LP Greka Pocz

Bez stresu do sukcesu!
Dlaczego warto?
15 minut dziennie skuteczne metody
wystarczy by skutecznie przyswoić połączenie nowoczesnych
nowe umiejętności i tradycyjnych metod
wygoda i elastyczny plan bezstresowa nauka

uczysz się gdzie chcesz i kiedy brak niezapowiedzianych testów,
chcesz, bez sztywnych grafików a zadania domowe są dobrowolne
profesjonalne wsparcie cenione umiejętności

podczas trwania kursu objęty poszerzenie kwaliﬁkacji po-
zostajesz darmową opieką nauczy- twierdzone zaświadczeniem
ciela lub certyﬁkatem
tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

Sekcje A-B
Wprowadzenie nowego materiału.
A1
Pierwsz¹ lekcjê kursu rozpoczniesz od poznania alfabetu greckiego, który sk³ada siê z 24 liter.
Nastêpnie zaznajomisz siê z zasadami akcentowania w klasycznej grece.
Oto alfabet grecki:
Litera Nazwa
du¿a ma³a DŸwiêk
(w transkrypcji ³aciñskiej)
W jêzyku greckim wystêpuj¹ dwa oznaczenia litery „s”. Zapamiêtaj, ¿e umieszcza siê na
pocz¹tku i w œrodku wyrazu, a na koñcu wyrazu. Przed tzw. spó³g³oskami tylnojêzykowymi (
zamiast pisano któr¹ wymawia siê jak np (pos³aniec).
Jêzyk grecki posiada dwug³oski (zwane inaczej dyftongami), czyli po³¹czenia dwóch samog³osek.
Wyró¿niamy dwie grupy:
– pierwsza grupa to dwug³oski w³aœciwe, w których wymawia siê obie litery:
– druga grupa to dwug³oski niew³aœciwe, w których wymawia siê tylko pierwsz¹ literê. W przypadku
tych dwug³osek przy ma³ych literach literê zapisujemy pod pierwsz¹ samog³osk¹: , . Natomiast
przy du¿ych literach zapisujemy obok pierwszej samog³oski, ale jej nie wymawiamy:
Akcent w jêzyku greckim mo¿e padaæ na jedn¹ z trzech ostatnich zg³osek. Rozró¿niamy trzy rodzaje
akcentu:
– acutus (akcent ostry) wystêpuje na sylabach krótkich, d³ugich i dyftongach. Je¿eli acutus wy-
stêpuje na ostatniej sylabie, to wyraz taki nazywa siê oxytonon, np. (naukowy,
matematyczny) Wyraz posiadaj¹cy acutus na przedostatniej sylabie nosi nazwê paroxytonon,

np.
(sen). Acutus mo¿e wystêpowaæ na trzeciej sylabie od koñca, jeœli ostatnia samog³oska
wyrazu jest krótka. Wyraz taki nazywa siê proparoxytonon, np. (barbarzyñski);
– gravis (akcent s³aby, przyt³umiony) zastêpuje acutus, jeœli wystêpuje on na ostatniej sylabie
w toku zdania, np. (dobry przyjaciel);
– circumflexus (akcent przeci¹g³y) wystêpuje na sylabach d³ugich i na dyftongach. Circumflexus
mo¿e padaæ najdalej na drug¹ sylabê od koñca, jeœli ostatnia zg³oska wyrazu jest krótka. Wyraz
posiadaj¹cy circumflexus na przedostatniej sylabie nosi nazwê properispomenon, np.
(wino). Wyraz, w którym circumflexus wystêpuje na ostatniej sylabie, nazywa siê perispomenon,
np. (Tales).
W jêzyku greckim, podobnie jak w polszczyŸnie, istniej¹ tzw. enklityki, czyli s³owa, które nie po-
siadaj¹ w³asnego akcentu, ale ³¹cz¹ siê pod wzglêdem akcentowym z wyrazem je poprzedzaj¹cym.
Do enklityk nale¿¹:
– formy zaimka nieokreœlonego (ktoœ, jakiœ, coœ),
– przypadki zale¿ne zaimków osobowych (ja): oraz (ty):
– dwuzg³oskowe formy osobowe trybu oznajmuj¹cego w czasie teraŸniejszym od czasowników
(mówiê) i (jestem),
– przys³ówki nieokreœlone: (gdzieœ), (dok¹dœ), (sk¹dœ), (jakoœ), (kiedyœ),
– niektóre partyku³y: (przynajmniej), (i), (wiêc),
(w³aœnie).
„i” Enklityka zatrzymuje akcent:

