Clavicula

Salomonis
Niniejszy grymuar to średniowieczna wersja tzw. Clavicula
Salomonis, czyli Większego Klucza Salomona, przetłumaczona i
przedrukowana na język polski w 2000 roku we Wrocławiu pod
nadzorem Celestyny Puziewicz w serii „Biblioteka Wiedzy Tajemnej”
(tom 9).

„Jest to jeden z najsławniejszych grimoires, czyli średniowiecznych

ksiąg, w których zostały spisane tajemnice magii, zaklęcia i inna
wiedza tajemna. Autorstwo księgi przypisuje się biblijnemu królowi
Salomonowi (...). Klucz Salomona przez wieki był dostępnie
Opracowanie: Celestyna Puziewicz
wyłącznie jako rękopis, a dopiero niedawno został udostępniony do
druku. (...) Okultyści wszystkich czasów bardzo wysoko oceniali
Wrocław, 2000 niniejsze dzieło, będące podstawą średniowiecznej magii
Numer ISBN: kabalistycznej i ceremonialnej - magii opartej na wierzeniach
judeochrześcijańskich i Kabale, charakteryzującej się wysokim
Wydawca: Wydawnictwo FOX, Liczba stron: 130
stopniem skomplikowania”.
Grimoire, grymuar – zgodnie z tym, co pisze Crowley (A. Crowley, Goecja wg Aleistera Crowleya, Wrocław 2000, Wydawnictwo FOX, s. 11),
słowo grimoire wywodzi się od francuskiego i oznacza księga czarodziejska lub nieczytelne pismo.

W „Goecji” Crowleya znaleźć moŜemy równieŜ informacje na temat poszczególnych wersji Większego Klucza Salomona, które się
zachowały (od s.32).

Niniejszy skan tej ksiąŜki nie zawiera wstępu – zaczyna się od s. 13, gdzie rozpoczyna się właściwa część tej ksiąŜki.

Z Wikipedii:

„Większy Klucz Salomona (Klucz Salomona, Clavicula Salomonis, Clavis Salomonis) – grimoire, którego autorstwo przypisuje się królowi Salomonowi.
Kopie pochodzą z czasów średniowiecza lub późniejszych. Księga zawiera wiele zdań i terminów opierających się na tekstach talmudycznych i
kabalistycznych.
Prawdopodobnie zainspirował powstanie późniejszych dzieł tj. Lemegeton (Mniejszy Klucz Salomona), chociaŜ jest wiele róŜnic między nimi.

Styl, w którym napisano Większy Klucz Salomona jest typowy dla czasów średniowiecznych. Wiele ksiąg przypisywanych Salomonowi datuje się na
czas pomiędzy 1000-1453 r., czyli czas wypraw krzyŜowych, który wpłynął na kontakty z Ŝydowskimi kabalistami i arabskimi alchemikami.

Większy Klucz Salomona róŜni się od innych podobnych ksiąg tym, Ŝe nie ma w nim Ŝadnych wzmianek o demonach, a jedynie szczegółowe przepisy
dotyczące wykonywania operacji magicznych.

Większy Klucz Salomona podzielony jest na dwie części zawierające inwokacje do duchów i sposoby ochrony wzywającego (zwanego w księdze
egzorcystą) przed ich szkodliwym działaniem, a takŜe zaklęcia zmuszające te duchy do posłuszeństwa.
We wstępie rzekomy autor, Salomon, zwraca się do swego syna Roboama ze wskazaniami dotyczącymi uŜywania "Klucza".
W księdze tej jest takŜe napisane jak przygotować atrament, słuŜący do pisania magicznych symboli koniecznych w eksperymentach, z krwi nietoperza
zmieszanej z innymi wymyślnymi składnikami. Wszystkie składniki potrzebne do wykonania magicznych rysunków i amuletów są szczegółowo opisane,
podobnie jak samo ich przygotowanie. Sam mag równieŜ powinien oczyścić się w dokładnie opisany sposób zanim przystąpi do rytuałów. Tak samo
wyszczególniony jest rodzaj stroju, jaki powinien załoŜyć.
Większy Klucz Salomona zawiera instrukcje dotyczące praktykowania nekromancji, stawania się niewidzialnym, szkodzenia wrogom, odnajdywania
skarbów itp. WaŜne jest dokładne przestrzeganie dni i godzin, w jakich powinny być wykonywane poszczególne operacje magiczne, jak równieŜ wiele
innych szczegółów tj. przygotowanie magicznego kręgu i magicznych narzędzi. Warunkiem niezbędnym jest bojaźń BoŜa i czystość moralna.”