ΑΠΡΙΛΙΟΣ 4!!

ΑΓΑΘΟΠΟΥΣ & ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ Δ !!

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΓΑΘΟΠΟΔΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

 Εις το· Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχους στ’ , και ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ’
του Τριωδίου ή του Πεντηκοσταρίου και γ’ των Αγίων.

Ήχος α’ . Των ουρανίων ταγμάτων.

Της θεϊκής ξυνωρίδος άθλα και σκάμματα, ενωτισθέντες πίστει, προς τον όμοιον
ζήλον, πτερώσωμεν τας φρένας Χριστόν εκτενώς, δυσωπούμεν και λέγοντες, ο τους
Αγίους δοξάσας ως αγαθός, και ημάς στήριξον φόβω τω σω.

 Ως φερωνύμως τας κλήσεις προειληφότες σοφοί, και τας ενθέους πράξεις,
κατορθώσαντες άγαν, προσφόρως Αθλοφόροι εν τρίβοις ορθαίς, τω Θεώ
εδουλεύσατε, και μαρτυρίου ποτήριον αληθώς, πεπωκότες το σωτήριον.

 Την αθεΐαν ως άλλην τεμόντες θάλασσαν, εις γην της απαθείας, ουρανών Βασιλείαν,
εισήχθητε αξίως ένθα τρυφής, ο χειμάρρους εκβλύζει και φως, το αδιάδοχον
Μάρτυρες του Χριστού, καταλάμπει και αΐδιον.

Δόξα... Και νυν... Θεοτοκίον

Των ουρανίων Ταγμάτων το αγαλλίαμα, των επί γης ανθρώπων, κραταιά προστασία,
άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τους εις σε καταφεύγοντας, ότι εν σοι τας ελπίδας
μετά Θεόν, Θεοτόκε ανεθέμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

1
Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι· Τέκνον
γλυκύτατον, πως αδίκως πάσχεις; Πως τω ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γην κρεμάσαςτοις
ύδασι; Μη λίπης μόνην με, ευεργέτα πολυέλεε, την Μητέρα και δούλην σου δέομαι.

ΟΡΘΡΟΣ

 Ο κανών των Αγίων, ου η ακροστιχίς: Των Σων γεραίρω Μαρτύρων Χριστέ κλέος.
Ιωσήφ.

Ωδή α’ . Ήχος δ’ . Θαλάσσης το ερυθραίον.

Τον θείον του μαρτυρίου στέφανον αναδησάμενοι, λελαμπρυσμένοι κάλλει νοητώ, τω

Δεσπότη παρίστασθε, υπέρ ημών δεόμενοι, πανευκλεείς μεγαλομάρτυρες.

Ωραίως την προς Θεόν ποιούμενοι, σοφοί οικείωσιν, της ειδεχθούς κακίας εαυτούς,
ευσεβώς εμακρύνατε και ομηγύρει χαίροντες, των Αθλοφόρων ηριθμήθητε.

Ναμάτων ζωοποιών του Πνεύματος, όντες ανάπλεοι, της αγνωσίας πάλαι τω αυχμώ,
τους τακέντας ηρδεύσατε, αγαθοδότως Άγιοι, θείοις υπείκξοντες προστάγμασι.

Θεοτοκίον.

Σωτήρα και παντουργόν και Κύριον εκυοφόρησας, Ον Αγαθόπους άμα τω κλεινώ

Θεοδούλω εκήρυξεν, όντα Θεόν και ανθρωπον, Παρθενομήτορ πανάμωμε.

Ωδή γ’ . Ευφραίνεται επί Σοι.

Ρημάτων σου ταις πλοκαίς, συμποδισθείς ο δυσμενής, πέπτωκε και προφανώς

ήλεγκται, Μάρτυς Αθλοφόρε Θεόδουλε.

Αγάπη τη προς Θεόν, νενευρωμένος την ψυχήν έδειξας, πάσαν εχθρού δύναμιν
Μάρτυς Αγαθόπους ανίσχυρον.

Ιάματα τοις πιστοίς, εξ αενάων οχχετών βρύοντας, βρύσιν παθών ένδοξοι, θεία
δυναστεία ξηραίνετε.