– przed inn¹ enklityk¹: (s¹ jacyœ),
Zapisany kursywą tekst – na pocz¹tku zdania:
(mówi bowiem),
znajdujący się przy tym – dwuzg³oskowa enklityka po paroxytonon: (jest przyjacielem),
symbolu zawiera nowe
informacje dotyczące – je¿eli wyraz poprzedni uleg³ elizji: (jest zaœ wielu).
gramatyki oraz
użycia słówek Je¿eli po wyrazie koñcz¹cym siê na samog³oskê nastêpny wyraz tak¿e zaczyna siê od samog³oski,
ostatnia samog³oska pierwszego wyrazu wypada. Zjawisko to nazywane jest z jêzyka ³aciñskiego
elizj¹ (wyrzutni¹). Elizji podlegaj¹ tylko krótkie samog³oski. Znakiem elizji jest apostrof:
(= ) – jest dobry przyjaciel
W tym zdaniu nie jest enklityk¹, poniewa¿ pe³ni funkcjê orzeczenia, a nie ³¹cznika. W takim
przypadku akcent w wyrazie pada na przedostatni¹ sylabê.
Enklityka traci akcent:

– po oxytonon, który w zwi¹zku z tym nie przechodzi w gravis: (jest piêkny),
– po perispomenon: (jest œwiat³o),
– jednozg³oskowa enklityka po paroxytonon: (jakiœ przyjaciel),
– po proparoxytonon i po properispomenon, a wyraz poprzedzaj¹cy enklitykê otrzymuje
w zwi¹zku z tym jako drugi akcent oxytonon:
(jest cz³owiekiem),
(jest cia³em).
W jêzyku greckim wystêpuj¹ te¿ proklityki, czyli s³owa, które nie maj¹ w³asnego akcentu, ale
³¹cz¹ siê pod wzglêdem akcentowym z wyrazem po nich nastêpuj¹cym. Do proklityk nale¿¹:
– partyku³a przecz¹ca: (nie),
– spójniki: (¿e), (je¿eli),
– przyimki: (w), (do), (z),
– formy rodzajnika z przydechem: .
Wyrazy te przed enklityk¹ zyskuj¹ akcent: (jeœli ktoœ).

Wyrazy rozpoczynaj¹ce siê od samog³osek posiadaj¹ przydech. Przydech mocny wymawiamy jak
literê „h” przed samog³osk¹, np. (historia) Przydech mocny wystêpuje te¿ przed
spó³g³osk¹ je¿eli rozpoczyna ona wyraz, np. (rytm)Przydechu s³abego nie wymawiamy,
np. (mi³oœæ).
„n” Niektóre znaki interpunkcyjne w jêzyku greckim ró¿ni¹ siê od polskich znaków interpunkcyjnych:
Ten znak oznacza ; – znak zapytania
nowe słówka – œrednik i dwukropek
i wyrażenia
Przeæwiczmy teraz wymowê greckich liter. Pos³uchaj wymowy zaprezentowanej przez lektora
w nagraniu. Ka¿de s³owo zosta³o nagrane dwukrotnie. Nastêpnie przeczytaj na g³os:

Z pewnoœci¹ niektóre z tych s³ów brzmi¹ znajomo. Spróbuj odgadn¹æ ich znaczenie. Pomo¿e Ci
w tym poni¿sze zadanie:
> dysk, kr¹¿ek
> barbarzyñski, obcy
> demokracja
> zami³owany w nauce, naukowy, matematyczny

