Wanted:Babymaker reposted (Sana di maprivate)

by BlackLily

=================

Wanted:Babymaker reposted (Sana di maprivate)

I-rerepost ko po ito kasi napapagod na akong magreply sa nagtatanong kung sana nila
mababasa ito. Per Chapter po ang pagpopost ko kasi lalagyan ko na din ng quotation
marks at sana hindi maprivate. Please lang. Please...

                                                                     Prologue

Wanted: Babymaker Male, 26-29 years old Must have a pleasing personality At least
5’9” Submit your resume at PO Box1231 Or send it through email at
wantedbabymaker@yahoo.com

=================

Chapter 1

Chapter 1. The Search “Are you sure, you wanted to do this?” Marideth, my friend
asked me for a million times. I rolled my eyes at her.“Yes, I am sure. There is
nothing wrong in wanting to have a child.”  I checked the layout of the ad I am
asking her to post in her website. “Oo nga wala ngang mali sa gusto mong magkaanak.
Every woman wanted to be a mother, but are you sure you wanted to advertise it? I
mean, you can have a child without announcing it to the whole world. Many men are
willing, you just have to ask them.” Here we go again, ever since I told her about
what I wanted she is so against it.  “Mari, I already told you the reason why I
can’t just pick any of my boyfriends to father me a child. They won’t agree to my
conditions. And besides I don’t want any of their genes mixing our genes. Can you
change the font to Arial black, the font size should be 24 and it should be red.”
Iniba ko na ang usapan kasi ayoko nang mag explain ng mag explain. Ayokong nag
eexplain ako.“Red?”“Yes, red. It should be in bold red, so it can easily capture
attentions, it should be arial for it to look formal and not a scam and it has to
be big so that they would think that it is serious enough for me to spend that much
for this ad.” I saw Mari write the changes that I wanted for the ad. She looked at
me with a resigned expression. She knew that I am serious about this thing and
nothing could stop me whenever I set my mind into doing something. You may think
that I’m weird, frustrated, crazy, insane or whatever adjective you may call me.
Sino ba naman ang gugustuhing anakan lang ng ibang tao at iwan na lang ng ganun
ganun na lang? Yung ibang babae nga naghahabol pa kung mabuntis sila ng kanilang
boyfriend para lang pakasalan sila to save themselves from the shame and the
ridicule of the society. But I am not like them. Hindi ako ibang babae. You may
also wonder kung sino ba talaga ako. Okay, I am Joanne Phoebe Zamora. 26 years old.
Independent, Free spirited and hard headed.  I live alone in my own condo, have my
own car, my own business, have  3 dogs and 4 cats for a pet,   and 3 boyfriends for
nothing. I am not rich pero hindi ako naghihirap. I am contented with my life or so
I thought. I hangout from time to time but not often. Nakakagala ako kung saan ko
gustong gumala. Masasabing complete na ang buhay ko parang centrum. . Totally
independent, care-free. I am totally happy with my life until one day. The day that
change everything. The day that I felt incomplete. The day that I saw a mother and
her baby at the mall. I felt an overwhelming jealousy towards that woman.  An
emptiness that only a child could suffice. In that moment, I made a decision. I
need to have a baby.  ASAP. 3rd day.

Nandito kami ngayon ni Marideth sa office niya looking through the applications of
the aspiring babymakers. Ang dami! Hindi pa kasama doon ang mga e-mails that I am
personally checking. Kunsabagay sino ba namang lalaki ang ayaw sa ganun? Walang
matinong lalaking tatanggi sa opportunity na makipagsex sa isang babae at babayaran
pa! In 3 days time, 100 men send their resume through snail mail c/o Mari.

 “You have to check kung sino sa kanila ang papasa sa taste mo. How about the
email?”“They’re flooding it. I can barely keep up.” What with having 50 emails of
resume per day?“So what do you think?”  Looking more excited than I am. Sa dami ng
nakita niyang papable sa nag aapply na excite na din ang bruha.“I will screen the
applications and I will inform you kung sino ang tatawagan for an initial
interview.” Then I left her and bring with me the applications. 5th day

Andito na ulit ako sa office ni Mari and I can see that she is watching the video
of her interview with an aspiring babymaker. She keeps on rewinding the interview
of a single guy. I emailed to her 20 names for an initial interview after checking
250 applicants and she already interviewed all of them. Pinanood namin ang
interview niya with the 20 aspirants. “Ayaw ko sa kanya, masyadong maitim.” She
raised her eyebrow.“Don’t you think he is too  loud?” “Look at those hands, they’re
everywhere. Ayokong malahian ng bakla.” “How can he father me a child if he can’t
even look at you in the eyes?” And so on and so forth. Hanggang dumating kami sa
part ng lalaking kanina pa niya nirerewind ang interview.“He is good.” Mari said
after the interview. I raised my eyebrow.“I don’t want him.” “Why? He is good,
handsome....”She seemed so shock na hindi ko gugustuhin ang nagustuhan niya. “Can’t
you see that he stammers when you asked him some questions? He is not articulate.”
She looked at me sharply offended that I didn’t want the guy that she thinks is the
best among the interviewees.“I don’t want him.” I throw the resume of the
stammering guy at the garbage can. “Ano ba talaga ang gusto mo? Babymaker or
speaker of the house?” She said agitated. I just smiled at Mari. 6th day Maaga
akong pumunta sa office ni Marideth to check on the new aspirants. Naka more than
50 aspirants na ako when I noticed an envelope that is a little bulky compared to
the other envelopes. I took it and opened it pero there is another envelope inside
it. When I opened the second envelope I was shocked sa nakita ko. There is a
condom inside na hindi pa nabubuksan. But what made me smile wider is the caption
outside the label.

‘TRY ME! I FIT.’   Napangiti ako.

Indeed, Let us see if you really fit.

 At napahagikgik ang malanding kunsensiya ko. 

 A/N: Ito na muna. Tinamad na akong maglagay ng quotation marks sa Chapter 2, Bukas
naman ulit. Pero araw araw ang update nito. Kung hindi ko magawa araw araw,
sabunutan niyo na ako. 

=================

Chapter 2

Chapter2

Sa sobrang tuwa ko  sa condom kinuha ko ito at dinala sa may bandang Espana Blvd
para ipaframe.. Nagulat naman si Manong nung binigay ko sa kanya ang isang pirasong
condom na may sulat sa label. Parang ayaw pa niyang tanggapin ang condom pero wala
siyang magagawa kasi customer ako at trabaho niya ang mag frame ng mga
pinapaframe.kahit condom pa yun Nagbabayad ako ng maayos. Sa huli pumayag din
siyang I frame ang condom. Pero sa totoo lang, hindi ko naman talaga ginawa yung
mga nakasulat sa taas. Hahahahaha. Wala akong guts as in G-U-T-S. As in haller!
Pero totoong inuwi ko sa bahay yung condom. Hindi ko nga lang pinaframe ang condom
kasi baka magamit ko in the near future ang condom. I emailed Marideth the names of
the aspirants to be interviewed at nagulat pa siya kasi 5 lang ang binigay ko.
Before I left her office I photocopied the resume ni “condom guy” coz I know you
wanted to see a glimpse of him. Hehehe. Seriously, his application really caught my
attention and like you, he awakens my curiosity. So ito na:

R  E  S  U  M  E : see external Link

Yan! Yan ang application ng mokong! Naiintindihan niyo ba? Nung una hindi ko
maintindihan pero dahil sa likas na smart ako, nadecipher ko. Akala siguro ng
mokong maiisahan niya ako.  Well..... isa lang ang masasabi ko sa kanya! ASA!

=================

Chapter 3

Chapter 3. Stumbling, Falling for you.

R  E  S  U  M  E Name: Juan Carlos “Oca” CariñoDate of Birth: September 3,

1982Place of Birth: Metro, ManilaNickname: “Oca” nga. Ang kulit.Address: Makati.
Metro ManilaContact#: 0919-*******Age: 28Nationality: FilipinoCivil Status:
SinglegENDER: Diba lalaki hinahanap mo? Magaapply ba ako kung babae ako?
Educational Attainment: Putang Ina, Kailangan pa ba to? Ako nag aral ang sperm ko
hindi!Why did you apply for this job? Just can’t resist the offer. 

Yan ang nakalagay sa linsyak na resume na yun. Di ba? Walang originality, ginamitan
lang ng wingdings  na font. Akala niya siguro maiisahan niya ako. Di ba niya alam
na tuwing makikipagchat ako sa isa kong officemate dito sa office ay wingdings na
font ang ginagamit namin? Hahahaha. Hahahahaha. LoL. LoL. Lol.

Anya: Oi abot dito ang ngiti mo. Wingdings ang font yan kaso di pwede dito sa CC
kaya I translated it for you.  Si Anya pala ang kachikahan ko dito sa office. Siya
palagi ang kachat ko sa YM. Akala niyo siguro ang paghahanap lang ng babymaker ang
pinagkakaabalahan ko ano? May trabaho din ako. I’m a busy person. Naks!

Joanne: Echusera ka! Anya: Eh bakit ka nga nakangiti? Joanne: Bakit masama na
ngayon ngumiti?Anya: Echusera ka talaga ever. Dahil na naman siguro yan kay Mr.
condom guy ano? Speaking of him... Nasaan na ang condom ko? Ako ang unang nakasagot
sa echuserang trivia mo ah. Joanne: Andito na Kunin mo mamaya. Bakit gagamitin mo
na ba? As in now na at ganyan ka ka atat? Anya: Gagah! Anya has signed out.

I LOL at Enya. After a while, mga 2 minutes after kinuha nga niya ang premyo niya
na condom sa akin. Atat nga! Hahahaha. 3 hours later. Andito ako ngayon sa office
ni Marideth siyempre para panoorin ang initial interview sa second batch of
applicants at for you information kasama si Mr. Try Me, I Fit Condom Guy sa
interview na to. As usual natapos na yung apat na wala pa rin akong nagugustuhan.
Tapos pumasok ang isang lalaki na nakashades sa office ni Mari. I heard her gasp!
Okay pasado naman ang lalaki sa qualification kasi pleasing naman ang personality
niya.“Ahem! Good Morning.”“Ahhhmmmm... go   ooood morning. You a    a    are?” Mari
stammers. Sa interview kasi di nakikita ang mukha ni Mari kasi nakafocus lang ang
camera sa iniinterview. Boses lang ang naririnig ko and by the sound of it mukhang
mas nenenerbiyos si Mari keysa sa iinterviewhin niya“I am Juan Carlos Cariño. Call
me Oca.”  Shit ang landi niya.“Okay Oca.” Giggles. At nilalandi din siya ni Mari.
“Your application really caught our attention and I must admit now that I’ve meet
you, I must say that you’re really an eye catcher. If there’s such a word.”
Giggles. Siniko ko si Mari na nasa tabi ko lang kasi nakatulala pa siya sa TV while
watching her very own interview.“Ang landi mo din ano? Parang di ka professional
kung makainterview ah.” Sita ko sa kanya.“Sorry naman friend di ko mapigilan ang
kilig.” Giggles. Jusko ano ang ginawa ng lalaking yun sa kaibigan ko? So we watched
further sa interview nila which turned out okay. Magaling sumagot si Oca. Medyo
brusko nga lang pero prangka. Hindi namumulitika at lalong lalong hindi nambobola.
Straight to the point. Pero nagulat ako sa huling sinabi ni Mari.“Okay, you may
stripped off your clothes now.” Mari“What?”“I mean, that’s all for today. We’ll
call you if you have passed and we will schedule your final interview.”“Okay.
Thanks for your time.”. Kakaiba talaga pag nagtagpo ang dalawang malandi ano?
Tumingin ako kay Mari ng nakataas ang kilay after we’ve watched the interview.“Alam
mo siya na ang hinahanap mo. A face that could rip a thousand panties, a body to
die for, and those luscious lips.... Oh my God..........I just cant imagine if he
is kissing me, I’m going to die.” She said hyperventillating.“Okay. I’ll met him
tomorrow.”“The next day.” Walang pasok. Ang saya. Walang pasok kasi umabsent ako sa
office. Today is my scheduled interview with Oca. At medyo nenenerbiyos ako kasi
imemeet ko siya. Erase that. Hindi ako ninenerbiyos. Okay. I am supposed to met him
at 10AM however, subalit, datapwa’t 9:00AM na andito pa ako as condo kasi alas otso
ako nagising and it took me an hour para mag ayos. Natraffic pa ako kaya 10:30 na
ako nakarating sa office ni Mari.  I didn’t bother to knock. Binuksan ko na lang
ang pinto.“Mari, I’m sorry I’m late. Grabe ang traffic. Nakarating na ba ang
interviewee?  Ahhhhhhhhhhh......” at natapilok ako sa bagay na nakakalat sa office
ni Mari.  Nabitawan ko ang purse na dala dala ko. I tried to control my balance
pero masyadong malakas ang pull ng gravity. Before I knew it, napasubsob ako at
mabuti na lang at sa malambot na bagay tumama ang precious and beautiful face ko.
Pero nonetheless mukhang tumabingi ang ilong ko. Teka malambot na bagay? I looked
at it. Color Blue, must be the sofa. Denim? It’s not  Mari’s sofa. Mari’s sofa is 
white leather. “So.....Ikaw ang aanakan ko?” A husky, smooth, and laughing voice
above me said. Must be Saint Peter. Then reality hit me like a bullet train. I
return to my senses only to find out na nakasubsob ako sa gitna ng mga legs ng
lalaking nakashades. Nakasubsob ako sa part just below his... his.... his...you
already know what it is and he is looking and blissfully smirking at me. Goodness,
can the earth swallow me now?“It’s seems that you’re ready. So, let’s get it on?” I
wasn’t able to say any words. All I did was look up, open my mouth and gape at him.

=================

Chapter 4

Chapter 4. Define Sex Appeal.“It seems that you’re ready, So... let’s get it on?”
Napatulala ako hindi dahil sa kagwapohan ng lalaking nasa harapan ko kundi dahil sa
sinabi niya. It took me almost 10 seconds to digest and understand kung ano ang
sinabi niya and when it dawned on me, an instinct told me what to do and not long
after...“ShiT! Awwww awwww awwww awww..   My God, Why did you punch my... my....
future? Damn, pag may nangyaring masama sa puhunan ko magbabayad kang bakla
kaaaaaaaaaaa!!!!!” And he jumped and jumped while clutching his so called puhunan
sabay bitaw ng lahat ng profanities a man had invented. Umupo ako sa sofa while
fixing my disheveled hair and at the same time looking at the jumping ape while he
is clutching his “investment”. Nasa ganun kaming kalagayan nung biglang pumasok si
Marideth sa office niya.“O.M.G! You already did it? You didn’t even have the
decency to look for a place to do the did? You did it in my office! O-M-G.”
Marideth looked so mad she’s turning purple and becoming hilarious. “You didn’t
even respect this place, my office!” I throw her the throw pillow but sadly I
missed.“Ano yun?” Sabi niya nung dumaan ang pillo sa harap niya.

“Hoy Marideth! Anong pinagsasabi mo dyan? Anong we did it? Wag ka ngang exaggerated
dyan. We did not do what you think we did.”“Eh,... bakit yung buhok mo parang
hinangin and why is Oca holding his... his....”“Puhunan.” He added“Puhunan?”
Nagtatakang tanong ni Marideth “Eh kasi ganito yun...” At yun kinuwento ko sa kanya
ang nangyari. Lahat lahat pati ang pagsuntok ko sa “puhunan” ni Oca. And she went
ballistic.“Okay! Okay.” She said afterwards still hiccupping! “So, iinterviewhin mo
na ba siya Joanne?”“No way! After niya akong binastos?” She raised her eyebrows.
“And tinawag pa niya akong bakla! The nerve!” Napatingin si Mari sa akin na
natatawa. At nakatingin din si Oca sa akin na nagtataka.“Akala niya bakla ka?” And
Marideth started her laughing fit again.  “Hindi ka bakla?” Nagtatakang tanong
naman ni Oca.   Ayun at nagkasabay pa sila. Buhay nga naman. But wait! He really
thinks I’m gay? How dare he. And Marideth is again laughing her heart out.“Si
Joanne? You think she’s a gay? Sa ganda niyang yan? Si Joanne Phoebe Zamora?
Bakla?”  At muntik na siyang magpagulong gulong sa kakatawa. Nagdadalawang isip
tuloy ako kung kaibigan ko talaga itong si Marideth. Sarap sapakin eh. Ni hindi man
lang ako pinagtanggol sa Oca na ito.“Joanne Phoebe Zamora?” Oca mumbled as if
speaking to himself na parang nakakita ng sampung anghel sa langit upon hearing my
name. “Ikaw si Joanne Phoebe Zamora? For real? You’re not a gay na naghahanap ng
lalaking mabibiktima?” Napatingin kaming dalawa ni Mari kay Oca na nakataas ang
kilay. Nang iinsulto ba siya? SI Joanne mukhang naaamuse sa kanyang nasasaksiihan,
Ako mukhang papatay. Papatay ng lalaking makalaglag panty. Damn! Tatlong beses na
akong tinawag na bakla ng demonyo na to. Isa pa at tatamaan na to. “You mean
seryoso yung paghahanap mo ng babymaker!!”“Of course seryoso yun.”“Pero bakit? Ikaw
si Joanne Phoebe Zamora naghahanap ng lalaking aanakan ka?” Hindi makapaniwalang
sabi niya.  “Teka nga! Teka nga! Kilala mo ba si Joanne?” Napatingin ako kay Mari
at kay Oca.“OO matagal na!” Kilala niya ako? Matagal na? How come?“Kilala mo siya?
Matagal na? How come?” Gagah! Inulit lang ni Mari ang nasa isip ko.“Schoolmates ko
siya! Sa STU!” OMG! He really knows me. “OMG! You really know her.” “How come I
don’t recognize you?” Oo nga bakit di ko man lang namumukhaan?“Uh-huh! Maybe during
that time you’re too young to recognized the meaning of sex appeal. “ Buong
kumpyansang sabi pa niya. Napanganga kami ni Mari sa sagot ni Oca. So ano ngayon
ang ibig sabihin niyang sabihin? Na siya ang meaning ng sex appeal? Oh c’mon!

=================

Chapter 5

Chapter 5: Tug of WarHe then winked at us na parang proud na proud sa kanyang

sinabi. Mari and I can’t quite believe that in front of us is a guy full of ego.
Egotistic is the right term for Oca. Ego + Autistic=Egotistic= Oca. Well anyway,
enough! I have decided not to hire him at all. I don’t want  my child to inherit
any of his airiness. “So, your going to interview him?”“I am not hiring him.” I
said lifting my chin in an effort to appear dignified. Hahaha. “What?” Ayun
nagchorus silang dalawa. “Bakit hindi mo siya ihahire? He is the most qualified
applicant for the job. You must be nuts for not hiring him. Don’t lose the
opportunity of having a good looking, witty, intelligent  child. You must be losing
your mind Joanne.”“Marideth it’s not good looking, It’s drop dead
gorgeous.” Goodness gracious he is striking again. “Drop dead gorgeous then.” And
she giggles. “That’s the reason why I don’t want to hire him. Napakayabang niya.”
“Kelan pa naging masama ang pagsasabi ng katotohanan?  Kahit itanong mo pa sa liga
ng katotohanan na saksi o tahanan ng katotohanan na 24 oras masasabi nila na hindi
ako nagsisinungaling.”“Tama naman siya Joanne. He is right. Pogi naman siya
at.....”“Alam mo Mari,” I said to her exasperated. “Kung gustong gusto mo siya,
bakit di na lang ikaw ang anakan niya?”Nanlaki ang mata ni Mari. Napanganga si Oca.
They both looked at me. Hah! Akala niyo ha. Yan magkampihan kayo. And then they
looked at each other. And they grinned.  What? They are grinning at each other na
parang nag uusap ang mga mata nila. Then they both looked at me smiling. Smiling?
“You know what Joanne, that’s a good idea. Totally splendid. Shining shimmering
splendid idea.   Kung ayaw mong anakan ka ni Oca, ako na lang ang anakan niya.”
What!!!!!!!!!????What the hell is she saying? “Tama!” Bulalas ni Oca and I swear I
could see a light bulb on top of his head. “But you don’t want to have a child
yet.” I said to Mari. I am sure she is kidding me. Hahaha. She must be bloody
kidding me. “Well, I change my mind. C’mon Oca let’s talk about our deal.” And she
took Oca’s hand and led him to her table. Before I could stop myself I already grab
his other arm and yanked him towards me. I don’t know what got into me para gawin
yun.“Well, I change my mind too. I will hire him.” And I tugged at his arm harder
para mabitawan siya ni Mari.“But you don’t want him.” And she tugged him towards
her. “I changed my mind. I am hiring him. I realized that I don’t have time to look
for another applicant. And babae ako, It’s acceptable if I changed my mind often.”
And I tugged him towards me.“Wala nang bawian. Touch move. He is mine! All mine!”
She said salivating. And she tugged him and I tugged him. As if we’re both fighting
over a doll. We’re playing tug of war over a guy. Not to mention an egotistic guy.
I just can’t believe that we’re doing it nor I can give up now. No way! And I
tugged him again a little bit harder.  “Wait, wait! Girls. Calm down. Okay! Wag
niyo akong pag agawan.” And kinindatan niya kaming dalawa. Napatulala ako.
Nabitawan ko siya. “You can both have me. Pwede ko kayong anakan dalawa.” Why do I
feel like vomiting? Damn it!  Nagkatinginan kaming dalawa ni Mari. “But first,
since si Joanne ang may urgent need  sa akin and sa kanya talaga ako nag aapply,
then Mari I am sad to say na ang offer niya muna ang tatanggapin ko.” He really
looked sad upon saying those words while looking at Mari. As if he is a great
bargain no one could resist and the sales lady said that it’s sold out. Damn it!
“But don’t be sad after our deal’s done, we can talk about your offer.” And he
patted Mari’s shoulder. I feel like hitting him in the head but I don’t want to
spoil it. I am winning isn’t it? Ako ang pinili niya di ba? Di ba? Pero di ba ako
dapat ang namimili? Damn it! “So Joanne, where’s that contract that you want to
talk about?”  And he led me towards Mari’s table. At ako naman sumunod sa kanya. I
feel something is wrong with everything  pero I just can’t let go of this
opportunity right?  Nauna na akong naglakad sa kanya papunta sa table ni Mari.
Lumingon ako to check kung sumusunod ba siya and I saw Mari winked at me. She
winked at me? But then nakatingin din si Oca kay Mari. Kanino nagwink si Mari? Kay
Oca o sa akin? Bakit siya magwiwink sa akin? Because I hired Oca?  She’s happy that
I hired him? 

=================

Chapter 6

Chapter 6. Fucking Contract.“So, this is your copy of the contract.” I handed him
the copy of our contract. Andito kami ngayon sa office pa din ni Marideth. This is
such a long day. Naiistress na ako.  At imagine 3 chapters are dedicated para lang
sa araw na to. Unbelievable! Iniwan pala kami ni Marideth na mag usap dito. Lumabas
siya kasi she wanted to grieve daw on her loss.  Tsk tsk. He took the contract at
tiningnan ito. I give him 3 minutes to scan the contents of the contract.After 3
minutes...“As you have read in that contract, I will pay you 50,000 pesos if you
succeed na mabuntis ako.”  He nodded. “I will give it to you once my OB gyne
confirmed of my pregnancy.” “Uh-huh. How about the duration of this contract? Kelan
ito magtatapos?  Hindi nakalagay dito.” Aba  hindinpa nga nagsisimula gusto na agad
niyang matapos? “Kasi, the contract will not end hanggat di mo ako nabubuntis.”
Obvious ba? “What!? Di ba ako lugi sa 50,000 pesos kung 2 years bago kita
mabuntis?” “Eh di buntisin mo ako agad!” That simple. “Uhum...Paano kung baog ka?
Eh di matatali ako sayo habangbuhay?” Ako baog? Ang kapal talaga ng mukha ng Oca na
to.“I can assure you na hindi ako baog. But if you want to confirm, we can both
undergo a test to check our sterility. Para na din di ako magsayang ng oras sayo
once na malaman ko na baog ka. And by the way, you also have to subject yourself to
a test para malaman kung malinis ka o hindi.”“Malinis ako at lalong hindi ako
baog.” He protested.“Naniniguro lang ako.”  I raise my eyebrow at him. “If you have
any questions you can ask me now.” “Ano to?” He then read the article,

‘Article 4. Sex is only during the fertile period of the employer. Beyond that
date, the employee could not demand for  sex.’

“Paano ko malalaman kung fertile ka o hindi?” “I will explain to you kung kelan ako
fertile.” Alam kong mahabang habang paliwanagan pero kailangan niyang malaman ang
mga bagay na iyan. “Bakit hindi na lang natin araw arawin para sure na walang
mintis? Paniguradong within a month mabubuntis ka na.” Tapos he winked at me. I
feel like hitting him. Ang manyak talaga. “Ayokong maging losyang.” Okay. Joanne.
Be patient. This is just an employee-employer conversation. You have to be patient.
I keep on reminding myself.  “Okay.” He again scanned the contract. “Ano to?”
Biglang tumaas ang boses niya while pointing sa isang provision sa contract.

‘Article 8: The employee cannot enter into a relationship with other girls on the
duration of the contract. Doing so, will result to the dissolution of this
agreement and the employer have the option of not paying the employee or paying him
in partial based on her generosity.’

“Anong problema mo dyan?” I said as boring as I can na kulang na lang ay humikab

ako. Ang dami kasing tanong, ang daming reklamo. Nakakainis.“Hindi pwede to.” He
protested. “At bakit? That sounds fair enough. That’s clearly a breach of contract.
And tama lang na partial ang ibabayad ko sa’yo kasi hindi naman fulfilled ang
contract.”“Fair for you, unfair for me.” Lalong tumaas ang boses niya. Anong unfair
ang pinagsasabi nito? Pasalamat nga siya mababayaran pa siya kahit papano.“At paano
naman naging unfair sayo? Aber?”  Tumaas na din ang boses ko.“This is a violation
of my human rights. Ilan araw lang ba sa isang buwan fertile ang isang babae? Tatlo
hanggang lima? Ano ang gagawin ko sa natitirang 25 days? Sabihin mo nga! Tutunganga
lang ako? That provision in nonsense.” Pagalit na sabi niya.“Aba! Wala na akong
pakialam kung ano ang gagawin mo sa natitirang 25 days. You can rest or sleep or
whatever it is that you want to do but you cannot have a girlfriend or have sex
with any girls hanggat hindi ako nabubuntis.” “You didn’t get it do you? You just
cant put that provision sa contract na yan.”“Bakit nga hindi? Dahil may iba kang
gf? Break up with her or with them! Ayokong mahawaan ng sakit I wanted to be safe.”
“I am always safe. I use condom all the time. I am not talking of safe sex here.
Damn it! Scrap that provision!” High blood na siya sa lagay na yan?“You will not be
using condom with me! Bakit ka gagamit ng condom kung bubuntisin mo nga ako? Teka
wait, you’re referring to....”Oh my God! He is not concerned about the payment or
the condom or the girlfriends. He is talking about sex or lack thereof if I will
hire him. And how the hell did he know about the fertile days of women?
Napatunganga ako ulit sa kanya.“If you want me to abide by provision 8 then scrap
the provision 4.Take it or leave it.” Ang kapaaaal!“Fine. Scrap #4.” He then smiled
at me and signed the contract. After that he motioned me to sign it too. I signed
it page to page. It has 3 pages. However, after signing it I noticed the correction
he’d made at provision 4. And I almost gasped at what I read:

‘Article 4. Sex is not only during the fertile period of the employer. Beyond that
date, the employee could  demand for a sex anytime.’

I looked at him bewildered and unable to move. He then snatched the contract from
me. “Got to go.” He then winked at me. And waved the contract at me. “Where the
hell are you going?” I shouted at him pagkatapos kong makarecover. “I’ll have this
contract notarized.” He winked at me once again and went out of the room. Ang tanga
ko! Ang tanga tanga ko!

=================

Chapter 7

Chapter 7. Pulubing Snatcher.“Oi Joanne! Magkwento ka naman?” Tinaasan ko ng kilay

si Anya na nakaupo sa harap ng table ko. Bakit ba andito ito ngayon dito? Office
hours pa naman ah. “Bakit ka andito ngayon? Di pa naman breaktime ah. Killing
time?” “Hindi ah! Napadaan lang.” Napadaan daw pero mukhang hindi
naman.“Manghihingi ka ba ulit ng condom sa akin? Mukha ba akong factory ng
condom?”“Hindi ah! Sobra ka naman! May natira pa kaya sa binigay mo!” She said
pouting. At nahiya pa siya!“Eh bakit ka andito?” Sinasabi ko sa inyo, hindi yan
pupunta dito kung wala siyang kailangan. “Magkwento ka kasi.”“Ng ano naman?” “About
doon sa babymaker mo! Hehehe.”  At kinilig ang bruha. It has been 3 days after
naming magkita ni Oca.  “Ano ang itsura niya? Pogi ba? Magaling ba? Pwede kong
rentahan pagkatapos ng contract niyo?” See? Nakikita niyo kong gaano kalandi itong
si Anya?“Hindi siya pogi.” Nanlaki ang mga mata ni Anya. “He is drop dead
gorgeous.” Then I rolled my eyes. “Oh My God! I need to have him for myself! But on
second thought, hihintayin ko muna ang bagong boss natin. Baka mas papable siya
kaysa sa babymaker mo!” She said beaming. “Anong bagong boss?”“Di mo alam?” “Ang
ano? Ano ang hindi ko alam?”“Magreresign na si Sir Kevin. At dapat lang talaga
magresign na siya kasi 70 years old na siya. At papalitan na siya ng bagong boss
natin. Oh di ba? Ang galing!”“Aalis na si Sir Kevin?” Nalungkot ako sa narinig ko.
Close ko pa naman ang matandang yun. Kahit siya ang big boss dito pero mabait siya.
Feeling ko nga tatay ko na siya. Nakakalungkot naman. And because of that news I
was all gloomy hanggang mag uwian. Sino ba ang may gustong magresign ang boss nila?
Oo alam ko madami sa inyo ang may gusto ng ganun. Pero ako hindi. Mahal ko ang boss
namin. Swear! Promise! Please.. maniwala na kayo. After office hours dumiretso na
ako sa sakayan ng jeep. Oo nag-d-jeep ako ngayon. Coding ang kotse ko. Bwisit! Ang
masama pa masikip ang jeep. Hindi naman ako pwedeng magtaxi kasi nagtitipid ako
para pambayad sa drop dead gorgeous kong babymaker. Naramdaman niyo na ba ang
feeling na galing sa malamig na lugar tapos paglabas mo sumakay ka sa mainit,
masikip at mabahong jeep? Hindi naman sa nag iinarte ako, nagsasabi lang ako ng
totoo. Nagmumuni muni na ako sa jeep at nagpupunas ng pawis sa mukha nung biglang
nagring ang cp ko. So ako naman kinakapa ang cp ko para I cancel ang call kasi nga
ang ingay. Ayoko ngang ilabas ang cp ko sa jeep. Baka mamaya ma snatch pa. I am
about to cancel the call when I saw who’s calling..Oca is calling...

 “Pag tumatawag ako sagutin mo agad kasi ibig sabihin noon urgent!”

Naririnig ko na naman ang sinabi niya sa akin nung una siyang tumawag at hindi ko
agad nasagot. Sinabon niya ako ng sobra sobra.Kawawa talaga ako. “Ano?”“Wow! Wala
man lang hello. Ganyan ka ba bumati sa mga tumatawag sa’yo?” Kita niyo na kung
gaano siya makapamintas.“Eh di hello!” Medyo ata napalakas ang boses ko kasi
napatingin ang mga tao sa akin. “Bakit ka napatawag?” I asked him murmuring.“Ano!?”
“Sabi ko bakit ka napatawag? Ang bingi mo!”“Hindi ako bingi! Wag mo kasing
ibulong!” Sigaw din niya sa kabilang line. “OO na! OO na! Bakit ka nga napatawag?”
Oh my God just talking to him like this is a torture. Naiistress ako.“Saan ka
ngayon?” “You called me just to ask me kung nasaan ako?” Okay! This hot weather is
adding to my already boiling temper na lalong pinapakulo ni Oca.“OO. Bakit masama
na ngayon magtanong?”“OO. kasi you are disturbing me.” “Bakit hindi mo na lang kasi
sagutin ang tanong ko?” Demanding. tsk tsk! “Okay! Nasa jeep ako ngayon. Pauwi na!
May tanong ka pa?” Nakakahighblood siya ha.“Nasa jeep ka? Ang pulubi mo naman. Ang
pupulubi talaga ng mga nakatira sa bansa NIYO. Nagdjeep lang and ang init init pa
ng bansa NIYO. Ano klaseng bansa ba meron kayo?”  Aba gago tong Oca na to ah! Kung
makapanlait akala mo hindi Pilipino. Ang lakas ng tama! Ang lakas mantrip“Hoy akala
mo kung sino ka.” Napatingin ulit sa akin ang mga pasahero na nginitian ko lang.
Baka akalain nila napakaiskandalosa ko. Sino ako? Ako sino?“OO sino ka ba para
magsalita ng ganyan?”“Ako si Oca, the drop dead gorgeous......”
EEEEEnnnnkkkkk......Waaaaaa.... Aaaahhhhhhh... Aaayyyyyy!!! Hindi ko na narinig ang
sunod na sinabi ni Oca kasi nga biglang nagpreno ang driver. Napasigaw ang iba, ako
napasubsob sa katabi ko. Shucks! Nawawalan ako ng poise dito.“Lintik tong driver na
to ah. Pwede namang mag-overtake sabay pa ng sabay!” Napamura ang driver ng jeep na
sinasakyan ko. Dumidikit at sumasabay kasi ang itim na fortuner sa jeep namin.
Sakto namang red ang light kaya tumigil ang jeep at tumabi pa din sa amin ang itim
na fortuner. And busina pa ng busina. Bastos talaga!“Boss! Ano ang problema mo?”
Sabi nung driver sa driver ng kotse nung buksan nito ang bintana sa may passenger
seat. Patay magkakaroon pa ata ng away.“Wala naman boss. Pasensiya na kung
naiistorbo kayo. Nag aalala lang naman kasi ako.” Sagot ng driver ng fortuner which
sounds awfully familiar.“Bakit boss ano ang problema?” Nagtataka na ang driver at
lahat ng pasahero ng jeep nakikiusi na din pati ang sa kabilang jeep.“May pasahero
ka kasing snatcher dyan! Baka kako may mabiktima siya. Pababain mo na bago may
mabiktima.” May snatcher? Lahat ng pasahero nagbubulung bulungan na. Buti na lang
concerned citizen ang driver ng fortuner.“Salamat boss. Sino dito ang snatcher?
Takteng snatcher bibiktimahin pa ang mga pasahero ko.”“Yung nakapulang damit at
slacks na itim. Siya yung snatcher.” Nagtinginan lahat ng pasahero. Pati ako
tiningnan kung sino ang nakapula at nakaitim na slacks. Hanggang sa mapako sa akin
ang tingin ng lahat ng mga pasahero. Ako ang nakasuot ng pulang damit at itim na
slacks! Damn it! Pero bakit ako ang naging snatcher? “Miss bumaba ka na! Bago ka
kuyugin ng mga pasahero.” Sabi ng driver sa akin. Mukhang galit nga ang mga
pasahero. May narinig pa nga ako na ang mga snatcher daw ngayon ay nagsusuot talaga
ng mga magagandang damit na pang office para hindi mahalata. “Pero manong, hindi po
ako snatcher! Nagsisinungaling ang taong yan.” Kung sino ka mang bwisit ka makikita
mo!“Sino ba ang aamin na snatcher siya?” OO nga naman. Tama siya. Pero....Ay
bwisit!  “Sige miss bumaba ka na!” Tapos nagchorus na ang mga pasahero. Nakakahiya.
Pawis na pawis na nga ako, wala na nga akong poise, napagbintangan pa akong
snatcher! Bwisit! Wala na akong nagawa kundi ang bumaba sa jeep. Hiyang hiya ako sa
nangyari sa akin. Papunta na ako sa may gilid ng daan para mag abang ng isang
jeep. May sasakay pa kayang jeep sa akin? Gago kasi ang driver ng fortuner na yun
eh. Speaking of the car, pinagtitinginan pa din ako ng mga pasahero at andun pa din
ang fortuner. Pupulbusin ko na ba? Sarap batuhin. “Oi pulubing snatcher! Sumakay ka
na dito.” Napatingin ako sa sumigaw. At parang umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo
ko nung makita ko si Oca na sakay ng itim na fortuner at nakangisi sa akin. Siya
ang nagsabing snatcher ako.  Gusto ko nang pumatay ng tao. Now na!       

=================

Chapter 8

Chapter 8. Fortune.

Lumapit ako sa itim na fortuner at sa demonyong tawa ng tawa. “Why did you do
that?” I said through gritted teeth.“Oi sumakay ka na! Green light na.” I don’t
have any choice kundi ang sumakay sa kotse niya. Bumubusina na ang mga nakasunod na
sasakyan and I don’t want to create another scene. Pagkasakay ko pinaandar na niya
ang kotse. Ang laki ng ngisi ng demonyo. Nakaka... aaaaaahhhhhh! God knows kung ano
ang pagpipigil na ginagawa ko ngayon para lang hindi masakal ang demonyong to. Ikaw
ba naman gawan ng ganun sa harap ng madlang people! “You should have seen your
face!”I looked at him sharply. I feel like hitting him pero baka mabangga kami.
Ayoko pang mamatay. Paano kaya ako makakaganti sa kanya?  Bwisit talaga ang Oca na
to. Laging sinisira ang araw ko. Bakit ba kasi nakilala ko siya? “ kang mag-alala
di ka naman na nila matatandaan.”   At natutuwa pa siya sa kahihiyan ng kapwa niya.
The nerve!! Hindi ko nga pinansin. Dedeadmahin ko siya. Hindi ko siya kakausapin
ever.“Di bali. Isasama naman kita ng dinner eh. Wala kasi akong ka dinner ngayon.
Ikaw kasi eh, pinagbawalan mo akong magkaroon ng gf. Yan tuloy walang akong kasabay
magdinner.” Pakialam ko? I kept a straight face and hindi ko siya pinansin. Sabi
nila magandang revenge ang pangdedeadma. Yan ang gagawin dedeadmahin ko ang bwisit
na to. “Saan mo gusto magdinner? Ahhhh sa Terinoma na lang mas malapit. Gutom na
ako eh. Di pa ako nagmeryenda kanina. Grabe! Saan ba mas masarap ang chicken?
Jollibee, Mcdo or KFC? Di ba sila yung may mga value meal na di aabot ng 100?” Di
pa ba siya nakakahalata na dinedeadma ko siya? Ang kapal talaga at ang manhid!
Jusko naman! “Wag kang mag-alala KKB naman eh. Di ako magpapalibre sa’yo.Swerte mo
nga eh! Pero pwede ring ikaw muna ang magbayad tapos ibabawas mo na lang sa talent
fee ko. So, kung oorder ako ngayon ng 100 pesos na pagkain at ang  50,000 pesos
magiging 50,100.00 ang ibabayad mo sa akin.” Muntik ko na siyang mamura sa sinabi
niyang yun. Ang kapal talaga! Hah! Grabe! Di pa nga siya nakakapagtrabaho
mangungutang na. Bakit kaya di na lang niya isangla ang fortuner na to? Ang tanong,
sa kanya ba talaga to? And take note, hindi niya binawas ang kinain niya. Dinagdag
niya. Nagbobo-bobohan ba to or bobo lang talaga? Kabwisit talaga. Juice ko kumukulo
ang dugo ko sa demonyong to. At siya lang ang may mukhang mag alok ng KKB sa akin.
Lahat ng bf ko nililibre ako tapos siya KKB, tapos uutangin pa sa akin ang kakainin
niya? So parang pinahiya niya ako kanina para lang may mautangan siya. The nerve.
Ang kapal kapal kapal ng mukha! Saan ka nakakakita ng ganyang lalaki? Wala nang
hiya na natira sa katawan.Dahil sa kakadaldal niya na dinedeadma ko naman di ko
napansin na nakapark na kami sa may trinoma.“Pero sa tingin ko kukulangin ang 1
piece chicken with rice ko. Mag 2-piece chicken na lang ako tapos, 2 extra rice,
large coke at extra large fries tapos sundae ano? What do you think?” Leche ka!
Mamatay ka na sana! Mamatay ka na! Bwisit! “Oi pipi ka ba? Bat di ka nagsasalita?”
Ha! Sa wakas napansin niya! Manigas ka. “Joanne, pautangin mo muna ako ha.
Gagasolinahan ko pa kasi ang kotse na to eh. Hiniram lang kasi nakakahiya naman
kung di ko man lang papagas. Pautang na din ng 500 para sa gas!” What! Grabe talaga
sa kakapalan! Kung di lang siya drop dead gorgeous nunca na siya ang pipiliin ko na
maging ama ng anak ko. Buti na lang at ang ugali ay pwedeng ituro sa anak kasi kung
namamana ito naku never kong pipiliin si Oca. Sa kapal pa lang ng mukha talo na ang
ceiling ng Trinoma sa kakapalan. “Oi Joanne sabi ko pautang!” Utang your face!
“Bakit di ka nagsasalita?” Tapos humarap siya sa akin at hinawakan ang mga balikat
ko. At niyugyog niya ako. Gusto kong siyang itulak kasi nandidiri ako sa kanya pero
I wanted to maintain ang deadma look ko. Manigas ka but I would never talk to you.
Bahala ka sa buhay mo. At hindi kita ililibre. Mamamtay ka man sa gutom. Pagkatapos
ng lahat ng kahihiyan na dinanas ko sa’yo? Asa ka pa Oca. I feel like smiling kasi
feeling ko nakakaganti na ako kahit papano pero hindi dapat ako mag smile. Baka ma
misinterpret pa niya.“Hindi ka magsasalita?” Hindi ako magsasalita.“Sige. Siguro
galit ka lang dahil sa ginawa ko kanina. Sorry na!”   Nag puppy look pa siya.
Siguro kung puppy siya. Makocutan ako at matutuwa pero hindi eh. Hindi siya
puppy!“Oi sorry na nga! Magsalita ka na! Naman oh! Pag ako di mo pinahiram ng pang
gas at nawalan ako ng gasoline sa gitna ng daan, kasalanan mo!” Aba at ako pa ang
may kasalanan! After mga 5 minutes na katahimikan...“Humingi naman na ako ng sorry
ah! Hindi pa ba enough yun?” He said na mukhang naiirita na talaga. Hindi enough
yun kasi ang laking kahihiyan ang dinanas ko and your sorry is not enough. “Oi
Joanne kausapin mo naman ako.” Never! Manigas ka dyan. I really feel like smirking
at him but I control myself. Dapat hindi ako magpapakita ng kahit na anong feeling.
“Pag ikaw di nagsalita! Makikita mo!” At nanakot pa? Akala niya naman matatakot
ako! Asa!“Ano? Hindi ka pa rin magsasalita?” Aba nakakatakot! “Bibilang ako
hanggang lima Joanne! Pag ikaw di nagsalita..”“Isa. Ayaw mo talaga magsalita?”
“Dalawa.” Ang tagal naman mag lima.“Tatlo.” I still keep a straight face. But I
was shocked nung bigla niyang hinawakan ang mukha ko and kissed me. Di ba dapat
hanggang lima?  Bakit hanggang tatlo lang? Di ba siya marunong magbilang? It may be
instinct but I closed my eyes nung magdikit ang lips namin. Kahit pala makapal ang
mukha niya malambot pa din ang lips niya. Hindi ko ito first kiss. Lahat ng bf ko
nahalikan ko na pero bakit iba ang halik ni Oca? Hindi ko maexplain pero kakaiba
eh. Parang nawala ang memories ng lahat ng kiss na naranasan ko when his lips
touched mine. It’s electrifying and parang ayaw kong matapos ang halik. It’s as if
something its urging me to feel more, to taste more, to discover more. It’s sweet
and warm and comforting at the same time. It’s as if ito ang first kiss ko and I
wanted to explore, to go deeper. Deeper? I gasped at what I thought. And because I
gasped, Oca was able to deepen the kiss. And I wanted it! Yes I wanted it. In fact
I love it. I never wanted it to end. I wanted it to go on forever and ever. And
before I knew it my hands are on his shoulders and I am kissing him back and urging
him. Why can’t I stopped? Why can’t I pushed him?  Then he pushed a button para
magrecline and passenger seat. We then catch our breath and continue kissing each
other as if we can’t get enough of each other. I was beyond apprehension and was
really enjoying our kisses and I really don’t care kung saan man napupunta ang mga
kamay ni Oca. I am really into it. I don’t wanna be a hypocrite! “Do you want our
baby to be named Fortune?” He said teasingly while biting my lower lip!“Shit!”
Napamura ako! Naitulak ko siya and I must say na medyo napalakas ang tulak ko kasi
muntik na siya mauntog sa dashboard.“Shit! How dare you!” I can’t believe this!
Muntik na naming ginawa. And worst dito sa kotse. My God! “Walanghiya ka! You took
advantage...”Akma ko siyang sasampalin when he caught my hand.“Ops.. ops... wag mo
akong sampalin. I didn’t took advantage of you. You liked it too. In fact, you
wanted it the same way as I do. You kissed me back. Don’t be a hypocrite Joanne.
And besides, you are fertile, it’s understandable.” And he winked at me.   
Earth, swallow me now!  

=================

Chapter 9

Chapter 9 Naiilang ako! Nakakailang ang nangyari kanina. Nahihiya ako. Pero itong
kasama ko parang wala lang. Ngingisi ngisi pa habang naglalakad kami papuntang KFC.
Sa KFC daw kami kakain kasi nga sabi ni Zhane mas masarap daw ang chicken sa KFC.
At dahil sa likas na kaladkarin itong si Oca, kaya sa KFC daw kami. “You know what
Joanne, that was an amazing kiss...”“Shut up! Don’t say any word about what just
happened.” Ayokong marinig pa ulit. Grrr!!  “Bakit ayaw mong marinig? Gagawin at
gagawin din natin yun...”“Just shut up okay? Just shut up!”“Okay! Okay! Sinabi mo
eh.” He then hurriedly walked towards KFC. Wala talagang pagkagentleman sa katawan
ang lalaking ito. Nauuna pang maglakad. Kabwisit!  Nakakahighblood na
siya! “CARLOS!” Napalingon ako sa sumigaw. Grabe naman kung makasigaw yun parang
siya lang ang tao at parang sa bahay lang. Tsk. Tsk.“CARLOS! Hoy!” And I saw a very
pregnant woman running towards us. She looked like a bouncing watermelon. Hindi
kaya siya makunan? Akala ko lalagpasan kami ng nagsisigaw na buntis pero tumigil
siya sa harapan namin at biglang hinampas si Oca. “Hoy! Carlos! Kumusta ka na? Long
time no see!” At naglambitin ang buntis kay Carlos. Don’t tell me isa to sa mga
inanakan niya!“Nica? Ikaw yan?” “Of course. It’s me. The one and only  beautiful
me.” Natawa si Oca sa sinabi nung Nica. Pero infairness maganda naman itong si Nica
kahit ang laki laki ng tiyan.

“Well...you look like a melon to me.” And he laughed. Walang modo talaga. Kitang
buntis sinabihan pa niyang melon. “Ang baaad mo...”

