INTERPRETACJA HYMNU O MIŁOŚCI

Hymn o miłości to jeden z najbardziej znanych i najpiękniejszych

fragmentów Pisma Świętego. Utwór pochodzi z Pierwszego Listu do
Koryntian. Autorem jest św. Paweł z Tarsu. Tematem utworu jest miłość,
która jest niezbędna w życiu każdego człowieka. Jest to wartość
najwyższa, najdoskonalsza, nadająca sens ludzkiemu życiu, potrafi
przetrwać każdą próbę. To ona stanowi sens i cel życia. Nic nie jest
ważne bez miłości, nawet największa wiara i wiedza. Wszystko bez niej
to tylko pozbawione znaczenia gesty. Życie człowieka pozbawionego
miłości jest bezwartościowe, nawet jeśli żyje on cnotliwie, przestrzegając
zasad moralnych. Miłość według autora jest cierpliwa, łaskawa, nie
uznaje zazdrości, ani nie potrzebuje sławy. W miłości nie ma także
pychy, wstydu, egoizmu i gniewu. Miłość nie rozpamiętuje złych rzeczy i
jest szczera. Miłość może być skazana na różne próby, ale nic jej nie
zniszczy, a ona nigdy się nie skończy. Miłość to także przymiot osoby
dojrzałej emocjonalnie. Postrzeganie miłości zmienia się wraz z naszym
wiekiem, im jesteśmy starsi, tym bardziej dostrzegamy jej sens i potrzebę
kochania i bycia kochanym. Najdoskonalszym rodzajem miłości jest
miłość chrześcijańska, która jest idealna i nie zna żadnych granic.
Albert Wojtyniak IbG