Diskripsyon ng Kurso :

I. Ang mga Batayang Sanligan / Konsepto sa Pagtuturo ng Wika

 Ang Wika
1. Bilang Midyum ng Komunikasyon
2. Bilang Midyum ng Pagtuklas ng Kaalaman
3. Bilang Midyum ng Representasyon ng mga Kaisipan
 Interaktibong Pagkatuto at Pagtuturo ng Wika
 Kolaboratibong Pagkatuto at Pagtuturo ng Wika

II. Mga Teorya/ Batayang Konsepto ng Komunikatibong Pagtuturo ng Wika- RM

 Apat na Komponent o Sangkap ng Komunikatibong Pagtuturo ng Wika
1. Kasanayang Gramatikal
2. Kasanayang Sosyo-Linggwistik
3. Kasanayang Diskorsal
4. Kasanayang Estratejik
III. Ang mga Salik sa Pagtuturo ng Wika- Ellaine at Diana
 Estudyante
A. Kalikasan ng Mag-aaral
1. Edad
2. Antas ng Pag-aaral
3. Motibasyon
4. Kahandaang Kognitibo
5. Kahandaang Sosyo-Emosyonal
B. Ang mga Uri ng Estudyante Batay sa Pamamaraan ng Pagkatuto
1. Concrete
2. Analytical
3. Communicative
4. Authority Oriented
 Ang Guro ng Wika
 Kapaligiran
 Layunin ng Pagtuturo at Pagkatuto

IV. Mga Metodo at Dulog sa Pagtuturo ng Wika -Charmaine

1. Pagtuturong Nakatuon sa Mag-aaral (Learner Centered)
2. Kooperatibo at Kolaboratibong Pagkatuto
3. Interaktibong Pagkatuto
4. Pagkatutong Integratibo

V. Ang Pagtuturo ng Wika sa Iba’t Ibang Sitwasyon- Micha

1. Grammar Translation o Palipat-Baybay
2. Direct Approach – Direktang Pamamaraan
3. Pabasang Pamamaraan – Reading Approach
 4. Audiolingualism- Shaira
5. Sitwasyonal
6. Kognitiv
7. Oral-Sitwasyonal
8. Affective-Humanistic- Maryjane
9. Comprehension Based
10. Cognitive

MGA PAMAMARAAN

Ang mga sumusunod ay mga pamamaraan ng pagtuturo ng wika sa iba’t

ibangsitwasyon at dahilan:

1.

Paglilipat-Baybay (Grammar Translation)

Ang pamamaraang ito ay maituturing na kadugtong ng mgapamamaraang ginagagamit noong klasikal

na panahon hanggang sakasalukuyang panahon ng pagtuturo ng wika. Ito ay nakatuon sapagkakabuo ng
mga salita, pangungusap, etc. Ang pagtuturo nito ayibinibigay gamit ang sinusong wika ng mga mag-
aaral. Kakauntilamang ang pangangailangan sa pag-gamit ng wikang ninanaismatutunan. Ang tuon ng
pamamaraang ito ay ang pagtuturo ngbalarila, baybay, at pagkakabuo ng isang mensahe.
Maagangpinapabasa ang mga mag-aaral ng mahihirap na babasahingnasusulat sa nais matutunang wika.
Ang kadalasang pagsukat ngkakayahan ng mga mag-aaral ay base sa paglilipat ng wika mula sasinusong
wika papunta sa wikang nais matutunan. Ang kahinaan ngpamamaraang ito ay ang kawalang kakayahan
ng mga mag-aaral nagamitin ang wikang ninanais matutunan sa pasalita sa kadahilanangang kasanayan
ng mga mag-aaral ay sa pasulat na pamamaraan.

2.

