Civile Penale Adm Shkurt 3 1921

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
2 (00-2017-20) 02.02.2017 Gjergji Veliko, Naxhije Veliko, Klodian Veliko kundër

Kompania Stream Oil&Gaz..................................................
3 (00-2017-5) 02.02.2017 Arjon Cakrani në mungesë kundër Agjensia e Trajtimit
të Pronave Tiranë në mungesë, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Fier në mungesë.............................
4 (00-2017-22) 09.02.2017 Armand Dulo kundër Këshilli i Ministrave..........................
5 (00-2017-23) 09.02.2017 Piro Zbogo, Zhaneta Nota, Gjinovefa Zbogo,
Aliqi Zbogo, Theodhori Kumi, Petro Kumi,
Arben Kumi, Aneta Gjika, Nikollaq Vreto,
Stafan Vreto, Petraq Vreto, Marko Vreto, Lilika Qirici,
Dhimtër Bixhili, Shano Bixhili kundër Të gjithë
trashëgimtarët e tjerë të trashëgimëlënësit Koste Marko
Zbogo: Eli Zbogo, Kostaq Zbogo, Violeta Zbogo,
Dhimitrit, Ollge Zbogo; Drejtoria e Administrimit e
Mbrojtjes së Tokës-Qarku Vlorë; Bashkia e Qytetit
Himarë..................................................................................
6 (00-2017-79) 09.02.2017 Astrit Braka në mungesë kundër Ministria e Zhvillimit
Ekonomik, Turizmit, Tregtisë dhe Sipërmarrjes...................
7 (00-2017-36) 02.02.2017 Agim Bega Leonora Komini, Albana Komini, Sokol
Komini, Edmond Komini (Trashëgimtarët E Llaqi
Komini), Në Mungesë kundër Agim Arapi...........................
8 (00-2017-87) 16.02.2017 Kisha Katolike Urdhëri i Jezuitëve kundër Agjencia e
Trajtimit të Pronave Tiranë, Persefoni Gjinopulli,
Aleko Gjinopulli, Vasil Gjinopulli, Shpresa Sulaj,
Kalopi Pulaj, Raimond Perolla, Violeta Grillo,
Vladimir Grillo, Eduard Mazi, Vjollca Mazi........................
9 (00-2017-86) 16.02.2017 Stamato Bardhi kundër Këshilli i Ministrave Tiranë,
Bashkia Korçë.......................................................................
10 (00-2017-88) 16.02.2017 Veledin Idrizaj kundër Ministria e Zhvillimit
Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes në mungesë,
Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë
në mungesë, Njësia Vendore (ish Komuna) Hore
Vranisht, Bashkia Himarë në mungesë.................................
11 (00-2017-101) 16.02.2017 Kërkues: Kamber Aliu..........................................................
12 (00-2017-89) 16.02.2017 Kërkues: Ylli Sulejmani........................................................
13 (00-2017-100) 23.02.2017 Xhafer Hoxha kundër Sanije Lamka, Hajrie Lamçe,
Fatjon Merko, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Përmet, Drejtoria e Administrimit dhe
Shitjes së Pronave Publike- Sektori i Shitjes së Pronave
Publike në Ministrinë e Financave........................................
14 (00-2017-102) 23.02.2017 Liljana Dyla, Alkjon Dyla, Redona Dyla kundër
Byroja
Shqiptare e Sigurimeve.........................................................
15 (00-2017-103) 23.02.2017 “Albtelekom” sh.a kundër Silvana Shakaj në mungesë........
1
Çështje Penale
(00-2017-) .02.2017 Të pandehur: ........................................................................

3 (00-2017-8) 01.02.2017 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë
për Krime të Rënda Tiranë
Të pandehur: Nikoll Kolaj, Nertil Pervizi,
Fatmir Bakalli, Enver Karaj, Fatos Fasko.............................
4 (00-2017-10) 01.02.2017 I pandehur: Erald Zefi në mungesë.......................................
5 (00-2017-9) 01.02.2017 Kërkues: M. S.......................................................................
6 (00-2017-11) 01.02.2017 E pandehur: Vojsava Oparaku..............................................
7 (00-2017-41) 08.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Fatbardh Bardhi, Saimir Bardhi......................
8 (00-2017-42) 08.02.2017 I pandehur: Shaban Alushllari..............................................
9 (00-2017-17) 08.02.2017 I pandehur: Qerim Rabaj.......................................................
10 (00-2017-43) 08.02.2017 Të pandehura: Ferzilet Liti, Mrike Cara...............................
11 (00-2017-44) 08.02.2017 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin
I pandehur: Fatmir Lama......................................................
Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Reinold Terolli...................................................
13 (00-2017-46) 08.02.2017 I pandehur: Edmond Qevjani................................................
14 (00-2017-47) 08.02.2017 Të pandehur: Rrok Gega, Shoqëria “Rroku Guest”shpk......
15 (00-2017-48) 08.02.2017 Të pandehur: Altin Liçaj, Krenar Xhemali,
Flamur Kadena......................................................................
16 (00-2017-20) 08.02.2017 Të pandehur: Ilir Hysenagolli, Albert Zerani,
Rubin Hoxha.........................................................................
Gjyqësor Korçë
I pandehur: Albano Milori....................................................
I pandehur: Hashim (Abdyl) Basha......................................
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Arben (Albin) Dodaj..........................................
20 (00-2017-16) 09.02.2017 Të pandehur: Almir Llupo....................................................
21 (00-2017-12) 09.02.2017 Të pandehur: Edmond Rapi, Hamdi Braha...........................
22 (00-2017-13) 09.02.2017 I pandehur: Agron Velaj.......................................................
23 (00-2017-14) 09.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Alfred Gjoka, Baki Huqi,
Erian Muharremi...................................................................
24 (00-2017-15) 09.02.2017 I pandehur: Viktor Ujkaj.......................................................
25 (00-2017-49) 15.02.2017 Të pandehur: Sokol Sinomati, Armando Sulejmani.............
26 (00-2017-40) 15.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
Të pandehur: Marjo Begaj, Romeo Begaj............................
27 (00-2017-52) 15.02.2017 I pandehur: Abaz Rabia në mungesë....................................
28 (00-2017-51) 15.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Qemal Lleshi ....................................................
29 (00-2017-50) 15.02.2017 I pandehur: Lulzim Markola.................................................
2
30 (00-2017-148) 22.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Krujë
I pandehur: Bledar Çela........................................................
I pandehur: Mikel Koprelli...................................................
Parë
për Krimet e Rënda Tiranë
Të pandehur: Vangjel Zguri, Renaldo Thoma,
Arben Shquti.........................................................................
33 (00-2017-150) 23.02.2017 Të pandehur: Aleksandër Llanaj, Bertil Alliaj,
Ani Begaj..............................................................................
34 (00-2017-214) 27.02.2017 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë
Të pandehur: Kejvi Shkëmbi, Jorgo Lazi, Bledar Zoja,
Adrian Emini.........................................................................
Parë
Durrës
Të pandehur: Erifili Theohari, Fatjon Aliaj,
Nevjana Isufi, Sabri Troci, Vasil Gjoni, Viktor Ndreka.......
36 (00-2017-213) 27.02.2017 Të pandehur: Sefan Billa, Polimer Bejo...............................
3
Çështje Administrative
(00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................

18 (00-2017-229) 01.02.2017 Majlinda Topallaj (Toci) kundër Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.....................
19 (00-2017-222) 01.02.2017 Pirro Verushi kundër Drejtoria e Shëndetit Publik
Gramsh..................................................................................
20 (00-2017-223) 01.02.2017 Besim Xhixha kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Durrës..................................................................
21 (00-2017-) .02.2017 Loreta Bakalli kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve................................................................................
22 (00-2017-37) 07.02.2017 Isuf Asllani kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë..................
23 (00-2017-38) 07.02.2017 Leme Koxha kundër Bashkia Burrel.....................................
24 (00-2017-39) 07.02.2017 Bashkim Sheraj kundër Drejtoria e Policisë Vlorë...............
25 (00-2017-40) 07.02.2017 Artan Xhiku kundër Drejtoria e Përgjithshme
Doganave..............................................................................
26 (00-2017-644) 07.02.2017 Astrit Zenuni kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.....................
27 (00-2017-54) 07.02.2017 Theodhora Kola kundër Agjencia e Trajtimit të
Kredive..................................................................................
28 (00-2017-56) 07.02.2017 Gazment Koduzi kundër Instituti i Sigurimeve të
Kujdesit Shëndetësor Tiranë në mungesë.............................
29 (00-2017-55) 07.02.2017 Sulltana (Tana) Bilbilaj në mungesë kundër
Universiteti “Ismail Qemali Vlorë” në mungesë..................
30 (00-2017-58) 07.02.2017 Ermal Malaj në mungesë kundër Organi Administrativ,
pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë
në mungesë, Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë
në mungesë...........................................................................
31 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
32 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
33 (00-2017-214) 13.02.2017 Dafina Xhamaqi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit..................................................................
34 (00-2017-175) 08.02.2017 Pëllumb Qeska kundër Bashkia Korçë, Zyra e
Përmbarimit Korçë................................................................
35 (00-2017-265) 08.02.2017 Shoqëria Albanian Mobile Communications Sh.a
kundër Komuna Muhur- Dibër.............................................
36 (00-2017-269) 08.02.2017 Kleitos Dramolli kundër Ministria e Financave Tiranë,
Dega e Thesarit Pogradec.....................................................
37 (00-2017-268) 08.02.2017 Vangjel Vevecka kundër Drejtoria Rajonale Tatimore
Durrës, Drejtoria e Apelit Tatimor Tiranë............................
38 (00-2017-267) 08.02.2017 Muhamed Mahja, Shefqet Mahja, Muharem Mahja
kundër Tahir Mahja, Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Bashkia Tiranë....................................................
39 (00-2017-) .02.2017 kundër ..................................................................................
40 (00-2017-1791) 28.02.2017 Besarije Bajraktari kundër Drejtoria Rajonale e ..................
Sigurimeve Shoqërore Kukës...............................................
41 (00-2017-67) 08.02.2017 Ylli Salla sh.p.k kundër Këshilli i Qarkut Elbasan,
4
Inspektorati i Mbrojtjes së Tokës Elbasan, Avokatura e
Shtetit....................................................................................
42 (00-2017-80) 14.02.2017 Shoqëria “I.T.S.G.A” sh.a kundër Njësia e Mbikqyrjes
së Lojërave të Fatit, Komisioni i Apelimit të Gjobave
pranë Ministrisë së Financave...............................................
43 (00-2017-81) 14.02.2017 Rudina Skonja kundër Drejtoria e Përgjithshme e
44 (00-2017-82) 14.02.2017 Shoqëria “TRANS-BR” Sh.p.k në mungesë kundër
Bashkia e qytetit Patos në mungesë......................................
45 (00-2017-85) 14.02.2017 Shoqëria “Velipoja - Ekspres” Shpk në mungesë
kundër Bashkia Shkodër në mungesë...................................
46 (00-2017-83) 14.02.2017 Shoqëria “Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi” sh.p.k
kundër Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit
të Parave................................................................................
47 (00-2017-84) 14.02.2017 Arben Musaka kundër Luljeta Musaka.................................
48 (00-2017-334) 15.02.2017 Gentiana Biku kundër Autoriteti i Mediave
Audiovizive...........................................................................
49 (00-2017-299) 15.02.2017 Kastrati sh.p.k. kundër Drejtoria e Inspektimit
Metrologjik Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e
Metrologjisë..........................................................................
50 (00-2017-228) 15.02.2017 Edmond Shkjezi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës............................................
51 (00-2017-297) 15.02.2017 Gentian Bregu kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar.............................................................
52 (00-2017-615) 15.02.2017 Ardita Hykaj kundër Shërbimi Social Shtetëror...................
53 (00-2017-435) 15.02.2017 “Emanuel Star” Shpk kundër Inspektoriati Qendror
Teknik Tiranë, Shërbimi Përmbarimor “ZIG” Shpk.............
54 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
55 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
56 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
57 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
58 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
59 (00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
60 (00-2017-117) 21.02.2017 Bashkia Sarandë kundër Muhamet Kosta.............................
61 (00-2017-118) 21.02.2017 Florije Ajdini kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë...................................................................
62 (00-2017-120) 21.02.2017 Shoqëria “Meni” sh.p.k kundër Bashkia Ersekë...................
63 (00-2017-119) 21.02.2017 Shoqëria “Euro Lines” sh.p.k kundër Inspektorati
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar...........................................
64 (00-2017-512) 21.02.2017 Elona Gjoka kundër Këshilli i Lartë i Drejtësisë..................
65 (00-2017-124) 21.02.2017 Agron Islami kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë...................................................................
66 (00-2017-125) 21.02.2017 Shoqëria “Ecologica” Sh.p.k kundër Drejtoria Rajonal
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve........
67 (00-2017-121) 21.02.2017 Red Bull GmbH kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Patentave dhe Markave, Fresh shpk......................................
68 (00-2017-123) 21.02.2017 Feim Ilias në mungesë kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve në mungesë.................................
69 (00-2017-122) 21.02.2017 Anila Shyti kundër Avokati i Popullit..................................
5
70 (00-2017-587) 22.02.2017 Riza Keçi kundër Komuna Velipojë.....................................
71 (00-2017-616)22 .02.2017 Gazmend Hamitaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
72 (00-2017-1064) 22.02.2017 Blerim Tuda kundër Ministria e Financave, Dega e
Thesarit Durrës.....................................................................
73 (00-2017-614) 22.02.2017 Fatjon Kamberllari kundër Ministria e Financave
(Dega e Thesarit Pogradec)...................................................
74 (00-2017-653) 22.02.2017 Kujtim Brari, Luljeta Brari kundër Këshilli i
Ministrave, Ministria e Punëve Publike, Transportit
dhe Telekomunikacionit, Drejtoria e Përgjithshme e
Rrugëve.................................................................................
75 (00-2017-652) 22.02.2017 Nebahete Zhllima kundër Zyra Qendrore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë..................
76 (00-2017-647) 22.02.2017 Kujtim Xhepa kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë..............................................
77 (00-2017-654) 22.02.2017 Mersim Kica kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër....................................................................
78 (00-2017-655) 22.02.2017 Arben Xhaferri kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë..............................................
79 (00-2017-651) 22.02.2017 Afrim Dervishaj kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Pogradec........................................
80 (00-2017-335) 22.02.2017 Mehmet Bardhoshi kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar.............................................................
81 (00-2017-423) 22.02.2017 Nezir Bata kundër Fakulteti i Gjuhëve të Huaja,
Universiteti i Tiranës.............................................................
82 (00-2017-215) 28.02.2017 Shoqëria “Vllaznimi Deda” Sh.p.k, kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Shkodër, Drejtoria e Përgjithshme
e Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë.................
83 (00-2017-211) 28.02.2017 Veli Kajmaku kundër Drejtoria e Përgjithshme
Tatimeve në mungesë...........................................................
84 (00-2017-210) 28.02.2017 Komisioni Vendor i Vlerësimit te Titujve te Pronësisë
pranë Prefektit te Qarkut Elbasan kundër Skënder Alliu......
85 (00-2017-209) 28.02.2017 Sulo Çeçi kundër Prefektura Vlorë.......................................
86 (00-2017-208) 28.02.2017 J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG kundër
Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor, Avokatura e Shtetit..................................................
87 (00-2017-207) 28.02.2017 Nikolla Felahi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës, Bedri Sina.........................
(00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................
Kompetenca Civile
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................

00-2017-34 01.02.2017 Xhevat Hoxha kundër Ferdinand Liman Hoxha,
Adi Liman Hoxha, Qazim Maloku.......................................
00-2017-35 01.02.2017 Subjekti tatimpagues “AL-TE kabllor" shpk kundër
Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës, Drejtoria e Apelit
Tatimor Tiranë, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore
Durrës....................................................................................
6
00-2017-149 28.02.2017 Agjencia për Zhvillimin Bujqësor dhe Rural kundër
Subjekti “ZINPAG” sh.p.k...................................................
00-2017-150 28.02.2017 Izet Haxhiymeri kundër Agjensia e Trajtimit të Pronës
Tiranë, Zyra Vendose e Regjistrimit Pasurisë
Paluajtshme Dibër.................................................................
00-2017-151 28.02.2017 Shoqëria “Gea Valle Verde” sh.p.k. Shoqëria
“Viki” sh.p.k., Shoqëria “Mumja” sh.p.k., Shoqëria
“American Millenium Investors” sh.p.k.,
Degjon Elezaj, Alban Xhillari, Artan Shkëmbi kundër
Shoqëria Përmbarimore Private “EPSA” sh.p.k.,
Raiffeisen Bank sh.a.............................................................
00-2017-152 28.02.2017 Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë
kundër Përmbaruesi Gjyqësor Privat Elmir Vangjeli...........
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-158 28.02.2017 Ferdinant Domi kundër Inspektorati Shtetëror i Punës
dhe Shërbimeve Shoqërore (ISHPSHSH) Dega
Rajonale Kukës, Zyra Përmbarimore Kukës........................
00-2017-159 28.02.2017 Sulejman Ismailaja kundër Autoriteti Kontraktor i Shish
(Njësi përfaqësuese e Shërbimit Informativ
Shtetëror)..............................................................................
00-2017-160 28.02.2017 Shoqëria “A.S.A” sh.p.k. kundër Banka “Intesa San
Paolo” sh.a., Shoqëria e Përmbarimit Privat
“E.P.S.A.” sh.p.k...................................................................
00-2017-161 28.02.2017 Enver Ura kundër Klodian (Aurel) Petalli............................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-164 28.02.2017 Mark Mexhaj, Ndrek Mexhaj, Gjin Kolaj kundër
Ndërmarrja e Ujësjellësit Pukë, Njësia Administrative
Qelëz.....................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-173 28.02.2017 Luan Mulaj kundër Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik Tiranë.................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-177 28.02.2017 Shoqëria “Alb Bakri” sh.a kundër Përmbaruesi gjyqësor
privat Arben Melonashi........................................................
00-2017-178 28.02.2017 Elvis Rrashi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtëshme Shkodër........................................
00-2017-179 28.02.2017 Drita Meta kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër....................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-188 28.02.2017 Tanush Rica, Margarita Rica, Llesh Rica kundër
Shoqëria O.SH.E.E. sh.a.......................................................
00-2017-189 .02.2017 Luan Çelo kundër Harun Çelo, Xhevaire Rabi, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Gjirokastër............................................................................
00-2017-190 28.02.2017 Evgjeni Shkupa kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Shkodër............................................
00-2017-192 28.02.2017 Damin Bejko kundër Enti Kombëtar i Banesave
Drejtoria Rajonale Durrës, Zyra Përmbarimore Durrës,
Qefsere Kaceli (Shijaku), Osman Kaceli..............................
7
00-2017-193 28.02.2017 Thanas Stavro kundër Bashkia Finiq, Stavro Buro...............
00-2017- 13.02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-230 01.02.2017 Ministria e Financave kundër Azis Jata................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-376 01.02.2017 Petraq Koka kundër Zyra e Gjendjes Civile pranë
Bashkisë Himarë...................................................................
00-2017-377 01.02.2017 Shaqir Plaku, Fatbardha Plaku, Daniel Plaku,
Shkurt Plaku kundër Sabri Ismaili, Drejtoria e Punëve
Publike pranë Bashkisë Tiranë, Njësia Administrative
Baldushk - Bashkia Tiranë, Stacioni i Policisë Farkë,
pranë Drejtorisë Vendore e Policisë së Shtetit Tiranë..........
00-2017-409 17.02.2017 Ardian Dauti kundër Nelo Lelaj...........................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-420 17.02.2017 Agjencia për Zhvillim Bujqësor dhe Rural kundër
Shoqëria “Eneri” sh.p.k,........................................................
00-2017-421 17.02.2017 Sose Buçpapaj kundër Artur Zenelaj, Sali Ramaj,
Fatmir Iberhasaj, Haziz Docaj, AKU Kukës
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-433 17.02.2017 Shoqëria Flladi sh.p.k. kundër Bashkia Gjirokastër,
Njësia Administrative Cepo..................................................
00-2017-434 17.02.2017 Drejtoria e Përgjithshme e Doganave kundër
Blerte Kraja...........................................................................
00-2017-437 17.02.2017 Sokol Riska kundër Shoqëria “Star NRG” sh.p.k.................
00-2017-438 17.02.2017 Shoqëria “Energji Univers” sh.p.k. kundër Përmbaruesi
gjyqësor privat Eduard Allamani..........................................
00-2017-523 08.02.2017 Avokatura e Përgjithshme e Shtetit kundër Agjencia e
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë,
Jakup Sela.............................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-620 20.02.2017 Rajmonda Beu kundër Gëzim Sejko; Mehmet Sejko;
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-624 20.02.2017 Luan Durro kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë; Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë....................................................................................
00-2017-625 20.02.2017 Alma Nesturi kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Sarande; Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë..........
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
8
00-2017-746 22.02.2017 Albert Mullaj kundër Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit
dhe Pyjeve Gjirokastër..........................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-755 22.02.2017 Shoqëria “DORI-N08” sh.p.k kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Durrës..................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017-976 08.02.2017 Rapo’s Resort Hotel kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Vlorë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme....................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................
9
Nr.11115-01140-00-2013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017-20 i Vendimit (2)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Artan Broci Kryesues

Aleksandër Muskaj Anëtar
Admir Thanza Anëtar
në datën 02.02.2017 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :
PADITËSA: GJERGJI VELIKO, NAXHIJE VELIKO,

KLODIAN VELIKO, në mungesë në gjykim.
I PADITUR: KOMPANIA STREAM OIL&GAZ,
në mungesë në gjykim.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, të lirojë dhe dorëzojë palës paditëse
pemëtoren e zënë në mënyrë të paligjshme, pronë e palës paditëse,
ndodhur në Delvinë, të heqë rrethimin dhe të prishë ndërtimin
e ndërtuar në mënyrë të paligjshme në pronën e palës paditëse,
detyrimin e palës së paditur të shpërblejë dëmin shkaktuar palës paditëse.
Baza Ligjore: Nenet 296 e 608 të Kodit Civil;
nenet 153, 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.604, datë 09.05.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë, së paditësit Ramadan Veliko.
Detyrimin e palës së paditur Kompania Stream Oil & Gaz, t’i lirojë dhe
dorëzojë palës paditëse Ramadan Veliko, sipërfaqen e tokës bujqësore
“pemëtore”, në masën 4130 m2 në pronën e paditësit, të ndodhur në Delvinë
dhe të marrë me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.183, datë 20.10.1999 të
Komisionit të Ndarjes së Tokës Delvinë, sipërfaqe, kjo e individualizuar, në
skicën shoqëruese të aktit të ekspertimit, të punuar nga eksperti Z. Haxhi
Musai datë 23.02.2012 në kuadratin me ngjyrë jeshile, duke hequr rrethimin e
vënë në këtë pronë.
Rrëzimin e kërkesë padisë, për pjesën tjetër të kërkimit ligjor, të palës
paditëse.
Pushimin e gjykimit të çështjes civile për pjesën e kërkimit ligjor të detyrimit
të palës së paditur Kompania Stream Oil & Gaz, të shpërblejë dëmin e
shkaktuar palës paditëse.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen, në dy pjesë paditësit dhe një pjesë, palës së
paditur.”
10
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.89, datë 12.02.2013 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.604, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala e

paditur Stream Oil&Gas Ltd, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.89,
datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit nr.604, datë 09.05.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë ose në alternativë,
prishjen e vendimit nr.89, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe kthimin e
çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.”
KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.89, datë 12.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural civil dhe si rrjedhojë do të prishet dhe çështja do të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
Paditësi Ramadan Veliko është banues në Lagjen “Sinan Ballaci“ Delvinë. Ai në bazë të
ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 është trajtuar me tokë bujqësore. Konkretisht ai është
pajisur me aktin e marrjes së tokës në pronësi, të lëshuar nga Ish komisioni i ndarjes së
tokës Delvinë, me nr.183, datë 20.10.1999 në qytetin e Delvinës dhe ka marrë gjithsej një
sipërfaqe tokë bujqësore prej 18.300 m2, të ndarë respektivisht në dy parcela në ngastrën
e quajtur: ”Selo” 2300 m2 ullishte me kufizime përkatëse dhe në ngastrën “Shqope” me
sipërfaqe 16000 m2 kullote, me kufizime përkatëse. Ndërkohë paditësi disponon, edhe
formularin nr.6 të skicës së kësaj prone, që është procesverbal dorëzimi i pronës, ku jepet
skica e pronës datë 16.04.1993.
2. Për të provuar këto fakte paditësi ka paraqitur AMTP-në, formularin (Procesverbalin datë
16.04.1993), shkresën me nr.844/1 protokolli, datë 24.04.2012 të Këshillit të Qarkut
Vlorë (ZAMT-ja pranë saj ), që konfirmon pronësinë e Ramadan Velikos në qytetin e
Delvinës.
3. Sipas vendimit Gjyqësor civil nr.2216/1248, datë 28.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, është deklaruar pasaktësia e AMT nr.183, datë 20.10.1999 të paditësit
në lidhje me zërin kadastral të parcelës “Shqope “, duke e saktësuar atë, nga “Kullote”, në
tokë bujqësore “Pemishte“. Ky vendim ka marrë formë të prerë.
4. Tashmë paditësi duke patur pronësinë mbi këtë sipërfaqe tokë bujqësore, me padinë për
gjykim pretendon se: në parcelën e quajtur “Shqope”, me sipërfaqe prej 16.000 m2,
pemishte të rregulluar me vendimin Gjyqësor, që kufizohet nga: Veriu-Rrugë e vjetër,
Jugu- Hasan Hado dhe Përroi, Lindja- Rrugë automobilistike dhe perëndimi- me Pusin e
naftës, pala e paditur e pengon në mënyrë të kundërligjshme, paditësin të ushtrojë
normalisht të drejtën e pronësisë së tij, duke rrethuar kështu pronën e tij me rrjet teli, ka
11
hapur tip brezaresh për sigurinë, dhe ka vendosur depozita me gaz të lëngshëm, si dhe ka
kryer gërmim në truallin e tij.
5. Paditësi pretendon, se pala e paditur padrejtësisht dhe në mënyrë të kundraligjshme i ka
zënë këtë sipërfaqe pemishte, pronësi të tij dhe kërkon nga pala e paditur, t’ia lirojë këtë
sipërfaqe tokë bujqësore, duke hequr rrethimin e telit në pronën e tij dhe po ashtu të
prishë ndërtimin e depozitave në tokën e tij.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
6. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.604, datë 09.05.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë, së paditësit Ramadan Veliko.
Detyrimin e palës së paditur Kompania Stream Oil & Gaz, ti lirojë dhe dorëzojë palës
paditëse Ramadan Veliko, sipërfaqen e tokës bujqësore “pemëtore”, në masën 4130 m2
në pronën e paditësit, të ndodhur në Delvinë dhe të marrë me aktin e marrjes së tokës në
pronësi nr.183, datë 20.10.1999 të Komisionit të Ndarjes së Tokës Delvinë, sipërfaqe, kjo
e individualizuar, në skicën shoqëruese të aktit të ekspertimit, të punuar nga eksperti Z.
Haxhi Musai datë 23.02.2012 në kuadratin me ngjyrë jeshile, duke hequr rrethimin e vënë
në këtë pronë.
Rrëzimin e kërkesë padisë, për pjesën tjetër të kërkimit ligjor, të palës paditëse.
Pushimin e gjykimit të çështjes civile për pjesën e kërkimit ligjor të detyrimit të palës së
paditur Kompania Stream Oil & Gaz, të shpërblejë dëmin e shkaktuar palës paditëse.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen, në dy pjesë paditësit dhe një pjesë, palës së paditur.”
7. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.89, datë 12.02.2013 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.604, datë 09.05.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala e
paditur Stream Oil&Gas Ltd, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e vendimit
nr.89, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe të vendimit nr.604, datë
09.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë ose në
alternativë, prishjen e vendimit nr.89, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe kthimin e çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.”
9. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Vendimet e Gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe
procedural dhe në shkelje të rënda procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit
përfundimtar.
 Gjykata e Apelit ka zhvilluar gjykimin në mungesë të palës së paditur, pa e njoftuar këtë
të fundit, duke zhvilluar një proces të parregullt gjyqësor, duke cënuar parimin e
kontradiktorialitetit, parimin e barazisë së armëve, të drejtën e të paditurit për të marrë
njoftim, për të marrë pjesë në gjykim, për t’u dëgjuar dhe për t’u mbrojtur.
 Gjykata e Apelit, pavarësisht se ka vendosur të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor, nuk
i ka komunikuar palës së paditur një kopje të aktit tjetër të ekspertimit topografik.
 Gjykata e Apelit ka kryer kalimin procedural të paditësit Ramadan Veliko me
trashëgimtarët e tij pa njoftuar për këtë palën e paditur. Kjo palë ka marrë dijeni për
kalimin procedural vetëm pasi është njohur me vendimin përfundimtar të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.
 Gjykatat kanë gabuar në zgjidhjen e çështjes kur kanë vendosur pranimin e pjesshëm të
kërkesë-padisë me një arsyetim kontradiktor, pasi mungonte legjitimimi pasiv. Nga njëra
anë gjykatat pranojnë se i padituri është posedues i ligjshëm i sipërfaqes së tokës, pasi e
drejta e përdorimit të tokës i buron nga neni 10 i Ligjit nr.7746, datë 28.07.1993 “ Për
12
Hidrokarburet (Kërkimi dhe prodhimi)” dhe nga ana tjetër arsyetojnë se i padituri e
mban këtë tokë pa asnjë titull e në këto kushte legjitimimi pasiv i palës së paditur, si
posedues i paligjshëm pa titull i sipërfaqes së tokës që pretendon paditësi, nuk plotësohet.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
10. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.604, datë 09.05.2012 ndër të
tjera ka arsyetuar se: “…(…) Në rastin objekt gjykimi gjykata konkludon se paditësi
është pronar i ligjshëm mbi këtë tokë bujqësore dhe konkretisht me AMTP-në përkatëse
dhe të saktësuar parcelën objekt konflikti gjyqësor me vendimin gjyqësor të formës së
prere të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr.2216/1248 datë 28.10.2011 dhe AMTP
kjo e vërtetuar nga Këshilli i Qarkut Vlorë (ZAMT pranë saj).. Po ashtu provohet fakti, që
paditësi nuk e posedon këtë pronë, pasi është zhveshur nga pronësia e tij dhe ku ne fakt
sipas aktit të ekspertimit të punuar nga eksperti Z.Haxhi Musai del se në fakt,
mbivendosja e pronës së paditësit me pronën e palës së paditur është 4130 m2, kuadrati
me ngjyrë jeshile, në skicën bashkangjitur aktit, pasi në fakt këtë pronë e ka rrethuar me
rrjet teli , pala e paditur dhe në fakt, e mban pa asnjë titull pronësie, pasi nga inventari i
dorëzimit të pronës nga Albpetrol Sh.a, drejtë palës së paditur, nuk del sipërfaqja e
pronës së pusit D12 dhe D4, planvendosja përkatëse dhe sipërfaqe përkatëse e kësaj
prone dhe puseve përkatëse.
Gjykata konkludon se padrejtësisht dhe pa asnjë titull pronësie, pala e paditur, i ka
rrethuar pronën paditësit në sipërfaqen 4130 m2, duke ia rrethuar dhe kështu ajo duhet
t’ia lirojë këtë sipërfaqe toke prone, palës paditëse. Kjo për shkak se gjykata e sheh të
ligjshme aktin e ekspertimit, pasi eksperti ka punuar në dokumentat e paraqitura nga
palët, dhe nuk ka vend pretendimi i palës së paditur se ka punuar në dokumentat e
servirura nga pala paditëse, pasi në fakt të paditurit, edhe pse iu kërkua dokumentacion i
pronësisë së puseve, planvendosje dhe sipërfaqe përkatëse nga gjykata disa seance, ai
nuk i solli, edhe pse kishte detyrim në bazë të nenit 15 të K.Pr.Civile. Akti i punuar nga
eksperti është i ligjshëm, pasi ai është bazuar në gjendjen faktike dhe dokumenta të
pakundërshtueshme nga palët.
Përsa i përket vendosjes së depozitave në këtë sipërfaqe gjykata konkludon: se palës së
paditur, i buron e drejta e përdorimit të kësaj toke në bazë të nenit 10, të ligjit nr.7746,
datë 28.07.1993 qe thotë se:”E drejta e përdorimit të tokës “Në bazë të kushteve të
specifikuara në rregulloret e hartuara në përputhje me nenin 9.1(e) do të gjykohet që një
kontraktori i është dhënë sipas dispozitave të ligjit “Për tokën “, e drejta për të hyrë dhe
përdorur tokë publike ose private për të kryer operacione hidrokarburesh nën
marrëveshjen e Hidrokarbureve ku kontraktori është palë”. Dhe detyrimisht pala e
paditur legjitimohet ta përdorë këtë tokë private të palës paditëse, për të kryer operacione
Hidrokarbure për kërkim hidrokarbure. Dhe ne fakt posedimin e këtyre depozitave të
naftës, pala e paditur e ka me mënyrë të ligjshme.
Ndërkohë pala e paditur ndonëse me të drejtë, e mban këtë tokë, duke vendosur depozita
nafte, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.7747 datë 28.07.1993, për të kryer operacione
hidrokarbure, porse ajo duhet që më parë të ketë detyrimisht një marrëveshje kontraktore
mes saj dhe pronarit, që në këtë rast është paditësi Ramadan Veliko, për t’ia shfrytëzuar
këtë tokë, si dhe të fitojë të drejtën e kalimit në pronën e paditësit, sipas dispozitave
ligjore të parashikuara nga neni 261-265 të K.Civil, duke kërkuar më parë, tek paditësi të
drejtën e servitutit të kalimit, në pronën e palës paditëse.
Në rastin konkret, plotësohen kriteret ligjore të parashikuara nga nenin 296 të K.Civil
dhe si pasojë, pranohet padia e palës paditëse, vetëm në pjesën, që sipas aktit të
13
ekspertimit pala e paditur i ka zënë pronën palës paditëse, ne sipërfaqen 4130 m2, duke
prishur kështu, rrethimin që ajo ka bërë në pronën e paditësit.
Përsa i përket vendosjes të depozitave në pronën e palës paditëse, eksperti nuk përcaktoi
një gjë të tillë, dhe në fakt pala e paditur i ka vendosur ato në mënyrë të ligjshme, vetëm
se duhet të lidhë një marrëveshje në të ardhmen, për shfrytëzimin e kësaj pronësie të
palës paditëse me këtë të fundit.
11. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.89, datë 12.02.2013 ka arsyetuar pothuajse
si gjykata e shkallës së parë.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që
motivojnë cenimin e vendimit nr.89, datë 12.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, hetimi i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) është parim themeltar i gjykimit civil dhe
përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë
dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila
është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në shkallë të parë dhe në apel nuk ka
asnjë pengesë madje është detyrim që, gjykata të lejojë palët të paraqesin kërkimet e
prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në përfundimet përkatëse për
zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit që është i zbatueshëm për
gjykatën.
14. Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm zbatimin e
ligjit material e procedural nga ana e tyre, por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë
në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
15. Gjykata e Lartë nuk mund të përsërisë vetë tërësisht a pjesërisht hetimin gjyqësor, për
shkakun e thjeshtë se, duke qenë vetëm gjykatë ligji, nuk i lejohet të marrë prova të reja
apo të lejojë palët të debatojnë mbi provat, duke hetuar e çmuar ndryshe provat e
debatuara në gjykimin në apel e shkallë të parë.
16. Kolegji Civil çmon se, konkluzionet e arritura nga gjykata e apelit janë marrë në mungesë
të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, ku nga gjykata nuk janë sqaruar plotësisht
rrethanat faktike që lidhen me gjykimin e çështjes.
17. Pala e paditur, Dega Shqipëri e Shoqërisë së Huaj Sream Oil & Gaz, në vijim të
Marrëveshjes Hidrokarbure “Për zhvillimin dhe prodhimin e hidrokarbureve në
vendburimin Delvinë”, me Shoqërinë Albetrol sh.a, të miratuar me VKM nr.509, datë
08.08.2007, ka marrë në dorëzim ndërmjet të tjerave dhe një pus nafte në Delvinë më
gjithë aksesorët e tij, por nuk përcaktohet sipërfaqja e tokës, mbi të cilën ndodhet ky pus,
siç pretendon vetë pala e paditur në rekurs “ nuk ka marrë dokumentacionin që tregon
sipërfaqen e puseve dhe planvendosjen e tyre”.
18. Në këto rrethana Kolegji Civil konkludon se, duhet të hetohet në lidhje me çështjen e
zgjidhjes së konfliktit të pronësisë së tokës së të paditurit të mbivendosur me pronën e
paditësit në frymën e Ligjit 7746, datë 28.07.1993, “Për Hidrokarburet (Kërkimi dhe
Prodhimi)”, në nenin 10, për të drejtën e përdorimit të tokës, në të cilin është parcaktuar:
“(l) Në bazë të kushteve të specifikuara në rregulloret e hartuara në përputhje me nenin
9.l(e), do të gjykohet që një Kontraktori i është dhënë, sipas dispozitave të ligjit "Për
Tokën", e drejta për të hyrë dhe përdorur tokë publike ose private për të kryer
Operacione Hidrokarburesh nën Marrëveshjen e Hidrokarbureve ku Kontraktori është
palë. (2) Nëse Kontraktori nuk paguan kompensim kur i kërkohet, ai do t'i nënshtrohet
14
gjobave të specifikuara në rregulloret përkatëse. (3) Për qëllimet e këtij neni "tokë
private" do të thotë tokë në pronësi private dhe tokë e dhënë me qera apo në përdorim
nga Shteti.”.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në zbatim të përcaktimeve të nenit 465 të
Kodit të Procedurës Civile i cili përcakton se: “Në shqyrtimin e çështjes në apel mbahen
parasysh për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e gjykimit në shkallë të
parë të parashikuara në këtë Kod.
Me kërkesën e palëve apo kryesisht gjykata e apelit përsërit tërësisht apo pjesërisht
hetimin gjyqësor. Në shqyrtimin gjyqësor mund të lexohen aktet e gjykimit të shkallës së
parë. Gjykata ka të drejtë të marrë dhe prova të reja.”, gjykata e apelit duhej që t’i kishte
dhënë mundësi palës ankuese që të paraqiste pretendimet e saj, në lidhje me
dokumentacionin teknik që bashkëshoqëron kontratën e kërkimit të hidrokarbureve përsa
kohë që, këto të fundit mund të ndikonin në mënyrë thelbësore në zgjidhjen e çështjes.
20. Gjykata e apelit, në përgjigje të pretendimeve të ngritura në ankim dhe në kufijtë e këtyre
pretendimeve (përveç çështjeve për të cilat ligji e ngarkon të shprehet e konstatojë
kryesisht), mund dhe duhet të kryejë vetë hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes, për
të riparuar mangësitë e hetimit gjyqësor në shkallë të parë, nëpërmjet mekanizmit të
përsëritjes së pjesshme a të plotë të hetimit gjyqësor, duke patur të drejtën e detyrimin për
të realizuar të gjitha veprimet procedurale hetimore sikurse gjykata e shkallës së parë,
madje edhe duke lejuar a kërkuar marrjen dhe paraqitjen e provave të reja.
21. Bazuar në nenin 465 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit duhet të vendosë
kryesisht a mbi kërkesën e palës të përsërisë pjesërisht a tërësisht hetimin gjyqësor.
Përsëritja tërësisht e hetimit gjyqësor është mjeti procedural domethënës për të treguar se,
gjykata e apelit nuk ka kufij gjykimi si gjykatë fakti, rrjedhimisht nuk ka justifikim ligjor
për të mënjanuar veten nga përmbushja e urdhërimit të ligjit për ta gjykuar vetë e në
mënyrë ezauruese çështjen e gjykuar me mangësi hetimi nga gjykata e shkallës së parë
dhe të ardhur për shqyrtim në apel mbi ankimin e palëve. Në këtë kontekst, i vetmi
përjashtim është rasti kur nevojitet marrja e një prove të re, e cila përmbush njëkohësisht
dy kushte: të jetë vendimtare për zgjidhjen e çështjes dhe të jetë e vështirë marrja e saj në
shkallë të dytë.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton edhe se, gjatë gjykimit e konkretisht në datën
12.11.2012 ka ndërruar jetë paditësi Ramadan Veliko dhe Gjykata e Apelit vetëm
nëpërmjet certifikatave të dorëzuara nga përfaqësues të palës paditëse, ka bërë kalimin
procedural bazuar vetëm në çertifikatën e vdekjes dhe çertifikatën familjare, duke mos
kërkuar nga trashëgimtarët që të kryenin procedurën e lëshimit të dëshmisë së
trashëgimisë për paditësin si i vetmi dokument ligjor që përcakton në mënyrë shteruese
rrethin e trashëgimtarëve të paditësit.
23. Për arsyet e parashtruara më sipër Kolegji Civil vlerëson se, vendimi nr.89, datë
12.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e një hetimi të
pamjaftueshëm gjyqësor e për pasojë do të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja (c) të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.89, datë 12.02.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 02.02.2017
15
Nr. 11243-00130-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-5 i Vendimit (3)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 02.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: ARJON CAKRANI, në mungesë

TË PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE
TIRANË, në mungesë
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME FIER, në mungesë
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga Avokati i Shtetit Abaz Deda
PERSONA TË TRETË: PETRIT TAFAJ, në mungesë
DASHNOR SHEHAJ, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.102, datë 27.02.1996,
të Komisionit të Kthim Kompensimit të Pronës Fier,
duke kthyer fizikisht sipërfaqen e pronës prej 11,200 m2
të ish-subjektit Qani Bejleri (Cakrani), trashëgimtarëve të tij
ndodhur në fshatin Cakran, Fier.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 42, 153, 154, 154/a, 158 të K.Pr.Civile,
ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2016-4253-(1368), datë

05.12.2016, ka vendosur:
“Të nxjerrë jashtë juridiksionit mosmarrëveshjen civile nr.21239-00823-62-
2015 (1193/575) regjistri, datë 05.12.2015.
Të dërgojë aktet e kësaj çështjeje civile për shqyrtim pranë Agjensisë së
Trajtimit të Pronës, Tiranë”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse Arjon