> dusza, psyche
> teatr
> mi³oœæ, eros
> historia
> rytm, takt
> tragedia
> melodia
> gospodarny, zapobiegliwy, oszczêdny (por. ekonomiczny)
> niewolnik odprowadzaj¹cy dzieci do szko³y, pedagog,
wychowawca, nauczyciel
> ironia
> melancholia
Wyjaœnijmy jeszcze znaczenie pozosta³ych s³ów. Byæ mo¿e równie¿ potrafisz je skojarzyæ z ich
odpowiednikami w jêzyku polskim lub w jêzykach zachodnioeuropejskich:
– œciêgno, nerw
– pas
– sen
– zwiastun, pos³aniec
– wino
Wys³uchaj nagrania jeszcze raz i spróbuj samodzielnie zapisaæ ka¿de s³owo, pamiêtaj¹c o akcen-
tach i przydechach. Nastêpnie porównaj swój zapis z zapisem w tej czêœci lekcji.
Zwróæ uwagê, ¿e rzeczowniki greckie posiadaj¹ rodzajnik okreœlony. W zapisie s³ownikowym

podaje siê go po przecinku za rzeczownikiem.

Przeæwiczmy teraz wymowê imion i nazw w³asnych. Pos³uchaj nagrania, a nastêpnie powtórz za
lektorem:

Czy potrafisz podaæ ich polskie odpowiedniki? Porównaj swoj¹ odpowiedŸ ze s³owniczkiem:
– Chios, wyspa na Morzu Egejskim, w pobli¿u wybrze¿a Azji Mniejszej,
– Gyges, król Lidii (VII w. p.n.e.), prowadzi³ wojny z mieszkañcami miast
greckich w Azji Mniejszej – Kolofonem, Magnezj¹, Miletem i Smyrn¹,
– Tales z Miletu (VII\VI w. p.n.e.), wybitny uczony i filozof zaliczany do gro-
na Siedmiu Mêdrców,
– Zeus, w mitologii greckiej ojciec bogów, w³adca nieba,
– Efez, jedno z 12 miast joñskich w Azji Mniejszej,

– Italia, w V w. p.n.e. nazywano tak po³udniow¹ czêœæ Pó³wyspu Apeniñskie-
go, od czasów Augusta obejmowa³a obszar od cieœniny Messeñskiej do Alp,
– Helena, córka Zeusa i Ledy, ¿ona króla Sparty – Menelaosa, porwana póŸniej
przez Parysa do Troi. Wed³ug mitu sta³a siê przyczyn¹ wojny trojañskiej,
– helleñski, grecki,
– Hiacynt, ulubieniec Apollona, podczas zabawy zosta³ ugodzony przez boga
dyskiem. Z krwi Hiacynta wyros³y kwiaty nazwane jego imieniem,
– Hera, ¿ona i siostra Zeusa, córka Kronosa i Rei, czczona jako opiekunka
ma³¿eñstwa,
– Ajschylos (ok. 525-456 r. p.n.e.), najstarszy z trójki wielkich tragików grec-
kich, autor m.in. Prometeusza w okowach, Orestei i Siedmiu przeciwko
Tebom,
– Edyp, syn króla Teb – Lajosa. Wyrocznia przepowiedzia³a mu, ¿e zabije
swego ojca i poœlubi matkê,
– Urania, muza astronomii,
– Sfinks, mityczny potwór w postaci skrzydlatego lwa z g³ow¹ kobiety. Zosta³
pokonany przez Edypa, który rozwi¹za³ zagadkê Sfinksa,
– Olimp, pasmo górskie w Grecji pomiêdzy Tesali¹ i Macedoni¹, wed³ug
mitologii greckiej siedziba bogów.
Na zakoñczenie tej czêœci lekcji pos³uchaj nagrania jeszcze raz i postaraj siê poprawnie zapisaæ
ka¿de s³owo.
B1
W tej czêœci lekcji poznasz kilka sentencji greckich, których autorami s¹ znani poeci i filozofowie.
Niektórzy z nich nale¿eli do grona Siedmiu Mêdrców, którzy uchodzili za mi³oœników i kontynu-
„n” atorów lacedemoñskiej sztuki uk³adania aforyzmów. Przypisuje siê im autorstwo sentencji wyry-
tych na œwi¹tyni Apollona w Delfach. Wed³ug Platona na liœcie Siedmiu Mêdrców znajdowali siê:
Ten znak oznacza Tales z Miletu, Pittakos z Mityleny, Bias z Priene, Solon, Kleobulos z Lindos, Myzon i Chilon ze
nowe słówka Sparty.
i wyrażenia
Przed wys³uchaniem sentencji zapoznaj siê ze s³ówkami, które w nich wystêpuj¹. Ka¿de z nich
nagrane jest dwukrotnie. Ty te¿, s³uchaj¹c nagrania, powtórz ka¿de s³owo dwa razy na g³os; zwróæ
tak¿e uwagê na polskie t³umaczenie:
– co
– jest
– przyjaciel

– drugi, inny
– ja
– (zazwyczaj pomijamy w t³umaczeniu), (zaœ)
– sen

– krótkotrwa³y
– œmieræ

– d³ugotrwa³y
– brat

– skarb
– wielki
– jest
– dobry
– niemo¿liwy, bezsilny
– niemo¿liwe (domyœl. rzeczy)

(+ dat.) – u, przy (przyimek)

– cz³owiek
– mo¿liwy, silny
– bóg
(+ gen.) – od, z (przyimek)
– koñ
(+ acc.) – do, ku, na (przyimek)
– osio³
– jak
– s³owo, przys³owie, sentencja
– liczny, wielu
– s¹
– zawezwany, zaproszony
– niewielu, nieliczny
– wybrany
Zapewne nie zapamiêta³eœ wszystkich s³ówek, ale nie przejmuj siê tym zbytnio. Przyswoisz je so-
bie, s³uchaj¹c sentencji i wykonuj¹c æwiczenia zawarte w tej sekcji. Pos³uchaj zatem zdañ. S³uchaj
uwa¿nie, staraj¹c siê wy³owiæ z tekstu jak najwiêcej znaczeñ:

Pos³uchaj dialogu jeszcze raz i powtarzaj za lektorem ka¿de zdanie:

– Co (domyœl. to) jest przyjaciel? Drugie ja.

– Sen (domyœl. to) krótkotrwa³a œmieræ,

– œmieræ zaœ (domyœl. to) d³ugotrwa³y sen.
– Sen (domyœl. jest) bratem œmierci.

– Dobry przyjaciel jest wielkim skarbem.

– To, co niemo¿liwe (dos³. rzeczy niemo¿liwe)
u ludzi,

– mo¿liwe jest u Boga.

– Z koni na os³y, jak (domyœl. g³osi) przys³owie.
(odpowiednik polskiego: Z deszczu pod rynnê.)
– Wielu jest wezwanych, niewielu zaœ wybranych.

Teraz zapoznaj siê z komentarzem do tego materia³u:
W pierwszej sentencji pojawi³ siê zaimek pytajny Zapamiêtaj, ¿e zaimek ten we wszystkich for-
mach ma akcent na samog³osce rdzennej, czyli na przy czym akcent ten nigdy nie przechodzi
w gravis. Spójrz na nasz przyk³ad:
; – Co to jest przyjaciel?
W zdaniach wyst¹pi³o orzeczenie imienne sk³adaj¹ce siê z ³¹cznika (czyli formy czasownika
„byæ”) i orzecznika, którym mo¿e byæ przymiotnik lub rzeczownik. W jêzyku polskim rzeczownik
pe³ni¹cy funkcjê orzecznika wystêpuje w narzêdniku:
Dobry przyjaciel jest (kim? czym?) skarbem.
W jêzyku greckim orzecznik stawiamy zawsze w mianowniku:

– Dobry przyjaciel jest (kto? co?) wielki skarb.
Ramka
zawiera dodatkowe informacje Pamiêtaj, ¿e orzecznik musi zgadzaæ siê z podmiotem pod wzglêdem liczby i rodzaju.
na temat gramatyki, użycia
słówek lub wymowy.
Dlatego w liczbie mnogiej powiemy:
– Dobrzy przyjaciele s¹ skarbami (dos³. skarby).
Zwróæ uwagê, ¿e orzecznik rzeczownikowy wystêpuje zwykle bez rodzajnika:

– Sen jest bratem œmierci.
(a nie:
Czytaj¹c zdania, zauwa¿y³eœ zapewne, ¿e w jêzyku greckim przydawka wystêpuje przed rzeczow-
nikiem. Je¿eli rzeczownik poprzedzony jest rodzajnikiem, przydawkê umieszcza siê miêdzy
rodzajnikiem a rzeczownikiem:
– dobry przyjaciel
Je¿eli przydawk¹ jest rzeczownik, to wraz ze swoim rodzajnikiem wystêpuje w szyku przydawki –
to znaczy przed rzeczownikiem:
– brat œmierci
Przy okazji czytania sentencji pozna³eœ dwie formy czasownika „byæ”:

3 os. lp.: – jest
„Z” 3 os. lm.: – s¹
Ćwiczenia oznaczone Litera w nawiasie oznacza, ¿e dodajemy j¹ do koñcówki czasownika tylko wówczas, kiedy
tym znakiem mają na nastêpny wyraz w zdaniu rozpoczyna siê od samog³oski lub kiedy czasownik jest ostatnim s³owem
celu skontrolowanie w zdaniu.
znajomości nowych
słówek, grama-
tyki lub wymowy Uzupe³nij teraz odpowiedni¹ form¹ czasownika „byæ” nastêpuj¹ce zdania:
– >
– >
– >

W tej czêœci lekcji pozna³eœ rzeczowniki i przymiotniki rodzaju mêskiego nale¿¹ce do deklina-
cji II. W jêzyku greckim, tak jak w polszczyŸnie, rzeczowniki, przymiotniki i zaimki odmieniaj¹
siê przez przypadki i liczby. Nazwy rodzajów, liczb i przypadków zosta³y zapo¿yczone z jêzyka
³aciñskiego:
singularis (sing.) – liczba pojedyncza
pluralis (pl.) – liczba mnoga
masculinum (masc.) – rodzaj mêski
femininum (fem.) – rodzaj ¿eñski
neutrum (neutr.) – rodzaj nijaki
nominativus (N./nom.) – (kto? co?) – mianownik

genetivus (G./gen.) – (kogo? czego?) – dope³niacz
dativus (D./dat.) – (komu? czemu? kim? czym?) – celownik, miejscownik i narzêdnik
accusativus (Acc./acc.) – (kogo? co?) – biernik
vocativus (V./v.) – (o!) – wo³acz
W nawiasach zosta³y podane skróty nazw ³aciñskich, którymi bêdziemy siê pos³ugiwaæ w ca³ym
kursie.
„i”
Zapisany kursywą tekst Przypomnijmy sobie poznane rzeczowniki i przymiotniki. W sentencjach pojawi³y siê rzeczowniki
znajdujący się przy tym rodzaju mêskiego zakoñczone w nominatiwie sing. na –: (przyjaciel) (sen)
symbolu zawiera nowe (skarb) Natomiast koñcówk¹ nominatiwu pl. jest –: (wezwani)
informacje dotyczące (wybrani)
gramatyki oraz
użycia słówek Zapamiêtaj, ¿e rzeczowniki i przymiotniki rodzaju mêskiego zakoñczone w nominatiwie sing. na
– odmieniaj¹ siê wed³ug deklinacji II.
Odmieñmy przez przypadki i liczby jeden z poznanych rzeczowników:

sing. pl.
N.

G.
D.
Acc.
V.
W jêzyku greckim, podobnie jak w wielu jêzykach nowo¿ytnych, ka¿dy rzeczownik posiada rodzaj-
nik okreœlony. Dla rodzaju mêskiego jest to rodzajnik , który odmienia siê wraz z rzeczownikiem.
A co stanie siê z akcentem, jeœli odmienimy rzeczownik, w którym akcent w nominatiwie pada na
trzeci¹ sylabê od koñca? Pamiêtaj¹c o zasadach akcentowania przedstawionych na pocz¹tku tej
lekcji, spróbuj uzupe³niæ odmianê rzeczownika :
sing. pl.
N.