“Ano ka ba naman Nica!” Nagulat ako nung biglang nagsalita ang malaking poging
lalaki na bigla na lang sumulpot sa tabi ni Nica. “Kung makatakbo ka parang di ka
buntis!” “Honey, don’t worry walang mangyayari sa akin. I know myself.” And she
kissed the guy sa cheeks. Gosh! Ang pogi naman ng lalaking ito. “Tatay ng anak mo?”
So hindi pala si Oca ang tatay ng pinagbubuntis ng Nica. “Oo. Asawa ko. Si Ron.
Remember him Hon? Si Carlos Cariño.” She said smiling. Tumango naman ang asawa
niya.“Schoolmate ba natin siya dati Nics?” Oca asked habang tinitingnan ang lalaki.
Mukhang kinikilala pa niya.“Heller Carlos! Si Ron, di mo kilala? Kabarkada namin
siya. Isa pang bestfriend ni Era. Hello! Earth to Oca.”  Nica said half shouting.
Ganyan talaga siguro pag buntis ang babae. Palaging hyper. I have to take note of
that attitude. I should modulate my voice pag buntis na ako.“Si Ron? Yung bakla?
Asawa mo?” Nica giggled sa sinabi ni Oca. Namula naman itong si Ron. “Not anymore.
He’s converted now. Look at this oh!” And she pointed at her stomach. And she
giggled again. “Wow! Paano mo nagawa yun Nica? Nilandi mo ano? Kung alam ko lang na
magiging ganyan ka kapogi di sana pinatulan na lang kita dati pare!”“Gusto mo
suntukan na lang tayo pare?” Napaurong si Oca sa sinabi nung Ron. At muntik na
akong humalakhak. Hah! Buti nga kay Oca. Takot naman pala sa malalaking tao itong
si Oca eh. I smiled at the thought. I don’t know why but knowing na hindi lahat ay
mabubully ni Oca made me happy. Buti nga sa kanya.  “Babe easy ka lang. Alam mo
naman itong si Carlos na mapagbiro di ba? And stop sulking. I promise I won’t run
again!”“Sinabi mo na rin yan kahapon. Pero tumakbo ka pa rin ngayon.” Ron said at
mukhang upset na upset talaga kay Nica.“Sssshhh. Wag mo akong awayin. Nakakasama sa
baby. At ikaw Carlos, kung makapagsalita ka. Baka isipin nitong gf mo ay bading ka.
Hi! It seems that Carlos have forgotten his manner. I’m Nica and this handsome guy
here beside me is my husband Ron. You are?” Salamat naman at napansin nila ako.
Nagsimula na akong mag-isip na di nila ako nakikita eh. “Hi! I’m Joanne
and....”“Hindi ko siya gf Nica.” I was about to say that naunahan lang ako ni Oca.
“Ohhhhh.... I am sorry. Akala ko gf mo siya Carlos, mukha kasi kayong may LQ eh.
Ang sweet di ba honey? Kung hindi mo siya girlfriend ano mo siya?” “Ahmmm. She’s my
.. my... secretary. Yes, secretary.” Ano? Ako secretary niya? Sapakin ko kaya
to?“Wow! Sosyal ka na ngayon Carlos, may secretary ka na. And you’re dating your
secretary ha. You never changed Carlos. Matinik ka pa din. Kaya kung ako sa’yo
Joanne, wag kang magpapaniwala dyan kay Carlos. Bolero yan. Hahaha.”“Nica, I am not
dating her. Wala lang kasi akong kasama sa lunch kaya siya na lang sinama ko. At
hindi ako papatol sa secretarya ha.” Ang yabang, ang kapal. Walanghiya!Tangna mukha
ba akong sekretarya? Kung hindi lang kahiya hiya binugbog ko na ang lalaking
ito.“Whatever Carlos.” And she rolled her eyes na parang sinasabi na hindi siya
naniniwala kay Oca.  “Anyway, di ba sabi mo maglulunch kayo? Sabay na lang kaya
tayo? Don’t worry. Our treat. Alam ko namang kuripot ka Carlos.” Hindi na ako
nagsalita. Si Oca tuwang tuwa naman at libre daw. Kapal talaga ng mukha niya. So
anyway kumain kami sa isang Chinese restaurant. At si Oca kung makaorder akala mo
siya ang magbabayad. Tahimik lang ako habang nag uusap sila. Sekretarya nga di ba?
Tss... Pero minsan tinatanong ako nung Ron kung kamusta daw bang Boss si Oca.
Siempre sabi ko okay lang. Ang mga sekretarya hindi dapat nagsasabi ng masasamang
bagay  tungkol sa boss nila sa harap ng boss nila. “John? Is that you?” Biglang
lumapit ang seksi at magandang babae sa table namin.  Napatingin kaming lahat sa
babae. Tapos kay Oca. “Cheska!!!” Tapos tumayo si OCa ang hinug si Cheska daw.“John
I missed you so much.” And She kissed him. Sa lips. Gross! PDA. “Oh my God, you are
so handsome.” Nagkatinginan kami nina Nica at Ron. Nagkibit balikat si Ron at
ngumisi si Nica. “Cheska dear.” Oca subtlely get rid of Cheska’s hand on his waist.
Napagtitinginan na kasi sila. Ang babae naman kung makayakap akala mo wala ng
bukas. Hay Jusko po! “Oh! Hi there. Nakalimutan kong may kasama pala itong si
John.” John his ass.  Napansin niyo ba na iba iba ang tawag nila kay Oca. Nalilito
na nga ako eh. “I’m  Cheska, John’s ex-girlfriend slash forever admirer slash lover
if he want whatever-he may-call-me..” And she giggled. She again hug him. Kung
hindi ba naman malandi. Kaya pala lumalaki ang ulo ng Oca na to eh. “Chee, these
are my college friends, Nica and Ron and my secretary Joanne.” “Hi!” Tapos
kinamayan niya si Nica and Ron and ignored me. Bastos! Tapos nag-usap na sila ni
Oca na parang sila lang dalawa.

“Ahhmmm.. Cheska do you want to join us? We....”Nica asked raising her eyebrows.
For sure ayaw din niyang kasama itong si Cheska na to but dahil sa kagandahang asal
ay niyaya niya ito.“Sure. I would love to” She said cutting off Nica. Bastos
talaga. Tapos ayun nag order na din siya and again nakalimutan nila kaming tatlo.
Sila lang ang nag uusap at sinusubuan pa niya si OCa. Ito namang si Oca hindi na
nahiya sa mag asawa na nanlibre ng pagkain niya. Kaya Ron, Nica and I ended up
talking at hinayaan namin ang dalawa sa sarili nilang mundo.“Anne?” I looked up
because the voice sound so familiar. And it is indeed a small world. Standing in
front of me is Vincent. One of my boyfriends.“Vince?” Oh Sh!t! “What are you doing
here? And why didn’t you tell me na lalabas ka pala?” Patay! Okay. I’m not really
serious with Vince but he is my longest boyfriend. 1 month na kami! Sayang ang
investment ko na time sa kanya if I lose him now. “Hi Vince. Just chilling out with
my bos...”“She’s having a date with me, her boyfriend and with my friends.”  Oca
butt in. But wait! Did he just say boyfriend? I looked at him. Nakatingin din sa
kanya si Nica, si Ron, Si Cheska and si Vincent. What is he talking about?
Boyfriend?Sabay sabay na sabi nilang apat. Oca just smiled.“Di ba hon sabi niya
Secretary niya si Joanne?” Nica asked ROn. “Just shhh..”“But John you said she’s
your secretary.” Cheska whined.“She’s my girlfriend, how come that she’s your
girlfriend too?” Vince butt in.  Ito talagang si Oca kahit kailan pahamak. Okay na
yung secretary eh. Bwisit talaga!“Baby wag muna  magulo sa tummy ni Mommy. Mommy is
having a good time pa.” Nica said while rubbing her tummy.“John...”“Okay she’s my
secretary slash girlfriend.” Napanganga si Cheska and Nica and Ron nodded. Damn ano
ang gagawin ko? “So that explains it.” Nica and Ron both nodded.“ Anne..this can’t
be...I am your boyfriend. We’re so good together. Bakit mo nagawa to?” Patay! Patay
na talaga ako. I can feel it. I can almost feel that I am losing Vince. “Pare, wag
ka nang umangal dyan. Wag mong pahirapan ang girlfriend KO. Ganito lang yan
kasimple. Ayaw na niya sa’yo kaya pinagpalit ka niya at ako ang pinili niya. Kasi
hindi naman niya ako sasagutin kung mahal ka pa niya. May kasabihan nga na “Kung
dalawa ang mahal mo, piliin mo yung pangalawa. Kasi hindi ka naman magmamahal ng
iba kung mahal mo talaga yung una." Gets?He said proudly as if he knows everything
in the world. Nakayuko lang ako. Nag iisip. Nahihiya. Then from my peripheral
vision I saw Vince walked out followed by Cheska. What the hell happened? Ano ang
pinagsasabi ni Oca?  May point ba siya?

=================

Chapter 10

Chapter 10  Subtlety Pagka walk out na pagka walk out nila Cheska at Vince nag
order pa ng dessert si Nica kaya medyo nagtagal pa kami. After that naghiwalay na
din kami kasi napapagod na daw ang baby niya. Information overload daw. Hahaha. 
Ang pinagtataka ko lang kasi eversince the walk out hindi na rin ako pinapansin ni
Oca. Hindi ko alam kong bakit. Baka nasobrahan ng kain at di na makapagsalita.
Kaya ito ako ngayon sunod ng sunod kung saan siya pupunta. Lakad siya ng lakad ako
naman sunod ng sunod. Kanina pa kami ganito. Sumasakit na ang paa ko. Teka! Bakit
ba ako sunod ng sunod sa mokong na to. Saan ba kami pupunta?“Oca, kanina pa tayo
lakad ng lakad. Saan ba tayo pupunta?” Hindi niya ako pinansin. I am sure na
narinig niya ako kasi malapit na malapit lang kami. Nasa likod lang niya ako.
Impossibling di niya ako narinig. “Hoy Oca, Saan tayo pupunta? Napapagod na ako
kasusunod sayo.”Nagrereklamo na ang paa ko kaya. Huhuhu. Bigla siyang tumigil at
humarap sa akin. Muntik pa akong masubsob sa kanya. Aish! “Sino ba ang nagsabi sayo
na susunod ka ha?” Bulyaw niya sa akin. Nagulat ako sa sinabi niya. Tinaasan niya
ako ng boses? Anong kasalanan ko? Dapat pala hindi na ako sumusunod sa kanya? Pero
di ba magkasama kami?“Ganun? So dapat pala hindi ako sumusunod sa’yo!? Sorry ha!” I
said with as much sarcasm as I can manage. Tapos tumalikod na ako at iniwan siya.
Ayaw niya akong sumusunod sa kanya? Di wag! Marunong akong umuwing mag isa! Sino ba
siya? Akala mo kung sinong pogi. Oo pogi siya pero di pa rin yun rason para maging
super mean siya sa akin. Kung ayaw niya pala akong kasama di dapat sinabi niya
kanina pa! Ang kapal ng mukha. Bastos! Bwisit! Ouch naman! Tangnang araw to.
Disgrasya lang ba ang aabutin ko ngayon? Dahil kasi sa pag ngingitngit ko kay OCa
hindi ako tumitingin sa nilalakaran ko at may nakabangga ako. “Miss I’m sorry.”
Sabi nung binangga ko. Ang galing noh, ako ang nakabangga siya pa ang nagsosorry.
Dapat ganyan ang mga lalaki. Gentleman sila dapat, hindi katulad ni Oca. Hindi
dapat tinutularan ang mga katulad ni Oca. Kasi BI siya.“Itchoki!” Sabay ngiti at
pacute sa lalaking di kagwapohan na nakabangga sa akin. Kahit di siya gwapo mabait
naman.“Sa susunod kasi tingnan mo ang nilalakaran mo!”  Ayan na naman. Kilala niyo
naman siguro kung sino ang epal sa kwento na to di ba? Hindi ko nga alam kung bakit
ang epal epal niya eh. May mga tao ba talagang pinanganak na epal?“Pare, nagsorry
naman ako sa gf mo, at ok lang naman raw.”  Pag e-explain ng lalaki kay Oca. “Hay
naku po, hindi ko siya bf at at hindi ko siya kilala. Wag niyo na lang
pansinin.”“Pare, hindi naman ikaw ang kinakausap ko kaya pwede wag kang epal?” Huh?
Sino daw ang epal? “Umalis ka na nga hindi naman ikaw ang sinabihan kong tanga eh.”
Ay sus hindi naman pala yung lalaking ang sinabihan niyang tanga eh. Kung hindi
tanga yung lalaki eh sino ang sinabihan niyang tanga? Then I realized na ako pala.
Umismid na lang ako. Ayoko na siyang murahin sa utak ko. Nahahighblood lang ako.
Sayang ang energy. HE IS NOT WORTH IT.  Naglakad na ako palayo sa mahangin,
makapal, at epal na si Oca. Care ko ba sa kanya? “Oi Joanne saan ka pupunta?” He
called after me.“Eh di uuwi na.” Teka, saan nga ba ang sakayan dito? Naglakad pa
ako nang naglakad. Wala na, nawala na ako. Nakakahiya, nawala ako sa mall.  Nung
may makasalubong akong guard tinanong ko kung saan ang sakayan. Nalagpasan ko na
pala kaya nag about face ako.   Nagulat ako nung nakita ko si Oca sa likod
ko.“Sinusundan mo ba ako?” Tinaasan ko siya ng kilay. “Oo. Baka kasi mawala ka
eh.”“Thank you na lang! Pero marunong ako umuwi.”“Ah kaya pala nagtanong ka sa
guard kung saan ang sakayan ano? Tara na hatid na kita.”“Wag na, kaya kong umuwing
mag isa.” “Wag ka nang pakipot. Ihatid na kita.” At hinatak niya ang kamay ko. So
parang magkaholding hands na kami niyan. Dapat ba akong kiligin? Bakit naman ako
kikiligin? Oh c’mon. Naglakad kami papuntang parking lot habang hawak niya ang
kamay ko. HHWW. Ayyyiieee. Damn! Hindi ako kinikilig. Bakit ako kikiligin? Hindi 
kami nag uusap habang naglalakad, HHWW lang. Ayyyiieee. Hindi ako kinikilig okay!?
Bakit ako kikiligin?  “Tamad ka.” Bigla niyang sinabi.“Ano?” Ano na naman ang
pinagsasabi nito?“Tamad ka.” Aba!“Hindi ako tamad.” “Tamad ka. Hindi ka
nagtatrabaho. Ang lambot ng kamay mo.”“Psshh!” I hissed. Tumawa siya  ng kunti sa
ginawa ko. Wala namang nakakatawa. Weird. Weird siya.“Oi showing na pala ito
ngayon.” Tumingin ako sa tinitingnan niya. “The Twilight Saga: Eclipse” What the
Heck. Tinaasan ko lang siya ng kilay.“Eh ano ngayon kung showing na yan? Matagal na
kaya.” “Nood tayo.” Sabay hatak sa akin papuntang bilihan ng ticket!“What!? Are you
kidding me? Anong oras na?” Sa totoo lang gusto ko ding mapanood ang movie na yan.
Wala nga lang akong time.  Die-hard fan ako ng twilight pero haller, ayokong
pahalata na gusto ko din manood. Baka sabihin niya kaladkarin ako. “May last full
show pa. Tara na!  Miss, 2 twilight.” Sabay bigay ng one thousand peso bill sa
cashier. Weee? Siya nagbayad? May pera siya?  At 1,000? Akala ko wala siyang pera?
Nakatulala ako sa kanya.“Ano pa tinatanga tanga mo dyan? Tara na.” At hinatak niya
ulit ako. Pagkapasok namin sa loob kunti na lang ang tao. Dahil siguro sa gabi na
at 3 weeks nang showing ang Eclipse. Pagpasok namin hindi pa nagsisimula ang movie
kaya niyaya pa niya akong lumabas para bumili ng popcorn at drinks namin.
Napapansin ko na kanina pa niya ako hinahatak at kanina pa niya hindi binibitiwan
ang kamay ko. Simula nung nabunggo ako. “Oi Oca, yung kamay ko...”“Sshhhh..
magsisimula na. Wag kang maingay.” Tapos nanood na siya. Weee? Fan siya ng
twilight? I wonder kung sino ang gusto niya sa mga character. Baka si Jacob.“Wag
mong ubusin ang popcorn. Mamigay ka!” Muntik na akong mapasigaw kasi bigla ba naman
bumulong sa tenga ko. ANg init ng hininga niya at ang bago pa. Shit! Nanayo ang
balahibo ko doon ah.  “Oh ito na ang popcorn mo!” Sabay bigay sa kanya ng popcorn.
Bibili na lang kasi iisa pa ang binili. Isang large na popcorn at isang large na
drinks. Kinuha naman niya ang popcorn at inabot sa akin ang drinks. “Ayan baka
nauuhaw ka na.” Tiningnan ko lang ang hawak niya. Ininuman niya kanina yan eh. Ano
siya? Mags-share kami ng straw?“Wala akong virus. Kanina nga...” Tiningnan ko siya
ng masama at kinuha ang drinks. Ayoko nang marining ang susunod niyang sasabihin.
Kailangan ba talagang i-remind yun? Nasa kalagitnaan na kami ng movie nung
nagstretch siya and nagland ang kamay niya sa braso ko. In short inakbayan niya
ako. I ignore it. Malamig eh. Hehehe. Okay, I have to admit na masarap ang feeling
ng may mabangong lalaking nakaakbay sa’yo. At kinikilig ako. Onti. Ahehehehe. Ang
landi ko. Haha After a while sinusubuan na niya ako ng popcorn. Hindi ko akalain na
may ganitong side si Oca. Pag madilim pala nagtatransform siya. May ka sweetan din
pala sa katawan ang lalaking ito. I smiled at the thought. First time kong masubuan
ng popcorn sa sinehan. Hahaha. Tae ang cheesy. Mas cheesy pa sa popcorn na kinakain
namin ngayon. Hahaha.  Naubos na ang pagkain namin at natapos na ang movie pero
nakaakbay pa din siya sa akin. “Paunahin na natin sila.” He motioned yung mga ibang
nanood. He then sighed.“Joanne, ilang boyfriend mo pa ang kailangan ko
dispatsahin?” I was shocked sa tanong niya.“Alam mo, you don’t have to do it.”
“Gagawin mo rin naman yun di ba? Eventually you are going to get rid of them. So
I’m going to do it for you. Sabihin mo lang kung ilan pa.” “Oca, I can handle
them...”“No, I wanted to do it. Ayoko ng may iba ka pang boyfriend. Gusto ko, ako
lang.” 

=================

Chapter 11

11.Joanne!! Sagutin mo ang phone! Daliiii!Joanne!! Sagutin mo ang phone! Daliiii!

Joanne!! Sagutin mo ang phone! Daliiii! Naalimpungatan ako dahil sa ingay sa phone
ko. What the heck! Ang aga aga nang iistorbo. Psshhh! For all that is holy it’s
only 4:00AM. Goodness gracious.  Kinuha ko ang phone ko and answered it.“What!?”
Pasigaw kong sagot. Alam ko naman kong sino ang tumatawag. Pinalitan niya kasi ang
ringtone at message tone ng phone ko after kaming manood ng movie 3 days ago para
daw boses niya ang marinig ko incase tumawag or magtext siya. Pssshhh! Epal kasi. 
“Wow! I never knew that hello is now equilvalent to what?” “What do you want Oca?
Bakit ang aga aga nang iistorbo ka? Anong oras pa lang? Sabado ngayon, ito ang araw
na gumigisaing ako ng tanghali, bakit kailangan mong sirain yun?”   “Nagger!” And I
heard him laugh.“I am not a nagger damnit! Now tell me what you want at patulugin
mo ako pwede?” Sabi nga nila magbiro ka na sa lasing wag lang sa bagong gising.“Uh-
oh. Now you are mad.” “Just tell me what the hell do you want!” Don’t tell me
tumawag lang siya ng ganitong oras para asarin ako! Malilintikan siya sa
akin.“Okay. Calm down. I want you to get up your bed and open your door because
nasa labas ako. Kanina pa ako doorbell ng doorbell dito.”“Ano ang ginagawa mo
dyan?”“Mamaya na ako mag eexplain. Just open your door.”“Fine!” And I marched out
of my room papunta sa living room para buksan ang door. Muntik pa akong matumba
kasi natapilok ako sa rug. Nakapikit pa kasi ang mata ko.

“Bakit andito ka?” Sita ko sa kanya pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto. Tumingin

lang siya sa akin na parang natutulala. Tapos tiningnan niya ako mula ulo hanggang
paa. “Whoah! Nice!”  He said grinning. I looked at myself only to realized na hindi
man lang ako nagbathrobe. I’m only wearing a bra and a very short short called
boxers. Damn! “Shit!” Tapos tumakbo na ako pabalik sa room ko, leaving Oca  sa may
pinto. Wala na akong pakialam kung isipin man niyang wala akong manners. Besides
hindi naman sa bisita. Ilang beses na siyang nakapunta dito.“Maligo ka na din! May
mga morning glory ka pa at mukhang binagyo ang buhok mo!” Pahabol pa niya bago ako
makapasok sa room. After a while I found myself taking a bath. Gusto kong mawala
ang kahihiyan ko kanina. I wanted to stay longer sa shower. “Oi Joanne! Bilisan mo
nga. Maligo lang ang tagal tagal pa!” Then I heard the closing of my bedroom door.
Lumabas na ako ng banyo at nagbihis ng t-shirt at short. Lumabas ako ng living room
and I found him sitting on my couch,watching on my tv, eating my bread, drinking my
coffee using  my favorite cup. “At home na at home ah!” I hope he could sense the
sarcasm. But I failed. He smiled at me instead. “May coffee na dun sa dining table
and I toasted some bread. You can have some.”  I looked at him at umiling. Wala
talaga siyang hiya. Imagine he is inviting me to eat in my own home na parang ako
ang bisita at siya ang may ari. The nerve talaga.  “Why are you here?” I said
crossing my arms in front of him.“Sinusundo kita. Kaya you better have your coffee
and your bread and then you can pack some of your clothes and some stuffs.” Anong
pinagsasabi nito?“Sinusundo? Bakit may usapan ba tayo na aalis tayo?” I couldn’t
remember na nag usap kami na may pupuntahan kami. “Kaya nga sinusundo kita. Kung
may usapan tayo eh di hindi na kita sinundo. Aishhh! Alam mo bilisan mo na kaya
just wear sneakers. Matatraffic tayo dahil sa kabagalan mo.” “Saan ka ba pupunta at
kailangan pa akong isama? Istorbo ka talaga eh noh?”“Magjojogging tayo. Ang taba mo
na kasi kaya naisipan kong I exercise ka. Para maganda ang performance mo.” He said
and sipped his coffee. Napaisip ako sa sinabi niya. Hmmm.. Hindi naman ako mataba
ah. At anong performance ang pinagsasabi nito?Pero kunsabagay medyo matagal na rin
akong hindi nag exercise. Hindi naman masama kung magexercise di ba? Minsan may
pakinabang din itong si Oca.  “Okay! Magandang idea yan. Sana sinabihan mo ako
kahapon at hindi yung nanggugulat ka. Wait I’ll just change...”“No need. Okay na
yan. Just wear sneakers and bring a shade.”“Okay!” Then pumunta na ako sa room ko
at naglagay ng powder, towel, shade at kung ano ano pang pangkikay sa maliit na
knapsack ko. Pagkalabas ko ininom ko lang ang coffee na hinanda niya at kinain ang
toasted bread. After that lumabas na kami at sumakay sa kotse  nyang pahiram DAW sa
kanya.“Saan tayo magjojogging?” I asked him while I munched some M&Ms na nakalagay
sa dashboard ng kotse niya.  “Dyan dyan lang. AT wag mong ubusin ang chocolate ko.
Ang takaw mo talaga.” “Hmp! Ang damot! Makatulog na nga lang. Gisingin mo na lang
ako pag nakarating na tayo.”“Ganun? Gagawin mo akong driver?”“Sino ba ang gumising
sa akin ng madaling araw?”“Oo na,  ako na. Matulog ka na lang. Nagger!”“I am not a
nagger...”

“Pssshhhh... wag maingay may natutulog.” Inirapan ko lang siya at pinikit ko na ang
mga mata ko. 3 years later.... Joke! Nagulat kasi ako dahil may maingay. “Pare ang
tagal niyo naman!” “Pwede wag kayong maingay? Kitang may natutulog eh!” I heard na
may nag sshhhh... sssshhhh...Teka, dumating na ba kami? Bakit ang daming tao ata?
Binuksan ko unti unti ang mata ko.“Kita niyo na? Nagising tuloy!” “Sorry po!”
“Sorry po!” I heard murmurs at the backseat. Lumingon ako kung sino ang mga
lalaking nasa backseat. And I saw 3 equally handsome guys smiling at me. “Hi!
Pasensiya na maingay kami.” He said smiling at me. “Okay lang. Sama kayo sa
pagjojogging?” Nagcacarpool pala si Oca.“Jogging?” Sabay sabay silang tatlong
nagulat.“Oo di ba magjojogging tayo?  Saan ba tayo magjojogging?” Tapos bigla
silang tumawang tatlo. “Saan nga ba tayo magjojogging pare?” Tanong nung lalaking
may dimples kay Oca.“Dyan dyan nga lang.” At tumawa na naman silang tatlo. Anong
nakakatawa. I looked at all of them. Yung tatlo tumatawa at nagbabatukan. Si Oca
nakangiti. At bakit nasa NLEX KAMI? Tangna! “Tangna Oca! Saan tayo pupunta?”
Biglang tumawa nanaman yung tatlo.“Hindi ba niya alam pare?” “Obvious ba Jason?
Kaya nga nagtatanong si Joanne eh.” Bakit kilala niya ako?“Sa Pampanga.” He said
smiling. Ngiting mas maliwanag pa sa papasikat na araw.“Pampanga? Magjojogging tayo
sa lahar?” At tumawa silang apat sa outburst ko. “Pwede ka namang magjogging pero
pwede din maglakad.”“Prangkahin mo nga ako! Anong gagawin natin sa Pampanga? At
bakit kasama pa ako?” Taena naman kasi. “We’re climbing Mt. Pinatubo.” Napamulagat
ako sa sinabi niya. “What!?” Damn it! Hindi nga ako naghahagdan sa office tapos
paakyatin niya ako sa bundok? Anong klaseng pag iisip meron itong si Oca. “Never pa
akong nakaakyat sa bundok. Why the hell na sinama mo ako?”“Eh di dapat pasalamatan
mo ako kasi pina experience ko sa’yo. Alam mo minsan masarap din na maging close ka
sa nature. It a very different experience being close to natu....”“Shut Up! I’m not
coming! Ibaba mo ako dito. Ayokong sumama. Ibaba mo ako!Matutulog pa ako!
Magsashopping pa ako mamaya.” Okay Joanne DOn't Panic. Calm Down. You can kill him
later.“No way!”“Yes way!”“No way. Sasama ka sa amin whether you like it or
not.”“Ayokong sumama! This is kidnapping. I’m going to sue you.”“You are no longer
a kid so this is not KIDnapping.” “Then this is girlnapping or ladynapping or
whatever you may call it. Basta I’m going to sue you.”“Girlnapping and ladynapping
is not a criminal offense. So you cannot sue me. And besides sumama ka naman kanina
ng kusa sa akin.”  “Damn you!”“I love you too.” “Shut Up!”“LQ?”“Jason bakit ang
slow mo? Kanina pa kaya”

=================

Chapter 12. Part 1

Chapter 12. Part 1. “Aw! Waaaa! Amp! Gosh! Ouch! !@#$! .....”Endless! I have been
shouting endless. Paano ba naman, kanina pa ako nauuntog. Nagiging bobo na ako.
Patay na lahat ng brain cells ko. “Pwede ba Joanne wag kang sigaw ng sigaw?” At
nagtawanan silang 6. Anim kasama ang guide at ang driver ng 4x4 jeep na sinasakyan
namin papuntang trek point kuno ng Mt. Pinatubo.“Paano ako hindi sisigaw ...
Awwww!” I feel like crying. Ngayon lang ako nakasakay sa ganito ka bumpy na
sasakyan na pati buong kaluluwa ko tumatalon everytime na tatalon ang sasakyan.
This is one hell of a bumpy ride. “Promise! Hindi na ako uulit! Hinding hindi na.
Hinding hindi na ako magpapaloko sayo OCa! I hate you! I fucking hate... Shit!”
Tumalon na naman ang jeep at umangat na naman ang pwet ko. Alam niyo naman siguro
kung ano ang bump di ba? At pagsinabi kong bump hindi lang siya bump na mahina.
Bump talaga siya na parang tumatalon ang 4x4 jeep at siempre kasama kami sa
pagtalon. “Will you please settle down and shut up!”“Settle down? Shut Up?  How the
hell am I supposed to do that when ....Awwww! Manong hindi ka ba pwedeng pumili ng
daan na hindi masyadong bumpy?” Because I tell you, the road or road nga ba ang
tawag dito, is full of rocks that makes the jeep jump. “Ma’am ito lang po talaga
ang daan.” “Halika dito.” And Oca encircled my waist with his arms na parang
nakayakap na siya sa akin. It lessen the bump kasi may weight na nagpupull down sa
akin everytime na aangat ako but it increases the ahem, the aham, and the clearing
of throats ng mga kasamahan namin. Okay, bago tayo makarating sa bundok ikukwento
ko sa inyo ang nangyari. It happens na hindi lang pala kaming apat ang aakyat sa
Pinatubo. We’re 15 and yung ibang babae girlfriends ng kakilala nila Oca.
Nakalimutan ko na ang mga pangalan nila ang natatandaan ko na lang ay ang tatlong
kasamahan namin kanina sa kotse. Si Jaysonsa, yung kanina pang sinasabihan na slow,
si Tamako, ang nagsasabing slow si Jayson at si Tamadao ang kakambal ni Tamako. Si
Tamako at Tamadao ay magkapatid na kambal na half Japanese at half Pinoy.  Silang
tatlo din ang kasama namin ngayon sa jeep at sila din ang nanunukso sa
amin.“Kelan.......Kelan kaya mapapansin ang aking. Awww.” I looked at Tamako na
hinimas himas ang ulo. Nauntog ata. Bigla ba naman kasi kumanta. Si Jayson naman
picture lang ng picture sa scenery.“Oi ang ganda ng view at pinicturan niya kaming
dalawa ni Oca na halos magkayakap na.” Correction, si Oca lang ang nakayakap sa
akin. Ako nakahawak sa may hawakan. Okay? “Ahhhhhh!!! Ang sarap ng feeling ng
ganito! Nakakainlove......ang nature! Kambal payakap! I love you so much!” At
niyakap ni Tamadao si Tamako. “Shit! Incest ka!” Sinapak naman ni Tamako si
Tamadao.“Magsitigil nga kayo. Ang ingay na nga nag iingay pa kayo?” Aba pero pag
siya ang maingay okay lang ganun? “Oo na! Sumaya ka lang! Tatahimik na kami.” At
tumahimik nga silang tatlo pero halatang nagtitinginan. Minsan nagsasabi pa ng Nice
move. Hindi ako manhid! Alam ko na tinutukso nila kami. Pero anong magagawa ko?
Ayokong naaalog ang utak ko. And besides masarap ang feeling ng kayakap ni
Oca. There is a sense of security, a feeling na hindi ako mahuhulog sa sasakyan na
ito. Medyo hindi na ako masyadong maingay ngayon habang sakay ng jeep pero di pa
rin naalis yung awww, waaa at kung ano pa everytime biglang tatalon ang jeep. And
pag nangyayari yun Oca grasp on my waist tightens. Minsan pag sobrang bumpy na
talaga sabay sabay kaming umaangat. After a while of riding nakuha ko na din ang
rhythm ng sasakyan. Nakakasabay na ako. Yehey! And I’m sort of enjoying the bumpy
ride and the feel of Oca’s body next to mine. Hindi ko nga lang ma distinguish kung
ano ang mas enjoyable. The bumpy ride or Oca’s hug. Hahaha. Ang landi ko. I
know!“Malapit na po tayo. Mga 5 minutes na lang nasa trekking point na tayo.” The
driver announced. “Awwwww!” The 3 chorused. Dahil ba gusto pa nilang mag bumpy ride
or what?“Nanghihinayang.....naghihinayang ang puso ko........Ouch!”  sabay kanta ni
Tamadao pero sadly nauntog siya nung bigla may bump. We all laughed at him.“Awww!
God Damn it!” It was me and Oca. He must have loosened his hold on my waist causing
his arm na umakyat ng kunti resulting to his hands grazing the lower part of my
breast. Tumingin ako sa kanya at nakatingin din siya sa akin. Namumula siya maybe
because of the heat. Ako I’m sure namumula ako not because of the heat. I feel so
stupid blushing at his single touch. I feel stupid feeling like a teenager because
of  Oca. After a while, nag announced ang driver na nakarating na kami sa trek
point. Nauna na yung ibang kasamahan namin. Sabi ng guide more or less 3 hours daw
ang trekking namin. I never dared object. Wala naman na kasi akong magagawa kung
magrereklamo pa ako. Might as well enjoy this nature tripping. Sinabihan kaming
magsuot ng tsinelas kasi daw tatawid kami ng ilogs. Take note of the S. Pero wala
akong tsinelas but I really don’t mind na na mabasa ang running shoes ko. “Oh ito.”
And Oca handed me a pair of slippers. Crocs. He is wearing the same at parehas pa
kami ng kulay. White. Kinuha ko ang slippers and murmured my thanks. Nag iinit ang
pisngi ko. I don’t know why I am blushing dahil sa ginawa niya. Why the hell am I
blushing?  Nasa tabi ko lang siya while I’m changing from running shoes to
slippers. Kinuha niya ang running shoes ko and put it in his bakpak. May malaking
bakpak kasi siyang dala. In fact silang lahat may dalang bakpak na malalaki. Ako
lang ang walang dalang bakpak. And dala ko lang ay ang maliit na lagayan ko ng
abubot. Malay ko ba naman kasi na aakyat kami ng bundok di ba? After niyang ilagay
ang shoes ko kinuha niya ang cap na katulad ng sa kanya at nilagay sa ulo ko.
“Sumunod ka sa akin.” At nauna na siyang naglakad at sumunod naman ako sa kanya. I
smiled secretly at his actions. Kinikilig ako. I never thought that Oca could be
that sweet and thoughtful. Awwwww.  “Oi!!! Parehas sila ng cap!” Puna Jayson sa
amin. Nasa likuran kasi namin sila ni Oca.“At parehas sila ng slippers. Wow!”
Tamadao  added“Hindi sila hayop! Hidi rin sila tao! Bagay sila! Bagay na bagay!”
Tamako said.“Tama ka Tamako. Bagay nga sila“Kelan ba ako nagkamali? Tama ako
palagi. Tama ‘ko. Hehehe.” We ignored them.  Lakad pa din kami ng lakad. Hindi na
din kami tinutukso ni Oca kasi nga sinesave nila ata ang energy nila para sa 3
hours sa lakad. I don’t know kung ano ang mangyayari sa akin in that 3 hours.
After a while naunahan na kami ng tatlo. Dahil siguro sa mabagal akong maglakad.
Pero kung ako lang ang mabagal bakit nasa unahan ko pa din si Oca? Naabutan namin
ang iba naming kasamahan nung patawid na kami sa river. I am quite enjoying the
whole thing. Despite na nakakapagod talaga, ang sarap naman ng feeling habang
nakikita mo ang nature. Sayang at wala akong dalang camera. “Joanne! Ano Ba! Ang
kupad kupad mong maglakad! Wala ka sa park! Nasa bundok ka!”Ay takte! Nagulat ako
nung biglang sumigaw si Oca na nasa harapan ko. I looked at him and looked around.
Kanina kasi nasa medyo gitna pa kami, pero bakit ngayon ako na ang pinakadulo?
Mabagal ba talaga ako maglakad?“Kung nababagalan ka sa akin eh di mauna ka na.”
Tapos inirapan ko siya.“Eh kung maiwan ka dito? Kunsensiya ko pa! Ang bagal bagal
mo. In that pace of yours, makakarating tayo sa crater after 20 years!”“Teka nga
muna!” Binilisan ko ang lakad ko, hinarap si Oca at nameywang sa harap niya. “Sino
ba ang PUMILIT sa akin na sumama dito? Kung sana hindi mo ako PINILIT di sana wala
kang iniisip kundi sarili mo!”   “So is that your way of revenge?” He said while
looking down at me. “Gumaganti ka by trying to delay us? Ganun? Dahil sa pinilit
kita kaya sinasadya mong idelay ang lahat?” He said at mukhang irritated na talaga
siya. I must have really irked him. Pero promise hindi ko naman talaga dinedelay
ang trekking. I am just enjoying the scenery. “Alam mo Oca, Ang dami mong sinasabi.
If you wanted to go then go ahead and leave me alone! I am not forcing you to stick
by me.” Okay I can sense a war. And some of our companions stopped at tiningnan
kami. Narinig ata nila ang sigawan namin. “ lahat kasi ng babae dito ikaw lang ang
maarte. They could all keep up except you.  Hindi mo man lang napapansin that
everyone are slowing their pace just so hindi tayo maiwanan. Palibhasa ang manhid
mo!” Sigaw niya sa akin. Umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo! “My God Oca, first
and forememost I never wanted to join in this climb. You forced me into it. Tapos
ngayon sisihin mo ako kasi nadedelay kayo? I am not even prepared to climb in this
mountain. You don’t have the fucking right to demand anything from me because you
forced me into this. What kind of fucking mind meron ka? Pero wag kang mag-alala.
Now that you’ve mentioned, I will no longer be the cause of your delay. Now get the
fucking out of my way!” And tinulak ko siya at naglakad ahead of him. In fact ahead
of everyone na madaanan ko. Lahat kasi nakatigil watching us. Yung iba naman na di
tumigil nagulat nang makita nila akong mabilis na naglalakad ahead of them.

=================

Chapter 12 Part 2

Part 2“Pare, habulin mo!”“Pare baka mapano yun.” “J, hindi naman kami nagrereklamo
kahit mabagal ng pace natin. You don’t have to do that to her.” Ang shit talaga
niya. Pinahiya niya ako sa mga kaibigan niya. How dare him. I feel like crying.
Suddenly I felt all alone. Wala naman talaga akong kakilala dito. Siya lang! Pero
ang walanghiya! I’ve never been humiliated like this in my whole life. Nanlalabo na
ang mga mata ko. Kelan pa ako naging iyakin? I brushed away the tears that
threatened to fall. 2 hours of walking at ito ang nakuha ko? Bullshit! At ang
lintik na mga luha na to walang planong tumigil. I was dubbing my tears when I
tripped on a stone! Shoot! Just what I needed. The pain of falling made me want to
cry more. Ang sakit ng tuhod ko. Gusto ko nang umiyak ng umiyak dahil sa mga
nararanasan ko but I stopped myself. Pride na lang ang natitira sa akin, pati ba
yun igigive up ko?  I felt a hand na humawak sa braso ko to help me get up but I
brushed it off. Alam ko namang si Oca yun. Eventhough I’ve been blinded by tears,
naamoy ko naman siya. Pagkatayo ko hinawakan niya ulit ako. Forcing me to face him
but I didn’t. Ayokong makita niya na umiiyak ako. “Get your hand off me Cariño!”
Then I looked at him with as much contempt as I can manage.  Binitiwan niya ako and
I continued my brisk walking slash jogging. Who would have thought that jogging in
lahar is totally possible? I smiled bitterly. I am way ahead the others. Malapit ko
na din maabutan yung mga guide na nagdadala ng mga gamit namin. Nauna kasi sila
kasi sila ang magseset up ng mga tent. I can also feel Oca tailing after me. Pero
wala akong pakialam. Lakad lang ako ng lakad. Uhaw na uhaw na ako. Feeling ko
madedehydrate na ako. After a while I was rewarded by the view that is in front of
me. The crater of Mt. Pinatubo. Indeed it was breathtaking. I saw the guide setting
up the tents at ang iba pa naming gamit. So this is it. Maganda ang feeling. Mas
maganda sana kung hindi ako binadtrip ni Oca. Umupo ako sa lupa catching my breath.
I badly need water. Then I saw a hand handing me a bottle of water. Kukunin ko na
sana kaso nakita ko kung sino ang nagbibigay. And pride took over me. I ignored it.
Bahala nang mamatay ako pero hinding hindi ko kukunin ang tubig na binibigay niya.
I suddenly saw the guide setting up the 5 gallon water. Yung iba doon kumukuha ng
tubig. Tumayo ako, iniwan si Oca at kumuha ng tubig using the plastic cup provided.
Tapos bumalik ako sa dating pwesto ko at doon umupo. May naramdaman akong umupo sa
tabi ko. It was a girl.“Sorry sa nangyari.” She said.“Bakit ka nagsosorry hindi
naman ikaw ang may kasalanan?”“For J... For Oca. What he did is a bit off I must
admit. He shouldn’t have done that. Kung ako siguro sa  shoes mo, hindi lang yun
ang aabutin niya. Nasanay lang siguro siya sa mabilis na pacing everytime we
climb.” So this girl is a mountain climber. “But I admire you, Nung first time ko
umakyat ng bundok, I fell almost 20 times. And nobody does brisk walking while
mountain climbing. Nakakabilib ka!” And she laughed. I laughed too. God, I must
have looked stupid a while ago.“I’m Jana. We were introduced a while ago but I’m
not sure if you still remember me. Sa dami namin kanina.” She said smiling. “My
boyfriend Mark is over there.” And she pointed a guy na kumakausap sa isa sa mga
guides. They guy looked at us and waived. I waived back and slightly smiled. “Siya
and si Oca ang nagorganize ng event na to. We do it every year for 5 years already.
Ito rin ang una kong inakyat since medyo madali lang ito. And since then I am
hooked with mountain climbing. Sumasama na ako sa kanila palagi.” She kept on
talking while I listen. Kinuwento na niya sa akin ang story nila ni Mark. She asked
a few questions about me which I graciously answered. Hindi naman kasi confidential
ang buhay ko. I must say that she is nice. Later on, pumunta na si Mark sa amin at
nakichika na rin. Then dumadami na ng dumadami.“Hey Joanne, The climb is fun
right?” Ask Tamadao na agad namang binatukan ni Tamako.“Ano ka ba naman kambal,
masakit yuunn.”gumisi lang si Tamako. Ngumiti lang ako sa kanila. Mayamaya
nagkayayaan nang maglunch. Kumain na kami pero hindi ko pa rin pinapansin si Oca.
Madaming beses na siyang lumapit sa akin. Offering me towels, food, water at kung
ano ano pa. But I ignored it all. Manigas siya. After lunch yung iba natulog sa
ilalim ng puno yung iba nagboating sa lake, yung iba naligo. Of course ako nanood
lang at nag ikot ikot. Unti unti nang lumalamig and by 4PM medyo madilim na. Yung
iba pumasok na sa tent nila and the others are preparing dinner. Ang problema ko
saan ako matutulog. Siguro pwede naman akong makatulog kina Jana. There are 6 tents
lahat. 15 kami and sa tantiya ko each tent kasya ang apat. By 5PM nagdinner na
kami at dumidilim na talaga. I helped in cleaning the dishes and after that watched
as the lake change its color. This is the reward of 2 hours and 30 minutes of
trekking. The scenic view. Calming. Maya maya may umupo sa tabi ko. Si Oca. “Miss
Joanne, sorry na po. Sorry nagging rude ako sa’yo. It’s all my fault.” Hindi ko pa
din siya pinansin. Umulan man at bumagyo hinding hindi ko siya papansinin. Nakaupo
lang kami for like 15 minutes. Tumitingin ako kung saan saan aside from him. Yung
ibang kasamahan namin naglalaro ng cards. Yung iba pumasok na sa tent. Yung iba nag
uusap sa bonfire. Kaming dalawa, we’re like lovers in the moonlight. Malayo kami sa
liwanag ng bonfire. We’re like lovers and we’re having an LQ. I rolled my eyes at
the thought. Umaatake na naman ang pagkaromantic ko. I brushed away the thought
because romantic doesn’t suit Oca. “Jo....Anne...”He hesitated. Hindi niya alam ang
itatawag sa akin. Hindi naman talaga niya alam kung ang palayaw ko. Maybe he’d
heard Vince calling me Anne and it would be not so Oca kung gagayahin niya
yun.“Baby, kausapin mo na ako. Sige ka! Kung di mo ako kakausapin wala kang
matutulugan mamaya.” Lumaki ang mata ko sa sinabi niya. Hindi dahil sa sinabi
niyang wala akong matutulugan kundi dahil sa tinawag niya akong Baby. Nanayo ang
balahibo ko. Hindi dahil sa biglang humangin ng malamig kundi dahil sa bigla niya
akong inakbayan. “Oh ano, a tent or forgiveness?” He asked challenging me. Inalis
ko ang kamay niyang nakaakbay sa akin. “Nagpapakipot ka pa eh!” Magsasalita na nga
lang magsashower pa ng laway! Gross!“Damn! It’s drizzling.” He muttered. Umaambon
nga. Hindi pala niya laway yun. It is indeed drizzling. Unti unti nang pumasok sa
kanilang mga tent ang mga kasamahan namin. They really have their designated tent.
“Dali! Sagot na! A tent or forgiveness.” He then winked at me. Ang kapal ng mukha.
I stood up and headed to the station na may bubong. I guess I will have to settle
sa sand. Hindi namn siguro babaha. “Ang echos mo naman Joanne!” And I was being
lifted by Oca na parang sako ng bigas. Tumatawa yung ibang kasamahan namin sa
ginawa niya. “Wag ka ngang malikot! Pag ikaw nabitawan ko sa lawa ka didiretso.”
Siempre ayaw kong maligo ng wala sa oras kaya I stopped from wiggling. Maya maya
nasa loob na kami ng tent. Pagkapasok namin agad namang lumakas ang ulan. Great!
Hindi kaya aapaw ang lawa? Hehehe. “Okay! I am not good at saying sorry so please
don’t make it hard for me. Sorry. Hindi ko dapat ginawa yun. I know I was rude. I
didn’t consider your feelings. Sorry na. Hindi na maul...”“Pag nasobrahan nagiging
OA na.” I muttered. “You can plainly say sorry and mean it without all those
trappings.” I briefly said. “So okay na tayo?”“Magsasayang lang ako ng energy kung
magagalit pa ako sayo. Knowing what an asshole you are.”“Seriously, napatawad mo na
talaga ako?” “Oo nga!”“Eh bakit may asshole pang kasama?”“I’m just stating the
fact.” Hinubad ko na ang shoes ko na suot (nagpalit kasi kami kanina after naming
tumawid sa pang hinding ko na mabilang na ilog) At humiga na ako sa tent. I’m tired
and all at wala na akong pakialam kung dalawa lang kami dito. The tent is spacious
for both of us at hindi naman kami magsisikip. Before I realized it I was already
dozing off. Nagising ako nung may marinig akong swoosh sa may tent. I looked at my
watch and napansin kong 12MN na. Umuulan pa din pero di ako nilalamig kasi may
kumot ako. May kumot ako? And then I looked at Oca. He is on the other side of the
tent at wala siyang kumot. Naawa ako kasi malamig talaga so I shared with him the
blanket. Malaki naman kasi ang blanket. After a while nakatulog na ako. Masarap
kasi matulog pag umuulan. Then I felt something hugged me. And it felt nice. It’s
warm so I cuddled more and hugged whatever it is that is warm and nice and
comfortable.“Thanks....”“Hmmmm..?” I asked sleepily. Para kasing may nagsasalita
but I couldn’t understand it kasi nga tulog ako. “I said, thanks for the blanket
and for the warmth.” And he laughed. He laughed. Laughed? HE? At napamulagat ako. I
saw Oca hugging me. No, I am huggiong him. We’re hugging each other and for all
that is holy, his lips is an inch from mine and if I moved a little our lips will
touched. Hindi ko alam ang gagawin. I don’t want to move or he’ll say that I
initiated the kiss.“Thanks for the warmth, but I’m still cold.” And he closed the
gap between our lips. Again it felt... magical. Like the first time we’ve kissed.
Everytime we kissed, it feels like the first time. It feels like the a poisoned
water, everytime I taste it, I still wanted more. More and more. It quenches my
thirst but I need more of it. The sensation is different. Nanayo ang balahibo ko
hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa kiss that we are sharing. Maya maya I put my
hands under his head so the kiss would go deeper. I heard him moan. And he did went
deeper. He is now French kissing me. And I am kissing him back with the same
intensity. Why is it that everytime he kissed me nawawala ako sa sarili kong pag
iisip? His hands are now roaming all over my body and I felt a snap!
The hook of my bra! He managed to unhook my bra with my t-shirt on! Shit! I gasped
only to forget everything again when he kissed me. I was again lost. Lost to the
feel of his lips. Lost to the feel of his hands. And lost to the emotions his
bringing out in me. Suddenly I felt him tugging at my shirt and I helped him get it
off me. Then I realized we are both naked under the blanket. How the hell did it
happen? But do I really care how it happened? Shouldn’t I care to what’s going to
happen? “Hmmm, Aren’t we supposed to be doing this in bed?”“Babe, nasa bundok tayo.
Sa bukid, walang bed.” And he resumed kissing me. The hell I care about beds! At
nangyari ang dapat na mangyari. And again. Totally blissful. Magically satisfying.
Need I say more?

