Professional Documents
Culture Documents
Rozne Typy Rownan Trygonometrycz
Rozne Typy Rownan Trygonometrycz
Wprowadzenie
Przeczytaj
Film samouczek
Sprawdź się
Dla nauczyciela
Różne typy równań trygonometrycznych
Twoje cele
1. Zawsze na początku piszemy, co jest dziedziną równania, czyli jaki jest zbiór
elementów, dla których równanie ma sens.
2. Każde równanie staramy się sprowadzić do postaci: sin x = a, cos x = a lub tg x = a,
gdzie a jest pewną liczbą rzeczywistą.
3. Bardzo wygodną postacią równania, która ułatwia rozwiązanie równań, jest taka postać,
aby po jednej stronie równania znajdował się iloczyn wyrażeń trygonometrycznych,
a po drugiej liczba 0.
4. Częstym motywem dla bardziej złożonych równań jest wprowadzenie podstawienia,
które sprowadza równanie trygonometryczne do postaci równanie kwadratowego,
wielomianowego lub wymiernego.
5. W bardziej złożonych zadaniach musimy skorzystać z poznanych wzorów na: funkcje
trygonometryczne sumy i różnicy argumentów, funkcje trygonometryczne
podwojonego argumentu, sumy i różnicy funkcji trygonometrycznych.
gdy x ≠
π
2
+ kπ, y ≠
π
2
+ kπ, x − y ≠
π
2
+ kπ, gdzie k∈Z
x−y x+y
sin x − sin y = 2 sin 2
⋅ cos 2
dla dowolnych x, y ∈ R
x+y x−y
cos x − cos y = −2 sin 2
⋅ sin 2
dla dowolnych x, y ∈ R
suma oraz różnica tangensów
sin(x+y)
tg x+ tg y = cos x cos y
sin(x−y)
tg x− tg y = cos x cos y
Przykład 2
Rozwiązanie
α+β α−β
cos α − cos β = −2 sin 2
sin 2
.
α+β α−β
Stąd mamy sin (cos β − cos α).
1
2
sin 2
= 2
α+β α−β
Jeżeli zapiszemy, że x = 2
i y = 2
, to α = x + y i β = x − y.
Zatem sin x sin y = 1
2
(cos(x − y) − cos(x + y)).
1
2
(cos(5x − 3x) − cos(5x + 3x)) = 1
2
(cos(4x + 2x) + cos(4x − 2x)),
2 ⋅ cos 2 = 0,
2 cos 6x+8 x 8x−6x
cos 7x ⋅ cos x = 0.
Zatem otrzymujemy:
Przykład 4
sin2 x = 1−cos 2x .
2
Otrzymamy wówczas:
1−cos 2x
2 + 1−cos2 4x = 1−cos 6x
2 + 1−cos2 8x .
Po uproszczeniu otrzymujemy:
Stąd mamy:
x= π
2
+ kπ lub x = kπ
5
lub x = kπ
2
, gdzie k ∈ Z.
Słownik
cosinus podwojonego kąta
x+y x−y
sin x + sin y = 2 sin 2
⋅ cos 2
x−y x+y
sin x − sin y = 2 sin 2
⋅ cos 2
dla dowolnych x, y ∈ R
wzory na sumę oraz różnicę cosinusów
x+y x−y
cos x + cos y = 2 cos 2
⋅ cos 2
x+y x−y
cos x − cos y = −2 sin 2
⋅ sin 2
dla dowolnych x, y ∈ R
Film samouczek
Polecenie 1
Obejrzyj uważnie film. Zwróć uwagę na wzory, jakie wykorzystano do przekształcenia postaci
wyrażeń występujących w równaniach.
Polecenie 2
x = π2 + kπ, gdzie k ∈ Z
x = π8 + kπ2 ; gdzie k ∈ Z
x = kπ, gdzie k ∈ Z
x = kπ
2 , gdzie k ∈ Z
Ćwiczenie 2 輸
x = π4 + kπ2 , gdzie k ∈ Z
x = kπ
4 , gdzie k ∈ Z
x = π2 + kπ, gdzie k ∈ Z
Ćwiczenie 3 醙
tg x = tg 4x 2 cos2 x = 1
sin4 x + cos4 x = 8
9
sin2 2x = 2
9
Ćwiczenie 4 醙
(1 + cos 2x) ⋅ sin x = cos2 x wtedy i tylko wtedy, gdy lub lub ,
gdzie k ∈ Z
π
x= 6
+ 2kπ x = − 56π + 2kπ x= 2π
3
+ 2kπ x= π
2
+ 2kπ
x = − π6 + 2kπ x= π
3
+ 2kπ x= 5π
6
+ 2kπ x= kπ
2
x= π
2
+ πk
Ćwiczenie 5 醙
π π kπ
x= 2
+ 2kπ x= 2
+ kπ x = 2kπ x= 2
x = kπ
Ćwiczenie 6 醙
x = − π9 + 2kπ lub x = 5π
9 + 2kπ, gdzie k ∈ Z
Ćwiczenie 7 難
Przedmiot: Matematyka
Grupa docelowa:
Podstawa programowa:
VII. Trygonometria.
kompetencje obywatelskie;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych,
technologii i inżynierii.
Uczeń:
Strategie nauczania:
konstruktywizm;
konektywizm.
Formy pracy:
praca indywidualna;
praca w parach;
praca w grupach;
praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
Przebieg lekcji
Przed lekcją:
Faza wstępna:
Faza realizacyjna:
1. Nauczyciel prosi, aby wybrany uczeń przeczytał polecenie numer 1 z sekcji „Film
samouczek” - „Obejrzyj uważnie film. Zwróć uwagę na wzory, jakie wykorzystano do
przekształcenia postaci wyrażeń występujących w równaniach.” Następnie prosi
uczniów, aby zapoznali się z materiałem. Po ustalonym wcześniej czasie pyta czy były
wątpliwości z jego zrozumieniem i tłumaczy je.
2. Prowadzący zapowiada uczniom, że w kolejnym kroku będą rozwiązywać ćwiczenia nr
1 i 2 z sekcji „Sprawdź się”. Każdy z uczniów robi to samodzielnie. Po ustalonym czasie
wybrani uczniowie przedstawiają rozwiązania. Nauczyciel w razie potrzeby koryguje
odpowiedzi, dopowiada istotne informacje, udziela uczniom informacji zwrotnej.
3. W następnym kroku uczniowie wykonują w grupach ćwiczenia numer 3, 4 i 5.
Następnie wybrana grupa prezentuje swoje rozwiązania. Nauczyciel w razie potrzeby
uzupełnia informacje.
4. Uczniowie wykonują ćwiczenia interaktywne 6‐8 z sekcji „Sprawdź się”. Wyniki pracy
komentowane są przez nauczyciela po ich zakończeniu.
Faza podsumowująca:
Praca domowa:
Materiały pomocnicze:
Wskazówki metodyczne: