1სახელმწიფო მართვის ფორმა როდესაც მთლი ძალაუფლება უშუალოდ ხალხს ან მათ

წარმომადგენლებს ეკუთვნით. დემოკრატიის უმთავრესი მოთხოვნებია არჩევითობა და

მოკლევადიანობა გარდა ამისა ცნება დემოკრატიის მოიცავს მთელ რიგ უფლებებსა და
თავისუფლებას

2არჩევნების ჩატარება საჭიროა რათა ხელისუფლებას მიეცეს ლეგიტიმაცია და შეძლოს

თვისუფლად და შეუფერხებლად ქვეყნის მართვა

3საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი მიღებული იქნა 1918წლის 26 მაისს

4 13 მაზრასა და 17 ქალაქში

მინადორა ორჯონიკიძე-ტოროშელიძე

1918 წლიდან მონაწილეობდა საქართველოს ეროვნული

საბჭოს მუშაობაში, ხელი მოაწერა საქართველოს
დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის აქტს. 1918
წელს იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის
პარლამენტის წევრი. 1919 წელს აირჩიეს საქართველოს
დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად
სოციალ-დემოკრატების სიით. იყო შრომის და სახალხო
ჯანმრთელობის კომისიის წევრი.

1921 წლის თებერვალში საბჭოთა რუსეთის არმიის

თავდასხმისას მუშაობდა საქართველოს წითელ ჯვარში.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ჩაბმული იყო ანტი-
საბჭოთა არალეგალურ მოძრაობაში. მომდევნო წლებში
რეპრესიებს ემსხვერპლნენ მისი ქმარი და შვილები, თავად
მინადორა კი მრავალგზის გადაასახლეს. მხოლოდ 1950 წელს
მიეცა თბილისში დაბრუნების საშუალება.
რეაბილიტირებულია 1956 წელს.

ელეონორა ტერ-ფარსეგოვა-მახვილაძე

1902 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული

მუშათა პარტიის წევრი. 1905 წლის 17 ოქტომბრის მანიფესტის
შემდეგ, ორგანიზაციამ რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული
მუშათა პარტიის ბათუმის კომიტეტის სოხუმის
ჯგუფი (რომლის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი იყო ელეონორა)
რეალურად ხელში აიღო ქალაქ სოხუმის მმართველობა და
ჩაანაცვლა მეფის ხელისუფლების თითქმის ყველა
სტრუქტურა. ამის გამო 1908 წელს პირველად დააპატიმრეს.
1917 წლამდე კიდევ სამჯერ იყო დაპატიმრებული.
1918 წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული
რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-
დემოკრატების სიით. 1921 წლიდან, საქართველოს
გასაბჭოების შემდეგ ჩართული იყო არალეგალურ, ანტი-
საბჭოთა მოძრაობაში. 1924 წლის აჯანყების შემდეგ
აქტიურობდა სოციალ-დემოკრატიული პარტიის
არალეგალური ორგანიზაციების აღდგენის პროცესში. 1925
წელს აირჩიეს საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა
პარტიის არალეგალური ცეკას შემადგენლობაში.

საქართველოს სსრ-ს საგანგებო კომისიამ 1926 წელს

დააპატიმრა და ამიერკავკასიის ფარგლებიდან გაასახლა.
გადასახლებიდან დაბრუნდა 30-იან წლებში; ეწეოდა კერძო
პედაგოგიურ საქმიანობას. გარდაცვალების თარიღი უცნობია

ქრისტინე შარაშიძე

იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის

წევრი 1905 წლიდან. აქტიურად მონაწილეობდა 1905-1906
წლებში ტფილისში რევოლუციურ გამოსვლებში; ამზადებდა
საგაზეთო ინფორმაციებს; 1905 წლის ნოემბერში,
ტფილისში სომეხ-თათართა შეტაკებების განმუხტვისას
მონაწილეობდა ე.წ. მფრინავ რაზმში, რომელიც სამედიცინო
დახმარებას უწევდა დაშავებულებს.
1917 წელს იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის
გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის და თბილისის
უნივერსიტეტის დამფუძნებელი საზოგადოების წევრი.

1919 წელს არჩეული იყო საქართველოს დემოკრატიული

რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-
დემოკრატების სიით; შედიოდა პრეზიდიუმის სამდივნოში,
ასევე იყო საბიბლიოთეკო, სარედაქციო და სახალხო
განათლების კომისიის წევრი.

ანა სოლოღაშვილი
1903 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული
მუშათა პარტიის წევრი. 1918 წლიდან მონაწილეობდა
საქართველოს ეროვნული საბჭოს მუშაობაში, ხელი მოაწერა
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის
დამოუკიდებლობის აქტს. 1918 წელს იყო საქართველოს
დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი. 1919
წელს აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის
დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით.
იყო საბიბლიოთეკო და სარედაქციო კომისიის წევრი.

საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ჩაბმული იყო ანტი-

საბჭოთა არალეგალურ მოძრაობაში. 1925 წლიდან ეწეოდა
პედაგოგიურ საქმიანობას.

1937 წელს დააპატიმრა შინსახკომის სამხრეთ ოსეთის

ავტონომიური ოლქის რაიონულმა განყოფილებამ. 1937 წლის
27 ნოემბერს, საქართველოს სსრ-ს შინსახკომთან არსებულმა
განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე.წ. ტროიკა), ანტისაბჭოთა და
ანტისაკოლმეურნეო პროპაგანდის და "შოვინისტური"
განწყობების, ასევე "მენშევიკთა" ლიდერ რამიშვილთან
კავშირის ბრალდებით, ოლა სოლოღაშვილს დახვრეტა
მიუსაჯა.

ელისაბედ ნაკაშიძე-ბოლქვაძე

1904 წლიდან იყო საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული

მუშათა პარტიის წევრი; მუშაობდა გურიაში გლეხებს შორის.
1905 წელს, სოციალ-დემოკრატიულ პარტიაში განხეთქილების
დაწყების შემდეგ, მიემხრო მენშევიკებს. 1907 წელს გურიის
პარტიულმა ორგანიზაციებმა აირჩიეს სოციალ-
დემოკრატიული პარტიის გურიიის კომიტეტის წევრად. 1907
წელს გურიის კომიტეტის დაპატიმრებისა და გადასახლების
შემდეგ ლიზა ნაკაშიძე გაძევებული იყო ამიერკავკასიის
ფარგლებიდან. დაბრუნდა 1917 წლის თებერვლის
რევოლუციის შემდეგ.
1917 წლის 20 მარტს ლიზა ნაკაშიძე აირჩიეს გურიის ქალთა
საზოგადოების თავმჯდომარედ.1918 წლის მარტში იყო
საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის
ცენტრალური კომიტეტის წევრობის კანდიდატი. 1919 წელს
აირჩიეს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის
დამფუძნებელი კრების წევრად სოციალ-დემოკრატების სიით.
იყო შრომის კომისიის წევრი.