Direktang Pamamaraan (Direct Approach)

Ang pamamaraang ito ay reaksyon mula sa pag-gamit ng paglilipat-baybay (grammar-translation) at sa

kawalang kakayahan nitongmakapagturo sa mga mag-aaral na gamitin ang target na wika sapasalitang
komunikasyon. Sa pamamaraang ito, hindi pinapayaganang pag-gamit ng sinusong wika. Ang mga aralin
ay kadalasangnagsisimula sa mga dayalogo o kasabihan na gagamitin upangmagkaroon ng ugnayang-
komunikasyon o pag-uusap. Angpagkumpas, pag-gamit ng katawan, at mga larawan ay ginagamitupang
lubos na maunawaan ang nais iparating ng komunikasyon. Angpagtuturo ng balarila ay hindi direkta at
kung kinakailangan lamang. Ang mga gawang pampanitikan ay pinapabasa sa mga mag-aaralupang
maglibang lamang at hindi upang analisahin ang nilalamannito. Ang kultura ng wikang ninananais
matutuhan ay hindi dindirektang itinuturo sa mga mag-aaral. Ang guro ay dapat may lubosna kakayahan
sa pagtuturo ng target na wika ng mga mag-aaral.

3.

Pabasang Pamamaraan (Reading Approach)

Ang pamamamaraang ito ay isang reaksyon sa mga problemanglumutang sa paggamit ng direktang

pamamaran ng pagtuturo ngwika. Ito ay nababatay sa paniniwalang ang kakayahan sa pagbasa ayang
mas magagamit na kakayahan sa pag-aaral ng ibang wika lalona sa paglalakbay. Ito rin ay nabuo sa
dahilang kakulangan ng mgaguro sa kakayahan na gamitin ang direktang pamamaraan. Ang mgaaralin sa
balarila na kinakailangan lamang sa pagbabasa ang tangingitinuturo sa mga mag-aaral. Ang mga aralin sa
pagpapalagum ng mgasalita ay dahan-dahang ibinabahagi sa mga mag-aaral. Ang

pagsasaling wika ay muling ginagamit bilang isang kapakipakinabangna paraan. Ang pagkaunawa sa mga
binabasa ang tanging tuon ngpagsasanay sa mga mag-aaral. Hindi kinakailangan ng guro ang lubosna
kasanayan sa pagtuturo ng wika.

4.

Audiolingualism

Ang pamamaraang ito ay isang reaksyon mula sa problema atkakulangang nakita sa

reading approach

. Mula sa kabiguan ng

reading approach

na makapagsanay ng mga mag-aaral nanakakapagsalita at nakakapakinig sa komunikatibong antas. Ito

aynagmula sa reporma ng direktang pamamaraan ngunit dinagdaganlamang ng saklaw ng

structural linguistics

. Ang mga aralin aysinisimulan sa paglalatag ng mga dayalogo. Ang pagmememorya atpanggagaya ng
mga salita ay ginagamit bilang isang mabisang teknikdahil sa paniniwala na ang wika ay natutunan mula
sa pagkasanay nagamitin ito. Ang pagsasanay sa pagbaybay ng mga salita ay ang tuonmula sa simula ng
pagaaral. Masidhi ang pagpigil sa pagkakamali ngmga mag-aaral sa pag-gamit ng wika. Ang wika ay
itinuturo sapamamagitan ng pagmamanipula ng guro at hindi tinutuunan ngpansin ang pakahulugan ng
mensahe. Ang guro ay dapat may lubos nakakayahan sa pagtuturo ng balarila at pagbibigkas
(ponolohiya).
5.

Oral

Sitwasyonal

Ang pamamaraang ito ay isang reaksyon mula sa paggamit ngpabasang pamamaraan ng pagtuturo ng
wika dahil sa kakulangannito na bigyang diin ang kakayahan ng mag-aaral sa pagsasalita at

pakikinig. Ito ay sumikat sa Britanya noong 1940 hanggang 1960.Sa pmamaraang ito, ang sinasalitang
wika ay ang pundasyon. Angwikang nais matutunan ay ipinipresenta sa mga mag-aaral sapasalitang
paraan bago sa pasulat. Tanging ang wikang naismatutunan ang ginagamit sa loob ng silid aralan. Ang
pagtuturo ngbalarila ay mula sa simple hanggang sa komplikadon. Bagong mgasalita ang itinuturo sa
mga mag-aaral base sa bawat sitwasyon.

