Jaminan Bekalan Makanan Dalam Negara

Industri asas tani juga memberikan jaminan terhadap bekalan makanan dalam negara.
Kenaikan harga makanan di kawasan bandar malahan di peringkat negara serantau juga telah
menyebabkan krisis bekalan makanan di beberapa buah negara. Menurut Siti Hadawiah
(2020), Krisis bekalan makanan yang melanda kebanyakan negara Asia telah merungkai
permasalahan akibat kebergantungan yang tinggi terhadap beras import sebagai makanan ruji
penduduk. Walau bagaimanapun, bekalan makanan semasa negara, termasuk makanan
import, masih lagi bersedia untuk memenuhi keperluan rakyat Malaysia. Perbelanjaan import
makanan yang besar juga boleh menyebabkan Malaysia menghadapi keperluan kewangan.
Bagi mengatasi isu ini, pihak berkuasa awam telah mengesahkan strategi keselamatan
makanan iaitu Dasar Jaminan Bekalan Makanan (DJBM) pada 2 Mei 2008. Asas DJBM
adalah untuk menjamin bekalan makanan negara secara konsisten mencukupi pada kos yang
berpatutan kepada pembeli. Sebagai contoh, DJBM telah meningkatkan dan membina
penciptaan dan kegunaan kawasan agro-makanan untuk memenuhi kecukupan diri. Selain itu,
pihak berkuasa awam telah menemui cara untuk menjamin bahawa ahli perniagaan
hortikultur mendapat gaji yang baik seperti penciptaan jaminan supaya barangan runcit tidak
berkurangan dan menjamin inventori makanan ruji adalah mencukupi, berkualiti dan
dilindungi untuk dimakan.
Terdapat beberapa peranan aktiviti industri asas tani terhadap pembangunan kawasan
luar bandar dalam memberikan jaminan bekalan makanan dalam negara iaitu dengan
meningkatkan aktiviti penternakan dan pertanian. Para penternak dan petani di luar bandar
haruslah bekerjasama dengan organisasi penyelidikan dengan peniaga industri tempatan.
Selain itu, aktiviti pertanian luar bandar ini boleh dinaik taraf dengan bekerja di pejabat
strategik di bawah organisasi yang mempromosikan beberapa penciptaan barangan
hortikultur. Sebagai contoh, kebanyakan ladang di Malaysia sebenarnya tidak mempunyai
kawasan yang lebih sejuk yang dapat bersaing dengan sifat baharu sayur-sayuran dan produk
organik kemudiannya dikumpulkan sambil mempercayai pemborong akan muncul untuk
membeli. Langkah ini bagi menjaga keutuhan sumber makanan kita agar tidak rosak dan
berkurangan. Dalam meingkatkan aktiviti penternakan pula untuk menjamin bekalan
makanan adalah dengan menambah had kakitangan dan pekerja di kawasan eksplisit yang
berkaitan dengan kesukaran kritikal kawasan haiwan hari ini melalui Program Peningkatan
Veterinar dan sebagainya. Dengan adanya program seperti ini kawasan luar bandar menjadi
tempat tumpuan untuk aktiviti pembangunan terhadap bekalan makanan negara dengan
menghasilkan bekalan daging dan tenusu yang berkualiti tinggi. Dengan merujuk Unit
Perancangan Ekonomi (2011), dalam program agropolitan telah mempercepatkan
pembangunan kampung dan mewujudkan pelbagai aktiviti yang menjana pendapatan
individu serta memberi sumber bekalan makanan yang mencukupi kepada negara. Oleh itu,
aktiviti import makanan boleh dikurangkan malahan kitab oleh mengeksport bekalan
makanan lalu boleh melahirkan ramai peniaga dari luar bandar.