Θεοτοκίον.

Ρυόμενον τους βροτούς, αιχμαλωσίας του εχθρού άχραντε, τον Λυτρωτήν τέτοκας,
σάρκα την ημών περικείμενον.

Κάθισμα. Ήχος πλ. δ’ . Την Σοφίαν και Λόγον.

2
Αδελφοί κατά χάριν πνευματικήν, ομογνώμονες πίστει τη ευσεβεί, υπάρχοντες Άγιοι,
αληθώς μεγαλώνυμοι, εν προσευχαίς και νηστείας τον βίον ρυθμίζοντες, τους λαούς
ειλκύσατε προς θείαν επίγνωσιν· όθεν ως γενναίοι, στρατιώται την πλάνην, ανδρείως
πορθήσαντες και νομίμως αθλήσαντες, των στεφάνων ελάβατε, πρεσβεύοντες
Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω την
αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα. Και νυν... Θεοτοκίον, όμοιον

Την ουράνιον πύλην και κιβωτόν, το πανάγιον όρος την φωταυγή, νεφέλην
υμνήσωμεν, την ουράνιον κλίμακα, τον λογικόν Παράδεισον, της Εύας την λύτρωσιν,
της οικουμένης πάσης το μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία εν αυτή διεπράχθη· τω κόσμω
και άφεσις των αρχαίων εγκλημάτων∙ δια τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τω σω Υιώ
και Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι τον
πανάγιον Τόκον σου.

Η Σταυροθεοτοκίον. Την Σοφίαν και Λόγον

Τον αμνόν και ποιμένα και λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τω Σταυρώ, ηλάλαζε
δακρύουσα, και πικρώς ανεκραύγαζεν· ο μεν κόσμος αγάλλεται δεχόμενος την
λύτρωσιν, τα δε σπλάγχνα μου φλέγονται ορώσης σου την σταύρωσιν, ην περ
υπομένεις, δια σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε, η πιστώς
εκβοήσωμεν· Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, και πταισμάτων δώρησαι την άφεσιν,
τοις προσκυνούσιν εν πίστει, αυτού τα παθήματα.

Ωδή δ’ . Επαρθέντα Σε ιδούσα.

Ως φωστήρες ανατείλαντες φρυκτωρίαις, μαρτυρικής φαιδρότητος, το της

οικουμένης πλήρωμα φωτίζουσιν, οι ένδοξοι Μάρτυρες, πλάνης αμαυρούντες
κακόνοιαν.

Μακαρία ξυνωρίδος εννοησάσης και ανυσάσης στάδιον το του μαρτυρίου, Άγγελοι

εθαυμάσαν και άνθρωποι ήνεσαν την καρτερικήν γενναιότητα.

Αγαλλόμενος Θεόδουλος ανεβόα· οδόν δραμούμαι Κύριε, των Σων μαρτυρίων, και
κατατερφθήσομαι πλουτών Σου την έλλαμψιν, άμα τω στερρώ Αγαθόποδι.

Θεοτοκίον.

3
Ρητορεύοντες την σάρκωσιν του Δεσπότου, του εκ της Σης εκλάμψαντος γαστρός
Θεοτόκε, Μάρτυρες οι ένδοξοι, σωτήριον έπιον, πόμα μαρτυρίου γηθόμενοι.

Ωδή ε’ . Συ Κύριε μου φως.

Τους πόδας σου σαφώς, εν ευθύτητι έστησας, πανεύφημε Αγαθόπους, της σεπτής
μαρτυρίας, εχθρούς υποσκελίζοντας.

Ύδωρ το εις ζωήν, Αθλοφόροι αλλόμενον, εγκάρδιον κεκτημένοι, το αοίδιμον τέλος

δι’ ύδατος εδέξασθε.

Ρουν της ειδωλικής, απειλής εξηράνατε, ρυπτούμενοι Αθλοφόροι, εις βυθούς

θαλαττίους και γνώμη θανατούμενοι.

Θεοτοκίον.

Ω Μήτηρ του Θεού, της ψυχής μου την κάκωσιν, θεράπευσον η τεκιύσα, τον
πανάγαθον Λόγον, τον πάντας αγαθύναντα.

