ang alalay kong astig! - [4513320].

txt
Download
Share
Add to my account
Buy ads here

---------------BOOK DETAILS----------------
[BOOK NAME] ANG ALALAY KONG ASTIG!
[TOTALPARTS] 47
-------------------------------------------
[ BOOK DESCRIPTION ]
--------------------------------------------
Completed...No Soft Copies...All Rights Reserved...
Read with a smile :)
-------------------------------------------

*******************************************
[1] ANG ALALAY KONG ASTIG
*******************************************

"I am not asking you to die for me....

because I'll die for you first.

All I ask is for you to love me back...

I'm begging you to love me... Alex."

- Blake

*******************************************
[2] [1] MAY POGI SA KALSADA
*******************************************

*******
Sa isang inuupahang townhouse.

"Three hundred thirty one...."

"Three hundred thirty two..."

"Three hundred thirty three..."

Walang nagbibilang ng barya. Tinatapos lang ng isang dalaga ang pang-umagang ritwal
na two hundred push ups at four hundred sit-ups.

Tumatagaktak ang pawis sa kanyang mukha. Tinitiis ang hirap at hapdi mapanatili
lang ang malakas na pangangatawan.
Pagkatapos ay tumayo. Pumasok sa kanyang kuwarto at kumuha ng tuwalya. Sinisipa ang
bawat masagi ng paa na mga pinaghubarang damit na nakakalat lamang sa sahig.
Pumasok sa banyo at masiglang naligo.

Siya si Alexandra Michaela Preciousa Valdemor (Alex for short), dalawampu't tatlong
taong gulang. May taas na 5'5" at may timbang na 48 kls. At ito ang mga hindi niya
katangian:

Napakataas ng IQ.............................. ng nag-iisa at nakatatandang kapatid

na lalaki.

Napakalinis sa bahay....................... ng kanyang kapitbahay.

Napakasinop sa gamit..................... ng kanyang matalik na kaibigan.

Napakalambing........................ ng kanyang lolo.

Napakagarbong manamit............ ng kanyang nanay.

Lahat ng mga katangiang nakasulat ay may isang ibig sabihin. Kabaliktaran ang mga
ito ng personalidad ni Alex. Heto ang totoo.

Ang utak niya ay tumatakbo lamang para sa trabaho. Bago matulog ay iniisip ang
gagawin kinabukasan at pagkagising naman ay pinaghahandaan ang maaring mangyayari
sa kanyang araw.

Kung pwede lang na hindi manalamin at magsuklay sa loob ng isang araw ay gagawin
niya. Wala ni isa mang hibla ng kaartehan sa katawan. Minsan ay pwede mong
pagtakhan kung isa nga ba siyang babae.

Lumabas siya ng banyo. Nagsuot ng masikip na pantalong maong, puting T-shirt,

leather jacket at itim na boots. Itinali ang lagpas balikat na buhok.

Pagkatapos magbihis ay kumuha ng baril. Itinago sa loob ng kanyang jacket. Sinarado

ang bahay. Nagsuot ng helmet at pinaandar ang kanyang motorsiklo.

Wala pang dalawang kanto ang layo mula sa kanyang bahay ay huminto siya sa tapat ng
isang mansyon. Ipinasok ang motorsiklo at ipinarada sa garahe.

Naglakad siya ng dirediretso sa loob ng magarang bahay. Itinapon ang helmet sa

mamahaling sopa.

"Handa na ba ang almusal? Nagugutom na ako."

"Yes Ma'am Alex!", sagot ng isang katulong.

Lumapit siya sa mahabang mesang may mga nakahaing masasarap na pagkain. Walang
pasabing umupo siya dito at walang pakundangang sumubo.

"Itigil mo na nga yang pagpapanggap mong magsarili!"

Napatingin si Alex sa inang bumababa sa magandang hagdan ng bahay. Inaasahan niya

na ang simula ng walang sawang panenermon nito.
 "Parang wala namang pinagkaiba ang mga pangyayari! Hindi mo pa rin naman magawang
asikasuhin ang sarili mong buhay. Bumukod ka nga eh dadalawang kanto lang ang layo.
Anong independent-independent ang pinagsasabi mo! Eh tinutulugan mo lang naman ang
bahay na yun. Dito ka pa rin naman kumakain, mga katulong pa rin dito ang
naglilinis ng bahay mo! Ilang beses ko ba namang sasabihin sayo na bumalik ka na
lamang dito!"

Patuloy lamang si Alex sa pagsubo. Manhid na ang kanyang mga tenga sa pagbubunganga
ng ina.

"O Alex buhay ka pa pala! Akala ko kasama ka na doon sa mga nabaril sa engkuwentro
sa isang bangko sa Maynila!"

Inismiran lamang ng dalaga ang nanunuksong kapatid. Kababa lang nito mula sa
kuwarto. Nakahanda na rin itong pumasok sa trabaho.

"Itigil mo nga yang mga ganyang biro Dennis!"

"Mom, dapat sinasanay mo na ang sarili mo. Para namang hindi mo kilala yang anak
mo! Kung pwede nga lang salubungin ang bala ay gagawin niyan eh. Kasalanan niyo
yan. Pinapaniwala niyo siyang pwede siyang maging si Lara Croft.... Yaya Maring
pahinging coffee!"

"Anong kasalanan ko? Isisi mo yan sa lolo mo!"

Lumabas ang isang matandang lalaki. Nagliwanag ang mukha nito ng makita ang
dalagang apo.

"My favorite apo! You're here already!"

"Hi Lolo!"
Nakangiting humalik ang dalaga sa pisngi ng matanda.

"Ano hija kumusta ang trabaho mo? Malapit ka na bang ma-promote?"

"Huwag kayong mag-alala lolo, malapit ng mangyari ang bagay na iyan. Isang
successfull assignment na lang tiyak na mapo-promote na ako!"

Nagkatinginan ang ina at kapatid ni Alex.

"Yan ang hirap sa inyo Papa! Kinukunsinti mo yang si Alex dyan sa pagpupulis niya.
Hindi porke't retired general kayo ay kailangan may magmana sa propesyon niyo!"

"Sylvia, anong magagawa ko kung ito rin ang hilig ni Alex. Eh anong gusto mo umasa
ako diyan sa lalampa-lampa mong anak na lalaki?"
Biglang napaubo si Dennis. Binilisan nito ang pag-inom ng kape at kaagad na tinapos
ang pagkain bago pa man mapunta sa kanya ang usapan.

"Oh saan ka na pupunta?"

"Kailangan ko ng umalis Mom. May naghihintay sa aking pasyente sa hospital."

Tinapos na rin ni Alex ang kanyang pagkain. Humalik siya sa kanyang lolo at ina
bago umalis.

"Teka nasaan pala si Dad?"

"Nasa Singapore may business meeting."

"Ah ganun ba sige pasok na ako."

Inirapan lamang siya ng ina samantalang nakangiting kumakaway naman ang kanyang
lolo habang papalabas siya ng bahay.

Napabuntong-hininga si Alex ng makalabas ng bahay. Ganito lagi ang eksena sa umaga.

Binubungangaan siya ng ina, tinutukso siya ng kapatid at nilalambing siya ng
kanyang lolo. Samantalang ang ama niya naman ay palaging wala sa bahay dahil abala
ito sa pag-aasikaso ng kanilang shipping company. Isang bagay na ikinatutuwa niya
dahil wala ng dumadagdag sa mga nanenermon sa kanya.

Muling sumakay si Alex sa motorsiklo. Mahinahon siyang nagmaneho patungong

headquarters.

Sa kalagitnaan ng pagmomotor niya sa kahabaan ng isang malawak na kalsada ay may

namataan siyang grupo ng mga kalalakihan sa isang tabi. Mistulang mag-aaway ang mga
ito. Itinabi niya ang motorsiklo at bumaba dito.
Hinubad niya ang helmet at lumapit sa mga lalaki. Mukhang mga binatilyo pa lamang
ang mga ito. Kinukwelyuhan ng isang lalaki ang isa samantalang nakangisi namang
nanonood ang dalawa ngunit parehong nakatikom ang mga kamao.

"Oist! Oist! Anu yan?"

Tumingin sa kanya ng masama ang lalaking may hawak ng kuwelyo.

"Huwag kang makialam dito Miss! Tuturuan lang namin ng leksyon ang taong ito!"

Napatingin si Alex sa binatilyong tinutukoy ng nagsalita. Tahimik lamang ito at

mukhang kalmado.

"Bawal ang mag-away dito. Gusto niyo bang dalhin ko kayo sa pulis?"
Lumapit pa lalo si Alex upang tanggalin ang kamay ng lalaki sa pagkakahawak sa
kuwelyo ng isang binatilyo. Subalit bago pa man niya mahawakan ang kamay nito ay
sinugod siya ng dalawa pa nitong kasama. Sinubukan siyang suntukin ng mga ito
subalit mabilis na nakailag ang dalaga.

Walang tigil sa pagtapon ng suntok kay Alex ang tatlong binatilyo samantalang
patuloy naman sa pag-ilag ang dalaga. Hangga't maari ay ayaw niyang patulan ang mga
ito. Ngunit nang mapagod siya ay binigyan niya ito ng mabilis na tig-iisang malakas
na suntok sa mukha. Kaagad na natumba ang tatlong lalaki at nagulat ang mga ito sa
lakas ng pakialamerang babae.

"Ano gusto niyo akong labanan! Gusto niyong bitbitin ko kayo sa pulis!"

Umiling ang mga lalaki at mabilis itong nagsipagtakbuhan.

Pinagpag ni Alex ang nagulong damit at napatingin sa binatilyong naiwan. Mukha

itong mayaman sa istilo ng pananamit nito. Gwapo, maputi, mapupula ang mga labi at
parang babae sa kinis ang mukha. Tahimik pa rin ito at kalmadong nakatayo. Lumapit
ang dalaga dito. Hinawakan sa ulo at ginusot ang buhok.
"Ayan ligtas ka na. Sa susunod mag-ingat ka. Sayang guwapo ka pa naman!"

Kaagad namang tinanggal ng lalaki ang kamay ni Alex sa pagkakahawak sa kanyang

buhok at mabilis itong inayos. Halatang hindi ito natuwa sa ginawa ng babae.

Ilang saglit na nakatayo lamang ang dalaga na tila may hinihintay mula sa kaharap.

"Ano hindi ka man lang ba magpapasalamat sa ginawa ko?"

Kalmado itong sinagot ng kaharap.

"Bakit ako magpapasalamat sinabi ko bang makialam ka? Hiningi ko ba ang tulong mo?"
Nagulat si Alex sa sagot ng binatilyo at bago pa man siya makapagsalita ay
tinalikuran na siya nito.

"Aba't antipatikong bata ito ah!"

Dirediretsong naglakad ang lalaki. Lumapit ito sa isang nakaparadang sports car.
Binuksan nito ang pinto ng kotse at malakas itong isinara. Tumunog ang kanyang
telepono.

"Hello!"

"O bakit mukhang seryoso ang tono mo?"

"Bad trip Bro! Muntik na sanang maging exciting ang araw ko! Akala ko mapapalaban
ako ngayon!"

"Anong nangyari?"

"Bad trip! May pakialamerang babaeng nagmagaling! Tumakbo tuloy ang mga kalaban!"

"Hayaan mo na yan. Nasaan ka na ba malapit ng magsimula ang karera?"

"Papunta na ako dyan. Wait for me guys."

Ibinaba ng lalaki ang telepono. Isinaksak ang susi sa sasakyan at mabilis na

pinaharurot ang kotse....

*******************************************
[3] [2] THE ASSIGNMENT
*******************************************

******

Hininto ni Alex ang motorsiklo sa tapat ng isang gusaling may limang palapag.
Nakakunot ang noo nito na pumasok sa loob.

"Bakit nakasimangot na naman yang mukha mo?", bati ng isang kasamahang pulis na
nakaupo sa bukana ng headquarters.

"Wala may mga batang sumira lang ng araw ko! Nasaan si Chief? "

"Nasa second floor kanina ka pa nga hinahanap eh."

Miyembro si Alex ng intellegence unit ng Special Action Force na isa sa mga sangay
ng Philippine National Police. Tatlong taon na siya sa pagiging pulis at
kasalukuyang isang Inspector. Nakapagtapos siya sa Philippine National Police
Academy. Bagamat hindi siya gaanong katalinuhan ay nagpursigi siya para lamang
makapasok sa nasabing academy.

Ang pagpupulis ang kaisa-isang naging pangarap niya. Idolo niya ang kanyang lolo.
Humahanga siya sa lahat ng mga nagawa nito. Galit siya sa mga gumagawa ng krimen at
malambot ang kanyang puso sa mga naagrabyado kung kaya't ang trabahong ito ang
naisip niyang nababagay sa kanyang personalidad.

Dahil may pera at koneksiyon ang pamilya ay nagawa niya ring mag-training sa iba't
ibang bansa. Subalit isa lamang ito sa mga dahilan. Hindi pa rin maikakaila na isa
siyang magaling at matapang na pulis. Walang sinusukuang aksyon at walang
inaatrasang laban. Ang kanyang determinasyon sa trabaho ang madalas na dahilan kung
bakit pinagkakatiwalaan siya ng mga nakatataas na opisyal. Kahit ano ay kaya niyang
gawin para sa trabaho.

Umakyat sa ikalawang palapag si Alex.

"Inspector Valdemor!"
Hinanap ni Alex ang tumawag sa kanya. Nakita niya itong nakasilip sa pinto ng
meeting room at magkasalubong ang kilay.

"Chief Martinez! Good morning!"

Nakangiti niya itong binati at sinenyasan siya nito na pumasok sa loob ng meeting
room. Kaagad naman siyang sumunod. Tumingin siya sa paligid at nahalatang mukhang
confidential ang kanilang pag-uusapan dahil dalawa lamang silang mag-uusap.

"Bakit ngayon ka lang Alexandra?!"

"Pasensiya na ninong napa-trouble ako."

"Heh! Wag mo akong matawag-tawag na ninong nasa trabaho tayo!"

Bumulong sa sarili ang dalaga.

"Huwag niyo rin akong tawaging Alexandra..."

"Anong sabi mo?"

"Wala. Sabi ko mukhang may pag-uusapan tayong importante."

"Importante talaga ito! At kanina mo pa ako pinaghihintay. Patayin mo ang ilaw!"

Sinunod ng dalaga ang utos at binuksan ng chief inspector ang projector. Nagseryoso
ang mukha ng opisyal at sinimulan nitong magsalita.

Bago magsimula ay kinabig ni Alex ang isa pang silya at ipinatong ang dalawang paa.

"Merong ibinabang utos sa akin. Tungkol ito sa isang malaking sindikatong may
kinalaman sa drug trafficking at kidnapping na nagngangalang VENOMUS."

"Ganda ng pangalan ah parang pelikula, sosyal! Ve-no-mus!"

Pinandilatan si Alex ng kausap at kaagad naman itong tumahimik.

"Patuloy sa paglaki ang sindikatong ito ngunit nahihirapan tayong makakuha ng mga
impormasyon tungkol sa kanilang mga operasyon. Magaling ang kanilang mga leader.
Pulido at planado ang bawat kilos ng grupo."
"Sa ngayon ay ito pa lamang ang lead natin tungkol sa grupo"

Isa-isang ipinakita ni Chief Martinez ang mga litrato ng mga di kilalang lalaki.

"Sila ang mga pinaghihinalaang miyembro ng sindikato subalit wala pa itong lubos na
kompirmasyon..."

"Mukhang bibigyan niyo ako ng magandang assignment chief ah! Sisiguraduhin kong
ikaka-promote ko na yan!"

"Tumahimik ka muna Alexandra!"

"Sabi ko nga..."

Muling nagpatuloy ang opisyal.

"...ngunit meron tayong isang napakahalagang impormasyon na natanggap tungkol sa

binabalak ng sindikatong ito. At sa ngayon ay ito lamang ang makakapagbigay daan sa
atin upang mahuli ang grupong ito."

Nagpalit ng litrato sa projector si Chief Martinez. Tumambad dito ang mukha ng

isang gwapong binatilyo.

Tinitigang mabuti ni Alex ang larawan.

"Huh! Kilala ko yan! Yan ang antipatikong batang tinulungan ko kanina!"

Muli na naman siyang pinandilatan ng kausap at mabilis naman siyang tumahimik.

"Siya si Blake Marlon Monteverde. 18 anyos. Ulilang lubos subalit kaisa-isang

tagapagmana at apo ni Don Henry Monteverde, ang may-ari ng pinakamalaking oil
company sa Pilipinas. Nakatira sa Forbes Park...."

"Disi-otso na pala yan akala ko mga kinse anyos pa lang... in fairness baby face
ang mukha niya ha!"

"...kasalukuyang nag-aaral sa Unibersidad ng Pilipinas sa Diliman. Nasa ikalawang

taon sa kursong BS Economics...."

"...Siya ang kasalukuyang target ng Venomus. At siya ang iyong bagong mission
Alex."
Inabot ni Chief Martinez ang isang file. Kinuha ito ni Alex at masusing tiningnan.

"Yan ang mga personal na impormasyon ni Blake Monteverde na nakuha ng ating

opisina."

Sinimulang basahin ito ng dalaga.

"Height....5'9"...Weight...71kls....Hobby...car racing. Favorite color...blue.

Social life...active. Fraternity..none. Lovelife...taken. Girlfriend...Sophia
Vasquez. Huh! Sophia Vasquez? Eto ba yung sikat na modelo. Wow! Kunsabagay bigatin
at gwapo din naman ang batang ito...."

Muling naglabas ng isang file ang opisyal at muling ibinigay ito sa inspector.
Tiningnan ito ni Alex. Naglalaman ito ng isang school record at files ng
nangangalang Maya Del Castro ngunit litrato niya ang nakakabit sa gilid ng isang
transcript.
"Ano to chief?"

"Papasok ka ng UP. Magpapanggap kang kaklase ng lalaking ito at yan ang gagamitin
mong mga records at pangalan. Naayos na ang lahat. Lahat ng schedules ay
magkaperahas kayo. Ang kailangan mo na lang gawin ay bantayan at manmanan ang bawat
kilos ng batang ito."

Napatayo ang babae sa narinig.

"Chief nagpapatawa ba kayo?! Ibabalik niyo ako sa pag-aaral. Chief naman... Alam
niyo namang hate na hate ko ang pag-aaral. At saka ano to, UP? Economics? Mabubuko
tayo niyan! Hindi kaya ng utak ko mag-aral dito...chief wag na to!"

"At sino ang gusto mong gumawa nito ako? Sila? Eh. Ikaw ang pinakabatang
intelligence dito at ikaw mismo ang pinili ng mga nasa itaas kaya hindi ka pwedeng
tumanggi!"

"Hindi naman ako tumatanggi sa assignment Chief eh. Ang sa akin lang ay ayoko
nitong mga aral-aral na ito. Pwede ko naman siyang manmanan sa ibang
paraan...ninong naman."

"Yan lang ang pinakamagandang paraan para mapalapit ka sa lalaking ito. At saka
naayos na ang lahat kaya hindi na ito pwedeng baguhin. Urgent ang mission na to
kaya kailangang kumilos tayo kaagad bago pa man tayo maunahan ng sindikato!"

"Ninong naman...."

"Alexandra!"

---------
Sa labas ng isang disco. Masayang nakatambay si Blake kasama ang ilang mga
barkada. Nakasandal ang mga ito sa hood ng magkakatabi nilang nakaparadang kotse.
May tig-iisang bitbit na beer.

"Bro sayang muntik na kitang matalo kanina ah!" wika ni Hayden.

Si Hayden ay matalik na kaibigan ni Blake. Pareho silang mahilig sa car racing

ngunit ni minsan ay hindi pa siya nito natatalo. Galing din sa mayamang pamilya ito
ngunit sa ibang unibersidad ito nag-aaral kung kaya't sa gimik at karera na lamang
sila madalas nagkakasama.

Ngumisi si Blake.

"Pasalamat ka Bro mainit ang ulo ko kanina dahil kung hindi baka kumain ka na naman
ng alikabok!", sabay inom nito sa hawak na bote.
Lumapit ang isa pang barkada ni Blake sa kanya.

" Pare, si Christine o!"

Tumingin si Blake sa isang papalapit na maganda at seksing babae. Nakasuot ito ng

hapit na hapit na black tube dress. Kumikinang ang suot na mataas na sapatos.
Lutang na lutang ang cleavage at kitang-kita ang makikinis nitong mga hita.

Dirediretso itong naglakad papalapit kay Blake at kaagad nitong ipinulupot ang
kamay sa leeg ng lalaki.

"Hi Baby!"

"Hi Babe!", nakangiting bati ni Blake.

Walang kaabog-abog na nagbitiw ng frenchkiss si Christine at ginantihan naman ito
ni Blake. Kumindat ang lalaki sa mga barkada na tatawa-tawa lamang sa kanilang
nakikita.

Matapos ang ilang sandaling halikan ay isinakay ni Blake sa kotse ang babae.

"O paano mga Bros! Alam niyo na una na ako."

Napatango lamang ang mga ngingisi-ngising kasamahan. Natatawa at napapailing na

tiningnan ang papaalis na kotse ng kanilang kaibigan.

"Wow ibang klase talaga ang gayuma ng Blake na iyan!"

"Pare ikaw ba naman ang magkamukha ng ganyan eh siguradong pag-aagawan ka rin ng

mga babae."
"O alam niyo na. Siguradong tatawagan tayo ni Sophia isa-isa nito mamaya para
hanapin si Blake. Ngayon pa lang ay simulan na nating mag-isip ng palusot."

*******************************************
[4] [3] HI KLASMEYT!
*******************************************

******

"Oohhh....you're so good Blake..."

"Ohhh-hhh...you're hot Christine.."

"Yes...Baby..."
"Ohh..Christine..."

"Faster...Blake..."

"You want more...baby..."

"Yes...please Blake...faster please.."

"I'm getting there baby...meet me more baby..."

"Oh my god...faster Blake...faster!"

"Yes..Christine. I'm getting there baby...I'm coming..I'm coming"

"Ahhhhhhhhhh!"

Napasubsob ang ulo ni Blake sa dingding ng hotel. Hinihingal na ibinaba sa

pagkakasandal at pagkakabuhat ang babae.

Nang bumalik sa normal ang paghinga ay bigla siyang may naalala.

"Shit!!! Anong oras na?!"

Nagmamadaling tiningnan ng lalaki ang ipinatong niyang relos sa side table ng
kama.

"Fuck! My exam pa ako bukas!"

Pinagdadampot niya ang nagkalat na mga damit sa sahig at mabilis na nagbihis.

"Can't bring you home Christine. I'm in a hurry. Marami pa akong dapat gawin.
Thanks for the night!"

"Wait Blake.. Sandali lang!"

"Bye!"
Dirediretsong lumabas si Blake ng kuwarto at iniwan ang nakangangang babae.

Pagdating sa sasakyan ay binuhay niya ang cellphone. Pagbukas na pagbukas niya nito
ay sunud-sunod na text ang nagdatingan. Mula ito sa kanyang modelong girlfriend na
si Sophia.

"Where are u?"

"I've been calling hundred times but your phone is off! What's happening?"

"Ilang beses na akong tumawag sa house nyo. But the maids were saying you're not
home yet! Where are you ba?"

" You're friends are not answering my calls too! I'm starting to doubt Blake!"
Walang reaksiyon ang lalaki sa mga nabasa at inihagis lamang ang telepono sa
katabing upuan. Pinaandar niya ang kotse at mabilis itong pinatakbo.

Pagkatapos ng mga kalahating oras ng pagmamaneho ay huminto siya sa harap ng isang

napakalaking bahay. Automatic na nagbukas ang mataas na gate nito. Pumasok siya sa
isang mahabang driveway na dinadaanan ang isang malawak at magandang hardin.
Pagtapat niya sa garahe ay automatic ding umakyat ang harang nito. Ipinarada niya
ang sasakyan sa isang garaheng mayroong labing isa pang iba't ibang mamahaling
kotse na nakaparada.

Pumasok sa loob ng malapalasyong bahay si Blake. Isang bahay na mayroong

dalawampung kuwarto, sariling elevators, gym, spa, dalawang malalaking swimming
pool at sampung katulong.

Patakbong sumakay ng elevator ang lalaki. Pumasok sa isang napakalaking kuwarto.

Naghubad ng damit at pumasok ng shower. Paglabas ng shower ay nagpalit ito ng
manipis na puting T-shirt at pajama.

Kumuha ito ng mga libro sa isang cabinet. Lumapit sa kanyang study table. Nagsuot
ng salamin. Binuksan ang lamp shade at seryosong sinimulan ang pag-aaral.
Si Blake ay lumaki sa kanyang lolo at nag-iisang apo nito. Sa edad niyang disiotso
ay matured na siya mag-isip. Lumaki kasi siyang halos siya lamang ang nag-aalaga sa
sarili. Namatay sa kanser ang kanyang ina nung siya ay pitong taong gulang pa
lamang samantalang aksidenteng nabaril naman ang kanyang ama sa isang robbery dahil
sa kapabayaan ng mga pulis nung siya ay sampung taong gulang. Malapit na malapit
siya sa ama kung kaya't dahil sa pangyayaring yun ay lumaki siyang may nakatanim na
galit sa dibdib para sa mga pulis.

Simula ng maulila siya ay ipinadama ng kanyang lolo ang pagmamahal nito sa kanya sa
pamamagitan ng pagsunod sa lahat ng kanyang mga luho. Sa ganitong paraan nito
pinupunan ang mga pagkukulang dahil sa pagiging abala nito sa kanyang kaliwa't
kanang mga negosyo . Kadalasan ay mag-isa lamang siya sa malaking bahay kasama ang
mga katulong.

Bagamat may pagka-spoiled brat si Blake ngunit may ambisyon pa rin siya sa buhay.
Tinitingala niya ang kasipagan ng kanyang lolo. Inihahanda niya ang sarili na
balang araw ay siya ang mamahala sa lahat ng kanilang mga negosyo. Kung kaya't
kahit tila isang easy-go-lucky siyang tao ay may isang bagay siyang hindi
pinababayaan...at yun ay ang kanyang pag-aaral.

----------

"Hello. Margareth mayroon ka bang makukulay na damit dyan?"

"Bakit Alex, para kanino ba?"

"Para sa akin. Pahiramin mo nga ako tutal halos magkasingkatawan naman tayo."

"Anong kulay ba ang gusto mo?"

"Kahit ano basta medyo light color. Yung kadalasang sinusuot ng mga teenagers."

"Dress ba?"

"Wag dress! Alam mo namang di ako nagsusuot niyan."

"Okay kailan mo kailangan?"

"Ngayon na."

"Okay, dadaanan mo ba?"

"Hindi. Dalhin mo dito sa bahay. Tulungan mo akong mag-ayos."

"Ano?!!!! Alexandra somosobra ka na sa mga pang-aalipin mo sa akin ha!"

"Wag ka nang magreklamo... Tatatlong kanto lang ang layo ng bahay mo. Dalhin mo na
rin ang kotse mo ha at magpapahatid na rin ako sayo. Bye!"
Inihagis ni Alex ang telepono sa kama at tinitigan ang mga nagkalat na damit sa
harapan niya. Kanina pa siya naghahalungkat ng maisusuot ngunit wala siyang
makitang nababagay para sa isang estudyante. Alam niyang walang uniporme sa UP at
malaya ditong magsuot ng kahit anong klase ng damit ngunit gusto niyang gampanan ng
maigi ang papel niya kaya't kahit sa pananamit ay kailangang maging kapani-paniwala
siya.

Tok.Tok.Tok. Tok.Tok.Tok.

"Alex buksan mo itong pinto! Alex! Ano ba? Namamaga na tong kamay ko sa kakakatok."

Bahagyang narinig ng dalaga ang nagsisigaw na kaibigan. Nasa second floor ang
kuwarto niya kung kaya't may kahirapang marinig kapag may kumakatok sa main door.
Nagmadali siyang bumaba at binuksan ang pinto.

Bumungad sa harapan niya si Margareth. Akap-akap nito ang mga hinihiram niyang
damit.
"Grabe Alex ipaayos mo na nga yung doorbell mo! O! Eto na yung mga damit mamili ka
na lang kung anong gusto mo."

"Teka, ikaw na pumili. Tulungan mo akong mag-ayos."

Pumasok si Margareth sa kuwarto ng kaibigan at nanlaki ang mga mata nito ng makita
kung gaano kakakalat ang silid.

"My god Alex! Tao pa ba ang nakatira dito?"

Hindi maatim ni Margareth ang nakikita kung kaya't isa-isa nitong dinampot ang mga
kalat.

Matalik na kaibigan at kababata ni Alex si Margareth. Kasalukuyang

pinagkakaabalahan nito ang pagpapatakbo ng tatlong bakeshop na itinayo ng kanyang
mga magulang para sa kaibigan. Maganda at sosyaling babae ito subalit kahit
magkasalungat sila ng ugali ay napapanatili pa rin nilang maging malapit sa isa't
isa.

Madalas hingan ng tulong ni Alex si Margareth. Ngunit kailanman ay hindi ito

nagtatanong lalo't lalo na kung may kinalaman ito sa trabaho ng una. Alam nitong
kahit anong pagtatanong niya ay hindi isisiwalat ni Alex ang sekreto ng trabaho
niya.

Sinuot ni Alex ang isang kulay pink na blouse. Tinernohan nya ito ng puting
pantalon at kulay pink din na doll shoes. Sinuklay ang buhok at hinayaan itong
nakalugay.

"Sandali. Eto o nagdala rin ako ng headband. Isuot mo. At saka maglagay ka ng
kaunting pulbos at lip gloss."

Matapos ang ilang sandaling pag-aayos ay pumasok ng banyo si Alex. Ikinabit ang
isang button speaker sa kanyang bra at nagsuot ng isang maliit na wireless headset.

"Hello...helllo...chief naririnig niyo ba ako?"

Biglang may umugong na malakas na echo sa tenga ng dalaga.

"Aray! Chief ano ba? Ayusin niyo ang mic dyan!"

"Roger, roger...Inspector Valdemor."

"Okay na naririnig ko kayo dyan sa headquarters...magstand-by kayo ng magaling na

tao dyan ha. Sige papatayin ko muna ito. Bubuhayin ko na lang pag nasa klase na
ako."

"Copy, Inspector Valdemor!"

Lumabas ng banyo si Alex. Kinuha ang files ni Maya Del Castro at ipinasok ito sa
isang body bag. Isinuot ang bag at niyaya ang nagliligpit na kaibigan.

"Tara na Margareth. Ihatid mo na ako!"

"Saan tayo pupunta?"

"Sa UP."

--------

Ibinaba si Alex ng kaibigan sa tapat ng isang lumang gusaling may mataas na

hagdanan patungo sa entrance. Tumingala ang dalaga at binasa ang nakasulat dito.
'Palma Hall'. Tiningnan niya ang hawak na schedule para makompirma kung tama ang
gusaling pupuntahan.
"Roger...roger. Papasok na ako sa klase. Sinong nandyan?"

"Si Inspector Corpuz to, Inspector Valdemor."

Si Inspector James Corpuz, ang pinakamatalinong miyembro ng kanilang team.

Nakahinga ng maluwag ang dalaga at nagpatuloy sa paghahanap ng kanyang room.

Sa paglalakad ay inobserbahan niya ang mga estudyanteng nakakasalubong. May mga

english speaking, may matatas magtagalog, may sobrang sosyal, may baduy, may
mukhang aktibista, may mukhang di madapuan ng langaw, may mukhang mahirap, may
mukhang mayaman. Ang katalinuhan lang ata ang isang katangiang pinagkakaparehuan ng
mga estudyante dito at ang iba ay halo-halo na.

Nakita ni Alex ang kuwartong hinahanap. Sumilip siya sandali sa pinto. Hindi
lalagpas ng bente ang mga estudyanteng nasa loob. Tahimik siyang pumasok at
inilibot ang paningin. Hinanap ng mata ang taong dapat bantayan. Nakita niyang
tahimik itong nagbabasa sa isang sulok. Napansin niyang bakante ang katabing upuan
nito kaya pinili niyang dito maupo.
"Hi!"

Iniangat ni Blake ang mukha at tumingin sa katabing nakangiting bumati sa kanya.

Ngayon niya lamang nakita sa klase ang babae. Hindi niya ito ginantihan ng bati at
ibinalik ang mga mata sa pagbabasa. Ngunit bago maituloy ang ginagawa ay natigilan
siya ng sandali. Parang pamilyar ang mukha ng babae. Saan nga ba niya ito nakita?

Muli niyang tiningnan ang nakangiting katabi. Napanganga siya ng maalala ang mukha
nito.

"Huh! Ang matapang na pakialamera!"

Nagulat si Blake sa nakita. Estudyante din ba ito? Kaedaran niya lang ba ito? Ang
pagkakaalala niya ay tinawag siya nitong bata. Ano ang ginagawa ng matapang na
babae sa kanilang klase?

*******************************************
[5] [4] ANG BAGUHAN
*******************************************
******

"Hi! Mukhang bago ka lang sa klase namin ah."

Napalingon si Alex sa kabilang katabing upuan. Nakita niya ang isang nakangiting
babae. Nakasuot ito ng makapal na salamin. Hanggang tenga ang buhok. Payat at may
kaitiman ang kulay.

Ginantihan niya ang babae ng ngiti.

"Oo, kaka-transfer ko lang. Galing ako ng UP Baguio."

"Ako nga pala si Grace."

"Ako naman si Maya, Grace."

Lingid sa kaalaman ng dalawang babae ay lihim na nakikinig si Blake sa kanilang

pag-uusap. Puno rin siya ng pagtataka kung bakit bigla na lang sumulpot sa klase
ang babaeng pakialamera.

"Ready ka na ba sa exam ngayon?"

Nataranta ang dalaga sa sinabi ng katabi.

"Exam? Anong exam?"

"Exam natin dito sa Philo, midterms na di ba?"

Parang gustong pagpawisan ng dalaga sa narinig.

"Exam...ehem..ehem.."

"Copy Inspector. Tingnan mo ang bag mo. May lamang isang ballpen yan na may kamera.
I-focus mo lang sa mga tanong para mabasa ko."

Binuksan ni Alex ang bag at hinanap ang tinutukoy na ballpen ng kasamahan.

Ilang sandali pa ay dumating ang propesor.

"Class prepare your bluebooks now."

Muling nalito ang dalaga.

"Bluebook ehem.."

"Inspector ang Bluebook ay ang ginagamit sa UP na answering paper sa mga

examinations. Meron na rin dyan sa bag mo."

Hinalukay ulit ni Alex ang bag. At nang makita ito ay muli siyang huminahon.

Ipinasa ng propesor ang exam. Sinimulan itong sagutan ng dalaga. Nagkunwari itong
magbasa ng medyo malakas sa mga tanong na hindi niya malinaw na nakuha ang mga
sagot mula sa lihim na kausap.
Napapalingon at napapailing naman si Blake sa kakaibang kilos ng katabi .
Nginingitian naman siya ng babae sa tuwing nahuhuli siya nitong nakatingin.

Nang matapos ang eksaminasyon ay nagtayuan ang mga estudyante. Nalito naman ang
dalaga sa susunod niyang gagawin.

"Grace, tapos na ba ang klase? Yun na yun wala ng leksyon-leksyon?"

"Oo okay na. Ano ba ang susunod mong schedule?"

Hinalukay ulit ni Alex ang magulong bag upang hanapin ang kanyang listahan.

"Mathematics 2."
"Pareho pala tayo. Halika sabay na tayong pumunta sa Math Building."

"Ha? Lilipat ulit tayo ng building?"

"Oo, ganito talaga dito sa Diliman. Meron pa ngang mga klase na kailangan pa nating
sumakay ng jeep para makapunta sa sunod na klase."

"Ah ganun ba. Salamat Grace ha."

"Okay lang yun. Katulad mo rin ako nung bago pa lang ako dito."

------
"Inspector nawala sa paningin ko si Blake. Saan siya tumatambay pag lunchtime?"

"Puntahan mo ang canteen na nagngangalang Casaa."

"Salamat. Sige, mamaya na lang ulit tayo mag-usap para sa susunod kong klase."

Hinanap niya ang canteen. Puno ito ng mga estudyante. Inikot niya ang paningin at
nakita niya si Blake na eksaktong pumipili ng pagkain. Nagmadali siyang kumuha ng
tray at tumabi sa lalaki.

"Hi! Dito ka ba madalas kumain?"

Hindi siya sinagot ng kinakausap sa halip ay tiningnan lamang siya nito mula ulo
hanggang paa at pagkatapos ay ibinalik nito ang atensyon sa mga pagkain.

"Masarap ba ang mga pagkain dito?"

Hindi siya ulit nito sinagot na tila walang narinig.

Hindi niya na ito muling kinausap. Sa halip ay sinabayan niya na lamang ito sa
pagpili ng pagkain. Kung ano ang binibili nito ay siya ring pinipili niya.

Naupo si Blake sa isang bakanteng table. Mag-isa lamang ito kung kaya't nagmadali
sa pagbabayad si Alex upang masabayan ito sa mesa.
"Pa-share ako ha. Wala na kasing ibang bakanteng table eh.", sabay upo ni Alex ng
nakangiti.

Tumingin si Blake sa kaharap. Malapit na siyang mapikon sa kakabuntot nito sa

kanya.

"Miss, hindi porke't pakiramdam mo ay nailigtas mo ako minsan ay pwede ka ng mag-

feeling close sa akin."

Nagtaka ang dalaga kung ano ang ibig sabihin ng kausap. At bigla niyang napagtanto
na natandaan din pala siya nito.

"Ah yun ba. Wala yun. Ano meron pa bang nambu-bully sayo?"

"Miss..."
"Ako si Maya...Maya."

"Maya or whatever... walang nambu-bully sa akin at kahit kailan ay walang pwedeng

mam-bully sa akin and can you please stop following me. You're giving me
goosebumps."

Natigilan si Alex. Ano daw? Kailangan niya na rin bang mag-ingles?

"Naku d-don't misunderstand. Gusto ko lang makipagkaibigan. Bago lang kasi ako dito
at ikaw lang ang nakita kong pamilyar na mukha."

"Hindi ko kailangan ng bagong kaibigan....especially people like you."

Tiningnan siya ulit nito mula taas hanggang baba.

"Who is she Blake?"

Napalingon si Alex sa babaeng nagsalita. Nakatayo ito sa kanyang likuran at akbay-

akbay ng isang lalaki. Kasama nila ang tatlo pang mga magkakasintahan. Halatang mga
anak-mayaman din ang mga ito.

"Oh don't mind her. She's a nobody..."

"...Miss pwedeng lumipat ka ng table. Para sa mga kaibigan ko yang inuupuan mo."

Napahiya ng kaunti si Alex at napilitan itong tumayo.

"Napaka-antipatikong bata talaga!"

Naghanap siya ng ibang mauupuan at nakita niyang kinakawayan siya ni Grace.

"Maya! Dito ka na maupo."

Lumapit ang dalaga sa kaklase at pilit itinago ang pagkainis sa lalaking nakausap.

"Hay buti naman at naririto ka Grace."

Nagsimulang sumubo ng pagkain si Alex. Bigla siyang nakaramdam ng gutom sa inis.

"Maya, anong ginagawa mo kanina sa mesa ni Blake Monteverde?"

"Makiki-share ng table, bakit?"

"Ano ka ba pwesto nila ng mga barkada niya yun. Walang ibang nauupo dun."

"Ah ganun ba. Uso din pala yan dito. Akala ko pa naman ay malayang kumilos ang mga
estudyante dito ng kahit ano."

"Saka napansin ko lang Maya. Wag kang magagalit ha. Crush mo ba si Blake?"

Biglang nasamid ang dalaga sa narinig. Kaagad itong uminom ng isang basong tubig.
"Cr-crush?"

"Oo kasi napansin ko lang na panay tingin at ngiti mo sa kanya. Tsaka pinipilit mo
ring makipag-usap sa kanya."

Kinikilabutan si Alex sa pinagsasabi ng kaharap.

"Crush? Wala akong crush sa kanya."

"Mabuti naman kung ganoon. Kasi alam mo halos lahat ng babae dito ay nagkakagusto
sa kanya."
"Ikaw kasama ka ba sa mga babaeng nagka-crush sa kanya?"

Biglang namula si Grace sa tanong ni Alex.

"Bakit naman magkaka-crush sa kanya ang isang pangit na katulad ko?"

"Bakit maganda lang ba ang pwedeng magkagusto sa kanya? At saka sinong may sabing
pangit ka? Sa tingin ko kung mag-aayos ka rin kagaya ng mga babaeng kasama nila
tiyak magiging magkakasing-ganda rin kayo."

Lalo pang namula si Grace sa mga narinig.

"Binobola mo lang ako. Tsaka ang mga tipong babae ni Blake ay yung mga mukhang
model, seksi, kaparehas niyang mayaman at sosyal kaya nga girlfriend niyan ngayon
si Sophia Vasquez eh."
"Ilang taon ka na ba Grace?"

"Eighteen.."

"Kitam ang bata mo pa. Marami pang panahon para gumanda ka."

"Ikaw naman Maya kung makapagsalita ka para namang hindi tayo magkasing-edad lang."

"Ah ang ibig kung sabihin ay pareho pa tayong bata...mahaba pa ang panahon para
gumanda tayo. Huwag na nga nating pag-usapan yan si Blake. Kumain na lang tayo."

Pagkatapos ng ilang subo ay muling tiningnan ni Alex ang mesa nina Blake. Ilang
saglit niya itong tinitigan.

Masyadong mailap ang lalaki. Mukhang mahihirapan siyang mapalapit dito. Kailangan
niyang mag-isip ng iba pang paraan para makuha ang loob nito...

*******************************************
[6] [5] TROPA
*******************************************
******

Lumalabas sa sinehan si Blake. Kaholding hands nito ang isang matangkad, seksi,
mestisa, maganda, makinis at kaedarang babae. Nakasuot ang babae ng makinang ngunit
maluwang na sleveless, hapit na itim na mini skirt at mataas na wedge shoes.
Punung-puno ng accessories ang katawan nito.

"Sophia, I guess I have to bring you home na. May importanteng lakad pa ako after
one hour."

Sumimangot ang girlfriend ng lalaki.

"Today is Saturday and you have no class. Bakit ka ba nagmamadali? Hindi na ba tayo
magdi-dinner?"
"Bukas na lang. Promise I'll pick you up at your house before dinner time."

"Ang daya-daya mo talaga. Lagi na lang kulang ang time mo para sa akin. Mabuti pa
yung mga barkada mo mas madalas mong nakakasama."

"Hindi ako lumalabas with friends lately. Alam mo naman exam time namin ngayon di
ba?"

Hinalikan ni Blake sa noo ang kasintahan.

"Promise I'll make up tomorrow."

"Promise mo yan ah."

Tumango ang lalaki at nakangiting hinigpitan ang pagkakahawak nito sa palad ng
nagtatampong girlfriend. Inakbayan niya ito nang papalakad na sila papuntang
parking lot.

Mag-iisang taon nang girlfriend ni Blake si Sophia. Nasa ikalawang taon na rin ito
sa kolehiyo. Nag-aaral sa kursong Mass Communication sa De la Salle University.
Nakilala niya ito sa isang party na ginanap sa kanilang bahay dahil kaibigan ng
kanyang lolo ang ama nito na isa ring negosyante. Botong-boto ang kanyang lolo sa
dalaga at ito pa mismo ang nag-udyok sa kanya na ligawan si Sophia.

Unang kita pa lang ni Blake kay Sophia ay nagkagusto na kaagad siya dito. At agad
niyang sinunod ang payo ng lolo na ligawan ito. Mabait na babae ang kanyang
girlfriend. Mukhang liberated lang itong manamit dahil sa pagiging isang modelo
ngunit ang katotohanan ay isa itong konserbatibong babae. Bibihira itong lumabas sa
gabi. Gumigimik lang ito kapag kasama siya. Palasimba. Inosente. Masunurin sa
magulang at ang pinaka-intimate na bagay na nagawa niya pa lang sa kasintahan ay
damping halik sa labi.

Totoo ang nararamdaman ni Blake sa kanyang girlfriend kung kaya't nirerespeto niya
ang pagkababae nito. Ngunit sa kabila ng lahat ay gusto niyang i-enjoy ang kanyang
kabataan. Mahal niya si Sophia at mahal din siya nito ngunit para sa kanya masyado
pang maaga para mag-seryoso siya sa buhay kung kaya't hindi niya pinagkakait sa
sarili ang mga bagay na dapat niyang maranasan sa kanyang edad.
"Blake one of my friends told me that her friend saw you daw sa isang disco na may
kasamang ibang girl."

Biglang nawala ang konsentrasyon ni Blake sa pagmamaneho sa narinig. Napatingin

siya sa nakasimangot na girlfriend. At ilang beses munang lumunok bago
makapagsalita.

"That's a lie. Kelan naman daw niya ako nakita?"

"Last week. Remember the day na ilang beses kitang tinawagan but your phone was
off."

Pinipilit ni Blake na maging kalmado.

"Nasa bahay lang ako that time. Pinatay ko lang ang cellphone ko kasi nagko-
concentrate ako sa pagrereview."

"But I also called at your house and they said you weren't around."

"I was there. Siguro akala ng mga maids ay wala ako coz I didn't get out of my room
the whole day. Promise nasa bahay lang ako and I was studying."

"Totoo ba yang sinasabi mo?"

Humawak sa dibdib niya si Blake at tumingin sa mga mata ng katabi.

"Of course. How can I lie to the girl I love?"

Unti-unting napapangiti si Sophia.

"Promise you're telling the truth."

"Promise."

Pagkababang-pagkababa ni Sophia sa sasakyan ay ilang ulit na huminga ng malalim si

Blake. Itinutok ang aircon ng kotse sa kanyang mukha.

"Whew! Muntik na ako dun ah."

Hindi pa man nakakaalis ang lalaki sa tapat ng bahay ng girlfriend ay tumatawag na
ang kaibigan nitong si Hayden.

"Bro asan ka na ba?"

"Sandali lang pare. Kakahatid ko lang kay Sophia. Nahirapan akong maghanap ng
tiyempo para magpaalam."

"Bilisan mo ha."

"Oo papunta na ako dyan."

Pinaharurot ni Blake ang sasakyan.

Dumating siya sa isang lugar na may malawak na sementadong oval. Puno ang gilid
nito ng mga nagagandahan sports car. Ipinarada niya ang sasakyan at pagkalabas na
pagkalabas pa lamang niya ay kinawayan na siya ni Hayden.

Lumapit si Blake sa kaibigan na sa mga sandaling iyon ay may kalambingang babae.

Habang naglalakad ay sinasalubong siya ng bati ng mga nang-aakit na mga babaeng may
hawak-hawak na mga beers.

"Hi Baby Blake!"

"Hi!"

Nagkikislapan ang mga ilaw mula sa headlights ng mga nakaparadang sasakyan.

Dumadagundong ang musika galing sa isang malakas na car stereo.
"Bro sayang di ka nakasama sa unang laban, ganda pa naman ng pustahan!"

Lumapit ang isang seksing babae kay Blake. May dala itong isang beer at iniabot sa
lalaki.

"For you Blake."

"Thanks Mariel!"

Hinalikan niya ito sa labi at malanding kumapit sa kanyang braso ang babae. At
habang nakikipagharutan ang magbabarkada ay biglang may humaharurot at magandang
sports car na dumating. Huminto ito sa kanilang harapan.

Natigilan ang magbabarkada.

Lumabas ang driver ng sasakyan.

Nanlaki ang mga mata ni Blake sa nakita.

"Huh, ang pakialamera!"

Nakangising lumapit si Alex sa magkakaibigan. Nakasuot ito ng kulay brown na

leather jacket, hapit na puting T-shirt, masikip na itim na maong na pantalon,
brown na boots at kulay itim na leather gloves.

"Anong ginagawa mo dito?"

Nakanganga naman ang mga kaibigan ni Blake.

"Sino siya Blake?"

Seryosong sinagot ni Alex ang tanong ni Blake.

"Hahamunin ka. Ikaw daw ang pinakamagaling dito di ba?"

Nagtawanan ang mga barkada ni Blake sa narinig.

"Nagpapatawa ka ba? At bakit naman ako makikipagkarera sayo?"

"Ayaw mo? Bakit natatakot ka ba?"

Biglang tumahimik ang magbabarkada. Nakita nila sa mukha ng babae na seryoso ito sa
ginagawang paghahamon.
"Ako, matatakot sayo?! Hah, sino ka ba?"

"Pwes tara maglaban tayo."

"At ano naman ang ipupusta mo?!"

Ngumisi ulit si Alex.

"Pagnanalo ka sayo na ang sports car na dala ko, pero pagnanalo ako...."

Tumingin sa buong barkada ang dalaga.

"...isasali mo ako sa tropa niyo."

Nagpalakpakan at nagtawanan ang mga barkada ni Blake.

"Wow pare may gustong tromopa sa ating babae! Ipagpapalit ang sports car para lang
makatropa tayo!"

Nag-isip ng malalim si Blake. Ginantihan niya ang titig ng babae.

"Shoot!"

Nagpalakpakan ulit ang magkakabarkada.

"Wohooo! Mukhang exciting to ah!", nakangiting wika ni Hayden.

-------

Magkatabi ang sasakyan ni Blake at Alex. Dadalawa lamang silang nasa loob ng
malaking oval. Pumuwesto sa harap nila ang isang seksing babaeng may dalang flag.

Bago buhayin ang makina ng kani-kanilang mga sasakyan ay nagkatitigan ng masama ang
dalawang maglalaban. Binigyan ang isa't isa ng nakakalokong ngiti.

Ibinaba ng babae ang flag.

Sinimulan ng dalawa ang pagpapaharurot ng kotse. Nagsisigawan ang mga barkada ni

Blake. Pitong ikot ang kailangan nilang matapos.
Papalit palit ng pwesto ang dalawa minsan ang isa ang mauuna at minsan ay eto naman
ang mahuhuli. Kapag nagkakasabay naman ay laging nagpapalitan ng mga ngisi.

Pang limang ikot na at si Blake ang nasa unahan. Lagi nitong sinusubukang sagiin
ang sasakyan ng babae ngunit kaagad itong nababasa ni Alex. Kapag nakikita niya ang
balak ng lalaki ay inuunahan niya ito o kusa siyang nagpapahuli.

Pang-anim na ikot. Si Blake pa rin ang nasa unahan.

"Go Blake! Go Blake! Go Blake!"

Ngingisi-ngisi si Blake sa twing madadaanan niya ang sasakyan ng kalaban.

Nanatiling kalmado lamang si Alex.

Panghuling ikot. Si Blake pa rin ang nasa unahan.

"Go Blake! Go Blake! Go Blake!"

Nang mangangalahati na sa huling ikot ay biglang nagseryoso ang mukha ng dalaga.

Kinabig ang clutch. Itinodo ang pagkakaapak sa silinyador. At ngumiti ng
nakakaloko.

"OA na kayo ha!"

At walang patumanggang pinaharurot nya ng ubod ng bilis ang kotse.

Nagkaroon ng katahimikan.

Hindi makapaniwala ang lahat.

Napanganga si Blake.

Anong nangyari? Paano siya naunahan ng kalaban?

Nang humupa ang pagkabigla ng lalaki. Ay galit na galit nitong pinagpupukpok ang
manibela.

"Shit! Shit! Shit!"

Lumabas ng sasakyan si Blake nang may hindi makapaniwalang mukha.

Lumabas naman ng sasakyan si Alex ng may seryosong mukha.

Parehong ilang saglit na nakatayo sa tabi ng pinto ng kani-kanilang kotse.

Nagkatinginan. Nagkatitigan.

Iniangat ni Alex ang kanang kamay. Tinutukan at binaril ang lalaki ng daliri.

"Bang! Huli ka."

*******************************************
[7] [6] BAGONG ALIPIN
*******************************************

******

Dating gawi. Pagkatapos ng karera ay diretso ang barkada nina Blake sa isang disco.
Ang pagkakaiba nga lang ay kasama na nila ngayon si Alex. Nakatambay pa rin sila sa
bukana at nakasandal sa kanilang mga nakaparadang sasakyan.

Tahimik lamang na naupo si Alex sa isang nakaumbok na semento sa harap ng sasakyan

ni Blake. Pinapakiramdaman ang paligid. Patingin-tingin sa mga labas-masok na mga
kabataan sa disco.

Lumapit sa kanya ang hindi pa rin makapaniwalang si Hayden.

"Wow Maya! Paano mo natalo si Blake? Ang tagal ko ng sinusubukang gawin yun pero
hindi matupad-tupad. Samantalang ikaw sa isang karerahan lang nagawa mo na."
Asiwang ngumiti ang dalaga at unti-unting inilalayo ang sarili sa malapit na
pagkakatabi sa kanya ng nagtatanong. Halos dumikit na ang mukha nito sa mukha niya.

"Ah eh....mahilig din kasi ako sa pagmamaneho...At kahit ako hindi ko rin naman
ine-expect na mananalo ako. Nakatsamba lang siguro."

"Alam mo bang ang cool-cool mong tingnan? Walang kaproble-problema sa akin kung
maging isa ka sa mga barkada namin."

"Ah ganun ba...salamat ha."

Patingin-tingin naman si Blake sa kaharap habang umiinom ng beer. Naiinis siya sa

nakikita. Hindi niya pa rin matanggap na natalo siya ng babae. Mas lalo pang
nadadagdagan ang inis niya dahil parang bilib na bilib dito ang kanyang mga
kaibigan.
"Blake di ba okay na okay na maging tropa natin si Maya?"

Napipilitang ngumiti si Blake.

"Ewan ko. Tingnan natin.", sarkastikong sagot ng lalaki.

"Maya bakit naman gusto mo kaming maging barkada? Bakit wala ka bang mga kaibigang
babae?", tanong ulit ni Hayden.

"Bro sa tingin mo ba babae yan si Maya. Tingnan mo nga ang kilos at pananamit
niyan. Mukha bang babae yan?" nangingising wika ni Blake.

Napanganga at napahawak sa bibig niya si Hayden.

"Maya huwag mong sabihing...ano ka... kaya mas gusto mong sumama sa mga lalaki."

Nagtaka si Alex sa ibig sabihin ni Hayden.

"Anong ano?"

"Yung alam mo na...hindi mahilig sa lalaki."

"Ahh yun ba...bahala kayo mag-isip. Hindi ko sasagutin yan masyadong personal ang
tanong mo."
Nagkatinginan si Hayden at Blake.

Naintindihan ni Alex ang gustong malaman ng mga lalaki. Hinayaan niya na isipin
nilang ganung uri siya ng babae para mas mapadali lalo ang pagtanggap ng mga ito sa
kanya.

"Blake si Christine o dumarating!"

Nataranta bigla si Blake. Gusto niyang pagtaguan ang babae subalit nakita na siya
nito. Nag-isip siya ng paraan upang hindi ito makalapit.

Nagulat si Alex ng bigla na lang hinawakan ni Blake ang kanyang kamay at mabilis na
hinila siya nito papalapit. Tumabi ito sa kanya ng halos magkadikit na ang kanilang
katawan at walang pasabing inakbayan siya ng lalaki.

"Sumakay ka lang...", bulong nito.

Natanaw ni Alex ang isang papalapit na magandang babaeng nakatingin kay Blake.
Kaagad niyang nakuha kung para saan ang kakaibang kinikilos ng lalaki. Huminto ang
babae at tumingin ng masama sa kanilang dalawa.

Ngunit ilang sandali lamang ito huminto at nagpatuloy pa rin sa paglapit sa kanila.

Nagulat ulit si Alex nang bigla na lang siyang iniharap ni Blake at hinawakan sa
pisngi. Inilapit nito ang mukha sa kanyang mukha na mistula silang naghahalikan
kung titingnan mo sa kalayuan. Hindi nakakilos ang dalaga sa pagkabigla. Halos
isang minuto sila sa ganoong posisyon.

"Umalis na Bro!"

Dahan-dahang tinanggal ni Blake ang kanyang kamay sa pisngi ni Alex. Ilalayo na

sana ng lalaki ang kanyang mukha subalit napatitig siya sa mga mata ng natutulalang
babae. Tiningnan niya ng ilang sandali ang mukha nito.... at mabilis na ninakawan
ng isang halik sa mga labi. Pagkatapos ay nginitian nya ito ng may pang-aasar.
Nanlaki ang mga mata ni Alex sa ginawa ng kaharap. Nag-init ang kanyang mukha.
Parang may mga usok na gustong lumabas sa kanyang ilong at tenga.

Mabilis niyang kinuha ang isang kamay ni Blake at malakas na pinilipit ito papunta
sa likuran.

"Aray! Aray! Aray!"

Namumula ang mukha ni Alex sa galit. Pinandidilatan nito ang lalaki.

"Ano sa palagay mo ang ginagawa mo ha?!"

"Aray! Nagbibiro lang ako!"

"Puwes hindi ako nakikipagbiruan!"

"Aray! Aray! Di ba tropa ka na kaya't dapat tinutulungan mo rin kami sa ganitong

bagay. Aray!"

"Kasama ba ang halik sa pagtulong?"

"Aray! Bi-biro lang yung halik..."

Nag-aatubili namang umawat si Hayden.

"Tama na yan Maya. Palabiro lang talaga yan si Blake."

Napatingin si Alex kay Hayden at unti-unti siyang nahimasmasan nang marinig ang
pag-awat nito. Dahan-dahan niyang binitawan ang kamay ni Blake.

"A-aray..."
"Sa susunod na gawin mo ulit ito ay dudurugin ko lahat ng buto-buto mo."

Hindi pa man tuluyang nakaka-recover si Alex sa galit niya ay biglang nagkagulo sa

loob ng disco. Nagtakbuhan palabas ang ilan sa mga kababaihan.

"EEEEE! May nag-aaway!"

"Away! Away!"

Mabilis na pumasok sa loob si Alex.

"Hoy! Saan ka pupunta? Makikialam ka na naman!"

"Blake parang masyado yatang matapang tong si Maya."

"Sabi ko sayo. Hindi pabor maging kabarkada yan baka maging sakit lang natin sa ulo
yan."

"Pero hindi ba parang nakakalalaki na nandoon siya sa loob at naririto naman tayo
sa labas?"

Napilitan si Blake na kumilos.

"Mapapaaway pa yata tayo dahil sa taong yan."

Pumasok si Hayden at Blake sa loob ng disco. Nagulat ang dalawa nang makitang
nakatayo lamang sa isang tabi si Alex. Tahimik nitong pinapanood ang dalawang
lalaking nagsusuntukan sa dance floor nang nakahalukipkip. Walang bakas ng anumang
takot sa mukha.

Binabantayan lang ni Alex ang away. Itinawag niya na ito kung kaya't anumang oras
ay may darating ng mga pulis. Hindi siya pwedeng makialam maliban na lang kung may
maaring mangyaring hindi maganda. Sa ngayon ay simpleng suntukan lang naman ang
nagaganap kaya hindi niya kailangang makialam.
Marami na ang umaawat subalit hindi pa rin mapigil sa pagsusuntukan ang dalawang
binata. Kahit guwardiya ay hindi ito magawang awatin. Napansin ni Alex na pumuwesto
ang isang kamay ng lalaki papunta sa likuran nito. Tinitigan ito ng dalaga at
nahalatang may binabalak itong bunutin.

Nakutuban ng dalagang pulis ang susunod na mangyayari kung kaya't dinampot niya ang
isang makapal na ash tray. Naglabas ng mahabang patalim ang lalaki at itinutok ito
sa kaaway. Nagsigawan lahat ng mga nanonood at ang iba ay nagsimulang
magsipagtakbuhan palabas.

Nanatili naman sa loob sina Hayden at Blake. Binabantayan hindi ang nag-aaway kundi
ang kasamang babae. Nakita nilang may dinampot itong isang bagay sa mesa.
Tinitingnan pa rin nito ang nag-aaway ngunit nang nagtangka ng manaksak ang isang
lalaki ay mabilis nitong ibinato ang hawak. Nanlaki ang kanilang mga mata ng
makitang eksaktong tumama ito sa kamay na may bitbit na patalim.

Nabitawan ng lalaki ang hawak na patalim. Hindi alam kung saan galing ang tumamang
bagay sa kanyang kamay. Dumugo ito sa lakas ng pagkakatama ng ash tray. Kaagad
namang sinipa ng gwardiya ang patalim papalayo sa mga nag-aaway at ilang sandali pa
ay nagdatingan na ang mga pulis.

Tila walang nangyaring lumabas ng disco si Alex. Pagdating sa harap ay hinanap ng

mga mata ang mga kasama na yun pala ay nasa likuran niya lamang.
 "Maya buti naman at hindi ka nakialam. Akala ko magmamagaling ka na naman eh.",
pagkukunwaring walang alam na wika ni Blake.

Lumingon sa likuran niya ang dalaga.

"Bakit naman ako makikialam eh away ng mga lalaki yun at meron namang mga gwardya
para umawat."

"Ah Maya nakalimutan nga pala naming sabihin sayo na merong rules ang tropa namin."

Tumango naman si Hayden bilang pagsang-ayon sa mga sasabihin ng kaibigan. Habang

nasa loob ng disco ay may napag-usapan silang isang plano.

"Rules anong rules?"

"Ang pustahan natin sa karera ay ang makapasok ka lang sa tropa pero hindi ibig
sabihin nun ay ganun- ganun na lang yun pag nakapasok ka na."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Meron kaming two months na initiation. At lahat kami ay dumaan sa process na ito."

"Initiation? Barkadahan lang ang sinalihan ko, hindi fratenity."

"Well, kung ayaw mo eh di hindi ka magiging welcome sa grupo kahit nakakasama ka

namin."

Patuloy lamang sa pagtango si Hayden. Kinakabahan itong magsalita. Natatakot siya

na baka ma-offend niya ang astig na babae.
"Sige. Ano bang initiation niyo? Bubugbugin niyo ako, paddle, palo, latigo. Ano
ba?"

"You have to be our slave for two months."

"A-ano?"

"Magiging alipin ka namin for two months."

Napataas ng boses si Alex.

"Ano!? Alipin niyong lahat?!!"

Napaatras bigla si Hayden. Nataranta nang magtaas ng boses ang dalaga.

"Ah hindi...hindi naming lahat....Kahit si Blake lang. Si Blake lang ang mang-
aalipin sayo. Ako okay na ako. Gusto mo ako pa ang magsilbi sayo eh."

Nag-isip ng ilang sandali si Alex. Mas pabor para sa kanya ang magiging sitwasyon.

"Sige tinatanggap ko. Pero si Blake lang ang pwedeng umalipin sa akin ha."

"Oo! Oo! Si Blake lang!", mabilis na sagot ni Hayden.

"O, ano pang tinatambay-tambay natin dito? Hindi pa ba tayo uuwi? Nagkakagulo na't
lahat eh naririto pa rin tayo."
Mabilis uling sumagot si Hayden.

"Blake sabi ko nga sayo umuwi na tayo di ba? Tama si Maya. Halika na baka magkaroon
na naman ng bagong away."

------

Nangangalit ang mga panga ni Blake habang nagmamaneho pauwi. Galit siya sa
pakialamera at mayabang na babae. Naiinis siya sa hilig nitong magmagaling.
Pakiramdam niya ay nagpapasikat ito sa mga barkada para makuha ang loob ng mga ito.
Pati si Hayden ay naging sunud-sunuran na kaagad.

Hindi siya papayag. Alam niya na ang balak ng babae. Nagmamagaling ito para maging
leader ng grupo. Pwes, nagkakamali ito. Pahihirapan niya ito ng husto hanggang ito
na mismo ang sumuko. Aalipinin niya ang babae hanggang mapagod ito at kusang
kumalas sa kanila.
Biglang nag-iba ang takbo ng isip ni Blake. Sumagi dito ang ginawa niyang paghalik
sa babae. Hindi niya rin maintindihan ang sarili kung bakit niya naisipang gawin
yon. Hindi niya naman kursunada ang mukha nito. Nang matitigan niya ang mga mata
nito ay basta na lang may nag-udyok sa kanyang halikan ito.

Kinilabutan si Blake sa naalala. Binatukan ang sarili. Kumuha ito ng tissue at

paulit-ulit na pinunasan ang mga labi.

"Pweh!pweh!"

------

Linggo. Namimili ng mga damit sina Margareth at Alex sa mall.

"Ipili mo ako ng mga komportableng damit ha. Ayoko nung mga sexy masyado. Wag rin
yung mga mahal kasi pansamantala ko lang namang gagamitin yang mga yan.", paalala
ni Alex sa kaibigan.
"Oo na! Ang dami mong request. Hindi ka naman tumutulong sa pamimili."

"Alam mo naman hindi ako masyadong magaling sa fashion."

"Anong hindi masyadong magaling, wala kang alam yun ang sabihin mo."

"Margareth...."

"Bakit?"

"Na-nahalikan ka na ba sa lips ng lalaki?"

Natigilan si Margareth sa tanong ng kaibigan.

"Oo naman. Normal akong babae no. Hindi ako kagaya mo!"

"Nag-enjoy ka ba sa first kiss mo?"

"Siyempre. Meron ba namang taong hindi nasarapan sa first kiss nila. Teka
naninibago ako dyan sa tanong mo ha. Mahirap paniwalaan pero may nakahalik na ba
sayo?"

"Hi-hindi ako. May kakilala kasi akong babae na nagkuwento na hindi daw siya nag-
enjoy sa first kiss niya."

"Ah ganun ba. Kawawa naman siya. Mahalaga pa naman sa isang babae ang unang halik."
Nag-isip ng ilang sandali si Alex at bumulong sa sarili.

"Bwisit na Blake yun ah. Sinira ang isang moment sa buhay ko."

Habang iniisip ang ginawa sa kanya ng lalaki ay eksakto namang tumunog ang kanyang
telepono. Tumatawag si Blake.

"O bakit?"

"Puntahan mo ako dito sa bahay may iuutos ako sayo."

"Sandali Linggo ngayon di ba?"

"Maya walang pinipiling araw ang pagiging alipin mo. Understood? Bye!"

"Te-teka...teka lang!"

Walang pasabing ibinaba ito ng lalaki.

"Bastos na abusero pa!"

Tumingin ng nakangiti si Alex kay Margareth.

"O bakit mo ako tinitingnan ng ganyan?"

"Marge...ikaw na bahala sa mga damit ko ha. Bye!"

"Hoy saan ka pupunta? Alex! Alex huwag mo akong iwan dito!"

"Sorry Margareth! Call of duty lang!"

Nagmamadaling tumakbo si Alex at iniwan ang di makapagreklamong kaibigan...

*******************************************
[8] [7] CALL OF DUTY
*******************************************
******

Nakanganga si Alex habang nakatingala at iniikot ang paningin sa bahay na

napasukan. Lumaki din siya sa isang mansyon subalit pakiramdam niya ay nanliit ang
kanilang bahay kumpara sa lugar na kanyang kinatatayuan.
"Whoa, bahay ba talaga to o hotel? Magkano kaya ang balak hinging ransom money ng
Venomus?", wika ng dalaga sa sarili habang hinihintay na harapin siya ni Blake.

Maya-maya lang ay may lumapit sa kanyang katulong. May hawak itong tray na may
isang basong juice. Ngunit bago pa man nito mailapag ang juice ay biglang dumating
si Blake.

"There's no need for that. Aalis na rin yan."

"Si-sige po sir."

Ibinalik ng katulong ang juice sa tray at tumalikod. Ngunit bago ito makahakbang ay
nagsalita si Alex.

"Sandali!"
Napahinto ang katulong.

Tumayo si Alex at kinuha ang juice sa tray. Diretso niya itong ininom. Nang maubos
ay ibinalik ang baso sa hawak na tray ng katulong at tumingin ng masama kay Blake.

"Akala mo uubra sa akin yang kabastusan mo ha!"

Ngumisi lamang ang lalaki at sinenyasan ang babae upang sundan siya.

Habang binabaybay ang isa sa mga pasilyo ng bahay ay hindi pa rin mapigilan ni Alex
ang pagkamangha.

"Hindi ba kayo naliligaw dito?..."

"Ilan ba kayong nakatira dito?...."

"Nakakaya mo bang libutin to sa isang araw?"

"Can you please shut up at sumunod ka na lang sa akin."

Tumahimik ng ilang sandali si Alex ngunit nang marating nila ang pupuntahan ay
lalong nanlaki ang mga mata ng dalaga.

"Wow!"

Tumambad sa kanyang harapan ang iba't ibang klase ng mga mamahaling sasakyan.
Karamihan sa mga ito ay mga magagarang sports car. Nakangiting lumapit dito si
Alex. Nalilito siya kung ano ang unang titingnan.

Napatingin siya sa kasama na ngingiti-ngiti lamang sa reaksyon nya.

"Kaya pala ganun na lang kayabang ang batang ito.", bulong niya sa sarili.

Lumapit siya sa isa pang magarang sports car at hinawakan ang manibela nito.

"Huwag mong hawakan yan baka madumihan!"

Tumingin siya ng masama sa lalaki at nginusuan ito. Ibinato nito sa kanya ang isang
susi at kaagad niya naman itong sinalo.

"Ano to?"

"Sunduin mo ang girlfriend ko."

"Sino sa mga yun?"

"Yung totoong girlfriend ko."

"Saan?"

"Tinext ko na sayo ang address."

Tinuro sa kanya ni Blake ang sasakyang gagamitin.

"O wag mong pag-iinteresan ang syota ko ha! Hindi pumapatol sa kauri yon."

Inismiran lamang ni Alex ang kausap at nakasimangot na pinaandar ang sasakyan.

Pumasok sa isang subdivision si Alex at hinanap ang numero ng bahay na nakasaad sa

text. At nang matagpuan ay nakita niyang naghihintay na sa harapan ng gate si
Sophia.
Binuksan niya ang bintana ng kotse at binati ang nakatayong dalaga.

"Hi! Ako yung inutusan ni Blake."

Nagulat si Sophia.

"Huh you're a girl!"

Tumango si Alex at sinenyasan ang dalaga na pumasok sa loob. Sumunod naman kaagad
si Sophia at naupo ito sa likuran ng kotse.

"Are you his new driver?"

"Yun ba ang sabi niya? Hindi. Kaklase niya ako."

"Classmate? Then why are you doing this kind of errand for him?"

Nakikini-kinita na ni Alex na duduguin ang ilong niya sa kausap.

"Ah-eh...barkada niya rin kasi ako."

"Really? You're one of his barkadas? May girl din pala siyang kabarkada. What's
you're name?"

"Al---....Maya."

"Maya? That's a nice name. By the way I'm Sophia."

"Alam ko kilala na kita. Model ka di ba?"

Nahihiyang tumango si Sophia. Naramdaman na kaagad ni Alex na mabait ang babae.
Kaya naman siguro nauuto-uto lang ito ni Blake.

"Maya can you give me your number?"

"Ha, bakit?"

"Sometimes kasi ang hirap makontak ni Blake eh. And can you do me a favor also.
Don't let him stay with other girls. Sabi nila yung mga kabarkada daw kasi niya ay
mga babaero. So please can you be my friend too and bantayan mo rin si Blake for
me. Pleaase..."

"Ah-eh...ita-try ko ha."

"Sige na pleasseee."
Iniabot ni Sophia ang cellphone niya kay Alex.

"A-ano to?"

"Dial mo ang number mo."

Nagdadalawang-isip si Alex na ibigay ang number niya ngunit nang mapatingin siya sa
nakangiti at maamong mukha ng kasama ay napilitan din siyang idayal ito.

"Thank you! Starting now, we're friends na rin ha?"

Atubiling tumango ang dalaga at binigyan ang sakay ng asiwang ngiti.

Pagbalik sa bahay nina Blake ay nakabihis na ang lalaki. Lumabas kaagad ito ng
bahay nang malamang dumating na sila.
Niyakap kaagad ni Sophia ang boyfriend pagkakita.

"Hi! Blake!"

"Hi babe!"

Hinalikan sa noo ni Blake ang kayakap.

Lumabas ng kotse si Alex at napapailing na lamang ng ulo sa nakikitang tanawin.

Lumapit siya kay Blake para isauli ang susi ng kotse.

"Ano to?"

"Susi ng kotse."
"Ba't mo binibigay sa akin?"

"Nasundo ko na ang girlfriend mo di ba?"

"Who said you're done?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"You're coming with us. Ipagda-drive mo kami."

Pabor para kay Alex. Kaya walang reklamong kinuha niya ulit ang susi. Samantala,
tinitingnan naman ni Blake ang reaksiyon niya. Inaasahan nitong makita ang
napipikon na mukha ng dalaga kung kaya't nagtataka ito sa pagiging mahinahon ng
babae.

Driver na driver ang dating ni Alex. Nasa likurang upuan pareho ang magkasintahan.
"Saan ba pupunta?"

"Eastwood."

Sinimulang paandarin ni Alex ang kotse.

"Yehey! I'm so happy that Maya is coming with us!"

Nagulat si Blake sa sinabi ng girlfriend.

"At bakit naman masaya ka?"

"She's kind and adorable. Kaya I want to be her friend too!"

"No. You can't be friend with her."

"At bakit naman? Ikaw nga kaibigan mo siya then why can't I?"

"Ah basta, delikado maging kaibigan yan ng mga katulad mong magandang babae."

"Why naman? Maya is pretty too!"

"Pretty? See simula pa lang ng pakikipag-close mo sa kanya nagkadiperensya na agad

ang mata mo."

Hindi na natiis ni Alex ang sarili na hindi magsalita.

"Sophia, ano ba ang hinahanap mo sa isang lalaki?"

Tiningnan niya ng masama si Blake sa rear mirror.

"Ha? Why you're asking me that?"

"Gusto lang kitang payuhan na next time pag pipili ka ng boyfriend huwag yung may
hitsura lang. Tingnan mo rin ang ugali ha. Kumuha ka ng lalaki na kasing bait mo
rin."

"What do you mean?"

"Wala naman. Piece of advise lang."

Tumingin ng masama sa salamin si Blake kay Alex. Ngumisi lang ang dalaga. Napikon
ang lalaki at lihim na sinipa nito ang upuan ni Alex.
"Sophia pumili ka rin ng hindi pikon ha."

Nginisian ulit ng dalaga ang lalaki at nang muling makita ang napipikong mukha nito
ay dumila si Alex. Lalong napikon si Blake at sinipa nito ng mas malakas ang upuan.
Muntik ng mapasubsob sa manibela si Alex.

"Blake what are you doing? Nag-aaway ba kayo ni Maya?"

"....At saka Sophia, maghanap ka rin ng matured mag-isip ha."

"Eeee! Maya look it's red light!"

Nagulat si Alex sa tili ni Sophia. Napatingin kaagad siya sa traffic light.

Nakapula na nga ngunit hindi niya na pwedeng ihinto ang sasakyan dahil nasa
kalagitnaan na sila ng pagtawid.
Pagkatawid na pagkatawid nila ay hinarang sila ng isang pulis.

"Ayan. Ang bilis ng karma mo. Ikaw bahala humarap dyan ha.", ngingiti-ngiting wika
ni Blake.

Kakilala ni Alex ang pulis na humarang at bago pa man ito makalapit sa kanila ay
kaagad na lumabas ng sasakyan ang dalaga.

Nagulat ang pulis nang makita si Alex. Sasaludo sana ito subalit mabilis itong
sinenyasan ng babae na huwag itong gawin.

"Inspector Valdemor, ikaw pala yan!", nakangiting wika ng pulis.

"Pasensiya ka na ha. Nasa official duty lang ako."

"Walang problema, Inspector! Sige ho."

"Salamat."

Bumalik si Alex ng sasakyan. Nagtaka si Blake sa sobrang bilis nitong makipag-usap

sa pulis.

"Anong nangyari?"

"Okay na."
"Yun na yun? Ganun-ganun lang? Ni hindi ko man lang nakitang kinuha ang lisensiya
mo."

"Mabait kausap yung pulis kaya pinagbigyan na ako."

"Yang mga pulis talaga na yan. Walang kakwenta-kwenta! Masyadong pabaya sa mga
trabaho nila!"

Napahinto si Alex sa pagmamaneho sa narinig at biglang nagseryoso ang mukha.

"Anong sabi mo?"

"Walang kwenta yang mga pulis na yan. Tingnan mo ang ginawa sayo basta-basta ka na
lang pinagbigyan."
"Bakit may nasaktan bang ibang tao sa ginawa ko para magreklamo ka ng ganyan kung
pinagbigyan man ako ng pulis. Hindi mo pa ipagpasalamat na hindi kayo maaantala sa
date nyo."

"Bakit not only in these simple cases sila pabaya ah. Sa marami pang mga bagay. Di
ba ang dami naman talagang pulis na sila pa mismo ang nagba-violate ng mga batas."

"Mga masasamang pulis lang ba ang nakikita mo? Hindi mo ba alam na mas maraming mga
pulis ang ginagawa ng maayos ang trabaho nila. Hindi mo man lang ba naiisip na mas
maraming pulis ang handang mamatay para sa trabaho nila?"

"That's part of their job. From the start naman alam nilang when you decide to
become a policeman, you're life is at stake already!"

"Alam mo naman pala eh. Bakit mukhang minamaliit mo ang mga taong may ganyang
klaseng lakas ng loob."

"Hindi ko sila minamaliit. I'm just trying to point out the flaws in their system.
Tsaka bakit ba masyado mong dinedepensahan ang mga pulis na yan. May kamag-anak ka
bang pulis? Pulis ba ang tatay mo?!"
"Stop fighting guys...." Hindi na napigilan ni Sophia na hindi awatin ang mainit na
pagtatalo ng dalawang kasama.

Tumahimik na lamang si Alex. Seryosong sinimulan ulit ang pagmamaneho at tiningnan

ng masama si Blake sa salamin. Sa lahat ng ayaw niya ay ang marinig na minamaliit
ng kung sinuman ang kanilang propesyon dahil buhay nila ang itinataya nila para
dito.

Pagdating sa eastwood ay nanatiling nakabuntot si Alex sa magkasintahan. Hindi

pinapakawalan sa kanyang mga paningin si Blake. Palingon-lingon sa paligid. At
naghahanap ng mga kahina-hinalang mukha. Kahit sa pagdi-dinner ng dalawa ay
nakabantay pa rin siya sa labas ng restaurant. Sumama din siya kahit sa panonood ng
sine, humiwalay lang siya ng kaunti ng upuan.

"Maya are you okay? Hindi ka ba nabo-bore?", tanong ng nag-aalalang si Sophia.

"Don't mind her. That's part of her initiation."

"Initiation for what?"

"Gusto niyang sumama sa grupo namin. So we want to test her sincerity."

"Don't you think na kawawa naman siya."

"Huwag kang maawa diyan. Malakas pa sa leon yan."

Natapos ang date ng magkasintahan. Hinatid muna ni Alex si Sophia. Nang makabalik
sa bahay nina Blake ay kaagad siyang nagpaalam.

"Wait!"

Nagtitimping hinintay ni Alex ang lalaki. Umakyat ito sa kuwarto at nang bumalik ay
may bitbit itong mga makakapal na libro. Iniabot niya ito sa dalaga.
"Anong gagawin ko dito?"

"I-summarize mo yung mga chapters na nilagyan ko ng bookmarks. Magrereport ako sa

makalawa kaya dapat bukas ng gabi tapos mo na yan para ma-review ko."

Tumalikod sa lalaki si Alex. Pumikit at huminga ng malalim. Isinara ang mga kamay.
Sa mga sandaling yun ay parang gusto niya na itong patulan. Kinagat niya ang
kanyang dila para matauhan sa nararamdamang pagkakapikon.

"Ayaw mo? Unang araw mo pa lang nagrereklamo ka na kaagad."

Humarap si Alex nang nakangiti ng pilit. Kinuha nito ang mga libro.

"Para eto lang magrereklamo ako. Bukas na bukas din ay tapos na to!"

Lumabas sa malaking bahay si Alex nang nanghihina. Ano ba itong napasukan niya?
Dapat nasa bakbakan, aksyon at mga raids siya. Bakit mukhang ang mangyayari ay
mauubos lang ang mga araw na ang tanging magagawa niya ay ang pagtiyagaan ang
bastos at spoiled brat na lalaking ito?....

*******************************************
[9] [8] BOY OR GIRL
*******************************************
******

Maghahating gabi. Bitbit-bitbit ni Alex ang mga makakapal na libro sa headquarters.

Nagtataka ang mga nakakasalubong nitong mga kasamahan sa hitsura ng nakasimangot na
inspektor.

"Nasaan si Inspector Corpuz?", tanong ni Alex sa isang kasamahan.

"Nasa radio room."

Pinuntahan niya ang nasabing silid. At pabulagsak na inilapag ang mga libro sa
mesa.

"Inspector Valdemor! Bakit bigla kang napasugod ng dis oras ng gabi?", nagliwanag
ang mukha ng lalaki nang makita si Alex.

"Tulungan mo ako sa mga libro na ito. Kailangan daw i-summarize to.", hinihingal na
wika ni Alex.

Tiningnan lamang ng kasama ang mga libro at ngumiti.

"Okay. Kailan to kailangan?"

"Bukas ng hapon."

"Okay."

"Buti na lang at andyan ka Inspector Corpuz. Mukha hindi ako sa sindikato mauutas
kundi sa taong ito. Mas madali pang manghuli ng mga kriminal kaysa pakisamahan ang
Blake Monteverde na ito!"
"Relax ka lang inspektor. Basta sabihin mo lang kung kailangan mo ng tulong ko."

"Salamat."

Magdadalawang buwan pa lamang sa departamento nila si Inspector Corpuz. Kakalipat

lang nito mula sa NBI office. Ito ang kadalasang gumagawa ng mga research sa mga
confidential assignments. Matanda lamang ito ng isang taon kay Alex. Siya ang
pinakamatalinong miyembro ng unit. Nakapagtapos ito ng masteral degree sa Colombia
University.

Bukod sa pagiging matalino ay gwapo at matipuno din ang binata. Maraming

nagkakagusto dito subalit mailap ito masyado sa kababaihan. Katulad ni Alex laging
trabaho din lang ang laman ng isipan nito.

"Paano Insp. Corpuz pwede ko na bang iwanan tong mga libro dito. Maaga pa kasi ang
unang klase ko bukas."

"Sure. Tawagan na lang tayo bukas.", nakangiting paalam ng binata.

Hindi pa man nakakahakbang si Alex ay biglang sumulpot si Chief Martinez.

"Andito daw si Inspector Valdemor?"

"Chief!", mabilis na sumaludo si Alex.

"Ano kumusta na ang assignment mo?"

"Chief medyo napapalapit na sa akin si Blake Monteverde kaya mas nababantayan ko na

siya ngayon ng mas mahabang oras.", gustong masuka ni Alex sa kanyang sinabi.

"Mabuti naman kung ganoon. Alalahanin mo na ang assignment na to ang magbibigay

sayo ng promotion."

"Yes chief....Chief wala pa ba tayong bagong lead sa venomus? Kung kelan sila
aatake?"
"Wag kang magmadali. Magaling magplano ang sindikatong ito kaya hindi ito kumikilos
agad-agad."

Nadismaya si Alex sa narinig. Ibig sabihin ay maaring matagalan pa ang pagtitiyaga

nya sa spoiled brat na estudyante.

Mag-aalas dos na ng madaling araw nang makauwi ang dalagang pulis dahil napahaba pa
ang naging pag-uusap nila ng nakatataas na opisyal. Hindi na niya nagawa pang
magpalit ng damit sa antok at pagod. Naghubad lang siya ng sapatos at kaagad na
nahiga sa kama.

Magtatatlong oras pa lang siyang nakakatulog ay may tumatawag na sa kanyang

telepono. Nakapikit na kinapa niya sa kama ang cellphone at kulang na lang ay
sagutin niya ito nang naghihilik pa sa sobrang antok.

"He-hello....."
"Come to my house."

Biglang napadilat si Alex sa narinig na boses! Ganoon na ba ang epekto sa kanya ni

Blake na pati sa panaginip niya ay pumapasok na ito?

Napatingin siya sa cellphone. Si Blake nga ang tumatawag! Tumingin siya sa oras
alas kuwatro y medya ng madaling araw. Ano to emergency? May masamang nangyari ba
dito? Kinikidnap na ba to? Nagtatakang binalikan niya ang kausap.

"He-hello Blake."

"I said come to my house."

"Ba-bakit may nangyari ba?"

"Ipagluto mo ako ng breakfast."

Muntik nang maitapon ni Alex ang telepono sa sinabi ng kausap.

"A-ano?! Bakit naman ako ang magluluto ng almusal mo? Eh sandamakmak ang maids nyo.
Sige na..sige na ang aga-aga mong mangunsumi ha. Inaantok pa ako."

"Sinasaway mo ba ako. Do you want me to report it to the group?"

"Eh di i-report mo."

"Then you can't hang-out with us anymore."

Napaisip ng ilang saglit si Alex.

"Sige na. Oo na pupunta na ako dyan!"

Galit na galit na inihagis ng dalaga ang telepono sa kama. Pinagdiskitahan nitong

bugbugin ang walang kamalay-malay na unan.

"Kayo naman kasi Venomus bakit hindi kayo pumili ng medyo mabait-bait na
kikidnapin! Ahhhh!"

-----

"Do you expect me to eat this kind of food?"

Nakanganga at natatawang tanong ni Blake habang nakaupo sa hapag kainan. Inihain sa

kanya ng naka-apron pang si Alex ang mga sampung pirasong sunog na sunny side up.

"At nasaan ang iba pang pagkain?"

"Wala na. Yan lang ang alam kong lutuin. Kaya yan lang ang almusal mo."

"Nagpapatawa ka ba?"

"Hindi. Seryoso akong yan lang ang almusal mo."

"No! I wont eat these. Yaya Cora..."

Bago pa man makatapos magsalita si Blake ay mabilis na nilapitan ito ni Alex.

Hinawakan ng mahigpit sa braso at pinandilatan ng mga mata. Matigas itong nagbitiw
ng salita.

"Pinapunta mo ako dito ng madaling araw para ipagluto ka. Pwes pinagluto kita at
pinaghirapan ko yan! Kaya sa ayaw at sa gusto mo ay yan ang kakainin mo!
Naiintindihan mo!"

Nagulat si Blake sa ginawa ng dalaga. Bigla siyang nakaramdam ng kakaiba ng titigan

siya nito sa mga mata. Hindi niya alam kung takot o ano basta bigla na lang siyang
napatango at sumunod sa gusto nito.
Ngingiti-ngiting sinabayan naman ni Alex mag-almusal ang napipilitang kumain na
lalaki.

"Kainin mong mabuti yan. Baka sakaling ang sunog na itlog ang makapagpabago ng
ugali mo."

Pagkatapos ng sapilitang almusal ay sabay na pumasok sa unibersidad ang dalawa.

Ipinagmaneho ulit ni Alex si Blake at ipinagbitbit ito ng mga gamit. Pagkaupong-
pagkaupo nila sa klase ay inabot nito sa kanya ang isang notebook.

"Ipag-take notes mo ako."

Kinuha ito ni Alex ngunit inismiran niya muna ang lalaki.

"Alex mukhang close na kayo ngayon ni Blake ah.", wika ng katabi niyang si Grace.
"Ah oo, nakasama ko kasi siya last weekend sa isang event kaya medyo nagkalapit na
kami."

"Gusto mo tulungan kita. Ako na magno-notes para sa kanya?"

"Talaga?!"

Narinig ni Blake ang pag-uusap ng dalawa at kaagad itong nag-react.

"Maya that's your job!"

Binawi ulit ni Alex ang iniabot na sanang notebook kay Grace.

"Para namang may pagkakaiba kung hindi ako ang magsulat.", bulong nito sa sarili.
Dumating ang propesor. Nang magsimula ang klase ay nag-umpisang dalawin si Alex ng
antok. Hindi niya mapigilan ang sarili na hindi mapikit hanggang sa makatulog siya.
Napansin ito ng professor at kaagad na nilapitan ang natutulog na estudyante.

"Miss Del Castro."

Nanatiling nakapikit si Alex. Samantalang ngingisi-ngisi lang si Blake.

"Miss Del Castro!"

Niyugyog ni Grace ang katabi.

"Maya! Maya! Gising!"

Mabilis na naalimpungatan si Alex. At napahiya nang mapagtantong nakatulog siya.

"Miss Del Castro! This is a classroom not a bedroom! Kung inaantok ka pa then get
out of my class and umuwi ka muna sa kuwarto mo! Get out!"

Nahihiyang tumayo si Alex ngunit bago lumabas ng silid ay tiningnan niya ng masama
si Blake. Kasalanan ng antipatikong lalaki kung bakit siya inaantok. Galit na
inihagis niya pabalik dito ang notebook.

Nagulat si Blake sa ginawa ng babae. Napatingin naman ang buong klase sa binatong
lalaki at nahihiyang napangiti ito sa mga nakatingin.

Pagkalabas sa klase ay naupo ang dalaga sa tabi ng pintuan ng classroom upang

hintayin si Blake at doon pinagpatuloy ang kanyang pagtulog. Maya-maya lang ay may
naramdaman siyang paa na sumisipa sa kanya.

"Maya gumising ka na. Nakakahiya tumutulo na ang laway mo."

Nagulat si Alex sa sinabi ni Blake at kaagad niyang pinunasan ang bibig. Tiningnan
niya ulit ng masama ang tatawa-tawang kausap nang malamang niloloko lamang siya
nito. Tumayo siya at bumuntot ulit sa lalaki.

"Kapag bumagsak ako. Kasalanan mo ito ha!"

"Huwag mo akong gawing excuse. Just accept to yourself na hindi ka talaga matalino
kaya ka babagsak."

"At paano mo naman nasabing hindi ako matalino."

Huminto si Blake. Inilapit nito ang mukha sa kanya at tinitigan siya sa mga mata.
Napalunok ang dalaga sa ginawa ng kausap.

"I can see it in your eyes."

"I can see it in your eyes...Bakit ang mga mata ba ang nag-iisip?!"

"See. Your logic even shows it more."

Tumahimik si Alex. Sa ganitong takbo ng pag-uusap ay alam niyang matatalo siya.

 ------

"Saan ang punta natin mahal na hari?" tanong ni Alex habang nakahawak sa manibela.

"Let's drop by to a flowershop. Magpapa-deliver lang ako ng bulaklak kay Sophia for
our monthsary."

"Monthsary? Ano yan?"

Gustong matawa ni Blake sa kausap. Hindi siya makapaniwala sa tanong nito.

"You don't know what monthsary is? Maya nagkipagrelasyon ka na ba ever?"

"Bakit may kinalaman ba yan sa pakikipagrelasyon?"

"Wow! You're unbelievable! See that's why I'm saying you're not bright. Paano ka ba
nakapasok ng UP?"

Nagsimula na namang magpanting ang tenga ng dalaga.

"Pwede mo namang sabihin kung ayaw mong sagutin. Kailangan ba mang-insulto ka pa!"

"Okay I'll explain it to you and tandaan mo ha na ako ang nag-share ng

napakahalagang info na ito...."

Inilapit ni Blake ang mga labi niya sa tenga ng kausap.

"...Ang monthsary ay ang pag-celebrate nyo monthly ng karelasyon mo sa petsa na

naging kayo. Nakuha mo?"
"Ah yun ba yun. Ayan ganyan sasagot ka lang naman ang dami mo pang sinasabi."

Napaisip bigla si Blake sa kasama. Maaring hindi pa ito nagkakarelasyon sa lalaki.

Pero hindi pa rin ba ito nagkakarelasyon sa kauri niya? Nagkakamali ba siya ng pag-
aakala sa totoong kasarian nito?

Dumating ang dalawa sa isang flowershop. Tinulungan ni Alex si Blake mamili ng

bulaklak. Sinimulang pag-aralan ni Blake ang mga kilos ng babae para makuha ang
sagot sa pagdududa niya.

"Maya mahilig ka rin ba sa bulaklak?"

"Okay lang. Nagagandahan din. Pero okay din lang kahit wala."
Malabong sagot.

"Maya itong pink okay ba sayo ang kulay ng ganitong bulaklak?"

"Hmmm...maganda rin siya pero parang mas maganda ang white."

Safe na sagot.

"Hindi pwede ang white para sa girlfriend. Pangkaibigan lang yan..."

"....Maya anong mas maganda tulip o rose?"

"Pareho lang."

Malabong sagot na naman.

Natapos ang pamimili nila ng bulaklak nang walang nakuhang clue si Blake. At habang
hinihintay nilang matapos ang arrangement ay biglang pumasok sa flowershop si
Margareth. Nanlaki ang mga mata ni Alex ng makita ang kaibigan. Mabilis na nagtago
siya sa likod ng lalaki.

Nagulat si Blake sa ikinilos ng kasama. Nahalata niyang pinagtataguan nito ang

bagong dating na magandang dalaga. Sinadya niyang lumipat ng pwesto upang makita ng
babae ang kanyang kasama.

"Alex? Anong ginagawa mo dito? Sino yang kasama mo?"

Mabilis na sinenyasan ni Alex ang kaibigan na magkunwaring hindi siya kilala. At

dahil sanay na si Margareth sa mga ganitong eksena ni Alex ay kaagad itong bumawi.
"Ay sorry miss. Akala ko ikaw yung kakilala ko. Kamukha mo lang pala."

"Okay lang."

Napakamot sa ulo niya si Blake. Hindi siya maaring magkamali na tinangkang

pagtaguan ng kasama ang bagong dating na babae.

Pagbalik ng dalawa sa sasakyan ay tumawag agad si Margareth kay Alex.

"Sino yang gwapong kasama mo?"

"Nasa duty ako. Bye!" Parang kidlat na ibinaba ng dalaga ang telepono.

Samantala hindi pa rin maibsan ang pagdududa ni Blake.

"Duty anong duty?"

"Duty sayo. Kapatid ko ang tumawag. Alam niya ang tungkol sa pang-aalipin mo sa
akin."

"Ah okay."

Biglang may pumasok sa isip ng lalaki. Kinuha nito ang telepono at tinawagan si
Hayden.

"Bro tawagin mo ang buong barkada. Let's go to a Karaoke Bar."

Pagkababa ng telepono ay nag-react si Alex.

"Gigimik ka? Akala ko ba monthsary nyo ni Sophia. Hindi man lang ba kayo magdi-
date?"

"Hindi ako gigimik. Gigimik ta-yo..."

Pumasok ang buong magbabarkada sa isang Karaoke bar na may mga GRO. Ngunit bago pa
man makapasok ng tuluyan ay hinarang ang mga ito ni Alex.

"Sandali! Wala bang menor de edad dito."

Hiningi ng dalaga isa-isa ang mga ID ng kasama.

"Anong ginagawa mo Maya?", tanong ni Blake.

"Bawal ang minor sa ganitong lugar. Alam niyo bang pwedeng mapasara ito kapag
nahuling may menor de edad na pumasok dito."
"Walang minor sa amin. At saka wag ka ngang OA at kill joy."

Nang masigurado ng dalaga na nagsasabi ng totoo ang mga ito ay saka niya lamang
pinatuloy ang grupo. Kumuha si Blake ng isang VIP Room. Pagdating nila sa loob ay
sunud-sunod namang pumasok ang mga bata at nagagandahang mga babae. Bawat isa sa
mga magbabarkada ay may ka-table.

"Kinuha rin kita ng ka-table, Maya.", wika ng nakangiting si Blake.

Nagulat si Alex nang malamang hindi nga nagbibiro ang lalaki. May tumabi nga sa
kanyang isang magandang babae.

"Hi!"

"Hi!", naaasiwang bati ni Alex.

"Maya let's enjoy the night! Cheers!", wika ni Hayden.

"Ch-cheers!", atubiling sagot ng dalaga.

Sinimulan siyang kausapin ng ka-table na babae. Panaka-naka niya naman itong

sinasagot. Ngunit ilang sandali pa ay nagsimula na itong dumikit sa kanya at umakap
sa kanyang braso. Kinilabutan si Alex sa ginagawa ng babae. Ano bang akala nito sa
kanya?

"Miss nagkakamali ka ng iniisip mo sa akin. Kung gusto mo mamili ka na lang sa isa

man sa kanila. Sila na lang ang tabihan mo."

Sumimangot ang babae.

"Hindi pwede. Binayaran ako para ka-table mo."

"Pwes, magkwentuhan na lang tayo ha. Huwag mo akong landiin at kinikilabutan ako."

Walang kamalay-malay si Alex na pinagmamasdan ni Blake ang mga galaw niya. Sa

kanyang nakikita ay medyo nahihiya at naasiwa sa lugar ang babae.

Ilang oras pa ang lumipas. Unti-unti nang nalalasing ang mga kasamahan ni Alex at
isa na dito si Blake. Nagsisimula na ang mga itong maging wild. Nakikipaghalikan na
ang mga ito sa mga babae. Napapahawak na lang sa noo niya ang dalaga sa
napapanood.

Napatingin siya kay Blake. Nakaupo sa ibabaw nito ang ka-table habang mariing
naghahalikan ang dalawa. Gumagapang kung saan-saan ang kamay ng lalaki. Naisip
bigla ni Alex si Sophia. Tumawag pa mandin ito sa kanya bago sila dumating sa
nasabing bar upang hanapin ang boyfriend. Bigla siyang na-guilty sa
pagsisinungaling niya at nakaramdam ng awa sa mabait at inosenteng kasintahan ng
lalaki.

Hindi na matiis ni Alex ang nakikitang ginagawa ni Blake. Tumayo siya at lumapit sa
naghahalikan. Walang pasabing tinabig niya ang babae at itinayo ang nagulat na
lalaki. Hinila niya ito papalabas ng hallway.

Isinandal niya sa dingding ang lalaki. Hinawakan ang kuwelyo at pinandilatan ng mga
mata. Nawala naman bigla ang epekto ng alak kay Blake sa pagkabigla.

"Ano sa palagay mo ang ginagawa mo Blake?!"

"Wh-what do you mean? I'm just enjoying the night."

"Hindi ka man lang ba naawa sa girlfriend mo?"

"Anong pinagsasabi mo? Sophia is a different story here."

"Hindi siya different story. Dahil ang ginagawa mo ngayon ay kawalan ng respeto sa
pagkababae ni Sophia! Kung ganyan ka lagi walang magtatagal saiyong matinong
babae!"

"Teka ba't ka ba nakikialam?"

"Babae rin ako Blake kaya alam ko kung ano ang pakiramdam kapag niloloko at
binabastos ka ng isang lalaki!"

Natigilan si Blake sa narinig at tinanggal ang kamay ng dalaga mula sa pagkakahawak

sa kanyang damit.
"Wait anong sinabi mo?"

Bigla namang natauhan si Alex at napaisip.

"Bakit ano bang meron sa sinabi ko?"

"Did you just say you're a girl?"

Hindi naman magawang magsinungaling ni Alex.

"Ba-bakit may sinabi ba akong hindi ako babae?"

"Okay, now I get it. You're a girl."

Seryosong bumalik sa loob si Blake. Pagkapasok na pagkapasok nito ay kaagad itong

nagyaya.
"Let's go guys."

"Alis na tayo bakit bigla-bigla naman Bro?!", reklamo ni Hayden.

"Nalaman ko na ang isang bagay na gusto kong malaman.", at seryosong tinitigan nito
si Alex...

*******************************************
[10] [9] ATTACK OF THE ENEMIES
*******************************************
******

Sa isang tahimik at mapunong parte ng UP Campus. Nakasandal at nakaupo sa lilim ng

isang malaking puno si Blake. Tahimik at seryosong nagbabasa ng libro. Kaharap niya
si Alex na nakaupo rin sa ilalim ng isang katabing puno.
Hawak-hawak ni Alex ang isang makapal na libro. Kung pagmamasdan ay aakalain mong
seryoso ito sa pagbabasa at pag-aaral habang may nakasubong lollipop sa bibig.
Ngunit sa hati ng makapal na libro ay nakaipit pala dito ang isang pocketbook size
na compilation ng mga pinoy jokes at ito ang siyang totoong binabasa ng dalaga.

Napatingin si Blake sa dalaga na animo'y seryosong-seryoso sa binabasa. Naalala

niya ang nalaman sa karaoke bar. Naisip niya na maaring nagkakamali siya sa pag-
aakala na gusto nitong maging leader ng barkadahan nila. Ngunit mas lalo siyang
nagtataka kung ano ang motibo nito sa paglapit sa kanila.

"Maya, may gusto ka ba sa akin?"

"Wala.", kaswal na sagot ni Alex na nanatiling nakabaling ang atensyon sa binabasa.

"Then, may gusto ka ba sa isa sa mga barkada ko?"

"Wala..."
"May nakaaway ba dati ang mga katropa ko na kamag-anak mo at gusto mong gantihan?"

"Wala..."

"Anong intention mo sa pakikibagkaibigan mo sa amin?"

"Gusto ko lang...."

Hindi pa rin tumitingin si Alex sa kausap. At wala sa loob ang pagbibigay ng sagot.
"You said you're a girl. Then why do you want to hang out with boys?"

"Mas exciting kumpara sa babae..."

Nag-isip ng ilang saglit si Blake.

"Okay, now that I know your real sexual preference. Magdadagdag ako ng rules."

"Okay..."

"We have to think of our images pag kasama ka namin. Baka akalain ng mga tao na
you're a woman ng isa sa amin. Therefore, when you're with us. Hindi ka pwede
magpaganda. You can't wear a dress. Hindi ka pwede mag make-up, you're not allowed
to do girly things..."
"...in short ni katiting ay hindi pwedeng sumagi sa isipan ng makakakita na
girlfriend ka ng isa sa mga barkada. So just keep wearing just like what you're
wearing now and keep acting boyish."

"No problem..."

Nahalata ni Blake na kanina pa siya nagsasalita ngunit hindi gaanong nakikinig ang
kausap. Napansin din niya na napapatawa ito paminsan-minsan sa binabasang libro.

"Maya are you out of your mind?"

"Bakit?..."

"Kasi kanina ka pa pangingiti-ngiti at tatawa-tawa dyan."

"May masama ba kung napapangiti ako sa binabasa ko?"

"Masama. You're holding a calculus book. May nakakatawa ba sa librong iyan?"

Natigilan bigla sa pagbabasa si Alex at kaagad na tiningnan ang cover ng librong

hawak. Ngek mali! Calculus nga!

"Wait a minute."

Tumayo si Blake at lumapit sa kausap ng may pagdududa. Hinablot nito ang hawak na
libro ni Alex.
"Hindi ka talaga nagbabasa ng libro na to ano?"

"Ibalik mo yan!"

Itinapon ni Alex ang kinakaing lollipop at aagawin na sana niya ang libro ngunit
nakita na ni Blake ang nakaipit dito. At hindi alam ng lalaki kung matatawa siya o
maiinis sa nakita.

"Bakit mo ba pinakikialaman ang binabasa ko? Magbasa ka rin diyan ng gusto mo at

kahit ubusin mo pang basahin ang mga libro sa lahat ng library ay hindi kita
papakialaman!"

"You are really something Maya. May exam tayo later at imbes na mag-aral ka ay ito
ang binabasa mo. Tapos sasabihin mo sa akin na kasalanan ko kung bumagsak ka."

"Okay, okay hindi mo na kasalanan. Akin na yan."

"No. Hindi ko to ibabalik sayo. Mag-aral ka muna."

Nagsimula na namang mapikon si Alex sa lalaki.

"Akin na sabi!"

Sinubukang agawin ng dalaga ang libro ngunit mabilis itong naiilayo ni Blake.
Itinaas ng lalaki ang kanyang kamay na may hawak ng libro. Tumatalon naman si Alex
upang pilit itong abutin.

"So the rumor is true..."

Natigilan ang dalawa sa pag-aagawan ng libro nang may marinig na nagsalita. Sabay
silang napatingin sa isang babaeng nakahalukipkip at nakataas ang kilay habang
pinagmamasdan ang kanilang ginagawa.

"Marianne...", wika ni Blake.

Si Marianne ay ex ni Blake. Naging girlfriend niya ito sa maiksing panahon bago

niya ligawan si Sophia. Naging kaklase niya ito sa isang subject noong unang taon
niya sa campus.

Bagama't matagal na silang hiwalay ay may gusto pa rin ang babae kay Blake.
Nanatili pa rin ito sa masugid nitong paghahabol at pagbabantay sa lalaki.

"Rumor? What rumor?", nagtatakang tanong ng lalaki.

Balewala naman ang biglang pagsulpot ng babae kay Alex. Sinamantala nito ang
pagkakataon na hablutin ang libro kay Blake. Ngingiti-ngiti ang dalaga nang mabawi
ito at mabilis na ibinalik ang libro sa loob ng bag.

"That you're going around the campus these days with a certain girl. Sino siya
Blake? Siya ba ang flavor of the month mo ngayon?"

Nangingising tiningnan ni Marianne si Alex mula ulo hanggang paa.

"You're being funny Marianne. Do you seriously think that I'll date this kind of
woman?", natatawang sagot ni Blake.

"Ayoko ring maniwala pero malay ko kung nagbago ka na ng taste."

Naiiritang dinampot ni Blake ang bag niya at ipinasalo ito kay Alex. Inis na inis
na hinarap ng lalaki ang kasama.
"See! Ito na nga ba ang sinasabi ko!"

Mabilis na tumalikod si Blake at naglakad papalayo. Natigilan naman ng ilang saglit

si Alex dahil sa singhal ng lalaki.

"Tingnan mo tong bastos na lalaking to. Hoy hintayin mo ako!"

Hindi pa man nakakahakbang si Alex ay nilapitan siya kaagad ni Marianne. Hinawakan

nito ng mahigpit ang kanyang braso at pinandilatan siya ng mga mata.

"Don't ever think to have a relationship with Blake kung ayaw mong sugurin ka ng
buong sorority ko! That guy is mine."

Natawa si Alex sa pagbabanta sa kanya ng estudyante. Tinanggal niya ang kamay nito
sa kanyang braso at bumulong sa kaharap.
"Miss, huwag mo akong tatakutin baka mas matakot ka pag natakot ako...Wag kayong
mag-alala inyong-inyo si Blake. Gusto niyo i-giftwrap ko pa siya at i-deliver sa
inyo ng may kasamang dedication card."

Tinapik sa balikat ni Alex ang babae at ngumiti.

"Relaks lang. Okay?", sabay talikod ng dalaga at iniwan ang di makapagsalitang si

Marianne.

------

Pagkatapos ng klase ay nagkayayaan ulit ang magbabarkada na pumunta ng isang bar.

Pagdating sa lugar ay naunang bumaba ng sasakyan si Blake. Hinayaan nito si Alex na
iparada mag-isa ang kotse.
Mahinahong lumabas ng sasakyan ang dalaga matapos mag-park. Tumayo muna siya ng
ilang sandali sa tabi ng kotse. Huminga ng malalim at inilibot ang mga mata sa
paligid. Nakita niya ang mga limang kabataang kababaihang papalapit sa kanya.
Namumukhaan niya ang isa sa mga ito, ang babaeng iniwasan ni Blake sa disco.

Pinaligiran siya ng mga babae at lahat ng mga ito ay nakatingin sa kanya ng masama.

"Heto na naman po kami..." bulong ni Alex sa sarili.

"My god! Siya ba ang sinasabi mong babae, Christine?"

"Yap! Isn't it unbelievable that Blake will choose her over me?"

"Hoy babae. Layuan mo si Blake. He belongs to Christine!"

Natatawa at napapailing lamang ng ulo si Alex.

"Mga Miss... bakit ba ako ang nilalapitan niyo? Bakit hindi si Blake ang puntahan
niyo at suyuin hindi yung ako ang aawayin ninyo."

Lumapit si Christine kay Alex at walang kaabog-abog na sinampal nito ang dalaga.
Napanganga si Alex sa ginawa ng babae. Hindi makapaniwalang nasampal siya ng
kaharap.

"We're coming to you dahil mang-aagaw ka!"

Nagtimpi si Alex. Hindi niya pwedeng patulan ang babae.

"Miss sa susunod kasi huwag kayong basta-basta na lang pumapatol sa playboy kung
ayaw niyo pala ng nasasaktan..."

"Look who's talking? Di ba pinatulan mo rin siya?!"

Sasampalin sana ulit ni Christine si Alex. Ngunit mabilis na nasalo ng dalaga ang
kamay ng babae. Hinawakan niya ito ng mahigpit at seryosong tinitigan sa mga mata.

"Miss, ayaw kitang patulan pero huwag mong sagarin ang pasensiya ko..."

Dahan-dahang ibinaba ni Alex ang kamay ng kaharap. Pansamantala namang natahimik si

Christine. Tatalikod na sana ang dalaga ngunit laking gulat niya nang biglang
hablutin ng babae ang kanyang buhok.

"Ahhhh! Mang-aagaw! You're a bitch!"

"Aray! Aray!"

Sinubukang tanggalin ni Alex ang mga kamay ng babae sa pagkakasabunot sa kanya

ngunit bago pa man niya ito magawa ay sinugod din siya ng mga kasamahan nito.

Pinagtulung-tulungan ng mga ito si Alex. May kumakalmot. May nananabunot. May

sumasampal. May nangangabayo. Hindi naman lumalaban ang dalagang pulis. Hinahayaan
niyang mapagod ang mga ito at kusang tumigil. Subalit parang walang kapaguran ang
mga babae at nang mahalata ng dalaga na sobra na ang pananakit ng mga ito ay hindi
niya na napigilan ang sarili.

"Tama na! Tama na!"

Malakas na pinaghahawi ni Alex ang mga babae. Halos sabay-sabay na napaupo ang mga
ito. Pinandilatan ang mga ito ng dalaga.
"Tumigil na kayo! Dahil lang sa isang lalaki nagkakaganito kayo! Hindi ba kayo
nahihiya?!"

Nagulat naman ang grupo nina Christine sa lakas ng dalaga. Nakaramdam ang mga ito
ng takot ng makita ang galit na galit at namumulang mukha ni Alex.

Tinitigan isa-isa ni Alex ang mga babae. Gusto niyang tumawa ng malakas sa
nangyayari. Hindi siya makapaniwala sa nararanasan sa mga sandaling iyon.

Paulit-ulit na huminga ng malalim si Alex at nang bahagyang kumalma ay pinagpagpag

niya ang damit. Inayos ng kaunti ang buhok at mahinahong iniwan ang nagsitahimik na
mga babae. Naglakad siya papuntang kalsada at walang pasabing sumakay ng taxi.

Natatawa siya sa kanyang sarili. Pakiramdamdam niya ay unti-unting bumababa ang

dignidad niya bilang pulis. Hindi ito ang inaasahan niya sa trabaho. Halos
magpakamatay siya sa mga training tapos ganito kababaw lang na mga bagay ang
mangyayari sa kanya. Nasaan ang excitement? Nasaan ang thrill? Nasaan ang
pinapangarap niyang mga laban?
Kakausapin niya ang opisina. Mamanmanan niya si Blake Monteverde sa sariling
pamamaraan at kung hindi siya papayagan ay bibitawan niya ang assignment kahit na
masuspende pa siya...

*******************************************
[11] [10] PATIENCE 101
*******************************************

*******

Nagulat si Chief Martinez sa tauhan na walang kaabog-abog na pumasok sa loob ng

kanyang opisina. Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa. Gusut-gusot ang buhok.
Namumula ang mukha sa mga kalmot. May kaunting sugat ang gilid ng bibig.

"Anong nangyari sayo inspektor? Nakipaghuntahan ka ba sa tigre?"

Hindi sinagot ni Alex ang tanong. Diretsong naupo siya sa silyang nasa harap ng
mesa ng opisyal.

"Ayoko na ng ganitong paraan ng pagbabantay kay Blake Monteverde. Hindi na kaya ng

pasensiya ko ang mga nangyayari."
"Anong ibig mong sabihin? Akala ko ba napapalapit ka na sa batang iyon?"

"Chief ibang klase ang ugali ni Blake Monteverde. At sa ngayon hindi lamang siya
ang pinoproblema ko kundi pati na rin ang mga taong nakapaligid sa kanya. Nawawala
ako sa tamang konsentrasyon. Maaring pansamantala ko siyang mapakisamahan pero
hindi ko alam kung hanggang saan ang itatagal ng pisi ko. Kaya't habang maaga ay
baguhin natin ang atake ng pagmamanman ko sa taong ito."

Nagsimulang mamula sa galit ang opisyal sa narinig.

"Anong pinagsasabi mo Inspektor Valdemor?! Gusto mo bang sabihin na baguhin lahat

ng plano para lamang sundin kung saan ka komportable?! Anong klase kang pulis?
Kelan ka pa natutong magtrabaho ng ganito?!"

"Chief gusto ko lang naman iwasan na pumalpak kaya't hangga't maaga ay sinasabi ko
na sainyo ang problema."

"Hindi maari. Somosobra ka na Alexandra! Hindi porke't apo ka ni General Valdemor

ay pwede mo ng isipin na magagawa mo lagi lahat ng bagay na gusto mong gawin!"
"Kung hindi niyo ako mapagbibigyan ay ibigay niyo na lang sa iba ang misyon na ito.
Makapaghihintay pa naman siguro ang promotion ko."

Seryosong tumayo si Alex. Hindi naman makapaniwala ang kausap sa inasal ng dalagang
pulis. Tumayo ang opisyal at seryosong nagbitiw ng salita bago makalabas ng pintuan
ang inspektor.

"Alam mo ba kung gaano ka ipinagmamalaki ng lolo mo? At alam mo rin ba na halos

wala na itong mapagsidlan ng tuwa nang malamang malapit ka ng ma-promote?..."

Natigilan bigla si Alex basta't lolo niya na ang pinag-uusapan ay madali siyang
maantig.

"...Bata ka pa nga Inspektor Valdemor. Hindi mo pa lubusang naiintindihan ang

kabuuang responsibilidad ng pagiging pulis. Masyado ka pang mapusok. Padalos-dalos
mag-isip. Agresibo. Alam mo ba kung bakit mabagal ang pag-usad ng promotion mo sa
kabila ng katapangan mo? Yun ay dahil sa mga pag-uugali mong ito..."
Tahimik na nakikinig si Alex sa opisyal ngunit nanatili itong nakaharap sa pintuan.

"...Ang pagiging isang pulis ay hindi lamang nasusukat kong gaano ka kagaling sa
pakikipaglaban. Hindi rin ito nasusukat sa dami ng mga kriminal na nahuli mo. Ang
totoong pulis ay kayang gawin ang kahit ano para sa katahimikan ng bansa at
kaligtasan ng mga mamamayan. Mahirap man o madali. Mabilis man o mabagal. Malalim
man o mababaw. Lahat ng ito ay ginagawa natin para sa bayan at hindi para sa ating
mga sari-sarili. Ngayon kung sa tingin mo ay hindi mo magagawa ang lahat ng ito.
Ibig sabihin ay hindi ka nababagay sa ganitong uri ng trabaho, Alex."

Napalingon si Alex sa opisyal. Para siyang sinampal ng paulit-ulit sa narinig. Mas

masakit pa ang sinabi ng opisyal kaysa sa mga sabunot at kalmot na kanyang
natanggap. Ni minsan ay wala pang nakapagsabi sa kanyang hindi siya nababagay
maging isang pulis.

"Chief..."

"Alam kong hindi ka pa hinog inspektor kaya ko ibinigay sayo ang assignment nato
upang matutunan mong gamitin ito at ito...."
Itinuro ng opisyal ang dibdib at ang utak.

"...kapag natutunan mong gamitin ang mga ito kasabay ng galing at tapang mo ay
walang sinumang makakatanggi na magiging isa ka sa pinakamahuhusay na mga pulis.
Kaya inspektor huwag mong biguin ang lolo mo...huwag mong biguin ang sarili mo."

Hindi na muling nagsalita pa si Alex. Yumukod na lamang siya sa opisyal at tahimik

na nilisan ang opisina. Seryoso ang mukha niya habang naglalakad papalabas ng
headquarters. Pagdating sa harap ng gusali ay huminto siya ng saglit at nag-isip ng
malalim.

Unti-unti niyang natatanggap sa sarili na lahat ng mga binitawang salita ng kanyang

ninong ay may katotohanan. Matapos marinig ang lahat ay parang nakaramdam siya ng
hiya sa sarili. Hindi niya maitatangging madalas siyang padalos-dalos. Kadalasan sa
mga nagiging dahilan ng palpak nilang operasyon ay ang kanyang pagiging sobrang
agresibo.

"Mukhang ang lalim ng iniisip mo ah. Nagtalo ba kayo ni Chief Martinez?"

"Inspector Corpuz..."

Nagulat si Alex sa biglang pagsulpot ng kasamahan. Tumingin sa kalangitan ang

binata at ngumiti kay Alex.

"Nagugutom ako. Gusto mo ba akong samahan? Halika maghanap tayo ng masarap na mami.
Let's drink a bottle of beer too."

Ngumiti si Alex at tumango. Gusto niya rin magpalipas ng oras upang maibsan ang
bigat na nararamdaman. Hahakbang na sana ang dalaga ngunit may napansin sa kanya
ang kausap.

"Ah, Inspector Valdemor baka gusto mo munang magsalamin at mag-ayos ng sarili bago
tayo umalis."
Naalala bigla ng dalaga ang kanyang hitsura. Kinapa niya ang kanyang buhok at
nagmadaling pumunta ng banyo. Naiwan namang ngingiti-ngiti at napapailing ang
kasamahan.

Pumunta ang dalawa sa isang malapit na mamihan. Omorder ng tig-isang mami at beer.
Habang kumakain ay napansin ng binata ang matamlay na mukha ni Alex.

"May problema ka ba? Naninibago ako. Hindi ako sanay na makita kang walang energy."

"Iniisip ko lang ang inasal ko kanina. Nahihiya ako sa sarili ko sa ginawa ko. Talo
ko pa ang isang batang nagwalk-out dahil napikon sa sobrang mababaw na bagay."

"So totoo pala ang naririnig ko na masyado ka ngang short tempered.", tatawa-tawang
wika ng lalaking inspektor.
Hindi naman tumanggi ang dalaga at tumango ito ng may matipid na ngiti.

"Kung ganun magandang test pala ang assignment na to sayo. Kaya naman siguro
ibinigay sayo ito ni Chief. As far as my research is concerned, masyado ngang
challenging para sa kagaya mo ang environment ni Blake Monteverde."

"Sinabi mo pa. Kung papipiliin ako kung pakisamahan ang Blake na yun o ang mag
undercover na sexy dancer baka mas tanggapin ko pa ang huli."

Natawa naman ang binata sa narinig.

"I can't imagine na ikaw magsi-sexy dancer."

"Inspektor Corpuz....hindi ka ba nabo-bore sa ginagawa mo? Narinig ko kasi na ni

minsan ay hindi ka pa napapasama sa mga raids or operations."
"No. Kung ikaw ay masaya sa aksyon ako naman ay nag-eenjoy sa trabaho ko sa
opisina. Pero huwag mong iisiping duwag ako ha. Naniniwala lang ako na mas
makakatulong ako sa ating departamento sa field na ito kaya dito ako nag-stick."

Lihim na tiningnan ni Alex ang kausap habang sumusubo ito. Nagbalik sa kanyang
isipan ang sinabi ni Chief Martinez tungkol sa responsibilidad ng isang pulis.
Kagaya ni Inspector James Corpuz, hindi man ito sumasabak sa labanan ngunit hindi
niya pa rin pwedeng sabihin na mas magaling siyang pulis kaysa dito.

Habang tinititigan ang kausap ay biglang tumunog ang telepono ng dalaga. Tumatawag
si Blake.

"Hello."

"Where are you? Kanina ka pa nawawala?"

"May pinuntahan lang akong importante."

"Bumalik ka na dito. Gusto ko nang umuwi. I'll wait for you here."

Ibinaba ni Alex ang telepono at nagpaalam sa kasama.

"Paano aalis na ako inspektor. Tumawag na ang spoiled brat eh."

"Wait saan ka ba pupunta? Ihahatid na kita."

"Naku huwag na maiistorbo ka lang."

"It's okay. Sinamahan mo rin naman ako dito, so I'll return the favor."

Hinatid ng binatang inspektor si Alex gamit ang sarili nitong kotse. Pagdating sa
bar ay nakatayo na sa labas si Blake. Kaagad nitong nakita ang kotseng dumating at
ang dalawang sakay nito.

Pagkalabas na pagkalabas ni Alex ng sasakyan ay sinalubong kaagad siya ng mga

tanong ni Blake.

"Who's that guy?"

"Umalis ka ba ng walang paalam just to meet a man?"

"Where did you go?"

Wala namang sinagot ni isang tanong ang dalaga. Diretso lamang ito sa paglalakad
papuntang sasakyan habang nakasunod sa kanya si Blake.

Sa loob ng sasakyan ay tahimik, seryoso at nag-iisip pa rin ng malalim si Alex.

Napansin naman ito ni Blake kung kaya't ito na mismo ang kusang tumigil sa pag-
uurirat. Panaka-nakang sinusulyapan ng lalaki ang katabing nagmamaneho hanggang sa
mapansin nito ang mga namumulang kalmot sa mukha ng babae.

"I've heard about what happened...Why you didn't fight back?"

"You really amazed me Maya. You're very good in fighting boys but you can't fight
with the girls? Bakit mo hinayaang gawin nila sayo ito? Naawa ka ba sa kanila and
yet hindi ka naawa sa sarili mo? And because you can't fight them back so you leave
the place to release your anger with a man. Kaya ba may naghatid sayo kanina?"

Tumingin ng seryoso si Alex sa lalaki at huminga ng malalim.

"Blake, please pwede huwag mo muna akong simulan?..."

Bigla namang napahinto sa pagsasalita si Blake ng makita ang mga titig ng katabi.
Kaagad siyang sumunod sa gusto ng babae at tumahimik. Napansin niya sa sarili na
may mga pagkakataong mabilis siya nitong napapasunod. Meron itong kakayahang
magbitiw ng maawtoridad na tono ng pananalita na para bang...para bang mas
nakatatanda ang kanyang kausap....

*******************************************
[12] [11] WHO'S THE BOSS
*******************************************

*****

Maagang natapos ang schedule ng klase nina Blake at Alex. Kahit kalagitnaan pa
lamang ng hapon ay nagyaya na ang lalaking pumunta ng karerahan.

"Ang aga pa Blake, alas-tres pa lang ng hapon. May nakikipagkarera na ba ng

ganitong oras?", tanong ng nagmamanehong babae.
"Maya you should know that Wednesday is the most exciting day dahil maaga pa lang
ay nagpupuntahan na sa venue ang mga magagaling na racers. That's why I really
choose this kind of class schedule because of this."

"Sandali anong sabi mo? Anong araw ngayon?"

"Wednesday. Huwag mong sabihing pati sa kung anong araw ay nawawala ka na rin."

Biglang kinabig ni Alex ang manibela at nag U-turn.

"Hey! Where do you think you're going?"

"Sandali lang to Blake, promise. May pupuntahan lang akong importanteng tao."
Nagtaka si Blake nang inihinto ng kasama ang sasakyan sa harap ng isang shooting
range.

"What are we doing here?"

Hindi sumagot ang kasama sa halip ay dire-diretso lamang itong pumasok sa loob.
Nagtataka pa ring bumuntot dito ang lalaki.

"Hintayin mo na lang muna ako dito sa waiting area.", wika ni Alex.

Sumunod naman si Blake at naupo. Mula sa salaming dingding ay nakita niyang lumapit
ang kasama sa isang matandang lalaki at humalik sa pisngi nito. Nagsuot ito ng
salamin, ear protector at kumuha ng baril. Tumabi ito sa matanda habang nakangiting
nakikipag-usap at maya-maya lang ay sinabayan na ito sa pagbaril.

"Akala ko ay nakalimutan mo na ang date natin Alex."

"Pwede ba naman yun lolo. Eto na nga lang ang araw na nag-eenjoy ako kasama kayo
makakalimutan ko pa. Tsaka malay mo ngayong araw na ito ay matalo ko na kayo.",
nakangiting wika ng dalaga.

"Who's that good looking young man with you Alex?"

Napalingon si Alex kay Blake na sa mga sandaling iyon ay nakatayo at seryosong

pinapanood silang maglolo.

"Special assignment ,lo."

"Why don't you invite him here? So he won't be bored."

"Huwag na lolo, wala namang alam yan sa paghawak ng baril."

"Then teach him. Well, let me invite him."

Humakbang ang matanda papuntang waiting area ngunit hinarang ito ni Alex.

"Iba ang alam niya sa identity ko lolo."

"I understand. Hindi mo kailangang sabihin sa lolo mo ang ganyang mga bagay. Don't
worry."

Pumasok ng waiting area si Gen. Valdemor upang yayain si Blake.

"Iho why don't you join us?"

"No. Thank you I'm fine here.", naasiwang sagot ni Blake.

Lumapit pa lalo ang matanda kay Blake at inakbayan ito.

"C'mon be a man. Join me and my grandaughter."

"Grandaughter...?"

"Yes she's my apo. So c'mon and join us."

Inakay ng matanda si Blake papasok ng shooting range at hindi na nagawang tumanggi

pa ng lalaki.

"Marunong ka bang humawak ng baril?", mabilis na tanong ni Alex nang makalapit sa

kanya si Blake.

"No. This is even my first time to enter this kind of place."

Ikinuha ng dalaga ng baril, eye at ear protector si Blake. Ibinigay niya ito sa
naguguluhang kasama.

"Anong gagawin ko dito?", tanong ni Blake.

"Turuan mo siya iha."

Napilitang sumunod si Alex sa kanyang lolo. Isinuot kay Blake ang salamin at ear
protector. Tinuruan kung papano humawak ng baril at itinuwid ang mga kamay ng
lalaki sa pag-asinta ng target.

"Ganito ba ka-extreme ang pagiging boyish mo? You can even hold a gun.", pabulong
na wika ni Blake.

"Huwag ka nang maraming satsat, sundin mo lang ang tinuturo ko sayo. Pasalamat ka
inutusan ako dahil kung hindi ay hindi kita pagtitiyagaang turuan.", bulong din ng
dalaga.
" Well, I'm not even interested in doing this. Nahiya lang ako sa lolo mo."

Nagsimulang magpaputok ng baril si Blake at lahat ng mga tama niya ay nasa labas ng
target.

"I don't think I can do this Maya."

"Mali kasi ang hawak mo sa baril at pag-asinta."

Tumayo si Alex sa likuran ni Blake. Iniunat at hinawakan ang dalawang braso ng

lalaki habang umaasinta. Nagulat si Blake sa ginagawa ng dalaga. Nararamdaman niya
ang nakadikit na katawan nito sa kanyang likod at ang mahigpit na pagkakahawak nito
sa kanyang mga braso.

"What are you doing Maya?"

"Huwag kang mag-alala hindi kita tsinatsansingan. Tinuturuan lang kita ng tamang
pag-asinta. Iunat mo kasi ng maayos yang mga kamay mo. Ipikit mo yung isang mata
mo. Tingnan mong mabuti yung target. At huwag kang mabibigla sa putok."

Sinunod ni Blake ang mga tinuro ngunit sablay pa rin ang mga tama niya. Muling
tumayo si Alex sa likuran at inayos ulit ang mga kamay niya. Napapalunok siya
habang hitsurang nakaakap sa kanya ang dalaga at bumubulong sa kanyang tenga.
Nahalata naman ni Alex na tila wala sa konsentrasyon ang kausap.

"Nakikinig ka ba Blake?"

"Y-yes I do. This is not easy Maya."

"Mag-concentrate ka kasi! Tsaka i-relax mo lang yang mga kamay mo. Sige subukan mo
uling magpaputok."
Sinubukan uling tumira ng lalaki ng ilang mga sunud-sunod na putok. Tiningnan nila
ang target at dalawa sa mga tira nito ay pumasok sa loob ng target. Bigla namang
nagliwanag ang mukha ni Blake sa nakita.

"Maya did you see that? Nakatama ako ng dalawa!"

"See. Sabi ko sayo i-relax mo lang yang mga kamay mo eh. Sige tumira ka pa."

Lumapit si Gen. Valdemor nang makita ang natutuwang reaksyon ng lalaki.

"You're a fast learner iho.", komento ng matanda pagkakita sa tama ni Blake.

"Thanks Grandpa!"

Hindi masukat ang ngiti ni Blake sa mukha. Nagsimula ulit itong tumira at karamihan
sa mga tama niya ay nasa loob na ng target.
"Whoah! Did you see that Maya? I think I'm beginning to enjoy this!"

Napangiti rin si Alex nang makitang natuto kaagad ang lalaki.

"I think you can leave me alone now Maya."

Walang tigil na sa pagbaril si Blake. Enjoy na enjoy na ito sa ginagawa. Hanggang

sa ang maglolo pa mismo ang nag-aya dito para lisanin na ang lugar.

"Let's go iho at may appointment pa ako after this. And if you have some spare time
sa susunod maybe you can join us again."

"Sure! I'll make sure na sasama po ulit ako next time!", ngiting-ngiting wika ni
Blake.

Napapailing naman si Alex sa biglaang pag-enjoy ng kasama.

Pagdating sa sasakyan ay masigla pa rin si Blake.

"Wow Maya. You're Lolo is so cool!"

"Hindi ba dapat ako ang cool kasi ako ang nagturo sayo?"

Biglang nawala ang mga ngiti ng lalaki.

"Yan na sana ang susunod kong sasabihin but now I changed my mind."

Napangiti si Alex sa mabilis na pagkapikon ng kasama. Lingid sa kaalaman ni Blake

ay masaya siya dahil kahit papano ay nag-enjoy ito kasama siya at ng kanyang lolo.

Samantalang natigilan si Blake nang makita ang purong ngiti ng dalaga.

Parang may biglang kumatok sa kanyang dibdib....

Umiling siya ng ilang beses upang matauhan sa pansamantalang kakaibang

nararamdaman.

Habang papunta ang dalawa sa karerahan ay maya't mayang sinusulyapan ng lalaki ang
katabi.
"Bakit kanina mo pa ako tinitingnan? Bumibilib ka na ba sa akin dahil na-realize
mong may matututunan ka rin pala sa hindi katalinuhang kasama mo?", ngingiti-
ngiting wika ni Alex.

Nagulat naman si Blake sa biglang pagtatanong ng dalaga. Paano nito nalamang

nakatingin siya samantalang nakatutok ang mga mata nito sa daan?

"Sinong bumibilib? Ako? Don't misinterpret! Nagwa-wonder pa rin ako kung babae ka
ba talaga!", namumulang depensa ng lalaki.

"Sus! Aamin ka lang ang dami mo pang sinasabi."

Pagdating sa racing venue nina Alex at Blake ay naghihintay na doon ang buong
barkada. Kagaya ng unang tanawing nakita ng dalaga, may mga nakapalibot na namang
mga nagseseksihang mga babae sa mga ito habang umiinom ng beers. Mabilis na lumapit
sa kanila si Blake.

"Where were you guys? Dami nyong na-miss na magagandang laban.", wika ni Hayden.
"May pinuntahan pa kasi si Maya eh."

"Tingnan mo tong lalaking ito at bigla na akong sinisi ngayon.", bulong ni Alex sa
sarili at sabay upo sa hood ng isa sa mga nakaparadang sasakyan.

Lumapit ang isang babaeng may dalang beer kay Blake. Tumingin muna kay Alex ang
lalaki bago ito makipagharutan. Nag-aalala siya na baka maulit ang ginawa nito sa
kanya sa karaoke bar at mapagsabihan ulit siya tungkol kay Sophia. Nang makitang sa
iba ito nakatingin ay mabilis niyang tinanggap ang alok ng babae at hinalikan ito
sa mga labi.

Matapos ang isang beses na pakikipagkarera ni Blake ay tumunog ang telepono ni

Alex. Tumatawag si Chief Martinez. Lumayo muna sa grupo ang dalaga na sa mga
sandaling iyon ay nagbubunyi sa pagkapanalo ni Blake bago sagutin ang tawag.

"Hello, chief?"

"Inpector kasama mo ba ngayon si Blake Monteverde?"

"Yes chief..."

"Pauwiin mo na ang batang iyan at pumunta ka kaagad dito sa headquarters may

importante tayong pag-uusapan."

"Sige po..."

"Siguraduhin mong hindi na lalabas ng bahay yan ha lalo't hindi ka kasama."

"Yes chief..."
Ibinaba ng dalaga ang telepono at naglakad papabalik sa grupo. Napansin niyang may
seryosong pinag-uusapan ang mga ito ngunit nang makita siyang papalapit ay bigla
itong nagsipagtahimik.

May planong pumunta sa isang babaihang club ang grupo at napagkasunduan nilang
ilihim ito sa kabarkadang babae. Tumingin naman sa kanila ng may pagdududa si Alex.
Nakakakutob siya na may pinaplanong lakad ang mga ito.

"Anong pinag-uusapan niyo?"

"Wala!Wala!", sabay-sabay na sagot ng mga lalaki.

Mas lalong nagduda si Alex.

"Siguro may lakad kayo at ayaw niyo akong isama. Ano?"

"Pwe-pwede ba namang lumakad kami ng hindi ka kasama Maya!", nauutal na wika ni
Hayden.

"Siguraduhin niyo lang na nagsasabi kayo ng totoo. Hindi ako nagpapakahirap

magpaka-alipin diyan kay Blake tapos hindi niyo naman pala ako isasama sa mga lakad
niyo!"

"Hi-hindi kami nagsisinungaling Maya!", sagot ulit ni Hayden.

"Blake!"

Napaiktad si Blake sa tawag ng dalaga at mabilis na itinulak papalayo ang babaeng

nakadikit sa kanya.
"Bakit?"

"Gusto ko nang umuwi. Ihahatid na kita."

"You can go home. I'll drive myself tonight."

"Hindi pwede baka may masabi ka na naman at maging utang na loob ko na naman ito."

"No. I allow you to go home now. Promise hindi ito minus sa service mo."

"Kapag hindi ka nagpahatid ay mas lalo akong magdududa na may balak pa kayong
puntahan. Sige kayo hindi ako aalis hangga't hindi tayo sabay-sabay umuwi."
"Okay fine. Let's go home."

Mabilis na tumayo si Blake. Wala siyang magawa kundi sumunod kaysa bantayan sila
nito buong magdamag. Naisip niyang susunod na lang siya sa club pagkatapos siyang
maihatid ng dalaga.

Habang nagmamaneho ay maya't mayang tinitingnan ni Alex ang katabi. Hindi naman
makatingin ng diretso sa mga mata niya ang lalaki. Mas lalong lumalakas ang pang-
amoy niya na may balak pa itong maglakwatsa.

Pagdating sa bahay nina Blake ay nakangiting nagpaalam ang lalaki sa naghatid sa

kanya. Ngunit bago tumalikod si Alex ay pinagsabihan nito ang kasama.

"Blake siguraduhin mong hindi ka na lalabas ng bahay ha."

"Bakit ba masyado kang concern about it. Saka who are you to tell me what to do?"
"Basta huwag ka nang lalabas ng bahay. Kapag nagsinungaling ka malalaman ko rin yan
sa bandang dulo."

"At anong gagawin mo kung umalis ako ngayon."

Lumapit si Alex at tinitigan si Blake sa mga mata.

"Pipilipitin ko ulit yang kamay mo!"

Napalunok si Blake sa mga titig ng kaharap at bigla siyang napahawak sa kanyang

braso. Naaalala niya pa kung gaano kasakit nang minsang gawin ito sa kanya ng
babae.

"Hey, are you trying to control me now?"

Tumalikod si Alex at nagsimulang maglakad papalabas. Wala namang tigil sa
pagpoprotesta niya si Blake.

"I'll go out whether you like it or not!", pahabol na wika ng lalaki sa papalayong
si Alex.

"Subukan mo lang!", pahabol namang sagot ng dalaga.

Nang makaalis ang dalaga ay galit na sinipa ni Blake ang gulong ng sasakyan.

"How dare her to tell me what to do!"

Tumunog ang kanyang telepono. Tumatawag na si Hayden.

"Bro, nasaan ka na? Papunta na kami sa club."

"Maya told me not to go out."

"Ano?! Bakit?"

"Hindi ko rin alam Bro. I guess she's into protecting Sophia."

"Then huwag mong sabihing umalis ka tonight."

"Malalaman niya rin daw. She has ways to find out."

"Eh ano naman ngayon kung malaman niya?"

"Pipilipitin niya daw ulit ang kamay ko..."

Tumahimik ng ilang saglit si Hayden.

"Hayden..."

"Yes Bro..."
"I'll go out but make sure pag tinanong ka ni Maya you'll deny it."

Tumahimik ulit si Hayden.

"Bro...tama nga siguro si Maya. Magpahinga ka na lang tutal nasa bahay ka na rin
lang."

"What?!!!! Sinasabi mo bang hindi mo ako mapagtatakpan?"

"Pasensiya ka na Blake. Alam mo naman kung gaano katapang yan si Maya...Next time
na lang siguro tayo lumabas. Bye."

Hindi makapaniwalang ibinaba ni Blake ang telepono. Nagsimulang mag-init ang mukha
niya sa galit. Paulit-ulit niyang sinipa ang gulong ng sasakyan.
"How dare her para diktahan ako! Who is she? She is supposed to be my slave pero
parang bakit ako ang napapasunod niya! This is not right. I'm going to fix it!
Hindi ako papayag na siya ang masusunod!"

Pumasok ang galit na lalaki sa kotse at isinaksak ang susi nito. Ngunit nang
sisimulan niya ng pihitin ang susian ay biglang naglaro sa kanyang isipan ang
huling sinabi ng dalaga.

"Subukan mo lang!"

Ilang sandali siyang nagdalawang-isip. Hanggang sa binunot niya ulit ang susi.
Lumabas ng kotse at pabulagsak na isinara ang pinto. Galit na galit na naglakad
papasok ng bahay.

"Ahhhhh! I hate her!"

*******************************************
[13] [12] DRAMA QUEEN
*******************************************

******

"Marcus Lee Chua, bente singko anyos, anak ng isang milyonaryong negosyanteng
chinese natagpuang patay sa isang warehouse sa Cavite. Ayon sa mga nakakita ay
sinasabing dinukot ang lalaki kahapon ng mga di nakikilalang mga kalalakihan habang
naglalakad ang biktima papunta sa parking lot galing sa pamimili nito sa
Greenhills. Ayon sa pamilya ng biktima ay kaagad na nanghingi sa kanila ng 100
daang milyong piso ang mga suspects. Bagamat sumang-ayon silang magbabayad ay
nanghingi pa rin sila ng tulong sa mga pulis. Ang deadline ng bayaran ay dapat
kinabukasan pa ng alas-kuwatro ng madaling araw kung kaya't pinagdududahan nilang
ang pagrereport nila sa pulis ang siyang dahilan kung bakit pinatay ang kanilang
kaanak. Sa ngayon naman ay hindi pa rin matukoy kung sino ang nasa likod ng
kahindik-hindik na krimen na ito...."

Pinatay ni Chief Martinez ang telebisyon at humarap kay Alex na seryosong-seryoso

ang mukha dahil sa napanood.

"Ayon sa mga imbestigasyon ay malamang na kagagawan ito ng venomus. Magaling silang

makipagpatintero kahit sa kapulisan. Nagkalat ang mga spy nila kung kaya't
naipapakita nila sa magiging biktima na dapat silang matakot sa paghingi ng tulong
sa mga awtoridad...."

"...wala tayong natanggap na kahit anong impormasyon tungkol sa balak nilang

pagkidnap sa biktimang ito. Masyadong pulido kumilos ang grupo kung kaya't ang
natatanging alas na lang natin ay si Blake Monteverde..."

"Kailangang mahuli at ma-expose natin ang grupong ito bago pa man mapasakamay nila
si Blake Monteverde..."

"...Kung kaya't Inspector Valdemor mas higit na dapat mong tutukan ang pagbabantay
ngayon sa estudyanteng ito. Kung kinakailangang sundan mo siya sa loob ng bente
kwatro oras ay gawin mo. Sa ngayon ay ipinapaubaya ko na ang pag-iisip ng paraan
kung papaano mo siya mas lubos na mababantayan."

Wala pa ring bakas ng kahit konting ngiti sa mukha ni Alex. Nakatingin ng diretso
sa dingding ng opisina. Nag-iisip ng malalim. Hindi matanggal-tanggal sa isipan ang
napanood na balita. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman ngunit parang may
umusbong na galit at takot sa kanyang dibdib dahil sa napanood. Ngayon niya lang
napapagtanto na maari ring mangyari ito kay Blake. Hindi niya kayang isipin at
tanggapin na ganito ang sasapitin ng lalaking unti-unti ng napapalapit sa kanya.

Narinig niya ang lahat ng sinabi ng opisyal. Kailangan niyang mabantayan lalo si
Blake. Kung kinakailangang idikit niya ito sa kanyang katawan ay gagawin niya. Mag-
iisip siya ng kahit anong paraan. Ipapamukha niya sa venomus na nagkakamali sila ng
taong pinili para dukutin!
"Ako na ang bahala Chief... Huwag kayong mag-alala, gagawin ko ang lahat para
mabantayan si Blake Monteverde. At kapag sinubukan nilang kantiin kahit dulo ng
daliri ng lalaking ito ay sisiguraduhin kong malulusaw ang buong grupo nila.",
seryoso at malamang wika ng dalagang pulis.

Tumayo at sumaludo si Alex sa opisyal. Lumabas ito ng opisina na nag-iisip pa rin

ng malalim. Nanibago naman si Chief Martinez sa kakaibang reaksyon ng dalaga.
Nagtataka siya kung bakit bigla-biglang lumalim ang galit nito sa venomus.

-------

"DENNNNISSSSS! Pumunta ka dito bilis!", sigaw ni Sylvia ang ina ni Alex.

Nagmamadaling bumaba ng hagdan ang nakatatandang kapatid ng dalaga at tumabi sa

ina.

"Bakit Mom? Anong nangyayari?"

May itinuro ang ina. At kagaya nito natulala rin si Dennis sa nakikita. Parehong
nakanganga ang mag nanay.

Si Alex. Nasa kusina. Nakasuot ng apron. Seryosong nagluluto at nagpapaturo sa mga

katulong.

"Dennis.."

"Yes Mom?..."

"Kunin mo ang thermometer. I check-up mo ang kapatid mo. Mukhang mataas ang
lagnat..."
Lumapit ang doktor sa kapatid. Kinapa ang noo at leeg ni Alex.

"Kino-convulsion ka ba Alex?"

"Alam niyo ang OA niyong magnanay! Para nagluluto lang eh."

"Hindi kami OA Alex. Sige nga kelan ka ba huling lumapit sa kalan at nagluto?"

Nag-isip ng malalim ang dalaga. Wala siyang maalala maliban sa sandaling ipinagluto
niya si Blake.

"See. Wala kang maisagot!"

Lumapit ang kanilang ina at inusisa ang dalaga.

"Bakit bigla mong naisipang magluto. May lalasunin ka ba? Kasama ba yan sa trabaho
mo ngayon?"

"Mommy naman hindi ko ba kayo pwedeng ipagluto. Hintayin nyong matapos to ha. Ito
ang almusal natin ngayon.", nakangiting wika ni Alex ng may paglalambing.

Sabay na tumalikod ang nag-uusisang magnanay.

"Magkakape lang ako ngayon. Maaga ang appoinment ko sa mga pasyente ko.", wika ni
Dennis.

"Fruits lang ako sa umaga. Yan ang sabi sa yoga class ko.", wika naman ni Sylvia.
Matapos magluto ay nakangiting inihain ni Alex ang pagkain. Nakaupo na sa mesa ang
ina at kapatid na parehong nakatingin pa rin ng may mapaghinalang mga mata sa
dalaga.

"Bakit nag-aaral kang magluto? Nagsasawa ka na ba sa pakikipagbarilan?", diretsong

tanong ng ina.

"Tama ba ang narinig ko na nagluluto ang aking apo?"

Napangiti ang dalaga nang makita ang kanyang lolo.

"Hi Lo! Pinaghanda ko kayo ng almusal."

"Wow, mukhang mapaparami ako ng kain ngayon ah."

"Nasaan si Dad?", tanong ng dalaga.

"Nasa Boracay. Mamayang hapon pa ang dating."

Biglang tumamlay ang mukha ni Alex. Gusto sana niya ay kumpleto sila sa hapag-
kainan sa araw na ito. Naupo na rin siya sa mesa. At nang maihain ng mga katulong
ang lahat ng inihanda niyang pagkain ay nagsitahimik ang lahat.

Nakatitig sa mga pagkain ang kasamahan ng dalaga
kanilang nakikita. Kulay tutong. Napapalunok ang
malalim bago naglakas-loob na kumuha ng pagkain.
nakangiti. Ayaw nilang madismaya ang dalagang sa
ipinagluto.
sa mesa. Iisang kulay lang ang
mga ito. Nagsipaghinga muna ng
Bago sumubo ay nagkunwaring mga
tanang buhay ay ngayon lamang sila

Habang nahihirapang magsipaglunok ang mga kasamahan ay nagsimulang magsalita si

Alex.
"Ma, Lo, Dennis... baka matagalan bago niyo ulit ako makasama sa pag-aalmusal..."

Biglang kinabahan si Sylvia sa narinig sa anak.

"Alex, namamaalam ka na ba? Yan ba ang dahilan kung bakit mo kami pinagluluto.
Mayroon ka bang buwis-buhay na gagawin ngayon na anumang oras ay maaring may
mangyari sayong masama? Puwes kung ito ang ibig sabihin ng pagluluto mo ngayon ay
hindi na ako kakain!"

"Fa-farewell party mo na ba ito Alex?", wika ni Dennis.

"Huwag nga muna kayong mag-overreact. Hindi pa ako tapos magsalita...Meron lang
akong kailangang tutukang trabaho. At hindi ko alam kung gaano ako katagal
mawawala."

Napatingin si Alex sa kanyang lolo na agad naman siyang tinanguan bilang hudyat na
nakukuha niya ang ibig sabihin ng apo.

"Bakit madedestino ka ba sa probinsya?", tanong ng ina.

"Maa-assign ka ba sa mindanao?", tanong naman ni Dennis.

"Guys Alex cannot disclose any information so it's useless for you to keep
asking.", wika ng matanda.

"Tama si Lolo wala akong pwedeng anumang sabihin sainyo maliban sa huwag kayong
mag-alala. Aalagaan kong mabuti ang sarili ko. Hindi naman gaanong delikado ang
gagawin ko. Meron lang akong dapat bantayan ng mabuti."

"I understand iha."

"Thanks lolo."

"Send him my regards."

Tumango si Alex at ngumiti sa matanda.

Para namang binagsakan ng langit at lupa si Dennis at ang kanyang ina. Biglang
nagsitahimik ang mga ito at mga kalansing na lang ng kutsara't tinidor ang tanging
naririnig sa mesa pagkatapos magbitiw ng mga salita ng dalagang pulis.

Paglabas ni Alex ng bahay ay kinuha nito ang telepono.

"Hello, Blake. Mauna ka nang pumasok."

"And why?"

"May inaayos lang akong problema...", matamlay na wika ng dalaga.

"Anong problema mo?", pag-aalalang tanong ng kausap.

"Sige na Blake...mamaya na lang tayo mag-usap.", matamlay pa ring sagot ni Alex.

------

Pagdating ni Alex sa campus ay sinadya niyang hindi pumasok sa unang klase.

Nagpunta si Blake sa library at doon na lamang pinasunod ang dalaga.

Hindi pumasok sa loob ng library si Alex. Sinabi niya sa lalaking na naiwan nya ang
kanyang ID kung kaya't hihintayin niya na lamang ito sa entrance. Naupo siya sa
harapang hagdan ng gusali. Maya't maya siyang lumilingon sa labasan at nang
makitang papalabas na si Blake ay nagmadali siyang kumuha ng eye-mo at pinatakan
ang mga mata.

Sinapo niya ang kanyang mukha at nagkunwaring tahimik na umiiyak.

Nagulat naman si Blake sa malungkot na hitsura ni Alex. Tinabihan niya sa hagdan

ang babae.

"What's happening Maya? Wait, umiiyak ka ba?"

Hindi sumagot ang nakasubsob sa mga palad na dalaga sa halip ay nilakasan pa nito
ang pag-iyak. Bigla namang nataranta ang lalaki.

"What's wrong Maya?"

"Pi-pinalayas ako sa amin."

"Bakit?"

"Nag-away kami ng Mama ko. Gusto niya akong i-transfer ulit sa ibang school pero
hindi ako pumayag."

"At bakit ka naman gustong i-tranfer ng Mom mo?"

"Sumosobra na daw ang paglalakwatsa ko simula nang malipat ako dito sa UP. Parati
na lang daw akong wala sa bahay.", humihikbing wika ng dalaga habang nakasapo pa
rin ang mukha.

Nakonsensiya bigla si Blake sa narinig.

"...Sabi niya huwag daw akong babalik ng bahay hangga't ayaw kong mag-transfer."

Nag-isip ang lalaki. Maaring malungkot din siya kapag umalis ng campus ang dalaga.

"I suggest na siguro maghanap ka muna ng temporary boarding house. Marami ka namang
makikita dito na malapit lang sa campus."

Umiling si Alex.

"Wala akong ipambabayad Blake. Kinumpiska nila lahat ng credit cards ko at ititigil
din daw ang allowance ko. Wala akong pera kahit para sa pang araw-araw kong
panggastos. Siguro nga kailangan ko silang sundin. Nalulungkot lang ako kasi
napapalapit na kayo sa akin tapos magkakalayo-layo ulit tayo."

Nalungkot si Blake sa narinig. Nakaramdam siya ng kaunting kirot nang maisip na

magkakalayo na sila ng babae. Muli siyang nag-isip ng malalim.

"Okay. I'll help you."

"Pa-papaano?"

"You can temporarily stay in our house."

Biglang napaangat ng ulo ang dalaga at nagliwanag ang mukha.

"Talaga!"

Tumango ang lalaki.

"Naku salamat Blake! Tatanawin kong utang na loob sayo ito. Ayoko talagang mag-
tranfer!"

Kinuha ni Alex ang kamay ni Blake sa tuwa. Nagulat naman ang lalaki sa paulit-ulit
na pagpisil sa kanyang palad ng tuwang-tuwang dalaga. Hindi siya nakaramdam ng
pagka-asiwa sa halip ay parang may mahinang kuryenteng dumaloy sa kanyang buong
katawan.

"Salamat Blake."

"Ke-kelan ka ba magmomove-in?"

"Mamaya. Pagkatapos ng klase.", mabilis na sagot ng nakangiting dalaga at sabay

punas sa kanyang mga mapagkunwaring luha....
*******************************************
[14] [13] WARM WELCOME
*******************************************

*****

Hila-hila ni Alex ang isang malaking maleta. Nakasunod siya kay Blake at sa isang
matandang katulong habang gina-guide siya ng mga ito papunta sa kanyang tutuluyang
kuwarto.

"This is your room."

Dinala siya ni Blake sa isang malaki, malinis at magandang silid. Mayroon itong
wall TV, malaking kama, maliit na sala set, aircon at sariling banyo. Napanganga
ang dalaga sa magarang kuwarto. Pakiramdam niya ay napakalaking kasalanan kung
magkakalat siya dito.

"This is Yaya Cora. She is the one who will guide you sa house.", ipinakilala ni
Blake ang matandang katulong na mga nasa edad sisenta na.

"Hello po. Ako po si Maya.", nakangiting bati ni Alex.

Ngumiti rin ang katulong.

"Ineng gusto mo bang tulungan kita sa pag-aayos ng mga gamit mo?"

"Naku huwag na ho! Ako na pong bahala dito. Kayang-kaya ko na po ito."

"There's no need for you to help Yaya Cora. She's not a guest her..."

Napatingin bigla si Alex sa lalaki.

"You're one of them.", direktang sagot ni Blake sa mga nagtatanong na mata ng

dalaga.
"You're stay here is not free. You have to work for it. You're one of the maids
kapag andidito ka sa bahay."

Tumalikod ang lalaki upang lumabas na ng kuwarto. Inismiran ito ni Alex.

"Ang akala ko pa naman ay bumait na ito.", bulong ng dalaga.

Muling humarap si Blake.

"By the way your room is next to mine. I think it's better this way para mas madali
para sa akin if I need you to do something for me."
Tahimik at nakasimangot lamang na nakatingin si Alex kay Blake. Napansin ng lalaki
ang pagtutol sa mga mata ng kausap.

"What you don't like it?"

"Wala akong alam sa mga gawaing bahay.", direktang wika ng nakasimangot na dalaga.

"Yaya Cora will teach you. Bakit ayaw mo ba? Then I guess you can look for another
house to stay."

Biglang nagbago ang ekspresyon ni Alex. Kaagad itong ngumiti ng masigla.

"Binibiro lang kita. Siyempre natural lang na pagtrabahuan ko ang pagtira ko dito!
Sige po Nanay Cora, iwanan nyo na ako. Pagkatapos na pagkatapos ko hong mag-ayos ng
gamit ay pwede niyo na akong simulang turuan sa mga gawaing bahay!"
Lumabas si Blake ng kuwarto at lihim na napangiti. Hindi big deal sa kanya kung
tumira man ng libre ang babae sa kanila ngunit ayaw niya itong ipahalata baka unti-
unting abusuhin ng dalaga ang ipinapakita niyang kabaitan.

Tumunog ang kanyang telepono.

"Hayden, bakit?"

"Nasaan ka Bro?"

"Nasa bahay. Why?"

"Blake do you remember Lizette? The one we met at Embassy club."

"Yeah I do. The super hot and super beautiful Lizette. Why?"

"She's inviting us to go out tonight. She's looking for you."

"I don't think I can go out Bro. Nandito sa bahay si Maya."

"Then pauwiin mo na. Bro, di ba kursunadang-kursunada mo ang Lizette na to kaya't

wag mong palampasin ang gabing ito!"

"Maya is not going home. She's temporarily staying here."

"What?!!! But why?"

"She was kicked out from their house."

"Are you out of your mind Bro? Why did you accept her? Don't you even realize kung
ano ang magiging epekto sayo nito? Just like today. She might control you more!"

"Naawa ako Bro. Her parents cut her allowance and cards. Wala siyang ibang
mapuntahan... And who said she can control me more? Pinagbigyan ko lang siya last
time."

"Then prove it. Let's go out tonight na hindi siya kasama ha."

"O-okay I'll find a way. Bye."

"May lakad ba tayo?"

Muntik nang mabitawan ni Blake sa pagkabigla ang cellphone nang marinig ang boses
ni Alex. Lumingon siya sa likuran at nakita ang nakatayong dalaga.

"Ka-kanina ka pa ba diyan?"

"Ngayon lang. Bakit? Meron ba akong hindi dapat marinig?"

"N-none."

"Si Hayden ba ang kausap mo?"

"Oo. Why are you asking?"

"Pag siya ang tumatawag usually laging tungkol ito sa lakwatsa. May pupuntahan ba
tayo ngayon? Sabihin mo kaagad sa akin para bibilisan ko ang pag-aayos ng mga gamit
ko."

"No. We're not going out. Dito lang tayo sa bahay."

Lumapit si Alex sa lalaki at tinitigan ito sa mga mata ng ilang sandali. Muli na
namang nanlambot ang dibdib ni Blake nang makita ang mga titig ng babae. Inilapit
ng dalaga ang mga labi sa tenga ng kaharap at bumulong.

"Okay... Sinabi mo yan ha. Di-to lang ta-yo sa ba-hay...In short, wa-lang la-la-
bas..."

Tinapik ni Alex sa balikat ang kausap at naglakad pabalik ng kuwarto upang simulang
ayusin ang mga gamit. Hindi naman nakapagsalita si Blake. Pansamantalang nanghina
ang kanyang mga tuhod sa ginawa ng babae. Muling dumaloy ang kuryente sa kanyang
katawan nang maramdaman ng kanyang tenga ang mainit na hininga ng dalaga.

Tumunog ulit ang telepono ni Blake. Nagmadali itong pumasok sa sariling kuwarto
upang doon sagutin ang tawag.

Pagkabalik sa kuwarto ay ini-lock ni Alex ang pinto. Binuksan ang maleta at isa-
isang inilabas ang mga dalang gamit. Ipinasok ang mga damit sa cabinet. Dinala sa
banyo ang mga toiletries. Itinabi ang ilang bitbit na pares ng sapatos. At
pagkatapos maayos ang mga personal na gamit ay itinira ng dalaga sa maleta ang mga
kagamitang pampulis. Tinitigan niya ng ilang sandali ang .45 caliber na baril.
Kinuha at inilagay ito sa ilalim ng mga nakatuping damit sa cabinet.

Muling inikot ng maigi ni Alex ang mga paningin. Lumapit siya sa bintana at hinawi
ang kurtina. Tamang-tama ang pwesto ng kanyang kuwarto. Nakaharap ito sa gate at
kalsada. Lumapit ulit siya sa maleta at kinuha ang dalang teleskopyo. Bumalik siya
sa bintana. Tiningnan niya ang gate, nakita niya ang tatlong guard ng mansyon.
Tiningnan niya ang kalsada. Binusising maigi ang mga lugar na maaaring pagtaguan
kung sakaling may magmamanman kay Blake.

Idinako niya ang teleskopyo pabalik sa gate. Dahan-dahan itong nagbukas. May
pumapasok na magarang kotse. Lumapit dito ang isang guard at kinausap ang
nagmamaneho. Itinutok niya ang paningin sa driver. Babae. Ilang sandali lang ay
sinaluduhan ito ng gwardya at maluwag na pinapasok. Ibinaba niya ang teleskopyo at
ibinalik sa maleta. Sinarado niya ang maleta at itinagong mabuti sa loob ng
cabinet.
Kumuha siya ng tuwalya at pumasok ng banyo para maligo. Pagkatapos mag-shower ay
nagbihis ng pambahay, jogging pants at T-shirt. Lumabas siya ng kuwarto. Tahimik na
binaybay ang pasilyo. Muling inilibot ang mga paningin sa bawat madadaanan. Pinag-
aaralang mabuti ang bahay. Nais niyang malaman ang mga lugar na possibleng
mapasukan ng tao.

Isa-isa niyang lihim na binubuksan ang bawat silid na nadadaanan at masusi itong
tinitingnan. Nalulula siya sa dami ng kuwarto ng bahay. Napahinto siya sa tapat ng
isang silid. May naririnig siyang ingay sa loob. Idinikit niya ang tenga sa pinto,
may kumakaluskos nga. Hinawakan niya ang door knob at dahan-dahan itong binuksan.

"Ay kabayong palakang ewan!"

Nagulat si Alex sa nakita. Si Blake may kasamang babae. Bigay todo sa paghahalikan
ang mga ito. Nakaupo sa mataas na mesa ang babae at nakapulupot ang mga kamay nito
sa leeg ni Blake. Nasa loob naman ng suot nitong maiksing palda ang isang kamay ng
lalaki. Tila walang pakialam ang dalawa sa paligid. Hindi man lang namamalayang may
nanonood na pala sa kanila. Napapalunok si Alex sa nakikita. At nang matauhan ay
nahihiya nitong isinara ang pinto.

Napapailing na lamang ng ulo ang dalaga habang naglalakad. Ngunit makailang hakbang
pa lang ay bigla itong huminto. Ngumiti ng nakakaloko. Naglakad pabalik ng nasabing
kuwarto at muling binuksan ang pinto.
"Blakee!"

Gulat na gulat ang lalaki sa narinig na boses at muntik na nitong maitulak ang
kahalikan.

"Ma-Maya what are you doing here?"

"Who is she Blake?"

"Sh-she's one of our maids Li- lizette...", nauutal na sagot ng lalaki.

Dahan-dahang lumapit si Alex kay Blake at tinitigan ito ng seryoso.

"Maid? Maid mo ako?! Somosobra ka na Blake! Tinatanggap ko na nambabae ka sa labas
pero pati ba naman dito sa loob ng pamamahay natin ay nagagawa mo pa rin akong
pagtaksilan..."

Nanlaki ang mga mata ng lalaki sa narinig.

"What are you saying Maya?"

"....Sa una pa lang ay alam ko nang babaero ka pero tiniis ko yun alang-alang sa
magiging anak natin. Pumayag pa rin akong magpakasal sayo! Pero hindi ko na
matatanggap ang ganito."

Nataranta bigla si Blake.

"What are you talking about Maya?"

Sinampal bigla ni Lizette ang lalaki.

"You're a liar. You said you're single! And you're soon to be a father too?!"

Mabilis na nag-ayos ng sarili ang babae. Kinuha ang handbag at naglakad papalabas
ng kuwarto. Hinabol ito ng lalaki.

"I'm not lying Lizette. That girl is crazy. She is the one who's lying!"

"Then why is she here?"

Walang maisagot si Blake.

"Liar!"

Tumalikod ulit ang babae at dire-diretsong naglakad papalayo.

Bumalik sa kuwarto si Blake. Namumula ang mukha sa galit. Gigil na gigil itong
nakatingin sa ngingisi-ngising dalaga.

"What do you think you're doing Maya?"

Dumila lang sa lalaki ang dalaga sa wakas ay nakaganti rin siya sa mga pang-aapi
nito sa kanya. Mas lalo namang nadagdagan ang pagkapikon ni Blake.

Lumapit si Blake kay Alex at walang pasabing isinandal ang dalaga sa cabinet.
Tinitigan niya ang babae at unti-unting inilapit ang mukha dito.

"You send her away... now you have to replace her."

Wala namang bakas ng takot sa mukha ni Alex. Ginantihan niya ang mga titig ng
lalaki. Nakikita niya ang papalapit na mga labi nito. At bago pa man dumampi ang
mga ito sa labi niya ay inapakan niya ng mariin ang isang paa ng lalaki.

"Aray!"

Kaagad na napaupo at napahawak sa paa niya si Blake. Ngingisi-ngising tinitigan ito

ng dalaga.

"Akala mo kaya mo na ako ha. Di ba sinabihan na kitang huwag mo ulit akong bibiruin
ng ganito?"
"Somosobra ka na Maya!", reklamo ni Blake habang nakahawak pa rin sa paa.

Nagsimulang maglakad papalabas ng kuwarto ang dalaga. Hinabol ito ng iika-ikang

lalaki.

"Sobra ka na Maya! You're always ruining my affairs. Who do you think you are?"

"Barkada mo.", kaswal na sagot ng dalaga.

"No. You're almost acting like a girlfriend. Ayaw mo akong palabasin and now that I
invited the girl here, yet you're still meddling. Matindi ka pa sa girlfriend ah!"

Hinarap ni Alex ang kausap.

"Ayaw mo nun. Nababawasan ang mga kasalanan mo kay Sophia."

"But Maya you are not Sophia. Wala kang karapatang makialam kung nambababae man
ako! You have no right to control me this way!"

"Bakit? Kinokontrol ba kita?"

"Of course you do! Lagi mo akong dinidiktahan ng dapat kong gawin."

"Bakit mo ako sinusunod? Sinabi ko bang sundin mo ako?"

Natigilan bigla si Blake.

"N-no."

Huminto si Alex. Nasa tapat na siya ng kanyang kuwarto. Inilapit ulit nito ang mga
labi sa tenga ng kausap.

"Yun naman pala eh...Sige na pumasok ka na ng kuwarto mo at matulog na tayo.

Goodnight Blake."

Binuksan ng dalaga ang pinto ng kuwarto niya ngunit nanatiling nakatayo sa harap
nito ang lalaki at pinipilit pa ring makipag-usap.

"Ano pang tinatayo-tayo mo dyan. Pumasok ka na sa kuwarto mo. Maaga pa ang klase
natin bukas."

"We're not done talking Maya."

Pinandilatan ng dalaga ang kaharap at ngumuso ito sa direksyon ng kuwarto ng
lalaki.

"See this is how you do it!", pagrereklamo ng lalaki habang naglalakad papasok sa
sariling kuwarto.

"Susunod din naman pala. Ang dami pang sinasabi.", nakangiting wika ng dalaga bago
tuluyang isarado ang kanyang pintuan....

*******************************************
[15] [14] MORE DO'S & DON'TS
*******************************************

*****

Maagang nagising si Blake. Ang unang sumagi sa utak niya ay kung papaano
makakaganti kay Alex sa ginawa nito tungkol kay Lizette. Kaagad siyang nag-shower
at paglabas na paglabas niya ng kuwarto ay kinatok niya ang pinto ng dalaga.
"Maya open the door!"

Walang sumasagot. Pinihit niya ang door knob. Naka-lock.

"Maya, I said open the door!"

Wala pa ring sagot. Bumalik siya ng sariling kuwarto at kinuha ang cellphone.
Tinawagan niya ang babae ngunit hindi rin nito sinasagot ang telepono.

Lumapit siya sa kanyang study table. Dinampot ang isang pirasong papel na
pinaghirapan niyang gawin bago siya matulog. Bumaba ng bahay. Muling hinanap ang
dalaga. Lumapit sa mga abalang katulong at isa-isang tiningnan. Hindi niya pa rin
makita ang taong hinahanap.

"Guys did you see Maya? The new girl here?"

"Hindi po sir."

"Yaya Cora did you see Maya?"

"Nakita ko siya kaninang naglalakad papunta doon."

Itinuro ng matandang katulong ang daan papuntang swimming pool.

"Wait. Tumulong ba siya sa housework?"

Umiling ang katulong.

"Ang tigas talaga ng ulo ng babaeng yan!"

Galit na binaybay ni Blake ang itinurong daan ng matanda. Nagmamadali itong
naglakad papuntang swimming pool.

"Three hundred eighty two, three hundred eighty three, three hundred eighty
four...."

Napahinto ang lalaki nang may marinig na nagbibilang. Nabosesan niya kaagad ang
dalaga. Sinundan niya ang boses. Galing sa gym.

Dobleng binilisan ni Blake ang paglalakad. Excited na siyang masermonan ang babae.
Ngunit bigla siyang napahinto pagdating sa pinto ng gym. Nagulat sa nakitang
tanawin.

"Three hundred ninety, three hundred ninety one...."

Si Alex. Seryosong nagsi- sit ups. Nakasuot ng rubber shoes, itim na cycling shorts
at midriff top. Nakatali ng mataas ang mahabang buhok. Kitang-kita ang mapuputi at
makikinis na balat. Lumutang ang magandang hubog ng katawan.
"Three hundred ninety nine, four hundred...Ahh."

Napahiga ang dalaga sa exercise mat nang makumpleto ang bilang ng kanyang regular
sit ups. Ilang ulit itong huminga ng malalim. Tumayo at nagpunas ng pawis. Tapos na
ang ritwal na ehersisyo at nang humarap ito sa pintuan ay nagulat ang dalaga nang
makita ang nakangangang lalaki.

"Huh! Blake anong ginagawa mo diyan?"

Hindi sumagot si Blake. Lumakas ang tibok ng dibdib niya nang makita ang papalapit
na dalaga. Tumutulo ang pawis nito sa noo. Maaliwalas ang mukha. Namumula-mula ang
pisngi at labi. Kumikintab ang leeg at balikat sa pawis. Malulusog ang dibdib.
Pantay na pantay ang braso. Flat na flat ang tiyan. Maliit ang bewang. Mahahaba at
maganda ang hubog ng mga hita.

Mahinahong naglakad papalapit sa lalaki si Alex. At nang mapansin ang tulalang

reaksiyon ng kaharap ay hinawakan niya ito sa ulo at ginusot ang buhok.

"O ang laway mo baka tumulo. Tsk, tsk, tsk..."

Napapailing na nilampasan ng dalaga ang di makapagsalitang lalaki. Natauhan naman
si Blake nang mawala sa paningin niya si Alex. Mabilis niya itong hinabol upang
ipaliwanag ang naging reaksiyon.

"Hey Maya!"

Lumingon ang dalaga sa kanyang likuran. Napalunok ulit si Blake nang humarap sa
kanya ang seksing babae.

"Bakit?"

"D-don't you dare think na natuturn-on ako sayo ha. I was just amazed kanina kung
totoo ba na nakatapos ka ng four hundred sit ups."

Napangisi lang ang dalaga at muling tumalikod. Hindi siya apektado kahit maturn-on
man ito. Sa pagkababaero ng lalaki kahit yata sa posteng may palda ay matuturn-on
ito. Napapailing ulit na naglakad pabalik ng kuwarto niya si Alex.
"Maya wait!"

"Ano na naman?"

"W-why are you not helping the other maids?"

"Kailangan ko ba talagang tumulong? Baka naman imbes na makatulong ako ay lalo lang
akong makapagpagulo."

Iniabot ni Blake ang hawak na papel.

"Ano naman to?"

"Things to do while you are in the house."

Bumuntong-hininga ang dalaga at itinuloy ang kanyang paglalakad.

"Hey you should read that!"

"Oo na. Babasahin ko to mamaya!...Nakakagigil ang aga-aga mang-inis!"

Pagdating sa harap ng pinto ng kuwarto ay dinukot ni Alex ang susi na nakaipit sa

bra. Naiirita itong pumasok. Padabog na isinara ang pinto. Itinapon ang dalang
papel sa dresser. Galit na kinausap ang sarili.

"Nababaliw ka na yata Alex eh. Sino ba naman kasi ang nagsabing ibuwis mo ang buhay
mo para sa antipatikong lalaki na yan!"
Naiiritang tiningnan niya ulit ang papel. Napilitan siyang basahin ito.

Things to do and follow while staying at Blake's house.

1. Wake up at 5:30 am.

2. Clean your room regularly.

3. Cook at least one dish a day.

4. Clean Blake's room 3x a week.

5. It's Maya's job to bring drinks and foods to Blake's room if asked.

6. Always follow Blake's instruction about household chores.

7. Clean at least one portion of the house a day.

8. Do some gardening on weekend.

9. Clean the swimming pools once a week.

10. Expect to do errands for Sophia in behalf of Blake.

11. Give Blake a full body massage at least once a week.

12.Study with Blake at least 30 minutes a day (in the house only, campus is
excluded).

13. Allow Blake to hang out alone w/ friends two times a week.

14. Be very respectful to Blake's privacy.

15.Do not interfere to Blake's personal matters if not asked.

"Aaaaaaaa!!!"
Inis na inis na ginusot ng dalaga ang papel. At nang hindi pa makuntento ay inapak-
apakan pa ito.

"Magpapakamatay ka na nga tapos aalipinin ka pa!!!!! Aaaaa!"

Iritableng pumasok ng banyo si Alex. Balak niyang ibabad ang sarili ng matagal sa
tubig baka sakaling mabawasan ang init ng kanyang ulo. Pagkalabas na pagkalabas
niya pa lang ng banyo ay may kumakatok na.

Tok. Tok.Tok.

"Bakit?"

Napalunok si Blake sa hitsura ng babaeng nagbukas sa kanya. Nakatapis at halos

tumutulo pa ang buhok.
"I-I need a glass of water."

"Hindi mo ba nakikitang kakaligo ko lang. Alangan namang bumaba ako ng nakatapis.

Wala ka bang ibang pwedeng mautusan?"

"It's written in the paper. Things to do...remember?"

Tumigil sa pagrereklamo ang dalaga at tiningnan ng masama ang kaharap.

"Pwes, hintayin mo ang tubig mo magbibihis lang ako."

"Bilisan mo ha."

"Oo na kamahalan."
Pagkabihis na pagkabihis ng dalaga ay kaagad itong bumaba upang kumuha ng tubig.
Nagtitimping inihatid niya ito sa lalaki. Bumalik siya ng kuwarto upang ipagpatuloy
ang pag-aayos ng sarili. Nagsuklay siya ng buhok.

Tok. Tok. Tok.

"Bakit?"

"I need another glass of water."

"Teka naka-heater ka ba sa kuwarto mo. Ba't ang bilis mong mauhaw?"

"Maya are you going to follow or what?"

"Oo na. Bababa na."

Upang makasiguradong hindi na ulit manghingi ang lalaki ay nagbitbit na ng isang

pitsel ng tubig si Alex. Pagkatapos itong maihatid ay bumalik ulit siya ng kuwarto
upang ayusin ang gagamiting bag papuntang campus.

Tok. Tok. Tok.

"Ano naman ngayon? Kape? Juice? Ice tea? Softdrinks? Anooo?!!!"

"Let's eat breakfast."

"O-okay..."
 -------

Break ng klase. Nasa tambayang canteen sina Blake at Alex. Kasama ng lalaki ang mga
barkada sa isang mesa samantalang nasa hiwalay na mesa naman ang dalaga kasama ang
kaklaseng si Grace.

"Maya nagtataka ako bakit lagi na kayong magkasama ngayon ni Blake. Ano ba ang
relasyon mo sa kanya? Di ba dati parang iwas na iwas yan sayo?"

Nag-isip ng isasagot niya si Alex.

"Madalas kasi kaming magkita sa isang lugar na pareho naming pinupuntahan."

"Anong lugar?"
Nag-isip ulit ang dalaga.

"Ah...sa car racing."

"Nagka- car racing ka Maya?! Ang cool mo rin pala."

"Paminsan-minsan lang naman. Medyo napapadalas akong magpunta doon lately kasama
yung iba kung mga kaibigan kaya nagkikita kami lagi ni Blake."

"Ah kaya pala parang barkadang-barkada na ang dating nyo ngayon. Pero bakit ayaw
mong maki-join sa mga barkada niya dito sa UP."

"Tama na yung kay Blake lang ako nagno-nose bleed sa pakikipag-usap. Englisero't
englisera kasi lahat ng mga kaibigan niya dito. Pero ka-close ko rin naman yung mga
barkada niya sa labas lalo na yung mga nasa racing."
"Huh, si Marianne."

Napatingin si Alex sa tinutukoy ng kasama. Namumukhaan niya ito. Ito ang babaeng
nagbanta sa kanya minsan.

"Grace sino ang babaeng yan?"

"Ex yan ni Blake. Si Marianne. Hiwalay na sila pero kung makaasta yang babaeng yan
akala mo ay girlfriend pa rin siya ni Blake.", wika ni Grace habang nakatingin ng
masama sa nasabing babae.

"Parang ang dami mong alam tungkol kay Blake, Grace."

Hindi sumagot ang babae at napansin ni Alex ang pamumula ng mukha nito. Lihim na
napangiti ang dalaga sa nakitang reaksiyon ng kasama.
Ibinalik ni Alex ang mga mata kay Marianne. Lumapit ito sa mesa nina Blake at
tumabi sa lalaki. Napatingin sa kanya si Blake at gusto sana niya itong pandilatan
ng mga mata ngunit naalala niya ang isa sa mga nakasulat sa ibinigay na papel ng
lalaki. Hindi siya pwedeng makialam sa personal nitong buhay.

Dinukot niya ang papel sa bag upang muli itong basahin ng mabuti.

"Ano yan Maya?"

"Ah...mga bilin ng nanay ko.", nakangiting sagot ng dalaga.

Napapakunot ang noo ni Alex habang seryoso itong binabasa.

"Pasensiya ka na Grace pero kailangan ko nang umalis. May importante lang akong
gagawin."

"Sige. Kita na lang ulit tayo sa next class."

Tumayo si Alex at lumapit ito sa mesa nina Blake. Napatingin sa kanya ang lalaki at
sinenyasan nya itong lumabas. Umiling ito at ipinagpatuloy ang masayang
pakikipagkuwentuhan sa mga kasama habang dikit na dikit sa pagkakatabi ang ex-
girlfriend.

Hindi umalis si Alex sa kinatatayuan niya. Napatingin uli sa kanya si Blake.

Ngumuso ulit siya sa pintuan at bago pa man makatanggi ang lalaki ay pinandilatan
niya ito ng mga mata. Natigilan ito ng ilang sandali.

"E-excuse me guys. I have to go."

Napilitang tumayo ang lalaki. At pagkalabas na pagkalabas pa lang ng canteen ay

iritable na kaagad ito sa dalaga.
"Ano na naman ba to? Napaka killjoy mo talaga?"

"May pag-uusapan tayong importante."

"About what?"

"Tungkol dito..."

Inilabas ng dalaga ang papel.

"...meron tayong mga revisions na gagawin. Kailangan natin itong pag-usapan ng

mabuti at i-finalize."
"Sinong may sabing pwede kang magbigay ng opinyon about the things that I've
written?"

"Blake ako ang involve sa mga nakasulat dito. Hindi porke't nakikitira ako sa inyo
ay tatanggalan mo na ako ng karapatan para sa sarili ko."

Nag-isip ng ilang saglit ang lalaki.

"Fine! Let's discuss it but the final approval is still mine."

Naghanap ang dalawa ng tahimik na lugar. Magkatabing naupo ang mga ito sa lilim ng
isang malaking puno. Naglabas ng ballpen si Blake. Kumuha ng bagong papel na
masusulatan at ipinatong ito sa isang makapal na libro.
"Okay let's start."

" No. 1, wake up at 5:30 am...Eh papano kung puyat ako?"

"At bakit ka naman mapupuyat? Do you have other works at night?"

"Halimbawa pag napuyat sa pag-aaral o kaya dahil sa pagsama sayo lumabas sa gabi.
Manghihina naman ang katawan ko niyan. Hindi ako nakaka-function ng maigi pag
kulang ako sa tulog."

Tumingin sa katabi si Blake at nag-isip.

"Okay let's add something....Wake up at 5:30am except pag puyat. Ano okay na? What
else?"
"Hmm...clean your room regularly. Okay lang.... Cook at least one dish okay din
lang magpapaturo na lang ako. Pero teka...kakainin mo ang niluluto ko ha? Idagdag
mo dyan na kakain ka."

Tumingin ng masama si Blake sa dalaga.

"Bakit ayaw mo? Eh di burahin mo na lang. Alangan namang magluto ako tapos walang
kakain. Sino ang kakain mga maids eh I'm sure mas masasarap pa sa akin magluto ang
mga yun."

"Fine! I'll change it....Cook at least one dish a day but Blake must eat it."

"Hindi mo pa talaga tinanggal na lang ha!"

"Kakain na nga ako. Yet you're still complaining dapat nga ako ang
magreklamo...What else?"

"Clean Blake's room 3x a week....Yan! Iyan! Ano yan ang laki ng kuwarto mo sa
tingin mo makakaya kong linisin mag-isa yan. Baguhin mo yan. Okay lang akong
maglinis pero dapat tutulungan ako ng ibang maids."

Kaagad namang sumunod ang lalaki.

"Okay...Clean Blake's room 3x a week with the help of other maids. Ano pa?"

Binasa ulit ni Alex ang papel.

"Clean at least one portion of the house....Counted na dito ang paglilinis ko sa

kuwarto ko di ba?"

"Of course not! That's cheating. How would I know kung naglilinis ka ng room mo
everyday."

"Sabi mo portion of the house. Bakit hindi ba bahagi ng bahay niyo ang tinutuluyan
kong kuwarto?"
"Okay I'll change it thanks for giving me an idea....Clean at least one portion of
the house a day (Maya's room is excluded)"

Sumimangot si Alex.

"... Don't give me that kind of look. That's why we're discussing to finalize
things. Hindi naman pwedeng lahat na lang ay favor sayo...What else?"

"Give Blake a full body massage....Yan! Ano yan? Sexual harrasment yan ah. At ba't
naman kita mamasahiin? Tanggalin mo yan diyan baka gusto mong bali-bali na ang mga
buto mo pagkatapos ng masahe!"

"Sexual harrasment? I always get a massage regularly dahil minsan sumasakit ang
katawan ko due to racing. I was just thinking that you do it na lang instead na
lumabas pa ako."
"Ayoko! Hindi ako marunong. Burahin mo yan. Sasamahan na lang kita pagmagpapamasahe
ka."

"Okay fine! I'll remove it. There's no need to overreact. Anything else?"

Biglang nagseryoso ang mukha ng dalaga.

"Eto, eto ang pinakaimportante... Allow Blake to go out alone two times a week.
Hindi ako pumapayag.", matigas na wika ng dalaga.

Kaagad na nag-react si Blake. Bigla itong napatayo sa narinig.

"At bakit hindi ka pumapayag? What do you mean everytime na aalis ako gusto mo
kasama ka?"
Tumango ang dalaga.

"Wow Maya! You are being funny. And why would you do that? Explain it to me
clearly!"

"Ayokong ma-bore sa bahay."

"Yun lang? Dahil lang doon kaya ayaw mo akong palabasin mag-isa. Eh ang hirap-hirap
mong kasama dahil napakapakialamera mo. You should understand na I'm a guy who
still wants to enjoy his youth."

"Okay! Okay! Simula ngayon hindi na ako makikialam. Ipinapangako ko na wala na

akong maririnig at wala na akong makikita sa anumang pinagagagawa mo basta't isama
mo lang ako lagi."

Natatawa pa rin ang lalaki.

"No I don't agree! If you can't accept my conditions then maybe you can stay in
another house."

"Kung yan ang gusto mo eh di sige... aalis ako ngayon din. At hindi ko na
kailangang maghanap ng ibang bahay."

Natigilan bigla sa Blake.

"W-what do you mean?"

"Babalik na lang ako sa amin at susundin ko na lang ang gusto ng Mama ko na mag-
transfer. Sa palagay ko mas magiging madali pa ang buhay ko kapag ginawa ko ito
kaysa sa sumunod diyan sa mga nakalista sa papel na yan!"

Nagtatampong tumayo ang dalaga at tinalikuran nito ang lalaki. Nagsimula itong
maglakad papalayo.
"Maya wait..."

Patuloy pa rin sa paglalakad niya si Alex....

"Wait!"

Tila walang naririnig ang dalaga....

"FINE! I'LL ACCEPT IT! Let's discuss it more. Come back here!"

Huminto si Alex at lihim na ngumisi sa sarili. Humarap ulit ito sa lalaki at

naglakad pabalik.

Naupo ulit ang dalawa sa ilalim ng puno.

"Okay what did you promise?"

"Na hindi na ako makikialam. Wala akong maririnig at wala akong makikita."

"Are you sure you can really do that?"

Itinaas ng dalaga ang kanang kamay at humawak sa dibdib.

"100 percent sure. Promise."

"Okay I'll change it..."

Nagsulat uli si Blake.

"Now that most of the changes made are in favor of you...Are you happy?",
sarkastikong tanong ni Blake.

Paulit-ulit na tumango si Alex. Ngiting-ngiti at hindi maitago ang saya.

Natigilan naman si Blake nang makita ang nakangiti at maaliwalas na mukha ng

katabi.... Nagtataka siya bakit parang...parang unti-unting gumaganda sa mga
paningin niya ang babae?

"Maya..."

"Bakit?"
"N-never mind..."

*******************************************
[16] [15] IKAW SI SUPERGIRL
*******************************************

*****

Sabado. Schedule ng date ni Blake at Sophia. Nasa tabi ng kalsada si Alex at nag-
aabang ng taxi. Bitbit ang isang bungkos ng mga bulaklak para kay Sophia. Inutusan
siya ng lalaki na bumili muna nito bago sila umalis ng bahay para sunduin ang
kasintahan.

"EEEE! Yung bag ko! Ibalik mo yan!"

Napalingon si Alex sa sumisigaw na estudyanteng nag-aabang din ng masasakyan.

Nakita niya ang isang binatilyong lalaki na kumakaripas sa takbo bitbit ang isang
handbag. Mabilis na lumapit ang dalaga sa babae at iniabot ang mga bulaklak.

"Miss, pahawak muna nito."

Walang reklamong kinuha ito ng babae at kaagad na hinabol ni Alex ang lalaking
snatcher. Mabilis tumakbo ang dalaga ngunit mabilis ding tumakbo ang snatcher. Nang
magpatanto ni Alex na mahihirapan siyang maabutan ito ay kaagad itong dumampot ng
isang bato at mabilis uling nakipaghabulan sa magnanakaw.

Pumasok ang lalaki sa isang eskinita. Sinundan pa rin ito ni Alex. Nang medyo
nakakalapit na siya sa lalaki ay malakas na inihagis niya dito ang hawak-hawak na
bato. Sapul sa paa ang snatcher at kaagad itong nadapa. Lalong binilisan ng dalaga
ang takbo hanggang sa maabutan niya ang hinahabol. Nang makalapit siya sa
nakadapang lalaki ay humihingal siyang napahawak sa kanyang mga tuhod.

"Walanghiya ka. Pinagod mo pa ako. Akin na yang bag na yan."

Hinihingal na inilahad niya ang kanyang kanang palad at hinintay na kusang iabot sa
kanya ng magnanakaw ang bag. Mabilis na tumayo ang lalaki at ngumisi.

"Miss, ang lakas ng loob mo makialam ha. Mukhang naghahanap ka ng kamatayan."

Dumukot ang lalaki ng patalim at iniamba ito sa dalagang pulis. Ngumisi lamang si
Alex.

"Ibigay mo na yan. Kapag pinahirapan mo pa ako ay sa kulungan ang bagsak mo ngayong

araw din na ito."

Itinapon ng lalaki ang bag sa gilid ng eskinita at mabilis na sinugod ang dalaga ng
kutsilyo. Mabilis namang nakaiwas si Alex. Ilang beses siyang sinubukang patamaan
ng patalim ngunit mabilis siyang nakakailag hanggang sa nasipa niya ang kamay ng
lalaki at nabitawan nito ang kutsilyo.

"Sinabi nang huwag mo na akong papagurin! Yaaaaaa!"

Umikot ang dalaga at binigyan niya ng isang malakas na sipa sa mukha ang kalaban.
Natumba ang lalaki at dumugo ang bibig nito. Nabigla ito sa lakas ng kalabang
babae.
Inilabas ni Alex ang kanyang tsapa at ipinakita ito sa snatcher. Pinandilatan niya
ito ng mga mata.

"Ano? Gusto mong bitbitin kita sa presinto ngayon din?!"

Nagulat ang lalaki. At kaagad itong kumilos papaatras sa dalaga. Nagkunwaring

bubunot ng baril si Alex sa loob ng suot niyang brown leather jacket at nang makita
ito ng lalaki ay mabilis itong kumaripas ng takbo papalayo. Nang makalayo na ang
snatcher ay dinampot naman ng dalaga ang bag.

"Pasalamat ka busy ako ngayon."

Kalmado subalit hinihingal na naglakad papabalik sa may-ari ng bag si Alex at

nakangiting isinauli ito. Hindi naman halos makapaniwala ang biktima na nabawi ang
kanyang bag. Tiningnan kaagad ng estudyante ang laman ng bag.

"Naku! Maraming maraming salamat ho. Andito pa mandin sa bag ko ang pang-tuition
ko. Salamat po talaga!"

"Walang anuman miss. Trabaho ko ito. Sa susunod mag-iingat ka na ha. Lagi kang
tumingin sa paligid mo kung may mga umaaligid-aligid lalo na't pag may dala kang
pera."

"Oho. Maraming salamat po talaga."

"O siya. Akin na yang mga bulaklak."

Mabilis na iniabot ng babae ang mga bulaklak at nang may dumaan na taxi ay pinauna
na itong pasakayin ng dalagang pulis.

"Salamat po talaga.", pahabol na wika ng babae bago ito sumakay ng taxi.

Nang makasakay naman si alex ay maya't maya siyang tumitingin sa relos. Nag-aalala
siya na baka hindi na siya mahintay ni Blake at maisipan nitong umalis mag-isa.
Naiwanan pa mandin niya ang kanyang telepono sa kuwarto dahil sa pagmamadaling
umalis ng bahay kanina.

Pagbabang-pagbaba niya sa taxi ay patakbo siyang pumasok sa loob ng bahay.

Nagmamadaling umakyat papunta sa kuwarto ni Blake.
"Blake buksan mo ang pinto. Andito na ako!"

Binuksan ng lalaki ang pinto at tumambad sa harapan niya ang naiiritang mukha nito.
Nakabihis na ito at halatang kanina pa siya hinihintay.

"What took you so long? Kanina pa tawag ng tawag si Sophia."

"Pasensiya ka na nasa taxi na sana ako kaso bumalik ulit ako sa flowershop kasi
mali pala ang naibigay nila sa aking bouquet."

"What happen to your phone? Kanina pa ako tumatawag?"

"Naiwan ko sa kuwarto. Teka san ko ba ilalagay tong mga bulaklak na to?"

"Just put it there."

Itinuro ni Blake ang isang mesa. Pumasok sa kuwarto ang dalaga at inilagay ang
bitbit na mga bulaklak.

"Sandali lang Blake ha. Mag-aayos lang muna ako ng sarili bago umalis. Mabilis lang
ito."

"Hurry up. Pag nagtampo si Sophia ikaw ang ituturo kong dahilan."

"Oo na. Mabilis lang ako."

Naglakad papalabas ng kuwarto ang dalaga ngunit nang mapadaan siya kay Blake ay may
napansin ang lalaki.

"Wait. What happened to your clothes? What's that cut on your jacket?"

Napatingin ang dalaga sa suot na jacket. Hinanap ang tinutukoy ng kausap.

"It's in your upper right arm. Wait... is that a stain or something?"

Nanlaki ang mga mata ni Alex nang makita ang tinuturo ng lalaki. May tama siya ng
patalim sa kanyang kanang braso! Nabutas ang kanyang jacket at may mantsa ito ng
dugo. Kaya pala parang may nararamdaman siyang hapdi sa katawan at ang akala niya
ay dahil lamang ito sa mga pailan-ilang mga suntok at sipa ng snatcher na pahapyaw
na tumama sa kanya.

Kaagad niya itong tinakpan ng kabilang kamay at ngumiti.

"Naku. Mali pala yung nasuot kong jacket. Ito nga pala yung may sira na."

Nagmadaling umalis si Alex ngunit bago pa man siya makalapit sa pinto ay hinarang
siya ni Blake.

"Sandali. Can I see it?"

"Wala ito Blake. Punit lang talaga ang jacket na ito. Magbibihis lang muna ako."

Hindi pa rin siya pinadaan ng lalaki sa halip ay nagdududang tumingin ito sa mga
mata niya. Hinawakan nito ng mahigpit ang kanyang kaliwang kamay at tinanggal ito
sa pagkakatakip sa sugat.

Nanlaki ang mga mata ni Blake nang makita ang kumapit na dugo sa pinantakip na
kamay ng dalaga.

"Take it off.", matigas na utos ng lalaki.

"B-Blake wala ito may nasagi lang siguro akong matalim na bagay sa daan..."

"I said take it off!"

Nagsimulang mamula ang seryosong mukha ni Blake. Walang nagawa ang dalaga kundi
sumunod sa nagagalit na kausap. Hinubad niya ang jacket at nang ang tanging panloob
na puting sleeveless na lang ang natira ay parehong nagulat ang dalawa sa nakita.
Malaki, mahaba at malalim ang hiwa ng sugat sa braso ng dalaga. Nagkalat ang dugo
sa braso at maging sa mga sandaling iyon ay patuloy pa rin itong dumudugo.

Biglang hinila ni Blake patungong banyo si Alex. Dinala niya ito sa lavatory at
nagmamadaling hinugasan ang braso ng dalaga. Nagulat at naasiwa naman ang babae sa
ikinilos ng lalaki.

"Blake, hindi mo na kailangang gawin ito. Kaya kong mag-isa ito."

Hindi umimik si Blake at pinagpatuloy lamang ang tahimik na paglilinis sa sugat.

Nang matanggal ang mga nagkalat na dugo ay binalutan niya ito ng malinis na
tuwalya. Tumayo siya at nilabas mula sa isang cabinet ang medicine kit. Nilagyan
niya ito ng betadine at ibinalot sa benda. Napatingin siya sa naasiwang mukha ng
dalaga. Napansin niya ang isang pasa sa bandang gilid ng noo nito.

"What happened?", seryosong tanong niya habang iniikutan ng benda ang braso ng
dalaga.

"Hi-hindi ko rin alam. M-may nasagi siguro akong matalim na bagay sa

pagmamadali..."
"I don't buy it... Nakipag-away ka na naman ba?"

Tumingin ang lalaki sa mga mata ni Alex. Gusto sanang panindigan ng dalaga ang
pagsisinungaling ngunit nang makita ang mapanuring titig ng kaharap ay biglang
nanlambot ang kanyang kalooban.

"Ti-tinulungan ko lang ang isang babae. Na-snatch kasi yung bag niya..."

Napangisi ang lalaki.

"You're really unbelievable Maya. Why do you love to do these heroic things? Sino
ka ba sa akala mo? Si Supergirl? Do you really want to live this way?"

Hindi umimik si Alex. Kung pwede niya nga lang sagutin ang kaharap na ganito ang
buhay niya , balewala ang sugat na ito kumpara sa ibang mga pinagdaanan niya at sa
mga maari pang mangyari sa kanya.
Pagkatapos na pagkatapos ng gamutan ay tumawag ulit si Sophia.

"Hello Sophia. I'm leaving now. May importanteng bagay lang akong tinapos."

Tinakpan ng lalaki ang telepono.

"You can change your clothes now, Maya. You're still going with me. Mahirap na baka
may maisipan ka na namang gawin."

Tumango si Alex at tahimik na naglakad papalabas ng kuwarto. Natutulala at hirap na

hirap maniwala sa ikinilos ni Blake. Hindi niya akalaing may natatagong lalim din
pala ang kabaitan ng lalaki.

Nagpalit ng damit si Alex at nagsuot ng panibagong jacket. At pagdating ng dalawa

sa garahe ay hinintay ng dalaga na ibigay sa kanya ni Blake ang susi ng kotse.

"I'm driving. Baka lumala yang sugat mo."

Biglang nagseryoso ang mukha ni Alex. Lumapit ito sa lalaki at pilit na hiningi ang
susi.

"Sugat lang ito at napakalayo nito sa bituka ko. Wala kang dapat ipag-alala. Hindi
ito kapansanan para hindi na ako makapagmaneho. Akin na ang susi."

Sa lahat ng ayaw ni Alex ay ang ganitong uri ng pagtrato. Pakiramdam niya ay

nawawalan siya ng silbi. Hindi niya kailangan ng kalinga. Ayaw na ayaw niya na
itinuturing siyang mahina.

"I said it's okay . There's no need for you to drive today."

"Hindi tayo aalis dito hangga't hindi mo ibinibigay ang susi sa akin."

Walang nagawa ang lalaki sa katigasan ng ulo ng kausap kundi ang pagbigyan ito.
Habang nagmamaneho ang dalaga ay maya't maya namang tumitingin si Blake sa braso ng
katabi.

"Are you not worried? That wound might leave a scar on your arm."

"Mabilis maghilom ang sugat sa akin. Hindi ako yung tipo na nagkaka-keloids. Hindi
mo ba alam na kamag-anak ko si Wolverine.", biro ng dalaga.

"Oh so you're one of the X-men. I thought you're one of the avengers."

------

Nagpunta sina Blake at Sophia sa Rockwell Mall. Matiyagang sinamahan ng lalaki ang
girlfriend sa pagsa-shopping nito samantalang tahimik lamang na nakabuntot sa
kanila si Alex.

"Maya come here!", nakangiting tawag ni Sophia.

Pumasok ang dalaga sa loob ng isang mamahaling shop na pinamimilian ng mga damit ng
dalagang modelo.

"I need your opinion. Tulungan mo naman ako mamili ng damit oh."

Umakbay si Sophia kay Alex at napadako ang kamay nito sa kanang braso ng dalaga.
Nakita ito ni Blake at kaagad nitong tinanggal ang kamay ng kasintahan.

"Don't touch her there."

Nagtaka si Sophia sa ginawa ng boyfriend.

"Why is there something wrong with your arm?"

"Wa-wala. May pasa lang...", sagot ni Alex.

Nagkatinginan si Alex at Blake. Ngumiti ng tipid ang dalaga samantalang tahimik

lang ang lalaki.

"Oh sorry.", despensa ni Sophia.

"Sus okay lang yan maliit lang naman ito. Ewan ko ba dyan kay Blake at OA kung
maka-react.", nakangiting bulong dalaga.

"Dito muna kayo guys. I'll just buy tickets for the movie. Matatagalan ka pa naman
yata Sophia for choosing clothes."

"Sure. Maya is here naman so I'll be fine."

Ilang minuto pa lamang na nakakaalis si Blake sa shop ay biglang may dumating na

grupo ng mga kababaihan. Kasama dito si Marianne. Halatang nagulat ito sa naabutang
kostumer. Tiningnan nito si Sophia mula ulo hanggang paa at umirap.
Natigilan ng ilang saglit si Sophia pagkakita sa babae. Naasiwa ito bigla at
sinubukang umiwas sa mga bagong dating na mga kustomer.

"Sandali lang Maya ha. I'll jut go to the fitting room to check these clothes."

Tumango si Alex at pagkapasok ng babae sa dressing room ay lumapit si Marianne sa

dalaga.

"Now I get it. You're on her side aren't you? Siguro spy ka niya no kaya lagi kang
nakadikit kay Blake."

Hindi sumagot ang dalaga.

"What do you want so I can get you too?"

Napangisi si Alex.
"Miss kung may pinag-aagawan kayong dalawa. Sa inyo na lang yun huwag mo na akong
idinadamay."

"Don't lie I'm sure you're getting something from her that's why you're sticking
your butt on Blake's side sa campus."

"Bahala ka mag-isip kung ano ang gusto mong isipin."

Tinitigan ni Marianne ang dalaga at mariing hinawakan ito sa brasong may sugat.
Napakagat sa labi niya si Alex sa naramdamang sakit.

"You may refuse me now pero sisiguraduhin ko sayong sa akin ka rin kakampi sa
bandang dulo."

"What are you doing Marianne?!"

Napatingin ang dalawa kay Blake. Mabilis na lumapit ang lalaki sa nag-uusap at
tinanggal ang kamay ni Marianne sa pagkakahawak sa braso ng dalagang pulis.

"So you're on her side now. Akala ko ba napipiss-off ka sa kakabuntot sayo ng

babaeng yan?", ngingisi-ngising wika ni Marianne.

"Huwag mo siyang idamay Marianne. She has nothing to do with what's going on
between the two of us."

Biglang nagtaka si Alex sa narinig. May namamagitan pa ba sa dalawang kaharap niya?

"She does because she is the guardian angel of your beloved girlfriend."

"Before she's a friend to Sophia, she's my friend first. Wala rin siyang kinalaman
sa relasyon namin ni Sophia."
"Wow! Am I hearing it right? Did you just said she's your friend?"

Tumikhim si Alex. Pipigilan niyang uminit pa ang pagtatalo ng dalawang kaharap.

"Ma-marianne, kung Marianne nga ang pangalan mo....Blake, tama na yan. Huwag kayong
magtalo dito. Huwag niyo akong pag-awayan..."

"...Marianne wala akong kinakampihan okay. Kung ano ang tama yun ang side ko. At
Blake okay lang ako hindi mo ako kailangang ipagtanggol wala namang ginawang masama
sa akin si Marianne."

Tumahimik ang dalawa at parehong napatingin sa dalaga. Siya namang labas ni Sophia
mula sa dressing room.

"What's going on here?", nagtatakang tanong nito nang makitang magkakaharap ang
tatlo at pare-parehong seryoso ang mga mukha.
Ngumisi si Marianne at muling inirapan si Sophia. Tumalikod ito at humarap sa mga
kasama.

"Let's go girls. This shop is suffocating me. Sumasakit ang mga mata ko kapag
nakakakita ako ng unwanted person.", pasaring nito sa babaeng modelo.

Halatang nasaktan si Sophia sa pasaring ng kaaalis lang na babae. Lalapitan sana

ito ni Alex upang amuhin ngunit bigla siyang hinila papalabas ng shop ni Blake.

"Are you okay? I saw your hurting when Marianne held your arm."

"Okay lang ako Blake. Para eto lang."

"Check it baka it's bleeding again."

"Itigil mo nga yang pag-aalala mo. Hindi ako sanay. Kinikilabutan ako."
"Maya, There's nothing unusual sa ginagawa ko. I think it's just normal for a
person to be concerned if someone is hurting. I was raised that way."

"Oo sige na. Sige na. Okay na ako. Hindi ko kailangan ang concern mo. Kaya ko ang
sarili ko."

"Kaya mo ang sarili mo? I don't even understand you. You can chase a snatcher but
you can be bullied by Marianne.", nangingising wika ni Blake na halatang napipikon
na sa kausap.

Nagsimula na ring mapikon si Alex.

"Bakit Blake sa tingin mo ba pag pinatulan ko ang babaeng yun ay may mangyayaring
maganda?"

"I know your strong but you don't have to be that pretentious. Ganyan din ang
ginawa mo last time di ba nang pinagtulung-tulungan ka nina Christine? Try to
defend yourself kahit konti because what youre doing now is just a way of showing
nang pagiging mayabang mo."
"Mayabang? At bakit naman ako naging mayabang?!"

"I know what's running on your mind Maya.... I'm too good to beat these girls.
You're laughing inside your head right?"

Hindi makapaniwala si Alex sa narinig. Namumula ang mukha niya sa galit. Papatulan
niya na sana ang lalaki sa mga sandaling iyon ngunit bago pa man siya makapagtaas
ng boses ay lumabas si Sophia sa shop.

"Guys are you fighting again?"

Parehong tumahimik si Alex at Blake. Nagkatinginan ng masama ang dalawa. Galit na

tumalikod ang lalaki sa dalaga at umakbay sa girlfriend.

"Let's go Sophia. Don't mind that girl. She feels too mighty para alalahanin ng
sinuman."
 ------

Simula nang mangyari ang insidente kay Marianne ay hindi na nabago ang mood ni Alex
at Blake. Natapos ang date ng lalaki sa girlfriend nang hindi pa rin gaanong nag-
iimikan ang dalawa.

"Uuwi na ba tayo?", pormal na tanong ni Alex pagkatapos nilang ihatid si Sophia.

"No. May lakad pa kami nina Hayden...you can go home if you want to."

"Hindi. Sasama ako."

Ngumisi ng nakakaloko si Blake at tinitigan ang dalaga.

"Are you sure? We're going to a strip club."

Tiningnan ni Alex ang katabi at ginantihan din ito ng ngisi.

"Sure. Bakit sa akala mo ba ay tatayuan ako ng balahibo sa ganyang lugar?"

Napapailing ng ulo niya si Alex. Sa dinami-dami na nang napasok at na-raid niyang

malalaswang club ay manibago pa kaya siya sa kanilang pupuntahan.

"Okay you can join if that's what you want. But you have to stick to your
promises."

"Huwag kang mag-alala nakatatak na sa utak ko lahat ng napag-usapan natin."

Pumunta sina Blake sa isang sosyal at mamahaling club. Pagpasok pa lang nila ay
nagliwanag na kaagad ang mukha ng floor manager pagkakita sa lalaki. Napuna ni Alex
na nakapunta na ang lalaki dito dahil kilala na ito ng nasabing empleyado. Kumuha
ang buong grupo ng isang malaking VIP Room. At habang naglalakad papunta sa silid
ay nakikita na ng dalaga ang mga babaeng sumasayaw sa entablado.
Lihim na tinitingnan ni Blake ang reaksiyon ng kasamang babae. Wala siyang makitang
kakaiba maliban na lang sa maya't mayang paglingon nito sa paligid. Hindi niya man
lang ito makitaan ng paninibago sa ganoong uri ng lugar.

Pagkapasok sa isang malaking kuwarto ay tahimik na naupo si Alex sa dulo ng pabilog

na sofa. Malayo sa kinauupuan ni Blake. Mayroong maliit na dance floor ang silid.
Mayroon ding nakakabit na pole at disco ball na halatang para ito sa isang private
show. Napapailing ng ulo ang dalaga sa mga luho ng mayayamang kasama.

Ilang saglit pa ay nagsipasok na ang mga babae. Ngiting-ngiti ang babaeng ni-
request ni Blake. Hindi maitago ang saya sa mukha nito pagkakita sa gwapong lalaki.
Halatang ito ang madalas i-table ng lalaki sa nasabing lugar. Isa-isang tiningnang
mabuti ni Alex ang lahat ng mga babaeng pumasok lalung-lalo na ang mga lumalapit sa
binabantayang lalaki.

"Maya come here. Sit beside me.", tawag ni Blake.

Gustong subukan ng lalaki kung kayang panindigan ng kasama na hindi makialam anuman
ang gawin niya.

"Sino siya Blake? Bakit may kasama kang babae?", nagtatakang tanong ng ka-table ni
Blake.
"There's nothing to worry. She's not my girl."

Sumunod si Alex sa lalaki at naupo sa tabi nito. Tiningnan siya ng masama ng ka-
table ni Blake.

"Maya anong gusto mong drinks?", tanong ni Hayden.

"Just give her juice. She can't drink alcohol. She's driving.", mabilis na sagot ni
Blake.

Sinimulang makipaglandian ng lalaki sa ka-table. Sinusulyapan niya si Alex. Wala

itong reaksiyon. Hindi tumitingin sa mga katabi. Walang pakialam sa ginagawa ng mga
kasama. Abala ito sa paglalaro sa kanyang telepono.

Nakipaghalikan si Blake sa ka-table. At nang makita niyang napatingin sa kanya ang

kasamang dalaga ay mas lalo pa niyang siniil ng halik ang ka-table ngunit kaagad
namang binawi ng dalaga ang mga mata at muling naglaro sa telepono. Nakaramdam ng
inis ang lalaki. Mukhang hindi na nga makikialam ang babae.

"Guys do you want a show?", tanong ng nakangiting si Hayden.

"Sure. Dance for us.", malanding wika ni Blake sa katabi.

Hindi naman nagdalawang salita pa ang mga lalaki dahil kaagad itong sinunod ng mga
babae. Nagsimulang tumugtog at isa-isang nagsexy-dance ang mga babae sa dance
floor. Unti-unti rin itong nagsipagtanggal ng mga saplot.

Tiningnan ulit ni Blake ang dalaga. Nanonood ito pero natural lamang ang reaksiyon
ng mukha. Hindi nahihiya o kahit naaasiwa man lang. Parang nanonood lang ito ng mga
babaeng sumasayaw ng normal. Isa-isang nagsilapit ang mga babae sa mga kalalakihan
at ni-lap dance ang mga ito.

Sinadyang landiin ni Blake ang babaeng naglalap dance sa kanya. Inilakbay niya ang
kanyang mga kamay at tumingin ulit kay Alex. Wala pa rin itong pakialam. Tahimik
uli itong naglalaro sa cellphone.
Lumabas ng club ang grupo nang wala ni isa mang narinig na salita si Blake mula kay
Alex. Sumakay ang dalawa sa sasakyan at nagtaka ang dalaga nang maupo ang lalaki sa
likuran. Nakita ni Blake na nakatingin ito sa kanya sa salamin.

"We're waiting for someone."

Lumabas sa club ang ka-table ni Blake at nakangiting pumasok ito sa loob ng kotse.
Pagkaupong-pagkaupo nito ay kaagad nitong niyakap ang lalaki. Tumingin sa salamin
si Blake at nakita ang nagtatanong na mukha ng dalaga.

"Bring us to a motel."

Huminga ng malalim si Alex.

"Hindi ako pumupunta sa ganyang lugar kaya't wala akong gaanong alam na mga
motel.", seryosong wika ng dalaga.
"Well then, I'll show you the way."

Hindi na muling nagsalita pa ang dalaga. Sinimulan niyang paandarin ang kotse at
walang reklamong sinunod ang bawat daang itinuturo ng kasama. Napapabuntong hininga
na lamang siya sa tuwing makikita sa salamin ang dalawang ipinagmamaneho na tila
hindi na makapaghintay na marating ang pupuntahang lugar sa walang tigil nitong
paghahalikan.

Nang marating nila ang tinutukoy na motel ng lalaki ay kaagad na bumaba ang
dalawang sakay ng dalaga. Bumaba rin si Alex.

"Sandali.", matigas na wika ng dalaga.

Lumapit si Alex sa babae at kinapkapan ito. Kinuha ang dala-dalang bag at binusisi
ang laman. Nagulat si Blake sa ginagawa ng kasama.

"What are you doing Maya?"

Tiningnan ng seryoso ni Alex ang lalaki.

"Nilulubus-lubos ko na ang pagiging utusan ko. Pwede rin naman akong magsilbing
bodyguard di ba?.... Sige pwede na kayong pumasok sa loob."

Kumuha si Blake ng isa sa mga pinakamahal na kuwarto. Pagdating sa loob ay

iritableng sinisipa nito ang bawat madaanang bagay. Naiinis siya sa dalaga.
Naiirita siya na tila tanggap nito ang mga pinagagagawa niya. Hindi siya sanay na
hindi ito nangingialam.

"Blake hindi pa ba tayo magsisimula...?", mapang-akit na tanong ng kanyang kasama

sa kuwarto.

Lumapit ang babae kay Blake at dinilaan nito ang leeg ng lalaki papaakyat sa likod
tenga. Sinimulan nitong magtanggal ng saplot.
"There's no need for you to do that.", seryosong wika ni Blake.

Natigilan sa ginagawa ang babae.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Walang mangyayari sa atin. I'm not interested to have sex with you."

Natawa bigla ang babae sa narinig.

"Nagbibiro ka ba? Para saan ang pagpunta natin dito?", nangingising wika nito.
"I'm not doing this because of you."

Hindi makapaniwala ang babae sa narinig. Napaisip ito at biglang ngumiti ng

nakakaloko.

"Ah so ginagawa mo ba ito dahil sa babaeng kasama mo?"

"What do you mean?"

"Ginagamit mo ba ako para pagselosin ang babaeng nagmamaneho sa atin?"

"Are you out of your mind? Bakit ko naman pagseselosin ang babaeng yun?"

"Well, sabihin na nating wala akong ibang makitang rason kung bakit mo ginagawa
to...Pumapayag naman ako eh kahit gamitin mo ako..."
Lumapit ang babae kay Blake at sinimulan ulit nitong akitin ang lalaki.

"....pero huwag nating sayangin ang pagpunta natin dito..."

"Stop it."

Kumawala sa mga yakap ng babae si Blake at dumukot ng lilibuhing pera sa wallet.

Inilagay niya ito sa kama.

"Take a cab."

Samantala, mahinahong naghihintay sa loob ng kotse si Alex. Inaaliw ang sarili sa

pakikinig ng mga tugtog. Hindi pa man lumilipas ang tatlumpung minuto ay nagulat
siya nang bigla na lamang pumasok sa sasakyan si Blake at tumabi sa kanya sa
harapan. Tinanggal niya ang suot na headset.

"Huh? Okay na? Tapos na? Ang bilis nyo naman ata."

"Shut up and just drive. Let's go home now."

"Teka nasaan na ang babae? Bakit hindi mo kasama?"

"She'll take a cab."

"Bakit nag-away ba kayo? May ginawa bang masama sayo ang babaeng yun? Sinaktan ka
ba niya?"
"Look at you now. You're starting to react dahil dito pero kanina parang wala kang
pakialam sa pinaggagagawa ko!"

"Bakit dapat ba akong makialam? Akala ko ba bulag at bingi ako pag kasama mo ako sa
mga ganitong lakad?"

Nagsimula na namang mapikon si Blake.

"Whatever! Just shut up and drive okay!"

"Tingnan mo tong taong ito pag pinapakialaman galit. Huwag mong pakialaman, mainit
pa rin ang ulo. Tsk, tsk, tsk...."

*******************************************
[17] [16] TRUE HEART
*******************************************

******

Bumibili ng mineral water sa isang kiosk sa campus si Alex. Iniwan niyang nagbabasa
si Blake sa ilalim ng paborito nitong puno. Kapag oras ng pag-aaral ng lalaki ay
lagi siyang gumagawa ng palusot para lamang makaiwas na sabayan ito sa pag-aaral.
Ilang saglit siyang tumambay sa tindahan at nang matantiya niyang malapit ng
matapos ang lalaki sa ginagawa ay saka niya ito naisipang balikan. Bago siya umalis
ng tindahan ay ibinili niya rin ng tubig ang lalaki.

Sa paglalakad niya pabalik kay Blake ay namataan niya si Marianne. Lumapit ito sa
lalaki at seryosong-seryoso ang mukha.

Lalapitan na rin sana ni Alex ang kasama subalit nang naulinigan niya ang pag-uusap
ng dalawa ay naupo na lamang siya sa likod ng isang kalapit na puno.

"I've heard that you went to a strip club again. Is it true?"

"It's none of your business Marianne."

"It is still my business Blake. What are you doing to your life? You are not this
kind of person!"

Tumayo si Blake. Ngumisi sa babae at tinitigan ito sa mga mata.

"Why Marianne? What kind of person should I be? Do you still long to see the guy
who can be easily cheated?"

Ilang sandaling hindi nakapagsalita si Marianne at iniwas ang mga mata sa titig ng
kaharap.

"H-how many times do I have to tell you na hindi kita niloko Blake."
"Then was it my eyes who cheated me? Nagha-hallucinate lang ba ako nang makita ko
ang girlfriend ko na may kahalikang ibang lalaki?"

"I was forced Blake! I was tricked by that guy! You were unfair to me. You judged
and dumped me that easily without giving me a chance to explain."

"Do you expect me to be fair to the person who hurt me the most?"

"At ano sa palagay mo Blake? Hindi ako nasaktan? This pain is making me crazy until
now! And it's even making me crazier because of what you are doing to yourself
now!"

"There's no need for you to be worried. I'm happier now. Thanks to you I realized
that there are more to life than books, school, love and relationships!"

"You're happier? You are pretending Blake. If you hate me, fine hate me but stop
doing this crap to yourself!"
Napansin ng lalaki na nag-iinit na ang kanilang pag-uusap. Huminga ito ng malalim
at ikinalma ng ilang saglit ang sarili.

"Let's stop this nonsense Marianne. Let's move on with our lives. Matagal na tayong
hiwalay. I've got a girlfriend already and I love her."

"You love her? Do you love her more than you loved me?"

Hindi sumagot ang lalaki.

"If you really love her then you should stop lahat ng mga ginagawa mong kalokohan
Blake. Because if you don't, it only means one thing to me...that you are the one
who can't move on from your feelings to me."
Tinitigan ni Marianne ang lalaki at lumapit sa mukha nito.

"...and as long as you're making me think that way, I won't leave your side Blake
because it means that your heart still belongs with me."

Tumalikod si Marianne at naglakad papalayo sa di makapagsalitang lalaki.

Galit na sinipa ni Blake ang puno.

"Aaaaa!"

Tahimik namang nakaupo si Alex sa kabilang puno. Pinalipas niya ang ilang minuto
bago tumayo. Sinilip niya muna si Blake. Nakatingin ito sa malayo. Nag-iisip ng
malalim at seryoso ang mukha. Lumapit siya dito. Tinabihan at iniabot ang biniling
tubig.
"Thanks."

Dire-diretsong ininom ng lalaki ang tubig at bumuntong hininga.

"Kanina ka pa ba dyan?"

Hindi sumagot si Alex.

"Did you hear everything?"

"Bakit mo ako tinatanong? Nakalimutan mo na bang pati sa mga bagay na ito ay isang
bingi ang papel ko?"
Tumawa ng matamlay ang lalaki.

"Now you know who Marianne is."

Tumango si Alex. Tiningnan niya ang matamlay na mukha ng katabi. Ikinumpara ang
kanyang sarili sa lalaki. Bigla niyang naisip ang sarili noong siya ay nasa
parehong edad pa lamang ni Blake. Bakit hindi niya naranasan ang ganitong mga
bagay? Bakit ni minsan ay hindi man lang kumatok sa puso niya ang pag-ibig? Hindi
ba naging normal ang pagdadalaga niya? Masyado ba siyang nalunod sa pangarap niya
kung kaya't lumaki siyang ito lang ang nakikita niya?

"Bakit mo ako tinititigan? Are you starting to worry for me because of what you've
heard?"

Umiling si Alex.
"Hindi. Personal na buhay mo yan. Off-limits din ako dyan di ba? May iniisip lang
ako tungkol sa sarili ko."

"What are you thinking? Do you start to wonder why you're very different from us?"

"Huh? Paano mo nahulaan?"

Bahagyang natawa ang lalaki.

"Because that is the thing that keeps bugging inside my head too. Why are you like
this Maya? Bakit nga ba? Did you ever date someone?"

Umiling ang dalaga.

"Hindi mo man lang ba iniisip na ang edad natin ngayon ang sweetest age to start
dating?"

"Hindi ako nasu-sweetan sa pakikipag-date."

"Hey are you saying that we, whose doing it are uncool?"

"Hindi yan ang ibig kong sabihin. Wala akong panahon sa ganyan dahil sa ngayon
maraming bagay na ang mas nakakapagpasaya sa akin."

"Like what? Makipagbarkada with boys instead of dating them. Makipag suntukan?
Makipagkarera? No I guess it's the gun shooting that pleases you the most.",
sarkastikong wika ng lalaki.
Hindi umimik si Alex. Sana ay pwede niyang sagutin ang katabi na ang pagpupulis
niya ang lahat-lahat sa kanya.

"See you cannot answer me. Maya, loving is different. It gives you another level
of happiness compare sa kaligayahang maibibigay sayo ng mga hobbies mo."

Tumingin ng seryoso ang dalaga sa kausap.

"So Blake, sino ang mas makakapagpasaya sayo? Si Marianne o si Sophia?"

Biglang natigilan ang lalaki sa diretsong tanong ng kausap.

"W-why are you asking me that?"

"May sinasabi ka tungkol sa kaligayahan ng pag-ibig na yan kaya't tinatanong kita
kung kanino ka sa tingin mo mas magiging maligaya sa dalawa."

"Are you mocking me now?"

"Hindi."

Tinitigan ni Alex ang kausap. Maaring mas may karanasan ito sa pag-ibig kaysa sa
kanya pero wala pa rin itong karapatang pagsabihan siya tungkol dito. Dahil siya pa
rin ang higit na nakakatanda at siya pa rin ang higit na mas nakakaunawa. At kahit
na minsan ay hindi pa siya umibig ngunit naiintindihan niya na pagdating sa bagay
na ito ay mayroon ding mali at mayroon ding tama.

"...Bakit mahirap bang sagutin ang tanong ko Blake?"

"It's not difficult. Ayoko lang sagutin ang tanong mo."

"Ayaw mong sagutin o dahil hindi mo alam ang sagot?"

"Maya..."

Nakangising inilapit ng dalaga ang kanyang bibig sa tenga ng kausap.

"Blake, huwag mong hayaang magsiksikan ang mga babae diyan sa puso mo. Baka
dumating na lang ang araw na hindi mo namamalayang nahihirapan ka na palang
huminga."

Tinapik ng dalaga sa dibdib ang lalaki.

"...Payong kaibigan lang. Itira mo kung sinuman ang dapat mamalagi diyan at
tanggalin mo ang dapat tanggalin."

Hindi makakibo si Blake sa narinig. Hindi niya inaasahan ang ganitong mga salita
mula sa babae.

Tumayo si Alex at inayos ang damit.

"Tara na malapit na ang oras ng sunod nating klase."

Ilang sandali na nanatiling nakaupo ang di makapagsalitang lalaki. Tiningnan ang

likod ng naglalakad na dalaga.
"Maya wait!"

Hinabol niya ang dalaga. Hinawakan ang kamay at iniharap sa kanya.

"How can you say things like that. Have you ever fallen in love?"

"Hindi pa... Pero hindi ibig sabihin ay hindi ako kailanman iibig. Alam ko na
balang araw ay darating din ang tamang pag-ibig sa akin. At pag nangyari yun,
sisiguraduhin kong ang taong yun lang ang tanging laman ng puso ko. Siya lang ang
pwedeng magmay-ari ng puso ko at wala ng iba pa. Walang ibang pwedeng pumasok at
wala rin pwedeng umagaw...."

"...Wala man akong karanasan sa ngayon pero para sa akin...Ganito ang kahulugan ng
pag-ibig Blake. Ito ang ibig sabihin ng kaligayahang sinasabi mo, ang magmahal ng
tapat sa taong tunay na isinisigaw ng iyong kalooban."

"Maya..."
Hindi makapaniwala si Blake sa mga narinig.

Nagsasabi ba ang dalaga ng totoo o gusto lang nitong tulungan siyang magdesisyon
dahil sa dalawang babaeng kasalukuyang nagmamay-ari ng kanyang puso? At bakit
parang biglang may lihim na lumundag sa dibdib niya matapos marinig ang mga huling
sinabi ng dalaga?

---------

Pagkatapos ng klase ay akala ni Alex ay diretso na sila ng bahay. Walang nabanggit

na anumang lakad sa kanya si Blake. Sinimulan niyang paandarin ang sasakyan.

"We're not going home yet. We're meeting Sophia in a restaurant sa Libis. I want to
have dinner with her."

Napatingin ang dalaga sa katabi.

"Don't give me that look. It's not because of your words. I just miss her at gusto
ko siyang makita today."

"Wala akong sinasabi."

Nagsimulang magmaneho si Alex at sinimulan ding ibaling ni Blake ang atensyon sa

dalaga.

"How's your arm?"

"Medyo okay na."

"Does it still hurt?"

"Hindi na gaano."

"Nilalagyan mo ba lagi ng gamot?"

"Yap."

"Maya..."

"Bakit?"
"About the things you said..."

"Alin dun?"

"About you falling in love... Meron bang nanliligaw sayo ngayon?"

Natawa si Alex sa tanong.

"Sa tingin mo ba may matutuwang manligaw sa akin samantalang ikaw lagi ang kasama
ko?"

Natigilan si Blake sa narinig. Pakiramdam niya ay namula ang mukha niya sa sinabi
ng babae. Lihim siyang napangiti habang ibinabaling ang mga paningin sa nadadaanang
mga billboards.
 "But are there guys who courted you before?"

Sasagutin na sana ni Alex ang tanong ngunit bigla siyang napaisip na baka
pagtawanan siya ng lalaki pag sinabi niya ang totoo.

"Oo naman! Bakit anong akala mo sa akin pangit at walang nagkakagusto?"

"No. Did I ever say you're not beautiful?..."

Nagulat ang dalaga sa sagot ng lalaki. Bahagyang nawala ang konsentrasyon nito sa
daan.
"I said you're not my type but I never said you're not pretty."

Namula ang mukha ang dalaga. Sa mga sandaling iyon ay parang naasiwa itong tumingin
sa katabi.

"So Maya yung lalaking naghatid sayo sa disco one time, nanligaw din ba sayo yun?"

"Sino si Ins... Ja-james? Hindi kaibigan ko lang yun... Teka kanina ko pa

nahahalatang ginigisa mo ako ah! Akala ko ba walang pakialaman ng personal life?"

"You started it. You're the one who talked about you being in love. It's your
fault. You made me curious about your lovelife.", nakangiting pang-aasar ni Blake.

"Wala akong sinabing in love ako! Ang sabi ko balang araw."

"I know you're not in love today but who knows baka bukas o sa mga susunod na araw
ay ma-inlove ka na."

"Itigil na natin ang usapan na to Blake. Tumatayo ang mga balahibo ko diyan sa mga
pinagsasabi mo."

Nang marating ng dalawa ang restaurant ay nagpahabol pa rin ng tanong si Blake

habang nagtatanggal ng seatbelt.

"Maya nahalikan ka na ba?"

"Oo naman!", wala sa loob na sagot ng dalaga.

Tumingin sa mga mata ni Alex ang nang-aasar na lalaki.

"Who was your first kiss?"

Natigilan bigla ang dalaga at ginantihan ang mga titig ng lalaki.

"I-ikaw."

Ilang sandaling hindi nakapagsalita si Blake.

"W-what did you say?"

"Sabi ko.... ikaw...Ikaw!"

Biglang nairita ang babae nang maalala ang nangyari. Binatukan nito ang kausap.

" Yung ginawa mo sa disco nakalimutan mo na ba?!Kita mo na! Dahil sa pagiging

babaero mo nasira mo ang isa sanang mahalagang alaala sa buhay ko!"

Nakasimangot na lumabas ng sasakyan si Alex at padabog na isinara ang pinto. Naiwan

namang nakanganga at nakatulala si Blake sa loob. Parang nabasag ang eardrum niya
sa narinig. Tama ba ang dinig niya na siya ang first kiss ng mailap na dalaga?

*******************************************
[18] [17] DATE CRASHER
*******************************************

*******
Nakaupo sa hood ng kotse si Alex. Matiyagang hinihintay sa labas ng restaurant ang
magdi-dinner na magkasintahan. Nakakaramdam na rin siya ng gutom. Napapatingin siya
sa mga katabing restaurants. Iniisip niyang sumaglit sa isa sa mga ito ngunit nag-
aalala siya na baka bigla siyang hanapin ni Blake.

"Maya come inside!"

Napalingon si Alex sa lalaki na nakatayo sa may pintuan. Sinesenyasan siya nitong

pumasok sa loob. Natuwa bigla ang dalaga. Kanina pa kumukulo ang kanyang tiyan sa
gutom. Nagmadali siyang lumapit kay Blake sa harapan ng pintuan ngunit bago sila
pumasok sa loob ay bigla siyang nanibago sa pag-aaya ng kasama. Ito ang unang
pagkakataong hindi siya paghihintayin nito sa labas.

"Teka...bakit mo ako niyayaya sa loob?"

"I'm thinking maybe you're hungry too."

Nagdududang tinitigan niya sa mga mata ang lalaki.

"Pakakainin mo ako? Ililibre mo ako?"

"Do I have a choice? Unless you have money now, you can pay your own bill."

"Baka naman ginu-goodtime mo lang ako tapos pagdating sa loob, paghihintayin mo

lang naman ako. Kilala kita. Mahilig kang mag-isip ng bagong style ng pang-aasar."

"Ang dami mong sinasabi! Fine, if you don't want to come in then say so."

Iritableng tumalikod si Blake ngunit kaagad siyang sinundan ng dalaga.

"Teka sasama ako gutom na rin ako. Gusto ko lang makasiguradong seryoso
ka.",nakangiting wika ni Alex.
Pagkapasok ng dalawa ay kaagad na kinawayan ni Sophia ang dalaga.

"Hi Maya!"

"Hi!"

Naupo sa tabi ni Sophia si Blake. Samantala kusa namang naupo sa katabing bakanteng
table si Alex.

"Maya why are you sitting there?", nagtatakang tanong ni Blake.

"Huh? Bakit saan ba ako uupo? Kailangan ba mas malayo pa?"

Tumayo si Alex para lumipat sa isang dulong table.

"Saan ka ba pupunta? Just sit in our table!", sabay nguso ng lalaki sa isang upuan
sa harap nilang magkasintahan.

"Anong sabi mo? Pinauupo mo ako sa table niyo? Huwag mo akong bibiruin Blake pag
ganitong gutom ako."

"It's okay Maya. You can join our table.", nakangiting wika ni Sophia.

"Okay lang ako Sophia. Date nyo ngayon ni Blake kaya hindi bagay na sumama ako sa
table niyo."

"If you don't want to join us then maybe you can wait for us again outside.",
matigas na wika ni Blake.
"Sabi ko nga, uupo na ako.", mabilis na sagot ng dalaga at sabay upo sa itinuturong
upuan ni Blake.

Tumawag ng waiter ang lalaki. Kaagad namang may isang lumapit sa kanila bitbit ang
listahan ng mga menu. Isa-isa nitong binigyan ang tatlong kustomer.

"Blake sigurado kang ililibre mo ako ha? Walang sisihan. Ayokong maghugas ng
pinggan sa bandang dulo."

"Oo na! Can you just shut up Maya."

Isa-isang kinuha ng waiter ang order. Umorder si Sophia ng isang tuna vegetable
salad at isang mineral water. Isang baby back ribs at four season juice naman kay
Blake. Pagdating kay Alex...
"Gusto ko ng Angus Rib Eye, cheese fries, chicken salad, spring chicken, seafood
pasta, raspberry cheesecake at saka mango shake."

Nanlaki ang mga mata ng lalaki.

"Maya may sawa ka ba sa tiyan? How can you eat all those food? Ilang tao ba kayong
kakain?"

Ngumiti ang dalaga sa waiter. Isinauli ang menu at tumingin kay Blake.

"Sabi ko sayo gutom ako. Kaya kung ubusin lahat yan. Kulang pa nga yan eh kaya lang
nahihiya lang ako dahil ikaw ang magbabayad."

"Wow! Nahihiya ka pa sa lagay na yan ha. Kasalanan na yang ginagawa mo. That's
gluttony already."
"Huwag mo akong ikumpara sa inyo. Hindi ako katulad mo na pihikan masyado sa
pagkain at hindi rin ako katulad ni Sophia na model na kailangang alagaan ang
katawan niya. Alalay mo ako Blake. Isang hamak na utusan. Buong araw akong
kumikilos. At nakakalimutan mo na bang may four hundred sit ups at two hundred push
ups akong ginagawa araw-araw. Kaya kailangan ko ng energy!"

"Maya there's no need to give a long explanation sa pagiging matakaw mo.",

napapailing na wika ng lalaki.

"Really Maya ganyan kadaming sit ups and push ups ang ginagawa mo araw-araw. Wow
you're amazing!", humahangang wika ni Sophia.

"I told you she's not a human being.", mabilis na dugtong ni Blake.

Dumating ang mga pagkain. Kinabig ni Alex papalapit sa kanya lahat ng mga inorder
niya.
"There's no need for you to do that. Walang aagaw sayo niyan."

"Hindi ko to ginagawa dahil diyan. Gusto ko lang maglagay ng boundary."

Gumuhit ng isang imaginary line ang dalaga sa gitna ng table.

"Ayan. Kunyari may wall dito ha... Sige mag-usap lang kayo diyan. Huwag niyo akong
pansinin."

Nagsimulang kumain ang dalaga. Wala itong pakundangan sa pagsubo kahit punung-puno
pa ang bibig. Napapanganga si Sophia sa bilis kumain ng kaharap.

"Maya can you eat slowly.", hindi nakatiis na wika ni Blake.

Isinenyas ng dalaga ang imaginary line.

"O may wall. Walang pakialaman."

Natatawa at napapailing na lamang si Blake sa dalaga. Habang sumusubo ay bigla

niyang naalala ang inamin sa kanya ng kaharap. Napatingin siya sa mga labi ng
dalaga.

"Maya..."

"Ano na naman?"

"Y-you have steak sauce on your mouth."

Napaangat ng mukha si Alex at tumingin kay Blake.

"Saan?"

Itinuro ng lalaki ang gilid ng sariling bibig.

Inilabas ng dalaga ang dila at dahan-dahan itong iniikot sa mga labi. Biglang
napalunok si Blake sa nakita. Parang biglang uminit ang kabuuan ng kanyang mga
pisngi.

"Meron pa ba?"
"W-wala na..."

Bumalik sa pagsubo niya si Alex. At maya-maya lang ay biglang tumunog ang kanyang
telepono. Walang pasabing sinagot niya ang tawag ngunit itinuro niya muna ang
imaginary line sa dalawang kasama bago magsalita.

"Hello Alex..."

"O Ins... James, napatawag ka?"

Kumunot ang noo ni Blake nang marinig ang pangalan ng tumatawag.

"Kasama mo ba si Blake Monteverde?", tanong ng tumatawag na binata sa pagtataka

kung bakit siya tinatawag ng kasamahan sa kanyang unang pangalan.
"Oo. May sasabihin ka bang importante?"

"Wala naman. Tungkol dun sa homework na pinapagawa mo, okay na na-email ko na

sayo."

"Ganun ba salamat ha. Titingnan ko na lang mamaya..."

Naramdaman ng dalaga na may sumisipa sa kanyang paa sa ilalim ng mesa. Napatingin

siya sa paanan at nakita ang paa ng nakasimangot na lalaki.

"Sandali lang James ha..."

Tinakpan niya ang mouthpiece ng telepono at pinandilatan si Blake.

"Bakit ba?"

"We're eating."

Binalikan ng dalaga ang kausap at pabulong na nagsalita.

"Sige James...next time na lang ulit tayo mag-usap nag-iinarte na naman kasi ang
spoiled brat."

"Okay bye. Hope I can see you soon. Nami-miss ko na ang kakulitan mo dito sa
headquarters."

"Ah ganun ba. Sana nga see you soon din. Bye."
Pagkababang-pagkababa niya ng telepono ay pinutakte kaagad siya ng sermon ng
lalaki.

"Don't you have manners Maya? We're eating and yet kung makipag-usap ka akala mo
nasa sala ka lang!"

Hindi pinansin ng dalaga ang lalaki. Patuloy lamang ito sa pagsubo habang
nakatingin sa sariling plato.

"And did I hear it right that you called me a spoiled brat?"

Napaangat ng ulo si Alex.

"Huh? Narinig mo pa rin yun?"

"Of course! Kaharap mo lang kami. And what is this na see you soon. You decided by
yourself na makipagkita sa tao without asking my permission?"

"Bakit ko naman kailangan ang permiso mo?"

"Ah so you can do that to me but I can't do it for you? What if may iuutos ako
sayo?"

"Eh di makikipagkita ako kung wala ka ng iuutos."

"No. This time I'll get my revenge! You can't see someone unless I said yes!"

Nahalata ni Sophia na malapit na namang mag-away ang dalawang kasama.

"Guys, I want to tell you na meron nga pala akong fashion show sa UP Theater sa
makalawa. It's an event hosted by Sigma Beta Sorority and I want you to come and
watch."

Natigilan bigla si Blake.

"Di ba yun yung sorority nina Marianne, Blake?", taklesang tanong ng dalaga.

Lihim na sinipa ulit ni Blake ang dalaga. Napatingin si Alex sa lalaki at biglang
napagtanto ang sinabi. Kaagad itong bumawi.

"Talaga! Magpa-fashion show ka? Wow sa wakas mapapanood na rin kitang rumampa.
Siyempre siguradong pupunta kami, di ba Blake?"

"Of course. How can I not support my girlfriend."

Ngumiti si Sophia ngunit bigla na namang humirit ng mali si Alex.

"Galingan mo Sophia ha. Kailangan sobrang maging maganda ka para maipamukha mo

diyan sa Marianne na yan kung sino ang kinakalaban niya!"

Sinipa ulit ng lalaki ang dalaga ngunit sa pagkakataong ito ay may kalakasan na.

"Aray! Bakit ba? Kanina ka pa ah!"

Inilapit ni Blake ang mukha niya sa dalaga at tinitigan ito ng seryoso.

"Maya, I will never ever never never ever do this kind of mistake again of
inviting you to join us on our dinner date!"
Yumuko ang dalaga.

"Eto na tatahimik na..."

*******************************************
[19] [18] MY FULL-TIME SERVANT
*******************************************

*******

Official holiday.

Si Alex ay walang pasok...sa klase. Ibig sabihin? Buong araw ang duty niya sa bahay
nina Blake. Ito ang mga panahong obligado siyang gawin ang mga nakalistang
tungkulin.
"Cook at least one dish a day."

6:30 am. Kusina. Nakaupo sa harapan ng isang mesa si Alex. May hawak na kutsilyo.
Namumula-mula ang mga mata. Nangingilid ang mga luha.

"Manang Cora, may nagawa ho ba akong kasalanan sayo?", tanong ng dalaga sa

matandang katulong na sa mga oras na iyon ay abala sa pagpiprito ng manok.

"Wala ineng."

"May sama ho ba kayo ng loob sa akin?"

"Wala naman."
"May nasabi ba akong hindi maganda tungkol sa inyo?"

"Wala rin ineng. Bakit ba?"

Tuluyan nang tumulo ang mga luha ni Alex.

"Eh kasi sa dinami-dami ng pwede niyong ituro sa aking lulutuin, bakit naman ang
napili niyo ay ang nangangailangan ng ganito kadaming sibuyas. Mahigit sampung
malalaking piraso na ho ang natatadtad ko hindi pa ho ba sapat ang mga ito?"

Namumula-mula na rin ang ilong ng dalaga at sisinghot-singhot ito habang tila gigil
na gigil sa pagtatadtad sa sibuyas.

May bumato sa harapan niya ng tisyu.

Napatingin ng masama si Alex kay Blake. Nakaupo ito sa isang upuan sa bandang dulo
ng pinagtatadtarang mesa habang naglalaro sa ipad. Tumingin din ito sa lumuluhang
babae.

"What? I'm just worried baka matuluan yang ingredient na yan. Punasan mo yang luha
mo. Your nose too."

Naaasar na kinuha ni Alex ang tisyu at pinunasan ang mga mata at ilong. Lumapit sa
kanya si Manang Cora at tiningnan ang mga nahiwang sibuyas.

"Tama na ito Maya."

Nagliwanag ang mukha ng dalaga.

"Talaga! Sure kayo manang? Tapos na ang torture?"

"Oo."

"Maya, you know why Yaya Cora keeps her job for a very long time?", tanong ni Blake
habang nakatuon ang mga mata sa nilalaro.

"Bakit?"

"Because she's very sensible. She can tell if who's to be punished and who's not.
Maybe that's why she did that to you."

"Ikaw, kanina ka pa nandyan pero wala ka namang ginawa kundi mang-inis! Buti sana
kung tumutulong ka. Bakit ba kasi nandidito ka? Naglalaro ka lang naman diyan sa
ipad mo bakit di ka maglaro sa kuwarto mo o sa sala. Ang laki-laki nitong bahay
niyo tapos nakikipagsiksikan ka sa amin dito sa kusina ni Manang Cora!"

"I'm guarding the food."

"At bakit kailangan mo itong bantayan?"

"I don't trust your cooking. Remember I have to eat what you cook. Ayokong ma-food
poison."

Tataasan na sana ulit ng boses ng dalaga ang kausap ngunit kinalabit siya ng
matandang katulong.

"Maya ikaw na ang magpatuloy nitong mga piniprito ko. Nakalimutan kong may
tatapusin pa nga pala akong gawain sa may labasan."

Hindi na hinintay ni Manang Cora ang sagot ng dalaga at basta na lang itong umalis
ng kusina. Napanganga naman si Alex. Hindi alam ang gagawin. Ni minsan ay hindi pa
siya nakapagprito ng manok sa buong buhay niya.
"Ma-manang sandali! Ma-manang ituro mo muna sa akin to!", pahabol na sigaw ng
dalaga ngunit tuluy-tuloy lamang sa paglakad papalayo ang matanda.

Nataranta si Alex. Napatayo naman si Blake at huminto sa paglalaro. Lumapit sa

kawali ang dalaga. Hinawakan ang siyansi at binaliktad ang manok. Biglang
nagsitalsikan ang mantika.

"Ayyyy! Bakit pumuputok?!", natatarantang tili ng dalaga.

Nagmadaling lumapit si Blake. Nabangga ng dibdib niya ang likod ng umaatras na

dalaga. Napahalik siya sa ulo ni Alex at natigilan ng ilang sandali. Dahan-dahan
siyang napapikit habang sinisinghot ang amoy ng buhok ng dalaga.

Humarap sa kanya ang naglulutong babae.

"Anong ginagawa mo Blake?"

Biglang napamulat ng mga mata ang lalaki at napapalunok na tumingin sa nakatutok na
mukha ng dalaga.

"I-I just want to know what happened kung bakit nagtititili ka dyan."

"Umalis ka nga diyan. Mas lalo lang akong natataranta dahil sa pakikialam mo!"

Nagkunwaring kalmadong bumalik sa upuan niya ang lalaki at muling dinampot sa mesa
ang ipad. Ipinagpatuloy naman ni Alex ang pagbabantay sa niluluto.

"Blake...", tawag ng dalaga habang nakaharap pa rin sa kawali.

"What?"
"Nakaluto ka na ba minsan ng fried chicken?"

"Not yet."

"Pero nakakain ka na di ba?"

"Of course! Ano ba namang klaseng tanong yan Maya."

"Natatandaan mo ba ang kulay?"

"I think so."

"Halika nga. Tingnan mo nga ito kung luto na ang ganitong kulay."

Lumapit ang lalaki at tiningnan ang mga hita ng manok.

"Uhmmm... I don't think so."

"Sa tingin mo hindi pa luto?"

"I think so."

Iniabot ng dalaga sa katabi ang siyansi.

"Hawakan mo nga ito. Ikaw muna magbantay diyan. Nakita kung binubudburan ng harina
ni Manang yung mga ipiniprito niya. Lalagyan ko lang yung natitirang mga manok."

Walang reklamong sinunod ni Blake ang utos ng dalaga at matiyagang binantayan ang
kawali. Lumapit naman si Alex sa mesa at binuhusan ng sandamakmak na harina ang mga
piprituhing hita ng manok.

"Maya I think it's done."

"Sure ka?"

"I think so."

"Ilipat mo na sa plato."
Bahagyang nakahalata ang lalaki.

"Hey! Why would I do that? It's your job!"

"Akin na nga! Eto naman hindi man lang mapakisuyuan."

Inagaw ng dalaga ang siyansi. At bumalik sa paglalaro niya si Blake.

"Blake pahinging malaking plato."

Inilapag ng lalaki ang ipad at mabilis na sumunod sa dalaga. Ngunit pagkaupong-

pagkaupo niya ay may panibagong utos na naman ito.
"Blake iabot mo nga sa akin yung mga piprituhin pa."

Tumigil ulit sa paglalaro si Blake at dinala ang mga hita ng manok na punung-puno
ng harina sa naglulutong babae. Subalit bago iabot ang hinihingi ng dalaga ay lihim
niyang pinahiran ng makapal na harina ang kanyang dalawang daliri. Itinabi niya ang
nasabing mga daliri sa pisngi ng nakatalikod na babae.

"Maya."

Napalingon si Alex at kaagad na tumama sa mukha niya ang mga daliri ng lalaki.
Napahawak siya sa pisngi nang maramdamang may bagay na kumapit dito.

"Blake!!!!"

Nang-aasar na ngumisi ang lalaki.

"That's your penalty sa lahat ng mga pang-uutos mo sa akin"...

---------

"Clean at least one portion of the house."

9:00 am. Hallway. Tumatagaktak ang pawis sa noo ni Alex. Hawak-hawak niya ang mop.
Kanina pa siya pabalik-balik sa pagpupunas pero bakit parang hindi pa rin mukhang
malinis ang sahig. Isinawsaw niya ulit ang mop sa baldeng may sabon at muling
pinunasan ang sahig.

Dumaan si Blake.

Natigilan sa ginagawa ang babae. Sinundan niya ng tingin ang mga paa ng dumaang
lalaki. Bumakat ang mga marka ng tsinelas nito sa basang sahig.
Binalikan niya ang dinaanan ng lalaki at muli itong kinuskos.

Itinuloy ni Alex ang ginagawa. At nang makailang ulit niya nang napunasan ang sahig
ay sa wakas nagmukha na rin itong malinis.

Dumaan si Blake.

Sinundan ulit ito ng tingin ng dalaga. May bitbit itong tsitserya. Itinataktak sa
bibig ang pagkain habang naglalakad. Napatingin si Alex sa mga pira-pirasong
pagkaing nahuhulog sa sahig. Nanlaki ang mga mata niya at mabilis itong
pinagdadampot.

"Tingnan mo tong taong ito. Nakita nang may naglilinis dito...", naiiritang bulong
nito.
Matapos linisin ang ikinalat ng lalaki ay sinimulan niyang i-mop ang hindi pa
nagagalaw na karugtong ng sahig. Ilang beses ulit siyang nagpabalik-pabalik sa
pagma-mop bago ito nagmukhang malinis.

Dumaan si Blake.

May bitbit itong ballpen at notebook. Nagsusulat habang naglalakad. Ilang saglit
lang ay pinunit nito ang isang pahina. Ginusot at itinapon sa sahig. Nanggigigil na
binitawan ng babae ang mop at dinampot ang itinapong papel ng lalaki.

"Isa pa...Isa na lang talaga."

Binalikan ni Alex ang mop at iritableng isinawsaw ulit ito sa balde. Pinigaan at
sinimulan ulit ang pagkukuskos. Maya-maya lang ay namataan niya ang papalapit uling
lalaki.

"Subukan mo! Subukan mo lang!", sigaw ng dalaga.

Nagulat si Blake at bigla itong tumigil.

"Bakit?", nagtatakang tanong nito.

"Sige subukan mong dumaan dito at tatamaan ka nitong hawak kong mop. Kanina ka pa
ah!"

"Why? Can't I walk in my own house?"

"Huwag dito. Ang dami-daming pwedeng daanan bakit dito ka sa may naglilinis paulit-
ulit na dumadaan."

Ngumisi lamang ang lalaki. At muling humakbang.

"Isa."

Tumigil si Blake at tumingin sa dalaga. Pinandidilatan siya nito ng mga mata. Hindi
niya ito inintindi at muling humakbang.

"Dalawa!"

"Fine! I can't believe it! I can't even walk freely in this house anymore!",
naiiritang tumalikod ang lalaki at galit na binaybay ang ibang daan.

Ngingisi-ngising pinagpatuloy ng dalaga ang paglilinis.

"Ikaw kaya ang gumawa nito, tingnan ko lang kung matuwa ka..."
 -------

"Clean the swimming pools once a week."

1:30 pm.Swimming pool. Tirik na tirik ang araw. Ngalay na ngalay na ang mga braso
ni Alex. Natapos niya nang linisin ang isang swimming pool, nasa ikalawang mas
malaking pool na siya. Maya't maya niyang pinupunasan ang tumutulong pawis sa
mukha. Napatingin siya sa malaking bahay. Parang mas mahirap pa ang pinagdadaanan
niya sa bahay na ito kaysa sa mga drills at naging training niya sa pagkapulis.

Napalingon siya kay Blake. Tahimik itong nakaupo sa isang beach bench habang
nagbabasa ng magazine. Simula ng naglilinis siya ay naroroon na ang lalaki. Alam
niya ang pakay nito. Gusto siya nitong bantayan kung totoong sinusunod niya ng
mabuti ang kanilang usapan.

Napaisip siya ng ilang sandali at ngumiti ng nakakaloko.

"Aray! Aray ko!"

Humawak siya sa kanyang kanang braso at umarteng tila nasasaktan.

"Aray!"

Narinig ni Blake ang sigaw ng dalaga. Kaagad nitong binitawan ang binabasa at
nagmadaling tumakbo sa babae.

"Why? What happened? Is there something wrong?"

"Y-yung sugat ko sumasakit."

Nataranta ang lalaki.

"Are you sure? I thought you said it's healing already? Did you lie?"

"A-akala ko rin magaling na. Napagod lang siguro ako maghapon kaya nanakit."

Tumingin ang dalaga sa lalaki ng may nagpapaawang mukha. Kinuha naman ni Blake ang
panlinis kay Alex.

"Let me do it for you."

"Salamat...", malambing na wika ng dalaga habang lihim na napapangiti.

Sinimulan ni Blake ang paglilinis. Nag-unat unat naman ng likod at leeg niya si
Alex.

"Blake ayun oh may dahon pa!", turo ng dalaga.

"Blake may dumi pa!"

"Blake doon, doon pa. Kailangan pang linisin ang part na yun!"

"Eto pa Blake oh!"

"Blake ano ba ayusin mo nga!"

Napipikong itinigil ng lalaki ang ginagawa.

"Somosobra ka na Maya ha! You're starting to abuse me!"

Biglang tumahimik ang dalaga at malumanay na nagsalita.

"Pasensiya ka na... Gusto ko lang namang malinis ng mabuti ang pool."

Tiningnang mabuti ni Blake ang babae. Bigla siyang nagduda sa pagiging masigla
nito. Tumingin siya sa kanang braso nito at nahalatang mukhang hindi naman ito
nanakit.

Nangingiting lumapit si Blake kay Alex. Inamoy-amoy ang leeg at buhok. Nagtaka
naman ang dalaga sa ginawa ng lalaki.

"Did you take a shower already?"

"H-hindi pa."

"I guess it's time for you to take a bath."

Walang kaabog-abog na itinulak ni Blake ang dalaga sa swimming pool.

"EEEEE!"

Ngingisi-ngising tumalikod ang lalaki.

"Blake! Blake ! Tulungan mo ako! Hindi ako marunong lumangoy!", wika ng sisinghap-
singhap na dalaga.
Tumigil sa paglalakad si Blake at nilingon ang babae. Maya't maya itong lumulubog
at lumilitaw habang kakaway-kaway.

"B-blake t-tulong! T-tulong!"

Ilang sandaling hindi nakakilos si Blake. Bigla siyang kinabahan.

"B-blake!"

Unti-unting lumubog ang dalaga hanggang sa tuluyan na itong mawala sa kanyang

paningin.

"Maya!"
Mabilis na tumakbo at tumalon sa swimming pool si Blake. Sinisid ang nakalubog na
dalaga. Hinawakan niya ito sa beywang at kaagad na iniangat.

"Maya! Maya wake up!"

Tinapik-tapik ng lalaki ang pisngi ng walang malay na dalaga habang nanatiling

nakapulupot ang isang kamay sa katawan nito.

"Maya! Wake-up!", natatarantang wika ng lalaki.

Biglang nagmulat ng mga mata ang dalaga. Sabay ngumiti ito at dumila kay Blake.

"Akala mo maiisahan mo ako ha. Pwes, dalawa tayong maligo ngayon.", nangingising
wika ni Alex.

Napanganga si Blake at pansamantalang nawalan ng reaksiyon. Hindi alam kung

magagalit o matatawa sa biro ng dalaga. At nang matauhan ay hinigpitan niya ang
pagkakahawak sa beywang ng babae. Kinabig at idinikit niya ang katawan nito sa
sarili at nginitian ito ng mapang-akit.
"Okay. No problem let's take a bath...to-ge-ther."

Tinitigan niya ng nakakaloko si Alex. Ngunit bigla siyang napalunok nang di

inaasahang ginantihan din siya ng mga titig ng dalaga. At kahit basa ang buong
katawan ay naramdaman niya ang apoy sa kanyang mga pisngi. Napatitig siya sa mga
mapupulang labi ng babae.

"Ma-Maya gusto mo bang bumawi ako sa first kiss mo?"

Hindi sumagot ang dalaga at nanatili lamang itong nakatitig sa lalaki.

Unti-unting inilapit ni Blake ang kanyang mga labi sa dalaga. Dahan-dahan namang
iniangat ni Alex ang isang kamay papaakyat sa balikat ng lalaki...papaakyat sa
leeg...papaakyat sa ulo.
Hinawakan niya ng malakas ang ulo ni Blake at nanggigil na inilubog ito. Kakampay-
kampay ang lalaki at pilit na kumakawala sa malakas niyang pagkakahawak. Ilang
sandali niya itong inilubog at pinalipas niya muna ang ilang minuto bago ito
binitawan.

Pagkatanggal ng kamay ng dalaga ay kaagad na iniangat ng lalaki ang kanyang ulo.

"Are you going to kill me!!!?"

"Huling tanong, huling sagot! Uulitin mo pa ba ang ganitong pagbibiro?", matigas na

wika ni Alex.

"H-hindi na...", sisinghap-singhap na sagot ni Blake....

*******************************************
[20] [19] THREE IS A CROWD
*******************************************
 ******

Araw ng fashion show nina Sophia. Papaalis na sina Blake at Alex para manood.
Binabaybay ng dalawa ang pasilyo papunta sa garahe. Biglang tumigil ang dalaga.
Lumapit siya sa lalaki at napahinto rin ito. Hinawakan niya ito sa braso at
tinitigan ng seryoso.

"Blake, kinukutuban ako..."

Nagtaka si Blake sa biglaang pagseseryoso ng dalaga.

"What do you mean?"

"Pa-pakiramdam ko may masamang mangyayari sayo..."

Unti-unting kinabahan si Blake at tinitigan din nito si Alex.

"W-why... what do you think is going to happen?"

"Sa-sa tingin ko may malaking eksenang magaganap..."

Mas lalong nadagdagan ang kaba ng lalaki.

"W-what are you talking about?"

"B-Blake sa tingin ko....magpapang-abot ngayong gabi sina Sophia at Marianne kaya

kailangan mo itong paghandaan."
Pansamantalang hindi nakapagsalita ang lalaki. Hindi alam kung matatawa o
masisigawan ang babae. Tinanggal niya ang kamay nito sa kanyang braso.

"Seriously Maya, pwede ba paminsan-minsan naman bawas-bawasan mo yang stupidity mo.

You almost gave me a heart attack just to hear that nonsense from you!"

Ipinagpatuloy ng lalaki ang mabilis nitong paglalakad at hinabol ito ng dalaga

hanggang sa garahe.

"Nonsense anong nonsense! Huwag mong maliitin ang instinct ko dahil kung gaano
kataas ang percentage ng tama ko sa shooting range ganun din kadalas magkatotoo ang
kutob ko kaya dapat muna tayong magplano kung paano mo ito haharapin mamaya."

"Just shut up Maya! That's not gonna happen, okay?", sabay bato ng naiinis na
lalaki ng susi sa nangungulit na kasama.
Sumakay ang dalawa sa sasakyan.

"Eh papano pag nangyari? Anong gagawin mo?"

"It's none of your concern. Just drive baka ma-late pa tayo."

Habang nagmamaneho ay hindi pa rin tumitigil si Alex sa pangungulit.

"Hindi nga Blake. Paano pala kung mag-away sa harapan mo si Sophia at Marianne,
sino sa kanilang dalawa ang kakampihan mo?"

Tiningnan ni Blake ng masama ang dalaga.

"Aren't you gonna stop?"

Tumahimik ng ilang sandali si Alex.

"Pero Blake pag nangyari yun. Siguraduhin mong si Sophia ang pipiliin mo ha? Kasi
si Marianne naman ay halos nandyan lang sa tabi mo at tanggap ang sitwasyon mo sa
ngayon. Si Sophia kasi pag nasaktan ng sobra yun baka iwanan ka na lang nang hindi
mo pa nari-realize kung sino talaga ang mas mahal mo sa dalawa."

"MAYAAA!"

"Tatahimik na...nagsa-suggest lang naman."

Pagdating ng dalawa sa venue ay hindi pa nagsisimula ang show. Nakababa pa ang

kurtina ng entablado. Bukas pa ang lahat ng ilaw sa sa audience area. Magkatabi
silang naupo sa ikalawang hanay mula sa stage.
"Is this your first time to watch a fashion show?"

Tumango ang dalaga.

"No wonder kung bakit wala kang fashion sense."

"Sa mga mata mo lang ako pangit manamit dahil hindi mo type ang stye ko! Pero sa
mga lalaking mahilig sa boyish sa tingin mo ba baduy ako manamit sa mga paningin
nila?"

Tiningnan mula ulo pababa ni Blake ang katabi. As usual, nakaitim na jacket,puting
bodyfit na t-shirt, itim na pantalong hapit at itim na boots. May mga suot din
itong mga aksesorya. Mayroon itong maliit na tumpok ng silver na hikaw sa isang
tenga samantalang tatlong magkakadikit na maliliit na hikaw naman sa kabilang
tenga. Mahilig din itong magsuot ng iba't ibang uri wristbands.

Kung tutuusin magaling din naman magdala ng damit ang kasama. Seksing boyish. Tama
si Hayden na minsan sobrang cool itong tingnan. Hindi niya nga lang talaga type ang
mga ganitong style. Mas napapalingon pa rin siya sa mga dalagang babaeng-babae kung
manamit at medyo may kaseksihan.
"I don't see anything attractive from what your wearing.", diretsong wika ng
lalaki.

"I don't care.", paarteng sagot naman ng dalaga.

Habang nagkukulitan ang dalawa ay biglang natigilan ang dalaga sa kanyang namataan.
Si Marianne paparating at kasama nito si Inspector Corpuz! Nakahawak ang babae sa
isang braso ng binata habang naglalakad ang mga ito papalapit sa kanilang
direksiyon. Huminto ang mga ito sa tapat ng upuan na nasa harapan nila ni Blake.
Napanganga ang dalaga samantalang biglang tumahimik naman si Blake. Seryoso itong
tumingin sa dalawang bagong dating.

Bago maupo ay napatingin si Marianne sa lalaking nasa likuran. Walang batiang

naganap subalit nagpalitan ang dalawa ng mga tingin. Hindi naman nakaligtas sa mga
mata ni Alex ang tinginang naganap.

"Si Sophia ang ipinunta natin dito ha.", bulong nito kay Blake.
Samantala diretsong naupo naman si Inspector Corpuz. Hindi nito napansin si Alex.
Kakalabitin na sana ito ng dalaga ngunit biglang pinigilan ni Blake ang kamay nito.

"What are you doing Maya?", bulong nito sa dalaga.

"Kaibigan ko yan.", bulong din ni Alex.

Itinuloy ng dalaga ang pangangalabit. Napalingon ang binatang pulis sa kanyang

likuran at nagulat ito sa taong nakita.

"Hi James!", nakangiting bati ni Alex.

Nakuha kaagad ni James ang ibig sabihin ng pagtawag sa kanyang pangalan ng dalaga.
Napatingin siya sa kasama nito at nakita ang seryosong mukha ni Blake. Ibinalik
niya ang mga mata sa dalaga at masiglang ngumiti.
"Maya! Nice to see you here. Akalain mo yun dito pa tayo magkikita. What are you
doing here? I thought you're not into this stuff."

Biglang napatingin din si Marianne sa nag-uusap. Hindi rin ito makapaniwalang

magkakilala ang dalawa.

"May sinamahan lang akong kaibigan.", pagkukunwaring sagot ng dalaga.

Gusto pa sanang makipag-usap ng binatang pulis ngunit napansin niya ang masasamang
tingin sa kanya ni Blake.

"Sige Maya talk to you later. I'm glad to see you here."

"Ako rin. Sige later na lang.", pa-sweet na wika ni Alex.

Nang tumalikod si James ay kaagad na bumulong si Blake sa dalaga.

"Who is that guy?"

"Si James.", bulong din ni Alex.

"James? James...the one who keeps calling you?"

Tumango ang dalaga.

"James...the guy who gave you a ride one time?"

"Yap."

"Well, he's not bad. I didn't expect him to be that good looking. But why is he
with Marianne?"

"Hindi ko rin alam. Mamaya ka na mangulit Blake at magsisimula na ang show."

Namatay ang ilaw sa audience. Nagbukas ang telon at nagliwanag ang ibat'ibang ilaw
sa buong entablado. Simula na ng palabas. Isa-isang naglabasan ang mga modelo at
nang lumabas si Sophia ay malakas na pumalakpak si Alex.

"Wow! Ang ganda talaga ni Sophia!", nilakasan ng dalaga ang boses upang sadyang
iparinig ito sa babaeng nasa harapan niya.

Sa iba naman nakatuon ang atensiyon ni Blake. Pinagmamasdan niya ang binatang
kasama ni Marianne. Maya't maya itong lumilingon sa likuran at lihim na sumusulyap
kay Alex. Napapangiti ito sa tuwing makikitang masayang pumapalakpak ang babae.
"Blake ano ka ba? I-cheer mo naman ang girlfriend mo at hindi kung saan-saan ka
nakatingin."

Natauhan bigla ang lalaki. Kaagad nitong pinalakpakan at pinanood ang rumarampang
kasintahan.

Unang labas ni Sophia ay nakasuot ito ng kulay asul na magarbong gown, sumunod ay
anime style na damit, nagsuot din ito ng modern filipiniana terno at nang lumabas
ito ng naka-swimwear ay biglang napanganga si Alex.

"Grabe Blake parang hindi na tao si Sophia. Isa siyang buhay na mannequin. Sobrang
ganda ng katawan. Paano mo nagawang ma-confuse kung may ganyan ka kagandang
girlfriend?!"

Napalakas ng boses si Alex at biglang napalingon sa kanya si Marianne. Siniko naman

siya ng malakas ni Blake.
"S-sorry."

Nang matapos ang fashion show ay natagalan pa sa kanilang upuan sina Alex at Blake.
Nauna nang lumabas sa kanila sina Marianne at James.

"Blake hindi pa ba tayo lalabas? Kakaunti na ang mga tao at hindi na naman siksikan
sa pinto."

"Why? Are you that excited to meet that guy outside?"

"Excited? Anong pinagsasabi mo? Di kung ayaw mong lumabas eh di sige dito na tayo
tumira!"

Sumandal ng maayos ang dalaga at ipinatong ang dalawang paa sa harapang upuan.
"Fine you can go out now! Just wait for me at the entrance. Pupuntahan ko lang
backstage si Sophia. Huwag kang gumala ha!"

"Huwag gumala...Ako ba ang pagsabihan. Ikaw ang huwag gumala."

Nagmadaling lumabas si Alex. Nag-aalala siya na baka nakaalis na ang kasamahang

pulis. Kanina niya pa ito gustong makausap. Pagkalabas na pagkalabas niya ng pinto
ay inilibot niya ang paningin. Nakahinga siya ng maluwag ng makita ang inspektor.
Mag-isa itong nakatayo malapit sa isang puno. Kaagad naman siya nitong nakita at
nakangiting kumaway ito sa kanya. Lumapit siya dito at mabilis na pabirong
sumaludo.

"Baka may makakita sayo.", natatawang wika ng binata.

"Kumusta Inspektor? Miss na miss ko na ang headquarters ah. Sana makabalik na

kaagad ako. May balita na ba?", nakapamulsang wika ni Alex.
"Wala pa ring bagong impormasyong dumarating. Namimiss ka na nga rin namin sa
opisina. Malungkot din naman pala ang mabawasan ng isang taong makulit at matigas
ang ulo.", biro ng binata.

Tiningnan ni James si Alex mula ulo hanggang paa.

"Ikaw Inspector Valdemor kumusta ka na rin? You look better mukhang hiyang ka sa
misyon na to ah."

"Dahil siguro ito sa pagpi-feeling teenager ko. Internalized na internalized ko na

nga masyado eh.", natatawang wika ng dalaga.

"....Kumusta na si Chief? Mukhang nakalimutan na ako ah. Hindi yata ako gaanong
tinatawagan lately."

"Ayun nakakunot pa rin lagi ang noo. Ikaw lang ata ang nakakapagpangiti doon eh."
"May mga exciting bang operations ngayon?"

"Wala naman gaano. The usual cases pa rin. Drugs, clubs, prostitution...Ah by the
way I might join some raiding team very soon."

"Talaga! Sana magkasama tayo minsan sa operation pagbalik ko. Gusto ko namang
makita minsan kung paano ka makipagbarilan."

Tumawa ang binata.

"You want to see. Then why don't we go minsan sa isang shooting range. I want to
check also if I can beat the famous sharp shooter Inspector Alexandra Valdemor."

Ngumiti ng matamlay ang dalaga. Yumuko ito at sinipa-sipa ang isang maliit na bato.
"Kung pwede nga lang bakit hindi. Miss na miss ko na ring gawin ang bagay na yan
kaso hindi talaga ako makahanap ng oras. Hindi ko maiwanan basta-basta si Blake.
Laging naghahanap ng pagkakataon ang lalaking iyon na makapaglakwatsa nang hindi
ako kasama kaya mahirap na baka malusutan tayo."

"Are you getting along na ba with that kid?"

Tumango ang dalaga.

"Medyo bumait na rin ng konti pero mas madalas pa ring may sumpong."

Napatingin si Alex kay Marianne na nakatayo sa di-kalayuan. Kausap nito ang mga
barkadang babae. Napatingin ito sa kanila ng ilang saglit ngunit kaagad din itong
bumalik sa pakikipag-usap sa mga kaibigan.

"Inspector bakit kasama mo si Marianne? Girlfriend mo ba siya? Naku baka mas lalo
na naman akong susupladahan ng babaeng yan dahil nalamang magkakilala tayo!"

Natawa ng malakas si James.

"Girlfriend? Do you seriously think I will date a kid....No! She's my younger
sister."

Natigilan bigla si Alex.

"Ka-kapatid mo?!"

Nakangiting tumango ang binata.

"Yes. Why?"

"Alam mo bang ex-girlfriend yan ni Blake?"

"Yeah I know."
Nataranta ang dalaga.

"Teka...teka. Naguguluhan ako. Hindi ba tayo mabubuko dahil diyan. Baka malaman ni
Marianne na pulis ako... baka maikuwento niya ito kay Blake. Kakilala mo ba ng
personal si Blake?"

"Relax Inspector. Huwag kang mag-panic. Walang mabubuko. We're professionals

remember."

"Papano? Alam ni Marianne na pulis ka. Eh papano pag nalaman niya na kasamahan mo
ako baka ikuwento niya ito kay Blake."

"Who will tell Marianne na magkatrabaho tayo. I won't tell her unless you tell her.
And beside she won't tell Blake about my job. She likes Blake a lot so hinding-
hindi niya sasabihing may kapatid siyang pulis."
"Alam mo ring gustung-gusto pa rin ni Marianne ngayon si Blake?"

Bumuntong hininga si James.

"Yeah I know how persistent she is just to win that guy back... Maybe naging bitchy
din siya sayo because of her jealousy over Blake. But you know in reality my sister
is a very sweet girl. She confides a lot to me about her personal issues although I
don't really care that much about this kind of stuff . I've even heard about you
tungkol pagbubuntot mo kay Blake.", tatawa-tawang wika ni James.

Tumahimik ng ilang sandali si Alex at nag-isip ng malalim. Napansin ng binata ang

pagseseryoso nito.

"Anong iniisip mo Inspector? I told you there's nothing to be worried. We will not
be jeopardized simply because of this kid's stuff."

"Iniisip ko lang. Hindi ko na pala pwedeng hayagang kampihan si Sophia dahil

kapatid mo pala si Marianne." ,seryosong wika ng dalaga.
Natawa ulit ng malakas ang binata.

"Totoo ba ang narinig ko? At kelan ka pa nagkainteres makialam sa ganitong mga

bagay Inspector Valdemor?"

Natawa rin sa sarili niya ang dalaga.

"Ewan ko ba. Nitong mga huling araw parang tuwang-tuwa akong makialam sa mga babae
sa buhay ni Blake. Ganoon na yata ako ka-bored kaya pati sa bagay na ito ay
nalilibang na ako."

Tumingin ulit sa kanila si Marianne. Ngumiti ito at kumaway kay James. Kinawayan
din ito ng binata.

"Teka ano pala ang sinasabi mong hinding-hindi sasabihin ni Marianne kay Blake na
may kapatid siyang pulis? Bakit ikinakahiya ba nito ang pagiging pulis mo?"
"Sinisisi ni Blake ang mga pulis sa pagkamatay ng ama niya. His father died in a
robbery sa isang bangko. Nagkaroon ng shootout at aksidenteng nabaril ang kanyang
ama. According to the investigations, ang balang tumama dito ay galing sa baril ng
isa sa mga rumespondeng pulis. Since then ay lumaking galit si Blake sa mga pulis
kung kaya't Marianne wants to hide my job until maging okay na daw sila ni Blake."

Pansamantalang hindi nakapagsalita si Alex. Parang may sumaksak sa dibdib niya

matapos marinig ang sinabi ng kausap. Nasasaktan siya dahil pagdating pala ng araw
ay kamumuhian siya ni Blake.

"Why? Is there something wrong Inspector?"

Ngumiti ng matamlay ang dalaga.

"Wala naman. Nakakalungkot lang isipin na handa pa rin tayong mamatay kahit para sa
mga taong namumuhi sa ating trabaho."
"Well, that's our job."

Huminga ng malalim si Alex. Pilit binubura sa isipan ang nalaman. Ayaw niyang
maapektuhan nito ang kanyang misyon. Iisipin niyang wala siyang narinig. Kapag
dumating na ang panahon na kailangan niya ng magpakilala ay doon niya na lamang
haharapin ang bagay na ito.

"Galing ba kay Marianne ang mga impormasyong nakuha mo tungkol kay Blake,
Inspektor?"

"No. Marianne doesn't even know him that much. They were only together for a short
period of time. Sarili kong research ang mga impormasyon ko. Wala ka bang bilib sa
akin Insp. Valdemor? Do you think I will use my sister for my job?"

"Hindi naman sa ganun. Pasensiya ka na nagugulat lang siguro ako sa mga nalaman ko
ngayon. Alam ko naman kung gaano ka kagaling."

"Uh-uh. Andyan na ang alaga mo."

Inginuso ng binata si Blake. Mag-isa itong lumalabas sa pintuan.

Pagkalabas na pagkalabas ng pinto ni Blake ay kaagad niyang hinanap ang dalaga.

Bigla itong nagseryoso ng mukha nang makitang kausap nito si James. Lalapitan niya
sana ito ngunit may pumigil sa kanyang kamay. Si Marianne.

"Where do you think you're going?"

"Pupuntahan ko si Maya, can't I?"

"Huwag mo silang istorbohin.", matigas na wika ng babae.

Natawa si Blake.
"Look at you. You're bringing a date and yet hinahayaan mo itong makipag-usap sa
ibang babae."

"Wait. Are you jealous?"

Ngumisi ang lalaki.

"And what makes you think na nagseselos ako just because Maya is talking with other
guy?"

"I didn't say it because of Maya. What I mean is because I date another guy..."
Natigilan bigla si Blake. Bakit nga naman biglang pumasok sa isip niya si Maya?

"Hindi ako nagseselos.", diretsong sagot ng lalaki.

"Don't lie. I can see jealousy in your eyes."

Natahimik ulit si Blake. Nagseselos nga ba siya?

"...Wala kang dapat pagselosan. He's not my date. That man is my older brother."

"W-what?!"
"He's my brother. He was the one I told you before na nag-aaral sa abroad when
we're still together."

"So you're brother and Maya are friends?"

"I think so and I don't think so..."

"What do you mean?"

"I guess my brother doesn't see her as friend. I think he likes her."

Muntik na mapasigaw si Blake sa narinig.

"What?! And what makes you say that?!"

Tiningnan ni Marianne ang nakatatandang kapatid habang masaya itong nakikipag-usap

kay Alex.

"This is the first time I saw him talking to a girl in that way. Masyadong pihikan
and aloof sa mga babae iyan. Ngayon ko lang siya nakita with that kind of happy
aura while talking to a girl. So let them talk for a longer time."

Nairita si Blake at mas lalo niyang gustong puntahan si Maya dahil sa sinabi ng
babae. Ngunit nang magsisimula na ulit siyang humakbang ay hinawakan ulit ni
Marianne ang kanyang kamay.

"Marianne I don't care about your brother's feelings okay? What I care is that I
need to talk to Maya now."
"B-Blake what is this?"

Napalingon ang dalawa sa nagsalita. Nanlalaki ang mga mata nito at nangingilid ang
mga luha habang nakatingin sa magkahawak na kamay nina Blake at Marianne.

"S-sophia."

Sinubukang bumitaw ni Blake kay Marianne ngunit mas lalo namang hinigpitan ng babae
ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay.

"A-anong ibig sabihin nito Blake?", naluluhang tanong ni Sophia.

Nagseryoso ng mukha niya si Marianne at ngumisi.

"Sophia now that you're here. Let's all finish this once and for all..."
Biglang kinabahan si Blake sa binitawang salita ng babae.

"What are you talking about Marianne?"

Tinitigan ni Marianne ang lalaki.

"Well Blake isa lang naman ang gusto kong gawin mo. Tell me that you don't love me
anymore in front of your beloved girlfriend. Yun lang then tapos na. I'll be more
than willing to let go of your hand...Just say it."

"Marianne..."

"Just say it!", galit na wika ni Marianne.

Hindi umimik si Blake.

Binitawan ni Marianne ang kamay ng binata at humarap kay Sophia. Tiningnan niya ang
mukha ng naluluhang babae.

"See Sophia. Madali naman akong kausap eh but your boyfriend just can't do it. I
don't understand bakit kaya?"

Nangingising tumalikod si Marianne at naglakad papalayo. Tuluyan namang tumulo ang

mga luha ni Sophia.

"S-sophia...", nauutal na wika ni Blake.

Tumakbo si Sophia papalayo.

"Sophia wait! Where are you going?"

Hinabol ng lalaki ang girlfriend.

"Leave me alone!", umiiyak na sigaw ng babae nang maramdamang hinahabol siya ng

boyfriend.

Samantala nasaksihan naman ng dalawang nag-uusap na pulis ang mga pangyayari.

"Tsk, tsk, tsk...Eto na nga bang sinasabi ko.", wika ni Alex.

"Hayaan mo lang sila Alex. Let them resolve their own issues."

"Alam ko. Parang sa mga drama lang ano.", napapailing na wika ng dalaga.

Hinahabol pa rin ng tingin ni Alex ang tumatakbong lalaki ngunit nang mapansin
niyang tinatahak na nito ang isang madilim na lugar ay unti-unti na siyang
naalarma.

"Sa palagay ko Inspektor ay kailangan ko nang makialam..."

"Sa palagay ko rin..."

"Sige tawagan na lang ulit tayo!", nagmamadaling paalam ng dalaga.

Tumakbo si Alex ngunit ilang saglit lang ay bigla itong huminto at bumalik sa
binata.

"Teka, pag tinanong nga pala kung papaano tayo nagkakilala, anong isasagot ko?
Dapat pareho tayo diba?"

"You're a younger sister ng isa sa mga kaibigan ko."

"Copy."

Muling tumakbo ng mabilis si Alex. Sinundan niya sa may kadilimang sidewalk si

Blake. At nang maabutan ay kaagad niya itong hinawakan sa braso.

"Tama na Blake. Hayaan mo na lang muna si Sophia. Kausapin mo na lang kapag

mahinahon na siya.", humihingal na wika ng dalaga.

Galit na tinanggal ni Blake ang nakahawak na kamay ni Alex.

"Huwag kang makialam!"

Ilang ulit na tinawag ng lalaki ang girlfriend. Nawala na ito sa kanyang mga
paningin. Hindi alam kung saan ito nagpunta.

"Sophia, where are you? Sophia!"

Tatakbo sana ulit si Blake ngunit mahigpit na pinigilan ni Alex ang kamay nito.

"Tama na yan Blake. Masyado ng madilim sa lugar na iyan."

"And papabayaan natin si Sophia na pumunta diyan?"

"Baka naman nasa sasakyan niya na si Sophia."

Kinuha ni Alex ang telepono at tinawagan ang babae. Makalipas ng ilang ring ay
sumagot ito.

"Hello Sophia..."

"Bakit Maya?", umiiyak na sagot ng babae.

"Nasaan ka?"
"I'm on my way home."

Gustong agawin ni Blake ang telepono sa dalaga.

"Let me talk to her!"

Narinig ni Sophia ang boses ni Blake.

"I don't want to talk to him Maya."

"Okay hindi ko siya ipapakausap. Sige gusto ko lang naman malaman kung safe ka.
Bye"
"Bye."

Ibinaba ni Alex ang telepono.

"Why didn't you give me the phone?!", galit na galit na wika ng lalaki.

"Ayaw ka niyang kausapin. Telepono ko to kaya ako ang masusunod kung ano ang gusto
kong gawin dito."

"Aaaa!"

Galit na galit na sinipa ni Blake ang katabing halaman.

"Ano ba Blake hindi nadadaan sa galit ang ganitong problema!"

Tumingin si Blake kay Alex.

"It's all your fault!"

Nagulat bigla ang dalaga sa narinig.

"At ano naman ang naging kasalanan ko sa dito?!", nagsimulang magtaas ng boses si
Alex.

"Kung hindi ka nakipag-usap sa lalaking iyon ay hindi sana nangyari ito! IT'S ALL
YOUR FAULT BECAUSE YOU FLIRTED! I HATE YOU!"

Hindi nakapagsalita si Alex. Para siyang sinampal ng ilang ulit nang marinig ang
huling binitawang salita ni Blake. Hindi siya naapektuhan sa lahat ng mga
pagsusungit at mga tantrums nito. Pero sa mga sandaling iyon ay parang may punyal
na bumaon sa kanyang dibdib.
Natigilan si Blake. Bigla niyang napagtanto ang mga maling salitang binitawan.
Nakita niya ang natutulalang mukha ng dalaga. Nanlalaki ang mga mata na tila ayaw
maniwala sa mga narinig. Ito ang unang pagkakataong nakita niyang nasaktan ang
dalaga ng dahil sa kanyang nasabi.

"M-Maya..."

Tumalikod ang babae at dahan-dahan itong naglakad. Kaagad naman itong sinundan ni
Blake.

"M-Maya...I-I'm sorry."

Tahimik lamang na ipinagpatuloy ni Alex ang paglalakad. Nakatingin ng diretso

habang nag-iisip ng malalim. Iniisip niya kung bakit siya nasaktan. Dahil ba ito sa
kanyang nalaman? Masasaktan na ba siya sa tuwing sasabihan siya ni Blake na
nagagalit ito sa kanya? O nasasaktan siya dahil natatakot siyang harapin na
darating ang araw ay kamumuhian siya nito? Pero bakit siya nagpapa-apekto? Trabaho
niya ito. Eh ano ngayon kung galit sa pulis ang lalaki? Trabaho lamang si Blake. Ki
galit man ito o hindi ay dapat wala siyang pakialam.

Tumigil sa paglalakad si Alex. Pakiramdam niya ay pansamantala siyang nagtaksil sa

kanyang iniibig na propesyon. Ito ang unang pagkakataong nalungkot siya dahil sa
pagiging pulis niya.

"Maya...Sorry I didn't mean to hurt you...sorry."

Matapos makapagisip-isip ay tumingin sa nagmamakaawang lalaki ang dalaga.

"Blake, hindi ka dapat sa akin humihingi ng sorry. Manghingi ka ng tawad sa

dalawang babaeng sinasaktan mo."

"I know... but still I don't want you to get mad at me..."

Huminga ng malalim si Alex.

"Umuwi na tayo Blake, kalimutan na lang natin ang nangyari."

Nagliwanag ang mukha ni Blake.

"Really? Does it mean na hindi ka na galit?..."

"Hindi na..."

Ngumiti ang lalaki. At nang magsimula ulit silang maglakad ay umakbay ito sa
dalaga. Napatingin ng masama si Alex kay Blake.

"What? It's not a kissing joke. Akbay kaibigan lang to. We're Bros, remember?",
nakangiting wika nito.
Napangisi at napailing ang dalaga ngunit hinayaan lamang nito na nasa kanyang
balikat ang isang kamay ng lalaki habang naglalakad pabalik ng kotse...

*******************************************
[21] [20] KISSPIRIN
*******************************************
*****

Bihis na bihis na si Alex. Handang handa na siyang pumasok sa klase. Maya't maya
siyang tumitingin sa relos. Kanina pa niya hinihintay na katukin siya ni Blake.
Nagtataka siya dahil simula nang magising siya ay hindi pa niya nakikita ang
lalaki.

Ilang minuto pa ang lumipas ay hindi na nakatiis si Alex. Mahuhuli na sila sa unang
klase kapag hindi pa sila umalis. Pinuntahan niya ang katabing kuwarto at kinatok.

"Blake buksan mo ito. Hindi pa ba tayo aalis? Mali-late na tayo!"

Makailang ulit itong kinatok ng dalaga bago siya pinagbuksan ni Blake. Bumungad sa
kanya ang mukhang kagigising lang na lalaki. Hindi pa ito nakabihis. Matamlay at
namumutla ang hitsura.

"I'm not going to school today. Just go by yourself.", matamlay nitong wika.

Kinuha ng lalaki ang susi ng sasakyan at ibinigay sa dalaga.

"You can use my car."

Tinanggap naman ni Alex ang susi. At nagtatakang umalis pagkasara ng pinto.

Napahinto siya sa paglalakad. Hindi siya mapalagay sa nakitang hitsura ng lalaki.
Bumalik siya at muling kumatok sa pinto nito.
"What? Aren't you leaving yet?"

Hinawakan ng dalaga ang leeg ng kaharap.

"Nilalagnat ka. Bakit hindi mo sinasabi?!"

"It's nothing. Sinat lang ito. Umalis ka na baka ma-late ka."

Biglang nag-alala ang dalaga.

"Sandali. Uminom ka na ba ng gamot? Hindi ka pa rin nag-aalmusal di ba?"

"Just leave Maya."

Walang pasabing isinara ng lalaki ang pinto. Nataranta naman si Alex. Bumalik siya
sa kanyang kuwarto. Inilapag sa kama ang dalang gamit at nagmadaling bumaba ng
kusina. Nagpaturo siyang gumawa ng lugaw kay Manang Cora. At nang maluto ay
nagtimpla siya ng mainit na kalamansi juice. Inilagay sa tray ang mga ito at
binitbit sa kuwarto ni Blake.

"What are you doing Maya? Bakit nandidito ka pa? You cannot afford to take absent
masyado ka ng behind sa class."

Walang pag-aatubiling pumasok sa kuwarto ng lalaki si Alex at inilapag sa isang

mesa ang bitbit na mga pagkain.

"Huwag mong alalahanin ang klase ko. Klase lang yan. Mas importante pa ba yan kaysa
sa katawan ng tao? Kumain ka muna. Mas lalo kang manghihina kung magkukulong ka
dito sa kuwarto ng walang laman ang tiyan."
"I have no appetite..."

Matamlay na bumalik sa higaan si Blake at nagkumot. Nilapitan siya ng dalaga at

tinanggalan ng kumot.

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi ka kumakain."

"What about your other classes?"

"Pwes hindi ako papasok!"

Nag-isip ng ilang sandali si Blake. Napilitan itong bumangon. Umupo sa mesa at
sinimulang kumain.

"Uminom ka na ba ng gamot?"

Umiling ang lalaki.

Pumasok ng banyo si Alex. Hinanap ang medicine kit at kumuha ng gamot. Inilapag
niya ito sa kinakainang mesa ng lalaki.

"Inumin mo yan pagkatapos mong kumain."

Habang sumusubo ay napatingin si Blake sa mga gamot at sa dalaga. Tiningnan niya ng

ilang sandali ang mukha ng babae. Unti-unti siyang nakaramdam ng tuwa nang
mapagtantong inaasikaso siya nito sa mga sandaling iyon.

"Bakit mo ako tinitingnan?", tanong ng nakabantay na babae.

"W-wala.", nangingiting ibinalik ng lalaki ang mga mata sa pagkain.

"Pilitin mong ubusin yang pagkain. Inumin mo rin yang juice habang mainit pa."

Lumapit sa kama si Alex at inayos ang bedsheet. Pinagdadampot ang mga kalat sa
sahig.

"Maglilinis na ako dito habang binabantayan ka. Counted na ito sa three times a
week na paglilinis ko dito sa kwarto mo ha?"
Napangiti si Blake. Unti-unting nawawala ang tamlay sa katawan niya sa pag-iingay
ng dalaga. Kinuha niya ang kanyang telepono. Sinimulan uling tawagan si Sophia
habang sumusubo. Buhat ng may nangyari sa fashion show nang nagdaang gabi ay hindi
pa rin ito sumasagot sa mga tawag niya.

"Hindi pa rin ba sumasagot sayo si Sophia?", tanong ng dalaga habang inaayos ang
mga libro sa study table.

Umiling si Blake.

"Ganito ka ba pag nabobroken-hearted, nilalagnat?"

"Wala akong lagnat. Masama lang ang pakiramdam ko but I don't think it's fever...."

"...I'm done eating."

Tumayo ang lalaki. At mabilis namang lumapit sa mesa si Alex. Tiningnan kung totoo
ang sinasabi nito.

"O yung juice at gamot hindi mo pa iniinom!"

"I hate kalamansi juice just give me water..."

"Hindi pwede. Kailangang inumin mo to!"

"I said I want water."

Kinuha ni Alex ang juice at ang gamot upang sapilitang ipainom sa lalaki.

"Uunahan na kita. Hindi kita pagbibigyan sa gusto mo. Kaya't inumin mo na ito."

Inilapit ng dalaga ang baso sa bibig ng lalaki ngunit nanatiling nakatikom ito.

"Isa."

"There you go with your counting again. Who are you, my mother?"

"Dalawa!"
"Okay!Okay I'll drink it!"

Binuksan ni Alex ang gamot at isinubo ito sa lalaki. Ininom naman ni Blake ang
juice habang hawak-hawak ng dalaga ang baso.

"Aaasshh ang asim!"

Hindi maipinta ang hitsura ng lalaki matapos makainom.

"You're really something Maya. Ikaw lang ang nakapagpa-inom sa akin ng kalamansi
juice sa buong buhay ko!", reklamo ni Blake.

"Quits lang tayo. Ikaw din lang naman ang inalagaan ko sa tanang buhay ko."
Natahimik si Blake. Lihim na natuwa sa sinabi ng kasama. Nang medyo gumaan ang
pakiramdam ay tumungo siya sa closet at naglabas ng mga isusuot na damit.

"You can leave my room now. I'm taking a shower."

Nagulat si Alex sa narinig.

"Ma-maliligo ka? Baka lalo kang lagnatin."

"I feel better now. Pumasok ka na. I'll just take a rest here at home."
"Hindi na ako papasok.", mabilis na sabi ni Alex.

Tiningnan ng masama ni Blake ang dalaga.

"Gusto mo bang pumasok ako para lang mapapasok ka? If that's what you want then
I'll do so."

Kaagad na nag-ayos ng sarili si Alex.

"Sabi ko nga papasok na ako."

"Don't even think of cutting classes. I'll ask some of our classmates. I don't
trust you. You're the kind of student who has the least interest in studying."
"Oo na."

Bago umalis ang dalaga ay ibinilin niya si Blake kay Manang Cora. At habang nasa
eskwelahan ay maya't maya nyang tinatawagan ang lalaki upang tiyaking nasa bahay
lamang ito at nagpapahinga. Ngunit nang kinahapunan na ay hindi na ito sumasagot ng
tawag. Nag-aalala siya na baka umalis ng bahay ang lalaki. Hindi niya na nagawang
tapusin pa ang natitirang klase, nagmadali siyang umuwi.

Pagdating na pagdating niya sa bahay ay ang kuwarto kaagad ni Blake ang pinuntahan
niya. Nakaumang ang pintuan nito. Lumabas si Manang Cora. Bitbit nito ang isang ice
pack. Nagmadali siyang lumapit sa matanda.

"Anong nangyari Manang?", nag-aalalang tanong niya.

"Masyadong mataas ang lagnat ni Blake."

Patakbong pumasok sa loob ng kuwarto ni Blake si Alex. Kaagad niyang hinawakan ang
noo ng natutulog na lalaki at nagulat sa taas ng lagnat nito.

"Sinabi ko naman kasi sayong huwag ka ng maligo."

Pumunta ng kuwarto niya ang dalaga at mabilis na nagpalit ng damit. Binalikan niya
kaagad si Blake at naabutan niyang nilalagyan ito ni Manang Cora ng ice pack sa
noo.

"Ako na ang gagawa niyan manang. Pwede na ho kayong bumaba. Ako na pong bahala sa
kanya."

Sumunod naman ang matanda.

"Teka manang, tumawag na ho ba kayo ng doktor?"

"Oo pumunta na dito ang doktor niya kanina. Binigyan na siya ng mga gamot. Ayan oh.
Nakasulat na rin diyan ang oras ng inom at mga dapat gawin ng nagbabantay."

Pagkalabas ng matanda ay nilapitan ng dalaga ang itinuro nitong side table at

binasa ang mga isinulat ng doktor. Isa-isa niyang inayos at inihanda ang mga gamot.
Nagising naman si Blake at napatingin sa babaeng nagbabasa ng resita.

"Y-you're here already..."

Nagulat ang dalaga at biglang nataranta. Mabilis nitong nilapitan at kinapa-kapa

ang leeg at noo ng lalaki.

"Ano Blake kumusta ang pakiramdamdam mo? Nahihilo ka ba? Nilalamig ka ba? Ano
nasusuka ka ba?"

Naupo ang lalaki at sumandal sa headboard ng kama.

"You're overreacting. I'm fine. Just give me water."

"Water? Tubig? Okay tubig!"

Natatarantang nagsalin sa baso ng tubig ang dalaga. Kusa niya itong inilapit sa
bibig ng maysakit upang ipainom habang hawak niya ang baso. Tumangging uminom ang
lalaki. Inagaw niya sa kamay ng dalaga ang baso.

"Stop doing that! I'm not a kid."

"Eto naman feel na feel ko na nga ang pagiging nurse ko, kinokontra pa."
Matiyagang binantayan ni Alex si Blake. Maya't maya niya itong pinupunasan.
Ginigising kapag oras na para uminom ng gamot. At nakailang tingin na rin siya sa
thermometer upang malaman kung humuhupa ang lagnat nito.

Sa kuwarto na rin siya ni Blake gumawa ng mga assignments. At nang may hindi
maintindihang bagay ay naisipang buksan ang pinadalang e-mail ni James.

"Blake pahiram ng computer mo ha.", pabulong na paalam nito sa natutulog na

maysakit.

Binuksan niya ang computer. At kunot na kunot ang noong binasa ang pinadalang mga
sagot sa assignment ng binatang inspektor. Pakiramdam niya ay malapit nang tumulo
ang dugo sa ilong niya sa sobrang hirap intindihin ng binabasa.

"S-sophia....sophia..."
"Huh? Ano yun?"

Napalingon si Alex sa natutulog na lalaki. Nakita niyang gumagalaw ang bibig nito
at parang may sinasabi. Dahan-dahan niya itong nilapitan.

"S-sophia..."

Tumayo ang dalaga sa tabi ng kama. Nakapamewang nitong tinitingnan ang nananaginip
na maysakit.

"Ayan, sasaktan-saktan mo yung tao tapos nagkakaganito ka ngayon ng dahil sa

kanya.", pabulong na wika ng babae habang napapailing.

Maingat na naupo sa gilid ng higaan si Alex at muling kinapa ang noo ng lalaki. At
nang tatanggalin niya na ang kanyang kamay ay biglang hinawakan ito ni Blake.
"D-don't leave me Sophia..."

Natigilan ng ilang saglit ang dalaga. Tinitigan ang natutulog na mukha ng lalaki.
Hinayaan niyang hawakan nito ang kanyang kamay. Bigla siyang nakaramdam ng awa
dito. Siguro nga ay sobra itong nasasaktan sa away nilang magkasintahan. Hindi niya
akalain na malalim din pala ang itinatagong pagmamahal nito sa girlfriend.

"Stay with me Sophia..."

Biglang hinila ni Blake ang dalaga. Napahiga sa tabi ng maysakit si Alex. At bago
pa siya makagalaw ay bigla siyang niyakap ng lalaki.

"Blake...Si Maya to. Hindi to si Sophia...", bulong niya sa natutulog na maysakit

at marahan niya itong tinapik sa pisngi.
" I'm cold...."

Naasiwa ang dalaga ngunit bigla na naman siyang naawa sa nilalamig na maysakit.
Pansamantala siyang hindi kumilos at hinayaan itong yumakap sa kanya. At nang
muling humimbing ang tulog nito ay maingat niyang tinanggal ang mga nakayakap na
braso ng lalaki.

Nakawala sa mga yakap si Alex. Subalit nang babangon na siya ay bigla na naman
siyang hinila papahiga ni Blake at muling niyakap ng mas mahigpit. Natigilan na
naman siya. Napatingin siya sa mukha ni Blake. Dikit na dikit ito sa mukha niya. At
napansin niyang dahan-dahang lumalapit sa kanya ang nakaumang na mga labi nito.

Nanlaki bigla ang mga mata ni Alex. Naisip niyang umiwas ngunit huli na. Naramdaman
niya na ang mga nakadamping labi ng binata sa mga labi niya.

Hindi nakakilos ang dalaga habang namimilog ang mga mata sa pagkagulat at dahil
dito ay malayang nakagalaw ang mga labi ni Blake. Siniil nito ng halik ang
natutulalang babae. Pilit pinapaganti ang nakatikom na mga labi.
Nablanko ang utak ni Alex. Nalilito siya sa gagawin. Gusto niyang kumawala subalit
parang may kuryenteng biglang dumaloy sa buong katawan niya na nagpapahina sa
kanya. Ayaw tumigil sa paghalik ang lalaki. At naramdaman niyang unti-unti na ring
bumubuka ang kanyang mga labi. Napapikit siya nang naramdaman niya ang pagsayad ng
matatamis na dila ni Blake. Hanggang sa hindi niya namamalayang gumaganti na siya
sa halik ng lalaki.

Mas lalong naging agresibo ang mga labi ni Blake. Sinasamantala ang bawat ganti ng
babae. Niyakap nito ng mas mahigpit ang dalaga. Hinahaplos-haplos ang likuran at
unti-unting ipinasok ang kamay sa loob ng T-shirt ng dalaga.

Tuluyan nang hindi gumana ang utak ni Alex. Hindi niya maintindihan ang
nararamdaman. May matamis, may masarap, may masaya at may mainit. Napayakap din
siya kay Blake. Ayaw niya na ring tumigil sa paghalik. Subalit nang maramdaman niya
ang nagsisimulang maglakbay na kamay ng lalaki ay bigla siyang napamulat.

Parang may isang toneladang yelo na bumagsak sa kanya. Kaagad niyang itinulak
papalayo sa sarili ang maysakit. Nakapikit pa rin ito na tila hindi alam ang mga
nangyayari. Nanlalaki ang mga mata ni Alex. Hindi makapaniwala sa kanyang nagawa.
Paano niya nagawang patulan si Blake?

Nagmadaling bumangon ang dalaga. Natatarantang pinatay ang computer. Dinampot ang
mga gamit at bumalik sa sariling kuwarto.
Pagdating sa kanyang kuwarto ay kaagad na humiga sa kama si Alex. Sinusuntok ang
dibdib. Tinititigan ang kisame. Binabatukan ang ulo. Anong nangyari sa kanya? Bakit
niya hinayaang mahalikan siya ng lalaki? At bakit niya ginantihan ang mga halik
nito? Ang alam niya ay naawa siya dito nang marinig na tinatawag nito si Sophia.

Bigla siyang nakonsensiya sa ginawa. Nagkaroon siya ng kasalanan kay Sophia. Pero
naisip niya na dahil naman ito sa babae kaya nangyari ang lahat. Si Sophia ang
tinatawag ni Blake kung kaya't siguradong ito ang babaeng nasa utak ng lalaki
habang nakikipaghalikan sa kanya. Hindi ito pinagtaksilan ni Blake ng dahil sa
kanya.

Paikot-ikot siya sa higaan. Nag-aalala siya na baka maalala ni Blake ang nangyari.
Pero malamang ay hindi dahil nanatili pa rin itong tulog nang iwanan niya. Malamang
ay panaginip lang para sa lalaki ang lahat. Sana nga...sana nga.

"Aaaaa! Ano ba kasi ang nangyari sayo Alex!"

Nakatulog sa kaiisip si Alex. Nang imulat niya ang mga mata ay maliwananag na.
Napabalikwas siya ng gising at napatingin sa relos. Pasado alas-sais na ng umaga!
Bigla niyang naalala si Blake. Hindi niya na ito nabantayan! Baka lumala lalo ang
lagnat nito. Mabilis siyang nag-ayos ng sarili at tumakbo patungo sa katabing
kuwarto. Ngunit nang kakatok na siya sa pinto ay bigla niyang naalala ang nangyari.
Pansamantala siyang nag-atubili. Subalit naisip niyang kailangan niyang tibayan ang
loob. Dapat siyang kumilos na tila walang anumang nangyari upang manatiling maging
normal ang lahat.

Itinuloy niya ang pagkatok sa pintuan.

"Blake buksan mo to!"

Nagbukas ang pinto. At nagulat siya sa bumungad sa kanya. Si Blake katatapos lang
mag-shower. Nakatapis lamang at nakatingin sa kanya ng may masiglang mukha.
"Huh? Magaling ka na ba?"

Mabilis na idinampi ng dalaga ang kamay sa leeg ng kaharap. Wala na nga itong
lagnat.

"Yap. I'm fine already. I can go to classes na."

"...Wait...kagigising mo lang ba?"

Bago makasagot ay napatitig ang babae sa katawan ng lalaki. Napalunok ito at

napilitang ibaling sa ibang direksyon ang mga mata.

"Oo... medyo napasarap ang tulog ko. Late na kasi ako nakatulog kagabi."
"Why? Anong ginawa mo at napuyat ka?"

Natigilan ang babae sa tanong. Naghahanap ng maisasagot.

"Nag-aral! Tama nag-aral ako! Sige na Blake mag-aayos na rin ako."

Kinakabahang bumalik sa kuwarto niya ang dalaga samantalang napapailing at tatawa-

tawa naman si Blake habang isinasara ang pinto.

Pagdating sa sasakyan ng dalawa ay may mga sandaling iniiwas pa rin ni Alex ang mga
mata kay Blake.
"Bago ko paandarin to. Sigurado ka na bang papasok ka? Baka naman mabinat ka.",
nag-aalalang tanong ng dalaga.

"I told you I'm okay."

"Okay. Sige di alis na tayo."

Habang nasa daan ay napansin ni Alex ang kakaibang sigla ng katabi. Maya't maya
itong nakangiti. Binuhay nito ang player ng kotse. Nagpatugtog ng mahina at
sumasabay sa mga kanta.

"Bakit parang masaya ka? Ganyan ka ba pagkakatapos lagnatin?"

"I'm happy because of Sophia."

"Bakit bati na ba kayo?"

"Nope."

"Eh bakit ka masaya? Anong dapat mong ikasaya dyan?"

"I had a wonderful dream about her last night. I dream that I finally kissed her
deeply.", nakangiting wika ng lalaki na tila bang buhay na buhay pa sa isipan nito
ang tinutukoy na panaginip.

Biglang napaubo si Alex sa narinig. Parang may bumara sa kanyang lalamunan. Kulang
na lang ay mapapreno siya ng malakas dahil sa sinabi ng katabi. Napahawak siya sa
kanyang dibdib at makailang ulit niya itong tinapik.
"Why what's wrong Maya? Are you sick too? Baka nahawa ka sa akin."

Namula ang mukha ni Alex. Hindi siya makatingin ng diretso sa lalaki.

"Na-nasamid lang ako. M-may nakaalala siguro sa akin.", nininerbyos na sagot niya.

Ilang ulit na huminga ng malalim ang dalaga. At nang maikalma ang sarili ay saka
lamang diretsong nakatingin sa mukha ng kasama.

"B-Blake, kapag ganyang napapanaginipan mo na si Sophia at nilalagnat ka ng dahil

sa kanya. Isa lang ang ibig sabihin niyan. Kailangan mo nang makipagbati sa kanya.
At kung ako saiyo kusa mo na siyang puntahan at wag mo nang hintayin kung kelan ka
nito sasagutin sa telepono."
"Yeah. That's what I'm planning to do...."

" Ma-mabuti naman kung ganoon."

Bumuntong hininga si Alex at muling itinuon ang buong atensyon sa daan. Samantala,
lihim naman siyang sinulyapan ng lalaki.

Tiningnan ni Blake ang namumulang mukha ng nagmamanehong dalaga habang seryosong

nakatingin ito sa daan. Napapangiting tinitigan niya ang mga labi nito.

Naaalala niya ang lahat.

Hindi siya nanaginip.

Buhay na buhay pa sa kanyang isipan ang nangyari.

At sariwang-sariwa pa sa alaala niya kung gaano katamis ang mga labi ng katabi...

"B-bakit mo ako tinititigan. M-may problema ba?", kinakabahang tanong ng dalaga

nang mahuling nakatingin sa kanya ang lalaki.

"N-none. Nothing...."
Mabilis na binawi ni Blake ang mga mata. Lumingon siya sa kanan at ibinaling ang
mga paningin sa mga nadadaanang tanawin habang lihim pa ring nangingiti...

*******************************************
[22] [21] THE CHOICE AND THE CHOICES
*******************************************

*****

Nahihirapan si Sophia na ibuka ang bibig. Nanginginig ang kanyang mga kamay.
Nangangatal ang mga labi. Hindi niya alam kong kakayanin niya ang sakit. Tumingin
siya sa mga mata ni Blake. Tinitigan niya ito hanggang sa tumulo ang kanyang mga
luha.

"Let's break up Blake."

Ilang sandaling nagkaroon ng katahimikan. Walang naging sagot ang lalaki. Hindi ito
makapaniwala sa narinig.

"W-what did you just say?"

"L-let's break up. Hindi ko na kaya. I'm too tired."

"I told you I don't have a relationship with that girl."

"But you still love her don't you?"

"It's not important if I still love her or I don't. What matter is that you are my
girlfriend now and I love you."
"It matters Blake...It does. Because it's hurting me a lot."

Tumahimik ulit ang lalaki. Nagpahid naman ng mga luha niya ang babae at ngumiti ng
pilit.

"I'm giving you time to make up your mind. If you wanna come back to me then make
sure I own your heart alone because that's the only way that we're going to be
okay."

Kinuha ni Sophia ang dalang handbag at tumayo.

"Bye Blake and thanks for everything..."

Tumalikod ang dalaga at naglakad papalabas ng pinto ng coffee shop. Iniwan ang
natutulalang lalaki.

Samantala nakatayo at nakasandal lamang sa pinto ng kotse si Alex. Hinihintay ang

nag-uusap na magkasintahan. Nakita niyang lumabas ng coffee shop si Sophia.
Nakayuko ito habang naglalakad patungo sa isang sasakyang nakaparada malapit sa
kanya. Nagtataka siya sa malungkot na hitsura nito. Nang makalapit ito sa sasakyan
ay masaya niyang binati at kinawayan ito.

"Hi Sophia!"

Hindi sumagot ang babae. Ngunit nang papasakay na ito sa kotse ay bigla itong
tumigil at tumakbo papalapit sa kanya. Niyakap siya nito at humagulhol.

"I will miss you Maya..."

Nagtatakang niyakap niya rin ang umiiyak na babae. Tinapik niya ito sa likod.
"Ano? Hindi pa rin ba kayo nagkaayos ni Blake?", malumanay niyang tanong.

Hindi sumagot si Sophia at nanatiling nakasubsob lang ito sa balikat niya. Ilang
saglit pa ay bumalik na ito sa sariling sasakyan. Bago ito sumakay ay kumaway ito
sa kanya ng may malungkot na ngiti.

Huminga ng malalim si Alex. Parang alam niya na kung ano ang nangyari. Nakita
niyang lumalabas na ng pinto si Blake. Pumasok siya ng sasakyan at binuhay ang
makina. Naupo sa tabi niya si Blake. Tulala at diretso lamang ang mga tingin.
Namamasa-masa ang mga mata at paulit-ulit na bumubuntong hininga.

"Saan na tayo pupunta?", tanong niya.

"Just drive."
Hindi na kinulit pa ng dalaga ang lalaki. Hinayaan niya lamang itong mag-isip ng
tahimik. Pinagpatuloy niya ang pagmamaneho kahit walang alam na pupuntahan. Naisip
niyang baybayin ang mga daang walang gaanong traffic. Bumalik din siya ng UP campus
at doon naisipang magpaikot-ikot.

"Let's go to a bar."

Sinunod niya ang gusto ni Blake. Dinala niya ito sa madalas nitong puntahang bar.

"Just wait for me here."

"Okay."
At bago bumaba ang lalaki sa sasakyan ay tumawag ito sa telepono.

"Marianne, let's meet."

Natigilan si Alex nang marinig ang nabanggit na pangalan. Subalit hindi na siya
nakialam pa. Sa nakikitang lungkot sa mga mata ng lalaki ay hindi niya magagawang
salungatin ito sa mga sandaling iyon.

Matiyagang naghintay sa labas ng bar ang dalaga. At lumipas ang mahigit tatlumpung
minuto ay bumaba sa isang taxi si Marianne. Nakaayos ito. Maganda. Seksi ang
kasuotan. Sopistikada ang dating at halatang pinaghandaang mabuti ang pakikipagkita
sa lalaki. Kung ganda rin lang naman ang pag-uusapan ay hindi ito gaanong
nagkakalayo ni Sophia. Mas lamang nga lang pagdating sa ganda ng pangangatawan ang
modelo.

Nakita siya ng bagong dating na babae at kusa siya nitong binati.

"Hi Maya!"

"Hello. Nasa loob na si Blake, naghihintay."

"I know. Sige see you later."

Matagal naghintay ang dalaga. Nakatulog na siya sa sasakyan ng mahigit isang oras.
Tumingin siya sa relos. Mag-aalas dose na ng hatinggabi. Maya-maya pa ay lumabas na
sina Blake at Marianne. Parehong masigla ang mukha. Nakangiting nag-uusap... At
magkahawak ang mga kamay.

Sumakay ang dalawa sa likod ng sasakyan. Pinakiramdaman niya ang mga kilos ng mga
ito. Tiningnan niya ang mga ito mula sa salamin. Nakita niya ang mukha ni Blake.
Parang sa isang iglap lang ay nabura lahat ng lungkot sa mga mata nito. Halos hindi
maalis ang mga mata sa malagkit na pagkakatitig sa kasama.
Nakita siya ng lalaki na nakatingin sa salamin. Biglang nagseryoso ang mukha nito.

"Bring us there."

Hindi nakuha ng dalaga ang ibig sabihin ng kausap. Kinausap siya nito sa mga mata
at saka niya lamang naintindihan ang tinutukoy nitong lugar.

Tahimik na sumunod si Alex.

"Hey Maya. Do you want me to say hi for you to my brother?", nakangiting tanong ni
Marianne.

"O-okay. Pero kahit hindi na kasi nakausap ko na rin naman siya ngayong araw na
to."
"Really?! Are you two that close?", namimilog ang mga mata na tanong ng babae.

"Ah-eh, hindi naman gaano..."

Nagkaroon ng mahabang katahimikan.

Hindi na rin gaanong nag-uusap ang dalawang sakay sa likuran subalit nanatiling
magkahawak ang mga kamay nito. Halatang nahihiya si Marianne sa sitwasyon.

Seryoso naman ang mukha ni Alex. Nag-iisip ng malalim. At habang nasa kalagitnaan
ng daan ay walang pasabing itinabi niya ang sasakyan. Lumabas siya ng kotse at
mabilis naglakad papalayo.
Nagulat si Blake sa ginawa ni Alex at kaagad niya itong sinundan.

"Where are you going Maya?"

Humarap ang dalaga at seryosong nagsalita.

"Ikaw na ang magmaneho. Iwanan niyo na lang ako dito."

"And why are you doing this?"

"Hindi ko kayang dalhin sa sinasabi mong lugar ang kapatid ng kaibigan ko!"
Natahimik ang lalaki at ngumisi.

"You are being like this because of James?"

"Oo bakit may masama? Masama bang magmalasakit ako para sa kaibigan ko? Ahhhh...
hindi mo nga pala maiintindihan yun kasi iba ka. Ikaw kasi sariling nararamdaman mo
lang ang iniisip mo. Wala kang pakialam kung may nasasaktan ka..."

"M-Maya... why are you talking that way?"

"Alam mo bang bilib na bilib ako sayo Blake? Alam mo bang kahit ako kaya kong
pumatay ng tao pero hindi ko kaya ang ginagawa mo? Nang-apak ka na ng puso ng may
puso tapos hindi ka pa nakuntento, gusto mo pa itong duraan at durugin!"

Tumahimik ng ilang sandali si Blake. Nagsalita ng mahinahon at seryoso.

"I'm sorry if you're hurting because of Sophia... but I'm making a choice now. I
still love Marianne, Maya."

Galit na galit na nilapitan ni Alex ang kausap.

"Hindi ko sinabing huwag kang mamili Blake. Ang sinasabi ko magkaroon ka naman ng
kahit konting respeto at kahihiyan sa taong nasasaktan mo!"

"Fine! I'll do what you're saying but will it make any difference? Kapag hindi ko
ba ito ginawa ngayon ay hindi ko na masasaktan si Sophia?! Masama ba if I want to
make up to the girl that I love more?!"

Tinitigan ng dalaga ang lalaki. Huminga ng malalim at ngumisi.

"Ang hirap mong kausap Blake. Tama nga sigurong hindi kita dapat pakialaman sa
ganitong bagay."

Tumalikod ang dalaga at nagsimula uling maglakad. Sinundan ulit ito ni Blake.

"Where are you going?"

"Magpapahangin lang ako. Pumunta na kayo kung saan man kayo pupunta."

Hinawakan ni Blake ang braso ng dalaga.

"Go back to the car Maya."

"Bakit Blake nakalimutan mo na ba kung paano magmaneho?"

"It's not about that Maya."

"Huwag kang mag-alala susunod ako sa inyo. Hindi ko lang maatim na ipagmaneho kayo.
Babantayan ka pa rin ng dakilang alalay mo."

Muling naglakad papalayo ang dalaga.

"Okay! It's all because of James right? Fine I'll not do it tonight! Just go back
to the car."

Huminto sa paglalakad ang dalaga at napalingon sa lalaki. Nagtatanong ang mga mata
kung sigurado ito sa mga naririnig.

"Let's not fight Maya... We're bringing Marianne home."

Bumalik sa sasakyan ang dalaga at muling ipinagmaneho ang dalawa. Naguluhan naman
si Marianne sa mga nangyari.

"What's going on Blake?"

"I'm bringing you home Marianne..."

"Why?! What happened?"

Tumingin muna si Blake kay Alex sa salamin.

"I forgot that my grandpa will be arriving. I have to be home pag dumating siya.
Don't worry we still have a lot of time to go out.", malambing na wika ni Blake at
hinalikan sa ulo ang dalaga.

Hinatid nila si Marianne sa isang village. At habang nagpapaalaman ito at si Blake

sa labas ng gate ng malaking bahay ay biglang dumating ang minamanehong kotse ni
James. Paglabas nito ng sasakyan ay nagulat ito sa nakitang nag-uusap.

"Hi Kuya!", nakangiting bati ng babae at sabay lapit dito para humalik sa pisngi.

Hinila ni Marianne ang kapatid papalapit kay Blake.

"Blake this is my older brother, James. Kuya this is Blake...my boyfriend.",

kinikilig na wika ng babae.

"Oh. Hi Blake! Nice to meet you.", iniabot ng binata ang kanyang kanang kamay
habang hirap pa ring maniwala sa sinabi ng kapatid.
Naasiwa namang kinamayan ito ni Blake.

"H-Hi! Nice to meet you.."

"By the way is Maya in the car?", excited na tanong ni James at sabay lingon nito
sa isang kotseng nakaparada.

"How do you know that Maya is with us?", diretsong tanong ni Blake.

Nag-isip ng ilang saglit ang binatang pulis.

"S-she told me that you guys always go out together."

Lumapit sa minamanehong kotse ni Alex ang binata. Kinatok nito ang nakasaradong
pintuan ng driver seat. Nagulat si Alex nang makita ang nakangiting binata. Natuwa
ang dalaga at kaagad itong lumabas ng sasakyan.

"Ins.. James! Buti naman at nagkita tayo.Kumusta?", masiglang bati ng dalaga.

"Mukhang napapadalas yata tayong magkita ngayon ah.", biro ng binata.

"Sa tingin ko mas mapapadalas na rin tayong magkita ngayon." , pabulong na dugtong
ni Alex at sabay nguso kina Marianne at Blake.

Natawa ang binata.

"So this has been the result of all those dramas?"

Tumango ang dalaga.

"Maswerte ka may instant bantay ka na para diyan sa kapatid mo.", biro ng dalaga.

Natawa ulit si James.

"There's no need for you to do that. Malaki na siya. She's smart enough to decide
for herself."

Tumahimik si Alex. Bigla niyang naisip ang pupuntahan sanang lugar ng mga ito.
"Kumusta na pala? May balita na ba?", kaagad na iniba ni Alex ang usapan.

Bahagyang lumayo ang dalawang pulis kina Blake at Marianne nang magsimulang mag-
usap tungkol sa trabaho. Hininaan din ng mga ito ang boses. Hindi naman ito
nakalusot sa paningin ni Blake. Kanina niya pa pinapakiramdaman ang pakikipag-usap
ni Alex sa binata. At nang makitang lumayo ang mga ito at tila lalong naging
seryoso ang usapan ay kaagad siyang nagpaalam kay Marianne.

"I think we have to go Marianne. MAYA LET'S GO HOME!", iritableng tawag nito at
sumakay sa kotse nang hindi na muling nilingon pa ang bagong girlfriend.

Nagulat naman si Alex sa sigaw ng lalaki.

"Sige inspektor alis na kami. Next time na lang ulit."

"Bye. Ingat sa pag-drive reckless woman.", pahabol na biro ng binata.

Nakangiting sumakay ang dalaga. Napatingin lamang sa kanya ang kasama ng may
seryosong mukha. Walang naganap na pag-uusap habang nasa kotse ang dalawa.
Nagpapakiramdaman at parehong nagpapalitan ng buntong-hininga.

Pagdating sa garahe ay naunang bumaba ng sasakyan si Alex. Naglakad kaagad ito

papasok ng bahay subalit hinabol ito ni Blake. Pinigilan nito sa paglalakad ang
dalaga.

"Let's talk.", madiing wika ni Blake.

Nagtaka ang dalaga kung ano ang dapat nilang pag-usapan. Napansin niya ang galit na
mukha ng lalaki.

"Are you happy now?"

"Anong pinagsasabi mo Blake?"

"Are you happy now that you ruined my first day being together with Marianne?!"

Ngumisi ang dalaga.

"Eh ang last day mo kay Sophia, naisip mo rin ba?"

"Don't make Sophia as your excuse. It's all about James isn't it?"

Biglang naguluhan ang dalaga.

"A-ano? At bakit naman napasok si James dito?"

"You like him, don't you? Kaya ba ganun ka na lang magmalasakit kunwari sa kapatid
nito."

Pansamantalang hindi nakapagsalita si Alex. Hindi siya makapaniwala sa paratang ng

kausap.

"Pwede ba Blake huwag mong idamay yung nanahimik na tao. Wala siyang kinalaman sa
mga problema mo sa babae."

"Yes, he does. Kasi dahil sa kanya kaya ka nagkakaganyan. Dahil sa kanya kaya ka
nakikialam sa amin ni Marianne! That's why you did what you did kanina!"

Nagsisimula na ring mapikon si Alex.

"Teka nga muna. Papaano ko ba sinira ang lakad nyo ni Marianne? Sa pagkakaalala ko
ay hindi ko naman kayo pinakialaman."

"Yes you did. You walk out from us!"

"At dahil ba sa pagwawalk out ko kaya hindi kayo tumuloy?

"Lumabas ka ng kotse dahil hindi ka pumapayag diba?!"

Inilapit ng dalaga ang nangangalit na mukha sa kausap.

"Ang sabi ko hindi ko kayo kayang ipagmaneho. Yun lang. May sinabi ba akong huwag
kayong tumuloy? Ikaw ang nagdesisyon ng bagay na yun Blake kaya huwag mong isisi sa
ibang tao ang ginawa mo!"
"No! You give me no choice but to decide that way!"

"Bakit anong ginawa ko Blake para mawalan ka ng choice?"

"You got angry! You walk out! You shouted!"

"Eh ano naman ngayon kung magalit ako! Ako ba ang tatabi sa babae mo?! Ako ba ang
magbubukas ng pinto para sa inyo?! Ako ba ang may bitbit sa mga katawan nyo?! Dala
ko ba ang kama?! Ano sayo ngayon Blake kung galit ako?!"

"I don't want you to feel that way! It's making me crazy kapag naiisip kong galit
ka sa akin! I don't want you to hate me! I can't stand to think that you're hurting
inside!"

Natigilan si Alex .Napaisip sa mga huling narinig.

Natigilan si Blake.Napaisip sa mga huling sinabi.

Biglang huminahon ang dalaga at nagkunwaring ngumiti.

"Itigil na natin ang pag-uusap na to Blake. Huwag na tayong magsisihan. Kalimutan

na lang natin ang nangyari. Bumawi ka na lang sa susunod sa girlfriend mo."

Tumalikod ang dalaga at itinuloy ang paglalakad. Pilit ulit itong pinipigilan ng
lalaki subalit patuloy lamang ito sa paglalakad sa hallway.

"M-Maya. I said something, right?"

"Wala akong narinig."

"Don't ignore it. Tell me what you're thinking."

Tumigil ang dalaga. Hinarap ang kausap at tinitigan ito ng seryoso sa mga mata.

"Huwag mo akong isali sa koleksiyon ng mga babae mo Blake. Pauunahan na kita.

Magkabali-baliktad man ang mundo ay imposibleng mangyari ang iniisip mo. Itatak mo
sa isipan na ako ang babaeng hindi pumapatol sa kagaya mo."

Muling naglakad si Alex. Tumahimik naman ng ilang sandali si Blake.

"Then why did you kiss me back?"

Natigilan si Alex. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Bumilis ang pintig ng
kanyang dibdib. Biglang nanlambot ang kanyang mga tuhod. Uminit ang kanyang mga
pisngi. Para siyang hihimatayin sa naghahalong kaba at hiya.
Ilang ulit siyang napalunok. Kailangan niyang tibayan ang dibdib. Kailangan niyang
pag-isipan ng mabuti ang isasagot.

Humarap si Alex kay Blake ng may nakangising mukha.

"Bakit Blake, sa tingin mo ba ay ikaw lang ang taong nakakayang makipaghalikan

kahit sa taong hindi niya gusto?..."

"M-maya..."

"Tingnan mo nga ang sarili mo. Kaninang hapon nakipaghiwalay ka sa isang babae,
kinagabihan ay nagkaroon ka ng bagong girlfriend at pagdating ng hatinggabi ay
hindi ka pa nakuntento...nagtatapat ka naman ng nararamdaman sa isa pang babae.
Tsk, tsk,tsk..."

"I didn't say I like you."

"Ah, sorry mali pala ako. Mas mabuti naman kung ganoon. Mas makakatulog ako ng
mahimbing.", wika ni Alex ng may sarkastikong ngiti.

Muling tumalikod ang dalaga at naglakad.

"All I'm saying is... maybe I like you more."

Napahinto ulit si Alex.

Lumingon siya kay Blake at tinitigan ito. Lumapit ang lalaki sa dalaga at gumanti
ng titig.
"Ma-Maya..."

"B-Blake..."

"Ahhhhhh! Aray! Maya what are you doing?!"

Pinilipit ng dalaga ang kamay ng lalaki habang nandidilat ang mga mata.

"Nagbibiro ka ba o hindi?!"

"I'm not joking Maya!"

Nilakasan ni Alex ang pagkakapilit sa kamay.

"Nagbibiro ka ba o hindi!"

"I said I'm not joking!"

"Nagbibiro ka ba o hindi?!"

"No, I'm not!"

Mas lalo pang hinigpitan ng dalaga ang hawak.

"NAGBIBIRO KA BA O HINDI!"
"Ahhhhhh...I'm joking! I'm joking!"

Binitawan ng dalaga ang kamay ng lalaki. Pinagpatuloy nito ang paglalakad sa loob
ng bahay at mabilis na umakyat ng kuwarto. Sinundan naman siya ng napapaaray na
kasama. At pagdating sa tapat ng kani-kanilang pinto ay nagkatinginan ang dalawa.

"Maya..."

"Matulog na tayo Blake...tapos na ang oras ng biruan."

*******************************************
[23] [22] THE COLD MAN AND THE OLD MAN
*******************************************

*****

Iniuunat ni Alex ang mga braso at leeg. Katatapos niya lang maglinis ng dalawang
swimming pool ngunit marami pa siyang mga nakapilang gagawin. Naglakad-lakad muna
siya sa malawak na hardin para magpahinga ng sandali.
Simula ng magising ay inabala niya kaagad ang sarili. Dahil sa naging takbo ng
huling pag-uusap nila ni Blake ay iniiwasan niya munang makita ang lalaki.
Palilipasin niya muna ang mga ilang oras bago ito harapin. Ayaw niyang bigyan ng
kahulugan ang mga sinabi nito. Maaring naging emosyonal lang ito dahil sa mga
nangyari sa pagitan ng dalawang babaeng iniibig . Dapat niya itong intindihin. Siya
ang mas nakatatanda kaya siya ang dapat umunawa.

Sa paglalakad niya sa hardin ay namataan niya ang isang matandang lalaki.

Sinusubukan nitong buhatin ang isang may kabigatang istatwang gawa sa kahoy.
Nakasuot ito ng kupas na jacket at maong na pantalon, sira-sirang sombrerong gawa
sa rattan at may maliit na tuwalyang nakasabit sa leeg. Sa tantya niya ay nasa
pitumpong taong gulang na ito.

Lumapit siya dito.

"Lolo, tulungan ko na kayo. Mabigat ho yan baka mapilayan kayo."

Nagulat sa pagsulpot niya ang matanda.

"S-sige. Salamat iha. Hawakan mo diyan sa may paanan. Ako naman dito sa may taas.
Ilipat natin ito kasi medyo nakakaharang ng bahagya sa dinadaanan."

"Saan ho ba natin to ililipat?"

Itinuro ng matanda ang lugar malapit sa may fountain. Mga sampung metro ang layo
nito mula sa kanilang kinatatayuan.

"Huh? Kaya niyo pa po ba? Sabihin niyo lang pag nabibigatan kayo para ako na lang
magbubuhat nito mag-isa."

"Ikaw naman iha. Anong akala mo sa akin uugud-ugod na?"

"Hindi naman ho. Nag-aalala lang ako baka mabalian kayo ng buto sa likod.",
diretsong sagot ng dalaga.

Tumawa ang matanda. Tiningnan nito mula ulo hanggang paa ang babae.

"Ang tapang mong tumulong. Sa payat ng katawan mong yan ay imposible rin namang
makakayanan mo itong buhatin mag-isa."

"Naku lolo! Huwag niyo hong maliitin ang katawan ko. Mukhang payat lang yan pero
siksik na siksik ang muscles niyan! Kaya ho nitong buhatin kahit isang buong baka."

Tumawa ulit ang matanda.

Binuhat ng dalawa ang istatwa at nang mailipat ay kaagad na nilapitan ng dalaga ang
matanda. Inikutan ito at binusisi ang katawan.
"Ano lolo? Hindi ho ba nanakit ang likod niyo? Ang braso niyo okay lang? Ang mga
kamay niyo hindi ho ba nangalay. Bakit naman kasi nagtatrabaho pa kayo sa edad
niyong yan?"

Tatawa-tawa lamang ang matanda.

"Huwag kang mag-alala iha. Sanay akong magbuhat ng mabibigat."

Tumalikod ang matanda at binalikan ang ginagawa. Dinampot nito ang panggupit at
sinimulang gupitan ang makakapal na halamanan. Nilapitan ulit ito ng dalaga.

"Ngayon ko lang ho kayo nakita dito. Bago lang ho ba kayo?"

Nagulat ang matanda sa tanong. Napatingin ito sa dalaga.

"Bago? Anong bago?"

"Bagong hardinero po."

"Ah-eh oo bago nga lang ako dito. Ikaw sino ka ba iha?"

Ngumiti ang dalaga.

"Ako po si Maya."

"Ano bang trabaho mo dito?"

"Naku. All-around po. Hardinera, kusinera, tagalinis ng bahay, tagalinis ng pool,
drayber, personal alalay, tagasalo ng init ng ulo...Lahat ng trabaho ginagawa ko
depende sa utos ng kamahalan!"

"Sino ba ang kamahalang tinutukoy mo?"

Lumapit sa tenga ng matanda si Alex at bumulong.

"Si Blake ho."

"Si Blake. Yung apo ng may-ari?"

"Mismo! Mabait naman si Blake eh pwera na lang pag may sumpong. Kaya pag hindi kayo
iginalang ng taong yun. Sabihin niyo lang sa akin."

"Ikaw ba yung matapang na babae na lagi daw niyang nakakasama?"

"Huh, sinong may sabi sainyo niyan?"

"Naririnig-rinig ko sa usapan ng mga tauhan dito. Totoo bang takot daw sayo si
Blake?"

"Naku hindi ho yun takot sa akin. Napapasunod ko lang minsan dahil alam niyang tama
ako. Pero kung ako naman ang mali, grabe din naman hong manermon."

"Eh bakit ka ba nandirito sa bahay na ito? Wala ka bang pamilya dito sa Maynila?"
Napaisip ng ilang saglit si Alex sa isasagot.

"Meron ho pero working student at independent na ho kasi ako. Tinulungan lang ho

ako ni Blake kasi wala ho akong pansamantalang matitirhan. Pumayag siyang tumira
ako dito kapalit ng pagtatrabaho ko."

"Ano ka ba ni Blake at bakit ka naman niya tinutulungan? Girlfriend ka ba niya?"

Tumawa ang dalaga.

"Kayo naman lolo ang bilis niyo namang mag-isip. Magkaklase lang po kami at
magkabarkada. Hindi po ako mahilig sa prinsipe. Meron na pong girlfriend yan si
Blake. Maganda, matalino at artistahin din ang mukha katulad niya."
Inusisa ni Alex ang ginagawa ng matanda.

"Nagtataka lang ho ako. Pero bakit niyo ginugupitan ang mga halaman? Di ba kaya nga
nagtatanim para palaguin? Eh bakit niyo ho binawasan?"

Natawa ang matanda sa tanong ng makulit na kausap.

"Ginugupitan ko ito para mas lalong bumilis ang paglago. Nilalagyan ko rin ng porma
para mas magandang tingnan."

"Ah ganun ho ba. Turuan niyo ako minsan lolo ha. Kasi kasama rin ang gardening sa
mga trabaho ko dito...Teka lo, nagmeryenda ka na ba baka nagugutom na kayo? Gusto
niyo ba ng kape? Gatas? Juice? Softdrink? Ano pong gusto nyo ikukuha ko kayo?"

Ngumiti ang matanda.

"Tsaa na lang iha."

"Sige po. Babalikan ko kayo. Diyan lang ho kayo ha!"

Tumalikod si Alex. Ngunit nang hahakbang na siya ay nakita niya si Blake. Palingon-
lingon ito na tila may hinahanap. Nataranta siya at kaagad na naisipang magtago.

"Lolo maya-maya na yung tsaa nyo ha. At pag may naghanap sa akin. Sabihin niyo
hindi niyo ako nakita."

"S-sige iha.", naguguluhang sagot ng matanda.

Nagtago ang babae sa likod ng makakapal na halamanan. Samantala naglakad naman
papalapit sa matanda si Blake pagkakita dito.

"Hi grandpa!", sabay mano ng lalaki.

"What time did you arrive? You should've knocked my room para naman nalaman kong
dumating na pala kayo. I miss you a lot. How was your trip in Europe?"

Napatakip ng kamay sa nakangangang bibig si Alex. Hindi makapaniwala sa narinig.

Ang lolo ni Blake ang kausap niya! Hindi niya ito namukhaan? Ibang-iba kasi ang
ayos nito kumpara sa litratong ipinakita sa kanya sa opisina kung saan nakabihis
ito ng pormal.

"Hindi na kita inistorbo pa iho. Naisip kong baka natutulog ka pa o nagpapahinga."

Napansin ng matanda na lilingon-lingon ang apo.

"May hinahanap ka ba Blake?"

"Lolo did you see Maya? Remember the girl I told you before. The one who will
temporarily stay with us..."

Napatingin ang matanda sa pinagtataguang halaman ng dalaga. Nakita niyang sumisilip

ang babae at sumesenyas ito na huwag siyang ituro.

"Bakit mo hinahanap ang babaeng iyon?"

"It's time for us to study."

Narinig ni Alex ang sinabi ni Blake. Mas lalong gusto niya itong pagtaguan. Muli
siyang sumilip at nang makitang nakatingin uli ang matanda ay muli niya itong
sinenyasan.

"Hindi ko siya nakita iho.", sagot ng matanda subalit lihim na inginunguso sa apo
ang pinagtataguang halaman ng dalaga.

Kaagad namang nakuha ni Blake ang ibig ipahiwatig ng lolo.

"Are you sure you din't see her.", ngingiti-ngiting tanong ng lalaki.

"Sigurado ako apo. Baka naman umalis at may pinuntahan."

"You think so? Sa tingin niyo ba matatagalan yun?"

"Hindi ko lang alam. Bakit mo naman naitanong?"

"Tamang-tama nagyayaya ng lakad ngayon si Hayden. Pwedeng-pwede pala ako umalis

mag-isa. Sige lo, magbibihis lang ako I need to leave now.", sabay kindat nito sa
matanda.

"Sige ingat ka iho."

Nagmadaling lumabas sa pinagtataguan niya si Alex.

"Hep hep! Saan ka pupunta? Schedule ng pagrereview natin di ba?"

Nagkunwaring nagulat si Blake.

"O Maya, what are you doing there? I thought you went out."

"M-may inayos lang ako dito sa likuran ng halaman. N-Nagtanggal ako ng mga damo!
Magsisimula na ba tayong mag-aral?"

"Yap."

"Sige umakyat ka na. Susunod na ako."

Nagpagpag ng damit niya ang dalaga. Muli itong lumapit sa matanda at nahihiyang
nagmano.
"Magandang araw po Don Henry."

Nakangiting tiningnan ng matanda ang nagmamanong dalaga.

"Ang galing niyo po. Meron po pala kayong talent.", wika ni Alex ng may nag-
aalangang ngiti.

"Anong talent iha?"

"Pwede po kayong mag secret agent. Ang galing niyo po mag-disguise hehe.."
Tumawa ng malakas ang matanda.

Tumalikod si Alex upang sundan si Blake. Ngunit bigla itong may naisip at kaagad na
binalikan ang matanda.

"Lolo dadalhin ko pa rin yung tsaa nyo ha! Tsaka baka marami pa kayong iuutos sa
akin. Pwedeng-pwede niyo po akong utusan lalong lalo na sa mga oras na ito! Mag-
isip pa ho kayo ng maraming utos! Tulungan niyo ako allergic po ako sa aral!"

Tumalikod ulit ang dalaga at tumatakbong pumasok sa loob ng bahay.

Naiwan namang tumatawa ang matanda habang napapailing ng ulo. Hindi nito maitago
ang pagkaaliw sa dalaga.

-----
Tahimik na pumasok ng kuwarto ni Blake si Alex. Iniwan niyang nakaumang lamang ang
pinto at walang ingay na lumapit sa lalaking nakaupo sa study table. Naupo siya sa
gilid ng kama malapit sa nasabing mesa.

Tiningnan niya si Blake. Nakasuot ng reading glasses. Seryoso ang mukha habang
nagsusulat at nagbabasa. Pinag-aaralan niya ang reaksiyon nito. Tinitingnan kung
apektado pa ba ito sa naging pag-uusap nila. Base sa ikinikilos nito, sa tingin
niya ay hindi na. Siguro nga ay naging emosyonal lang ito dahil sa magulong pag-
iisip.

"Uupo ka lang ba diyan at titigan ako?", tanong ni Blake habang nakatingin sa

sinusulat.

Mabilis na binawi ng dalaga ang mga mata at dumampot ng libro sa mesa. Nagkunwaring
magbasa. Subalit ilang sandali lang ay hindi nakatiis na hindi magtanong.

"B-Blake okay ka lang ba?"

"Why are you asking? Meron bang dahilan para hindi ako maging okay?", ganting
tanong ni Blake habang nakatutok pa rin ang mga mata sa binabasa.

"Nag-aalala kasi ako baka nagdamdam ka dahil sa pinag-usapan natin kagabi?"

Tumigil sa pagbabasa si Blake at tumingin sa dalaga.

"Bakit kailangan bang seryosohin ang pinag-usapan natin? As far as I remember, I

told you I was joking right?"

Biglang nagliwanag ang mukha ni Alex.

"Joke? Tama sabi ko na nga ba nagbibiro ka eh. Ikaw talaga pinakaba mo ako ha!
Akala ko pa naman ay pansamantala ka nang nasiraan ng ulo! ", wika ng dalaga ng may
abot-tengang ngiti.
Tinitigan ni Blake ang masayang mukha ng kausap. Nairita ito sa nakita. Inihagis
nito ang isang makapal na libro sa tabi ng dalaga.

"Ano to?"

"Math book! Yan ang pag-aralan mo para hindi ka na bumagsak next exam. May mga
sample questions diyan. Answer them!"

Biglang tumayo si Alex naglakad papalabas ng pinto.

"Where are you going?"

"Nakalimutan ko Blake. Nanghihingi nga pala ng tsaa ang lolo mo. Hahatiran ko lang
muna."

Nagdududang tiningnan ni Blake ang babae.

"Are you sure? Baka naman gumagawa ka lang ng excuse."

"Hindi ako nagsisinungaling. Sandali lang to Blake. Nakakahiya naman sa lolo mo pag
kinalimutan ko yung utos niya diba?"

Nagmadaling lumabas ng kuwarto ang dalaga. Bumalik naman sa pagbabasa si Blake.

Pagkalipas ng mga dalawampung minuto ay bumalik ng kuwarto si Alex.

"What took you so long?"

"Huh matagal ba ako? Ang laki kasi nitong bahay niyo eh. Sa paglalakad pa lang ay
nakakaubos na ng oras."

"Stop making excuses. Start reading the book."

Naupo ulit sa gilid ng kama si Alex at nakasimangot na binuksan ang libro.

"Blake meron pala tayong dapat pag-usapan tungkol kay Marianne."

Natigilan bigla ang lalaki at kaagad na napalingon sa dalaga.

"What about her?"

"Kailangan kong malaman ang mga katangian niya bilang girlfriend."

"At bakit gusto mong malaman?"

"Siyempre kailangan ko ring mag-adjust. Dapat ko rin siyang pakisamahan di ba? Iba
na ang sitwasyon ngayon. Kasama mo na sa campus ang girlfriend mo. Tiyak kong mas
madalas mo itong makakasama hindi kagaya ni Sophia na paminsan-minsan mo lang
nakikita."

Naintindihan ni Blake ang punto ng dalaga.

"There's no need for a big adjustment. Marianne is as accomodating as Sophia. She
might be bitchy to you dati but that's not her true character."

"Alam ko sinabi na sa akin ni James yan."

Biglang nairita si Blake sa narinig.

"James told you na pala then why do you have to ask to me. Go to your sweet James
and sa kanya ka magtanong."

"Tingnan mo to, tinatanong ng maayos. Bakit ba ang init ng dugo mo sa taong yun?
Nakatatandang kapatid yun ng girlfriend mo. Dapat nga ay pinapakisamahan mo ng
maayos si James."

"Maya, did you start a conversation with me to talk about James?!"

"O sige na, sige na. Hindi ko na siya babanggitin. Ano pa?"

"Anong ano pa?"

"Ano pa yung mga ugali ni Marianne?"

"Maasikaso. So your job will be lessened. She likes doing errands for me. Mas gusto
niya rin na siya ang nag-aasikaso ng mga kinakain ko or anything na mga kailangan
ko especially within the campus."

Sumaya ang mukha ng dalaga.

"Ibig mong sabihin hindi mo na ako gaanong uutusan?"

"I just said your job will be lessened. Didn't I?"

"Eh selosa ba si Marianne?"

"Yes she is... But you don't have to worry. She will definitely not get jelous with
you. You're not the type of girl na pagseselosan ni Marianne."

"Siyempre naman. Ano naman ang dapat niyang pagselosan sa akin?", tatawa-tawang
wika ng dalaga.

Tumahimik ng ilang sandali si Blake at lihim na tumingin sa mukha ng nakangiting

kausap.
"Ah and one more thing. Unlike Sophia, hindi mo gaanong mabobola si Marianne. She
has high IQ and she is definitely smarter than you."

"Ah magkapatid nga sila ni James. Sobrang talino din kasi nun eh."

Muling tinitigan ng masama ni Blake ang kausap.

"Sorry... nakalimutan ko.", sabay takip ng kamay ni Alex sa kanyang bibig.

"Eh Blake, dahil madalas na kayong magkakasama ni Marianne sa campus, siguro naman
siya na ang yayain mo kapag mag-aaral ka. Alam mo magandang bonding time din ya eh,
ang mag-aaral kayo ng sabay. Ang sweet tingnan."

"Teka speaking of studying parang kanina mo pa ako dinadala sa kwento ah. Let's go
back to what we are doing."
May bumungad na katulong.

"Maya, tawag ka ni Don Henry. Humihingi ng juice."

Ngumiti si Alex.

"Blake narinig mo. May utos sa akin ang lolo mo. Susundin ko muna ha!"

Nagmamadaling lumabas ng kuwarto si Alex at hindi niya na hinintay pang magsalita

ang kausap. Pagbalik niya ay kaagad siyang kinompronta ng lalaki.
"What's going on here Maya?"

"Anong what's going on?"

"Bakit kailangang ikaw ang utusan ng lolo ko? Eh ang dami namang available na
maids."

"Aba malay ko! Siguro nasi-sense ng lolo mo na magaling akong magtimpla ng juice."

"Magaling? Kelan ka pa naging magaling sa ibang bagay maliban sa pagkabasagulera

mo?"

"Bakit ang lasa naman ng mga inumin ay depende sa taste ng iinom di ba? Baka pasok
sa lolo mo ang timpla ko!"
"Stop making ways to escape studying. I know your style. Go back to reading."

"Eto na nga magbabasa na! Ang higpit naman nito. Buti pa ang mga ibang propesor
sayo. Papasok lang, magchecheck ng attendance, mag-iiwan ng assignments tapos aalis
na. Ikaw nagbabasa na nga, may lecture pa, may sermon pa tapos maya-maya exam
naman! Bakit di ka mag-teacher, may talent ka."

"Maya keep quiet!"

Walang nagawa si Alex kundi mapilitan uling magbasa.

"Blake pahiram ng ipad mo..."

"And what are you planning to do this time?"

"May titingnan lang akong e-mail galing kay Grace..."

"Totoo ba yan?"

"Oo naman. Nanghingi kasi ako ng notes sa kanya. Sabi niya scan niya daw tapos e-
mail na lang daw niya."

Tiningnan ni Blake sa mga mata ang dalaga. Idinilat naman lalo ni Alex ang mga mata
habang nakatingin din sa lalaki.

"Hindi ako nagsisinungaling."

Mukhang nagsasabi nga ng totoo ang dalaga kung kaya't napilitan si Blake na iabot
ang ipad. Pagkatanggap ni Alex ay binuksan niya nga ang kanyang e-mail. Ngunit
maya't maya siyang tumitingin sa lalaki at nang matantiya na seryoso na ulit ito sa
pagbabasa ay dahan dahan siyang lumipat ng puwesto. Pumunta siya sa may paanan ng
higaan. Naupo sa sahig at sumandal sa kama. Tinanggal niya ang sound ng ipad at
patagong naglaro.

"What's that?"

"Temple run...Ay ano ba yan bakit ba ito ang pinipindot ko! Kanina lang ang e-mail
ko ang nakaopen dito."

"He-he you're not funny. Give it back."

Kinumpiska ni Blake ang ipad at nakabusangot na bumalik sa pagbabasa si Alex.

May bumungad na katulong.

"Maya, pahingi daw ng kape si Don Henry."

Kaagad na nagliwanang ang mukha ni Alex. Agad-agad itong tumayo at naglakad

papalabas.

"Coffee coming up!"

"Hey where are you going Maya!"

Wala nang nagawa si Blake dahil dire-diretsong lumabas ng kuwarto si Alex. Hinintay
niyang makabalik ito para muling pagsabihan subalit pagpasok na pagpasok pa lang
nito sa pinto ay nakatakip na ang mga kamay nito sa dalawang tenga. Natawa si Blake
sa babae. Hindi niya na ito nagawang pagalitan subalit ilang saglit niya itong
binantayan upang masiguradong nag-aaral nga ito.
Bumalik si Blake sa pagrereview nang nakitang seryoso na sa pagbabasa si Alex.
Matagal silang hindi nag-usap at nagpakialaman. Tumahimik ng matagal ang buong
silid.

"Maya can you bring me the dictionary. It's in the shelf.", utos ni Blake habang
nagbabasa.

Walang sumagot.

"Maya bring me the dictionary."

Wala uling sagot.

"Maya I said..."

Lumingon si Blake sa kinakausap.

Si Alex, mahimbing na natutulog. Kalahati ng katawan nito ay nakahiga sa kama

habang nakalaylay ang mga paa sa sahig.

Natawa at napailing ng ulo si Blake sa nakita.

Tahimik niya itong nilapitan. Pinagmasadan ng ilang sandali. Naupo sa kama. At

dahan-dahang nahiga sa tabi ng dalaga. Humarap siya sa natutulog na katabi at
tinitigan ang mukha nito.

Bumalik sa kanyang isipan ang mga nasabi dito.

Hindi niya rin matiyak sa sarili kong may katotohanan nga ang kanyang mga
binitawang salita. Hindi niya sigurado kung mayroon nga siyang umuusbong na
pagtingin para sa dalaga. Pero sa kabila ng lahat ng ito ay may isang bagay na alam
niyang sigurado siya... na masaya siya kapag kasama niya ang babae, na gumagaan ang
lahat sa tuwing nakikita niya ito. Sa ngayon ay wala siyang ibang hinihiling kundi
ang manatiling nasa tabi niya ang dalaga...kahit bilang isang kaibigan lamang.

Inilapit niya ang kanyang mukha kay Alex.

Matagal niya itong tinitigan...

Hinawakan niya ng marahan ang buhok ng dalaga...

Natutukso siyang haplusin ang pisngi nito...

Hanggang sa...may bumungad uling katulong.

"Maya, nagpapatimpla ng tsaa si Don Henry."

Napabalikwas ng upo si Blake. Mabilis siyang dumampot ng libro at nagkunwaring

magbasa. Namumula ang kanyang mukha sa pagkataranta.

Naalimpungatan ang dalaga.

"Maya nanghihingi ng tsaa si Don Henry.", ulit ng katulong.

"O-Okay", humihikab na sagot ng babae.

Kinusot ni Alex ang mga mata at nagtaka nang makitang nakaupo sa tabi niya si
Blake. Kaagad siyang tumayo nang mapagtantong nakatulog siya sa pag-aaral. Mabilis
niyang nilisan ang kuwarto bago pa man siya masermonan ng kasama.

Pagkalabas ng kuwarto ng dalaga ay napahiga sa kama si Blake. Gigil na gigil na

dinampot nito ang isang unan at itinakip sa kanyang mukha. Inis na inis na
nagpapadyak.

"AAAAAHHH! LOLO KANINA KA PAAAA!!!"

*******************************************
[24] [23] YOUNG HUSBAND-TO-BE
*******************************************

******
Magkasunod na naglalakad papalapit ng hapag kainan si Don Henry at Blake. Parehong
bihis na bihis. Ang apo ay patungong klase at ang lolo naman ay papunta ng opisina.
Sinalubong sila ng matamis na ngiti ni Alex. Nakatayo ito sa tabi ng mesa at
nakasuot pa ng apron.

Pagkalapit na pagkalapit ng maglolo ay sabay itong napatitig sa mga nakahaing

pagkain. Parehong napadilat ng mga mata. Parehong napapalunok. Parehong di
makapagsalita. Papalit-palit ang mga ito ng tingin sa nakangiting dalaga at sa
pagkain.

Sunog na omelette. Sunog na hotdog. Tutong na bacon. Nangingitim na ham. Sunog na

fried rice.

"Pasensiya na kayo Don Henry pag napapaharap po ako sa kalan medyo

nagkakadiperensiya ho ang mga mata ko. Nacocolor blind ako. Hindi ko po napapansin
na nangingitim na pala ang mga niluluto ko.", malambing na depensa ng dalaga.

"Maya gusto mo ba kaming magkaroon ng colon cancer?!", bulalas ni Blake.

"Huwag ka ngang mareklamo dyan Blake para namang hindi ka pa sanay sa luto ko.
Sabayan mo na lang ng tubig kung nahihirapan kang lunukin!"
"Lolo I warned you not to trust that woman! How could you request her to cook the
entire food?!"

Tiningnan ng matigas na mukha ni Don Henry ang apo.

"Blake paano mo nagagawang pagsalitaan ng ganyan si Maya. Hindi mo man lang ba

naiisip na pinaghirapan niyang lutuin ang mga pagkain na to? Halika na't maupo.
Huwag ka ng magreklamo kumain na lamang tayo dahil marami pa akong dapat
asikasuhin."

Napanganga si Blake sa sinabi ng lolo.

"Whoah! Am I getting it right? Are you trying to take the side of that girl now
over me?"
"Wala akong kinakampihan. Walang kasalanan si Maya dahil ako ang nag-utos na
ipagluto niya tayo kaya umupo ka na lang diyan."

"Huwag kayong mag-alala Don Henry ganyan lang ang hitsura ng mga pagkain pero
ginawa ko yan ng punung-puno ng pagmamahal.", nakangiting wika ng dalaga at sabay
dila sa nakasimangot na lalaki.

"Ganito ba ang hitsura ng pagmamahal mo? Wow it looks scary!", pang-aasar ni Blake.

"Tama na yan Blake. Halika na iha sumabay ka na sa amin at may pasok ka rin."

"Yeah, join us in our agony eating your food."

Hinubad ni Alex ang apron at nakangiting naupo sa mesa. Tiningnan nito habang
kumakain ang mga kasama sa hapag kainan ng may masayang mukha. Napansin ito ni
Blake.
"What? Why are you staring us with that happy face? Natutuwa ka bang tingnan na
nahihirapan kaming lunukin ang mga pagkain na to?"

Nakangiting umiling ang dalaga.

"Wala. Naalala ko lang ang pamilya ko."

"Bakit iha, do you miss your family already?", tanong ni Don Henry.

"Hindi naman po. Naaalala ko lang na ganyan-ganyan din ho ang reaksiyon nila ng
minsang ipinagluto ko sila ng almusal."
Sabay na nasamid at napaubo ang mag-lolo.

"Gusto niyo po bang ipagluto ko ulit kayo bukas?", nakangiting tanong ni Alex ng
may namimilog na mga mata kay Don Henry.

Naalarma ang mukha ng matanda sa tanong ng dalaga.

"Ah-eh. Okay na to iha. It's enough. Gusto ko lang naman maipagluto mo ako minsan
habang naririto ako sa bahay. Tama na ito baka naman maabala ka sa mga klase mo.",
sagot ng matanda ng may nag-aalangang ngiti at sabay inom ng tubig.

"C'mon lolo don't be shy. Tell her directly that her cooking sucks.", tatawa-tawang
dugtong ni Blake.
"Iho wala yan sa lasa ng luto. Nasa taong nagluluto yan. Ang mahalaga ay ang
pagkukusa at ang kagustuhan nito na ipagluto ka.", maingat na pananalita ni Don
Henry na halatang iniiwasang masaktan ang kalooban ng dalaga.

"Again your defending her? Umamin ka nga Maya. Nilagyan mo ng gayuma ang mga
tinimpla mong drinks kay lolo ano?"

"Huwag mong pagbintangan si Maya, Blake. Naaliw lang ako sa kanya. Alam mo namang
sabik na sabik na akong magkaroon ng apong babae dito sa bahay."

Tumahimik si Blake matapos marinig ang sinabi ng lolo. Unti-unting napawi ang mga
ngiti nito sa mukha at biglang nagseryoso sa pagkain.

"Gusto niyong magkaroon ng apong babae?", nagtatakang tanong ni Alex.

Nakangiting tumango ang matanda.

"Huh? Papaano ho? Teka...m-may balak ho ba kayong mag-ampon?"

Natawa si Don Henry sa inosenteng tanong ng dalaga.

"No. That's not what I mean iha. Blake is the one who will bring that granddaughter
in this house."

Napatingin si Alex kay Blake ng may nanlalaking mga mata habang nakanganga.

"B-Blake m-may tinatago ka bang anak?"

"Shut up Maya. Masyado mong pinapahalata yang level ng IQ mo.", iritableng wika ng
lalaki.

Tumahimik si Alex at nag-isip ng malalim.

"Ah alam ko na! Ang babaeng mapapangasawa ni Blake ang tinutukoy niyo!", masiglang
wika ng dalaga.

Tumango ang matanda.

"Naku huwag kayong mag-alala. Hindi ho malayong mangyari kaagad yan! Baka nga sa
susunod na araw ay may....."

Kaagad na pinutol ni Blake ang sasabihin ng dalaga.

"I said shut up Maya.", seryosong wika nito at sabay titig ng masama sa babae.

"Lolo tinititigan ako ng masama ni Blake..."

"Blake, that's enough. Nasa harap tayo ng pagkain. Let's eat quietly now....And by
the way, I want to talk to you in my private office before you leave this house."

"Opo lolo.", pormal na sagot ni Blake habang nakatingin sa sariling plato.

------

"Blake, iho are you still taking our agreement seriously?" diretsong tanong ni Don
Henry sa apo habang seryosong nag-uusap sa kanyang opisina sa loob ng bahay.

"I'm not forgetting anything lolo.", nakayukong sagot ni Blake.

"Alam kong mahirap para sayo ang bagay na ito.... But I hope you understand your
grandfather. I'm old Blake and anytime I might leave you too.... Pero hindi kita
pwedeng iwanang nag-iisa. I already prepared everything for you. Yes, you might
have everything now. But when I leave, may isang bagay na mawawala sayo.... A
family. And,I don't want that to happen...."

"... Ayokong mag-isa ka. Kaya sana habang nabubuhay pa ang iyong lolo ay
mapagbigyan mo ako na makita kang magkaroon ng sariling pamilya. I know you're
still young... but you're not a regular young man Blake. Kaisa-isa kang tagapagmana
ng isang multi-million company. Now, I'm letting you enjoy your days...., but next
is for you to make a family.... and after that is for you to take over the
business. I'm in a rush to finish everything iho bago pa man mahuli sa akin ang
lahat."

Matamlay na ngumiti si Blake sa lolo.

"Don't worry grandpa. I'm not going to disappoint you..."

"But are you working on it? Ang napapansin ko ay mas napapadalas ang pagliliwaliw
mo kasama ng mga barkada. Do you want me to help you? Gusto mo bang kausapin ko ang
mga magulang ni Sophia for an arrangement?"

"L-Lolo, Sophia and I broke up."

Biglang natahimik si Don Henry.

"I know you like her very much but I'm dating a different girl now.", mahinahong
wika ni Blake habang nakatingin sa nilalarong kuko sa kamay.

Tiningnang mabuti ni Don Henry ang di makatingin sa kanyang kausap. Nag-isip siya
ng malalim at napabuntong-hininga.
"Okay, from now on hindi ako makikialam kung sino man ang babaeng pipiliin mo. It
will be too much kung pati yan ay panghimasukan ko pa. Ang mahalaga ay mahal mo ang
babae at mamahalin ka rin ng babae. You are the one who will be living with her and
I want you to be happy so it's your call kung sino ang babaeng pakakasalan mo. But
you better start taking your relationship seriously, Blake."

Napatingin si Blake kay Don Henry.

"I have still time to prepare, haven't I? We agreed that I'll do it when I reach
20."

"Yes I know. But I'm hoping that you'll get enganged on your nineteenth birthday so
that my granddaughter-in-law will still have time to get to know your family and
same thing for us before we do the marriage."

"B-But Lolo that will be four months from now already...I hope you can give me more
time para maihanda ko ang girlfriend ko about this matter."
"I know iho. But I'm relying on what you said...that you won't disappoint me."

Tumahimik ulit si Blake.

"You can leave now Blake. You will be late for your class."

Matamlay na tumayo si Blake at nagmano sa matanda ng may pilit na ngiti.

"Bye Lolo."

Paglabas na paglabas ni Blake sa silid ay masiglang sumalubong ang naghihintay na

si Alex.
"Alis na ba tayo?"

"Yap.", tipid na sagot ng lalaki ng may seryosong seryosong mukha.

Habang nasa sasakyan ay napansin ni Alex ang pananahimik ng kasama. Walang tigil
ito sa pagbubuntong-hininga.

"Baka masinghot mo na ako sa kakahinga mo ng malalim diyan. May problema ka ba?"

"None.", matamlay na sagot ni Blake habang nakatingin sa malayo.

"Nagtalo ba kayo ng lolo mo?"

Umiling ang lalaki.

"Eh bakit parang ang hirap makabili ng ngiti sayo ngayon?"

"Let's not talk Maya. I'm not in the mood now.", wika ni Blake at sabay pikit sa
mga mata para umidlip.

Maghapong walang gana si Blake. Tahimik at hindi gaanong nakikipag-usap. Madalas

itong mahuli ni Alex na nag-iisip ng malalim.

At nang papauwi na sila ay bigla itong nagyaya.

"Let's go to a bar."
Walang pag-aalinlangang sinunod ito ng dalaga at nang makarating sila sa lugar ay
nagtaka si Alex sa kasama.

"Samahan mo ako sa loob."

"Bakit hindi mo ba tatawagan si Marianne?"

"No."

Paglabas nila ng kotse ay lumapit sa kanya si Blake. Inakbayan siya nito at tinapik
sa balikat.
"Let's drink. Let's enjoy our youth.", sabay hinga ng malalim.

Omorder ang lalaki ng isang bucket ng beer. Nagbukas sila ng tig-isa at bago uminom
ay nakangiting nakipag-toast si Blake kay Alex. Takang-taka naman ang dalaga sa
kakaibang ikinikilos ng lalaki.

"Blake nilalagnat ka ba ulit?"

"Nope."

"Bakit bigla-bigla kang nakikipag-inuman sa akin? Hindi ka ba nag-aalala na

magdadrive ako?"

"Let's not think about other things. Let's just enjoy the night. Naisip ko lang na
minsan lang tayo maging bata so why not make the most out of it."
"May problema ka ano?", tanong ni Alex ng may kasamang mapanuring titig.

Hindi sumagot si Blake. Iniwas nito ang mga mata sa dalaga. Itinuon ang atensyon sa
kumakantang acoustic band habang iniinom ang beer. Ilang minuto itong hindi
nakipag-usap sa kasama.

"M-Maya, w-what age do you plan to get married?", nag-aatubiling tanong nito sa
dalaga.

Muntik ng mailuwa ni Alex ang iniinom sa tanong ng lalaki.

"Blake ano bang klaseng tanong yan? Bakit di mo na lang ako tanungin kong kelan ko
balak magka-apo?! Masyado ka namang advance. Kasal agad ni hindi pa nga ako
nagkaka-boyfriend."

"Why? Aren't you planning to get married? Every normal girl has their ideal age
kung kelan nila gustong mag-asawa."
"Buti naman at nilinaw mo. Sabi mo normal. Pwes huwag mo akong tanungin sa bagay na
yan dahil ikaw na rin ang nagsabi na hindi ako normal."

"Well, you have a point.", sabay inom ulit sa bote ng lalaki.

"Teka. Bakit ba pag-aasawa na yang tinatanong mo? Nagsasawa ka na ba sa mga

pambabae mo at may balak ka nang mag-asawa?"

Ngumisi lamang ang lalaki. Hindi ito sumagot at diretsong ininom ang natitirang
laman ng bote.

Napaisip si Alex. Naalala niya bigla ang naging biruan nila nina Don Henry habang
nag-aalmusal.
"Teka Blake seryoso ba ang lolo mo sa sinabi niya kanina?"

"About what?"

"Tungkol sa pag-aasawa mo? Na gusto ka niyang mag-asawa kaagad.", nagmamadaling

pagsasalita ng dalaga.

Hindi sumagot si Blake.

"Yan ba ang pinag-usapan niyo kanina kaya maghapon kang nag-iisip?", nag-aalalang
tanong ni Alex.

Tumingin sa mga mata ng dalaga si Blake at unti-unting nagseryoso ang mukha.

"Maya do you think it's funny if I get married too soon?"

"Hmmmm...kung mahirap ka oo. Hindi lang funny kundi katangahan din kasi siguradong
wala ka pang maipapakain sa magiging pamilya mo. Kaso bilyonaryo ka eh so hindi
siya malaking bagay kung mag-asawa ka man. Ang tanungin mo ay ang sarili mo kung
handa ka na ba? At nakita mo na ba ang babaeng pakakasalan mo?"

Tumahimik si Blake at nag-isip ng ilang saglit.

"Blake ipinagkasundo ka na ba ni Don Henry? Kasi kadalasan ganyan ang napapanood ko

sa mga drama tungkol sa mga mayayamang pamilya.", tanong ni Alex habang namimilog
ang mga mata.

Natawa ang lalaki sa nakitang reaksiyon ng kaharap.

"It's not like that. He just want me to get married when I reach twenty."

"Eh hindi naman pala arranged marriage. Bakit naman gusto ka na ng lolo mo na mag-
asawa?"

"He said he's old enough para maghintay pa kung kelan ko gustong mag-asawa. Sabi
niya natatakot daw siya na baka mawala na lang siya sa mundong ito at maiiwan akong
nag-iisa... without a family at all."

Natigilan si Alex sa narinig. Biglang naantig ang kanyang damdamin. Kaagad niyang
naintindihan ang ibig sabihin ni Don Henry at naunawaan kung ano ang ikinatatakot
nito.

Tinitigan niya si Blake. Napagtanto niya ang sitwasyon nito at bigla siyang
nakaramdamdam ng awa. Totoo nga ang sinasabi ni Don Henry na pag nawala na siya ay
mag-isa na lamang ang lalaki sa buhay. Wala na itong ibang pamilya. Maaring iwanan
nga ito ng kanyang lolo ng sandamakmak na kayamanan subalit hindi pa rin nito
mapapantayan ang kalinga ng isang pamilya.

"Anong plano mo? Susundin mo ba ang lolo mo?"

"I agreed to him before... and as much as possible I don't want to disappoint him.
I want him to be happy too..b-but I'm scared. What if I made a mistake? What if I
choose the wrong girl? What if I thought I 'm ready but I'm not.... I know that
grandpa is doing it for my happiness but what if I won't be happy at all?"

"Alam mo Blake lahat naman ng bagay walang kasiguraduhan. Ki bata ka pa o matanda

na na nag-asawa ay hindi rin naman nakakasigurado na magiging masaya ka habambuhay.
Marami rin naman ang naghihiwalay na mga matured na na nagpakasal. Sa palagay ko
ang importante ay ang siguraduhin mo na mahal mo ang babaeng pakakasalan mo. Kasi
kahit ano pa man ang maging problema niyo basta't mahal mo ang asawa mo magagawa
mong ipaglaban ang relasyon niyo at hindi mo ito basta-basta na lang hahayaang
masira. At kung totoo ang nararamdaman mo para sa babaeng pakakasalan mo ay
mapaninindigan mo ang mga magiging desisyon mo..."

"....Teka ito ba ang dahilan kung bakit parang lahat na lang ng babae ay gusto mong
kamkamin? Kaya ba hindi ka basta-basta na lang nakapamili kina Marianne at Sophia?"

Natawa ng bahagya si Blake at tumango.

"But Maya I am thinking that maybe I should not do it... Maybe I'll concentrate
more in takingover our company? So what if I'll be alone in the future. That will
only temporary because I will definitely get married later on. And also you'll
never know maybe lolo will have another twenty years to live. Or if he'll leave me
early hindi naman talaga ako totally mag-iisa. I've got friends. I've got Hayden.
And I-I've got you...."

Muling natigilan si Alex sa huling sinabi ng kausap. Parang may kumurot sa kanyang
dibdib. Bigla siyang nakonsensiya. Tiningnan niya ang seryosong mukha ng kausap.
Marahil ay itinuturing na nga siya nitong kaibigan. Ito ang unang pagkakataon na
nakipag-usap ito sa kanya ng seryoso at nagsabi ng totoo niyang mga saloobin.

"Kaya mo bang saktan ang lolo mo?...Ayaw mo ba siyang maging masaya sa mga
natitirang oras niya kasama ka?...."

Hindi sumagot si Blake.

"....Blake iba ang kaibigan...iba ang pamilya. Iba ang sayang naibibigay ng pamilya
sa naibibigay ng mga kaibigan. Ang kaibigan ay hindi habambuhay kasama mo. Hindi sa
lahat ng oras nasa tabi mo. Minsan may mga kaibigang nawawala na lang basta habang
dumadaan ang panahon. M-meron ding mabilis dumating pero mabilis din mawala..."
"...Ka-Katulad ko hindi habambuhay ay magiging magkaibigan tayo..."

Biglang napatingin si Blake sa mukha ng dalaga. Parang may sumuntok sa dibdib niya
sa narinig.

"What are you talking about?", tanong ng lalaki ng parang may galit na tono.

"B-Blake hindi mo masasabing lagi tayong ganito. Malay mo dumating ang araw na
meron kang malaman tungkol sa akin na hindi mo matanggap o kaya ako naman ay
magkaroon ng ibang buhay at maiiba na ang mundo ko. Maraming maaring magbago sa
pagkakaibigan..."

"Why? Bakit kailangang may magbago sa atin? We're okay kung ano tayo ngayon di ba?
Eh ano ngayon kung may malaman ako about you that I dislike? Then we fight. We
always fight naman di ba but still we're together. How can you say that? I thought
you wanted to be my friend."
Hindi makatingin ng diretso si Alex sa mga mata ng kausap.

"E-example lang naman Blake...", sabay inom niya ng beer.

Tumingin ang lalaki sa kanyang relos. Bigla itong nawalan ng ganang uminom.

"It's getting late Maya. Let's go home now."

"Okay."

Nilisan ng dalawa ang bar at tahimik na naglakad papuntang parking lot.

"Hey Blake!"

Napalingon at napahinto ang dalawa. Nakita nila ang tatlong kalalakihan. Nakangisi
ang mga itong naglakad papunta sa kanila. At nang bahagyang makalapit ay namukhaan
ang mga ito ni Alex. Ito ang tatlong lalaking muntik ng makaaway dati ni Blake sa
tabi ng kalsada.

"Man give me back my motorbike.", wika ng isang lalaki.

"Wala sa akin. It's with Hayden and why do I have to return it to you. You bet it
and you lost in our race."

"Nagbibiro lang ako nang ipusta ko yun!"

"Well, I was not joking.", pormal na sagot ni Blake.

At nang lumapit pa lalo ang mga lalaki ay mabilis na hinawakan ni Alex ang kamay ni
Blake. Nagkatinginan ang dalawa at lihim na nag-usap ang mga mata.

"Sandali! Sandali! Bibilang ako hanggang tatlo. Kapag hindi kayo tumigil sa pangha-
harass niyo ay magsisisi kayo!", matapang na banta ni Alex.

"Whoah! And who is this girl Blake? Are you dating a gangster now?", ngingisi-
ngising wika ng lalaki.

"Don't you remember her?", tatawa-tawa namang tanong ni Blake.

Diniinan ni Alex ang palad ni Blake. Tiningnan niya ang lalaki at palihim na
iniiling ang ulo. Ayaw niyang maalala siya ng mga lalaki.

Nagsimula siyang magbilang.

"Isa!"

"Dalawa!"

"Tatlo!"

"Takbo Blake!"
Mabilis na kumaripas ng takbo si Blake at Alex.

"Hoy saan kayo pupunta? Come back here. We're not done talking!"

Mabilis tumakbo si Alex. Mabilis ding tumakbo si Blake. Walang humpay sa pagtakbo
ang dalawa habang magkahawak ang mga kamay. Maya't mayang napapatawa habang
nakakatinginan.

Hinabol sila ng mga lalaki ngunit tila walang kapaguran ang dalawa sa
pakikipaghabulan.

Sumuko ang tatlong lalaki sa paghahabol. Nalibang naman sa pagtakbo sina Alex at
Blake. Ilang sandali pa ang lumipas bago nila napansing wala na palang naghahabol
sa kanila.
Huminto si Alex. Huminto rin si Blake. At naghiwalay ang kanilang mga kamay.

"Wow! That was fun!"

Hinabol ng dalawa ang paghinga.

Parehong napahawak sa mga tuhod.

At parehong natawa ng malakas.

Nagkatinginan...nagkangitian...nagkatitigan.
"Maya, don't ever say that again."

"Ang alin?"

"That we're not going to be friends forever."...

*******************************************
[25] [24] ADJUSTMENT DAY
*******************************************

*****

"That's all for today class!"

Abot tenga ang ngiti ni Alex matapos marinig ang kanyang paboritong linya ng
propesor. Masigla niyang inayos ang mga gamit. Nakita niyang papalabas na si Blake
ng classroom kung kaya't nagmadali siyang tapusin ang ginagawa. Patakbo siyang
lumabas ng pintuan.

"Blake sandali! Hintayin mo ako!"

Hindi siya pinansin ng lalaki. Sa halip ay dire-diretso lamang itong naglakad

papalapit sa naghihintay na girlfriend sa may pasilyo malapit sa kanilang
classroom. Kaagad nagyakapan ang mga ito na halatang na-miss ang bawat isa.

"How was your class?", nakangiting tanong ni Marianne.

"It's alright. How about you? Are you free already?"

"Yap. My next class is cancelled so I'm free for almost three hours."
"That's good because I've got three hour break too before my next class. Let's go."

Umakbay si Blake sa girlfriend at nagsimulang maglakad ang dalawa.

Tahimik na nakatingin lamang si Alex habang naglalakad papalayo ang magkasintahan.

Nakatayo lamang siya. Ni hindi man lang naalala ng dalawa na meron silang kasama.
Hinintay niya na lingunin siya ni Blake ngunit mukhang hindi ito mangyayari. Wala
siyang nagawa kundi habulin ang mga ito.

"Tingnan mo tong dalawang to! Hoy hintayin nyo ako!"

Bumuntot siya sa naglalakad na magkasintahan. Parang may mga sariling mundo ito.
Malalagkit ang tinginan. Kung hindi magkaakbay ay magkaholding hands. Masayang nag-
uusap at parehong hindi maburabura ang mga ngiti sa mukha....At wala pa ring
nakakaalala sa kanya.
 --------

Canteen.

Kumuha ng tray si Alex. Pumili ng pagkain.

"Ate dalawa nga ho nitong baked mac..."

Napalingon siya kina Blake at Marianne. Pumipili na rin ang mga ito ng mga pagkain.
Tumingin siya sa tray ng mga ito. Naroroon na ang mga pagkaing dati ay madalas
nilang bilhin ni Blake ng sabay.
"Ah, ate isang baked mac na lang ho pala...tsaka isa rin nito at isa niyan..."

Naupo siya sa hiwalay na mesa ngunit katabing mesa lamang ng dalawang kasama.
Tahimik siyang kumakain subalit naghihintay siya na may iutos sa kanya si Blake.
Madalas siyang utusan nito pag oras ng lunchbreak. Nagpapabili ng extrang inumin.
Nagpapakuha ng tissue paper. Nagpapabili ng dessert. Ilang beses na nagpapalit ng
kutsara't tinidor dahil sa sobrang pagkametikuloso.

Patapos na siyang kumain subalit wala pa rin siyang naririnig na utos. Sinulyapan
niya ang magkasintahan. Masayang kumakain. Panaka-nakang nagsusubuan. Pinupunasan
ng tisyu ni Marianne ang bibig ni Blake. Nakabili na rin ito ng mga inumin. Meron
na ring nakahandang mga desserts.

Pinagpatuloy niya ang kinakain. Hindi niya napansing wala na pala siyang
pakundangan sa pagsubo. Nasamid siya at naubo ng malakas.

Napalingon sa kanya si Blake.

"What's wrong Maya?"

Ito ang unang beses na kinausap siya ng lalaki simula ng dumating sila sa campus.

"Wa-wala nasamid lang ako."

Dali-dali siyang uminom ng tubig at tinapik-tapik niya ang kanyang dibdib. Tumingin
siya sa lalaki. Masaya na ulit itong nakikipag-usap kay Marianne.

------
Library.

Magkakasama sa isang mahabang table ang tatlo. Magkatabi si Marianne at Blake.

Magkadikit na magkadikit ang mga silya nito. Nasa isang dulong silya naman si Alex
sa kabilang side ng table.

Seryosong nagbabasa ang magkasintahan samantalang nagkukunwari namang nagbabasa si

Alex.

Naglabas na siya ng ballpen at notebook. Ito kasi ang madalas hingin sa kanya ng
lalaki pag nagreresearch. At minsan ay siya rin ang pinagsusulat nito.
Walang utos.

Mahinang nagkukuwentuhan ang magkasintahan. Seryosong pinag-uusapan ang kanilang

mga binabasa. Ipinagnonotes na rin ni Marianne ang lalaki.

"Maya can you find me this book."

Nagliwanag ang mukha ni Alex. Subalit tumayo si Marianne.

"No. Let mo do it for you babe."

"Are you sure?"

"Of course."

"Okay."

Tumamlay ulit ang mukha ng dalaga. Bumalik naman sa pagbabasa si Blake. Habang
naghahanap ng libro si Marianne, sinulyapan ni Alex ang lalaki. Seryoso ito sa
binabasa. Hindi man lang siya nito kausapin o kahit tingnan man lamang. Pakiramdam
niya ay malapit na siyang mapanisan ng laway.

Sa sobrang pagkabagot ay bigla siyang inantok. Isinubsob niya ang kanyang ulo sa
mesa hanggang sa hindi niya mapigilang makatulog. Maya-maya lang ay may tumapik sa
balikat niya. Ang librarian.

"Bawal ang matulog sa library, student."

Dali-dali siyang umayos ng upo.

"S-sorry po."

------
Sa ilalim ng puno.

Magkatabing nakaupo si Marianne at Blake. Nakasandal ang ulo ng babae sa balikat ng

boyfriend. Nakaupo naman si Alex sa ilalim ng katabing puno.

Tiningnan niya si Marianne at ang puwestong kinauupuan nito. Dati ay siya ang
nakaupo dito sa tuwing nagkukulitan silang dalawa ni Blake.

Walang humpay sa paglalambingan ang dalawa. Kulang na lang ay langgamin ang mga ito
sa tamis ng kanilang mga ngitian at titigan.

Nakasimangot na nag-isip siya ng pwedeng magawa upang huwag uling mabagot.

Naglabas siya ng manga komiks. Hayagan siyang nagbasa. Dati ay iniipit niya pa ito
sa ibang libro dahil pinapagalitan siya ni Blake.

Hindi siya sinaway ni Blake.

Itinaas niya pa lalo ang hawak na komiks... ngunit hindi pa rin siya pinansin ng
lalaki.

"Maya can you buy me water."

Dali-dali siyang tumayo.

"I have water. I bought on my way here.", wika ni Marianne at sabay labas ng
mineral water mula sa bag.

Nakasimangot na bumalik sa kinauupuan si Alex. Maya-maya lang ay tumayo siya at

lumapit sa lalaki. Gusto niyang subukan kung talagang wala na itong pakialam sa
kanya.

"Blake pahiram ng ipad"

Hindi na siya nagdalawang salita pa. Kaagad na iniabot ng lalaki ang kanyang
hinihiram. Datirati ay kailangan niya pa ng mahabang paliwanag kung bakit ipad at
hindi libro ang hawak niya.
Pagkaupung-pagkaupo ay binuksan niya ang larong fruit ninja. Gigil na gigil na
pinagsasamurai ang mga prutas habang nagnanakaw ng sulyap sa dalawang
naglalambingan.

"Yaaaa!"

------

Sa restaurant malapit sa labas ng campus.

Pinarada ni Alex ang kotse. Magdidinner ang magkasintahan. Lumabas ang dalawang
sakay at diretso ang mga ito na naglakad papuntang restaurant. Inismiran niya ang
nakatalikod na lalaki. Ni hindi man lang siya nito nagawang tanungin kung nagugutom
na siya.
Lumabas siya ng sasakyan at naupo sa hood. Maya-maya lang ay nakaramdam siya ng
uhaw. Pumunta siya sa isang kalapit fastfood para bumili ng inumin. Nakita niya
dito si Grace.

"Hi Maya!", bati nito sa kanya.

"Hi!"

Pagkabili niya ng inumin ay lalapitan niya sana ang kaklase upang pansamantalang
makipagkwentuhan habang naghihintay kina Blake. Ngunit biglang nagbago ang kanyang
isip nang makitang may kausap itong isang mama. Sa palagay niya ay tiyuhin o kaya
kamag-anak ito ni Grace dahil may iniaabot itong allowance sa babae.

Naupo ulit siya sa hood ng kotse at tahimik na pinagmasdan mula sa glass wall ng
restaurant ang kumakaing magkasintahan. Maya't maya itong nagsusubuan at
nagpupunasan ng tisyu sa bibig. Napahigop siya ng dire-diretso sa straw ng iniinom
habang nakataas ang isang kilay. Nayupi ang plastik na baso sa lakas ng kanyang
pagkakahawak. At nang maubos ang laman ay galit na isyinut niya ito sa isang
malayong basurahan.

Pagkatapos kumain ng dalawa ay inihatid nila si Marianne sa bahay nito. Naghintay

ulit siya sa isang mahabang paalaman sa harapan ng bahay.

Masigla at nakangiting bumalik ng kotse si Blake. Naupo na ito sa harapan ngunit

hindi pa rin siya nito gaanong kinausap.

Pagdating nila sa bahay ay diretso siya sa kanyang kuwarto. Pabulagsak niyang

isinara ang pinto. Inilapag sa kama ang dalang bag at kaagad na nahiga ng nakadapa.

Paikot-ikot siya sa higaan. Ang bigat-bigat ng kanyang pakiramdam. Magkahalong inis

at lungkot. Hindi niya alam kung bakit siya nagkakaganito. Iniisip niyang baka
naninibago lang siya sa sitwasyon ni Blake. Hindi kasi siya sanay na hindi siya
nito pinapansin at pinakikialaman.
Ilang minuto na ang lumipas ay nakahiga pa rin siya. Nakatitig sa kisame. Nag-iisip
at paulit-ulit na humihinga ng malalim. Ni hindi niya pa nga nagawang magpalit ng
damit.

Tok.Tok.Tok.

Napatingin siya sa pintuan. Nagtataka kung sino ang kumakatok.

Tok.Tok.Tok.

Matamlay siyang bumangon at walang ganang binuksan ang pinto.

Nagulat siya sa nakita.

Si Blake. May hawak itong isang tray na may nakapatong na juice, sandwich at isang
vase na may isang pulang rosas.

"Ano yan?", nagtatakang tanong niya.

"It's for you. I made these.", nakangiting wika nito.

Nagulat si Alex sa hindi inaasahang sasabihin ng lalaki. Unti-unting gumaan ang

kanyang pakiramdam. Lihim siyang natuwa. Gusto niyang ngumiti ng hanggang tenga
ngunit pinilit niyang itago ang nararamdaman.

"Anong pumasok sa utak mo at pinaghanda mo ako ng pagkain?", tanong niya ng may

nagtatampong mukha.
"I just want to lift up your mood. Kanina ka pa matamlay."

Tiningnan niya ang pagkain.... Ang pulang rosas.... At ang mukha ni Blake.

"Smile."

"I said smile..."

Nakasimangot pa rin siya. Nagtataka siya kung seryoso ang kaharap sa ginagawa.
Paano nito nalamang matamlay siya samantalang hindi naman siya nito pinansin
maghapon? Tinitigan niya ng may pagdududa ang lalaki. Matagal silang nagpalitan ng
mga tingin hanggang sa unti-unti rin siyang napangiti nito.
"O ayan ngumiti na! Akin na yang pagkain. Baka naman may lason to ha.", pagtataray
niya kunyari.

Kinuha niya ang tray at tumalikod. Pagkatalikod ay kaagad siyang napangiti.

Pakiramdam niya ay may naglululundag sa saya sa loob ng kanyang dibdib.

"Wait where are you going?"

Humarap ulit siya sa lalaki at muling ipinormal ang kanyang mukha.

"Dito sa kuwarto ko."

"No I want to watch you while eating. Baka hindi mo naman galawin yan. I made
effort doing that."

"Huwag kang mag-alala. Gutom ako kaya't kakaiinin ko ito."

"Eat it outside your room."

Walang nagawa ang dalaga kundi sundin ang mapilit na lalaki. Lumabas siya ng
kuwarto at inilapag sa tabi ng daanan ang tray. Magkatabi silang naupo sa gilid ng
pasilyo at sumandal sa dingding na nagdudugtong sa kanilang magkatabing kuwarto.

Sinimulang kumain ni Alex. Tahimik naman siyang binabantayan ni Blake. Sa una ay

naasiwa siya ngunit nang masarapan sa sandwich ay bigla siyang ginanahang kumain.
"Maya..."

Tumingin siya sa lalaki.

"Bakit?"

"You have ketchup on your lip..."

Papahirin na sana ito ni Alex ngunit biglang pinigilan ni Blake ang kanyang kamay.
"Let me do it..."

Humarap sa dalaga si Blake. Maingat na pinahid ng daliri nito ang ketchup sa labi
ng babae at seryosong tinitigan ito sa mga mata.

"Y-you missed me today... am I right?"

Napatitig din si Alex kay Blake.

Naalala niya ang nangyari buong araw. Hindi siya makapagsinungaling. Dahan-dahan
siyang napatango. Inilapag niya sa tray ang pagkain at parang batang mangiyak-
ngiyak na sinuntok niya ng marahan sa dibdib ang lalaki.
"Sabi mo kasi mababawasan lang ang trabaho ko... Hindi mo naman sinabing wala na
talaga akong gagawin. Pakiramdam ko tuloy wala na akong silbi."

Niyakap ni Blake ang nagdadamdam na babae.

"Hindi ka mawawalan ng silbi Maya. As long as you're beside me you have a purpose."

Hinigpitan pa lalo ng lalaki ang pagkakayakap at marahan nitong tinapik sa likod si

Alex.

"Just stay beside me...that's enough..."

Kumawala si Blake sa pagkakayakap at muling tinitigan ang dalaga. Hinawakan niya

ito sa magkabilang pisngi.
"Manatili ka lang sa tabi ko, it means you've done everything already Maya."

Hindi alam ni Alex kung bakit ngunit lihim siyang natuwa sa mga narinig. Napangiti
siya at napatango. Bigla siyang nakonsensiya sa naramdamang pagtatampo.

"Pasensiya ka na sa inasal ko ngayon. Promise hindi na ulit ako magtatantrums.

Hindi pa lang siguro ako sanay sa inyong dalawa ni Marianne."

Napangiti rin si Blake nang makita ang masayang mukha ng dalaga. Nagpalitan ng mga
ngiti ang dalawa hanggang sa nagkatawanan.

"In fairness, masarap kang gumawa ng sandwich.", nakangiting wika ni Alex at sabay
subo ng pagkain sa lalaki...
.

*******************************************
[26] [25] THE SET-UP DATE
*******************************************

*****

Sa loob ng UP compound. Ngingiti-ngiting tinititigan ni Marianne ang nagmamanehong

kapatid.

"You like her, don't you?"

"Like? Who?", nagtatakang tanong ni James.

"Maya."

Napaubo ang binata.

"What are you talking about?"

"Come on don't deny it. I'm your sister. And it's too obvious!"

"She's just a friend and natutuwa lang ako sa personality niya. What makes you said
that?", tatawa-tawang wika ni James.

"Your aura says so. And I am just wondering bakit bigla-bigla naman ata ay
hinahatid mo ako ngayon dito sa campus. You're not doing this before. Tell me
you're hoping to see Maya ano?"

"It's not because of her. May lakad ako malapit dito so I was thinking maybe I
could drop you here. Stop insisting about Maya, okay."

Biglang may itinuro si Marianne sa sidewalk ng campus.

"Oh Maya is there!", bulalas nito ng may namimilog na mata.

Bahagyang nataranta at namula ang mukha ni James. Samantalang ngiting-ngiti naman

si Marianne.

"I was joking! See what I mean...."

Pakanta-kantang inasar ni Marianne ang kapatid.

"You like her....You like her....You like her..."

"Stop that Marianne I told you she's my friend."

"Wait paano mo siya naging friend?"

Nag-isip ng ilang saglit si James at tumikhim.

"She's a younger sister of my friend..."

"See. Your premise doesn't help you at all. She's your friend because she is a
younger sister of your friend. And now I'll ask you who is more friend to you your
friend or your friend's younger sister? Then if that is your reasoning, then how
come I'm not a friend to your friends?"
Napatingin si James sa kapatid. Bigla siyang nagsisi kung bakit hindi niya pinag-
isipang mabuti ang isasagot dito. Nakalimutan niyang napakahirap nga palang bilugin
ng ulo ng nakababatang kapatid.

"...And one more thing, I know your personality. You're too choosy talking to
people because of your so-called "exceptional IQ status". You're friends are almost
like you. People who loves talking about weird stuff. How can you have intellectual
relationship with a girl who is same age as your younger sister? You won't enjoy
talking to people like Maya unless you're interested to her."

"You're thinking too much, Marianne. And beside what's the big deal if I enjoy
talking to Maya. She's fun to talk to.", napapailing na sagot ng binata.

"How can she relate talking to you?..."

Bumulong si Marianne.
"I've heard from Blake that she's not that bright."

Tumawa ng malakas si James.

"That's not true! She is just too na�ve when it comes to other things but don't
underestimate her. When she put her focus on a certain matter, her skill, instinct
and determination are beyond excellent."

"How did you know things like that about her?", nagtatakang tanong ng babae.

Napaisip bigla si James. Bigla siyang kinabahan sa muntikan niyang pagkakadulas sa

kapatid.
"I-I just feel it... S-stop asking too many questions Marianne. Let's leave Maya
alone."

Sumimangot si Marianne at tumahimik ng ilang sandali.

"Hey...are you not worried that Maya is too close to Blake?", hirit uling tanong ng
makulit na babae.

"No.", diretsong sagot ni James habang nakatingin sa daan.

"Why?"

"Ano naman ang dapat kung ipag-alala?"

"That Maya might like Blake."

Bagama't nakukulitan na ang binata ay hindi nito napigilang hindi matawa sa

narinig.

"That's the most impossible thing to happen! Maya will never see Blake as a man."

"How can you say that?"

"I just feel it."

Sumimangot ulit si Marianne.

"There you go again with your 'I just feel it' answer."

Napatingin si James sa kapatid.

"Hey bakit ako ang tinatanong mo about that? Di ba dapat ikaw ang sumasagot sa
ganyang tanong."

Ngumiti si Marianne.

"They are just friend, as in like buddies. I trust Blake. He will never like girls
like Maya. And he loves me. He chose me among other girls. And if ever things like
that is gonna happen, I believe that he will choose me again."
"That's a good thinking. I don't want you to be uncomfortable with Maya because it
will not do any good to both of you. Just bear in your mind that she is not the
type of girl that you have to be jealous of. Trust these words coming from your
older brother."

"I know! Don't worry I will treat Maya well for your own sake.", nakangiting sagot
ni Marianne.

"That's not what I mean Marianne...Don't do it because of me..."

"Stop!", bulalas ni Marianne.

Napapreno bigla si James.

"There they are. I'm not joking this time."

Itinuro ni Marianne ang naglalakad sa tabi ng kalsada na sina Blake at Alex.

"Dito na lang ako."

Itinabi ni James ang sasakyan.

Nakita kaagad ni Blake ang bumababa sa kotseng girlfriend. Napangiti ang lalaki
ngunit kaagad na nabura ang mga ngiti nito nang makita kung sino ang naghatid sa
girlfriend. Mabilis niyang hinawi papunta sa kanyang likuran si Alex.

"Hi!", masayang bati ni Marianne sa boyfriend.

"H-hi!", wala sa loob na sagot ni Blake.

Pilit hinaharang ni Blake ang kanyang likod kay Alex. Iniiwasan niyang makita ng
dalaga si James.

Nakahalata naman si Alex sa ikinikilos ng kasama. Tinatakpan siya nito na tila may
ayaw ipakita. Ilang beses siyang nagpumilit makadaan ngunit hinaharangan siya ng
likod ng lalaki. At nang hindi na siya makatiis ay itinulak niya ito. Muntik ng
mapasubsob si Blake buti na lamang ay nahawakan ito ni Marianne.

"Ano ba Blake? Kanina ka pa ah!"

" Seriously Maya! Do you have to push me that hard?"

"Bakit mo ba kasi ako tinatakpan? May itinatago ka ba?!"

"W-wala..."

Pagagalitan pa sana ni Alex si Blake ngunit nakita niya si James. Biglang

nagliwanag ang mukha ng dalaga. Kinawayan niya ang binata at nang lalapit na sana
siya sa nakaparadang sasakyan ay biglang hinawakan ni Blake ang isa niyang kamay.
Hinila siya nito at mabilis na naglakad papalayo. Nagtatakang sinundan naman sila
ni Marianne.

"Teka. Teka lang Blake. Babatiin ko lang si James!"

"There's no time for you to do that. Mali-late na tayo sa klase."

Nagpupumiglas sana si Alex ngunit masyadong mahigpit ang pagkakahawak sa kanya ni

Blake. Wala siyang nagawa kundi ang kawayan na lamang ang kasamahang pulis habang
hinihila siya papalayo.

Nang binitawan ni Blake si Alex ay agad-agad siyang nilapitan ng girlfriend at siya

naman ang hinila nito papalayo. Lihim silang nag-usap sa kung saan hindi sila
maririnig ng dalaga.

"Anong ginagawa mo Blake? Why are you reacting that way?", nagtatakang tanong ni
Marianne.

"Didn't you hear what I say? We have a class.", kaswal na sagot ng lalaki.

"Yeah I know but I know your schedule today. That will be after an hour pa."

Hindi bigla makasagot si Blake.

"Teka nga muna?", nagdududang tinitigan ni Marianne ang boyfriend.

Napahawak sa baba niya ang babae at nag-isip ng malalim. Bigla namang naasiwa si
Blake sa mga mapanghusgang titig ng kaharap.

"What? What are you thinking?", tanong ng lalaki habang pilit iniiwas ang mga mata
sa kausap.

"Ipinagdadamot mo ba ang kaibigan mo sa kapatid ko?"

Nakahinga ng maluwag si Blake sa tanong ng babae.

"Ipinagdadamot? Bakit do I own her?"

"Then bakit ayaw mong ipakausap sa kapatid ko si Maya?"

Nag-isip ng dahilan ang lalaki.

"I-I don't want your brother to be involved to a girl like her."

"Why?", tanong ni Marianne ng may seryoso pa ring mukha.

"It's because...because your brother doesn't deserve a girl like her. Maya is not
that intellegent. She's not that attractive. She's not that feminine...I think your
brother deserves more!"
"You can't do anything about that because I think my brother really likes Maya...."

Bigla nagbago ang reaksiyon ng mukha at tono ni Marianne. Napangiti ito ng abot
tenga at kinikilig na humawak sa braso ni Blake.

"...So you have no choice but to help me set them up together for a date!"

"WHAT?!!!"

Nagulat si Marianne sa sigaw ng boyfriend.

"What's with that violent reaction Blake?"

"A-are you joking Marianne?", tanong ni Blake ng may hindi makapaniwalang mukha.

"No I'm not."

"Then I don't agree.", matigas na wika ng lalaki.

"Bakit hindi ka pumapayag?"

"I told you the reason why. Concern lang ako sa kapatid mo."

"There's no need for you to be concerned. My brother is smart enough to choose the
woman he likes."

"Good for him then... But still I don't agree."

Nagseryoso bigla ang mukha ng babae.

"I don't want to ask you this Blake. But do you like Maya?", diretsong tanong ni
Marianne.

Natigilan si Blake. Ilang saglit bago siya nakapagsalita. Tumingin siya sa mukha ng
girlfriend.

"You're being ridiculous Marianne. How can you think that way?"
"Then help me with Maya if you don't want me to think that way. If you still reject
what I'm saying then wala akong ibang nakikitang dahilan sa pagtanggi mo other than
what I just said."

Nag-isip ng ilang saglit si Blake. Huminga ng malalim. Dahil sa binitawang salita

ng girlfriend ay wala siyang magagawa kundi sundin ang kagustuhan nito.

"Fine...Do whatever you want to do with Maya. But don't expect me to cooperate. I
don't do stuff like that.", mahinang wika ni Blake na lihim na napapatikom ng mga
kamay.

Nagliwanag ang mukha ni Marianne.

"Really?!!! There's nothing much for you to do Blake. I'll do all the talking. Ang
gagawin mo lang is just to bring Maya along with you sa mga lugar na sasabihin ko."
Malambing na yumakap ulit si Marianne sa braso ng boyfriend.

"Thank you. I know na hindi mo ako matitiis.", nakangiting wika ng babae habang
nakatingin sa mukha ni Blake.

Ginantihan naman ni Blake ng napipilitang ngiti ang girlfriend.

------

Sa loob ng mall, magkakasamang pumasok sa isang outlet ng mga pambabaeng damit sina
Marianne, Blake at Alex. Pumipili si Marianne habang patingin-tingin sa katawan ni
Alex. Bubuntot-buntot lamang si Blake sa girlfriend samantalang nakatayo naman sa
isang tabi ang dalagang pulis at pinagmamasdan ang namimiling magkasintahan.

Nang makapili ng mga damit ay tinawag ni Marianne si Alex.

"Maya come here."

Lumapit naman ang dalaga.

"Fit these."

Naguluhan si Alex sa narinig.

"Anong sabi mo isusukat ko? Ako?"

Nakangiting tumango si Marianne.

Nagtatakang tiningnan ni Alex ang mukha ng dalawang kasama. Normal at nakangiti

lamang si Marianne. Hindi naman makatingin ng diretso si Blake.

"At bakit ko naman isusukat to? Hindi ako nagsusuot ng ganitong mga damit."

Biglang nagbago ng mukha si Marianne. Nagpapaawa itong nagsalita.

"Maya I hope you can help me. I'm doing a research work about blind dating. I hope
you can do it for me. As much as I want to do it myself, but I think it's going to
be unfair to Blake kung basta-basta na lang ako makipagblind date."

Mas lalong naguluhan ang dalaga.

"Sinasabi mo ba na magsusuot ako ng ganitong damit at...makikipagblind date?"

Tumango si Marianne ng may maamong mukha. Gusto namang matawa ni Alex sa nalaman.

"Marianne sorry pero sa tingin ko hindi ko kaya ang sinasabi mo. Bukod sa hindi ako
komportable sa ganitong mga damit ay ni minsan hindi ko pa naranasang makipag-date
baka masira lang lalo ang research mo. Siguro maghanap ka na lang ng ibang gagawa
nito para sayo."

Nanlumo bigla ang mukha ni Marianne.

"Too bad. I already set up the date tonight. Nagback out kasi ang gagawa dapat nito
para sa akin and my papers is due three days from now. I don't have much time left
if ire-reschedule ko pa. Pero kung hindi mo talaga kaya then I can't do anything
but to do it myself."
Unti-unting nanlambot ang kalooban ng dalaga dahil sa narinig.

"Makikipagdate ka? Paano si Blake?"

Hindi sumagot si Marianne. Nakayuko lamang ang malungkot na mukha nito. Tiningnan
uli ni Alex si Blake. Naghihintay siya na marinig ang opinyon nito. Ngunit
nanatiling tahimik lamang ito at hindi pa rin makatingin ng diretso sa kanya.

Pansamantalang nag-isip ang dalaga. Naawa siya bigla kay Marianne. Pakiramdaman
niya ay uusigin siya ng kanyang konsensiya kapag hindi niya ito napagbigyan.

"O sige na. Sige na. Gagawin ko na."

Agad-agad na nagliwanag ang mukha ni Marianne. Halos mapalundag ito sa tuwa.

"Talaga?!"

"Gagawin ko na kesa hindi mo matapos yang paper mo...basta tuturuan mo ako ng

maayos sa mga gagawin ko ha."

"Oo. Oo. I'll orient you well sa mga sasabihin mo."

Iniabot ulit ni Marianne ang mga damit.

"Here fit these dresses na."

"Kailangan ba talagang ganitong klase ng damit ang isusuot?"

"Yap. It has to be formal. As a researcher you should really feel na you're a girl
who's willing to prepare for an exciting date."

Walang nagawa si Alex kundi isukat ang mga damit. Paulit-ulit siyang lumabas sa
dressing room upang ipakita sa magkasintahan ang mga isinusukat na damit. May
mukhang pang-opisina, mayroong parang magbaballroom dancing, merong mukha siyang
GRO, merong mukha siyang sales agent, at meron namang para siyang abogada. Marami
siyang mga naisukat at lahat ay reject sa dalawa hanggang sa lumabas siya na ang
suot niya ay isang puting off shouldered long sleeve mini dress na gawa sa lace.

Lumabas ang magandang hubog ng leeg at balikat ni Alex. Hapit ang damit sa katawan
kung kaya't lumutang ang maliit niyang beywang at manipis na tiyan. May kaiiksian
ang damit kaya't kitang kita rin ang mahahaba niyang mga hita. Inilugay niya rin
ang mahabang buhok upang ibagay sa damit dahilan upang lalo siyang magmukhang
dalagang-dalaga.

"Ano tama na ba ito? Kanina pa ako nagsusukat ha. Sana maintindihan niyo na
nakakapagod din ito.", reklamo ni Alex.
Pansamantalang hindi nakapagsalita si Marianne. Nanlalaki ang mga mata nito sa
nakikita.

"Wow Maya! You're beautiful. Who would have thought that you have such a nice body.
Why do you keep hiding it?"

Naasiwa bigla ang dalaga sa mga papuri ng kausap.

"Ah-eh huwag nating pag-usapan ang katawan ko. Ang pag-usapan natin ay ang damit.
Kanina pa ako nangangalay sa kakapalit at kakamodel sa harapan niyo."

Tiningnan ni Marianne ang dalaga mula ulo hanggang paa.

"I think it's perfect na! What do you think Blake?"

Hindi sumagot si Blake. Nakanganga pa rin ito sa pagkamangha sa hitsura ng dalaga.
Katulad ng unang beses niya itong nakitang nagsisit-up, hindi ulit siya
makapaniwala sa ganda ng babae.

"Blake are you okay?", tanong ni Marianne sabay yugyog sa braso ng lalaki.

Natauhan bigla si Blake at kaagad na nilipat ang mga mata sa girlfriend.

"What were you saying?"

"I'm asking you kung sa palagay mo okay na yung dress na yan?"

Sasang-ayon na sana ang lalaki ngunit bigla niyang naisip na makikita ito ni James.
At tiyak niyang mas lalong magugustuhan ng binata ang dalaga pag nagkataon.

"No! It's not pretty."

"What are you talking about Blake. I think it's perfect for her.", nagtatakang wika
ni Marianne.

"Hindi bagay sa kanya!"

Lumapit ang lalaki sa iba pang mga pinagpipiliang damit. Dinampot nito ang mukhang
pang-opisinang kasuotan.

"This one is better."

"What's wrong with your taste Blake? The dress that your holding is a big no!",
tutol ni Marianne.

"But the one she's wearing now is uglier!", sagot naman ni Blake.

Nagsimulang magtalo ang magkasintahan.

"I say yes to that white dress.", pilit ng babae.

"I say no!"

Inilapit ni Marianne ang mukha sa boyfriend at tinitigan ito.

"Yes!"

Tinitigan din ni Blake ang girlfriend.

"No!"

"Yes!"

"No!"

Biglang nalito si Alex kung sino sa dalawa ang pakikinggan.

"SANDALI! SANDALI!"
Tumigil ang dalawa sa pagtatalo at parehong napatingin sa sumigaw na dalaga.

"Pwede ba tumigil na kayong dalawa! Pwes kung hindi kayo magkasundo, ako ang
magdedesisyon tutal ako naman ang magsusuot. Napapagod na ako sa kakapalit."

Tumahimik bigla ang dalawa at parehong naghihintay ng susunod na sasabihin ng

dalaga.

"...Itong puting damit ang isusuot ko."

Napapalakpak si Marianne sa tuwa. Samantalang agad-agad uling tumutol si Blake.

Nilapitan nito si Alex at pilit pa ring sinusubukang kumbinsihin.
"Maya believe me it doesn't look good to you. You look like...."

"Like ano?", tanong ng dalaga.

Pansamantalang nag-isip ng isasagot niya si Blake.

"Like...like a grandmother!"

Inismiran lamang ni Alex ang lalaki.

"Kilala kita Blake. Mas gusto mo yung magmumukha akong pangit. Tigilan mo na nga
yang pang-aasar mo akala ko pa naman nagbago ka na." ,sabay talikod ni Alex pabalik
ng dressing room.
 ------

Sa isang mamahaling restaurant. Mag-isang nakaupo si Alex sa pandalawahang mesa.

Wala pa ang kanyang makaka-date.Maya't maya siyang yumuyuko. Nahihiya siya sa
kanyang hitsura. Inayusan siya ni Marianne. Nilagyan ng style ang kanyang buhok at
nilagyan din siya ng make-up. Panay hila niya pababa sa suot na maiksing damit.
Maya't maya niya ring hinuhubad ang suot na mataas na sapatos.

Nasa loob naman ng nakaparadang kotse sa harap ng restaurant sina Blake at

Marianne. Tinatanaw ang mesang kinauupuan ni Alex na nasa tabi lamang ng isang
bintana. Maya't mayang napapainom ng mineral water si Blake samantalang abala naman
sa kakatext sa kanyang kapatid si Marianne.

"Where's your brother now? Don't you think it's better to cancel na lang this
date?"
"He replied kanina. He said he's coming may tinatapos lang daw siyang work.",
natatarantang sagot ng babae.

"But he's already late. Kawawa naman si Maya!"

"Pwede ba Blake huwag mo naman akong masyadong ipressure. Fifteen minutes late pa
lang naman ang kapatid ko ah."

"Call him again. If after fifteen minutes wala pa siya. Maya and I are going
home.", iritableng wika ni Blake.

"I tried calling him kanina pa but he doesn't pick up my call...."

"...Huh there he is.", nakangiting wika ni Marianne sabay turo sa naglalakad na

kapatid papasok sa restaurant.

Kaagad na napatingin si Blake sa itinuturo ng girlfriend. Bigla siyang kinabahan sa

narinig. Kanina niya pa naman inaasam-asam na sana ay huwag sumipot si James.

Samantala, napapailing ng ulo si James habang naglalakad papasok ng restaurant.

Kung hindi lamang sa kapatid ay hindi niya gagawing makipagblind date. Pagkapasok
niya ay kaagad niyang itinanong ang numero ng table na sinabi sa kanya ni Marianne.
Itinuro ito ng waiter. Nakita niya ang likuran ng isang babaeng nakasuot ng puting
damit.

Lumapit siya dito. Ang unang naisip niya ay ang humingi ng despensa sa pagkakalate
niya. Nang makalapit siya sa table ay hindi kaagad siya naupo. Tumayo muna siya sa
tabi nito upang itanong sa babaeng nakayuko kung tama ang mesang kanyang nilapitan.

"Excuse me miss. Ikaw ba ang pinapunta dito ni Ms. Marianne Corpuz?"

Nanlaki bigla ang mga mata ni Alex nang marinig ang pamilyar na boses. Kaagad
siyang napaangat ng ulo.

"Inspektor a-anong ginagawa mo dito?"

Pansamantalang hindi nakakibo si James sa nakita. Katulad ng dalaga. Gulat na gulat

din ang binata.

"How about you? Anong ginagawa mo dito inspector?"

"P-pinapunta ako dito ng kapatid mo para sa blind date dahil daw sa research niya."

Natawa si James nang unti-unting mapagtanto ang sitwasyon.

"Ahhh...That sister of mine is really a naughty girl. Yan din ang sinabi niya sa
akin.", sabay hinga ng malalim.

Naupo ang binata sa kaharap na silya.

"Well, andito na rin lang naman tayo. Why not take this opportunity para
magkakwentuhan tayo ng mabuti."

Napangiti si Alex. Mas gusto niya rin ang nangyari na kahit papaano ay magkakaroon
sila ng pagkakataong magbalitaan tungkol sa trabaho.

Nang unti-unting matanggal ang pagkabigla ay napatingin si James sa kaharap. Saka

niya lamang napansin ang nakakapanibagong ayos ng dalagang pulis.
Kaagad na nabasa ni Alex ang ibig sabihin ng mga tingin ng binata. Nahihiyang
tinakpan niya ng isang kamay ang mukha at napayuko.

"Huwag mo akong pagtawanan. Kagagawan to ng kapatid mo."

Napangiti ang binata.

"Bakit naman ako matatawa. I think you look great tonight.", kaswal na puri ng
binatang pulis sa kaharap.

"Huwag mo nga akong bolahin Inspektor Corpuz! Huwag mong iapply sa akin ang mga
prinaktis mo para sa date na to."

"I'm not joking.", diretsong wika ni James sabay tawag sa isang waiter.
"Ano bang naiisip ni Marianne at biglang isinet up tayong dalawa?" tanong ni Alex.

"She is insisting that there's something going on between us. She is doubting our
friendship. Which is sa palagay ko hindi natin siya masisi sa iniisip niya unless
we tell her the whole truth."

Lumapit ang isang waiter na may dalang menu. Binigyan nito ng tig-isa ang dalawang
kostumer.

"Buti na lang ikaw ang kaharap ko ngayon Inspektor Corpuz at least hindi ako
magpapakagirl kumain. Nagutom pa mandin ako dahil sa pag-aayos."

Natawa ang binata.

"I'd love to see that too. Matagal-tagal na rin kitang hindi nakikitang nagsasalita
habang punung-puno ng pagkain ang bibig... By the way, nasan pala ang binabantayan
mo?"

"Andyan sa labas. Nasa kotse kasama ang magaling mong kapatid. Mukhang tayo naman
ang minamanmanan ngayon."

Sa loob ng sasakyan ay gigil na gigil ang mga hawak ni Blake sa manibela habang
tinatanaw sina James at Alex. Kanina niya pa gustong hilahin papalabas ng
restaurant ang dalaga sa tuwing nakikita niya itong nakikipagngitian sa kausap.

Si Marianne naman ay walang mapaglagyan ng kakiligan.

"Blake I think we should leave na. Hayaan na natin silang dalawa. I'm sure ihahatid
naman ng brother ko si Maya."
"We're not going anywhere.", madiing sagot ni Blake habang nakatingin pa rin ng
masama sa dalawang nagdidate.

"Anong gagawin natin dito? Tatanga lang ba tayo habang hinihintay silang dalawa?"

Nag-isip ng ilang sandali ang lalaki at ngumisi.

"We're going to have a date too."

"Ano? Saan?", nagtatakang tanong ni Marianne.

"In that restaurant. Let's go inside."

Kaagad na lumabas ng sasakyan si Blake. Wala namang nagawa si Marianne kundi
sumunod sa desididong-desididong boyfriend.

"Uh-uh the culprits are coming inside.", wika ni James habang hinihiwa ang steak at
nakatingin sa papasok na sina Blake at Marianne.

Napalingon sa kanyang likuran si Alex. Nakita niya ang papalapit sa kanilang

direksiyon na magkasintahan. Naupo sa kahilerang mesa nila ang dalawa at tanging
isang bakanteng mesa ang kanilang pagitan . Ngumiti at kumaway sa kanila si
Marianne bago naupo. Samantalang napansin niya kaagad ang masasamang titig sa kanya
ni Blake.

Nginusuan niya ang lalaki ng mahuling nakatingin ulit ito sa kanya ng masama. Kaya
pala kanina pa hindi ito makatingin ng diretso sa kanya dahil kasabwat din ito sa
plano. At habang sumusubo ay bigla siyang may naisip na plano. Tumingin siya kay
James habang ngingisi-ngisi.

"What's with that naughty smile?", tanong ng binata.

"Naisip ko lang. Ginoodtime tayo ng dalawa, bakit hindi din natin sila i-
playtime.", sagot ni Alex ng may pilyang mga ngiti.

"Anong gagawin natin?", tanong ni James habang sumusubo.

Lumapit sa tenga ng binatang pulis si Alex at bumulong. Natawa naman ng bahagya ang
binata sa sinabi ng dalaga.

Ilang saglit pa ay biglang nagbago ang mood sa table nina Alex at James. Biglang
naging sweet ang pag-uusap ng dalawa. Walang tigil sa palitan ng mga ngiti at
titigan. Maya't maya ring nagtatawanan.

"Alam mo James, masarap tong inorder kong pagkain. Gusto mong tikman?", malakas na
wika ng dalaga na halatang pinaparinig sa kalapit na table.
"Sure."

Kumuha ng pagkain si Alex at tinangkang subuan ang binata. Nagdalawang isip muna si
James na tanggapin ang alok na pagkain ngunit pinandilatan siya ng dalagang pulis
bilang senyas na sakyan niya ang ikinikilos nito. Kaagad naman siyang sumunod at
ngumiti matapos subuan ng dalaga.

"Hmmm...It's good.", sabay thumbs up ng binata.

Nakita naman ni Blake ang nangyaring subuan. Galit na galit na hiniwa nito ang
steak. Nanginginig ang nakahawak na mga kamay sa kutsilyo at tinidor.

"Blake stop staring at them.", saway ni Marianne.

"I'm worried baka biglang magkalat yan si Maya. Alam mo naman yan on and off ang
breeding. I don't want your brother to be embarassed."
Sa kabilang table naman ay biglang hinawakan ni James ang nakapatong sa mesa na
kamay ni Alex. Nagulat ang dalaga sa ginawa ng binata. Naasiwa din siya sa una
ngunit sumenyas din ang mga mata ng lalaki na sakyan niya ang ginagawa nito.

"Maya, do you know how beautiful you look tonight?"

Ngumiti si Alex at iniabot pa lalo ang kamay sa binata. Umarte siyang parang
kinikilig.

"Ikaw naman James. Parang sinasabi mong ngayong gabi lang ako maganda. Akala ko ba
lagi akong maganda sa mga mata mo?", malakas at malambing na wika ng dalaga.

Nakita ulit ni Blake ang pangyayari at hindi na nito natiis ang sarili. Pabulagsak
nitong inilapag ang hawak na tinidor at steak knife.
"I think this is enough Marianne."

Tumayo ang lalaki.

"Maya and I are going home now. I forgot my grandfather requested us to be home
early. Hindi na kita mahahatid I guess you can go home with your brother."

Tumalikod si Blake at iniwan ang hindi makapagsalitang girlfriend. Lumapit siya sa

table nina Alex. Hinawakan niya sa braso ang dalaga at pilit na inihiwalay ang
nakahawak nitong kamay kay James.

Nagulat ang dalawa sa pagsulpot ni Blake.

"Anong ginagawa mo Blake?", nagtatakang tanong ni Alex.

"Stand up. We're going home now.", madiing wika ng lalaki.

"Hindi mo ba nakikitang nasa kalagitnaan ako ng date?", ngingisi-ngising wika ng

dalaga na halatang inaasar pa lalo ang lalaki.

Lalong namula sa galit si Blake. Pinandilatan nito ng mga mata ang dalaga.

"I SAID LET'S GO HOME!"

Hinila niya ang babae. Napatayo naman si Alex at umaarteng nanlalaban sa paghila sa
kanya ni Blake. At habang kinakaladkad siya papalabas ng pinto ng lalaki ay
nakangiting kinakawayan niya si James.
"Bye James! Hihintayin ko ang tawag mo tonight! Tawagan mo ako kaagad ha ayaw
kitang ma-miss!"

"STOP FLIRTING MAYA!", nanggagalaiting sigaw ni Blake.

Gumanti ng kaway at matamis na ngiti si James.

"I'll surely call you tonight!"

Nang makalabas sina Alex at Blake ay hindi mapigilan ni James na hindi matawa.
Lumapit naman sa kanya ang seryosong si Marianne na naupo sa inalisang upuan ni
Alex. Tulala ang mukha nito.
"Why are you laughing? Anong nakakatawa sa nangyari? Do you even realize what just
happened?"

Tumigil sa pagtawa ang binata.

"Yeah I know what just happened. Your childish spoiled brat boyfriend couldn't
stand the fact that Maya was actually enjoying the night.", mahinahong sagot ni
James.

"No! Blake is jealous!", bulalas ni Marianne.

Tatawa-tawa uling sinagot ni James ang kapatid.

"He is not jealous. He is pissed off because he is a possessive guy. Naiirita siya
kapag nakikita niyang may ibang taong binibigyan ng special attention ang taong
malapit sa kanya. That's a spoiled brat syndrome Marianne."
"But again, I saw jealousy in his eyes! They were the same eyes that I saw the last
time na nag-usap kayo ni Maya during the fashion show!"

Biglang nagseryoso ng mukha si James.

"Don't give deeper meaning sa nangyari Marianne. I told you not to think that way.
Maya is not that kind of girl."

"I'm not afraid about Maya....I'm afraid about Blake.", naluluhang wika ng babae.

"You're thinking too much. Let's go home.", sabay senyas ng binata sa waiter para
hingin ang bill.
*******************************************
[27] [26] ONE STEP FORWARD, ONE STEP BACKWARD
*******************************************

******

Hindi pa sumisikat ang araw ay gising na si Alex. Nagpunta siya sa isang malapit na
park para magjogging. Ilang oras siyang tumakbo at tumigil lamang siya nang
matantiya niyang kailangan niya nang umuwi upang mag-ayos para sa klase.

Mula park hanggang bahay ay masigla siyang naglalakad. Nagpupunas ng pawis at

iniuunat-unat ang mga braso at ang leeg.

"Ay sorry po!", wika niya nang may matamaang kasalubong na mama habang nagi-stretch
ng braso.
"Okay lang miss.", sagot ng lalaki at sabay tango sa kanya.

"Sorry po ulit.", nahihiyang despensa ulit ng dalaga at saka nagpatuloy ng

paglalakad.

Makailang dipa pa lamang ang nalalakad niya ay bigla siyang napahinto. Lumingon
siya sa likuran at muling tiningnan ang likod ng naglalakad na mama. Nakasuot ito
na polo at slacks at may bitbit na messenger bag. Nag-isip siya ng ilang sandali.
Parang pamilyar sa kanya ang mukha nito. Hindi niya lamang matandaan kung saan niya
ito nakita.

Nang wala talaga siyang maalala ay ipinagpatuloy niya ang paglalakad. Ngunit nang
nasa harapan na siya ng gate ng bahay nina Blake ay bigla siyang napahinto.
Nagbalik sa isipan niya kung saan niya nakita ang lalaki....Siya ang kausap ni
Grace sa fastfood.

Bigla siyang nagtaka kung ano ang ginagawa ng mama sa ganitong lugar. Napailing
siya. Marahil ay malapit dito ang pinapasukang trabaho nito. Ngunit kaano-ano ito
ni Grace? Sa pagkakaalala niya ay may iniaabot itong pera sa kaklase nang makita
niya. Hindi niya naman ito ama dahil naikwento nito na nasa probinsiya ang kanyang
mga magulang at nagboboard lamang siya sa loob mismo ng UP campus. Baka naman
kamag-anak ito ng babae.
Itinigil niya ang malalim na pag-iisip at pumasok ng gate. Masaya siyang
nakipagbatian sa mga guwardya. Subalit makailang hakbang ulit ay muli na naman
siyang napahinto. May unti-unting umuusbong sa dibdib niya na hindi niya
maintindihan kung bakit. Naisip niya ulit si Grace...Si Grace, ang babaeng maraming
alam tungkol kay Blake. Siya rin ang bukod tanging kaklase na may eksaktong-
eksaktong kahalintulad nila ni Blake ng schedule ng mga klase.

Patakbo siyang pumasok sa loob ng bahay. Nagmadaling umakyat ng kanyang kuwarto at

pagkapasok na pagkapasok dito ay kaagad niyang hinagilap ang cellphone.

"Hello Inspector Corpuz."

"Good morning Inspector Valdemor. Ang aga mo atang napatawag. Are you still trying
to pull off the act na namimiss mo ako?", pabirong bungad ng binata.

Natawa naman muna ng bahagya si Alex nang maalala ang mga nangyari sa date nila.
"Good morning. Pasensiya ka na kung maaga akong tumawag. Naistorbo ba kita?"

"It's okay. I'm already preparing papuntang headquarters. Meron ka bang sasabihing
importante?"

"May iemail ako sayong pangalan at litrato ng isang babae. Isa siya sa mga kaklase
ni Blake. Sayo ko lang muna sasabihin ito dahil hindi pa ako sigurado sa kutob ko.
May nakasalubong akong isang lalaki ngayong umaga dito sa compound nina Blake na
minsan ay nakita ko ring kausap ng babaeng ito. Medyo malapit itong classmate na to
sa akin kung kaya't madalas ko itong makakwentuhan. At isa sa mga napansin ko ay
marami itong nalalaman tungkol kay Blake."

"Okay. I will research about her. Isama mo na rin sa e-mail mo yung mga personal
information na naikuwento niya sayo. And if we found some conflicts, I think we
have to investigate her more or pasusundan din natin siya."

"Sige gagawin ko inspektor. Sa ngayon tutukan ko rin ang taong ito. Salamat. Bye."
"Wait, inspector. I just want to tell you something...."

"Ano yun Inspector Corpuz?"

Bumilang ng ilang segundo bago nagsalita si James.

"I hope you're not getting yourself too attach to that kid. I'm still assuming na
hindi pa rin nawawala sa isip mo that everything about him is temporary..."

Natigilan si Alex sa narinig.

"I-Inspektor anong ibig mong sabihin?"

"I don't mean anything big. I'm just saying...you know to remind you as a friend...
before someone else get hurt especially you or maybe Blake..."

"I-inspector ba-bakit ka nagsasalita ng ganyan?", nauutal na tanong ng dalaga.

"Everything is just part of our job, Inspector Valdemor...That's all. Bye..."

"B-bye...."
Nakanganga at natutulalang ibinaba ni Alex ang telepono. Para siyang binuhusan ng
malamig na tubig sa mga sinabi ng kasamahan. Sumapol sa dibdib niya ang mga huling
binitawang salita ng kausap. Bigla siyang natauhan sa sitwasyon nila ni Blake. Alam
niyang kaya nakapagsalita ng ganoon si James dahil napansin na nito ang pagiging
malapit niya sa binabantayan. Maaring nakikita nito na unti-unti niya nang
nakakalimutan ang dahilan kung bakit nasa tabi siya ni Blake.

Nadadala na siya ng sitwasyon. Hindi niya alam pero iba ang sayang nararamdaman
niya sa bawat sandaling kasama niya si Blake. Pakiramdamdam niya ay sa lalaki niya
naranasan ang maraming bagay na hindi niya napagdaanan. Pansamantala siyang
nakalimot. Nakalimutan niyang trabaho lang si Blake. Nakalimutan niyang dahil sa
hinayaan niyang magkalapit sila ay maaring may masasaktan isa man sa kanila sa
bandang dulo.

Tok.Tok.Tok.

Napatingin sa pinto ang dalaga. Nanghihina ang mga tuhod na lumapit dito.
"B-Blake bakit?..."

Tiningnan ni Blake ang kaharap mula ulo hanggang paa.

"You're not ready yet?"

"K-kakatapos ko lang magjogging..."

Napansin ni Blake ang matamlay na mukha ng dalaga. Napatingin din ito sa hawak na
telepono ni Alex.
"What's wrong with your face? Did you just receive a bad news?", nag-aalalang wika
ng lalaki.

"W-wala. Nasobrahan lang siguro ako sa jogging."

"Then hurry up. We're having breakfast now."

"Ma-mauna na kayong kumain Blake kasi maliligo pa ako. Sa-sasabay na lang ako kina
Manang Cora."

"No. We will wait for you. Alam mo naman si Lolo gusto niyang kasama ka lagi sa
mesa pag kumakain."
Natigilan ulit si Alex. Pati na rin kay Don Henry ay napapalapit na rin siya
masyado.

"S-sige. B-bibilisan ko na lang."...

-----

Pagdating sa hapag kainan ay nanatiling tahimik at matamlay ang dalaga.

"Blake I want to invite your girlfriend tonight for a dinner.", wika ni Don Henry
sa apo.

Natigilan sa pagsubo ang lalaki.

"L-lolo I'll ask her first. I can't say yes now. I'll call you later after I talk
to her. Sana sinabi niyo ng mas maaga so she can ready herself."

"Bakit kailangan niya pa bang ihanda ang sarili niya para sa pakikipagkilala sa
lolo mo. Can't she just act naturally. Can't she be like Maya? Someone who's
willing to show her real color na walang halong anumang pagkukunwari.", tanong ng
matanda.

Muntik ng mabilaukan si Alex sa sinabi ng matanda. Dali-dali siyang napainom ng

tubig at napayuko.

"That's not what I mean grandpa. Of course you can't blame her na kabahan siya
kapag kaharap kayo. It's natural."

"Bakit si Maya hindi man lang nati-tense kapag kaharap ako? "
"Eh Don Henry. Iba naman po kasi ang sitwasyon ko. Kaibigan lang po ako ni Blake,
hindi naman po ako girlfriend.", pagdedepensa ni Alex sa lalaki.

"Ikaw Maya kapag makakaharap mo ba ang lolo ng boyfriend mo ay ninerbyosin ka

rin?", tanong ng matanda sa dalaga.

"H-hindi ko po alam. Hindi ko pa po kasi nararanasan ang ganyang bagay. Pero siguro
po kasi mag-aalala din po ako na baka hindi ako magustuhan. Natural lang naman ho
yata yun."

"Do you personally know the girlfriend of my grandson?"

"Opo."
"What can you say about her. Bilang malapit na kaibigan ni Blake ay mahalagang
marinig ko ang opinyon mo tungkol sa kanya."

Nagkatinginan sina Blake at Alex. Nginitian ng dalaga ang binata bilang pahiwatig
na huwag itong mag-alala sa kanyang sasabihin.

"Mabait po ang girlfriend ni Blake. Hinding-hindi ho kayo madidismaya kung sakaling

siya ho ang mapiling babaeng pakakasalan ng apo niyo. Matalino, maganda, masayahin
at mahal na mahal ho nun si Blake. Tiyak kung maaalagaan ho siyang mabuti nun."

"Blake can you marry someone who has personality like Maya?"

Nasamid uli si Alex sa narinig. Nagbitiw naman ng biro si Blake.

"Then why don't you ask Maya to marry me. I'm more than willing to accept her.
Habambuhay kung tatanawin sayong utang na loob yan lolo.", sabay ngisi nito sa
dalaga.

"Oo nga naman Maya. Close na close kayo ni Blake pero bakit nga naman hindi mo
magustuhan ang apo ko? Napapangitan ka ba sa kanya?"

Nagsimulang mamula ang mukha ng dalaga.

"Sinabi ko naman sa inyo dati na hindi ho ako mahilig sa prinsipe."

"Blake is not a prince forever. Sooner or later he will become a king. Ayaw mo pa
rin?"
"Mas lalong ayaw ko po."

"Ano ba kasi ang gusto mo sa lalaki? Masyado ka yatang pihikan kaya hindi ka
nagkakaboyfriend?"

"Hindi po ako pihikan. Ayaw ko pa lang ho talagang makipagrelasyon. Masaya na po

ako sa buhay ko."

Dudugtong pa sana si Don Henry ngunit kaagad itong pinutol ng dalaga.

"Tama na po. Huwag niyo po akong pagtulungang maglolo. Ibalik po natin sa

girlfriend ni Blake ang usapan.", sabay yuko ni Alex upang itago ang namumulang mga
pisngi samantalang lihim namang nagngisian at nagkindatan ang maglolo.
 ------

Sa sasakyan, tahimik at seryoso pa rin ang mukha ni Alex habang nagmamaneho. Hindi
mawala-wala sa isipan niya ang narinig mula kay James. Walang pasabing idinampi ni
Blake ang kamay sa leeg ng katabi.

"Bakit?", nagtatakang tanong ni Alex.

"May sakit ka ba?", nag-aalala namang tanong ng lalaki.

"W-wala..."
"Do you want me to drive?"

Umiling ang dalaga.

"Kanina ka pa kasi matamlay. I'm starting to miss your smile.", biro ni Blake.

Tumunog ang telepono ng lalaki.

"Hello Hayden."
Titingin-tingin si Blake kay Maya habang nakikipag-usap. Sinesenyasan na ng mga
mata niya ang dalaga na hindi siya sasama sa pagyayaya ng kaibigan.

"Sorry bro, can't go out tonight. I might have a dinner with grandpa. Bawi na lang
ako next time. Bye."

"Napapansin ko lang. Bakit nga pala mukhang hindi ka na nagsasama lately sa

barkada?", tanong ni Alex.

"I don't want to upset someone.", sabay baling ng tingin ni Blake sa mga
nadadaanang gusali.

"Mabuti naman kung ganoon. Mukhang maganda nga ang epekto sayo ni Marianne."

"It's not Marianne."

"Sino ang lolo mo?"

"No."

"Eh sino ang ayaw mong magalit?"

Tumingin si Blake sa mukha ng nagtatanong na katabi.

"You."
Hindi nakapagsalita si Alex. Ibinaling niya ang buong atensyon sa daan. Bigla
siyang nahirapang tumingin ng diretso sa mga mata ng kausap.

"B-bakit naman ako?", tanong niya makalipas ng ilang sandaling katahimikan.

"I can't handle your anger.", diretsong sagot ni Blake.

Tumahimik ulit si Alex. Habang dumadaan ang mga oras ay pabigat ng pabigat ang
nararamdaman niya. Hindi niya alam kung dahil nakokonsensiya siya o dahil
napaalalahanan siyang may hangganan ang pagiging malapit nila ng lalaki.

"B-blake...."

"Yes?"
"Na-nasaktan ka na dati ni Marianne di ba?" tanong niya habang nakatuon pa rin ang
mga mata sa daan.

"Yes."

"Ma-madali ka bang magpatawad?"

"It depends on the pain."

"Pe-pero napatawad mo rin si Marianne di ba?"

"But it took a year bago ko natanggap ang nangyari and besides I found out that it
was not really her fault. Her mistake is not intentional."

Mas lalong hindi makatingin si Alex sa kausap. Intentional? Eh sa kaso niya lahat
ay sinadya. Lahat ay may motibo. At lahat ay nakaplano.

Kung kaya't maaring kailanman ay hindi siya mapapatawad ng lalaki...

"Why are you asking that weird question?"

"Wa-wala naman. Gusto ko lang mapaghandaan ang magiging reaksiyon mo kung sakaling
magkaroon ako ng kasalanan sayo.", sagot ng dalaga ng may matamlay na ngiti.

"Lagi ka namang may kasalanan sa akin ah. But I always forgive you. What makes you
think na hindi kita mapapatawad in the future?"
"W-wala naman akong sinasabing ganyan. Na-natanong ko lang Blake."

------

Pag-uwi sa bahay. Si Alex wala pa ring gana. Habang nagbubukas siya ng pinto ng
kuwarto ay lumapit sa kanya si Blake.

"You want sandwich? I'll make you one."

Umiling ang dalaga.

"Maya, may kasalanan ba ako sayo?"

Huminga ng malalim si Alex habang diretsong nakatingin sa pinto.

"Wala Blake."

"You want to go outside? Gusto mo bang lumabas kasama ng barkada?"

Umiling ulit ang babae.

"Are you trying to act para makaiwas sa study session natin?"

"Hindi...."

"Then what do you want me to do?! Ayokong nakikitang nagkakaganyan ka? Anong
gagawin ko para maging masaya ka?!", tanong ni Blake na may halong pag-aalala at
pagkapikon.

Saka lamang tumingin sa mukha ng lalaki si Alex. Tinitigan niya ito ng seryoso.

"Gusto mo ba talagang maging masaya ako?"

"Of course."
"Pwes, simula ngayon ay matuto kang magdesisyon para sa sarili mo, hindi para sa
akin. Tanggalin mo ako sa sistema ng buong pagkatao mo. Gusto kong simula ngayon ay
tingnan mo lang ako bilang isang simpleng barkada at kaklase na maaring manatili o
mawala sa buhay mo anumang oras. Ibuhos mo ang buong atensyon mo kay Marianne at sa
lolo mo dahil sila ang mas makakasama mo ng matagal."

"M-maya what are you talking about?", sambit ni Blake ng may di makapaniwalang
mukha.

"Gawin mo lahat ng mga sinabi ko Blake...yan ang magpapasaya sa akin.", madiing

wika ng babae ng may matigas na mukha.

Hindi na hinintay ni Alex ang sasabihin ng kausap. Binuksan niya ang pinto ng
kuwarto at dire-diretsong pumasok sa loob. Isinarado niya ito nang hindi man lamang
tumingin sa natutulalang mukha ni Blake. Pinilit niyang magpakita ng katapangan
subalit pagkasara ng pinto ay kaagad siyang naupo sa kama. Napasapo siya sa kanyang
mukha hanggang sa may maramdaman siyang basang bagay na pumapatak sa kanyang mga
kamay...

*******************************************
[28] [27] BACK TO EARTH
*******************************************
 *******

Alas dos ng madaling araw. Tumunog ang telepono ni Alex. Naalimpungatan siya mula
sa mahimbing na pagtulog. Nakapikit ang mga matang kinapa niya ang telepono mula sa
ilalim ng mga unan.

"H-Hello...."

"Inspektor Valdemor."

Napabalikwas siya ng upo nang marinig ang boses ng hepe.

"Chief!"
"Pumunta ka ng headquarters ngayon din. Hihintayin kita sa meeting room."

"Yes chief!"

Nagmadali siyang bumangon at nag-ayos ng sarili. Sa tagal ng panahon ay ngayon lang

ulit siya makakabalik ng headquarters.

Kaagad niyang nilisan ang kuwarto. At habang papaalis ay ilang saglit siyang
huminto sa tapat ng kuwarto ni Blake. Tinitigan niya ang pinto nito. Hindi niya
alam kung bakit ngunit parang may unti-unting humahalong kaba sa excitement na
nararamdaman niya.

Pakiramdam niya ay papalapit na papalapit na ang oras ng kinatatakutan niya.

Pagdating niya ng headquarters ay inulan siya ng mga bati ng bawat nakakasalubong

na mga nakangiting kasamahan.
"O Inspector Valdemor long time no see!"

Malugod niyang ginantihan ang mga ngiti at bati ng mga ito. Pagpasok na pagpasok pa
lang niya sa lugar ay muling nanumbalik ang pakiramdam niya bilang isang pulis.
Sumigla ang buong pagkatao niya. Nabuhay muli ang pansamantalang nakatulog niyang
dugo.

Nakangiting umakyat siya ng second floor. At nang marating niya ang meeting room ay
isa-isa niyang sinaluduhan ang naghihintay na mga kasamahan. Bukod kay James at sa
hepe ay may pitong mga kasamahang pulis pa ang naroroon.

Umupo siya ng may maaliwalas na mukha. Komportableng sumandal sa silya at ipinatong

sa armchair ang magkabilaang siko. Wala siyang anumang kaide-ideya sa kanilang pag-
uusapan. Ang tanging nasa isip niya ay maaring may emergency operation at
kinakailangan ng mga ito ang tulong niya.

"Ikaw na lang ang hinihintay namin Inspector Valdemor. Kaya't maari na nating
simulan ang pag-uusap na ito.", seryosong wika ni Chief Martinez.
Tumayo si James. Binuhay nito ang projector at ipinakita ang mga nakaw na kuhang
litrato ni Grace. Biglang nabura ang mga ngiti sa mukha ni Alex. Pagkakita pa
lamang niya sa mga litrato ng babae ay agad niyang napagtanto kung bakit siya
naririto. Pag-uusapan nila ang kaso ni Blake.

Tinitigan niya ang mga litrato ni Grace ng may seryosong-seryosong mukha. At

pagkatapos ay tumingin siya sa nakatayong inspektor. Naghihintay siya sa anumang
sasabihin nito. At bago ito nagsalita ay tumingin din ito sa kanya na tila
tinatantiya ang maari niyang maging reaksiyon.

"Siya si Grace Rivera Capulong. 18, yrs. Old, tubong San Vicente, Ilocos Sur at
kasalukuyang nangungupahan sa loob mismo ng UP Campus, nag-aaral sa UP Diliman,
nasa ikalawang taon sa kursong business management..."

Nag-isip si Alex. Lahat ng mga sinasabi ng binatang inspektor ay siya ring mga
nalalaman niya tungkol sa babae. Kung ganoon ay hindi ito nagsisinungaling at
nagkamali siya sa kanyang hinala.

Tumingin sa kanya si James.

"Our first suspicion was wrong. She is not a member of venomus, not a spy or
neither an asset of the syndicate...."

Kaya ba siya pinatawag dahil sa maling report niya?

"...But our other suspicion is correct. That she is being used by venomus..."

Napatuwid ng upo niya si Alex at naghintay ng mga susunod pang mga sasabihin ng
nagsasalitang kasamahan.

"...this girl is the current source of information ng sindikato tungkol sa mga

galaw ni Blake Monteverde sa loob ng campus..."
"Bakit naman siya magbibigay ng impormasyon kung hindi siya konektado sa
sindikato?", hindi napigilan ni Alex ang sarili na hindi magtanong.

"Grace Capulong has hidden obsession towards Blake Monteverde...."

Hindi nakakibo ang dalaga sa nalaman. Si Grace? Ang inosenteng mukha ng babaeng yun
ay may tinatagong lihim tungkol kay Blake.

"...Her obsession started during their freshmen year. They used to be classmates in
two subjects and since then this girl started to secretly stalk Blake. And on their
sophomore year she made sure na lahat ng subject na inenroll ni Blake ay ganun din
ang mga kukunin niya. That's why she has exactly the same schedule with him."

"Paano siya ginagamit ng venomus?", tanong ng dalaga ng may hindi makapaghintay na

mukha.
"She's half blackmailed but same time it's half voluntary on her part. During her
stalking days, nadiskubre siya kaagad ng venomus na sa mga panahong iyon ay
minamanmanan na rin si Blake. The kid was threatened to follow their orders or else
they would reveal her identity to Blake. At first she was hesitant until she found
out that all she had to do was to stalk Blake more. Thus, she started to enjoy it.
Para sa kanya mas lalong nagkaroon ng justification ang ginagawa niya. She
willingly followed the orders without knowing the identity of the people na nag-
uutos sa kanya at kung para saan ito. In short Inspector Valdemor, this girl
doesn't know anything about the kidnapping scheme."

"Paano niyo nalaman ang lahat ng mga ito? Hinuli niyo ba si Grace? Pinaamin niyo ba
ang batang iyan ng sapilitan? Tinakot ba natin ito?", nag-aalalang tanong ni Alex.

"No. We didn't do any harm to her. We sent professional asset to get closer to
her."

Nagpalit ng litrato ang projector. Lumabas dito ang pinagtabing larawan nina Blake
at Grace.
"These two persons are our main gemstones to resolve the case of venomus. Sila ang
mga taong magdadala sa atin sa sindikato...."

Tumingin uli si James sa nakaupong mga kasamahan.

"...Now let's proceed to the main part of this meeting. The plan for our
operation."

Nagsimulang umusbong ang kaba sa dibdib ni Alex ngunit hindi niya ito ipinahalata
sa mga kasamahan. Nanatiling seryoso at matigas ang kanyang reaksiyon.

Huminga ng malalim si James at muling nagsalita.

"I'd like to tell everyone that this operation should be done as soon as possible.
We have to take opportunity of our precious time... to lure the venomus into our
trap..."
Muling tumingin si James kay Alex.

"Now, Inspector Valdemor...this is your turn to do your part. Dadalhin mo sa isang

out of town trip si Blake Monteverde. And make sure na makakarating ito sa
sindikato through Grace. We will choose a location na conducive para sa venomus na
isagawa ang plano nila...."

Biglang nag-iba ang mukha ni Alex sa narinig. Hindi niya alam kung matatawa siya o
mapipikon. Kaagad niyang pinutol ang pananalita ng kasamahan.

"Nagpapatawa ba kayo?", tanong niya ng may sarkastikong ngiti.

"Do we look like we're joking inspector?", seryosong sagot ni James.

"Huwag niyong sabihing inuutusan niyo akong bitbitin si Blake Monteverde sa
operasyon natin para isungalngal sa bunganga ng mga kriminal?", tatawa-tawang
tanong niya.

Naghintay siya ng kasagutan sa kanyang tanong subalit nanatiling tahimik ang lahat
ng mga kasamahan sa silid. Tumingin siya sa hepe at kay James. Parehong hindi ito
makatingin sa kanyang mga mata.

Biglang namula sa galit ang mukha ni Alex. Napatayo siya sa kinauupuan at napapalo
ng malakas sa mesa.

"Bullshit! Kelan pa tayo natutong gumawa ng ganitong klaseng plano?!"

"We have no other choice Inspector Valdemor.", mahinahong sagot ni James.

"Choice? We have no choice? Ikaw ang pinakamagaling dito di ba? Pwes, gamitin mo
ang utak mo! Mag-isip ka ng ibang paraan na hindi mo ilalagay sa panganib ang buhay
ng isang inosenteng tao!", nanggigigil na wika ng dalaga habang pinandidilatan ang
kausap.

"Inspektor Valdemor ano yang mga pinagsasabi mo? Huminahon ka!", saway ng hepe sa
nanggagalaiting dalagang pulis.

"Huminahon? Papaano ako hihinahon sa ganitong uri ng sitwasyon?! Inuutusan niyo

akong ipain si Blake Monteverde! Paano kung may mangyaring masama sa kanya? Kaya ba
nating sagutin ang buhay niya? MASASAGOT NIYO BA PAG MAY NANGYARING MASAMA SA
KANYA?!"

Napatayo na rin ang hepe at napapalo sa mesa. Hindi ito makapaniwala sa reaksiyon
ni Alex.

"THEN DO YOUR JOB WELL! GAWIN MO LAHAT NG MAGAGAWA MO PARA PROTEKTAHAN SI BLAKE
MONTEVERDE! PINAGDUDUDAHAN MO NA BA ANG KAKAYAHAN MO NGAYON?!"
Panandaliang natahimik ang dalaga ngunit hindi pa rin naiibsan ang galit nito.
Nanlalaki pa rin ang mga mata habang paulit-ulit na humihinga ng malalim.

"Kapag isinangga ko ba ang katawan ko sa lalaking iyan ay nakakasigurado na tayong

walang mangyayari sa kanya? Kahit ano pang sabihin niyong pag-iingat at
preparasyon, hindi natin alam ang pwedeng mangyari hepe. KAYA'T WALA TAYONG
KARAPATAN NA ILAGAY SA PANGANIB ANG BUHAY NIYA!"

"Inspector everyone of us ay inilalagay sa panganib ang buhay nila.", mahinahong

pagkukumbinsi ni James sa naghihisteryang babae.

"Oo tayo! Wala tayong karapatang magreklamo dahil trabaho natin to Inspector
Corpuz. Pero huwag si Blake! HUWAG SI BLAKE!"

" Inspector, wala tayong ibang pwedeng pagpilian. Kahit anong gawin natin may plano
at may plano ang sindikato kay Blake. We have to choose the one with the lesser
risk. We're doing this for Blake's sake also."
"Lesser risk? Kelan pa naging lesser risk ang ganitong klase ng operasyon? Ikaw
Inspector Corpuz, papaano mo nagawang sumang-ayon sa ganitong plano? Nakakalimutan
mo na ba kung sino ang taong ipinapain natin dito? ANG BOYFRIEND NG KAPATID MO!
INIISIP MO MAN LANG BA ANG MARARAMDAMAN NG KAPATID MO PAG MAY NANGYARING MASAMA KAY
BLAKE?!"

"I'm not forgetting that fact Inspector Valdemor. But what we're talking here has
nothing to do with our personal lives. This is about our job and our responsibility
to stop crimes.", mahinahong pagkukumbinsi pa rin ni James kay Alex.

"BUHAY NG INOSENTENG TAO ANG PINAG-UUSAPAN NATIN DITO KAYA HUWAG NIYONG SASABIHING
TRABAHO LAMANG ITO! PERSONAL NA RIN ITO PARA SA AKIN INSPEKTOR!"

Nagsimula na ring magalit ang hepe sa dalaga.

"AT ANO ANG GUSTO MO VALDEMOR? ANG HINTAYIN NA ATAKEHIN KAYONG DALAWA NI BLAKE
MONTEVERDE NG MGA KRIMINAL NG WALANG KALABAN-LABAN O ANG TAYO ANG UMATAKE SA
KANILA? MAMILI KA SA DALAWA DAHIL SA SITWASYON NGAYON AY YAN LANG ANG PWEDE NATING
PAGPILIAN!"

Tumahimik ng ilang sandali si Alex. Bahagya itong natauhan sa sigaw ng opisyal.

"...Kelan ka pa naging emosyonal sa ganitong uri ng operasyon Valdemor? Di ba ito

ang gusto mo? Di ba ganitong klase ng operasyon ang hinahanap-hanap mo?...."

Hindi sumagot ang dalaga. Nanatiling matatalim ang mga tingin nito habang nag-
iisip. Oo gusto niya ang excitement...pero huwag si Blake... huwag si Blake.

"...Nakakalimutan mo na ba kung ano ang pangunahing dahilan kung bakit mo

binabantayan ang taong yan? Para mahuli natin ang sindikato! Pangalawa ay ang
mailigtas si Blake Monteverde! Kung kaya't hindi ko naiintindihan kung ano ang
ikinatututol mo?! Simula't sapul pa lamang ay ito na ang plano!"
Napatingin uli si Alex sa opisyal ng may nagrerebeldeng mga mata.

"Hindi ganito ang plano chief. Ang misyon ko ay bantayan si Blake para magkaroon
tayo ng iba pang lead sa sindikato. Wala sa usapan natin na pagdating ng oras ay
itataya natin pati ang buhay niya."

"Hindi natin itinataya ang buhay niya Valdemor dahil sa simula't sapul pa lamang ay
nasa panganib na ito."

Nanatiling matigas sa mga salita niya ang dalaga.

"Kahit anong sabihin niyo ay hindi ako pumapayag sa planong ito."

Tumalikod si Alex at walang pasabing naglakad papalabas ng pinto.

"Saan ka pupunta Valdemor!", galit na wika ni Chief Martinez.

Bago makalabas ng pintuan ay muling nagbitiw ng salita ang dalagang pulis.

"Hawak ko ang taong ipapain niyo. Kaya't sa palagay ko ay may halaga sa team na to
ang anumang sasabihin ko.", sabay labas sa pinto ng dalaga.

"Bumalik ka dito Inspector Valdemor!", utos ng opisyal na hindi pa rin makapaniwala

sa nakakapanibagong kilos ng dalagang pulis.

Pagdating sa harapan ng headquarters ay tumigil sa mabilis niyang pagwawalk out si

Alex. Paulit-ulit siyang bumuntong-hininga. Naabutan naman siya ng naghahabol na
binatang inspektor.

"Inspector go back to the meeting room. Stop being too emotional. Let's all be
professional here.", malumanay na pakiusap nito sa dalaga.

Nilingon ni Alex ang lalaki at tinitigan ito ng masama.

"Kaya mo ba ako pinaalalahanan tungkol kay Blake dahil matagal mo ng alam ang
planong ito?", nang-uusig na tanong nito sa binata.

Hindi sinagot ni James ang tanong.

"Please go back inside Inspector Valdemor. We have to finalize this meeting as soon
as possible. Or else we will be running out of time. Baka maunahan pa tayo ng
sindikatong ito."

"Bigyan nyo ako ng panahon para pag-isipan ang bagay na ito.", diretsong sagot ng
dalaga.
Walang nagawa ang pagkukumbinsi ni James. Tuluyang nilisan ni Alex ang
headquarters. Walang paalam itong pumara ng taxi at sumakay.

Pagdating sa bahay ay hindi pa rin tuluyang humuhupa ang galit niya. Ngunit habang
nasa taxi ay nakapagisip-isip rin siya. Alam niyang may punto ang team ngunit
nahihirapan siyang tanggapin ang katotohanan. Hindi niya minemenos ang kakayahan
niyang protektahan si Blake sa mga kidnapper ngunit ni sa katiting na pagkakataon
ay ayaw niyang ilagay ito sa panganib.

Habang naglalakad papuntang kuwarto ay bigla siyang napahinto matapos makita ang
taong nakatayo sa tabi ng kanyang pinto. Galit at seryoso ang mukha nito.

"Saan ka galing?", madiing tanong ni Blake.

"M-may pinuntahan lang ako. Bakit gising ka pa?"

"The guards woke me up. You're acting weird these days so I gave instruction to
them to look at you closely."

Nagseryoso muli ang mukha ng dalaga at diretsong naglakad papalapit sa kanyang

kuwarto.

"Hindi mo ako kailangang pabantayan. Huwag mo akong pag-aksayahan ng oras Blake."

"Where did you go?"

"Di ba sinabi ko ng may pinuntahan akong importante."

"Are you sneaking out to meet someone?", galit na tanong ng lalaki.

"Mamaya na tayo mag-usap Blake. Matulog ka na lang ulit dahil gusto ko na ring
magpahinga."

Napapagod na si Alex. Wala na siyang lakas para harapin pa ang mga katanungan ng
lalaki. Gusto niya ng mahiga at muling pag-isipan ang nangyari sa headquarters.
Ngunit nang binubuksan niya na ang pinto ng kuwarto ay hinawakan ni Blake ang braso
niya at pilit siyang ipinaharap sa mukha nito. Nakita niya ang namumulang mukha
nito at galit na galit na mga mata.

"Are you meeting a guy outside? Nakikipagkita ka ba kay James?"

Gustong matawa ng dalaga sa mga bintang ng lalaki ngunit mas pinili niyang sakyan
ang mga pagdududa nito para mas lalo nang mapalayo ang loob nito sa kanya.

"Oo nakipagkita ako kay James. Kasama ko siya kanina. Bakit may masama ba?"
Mas lalong nanlaki ang mga mata ni Blake sa narinig.

"So you're saying all these weird things lately because of him? Kaya ka ba laging
matamlay? Kaya ba lagi kang nagpapahiwatig that you might leave us anytime? Was it
all because of him Maya?!"

"Teka nga muna. Wala namang masama siguro kung makipagrelasyon ako kay James,
binata siya at dalaga ako. Anong masama dun Blake?"

"No! You can't go to him!"

"Bakit ba nanggagalaiti ka na lang lagi kay James? Hindi mo pa rin ba makalimutan

ang nangyaring pagwawalk out ko. Matagal na yun Blake. Kalimutan mo na yun at
tanggalin mo na rin ang galit mo dun sa nanahimik na tao."
"IT'S NOT ABOUT THAT MAYA!"

Nagulat ang dalaga sa sigaw ng kaharap. Muling nabuhay ang pansamantalang humupang
galit sa kanyang dibdib.

"Ano bang problema mo Blake?! Bakit ba nagpuputok yang butse mo?!"

"Can't you get the whole picture here Maya o nagbubulag-bulagan ka lang?"

"Diretsuhin mo na ako Blake! Pakiusap pagod na pagod na ang utak ko ngayon! Ayoko
nang mag-isip. Ayoko nang manghula!"

"I'M JEALOUS! NAGSESELOS AKO SA LALAKING IYON! I WILL NEVER ACCEPT NA MAGKAKAROON
NG IBANG LALAKI SA TABI MO OTHER THAN ME MAYA! THAT'S NOT GOING TO HAPPEN! NEVER!"
Napanganga si Alex sa narinig. Tinitigan niya ang nanlalaking mga mata ng kaharap.
Punung-puno ito ng galit at sakit. Hindi siya natitigilan dahil sa ipinagtapat
nito. Natutulala siya dahil sa nararamdaman niyang awa sa lalaki. Ganito na ba?
Ganito na ba katindi ang nagagawa niyang damage sa taong ito? Ganito niya na ba
kalalim na napapaniwala ang kaharap?

Nagmadaling pumasok sa kuwarto niya si Alex. Walang binitawang anumang salita para
sa lalaking tila nawawala sa sarili. Mas lalo lamang bumigat ang kanyang
nararamdaman dahil sa mga huling sinabi nito.

Pabalik-balik siyang naglakad sa loob ng kuwarto. Nag-iisip ng malalim. Kailangan

niya nang putulin ito bago pa man lumala ang lahat.

Tinitigan niya ang telepono sa ibabaw ng kama. Nahihirapan siyang damputin ito
ngunit kailangan niyang magdesisyon.

Kailangan niya nang itama ang lahat...

"Inspector Corpuz... ipadala mo ang buong detalye ng plano ng operasyon. Gusto ko
itong pag-aralang mabuti.", matapang na wika niya.

"What with the sudden change of mind?", nagtatakang tanong ni James.

"Kilala nyo ako inspektor...hindi ako marunong umatras sa trabaho. Kailangan na

natin itong tapusin. Kung kinakailangang isangga ko ang katawan ko para kay Blake
Monteverde ay gagawin ko para lamang matapos na ang lahat ng mga ito."

Ibinaba ng dalaga ang telepono.

Huminga ng malalim at ipinormal ang kanyang mukha. Tumingin ng diretso at nag-isip.

Tapos na ang papel ni Maya Del Castro. Simula sa araw na ito ay siya na ulit si
Inspector Alexandra Valdemor, ang taong gagawin ang lahat para sa sinumpaang
tungkulin...
*******************************************
[29] [28] I AM ALEX
*******************************************

*****

Hirap na hirap si Alex na ibuka ang kanyang bibig. Hindi niya alam kung saan siya
magsisimula. Noong nasa kanyang kuwarto pa lamang siya ay parang kayang kaya niyang
sabihin ang lahat. Subalit ngayong katabi niya na sa sasakyan si Blake ay biglang
may nagsitakbuhang mga daga sa kanyang dibdib.

Seryoso at tahimik naman si Blake. Hindi niya gaanong kinakausap ang dalaga. Umaasa
pa rin siya na may maririnig siyang mga salita mula sa katabi tungkol sa
ipinagtapat niyang pagseselos kay James. Alam niyang ugali na ng babae ang
pagsasawalang bahala nito sa mga malalamang bagay na sinasabi niya dito. Madalas ay
pinapalipas lang nito ang mga araw hanggang sa hindi na nila ito pag-usapan. Ngunit
sa pagkakataong ito ay naghihintay siya sa sasabihin ng dalaga.
"Blake..."

Napalingon si Blake sa katabi. Bagamat tinawag nito ang kanyang pangalan ay

nakatingin pa rin ito sa daan. Bumilis ang tibok ng kanyang puso. Inaasam-asam niya
na sana ay magsalita na ito tungkol sa naging komprontasyon nila.

"Pasensiya ka na sa ugali ko nitong mga nagdaang araw...", wika ni Alex nang hindi
pa rin tumitingin sa kausap.

"No problem.", maiksing sagot ng lalaki habang naghihintay pa rin ng karugtong ng

sasabihin ng dalaga.

Nagkaroon ng ilang sandaling katahimikan.

"Is there anything else? May gusto ka pa bang sabihin?...", hindi na nakatiis na
tanong ni Blake.

Ilang ulit munang napalunok si Alex. Tila may nagpupumilit bumara sa kanyang
lalamunan. Humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela.

"Gusto ko sanang bumawi sa mga kasalanan ko sayo..."

Unti-unting napapangiti ang lalaki habang nakatingin sa mga nadadaanang billboards.

Sa wakas ay magsasalita na rin ang dalaga.

"G-gusto mo bang mag-out of town?"

Biglang napalingon sa katabi si Blake. Nagulat siya sa tanong. Napakalayo nito sa

inaasahang marinig.
"Out of town? Why are you asking me that?"

"Yayayain sana kita ngayong weekend."

"Where?"

"S-sa Zambales."

"Bakit bigla-bigla ka naman atang nagyaya?"

"D-di ba sabi ko babawi ako sa mga kasalanan ko sayo."

"Who's coming with us? Kasama ba ang mga barkada?"

"Tayong dalawa lang. Huwag mo ring isama si Marianne."

Natigilan si Blake. Hindi siya makapaniwalang sa bibig mismo ng babae nanggaling

ang mga naririnig.

"You're joking , right?"

"Hindi ako nagbibiro."

"Then why can't you look into my eyes?"

Saka lamang napilitang tumingin sa katabi si Alex ng may seryosong mukha.

"Hindi ako nagbibiro."

Ibinalik niya ang mga mata sa daan subalit nanatiling nakatitig sa mukha niya ang
lalaki.

"What's your reason behind this?"

"Saka ko na sasabihin."
" I need to know before I say yes."

Muling ibinaling ng binata ang paningin sa labas ng sasakyan.

"Ah ganun ba. Sige di bale na lang. Kay James na lang siguro ako magpapasama."

Napalingon kaagad si Blake sa babae.

"Can't you tell whether I am joking or not?! Why would I refuse that kind of
invitation from you?!....Ilang araw ba tayo dun?", mabilis na bawi ng lalaki.

"Dalawang araw."
Biglang ngumiti ng pilyo si Blake at tumingin sa mukha ng dalaga.

"Are we going to sleep in one room?"

"Siguro."

"How about sharing one bed?"

"Sige."
Napakunot ng noo ang lalaki.

"Kelan ka pa natutong maging wild?"

"Pag nakatabi ka ba wild na agad? Di ba pwedeng matapang lang muna ang sikmura?"

"Hehe...not funny. Basta wala nang bawian yang sinabi mo ha?"

Komportableng sumandal si Blake sa upuan. Lihim itong sinulyapan ni Alex. Hindi

maikakaila sa mukha ng lalaki ang nararamdamang saya samantalang ang pakiramdam
naman ng dalaga ay may nakadagan na patong-patong na mga bato sa ibabaw ng kanyang
dibdib.
 ------

Pagdating sa campus ay niyaya kaagad ni Alex si Blake na pumunta ng classroom.

Plano niyang agahan ang pagpasok habang wala pa ang propesor. Pagdating nila doon
ay nakita niya kaagad si Grace. Tumabi siya dito at masayang binati ang kaklase.

"Hi Grace!"

Napaangat ng ulo ang babae na sa mga oras na iyon ay seryosong nagsusulat.

"Oh hi Maya! Maaga yata kayo ngayon ni Blake."

"Oo nagyaya kasi ng maaga si Blake kasi gusto niya daw kaming mag-breakfast sa
labas..."
Natigilan sa pagsusulat niya si Grace at napatingin sa katabi ng may pilit na
ngiti.

"Ah ganun ba. Parang ang sweet niyo na lately ah. Buti hindi ka pinagseselosan ni
Marianne."

"Si Marianne? Naku hindi magseselos yun alam naman niya na close na talaga kami ni
Blake bago pa man sila magkabalikan.", masiglang wika ni Alex.

Muling bumalik sa pagsusulat si Grace.

Sinitsitan ni Alex si Blake. Sinenyasan niya itong lumapit sa kanya. Sumunod naman
ang lalaki at naupo sa isang bakanteng katabing silya ng dalaga.
"Why?"

Pinalapit pa lalo ni Alex si Blake. Inutusan niya itong idikit ang kinauupuang
silya sa silya niya. At nang dikit na dikit na ito sa kanya ay hinawakan niya ang
isang palad nito at tinitigan sa mga mata. Nagulat ang lalaki sa kakaibang ikinilos
ng dalaga.

"W-what are you doing Maya?"

"Bakit natatakot ka ba na pagtinginan nila tayo at makarating ito kay Marianne?"

"It's not about that. There's something wrong in your actions now."

"Totoo ba ang sinabi mong nagseselos ka kay James?"

Nagulat lalo si Blake. Bagama't dapat siyang matuwa dahil inungkat na ng dalaga ang
tungkol sa bagay na ito ngunit bigla siyang naasiwa dahil hindi niya inaasahang
kakausapin siya nito sa loob mismo ng classroom.

"Y-yes. I mean it.", mahinang sagot ni Blake.

"Hindi mo ba talaga matatanggap kung magkaroon ng ibang lalaki sa buhay ko?"

"M-maya why do you have to ask that here?", nahihiyang bulong ng lalaki habang
pasimpleng tinatakpan ng isang kamay ang namumulang mukha.

Sinulyapan ni Alex si Grace. Nanginginig ang kamay nito. Diin na diin ang
pagkakatusok ng ballpen sa sinusulatang notebook.
Hinawakan pa nang mas mahigpit ng dalaga ang palad ni Blake.

"Tinatanong mo ako kung bakit tayo maga-out of town ngayong weekend di ba?"

"Yeah I did."

"Sasagutin ko na ngayon...."

Tinitigan ulit ni Alex si Blake.

"...dahil gusto kong pag-isipan lahat ng mga sinabi mo... Gusto ko ring malaman
kung kaya kong mamuhay ng ilang araw na ikaw lamang ang lalaki sa tabi ko."

Napanganga si Blake sa narinig. Nabura bigla lahat ng nararamdaman niyang hiya.

Pakiramdam niya ay isa-isang naglaho ang iba pang mga kaklaseng nasa loob ng
classroom. Tinitigan niya rin ang dalaga. Walang ibang tumatakbo sa isipan niya
kundi ang patunayan sa dalaga na isa siyang karapat-dapat na lalaki.

Nakangiting binitawan ni Alex ang palad ni Blake.

"Okay na Blake. Nasabi ko na ang gusto kong sabihin. Pwede ka nang bumalik sa upuan
mo."

Tumango ang lalaki. Bumalik ito sa sariling upuan na hindi pa rin makapagsalita at
punong-puno ng pagtataka.
Pinapakiramdaman pa rin ni Alex ang nakayukong nagsusulat na si Grace. Ilang
sandali pa ay naglabas siya ng brochure ng isang resort. Nagkunwari siyang binabasa
ito habang pinag-aaralang mabuti. Napasulyap naman dito si Grace at hindi nito
natiis na hindi magtanong.

"Ano yan Maya?"

Ngumiti si Alex ng hanggang tenga at excited na nagsalita.

"Brochure ng resort. Tingnan mo oh. Nakarating ka na ba dito?"

Inabot niya ang hawak sa katabi.

"Hindi pa."

"Ah ganun ba. Itatanong ko sana kung maganda ba talaga diyan at tahimik. Pupunta
kasi kaming dalawa diyan ni Blake ngayong weekend."

Ngumiti ulit ng pilit si Grace.

"K-kayong dalawa lang?"

Nakangiting tumango si Alex. Nakatingin siya sa mukha ng kausap pero hindi lingid
sa kaalaman niya na nanginginig ang kamay nito sa selos habang nakahawak sa
brochure.

Umayos ng upo si Alex at hinayaan sa kamay ng katabi ang inabot na papel. Kumuha
siya ng libro sa bag at nagkunwaring magbasa. Maya-maya lang ay tumayo si Grace.
Sinundan niya ito ng mga tingin.

Pumunta sa pinakamalapit na pambabaeng CR si Grace. Palingon-lingon bago buksan ang

isa sa mga cubicle. Pagkapasok ay kaagad na kinuha ang telepono at nanggigigil sa
galit na nag-dial.

"Hello, kailangan po nating magkita mamaya. Meron akong mahalagang sasabihin...."

"Nalaman kong may out of town pong lakad si Blake ngayong weekend..."

"Dalawa lang sila nang nabanggit kong babaeng kaklase namin na madalas niyang
kasama..."
"Manong, ayoko pong matuloy ang lakad nila..."

"Sige po aalamin ko pa lalo ang mga detalye bago tayo magkita. Bye."

Pagkababa ng telepono ay nag-flush ng bowl si Grace. Huminga ng malalim at saka

lumabas ng cubicle.

Ilang minuto pagkatapos lumabas ni Grace sa CR, nagbukas ang katabing pinto ng
pinanggalingan niyang cubicle.

Lumabas dito si Alex ng may seryosong mukha. Matatalim ang mga mata. Kinuha niya
ang telepono at ngumisi.

"Hello inspector, tuloy ang lakad natin ngayong weekend...."

 ------

Weekend. Alas nuebe ng umaga. Nakaharap sa salamin sa loob ng sariling banyo ng

kanyang kuwarto si Alex. Seryoso ang mukha. Nakikipagtitigan sa sarili.
Kinokondisyon ang kalooban sa lahat ng maaring mangyari sa kanilang operasyon.

Ilang saglit lang ay nagkabit siya ng button speaker sa suot na bra. Isinuot sa
kaliwang tenga ang isang wireless headset.

"Hello Inspektor Corpuz. Malinaw ba?'

"Yes, inspektor. Handa ka na ba?"

"Nag-aayos pa ako aabisuhan kita pag paalis na kami."

Lumabas ng banyo si Alex. Isinuot ang paboritong leather jacket. Kinuha ang
nakatagong baril sa cabinet. Sinuri ang nakasaksak ditong magazine. Nang makitang
sapat pa ang laman nitong mga bala ay isiniksik ang baril sa panloob na bulsa ng
jacket.

Inilabas niya rin ang itinatagong maleta at kumuha ng mga ekstrang magasin.
Nagsaksak ng dalawa sa iba pang bulsa ng jacket. Ibinalik ang maleta sa
pagkakatago.

"Inspektor handa na ako."

"Okay, listen carefully Inspektor Valdemor. May sampung sasakyang naghihintay sa

inyo sa intersection ng EDSA at North Ave. Limang sasakyan ang pupuwesto sa unahan
niyo at limang sasakyan naman ang bubuntot sayo. Simplehan mo kami ng salita pag
malapit ka na sa North Ave., para makapaghanda kami. Maya-maya lang ay ikokonekta
ko na sa lahat ng mga kasamahan natin sa operasyon ang radyo na ito para marinig ng
lahat ang anumang sasabihin mo."
"Copy inspektor."

Tok.Tok.Tok.

Humugot ng isang napakalalim na buntong-hininga si Alex. Kinuha niya ang bitbit na

bag at hinarap si Blake ng may seryosong mukha. Tumatakbo sa isipan niya na simula
sa oras na ito ay ang lahat ay trabaho lamang, walang anumang bahid ng personalan.

"Are you ready?", masiglang tanong ni Blake.

"Oo."

Pagdating sa sasakyan ay nilagay ng dalawa ang mga bitbit na bagahe sa trunk. At

bago paandarin ni Alex ang kotse ay tinitigan siya ni Blake.
"Maya, I am going to prove to you in this trip that I'm a man worth keeping."

Kaagad na napahawak si Alex sa dibdib upang takpan ang nakakabit na mic.

"Wow that was one cheesy line.", biro ni James.

Namula sa hiya ang mukha ng dalaga lalo na nang marinig ang tawanan ng iba pang mga
kasamahan.

"Blake, pwedeng huwag muna tayong mag-usap ng mga personal na bagay habang nasa
biyahe tayo.", wika ng dalaga habang nakatakip pa rin ang isang kamay sa dibdib.
"Why?"

"Gusto kong mag-concentrate sa pagmamaneho."

"Okay. Tell me if you're tired already para ako naman ang magda-drive."

Sinimulan ng dalaga ang pagmamaneho. Binuhay naman ni Blake ang player ng kotse at
nagpatugtog ng malakas. Kaagad itong pinatay ni Alex.

"Why? Can't we listen to music para naman hindi maging boring ang biyahe natin?",
nagtatakang tanong ng lalaki.
"Makinig ka na lang sa mp3 mo. Magsuot ka ng headset."

Sinunod naman ni Blake ang utos ng dalaga. Nilabas niya ang ipod at isinuot ang
headset. Komportable siyang sumandal sa upuan habang nakikinig sa malakas na
musika.

Nang malapit na sa pinaghihintayang lugar ng mga kasamahan sina Alex ay napalingon

ang dalaga sa katabi. Nakapikit ito at seryosong nakikinig sa ipod.

"East Avenue na.", nagmamadaling wika ng dalagang pulis.

"Okay."
Pagdating nila ng North Avenue ay nagmenor si Alex.

"Let the five cars be ahead of you."

Ibinaba ni Alex ang katabing bintana. Hinayaan niyang mauna sa kanya ang limang
kotse. Bawat isa sa mga sasakyan ay bumusina bago siya lampasan. Nakababa rin ang
mga bintana nito at sinaluduhan siya ng mga nakasakay na kasamahan. Ginantihan
naman niya ang mga ito ng tango.

Samantala wala namang kamalay-malay si Blake sa mga senyasang nagaganap. Nakapikit

pa rin ito at nakikinig sa ipod.

Pagkatapos malampasan ng limang sasakyan ay muling ibinalik ni Alex sa normal ang

takbo ng sasakyan.

"Chief and I are behind you inspector."

Tumingin siya sa rearview mirror at kaagad na nakita ang minamanehong kotse ni
James. Hinanap din ng mga mata niya ang iba pang mga nakabuntot na sasakyan.

Matapos maiposisyon ang mga sasakyan ay pansamantalang nagsitahimik ang lahat. At

nang kumanan sila sa Balintawak, papasok ng North express way ay biglang may
sumingit na isang kulay asul na starex van sa pagitan ng sasakyan nina James at
Alex.

Pinagbigyan ito ni James sa ginawang paniningit. Ngunit hindi niya na gaanong

makita ang kotse nina Alex dahil sa nakatakip na van. Matiyaga siyang naghintay na
lampasan nito ang minamanehong kotse ng dalaga subalit may katagalan na nilang
binabaybay ang north expressway ay hindi pa rin nagbabago ng pwesto ang van.

Kinutuban si James. Lumipat siya ng lane at tinabihan ang van. Hindi niya makita
ang mga sakay nito sa sobrang pagka tinted ng mga bintana.

"Inspector Valdemor, tingnan mong mabuti ang asul na van na nakasunod sayo."
"Kanina ko pa yan napapansin.", mabilis na sagot ng dalaga.

"Change of plan! I don't think they're going to do it in the location!", mabilis na

pagbibigay ng alert warning ni James sa mga kasamahan.

"Confirm it Inspector Valdemor!"

"Copy."

Tiningnan muna ni Alex ang van sa salamin. Tiningnan niya si Blake. Wala pa rin
itong kaalam-alam sa mga nangyayari.
Binilisan niya ang takbo ng sasakyan. Bumilis din ang takbo ng van. Binagalan niya
ang takbo. Bumagal din ang van.

"Huwag na natin itong patagalin pa. Tapusin na natin ito dito.", matigas na wika ni
Alex.

"What is your plan inspector?"

"Bibilisan ko ang takbo. Sa mga nasa unahan sabayan niyo ang bilis ng takbo ko."

"Copy inspektor!"
Niyugyog ni Alex ang nakapikit na katabi. Tinanggal niya sa isang tenga ang suot na
headset nito.

"Blake! Sundin mo lahat ng mga sasabihin ko sayo!", matigas na wika ni Alex habang
inililipat-lipat ang mga paningin sa kaharap at sa nakabuntot na van.

Nagulat si Blake.

"Why?"

Hindi ito sinagot ng dalaga sa halip ay diniinan nito ang silinyador at pinatakbo
ng mabilis ang sasakyan. Binilisan din ng van ang takbo subalit nabigo itong
sabayan ang bilis ng babae.
"Nasa tahimik na parte na tayo ng highway! Do something inspector Valdemor! Sa
palagay ko ay gagawin nila ang plano sa daan."

"Alam ko."

"Anong sabi mo? Are you talking to someone? What with this speed. Nakikipagkarera
ka ba?", sunud-sunod na tanong ng naguguluhang si Blake.

Nang makalayo na ng mga mahigit dalawandaang metro sa van si Alex ay itinabi niya
ang sasakyan sa emergency parking ng expressway. Nasa lugar sila malapit sa mga
taniman. Walang anumang mga establisyamentong nakatayo dito.

"Blake baba!"

"What?"
"BABA SABI!", sigaw ni Alex ng may matatalim na tingin.

Kaagad na naghubad ng seatbelt si Blake. Mabilis niyang sinunod ang utos ng tila
galit na kasama. Bumaba siya ng sasakyan at sumunod namang bumaba sa nilabasan
niyang pinto ang dalaga.

Tumayo ang dalawa sa tabi ng sasakyan. Nagkunwari si Alex na tinitingnan ang gulong
ng sasakyan na tila nasiraan sila.

"Blake pag sinabi kong upo. Umupo ka.", wika niya habang nakatingin pa rin sa
gulong.

"Why?! What's going on here?"

"Huwag ka nang magtanong. Sumunod ka na lang."

Nang makita ni Alex ang papalapit na van ay pinagpatuloy pa rin niya ang
pagkukunwaring nasiraan sila ngunit inihanda niya na ang sarili.

Biglang huminto ang van sa tapat ng sasakyang ng dalawa. Bago ito magbukas ng pinto
ay kaagad na hinawakan ni Alex si Blake sa braso at hinila pababa.

"UPO!!!"

Umupo ang dalawa at nagkubli sa likod ng pinto ng kotse. Bumukas ang pinto ng van.
Kaagad na nakita ni Alex ang mga armadong kalalakihan na nakasuot ng stocking sa
ulo. Mabilis siyang bumunot ng baril.
"BLAKE DAPA!!!"

Sinalubong niya ng putok ang bababa na sanang mga lalaki. At nang paputukan niya
ang mga ito ay mabilis nitong sinarado ang pinto at pinaandar ang sasakyan. Hindi
siya tumigil sa pagpapaputok. Pinilit niyang patamaan ang gulong ng sasakyan.

Matapos makarinig ng mga putok ay kaagad na nagsipagposisyon ang mga pulis na nasa
unahan nina Alex. Ibinalandra nito ang mga sasakyan upang harangan ang daan. Sabay-
sabay na nagsipaglabasan ang mga nakasibilyang awtoridad at nagsipagkublihan sa mga
sasakyan habang nakatutok ang mga baril sa paparating na van.

Nakita naman kaagad ng mga kidnapper ang mga nakaposisyong pulis. Huminto ang mga
ito.

Mabilis na nabasa ni Alex ang plano ng mga kriminal.

"Blake huwag kang aalis dito."

Tumakbo siya ng mabilis habang pinapalitan ang magazine ng baril patungo sa

sasakyan ng mga suspects. Nakita niyang nagbukas ang pinto nito. Nagtangka ang mga
itong magsipaglabasan subalit sinalubong niya ito ng mga putok. Bumalik ang ilan sa
mga lalaki sa sasakyan at ginantihan siya ng putok. Nagkubli siya sa isang malapit
na phone boot at pinagpatuloy ang pakikipagbarilan.

Dumating ang mga sasakyan ng grupo nina James at nakipagsagutan na rin ang mga ito
ng putok sa nakikipagbarilang mga kalalakihan.

Namataan ni Alex ang isang lalaking nakalabas sa sasakyan. Tumatakbo ito papunta sa
taniman. Hinayaan niyang sina James na ang makipagbarilan sa mga nasa van at
hinabol niya ang tumatakas. Wala namang kamalay-malay ang lalaki na may naghahabol
pala sa kanya.
Tumakbo si Alex ng ubod ng bilis.

At nang medyo nakalapit siya dito ay bigla siyang huminto. Itinutok ang baril.
Ipinikit ang isang mata. Inasinta ang lalaki at ngumiti ng nakakaloko.

"Tatakas ka pa ha."

BANG!

Natumba ang kidnapper. Sapul ito sa hita.

Nilapitan niya ang lalaki at tinutukan ito ng baril. Kaagad na itinapon ng suspect
ang hawak nitong armas at itinaas ang kanyang mga kamay.
"Kailangan ko ng isang tao dito. May bibitbitin lang tayong isang mabigat na
animal.", radyo ni Alex habang nakangisi.

May dumating na dalawang kasamahang pulis at binitbit ng mga ito ang nabaril na
lalaki.

Natigil ang putukan. Sumuko ang napalibutang mga kidnappers.

Naalala bigla ni Alex si Blake.

Tumakbo siya pabalik sa kanilang sasakyan. At nang makalapit ng bahagya ay bigla

siya naglakad ng dahan-dahan. Nakita niya ang tumatayong lalaki.

Dahan-dahang tumayo si Blake. Hindi siya makapaniwala sa mga nasaksihan.

Nanginginig ang kanyang mga kalamnan, hindi dahil sa takot kundi sa pagkabigla.

Tinitigan niya ang papalapit na dalaga. Magulo ang buhok, pawisan ang mukha, may
matatapang na mga mata at may bitbit na baril ang kanang kamay. Huminto ito ng may
layong mga tatlong metro mula sa kinatatayuan niya at tahimik na nakipagtitigan sa
kanya.

Ayaw niyang maniwala sa lahat nang nakita. Sana ay nakatulog lang siya sa biyahe at
panaginip lang ang lahat. Gusto niyang kurutin ang sarili upang magising.

Nanlalaki ang kanyang mga mata. Namumula ang kanyang mukha. Nangangalit ang kanyang
mga panga. Lumalabas ang mga litid sa kanyang leeg. Napatikom siya ng mga kamao
habang tinitingnan ang isang babaeng tila ngayon niya lang nakilala.
Ibang babae ang nakita niyang nakikipagbarilan kanina. Hindi ito si Maya. Hindi ito
ang masayahin at malambing na babaeng nakasama niya. Hindi magagawang bumaril ng
tao ni Maya...Ibang tao ang kaharap niya ngayon.

"W-who are you?"

Hindi sumagot si Alex. Nanatili lamang itong nakatayo habang nakikipagtitigan sa

lalaki.

"Sino ka?!"

Hindi pa rin sumagot si Alex. Tinatanggap niya lamang ang lahat ng galit at
panghuhusga mula sa mga titig ni Blake. Wala siyang balak magpaliwanag. Wala siyang
balak sagutin ang nagtatanong nitong mukha. Tapos na ang lahat. Balik na ulit sa
dati ang buhay niya. Nailigtas niya na ang lalaki. Tapos na ang misyon niya at
tapos na ang papel niya sa buhay ni Blake.
"Sino ka?!"

Tinitigan niya pa lalo si Blake. Binigyan niya ito ng isang reaksiyon habang hawak-
hawak ang baril na tila nagsasabing 'Blake ito ang totoong pagkatao ko.'

"SINO KAAAAAA?!!!!!"

May humintong sasakyan sa tapat ni Alex. Bumaba dito si Chief Martinez at James.
Nakangiting lumapit ang mga ito sa dalagang pulis.

Kumawala sa mga titig niya kay Blake si Alex. Hinarap niya ang dalawang papalapit
na mga kasamahan. Sinaluduhan siya ng mga ito at kinamayan.
"Good job Inspector Alexandra Valdemor. I'm truly proud of you.", nakangiting bati
ng chief....

Lalong nanlaki ang mga mata ni Blake sa narinig. Mas tumindi ang panginginig ng
kanyang mga kalamnan. Napatingin din siya kay James. Parang puputok ang ulo niya sa
lahat ng mga nalaman.

Naglakad naman papalayo si Alex. Hinayaan niyang ang mga kasamahang pulis na ang
mag-asikaso kay Blake.

Sumakay siya sa ibang sasakyan.

At simula nang kumawala siya mula sa kanilang matatalim na titigan ay hindi niya na
muling nilingon pa ang natutulalang lalaki....
*******************************************
[30] [29] IT'S NOT OVER
*******************************************

*****

Headquarters. Pagkatapos ng naganap na engkuwentro laban sa mga miyembro ng venomus

ay dinala diretso ng mga pulis si Blake sa opisina ng hepe. Dali-daling napasugod
naman doon si Don Henry. Samantalang sinadya naman ni Alex na iwasan ang maglolo.
Pagkarating niya sa headquarters ay diretso kaagad siya sa interrogation room.

Kaharap ni Alex ang isa sa mga tinuturong leader ng nahuling grupo. Nakaupo ito sa
isang silya habang nakaposas ang dalawang kamay sa likuran. Nakatayo naman sa labas
ng nasabing silid si James at pormal na pinanonood ang pagtatanong sa isang one way
mirror na bintana.

Pabalik-balik na naglalakad ng tuwid ang dalagang pulis sa harap ng suspect habang

nagtatanong. Matapang ang mukha. Madiin magsalita. At may nakakasunog na mga
paningin.

"Anong pangalan mo?"

"Mario Librada."

"Ilang taon ka na?"

"Bente-otso."

"Taga-saan ka?"

"Negros occidental."
"May asawa ka na ba?"

"Meron."

"Anak?"

"Dalawa."

"Ano ang pangalan ng sindikatong kinabibilangan mo?"

Hindi sumagot ang lalaki. Tumingin lamang ito sa sahig.

"Kelan ka pa naging miyembro ng sindikato?"

Hindi pa rin sumagot ang lalaki. Nagsimulang mangalit ang mga panga ng dalaga.

" Ano ang pakay niyo kay Blake Monteverde?"

Ilang sandaling naghintay ng sagot si Alex ngunit nanatiling tahimik lamang ang
taong tinatanong. Hindi na napigilan ng dalaga ang pagkapikon. Nilapitan nito ang
suspect at walang kaabog-abog na sinuntok sa mukha ang kaharap.

"PAG TINATANONG KA, SUMAGOT KA!"

Dumugo ang bibig ng lalaki sa lakas ng suntok ni Alex. Dumura ito ng dugo. Tumingin
ito sa dalagang pulis at ngumisi.

"Kahit pitpitin niyo ang dila ko. Wala kayong makukuhang impormasyon sa akin."

Sinuntok ulit ng dalaga ang lalaki.

"Sinong may sabing pipitpitin lang namin ang dila mo?! Kung kinakailangang ilibing
ka namin ng buhay ay gagawin namin. Walang lugar ang awa sa amin para sa mga kagaya
niyong kriminal!"

Gumanti sa nanlilisik na mga titig ni Alex ang kaharap.

"Huwag kayong pakakasiguro. Hindi porke't nahuli niyo ang ilan sa amin ay tapos na
ang lahat. Marami kaming mga galamay. At hindi pumapayag ng ganun-ganun na lang ang
grupo namin na hindi maigaganti ang mga naagrabyadong miyembro."

Mas lalong umigting ang galit ni Alex sa narinig. Hindi na niya tuluyang napigilan
ang sarili. Pinagsisipa niya ang nagbabantang lalaki.

"Agrabyado? Kayo pa ang may ganang magsalita na naagrabyado kayo!"

Bumunot ng baril ang dalagang pulis at itinutok ito sa mukha ng lalaki.

"Huwag niyo kaming pagbabantaan. Dahil sisiguraduhin ko sayong kapag hindi ka

natutong magsalita, bago pa man magawa ng mga kasamahan mo ang sinasabi mong ganti
ay wala nang dadaang hininga dyan sa lalamunan mo."
Pumasok si James sa interrogation room. Hindi na nito natiis na huwag awatin ang
nanggagalaiting babae.

"That's enough Inspector Valdemor. Don't waste too much energy. Marami pang
darating na mga araw para pahirapan natin ang matitigas ang ulong mga kriminal na
yan."

Nahimasmasan si Alex sa saway ng binata. Ibinalik niya ang baril sa jacket.

Tinalikuran niya ang kidnapper at naglakad papalabas ng silid.

"Ikaw na ang bahala sa taong yan Inspector Corpuz baka hindi pa man yan
nakakatuntong ng kulungan ay mapatay ko na yan."
"Ah by the way Inspector Valdemor, pinapatawag ka ni Chief sa opisina niya!"

Napahinto si Alex sa pintuan dahil sa sinabi ni James. Bigla siyang kinabahan. Alam
niyang maaring naroroon pa sa opisina ng hepe sina Blake at Don Henry.

"Ako?", sabay turo niya sa sarili.

"Yap."

------
Ilang beses nagdalawang isip si Alex na pihitin ang door knob ng opisina ni Chief
Martinez. Sa kabila ng nanunumbalik niyang katapangan ay hindi niya pa rin
maikakaila sa sarili na natatakot siyang harapin si Blake.

Humugot siya ng isang malalim na hinga at dahan-dahang binuksan ang pinto. Tumambad
sa kanya ang maglolo na nakaupo sa harapan ng mesa ng hepe.

"Oh andito na pala si Inspector Valdemor.", bungad ng hepe.

Sinalubong siya ng ngiti ni Don Henry at nahihiyang ginantihan niya rin ito ng
ngiti.

"Yes chief. Pinapatawag niyo daw po ako." , seryosong wika ng dalaga.

Lumapit siya sa mesa ng hepe at palihim na sinulyapan si Blake.

Komportableng nakasandal sa silya ang lalaki. Medyo pabukaka itong nakaupo habang
kumukuyakoy ang isang hita. Blanko ang ekspresyon ng mukha nito. Hindi mo na ito
makikitaan ng anumang galit o takot sa mga nangyari. Pinaglalaruan nito ang suot na
relos na tila ba walang nangyari at normal lamang ang lahat. Isang bagay lang ang
naiiba...hindi ito tumitingin sa dalagang pulis.

Nagsalita si Chief Martinez.

"Inspector Valdemor, I already told to Don Henry and Blake Monteverde the whole
story. Naiintindihan na nila kung bakit nagawa mong magdisguise. They accepted
everything kaya't wala ka nang dapat ipag-alala..."
Tumango si Alex habang masinsing nakikinig sa opisyal.

"...ang kailangan mo lang gawin ngayon inspektor ay ang...ipagpatuloy ang

pagbabantay kay Blake Monteverde."

Nabigla si Alex sa narinig. Tila may malakas na sumabog sa tabi ng kanyang tenga.
Napatingin siya sa hepe nang may nagtatanong na mukha. At kahit nasa harap niya si
Don Henry ay hindi niya napigilan na hindi magtanong sa opisyal.

"Chief, akala ko ba tapos na ang trabaho ko?"

"Wala tayong pinag-usapang tapos na ang assignment mo. It's not over yet inspector
until we totally shut down the venomus. As of now you still have to protect Blake.
Humihingi din si Don Henry ng pansamantalang assistance mula sa atin at tinanggap
ito ng mga nasa itaas. Blake's case helped us a lot so they deserved to be
protected. And as of now gusto ni Don Henry at ng mga nasa itaas na ikaw pa rin ang
gumawa nito."

Napanganga si Alex. Gusto niyang tumutol at makipagtalo sa opisyal ngunit hindi

niya magawa dahil nasa harapan siya ni Don Henry.

"I told you grandpa that I don't need a bodyguard. I can protect myself. I'm used
to these kidnapping threats my whole life.", kaswal na wika ni Blake na hindi pa
rin nagagawang tumingin kay Alex.

Tumayo ang lalaki. Dinampot nito ang susi ng kotse sa ibabaw ng mesa.

"I'm tired. I want to go home now. Magkita na lang tayo sa bahay lolo."
Tumalikod si Blake nang hindi man lang nagpaalam sa dalawang pulis at naglakad ito
papalabas ng pinto na wala nang iba pang binitawang salita. Hinabol ito ng tingin
ni Alex.

"Ano pang ginagawa mo Inspector Valdemor? Sundan mo si Blake!", utos ng hepe.

Nalito ang dalaga sa gagawin. Hindi pa siya pumapayag sa mga sinabi ng hepe. Gusto
niya munang makipag-usap dito.

"Maya...I mean inspektor nakikiusap ako...please continue protecting Blake.", wika

ni Don Henry ng may nagsusumamong mukha.
Biglang nanlambot ang kalooban ni Alex matapos marinig ang pakiusap ng matanda.
Hindi niya matiis ang nakikiusap nitong mukha. Wala siyang nagawa kundi ang habulin
ang kalalabas lang na lalaki. Nakita niyang binubuksan na nito ang pinto at
papasakay na sa kotse.

"Blake!"

Natigilan si Blake sa narinig na pamilyar na boses. Pansamantala siyang nag-isip

kung lilingunin ba o hindi ang taong tumawag sa kanyang pangalan.

Tumingin siya sa kanyang likuran. Nakita niya ang seryosong mukha ni Alex.
Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa na tila bang nais niya pa rin iparating
ang salitang 'sino ka?'.
Lumapit si Alex sa lalaki at inilahad ang palad.

"Akin na ang susi.", matipid na wika ng dalaga habang tinitingnan ang mukha ng
kaharap.

Hindi sumagot si Blake. Ginantihan lang niya ang mga tingin ng dalaga ng blankong
mga mata. Normal pa rin ang reaksiyon ng kanyang mukha. Kusang kinuha ng babae sa
kanyang kamay ang susi. Hindi siya tumutol. Sumunod siya sa gusto nito at lumipat
siya sa kabilang pinto.

Pagdating sa loob ng sasakyan ay walang nagsasalita. Pinapakiramdaman ni Alex ang

katabi. Hindi ito tumitingin sa kanya. Hindi siya kinakausap. Tahimik lang itong
nakatingin nang diretso sa daan.

Pagkalipas ng mahigit tatlumpong minuto ay binasag ni Blake ang katahimikan nang

hindi inaalis ang mga mata sa kalsada.
"What's your name?"

"Alex."

Tumahimik ulit ang lalaki ng ilang minuto.

"How old are you?"

"Twenty-three."
Nagkaroon ulit ng mahaba-habang katahimikan.

"Ilang taon ka nang policewoman?"

"Tatlong taon."

Hindi na muling nagtanong pa si Blake. Binuhay niya ang pansamantalang pinatay na

cellphone. Ilang saglit lang ay nagsimula nang tumunog ang kanyang telepono.
"Hello, Hayden."

"Bro! Are you okay? I just watched you in the news!"

"I'm fine don't worry..."

"That's good. Hey Bro! I saw Maya in the TV too. Is she fine too?"

Huminga ng malalim si Blake.

"Hayden, let's not talk about her. She's not with me anymore."

"Why? May problema ba kayo?"

"Next time na lang ulit tayo mag-usap. I want to take a rest bro."

"Okay. Bye. Take a rest! Ingat!"

"Thanks.Bye..."
Pagkatapos ng pag-uusap nila ng kaibigan ay tumunog ulit ang telepono. Tumatawag si
Marianne. Hindi niya ito sinagot. Tinanggal niya ang sound ng cellphone at hindi
pinansin ang sunod-sunod na tawag ng girlfriend.

Pagdating sa bahay ay hindi pa rin tumitingin si Blake sa dalaga. Hindi rin naman
ito nagpapakita ng anumang galit sa mukha.

Naghihintay si Alex sa anumang sumbat nito. Nakahanda siyang tanggapin ang lahat ng
bibitawan nitong masasakit na mga salita. Subalit hanggang sa marating nila ang
pinto ng kani-kanilang kuwarto ay nanataling tahimik ang lalaki. Hinintay niya na
makapasok ng kuwarto niya si Blake bago niya isarado ang sariling pinto. Pumasok
ito sa loob nang hindi man lang siya nilingon.

Pagkapasok sa kuwarto ay nanatili lamang na nakatayo ng ilang sandali si Blake sa

tapat ng pinto. Nag-iisip ng malalim hanggang sa unti-unting tumalim ang kanyang
mga paningin. Lumapit siya sa isang mesa at galit na hinawi ng dalawang kamay ang
lahat ng nakapatong dito.
"AAAAA!"

Nagsimulang mamula ang kanyang mukha. Unti-unting kumakawala ang pilit na

pinipigilang paghihimagsik ng kalooban. Isa-isa niyang dinampot ang bawat makitang
gamit at buong lakas na itinatapon ito sa sahig. Pinagbabasag niya ang lahat ng
pwedeng basagin. Pinupunit lahat ng pwedeng punitin. Tinatapon lahat ng pwedeng
itapon.

"AAAAA!"

Nang wala na siyang madampot na bagay ay agad niyang pinagsusuntok ang dingding.
Paulit-ulit niya ito sinuntok hanggang sa maramdaman niya ang hapdi sa kanyang mga
kamay.

Hindi niya matanggap ang lahat. Bakit kailangang mangyari ito sa kanya?

Natutulala siyang lumapit sa kama at naupo. Matapos ibuhos ang lahat ng galit ay
unti-unti namang nangingibabaw ang sakit na nararamdaman niya sa dibdib.
Nahihirapan siyang huminga. Hinihiwa ang kanyang puso.

Napasapo siya sa kanyang mukha. Hinayaan niyang tumulo ang mga luhang kanina pa
gustong kumawala.... hanggang sa unti-unti na siyang napapahagulgol.

Mas masakit pa ito kaysa sa sandaling nahuli niyang may ibang kahalikang lalaki si
Marianne. Ang sakit-sakit...Ito na yata ang pinakamasakit sa lahat...

*******************************************
[31] [30] OLD BLAKE, NEW MAYA (ALEX)
*******************************************

********

Umaga, naghahanda na sa unang araw ng pagiging bodyguard niya ang dalagang pulis
bilang si Alex. Hindi siya komportable sa sitwasyon. Ngunit may isang bagay siyang
ikinatutuwa. Hindi niya na kinakailang pumasok at magpanggap na estudyante.
Paglabas niya ng kuwarto ay nagulat siya sa nabungarang mga plastik ng basura na
nakatambak sa labas ng kuwarto ni Blake. Nakita niya si Manang Cora na inaayos ang
mga ito.

"Anong nangyari Manang?"

"Hindi ko nga rin alam. Basta't tinawag kami ng pagkaaga-aga para maglinis dito."

Sumilip si Alex sa nakabukas na pinto ng kuwarto. Punong-puno ng mga kalat at basag

na bagay ang sahig. Abala ang mga katulong sa paglilinis dito. Nagtaka siya sa
nakita at tinangka niyang pumasok. Ngunit nang nasa pinto na siya ay bumungad sa
harapan niya si Blake. Binigyan siya nito ng isang malamig na tingin habang nag-
aayos ng suot na damit.

"Strangers are not allowed inside my room."

Napaatras si Alex. Sinunod niya ang narinig. Subalit bago tuluyang tumalikod ay
napansin niya ang sugatang kamay ng lalaki habang nag-aayos ito ng kuwelyo. Tila
may kumurot sa kanyang dibdib sa nakita.

Mag-isa siyang nag-almusal. Nagkusa na siyang hindi sabayan ang maglolo. At habang
kumakain ay nakita niyang naglalakad na si Blake papuntang garahe. Agad-agad niyang
tinapos ang pag-aalmusal at hinabol ang lalaki.

"Hindi ka na ba mag-aalmusal?"

"I don't have appetite."

Pagdating sa garahe ay pinasalo ng lalaki kay Alex ang susi ng kotse. Naupo ito sa
likurang upuan at tinitigan ng seryoso sa salamin ang dalaga.
"I'm letting you fullfill your job because of grandpa. Don't ever think of other
reason kung bakit naririto ka pa sa bahay....And also from now on, I can't promise
that everything will be easy between you and me."

Tiningnan din ni Alex ang kausap sa salamin.

"Wala akong inaasahang anumang bagay mula sayo Blake. Huwag kang mag-alala,
pansamantala lang itong pagbabantay ko sayo. Ginagawa ko rin ito dahil sa lolo mo
pero maghahanap din ako ng papalit sa akin. Mas maraming naghihintay at nababagay
na trabaho sa akin sa headquarters."

Hindi sumagot si Blake. Sinenyasan niya lamang ng kamay ang babae na paandarin na
ang sasakyan.

Pagdating sa campus ay bumuntot pa rin si Alex sa paglalakad papuntang classroom.

Tinangka naman siyang harangan ni Blake.
"Where are you going? You're not a student, aren't you?", sarkastikong wika nito.

"Pupuntahan ko lang si Grace."

"Hihingi ka rin ba ng despensa sa isa sa mga taong napaniwala mo?"

"Hindi. Gusto ko lang siyang makausap."

Pinadaan siya ni Blake ngunit nginisian muna siya nito.

Sinilip ng dalaga sa pinto ng classroom ang pwesto ni Grace. Wala doon ang
estudyante. Naghintay siya sa labas ng silid-aralan, iniisip niyang baka na-late
lamang ito.
Kalagitnaan na ng klase ay wala pa ring Grace na dumating. Sa halip ay naabutan
siya ni Marianne habang naghihintay.

"M-marianne?"

Lumapit ito sa kanya nang may matamlay na ngiti. Tumabi ito sa kinatatayuan niya.

"Blake is not answering my call since Saturday...", sumbong nito sa dalaga.

"Pagpasensiyahan mo na Marianne. Magulo lang kasi ang utak ngayon ni Blake dahil sa
mga nangyari.", maamong sambit ni Alex habang tinatapik sa balikat ang malungkot na
babae.
"I know...", nakayukong wika ni Marianne.

"I've heard about everything... I was shocked.", sabay tingin ng babae sa dalagang
pulis.

Ngumiti lamang ng tipid si Alex.

"Thank you for saving Blake."

Tumango ang dalaga. Naantig siya sa ginawang pasasalamat ng babae. Sa pagitan nila
ni Blake ay hindi usapin ang bagay na ito. Sa ngayon ay mas nangingibabaw ang sakit
dulot nang nagawa niyang pagpapanggap.

"Wala kang dapat ipasalamat Marianne, trabaho ko yun."

"I would like to apologize also for setting you up to my brother. I feel embarassed
now."

"Naintindihan ko yun. Wala kang dapat ipag-alala.", natatawang wika ni Alex.

"Also, I'd like to say sorry na nagselos ako because of you over Blake. Now, I
understand why my brother told me na imposibleng mangyari ang iniisip ko."

Nawala ang mga ngiti sa mukha ni Alex.

Bigla siyang nakonsensiya sa narinig. Wala siyang ibang intensiyon sa pagiging

malapit niya kay Blake kundi ang pagbigyan ang sarili sa pansamantalang
kaligayahang nararamdaman niya pag kasama ito. Wala siyang ibang motibo maliban sa
pagiging kaibigan. Ngunit naabuso niya nga ba ang pagiging malapit nilang dalawa?
At tama lamang para pagselosan na siya ni Marianne.
"Wala kang dapat ikaselos Marianne. Pagkatapos ng mga pangyayari, pati nga siguro
pagkakaibigan namin ni Blake ay hindi na maibabalik... Sige iwanan na kita dito.
Malapit nang matapos ang klase. Babalik na ako sa kotse."

Naghintay sa loob ng sasakyan si Alex. Natanaw niya ang papalapit na magkasintahan.

Sa una ay parang normal lamang na nag-uusap ang dalawa. Ngunit maya-maya lamang ay
mukha na itong nagtatalo hanggang sa tinalikuran ni Blake ang umiiyak na babae.

Naglakad papalapit ng sasakyan si Blake. Sumakay ulit ito sa likuran at pabulagsak

na isinara ang pinto.

"Let's go to my next class."

Gusto sana itong tanungin ni Alex sa nangyari subalit umurong ang dila niya dahil
alam niyang babarahin lamang siya nito.

Nang papalubog na ang araw ay biglang nagsabi ng pupuntahan ang lalaki.

"Let's go to racing venue."

"May isang klase ka pa ah.", nagtatakang wika ni Alex.

"It's none of your business."

Walang nagawa ang dalaga kundi sundin ang lalaking mainit ang ulo.

Pagdating sa karerahan ay naroroon na ang buong barkada. Masayang binati ng mga ito
si Blake.

"Whoah! Look who's here? Welcome back Bro! Ang tagal mo ring hindi pumunta ah.",
bungad ng isang kabarkada.

Masayang nakipag-apir sa kanila si Blake. Napapalibutan ulit ang buong barkada ng

mga nagseseksihang mga babae. Maya-maya lang ay may lumapit na isa kay Blake at may
bitbit itong beer.

"Long time no see babe. I miss you.", malanding wika nito at sabay bigay ng beer sa
lalaki.
"I miss you too Mariel!"

Kinuha ni Blake ang iniaabot na beer. Nakangising kinabig nito ang maliit na
beywang ng babae at siniil ito ng halik sa mga labi.

"Wooooooh! What a comeback by pretty boy Blake!", kantiyaw ng buong barkada matapos
makita ang ginawa ng lalaki.

Nakaupo si Alex sa hood ng nakaparada nilang sasakyan. Hindi na siya lumapit sa mga
lalaki. Tahimik niya na lamang na pinagmamasdan ang lahat.

Nakita niya ang ginawa ni Blake.

Kung pagbibigyan niya ang sarili, kinaladkad niya na papabalik ng sasakyan si Blake
sa mga oras na iyon. Ngunit kailangan niyang tanggapin anuman ang mga ikikilos
nito, dahil simula nang ilantad niya ang totoo niyang pagkatao ay tinanggalan niya
na ang sarili ng karapatang makialam sa buhay ng lalaki.

Naroroon din si Hayden. At nagulat ito nang matanaw si Alex.

"Huh! Blake di ba si Maya yun? Akala ko ba hindi mo na siya nakakasama?"

Nagtinginan ang buong barkada. At nakangiti ang mga itong kumaway sa dalaga.

"MAYAAAAA!", sabay-sabay na tawag ng mga ito.

Kumaway din nang nakangiti si Alex.

"Stop waving at her guys! She's not Maya!", galit na utos ni Blake.

"What do you mean?", nagtatakang tanong ni Hayden.

"You want to know? Go ask her." nakangising wika ng lalaki habang nakatingin ng
masama sa dalaga.

"Ah and by the way, be careful with your actions. Because that person is a
policewoman!"

Napanganga ang lahat sa narinig at sabay-sabay silang napatingin sa nakangiting

dalaga. Napapalunok ang mga ito. Dati na silang takot sa matapang na babae at lalo
lamang nadagdagan ang takot nila dito dahil sa nalaman.
 ------

Pinatawag ni Don Henry si Alex sa personal office nito sa loob ng bahay. Pagkatapos
ng insidente sa headquarters ay ngayon lang ulit sila nagkita at nagkausap.

"Inspector...", bungad na wika ng matanda sa nakaupong dalaga sa harap ng kanyang

mesa.

"Alex na lang po Don Henry."

"Alex....I just want to say thank you for protecting Blake."

"Wala po yun Don Henry trabaho ko po ito. Pasensiya na rin po kung nagawa kong
magsinungaling sa inyo. Hindi ko po ito gustong gawin pero walang ibang paraan para
mailigtas namin si Blake at mahuli ang sindikato.", nahihiyang wika ng dalaga.

"Naiintindihan ko ang lahat Alex."

"Salamat po."

"Alex, you know that you're almost a real grandaughter to me..."

"Ako rin po Don Henry, itinuring ko na rin po kayong parang totoong lolo ko."

"Kung ganoon sana mahalaga para sayo ang nararamdaman ko at mga kahilingan ko."
"Siyempre naman po. May ipapakiusap ho ba kayo sa akin kaya niyo ako pinatawag?"

Huminga ng malalim ang matanda at tumingin nang seryoso sa mukha ng dalaga.

"Alex...I've requested you to protect Blake because I know that you care for
him..."

"Don Henry...."

"Hindi ko siya kayang ipagkatiwala sa ibang pulis maliban sayo..."

Bumuntong-hininga ulit si Don Henry.

"However, may isa pa sana akong ipapakiusap sayo at alam kong mahirap itong gawin
ngunit umaasa akong mapagbibigyan mo pa rin ako..."

"....I know that Blake is hurting a lot now because of you. Bilang lolo ni Blake,
alam ko ang nararamdaman ng apo ko. Hindi pa man ako sigurado.... but I'm afraid
that Blake has feelings for you."

Napaangat ng ulo si Alex sa narinig at tumingin sa matanda nang may naguguluhang

mukha.

"Yes, Alex. I think Blake likes you... a lot."

Napalunok si Alex sa narinig. Biglang namula ang kanyang mga pisngi.

"Don Henry nagkakamali po kayo. Kaibigan lang po ang tingin sa akin ng apo niyo."

"I don't think so Alex....", mahinahong wika ni Don Henry.

"And this is why I want to talk to you seriously...Ipapakiusap ko sana na ilayo mo

ang loob ni Blake sayo."

Nagulat ang dalaga sa sinabi ng matanda at kaagad namang napansin ni Don Henry ang
reaksiyon niya.

"It's not that I don't like you. I like you a lot. I like you as a grandaughter. I
like you as a person but..... I don't want you to be Blake's woman."
"Anong ibig niyong sabihin? Bakit kailangan niyo akong kausapin tungkol sa bagay na
yan?", nalilitong tanong ni Alex.

"Alex, siguro naman ay naikuwento na sayo ni Blake ang kasunduan namin tungkol sa
pag-aasawa niya."

"Oho..."

"The reason I'm doing it because I want him to have a family of his own before I
leave this world. I don't want him to be left alone. I want him to have a woman who
can stay with him forever...."

"Hindi naman po sa inaalok ko ang sarili ko, pero pwede ko ho bang tanungin kung
bakit hindi ako pwede?"
"Alex, I'm sorry to say these... but I cannot give him to a woman na habang
nabubuhay pa sa mundong ito ay nasa hukay na ang isang paa."

Natigilan si Alex sa narinig. Parang may sumaksak sa kanyang dibdib. Bigla siyang
nasaktan sa mga sinabi ni Don Henry at hindi niya alam kung bakit. Tinamaan ba ang
pride niya bilang isang pulis o dahil may katotohanan ang mga sinabi nito kung
bakit hindi siya nararapat kay Blake?

Pinilit niyang ngumiti at sinubukang itago ang sakit na sumapol sa kanyang dibdib.

"N-Naiintindihan ko po kayo Don Henry. Huwag ho kayong mag-alala dahil unang-una ni

minsan ay hindi po pumasok ang ganyang bagay sa isip ko. K-Kaibigan lang po ang
tingin ko sa apo niyo. Kung naging malapit man ako kay Blake siguro ay bunga lamang
ito ng pagpapanggap ko...."

"...H-hayaan niyo ho ngayong alam niya na ang totoong pagkatao ko, lalagyan ko na
ho nang hangganan ang samahan namin. S-simula po ngayon ang papel ko na lamang sa
apo niyo ay bilang bantay niya at s-siya rin po bilang binabantayan ko...."
"...S-Sa tingin ko ay ganun din naman ho talaga ang mangyayari dahil alam kong kaya
lang naman ako natanggap dati ni Blake dahil sa pagkatao ni Maya. H-hindi ho ako
bilang Alex. Kung totoo man po yung sinasabi niyo tungkol sa nararamdaman ni Blake,
yun ho ay para kay Maya at hindi na po nage-exist ang taong iyon...kaya wala po
kayong dapat ipag-alala."

Gumaan ang pakiramdam ni Don Henry sa mga binitawang salita ng kausap.

"Salamat Alex. Alam kong maunawain kang bata...salamat."

"A-Alam ko pong ginagawa niyo ito dahil sa pagmamahal niyo kay Blake..."

"...May sasabihin pa po ba kayo? P-pwede na po ba akong umalis?"

"Wala na Alex...salamat."

Tumayo ang dalaga at pilit inihakbang ang mabibigat na mga paa.

"Alex...I hope you won't misunderstand me. I like you and I truly see you as my own
grandaughter..."

Lumingon ulit ang dalaga.

"A-Alam ko po. Salamat."

Pagkalabas ng silid ay napasandal sa dingding si Alex. Hinawakan niya ang dibdib at

paulit-ulit na huminga ng malalim. Lahat ng sinabi ng matanda ay tama. Lahat din ng
mga isinagot niya dito ay tama. Subalit parang may lihim na tumututol sa kalooban
niya. Bakit nalulungkot pa rin siya sa kabila ng katotohanan sa mga paliwanag ni
Don Henry?

Naglakad siya pabalik ng kanyang kuwarto at habang nasa pasilyo ay namataan niya si
Blake. Kaakbay nito ang babaeng nakahalikan sa karerahan. Makakasalubong siya ng
mga ito.

"Wow Blake your house is huge. And seriously, how many rooms do you have?"

"A lot. But you know what? I prepared the best room for you."

Nilampasan siya ng dalawang naghaharutan na tila hindi siya nakita. Biglang

nagpanting ang kanyang mga tenga.

"Blake!"
Huminto ang dalawa. Tumingin sa kanya ang lalaki at ngumiti nang nakakaloko.

"What is it, woman?"

Gusto niyang paghiwalayin ang magkadikit nitong mga katawan. Gusto niyang batukan
ang lalaki. Gusto niyang pilipitin ang kamay nito sa pagrerebeldeng ginagawa. Gusto
niya itong sigawan! Gusto niya ulit itong pasunurin kagaya nang dati!

....Ngunit bigla niyang naalala ang katatapos lang nilang pag-uusap ni Don Henry.

"Wala."
Tinalikuran siya ni Blake. Hinayaan niyang maglakad papalayo ang dalawa hanggang sa
matanaw niyang pumapasok na ang mga ito sa isa sa mga kuwarto...

*******************************************
[32] [31] PUSH THE LIMITS
*******************************************

******

Tumutulo ang luha ni Marianne. Namumutla ang mukha. Hindi mailarawan ang lungkot na
nararamdaman habang naglalakad papalapit kay Alex.

"Anong nangyari sayo Marianne?", nagtatakang tanong ng dalaga.

"H-help me. Please help me.", humahagulhol na wika ng babae at sabay yakap nito kay
Alex.
"Bakit ano bang nangyari?"

"B-Blake just broke up with me."

Hindi makapaniwala ang dalaga sa narinig. Tinanggal niya sa pagkakayakap sa kanya

ang mga kamay ni Marianne at hinawakan ito sa magkabilang braso.

"Ano?! Bakit niya naman gagawin yun?"

Patuloy pa ring umaagos ang mga luha ng babae.

"H-He said I lied about my brother. He said that maybe I have an involvement with
your schemes. He lost his trust Alex. Help me please. Explain it to him.
Pleaasssee!", naghihisteryang pakiusap ni Marianne.

Niyakap ni Alex ang babae. Nakonsensiya siya bigla dahil sa pagkakadamay nito sa
kanyang nagawa. Tinapik-tapik niya ito sa likod at pilit pinapakalma. Agad siyang
nakaramdam ng galit kay Blake dahil sa ginawa nitong desisyon base lamang sa maling
hinala.

"Huwag kang mag-alala Marianne. Kakausapin ko si Blake. Ipapaliwanag ko sa kanya

ang lahat. Pasensiya ka na kung pati ikaw ay nadamay sa problema namin."

Kumawala sa yakap niya ang babae at tiningnan siya nito sa mukha.

"B-but Alex, I really lied about my brother...."

"Mababaw na kasalanan lang yun Marianne para humantong kayo sa ganito. Gagawin ko
ang lahat para maintindihan ka niya at ipapaliwanag ko kung bakit nagawa mong
magsinungaling."

"Please help me Alex. I love him so much. I don't want to lose him again. I fought
for him my whole life and I don't want us to end this way."

"I-ikaw din. Mahal ka rin naman ni Blake di ba? Ipinaglaban ka rin naman niya di
ba? Ikaw ang pinili niya sa lahat ng mga naging babae sa buhay niya."

"I-I know but this time I'm not sure anymore. All I can see from him is anger and
pain. I'm afraid so please help me Alex."

"Mahal ka ni Blake. Magulo lamang ang utak niya kaya niya siguro nagawa ito.
Sigurado akong babalik din sa normal ang lahat sa inyong dalawa pag lumipas na ang
galit niya."
Niyakap niya ulit ang umiiyak na babae.

"Huwag kang mag-alala, tutulungan kita. At pasensiya ka na kung pati ikaw ay

nadamay dahil sa nagawa ko..."

------

Pagkadating na pagkadating nina Alex at Blake sa bahay mula sa campus ay humugot ng

isang malalim na buntong-hininga si Alex. Buong araw siyang nag-ipon ng lakas ng
loob para kausapin ang lalaki.

Naunang bumaba ng sasakyan si Blake. At dire-diretso itong naglakad papasok ng

bahay. Mabilis itong sinundan ng dalaga.

"B-Blake mag-usap tayo."

Tila walang narinig ang lalaki. Diretso pa rin ito sa paglalakad. Hinabol ulit ito
ni Alex at napilitan ang dalaga na hawakan ito sa kamay.

Saka lamang tumigil si Blake. Tumingin muna ito sa pagkakahawak ng dalaga bago nito
tiningnan ang mukha ng babae.

"B-blake tungkol kay Marianne...Huwag mo siyang idamay. Wala siyang nagawang

kasalanan sayo. Wala siyang kinalaman sa mga nagawa ko..."

Hindi sumagot ang lalaki. Tinitigan lang nito ang nakikiusap na kaharap at
nginisian. Sabay tanggal sa pagkakahawak nito sa kanyang kamay at muling
ipinagpatuloy ang paglalakad.

"Blake makinig ka naman please. Kawawa naman si Marianne. Huwag kang padalos-dalos
ng desisyon baka mamaya pagsisihan mo rin ito. Mahal mo si Marianne di ba?"

Huminto si Blake. Tiningnan niya ulit ng nakakaloko ang dalaga.

"Look at you. You have the guts to explain in behalf of other people...but you
don't even bother to explain yourself."

Hindi sumagot si Alex. Hindi tungkol sa sarili kung bakit siya lumalapit dito.

"Walang kinalaman si Marianne sa trabaho ko Blake. Oo kapatid niya si James pero

hindi dahilan iyon para masabi mong may kinalaman siya. Wala siyang alam sa buong
pangyayari. Trabaho ito Blake at hindi kami para gumagamit ng inosenteng tao sa
ganito kaseryosong kaso."

Napatitig ulit si Blake kay Alex.

"Anong sabi mo? I hope I get it right na hindi kayo gumagamit ng inosenteng
tao....then what did you do to me? You used me, right? You used me to capture the
kidnappers."

"B-Blake..."

Ngumisi si Blake.

"You can't answer me because I'm right.... Do you even realize that what you've
done is unforgivable? Yes you saved me...but you cannot hide the fact that you used
me first. You sacrificed me right?"

Hindi makatingin si Alex sa lalaki. Hindi niya ito masisi kung mag-isip ito ng
ganito. Sana pwede niyang sabihin dito ang lahat. Gusto niyang sabihing sinubukan
niyang ipaglaban ang lalaki ngunit wala talagang ibang mas madali at mas ligtas na
paraan. Ngunit para ano pa at kailangan niyang magpaliwanag. Hindi na maibabalik ng
mga paliwanag ang nakaraan. At hindi rin naman siya nanatili sa tabi nito para
ibalik ang dati nilang samahan.
"H-huwag nating ibahin ang usapan Blake. Nakikiusap ako na pakinggan mo si
Marianne..."

"Huwag mo kaming pakialaman dahil problema na naming dalawa yun... and besides she
really lied about her brother."

Tumalikod ulit si Blake at diretsong naglakad sa pasilyo. Natigilan ng ilang saglit

si Alex. Unti-unti nang nauubos ang pasensiya niya sa lalaki. Hinabol niya ulit ito
habang pilit pa ring kinakausap.

"Nagawa niya lang magsinungaling dahil natatakot siya na baka hindi mo matanggap na
may kapatid siyang pulis. Pero wala siyang balak ilihim ito nang matagal. Pakinggan
mo naman ako alang-alang kay Marianne."

Hindi pa rin siya pinansin ng lalaki hanggang sa hindi niya na napigilang hindi
magtaas ng boses.
"Bakit Blake? Ano bang masama kung pulis ang kapatid niya?! Kasuklam-suklam ba
talaga para sayo ang mga katulad namin? Gaano ba kabigat ang nagawa naming
kasalanan sayo?!"

Tumigil si Blake at hinarap ang dalaga. Inilapit niya ang mukha sa babae. Tinitigan
niya ito ng seryoso at matigas na nagbitiw ng salita.

"Yes I hate your job. I hate people like you....because you're the people who
caused my miseries. Am I wrong Alex?"

Kumawala sa mga titig ni Blake si Alex. Wala siyang maisagot dahil patama na naman
sa kanya ang binitawan nitong mga salita. Ikinalma niya ang sarili, ayaw niyang
sabayan ang init ng ulo ng kausap.
"Hindi kasalanan ni Marianne kung pulis ang kapatid niya...Itigil mo na yang
pagiging isip bata mo Blake."

Napikon si Blake sa narinig. Isinandal niya sa dingding ang dalaga at pinandilatan

ito ng mga mata.

"Bata? So you're starting to speak like a grown-up woman now. Kid? Do I look like a
kid to you now?! Is that how you see me now?!"

"H-hindi yan ang ibig kong sabihin Blake."

Tinitigan lalo ni Blake si Alex at ngumiti ito ng nakakaloko. Isinandal niya ang
dalawang kamay sa dingding upang ikulong sa mga bisig niya ang dalaga.
"Do you want me to prove to you that I'm not a kid anymore?"

Unti-unting idinikit ng lalaki ang mukha sa kaharap at dahan-dahan nitong inilapit

ang nakaumang na mga labi sa mga labi ng dalaga. Mabilis namang iniwas ni Alex ang
kanyang mukha.

Natigilan si Blake sa reaksiyon ng dalaga. Tiningnan niya uli ng nakakaloko si Alex

at ngumisi.

"I get it. Maya can kiss me back but Alex can't. Tama ba ako?"

Hindi sumagot si Alex. Ayaw niyang patulan ang lalaki. Ang mahalaga sa kanya sa mga
oras na iyon ay ang maayos ang problema nito kay Marianne. Ngunit tinalikuran ulit
siya ni Blake.

"Blake huwag ka munang umalis. Pag-usapan natin ang nangyari sa inyo ni

Marianne..."

Hindi na napigil ng lalaki ang sarili.

"STOP MESSING WITH MY PERSONAL LIFE! IT'S NONE OF YOUR BUSINESS! SINO KA BA PARA
MAKIALAM? You're not Maya....Si Maya lang ang binigyan ko ng karapatang makialam sa
buhay ko. AND YOU ARE NOT HER, WOMAN!"

"B-Blake....."

Hindi na nagawa pang magsalita ni Alex matapos makita ang galit sa mukha ng kausap.
Wala siyang karapatang ipagtanggol ang sarili dahil alam niyang kagagawan niya ang
lahat ng sakit na nararamdaman nito.

------
Sa parking lot ng isang disco bar ay matiyagang naghihintay si Alex sa paglabas ni
Blake at ng mga barkada nito. Nakaupo ulit siya sa hood ng sasakyan habang
naglalaro sa cellphone. Paulit-ulit siyang tumitingin sa oras. Ala una na ng
madaling araw ngunit hindi pa rin lumalabas sina Blake. Nag-aalala siya dahil maaga
pa ang pasok ng lalaki kinabukasan.

Mga tatlumpong minuto pa siyang naghintay at maya-maya lang ay lumabas na ang

magbabarkada. Nakita niya si Blake may kaakbay na naman itong maganda at seksing
babae. Naglalandiang lumapit ang dalawa sa sasakyan at bago sumakay sa likurang
upuan ay nginisian muna siya ni Blake.

Hindi niya pinansin ang nakakalokong ngiti ng lalaki sa halip ay pumasok na rin
siya ng kotse at kalmadong pinagmasdan sa salamin ang dalawang naghaharutang mga
sakay. Naghintay siya ng sasabihin ng lalaki. Bagama't tila alam niya na kung saang
lugar pupunta ang mga ito ay naghintay pa rin siyang sabihin ito mismo ni Blake.

"Let's go back to UP Compound. Ihahatid natin ang kasama ko ."

Nagtaka si Alex. Hindi ito ang inaasahan niyang marinig mula sa lalaki. Sinunod
niya ito at tahimik siyang nagmaneho papuntang UP.

Sa loob ng sasakyan ay walang tigil pa rin sa paglalampungan ang dalawang sakay.

"Blake okay lang ba sa kasama mo ang ginagawa natin?", bulong ng babae.

"Don't mind her. That woman is the most cold hearted person I know. Hindi yan
naapektuhan ng ganitong mga bagay.", malakas na wika ni Blake na halatang
pinaririnig ito sa dalaga.

Hindi umimik si Alex. Unti-unti nang nasasanay ang mga tenga niya sa mga pasaring
sa kanya ni Blake. Ilang saglit lamang ay hindi sinasadyang napatingin siya sa
salamin. Nakita niya ang dalawang sakay, somosobra na ang ginagawa nitong
paglalampungan. Walang tigil na ito sa paghahalikan at kulang na lang ay magtalik
na ang mga ito habang ipinagmamaneho niya.
"Park the car.", utos ni Blake nang may madaanan silang isang tahimik at mapunong
lugar.

"I said park the car.", madiing ulit ng lalaki.

Sinunod ni Alex ang utos. Pinarada niya ang sasakyan sa tabi ng isang puno.

"Get out of the car. Leave us.", utos ulit ni Blake.

Tahimik at tila mahinahong sinunod pa rin ito ng dalaga. Lumabas ng sasakyan si

Alex. Lumayo siya ng mga ilang metro mula sa kotse. Nakatayo lamang siya. Paulit-
ulit na humihinga ng malalim habang tumatama ang malamig na hangin sa kanyang
mukha. Sinusubukan niyang ikalma ang sarili.... ngunit kahit ang nangangalit niyang
mga ngipin ay tila sinasabihan na siyang sobra na ang lahat.
Nagsimulang manginig ng kanyang mga kamay. Tumalim ang kanyang mga mata.
Nanggigigil ang kanyang mga panga. Lumingon siya sa sasakyan. Lumapit siya dito at
walang kaabog-abog na binuksan niya ang likurang pintuan.

Natigilan ang dalawa sa paglalampungan. Napatingin si Blake sa dalaga na sa mga

sandaling iyon ay tila masusugatan ang sinumang tamaan ng matatalim nitong mga
titig.

"What are you doing?"

"BABA!"

"Are you out of your mind?", nangingising wika ni Blake.

Namula lalo sa galit ang mukha ng dalaga.

"Bababa ka ba diyan o gusto mong hilahin kita palabas?!"

Natigilan si Blake. Ngayon niya lang ulit narinig ang tono ng pananalita nito na
hindi niya kayang suwayin. Lumabas siya ng sasakyan at ngingisi-ngising inayos ang
sarili.

Pinandilatan ni Alex ang babae.

"Ikaw babae. Bumaba ka na rin at umuwi ka na!"

"Anong karapatan mong pagsabihan kami ni Blake? Sino ka ba?!"

"Bababa ka ba o kakaladkarin kitang sumakay ng taxi!"

Tatawa-tawa lamang si Blake habang pinagmamasdan ang pananakot ni Alex sa babae.

Natakot din ang babae sa nanggagalaiting mukha ng dalaga. Dali-dali nitong dinampot
ang mga gamit at kaagad itong lumabas ng sasakyan. Magpapaalam pa sana ito kay
Blake ngunit hindi ito pinayagan ng dalaga.

Pagkaalis ng babae ay galit na galit na lumapit si Alex kay Blake. Kinuha niya ang
mga kamay ng lalaki at itinikom ang mga kamao nito.
"Ayan! Galit ka sige suntukin mo ako! Sanay akong tumanggap ng suntok ng lalaki!
Sige suntukin mo ako!"

Pansamantalang hindi nakakilos si Blake. Gulat na gulat ito sa panggagalaiti ng

dalaga.

Hinawakan ulit ni Alex ang itinikom na kamay ng lalaki at kusa itong isinusuntok sa
kanyang mukha. Mabilis namang binawi ni Blake ang kanyang kamay.

"Saktan mo ako! ILABAS MO LAHAT NG GALIT MO! SAKTAN MO AKO! TATANGGAPIN KO LAHAT NG
GALIT MO! ITIGIL MO LANG LAHAT NG MGA KATARANTADUHANG PINAGAGAWA MO!...."

"...Sa akin ka galit di ba? Pwes ayan pagbibigyan kita. Ibuhos mo na ang lahat ng
sama ng loob mo!"
Nagsimula na ring magalit si Blake.

"What do you think you're doing Alex?!"

"Pinapalabas ko sayo lahat ng mga nakatago diyan sa dibdib mo! Ilabas mo sabi!!!!"

"Wala akong dapat ilabas, Alex.", madiing wika ni Blake.

"Bakit naduduwag ka? Kaya ba sa ganitong paraan mo dinadaan lahat dahil hindi mo
kayang harapin ang katotohanan? TUMIGIL KA NA BLAKE!!!! DAHIL KAHIT ANONG GAWIN
MONG PAGREREBELDE AY HINDI NA MABABAGO ANG NANGYARI!..."
"...Tapos na ang lahat. Huwag mo nang pahirapan ang sarili mo. Tutal ako naman ang
nanakit sayo kaya AKO NA LANG ANG SAKTAN MO!!! AKO NA LANG BLAKE! SABIHIN MO NA
LAHAT NG IKINAGAGALIT MO! PAKIKINGGAN KO AT TATANGGAPIN KO LAHAT!!!"

Nanlaki ang mga mata ni Blake sa nakikitang galit ng babae. Namumula na rin ang
kanyang mukha. Gusto na ring kumawala sa dibdib niya ng mga nagsisiksikan at
naghahalo halong mga damdamin. Nadadala na siya sa emosyong ipinapakita ng dalaga.
Hanggang sa hindi niya namalayang bumubuka na ang bibig niya.

"I hate you."

Natigilan si Alex matapos marinig ang maiksi at mahinang salita ng lalaki.

"Ano pa Blake?!"

Nagsimulang magseryoso ang mukha ni Blake. Hindi malaman ang hitsura kung nagagalit
o naiiyak.

"I hate you for lying to me...."

"I hate you for using me...."

"Ano pa?!"
" I hate you for approaching me..."

"I hate you for disguising as my friend..."

"Sabihin mo lahat Blake!"

Unti-unting nangilid ang mga luha ni Blake.

"I hate you for showing kindness to me..."

"I hate you for your smiles..."

"I hate you for the laughters you engraved in my mind..."

"B-Blake.....?"

Naguluhan bigla ang dalaga dahil sa mga hindi inaasahang bagay na marinig.

"I hate you for giving me good memories..."

"I hate you for all the happy days I shared with you..."

Unti-unti nang pumatak ang mga luha ni Blake.

"I hate you for making me think that you care..."

"I hate you for giving me hopes that you'll stay with me forever..."

"I hate you for making my heart thumps harder..."

"I hate you for making me fall in love with you!"

Nanghina si Alex sa mga sinabi ni Blake. Dahan-dahan siyang tumalikod. Napapikit

siya at pilit pinigilan ang sarili na maiyak. Parang paulit-ulit na sinasaksak ang
kanyang dibdib. Hindi niya kayang makita at marinig kung gaano kalalim ang nagawa
niyang pagkakamali at pananakit sa lalaki.

"Don't turn your back Alex...you said you're going to listen to everything."

Humarap ulit ang dalaga at pilit ikinubli ang sakit na nararamdaman.

"...And I hate you for being who you are now..."

"B-Bakit Blake? A-anong masama sa kung ano ako ngayon?"

"I hate you for who you are now because...."

"Dahil ba sa trabaho ko?"

"....because it's hurting me that you are the one who has to protect me when I
should be the one protecting you."
"...because it's hurting me that you have to risk your life for me when I should be
the one risking mine for you..."

"...because it's hurting me whenever I think that I will never be man enough to a
woman like you."

"And what I hate most... is that I used to think that Maya could love me back...
but you, being who you are now... I cannot see any chance that you will love me
too, Alex."

Lumapit si Blake kay Alex at niyakap nito ng mahigpit ang dalaga.

"But I'm hoping I'm wrong Alex. Tell me I'm wrong..."

"...Sabihin mong mali ako Alex...Please tell me you can love me too..."

"Hi-hindi kita masasagot Blake. A-ang sabi ko sayo pakikinggan lang kita ngayon..."

Habang nasa mga bisig ni Blake ay hindi na napigilan ni Alex ang pag-agos ng
kanyang mga luha. Kumawala siya sa yakap nito at nagmadaling tumalikod. Palihim
niyang pinunasan ang mga mata at pinilit pa ring humarap nang nakangiti sa lalaki.

"N-Nasabi mo na ba ang lahat ng gusto mong sabihin?"

Tila batang tumango ang lalaki habang nangingilid pa rin ang mga luha.

"W-wala na bang natitira diyan sa dibdib mo?"

Umiling ang lalaki.

"N-naubos na ba lahat ng galit mo?"

Tumango ulit ang lalaki.

Naluluhang ngumiti ang dalaga.

"T-Tara na Blake...umuwi na tayo."

Mahinahong pumasok ng kotse si Alex. Hinintay niya ng ilang sandali na mahimasmasan

si Blake. Naiwang nakatayo pa rin sa labas ang lalaki habang tahimik na nag-iisip.
Maya-maya din lang ay sumakay na ito at pagkalipas ng mahaba-habang panahon ay muli
itong naupo sa tabi ng nagmamanehong dalaga....

*******************************************
[33] [32] I SURRENDER
*******************************************
 *****

Nagbalik sa normal ang kilos ni Blake. Simula nang maihinga ang saloobin ay mas
lalong naging bukas ang lalaki sa pagpapakita ng totoong nararamdaman niya para
kay Alex.

"Where are we going? Hindi ito ang daan papuntang bahay?", tanong nito sa
nagmamanehong dalaga habang papauwi na mula UP.

"May pupuntahan tayong dinner.", diretsong sagot ni Alex habang nakatingin sa daan.

"Wala akong maalalang may appoinment akong dinner. Are you going to treat me?",
nagtatakang tanong ng lalaki.

Hindi sumagot si Alex at ipinagpatuloy lamang ang tahimik na pagmamaneho.

Maya't mayang sinusulyapan ni Blake ang katabi. Naninibago siya sa pagyayaya nito.
Pagkatapos ng lahat ng mga inamin niya ay alam niyang hindi man lamang ito naantig
sa mga sinabi niya. Kung tutuusin ay mas lalo pang naging malamig ang pakikitungo
nito sa kanya. Pero hindi ito importante para sa kanya. Sa ngayon ay wala siyang
anumang inaasahan mula sa dalaga, ang mahalaga ay ang manatiling nasa tabi niya
lang ito.

Pagdating sa restaurant ay pinauna ng dalaga na bumaba si Blake.

"Blake mauna ka nang pumasok sa loob. May tatawagan lang ako sa headquarters."

"Sabay na tayo. I'll wait for you until you're done talking."

"Hindi pwede. Confidential ang pag-uusapan namin. Pumasok ka na sa loob doon mo na

lang ako hintayin."

Napilitang sumunod si Blake. Lumabas siya ng sasakyan at mahinahong naglakad

papasok ng restaurant. Paghawak niya sa glassdoor ay natigilan siya sa natanaw. Si
Marianne. Mag-isa itong nakaupo sa mesa at halatang may hinihintay.

Agad niyang nakuha ang sitwasyon.

Bumalik siya sa sasakyan at nakitang wala namang kausap sa telepono ang dalaga.

"Anong ginagawa mo Alex?", seryosong tanong ni Blake.

Tiningnan ni Alex ng malamig ang lalaki.

"Makipag-ayos ka na kay Marianne."

Gustong magalit ni Blake ngunit pinigilan niya ang sarili.

"You don't have to do this. Ako ang magdedesisyon tungkol sa bagay na ito."

"Kung hindi ko to gagawin, pwede ko bang itanong kung kelan mo balak ayusin ang
problema niyo ng girlfriend mo?"

"Alex she's not my girlfriend anymore. I broke up with her."

"Bakit? Dahil nadamay siya sa galit mo sa akin di ba?", diretsong tanong ng dalaga.

"No. Not only that. I told you that I...."

Hindi pinatapos ni Alex ang sasabihin ng lalaki. Iniiwasan niyang marinig ang mga
susunod na mga salitang lalabas sa bibig nito.

"Blake huwag mo akong gawing dahilan para magkasira kayo ni Marianne. Ayokong may
masisirang relasyon nang dahil sa akin..."

"....Huwag mong sayangin ang lahat ng mga namagitan sa inyong dalawa. Alalahanin
mong may pangako kang dapat tuparin sa lolo mo... Si Marianne ang babaeng
makakatulong mong tumupad sa pangakong iyon Blake. Mahal ka ng girlfriend mo at
alam kong mahal mo rin ito kaya huwag mong itapon ang lahat nang ganun-ganun na
lang Blake..."
Tumahimik si Blake. Nag-isip ng ilang sandali at tumingin ng seryoso sa mukha ng
dalaga.

"Is this what you want?"

Hindi sumagot si Alex.

Tinitigan ni Blake ang kausap. Hinahanap niya ang totoong kasagutan ng dalaga sa
mga mata nito.

"I'm asking you if this is what you want?"

Kumawala sa mga titig ng lalaki si Alex.

"Huwag mo akong tanungin kung ito ang gusto ko. Gawin mo ito dahil ito ang tama
para sayo."

"Answer me or else I will not go inside. Pag ginawa ko ba ito ay magiging masaya ka
na?"

Hindi ulit sumagot ang dalaga. Sumandal sa upuan ang lalaki at huminga ng malalim.

"Let's go home.", matigas na wika nito.

Naghintay si Blake na paandarin ni Alex ang sasakyan ngunit hindi kumilos ang
dalaga. Nanatiling nakahawak lang ito ng mahigpit sa manibela habang nakatingin ng
diretso.
"Oo. Ito ang gusto ko."

Natigilan si Blake sa biglang pagsagot ng dalaga. Napatingin ulit siya sa katabi.

"Say it again."

"Oo. Ito ang gusto ko."

"Say it again...while looking into my eyes."

Napalunok si Alex. Napilitan siyang tumingin sa lalaki.

"S-sabi ko , ito ang gusto ko."

Tinitigan ulit ni Blake ang dalaga at ginantihan din siya ng matatapang na titig ni
Alex.

"Okay, if you say so then I'll do it."

Lumabas ng sasakyan si Blake at pabulagsak nitong isinara ang pinto.

Pagkalabas ng lalaki sa sasakyan ay napahawak sa dibdib niya si Alex. Paulit-ulit

siyang huminga ng malalim. Hirap na hirap na siya sa sitwasyon nila ng lalaki.
Nahihirapan siya sa pagpupumilit niyang magmatigas, ngunit ito lang ang naisip
niyang paraan upang hindi na muling mahulog pa ang loob ni Blake sa kanya. Ayaw
niya itong umasa dahil anuman ang mangyari alam niyang wala siyang ibang maibibigay
dito maliban sa pagtupad niya sa kanyang responsibilidad na pangalagaan ang
kaligtasan nito.
Habang naghihintay na matapos ang pag-uusap nina Blake at Marianne, hindi
maintindihan ni Alex ang unti-unting umuusbong na kakaibang pakiramdam. Hindi siya
mapakali. Kung anu-ano ang tumatakbo sa kanyang isipan. Tila may biglang tumututol
sa kanyang kaloob-looban sa ginagawang pag-uusap ng dalawa. Ayaw tanggapin ng
isipan niya na baka sa mga sandaling iyon ay masaya na uling nagpapalitan ng mga
ngiti ang mga ito. Kinakabahan siya na baka sa mga oras na iyon ay kagaya na ulit
ang dalawa ng dati. Masayang nagkukuwentuhan habang nagsusubuan.

Paulit-ulit siyang tumitingin sa relos. Natatagalan na siya sa kanyang paghihintay.

Ayaw niyang isipin na nawala na kaagad siya sa utak ni Blake kung kaya't
nakalimutan na nitong naghihintay siya. Paulit-ulit niyang kinakagat ang mga labi
sa pagkainip. Gusto niyang pindutin ang busina... At ilang saglit lang ay bigla
siyang natauhan.

Natawa siya sa sarili.

Bakit ba siya nagkakaganito samantalang siya ang nagpasimuno na magkaayos ang

dalawa?
Ilang ulit niyang tinapik-tapik ang dibdib. Binuksan niya ang bintana upang may
makapasok na hangin sa tila naninikip niyang dibdib. At binatukan ang sarili upang
paalalahanan na wala itong karapatang maapektuhan sa ganitong bagay. Lumabas siya
ng sasakyan nang maramdamang tila hindi na siya makahinga sa loob.

Maya-maya pa ay lumabas na sina Marianne at Blake. Magkahawak ang kamay ng dalawa.

Parang piniga ang dibdib ni Alex sa nakita ngunit pinilit niyang ngumiti. Abot
tenga ang ngiti sa kanya ni Marianne. Agad-agad itong lumapit sa kanya at niyakap
siya ng mahigpit.

"Thank you Alex."

Ngumiti si Alex nang nag-aalangan at tinapik sa likod ang babae.

"Wag kang magpasalamat sa akin Marianne. Nakapagisip-isip na lang siguro si Blake

kaya naging maayos na ang lahat.", mahinang wika ng dalaga na halatang iniiwas na
marinig ito ni Blake.
"But still I want to thank you for your help."

Napatingin si Alex kay Blake habang nakayakap pa rin si Marianne. Tiningnan siya
nito ng walang reaksiyon.

Hinatid nila ang babae. Maya't mayang tumitingin si Alex sa salamin. Nakikita
niyang nilalambing ni Marianne si Blake samantalang ngingiti-ngiti lamang ang
lalaki. Masaya itong nag-uusap subalit walang gaanong pisikal na paglalambingan
maliban sa holding hands.

Nagseryoso ulit siya sa pagmamaneho at nang di sinasadyang mapatingin siya sa

salamin ay huling-huli niya sa aktong hahalikan ni Marianne si Blake. Bigla siyang
napapreno ng malakas. Muntik nang mapasubsob ang dalawang sakay sa likuran.
"What happened?!", nagtatakang tanong ni Blake.

Namula ang mukha ng dalaga at biglang nataranta sa isasagot.

"M-may tumawid na pusa. M-muntik ko nang masagasaan. Sorry...."

Pagkahatid sa babae ay muling naupo sa harap si Blake. Parehong tahimik ang dalawa
habang nasa daan. Walang naganap kahit maiksing tanungan at sagutan. Subalit
pagdating sa garahe ay binasag ni Blake ang katahimikan bago bumaba ng sasakyan.

"Are you happy now?"

Pansamantalang natigilan ang dalaga subalit ilang saglit lang ay napilitan itong
tumango nang hindi tumitingin sa lalaki.

"Masaya ka bang nakikipagrelasyon ako sa babaeng hindi ko na mahal?"

Ngumiti ng pilit si Alex.

"Mahal mo si Marianne, Blake. Nalilito ka lang ulit. Katulad din ito ng pinagdaanan
mo nang mga sandaling naguluhan ka sa pagitan niya at ni Sophia."

"I'm not confused Alex."

Nagseryoso ng mukha ang dalaga at tumingin ito sa lalaki.

"Nakikiusap ako Blake. Huwag mo akong isama sa mga babaeng nagsisiksikan diyan sa
puso mo. Wala kang mahihita sa akin. Wala akong maibibigay sayo kundi ang bantayan
ka sa anumang kapahamakan. Naririto ako dahil sa trabaho ko kaya't kung gusto mong
manatili akong nandirito ay itigil mo yang mga kalokohang pinagsasabi mo...."

"...Kung nahulog man ang loob mo kay Maya ay tapos na iyon. Wala na si Maya, ibang
tao na ang kaharap mo ngayon at paulit-ulit na akong humihingi ng tawad sayo sa
nagawa kong mga kasalanan. Nakikiusap ako Blake huwag mo nang lituhin ang sarili mo
dahil hindi ko na kayang makita ka pang nasasaktan nang dahil kay Maya..."

"Alex or Maya....It is still you, isn't it? It is the same person who carries the
same heart.... And I love you being you maging ano pa man ang pangalan mo."
"B-Blake..."

Lumabas ng sasakyan si Blake at hindi na muling nagsalita. Tahimik na binaybay ng

dalawa ang pasilyo. Parehong nagpapakiramdaman hanggang sa marating ang tapat ng
sarili nilang mga kuwarto.

Habang nakahawak sa door knob ay natigilan si Blake. Kanina niya pa pinipigilan ang
nagrerebeldeng damdamin. Hindi niya kayang tanggapin ang lahat ng mga isinasagot sa
kanya ng dalaga. Ayaw niyang isiping hindi siya nito kayang mahalin.

Nanghihina naman ang mga tuhod na binubuksan ni Alex ang pinto. Hirap na hirap
siyang labanan ang sarili buong araw. Nasasaktan siya sa bawat sandaling
tinatanggihan niya si Blake. May kumukurot sa puso niya sa bawat oras na nagbibitiw
siya ng mga matitigas na salita sa lalaki.

Wala sa sariling binuksan niya ang pinto. At laking gulat niya nang bigla na lang
sumabay si Blake sa pagpasok sa loob ng kanyang kuwarto. Inilock ng lalaki ang
pinto at hinarap siya nito ng may namumulang mukha.

"I know you can defend yourself but I don't care. Hit me as much as you can I'll
take all of it!"

Pansamantalang hindi nakakibo si Alex sa pagkabigla. Hindi siya makapaniwalang

pinasok siya ng lalaki sa kanyang kuwarto. Itinulak siya nito at napasandal siya sa
dingding. Nakanganga pa rin siyang napatingin sa mukha nito. Isinandal nito ang
dalawang kamay sa dingding sa tabi ng magkabilang balikat niya at tinitigan siya ng
seryoso.

"Wala nang nagsisiksikang mga babae sa puso ko Alex. Pinaalis mo na lahat. Ikaw na
lang ang natitira dito... and I will never accept what you're saying. I'll do
everything for you to love me..."

"B-Blake...ano yang pinagsasabi mo? Nawawala ka na ba sa sarili mo? Alam mo ba kung

ano ang ginagawa mo ngayon?"
"Yes I know what I'm doing. I'm harassing you right now. Hindi ako nawawala sa
sarili. You can fight if you want to but you cannot stop me."

Tinitigan ni Blake ng malagkit ang dalaga. Alam na ni Alex kung ano ang binabalak
nito. Nanghina bigla ang kanyang katawan. Gusto niyang labanan ang lalaki ngunit sa
mga sandaling iyon ay tila ang sarili niya ang hindi niya magawang labanan.

Pinilit niyang maging kalmado habang nakasandal sa dingding. Naghihintay sa anumang

gagawin ni Blake. Nakita niya ang papalapit na mukha nito. Ang papalapit na
nakabukang mga labi.

Hindi siya gumalaw.

Hindi siya umiwas.

Hanggang sa maramdaman niya ang pagdampi ng malalambot na mga labi ng lalaki.

Siniil siya ng halik ni Blake. Hinayaan niya ito ngunit hindi siya gumanti ng
anumang halik. Pinipilit nitong ibuka ang nakatikom niyang mga labi ngunit
nanatili siyang tuod. Nakadilat ang kanyang mga mata at walang reaksiyon habang
hinahalikan.

Hindi sumuko si Blake. Kinabig siya nito sa beywang at idinikit ang kanyang katawan
sa katawan nito. Napaiktad siya sa ginawa ng lalaki at di sinasadyang napabuka siya
ng bibig. At sa pagkakataong iyon ay naramdaman niya na ang papasok ng matamis na
dila ni Blake.

Pinulupot nito ang isang kamay sa kanyang beywang habang nakahawak naman ang isang
kamay sa kanyang batok. Hindi pa rin siya kumikilos. Sinusubukan niya ang kanyang
sarili. Gusto niyang malaman kung hanggang saan niya kayang tiisin ang ginagawa ng
lalaki.
Hanggang sa unti-unti niyang natanggap sa sarili na kaya niya hinahayaang gawin ito
sa kanya ni Blake ay dahil sa totoong nararamdaman niya para sa lalaki. May
nararamdaman din siya... at ang gusto niya lang mapatunayan ay kung hanggang saan
niya ito kayang pigilan.

Mahal niya si Blake. Mahal na mahal niya rin ang lalaki...

Nagsimula siyang gumanti ng halik. Isa-isang kumakawala ang pinipigilan niyang mga
damdamin. Napapikit siya ng mga mata. Unti-unti niyang sinabayan ang bawat galaw ng
mga labi ni Blake. Kung gaano siya siniil nito ng halik kanina ay ganon din ang
pagsiil niya ng halik dito sa mga oras na ito. Napayakap siya dito at sabay na
napapahaplos sa likod nito.

Gumapang ang mga kamay ni Blake. Hinayaan niya lamang ito. Wala nang natitirang
pagtutol pa mula sa kanya.
Naglakbay ang mga labi ng lalaki. Hinalikan siya nito sa likod ng kanyang tenga
pababa sa kanyang leeg.

Buong puso siyang nagpaubaya.

Hanggang sa si Blake na mismo ang natauhan. Nanlalaki ang mga mata nito at tila
hindi makapaniwala na handang magparaya ng dalaga.

"W-What is this all about Alex?"

Hindi sumagot ang dalaga at mahinahong nag-ayos ng sarili. Iniwasan nitong tumingin
sa mga mata ni Blake.

"Y-You're telling me something right?"

"N-Nadala lang ako."

Naglakad papalapit ng pinto si Alex. Binuksan niya ito at mahinahong nagsalita.

"Lumabas ka na Blake."
Natutulalang naglakad papalabas ng pinto si Blake. At nang isasara na ng dalaga ang
pinto ay bigla niyang iniharang ang kanyang kamay. Tiningnan niya ulit ang mukha ng
dalaga.

"You're kiss is telling me differently... And I will hold on to what it says."

Hindi umimik si Alex. Matamlay niyang isinarado ang pintuan at natutulalang nahiga
sa kama. Tinitigan niya ng matagal ang kisame.

Nangyayari na nga ba ang kinatatakutan ni Don Henry?...

-------
Kinaumagahan ay masiglang lumabas ng kuwarto niya si Blake. Hindi maikukubli ang
saya sa mukha nito. Nakabihis na siya at handa na uling pumasok. Bago bumaba ay
kinatok niya muna ang pinto ng dalaga para yayain itong mag-almusal.

Ilang beses niya itong kinatok ngunit walang nagbubukas hanggang sa sumuko siya.
Naisip niyang baka nauna nang bumaba ito sa kanya.

Pagdating niya sa baba ay kaagad hinanap ng mga mata niya ang dalaga ngunit ang
unang nakita niya ay ang isang matipunong lalaking tila naghihintay sa kanya.
Tumayo ito pagkakita sa kanya.

"Who are you?"

"Ako si SPO2 Rodriguez at simula sa araw na ito, ako muna ang pansamantalang
magbabantay sayo Mr. Monteverde.", nakangiting sagot ng pulis at inialok nito ang
kamay kay Blake.

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Blake sa narinig. Biglang bumilis ang

pintig ng kanyang dibdib.

"Where is Alex?", tanong niya ng may nanlalaking mga mata.

"Nakipag-usap ng masinsinanan si Inspector Valdemor kay Chief Martinez at

pinagbiyan siya nito sa kahilingan niyang madestino sa ibang lugar."

Lalong nanlaki ang mga mata ni Blake sa narinig.

"No it can't be! Hindi pwedeng mangyari ito!"

Nagmadali siyang tumakbo papuntang garahe. Sinundan siya ng pulis.

"Saan kayo pupunta, Mr. Monteverde.?"

"Where is she now?!", natatarantang tanong ni Blake.

"Hindi ko po pwedeng sabihin. Confidential ho kasi ang transfer niya."

"NO! THIS IS NOT HAPPENING! I DON'T AGREE YET! THEY ARE NOT ALLOWED TO REPLACE MY
BODYGUARD UNTIL I SAY YES!"

Lumapit si Blake sa lalaki at hinawakan ito sa magkabilang balikat. Namumula ang

kanyang mukha. Nangangatal ang kanyang mga labi sa kaba. Nangingilid ang kanyang
mga luha. Nanghihina ang kanyang mga tuhod. Para siyang mababaliw. Hindi siya
makapaniwalang ang babaeng nasa mga bisig niya lang kagabi ay hindi niya na
makakasama kinaumagahan.

Paulit-ulit niyang niyugyog ang balikat ng bagong bantay upang pilitin itong
magsalita.

"WHERE IS SHE? WHERE IS SHEEEE!!!"

"Sorry pero hindi talaga pwedeng sabihin".....

*******************************************
[34] [33] BECAUSE I LOVE YOU
*******************************************

*******

"SUMOSOBRA KA NA ALEXANDRA!"

Nakayuko lamang si Alex habang isa-isang tinatanggap ang mga sermon ng pamilya.
Nakaupo siya sa mahabang sopa ng kanilang living room habang nakatayo sa harap niya
ang kanyang mga magulang at kapatid na lalaki. Tahimik namang nakaupo sa katabing
upuan ang kanyang lolo.

"Papatayin mo ba talaga kami sa pag-aalala! Ilang buwan kang naglaho dahil sa

sinasabi mong assignment mo! Tapos ngayong kakabalik-balik mo lang ulit at hindi pa
nga natatapos ang maghapon ay susurpresahin mo na naman kami sa balitang
madidestino ka sa visayas!", nanggigil na wika ng ina ni Alex.

"Kelan ka ba aalis?", tanong ni Dennis.

"Bukas ng madaling araw.", mahinang sagot ng dalaga.

Mas lalong nanghina ang ina sa narinig. Napahawak ito sa dibdib na animo'y
aatakehin sa puso.

"Diyos ko! Ano ba tong nangyayari sayo Alexandra? Naghihirap ka ba? Wala ka bang
makain para isugal mo ang buhay mo sa pagtatrabaho? Nagkukulang ba kami
sayo?!...Ilabas mo yang baril mo at barilin mo na lang ako! Dahil para mo na rin
akong pinapatay diyan sa mga pinaggagawa mo!"
Ilang saglit pa ay pinagbuntunan naman ng kanyang ina ang asawa.

"Kasalanan mo to! Kung sinunod mo dati pa ang payo ko na ihanap mo na ng

mapapangasawa yang anak mo mula sa mga anak ng mga kaibigan nating negosyante baka
sakali pang nagbago yan! Tingnan mo ang nangyayari ngayon papalala na ng papalala
ang pagkakahumaling niyan diyan sa pagiging pulis niya!"

"What can I do Sylvia? Kung ikaw man ang nasa sitwasyon ko mag-aalangan kang
ipakilala yang anak natin. Tingnan mo nga magkikilos yan daig pa ang lalaki. It's
your fault too! You are her mother. It's your job to teach her how to act like a
lady! Look at her now, sa tingin mo ba ay may matutuwa sa mga kaibigan natin na
maging daughter-in-law ang isang babaeng laging nasa panganib ang buhay?!"

Napayuko lalo si Alex sa huling sinabi ng ama. Parang naulit nito ang narinig niya
dati mula kay Don Henry.
"Mom, Dad...That's enough. Alex is an adult already. Huwag na natin siyang
pagalitan na parang bata. But for you Alex, sana sa susunod na magdedesisyon ka
para sa sarili mo ay isipin mo rin na may pamilya ka. Paminsan-minsan naman ay
ireconsider mo ang nararamdaman ng mga taong nagmamahal sayo! Hindi yung puro
excitement at pangarap mo na lang ang iniisip mo."

Nanatiling tahimik lamang si Alex. Hindi niya masisi ang pamilya sa naging
reaksiyon ng mga ito dahil simula ng maging pulis siya ay ngayon lamang siya
mapapalayo ng dahil sa trabaho. Dati ay maluwag lamang siyang pinapayagan ng mga
magulang kung lalayo siya para sa trainings.

"Gaano ka ba katagal sa probinsiya?", tanong ulit ng kapatid.

"Hindi ko alam. May bago kasi akong assignment..."

"Assignment! Mission! Raid! Operations! Diyan ka magaling. Eh ang pagiging anak mo

kaya sa amin kailan mo pagbubutihan?!", dagdag na sermon ng nanay.
Hindi ulit umimik ang dalaga. Pagod na siyang ipaglaban sa mga magulang ang
propesyon niya.

Pagkatapos ng pakikinig sa napakahabang sermunan at litanya ng mga magulang at

kapatid ay nagtungo sa hardin si Alex para magpahangin at mag-isip. Hindi niya
namalayang sinundan siya ng kanyang lolo. Tahimik itong tumayo sa tabi niya.

"I've heard everything from Chief Martinez..."

Napayuko si Alex at napakagat sa labi. Nagsimulang mangilid ng kanyang mga luha

hanggang sa hindi niya na nakayanang itago ang bigat ng nararamdaman. Napayakap
siya sa kanyang lolo at sabay humagulhol.
"Lolo...."

Tinapik siya sa likod ng kanyang lolo.

"It's okay iha...It's okay. Things like that happen...everything will be fine."

"I'm sorry lo kung hindi ko matatapos yung assignment ko...Sorry kung nadisappoint
kita..."

"Don't think about that. Marami ka pang chances..."

Kumawala sa pagkakayakap niya ang dalaga ngunit patuloy pa rin sa pagpatak ng
kanyang mga luha. Parang bata niya itong paulit-ulit na pinahid ng mga kamay.

"Why do you have to leave him?", seryosong tanong ng matanda.

"Lolo naman para namang hindi niyo alam ang sagot.", nakayukong wika ni Alex habang
sinisipa-sipa ang isang nakausling bato.

"Is it because that young man is supposed to be just a job?"

Tumango ang dalaga.

"I don't see any mistake in falling in love upon duty. Hindi ini-schedule ang pag-
ibig iha. Ang puso ay hindi natuturuan kung kelan at saan ito dapat tumibok."

"Meron pa pong ibang mga dahilan..."

"Is it the age?"

Tumango ulit si Alex.

"How old is he?"

"Eighteen."

Tumawa ng bahagya ang matanda at nagbiro.

"What's wrong with his age. He's even legal enough to get married. Stop looking at
it that way. Age is not important as long as you love and understand each other.
Tsaka bakit bata pa rin naman ang apo ko ah."

"Hindi lang po iyon..."

"What else? Social status?"

Umiling ang dalaga.

Nag-isip ng ilang saglit si Gen. Valdemor. At huminga muna ng malalim bago

nagtanong.

"I-Is it because of your job?"

Tumingin uli si Alex sa kanyang lolo ng may naluluhang mga mata at tumango.
"Katulad din po ng sinabi ni Dad kanina... pero hindi ko kayang ipagpalit ang
trabaho ko lolo. Lilipas din lahat to... kailangan ko lang umiwas."

Napayakap ang matanda sa apo. Bigla itong nakaramdam ng awa sa dalaga. Alam niyang
ngayon lamang ito umibig ngunit alam niya rin kung gaano nito kamahal ang trabaho.

"It's your choice Alex. Piliin mo kung saan ka magiging masaya. Ayoko lang makitang
nasasaktan ka."

Muling humagulhol ng iyak si Alex. Sa lahat ng oras, tanging ang lolo niya ang
kanyang nahihingahan ng mga problema. Ito rin ang laging nakakaunawa at nandyan
para sa kanya.

-------
Headquarters. Meeting room. Seryosong nag-uusap si Alex at Chief Martinez.

"Sigurado ka na ba diyan sa desisyon mo Alexandra?!"

"Opo ninong."

"Handa ka ba talagang ipagpaliban ang promotion mo?"

"Oho."

Naglabas ng litrato, ticket ng eroplano at isang file ang hepe.

"Yan ang mga impormasyon ng taong dapat niyong mahuli. Nandyan na rin ang ticket
mo. Aalis ang buong team mamayang madaling araw at siguraduhin mong hindi na
magbabago yang isip mo."

"Desidido na ho ako chief.... Pakiusap ko lang ho na sana wala na hong ibang

makakaalam pa sa dahilan ng pagback-out ko sa kaso ni Blake Monteverde."

"Huwag kang mag-alala. Alam mo naman kung gaano ako nagmamalasakit sayo."
"Salamat po ninong."

Tatayo na sana si Alex para umalis ngunit biglang may pumasok na isang kasamahang
pulis.

"Chief may problema tayo!"

"Bakit anong nangyayari?"

"Yung asset nating GRO para sa operation natin mamaya, naaksidente. Nasa hospital
ngayon. Pano yan chief wala na tayong oras para maghanap at mag-orient ng iba!"
"Ano?! Di ba dapat may naka stand by lagi na pamalit para maiwasan ang ganitong
pangyayari?! Hindi pwedeng kanselahin ang operasyon mamaya. Importanteng mahuli na
natin sa akto ang bigtime na mga ecstasy pushers na yan. Paulit-ulit na lang tayong
nalulusutan ng mga iyan."

Napatingin ang hepe sa nakaupo at matamlay na dalaga. Tinitigan nito mula ulo
hanggang paa ang babae.

"Inspector Valdemor!"

Napatuwid ng upo niya si Alex.

"Yes chief!"
"Bago ka madestino sa ibang lugar, magpahabol ka muna ng isang operation sa amin."

"Chief..."

"Huwag ka nang mag-isip. Magbihis ka! SPO2 ipasuot mo dyan ang damit ng asset!"

-------

Maya-mayang tinatawagan ni Blake ang telepono ni Alex subalit hindi siya sinasagot
ng dalaga. Maghapon din siyang naghanap ng pagkakataon na malusutan ang bagong
bantay ngunit hindi maalis-alis ang mga paningin nito sa kanya habang nasa campus.
Kung kaya't pagkauwi sa bahay ay nagpalipas lamang siya ng mga isang oras sa
kanyang kuwarto at nang makahanap ng tiyempo ay mabilis siyang tumakas papuntang
garahe. Pagkalabas na pagkalabas niya ng gate ay pinaharurot niya ang sasakyan
papuntang headquarters ng dalaga. Pagdating niya doon ay kaagad siyang nakilala ng
pulis na nakaupo sa may bukana.

"Huh? Di ba ikaw si Blake Monteverde? Anong ginagawa mo dito?"

Mabilis niyang nilapitan ang pulis.

"Where is Alex?!"

"Alex sinong Alex?"

"I mean... where is Inspector Valdemor?"

"Nasa operation sa Quezon City."

Sumigla ang mukha ni Blake sa sagot ng kausap.

"She's still here? I thought she was transferred to other place?"

"Oo pero mamayang madaling araw pa ang alis nila."

"Where exactly is she now?"

"Sorry pero hindi ko pwedeng sabihin."

Napipikon na si Blake. Lahat na lang ng mga kasamahan nito ay inililihim ang

kinaroroonan ng dalaga.

"I need to talk to her now! It's very important."

"Kung gusto mo hintayin mo na lang dito Mr. Monteverde baka bumalik pa yun
pagkatapos ng operation nila."

"No! I can't wait for her that long! I need to see her right now!"
"Pasensiya na pero operation kasi yun kaya confidential. Hintayin mo na lang dito
kung gusto mo talagang makausap."

Nag-isip ng sasabihin ang lalaki para makumbinsi ang kausap.

"Importante rin ang sasabihin ko. Kasing importante ng operation na yan.... I just
received a threat from the kidnappers!"

Natigilan ang pulis sa narinig.

"...And I will only tell the details to Inspector Valdemor."

Nag-isip ng ilang saglit ang pulis hanggang sa napilitan itong ibigay ang pangalan
ng lugar at address ng operasyon.

"Hintayin mong matapos ang raid ha bago mo puntahan si Inspector Valdemor baka
mapahamak ka."

"Yes, I will. Thank you!"

Patakbong bumalik ng sasakyan si Blake at kulang na lang ay paliparin niya ito sa

bilis ng pagmamaneho. Pagdating niya sa nabanggit na club ay nakita niyang
nagkakagulo na dito. May nagsisipagtakbuhang mga kababaihan at mga kustomer
papalabas. Nagmadali siyang bumaba ng kotse at pumasok sa club.

Inilibot niya ang mga mata. May mga nakaposas na mga lalaki habang itinutulak
papalabas ng mga nakasibilyang pulis. Nagpapanik at nagsisipagtilian ang mga GRO at
empleyado. May ibang mga kustomer din na nakikiusisa sa hulihang nagaganap.
Binaybay niyang mabuti ang lugar kahit nagkakagulo. Isa-isa niyang sinilip ang mga
vip rooms. Pinuntahan niya maging mga kasuluk-sulukan ng lugar ngunit hindi niya
makita si Alex. Unti-unting lumakas ang kaba sa dibdib niya...

-------

Sa likurang bahagi ng club ay nakorner ni Alex ang isang pusher na nagbabalak

sanang tumakas. Ngingisi-ngisi ito sa kanya na halatang nakadroga rin. Bagama't may
nakatago siyang baril sa hita ay hindi niya tinutukan ang lalaki. Mas pinili niyang
makipagbugbugan dito. Sa kabila ng seksi niyang kasuotan ay walang kiming
nakipagsabayan siya ng suntukan sa lalaki.

Gusto niyang masaktan sa mga sandaling iyon. Gusto niyang mabugbog ng bahagya. Baka
sakaling maibsan ang sakit na nararamdaman niya sa dibdib kapag nanakit ang ibang
parte ng katawan niya. At dahil wala siya gaano sa konsentrasyon ay madalas siyang
tamaan ng sipa at suntok ng kalaban. Hanggang sa mapuruhan siya nito ng sipa sa
tagiliran.
Natumba siya ng nakadapa. Pansamantala siyang hindi nakakilos sa sakit. Biglang
namanhid ang nasipang parte ng kanyang katawan. Hindi siya kaagad makabangon. Nang
iginalaw niya ang kanyang mga paa ay umangat ng bahagya ang maiksi niyang kasuotan.
Lumitaw ang nakatagong baril sa kanyang hita.

Nakita ng lalaki ang baril at mabilis itong nag-isip. Lumingon ito sa paligid upang
maghanap ng armas. Nakakita ito ng isang malaking bakal na tubo. At nang dahan-
dahan nang bumabangon si Alex ay iniangat ng lalaki ang mga kamay na nakahawak sa
tubo. Kitang-kita sa pagkakaposisyon nito kung gaano kalakas nito balak paluin ang
bumabangong babae.

Nakaharap pa rin sa baba si Alex. Walang kamalay malay na may tubong ihahampas sa
kanya.

Bago pa man makaharap ang bahagyang nakabangong babaeng pulis ay nagpakawala na ng

isang malakas na palo ang lalaki.
"NOOOO!"

Tumama sa ulo ni Blake ang tubo. Inulit ng lalaki ang malakas na paghampas sa pag-
aakalang pulis din ang nagsangga ng katawan niya sa babae. Tinamaan ulit sa ulo si
Blake . Bumagsak ito at muling humampas ang ulo sa semento.

Nakatalikod pa ring bumabangon si Alex. Imposibleng mangyari pero hindi siya

maaring magkamaling boses ni Blake ang narinig niya. May narinig din siyang
bumagsak na katawan. Kinabahan siya sa maaring makita. Lumingon siya at biglang
nanlaki ang mga mata niya sa nakitang nakahandusay na katawan. Hindi ito nakaharap
sa kanya ngunit tila katawan ni Blake ang nakikita niya.

Napaangat siya ng tingin at nakita niyang papaluin siya ng tubo ng lalaki. Mabilis
niyang binunot ang baril at nanlilisik ang mga matang pinaputukan ang kamay ng
kalaban.
"Put****** ka! Anong ginawa mo sa lalaking yan?!!!!"

Nabitawan ng lalaki ang tubo at nagtangkang tumakbo ngunit pinaputukan ulit ito ni
Alex sa paa.

Nagmadaling lumapit si Alex sa nakahandusay na katawan. Nanginginig ang buong

katawan niya sa nerbyos. Ayaw niyang isiping si Blake nga ang nakahiga sa semento.
Nang makalapit ng maiigi ay iniharap niya ito sa kanya at lalong nanlaki ang mga
mata niya sa nakita.

"B-Blake?....B-BLAKEEE!"

Napayakap siya sa lalaki. Lumakas ang panginginig ng buong katawan niya. Tila
mababaliw siya sa kaba. Nagsimulang umagos ng kanyang mga luha.
"B-Blake anong ginagawa mo dito? Bakit mo ito ginawa?! Nawawala ka na ba sa sarili
mo?"

Niyakap niya pa lalo ng mas mahigpit ang lalaki. At unti-unti siyang naghisterya.

"H-hindi mo dapat ito ginawa.... A-ako dapat ang gumagawa nito sayo.... A-ako ang
nangakong magsasangga ng katawan ko para sayo Blake! H-hindi ikaw...hindi ikaw
Blake. Ako ang magpapakamatay para sayo! HINDI IKAW!!!!"

Nagmulat ng mga mata niya si Blake at pinilit nitong magsalita. Tiningnan nito ng
mahinahon ang mukha ng umiiyak na dalaga.

"I-I...am not asking you to die for me... B-Because I'll die for you first....A-All
I ask is for you to love me back.... I-I'm begging you to love me......Alex."

Tuluyan ng napahagulhol si Alex. Paulit-ulit niyang hinalikan sa noo si Blake.

"Mahal din naman kita Blake eh... Mahal na mahal din kita."

"T-then don't leave me...H-huwag kang umalis..."

Ilang ulit na tumango ang dalaga habang walang tigil pa rin sa pagpatak ang mga
luha.
"Oo Blake. Hindi na ako aalis. Hindi na kita iiwan..."

Ngumiti si Blake.

"Wa-Wala nang bawian yan ha....I-I will never forget what you said today."

"Oo Blake. Oo..."

Paulit-ulit uling tumango si Alex. Hanggang sa makita niya ang unti-unting umaagos
na dugo mula sa ulo ng lalaki. Mas lalong nanginig ang katawan niya sa takot.
"Blake huwag kang pipikit ha. Huwag kang matutulog labanan mo ang antok....Huwag
kang pipikit please."

"I-I'm...very happy right now...Alex."

Muling ngumiti si Blake hanggang sa dahan-dahan na nitong ipinikit ang mga mata...

Lalong nangatal si Alex. Paulit-ulit niyang niyugyog ang lalaki at ilang beses
itong tinapik sa pisngi.

"B-Blake di ba sabi ko huwag kang pipikit. Gumising ka...gumising ka Blake! BLAKE!

BLAKE! BLAAKEEEE!!!!"
*******************************************
[35] [34] CROSSROADS
*******************************************

*******

Namumutlang sinalubong ni Alex ang kapatid na doktor papalabas ng CT-Scan room.

"Anong balita Dennis? Kumusta ang lagay ni Blake?!"

Nagmamadaling magsalita ang doktor.

"He has epidural hematoma. He needs to have an operation as soon as possible. I

have to do a surgery now!"

Mabilis na naglakad papuntang operating room si Dennis bitbit ang CT-scan result.
Sinundan ito ng dalaga.

"Gawin mo lahat ng makakaya mo. Parang awa mo na iligtas mo si Blake! Maawa ka

Dennis.", nanginginig na pakiusap ni Alex.

"I'll do my best Alex. But I cannot guarantee you that everything will be okay.
This is a very serious head injury and he is bleeding inside for a long time now."

"Huwag kang magsalita ng ganyan Dennis! Sabihin mong maliligtas mo si Blake! Eto
ang expertise mo di ba? Magaling kang doktor di ba? Please, pleaseeee Dennis!"

"Mamaya na tayo mag-usap Alex."

Nagmamadaling pumasok si Dennis sa operating room.

Walang kapagurang pabalik-balik sa paglalakad si Alex sa harap ng OR. Pudpud na

lahat ng mga kuko sa kamay sa walang tigil na pagkutkot. Maya't mayang nagpapahid
ng di maubos-ubos na mga luha. Pasilip-silip sa pintuan. At paulit-ulit na
nagdarasal ng tahimik.

Pagkalipas ng mga tatlong oras ay lumabas si Dennis. Nagmamadaling nilapitan ito ni

Alex at hinawakan sa magkabilang braso ng may nanlalaking mga mata.

"Anong nangyari?!"

Tinitigan muna ng doktor ang kapatid. Awang-awa ito sa hitsura nito. Namumugto ang
mga mata at tila nawawala sa sarili. Nagkalat ang itim na maskara sa mga mata.
Gusot-gusot ang buhok. Nakayapak at pinatungan lamang ng jacket ang seksi at
maiksing damit. Sugatan ang gilid ng mga labi at may ilang mga pasa sa mukha.
"He is safe now."

Muling tumulo ang mga luha ng dalaga. Napayakap ito sa kapatid.

"Salamat. Salamat Dennis..."

Inalis ni Dennis sa pagkakayakap ang mga kamay ng kapatid. Hinawakan niya ito sa
braso at pinaupo sa waiting area. Pumunta siya sa isang malapit na vending machine
at kumuha ng dalawang kape. Iniabot niya ang isa sa dalaga at naupo sa tabi nito.

"Look at yourself now. Don't you think kailangan mo rin magpatingin. Ang dami mong
mga pasa. Saan ka na naman ba nakipagbugbugan?"
Ngumiti ng tipid ang dalaga.

"W-wala to. May hinuli lang kami.", nakayukong sagot ni Alex.

Tumahimik ng ilang sandali ang doktor. Pinakiramdaman muna nito ang dalaga bago
magsalita.

"How are you related to that guy?"

"B-bodyguard niya ako..."

Hindi kumbinsido ang mukha ni Dennis sa sagot ng kapatid.

"Siya ba ang sinasabi mong binabantayan mo?"

"Oo..."

"Siya ba ang dahilan kung bakit ka nagpapadestino sa malayong lugar?"

Hindi sumagot si Alex.

"Are you telling me now that you fall in love to a teenager?"

Nanatiling tahimik si Alex subalit tumingin siya sa mga mata ng kapatid nang may
naluluhang mga mata.

"I get it. Wow finally you're not a real iron woman after all.... But seriously
masaya akong malaman na normal pala ang kapatid kong babae.", pabirong wika ng
doktor.

"...But you have to be careful Alex because I don't want to see you hurting."

"Salamat, Dennis."

"By the way Alex about the condition of the patient..."

Umayos ng upo niya ang dalaga. Bigla itong kinabahan sa maaring sabihin ng doktor.

"....although he's safe now but I cannot assure that everything will be back to
normal pag nagising siya."

"A-anong ibig mong sabihin?", napahawak ng mahigpit sa upuan si Alex.

"I did a very crucial surgery Alex. There might be some side effects because he got
some damaged in his brains too. Although I fixed them all but still there is a
small chance na magkaroon pa rin ng epekto sa pasyente ang naging injury niya."

Muling nanghina si Alex sa sinabi ng kapatid subalit pinilit pa rin niyang ngumiti.

"Bahala na, pag nagising na lang siya saka natin problemahin yan. Ang importante ay
ang ligtas na siya ngayon"...
 -----

Ilang oras pagkatapos mailipat si Blake sa kuwarto ay siya namang dating ni Don
Henry. Galing pa ito ng Japan. Kinansela nito lahat ng lakad at kaagad na nagpabook
ng flight pauwi ng Pilipinas matapos marinig ang nangyari sa apo.

Naabutan nitong nakasubsob sa kanyang mga kamay sa tabi ng kama ng lalaki si Alex
habang nagbabantay. Kaagad na napaangat ng ulo niya ang dalaga. Bigla itong
kinabahan sa magiging reaksiyon ng matanda.

"Don Henry..."

Hindi siya pinansin ng matanda. Napatayo siya at lumipat ng pwesto. Lumayo siya sa
kama at naupo siya malapit sa may pintuan.

Tulalang lumapit si Don Henry kay Blake. Hindi makapaniwala sa nakikitang hitsura
ng apo. Walang malay. May nakasaksak na tubo sa bibig. Nakaoxygen. Nakadextrose.
Nakabenda ang ulo. Putlang-putla ang mukha.

Unti-unting pumatak ang luha ng matanda habang nanlalaki ang mga mata.

"Ang apo ko...Anong nangyari sa apo ko? Anong ginawa niyo kay Blake?"

Napayakap si Don Henry sa walang malay na apo at humagulhol sa iyak.

"Anong nangyari sayo apo ko?....Bakit hindi mo iniingatan ang sarili mo?....Gusto
mo bang mauna ka pa sa lolo mo?!.... Alam mo namang mahal na mahal ka ng lolo at
hindi ko kayang makitang nagkakaganito ka...."

Hindi naman napigilan ni Alex ang hindi maiyak. Parang binibiyak ang kanyang puso
sa nakikita.
"Pa-patawarin niyo ako Don Henry. Ka-kasalanan ko po ang lahat...", tuluyan na ring
humagulhol ng iyak si Alex habang nakasapo ang mga kamay sa mukha.

"Hindi ko po sinasadya....Sinubukan kong tuparin ang usapan natin pero hindi ko po

alam na aabot sa ganito ang lahat. Ka-kasalanan ko kung bakit nangyari ito kay
Blake.", umiiyak na wika ni Alex habang yumuyugyog ng malakas ang mga balikat.

Hindi pinansin ng matanda ang paghingi ng tawad ng dalaga. Nanatili pa rin itong
nakayakap sa walang malay na apo. Maya-maya lang ay nagpahid ito ng mga luha at
tahimik na lumapit sa umiiyak na dalaga. Naupo ito sa tabi ng babae at tinapik ito
sa balikat.

"Wala kang kasalanan Alex...Ako ang may kasalanan."

Napaangat ng mukha si Alex sa narinig at napatingin sa matanda.

"A-anong ibig niyong sabihin Don Henry?"

"This is all my fault. Dapat ay hindi kita kinausap."

"Wala pong mali sa ginawa niyo. Tama ang lahat ng sinabi niyo....M-mahal ko po si
Blake at dahil sa pagmamahal na iyon ay ako mismo ay naniniwalang hindi ako ang
babaeng nararapat sa kanya..."

"No iha. I've made a mistake. You're a very kind and understanding person that's
why I shouldn't have talked to you. Naging dahilan tuloy ito para unawain mo ang
sitwasyon. Ako ang nagbigay ng rason para pigilan mo ang nararamdaman mo para sa
apo ko."

Nagpahid ng mga luha niya ang dalaga at nagsalita ng seryoso.

"Wala kayong pagkakamali Don Henry. Mahal ko si Blake kaya handa akong magparaya sa
kung ano ang mas makakabuti para sa kanya."...

-----

Lumipas ang apat na araw.

Nakatulog sa pagbabantay si Marianne sa tabi ni Blake. Simula nang malaman ang

nangyari sa boyfriend ay walang araw na hindi niya ito binibisita. Ilang saglit pa
ay may naramdaman siyang palad na nakahawak sa isang kamay niya. Napamulat siya ng
mga mata at laking gulat niya nang makitang gising na si Blake at nakatingin ito sa
kanya.

"Marianne..."
Humigpit ang pagkakahawak ni Blake sa palad ng babae.

"W-where am I?", nagtatakang tanong nito habang inililibot ang paningin sa silid.

"You're in hospital. Kumusta ang pakiramdam mo? May sumasakit pa ba sa katawan

mo?", nag-aalalang tanong ng babae.

"I feel okay. Gaano na ba ako katagal dito?"

"You've been sleeping for four days."

Ngumiti si Blake.
"No wonder I have this feeling that I miss you a lot."

Nagulat si Marianne sa narinig.

"B-Blake?..."

"What? Don't you miss me too?", nagtatakang tanong ng lalaki pagkakita sa nag-
aalangang reaksiyon ng girlfriend.

"I-I miss you too Blake."

"Then give me a hug.", pabirong wika ni Blake.

Lumapit sa nakahigang boyfriend si Marianne at nag-aalinlangang yumakap dito.

Nabigla siya nang gumanti ng mahigpit na yakap si Blake at bumulong sa kanyang
tenga.

"Thank you for taking care of me."

Naasiwang ngumiti ang babae at mabilis na kumawala sa mga yakap ni Blake.

"Where is lolo?"

"M-May inasikaso lang sandali sa opisina. Wait I'll call his phone. He will be very
happy to hear the news."
Tinawagan ni Marianne si Don Henry. Pagkababa ng telepono ay bigla niyang naisip si
Alex. Nagdalawang-isip siya kung sasabihin na ba dito ang balita.

"Hey Marianne. Does it mean na nagkita na kayo ni lolo?", excited na tanong ni

Blake.

"Yes."

"What did he say to you?"

"Nothing much. He asked me basic questions. We didn't really talk a lot. We're
focused on worrying about your condition."
"Do you think he likes you?"

"I-I don't know...why are you asking questions like that?", hindi pa rin maalis ang
pagtataka sa mukha ni Marianne.

"Of course I'm worried. Gusto ko siyempreng ma-impress siya sa girlfriend ko.",
nakangiting wika ni Blake.

-----

Headquarters. Nakapangalumbaba sa kanyang mesa si Alex. Lumilipad ang isip habang

nakatitig sa dingding. Hindi natuloy ang pagsama niya sa grupo ng mga madedestino
sa visayas dahil sa nangyari kay Blake. Tutuparin niya ang pangakong hindi ito
iiwan.

Kahit nasa trabaho ay si Blake lamang ang kadalasang laman ng isip niya. Hindi na
siya makapaghintay na magkamalay ang lalaki. Nag-aalala siya tungkol sa nabanggit
sa kanya ng kapatid na doktor.

Maya-maya lang ay nakatanggap siya ng text. Mula ito kay Marianne. Nanlaki ang
kanyang mga mata sa nabasa. Nagmadali siyang tumayo at walang paalam na nilisan ang
headquarters.

Pagdating niya sa hospital ay nagmamadali siyang pumasok ng gusali. Maraming taong

naghihintay sa elevator kung kaya't patakbo niyang inakyat ang hagdan. Tumakbo siya
sa hallway. Tila sasabog ang dibdib niya sa excitement. Pagdating sa tapat ng
kuwarto ay hindi na siya kumatok, kusa niya na lang itong binuksan.

"Blake!", nakangiting wika niya habang hinahabol ang paghinga.

Bumungad sa harap niya sina Marianne at Don Henry na nakaupo sa magkabilaang banda
ng higaan ni Blake. Sinusubuan ni Marianne si Blake ng pagkain. Sabay-sabay na
napatingin sa kanya ang tatlo.

"Blake!", nakangiting tawag niya uli sa lalaki habang nakatayo pa rin malapit sa
pinto.
Tinitigan ni Blake ng ilang sandali ang nakatayong dalaga. Pagkatapos ay inilipat
nito ang mga paningin kina Don Henry at Marianne.

"Who is that woman?"

Natahimik ang lahat.

Parang binagsakan ng langit at lupa si Alex sa narinig. Kaagad na nabura ang mga
ngiti niya sa mukha.

"What are you talking about Blake? Are you joking right now?", nagtatakang tanong
ni Don Henry.
"No. I'm not joking. Seriously who is that woman? And what is she doing here?",
sagot ni Blake habang nakatingin kay Alex ng may nagtatakang mukha.

Lumapit si Alex kay Blake at tinitigan ito mula ulo hanggang paa.

Ito na ba ang sinasabing side effect ng kapatid niya?

Hinawakan niya ang palad ng lalaki at ngumiti. Gustong-gusto niya itong yakapin
ngunit pinigilan niya ang sarili.

"B-Blake ako si Inspector Valdemor. Ang...ang bagong bodyguard na kinuha ni Don

Henry para sayo.", nakangiting wika ng dalaga.

Nagulat si Don Henry at Marianne sa sinabi ng dalaga.

"Alex what are you..."

Pinutol ni Alex ang sasabihin ng matanda. At tinanguan ito upang ipahiwatig na okay
lang ang lahat. Tiningnan niya rin si Marianne at nginitian ito para sakyan siya.
Nag-aalangang ngumiti rin sa kanya ang babae.

Mabilis na binawi ni Blake ang kamay sa pagkakahawak ni Alex. Naasiwa ito sa ginawa
ng dalaga.

"Grandpa you hired a new bodyguard. What happened to that policeman? Kakasimula
niya lang. Isn't it too soon to replace him?"

"Umalis na siya kasi meron siyang bagong assignment. Wag kang mag-alala kasamahan
din ako ni SPO2 Rodriguez.", paliwanag ni Alex.
"Lolo why do you keep hiring police people? Can't you provide me a bodyguard galing
sa security agency?"

Hindi sumagot si Don Henry at tumingin ng makahulugan sa dalaga. Nginitian lamang

ito ni Alex.

"Sige lalabas na ako. Tatawagin ko lang yung doktor mo para matingnan ka.", tila
masiglang wika ng dalaga.

Tumingin uli si Alex sa matanda at tumango ito sa kanya.

Paglabas niya ng kuwarto ay napasandal siya sa dingding. Unti-unting nangilid ang

kanyang mga luha hanggang sa pumatak ang mga ito. Bagama't naghahalo ang lungkot at
saya sa kanyang dibdib ay alam niyang mas nagingibabaw ang saya dito. Walang ibang
mas mahalaga sa kanya ngayon kundi ang makitang gising na si Blake at masigla na
ulit ang mukha nito.
Pinahid niya ang mga luha at napangiti sa sarili.

"Ang daya mo Blake. Sabi mo hindi mo makakalimutan lahat ng mga sinabi ko..."

*******************************************
[36] [35] A LOVE TO WAIT FOR
*******************************************

******

Tahimik na nakatayo malapit sa pintuan ng kuwarto si Alex. Nakaupo naman si

Marianne sa tabi ni Blake habang magkahawak ang kamay ng mga ito. Tahimik ding
nakaupo si Don Henry sa tabi ng kama ng apo. Lahat ay nakikinig ng mabuti sa
ginagawang cross examination ni Dennis sa pasyente.
"Anong pangalan mo?"

"Blake Marlon Monteverde."

"How old are you?"

"Eighteen."

"Occupation?"

"Student."
"What year?"

"Second year college. BS Economics in UP Diliman."

"Ano ang mga naalala mong ginawa mo lately in school?"

"Well, I just took exam in philo and mathematics."

"Can you remember the names of your professors."

Pinangalanan isa-isa ni Blake ang mga propesor.

"Ano ang huling ginawa mo before you were hospitalized?"

Napakagat sa kuko niya si Alex sa tanong. Kinabahan siya bigla sa isasagot ng

lalaki. Napatingin sa kanya si Blake at kumunot ang noo nito nang mapansin ang
kakaibang reaksiyon niya.

Muling tumingin sa doktor ang lalaki at nag-isip ng ilang saglit. Halatang hindi
ito sigurado sa isasagot.

"I'm not sure but I think I was driving my car in full speed going somewhere
else..."
"What are the latest emotional moments na nangyari sa buhay mo?"

Nag-isip ulit si Blake ng ilang sandali at tumingin ito kay Marianne. Hinawakan
nito ng mahigpit ang kamay ng girlfriend.

"When I broke up with Marianne last year at nang magkabalikan kami this year."

Tinutusok ang dibdib ni Alex sa mga naririnig. Ngunit pinipilit niyang maging
blanko ang reaksiyon ng mukha niya.

"Do you have a traumatic experience lately?"

"No. The last time I feel traumatized was during the death of my father."

"Who are the closest people to you now?"

"My grandfather, Marianne, Hayden and some friends in my car racing circle....Wait
is there something wrong with me now?"

Bago magsalita ay tumingin muna si Dennis sa kapatid. Tumango si Alex upang

ipahiwatig na okay lang na sabihin sa lalaki ang problema.
"Mr. Monteverde may mga nakakalimutan kang series of events and people related to
it that happened to you lately. I guess your injury had some effect on your
memory."

Biglang nabahala si Blake sa narinig.

"Like what? Like who?!"

Maliban kay Blake, lahat ay sabay-sabay na napalingon sa nakatayong dalaga. Mabilis

na iniiling ni Alex ang kanyang ulo upang isenyas na huwag sabihin sa lalaki ang
tungkol sa kanya.

"Bakit napapatingin kayong lahat sa bodyguard ko?", nagtatakang tanong ni Blake.

"Wala may iuutos lang siguro sila sa akin. Don Henry magpapakuha ba kayo ng kape?
Ikaw Marianne may ipapabili ka ba? Kayo Doc may ipapasabi ba kayo sa nurse
station?", mabilis na wika ni Alex.

Walang sumagot.

"....L-lalabas lang ako. Tatawag ako ng nurse. Malapit ng maubos yang dextrose mo."

"Go ahead. I wonder why you have to stay in this room this matter should be within
the family only.", matigas na wika ni Blake.

"Blake don't talk to her like that!", saway ni Don Henry.

"Why? I'm just telling the truth. Hindi siya dapat nakikinig to this examination."

Magsasalita pa sana ang matanda ngunit inunahan ito ng dalaga.

"Tama po si Blake Don Henry. Sa labas na lang ho muna ako maghihintay."

Pagkalabas ng kuwarto ay napabuntong-hininga ang dalaga. Dinaan niya na lamang sa

ngiti ang sakit na nararamdaman. Simula pa lang ito ng mga bagay na dapat niyang
tiisin.

------
"Blake has a selective amnesia.", diretsong sabi ni Dennis habang kaharap si Don
Henry at Alex sa kanyang table.

"Ano yan?", tanong ni Alex.

"I told you na nagkaroon siya mismo ng damages sa kanyang utak and I fixed them.
Ang nagalaw na portion ng utak niya might be the part were his forgotten memories
were stored. It happened. Very seldom but still...it happens."

"How long does it take for him to regain that memories?", tanong ni Don Henry.
Huminga ng malalim si Dennis at naaawang tumingin sa kapatid.

"Kung nauntog lang si Blake or nashock and this type of amnesia happened then his
memory has a bigger chance to return in due time....but in his case now, his brain
has been touched that's why I don't want to give you hope na babalik pa ang mga
alaalang iyon."

Nanlamig ang mga kamay ni Alex sa narinig. Para siyang mauupos na kandila.
Napakagat siya sa labi at napayuko upang itago ang mga luhang gustong kumawala.

"Alex....", nag-aalalang wika ni Dennis na sa mga sandaling iyon ay gustong amuhin

ang nasasaktang kapatid.

"Wala bang ibang solusyon? I'm willing to spend kahit magkano para lang maibalik sa
normal ang apo ko."
"There is...He needs to have another surgery but still there is no 100 percent
assurance."

"Wala bang ibang paraan na hindi nangangailangan ng operasyon?", tanong ulit ng

matanda.

"Shock therapy... but this is a very difficult process para kay Blake."

Iniangat ng dalaga ang ulo.

"Don Henry huwag niyo na pong pahirapan si Blake. Hayaan na lang ho natin siya sa
kung ano siya ngayon. Wala naman hong mahalagang alaala na nawala sa kanya."

"Alex what are you talking about? Your brother is saying that he might not remember
you at all forever."

Ngumiti ang dalaga.

"Kaya ko pong tanggapin ang lahat huwag na lang ulit mahirapan si Blake. Kung
maalala man niya ako pagdating ng panahon ay lubos ko ho itong ipagpasalamat ngunit
kung sakaling hindi ay maluwag ko pa rin hong tatanggapin. Nagkaganito si Blake
dahil sa akin kung kaya't huwag ho nating isipin ang sitwasyon ko. Ang isipin natin
ay ang mas madaling sitwasyon para sa apo niyo."

"Alex ginigive-up mo ba si Blake?", hindi makapaniwalang tanong ni Don Henry.

"A-ayaw ko pong isuko ang nararamdaman ko para kay Blake... pe-pero kung
kinakailangan ko itong gawin ay gagawin ko ho.", nanginginig na wika ng dalaga nang
may naluluhang mga mata.

-------

Paglabas sa clinic ni Dennis ay seryosong nakipag-usap si Alex kay Don Henry habang
naglalakad pabalik sa kuwarto ni Blake.

"Pwede ho bang ako naman ang humiling sainyo ngayon?"

"Ano yun iha?"

"Gusto ko po sanang tuluyan nating ilihim kay Blake ang tungkol sa akin. Ayoko po
kasing maguluhan siya lalo. Baka po kasi pag pinilit nating ipaalala sa kanya ang
lahat ay hindi maging maganda ang epekto nito sa kanya."

Napatingin si Don Henry sa dalaga. Hindi ito makapaniwala kung gaano kalalim ang
sakripisyong kayang gawin ng dalaga para sa kanyang apo.

"...Sa ngayon po kasi...si Marianne ang mahal niya. Ayoko pong lituhin ang
nararamdaman niya dahil sa palagay ko rin naman ho na hangga't hindi kusang
bumabalik ang mga alaala ko ay hindi rin ho kusang babalik ang nararamdaman niya
para sa akin. At kung dumating man ang araw na si Marianne ang babaeng tutupad sa
pangako ni Blake sainyo ay maluwag ko ho itong tatanggapin...."

"...Ang pinakahihiling ko lang ho ay payagan niyo akong manatili sa tabi ni Blake.

Pabayaan niyo po akong mahalin at alagaan siya sa paraang hindi siya masasaktan.
Wala po akong hinihinging anumang kapalit....sa pagkakataong ito ako naman po ang
magmamahal sa apo niyo."

Napayakap si Don Henry sa dalaga.

"Alex... I never imagined na ganito ka kabuting tao."

Napayakap din si Alex sa matanda at unti-unting tumulo ang kanyang mga luha. Ang
sakit-sakit sa dibdib ng lahat ng mga binitawan niyang salita ngunit mahal niya si
Blake at kahit sa ganitong paraan ay gusto niyang masuklian ang pagmamahal na
ipinadama din sa kanya ng lalaki.

Pagdating sa kuwarto ni Blake ay naabutan nina Alex at Don Henry na masayang

naglalambingan sina Marianne at Blake. Natigilan si Marianne pagkakita sa dalaga
ngunit nginitian lamang ito ni Alex.
Naupo ulit si Alex malapit sa pintuan.

"Oo nga pala lolo. I haven't heard yet any comments from you about my girlfriend."

"Why does it really matter?", nakangiting wika ni Don Henry subalit tumingin muna
ito kay Alex bago nagsalita.

"Of course I want to hear it. Your opinion matters."

"Well... I think Marianne is pretty, intellegent and sweet."

Namula ang mukha ni Marianne sa narinig na papuri. Hinawakan ni Blake ang kamay ng
girlfriend. Masaya na sana itong magsasalita ngunit natigilan siya nang maalalang
nasa loob din si Alex.

"Woman, we have an important thing to say to my grandpa. I hope you don't mind
giving us some privacy."

"No! She will stay...", matigas na tutol ni Don Henry.

"...Say what you want to say. It won't matter kahit nakikinig si Alex."
"Okay lang ho Don Henry. Sa labas na lang ulit ako maghihintay."

Tatayo na sana ang dalaga ngunit pinigilan siya ng matanda.

"No just sit there!"

Napilitang manatili sa kinauupuan niya si Alex.

"Now what is it that you have to say?"

"Lolo are you sure it's okay for us to talk something personal in front of that
woman?"

"Yes.", matigas na wika ng matanda.

"Okay then..."

Muling sumigla ang mukha ni Blake at hinawakan ng mas mahigpit ang palad ng
girlfriend.
"Lolo I want you to know that Marianne is the grandaughter that I'll bring to our
home soon."

Parehong nabigla si Alex at Don Henry sa narinig.

"What do you mean by that Blake?", tanong ng matanda.

"I'm going to marry her and she accepted. I explained to her our agreement and she
understood everything.", diretsong sagot ni Blake.
Parang matutumba si Alex. Sa mga oras na iyon ay alam niyang hindi niya kayang
itago ang sakit na nararamdaman kung kaya't lumabas siya ng kuwarto nang may
nanghihinang mga tuhod.

Nakita ni Marianne ang pagtayo ng dalaga at sinundan ito sa labas. Tumabi ito sa
kinatatayuan ni Alex ng may seryosong mukha.

"Isn't it funny? I feel that I'm the one stealing my own boyfriend from the other
woman.", ngingisi-ngising wika ng babae habang nakataas ang isang kilay.

"Marianne?"
"I'm not dumb. I know everything. Blake loves you. And this whole hospital thing
happened because of you right?"

Hindi nakasagot ang dalaga.

"Don't worry. I'm not angry anymore because as of now Blake's heart belongs to me.
And I will do everything to win him back. I did it before and I'm sure I can do it
again...I'll take this chance to steal him from you. I will make him forget
everything not just the memories but also his feelings for you..."

Sa mga sandaling iyon ay tila bumabalik sa paningin ni Alex ang isang dating
Marianne na nagbabanta sa kanya.

"Marianne..."
"I love him so much. And I hope you're still the same Alex who understands and
helps me with Blake."

Ngumisi si Alex at humugot ng isang malalim na buntong-hininga.

"Ayokong mangako Marianne. Ayokong magsalita ng tapos dahil kagaya ngayon ni minsan
ay hindi ko naisip na hahantong sa ganito ang lahat. Ngunit ang masasabi ko lang ay
wala kang dapat ipag-alala dahil handa akong magparaya hangga't ikaw ang nasa puso
ni Blake. Wala rin akong magagawa kung hanggang sa kadulu-duluhan ay hindi niya na
ako maalala. At kung sakali mang bumalik ang alaala niya ngunit ikaw na ang
nagmamay-ari ng puso niya ay nakahanda pa rin akong tanggapin ang lahat"

"...Subalit kapag dumating ang araw na magbalik ang lahat-lahat kay Blake at ako pa
rin ang mahal niya,... wala akong magagawa Marianne kundi ang bawiin at ipaglaban
kung ano ang akin"...
*******************************************
[37] [36] LIKE A REPLAY
*******************************************

*****

"ARE YOU KIDDING ME NOW?!!!"

Nanlalaki ang mga mata ni Blake sa nakikitang mga sunog na pagkaing nakahain.
Ngingiti-ngiti naman si Alex habang nakapamewang at nakatayo sa tabi ng mesa bitbit
ang isang syansi.

"This is my first day sa pagbabalik ko sa school and you want to poison me with
these food?! Kalalabas ko lang sa hospital and yet gusto mo ata akong ibalik doon
kaagad. No I won't eat these! Yaya Cora!..."
Pinandilatan ng dalaga si Blake.

"Hindi na magluluto si Manang! Wala ka ng oras, mahuhuli ka na sa klase kaya't

kumain ka na lang diyan at wag ka nang magreklamo."

Natawa ang lalaki. Hirap itong maniwala sa inaasal ng kaharap.

"Wait. Am I getting it right? Dinidiktahan ba ako ng bodyguard ko?"

"Oo!", taas noong sagot ni Alex sabay halukipkip.

Napanganga si Blake sa sagot ng kausap. Hindi niya alam kung pagtatawanan niya ito
o sisigawan.
"Teka lang..teka lang. You're job is to be my bodyguard and who gives you the right
para makialam sa pagluluto?!"

"Wala. Gusto ko lang.", diretsong sagot ng dalaga.

Mas lalong napikon si Blake sa sagot ni Alex.

"NO! I WON'T EAT THESE! MAGHAIN KAYO NG IBANG PAGKAIN!!"

Tinitigan ni Alex ng masama sa mga mata ang lalaki at saka nagbitiw ng ubod sa diin
na mga salita.
"Pinaghirapan kung lutuin lahat ng mga ito! Kaya't sa ayaw at sa gusto mo ay
kakainin mo to! Naiintindihan mo ba!"

Natigilan si Blake sa sinabi ng dalaga. Napalunok siya. Hindi niya maintindihan

ngunit tila bigla siyang nakaramdam ng takot sa babae at parang may nag-uutos mismo
mula sa kanyang sarili na sundin ito.

Gumanti siya sa matatapang na titig ng kaharap nang hindi namamalayang napapaupo na

pala siya sa harap ng mesa at napapahawak na sa kutsara't tinidor. Pagkaupo niya ay
biglang nagbago ang mukha ng dalaga. Ngumisi ito na tila nang-aasar.

Siya namang dating at lapit ni Don Henry sa hapag kainan.

"Grandpa look at what this woman did!", agad-agad na sumbong ni Blake habang
itinuturo ang mga sunog na ulam.
"Let's eat Blake." ,mahinahong wika ng matanda at sabay upo sa harap ng mesa.

"I don't believe it! Can you eat these?"

"Huwag ka nang magreklamo. Kumain ka na lang Blake. Kung ano ang nakahain sa mesa
yun na yun."

Napanganga si Blake sa sinabi ng lolo.

"I don't want to misunderstand things but lolo are you taking the side of this
woman?"
"Wala akong kinakampihan Blake. I'm very busy today so I have no time para
magpaluto pa ng ibang pagkain....Alex put down that spatula and join us now."

"Opo Don Henry!", sabay upo ng dalaga sa tapat ni Blake.

Mas lalong hindi makapaniwala si Blake sa nakikita.

"Grandpa...A-are you allowing this bodyguard to join us in the table?"

Si Alex na mismo ang sumagot sa lalaki.

"Eh anong gusto mo? Pagkatapos nyo ako kakain. Gusto mo bang mahuli ka sa klase!"
"Look at how this woman talk to me lolo!"

Hindi pinansin ng matanda ang sumbong ng apo. Napatingin na lamang ng masama si

Blake sa dalaga. Mas lalo pa siyang napikon ng makitang parang batang dumila ito sa
kanya.

Gigil na gigil na sumubo siya ng pagkain. At dahil sa inis ay bigla siyang

nabilaukan. Nagmadali siyang uminom ng tubig at napasuntok sa dibdib. Nakita niyang
pinagtawanan siya ni Alex kung kaya't mas lalo siyang namula sa galit.

-----

Pagdating sa sasakyan ay maya't mayang tinititigan ni Blake ang nagmamanehong

katabi.
"May dumi ba ako sa mukha?", tanong ni Alex habang nakatingin sa daan.

"Are you sure you're a girl?", hindi makatiis na tanong ni Blake.

Natawa ang dalaga sa tanong.

"Bakit nagdududa ka ba?", ngingisi-ngising wika ni Alex.

"Yeah. Because I can't see any femininity from you, from top to bottom."
"Ano sa tingin mo?", tanong ni Alex habang pinipigilan ang sarili na matawa ng
malakas.

Tinitigan ulit ni Blake ang katabi mulo ulo hanggang paa.

"Stay away from my girlfriend.", mabilis na wika ng lalaki matapos alisin ang mga
mapanuring tingin sa dalaga.

"Bakit natatakot ka bang baka mas magustuhan ako ni Marianne kaysa sayo? Kunsabagay
hindi malayong mangyari yun..."

Binigyan ni Alex ng isang mapang-akit na tingin ang kausap at inilapit ang mukha
dito.
"...dahil alam mo bang napakalovable kong tao.", sabay ngiti ng dalaga ng
nakakaloko.

Nanlaki ang mga mata ni Blake.

"A-are you trying to confirm my doubts about your sexual preference?"

"Wala akong sinabi.", ngingiti-ngiting sagot ng dalaga at sabay balik nito ng

atensyon sa pagmamaneho.

Pagdating sa campus ay hindi hinahayaan ni Alex na mawala sa paningin niya si

Blake. Inoobserbahan niya bawat kilos nito dahil sa pag-aalalang baka may iba pa
itong maramdaman sa katawan.

"Blake!"

Sabay na lumingon sina Alex at Blake sa nakangiting si Marianne habang naglalakad

sa hallway.

Nagliwanag ang mukha ng lalaki pagkakita sa girlfriend. Nagyakapan ang dalawa at

hinalikan ang mga labi ng isa't isa.

Mabilis na iniiwas ni Alex ang mga mata sa yakapan at halikang nagaganap.

Nang muli niyang tingnan ang dalawa ay nahuli niyang nakatingin sa kanya si
Marianne. Nakahawak ito ng mahigpit sa braso ni Blake at binigyan siya ng ngisi
habang nakataas ang isang kilay.

Ginantihan niya rin ito ng ngisi at makahulugang tingin. Nahuli ni Blake ang
tinginan ng dalawang babae. Mabilis nitong hinawakan ang mukha ni Marianne at
iniharap sa ibang direksiyon.

"Stop staring at that woman!" , nagseselos na wika nito at sabay tingin ng masama
kay Alex.

Habang magkakasama ang tatlo ay tahimik lagi si Alex. Walang kumakausap sa kanya
sinuman sa dalawa. Inilalayo lagi ni Marianne si Blake at iniiwas din ni Blake si
Marianne sa kanya. Napapailing na lamang siya ng ulo.

-------
"Kumusta ang klase mo?", seryosong tanong ni Alex habang nagmamaneho pauwi.

"What do you mean?"

"Naalala mo ba lahat? Wala ka bang nakalimutang mga naituro na dati?"

"I remember everything. But of course I need to catch up sa mga lessons during the
days na nasa hospital ako. Why are you asking? Do you have to care about this
matter?", pagsusupladong tanong ni Blake.

"Pinapatanong lang sa akin ng lolo mo baka daw kasi makalimutan niyang itanong sayo
pag nagkita kayo."
"....Ang ulo mo hindi ba nanakit maghapon?"

"No. Everything is fine."

"Sa katawan mo may nanakit ba?"

"None. Stop asking questions as if you care about me."

Tumahimik si Alex at sabay hinga ng malalim. Tiningnan niya si Blake. Sana sa mga
sandaling iyon ay pwede niya itong yakapin.
"Why are you looking at me that way?"

Mabilis na binawi ng dalaga ang mga mata.

"Wala. Ang gwapo mo kasi."

Ngumisi si Blake.

"Don't trick me. I know you like girls."

--------

Pagdating sa bahay ay nagtaka si Blake pagkakitang binubuksan ng dalaga ang kuwarto

nito.

"What are you doing in that room?", sabay lapit nito kay Alex.

"Papasok sa kuwarto ko. Bakit?"

"That is the most beautiful guest room in this house. Who allowed you to use this
one?!"

Natawa ulit ang dalaga. Hindi niya maitago ang pagka-aliw kay Blake.
"Ako! Bakit?! Pinili ko to.", mayabang na sagot niya.

"Who are you to use this?! You're not a VIP! You're just a bodyguard! Masyado ka
naman atang spoiled ni lolo!"

"Wala ka nang magagawa kahit tumutol ka pa dahil nasa loob na lahat ng mga gamit
ko.", sabay dila ulit ni Alex sa kausap.

Naiiritang tinalikuran ni Blake ang dalaga. Nanatiling nakatingin si Alex sa likod

ng naglalakad na lalaki. Bigla siyang may naisip at ngumiti ng pilya.
"Blake!"

Napalingon si Blake. Sinenyasan siya ng dalaga na lumapit ulit dito. Iritableng

binalikan niya ito.

"Bakit?", tanong niya nang nakakunot ang noo.

Hindi siya sinagot ni Alex sa halip ay nilapitan siya nito ng mas maigi at laking
gulat niya nang bigla siyang hinalikan nito ng mariin sa mga labi.

Nanlaki ang kanyang mga mata sa pagkabigla at pansamantala siyang hindi nakagalaw.
Makalipas ang ilang segundo ay bumitiw din sa paghalik ang dalaga. Tiningnan siya
nito ng may nakakalokong ngiti.

"What was that all about? Are you out of your mind? This is sexual harrasment
woman!"
"Tinatanong mo ako tungkol sa pagkababae ko di ba? Pwes, yan ang sagot ko.",
ngingiti-ngiting sabi ni Alex.

"...Ano nasagot ko ba ng maayos ang tanong mo?"

Paulit-ulit na tumango si Blake.

Nanghihina ang mga tuhod na naglakad siya pabalik sa kanyang kuwarto. Nang
magbubukas na siya ng pinto ay bigla siyang natigilan. Napakagat siya sa kanyang
mga labi. Palihim niya itong nilasahan. Hindi niya maikukubli sa sarili na
nanlambot ang buong katawan niya sa ginawa ng dalaga at maging sa mga sandaling ito
ay nararamdaman niya pa rin kung gaano kabilis ang tibok ng kanyang puso.

Napalingon ulit siya sa dalagang nagbubukas din ng sariling pinto. Tila may
nanghihinayang sa kanyang kalooban sa hindi niya pagganti sa halik nito. May nag-
uudyok sa kanyang muli itong lapitan. Gusto niyang hablutin ang braso nito. Gusto
niyang iharap ito sa kanya...at gusto niyang siilin din ito ng mga halik.

"Alex!", sigaw niya habang nakahawak pa rin sa door knob.

Napalingon ang dalaga.

"Bakit?"

"D-Don't ever do that again..."

Hindi sumagot si Alex sa halip ay nginitian lamang nito ng nakakaloko ang lalaki.
Mabilis na binawi ni Blake ang kanyang mga mata sa dalaga at nagmadaling pumasok ng
kuwarto. Mas lalo siyang nanghina nang makita ang mapang-akit na ngiti ng babae...

*******************************************
[38] [37] THE RISE OF THE RIVALS
*******************************************

*******

Nakangiting tumabi si Alex kay Blake habang nakaupo ito at tahimik na nagbabasa sa
ilalim ng paborito nitong puno sa campus. Inabutan niya ito ng mineral water.

"Tubig."

Inalis ni Blake ang mga mata sa pagkakadungaw sa libro. Tumingin siya sa dalagang
bigla na lang tumabi sa kanya. Maaliwalas ang mukha nito. Nakangiti maging ang mga
mata. Napatitig siya sa mga labi...at naalala niya ang ginawang paghalik nito sa
kanya. Biglang bumilis ang tibok ng kanyang dibdib. At bago pa man mamula ang
kanyang mga pisngi ay kaagad niyang hinablot ang inaalok nitong tubig at uminom ng
dire-diretso.
Ibinalik niya ang mga mata sa pagbabasa. Maya-maya lang ay nararamdaman naman
niyang masyadong malapit ang pagkakatabi sa kanya ng dalaga. Magkadikit na ang
kanilang mga braso at hindi niya maintindihan ngunit tila may kuryenteng dumaloy sa
buong katawan niya.

"You're sitting too close to me."

Umisod ng konti papalayo si Blake ngunit sinasadya namang dumikit ni Alex. Habang
umiisod papalayo ang lalaki ay umiisod naman papalapit ang nang-aasar na dalaga.

"Are you teasing me? Can't you see I'm studying?!"

Napataas na ng boses niya si Blake ngunit bigla siyang natigilan ng mapatingin sa
mga nakatitig na mga mata ng katabi. Napalunok siya at mabilis na ibinalik ang
atensiyon sa libro ngunit halatang di siya mapakali dahil sa walang tigil na
pagbuklat niya sa mga pahina.

"Stop flirting. Baka makita ka ni Marianne. She won't tolerate this. Selosa ang
girlfriend ko."

Ngumisi si Alex. At tumingin ng seryoso at makahulugan kay Blake.

"Huwag kang mag-alala. Kelan pa natutong magalit sa may-ari ang taong nanghihiram?"

"What do you mean by that?"

Napalitan ng nagbibirong reaksiyon ang nagseryosong hitsura ng dalaga.

"Wala sabi ko hindi magagalit si Marianne dahil alam niyang palabiro lang ako!"

Eksakto namang may humintong sasakyan malapit sa kanila. Bumaba dito si Marianne at
pagkakita ni Blake sa girlfriend ay mabilis ulit itong umisod papalayo kay Alex.

Tumayo si Alex. Dumating na ang kanyang proxy. Alam niyang ito na ang uupo sa
kanyang puwesto. Nang magkasalubong ang kanilang mga mata ay palihim siyang
tiningnan ng masama ni Marianne. Gagantihan niya rin sana ang mga tingin ng babae
subalit biglang nabaling ang atensiyon niya sa kumakaway na binata na nakasandal sa
pinto ng kotseng pinanggalingan ni Marianne.

Si James.
Nagliwanag ang mukha ng dalaga pagkakita sa kasamahan at nakangiting lumapit dito.

Hindi naman nakaligtas sa mga mata ni Blake ang di maitagong sigla sa mukha ni Alex
nang makita nito si James.

"How is your brother related to my bodyguard?", nagtatakang tanong niya sa

girlfriend.

Nag-isip ng ilang saglit si Marianne. Nakaramdam siya ng selos dahil hindi pa man
siya nababati ng boyfriend ay nagawa na nitong magtanong tungkol kay Alex.
"She is his ex-girlfriend."

Natigilan si Blake sa sagot at tila may kumurot sa kanyang dibdib sa nalaman.

"H-How did they know each other?"

"They worked together. They have the same job."

"You're brother is a policeman too?!", tanong ng lalaki ng may namimilog na mga

mata.
"Yeah. You knew it already."

"I-I don't remember..."

"Maybe because of your lost memories... But you knew it and we fought about it
already?"

"We did? What happened?"

"You broke up with me."

"I broke up with you?! Then how come we're still together now?", hindi
makapaniwalang tanong ni Blake.

Napatingin si Marianne sa dalagang nakikipag-usap sa kapatid. Naalala niya ang araw

na pinagbati silang magkasintahan ni Alex.

"You realized your mistake. Masyado kang nagalit sa akin and you accused me of
being a liar but later on you accepted my reasons sa hindi ko pagsabi kaagad sa
trabaho ng kapatid ko. You asked for my forgiveness thru a dinner date and I
forgave you."

"Is that what happened? I can't believe na nagawa kong magalit sayo ng sobra at
hiwalayan ka because of this.", natatawang wika ni Blake.

"Yeah you did. You were in too much pain by that time. But let's not talk about it
anymore. That was over and I'm actually glad na isa yun sa mga nakalimutan mong
bagay."
"I don't understand I thought I remember all the moments na kasama kita."

Ngumisi si Marianne.

"Maybe because it involves some people na dapat mong makalimutan."

"Like who?"

"I don't know.", maiksi at mataray na sagot ng babae.

Muling napalingon si Blake kina James at Alex.

"You said Alex is his ex-girlfriend. How come they still look happy talking to each
other?"

"I'm not sure maybe they are starting to see each other again.", kaswal na sagot ni
Marianne na hindi man lamang mahalata sa ginagawa nitong pagsisinungaling.

Hindi na muling nagtanong pa si Blake. Hindi na rin nito gaanong kinausap ang
girlfriend ngunit maya't maya itong palihim na sumusulyap sa dalawang nag-uusap.

-------

"How are you?", seryosong tanong ni James sa dalaga habang nakatingin sa

kinaroroonan nina Marianne at Blake.
Magkatabing nakasandal ang dalawang nag-uusap na pulis sa sasakyan. Parehong nasa
mga bulsa ng pantalon ang mga kamay.

"Maayos naman. Para lang uli akong nagsisimulang magbantay sa isang antipatikong
Blake Monteverde.", pabirong sagot ni Alex.

"What I mean is... this whole situation. Sigurado ka bang tanggap mo ang lahat?"

Napatingin si Alex sa kausap.

"Inspector anong ibig mong sabihin?"

"I know everything. That pusher confessed to me about what happened during that
night thru my interrogation.."

Huminga ng malalim ang binata at ngumiti.

"I guess that kid really likes you a lot. I cannot blame him because you're really
a very likable woman."

Nagbago ang reaksiyon ng mukha ni Alex. Naninibago siya sa takbo ng pakikipag-usap

sa kanya ng kasamahang pulis.

"How about you? He touched your heart didn't he?"

Hindi sumagot si Alex. Napayuko lamang siya. Nahihiya siyang aminin ang totoo sa
binatang pulis.

"Hindi ka ba nasasaktan sa nakikita mo ngayon?", dagdag na tanong ng binata.

Unti-unting nadala ang dalaga sa takbo ng pag-uusap nila. Pakiramdam niya ay hindi
katrabaho kundi kaibigan ang kausap niya sa mga sandaling iyon.

"Mahirap... pero balewala ang lahat ng ito kumpara sa ginawa niya para sa akin."
"Sa tingin mo ba ay tama ang desisyon mo na hindi magpakilala kung ano ka sa buhay
niya? My sister love him so much and I know she will do everything to win him."

Matamlay na tumango ang dalaga.

"Alam ko. Pero mas ayokong maguluhan si Blake. Hayaan na lang nating magdikta ang
kapalaran dahil kahit ipagpilitan ko man ang sarili ko na alalahanin niya ay hindi
pa rin nito madidiktahan ang totoong nararamdaman niya. "

Tumingin ng seryoso si James sa dalaga.

"Malalim na ba ang nararamdaman mo para kay Blake?"

Pansamantalang hindi nakasagot ang dalaga at nang ibubuka na sana nito ang bibig ay
biglang kumaway si Blake. Nagyaya na ito sa susunod niyang klase.

"Sige inspector, next time na lang ulit tayo mag-usap. Hayaan mo dadalawin kita
minsan sa headquarters pag may oras ako."

Tumalikod si Alex ngunit hindi pa man siya nakakahakbang ay pinigilan ni James ang
kanyang isang kamay.

"Alex..."

Napalingon ang dalaga sa tawag sa kanya ng kasamahan. Nagtatakang tiningnan niya

ang madiing pagkakahawak nito sa kanyang kamay at ang seryosong mukha nito
"I like you..."

Napakunot ng noo si Alex. Hindi niya alam kung tama ba ang kanyang narinig.

"I like you Alex... a lot."

Natatawang inalis ng dalaga ang nakahawak sa kanyang kamay ng binata.

"Inspector hindi porke't medyo matamlay ako ngayon ay kailangan mo nang magpatawa."

Muling hinawakan ni James ang kanyang kamay at tinitigan siya lalo nito ng seryoso.
"I'm not joking Alex..."

Saka lamang unti-unting bumaon sa isip ni Alex ang ginagawang pagtatapat ng binata.
Pansamantala siyang hindi nakapagsalita. Napanganga siya habang nakatingin sa mga
nakatitig na mga mata ng kaharap. Hindi niya alam ang isasagot dito.

"ALEX! I'M GOING TO BE LATE!!!"

Hindi napigilan ni Blake ang sarili na hindi lumapit at mapasigaw. Nagtitigan sina
James at Alex habang magkahawak ang mga kamay. Hindi niya alam pero naiirita siya
sa tanawing nakikita. Napatingin siya kay James. Wala siyang rason kung bakit pero
ramdam niyang mabigat ang loob niya sa binata.

Napalingon ng sabay sa kanya ang dalawa. Ginantihan din ni James ang mga titig
niya. Mas lalong tumalim ang mga tingin niya sa binata. Ilang sandaling nag-usap
ang kanilang mga mata. Napipikon siya dahil kalmado lamang itong nakatingin at para
bang ipinamumukha nitong mas nakakalalaki ito kaysa sa kanya.
Nilapitan niya si Alex at hinila ang isang kamay nito.

"I SAID LET'S GO!"

Hindi naman pinakawalan ni James ang isang kamay ni Alex. Hinigpitan pa lalo nito
ang pagkakahawak dito at hinila rin papalapit sa kanya ang dalaga.

Mas lalong nagalit si Blake.

"Bitawan mo siya! She's my bodyguard and we have to go now!"

"She's my friend and I'm talking to her right now.", madiing sagot ni James.

"Blake don't talk to my brother that way.", sabat naman ni Marianne.

Ilang sandaling naghihilahan ang dalawang lalaki sa magkabilaang kamay ni Alex

habang nagtitigan ng seryoso.

"SANDALI! SANDALI! NASASAKTAN NA AKO HA!", hindi na natiis ng dalaga na huwag

awatin ang dalawa.

Tinanggal pareho ni Alex ang kanyang mga kamay sa pagkakahawak ng dalawang lalaki
at hinarap ang binatang pulis.
"Inspektor Corpuz, saka na lang tayo mag-usap..."

------

Nang papauwi na ay saka lamang siningil ni Blake si Alex tungkol kay James.

"How can you kiss another guy when you're already seeing someone?! Ganyan ka ba ka-
flirt?!", wika ni Blake na hindi magawang itago ang pagkairita.

"Anong sabi mo?", naguguluhang tanong ng nagmamanehong dalaga.

"He's you're ex-boyfriend or shall I say still a boyfriend, isn't he?"

"Saan mo naman nakuha ang ganyang ideya?", natatawang wika ni Alex.

"Marianne told me.", diretsong sagot ni Blake na nakakunot pa rin ang noo.

Natigilan si Alex. Hindi siya makapaniwalang nagagawa nang magsinungaling ni

Marianne. Gusto niya sana itong pabulaanan ngunit naisip niyang baka malito lang si
Blake kapag sinabi niyang nagsisinungaling ang babae.

"Naniwala ka naman.", ngingiti-ngiti na lamang na sagot niya.

"Bakit naman ako hindi maniniwala? Is there any reason for Marianne to lie about
it?"
Hindi sumagot si Alex. Napailing na lamang siya ng ulo.

"Bakit ka ba nagagalit? Ano naman ngayon kung saka-sakali ngang boyfriend ko si

inspec-...James?"

"I don't know. I think I was irritated because he's taking some of your time. You
should not talk to him while you're on duty. I hate that guy!"

Napapreno si Alex sa huling sinabi ni Blake. Itinabi niya bigla ang sasakyan at
namimilog ang mga matang hinarap ang katabing lalaki.

"Bakit ka nagagalit sa kanya?"

"I don't know. I just feel that I don't like that man."

"N-Nagseselos ka ba Blake?"

Natigilan bigla ang lalaki sa tanong hanggang sa unti-unti itong natawa.

"Selos? Bakit naman ako magseselos sa lalaking iyon?! Sinasabi mo bang may gusto
ako sayo?"

Paulit-ulit na tumango ang dalaga.

"Wow are you that thick-skinned woman?", hindi makapaniwalang tanong ni Blake
matapos makita kung gaano kadaling umamin ng kausap.

Hinawakan ni Alex ang dibdib ng lalaki.

"Wala ka bang kakaibang nararamdaman diyan?", tanong ng dalaga habang nakatitig sa

mga mata ng kausap.

Nanlambot ang kalamnan ni Blake nang hawakan siya ng babae. Bumilis ang tibok ng
kanyang puso at bago pa man siya mabisto ay agad-agad niyang tinanggal sa kanyang
dibdib ang kamay nito.

"Why would I feel something for you? For god sake Alex, I have a girlfriend and I
love her! Hindi porke't mabigat ang loob ko kay James doesn't mean that it's
because of you. Maybe I encountered problems with him before na hindi ko maalala. I
just discovered today that I have memories with him that I couldn't recall."
"Memories anong memories?", nag-aalalang tanong ni Alex.

"Like him being a policeman. Marianne told me that I knew about it already."

"Ano pang mga nadiscover mo? May sinabi pa ba sayo si Marianne?"

"Wala na. But she mentioned na maybe may mga nakalimutan akong tao and events
related to his brother that's why I forgot about his job ."

Pinaandar ulit ni Alex ang sasakyan. Hindi na siya muli pang nagsalita. Ang hindi
alam ng lahat ay lihim pa rin siyang umaasa na sana ay may naiiwan pa ring puwang
para sa kanya sa puso ni Blake. Alam niyang paminsan-minsan ay natatalo ng puso ang
isipan kaya't kung sakali man muli siyang ibigin ng lalaki sa kabila ng mga
naburang alaala ay baka sakaling ipaglaban niya ang sarili.
Subalit sa pagkakataong ito, nakikita niya kung gaano kamahal ni Blake si Marianne
kung kaya't kahit katiting ay alam niyang wala siyang pag-asa.

-------

Namamahinga na si Alex sa kuwarto. Nakahiga siya sa kama habang nakapatong ang

kamay sa noo at iniisip ang mga sinabi ni James. Hindi pa rin niya alam kung ano
ang magiging reaksiyon dahil ni minsan ay hindi niya ito nakitaan dati ng anumang
pagpapahiwatig ng interes sa kanya. Gusto niya pa ring isiping binibiro lamang siya
ng binata.

Tok.Tok. Tok.

Binuksan niya ang pinto at bumungad sa kanya ang isang katulog.

"May naghahanap sayo. Meron ho kayong bisita."

Pinatungan niya ng sweater ang suot na pajama at nagtatakang bumaba. Pagdating niya
sa living room ay nagulat siya sa nakita. Si James. May dala-dala itong mga
bulaklak at kaagad itong ngumiti pagkakita sa kanya.

"A-anong ginagawa mo dito inspector?"

Iniabot ng binata ang dalang mga bulaklak sa dalaga.

"Umaakyat ng ligaw sayo Alex.", wika ni James na hindi malaman kung seryoso o
nagbibiro.
Nataranta si Alex sa narinig at namumula ang mukhang tinanggap niya ang mga
bulaklak. Tumingin siya sa paligid sa pag-aalalang may makakita sa kanila. Inilapag
niya sa center table ang mga bulaklak at hinila papalabas ng hardin ang binata.

"Hanggang ngayon ba ay nakikipagbiruan ka pa rin Inspector Corpuz?", napipikong

wika ng dalaga pagkalabas ng bahay.

"I told you I'm not joking. I came here to talk to you about what I said this
afternoon", seryosong sagot ni James.

Kinapa ni Alex ang noo at leeg ng binata.

"Nilalagnat ka ba? May sakit ka ba? Anong nangyayari sayo at bigla-bigla ka na

lamang nagkakaganito?"

Humugot ng isang malalim na buntong-hininga si James. Napahawak sa bulsa ng

pantalon at natawa ng bahagya habang nakatingin sa malayo.

"Hindi ito bigla-bigla Alex. I liked you the first time I met you. I like you for a
long time. To be honest you are the reason kung bakit ako nagpalipat sa department
niyo. I want to be with you Alex."

Muling napanganga ang dalaga sa narinig.

"Ba-bakit mo sinasabi sa akin ang ganyang mga bagay ngayon Inspector Corpuz? Akala
ko ba magkaibigan tayo? Akala ko ba partner tayo?"
Hinarap ng binata ang hindi pa rin makapaniwalang hitsura ni Alex.

"I was looking for the right time para sabihin sayo ang lahat. I know today is the
worst timing to confess... pero ayokong mahuli ang lahat. I know I'm a little late,
alam kong naunahan na ako but I'm not yet too late, am I Alex?"

Unti-unting napagtatanto ng dalaga na seryoso nga ang kasamahan sa mga sinasabi.

"James...."

"Blake maybe owns your heart now but it doesn't mean that I don't have a chance. If
that kid could be able to move your heart, I think kaya ko rin gawin yan Alex."
Napalunok si Alex bago magsalita. Nag-iisip siya sa ng isasagot. Wala siyang
anumang nararamdaman para sa binata ngunit kaibigan at mabuting kasamahan pa rin
ang tingin niya dito kung kaya't ayaw niyang masaktan ito sa kanyang sasabihin.

"J-James... pasensiya ka na pero sa tingin ko mas mabuting ihinto mo na lang ito.

Mahihirapan ka lang. Ka-kaibigan kita kaya't ayokong makitang masasaktan ka nang
dahil sa akin."

"I'm not in a hurry Alex. I'm willing to wait for my turn. Wala akong hihingin
anuman sayo sa ngayon maliban sa pakiusap ko na bigyan mo ako ng pagkakataong
iparamdam sayo ang pagmamahal ko."

"James ayokong umasa ka... wala akong maibibigay sayo kundi pagkakaibigan. Itigil
mo na lang ang lahat ng ito... G-gusto ko nang matulog kung wala ka ng ibang
sasabihin ay pwede ka ng umalis.", sagot ng dalaga na halatang gustung-gustong
kumawala sa usapan.
Tumalikod si Alex para pumasok na sa loob ng bahay ngunit hinawakan ni James ang
kanyang braso at napaharap ulit siya sa lalaking may nagsusumamong mukha.

"I will not stop Alex. I will accept all of your rejections now but I will not stop
myself for showing how I really care for you... I'll prove to you that I am a
better man and I will do everything with sincerity just to win your heart Alex."

"A-alam kong mabuti kang tao James. Kaya nga ayaw kitang paasahin...ayaw kitang
masaktan."

"Please give me a chance to love you Alex..."

Nakaramdam ng awa ang dalaga sa nakikiusap na binata. Hindi niya kayang direktang
tanggihan ang kahilingan nito.
"Hi-hindi kita pipigilan James pero ngayon pa lang ay sinasabi ko na sayong
masasayang lang lahat ng pagod mo..."

Sumigla ang mukha ng binatang pulis at tila gusto nitong yakapin sa galak ang
dalaga.

"What you said is enough Alex. I'm not asking for more...pumayag ka lang na ligawan
kita ay masaya na ako."

"K-Kung wala ka nang sasabihin ay babalik na ako sa loob inspektor...gusto ko ng

magpahinga at magpahinga ka na rin alam kong pagod ka rin sa trabaho.",
nagmamadaling pag-iwas ng dalaga.

"Yes I will leave now. Sorry for taking some of your time. Take a rest and
goodnight.", nakangiting paalam ng binata.
"G-goodnight ingat ka rin sa pag-uwi.", naasiwang paalam ng dalaga.

Matapos ang paalaman ay naglakad papabalik sa loob ng bahay si Alex nang may
naguguluhang mukha. Hindi pa rin nawawala ang pagkabigla sa kanya. Napahinto siya
ng sandali at parang unti-unti siyang nagsisi sa pagpayag sa gagawing panliligaw sa
kanya ng binata. Paulit-ulit niyang binatukan ang sarili.

Habang nag-iisip ng malalim papasok ng bahay ay bigla siyang natigilan nang may
makitang mga matang nakatingin sa kanya ng masama.

"B-Blake?"

Nakatayo ang lalaki sa tabi ng pinto. Nakahalukipkip ito at nakatitig sa kanya ng

seryoso.
"...A-anong ginagawa mo diyan?"

"Why? Can't I roam within my house?", sarkastikong sagot ng lalaki.

Hindi makatingin ng diretso si Alex kay Blake. Pakiramdam niya ay may nagawa siyang
kasalanan sa lalaki. Iniwasan niya ang mapanuring mga mata nito at nakayukong
pumasok ng bahay. Nararamdaman niyang sinusundan siya ng lalaki. Binilisan niya ang
lakad ngunit pagdating sa living room ay napatingin siya sa mga bulaklak. Ayaw
niyang maging bastos sa kasamahan kung kaya't kahit nagdadalawang isip ay napilitan
siyang kunin ito para dalhin sa kanyang kuwarto.

"What was he doing here?", tanong ng nakabuntot na lalaki.

"M-May pinag-usapan lang kami tungkol sa trabaho.", sagot ng dalaga habang patuloy
pa rin sa paglalakad.

"Kasama ba ang pagbibigay ng bulaklak sa trabaho niyo?"

"Humingi lang siya ng pasensiya dahil sa nangyari kanina.", dagdag na

pangangatwiran ni Alex.

Binilisan ni Blake ang paglalakad hanggang sa maabutan niya ang dalaga. Pinigilan
niya ito sa paglalakad at iniharap sa kanya.

"You know that I don't like him! Why are you inviting that man in my house? This is
my house Alex and you should ask permission first kung sino ang papupuntahin mo
dito!"
"H-hindi ko siya pinapunta. Siya ang kusang dumalaw."

"Bakit ka niya kailangang dalawin? You just denied kanina na may relasyon ka sa
lalaking iyon and how come this thing just happened now? Are you a liar too?"

Tumingin ng seryoso si Alex sa galit na mukha ng kausap.

"Blake...nililigawan ako ni James."

Natigilan si Blake sa narinig.

"O-okay lang ba na ligawan niya ako?", tanong ng dalaga habang nakatingin sa mga
mata ng natahimik na kausap.
"Okay lang ba Blake sayo na ligawan ako ni James?", ulit na tanong ni Alex.

Biglang nagbago ang tono ni Blake.

"W-why are you asking me that?"

"Sabi mo di ba kailangan ko munang magpaalam sayo kung may dadalaw sa akin. Kaya't
tinatanong kita ngayon kung papayag ka bang ligawan ako ni James."

"D-Does it matter kung papayag ako o hindi?"

"Sabihin mo lang kung ayaw mo Blake. Babawiin ko ang sinabi ko kay James.
Tatanggihan ko kahit ang ligawan niya ako."

Napalunok si Blake at pansamantalang nag-isip. Napatingin siya sa mga bulaklak.

Gustung-gusto niyang sagutin ang dalaga na tumututol siya. Sagad sa buto ang
pagtutol na nararamdaman niya. Ngunit hindi niya kayang ipaliwanag sa kausap kung
bakit ito ang sagot niya.

"W-why would I disagree? All I'm saying is I don't want to see him in my house as
much as possible. It's your personal life so bakit naman ako makikialam sa
panliligaw niya sayo?"

"Kahit katiting ba ay wala kang nararamdamang pagtutol, Blake?"

"N-None.", direktang sagot ng lalaki subalit hindi ito makatingin ng diretso sa
dalaga.

Binawi ni Alex ang mga mata sa pagkakatitig sa kausap. Matamlay na naglakad siya
papabalik ng kuwarto. Sa kalagayan ngayon ni Blake. Ano nga ba naman sa lalaki kung
may manligaw sa kanyang iba?

Muli niyang nilingon si Blake.

Namimiss niya ang nagseselos na Blake. Namimiss niya ang nanggagalaiti at

namumulang mukha nito kapag pinag-uusapan si James.Namimiss niya ang mga paraang
naiisip nitong gawin para lamang iiwas siya kay James.

Sana pareho pa rin ang dahilan kung bakit nagkakaganito pa rin ito ngayon pagdating
sa binatang pulis...kung sana lang....
*******************************************
[39] [38] CHANCE TO BET
*******************************************

*****

"Lolo can I come in?" bungad ni Blake habang nakahawak sa door knob ng nakaumang na
pinto ng personal office ni Don Henry.

May kausap na tauhan ang matanda subalit pagkakita sa apo ay agad nitong pinutol
ang pakikipag-usap.

"Sure, come in iho."

Pumasok si Blake ngunit hinintay niya munang makalabas ang empleyado bago
magsalita. Naupo siya sa isa sa mga silyang nakaharap sa table ni Don Henry.
"Lolo, I'll be turning nineteen next month and as I promised to you, I want to have
my....."

Hindi pinatapos ng matanda ang sasabihin ng apo. Nakuha agad nito kung ano ang pag-
uusapan nila.

"Where's Alex?", tanong ni Don Henry.

"I don't know. Maybe she's in her room.", sagot ni Blake na nagtataka sa biglaang
paghahanap ng lolo sa kanyang bodyguard.

"Call her. Tell her I want her here.", madiing utos ng matanda.
"B-But grandpa, I want to talk to you about an important matter privately.", tutol
ng lalaki na hindi pa rin maintindihan ang dahilan ng utos ng lolo.

"No. I want her here first. Call her!"

Walang nagawa ang lalaki kundin sundin ang utos ng matanda. Tinawagan niya sa
telepono si Alex.

"Come to my grandpa's office now.", nakakunot ang noo na wika ni Blake.

Hinintay ng maglolo ang dalaga. At ilang saglit lang ay bumungad na sa pinto si

Alex.

"Magandang araw po Don Henry."

"Come inside Alex. Sit there."

Tahimik na pumasok ng opisina si Alex at naupo sa itinurong sofa ng matanda.

Nagkatinginan sila ni Blake at agad niyang napansin ang magkasalubong na mga kilay
ng lalaki.

"Start talking Blake."

Nagulat si Blake sa sinabi ng lolo.

"What?! But lolo don't you wanna finish first your business with Alex. Kayo na muna
ang mag-usap."
"I'll talk to her later. Now tell me what you wanna say."

"I can't talk to you about it if she's listening."

Tumayo si Alex.

"Sige po Don Henry. Babalik na lang po ako mukhang may pag-uusapan pa kayong
importante."

"No! Just sit down there. I want you to listen to everything."

Bumalik sa kinauupuan niya ang dalaga at mas lalong nagulat naman si Blake sa
ikinikilos ng lolo.
"But this is a private matter lolo! Hindi siya pwedeng makinig."

"It doesn't matter. She won't care. I just want her here para matandaan lahat ng
pinag-usapan natin. You want to talk about your upcoming birthday am I right? Then,
I want her to help with the preparation."

Tiningnan muna ni Blake ang dalaga. Tumingin din ito sa kanya ng may kaswal na
mukha. Bahagya niyang naintindihan ang rason ng kanyang lolo, siguro nga ay
pinapunta ito para sa pagtulong sa preparasyon. Inalis niya ang mga mata sa babae
at muling hinarap ang kanyang lolo ng may seryosong mukha.

"Lo, I'm ready to fulfill what I promised to you. I am ready to formally propose to
Marianne on my 19th birthday."

Napaangat ng ulo si Alex. Parang pagpapawisan siya ng malamig sa narinig.

"....as what we've talked about, I want my birthday party to be my engagement party
as well."

Binigyan ni Don Henry ng makahulugang tingin ang natutulalang dalaga bago sagutin
ang apo.

"Siguro ka na ba diyan Blake?"

"Yes lolo."

"I will give you a reconsideration. With your health condition now, pwede nating
eextend ang pinag-usapan natin. Don't you want to wait a little bit more time na
baka may unti-unti kang maalala sa mga nakakalimutan mong bagay?"
"I'm decided. I'm worried baka magbago pa ang isip ni Marianne and her parents. I
don't want to lose this opportunity. And besides I have no doubts that I love my
girlfriend and wala ng iba pang babae na gusto kong pakasalan other than her."

Napakagat ng madiin sa dila niya si Alex. Ito lang ang naiisip niyang paraan upang
mailihis ang sakit na nararamdaman mula sa dibdib. Nakita niyang napatingin ulit sa
kanya si Don Henry.

"I understand your feeling now for Marianne iho but I am hoping na sana
makapaghintay ka ng kahit konti. Let's wait a while malay mo dumating na lang ang
araw na bumalik lahat ng alaala mo. I don't want you to regret this decision."

Natawa si Blake sa huling sinabi ng lolo.

"Regret? Bakit ko naman pagsisisihan ito. This is what I want and this is what you
want lolo, remember? And why are you hoping so much for my erased memories to
return? Does it matter? May magbabago ba pag bumalik ang mga alaala ko?"
Hindi sumagot si Don Henry. Huminga ito ng malalim at muling tumingin sa tahimik na
nakikinig na dalaga.

Nahuli ni Blake ang lihim na palitan ng tingin ng dalawang kasama. Bigla siyang
nakakutob na tila may itinatago ang mga ito sa kanya.

"Am I forgetting something important to me?", seryosong tanong ni Blake.

Walang sumagot sinuman sa dalawa. Inulit ni Blake ang tanong at sa pagkakataong ito
ay mas matigas ang pagkakabitiw niya ng mga salita.

"Am I forgetting something? Meron ba akong nakalimutang bagay na maaring

makapagpabago sa desisyon ko ngayon?!"
Ilang ulit na iniiling ni Alex ang ulo niya kay Don Henry bilang pakiusap na huwag
magsalita.

"W-wala naman iho. Umaasa lang sana akong maging normal muna ang lahat sayo bago ka
pumasok sa ganito kaseryosong bagay."

"If you say so lolo then why care for that memories? What matters most now is my
true feelings for Marianne."

"Naiintindihan ko apo. Is there anything else you want to say?"

Tatayo na sana si Blake.

"Wait you're not saying yet na pumapayag kayo sa gusto kong engagement party."
"I will discuss everything with Alex first."

Hindi nagreklamo si Blake. Tumayo siya ngunit bago lumabas ng silid ay sinulyapan
niya muna ang dalaga. Nakita niya kanina maging ang palihim na pag-iling nito sa
kanyang lolo. Lumabas siya ng pinto nang may unti-unting umuusbong na mga
katanungan sa kanyang kalooban.

"What can you say now Alex?", diretsong tanong ni Don Henry pagkalabas na
pagkalabas ng apo.

"Don Henry..."

"I want to hear your opinion now."

Nanginginig ang boses na nagsalita ang dalaga.

"W-wala po akong magagawa sa desisyon ni Blake. K-Kung ito po ang nakatadhanang

mangyari ay tatanggapin ko ng maluwag Don Henry. Ang maipapangako ko lang ay
mananatili ako sa tabi ni Blake hanggang kinakailangan ngunit handa ho akong umalis
at magparaya kapag dumating na ang takdang panahon na kailagan ko ng umalis."

"I don't want you to talk that way Alex. I let you listen to give you a chance to
change your mind..."

"Don Henry?"
"I'm giving you a last chance to fight for yourself.Gawin mo sa anumang paraan na
gusto mo para muling makuha ang loob ng apo ko. Pababayaan kita... ngunit hindi
ibig sabihin ay hindi ko pagbibigyan ang mga hinihiling ni Blake sa ngayon.
Susundin ko pa rin anuman ang gusto niya dahil katulad mo ayoko rin siyang makitang
nahihirapan o naguguluhan... Sa pagkakataong ito ay wala na akong panghihimasukan,
Alex. Inilalagay ko sa iyong mga kamay anuman ang kahahantungan ng kapalaran
ninyong dalawa ng apo ko..."

Pansamantalang hindi nakasagot si Alex. Nahihirapan siyang kalabanin ang totoong

isinisigaw ng kanyang dibdib. Gusto niyang mahalin ulit siya ni Blake. Gusto niyang
ring bawiin ang lalaki... ngunit ayaw niyang lumabas na makasarili. Walang
kasalanan si Blake. Siya ang nakakaunawa sa lahat, siya ang dahilang kung bakit
nagkaganito ang lalaki kaya't wala siyang karapatang ipagpilitan ang sariling
kaligayahan.

"H-hindi ko po kaya Don Henry dahil kahit ano man ang gawin ko ngayon ay wala ho
akong laban kay Marianne...", naluluhang sagot niya.

"Alex I know you don't want to hurt Blake now. But I want to ask you...sa tingin mo
ba kung sakaling normal ang apo ko ngayon ay magiging masaya siya sa ginagawa mo?
Sa tingin mo ba ito ang gusto ni Blake? He risked his life because of his love for
you and I think it's disappointing to see na ganun lang kadali sayo na isuko ang
pagmamahal na ibinigay sayo ng apo ko."
"Hindi po masasaktan si Blake dahil napakaliit ho ng chance na maalala niya ulit
ako..."

"What will happen kung bumalik ang alaala niya? And it's too late for him para
iwanan si Marianne? Sa tingin mo ba hindi siya masasaktan? He might blame you for
not fighting for him Alex."

Napayuko si Alex. Wala siyang maisagot sa kausap. Litung-lito ang kanyang isipan.
Tama ang mga sinasabi ni Don Henry ngunit pakiramdam niya ay tama din ang mga
katwiran niya.

"Everything is a gamble now. At least you should take your bet Alex. If you win
then be glad and if you lose then so be it..."

-----
"Marianne...."

Nakahawak sa magkabilang pisngi ng girlfriend si Blake. Tinititigan niya ito ng

malagkit. Nakatitig din sa kanya ng mapang-akit ang babae. Dahan-dahang inilapit
niya ang kanyang nananabik na mga labi sa mga labi nito. Sinimulan niyang halikan
ng marahan ang babae hanggang sa unti-unti itong napalitan ng agresibong mga halik.

Walang pagtututol na tinanggap at ginantihan ng girlfriend ang kanyang ginagawa.

Inilipat niya ang kanyang mga labi sa tenga ng babae.

"I don't think I can hold myself now Marianne...", bulong niya ng may maiinit na
hininga.

"Do whatever you want Blake...", nakapikit na sagot ng babae.

Ibinaba ni Blake ang kanyang mga labi sa leeg ng girlfriend. Gumapang ang kanyang
mga kamay. Ipinasok niya ito sa loob ng blouse ng babae. Hinaplos niya ang tiyan
nito papaakyat sa malalambot nitong mga dibdib. Napaliyad at napayakap sa kanya ng
mahigpit si Marianne....

"BLAKE BUKSAN MO ITONG PINTO! BLAKEEEEE!!!"

Biglang natigilan si Blake sa ginagawa at mabilis na naitulak si Marianne papalayo

sa sarili. Napahiga sa kama ang babae at napahawak sa balakang na halatang nasaktan
sa lakas ng pagkakatulak sa kanya.

"What was that all about Blake?", nagtatakang tanong ni Marianne.

Parang binuhusan ng napakalamig na tubig ang lalaki pagkatapos marinig ang boses ng
kumakatok sa pinto.
"BLAKE BUKSAN MO ITO!"

"Asssh! That woman is really making me crazy!", natatarantang wika ng lalaki.

"Hide yourself Marianne..."

"Why would I hide? I'm your fiancee and what's wrong if I stay here."

"Just hide and stop asking.", iritableng wika ni Blake.

At nang hindi sumunod ang girfriend ay hinila niya ito papatayo ng kama at itinago
sa likuran ng pinto.

"BLAKE BUKSAN MO SABI!!!"

Galit na binuksan ni Blake ang pinto. Sisigawan niya rin sana si Alex ngunit bigla
siyang napapalit ng tono nang bumungad sa kanya ang mga matatalim na mga titig
nito.

"W-what? What is it?" , mahinahong sagot niya sa mababang boses habang napapalunok.

Maliit lamang ang awang ng pagkakabukas niya sa pinto na halatang meron siyang
itinatago.

"May bisita ka raw dito sa kuwarto mo?",madiing tanong ng dalaga.

"W-who told you that?"

Hindi malaman ni Blake sa sarili pero kinakabahan siya sa tuwing nakikita niya ang
mga mapang-usig na mata ng kaharap.

"Ang mga katulong."

"S-so?"

"Nandyan ba si Marianne?"

"A-Anong pakialam mo?"

"Sagutin mo ang tanong ko."

Bago makapagsalita si Blake ay binuksan ng maigi ni Marianne ang pinto at kusang

ipinakita ang sarili sa dalaga.

"Hi Alex!", nakangising wika nito sa dalaga.

"What are you doing Marianne?", tanong ng lalaki na nagtaka sa kusang paglabas ng
babae.

"I just want to say hello to your bodyguard.", sagot nito ng nakahalukipkip at
nakataas ang isang kilay.
Tinitigan ni Alex ang babae at sinuklian din ito ng ngisi. Ibinalik niya ang mga
mata kay Blake.

"Pwede kang tumanggap ng babaeng bisita sa kuwarto mo pero huwag na huwag kang
magsasara ng pinto.", madiing utos ng dalaga at sabay talikod.

Hinabol ni Blake ang dalaga.

"Who are you para utusan ako? I can do whatever I want in my house and especially
in my own room!"

Hinarap ni Alex ang nagrereklamong lalaki. Inilapit niya ang mga labi sa tenga ng
lalaki at dahan dahang nagbitiw ng pabulong na mga salita.
"Ang sabi ko wag-kang-mag-sa-sa-ra ng pin-to..."

Pansamantalang hindi nakakilos si Blake sa ginawa ni Alex. May dumaloy na namang

kuryente sa katawan niya matapos maramdaman ng kanyang tenga ang mainit na hininga
nito. Subalit nang matauhan ay agad pa rin niyang ipinagpatuloy ang pagkumbinsi at
pagpapaliwanag sa dalaga.

"But she's my girlfriend Alex for god sake! I need some privacy with her. Who are
you to control me?!"

"Bodyguard mo.", maiksing sagot ng dalaga habang naglalakad pabalik ng kuwarto.

"Exactly! You're just my bodyguard yet you act as if you own me!"

Natigilan si Alex. Hinarap niya uli ang lalaki at tiningnan ito sa mga mata.
"Girlfriend mo pa lang siya Blake. Hindi mo pa siya asawa. Marami pang pwedeng
mabago."

Natawa si Blake sa narinig.

"Wow are you preaching morality here? I don't live in stone age Alex. And by the
way nothing will change...because at the end of the day I will still marry
Marianne."

Inilapit ng dalaga ang mukha sa kausap at tinitigan ito.

"Hindi ka nakakasigurado Blake. Malay mo baka bukas o sa makalawa iba na ang

nararamdaman mo."
"How can say something like that? Bakit hawak mo ba ang puso ko?", nakangising
tanong ni Blake.

"Hindi ko alam pero ibabalik ko sayo ang tanong. Ano sa palagay mo Blake...hawak ko
ba ang puso mo?"

Nawala ang mga ngisi sa mukha ng lalaki. Ilang sandaling nagtitigan ang dalawa.
Unang kumawala sa mga titig si Blake ngunit hindi nito nagawang sagutin ang
ibinalik na tanong ng dalaga.

"Say whatever you want say. Do whatever you want to do. But I'll do whatever I want
to do with my own door!"

"Subukan mo lang!"

"A-are you threatening me?"

"Oo."

"Anong gagawin mo pag isinara ko ang pinto?"

Inilapit ulit ni Alex ang kanyang mukha sa lalaki.

"Pipilipitin ko yang kamay mo!"

Napahawak sa sariling braso si Blake na para bang kusang naramdaman ng katawan niya
ang gagawin ng dalaga. Nanggigil sa inis na tinalikuran niya ang kausap at parang
batang padabog na naglakad papabalik ng kuwarto.
"Aaaaa! I hate you! You're crazy!"

Ngingiti-ngiti namang pumasok ng kuwarto niya si Alex. Bago isara ang sariling
pinto ay tiningnan niya muna ang kuwarto ng lalaki. Hinayaan nga nitong nakabukas
ang pintuan.

"Susunod din naman pala ang dami pang sinasabi..."

Sa loob ng kuwarto ni Blake ay naghihintay si Marianne na isara ng lalaki ang

pinto. Subalit lumipas ang ilang sandali ay nahalata niyang wala ngang balak ang
boyfriend na suwayin ang utos sa kanya ng dalaga. Hindi niya natiis ang sarili.
Napipikong lumabas siya ng kuwarto at kinatok si Alex.

Hinarap ni Alex ang kumatok na babae ngunit bago ito kausapin ay tiningnan niya
muna ang nakaawang na pintuan ni Blake.
"Bakit?"

"Akala ko ba tanggap mo ang relasyon namin ni Blake? But what is this fuss all
about?", tanong ni Marianne ng nakataas ang isang kilay.

Nagseryoso ng mukha niya si Alex.

"Wala akong pakialam kung makipaglandian ka kay Blake... pero huwag sa teritoryo ko
Marianne."

"Ohh so you mean this place is your territory? But what will happen after Blake and
I get married? Am I the one to stay here or ikaw pa rin?", sarkastikong mga tanong
ni Marianne.
Napangisi si Alex.

"Huwag mong sagarin ang pasensiya ko Marianne... Kung gusto mong mangyari ang
sinasabi mong kasal ay matuto kang respetuhin ako, dahil kung hindi...baka tuluyang
magbago ang isip ko. Pwedeng pwede kong bawiin lahat ng mga sinabi ko..."

Lumapit ang dalaga sa nagsusupladang babae at binulungan ito sa tenga.

"...lalong lalo na ngayon, nakita mo naman sigurong... ako pa rin ang sinusunod ni
Blake. Alam mo bang sa ganitong paraan niya ako minahal?..."

Kalmadong tinapik ni Alex sa balikat ang natahimik na kausap at nakangising

pinagsaraduhan ito ng pinto...

*******************************************
[40] [39] GUT INSTINCT
*******************************************
******

Lunchbreak. Nakabuntot si Alex sa magkaakbay na sina Blake at Marianne papunta sa

isa sa mga paboritong kainan ng magkasintahan. Nakatingin lamang siya sa likod ng
mga ito habang si Blake naman ay panaka-naka siyang nililingon upang alamin kung
nasa likuran pa rin siya.

Bago dumating sa kainan ay tumunog ang kanyang telepono. Huminto siya upang
kausapin ang tumatawag. Nakita ni Blake na tumigil siya sa paglalakad at agad
siyang sinenyasan nito na bilisan ang pagsunod sa kanila.

"Hello, inspektor."

"Hi Alex. Where are you now?"

"Nasa UP. Bakit?"

"I'm in the area. Hey, I know it's breaktime would you mind having lunch with me?"

"Ha...eh...alam mo namang hindi ako pwedeng lumayo kay Blake di ba?"

"No problem ako na lang ang pupunta sayo. I'll bring food. Where are you now?"

"Papuntang canteen malapit sa main library."

"I'll go there. Wait for me. Bye!"

"Inspektor sandali...sandali!"

Tatanggi pa sana si Alex subalit ibinaba na ng kausap ang telepono. Pansamantalang

nag-isip siya ng idadahilan kay Blake ngunit naalala niyang okay nga lang pala sa
lalaki na ligawan siya ng kasamahan. Kaya't siguro naman ay hindi masama kung
sumabay ito sa kanyang kumain.

"What took you so long?", tanong agad sa kanya ni Blake matapos niyang magmadaling
sundan ang mga ito sa loob ng kainan.

"M-May kausap lang ako sa headquarter."

Nagpalingon-lingon agad ang dalaga upang maghanap ng bakanteng mauupuan.

"Blake ihahanap ko na kayo ng mauupuan ha."

"Sandali. Aren't you going to choose your food first?", tanong ng lalaki habang
pumipili ng pagkain.

Nakangiting nag-isip ng idadahilan ang dalaga.

"Ahhh...mamaya na ako. Hindi pa naman ako gaanong gutom."

"Are you sure?"

Paulit-ulit na tumango si Alex.

"S-sure."

Paglapit nina Marianne at Blake sa inuupuan niyang mesa ay agad siyang tumayo.
Ibinigay niya ang mesa sa mga ito at naghanap ulit siya ng isa pang bakanteng mesa
na medyo may distansiya mula sa dalawa. Tahimik siyang naupo dito habang patingin
tingin sa relos. Panaka-naka niya ring nginingitian si Blake sa tuwing nahuhuli
niya itong nakatingin sa kanya.

Ilang saglit pa ng paghihintay ay bumungad sa pinto ang gwapong inspektor. Halos

napapalingon ang lahat ng mga kababaihan na madaanan nito. Kinawayan ito ni Alex at
nakangiting lumapit ito sa naghihintay na dalaga bitbit ang mga biniling pagkain.

"Sorry to keep you waiting. I bought some food that you might like. I'm not really
sure but ganitong pagkain ang madalas kong makitang kinakain mo sa tambayan nating
ihawan malapit sa headquarters."

Umandar ang katakawan ng dalaga nang makita ang dalang mga pagkain ng binata. Isaw,
barbeque na balat ng baboy, kwek-kwek, chicken feet, laing at inihaw na pusit. Ito
nga ang mga paborito niyang kainin sa opisina at simula nang naging misyon niya si
Blake ay hindi na ulit siya nakatikim ng mga ganitong uri ng pagkain. Kaagad siyang
natakam at nakalimutang meron siyang isang taong dapat alalahanin sa mga sandaling
iyon.

"Wow! Inspektor pati ba naman ang ganitong bagay ay napapansin mo rin? Salamat.
Namiss ko nga ang ganitong mga pagkain.", nakangiting sabi ng dalaga.

"I told you I was secretly looking at you all the time. Wait should I order more
food? Nakakahiya naman pag hindi tayo bumili dito baka magalit ang may-ari.",
pabirong wika ng binata.

Gulat na gulat naman si Blake pagkakita pa lang sa binatang pulis habang pumapasok
ito. Unti-unting nag-init ang kanyang mga tenga. Pakiramdam niya ay naisahan siya
ni Alex. Nag-alala pa mandin siya na baka nagugutom na ito yun pala ay may
hinihintay lamang itong lalaki. Humigpit ang pagkakahawak niya sa kutsara't
tinidor. Nawalan din siya ng ganang kumain nang mapansin ang mga ngiti sa mukha ng
dalaga habang kausap si James. Nang makitang tumayo ang inspektor para omorder ng
pagkain ay kaagad niyang naisipang lapitan ang dalaga.

Maging si Marianne ay nagulat sa biglaang pagdating ng kapatid. Walang kaalam-alam

ang babae tungkol sa panliligaw nito kay Alex. At nang magtama ang paningin ng
magkapatid ay simpleng kaway lamang ang ibinigay ng mga ito sa isa't isa.
Hindi sang-ayon si James sa ginagawang pagsasamantala ng nakababatang kapatid sa
sitwasyon ni Blake kung kaya't malamig ang pagtanggap niya sa relasyon ng dalawa.
Hindi siya nakikialam ngunit hindi niya rin ito kinukunsinti. Sa simula't sapul pa
lamang ay hindi naman talaga siya nakikialam sa personal na buhay ng kapatid. Gusto
niyang matuto itong harapin anuman ang ibubunga ng mga mali at tamang desisyon
nito. Hindi niya rin tinitingnan na pabor para sa kanya ang nangyayari dahil wala
sa intensiyon niya na labanan si Blake ng hindi patas.

"Where are you going Blake?", nagtatakang tanong ni Marianne nang tumayo ang
boyfriend.

"May iuutos ako kay Alex."

"Tell me. Ako na lang ang gagawa.", sabay pigil ng babae sa kamay ni Blake

Tinanggal ni Blake ang pagkakahawak ni Marianne sa kanya.

"No. I want my bodyguard to do it!", galit na wika nito at sabay kuha sa isang
libro mula sa bag.

Nakita ni Alex ang papalapit na lalaking may masasamang tingin. Pagdating nito sa
pupuntahang mesa ay ibinato nito ang dalang libro sa kandungan ng dalaga.

"Stand up!"

"Bakit?"

"You said hindi ka pa nagugutom di ba? Then ipa-xerox mo ang chapter ten to fifteen
ng librong iyan. I need it for my next class!"
"Blake pwedeng mamaya na lang pagkatapos nating kumain? Tutal alas dos pa naman ang
klase mo.", pakiusap ng dalaga.

Ngumiti ng nakakaloko ang lalaki.

"So you're not following my orders now because you're with that man."

Agad na nakuha ni Alex ang totoong dahilan ng ikinaiirita ng kausap.

"Blake akala ko ba wala kang pakialam kung manligaw sa akin si James?"

"Yeah I said that. But I told you not to do it during your duty time!", walang
pagdadalawang-isip na sagot ni Blake.

Tumahimik ng ilang sandali ang dalaga. At maya-maya ay tumayo upang amuhin ang
galit na kausap.

"Eh, halos lahat naman ng oras ko ay duty time. Ayaw mo naman siyang papuntahin sa
bahay niyo. Kaya please pagbigyan mo naman ako ngayon ha. Ayokong bastusin ang
kasamahan ko. At sana maintindihan mo na paminsan-minsan ay kailangan ko rin ng
makakausap na kaparehas ko ng interes at linya ng trabaho. Please Blake. Pagbigyan
mo naman ako ngayon....sige na.", sabay hawak nito sa kamay ng lalaki na tila ba
maamong tupang naglalambing.

Tinitigan ng ilang sandali ni Blake ang nakikiusap na dalaga. Biglang nanlambot ang
kalooban niya matapos marinig ang naglalambing nitong tono. Hindi niya sinagot ang
pakiusap nito ngunit kusa niyang binawi ng libro at tinalikuran ang dalaga.
Papabalik sa sariling mesa ay nakasalubong niya si James.

Parehong napahinto ang dalawang lalaki. Nagpalitan muna ng mga makahulugang titig
ang mga ito saka tinanguan ang isa't isa.
Pagbalik ni James sa mesa ay hindi nito inungkat ang nangyari.

"Let's eat.", nakangiting wika nito habang inililipat mula sa tray ang mga pagkain.

"Okay!", excited na sagot ng dalaga.

Walang nagawang pagbabago ang pagtatapat ni James ng pag-ibig sa dalaga. Ganun pa

rin ito magkikilos sa harap niya at ganun pa rin ito kung kumain... walang preno sa
pagsubo at pagnguya. Tatawa-tawang tinitingnan na lamang ito ng binata.

"Siya nga pala, inspektor. Ano nang balita dun sa mga nahuli nating miyembro ng
venomus? May tumuga na ba sa kanila?"
"Wala pa. But since the captures, the information keeps coming. Mas maluwag nang
naiinfiltrate ng mga spy ang sindikatong ito ngayon. Sooner or later we will have a
very big operation para lusubin ang pinagkukutaan ng mga ito."

Napatigil sa pagsubo ang dalaga. Biglang nabuhay ang dugo niya sa narinig.
Nagkaroon ng kislap ang kanyang mga mata.

"Operation? Siyempre kasama ako dyan di ba?", excited na tanong ng dalaga.

Hindi sumagot si James. Kung siya ang masusunod ay ayaw niyang isama si Alex.
Malaki at sobrang delikado ang pinaplanong operasyon ng team. Tiyak niyang hindi
birong barilan ang maaring maganap dito. Ngunit tumutol man siya ay alam niyang
wala siyang karapatang isatinig ang personal na motibo pagdating sa kanilang
tungkulin. Pero sa ngayon, bilang utak ng operation team ay gagawin niya ang lahat
upang hindi maisama sa listahan ng mga lulusob ang pangalan ng dalagang pulis.
"Siguro naman dapat lang na isama niyo ako diyan dahil kaso ko to inspektor. Pag
nagkataon tuloy pa rin ang promotion ko.", wika ni Alex na hindi maitago ang
pananabik sa mukha.

Hindi ulit sumagot ang binata. Sa halip ay tahimik na pinagmasdan nito ang
masiglang mukha ng kausap. Tinitigan nito ng ilang saglit ang dalaga at sabay kuha
ng tisyu.

"May dumi ka sa bibig."

Maingat na pinahiran ni James ang gilid ng mga labi ni Alex.

Natigilan ang dalaga. Napatingin siya sa binata at nginitian siya nito nang
makitang naaasiwa siya. Sa mga sandaling iyon nya lamang napagtanto na ang kasamang
lalaki ay hindi na nga lang pala isang simpleng katrabaho at kaibigan lang. Isa na
rin nga pala itong manliligaw. Namumula ang mukhang ibinalik niya ang atensyon sa
pagkain. Tumigil siya sa pagdaldal at nahihiyang napapatingin sa mukha ng binata.
Hindi nakaligtas sa mga mata ni Blake ang pahirang naganap. Pabulagsak na binitawan
niya ang kutsara't tinidor at dire-diretsong uminom ng tubig. Tatayo na naman sana
siya ngunit iritableng inawat siya ni Marianne.

"Are you going there again? What's wrong with you ba?"

"I cannot stand seeing her na nakikipaglandian sa oras ng trabaho!"

"Pabayaan mo na ang bodyguard mo. She has a life too and she's single. Give
consideration naman na sumaya ang lovelife nya."

Hindi nagpahalata si Blake, ngunit mas lalong nagpanting ang tenga niya sa sinabi
ng girlfriend.
Samantala, papalakas naman ng papalakas ang kaba sa dibdib ni Marianne. Sa mga oras
na iyon ay nakikita niya ang kaparehas na reaksiyon ng boyfriend nang minsang
isinet-up niya ng blind date ang nakatatandang kapatid at si Alex.

Kinakabahan siya sa maaring mangyari. Natatakot siyang unti-unti pa rin nga bang
babalik ang nararamdaman ni Blake sa dalagang pulis sa kabila ng amnesia nito?

------

"Itabi mo ang sasakyan.", utos ni Blake nang may madaanang isang mamahaling
steakhouse restaurant pauwi.

Ipinarada ni Alex ang kotse sa harap ng restaurant. Bigla siyang nakaramdam ng

pagkairita. Naisip niyang magdidinner na naman ang lalaki at si Marianne. Halos
buong araw na nga ang mga itong magkasama pati ba naman kinagabihan ay magkikita pa
rin.
Bago bumaba ay tumingin muna si Blake sa dalaga.

"Get out."

"Ako?", sabay turo ni Alex sa sarili.

Lumingon sa paligid ang lalaki.

"Bakit may iba pa ba akong kasama dito?"

"Wala na..."
"Then stop acting stupid and join me inside."

Nagtatakang bumaba ng sasakyan si Alex at sumunod sa lalaki. Pumasok sila sa

restaurant at pagdating sa loob ay hinanap ng mga mata niya si Marianne. Wala doon
ang babae.

Naupo si Blake sa isang table samantalang nanatili pa ring lito ang dalaga sa
gagawin.

"I said join me.", seryosong wika ng lalaki.

Nagdadalawang-isip na naupo si Alex sa harap ni Blake. At pagkaupo niya ay tumawag

ito ng waiter. Kinuha nito ang menu at iniaabot sa kanya.
"Anong gagawin ko dito?", nagtatakang tanong niya.

"Order whatever you want. You like foods di ba?!", naiiritang wika ng lalaki.

Napangiti ang dalaga at napailing ng ulo.

"Why are you shaking your head? Ayaw mo ba sa mga pagkain dito? Mas gusto mo pa rin
ba ang street foods?"

"Blake hindi pa rin ba tapos ang pag-aalboroto mo sa pagbisita ni James kanina?"

"No. I'm over it. Curious lang ako if your heart can be won thru your stomach."
Ngumiti ng pilya si Alex. Umaapaw sa kaligayahan ang dibdib niya sa tuwing maiisip
na sana ay nagseselos nga ang lalaki.

"Bakit ka curious? May balak ka bang makipag-agawan sa puso ko kay James?"

Napainom ng tubig si Blake.

"Anong palagay mo sa akin two-timer? I'm a loyal man Alex. My heart belongs only to
one woman."

Nabura ang mga ngiti sa mukha ng dalaga ngunit hindi nito pinahalata ang
pagkadismaya.
"Eh bakit ka nagkakaganito?"

"I told you I hate that guy! And you are my bodyguard so you're loyalty should be
mine."

"Anong kinalaman ng loyalty sa dinner na to?", pang-aasar pa lalo ng dalaga.

"Gusto kong maumay ka sa pagkain so that you're face won't look lika a very
impressed child sa susunod na dalhan ka niya ng pagkain!"

Iniba ni Alex ang usapan. Kahit anong sabihin ng lalaki ay wala siyang ibang maisip
na dahilan ng ikinakagalit nito kundi selos. Dahan-dahan niya nang nararamdaman na
bagama't nakalimutan siya nito ngunit kahit papaano ay may natitira pa rin itong
kaunting pagtingin sa kanya.
"Idinidate mo ba ako ngayon?", direktang tanong ng dalaga habang binubuklat ang
menu.

Natigilan sa pagsusuplado si Blake. Napatingin siya sa biglang nagseryosong mukha

ng kaharap. Kinabahan siya sa tanong nito at tila nalihis ang utak niya sa
pagbibigay ng sagot sa dalaga.

"W-Well... I don't know if we can call it a date. M-Maybe a friendly date, I

guess."

Muling napangiti si Alex.

"Ayun! Sasabihin mo lang na gusto mo akong i-date... ang dami mo pang sinasabi.
Madali naman akong kausap eh. Para date lang, pagbibigyan kita!"

Lumipat ng upuan ang dalaga at nakangiting tumabi kay Blake. Kinuha nito ang isang
braso ng lalaki at kusang iniakbay sa sarili. Gulat na gulat si Blake sa ginawa ng
babae.

"A-are you that easy to get?"

Tinitigan ni Alex ang katabi at inilapit ang mukha dito.

"Kung easy to get ako di sana hindi na ako nililigawan ni James ngayon. Hindi ako
ganyang klase ng babae Blake. Ang gusto ko lang ay maging komportable ka sa akin.
Ayokong nakikita kitang laging naiirita at nakakunot ang noo pag nakikita mo ako.
Hindi ko gustong nagagalit ka nang dahil sa akin. Kaya nga lahat ng ikinikilos ko
ay pinagpapaalam ko muna sayo dahil mahalaga sa akin na makita kang nakangiti..."
"...Gusto ko lang malaman mo na pwede mong sabihin lahat ng gusto mong sabihin.
Kung nagagalit ka o naiinis ka ay sabihin mo lang ang dahilan. Lahat ay tatanggapin
ko at kung kinakailangang may baguhin ako sa sarili ko ay gagawin ko....dahil g-
ganito akong klase ng bodyguard, Blake."

Hindi nakapagsalita si Blake. Nanatiling nakaakbay at nakatitig lamang siya sa

dalaga. Tumagos sa dibdib niya lahat ng mga binitawan nitong salita. Sa mga
sandaling iyon ay ang gusto niya lang gawin ay titigan at akbayan pa ito ng mas
matagal. At habang nakatingin sa mukha nito ay tila may nagtutulak din sa kanyang
halikan ang dalaga.

Bago pa man matukso ay agad niyang tinanggal ang kanyang nakaakbay na kamay sa
balikat nito. Ibinaling niya ang mga paningin sa menu at nagkunwaring pumili ng
pagkain.

"Let's order."

Anong nangyayari sa kanya? Bakit parang ang pakiramdamdam niya ay may koneksiyon
siya sa dalaga. Bumalik sa alaala niya ang nakita niyang lihim na tinginan nito at
ng lolo niya. May kinalaman ba ito sa kakaibang nararamdaman niya ngayon sa babae?

Pagdating sa bahay ay hindi mapakali sa higaan niya si Blake. Pinag-aaralan niya

ang nararamdaman. Nagdududa siya kung ang pagkairita niya buong araw ay dahil
lamang ba sa bigat ng loob niya kay James. Ngunit parang hindi niya maikakaila sa
sarili na may naghahalong selos sa kanyang nararamdaman.

Tumunog ang kanyang telepono at tinatamad na sinagot niya ito ng nakahiga.

"Hello Hayden.."

"Bro what happen to you? Since you went out from the hospital ay hindi ka na
nakikipagkita sa barkada. Are you still unwell?"
"I'm okay Bro. I'm busy catching up with my studies lately and besides may inaayos
akong personal na bagay."

"Personal matter? Hey are you starting to ignore your bestfriend now? How come I
don't know anything about it."

"Bro, alam mo na to. This is all about my agreement with grandpa. I'm turning
nineteen next month so alam mo na kailangang ayusin ko rin muna ang mga bagay about
Marianne and her parents."

Nagulat si Hayden sa narinig.

"So it's still Marianne? Buti naman kung ganoon. I'm glad that everything is
working well for both of you now. "
Natawa si Blake sa sinabi ng kaibigan.

"Bakit kelan ba naman kami hindi naging maayos ni Marianne simula nang magkabalikan
kami. Bro, I even feel that our relationship had really gotten stronger because of
what we go through."

"It's good then. Tamang-tama gawin nating summer party yang engangement party mo.
You know bro I love when your birthday is coming up because it always remind me na
patapos na ang klase!", tumatawang biro ni Hayden.

"I hate it because it reminds me of final exams.", natatawang biro din ni Blake.

"By the way is Alex still with you? Send her my regards."
Nagulat si Blake sa sinabi ng kaibigan.

"H-how do you know her?"

"Are you kidding me Bro?! Of course because of you! Halos lahat ng oras na lang
yata ay kadikit mo yang taong yan tapos itatanong mo sa akin kung paano ko siya
nakilala. Muntik ko na ngang isipin na mas gusto mo na yang kasama kaysa sa
akin...."

Biglang nagpalit ng tono si Hayden.

"Oh maybe you're referring to her name Alex. Don't you remember you're the one who
told me about her real name and identity during the time na halos sumabog ang
dibdib mo sa galit sa kanya..."
Hindi pinatapos ni Blake ang pagsasalita ng kaibigan. Kusa niyang pinutol ang
pakikipag-usap dito nang hindi nagpapaalam. Natutulala siyang bumangon sa kama.

Tumingin siya ng seryoso sa dingding habang nag-iisip ng malalim.

Totoo nga ang kutob niya....

Si Alex ay isa sa mga taong nabura sa alaala niya...

Ngunit bakit inililihim ang bagay na ito sa kanya ng lahat?...

*******************************************
[41] [40] LIGHTS FADING OUT...
*******************************************
*******

Dinalaw ni Blake sa bahay si Marianne. Ang girlfriend ang kaagad niyang naisip na
kausapin matapos may matuklasan mula sa kaibigang si Hayden.

Magkatabi ang dalawa sa sopa sa living room. Nagtataka si Marianne sa biglaang

pagbisita sa kanya ng boyfriend. Bagama't sabado at walang pasok, ngunit wala
silang usapan na magkikita. Napansin niyang seryoso ang mukha ni Blake kung kaya't
inaasahan niyang may importante itong sasabihin sa kanya.

Uminom muna si Blake ng juice na inihanda sa kanya ng katulong. Pagkatapos ay

huminga siya ng malalim at tumingin ng seryoso sa girlfriend.

"Marianne, sino si Alex sa buhay ko?"

Biglang nanlamig ang mga kamay ng babae sa hindi inaasahang tanong ng boyfriend.
Unti-unting namutla ang mukha nito at bago pa man mahalata ng kausap ang kabang
nararamdaman ay pinilit nitong ngumiti.

"B-bagong bodyguard mo Blake. Bakit ka naman nagtatanong ng ganyang bagay? P-

pumunta ka ba dito para itanong lang yan? Gusto mo yatang pagselosan ko na si Alex
ah.", sabay inom nito ng juice.

Hindi inalis ni Blake ang mga mata sa mukha ng girlfriend. Pinag-aralan niya ang
reaksiyon nito kung kaya't hindi nakalagpas sa kanya ang pamumutla nito matapos
marinig ang kanyang tanong.

"Are you hiding something from me?"

"W-why would I do that? What's the big deal ba with your bodyguard now?", tila
naaasar na tanong ni Marianne.

"Dahil alam kong hindi lamang siya bagong bodyguard sa buhay ko. I always feel that
I'm connected to her. Who is she Marianne?", mas madiing tanong ng lalaki.
Hindi komportable si Marianne sa nagiging takbo ng usapan nila. Agad niyang
hinawakan ang kamay ni Blake at hinila ito papunta sa pinakamalapit na guest room.
Inilock niya ang pinto at hinarap ang boyfriend ng may seryosong mukha.

"Bakit ako ang tinatanong mo tungkol sa bagay na iyan Blake?"

"Because I'm wondering kung bakit pati ikaw ay nakikisakay sa paglilihim nito sa
akin."

"Did you talk to Alex about this matter?"

"Not yet... I want to talk to you first. You're the person I trust the most
Marianne and I'm eager to hear the truth from you."
Tinalikuran ng babae ang kausap. Humarap ito sa bintana at tumingin sa labas nang
nakahalukipkip. Matagal itong tumahimik.

"Aren't you going to explain ?", naiinip na wika ni Blake.

"Say something!"

Napipikong nilapitan niya ang girlfriend at iniharap ito sa kanya.

"Why can't you talk? Mahirap ba ang tanong ko? Bakit niyo inililihim sa akin si
Alex? WHO IS SHE?!"

Hindi na nakatiis ang babae na huwag magsalita matapos marinig ang mataas na boses
ng lalaki.
"Dahil ito ang gusto nya! She wants to hide the truth from you Blake!"

Pansamantalang natigilan si Blake habang nanlalaki ang mga mata at naguguluhan.

"And what is that truth that she's hiding? And why do you agree to do it?"

Hindi ulit umimik ang babae. Nanatili lamang itong nakatitig sa kausap.

"MAGSALITA KA MARIANNE!", napipikong wika ulit ni Blake habang nakahawak ng

mahigpit sa braso ng girlfriend.
Unti-unti namang nangilid ang mga luha ni Marianne.

"Because this is a favor for me..."

Mas lalong naguluhan si Blake sa narinig.

"And why is that a favor for you? CONTINUE TALKING MARIANNE!"

"YOU CHEATED ON ME BECAUSE OF HER BLAKE!"

Nagsimulang maghisterya ang babae at tuluyan nang tumulo ang mga luha nito.
Napabitiw si Blake sa braso ni Marianne at napaatras ito habang lalong nanlalaki
ang mga mata.

"W-What are you talking about? I can't do that to you.", ngingiti-ngiting sabi nito
na halatang hindi makapaniwala sa narinig.

"YES YOU DID BLAKE! You almost left me because of that woman. THAT WOMAN SEDUCED
YOU! And that's why even now I'm hoping that you won't remember her forever!",
umiiyak na sagot ni Marianne.

"Tell me you're lying Marianne."

"I'm not lying Blake... You hurt me because of that woman...."

Nanghihinang umupo sa kama si Blake at napasapo sa kanyang ulo. Pinipilit niya ang
sarili na may maalala ngunit wala ni isa mang larawang nagpapakita sa kanyang
isipan. Ayaw niyang paniwalaan ang mga narinig. Hinarap niya ulit ang girlfriend at
parang sinasaksak ang dibdib niya habang nakikita itong umiiyak.

"I love you Marianne...and hurting you is the last thing na magagawa ko."

Niyakap niya ang girlfriend upang amuin ito. At dahan-dahang pinagsusuntok siya ni
Marianne sa dibdib habang nasa kanyang mga bisig ito.

"But you did Blake...you did. And I'm so desperate now to win you back. Tell me
you'll choose me over her. Please tell me Blake."

Hinawakan ng lalaki ang luhaang mukha ng girlfriend. Iniangat niya ito at

tinitigan.

"What are you talking about? Of course I'll choose you."

"B-but you were in love to that woman."

Muling natigilan si Blake sa narinig. Ayaw na naman niyang maniwala sa sinabi ng

babae.

"Stop joking Marianne. What I told to you is that I can feel some connection with
her. I didn't say I love that woman. O-or maybe I might had a slight feeling for
her and I was tempted pero hindi nito kayang pantayan ang nararamdaman ko para
sayo.", paliwanag ni Blake at sabay higpit sa pagkakayakap nito sa babae.

"...I'm sorry if I hurt you...I promise that it's not gonna happen again."

Tumingin ng seryoso si Marianne sa lalaki habang himihikbi.

"But you liked that woman a lot Blake...I'm afraid na baka maagaw ka ulit niya sa
akin..."

"Ssshh...stop with that nonsense Marianne. What matters most is my feeling for you
now. And my heart says that I belong to you.", sabay haplos at halik ng lalaki sa
buhok ng kayakap.

------

Matapos ang masinsinang pag-uusap nilang magkasintahan ay tila walang nangyaring

bumalik ng sasakyan si Blake. Tiningnan niya ng ilang saglit ang matiyagang
naghintay sa kanya na bodyguard.

"Okay na? Uwi na ba tayo?", nakangiting tanong nito.

"Yap."

"Wala ka na bang ibang pupuntahan?"

"Wala na..."

Simula nang may malaman siya ay hindi niya kinausap tungkol dito si Alex.
Pinapakiramdaman niya muna ang sarili at maging ang kilos ng dalaga. Iniwasan niya
itong komprontahin. Ang gusto niya ay siya mismo ang kusang makatuklas sa
intensiyon nito kung bakit mas pinili nitong ilihim ang katotohanan.

Naisip niya ang sinabi ng girlfriend. Minahal niya nga ba ang dalaga? Palihim niya
itong tinitigan at kinapa ang dibdib. Wala siya gaanong kakaibang nararamdaman.
Hindi din bumilis ang tibok ng kanyang puso. Ngunit ang hindi niya maikakaila sa
sarili ay ang magaang pakiramdam sa tuwing nasa tabi niya ito at sa tuwing nakikita
niya ang maaliwalas na mukha nito. Pero hindi ito sapat para sabihing mahal niya
ang babae.

Hindi niya ito kinausap habang nasa sasakyan. Pinipigilan niya ang sarili na
komprontahin ang dalaga. Subalit dahil sa mga nalaman mula kay Marianne ay mas
lalong umigting ang tukso na kausapin ito tungkol dito. At pagdating nila sa garahe
ay hindi niya na natiis ang sarili.

Pagkababa niya nang kotse ay nanatili lamang siyang nakatayo sa tabi ng pinto.
Hinintay niyang dumaan sa harap niya si Alex.

"Wait."

Hinawakan niya ang kamay ng dalaga bago siya nito malampasan.

"I want to confirm something."

Walang pasabing hinila niya ito papalapit at niyakap ng mahigpit.

"Blake a-anong ginagawa mo?"

Ipinikit ni Blake ang kanyang mga mata. Gusto niyang alamin ang totoong
nararamdaman sa mga sandaling iyon. Paulit-ulit siyang huminga ng malalim at
niyakap pa ng mas mahigpit ang dalaga. Itinapat niya sa puso ang pisngi ng dalaga.
Walang nagbago. Walang nag-iba. Hindi siya apektado....Hanggang sa unti-unti niyang
namamalayang niyayakap din siya ni Alex.

Bigla siyang napamulat. Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang maramdaman ang mga
yakap ng dalaga. Naguguluhang tumingin siya sa mga mata nito na sa mga sandaling
iyon ay nakatitig na sa kanya. Mas lalong lumakas ang kaba sa dibdib niya. Naisip
niyang kumawala sa kanilang yakapan subalit tila may pumipigil mula sa kanyang
kaloob-looban.

Ilang sandali silang nagtitigan. Nag-usap ang kanilang mga mata. Hanggang sa dahan-
dahang dumampi ang mga labi niya sa labi ng dalaga. Hinalikan niya ito ng marahan.
At nang maramdaman niya na kusang gumaganti sa halik niya ang dalaga ay tila
gustong sumabog ng kanyang dibdib. Walang pag-aatubiling siniil nila ng halik ang
mga labi ng isa't isa. Walang gustong tumigil na tila ba punung-puno ng pananabik
ang paligid. Parehong hindi malaman kung saan ihahaplos ang mga kamay sa likod ng
bawat isa.
Tumigil sa pag-andar ang utak ni Blake. Sa mga oras na iyon ay tila nakalimutan
niya na ang lahat. Wala siyang pakialam sa paligid at ang tanging nais niya ay
halikan pa ng mas matagal ang dalaga. Ilang sandali siyang nawala sa sarili....
subalit nang matauhan ay nanlalaki ang mga matang kumawala siya sa pagkakayakap ng
dalaga.

Napaatras siya ng ilang hakbang at napahawak sa kanyang dumadagundong na dibdib

nang may nanlalambot na mga tuhod.

"S-so this is what happened?" hindi makapaniwalang sambit ni Blake.

"B-Blake?..."

"I really did cheat to Marianne because of you..." wika ng lalaki na natatawa sa
sarili.
"A-anong sinasabi mo Blake?"

"Who are you to me Alex? Stop playing your game now. Alam kong matagal na tayong
magkakilala and you're one of those people na hindi ko maalala. So now, tell me
kung sino ka sa buhay ko! A-are you my other woman?! "

Nanlamig ang buong katawan ni Alex sa narinig. Hindi niya alam kung saan siya
magsisimulang magpaliwanag.

"Bakit Blake m-may naalala ka na ba?"

"Huwag mong saguting ng tanong ang tanong ko! I will not ask you anything kung may
naalala ako. TELL ME WHO YOU ARE?! AND WHY AM I LIKE THIS TO YOU!"

Mahinahong hinarap ni Alex ang mga sigaw ng kausap at nginitian ito.

"Kung ano ang sinasabi ng dibdib mo sayo ngayon ay yun ako sa buhay mo."seryosong
sagot niya.

"Do you like me? Do you have a feeling for me?"

Hindi sumagot ang dalaga.

"Are we secretly dating behind Marianne's back?..."

"Am I about to left my girlfriend because of you?"

"Did I become this kind of man because of you?..."

"ANSWER ME ALEX!!!"

"Wala akong dapat sagutin Blake dahil kahit anuman ang sabihin ko ay hindi ito
mahalaga sa ngayon. Huwag mong piliting alalahanin ang mga bagay na nakalimutan mo
na dahil mahihirapan ka lang. Ang sundin mo ay kung ano ang sinasabi sayo ng dibdib
mo at kung ano ang makapagpapasaya sayo ngayon..." sagot ni Alex habang iniiwas ang
mga mata sa kausap.

Natahimik si Blake sa sagot ng dalaga. Napahawak siya sa noo at napapikit ng mata.

"Stay away from me Alex..."

Nabigla ang dalaga sa narinig.

"Blake..."

"I'm sorry but I love Marianne... that's how I feel now. A-and I don't want to hurt
her again...", nakatalikod na wika ng lalaki.

Gustong tumulo ng luha ni Alex sa narinig. Parang paulit-ulit na dinudurog ang puso
niya... Ngunit pinilit niyang tibayan ang loob. Kailangan niyang unawain na ang
kausap niya ngayon ay hindi ang normal na Blake na nagmamahal sa kanya.

"I'm sorry pero hindi ako lalayo sayo Blake..."

Biglang napatingin sa kanya ang lalaki.

"What do you mean by that? You said just said that what matter to you is my feeling
now."
Napalunok ang dalaga. Huminga muna ito ng malalim upang iwasang magsalita nang may
nanginginig na boses.

"Blake malaya kang mahalin si Marianne. Gawin mo kung ano ang makapagpapasaya sayo.
Pakasalan mo siya kung siya nga ang sinisigaw ng puso mo...pero mananatili pa rin
ako sa tabi mo hangga't kaya ko.... Da-dahil yan ang huling pangakong binitawan ko
sa Blake na nakakakilala sa akin."

"A-Alex..."

"Huwag mo akong intindihin. Nakahanda akong igalang at tanggapin anuman ang

mangyari. Ako ang nakakaalala kaya't ako ang handang umunawa Blake..."
"Alex...", sambit ni Blake na halatang biglang nag-alala na nasaktan niya ang
damdamin ng kausap.

Ngumiti ng pilit ang dalaga.

"P-Pagod na ako Blake gusto ko nang magpahinga... Huwag kang mag-alala wala sa akin
lahat ng mga sinabi mo...A-At kung gusto mo pwede mo ring ituring na isa sa mga
nakalimutan mong bagay ang nangyari sa atin ngayon."

Tinalikuran ni Alex ang lalaki. Nagmadali siyang bumalik ng kuwarto. Nag-aalala

siya na baka hindi niya na makayanang pigilan ang mga luha bago pa man siya
makarating dito.

Pagkapasok na pagkapasok niya ng kuwarto ay napasandal siya sa pinto. Isa-isang

pumatak ang mga luha sa kanyang pisngi. Dahan-dahan siyang napaupo sa sahig at
napahagulhol. Tanggap niya kahit hindi siya kilalanin ni Blake... ngunit ang hindi
niya makayanang sakit ay ang harap-harapang pag-amin nito ng pagmamahal sa ibang
babae.

Gusto niya nang sumuko...Unti-unti na siyang nawawalan ng pag-asa.

Dapat na ba siyang mapagod?

Nagpapahiwatig na ba sa kanya ang tadhana na hindi siya mananalo sa sugal na ito?

Siguro nga ay hindi si Blake ang lalaking inilaan ng kapalaran para sa kanya...

*******************************************
[42] [41] SHOW MUST GO ON
*******************************************

*****

"Hello Alex."
"Dennis napatawag ka."

"What happened to you? Bakit hindi ka man lang dumadalaw sa bahay? You're making
everybody worry again!"

"H-Hindi pa kasi ako makakuha ng tiyempo. Huwag kang mag-alala gagawan ko ng paraan
na makadalaw sa mga susunod na linggo."

"Can't you do it next weekend? I think lolo misses you a lot lately. Although he's
not saying anything but I notice that almost all the time wala siyang bukambibig
kundi ang pangalan mo."

"H-hindi ako pwede next weekend. B-Birthday ni Blake."

Tumahimik ng ilang sandali si Dennis.

"By the way Alex, how's the condition of that guy now?"

"M-Mabuti naman."

Narinig ni Alex ang malakas na buntong-hininga ng kapatid sa kabilang linya.

"He still doesn't remember you, does he?"

"H-hindi pa rin..."
"Alex, I hate to say this but I have to.... Stop hoping. I told you I don't want to
see you hurt. The old Blake that you know might not return anymore. You're maybe
hoping for the best now but don't forget to expect for the worst too...I'm the
doctor and I know better."

Matagal bago nakapagsalita ang dalaga. At nang ibuka nito ang bibig ay nagsalita
ito ng may masiglang boses.

"Ano bang pinagsasabi mo Dennis? M-matagal ko nang tinanggap yan. A-at trabaho na
lang ang dahilan kung bakit nasa tabi pa rin ako ni Blake ngayon."

"I hope you're telling the truth... I have to hang-up now may pasyente na ako.
Don't forget to find time para bisitahin kahit si lolo man lang. Bye!"

"Bye."
Pagkababa ng telepono ay nanatiling nakatayo at nakatingin lamang si Alex sa
dingding ng kanyang kuwarto. Alam niyang walang katotohanan ang huling sinabi niya
sa kapatid ngunit pakiramdamdam niya ay hindi rin ito purong kasinungalingan.

Unti-unti na nga bang itinuturing niya na lang na trabaho si Blake?

Simula nang kinompronta siya ni Blake tungkol sa inililihim niyang nakaraan nila ay
lalong naging malamig ang pakikitungo nito sa kanya. Ginagawa nito ang lahat ng
paraan upang itulak siya papalayo. Sinusubukan niyang maging matatag. Pinilit
niyang huwag sumuko. Ngunit nitong mga huling araw ay unti-unti nang nagiging
manhid ang puso niya. Sa dami ng sakit na pinagdaanan niya ay nalilito na siya sa
totoong nararamdaman at parang nagbabago na ang pagtingin niya sa lalaki.

Hindi niya na makita dito ang pag-asa na muling babalik pa ang Blake na minahal
niya at nagmamahal sa kanya. Pakiramdam niya ay nakasanayan niya na lamang ang
magtiis dahil sa binitawan niyang pangakong hindi ito iiwan. At habang papalapit
nang papalapit ang araw na kinatatakutan niyang mapupunta na ito sa ibang babae ay
patigas naman ng patigas ang kanyang puso. Mahal niya si Blake ngunit hindi ibig
sabihin ay ipagkakait niya sa sarili na pag-aralang tanggapin ang katotohanan. At
kung sakali mang bumalik ang alaala nito subalit huli na ang lahat ay alam niyang
hindi ito magdaramdam sa kanya. Dahil ginawa niya ng buong-buo ang makakaya niya
para sa lalaki. Ipinaglaban. Minahal. At hindi iniwanan...
Ngunit pinakamahirap kalaban sa lahat ang tadhana. At ito ay tanggap niya na. Sa
ngayon ay gusto niya na uling matapos ang lahat-lahat.

Nakahanda na ulit siyang bumalik sa totoong mundong ginagalawan niya... Sa mundong

unang minahal niya...ang mundong kapiling ng mga baril at bala.

Tok.Tok.Tok.

Binuksan niya ang pinto at bumungad sa kanya si Blake.

"Get ready I'm going to racing venue after an hour."

"Okay.", kaswal na sagot niya.

"Blake what do you want to wear?"

Napatingin siya sa pinanggalingan ng boses. Nakita niya si Marianne. Papalabas ito

ng kuwarto ng lalaki bitbit ang isang polo.

Nitong mga huling araw ay napapadalas na ang pagpunta ng babae sa bahay.

Ipinagkikibit balikat niya na rin kung paminsan-minsan ay dito na ito natutulog.
Kasama na ito sa mga bagay na tinanggap niya.

"Sige Blake mag-aayos na ako.", mahinahong wika niya sabay sarado ng pinto nang may
blankong reaksiyon ang mukha...

-----
Habang nagmamaneho si Alex papuntang karerahan. Tumunog ang kanyang telepono.
Napatingin muna siya sa katabi bago ito sagutin.

"Go ahead. Answer your phone.", kaswal na wika ng lalaki.

Nagsuot siya ng headset at sinagot ang telepono.

"Hi Alex!"

Biglang sumigla ang mukha ng dalaga nang marinig ang boses ng tumatawag.

"James! Dumating ka na ba?"

"Yap. Kadarating ko lang I'm still in the airport now."

"Kumusta ang trip mo sa Dubai?"

"Mabuti naman. By the way I called to ask if how can I give to you lahat ng mga
ibinilin mong chocolates."

Napangiti ang dalaga.

"Nabili mo ba lahat?"
"Of course. I know how crazy you are sa mga chocolates na to. I've exerted a lot of
effort para makumpleto lang mga ito so I think I deserve a prize." ,pabirong wika
ng binata.

"Yes! Salamat James.", masiglang wika ni Alex na may ngiting abot tenga.

"How about a dinner tomorrow night?", tanong ng binata.

"D-Dinner?"

"Yeah...I told you you must give me a prize."

Biglang nag-alangan ang mga ngiti sa mukha ni Alex.

"Ahhh...Hindi ko pa alam. Tawagan na lang kita. Sige James nagmamaneho kasi ako.
Mamaya na lang tayo mag-usap. Bye."

"Okay. Bye!"

Pagkababa ng telepono ay diretso lamang ang tingin ng dalaga. Hindi nito nilingon
ang katabi.

"You're getting closer to him lately.", komento ni Blake.

Hindi umimik si Alex. Binigyan niya lamang ng simpleng tango ang katabi. Tama ang
sinabi nito. Nagiging malapit na nga siya sa kasamahan. Unti-unti na siyang
nagiging komportable sa binatang pulis. Ito lang kasi ang madalas niyang nakakausap
sa bawat sandaling tila sasabog na ang dibdib niya sa sakit. Si James lang ang
nagsusumikap mapangiti siya sa mga oras na gustong kumawala ng kanyang mga luha.
Bagamat hindi niya hinihingahan ng sama ng loob ang binata ngunit kusang
nararamdaman nito kapag may mabigat siyang dinadala at ginagawa nito ang lahat ng
paraan upang mapasaya siya.
Walang namumuong espesyal na pagtingin mula sa kanya para kay James. Hindi niya pa
rin ito iniibig ngunit hindi niya maikakaila na lumalim ang pagtingin niya dito
bilang kaibigan...dahil sa mga panahong ito, ang binata lamang ang nakakapagpagaan
sa kanyang kalooban.

"Are you in a relationship with him already?", usisa ulit ni Blake.

Umiling si Alex.

"Why not give him a chance to date you? I- I think you're good for each other."
Huminga ng malalim ang dalaga habang seryosong nakatingin sa daan. Pinagtutulakan
na naman siya papalayo ng lalaki. Minsan ay gusto niya na rin itong patulan.
Madalas ay sinasagad na nito ang pasensiya niya.

Ngunit sa ganitong mga sandali ay paulit-ulit niyang iniisip ang salitang pang-
unawa. Ang unawain siya...ang unawain siya...ang unawain siya.... Dahil kaunting
panahon na rin lang naman ang ilalagi niya sa tabi ng lalaki.

"By the way this time, I allow him to visit you in my house."

Nilingon ni Alex ang katabi. Pinilit niyang bigyan ito ng isang matamis na ngiti.
Sa kabila ng lahat ng sama ng loob, sakit, at bigat ng pakiramdam na nararanasan
niya ay may isang bagay siyang hindi magawa. Ang ipakita kay Blake na nasasaktan
siya. Ang nais niya ay manatili pa rin siyang masaya sa mga mata nito. Ayaw niyang
hatakin ito pababa kasama ng nabibigatan niyang dibdib. Gusto niyang patunayan na
hanggang sa kadulu-duluhan ay kaya niyang pangalagaan ang ipinangako niya sa sarili
at kay Don Henry na gagawin niya ang lahat para manatiling maligaya ang lalaki.

"Blake tutal linggo naman bukas at wala kang lakad sa gabi, pwede ba muna akong
lumabas?"
"Uhmm...I'm not sure yet baka bigla akong magkaroon ng lakad. Why? Where are you
going?"

"Magdidinner lang kami sa labas ni James.", walang pagdadalawang isip na sagot ni

Alex.

Ilang sandaling natahimik si Blake. Matagal bago ito nakapagsalita na halatang nag-
isip muna ng malalim.

"Okay. Hindi na lang ako tatanggap ng lakad kung magkakaroon man."

"Salamat."
Ibinalik ni Alex ang atensiyon sa pagmamaneho. At buhat sa mga sandaling iyon ay
wala nang nagsalita pa sa dalawa....

-------

Pabalik-balik na naglalakad sa kuwarto niya si Blake. Hindi mapakali at maya't

mayang tumitingin sa relos. Nakailang tawag na rin siya sa intercom para kausapin
ang mga guwardiya.

"Wala pa rin ba?!"

"Wala pa rin sir. Tatawagan ko na lang kayo agad pag nakita na naming parating na
ang sasakyan nila.", sagot ulit ng guwardiya.
Malapit ng mag-alas dose ng hatinggabi at hindi pa rin dumarating si Alex. Apat na
oras na itong nasa labas buhat ng sunduin ito ni James. Nag-iinit na ang mga tenga
niya sa pag-aalala at galit. Kung anu-ano na ang tumatakbo sa kanyang isipan.

"Ahhhh!", galit na galit na sinipa niya ang isang upuan.

Naupo siya sa kama. Ilang beses siyang napapahilamos sa mukha at napapasabunot sa

ulo.

Nahihirapan na siya sa ginagawang pagpipigil sa damdamin. Paulit-ulit niya mang

sabihin sa sariling hindi niya pwedeng mahalin si Alex subalit hindi pa rin
humuhupa ang nararamdaman niya sa dalaga. Sa halip ay parang mas lalo pa itong
lumalakas habang dumadaan ang araw kung kaya't mas lalo namang umiigting ang
pagnanais niyang ipagtulakan ito papalayo.

Ngunit sa mga oras na ito ay para siyang mababaliw. Pinagsisihan niya ang ginawa
niyang pagpayag na makipagdate ito. Ilang sandali pa ay tumunog ang intercom.
Nagmamadali siyang sagutin ito.
"Ano na?!"

"Dumating na po sir."

Patakbo siyang bumaba papuntang living room na tila sasabog ang dibdib sa halo
halong nararamdaman...

------

Nakangiting lumabas ng sasakyan si Alex at James. Masayang nagpaalaman ang mga ito
sa driveway.

"Thanks for this night Alex. I hope I can show you how happy I am now. I'm really
grateful na pinagbigyan mo ako."
"Asus! Wala ito kumpara sa mga pabor na binibigay mo sa akin. Salamat din. Nag-
enjoy din ako ngayon. Sige James medyo late na pasok na ako sa loob. Ikaw din
magpahinga ka na. Thanks ulit ha!"

Tatalikod na sana ang dalaga ngunit biglang hinatak ng binata ang isang kamay nito
at walang pasabing hinalikan ito sa mga labi.

Gulat na gulat si Alex sa ginawa ng binata. Hindi siya nakakibo habang nanlalaki
ang mga mata. Hindi niya maigalaw ang buong katawan sa pagkabigla.

Samantalang kitang-kita ni Blake ang nangyayari. Nanlalaki ang mga mata niya sa
nakikita. Parang may biglang pumitik sa loob ng kanyang utak na siyang naging
dahilan upang pansamantala siyang mawala sa sarili.

Nangigigil na nilapitan niya ang dalawa. Walang pasintabing pinaghiwalay niya ang
mga ito at walang takot na sinuntok si James sa mukha.

"WHAT DO YOU THINK YOU'RE DOING?!", sigaw niya sa natumbang binata.

Susugurin niya pa sana ito ngunit pinigilan siya ni Alex.

"Blake tumigil ka! Ano bang nangyayari sayo?!", natatarantang awat ng dalaga.

Tumayo si James. Ngingisi-ngising pinahiran nito ang tinamaang parte ng mukha.

Kayang-kaya niyang patulan si Blake ngunit pinigilan niya ang sarili.
"How about you Blake? Ano sa palagay mo ang ginagawa mo? You're being inappropriate
now! You're not in the right shoe to react this way!", nagpipigil sa sariling wika
ng binata.

"Inappropriate? You are the one who's being disrecpectful here. YOU CAN'T JUST KISS
ANY GIRL RANDOMLY!"

Muling ngumiti ng nakakaloko si James.

"Any girl? That woman isn't just an any girl to me Blake."

Bago pa man lumala ang sitwasyon ay nakialam na si Alex. Hinila niya papalayo sa
binatang pulis si Blake at muling hinarap si James nang may seryosong mukha. Maging
siya ay hindi natuwa sa ginawa nitong paghalik sa kanya.

"Sige na James, umalis ka na... saka na lang tayo mag-usap."

Pagdating sa loob ng bahay ay hindi pa rin humuhupa ang galit ni Blake. Inulan niya
ng mga tanong ang dalaga habang naglalakad ito papuntang kuwarto.

"Bakit ang tagal niyong nawala?! Pinayagan kita but don't you think you're being
abusive? How could you be gone for more than four hours?!"

"Where did you go?!"

"Are you in a relationship with that guy already? Sinagot mo na ba siya?"

"Aside from dinner what else did you do?!"

"Did you enjoy your date?"

"Did you enjoy his kiss?"

"Bakit hindi ka nagalit ng hinalikan ka niya?!"

"ANSWER ME ALEX!!!!"

Huminto si Alex at mahinahong hinarap ang nanggagalaiting lalaki. Tiningnan niya

ang namumulang mukha nito at tila kalmadong nagsalita.

"Kumain kami, nanood ng sine, namasyal sa park at nagkuwentuhan. Okay na ba

Blake?", sabay talikod ulit nito sa lalaki.
"Tell me how you feel!"

"Do you like him already?"

"YOU HAVEN'T ANSWERED WELL YET ALEX!"

Muling hinarap ng dalaga si Blake at sa pagkakataong ito ay hindi na nakapagpigil

ang babae.

"BAKIT KA BA NAGKAKAGANYAN BLAKE? AKALA KO BA WALA KANG PAKIALAM! AKALA KO BA

IPINAGTUTULAKAN MO AKO KAY JAMES? ANO BANG IKINAKAGALIT MO?!"

Natigilan si Blake. Bigla siyang natauhan sa lakas ng sigaw ng dalaga. Wala siyang
maisagot. Hindi niya pwedeng aminin dito ang katotohanan. Hindi siya pwedeng
magkamali ulit kay Marianne.

"Alex..."

Paulit-ulit na huminga ng malalim si Alex. Muli niyang ikinalma ang sarili.

Tinitigan niya sa mga mata ang hindi makapagsalitang kausap.

"Blake pakiusap, itigil mo kung ano man ang ginagawa mo ngayon. Huwag na huwag ka
na uling magpapakita ng ganitong reaksiyon.... dahil ayokong mag-isip ng ibang
kahulugan kung bakit ka nagkakaganito."

"....Tama na Blake...sana maintindihan mong minsan ay nakakapagod ding umasa."

"Alex..."

Itinuloy ng dalaga ang paglalakad papuntang kuwarto at pabulagsak nitong isinara

ang pinto habang naiwang nakatayo at hindi makakilos si Blake nang may naguguluhang
mukha...

*******************************************
[43] [42] EDGE OF TRIALS
*******************************************

******

Dalawang araw bago ganapin ang pinagsabay na birthday party at engagement party ni
Blake. At dahil bakasyon na ay parehong abala na rin sa pagtulong sina Marianne at
Blake sa preparasyon. Gaganapin ang selebrasyon sa isang function hall sa Shangrila
Hotel. Halos araw-araw ay magkasama na buong araw ang magkasintahan sa pag-aasikaso
nito. Wala nang mapaglagyan ng excitement si Marianne samantalang si Blake naman ay
pilit pa ring nilalabanan at inililihim ang naguguluhang damdamin at isipan.

Inihanda na rin ni Alex ang sarili. At habang pinapalipas ang pagdaan ng bawat araw
ay inaabala niya ang sarili sa pakikibalita sa mga nangyayari sa headquarters.
Hindi na siya makapaghintay na makabalik dito. Balak niya nang magpapalit sa ibang
kasamahan sa pagbabantay kay Blake. Tatapusin niya lang ang selebrasyon ng kaarawan
ng lalaki at handa na siyang magpaalam dito.

Kasalukuyang masigla siya dahil nabalitaan niyang may nagsalita na sa mga nahuling
miyembro ng venomus. Papalapit na papalapit na ang pagtatapos ng kaso. May isang
bagay lang siyang ikinakadismaya. Hindi siya kasama sa operasyon ng pag-atake sa
lungga ng sindikato. Subalit may mabuting hatid din naman ito dahil ang operasyon
ay gaganapin mismo sa araw ng birthday ni Blake. Kahit papaano ay gusto niya ring
makasama sa kaarawan nito ang lalaki bago siya tuluyang magpaalam dito.

"Diretso na ba tayo ng hotel?", masiglang tanong niya sa magkasintahang nakaupo sa

likuran ng sasakyan bago ipagmaneho ang mga ito.

"Yes.", matipid na sagot ni Blake.

Binigyan ng dalaga ng masiglang ngiti ang dalawa. Sanay na siyang makita itong
magkasama kaya manhid na ang dibdib niya.
Habang nasa daan ay pasulyap-sulyap naman si Marianne kay Alex. Pinapakiramdaman
niya ang sitwasyon. Nitong mga nagdaang araw ay may napapansin ulit siyang kakaiba
sa kilos ni Blake pagdating sa dalagang pulis. Bagama't wala siyang makitang pag-
aalinlangan mula sa boyfriend para sa engagement nila ngunit may namumuong kaba sa
dibdib niya.

"B-Blake I want to tell you something. I don't know if it's the right time to say
it...but I think there's something wrong with my body lately.", nag-aatubiling wika
ni Marianne.

"Why? Are you sick?", nag-aalalang tanong ng lalaki.

"I don't know...B-but I'm more than a week delayed already and it never happened to
me before...I-I think I'm pregnant, Blake."

Walang nagsalita.
Nagkaroon ng pansamantalang katahimikan.

Hindi alam ng lalaki kung ano ang magiging reaksiyon. Paulit-ulit itong napalunok.
Iniwasan nitong tumingin sa harapang salamin upang huwag makita ang hitsura ng
nagmamanehong dalaga.

Samantalang muntik ng mapapreno ng malakas si Alex sa narinig. Gusto niyang ihinto

ang sasakyan sa kalagitnaan ng kalsada. Dahan-dahang nanginig ng kanyang mga kamay.
Parang gusto na namang tumulo ng kanyang mga luha. Sinasaksak na naman ang kanyang
dibdib. Akala niya ay tapos na ang sakit. Ngunit bakit may humahabol pa rin?

Wala pa ring nagsasalita....

Tahimik pa rin ang lahat....

Hanggang sa tumunog ang telepono ni Alex.

Ilang minutong paulit-ulit na tumutunog ang telepeno.

Hindi sinasagot ng dalaga ang tawag. Lumilipad ang isip niya. Wala siyang
naririnig.

Natauhan lamang siya nang tapikin siya ni Blake sa balikat..

"Alex you're phone is ringing...", malumanay na wika nito.

Nanginginig ang kamay na nagsuot si Alex ng headset. Tumikhim muna siya bago
magsalita.

"H-Hello D-Dennis."

"ALEX GO TO MY HOSPITAL NOW!"

"B-Bakit?"
"Lolo had a serious heart attack! We're bringing him there now!"

Tuluyan nang nalaglag ang puso ni Alex. Nabitawan niya ang telepono. Wala sa
sariling tumigil siya sa pagmamaneho sa kalagitnaan ng kalsada. Nakanganga lamang
siya habang nangingilid ang luha.

Binubusinahan na siya ng mga nakabuntot na sasakyan ngunit tulala pa rin siya.

Niyugyog ulit ni Blake ang kanyang balikat.

"Alex, anong nangyayari sayo? Alex wake up!"

Saka lamang ulit siya natauhan. Natatarantang iniliko niya ang sasakyan patungo sa
pinapasukang hospital ng kapatid.
"Alex where are we going?", nagtatakang tanong ng lalaki sa biglaang pagtahak ng
ibang daan ng dalaga.