Cakrani, e cila kërkon nga Gjykata e Lartë të shprehet nëse vendimi nr.62-2016-4253-
(1368), datë 05.12. 2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është një vendim i drejtë apo
çështja duhet të dërgohet në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, duke paraqitur shkaqet sa
më poshtë:
 Paditësi i është drejtuar gjykatës me padi, në datën 20.04.2015, periudhë kur në fuqi
ishte Ligji 9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” dhe si rrjedhojë të
16
gjitha veprimet proceduriale dhe provat janë marrë në përputhje me ligjin e kohës,
pra me ligjin nr.9235/2014. Gjykata ka gabuar kur i është referuar Ligjit nr.133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”,
ndërkohë që kërkesë padia është ngritur kur në fuqi ka qenë Ligji nr.9235/2004 “Për
kthimin dhe kompensimin e pronës”
 Gjykata në vendimin e saj për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt
gjykimi, ka gabuar, sepse KKKP Fier e ka shqyrtuar një herë këtë kërkesë dhe ka
vendosur kthimin pjesërisht të sipërfaqes së sekuestruar në vitin 1945. Paditësi duke
mos qenë dakord me masën e kthimit fizik i është drejtuar gjykatës dukë kundërshtuar
vendimin e KKKP Fier.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palës paditëse; në
mungesë të personave të tretë; përfaqësuesin e palës së paditur Avokatin e Shtetit Abaz Deda,
i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.62-2016-4253-(1368), datë 05.12.2016 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Fier; dhe si diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Paditësi, Arjon Cakrani, sipas vendimit nr.3226, datë 17.12.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë, është një ndër trashëgimtarët
ligjorë të trashëgimlënësit Qani Bejleri (Cakrani).
2. Me vendimin nr.102, datë 27.02.1996, Komisioni i Kthim dhe Kompensimit të Pronave
Fier, ka vendosur që trashëgimlënësit të paditësit, ish pronarit Qani Bejleri (Cakrani), t’i
njohë pronësinë mbi një sipërfaqe prej 11.200 m2 dhe kthimin fizik vetëm për sipërfaqen
prej 1.950 m2. Ky komision ka arsyetuar në këtë vendim se i kthehet ish pronarit Qani
Bejleri (Cakrani) sipërfaqja prej 1.950 m 2, sepse është një sipërfaqe e lirë, ndërsa pjesa e
mbetur nga 11.200 m2 është e zënë me ndërtime të ndryshme.
3. Paditësi Arjon Cakrani si një nga trashëgimtarët e ish pronarit (trashëgimlënësit) Qani
Bejleri (Cakrani), pretendon se në vendimin nr.102, datë 27.02.1995, i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Fier, duke mos bërë një akt ekspertimi, nuk ka
përcaktuar se sa është sipërfaqja e zënë me ndërtime dhe në cilën pjesë të kësaj
sipërfaqeje ndodhen këto ndërtime. Kjo palë gjithashtu pretendon se kjo sipërfaqe ka qenë
dhe vazhdon të jetë e lirë në të gjithë sipërfaqen e saj prej 11.200 m2.
4. Në këto rrethana pala paditëse në bazë të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës”, kundërshton vendimin nr.102, datë 27.02.1995, të Komisionit të
Kthim dhe Kompensimit të Pronave, Fier dhe kërkon ti kthehet tërësisht e gjithë
sipërfaqja truall prej 11.200 m2, duke ju drejtuar gjykatës me padinë me objekt si më
sipër.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2016-4253-(1368), datë
 Të nxjerrë jashtë juridiksionit mosmarrëveshjen civile nr.21239-00823-62-2015
(1193/575 ) regjistri ,datë 05.12.2015.
 Të dërgojë aktet e kësaj çështjeje civile për shqyrtim pranë Agjensisë së Trajtimit të
Pronës, Tiranë.
5.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar në mënyrë të përmbledhur, se: “...omissis... Me hyrjen në
fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, datë 05.12.2015, neni 9, fondi i kompensimit te pronave
17
sipas këtij ligji përbëhet nga : A) Fondi Financiar i Kompensimit; B) Fondi i
Tokës, ... , neni 32, pika 1, Agjensia e Kthimit të Pronave është transformuar në
Agjensinë e Trajtimit të Pronës dhe ndjek të gjitha mosmarrëveshjet për të cilat është
dalë me vendim përfundimtar nga personi juridik i mëparshëm publik sipas
përgjegjësive të ngarkuara nga ligji. Rezulton se sipas nenit 9, pika 2 të ligjit
nr.133/2015 asnjë organ administrativ apo gjyqësor nuk mund të disponojë mbi këtë
fond, përveç subjekteve të parashikuara në këtë ligj për administrimin e tij, pra
vendimmarrja e kësaj natyre i takon Agjensisë së Trajtimit të Pronës. .(...).”
6. Kundër vendimit nr.62-2016-4253-(1368), datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, brenda afatit ligjor, pala paditëse Arjon Cakrani ka ushtruar ankim të
veçantë në Gjykatën e Lartë me shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 36: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
7.2. Neni 59: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo atë administrativ”.
7.3. Neni 60: “Kur një institucion shtetëror pretendon se mosmarrëveshja që ka
pranuar gjykata për një shqyrtim hyn në juridiksionin administrativ,
mosmarrëveshja zgjidhet nga Gjykata e Lartë me kërkesën e
institucionit shtetëror ose të prokurorit.”
8. Dispozitat e Ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 2: Qëllimi i këtij ligji është:
a) përfundimi, në përputhje me këtë ligj, i procesit të trajtimit
nëpërmjet njohjes dhe kompensimit të pronave të subjekteve, të cilave u
janë shpronësuar, shtetëzuar ose konfiskuar pronat, sipas akteve ligjore e
nënligjore, vendimeve penale të gjykatave ose të marra me çdo mënyrë
tjetër të padrejtë nga shteti komunist prej datës 29.11.1944;
b) rregullimi dhe shpërblimi i drejtë i kompensimit të pronës,
ekzekutimi i vendimeve përfundimtare të kompensimit, si dhe përfundimi i
procesit të kompensimit, brenda afateve të përcaktuara në këtë ligj, nëpërmjet
fondit të kompensimit.
8.2. Neni 3: “1. Ky ligj vepron për të gjitha kërkesat, të cilat janë në shqyrtim në
AKKP, në ditën e hyrjes në fuqi të tij, si edhe mbi të gjitha ato
kërkesa, të cilat do të paraqiten brenda afateve të këtij ligji, sa i
takon njohjes së të drejtës së pronës.
2. Gjithashtu, ky ligj i shtrin efektet, sa i takon vlerësimit financiar,
për:
a) ekzekutimin e të gjitha vendimeve, të cilat nuk janë zbatuar, për
njohjen e së drejtës së kompensimit, të dhëna nga organet
administrative ose gjyqësore në vendin tonë;
b) çështjet që janë në shqyrtim në gjykatat e të gjitha niveleve, në
Gjykatën e Lartë, si edhe në Gjykatën Europiane të të Drejtave të
Njeriut, sa i takon vlerësimit financiar të tyre.”
18
8.3. Neni 20: “Kërkesat e bëra para hyrjes në fuqi të këtij ligji, si dhe kërkesat e
bëra brenda afatit të përcaktuar në këtë ligj, nëse prona nuk
kategorizohet në pronat e përcaktuara në nenet 4 dhe 25, të këtij
ligji, do t'i nënshtrohen trajtimit të pronës nëpërmjet njohjes së të
drejtës së subjekteve të shpronësuara me vendim të ATP-së dhe
kompensimit të tyre sipas këtij ligji. Në çdo rast, aty ku është e
mundur, i jepet përparësi kompensimit fizik në pronën që i njihet
subjektit me vendim të ATP-së.”
8.4. Neni 29: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e
interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës
së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur pala paditëse Arjon Cakrani, nuk përmban shkaqe
ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.62-2016-4253-(1368), datë 05.12.2016, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështja objekt gjykimi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.62-2016-4253-(1368), datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, janë
respektuar dispozitat e ligjit procedural civil. Çështja konkrete nuk bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor prandaj konflikti duhet të shqyrtohet dhe të zgjidhet në rrugë
administrative.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi gjyqësor që disponon mbi
juridiksionin është një moment i rëndësishëm procedural për procesin në tërësi, për të
garantuar të drejtat themelore të individit për t’iu drejtuar gjykatës dhe për tu dëgjuar prej
saj për themelin e kërkimit. Duke konsideruar rëndësinë e këtij momenti procedural në
garantimin e të drejtave të individit për një proces të rregullt ligjor, është parashikuar
ushtrimi i ankimit të veçantë në Gjykatën e Lartë, pa qenë e nevoja e ankimit në gjykatën
e apelit (neni 59/2 i Kodit të Procedurës Civile).
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, ka përcaktuar
drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes, ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të
rëndësishëm procedural siç është ai i verifikimit të juridiksionit të kësaj gjykate.
13. Në nenin 59, të Kodit të Procedurës Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo
fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton,
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...)”. Në analizë të dispozitës së mësipërme
konstatohet se çdo gjykate në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të
analizojë dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë
e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe
respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë dhe vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit
të gjykatës, konstaton se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk i përket juridiksionit
gjyqësor.
19
15. Në nenin 29 të ligjit nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
16. Kolegji vlerëson se dispozita e mësipërme duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë
paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” për të
kundërshtuar një vendim të marrë nga ATP sipas parashikimeve të këtij ligji.
17. Në rastin konkret rezulton se kërkesëpadia objekt gjykimi është regjistruar në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Fier me datë 20.04.2016, ndërsa Ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, është botuar ne Fletoren
Zyrtare nr.255 të datës 08.02.2016 dhe ka hyrë në fuqi 15 ditë pas kësaj date, pra
kërkesëpadia është regjistruar në gjykatë pasi ky ligj ka hyrë në fuqi.
18. Në rrethanat kur çështja është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë, pasi ka hyrë në
fuqi Ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit
të pronave”, e drejta e ankimit kundër vendimeve të komisioneve të kthimit e
kompensimit të pronave mund të bëhej në gjykatën e apelit, pasi të jetë ezauruar rruga
administrative pranë Agjensisë së Trajtimit të Pronave.
19. Për sa më sipër arsyetoi Kolegji Civil çmon se jemi para një çështjeje e cila nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor por në atë administrativ.
20. Përfundimisht Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.62-
2016-4253-(1368), datë 05.12. 2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duhet të lihet në
fuqi dhe aktet e kësaj çështjeje duhet të dërgohen për shqyrtim pranë Agjensisë së
Trajtimit të Pronës, Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 37, 59 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.62-2016-4253-(1368), datë 05.12.2016, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier.
Tiranë, më 02.02.2017
20
Nr. 00-2017-22 i Vendimit (4)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

00139-00-2017, që u përket palëve:
PADITËS: ARMAND DULO.

TË PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE.
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT
TË PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË.
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit të njohin pronarë paditësin mbi pasurinë
me nr.58/2 ZK 1321 vol 7 faqe 169 ndodhur në fshatin Buçimas
e llojit truall me sip 384.25 m2 e regjistruar si pasuri shtet
dhe mbi pasurinë me sip. 374.37 m2 e llojit arë pjesë e pasurisë
me nr.58/1 ZK 1321 N 6 faqe 168 ndodhur në Buçimas Bashkia Maliq.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 154 K.Pr.Civile
Neni 169, 170 K.Civil
Ligji 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive te Paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.2150 akti, datë 22.11.2016, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkimit të Avokaturës së Shtetit me objekt "Ndryshimin e
vendimit gjyqësore të ndërmjetëm datë 22.11.2016 për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësorë.“
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë Avokatura e Shtetit Zyra

Vendore Korçë, dhe kundër-ankim pala paditëse Armand Dulo, të cilët parashtrojnë këto
shkaqe:
Avokatura e shtetit Zyra Vendore Korçë.

- E drejta e pronësisë është një e drejtë themelore e çdo shtetasi dhe subjekti juridik që
garantohet dhe mbrohet prej Kushtetutës të Republikës të Shqipërisë. Për këtë qëllim
janë parashikuar një sërë mekanizmash dhe mjetesh për ta mbrojtur dhe realizuar
atë. Në fakt jo vetëm kjo por edhe çdo e drejtë tjetër e ligjshme gëzon mbrojtje ligjore
prej të gjitha juridiksioneve qoftë administrative qoftë edhe gjyqësor. Pra në
mbrojtjen e një të drejte apo të përfitimit të një të drejte përfituesit në varësi të rastit
dhe të situatës i drejtohen qoftë juridiksionit administrativ qoftë atij gjyqësor, por
21
sipas disa premisave ligjore që duhet të plotësohen. Këto premisa përcaktojnë në
mënyrë përfundimtare rrugën që duhet të ndiqet prej subjektit dhe kujt juridiksion i
drejtohet fillimisht.
- Përcaktimi i këtij juridiksioni, në rastin tonë konkret, duhet të marrë në analizë
kushtet konkrete të çështjes dhe ti japë përgjigje konkrete subjektit paditës për
mënyrën e zgjidhjes të çështjes.
- Duke i’u referuar rastit konkret mendojmë se kjo çështje zgjidhet prej juridiksionit
administrativ fillimisht. Pra paditësi ka të gjitha mundësitë ligjore që t’i drejtohet
organeve të administratës shtetërore për rastin përkatës dhe të ezaurojë fillimisht këtë
juridiksion dhe më tej në varësi të zgjidhjes të vazhdojë me procesin gjyqësor.
- Paditësi realisht ka edhe mundësi të tjera administrative për të realizuar të drejtën e
pretenduar.
- Për rastin konkret duke qenë se paditësi kërkon të fitojë pronësinë e truallit nën një
godinë dhe atij funksional, të blerë në mënyrë të rregullt prej një enti shtetëror sikurse
Drejtoria e Administrimit të Pronës Publike, ai duhej që t’i drejtohej Ministrisë të
Financave, Drejtorisë të Administrimit të Pronës Publike, pasi ai të fitonte këtë
pronësi nëpërmjet ligjit nr.10270, datë 22.04.2010, “Për të drejtën e privatizimit të
truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën mbi të drejtën e përdorimit të tij” si dhe
V.K.M nr.413, datë 25.06.2014. “Për përcaktimin e kritereve të procedurave të shitjes
së trojeve në përdorim sipërfaqe të domosdoshme, dhe trojet shtesë e funksionale të
ndërmarrjeve, shoqërive tregtare, të objekteve shtetërore të veçuara apo të
privatizuara, të objekteve apo ndërtesave të shitura të ish-kooperativave bujqësore si
dhe të ndërtesave të ndërtuara në bazë të lejeve publike.
- Pra siç shihet qartë paditësi është subjekt i këtyre akteve ligjore dhe çështja e tij
zgjidhet shumë mirë prej juridiksionit administrativ. Pra paditësi ka të gjitha
mundësitë që prej ligjeve dhe akteve nënligjore të fitojë pronësinë e pretenduar sepse
ai plotëson disa premisa ligjore të cilat i kemi përmendur më lart.
- Mendojmë se zgjedhja e juridiksionit gjyqësor është zgjidhja e fundit që ekziston kur
një çështje nuk mund të zgjidhet prej juridiksionit administrativ për shumë arsye p.sh
sepse nuk ka ligj të veçantë apo akte të tjera ligjore që e zgjidhin këtë çështje. Kur
konkurrojnë të dy juridiksionet detyrimisht çështja fillimisht zgjidhet prej atij
administrativ dhe pasi ai mbaron “detyrën” ky juridiksion në varësi të zgjidhjes
kërkuesi mund të vazhdoj më tej.
- Në këtë mënyrë sipas rastit juridiksioni gjyqësor, kontrollon edhe juridiksionin
administrativ.
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor.
Kundër-ankimi i palës paditëse Armandi Dulo.

- Pretendimi i ngritur nga Avokatura e Shtetit është jo vetëm një pretendim i pabazuar
në ligjin procedurial por njëkohësisht është dhe alogjik për faktin e thjeshtë se Kjo
Zyrë kërkon ti diktojë palës paditëse rrugën që ajo zgjedh për të fituar një të drejtë siç
është në rastin konkret e drejta e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit dhe tokës arë të
poseduar në fakt prej saj.
- Kjo pasi legjislacioni ynë por edhe ai ndërkombëtar njeh disa mënyra të fitimit të
pronësisë, njëra prej të cilave është dhe ajo e pretenduar nga paditësi, pra fitimi i
pronësisë nëpërmjet parashkrimit fitues. Kjo mënyrë e fitimit të pronësisë është
parashikuar në legjislacionin civil të Republikës së Shqipërisë nëpërmjet Ligjit
nr.7850, datë 29.07.1994 “K.Civil i Republikës së Shqipërisë” i ndryshuar,
ekzaktësisht në nenet 268 dhe 169 të tij.
22
- Për të realizuar këtë të drejtë të pretenduar pikërisht nëpërmjet këtij instituti kërkohet
vetën plotësimi i disa kushteve të përcaktuara në këtë ligj dhe nuk është e
domosdoshme që të jetë realizuar më parë me ndonjë procedurë administrative.
- Në rastin konkret paditësi nuk kërkon që ta realizojë këtë të drejtë pronësie nëpërmjet
blerjes e cila do të diktonte paraprakisht ezaurimin e rrugës administrative por
kërkon që të njihet pronar nëpërmjet parashkrimit fitues, pasi vlerëson se kjo rrugë
është më me interes për të.
- Ndaj pretendimi i Avokaturës së Shtetit që kjo çështje të dalë jashtë juridiksionit
gjyqësor, prej nesh vlerësohet një pretendim jo ligjor dhe jo korrekt dhe mbi të gjitha
një pretendim që nuk mund të gjejë mbështetje në ligjin procedurial të cituar nga vetë
kjo Zyrë.
- Përfundimisht kërkojmë mospranimin e ankimit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
Paditësi sipas objektit të saj në padi kërkon njohjen e pronësisë mbi dy sipërfaqe të
cilat pretendon se i posedon pa titull për një kohë mbi 20 vjet njëra sipërfaqe e llojit truall dhe
tjetra e llojit are.
Pas parashtrimeve të palës paditëse në seancën e datës 22.11.2016 Avokati i Shtetit
pasi u njoh me padinë kërkoi nxjerrjen jashtë juridiksionit të këtij gjykimi për arsye se nga
ana e paditësit duhet të ezaurohet rruga administrative për sipërfaqen 374.37 m2 e llojit “arë"
pjesë e pasurisë me nr.58/1 ZK 1321 e cila duhej të ishte trajtuar me Ligjin nr.7501 “Për
Tokën” dhe nuk figuron e tillë, ndërsa sa i përket pasurisë me nr 58/2 ZK 1321 vol. 7 faqe
169 ndodhur në fshatin Buçimas e llojit truall me sipërfaqe 384.25 m2 e regjistruar si pasuri
shtet në të cilën paditësi kërkon të fitojë pronësinë që ndodhet nën një godinë si pjesë
funksionale, duhet të ndiqet rruga administrative për ta blerë në mënyrë të rregullt prej një
Enti Shtetëror sikurse është Drejtoria e Drejtimit të Pronës Publike në mbështetje të ligjit
nr.10270, datë 22.04.2010.
Pala paditëse nëpërmjet përfaqësuesit ligjor parashtroji se duke qenë posedues i këtyre
sipërfaqeve për një periudhë të gjatë kohe nuk dëshirojmë ta blejmë por të njihemi pronare,
për sa kohë nuk është kërkuar rivendikimi i saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.8211, datë 17.10.2016, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkimit të Avokaturës së Shtetit me objekt “Ndryshimin e vendimit
gjyqësore të ndërmjetëm datë 22.11.2016 për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësorë.”
Me arsyetimin se, Gjykata pasi dëgjoi të dy pretendimet me vendim të ndërmjetëm u
shpreh se në këtë moment të gjykimit (veprime paraprake) të mos e pranojë kërkesën për
faktin pasi duhet të hetohet gjatë procesit gjyqësor se nëse do jemi para kërkimit të
Avokaturës së Shtetit për nxjerrjen e gjykimit jashtë juridiksionit gjyqësorë apo të vazhdimit
të shqyrtimit gjyqësorë.
Ky vlerësim gjen mbështetje në dispozitën ligjore të nenit 59 të K.Pr.Civile që
përcakton se: “Në çdo fazë dhe shkallë gjykimi Gjykata qoftë dhe kryesisht merr në shqyrtim
nëse çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësorë apo administrativ.”
Pra në vështrim të kësaj dispozite mos pranimi i kërkesës të Avokaturës së Shtetit
lidhej vetëm me fazën e gjykimit e cila ishte në veprimet paraprake për të cilën u çmua se
duhet të nënshtrohet hetimit të plotë mbi bazën e pretendimeve të palëve.
23
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë, Avokatura e Shtetit Zyra
Vendore Korçë dhe kundër-ankim pala paditëse Armandi Dulo, duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
LIGJI I ZBATUESHËM
1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të

interesave të tij kushtetues dhe ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
2. Neni 116 i Kushtetutës: “1. Aktet normative që kanë fuqi në të gjithë territorin e
Republikës së Shqipërisë janë: a) Kushtetuta; b) marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara;
c) ligjet; ç) aktet normative të Këshillit të Ministrave.
3. Aktet që nxirren nga organet e pushtetit vendor kanë fuqi vetëm brenda
juridiksionit territorial që ushtrojnë këto organe.
4. Aktet normative të ministrave dhe të organeve drejtuese të institucioneve të tjera
qendrore kanë fuqi në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë brenda sferës së
juridiksionit të tyre”.
5.1 Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
5.2 Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.”
5.3 Neni 59 i K.Pr.Civile: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
atë administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën e Lartë.”
5.4 Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos mos kompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.2150
akti , datë 22.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes, ka bërë një identifikim të elementeve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e një parakushti të
24
Në këtë kuptim doktrinat shkencore të së drejtës procedurale civile 1 dhe penale
europiane kanë krijuar institutin perpetuatio iuridictionis, për të konceptuar dhe rregjuar
juridikisht çështjet primare dhe fillestare se si konstituohet gjyqtari natyral dhe se si ruhet
permanenca dhe vazhdimësia e pandërprerë e kësaj figure gjyqësore garanci për mbrojtjen e
të drejtave dhe lirive themelore të çdo subjekti të së drejtës, konkretisht çështjes së
juridiksionit dhe kompetencës së gjyqtarit natyral 2 , çështje të cilat nga ana tjetër janë edhe
prezumimit procedurale kryesore dhe absolute të vlefshmërisë së procesit gjyqësor.
Në nenin 59, të Kodit të Procedurës Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton,
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...). ” Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet
se çdo lloj gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë
dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës
për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e
parimit të një procesi të rregullt ligjor.
Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me juridiksionin gjyqësor.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë dhe vlerësim të akteve të dosjes
gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe
vendimit të gjykatës, konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit
gjyqësor.
Kolegji vlerëson se, në këtë lloj gjykimi, i cili lidhet me të drejta subjektive dhe synon
njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara, mund të bëhet vetëm nga gjykatat e
zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të K.Pr.Civile. Gjykata zhvillon
një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë. Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12
dhe 213 të K.Pr.Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme
që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
I gjithë hetimi gjyqësor i lartë përmendur, i jep jetë nenit 31 të K.Pr.Civile që shprehet
se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij
pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. ...” Nga ana tjetër, “Pala
kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil sjell në vëmendje Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, në të cilin
është arsyetuar se :”...nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe
shkaku ligjor i kërkesë padisë së paraqitur për shqyrtim janë të natyrës civile, atëherë
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile, pavarësisht
përcaktimit që mund të jetë propozuar nga ana e palëve ndërgjyqëse.
Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në konkluzionin
se kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e
natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-së për të
1
Ky koncept, i elaboruar nga çdo doktrinar i kohës, qartësinë më të madhe e ka gjetur nga klasiku i së drejtës procedurale
civile Giussepe Chiovenda, “Principii di diritto processuale civile”, Napoli, 1912, faqe 389, në të cilin shprehet se “çdo
mosmarrëveshje, e konsideruar në mënyrë abstrakte, do të thotë përpara se të lindë efektivisht ose në momentin që lind, i
përket një gjyqtari të caktuar. Ky është gjyqtari natyral nga i cili ndërgjyqësi nuk mund të shmanget.”
2
Shiko Ignatio Pagani, Dottore di Ricerca in Diritto Costituzionale – Avvocato, në shkrimin “Perpetuatio iurisdictionis e
declaratoria d’incostituzionalità ”.
25
kryer fshirjen apo regjistrimin e një prone të caktuar, atëherë shqyrtimi i këtyre çështjeve do
të jetë në kompetencë të gjykatës civile.
Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë lidhur me pyetjen e parë arrijnë në interpretimin unifikues se: ....
C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton
të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund
të urdhërohet kryera e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-së për
të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile.”
Kolegji thekson se, në këtë rast kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje tipike juridiko
- civile, e cila bazohet në të drejtën e pronësisë. Pala paditëse ka ngritur një padi klasike,
objekti i të cilës është kërkim për njohje pronar, të parashikuar nga dispozitat përkatëse të
K.Civil, neni 168 dhe 169 i K.Civil. Çështja objekt gjykimi nuk ka të bëjë me një kërkim
drejtuar një organi administrativ, as me një mosmarrëveshje administrative, për rrjedhojë nuk
mund të bëhet fjalë për ekzistencën apo jo të juridiksionit administrativ për trajtimin e saj.
Në rrethana të tilla, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile (Pjesa e Parë, Titulli i III-të, Kreu i
II-të). Sipas nenit 36§1 të K.Pr.Civile janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta. Për rrjedhojë, paditë që themelohen në dispozitat e Kodit Civil janë mosmarrëveshje
civile që i përkasin ekskluzivisht juridiksionit gjyqësor. Mjafton vetëm shkaku i padisë i
themeluar mbi këto dispozita për të detyruar gjykatën të marrë në shqyrtim çështjen dhe pas
shqyrtimit gjyqësor të shprehet me vendim përfundimtar.
Kolegji lidhur me pretendimin e palës ankuese Avokatura e Shtetit Zyra Vendore
Korçë, vlerëson se në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me konkurrim midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor, pasi pala paditëse me kërkimet objekt
gjykimi ka kërkuar të fitojë pronësinë në zbatim të nenit 169 të Kodit Civil, si rezultat i
parashkrimit fitues dhe jo nëpërmjet parashikimeve të Ligjit nr.10270, datë 22.04.2010 “Për
të drejtën e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën mbi të drejtën e
përdorimit” si dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014.
Në lidhje me pretendimin, se pala paditëse duhej të kërkonte fitimin e pronësisë mbi
truallin shtetëror nëpërmjet parashikimeve të Ligjit nr.10270, datë 22.04.2010, “Për të drejtën
e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën mbi të drejtën e përdorimit” si
dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014, Kolegji Civil konstaton se pala paditëse ka poseduar
qetësisht sikur të ishte pronarë, sendet objekt material të padisë për më shumë se 20 vjet dhe
për rrjedhojë kërkon të njihet pronarë me parashkrim fitues sipas nenit 169 të Kodit Civil, gjë
që vërteton se zgjidhja e çështjes i përket tashmë juridiksionit gjyqësor.
Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës
Civile, sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni
gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i K.Pr.Civile). Një çështje mund të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionit administrativ. Në
këto raste mos ndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes
nga ana e gjykatës.
Kolegji Civil vlerëson se çështja e juridiksionit vlerësohet ngushtë me natyrën e
mosmarrëveshjes, e cila nga ana e saj përcaktohet nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë. Në
rrethanat kur objekti i padisë është pretendimi për fitimin e pronësisë nëpërmjet parashkrimit
fitues, parashikuar në nenin 169 të Kodit Civil, juridiksion për të gjykuar këtë çështje ka
vetëm pushtetit gjyqësor.
26
Rruga jashtëgjyqësore e zgjidhjes së pretendimeve të subjekteve që përfitojnë nga
K.Civil i R.Sh, është një formë e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve që mund të lindin, por jo
rrugë e detyrueshme për t’u shteruar prej tyre para se t’i drejtohen gjykatës .
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.2150 akti, datë 22.11.2016, të
Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Korçë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2150 akti, datë 22.11.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 09.02.2017
27
Nr. 00-2017-23 i Vendimit (5)
VENDIM


PADITËS: PIRO ZBOGO, ZHANETA NOTA,

GJINOVEFA ZBOGO, ALIQI ZBOGO,
THEODHORI KUMI, PETRO KUMI, ARBEN
KUMI, ANETA GJIKA, NIKOLLAQ VRETO,
STAFAN VRETO, PETRAQ VRETO,
MARKO VRETO, LILIKA QIRICI, DHIMTËR
BIXHILI, SHANO BIXHILI.
TË PADITUR: Të gjithë trashëgimtarët e tjerë të
trashëgimëlënësit KOSTE MARKO ZBOGO:
ELI ZBOGO, KOSTAQ ZBOGO, VIOLETA
ZBOGO, DHIMITRIT, OLLGE ZBOGO.
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT E
MBROJTJES SË TOKËS-QARKU VLORË.
BASHKIA E QYTETIT HIMARË.
PERSONA TË TRETË: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE
TIRANË.
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË.
OBJEKTI:
Njohjen pronar në bashkëpronësi me trashëgimtarët e tjerë
të pasurisë së paluajtshme trashëgimore të lënë në trashëgimi n
ga trashëgimlënësi Koste Marko Zbogo në Dhërmi Vlorë, në vendet:
1.1“Helladhra”, 3 vreten tokë me 20 rrënjë ullinj.
b.8 vreten tokë me 20 rrënjë ullinj me kufij:
L: Foto Zhupa, P: Thimio Gjikopulli, V: Kosta M.Zbogo, J: Lica Muca.
c. Një bahçe me 8 vreten tokë me 70 portokalle dhe 4 ullinj me kufij:
L:Lilo Koshmani, P: Foto Kocani, V: Pavllo Vreto, J: Vasil Fotiadhi.
d. Tokë 1010 m2 me kufij sipas skicës kadastrale,
gjithsej 22 vreten dhe 1010 m2 me 64 rrënjë ullinj.
1.2 "Shkambo", 2 vreten tokë me 20 portokalle.
b. një bahçe me 2 vreten tokë me kufij:
L: Vangjel Nikolla, P:Foto Koca, V: Petro Zhupa, J; Vasil Ziu,
gjithsej 4 vreten pemishte.
28
1.3.Shën Ilia 4 Vreten:
b.4 vreten me kufij: L: Rrugë komunale, P: Shën Ilia,
V: Rrugë komunale, J: Shën Gjergji, gjithsej 8 vreten.
1.4 Llangodhea, 2 vreten pemishte me kufij:
L: Kiço Muço, P: Lume, V:Janaq Gjika dhe Kosta Dhimilri, J: Sofo Vreto.
5. 556 m2 arë.
1.5 “Qele” 10 strem bahçe me 30 portokalle me kufij:
L: Lumë, P: Foto Bixhili, V: Stefo Dhima, J: Foto Beli.
1.6 “Llango" 10 vreten vresht me 5000 rrënjë ullinj hardhi me kufij:
L-J: Rrugë , P: Përrua, V: Thanas Dhima.
1.7 “Dhërmi” 168 m2 truall, total 46 vreten tokë me 64 rrënjë ullinj
1796 m2 tokë arë, 168 m2 truall dhe 10 stren tokë pemishte.
2. Rivendosje në afat të kërkesës për aplikim njohje, kthim e kompensim
të pronës trashëgimore pranë Agjensisë së Trajtimit të Pronës Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a, 151, 154 i Kodit të Procedurës Civile,
neni 349 i Kodit Civil,
ligji nr.133/2015, datë 05.12.2015,
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.1696, datë 06.10.2016, ka

vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.2130 Akti për
shkak të juridiksionit administrativ“.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur ankim të veçantë, paditësat, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Paditësat si trashëgimtarë ligjorë të Koste Marko Zbogo të pronave, pasuri e
paluajtshme tokë arë, ullinj, dhe truall në Dhërmi Vlorë, që nuk kanë përfituar tokë as
nga Ligji nr.7501 19.7.1991 “Për token”, për mosndjekje të procedurave ligjore për
shkak të ndodhjes familjarisht në emigracion, pasi kanë siguruar dokumenta pronësie
nga AQSH, dhe Këshilli i Qarkut Vlorë dhe dëshmitë e trashëgimisë përkatëse të
ndodhur në mosmarrëveshje me trashëgimtarët e tjerë të paditur, dhe të mosndjekjes
të çështjes nga përfaqësuesi i autorizuar prej tyre, brenda afatit ligjor, kanë paraqitur
në Gjykatë kërkesë padi me objekt njohjen pronar në bashkëpronësi me
trashëgimtarët e tjerë të pasurisë së paluajtshme trashëgimore të lënë trashëgim nga
trashëgimlënësi dhe rivendosjen në afat të kërkesës, aplikim njohje, kthim ose
kompensim pranë ATP Tiranë.
- Në vazhdim paditësat paraqesin kërkesë me dokumentacionin e pronësisë të tërhequr
nga AQSH, dhe Këshilli i Qarkut Vlorë me dëshmitë e trashëgimisë dhe prokurat e
përfaqësimit në ATPronave Tiranë që pranohen me nr.8936 datë 1.9.2016 protokolli,
me orientimin për paraqitje të vendimit gjyqësor të njohjes pronar që vërteton
sipërfaqen, vendndodhjen, kufijtë e vjetër dhe të rinj, me planvendosje nga ekspertët
si dhe konfirmim të ZVRPP në lidhje me gjendjen dhe regjimin juridik të pronës të
pretenduar për të drejtën e kompensimit.
- Në këto rrethana paditësat në seancë përgatitore kanë hequr dorë nga objekti për
rivendosje në afat të kërkesës, për rivendosje në afat të aplikimit për trajtim me
kompensim të pronës pranë ATP Tiranë, duke kërkuar vazhdimin e gjykimit për
objektin e padisë.
29
- Siç rezulton në këtë rast paditësat kërkojnë njohjen pronar në bashkëpronësi me
trashëgimtarët e tjerë të paditur të pasurisë trashëgimore të lënë trashëgim nga
trashëgimlënësi i tyre, nuk kërkojnë kthimin apo dorëzimin e saj nga poseduesit e
paditur trashëgimtar që kanë përfituar nga zbatimi i Ligjit “Për Tokën”, në këtë zonë
sipas parimit “ish pronarëve”.
- Gjykata në këtë rast i referohet vendimit Unifikues nr.2/2011 të Kolegjeve të
Bashkuara (faqja 9 e këtij vendimi), që jo vetëm parashikon që në dy rastet e
konstatuara (ndonëse, nuk janë të njëjtë me rastin në këtë gjykim), “gjithsesi edhe në
këto dy raste çështja ben pjesë në juridiksionin gjyqësor”, por në rastin konkret Ligji
nr.133/2015 datë 5.12.2015 ka shfuqizuar Ligjin nr.9235 date 29.07.2004 “Për
kthimin e kompensimin e pronave”, me parashikime të trajtimit të pronës dhe
përfundimin e procesit të Kompensimit të pronave", bazuar në dokumentat e
paraqitura nga ish pronarët dhe vendimet gjyqësore që u njohin pronësinë
trashëgimore për efekt kompensimi.
- Gjykata në shkelje të rregullave proceduriale duke shpallur me datën 06.10.2016
vendimin e saj të paarsyetuar deri me datën e sotme të paraqitjes së këtij ankimi nuk
vë në dispozicion të paditësave as vendim të shkurtuar veç fotokopje të paragrafeve të
vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke penguar
paditësat të ushtrojnë ankim, ndaj këtij vendimi, me gjithë kërkimet e përsëritura duke
qëndruar ne pritje paditësat dhe përfaqësuesit e tyre.
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

VËREN
Se paditësit i janë drejtuar gjykatës duke kërkuar njohjen bashkëpronar mbi pasurinë e
paluajtshme të trashëgimlënësit Koste Marko Zbogo në Dhërmi Vlorë, duke thirrur si të
paditur trashëgimtarët e tjerë të trashëgimlënësit Koste Marko Zbogo, Drejtorinë e
Administrimit të Tokës Qarku Vlorë dhe Bashkinë Himarë. Me cilësinë e personave të tretë
kanë thirrur Agjensinë e Trajtimit të Pronave Tiranë dhe Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Në seancën përgatitore të datës 26.09.2016, Gjykata mori në shqyrtim kryesisht nëse
çështja civile e paraqitur për shqyrtim është apo jo në juridiksion gjyqësor. Gjykata, konstatoi
se, pala paditëse i është drejtuar gjykatës nëpërmjet kërkesë-padisë me objekt njohjen pronar
si dhe rivendosjen në afat për t’iu drejtuar Agjensisë së Trajtimit të Pronave (ish- AKKP). Në
këto kushte, gjykata pyeti palën paditëse nëse i është drejtuar ndonjëherë Agjensisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave (AKPP). Pala paditëse pohoi se, i është drejtuar AKKP-
së. Gjykata, në funksion të përcaktimit nëse çështja civile është apo jo në juridiksion gjyqësor
i dha kohë palës paditëse të paraqes shkresën me të cilën i është drejtuar AKKP- së. Lidhur
me juridiksionin gjykata pyeti edhe avokatin e palës së paditur i cili u shpreh se çështja nuk
është në juridiksion gjyqësor.
Në seancën përgatitore të datës 06.10.2016 avokatja e palës paditëse paraqiti shkresën
me nr.307 regj, datë 31.08.2016 nga përmbajtja e së cilës rezultoi se pala paditëse i është
drejtuar AKKP-së për njohjen, kthimin dhe kompensimin e pronës së paluajtshme objekt
pretendimi.
Gjykata për të vlerësuar nëse ka apo jo juridiksion ju referuar datës së shkresës
drejtuar AKPP-së nga pala paditëse dhe datës së paraqitjes së kërkesë-padisë objekt gjykimi.
30
Gjykata, konstatoi se, kërkesë-padia është paraqitur më datë 06.07.2016 ndërsa shkresa
drejtuar ish-AKKP është e datës 31.08.2016.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.1696, datë 06.10.2016, ka
vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.2130 Akti për shkak të
juridiksionit administrativ“.
Me arsyetimin se, Juridiksioni gjyqësor është një nga prezumimet proceduriale në
gjykimin civil. Termi “juridiksion” është paksa i paqartë dhe mund të përdoret në një sërë
kuptimesh të ndryshme, duke krijuar një lloj pështjellimi. Për të eliminuar paqartësinë dhe
shumë kuptueshmërinë, është përkrahur përdorimi i termit “juridiksion gjyqësor” për të
treguar kompetencën e shtetit për t’ia nënshtruar një individ apo një çështje të caktuar
procesit të tij gjyqësor. Me juridiksion kuptohet ndarja e formave kryesore të ushtrimit të
veprimtarisë shtetërore. Termi “juridiksion” nënkupton, gjithashtu, edhe shqyrtimin e
çështjeve brenda një territori ose hapësirave të një veprimtarie të caktuar institucionale. Pra,
në këtë mënyrë, juridiksioni paraqitet si ushtrim i një lloj veprimtarie juridike sipas një
ndarjeje të përcaktuar pushtetesh dhe brenda një hapësire të kufizuar territoriale. Juridiksioni
gjyqësor ushtrohet vetëm nga gjykatat e sistemit tonë gjyqësor, si pushtet i ndarë e i pavarur.
Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë përcaktohet se pushteti gjyqësor ushtrohet nga
Gjykata e Lartë, Gjykatat e Apelit dhe Gjykatat e Shkallës së Parë. Pjesë e juridiksionit
gjyqësor është edhe juridiksioni gjyqësor civil i cili i shërben mbrojtës së të drejtave e
interesave të ligjshme.
Neni 36 i K.Pr.Civile parashikon se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në lidhje
të veçanta”. Juridiksioni është një prej prezumimeve proceduriale për vënien në veprim të
procesit, për zhvillimin e tij pa pengesa dhe për vendosjen meritore për padinë. Nga kjo del
se gjykata mund të vendos mbi themelin e konfliktit vetëm pasi sigurohet se ka juridiksion
për mosmarrëveshjen. Gjykata vlerëson ex ufficio juridiksionin sepse dispozitat për
kompetencën dhe juridiksionin janë paraparë në interesin publik e me qëllim të funksionimit
të duhur të drejtësisë . Juridiksioni është më e dëshirueshme të verifikohet nga gjykata që në
veprimet përgatitore. Ekzistenca e juridiksionit është parakusht për të vendosur mbi themelin
e mosmarrëveshjes. Vonesa në konstatimin e mungesës së juridiksionit cënon pavarësinë e
organeve të tjera shpie në një proces tej afatit të arsyeshëm. Përcaktimi në përputhje me ligjin
i juridiksionit është një moment i rëndësishëm i cili lidhet drejtpërdrejtë me vlefshmërinë e
procesit gjyqësor civil por edhe me të drejtën e aksesit në gjykatë. Gjykata Kushtetuese ka
theksuar se: “E drejta për t’iu drejtuar gjykatës lidhet në mënyrë të drejtpërdrejtë me
juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave, këto të drejta gjejnë pasqyrim në dispozitat e
K.Pr.Civile, por edhe në ligje të tjera”.
K.Pr.Civile përcakton se juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet në përputhje me këtë
Kod dhe ligjet e tjera të veçanta. Ligji përcakton vetëm se në juridiksionin gjyqësor civil
bëjnë pjesë mosmarrëveshjet civile dhe ato që ligjet e veçanta përcaktojnë se janë në
juridiksion të gjykatës civile. Ligji nuk parashikon kriteret në bazë të të cilave gjykata duhet
të përcaktojë nëse një mosmarrëveshje është ose jo në juridiksionin gjyqësor civil. Për të
përcaktuar nëse gjykata ka apo jo diskrecion në përcaktimin e juridiksionit duhet të dallojmë
para së gjithash dy momente: së pari, marrja në shqyrtim ex ufficio e juridiksionit dhe së dyti,
vendimi mbi juridiksionin.
Gjykata ka detyrimin të marrë në shqyrtim edhe kryesisht nëse mosmarrëveshja bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor. Kjo e drejtë edhe detyrim i gjykatës është e lidhur
drejtpërdrejtë me respektimin e procesit të rregullt ligjor të përcaktuar në nenin 6 të
Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut. Është e rëndësishme të evidentojmë se marrja
në shqyrtim kryesisht (ex ufficio) e juridiksionit është një detyrim që buron ex lege.
31
Në rastin objekt gjykimi, pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke kërkuar njohjen
pronar mbi pasurinë e paluajtshme të trashëgimlënësit Koste Zbogo si dhe rivendosjen në afat
për t’ju drejtuar Agjensisë së Trajtimit të Pronave (ish-AKKP) duke thirrur këtë të fundit në
cilësinë e personit të tretë në gjykim. Në kërkesë-padi pala paditëse (kërkesë-padia është
firmosur vetëm nga Piro Zbogo) shpjegon se nuk është drejtuar AKKP për shkak të fajit të
avokatit.
Gjykata, në lidhje me prezumimin procedural juridiksionin si parakusht zhvillimin e
procesit të rregullt gjyqësor në rastin objekt gjykimi i referohet edhe Vendimit Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.2, datë 21.01.2011, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë ndryshuar qëndrim nga vendimi unifikues nr.2/2009.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës se Lartë me vendimin unifikues nr.2, datë
21.01.2011, kanë unifikuar praktikën gjyqësore sipas këtij përfundimi se: Kolegjet e
Bashkuar arrijnë në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i drejtohen
organit administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për
njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e
tyre nga (ish) Zyra Rajonale e A.K.K.K.P.-së, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra
detyrimi për t'iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit nuk
ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet se, për të njëjtën pronë, ish K.K.K.P.-të
apo A.K.K.P. kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të
shpronësuar. Në përputhje me këtë përfundim unifikues të Gjykatës së Lartë, gjykata pyeti
palën paditëse nëse i është drejtuar AKKP-së në lidhje me njohje, kthimin dhe kompensimin
e pronës objekt pretendimi. Pala paditëse deklaroi se i është drejtuar AKKP- së dhe për të
provuar këtë pretendim paraqiti shkresën e datës 31.08.2016 si dhe një mandat arkëtimi të së
njëjtës datë. Gjykata, konstatoi se, kërkesa i është drejtuar ish-AKKP-së më datë 31.08.2016
ndërsa kërkesë-padia objekt gjykimi është regjistruar më datë 06.07.2016. Gjykata, vlerëson
se, si moment të përcaktimit të juridiksionit duhet t’i referohet datës në të cilën është
regjistruar kërkesë-padia. Kërkesë-padia është regjistruar më datë 06.07.2016 ndërsa
kërkesa i është drejtuar ish-AKKP-së (sot ATP) më datë 31.08.2016 pra më vonë në kohë se
momenti i cili është përcaktues (data e regjistrimit të padisë) për qëllime të juridiksionit.
Gjykata, vlerëson se, paraqitja e kërkesës ish-AKKP-së pas regjistrimit të kërkesë-padisë bën
që çështja të konsiderohet në juridiksion gjyqësor. Qëndrimi i kundërt do të ishte abuziv dhe
do të çonte në shmangien e juridiksionit administrativ. Gjykata, çmon se, nëse do të pranohej
e kundërta çdo person do t’i drejtohej gjykatës dhe më pas do të paraqiste kërkesë pranë ish-
AKKP (sot ATP) duke shmangur këtë institucion në mënyrë të qëllimshme. Gjykata,
vlerëson se, në rastin objekt gjykimi ndodhet në kushtet kur kërkesa pranë ish-AKKP-së nuk
është paraqitur në këndvështrim të përcaktimit të juridiksionit (duke qenë se i është drejtuar
ish-AKKP-së pas paraqitjes së padisë) dhe ndodhemi në kushtet e parashikimit të pikës së
parë të vendimit unifikues.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur ankim të veçantë, paditësat duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.
LIGJI I ZBATUESHËM

32


pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit
nr.1696, datë 06.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë respektuar dispozitat e
ligjit procedural civil duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka
1
33
juridiksionit dhe kompetencës së gjyqtarit natyral2, çështje të cilat nga ana tjetër janë edhe
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...) ”Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet
Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka zbatuar drejtë
vendimit të gjykatës, konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk i përket
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi unifikues nr.2, datë 21.01.2011,
i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ka përcaktuar se: "Kolegjet e Bashkuara
arrijnë në përfundimin se subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që ti drejtohen organit
administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm në dy situata. Së pari: në rastin kur subjektet e
shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë
e ish pronarit. Së dyti: në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi
kërkesën e tyre nga (ish) Zyra Rajonale e A.K.K.K.P.-së, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës ” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra
detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit nuk
ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë, ish K.K.K.P.-të
apo A.K.K.P.-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të
shpronësuar.
Gjithashtu Kolegji Civil mban në vëmendje edhe Vendimin Unifikues nr.24, datë
13.03.2002, ku Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë analizuar dhe interpretuar
natyrën dhe qëllimin e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” si dhe
nocioni kthim i prone të përdorur si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në
përmbajtjen e tij. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë shprehur se:
“...Ligjvënësi me këto akte të rëndësishme normative ka njohur padrejtësinë, shkeljen
e të drejtave të pronësisë ish pronarëve dhe ka vendosur të rinjohë të drejtën e pronësisë së
tyre duke ju kthyer pronat e shtetëzuara, të shpronësuara, të konfiskuara apo të marra pa të
drejtë në forma të tjera, dhe në pamundësi, duke i kompensuar ato. Këto ligje, duke
konsideruar të padrejtë atë që kish ndodhur më parë, parashikuan kthimin e të drejtave të
pronarëve mbi pronën, kur objekt i saj ishin sende të paluajtshme....
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë i konsiderojnë këto akte ligjore që u
drejtohen ish pronarëve apo trashëgimtarëve të tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë
në favor të tyre, por si mjete që mbrojnë dhe garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë
efektive atë duke e bazuar edhe në argumente analogjie.
Si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në përmbajtjen e tyre, përdoret
nocioni kthim i pronës. Me fjalë të tjera, kthimi i pronave ish pronarëve ose trashëgimtarëve
të tyre është thelbi dhe qëllimi i këtyre ligjeve (anima legis dhe ratio legis).
Nocionin kthim i pronës ose, me saktë, kthim i sendit objekt i së drejtës së pronësisë,
Kodi Civil e përmend në rastin e padisë për kërkimin e sendit (actio rivendicatio), neni 296 e
2
34
vijues i tij. Në rastin kur pranohet padia e rivendikimit, poseduesi jopronar duhet t’i kthejë
sendin paditësit në favor të të cilit është njohur e drejta e pronësisë.
Praktika gjyqësore, ashtu edhe literatura juridike, në këto raste nuk kanë vënë kurrë
në dyshim ekzistencën e së drejtës së pronësisë të pronarit joposedues mbi sendin objekt të
padisë së rivendikimit. Pronari joposedues nuk ka humbur për asnjë moment titullin e së
drejtës së pronësisë, por vetëm posedimin e sendit. Pikërisht kjo është arsyeja pse ligji e
kthen atë në situatën e mëparshme duke i njohur të drejtën e kthimit edhe të frutave të sendit
(restitutio in integrum), dhe kur kjo nuk është e mundur, pranon vetëm kthimin e sendit
(restitutio in parte).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se sa më sipër është arsyetuar, është në
përputhje edhe me Vendimin nr.27, datë 27.07.2009, të Gjykatës Kushtetuese, e cila është
shprehur se: “Sipas nenit 27/a të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish-pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin
e Komisionit, ai ka të drejtë ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejt në gjykatë. Vendimet e
organeve të administratës ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo
person tjetër që pretendon për vete të drejta pronësie........Gjatë gjykimit të iniciuar prej
subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre
subjekteve u është cënuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të
anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së administratës, duhet të
konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë”,
Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosjen gjyqësore, Kolegji
konstaton se paditësat i janë drejtuar për herë të parë AT Pronave për trajtimin e pronës së
tyre më datë 31.08.2016, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, për më tepër ish pronarët nuk i janë
drejtuar asnjëherë ish AKK Pronave apo ZRKK Pronave.
Në këto rrethana Kolegji vlerëson se ndodhemi para kritereve të vendosura me
vendimin unifikues nr.2, datë 21.01.2011, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
përcaktohet se: "Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin se subjektet e shpronësuara
kanë detyrimin që ti drejtohen organit administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm në dy situata. Së
pari: në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për njohjen
dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Kolegji çmon se edhe pretendimi i paditësave për t’u njohur bashkëpronarë me palët e
paditura nuk qëndron pasi ato nuk e kanë marrë pronën në bazë të ligjit nr.7698, datë
15.04.1993, apo ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, të pronave me gjithë ndryshimet e tyre, por
ato janë bërë pronarë mbi bazën e ligjit nr.7501 “Për tokën“ (gjë e pranuar nga vetë paditësat
në kërkesë padinë) e në këto kushte nuk mund tu kërkohet atyre (pra palëve të paditura) të
njihen bashkëpronarë me paditësit sipas ligjit nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me nenin 485/a të
K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.1696 , datë 06.10.2016, të Gjykatës së
Rrethi Gjyqësor Vlorë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
35
Lënien në fuqi të vendimit nr.1696, datë 06.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Tiranë, më 09.02.2017
36
Nr. 00-2017- 79 i Vendimit (6)
VENDIM

në datën 09.02.2017 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËS: ASTRIT BRAKA, (në mungesë).