G. > >
D. > >
Acc. > >
V. > >
Widzisz, ¿e w tych przypadkach, w których koñcówka jest d³uga (gen. sing., dat. sing., dat. pl, acc. pl.),
akcent przesun¹³ siê na drug¹ sylabê od koñca zgodnie z zasad¹: jeœli ostatnia sylaba jest d³uga, akcent
nie mo¿e padaæ na trzeci¹ sylabê od koñca.

Znasz ju¿ koñcówki deklinacji II. Wróæ teraz do zdañ z pocz¹tku lekcji i spróbuj rozpoznaæ formy
(przypadek i liczbê) u¿ytych w nich rzeczowników i przymiotników:
> nom. sing.
> gen. sing.
> nom. sing.
> dat. pl.
> dat. sing.

> gen. pl.
> acc. pl.
> nom. pl.
„Z”
Pozna³eœ dotychczas trzy przyimki. Zapamiêtaj, ¿e ka¿dy z nich ³¹czy siê z okreœlonym przypadkiem:
Ćwiczenia oznaczone (od, z) + gen.
tym znakiem mają na (do, ku, na) + acc.
celu skontrolowanie (przy, u) + dat.
znajomości nowych
słówek, grama-
tyki lub wymowy Wykonaj teraz krótkie æwiczenie. Uzupe³nij poni¿sze wyra¿enia, u¿ywaj¹c odpowiednich form
podanych rzeczowników, a nastêpnie przet³umacz je na jêzyk polski:
( – pl.) > – do koni, na konie
( – pl.) >
– od przyjació³
( – sing.) > – u boga, przy bogu
W jednym ze zdañ w fukcji podmiotu wyst¹pi³ przymiotnik w rodzaju nijakim porzedzony rodzaj-
nikiem. Zwróæ uwagê, ¿e je¿eli podmiot zdania wystêpuje w liczbie mnogiej rodzaju nijakiego, to
orzeczenie w takim przypadku zwykle jest w liczbie pojedynczej:
– To, co niemo¿liwe (w liczbie mnogiej) u ludzi,
jest (liczba pojedyncza) mo¿liwe (i znów
liczba mnoga) u Boga.
Na zakoñczenie sekcji B1 przedstawimy kilka uwag na temat wymowy i znaków u¿ywanych przy
jej zapisie.
W jednej z sentencji wyst¹pi³a elizja:

(= )
Elizji najczêœciej ulegaj¹ przyimki i spójniki. Jeœli elizja wystêpuje przed przydechem mocnym,
koñcowa spó³g³oska wyrazu przechodzi w odpowiedni¹ spó³g³oskê przydechow¹ (aspirowan¹):
– – –
Spójrzmy na przyk³ad z sentencji:

(= )

C1
Sekcja C
W tej sekcji nie wprowadzimy ju¿ nowego s³ownictwa i gramatyki, lecz poœwiêcimy j¹ na po-
Powtórzenie i utrwalenie wtórzenie s³ówek i wiadomoœci gramatycznych oraz rozwiniêcie umiejêtnoœci zdobytych do tej
wiedzy. pory. Ka¿de æwiczenie wykonaj samodzielnie, a nastêpnie sprawdŸ poprawnoœæ swoich odpowie-
dzi z kluczem zamieszczonym przed koñcz¹cym zeszyt s³ownikiem oraz z nagraniem.
Æwiczenie 1
Od podanych rzeczowników utwórz ten sam przypadek w przeciwnej liczbie i podaj formê podsta-
wow¹ (nominativus sing.):
10

Forma Forma w przeciwnej liczbie Nominativus sing.

Æwiczenie 2
Uzupe³nij zdania, wybieraj¹c jedn¹ spoœród form podanych w nawiasie, a nastêpnie przet³umacz
zdania na jêzyk polski:
1. .......................................
.....................................................................................................................................................
2. .......................................
.....................................................................................................................................................
3. .......................................
.....................................................................................................................................................
4. .......................................

.....................................................................................................................................................
Æwiczenie 3
Wys³uchaj nagranych wyra¿eñ i zapisz je:
1. .....................................................................................................................................................
2. .....................................................................................................................................................
3. .....................................................................................................................................................
4. .....................................................................................................................................................
5. .....................................................................................................................................................
Æwiczenie 4
U³ó¿ zdania twierdz¹ce z podanych s³ówek:
1.
.....................................................................................................................................................
2.

