Η συνέντευξη της κυρίας Βοσνιάδου μου προκάλεσε πολλούς προβληματισμούς.

Με έκανε να αναρωτηθώ πόσο καλά γνωρίζω αυτά τα οποία διδάχθηκα στα

σχολικά μου χρόνια στις φυσικές επιστήμες καθώς επίσης και το πόσο
ικανοποιητικά μπορώ να τα εξηγήσω σε κάποιον μαθητή μου, σε περίπτωση που
ρωτηθώ. Η συνέντευξη στο μεγαλύτερο μέρος της εστιάζει στον τρόπο με τον
οποίο τα παιδιά διδάσκονται πράγματα τα οποία όμως δυσκολεύονται να
κατανοήσουν, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρανοήσεις. Αυτές οι
αντιλήψεις των μαθητών επηρεάζουν άμεσα και τον τρόπο με τον οποίο
κατακτούν τη γνώση. Το γεγονός ότι ο μαθητής δεν είναι ένα ΄΄άδειο δοχείο΄΄
πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη διαδικασία της διδασκαλίας. Οι νέες γνώσεις θα
πρέπει να στηρίζονται στις προηγούμενες γνώσεις και εμπειρίες του μαθητή.
Όμως υπάρχει ο κίνδυνος τα νοητικά σχήματα τα οποία έχει δημιουργήσει ο
μαθητής να μην είναι απόλυτα σωστά ή να είναι ελλιπή και με λάθη με συνέπεια
να δυσχεραίνουν τη μαθησιακή διαδικασία.
Τα πράγματα που διδάσκονται στο σχολείο σε ένα μεγάλο βαθμό είναι
αποκομμένα από την πραγματική ζωή. Το παιδί διδάσκεται πολλές έννοιες σε
σύντομο χρονικό διάσημα χωρίς να του δίνεται η ευκαιρία να τις επεξεργαστεί
και να τις αφομοιώσει σε ικανοποιητικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί
να παπαγαλίζει και μετά από σύντομο χρονικό διάστημα να αποβάλλει από τη
μνήμη του αυτές τις γνώσεις. Η κυρία Βοσνιάδου προτείνει ότι καλό θα ήταν να
διδάσκουμε λιγότερα πράγματα και να τους αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο.
Σημαντικό επίσης είναι οι εξηγήσεις να μην δίνονται μόνο λεκτικά αλλά να
δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα εφαρμογής στην πράξη. Τα πειράματα, ειδικά
στις φυσικές επιστήμες, είναι αναγκαία προκειμένου οι μαθητές να είναι σε θέση
να κατανοήσουν καλύτερα, φαινόμενα που πολλές φορές συνδέονται με την
καθημερινή ζωή. Γίνεται επίσης αναφορά στο Vygotsky και στη Ζώνη
Επικείμενης Ανάπτυξης, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το παιδί με τη βοήθεια των
γονιών, του δασκάλου αλλά και των συνομηλίκων του μπορεί να κατακτήσει ένα
ανώτερο γνωστικό επίπεδο από αυτό το οποίο από μόνο του κατέχει. Ένα άλλο
θέμα που παρουσιάζεται είναι ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλεται η πειθαρχία
στα παιδιά. Προκειμένου να το επιτύχουμε οφείλουμε να εξηγήσουμε στα παιδιά
γιατί πρέπει να έχουν πειθαρχία, αυτό θα γίνει με δημοκρατικό τρόπο, χωρίς να
τα πιέζουμε, γιατί η πίεση λειτουργεί αρνητικά και μειώνει την αυτοπεποίθησή
τους. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να έχουν την κατάλληλη κατάρτιση, να είναι
γνώστες του αντικειμένου τους αλλά ταυτόχρονα να διαθέτουν την ικανότητα να
μπορούν να μεταδώσουν τις γνώσεις τους στους μαθητές. Στην εποχή μας
διαπιστώνουμε ότι η χρήση της τεχνολογίας στη μαθησιακή διαδικασία είναι
πολύ αποτελεσματική καθώς δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή να αναζητήσει
νέες γνώσεις και πληροφορίες.
Στο βίντεο του Leo Lionni "Fish is fish" το ψαράκι είναι ο μαθητής και αυτά τα
οποία συμβαίνουν στο κεφάλι του προκειμένου να συμμορφώσει, τροποποιήσει τα
υπάρχοντα νοητικά σχήματα στις νέες γνώσεις.