ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ, 10-10-2004

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί
οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα (τήν κοίμησιν, τήν
είσοδον, τήν σύλληψιν).
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας,
πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης,
Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, (εν τή σεπτή Κοιμήσει σου, εν τή σεπτή Εισόδω σου,)
σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν,
πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας
κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως
πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η'
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ
ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί
υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις
γεραίρουσα, τα ιερά θαυμάσια (τήν ιεράν Μετάστασιν, τά ιερά Εισόδια,) τής Θεομήτορος, καί
βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Η'
Δύο Αγγέλους βλέψασα, ένδοθεν τού μνημείου, Μαρία εξεπλήττετο, καί Χριστόν αγνοούσα, ώς
Κηπουρόν επηρώτα, Κύριε πού τό σώμα, τού Ιησού μου τέθεικας; κλήσει δέ τούτον γνούσα είναι
αυτόν , τόν Σωτήρα ήκουσε, Μή μου άπτου, πρός τόν Πατέρα άπειμι, ειπέ τοίς αδελφοίς μου.

Εξαποστειλάριον
Γυναίκες ακουτίσθητε
Αξίως εποφείλομεν, υμνείν τούς ουρανόφρονας, Ευλάμπιον Ευλαμπίαν, τούς ιερούς αθλοφόρους,
ώς αυταδέλφους Μάρτυρας, καί τήν αυτών υπέρλαμπρον, μνήμην τελείν εν άσμασιν, υπέρ τού
κόσμου γάρ ούτοι, εξιλεούνται τό θείον.

Θεοτοκίον Όμοιον
Ρανίσι τού ελέους σου, κατάρδευσον Πανάμωμε, τήν εκτακείσαν ψυχήν μου, τής αμαρτίας τή
καύσει, καί σκοτισθέντα πάθεσι, τόν νούν μου Φωταγώγη σον, τούτον σαφώς ιθύνουσα, πρός
άϋλον θεωρίαν, τού σού Υιού Θεοτόκε.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΡΟΥΜΕΝΤΙΟΥ

Τον θειον σιτον τον τας καρδίας στηρίζοντα, φερωνύμως της κλήσεως σιτοδοτών αναδέδειξαι, των
Αιθιόπων Απόστολος. Και τα πάντα πωλήσας έναν ηγόρασας αληθως, Μαργαρίτην πολύτιμον.
Πάτερ Ιεράρχα Φρουμέντιε, πρέσβευε Χριστω τω Θεω, σωθηναι τας ψυχας ημων.