"Οι Εκτελέσεις της 3ης Μαΐου": Σαν σήμερα, 3 Μαίου 1808, οι Γάλλοι κατακτητές προχωρούν σε

μαζικές εκτελέσεις αγωνιστών του εξεγέρμενου λαού της Μαδρίτης. Το γεγονός θα γίνει έμπνευση για
τον περίφημο πίνακα του μεγάλου Ισπανού ζωγράφου Φρανσίσκο Γκόγια.

Στα τέλη του 1807 και στις αρχές του 1808, με πρόσχημα αποστολή ενισχύσεων στον γαλλικό στρατό
που κατελάμβανε την Πορτογαλία, ο Ναπολέοντας εισβάλλει στην Ισπανία, με τη συνενοχή του τότε
διαδόχου του ισπανικού θρόνου Φερδινάνδου, που ήθελε να εκθρονίσει τον πατέρα του, Κάρολο Δ΄.

Ο Ναπολέων χρησιμοποιεί τον Φερδινάνδο και, μετά την εισβολή, τον εξόριζει, τον θέτει υπό
επιτήρηση και στην θέση του-μισητού απο τον λαό-βασιλικού ζεύγους διορίζει όχι τον Φερδινάνδο
αλλά τον αδελφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη.

Αρχικά, ο ισπανικός λαός θα δει τους Γάλλους ως απελευθερωτές από τον λαομίσητο καθεστώς της
εποχής. Σύντομα όμως θα διαπιστώσει πως δρούν ως κατακτητές. Και ενώ αρχικά τα γαλλικά
στρατεύματα δεν συνάντησαν ουσιαστική αντίσταση, σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωπα με πολλαπλές
εστίες αντίστασης απο ανταρτοπόλεμο με επιθέσεις από μικρές ένοπλες ομάδες, πράξεις σαμποτάζ κ.α.

Έναυσμα του "Πολέμου της Ανεξαρτησίας", που διήρκεσε έξι χρόνια, ήταν η εξέγερση 2 Μαΐου 1808.
Μπροστά στο παλάτι αλλά και σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας, διεξήχθησαν αιματηρές μάχες
ανάμεσα στα γαλλικά στρατεύματα και εξεγερμένους Μαδριλένους.

Ακολούθησε βίαιη καταστολή. Όλοι οι συλληφθέντες καταδικάστηκαν σε θάνατο από στρατιωτική

Επιτροπή με δίκες-παρωδία και εκτελέστηκαν αμέσως, 2/3 Μαίου 1808. Ανάμεσα στους τόπους
εκτελέσεων ήταν και ο λόφος του Πρίγκηπα Πίο στον οποίο τοποθετεί ο Γκόγια τη σκηνή της εκτέλεσης
των

εξεγερμένων.

Την άνοιξη του 1814,όταν δηλαδή ζωγραφίστηκε η 3 Μαΐου όπως και το δίδυμο ταίρι της, η 2 Μαΐου,τα
γαλλικά στρατεύματα είχαν αποχωρήσει ενώ, εν αναμονή της επανόδου του εξόριστου Φερδινάνδου,
την εξουσία ασκούσε Συμβούλιο Αντιβασιλείας.

Μετά απο πρόταση του Γκόγια, η προσωρινή κυβέρνηση παρήγγειλε τους πίνακες και ο Γκόγια τους
ζωγράφισε για να τιμηθούν οι νεκροί της εξέγερσης και να εκτεθούν στις τελετές για την έκτη επέτειο
της 2 Μαΐου.

Όμως, τα δύο έργα αποσιωπήθηκαν πλήρως γιατί θεωρήθηκαν επικίνδυνα από τους οπαδούς του
Φερδινάνδου. Ο εξεγερμένος λαός, που είχε διώξει τους κατακτητές, τώρα τρόμαζε του εγχώριους
κυρίαρχους.

Ο Φερδινάρδος (που άρχικα βοήθησε στην εισβολή του Ναπολέοντα) όχι μόνο δεν συμμετείχε στις
τελετές αλλά πριν καν επανέλθει στη Μαδρίτη έσπευσε να επαναφέρει την απολυταρχική μοναρχία:
Επανασύσταση της Ιεράς Εξέτασης, διάλυση των κοινοβουλίων και των τοπικών αρχών, κατάργηση του
συντάγματος του 1812, κατάλυση κάθε μορφής αντιπροσωπευτικής εξουσίας, κλείσιμο όλων των
εφημερίδων και ανελέητες διώξεις ενάντια στους φιλελεύθερους κ.α.

Ακολουθεί αιματηρή καταστολή και απέναντι στους μαχητές του "Πολέμου της Ανεξαρτησίας". Όσοι
γλίτωσαν απο τις θηριωδίες των Γάλλων κατακτητών (που ζωγράφισε ο Γκόγια) τώρα καταδιώκονται
απο την αστυνομία του "πατριώτη" Μονάρχη: Δολοφονίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια. Οι πίνακες του
Γκόγια, μνημείο του εξεγερμένου λαού, αποσύρονται απο την κυκλοφορία.

Όμως, όπως η καταστολή και η αποσιώπηση δεν κατάφεραν να σβήσουν την μνήμη των επαναστάσεων
έτσι δεν κατάφεραν να σβήσουν την αξία των έργων του Γκόγια.

Ο πίνακας σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους της σύγχρονης εποχής ενώ έχει εμπνεύσει
μια σειρά από άλλους σημαντικούς πίνακες, όπως μια σειρά έργων του Εντουάρ Μανέ και τους πίνακες
"Η Σφαγή στην Κορέα" και "Γκερνίκα" του Πάμπλο Πικάσο.

Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Πράδο στη Μαδρίτη.