Professional Documents
Culture Documents
Filipino
Filipino
Ikaapat na Markahan
Modyul 7 para sa Sariling Pagkatuto
Florante at Laura:
“Paalam Bayan, Paalam Laura”
(Saknong 105-125)
“Ang Pagliligtas kay Florante”
(Saknong 126-155)
Manunulat: Princes M. Matabang
Tagasuri: Zerine C. Fabian at Shirley H. Amorada / Editor: Paul John S. Arellano at Josefina T. Salangsang
MGA INAASAHAN
KASANAYANG PAMPAGKATUTO
PAUNANG PAGSUBOK
BALIK-ARAL
PANUTO: Sagutin ang mga tanong. Isulat ang letra ng tamang sagot sa patlang
bago ang bilang.
_________3. Handa raw pumatay ang Morong gerero sa sinumang umagaw kay
Flerida maliban lang kung ang kumuha ay __________ niya.
A. ama B. kaibigan C. kapatid D. pinsan
_________4. Sinasabing habang umiiyak ang gererong Moro ay napahinto ito nang
may narinig na __________.
A. buntong-hininga B. halakhak C. huni D. sigaw
_________5. Sinasabi ng Morong gerero na bukod sa hindi marunong umandukha
at tumangkilik ang ama niya ay __________.
A. mabangis C. mapagtanim
B. mapagmataas D. matampuhin
ARALIN
105. 110.
Napahinto rito’t narinig na muli Anong loob kaya nitong nagagapos,
ang pananambitan niyong nakatali, ngayong nasaharap ang dalawang hayop,
na ang wika’y “Laurang aliw niring budhi, na ang baling ngipi’t kuko’y naghahandog-
paalam ang abang kandong ng pighati! isang kamatayang kakila-kilabot?
106. 111.
“Lumagi ka nawa sa kaligayahan, Di ko na masabi’t luha ko’y nanatak,
sa harap ng di mo esposong katipan; nauumid yaring dilang nangungusap;
at huwag mong datnin yaring kinaratnan puso ko’y nanlambot sa malaking habag
ng kasing nilimot at pinagliluhan. sa kaawa-awang kinukob ng hirap.
107. 112.
“Kung nagbangis ka ma’t nagsukab sa akin, Sinong di mahapis na may karamdaman
mahal ka ring lubha dini sa panimdim; sa lagay ng gapos na kalumbay-lumbay;
at kung mangyari, hanggang sa malibing lipos ng pighati saka tinutunghayan
ang mga buto ko, kita’y sisintahin.” sa laman at buto niya ang hihimay!
108. 113.
Di pa natatapos itong pangungusap, Katiwala na nga itong tigib-sakit
may dalawang leong hangos ng paglakad, na ang buhay niya’y tuntong na sa guhit;
siya’y tinutungo’t pagsil-in ang hangad, nilagnat ang puso’t nasira ang boses,
ngunit nangatigil pagdating sa harap. di na mawatasan halos itong hibik.
109. 114.
Nangaawa mandi’t nawalan ng bangis “Paalam, Albanyang pinamamayanan
sa abang sisil-ing larawan ng sakit; ng kasam-at’ lupit, bangis, kaliluhan;
nangakatingala’t parang nakikinig akong tanggulan mo’y kusa mang pinatay,
sa di lumilikat na tinangis-tangis. sa iyo’y malaki ang paghihinayang.
115. 121.
“Sa loob mo nawa’y huwag mamilantik “Nasa harap ko na ang lalong marawal,
ang panirang talim ng katalong kalis; mabangis na lubhang lahing kamatayan;
magka-espada kang para nang binitbit malulubos na nga ang inyong kasam-an,
niring kinuta mong kanang matangkilik. gayundin ang aking kaalipustahan.
116. 122.
“Kinasuklaman mo ang ipinangako- “Sa abang-aba ko, diyata, O Laura…
sa iyo’y gugulin niniyak kong dugo; mamamatay ako’y hindi mo na sinta!
at inibig mo pang hayop ang magbubo ito ang mapait sa lahat ng dusa,
sa kung itanggol ka’y maubos tumulo. sa akin ay sino’ng mag-aalaala?
117. 123.
“Pagkabata ko na’y walang inadhika “Di yata’t ang aking pagkapanganyaya,
kundi paglilingkod sa iyo’t kalinga; di mo tatapunan ng kamunting luha;
di makailan kang babal-ing masira, kung yaring buhay ko’y mahimbing sa wala,
ang mga kamay ko’y siyang tumimawa. di babahaginan ng munting gunita?
118. 124.
“Dustang kamatayan ang bihis mong bayad; “Guniguning ito’y lubhang makamandag,
datapwa’t sa iyo’y magpapasalamat agos na, luha ko’t puso ko’y maagnas;
kung pakamahali’t huwag ipahamak tulo, kaluluwa’t sa mata’y pumulas,
ang tinatangisang giliw na nagsukab. kayo, aking dugo’y mag-unahang matak.
119. 125.
“Yaong aking Laurang hindi mapapaknit “Nang matumbasan ko ng luha ang sakit
ng kamatayan man sa tapat kong dibdib; nitong pagkalimot ng tunay kong ibig,
paalam, bayan ko, paalam na ibig, huwag yaring buhay ang siyang itangis,
magdarayang sintang di manaw sa isip! kundi ang pagsintang lubos na naamis.”
120.
“Bayang walang-loob, sintang alibugha,
Adolfong malupit, Laurang magdaraya,
magdiwang na ngayo’t manulos sa tuwa
at masusunod na sa akin ang nasa.
126. 128.
Sa tinaghuy-taghoy na kasindak-sindak, Anyong pantay-mata ang lagay ng araw
gerero’y hindi napigil ang habag; niyong pagkatungo sa kalulunuran;
tinunton ang boses at siyang hinahanap, siyang pagkatapos sa kinalalagyan
patalim ang siyang nagbukas ng landas. nitong nakagapos na kahambal-hambal.
127. 129.
Dawag na masinsi’y naglagi-lagitik Nang malapit siya’t abutin ng sulyap,
sa dagok ng lubhang matalas na kalis, ang sa pagkatali’y liningid ng hirap,
Moro’y di tumugot hanggang di nasapit nawalan ng diwa’t luha’y lumagaslas,
ang binubukasan ng maraming tangis. katawan at puso’y nagapos ng habag.
130. 139.
Malaong natigil na di makakibo, Umupo’t kinalong na naghihimutok,
hininga’y hinabol na ibig lumayo; katawang sa dusa hininga’y natulog;
matutulog disin sa habag ang dugo, hinaplos ang mukha’t dibdib ay tinutop,
kundangang nagbangis leong nangagtayo. nasa ang gerero’y pagsaulang-loob.
131. 140.
Naakay ng gutom at gawing manila, Doon sa pagtitig sa pagkalungayngay
nag-uli sa ganid at nawalang-awa; ng kanyang kalong na kalumbay-lumbay,
handa na ang ngipi’t kukong bagong hasa nininilay niya at pinagtatakhan
at pagsasabayan ang gapos na iwa. ang dikit ng kiyas at kinasapitan.
132. 141.
Tanang balahibo’y pinapangalisag, Namamangha naman ang magandang kiyas,
nanindig ang buntot na nakakagugulat; kasing isa’t ayon sa bayaning tikas;
sa bangis ng anyo at nginasab-ngasab, mawiwili disin ang iminamalas
Furiang nagngangalit ang siyang katulad. na mata, kandungan sa malaking habag.
133. 142.
Nagtaas ng kamay at nangagkaakma Gulung-gulong lubha ang kanyang loob,
sa katawang gapos ang kukong pansira; ngunit napayapa ang anyong kumilos
nang darakmain na’y siyang pagsagasa itong abang kandong na kalunus-lunos,
niyong bagong marten lumitaw sa lupa. nagising ang buhay na nakakatulog.
134. 143.
Inusig ng taga ang dalawang Leon, Sa pagkalungayngay mata’y idinilat,
si Apolo mandin sa Serpeyente Piton; himutok ang unang bati sa liwanag;
walang bigong kilos na di nababaon sinundan ng taghoy na kahabag-habag;
ang lubhang bayaning tabak na pamatol. “Nasaan ka, Laura, sa ganitong hirap?
135. 144.
Kung ipamimilantik ang kanang pamatay “Halina, giliw ko’t gapos ko’y kalagin,
at saka isalag ang pang-adyang kamay, kung mamatay ako’y gunitain mo rin,”
maliliksing leon ay nangalilinlang, pumikit na muli’t napatid ang daing,
kaya di nalao’y nangagumong bangkay. sa may kandong namang takot na sagutin.
136. 145.
Nang magtagumpay na ang gererong bantog Ipinanganganib ay baka mabigla,
sa nangakalabang mabangis na hayop, magtuloy mapatid hiningang mahina;
luha’y tumutulong kinalag ang gapos hinintay na lubos niyang mapayapa
ng kaawa-awang iniwan ng loob. ang loob ng kandong na lipos-dalita.
137. 146.
Halos nabibihay sa habag ang dibdib, Nang muling mamulat ang nangitlaanan,
dugo’y nang matingnang nunukal sa gitgit; “Sino? Sa aba ko’t nasa Morong kamay!”
sa pagkalaglag niyang maliksi’y nainip ibig na iigtad ang lunong katawan,
sa siga-sigalot na madling bilibid. nang hindi mangyari’y nagngalit na lamang.
138. 147.
Kaya ang ginawa’y inagapayanan Sagot ng gerero’y “Huwag kang manganib,
katawang malatang para bagang bangkay, sumapayapa ka’t mag-aliw ng dibdib;
at minsang pinatid ng espadang tangan ngayo’y ligtas ka na sa lahat ng sakit,
walang awang lubid na lubhang matibay. may kalong sa iyo ang nagtatangkilik.
148. 152.
“Kung nasusuklam ka sa aking kandungan, Nagbuntunghininga itong abang kalong
lason sa puso mo ang hindi binyagan; at sa umaaliw na moro’y tumugon,
nakukutya akong di ka saklolohan, “Kung di mo kinalag sap uno ng kahoy,
sa iyong nasapit na pagkaparawal. nalibing na ako sa tiyan ng leon.
149. 153.
“Ipinahahayag ng pananamit mo, “Payapa na naman disin yaring dibdib,
taga-Albanya ka at ako’y Persyano; napagkikilalang kaaway kang labis;at di
ikaw ay kaaway ng baya’t sekta ko, binayaang nagkapatid-patid
sa lagay mo ngayo’y magkatoto tayo. ang aking hiningang kamataya’t sakit
150. 154.
“Moro akong lubos na taong may dibdib, “Itong iyong awa’y di ko hinahangad,
at nasasaklaw rin ng utos ng langit; patayin mo ako’y siyang pitang habag;
dini sa puso ko’y kusang natititik- di mo tanto yaring binabatang hirap,
natural na leing sa aba’y mahapis. na ang kamatayan ang buhay kong hanap.”
151. 155.
“Anong gagawin ko’y aking napakinggan Dito napahiyaw sa malaking hapis
ang iyong pagtaghoy na kalumbay-lumbay, ang Morong may awa’t luha’y tumagistis;
gapos na nakita’t pamumutiwanan siyang itinugon sa wikang narinig,
ng dalawang ganid, ng bangis na tangan?” at sa panlulumo’y kusang napahilig.
MGA PAGSASANAY
Pagkatapos mong mabasa ang aralin. Subukin mong sagutin ang mga
naihandang mga gawain.
PAGSASANAY 1
PAGSASANAY 2
PANUTO: Suriin ang mga pahayag. Piliin sa kahon ang angkop na sagot at isulat
sa patlang.
PAGSASANAY 3
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
PAGLALAHAT
sinumang
nangangailangan
https://images.app.goo.gl/PjaMKsZcggojE9e49
https://images.app.goo.gl/M317ZdUFcwKq7ZsH7
PAGPAPAHALAGA
PANAPOS NA PAGSUSULIT
https://images.app.goo.gl/PjaMKsZcggojE9e49
https://images.app.goo.gl/M317ZdUFcwKq7ZsH7