Rama sareng Lesmana balik ka tempat Shinta, tapi aranjeunna henteu mendakan Shinta.

Rama : Adinda Shinta, anjeun dimana?

Lesmana : Kak Shinta...!
Rama : Adinda Shinta..!
Lesmana : Abdi tos nitah Shinta cicing di bunderan saméméhna, pasti Shinta tos
ngalanggar.
Rama : Ah, gawat... Shinta dina bahaya.
Lesmana : Kak Rama, hayu enggal urang mendakan Shinta!
Rama : Ok, abdi tos hariwang kana kaayaana Shinta.

Dina perjalanan, aranjeunna papanggih sareng Jatayu anu terluka parah. Rama ngacurigaan
Jatayu anu tos nyulik Shinta. Sabari emosi Rama rék ngabunuh Jatayu, ngan Lesmana tos
berhasil ti heula. Tina katerangan Jatayu, aranjeunna tos apal nu nyulik Shinta téh nyaéta
Rahwana. Tos nyaritakeun éta, ahirna manuk garuda ieu téh maot. Rama sareng Lesmana
angkat ka karajaan Dasamuka. Satengah jalan ngalangkungan, aranjeunna papanggih jeung
Hanuman, monyét bodas. Hanuman gaduh masalah sareng kulawargana. Rama téh tos
ngabantosan Hanoman ngabéréskeun masalah anu dialaman ku kulawarga Hanoman. Kusabab
éta si Hanuman téh ngarasa utang budi ka Rama, ku kituna Hanoman daék ngabantosan Rama
milari Shinta.