I PADITUR: MINISTRIA E ZHVILLIMIT EKONOMIK,
TURIZMIT TREGTISË DHE
SIPËRMARRJES. përfaqësuar në gjyq nga
avokate e shtetit Lorana Kasapi.
PERSON I TRETË: AVOKATURA E SHTETIT ZYRA VENDORE
VLORË, përfaqësuar në gjyq nga avokate e
shtetit Lorana Kasapi.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më njohë pronar
mbi pasurinë ndërtesë dhe truall.
Baza ligjore: Neni 169 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2887 akti, datë 27.01.2016 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së Avokaturës së shtetit Zyra Vendore Vlorë për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.2887, datë
15.10.2015 regjistrimi.”
Kundër vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Vlorë, është ushtruar ankim i veçantë nga Avokati i Shtetit, Zyra Vendore Vlorë duke
kërkuar: “Ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; përfaqësuesin e palës së paditur
dhe personit të tretë avokatin e shtetit Lorana Kasapi e cila kërkoi: Ndryshimin e vendimit të
ndërmjetëm datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, në mungesë të palës paditëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
37
VЁREN

pranuara nga gjykata e faktit rrethanat si vijon:
Paditësi është banor i qytetit të Vlorës dhe pretendon se është prej 50 vitesh pronar i një
ndërtese dhe trualli e ndodhur në Lagjen “15 Tetori” ose ish lagja “Karabash” Vlorë.
Duke mos patur dokumenta pronësie ka hapur proces gjyqësor për fitim pronësie me
parashkrim fitues sipas objektit të padisë si më sipër.
2. Pasi u çel seanca gjyqësore e datës 27.01.2016, avokati i shtetit paraqiti një kërkesë për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit duke pretenduar se, gjykata nuk ka juridiksion për
shqyrtimin e kësaj çështje.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2887 akti, datë 27.01.2016 ka

vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore Vlorë për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.2887, datë 15.10.2015
regjistrimi”.
4. Kundër vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
është ushtruar ankim i veçantë nga Avokati i Shtetit, Z.V Vlorë duke kërkuar:
“Ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Në shkaqet e ankimit veçohen:
5. Mendojmë se kjo çështje zgjidhet fillimisht prej juridiksionit administrativ. Pra paditësi
ka të gjitha mundësitë ligjore ti drejtohet organeve të administratës shtetërore për rastin
përkatës dhe ezaurojë fillimisht këtë juridiksion dhe me tej në varësi të zgjidhjes të
vazhdojë me procesin gjyqësor.
Kjo çështje në bazë të VKM-së nr.608, datë 25.09.2012 është nën juridiksionin e Bashkisë
Vlorë, pasi kjo e fundit është kompetente për zgjidhjen e çështjes dhe krijimin e titullit të
pronësisë.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2887 akti, datë 27.01.2016 pasi
referon nenet 16 e 36 të Kodit të Procedurës Civile ndër të tjera ka arsyetuar se:
“ ...gjykata vlerëson se çështja mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur
ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues përpara se ti drejtohet
gjykatës duhet të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e
juridiksionit administrativ do të pengonte marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e
Gjykatës (shih vendimin Unifikues nr.1/2010 të KBGJL)... Gjykata vlerëson se pretendimi
i paraqitur nga Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë se, kjo çështje në bazë të VKM-së
nr.608, datë 25.09.2012 është nën juridiksionin e Bashkisë Vlorë, pasi kjo e fundit është
kompetente për zgjidhjen e çështjes dhe krijimin e titullit të pronësisë, nuk është i
mbështetur në prova dhe në ligj...”
IV. NË LIDHJE ME ANKIMIN E VEÇANTË TË USHTRUAR.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e
paditur nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
38
Civile që, motivojnë cenimin e vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
8. Vendimi nr.2887 akti, datë 27.01.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
rrjedhojë e respektimit të ligjit material dhe procedural e për këtë shkak, vendimi duhet të
lihet në fuqi.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë konkludon se, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit
gjyqësor.
10. Kolegji Civil konstaton se, në gjykim paditësi me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor
pretendon se, duhet të bëhet pronar mbi pasurinë e pretenduar pasi, paditësi është sjellë si
pronar i këtij sendi, mbasi e ka mirëmbajtur dhe investuar tek ky objekt dhe e ka poseduar
atë në mënyrë të qetë dhe të pandërprerë për gati 50 vjet dhe, i mungon vetëm akti i
pronësisë dhe se, pretendon se i takon me parashkrim fitues kjo pronësi.
11. Në këtë vështrim, Kolegji Civil vlerëson se, me të drejtë gjykata e faktit ka çmuar që të
rrëzojë kërkimin e avokaturës së shtetit për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor me arsyetimin se ”..pretendimi i ngritur nga Avokatura e shtetit se zgjidhja e
kësaj çështje i përket juridiksionit administrativ është një interpretim i gabuar i qëllimit të
ligjit dhe dispozitave të Kodit Civil dhe K.Pr.Civile dhe nuk mbështetet në asnjë klauzolë
të akteve ligjore dhe nënligjore të referuara..”
12. Konkluzionet e arritura nga gjykata e rrethit gjyqësor, janë rrjedhojë e cilësimit të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, lidhur me dispozitat përkatëse të Kodit të Procedurës Civile që
rregullojnë juridiksionin e kompetencën e gjykatave.
13. Neni 36 i K.Pr.C përcakton se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe
ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme çdo
marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë.”
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pretendimet e parashtruara në padi prej
palës paditëse lidhen me mënyrën e fitimit të pronësisë me anë të parashkrimit fitues, pra
marrëdhënia e pretenduar nga pala paditëse është një marrëdhënie juridiko-civile, e
rregulluar nga nenet 168 e vijues të Kodit Civil ndaj, me të drejtë Gjykata e faktit e ka
rrëzuar pretendimin e ngritur nga pala e paditur, si të pabazuar në ligj.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i referohet edhe praktikës së mbajtur prej saj, si dhe asaj
të Gjykatës Kushtetuese ku: Gjykata ka theksuar se nga parimi kushtetues i shtetit të së
drejtës buron e drejta e kujtdo, që pretendon se të drejtat ose liritë e tij janë cenuar, për një
gjykim të drejtë përpara një gjykate të pavarur dhe të paanshme të caktuar me ligj; që kjo
e drejtë nuk mund të kufizohet artificialisht dhe që zbatimi i saj nuk duhet të pengohet në
mënyrë të paarsyeshme; që e drejta e individit kundër veprimeve të paligjshme të
individëve të tjerë apo institucioneve shtetërore nuk duhet të mbrohet vetëm formalisht,
por dhe realisht e efektivisht.
16. E drejta për t’iu drejtuar gjykatës (e drejta e aksesit), si një nga aspektet e së drejtës për
një proces të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të KEDNJ-së,
nënkupton të drejtën që ka çdo individ për të ngritur padi në një gjykatë që ka juridiksion
të plotë për të zgjidhur çështjen. Këto dispozita sanksionojnë në vetvete jo vetëm të
drejtën e individit për t’iu drejtuar gjykatës, por edhe detyrimin e shtetit që t’ia garantojë
atij këtë akses (shih vendimin nr.17, datë 19.06.2009 të Gjykatës Kushtetuese).
39
17. Kjo e drejtë duhet kuptuar si mundësi e çdo individi për të pasur mjete të caktuara
procedurale për të kundërshtuar vendimin e dhënë nga një gjykatë më e ulët në një
gjykatë më të lartë, duke i garantuar atij të drejtën për t’u përballur me drejtësinë në të
gjitha nivelet e saj (shih vendimin nr.5, datë 06.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese).
18. Në përfundim të më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara
pretendimet e parashtruara në ankimin e veçantë nga avokati i shtetit, lidhur me
cënueshmërinë e vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 59, 60, 63 e 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Tiranë, më 09.02.2017
40
Nr. 00-2017-36 i Vendimit (7)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 02.02.2017 dhe 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen, që u

përket palëve:
PADITËS: AGIM BEGA

përfaqësuar nga ai vetë pasi ushtron profesionin
e avokatit.
LEONORA KOMINI,
ALBANA KOMINI,
SOKOL KOMINI,
EDMOND KOMINI
(trashëgimtarët e Llaqi Komini), në mungesë
I PADITUR: AGIM ARAPI, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit t'i paguajë paditësve shumën prej 51.682 Euro
në bazë të aktit noterial nr.2257, datë 31.12.2004 dhe shumën e prej 7.000 Euro
si shpenzime të kryera prej tyre në favor të paditurit.
Baza Ligjore: Nenet 11, 12 të ligjit nr.9109, datë 17.07.2003,

“Për Profesionin e Avokatit në Republikën e Shqipërisë”.
Nenet 445 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1027, datë 27.06.2006, ka vendosur:

“Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësve Llaqi Komini dhe Agim Bega si të pabazuar
në ligj dhe në prova.
Heqjen e sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.162, datë 31.01.2006 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Fier”.
Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.125, datë
“Ndryshimin e vendimit nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Fier dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë.
41
Detyrimin e të paditurit Agim Arapi t'i paguajë paditësve Llaqi Komini dhe Agim
Bega shumën 51.682 Euro si dhe shumën 7.000 euro si shpenzime të kryera në favor të të
paditurit.
Ligjërimin e sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.162, datë 31.01.2006 të
Gjykatës së Rrethit Fier”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.241, datë 12.05.2011, ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.125, datë 07.03.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier”.
Paditësi Agim Bega, i është drejtuar Gjykatës Kushtetuese duke kërkuar shfuqizimin e
vendimit të mësipërm të Gjykatës së Lartë.
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin nr.58, datë 05.12.2014, ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
Shfuqizimin e vendimit nr.00-2011-863 (241), datë 12.05.2011, të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; palën paditëse Agim Bega, (i cili
ushtron profesionin e avokatit) i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.125, datë
07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë; në mungesë të palës së paditur; si dhe pasi diskutoi
çështjen në tërësi:
VËREN
I. Rrethanat e çështjes.
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Llaqi Komini ka ushtruar
profesionin e avokatit pranë Dhomës së Avokatisë Fier, ndërsa paditësi Agim Bega ushtron
profesionin e avokatit pranë dhomës së Avokatisë Lushnjë.
2. Nga ana tjetër, i padituri Agim Arapi ka qenë emigrant në Itali dhe në vitin 1998 ka
pësuar një aksident në punë, duke iu shkaktuar një dëm në shëndetin e tij, dëmtime estetike
dhe humbje të aftësisë për punë.
3. Për të kërkuar shpërblimin për dëmin e pësuar i padituri ka caktuar avokatin italian
Roberto Fortunato. Pas përfundimit të gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lodit Milano, të
paditurit Agim Arapi i është njohur e drejta për përfitimin e shumës prej 233.377 Euro.
4. Paditësat Llaqi Komini dhe Agim Bega, duke pretenduar se në zbatim të aktit noterial
nr.2257, datë 31.12.2004, i padituri ka detyrimin për pagimin në favor të tyre të 35% të
shumës që ka përfituar, e cila në total, pasi t'i zbritet shuma 30.000 euro e parapaguar prej të
paditurit, përbën një detyrim ne vlerën 51.682 euro, si dhe shpenzimet e bëra prej tyre në
masën 7.000 euro, për realizimin e ndihmës juridike në favor të të paditurit, i janë drejtuar
gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
5. Përpara ngritjes së padisë, paditësit kanë kërkuar sigurimin e padisë dhe Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.162, datë 31.01.2006, ka vendosur marrjen e masës
së sigurimit të objektit padisë, duke u vendosur sekuestro në masën 35% të shumës 233.377
euro në numrin e llogarisë në favor të të paditurit pranë Raifeissen Bank, Dega Fier.
42
6. Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1027, datë 27.06.2006, ka
vendosur:
 Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësve Llaqi Komini dhe Agim Bega si të pabazuar në
ligj dhe në prova.
 Heqjen e sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.162, datë 31.01.2006 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.
6.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... omissis... Paditësit pretenduan në këtë gjykim se i
kanë bërë një mbrojtje të suksesshme çështjes në favor të paditurit, duke i dhënë atij ndihmë
juridike dhe financiare, pasi ishin ata që paguan shpenzimet e këtij procesi në masën 17.000
Euro. duke përmendur një sërë veprimesh të kryera prej tyre për këtë proces. Gjykata. duke
iu referuar provave të paraqitura prej paditësave në këtë gjykim. konkludon se ky pretendim i
paditësave nuk u provua. Duke iu referuar pohimit të të paditurit për gjykatën gjendet i
provuar vetëm për aq sa përmban ky pohim, pra paditësat i kanë dhënë ndihmë juridike të
paditurit në formën e korrespondencës me avokatin italian dhe e kanë shoqëruar atë për në
Itali dy herë. Nga të gjitha provat e paraqitura prej paditësve nuk rezulton i provuar asnjë
nga veprimet e pretenduara se janë kryer prej tyre. përveç asaj që pohoi i padituri... Gjykata
konkludon se midis palëve nuk ka pasur marrëveshje për shpërblimin e paditësve nga i
padituri për ndihmën që i kanë dhënë atij si avokatë në procesin gjyqësor në fjalë. Në këtë
konkluzion gjykata nuk merr parasysh prapësimin e të paditurit, sipas të cilit deklarata
noteriale nr.2257, datë 31.12.2004 është e parregullt formalisht pasi është përpiluar në
kundërshtim me ligjin për noterinë dhe se i padituri është mashtruar në nënshkrimin e kësaj
deklarate pasi ka nënshkruar një fletë të bardhë, pasi gjendet i pabazuar. Nga ana tjetër,
gjykata konkludon se deklarata noteriale nr.2257, datë 31.12.2004 e nënshkruar nga i
padituri nuk është marrëveshje midis palëve. Një deklarate noteriale është një veprim juridik
i njëanshëm, ndërkohë që marrëveshja nënkupton një veprim juridik të dyanshëm, ku të dy
palët marrin përsipër të drejta dhe detyrime. Nga deklarata nr.2257, datë 31.12.2004, nuk
rezulton që paditësit të kenë marrë përsipër ndonjë detyrim. Për më tepër, nga vetë
përmbajtja e kësaj deklarate, edhe vetë i padituri nuk ka marrë përsipër asnjë detyrim, por ai
thjesht deklaron se dëshiron që paditësit të përfitojnë 35% të vlerës totale të dëmshpërblimit.
Fakti që një dëshirë shprehet në një deklaratë noteriale, tregon vetëm që vullneti i shprehur
nga ky person është real, por në asnjë rast kjo deklaratë nuk mund të jetë burim i asnjë lloj
detyrimi parashikuar nga ligji material civil. Përfundimisht, në kushtet kur paditësit nuk
provojnë se midis tyre dhe të paditurit ka një marrëveshje, atëherë ata nuk mund të kërkojnë
shpërblim për punën e pretenduar prej tyre si ndihmë juridike në favor të të paditurit në
përqindje, duke i’u referuar nenit 11 dhe 12/2 të ligjit nr.9109, datë 17.07.2003, “Për
profesionin e avokatit në Republikën e Shqipërisë”. Në kushtet kur midis palëve nuk u provua
se ka pasur marrëveshje dhe i padituri i ka paguar paditësve shumën prej 30.000 Euro si
shpërblim për ndihmën e dhënë dhe shpenzimet e kryera prej tyre, gjykata çmon se kërkimi i
bërë nga paditësit në këtë gjykim është i pabazuar.(...)”.
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.125, datë 07.03.2007, ka vendosur:
 Ndryshimin e vendimit nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Fier dhe duke
e gjykuar çështjen në fakt:
 Pranimin e padisë.
 Detyrimin e të paditurit Agim Arapi t'i paguajë paditësve Llaqi Komini dhe Agim
Bega shumën 51.682 Euro si dhe shumën 7.000 euro si shpenzime të kryera në favor të të
paditurit.
 Ligjërimin e sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.162, datë 31.01.2006 të
Gjykatës së Rrethit Fier.
7.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit arsyeton:
“...omissis... Në analizë të përmbajtjes së këtij akti noterial, pavarësisht emërtimit të tij,
43
konstatohet se kemi të bëjmë me një veprim juridik të dyanshëm, pra një marrëveshje midis
palëve, ku secila prej tyre merr përsipër të drejta dhe detyrime reciproke. Në të kundërt me
atë që arsyeton gjykata e faktit, nuk është e vërtetë se paditësit nëpërmjet kësaj marrëveshje
përfitojnë vetëm të drejta, pa marrë përsipër asnjë detyrim. Nga vetë i padituri në deklaratë
është pranuar fakti se paditësit, në rolin e avokatit, e kanë mbrojtur dhe përfaqësuar që prej
më tepër se 2 vitesh (prej nëntorit 2002), duke kërkuar prej tyre detyrimin për vazhdimin e
përfaqësimit deri në përfundimin e gjykimit të çështjes së tij, kundrejt përfitimit të shumës
prej 35% te vlerës që do të vendosë gjykata italiane si dëmshpërblim. Paditësit në këtë
marrëveshje kanë marrë përsipër riskun, në rast të humbjes së gjykimit, që nënkupton, sipas
marrëveshjes, se ata nuk do të merrnin asnjë shpërblim për punën e kryer, kurse paditësi,
duke përfituar shumën nga çështja civile e paraqitur në gjykatën italiane, ka marrë përsipër
detyrimin për pagimin e vlerës prej 35% në favor të paditësve. … Ndryshe nga sa pretendon
pala e paditur, vullneti i shprehur prej tij në deklaratë nuk është i vesuar, por detyrim
korrespondues i rrjedhur nga shërbimi që është e që do të kryhet nga paditësit.(...)”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs i padituri Agim Arapi,
i cili kërkon prishjen e vendimit nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, për
këto shkaqe:
 Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar keq ligjin nr.9109, datë 17.07.2003 “Për
profesionin e Avokatit në Republikën e Shqipërisë” neni 5, pika 2 dhe nenet 11 dhe 12 të tij.
 Paditësit, me cilësinë e avokatit, nuk figurojnë që të kenë marrë pjesë si mbrojtës apo
si përfaqësues me prokurë të posaçme.
 Gjykata e Apelit Vlorë ka anashkaluar kërkesat e nenit 5, pika 2 të ligjit nr.9109, datë
17.07.2003 “Për profesionin e Avokatit në Republikën e Shqipërisë”. Paditësit nuk i kanë
provuar gjykatës procedurat që kanë kryer për të ushtruar profesionin e avokatit jashtë
territorit të Republikës së Shqipërisë.
 Paditësit nuk e kanë provuar ekzistencën e marrëveshjes për shpërblimin në masën
35% sipas parashikimeve të nenit 11, gërma “a” të ligjit “Për profesionin e Avokatit në
Republikën e Shqipërisë”.
 Ata nuk kanë bërë asnjë marrëveshje me mua për mënyrën e shpërblimit dhe tarifave
të avokatëve, të miratuar në urdhërin e Ministrit të Drejtësisë dhe Dhomës Kombëtare të
Avokatisë nr.2244/3 prot. dhe nr.212 prot., datë 16.05.2005, urdhër që ka dalë në zbatim të
nenit 102/4 të Kushtetutës dhe nenit 48/3 të ligjit “Për profesionin e Avokatit në Republikën e
Shqipërisë”.
 Deklarata noteriale nr.2257, datë 31.12.2004 dhe deklarata noteriale nr.822, datë
12.05.2003, nuk janë marrëveshje dhe as kontrata të hartuara midis palëve, pasi në këto
deklarata nuk rezulton që paditësit të kenë marrë përsipër ndonjë detyrim. Në përmbajtje
këto deklarata kanë të pasqyruar vetëm dëshirën time që sipas premtimeve gojore të dy
avokatëve do të ndihmohesha për çështjen gjyqësore në Itali, gjë që nuk u realizua asnjëherë
prej tyre.
 Gjykata e apelit gabon kur i konsideron deklaratat noteriale veprime juridike të
dyanshme dhe të vullnetshme të realizuar midis dy palëve. Ky qëndrim i gjykatës bie ndesh
edhe me nenin 39, gërma ”h” të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për noterinë” si dhe nenit
47 të tij, ku parashikohet se: “personi i tretë i interesuar në akt nuk mund të marrë pjesë në
të si përkthyes, të dëshmojë ose të nënshkruajë për palën”. Në referim të këtij parashikimi,
konfirmimi që kanë bërë dy paditësit në fund të deklaratës noteriale nr.2257, datë 31.12.2004
përbën shkelje të ligjit.
 Përderisa nuk ka një marrëveshje gjykata duhet të hetonte nëse vërtet paditësit më
kanë dhënë ndonjë ndihmë juridike.
44
 Theksoj se Gjykata Italiane në vendimin e saj që më njohu dëmshpërblimin, në fund,
ka vendosur edhe detyrimin për shpërblimin e avokatit italian në shumën 10.000 Euro. Në
rast se dy paditësit do të më kishin përfaqësuar mua në këtë gjykim, sipas ligjit italian do të
përfshiheshin në këtë vendim.
 Të dy paditësit, mjeshtra për të përfituar, më kanë përdorur si karrem për të realizuar
qëllimet e tyre për të shkuar në Itali dhe në fund për të më përvetësuar dëmshpërblimin tim,
që e kam përfituar duke humbur 48% të aftësive.
 Dy herë që kanë ardhur me mua kanë qëndruar gjithsej 5 ditë, bënë një takim me
avokatin tim Roberto Fortunato, i cili i sqaroi se ata nuk mund të pranoheshin në gjykimin e
kësaj çështje në gjykatën italiane.
 Deklarata noteriale është formuluar nga vetë ata në prani të noterit, ku është vënë
edhe shpërblimi prej 35% për t’i dhënë rëndësi mbrojtjes time në gjykatën italiane dhe për ta
përdorur atë (deklaratën) për të bindur Konsullatën që t’i pajiste me vizë.
 Vendimi nr.162, datë 31.01.2006 i Gjykatës së Rrethit Fier është marrë pa
pjesëmarrjen time në gjykim, pasi nuk jam vënë në dijeni nga Gjykata e Fierit. Me këtë
vendim haptazi të padrejtë mua më është bllokuar llogaria ku kam gjakun e jetës sime dhe
bukën e fëmijëve.
9. Rezulton se paditësi Llaqi Komini ka vdekur më datë 25.04.2010, gjatë kohës që
çështja ka ardhur për gjykim në Gjykatën e Lartë (Vendimi nr.186, datë 01.06.2010 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier). Nga kjo gjykatë, bazuar në nenin 199 të Kodit të
Procedurës Civile, u bë kalimi procedurial duke u thirrur për vazhdimin e gjykimit, në vend
të paditësit Llaqi Komini, me cilësinë e paditësave trashëgimtarët e tij ligjorë: Leonora
Komini, Albana Komini, Sokol Komini dhe Edmond Komini.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.241, datë 12.05.2011, ka vendosur:
 Prishjen e vendimit nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1027, datë 27.06.200, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
10.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mënyrë të përmbledhur ka arsyetuar se:
“...omissis... Pavarësisht nga arsyetimi jo koherent me ligjin dhe me faktet që kanë rezultuar
të provuar, konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë në zgjidhjen përfundimtare të çështjes
është i drejtë dhe, për këtë shkak, vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi, por me tjetër
arsyetim.
Ky Kolegj, në vështrim të neneve 11 dhe 12 të ligjit nr.9109, datë 17.07.2003, “Për
Profesionin e Avokatit në Republikën e Shqipërisë”, e vlerëson jo të drejtë arsyetimin e
gjykatës së apelit në lidhje me përmbajtjen e marrëveshjes të palëve dhe detyrimeve
reciproke te tyre, çka e bën vendimin e kësaj gjykate të pambështetur në ligj.
Po kështu, në kushtet kur rezulton se pala paditëse nuk ka vërtetuar me akte shkresore
përmbushjen e plotë të detyrimeve që ka marrë përsipër si përfaqësuese e mbrojtëse e palës
së paditur, vendimit të gjykatës së apelit i mungon argumentimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se marrëveshja midis
avokatit dhe klientit duhet të jetë e tillë që të krijojë një marrëdhënie proporcionale midis
vlerës që përbën tarifën për shërbime avokatie nga njëra anë dhe, nga ana tjetër, synimit të
arritur në favor apo në interes të klientit, shërbimit konkret të realizuar, vlerësuar kjo dhe në
raport me situatën ekonomike, financiare dhe sociale të klientit. Pra, marrëveshja duhet të
vendosë një ekuilibër të drejtë midis kërkesave dhe interesave të palëve.
Aplikimi i parimit të proporcionalitetit nuk përbën ndërhyrje në lirinë e vlerësimit të
shërbimit të ofruar, por vendos palët në atë gjendje që askush të mos detyrohet të përballojë
një barrë të tepërt.
Për rastin në shqyrtim, i padituri Agim Arapi, si përdorues i shërbimeve ligjore, ka
marrë përsipër të paguajë tarifën jo nga burimet në zotërim, por nga burimet që do të
krijoheshin nga këto shërbime.
45
Evidentohet se në marrëveshjen e krijuar midis palëve dhe në kërkesën e paditësave
nuk ka një marrëdhënie të arsyeshme të proporcionalitetit midis shërbimeve të kryera nga
pala paditëse në interes të të paditurit dhe vlerës apo tarifës për shërbimet e pretenduara të
kryera. Për rastin në shqyrtim nuk ndodhemi përpara një ekuilibri të drejtë ndërmjet
shërbimeve të kryera nga pala paditëse dhe tarifës së kërkuar prej tyre.
Ky Kolegj, referuar përmbajtjes dhe qëllimit të deklaratës noteriale nr.2257, datë
31.12.2004, prokurës së posaçme nr.688/221, datë 19.04.2003 dhe dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, konstaton se midis palëve është krijuar një marrëdhënie
juridike që mbart të drejta dhe detyrime civile për secilën palë, por ato, veçanërisht detyrimet
e të paditurit të këtij gjykimi, janë në proporcion jo të drejtë në lidhje me detyrimet e palës
paditëse.
Në vështrim të nenit 39/h të ligjit “Për noterinë” dhe neneve 11 dhe 12 të ligjit
nr.9109, datë 17.07.2003 “Për profesionin e avokatit në Republikën e Shqipërisë”, në
harmoni dhe me nenet 79, 419, 420 të Kodit Civil, ky Kolegj vlerëson se kjo deklaratë i ka
elementët e kërkuar nga këto dispozita që të konsiderohet marrëveshje midis avokatëve,
paditësve dhe klientit të tyre, të paditurit.
Në kuptim të nenit 12 të ligjit të sipërcituar, avokati nuk autorizohet të lidhë një marrëveshje
(pactum de quota litis) me klientin, që hyn në fuqi përpara përfundimit të çështjes, nëpërmjet
së cilës klienti pranon t’i paguajë avokatit një pjesë të rezultatit (me përqindje gjatë procesit
të gjykimit), pavarësisht nga fakti nëse kjo pjesë përfaqësohet nga një shumë të hollash ose
nga çdo përfitim tjetër i marrë nga klienti në përfundimin e çështjes. Shpërblimi me
përqindje, që mund të jetë i parallogaritur ose jo, mund të paguhet nga klienti vetëm kur
është parashikuar në marrëveshjen e lidhur ndërmjet avokatit dhe klientit, personit që ai
mbron ose përfaqëson, për rastin e mbrojtjes apo përfaqësimit të suksesshëm të çështjes.
Gjithashtu, marrëveshja nuk mund përfshijë tarifat që përcaktohen në përpjesëtim me
vlerën e çështjes që trajtohet nga avokati nëse kjo gjë nuk është në përputhje me një
përshkallëzim të tarifave të miratuara zyrtarisht ose sipas kontrollit të autoritetit kompetent
që ka juridiksion mbi avokatin. Së fundi, tarifa që i ngarkohet klientit nga avokati duhet të
jetë plotësisht e qartë, e drejtë dhe e arsyeshme.
Në harmoni me kuptimin e dispozitave të mësipërme për rastin në shqyrtim, nuk ka
rezultuar që paditësat, me cilësinë e avokatëve apo të përfaqësuesve të të paditurit, të kenë
realizuar veprime konkrete, të shoqëruara me akte shkresore para gjykatës italiane apo
përfaqësim në ndërmjetësimin me shoqërinë italiane të sigurimit. Përkundrazi, rezulton se
përfaqësimi dhe mbrojtja e të drejtave dhe interesave të të paditurit para gjykatës italiane
dhe ndërmjetësimi për zgjidhjen përfundimtare me shoqërinë italiane të sigurimit është
realizuar nga avokati italian, të cilit për shërbimet e përfaqësimit dhe mbrojtjes të të
paditurit para gjykatës i janë dhënë si tarifë shërbimi 10.000 Euro. ... Ndërkohë, megjithëse
pala paditëse nuk ka vërtetuar veprimet konkrete të kryera në përfaqësimin e të paditurit, ky i
dyti, siç ka rezultuar e provuar gjatë gjykimit, ka bërë një pagesë prej 30.000 euro në favor të
paditësave. .(...).”.
11. Paditësi Agim Bega, i është drejtuar Gjykatës Kushtetuese duke kërkuar shfuqizimin e
vendimit të mësipërm të Gjykatës së Lartë. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë
me vendimin nr.58, datë 05.12.2014, ka vendosur:
 “Pranimin e kërkesës.
 Shfuqizimin e vendimit nr.00-2011-863 (241), datë 12.05.2011, të Kolegjit Civil të
 Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë”.
11.1. Në vendimin e saj Gjykata Kushtetuese inter alia arsyeton, se:
46
“...omissis...Gjykata e Lartë ka arsyetuar se parimi i proporcionalitetit nuk përbën ndërhyrje
në lirinë e vlerësimit të shërbimit të ofruar, por vendos palët në atë gjendje që askush të mos
detyrohet të përballojë një barrë të tepërt.(...).
...omissis... Në rastin në shqyrtim rezulton se Gjykata e Lartë në vendimin e saj ka arsyetuar
se deklarata noteriale e lëshuar nga subjekti i interesuar i ka elementet për t’u konsideruar si
“marrëveshje mes palëve”, duke konfirmuar pritshmëritë legjitime të kërkuesit. Nga ana
tjetër, Gjykata e Lartë ka arsyetuar se kjo marrëveshje nuk mund të përfshijë tarifa të caktuara
me përqindje në përpjesëtim me vlerën e çështjes që trajtohet, nëse kjo nuk është në përputhje
me një përshkallëzim të tarifave të miratuara zyrtarisht ose sipas kontrollit të autoritetit
kompetent që ka juridiksionin mbi avokatin. Tarifa, sipas Gjykatës së Lartë, duhet të jetë
plotësisht e qartë, e drejtë dhe e arsyeshme. Gjykata e Lartë ka analizuar faktet e paraqitura
gjatë procesit gjyqësor, ka bërë një referim në ligjin përkatës dhe në përfundim ka vendosur
prishjen e vendimit nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.(...).
...omissis... Ndërhyrja e Gjykatës së Lartë në këtë marrëveshje, duke aplikuar parimin e
proporcionalitetit, ka cenuar pritshmëritë e ligjshme të kërkuesit. Sipas ligjit nr.9109, datë
17.07.2003 “Për profesionin e avokatit në Republikën e Shqipërisë” shpërblimi vendoset me
marrëveshje, çka përjashton zbatimin e parimit të proporcionalitetit. Shpërblimi me përqindje
në çështjen konkrete është vendosur me marrëveshje në respektim të nenit 12 të ligjit.
Marrëveshja mes palëve presupozon zbatim të tarifës së shërbimit sipas kontratës. Në këto
rrethana, Gjykata e Lartë duhej të arsyetonte në vendimin e saj në mënyrë të qartë, të saktë
dhe të plotë konceptin e tarifës proporcionale të pranuar prej saj. Gjithashtu, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë duhet të arsyetonte mosmarrjen parasysh të kontratës por edhe të ligjit në
lidhje me tarifën e shërbimit. Mos arsyetimi i qartë dhe i kuptueshëm nga Gjykata e Lartë për
mosmarrjen në konsideratë të marrëveshjes ka cenuar një gjendje juridike të krijuar dhe të
drejtat e fituara nga palët.(...).
...omissi... Bazuar në sa më sipër, Gjykata vlerëson se vendimi i Gjykatës së Lartë, i cili ka
vendosur mospranimin e rekursit pa dhënë asnjë argument për pretendimet e kërkuesit me
natyrë kushtetuese, nuk ka respektuar as kërkesat e një vendimi të arsyetuar. .(...).”

12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
12.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin”.
12.2. Neni 10 i K.Pr.Civile:
“Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë
procesit gjyqësor”.
12.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët.(...)”.
13. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
13.1. Neni 79 i K.Civil:
“Veprimi juridik është shfaqja e ligjshme e vullnetit të personit fizik ose
juridik, që synon të krijojë, të ndryshojë ose të shuajë të drejta ose
detyrime civile. Veprimi juridik mund të jetë i njëanshëm ose i dyanshëm.”
47
“Detyrimi është një marrëdhënie juridike me anën e së cilës një person
(debitori) detyrohet të japë diçka ose të kryejë apo të mos kryejë një
veprim të caktuar në dobi të një personi tjetër (kreditori), i cili ka,
gjithashtu, të drejtë të kërkojë t’i jepet diçka, ose të kryhet apo të mos
kryhet veprimi.”
“Detyrimet lindin nga kontratat ose nga ligji.”
“Detyrimi për të paguar një shumë parash shlyhet me vleftën e vet
nominale, përveç kur rezulton ndryshe nga ligji ose nga kontrata.”.
14. Dispozitat e Ligjit nr.9109, datë 17.07.2003 “ Për profesionin e avokatit në Republikën e
Shqipërisë”
14.1. Neni 11:
“1. Shpërblimi i avokatit për punën e kryer caktohet ne një nga mënyrat e
mëposhtme:
a) me marrëveshje ndërmjet tij dhe palës se mbrojtur ose te përfaqësuar
prej tij;
b) nga gjykata ose prokuroria, kur ai është caktuar kryesisht ose kur
personi i mbrojtur ose i përfaqësuar nuk ka mundësi financiare dhe
ndihma ligjore për te është falas.
Masa e shpërblimit për këto raste përcaktohet me vendim te përbashkët te
Ministrit te Drejtësisë dhe Këshillit Drejtues te Dhomës Kombëtare te
Avokatisë;
c) me ligj.
2. Ne te gjitha rastet, avokatit nuk i lejohet te marre shpërblim tjetër.”
14.2. Neni 12:
“1. Avokati nuk mund te kërkojë nga personi qe mbron ose përfaqëson, qe
te shpërblehet prej tij me përqindje gjate procesit te gjykimit.
2. Shpërblimi me përqindje, i parallogaritur ose jo, mund te paguhet
vetëm kur është parashikuar ne marrëveshjen ndërmjet avokatit dhe
personit qe ai mbron ose përfaqëson, për rastin mbrojtjes apo
përfaqësimit te suksesshëm te çështjes.
3. Avokatit i lejohet te paguhet me komision ne rastet kur siguron kthimin
e huas për personin qe mbrohet ose përfaqësohet prej tij jogjyqesisht.”
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:

15. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditëse Agim Bega legjitimohen
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
16. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
17. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditëse Agim Bega nuk përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs si dhe arsyetimit të bërë
nga Gjykata Kushtetuese, arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe pranuar kërkesëpadinë e ngritur është i
48
mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në
argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla
konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
19. Nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë nënshtruar hetimit
dhe debatit gjyqësor nga gjykatat, ka rezultuar se paditësit Llaqi Komini dhe Agim Bega në
profesionin e avokatit pranë dhomës së Avokatisë Lushnjë kanë lidhur një marrëveshje me të
paditurin Agim Arapi të formalizuar me aktin noterial nr.2257, datë 31.12.2004.
20. Sipas kësaj marrëveshje për realizimin e ndihmës juridike në favor të të paditurit, pala
paditëse në ushtrimin e profesionit të avokatit do të paguhej 35% të shumës që do përfitonte i
padituri nga gjykimi i inicuar në shtetin italian për dëmshpërblim nga një aksident i pësuar në
punë, si një dëm në shëndetin e tij, dëmtime estetike dhe humbje të aftësisë për punë.
21. Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar kërkesëpadinë e ngritur duke arsyetuar inter alia
se : “...omissis... Duke iu referuar pohimit të të paditurit për gjykatën gjendet i provuar vetëm
për aq sa përmban ky pohim, pra paditësat i kanë dhënë ndihmë juridike të paditurit në
formën e korrespondencës me avokatin italian dhe e kanë shoqëruar atë për në Itali dy herë.
(...).
...omissis...Nga ana tjetër, gjykata konkludon se deklarata noteriale nr.2257, datë
31.12.2004 e nënshkruar nga i padituri nuk është marrëveshje midis palëve. Një deklarate
noteriale është një veprim juridik i njëanshëm, ndërkohë që marrëveshja nënkupton një
veprim juridik të dyanshëm, ku të dy palët marrin përsipër të drejta dhe detyrime. Nga
deklarata nr.2257, datë 31.12.2004 nuk rezulton që paditësit të kenë marrë përsipër ndonjë
detyrim.(...).”
22. Kolegji Civil, çmon se konkluzioni i arritur nga gjykata e shkallës së parë është i
gabuar dhe nuk mbështetet në provat e administruar në gjykim. Duke ju referuar përmbajtjes
së aktit noterial, Kolegji vlerëson se jemi para një marrëveshje midis palëve, me të drejta dhe
detyrime reciproke. Vetë i padituri në aktin noterial ka pranuar faktin se paditësit, në rolin e
avokatit, e kanë mbrojtur dhe përfaqësuar që prej më tepër se 2 vitesh (prej nëntorit 2002),
duke kërkuar prej tyre detyrimin për vazhdimin e përfaqësimit deri në përfundimin e gjykimit
të çështjes së tij, kundrejt përfitimit të shumës prej 35% te vlerës që do të vendosë gjykata
italiane si dëmshpërblim.(...)”.
23. Lidhur edhe me konkluzionin tjetër të arritur nga gjykata e shkallës së parë se nga
pala paditëse në cilësinë e avokatit nuk janë kryer fare veprime apo shërbimi i kërkuar,
Kolegji konstaton se ky konkluzion është i pambështetur në provat e administruar sipas të
cilave rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka pasur një komunikim të ndërsjelltë,
kërkesë për ndihmë juridike, si dhe veprime faktike në dhënien e ndihmës juridike nga pala
paditëse në cilësinë e avokatit.
24. Kolegji vlerëson se gjykata e shkallës së parë nuk ka analizuar duke anashkaluar
faktin se paditësit krahas ndihmës juridike i kanë dhënë të paditurit dhe vlera monetare duke
paguar shpenzimet e procesit në masën 17.000 Euro.
Në këto kushte, sipas përmbajtjes së marrëveshjes nga njëra ana është pala e paditur që merr
përsipër detyrimin e pagimit ndaj palës paditëse të shumës prej 35% te vlerës që do të
vendosë gjykata italiane si dëmshpërblim. Dhe nga ana tjetër është pala paditëse që detyrohet
të kryej veprimet e marra përsipër kundrejt riskut të mosmarrjes të asnjë pagesë për shërbimin
e kryer si dhe të humbjes së vlerës së financuar të shpenzimeve të procesit, në rast të humbjes
së gjykimit,
25. Lidhur me vendimin e gjykatës së apelit, Ndërsa, Kolegji çmon se nga kjo gjykatë
është analizuar drejt përmbajtja e aktit noterial duke konkluduar si jemi para një marrëveshje
me detyrime reciproke të palëve dhe rrjedhimisht i është dhënë një zgjidhje e drejtë dhe
ligjore konfliktit, mbështetur në provat e administruara dhe në dispozitat ligjore respektive të
zbatueshme për çështjen konkrete.
49
26. Kolegji Civil, vlerëson të trajtojë edhe çështjen lidhur me parimin e proporcionalitetit
mes vlerës së tarifës së avokatit dhe synimit të arritur në favor të klientit kjo e parë dhe në
frymën e vendimit të Gjykatës Kushtetuese të çështjes konkrete.
 Në nenin 1 të ligjit nr.9109, datë 17.07.2003, “Për profesionin e avokatit në
Republikën e Shqipërisë”, parashikohet se: “Avokatia në Republikën e Shqipërisë është
profesion i lirë, i pavarur, i vetë rregulluar dhe i vetëdrejtuar.
 Në nenin 11 të ligjit parashikohet se:
“1. Shpërblimi i avokatit për punën e kryer caktohet ne një nga mënyrat e mëposhtme:
a) me marrëveshje ndërmjet tij dhe palës se mbrojtur ose te përfaqësuar prej tij;
b) nga gjykata ose prokuroria, kur ai është caktuar kryesisht ose kur personi i mbrojtur ose i
përfaqësuar nuk ka mundësi financiare dhe ndihma ligjore për te është falas.
Masa e shpërblimit për këto raste përcaktohet me vendim te përbashkët te Ministrit te
Drejtësisë dhe Këshillit Drejtues te Dhomës Kombëtare te Avokatisë;
c) me ligj.
2. Ne te gjitha rastet, avokatit nuk i lejohet te marre shpërblim tjetër.”
 Në nenin 12 të ligjit parashikohet se:
“1. Avokati nuk mund te kërkojë nga personi qe mbron ose përfaqëson, qe te shpërblehet
prej tij me përqindje gjate procesit te gjykimit.
2. Shpërblimi me përqindje, i parallogaritur ose jo, mund te paguhet vetëm kur është
parashikuar në marrëveshjen ndërmjet avokatit dhe personit qe ai mbron ose përfaqëson, për
rastin mbrojtjes apo përfaqësimit te suksesshëm te çështjes.
3. Avokatit i lejohet të paguhet me komision në rastet kur siguron kthimin e huas për
personin që mbrohet ose përfaqësohet prej tij jogjyqësisht.”
27. Referuar parashikimeve ligjore të mësipërme, Kolegji çmon se kur palët lidhin një
marrëveshje mes tyre, ato konfirmojnë pritëshmëritë legjitime të tyre ndaj kësaj marrëveshje.
Tarifa e caktuara me përqindje në përpjesëtim me vlerën e përfitimit të çështjes është në
përputhje me parashikimet ligjore të nenit 12 pika 2 e ligjit nr.9109, datë 17.07.2003 “Për
profesionin e avokatit në Republikën e Shqipërisë”.
28. Parimi i proporcionalitetit, (siç e thekson dhe Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj)
njihet gjerësisht si një parim i aplikueshëm në të drejtën publike. Ky parim nuk zbatohet në
rastin konkret. Referuar nenit 12 pika 2 të ligjit të lartpërmendur nuk ka vend zbatimi i
parimit të proporcionalitetit. Në rastin në gjykim, zbatimi i këtij parimi kur me marrëveshje të
palëve është vendosur shpërblimit me përqindje, cenon sigurinë juridike pra pritëshmëritë e
ligjshme të palës paditëse.
29. Lidhur me shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nga palët rekursuese, Kolegji Civil
çmon se janë jashtë objektit të gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e
provës sipas ligjit e bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit,
pretendime që, në zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë objekt
shqyrtimi nga Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
30. Përfundimisht, sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se
vendimi nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë, më të cilin është ndryshuar
vendimi nr.1027, datë 27.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Fier, është një vendim i drejtë, i
bazuar ligjërisht dhe në prova, prandaj si i tillë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
50
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.125, datë 07.03.2007, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 09.02.2017
51
Nr. 00-2017-87 i Vendimit (8)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
në datën 16.02.2017 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:
PADITËSE: KISHA KATOLIKE URDHRI I JEZUITËVE,

përfaqësuar në gjyq nga av.Dhimitër Myslia dhe
Olta Cibuku.
TË PADITUR: 1. AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE
TIRANË, në mungesë në gjyq.
2. PERSEFONI GJINOPULLI, përfaqësuar në
gjyq nga av. Sokol Puto.
3. ALEKO GJINOPULLI, përfaqësuar në gjyq
nga av. Irena Reso.
4. VASIL GJINOPULLI, përfaqësuar në gjyq
nga av. Irena Reso.
5. SHPRESA SULAJ, në mungesë në gjyq.
6. KALOPI PULAJ, përfaqësuar në gjyq nga
av.Sokol Puto.
7. RAIMOND PEROLLA, në mungesë në gjyq.
8. VIOLETA GRILLO, në mungesë në gjyq.
9. VLADIMIR GRILLO, në mungesë në gjyq.
10. EDUARD MAZI, në mungesë në gjyq.
11. VJOLLCA MAZI, në mungesë në gjyq.
OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurës Persefoni Gjinopulli të njohë pronar
Kishën Katolike “Zemra e Krishtit” Urdhri i Jezuitëve
mbi truallin me sipërfaqe 783,84 m2 e të ndërtesës së ndërtuar mbi të,
e ndodhur në Rrugën “Mujo Ulqinaku”, nr.11, Tiranë.
2. Ndryshimin e vendimit nr.567, datë 22.05.1996 të KKKP
duke u njohur pronësia e paditësit mbi këtë sipërfaqe.
Detyrimin e ZVRPP Tiranë për regjistrimin e pronës në emër të palës paditëse.
3. Lirimin e dorëzimin e pronës truall me sipërfaqe 783, 84 m2
ndodhur në Rrugën “Mujo Uiqinaku”, nr.11, Tiranë.
4. Detyrimin e paditurve Persefoni Gjinopulli. Aleko Gjinopulli, Vasil Gjinopulli,
Shpresa Sulaj, Kalopi Pulaj, Raimond Perolla, Violeta Grillo, Vladimir Grillo,
Eduard Mazi, Vjollca Mazi të njohin pronar Kishën Katolike “Zemra e Krishtit”,
Urdhri i Jezuitëve mbi sendet e paluajtshme:
52
-Pasuria nr.3/127 - G3, vol 15, faqe 199, sip 31,2 m2, pasuri e llojit Garazh,
Z.K 8380, Rr. “Mujo Ulqinaku”, Pall jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfituesit Aleko Gjinopulli;
-Pasuria nr.3/127 - G5, vol 15, faqe 201, sip 21 m2, pasuri e llojit “Garazh”,
Z.K 8380, Rr. “Mujo Ulqinaku” Pall jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfituesit Vasil Gjinopulli.
-Pasuria nr.3/127 +1-3, vol 15, faqe 204, sip 115 m2, pasuri e llojit apartament ZK 8380,
Rr. “Mujo Ulqinaku”, pall jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfitueses Shpresa Sulaj.
-Pasuria nr.3/127 + 1 - 6, vol 15, faqe 207, sip 115,4 m2, pasuri e llojit apartament
ZK 8380, Rr. “Mujo Ulqinaku”, pall jeshil 10 katësh,
-Pasuria nr.3/127 +1-7, vol 15, faqe 208, sip 117 m2, pasuri e llojit apartament
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfituesit Aleko Gjinopulli.
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfitueses Kalopi Pulaj.
-Pasuria nr.3/127 + 1 -25, vol 25, faqe 226, sip 117 m2, pasuri e llojit apartament,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë e përfituar nga Eduard Mazi dhe Vjollca Mazi
të përfituara nga kontrata e realizuar me shoqërinë “Eco plan” sh.p.k
dhe investitorin Luan Mata që i takojnë pronarit të truallit me sipërfaqe 783,84 m2.
5. Lirimin e dorëzimin e sendeve të paluajtshme paditësve si vijon:
-Pasuria nr.3/127 - G3, vol 15, faqe 199, sip 31.2 m2, pasuri e llojit Garazh,
Z.K 8380, Rr. “Mujo Ulqinaku”, Pallati jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfituesit Aleko Gjinopulli,
-Pasuria nr.3/127 +1-6, vol 15, faqe 207, sip 115,4 m2 pasuri e llojit apartament
-Pasuria nr.3/127 + 1-7, vol 15, faqe 208, sip 117 m2, pasuri e llojit apartament
e regjistruar në ZVRPP Tiranë e përfituar nga Eduard Mazi dhe Vjollca Mazi,
si pasojë e konstatimit të pavlefshmërisë absolute të kontratave:
-Kontratë e shitjes me nr.446 rep. dhe nr.33 kol., datë 21.01.2004
e nënshkruar përpara notere Shkëndie Shahu.
53
-Kontratë e shitjes me nr.420 rep. dhe nr.86/1 kol., datë 27.02.2007
e nënshkruar përpara notere Merita Prifti.
- Kontratë e shitjes me nr.447 rep. dhe nr.34 kol., datë 21.01.2004
e nënshkruar përpara notere Shkëndie Shahu të lidhura midis të paditurve.
-Akt dhurimi prone pasurisë së paluajtshme (apartament banimi)
me nr.3679 rep. dhe nr.2658 kol., datë 07.11.2012
e nënshkruar përpara notere Violeta Sulkaj.
-Lirimin e dorëzimin e shtëpisë ekzistuese objekti një katësh me mur tulle
dhe çati i ndërtuar sipas lejes së ndërtimit nr.9 e vitit 1939
për ndërtimin e shkollës së jezuitëve afër Kishës Katolike
mbi truallin objekt i akt - shitjes nr.14688 rep. dhe nr.8672 kol., datë 28.02. 1938
blerë nga At Luigji Santi pronë e cila është e shitur nga shteti shqiptar
Avierini Ziko sipas Notë - Transkriptimi 10481/532, datë 28.08.1959.
-Shpërblim i dëmit të shkaktuar nga përdorimi i banesës ekzistuese
në formën e qirasë nga viti 1996 - 2014 si dhe i përdorimit të sendeve të paluajtshme.
-Pasuria nr.3/127 - G3, vol 15, faqe 199, sip 31.2 m2, pasuri e llojit Garazh,
Z.K 8380, Rr “Mujo Ulqinaku”, Pallati jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë në emër të përfituesit Aleko Gjinopulli,
Z.K 8380, Rr “Mujo Ulqinaku” Pall jeshil 10 katësh,
ZK 8380, Rr “Mujo Ulqinaku”, pall jeshil 10 katësh,
-Pasuria nr.3/127 +1-6, vol 15, faqe 207, sip 115,4 m2,
pasuri e llojit apartament ZK 8380, Rr “Mujo Ulqinaku”, pall jeshil 10 katësh,
-Pasuria nr.3/127 + 1-10, vol 15, faqe 211, sip 117 m2, pasuri e llojit apartament
Z.K 8380, Rr “Mujo Ulqinaku” Pall jeshil 10 katësh,
e regjistruar në ZVRPP Tiranë e përfituar nga Eduard Mazi dhe Vjollca Mazi
nga data e realizimit të kontratave të shitjes për secilin send respektivisht
deri në ditën e lirimit e dorëzimit të sendeve dhe i shtëpisë ekzistuese objekti 1 katësh.
Baza Ligjore: Nenet 296, 584 të Kodit Civil; nenet 154-157 dhe 202 të K.Pr.Civile;
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish - Pronarëve”.
54
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.272 akti, datë 15.11.2016 ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së përfaqësueses të të paditurit Aleko Gjinopulli, për
nxjerrjen e çështjes civile me nr.Regj. Themeltar 272 jashtë juridiksionit
gjyqësor.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ne datën 21.11.2016 ankim te veçante i

padituri Aleko Gjinopulli dhe ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit të gjyqësor.”

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi përfaqësuesit e palës
paditëse av.Dhimitër Myslia dhe Olta Cibuku të cilët kërkuan: Lënien në fuqi të vendimit të
ndërmjetëm nr.272 akti, datë 15.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi
përfaqësuesen e palës së paditur Aleko Gjinopulli e Vasil Gjinopulli, av.Irena Reso e cila
kërkoi nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, dëgjoi përfaqësuesin e palëve të
paditura Kalopi Pulaj e Persefoni Gjinopulli, av.Sokol Putaj i cili kërkoi nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, në mungesë të palëve të tjera, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
1. Pala paditëse Kisha Katolike, Urdhri i Jezuitëve rezulton që më datë

25.01.2000 t’i jetë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë-padi me anë
të së cilës fillimisht ka kërkuar :
“1. Detyrimin e të paditurës Persefoni Gjinopulli të pushojë cënimin e pronësisë dhe të
njohë palën tonë si pronare dhe të dorëzojë shtëpinë dhe truallin që ndodhet në Tiranë,
Rr “Mujo Ulqinaku”, nr.11.
2. Marrjen e masës së sigurimit duke pezulluar punimet për ngritjen, ndërtimin e një
pallati dhjetë katësh në truallin prej 783,84 m2 në pronën e Kishës Katolike duke
urdhëruar fshirjen nga regjistrimi i hipotekës.
3. Ndryshimin e vendimit nr.567, datë 22.05.1996 i Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nr.2 Tiranë ”.
2. Me vendimin nr.3530, datë 13.11.2000 nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë rezulton të jetë vendosur :
“- Rrëzimin në tërësi si të pabazuar në prova dhe në ligj të padisë të Kishës Katolike
Urdhri i Jezuitëve me objekt: 1) Detyrimin e të paditurës Persefoni Gjinopulli të pushojë
cënimin e pronësisë dhe për njohjen pronar të Kishës mbi truallin dhe shtëpinë e ndodhur
në Rr."Mujo Ulqinaku” nr.11 si dhe për dorëzimin e kësaj prone. 2) Për marrjen e masës
provizore. 3) Për ndryshimin e vendimit nr.567, datë 22.05.1996 të Komisionit të Pronave
si dhe 4) Për mbajtjen e punimeve të kryera në këtë truall nga firma “Eco - Plan” në
masën 20 % nga ana e kishës”.
3. Referuar përmbajtjes së vendimit gjyqësor nr.3530, datë 13.11.2000 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë rezulton se persona të tretë në gjykimin e kësaj
çështjeje të kenë qenë edhe trashëgimtarët e Hajderin Hoxhës.
4. Ndaj vendimit gjyqësor të sipërcituar rezulton të jetë ushtruar ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë e cila me vendimin nr.1430, datë 07.12.2001 rezulton të ketë
vendosur:“ Lënien në fuqi të vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
55
5. Ndaj vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë
rezulton të jetë ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë e cila me vendimin nr.1817, datë
14.11.2003 rezulton të ketë vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.1430, datë
07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
6. Me vendimin nr.294, datë 09.05.2013 nga ana e Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë pas shqyrtimit të kërkesës së paraqitur nga pala paditëse Kisha Katolike
Urdhri i Jezuitëve me objekt: “Rishikimin e vendimit nr.1817, datë 14.11.2003 të Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë, vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ” rezulton
të jetë vendosur :
“Pranimin e kërkesës. Prishjen e vendimit nr.1817, datë 14.11.2003 të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë, të vendimit nr.1430, datë 07.12.2001 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të
vendimit nr.3530, datë 13.11.2000 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues”.
7. Referuar përmbajtjes së vendimit gjyqësor të sipërcituar rezulton se nga ana e Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë të jenë pranuar këto rrethana fakti:
8. a) Në vitin 1947 shteti shqiptar ka shpronësuar në emër të Institutit të
Murgeshave shtëpinë dhe truallin objekt gjykimi, të cilën në vitin 1959 ia ka shitur së
ndjerës Avjerini Zoto dhe pas vdekjes së saj, kjo banesë së bashku me truallin i ka
kaluar në pronësi trashëgimtares ligjore të së ndjerës Avjerini, të paditurës Persefoni
Gjinopulli.
9. b) Me vendimin nr.1330, datë 28.03.1995 Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave, pranë Bashkisë Tiranë i ka njohur pronësinë dhe kthyer në natyrë pronën
në fjalë trashëgimtarëve të ish - pronarit Hajredin Hoxha, vendim i cili është anulluar
me vendimin nr.5194, datë 13.10.1997 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke ia
lënë përfundimisht pronësinë e sendit të paditurës Persefoni Gjinopulli, e cila ka
lidhur një aktmarrëveshje me personin e tretë “Eco Plan” për ndërtimin e një godine
banimi shumëkatëshe.
10. c) Pala paditëse Kisha Katolike Urdhri i Jezuitëve duke pretenduar se kjo pronë ka
qenë në pronësi të saj i është drejtuar fillimisht Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Tiranë, i cili me vendimin nr.567, datë
22.05.1996 nuk ka pranuar kërkesën, prandaj ajo i është drejtuar rrugës gjyqësore për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, duke kundërshtuar vendimin e Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave, pranë Bashkisë Tiranë, njohjen pronar dhe
kundërshtimin e të tretit për vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të
cilin është anulluar vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
pranë Bashkisë Tiranë, i cili i jepte pronën objekt gjykimi personit të tretë
trashëgimtarëve të Hajredin Hoxhës.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e datës 11.03.2015 rezulton të ketë
vendosur: “ Rrëzimin e kërkesës së të paditurës Persefoni Gjinopulli për nxjerrjen e
çështjes civile me nr.Regj. Them 745 jashtë juridiksionit gjyqësor”.
12. Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të jetë paraqitur ankim i veçantë në Gjykatën e
Lartë e cila me vendimin nr.357, datë 15.07.2015 ka vendosur: “Lënien në fuqi të
vendimit nr.745 akti, datë 11.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
13. Pasi u çel seanca gjyqësore e datës 10.11.2016, avokatja e e palëve Aleko dhe Vasil
Gjinopulli paraqiti një kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit duke
pretenduar se, gjykata nuk ka juridiksion për shqyrtimin e kësaj çështje.
56
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.272 akti, datë 15.11.2016 ka
vendosur:“Rrëzimin e kërkesës së përfaqësueses të të paditurit Aleko Gjinopulli, për
nxjerrjen e çështjes civile me nr.Regj. Themeltar 272, jashtë juridiksionit gjyqësor.”
15. Kundër këtij vendimi ka paraqitur në datën 21.11.2016, ankim të veçantë i
padituri Aleko Gjinopulli dhe ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.”
16. Në shkaqet e ankimit veçohen:
Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për mosnxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor është vendim i marrë në kundërshtim me ligjin dhe provat.
Duke iu referuar objektit të kërkesë padisë dhe kërkimeve të saj, rregullimit ligjor të
posaçëm në rastin tonë në bazë të neni 59 të Kodit të Procedurës Civile i cili parashikon:
"Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrtohet është në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ..",
Çështja e cila është duke u gjykuar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë bën pjesë
në ato çështje që nuk i përkasin juridiksionit gjyqësor.
Ligji nr.8902, datë 23.05.2002 "Për Ratifikimin e Marrëveshjes ndërmjet Republikës së
Shqipërisë dhe Selisë së Shenjtë për Rregullimin e Marrëdhënieve të Ndërsjellta" në
nenin 8 të tij parashikon: "Republika e Shqipërisë do të kthejë pronat e Kishës Katolike,
ne përputhje me legjislacionin shqiptar, dhe do të asistojë riregjistrimin e tyre ne emrin e
Kishës Katolike në zyrat kompetente shtetërore."
Në nenin 9 të ligjit parashikohet: "Në rastet e çështjeve të dyshimta, të pazgjidhura dhe të
diskutueshme, të cilat kanë të bëjnë me Kishën Katolike në Shqipëri në përgjithësi, ose me
komunitetet apo institucionet katolike në veçanti, Kisha Katolike në Shqipëri dhe
autoriteti kompetent në Republikën e Shqipërisë do të krijojnë një komision "ad hoc" të
përbashkët me detyrën për të gjetur një zgjidhje të pranueshme për të dyja palët"
Neni 116 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikon: “Aktet Normative që kanë
fuqi në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë janë: a) Kushtetuta, b) marrëveshjet
ndërkombëtare të ratifikuara c) ligjet, d) aktet normative të Këshillit të Ministrave..."
Jo më kot Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë ka të parashikuar hierarkinë e ligjeve, e
marrëveshjet ndërkombëtare i ka vendosur mbi kodet, e mbi ligjet e posaçëm. Nga ana
tjetër është shteti Shqiptar që ka marrë përsipër me këtë marrëveshje, detyrime karshi
Selisë së Shenjtë, e madje ka parashikuar që gjithë konfliktet që mund të lindin do të
zgjidhen nga një Komision Ad-Hoc, jo Gjykatë Shqiptare.
Siç shihet i nderuar zoti Kryetar kjo çështje ka filluar gjykimin e saj që në vitin 2013 pra
ka rreth tre vite që ngelet e pazgjidhur pranë Gjykatës së Rrethit Tiranë për shkak të
kompleksitetit të saj dhe përbën një nga rastet tipike të parashikuara nga neni 9 i
marrëveshjes së sipërpërmendur për zgjidhjen e të cilave është e domosdoshme dhe e
detyrueshme nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor në mënyrë që ti hap rrugë krijimit të
komisionit të posaçëm "ad hoc" për zgjidhjen përfundimtare të kësaj çështje, por për
gjykatën këto thonë asgjë.
Tentativa për të zgjidhur konfliktin në Gjykatën Shqiptare, siç po ndodh, është haptazi në
kundërshtim me përmbushjen e respektimin e marrëveshjes nga Shteti Shqiptar, e pasojat
si di e s'mund t'i parashikoj. Mbi të gjitha vazhdimi i gjykimit të çështjes nga një gjykatë e
cila nuk ka juridiksion për ta bërë përbën shkelje të parakushteve procedurale,
mosrespektimi i të cilave prodhon pavlefshmërinë e procesit dhe pamundësinë e Gjykatës
për të hyrë në shqyrtimin e themelit të çështjes.
Kodi i Procedurës Civile mungesën e juridiksionit gjyqësor e ka konsideruar shkelje të
rëndë procedurale, gjë që bën të prishet vendimi gjyqësor i dhënë në shkelje të tij.
57
Përderisa marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara janë pjesë e sistemit të brendshëm
juridik të Republikës së Shqipërisë sipas nenit të sipërcituar, atëherë çmoj se kjo çështje
bazuar në nenin 59 të Kodit të Procedurës Civile duhet të ishte nxjerrë nga Gjykata
jashtë juridiksionit gjyqësor, dhe zgjidhja e saj të bëhet nga komisioni "ad hoc", për
krijimin e të cilit është parashikuar në nenin 9 të Ligjit nr.8902 datë 23.05.2002.
Ky është moszbatim i hapur i ligjit nga ana e gjykatës i nderuar Zoti Kryetar i Gjykatës.
Gjykata në kundërshtim me ligjin dhe provat nuk e pranoi kërkesën tonë, pa asnjë
arsyetim ligjor. Më në kundërshtim me ligjin nuk mund të jetë ky vendim gjyqësor.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.272 akti, datë 15.11.2016
ndër të tjera ka arsyetuar se:
Në nenin 59 parag. 1 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se :
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Në rastin konkret pretendimet e përfaqësueses së të paditurit Aleko Gjinopulli për
nxjerrjen e çështjes objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor rezulton që të bazohen në
dispozitat e ligjit nr.8902, datë 23.05.2002 “Për ratifikimin e marrëveshjes ndërmjet
Republikës së Shqipërisë dhe Selisë së Shenjtë për rregullimin e marrëdhënieve të
ndërsjellta” dhe konkretisht në nenet 8 dhe 9 të këtij ligji, dispozita këto në të cilat
parashikohet shprehimisht se:“Republika e Shqipërisë do të kthejë pronat e Kishës
Katolike në përputhje me legjislacionin shqiptar dhe do të asistojë riregjistrimin e tyre në
emrin e Kishës Katolike në zyrat kompetente shtetërore”.(neni 8).
“Në rastet e çështjeve të dyshimta, të pazgjidhura dhe të diskutueshme, të cilat kanë të
bëjnë me Kishën Katolike në Shqipëri në përgjithësi ose me komunitetet apo institucionet
katolike në veçanti, Kisha Katolike në Shqipëri dhe autoriteti kompetent në Republikën e
Shqipërisë do të krijojnë një komision “ad hoc” të përbashkët me detyrën për gjetur
zgjidhje të pranueshme nga të dyja palët”.(neni 9).
Në rastin konkret nga interpretimi korrekt i dispozitave të cilës përfaqësuesja e të
paditurit Aleko Gjinopulli i referohet në kërkesën e paraqitur prej saj për nxjerrjen e
çështjes objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor dhe në mënyrë të veçantë
përcaktimeve të nenit 9 rezulton se në të kundërt nga sa pretendohet nga përfaqësuesja e
të paditurit Aleko Gjinopulli, komisioni “Ad hoc” i përcaktuar në dispozitën e sipërcituar
rezulton të ketë për qëllim rregullimin e mosmarrëveshjeve ndërmjet Shtetit Shqiptar dhe
Selisë së Shenjtë lidhur me trajtimin e atyre çështjeve që konsiderohen të dyshimta, të
pazgjidhura dhe të diskutueshme dhe që janë objekt shqyrtimi në rrugë administrative
nga ana e organeve kompetente të Shtetit Shqiptar.
Në rastin konkret çështja objekt gjykimi nuk përbën një mosmarrëveshje të dyshimtë, të
pazgjidhur apo të diskutueshme ndërmjet Shtetit Shqiptar dhe Selisë së Shenjtë që për
rrjedhojë ti referohemi përcaktimeve të nenit 9 për krijimin e një komisioni “Ad hoc”
ndërmjet palëve. Përkundrazi pala paditëse në këtë gjykim pas ezaurimit të rrugës
administrative për njohjen dhe kthimin e pronës së pretenduar prej saj nga ana e
autoriteteve administrative kompetente të kohës rezulton t’i jetë drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë - padi për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje që ajo ka
me të tretë dhe me organin që nuk i ka njohur dhe kthyer pronën e kërkuar prej saj...
IV. NË LIDHJE ME ANKIMIN E VEÇANTË TË USHTRUAR.
58
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e
paditur nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që, motivojnë cenimin e vendimit nr.272 akti, datë 15.11.2016 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
19. Vendimi nr.272 akti, datë 15.11.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë e respektimit të ligjit material dhe procedural e për këtë shkak, vendimi
duhet të lihet në fuqi.
20. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket
21. Kolegji Civil konstaton se, në gjykim paditësi me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor
pretendon detyrimin e të paditurve ta njohin pronar, anullimin e vendimit të KKP,
lirimin e dorëzimin e sendit etj.
22. Në këtë vështrim, Kolegji Civil vlerëson se, me të drejtë gjykata e faktit ka çmuar që
të rrëzojë kërkimin e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor me arsyetimin se ”.. Në rastin konkret çështja objekt gjykimi nuk përbën një
mosmarrëveshje të dyshimtë, të pazgjidhur apo të diskutueshme ndërmjet Shtetit
Shqiptar dhe Selisë së Shenjtë që për rrjedhojë ti referohemi përcaktimeve të nenit 9
për krijimin e një komisioni ad hoc ndërmjet palëve...”
23. Konkluzionet e arritura nga gjykata e rrethit gjyqësor, janë rrjedhojë e cilësimit të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, lidhur me dispozitat përkatëse të Kodit të
Procedurës Civile që rregullojnë juridiksionin e kompetencën e gjykatave.
24. Neni 36 i K.Pr.C përcakton se: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi
dhe ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një
mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata. Është e pavlefshme çdo
marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë.”
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Ligji nr.8902, datë 23.05.2002 "Për
Ratifikimin e Marrëveshjes ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Selisë së Shenjtë
për Rregullimin e Marrëdhënieve të Ndërsjellta" në nenin 8 të tij parashikon:
"Republika e Shqipërisë do të kthejë pronat e Kishës Katolike, ne përputhje me
legjislacionin shqiptar, dhe do të asistojë riregjistrimin e tyre ne emrin e Kishës
Katolike në zyrat kompetente shtetërore."
Në nenin 9 të ligjit parashikohet: "Në rastet e çështjeve të dyshimta, të pazgjidhura
dhe të diskutueshme, të cilat kanë të bëjnë me Kishën Katolike në Shqipëri në
përgjithësi, ose me komunitetet apo institucionet katolike në veçanti, Kisha Katolike
në Shqipëri dhe autoriteti kompetent në Republikën e Shqipërisë do të krijojnë një
komision "ad hoc" të përbashkët me detyrën për të gjetur një zgjidhje të pranueshme
për të dyja palët".
26. Bazuar në ligjin e mësipërm, prej vitit 1995 pala paditëse ka filluar procedurat për
njohjen, kthimin, lirimin e pronave të pretenduara. Ajo pas ezaurimit të rrugës
administrative për njohjen dhe kthimin e pronës së pretenduar prej saj nga ana e
autoriteteve administrative kompetente të kohës, rezulton t’i jetë drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesë - padi për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, që
ajo ka me të tretë dhe me organin që nuk i ka njohur dhe kthyer pronën e kërkuar prej
saj...(shih me sipër rrethanat e faktit).
59
27. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i referohet edhe praktikës së mbajtur prej saj, si dhe
asaj të Gjykatës Kushtetuese ku: Gjykata ka theksuar se, nga parimi kushtetues i
shtetit të së drejtës buron e drejta e kujtdo, që pretendon se të drejtat ose liritë e tij
janë cenuar, për një gjykim të drejtë përpara një gjykate të pavarur dhe të paanshme të
caktuar me ligj; që kjo e drejtë nuk mund të kufizohet artificialisht dhe që zbatimi i saj
nuk duhet të pengohet në mënyrë të paarsyeshme; që e drejta e individit kundër
veprimeve të paligjshme të individëve të tjerë apo institucioneve shtetërore nuk duhet
të mbrohet vetëm formalisht, por dhe realisht e efektivisht.
28. E drejta për t’iu drejtuar gjykatës (e drejta e aksesit), si një nga aspektet e së drejtës
për një proces të rregullt ligjor, në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6 të
KEDNJ-së, nënkupton të drejtën që ka çdo individ për të ngritur padi në një gjykatë
që ka juridiksion të plotë për të zgjidhur çështjen. Këto dispozita sanksionojnë në
vetvete jo vetëm të drejtën e individit për t’iu drejtuar gjykatës, por edhe detyrimin e
shtetit që t’ia garantojë atij këtë akses (shih vendimin nr.17, datë 19.06.2009 të
Gjykatës Kushtetuese).
29. Kjo e drejtë duhet kuptuar si mundësi e çdo individi për të pasur mjete të caktuara
procedurale për të kundërshtuar vendimin e dhënë nga një gjykatë më e ulët në një
gjykatë më të lartë, duke i garantuar atij të drejtën për t’u përballur me drejtësinë në të
gjitha nivelet e saj (shih vendimin nr.5, datë 06.03.2009 të Gjykatës Kushtetuese).
30. Kolegji Civil vlerëson se, në këtë lloj gjykimi, i cili lidhet me të drejta subjektive dhe
synon njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara, mund të bëhet vetëm nga
gjykatat e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të K.Pr.Civile.
Gjykata zhvillon një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë duke ndryshuar apo
shfuqizuar vendimin e K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave, si dhe duke zgjidhur në
themel këtë konflikt që në esencë është një konflikt pronësie, pra i natyrës civile.
31. Në përfundim të më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara
pretendimet e parashtruara në ankimin e veçantë nga pala e paditur Aleko Gjinopulli
lidhur me cënueshmërinë e vendimit nr.272 akti, datë 15.11.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 59, 60, 63 e 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm nr.272 regjistri, datë 15.11.2016 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 16.02.2017
60
Nr. 00-2017-86 i Vendimit (9)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: STAMATO BARDHI.

TË PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE TIRANË,
BASHKIA KORÇË.
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të njohë pronarë mbi 352,5 m2,
truall nga 124, 4 m2 shtëpi banimi e formës dy katëshe
të ndodhur në ZK. 8562, vol.24, fq.23, me nr.pasurie 4/207.
Baza Ligjore: Neni 32/a, neni 142-193 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.11, datë 05.01.2017, ka vendosur:

“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.21246-01709-
41- 2016(1886), akti që i përket:
Paditëse: Stamato Bardhi,
Të paditur: 1) Këshilli i Ministrave Tiranë, Avokatura e Shtetit,2) Bashkia
Korçë,
Person i Tretë: ZVRPP Korçë
Objekti i Padisë - Detyrimin e palës se paditur të njohë pronarë mbi 352,5 m2,
truall nga 124, 4 m2 shtëpi banimi e formës dy katëshe të ndodhur në ZK.
8562, vol.24, fq.23, me nr.pasurie 4/207.
Baza Ligjore: Neni 32/a, neni 142-193 të K.Civil.”
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë, paditësja Stamato Bardhi, e

cila parashtron këto shkaqe:
- Paditësja Stamato Bardhi faktin se banesa është ndërtuar nga ajo vetë dhe nga
trashëgimlënësi Jorgji Bardhi, e bazon në faktin se atje ka banuar dhe ka deklaruar
adresën e saj Rruga Thanas Mertiri nr.6. Prova shkresore Vërtetim nga rajoni datë
28/06/2016, vërteton faktin se paditësja ka banuar përpara vitit 1990. Prona
pasqyrohet dhe në hartat e pasurive para vitit 1990.
- Ndërkohë që sot e kësaj ditë kontrata e furnizimit me energji elektrike vazhdon të jetë
në emër të bashkëshortit të saj Gaqo (Jorgji) Bardhi.
61
- Paditësja ka poseduar truallin nën banesë dhe atë funksionale nga viti 1966 -2016
qetësisht pa patur pretendim shteti as person fizik duke pretenduar pronësinë e
truallit dhe ndërtesës me parashkrim fitues sipas dekretit mbi pronësinë e vitit 1955
dhe ligjet e mëvonshme që kanë dalë në vitin 1981,1996. Trualli nuk cënon interesat e
shtetit as të kufitarëve e si e tillë fitimi i pronësisë është i ligjshëm mbi banesën dhe
truallin.
- Por nga ana e gjykatës pretendohet se çështja i përket juridiksionit administrativ pasi
prona mund të regjistrohet duke u aplikuar VKM nr.608, datë 05.09.2012. Për
përcaktimin e procedurave të kalimit në pronësi të pasurive të paluajtshme të
ndërtuara deri me datë 10.08.1991 e të truallit funksional të tyre kur nuk posedohen
akte fitimi pronësie, si dhe për fitimin e tyre.
- Pala paditëse pretendimet e saj i mbështet në faktin se ajo nuk është shqetësuar në
përdorimin e qetë të këtij sendi, duke e poseduar atë në mënyrë të pandërprerë për 20
vitet e fundit. Gjithashtu ajo është kujdesur duke u sjellë si pronare të ambienteve që
përdorin brenda kësaj banese duke kryer shpenzime për mirëmbajtjen e këtij sendi
dhe përmirësime të tjera. Kjo pronë nuk rezulton të jetë pronë publike.
- Paditësja duke plotësuar legjitimimin aktiv të kërkesë padisë si posedues për me
shumë se njëzet vjet të këtij sendi të paluajtshëm, kanë thirrur në cilësinë e palës së
paditur, Bashkinë Korçë dhe më pas ka thirrur Këshillin e Ministrave duke
pretenduar që është ky institucion me cilësinë e pronarit shtet, pasi prona shtrihet
pikërisht në juridiksionin e kësaj pale duke plotësuar legjitimimin pasiv të kërkesë
padisë.
- Me provat bashkangjitur kërkesë padisë por dhe pretendimet e mësipërme paditësja i
ka provuar plotësimin e kushtet për fitim të pronësisë mbi sipërfaqen e truallit të
banesës dhe sipërfaqen funksionale me anë të parashkrimit fitues.
- Pra jemi përpara një sendi të aftë për tu fituar me parashkrim pasi është i lirë në
qarkullimin civil është send i paluajtshëm, nuk është pronë publike, ekziston posedimi
i sendit i qetë dhe në mënyrë të vazhdueshme dhe të pandërprerë ndërkohë, ka kaluar
dhe afati kohor i përcaktuar në ligj. Për gjithë periudhën e përcaktuar në ligj prej 20
vitesh paditësja është sjellë si pronare në mënyrë publike.
- Në çështjen objekt gjykimi, nisur nga objekti dhe shkaku ligjor i kërkimit, konstatohet
se nuk jemi para shqyrtimit të një mosmarrëveshje administrative. Paditësja
pretendon fitimin e pronësisë pa titull duke pretenduar se në 20 vitet e fundit e ka
poseduar qetësisht dhe pa ndërprerje duke u sjellë si pronare mbi të.
- Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.608, datë 05.09.2012 “Për përcaktimin e
procedurës së kalimit të pronësisë të pasurive të paluajtshme, të ndërtuara deri më
10.8.1991, e të truallit funksional të tyre, kur nuk posedohen akte fitimi pronësie, si
dhe për regjistrimin e tyre” nuk mund të aplikohet në rastin e palës paditëse.
Fillimisht kjo VKM nuk ka akte të tjera nënligjore për zbatimin e saj (mungesa e
tarifave të shërbimit nga organi administrativ).
- Kodi civil e ka parashikuar parashkrimin fitues pa titull si një nga mënyrat e fitimit të
pronësisë, për të cilën nuk mund të pretendohet se nuk është e aplikueshme në rastin
tonë.
gjykimit.

62
VËREN
Paditësja Stamato është poseduese mbi një banesë dy katërshe së bashku me truallin e
saj funksional. Prona është individualizuar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Puluajtshme Korçë me ZK. 8562, vol. 24.fq.23, me nr.Pasurie 4/207 me kufizime: Veri-me
pas nr.4/509, L-pas.nr.4/206, J-pas.4/923, P- me pas 4/208 dhe 4/209.
-Paditësja Stamato Bardhi me qëllim që të njihet pronare për banesën së bashku me
truallin nën banesë dhe pjesë funksionale e sipërfaqes 352,5 m2 truall nga e cila 124.4 m2
shtëpi banimi për shkak se nuk ka mundur ta realizojë këtë të drejtë me rrugë administrative i
është drejtuar kësaj gjykate.
-Paditësja e ka poseduar truallin dhe banesën nga viti 1966 dhe në vazhdim qetësisht
pa patur pretendim shteti as person fizik. Trualli dhe ndërtesa nuk cënon interesat e shtetit as
kufitarët.
-Paditësja Stamato Bardhi në mbështetje të pretendimit te saj, ka parashtruar faktin se,
bashkëshorti i saj, është vënë në posedim të kësaj prone në vitin 1966, me vendimin nr.54,
datë 02.07.1966 të Komitetit Ekzekutiv K.P.Qytetit, i cili i jepte Jorgji Bardhit një sipërfaqe
trualli.
-Trashëgimlënësi Jorgji Bardhi së bashku me kërkuesen e kanë ndërtuar objektin pas
vitit 1966.
-Paditësja Stamato Bardhi faktin se, banesa është ndërtuar nga ajo vetë dhe nga
trashëgimlënësi Jorgji Bardhi, e bazon në faktin se, atje ka banuar dhe ka deklaruar adresën e
saj Rruga:“Thanas Mertiri" nr.6., Prova shkresore, vërtetim nga rajoni datë
28.06.2016,vërteton faktin se, paditësja ka banuar përpara vitit 1990, prona pasqyrohet dhe në
hartat e pasurive para vitit 1990, ndërkohë që sot e kësaj dite kontrata e furnizimit me energji
elektrike vazhdon të jetë në emër të bashkëshortit të saj Gaqo (Jorgji) Bardhi. -Paditësja ka
poseduar truallin nën banesë dhe atë funksionale nga viti 1966-2016 qetësisht pa patur
pretendim shteti as personi fizik, duke pretenduar pronësinë e truallit dhe ndërtesës me
parashkrim fitues sipas dekretit mbi pronësinë e vitit 1955 dhe ligjet e mëvonshme që kanë
dale në vitin 1981,1986. Trualli nuk cënon interesat e shtetit dhe as të kufitarëve e si e tillë
fitimi i pronësisë është i ligjshëm mbi banesën dhe truallin.
Banesa është e regjistruar në ZVRPP Korçë, është ndërtuar ne vitin 1966-1967 pra
ndërtimi i kësaj prone është lejuar nga organet kompetente.
-Nga viti 1966 paditësja nuk është shqetësuar në përdorimin e qetë të këtij sendi, duke
poseduar atë në mënyrë të pandërprerë, ajo është kujdesur, është sjellë si pronare e
ambienteve që përdor brenda kësaj banese, duke kryer shpenzime për mirëmbajtjen e këtij
sendi dhe përmirësime të tij.
-Kjo pronë nuk rezulton të jetë pronë publike.
-Paditësja plotëson legjitimitetin aktiv të kërkesë padisë si poseduese për më shumë se
20 vjet të sendit të paluajtshëm, duke thirrur si të paditur Bashkinë Korçë dhe më pas
Këshillin e Ministrave, duke pretenduar se është ky institucion me cilësinë e pronarit shtet,
pasi prona shtrihet pikërisht në juridiksionin e kësaj pale duke plotësuar legjitimimin pasiv të
kërkesë padisë.
-Paditësja pretendon se, për parashkrimin fitues me titull (sikundër parashikohet dhe
nga neni 44 i dekretit “Mbi pronësinë”, neni 91 i K.Civil viti 1982 dhe nenit 168 të K.Civil në
fuqi, përveç posedimit të pandërprerë prej një periudhe kohe të caktuar në këto dispozita të
sendit të paluajtshme, kërkohet që të ekzistojë veprimi juridik për kalimin e pronësisë, veprim
i cili nuk është i ndaluar nga ligji si dhe ekzistenca e mirëbesimit, pra që fituesi i sendit nuk
ka ditur ose nuk ka qenë i detyruar të dinte që personi nga i cili ka fituar sendin nuk ishte
pronar ose që veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk është i vlefshëm.
-Përfaqësuesi i palës paditëse analizon parashkrimin fitues me titull, fitimin e
pronësisë me posedim, si formë primare e fitimit të pronësisë, por që në çdo rast, veprimi
63
juridik nuk duhet të jetë i ndaluar nga ligji.
-Përfaqësuesi palës së paditur, analizon parashkrimin fitues pa titull, elementët e tij si
atë thelbësor, gëzimin e qetë dhe të pandërprerë të pronës së paluajtëshme 20 vjet rresht nga
poseduesi dhe faktin qe ai nuk gjen zbatueshmëri në pronën publike si fitimin e saj me titull
apo pa titull.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.11, datë 05.01.2017, ka vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.21246-01709-41-
2016(1886), akti që i përket:
Paditëse; Stamato Bardhi,
Të paditur: 1) Këshilli i Ministrave Tiranë, Avokatura e Shtetit, 2) Bashkia Korçë,
Person i Tretë : ZVRPP Korçë
Objekti i Padisë - Detyrimin e palës se paditur të njohë pronarë mbi 352,5 m2, truall
nga 124, 4 m2 shtëpi banimi e formës dy katëshe të ndodhur në ZK. 8562, vol.24, fq.23, me
nr.pasurie 4/207.
Baza Ligjore: Neni 32/a, neni 142-193 të K.Civil.”
Me arsyetimin se, nisur sa më sipër gjykata pa u shprehur për themelin e çështjes
arsyeton se, paditësja duhet të ndjek rrugën sipas mënyrës së posaçme për realizimin e të
drejtës së pronësisë mbi sendin objekt gjykim. Posaçërisht, në nenin 25/c të ligjit nr.33/2012
parashikohet: “Regjistrimin e pasurive të paluajtshme” parashikohet: “Regjistruesi, një
person ose çdo grup i ngarkuar nga Kryeregjistruesi kërkojnë që pronësia, si dhe kufijtë e çdo
pasurie që duhet regjistruar, të dokumentohen në bazë të kritereve të mëposhtme: c-)për
pasuritë e paluajtshme, të ndërtuara deri më 10.08.1991,e të truallit funksional të tyre, kur
nuk posedohen akte fitimi pronësie si dhe regjistrimin e tyre”.
Në mbështetje të nenit 100 të Kushtetutës, të shkronjës “c” të nenit 25 të ligjit
nr.32/2012 “Për regjistrimin e pasurie të paluajtshme” nenit 74 të ligjit nr.8652, datë
31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” të ndryshuar, ka dalë
Vendimi i K.M nr.608, datë 05.09.2012 “Për caktimin e procedurës së kalimit të pronësisë të
pasurive të paluajtshme të ndërtuara deri më 10.08.1991, e truallit funksional, të tyre, kur nuk
posedohen akte fitimi pronësie.”
Në këtë vendim në pikën 1, parashikohet: “Objekti i këtij vendimi është përcaktimi i
institucionit të autorizuar dhe i procedurës së kalimit në pronësi të pasurive të paluajtshme, të
ndërtuara deri më 10.08.1991, të truallit funksional të tyre, në rastet kur nuk posedohen aktet
e fitimit të pronësisë, në kuptim të nenit 193 të K.Civil, me qëllim regjistrimin fillestar apo
regjistrimin e tyre në regjistrin publik të pasurive të paluajtshme me titull të qartë të
pronësisë.”
Pasi jep një sërë parimesh nga duhet të udhëhiqen institucionet e autorizuara, për
procesin e kalimit të pasurive të paluajtshme sipas këtij vendimi, rezulton se në pikën 3 të
Vendimit të Këshillit të Ministrave për kalimin në pronësi të pasurive të paluajtshme të
ndërtuara deri në vitin 10.08.1991 dhe truallit funksional të tyre, përcaktohet se, “...kur nuk
posedohen akte fitimi pronësie, është bashkia, ose komuna ku gjendet pasuria e paluajtshme.”
Në pikën 11 të kësaj VKM -je parashikohet :”Nëse Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme gjatë verifikimit formal konstaton praktika abuzive apo korruptive të
institucionit të autorizuar, paraqet menjëherë kallëzim në prokurorinë kompetente.”
Ndërsa në pikën 13 të këtij vendimi parashikohet: “Çdo mosmarrëveshje që lind gjatë
zbatimit të këtij vendimi, ankimohet në gjykatë sipas ligjit.” Pra vet akti në fjale parasheh dhe
të drejtën e ushtrimit të ankimit në gjykata, në rast mosmarrëveshjeve që mund të lindin gjatë
procedurës.
Si në padi dhe në pretendimet përfundimtare pala paditëse pretendon në mënyrë të
shprehur se, “Paditësja Stamato Bardhi me qëllim që të njihet pronare për banesën së bashku
me truallin nën banesë dhe pjesë funksionale sipërfaqe 352,5 m2 truall nga e cila 124,4 m2
64
shtëpi banimi për shkak se nuk ka mundur ta realizojë këtë të drejtë me rrugë administrative i
është drejtuar kësaj gjykate”. Pra, ajo është e vetëdijshme se duhet fillimisht të ezaurohet
rruga administrative për kalimin e kësaj prone tek ajo, por pretendimi i saj i ngritur gjatë
shqyrtimit gjyqësor, nuk u vërtetua me ndonjë dokument provues.
Në këtë akt normativ pra, në VKM-në e sipërcituar, jepen afate, koha, qenia e lirë
fizikisht e truallit funksional, madhësia e truallit sipas kritereve ligjore “Për urbanistikën, ligji
7693 datë 06.04.1993”, mungesën e e aktit të fitimit të pronësisë, objekti dhe trualli të jetë i
pa trajtuar nga legjislacioni përkatës për njohjen, kthimin e kompensimin e pronës apo për
legalizimin dhe urbanizimin e ndërtimeve pa leje, parametra të cilët i plotëson dhe objekti
material i gjykimit.
Edhe vendimi i K.M. i datës 16.11.2016, “Për disa ndryshime në vendimin nr.608
datë 05.09.2012 të K.M.” “Për përcaktimin e procedurës së kalimit të pronësisë të pasurive të
paluajtshme të ndërtuara deri më 10.08.1991, të truallit funksional të tyre, kur nuk posedohen
akte fitimi pronësie,” siç jemi dhe në rastin konkret, si dhe për regjistrimin e tyre të
ndryshuar, e përcakton në mënyrë të shprehur ezaurimin fillimisht të rrugës administrative në
rastin konkret, pasi paditësja nuk posedon akt të tillë, duke përcaktuar institucionin e
autorizuar si dhe ankimin e tij tek Ministri i Drejtësisë dhe Kabinetin e Kryetarit të Këshillit
të Ministrave, jep një garanci për zbatimin korrekt të procedurave. Në këtë V.K.M.,
bashkëlidhur, është parashikuar dhe pagesa që duhet të paguajë poseduesi i pronës për çdo
100 m2 dhe se, çdo derivim nga rruga administrative pas sjellë shmangien e këtij detyrimi
nga ana subjektit të interesuar për këtë lloj kalimi pronësie, me pasoja, dëm ekonomik për
shtetin.
Në këtë vendimmarrje, gjykata ka parasysh dhe jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese të materializuar në Vendimin nr.7/2008 të saj, që si do që të jetë vendimmarrja e
Gjykatës së Lartë, nuk i mohon paditëses të drejtën aksesit, d.m.th të drejtën për t’ju drejtuar
përsëri gjykatës dhe për të marrë një përgjigje përfundimtare nga ajo, lidhur me pretendimet e
ngritura.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë, paditësja Stamato Bardhi, duke
parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
LIGJI I ZBATUESHËM