Ωδή στ’ . Θύσω σοι.

Ναμάτων, ζωηρρύτων υπάρχοντες έμπλεοι, το αξιέπαινον τέλος, πνιγμόν υδάτων

εδέξασθε, της κακίας, εν εαυτοίς τον προστάτην συμπνίξαντες.

Χάριτι, και δυνάμει Θεού συντηρούμενοι, ου παρετράπητε θύσαι, βδελυκτοίς ξοάνοις

αλλά θυσίαν, τω Δεσπότη, εαυτούς καθαράν προσηγάγετε.

Ρομφαίαι, του εχθρού εν υμίν εξησθένησαν, εστιλβόμενα γαρ βέλη, της υμών
ανδρείας επήξατο, Αθλοφόροι, εν καρδία αυτού γενναιότατοι.

Θεοτοκίον.

Ίασαι, της ψυχής μου τα πάθη πανάμωμε, της απαθείας τεκούσα, την πηγήν και
παύσον την τυραννίδα, των απαύστως, τυραννούντων αγνή την καρδίαν μου.

Συναξάριον.

Τη Δ’ του αυτού Μηνός, Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Θεοδούλου και Αγαθόποδος
Πρώτος θάλασσαν εισιών Αγαθόπους, Έργοις υπήρχε Χριστόπους Θεοδούλω.

 Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Γεωργίου του εν τω όρει Μαλέω Ψυχήν ο
Γεώργιος ασμένως δίδως, Ψυχών γεωργώ και φυτουργώ σαρκίων.

4
Τη αυτή ημέρα, Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Φερφούθης και της αυταδέλφης αυτής
και της ταύτης παιδίσκης. Απλήν με πλάττεις, Χριστέ διπλέ την φύσιν, Έχεις δε
πρισθείσάν με διπλήν Φερβούθαν. Δούλας αληθείς Δεσπότου Θεού δύο, Δούλην τε
και Δεσποιναν έπρισε πρίων.

 Τη αυτή ημέρα, Ο Όσιος Πόπλιος εν ειρήνη τελειούται. Εν ουρανοίς, Πόπλιε, μισθός
σοι μέγας, Προς ους απαίρων χαίρε και κρότει μέγα.

 Τη αυτή ημέρα, ο Όσιος Πλάτων, ο ηγούμενος της Μονής των Στουδίου, εν ειρήνη
τελειούται. Πλάτων αρίστην ευ μετεπλάσθη πλάσιν, Χριστώ πλάσαντι συγκραθείς
πλάσιν ξένην.

 Τη αυτή ημέρα, οι Όσιοι Θεωνάς, Συμεών και Φερβίνος, εν ειρήνη τελειούται.
Ψυχάς δέχου τρεις ου κεκηλιδωμένας, Ψυχών ακηλίδωτε των θείων τόπε.

 Τη αυτή ημέρα, ο Όσιος Θεωνάς, ο εν τη Μονή του Παντοκράτορος ασκήσας,

ύστερον δεν επίσκοπος Θεσσαλονίκης γενόμενος, εν ειρήνη τελειούται Λιπών Θεωνάς
την κάτω προεδρίαν, Παρίσταται νυν τω Προέδρω των όλων.

 Τη αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Ζωσιμά,του κηδεύσαντος την Οσίαν Μαρίαν την
Αιγυπτίαν. Ζώσαν προπέμψας Ζωσιμάς την Μαρίαν, Θανούσαν εύρεν· αλλά νυν
ζώσιν άμα.

 Τη αυτή ημέρα, Μνήμη του Αγίου Ισιδώρου Επισκόπου Σεβίλλης.

 Τη αυτή ημέρα, ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Νικήτας ο εν Σέρραις μαρτυρήσας,

απαγχνονισθείς τελειούται εν έτει 1808.

 Τη αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Ιωσήφ του Πολυάθλου του Ρώσου, του
ασκήσαντος κατά τον 14ον αιώνα.

 Τη αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Ζωσιμά του Βορμποζόμ του Ρώσου.

 Τη αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Ιωσήφ, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ’ . Εν τη καμίνω.