=================

Chapter 13

 Chapter 13. Puzzle ka ba? Ang hirap mo kasing intindihin. The trek pababa ng
mountain proved to be much more easier than yesterday. Imagine, nakababa kami in
less than an hour lang. I therefore conclude na madami ang daanan paakyat at pababa
ng Mt. Pinatubo. If I would be asked kung aakyat pa ba ako ulit sa bundok na yun, I
would immediately say yes. Why? The view is spectacular. It’s all worth the effort.
And the reward is very fulfilling.  You already know what I mean. Who would have
thought that we have done it in Mount Pinatubo. It may sound unromantic but the
thrill of being caught while doing it makes it more fun. What if nahuli nga kami?
Would they really care? I guess not. We are all mature individulas. I smiled at the
thought.“Would you please stop smiling like that!” Ano na naman ngayon ang problema
nito? He’d been like that eversince kaninang umaga. Very grumpy. I wonder why.
Nakasakay na ako ngayon sa kotse niya pabalik ng Maynila. Dalawa na lang kami. Sina
Jaysonsa, Tamako at Tamadao ay didretso pa daw sa Baguio. Wala na atang ginawa ang
tatlong yun kundi ang maglakwatsa. I ignored the grumpy one and reminisce the
things that happened in the mountain. Hindi ko mapigilan ang sarili kong kiligin.
Hahahah. Ang landi ko di ba? Oo na malandi na ako pero sino ba naman ang hindi
matutuwa kung malapit mo nang marating ang pinapangarap mo?  “Ano ba!”“Bakit ba?”“I
told you not to smile.”“Ano ba ang masama sa pagngiti? Kelan pa bawal
ngumiti?”“Nang-aano ka eh!”“Nang-aano?” Hindi ko talaga siya maiintindihan kung
bakit siya ganyan ngayon. Parang ewan!“Ahhhhh!” He grunted ang concentrated on his
driving. Hindi ba naman ako sinagot. Tama ba yun?“Nang-aano nga?” Makulit din ako
ano?“Okay.” He said seriously while looking at the road in front of us. “Wag kang
ngumiti ng ganyan.”“Bakit nga!?” Ang labo niya!“Damn It! Because it made me want to
pull off this road and do it all over again!” Napanganga ako sa sinabi niya.
Nababasa niya ang nasa isip ko? Not that I want to do it all over again. Pero pwede
rin.  Pero nababasa niya na ang iniisip ko ay about sa nangyari kagabi? Ibig ba
sabihin nun may connection na kami? Duh! Ano ba tong pinag iisip ko?“Actually its
not a bad idea.” I suddenly blurted out without thinking. What! I didn’t say that.
Oh my Gahd! Nakakahiya.“Ano?” Haha. Buti na lang hindi niya narinig.“Wala.” I said
“hindi naman masama ang nangyari kagabi. Matagal na nating plano na gawin yun. I
paid you to do it remember?” His faced suddenly become gloomy. Humigpit ang hawak
niya sa manibela. I can see because his knuckles turned white. And the atmosphere
suddenly become awkward. Parang biglang sumama ang ihip ng hangin. Tahimik kaming
nagbyahe pabalik ng Maynila. No one dared to talk. “I never thought that you are
that.... that promiscuous.” He said with distaste. How dare he call me that. May
karapatan ba siya? I am not expecting him to be all caring and sweet to me after
what happened but neither do I expect na iinsultuhin niya ako ng ganyan ganyan na
lang.“Oh, I am sorry if I fall below your high morale Oca, but I believe you don’t
have the right to say that word to me. Hindi mo ako kilala and you might have
forgotten that I employ you so you better keep your opinion to yourself.” Panira ng
mood talaga siya.“Sino ba naman kasi ang matinong babae ang gagawin ang ginawa mo?
Hindi mo ba talaga pinahahalagahan ang dignidad mo bilang babae?” He said
fuming.“Ano ba ang ikinagagalit mo? Ano ba ang problema mo? Ano ang kinalaman nun
sa dignity ko?” Sumusobra na to ah.“You were a virgin! God damn it Joanne! You
didn’t tell me.” I feel like laughing at him. I feel like laughing because of his
expression but I am insulted. Parang sinabi na rin niya what a slut I am. Ano nga
ba ang pakialam niya? “What difference does it make kung sinabi ko sayo? Hindi mo
ako bubuntisin kung virgin ako?  My God! Oca. I don’t know why are we quarreling
over a piece of flesh. And I don’t know why you are making a big deal out of it. So
what if I was a virgin? What is it to you? Wala ka nang pakialam dun. I have
decided to do it and before nangyari ang lahat lahat isn’t it clear with you that
your role is to get me pregnant? I thought we have it in the contract. I thought I
made it clear from the very first day? Simpleng bagay lang yun Oca wag mong
paguluhin.” Natahimik siya sa sinabi ko. I guess that put him in his proper place.
Hindi kesyo sumusunod ako sa mga kalokohan niya ay pwede na niya akong insultuhin
ng ganun ganun na lang. “Joanne listen, don’t get me wrong. I don’t regret..okay. I
regret it. Pinagsisisihan ko ang nangyari sa atin kagabi.” Nanlaki ang mga mata ko
sa sinabi niya. Didn’t I just say that what happened last night was fascinating?
And here he is telling me na pinagsisihan niya? “Shoot! I didn’t mean it that
way.Hindi ako nagsisisi na ako ang... Damn it. How would I say it? Okay! I don’t
regret the act itself, I mean gusto ko ang nangyari.” Ang gulo niya. Sabi niya
pinagsisihan niya tapos ngayon gusto na niya. Ang gulo. “It was.... I don’t know...
fascinating... but we could have done it in a different situation. Hindi sa
ganitong paraan! Naiintindihan mo ba ako?” Hindi! Ang gulo kasi eh. Mukhang pati
siya naguguluhan sa sarili niya. “Hindi! Hindi kita maintindihan. Ang gulo mo Oca.
May iba pa bang paraan para gawin yun? And besides, why are you making a big deal
out of it. You have bedded more than your share of virgins. Bakit mo ginagawang big
deal ngayon? Do you react the same sa lahat? Sinasabihan mo din ba silang, you
could have done it in a different way? Pag virgin iba dapat ang way pero kung hindi
na virgin okay lang? Kahit saan? Ganun ba yun Oca?” Natahimik siya.

“What I am saying is, you should have....we should have....Hindi mo kasi

naiintindihan eh! Takte naman oh! Arrrrrggghhhh!” He looked frustrated. Frustration
is written all over his face. “Dapat pinahalagahan mo naman ang sarili mo! God Damn
It.” This is it. Sumusobra na siya. Bigla siyang nagbrake at inihilamos ang kamay
niya sa mukha niya. Nandito na pala kami sa harap ng condo ko. Naiinis ako.
Naiirita ako. Bakit parang nagsisisi siya sa nangyari? At anong way pa ang
pinagsasabi niya? Naguguluhan na ako. Sarisaring emotion. But mas nangingibabaw ang
sakit. Sakit ng mga sinabi niya. Promiscuous. Hindi ko pinapahalagahan ang sarili
ko? Kaya nga I wanted to have a baby para maging masaya ako. para magkaroon ng
halaga ang sarili ko. Leche siya!“How very dignified of you Mr. Cariño. Gusto ko
nang pumalakpak dahil malaki ang pagpapahalaga mo sa dignidad. Nakakahanga ka. I
smirked at him. I will deposit in your account the money once I found out that I’m
pregnant. Thank you for your service.” I went out of his car and slammed the door.
I feel like crying but I will not cry. He is nothing. I don’t cry over nothing.

=================

Chapter 14

14. Facebook?  Nagfile ako ng  isang linggong bakasyon sa office. I deserve a rest
after all the hardwork I’ve done. It’s been 3 weeks after the Pinatubo incident and
I am excited. Ako lang ata ang babaeng mabubuntis ng walang asawa na masaya. I am
not yet sure kung buntis nga ako o hindi pero delayed na  ako ng 2 araw and I can
feel all the symptoms. Hindi naman ako nagsusuka or nahihilo but I can feel na
nangangalay ang mga binti ko and tenderness in my breast. I must be pregnant. I
smiled at the thought.  At last, makukuha ko na din ang gusto ko. For the whole
week pumunta ako sa Batangas to check on my fishpond. Yun ang business na sinasabi
ko. May fishpond ako at kayang kaya akong buhayin nun pero gusto ko pa din ng
nagtatrabaho. I combed my hair and put on my favorite cologne. Maaga pa and I am
sure na hindi ako malelate sa office ngayon. I checked again my reflection and
smiled at what I saw. Tanned and bronzed. I got a perfect tan while staying at
Batangas. I took the liberty of sunbathing sa balcony ng resthouse ko sa Batangas.
I know I overexposed myself sa sun pero sayang kasi ang araw  and I am glad that I
took advantage of the sun. Anya, Marideth and all of my office mates  are sure will
die of envy upon seeing me all bronzed and tanned. They might even think that I
went to the Bahamas just to get this tan. I so love it that I wanted to flaunt it
to everyone. After checking and admiring myself in the mirror lumabas na ako,
sumakay sa kotse ko and headed to the office. Mabuti na yung maaga akong dumating
doon para may time silang I admire ang tan ko.  Pagdating ko sa bulding, the
receptionist looked at me. I am sure naiinggit siya sa tan ko. I smiled at her
broadly. Mamatay siya sa inggit. Nung pumasok ako sa office, may tumitingin sa akin
pero walang pumapansin.“Joanne! Is that you!” Anya exclaimed upon seeing me. I know
naiinggit na yan. H “Hi Anya. Yah! It’s me. Do you like my tan?”“Tan? Anong tan ang
pinagsasabi mo? Ang itim itim mo. Sinunog mo ang balat mo. Para kang letchon na
overcook. Kailangan mong magpableech.” Lumaki ang mga mata ko sa sinabi ni Anya.
After all my hardwork. After all the sun-soaking sasabihin lang niyang overcooked
lechon ako? That hurts you know.“Hindi kaya ako overcook lechon. This is what you
call tan. Tan! Like Bohemian Tan and Caribbean tan.” “Eh basta ang itim itim mo na.
Negra! Sige at marami pa akong gagawin. Mamayang lunch mag usap tayo. Madami kang
namiss sa buong lingo mong pagpapalechon.” And she walked, no, more like she strut
towards her cubicle. There’s something wrong with Anya. First, never niya inuna ang
trabaho sa pakikipagdaldalan. Second, she is not wearing miniskirts and revealing
tops. She is wearing a blazer and a turtle neck with  matching slacks. Slacks! She
never wear slacks. And her hair is tied into a bun. Nasaan na ang pinagmamalaki
niyang curls? What is more disturbing is the whole department itself. It seems that
everyone is working  Walang nagdadaldalan. Lahat nagtatrabaho. Kinabahan ako. Anong
nangyari sa buong lingo habang wala ako? Pumunta na ako sa cubicle ko. Usually pag
ganitong oras na hindi pa naman oras ng trabaho makikita kong nag uusap lang ang
mga office mates ko but now they are all working. There must be a miracle. Nung
nakarating ako sa cubicle mas lalong nanlaki ang mga mata ko kasi nakita ko si
Yanyan na nakaupo na sa cubicle niya and working. Yanyan was never as in never
early in work. She is always late. “Yan, himala ata at hindi ka late ngayon?” “Hi
Joanne, nagbago na ako.” She said beaming. “Mamaya na tayo mag usap may pinapatapos
lang si boss.” She said smiling at me na para bang ang pinapagawa ni Boss ang
pinakaimportante sa lahat ng bagay sa earth. Anyway baka nga nagbago na talaga ang
mga tao dito sa office. Pero bahala sila kung magbago man sila. I opened my pc ang
checked my yahoomail, then checked my facebook. Nag upload din ako ng mga pictures
ko nung nasa Batangas ako, post something on tumblr and read the blogs of those I
followed. After that, I read the updates sa mga inaabangan kong stories sa teentalk
and before I knew it lunch time na. Akalain mo yun? Ang bilis naman ng oras.
Tatayo na sana ako nung nagring ang line ko.“Hello, this is Joanne how may I help
you?”“Jo, pinapatawag ka ni Sir.” That was Jane, executive secretary ng Pres and
CEO. Ano naman ang gagawin ko doon? “Sige Jane aakyat na ako.” Lumabas na ako ng
Department namin at sumakay sa elevator paakyat sa office ng Pres. and CEO.
Nginitian ko si Jane pagdating ko and she motioned me to enter the office. “Good
Morning Sir.”“You may take your seat Miss Zamora.” Nanlaki ang mga mata ko nang
makita ko na hindi na ang dati naming boss ang nakaupo sa upuan niya. Walang iba
kundi si Oca. Ang lakas ng kaba ng dibdib ko. After 3 weeks na hindi kami nag usap
nakita ko ulit siya. After 3 weeks of ignoring his call and not replying to his
text dito ko pa siya makikita. And worst he is now my boss. If the earth could eat
me, I would really and whole heartedly  welcome it. Paano mo haharapin ang boss mo
na inoferan mo na anakan ka? Nakakahiya. Sobrang nakakahiya.  “You may take your
seat Miss Zamora.” Inulit niya ang sinabi niya kanina kasi nakatayo pa din ako.
Umupo ako sa chair sa harap ng desk niya. Ni hindi ko siya matingnan ng diretso sa
mata. In fact, hindi ako tumitingin sa kanya.   “I believe you already knew na
nagretire na si Mr. Soriano. And since you are absent last week, you missed my
welcome party and we were not yet formally introduced.” Excuse me, hindi ako
absent. Naka leave ako. Leave of absence is different from vacation leave. I should
have said that kung ang kausap ko ngayon ay si Oca. But I am now talking to our
boss Oca. And frankly, I don’t know how to talk to him. Kung si sir Kevin lang
siya, kinuwentuhan ko na siya ng nangyari sa akin sa Batangas and he should have
been proud of my tan. But he is not sir Kevin. He is Sir Oca a way different Oca
from the Oca I used  to know. Si Oca na nasa harapan ko ngayon ay seryoso, naka 3-
piece suit, he never smiles and he wears eyeglasses. He wears eyeglasses. Oh my
God. This is really serious.   Para siya ang hinirang na executive of the year ng
Times magazine. “I called you because I wanted to know the updates of your current
projects. I wanted to know the status of all the projects that you are handling.”  
Projects? Updates? Status? Facebook? I was so shocked sa mga nangyayari na hindi
ako makapag-isip ng matino.“Status? Updates?” Ano ka ba Joanne! T@nga ka ba?“Yes,
the status and the updates of your...”“Facebook?” I saw him dropped the pen that he
is holding and looked at me. Shit ano yung sinabi ko? Darn! I wanted to kill
myself.“Yes, I wanted to know the status and the updates of your facebook. What is
your status?” He asked me with all sincerity. Ni hindi ngumingiti. Sa boses pa lang
niya parang gusto na niya akong sisantihin. Bakit ba kasi Joanne ang tanga tanga
mo to the highest level?“It’s complicated.” I said before I could stop myself. I
saw a little twitched on his mouth as if suppressing a smile. Bakit ba kasi ako
ninenerbyos? Kung ano ano tuloy pinag sasabi ko. I wanted to die! Lord, I wanted to
die. Feeling ko pulang pula na ako dahil sa kahihiyan na pinaggagawa ko. Dyosko
naman kasi. Nakakagulat naman kasi.  “It seems that you still have vacation jitters
Ms Zamora.” Patay na sisisantihin na ako. He is going to fire me. “No Sir, I, I...”
I what? Shit. Ano ba talaga ang sasabihin ko? I wanted to kill myself.“Anyway it’s
almost lunchtime.” He looked at his watch and smiled at me. Yung smile ng isang
boss sa kanyang subordinate. “I wanted you to submit to me this afternoon a report
on the status and the updates on the PROJECTS that you are currently handling. I
don’t want to delay your lunch or would you rather have lunch with me? A working
lunch perhaps?”  “No way! I mean....No thanks Sir. But I’ve already arranged my
lunch with Anya. Thank you so much for your invitation.” “Okay then.” He said
dismissing me. “Thanks. Sir.” Tangna. Tangna talaga. I sucked. I really sucked. He
might think how incompetent  I am sa trabaho ko. Tumayo na ako at naglakad
papuntang pintuan. I wanted to be out here as soon as possible.“Miss
Zamora...”Napatigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya. Eeehhhh paalisin mo na
kasi ako. Ayoko nang mapahiya pa sa harapan mo. “You have a stain  on your pants.”
Tiningnan ko ang ibabang bahagi ng pants ko pero wala akong makita. Then tumingin
ako sa pwetan ko and there I saw it. A stain, that looked like a map. Velvet red
against my white pants.“Thank you.”  Halos takbuhin ko na ang pintuan palabas ng
office ni Oca. Darn! Shit. Bakit ganun? Tuwing nakikita ko siya kahihiyan na lang
ang nangyayari sa akin? At bakit ngayon pa? Bakit ngayon pa ako nagkaroon ng
monthly period? Bakit hindi ako nabuntis? Before I closed his door narinig ko pa
ang malakas na tawa niya. Leche!

=================

Chapter 15

Chapter 15. Big Boss, Big Problem

“Kaliwa, kanan, kaliwa,.... Kaliwa. Pabalik na”“Kaliwa, kanan, kaliwa,.... Kaliwa.”

“Ano ka ba naman Mari?”  Akala niyo may ROTC drill ano? Well, nagkakamali kayo!
Kanina pa kasi ako pabalik balik sa harapan ni Marideth. “Hihihi!” At tumawa pa!
“Seryoso ako!”“Okay!”  And she flip a page of a magazine. “Nakikinig ka ba sa
akin?”“OO naman. As a matter of fact, rinding rindi na ako. Whew.” “Ano na ngayon
ang gagawin ko?” “Gagawin saan?” “Nakikinig ka ba talaga sa akin?  Di ba sinabi ko
na sa’yo na boss ko na ngayon si Oca?”“So ano ang problema doon?” Tapos bumalik
ulit siya sa pagbabasa ng love and lust section ng cosmo. Nakikinig ba talaga to? 
“Hindi nga niya ako nabuntis at siya na ngayon ang boss ko!”“So ano nga ang
problema?”“Hindi nga ako nabuntis! At siya ang boss ko!”“Ano nga ang problema?”
“Hindi nga ako. Grrrrrrr...” “Wala naman kasing problema doon Joanne. Eh di sabihin
mo kay Oca na buntisin ka niya. Na mag “toot” ulit kayo kasi nga hindi ka tinablan
nung una.”“Eh boss ko na nga siya ngayon.”“So?” “Hindi ko pwedeng sabihin sa boss
ko na magsex kami kasi kailangan kong mabuntis.”

“Alam naman niya yun di ba? Trabaho niya yun.” “OO pero dati yun nung hindi ko pa
siya boss, ngayong boss ko na siya hindi na pwede. ““Bakit hindi? Bakit ngayon bang
boss mo na siya may kandado na ang toot niya?”“Hello Marideth! Have you ever heard
of the word Work Etiquette?” “Sus! Eh wala namang ganun si Oca. Wala namang ka
etiquette etiquette sa katawan yun.”  “Hindi mo kasi alam kung gaano siya
karespetado ngayon sa office. He is the big Boss. THE BIG BOSS.” “Ahehehe. Yes, You
are big, Boss. Ahihihi.” And she laughed. Yung malanding tawa. Yung tawang na
parang kinikiliti. Hindi talaga niya sineseryoso ang seryosong problema ko.“Mari
naman eh, seryosohin mo kasi. My dream of becoming a mother is at stake here.”“Eh
kasi naman ang eengot niyo naman kasi. Ang tagal tagal na ng usapan niyo tapos kung
hindi pa kayo pumunta ng Pinatubo hindi niyo pa ginawa yun. At feeling mo naman
mabubuo agad yun sa isang totoot. Hindi ka man lang nanigurado. Hindi niyo inaraw
araw. Kung ako sa place mo inoras oras ko si Oca at nang makasulit ako. Heheheh. 
Di sana juntis ever ka na ngayon! Hay naku! Ang tagal tagal ko na ngang pumipila
dyan kay Oca. Hmp!”  “Oo na! Oo na! Mali na ako. So ano na nga ang gagawin ko?
Papano na ako mabubuntis nito?” I said exasperated. Oo na, desperate na ako. Ang
lapit ko na kasi eh. Ang lapit na tapos mawawala pa.“Eh di gawin niyo ulit. At this
time wag mo nang pakawalan. Oras orasin mo na. Ubusin mo na lahat ng katas niya.
Pagapangin mo siya sa pagod para lang mabuntis ka. Jusko naman.” Sabi pa niyang
parang yun ang pinakamadaling gawin sa lahat. “Hindi ba magmumukha na akong
desperada niyan?”

 “Eh desperada ka naman na talaga.”“Pero hindi na talaga pwede si Oca. Ayoko na kay
Oca. Boss ko na siya. Nakakahiya nang imolestiya siya. Alam mo yun. Marideth!!! ANo
na ang gagawin ko?” “Hmmmmm.... Sigurado kang ayaw mo nang maging babymaker si
Oca?” Sabi pa niya na hinawak hawakan ang baba niya.“Oo. Boss ko na siya eh.”I said
half-heartedly“Okay! Akin na lang siya.  I’m so excited.”“Ano ka ba! Ako ang may
problema.”“Hindi problema yun. Eh di mag advertise ka ulit! Libre na lang. Kasi
mapapasaakin na si Oca.” Tumawa siya na parang demonyo. Demonyo talaga. May hidden
agenda.“Oh sige mag-advertise na lang ako ulit.”  Pero nanlulumo ako kasi perfect
na ang genes ni Oca eh. Ayaw ko mang aminin pero siya na talaga ang perfect
babymaker. I am sure na magiging maganda or pogi ang anak naming kasi pogi siya at
maganda ako. Bagay kami.

“May problema ka nga lang.” “Huh? ANo naman yun?”“Makakkita ka pa kaya ng kasing
drod dead gorgeous at papable kay Oca? Hmmm?”   Napaupo ako at nanghina dahil sa
sinabi ni Mari.  

=================

Special Chapter

Special Chapter Dao!   THird Person POV(Tamako Sia) Sa wakas nagkaroon din ako ng
role sa istoryang ito. Napakasarap ng feeling na maging bida paminsan minsan.
Nakakasawa na din kasi maging extra.  So, anyway ito na: As I was entering the door
of our condo unit, (naks napapaenglish ako dito! wagi!)  I heard someone singing.
Unti unti kong binuksan ang pintuan ng aming condo ~creeeekkk ~creeekkk~ (creepy
sound effect) at lumakas ang boses ng kumakanta. Tang3na  nakakatakot! Nananayo ang
balahibo ko. When I was about to run outside, I saw my twin brother Tamadao
sitting in our sofa reading a playboy magazine.“Oh sh!t! Sizzling hot!”He was
oblivious of the person pacing back and forth our living room and muttering
something.“Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na!”
I looked at the guy pacing back and forth. Walang iba kundi si pareng JC (Oca ang
pagkakilala niyo. JC short for Juan Carlos). Ano ang nangyari sa lalaking ito at
pabalik balik at nagmumura sa living room namin? Hindi ba niya alam na mahal ang
carpet na inaapakan niya! Baka magasgas! “Hoy! Anong ginagawa niyo?” Pero walang
sumagot sa kanilang dalawa. Ang kambal ko ay naglalaway na sa babeng nakabilad sa
playboy magazine at si JC...“Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na! Tang3na!
Tang3na! tang3na!” At dahil deadma ako sa kanilang dalawa, Inagaw ko ang playboy
magazine kay Tamadao at ako ang naglaway. Joke! Siyempre hindi. Hindi ko gagawin
yun. Ngayon. Siguro mamaya.   “Hey, bro! What's the matter? I am about to come off!
Come on!” Pagpoprotesta ni kambal habang pinipilit na inaagaw sa akin ang
magazine.“Shut up! Will you?” Kabadingan na sagot. Ang hirap pag babae ang author
ng istorya. Pati dialogue ko nagiging pangbakla. Pweee

“Bakit ba? Kumain ka na nga lang! gutom lang yan!”“Anong ginagawa niyan?”Sabay turo
kay JC. “Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na!”
“Yan ba? Wala yan! Pinapractice lang ang bagong lyrics ng Lupang Hinirang.” At
inagaw ulit sa akin ang playboy magazine. Di bali mamaya hihiramin ko yan sa kanya.
Ha? Kelan pa nagbago ang lyrics ng lupang hinirang? G@go talaga itong si Tamadao,
pinagloloko na naman ako! “Ang g@go mo talaga! Paano ka ba pinalaki ng nanay mo?”
Sabay batok sa kanya. “Sagutin mo nga ako ng maayos! Bakit naging ganyan yan?Bakit
hindi mo agad dinala sa mental?”  “Tang3na! tang3na! Tang3na! Tang3na! tang3na!
Tang3na! Tang3na! tang3na!” Tangena nahihilo na ako kay JC. Ampots“Ayoko nga! baka
pati ako ipasok doon. Nagkakaganyan yan dahil dito!” At binato sa akin ang
newspaper. At nanlaki ang mata ko sa nakita ko!  

Wanted Babymaker Male, 26-29 years old Must have a pleasing personality At least
5’9” Submit your resume at PO Box1231 Or send it through email at
wantedbabymaker@yahoo.com

“Wow! Totoo ba to?  Makaapply nga!”“P***** **a mo!” And JC stormed out of our
condo. “Anong nangyari doon?Bakit ako minura?”“Nice Job, bro.” Ang he laughed his
heart out!Vhaket?  

=================

Chapter 16

Chapter 16“Maku. Maku Pad.” You’ll know later why“What made you decide to apply?”
Okay seryoso ako ngayon. I’m interviewing the qualified applicants for the
babymaker. Balik na naman ako sa tedious process of choosing a father for my baby.
Hindi ko naman alam na ganito pala kahirap yun. Itong si Maku, okay naman to eh.
Pogi, mestiso, at mahinhin.   Pati sa pagsasalita nababagalan ako. Kung pwede nga
lang hilahin ko ang bawat word na lumalabas sa bibig niya para lang mapabilis itong
pag uusap namin. “When...I...found....your....ad....”“Hi everybody!” Biglang
bumukas ang pinto ng office ni Mari. What the hell is he doing here? “Hi Ocaness!”
Mari said beaming! Nagulat  ako sa entrance ni Oca. Bakit nandito siya?“Hi Mari!”
Sabay winked kay Mari. Kita mo na ang landi niya? “Hi Babe!” Sabay lapit sa akin
and he kissed my cheek. Nagulat ako sa ginawa niya at si Mari humagikgik si Maku
nagulat after 1 minute.“So may applicant ka na pala?  I’m Oca,  you are?” Sabay
abot ng kamay niya.“Ma....Ku.  Maku Pad.” “Maku! Nice name!” Sabay abot ng isang
upuan at tumabi sa akin. Ano ang gagawin ng lalaking ito? “Maku....”“Maku!” I need
to stop him before he could ruin this. “Just ignore him. Okay! Let’s continue. You
were saying? When you saw my ad?”“I...found...it...interesting...”Tangna bilisan mo
magsalita!“Maku! Do you know the qualities that my babe is looking for a babymaker?
Aside from the requirements listed in the ad, the guy should be smart, ~ahem~
witty, ~ahem~and most of all confident ~ahem~.” Napanganga ako at tumango si Maku
after 30 seconds.  Bakit nagpopose siya everytime na binabanggit niya ang mga
characteristics na  yan? “Siempre given na ang pagiging drop dead gorgeous!
~ahem~”“Alam...ko....naman...”“As I said, Just ignore him. Kunyari hindi mo siya
nakikita. Hindi mo siya naririnig. Okay?” After 20 seconds...“Okay!”“Sige hindi na
ako makikialam. Pero isa na lang!”  Naghihintay lahat kami sa sasabihin pa niya. Di
ba daw last na lang? Pagbigyan. “Physical exam ito. Patingin nga ng ano
mo?”“A....no?” Maku Pad“What?” Ako“Wow!” Mari“Patingin niyang ano mo! Sisiguradohin
ko lang na masasatisfy mo ang babe ko!” Anong pinagsasabi niya?“Hindi...ko...”“Ano
papakita mo o hindi?”“Hin...”“Papatawag ka na lang namin! Next time na lang. Sa
kupad mong magsalita panigurado makupad din lumaki yang ano mo! Sige na tsupi na!”
At bago pa makareact si Maku, binuksan na ni Oca ang pinto at wala nang nagawa ang
pobreng lalaki kundi ang umalis. “Ano ka ba naman Joanne!”“Anong ginawa mo Oca!”
Ayan nagsabay pa kami. “Bakit mo pinaalis yung applicant ko!? At bakit andito
ka!?”“Dapat nga magpasalamat ka pa sa akin!”“At bakit naman ako magpapasalamat sayo
aber!?”“Ahem”! Mari“Kasi I saved you from that guy!”“Saved? Me? Do I look like I
need saving?”“Yes you need saving from that guy! Gusto mo bang habang nagsesex kayo
eh magpa-pause siya every 2 second?”“Ahihihihi!” Mari“Shut Up”! Ako“Okay! Shinashut
up niyo ako sa sarili kong opisina! Ganun? Makaalis na nga! Ang hirap pag nag usap
ang manhid at ang torpe!”“Ano?”“Wala!” Sabay walkout at balibag ang pinto.
Nagkatitigan kami ni Oca. Nagsusukatan. Naniningkit ang mata ko! Nanininingkit din
ang mata niya. Pero wala naman siyang K na magalit. Ako dapat ang nagagalit dito at
hindi siya.“Ano ba ang problema mo?”“Wala akong problema! Ikaw ang may problema!
Baka nakakalimutan mo na nakakontrata tayo” Sabi pa niya. Umuusok ang
ilong.“Wala...”“And,  don’t you dare interrupt me!” Binagsak niya ang dalawa niyang
kamay sa table at nagulat ako! He is now looking at me intently at I must say that
I am a bit scared.” Businessman ako! I take contracts seriously. Hindi pa tapos ang
contract natin and according to article 22.4 page 6 of our contract The agreement
may be cancelled by the Customer for any reason whatsoever, by giving the Service
Provider 30 days notice in writing. Termination shall not relieve either party from
any liability or action accrued prior to such termination. A fair and reasonable
price will be paid for all services in progress that have been delivered to the
Customer. Sabi doon notice in writing. I didn’t receive any,
whatsoever!”“Pero...”How the hell did he manage to memorize that provision?“Hindi
pa ako tapos! According to the Civil Code of the Philippines, Obligations and
Contracts, Art. 1192. In case both parties have committed a breach of the
obligation, the liability of the first infractor shall be equitably tempered by the
courts. At ito pa, Art. 2217. Moral damages include physical suffering, mental
anguish, fright, serious anxiety, besmirched reputation, wounded feelings, moral
shock, social humiliation, and similar injury. Though incapable of pecuniary
computation, moral damages may be recovered if they are the proximate result of the
defendant's wrongful act for omission. Ano? Hindi mo din alam yan? Ignoratia legi
non excusat. Ignorance of the law is not an excuse.Hindi mo ba alam na pwede kitang
idemanda dahil sa ginawa mo? You don’t know what damages you’ve caused me!
Sleepless nights! mental anguish! Serious anxiety! Wounded feelings! At kung ano
ano pa!” Nahihilo Ako!  Nosebleed! Anong pinagsasabi niya? Oh my God! I think I’m
gonna faint.  “Babayaran ko naman ang 50,000.00 in full sa’yo kahit hindi ako
nabuntis Oca.” I said weakly. Nanghina ako sa mga pinagsasabi niya. Pero sa totoo
lang wala akong planong bayaran siya pero dahil pwede pala niya akong kasohan ano
pa ba magagawa ko? Ang tanga ko kasi eh! Bakit pa kasi siya pa ang pinili ko sana
yung slow na lang! At sana nakinig ako sa law teacher namin nung college.  “Wala
akong pakialam sa Fifty Thousand pesos! “ Blag!! Nagulat ako nung sinipa niya ang
isang upuan. Ipapakulong ba talaga niya ako? Oh my God! Ayoko pa! Gusto ko pang
magkaanak!“Di ba sinabi ko na sa iyo! Gusto ko ako lang ang boyfriend mo! Bakit ka
pa naghahanap ng iba? Hindi ka ba kuntento sa akin ha! Anong gusto mo ang halayin
na lang kita Waaaaaaaaa! Natatakot na ako kay Oca! Nakakatakot pala siya pag
magalit!“Oca.... kasi....ahmmm...boss.... na.... kita. Naiilang....
ako.....kasi”“Pwede bang wag kang magsalita ng ganyan! Parang kang si Maku!
Magsalita ka ng maayos!” Sigaw pa niya. Paano ako makakapagsalita ng maayos kung
tinatakot niya ako! Kulang na lang mag apoy ang mga mata niya! Kung si Cyclops lang
siya patay na ako. “At saka ano naman ngayon kung boss mo ako? Bakit magiging
impotent ba ako kung magiging boss mo ako? Hindi na ba kita mapapaligaya?” “Hindi
naman yun eh.”“Eh ano!?” I jumped! Damn! Nagiging nerbiyosa ako sa lalaking ito ah.
Bakit ba niya ako sinisigawan at binubully? At bakit ba ako nagpapabully? Sumosobra
na to ah!“Bakit mo ba ako sinisigawan!” Ayun sinigawan ko din siya!  Napatingin
siya sa akin!“Ang dense mo kasi! Ang tigas ng ulo mo! Sinabi ko na sa’yo na ako
lang ang boyfriend mo bakit ka naghahanap iba?” “Teka nga! For your information,”
Tumayo din ako para magkalevel kami. “Hindi ako naghahanap ng boyfriend and for
your information din, hindi kita boyfriend” at tinuro turo ko na siya.” kaya wala
kang karapatan na sabihan akong ikaw lang dapat ang boyfriend ko at lalong wala
kang karapatang sigaw sigawan ako!” Tumahimik siya sa sinabi ko! Akala niya ha!
Akala niya papsindak ako sa kanya? Pero bahala na kung masisanti ako sa office.
Makaganti lang ako kay Oca. Then something flashed in my mind.Sleepless
nightsMental anguishSerious anxietyWounded feelingsFeelingsI smiled sa nadiskubre
ko. I wanted to laugh. This can’t be. Tumawa ako bigla. Napatingin siya sa akin.
Nagtataka kung bakit bigla akong tumawa. Lumapit ako sa kanya. A sexy smile in my
lips. Napaatras siya. Siguro iniisip niya na naloloka na ako. “So you wanted me to
be your girlfriend for real Oca?” I said tracing his cheeks. Sabi ko na nga ba he
will fall in love with me eh.  “I.....never....said....that!” Defensive! Too
defensive. “Well, your actions and your body is shouting for it.” I winked at him.
He looked at me shocked. “ can be your girl, you know.” Dahil sa kakaatras niya
wala na siyang mapuntahan, na corner ko na siya sa table ni Mari at napaupo siya sa
chair ni Mari. I inched closer at nilapit ang mukha ko sa mukha niya. Anong kwenta
ng nabasa kong The Art of Seduction kung di ko magagamit ? I saw the movements of
his adams apple. I find it really sexy. I wanted to kiss it but I wanted to tease
more. “Do you want me to be your girl Oca?” I traced my lips with my tongue.
Napalunok siya.  Our lips are now a breath apart. Isang movement lang niya
mahahalikan na niya ako pero masyado siyang tuliro na nakalimutan na niyang
gumalaw. “Y...yes.” I smiled wider.“If you wanted me to be your girl, You’ve got to
do it my way Oca.” I briefly kiss the side of his lips.  “What way?” Sabi niya
while breathing. Hindi niya alam kung ano ang hahabulin niya. Ang paghinga niya o
ang labi ko. Nilapit ko ang labi ko sa tenga niya ang bit his earlobe. He gasp. I
am so loving it. I then whispered in his ear.” Kung gusto mo akong maging
girlfriend, ligawan mo ako.”“What!”  Bigla siyang napatayo sa sinabi ko. Muntik na
akong matumba.“Why?”“Hindi pa ako nakapanligaw buong buhay ko.” He said as if what
I said is the last thing he would do on earth.“Ikaw ang bahala. Matanda ka na
naman. You already know how to cure addiction.” I said habang naglalakad papuntang
sofa. “Hindi ako adik sa’yo!” I suppressed my laughter. “I didn’t say that. Pero
ikaw din, ang hirap pag may tinatagong pagmamahal! Baka mabaliw ka.” “Wala...Hindi
kita minamahal!” He shouted but it lacks conviction. Walang lakas, walang
laman.“Whatever Oca.” I took my bag at lumabas sa office ni Mari.
=================

Chapter 17

Chapter 17“Hello?”“Joanne, si Jane to.”“Oh? Bakit?” Antaray ano? “Sabi ni Sir JC,

tapusin mo daw ang ABC project na ginagawa mo. For presentation na daw yan tomorrow
para maipa bid na.” “What? Pero last week lang to binigay sa akin!”“Ewan ko. Yun
ang sinabi niya eh. Kakausapin mo?”“No. hindi na. Sige. Salamat.” At binaba ko na
ang phone. Gosh! Okay! Nagpapanic ako! Hindi ko pa nangangalahati ang plano na
ginagawa ko tapos isasubmit ko na mamaya? Actually 1 week na siya sa akin at hindi
ko matapos tapos kasi madami ang nag update sa wattpad at binabasa ko yun lahat.
Tapos namamanyak pa ako sa story ni . Naiimagine ko tuloy si Oca sa character ni
Chase! OMG! Speaking of Oca, kahit ganun siya. I mean kahit ganun siya sa labas
pag andito sa office seryoso siya. Strict siya pagdating sa trabaho. At pag andito
siya sa Department namin parang hindi niya ako kilala kaya kailangan kong matapos
ang project na to kasi ayaw kong mapintasan ng boss kong si Oca. “OMG! Ang pogi
naman nun! Waaaaaaaaaa!”Tili ni Yanyan sa tabi ko.“OMG! Ang pogi nung Korean. K-Pop
ba yan? Joanne look mo. May K-Pop. Papable! Im gonna faint!” Ang arte talaga nitong
si Anya. Kaya kahit na nagmamadali akong matapos itong project ko, lumingon pa din
ako sa pinagkakaguluhan ng dalawang ito. At muntik na akong mahulog sa upuan ko
kasi ang naglalakad sa hallway sa labas ay walang iba kundi si Jaysonsa at Tamadao.
Napaupo ako bigla para di mapansin ng dalawa only to realize na one-sided pala ang
salamin ng office. Hindi pala kami nakikita sa labas. Hinayaan ko na si Anya at
Yanyan sa kanilang pag iilusyon sa dalawang kaibigan ni Oca at nagtrabaho na ako.
“Mag oOT ka Joanne?” I nodded!“Oh no! end of the world na ba at nag OOT ka na?”
“Hey! Lumayas na nga kayo!Hindi naman ako katulad niyo na 4:30 pa lang nagliligpit
na ng gamit!”“O sige bye bye na nga! Sungit!” At umalis na sila. Hindi ko man lang
napansin na 5:30 na pala. Shit hindi ko pa din tapos to. Hindi ko na namalayan ang
oras pero umuwi na pala unti unti ang mga officemates ko at ako na lang ang natira
sa office. Takte naman!“Joanne!”“Waaaaaaaaaaaa! Ano ka ba naman Jane!” Nagulat ako
kasi bigla ako kinalabit ni Jane.“Pinapatanong ni Sir kung tapos na daw yung
ABC.”“Hindi pa! Ilalagay ko mamaya sa table mo pagtapos na.”“O sige. Uuwi na ako.
Ilagay mo na lang doon ha!” At umalis na siya. At dahil sa masipag talaga ako, sige
pa rin ako sa pagwork at hindi ko namalayan na 8PM na pala. Nagrereklamo na ang
tiyan ko. Nagulat pa ako nung nagring ang phone sa table ko.“Hello?”“Miss Zamora,
tapos na ba yung ABC?” Patay pinafollow up na niya ako.  OO siya. SI Oca. Si Boss
JC.“Ah Si-sir, tinatapos ko na po.”“So hindi pa tapos?”“Malapit na po.” “Gaano
katagal bago matapos? How much time will it take you to finish that?” Takte!
Workaholic. Hindi naman ako katulad niyang workaholic.“Sir, malapit na po.”“Give me
a specific time.”“After 2 hours...”“Submit it to me after 30 minutes.” And he
hanged up! Tangena! After 30 minutes? Bingi ba siya? Di ba sabi ko 2 hours? Or baka
ako ang nabingi o kaya nataranta ako at 30 minutes ang sinabi ko?  After 30
minutes....“Miss Zamora.” Patay pumunta pa siya talaga dito para kunin ang project.
Paano yan hindi ko pa tapos. Nagugutom na nga ako at inaantok. “Sir, hindi ko pa po
tapos eh.” “Just save it in here at pag-aaralan ko mamaya.” He handed me the USB.
So kahit hindi tapos ang project sinave ko pa din kasi sabi niya eh. Boss siya eh.
Minor details na lang naman ang kailangan pero sinong boss ba ang tatanggap ng
project na hindi tapos? Pagkabigay ko ng USB sa kanya, ngumiti siya sa akin.
Infairness pogi naman talaga siya kung ganyan ang porma niya. Naka 3-piece suit,
naka eyeglasses, malinis ang buhok at ang bango pa. Natulala ako sa kanya. First
time niyang ngumiti sa akin ng ganyan! Kikiligin na ba ako?“You still have to
finish the project though.” Eennnk! Akala ko mabait na eh. Pero ang bango talaga
niya eh. Humahalimuyak! May ka date ba to ngayon? Napaupo na ulit ako sa table ko
at ginawa ulit ang project. “Pero Miss Zamora, mag isa ka na lang dito sa buong
building. Okay lang ba sayo maiwan dito?” Natilihan ako sa sinabi niya. Shit bakit
walang nag-overtime? May kwento pa naman na may nagpaparamdam dito.
Waaaa!“Uhmmmmm... Sir....okay..lang po...ako...dito.” “Okay.” At lumabas na siya sa
Department namin. Ang takte di man lang ako hinintay dito. Iniwan ako dito mag isa.
Huhuhu.I hastily save the project and didn’t bother to turn off my laptop. Basta
hinugot ko na lang sa outlet at inayos na ang gamit ko.  Dali dali akong lumabas ng
Department. Bahala na ang maintenance magpatay ng ilaw basta aalis na ako. Dali
dali akong pumunta sa may elevator  “Waiting for the lift too?”“Sir!?” Napalakas
ang boses ko sa gulat. I saw him na nakasandal sa may wall. Hindi ko siya agad
nakita kasi natatakpan siya ng halaman. Sakto namang bumukas ang elevator. Nauna
akong pumasok at sumunod siya.“Akala ko tatapusin mo pa yan?”“Ahmmm. Napag isip ko
po kasi na sa bahay ko na lang tatapusin Sir.”“Okay.” He smiled again. Then
silence. Silence. Ang awkward ng situation. Kung pwede pa lang hilahin ang
elevator. Pagkadating ng elevator sa Ground Floor, agad akong lumabas at naghintay
ng taxi At kung minamalas ka nga naman, gutom na nga ako wala pang taxing
dumadaaan.“Miss Zamora!” I then saw Oca peeking at his car window. “Wala ka palang
sasakyan. I’ll give you a ride.  On the way lang naman ang bahay mo.” On the way mo
mukha mo. Quezon City pa ang bahay ko. Ang sa’yo dito lang sa Makati. Saan ang on
the way doon?“Sir, mapapalayo ka po. Okay lang ako dito.”“No it’s okay may
pupuntahan pa naman ako malapit lang sa inyo.” At dahil obedient employee ako
sumakay na ako sa kotse niya. Tahimik pa din sa kotse niya. Ang awkward pala talaga
ng ganitong situation. Hindi mo alam kung paano mo iaaproach kasi magkaiba ang
personality na nakilala mo sa kanya.“Would you mind if kumain muna tayo? Nagugutom
na kasi ako. Im sure gutom ka na din.”  Napatango na lang ako. Siguro kung ito ang
Oca na nakilala ko nung nag apply siya, magkakandarapa ako sa kanya. Hindi na ako
magdadalawang isip pa. Hahaha. Nagulat pa ako nung sa isang hotel kami pumunta at
doon nagdinner. Masyado palang high maintenance ang Oca na si JC. Nagdidinner sa
isang 5-star hotel, samantalang dati sa KFC lang ang gusto. Kakaiba. At dahil sa
hotel kami kumain it took us almost 2 hours bago matapos. Kung ano ano lang pinag
usapan namin. Mostly about sa work. I never talked work during dinner. Not until
now. After namin kumain nagexcuse ako kasi naiihi ako. At kailangan kong maglakad
kasi busog na busog ako. Hahahah. OO hindi ako nahiya kay Oca. Kumain talaga ako ng
madami. Pagdating ko sa table namin may nakalagay na isang bouquet ng bulaklak sa
harap ng upuan ko. “Kanino to? Sir?” He just smiled. Grabe. Kakaiba talaga. Si Oca
nagsasmile! Akala ko ang alam lang niya ngisi.“For you.” Why? Binibigyan niya ako
ng bulaklak? Nililigawan na niya ako?“Uhmmm. Complimentary token ata ng hotel sa
mga diners.” Nanlumo ako sa sinabi niya. Tsk! Akala ko pa naman sa kanya galing.
Tsk! “Let’s go?”“Okay.” Pero kinuha ko muna ang bulaklak. Akin kaya to! Bigay kaya
to ng hotel. .“Ang galing ano? Nagbibigay sila ng bulaklak.” Sabi ko nang nasa daan
na kami. “Nagagandahan ka?” “Oo naman. I’m sure magugustuhn ni Lola ito.” I said
habang inaamoy ang bulaklak. “Lola?” He asked me raising his eyebrow.“Oo. Ilalagay
ko to bukas sa puntod ni Lola. She will love it.” I said beaming.“Puntod!?” At
bigla siyang napapreno. Muntik na akong masubsob dahil sa lakas ng impact. Muntik
ko na siyang  mamura mabuti na lang at naisip ko na boss ko pala siya.“Sir dahan
dahan naman po.” Kung magpapakamatay kayo, wag niyo akong isama. Muntik ko nang
masabi. “Bakit mo ilalagay sa puntod yan!? Ang mahal mahal ng bulaklak na yan tapos
ilalagay mo lang sa puntod?”“Sir, complimentary token naman to ng hotel po. Wala
naman po tayong nagastos sa bulaklak na to di po ba?”“Bahala ka na nga!” He said
while hitting the gas. Kaskasero. Napalingon ako sa kanya at napangiti ako.
Nakanguso kasi siya habang nagdadrive. Ang cute cute niya! Parang Mini Pincher!
“Alam mo.” He said after ilang minutong katahimikan. “May kaibigan ako, so
itsitsismis niya sa akin ang kaibigan niya. “Nanliligaw siya sa isang babae. Kaso
ang babaeng nililigawan niya napakadense.” “Bakit naman po dense?”“Kasi nga,
nanliligaw nga ang kaibigan ko pero wala! Walang effect dun sa babae. Ewan ko ba
kung manhid lang talaga or nagtatangatangahan.” “Paano ba manligaw ang kaibigan mo
Sir?”“Iniinvite niya sa dinner,” tumaas ang kilay ko. “Binibigyan ng flowers,
hinahatid sa bahay,” lalong tumaas ang kilay ko. “Sinabi po ba ng kaibigan mo Sir
ang intensiyon niya sa babae?”“Hindi...pa! pero alam naman na ng babae yun!” He
said defensively.“Eh ang tanga naman pala ng lalaking yun! Paano malalaman nung
babae kung hindi niya sasabihin! Manghuhula ba yung babae?” “Hindi ako tanga!”“Ang
kaibigan mo ang pinag uusapan natin, Sir!” Tumahimik siya. I feel like laughing. He
never fails to amuse me. “Andito na tayo.” He said coldly.“Sige po sir, thanks for
the ride and for the dinner.” Akma ko nang bubuksan ang pinto nung hinawakan niya
ang braso ko.“Joanne,” Hahalayin na ba niya ako?  Kunsensiya: Wag kang mag assume
girl. Tiningnan ko lang siya. “Ngayong girlfriend na kita ayokong nag-eentertain ka
ng ibang lalaki ha.”“What!?” Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Anong pinagsasabi
nito na girlfriend niya ako?“Bingi ka ba?”“Hindi ako bingi! Anong pinagsasabi mo na
girlfriend mo na ako? Sinagot na ba kita?” Ang kapal ng mukha. Di na naalis ang
kakapalan ng mukha!“Di ba yun ang napag usapan natin?”“Ang sabi ko ligawan mo ako
para maging girlfriend mo ako.”“Exactly! Sinabi mong ligawan kita para maging gf
kita. Ngayong niligawan na kita. Ginawa ko na ang gusto mo, kaya girlfriend na
kita.”“Pero hindi pa kita sinasagot! Ano ka?”“Tao ako at wala sa usapan natin
na sasagutin mo ako!”“Ano?” Nahihilo ako kay Oca. He is his old self again.“Sinabi
mo bang liligawan kita, sasagutin mo ako at saka kita maging gf? Di ba ang sabi mo
lang liligawan kita para maging gf kita? Ang liwanang ng usapan natin.”“Oo nga yun
ang sinabi ko, pero...”“Wala nang pero pero...” Don’t tell me na naisahan na naman
ako! “Bahala ka nga sa buhay mo!” I said opening the door at lumabas ng kotse
niya.“Joanne!”“Ano!? Ano pa ang kailangan mo!?” Nakakairita! Nakakainis! Napaikot
na naman niya ako. Im sure manghihingi lang yan ng kiss. Tatsansingan na naman ako
niyan.  “Wag na wag mong ilalagay sa puntod yang bulaklak na yan! Kundi huhuntingin
kita! “ I am disappointed. “In your face Oca! IN.YOUR.FACE.” Bago pa tuluyang
kumulo ang dugo ko I slammed the door of his car. 

=================

Chapter 18

18. Let's talk

‘We’l l have lunch later. I’ll pass by your Department before 12nn.’