6.

Kognitiv

Sa pamamaraang ito, ang pag-aaral ng wika ay pinaniniwalaangnangyayari sa pagkatuto ng mga batas at

alintunin ng balarila athindi sa pmamagitan ng pagsasanay na gamitin ito. Ang pagtuturo aykadalasang
isahan kung saan ang mga mag-aaral ang pangunahingdahilan ng kanilang sariling pagkatuto. Ang
balarila ay itinuturo samga mag-aaral. Ang pagtuturo ng baybay ay itinuturo din sa mag-aaral ngunit
hindi nakatuon sa pagpapalinis ng pagbigkas. Angpagbasa at pagsulat ay mga pinakamahalagang paraan
ng pagkatutokapantay ng pagkatuto sa pakikinig at pagsasarita. Ang pagtuturo ngmga salita ay kinikilala
ding mahalaga. Ang kamalian ng mag-aaral sapag-gamit ng wika ay kinikilala ding hindi maiiwasan
ngunitmalilimitahan. Ang guro ay inaasahang magaling sa pag-gamit ngwikang nais matutunan ng mga
mag-aaral.

7.

Afectiv-Humanistik

Ang pamamaraang ito ay isang reaksyon sa pangkalahatangkakulangan ng ibang mga pamamaraan sa

pandamdaming aspeto ngpagtuturo ng wika. Sa pamamaraang ito kinikilala ang mga mag-aaral

bilang isang indibidwal na may damdamin at kakayahan. Angpagtuturo ng komunikasyon ay base sa

kakayahan ng mag-aaral. Itoay ginagawa sa pamamagitan ng dalawahan o pangkatangpagsasanay. Ang
klima ng emosyon sa loob ng sild aralan aykinikilalang mas mahalagang kagamitan sa pagtuturo ng wika
kaysasa anumang material. Ang suporta ng kaibigan at kamag-aaral aykinikilalang mabisang pantulong
sa pagkatuto.

8.

Comprehension-Based

Sa pamamaraang ito, ang pakikinig ay kinikilalangpinakamahalagang kakayahan upang matutong

magsalita, bumasa atmagsulat ng maayos ang mga mag-aaral. Ang mga mag-aaral aynagsisimula sa
pakikinig ng mga makabuluhang salita at nagbibigayng fidbak sa makabuluhang paraan ng
komunikasyon. Ang mga mag-aaral ay hindi nakakapagsalita hanggang hindi sila handa. Angpagkatuto ng
mga mag-aaral ay nagmumula sa mga makabuluhangkaranasan na kanilang ikinokonekta sa pag-aaral ng
wika. Angpagwawasto ng istruktura ng pagkaunawa ng mag-aaral aykinikilalang hindi mahalaga. Ideya
ang kinikilalang mahalaga sapagkatuto ng mga mag-aaral.

9.

Komunikatibo (Communicative)

Sa pamamaraang ito, kinikilala na ang layunin ng pag-aaral ng wikaay ang pagsali sa gawaing
kumunikasyon. Pinaniniwalaan sa

pamamaraang ito na ang pagbuo ng kahulugan at ang kaugnayan nitosa balarila ay mas mabisang
paraan ng pagkatuto ng buo sa wikangninanais matutunan. Ang mag-aaral ay madalas na nag-aaral ng
wikasa pangkatang paraan. Ang mga Gawain at pagsasanay ng pagkatutoay kadalasang otentik. Ang mga
Gawain ay dapat repleksyon ng tunayna buhay at pangyayai upang maikonekta ng mga magaaral
sakanilang karanasan. Ang guro ay isa lamang tagasubaybay sapagkatuto