Συνέσει θεία, λευϊτικήν στολήν ενδέδυσαι, ταύτην μαρτυρίου λάμψασιν ιερώς,

λαμπροτέραν εργασάμενος και νυν παρίστασαι Αγαθόπους, τω λόγω γηθόμενος.

5
Τη του πρωτάθλου, διακονία σεμνυνόμενος, λόγω τω τυθέντι μάκαρ διακονείν,
Αγαθόπους κατηξίωσαι, ευλογημένος ει ο Θεός μου κραυγάζων και Κύριος.

Εν ομονοία, το εν φρονούντες αξιάγαστοι, μίαν του θανάτου πείραν δια Χριστόν

διαμείνατε κραυγάζοντες· ευλογημένος ει ο Θεός μου και Κύριος.

Θεοτοκίον.

Κεκοσμημένην, των αρετών Αγνή λαμπρότησι, Λόγος αρετή καλύψας τους ουρανούς,
ευφημώς Σε κατεσκήνωσεν, εν Σοι πανάμωμε, και των βροτών την φύσιν ετράνωσεν.

Ωδή η’ . Χείρας εκπετάσας.

Λόγοις σου την πλάνην αμαυρών, σοφέ Θεόδουλε, σοφίας χάρισι καταυγαζόμενος
έλαμψας, προ βημάτων την ευσέβειαν, αναφωνών και δυσσεβών εμφράττων
στόματα και κραυγάζων· πάντα τα έργα υμνείτε τον Κύριον.

Έκρυψε θαλάττιος βυθός, υμών τα σώματα ουδόλως Άγιοι, τη χέρσω ταύτα γαρ
δίδωσι, θεία νεύσει αδιαίρετα, αναπηγάζοντα ημίν σεπτά τεράστια, τοις βοώσι· πάντα
τα έργα υμνείτε τον Κύριον.

Όλως δουλωθείς τω δια σε, εν δούλου σχήματι φανέντι ένδοξε και μετά θάνατον
πρόνοιαν, ορφανών φαίνη ποιούμενος και των χειρών δεσποτικήν, νομοθεσίαν
πληρών, ως ευγνώμων δούλος Κυρίου παμμάκαρ Θεόδουλε.

Θεοτοκίον.

Συ τέξασα τον Λόγον και Θεόν, εκ Σου τον άνθρωπον όλον εφόρεσε, θεοχαρίτωτε
Δέσποινα, Ου το πάθημα Θεόδουλος και Αγαθόπους οι στερροί εξεικονίσαντες,
εκβοώσι· πάντα τα έργα υμνείτε τον Κύριον.

Ωδή θ’ . Λίθος αχειρότμητος.

Ιδού τι καλόν ανεβόων, η τι τερπνόν οι Αθλοφόροι, αλλ’ η το οικήσαι εις πόλιν Θεού
του ζώντος διατηρήσαντας, τον ευσεβείας σύνδεσμον μέχρι θανάτου αδιάσπαστον.

Ως του μαρτυρίου τον δρόμον, τετελεκότας Αθλοφόροι, η χοροστασία των άνω υμάς
ταγμάτων καθυπεδέξατο, αμαραντίνοις ένδοξοι, στεφθέντες θείοις διαδήμασιν.

6
Σήμερον λαμπρώς η ευκλεής Θεσσαλονίκη, πάσαν πολιτείαν και χώραν,
συγκαλουμένη επί τη μνήμη υμών, μεθ’ υψηλού κηρύγματος, ω Αγαθόπους και
Θεόδουλε.

Ήρθητε προς άρρητον δόξαν, φωτοφανείς ως Αθλοφόροι, ης αξιωθήναι τους πίστει,

υμών τελούντας την μνήμην πάντοτε, ως παρρησίαν έχοντες, εκδυσωπείτε
πανσεβάσμιοι.

Θεοτοκίον.

Φέγγει με της Σης ευσπλαγχνίας, τον εν τω σκότει της αγνοίας, κείμενον καταύγασον
μόνη, τον φωτοδότην αποκυήσασα και λυτρωτήν και Κύριον, τον τουςβ Αγίους
στεφανώσαντα.

Η/Υ ΠΗΓΗ:

Voutsinasilias.blogspot.gr

http://voutsinasilias.blogspot.gr/2014/03/4.html