Dzieci rozwijają się w swoim własnym, indywidualnie zróżnicowanym tempie.

Początek nowej fazy

rozwojowej może różnić się od podanych terminów o tygodnie, a nawet miesiące.

Czas pojawienia się kilku wybranych elementów rozwojowych:

1. Pierwszy uśmiech – 4 do 9 tygodni

2. Sięganie po przedmioty – 4 do 8 miesięcy
3. Pierwszy ząb – 5 do 12 miesięcy
4. Siedzenie – 5 do 10 miesięcy
5. Raczkowanie – 6 do 13 miesięcy
6. Stanie – 9 do 14 miesięcy
7. Chodzenie z pomocą – 10 do 16 miesięcy
8. Samodzielne chodzenie – 10 do 18 miesięcy
9. Pierwsze słowo – 11 do 24 miesięcy
10. Sygnalizowanie potrzeb fizjologicznych – 18 miesięcy do 3 lat

Jakie naturalne zachowania często niepokoją rodziców?

Strach malucha przed rozstaniem i opuszczeniem

Podczas fazy nauki indywidualizacji i miłości (wstydliwości) niemowlęta i małe dzieci potrafią odczuwać głęboki
strach, mający również ważne znaczenie dla tej fazy rozwojowej. Odpowiadają one bolesnym krzykiem na nieo-
becność osoby bliskiej. Wszystko jedno, czy znika ona z pola widzenia dziecka na kilka minut, czy na godziny
– gdy jej brakuje, u maleństwa powstaje poczucie nieskończonej samotności. To bolesne uczucie psycholo-
gowie nazywają strachem przed rozstaniem i opuszczeniem. Wystąpienie takich obaw jest oznaką silnej
więzi emocjonalnej, powstałej u dziecka w stosunku do najbliższej osoby. Osobę tę kocha ono bezgranicznie
i bezgranicznie jej potrzebuje. Nawet pięcio- i sześcioletnie dzieci mogą reagować na nieobecność rodziców
strachem przed rozstaniem i opuszczeniem. Jeżeli dziecko jest przez dłuższy czas przekazywane pod opiekę
różnych (stale się zmieniających) obcych osób, często nie może się uspokoić i jest zrozpaczone. Jeżeli natomi-
ast osoba, która się nim opiekuje, jest mu znana, gdyż często z nim przebywa i się nim zajmuje, po chwili ból
rozstania idzie w zapomnienie.

Wstydliwość – ważna faza rozwoju

Wielu rodziców odbiera wstydliwość swego dziecka jako jego negatywne zachowanie. Maleństwo płacze,
odwraca się od obcych, chowa za mamą, odmawia przywitania się z jej przyjaciółką lub nie pozwala dotykać
się obcym. Reakcje takie uwidaczniają się u niektórych dzieci dosyć wcześnie (w trzecim lub czwartym miesią-
cu), u innych – dopiero później. W wieku ośmiu – dziewięciu miesięcy u większości wstydliwość osiąga swe
maksimum, wówczas dziecięca obrona przed obcymi jest szczególnie silna. Doświadczenie wykazuje, że faza
rozwojowa trwa przez co najmniej rok, przy czym jej natężenie jest zróżnicowane w przypadku różnych dzieci.
Z psychologicznego punktu widzenia dzieci realizują w ten sposób bardzo ważne procesy uczenia się. Rozpoz-
nają więc osoby bliskie i poznają ich znaczenie dla własnego życia. Nie ma nic lepszego dla dziecka niż obec-
ność kochanej osoby i nic gorszego niż jej nieobecność. Najwcześniej jednak to nie nieznana twarz ani obcy
głos wpędzają dziecko w panikę, lecz raczej to, co obca osoba z nimi robi. Dotknięcie maleństwa i próba wzięcia
go na ręce, bez wcześniejszego pozostawienia mu czasu na przyzwyczajenie się i nawiązania z nim dobrego
kontaktu wzrokowego, to postępowanie, na które także my, dorośli reagujemy co najmniej zdziwieniem.
Dziecko ochoczo będzie uśmiechało się i gaworzyło do obcych, jeżeli zostawią mu oni dość czasu na przyzwy-
czajenie się i zachowają należyty dystans. Obok „nauki miłości” dziecko zaczyna bowiem odkrywać swą indywid-
ualność i izolować się od innych. Poprzez reakcję obronną chce ono powiedzieć:
- Tutaj jestem ja! Ty jesteś dla mnie obcy. Muszę Cię najpierw trochę poznać, by móc nawiązać z Tobą kontakt!