Napanganga ako nung mabasa ko ang text message na nareceive ko. Kinabahan ako
bigla. That was a message from Oca. It’s already 10AM and he is inviting me to
lunch. Or commanding might be the right word for it. It’s been 2 days  after nung
nagdinner kami. And ngayon lang siya nagparamdam. He went to Malaysia for a
business transaction. I knew because he texted me  in case daw ma miss ko siya. Ang
kapal talaga ng mukha niya. But I have to admit that I find it sweet na nagpapaalam
siya sa akin kung saan siya pupunta. Parang kami na di ba?“Yanyan saan tayo
maglulunch?” Sila Yanyan, Jane at Anya ang palagi kong kasabay sa lunch.“Sa
cafeteria as usual.” Tapos bumalik na siya sa work niya. Ako naman kinakabahan.
Parang may mga butterflies sa stomach ko and I don’t know why nenenerbiyos ako
ngayon. “Yanyan maglunch na tayo.” I told her nung 11:30 na. Nagulat pa siya at
tiningnan ang watch niya at tinaasan ako ng kilay. “Masyado ka naman atang atat
ngayon maglunch?”“Gutom na kasi ako.” Ang totoo hindi naman talaga ako gutom. Hindi
lang talaga ako mapakali. “Okay! Sige sabihan mo na sila Jane at Anya.” I called
Jane at sinabi niyang may lunch date daw siya. Si Anya naman susunod na lang raw.
“Yanyan tara na.”“Hay naku ikaw talaga panira alam mo naman na nagbabasa pa ako ng
story ni Jona na Invissible Man eh. Tara na nga.” Umalis kami ni Yanyan sa
Department namin ng 11:45AM at huminga ako ng malalim nung nakarating kami sa
canteen nang hindi ko nakikita ni anino ni Oca. Maya maya dumating na din si Anya
at nagorder na kami ng food namin. “Alam niyo...” napatigil sa pagsasalita si Anya
at napanganga bigla. “Oh. My. God!” Napatingin kami sa entrance kung saan siya
nakatingin. At pati ako napanganga sa nakita ko. “Don’t tell me dito siya kakain!”
“He never eats here.” “Sinabi mo pa! Eh ano ginagawa niya dito?” Tahimik lang ako.
Shit ano nga ang ginagawa niya dito? Yes, we are all referring to Oca na kakapasok
lang sa cafeteria  “Dito nga siya kakain!” I looked at Oca na tumitingin ng pagkain
sa mga stores.“My God! He is so handsome. Sana tumabi siya sa atin. Kung tatabi
siya mahihimatay ako. My God!”  “Ano ka ba Yanyan.”“Eh bakit ba? Kinikilig ako
eh.”“Bakit ikaw ba hindi nagagwapohan dyan kay Sir JC? Jusko, ngingitian lang ako
niyan, maghuhubad na ako ng panty sa harapan niya. At sana nga ano, dito siya uupo
kasi look niyo wala nang vacant table so malamang magcshare na lang.” I looked
around and indeed tama si Anya wala na ngang upuan. Sana naman hindi siya dito sa
table namin uupo.“Oh my God, Hihimatayin na talaga ako. Palapit na siya dito.”
Habang papalapit si Oca lalong lumalakas ang kaba ko. Sinisiko na ako ni Yanyan na
nasa tabi ko at sinisipa ni Anya na kaharap naman ni Yanyan ang paa ko.  Palapit
na siya ng palapit and I’m hoping against hope na sana lagpasan niya ang table
namin.“Ladies, would you mind if I share your table?” Tangna!“No, no not at all
Sir.”“It would be our pleasure Sir.” ohhh pleeeaaaaassssseee. Sana nagpakipot man
lang kayo.“Thank you.” Ngumiti siya sa amin. Namula si Anya at si Yanyan  Tapos
umupo na siya sa tabi ni Anya. And since magkaharap si Yanyan at Anya, magkaharap
kami ngayon ni Oca. Takte! After that dumating na ang sangkatutak niya na pagkain.
Sobrang dami na halos mapuno ang table namin. “Kumuha lang kayo dyan para sa atin
talaga yan.” “Talaga sir? Ang bait mo naman Sir. Ngayon ka lang namin nakita na
dito kumain Sir.” Ngumiti lang siya kay Anya at kay Yanyan. “Well, my lunch date,
cancelled our date without informing me that it was cancelled.” Tumingin siya sa
akin pagkasabi niya nun. Nagpaparinig ba siya?“Aw! How rude naman sir. Sana man
lang sinabihan ka man lang niya na hindi matutuloy ang lunch niyo.” “Pero baka busy
lang siya sir o nakalimutan niya ang lunch niyo.”“I doubt it.” He looked at me
again. Hindi na ako makatingin sa kanya. Basta kumain lang ako ng kumain. Si Anya
at si Yanyan kinakausap pa din siya. Hanggang sa di ko na nakayanan ang tensiyon
kaya nagpaalam na ako na mauuna. “Yan, Anya, mauuna na ako. May tatapusin pa ako.
Si—Sir, Excuse me.” Tapos tumayo na ako  Hindi pa ako nakakalimang hakbang, I heard
him say,“Ladies, thank you for this wonderful lunch. I’ll go ahead.” I can almost
see Yanyan and Anya swooning. But what is he trying to do? Binilisan ko ang lakad
ko para di niya ako maabutan. Nakahinga ako ng malalim nung makapasok ako ng
elevator. But then biglang bumukas ito and pumasok siya. Nanlaki ang mga mata ko.
What am I going to do now? Pinindot ko ang floor namin at pinindot din niya ang
floor ng office niya. Hindi ako tumitingin sa kanya kasi alam ko na masama ang
tingin niya sa akin. Nafefeel ko ang intense ng titig niya. “Pag sinabi kong sabay
tayong maglunch, sabay tayong maglunch!” Patay na! He said quietly pero may diin sa
bawat salita. Hindi ako nagsalita. I would never dare answer back sa bigboss kung
gusto ko pang tumagal sa kompanyang ito. Huminga ako ng malalim nung bumukas ang
elevator sa floor namin. Lalabas na sana ako nung hinawakan niya ang braso ko.
Tumingin ako sa kanya and he pushed the close button“Ano bang ginagawa mo? Bitiwan
mo nga ako!” I tried na bawiin ang kamay ko pero lalo pa niyang hinigpitan ang
hawak niya sa akin. Hanggang sa makarating kami sa floor ng office niya. Nanalangin
ako na sana andyan na si Jane pero wala. Hawak hawak niya pa rin ang braso ko.
Hindi ako makapiglas. Ayaw ko ng iskandalo. Pero hindi ba iskandalo itong ginagawa
niya? Dumaan kami sa cubicle ni Jane at pumasok sa office niya. Pagkapasok namin sa
office niya ni lock niya ang pinto.“Let’s talk.”

=================

Chapter 19

19. The feeling is mutual.“Let’s talk!” He said after closing and locking the door.
Hawak pa din niya ang braso ko. Ngayon ko lang siya nakitang ganyan ka seryoso and
it somehow scares me. Ni hindi ako makatingin sa kanya. “Bitiwan mo ako.” Mahinahon
kong sinabi. Ayokong sabayan ang temper niya. And besides boss ko pa din siya
balibaliktarin man ang mundo. Pero hindi niya ako binitawan. Instead hinatak pa
niya ako. “Ano ba!” Hinatak ko na din ang kamay ko kaya nabitawan na niya. I saw
him took a deep breath. Alam ko naman na kasalanan ko bakit hindi ko siya sinipot
at kasalanan ko rin na pinagtataguan ko siya. But I know better than to indulge his
whims. Yes, his whims. Everything is a whim and nothing else.“Di ba I texted you na
sabay tayong maglulunch? Don’t tell me na hindi mo nareceive ang message ko kasi
right after I send the message, I heard you talking to Jane, inviting her to have
lunch with you!” He said with an effort. Siguro gustong gusto na niya akong sapakin
pero pinipigilan lang niya ang sarili niya. “Obvious ba Oca? Ayokong maglunch
kasama ka!” I know how to deal with Oca but I don’t know how to deal with Sir JC.
“Bakit? Ano ba ang problema mo? Boyfriend mo ako! May karapatan akong makipaglunch
date sayo! At bakit mo ako iniiwasan? Maysakit ba ako? Hindi nakakahawa ang
kagwapohan kaya wag kang mag-alala di ka mahahawa.” Muntik na akong matawa sa
sinabi niya pero pinigil ko. Seryoso kasi siya nung sinabi niya yun, baka mainsulto
pag tumawa ako.  “Whoever told you na boyfriend kita? Hindi kita boyfriend. You
assumed na boyfriend kita at hindi kesyo sinabi mo na boyfriend na kita eh
boyfriend na nga kita.’  I hope nagets niya ang message. “So yun ang dahilan kung
bakit ayaw mong makipaglunch sa akin? Kung bakit mo ako iniiwasan? Kasi hindi mo
ako boyfriend?”“It’s not the reason Oca. Hindi yun ang dahilan kung bakit ayaw kong
makipaglunch sayo.”“Ano? Tell me? Sinabi mong ligawan kita, I courted you. What
else do you want? You wanted me to declare how much I like you? Ok then I like you!
I LIKE YOU VERY MUCH.” He said emphasizing every word that I wanted to laugh. “Ano
pa ang gusto mo?” He said exasperated.Wala. I don’t want anything...“Then why the
hell  are you avoiding me!?” Biglang tumaas ang boses niya. Nagulat ako at hindi
ako nakapagreact agad. “I’ve been wooing you as you’ve said tapos ngayon iiwasan mo
ako? Ano pa ba ang kulang? Ano pa ba ang gusto mo!?” He said while holding my arms
and shaking me.“Wala akong gusto, Oca! I don’t want anything! And I don’t want
you!” Kusang bumitaw ang mga kamay na humahawak sa akin and I saw shock register in
his face.“You don’t want me?” Sabi pa niyang hindi makapaniwala. Umiling iling pa
siya. “I am sorry, Oca but I don’t want you. I don’t like you.” Siguro naman
naiintindihan na niya na basted na siya. “Why?” Why? Bakit nga ba binabasted ng
isang babae ang isang lalaki? “Ayoko lang sayo.” Hindi ba niya alam kung gaano din
kahirap ang mambasted?“Then tell me why you don’t want me. Ano pa ba ang kulang sa
akin? Tell me so that I could compensate for it.” Why is he being so hard?“Wala na
Oca. You have everything.”“Yun naman pala eh! Bakit ayaw mo pa din sa akin! Nasa
akin na pala lahat. Bakit ayaw mo pa rin?”“Na sa’yo na lahat Oca. Nasa’yo na lahat
ng ayaw ko sa isang lalaki. Kaya ayaw ko sa’yo.” “What!? Are you kidding me? Ayaw
mo ng charming, humorous, drop dead gorgeous, kayang kang buhayin (in short
mayaman), gentleman, understanding at passionate na lalaki?” “Hindi Oca, that’s my
ideal man. Ang ayaw ko ay ang mayabang, mahangin,  masyadong bilib sa sarili,
bossy, hot tempered, insensitive and a womanizer.” “I am neither of those. If I am
your ideal man, why won’t you take me?”“Oca, I don’t want an ideal man. I want a
real man. And you were never real.” Mahinahon kong sabi.  “What do you mean?” “You
were never real from the very start Oca. Lahat sayo ay laro. The day you applied to
me, para sayo laro lang lahat yun. A thrill that you don’t wanna miss. An offer
that you can’t resist. A game that you can play at alam mo na sa simula pa lang
ikaw na ang mananalo, ikaw na ang magiging bida. You courted me because I said so
not because you wanted to. You did that to indulge me.  Ayoko ng ganun and I am not
a toy and I refuse to play your game, Oca. I'm sorry. Napatulala lang siya sa
sinabi ko. Napaupo siya sa upuan niya and massage his temple. “I don’t believe
you’re thinking all those things. I just can’t believe you Joanne.” Sabi pa niya na
parang hindi talaga makapaniwala. “And I don’t believe you too, Oca. The feeling is
mutual. We don't believe each other.”

=================

Chapter 20

Thank you so much Ella for the cover. 

20“Alam mo Joanne, ang engot engot mo talaga!” Kanina pa ako sinesermonan ni Mari.
Andito siya ngayon sa condo ko at kumakain ng tacos na ginawa ko habang nanonood sa
tv ko. At habang ginagawa niya yun, sinesermonan niya ako. At alam niyo kung ano
ang kinagagalit niya? Tungkol kay Oca. Walang utang na loob! Hehehe“Hays...” Wala
na akong masabi. Naiirita na ang tenga ko kakapakinig sa kanya. “Bakit mo ginawa
yun? You’ve just dumped an opportunity of a lifetime. Hindi ka ba nanghihinayang?
Wala ka nang mahahanap pang iba. Nag iisa lang si Oca sa buong mundo, or baka sa
buong universe pa. Anong pumasok sa dyan sa kukote mo at ginawa mo yun?” See? Kung
kayo sa case ko siguro pinalayas niyo na siya. Pero dahil sa mabait akong kaibigan
hindi ko yun ginawa.Mari, ginawa ko lang ang tama.”“Ano ang tama  sa ginawa mo?
Nagtapat sayo yung tao tapos sinabihan mong hindi siya totoo? Are you nuts?” “Mari,
alam mo sa simula pa lang na hindi naman talaga seryoso si Oca. You’ve witnessed it
yourself. Naglalaro lang siya. I have no reason to believe in him.”“OO nga. Alam ko
sa simula hindi talaga seryoso yung tao. Pero ilang buwan na din yun Joanne, paano
kung in the process eh nagustuhan ka nga niya talaga? Paano kung nadevelop siya
sayo? Paano kung totoo yung sinasabi niya?” Abogado ba siya ni OCa?“Impossible yun
Mari. I barely know him.” Hay naku! Bakit ba si Oca ang pinagtatanggol niya? Di ba
ako ang kaibigan niya?“It’s not impossible Jo. Look, you told me that he told you
that hindi siya nanliligaw, which is obvious kasi halata namang habulin siya ng mga
babae but still he courted you.”“You cannot consider it courting Mari.”“Ano ang
tawag mo sa pagiinvite niya sayo sa dinner, pagbibigay ng flower, paghahatid sayo,
pagpapaalam na mag aout of the country at pagbibigay sayo ng pasalubong from
Malaysia after mo siyang binasted? Ano ang tawag mo dun?” Feeling ko gusto na akong
hampasin ni Mari. Hindi ko din alam kung bakit nanggagalaiti siya na parang abogado
ni Oca. “Mari, he invited me to dinner, give me  flowers na complimentary ng hotel
at sinundo ako only once. At yun ang time na nag overtime ako kasi may pinapatapos
siya sa akin. At ang pagpapaalam niya sa akin at pagbibigay ng pasalubong was
because he assumed na kami na. Why are you counting everything that he did?” “Are
you dense? Didn’t you see that lahat ng ginawa niya, nag exert ng effort yung tao?
Are you blind?” I don’t know why she can’t get it over with. Parang siya naman ang
nawalan ng lalaki. At di ba nakapila ito kay Oca? Bakit ngayon bakit ipinagduldulan
niya si Oca sa akin?“Mari, any man would exert an effort para lang makuha ang
intensiyon ng isang babae. Seryoso man siya sa babae o hindi. That’s their
nature.”“But Oca is not the type to exert an effort for a girl Jo. Can’t you see
it?”“Of course I see it. I am a challenge for him so napag isip isip niya that he
needed an extra effort in order to get me.”“And why would he do that? Why would he
pursue you? Bakit kailangang ikaw if he can have any girl he want?” “Because I pose
as a challenge for him Mari.”“No Jo, you are no longer a challenge for him. He had
you already so wala nang rason para I pursue ka niya. Kung yun lang ang gusto niya,
nakuha na niya yun. Wala na siyang rason para habol habulin ka pa!”“Meron Mari.
Because ako ang babaeng nagustuhan niya na hindi nakakandarapa sa kanya. I am the
only girl he knew who doesn’t like him back.” Is that so? Totoo ba yun? Hindi mo
siya gusto?” Tinaasan niya ako ng kilay.“Of course not!  He is not serious with me,
bakit ako papatol sa kanya?” My answer is too quick. Too quick even for me to
believe.You know Jo, para sayo lahat ng lalaki ay hindi seryoso. Hindi lahat ng
lalaki ganun. Pero its your decision and I am your friend. So siguro kahit ano pa
ang sasabihin ko, knowing how hard headed you are ay hindi mo pa din pakikinggan. 
I just hope that  you will not regret this decision.” She then smiled at me sadly.
Ahhhhhh....pinagulo lang niya lalo ang isip ko.

A/N: Cover courtesy of Ella/Demisse

=================

Chapter 21

21. Lunchdate“Excuse me. What floor is JC Cariño’s Office?”I looked at the woman in
front of me. She is beautiful. Sexy, elegant at napaghahalatang mayaman. Sa tindig
pa lang makikita mo nang may class siya. Ang kinis pa ng kutis. Siguro artista siya
or model. Tumaas ang kilay niya. Siguro nahalata na hindi ko siya sinagot at
pinagmasdan ko lang siya. Kakaiba kasi ang ganda niya. Hindi naman sa natotomboy
ako, pero gusto kong maging siya. Gusto kong maging kasingganda niya.  “Excuse
me...”“8th floor Ma’am.” Ano kaya ang kailangan nito kay Oca ganito kaaga? Alas
nuwebe pa lang ng umaga. Kakapasok ko lang at siya kaagad ang nakita ko. “Thank
you.” At naglakad na siya papuntang elevator. Yung guard, yung receptionist, yung
janitor at pati yung langgam nakatulala sa kanya habang naglalakad siya. Parang sa
lakad niya sinasabi niyang, you should stop whatever you’re doing because I’m
walking. Ganun kalakas ang hatak ng babaeng yun, ganun kalakas ang charisma niya.
She walked like she owns the whole building and the whole Metro Manila. It’s been
a week since nangyari ang usapan namin ni Oca and since then hindi na siya
nagparamdam sa akin. Hindi naman sa hinahanap hanap ko siya, nagkukwento lang ako
sa inyo kasi alam kong namimiss niyo siya Well, siguro naisip niya na wala talaga
siyang mapapala sa akin kasi hindi niya ako maloloko.  Umakyat na ako sa floor
namin at nagsimulang magwork. “Hi Joanne!”“O bakit andito ka na? Sobrang maaga
naman ata para magyaya kang maglunch.” 11:30 pa lang kasi at usually si Jane hindi
pumupunta dito kung hindi maglulunch.“Wala lang. Naiirita lang kasi ako doon sa
taas.” “So kung naiirita ka dito ka pupunta? At bakit ka naman naiirita?”“Eh kasi
naman noh! Ang aga aga may naglalandian doon sa office ni Sir JC.”   Sabi pa ni
Jane na nakasimangot.  “Huh? Sino naman?” Biglang singit ni Yanyan. Si Yanyan
talaga kung tsismis ang bilis bilis. Tsk tsk.“Kasi ganito yun.” At umupo si Jane sa
upuan na nasa harap ko. “Kaninang mga 9:30 may dumating na magandang babae sa
office at hinahanap si Sir JC. Si Yvette daw siya. So in short pinapasok ko siya
kasi nga sabi ni Sir JC papasukin ko daw. Tapos yun na simula nun di na sila
tumigil sa paglalandian. Nakakairita lang.” Sabi pa ni Jane na nagpapout.“Bakit ka
naman naiirita? Kasi nagseselos ka? Kasi type mo si Sir.”“Psssshhh. Yanyan ano ka
ba! Ang ingay ingay mo talaga. Oo type ko si sir pero di ako nagseselos?”“Eh bakit
ka nga naiirita?” Sabi pa ni Yanyan na mukhang inip na inip na kasi nambibitin si
Jane.“Eh kasi nakakainis eh. Di ako makapag concentrate sa pagtatrabaho. Kaya
nakakainis.” Sabay dabog,“Bakit nga!?” Gustong gusto nang batukan ni Yanyan si Jane
pero nagpipigil lang siya dahil hindi pa natatapos ni Jane ang kwento niya.“Eh kasi
di ko matapos tapos yung work ko kasi nadidistract ako. Di ko mapigilan na silipin
sila habang naglalandian! Grabe pala talaga! Siguro yummy talaga makahalik si Sir.”
And she giggles. Adik! ang adik lang.  Pero si Oca may kahalikan?  “Gagah!” Sabay
batok ni Yanyan kay Jane. “Bakit ngayon mo lang sinabi? Sana kanina ka pa nagsabi
sa amin at makita din namin. Naku napakaselfish mo talaga.” “Aba malay ko ba na
gusto mo din manilip.” Jane said giggling.“Ano pang hinihintay mo dyan?” Tumayo na
si Yanyan.“Di nga sisilipin mo sila Sir?  Tara!”  “Anya! Tara na.” Tinawag ni
Yanyan si Anya na nasa kabilang side ng office. Mga gagah talaga ang mga to. Ang
babastos. Sisilipin talaga nila sila Oca? Oh my! Sasama ako!!!!!!!!“Ikaw Joanne di
ka ba sasama?” Yaya pa ni Jane sa akin.“Ayoko nga! Di naman ako kasing perv niyo
noh! Ayokong manilip noh.” “Tssss...”Ang plastic ko talaga.“Anong maninilip?
Maglulunch kaya tayo! Quarter to 12 na kaya. Sino ngayon ang perv? Ha? Ha?” Tapos
nagtawanan silang tatlo.“Oi Yanyan akala ko talaga sisilipan mo sila Sir.”“Jane di
ko gawain yun. Gawain mo yun.” Tapos nagtawanan kami.  Ang aadik lang.

“Iba ang gawain ni Yanyan.”  Sasagot pa sana si Jane nang bigla bumukas ang
elevator. Napahinto ako sa pagpasok when I saw kung sino ang sakay ng elevator.
Sila Jane, Yanyan at Anya napanganga.  Nakita kasi namin si Oca at ang magandang
babae na naghahalikan sa loob. Nung makita kami nung babae ngumiti siya, tumabi kay
Oca at pinunasan ang bibig ni Oca na may lipstick. I smirked. I don’t know why pero
napasmirk na lang ako bigla.  “Hi!” Sabi pa nung babae.   “Hi Ma’am Yvette, Hi
Sir.” Tumango lang si Oca. Ngumiti ulit ang babae. She seemed nice but I wanted to
strangle her. I don’t know why. Dahil siguro sa malandi siya at ayaw ko sa mga
malalandi? Paano ko naman nalaman na malandi siya? Hay naku.“Darling you’ve got a
lipstick.” Sabay lapit kay Oca at punas ng tissue sa ilalim ng lips ni Oca. Hmp!
Darling, you've got a lipstick! Sheesh! Ang arte! Hmp! Sabi ko ngang malandi siya.
Sarap sabunutan! Sila Yanyan at Jane nagsisikuhan sa tabi ko at si Anya pasimpleng
sinusulyapan sila Oca. Ako? I don’t want to look at them. Kadiri kaya! Tsaka baka
di ko mapigilan ang sarili ko at mapagbuhol ko silang dalawa. Hmp! Kita mo nga yang
si Oca, May pa "I like you very much" pang sinasabi eh wala pa ngang isang linggo
may ibang babae na naman. Kita niyo na kung anong klaseng lalaki itong si Oca? He
is an Asshole! Paasa lang siya! Paasa!  Bakit umaasa ka ba Joanne? Napatigil ako at
napaisip nung nagsalita ang kunsensiya ko.  Bakit naman ako aasa? Hmp!Meow meow
meow Nagkatinginan kaming lahat. Pusa?. That’s my ringtone. Ang galing di ba? Sino
naman kaya to?Jeannie Paolo calling... That’s my brother. Yes may kuya ako. Akala
niyo siguro orphan ako ano? Siempre may pamilya din ako. Pero sa susunod ko na lang
sila ikkwento sa inyo. Sasagutin ko muna ang phone ko at baka magalit.“Hello! Why
did you call?” I saw Oca from my peripheral vision and I saw him smirk. What’s the
matter with him? Bakit nauuso ang smirk  ngayon?“It’s that the way you greet the
most handsome brother you've ever have, Pheb?” Hanggang ngayon di pa rin siya
nagbabago. Mayabang pa din.“Just tell me why did you call because I’m on my way to
lunch. In case you don’t know lunch time ngayon.”“Tsk tsk hanggang ngayon mataray
ka pa din dear sister. Anyway, just great. I’m on time.”“What do you mean on
time?”“We’re having lunch together. Isn’t it great? I know you missed me.” “C’mon
Pao. Why didn’t you call earlier?” I saw the curious looks from Yanyan, Jane and
Anya.“Do you have an appointment sis? I know you can’t resist me. C’mon baby,
namiss na kita. Gusto kitang ka lunchdate. Pretty pleaseeeeeee...”. I can almost
imagine him pouting his lips and perfecting that puppy look. And he very well know
that I can’t resist him. What a brat for a brother. “‘Kay Fine. You very well know
that I can’t resist you. Next time invite me earlier if you wanted to have a date
with me. You are such a pain!” I said but still I can’t resist the smile. “I love
you too baby. I’m just at the lobby waiting for you. Bye”. And he hanged up. See
that? Nasa lobby na siya. Hmp!“Girls,” I got the attention of Anya, Jane and
Yanyan. Pass muna ako ngayon. “May nag ayang maglunch..” “Sino kaya yun na di mo
mahindian?” Anya asked raising her eyebrows.“Pao” Kilala na nila si Paolo. They've
met him plenty of times already.“Ohhhhhhhh...Paolo!”Jane and Yanyan chorused
looking at Anya.  I know that Anya have this thing sa brother ko. But my brother is
such a playboy that I won't trust Anya to him.    “Pag iba oo agad! Pero pag ako
hindi.” Narinig kong bulong ni Oca.“You were saying darling?”“Nothing. It’s just
that ang tagal ng elevator. Ang init dito.” At tiningnan ako ng masama.
Nagpaparinig ba siya? Ako nga hindi nagrereklamo na nakikipagharutan siya dyan kay
Yvette tapos..... Bakit ba ako nagrarason ng actions ko? Damn! Pagdating sa
groundfloor bumaba na kami lahat pero pumunta na sila Yanyan papuntang cafeteria,
ako naman papuntang entrance kasi andun nga naghihintay si Paolo. Then I saw his
black BMW SUV parked just outside. Lumabas siya sa kotse niya. “Baby Pheb! I missed
you so much!” And he hugged me and kissed me on my cheeks. “Ahem! Ahem!” Napatingin
ako sa tumikhim and I saw Oca and Yvette sa likuran namin. “Something’s wrong
darling?”“No nothing. May nalunok lang akong something undesirable.”“You must be
really hungry.” “Yes, let’s go bago pa sumama ang hangin dito.”

“ I bet mas maganda ang BMW kaysa sa Fortuner.”I heard him murmur just as he passed
by us. Ano ang nangyayari doon?  “You know him?” Pao asked curiously. Take note
that he said him not them. Malakas pa naman ang pang amoy nito.“Officemates. Other
Departments. Let’s go?” Sabay hatak sa kanya papasok ng kotse. “Where do you wanted
to eat? Your treat!” He said smiling at me while driving.“Can you drop me off
here?” “Alam mo Pheb! Hanggang ngayon pikon ka pa rin at kuripot!” He said laughing
at ginulo ang buhok ko. Of course ako ang manlilibre. “How about KFC? Wag kang
kumain ng madami, tumataba ka na!” “Alam mo ngayon pa lang pinagsisihan ko na
sumama ako sayo Jeannie Paolo. Ewan ko ba kung papakainin mo talaga ako or
gugutumin mo lang.” “And I love you too Joanne Phoebe.” Tapos tumawa siya ng
malakas tumigil lang siya nung marining ang message tone ng cp ko. I opened it at
nagulat ako sa nakita ko.

“From: Oca Pack your things. We’ll leave for Boracay at 6PM today for the site
inspection of ABC. 5 days 4 nights.  Pack your things after your lunchdate and I’ll
see you at the office before 3. Lunchbreak is only for an hour.”

Ano ang ibig niyang sabihin doon?“Who’s that at nagsasummersault ang kilay mo?”“My
boss.”“Your boss texting you during lunchbreak? Hmmm....How old is your boss?” Sabi
ko na sa inyo malakas pang amoy nito eh.

“What are you trying to imply? Huh?”  Nakakainis! Nakakabanas! Okay lang that he
didn’t inform me of the upcoming trip, pero yung sabihin niya na inaabuse ko ang
lunch break? Nakakainis!“Hey! Calm down sis. Remember I am not your enemy here. But
nevertheless, I still wanted to meet that boss.”

“Just shut up Paolo!”

=================

Chapter 22

22. Pustahan Tayo, Isang daan“Hayss......”“Are you okay?” He asked me for the third
time. Tatlong beses na din kasi akong nagbubuntunghininga.  Sakay na kami ngayon sa
plane papuntang Caticlan. “Yes. I am fine.” Tapos binalik ko na ang tingin ko sa
mga ulap sa labas ng window. Magkatabi kasi kami ng upuan. Sa window side ako siya
naman  sa alleyside.“Si Yvette...” Don't you dare explain!“Wala akong pakialam kay
Yvette!” Hmp!“Then why are you sulking?”“I am not sulking.”   “You don’t have to be
jealous of her.” Ang kapal ng mukha niya! Ako nagseselos? Huh! In his face.  “Ako?
Nagseselos? Kay Yvette? Sa’yo? Of course not! You must be dreaming Oca. Wala akong
pakialam kung maghalikan man kayo sa loob ng office mo, or sa elevator or kahit
magtelebabad kayo sa cellphone niyo sa airport dahil lang pupunta kang Boracay.
Wala akong pakialam kahit na ang OA niyo na parang buong buhay niyo na kayo na di
magkikita. Ano naman sa akin yun?” Oopps nasobrahan ko ata yun!“Okay! Sabi mo eh.”
He said grinning. “Pero how did you know kung anong nangyari sa loob ng office ko?”
“I have my sources.” Ennnkkk! Sabi ko na nga ba at mapapansin niya ang pagkadulas
ng dila ko eh. Kahit kailan pahamak talaga ang dilang ito. “Hmmmm....I never
thought that you are that possessive to ask someone to spy on me. But still, I am
flattered. Kung kasing gwapo ko ba naman ang minamahal matatakot talaga akong
maagaw ng iba!”   Anong pinagsasabi ng huklubang ito. “Alam mo ang kapal kapal
talaga ng mukha mo!” Pero mukha hindi umuubra yung mga pinagsasabi ko kasi
nakangisi pa din siya. Kunsabagay sa kakapalan ng mukha niya wala nang tatalab pang
pang iinsulto sa kanya. “Pero Jo, I may have kissed a lot of women maybe bedded a
few, but still only you have the sweetest lips I’ve ever tasted. Only you have the
softest... Ouch!” Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin kasi binatukan ko
siya. “Ang manyak mo talaga! Ang bastos mo! Don’t you dare continue!” Nanlilisik na
ang mata ko. Ipapahiya pa ata ako nito sa buong pasahero ng eroplanong ito. “Sir,
Coffee, Juice Tea?” Biglang sabat ng stewardess na nagpapacute. At bakit siya lang
ang tinanong? Bakit ako hindi? Hmp! Bakit ba lahat na lang ng babae nilalandi siya?
Kainis naman! Pagpapatayin ko kaya lahat ng malanding babae?  “No thanks.” He
winked. “But you can give the lady a water to  moisten her dry....ahmmm.. pharynx.”
“It’s my pleasure to serve you, sir!” Sabi pa ng malanding stewardess. Ito namang
si Oca mukhang tuwang tuwa at nilalandi ng stewardess. Grrrr! Bakit ba kanina pa
mainit ang ulo ko? Pagkaalala ko nagsimula lang to nung tumawag itong si Yvette kay
Oca nung nasa airport kami at nagtelebabad na sila. HMp!“On second thought, why
don’t you give her a juice? Yung matamis, at nang mawala yung asim sa pagmumukha
nitong kasama ko. Pasensiya ka na naglilihi kasi kaya masyadong selosa itong misis
ko.” Sabay akbay sa akin. And he winked again sa stewardess. Ang landi talaga. “No,
thank you I don’t need anything. Don’t bother.” Sabay irap sa stewardess. Hmp! “Ito
naman masyadong obvious kung magselos. Alam mo...”“Hindi ako nagseselos at wala!
Wala akong alam. At pwede ba Oca, Por pabor, tigilan mo ako! Kahit ngayon lang.
Hayaan mo muna ako. Gusto kong magpahinga! Gusto kong matulog.”“Gusto mong dito
mahiga sa lap ko?” Sabay pagpag ng lap niya. At ngisi ng puno ng malisya. “No
thanks. The seat will do.”“You wouldn’t say that after a month.” Sabi pa niya na
puno ng kumpiyansa.“And what would I say then?” Hindi ko man aminin, pero di ko rin
maitatanggi na naaaliw ako kay Oca. Naiinis ako na naaaliw sa kanya. Tama ba yun?
baliw na ba ako?“You would say....”At nagmuestra at ginaya pa ang boses ko, “Oca,
can I sleep on your lap? Can I sleep with you forever? Can we stay on this bed
forever?” Muntik na akong matawa sa sinabi niya pero pinigilan ko ang sarili ko. I 
don’t want to betray myself in front of him. But ngayon ko lang narealize that he
is entertaining.“Masyado kang bilib sa sarili mo Oca. That won’t happen. Ever.”
“Mangyayari yun.”“Hindi!”“Pustahan pa tayo! Isang daan!”“Eww! Ang cheap mo huh!”:Eh
di isang milyon! Ano deal?”“Sugarol. Manyak ka na nga sugarol ka pa!”“Manyak ako?
Oh c’mon Joanne. Pag hinalikan kita dito ngayon at hindi ka napapikit and didn’t
kissed me back, yun ang manyak. Pag hinipuan kita dito and you didn’t moan for
pleasure, yun ang manyak!”“Bastos!” “Bastos? Ako bastos? Hindi ako bastos! Pag
naghubad ako sa harapan mo dun mo sabihing bastos ako!”“Ang kapaaaaaal
talaga!!!”“Pero pagnaghubad ako sa harapan mo hindi na bastos ang sasabihin mo.
Wala ka nang ibang iisipin at wala nang ibang salitang lalabas sa bibig mo kundi.
“WOW”.” Muntik na akong mapahagalpak sa tawa. Grabe talaga ang bilib sa sarili ng
lalaking ito. “Huh! Ang hangin ha.”“Pero hindi nga Joanne.” Ang kulit.
Grabe!“Ano!”“Pustahan tayo.” Di ba talaga siya titigil?“Tigil-tigilan mo nga ako
Oca.” Sabi ko pang natatawa. “Hindi nga, seryoso.”At kelan pa siya nagseryoso?“Ano
ba! Hindi ako katulad mong sugarol.” Teka bakit parang may bahid kalandian ang
pagsabi ko nun?“Ganito, hindi naman pera pagpupustahan natin eh. Ganito,” tapos
nilapit niya ang mukha niya sa tenga ko. Teka nakikiliti ako dyan. Wag po kuya! Wag
dyan, may kiliti ako dyan.  Pero syempre sa isip ko lang yun. Ayaw ko ipagkanulo
ang sarili ko sa harapan ni Oca. Never.“Wag ka ngang makulit! Ganito, maghuhubad
ako sa harapan mo at bawal kang pumikit. Pag ikaw napanganga at naglaway talo ka
na. At pag natalo ka, titigilan mo na yang pagpapakipot mo.” “At pag nanalo ako?” I
said raising my eyebrow.Siguro mas maganda kung makipaglaro na lang ako kay Oca.
Since hindi naman ako nananalo sa asaran.“Impossible.”“Hindi yun impossible Oca.
Kaya kong pigilin ang sarili ko. And besides I've seen my share of male bodies para
maglaway dyan sa katawan mo.”“Hmmmm.... Kaya pala ako ang nakauna.” “Shut Up! Ano
na nga pag nanalo ako?”“Name your price.” Mas lalong tumaas ang kilay ko. ANg kapal
talaga niya. “Ano deal?”“No deal.” “At bakit?” Mukhang di pa siya makapaniwala sa
sinabi ko. This guy is not used to being rejected.“Dahil napaka absurd ng deal mo.
Haller! Umiiral na naman ang kamanyakan mo.” Well, kelan ba hindi umiral yun?“Baka
takot ka lang.” Sabi pa nya at tiningnan ako. Tiningnan ko din siya. At naghamunan
ang tingin namin. Nagsusukatan.“Scared of me Joanne?”“Of course not. Why should
I?”“Then why won’t you accept the deal?”“Because its absurb.”“Or maybe because
you’re scared of your own reaction? Your body’s reaction to me? Can’t accept the
fact that you are attracted to me the way that I am attracted to you? Hmm?”“Of
course, I am not attracted to you.” Liar.“Then prove it.” “Fine.”“It’s a deal then.
And let's seal it with a kiss.” And before I could protest, his lips claimed mine.
Wala na akong nagawa kundi ang pumikit.  Damn sweet deal.

=================

Chapter 23

23. No me atrevo“Hi! I’m glad you’ve arrived safely JC.” Bungad agad sa amin ni
Yvette pagdating na pagdating namin sa hotel na tutuluyan namin. Bakit andito ang
babaeng ito? Oh my! “Thanks Yvette. I believed you were not yet formally
introduced. Yvette this is Joanne Zamora, the architect for this project and Joanne
, this is Yvette, the only daughter of Mr. Sy, the owner of ABC.” “Hi Joanne, I’ve
seen the plans for the hotel and its very impressive. That’s why I can’t wait for
its construction.” I smiled at her and we shook hands. Ugh! Kaplastikan na naman. I
don’t know why I hate her. Maybe because she kissed my property? Now, where did
that come from? Wake up Joanne! You very well know that Oca is not serious. Wag ka
nang umasa. “I’ll be waiting at the dining.” My thoughts were interrupted ng
matinis at nakakairitang  boses ni Yvette. Kahit ganun siya kalandi hindi pa rin
maiaalis ang finesse sa kanya. Everything in her speaks of class, elegance, beauty
and sexiness. Dib a gusto ko ngang maging siya? But then  ayaw kong maging
kasinglandi niya. Napaismid ang isip ko.“Hey, stop sulking. She’s a client and
nothing more.” “Nagtatanong ba ako?”  Buti naman at kinlaro mo.  “Your face says it
all.” He said laughter in his voice. Ano ang nakakatawa? Hmp! Pumasok na kami sa
room namin which is magkatabi lang. Buti naman at di niya naisipan na iisang room
lang kami. Pero sayang at di niya naisip yun! Hahahaha. Tangna ang manyak ko ata
ngayon? Jetlag ba to? Pagkapasok ko sa room na hindi naman kamangha mangha (Pero
maganda, ok na rin) Tumingin ako sa kama at narealize ko na napagod ako sa byahe at
pakikipaglandian kay Oca. And besides mag 8pm na rin naman, hindi  na muna ako
kakain kasi inaantok na ako. Mahihiga na sana ako  nung may marinig akong katok sa
pinto. Istorbo naman talaga!“Wut!?”“Magdidinner na tayo.”“Pwede bang magparoom
service na lang ako?”“Hindi pwede. Kasabay natin si Yvette.” So ganun? Kung gusto
kaming kasabay ni Yvette  hindi na pwedeng tumanggi. Tss! Nagsisimula na namang
uminit ang ulo ko. Huminga ako ng malalim at tinalikuran si Oca. Kainis kasi eh.
Okay I am being childish and I’m acting like a spoiled brat pero hindi ko rin alam
kung bakit ganito na lang kabigat ang feeling ko para kay Yvette. Pumasok na kami
ng elevator pero hindi ko pa din pinapansin si Oca. Naiinis kasi ako eh. Dahil lang
sa sinabi ni Yvette na sabay kaming kakain sasabay na siya agad. Di ba parang uto
uto? (Ang immature mo Joanne).“She’s our client, in a way we need to impress her.”
Sabay hawak ng kamay ko. I don’t know why he is explaining to me. Pero dahil sa
kanyang ginawa naliwanagan ang puso kong naghihimagsik (naks! Kakapanood to ng
Grazilda eh. Lol) At katulad din ni Grazilda, ang aking puso gustong magtatalon sa
aking dibdib! Nahanap ko na ba ang aking Prince Charming? 

Hanggang sa makalabas kami ng elevator hindi niya binitawan ang kamay ko. May
employer at employee ba naghoholding hands? Inalis ko na lang ang pagkakahawak niya
ng kamay ko nung nagiinit na ito dahil sa masamang tingin ni Yvette sa kamay naming
dalawa. Wala akong planong ipasunog ang kamay ko sa nag aapoy na tingin ni Yvette.
Kumain na kami pagkatapos at medyo dumadami na din ang tao. Buhay ang Bora pag
gabi. Nagyaya si Yvette na magnightswimming kami at pumayag naman itong si Oca. Uto
uto nga di ba? Wala akong nagawa. Kliyente namin siya, empleyado lang ako. Goodbye
tulog.  Kahit wala akong planong maligo sa gabi dahil sa lamig, nagbihis pa din
ako ng 2-piece swimsuit pero pinatungan ko lang ito ng short at t-shirt.
Conservative pa din ako kahit papano. Pero nagsisi ako na pinatungan ko pa ng t-
shirt at short ang 2-piece ko nung Makita kong naglalaway si Oca kay Yvette na
parang wala nang damit. Gustong gusto kung maghubad sa oras na yun pero magiging
masyadong obvious na nagseselos ako. Naglakad na kami papuntang dagat. Nasa likod
ako nina Oca at ni Yvette. Kita mo! Kani kanina lang nilalandi ako ni Oca pero
nakakita lang ng flesh ayun hindi na ako pinansin kesyo nakashort at t-shirt ako.
Gustong gusto ko nang ilublob si Oca sa buhangin para lunurin. Gigil na gigil ako.
At dahil sa gigil ko tumakbo ako at nauna ako sa kanila. At nung makakita ako nung
bato. Binuhat ko to at pinukpok ang ulo ni Yvette. Joke lang.   Hinubad ko ang t-
shirt at short ko at nilagay sa bato at dumiretso sa dagat. Weeeeeeeeee!!!  Nung
mapagod ako umahon ako at nilatag ang towel ko sa sand at nag moonbathing. .
Nakakaidlip na ako nung naramdaman kong biglang may nagtakip ng towel sa katawan
ko. I opened my eyes and I saw Oca. Nakatrunks. Naglaway ako! . Umupo siya sa tabi 
ko. “Don’t you dare wear that flimsy thing again.” Huh? And don’t you think masyado
nang gabi para magbilad? I ignore him. Bahala siya sa buhay niya. “Joanne!
Nakikinig ka ba sa akin?” Tiningnan ko lang siya at tinaasan ng kilay. “Sabi ko wag
ka na magsuot ng ganyan!” “Bakit bawal ako magsuot ng ganito? At bakit ka andito?
Bakit hindi mo inaatupag yung kliyente mo?” Bitter ba?“So nagseselos ka na sa lagay
na yan?” “At bakit naman ako magseselos?” Hmp!“Kahit kailan talaga ang ilap mo!”
Sabay akbay sa akin at gulo ng buhok ko. Andyan na naman ang mabilis na tibok ng
puso ko! This can’t be happening to me!“Joanne Phoebe Zamora? Is that you? And what
are you doing here?” Napatingin kaming dalawa ni Oca sa nagsalita. Oh my God! This
can’t be happening! “Johann!” Napatayo ako bigla. Now I’m dead. I’m really dead.
“Who is he?” Sabi nung Johann na nanlilisik ang mata at tinuturo si Oca. Kung may
tao akong kinatatakutan sa buong mundo, walang iba kundi si Johann. Si Johann
Phoebus Zamora. My elder brother and twin of Jeannie Paolo. Kung anong cool ni
Jeannie Paolo opposite niya si Johann. He is the serious type. Basta opposite sila
kahit na magkamukhang magkamukha sila. “JC pare, JC Cariño.” Sabay lahad ng kamay
niya. Nagshakehands sila. Nagsukatan ng tingin. Nagpaangasan. “Boyfriend
niya.”“Boss ko.” Nagkasabay pa kami. Tumaas ang kilay ni Johann. Ugh! “Boss ko
siya!” Why can’t Oca cooperate? Just this once? Tiningnan ako ni Johann tapos
tiningnan niya si Oca mula ulo hanggang paa. “Joanne Phoebe, Go home.” He said
emphasizing every word. “Teka lang...”“Don’t you dare interfere!”“Aba’t...” I
stopped Oca before he could say anything. “Johann,” Tinangnan niya ako ng masama. 
“Kuya, matanda na ako.” See, kung gaano ako katakot sa kanya? I can't call him
Johann, in his face.“I know. I know that you are old and mature enough. And its
high time that you face your responsibility. Stop being a spoiled brat. If Paolo
tolerated your whims, ibahin mo ako Phoebe!” Tumaas na ang boses niya.“I won’t go
home!” I said half crying. Kaya ayaw kong magkita kami eh. Pipilitin lang niya ako.
“You know that I can. Don’t make me drag you back home. No me atrevo.” And with
that , he left. Napaupo ako sa buhangin nung umalis siya. Nanlumo ako.“Yung
Paolo...at yung lalaking yun? Kapatid mo sila? Huh! Akala ko pa naman...Bakit ka
niya pinapauwi? Naglayas ka? Stow away?”“Pwede ba Oca? Iwan mo muna ako! Pwede bang
hayaan mo na muna ako? Pwedeng wag ka munang makigulo? Magulo na nga ang isip ko
ginugulo mo pa lalo!”“Bakit ba magulo ang isip mo! At bakit ka pinapauwi ng kuya
mo?”“Iwan mo muna kasi ako! Hayaan mo muna ako. Pwede?”“Ayoko nga! Ayokong
maghintay ulit ng walong taon.”“Ano?”“Wala. Tara. IInom natin yan!” At hinatak niya
ako  papuntang hotel.

=================

Chapter 24

24 Usapang lasingOca’s POV. (huh! Sa wakas, after 23 chapters nagkaPOV din ako sa
istoryang ito. Di raw kasi kayang mag POV ni Joanne kasi nga lasing. Baka hindi
niyo maintindihan ang naiisip niya) 

“Tae!”“Huh? Saan?”“Hahaha. Adik!” Ako pa ngayon ang adik. Lasing na nga ang babaing
to. Nung niyaya ko siyang uminom ang iniisip ko lang naman ay tig dalawang shot
lang kami. Di ko naman naisip na laklakera pala itong si Joanne. Malapit nang
maubos ang bote ng alak sa harap namin pero di pa rin siya tumitigil. Tawa na siya
ng tawa at namumula na rin ang mukha niya. Hindi naman ako nag aalala kasi kasama
naman niya ako. Ang mapagkakatiwalaaang ako. The drop dead gorgeous me. Ahem ahem! 
“Bakit ka ba naglalasing?” “Ako? Naglhalhashing? Shino nagshabi sayo? Umiinom lang
ako! Di pa me lashing. Hik. Bhaka ikaw ang lashing dyan! Hihihi. Hik.” Tangna
lasing na nga talaga ang babaeng to, bumabaliktad na ang dila. Ako medyo may tama
na rin pero kaya ko pa naman. Andito kami ngayon sa hotel room niya. Ayaw niyang
uminom sa bar at baka malasing daw siya at least dito daw okay lang kung magkalat
siya. tsk. tsk.  “Halam mho Oca! Gwapo ka sana eh. Kaso abot langit ang kaangasan
mo! Hihihi”“Hindi ako maangas! Nagsasabi lang ako ng totoo.” “Hayan kha na naman!
Hokay! Fine! Whatever Oca! Hihihi. Pero Ocaness, ito usapang lashing lang ha.
Lashing ka na ba?” Hindi ako sumagot. Hinayaan ko lang siyang magsalita. Maya maya
itinaas niya ang isang kamay niya at nagpoint  siya sa hangin na parang may
sinusundot.

“Hay! Hindi pala ikaw yun. Saan ka ba? Bakit ang dami mo na atang mukha? Hihihi.”
Tumawa ako. Para kasi siyang tanga na pinag tutusok ng kanyang daliri ang hangin.
Akala niya siguro mukha ko ang tinutusok niya.“Hoy! Gago! Wag mo nga akong
pagtawanan! Hikhikhik.  Lashing ka na ba?” At minura pa ako.“Hindi pa.” I wonder
how did she manage to be that beautiful kahit lasing na siya? Mas lalo siyang
gumanda kasi namumula na ang pisngi niya at namumungay ang mga mata niya. Sh!t ang
lalim na nga mas lalong ko pang binabaon ang sarili ko. Paano kung di na ako
makaahon? “Hohkay! Ito usapang lashing lang ha! Maganda si Yvette ano?” Paano
napunta kay Yvette ang usapang lasing namin? “Ahmmm. Oo.” Pero mas maganda
ka!“Shinashabi ko na nga ba type mo shiya eh. Kaya inish na inish ako sha babaeng
yun eh.”“Bakit ka naman naiinis sa kanya?”“Eh kashi nga type mo shiya.” “Huh?” Saan
naman niya nakuha yun?“Huh ka dyan! Halam mo kashi ako hindi ako naiinshesure sha
ibang babae. Pero kay Yvette naiinshecure ako. Kashi nga type mo shiya.
Tsss.”“Hindi ko siya type.” Sa landi ni Yvette? Hindi ko na siya kailangang
magustuhan! Obvious naman na patay na patay sa akin yun. Tsss.  “Hindi mo shiya
type pero naglalaway ka kanina? Hmp!” Napangiti ako ng lihim sa mga sinasabi niya.
“Hindi ako naglalaway sa kanya! Ano ka ba Jo! At paano mo naman nasabing naglaway
ako kay Yvette?” Bakit ba ako nakikipag usap sa lasing?“Heller! Obvioush na
obvioush kaya! Nabasha pa nga ako ng laway  mo eh! Di ba hinubad ko kanina ang 2-
piece ko kashi nga nabasha yun ng laway mo?” Anong laway? Naligo ka kaya!“Alam mo
lasing ka na eh! Matulog ka na lang kaya! Bakit ka ba kasi naglalasing?”“Eh hindi
pa nga ako lashing! Tangna mo naman eh! Pinipilit mo ako. Shamatalang ikaw naman
ang dahilan kung bakit ako pinapauwi ni Johann.”  Hinawakan ko na ang kamay niya
para tumigil na siya pero hinampas lang niya ako.“Bakit ako?”“Kung hindi mo
shinabing bf kita eh di hindi ako pauuwiin noon! Kung hindi ka ba naman
shangdamakmak na g@go eh di matagal pa shana tayong maglalandian! Hmp!” Napangiti
ako sa sinabi niya. Pag lasing pala siya non-stop ang bibig. “Nakakadami ka na ng
mura ah.”“Eh bakit ka pa nakangishi? Minumura ka na nga di ba?”“Mas mabuti na yun
kesa sa hindi mo ako pansinin.” Napabuntunghininga ako.“Weh? Kelan kita di
pinanshin? Huh? Sa lakas ng hangin mo di kita mapansin?” Tapos linapit niya ang
mukha niya sa mukha ko at pinalalaki ang nanliliit na mata. Sh!t! nangseseduce ba
to? Pag ako di nakatiis hahalikan ko to. Tiningnan ko ang mukha niya and she
moisten her lower lip! Oh God! Help me!“Nu-nung college.” Tama bang magstammer sa
harap ng isang lasing? Mukha ako ata ang nalalasing eh. Medyo lumayo siya nung
sinabi ko yun.“Weh? Ni di nga kita kilala nung college eh. Bakit magkaklashe ba
tayo?”“Hindi. Pero schoolmates tayo. Kaya nga kilala ko si Mari di ba? Siya ang
classmate namin.”“Eh bakit di kita kilala eh beshfriend ko si Mari nung college?
Bakit di kita maalala?”“Ewan ko sa’yo.” Yun nga ang masama eh. Di mo ako
maalala.“Pero pinakilala tayo?” “Oo 3 times.” At hindi mo pa din ako matandaan. 
“Weh? Eh bakit di kita matandaan? Shige nga ipaalala mo nga sa akin kung kelan tayo
nagkita? Magflashbask ka nga!”“Wag na lang kaya! Ang tagal na nun. Tsaka ang haba!
Tinatamad mag type ang author.”“Tsss! Ang KJ mo naman. Shige na kasi. Magflashback
ka na! Tatamaan ka sa akin.” Hala!