65

pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.11,
datë 05.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, nuk janë respektuar dispozitat e ligjit
procedural civil duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, si dhe duke mos e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, nuk ka
juridiksionit dhe kompetencës së gjyqtarit natyral 2 , çështje të cilat nga ana tjetër janë edhe
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...) ”Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet
Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, nuk ka zbatuar drejtë
vendimit të gjykatës, konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit
gjyqësor.
1
2
66
Kolegji Civil vlerëson se në këtë lloj gjykimi, i cili lidhet me të drejta subjektive dhe
synon njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara, mund të bëhet vetëm nga gjykatat
e zakonshme civile në përputhje me dispozitat e K.Civil dhe të K.Pr.Civile. Gjykata zhvillon
një gjykim themeli lidhur me titullin e pronësisë. Nga pikëpamja e ligjit procedural (neni 12
dhe 213 të K.Pr.Civile), paditësi duhet ta provojë këtë fakt me mjetet provuese të lejueshme
që Kodi i Procedurës Civile parashikon.
I gjithë hetimi gjyqësor i lartë përmendur, i jep jetë nenit 31 të K.Pr.Civile që shprehet
se “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e këtij
pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. ...” Nga ana tjetër, “Pala
kundërshtare ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.”, çka do të thotë se i padituri ka të drejtë të
paraqesë pretendime lidhur me legjitimitetin aktiv ashtu edhe me legjitimitetin pasiv, në
mënyrë që nga debati kontradiktor të dalë e vërteta mbi marrëdhënien objekt gjykimi dhe mbi
bazën e kësaj të vërtete gjykata ta shpallë të bazuar në ligj apo jo padinë.
Kolegji Civil sjell në vëmendje edhe Vendimin Unifikues nr.4 datë 10.12.2013 në të
cilin është arsyetuar se: ...nga cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen objekt gjykimi do të rezultojë se kërkimet e shtruara për zgjidhje, si dhe
shkaku ligjor i kërkesë padisë së paraqitur për shqyrtim janë të natyrës civile, atëherë
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë gjykata civile, pavarësisht
përcaktimit që mund të jetë propozuar nga ana e palëve ndërgjyqëse.
Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në konkluzionin
se kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton të jetë e
natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund të
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-së për të
të jetë në kompetencë të gjykatës civile.
Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë lidhur me pyetjen e parë arrijnë në interpretimin unifikues se: ....
C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë mosmarrëveshja objekt gjykimi rezulton
të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë civile mund
të urdhërohet kryera e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i Z.V.R.P.P.-së për
të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile.”
Kolegji thekson se në këtë rast kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje tipike juridiko -
civile, e cila bazohet në të drejtën e pronësisë. Pala paditëse ka ngritur një padi klasike,
objekti i të cilës është kërkim për njohje pronar, të parashikuar nga dispozitat përkatëse të
K.Civil, neni 168 dhe 169 i K.Civil. Çështja objekt gjykimi nuk ka të bëjë me një kërkim
drejtuar një organi administrativ, as me një mosmarrëveshje administrative, për rrjedhojë nuk
mund të bëhet fjalë për ekzistencën apo jo të juridiksionit administrativ për trajtimin e saj.
Në rrethana të tilla, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile (Pjesa e Parë, Titulli i III-të, Kreu i
II-të). Sipas nenit 36§1 të K.Pr.Civile janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta. Për rrjedhojë, paditë që themelohen në dispozitat e Kodit Civil janë mosmarrëveshje
civile që i përkasin ekskluzivisht juridiksionit gjyqësor. Mjafton vetëm shkaku i padisë i
themeluar mbi këto dispozita për të detyruar gjykatën të marrë në shqyrtim çështjen dhe pas
shqyrtimit gjyqësor të shprehet me vendim përfundimtar.
Kolegji lidhur me arsyetimin e gjykatës se çështja i përket juridiksionit administrativ

pasi prona mund të regjistrohet duke u aplikuar VKM nr.608, datë 05.09.2012, ku për
67
përcaktimin e procedurave të kalimit në pronësi të pasurive të paluajtshme të ndërtuara deri
më datë 10.08.1991, e të truallit funksional të tyre kur nuk posedohen akte fitimi pronësie, si
dhe për fitimin e tyre.
Kolegji vlerëson se në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me konkurim midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor, pasi pala paditëse me kërkimet objekt
gjykimi ka kërkuar të fitojë pronësinë në zbatim të nenit 169 të Kodit Civil, si rezultat i
parashkrimit fitues dhe jo nëpërmjet parashikimeve të mësipërme të shprehura në arsyetimin
e gjykatës së shkallës së parë.
Kolegji konstaton se, pala paditëse ka poseduar qetësisht sikur të ishte pronarë, sendin
objekt material të padisë për më shumë se 20 vjet dhe për rrjedhojë kërkon të njihet pronarë
me parashkrim fitues sipas nenit 169 të Kodit Civil, gjë që vërteton se zgjidhja e çështjes i
përket tashmë juridiksionit gjyqësor.
Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës
Civile, sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e
gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i K.Pr.Civile). Një çështje mund të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionit administrativ. Në
këto raste mos ndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes
nga ana e gjykatës.
Kolegji Civil vlerëson se çështja e juridiksionit vlerësohet ngushtë me natyrën e
mosmarrëveshjes, e cila nga ana e saj përcaktohet nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë. Në
rrethanat kur objekti i padisë është pretendimi për fitimin e pronësisë nëpërmjet parashkrimit
fitues, parashikuar në nenin 169 të Kodit Civil, juridiksion për të gjykuar këtë çështje ka
vetëm pushtetit gjyqësor.
Rruga jashtëgjyqësore e zgjidhjes së pretendimeve të subjekteve që përfitojnë nga
K.Civil i R.Sh, është një formë e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve që mund të lindin, por jo
rrugë e detyrueshme për t’u shteruar prej tyre para se t’i drejtohen gjykatës (shih vendimin
nr.311, datë 01.07.2010 dhe vendimin nr.99, datë 04.10.2009, të Gjykatës së Lartë).
Sa sipër Kolegji Civil çmon se ka vend të prishet vendimi gjyqësor nr.41-2017-28
(11), datë 05.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe ta kthejë në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.41-2017-28 (11), datë 05.01.2017, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit po në këtë gjykatë.
Tiranë, më 16.02.2017
68
Nr. 00-2017-88 i Vendimit (10)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: VELEDIN IDRIZAJ, përfaqësuar nga avokati

Maksim Gjokutaj.
TË PADITUR: MINISTRIA E ZHVILLIMIT EKONOMIK,
TREGTISË DHE SIPËRMARRJES, në
mungesë
KËSHILLI I MINISTRAVE I REPUBLIKËS
SË SHQIPËRISË, në mungesë
NJËSIA VENDORE (ISH KOMUNA) HORE
VRANISHT, BASHKIA HIMARË, në mungesë
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar nga avokati i shtetit Abaz Deda
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura të më njohin pronar
mbi sipërfaqen e truallit nën objektin në pronësinë time,
si dhe sipërfaqen funksionale të këtij objekti me parashkrim fitues.
Regjistrimin e këtyre sipërfaqeve në pronësinë time pranë ZVRPP Vlorë.
Baza Ligjore: Nenet 149 e vijues, 168-171, 192-193 të Kodit Civil
dhe nenet 32, 45, 153 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.Regj. Them. 1348, datë

Rrëzimin e kërkesës që i përket:
KËRKUES: Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit, Vlorë
OBJEKTI:Nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor
I çështjes civile që u përket palëve:
PADITËS: Veledin Idrizaj
TË PADITUR: Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë Turizmit dhe
Sipërmarrjes
Këshilli i Ministrave i Republikës së Shqipërisë
Njësia Vendore (Komuna) Hore Vranisht, Bashkia Himarë
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit
69
OBJEKTI: Detyrimin e palëve të paditura të më njohin pronar mbi
sipërfaqen e truallit nën objektin në pronësinë time, si dhe sipërfaqen
funksionale të këtij objekti me parashkrim fitues.
Pezullimin e gjykimit të çështjes deri sa të jepet vendimi për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes për juridiksionin nga Gjykata e Lartë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, Avokatura e Shtetit,

Zyra Vendore Vlorë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të ndërmjetëm, nr.Regj.
Them.1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur shkaqet sa më poshtë:
 Paditësi ka të gjitha mundësitë ligjore që t’i drejtohet organeve të administratës
shtetërore për rastin përkatës dhe ezaurojë fillimisht këtë juridiksion dhe më tej në
varësi të zgjidhjes të vazhdojë me procesin gjyqësor.
 Duke qenë se paditësi kërkon të fitojë pronësinë e truallit nën një godinë të blerë në
mënyrë të rregullt prej një organi të qeverisjes vendore dhe atij funksional, ai
(paditësi) duhej t’i drejtohej Ministrisë së Financave, Drejtorisë të Drejtimit të
Pronës Publike, pasi ai e fitonte këtë pronësi nëpërmjet Ligjit nr.10270, datë
22.04.2010, “Për të drejtën e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për
taksën mbi të drejtën e përdorimit të tij” si dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014, “Për
përcaktimin e kritereve të procedurave të shitjes së trojeve në përdorim, sipërfaqe të
domosdoshme dhe trojet shtesë funksionale të ndërmarrjeve, shoqërive tregtare, të
objekteve shtetërore të veçuara apo të privatizuara, të objekteve apo ndërtesave të
shitura të ish-kooperativave bujqësore si dhe të ndërtesave të ndërtuara në bazë të
lejeve publike”. Pra paditësi është subjekt i këtyre akteve ligjore dhe çështja e tij
zgjidhet shumë mirë prej juridiksionit administrativ.
 Paditësit nuk i është mohuar e drejta e fitimit të pronësisë prej juridiksionit
administrativ që ai t’i drejtohet gjykatës për ta rivendosur këtë të drejtë, pasi ai
akoma nuk e ka shfrytëzuar këtë të drejtë në juridiksionin administrativ.
 Kur konkurrojnë të dy juridiksionet detyrimisht çështja fillimisht zgjidhet prej atij
administrativ dhe pasi mbaron detyrën ky juridiksion në varësi të zgjidhjes kërkuesi
vazhdon më tej. Në këtë mënyrë juridiksioni gjyqësor, sipas rastit, kontrollon edhe
juridiksionin administrativ.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË,

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e palës paditëse
avokati Maksim Gjokutaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të Vendimit të ndërmjetëm nr.Rregj.
Them. 1348, datë 02.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë; përfaqësuesin e palës së
paditur Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e Vendimit të ndërmjetëm
nr.Rregj. Them. 1348, datë 02.12.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe si diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi Veledin Idrizi, me aktin e shitjes të datës 01.10.1994, ndërmjet

tij dhe Komunës Hor-Vranisht, ka fituar pronësinë mbi një pasuri të paluajtshme “Depo
për plehrat kimike”, të cilën e ka blerë për shumën 12.929 lekë.
70
2. Këtë objekt paditësi e ka regjistruar në ZVRPP në Regjistrin nr.2077,
datë 27.02.1995 dhe në vitin 2013 është pajisur me çertifikatë pronësie. Ky objekt është
regjistruar në Vol.5, fq.10 në ZVRPP Vlorë.
3. Paditësi pretendon se ka mbi 20 vjet që e zotëron dhe disponon
qetësisht këtë objekt, por truallin nën këtë objekt dhe sipërfaqen funksionale rreth tij nuk
e ka në pronësi.
4. Në këto rrethana paditësi bazuar në nenin 168 e vijues të K.Civil i
është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi duke kërkuar të fitojë pronësinë
mbi truallin nën objekt dhe atë funksional rreth tij, nëpërmjet parashkrimit fitues.
Në seancën gjyqësore të datës 30.06.2015 nga Avokatura e Shtetit është paraqitur
kërkesë me shkrim, më anë të së cilës ka kërkuar që kjo çështje të nxirret jashtë
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.Rregj.
Them.1348, datë 02.12.2015, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë
juridiksionit.”
5.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar në mënyrë të përmbledhur, se: “...omissis... nisur nga
objekti dhe baza ligjore e padisë mosmarrëveshja hyn në juridiksionin gjyqësor për
shkak se ndodhemi para një marrëdhënie juridiko civile të parashikuar nenet 168-171
të Kodit Civil. Është e drejta e palës paditëse se cilën rrugë do të zgjedhë për
realizmin dhe mbrojtjen e interesave të saj (administrative apo gjyqësore) dhe në këtë
rast ajo ka zgjedhur atë gjyqësore. Nisur nga objekti i kërkimit ligji nuk parashikon
fillimisht ndjekjen e rrugës administrative dhe pastaj asaj gjyqësore.(...).”
6. Kundër vendimit nr.Regj. Them. 1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, brenda afatit ligjor, Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë ka ushtruar ankim
të veçantë në Gjykatën e Lartë me shkaqet e lartpërmendura.
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar :

7.1. Neni 36: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta”.
7.2. Neni 59: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ”.
8.3. Neni 60: “Kur një institucion shtetëror pretendon se mosmarrëveshja që ka
pranuar gjykata për një shqyrtim hyn në juridiksionin
administrativ, mosmarrëveshja zgjidhet nga Gjykata e Lartë me
kërkesën e institucionit shtetëror ose të prokurorit.”
8. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 169: “Personi që ka poseduar qetësisht e pa ndërprerje, duke u sjellë
sikur të ishte pronar për njëzetë vjet në një pronë të paluajtshme,
bëhet pronar i saj.”
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Avokatura e Shtetit Zyra Vendore
Vlorë, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e Vendimit nr.Rregj. Them.
1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me të cilin është rrëzuar
kërkesa për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes objekt gjykimi.
71
10. Vendimi nr.Regj. Them. 1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi gjyqësor që disponon mbi
juridiksionin është një moment i rëndësishëm procedural për procesin në tërësi, për të
garantuar të drejtat themelore të individit për t’iu drejtuar gjykatës dhe për tu dëgjuar prej
saj për themelin e kërkimit. Duke konsideruar rëndësinë e këtij momenti procedural në
garantimin e të drejtave të individit për një proces të rregullt ligjor, është parashikuar
ushtrimi i ankimit të veçantë në Gjykatën e Lartë, pa qenë e nevoja e ankimit në gjykatën
e apelit (neni 59/2 i Kodit të Procedurës Civile).
12. Siç rezulton nga analiza e akteve të administruara në dosje, në seancën përgatitore të
datës 30.06.2015, Avokatura e Shtetit ka paraqitur një kërkesë në të cilën kërkon
nxjerrjen e çështjes objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor duke pretenduar se kjo
çështje është e juridiksionit administrativ. Argumenti kryesor që ka paraqitur kjo palë
ndërgjyqëse është se: “Duke qenë se paditësi kërkon të fitojë pronësinë e truallit nën një
godinë të blerë në mënyrë të rregullt prej një organi të qeverisjes vendore dhe atij
funksional, ai (paditësi) duhej t’i drejtohej Ministrisë së Financave, Drejtorisë të
Drejtimit të Pronës Publike, pasi ai e fitonte këtë pronësi nëpërmjet Ligjit nr.10270, datë
22.04.2010 “Për të drejtën e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën
mbi të drejtën e përdorimit të tij” si dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014, “Për
përcaktimin e kritereve të procedurave të shitjes së trojeve në përdorim, sipërfaqe të
domosdoshme dhe trojet shtesë funksionale të ndërmarrjeve, shoqërive tregtare, të
objekteve shtetërore të veçuara apo të privatizuara, të objekteve apo ndërtesave të shitura
të ish-kooperativave bujqësore si dhe të ndërtesave të ndërtuara në bazë të lejeve
publike”. Pra paditësi është subjekt i këtyre akteve ligjore dhe çështja e tij zgjidhet shumë
mirë prej juridiksionit administrativ. Paditësit nuk i është mohuar e drejta e fitimit të
pronësisë prej juridiksionit administrativ që ai t’i drejtohet gjykatës për ta rivendosur
këtë të drejtë, pasi ai akoma nuk e ka shfrytëzuar këtë të drejtë në juridiksionin
administrativ.”
13. Lidhur me këtë kërkesë, gjykata ka vendosur për rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit me arsyetimin se: “...omissis nisur nga objekti dhe baza
ligjore e padisë mosmarrëveshja hyn në juridiksionin gjyqësor për shkak se ndodhemi
para një marrëdhënie juridiko civile të parashikuar nenet 168-171 të Kodit Civil..(...).”
14. Në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë mbi bazën e shkakut dhe objektit të padisë me të drejtë ka pranuar
juridiksionin e gjykatës për shqyrtimin e mosmarrëveshjes në gjykim. Në rastin në gjykim
gjykatës i është paraqitur për shqyrtim padia me objekt: “Detyrimin e palëve të paditura
të më njohin pronar mbi sipërfaqen e truallit nën objektin në pronësinë time, si dhe
sipërfaqen funksionale të këtij objekti me parashkrim fitues”.
15. Kolegji vlerëson se drejtë ka argumentuar gjykatës së shkallës së parë e cila e ka
konsideruar të ezauruar procedurën e shqyrtimit administrativ, sepse “...çështja e
juridiksionit është parakushti kryesorë për të patur proces të rregullt dhe për t’i lindur e
drejta dhe detyrimi ligjor gjykatës që të shqyrtojë gjyqësisht pretendimet objekt gjykimi.
Që në momentin e ngritjes së padisë nga paditësi duhet të përmbushen detyrimisht
kushtet e ngritjes së saj dhe kushtet për të ushtruar të drejtën e padisë. Një nga kushtet
thelbësore për të ushtruar të drejtën e padisë është fakti se padia i përket juridiksionit
gjyqësor dhe jo atij administrativ dhe në këto rrethana bazuar në efektet juridike të
padisë në gjykatë, kjo e fundit është e detyruar që të marrë një vendim përfundimtar për
të gjitha problemet e parashtruara në padi, pasi shkelet një nga parimet themelore të
procesit gjyqësor që rregullim në nenin 1 të K.Pr.Civile...”
72
16. Pala paditëse Veledin Idrizi, pretendon se me aktin e shitjes të datës 01.10.1994, ndërmjet
tij dhe Komunës Hor-Vranisht, ka fituar pronësinë mbi një pasuri të paluajtshme “Depo
për plehrat kimike”, të cilën e ka blerë për shumën 12.929 lekë. Këtë objekt paditësi e ka
regjistruar në ZVRPP në Regjistrin nr.2077, datë 27.02.1995 dhe në vitin 2013 është
pajisur me çertifikatë pronësie. Ky objekt është regjistruar në Vol.5, fq.10 në ZVRPP
Vlorë.
17. Gjithashtu pala paditëse pretendon se ka mbi 20 vjet që e zotëron dhe disponon qetësisht
këtë objekt, por truallin nën këtë objekt dhe sipërfaqen funksionale rreth tij nuk e ka në
pronësi dhe për rrjedhojë me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor kërkon të njihet pronar me
parashkrim fitues sipas nenit 168 e vijues të Kodit Civil.
18. Në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, parashikohet se: “Në juridiksionin e gjykatave
shqiptare hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas
dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të veçanta. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të
pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u shqyrtuar nga gjykata”.
19. Kolegji Civil vlerëson se, në kuptim të përmbajtjes së neneve të mësipërme dhe të neneve
59, 60 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e shkallës së parë ka vendosur drejtë
duke pranuar juridiksionin gjyqësor.
20. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë konkludon se çështja objekt gjykimi i përket juridiksionit gjyqësor.
Është gjykata ajo që ka në juridiksionin e saj çështjen konkrete lidhur me zgjidhjen e
konflikteve ndërmjet palëve ndërgjyqëse për shkak të pretendimit të palës paditëse për të
fituar pronësinë nëpërmjet një mënyre origjinale të fitimit të pronësisë, sikur është
parashkrimi fitues i parashikuar nga neni 169 i Kodit Civil.
21. Kolegji lidhur me pretendimin e palës ankuese Avokatura e Shtetit Zyra Vendore Vlorë,
vlerëson se në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me konkurim midis dy juridiksioneve,
atij administrativ dhe atij gjyqësor, pasi pala paditëse me kërkimet objekt gjykimi ka
kërkuar të fitojë pronësinë në zbatim të nenit 169 të Kodit Civil, si rezultat i parashkrimit
fitues dhe jo nëpërmjet parashikimeve të Ligjit nr.10270, datë 22.04.2010, “Për të drejtën
e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën mbi të drejtën e përdorimit”
si dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014.
22. Në lidhje me pretendimin, se pala paditëse duhej të kërkonte fitimin e pronësisë mbi
truallin shtetëror nëpërmjet parashikimeve të Ligjit nr.10270, datë 22.04.2010 “Për të
drejtën e privatizimit të truallit shtetëror në përdorim dhe për taksën mbi të drejtën e
përdorimit” si dhe V.K.M nr.413, datë 25.06.2014, Kolegji Civil konstaton se pala
paditëse ka poseduar qetësisht sikur të ishte pronarë, sendet objekt material të padisë për
më shumë se 20 vjet dhe për rrjedhojë kërkon të njihet pronarë me parashkrim fitues sipas
nenit 169 të Kodit Civil, gjë që vërteton se zgjidhja e çështjes i përket tashmë juridiksionit
gjyqësor.
23. Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile,
sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e
gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i K.Pr.Civile). Një çështje
mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar
se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionit
administrativ. Në këto raste mos ndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në
shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
24. Kolegji Civil vlerëson se çështja e juridiksionit vlerësohet lidhur me natyrën e
mosmarrëveshjes, e cila nga ana e saj përcaktohet nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë.
73
Në rrethanat kur objekti i padisë është pretendimi për fitimin e pronësisë nepërmjet
parashkrimit fitues, parashikuar në nenin 169 të Kodit Civil, juridiksion për të gjykuar
këtë çështje ka vetëm pushtetit gjyqësor.
25. Për sa më sipër arsyetoi Kolegji Civil çmon se jemi para një çështjeje e cila hyn në
juridiksionin e gjyqësor dhe gjykata që ka kompetencë për gjykimin e kësaj çështjeje
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
26. Përfundimisht Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se Vendimi
nr.Rregj. Them. 1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet të
lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 37, 59 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.Regj. Them. 1348, datë 02.12.2015, të Gjykatës së
Tiranë, më 16.02.2017
74
Nr.00-2017-101 i Vendimit (11)
VENDIM

Edmond Islamaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
KËRKUES: KAMBER ALIU, përfaqësuar në gjykim

nga av.Ferdinand Caka.
OBJEKTI:
Rishikimi i vendimit civil nr.1681, datë 03.06.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
duke vendosur prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes
për rigjykim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Baza Ligjore: Neni 494/a, i Kodit të Procedurës Civile.
Në lidhje me çështjen civile me palë:
PADITËS: PETRIT BABA

I PADITUR: KAMBER ALIU
OBJEKTI:
Kthim shume
Baza ligjore: Nenet 913 e vijues të K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1681, datë 03.06.2008 ka

vendosur:
“Pranimin e padisë së paditësit Petrit Baba kundër të paditurit Kamber Aliu,
duke u detyruar i padituri t’i kthejë atij (paditësit) shumën prej 10.000 USD
dhe 28.000 Euro.
Sigurimin e padisë, duke vendosur sekuestro në llogaritë bankare në emër të të
paditurit Kamber Aliu në masën e detyrimit prej 10.000 USD dhe 28.000
Euro, si dhe në pasurinë e paluajtshme të tij”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.137, datë 25.03.2010 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1681, datë 03.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.”
75
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-1722, datë 11.07.2012
ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i padituri Kamber Aliu, kundër
vendimit nr.137, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës”
Me kërkesën nr.K-60 Prot., datë 15.03.2013, kërkuesi Kamber Aliu i është

drejtuar Gjykatës së Lartë duke kërkuar rishikimin e vendimit të formës së prerë nr.1681, datë
03.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër MUSKAJ, dëgjoi përfaqësuesin e kërkuesit
Kamber Aliu, Av.Ferdinand Caka i cili kërkoi pranimin e kërkesës, rishikimin e vendimit civil
nr.1681, datë 03.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, dëgjoi përfaqësuesin e
paditësit Petrit Baba, Av.Sonila Leci e cila kërkoi rrëzimin e kërkesës dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Paditësi Petrit Baba, ushtron aktivitetin e licensuar të grumbullimit, përpunimit e

eksportimit të prodhimeve të dyta pyjore. Në muajin janar 2007 paditësi Petrit Baba i ka
kërkuar kërkuesit Kamber Aliu, i cili banonte në Turqi për të blerë një sasi malli “boçe
pishe”, duke renë dakord dhe për çmimin për kilogram 0.63 Euro.
Në bazë të kësaj marrëveshjeje është grumbulluar sasia e bocave të pishave nga i padituri
në një shoqëri turke dhe paditësi ka derdhur në llogarinë e të paditurit, në Alfa Bank, më
datën 12.02.2007 shumën 10.000 USD, më datën 22.02.2007 shumën 15.000 Euro dhe më
pas shumën 13.000 Euro.
Duke e konsideruar si kontratë porosie marrëveshjen e mësipërme, paditësi i është
drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke kërkuar nga kërkuesi kthimin e
shumave të paguara.
Në gjykim i padituri Kamber Aliu ka prapësuar se, Petrit Baba, i njohur i vëllait të tij, i ka
kërkuar të ndërmjetësojë me një shoqëri turke për të blerë një sasi malli “boçe pishe”, për
këtë arsye, kërkuesi ka ndërmjetësuar për çmimin dhe sasinë dhe për këtë është lidhur një
kontratë midis shoqërisë “Atalanta Import- Export” shpk dhe shoqërisë turke. Paditësi Petrit
Baba ka dërguar shumat e mësipërme në llogari të te paditurit, i cili ja ka kaluar shoqërisë
turke. Mirëpo, malli nuk është tërhequr nga dhe për këtë shkak ai është prishur. Në këto
kushte, nuk është lidhur midis palëve një kontratë porosie, siç është pretenduar nga Petrit
Baba dhe pranuar nga gjykatat, por i padituri ka qenë në rolin e agjentit për lidhjen e
kontratës midis dy shoqërive.
II. Procedura Gjyqësore.
1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1681, datë 03.06.2008 ka

vendosur: “Pranimin e padisë së paditësit Petrit Baba kundër të paditurit Kamber Aliu,
duke u detyruar i padituri t’i kthejë atij (paditësit) shumën prej 10.000 USD dhe 28.000
Euro.
Sigurimin e padisë, duke vendosur sekuestro në llogaritë bankare në emër të të paditurit
Kamber Aliu në masën e detyrimit prej 10.000 USD dhe 28.000 Euro, si dhe në pasurinë
e paluajtshme të tij. “
76
2. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.137, datë 25.03.2010 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1681, datë 03.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës.”
3. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2012-1722, datë 11.07.2012 ka
vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i padituri Kamber Aliu, kundër
vendimit nr.137, datë 25.03.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës”.
4. Më kërkesën nr.K-60 Prot., datë 15.03.2013 kërkuesi Kamber Aliu i është drejtuar
Gjykatës së Lartë duke kërkuar rishikimin e vendimit të formës së prerë nr.1681, datë
03.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Në shkaqet e paraqitura për rishikimin e vendimit veçohen:
5. I padituri Kamber Aliu, ka prapësuar gjatë gjykimit në të dyja shkallët dhe ka paraqitur
edhe pretendim në rekursin e paraqitur në Gjykatën e Lartë, se nuk ka pasur të lidhur një
kontratë porosie midis tij dhe Petrit Baba, si person fizik, pasi kontrata ka qenë e lidhur
midis shoqërisë turke Tuanil Ihalat Ihracat Ltd. Sti dhe shoqërisë “Atalanta Import-
Export” shpk. Kjo kontrate ishte paraqitur nga i padituri edhe për marrjen e një kredie
pranë një banke të nivelit të dytë, e pranuar nga vetë paditësi në seancë gjyqësore, sipas
procesverbalit gjyqësor (faqe 30 e 31).
6. Për këtë arsye gjatë gjykimit, ai ka kërkuar administrimin e kësaj kontrate nga gjykata, në
bazë të nenit 223 të K.Pr.C, i cila duhej ti kërkonte paraqitjen e saj si palës tjetër Petrit
Baba, ashtu edhe Bankës “Alpha Bank” (ku kjo kontratë është paraqitur për marrje
kredie). Gjykata nuk është shprehur (pranim apo rrëzim të saj) në lidhje me këtë kërkesë
të kërkuesit, në bazë të nenit 183 të K.Pr.C. Po në bazë të kësaj dispozite, gjykatat nuk
kanë arsyetuar arsyet e rrëzimit të saj.
7. I padituri është përpjekur ta kërkojë privatisht pranë bankës këtë kontratë, por banka për
shkak të politikës së vet të ruajtjes së sekretit, nuk ia ka lëshuar kërkuesit.
8. Dokumenti që paraqitet në këtë në gjykim sipas kërkuesit, ishte në pamundësi të sigurohej
nga i padituri, dhe është prova thelbësore që do të provonte se, dorëzimi i shumës për
blerjen e mallit ishte bërë në bazë të një kontrate të lidhur midis dy shoqërive, (paditësit
dhe firmës Turke).
9. Pas kërkesave të vazhdueshme të të paditurit, shoqëria turke shoqëria “Tuanil Ihalat
Ihracat Ltd” STI, me seli në Mersin, Turqi i ka vënë në dispozicion një kopje të kontratës
të lidhur midis saj dhe shoqërisë shqiptare, duke sqaruar edhe se, kërkuesi ka qenë në
rolin e ndërmjetësit për lidhjen e kontratës dhe se shumat e dërguara nga shoqëria
shqiptare janë depozituar në llogaritë e saj, për ekzekutimin e kontratës.
Kërkuesi i ka bashkëlidhur kërkesës provën e re të pretenduar nga ai.
III. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL
10. Në datën 15.03.2013, është regjistruar në Gjykatë të Lartë me nr.K-60 Prot., kërkesa e me
objekt: “Rishikimi i vendimit civil nr.1681, datë 03.06.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, duke vendosur prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues”.
11. Kjo kërkesë për rishikim bazohet në nenin 494 (a) të K.Pr.Civile, duke paraqitur si shkak
rishikimi, një kopje të kontratës së lidhur midis shoqërisë turke dhe shoqërisë shqiptare,
dhe një deklarate, për tu sqaruar edhe se, kërkuesi ka qenë në rolin e ndërmjetësit për
lidhjen e kontratës dhe se shumat e dërguara nga shoqëria shqiptare janë depozituar në
llogaritë e saj, për ekzekutimin e kontratës.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mban në konsideratë se, kërkesa për rishikim është një
mjet i jashtëzakonshëm, me anë të të cilit kërkohet rishikimi i një vendimi të formës së
prerë të gjykatës, që ka autoritetin e gjësë së gjykuar, dhe si i tillë pala e interesuar mund
77
të kërkojë rishikimin e një vendimi gjyqësor, vetëm për një numër të kufizuar shkaqesh,
të parashikuara shprehimisht nga dispozitat procedurale përkatëse.
13. Në nenin 497 të K.Pr.Civile, përcaktohen elementët e përmbajtjes së kërkesës për
rishikim, (Shkakun për të cilin kërkohet rishikimi, provat përkatëse që lidhen me kërkesat
e nenit 494 të këtij Kodi, ditën e zbulimit apo të vërtetimit të rrethanës apo marrjes së
dokumenteve).
14. Rishikimi i vendimit në rastin konkret kërkohet për shkak se, vendimi i gjykatës është i
gabuar përsa i përket çmuarjes së faktit. Ky gabim i të çmuarit të faktit sipas nenit 494 të
KPC, duhet të rrjedhë për shkak se, nuk janë marrë parasysh në dhënien e vendimit
rrethana të cilat nuk diheshin më parë prej gjykatës, por që dalin më vonë, të cilat sikur të
diheshin do t'i jepnin çështjes një zgjidhje të ndryshme.
15. Kërkesa për rishikim ushtrohet për shkaqe që qëndrojnë jashtë procesit të themelit, që do të
thotë për fakte, prova, rrethana ose ngjarje për të cilat, pala e interesuar nuk kishte dijeni,
nuk kishin ndodhur ose nuk ishin vërtetuar gjatë procesit gjyqësor dhe që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit objekt rishikimi. Gjykimi i kërkesës për rishikim nuk ka për objekt
vërtetimi, situatën juridike apo mosmarrëveshjen që është shqyrtuar me vendimin që
kërkohet të rishikohet, por shqyrtimin dhe vërtetimin e një shkaku apo rrethane eventuale që
veson dhe cënon vendimin që kërkohet të rishikohet.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se, vendimi gjyqësor i formës së prerë që e ka
zgjidhur çështjen në themel, përbën një zgjidhje të natyrës përfundimtare dhe të
qëndrueshme të mosmarrëveshjes si në kuptimin konstituiv, ashtu dhe në atë prekluziv. Në
kuptimin konstituiv ai, jep zgjidhjen përfundimtare të mosmarrëveshjes, pozitave të palëve
të kundërta në atë gjykim, ndërsa në kuptimin prekluziv ndalohet mundësia e kërkimit në
gjykatë të ndryshimeve në zgjidhjen e mosmarrëveshjes së përcaktuar me vendimin gjyqësor
të formës së prerë. Por, kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga parimi i
përgjithshëm, mund të justifikohet vetëm nëse, një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga
rrethanat e një karakteri substancial ose detyrues nëpërmjet rihapjes së çështjes.
17. Meqenëse, rishikimi i vendimit civil të formës së prerë është një mjet i jashtëzakonshëm,
ai nuk cenon parimin e përgjithshëm procedural që ndalon goditjen e vendimit të formës
së prerë, dhe nuk i heq vendimit që kërkohet të rishikohet cilësinë dalluese të
pakundërshtueshmërisë, sepse rishikimi, mbetet gjithmonë një mjet shumë i kufizuar, që
mund të ushtrohet vetëm në ato raste përjashtimore, kur ka të dhëna të plota dhe siguri të
fortë se vendimi i formës së prerë, i cili ka zgjidhur konfliktin gjyqësor në mënyrë
përfundimtare, nuk i përgjigjet të vërtetës objektive, ndryshe nuk lejohet të kundërshtohet
e të goditet përsëri.
18. Ky Kolegj vlerëson se, referuar pretendimeve te paraqitura ne kërkesën për rishikim, ato
janë analizuar nga gjykatat e faktit ne gjykimin në themel të çështjes. Në atë gjykim,
gjykata e apelit ka arsyetuar se, edhe dokumentet e paraqitur nga pala e paditur, nuk
vërtetojnë gjë tjetër vetëm faktin se, janë paguar shumat për mbledhjen e një sasie boçe
pishash, por nuk vërtetojnë faktin e blerjes se këtij malli nga i padituri.
19. Sa më sipër Kolegji Civil vlerëson se, kërkesa për rishikim e paraqitur nga kërkuesi nuk
është “provë e re” në respektim të kërkesave procedurale të parashikuara në nenet 494 e
vijues të Kodit të Procedurës Civile.
20. Në kushtet kur, kërkesa e paraqitur nuk plotëson kushtet e nenit 494 te Kodit te
Procedurës Civile, do të vendoset rrëzimi i kërkesës si e pabazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur nenin 498 të Kodit të Procedurës Civile,
78
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës të kërkuesit Kamber Aliu me objekt rishikimin e vendimit nr.1681,
datë 03.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 16.02.2017
79
Nr.00-2017-89 i Vendimit (12)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 16.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
KËRKUES: YLLI SULEJMANI, mbrojtur në gjykim

nga Av.Dhori Sollaku.
OBJEKTI:
Rishikimin e vendimit civil nr.5057, datë 28.10.2004
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me
vendimin nr.642, datë 24.05.2005, të Gjykatës së Apelit Tiranë,
mospranuar rekursi sipas vendimit nr.687, datë 26.05.2006 të Gjykatës së Lartë.
Baza Ligjore: Nenet 494, 495 e 496 të Kodit të Procedurës Civile.
Në lidhje me çështjen civile me palë:
PADITËS DHE I PADITUR

NË PADINË
E NDËRHYRËSIT KRYESOR: SHOQËRIA “VEFA” SHPK
në administrim.
TË PADITUR: TIMO LUTAJ, AQIFE LUTAJ.
NDËRHYRËS KRYESOR: GËZIM MANAJ.
PERSONA TË TRETË: ALI GASHI, YLLI SULEJMANI.
OBJEKTI I PADISË:
Shpalljen e pavlefshmërisë së veprimit juridik,
kontrate shitblerje nr.3696/2076, datë 18.02.1996
si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
OBJEKTI PADISË SË NDËRHYRËSIT KRYESOR:

Konstatimi i pavlefshmërisë së veprimit juridik,
kontratë shitblerje nr.3696/2076, datë 18.02.1996.
80
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.5057, datë 28.10.2004 ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkese padisë si të pambështetur në ligj. Pushimin e gjykimit për
padinë e ndërhyrësit kryesor. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të
veprimit juridik, kontratë shitblerje pasuri të patundshme nr.3696/20/76 datë,
18.02.1996, të lidhur ndërmjet Timo Luto, Aqife Luto dhe Vehbi Alimuçaj.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.642, datë 24.05.2005 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.5057, datë 28.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë. Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj. Pranimin e padisë së
ndërhyrësit kryesor Gëzim Manaj, konstatimin absolutisht të pavlefshëm të
veprimit juridik, të kontratës së shitblerjes së pasurisë së paluajtshme,
nr.3696/2076, datë 18.02.1996, lidhur ndërmjet Timo Luto e Afife Luto dhe
Vehbi Alimuçaj".

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-199 (687), datë
26.05.2006 ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i padituri Timo Lutaj”.