.....................................................................................................................................................
3.

.....................................................................................................................................................
4.

.....................................................................................................................................................
Æwiczenie 5
Uzupe³nij zdania odpowiednimi formami rzeczowników lub przymiotników:
1. ....................... .
2. ...................
3. ......................
4. .....................
11

PROGRAM
PROGRAM
KURSU
KURSU
 Pakiet 1 – lekcje 1-2  Pakiet 11– lekcje 21-22
Teksty: sentencje Siedmiu Mędrców, maksymy i powiedzenia Teksty: Apollodor, Biblioteka. Platon, Protagoras.
poetów i filozofów. Gramatyka: odmiana czasowników – aoryst II atematyczny strony
Gramatyka: zasady fonetyki i akcentowania, rodzajnik określony, rze-
biernej, rzeczowniki deklinacji III zakończone na –
czowniki i przymiotniki deklinacji II w rodzaju męskim i nijakim,
odmiana czasowników koniugacji I w czasie teraźniejszym i –, genetivus absolutus.
strony czynnej, formy czasownika , przeczenie, zaimek
.  Pakiet 12 – lekcje 23-24
Teksty: Plutarch, Moralia. Homer, Odyseja.
 Pakiet 2 – lekcje 3-4 Gramatyka: przymiotniki deklinacji III na –, –, –, coniunc-
Teksty: Anaksagoras z Klazomenai, Potęga rozumu. Diodor, tivus – odmiana i zastosowanie w zdaniach głównych
Biblioteka.
i pobocznych, odmiana rzeczownika .
Gramatyka: rzeczowniki i przymiotniki kontraktowane deklinacji II,
odmiana czasowników w czasie teraźniejszym strony
medialno-pasywnej, konstrukcja accusativus cum infinitivo.  Pakiet 13 – lekcje 25-26
Teksty: Herodot, Dzieje. Lukian, Dialogi bóstw morskich.
 Pakiet 3 – lekcje 5-6 Gramatyka: przymiotniki  i , odmiana imion deklinacji III,
Teksty: Święty Paweł, Listy do Koryntian. Dzieje Apostolskie. optativus – odmiana i zastosowanie w zdaniach głównych
Herodot, Dzieje. Anakreont, Pieśni. i pobocznych.
Gramatyka: rzeczowniki deklinacji I na – i –, odmiana czasowników
kontraktowanych w czasie teraźniejszym strony czynnej,
dativus possessivus.  Pakiet 14 – lekcje 27-28
Teksty: Izokrates, Helena.
 Pakiet 4 – lekcje 7-8 Gramatyka: stopniowanie regularne przymiotników i przysłówków,
Teksty: Apollodor, Biblioteka. genetivus partitivus, genetivus comparativus.
Gramatyka: rzeczowniki deklinacji I w rodzaju męskim, zaimek względny
, , , odmiana czasowników kontraktowanych w czasie  Pakiet 15 – lekcje 29-30
teraźniejszym strony medialno-pasywnej.
Teksty: Ksenofont, Wspomnienia o Sokratesie. Diogenes Laertios,
 Pakiet 5 – lekcje 9-10 O życiu, doktrynach i powiedzeniach sławnych mężów.
Teksty: Longos, Dafnis i Chloe. Ezop, Bajki. Gramatyka: stopniowanie nieregularne przymiotników i przysłówków,
Gramatyka: odmiana czasowników w czasie przeszłym niedokonanym odmiana czasownika – aoryst II pierwiastkowy.
strony czynnej, zaimki osobowe i dzierżawcze, rzeczowniki
deklinacji III o tematach na –.  Pakiet 16 – lekcje 31-32
Teksty: Lukian, Dialogi zmarłych. Plutarch, Moralia.
 Pakiet 6 – lekcje 11-12
Gramatyka: odmiana czasowników koniugacji II:  i , odmiana
Teksty: Ferekydes z Syros. Ezop, Bajki.
Gramatyka: odmiana czasowników kontraktowanych w czasie przeszłym czasownika – perfectum i plusquamperfectum strony
niedokonanym strony czynnej, odmiana przymiotnika , czynnej.
, , neutra deklinacji III o tematach na –.
 Pakiet 7 – lekcje 13-14 Teksty: Ksenofont z Efezu, Opowieści efeskie o Antei i Habroko-
Teksty: Diodor, Biblioteka. Platon, Menon. mesie. Filostratos, Obrazy.
Gramatyka: odmiana czasowników w czasie przyszłym strony czynnej
Gramatyka: odmiana czasownika: perfectum i plusquamperfectum strony
i medialno-pasywnej, zaimek pytający i nieokreślony,
imiesłów czasu teraźniejszego w stronie czynnej i medialno- medialno-pasywnej, adiectivum verbale, zdania celowe.
-pasywnej, przymiotniki deklinacji III na – i –.
 Pakiet 8 – lekcje 15-16 Teksty: Izokrates, Panegiryk. Ksenofont, Anabaza.
Teksty: Apollodor, Biblioteka. Platon, Menon. Longos, Dafnis Gramatyka: odmiana czasowników koniugacji II w czasie teraźniejszym
i Chloe. strony czynnej i medialno-pasywnej, odmiana czasownika
Gramatyka: odmiana czasowników – aoryst I strony czynnej
, zdania skutkowe.
i medialnej, deklinacja III – rzeczowniki , ,
, liczebniki główne i porządkowe 1-10.
 Pakiet 9 – lekcje 17-18 Teksty: Ksenofont, Wspomnienia o Sokratesie. Teognis.
Teksty: Longos, Dafnis i Chloe. Apollodor, Biblioteka. Gramatyka: odmiana czasowników koniugacji II w czasie przeszłym
Gramatyka: neutra deklinacji III na –, odmiana czasowników – aoryst II niedokonanym strony czynnej i medialno-pasywnej, zdania
atematyczny strony czynnej i medialnej, zaimki wskazujące. warunkowe, dualis w deklinacji.