“Bukas na lang. Gabi na matulog na tayo.”“Ikaw Oca, pag hindi ka nagflashback,

hahalayin kita!” Napangisi ako. “Ayaw ko ngang magflashback! Hindi ako natatakot
sayo! Kahit halayin mo pa ako” Tangna nakakalasing naman tong si Joanne kausap.“Sh!
t ka! Magflashback ka na kasiiiiiiiiiiiii!” At sumigaw na siya. Hays...may magagawa
ba ako?  Flashback

August STU: Foundation Day“Uyyyy! Ang ganda pare oh”! Tiningnan ko ang tinuro ni
Marco na kabarkada ko.“Saan yung nakacostume ni Xiaoyu?”  “Oo siya nga!” Andito
kami ngayon sa school. May mga nagcosplay kasi kaya madaming estudyante na
nagsusuot ng costumes. Napangisi ako . Another prospect. Lumapit kami sa booth ng
Architecture Department. “Marideth!” Tawag ni Jason sa babaeng kasama ni Xiaoyu.
“Ano yun Jaysonsa?” Sabay taas ng kilay ni Marideth. Kaklase kasi namin si Marideth
sa ibang subject kaya kilala namin siya.“Ipakilala mo naman kami kay Xiaoyu.”
Nakita kung tumingin sa amin si Xiaoyu at tumaas ang kilay. “Joanne, Si Jaysonsa,
si Marco at si Carlos. Guys, si Joanne.”“Hi Miss Beautiful.” Nakita ko siyang
umismid. “Hi din.” Tapos nagring ang cp niya.”Excuse me.” Tapos tumalikod na siya
sa amin para sagutin ang phone niya. Umalis na siya’t lahat lahat hindi pa rin
naalis ang tingin ko sa kanya. “Oi pare tanghali na gumising ka na!”  Sabay pitik
sa harapan ko. Simula noon hindi na siya naalis sa isip ko. To the point na naging
stalker na niya ako.  Alam ko ang oras ng pasok at uwi niya. At alam ko rin na
hatid- sundo siya ng kotse nila. “Ano ba pare hanggang tingin ka na lang ba sa
malayo? Gagraduate na tayo, di ka pa rin nakakadiskarte kay Joanne.”

December, Before Christmas break.

Sa di ko nalaman na dahilan nagkasabay kami maglunch nila Joanne at Marideth pati

na ang barkada ko. Ngisi ng ngisi ang barkada ko pero ako parang di na makakain sa
kaba. Alam kong sa sobrang pagka-inip ng mga barkada ko kinausap nila si Marideth
para magkasabay  kami. Sila na ang gumawa ng paraan para magkausap kaming dalawa.
“Hey, Jo, you remember them?” “Who are they again?” Ouch! Di man lang niya ako
natatandaan. Samantalang ako, 4 na buwan na siyang sinusundan. “Yung pinakilala ko
sayo sa cosplay.”“Eeeeee, ang dami mo naman pinakilala sa akin nung cosplay.” The
she drink her juice gracefully. Nagselos ako sa baso.Gusto ko itong basagin.“Okay,
let me introduce them  to you again, this is Jason, Marco and Carlos Cariño. Sabay
silang maglunch sa atin.” Take note na bold ang pangalan ko. Ibig sabihin Marideth
give emphasis on my name. “Okay. Nice to meet you again. Wait, Carlos Cariño?” Yes!
Naalala na niya ako. “Y-yes, it’s me”. Damn! Kailangan ba talagang magstammer?
Kailan pa akong natutong magstammer!?“So, ikaw pala si Carlos Cariño,”  ngumiti ako
sa kanya. Umismid siya. “The boyfriend of Menna, Carla and Jona.”  Napatulala ako
sa sinabi niya. Paano niya nalaman yun? “You know, friend ko ang tatlong yun. But 
I don’t have the right to tell them na iisa lang ang bf nila kasi ayaw kong
makialam. So, can you please do me a favor? Spare them some pain. Pumili ka ng isa
sa kanila or much better hiwalayan mo silang tatlo kung hindi ka rin naman
makakapili. Marideth, let’s go. Ayaw kong makasabay sa pagkain ang isang playboy.” 
Ngumiwi si Marideth sa akin. “Ouch!”  Chorus ng tatlo kong kabarkada. That
afternoon, nakipaghiwalay ako kina Menna, Carla and Jona. Pero hindi pa din niya
ako pinapansin.  Tama nga ata ang nakasulat favorite night shirt ni author. "i am
not ignoring you, you are just insignificant.”  March.  (After 1 year and 4
months)Graduate na kami. Graduation day nila Joanne.“Tangna pare! Hanggang ngayon
ba naman di ka pa din nakakaget over dyan kay Joanne? Halata namang di ka
pinapansin niyan. Pustahan tayo, Di ka na niyan natatandaan. Tapos may paregaregalo
ka pa ngayon!”“Pare, hayaan mo na yan. Natamaan eh.” “Bahala na nga kayo. Balita ko
may boyfriend na raw yun.”“Balita mo lang yun pare. To see is to believe.” “Oh
andyan na sila.”“Marideth!”“Oh Jason, Marco, Carlos! Andito kayo?” “Ah oo. Manonood
kami. Sa inyo.”“Asus! Baka hindi sa amin, baka sa kanya lang?” sabay kindat sa akin
at tingin kay Joanne. Mabubuko pa ata ako ni Mari eh. Tumawa kami. Pero ako
ninenerbiyos. “Congrats sa inyo.” “Salamat. Oi Joanne, congrats daw. Sino ba
hinahanap mo?” Palinga linga kasi siya. Halatang may hinihintay. “Wala. Thanks sa
inyo. Then she gave us a worried smile. Kakilala mo sila?” Napalatak si Marco.
Parang sinasabi na “sabi ko na nga ba”. “Hay naku! Ilang beses ko na kaya silang
pinakilala sayo?”“Huh? Kelan!?”“Last last, last year.”“Ano ka ba Mari, ang tagal na
nun. Siyempre di ko na sila maaalala. Pero salamat na din sa pagbati.”  Nagsmile
siya ulit sa amin.  My heart melted. “For you. Congrats.” At inabot ko sa kanya ang
maliit na box na regalo ko sa graduation niya. “Ohhh.. thank you, so thoughtful of
you. Hindi na kailangan ng gift ano ka ba!”“Okay lang. Masanay ka na kasi simula
ngayon...”“Babe?”“Babe!!! You came!!!” At halos tumalon na siya sa lalaking tumawag
sa kanyang Babe. Baboy ba siya? bakit babe ang tawag niya kay Joanne? They hugged
in front of us. “Of course, pupunta ako. For you.” At binigyan siya guy ng bouquet
of roses and a box of chocolates. Tssss. Pero ang pinanghina nang tuhod ko ay nung
binigay niya sa lalaki ang regalo ko  para mahawakan niya ang regalo nung lalaki. 
“Thank you so much babe”. Humawak siya sa bewang nung guy and the guy give her a
peck on her lips. Hindi ko nakayanan ang eksena sa harapan ko at nagwalk out ako.
That day parang dinurog at inapak apakan ang puso ko. Sinisisi ko ang sarili ko
kung bakit ko siya hinayaan. Why didn’t I make my move before its too late.  Why
did I let someone na makuha siya? Naging ganyan ba ako kaduwag kung siya ang pinag
uusapan? I’ve waited for her to mature and learn the meaning of love, but when she
learned it, she share it with someone else.   

End of flashback.“So it means, dati pa lang mahal mo na ako?”“Maligo ka na nga lang

at nang mawala yang kalasingan mo.” At tinulak ko siya papasok ng banyo.  Tsk tsk.
Sayang ang rape!

=================

Chapter 25

25. Cliff diving“This part will be the pool. And then facing the pool are the
verandas of every room...blah..blah...blah!” Hindi ko na maintindihan ang mga
pinagsasabi ni Yvette. May hangover ako at ang aga ako ginising ni Oca dahil nga
titingnan na namin ang site kung saan ipapatayo ang resort and hotel nila Yvette.
Wala na akong magawa. I came here for business at di ako pwedeng tumanggi kahit na
parang mabibiyak na ang ulo ko dahil sa hangover. Pero anyway, si Oca na ang
nakipag usap kay Yvette at hindi ko na isa isahin ang pinag usapan nila dahil
maasar lang kayo sa kalandian ni Yvette (At tinatamad na din ang author na isulat
pa yun). Nag ikot ikot ako sa buong place para matingnan na din ang lugar at iniwan
ko sina Oca and Yvette. Boracay must have been a very beautiful place before. Nung
mga time na hindi pa masyadong commercialize ang lugar. When there was no hotels
and resorts yet. When this place is still surrounded by nothing but rainforest and
white sand beaches.  When during nightime the only sound that you will hear are the
sounds of the the cicadas and other nocturnal animals. When... shesssshhhh I’m
getting mushy here.  “Joanne, let’s go.” Oca called me after a while. Maglalunch na
din kasi  kaya babalik na kami sa hotel. As usual naupo na naman ako sa tabi ng
driver dahil magkatabi si Oca and Yvette sa backseat. And as usual titiisin ko na
naman ang paglalandian nila. Hmp!“JC, you’ve been out of the circulation these past
months. What happened to you?” Yvette asked  out of the blue with all the
flirtiness she could muster. Tapos sumandal pa siya sa balikat ni Oca. Ang sarap
pilipitin ng leeg! Hmp!  Ang bitter ko.  “I’ve been busy with stuffs and with the
company Vette.” Vette? Now where did it came from? Napasmirk ako. Bagay nga sila
parehos na malalandi. Lalo tuloy sumasakit ang ulo ko. Sinandal ko ang ulo ko sa
salamin ng sasakyan.  “You okay Jo?” Okay your face! Mukha ba akong okay? Di mo ba
napapansin na parang binibiyak ang ulo ko?“Of course I am okay.” “You look sick
though.” Sabat ni Yvette. Yes, Im sick. I’m sick with both of you! Kung pwede lang
sabihin yun sa isang kliyente. Nakarating na kami sa hotel at nakapaglunch.
Nagyaya pa si Yvette na gumala pero hindi na ako sumama sa kanilang dalawa. Gusto
kong matulog at nang mawala ang hangover ko. At baka pag sumama ako, mas lalo pang
sasakit ang ulo ko. Nagising ako ng 5PM. Lumabas ako at nag ikot ikot. Wala akong
planong magswimming. Wala ako sa mood.  Medyo malayo layo na din ang nalakad ko
nung may humila sa braso ko.“Hey!” Hindi ko na sasabihin kung sino.“Hi! Where have
you been all my life?” “Ano yun banat?” “Hindi. Ang haba ng tulog mo ah. Wala ka
nang hangover?” Sabay akbay sa akin. “Wala na. Hindi ko na kasi kasama si Yvette.”
Sabay alis din ng kamay niya sa balikat ko pero binalik din niya agad. Hindi ko na
inalis. Hindi din naman ako mananalo. “Laki ng pagseselos mo kay Yvette ah.” “I
don’t have a reason to be jealous with her.” “Talagang wala.” I don’t know what he
means. Wala akong rason para magselos dahil hindi niya gusto si Yvette or wala
akong rason magselos dahil wala naman akong right para magselos. “Tara!” Hinatak
niya n alang ako bigla. “Saan tayo pupunta?” “Basta sumama ka na lang sa akin. May
ipapakita ako sayo.” Naglakad pa kami at sumakay sa bangka  hanggang sa makarating
kami sa isang island sa may cliff top.  May mga tumatalon from the cliff top
papuntang dagat. “Matagal ko nang gustong gawin yan.” Sabay turo sa mga
tumatalon.“Ang alin, ang pagpapakamatay?” Tumawa lang siya. “C’mon! Let’s jump.”
Nanayo ang balahibo ko sa sinabi niya.“Tumalon ka magisa mo!” “C’mon Jo. It’s safe.
Look at her.” She pointed a girl who’ve just jump off the plank and I was like
whoa!! “See? She did it. It’s safe. You’ll land on water.” Siempre sa tubig ka
babagsak, dagat eh.  Adik tong si Oca. “Ikaw na lang. At tingnan mo nga,
magpapakabasa ako ni wala akong dalang damit. AT ikaw rin naman.” Sige magpalusot
ka pa. Baka maniwala.“Bibili na lang tayo ng pamalit sa souvenir shop. C’mon.”
“Ayoko nga!” “Sige na!” “Ayoko!!”“Hindi lang naman ikaw ang takot mahulog. Sila
rin. Ako rin. We are all afraid to fall. But once you’re there,  there’s no turning
back so you just have to enjoy falling.  Besides andito naman ako. We will fall
together.”  He then squeezed my hand. I don’t know if my brain cells are working
overtime pero parang may ibang meaning ang sinabi niya aside from cliff diving.
“So, tara na?”“Eeeee...” Hinatak na niya ulit ako at wala na akong magawa. Papunta
na kami sa plank. 30ft. Tangna. Mamamatay na yata ako hindi sa pagkahulog kundi sa
nerbiyos.“Oca naman kasi, bakit ako ang dinadala mo sa ganitong kalokohan!”
Ngumisi lang siya sa sinabi ko. “Gusto ko lang maexperience literally, ang mahulog.
And besides, I want you to fall with me. Don’t let go.”“What!!!!!!
Aaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!”  Sumigaw ako ng pagkalakas lakas na halos mabasag na ang
voicebox ko nung hinatak na lang niya ako bigla. Bumagsak kami sa dagat na
magkahawak pa rin ang kamay. Hindi ako makapagsalita. Kakaibang experience.
Lumangoy na kami papuntang floating kubo na inaahunan ng mga tumatalon. Pagkaahon
naming tawa siya ng tawa.“Ang lakas lakas mo makasigaw. Nabingi ata ako.” Tumawa
siya ng malakas “Tangna mo naman kasi. Di ka nagsasabi. Wala man lang abiso.”
“Ganyan talaga hindi mo namamalayan nahuhulog ka na pala.” Tapos ngumiti siya sa
akin na nagpanginig sa buong kalamnan ko. “Gusto mo isa pa?”“Hindi na. Baka mamaos
ako.”“Then, let’s go get change.” Kinuha niya ulit ang kamay ko at naglakad. “Anong
nangyari sa tsinelas mo?” “Nasira nung tumalon tayo.”“Kung di ka naman kasi eengot
engot na tatalon ng nakatsinelas.” Tumawa lang siya at lumangoy ulit kami papuntang
pampang. Tapos umakyat na kami at nagshower and pumunta na kaming souvenir shop
para bumili ng mga damit namin. After kong makapili ng damit nakita ko si Oca sa
harap ng mga havianas. Siguro naghahanap ng pamalit sa nasira niyang tsinelas.
“Alin ang maganda?” Pinakita niya sa akin ang blue at ang green na havianas. “Ang
green, kasi yun ang font color mo. Hehe. Pero di ba sobrang laki naman ata?” “No.
Tama lang. 10 ang size ng paa ko. Miss kunin ko na tong green. Pati na din yung sa
kanya.” Binayaran na niya ang pinamili namin at dumiretso na kami sa resto sa tabi
ng souvenir shop. Dun daw kami magdidinner. Yes, hindi kasama si Yvette. “Baka
hanapin ka ni Yvette.” Sabi ko sa kanya nung kumakain na kami. “Bakit naman niya
ako hahanapin?” He said bago niya sinubo ang camaron rebosado.“Siyempre wala ka
dun. Alam mo naman na ikaw ang object of affection nun. Alangan naman di mo
nahahalata na may gusto sayo yung tao. Nahalata ko ngang malayo ako sa kanya ikaw
pa kayang halos ipagbuhol na niya kayong dalawa.” Hmp!  Ngumiti siya. A knowing
smile. “Hindi naman niya ako Yaya. At bakit ba ang laki ng selos mo kay Yvette?
Hindi ko naman kasalanan na habulin ako ng mga babae. Kahit hindi ako magexert ng
effort, hahabulin talaga nila ako.” “Ay oo nga pala drop dead gorgeous ka pala.
Natural lang na habulin ka ng mga babae. Madami ang nagmamahal sa’yo.” I smirked.
Kainis. Di man lang niya i deny ang pagkaplayboy niya. Pinangangatawanan talaga
niya.“Jo...” napatingin ako sa kanya. Nagseryoso ang mukha niya. Kinabahan ako
bigla. Binitawan niya ang hawak niyang fork and kinuha ang isang kamay ko. Biglang
lumakas ang kaba ko. Nakakabingi ang heartbeat ko.“I won’t deny that I may have
taken my fair share of women, but none of them captured my heart. IIsang babae lang
ang nakagawa nun. At alam mo na kung sino yun.” Yumuko ako at tiningnan ang pinggan
ko. Hindi ko alam ang isasagot ko. Kinakabahan talaga ako. Kinakabahan ako na
kinikilig. Kung pwede pagsabayin ang dalawa. “Jo, alam mo naman na mahal kita di
ba?” Biglang tumigil ang paghinga ko sa sinabi siya. Tumigil ang heartbeat ko at
tumigil ang paghinga ko.“Alam mo naman di ba?” Huminga ako ng malalim and... “Yes.
Alam ko.” I smiled at him. “How did you know?”  Biglang nagliwanag ang mata niya.
“Kasasabi mo lang di ba?” Siya naman ngayon ang huminga ng malalim. And parang I
heard him whisper. “Nakalimutan na naman.”“So?”“So?”“So what?”“So what, what?”“Jo,
I just told you that I love you.” He said in desperation.“Yes you just did.” “So,
what?” “Anong so what?”  “Anong masasabi mo?” Talagang desperadong desperado na
talaga siya.” Wag mong sabihing mag uulitan lang tayo ng sasabihin dito.”“What do
you want me to say?”“Ano ba ang gusto mong sabihin? Wala ka man lang bang comments,
violent reaction, or kung ano pa man?” I feel like laughing at his expression.
Nakakaenjoy na ganyan ang reaction ni Oca. Nakakaaliw tingnan.  “Ocaness,... You’ve
waited for me to mature and to learn what love is. I guess it’s time for me to
share it with you.” I smiled at him sweetly. Huminga ulit siya ng malalim.
Umaliwalas ang mukha niya.  “Gustong gusto mo talagang nahihirapan ako ano?”“Hindi
naman sa ganun.”“You remembered everything from last night?”“Not everything. Only
the important ones.”“Huh! After 8 years. Yes!” At tumayo siya at lumapit sa akin.
“Now, let me give you our first kiss as a couple.”

=================

Chapter 26

Chapter 26 Conspiracy

‘Lunch later. Met me at the parking. I love you.’

Napangiti ako upon receiving the text message from Oca. It’s been a week nung
bumalik kami from Bora and everyday nagsesex... este naglalunch kami. Sabay kaming
maglunch palagi at wag niyong seryosohin yung nagsesex part. Joke lang yun ng
author, namamanyak na naman kasi siya. Ahehehe. Wala nang nangyari sa amin after
naming manggaling ng Bora. Busy siya.  Okay. Kailangan ko pa talagang magpaliwanag
sa inyo eh. Pero hindi ako defensive, nagpapaliwanag lang.    “Oi ano nga
nginingiti ngiti mo dyan?” “Wala Yanyan. Ito talaga, bakit bawal na ba ngumiti
ngayon?”“Hindi. Pero pag ngumingiti mag isa habang nagbabasa ng text message,
kaduda duda. Isang linggo ka nang ganyan. Isang linggo na ding may bulaklak sa
table mo araw araw, isang linggo ka nang parang nakaapak sa clouds, isang linggo ka
nang parang nakadroga at isang linggo ka nang di sumasabay sa amin sa lunch. In
love ka ba? O nakadroga lang?” Ngumiti lang ako kay Yanyan.  “Ewwwwww.
Creeeeeeeeeeeeppppppy. Bakit di mo kasi kinukwento sa amin? Pinapatay mo ba kami sa
suspense? Sino ang minamalas na lalaking ginayuma mo?”“Excuse me. Hindi ko siya
ginayuma.”“So, totoo nga na may nanliligaw sayo? Pumunta lang kayo ni Si JC sa Bora
ganyan ka na. May nakilala ka dun? Ipakilala mo naman kami. Pogi ba? Malaki ang
ano? Ang katawan? Six packs ang abs or 8 packs? Gaano kahaba ang ....paa? Ipakilala
mo sa amin huh at nang makilatis ko.”  Naglalaway na si Yanyan.“Eh basta sasabihin
ko sa inyo in time.And hindi nga pala ako sasabay sa lunch.”  I smiled again.
Parang timang na ako.  “Yeah! I know, I know. Make sure lang na ipakilala mo sa
amin ang lalaki mo huh.” And Yanyan rolled her eyes.  By lunchtime, dumiretso na
ako sa parking. As usual naghihintay na siya sa loob ng kotse na hiniram niya na
hanggang ngayon di pa niya naisosoli.  Nagdrive na kami palabas ng building and
papuntang resto. Ito ang masarap pag may boyfriend ka na, palaging libre ang lunch.
Libre din ang pamasahe.  “Hello, lovebirds.” Nanlaki ang mata ko nung makita ko si
Marideth sa isang table. Ang pagkakaalam ko kasi pagdating namin from Bora, wala
siya sa PInas dahil may conference daw sila sa Hongkong. “Mari! You’re here! Kelan
ka lang dumating?”“Ito naman kung makareact parang isang dekada tayong di nagkita.
Kanina lang ako dumating kaso itong si JC kahit hilo hilo pa ako sa jetlag gustong
gusto  na makipagkita na sa akin.” Tumingin ako kay Oca. Ngumisi lang siya and I
smell something fishy.

Pinaupo na ako ni OCa sa chair sa harap ni Mari at tumabi naman siya sa akin, Nag
order na kami ng food namin at napansin kong panay ang sulyapan ni Mari at ni
Oca.“Do you know something that I don’t know?”

Nagkatinginan ulit silang dalawa. Kaya kinurot ko na si Oca sa tagiliran.“Ouch

naman Babe. Tumitiyempo pa nga lang eh.”“Ayyiiieee ang sweet naman. At Joanne wag
mo nga masyadong underin yang si JC. Nakakahiya sa makakita na ang laki ng katawan
niyan tapos inaunder mo lang.”  “O sige ikaw ang magsabi Mari.” “Bakit ako? Ako na
nga ang tumulong ako pa ang mageexplain.” Tapos she glared at Oca. “Sabihin mo na
kasi. Di ba nga kaya ako andito para malaman na niya?” Oh no... Sila na din ba?
Tino two-time ako ni Oca?“Babe, it’s not what you think it is.” Huh? “Ano ba ang
iniisip ko?” I glared at him too. Bumungisngis si Mari.“Mari, would you help me
out?”“Hay naku JC Cariño, kahit kailan, pagdating kay Joanne, tuping tupi ka!
Tsss.”“Ano ba kasi yun?”“About everything.” “What everything.”“She/He planned
everything.” Sabay nilang bulalas. Red and green ang color. parang christmas. 
“What?”“Ok babe, don’t get mad. Here’s wa-what ha-happened,”“Stop stammering.”
“Alright. Shut Up Mari, I’m telling her okay?” I raised my eyebrow at their
bantering. “Okay, Mari contacted me that you are looking for a  Babymaker
and...”“Wait, wait, wait a minute JC, I only did that because you asked me if I 
could help you with Joanne, knowing how pathetic you are when it comes to her, I
oblige...”“I think you are here because you wanted to help me explain to her? Why
are you saving your face now?”“Well, I just wanted to make things clear. Continue.”
She motioned Oca to continue. Pabalik balik lang ang tingin ko sa kanilang
dalawa.“After that I send my resume. And well, because of my creativity you bought
my idea.” “Yah! The condom is really his idea. His perverted idea.”“It’s called
creativity Mari.”“Whatever JC.”“Why do you keep on calling him JC?”“Because
everyone calls him that. JC or Carlos. The Oca thingy is just his style for the
sake of his resume. Tss. Ikaw lang ang tumatawag sa kanyang Oca.” Ganun ba
yun?“Okay. So you helped him with his application? For me to notice him? That’s
it?” Really wala namang masama kung tinulungan nga siya ni Mari di ba?Dahil naman
sa condom kaya na notice ko ang application niya at ako naman ang pumili ng mga
applicants di ba?  “Errrr...yes.”“Is there anything else you’re not telling me?”
Nagdududa kasi ako sa tinginan ng dalawang yan eh. Parang meron pa kasi silang di
sinasabi sa akin. Tumingin ako kay Mari at tumingin din ako kay Oca, hindi sila
makatingin ng diretso sa akin.“Well...”“Ahmmmm....”“Just tell her the dirty
part.”“What dirty part?”“Babe...”hinawakan niya ang kamay ko.“Hay naku! Ako na nga
lang. All of your applicants are fabricated. He fabricated it.”“With her help.” “Oo
nga tinulungan nga kita pero idea mo pa rin yun. It’s your idea not to publish the
ad and send her all those emails and those useless applications. You even paid guys
to pose as  her applicants during the interview, including that Maku Pad.  And you
ask me to pretend that type kita para mathreaten itong si Joanne.” Nanlaki ang mga
mata ko sa mga pinagsasabi ni Mari. “So parang niloko niyo ako?”“Babe? That’s why
we’re telling you now. Ginawa ko lang naman yun because ayokong mapunta ka sa
iba.Selfish na kung selfish. Unfair na kung unfair.”“Ewwwww. Nagiging cheesy na ang
eksena. Kumain na nga lang tayo.”“Babe, Im really sorry.” Umirap ako.“Oi Joanne,
wag ka ngang mag inarte dyan. Patawarin mo na yan. Ang laki na nang sakripisyo ng
taong yan dahil sayo. He even went ballistic and threatened to kill me when I
published your second ad. And he accepted the post in your company para lang
mabantayan ka kahit na ayaw niyang magtrabaho sa opisina. Kaya pwede ba, tigil
tigilan mo na yang pag iinarte mo at nang makakain na tayo at nang makauwi na ako
at makatulog?Naku nakakpagod din maghintay ng 8 years kung kelan maging kayo noh!”
Napatingin ako kay Oca “You don’t want to work in our company?”“Not really.”“Anong
not really? Haller, 4 na taon nang inooffer sayo ng ama mo ang position na yan pero
hindi mo tinanggap kasi ayaw mong matali sa swivel chair at sa four cornered room
called office.. Tapos nung malaman mo lately na dun nagtatrabaho si Joanne, ikaw pa
mismo ang lumapit sa ama mo? Nasaan na ang pinagmamalaki mong pride JC? Nilunok mo
lahat ng dahil kay Joanne. And since sasabihin na rin natin ang lahat mabuti nang
malaman ni Joanne ang lahat ng pagsasakripisyo mo para sa kanya. Tsss. And please
lang Joanne ha. Pagod ako, kailangan ko ng pahinga, hindi man lang ako pinalabas ng
kwarto ni Phil, kaya patawarin mo na yan dahil kung hindi, hindi ako titigilan
niyan. Ano!?” Hindi ko maimagine na ginawa ni Oca ang lahat ng yun para sa akin.
Nakakataba ng puso. It’s heartwarming to know that your guy is willing to swallow
his pride just to be with you. May mahihiling pa ba ako?“Wag ka na ulit
magsinungaling sa akin. Wag mo na ulit akong gagawing tanga. Just tell me
everything and I will try to understand.” I took his hands and smiled at him.

=================

Chapter 27

27 Ang weird ng araw na to. Eversince na gumising ako I have a feeling na parang
may mangyayari na hindi ko naman alam kung ano. Basta alam niyo yung feeling na
parang kinakabahan ka na ewan. Yun yun eh. Ang weird talaga. Tapos nadagdagan pa
ang pagkaweird nung pumasok ako sa office. Pagkapasok ko pa lang sa lobby ng
building everyone is looking at me na parang nakakita sila ng aparisyon and they
are giving me these weird look na parang di makapaniwala na isang napakagandang
aparisyon ang kanilang nasisilayan ngayon.  Even Anya, Yanyan and Jane are giving
me the look. Yung parang may sasabihin sa akin pero hindi masabi kung ano ang
sasabihin. Basta ang weird talaga ngayon. Tapos dagdagan pa na paggising ko ang
sama ng pakiramdam ko. Baka epekto lang ito ng global warming. “Akala mo naman kung
sinong mabait at magaling di ba?”“Yeah right, nasa loob pala ang kulo.” Napatingin
ako sa dalawang ka officemate ko na pumasok sa CR. They stopped talking upon seeing
me and looked at each other. Parang nakita ko pa ang isa sa kanila na umismid. But
I ignore it, baka kasi guni guni ko lang. I smiled at them pero hindi sila ngumiti
sa akin. Which is really weird. At dahil awkward na ang situation lumabas na ako ng
CR. Kakalabas ko pa lang ng CR nang may humatak na sa akin.“Oi, teka Yan bakit ka
bigla bigla na lang nanghahatak?”“Mag lalunch out tayo. Tara na.” “Wala akong
dalang pera. Kukunin ko lang sa bag ko.”“Ililibre ka namin. Tara na.” Now ito na
talaga ang weird. Ito ang pinakaweird sa lahat ng weird. Kelan pa natutong manlibre
si Anya? Nanalo ba siya ng 500Million sa lotto?“Okay. Game ako. Hindi niyo na ako
kailangang hatakin. Tsss.” Pero hindi pa rin sila nakinig sa akin kasi hinatak pa
din nila ako hanggang sa makarating kami ng starbucks. Pumili kami ng upuan na nasa
pinakadulo at pinagtataka ko iyon kasi usually di kami pumipili ng upuan sa dulo
kasi according to Yanyan pag daw sa dulo kami uupo magmumukha kaming wallflower at
di mapapansin ang mga alindog namin pero ngayon bakit sa pinakadulo kami umupo?
“Now spill.”“Is it true?”“Of course it’s true.”“Teka anong pinagsasabi niyo?”“Hindi
mo alam?”“Anong alam ko? Anong pinagsasabi niyo?”“Hindi mo nabasa ang sa bulletin
board?”“Malamang hindi. Parang si Yanyan yan eh. Hindi nagbabasa ng announcement.”
“Haller. Hindi naman announcement yun. Iskandalo kaya yun. Babalatan ko ng buhay
ang nagpost nun eh”“Teka, Ano ba ang pinagsasabi niyo? Hindi ko kayo
maintindihan.”“Are you dating Sir JC?” Nabilaukan ako sa frappucino na iniinom ko.
Muntik ko nang maibuga sa mukha ni Jane. 3 pairs or eyes are staring at me and
waiting for my answer.“Now, where did you get that piece of crap?” I laughed. Pero
halatang pilit. Pinagtaasan lang ako ng kilay ng tatlo.“Saan niyo naman nakuha
yan?”“It’s all over the bulletin board with your pictures.”“Everyone knows it
except you.” “At gusto naming malaman ang buong katotohanan from you.”“Bulletin
board? Pictures?” Nagtataka pa rin ako. “Ito look mo.” And Jane showed me an image
from her phone. Isang poster na may mga pictures namin ni Oca na naglalakad at
nagsuswimming sa Bora, yung lunch date namin with Mari. Saan nanggaling ang lahat
ng pictures na to? And worst may caption pa. “This slut is flirting the
President”.  Napatitig lang ako sa cellphone ni Jane. Parang nanghina ako sa nakita
ko. Kaya pala everyone is giving me the weird look. Lahat sila alam na except
me.“Joanne...”“I am not flirting with him.” Napayuko ako nung sinabi ko yun. “He is
my boyfriend.”“Oh. MY. GOD.” They chorused.“Girl, you are so lucky. I am so
Jealous. How did you manage to have him?Ilang baldeng gayuma ang pinainom mo?”
Yanyan looked excited.“Joanne ha, kaya pala ayaw mong sabihin sa amin kung sino ang
Papa mo. Si sir JC pala. Naku iniisip ko pa lang kinikilig na ako. Pwedeng patikim
sa kanya saglit?”“Hey! Tumahimik nga kayong dalawa! Malaking problema to.”“Bakit
naman malaking problema to?”“Gaano na kayo katagal ni sir JC Joanne?”“1 month or
so...: “Now tell them, bakit hindi mo sinabi sa amin na siya ang boyfriend mo?”
Alam ni Jane na alam ko, kaya siya lang ang kinabahan nung sinabi ko ang totoo.
“The reason why I didn’t tell you about our relationship is because I know that it
is prohibited to have a boss-subordinate relationship in this company. Pag kasi
kumalat malaking iskandalo.”“Wee? Di nga? May ganun?”“Palibhasa di ka kasi
nagbabasa ng policy.”“Bawal? So paano na yan ano ang gagawin?”“One must go.”“Aalis
ang isa? So aalis na si Sir JC?”“I doubt it. Pag napatunayan na may relationship
sila...”“Meron na nga di b a? Inamin na ni Joanne.”“They still have to ask Sir
JC.”“Eh paano yun nasa Malaysia siya...”“Yun nga magkakaroon ng hearing ang ethics
committee. Tapos saka pa lang magdedecide.”“So si sir JC nga ang aalis?”“I doubt
that.”“What do you mean Jane?”“Sa tingin mo, sino ang mas mahalaga sa company? Ang
Presidente or ang empleyado?”“So you mean, patatalsikin si Joanne?” Nagkatinginan
silang tatlo. Napayuko ako. I know this will happen. I know but I ignore it.“Tara
na nga late na tayo.”“Basta Jo, anuman ang mangyari andito pa rin kami. Ikaw pa din
ang pinakamagandang babae sa office next to me kasi ikaw ang pinatulan ni sir
JC.”“Bakit ganun? Masama ba ang umibig? OooohhhhhI Life is being unfair again.”
Yanyan said pouting. Pagdating naming sa office nakatingin pa rin ang mga
officemate namin sa amin particularly sa akin but then the 3 glared at them. I am
so glad na kasama ko silang tatlo. At least may tagapagtanggol ako. Pero hindi pa
rin naalis ang bulong bulungan everytime they think na hindi ako nakikinig. Ang
worst pa parang ninenerbiyos ako kasi anytime ipapatawag na ako. And anticipation
is killing me. Nasusuka ako sa nerbiyos. I wonder bakit ang tagal nila akong
ipatawag eh, alam naman na nang lahat and for sure ipapatawag nila ako. Pinapatagal
pa nila ang nerbiyos ko. By 4 O’clock tumawag si Jane sa akin at pinapunta ako sa
board room. This is it. Para akong ibibitay. Napag usapan na namin to ni Oca. This
is the reason why we can’t reveal our relationship. I love my work too much. Kaya
nagtagal ako sa kumpanyang ito dahil gusto ko ang trabaho ko dito. But we never
thought na malalaman kaagad. And worst sa time pa na wala dito si Oca. Pumasok ako
sa board room and I saw the scrutinizing eyes of the HR people at me. Pina upo nila
ako sa harap nila. I also noticed some of the members of the Board and what shocked
me is Yvette. She gave me deadly looks. Now I know kung sino ang may pakana ng
lahat.  “Miss Zamora, I believe you are already aware of the reason why you are
here.”“Yes I am.” “So what is in this poster is true.”“No, it’s not true...”“Now,
she’s a lying bitch May ebidensiya na nga nagsisinungaling ka pa! Ang kapal din
naman ng mukha mo.”“You are denying then that you are the one in these photos?”“No
I am not denying that I am the one in those photos. But what is written in that
poster is not true.” Nagtaasan sila lahat ng kilay.“So sinasabi mo na ikaw ang
hinahabol ni JC? Ganun? That he is pursuing you? Is that it?”“No, I am not saying
that. And please, stop putting words into my mouth.”“Miss Zamora, please be aware
that you are talking to one of our valued client.” Tangna, wala akong pakiaalam
kung sino siya. Sinisira niya ang pagkatao ko. I looked at Yvette and she smirked
at me. “Miss Zamora, we would like to hear your side regarding this issue. You have
been in this company for five years and you are already aware of the policy of the
company. WE believe that you cannot commit such an unethical behavior.”“Naglandi na
nga hindi pa makakagawa. Tsss. Para namang papatulan siya ni JC. Well, kunsabagay
pangarap naman talaga ng isang empleyada ang mapansin ng kanyang boss. Dreaming of
catching a big fish huh?”“At least ako kahit empleyada lang, pinatulan pa rin ni
JC. Eh ikaw, obvious na ang paglalandi mo hindi ka pa rin pinapansin ni JC...”“Miss
Zamora...”“At bakit ka ba andito? Nakikiepal ka? Why are you doing this to me? Are
you that desperate for JC to notice you so you’ve turned into this scheme, B!
tch?”“Miss Zamora!”“Why are you stopping me? Kanina pa ako minumura ng babaeng yan
pero hindi niyo siya sinasaway. Dahil ba kliyente natin siya? Dahil ba nagbibigay
siya ng pera sa kompanya? Damn it. So ano ngayon kung nakipaglandian man ako sa
President ng kumpanyang ito? Naiinggit ka Yvette? Dahil ayaw kang patulan ni JC?
Well, I have news for you. You are not his type.”“At ikaw ang type niya?Ganun?
Magising ka nga sa ilusyon mo!”“Oo. Yun ang gusto mong malaman di ba? He is my
boyfriend. Ngayon Masaya ka nang malaman yun? O baka gusto mo nang magpakamatay sa
inggit?”“Dream on Joanne?” “Miss Sy, Miss Zamora, can you please come down.”  Sabat
ng board member na nagpatahimik sa lahat. “So Miss Zamora, you are confessing to us
that you and Mr. Cariño have a romantic relationship?”“Yes.” Tumingin ako kay
Yvette habang sinasabi ko yun. Nakatingin din siya sa akin. Nagkasukatan kami ng
tingin.“Excuse me Sir, Mr. Cariño is outside.” Nandito siya? Nandito na siya?“Let
him in.”  Pumasok bigla ang matandang lalaki na kamukha ni Oca at tumayo ang lahat.
So he must be the father of OCa. Nakasunod sa kanya si Oca. He looked haggard.
Nagkatinginan kami for a brief second at naupo na sila sa designated chair for
them. They were briefed sa mga nangyari at patango tango lang ang ama ni Oca.
Minsan patingin tingin sa aming dalawa ni Oca. Oca never looked my way again. I
don’t know why.“Mr. President, we would like to hear your side of the story sir.
Based on these photos, Do you have a romantic relationship with Miss Zamora?”
Napatingin ako kay Oca and I held my breath. Please say yes. 

=================

Chapter 28

That SOAB!“Mr. President, we would like to hear your side of the story sir. Based
on these photos, Do you have a romantic relationship with Miss Zamora?” Napatingin
ako kay Oca and I held my breath. Please say yes. Tumahimik ang lahat. Tiningnan
ko siya. Nagkatinginan kami. “No.”Parang nabasag ang mundo ko.  No one spoke for a
while. Then I heard murmurings. Napatingin ulit ako sa kanya but he is not looking
at me. Is this one of his sick jokes? I wanted so much for him to look at me but he
never did. Gusto ko siyang batuhin ng upuan para mauntog siya at bawiin ang sinabi
niya. Gusto kong ngumiti siya at tatayo at sabihing “joke” tapos tatawa na parang
sira. I’ve waited for him to do all that but he never budge from his seat. “No.
Miss Zamora and I don’t have a romantic relationship. What we have is an employer-
employee relationship. Nothing else.” The words echoed on my mind. Nothing else?
SonOfABitch!“See? She’s making everything up. She’s the one who’s running after JC.
She is flirting with him deliberately.”“Miss Zamora, you have heard what Mr.
President just said. He denied having a romantic relationship with you. Are you
saying that...” I stood up and smiled bitterly at them. Then my eyes focused on
Oca. “Well, guess what? Everything that Yvette said are all true. I’ve been running
after Mr. JC Cariño for God knows how long. I’m stalking him, I’ve flirted with
him, I’ve been eyeing him for eight damn years for him to notice me. In fact, I’m
quite obsessed with him.” Napatingin siya sa akin pati ang father niya. I laughed.
A bitter laugh. Siguro iniisip nila na naloloka na ako, and maybe I am crazy. “You
wanted to know the truth? Everything is just an illusion. My illusion. I’ve been
imagining that we have a romantic relationship, that everything that happened in
Bora are all true. That we declared undying love for each other but guess what?
Everything is just a fragment of my fvcking imagination. That’s it and nothing
else.” Bago pa tumula ang luha ko. Lumabas na ako ng kwartong yun. Nagmamadali
akong pumunta sa table ko and get my bag sa pagtataka ng mga kasamahan ko lalo na
ni Yanyan. “What happened?” I can’t even speak because if I do, hahagulgol ako. Ang
sakit ng dibdib ko. I motioned her with my hands and went out of our Department.
Mabuti na lang at hindi ako coding ngayon kaya dala ko ang kotse ko.  Pagkapasok ko
sa kotse doon na ako humagulgol. He denied me. Ang masakit pa si Oca mismo ang
nagpahiya sa akin sa harap ng lahat. He confirmed all the accusation of Yvette. Ang
sakit pala kung ang taong pinagkakatiwalaan mo ang magbebetray sayo. Biglang
nagring ang phone ko. Tiningnan ko kung sino and saw Oca calling. I cancelled his
call pero tumawag siya ulit. Kinancel ko ulit pero ganun pa din. Kaya pinatay ko na
lang ang cellphone ko. Ano pa ba ang kailangan niya? Ang kapal naman ng mukha
niyang tumawag pagkatapos ng ginawa niya. I turned on the engine nung feeling ko
kaya  ko nang magdrive and for the first time in her life, Joanne Phoebe Zamora, a
self declared independent went home crying.

=================

Chapter 29

29. Napatingin at napanganga ang mga guards at mga maids upon seeing me parked my
car. Maybe they think that the prodigal daughter is back.  Dumiretso ako sa living
room and saw Johann and Jeannie playing their PSPs on the couch. They are both 30
years old but they never grow up. Hindi nila ako napansin nung pumasok ako.
“Manang Nilds, Juice please.” Akala siguro ni Johann ako si Manang Nilda kaya
inutusan niya ako.“Ohhhhh sh!t! Sh!t! Sh!t! Ooooohhhhhhhh! Damn!”“Will you stop
that Paolo?”“What’s wrong with you? Galingan mo kasi para manalo ka. Kulang ka na
sa practice Johann. Ooooooohhhh Shiiiiit! Whew!”“It’s irritating!”“What!?”“You
sound as if you’re reaching orgasm.”“It’s not my fault if you’re such a
per.....Oooohhhhhhhhh..” Napanganga si Paolo upon seing me sa doorway. “What the
hell!” Isn't he glad to see me?“Joanne Phoebe?”“Baby koooooooooooooo! Bumalik ka
naaaaaaaaaaa!”“Bakit namumugto...”“Not a word from you two.”  I then went upstairs
at dumiretso sa room ko. I even overheard them talking.“What’s wrong with
her?”“Same old, same old.”“Oh sh!t!”“What?” Pagkapasok ko sa room ko bigla akong
napalabas and I shouted!“Where is my LCD TV!!!”“I told you not to take it. She’ll
go ballistic if she found out.”“We borrow it for a while baby ko. The maid will
return it in a minute.” Tumalikod na lang ako. But I overheard Johann say,“You’re
lucky, she’s brokenhearted.”“Thank God!” After hearing that I went inside my room
and slammed the door. After a while dumating ang helper at kinabit ang tv
ko.Binuksan ko ang TV and watch spongebob but after a few minutes of watching, I
burst out crying. Nagmumukhang Oca na si Spongebob and I hate it. Pinatay ko ang tv
at nag iiyak hanggang sa makatulog ako. Pero ang masama hanggang sa pagtulog ko
umiiyak pa din ako and I dreamt of Oca saying nothing but “nothing else”. I wanted
to kill myself para lang hindi na marinig ang mga pinagsasabi niya. But for no
reason at all I can’t kill myself because I don’t have the strength to do so. I
keep on shouting for him to stop but walang lumalabas na boses. Umiyak lang ako ng
umiyak. When I woke up, Basang basa ng luha ang unan ko. NI hindi ako nakapagpalit
ng damit. Hinang hina ang katawan ko na parang di ako natulog. I hate this feeling.
I really really hate this feeling. I feel like a zombie. I feel numb all over.
Tumayo ako and take a bath. It’s 8AM already at maingay na sa labas. Binuksan ko
ang kwarto ko and I saw Paolo playing the Piano and Johann is watching him with
disgust. Nung bumaba ako ngumiti si Paolo sa akin and sang the chorus of the song
he is playing.I was afraid this time would comeI wasn't prepared to face this kind
of hurtin' from withinI have learned to live my life beside youMaybe I'll just
dream of you tonightAnd if into my dream you'll come and touch me once againI'll
just keep on dreaming till my heartaches end Johann gave me a bored look. I ignored
them and went to the dining room. Kahit ang zombie nagugutom din.  After a while
Paolo started playing a different song and he sang it. Napatigil ako sa pagpunta sa
dining room when I heard it. My morning starts to shine with teardrops in my
eyesAnd here I am alone starting to realizeThat my days would be brighterIf I could
learn to hideThe feelings that I have for youKeep hurting me insideThen my day
begins with simple thoughts of youHoping that tomorrow will be me and youSharing
dreams with each otherAnd making them come trueHolding one anotherSaying "all I
need is you"But will you say that you love meAnd show me that you careSay when I
need youYou will always be thereBut if you go and leave meThis I swear is trueMy
love will always be with youNow my nights would end with just one wish, that’s
youTo hold me in the dark and help me make it through’cause the pain that’s inside
meWould simply melt awayIf I had you here with meAnd promise me you’d stayBut will
you say that you love meAnd show me that you careSay when I need youYou will always
be thereBut if you go and leave meThis I swear is trueMy love will always be with
youBut will you say that you love meAnd show me that you careSay when I need youYou
will always be thereBut if you go and leave meThis I swear is trueMy love will
alwaysMy love will always be with you“Will you stop that?” I overheard Johann
saying.“What’s wrong with me playing piano? Naiinsecure ka  na naman sa
akin.”“Bakit ako maiinsecure sayo? Di mo ba nakikita? Brokenhearted si Joanne tapos
mga ganyang tugtog pa ang pinapatugtog mo. Gusto mo bang maglaslas yan?” Yeah, talk
as if I'm not here and as if I can't hear you. Tsss.“Nakikiramay lang naman ako sa
puso niyang luhaan. Palibhasa ikaw walang pusong kapatid. Can’t you feel her pain?
Can’t you see the bleeding of her heart? We should share her sorrow and her pain.”
I feel sick upon hearing Paolo’s words. Are they really my brothers? Di kaya ampon
lang sila and Mom and Dad doesn’t know that they both came from a family of
lunatic?“Kahit kailan talaga napakakunsintidor mo. Instead na pangaralan mo siya
dahil hindi na yan natututo, kinukunsinti mo pa. Kaya hindi natututo eh. Binebaby
mo palagi. Paano tatanda yan?”“Tssss....Calm down bro. What do you want me to do?
Lock her up para hindi maligawan at hindi magkaboyfriend? Sayang naman ang
magandang lahi natin kung ganun.  She’s old enough. Kaya na ngang mag isa di  ba?
Kung iibig ka masasaktan ka talaga. When you say I love you to a person, it’s like
giving him the license to hurt you. He said dreamily na parang umiinom ng coke. At
pwede ba wag mo akong pangaralan sa pagiging kunsintidor, tandaan mong mas matanda
pa rin ako sayo.”“Bakit ako ang sinisisi mo sa font color ko. Sisihin mo ang
tangnang author yan. Ang daming kasing kaartehan sa katawan.” Then I heard a bang.
Napatakbo ako sa living room and I saw Johann sprawling on the floor swimming on
his own blood with a hole on his head. It seems that the author kills Johann. Joke
lang. “Ma’am Joanne, may bisita po kayo.” Napatingin kaming lahat sa maid na
nagsalita. Then my nightmare emerge from the doorway. I feel like vomiting.