Me kërkesën nr.Y-3 Prot., datë 28.03.2014, kërkuesi Ylli Sulejmani i është
drejtuar Gjykatës së Lartë duke kërkuar: Rishikimin e vendimit civil nr.5057, datë 28.10.2004
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me vendimin nr.642, datë 24.05.2005, të
Gjykatës së Apelit Tiranë, mospranuar rekursi sipas vendimit nr.687, datë 26.05.2006 të

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër MUSKAJ, dëgjoi mbrojtësin e kërkuesit
Ylli Sulejmani, Av.Theodhori Sallaku i cili kërkoi pranimin e kërkesës, rishikimin e vendimit
civil nr.5057, datë 28.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me vendimin
nr.642, datë 24.05.2005, të Gjykatës së Apelit Tiranë, mospranuar rekursi sipas vendimit nr.687,
datë 26.05.2006 të Gjykatës së Lartë; dëgjoi mbrojtësin e ndërhyrësit kryesor Gëzim Manaj,
Av.Skënder Demiraj i cili kërkoi rrëzimin e kërkesës, në mungesë të palëve të tjera dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis kërkuesit Ylli Sulejmani me

cilësinë e personit të tretë, me palë paditëse, shoqëria “Vefa” SHPK, në administrim,
me të paditur Aqife Lutaj e Timo Lutaj, ndërhyrës kryesor Gëzim Manaj dhe persona
të tretë të tjerë Ali Gashi, është zhvilluar një proces gjyqësor, me objekt: “Shpalljen e
pavlefshmërisë së veprimit juridik kontratë shitblerje nr.3639 Rep., nr.2076 Kol., datë
18.02.1996 si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme” dhe me objekt të
ndërhyrjes kryesore po “Konstatimi i pavlefshmërisë së veprimit juridik kontratë shitje
nr.3696 Rep. dhe nr.2076 Kol., datë 18.02.1996”.
2. Në gjykimin e zhvilluar pala paditëse dhe njëkohësisht e paditur e ndërhyrjes
kryesore, shoqëria “Vefa” SHPK në administrim, ngre pretendimin se kontrata
nr.3639 Rep. nr.2076 Kol., datë 18.02.1996 e lidhur midis Timo Luto e Afife Luto si
81
shitës dhe si blerës Vehbi Alimuça, është kryer në mashtrim të ligjit, se çmimi i
blerjes së objektit nga A.K.Privatizimit dhe çmimi i blerjes nga Vehbi Alimuça
ndryshojnë në vlera shumë të mëdha, çka do të thotë se ky çmimi është fiktiv dhe
shumë i lartë nga vlera reale e sendit dhe me padinë e sipërcituar ka kërkuar si në
objektin e saj.
3. Në këtë gjykim ka bërë ndërhyrje kryesore Gëzim Manaj, i cili ka kërkuar
pavlefshmërinë e kontratës nr.3639 Rep. nr.2076 Kol., datë 18.02.1996, duke
pretenduar se tjetërsimi i sendit të sipërcituar tek Vehbi Alimuça është bërë pa marrë
pëlqimin e bashkëpronarit Gëzim Manaj, në kundërshtim me nenin 208 të K.Civil,
nuk është bërë me akt noterial, e është kryer në kundërshtim me kushtin e vënë në
kontratën e privatizimit.
4. Objekti “Llokum-Biskota” në administrim të ish Ndërmarrjes Ushqimore Fier, në
kuadrin e privatizimit, nga ana e Degës së Agjensisë së Privatizimit Fier, me
autorizimin nr.extra, nr.28.07.1994 është autorizuar blerja nga Afife Lutaj, Timo Lutaj
dhe Gëzim Manaj; Me kontratën e datës 28.10.1994 ky objekt u ka kaluar në pronësi
Afife Lutaj, Timo Lutaj dhe Gëzim Manaj, por, sikurse është pretenduar nga ana e
ndërhyrësit kryesor Gëzim Manaj, në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme për efekt gabimi material apo marrëdhëniesh të posaçme mes blerësve,
rezulton se prona figuron e regjistruar vetëm në emër të të paditurës Afife Lutaj dhe
Timo Lutaj, të cilët, me kontratën e shitjes nr.3639 Rep. nr.2076 Kol., datë
18.02.1996, ia kanë shitur shtetasit Vehbi Alimuçaj; më pas në kuadrin e ligjit për
shoqëritë piramidale, administratorët e shoqërisë “Vefa” SHPK në administrimi, këtë
objekt me kontratën nr.2612/393, datë 25.11.1999 ua kanë shitur Ali Gashi, Afife
Lutaj dhe Ylli Sulejmani; Me cilësinë e pronarëve të këtij objekti, me kontratën e
shitjes datë 30.06.2000, lidhur mes Ali Gashi, Ylli Sulejmani e Afife Lutaj dhe Degës
së Agjensisë së Privatizimit Fier, të parët kanë blerë dhe truallin e objektit repart
“Llokum-Biskota”.
5. Pikërisht në këto rrethana, kur Ali Gashi, Afife Lutaj dhe Ylli Sulejmani
konsideroheshin pronarë të objektit dhe truallit të tij, administratorët e shoqërisë
“Vefa” SHPK, në administrim, kanë ngritur padinë, vendim i të cilit kërkohet të
rishikohet.
6. Ndërkohë, mbi kallëzimin e Ylli Sulejmanit, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka
filluar procedimin penal, regjistruar nr.145, datë 19.03.2013, ndaj shtetasit Gëzim
Manaj, për kryerjen e veprës penale të përdorimit të dokumentave të falsifikuara,
parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal, konkretisht të kontratës së shitjes datë
28.10.1994, autorizim i AKP nr.2874, datë 28.10.1994 dhe akti i dorëzimin datë
24.10.1994, për të cilat Ylli Sulejmani ka pretenduar se janë të falsifikuara.
7. Me vendimin e datës 26.07.2013 organi i prokurorisë ka pushuar procedimin penal të
sipërcituar, për shkak të plotësimit të afateve të parashkrimit të ndjekjes penale.
8. Gjithashtu mbi ankimin e Ylli Sulejmanit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me
vendimin nr.62-2014-3906 (1246), datë 03.11.2014, ka vendosur: “2. Deklarimin si të
falsifikuar të dokumentave: a) Autorizim për kalim pronësie me numër ekstra prot,
datë 28.07.1994; b) kontratë e dhënies së truallit me qera datë 05.10.1994; c)
Kontratë e shitjes datë 28.10.1994, të përdorura në gjykimin civil nr.5057, datë
28.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të ndryshuar me vendimin
Gjyqësor nr.642, datë 24.05.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
82
II. Procedura Gjyqësore e kërkesa për rishikim.
9. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.5057, datë 28.10.2004 ka

vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pambështetur në ligj. Pushimin e gjykimit
për padinë e ndërhyrësit kryesor. Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të veprimit
juridik kontratë shitblerje pasuri të patundshme nr.3696/20/76 datë, 18.02.1996 të
lidhur ndërmjet Timo Luto, Aqife Luto dhe Vehbi Alimuçaj. Shpenzimet gjyqësore siç
janë bërë.”
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.642, datë 24.05.2005 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.5057, datë 28.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë. Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj. Pranimin e padisë së ndërhyrësit
kryesor Gëzim Manaj, konstatimin absolutisht të pavlefshëm të veprimit juridik, të
kontratës së shitblerjes së pasurisë së paluajtshme, nr.3696/2076, datë 18.02.1996,
lidhur ndërmjet Timo Luto e Afife Luto dhe Vehbi Alimuçaj".
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2006-199 (687), datë 26.05.
2006 ka vendosur: “Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i padituri Timo Lutaj”.
12. Ndërkohë, personi i tretë i gjykimit të zhvilluar, Ylli Sulejmani, bazuar në nenet 494,
495 e 496 të Kodit të Procedurës Civile, i është drejtuar Gjykatës së Lartë (Nr.Y-3
Prot., datë 28.03.2014), me kërkesë për rishikimin e vendimit civil nr.5057, datë
28.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me vendimin nr.642,
datë 24.05.2005, të Gjykatës së Apelit Tiranë, mospranuar rekursi sipas vendimit
nr.687, datë 26.05.2006 të Gjykatës së Lartë për këto shkaqe:
- Rrethanat dhe faktet e vërtetuar gjatë procedimit penal dhe më pas me vendim
gjykate tregojnë që vendimi objekt i kërkesës për rishikim është bazuar në dokumente
të falsifikuara që, në kuptim të nenit 494/ç të K.Pr.Civile, përbëjnë shkak rishikimi.
- Procesi gjyqësor dhe vendimmarrja e tij, që kërkohet të rishikohet është rezultat i
përdorimit të dokumentave të falsifikuara, fakt i provuar nga vendimmarrja e
Prokurorisë, dhe për të cilën kemi ardhur në dijeni ditët e fundit.
- Dhe më pas, ky fakt që përbën shkak rishikimi, është konfirmuar edhe me vendimin
nr.62-2014-3906 (1246), datë 03.11.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, i cili
ka marrë formë të prerë më datë 10.12.2014.
- Rishikimi i vendimit është domosdoshmëri për realizimin e të drejtave kushtetuese,
të mohuara gjatë gjykimeve për shkaqe të pavarura nga vullneti i drejtë i gjykatave,
në zbatimin e ligjit.
13. Kërkesës për rishikim i bashkëngjiten këto prova shkresore:
Vendimi civil nr.5057, datë 28.10.2004 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
Vendimi nr.642, datë 24.05.2005 i Gjykatës së Apelit Tiranë;
Vendimi nr.00-2006-199 (687), datë 26.05.2006 i Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë”;
Fashikulli i procedimit penal nr.145/2013 i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
Vendimi nr.62-2014-3906 (1246), datë 03.11.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, që ka marrë formë të prerë më datë 10.12.2014.
III. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL
14. Në datën 28.03.2014, është regjistruar në Gjykatë të Lartë me nr.Y-3 Prot., kërkesa e
Ylli Sulejmanit me objekt: Rishikimin e vendimit civil nr.5057, datë 28.10.2004 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndryshuar me vendimin nr.642, datë 24.05.2005,
të Gjykatës së Apelit Tiranë, mospranuar rekursi sipas vendimit nr.687, datë
83
26.05.2006 të Gjykatës së Lartë duke u prishur këto vendime e duke u dërguar çështja
për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
15. Kërkesa për rishikim bazohet në nenin 494 (a) të K.Pr.Civile, duke paraqitur si shkak
rishikimi, faktin se, ka rezultuar nga hetimi penal që kontrata e shitjes e datës
28.10.1994, nuk është nënshkruar nga Gëzim Manaj pasi, ai nuk ka qenë në Shqipëri
në këtë periudhë privatizimi. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka konkluduar për
falsitetin e aktit por, për shkak të plotësimit të afateve të parashkrimit të ndjekjes
penale, ka vendosur pushimin pasi ajo (ndjekja penale) nuk mund të vazhdoj më.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mban në konsideratë se, kërkesa për rishikim është
një mjet i jashtëzakonshëm, me anë të të cilit kërkohet rishikimi i një vendimi të
formës së prerë të gjykatës, që ka autoritetin e gjësë së gjykuar, dhe si i tillë pala e
interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi gjyqësor vetëm për një numër të
kufizuar shkaqesh, të parashikuara shprehimisht nga dispozitat procedurale përkatëse.
17. Në nenin 497 të K.Pr.Civile, përcaktohen elementët e përmbajtjes së kërkesës për
rishikim, (Shkakun për të cilin kërkohet rishikimi, provat përkatëse që lidhen me
kërkesat e nenit 494 të këtij Kodi, ditën e zbulimit apo të vërtetimit të rrethanës apo
marrjes së dokumenteve).
18. Kërkesa për rishikim ushtrohet për shkaqe që qëndrojnë jashtë procesit të themelit, që do
të thotë për fakte, prova, rrethana ose ngjarje për të cilat, pala e interesuar nuk kishte
dijeni, nuk kishin ndodhur ose nuk ishin vërtetuar gjatë procesit gjyqësor dhe që kanë
ndikuar në dhënien e vendimit objekt rishikimi. Gjykimi i kërkesës për rishikim nuk ka
për objekt vërtetimi situatën juridike apo mosmarrëveshjen që është shqyrtuar me
vendimin që kërkohet të rishikohet, por shqyrtimin dhe vërtetimin e një shkaku apo
rrethane eventuale që veson dhe cënon vendimin që kërkohet të rishikohet.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, thekson se vendimi gjyqësor i formës së prerë që e ka
zgjidhur çështjen në themel, përbën një zgjidhje të natyrës përfundimtare dhe të
qëndrueshme të mosmarrëveshjes si në kuptimin konstituiv, ashtu dhe në atë prekluziv.
Në kuptimin konstituiv ai jep zgjidhjen përfundimtare të mosmarrëveshjes, pozitave të
palëve të kundërta në atë gjykim, ndërsa në kuptimin prekluziv ndalohet mundësia e
kërkimit në gjykatë të ndryshimeve në zgjidhjen e mosmarrëveshjes së përcaktuar me
vendimin gjyqësor të formës së prerë. Por, kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute.
Largimi nga parimi i përgjithshëm, mund të justifikohet vetëm nëse një gjë e tillë
bëhet e nevojshme nga rrethanat e një karakteri substancial ose detyrues nëpërmjet
rihapjes së çështjes.
20. Meqenëse, rishikimi i vendimit civil të formës së prerë është një mjet i
jashtëzakonshëm, ai nuk cenon parimin e përgjithshëm procedural që ndalon goditjen
e vendimit të formës së prerë, dhe nuk i heq vendimit që kërkohet të rishikohet
cilësinë dalluese të pakundër- shtueshmërisë, sepse rishikimi, mbetet gjithmonë një
mjet shumë i kufizuar, që mund të ushtrohet vetëm në ato raste përjashtimore, kur ka
të dhëna të plota dhe siguri të fortë se vendimi i formës së prerë, i cili ka zgjidhur
konfliktin gjyqësor në mënyrë përfundimtare, nuk i përgjigjet të vërtetës objektive.
21. Rishikimi i vendimit në rastin konkret kërkohet për shkak se vendimi i gjykatës është
i gabuar përsa i përket çmuarjes së faktit. Ky gabim i të çmuarit të faktit sipas nenit
494 të KPC, rrjedhë për shkak se, nuk janë marrë parasysh në dhënien e vendimit
rrethana të cilat nuk diheshin më parë prej gjykatës, (hetimi penal) por që dalin më
vonë, të cilat sikur të diheshin do t'i jepnin çështjes një zgjidhje të ndryshme.
22. Ky Kolegj vlerëson se, referuar pretendimeve te paraqitura ne kërkesën për rishikim,
ato janë plotësisht të bazuara pasi ka rezultuar e provuar nga hetimi penal i
Prokurorisë Fier si dhe nga vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, nr.62-2014-
3906 (1246), datë 03.11.2014, se deklarohen si të falsifikuar dokumentat: a)
84
Autorizim për kalim pronësie me numër ekstra prot, datë 28.07.1994; b) kontratë e
dhënies së truallit me qera datë 05.10.1994; c) Kontratë e shitjes datë 28.10.1994.
23. Këto dokumenta të falsifikuara si më sipër, janë të përdorura gjatë gjykimit civil ku
kanë dalë vendimet nr.5057, datë 28.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
të ndryshuar me vendimin Gjyqësor nr.642, datë 24.05.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë”.
24. Sa më sipër Kolegji Civil vlerëson se, nëse gjatë gjykimeve civile që kërkohen të
rishikohen do të dihej se aktet e përmendura me sipër ishin të falsifikuara, atëherë
procesi gjyqësor do të kishte një drejtim e përfundim tjetër.
25. Ndodhur në këto kushte vlerësohet se, kërkesa për rishikim e paraqitur nga kërkuesi
Ylli Sulejmani përmban “provë të re” në respektim të kërkesave procedurale të
parashikuara në nenet 494 e vijues të Kodit të Procedurës Civile dhe këto prova duhet
të analizohen së bashku me provat e tjera të procesit, në një procedurë rishikimi nga
gjykata e faktit.
26. Në kushtet kur, kërkesa e paraqitur plotëson kushtet e nenit 494 te Kodit te
Procedurës Civile, do të vendoset pranimi i kërkesës si e bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur nenin 498 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
-Pranimin e kërkesës të kërkuesit Ylli Sulejmani.
-Prishjen e vendimit nr.687, datë 26.05.2006 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, të
vendimit nr.642, datë 24.05.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit nr.5057, datë
28.10.2004 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 16.02.2017
85
Nr.00-2017-100 i Vendimit (13)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 23.02.2017, shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11211-01173-00-2013 i

Regj. Themeltar me palë:
PADITËS: XHAFER HOXHA, në mungesë në gjykim.

I PADITUR: SANIJE LAMKA, HAJRIE LAMÇE, FATJON
MERKO, në mungesë në gjykim.
PASURIVE TË PALUAJTSHME PËRMET, në
mungesë në gjykim.
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE- SEKTORI
I SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE NË
MINISTRINË E FINANCAVE në mungesë në
gjykim.
PERSON I TRETË: BASHKIA KËLCYRË, në mungesë në gjykim.
OBJEKTI:
1. Ngritjen e pavlefshmërisë së pjesshme të:
-Kontratës së shitjes nr.3612 rep., e nr.826 kol., datë 23.12.2009 të Noterisë Përmet,
lidhur midis Sanije Lamka e Hajrie Lamçe me Fatjon Merko;
-Vërtetimit të pronësisë të regjistrimit të hipotekës Përmet nr.1461 të datës 15.10.1996;
-Certifikatës për vërtetim pronësie të pasurisë nr.77/10 në emër të Fatjon Merko,
për aq sa bie ndesh me sipërfaqen e truallit të pikës së shitjes
së karburantit – pronë shtetërore, me sipërfaqe 600 m2.
2. Detyrimin e ZVRPP Përmet për të bërë ndryshimet në aktin e
Certifikatës së pronësisë së truallit të karburantit prej 600 m2
për efekt të kësaj pavlefshmërie;
Regjistrimin e kësaj padie për efekt të vendosjes së kufizimit mbi pasurinë objekt konflikti.
3. Detyrimin e DASHPP - Sektori i Shitjes së Pronave Publike
pranë Ministrisë së Financave Tiranë, për shitjen e sipërfaqes 600 m² të truallit
të objektit të privatizuar dhe kalimin e kësaj prone shtetërore
në favor të blerësit të tij me ankand.
Baza Ligjore: Nenet 32 e 153 e vijues të K.Pr.C
Nenet 94/ç, 97, 103, 104, 106/2, 110, 111, 197/2 të K.Civil;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994 me ndryshimet;
Ligji nr.10270, datë 22.04.2014;
VKM nr.738, datë 08.09.2010 dhe udhëzimi përkatës.
86
Gjykata e Shkallës së Parë Përmet me vendimin nr.307, datë 01.10.2012, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesës së paditësit Xhaferr Hoxha.
Shpalljen e pavlefshmërisë së pjesshme të:
Kontratës së shitjes nr.3612 rep., e 826 kol., datë 23.12.2009 të lidhur midis të
paditurve Sanije Lamka dhe Hajrie Lamçe me Fatjon Merkon dhe të
certifikatës për vërtetim pronësie për pasurinë nr.77/10 në emër të të paditurit
Fatjon Merko, për pjesën e konfigurimit sipas aktit të ekspertimit për 300 m²
që bie ndesh me sipërfaqen e truallit të pikës së karburantit – pronë shtetërore.
Detyrimin e ZVRPP Përmet të bëjë ndryshimet në aktin e pronësisë së truallit
të karburantit prej 450 m² duke e kaluar atë në pronë shtetërore, në varësi të
DASHPP-së pranë Ministrisë së Financave Tiranë.
Për pasojë, rikonfigurimin e pasurisë nr.77/10 me sipërfaqe 1200 m² në emër
të të paditurit Fatjon Merko, duke e spostuar atë në anën veriore për sipërfaqen
300 m², duke hequr kufizimin me pasurinë nr.77/8 dhe ruajtur kufizimin,
vetëm me truallin e karburantit në anën perëndimore, në dëm të pasurisë
shtetërore nr.77/14.
Rrëzimin e kërkesës për detyrimin e ZVRPP Përmet, të bëjë ndryshime në
statusin juridik të pronësisë “shtet” të truallit të karburantit prej 150 m² që
sipas aktit të ekspertimit shtrihet mbi pasuritë me nr.77/9 dhe 77/14 dhe për
kërkimet e tjera.
Detyrimin e DASHPP – Sektori i Shitjes së Pronave Publike pranë Ministrisë
së Financave Tiranë, për privatizimin e truallit të pikës së shitjes së karburantit
Këlcyrë prej 600 m² në favor të paditësit, që përfshin ndërtesën sipas
planvendosjes së objektit.
Shpenzimet gjyqësore vihen në ngarkim të palës së paditur proporcionalisht.”

“Prishjen e vendimit civil nr.307, datë 01.10.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala

paditëse Xhaferr Hoxha, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.136, datë
27.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.307, datë
01.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; në mungesë të palëve
pjesëmarrëse, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se, vendimi nr.136, datë 27.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit procedural civil dhe si rrjedhojë do të prishet dhe çështja do të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

pranuara nga gjykatat e faktit rrethanat si vijon:
87
Paditësi Xhafer Hoxha, në cilësinë e ish punonjësit, ka privatizuar në ankand një pikë
shitje karburanti e ndodhur në Këlcyrë, Përmet, duke lidhur më datë 28.07.1997, një
kontratë shitje me kompaninë “Albpetrol” për objektin, pikë karburanti.
2. Përpara privatizimit, paditësi kishte blerë truallin prej 150 m², me një kontratë
shitje trualli, me nr.6379 rep. dhe nr.1836 kol., të datës 05.12.1996, nga shitësit Vasjeko
Goni dhe Xhevaire Goni, sipas paditësit, me synimin për të mos pasur kundërshti
pronësie gjatë privatizimit të pikës së shitjes së karburantit.
3. Kontrata e privatizimit në fjalë i jep të drejtën paditësit si blerës që, pasi të
marrë në dorëzim objektin pikë shitje karburanti, të lidhë me Seksionin e Financës së
Rrethit edhe një kontratë për blerjen e truallit prej 600 m², që i përket objektit pikë shitje
karburanti.
4. Shtetasit Vasjeko Goni, së bashku me Xhevaire Gonin, kanë përfituar me
vendimin e Gjykatës së Rrethit Përmet nr.171, datë 17.05.1995 i cili anulon vendimin
nr.78, të datës 19.08.1994 të KKKP, pasurinë prej 4929 m² të ndodhur në Këlcyrë, të
kufizuar prej bregut të Dhespos, rrugës për Ballaban, vijës kufitare, dhe pikës së
karburantit (sipas skicës). Shtetasja Vasjeko Goni, me anë të pjesëtimit vullnetar është
bërë pronare e pasurisë me nr.77/10.
Pas vdekjes së Vasjeko Gonit, të paditurit Sanije Lamka dhe Hajrie Lamçe, janë shpallur
trashëgimtarë të Vasjeko Gonit me vendimin nr.2985 (11-2009-4766) datë 05.11.2009 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.
5. Trashëgimtarët Sanije Lamka dhe Hajrie Lamçe kanë tjetërsuar pasurinë
nr.77/10 me anë të kontratës së shitjes nr.3612 rep. e nr.826 kol. datë 23.12.2009, me
blerës të paditurin tjetër Fatjon Merko. Paditësi pretendon se nuk e ka ushtruar dot të
drejtën për të blerë truallin prej 600 m², sipas kontratës së privatizimit, fillimisht në sajë të
reformimit dhe shkrirjes së ish Këshillave të Rretheve, dhe më vonë për shkak të
mbivendosjes me pasurinë nr.77/10.
6. Paditësi Xhafer Hoxha i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet
me padinë ndaj të paditurit Fatjon Merko dhe ZVRPP Përmet me objekt ndalimin e
cenimit në të drejtën e pronësisë dhe mbrojtje e servitutit të kalimit të mjeteve për
furnizim në pikën e karburantit duke larguar pengesat dhe duke mos më shqetësuar më në
përdorimin e pronës time, shpërblimin e dëmit të shkaktuar si pasojë e veprimeve të
kundraligjshme; detyrimin e ZVRPP Përmet për të më regjistruar kontratën e shitjes të
datës 28.07.1997, për të cilin është dhënë vendimi nr.385 i datës 07.12.2011 i cili i ka
rrëzuar kërkesë padinë.
7. Më pas paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesën objekt padie.

II. PROCEDURAT GJYQËSORE.
8. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet me vendimin nr.307, datë 01.10.2012,

ka vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesës së paditësit Xhaferr Hoxha.
Shpalljen e pavlefshmërisë së pjesshme të:
Kontratës së shitjes nr.3612 rep. e 826 kol. datë 23.12.2009 të lidhur midis të paditurve
Sanije Lamka dhe Hajrie Lamçe me Fatjon Merkon dhe të certifikatës për vërtetim
pronësie për pasurinë nr.77/10 në emër të të paditurit Fatjon Merko, për pjesën e
konfigurimit sipas aktit të ekspertimit për 300 m² që bie ndesh me sipërfaqen e truallit të
pikës së karburantit – pronë shtetërore.
Detyrimin e ZVRPP Përmet të bëjë ndryshimet në aktin e pronësisë së truallit të
karburantit prej 450 m² duke e kaluar atë në pronë shtetërore, në varësi të DASHPP-së
pranë Ministrisë së Financave Tiranë.
88
Për pasojë, rikonfigurimin e pasurisë nr.77/10 me sipërfaqe 1200 m² në emër të të
paditurit Fatjon Merko, duke e spostuar atë në anën veriore për sipërfaqen 300 m², duke
hequr kufizimin me pasurinë nr.77/8 dhe ruajtur kufizimin, vetëm me truallin e
karburantit në anën perëndimore, në dëm të pasurisë shtetërore nr.77/14.
Rrëzimin e kërkesës për detyrimin e ZVRPP Përmet, të bëjë ndryshime në statusin juridik
të pronësisë “shtet” të truallit të karburantit prej 150 m² që sipas aktit të ekspertimit
shtrihet mbi pasuritë me nr.77/9 dhe 77/14 dhe për kërkimet e tjera.
Detyrimin e DASHPP – Sektori i Shitjes së Pronave Publike pranë Ministrisë së
Financave Tiranë, për privatizimin e truallit të pikës së shitjes së karburantit Këlcyrë prej
600 m² në favor të paditësit, që përfshin ndërtesën sipas planvendosjes së objektit.
Shpenzimet gjyqësore vihen në ngarkim të palës së paditur proporcionalisht.”
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.136, datë 27.02.2013 ka
vendosur: “Prishjen e vendimit civil nr.307, datë 01.10.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet dhe pushimin e gjykimit të çështjes.”
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala
paditëse Xhafer Hoxha, nëpërmjet të cilit kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.136,
datë 27.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.307,
datë 01.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.”
11. Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Kam kundërshtuar pozicionimin hartografik të pasurisë të palës së paditur e cila është
pozicionuar gabim duke prekur pronën objekt konflikti. Gjithashtu nga vendimi i K.K.K.P
rezulton se pika e shitjes së karburantit është pronë kufi me pronën e të paditurve dhe jo
pjesë në pronën e të paditurve.
 Gjykata gjithashtu çmon në mënyrë të gabuar kur argumenton se nuk mund të ngrihet
padi objekt shqyrtimi, pa kundërshtuar më parë vendimin e K.K.K.P (ndryshuar me
vendim gjyqësor). Si palë paditëse kam kundërshtuar regjistrimin hipotekor Përmet
nr.1461 datë 15.10.1996 të kryer nga Zyra e Hipotekës Përmet e cila ka të bëjë
drejtpërdrejt me pasojën e shkaktuar ndaj meje, pasi është kjo zyrë e cila ka zbatuar
vendimin e K.K.K.P, është pikërisht ky regjistrim që ka bërë pozicionimin e gabuar të
pasurisë së kthyer nga K.K.K.P.
 Gjykata në mënyrë të gabuar çmon se nuk mund të detyrohet i padituri DASHPP Tiranë
për shitjen e sipërfaqes prej 600 m². Nuk bëhet fjalë për shitje sipas nenit 83 të Kodit
Civil por shitje në bazë të ligjit dhe DASHPP është organi i ngarkuar me VKM 159 datë
13.03.2003 për të zbatuar detyrat dhe procedurat e shitjes.
III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR
12. Gjykata e Shkallës së Parë Përmet me vendimin nr.307, datë 01.10.2012 ndër të
tjera ka arsyetuar se: “Duket qartë, nga gjithë kronologjia e kryerjes së këtyre
veprimeve, se nga ana e ZVRPP Përmet nuk janë respektuar kërkesat e ligjeve nr.7698
datë 15.04.1993 dhe nr.7843 datë 13.07.1994 të ndryshuar, apo të akteve të tjera
nënligjore në zbatim, për marrjen e të dhënave nga institucionet shtetërorë, Zyra e
Urbanistikës Ligjore, AKP-ja, KKKP pranë Këshillit të Rrethit, etj., për të saktësuar nëse
pasuria shtetërore trualli prej 600 m² i pikës së karburantit, është cenuar apo jo nga
kufitari, trashëgimlënësja Vasjeko Goni, për të lejuar më tej kalimin e kësaj pronësie në
favor të saj, në zbatim të vendimit civil nr.171 datë 17.03.1995 të Gjykatës Përmet,
vendim i cili njeh si kufitar nga ana perëndimore pikën e karburantit, për pronësinë e
truallit të kthyer në favor të trashëgimlënëses etj.
( ...) Në të tilla kushte, derisa vendimi civil nr.171 datë 17.03.1995 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor
89
Përmet, ka patur për objekt ndryshimin e vendimit të ish K.K.K.P pranë Këshillit të Rrethit
Përmet
Nr.78 datë 19.03.1994 duke u shprehur për kthimin fizik të truallit prej 4929 m² në momentin
e ekzekutimit të nëse do të kishin funksionuar sipas ligjit, marrja e të dhënave për
gjendjen juridike të pasurisë mbi truallin 600 m² do të ishte penguar regjistrimi mbi
“truallin e zënë”, (në kohën e ndërtimit të karburantit – për nevoja publike), duke
konfiguruar saktë sipërfaqen për t’u kthyer, jo në dëm të truallit të zënë, por në dëm të
pasurisë shtetërore, konkretisht pasurisë 77/14 në anën veriore.
Në vijim të shqyrtimit gjyqësor, me kërkesë të paditësit e vendim të Gjykatës datë 25.06.2012
rregullisht, u thirr në cilësinë si ekspert topograf Z.Krenar Kuci, i cili në zbatim të
vendim ekspertimit, në aktin e tij me shkrim, ndër të tjera dhe në interes të shqyrtimit
gjyqësor të padisë, u shpreh se sipërfaqja e truallit funksional të pikës së shitjes së
karburantit prej 600 m2 ndodhet sipas planvendosjes të objektit shtetëror në dosje në
përmasat 30x20 m, e cila ka mbivendosje të plotë me pasurinë nr.77/11 për 150 m² dhe
mbivendosje të pjesshme me pasurinë nr.77/10 për sipërfaqen prej 300 m² sipas
planvendosjes bashkëlidhur aktit të ekspertimit, ndërsa sipërfaqja tjetër diferencë prej
150 m² të tjera ndodhet mbi pasuritë nr.77/9 dhe 77/14 ku këto të fundit, sipas shkresës
datë 24.09.2012 të ZVRPP Përmet, janë në pronësi të shtetit aktualisht.
(...) Gjykata çmon se, përderisa trashëgimlënëset Vasjeko dhe Xhevaire Goni apo persona të
tjerë të tretë, nuk kanë ndërhyrë në momentin e ankandit, për shitjen e pikës së
karburantit Këlcyrë, për të bërë të njohur të drejtën e parablerjes etj., të parashikuar me
ligj, apo të drejtën e fituar sipas tyre, me vendimin civil nr.171 datë 17.03.1995 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet dhe se paditësi nuk ka qenë palë e atij gjykimi,
krahas të drejtës së fituar me ankand, blerjes së pikës së shitjes të karburantit, atij i takon
edhe e drejta e blerjes së truallit funksional, siç është caktuar drejtpërdrejt në kontratë
për sipërfaqen prej gjithsej 600 m², përfshirë këtu 450 m² që sipas ekspertit mbivendosen
me pasuritë nr.77/10 pjesërisht dhe 77/11 plotësisht.
Të paditurit Sanije Lamka, Hajrie Lamçe e Fatjon Merko, duhej të konfiguronin pasurinë e
tyre pa e “deformuar”, duke e shtrirë atë në veri, në dëm të pasurisë shtetërore,
aktualisht me nr.77/14 pa prekur sipërfaqen e truallit “të zënë” të pikës së shitjes së
karburantit Këlcyrë, sepse vendimi civil nr.171 datë 17.03.1995 nuk e përfshin “truallin e
zënë”, por shprehet për kthim “trualli të lirë”, në dëm të pasurisë shtetërore.”
13. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.136, datë 27.02.2013 mes të tjerave ka
arsyetuar
“Gjykata e Apelit çmon se arsyetimi i bërë nga gjykata e faktit nuk është i drejtë dhe i bazuar,
sa i takon objektit të padisë në shqyrtim. Kjo pasi, pavarësisht faktit që ky truall
pjesërisht mund të jetë në funksion të objektit të privatizuar prej paditësit, pala e paditur
e ka fituar këtë sipërfaqe trualli nga ish-pronarët, të cilëve u është kthyer në bazë të ligjit
për kthimin e pronave (vendimi i K.K.K.Pronave i ndryshuar nga vendimi gjyqësor i
sipërcituar). Kjo kontratë shitje midis të paditurve, nuk është në vetvete e pavlefshme, nuk
ka asnjë shkak pavlefshmërie sipas neneve 94, 97 e 103 të Kodit civil, të zgjedhur si bazë
ligjore të kësaj padie. Fakti i pretenduar nga paditësi Xhafer, ka të bëjë në thelb me
vendimin e K.K.K.Pronave (ndryshuar nga vendimi gjyqësor) megjithëse nuk është
kundërshtuar prej tij.
Vetëm në rast të kundërshtimit apo anulimit të vendimit të K.K.K.Pronave që ka kthyer si të
lirë këtë sipërfaqe trualli ish pronarëve, e për rrjedhojë, mund të diskutohet edhe kontrata
e shitjes midis të paditurve.
Në këto rrethana Gjykata e Apelit çmon se nuk mund të ngrihej padia objekt shqyrtimi, pa
kundërshtuar më parë vendimin e K.K.K.Pronave (ndryshuar nga vendimi gjyqësor). Po
kështu, çmohet se nuk mund të detyrohet i padituri DASHPP-së Tiranë, për shitjen e
90
sipërfaqes 600 m² të truallit të objektit të paditësit Xhafer Hoxha. Kontrata e shitjes është
një veprim juridik i dyanshëm, i cili mund të kryhet vetëm në mënyrë të vullnetshme nga
të dy palët dhe jo me detyrim.”
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala paditëse
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që
motivojnë cënimin e vendimit nr.136, datë 27.02.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë faktin, që gjykimi i çështjes në
themel dhe zgjidhja e mosmarrëveshjeve që i paraqiten për gjykim, po ashtu hetimi i plotë
dhe i gjithanshëm i çështjes në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) janë parime
themelore të gjykimit civil dhe përbën një detyrim për gjykatat në të gjitha shkallët e
gjykimit. Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të ligjit, në
ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji. Duke qenë të tilla, në gjykimin në
shkallë të parë dhe në apel nuk ka asnjë pengesë madje është detyrim, që gjykata të lejojë
palët të paraqesin kërkimet e prapësimet, provat ku i mbështetin ato dhe të arrijnë në
përfundimet përkatëse për zgjidhjen e çështjes, duke çmuar e vlerësuar provat sipas ligjit
që është i zbatueshëm për gjykatën.
16. Konkluzionet e arritura nga Gjykata e Apelit Gjirokastër janë marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedural civil, në lidhje me rastet kur gjykata vendos pushimin e gjykimit të
çështjes.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit nuk ka patur parasysh
përcaktimet e nenit 468 të Kodit të Procedurës Civile i cili përcakton se: “Gjykata e
Apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si dhe kur padia nuk
mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të vazhdonte, prish vendimin edhe vendos vetë
pushimin e gjykimit të çështjes.“
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se në rastin konkret nuk ndodhemi përpara
rasteve të prishjes së vendimit dhe pushimit të gjykimit të çështjes sikundër ka arritur në
konkluzion Gjykata e Apelit.
19. Gjykata e apelit, në përgjigje të pretendimeve të ngritura në ankim dhe në kufijtë e këtyre
pretendimeve duke patur të drejtën e detyrimin për të realizuar të gjitha veprimet
procedurale sikurse gjykata e shkallës së parë, madje edhe duke lejuar a kërkuar marrjen
dhe paraqitjen e provave të reja dhe gjithmonë duhet të shprehet me vendim për sa
konkludon por, ajo nuk mundet të pushojë gjykimin e çështjes pa shkak ligjor.
20. Në analizë të objektit të padisë, rrethanave të faktit të pranuara dhe provave të
administruara, arrihet në përfundimin se, Gjykata e Apelit nuk ka qenë në rastet
procedurale të pushimit të gjykimit të çështjes me arsyetimin se kjo padi nuk mund të
ngrihej.
21. Konkretisht pala paditëse ka ngritur padinë me objekt e kërkime:
1. Ngritjen e pavlefshmërisë së pjesshme të:
-Kontratës së shitjes nr.3612 rep., e nr.826 kol., datë 23.12.2009 të Noterisë Përmet,
lidhur midis Sanije Lamka e Hajrie Lamçe me Fatjon Merko;
-Vërtetimit të pronësisë të regjistrimit të hipotekës Përmet nr.1461 të datës 15.10.1996;
-Certifikatës për vërtetim pronësie të pasurisë nr.77/10 në emër të Fatjon Merko, për aq
sa bie ndesh me sipërfaqen e truallit të pikës së shitjes së karburantit – pronë shtetërore,
me sipërfaqe 600 m2.
2. Detyrimin e ZVRPP Përmet për të bërë ndryshimet në aktin e Certifikatës së pronësisë
së truallit të karburantit prej 600 m2 për efekt të kësaj pavlefshmërie; Regjistrimin e kësaj
padie për efekt të vendosjes së kufizimit mbi pasurinë objekt konflikti.
91
3. Detyrimin e DASHPP - Sektori i Shitjes së Pronave Publike pranë Ministrisë së
Financave Tiranë, për shitjen e sipërfaqes 600 m² të truallit të objektit të privatizuar dhe
kalimin e kësaj prone shtetërore në favor të blerësit të tij me ankand.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, të treja kërkimet e palës paditëse janë të
pastra të natyrës civile dhe konkluzioni i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke pushuar
shqyrtimin e çështjes pa i dhënë një zgjidhje konkrete pretendimeve të palëve
ndërgjyqëse, rezulton i pabazuar në ligj.
23. Ky konkluzion arrihet edhe nisur nga fakti që Gjykata e Apelit është thelluar në
shqyrtimin gjyqësor duke çelur pjesërisht atë e duke kërkuar dosjen gjyqësore dhe
praktikat e regjistrimit të pronës nga ZVRPP-ja dhe megjithëkëtë nuk ka konkluduar
normalisht si çdo gjykim i natyrës civile me pranimin apo rrëzimin e padisë.
24. Në se kjo kërkesë padi (padia në shqyrtim) do të ngrihej para apo pas goditjes së vendimit
të K.K.Pronave (siç arsyeton Gjykata e Apelit) është diskrecion vetëm i paditësit. Gjykata
në përputhje me nenin 1 paragrafi 2, 2 dhe 6 të K.P.Civile ka detyrimin ta shqyrtojë në
themel kërkimin e paditësit në mënyrë që ta shpallë të bazuar ose jo.
25. Por nuk jemi para asnjërit prej rasteve të parashikuara në nenin 468 të K.P.Civile. Në të
kundërt sa arsyeton Gjykata e apelit në vendimin e saj, padia mund të ngrihet dhe nuk ka
asnjë shkak që gjykimi nuk mund të vazhdonte.
26. Të dyja rastet e parashikuara në nenin 468 të K.P.Civile janë të karakterit procedural dhe
jo të atij material siç gabimisht ka arritur në përfundim gjykata e apelit.
27. Përfundimisht, duke qenë në kushtet që, nuk është provuar ekzistenca e asnjë prej rasteve
të parashikuara në nenin 468 të K.P.Civile, për prishjen e vendimit dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së lartë e gjen përfundimin e arritur nga
Gjykata e Apelit të pabazuar në ligj.
28. Për arsyet e parashtruara më sipër Kolegji Civil vlerëson se, vendimi nr.136, datë
27.02.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, është rrjedhojë e një zbatimi të gabuar të
ligjit procedural civil e për pasojë do të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485, shkronja (c) të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.136, datë 27.02.2013, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
92
Nr. 00-2017-102 i Vendimit (14)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 23.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: LILJANA DYLA, përfaqësuar nga Avokatja

Anila Veliaj
ALKJON DYLA, përfaqësuar nga Avokatja
Anila Veliaj
REDONA DYLA, përfaqësuar nga Avokatja
Anila Veliaj
E PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMEVE,
përfaqësuar me autorizim nga Juristja Greta
Ambeli
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur, të paguajë në favor të paditësve
dëmin real pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet e varrimit
dhe të ceremonive mortore, kamatë vonesat. për shkak të dëmit
të shkaktuar nga aksidenti automobilistik i datës 01.01.2008
ku si pasojë ka gjetur vdekjen shtetasi Petrit Dyla.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues, 476 e vijues,
608 e vijues 625, 640 e vijues i Kodit Civil;
Dekreti 295 datë 15.09.1992, “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”,
miratuar me ndryshime nga ligji 7641, datë 15.12.1992.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.552, datë 14.11.2011, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Liljana Dyla, Alkjon Dyla dhe
Redona Dyla .
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve, B.SH.S, të
paguajë në favor të paditësve Liljana Dyla, Redona Dyla dhe Alkjon Dyla,
vlerën e dëmshpërblimit, në masën 16.620.902 lekë si dëm pasuror dhe
jopasuror për vdekjen aksidentale të të ndjerit Petrit Dyla, nga aksidenti
automobilistik i datës 01.01.2008 si dhe interesat ligjore mbi këtë vlerë të
llogaritura nga data 21.01.2010, deri në ekzekutimin e plotë të këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore të ekspertit, të vlerës së padisë dhe ato të avokatëve në
shumën 120.000 lekë i ngarkohen palës së paditur.
93
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2750, datë 21.11.2012, ka vendosur:
Lënie në fuqi të vendimit civil nr.552, datë 14.11.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs, pala e paditur Byroja

Shqiptare e Sigurimeve, e cila parashtron këto shkaqe:
 Gjykatat janë bazuar në dispozitat e Kodit Civil dhe në vendimin unifikues nr.12 datë
14.09.2007 të Gjykatës së Lartë, në një kohë kur ekziston një legjislacion i posaçëm
për rregullimin e marrëdhënies objekt gjykimi.
 Ngjarja ka ndodhur në datë 01.01.2008. Ligji i aplikueshëm për këtë rast sigurimi
është dekreti 295 datë 15.09.1992, miratuar nga ligji 7641 datë 15.12.1992 “Për
sigurimin e detyrueshëm si dhe udhëzimi nr.24 datë 15.11.2007 i Ministrit të
Financave.
 Nuk është zbatuar as vendimi i kolegjeve të bashkuara pasi dhe ai orienton në
zbatimin e kritereve tabelare.
 Në rastin në gjykim duhej të zbatohej udhëzimi nr.24 i Ministrit të Financave i cili ka
dalë pas vendimit unifikues si dhe është një akt nënligjor në zbatim të ligjit.
 Vendimi vjen në kundërshtim dhe me vendimin nr.6 të Gjykatës Kushtetuese ku dhe ky
ka përcaktuar zbatimin e kritereve tabelare ligjore.
 Duhet të ishte thirrur me cilësinë e personit të tretë shkaktuesin e aksidentit, pasi ne e
kemi kërkuar në gjykimin në shkallë të parë dhe na është refuzuar nga gjykata në
kundërshtim me ligjin.
 Akti i ekspertimit ka parregullsi në përllogaritjen e dëmit. Eksperti ka përllogaritur
sikur i ndjeri të kish marrë të njëjtën pagë për tre vitet e fundit para aksidentit, në një
kohë që për këtë periudhë ai ka patur vetëm tre muaj punë në mënyrë të ligjshme, të
konfirmuar nga sigurimet shoqërore.
 Edhe në përllogaritjen e dëmit jo pasuror sipas Vendimit Unifikues eksperti gabon,
duke shumëzuar vlerën e përllogaritur për tre persona. Kjo metodologji është e
gabuar pasi duhet të dalë një vlerë e vetme dhe kjo duhet të ndahet tek personat.
 Eksperti vlerësues ka kryer përllogaritjen e kamat vonesave për shkak të
mosekzekutimit në kohë të masës së dëmshpërblimit, në tejkalim të tagrave që i jep
liçensave e dhënë nga AMF , për të ushtruar të drejtën e vlerësuesit të pavarur në
fushën e sigurimeve.
 Gjykata ka gabuar në mos respektimin e limiteve të përcaktuara në ligj për rastet
aksidentale dhe të shoqëruara në tabelën bashkëngjitur ligjit ku ka përcaktuar për një
rast sigurimi 50.000.000 lekë, pasi rasti në gjykim është i shoqëruar me tre raste të
tjera të ndodhur po në këtë aksident.
 Një problem tjetër që nuk është marrë në konsideratë dhe çështja e bashkëfajësisë
midis Alfred Ndërshenaj dhe të ndjerit Bajram Berushi, pasi nga akti i ekspertimit
autoteknik rezulton se edhe ky i fundit ka kryer shkelje të rregullave të qarkullimit
rrugor. Në këto kushte nuk mund të jepet dëmshpërblim i plotë për dëmet e pësuara
nga një ngjarje e për të cilën ka qenë shkaktar dhe drejtuesi tjetër i mjetit.
 Gjykatat nuk kanë sqaruar se përse ka vlerësuar ato vlera dëmshpërblimi.
 Përsa parashtruam më sipër, bazuar në nenin 485, pika ‘d’ të K.Pr.C kërkojmë
prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes në shkallë të parë për rigjykim.
Pala paditëse ka ushtruar kundërrekurs me shkaqet si më poshtë, duke kërkuar

mos pranimin e rekursit:
94
 Udhëzimi nr.24 datë 15.11.2007 nuk përbën burim të së drejtës në rastin objekt
gjykimi nuk i shërben qëllimit të legjislacionit të përgjithshëm. Dhe atij të posaçëm të
sigurimit të detyrueshëm.
 Ekspertët vlerësues që thirren në gjykim nuk u kërkohet të bëjnë vlerësimin e dëmit që
ofrojnë shoqëritë siguruese apo Byroja por u kërkohet të llogarisin vlerën reale të
dëmshpërblimit.
 Pjesë e dëmit pasuror në rast vdekje të të ndjerit janë dhe shpenzimet e varrimit të
parashikuara në nenin 643/b të K.Civil.
 Në lidhje me dëmin jopasuror shoqëritë dhe sot nuk e njohin dhe nuk e pranojnë
dëmin jopasuror, ose kanë filluar ta njohin në shifra simbolike.
 Gjykata Kushtetuese me vendimin e saj 6 datë 17.02.2012 ka përforcuar praktikën e
konsoliduar të saj.
 Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë mbi dëmin pasuror dhe jopasuror ka njehsuar
qëndrimin gjyqësor duke i kërkuar gjykatave të referohen tek dëmi biologjik.
 Udhëzimi 24/2007 nuk ka nxjerrë formulë apo kritere teknike tabelare për mënyrën e
llogaritjes së dëmit shëndetësor dhe atij moral, por ka vendosur vlera fikse prej
30.000 lekë secili kërkues ndërkohë që dëmin ekzistencial nuk e njeh fare.
 Pala e paditur ngre si shkaka dhe përllogaritjen e ekspertit , kjo tregon se pala e
paditur nuk e ka të qartë nenin 227 të K.Pr.Civile. Të pretendosh se eksperti do të
plotësojë vetëm “tekat” e palës së paditur, nuk është aspak ligjore. Pretendimi palës
së paditur që i ndjeri Petrit Dyla, ka qenë i pa punë nuk qëndron pasi në fashikull
gjendet se i ndjeri ka qenë i punësuar me pagë mujore 60.000 lekë. Vet udhëzimi
kërkon pagën e një viti pune e jo të tre viteve siç kërkon pala e paditur.
 Pretendimi i palës së paditur se për përllogaritjen e kamata vonesave duheshin
ekspert kontabël është i gabuar pasi ekspertët kontabël thirren për të dhënë bilance
apo situacione të ndryshme.
 Në rastin objekt gjykimi paditësat kanë kërkuar dëmshpërblim për vdekjen e të ndjerit
Petrit Dyla dhe gjykatat kanë vendosur vlerën 16 milion lekë , vlerë që gjithsesi është
nën limitin 20 milion lekë të vendosur nga ligji për çdo person të dëmtuar.
 Gjithashtu nuk qëndron dhe pretendimi i bashkëfajësisë i ngritur nga pala e paditur .