Akuakultur Menjadi Tarikan Para Pelancong
Industri asas tani juga boleh menjadi daya tarikan terhadap para pelancong luar negara
mahupun dalam negara dengan keunikan akuakultur yang ada. Kebanyakkan akuakultur ini
sememangnya berada di luar bandar dan banyak tempat di kawasan luar bandar ini yang
mempunyai tempat-tempat yang memiliki akuakultur tetapi tidak dibangunkan. Akuakultur
mampu memberi banyak hasil pendapatan kepada peniaga kecil mahupun memberi
pendapatan kepada negara. Menurut Habibah Ahmad (2019), pelancongan pantai adalah satu
aktiviti tradisi masyarakat bandar di negara-negara maju semasa melancong. Tetapi
pelancong tidak semestinya akan melakukan aktiviti melancong pantai dan makanan sahaja
malahan ada juga beberapa pelancong yang tertarik dengan keunikan akuakultur dalam
industri asas tani di negara ini. Oleh itu, pihak kerajaa perlulah membangunkan kawasan luar
bandar ini agar menjadi tumpuan para pelancong untuk melancong dan melihat keunikan
akuakultur yang ada di negara ini serta
Menurut Ismail Haji Mudin (2007), terdapat 386 spesis ikan air tawaar dengan 63
spesis ikan yang boleh dipancing dan 26 ikan tersebut telah didaftarkan dengan Persatuan
Sukan Memancing Antarabangsa (IGFA). Spesis seperti Giant Snakehead, Malayan Jungle
Perch, Malaysian Mahseer, Giant Featherback, Arawana dan sebagainya adalah antara spesis
ikan air tawar yang menjadi buruan setiap pemancing ikan air tawar (Persatuan Memancing
Malaysia (PeMM), 2007). Dengan memberi kemudahan kepada pemancing, peniaga kawasan
memancing boleh menjana pendapatan dengan akuakultur yang mereka ada. Sebagai contoh,
mengambil sewa kawasan memancing kepada yang orang yang memancing. Oleh itu, pihak
kerajaan boleh memberi bantuan dalam meningkatkan fasiliti kawasan akuakultur dalam
aktiviti memancing dan sebagainya kerana secara tidak langsung aktiviti memancing ini
memberi keuntungan kepada pelbagai pihak.
Oleh itu, industri asas tani di kawasan luar bandar boleh dibangunkan dengan lebih
cepat agar memberi peluang kepada para peniaga di luar bandar ini. Selain itu, industri asas
tani juga menjadi sumber utama pendapatan kepada peniaga tempatan pada ketika ini.
Dengan meningkatkan pembangunan industri asas tani di luar bandar, secara tidak langsung
memberi peningkatan terhadap KDNK negara. Tegaslah bahawa, industri asas sangat penting
dalam meningkatkan pendapatan negara dan perlulah dijaga dan diselaraskan agar kekal
dalam jangka masa yang panjang.
Habibah Ahmad, Hamzah Jusoh dan Noradila Azhar, (2019). Pantai Pelancongan Mesra
Keluarga dan Tuntutan Persekitaran Fizikal Semulajadi daripada Lensa
Pelancongan Tempatan. Malaysian Journal of Society and Space 15 issue 4 (321-335).
Hartini Hamad, (2003). Akuakultur Sebagai Salah Satu Daya Tarikan Pelancongan Kajian
Kes: Sungai Pulai, Gelang Patah, Johor. Johor: Universiti Teknologi Malaysia.
Ismail Haji Mudin, (2007). Potensi Aktiviti Memancing Laut dalam Sebagai Tarikan
Pelancongan di Kuala Rompin. Johor: Universiti Teknologi Malaysia.
Siti Hadawiah Tahir dan Mustapa Abd Talip, (2020). Dasar Keselamatan Makanan Di
Sabah, Malaysia: Kajian Kes Jelapang Padi Di Daerah Kota Belud. Jurnal Kinabalu 26 (1),
2339.
Unit Perancangan Ekonomi, (2011). Mentransformasi Luar Bandar Untuk Meningkatkan
Kesejahteraan Masyarakat. Putrajaya: Jabatan Perdana Menteri.