=================

Chapter 30

30“Babe...” .he said with the most paawa face I have ever seen.“Babe your face!”
“Babe let me explain.” “Umalis ka na!”  “Just hear me out okay?”“I don’t want to
hear anything from you. Di ba sayo na rin nanggaling? It’s nothing. Then why the
hell are you here? Bakit ka pa mageexplain? Just get lost.”“Would you please
listen?”“No way!”“Teka nga, teka nga! Bakit ba kayo nag away kaagad? Kasisimula pa
lang ng chapter away kaagad. Sana nag intro muna kayo.”“Bakit ka ba nakikialam? Eh
sa walang maisip na intro ang author!”“Bakit pati ako inaaway mo? Hindi naman ako
ang nag two-time sayo ah! I’m your brother. Remember, siya ang pinagpalit ka sa
ibang babae.” Nagulo ang utak ko sa sinabi ni Paolo. Anong pinagsasabi niya?“Excuse
me, Hindi ko siya pinagpalit sa iba.” Oca corrected him“Hindi ba?” Yan masyado
kasing assuming. Napahiya tuloy.“No.”“Okay. My bad. I’m Jeannie Paolo Zamora,
Joanne’s most handsome brother and that one is Johann Phoebus Zamora, my runner
up.” Ang kapal. “Nice to  met you. I'm Juan Carlos Cariño. The most drop dead
gorgeous guy on earth.” Huh! ANg hangin talaga.“Ayos!” Tapos nagshake hands na
silang tatlo. “Nakapagbreakfast ka na  ba?” Bagong kulay ni Johann. “Not yet.”“Join
us then.” And the three of them went to the dining room. Naiwan akong tulala sa
living room. What the heck. Dali dali ko silang sinundan.“What the hell are you
doing? Why are you inviting that guy to have breakfast with us? To eat in our
dining room? And to even allow him to enter this abode?”“Sister dear, he is your
visitor. And visitors should be treated with utmost hospitality.”“Hospitality?
Hospitality? Do you know what that guy did to me?” “Babe, mageexplain naman ako.
Pagkatapos kumain okay?  That’s why I’m here. To explain things to you.” Ang kapal
talaga.“Yah, You are here to explain things, and not to eat our food.”“Joanne, we
are not poor, may spare pang food for a guest.”“Ya-ah!”“How dare you! You are my
brothers, alam niyo ba kung ano ang ginawa sa akin ng lalaking iyan?”“Hindi pa.”
They chorused.“Siya ang dahilan kung bakit malaki ang eyebags ko. Why I have a
monstrous and sleepless night last night....”“Okay, stop! Mamaya ka na magdrama.
Kumain muna tayo. Masamang paghintayin ang pagkain.” And Paolo pushed me sa dining
chair at umupo na silang tatlo sa table. Habang nagngingitngit ako dahil parang
pinagkaisahan ako ng tadhana, they talked animatedly to each other as if they are
best buddies.“Sir Phoebus, here’s your favorite viand.  An appetizing viand
originated from the outskirts of the Philippine shores, sun dried up to its
crispiest texture, served with a heaping bowl of fresh Tomato salad, sprinkled with
the newly harvested sea salt from the Philippine archipelago’s shores.”“Thanks
Inday. Can you please give our guest a cup of coffee.”“Brewed, macchiato or
frappucino Sir?” Frappucino? The heck! “Black coffee would be fine. Thank
you.”“Black coffee for sir JC coming.” Tangna! Kelan pa naging English speaking ang
mga katulong namin? Then it happened. Dumaan sa likod ko si Inday and my stomach
turned summersault. Ang baho baho ng tuyo (Ang favorite ulam ni Johann). Bago pa
ako magkalat sa dining room. Tumakbo na ako at dumiretso sa CR at doon nagsusuka sa
toilet bowl.  I vomit hanggang sa wala na akong mailabas. Nanghihina na napaupo ako
sa sahig ng banyo.  Pati ang tyan ko nakikisama sa pakiramdam ko and even my
stomach is upset of Oca’s arrival. Nung okay na ako bumalik na ako sa dining room.
Weird dahil hindi na mabaho sa pang amoy ko ang tuyo. In fact, yun ang kinain ko. 
At ang weird pa, ang dami kong nakain. To the point na tapos na silang tatlo, ako
hindi pa. Pinagmasdan lang nila ako habang kumakain. “Joanne, kumakain ka ba sa
condo mo?”“Of course.” I said with my mouth still full. “Then why are you pigging
out?” Tinaasan ko lang ng kilay si Johann. And when I’m done. Tumayo na ako at
tumayo na din silang tatlo. I am about to go upstairs when Johann called me.“We
still have an unfinished issue here.”“Oh That. I forgot. No big deal. Wala na yun.
It’s nothing. Just lead our guest out. Thank you.” Tapos tumalikod na ako. “Joanne
Phoebe Zamora!” Johann’s voice roared sa buong bahay. Bakit ba kasi nauso na pag
galit ang isang tao sasabihin ng buo ang pangalan mo? Tsss... “Joanne Phoebe
Zamora, hindi ka pinalaking bastos.  Pumunta siya dito ng maayos, harapin mo ng
maayos! Get down here, now!”  Nagdabog ako at bumaba na ulit. Okay, I must admit
pag ganyan na ang boses ni Johann nakakatakot na. Sa kanilang dalawa mas
nakakatakot si Johann. Si Paolo kasi parang hindi ko pa nakitang magalit. Si Johann
kasi seryoso, si Paolo easy going.“What!?”“Pag usapan niyo yang problema niyo.”“We
have nothing to talk about.”“Then, bakit siya pumunta dito?”“Malamang para
makikain.”“My guess as well.” Sabat ni Paolo.“Umayos ka Joanne.” He said
threatening me. As if it would work. Well, it did. I think.“Bakit ba pinipilit mo
akong kausapin yan? There is nothing between us. What we have is an employer-
employee relationship. Nothing else.” I saw Oca grimaced. “Jo, listen...”“Alam mo
Oca. Whatever is your reason, it won’t justify the fact that you denied me in front
of everyone.”“You denied her!” Paolo shouted at Oca.“He denied you!” Johann shouted
at  me.“Pwede makinig ka muna!?” Oca shouted at me. All at the same time. “Wag mong
sigawan ang kapatid namin. Baka nakalimutan mo? Nasa pamamahay ka namin, Ininom mo
ang kape namin, kinain mo ang favorite kong toyo kaya wala kang karapatang sigawan
ang kapatid ko.” Yan ang kapatid! I have to admit that at this very moment I am so
proud of Paolo for standing up for me.  Natatouch ako kasi pinagtatanggol niya
ako.  Kuyang kuya ang dating.“Mabuti sana kong niloko mo lang siya, kung nambabae
ka. Katanggap tanggap pa yun. Pero ang ideny siya? How dare you! No one denied us.
Lahat ng tao nagkakandarapa maging parte lang kami ng pamilya nila, pero ikaw!
Ikaw! You dare denied our sister? Hindi mo ba alam na sa pagdeny mo sa kanya
pinagkakaitan mo ang mundo ng mga nagagandahan at nagpopogian na mga supling? Hindi
mo ba alam...”“Bro, ang corny na.”“Corny na ba?”“Oo. Iwan muna natin sila.” At
umalis na sila papuntang entertainment room. “Bro, admit it, award winning ang arte
ko.”“OO na lang. Tara, DOTA tayo.” Pagkatapos umalis nila Paolo at Johann
nagkatinginan kami ni Oca.  “Babe...”“You may leave now. Wala na ang mga
tagapagtanggol mo.”  Sabay talikod.“Saglit lang.” Sabay hawak sa braso ko. “Let me
explain. Listen to me.” Tinaasan ko siya ng kilay. “May mga hindi ka pa ba nasabi?
I think you made it clear kung ano talaga tayo?” I stopped myself from croaking.
Ayokong maging emo. “I lied okay!?”“For whom? You lied at my expense?” I tried my
best to be calm.“For the company. Look, I can’t explain it to you, I can’t give you
the details but you have to trust me.  After this, everything will be okay.”  He
said pleading.“You are asking me to trust something that I don’t know?” “I am not
asking you to trust something. I am asking you to trust me.”  “Do you know what are
you asking from me Oca? You are asking me to jump blindfolded into something only
God knows what.”“Jo, just this once.  Pagkatapos nito. Everything will be alright.
Hindi kita bibitiwan.”  “Well, you just did! Binitiwan mo na ako.  And you came
here to tell me to trust you na hindi sinasabi sa akin ang rason kung bakit mo
ginawa yun?  What do you expect from me? You humiliated me in front of everyone and
wala na akong mukhang ihaharap sa buong opisina. And now, you want me to trust
you?” And before I could stop myself, tumulo na ang mga luha ko.  I sobbed.  He
tried to hug me pero umiwas ako. “Pero ako ba Oca, did you trust me?  Did you trust
me to understand what is it that’s bothering you?  Did you trust me enough to tell
me the situation before you announced to everyone what a scheming and flirty b!tch
I am?  Bago mo ianunsiyo kung gaano ako ka-ilusyunada? Did you trust me to
understand the situation? Or you didn’t bother to tell me because I am only your
employee and nothing else?”“Babe...”“Shut up! Don’t call me babe. Kung ayaw mong
sabihin sa akin, fine! Isaksak mo sa baga mo! Bakit ka pa pumunta dito kung ayaw mo
rin palang magpaliwanag? Ang kapal din naman ng mukha mong pumunta pa dito para
hingin ang tiwala ko.”“Will you please listen to me!”“Ano pa ba!?”“I will tell you
pero hindi ngayon. Pag naayos na ang lahat, sasabihin ko sayo. That’s why I’m
asking you to trust me. Just give me time.”“Paulit ulit lang tayo Oca. You can have
all the time that you want. I don’t care. I’m out of your company and out of your
life.”“Babe, don’t do this to me. You can’t do this to me.”“Of course I
can.”“Mababaliw ako.”“I don’t care.”“Mamamatay ako.” “Much better.” At umakyat na
ako sa kwarto.

=================

Chapter 31

31“Sinabi mo na ba kay JC na buntis ka?”“Why would I tell him?”“Syempre kasi tatay

yun ng anak mo. May karapatan siyang malaman. ““Walang tatay ang anak ko. He denied
me, ibig sabihin, he denied the baby.”“Hay naku. Maawa ka naman dun sa tao.
Dalawang linggo nang pabalik balik sa bahay mo pero di mo pinapansin. Joanne,
nagsosorry naman siya di ba? And for goodness sake, pumapayat na yung tao. Ni hindi
inaasikaso ang trabaho niya kakasuyo sayo.” I put the shopping bags sa likod ng
sasakyan. Andito kami ngayon sa mall at namili ng mga babystuff. Last week nalaman
ko na buntis ako. I feel elated at the same time nalungkot ako. Pero inisip ko na
lang na okay na rin at least magkakababy na talaga ako. Kaysa naman mag emo ako.
Ilang beses ko nang sinabi na ayaw kogn maging emo kasi hindi marunong magsulat ang
author ng emo scenes. Ayaw ko siyang pahirapan.However, subali't, datapwa't   hindi
pa alam ng kambal. Bumalik na kasi ako sa condo ko kasi baka mahawa ako sa
kabaliwan ng dalawang yun. At worst baka pati ang baby ko mahawa. That's a big no-
no.“Ano ba ang pinakain sayo nung lalaking yun at ganyan ang pagtatanggol mo sa
kanya?”“Naawa lang kasi ako dun sa tao.”“Hmp! Baka nakakalimutan mo galit pa rin
ako sayo dahil sinabi mo sa kanya kung saan ang bahay namin?” Namula si Mari at
tumahimik.  Nagdrive na ako papunta sa clinic ng OB nung may mapansin akong
sasakyan na sunod ng sunod sa amin. “Kanina pa sumusunod ang  car na yan ah? Kung
saan ako liliko liliko din siya.”“Where?”“Yung car sa likod. Yung black Porsche.” 
I looked at my overhead mirror to check the car.“Baka same lang ang way.”“Parang
hindi eh. Parang I’ve seen that car before. Last week ata, tapos the other day.”
“Baka kaparehas lang. Same ba ang plate number?” “I don’t know. Hindi ko napansin
ang plate number  before. Ngayon it’s JCC 222. Pero nevermind, baka nga madami lang
ang may Black Porsche ngayon.” “Jo, would you mind if hindi kita ngayon masasamahan
sa OB mo? Something came up.”“It’s okay. Saan ka ba pupunta at ihahatid na kita.”
Pupunta kasi ako ngayon sa OB na nirefer ni Mari. First time kong magpapacheck up
para mabigyan na din ako ng vitamins.“No need. Out of the way masyado. Just drop me
off at Greenhills. Alam mo naman na yung clinic di ba?”“Oo alam ko na. sige I’ll
drop you off greenhills na lang.” Pagdating namin sa Greenhills, bumaba na si Mari
kaya dumiretso na ako sa clinic ng OB ko. Napansin ko din na hindi na sumusunod ang
Porsche sa akin. Baka nga same lang ang way namin. Pumunta na ako sa clinic ng OB
ko pero unluckily, sabi ng secretary  umalis daw saglit ang doctora kasi may
pinuntahang patient sa kabilang hospital. Kaya naghintay muna ako. Maya maya umalis
din ang secretary kasi may pinapadala ang doctor sa kanya.  At dahil walang patient
mag isa akong nakaupo sa waiting area ng clinic ng OB ko. Mabuti naman at hindi
pinatay ng secretary ang aircon. To entertain myself, nagbasa lang ako magazine
about pregnancy.  Habang engrossed na engrossed ako sa pagbabasa I heard the door
of the clinic open at may pumasok. Hindi ko na tiningnan kasi baka ibang pasyente
lang yun or ang secretary. Pero to my amazement tumabi sa akin yung kararating
lang. Sa dinami dami ng upuan dito sa waiting area, talagang nakikisiksik pa sa
akin. Hindi pa naman kanais nais ang amoy niya.  I am about to look at the new
patient para sabihin na mabaho siya nung nagsalita siya. “Until when are you
planning to keep your pregnancy from me?” Nagulat ako at muntik na akong
mapatalon.“What are you doing here?” Paano niya nalaman na andito ako? Then I
remembered Mari. “Probably, trying to put some sense into you. Hindi pwedeng ganito
na lang tayo Joanne. Magkakaanak na tayo. I don’t want our child to be born out of
wedlock.”  He said through gritted teeth. I can sense that he is mad. I’ve never
seen him this serious. “It is not a matter of what you want Oca.” Bakit kasi walang
tao dito? Ang tagal naman ni doctora or ng secretary niya. “So mas gugustuhin mo
pang walang kikilalaning ama ang anak natin dahil sa pride mo?”“Pride ko? As far as
I can remember, my pride is not an issue here.  And for your information, there is
no us. Kaya wag mong sabihing anak “natin, dahil anak ko lang to.” He took a deep
breath na parang kinakalama ang sarili. “So you’re claiming now, na mag isa mong
ginawa yan? I wonder kung paano yan nabuo.”“Stop the sarcasm, will you?”“I am not
being sarcastic Joanne. How many times have I asked your forgiveness? Kulang na
lang na lumuhod ako sa harapan mo para patawarin mo ako.  All I’m asking you is a
little bit of time. Kahit hindi na yung tiwala. Yung panahon lang na maiayos ko ang
lahat. Mahirap bang ibigay yun?  And because of that you are stripping me of my
right to our child.”“Ayaw mo nun? I am not forcing you na panagutan ako. And
besides, yun naman talaga ang role mo di  ba? I hired you to be my babymaker.” Alam
kong below the belt na yung sinabi ko. I know that that contract was dissolved nung
nasa Bora pa lang kami or even before that.“Who is being sarcastic now? And stop
talking bullsh!t. Punong puno na ako sayo Joanne.  Pinalampas ko ang paggawa mo sa
aking tanga sa harap ng mga kuya at ng katulong niyo pero hindi ko mapapalampas na
itago mo sa akin ang anak ko. And whether you like it or not pakakasal ka sa akin.”
“How dare you...” Hindi ko na natuloy ang sinabi ko kasi biglang pumasok ang doctor
kasama ang secretary. “Joanne, I am so sorry to have keep you waiting  yung patient
ko kasi who have just given birth may problema.” “It’s okay doc.” I smiled at
her.“Sige come inside.” Tumayo na ako at pumasok and to my horror sumunod si Oca.
“You are already 6 weeks pregnant and blah blah blah.” Tapos kung ano pa ang
pinagsasabi. Tapos nagbigay siya ng list of vitamins na kinuha ni Oca. “Daddy,
alagaan mo si Mommy kasi at this stage she is very sensitive. She may have morning
sickness and I gave her something to ease yung pagkahilo niya.” Daddy? You heard it
right? She called Oca daddy? Amp! Ohhh God!“Ahhh doc...”“Yes doc. May bawal po ba
sa kanya?” Ngumiti ang doctora. “Wala naman. Just minimize her sugar intake. And, 
Intercourse is still possible basta dahan dahan lang. Kahit mahigpit ang kapit ng
bata mas maganda pa din ang mag ingat tayo Daddy.” Ang manyak ng doctor.  Nananayo
ang balahibo ko  habang nag uusap sila. Silang dalawa lang ang nag uusap at
nakatingin lang ako. At si Oca naman feel na feel. “Thank you so much Doc.” And
they shake hands. “You’re welcome. Remember your next check up Mommy. And daddy, be
patient with Mommy alam mo naman pag buntis they are sensitive to everything.” “I
am always patient with her  Doc. And thanks a lot.” Tapos hinawakan na niya ang
bewang ko at lumabas ng clinic. The hell!  Pagkalabas naming ng clinic inalis ko
ang kamay niyang nakahawak sa bewang ko.“What are you implying?”“I am not implying
anything. Ginagawa ko lang ang responsibilidad ko bilang ama ng anak ko na
pinagkakait mo. And you can’t do anything to stop me, because I have decided that
whether you like it or not, pakakasal ka sa akin. Ngayon.”“What?” Ano to shotgun
wedding? Hindi na siya sumagot sa tanong ko. Instead, hinatak na lang niya ako
papuntang parking lot. Walang awa! Bakit niya ako hinahatak? Di ba niya alam na
buntis ako?“Bitawan mo nga ako.” Nagpumiglas ako para mabitawan niya pero lalong
humigpit ang hawak niya sa akin. OMG! This is abduction.  I am being abducted by a
guy with an abs.  At dahil siguro nahirapan na siya dahil sa pagpupumiglas ko,
binuhat na lang niya ako na parang sako ng bigas. Pinagtitinginan kami ng mga tao.
Pero Oca just smiled at them.“Pasensiya na sa ingay. Nagtatantrums lang itong asawa
ko.” Tumawa yung iba yung iba nagsabi na ang sweet sweet daw. Taena. Sweet ba to?
Sweet ba pag binubuhat ka na parang sako ng bigas in public? “Ano ba Oca! Let me
go. Nakakahiya.” Pero parang wala lang siyang narinig. After a while naramdaman ko
na lang na binaba na niya ako. Binaba niya ako sa harap ng isang black Porsche with
a plate number JCC 222. Nanlaki ang mata ko.  “Ikaw? Ikaw ang sumusunod sa akin
palagi?”“Get in.” He ignored my question. Binuksan niya ang passenger door at
pinaupo ako. Tapos umikot siya sa drivers seat. Nung iniunlock niya ang pinto
binuksan ko ito at lumabas ng kotse niya. Tapos tumakbo ako palayo sa car
niya.“Joanne!” I heard him call out my name pero hindi ko siya pinansin basta
tumakbo lang ako sa may parking.  Nung tiningnan ko siya nakita ko siyang hinahabol
ako. Para kaming mga timang na naghahabulan sa parking.  And then it happened.
Hindi ko nakita ang isang kotseng paakyat ng parking. Tapos I felt na may yumakap
sa akin kaya natumba kami. Then I heard tires squealing dahil sa biglang pagpreno
ng kotse na muntik nang makabangga sa akin. Tapos ang mga sigaw ng mga nakakita sa
nangyari. I looked  at the person who saved me. I am on top of him. Kaya umalis
ako sa pagkakadagan sa kanya. Pero nakaalis na ako’t lahat hindi pa rin siya
gumagalaw. Kinabahan ako. “Oca?” Oh my God. This can’t be. Pag may mangyaring
masama kay Oca, kasalanan ko ang lahat. Then I saw it. I saw blood on his collar
kaya hinawakan ko ang ulo niya at namutla ako sa nakita ko.  Punong puno ng dugo
ang ulo niya, he is unconscious. He hit his head sa island ng parking.   And
everything went black.

=================

Chapter 32

32Oca’s POV Masakit na ulo. Yan ang unang nagregister sa akin the moment na
nagising ako. Then I heard voices talking.  “Mari, okay lang ba siya? Bakit hindi
pa rin siya nagigising?” Biglang bumilis ang tibok ng traidor kung puso nung
marinig ko ang boses niya. Takte naman kasi, bakit ba kasi ako nainlove sa isang
babaeng saksakan ng tigas ng ulo, nuknukan ang pride, makakalimutin, matapang,
independent, sobrang pakipot  at kayang kayang mabuhay ng wala ako? Sino ba kasi
ang nagpauso ng women’s right na yan? Sino ba kasi ang nagtanim sa utak ng mga
babae na kaya nilang mabuhay na wala kaming mga lalaki? Dapat hindi nila alam yun
eh. Tsss. Kita mo ngayon, nahihirapan ako. Nasa ospital ako kakahabol sa isang
babae sa parking lot. Napakapathetic ko. Sino ba naman kasing matinong lalaki ang
makikipaghabulan sa maarteng babae sa parking lot? Kaasar. “Hintayin na lang natin
ang doctor. Ikaw kasi eh, bakit ka kasi tumakbo? Para ka namang timang. Paano kung
nakunan ka?” Naku pag nakunan siya, ibibitin ko siya ng patiwarik. I swear. “I
don’t know why I did that. Siguro natakot ako nung sinabi niyang magpapakasal
kami.” Nakakatakot na ba ngayon magpakasal sa isang drop dead gorgeous na lalaking
katulad ko? Bakit ba baliktad mag-isip si Joanne? Sino ang gusto niyang pakasalan?
Si Kingkong? “Ayaw mo nun?” Oo nga! Kita mo to si Mari, may sense talaga. Sana
mahawaan niya si Joanne.“Hindi naman sa ayaw pero how could I marry him when there
are still a lot of issues between us. Hindi kami basta basta magpakasal Mari. Hindi
basta basta ang magpakasal.” Ngayon,  nagsisisi talaga ako kung bakit hindi ko
sinabay ang engagement at marriage nung sinagot niya ako. “Baka naman kasi may
malaking rason kung bakit di pa niya sinabi ang dahilan ng denial speech niya.
Nahihirapan na ang tao sayo. Pati ako nahihirapan na. My gosh!” Kawawang Mari,
naiipit sa akin at sa bestfriend niya. Naku pagkinasal kami talaga ni Joanne,
mapipilitan akong sagutin ang honeymoon package ni Mari. Sa laki ng utang na loob
ko sa kanya.  “Kung hindi naman pala niya masabisabi, then wala siyang right na
utusan akong magpakasal sa kanya.” Utos? Utos ba ang tawag doon? I just proposed to
her and she called it utos? Tsk tsk.“So pag gumaling yan, wala ka pa ring planong
makipagbati?” Nice question Mari. “Wala, unless magtatapat siya. Hindi ako mahilig
sa kiss and make-up.” Pansin ko nga! Aaaaaaggggghhhh! Hindi siya talaga naggigive-
up.“After all that he’d been through, hindi mo pa din mapapatawad?” Sige Mari
ipilit mo, baka bumigay. “Hindi nga. And besides Mari, eversince I’ve known him,
hindi na siya nagbago. Nung college tayo he is a bigtime playboy and  he
manipulated his way para mapalapit sa akin. No, he schemes his way para mapansin
ko. It just so happened na na inlove ako sa kanya kaya I found his actions sweet
pero he can still be close to me and eventually won my heart without his scheming
dirty tactics. Ngayon hindi ko na alam kung ano ang papaniwalaan ko sa mga sinasabi
niya. Or pagkakatiwalaan ko ba siya talaga. Will he be honest to me pag kinasal na
kami? Can he be honest to his child?” Ouch! “So ano pang ginagawa mo dito!? Pag
nagising yan, baka akalain niya na pinatawad mo na siya.”  Mari galit ka? Wag kang
ganyan Mari! Wag mo siyang paalisin Mari. Waaaaaggg! Girlfriend ko yan! Adik!
Naaadik na ata ako.  “Hindi pa naman siya gising ah. Di aalis pag nagising.” Hmp!
Naku! Kung di lang kita mahal. Nag eenjoy pa sana ako sa usapan ng dalawang
magbestfriend when I heard the door open. Must be the doctor kasi nag greet yung
dalawa tapos may nagcheck sa akin“Doc, How is he? Hindi pa rin ba siya gising?” So
ngayon worried ka? “He’s okay. He’ll wake up in a while. Hindi naman fatal ang
pagkakatama ng ulo niya. But once he recovers, we will check his condition.  There
might be complications though.” Doc sabihin mo kaya malala na ako para mag alala ng
todo yan? “Complications doc? Like what doc?” She sound worried. Well, she should
be. Siya lang  naman kasi ang dahilan kung bakit ako nahospital. Pero mapapabayaan
ko bang may mangyaring masama sa mag-ina ko?  Iniisip ko pa lang na magkakaanak
kami kinikilig na ako.  Tama bang kiligin ang lalaki? Pero hanggang ngayon di ko pa
rin alam kung paano niya ako mapapatawad sa ginawa ko. Hindi na makuha sa charm eh.
Yan ngayon ang malaking problema ko. How would I face her without her thinking what
an @sshole I am. “The worst that we could expect is amnesia. It’s a possibility but
a very remote one.” Nung sinabi yun ng doctor biglang may bumbilyang nag-ilaw sa
aking kaisipan. Brilliant Doc. Just brilliant! I love you Doc. “Napakaremote ng
chance na magkaroon siya ng amnesia Misis.” Mrs. Cariño. Love it! “ In fact, in his
CT-Scan we found no damage on his brains whatsoever. There’s no need to worry.”
Dapat hindi na lang niya sinabi ang part na yan eh. Bakit niya nirorule out ang
possibility of memory loss? Bobo ka ba doc? Ha? Ha? Ha? Hehehe. ANg bitter ko
talaga. “And since memory loss is...” Bago pa matuloy ng doctor na yan ang
sasabihin niya,  I made a sound enough para madivert ang attention nila sa akin.
Tapos unti unti kong minulat ang mata ko. Hindi agad agad para di obvious.“Mr.
Cariño, you’re awake.” Opo Doc, kanina pa.  “Where Am I?” Naksss.  “You’re in the
hospital. You bump you’re head in the parking lot.” Alam ko Doc. Wag mo na ulitin.
Wala akong amnesia. Tumingin ako sa loob ng hospital room kasi yun naman usually
ang ginagawa ng mga bagong gising na nasa hospital. Sabi nga nila taking in your
sorroundings. Magkatabi ang doctor at si Marideth na nakaharap sa akin. Sa tabi
naman ng headboard si Joanne na nakatingin din sa akin. “Saang parking lot? And why
did I bump my head?” Nagkatinginan silang tatlo.  “Hindi mo maalala?”“Nope. And
Mari what are you doing here? Di ba nasa Europe ka?” Nagulat si Mari. “Carlos, Ano
ka ba! I went to Europe 5 years ago and hindi na ako bumalik doon eversince.”
“Ganun ba? Di ba kahapon ang flight mo papunta doon?” Good thinking Oca. You are so
smart. Idol na kita. For sure yan ang sasabihin ng readers.  “Doc, akala ko ba
remote ang possibility ng memory loss?” Sorry naman Babe.“Sino ka?” Eeeennnkkk!
Sinabi ko yun bago pa makapag explain ang doctor. Tiningnan nila ako. I saw
surprice on Mari and the doctors face and hurt on Joanne. I’m so sorry Babe. “You
can’t remember her?” Tanong ni Mari na tumaas ang kilay. “No...” Sabi nila
mapupunta ka sa hell kung magsisinungaling ka, pero dahil sa dami ng
kasinungalingang nasabi ko baka di na ako tanggapin sa hell at lumagpas ako.  So
heaven pa din ang bagsak ko.  “Hindi mo naalala si Joanne!?” This time sumigaw na
si Mari. “Hindi nga. Sino ba siya? Siya ba ang nakabangga sa akin sa parking? Dapat
pinakulong na yan eh. What is she doing here?” Tapos nakita kong namula si Joanne
and her eyes started to moisten. Sh!t. Aaaahhhhhh! Damn!“I thought it would be best
to give the patient some rest. Excuse me, pero pupunta lang ako sa Nurse
station.”And then lumabas na ang doctor. “Mari, lalabas muna ako.” And she went out
too without giving me a second look. Si Mari naman tumitingin sa door at sa akin
pabalik balik. Hindi niya ata alam kung magcstay sa room or susundan si Joanne. 
Finally she decided to stay at tinitingnan lang ako. I smiled weakly at her. She
raised her eyebrows. “You can’t remember Joanne? Ano ang date yesterday?”“Sino ba
siya? Yesterday? December 9, 2005. You’re supposed to be in Europe now visiting
Tita Mariz and Uncle Dan.” Sana naman maniwala si Mari.“You can’t remember the rest
after my trip to Europe?”“No I can’t!”“Ulol!” Babatukan niya sana ako kaso
natigilan siya. Naalala ata na may bandage pa ang ulo ko. “Sino ang niloloko mo?
What are you playing at?Bakit mo ginawa yun kay Joanne? Ang g@go mo talaga Carlos
pagdating sa kanya kahit kailan.” “Teka nga bakit mo ako minumura? Naaksidente na
nga ako at may amnesia ginaganyan mo pa ako.”“Ikaw Carlos, wag mo akong pinagloloko
hah! Amnesia! In your face! 5 years ago hindi mo naman alam na pupunta ako ng
Europe. Hindi mo nga kilala si Mommy at Daddy! Nalaman mo lang na pumunta ako ng
Europe nung bumalik kami dito after 1 year at binisita namin ang Daddy mo sa bahay
niyo na pinsan ng Mommy ko kaya nalaman natin na magkamag-anak pala tayo. Ngayon
mag explain ka kung anong kalokohan ang pinaggagawa mo at nagdadrama ka ng ganyan!
Hindi ka pa nga napatawad sa isang kasalanan mo, humahabi  ka na naman ng isang
kasalanan!  Buti na lang at hindi ko naikwento kay Joanne ang bagay na iyon dahil
kung hindi goodbye Joanne and baby ka na ngayon. Naku!”“Mari wag mong sabihin kay
Joanne.” Ta3 nakalimutan ko na may lahing Cariño pala yang si Mari kaya smart din
at di basta basta maloloko.“Dapat may maganda kang rason. Naku talaga kung di lang
ako atat na maging kamag anak yang si Joanne, di talaga kita tutulungan. Pasalamat
ka talaga!”“Sige na. Salamat na. Ginawa ko lang naman yun kasi narinig ko ang pinag
usapan niyo kanina. And it seems na hindi talaga niya ako mapapatawad.” “Talagang
hindi! So ano ngayon ang plano mo?” Pasinghal pa din niyang sabi.“So I’ve decided
to  re-introduce myself to her. I wanted her to know me differently.  Not the
playboy, the liar and the @sshole she used to know.  Gusto kong makilala niya kung
sino talaga ako. Ang JC na kilala mo, ang JC na kilala ng pamilya natin. Not the
Oca  that I projected to her. Tulungan mo ako.” I said almost pleading at her. Kung
hindi niya ako tutulungan, tapos ang maliligayang araw ko. “And paano kung malaman
niya na nagkukunyari ka lang?” Tumaas ang kilay niya. Wag ka kasing nega Mari.“I’ll
cross the bridge when I get there. And by that time nakilala na niya ako. Its up to
her kung tatanggapin niya ako o hindi.”  I sighed. “Hay naku! Nakakabanas ka! Last
na to ha! Last na to! Siya, siya. Kakausapin ko muna siya. And you better explain
yourself to your doctor. Ayusin mo ang buhay pag-ibig mo Juan Carlos!” And she went
out the door at binagsak
ito. Adik yun ah! Di ba niya alam na nasa hospital kami?
=================

Chapter 33

33.“Waaaaaaaaahhhhhh! Huhuhu!”  I hiccupped and took a tissue at pinunasan ang luha

ko. “Are you okay?” Mari eyed me at ang gabundok na tissue sa harapan ko. “Do I
look okay? He can’t remember me. He remembers you, but he can’t remember me.
Naalala niya ang lahat, ako lang ang hindi. Waaaaaaaahhhhhhh!” Umatungal na naman
ako and then I blow my nose.“Oh my God! You’re so gross. Bakit ba kasi hindi ka na
bumalik sa hospital ulit? Nakalabas na lahat si Carlos pero hindi ka na bumalik.
You should help him remember you.” “What for? Para masabihan ng, Who are you? Do
you know how much that hurts? Huhuhuhu.”  Oo sinasabi ko sa inyo, masakit talaga.
Gusto ko ngang untugin si Oca para lang mabalik ang katinuan niya pero nakakahiya
sa Doctor.  “Joanne, maalala ka din niya. Just give him time.”“Paano kung hindi?
What if I will be erase from his memory forever? Kakayanin ko ba Mari? Siguro pag
nangyari yun magpapakamatay na lang ako. Huhuhuhu.”“Seriously? Magpapakamatay ka
because of Carlos?” “Hindi. Stir lang. Sayang ang kagandahan ko.” Totoo yun. Hindi
ko naman pinangarap na magpakamatay ng dahil sa lalaki noh. Ano ako sira? 
Nagkatinginan kami ni Mari nung may magdoorbell. Nasabi ko na ba na nasa condo ko
kami? Ako na bubukas. Tapos tumayo na siya at naglakad papuntang door. I heard her
say hi and she opened the door. Napanganga ako at napatigil ang pagblow ng nose ko
when I saw who’s standing in the doorway. Clad in denim and black polo, with a
basket of fruits in hand is Oca. He looks so dashing na gusto kong tumakbo sa kanya
at amuyin ang scent niya na abot pa hanggang sa inuupuan ko. Gusto kong yumakap sa
kanya at ubusin sa singhot lahat ng amoy niya. Oh my God, naglalaway ako sa amoy
niya. Is it normal?“So magtititigan na lang kayo? Excuse us for the mess Carlos,
may konting drama lang. Umupo ka.” Umupo si Oca sa sofa sa harap ko. Tapos pumunta
si Mari sa akin at kinurot ako para matauhan at  sabay kuha ng fresh tissue at
inalis ang sangdamakmak na tissue sa harapan ko. I even heard her say gross.
Nakatanga pa din ako kay Oca. I missed him so much. . I wanna cry again. Nilagay
niya sa center table ang basket of fruits at naglaway ulit ako upon seeing the red
rambutans. Di ko tuloy alam kung ano ang uunahin ko. Ang rambutan ba o si Oca.
Hehehe.“I’m sorry.” Napatingin ako sa kanya. Nakakaalala na ba siya?“Wala ka nang
amnesia?” Ambilis naman ata mawala, hindi sa ayaw ko. Gusto kong maalala na niya
ako.“I’m  sorry for not remembering you. Mari told me about you. About us.” Well,
she didn’t tell me that she told you. Amp! Feeling  ko namula ako sa sinabi niya.
Yumuko ako. “ You-you don't have to feel obligated just because Mari told you---
about---about us.  Okay lang naman ako.” I saw him raised his eyebrow. So like Oca.
Oh, how I miss his smirk. “Okay ka na sa lagay na yan?” He looked at the tissue at
sa akin and I’m sure nakikita niya ang puffy eyes ko. “You don’t have to cry
buckets just because I can’t remember you. Eventually maalala din kita. But I can’t
blame you for crying. Nakakahinayang nga na mawala ang isang katulad ko sa buhay
mo.” HE then smiled that devilish smile of his. Bigla akong napatingin sa kanya.
Damn it! I hate this! Bakit pati pagkamayabang    natatandaan niya? Bakit ako
nakalimutan niya? I am so jealous.  “What else did Mari told you?” Gusto kong
malaman kung ano pa ang pinagt-tsismis ni Mari sa kanya.  Tumayo siya  at lumipat
sa tabi ko. Nagdikit ang braso namin at parang may kuryenteng nanayo ang mga
balahibo ko. Shucks! Unconciously kumuha ako ng isang rambutan pero nahirapan ako
sa pagbubukas nito kaya kinuha niya sa kamay ko at siya ang nagbukas.  Kinikilig
tuloy ako. “Basically she told me about that day we had an accident. She told me
that we had a row kaya nangyari yun. Nanggaling daw tayo ng OB. How’s our baby?” I
blushed again. Nagiging awkward na ang conversation. At hindi ko napapansin na
napaparami na ang kain ko ng rambutan dahil madami na siyang nabalatan. I’m pigging
out I know, anong magagawa ko, natatakam ako sa rambutan. At natatakam din ako  kay
Oca pero sadly, hindi pwedeng siya ang kainin ko.  So Mari told him about my
pregnancy but edited a lot of info. Maybe she wants me to tell him the other
details. Bless Mari.  “The baby is fine.”  He looked at me again, yung taimtim na
tingin na nakakatunaw kaya nagblush ako lalo. Paano ko sasabihin sa kanya that we
didn’t have just a row? That he denied me and that we broke up. Paano ko sasabihin
sa kanya ang lahat? “Thank God.  I can’t forgive myself kung may nangyaring masama
sa baby at sa’yo. Even if I have amnesia, nararamdaman ko pa din ang link between
us . Ang gaan gaan ng loob ko sayo kahit hindi kita naalala. It’s as if we’re
kindred spirits.” “Kindred spirits?”“Alam mo yun. Kunti na lang soulmates na.” And
he grinned. Napangiti ako. Obviously he'd been watching a lot of commercials
lately. Kahit may amnesia na siya, di pa rin naalis ang humor niya. Thank God for
that. Then there was silence.  Malapit nang maubos ang rambutan.  I am sure I'll be
sad without it. “When is our wedding date?”“ACk!” Nabilaukan ako.  Sh!t! “Water?”
Habang hinihimas himas niya ang likod ko. “No thank you. Okay lang ako. Nabigla
lang ako.” Cough cough.  “Bakit ka mabibigla? Aren’t we supposed to be planning our
wedding now?  Don’t tell me na hindi tayo magpapakasal!” Tumaas na din ang boses
niya at tumayo na siya.  Yumuko lang ako. I should be mad at him for bringing that
up kasi yun ang dahilan kung bakit kami naaksidente but how could I be mad kung
hindi niya alam kung ano ang nangyayari.  Kung hindi niya alam kung bakit ako galit
sa kanya in the first place.“You are having our baby and yet, hindi tayo
magpapakasal? Didn’t I propose to you? It’s very unlikely for me to have
impregnated you and not marry you. Hindi ko ugaling mambuntis ng isang babae na
wala naman akong planong seryosohin!   I am not that irresponsible with my actions.
I’m quite sure that binuntis kita because I’m dead serious with you.” I’m out of
words. With his declaration, with his outrage and his conviction. “Joanne,” he
squatted in front of me para magkalevel na ang mukha namin. He then took my hand
and looked at my eyes. “I’m sorry if I didn’t propose to you. I can’t remember. But
gusto kong itama ang lahat.” HE then kneeled in front of me habang hawak pa rin ang
kamy ko. “Will you marry me?” I should have been thrilled because OCa is proposing
to me. But why is it that feeling ko something is wrong.“Oca, you don’t
have...”.but he cut me off.  to marry me.“I know  this is not the most romantic
place to propose with you and I don’t have a ring. But we could have an engagement
party and we could shop for a ring later. But would you give me the pleasure of
being a good father to our child?”“Of course, you can...” pero again hindi niya ako
pinatapos. Ngumiti na lang siya and he hugged me. “Thank you Joanne. I swear you
wouldn’t regret marrying me. Oh my God!  And now, let’s go shop for that ring.”
Tapos hinatak niya ako palabas ng condo ko. I saw Mari waved and smiled at us. I’m
sure she heard everything.  Tama ba akong mas persuasive ngayon ang bagong Oca
kaysa sa dating OCa na nakilala ko?

=================

Chapter 34

34 Sumakay na kami sa kotse niya at pumunta ng jewellery store. He keeps on asking

what kind of ring I like. Suggest siya ng suggest but I kept quiet. Naguguluhan ako
sa mga nangyayari. Parang ang bilis. Akalain mong may amnesia itong si Oca pero
instead ang pagpapagaling ang iniisip, eh atat na atat pang makasal sa akin. Hindi
naman sa nag iinarte ako but everything is just so sudden. Kahit sino siguro na
nasa kalagayan ko mawiwindang sa ganitong situation. Kahit pa sabihing uber super
duper gwapo ang pakakasal sayo. “Do you think everything will be settled by next
week?” He interrupted my thoughts. Next week?“Next week? Bakit ka nagmamadali?”“No,
I am not in a hurry. It’s just that your stomach is not getting any smaller and I
should have married you even before I impregnated you. I didn’t know why I didn’t
do that.” Umiling siya na parang iniisip kung bakti hanggang ngayon ay hindi pa rin
kami kasal. Napatingin at napanganga lang ako kay Oca. “Ano motif ang gusto mo?” I
looked at him tapos lumunok ako. My God!“Oca this is not right. Hindi tayo dapat
magpakasal.” I grimaced after I sid those words. “Why?” He asked puzzled.“Because
you have an amnesia! And because we are not really getting married before that
accident. We didn’t have a row that time. We broke up. Our relationship during that
time is a mess. And now you can’t remember anything, anything about me. You can’t
marry someone you don’t know.” There I said it. Please tell me, I’m right.
Right?“But you are pregnant. Hindi pwedeng hindi kita pakasalan!” C'mon! Oca was
never noble. Well, he was sweet but not noble. “You can’t just marry me because I
am having your child! That’s not the reason why people marry each other. And that
would not be my reason for marrying you.” I shouted at him. Is he getting into my
nerves?“Then what is your reason? What is the reason why people marry each other
Joanne?” He shouted at me. Naninigaw na siya ngayon! So very unlikely of a guy with
an amnesia. If, the doctor didn’t confirm it, I shoouldn’t have believe it.   I
know that I shouldn’t have dealt with him this way but I can’t allow this to
continue. I felt that this is wrong and I have a strong faith to womans instinct.
“Because they love each other! That’s it.” I know it's cheesy but I don't really
believe in marriage for convenience. For me, marriage is still sacred. I still
believe in its sanctity.“Then tell me, didn’t we love each before? Kasi ako Joanne,
nawala man ang memory ko, pero alam ng puso ko na minahal kita at mahal kita
hanggang ngayon. Nararamdaman ko. My brain may forget you, but my heart just can’t.
Now tell me, do you love me? Or did you ever loved me?” He sound hopeless. As if
nakasalalay ang buhay niya sa sagot ko.“Oca...” now what would I say? “Just be
honest with me. Sabihin mo ang totoo.  I will understand.” Now he really sound
defeated. I am not used to this kind of Oca. He should have been joking right now.
Hindi yung tinititigan niya ako na para akong matutunaw. “ca, of course, I love
you. But...”“Then there’s no reason bakit hindi tayo magpakasal. Unless you think
of me as someone not worth marrying.”  Not worth marrying? Is he serious? Hello!
Any woman would trade everything just to marry him. Sino ang aayaw? I would love to
marry him, but considering his state, what if maalala niya ako? Paano kong maalala
niya na hindi pala niya ako dapat pinakasalan. He denied me, so there is a big
possibility na pagsisisihan niya pag nakasal na kami na may amnesia pa siya. And I
don’t know if I could take it kung matatauhan na siya at kasal na siya sa akin
tapos pagsisisihan niya na pinakasalan niya ako. Or much worse, baka isipin pa
niyang I took advantage of his situation at pinikot ko siya. “I hope you know that
I wouldn’t marry you, if I didn’t love you right? Walang makakapilit sa akin kung
ayaw ko talaga.  And I hope you realized that I shouldn’t have made you pregnant if
I don’t have the intention of marrying you or getting serious with you. I am no
longer a teenager who does  not to know the consequences of my actions. And I hope
that by now you already realized that I don’t give up easily and that sadly,
whether you like it or not, that child is going to recognized me as his father and
that you and I will be sharing the same name soon.”

=================

Chapter 35

35Love. That’s the main reason bakit ako napapayag ni Oca na magpakasal sa kanya
despite na may amnesia siya. Even if I have second thoughts on this whole thing.
According to him, when two hearts are meant to be, no matter how  long it takes, no
matter how far they go, no matter how tough it seems. Fate will bring them
together, to share a life forever. I don’t know bakit bigla siyang naging makata.
Nagka amnesia lang, naging makata na. And kung ganun na ang reason ng isang tao,
ano pa ba ang isasagot ko? Alangan namang sagutin ko siya ng, never frown even if
you're sad coz you'll never know who is falling inlove with your smile. To the
world maybe you are one person. but to one person, maybe you're the world. Ano yun
text ng mga love quotes? Siguro dati uso pa yun kasama ang mga love graphics sa
cellphone pero ngayon? ang uso na ay, 3ow ph0w, mUsZtAh nA? lAbqCkyOuHh. (hello,
how are you? I love you!) para sa mga hindi nakakintindi.Tsk tsk. And here I am
now, preparing for our wedding. Actually I am not the one preparing and doing all
the stuffs. We’ve hired a wedding coordinator to do almost everything since he
doesn’t want na mapagod ako kasi nga buntis ako. Like now, we are scheduled to have
our food tasting sa isang caterer. Supposedly, mamayang hapon pa yun at susunduin
niya ako but it slipped my mind na ngayon pala ang araw ng check up ko kaya pupunta
kami ngayon sa OB ko. I didn’t inform him that I have a check up but I can’t go
alone kasi kabilin bilinan niya na dapat andun siya every check up ko. Kaya ang
gagawin ko ngayon ay pupuntahan siya sa condo niya. Hassle naman kasi na papasundo
pa ako. And yes, alam ko na ngayon kung saan ang condo niya. At alam ko na rin na
may condo pala siya and that he is living alone. These past few weeks ang dami kong
nalaman about him. Things I didn’t bother to know before which I think are not
trivial in our relationship. But in fact it really did matter. Like knowing his
family. Hindi importante sa akin yun dati, but now I realized that it is important.
I’ve already met his Spanish dad kung saan namana ni Oca ang kapilyuhan niya and
his mother who is very charming and graceful and I’ve talked to his sister which is
married to a Spanish royalty kaya hindi ko na met personally kasi nasa Spain but
she promised that she’ll be there during our wedding. Oca also met my family. Of
course, kilala na niya sila Paolo and Phoebus. But Mom and Dad went home during our
engagement party. Nagulat kayo ano? Yes, tapos na ang engagement party namin. Sorry
I didn’t invite you. Kahit kasi ako nasorpresa that there will be an engagement
party. That was a week ago. In short, we will be wed 4 days from now. Ang bilis di
ba? Bakit pa daw kasi patatagalin, eh lumalaki ang tyan ko. Wew! Pagkadating ko sa
building ng condo niya, I smiled at the guard who saluted at me. Kilala na ako
dito. Sumakay na ako ng elevator at bumaba sa Penthouse. Yes, nasa penthouse ang
condo. Oca owned the building. No, his family doesn’t own it. He owned it. Filthy
rich huh! Lately ko na din nalaman yun. I told you, I never bothered knowing
before. Okay, mas mayaman siya kesa sa akin, Pero kung isasama ang mamanahin ko,
mas mayaman pa rin ako. Hahah. Payabangan ba to?  Pagkadating ko sa penthouse I
didn’t knock. Why should I? He gave me a spare key. Alam ko naman na andito siya
kasi nakaleave siya sa office. May amnesia nga di ba? Pag open ko nang door, walang
tao sa living room and sa kitchen. He must be at the garden or sa pool. It’s only
10:00AM kaya impossibleng lumabas yun ng condo. Then I heard laughter coming from
the pool. May mga bisita siya. Bigla akong kinabahan kaya instead na lumabas agad
sa sliding door papuntang garden/pool nagtago ako sa likod ng curtain sa likod ng
sliding door. I know masama ang mag eavesdrop but my instinct told me to do so. At
dahil sa likas na tsismosa ako, I just can’t resist it. I saw the three of them
sitting in the lanai. Tamako, Tamadao and Oca. They are having breakfast. “So Bro,
tuloy na tuloy na talaga ang kasal?”“Ano ka ba naman kambal? Sa tingin mo, aatras
yan? Kung may aatras sa kasalan, si Joanne yun. Kulang na nga lang tutukan niya ng
baril si Joanne at sumigaw ng Pikot eh! Hahahhaha.” Tumawa ang kambal, pero hindi
si Oca. Umiling na ngumiti lang siya. Sh!t! Ang pogi talaga niya. Lumalabas ang
dimples niya pag ngumingiti siya ng ganyan. Sarap kagatin. Kakagigil.“Pare, di pa
rin ba alam ni Joanne?” Anong alam? Anong hindi ko pa alam? Nagising ang curiosity
ko sa sinabi ni Tamadao. “Not yet.”“Kelan mo sasabihin? Paano kung malaman niya?”
“I don’t know, maybe after the wedding.” Ano ang sasabihin niya sa akin after the
wedding? Lalo akong kinabahan sa mga narinig ko.“Pare hindi habang buhay maitatago
mo kay Joanne yan. Eventually malalaman din niya na wala ka naman talagang amnesia.
Are you ready to face the consequences ng ginawa mo?”“Ewan ko bahala na.”
Napanganga ako sa narinig ko. Si Oca? Walang amnesia? Nanghihina ang tuhod ko sa
narinig ko. All this time niloloko niya ako? To think that I considered his
feelings at hindi ko siya sinumbatan sa ginawa niyang pag deny sa akin kasi all
along I thought na wala siyang maalala sa mga nangyari. Yun pala, nagkukunyari lang
siyang may amnesia. What for? Para lokohin ako ulit? Why can’t he be honest with
me? Bakit kailangan niyang gawin yun. Bakit niya ako niloloko? Sa kakaatras ko
nahagi ko ang vase na nasa side table and it fell. Kasabay ng pagkahulog ng vase
ang pagkahulog ng mga luha ko.“Ma’am....andito po pala kayo.” Napatingin ako sa
helper na twice a week lang pumunta sa condo ni Oca and then I looked at the vase
na basag basag sa sahig. Parang puso ko, basag basag and hindi na pwedeng buuin.
Nakatulala kaming dalawa ng helper sa isa’t isa.  Then I heard footsteps na
papalapit sa amin galing garden.“Jo...” I heard Oca said. Pinunasan ko ang luha ko
at nilingon ko silang tatlo. Nakanganga sila Tamadao and Tamako at namumutla si
Oca. At ako hindi makagalaw.“Kanina ka pa ba? Why didn’t you call? Sana sinundo na
lang kita. Manang pakilinis ng kalat.” He said casually. Ang kapal ng mukha. Tapos
lumapit siya sa akin. “Ang aga mo naman Namiss mo kaagad ako?” He grinned at me. In
your face Oca. In your face! Inakbayan niya ako and he kissed me sa cheek. Hinayaan
ko siya. Pero sa totoo lang gusto ko na siyang itulak, suntukin, tadtarin ng bala,
ipabitay, balatan ng buhay, i pluck ang lahat ng buhok sa katawan at halayin . How
could he! Ang kapal ng mukha.“Hi Jo.” Tamadao and Tamako chorused. Mukhang
nakarecover na sila sa shock. “Hi! andito pala kayo. Yayain ko sana si Oca sa OB. I
forgot na may appointment pala ako ngayon. Mukhang nagbabonding kayo ah? Kelan ulit
ang mountain climbing niyo?” I smiled at the two of them.“Baka after na ng wedding
niyong dalawa. Sayang hindi ka na pwedeng sumama.” Then Tamako looked at my
stomach. I smiled at him. “Bakit nakasama ba natin siya sa mountain climbing dati?”
Oca asked innocently and before I could stop myself, nasampal ko na siya ng
pagkalakas lakas. Napa whoaaaa sina Tamako and Tamadao. Namumula ang mukha ni Oca.
Mukhang nagmark pa ang kamay ko sa pisngi niya. Pati ako feeling ko namumula ako.
Namumula sa galit. “Bakit mo ako sinampal?”“Ang kapal ng mukha mo! Alam ko na ang
lahat! Narinig ko kayong tatlo. Alam ko na wala ka naman talagang amnesia. Niloloko
mo lang ako. Palagi mo na lang akong niloloko. Napapagod na ako sa panloloko mo.”
Hindi ko na pigilan ang mga luha ko. Hindi na kasi ako natuto. Feeling ko ako ang
pinakatanga sa mundong ibabaw.  “Ang kapal ng mukha mo! Ang lakas ng loob mong
magsinungaling sa akin. Ano? Ano pa ba ang mga kasinungalingan sinabi mo? Ha? Or sa
lahat ba ng sinabi at ginawa mo, ano ba doon ang totoo? Ha Oca? Why did you have to
lie to me? Bakit mo kailangang lokohin ako?”“Jo...”“Wag kang mag sorry! Wala rin
namang kwenta.” I brushed away my tears. “Jo, I just did it because...”“Wag ka nang
mag explain! Di ko rin naman papaniwalaan at panigurado pagsisinungaling na naman
yan. At wag ka na ring magpakita sa akin! Bwisit ka!”  Then naglakad na akong
padabog papuntang pinto. “Jo, 4 days from now, ikakasal na tayo...”napatigil ako sa
pagbubukas ng pinto ng condo niya. I faced them. Took my engagmenet ring and throw
it at his face. Hindi siya tinamaan. Sayang. “Ayan, pakasalan mo ang sarili mo!
Bwisit ka!” “But we love each other! Yun lang naman ang importante di ba? That’s
the reason why we’re getting married.” He said pleading. Wag mo akong artehan ng
ganyan! Baka bumigay ako. Bwisit!“Oca, love cannot live where there is no trust.
You have to trust me and I need to trust you for our love to prosper. Pero sa
pinaggagawa mo, nahihirapan akong mag trust sayo. And at this moment, I doubt
everything in you, even your love for me.” Lumabas na ako sa condo niya. Hindi ko
na siya tiningnan. Baka di ko kayaning umalis.