Teksty: Lukian, Prawdziwa historia. Ezop, Bajki.
Gramatyka: przymiotniki deklinacji III na – i –, odmiana czasow- Teksty: Lukian, Dialogi bogów. Ewangelia wg św. Mateusza.
ników – aoryst I strony biernej, rzeczowniki deklinacji III Gramatyka: odmiana czasowników koniugacji II w czasie przyszłym
o tematach na –. strony czynnej i medialnej, zdania czasowe.

Opieka nauczyciela
Podczas trwania kursu każdy student jest objęty

indywidualnym wsparciem nauczyciela, który
sprawdza prace domowe, wychwytuje błędy
i naprowadza na prawidłowe rozwiązania.


LP Greka Pocz

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

LP Greka Pocz

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Bez stresu do sukcesu!

wygoda i elastyczny plan bezstresowa nauka

profesjonalne wsparcie cenione umiejętności

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

„i” Enklityka zatrzymuje akcent:

Enklityka traci akcent:

Wyrazy te przed enklityk¹ zyskuj¹ akcent:   (jeœli ktoœ).

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

Zwróæ uwagê, ¿e rzeczowniki greckie posiadaj¹ rodzajnik okreœlony. W zapisie s³ownikowym

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

Pos³uchaj dialogu jeszcze raz i powtarzaj za lektorem ka¿de zdanie:

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

Teraz zapoznaj siê z komentarzem do tego materia³u:

W jêzyku greckim orzecznik stawiamy zawsze w mianowniku:

Zwróæ uwagê, ¿e orzecznik rzeczownikowy wystêpuje zwykle bez rodzajnika:

Przy okazji czytania sentencji pozna³eœ dwie formy czasownika „byæ”:

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

nominativus (N./nom.) – (kto? co?) – mianownik

Odmieñmy przez przypadki i liczby jeden z poznanych rzeczowników:

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

W jednej z sentencji wyst¹pi³a elizja:

Spójrzmy na przyk³ad z sentencji:

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

 Pakiet 10 – lekcje 19-20

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

Podczas trwania kursu każdy student jest objęty

tel. 61 879 32 67 Klasyczna greka ZAMÓW >

You might also like

Wyrazy te przed enklityk¹ zyskuj¹ akcent: (jeœli ktoœ).