Hindi sumagot si Alex. Lihim na tumutulo ang kanyang mga luha habang nagmamaneho.
Ang pinakamamahal na lolo lamang ang umuukupa sa kanyang utak.

Ayaw niyang isiping may masamang mangyayari dito. Hihintayin siya nito. Ipinangako
niyang dadalawin niya ito sa susunod na linggo kaya hihintayin siya nito sa bahay
at hindi sa hospital. Hindi malala ang atake nito...lalabas din ito kaagad sa
hospital. Walang masamang mangyayari sa taong pinakamamahal niya.

Nakita ni Blake ang tahimik na pag-iyak ni Alex. Datapwa't hindi siya sigurado sa
dahilan nito ngunit parang pinipiga ang kanyang dibdib sa nakikitang hitsura ng
dalaga. Ito ang unang pagkakataong nakita niya itong umiiyak. At sa mga sandaling
iyon ay gustung-gusto niya itong amuhin at yakapin.

"A-Alex what's wrong?", nag-aalalang tanong ni Blake.

Hindi sumagot si Alex. Wala siyang naririnig. Wala siyang malay sa paligid. Ang
tanging tumatakbo sa isip niya ay ang makarating kaagad sa hospital at makita ang
lolo.

Pagdating niya sa harap ng hospital ay eksaktong sinasakay naman si Gen. Valdemor

sa stretcher.

"L-Lolo..."

Lalong bumilis ang pagpatak ng kanyang mga luha sa natanaw na hitsura ng matanda.
Wala itong malay at kinakabitan ito ng oxygen habang nagkakagulo ang mga doktor sa
pagpump sa dibdib nito. Nagmadali siyang lumabas ng kotse nang walang binibitawang
salita sa mga kasama. Hinabol niya ang stretcher ng kanyang lolo. At nanlalaki ang
kanyang mga matang kinausap ang walang malay at nangingitim na matanda.

"Lolo...Lolo..gising! Si Alex to. Mag-usap tayo lolo...Gising lolo! Andito na ako.

Dinadalaw na kita. Hinahanap mo ako di ba? Andito na ako lolo. Huwag nyo akong
bibiruin ng ganito lo.", wala sa sariling wika ng dalaga habang patuloy pa rin sa
pagpatak ang mga luha.

Nararamdaman ni Dennis at nang ina na malapit ng maghisterya si Alex kung kaya't

pinigilan ng mga ito ang dalaga sa pagsunod sa stretcher.

"Tama na Alex..."

"Teka lang Dennis, kinakausap ko pa si lolo. Hindi niya pa ako sinasagot...Bitawan

nyo ako ma."

"That's enough Alex. Your grandpa won't answer you.", naluluhang wika ng ina na sa
mga oras na iyon ay awang-awa din sa anak.

"Hindi Ma. Sasagot si lolo. Nagbibiro lang siya. Gumagawa lang siya ng dahilan para
puntahan ko di ba? Bitawan niyo ako."
"Alex Lolo is going to operating room now..."

Hindi na nakontrol ni Alex ang sarili. Bigla na itong napahagulhol at napayakap sa

kapatid.

"K-Kasalanan ko to Dennis. D-Dapat dinalaw ko siya kaagad. Dapat sinunod ko ang

sinabi mo. B-Baka masama ang loob sa akin ni lolo. Baka nagtatampo si lolo...kaya
siya nagkaganito..."

Hinaplos ni Dennis sa likod ang walang tigil sa pag-iyak na kapatid.

"It's not your fault Alex. Walang may gustong mangyari nito. Magdasal na lang tayo
na sana ligtas siya.", maamong wika ng doktor.
"Walang mangyayaring masama sa kanya di ba Dennis? Hindi niya ako iiwanan ng ganun-
ganun na lang. Marami pa akong mga pangakong di natutupad para sa kanya. Marami pa
kaming pag-uusapan..."

Tumahimik ng ilang sandali si Dennis. Bilang doktor, alam niyang masama ang lagay
ng matanda.

"I think he will be okay soon Alex. He only needs a slight operation. Ang
importante ay nabigyan kaagad sya ng first aid. So stop worrying. Just be calm and
keep thinking na walang masamang mangyayari sa lolo natin."

Nabuhayan ng loob si Alex sa sinabi ng kapatid. Kumawala siya sa pagkakayakap dito

at mag-isang tumungo sa operating room. Naupo siya sa isa sa mga silyang nakahilera
sa pasilyo sa labas ng nasabing silid. Tahimik siyang nagdarasal habang napapasapo
sa mukha.

"A-alex are you okay?"

Inangat ng dalaga ang kanyang ulo at lumingon sa pinagmulan ng boses.

"B-Blake?..."

Nakatayo ang lalaki sa gitna ng pasilyo malapit sa kinauupuan ni Alex. Kitang-kita

sa mukha nito ang pag-aalala. Subalit tila nabibigatan ang mga paa nito na lumapit
sa nagdadalamhating dalaga.

Nagpahid ng mga natitirang luha niya si Alex at ipinormal ang mukha. Ayaw niyang
kaawaan siya ng lalaki. Tumuwid siya ng upo. Tumikhim at seryosong tumingin kay
Blake.

"Bakit nandidito ka pa? Hindi na kita maipagmamaneho papuntang hotel.", matigas na

wika niya.
"I-it's not about that Alex....", mahinang sagot ni Blake habang dahan-dahang
lumalapit sa kausap.

"Nag-aalala ka ba sa akin?", direktang tanong ni Alex.

Hindi nagsalita si Blake subalit kitang kita sa mukha nito ang kasagutan.

Habang naghihintay ng sagot ng kausap ay natanaw ni Alex sa di kalayuan ang

nakatayo at halatang nag-aantay na si Marianne. Nagbalik sa isipan niya ang narinig
sa sasakyan mula sa bibig ng babae. Ibinalik niya ang mga paningin sa nahihirapang
magsalitang lalaki at ngumisi.

"Kung nag-aalala ka o naawa ka man sa akin ngayon ay pangungunahan na kita. Hindi

ko ito kailangan . May taong mas higit na nangangailangan nito mula sayo simula sa
araw na ito Blake."

"Alex I want to stay by your side today..."

"Hindi kita kailangan dito ... Marami pa kayong dapat gawin ni Marianne ngayong
araw nato, kaya umalis ka na.", madiing wika ng dalaga.

"A-alex..."

"Umalis ka na Blake.", mas madiing wika ng dalaga habang unti-unting nangangalit

ang mga panga.
Ilang sandaling nagdalawang-isip si Blake ngunit nang tumalim ang mga mata ni Alex
ay walang nagawa ang lalaki kundi sundin ang nagmamatigas na dalaga.

"I'm sorry for what happen to you today...I'm really sorry ... I-I hope I can help
you...."

"...Alex I'm hoping that I can still see you on my birthday....", bigkas nito bago
tuluyang talikuran ang babae.

Dahan-dahang tumalikod si Blake at matamlay na naglakad papalayo.

"Blake!"
Muling tinawag ng dalaga ang lalaki bago pa man ito tuluyang makalayo. Lumingon
naman ito kaagad pagkarinig sa kanyang pangalan.

Tinitigan ito ni Alex.... Gusto niya uling makita ng matagal ang mukha nito. Sa
huling pagkakataon ay nais niyang masilayan ang hitsura ng unang lalaking minahal
niya.

Ito na ang huli nilang pagkikita....

Hindi na siya kailanman babalik pang muli sa tabi nito....

Panahon na para tuluyan niya na itong bitawan...

"A-alex?..", nagtatakang wika ni Blake matapos makita ang mga makahulugang titig ng
dalaga.

Binigyan siya ni Alex ng isang matipid na ngiti.

"Maging masaya ka Blake..."

"M-mahalin mo ang babaeng mapapangasawa mo..."

"Maging isa kang responsibleng lalaki..."

"Alagaan at mahalin mong mabuti ang magiging anak mo..."

Hindi nakapagsalita si Blake.Tinitigan din niya ng matagal ang dalaga. Sa mga

binitawan nitong salita ay alam niya na kung ano ang ibig nitong ipahiwatig.

Gustong tumulo ng kanyang mga luha...

Masakit tanggapin...napakasakit harapin...

Ngunit ito ang katotohanan... isang napakapait na katotohanan para sa kanilang

dalawa...

Tumango siya at pinilit niyang ngumiti.

"I-Ikaw din Alex...M-Mag-iingat ka lagi."

Tinanguan at nginitian din siya ng dalaga.

Ilang sandali pa niyang tinitigan si Alex...hanggang sa matanggap niya na kailangan

niya na itong talikuran. Dahan-dahan niyang inihakbang ang tumututol na mga paa at
sinimulang maglakad papalayo. Pinilit niyang ikubli ang sakit na nararamdaman.

Nabura man ang dalaga sa kanyang isipan ngunit ang maiksing alaalang muling
ibinigay nito sa kanya ay kailanma'y hindi niya na makakalimutan...

Hindi inalis ni Alex ang mga mata sa likod ng papalayong lalaki. Hinayaan niyang
kusa itong mawala sa kanyang mga paningin. At nang tuluyan na itong maglaho ay
inilipat niya ang mga mata sa kaharap na dingding.
Unti-unting tumalim ang kanyang mga paningin. May namumuong galit sa sarili sa
kanyang dibdib. Lintik na pag-ibig ito! Ginulo ang buhay niya. Pakiramdam niya ay
wala itong naituro sa kanya kundi ang isipin ang sarili niyang kaligayahan.
Nakalimutan niya ang ibang mga taong mahal niya at nagmamahal sa kanya. Dapat nga
siguro siyang magpasalamat na hindi ito ang inuna niya sa buhay.

Nag-isip pa siya ng malalim...At walang kaabog-abog na tumayo at nilisan ang

hospital.

------

Gulat na gulat ang mga kasamahang pulis sa biglang pagsulpot ni Alex sa

headquarters. Alam ng mga ito ang nangyari sa matandang heneral kung kaya't
nagtataka ang mga ito kung ano ang ginagawa dito ng dalagang pulis.

"Nasaan si chief?", seryosong tanong niya sa isang kasamahan.

"Nasa meeting room kasama ang operation team ng venomus."

Nagmadali siyang umakyat at pagdating sa itinuturong silid ay walang pasabing

binuksan niya ang pinto nito. Pumasok siya nang may matapang na mukha. Tumambad sa
harapan niya ang nagmimeeting na mga kasamahan at lahat ng mga ito ay sabay-sabay
na napatingin sa kanya na tila hindi makapaniwala sa kanilang nakita.

"W-what are you doing here Inspector Valdemor?", tanong agad ni James na naputol
ang pagsasalita nang biglang pumasok ang dalagang pulis.

"Anong ginagawa mo dito Valdemor? Kumusta na si General?", tanong naman ng hepe.

Walang sinagot ang dalaga sa halip ay naupo ito sa bakanteng silya at pumorma na
tila kasama siya sa meeting.
"Sasama ako sa operasyon.", walang kagatol-gatol na wika nito.

Mabilis na tumutol si James.

"You can't Inspector Valdemor. This is a very dangerous and a must well-planned
operation. You can't just pop-up and join anytime you want."

"Kasama ako sa kaso na ito kaya may karapatan akong sumama sa operasyon.", matapang
na sagot ni Alex.

"Yes you are. But you have a different duty Inspector."

Nagdududang tumingin si Alex sa tumututol na binata.

"Alam niyo ang kakayahan ko...pero bakit sa una pa lang ay hindi niyo na ako
isinama sa planong ito?"

Hindi sumagot si James. Humugot lamang siya ng isang buntong-hininga. Siya ang may
pakana ng lahat. Ngunit sa hitsura ng babae ngayon ay nararamdaman niyang mabibigo
siya sa gusto niyang mangyari.

Tumingin naman sa lahat ng mga kasamahang nasa mesa ang dalaga.

"Kung ang pinag-aalala niyo ay ang plano. Huwag kayong kabahan dahil kayang-kaya ko
itong pag-aralan magdamag..."

Ngumisi ang babae.

"...at kahit salubungin ko pa ang bala ay gagawin ko. Magtagumpay lamang tayo sa
kaso na to!"

"ALEX WHAT ARE YOU TALKING ABOUT!", wala sa sariling sigaw ni James.

Sabay-sabay na napatingin sa binatang inspektor ang lahat.

"I-I mean Inspector Valdemor...", biglang bawi nito.

Binigyan ng isang makahulugang tingin ni Alex si James.

"Minsan nang lumabas sa bibig mo Inspector Corpuz na walang kinalaman sa personal
na buhay natin ang lahat ng ito. Ginagawa natin ito dahil ito ang responsibilidad
at trabaho natin."

Hindi ulit nakaimik ang binata.

"Teka bakit ba ipinagpipilitan mong sumama sa operasyon na ito. Di ba dapat ay mas

matuwa ka dahil mas mababantayan mo si General?", sabat ng hepe.

Nagbago ang reaksiyon ni Alex. Ang kaninang matapang ay napalitan ng blankong

mukha.

"Kailangan kong sumama sa operasyon chief at dapat niyo rin akong pagbigyan.
Importanteng-importante sa akin na magtagumpay tayo sa kaso na ito. Kailangan kong
ma-promote...dahil baka ito na ang huling regalong maibibigay ko sa lolo ko."
Walang nagsalita. Tumahimik ang lahat.

Huminga ng malalim si Chief Martinez. Tahimik itong tumayo upang lisanin ang silid.
Ngunit bago ito tuluyang lumabas ng pintuan ay nilingon nito ang binatang
inspektor.

"Inspektor Corpuz, ipaliwanang mo ang buong detalye ng plano kay Inspector

Valdemor."...

*******************************************
[44] [43] I WILL REMEMBER YOU
*******************************************

******

"Hindi na ba magbabago ang isip mo? I'm worried to death Alex.", wika ni James
habang hinahatid nito sa sariling sasakyan pabalik ng hospital si Alex.
Nginisian ng dalaga ang binatang inspektor.

"Akala ko ba maprinsipyo kang tao? Kelan ka pa natutong mamersonal pagdating sa

trabaho?", tanong ng babae na ang tinutukoy ay ang kwestiyonableng pagtanggal ni
James sa pangalan niya sa mga makakasama sa operasyon.

"I'm sorry... I did it because I thought I might die worrying about you. Especially
in this one...hindi ako makakasama dito Alex."

"Alam ko. Engangement party yan ng kapatid mo. Natural lang na mas unahin mo ang
pamilya mo....At dati pa namang hindi ka sumasama sa operasyon ah kaya't anong
inaalala mo? Iba ang linya mo James at iba rin ang linya ko kaya't sana sa susunod
huwag mong panghimasukan ang responsibilidad ko sa trabahong ito."

"I'm sorry Alex. I know I made a mistake...B-but aren't you going to attend the
birthday party of Blake? That person is important to you, isn't he?"
"Mas may importanteng tao para sa akin ngayon.", direkta at seryosong sagot ng
dalaga.

"Alex, I'll try one more time... please change your mind. Just stick to your duty
of guarding Blake Monteverde. Don't take a risk on this one.", seryosong pakiusap
ng binata.

Tiningnan ng dalaga ang nagmamanehong katabi.

"Bago ka pa man lumipat sa departamento namin ay ganito na ang buhay ko James. Alam
mong ito ang ang buhay ko bilang pulis. At kung magkakaganyan ka sa bawat
operasyong susuungin ko... ay mas mabuting itigil mo na ang panliligaw mo.",
matigas na wika ng dalagang pulis.

"Alex?...", gulat na sambit ni James.

Itinabi ng binata ang sasakyan at kinakabahang hinarap ang dalaga.

"You are not being serious, aren't you? I believe you're not going to misunderstood
ang mga pag-aalala ko sayo. It's natural on my part na mag-worry Alex."

Humugot ng isang malaim na buntong-hininga ang dalaga at tumingin ng diretso sa

labas ng sasakyan.

"Itigil mo na ang panliligaw mo James... Mahihirapan at masasaktan ka lang nang

dahil sa akin. Ayokong nagkakaganito ka. Hindi ka ganitong uri ng pulis at hindi ka
rin ganitong uri ng kaibigan. Kapag ipinagpatuloy natin ang ganitong sitwasyon ay
pareho tayong hindi magiging komportable sa trabaho natin..."

Napayuko at napahawak sa noo niya si James. Unti-unting binibiyak ang puso niya sa
mga binibitawang matitigas na salita ng dalaga.

"A-are you rejecting me because I care for you, Alex?"

"Oo...alam kong nasasaktan ka dahil sa pag-aalalang iyan. Kaibigan kita at mahalaga
ka sa akin. Ayokong masira ang pagsasama natin dahil sa isang bagay na hindi ko
kayang maibigay sayo. I'm sorry James...pero ang tanging tumatakbo sa isip ko
ngayon ay ang ibalik ang dating pagmamahal ko sa trabaho at wala ng iba pa... Ayoko
munang bigyang atensyon ang anumang bagay na may kinalaman sa puso...I'm sorry."

Hindi agad nakasagot ang binata. Mula sa pagkakayuko ay ibinaling nito ang mga
paningin sa labas ng bintana ng kotse.

"I know you're being like this... because you're hurting right now. I can feel it.
You can reject me as many times as you want... but that won't stop me from loving
you Alex."

Mas lalong pumormal ang mukha ni Alex.

"Ako na mismo ang magsasabi sayo James... Ihinto mo na lang yan habang maaga dahil
darating din sayo ang puntong mapapagod at magsasawa ka ring umasa."...
-------

Shangrila Hotel. Araw ng party. Bandang alas-otso ng gabi. Nagsisimula nang

magdagsaan ang mga prominenteng bisita sa selebrasyon ng kaarawan ni Blake.
Karamihan sa mga ito ay ang mga mayayamang kaibigan at kasamahan sa negosyo ng
bilyonaryong si Don Henry. Ang iba ay mga kaibigan ng magkasintahan at mga kamag-
anak ni Marianne. Lahat ay nakasuot ng pormal at magagarang mga damit.

Walang tigil sa paglingon sa paligid si Blake na sa mga sandaling iyon ay lutang na

lutang ang kagwapuhan dahil sa kasuotan nitong mamahaling suit. Halatang may
hinahanap ang mga mata nito. Namataan niya sa isang tabi ang nag-iisa at tahimik na
si James. Nakatayo ito at pinagmamasdan lamang ang paligid habang hawak ang isang
wine glass.

Pasimpleng nilapitan niya ito. Tumabi siya dito at nang may dumaang isang waiter na
may bitbit na isang tray ng mga wine ay kumuha siya ng isang baso.

Nilingon siya ni James at itinaas nito ang hawak na baso.

"Happy Birthday."

"Thanks.", sagot niya at sabay taas din sa hawak na wine glass.

Ilang sandali silang magkatabi ngunit hindi nag-uusap. Si Blake ang unang bumasag
ng katahimikan.

"Where is she?"

Alam ni James kung ano ang pakay nang paglapit sa kanya ng lalaki.

"She's not coming. She's on duty right now.", direktang sagot ng binata.
Huminga ng malalim si Blake.

"I'm not expecting... but I'm still hoping she could come."

"Stop hoping. It's impossible for her to come. So just enjoy your night."

"How is her grandfather?"

"Still in ICU and unconscious."

"I hope he'll recover soon...", mahinang wika ni Blake.

Napatingin si James sa mukha ng kausap.

"Isn't it awkward that you're talking about other woman on your engagement night?
And I think it is more awkward that you're talking about her to your fianc�e's
brother."

Uminom ng wine si Blake at natawa sa sarili.

"Yeah, I know. But it doesn't mean anything now. I just want to know if she's
okay...."

"...and I approach you because I think it's time for us to shake off our bad
feeling towards one another. Let's move on and be comfortable with each other now."

Walang pag-aalinlangang iniabot ni James ang kanyang kanang kamay kay Blake.
"No problem with me. I know I wasn't comfortable with you but I never had bad
feeling for you in the first place."

Ngumiti ng tipid si Blake at nakipagkamay sa binata.

"Tatawagin mo na ba akong big bro ngayon?", biro ni James.

"I think so.", natatawang sagot ni Blake habang tumatango.

Sa di kalayuan ay natanaw ni Blake ang papalapit na kasintahan. Kadarating lamang

nito at halatang pinaghandaan nito ng maigi ang selebrasyon. Bagay na bagay sa
babae ang suot nitong kulay pink at kumikinang na gown. Nakataas ang buhok nito at
simple lamang ang make-up na ibinagay sa batang edad nito. Sa mga oras na iyon ay
lumutang ang ganda ni Marianne at sa tingin ni Blake ay ito ang pinakamagandang
babae sa gabing iyon.
"You're sister is coming. I have to leave you by yourself now."

Iniwan ni Blake ang kausap upang salubungin si Marianne ngunit bago pa man siya
makalayo ay muli niya itong hinarap. Humugot muna siya ng lakas ng loob bago
magbitiw ng salita.

"T-take good care of Alex."

"You don't have to tell me that Blake... because I'll always will.", seryosong
sagot ni James.

------

Sa isang kalapit probinsiya ng Metro Manila. Maghahatingabi. Nakatambay sa tabi ng

kalsada si Alex. Nakasuot ng itim na tights, itim na na pantaas at jacket. Nakapony
tail ang mahabang buhok at nakasuot ng sombrero. Kanina pa niya pinagmamasdan ang
isang malaking mansiyon na may mataas na pader. Kung titingnan ay aakalain mong mga
pari o kaya't madre ang nakatira dito at hindi mga kriminal.

Katabi ng isang simbahan ang mansiyon at sa labas nito ay pawang mga dekorasyong
may kinalaman sa relihiyon ang makikita. May mga salita pa mula sa bibliyang
nakasulat sa pader nito. At sa bukana naman ng gate ay may mga imahe ng santo't
santa. Sobrang taas ng gate at pader nito kaya't walang ideya ang sinumang
mapapadaan kung ano ang nangyayari sa loob nito.

"Ngayon na.", maiksing wika ni Alex habang itinatapat sa bibig ang suot na pin mic
na nakakabit sa dibdib ng suot na panloob na kulay itim ding sleeveless shirt.

Lumapit siya ng bahagya sa dulo ng pader ng bahay at ibinato papasok sa loob ng

bakuran nito ang animo'y isang maliit na bato. Pumuwesto siya sa medyo tagong
lugar. Pagkatapos ay binuksan niya ang video ng cellphone.

"Malinaw ba inspector?"tanong ng isa sa mga nag-ooperate ng itinapong kamera.

Pinag-aralang mabuti ni Alex ang angulo. Base sa kanyang nakikita ay maganda ang
posisyon ng pagkakalapag ng itinapong kamera.

"Paikutin mo.", utos niya.

Nakita niyang mayroong isang lalaking nakabantay sa may gate. At mayroon ding
nakatayo malapit sa pinagbagsakan ng kamera.

"Ifocus mo sa bantay sa gate at sa nakatayo malapit sa kamera."

Sinunod agad ito ng kausap. At napuna niyang may mga nakasiksik na baril sa bewang
ng mga lalaki.

"Paikutin mo pa.", utos ulit niya.

Pinag-aralan niyang mabuti ang loob ng bakuran. At nakita niyang sa kinatatayuan
niyang banda ay tanging isa lang ang nakabantay malapit sa pader. Nagpalipas pa
siya ng ilang minuto at nang tumahimik na ang paligid at bihira na ang mga
dumadaang tao at sasakyan ay pumuwesto siya sa kabilang sidewalk. Humarap siya sa
bahagi ng pader na sa tantiya niya ay may kalayuan mula sa kinapupwestuhan ng
bantay.

"Papasok na ako."

"Mag-ingat ka inspector."

Lumayo ng kaunti ang dalaga mula sa kinatatayuan at bumiwelo. Tumakbo ito at walang
kahirap-hirap na inakyat ang mataas na pader. Mistula itong lumilipad sa pag-akyat
sa sobrang gaan ng katawan. Pati paglapag nito sa bakuran ay hindi man lamang
lumikha ng anumang ingay.

Kinuha kaagad ni Alex ang nakatagong sumpit sa jacket at walang ingay na nagkubli
sa likuran ng mga halamanan. Naglakad siya patungo sa pinakamalapit na bantay.
Hinipan niya ang sumpit at tumama sa leeg ng nakatayong lalaki ang isang karayom na
may hatid na pampatulog.
Naramdaman ng lalaki ang tumama sa kanyang leeg. Napalingon ito sa likuran ngunit
bago pa man ito makapalag ay binigyan ito ng dalaga ng isang malakas na suntok sa
mukha at pukpok ng baril sa batok hanggang sa unti-unti itong makatulog. Binuhat
niya ang lalaki at isinandal sa pader. Inayos niya ito na mukhang nakatulog lamang
sa pagbabantay.

"One down.", ngingiti ngiting wika niya.

Ang susunod niyang target ay ang bantay sa gate. Subalit naririnig niyang may mga
nagkakasayahan sa loob ng bahay at kaharap mismo ng main door ang gate. Bagama't
may pagitan itong mahigit isandaang metro ay maari pa rin siyang mabisto. Naisipan
niyang hubaran ng jacket ang pinatulog na bantay at isinuot ito.

Ibinaba niya pa ang harapan ng kanyang sombrero at kaswal na naglakad papalapit sa

gate. Kumilos siyang tila isa sa mga tauhan.

"Oh anong ginagawa mo dito?" tanong ng lalaki sa kanya.

Nilakihan ng dalaga ang boses niya.

"May pinapasabi sayo."

Lumapit siya dito para bumulong at saka itinusok ang isang karayom sa leeg nito.
Mabilis niyang binunot ang nakasakbit na baril sa beywang nito at ipinalo sa leeg.
Nilabas niya mula sa jacket ang sariling baril na may silencer at pinaputukan ang
mga cctv. Binaril niya rin ang doble-dobleng mga kandado ng gate.

"Bukas na."

"We're ready."
Kinabig ni Alex ang isang malapit na upuan at pinaupo doon ang nakatulog na bantay.
At walang ingay ulit na ginalugad ang bakuran. Pinapatulog niya ang bawat bantay na
malalapitan at binabaril ang bawat cctv na mamataan hanggang sa makapasok siya sa
loob ng mansiyon mula sa likurang pintuan.

"Pwede nyo ng akyatin pati pader. Sabay sabay na ang pagpasok. Tulog na lahat ng
mga bantay.", wika niya sa mga kasamahan.

Sinilip niya ang mga nagkakasayahan at nakita niyang may mga kasama itong mga
babaeng taga-aliw.

"Ingat tayo sa pag-atake may mga sibilyan sa loob.", paalala niya sa mga kasamahan.

Lasing ang karamihan sa mga lalaki kung kaya't naging maluwag para sa dalaga na
galugarin ang bahay. Nakaakyat siya ng hagdan nang hindi napapansin ng mga
nagkakasayahan sa living room. At pagdating sa itaas ay isa-isa niyang sinilip ang
bawat silid.

Pagbukas niya sa isang silid na pinakamalapit sa hagdan ay may nakita siyang isang
lalaki. Mag-isa lang ito at nakaupo sa isang mahabang sopa habang may sinisinghot
sa katapat na center table. Hinintay niyang mag-angat ng mukha ang lalaki. At nang
makita ito ay agad niya itong namukhaan. Ito ang itinuturong pinakaleader ng
sindikato ng mga nagsalitang miyembro.
Hinubad niya ang suot na jacket at ang tanging itinira niyang pantaas ay ang hapit
sa katawang panloob na sleeveless. Isiniksik niya sa likuran ang baril. Nagtanggal
siya ng sumbrero. Inilugay ang kanyang buhok at iwinagayway ito ng kaunti. Buo ang
loob na pumasok siya sa silid nang may mapang-akit na hitsura.

"Sino ka?!", sabay tutok sa kanya ng baril ng lalaki.

Ngumiti si Alex at nang-aakit na tinitigan nito ang lango sa drogang lider. May
kabataan pa ito at sa tantya niya ay hindi pa lalagpas kuwarenta ang edad nito.

"Sino ka?!", ulit nitong tanong.

"Pinadala ako para sayo",malambing na wika ng dalaga.

Tinitigan ng lalaki mula ulo hanggang paa ang babae. Napangisi ito nang mapagtanto
kung gaano kaganda at kaseksi ang kaharap at saka lamang nito dahan-dahang ibinaba
ang baril.
"Mukhang espesyal nga ang regalo nila sa birthday ko ah. Halika dito sa tabi ko!",
excited na utos nito.

Ngingiti-ngiting nilapitan ito ng dalaga. At pagkaupung-pagkaupo niya ay agad

siyang tinangkang halikan ng lalaki. Ngunit bago pa man maidampi nito ang mga labi
sa kanya ay mabilis niyang tinuhod ang tiyan nito at pinilipit ang leeg. Nawalan
kaagad ito ng malay.

"Asa ka pa!"nakangising wika niya sa walang ulirat na lalaki.

Samantala sa labas ng mansiyon ay isa-isa nang nagsisipagpasukan ang mga kasamahang

pulis ng dalaga. May dumaan ng gate at ang iba ay tinalon ang pader. Sabay-sabay
nitong pinalibutan ang buong bahay. Wala pa ring kamalay-malay ang mga
nagkakasiyahang miyembrong sindikato. Hanggang sa nagsisigaw na lumabas sa isang
silid ang nakatulog na tagabantay ng cctv.

"NAKAPATAY ANG MGA KAMERA.MUKHANG NAPASOK TAYO! ALERTO! ALERTO!"

May tumunog na warning sa buong bahay. At nagkagulo ang lahat. Tumili ang mga babae
at isa-isa itong nagsipagtago. Lahat naman ng mga kalalakihan ay napahawak sa kani-
kanilang mga armas.
Narinig ni Alex ang warning at nagmadali siyang lumabas ng silid. Ngunit habang
papalabas siya ay may mga tauhan namang patungo sa kuwarto ng lider. Naabutan siya
ng mga ito sa labas ng pintuan. Nagsipaghintuan ang mga ito at nagdududang tumitig
sa kanya.

"Uh-uh", sambit niya sa sarili.

"Sino ka?!", tanong ng isang lalaking may matapang na mukha.

"Ahhh...ako ang pinapuntang babae para sa birthday ng boss nyo.", mahinahong wika
ni Alex habang pasimpleng humahakbang papalapit ng hagdan.

"Bakit hindi ka dumaan sa amin? Tingnan nyo sa loob si Boss!", sigaw ng isa at
sabay tutok ng baril sa dalaga.
Pumasok sa loob ang isa sa mga tauhan at bigla itong nagsisigaw nang makita ang
walang malay nilang lider.

"Si Boss! Si Boss! Pigilan niyo ang babaeng yan!"

Bago pa man makaporma ang mga lalaki ay nakalapit na ng hagdan si Alex. Parang
kidlat sa bilis na binunot niya ang baril sa likuran at pahigang nagpadausdos sa
hawakan ng hagdan habang binabaril isa-isa ang mga nakahawak sa armas na mga kamay
ng kalaban. Walang sinuman sa mga ito ang nakapagputok.

Pagdating sa kalagitnaan ng mataas na hagdan ay tumalon siya at pagkalapag ng sahig

ay mabilis siyang nagpagulung-gulong. Nakasilencer ang baril niya kung kaya't hindi
namalayan ng mga tao sa baba ang naganap na pamamaril. Kaagad siyang nagkubli sa
isang dingding.

"Asan na kayo? Nabisto na nila ako.", hinihingal na wika niya.

"Nakapasok na kami at napapalibutan na namin ang buong bahay."

"Huwag muna kayong aatake. Ilalabas ko muna ang mga babae dito."

Sumilip siya sa pinagtataguan at nakita niya ang mga nagkukubling babae sa isang
sulok ng bahay. Namataan siya ng isa sa mga babae. Sinenyasan niya ito na tumahimik
at lumabas ng bahay sa likurang pintuan. Tumango ang babae sa kanya at walang pag-
aalinlangan niyaya nito papalabas ang mga kasamahang babae.

"HANAPIN NIYO ANG BABAENG IYON! NALUSUTAN TAYO! HINDI RIN SINASAGOT NG MGA BANTAY
ANG KANI-KANILANG MGA RADYO! MAGHANDA KAYO!"

Isa-isang nagsipagpuwestuhan ang mga miyembro ng sindikato sa tabi ng mga bintana.

At nang makalabas ang mga kababaihan ay mabilis na sumunod sa mga ito si Alex. At
pagkalabas na pagkalabas sa bahay ay kaagad niyang pinadapa ang mga ito.
"Ngayon na!", babala ni Alex sa mga kasamahan.

Nabuhay ang isang megaphone at may isang pulis na nagsalita.

"MGA PULIS ITO AT NAPAPALIGIRAN NAMIN KAYO. WALA na KAYONG MAPUPUNTAHAN KUNG KAYA'T
SUMUKO AT SUMAMA KAYO SA AMIN NG MAAYOS KUNG AYAW NIYONG MAY MAPAHAMAK SAINYO."

Naghintay ang mga kapulisan sa kusang pagsuko ng mga kriminal subalit pagkaraan ng
ilang sandali ay imbes na magsilabasan ang mga ito ay pinaulanan nito ng mga bala
ang mga nakakubling mga pulis.

"Ilan sila sa loob inspektor?"

"Mahigit dalawampu."
Nagsaksak ng bagong magazine si Alex.

"Magsidapa lang kayo!", sigaw niya sa mga nagtitiliang babae.

Buong tapang na muling pumasok siya sa loob ng bahay. Natatandaan niya kung saan
nagsisipagtago ang mga kalaban. Pagkapasok niya ay nahiga siya sa sahig at isa-
isang pinagbabaril ang mga nakapuwesto sa ibaba sa tabi ng bintana."

"Pasukin niyo na. Marami pa ang mga nasa itaas. Nandodoon ang lider nila!", utos
niya.

Pumasok ang mga pulis sa bahay habang patuloy pa ring nakikipagbarilan sa mga
gumaganting kalaban. Tila wala pa ring balak sumuko ang mga ito.

"Ang titigas ng ulo niyo ha!", nanggigil na sambit ni Alex.

Buong tapang siyang naglakad-lakad sa loob ng bahay habang namamaril. Nagalugad
niya ito kaya't alam niya ang mga pwedeng pagtaguan ng mga sindikato. At ilang
saglit pa ay bigla siyang natigilan, naalala niya ang binanggit na lihim na lagusan
ng mga tumugang miyembro.

"Huwag niyong kalilimutan ang lihim na lagusan.", paalala niya sa mga kasamahan.

"Copy inspektor. Napapalibutan pa rin ang labas ng bahay lalo't lalo na ang
tatagusan ng sekretong daan."

"Alerto din kayo baka may iba pang lihim na daan."

"Copy."
Hinanap ni Alex ang itinurong daan patungo sa nasabing lagusan. Nakita niya ang
isang silid na may hagdan pababang underground. Tinahak niya ito at napunta siya sa
isang lihim na hall sa underground. Halatang dito ginagawa ng mga ito ang mga plano
dahil sa mga nakasabit na whiteboard ng may mga pangalang ng mga taong
bibiktimahin. Malawak ang lugar at may pangilan-ngilang mga armas na nakasabit sa
dingding. Napalingon siya sa isang bahagi ng lugar at eksaktong itinatakas ng
dalawang lalaki ang walang malay na lider papunta sa isang pinto.

Mabilis niya itong pinagpapaputukan ngunit kaagad na nakakubli ang mga lalaki.
Gumanti ang mga ito ng putok sa kanya. May katagalan silang nagbarilan at nakailang
palit na rin siya ng magazine. Nang matantiya niyang malapit na siyang maubusan ng
bala ay walang takot siyang tumakbo papalapit sa mga nagkukubling lalaki. Pagdating
sa kalagitnaan ay bigla siyang pamadausdus papahiga sa madulas na sahig patungo sa
harapan ng mga kalaban at buong tapang at sobrang bilis itong pinagbabaril.

Humihingal siyang tumayo nang bumulagta ang dalawang lalaki.

"Andito ako sa underground. Pumasok kayo sa ikatlong kuwarto mula sa pinto sa

likuran. Nandiyan ang daan papunta dito. Hawak ko ang lider nila."
Dumating ang ilan sa mga kasamahan niya at pinagtulung-tulangang buhatin ng mga ito
ang lider. Nilisan niya ang underground at muling bumalik sa labas ng bahay. Wala
pa rin tigil sa pakikipagbarilan ang ilang mga miyembro. Nanghiram ng ibang baril
sa kasamahan si Alex dahil wala na siyang bala.

May namataan siyang anino ng isang nagtatagong kalaban mula sa isang bintana sa
ikalawang palapag ng bahay. Naghanap siya ng mas malapit na pwesto para asintahin
ito. Tumakbo siya para tumawid sa kabilang banda ng bakuran ngunit sa kalagitnaan
ng kanyang pagtakbo ay biglang tumunog ang kampana ng katabing simbahan.

Natigilan siya sa pagtakbo. Hindi niya alam ngunit bigla niyang naalala ang
nagaganap na selebrasyon nina Blake. Naglaro sa kanyang isipan na sa mga sandaling
iyon ay maaring pormal nang nakapangako ito ng kasal sa ibang babae. Nakikini-
kinita niya habang isinusuot ng lalaki ang singsing sa kasintahan. Tumunog ulit at
kampana.

BANG!

Hindi siya makakilos. May naramdaman siyang mainit na tumama sa kanyang likuran.
Gusto niyang lumingon ngunit hindi niya maigalaw ang katawan.
"INSPEKTOR!!!!", sigaw ng isa sa mga kasamahan niya at mismong sa harapan niya ay
nakita niyang may binaril itong kalaban sa bandang likuran niya.

Unti-unting may nanakit sa kanyang dibdib habang patuloy ito sa pag-init. Napahawak
siya sa dibdib at nanlaki ang kanyang mga mata nang makita ang mga dugong kumapit
sa kanyang kamay. Nanghina ang kanyang mga tuhod. May tumulong dugo mula sa kanyang
bibig. Nagmamanhid ang kanyang mga kalamnan hanggang sa naramdaman niyang
nakahandusay na siya sa lupa.

"Inspektor! Inspektor! Inspektor! Radyohan niyo ang ambulansiya!"

Walang tigil sa pagtawag sa kanyang pangalan ang mga nakapalibot na mga kasamahan.
Kumakalat na sa buong katawan niya ang sakit na nagmumula sa kanyang likuran.

Napapalibutan siya ng ingay...

Nagkakagulo ang lahat...

Unti-unting nababawasan ang ingay hanggang sa tuluyan nang nagkaroon ng

katahimikan...

At sabay ding nagdilim ang buong paligid....

------

Nagpalakpakan ang lahat ng bisita. Pormal nang isinuot ni Blake ang engagement ring
kay Marianne. Itinaas ng lahat ang kanilang mga wine glass bilang tanda ng pagbati
sa bagong engage na magkasintahan. At pagkaupo ng dalawa ay tinawag naman ng host
ang mga kamag-anak upang magsalita.
Unang tumayo si James at pumunta sa harapan. Nakangiting tinanggap nito ang iniabot
na mikropono ng host.

"I still can't believe na naunahan pa ako ni Marianne ma-engage.", pabirong bungad
nito.

Nagtawanan ang lahat. At nang ibubuka muli ng binata ang bibig ay biglang tumunog
ang kanyang telepono. Dinig na dinig ito sa buong paligid. Nagbiro ulit ang binata.

"Pasensiya na kayo. Bawal ho kasing magpatay ng telepono sa trabaho ko."

Natawanan ulit ang lahat. Ni-reject ni James ang tawag ngunit nang ibabalik niya na
ang cellphone sa bulsa ay biglang tumambad sa kanya ang isang text.
"Nabaril si Inspektor Valdemor. Masama ang lagay."

Nabitawan ng binatang pulis ang mikropono. Napatakip sa mga tenga ang mga bisita sa
lakas ng pagkakabagsak nito.

Namumutla ang mukha ni James. Nanginginig ang nakangangang mga labi. Natutulalang
nilisan nito ang kinatatayuan na nagdulot ng pagtataka sa lahat.

Hindi nakaligtas sa mga mata ni Blake ang nangyari. Kinutuban at kinabahan siya sa
naging reaksiyon ng binata matapos itong magbasa ng telepono. At nang makita niyang
patakbo na nitong nililisan ang lugar ay wala sa sariling hinabol niya ito.
Hinarangan niya ang binatang inspektor bago pa man ito makasakay ng elevator.

"What's going on?", hinihingal na tanong niya.

Napatingin sa kanya si James at tila hindi pa rin ito makapagsalita sa sobrang
pagkabigla. Malakas ang kutob niyang may kinalaman ito sa dalagang pulis dahil ito
lamang ang maaring makapag-paalala ng ganoon katindi sa binata.

"Is there something bad happened? I-Is it about Alex?", kinakabahang tanong niya.

"S-she was shot."

Nagbukas ang elevator at bago pa man makapagsalita muli si Blake ay nagmadaling

sumakay dito ang binata.

Naiwan si Blake sa hallway na hindi makagalaw. Naninigas ang buong katawan sa

sobrang pagkabigla. Parang may malakas na sumabog sa tabi ng kanyang mga tenga.
Pinilit niyang ilakad ang mga naninigas na paa upang sundan si James. Ngunit nang
sinimulan niyang humakbang ay napahawak siya sa batok.
Sa sobrang pagkabigla ay tila may isang malakas na kuryente na dumaloy sa buong
katawan niya. Nanakit bigla ang kanyang batok. Tila may napigtas na ugat dito.
Umakyat ang sakit patungo sa kanyang ulo. Napasandal ang isang kamay niya sa
dingding sa sobrang sakit habang ang isang kamay naman ay napapasabunot sa ulo.

"Ahhhhh!"

Naluluhang napapikit siya ng mga mata. Parang hindi niya makakayanan ang sakit.
Napaluhod siya sa sahig. Ano ang nangyayari sa kanya?

Unti-unti siyang may naririnig na halo halong mga ingay. Maraming boses ang
pinagmumulan. Iba-iba ang nagsasalita. Sabay-sabay ang mga itong naglalaro sa
kanyang isipan.

"SINO KA!!! SINO KA!!!"

"Ano uulitin mo pa ba ang ganitong biro?!"

"Blake can you marry someone who has personality like Maya?"

"Huwag mo akong isali sa mga koleksiyon ng babae mo Blake!"

"As long as you're beside me you have purpose."

"Mahal din naman kita Blake eh, mahal na mahal..."

"Wala nang bawian yan ha...I will never forget what you said today."

Nawala ang mga boses. Napalitan ito ng iba'ibang mga pangitain...

Nakikita niya ang isang babaeng hinahamon siya ng karera...

Nakikita niya ang isang babaeng nilulunod siya sa swimming pool...

Nakikita niya ang maganda at nakangiting mukha ng babae habang pinapahiran niya ng
dumi sa mga labi...
Napapanood niya ang isang matapang na dalaga na nakikipagbarilan sa harap niya...

Nakikita niyang hinahalikan niya ito habang nakasandal sa dingding....

Nakikita niyang sinisigawan siya nito habang may kasama siyang ibang babae....

Nakikita niyang isinasangga niya ang kanyang katawan mula sa palo ng isang
lalaki....

Nakikita niyang umiiyak ito habang yakap-yakap siya at nangangakong hindi siya
iiwanan....

"Blake anong nangyayari sayo?", gulat na gulat na tanong ni Marianne nang makita
ang nakaluhod at nakasabunot sa ulong boyfriend.
"Blake may masakit ba sayo?" tanong naman ni Don Henry na nag-alala rin sa
pansamantalang pagkawala sa loob ng function hall ng apo.

Lumapit ang dalawa sa lalaki upang alalayan ito. Ngunit biglang nagmulat si Blake
nang may nanlalaking mga mata. Nangingilid ang kanyang mga luha.

"A-alex....Ma-Maya...Alex...M-maya...Alex", nauutal at paulit-ulit niyang sambit.

Naalala niya ang sinabi ni James. Parang sasabog ang kanyang dibdib sa kaba. Hindi
niya alam ang gagawin.

Kailangan niyang mailigtas ang dalaga...

Hindi ito pwedeng masaktan....

Hindi ito pwedeng umiyak...

Walang sinumang pwedeng manakit dito...

Hindi maaring may mangyaring masama sa babaeng pinakamamahal niya...

"Alex...ALEX....ALEX NOOOOOO!!!!!!"

*******************************************
[45] [44] RUN TO YOU
*******************************************

*******
Paulit-ulit na dinadayal ni Blake ang telepono ni Alex habang nagmamaneho. Hindi
niya alam ang pupuntahan. Subalit kahit isa-isahin niya ang lahat ng hospital sa
buong Maynila ay gagawin niya matagpuan lamang ang kinaroroonan ng dalaga.
Nagriring ang telepono ngunit walang sumasagot. Hindi siya sumuko sa pagtawag
hanggang sa may sumagot ditong isang lalaki.

"This is Blake Monteverde. Is this Inspector Valdemor's handphone?!"

"Oo."

Ayaw pa rin niyang maniwala sa sinabi ni James. Hindi ito totoo. Nagbitiw lamang
ito ng isang hindi magandang biro.

"Where is she? I want to talk to her now!"

"Hindi mo siya pwedeng makausap ngayon."

"Put her on the phone right now! I need to hear her voice!"

"Hindi ka niya makakausap ...", wika ng lalaki sa kabilang linya na halatang nag-
aalangang sabihin ang katotohan.

"WHY?!!!

Hindi umimik ang kausap....

Natahimik din ng ilang sandali si Blake. Nakailang buntong-hininga muna siya bago
muling magsalita. Sinubukan niyang ikalma ang sarili at unti-unti niya ring
natanggap ang katotohanan ng narinig na balita.

"W-what's t-the name of the h-hospital?", siya na mismo ang kusang nagtanong.

"Nasa ambulansiya siya ngayon. Ililipat siya sa Asian Hospital sa Muntinlupa."

Ibinaba niya ang telepono at agad na kinabig ang manibela. Mabilis pa sa alas
kwatro na pinaharurot niya ang sasakyan. Pagdating niya sa nasabing hospital ay
wala pa ang ambulansiya. At doon ay naabutan niya si James na naghihintay sa
entrance at hindi rin maitago ang pag-aalala sa mukha nito.

Gulat na gulat ang binatang pulis pagkakita kay Blake.

"What are you doing here Blake?"

"I'm here for Alex."

"D-Did you leave the party for her?"

Seryosong hinarap ni Blake ang nagtatakang mukha ng kausap.

"I'm willing to leave everything for her....I'm sorry James. I know it's a bit
complicated but I'm taking back my woman now."

"What do you mean?"

"She's mine James."

Natigilan ang inspektor sa binitawang matigas na salita ng kausap. Tila naglaho at

muling nagbago ang pinag-usapan nila sa party. Parang ibang Blake ang kaharap niya
sa mga sandaling iyon. Tinangkang ituloy ng binatang pulis ang kanilang pag-uusap
ngunit tinalikuran na siya ng lalaki. Bakas na sa mukha nito ang hindi masukat na
kaba.

Pabalik-balik na naglakad si Blake. Wala siyang mapaglagyan ng niyerbos. Pakiramdam

niya ay malapit na siyang matumba dahil sa hindi humuhupang panghihina ng mga
tuhod. Ilang sandali pa ay dumating na ang pinakahihintay niyang ambulansiya.

Pansamantala siyang hindi makakilos.

Nabibingi siya sa lakas ng kabog ng kanyang dibdib.

Ibiniba ang hinihigaang stretcher ni Alex. At nagmadali ang mga doktor sa
pagsalubong dito. Nanlalaki ang mga matang nilapitan niya ito. Natatakot siya sa
maaring makita.

Tumambad sa kanyang harapan ang walang malay na dalaga. May nakatakip na oxygen sa
bibig. Namumutla ang mukha. Hanggang balikat ang puting kumot na nakatakip sa
katawan at sa bandang dibdib ay kitang-kita ang mantsa ng mga dugo.

"A-Alex....", nanginginig na wika niya habang tinititigan ang kaawa-awang hitsura

ng dalaga.

Patakbong itinulak ng mga nurse papasok ng hospital ang stretcher. Nanlalambot ang
mga paa na sinabayan niya ito. Humawak siya sa gilid ng higaan at nangingilid ang
mga luhang kinausap ang dalaga.

"Fight Alex...Please fight. You promised that you won't leave me."
Hinawakan niya ang nanlalamig na kamay ng dalaga.

"You said you'll love me...You told me you won't leave me again. I remember
everything now Alex. Naaalala ko na lahat.", nanginginig na wika niya sabay tulo ng
di na mapigilan pang mga luha.

"...You can't just leave like this. Marami pa tayong gagawin. We haven't even fully
started loving each other...Ipagpapatuloy natin ang lahat Alex. So please
fight...pleaseee."

"...I'm sorry if I forgot you. I didn't want it to happen...Pero ako naman ang
mangangako ngayon , hinding-hindi na ulit kita kakalimutan.. Give us one more
chance. So please live Alex."

Walang tigil sa pagluha si Blake at kulang na lang ay yakapin niya ang walang malay
na babae habang nagmamakaawa.
Natigilan si James sa mga narinig at nakita habang nakasunod din sa stretcher. Doon
niya lamang naintindihan ang naging pagbabago sa kilos ni Blake. Bumalik na ang
alaala nito. At sa mga sandaling iyon ay napagtanto niyang hindi niya kayang
pantayan ang lalim ng sakit na nararamdaman nito. Naantig siya sa nakita. Mahal na
mahal nga nito ang dalaga.

Samantala sa oras ding iyon ay nilalabanan ni Alex ang lahat ng sakit na

nararamdaman. Gusto niyang imulat ang mga mata subalit tila kahit dulo ng darili ay
hindi niya maigalaw. Nahihirapan siyang huminga. Ang bawat hangin na dumadaan
pababa sa kanyang dibdib ay gumuguhit ng sakit at parang patalim na humihiwa sa
bawat madaanan. Para siyang nagmamakaawa makahugot lamang ng isang hininga.

Gusto niya nang sumuko. Ayaw niya nang huminga.

Ngunit nauulinigan niya ang paligid. Naririnig niya ang mga ingay. At nangingibabaw
dito ang isang pamilyar na boses. Si Blake. Nasa tabi niya si Blake.

Kinakausap siya nito. Naririnig niya ang lahat ng mga sinasabi nito. Sana ay hindi
lamang halusinasyon ang lahat. Gustong pumatak ng kanyang mga luha at sana nga ay
tumulo ang mga ito upang malaman nitong nakikinig siya . Lalaban siya...lalaban
siya para sa lalaki at para sa mga taong nagmamahal sa kanya.

Pinilit niya muling huminga ngunit sa pagkakataong iyon ay parang hindi niya na
makayanan ang sakit. Wala ng hanging gustong pumasok sa kanyang dibdib.

Biglang naglaho ang mga ingay. Naglaho na rin pati ang mga nararamdaman niyang
matitinding sakit. Pakiramdam niya ay lumulutang na siya sa buong paligid. Mula sa
madilim na kapaligiran ay nakakita siya ng isang tuldok ng liwanag. Unti-unti itong
lumalaki hanggang sa lamunin nito ang buong paligid. Bagamat maliwanag ay wala pa
rin siyang ibang makita maliban sa isang malaking blankong espasyo.

Hanggang dito na lamang ba siya? Pahiwatig na ba ito na kukunin na siya?

Pinilit niyang ngumiti. Wala siyang dapat ikasama ng loob. Wala siyang karapatang
magreklamo sa nagbigay ng buhay sa kanya. At kahit papaano ay may isang bagay pa
rin siyang dapat ipagpasalamat....
"Salamat ... dahil bagama't maaring kukunin niyo na ako ngunit muli niyo namang
binuhay ang alaala ko sa isipan ng lalaking minahal ko ng lubusan..."

------

Lumipas ang ilang araw ay nanatiling comatose si Alex. Natanggal na ang bala sa
katawan ng dalaga ngunit hangga't hindi ito nagkakamalay ay nananatiling delikado
ang lagay nito.

Sa mga araw na iyon ay sinadyang kalimutan ni Blake ang lahat maliban sa dalaga.
Hangga't maari ay hindi siya umaalis sa tabi nito. Dahil sa sitwasyon, nakilala
niya ang buong pamilya ng babaeng iniibig. Doon niya rin nalamang kapatid pala nito
ang doktor na nag-opera sa kanya sa ulo. Nasaksihan niya rin ang paulit-ulit na
pag-iyak at pagkahimatay ng ina nito. Nagkamalay na rin si Gen. Valdemor at
kasalukuyan na itong nagpapagaling.

Dahil sa mga nalalaman ni Dennis at ng matandang heneral tungkol sa kanilang dalawa

ni Alex ay tinanggap siya ng buong pamilya. Naging malapit na rin sila sa isa't
isa. Pinayagan siya ng mga ito na manatili sa tabi ng walang malay na dalaga.
Isang bagay na lang ang haharapin niya pag nagising si Alex...ang paghingi ng
kapatawaran dito.
Halos sa hospital na rin siya pansamantalang tumitira. At nang minsang umuwi siya
ng bahay upang kumuha ng ibang gamit ay nagulat siya sa nakitang bisitang
naghihintay sa kanya sa living room.

"Marianne..."

Buhat ng party ay noon niya lamang muling nakita ang babae. Pansamantala itong
nawala sa kanyang isipan. Balak niyang ayusin ang lahat ngunit sa mga panahong ito
ay wala munang tumatakbo sa isipan niya maliban sa paghangad sa kaligtasan ni Alex
at sa pag-aasikaso dito.

"Can we talk Blake?", matamlay na wika ng babae.

Lumabas ang dalawa sa hardin at doon seryosong nag-usap.

"What's going to happen now?", kinakabahang tanong ni Marriane.

"I'm sorry Marianne...", nakayukong sagot ng lalaki.

"B-But you said you love me. You chose me and you promised a marriage to me in
front of many people.", mangiyak-ngiyak na wika ng babae.

"I-It's wasn't the real me Marianne and you knew it from the start... I'm sorry, I
know may kasalanan din ako. I should have followed my heart when I realized I feel
something for Alex... But I hope you understand na ang iniisip ko at that moment
was to do kung ano ang tama...because I thought I was right..."
"A-Are you formally breaking-up with me right after our engagement?",
napapahagulhol na wika ni Marianne.

Tiningnan ni Blake ang umiiyak na babae. Parang binibiyak ang puso niya sa
nakikita. Hindi rin madali para sa kanya na makita itong lumuluha dahil kahit
papaano ay nagkaroon din ito ng puwang sa puso niya. Lumapit siya dito at yumakap.
Tinapik niya ito sa likod.

"I'm sorry Marianne...I'm very very sorry. Pasensiya ka na kung nadamay ka sa

naging sitwasyon ko. It was all my fault. I'm willing to take all the blame...but I
want to be honest right now. Hindi ko kayang igive up si Alex. And I think I hurt
her a lot too because of my situation....I want to correct everything bago pa man
mahuli ang lahat..."

"...And I'm even thankful that it happened as early as now. Bago ko pa man masaktan
ng napakalalim si Alex at bago din kita masaktan ng lubusan...I have to stop this
and I'm willing to face all your hatred...your family's hatred and the people's
hatred. Kasalanan ko ang lahat.."
Lumakas pa lalo ang pag-iyak ng babae.

Natigilan naman ng ilang saglit si Blake. Bigla itong may naalala sa sitwasyon nila
ni Marianne. Kumawala ito sa pagkakayakap sa umiiyak na babae at naglakad papalayo
ng ilang hakbang. Tumalikod ito sa kausap.

"I-I don't want to be rude Marianne...But I have to ask you this question..."

Bumilang ng ilang segundo bago muling nagsalita ang lalaki.

"...A-Are you really pregnant?"

Napaangat ng mukha niya ang babae. Biglang tumigil sa pagtulo ang mga luha nito.
"Blake?..."

"Tell me the truth ...I'm still willing to acknowledge your pregnancy but I want to
hear you confirm it..."

Matagal bago sumagot si Marianne. Muli itong napayuko at umiyak.

"Marianne, answer me..."

Napahagulhol ulit ito at dahan-dahan nitong iniiling ang ulo.

"I'm sorry Blake... I only said it dahil natatakot akong mawala ka sa akin...Naisip
ko na tutal I might get pregnant soon so I lied before you totally had a change of
heart...Sorry for lying...sorry."

Niyakap ulit ni Blake ang nasasaktang babae.

"It's okay Marianne. I understand why you did it. And I'm sorry too..."

"...But from now on let's start living with honesty...and let's put and end to all
these lies..."

-----

Dahan-dahang nagmulat si Alex ng mga mata. Matagal niyang tinitigan ang puting
kisame. Nasaan siya? Buhay pa ba siya? Inikot niya ang mga mata. Nasa isang silid
siya. Maliwanag ngunit may nakikita na siyang mga bagay. Hindi lamang purong
espasyo. Nakaramdam siya na tila may nakahawak sa kanyang kamay. Ibinaba niya ang
paningin. Nakita niya si Blake na nakasubsob ang ulo sa kama at natutulog habang
nakahawak sa kanyang palad.

Nabuhayan siya ng loob. Baka nga buhay pa siya.

Sinubukan niyang igalaw ang kanyang mga daliri sa kamay. Nagagalaw niya na ang mga
ito. Ganun din ang mga daliri sa paa. Tinanggal niya ang oxygen na nakatakip sa
kanyang bibig. Susubukan niyang magsalita.

"B-B-Blake..."

"B-Blake.."
"Blake."

Naalimpungatan si Blake nang naulinigan niyang may tumatawag sa kanyang pangalan.

Iniangat niya ang ulo upang hanapin ang nagsalita. At laking gulat niya nang makita
si Alex na nakamulat at nakatingin sa kanya.

"Alex! You're awake!", walang magpagsidlan sa tuwa na wika niya.

"B-Buhay ba ako?"

"Of course you're alive! Who said that you'll die?! You can't die Alex!"
Napayakap sa tuwa si Blake sa dalaga.

"A-Aray.." reklamo ni Alex nang mapahigpit ang yakap ng lalaki.

"Opps sorry... Wait...I'm going to call your family now!" sambit ni Blake na hindi
mabura-bura ang mga ngiti sa mukha.

Isa-isang nagpuntahan ang pamilya ni Alex. Unang-una na dito ang kanyang ina. At
pagpasok na pagpasok pa lamang nito sa pinto ay pumapalahaw na ito sa iyak.

"Diyos ko pong bata ka! Ano bang pakiusap ang kailangan kong gawin para itigil mo
na yang pagpupulis mo? Hanggang saan mo ako pahihirapan? Maawa ka naman sa aming
mga nagmamahal sayo! Magiging masaya ka ba kung sakaling naiwanan mo na
kami...Parang awa mo na Alex. Hindi ko kayang mawala ka! At kung mamatay ka rin
lang sabihin mo na at magpapakamatay na rin ako para hindi na ako masaktan pa!
Maawa ka naman sa mama mo Alex...."

Tahimik na tinitigan ni Alex ang ina....Ang laki nga ng pagkukulang at paghihirap

na idinudulot niya dito. Tiningnan niya isa-isa ang mukha ng mga taong nagmamahal
sa kanya...Ang kanyang lolo na nakaupo sa wheelchair, ang ama, ang ina, si
Dennis...at si Blake. Dapat niya na nga bang pahalagahan ang buhay at sarili niya
para sa mga taong ito? Sa mga sandaling nag-aagaw buhay siya, naramdaman niya rin
ang matinding kalungkutan sa pag-aakalang hindi niya na muling makakasama pa ang
mga mahal niya sa buhay. Dahil sa nangyari ay napagtanto niya kung gaano niya
kamahal ang kanyang buong pamilya.

"I'm sorry Ma...I-Ipinapangako ko pong ito na ang huling beses ng pananakit ko sa

kalooban inyo..."

---------

Habang dumadaan ang araw ng pagpapagaling ni Alex, unang-una niyang napansin ang
araw-araw na pamamalagi ni Blake sa hospital. Iniiwasan niya itong kausapin. Hindi
niya rin ito gaanong pinapansin. Alam niyang bumalik na ang alaala nito ngunit
hindi niya pa rin nakakalimutang may responsibilidad na ito sa ibang babae.
"B-Blake bakit naririto ka lagi? Baka mag-away kayo ni Marianne. Hayaan mo nang ang
mama ko ang mag-asikaso sa akin dito.", diretsong sabi niya sa lalaki habang
pinapakain siya nito.

Inilapag ni Blake sa mesa ang pagkain at tumahimik ng ilang sandali. Simula nang
magkamalay ang dalaga ay hindi niya pa ito kinakausap ng seryoso. Hihintayin niya
pa sanang gumaling ito ng tuluyan bago kausapin ng masinsinan.

"Alex...we broke up.", mahinang wika niya.

Nagulat ang dalaga sa narinig.

"B-Blake, may responsibiladad ka na kay Marianne. Paano mo ito nagawang hiwalayan?"

"S-She's not pregnant Alex..."

Muling natigilan ang dalaga. Hinawakan ni Blake ang mga palad nito at tinitigan ng
seryoso sa mga mata.

"I'm running back toward you Alex. Beside you now is the Blake who loves you a lot.
Nakahanda akong panindigan at ipakita sa lahat na ikaw ang mahal ko....I'm willing
to disregard everything dahil sa mga oras na ito, ikaw ang pinakamahalaga sa
lahat."

Kumawala si Alex sa mga titig ni Blake.

"...I'm sorry I know I caused you so much pain. Alam kong hindi biro ang nagawa
kong pananakit...Forgive me Alex...please give me one more chance."
Iniwas ng dalaga ang mga mata sa nagmamakaawang mukha ng kausap. Hindi niya alam
kung ano ang dapat niyang maramdaman. Alam niyang dapat siyang matuwa. Alam niya
rin sa sarili na mahal niya pa rin ito. Hindi niya rin nakakalimutan ang binitawang
salita na muli itong tatanggapin kung sakaling bumalik ang lahat dito at mahal pa
siya nito.

Subalit natatakot na siya...

Sa lahat ng sakit na kanyang naranasan ay natatakot na ulit siyang pagbigyan ang

hiling ng kanyang puso. Nangako siya sa sariling hindi na muling bibigyan ng puwang
ang pag-ibig sa kanyang buhay. Natatakot ulit siyang masaktan ng todo-todo...

"Patawarin mo ako ...I know it won't be that easy on your part. But I'm willing to
wait. I'm willing to pay for my mistakes. I will wait... even if it takes forever,
Alex."

*******************************************
[46] [45] HEART TALKS LOUDER (FINAL)
*******************************************
*******

Dalawang linggo makalipas lumabas ng hospital ni Alex...

BLAG!BLAG!BLAG!

"ALEXANDRA!BUKSAN MO TONG PINTO!"

BLAG!BLAG!BLAG!

"BUKSAN MO SABI!!!"
Dahan-dahang nagbukas ang pinto ng kuwarto ni Alex.

"Ma, huwag niyo namang sirain itong pinto ko...", mahinahong wika ng dalaga habang
yumuyuko-yuko.

"Ano ba Alexandra?! Tapatin mo nga ako! Haharapin mo pa ba ang Blake na iyan o

hindi na?!"

Hindi sumagot ang dalaga. Iniwas nito ang mga mata sa nanggigigil na ina.

"Aba! Maawa ka naman dun sa tao! Araw-araw nang bumisita dito pero ni isang beses
ay hindi mo man lang ito hinarap. Napapagod na ako sa kakaakyat baba dito sa
kuwarto mo ah! At ano to gabi-gabi na lang ba ay ako ang haharap sa lalaking iyon?!
Sabihin mo lang at ako na rin ang sasagot sa kanya. Ang gwapong bata, hindi ko
tatanggihan iyon!"
"Ma, huwag na kasi kayong masyadong nakikialam. Huwag niyong i-entertain kung
napapagod kayo. Wala kasi kayong alam sa pinagdaanan ko sa taong iyan. Hayaan nyo
siyang magtiis..."

"Magtiis? Sa ganitong paraan?! Tuturuan kita Alexandra! Kung gusto mo talagang

mahirapan yung tao, ngayon pa lang ay sabihin mo na nang harapan dito na hindi mo
siya gusto! Saktan mo na ng mabilisan! Ang ginagawa mo ngayon ay binibigyan mo pa
ng pag-asa eh! Diretsuhin mo na! Teka ako na nga ang magsasabi...tutal ito naman
ata ang gusto mo eh!"

Tumalikod kaagad ang ginang subalit mabilis itong pinigilan ni Alex.

"Ma sandali! Huwag na ako na! Eto na bababa na ako, haharapin na!..."

Lihim na napangiti ang ina subalit nang humarap ulit ito sa anak ay nagkunwari ulit
itong galit.
"Bilisan mo ha! Nauubusan na ako ng tanong sa taong yun. Nasa hospital ka pa lamang
ay iniinterview ko na ang Blake na iyan! Wala na kaming mapag-usapan."

"Oo na ho!.. Ma, bawas-bawasan niyo naman ang pagkaobvious ng pangangampi niyo sa
lalaking iyan. Ako ho ang anak niyo. Ako ang nasaktan... Ako ang nagdusa... Ako ang
nahirapan...kaya't ako dapat ang kinakampihan niyo."

Pinandilatan ng ginang ang anak.

"Tse! Huwag mo akong daanin sa pagdadrama mo! Bilisan mo na at ilang araw na akong
awang-awa sa taong iyon!", sabay kurot nito sa tagiliran ng dalaga.

"Aray! Eto na magpapalit lang ako ng damit. Nakakahiya naman sigurong humarap sa
bisita ng nakapantulog di po ba?", sabay sarado ni Alex ng pinto bago pa man
makadugtong ng salita ang ina.

-----

Mag-isa na lang na nakaupo si Blake sa sopa. Iniwan na siya ng ina ni Alex. Alam
niyang kinausap muli nito ang anak subalit sa parte niya ay hindi siya umaasang
haharapin na siya ng dalaga. Hindi niya hinahangad na makausap kaagad ito. Ang
gusto niya lang ay iparamdam dito na handa siyang magtiis. Kahit buwan o taon pa
ang abutin ay araw-araw niya pa rin itong pupuntahan sa bahay. Tatanggapin niya
anuman ang parusang ibigay nito sa kanya.

Napayuko at napahawak sa noo niya si Blake. Wala itong kamalay-malay na nakatayo na

pala malapit sa kanya ang sinusuyong dalaga.

"Ehem.", taas-noo at nakahalukipkip na sambit ni Alex.

Agad na napaangat ng ulo niya ang lalaki nang marinig ang boses. Biglang nagliwanag
ang mukha nito nang makita ang nagsalita.

"A-Alex..."

"Napapagod at nahihirapan ka na ba? Kaya't nanghihingi ka na ng reenforcement sa

nanay ko?!", mataray na wika ng dalaga at sabay upo nito sa tabi ng lalaki.

Lumundag ang puso ni Blake sa tuwa. Gusto niyang isiping ang pagharap sa kanya ng
dalaga ay tanda na unti-unti na siya nitong pinapatawad. Napapangiti siya subalit
pinilit niyang magseryoso ng mukha nang makitang seryoso at nakasimangot pa rin ang
hitsura ng dalaga.

"I didn't ask for any help Alex. I told you I'm willing to accept all your
punishment. Hindi ako susuko at lalong-lalo hindi ako mapapagod. I even prepared
myself para sa mas mahihirap pang parusa...I know you've got some skill on
torturing people."
Nakasimangot na napatingin si Alex sa mukha ng kausap.

"Anong ibig mong sabihin?"

"You're a policewoman so it's part of your job isn't it?", ngingiti-ngiting wika ni
Blake.

"Sa mga kriminal ko lang ginagawa yun!... Pero teka pwede ko ring gawin sayo, gusto
mo?", nandidilat ang mga matang sambit ng dalaga.

Mabilis na iniiling ni Blake ang ulo.

"I'm just joking. I don't want to die.", nakangiting sagot nito.

Inirapan ng dalaga si Blake. Halatang naggagalit-galitan na lamang ito.

"Blake, huling araw na ito ng pagdalaw-dalaw mo sa akin ng ganito. Tama na. Itigil
mo na."

Nabura bigla ang sigla sa mukha ng lalaki.

"W-What do you mean by that?", kinakabahang tanong nito

Humugot muna ng isang buntong-hininga si Alex.

"Pasalamat ka sa nanay ko! Binababaan ko na ang sentensiya mo kaya't hindi mo na
kailangang gawin ito.", diretsong sagot ni Alex.

Bumalik ang mga ngiti sa mukha ni Blake.

"Alex, pwede bang patawarin mo na ako totally?"

"Umaabuso ka ba?!"

"No. I'm thinking na tutal kinausap mo na ako ngayon, sasabihin ko na ang lahat.
I'm afraid baka bukas hindi mo naman ako kausapin...Please patawarin mo na ako. I'm
dying to start a relationship with you already..."
Nag-isip ng ilang saglit ag dalaga. Nagdududang tinitigan nito sa mga mata ang
katabi.

"Hindi na ako masasaktan?", tanong nito.

"I can't promise because in every couple that happens now and then. But one think
I'll make sure...that I will never hurt you intentionally."

"Hindi mo na ako paiiyakin?"

"Promise.", sabay hawak sa tapat ng kanyang dibdib ni Blake.

"Hindi mo na ako ipagpapalit?"

"Kahit kaninong babae pa. You're a rare one. I don't think I can find another woman
better than you. You're the most beautiful in my eyes so it's impossible to
happen."

"Hindi mo ako kakalimutan?"

"I didn't do it intentionally but if you want I can even sign a sworn statement so
just in case na mauntog ulit ako at makalimutan kita, you can show it to me..."

Nawala ang pagdududa sa mga mata ni Alex ngunit nanatili pa rin itong nakatitig sa
lalaki at halatang nilalabanan ang sarili na mapangiti.
"Am I forgiven now?", sabay hawak ni Blake sa palad ng dalaga.

"Sandali! Hindi ka pa lubusang absuwelto! May isang bagay pa na nagpapapanting sa

mga tenga ko!"

"W-What is it?"

"Naiirita ako pag naiisip kong may nangyari sa inyo ni Marianne!"

"That's part of the past. And besides wala ako sa totoong sarili ko by that time...
To be honest, I did it with other girls also. I was a different man nang makilala
mo ako but why are you being like this only to Marianne's case? Let's forget about
the past, Alex."
"Hindi! Iba yung kay Marianne! With feelings yun eh kaya mahirap makalimutan! Ilang
beses ba nangyari yun?!", matigas na wika ng dalaga.

Napilitang sumagot si Blake ng may namumulang mukha sa hiya.

"I-I only slept with her once..."

Tinitigan ulit ni Alex sa mga mata ang kausap. Tinatantiya kung nagsasabi ito ng
totoo.

"Isang beses? Sigurado ka? Kilala kita Blake Monteverde. Hari ka ng kapilyuhan!
Kaya't huwag mong sasabihing isang beses lang may nangyari sa inyo!"
"That's the truth Alex...I started to control myself since the time na naconfuse na
ako sa feelings ko because of you. I'm being honest here. Believe me. Tsaka ang
higpit mong magbantay di ba?"

"So kasalanan ko pa dahil hindi kita gaanong nabantayan kaya nakalusot kayo. Ganun
ba yun?!"

"No. That's not what I mean. I'm just explaining my side."

Tumahimik si Alex ngunit nakairap pa rin ang mga mata nito.

"Is that all, Alex? May ikinakagalit ka pa ba?", mahina at napakaamong tanong ni
Blake.

"W-Wala na. Pagod na akong magkimkim ng galit kaya sige na, okay na! Tapos na ang
parusa mo!"
Nagliwanag kaagad ang mukha ng lalaki at sa mga sandaling iyon ay hindi na nito
maikubli ang sayang nararamdaman.

"Does it mean na okay na tayo?"

"Kasasabi ko lang di ba?", nagmamataray pa ring sagot ng dalaga.

"Are you accepting me already? Tayo na ba?"

"Bakit mukha ba akong nagsisinungaling? Kung gusto mo babawiin ko."

"Don't! I believe you. I definitely don't doubt you!"

Napayakap si Blake sa dalaga sa tuwa.

"Thank you, Alex. I promise I'll make you happy. I love you. I really realy love
you."

Napangiti at napayakap na rin si Alex kay Blake. Sa totoo lang ay sa hospital pa

lamang siya ay napatawad niya na ito. Gusto niya lamang itong pahirapan ng kaunti.
Mahal na mahal niya pa rin ang lalaki kaya't kahit anong gawin niyang pagmamatigas
ay hindi niya pa rin ito kayang tikisin.

Tumingin sa mga mata niya si Blake.

"Wait. How about a sweet smile from you to prove na napatawad mo na ako. Kanina mo
pa kasi ako sinisimangutan eh."
Unti-unting natawa ang dalaga at pagkatapos ay malambing nitong binigyan ng isang
matamis na ngiti ang kayakap.

"How about a token of proof for your forgiveness?", dagdag na lambing ni Blake.

Kaagad na nakuha ng dalaga ang ibig sabihin ng bagong kasintahan. Ipinikit nito ang
mga mata at kusang iniumang ang mga labi.

"Ayan na ang token mo."

Tinitigan muna ni Blake ang mukha ng nakapikit na dalaga. Umaapaw ang dibdib niya
sa kaligayahan. Hindi siya makapaniwalang girlfriend niya na ang pinakaiibig na
babae at napatawad na siya nito.
"Thank you Alex...You don't know how happy I am today. Thank you..."

Dahan-dahan niyang inilapit ang mga labi sa dalaga. Ngunit bago pa man dumampi ang
kanyang halik...

"Kayo na ba?"

Napaiktad sa kinauupuan ang bagong magkasintahan sa pagkabigla. Dali-daling

kumawala ang mga ito sa pagkakayakap at lumayo ng bahagya sa pagkakatabi sa isa't
isa.

"Ano ka ba naman Ma?! Bakit ba bigla-bigla na lang kayong sumusulpot?", napapahawak

sa dibdib niyang reklamo ni Alex.
"Sagutin nyo ang tanong ko. Kayo na ba?"

Nagkatinginan si Blake at Alex. At sabay ang mga itong tumango.

"Oho."

Lumapit ang ginang kay Blake at may iniabot itong isang papel.

"Ano yan Ma?"

Nagtatakang tinanggap naman ni Blake ang iniabot sa kanya at binasang maigi ang
nakasulat dito.

"Schedule yan ng araw ng punta mo dito sa loob ng isang linggo. Yan ang mga araw na
ipagluluto kita."

"S-Sige po.", sagot ng lalaki ng may nahihiyang ngiti.

"Okay na ba sila?"

Sabay-sabay ang tatlong napatingin sa papalapit na matandang heneral.

"Yes, Papa.", sagot ng ina ng dalaga.

Lumapit ang matanda kay Blake at inabot nito ang isang papel.

"Yan ang mga araw na obligado kang samahan ako magtarget shooting."

"O-Okay po...", walang pagrereklamong tinanggap ulit ni Blake ang papel.

"Bati na ba sila?"

Sabay-sabay ang mga itong napalingon sa bumababa sa hagdang si Dennis. Lumapit din
ito sa lalaki at nag-abot din ng isang maliit na pirasong papel.
"Yan ang schedule ng for the boys night out ko. Sana masamahan mo ako paminsan-
minsan para naman makapag-bonding tayo."

"Thanks. No problem.", sagot ulit ni Blake.

"Sila na ba?"

"Dad pati ba naman kayo?!", bulalas ng dalaga pagkakita sa naglalakad papalapit sa

kanilang ama.

Lumapit din ito sa lalaki at si Blake na mismo ang kusang nag-abot ng kamay niya
upang tanggapin ang inaasahan niyang iaabot sa kanyang papel.
"Ito ang mga araw ng paglalaro ko ng golf. Gusto kong samahan mo ako pag may oras
ka.", wika ng ama at sabay abot din nito ng papel.

"Wala pong problema.", nakangiting sagot ni Blake.

"SANDALI!SANDALI!", bulalas ni Alex at sabay harang nito sa katawan niya sa

kasintahan na animo'y pinoprotektahan ito sa isang malaking giyera.

"Ano to? Hinaharass niyo ba si Blake?! Tsaka anong ibig sabihin ng mga papel at
schedule na yan? Ano yan makikihati pa kayo sa akin sa oras ng boyfriend ko?! Baka
naman sa akin na mawalan ng oras si Blake. Ako ang karelasyon niya sa bahay na ito.
Ako ang girlfriend. Ako!"

"Tumahimik ka dyan Alexandra! Pagbigyan mo kaming namnamin ang pagkakaroon mo ng

boyfriend. Gusto lang naming mapaniwala ang aming mga sarili na nangyayari na nga
ito. Kaya't tumabi ka dyan! Huwag kang mag-alala wala kaming gagawin masama sa
boyfriend mo kaya't huwag mo siyang masyadong ipagdamot!", wika ng ginang.
Isa-isang tiningnan ni Alex ng may mapanuring mga mata ang mga kaharap. Pinag-
aaralan sa mga mukha nito ang kani-kanilang mga motibo. Ngunit nang makitang sabay-
sabay siya nitong pinandidilatan ng mga mata ay wala siyang nagawa kundi ang ilayo
ang katawan mula sa pagkakaharang kay Blake.

Samantala lihim namang napapangiti si Blake. Pumapalakpak ang kanyang mga tenga at
lumulundag sa tuwa ang kanyang puso sa mga nangyayari lalong-lalo na nang marinig
niya ang mga katagang 'boyfriend ko' mula mismo sa bibig ng dalaga...

------

"Lolo we want to talk to you about something."

Magkahawak ang mga kamay na nakaupo sa harap ni Don Henry ang magkasintahan.
Seryoso ang mga mukha nito at halatang parehong kinakabahan sa magiging reaksiyon
ng matanda.

"What do tou want to say? Are you going to ask for my forgiveness that you can't
follow our agreement anymore?", diretsong tanong ng matanda.

Nagulat si Blake sa narinig.

"H-How did you know about it?"

"It's obvious from the personality of Alex. I know she's not the kind of woman who
will easily jump into a marriage."

"Pasensiya na po kayo Don Henry. Sana maintindihan niyo ang desisyon ko. Para po
kasi sa akin pinag-iisipan hong mabuti ang bagay na iyan bago pasukan. Mahirap na
po baka kasi ikasira lamang ng relasyon namin kung pareho kaming hindi handa sa
pinasok naming sitwasyon.", nakayukong paliwanag ng dalaga.

"I understand. I trust every word you say Alex. I will respect your decision but I
want to hear from you too about your plan regarding your work. I'm not concerned
about the situation of my grandson alone. I care about you too. Sa nangyari sayo,
pati ako ay halos atakehin din sa puso sa kaba."

"Naiintindihan ko po kayo. Sa ngayon ay naka-indefinite leave po ako. Pinag-iisipan

ko pong mabuti ang sitwasyon. Naiisip ko pa ring ipagpatuloy ang pagpupulis ko pero
hindi na po ako tatanggap ng duty sa labas. Magpapalipat ho ako ng department kung
saan sa opisina na lang ho ako magtatrabaho. Nangako po akong iingatan na ang
sarili ko para sa mga taong nagmamahal sa akin."

"But are you happy with that decision?"

Tumango ang dalaga.

"Ang pagpupulis ho ang mahalaga sa akin. Kahit nasa labas o loob lamang ako ng
opisina sa palagay ko ay magagawa ko pa rin ang tungkulin ko. Mahal ko po si Blake
at konting sakripisyo lamang ho ito kapalit ng hindi pag-aalala ng mga taong mahal
ko."

"I feel better then."

Ibinaling ng matanda ang mga mata sa apo.

"Now that our agreement has been cancelled, what's going to happen next, Blake?",
seryosong tanong nito.
Nagkatinginan muna ang magkasintahan bago sumagot si Blake.

"I decided to fullfill my other promise to you. I will start to study the operation
of our business. I'm willing to study abroad as what we planned before. I'm
prepared to leave anytime you want me to... and Alex agreed about my decision too."

"I'll think about it...", maiksing sagot ng matanda.

Magalang na nagpaalam ang dalawa matapos sabihin kay Don Henry ang pakay.

"Blake, take care of Alex. Pag nagloko ka, ako mismo ang babatok sayo.", pahabol na
wika ng matanda bago pa man makalabas ang apo sa pinto.

"Yes sir!", tatawa-tawang sagot ng apo.

Lumabas ang magkasintahan sa personal office ni Don Henry nang parehong nakangiti
dahil sa mabilis na pagtanggap ng matanda sa desisyon nila. Magkahawak-kamay na
binaybay nila ang pasilyo ng malaking bahay.

"Teka Blake! May hahanapin lang pala ako sa kuwarto. May nawawalang importanteng
bagay sa mga pinakuha kong gamit. Baka nandidito lang iyon."

"Sure. Hindi ko pa rin naman ito pinapagalaw sa mga katulong because I was hoping
then na babalik ka pa rin."

Umakyat ang dalawa sa kuwarto. At nang makita ng dalaga na papasok din sa loob ang
boyfriend ay tiningnan niya ito ng masama.

"What? You allowed me to enter here before so I think I'm even more allowed to do
so today."
"Bahala ka na nga. Iwanan mong bukas yang pinto ha.", paalala ni Alex.

Lumapit si Alex sa damitan. Inisa-isa nito ang mga naiwang damit na naroroon. At
ngumiti ito ng makita ang hinahanap. Inilabas nito ang isang kulay brown na jacket.

"Sira na iyan ah.", komento ni Blake.

Natatandaan pa rin ng lalaki ang nasabing jacket. Ito ang suot ni Alex nang
madaplisan ito sa braso ng patalim.

"How come it's important to you? Bigay ba yan ng isang mahalagang tao?", dagdag na
tanong nito.
Tumingin sa mukha ng boyfriend si Alex.

"Mahalaga sa akin ang jacket na to dahil dito ko unang naramdaman na nag-alala ka

sa akin..."

Natigilan si Blake sa narinig. Bigla siyang naantig sa sinabi ng girlfriend. Walang

mintis sa pag-apaw ng kaligayahan ang dibdib niya sa tuwing magpapahiwatig na
lamang ng pagmamahal sa kanya ang dalaga. Lagi siyang parang nagbibinatang
kinikilig kahit sa mga simpleng bagay na pagpapakita nito ng pag-aalala sa kanya.

"Alex...", sambit niya habang nakatitig sa mukha ng dalaga.

Tiningnan niya ang kabuuan ng mukha nito hanggang sa napadako ang mga mata niya sa
mapang-akit na mga labi. Walang pagdadalawang-isip na siniil niya ito ng mga halik
sa labi.

Gumanti sa mga halik niya ang dalaga. Nag-usap ang kanilang matatamis na mga dila.
Niyakap niya ito ng mahigpit sa beywang at nararamdaman niya rin ang nakapulupot na
mga kamay nito sa kanyang leeg. Matagal silang nagpalitan ng malalim na halik.

Inihakbang niya ang mga paa patungo sa nakaumang na pinto nang hindi inihihiwalay
ang mga labi sa dalaga. Isinarado at inilock niya ito.

"A-Anong ginagawa mo Blake?", nagtatakang tanong ng dalaga nang mapansin ang ginawa
ng kasintahan.

"We need some privacy here, Alex.", sagot nito at sabay siil ulit ng halik sa
girlfriend bago pa man ito makapagreklamo.
Tututol pa sana si Alex ngunit naisip niyang nagawa na nila ito dati, ngayon pa ba
siya maasiwa na karelasyon niya na ang lalaki. Walang pagdadalawang isip na
ginantihan niya ulit ang mga halik ng taong iniibig. Napapapikit siya sa
kaligayahang nararamdaman. Ganito pala kasarap kapag malaya kang iparamdam ang
tunay na isinisigaw ng iyong puso.

Walang balakid.

Walang bawal.

Mahal niyo ang isa't isa...

At tanggap din ng lahat ng mga nagmamahal sa inyo ang pagmamahalan ninyong

dalawa...
Naramdaman niya ang gumagapang na mga kamay ni Blake. Pumasok ito sa loob ng suot
niyang pantaas. Hinaplos nito ang kanyang likuran, patungo sa kanyang tiyan,
papaakyat sa kanyang dibdib. Napaliyad siya ng maramdaman ang marahang himas ng
lalaki sa kanyang dibdib. Tila may biglang umusbong na init mula sa kanyang kaloob-
looban.

Naglakbay muli ang mga kamay nito. Tumungo ito sa kanyang likod. Hinanap nito ang
pinagkakabitan ng kanyang suot na panloob at nang mapaghiwalay ito ay bumalik ang
mga haplos ng lalaki sa kanyang dibdib. Napapikit pa lalo siya ng mga mata. Hindi
niya malaman kung saan sa katawan ni Blake ihahawak ang kanyang mga kamay at nang
maghiwalay ang kanilang mga labi ay hindi niya napigilang hindi mapaungol.

Bumaba ang mga labi ni Blake papunta sa kanyang leeg. Papaakyat sa kanyang tenga.

"You're beautiful Alex.", bulong nito ng may maiinit na hininga.

Napapakagat siya ng mariin sa kanyang labi habang nararamdaman ang init ng halik ng
lalaki. At ilang saglit pa ay dahan-dahan nitong itinaas ang pantaas niya.
"B-Blake..."

"Shhh...It's alright. I know when to stop..."

Pinabayaan niya ito. At namalayan niya na lamang na bumaba na ang mga labi nito sa
dibdib niya. Napakagat siya ng mas madiin sa mga labi at halos masabunutan niya ang
lalaki nang maramdaman niya ang mga labi nito sa maselang bahagi ng kanyang
katawan.

"Aaahh B-Blake," ungol niya na tila ipinapahiwatig sa kasintahan na huwag itong

tumigil sa ginagawa.

Iniangat ni Blake ang ulo at tumitig siya sa namumulang mukha ng dalaga. Gusto niya
nang huminto ngunit ayaw siyang pagbigyan ng sarili. Muli niya itong hinalikan sa
mga labi. At sa pagkakataong ito ay naglakad siya patungo sa higaan. Wala naman sa
sariling sinundan ng dalaga ang kanyang mga hakbang.

Naramdaman ni Alex na napapaupo na sila sa kama. Kinakabahan siya sa susunod na

mangyayari ngunit ayaw namang tumutol ng kanyang katawan. Nagpaubaya siya sa nobyo
hanggang sa unti-unti nitong hinubad ang mga saplot niya at inihiga siya sa kama.

"Let's not stop Alex...Don't be afraid. Kahit paulit-ulit pa kitang pakasalan ay

gagawin ko...", malumanay na bulong nito sa kanyang tenga.

Naghubad din ng mga damit niya ang lalaki. Maingat itong pumaibabaw sa kanya at
ibinalot sa makapal na kumot ang kanilang mga katawan. Kinakabahan siya ngunit
mahal niya at may tiwala siya sa kasintahan kaya handa siyang magparaya.

Hinalikan muna siya ng malalim sa mga labi ni Blake. Hinayaan muna nitong madala
siya sa mga halik at haplos nito sa maseselang bahagi ng kanyang katawan hanggang
sa maramdaman niyang unti-unti na nitong pinapasok ang kanyang pagkababae.
Napaigtad siya sa sakit.

"Aray!"

Kumawala siya sa halik ng lalaki. Napakagat siya ng sobrang diin sa labi. At hindi
niya napansing kusang gumalaw ang kanyang kanang kamay. Hinablot niya ang nakatuong
kamay ni Blake at malakas itong pinilipit patungo sa likuran.

"Ouch! Aray! Aray! What are you doing Alex?"

"Nanakit ka eh!", nanggigigil na wika niya.

"Stop it! Stop it Alex. You're hurting me. Stop!"

Saka lamang natauhan si Alex at nahihiyang binitawan nito ang kamay ng kaniig.

"Ouch! Alex pati ba naman dito..."

"S-Sorry.. N-Nabigla lang ako..."

"C-Can we continue now?.."

"Oo..."
Hiyang-hiya at namumula ang mukhang tumango ang dalaga....

*******************************************
[47] EPILOGUE
*******************************************

******

Natatarantang bumababa ng minamanehong kotse ang matalik na kaibigan ni Alex na si

Margareth. Tatakbo na sana ito patungo sa loob ng headquarters subalit bigla itong
bumalik ng sasakyan nang maalala ang mga bitbit na tinapay mula sa kanyang bakery.
Nagmamadaling kinuha nito sa likurang upuan ang isang presentableng basket na
pinaglalagyan ng mga espesyal na tinapay na isa-isang nakabalot sa magandang
plastik.

"Aissh! Hanggang kailan kaya ako aalipinin ng babaeng ito!"

Habang naglalakad papasok sa gusali ay inaayos nito ang bitbit nang hindi
tumitingin sa nilalakaran.
"Ay ano ba?!", reklamo nito nang may makabangga sa kanyang balikat.

Nabitawan nito ang basket at natatarantang pinagdadampot ang nahulog na mga tinapay
at isa-isang ibinalik ang mga ito sa lalagyan.

"Ano ka ba?! Hindi ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo?! Ang lawak-lawak

nitong daan kailangan ba talaga banggain mo pa ako!?", pagbubunganga nito habang
nakatingin sa mga dinadampot na mga tinapay.

"I'm sorry but I think you're the one who's not looking properly sa daan.", sagot
ng taong nakabangga.
"Aba at ako pang sinisisisi..."

Natigilan ang dalaga nang iniangat nito ang mga mata habang tumatayo at nakita kung
gaano kagwapo ang taong nakabangga sa kanya.

"Bakit ka tumigil? Aren't you going to nag me more?", tanong ni James.

"Tse!", sabay irap nito at nagmamadaling pumasok sa loob ng opisina ng kaibigan.

Samantala, pagkakita ni Alex kay Margareth ay kaagad na nag-ayos ng sarili ang

dalaga.

"Ba't ang tagal mo? Baka kanina pa naghihintay si Blake sa airport."

"Aba pasensiya na po ma'am. Inayos ko muna ang shop ko bago to iwan di ba?...Oh!",
sabay abot nito ng mga bitbit na tinapay sa dalagang pulis.

" Ano to?"

"Ibigay mo sa chief nyo. Bestseller item namin yan."

"Ikaw talaga Margareth kahit kailan hindi pa rin mawala-wala yang kakornihan mo.
Ipagmamaneho mo lang ako at naisipan mo pa talagang magbitbit ng pasalubong."

"Ah basta ibigay mo. Alam mo namang ayokong pumupunta sa isang lugar na walang
bitbit na kahit ano."
"Mamaya ibibigay ko. Tara na baka ma-late pa ako."

"Teka lang Alex! Sino yung gwapong lalaki nakatayo sa may entrance?"

Sinundan ni Alex ang nakaturong daliri ng kaibigan.

"Si Inspector Corpuz."

"Ah pulis din pala siya."

"Malamang nandidito sa headquarters eh. Alangan naman pagala-galang kriminal."

"Alex, pakilala mo naman ako oh."

"Sige."

Lumabas ang dalawa sa gusali at nang marating ang bukana ay huminto si Alex.

"Hi! Inspektor!", bati ng dalaga sa kasamahan.

"Hi!", sagot din nito habang nagtataka nang makitang kasama ni Alex ang supladang
babae.

"Kaibigan ko nga pala...."

Nagulat ang binata sa narinig.

"That woman is your friend?"

" Oo siya si..."

Biglang nagbago ang mukha ni Margareth. Itinaas nito ang isang kilay at muling
inirapan ang binata.

"Tse!", sabay lakad nito papuntang kotse nang hindi na hinintay pa si Alex.

"Pasensiya ka na James. May topak eh...", paliwanag ni Alex sa kakaibang ikinilos

ng kaibigan at sabay talikod sa binata.

Hindi na nakapagsalita pa ang binata at napapakamot na lamang sa ulong sinundan

nito ng tingin ang sinasakyang kotse ng dalawang babae.

"Ano na namang drama yun?", singil ni Alex sa nagmamanehong kaibigan.

"Walang basagan ng style. Kanya-kanyang diskarte lang iyan. Grabe ang gwapo Alex!",
kinikilig na sagot ni Margareth.

"May asawa o girlfriend na ba iyon?" dadag na tanong nito ng may namimilog na mga
mata.

"Wala pa. Pero paalala lang. Matalino ang taong yun kaya imposibleng madala yun sa
mga pasweet-sweet o kaya sa mga pagdadrama mo."

"Mahilig ba sa tinapay yun?"

"Hindi ko alam."
"Alex okay lang ba kung dadalaw-dalawin kita sa headquarters?"

"Seryoso ka ba? Teka akala ko ba distansiya ka muna sa mga lalaki dahil na trauma
ka sa huling relasyon mo? Nakakita ka lang ng gwapo parang sinisilihan na yang
puwet mo."

"My God Alex tatlong taon na akong walang boyfriend. Sa tingin mo ba hindi pa sapat
ang panahong ipinagpahinga ko ang puso ko. Tsaka teka lang masama ba kung ma-
appreciate ko ang mukha nung tao? Ikaw talaga, gusto mo lang atang ikaw lang ang
magkaroon ng gwapong boyfriend eh!"

"Kinakabahan lang ako sayo! Kilala kita. Minsan ikaw mismo ang nanliligaw sa
lalaki! Naku huwag na huwag mo itong gagawin sa mismong headquarters ko ha kung
hindi itatakwil talaga kita."
Ngumiti si Margareth at dumila sa kaibigan.

"Bakit sa mga niligawan ko. May tumanggi na ba sa akin?"

"Margareth, tumigil ka! Kaibigan ko ang lalaking iyon kaya huwag na huwag kang
magkakamaling pagtripan yun. "

"Kaibigan mo? Eh di mas matutulungan mo pala ako. It's payback time Alex.
Maniningil na ako sa mga pang-aalipin mo sa akin.", ngingisi-ngising wika ni
Margareth.

"Tumigil ka na nga at bilis-bilisan mo ang pagmamaneho. Ayokong ma-late mahalaga

ang bawat minutong pagkikita namin ni Blake ngayon."
"Bakit kasi pinayag-payagan mo pang mag-aral sa amerika yung tao?"

"Margareth ang buhay ng magkarelasyon ay hindi umiikot lamang sa date at

paglalambingan. Paminsan-minsan kailangan niyo ring humarap sa katotohanan na may
mga kanya-kanya rin kayong responsibilidad sa labas ng inyong pagmamahalan."

"Wow ang lalim nun ah."

"Huwag kang kumontra. Pabayaan mo akong mag-moment. Kailangan kung mag-isip ng mga
makakapagpagaan ng loob ko kung ayaw mong maglumpasay ako sa iyak sa airport."

"Pero kakayanin mo ba ang dalawang taon?"

"Dalawang taon lang iyon. Umabot nga ako ng bente tres anyos na walang boyfriend,
dalawang taon pa kaya."

Naunang dumating ang magkaibigan sa airport. At ilang minuto lang ay dumating na

rin si Blake.

"Sige Blake, Alex iwan ko na kayo. Ingat ka sa biyahe mo Blake. Alex, hintayin kita
sa parking.", paalam ni Margaret.

"Thanks Margareth.", sagot ng lalaki.

Pagkaalis ng kaibigan ay saka unti-unting bumalik ang bigat at lungkot sa dibdib ni

Alex. Napayakap kaagad siya sa katawan ng boyfriend habang unti-unting nangingilid
ang kanyang mga luha.
"Opps...we talked about this. Bawal ang maging malungkot. Remember we're not saying
a forever goodbye here.", pabirong wika ni Blake na halatang itinatago rin ang
kalungkutan.

Kaagad na nagpahid ng mga mata niya ang dalaga bago pa man tumulo ang mga luha
dito. Pinilit nitong ngumiti at tumingin sa mukha ng kasintahan.

"Pagbutihin mong mabuti ang pag-aaral mo dun ha? Tsaka alagaan mo ang sarili mo.
Huwag mong kakalimutang tawagan ako araw-araw. Kailangan magkita mo pa rin tayo
araw-araw sa web cam mahirap na baka atakehin ka na naman ng kapilyuhan mo doon."

"Alex, I'm a changed man now and you know it. We've been together for more than a
year now and within that time nagloko ba ako?"

"Hindi..", mahinang sagot ng dalaga.

"See. I don't want you to worry that much. At saka ikaw din ingatan mo lalo ang
sarili mo especially now that I'll be away. I'm worried na baka mabalitaan ko na
lamang na bumalik ka na naman sa pagiging superwoman mo."

"Hindi na mangyayari iyon. Masaya na ako sa posisyon ko ngayon."

Naglabas ng isang pirasong papel si Alex.

"What's this?", nagtatakang tanong ng lalaki.

"Mga reminders mo. Idikit mo yan sa tapat ng study table mo para wala kang
makalimutan."
Tatawa-tawang tinanggap ni Blake ang papel.

"Your family really loves to hand a piece of paper. Don't worry I'll read this
everyday. Kung gusto mo irecopy ko pa at idikit ko sa buong kuwarto ko."

Kinurot ng dalaga sa tagiliran ang boyfriend.

"Tumigil ka na nga sa pagbibiro mo. Naninikip na nga ang dibdib ko sa lungkot,

nagagawa mo pang magpatawa!"

Nagseryoso ng mukha niya si Blake. Hinawakan nito sa baba ang kasintahan at

tinitigan ito sa mga mata.
"Let's not be sad here Alex. Para sa atin din ang pag-alis ko. This time I want to
be man enough for you. I'll do my best para kahit papaano ay maipagmalaki mo rin
ako. I want you to be proud of me not because of my grandfather's money, not
because of our business, not because of what my family has now but because of what
I'm capable of doing. I'm willing to study hard for you. And in the future, I will
still work hard for you..."

"...wait for me ..."

Dumukot sa bulsa niya ang binata at inilabas ang isang singsing na may maliit na
dyamante.

"...wait for me at sa pagbabalik ko,....will you marry me Alex?"

Dahan-dahang isinuot ni Blake ang singsing sa hindi makapagsalitang kasintahan.

Nagkatitigan muli ang dalawa. Napapalunok si Blake sa kaba habang naghihintay sa
sagot ni Alex. Unti-unti namang nangilid muli ang mga luha sa mga mata ng dalaga.
Ilang saglit muna nitong tiningnan ang mukha ng boyfriend.

"H-Hihintayin kita Blake...Handa akong maghintay...At nakahanda akong pakasalan ka

sa pagbabalik mo.", naluluha-luhang sagot ng dalaga.

Agad na napayakap ang binata sa girlfriend sa tuwa. At tila walang tao sa paligid
na siniil niya ito ng mga halik sa labi.

"I love you Alex..."

"Mahal na mahal din kita Blake...at walang sinumang maaring umagaw ng puso ko
sayo.... Malapit ka man o malayo..."
 ~ THE END ~

Maraming salamat po sa mga nagbasa. Your votes, comments and support really
inspired me a lot. Salamat po - Sweetmagnolia

Note:The story is open for book 2... sana sipagin pa

************************************************
STORY END
************************************************