A/N: Pero sabi nga ni Bob Ong "Ang tenga kapag pinagdikit korteng puso...
Extension ng puso ang tenga, kaya kapag marunong kang makinig, marunong kang
magmahal..." oo nagmamahal ako, pero ayaw kong makinig, ayaw makinig ng nasaktan na
puso. Kaya susundin ko ang payo ni Bob Ong  na "pakawalan mo yung mga bagay na
nakakasakit sayo kahit pinasasaya ka nito. Wag mong hintayin yung araw na sakit
nalang ang nararamdaman mo at iniwan ka na ng kasiyahan mo.” Pasensiya na idol ko
siya eh.

Ito pa pahabol ni author. “Ano namang mapapala mo kakaisip sa nakaraan at sa mga

pwede pang mangyari? wala ka naman sigurong super powers para maibalik ang
nakalipas na. Dapat matuto kang pahalagahan ang mga nangyayari sayo sa kasalukuyan.
Isipin mo yung ngayon. I-enjoy mo lang ang buhay. Wag kang emo. Hindi ka talaga
magiging masaya kung di mo tutulungan ang sarili mo. Natural lang na makaramdam ng
lungkot paminsan-minsan pero ang pagiging miserable? Wag kang hibang choice mo
yan.” In short. Wag Emo. Okay!? Love you all. Ito ang update na pinahaba lang ng
dahil sa quotes. Nahihibang kasi ang author

=================
Chapter 36

36.Tulala sa isang tabi at di mapakali, ang nakaraan minumuni muni. Di lubos maisip
bakit nagkaganitoooooo Gusto ko nang batuhin ng kutsara ni Kuya Caloy. Di na kasi
natigil ang pagkanta niya at mukhang nananadya talaga siya kasi mukhang natatamaan
ako sa mga kanta niya. Ganito siguro talaga pag brokenhearted ka. Feeling mo lahat
ng emo songs ikaw ang pinapataaman.  Feeling mo ikaw ang pinakakawawang nilalang sa
buong mundo. Gusto mo kasi kesyo naghihinagpis ka dapat maghinagpis na din ang
buong mundo para may kadamay ka. Pagkagaling ko sa condo ni OCa dumiretso na ako
dito sa farm ko sa Batangas. Gusto kong mapag isa. Gusto kong mag-isip. Gusto kong
mag emo. Pinatay ko din ang cellphone ko kasi alam kong hindi ako tatantanan ng
lahat. Masasabi bang nagtatago ako? Siguro. Siguro nga nagtatago ako kasi hindi ko
pa kayang harapin ang katotohanan.  Ang katotohanan na ilang beses na akong niloko
ng lalaking muntik ko nang pakasalan, ng lalaking pinagbigyan ko ng lahat. Baka
naman sabihin niyo din na nagiinarte lang ako kasi nga ginawa na nga niya ang lahat
para lang maging kami. Para maging happy ending ang istorya namin. Naghintay siya
ng walong taon, may cliff diving pang nalalaman, kinutsaba pa ang best friend ko,
at nagkunyaring may amnesia para lang bumalik ako sa kanya. Sasabihin niyo ang
sweet sweet niya.  Wala nang lalaking gagawa ng ganun. AT isa akong big loser kasi
di ko kayang intindihin ang motives ni Oca. Napakaunromantic ko.  But still, the
means doesn’t justify the end.  Maybe yes, I am unromantic, pero sa isang katulad
ko, walang kasing halaga ang tiwala sa isang relasyon.  Ang salitang tiwala para sa
akin ay mas mahalaga pa sa salitang pag ibig.  Madaming relasyon ang nasisira dahil
sa kawalan ng tiwala. May pag ibig nga pero wala namang tiwala. Ano ang saysay ng
relasyon na ganun? Faith is everything in every relationship. Kaya hindi basta
basta na dahil alam ko ang motibo ni Oca ay patatawarin ko na siya kaagad.  Ngayon
pa lang na hindi pa kami mag asawa ay grabeng kasinungalingan na ang naranasan ko
sa kanya, paano pa kung mag asawa na kami? Inaamin ko  na nasasaktan rin ako sa
ginawa ko? Hindi kesyo nagpapakalohikal na ako eh naging manhid na ako. Sino ba ang
may gustong umatras sa kasal? Sino ba ang aayaw sa isang lalaking katulad ni Oca.
Siguro loka loka ka kung aayaw ka. At siguro nga loka loka na rin ako kasi nga
umatras ako. Pero minsan kasi nangingibabaw ang prinsipyo kaysa sa puso. Hindi
dahil sa umiibig ka na puso mo na lahat ang paiiralin mo. Kaya nga nilagay ng Diyos
ang utak sa taas ng puso di ba?  Hindi ko pwedeng lunukin na lang lahat ng
katotohanan at magkunyaring hindi nangyari ang lahat ng nangyari. Oo nga past is
past, pero our past defines our future. Haysss!“Ma’am  ready na po ang pagkain.”
Tumingin ako at ngumiti kay Kuya Caloy. Tumayo na din ako at pumunta sa dining.
Maliit lang ang resthouse ko dito sa Batangas, bungalow type lang  and it is
surrounded by fish pond. Yun ang negosyo ko. Nagtitinda ako ng isda. Palingkera
ako.  Pagkatapos kong maglunch inantok ako ng bonggang bongga kaya natulog ako.
Ganito siguro talaga pag buntis. Antukin.  Mga bandang 5pm nung gumising ako.
Siguro alam niyo naman na kung gaano ka boring ang buhay dito ano? Tulog, kain,
isip lang ang ginagawa. Kaya nga resthouse di ba?“Ma’am may bisita po tayo.” I
looked at the road kung saan nakatingin si Kuya Caloy. And I saw Paolo’s BMW na
papalapit. Sinasabi ko na nga ba at hindi magtatagal pupuntahan niya ako. Si Paolo
lang ang nakakaalam kung nasaan ang lugar na ito. Siya ang kasama ko when I bought
this place. Siya din ang nakaisip ng concept of a fish pond. Kaya no wonder na siya
ang unang pupunta dito. Lalo na at alam nila ang kondisyon ko at hindi nila ako
macontact. Lumabas ako ng living room at hinintay ko si Paolo sa harap ng bahay.
Nag iisa lang siya. Bakit Joanne may ineexpect ka?“Hi sis! Nice place. Gumanda na
lalo.” Ngumiti lang ako and niyaya ko siya sa may gazebo.“Why are you here Pao?”
Alam ko naman kung ano ang sadya niya. Maybe to put some sense into me. “Kumusta ka
na?” He looked at me intently. “Ito. Buhay pa naman.” Naningkit ang mata ni Paolo
at ngumiti ako.“Joanne, kasal mo na bukas. Ano ang plano mo?”“Wala.” Totoo yun.
Wala naman talaga akong plano. “Joanne, malaki ka na. Hindi ka na teenager na
kailangan naming protektahan ni Phoebus sa lahat ng nang-aaway at gustong manakit
sayo. Nabuhay ka na ngang mag isa kaya I believe that you can handle yourself
now.”  Di ba sinabi ko na sa inyong andito siya para sermonan ako?“You know that I
can handle myself. And thanks for your concern.” “You are our only sister. And
ayokong nasasaktan ka. Hindi ako nagsalita nung niloko at iniwan ka ni Dave. Kaya
hinayaan ko na lang si Johann na bugbugin si Dave at hindi na ako
dumagdag.”“Binugbog ni Johann si Dave?” Nagulat ako sa narinig ko. Ang alam ko
hindi na nagpakita si Dave sa akin after kung malaman na  may nabuntis siyang iba
kasi nagmigrate na siya sa States. Siya ang boyfriend ko na pinagselosan ni Oca
nung graduation namin.“Yep, at binantaan na kung magpapakita pa sayo, hindi lang
yun ang aabutin niya. Kaya nagmigrate na sa States ang ulol na yun at sana
maintindihan mo rin kung bakit ganun na lang ka protective si Johann sayo. Pero
hindi si Dave at ang pagiging amazing brother namin ang pinag uusapan natin. Ang
kasal mo ang topic natin.”“What do you want me to say Pao?”“Ano ba ang gusto mong
gawin?” “Gusto kong mag-isip.”“3 days ka nang nag iisip dito. Isn’t it enough? 
Hindi pa ba sapat yun para makabuo ka ng desisyon. A decision that is fair to
everyone. Specially for JC?” Biglang lumakas ng heartbeat ko upon hearing his
name.  “Joanne, you need to decide, wag mong paghintayin ang lahat ng bisita bukas
sa simbahan.” He patted my shoulder at tumayo na. Naiwan akong nakatulala at
sinundan siya ng tingin. Pumasok na siya ng car nang biglang bumukas ang passenger
door. Napatunganga na lang ako upon seeing OCa emerge from Paolo’s car. He looked
like he hasn’t sleep for a month. Medyo mahaba na din ang stubbles niya. Magulo na
din ang buhok niya. Nagkatinginan kami. Ang dungis niya. I flinch. I flinched not
because of his appearance, but because of the emotions I saw on his face. At
nasasaktan akong makita siya ng ganyan.

=================

Chapter 37

37.

He looked at me and I looked at him. Unti unti siyang naglakad papunta sa akin.
Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit ako ang kinakabahan. Namamawis ang mga
kamay ko. Para akong teenager na ipapakilala sa ultimate crush ko.

Nung malapit na siya, he smiled at me sadly. I smiled at him. Maybe, Paolo is

right, tama na siguro ang tatlong araw na pag iisip. Matatanda na kami and I don't
have to be hysterical everytime I see him. We could talk sensibly like two mature
individual.

"Nice place." He said looking around.

"Thanks. Have a seat." Umupo na din ako sa chair in front of him. Nagkatinginan
kami for a while.

"Jo, can we talk?" I just nodded. If we are on a different situation I should have
laugh at him.

"I am sorry if I slapped you and throw the ring at your face." Yeah, I shouldn't
have done that.
"I deserved it. Kasalanan ko naman kasi. These three days made me realized a lot of
things. And I am sorry for lying. I am sorry for betraying your trust. I am sorry
for pretending I have amnesia just to win you back."

"You could win me back without pretending. Hindi mo kailangang gawin akong tanga."
Totoo naman di ba? Although sinabi kong we could talk sensibly, I just couldn't
help feeling biotter dahil sa ginawa niya.

"I am sorry. Naisip ko kasi, how could I win you back if I can't explain the reason
why I denied you. And at that time, hindi pa oras na sabihin ko sayo ang rason.
And I'm afraid I'll lose you if I didn't make a move. I'm sorry again." Tumitingin
lang kami sa mata ng isa't isa. Nalulungkot akong makita siyang nalulungkot and I
am the cause of his sadness. Pero we just couldn't kiss and make up. We need to
settle all our issue first para maliwanang ang lahat.

"Yes, that's the reason why we ended up like this. And until now, I still can't
understand bakit mo ginawa yun sa akin." And I wanted to know the truth. I deserve
to know the truth.

"Yes, Im sorry again. Lahat na lang sorry. Sorry kung hindi ko agad pwedeng sabihin
sa'yo. I can't tell you unless the issue is settled. You see, ABC Company, the
company owned by Yvette's family is our major client. And we needed them. Our
company is on the brink of bankruptcy for a long time. That's why my father wanted
me to assume the post. Although it's not really our interest that is at stake since
our investment in that company is minimal, still my father cared a lot for that
company dahil ninong niya ang founder noon. I denied you that time because Yvette
was there. And once inamin ko that we have a relationship, they would cancel the
projects given to us. They would also inform the other clients and they would all
back out for the reason of unethical business practice and all the other reason
that they could device para lang masira ako at ang company. I can't let that happen
because it would mean the end of the company. Retrenchment of the employees and
absolute bankruptcy. I can't let that happen. My Dad is relying on me to save that
company. And I was only waiting for the contracts to be signed bago ko eexplain
sayo ang lahat."

"But why didn't you tell me kung ano ang rason? Naintindihan ko sana."

"Jo, I can't tell you that the company is on the brink of bankruptcy because you
were working in that company. Your friends are still working there. That
information is confidential. What if it reaches the public? The banks? I'm sorry if
I didn't trust you to keep that secret but I just can't divulge that information to
you."

"Okay. I understand." Pero masakit pa rin na hindi niya ako pinagkatiwalaan. OO

tsismosa ako pero slight lang naman.

"And thank you na hinarap mo pa din ako despite all the things that I have done.
Sana mapatawad mo ako." Bakit ako kinakabahan? He broke our eye contact and looked
down. Why do I have a feeling that something is wrong?
"I was never a perfect suitor, a perfect boyfriend and I will never be a perfect
husband and father. I am far from perfect. I have a lot of flaws. I am not perfect,
I know but I am striving to be the right guy for you. But sadly, I failed in that
aspect too. I screwed it. But even if I screwed everything, that didn't change the
fact that I wanted to marry you.

Joanne, I know I shouldn't be asking this. Pero tomorrow is our wedding day.
Matatanggap mo pa ba ako despite of my imperfections? Matutuloy ba ang kasal natin
bukas?" Oh my God.

"Oca, I never ask for a perfect guy and tinanggap kita kung ano ka. But
tomorrow..." I closed my eyes to prevent the tears from coming. "I'm sorry but we
need to do it right. You deceived me para pumayag na pakasal sayo. I need time. We
both need time to know each other. We cannot commit ourselves to each other for a
lifelong relationship. Hindi naman ako naniniwala sa long engagement but we need to
know each other better for us to decide na kaya na nating mabuhay kasama ang isa't
isa at hindi natin pag sisisihan na nagpakasal tayo. Marriage is a lifelong
commitment." I just hope he understands what I mean. I just hope that didn't offend
him.

"I understand. So that's it then. I'll inform everyone that the wedding is
cancelled. I am sorry kung pinilit ko ang sarili ko sayo. In the first place, I
shouldn't have done that. Naging impatient ako." He laughed bitterly. "I just have
one favor to ask you."

"Ano yun?"

"Please, let our child use my name."

"What do you mean?" Ano ang pinagsasabi niya? At why can't he looked at me? I felt
panic building up on me.

He smiled at me and patted my hand na nakapatong sa table. "I am so lucky to have

met you. You put some sense into me."

"Huh?"

"You are right Jo. From the very start tama ka."

"I am right? In what?"

"Hindi basta basta nagpapakasal ang dalawang tao. There are far more reasons why
two people get married." He laughed again. Bitterly." I really screwed it from the
very start." Tapos sinuklay niya ng kamay niya ang buhok niya. "I realized that
simula't sapul parang pinikot na kita." Then another bitter laugh. Nasisiraan na ba
siya ng bait? "I forced my way into your life. Everything was planned. I never
really thought that it would backfire and it would end like this. It's just that I
love you too much I don't know how to handle it. I've become selfish for wanting
you for myself alone. Nasasakal na pala kita. And yes, we need time. We both need
time. I am sorry again." He stood up. Nakatunganga lang ako sa kanya. Trying to
absorb everything that he said.

"Can I hug you for the last time." The last time? Last time? Nag iinit ang mga mata
ko.

"The last time?" I barely manage to say those words. And then I found myself
wrapped by his embrace. A gentle yet warm embrace. Hindi ko na napigilan na pumatak
ang luha ko.

"I'm letting you go Jo. I'm sorry for all the trouble I've caused you. God knows
how much I love you. Take care of yourself. Take care of our baby." And then he let
go of me. Physically and emotionally. Naninikip ang dibdib ko. Parang di ako
makahinga. Parang dinadaganan ang puso ko. I can't talk because if I dare open my
lips hahagulgol ako.

"I wanted to kiss you, but I'd rather not because If I do, I won't be able to let
go. Don't forget, mahal na..." and his voice broke. "...mahal kita." Hindi ako
makagalaw, I can't even speak. I wanted to hug him pero di ko magawa. I watched
helplessly as he turns his back on me. My tears are also helplessly falling on my
cheeks. I was shocked.

The it dawned on me.

Oca just gave up on me.

=================

Chapter 38

38."Hoy buntis! Tinanghali ka na naman ng gising. Magpapaparlor pa tayo. Ganyan ba

talaga pag buntis? Haysss! Malelate na tayo sa parteeee!" Dakdak ng dakdak si Mari
habang niyugyog ako. Ahhhh! Wala ba talagang konsiderasyon ang mga tao? Hindi ba
nila alam ang buntis ay matakaw sa tulog? Tsss...."Dapat ba talaga akong sumama?" I
looked at Mari  and at my stomach. Medyo malaki na kasi siya. Hindi na ako pwedeng
magpaseksi. 5 months na kasi ang tyan ko. 3 months after naming huling mag usap ni
Oca. The day after kaming nag usap pumunta na siyang Timbuktu. Of all places! "OO
naman! ANo ka ba! Nag promise ka nang sasama sa akin. Wala nang bawian. Kaya tara
na maligo ka na at magbihis dahil malelate na tayo." Dahan dahan akong tumayo.
Nakakatamad naman kasi eh. Napadaan ako sa salamin. I grimaced. Ni hindi pa ako
nagsuklay. Ganito ba talaga pag buntis? Tinatamad sa lahat ng bagay? Hays.... Pero
dahil nga kaibigan ko tong si Mari sinunod ko pa din siya. Pupunta daw kasi kami sa
reunion nila at wala siyang kasama kaya ako ang napili niyang isama.  Hindi ko nga
alam kung saan napunta ang mga jowa niya at ako ang naisipang isama ng babaing ito.
So anyway kahit anong reklamo pa ang gagawin ko wala na rin naman akong magagawa
kasi whether I like it or I like it pipilitin pa din akong sumama ni Mari. After
30 minutes on the way na kami sa venue ng reunion. Nagulat na lang ako nung pumasok
kami sa subdivision nila Oca. Tiningnan ko si Mari and she is smiling. "Mari, bakit
tayo pumunta dito? Saan ba iheheld ang reunion niyo?""Sa bahay ng isang kamag anak
namin.""And they are living here?""Yup." Oh, great. "Ka subdivision nila sina
O....ng mga Cariño?""Ahmmmmm... we're here." And to my surprise tumigil kami sa
harap mismo ng bahay nila Oca. Bahay ng parents niya kasi nga sa condo talaga ang
bahay ni Oca di ba? Bumilis ang heartbeat ko. Parang sumisipa pa ang anak ko sa
tyan ko. Nakikisama? Excited?"Bakit dito tayo pumunta?""Jo, the Cariño's are our
distant relatives. I'm sorry for not telling you. Kasi alam ko naman na di ka
sasama pag sinabi ko kung saan tayo pupunta.  But Tita requested you to come. She
wanted to see the baby." "Mari...""Don't worry." She smiled at me. "We will not be
seeing JC. He is in Timbuktu. Hindi pa siya umuwi. Kaya don't worry. Tara na." Then
lumabas na siya ng car. SUmunod na lang ako kesa sa magmukha akong engot dito.
Kinabahan pa ako pagpasok namin sa gate but my fears eventually subsided when
everyone seemed to mind their own business. Oca's mother greeted me nicely as if
walang nangyari. She didn't even mention her son. Sinabi lang niyang lalo akong
gumanda na hindi na ako nagtaka kasi totoo naman yun. We had a little chat pero
dahil nga siya ang host naging busy din siya. Siya lang pala mag isa ditto kasi
nasa Spain si Tito at siempre andun din si Julia. "See harmless ang party na to.
Hindi kesyo buntis ka eh pagtitinginan ka na ng mga tao. Ano ka artista?""Tsee!
Ikaw kung makalait ka!  Kahit na hindi ako pinagtitinginan di pa rin maiaalis ang
katotohanan na lahat kayo magpapamilya dito ako lang ang hindi.""Ano ka ba! Anong
hindi kapamilya? Eh nanay ka ng isang full blooded Cariño. AT lola niya ang nag
organize ng party na to. Wag ka ngang emo." And she looked at my stomach. UU nga
naman. Napakasmart talaga ni Mari. I am about to drink the juice that I'm holding
nang mapatingin ako sa dako ng gate. The car looked vaguely familiar.  The black
Porsche.  Napanganga ako when I saw him emerge from the driver's seat at lalong
natulala ako  when he opened the passenger door at lumabas ang isang babae. I saw
how they looked at each other. He smiled at her when he opened the door and she
smiled her thanks to him in return. Ohhh !Shit! May ganung moment pa? Humawak ang
girl sa braso niya while he escorted the girl towards us. Towards where his mother
is standing. Sumisikip ang dibdib ko. One look at them and masasabi mo that they
are the perfect couple. Perfect. A description na hindi mo masasabi pag nakita mong
kaming dalawa ang magkasama.

3 months. That's how long it takes him to love another. That's how long it takes
him to get over me and to move on. Hindi man lang siya nagluksa. It is so unfair
because hanggang ngayon nagluluksa pa rin ako while he is smiling with THAT girl.
They didn't even recognized that everyone is looking at them. Looking at the
perfect couple.   Ni hindi niya napansin na nandito lang  ako tumitingin sa kanila,
nasasaktan.  Bull! Gusto ko siyang sugurin  pero may karapatan ba ako? Ako ang
tumanggi. Ako ang umayaw. Ngayon bakit ako ang nasasaktan. Wala aakong karapatan.
Sh!tness!"Jo, I didn't know na darating siya. I didn't even know na bumalik na
siya."  Mari took hold of my arm. Para bang sinusuportahan niya ako in case na
magcollapse ako ngayon dito. I also saw the shock on his mother's face when she saw
them. So kahit Mom niya hindi alam na dumating na siya? I wonder kung gaano katagal
na siyang bumalik.  I even saw his Mom glancing at us. Siguro nga I am a masochist.
I should have left the moment I saw them but no, I can't even take my eyes off
them. Off him. I wanted to come near him. To make sure that it's really him. I
wanted to see him more and I wanted him to see me. To notice me. Pathetic. KSP.
That's me. Pero dahil nga sa masochist ako, I should have been prepared for what
was coming. Pero kahit siguro gaano ka ka prepared sa mga bagay bagay at kahit
ineexpect mo pa ang mga bagay bagay still, magugulat ka pa din kung malaman mo ang
totoo.  And that happened. I didn't prepare myself and I wasn't able to control
myself when I heard him say,"Mom, this is Felize. My girlfriend"Nakakamiss ang
green font color! Parang pinagsakluban ako ng langit at lupa. I didn't even noticed
na nabitawan ko na ang baso ng juice na hawak ko. Nagulat ang lahat when they heard
the glass shattered on the floor. Tumili pa ang iba. I didn't even budge kahit
nabasa ang paa ko ng juice. Everyone looked at me. I didn't care, I can't look at
them because I am only looking at him.  Then he looked my way. Our eyes met.

=================

Chapter 39

39

Our eyes met.

Ang tagal naming nagtitigan. Ang lakas din ng heartbeat ko. Feeling ko
masusuffocate na ako sa bilis at lakas nito. Parang di na nga ako makahinga. Not to
mention na parang nakikisama pa ang baby sa tyan ko. Ninenerbiyos ako na ewan.
Then I saw him smile. Bakit siya ngumiti? May nakakatuwa ba sa pangyayari? Tangna
ka!

Lalong bumilis ang heartbeat ko nung papalapit na sila sa amin. Para akong napako
sa kinatatayuan ko. Oh my God. Feeling ko aatakihin ako sa puso anytime.

"Hi Joanne. Hi Mari!" Hi yourself.

"Anong kalokohan to JC?" I heard Mari hissed. Wala man lang siyang pakialam na
kasama ni Oca ang bagong girlfriend niya. At lalong wala siyang pakialam na
pinagtitinginan kami ng tao.

"What do you mean Mari?"

"What are you doing here? Akala namin nasa Timbuktu ka? Why are you here? At sino
siya bakit kasama mo siya?" Oh my God I can smell trouble. I can sense na
manggigyera itong si Mari.

"Bumalik ako a week ago." A week ago? Isang linggo na siyang andito and he didn't
bother to contact me? Ano yun joke?

"Ah ganun ba? Mabuti naman kung ganun!" Mari smiled at both of them pero halatang
pilit. "Hindi mo ba kami ipapakilala sa kasama mo JC?"

"Of course, inunahan mo lang ako. Felize met Mari, my cousin and Joanne her friend.
Joanne, Mari, si Felize. Girlfriend ko." Her friend? So ngayon I am deduced to
being Mari's friend. Nagulat ako ng biglang humalakhak si Mari. May nakakatawa?
Nasisiraan na ba si Mari?

"Hi nice to meeting you." Felize said sweetly. Okay, I have to admit that she is
charmer. Ngumiti ako and shook her hands.

"Nice to met you too."

"Nice meeting you too Felize." Mari said controlling her laughter. "And where did
you met JC?" At may plano pa atang makipagchikahan ni Mari. Hindi ba pwedeng umuwi
na lang kami? Kasi baka pag tumagal pa kami di ko mapigilan ang umiyak.

"We've meet in Boston while I was off after doing my missionary works." She said
too sweetly. Kainis naman! Bakit ang sweet niya?

"Ooohhhhh....So you're a philanthropist? I adore philanthropist." Kung hindi mo

talaga kilala si Mari you can say that she is serious and very friendly sa
pakikipag-usap kay Felize. But I know better. Alam kong nakikipagplastikan siya kay
Felize. Sa taas pa lang ng kilay ni Mari alam ko na.

"Well, you can say that." And Felize blushed.

"Well, what a coincidence. Kasi my friend here, Joanne is also a philanthropist.

Mapagbigay rin siya, like you." Huh? Ako Philanthropist? Kelan pa?

"Really? Wow! I'm glad that we share the same interest Joanne." Napangiwi ako. What
is Mari up to?

"Yes you have the same interest. In fact, sa sobrang mapagbigay ni Joanne,
binigyan niya ng anak itong si JC. She is having his baby now. See?" She pointed
at my now bulging tummy. LUmaki ang mga mata ni Felize. And Mari have that evil
smirk. "I wonder, ikaw din ba maibibigay mo din yan kay JC? Kasi it seems to me
that JC have this utmost liking for philanthropist like you."

"Mari...." Nagkasabay pa kami ni Oca.

"What?" Sininghalan niya kaming dalawa.

"Stop it." Oca said through gritted teeth.

"Anong stop it? You don't want her to know that Joanne here is pregnant and that
you are the father of her child? Bakit itatago mo kay na may anak ka?" Mari shouted
at Oca. Grabe galit na galit si Mari. I have never seen her this mad. Parang siya
ang niloko.

"Isang linggo ka nang umuwi and you didn't even bother to inform everyone that
you're back?"
"Why should I Mari? Why should I bother to inform EVERYONE of my return? Kung halos
ipagtabuyan na ako bago ako umalis? Surely EVERYONE wouldn't care whether I'm here
or not." Naging seryoso bigla ang pagsasabi niya. Nagpaparinig ba siya?
Pinaparinggan ba niya ako. Sinasabi ba niyang wala akong pakialam sa kanya?

"Stop being bitter JC. Kasi kahit saang anggulo man tingnan ikaw ang may mali. And
you have the nerve to come here bringing that.. that.. girl! In front of your Mom?
In front of Joanne? How dare you!"

"Wag kang mag iskandalo Mari." He said in a stern voice.

"Mag iiskandalo ako kung kelan ko gustong mag iskandalo! Pamilya ko ang mga tao
dito at alam nilang iskandalosa ako. Pero ikaw! Ang kapal ng mukha mo! Hindi ka na
nahiya. Tinulungan kitang mapalapit kay Joanne thinking that you deserve her pero
nagkamali ako."

"So sinusumbat mo sa akin ang mga ginawa mo?"

"No! Hindi ko sinusumbat sayo! Kasi pinagsisisihan ko lahat ng yun. You disgust me
JC. You are disgusting."

"Mari stop it!" I shouted at Mari. Masyado na niya akong pinapahiya. Promise
anytime iiyak na talaga ako.

"Tara na nga! Nasusuka ako dito." Tapos hinila niya ako palabas ng bahay ng mga
Cariño.

Pagdating sa kotse ni Mari, iyak lang ako ng iyak.

"Jo, I'm sorry kung napahiya ka man doon. I just can't control my emotion. Kumulo
talaga ang dugo ko sa ginawa niya. Ang kapal ng mukha. At ikaw naman para kang
namatanda na hindi na makapagsalita at makagalaw dahil nakita mo si JC. Kaya lalo
akong nainis eh. Ngingiti ngiti pa ang walang hiyang yun kasama ang babae niya sa
harap mo. Nakakainisssssssssss!"

"Bakit mo ba kasi ginawa yun?" Singhot! "Napahiya tuloy ako at nagmukha tuloy akong
kawawa."

"Kahit naman di ko gawin yun mukha ka nang kawawa dun! Bakit ba kasi di mo siya
sinampal? Dati naman palaban ka ah? Bakit ngayon iiyak iyak ka dyan?"

"Kasi nasasaktan ako!"

"Hay naku! Ako ngayon ang naiipit between sa tanga kong bestfriend at sa !@#$ kung
pinsan. Tara na nga. Pag isipan natin ang susunod nating move laban kay Juan
Carlos Cariño."

................................................

"Oh, what happened? Bakit namumugto yang mata ng bunso namin?" Have I mentioned
before na dito na ako umuuwi sa bahay namin kasi di nila ako pinayagan na mag isa
ako sa condo unit ko?

"Nothing."

"Hmp!"

"Oh Mari, bakit ang asim ng mukha mo? And bakit namumugto ang mata ni Joanne?"

"Eh kasi nakita niya si JC doon sa reunion?"

"Really? Eh di magkakabalikan na sila?"

"Yun nga eh, may iba nang gf si JC. Grrrr....."

"Really? Interesting. Mas maganda ba kay Joanne?" Natahimik kaming dalawa ni Mari.
Sino ba ang mas maganda? SI Felize o ako? Siguro siya kasi hindi malaki ang tyan
niya samantalang ako mukha na akong butete!

"Siya!"

"Hindi ah. Mas maganda ka pa din."

"Bestfriend kasi kita kaya sinasabi mo yan."

"Kunsabagay." And she smiled. Langya!

"Waaaaaaaa!!!! I hate you Mari."

"Problema nga yan. Tsk tsk."

"Kaya nga eh. We need to think of a way para magkabalikan sila." The three of them
are talking as if wala ako sa tabi nila.

"Yes you are right. Come, doon tayo sa conference room. Kapatid kong pogi,
magpahanda ka ng meryenda kay Inday, tapos kape na rin. Mahaba-habang usapan ito."
"Teka nga! Bakit niyo pa pipilitin yun tao kung may iba nang gusto? Hindi naman ako
pulubi. Kung ayaw na niya di wag niya." They continued walking totally ignoring me.
Pumunta sila sa conference room. Sumunod ako. Umupo sila sa table and after a
while dumating na si Johann at ang sangkatutak na meryenda namin.

"So ano ngayon ang plano?"

"Wala pa nga eh. Sis magsulat ka. Secretary ka ngayon." And Paolo handed me a
notebook and a pen. Ano to? Business meeting?

"Hayaan na nga lang natin sila. Kung ayaw na niya sa akin. DI wag!"

"Yan ba talaga ang ikaliligaya mo? O nagmamartir martiran ka lang? Baka maya maya
maglaslas ka dyan. Ayokong madumi ang bahay. Ayaw kong may nagkakalat na dugo." So
akala ko concerned siya sa akin. Sa bahay pala.

"Bro, of course masasaktan yang sister dear natin. Kita mo naman ang mugto ng mata
niyan. And besides ayaw kong magkaroon ng grumpy pamangkin." At umiling iling pa
siya.

"So what do you want us to do? Bugbugin si Oca?" Oh no! Lumalabas na naman ang
pagkabully ni Johann

"Wag! Sayang ang fes." Sagot ni Paolo tapos tumawa

"So ano ang gagawin natin?"

"Sis isulat mo ang mga suggestion hah."

"Kailangang maghiwalay si Oca at si Felize. Dapat wala silang time para sa isa't
isa."

"Brilliant! But how?" At hinimas himas ni Johann ang baba niya.

Hinimas himas din ni Paolo ang temple niya at si Mari naglalakad. Tahimik ang
lahat at nagiisip.

"Eureka!" Biglang ngumisi si Mari.

"Ano yun?" Paolo and Johann chorused.

"I have a shining, shimmering, splendid idea."

"What?"

Wait and see. Listen and learn. And she took out her cellphone. Tapos
iniloudspeaker niya ito.

"Hello Tita!" She called Oca's Mom?

"Mari, I'm very sorry for what happened a while ago. Okay lang ba si Joanne."

"She's fine Tita. She's resting right now. Naistress ata but she's fine. No need to
worry."

"Bakit ka nga pala napatawag?"

"Tita, you can't accompany Joanne tomorrow to shop baby clothes because you're
sick. You have a headache or something." Anong pinagsasabi ni Mari.

"What? Am I supposed to accompany Joanne to shop for baby clothes? I mean I would
love to do that."

"But Tita you can't. You're going to have a terrible headache."

"What? Why am I going to have a headache? Are you now a fortune teller Mari?"

"Tita look, Joanne is shopping for baby clothes tomorrow and you can't accompany
her. No one could accompany her. And it's dangerous if she go alone so you need to
persuade JC to accompany her. That simple Tita."

"You are telling me that we are going to set up JC and Joanne to have a date? But
Mari, I promised JC that I wouldn't meddle with his personal life. He is going to
be mad."

"Tita, we can't allow JC and Felize to end up together. You've got to help us Tita.
Puhlease..."

"Mari, I can't do that to my son."

"But Tita, you are doing your grandson a huge favor. And for sure he's going to
love and thank you for what you've done to help mend his parents love story."
Blackmail?

"Grandson you say?" I can almost see the eyes of Oca's mom na nagsashine.
"Yes. Grandson. Your only grandson. The Cariño legacy. Ang kaisa isang tagapagmana
at tagapagpalaganap ng apelyidong Cariño." Mari winked she almost giggled. Ano na
namang pakulo to? Nananalaytay ba talaga sa pamilya nina Oca ang pagiging
manipulative?

"But Oca's gonna be mad."

"I know Tita. I know that. But what would you rather bear? The wrath of your son
that eventually will subside because he can't bear being mad at you or not seeing
and not knowing your grandson? And that JC's first son not bearing Cariño's name.
Can you bear that Tita?" She is so like Oca.

"Joanne wouldn't name the child after us?" Now Oca's Mom is threatened. Anong bang
pinaggagawa ni Mari?

"What else do you expect Tita? She's hurt and once her parents found out what JC
had done they are going to bring her abroad and wouldn't allow her and her son to
see all of you." She winked at us.

"Oh my God..."

"Can you allow not seeing your ONLY grandson Tita?"

"Of course not! Okay. I'm telling JC now. But you have to persuade Joanne to come
with him. I won't allow my grandson to bear any other family name other than
Cariño. That's unacceptable."

"I know Tita. I know. I totally understand your feelings. Thanks Tita and buhbye."
And she turned off the phone at nagtitili.

"See that? Isn't it brilliant."

"Brilliant Mari." I grimaced. oh my God. Parang binebenta nila ako at ang anak ko.

"Wag ka na ngang magmaktol dyan. Gusto mo bang lumigaya o ano?"

"Siempre gusto. Pero..."

"Wala nang pero pero. Basta tomorrow gawin mo ang lahat para ikaw lang ang
intindihan ni JC. Apir tayong apat! Ang galing galing ko talaga!" At nag apir sa
kanya sina Johann at Paolo.

"Paano pala kung hindi lalaki ang anak ko?"

"Kung babae, eh di gumawa kayo ulit para lalaki naman!"

=================

Chapter 40

40 I woke up earlier than usual. Hindi ko alam kung bakit di ako makatulog ng
maayos. Parang nenenerbiyos ako na ewan. Para akong teenager na makikipagdate for
the first time sa crush ko. I’ve never felt this way kahit nung kami pa ni OCa.
Hindi naman ako nenenerbiyos nung sinusundo niya ako pag nagdedate kami pero bakit
ngayon, bakit hindi ako mapakali? Our date, este shopping is scheduled at 10Am pero
7AM pa lang gising na ako. I went down sa dining para na rin makapagbreakfast.
There is no use if bumalik pa ako ng higa, di rin naman na ako makakatulog. While
having my breakfast, I saw Johann enter the dining room.“Ang aga mo atang nagising
Jo? Excited?” And he grinned.  I looked at him and rolled my eyes. Bihis na bihis
kasi siya. Or mukhang kararating lang niya. “Ikaw nga mukhang ang aga mong dumating
ah. Saan ka galing at inumaga ka?” Napatigil si Johann sa ginagawa niyang
pagtitimpla ng coffee. “Sa kaibigan ko. Dun ako natulog.”“Kaibigan or Ka-ibigan?” I
should have stopped my mouth from saying those words. The moment na lumabas yun sa
bibig ko biglang nag iba ang timpla ng mukha ni Johann. Nawala ang ngisi sa bibig
niya and his eyes turned gloomy.  Bigla akong nalungkot. Dahil siguro sa kapatid
niya ako  kaya nararamdaman ko din ang lungkot niya or naging uber sensitive lang
ako kasi nga buntis ako.“Sis,  you will be the first person na makakalam kung
magmamahal na ako ulit? That is, kung hindi ka mauunahan ni Paolo. Sa ngayon
asikasuhin mo muna yang sarili mo at alagaan mo ang pamangkin ko.” Then ginulo niya
ang buhok ko. “Pakisabi na lang kay Inday na dalhan ako ng kape sa kwarto ko.
Maliligo lang ako.” And iniwan niya ako sa dining room. Hays, kailan kaya liligaya
si Johann? Dahil sa uber bagal ko nang kumilos ngayon, nakatapos na akong magbihis
ng 9:30 and pagbaba ko ng living room nakita ko si Oca na nakaupo sa sofa  while
talking with Paolo. Biglang lumakas na naman ang heartbeat ko. “O, andityo na pala
siya. Sis ang bagal mong kumilos.” Instead of scowling at Paolo ngumiti ako.
Pagdating ko sa harapan nila tumayo na din si Oca. “Pao mauna na kami.” “Okay.
Sure. Take your time.”“Let’s go.” Tapos tumalikod na siya at  nauna na siyang
naglakad. He didn’t even smiled at me. Ni hindi niya ako inalalayan. Nasasaktan
ako.  Ngayon pa lang nafefeel ko na na hindi magiging enjoyable ang lakad na to,
that this will be a total disaster. Nanlulumo ako. At mas lalo akong nanlumo nung
dumating kami sa kotse niya. He is not using the Porsche. He is again using the
black Fortuner . Tapos binuksan niya ang pinto sa may likuran. “JC ako na lang
dyan. She is pregnant. Dapat dito siya sa harap.” Nagulat ako nung nagsalita bigla
si Felize na nakaupo sa frontseat.“No, it’s okay, Fille. She’ll be fine here. Di ba
Joanne?” Na shock ako sa ginawa niya. Pauupuin niya ako sa backseat? AT my state?
“O-of course!” Dapat lang na makuntento ako di ba? Pinilit lang naman siyang
samahan ako di ba? Kung hindi pa binlackmail ni Mari ang Mom niya di pa siya ngayon
ang kasama ko. Eh di may bonding moment pa sila ngayon ni Felize. Pero kahit naman
kasama niya ako andyan naman si Felize. Kasama pa din namin. Baka nga ako pa ang
magmukhang chaperon.“No JC.  Sa backseat ako uupo.”  And she tried to open the
passenger door pero pinigilan ito ni Oca.“Fille I insist.”“Well, I insist too.” I
insist. Kahit kalian di ko nasabi yan kay Oca. Kahit kalian di ko naipilit ang
gusto ko sa kanya. “No, Felize it’s okay kung sa backseat ako.” Wala namang
mangyayari sa akin kung sa backseat ako di ba? Pwede lang naman akong makunan. Lalo
na kung lubak ang daan. “No, Joanne.  JC, sa backseat ako uupo. Whether you like it
or not. If you will insist that Joanne will sit in the backseat, then fine with me.
Sa backseat kaming dalawa, kaya nga lang magmumukha kang driver namin.” And she
smiled. Nung ngumiti siya, parang nagliwanang ang buong paligid. Pati ang mga mata
ni Oca nagliwanag.  Grabe ang sakit pala ng ganito. Yung parang pulubi ka dahil
lang  sa upuan ng kotse. “Then fine. Joanne sa harap ka.” Tapos umikot na siya
papuntang driver’s seat. Bumaba na si Felize at ngumiti ulit sa akin. She opened
the door for me. Mabuti pa siya naalalang alalayan ako. Masakit pala ang mamalimos
ng attention ng taong mahal mo. Buong byahe tahimik ang paligid. Felize tried to
lighten up the mood but to no avail. She asked me questions about my pregnancy and
I answered in monosyllables. Siguro naubusan na rin ng itatanong kaya tumahimik na
siya. Tapos silang dalawa na lang ni Oca ang nag uusap. From time to time
tinatanong niya ako at monosyllables pa din ang sagot ko. Ayaw ko kasing
makipagplastikan sa kanya. Although, nafefeel ko naman na hindi siya
nakikipagplastikan sa akin, pero hindi ko lang talaga kayang makipagclose sa kanya.
Sino ba ang may gustong makipagkaibigan sa girlfriend ng ex boyfriend mo na mahal
mo pa hanggang ngayon? Ayokong lokohin ang sarili ko. Ayoko na din
makipagkumpetensiya sa kanya sa buhay ni Oca. May laban ba ako sa isang babaing
seksi, mabait, maganda, maputi, matalino, mapagbigay, malaanghel ang mukha at
masarap sabunutan? Tingnan niyo naman ang itsura ko, mukha na akong balyena. Ano
ang laban ko kay Felize? Kahit nga lang ang upuan sa kotseng ito hiniram ko lang.
Hindi naman kasi dapat ito ang upuan ko. Dapat naman kasi talaga nasa backseat ako.
Backseat nga di ba?  Pagdating namin sa mall, parang wala pa din akong kasama.
Kasi kay Felize siya sumasabay. Sumusunod sila sa akin. Eh ako di ko naman talaga
talaga alam kung saan papunta at kung ano ang bibilhin. Malay ko ba e si Mari naman
ang may plano ng lahat. Napansin ko na lang na nasa tabi ko na si Felize at
sinasabayan ako.  Hanggang sa makarating kami sa baby section. Mukhang mas excited
pa si Felize sa  pamimili ng mga gamit ng baby kaysa sa ama ng anak ko. From time
to time Felize is asking my opinion kung maganda ba o hindi, Oo lang ako ng oo. Ang
awkward kasi talaga eh. At napansin niyo na rin siguro simula nung nanggaling kami
sa bahay hindi na ako kinausap ni Oca.  Ayaw ko naman kunin ang attention niya.
Hindi naman ako pulubi. Pero ang sakit talaga ng ginagawa niya sa akin ngayon. Ano
ba ang gusto niyang ipamukha sa akin? After naming mamili ng gamit pumunta na kami
ng cashier. Ibibigay ko na sana ang credit card ko nung naunahan niya ako. “Ako ang
magbabayad.”“I insist. Ako ang magbabayad. Miss ito na.” Tapos binigay niya ang
credit card niya. Kukunin na sana ng cashier ang card.“Miss, sa akin ang lahat ng
yan kaya ako ang magbabayad. Tapos binigay ko ulit ang card ko.” Palipat lipat ng
tingin sa amin ang cashier pati ang ibang customer pati na rin si Felize. Hinarap
ako ni Oca. “Ako ang ama ng bata kaya ako ang magbabayad.” Hindi ko siya pinansin.
Instead kinuha ko ang isang card ko and showed it to the  cashier. Nanlaki ang mata
ng cashier. “I charge mo sa company account ang lahat ng yan.  Pakideliver na din
sa bahay.  Wala ka nang ibang gawin kundi ang mga sinabi ko kundi mawawalan ka ng
trabaho.”  At naglakad na ako palabas ng mall. AYokong gumamit ng impluwensiya pero
pinipilit ako ni Oca. “You own the mall?” Felize tugged me habang papunta sa resto
na kakaininan namin. Ngumiti lang ako.  Naiistress na kasi ako. Nakakainis na ang
mga pangyayari. Ano ang gusto niyang palabasin? “I don't own the mall. My parents
own it.” Pagkaupo namin, Felize excused herself na papuntang comfort room. Naiwan
kami ni Oca sa table. Ni hindi kami nagtitinginan at nag usap. Tapos dumating ang
waiter. Oca ordered for him and for Felize but not for me. Paano ko nalaman? Kasi
yung inorder niyang food alam niyang di ako kumakain noon. Ang gago lang di ba?“Is
that all sir?” “Yes that would be all.” Nagulat ako. Ni hindi pa kasi ako nakapag
order. So feeling niya silang dalawa lang ni Felize and magkasama ngayon at silang
dalawa lang ang kakain? Kung ganun pala ka sagabal ang presence ko sa kanilang
dalawa,  bakit hindi pa niya ako sinabihang lumipat na lang ng table? Or iwan na
lang silang dalawa? Dapat ba talagang ipamukha sa akin yun? Siguro napuno na din
ako. Kasi bigla na lang tumulo ang luha ko. Ang traidor kong mga luha. I tried to
brush it away, pero may tumulo ulit. Shit! Bakit kasi ngayon pa to tumulo?“Why are
you crying.” Sinabi niya yun nang hindi nagtatanong. Parang nang aakusa at parang
wala akong karapatang umiyak sa harap niya. Hindi ba niya alam na nasasaktan na
ako?  “I’m not crying. Napuwing ako.” My voice broke. Bakit ako aamin? Kahit halata
na pwede namang magkunyari di ba? To save some pride? Diniinan ko ng tissue ang
mata ko to stop some pending tears. Ayoko na talaga. Ang sakit sakit na kasi.“Jo, 
Joanne!!” Napatingin ako sa nagsalita. Ang familiar kasi ng boses. “Dave??” Yes, it
is Dave. Naalala niyo siya? Yung boyfriend ko nung college? Yung binugbog ni
Johann?“Ikaw nga!” Tapos tiningnan niya ako from head to foot at tumigil ang mga
mata niya sa tummy ko. Gusto kong itago ang tyan ko pero too late. “How are you?”
Oh di ba parang wala lang nangyari? Parang di niya ako niloko at parang di siya
binugbog ng kapatid ko. “I’m fine! I’m glad nakita kita. You are pregnant. He is
the father?” Tapos tumingin siya kay Oca. Nagkatinginan sila. Tumayo ako. I closed
my eyes and counted to ten.“No.” Napansin kong napatingin si Oca sa akin. “Then
who?” “He..he died. Months ago. Car accident. Nasagasaan sa parking. Nabagok ang
ulo sa pavement. Fatal.”“I’m sorry to hear that.” Tumikhim si Oca. Napatingin kami
ni Dave sa kanya.“Dave, met JC, Mari’s long distant cousin. JC, this is Dave, long
lost special friend.” Nagkatinginan kami ni Oca. Kung nakakamatay ang tingin kanina
pa ako nakabulagta dito. Nag aapoy ang tingin niya sa akin. I don’t care. Masyado
akong nasakatan para maramdaman ang galit ng mga titig niya. “Nice to met you
pare.” Hindi niya pinansin ang kamay ni Dave. “Dave pwede mo ba akong maihatid sa
bahay? Napagod kasi ako kakagala sa mall na to.”

