NERI, NADEEN S.

BS FIL III-A

A. Sagutin ang tanong

1. Ano-ano ang katibayang tinukoy ng may-akda sa halaga ng pagsasalin sa kamalayang Panlipunan?

Sang ayon ka ba rito? Pangatwiran.

- Ang katibayang tinukoy ni Reynaldo T. Candido, Jr. sa halaga ng pagsasalin sa kamalayang

Panlipunan ay lahat tayo’y nagsasalin sa araw-araw nating pamumuhay. Maging sa pag-iisip ay
nagsasalin na rin tayo. Bago pa man natin sambitin ang isang pahayag, mapapansin nating maraming
pagkakataong iniaangkop natin ang ating sasabihin ayon sa kung sino ang kausap at sa konteksto ng
usapan. Sang ayon ako rito dahil mahalaga ang gawaing pagsasalin sa buhay ng tao. Ang halaga nito ay
pinatunayan at patuloy na pinatutunayan ng lawak o saklaw ng naging epekto nito sa ating buhay noon
hanggang ngayon. Sinasabing walang mag-aaral na “mahina ang ulo” sa maabilidad na guro. Itong
abilidad na ito ay waring isang gawaing pagsasalin, sa isang banda, sapagkat may mga hakbang na
ginagawa ang guro upang makapagturo nang maayos: inililipat niya sa ibang salita (na mauunawaan ang
mga mag-aaral) ang isa pang salita (na maaring gumamit ng mga salitang hindi pa nauunawaan ng mga
mag-aaral). Kaya nga kung tutuusin, ang pagtuturo ay isang gawaing pagsasalin.

B. Nasa ibaba ang bahagi ng maikling kuwento ng “Look for Dancing in the Streets” ni Bienvenido N.
Santos (Manila: Book Mark, 1967). Isalin ito gamit ang mga hakbang na iminumungkahi ni Marilyn
Gaddis Rose, at ipaliwanag ang mga hakbang na iyong pinagdaanan sa pagpapasyang isinaalang-alang sa
pagsasalin.

In Sulucan, and Palomar, it was better yet. The streets leading to the chapel were lined with
vendors selling sman, puto bumbong, empanada, and cuchinta, true Christmas fare. What if the cake
stuck to the roof of your mouth and you had difficulty washing it off with tea and you had to turn away
from the pretty girl laughing at you while you stuck your finger quickly to remove it, and the pie hard
brittle crusts heavy with lard that stained your shirt front? It was all, right, your girlfriend enjoyed it, and
the walk in the half-dark streets towards the church was precious memory: elbow that brushed against
softness, accidentally, fingers that held for a moment, eyes that sparkled, saying wondrous things. The
night held meaning; it put a glow somewhere inside, and that made a difference, you forgot past
seasons of deprivation and hunger.

Among them, I felt alien. I was the strange one. All year I had lived in a mansion among the rich
and now I came to them with a shy smile, what was I doing there on the chill night? My sister worried
about me. Could I sleep on the floor? Go home, Pedong, go back to the Villa before the night is over. I
went in for a lot of teasing. There was a girl with bright round eyes and long black hair, who was talking
with a young man when I arrived. Now she left him and came to me, offering me bibingka.