Enfamil Premium MFGM 2, mleko następne. Karmienie piersią jest najlepszym sposobem żywienia niemowląt.
Karmienie sztuczne powinno następować w przypadku, gdy karmienie piersią jest niemożliwe lub utrudnione. RB-M-46330
 Mini plan treningowy dla dzieci powyżej 12 mies.: 

Taczka 
Dziecko opiera dłonie o ziemię. Mama podtrzymuje go za biodra, uda, łydki lub stopy.
Dziecko uczy się naprzemiennego ruchu. Ćwiczenie uruchamia obręcz barkową i wzmacnia odcinek piersio-
wy kręgosłupa. Szczególnie korzystne w przypadku zagrożenia skoliozą (bocznym skrzywieniem kręgosłupa).
Nawet jeśli kręgosłup jest wygięty w łuk, ćwiczenie ma dobroczynny wpływ.

Wiosłowanie
Dziecko siada między nogami dorosłego, oparte plecami o jego brzuch. Oburącz chwytają dłuższy patyk
i przechylają się raz w jedną, raz w drugą stronę - jak podczas wiosłowania.
Ćwiczenie uczy koordynacji ruchów - dziecko musi dostosować rytm swego ruchu do rytmu narzuconego
przez dorosłego. Naprzemienny ruch sprawia, że obie strony ciała pracują równomiernie.

Na ruchomym podłożu
Mama leży na plecach, dziecko staje na jej kolanach (w wersji trudniejszej - na stopach). Trzymają się za ręce.
Lepiej, żeby dziecko było na bosaka, bo wówczas wyraźniej czuje podłoże i łatwiej reaguje stopami na utratę
równowagi.
Ćwiczenie poprawia poczucie równowagi i orientację przestrzenną. Podłoże się porusza, bez przerwy zmienia
się kąt widzenia, a to powoduje uruchamianie różnych grup mięśni.

Złap mnie za włosy

Mama sadza sobie malucha na kolanach. Może go podtrzymywać rękoma za biodra. Dziecko chwyta ją
delikatnie za włosy. Mama podnosi na przemian jedną i drugą nogę, a dziecko stara się zachować równowagę.
Ćwiczenie poprawia zmysł równowagi i uczy równomiernego obciążania ciała (dzieci z wadami postawy mają
tendencję do obciążania tylko jednej strony).

Trzymaj się kija

Dziecko siada na piłce i chwyta kij. Dorosły przechyla się do przodu tak, by dziecko balansowało na granicy
równowagi.
Ćwiczenie wzmacnia mięśnie brzucha i obręczy barkowej. Dziecko nabiera świadomości ułożenia ciała
w przestrzeni, nabiera zaufania do własnego ciała. Ćwiczenie można wykonywać, trzymając malucha
za ręce, ale czasem warto też ćwiczyć z patykiem - gdy maluch nie dotyka ręki mamy czy taty, czuje
się bardziej samodzielny.

Polecane artykuły:

https://wiolawoloszyn.pl/jak-bawic-sie-z-niemowlakiem-wspierajac-jego-rozwoj-1/

https://dziecisawazne.pl/15-zabaw-sensorycznych-dla-maluszkow/

Enfamil Premium MFGM 2, mleko następne. Karmienie piersią jest najlepszym sposobem żywienia niemowląt.
Karmienie sztuczne powinno następować w przypadku, gdy karmienie piersią jest niemożliwe lub utrudnione. RB-M-46330