=================

Chapter 41

Chapter 41 Di ako napigilan ni OCa nung sumama ako kay Dave. As if naman may
pakialam pa siya. At ngayon nga, nandito kami ngayon sa kotse ni Dave.“Si Johann ba
ang may kagagawan niyan?”“Ito ba?” He pointed his broken nose. Tabingi na kasi.
Hindi naman yun tabingi dati.He laughed. “OO. Alam mo na pala. Ang gago ko rin kasi
noon eh. Sorry if nagawa ko yun sayo Jo. Hindi ko nga rin alam kung ano ang pumasok
sa isip ko at nagawa ko yun eh.”“Matagal na yun. Let’s forget it. And pasensiya na
rin if nasira ni Johann ang mukha mo.”“I deserved  every bit of it.” Hindi ko alam
kung anong pambubugbog ang ginawa ni Johann kay Dave para umalis si Dave ng
Pilipinas at hindi na magpakita sa akin. Para matakot ng ganun si Dave.“So bakit ka
bumalik ng Philippines?  At kelan ka pa nakabalik?” Masyado ba kong curious? Siguro
ganun naman talaga di ba? Lahat naman siguro ng dating mag bf gusto malaman kung
ano ang kinahinatnan ng mga taong naging parte ng buhay natin dati.“For you.”
Nagulat ako sa sinabi niya. “But it seems that I’m too late.” Tapos pinaandar na
niya ang sasakyan.“What do you mean you came back for me?”  Alam ko naman kung ano
ang ibig niyang sabihin I just wanna make sure na tama ang narinig ko.“I’ve
realized my mistakes now. Alam ko na ngayon kung ano ang pinakawalan ko. I came
back hoping na may babalikan pa ako ...”“Dave...”“I know, Jo. Hinanda ko na rin ang
sarili ko sa posibilidad na wala na akong babalikan. I am willing to accept the na
huli na ako. But seeing you like that. Seeing you being hurt like that, muntik ko
nang mabugbig ang kasama mo kanina. And I wanted to fight for you. You don't
deserve him.”“Dave hindi siya...”“Wag mo nang ideny. I know that he is the father
of your child. And I don’t know why he is hurting you . Hindi na ako dapat
nakialam, pero hindi ko mapapayagan na saktan ka niya ng ganun.” Na touch ako sa
mga sinasabi ni Dave. After all these years he still cared for me. “Jo, kung hindi
niya kayang panagutan ang ginawa niya sayo, ako ang mananagot. Kung hindi niya
kayang harapin ang reponsibilidad niya, ako ang aako ng responsibilidad
niya.”“Dave... what are you saying?”“I will marry you. Hindi ko hahayaang magkaanak
ka na walang kikilalaning ama ang anak mo. I don’t want you subjected to society’s
ridicule.”“Dave, you don’t have to do that.”“But I want to Jo. Let me. Hindi mo
kailangang mahalin ulit ako. Just let me love you again.” Naiiyak na ako sa mga
pinagsasabi ni Dave. If only Oca could be that noble.  “Pag isipan mo Jo. Hindi
kita pipiliting magdecide ngayon.” We drove silently pauwi sa bahay namin. Nabigla
ako sa sinabi ni Dave. It is so sudden that I don’t know how to react. Pagdating
namin sa bahay niyaya kong pumasok si Dave and to my surprise nakita ko sila Paolo,
Johann and Oca na nag uusap sa living room. Biglang tumayo silang tatlo upon seeing
Dave.“So it’s true. Bumalik ka nga. Bakit ka pa bumalik dito? Guguluhin mo na naman
ba ang buhay ni Joanne?” Johann said angrily at Dave.“Hindi. On the contrary, gusto
kong ayusin ang buhay niya. I wanted to marry her. And since patay na rin lang ang
ama ng baby niya, ako ang aako sa responsibilidad na iniwan nito.”“Patay?”  Paolo
and Johann chorused and tumingin sila kay Oca at sa akin. I saw Oca clinched his
knuckles and looked at us angrily.“Aalis na ako Pao, Johann.” And he walked past us
without glancing at our direction. -------------- The next morning hindi pa rin
ako mapakali sa proposition ni Dave. Gusto kong isipin na panaginip lang ang
lahat.“Ma’am Joanne,  naghihintay na po si Sir sa living room.” Kinuha ko ang pouch
ko at lumabas ng room. Check Up ko kasi ngayon sa OB and usually si Paolo or si
Johann ang sumasama sa akin sa OB. Ayaw nilang nagdadrive ako mag isa.   Pagkababa
ko ng hagdan nagulat ako upon seeing OCa na nakaupo sa living room. Nagkatinginan
kami.“What are you doing here?” I asked him sharply after kong  makarecover sa
shock.“I’ll accompany you to the OB.” Tumayo siya at lumapit sa akin.“Hindi na
kailangan. Andyan naman sila Johann and Paolo. Sila naman ang kasama ko pag
nagpupunta ako doon.” Hindi naman kita kailangan doon. Muntik ko nang masabi. Ang
kapal naman kasi ng mukha niyang pumunta pa dito ngayon pagkatapos ng ginawa niya
sa akin kahapon.“No, they can’t accompany you.” And I insist na samahan ka sa
pagpunta sa OB mo.“Hindi na kailangan. I can go alone or Mari could accompany
me.”“Didn’t you hear me? Ang sabi ko I insist na samahan ka. Whether you like it or
not sasamahan kita!” Tumaas na ang boses niya.  Kumulo ang dugo ko. Ano pa ang
karapatan niyang sigaw sigawan ako ngayon? I count to ten to calm myself. Ayaw kong
makipagtalo sa kanya. Ayokong masira ang araw ko. I took a deep breath.  “In that
case, you can go to the OB.....alone.” At tinalikuran ko siya at pumanhik ulit sa
kwarto ko.  Tinawag pa niya ako pero di ko siya nilingon. Pagkapasok ko sa kwarto
ko, I locked it. After a while narining kong kumatok siya.“Joanne! Ano ba! Wag ka
ngang mag inarte. Buksan mo to.” I ignored him. Ako pa ngayon ang nag iinarte?“Pag
hindi mo to binuksan gigibain ko to!”“Umalis ka na! I don’t want to see you. Umalis
ka na!”“Mag usap tayo. Pag usapan natin ang lahat. I don’t want you stripping me
off of my right sa bata Joanne! Anak ko yan.” Yeah. Yun lang ang dahilan kung bakit
pa siya nakikipagkita sa akin. Para sa bata. Wala na siyang pakialam sa akin sa
bata na lang. At ang sakit sakit na ipamukha sayo na andito lang siya dahil sa anak
niya sayo.“I don’t want to talk to you! Umalis ka na!” Ayoko siyang harapin.
Masasaktan lang ako sa mga maririnig ko mula sa kanya. Masasaktan lang ako pag
makikita ko siya. Pag nakakasama ko siya.“Give me the key! Give me the fvcking
key!” I heard him order our helpers. How dare he orders our helpers. Then I heard
the lock click. Nabuksan niya ang pinto ng kwarto ko.“What do you think you’re
doing? Hindi ka na magpapacheck up dahil ako ang kasama mo? You will risk the
health of my baby because of your goddamn pride?” And  I slapped him.“How dare you
say that in front of me sa pamamahay ko? How dare you order my helpers! How dare
you come here and insist na kasama ko sa pagchecheck up ko? How dare you claim my
child as yours and how dare you show your face to me after yesterday. Wala ka na ba
talagang hiya na natitira sa katawan mo?  Ang kapal kapal ng mukha mo Oca. Wala
kang karapatan na guluhin ang mundo ko Juan Carlos!”“Karapatan ba ang pinag uusapan
natin Joanne? Di ba may karapatan ako sa batang yan kasi ako ang ama? And you are
stripping me off of my right to my child. That I cannot allow. Kahit na anong
mangyayari, ako ang kikilalaning ama ng batang yan. At wala kang karapatang
ipagkait sa akin ang bata.”“That is for me to decide Juan Carlos.”“Anong ibig mong
sabihin?”“I am marrying Dave.”“What!?”“Yes. I am marrying Dave. Siya ang
kikilalaning ama ng anak ko.”“You can’t do that.”“Why can’t I?”“Because I am the
father of that child.”“Yes you are the biological father. But Dave offered me his
name. Can you do the same?” I know that his answer could make or break me, but if I
wouldn’t ask that question, hanggang kelan ako aasa? Silence. Hindi siya nagsalita.
Nakatulala lang siya sa akin. I’ve waited for 1, 2 3 to 5 minutes pero walang
salitang nagmula kay Oca.“See? You cannot do what he can do. You can’t even answer
a simple question. Now,  get out of my house.”
=================

Chapter 42

42“Jo, tama na! nakakasama sayo ang pag iyak. Naman oh.  Nakakasama yan sa baby. 5
oras ka nang iyak ng iyak. Ni hindi ka pa kumakain. Alalahanin mo naman ang baby
mo.” Mari caress my back at tried her best na patigilin ako sa kaiiyak.“Ayaw na
niya talaga sa akin Mari. Sa ginawa ko parang nagmakaawa na ako para pakasalan niya
but he didn’t say a word. Umalis lang siya. And it hurt so much. Ang sakit sakit
pala.”“Ano ang nangyayari dito? Bakit ka iyak ng iyak Joanne?”“Hays.” Mari took a
deep breath. “Nabasted kasi siya.”“Anong nabasted? At nino?”“Sino pa eh di ang
dakila kong pinsan. Sinabi kasi ni Joanne na pakakasal sila ni Dave at si Dave na
ang magiging ama ng anak nila. Ayaw pumayag ni JC kaya ask ni Joanne kung
maibibigay ba ni JC ang pangalan niya  katulad ng gagawin ni Dave. Eh hindi sumagot
si JC. Yan tuloy!!!! Hays.. Hays talaga!” “Sis, wag mo na kasing ipilit ang sarili
mo kay JC. May gf na yung tao. Baka mahal niya talaga ang gf niya kaya ganun.”
Inakbayan ako ni Johann para kumalma ako. “Ano na lang ngayon ang gagawin ko?”“Ito
ang blade. Maglaslas ka!” Pak!  Binatukan ni Johann si Paolo.“Pag yan tinotoo ni
Joanne Paolo, babalatan kita ng buhay.”“Ouch. Ngayon alam ko na na mas mahal mo si
Joanne kesa sa akin na ka-share mo sa iisang placenta.”“Ewwww. Gross!” Mari
grimaced“Ipagawa mo na nga lang kami ng sandwich.”“Ayoko nga!” Tapos biglang
nagseryoso ang mukha ni Paolo. At lumapit sa aming tatlo. Tapos tumikhim ng tatlong
beses.  “Jo, biglang kapatid mo, nalulungkot din ako sa mga pangyayari pero wala na
tayong magagawa kung ayaw na ni JC. Tanggapin mo na lang. Kung ayaw niya, wag niya.
AT tandaan mo, kung ayaw, maraming dahilan, kung gusto maraming paraan.”“Tama. At
hindi nakasalalay sa kanya ang buhay ninyong mag ina.”“Tama. At andito kaming mga
kapatid mo at tito ng anak mo para alagaan.”“Isama mo naman ako.”“Pati pala si Mari
na bestfriend mo.”“Kaya wag kang malungkot. Dahil tutulungan ka namin. At gagawin
naming ang lahat lumigaya ka lang.”“Amen.”Oh ayan group hug na! Tapos nagyakapan
kaming apat. Naiiyak ako na natatawa. I am so blessed na andito silang tatlo katabi
ko. Kung wala sila dito baka nga naglaslas na lang
ako. ,...............................................A week after...Felize’s  POV.
Hi! Everyone. I’m Angela Felize Bustamante, current gf ni JC. Alam ko naman na most
of the readers of this story  probably hate me dahil nga parang nakikiepal ako sa
relasyon ng dalawang ito. Pero wala akong magagawa napag atasan lang ako ng author
na mag POV. Ayaw niya kasi ng POV ni JC. Anyway, bago ako magsimula sa aking POV
ipopromote ko muna ang istorya ko nahindi pa nasisimulan ng author. Ang title po
nun ay Tears of Angel. Basahin niyo huh! Thanks.  So, saan na ba ako? Andito ako
ngayon sa opisina nila JC. Office ni JC na naging office dati ni Joanne.  Nagyaya
kasi itong si JC na mag out of town daw kami. At dahil isa akong dakilang gf
siempre pumayag ako.  At napansin ko rin that these few days, he is not his normal
self. Actually, eversince we came back, hindi na siya si JC na nakilala ko sa
Timbuktu.  At hindi naman ako manhid para hindi malaman ang dahilan kung bakit siya
nagkakaganyan. Papahulaan ko pa ba? Alam niyo na siguro kung ano or rather sino ang
nanggugulo sa isip ni JC. Ang sarap nga sabunutan di ba? Dapat tinanggap na niya na
wala na si JC sa buhay niya. Joke lang! Kayo naman! Don’t worry mabait ako. Basahin
niyo ang istorya ko para malaman niyo kung gaano ako kabait. Ayan na naman.
Nadadivert na naman ang istorya. So ito na nga dito na kami nagkita ni JC sa office
niya at ngayon nga pasakay na kami ng elevator pababa ng building. Pupunta daw
kaming Baguio para makapagrelax siya. Siguro nappressure. Give the guy a break. He
deserves it.  Habang nasa elevator, napansin kong spaced out si JC. Spaced out na
naman si JC. Masyadong malalim ang iniisip. Kung selosa siguro akong gf baka nag
away na kami kasi kasama niya ako but his mind is drifting somewhere. Nakakainsulto
yun para sa isang gf di ba? Paro nga dahil sa mabait ako.. ay never mind. Pagdating
namin sa isang floor, may sumakay na dalawang employee. Yung isang employee yun ang
secretary ni JC. Jane ata ang name. Mga magaganda sila. Tapos naggreet sila sa amin
ni Oca. Siempre nginitian ko sila. Mabait ako eh. Pero hindi sila pinansin ni JC.
Spaced out nga di ba? Kaya din siguro ayaw ng author ng POV niya kasi space out
siya. Baka ang laman ng POV niya puro space. Tumawa naman kayo! Joke yun eh! 
“Jane, aattend ka sa kasal?” I heard the other lady talking to her friend. Ang
babaeng nagsalita ay mestiza, matangkad, maputi at auburn brown ang hair. Pwede
ngang pangmodel eh.“Oo naman! Kaibigan natin yung ikakasal tapos di tayo aattend?
Baka kalbuhin tayo nun.” Sagot namn nung Jane na tall, morena and gorgeous.“Oo nga.
Di bali tatawagan ko na lang si Joanne na aattend tayo sa kasal. Tsaka sabi niya
ready naman na daw ang mga damit natin kasi summer naman ang motif.”“Iba talaga pag
mayaman ang pakakasalan mo ano?”“Sinabi mo pa! Ano nga oras ang kasal bukas?”“4PM
daw magsisimula para tamang tama sa sunset. Hay ang romantic talaga! Tagaytay
sunset ang drama nila!”“Oo nga di ba ang sweet?” Nakita kong nakakunot na ang noo
ni JC paglabas namin sa elevator.  At pagsakay namin sa kotse, binagsak pa niya ang
pinto.“Are you okay?”“Yes, I am fine. I’m sorry.” Tapos pinaandar na niya ang
kotse. I noticed na mabilis ang pagpapatakbo niya ng kotse. “JC, I thought we are
going to Baguio. Bakit nasa SLEX tayo?” Sabi ko na sa inyo spaced out siya eh.“I
changed my mind. Sa Tagaytay na lang tayo pupunta.” Tapos bumuntong hininga
siya.“Are you really okay?” Hindi siya nagsasalita. But I can see na nanggagalaiti
siya. Ang higpit ng hawak niya sa steering wheel. Parang takot siya na mawalan ng
control. Natatakot din ako na baka kung ano ang mangyari sa amin sa daan. AT his
state,  I don’t think he is capable of driving safely.“Dahil ba sa narinig mo
kanina? Is Joanne really getting married?” With that, biglang napaswerve ang
sasakyan namin. Tumili ako. Akala ko kasi katapusan ko na. Ayaw ko pang mamatay.
Pero pasalamat na lang ako at walang masyadong sasakyan. Hindi kami nabangga pero
tumigil siya sa gilid ng daan. Pagkatapos nun hinampas niya ang manibela. Tumahimik
lang ako. Ngayon ko lang nakita si JC na ganyan. Parang naiiyak na ewan. Tapos
inihilamos niya ang palad niya sa mukha niya. Hindi ko mabasa ang  pagmumukha
niya.“I’m sorry Fille.” Tapos pinaandar niya ulit ang kotse pero this time mabagal
na ang takbo namin. Baka takot din siyang mamatay.“Do you want  to talk about it?”
No answer. He just sighed. “I really messed up this time Fille. Hindi ko na alam
ang gagawin ko. Naguguluhan na ako. I’m sorry to have confided in you but...”“Bakit
mo ba kasi tinitikis ang sarili mo? I know you still love her. Bakit mo sinasaktan
ang mga damdamin niyo? And  besides magkakaanak na kayo.” Kelan kaya siya
matatauhan. Nahihirapan lang sila ni Joanne dahil sa ginagawa niya.“Fille, I can’t
do that. Hindi ka ba nasasaktan sa mga sinasabi mo? You are my girlfriend yet,
gusto mong magkabalikan kami ni Joanne? Do you really love me?” I sighed.“I do JC.
Alam kong alam mo na mahal kita and I know too that you love me. You care for me
but I can feel that you love her more than you love me. And I am not that selfish
na ipagkait sa inyo ang kaligayahan niyo JC. Ang pagkabuo ng pamilya niyo.” Sheet!
ang bait ko talaga!“Fille...What the!!!” Biglang nagbrake si JC at napamura. Muntik
na din ako masubsob sa dashboard. Salamat sa seatbelt. Paano kasi may isang
sasakyan na bigla na lang tumigil sa harapan namin. Hindi pa kami nakakarecover sa
shock nung bumaba ang apat na lalaking sakay ng sasakyan. They are all wearing
black pero na focus ang tingin ko   sa mga dala nilang baril. Kinabahan ako bigla.
Ito na ba ang katapusan ko? Lord, wag naman po sana. Hindi pa ako nag aasawa at ni
wala pa akong anak. Maya maya tinutukan nung isang guy si JC at pinabubuksan ang
pinto.“Just calm down okay?” Tapos dahan dahan niyang binuksan ang pinto ng kotse.
Nanginginig ako sa takot.  Sino ba naman ang hindi?“JC...”“Everything will be
alright Fille.”“Bumaba ka na dyan Cariño.” BUmaba si JC sa kotse at pinalakad siya
papunta sa kotse na nangharang sa amin. “Paano itong babae?” Pagkasabi nung isang
lalaki , tumalikod yung isa at pumunta sa starex van kung saan pinasakay si JC.
Maya maya may bumaba na isang lalaking nakasumbrero at nakashades at sumampa sa
driver’s seat. PInaandar niya ang sasakyan ni JC.“Saan mo po ako dadalhin? Maawa ka
sa akin.” Tapos inalis nung lalaki ang sombrero at shades niya. “Wala kaming
gagawing masama sayo. Kay relax ka lang Miss...” at tumingin siya sa akin. Hindi ko
lang alam kung sino ang mas nagulat sa amin. Pero sabay na nanlaki ang aming mga
mata.“Angela!!!?”“Johann!!!?”
=================

Chapter 43

43OCA’s POV PInasakay ako sa isang van after kaming harangin ni Fille. Inside I saw
Paolo and Johann at ang iba pa nilang kasama na mga goons. Goons nga ba? Sindikato
ba ang mga kapatid ni Joanne? Mafia? Yakuza? “Hi JC.” Ngumiti at nagwave pa sa akin
si Paolo. Sa pogi ng dalawang to di mo aakalain na mga sindikato sila. “Anong ang
ibig sabihin nito Johann?” Sana naman wag niyang sabihin na murder. Ayaw ko pang
mamatay. Di ko pa nasisilayan ang anak ko. “Kidnapping.” Johann said
seriously.“Kidnapping?”“Kidnapping. According to Mr. Webster, is to seize and
detain or carry away by unlawful force or fraud and often with a demand for
ransom.”  And Paolo laughed.“Bakit niyo ginawa to? Anong gagawin niyo sa akin?
Anong gagawin niyo kay Felize?Ano ang kasalanan ko sa inyo?”“Calm down JC.
Naninigurado lang kami.”“Anong naninigurado?”“Alam mo naman na siguro na bukas
ikakasal na si Joanne at si Dave.” Nagulat pa din ako sa sinabi ni Johann. It’s
different hearing it from the office at iba kung mula mismo sa mga kapatid ni
Joanne.  “Ayaw namin na makakasagabal ka sa kasalang magaganap.” “Paanong sagabal?”
“Baka kasi bigla ka na lang sumulpot sa kasal at ipatigil to. Ayaw naming mangyari
yun. Don’t worry pagkaalis na pagkaalis nila ni Joanne at Dave for their honeymoon,
we will set you free.”“Tama! Kay easy ka lang pareng JC. Wala kaming gagawin masama
sayo. Idedetain ka lang namin for 2 days tapos you are free. Iniisip lang namin
kaligayahan ng kapatid namin.”“Are you sure that she will be happy with Dave?”“Of
course.”  “Sir, paano po yung kasama niyang babae?” Bumukas ang van at sumilip ang
isa sa mga kasamahan nila Johann at Paolo. Nung sinabi niya yun tsaka ko lang
naalala si Felize. Masyado akong nagulat sa kaalamang magpapakasal na si Joanne sa
ibang lalaki na hindi ko naalala si Felize.“Ano ang gagawin mo sa kanya?” “Siyempre
pauuwiin din namin after 2 days. Pahiram muna ng kotse mo JC.” And Johann went out
of the van at pumunta sa kotse ko. Tangna! I never thought that they are capable of
doing this. Pati yung ibang tao nadadamay. “Pare, pasensiya na umabot pa sa ganito.
We just wanted our sister to be happy.” Tumahimik lang ako. Obvious naman ang
sinasabi ni Paolo. I cannot make Joanne happy. Ibang lalaki ang makakapagbigay sa
kanya ng kaligayahan. Matagal ko nang alam yan. Eversince that fateful day na
umalis ako sa farm ni Joanne, narealize ko na na hindi ako ang makakapagpaligaya sa
kanya. Hindi ko pwedeng ipilit ang sarili ko sa kanya. Pride na kung pride but a
man just can’t handle too many rejections. Ilang beses na ba akong nagpropose but
she declined. And then bumalik ang ex-bf niya and after a week they are getting
married.   Hindi pa ba yun sapat na rason para masabi ko na that Joanne didn’t
really want me? I have been stubborn for the past 8 years. Pinipilit kong siya ang
gusto ko at ginawa ko na ang lahat just to have her. I have been a stalker, a
player, a maniac, a user, a liar, an actor at kung ano ano pa just to get her
attention. Just to have her notice me. Maybe, this is the time for me to really
accept the fact that she’s not really meant for me.  I don’t want to go to the
point that I will be begging her to love me. Baka hindi ko na mapatawad ang sarili
ko pag ginawa ko yun. Tangnang kupido kasi yan, bakit ba kasi nung pinana niya ako
diniin pa niya ang sibat para lalong bumaon? “Woah!” My thoughts was interrupted
dahil biglang napahalakhak si Paolo habang binabasa ang text message. “Tingnan mo
nga naman oh! Pagkakataon nga naman. Tsk tsk! JC wag kang mag-alala si Angela..
este si Felize, si Johann na ang bahala sa kanya. Hoy ano pa tinutunganga mo dyan?
Nakakasagabal tayo sa daan.” “Opo sir.” Isa pa ang pinagtataka ko, bakit may mga
tauhan sila Paolo at Johann? May private army sila? Sindikato sila? I heard Paolo
chuckled. AT nagulat ako sa sinabi niya. “Hindi kami sindikato at wala kaming
private army.  Talaga naman. To the highest level ang imagination mo JC.” At tumawa
ulit siya. Nababasa niya ang nasa isip ko?“Hindi ko nababasa! Malakas ka lang
talaga bumulong.” At nagkatawanan silang lahat. Amputs! Bumubulong ako? After mga
isang oras na byahe nakarating kami sa isang bahay na mukhang resthouse. Alam kong
nasa tagaytay pa rin kami. Kasi naman hindi man lang ako piniringan at kitang kita
ko ang daan. Pagdating namin doon, tinuro sa akin ni Paolo ang room ko at sinabihan
ang mga kasamahan niyang bantayan ako. Mga 8 tao ang nakabantay sa akin. Hindi man
lang ako tinali o ano. Basta ang alam ko lahat ng kasama nila may mga baril. At ang
choice ko kung gusto kong tumakas is either tatalon sa bangin or dadaan sa harapan
ng bahay.   Fast forward.... The next day. Tanghali or hapon?. Hindi ko alam kung
anong oras na. Hindi ko na ikkwento ang mga nangyari pagdating namin dito. Kasi ang
alam ko pagdating namin dito pinainom ako ng kape ng katiwala dito sa bahay  at
ngayon lang ako nagising. I was drugged. Tangna. Kaya pala hindi man lang ako
tinali o ano. May plano pala akong patulugin. Takte talaga. Kung hindi pa ako
nagutom hindi pa siguro ako magigising,“Tulog pa rin?” I heard the voice of Paolo
from outside the room.“Oo. Ilan bang sleeping pills pinalagay mo at ganun
makatulog? Akala nga namin patay na eh.”“Sakto lang. Bro, ano ba! Tama na yan!
Takte naman! Malelate na tayo! Mamaya mo na problemahin yang puso mo! May kasal
tayong pupuntahan.” Biglang sumikip ang dibdib ko pagkarinig ko ng kasal. So ngayon
na ang kasal? Ngayong oras mismo?“Wag ka ngang atat dyan Pao! May isang oras pa. 10
minutes lang mula dito ang simbahan.”   “Mabuti na yung maaga! Anong gusto mo tayo
pa ang hintayin ng bride at ng priest?” “Hay naku! Ang kulit! Tara na
nga!”“Eslibhedek! Uchichuwa! Bantayn niyo yang si JC ha! Siguraduhin niyong di yan
nakakaalis hangga’t di natatapos ang kasal. Okay?”“Okay po sir!” “Paggising niya
pakainin niyo. Baka mamatay sa gutom eh.” So the church is only 10 minutes from
here. Biglang bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok sina Johann at Paolo.“O gising
ka na pala JC. Papadalhan ka na namin ng pagkain dito. Dito ka muna ha! Behave ka
muna dito at kami ay may  kasal pang pupuntahan.”“Talaga bang hahayaan niyong
makasal si Joanne sa bakulaw na yun?” Johann cleared his throat while Paolo
suppressed his laugh.“We don’t have a reason to stop the wedding JC. How about you?
Ikaw ba may rason para pigilin ang kasal?” Johann asked me. May rason nga ba ako?
“No. Hindi ko pipigilin ang kasal.” “Okay then. AAlis na kami. Ipapahatid na lang
namin dito ang pagkain mo.” AT lumabas na silang dalawa sa kwarto at umalis. 
Iniwan nila ako sa bahy na yun na naguguluhan. ..... I heard the church bell. By
now, siguro nagsisimula na ang kasal. Hindi ako mapakali. Kanina pa ako paikot ikot
sa room. 10 minutes from here? Pwedeng pwedeng takbuhin. Mahigit isang oras na lang
Joanne will change her name. When I was in college I used to write her name
alongside mine. Joanne Phoebe Z. Cariño. Bagay di ba?   Pero sa ngayon mukhang
malabong mangyari kasi iba ang papakasalan niya. Joanne Phoebe Z. Madlangpeople.
Ang bantot.  Pero hahayaan ko ba? Ganun ganun na lang ba yun? Kaya ko ba talaga
siyang I give up ng ganun ganun na lang? Hahayaan ko bang ibang tao ang
kikilalaning ama ng anak ko? Can I live with that? Makakaya ko bang makita siyang
ibang lalaki ang nakayakap sa kanya? Sh!t! Pero paano kung ayaw niya talaga sa
akin?  Corrs: don't let go oca please  Yellie: Wtf Oca?!   Veejay: Hala sige Oca,
magsoul searching ka. Haha. Hanapin at buoin mo ulit ang sarili mo na nawala dahil
nilamon na ng pagmamahal mo kay Joanne ang buo mong pagkatao. Pero! Wag mong
kalimutang bumalik.Tapos eto naman kasing si Oca napakadaming pakulo sa buhay. Hayy
sana naman sa ending magkaayos na kayo, kahit dun na lang.  Milkagirl: bakit ganun
oca? naghintay ka ng 8 years at nagawa lahat ng kalokohan sa mundo para lang makuha
si joanne pero ilelet go mo na lang siya basta basta?Raice: aagfksafhk! Kainis ka
Oca! Bakit ka sumuko? Ang gusto lang naman ni Joanne ay time. Pero di naman ibig
sabihin nun e it's over na. Ang slow mo naman Oca e! Pssh.Xopaw16 (sorry sis
nakalimutan ko name mo.):aww .. oca my labs naman .. time lang daw kelangan ni
joanne oh .. wag kang mag give upj.s.y: Oca! How could you...!?!? Huhu, bat ka na
gumive up  ? Oca, di pa huli ang lahat. Bawiin mo, please!  Janee_bravo:Miss ko na
ang Oca na super love ko.Hari nawa'y magbalik siyaRegiereg:Ha! take that Oca! Pero
nga naman nasasaktan rin naman si Oca sa nangyayari ngayon at kahit noon. Sus
kayong dalawa tigil tigilan niyo nga yung pride niyo.Altamira:UGH! Oca, nakakainis.
:[ Bakiiiiiit!? Wawa naman si Joanne. Bahala ka, pag ikaw..... Ikaw rin
magsisi.Naiadde:HAHA. That's what you get Oca! Sino bang nag give-up? Di ba ikaw?
Tapos babalik balik ka ngayon.     Kung hindi man ipangalan sa'yo ni Joanne yung
anak nya deserve mo yun. Kasalanan mo yan. Hindi naman sinabi ni Jo na hindi ka na
nya mahal e, naguguluhan lang sya nun pero pinili mong umalis. Kung hindi mo kaya
yung condition ni Jo, mabuti pa ngang si Dave nalang ang kilalaning tatay ng anak
nya.  At least si Dave marunong maghintay at mahal talaga si Jo.   Sweetmit08:Ayan.
Suffer the consequences Oca.   Simple lang naman ang dapat mong sabihin kay Joanne
eh, "I love you. Will you marry me?"Tapos na problema mo. Kaso pareho kayong
mapride. Wala kayong mapupuntahan niyan.   Jane, sexytary:Holy crap Oca. Just go
marry Felize nang matigil na ang kalokohang to!Joke lang. Suyuin mo kasi! Wag mong
daanin sa dahas! Kakaloka ka.Devil jazmin: oca ano ba?? your such a stupid
@s$hole.. .grrrr!!! i hate you!! kung dati, i love you so much now i loathe you!!
grrr.. nakakainis ka na talaga... .Yanyan:Oca, I hate you! Ano to: "I’m letting you
go Jo. I’m sorry for all the trouble I’ve caused you. God knows how much I love
you. Take care of yourself. Take care of our baby. "  ( Nakaasar ka! Gusto kitang
sabunutan! HETCHU!Oca, anong friend
ka dyan! Nakakaasar ka talaga! Tumataas yung BP ko dahil sayo! Na-ffrustrate ako!
>.<Iris: Baket banaman kasi kailangan pahirapan ang mga sarili natin? Alam naman
natin o kayo na gusto nyo naman ang isa't isa tapos nagiinarte pa kayong may gf
yung isa ikakasal yung isa? Aba mga pitung put pitong pitung tupa naman oh.
Naglolokohan lang ba tayo dito?Princesszaii: Oca tama si Felize! love mo pa sa
Joanne kaya ka ganyan. pinapahirapan pa kasi sarili e. HAHA,   Lyssapearl:Oca naman
eh! Sana naman cnagut mu cya nde yung sinasakatan mu! mahal mo naman c Joanne,
mahal ka din nya! ampf ka naman eh! para kang ewan  Mauunahan ka pa ni Dave,,  nu
byan.. kelan lan glit ako sau ah  ay nde! galit pa din ako!!!!Xhalve017:”waah~
update na pu. .ate lily. .hehe. ,  excited na talaga me. .hehe. .Author: Oca, wala
na akong sasabihin nasabi na nilang lahat. Nahirapan pa nga ako sa pagbackread mula
chapter 37. (pasensiya na kung yung sa iba hindi ko na sinama. Sobrang daming
comment kasi) So ikaw na ang bahala kung ano ang gagawin mo. Basta ito ang
pakakatandaan mo, walang loser na bidang lalaki sa mga stories ko. And with that,
I went out of the room at tumakbong papuntang front door. Mabuti naman at wala ang
nagbabantay, saan kaya sila? Teka, bakit ko pa ba alalahanin yun? Baka mahuli pa
nila akong tumatakas. Pagbukas ko ng main door mabilis akong tumakbo papuntang
gate. Nung bubuksan ko na ang gate.“Hoy saan ka pupunta!” Tapos nagpaputok siya.
Tumakbo pa din ako. Bahala na kung mamatay man ako, mamamatay rin naman ako kung
magpapakasal sa ibang lalaki si Joanne. “Mga pre habulin natin. Pag nakatakas yan
at nagulo ang kasal yari tayo sa kambal.” Tapos nakita kong nagtatakbuhan sila para
habulin ako.“Barilin na lang natin pre.”“Wag! Sayang ang fes! At sabi nila kambal
illegal detention lang daw, hindi daw murder” Mga 5 minutes na akong tumatakbo nung
makita ko ang isang building na parang maliit na chapel. It was decorated by
flowers. Alam kong iyon na ang simbahan na sinasabi nila Johann kaya binilisan ko
pa ang takbo. Hinihingal na ako. Nang makarating ako sa tapat ng pinto ng chapel,
napatigil ako. Lumingon ako sa mga humahabol sa akin. Tumigil din sila sa di
kalayuan. Tiningnan ko ang loob ng simbahan. Kakaunti lang ang guest. Less than a
hundred. Then my eyes focused on the two individual sa harap ng altar. Nakaupo
silang dalawa at nakaharap sa pari. The girl is wearing an all white gown. Sumikip
bigla ang dibdib ko.  Then I heard the words that almost killed me.“...as your
lawfully wedded husband, for better for worse, for richer for poorer, in sickness
and in health, till death do you part?” Hindi ako makahinga. Naninikip ang dibdib
ko. Parang hinihiwa. Parang feeling ko mamamatay ako anytime.“Yes, Father
I...”“Itigil ang kasal! Tangna!” I shouted as loud as I can. Parang slow motion
napatingin ang lahat sa akin.

=================

Chapter44

44.

"Itigil ang kasal! Tangna!" I shouted as loud as I can. Parang slow motion
napatingin ang lahat sa akin.

Tapos narinig ko ang mga bulung bulungan!

"Anong ibig sabihin nito? Bakit nandito ka?" I heard Johann shouted.

Hindi ko siya pinakinggan. Kailangang hindi matuloy ang kasal. Hindi ako
makakapayag na sa ibang lalaki magpakasal si Joanne. Hindi ako makakapayag na
bantot ang pangalan na dadalhin niya.

"Jo, I looked at the girl na nasa altar. Hindi pa rin siya nakaharap. Please....
You can't marry him. Hindi ka pwedeng magpakasal sa isang bakulaw. Hindi ako
makakapayag! Father, hindi mo sila pwedeng ikasal! Ako ang ama ng batang dinadala
ng bride. Sa akin siya dapat magpakasal."

"Hijo, hindi rason ang pagbubuntis ng babaeng ito para kayo ang magpakasal. Kung
nagmamahalan sila..."

"Hindi nga sila nagmamahalan father. Kami ang nagmamahalan. Nakikiepal lang ang
lalaking yan. Kararating niya nga alng tapos nakikiepal pa!"

"Jo! Magpapakasal ka ba talaga sa bakulaw na yan? Sorry. Sorry na kung nasaktan

man kita. Sorry if I have been a jerk. Gagawin ko ang lahat patawarin mo lang ako
at wag ka lang magpakasal sa bakulaw na yan. Hindi ako papayag na ikasal ka sa
ibang lalaki. Hindi ko kakayanin Joanne. Mamamatay ako. Please, parang awa mo na.
Hinding hindi na ako magsisinungaling sayo, susundin ko ang lahat ng gusto mo.
Promise. Kahit hindi mo ako mahal. Hayaan mo lang na mahalin kita. Kayo ng anak
natin. I love you so much, hindi ko kayang mawala ka. Pleaase Joanne!" Hindi ko
namalayan na nakaluhod na ako sa sahig and tumutulo na ang luha ko. Pero kahit
ganito na ang itsura ko wala pa din akong pakialam.

"Kung ayaw mo talaga sa akin, kung ang lalaking yan na ang mahal mo, sige papayag
na akong magpakasal kayo, pero sana isipin mo muna. Pero kung buo na talaga ang
loob mo na magpakasal sa kanya, sabihin mo lang sa akin. Aalis ako ngayon din sa
harap mo at hahayaan ko na kayo. Sabihin mo lang na yun ang gusto mo. Sabihin mo
lang na siya na talaga ang mahal mo at hindi mo na ako mahal. Kahit gaano kasakit
tatanggapin ko. Mahal kita eh. Mahal na mahal..." I suppressed a sob. Hindi ko
akalain na ganito kasakit pala. Hindi ko akalain na ganito pala mabaliw sa pag
ibig.

"Father proceed with the ceremony. Hayaan mo na siya." I heard Joanne say to the
priest.

"Nooooooooooo!!!!!" Tumayo ako bigla at akmang susugurin sila Joanne sa altar nung
may nagsalita.

"What a scene, Oca. You don't have to do that you know." Napanganga ako upon seeing
her emerge from the front row. Not wearing a wedding gown but wearing a purple
gown with her bulging tummy. She is walking gracefully towards me. She is smiling
yet there were tears in her eyes. Gusto ko siyang takbuhin at yakapin pero
natutulala ako sa kanya. Kung hindi siya ang ikakasal, sino ang nasa altar?

"Kailangan ba talagang mag iskandalo?" She is still smiling. I can't believe it!

"Hindi ikaw ang ikakasal?"

"Nope."

"Kung hindi ikaw sino??"

Then tumingin sa akin ang nasa altar.

"Hi Sir JC." Bungisngis ni Anya!

"Anya?"

"Hi future brother in law. Got you there!" And he winked.

"Paolo?" Tapos tumawa ang dalawang ikakasal. Pati ang pari tumawa. Pati ang mga
guests tumawa. Pati si Joanne tumawa. Pati ata ang mga ibon sa paligid tumatawa.
Kinamot ko ang ulo ko. Damn!

"Did I just make a big fool of myself in front of everyone?"

"Yes you did. Pero wala namang nakakahiya kung gagawin mo yun ng dahil sa pag ibig.
Hindi naman masama kung magpakatanga minsan dahil sa pag-ibig." My heart swell
with what she said. Niyakap ko na lang siya bigla. She hugged me too. Then I heard
her sniff.

"Oh bakit ka umiiyak?" Hinarap ko siya sa akin and brushed her tears.

"Wala lang. Ang gago mo lang kasi. Kaya mahal na mahal kita eh." Tapos humagulgol
siya bigla sa harapan ko. Niyakap ko lang siya.

"Awwwwww!" I heard the guests say.

"Tara na nga! Nakakahiya na tayo. Father ituloy mo na ang kasal. Sorry, wrong
wedding." Tapos nagtawanan lahat.

"Saan tayo pupunta?"

"Sa detetntion cell ko. Idedetain din kita. Ikukulong kita sa puso ko at sa buhay
ko. Para di ka na makawala."

"Ang cheesy mo na!" She said half, crying, half sobbing and half laughing.

"Mahal kasi kita."

=================

Epilogue

EpilogueForever's Not ENough

If I would have to live my life againI'd stay in love with you the way I've
beenYour love is something no one ever can replaceI can't imagine life with someone
else

Naglalakad pa lang ako sa aisle ng simbahan, tumutulo na ang luha ko. Kasabay ng
paglalakad ko kinakantahan ako ni Sarah Geronimo ng Forever’s Not Enough. Si Oca
ang pumili ng kantang yan. Dahil daw ang kantang ang nagsisymbolize ng pagmamahal
niya sa akin. Alam ko ang cheesy  pero ganun naman talaga di ba? Kung nagmamahal ka
wala kang pakialam sa mundo. Kung ano man ang sabihin ng ibang tao. Kahit nga
magmukha ka nang tanga, wala ka pa ring pakialam. Lahat nga siguro ng taong totoong
nagmahal ay nagiging tanga (ang slight lang ha, ang tolerable). Hindi na
maipagkakaila yun. Siguro nga hereditary ang pagiging tanga sa pag-ibig. Isipin mo
na lang ang parents natin. Nung pinili nila ang isa’t isa, wise decision ba ang
ginawa nila? Masasabi ba nilang perfect ang mga partner nila ngayon? Wala bang
flaws? Perfect ba ang pag uugali? Di ba hindi naman? Pinili nila ang partner nila
dahil sa kanila sila sasaya. They have accepted all the flaws and weaknesses of
their partner because only their partner could make them happy. Yun naman talaga
ang hinahanap ng lahat ng tao. Ang kaligayahan. Hindi abundance of everything,
hindi highranking position at lalong lalong hindi world peace. Ang hinahanap ng
lahat ng tao ay happiness. Sh!t parang commercial lang.    Hindi mo pwedeng sabihin
na hindi ako magmamahal ng lalaking may ganitong ugali, may ganyang bisyo, dapat
ganito siya at ganyan. Sa pagmamahal, walang standards at kung may standards ka man
naiiba yun pag nagmahal ka ng totoo. Dati ayaw ko kay Oca dahil mayabang, presko,
rough, playboy, happy go lucky, bossy, antipatiko, suplado, ungentleman, walang
modo, manyak, mukhang hindi nagseseryoso at mukhang walang sense of responsibility
at minsan tatlong araw na hindi nagcshave. Pero ano? May standards changed. And
now, mahal ko siya dahil siya ay si Oca. No more no less. I accepted his flaws and
weaknesses and loved him for that.  Pag nagmahal ka,   your standard will change to
adapt the character of the person you love and soon you realized that that person
is the perfect guy for you. Acceptance.

I promise, I will share my life with youForever may not be enough it's trueMy heart
is filled with so much loveI feel for youNo words can say how much I love you so

Tumingin ako sa lalaking nakatayo sa harap wearing a 3-piece suit. That guy waited
for me for more than eight years. Sabi nga niya, he may have his share of women,
even bedded most of them but only me captured his heart. Naghanap siya ng iba pero
hindi nahanap ng puso niya ang fulfillment kasi iba ang sinisigaw nito. Marami ang
nangyari sa walong taon na paghihintay niya. Siguro sasabihin ng ibang tao na ang
tagal naman na paghihintay yan. Bakit siya nagtiis? He could have choose other
women which is so much easier for him but still he choose to wait. For me.
Patience.

And if forever's not enough for me to love youI'd spend another lifetime baby, If
you ask me toThere's nothing I won't doForever's not enough for me to love you so

I brushed my cheeks as another batch of tears fall. Ako lang ata ang bride na
naglalakad pa lang sa aisle, gabalde na ang luha. But I just couldn’t help from
crying. Crying and smiling at the same time. Crying and thanking God because he
gave me Oca. Because He gave us another chance. Because after all the hardships
that he’d been through he still choose me. Am I not lucky? No I am not lucky, I am
blessed because Oca is a blessing. A gift. Because he have proven that there’s
nothing he won’t do just to show his love for me. And I love him for loving me that
way. Appreciation.

They say tomorrow seems so far away, And now we see that everything can changeMy
love for you gets stronger as tomorrow comesI know this love will standThe test of
time.

Nung nasa harapan na namin siya, We just looked at each other and smiled. It’s as
if we are telling each other that  this is it. Pagkatapos ng lahat, ito na tayo. We
maybe unsure of the future that awaits us but we are sure that we are going to face
it together. We just have to stick with each other and never let go. Faith and
Trust.

And if forever's not enough for me to love youI'd spend another lifetime baby, If
you ask me toThere's nothing I won't doForever's not enough for me to love you so

“Juan Carlos, take care of our daughter and our grandson. We now entrust them to
you.” My Dad said while handing my hand to Oca. Naiiyak na naman ako when Dad and
Mom kissed me and shook Oca’s hand. I never thought that getting married would be
this tearful. Pinisil niya ang kamay ko when he took it and bring it to his lips. I
will never get tired of loving this man.

For you, there's nothing I can't doAnd never will I ever goForever's not enough to
love you soBut if forever ends one dayI promise youI'll stay to show youThat my
love will never end...

I will never allow you to cry that way again. If you do, it’s because of
happiness. Bulong niya sa akin nung papalapit na kami sa altar. You are already
doing that. We smiled at each other as we faced the priest that will bind us
forever.

And if forever's not enough for me to love youI'd spend another lifetime baby, If
you ask me toThere's nothing I won't doForever's not enough to love you soAnd if
forever's not enough for me to love youI'd spend another lifetime baby, If you ask
me toThere's nothing I won't doForever's not enough for me to love you so.

Ahem, ahem, ahem. Everybody laughed nung tumikhim si Oca at kinuha ang microphone.
We have just finished exchanging our  wedding vows and Oca wanted to say something.
Hindi ko alam kung ano ang pinaplano niya basta ang alam ko lang nakangisi siya.
Yung nakakalokong ngisi niya and by the looks of him, he is up to something. Babe,
kung nakakalimutan mo may kontrata pa tayong hindi natatapos. Biglang lumaki ang
mga mata ko sa sinabi niya. At may utang ka pang 50,000 pesos sa akin. Tapos tumawa
siya ng malakas. Kung mararapatin mo, I would like to entend that contract,
however, I made some changes to it and I hope you would agree. He winked at me and
took a piece of paper from his breast pocket. These are the changes,

‘Article 4. Love is not only during the fertile period of the employer. Beyond that
date, the employee could not demand for a love anytime.’

Tumawa ang mga guest namin. Ang gago talaga ni Oca kahit kelan. Pati ba naman ang
kontrata namin inuungkat.

‘Article 8: The employee cannot enter into a relationship with other girls on the
duration of the contract. Doing so, will result to the dissolution of this
agreement and the employer have the option of not paying the employee or paying him
in partial based on her generosity.’ ‘Article 9: As payment for the employees
services, the employer could bear him children and love him completely.  In
return,  the employee  promised to love and serve the employer unconditionally.’
‘Article 10: This contract has no expiry.’

Pumalakpak ang mga guest pagkatapos ng kacheesyhan ni Oca. Pati ang priest
napapangiti sa kanyang kalokohan.  Agree? May magagawa ba ako? Wala. And he
grinned. He then suddenly pulled me and kissed me. Nagpalakpakan naman ang mga tao.
“Ehem, ehem. Hindi pa tapos ang kasal.” Father naman. Formality na lang yun. Kita
mo naman may anak na kami na inip na inip na sa tagal ng ceremony. And he pointed
at baby JP na umiiyak habang karga karga ni Mari. He is now 3 months old. Hinintay
muna namin makapanganak ako bago kami magpakasal. Ayaw kong magmartsa ng lumulubo
ang tyan. “O siya siya. I now pronounced you husband and wife.  You may now kiss
the bride.” And he willingly obliged. Mindless of all the guest. We stared at each
other. Mahal na mahal kita Joanne Phoebe Zamora Cariño. Kahit ilang walong taon pa
ang hihintayin ko, maghihintay pa rin ako para sa'yo. Thank you for loving me back.
I love you too Juan Carlos Cariño. Thank you for patiently waiting and loving me.
And my heart just couldn't help but swell with love for this man.

End

Maraming maraming salamat po.