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesen me autorizim të
palës së paditur juristen Greta Ambeli, e cila paraqiti kërkesë paraprake duke vënë në dijeni
Kolegjin Civil se pranë sekretarisë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, pala e paditur rekursuese,
ka depozituar një kërkesë me nr.4407 Prot., datë 23.11.2016 për heqje dorë nga rekursi;
dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse avokaten Anila Veliaj, e cila parashtroi se është dakort
me kërkesën për heqje dorë nga rekursi; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në datën 01.01.2008, në rrugën nacionale Vorë-Fushë Krujë, në afërsi të “Urës së Gjolës”,
ka ndodhur një aksident shumë i rëndë automobilistik. Mjeti tip benz me targë LA7957A, i
drejtuar nga shtetasi Alfred Ndërshenaj, është përplasur me mjetin tip Volksvagen, me
targë KR1416A, drejtuar nga shtetasi Bajram Berushi.
2. Si pasojë e këtij aksidenti kanë gjetur vdekjen shtetasit Bajram Berushi, Bukurije Berushi,
Petrit Dyla, Rife Dyla, si dhe janë plagosur në gjendje shumë të rëndë, shtetasit Adrian
95
dhe Anila Dyla. Gjithashtu, si pasojë e këtij aksident ka dalë jashtë përdorimi totalisht
mjeti tip volkswagen me targë KR 1416A.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.1436, datë 31.10.2008, ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Ndërshenaj, për veprën penale të
shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”.
4. Kundër këtij vendimi kanë ushtruar të drejtën ankimore familjarët e viktimave,
konkretisht babai i të ndjerit Bajram Berushi, shtetasi Sefer Berushi si dhe i pandehuri
shtetasi Alfred Ndërshenaj.
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.781, datë 11.09.2009, ka vendosur:
Tiranë”.
6. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i pandehuri Alfred Ndërshenaj, Gjykata e Lartë ka
vendosur: “Prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe të rrethit dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e rrethit gjyqësor Tiranë, me tjetër trup gjykues” .
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.1659, datë 15.12.2010, ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Ndërshenaj për veprën penale të
shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.949, datë 19.07.2011, ka vendosur:
Tiranë”.
9. Në bazë të dokumentacionit të dosjes hetimore si dhe nga arsyetimet e vendimeve penale
provohet që shkaktar dëmi, është mjeti me targë LA 7957A, i drejtuar nga shtetasi Alfred
Ndërshenaj. Ky mjet nuk ka qenë i pajisur me sigurimin e detyrueshëm për mbajtësit e
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta, sipas detyrimit ligjor të vendosur
nga ligji nr.7641, datë 15.12.1992, i cili ka miratuar me ndryshime dekretin 295/1992
“Për sigurimin e detyrueshëm...”
10. Në bazë të arsyetimeve të vendimeve penale si dhe në bazë të skedës së vdekjes-
vërtetimi mjekësor i shkakut të vdekjes, të shtetasit Petrit Dyla, është provuar që shkaku i
vdekjes se tij, ka ardhur si pasojë e dëmtimeve të pësuara nga aksidenti automobilistik.
11. Është provuar gjate shqyrtimit gjyqësor, nga administrimi me cilësinë e provës shkresore
të vendimit “Për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë” nr.111, datë 29.02.2008, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, fakti që trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Petrit Dyla
janë bashkëshortja Liljana dhe fëmijët e tyre të mitur Alkjon dhe Redona Dyla
përkatësisht paditësa në këtë proces gjyqësor civil.
12. I ndjeri Petrit Dyla rezulton se ishte i punësuar i rregullt pranë subjektit privat
"TALLAJBE" sh.p.k imp-exp. Gjithashtu rezultojnë të vërtetuara se të ardhurat e të
ndjerit nga paga e punës, në masën prej 60 mijë lekë në muaj.
13. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë si më sipër, duke kërkuar
dëmshpërblim si rezultat i dëmit të shkaktuar nga ngjarja e sigurimit.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.552, datë 14.11.2011, ka vendosur:
 Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Liljana Dyla, Alkjon Dyla dhe Redona Dyla .
 Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve, B.SH.S, të paguajë në
favor të paditësve Liljana Dyla, Redona Dyla dhe Alkjon Dyla, vlerën e dëmshpërblimit,
në masën 16.620.902 lekë si dëm pasuror dhe jopasuror për vdekjen aksidentale të të
ndjerit Petrit Dyla, nga aksidenti automobilistik i datës 01.01.2008 si dhe interesat
ligjore mbi këtë vlerë të llogaritura nga data 21.01.2010, deri në ekzekutimin e plotë të
këtij vendimi.
 Shpenzimet gjyqësore të ekspertit, të vlerës së padisë dhe ato të avokatëve në shumën
120.000 lekë i ngarkohen palës së paditur.
96
14.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar: “ ...omissis... Paditësat Liljana, Alkjon dhe Redona Dyla
kanë pësuar dëm pasuror dhe jopasuror për shkak të humbjes së bashkëshortit
/babait të tyre për shkak të një aksidenti automobilistik. Ngjarja e sigurimit është
vërtetuar nga një dosje e tërë hetimore si dhe nga vendimet penale të formës së
prerë në këtë kuptim, paditësat janë palë e dëmtuar, dhe si të tillë ata kanë
legjitimimin aktiv, për të qenë paditësa në këtë proces gjyqësor civil, bazuar në
nenin 625 dhe 640 të Kodit Civil si dhe në nenin 17/b dhe 24/1 të dekretit 295/1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë
ndaj palëve të treta”.
I padituri Byroja Shqiptare e Sigurimeve, B.SH.S, bazuar po në nenin 17/b dhe 24/1
të dekretit 295 datë 15.09.1992, “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”, të cilat kanë parashikuar:
(neni 17/b) “Personit , të cilit i është shkaktuar një dëm nga përdorimi i një mjeti
motorik, ka të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit nga fondi i kompensimit, në
qoftë se ….B)Mbajtësi i mjetit motorik me të cilin u shkaktua demi, nuk është i
siguruar sipas dispozitave të këtij dekreti”; ndërsa neni 24 paragrafi i parë i po
këtij dekreti parashikon: “Byroja Shqiptare e Sigurimit, kryen administrimin e
fondeve të kompensimit”. Sipas parashikimeve pala e paditur B.SH.Sigurimeve ka
legjitimimin pasiv për të qenë i padituri në këtë proces gjyqësor civil.
I padituri B.Sh.S, ka pasur detyrimin ligjor që brenda një afati kohor prej 90 ditësh
të njoftojë shumën e dëmshpërblimit kërkuesve ose të refuzojë në mënyrë të
arsyetuar kërkesën për shpërblim dëmi. Ky detyrim gjendet i parashikuar në nenin
26 të rregullores 622/1, e cila parashikon që: “... siguruesi brenda 90 ditëve nga
marrja e kërkesës për dëmshpërblim i njofton të dëmtuarit vleftën e shumës së
ofruar për dëmshpërblim e cila në çdo rast duhet të përputhet me madhësinë e
demit, ose i njofton shkaqet e refuzimit të pagesës....” me mbarimin e këtij afati për
të paditurin kanë filluar interesat, sipas normës mesatare të interesit të publikuar
nga Banka e Shqipërisë.
Lidhur me ligjin e aplikueshëm, duke qenë se dëmi i paditësave është shkaktuar në
datë 01.01.2008, gjen zbatim ligji i kohës së shkaktimit të dëmit. Në këto kushte, ligji
i aplikueshëm për këtë rast sigurimi janë nenet 625, 640 e vijues të Kodit Civil,
dekreti 295, datë 15.09.1992, miratuar nga ligji 7641 datë 15.12.1992 ”Për
sigurimin e detyrueshëm...të interpretuar gjerësisht në vendimin unifikues të
kolegjeve të bashkuara të gjykatës së lartë, nr.12, datë 14.09.2007. Ky pretendim në
lidhje me bazën ligjore të aplikueshme parashikohet në nenin 84 dhe 141 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Dëmi pasuror parashikohet në nenin 640 e vijues të Kodit Civil. Kështu në nenin
640 të Kodit Civil parashikohet që: “dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga
humbja e pësuar dhe fitimi i munguar, ndërsa në nenin 643 parashikohet që: kur
është shkaktuar vdekja e një personi, dëmi që duhet të shpërblehet përbehet nga ....
(b) shpenzimet e duhura për varrimin e të vdekurit në masën që ato i përgjigjen
rrethanave personale e familjare të të vdekurit”.
Dëmi pasuror është interpretuar edhe në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nr.12 datë 14.09.2007, në të cilin interpretohet që:
dëmi pasuror në çdo rast sjell si pasojë cënimin e pasurisë së të dëmtuarit në
kuptimin e ngushtë ekonomik, pra humbjen e pasurisë në mënyrë të paligjshme.
Prandaj, dëmshpërblimi ka për qëllim të rikthejë pasurinë e të dëmtuarit në
gjendjen e mëparshme duke mbushur diferencën mes gjendjes ekonomike aktuale
dhe me atë në të cilën do të ndodhej paditësi nëse nuk do të ndodhte aksidenti.(...).
15. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2750, datë 21.11.2012, ka vendosur:
97
 Lënie në fuqi të vendimit civil nr.552, datë 14.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë.
15.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
16. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs, pala e paditur Byroja
Shqiptare e Sigurimeve, me shkaqet e lartpërmendura.
17. Gjithashtu ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse duke paraqitur shkaqe dhe argumenta
si në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
18. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;

18.1. Neni 490 i K.Pr.Civile:“Pala mund të heq dorë nga rekursi derisa nuk është
filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë
bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo
avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim.
Akti i heqjes dorë u njoftohet palëve që janë
paraqitur ose u komunikohet avokatëve të palëve.
Kur hiqet dorë nga rekursi dhe në gjykim kanë
marrë pjesë të gjitha palët ose përfaqësuesit e tyre,
nuk ka vend për shpallje të veçantë të vendimit të
pushimit të gjykimit”.
19. Se ndodhemi përpara kushteve ligjore kur duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes
në Gjykatën e Lartë.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se pranë Gjykatës së Lartë më datën
23.11.2016 (Nr. 4407 Prot.) është depozituar kërkesa për heqje dorë nga rekursi e
nënshkruar nga përfaqësuesja me autorizimin nr.7149 Prot., datë 18.11.2016 e Byrosë
Shqiptare të Sigurimeve (pala e paditur rekursuese) Greta Ambeli. Në këtë autorizim
përfaqësuesja autorizohet që ndërmjet të tjerave ka të drejtë të heqë dorë edhe nga rekursi.
Autorizimi është nënshkruar nga Kevin Lleshi Drejtor Ekzekutiv i Komanduar.
21. Në seancën gjyqësore të datës 23.02.2017 të zhvilluar në Gjykatën e Lartë, pala e paditur
nëpërmjet, kërkesës së saj paraprake vuri në dijeni trupin gjykues të Kolegjit Civil se
pranë sekretarisë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, pala e paditur rekursuese, ka depozituar
një kërkesë me nr.4407 Prot., datë 23.11.2016, “Heqje dorë nga rekursi”.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson kërkesën për heqje dorë nga rekursi në pajtim
me kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës Civile, që përcakton se:
“Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë
gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose
avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”.
23. Ky kolegj vëren se kërkesa me shkrim për heqje dore nga rekursi, e nënshkruar nga vetë
përfaqësuesja me autorizimin nr.7149 Prot., datë 18.11.2016, e palës e paditur Byrosë
Shqiptare të Sigurimeve, e paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë
gjyqësore, dhe e përsëritur në kërkesat paraprake gjatë zhvillimit të seancës, përbën heqje
dorë të kësaj pale nga rekursi i paraqitur kundër vendimit nr.2750, datë 21.11.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
24. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kuptim të dispozitave
të sipërcituara, duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes civile nr.11118-01222-00-
2013 në këtë gjykatë.
98
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 490 dhe 491 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.11118-01222-00-2013, datë 18.04.2013, në
Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 23.02.2017
99
Nr. 00-2017-103 i Vendimit (15)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: “ALBTELEKOM” SH.A, përfaqësuar me

autorizim nga juristi Odise Xhelita
E PADITUR: SILVANA SHAKAJ, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrim i palës së paditur ti paguajë paditësit detyrimin kontraktual
për përdorimin e rrjetit të shërbimit të telefonisë "Eagle Mobile"
në Shumën 280 799 95 lekë.
Baza ligjore: Nenet 463, 698,700 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.10434, datë 02.11.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë të ngritur nga paditësi shoqëria “Eagle
Mobile”, sh.a.
Detyrimin e të paditurës Silvana Shakaj, t’i paguajë paditësit shoqëria “Eagle
Mobile”, sh.a, detyrimin në shumën 268,391.95 (dyqind e gjashtëdhjetë e tetë
mijë e treqind e nëntëdhjetë e një pikë nëntëdhjetë e pesë) lekë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.10434, datë 02.11.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
Kundër këtij vendimi në datë 19.07.2013 ka paraqitur rekurs e paditura Silvana

Shakaj, nëpërmjet av.Tirfon Toska duke kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.10434, datë
02.11.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si dhe vendimin nr.1573, datë 04.07.2013,
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”.
100
Në shkaqet e rekursit veçohen:
 Të dyja vendimet e gjykatave që cituam më lart janë haptazi në kundërshtim me ligjin
e si të tilla, ato duhen prishur e të dërgohen për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë me tjetër trup gjykues.
 Të dyja vendimet e gjykatave të cituara më lart janë dhënë në interpretim të gabuar të
ligjit material e procedurial sepse janë marrë në bazë të dokumentave të pavlefshme,
duke mos analizuar drejt provat e marra gjatë shqyrtimit gjyqësor.
 Paditësi shoqëria “Eagle Mobile” nuk legjitimohej në këtë proces që të kërkonte
detyrimin ndaj të paditurës Silvana Shakaj për shkak se kontrata e abonimit në rrjetin
“Eagle Mobile” sh.a e datës 17.10.2008 nuk është nënshkruar nga e paditura. Në
emrin e saj është falsifikuar firma. Si e tillë, kjo kontratë nuk mund të sjellë detyrime
për të paditurën përderisa ajo nuk është firmosur prej saj, çka përbën dhe thelbin e
këtij gjykimi.
 Kontrata tjetër me Nr: 1011616 e dt 14.11.2008 e paditësit “Eagle mobile" sh.a nuk
është firmosur nga e paditura Silvana Shakaj. Gjatë shqyrtimit gjyqësor të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë për të dyja këto kontrata nuk u vërtetua që të ishin
firmosur prej saj.
 Detyrimi të cilin kompania “Eagle Mobile'' sh.a pretendon ndaj të paditurës, e cila
edhe pse nuk është detyrimi i saj, sqaroi gjykatën që bazuar në vetë dokumentacionin
e sjellë nga pala paditëse, është lidhur një kontratë me kompaninë sipas së cilës, nëse
merren mbi dhjetë (10) numra pranë kompanisë “Eagle Mobile” sh.a tarifa e
shërbimit do të ishte 1.900 lekë. Shoqëria “Eagle Mobile” sh.a në kundërshtim me
detyrimet që ka marrë përsipër, bazuar në faturat sjella prej saj në proces në cilësinë
e provës, ka bërë faturim dyfish. Nëse do të shihen faturat ku po përmendim atë të
datës 01.02.2009 nga njëra anë shënon tarifë mujore 1900 lekë dhe në kolonën e dytë
ka të shënuar dy njësi, duke i faturuar të paditurës Silvana nga 1900 që është detyrimi
sipas kontratës në 3800 lekë.
 Gjithashtu çdo muaj faturat tregojnë një tarifë mujore në vlerën 2400 lekë nga 1900
që duhet të ishte. Pra, vetë paditësi “Eagle Mobile” sh.a ka shkelur detyrimin të cilin
e ka marrë përsipër në mënyrë të shprehur nëpërmjet kontratës.
 Gjatë procesit gjyqësor si në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe në Gjykatën e
Apelit Tiranë e paditura, Silvana Shakaj, ka pretenduar se kërkesëpadia është
ndërtuar gabim përsa i përket mbiemrit sepse është shkruar Shahaj dhe jo Shakaj siç
është në realitet në të gjitha dokumentat e identifikimit si të biznesit i saj si dhe NIPTI.
Në kërkesë-padi pala paditëse, shoqëria “Eagle Mobile” sh.a ka shkruar gabim edhe
emrin e babait të së paditurës, ku është shkruar “Majko” (Silvana Majko Shahaj) kur
në realitet është Silvana Skënder Shakaj.
 Nga sa përshkruam më lartë rezulton se palës paditëse, shoqërisë “Eagle Mobile” i
mungon elementi kryesor për t’iu drejtuar gjykatës, që është marrëdhënia kontraktore
midis palëve ku vullneti i tyre duhet të jetë i shprehur në formën e kërkuar nga ligji
me shkrim ndërmjet të dyja palëve.
 E paditura, Silvana Shakaj nuk ka firmosur kontratën që bëhet fjalë në padi dhe
përderisa mungon elementi i legjitimimit çka do të çonte në shqyrtimin e çështjes në
themel, të faturave apo shumës së detyrimit që pala paditëse kërkon. Pala paditëse
nuk mund ta kërkoje detyrimin pasi e paditura Silvana Shakaj nuk ka shprehur
vullnetin e saj në formën e kërkuar nga ligji material, pasi nuk ka vërtetuar gjatë
gjykimit kushtin thelbësor.
 E paditura Silvana Shakaj, qysh në fillim të procesit, ka pretenduar para gjykatës se
të dyja kontratat e paraqitura nga pala paditëse, shoqëria “Eagle Mobile”, nuk ishin
101
firmosur prej saj dhe se firmat në të dyja kontratat janë të falsifikuara e si të tilla
duhet të bëhej ekspertimi grafik, por gjykata e rrethit gjyqësor nuk e ka marrë
parasysh kërkesën dhe në fund ka marrë vendimin e cituar më lart.
 Pas dhënies së vendimit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e paditura , Silvana
Shakaj ka bërë ekspertimin grafik të firmave të vendosura në të dyja kontratat e
shoqërisë “Eagle Mobile" sh.a në ekspert privat të licencuar, i cili në konkluzionet e
tij është shprehur se firmat e hedhura në të dyja kontratat ishin të falsifikuara.
 Mbas ekspertimit grafik të dy kontratave të “Eagle Mobile” sh.a e paditura ka bërë
kallëzim penal në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ajo e ka në shqyrtim.
 Gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë, konform nenit 465/2 të
K.Pr.C u kërkua që të çelej hetimi gjyqësor duke i paraqitur si provë Aktin e
ekspertimit grafik të të dyja kontratave të shoqërisë “Eagle Mobile”sh.a të bëra nga
eksperti i liçensuar Sulo Hodo por ajo e refuzoi kërkimin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin me autorizim të palës
paditëse juristin Odise Xhelita, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1573, datë
04.07.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë; në mungesë të palës së paditur; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi:
VËREN
1. Paditësi Eagle Mobile sh.a sot (Albtelecom sh.a) me të paditurën Silvana Shakaj, me datë
17.10.2008, ka lidhur një kontratë abonimi, për pajisje me numra telefoni, duke i ofruar
pala paditëse, të paditurës, shërbimin për përdorimin e rrjetit të shërbimit të telefonisë
“Eagle Mobile” sh.a, për numrat: 0672055xxx, 0672010xxx, 0672058xxx, 0672070xxx,
0672013xxx, 0672027xxx, 0672027xxx.
2. Me datë 14.11.2008, ndërmjet palëve të sipërpërmendura është lidhur dhe një kontratë
tjetër abonimi për pajisje me numra telefoni për përdorimin e rrjetit të shërbimit të
telefonisë “Eagle Mobile” sh.a, për numrat: 0672010xxx, 0672010xxx, 0672010xxx,
0672010xxx, 0672010xxx.
3. Bazuar në nenin 11, të kontratës, të datë 14.11.2008, të lidhur midis palëve ndërgjyqëse,
shoqëria “Eagle Mobile” sh.a, i ka faturuar të paditurës Silvana Shakaj, për trafikun e
bisedave të bëra: Për muajin Tetor 2008, në shumën 11,032.31 lekë, për muajin Nëntor
2008, në shumën 61,309.96 lekë, për muajin Dhjetor 2008, në shumën 72,319.72 lekë, për
muajin Janar 2009, në shumën 62,590.16 lekë, për muajin Shkurt 2009, në shumën
64,059.80 lekë, për muajin Mars 2009, në shumën 20,520.00 lekë.
4. Në bazë të faturave të lëshuara nga Eagle Mobile sh.a detyrimi i të paditurës Silvana
Shakaj për shërbimin e ofruar për periudhën Tetor 2008-Mars 2009, është në shumën
279,423.95 lekë.
5. Nga kjo shumë e paditura ka likuiduar vetëm shumën 11,032.00 lekë dhe nuk ka
përmbushur detyrimin kontraktor për shërbimin që i ka ofruar për përdorimin e rrjetit të
shërbimit të telefonisë “Eagle Mobile” sh.a, për periudhën Tetor 2008-Mars 2009, në
shumën 280,799.95 lekë.
6. Meqenëse pala e paditur nuk ka likujduar detyrimin kontraktual, pala paditëse i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.10434, datë 02.11.2012 ka vendosur:
 “Pranimin e pjesshëm të padisë të ngritur nga paditësi shoqëria “Eagle Mobile”, sh.a.
102
 Detyrimin e të paditurës Silvana Shakaj, t’i paguajë paditësit shoqëria “Eagle Mobile”,
sh.a, detyrimin në shumën 268,391.95 (dyqind e gjashtëdhjetë e tetë mijë e treqind e
nëntëdhjetë e një pikë nëntëdhjetë e pesë) lekë.
 Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.
 Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
7.1. Kjo Gjykatë në mënyrë të përmbledhur ka arsyetuar se: “...omissis...
Gjatë gjykimit gjykata caktoi ekspert, bazuara në nenin 224/a e vijues të
K.Pr.Civile për të përcaktuar detyrimin e mbetur papaguar, i cili rezulton që sipas
këtij akti të jetë 268. 391, 95 lekë. ... Pretendimi i të paditurës Silvana Shakaj së
kontrata e abonimit në rrjetin Eagle Mobile sh a datë 17.10.2008 dhe datë
14.11.2008 janë të fallsifikuara nuk rezulton i provuar. Gjatë gjykimit është
provuar së pala e paditur në bazë të këtyre kontratave ka përfituar shërbimin në
telefoninë e lëvizshme. Ndërmjet palëve ndërgjyqësa është lidhur me
dt.17.10.2008, një kontrate abonimi, për pajisje me numra telefoni, duke i ofruar
nga pala paditëse, të paditurës, shërbimin për përdorimin e rrjetit të shërbimit të
telefonisë “Eagle Mobile” sh.a, e konkretisht për numrat: 0672055311,
0672010040, 0672058883, 0672070888, 0672013131, 0672027795, 0672027796.
Me dt.14.11.2008, është lidhur një kontratë tjetër abonimi, për pajisje me numra
telefoni, duke i ofruar nga pala paditëse, të paditurës, shërbimin për përdorimin e
rrjetit të shërbimit të telefonisë “Eagle Mobile” sh.a, e konkretisht për numrat:
0672010010, 0672010020, 0672010030, 0672010050, 0672010051. Në bazë të
kontratave të sipërpërmendura pala paditëse ka marrë detyrimin për të ofruar
shërbimet bazë të komunikimit me zë dhe të transportimit të të dhënave në dobi të
palës së paditur, ndërsa pala e paditur ka marrë përsipër neni 12 i kontratës:
“Abonenti është i detyruar të paguajë EM sipas faturës së paraqitur brenda 20
ditëve nga data e lëshimit të faturës. Në nenin 698 i K.Civil parashikohet se: “Në
kontrata me detyrime të ndërsjellta, kur njëra nga palët kontraktuese nuk
përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese, sipas rastit, mund të kërkojë
përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç shpërblimit të dëmit.”.
Gjatë gjykimit me faturat tatimore të administruara në gjykim është provuar së e
paditura Silvana Shakaj nuk ka likuiduar shumat sipas Faturës tatimore në total
në vlerën prej 268. 391.95 lekë. Bazuar në nenet 698, 476 e 486 të Kodit Civil,
pala e paditur Silavana Shakaj, duhet të përmbushë detyrimin kontraktor në favor
të palës paditëse, në vlerën prej 268.391.95 lekë që rrjedh nga kontratat e
shërbimit për telefoninë e lëvizshme datë 17.10.2008 dhe 14.11.2008.
Pretendimi i të paditurës së detyrimi i faturuar nga pala paditëse nuk është
detyrim që i takon të paditurës Silvana Shakaj nuk qëndron, pasi gjatë gjykimit
është provuar së është vete e paditura, e cila në bazë të kontratave të
sipërpërmendura ka përfituar shërbimet e palës paditëse në fushën e telefonisë së
lëvizshme. Ky fakt provohet me faktin se e paditura i ka bashkëngjitur kontratave,
të lidhura midis saj dhe shoqërisë Eagle Mobile sh.a, një kopje të pasaportës së
saj, me nr.Z 2409449, ku gjeneralitetet e saj, janë të njëjta me ato që janë në
Zyrën e Gjendjes Civile, të cilat pasqyrohen në çertifikatën personale, të të
paditurës Silvana Shakaj, të dt.24.10.2012.
Me konfermën bankare të lëshuar nga Raiffeisen Bank sh.a, datë 01.11.2008 ku
provohet se në lidhje me shërbimin e përftuar nga pala paditëse, pala e paditur
Silvana Shakaj ka shlyer shumën 11.032 lekë, provon pretendimin e palës paditëse
në bazë të kontratave të lidhura i ka ofruar palës së paditur shërbimin e telefonisë
së lëvizshme. Fakti së e paditura ka përftuar shërbim nga Eagle Mobile sh.a për
12 numra telefonike, provohet dhe me ankesë datë 13.02.2009 bërë nga e paditura
103
Silvana Shakaj drejtuar palës paditëse. Nga përmbajtja e kësaj ankese rezulton:
Une e nënshkruara Silvana Shakaj administratore e bar kafe kërkoj të
rimbursohem për tarifën mujore për numrat që kam marrë në kompaninë tuaj: në
datë 17.10.2008 kam bërë kontratën e parë me kompaninë tuaj për 7 numra me
kontratë. Në datë 14.11.2009 kam bërë kontratën e dyte për 5 numra të tjerë me
kontratë. .(...).
8. Mbi ankimin e të paditurës Silvana Shakaj, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.1573, datë 04.07.2013, ka vendosur:
 Lënien në fuqi të vendimit nr.10434, datë 02.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë .
8.1. Gjykata e Apelit, ka arsyetuar në të njëjtën mënyrë duke lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke shtuar, se: “...omissis...
Fakti së e paditura ka përftuar shërbim nga Eagle Mobile sh.a për 12 numra
telefonike, provohet dhe me ankesë datë 13.02.2009 bërë nga e paditura Silvana
Shakaj drejtuar palës paditësë. Nga përmbajtja e kësaj ankese rezulton: “Unë e
nënshkruara Silvana Shakaj administratore e bar kafe kërkoj të rimbursohem për
tarifën mujore për numrat që kam marrë në kompaninë tuaj: në datë 17.10.2008
kam bërë kontratën e parë me kompaninë tuaj për 7 numra me kontratë. Në datë
14.11.2009 kam bërë kontratën e dyte për 5 numra të tjerë me kontratë”. .(...).
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs, pala e paditur Silvana
Shakaj, me të cilin kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit, me shkaqet sa më
lart cituar.

10.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën
juridike të padisë pa kërkesën e palës”.
10.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të
bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
11. Dispozitat e Kodit Civil , në të cilat është parashikuar:
11.1. Neni 463 i Kodit Civil: “Ekzekutimi i detyrimit duhet të bëhet në afatin e
caktuar në kontratë. Kur në kontratë nuk është caktuar
afat ose ekzekutimi i detyrimit është lënë në kërkimin e
kreditorit, ky mund të kërkojë ekzekutimin në çdo kohë
dhe debitori duhet ta ekzekutojë atë brenda
pesëmbëdhjetë ditëve nga dita e kërkimit”
11.2. Neni 476 i Kodit Civil: “Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e detyron
debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori,
përveç kur ai provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur
për fajin e tij. Në këtë rast kreditori ka të drejtë: a) të
104
kërkojë ekzekutimin në natyrë të detyrimit, veçanërisht
dorëzimin e sendit ose kryerjen e punimeve, si dhe
shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa e
ekzekutimit; ose b) shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
mosekzekutimi i detyrimit.”
11.3. Neni 486 i Kodit Civil: “Dëmi që duhet të shpërblehet nga debitori për
mosekzekutimin e detyrimit përbëhet nga të gjitha
humbjet e pësuara nga pakësimi i pasurisë, si dhe fitimi
që mund të nxirrej në kushtet e zakonshme të tregut
(fitimi i munguar). Bëjnë pjesë në shpërblimin për
riparimin e dëmit edhe shpenzimet e arsyeshme e të
nevojshme për të parandaluar ose për të pakësuar
dëmin, që kanë lidhje me rrethanat mbi të cilat bazohet
përgjegjësia e palës, shpenzimet e arsyeshme e të
nevojshme për të përcaktuar dëmin dhe përgjegjësinë, si
dhe ato që janë nevojitur për të gjetur një zgjidhje
jashtë gjyqësore të përmbushjes së detyrimit.”
11.4. Neni 698 i Kodit Civil: “Në kontrata me detyrime të ndërsjella, kur njëra nga
palët kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala
tjetër kontraktuese, sipas rastit, mund të kërkojë
përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës,
përveç shpërblimit të dëmit.”
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
12. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditur Silvana Shakaj, legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
13. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
14. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Silvana Shakaj, nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.1573, datë 04.07.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin
është lënë në fuqi vendimi nr.10434, datë 02.11.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
15. Ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit pasi kanë bërë një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me çështjen dhe kanë analizuar në mënyrë të hollësishme
provat, kanë arritur në përfundimin e drejtë se padia duhet pranuar pjesërisht dhe në të
tilla rrethana çmohet se nuk ka vend për cenimin e vendimeve të këtyre gjykatave.
16. Në gjykim ka rezultuar se në mes palës paditëse Eagle Mobile sh.a sot (Albtelecom sh.a)
dhe të paditurës Silvana Shakaj, në muajt Tetor-Nëntor 2008 janë lidhur kontrata
abonimi, për pajisje me numra telefoni, duke i ofruar pala paditëse, të paditurës,
shërbimin për përdorimin e rrjetit të shërbimit të telefonisë “Eagle Mobile” sh.a, për
shumë numra.
17. Për periudhën Tetor 2008-Mars 2009, në bazë të faturave të lëshuara nga Eagle Mobile
sh.a detyrimi i të paditurës Silvana Shakaj për shërbimin e telefonisë së lëvizshme ka
qenë në shumën 279,423.95 lekë. Nga kjo shumë është likuiduar vetëm shumën
11,032.00 lekë.
18. Kolegji vlerëson se nga gjykatat më të ulëta i ka në dhënë përgjigje çdo pretendimi të
ngritur nga pala e paditur.
105
19. Konkretisht lidhur me pretendimin “se kontrata e abonimit në rrjetin “Eagle Mobile”
sh.a e datës 17.10.2008 nuk është nënshkruar nga e paditura”, gjykatat nga hetimi
gjyqësor i kryer kanë arritur në përfundimin e drejtë se ky pretendim nuk rezulton i
provuar. Gjatë gjykimit është provuar gjithashtu se pala e paditur në bazë të kontratave të
lidhura ka përfituar shërbimin në telefonisë së lëvizshme.
20. Po kështu lidhur me pretendimet “se kërkesëpadia është ndërtuar gabim përsa i përket
mbiemrit sepse është shkruar Shahaj dhe jo Shakaj siç është në realitet ...në kërkesë-padi
pala paditëse, shoqëria “Eagle Mobile” sh.a ka shkruar gabim edhe emrin e babait të së
paditurës, ku është shkruar “Majko” (Silvana Majko Shahaj) kur në realitet është Silvana
Skënder Shakaj”, Kolegji konstaton se gjykatat më të ulëta i kanë hetuar këto pretendime
dhe u kanë dhënë zgjidhje të drejtë dhe të bazuar.
21. Konkretisht gjykatat kanë argumentuar se: “...omissis...pretendimi se detyrimi i faturuar
nuk është detyrim që i takon të paditurës Silvana Shakaj nuk qëndron.(...).
...omissis...Ky fakt provohet me faktin se e paditura i ka bashkëngjitur kontratave, të
lidhura midis saj dhe shoqërisë Eagle Mobile sh.a, një kopje të pasaportës së saj, me nr.Z
2409449, ku gjeneralitetet e saj, janë të njëjta me ato që janë në Zyrën e Gjendjes Civile.
(...).
…omissis…me konfermën bankare të lëshuar nga Raiffeisen Bank sh a datë 01.11.2008
ku provohet se në lidhje me shërbimin e përftuar nga pala paditëse, pala e paditur
Silvana Shakaj ka shlyer shumën 11.032 lekë, provon pretendimin e palës paditëse në
bazë të kontratave të lidhura i ka ofruar palës së paditur shërbimin e telefonisë së
lëvizshme. Fakti së e paditura ka përftuar shërbim nga Eagle Mobile sh a për 12 numra
telefonike, provohet dhe me ankesë datë 13.02.2009 bërë nga e paditura Silvana Shakaj
drejtuar palës paditëse.(...).
22. Kolegji vlerëson gjithashtu se gjykatat më të ulëta më të drejtë kanë caktuar ekspert të
fushës përkatëse lidhur me detyrimin e ngelur papaguar nga pala e paditur. Nga
ekspertimi ka rezultuar se sipas faturave tatimore të administruara në gjykim, e paditura
Silvana Shakaj nuk ka likuiduar shumën në total në vlerën prej 268. 391.95 lekë.
23. Në nenin 12 të kontratës parashikohet: “Abonenti është i detyruar të paguajë EM sipas
faturës së paraqitur brenda 20 ditëve nga data e lëshimit të faturës”. Prandaj, përsa ka
rezultuar në gjykim, më të drejtë gjykatat e faktit kanë vendosur detyrimin e palës së
paditur Silvana Shakaj të paguajë detyrimin e ngelur që rrjedh nga kontratat e shërbimit
për telefoninë e lëvizshme .
24. Në këto rrethana, Kolegji Civil çmon se në zbatim edhe të neneve 698, 476 e 486 të Kodit
Civil, pala e paditur Silavana Shakaj, duhet të përmbushë detyrimin kontraktor të ngelur
në vlerën prej 268.391.95 lekë në favor të palës paditëse, detyrim që rrjedh nga që rrjedh
nga kontratat e shërbimit për telefoninë e lëvizshme të datave 17.10.2008 dhe 14.11.2008.
25. Përsa i përket shkaqeve të e tjera të ngritura në rekurs, (Shoqëria “Eagle Mobile” sh.a në
kundërshtim me detyrimet që ka marrë përsipër, bazuar në faturat sjella prej saj në
proces në cilësinë e provës, ka bërë faturim dyfish. Nëse do të shihen faturat ku po
përmendim atë të datës 01.02.2009 nga njëra anë shënon tarifë mujore 1900 lekë dhe në
kolonën e dytë ka të shënuar dy njësi, duke i faturuar të paditurës Silvana nga 1900 që
është detyrimi sipas kontratës në 3800 lekë.…), Kolegji Civil çmon se janë jashtë objektit
të gjykimit të Gjykatës së Lartë. Ato lidhen thjesht me çmimin e provës sipas ligjit e
bindjes juridike nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit, pretendime që, në
zbatim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, nuk përbëjnë objekt shqyrtimi nga
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji.
106
26. Përfundimisht, sa më lart u argumentua, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat më të ulëta është rrjedhojë e interpretimit dhe
zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedurial, e një hetimi të plotë e të gjithanshëm si
dhe e vlerësimit të drejtë të provave të administruara, prandaj vendimi nr.1573, datë
04.07.2013, i Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.10434,
datë 02.11.2012, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 Shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1573, datë 04.07.2013, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 23.02.2017
107
ÇËSHTJE PENALE
108
Nr. 56550-00591-00-2016 Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-8 i Vendimit (3)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Edmond Islamaj Kryesues

Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56550-00591-

00-2016, që i përket:
KËRKUES : PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË SHKALLËS SË PARË PËR KRIME
TË RËNDA TIRANË.
KUNDËR TË PANDEHURVE: NIKOLL KOLAJ
NERTIL PERVIZI
FATMIR BAKALLI
ENVER KARAJ
FATOS FASKO
AKUZUAR:
Per kryerjen e veprave penale
Ndihme per kalim te paligjshëm te kufijve" kryer ne bashkëpunim,
"Grup i strukturuar kriminal",
"Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal".
Baza ligjore: Neni 298/3, 333/a dhe 334/1 , 278/3 te K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda me vendimin nr.135, datë

Deklarimin fajtor te te pandehurit Enver Karaj per kryerjen e veprës penale te
“Grup i strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a/1 i Kodit Penal, dhe
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim. Deklarimin fajtor te te pandehurit Enver
Karaj per kryerjen e veprës penale te “Ndihma per kalim te paligjshëm te
kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 6
(gjashte) vjet burgim, dhe ne aplikim te nenit 334/1 te Kodit Penal, duke i
shtuar dënimit te dhëne edhe 5 (pese) vjet burgim. ·
Ne aplikim te nenit 55 te K.Penal, bashkimin e dënimeve ne një mase dënimi
te vetëm per te pandehurin Enver Karaj, me 13 (trembëdhjete) vjet burgim.
Ne aplikim te nenit 406 te Kodit te Procedurës Penale uljen e një te tretës se
dënimit te dhëne, dhe dënimin përfundimtar te te pandehurit Enver Karaj me 8
(tete) vjet e 8 (tete) muaj burgim.
109
Vuajtja e dënimit per te pandehurin Enver Karaj do te kryhet ne një burg te
sigurisë se zakonshme dhe fillon nga dita e ekzekutimit te masës se sigurimit
personal ” arrest ne burg” vendosur ndaj tij, date 12.05.2014.
Deklarimin fajtor te pandehurit Fatmir Bakalli per kryerjen e veprës penale te
dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin fajtor te pandehurit Fatmir Bakalli per kryerjen e veprës penale te
“Ndihma per kalim te paligjshëm te kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i
Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 6 (gjashte) vjet burgim, dhe ne aplikim te
nenit 334/1 te Kodit Penal, duke i shtuar dënimit te dhëne edhe 5 (pese) vjet
burgim.
Ne aplikim te nenit 55 te K.Penal, bashkimin e dënimeve ne një mase dënimi
te vetëm per te pandehurin Fatmir Bakalli, me 11 (njëmbëdhjete) vjet e 6
(gjashte) muaj burgim.
dënimit te dhëne, dhe dënimin përfundimtar te pandehurit Fatmir Bakalli me 7
(shtate) vjet e 8 (tete) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit per te pandehurin Fatmir Bakalli do te kryhet ne një burg te
Deklarimin fajtor te pandehurit Nertil Pervizi per kryerjen e veprës penale te
Deklarimin fajtor te pandehurit Nertil Pervizi per kryerjen e veprës penale te
Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 6 (gjashte) vjet burgim, dhe ne aplikim te
nenit 334/1 te Kodit Penal duke i shtuar dënimit te dhëne 5 (pese) vjet burgim.
Ne aplikim te nenit 55 te K. Penal, bashkimin e dënimeve ne një mase dënimi
te vetëm per te pandehurin Nertil Pervizi, me 11 (njëmbëdhjete) vjet e 6
(gjashte) muaj burgim.
dënimit te dhëne, dhe dënimin përfundimtar te pandehurit Nertil Pervizi me 7
(shtate) vjet e 8 (tete) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit per te pandehurin Nertil Pevizi do te kryhet ne një burg te
Deklarimin fajtor te pandehurit Fatos Fasko per kryerjen e veprës penale te
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim · Deklarimin fajtor te pandehurit Fatos
Fasko per kryerjen e veprës penale te “Ndihma per kalim te paligjshëm te
kufirit”, parashikuar nga neni 298/3 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 7
(shtate) vjet burgim, ne aplikim te nenit 334/1 te Kodit Penal duke i shtuar
dënimit te dhëne 5 (pese) vjet burgim.
te vetëm per te pandehurin Fatos Fasko, me 14 (katermbedhjete) vjet burgim.
dënimit te dhëne, dhe dënimin përfundimtar te pandehurit Fatos Fasko me 9
(nënte) vejte 4 (katër) muaj burgim. ·Vuajtja e dënimit per te pandehurin Fatos
Fasko do te kryhet ne një burg te sigurisë se zakonshme dhe fillon nga dita e
110
ekzekutimit te masës se sigurimit personal ” arrest ne burg” vendosur ndaj tij,
date 12.05.2014.
Deklarimin fajtor te pandehurit Nikoll Kolaj per kryerjen e veprës penale te
Deklarimin fajtor te pandehurit Nikoll Kolaj per kryerjen e veprës penale te
Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim, ne aplikim te nenit 334/1
te Kodit Penal duke i shtuar dënimit te dhëne 5 (pese) vjet burgim.
Deklarimin fajtor te pandehurit Nikoll Kolaj per kryerjen e veprës penale
te“Prodhim dhe mbajtje pa leje te armeve dhe municionit”, parashikuar nga
neni 278/3 te Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 ( një) vit burgim.
te vetëm per te pandehurin Nikoll Kolaj, me 9 (nënte) vjet burgim.
dënimit te dhëne, dhe dënimin përfundimtar te pandehurit Nikoll Kolaj me 6
(gjashte) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit per te pandehurin Nikoll Kolaj do te kryhet ne një burg te
Gjykata e Apelit per Krimet e Renda me vendimin nr.10, datë 10.02.2016 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.135 datë 03.12.2015 të Gjykatës se Shkalles se
Pare për Krime të Rënda.
Kundër vendimit nr.10, datë 10.02.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e rënda
kane bërë rekurs te pandehurit Nikoll Kolaj, Nertil Pervizi, Fatmir Bakalli , Enver Karaj
dhe Fatos Fasko, nëpërmjet mbrojtësve të tyre , të cilët kërkojnë prishjen e tij, duke
parashtruar se:
I pandehuri Nertil Pervizi:

- Në asnjë rast nuk u provua se të pandehurit kishin krijuar një strukturë të
qëndrueshme me hierarki komandimi dhe ndarje detyrash për kryerjen e veprave
penale dhe realizimin e përfitimeve materiale.
- Fakti se kryerja e veprës ka qenë vijuese, pjesëmarrja e disa personave në kryerjen e
saj apo përfitimet materiale nuk mund të mjaftojnë për të provuar ekzistencën e
“Grupit të strukturuar kriminal” në rastin konkret, për më tepër kur nuk përcaktohen
rolet e secilit në këtë strukturë, drejtuesi i saj, anëtarët.
- Organi i akuzës nuk ka sjelle prova apo fakte qe vërtetojnë strukturimin e këtij grupi
kriminal e aq me pak prova apo fakte per te pandehurin Nertil Pervizi. Pa patur një
ndarje minimale detyrash dhe rolesh, ndërmjet bashkëpunëtorëve për kryerjen e
veprës penale, nuk mund të jemi para “Grupit të strukturuar kriminal” por para
formave të tjera të bashkëpunimit.
- Gjykata për Krime të Rënda në caktimin e masës së dënimit ndaj të pandehurit Pervizi
nuk ka mbajtur parasysh si rrethane lehtësuese shprehjen e pendimit nga ana e tij,
bazuar ne nenit 48 e 53 te KP, si dhe gjendjen ekonomike te familjes, faktin qe është
shtetas i huaj , i martuar me fëmije dhe qe është i vetmi person qe siguron te ardhura
ne familje.
111
I pandehuri Enver Karaj:
- Vepra penale e “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufijve” është kryer në kushtet e
bashkëpunimit të thjeshtë dhe nuk plotëson kriteret e përcaktuara për t’u vlerësuar
“Grup i strukturuar kriminal”. Nuk verifikohet prezenca e një strukture apo hierarkie
organizative midis pjesëtarëve, bashkëpunëtorëve, të dallueshme, të qenësishme, në
kryerjen e veprës penale.
- Duke iu referuar provave dhe akteve të fashikullit të gjykimit rezulton qartë se nuk
ekzistojnë elementet e kërkuar nga ligji në lidhje me ekzistencën e strukturës dhe
organizimit minimal që kërkohet tek “Grupi i strukturuar kriminal” si formë e veçantë
bashkëpunimi, ndërkohë që ky element i domosdoshëm për ekzistencën e “grupit”
nuk është analizuar nga gjykata e cila ka konkluduar për ekzistencën e kësaj forme të
bashkëpunimit midis të gjykuarve.
- Gjithashtu nga përmbajtja e vendimit të gjykatës nuk rezulton e provuar krijimi i
grupit, i personave krijues të këtij grupi, si dhe i personave që janë pjesëmarrës në të.
- Përsa kohë, nuk është përcaktuar krijuesi i grupit të strukturuar kriminal, në kushtet
kur të gjithë të pandehurve prej prokurorit, ju është kontestuar akuza për pjesëmarrje
në këtë grup, nuk mund të konsiderohet e provuar ekzistenca e “Grupit të strukturuar
kriminal” ku kanë marrë pjesë të gjykuarit pa ditur dhe pa provuar se kush janë
krijuesit dhe drejtuesit e tij.
- Bashkëpunimit midis të pandehurve i mungon edhe një element i rëndësishëm që ka
të bëjë me ndarjen minimale të detyrave dhe roleve si pjesë e grupit të strukturuar, që
nuk rezulton i verifikuar në këtë rast.
- Masa e dënimit e caktuar ndaj të pandehurit për veprën penale të “Kalimit të
paligjshëm të kufirit” të parashikuar nga neni 298/3 i Kodit Penal është shumë e
rëndë.
- Ekzistojnë kushtet për të aplikuar ndaj të pandehurit, nenin 59 të Kodit Penal,
pezullimin e ekzekutimit të dënimit.
- Gjykata ka aplikuar në mënyrë të gabuar përcaktimet e nenit 55/2 të Kodit Penal,
lidhur me bashkimin e dënimeve të caktuara për secilën prej veprave penale.
- Në kushtet kur veprat penale të kontestuara të pandehurit, prej organit të akuzës, janë
të lidhura me njëra-tjetrën dhe të kryera njëherazi, me të njëjtat veprime, gjykata
duhet të aplikonte përcaktimet e paragrafit të katërt të nenit 55 të Kodit Penal-
aplikimin e dënimit më të rëndë që ka caktuar për një nga veprat penale, si dënim
përfundimtar.
I pandehuri Nikoll Kolaj:

- Vepra penale e “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufijve”, e parashikuar nga neni
298/3 i Kodit Penal, ekziston vetëm kur është kryer nga një subjekt tjetër kalimi i
paligjshëm i kufirit shtetëror të Republikës së Shqipërisë, dhe jo kufiri i një shteti
tjetër.
- Gjithashtu, kërkohet kryerja e veprimeve aktive në “formën e strehimit, shoqërimit
ose vendosjes në dispozicion të mjeteve të cilat i krijojnë mundësi një personi për
realizimin e kalimit të paligjshëm të kufijve”.
- I pandehuri Kolaj, gjatë hetimeve paraprake ka qenë objekt (subjekt) i veprimeve të
simuluara (të provokuara) prej policisë gjyqësore, rezultatet e të cilave, në bazë të
nenit 294/a/3 të K.Pr.Penale, nuk mund të marrin vlerën e provës në mbështetje të
fajësisë.
112
- I pandehuri Kolaj konsiderohet pjesë e “Grupit të strukturuar kriminal” megjithëse
nuk verifikohet ekzistenca e “Grupit të strukturuar kriminal”, e krijuesit, drejtuesit të
saj, aq më tepër kur pozicionimi i tij dallohet prej të pandehurve të tjerë përsa kohë i
kontestohet vetëm një episod (edhe ky i provokuar).
- Gjykata nuk i është mbajtur parimit të përgjegjësisë personale- verifikimit të
ekzistencës së elementëve subjektive dhe objektive të veprës penale (figurës së saj).
Nuk verifikohet ekzistenca e provave mbi dijeninë e të pandehurit për ekzistencën e
“Grupit të strukturuar kriminal”, gatishmërinë e tij për të pranuar platformën dhe për
t’u anëtarësuar në të.
- I pandehuri nuk ka konsumuar asnjë element te veprës penale te parashikuar nga neni
298/3 i KP, ai ka kryer vetëm veprën penale te armëmbajtjes ne banese.
- Ne caktimin e dënimit, gjykatat nuk kane pasur parasysh rrethanat lehtësuese te
parashikuara nga neni 48 i KP, qe i pandehuri ka qene i padënuar; është invalid; i
martuar me tre fëmije te mitur dhe I vetmi qe siguronte te ardhura ne familje. Ne
procedim ka qene bashkëpunues dhe armen e ka denoncuar vete para organeve te
policisë. Ndaj tij mund te aplikohet neni 59 i KP.
I pandehuri Fatos Fasko:

- Kryesisht lidhur me akuzën e “Grupit të strukturuar kriminal” e për pasojë dhe të
“kryerjes së veprave penale prej këtij grupi”, të parashikuara nga nenet 333/a dhe
334/1 të Kodit Penal, ky vendim verifikohet i pambështetur, në kundërshtim edhe me
përcaktimet e Konventës mbi “Krimin e organizuar”. Përsa i përket elementit “kohë”
(shtrirja kohore e aktivitetit kriminal) si një nga elementët identifikues dhe formues, të
formës së bashkëpunimit të “Grupit të strukturuar kriminal”, periudha kohore prej
gjashtë muaj, e përcaktuar prej organit të akuzës (Dhjetor 2013-Maj 2014), si
kohështrirje e aktivitetit të këtij grupi, është e pamjaftueshme për formimin,
konsolidimin, rekrutimin, inicimin e aktivitetit kriminal (të tranzitimit ilegal drejt
Shteteve të Bashkuara të Amerikës) për vetë natyrën specifike të këtij lloj aktiviteti i
cili për realizimin e një episodi të vetën ka nevojë për ditë e javë të tëra udhëtimi.
- Konventa e sipërcituar kërkon kryerjen e një krimi të rëndë nga ana e “Grupit të
strukturuar”, duke kuptuar me të tillë një krim me sanksion në minimum prej katër
vjet, sanksion i cili nuk rezulton (në dy paragrafët e parë) prej përmbajtjes së
dispozitës, nenit 298 të Kodit Penal, të kontestuar të pandehurit.
- Paragrafi i tretë i kësaj dispozite (nenit 298 të Kodit Penal), i cili për shkak të
bashkëpunimit, parashikon një masë dënimi më të rëndë (në parametrat e përcaktuara
nga Konventa në nenin 2/b të saj), në rastin konkret të verifikimit të formës së
bashkëpunimit më të lartë të “Grupit të strukturuar kriminal”, është i paaplikueshëm.
- Grupi i strukturuar kriminal kërkon formëzimin jo të rastësishëm të tij, çka nënkupton
lidhje shoqërore të ndërsjellta e hierarkike mes anëtarëve të tij dhe formë të veçantë të
shprehjes së vullnetit bashkëpunues mes tyre, ky fakt nuk mbështetet prej provave të
sjella në këtë gjykim prej organit të prokurorisë.
- Për të pandehurin Fasko dhe subjektet e tjerë, mungon kontakti fizik apo komunikimi
(telefonik) me pjesën më të madhe të të pandehurve.
- Organi i akuzës nuk provoi lidhur me veprimtarinë e Faskos në përbërje të grupit të
identifikuar në përcjelljen e personave pranë kufirit mes Meksikës dhe SHBA-së, si
edhe, paraprakisht, në rekrutimin e personave të sipërcituar në Republikën e
Shqipërisë, rezultuan të pambështetura në prova, përsa kohë, nuk u evidentua asnje
kontakt i tij me shtetin e Meksikës, pasaportën e të cilit, ky i fundit mban.
113
- Në episodet e kontestuara të rekrutimit të personave, prej Faskos, në shtetin Shqiptar,
(Edmond Rasha etj, familja Karaj dhe rasti i shtetasit V.Prela nga Velipoja), nuk
verifikohet, në asnjë prej të tre rasteve, “kalimi i paligjshëm i kufirit” prej personave
të te ndihmuar prej të pandehurit Fasko, përsa kohë, që personat e sipërcituar janë
kthyer në territorin e shtetit Shqiptar.
- Përmbajtja e akteve të dërguara me anë të letërporosisë, prej Autoritetit Gjyqësor të
SH.B.A.-ve, nuk paraqet asnjë lloj ndikimi në drejtim të verifikimit të veprimtarisë së
“grupit të strukturuar” përsa kohë që asnjë nga emrat e personave të intervistuar prej
Autoritetit Kufitar, të SH.B.A.-ve mbas kalimit të kufirit të këtij vendi, nëpërmjet
tranzitimit në territorin e shtetit Meksikan, nuk përmendet, verifikohet, në hetimin e
procedimit penal të regjistruar ndaj të pandehurve Fasko etj.
I pandehuri Fatmir Bakalli:

- Shtetasit e përmendur në vendimin e gjykatës të cilët kanë udhëtuar jashtë shtetit (për
të cilët është akuzuar Bakalli) janë të lirë dhe kanë të gjitha të drejtat, sikurse edhe
qytetarët e tjerë të Europës, për të lëvizur pa kufizim.
- ërsa i përket atribuimit të pandehurit Bakalli të veprës penale të “Ndihmës për kalimin
e kufirit të SH.B.A-ve” gjykata ka gabuar përsa kohë që qartazi verifikohet
konsumimi i kësaj vepre prej “shoqëruesve” origjinare të vendeve kufitare me
SH.B.A-të.
- Asnjë nga dëshmitarët apo bashkëtëpandehurit nuk ka deklaruar se i pandehuri
Bakalli ka përfituar materialisht nga marrëdhëniet me të pandehurit e tjerë. Të njëjtat
konkluzione rezultojnë edhe nga përmbajtja e transkriptimeve të bisedave telefonike
(të përgjuara) nga oficerët e policisë gjyqësore.
- I pandehuri Bakalli nuk ka qenë pjesë e ndonjë “Grupi të strukturuar kriminal” përsa
kohë që “rrethi i personave aktualisht të inkriminuar” janë një njohje e mëparshme, e
hershme, e palidhur me asnjë lloj marrëveshje për të dërguar jashtë shtetit persona me
qëllim fitimi.
- Nuk verifikohet ekzistenca e “Grupit të strukturuar kriminal” përsa kohë nuk
verifikohet roli dhe veprimtaria konkrete e të pandehurit në kuadrin këtij grupi, e cila
nuk mund të justifikohet thjesht, vetëm me paraqitjen e elementëve, indicjeve, të
karakterit formal.
Aplikimi i nenit 334/1 të Kodit Penal ndaj të pandehurit Bakalli është pasojë e
kualifikimit të gabuar të veprës penale prej gjykatës, pasi nuk mbështet ne asnjë
prove.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes, Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.10, datë 10.02.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e
Rënda mbrojtësit e të gjykuarve av. Engjëll Allbej, Av. Dilaver Rexhepi dhe Av. Ardian
Visha të cilët kërkuan ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe
pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.135 datë 03.12.2015 i Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë
është marrë në zbatim të drejtë të ligjit material e procedural penal e si I tillë duhet lënë në
fuqi.
114
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezultojnë këto rrethana fakti.

Rezulton se, në bazë të akteve të para hetimore të Departamentit për Krimin e
Organizuar dhe Krimet e Rënda në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe
dokumentacionit të Zyrës Rajonale të Sigurimit pranë Ambasadës Amerikane në Tiranë për
operacionin “One if by Land”, Prokuroria pranë Gjykatës për Krime të Rënda ka regjistruar
procedimin penal në emër të disa shtetasve, më pas po në këtë procedim janë shënuar edhe
emrat e të pandehurve Enver Karaj, Fatmir Bakalli, Nertil Pervizi, Fatos Fasko, etj.
Në kushtet, kur për të pandehurit në këtë gjykim, janë kryer hetimet e plota, nga
organi i prokurorisë është vendosur ndarja e procedimit penal për ta dhe është kërkuar
gjykimi çështjes në ngarkim të tyre për kryerjen e veprave penale të "Ndihmës për kalim të
paligjshëm të kufijve", "Grup i strukturuar kriminal", "Kryerja e veprave penale nga grupi i
strukturuar kriminal”, parashikuar nga nenet 298/3, 333/a, 334 të Kodit Penal dhe për të
pandehurin Nikoll Kolaj edhe për kryerjen e veprës penale“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i KP.
Sipas organit të prokurorisë, i pandehuri Nertil Pervizi, shtetas maqedonas me
kombësi shqiptare, u siguronte personave dokumenta bullgare të falsifikuara dhe pas
udhëtimit të tyre në Meksike në mënyra të ndryshme, realizohej kalimi i klandestinëve të
kalonin ilegalisht kufirin për në SHBA.
Lidhjet në Meksike për këtë kalim realizoheshin nga i pandehuri Fatos Fasko, i cili
ishte i pajisur me pasaportë meksikane.
Në këtë veprimtari pandehuri Nertil Previzi bashkëpunonte me të pandehurit Fatmir
Bakalli, Enver Karaj dhe Fatos Fasko, të cilët gjenin dhe bënin rekrutimin e shtetasve nga
Shqipëria që donin të emigronin në SHBA, kundrejt shumës 25 mije USD.
Për këtë arsye, të pandehurit përgatitnin udhëtimet nga Spanja për në vendet e
Amerikës Qendrore, duke u siguruar biletat e udhëtimit dhe hotelet, nëpërmjet agjencive
turistike.
Në favor të akuzës së paraqitur, organi i prokurorisë ka paraqitur:
Vëzhgime në terren të realizuara prej policisë gjyqësore, të pasqyruara në “raportet e
shërbimit”, të shoqëruara me fotografi, të datuara: 28.02.2014, 01.03.2014, 12.03.2014,
13.03.2014, 17.03.2014, 21.03.2014, 30.03.2014, 05.04.2014, 07.04.2014, 11.04.2014,
14.05.2014, 19.04.2014.
Proces-verbal mbi sekuestrimin e provave materiale, datë 12.05.2014, dhe
13.05.2015, të të pandehurit Fatos Fasko.
Proces-verbal, datë 12.05.2014, mbi sekuestrimin e provave materiale të pandehurit
Nertil Pervizi, i mbajtur prej oficerit të policisë gjyqësore.
Proces-verbal, mbi sekuestrimin e sendeve, provave materiale, të të pandehurit Nikoll
Kolaj, datë 12.05.2014.
Aktet e ekspertimit tekniko kompjuterike të aparateve telefonike të sekuestruara, në
disponim të të pandehurve, nr.4268 datë 07.05.2014, nr.8427 datë 07.08.2014, nr.8428 datë
07.08.2014, nr.8587 datë 13.08.2014, nr.8588 datë 13.08.2014, nr.8589 datë 13.08.2014,
nr.8590 datë 13.08.2014, nr.8591 datë 13.08.2014, nr.8609 datë 13.08.2014, nr.8654 datë
14.08.2014, nr.9746 datë 30.09.2014, nr.11852 datë 03.12.2014.
Proces-verbal i mbajtur nga oficeri i policisë gjyqësore, datë 17.03.2014, mbi
“këqyrjen e sistemit T.I.M.S”, Pika e Kalimit Kufitar Durrës, lidhur me daljen nga territori i
Republikës së Shqipërisë të shtetasve Pal Shyti, Anjeza Vuçinaj, Gjergj Martini, Anton
Ducaj, Kristeljon Dekaj.
Proces-verbal me deklarimet e shtetasve shqiptarë Anjeza Vuçinaj para autoriteteve
amerikanë, datë 26.03.2014, menjëherë pas kalimit të kufirit Meksiko-Amerikan, hyrjes në
115
territorin e këtij shteti, të dërguara prej autoritetit të drejtësisë së Federatës Amerikane,
nëpërmjet letër porosisë ndërkombëtare.
Deklarimet e shtetasit Durim Hasolli, datë 13.03.2014, para oficerit të policisë
gjyqësore, me cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale.
Deklarimet e shtetasve Edmond Rasha, Lavdimir Sherri, datë 09.03.2014, para
oficerit të policisë gjyqësore, të dhëna me cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale.
Proces-verbale, të përpiluar nga oficeri i policisë gjyqësore, mbi transkriptimin e
bisedave telefonike (të përgjuara) të realizuara prej numrit telefonik mobil në përdorim të të
pandehurit Fasko 0697764916, prej numrave telefonik mobil 066668005, 0665608882, në
përdorim të të pandehurit Bakalli, numrave tel mobil në përdorim të të pandehurit Karaj,
0686888134, 0697560553, numrave tel mobil në përdorim të të pandehurit Pervizi,
0038970848116.
Letër porosi e numërtuar, EN-2015-00560, datë 20.07.2015 dërguar prej
Departamentit të Drejtësisë të Shteteve të Bashkuara të Amerikës në përgjigje të kërkesës së
drejtuar prej Prokurorisë pranë Gjykatës për Krime të Rënda, me të dhëna të siguruara prej
autoritetit doganor dhe të mbrojtjes së kufirit të SHBA-së.
Deklarimet e shtetasit maqedonas Nertil Pervizi, me cilësinë e personit ndaj të cilit
zhvillohen hetimet, datë 11.11.2015, para oficerit të policisë gjyqësore.
Proces-verbal, datë 06.02.2014, përpiluar prej oficerit të policisë gjyqësore, mbi
transkriptimin e bisedave (të përgjuara) të realizuara (në ambient publik) midis të pandehurit
Kolaj dhe shtetasve Miceli (Albert dhe Ardjan), datë 05.02.2014, 11.04.2014, midis të
pandehurve Karaj, Kolaj dhe Micelit datë 19.04.2014.
Deklarimet e shtetasit Nikoll Kolaj, me cilësinë e personit të pandehur, para oficerit të
policisë gjyqësore, datë 27.11.2014.
Gjykata e shkalles se pare ka pranuar kërkesën per gjykim te shkurtuar, dhe aktet e
mësipërme te hetimeve paraprake janë bërë pjese e fashikullit te gjykimit.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda me vendimin nr.135, datë

03.12.2015 ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurit për veprat penale te "Ndihme per
kalim te paligjshëm te kufijve" kryer ne bashkëpunim, "Grup i strukturuar kriminal",
"Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal sipas dispozitivit të cituar në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.10, datë 10.02.2016
ka vendosur:
-Lënien ne fuqi te vendimit nr.135 datë 03.12.2015 të Gjykatës se Shkalles se Pare për
Krime të Rënda.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë me vendimin nr.62 datë 07. 11.
2011 ka arsyetuar ndër të tjera se:
vendimi i gjykatës se shkalles se pare është i bazuar ne ligj e ne prova.
“…Gjykata e apelit për krime të rënda, konstaton përmbajtjen e faktit penal në
ngarkim (kontestuar) të të pandehurve Karaj, Bakalli, Pervizi, Fasko, Kolaj, në “përmasat” e
poshtëshënuara:
Në funksion të “trafikimit”, të “transferimit” të shtetasve shqiptarë (por edhe më
gjerë, edhe të shtetasve me kombësi dhe shtetësi të ndryshme nga ajo shqiptare e për të tillë
mund të përmendim edhe shtetas të Republikës Popullore të Kinës, sikurse rezulton nga
116
përmbajtja e materialit provues, në dispozicion të kësaj gjykate, të identifikuar, kryesisht, në
përgjimet telefonike të bisedave të realizuara, midis pjesëtarëve të këtij “grupimi” dhe
subjekteve-objekteve të këtij “trafikimi”, në rastin konkret biseda e realizuar midis të
pandehurit Karaj dhe shtetasit Koldashi, i cili, prej “vendstrehimeve” të lokalizuara në
vendet e Amerikës Qendrore-Nikaragua, Kosta Rica, Honduras, Guatemala, Mexiko, me
cilësinë e pikave të tranzitimit dhe të grumbullimit të personave të destinuar për t’u
“transferuar” drejt destinacionit final Shteteve të Bashkuara të Amerikës, nëpërmjet kalimit
ilegal të kufirit të shtetit Meksikan dhe depërtimit, hyrjes, të paligjshëm, në të njëjtën kohë, të
kufirit të SHBA-së, në pikat kufitare – Matamoros (Mexico) dhe Broësville-Teksas SHBA të
ndara prej lumit Rio Grande, “raporton”, në tentativë për të stimuluar, pjesëtarët e
“grupimit”, përgjegjës për organizimin dhe sponsorizimin e këtij “rrugëtimi”, për shpejtimin
e spostimit të tyre, të bllokuar në afërsi të kufirit të Meksikës me SHBA-në ku do të realizohej
edhe kalimi, për prezencën masive të shtetasve me kombësi kineze në këtë pikë, në pritje për
tu “transferuar” drejt kufirit) me banim në territorin e shtetit Shqiptar e jo vetëm, në
territorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës përmes kalimit ilegal të kufirit të Shteteve të
Bashkuara të Meksikës dhe atij të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, kufijve tokësorë pranë
shtetit Teksas (SHBA)-Broësville, të ndarë prej lumit Rio Grande, verifikohet ekzistenca e
“organizmës” kriminale, me qendër në Republikën e Maqedonisë, (Nazari, Previzi,
Mitrevski) zona e Strugës, me shtrirje, në nivel rajonal, në shtetet e Shqipërisë, Malit të Zi,
Bullgarisë dhe, më gjërë, në nivel transnacional, në vendet e Amerikës Qëndrore Nikaragua,
Kosta Rica, Honduras, Guatemala, Meksiko.
“Organizata” kriminale e verifikuar me cilësinë e “Grupit të strukturuar kriminal”,
sipas përcaktimit të nenit 28/4 të Kodit Penal, me gjithë strukturimin, shtrirjen, kohëzgjatjen,
në një nivel superior organizmi, e dedikuar në trafikim-transferimin e personave, të rekrutuar
në vende të ndryshme të Ballkanit, por edhe më gjerë, drejt SHBA-së, nëpërmjet kalimit ilegal
të kufirit tokësor të këtij shteti, prej (kufirit) Shteteve të Bashkuara të Meksikës, përkundrejt
shpërblimit të fiksuar në masën prej 25000 (njëzetepesë mijë) dollarë amerikanë,
“komandohet” prej një bërthame të pozicionuar jo rastësisht në Republikën e Maqedonisë,
përsa kohë, në territorin e këtij shteti ekziston mundësia e sigurimit të dokumenteve të
identifikimit dhe të kalimit për jashtë shtetit, të shtetit bullgar (Republika e Bullgarisë), - një
pjesë e mirë e popullsisë, me origjinë sllave të kësaj republike, zotëron shtetësinë e dyfishtë
(bullgaro-maqedonase), të domosdoshme (këto dokumente, pasaporta bullgare) për të bërë të
mundur hyrjen e lirë (pa vizë) në vendet e Amerikës Qëndrore-kufitare apo parakufitare me
SHBA-në, në kushtet e adoptimit, verifikimit, në këto vende, të një regjimi privilegjues, për
vendet anëtare të Bashkimit Europian (qytetarët e këtyre vendeve), garantues i lëvizjes së lirë
(pa viza) të tyre.
Gjithashtu, ekzaltohet” fataliteti i krijimit, pozicionimit, të bërthamës komanduese të
organizmës, në shtetin Maqedonas, përveç faktorit të sipërcituar, edhe prej pozicionit
strategjik të këtij territori, në qendër, në kontakt kufitar, me pothuajse të gjitha vendet e
Ballkanit, të njohura, historikisht, si vende me potencial emigrues (“lëndë të parë” për
llogaritë e “organizmës”) jo të papërfillshëm.
Mbi këtë bazë, të sigurimit të dokumenteve (të falsifikuara të tyre), të shtetit bullgar
nëpërmjet të cilave mundësohej hyrja pa probleme në territorin e shteteve “tranzit” të
Amerikës Qendrore, nga territori i kontinentit Europian, (kryesisht nisja e kontigjenteve të
destinuara për të zbritur në këto vende realizohej prej Aeroportit të kryeqytetit Spanjoll të
Madridit) si dhe të garantimit të një rrjeti bashkëpunëtorësh, origjinarë të këtyre vendeve-ku
realizohej zbritja e personave-kontigjent i trafikut-transferimit, të Honduras, Guatemalë,
Kosta Rica, Nikaragua dhe sidomos të Meksikës vendi kufitar më SH.B.A.-të, destinacioni
final i kësaj veprimtarie, në gjëndje për të realizuar “trafikun”-spostimin, e këtyre
personave, prej vendit të zbritjes - (vendet e Amerikes Qendrore) deri në destinacion, kufiri
117
Meksikë - SHBA, që përgjithësisht parashikonte udhëtime të gjata, kalimin e kufijve
shtetërorë të disa shteteve, vështirësi të karakterit ambiental, “bërthama komanduese” e
organizmës kriminale e pozicionuar në territorin e Republikës së Maqedonisë, bënte të
mundur-garantimin e këtij pozicioni zotërues, në raport me pjesët periferike të organizmës, të
shtrira në territoret e shteteve të Shqipërisë, të Malit të Zi apo të vendeve të tjera të Ballkanit,
të dedikuara, në përbërje të organizmës, me rekrutimin, për llogari të “organizmës”, të
kontigjentit-objekt i “trafikimit” (transferimit).
Mbi bazën e këtij mekanizmi të funksionimit, të “organizmit” kriminal të dedikuar
në “trafikimin” (transferimin) e personave drejt SH.B.A.-ve, “bërthama komanduese”,
sikurse u sipërcitua, siguronte kontrollin kapilar të veprimtarisë së “degëzimeve” të
veprimtarisë (së organizmës) nëpër vendet e Ballkanit (përfshirë edhe Shqipërinë) dhe më
gjerë, në “kompetencë” të të cilave kishte “deleguar” rekrutimin e mirëfilltë të “elementëve”
objekt i “trafikimit” (transferimit), sipas vendit të origjinës, si dhe veprimtari të karakterit
organizativ-logjistik në lidhje me “spostimin” (transferimin) e tyre drejt destinacionit,
(kryesisht, përkatësisht, pjesës së “udhëtimit” përgjatë kontinentit Europian deri në
kryeqytetin spanjoll Madrid, nga Aeroporti i të cilit në rrugë ajrore, realizohej
“transportimi”, me “mjetet” e fluturimit të Shoqërisë Spanjolle të Aviacionit “Iberia”, i
“elementëve” pjesë e kontigjenteve të rekrutuara dhe të dërguara nga vende të ndryshme të
Kontinentit Europian, edhe më gjerë), të karakterit financiar, përsa i përket pagesës së
“çmimit” të “transferimit”, modaliteteve, garancive, të pagimit, pra në thelb veprimtaria e
“degëve” të organizmës aktivohej vetëm dhe në konformitet me “kuotat” (e elementëve
objekt i “transferimit”) e miratuara prej “bërthamës” (komanduese të organizmës), rast pas
rasti, sipas mundësisë së paisjes së tyre me dokumentat (e fallsifikuara) të Republikës së
Bullgarisë, por edhe sipas (në bazë) (të) mundësisë (“kapacitetit”) të degës, Amerikano-
Qëndrore të organizmës për të “përballuar” flukset e kontigjenteve të ardhura nga
Kontinenti Europian, në drejtim të marrjes në dorëzim të tyre, dërgimit, transferimit, drejt
destinacionit, kufirit Meksikano-Amerikan.
Tentativat e “përfaqësuesve” të degës shqiptare të “organizmës” kriminale, të
identifikuara në përpjekjet e të pandehurit Fatos Fasko, për të evituar “eskluzivitetin” e
“bërthamës komanduese” (pala Maqedonase) mbi përcaktimin e “kuotave” të “trafikimit”
(transferimit, të elementëve objekt i këtij transferimi) i determinuar, ky eskluzivitet, sikurse u
sipërcitua, prej kontrollit të “degës” Amerikano-Qendrore të organizmës, që mundësonte
realizimin e “pritjes” dhe “përcjelljes” së kontigjenteve të dërguara , mbi bazën e këtyre
kuotave, si dhe prej mundësisë për të siguruar “mjetin” më efikas që “garantonte” dërgimin,
hyrjen, depërtimin në vendet e Amerikës Qëndrore, tranzicioni i pashmangshëm drejt
destinacionit final - SHBA-së, që në rastin konkret verifikohet me cilësinë e “pasaportës
bullgare” (të Republikës së Bullgarisë - “çelësi” për të depërtuar, pa iu nënshtruar regjimit
të vizave, në këto vende), të organizuara (përpjekjet e Faskos) gjatë muajit Prill 2014, të
nxitura, prej bllokimit të përkohshëm të veprimtarisë “së degës”Amerikano-Qëndrore të
organizmës “kriminale”, mbeten të pa konkretizuara.
Përpjekjet e të pandehurit Fasko për të shmangur “blackaut-tin” e krijuar, me
pasoja të ndjeshme financiare për “organizmën” por, në mënyrë të veçantë, edhe për
“degën” shqiptare të saj që “përballonte” financimin e grupeve-kontigjenteve të destinuara
për ta “trafikuar”- transferuar, të shpërndara në disa drejtime, stacione tranzitimi, në pritje
të zhbllokimit të situatës, në Itali, Kubë, etj., të konkretizuara në udhëtimin e tij drejt vendeve
të Amerikës Qëndrore, të Meksikës dhe të Kubës, të cilat (kryesisht Shtetet e Bashkuara të
Meksikës) për të pandehurin (Fasko) nuk rezultojnë të panjohura, në kushtet e verifikimit të
rezidencës së përkohshme, të këtij të fundit, në territorin e Shteteve të Bashkuara të Meksikës,
me synimin e krijimit të një “hapësire” të re, në kushtet e bllokimit të “aksesit”, rrugës
tradicionale, nëpërmjet vendeve të Amerikës Qendrore (Kosta Rica, Honduras, Nikaragua,
118
Guatemala), për të depërtuar në shtetin Meksikan (territorin e tij të konsideruar si “porta”
kryesore për të hyrë ilegalisht, në Sh.B.A.) të identifikuar, jo rastësisht, (prej Faskos), në
territorin e Shtetit Kubanez (Republika e Kubës), territor me popullsi hispanike, në ishujt
Karaibikë, pranë territorit të shtetit Meksikan, lehtësisht i “depërtueshëm” për shkak të
inekzistencës së pengesave të karakterit burokratik (për sigurimin e vizave) por i
“parekomandueshëm”, i “papërshtatshëm”, në parim, për të “funksionuar” për tu
pozicionuar, në cilësinë e vendit të kalimit tranzit drejt shtetit të Meksikës, për shkak, të
mungesës së kufirit tokësor, me këtë të fundit, dhe me shtetet përreth tij, element thelbësor,
garantues, i funksionimit të “zinxhirit” trafikues, të “implementuar” në vendet e Amerikës
Qendrore, në kufi apo në afërsi të Meksikës, si pjesë e pashmangshme dhe thelbësore e
organizmës kriminale “trafikuese” me qendër në Kontinentin Europian (në territorin e shtetit
Maqedonas), tashmë të bllokuar, në kushtet e pamundësisë së depërtimit drejtpërdrejt, në
këtë territor (Meksikë) në mënyrë legale (ligjore, nëpërmjet pajisjes me vizën e hyrjes në këtë
shtet), rezultuan të pasuksesshme, përsa kohë që “grupet”e “destinuara” në ishujt
Karaibike-Kubë (Havana) prej Shqipërisë (dy grupe, nën kujdesin e drejtpërdrejtë të Faskos)
u detyruan të ktheheshin në Kontinetin Europian (nëpërmjet të njëjtit itinerar të nisjes) në
pritje të zhbllokimit të situatës.
Pra, sikurse u sipërcitua, veprimtaria kriminale e “organizmës”- grupit të
strukturuar kriminal, të dedikuar në “trafikimin” e transferimin ilegal drejt SHBA-së të
kontigjenteve - popullsi me origjinë (kombësi) shqiptare, kryesisht të rekrutuar, (me banim)
edhe në vende jashtë territorit të Republikës së Shqipërisë, shtrihej (sidomos) edhe në
territorin e Republikës së Shqipërisë - një nga objektet me densitet të lartë rekrutimi-pjesa
veriperëndimore, e tij, zona e Shkodrës, me pika referimi kryesore të pandehurit Karaj,
Bakalli, Fasko, interlokutorë të drejtpërdrejtë, të “degës” shqiptare të “organizmës”, me
“bërthamën komanduese”, të saj, me qendër (kjo e fundit) në shtetin (republikën)
Maqedonas.
Të pandehurit Karaj, Fasko, Bakalli, sikurse verifikohet, nga përmbajtja e materialit
voluminoz, provues, në dispozicion të gjykatës, të identifikuara në përgjime (intensive) të
bisedave telefonike të realizuara, midis referentëve të organizmës (në territorin e Shtetit
Shqiptar) Karaj, Bakalli, Fasko, me përfaqësuesit (“komandantët”), drejtuesit (pjesë e
“bërthamës drejtuese”) e organizmës, midis tyre (me njeri tjetrin), secili prej tyre me
ndërmjetësit e vendosur në bazë, kryesisht në zonën e Malësisë së Madhe (Shkodër) dhe në
zonën e ulët, fshatrat përreth Velipojës, të kontakteve (bisedave) telefonike të këtyre të fundit
(të drejtpërdrejta) me “klientët”- personat objekt i trafikimit (transferimit) drejt SHBA-së, të
realizuara (këto biseda) përgjatë (në kohë reale) “rrugëtimit” (spostim-transferimin) të tyre
deri në momentin e mbërritjes së tyre në destinacion, të kontakteve (telefonike) të tyre me
“garantët” (të pozicionuar kryesisht në SHBA - vendi i destinacionit final të të “trafikuarve”,
por edhe në Republikën e Shqipërisë), “sponsorat”, mbështetësit financiarë të “iniciativës”
së personave objekt (kontigjent) i “transferimit” drejt SH.B.A.-ve, tek organizma, në
“vëzhgime” të vazhdueshme të kësaj veprimtarie, prej efektivave të Policisë Gjyqësore, prej
“materialit”, të dërguar nëpërmjet letër porosisë ndërkombëtare prej Autoritetit Gjyqësor të
SH.B.A.-ve, faktues i konkludimit të veprimtarisë kriminale- të “transferimit” (trafikimit)
ilegal të shtetasve shqiptarë në territorin e Shtetit (federatës) Amerikan- të organizmës, etj.,
me akses të drejtpërdrejtë dhe të pavarur (secili) tek “bërthama komanduese” e organizmës,
në koordinim me njëri-tjetrin, respektivisht sipas “zonave” të “influencës” së secilit, të
orientuara, për të pandehurit Karaj, Bakalli, drejt zonës së verilindjes, ndërsa për të
pandehurin Fasko (edhe) drejt zonës jugperëndimore të vendit, aktivohen, në përbërje të
“organizmës” kriminale, me funksion kryesor, “rekrutimin” e “elementëve”- kryesisht
shtetas shqiptarë me banim në territorin e Republikës së Shqipërisë, por edhe jashtë tij, të
destinuar, për t’u “trafikuar”, transferuar, në drejtim të SH.B.A-ve, nëpërmjet një rrjeti të
119
mirëorganizuar, të pranishëm deri në vendet e Amerikës Qëndrore, tranziti i fundit i të
“transferuarve” përpara mbërritjes në destinacion- kalimi i kufirit shtetëror të SH.B.A-ve
(prej territorit të shtetit Meksikan), depërtimi në territorin e këtij shteti, dorëzimi tek
autoritetet kufitare dhe inicimi i “praktikës” (procedurës) për t’u legalizuar.
Realizimi i këtij “funksioni”, (të rekrutimit) për llogari të “organizmës” kriminale,
prej të pandehurve Karaj, Bakalli dhe Fasko, me rëndësi jetike për këtë të fundit, - “lënda e
parë” e domosdoshme, për ekzistencën dhe mbijetesën e saj (organizmës), gjeneruese e
likuiditeteve të konsiderueshme, në kushtet e verifikimit të, “çmimeve të kripura” të
aplikuara, në mënyrë standarte, (prej “organizmës”) si kundërvleftë (shpërblim) për
“shërbimin” e ofruar personave të “trafikuar”, transferuar (të “shoqëruar”, sipas termit të
përdorur nga dispozita, neni 298 i Kodit Penal) bëhet i mundur në mënyrë të pashmangshme,
me ndihmën, aktivimin, e një sistemi të tërë, të përbërë prej ndërmjetësish, sekserësh, të
identifikuar tek bashkëtëpandehurit e këtij procedimi (Kolaj) por edhe të procedimit të lidhur
me këtë të fundit (Koxhaj, Flaga, etj.) por edhe të paidentifikuar, për momentin, por të
pranishëm dhe determinantë në realizimin e këtij funksioni, të shpërndarë dhe të “rrënjosur”
në territor (kryesisht zona verilindore, vendi i origjinës së të pandehurve) Karaj, Bakalli,
Shkodër, Malësi e Madhe, Velipojë e përreth etj, - gjeneruese e një potenciali emigrues, drejt
SHBA-së, të konsiderueshëm), të pazëvendësueshëm në strukturën, organigramën, e
“grupit”, “guri themeltar” i strukturimit të tij.
Ndër detyrat “funksionale” në ngarkim të të pandehurve (Karaj, Bakalli, Fasko) me
cilësinë e referentëve shqiptarë të “organizmës”- grupit të strukturuar kriminal, me rëndësi
thelbësore për “mbijetesën” (ekzistencën) e saj, verifikohet edhe organizimi i “mekanizmit”
të “rikuperimit” të “kundërshpërblimit”- çmimit të paguar, prej të “shoqëruarve” në
përfundim të “misionit” (të organizmës) - “dorëzimit” të tyre tek autoritetet kufitare të
SHBA-së ose, më saktë, momenti i “lirimit” të tyre, depozitimit të shumës së “kontraktuar”
(kundërshpërblimit) tek “garanti” - i identifikuar me cilësinë e personit të njohur dhe të
besuar nga të dy “palët kontraktuese” dhe, më pas, me realizimin me sukses të “misionit” të
“bashkërenduar” (me të interesuarin)- “shoqërimin” e tij në territorin e SH.B.A-ve,
saktësisht, sikurse “stipulohet” në marrëveshjen paraprake me palën e interesuar, në
momentin e “marrjes në dorëzim”, të personit të “trafikuar”- shoqëruar, mbi bazën e
garancive ligjore, të kërkuara nga legjislacioni i atij vendi prej personave, të afërt me të,
rezidentë në SHBA.
Pikërisht, në këto momente të rikuperimit të “të ardhurave” të realizuara
(kundërshpërblimi, i fiksuar në shumën prej 25.000 dollarë amerikan, për person) prej
“trafikimit”- shoqërimit, në thelb, dhënies së “ndihmës” për të bërë të mundur hyrjen e
paligjshme, të këtyre të fundit, shtetasve shqiptarë të “rekrutuar”, në territorin e shtetit
amerikan (Shteteve të Bashkuara të Amerikës), evidentohet, në territorin e shtetit shqiptar,
edhe i bashkëpandehuri Pervizi, me cilësinë, në përbërje të “organizmës” kriminale, e
ndërmjetësuesit midis “bërthamës drejtuese” të organizmës, me bazë në territorin e shtetit
maqedonas dhe “degës” shqiptare të kësaj strukture, me referentë bashkëtëpandehurit Karaj,
Bakalli, Fasko.
“Inkursionet” e shpeshta të Pervizit në territorin e Republikës së Shqipërisë, pa
përjashtuar kontaktet e vazhdueshme, telefonike të këtij të fundit (për llogari të “bërthamës”
së sipërcituar të “organizmës”), me referentet shqiptare, rutinë, mbi organizimin, ndjekjen
në kohë reale, të ecurisë (dinamikës) së “trafikimit” (transferimit) shoqërimit të personave
drejt destinacionit final-kalimit të paligjshëm të kufirit të SHBA-së, në mënyrë të veçantë,
lidhur me pjesën finale të realizimit të tij, zbritja në vendet e Amerikës Qëndrore dhe
“udhëtimi” në drejtim të kufirit Meksikano-Amerikan, ku aksesi i palës (referentëve)
shqiptarë të “organizmës” verifikohet i kufizuar (mundësira minimale për të komunikuar,
vetëm nëpërmjet mesazheve s.m.s, të përcjella prej tel. mobil në disponim të personave të
120
“trafikuar”, të limituar, në këtë lloj komunikimi, prej kostos së lartë të përdorimit të linjave
të tel. mobile si dhe prej kapacitetit të kufizuar të operatorëve të tel. mobile të regjistruar në
Shqipëri, për të operuar me kapacitet të plotë, në zona të tilla, larg kontinentit Europian,
praktikisht, të “trafikuarit”, në disponim të kartave të telefonisë mobile të operatorëve të
regjistruar në Republikën e Shqipërisë, rezultonin në kushtet e pamundësisë për të kryer dhe
marrë telefonata me, të ngjashmit, në territorin shqiptar, pavarësisht kostos të lartë, të tyre,
dhe gadishmërisë së palës shqiptare, referentëve, për të bërë të mundur “karikimin”
financiar, të tyre, në çdo kohë, me verifikimin e ekzigjencës), tentojnë (synojnë) veçanërisht
realizimin e këtij “misioni” tej mase të rëndësishëm, (marrjes në dorëzim) të të ardhurave të
realizuara, rekuperuara, prej “trafikimit”, pa lënë mbas dore edhe problematikat konkrete
rutinë, të “veprimtarisë” të organizmës, kontakteve me degën shqiptare të saj, të
konkretizuara në “shkëmbimet” e “dokumentacionit” përkatësisht mbi dokumentat e
identifikimit të personave objekt i “trafikimit”.
“Veprimtaria” e “referentëve”- pjesëtarëve të “degës” shqiptare të “organizmës”-
bashkëtëpandehurve Karaj, Bakalli, Fasko, konfigurohet, në funksion të realizimit të
“trafikimit”- shoqërimit, të personave objekt i tij, përveçse në dy drejtimet thelbësore të
theksuara sa më sipër, edhe në punën e mirëfilltë organizative, të përditshme, mbështetëse, të
realizimit të këtij “misioni” (të trafikimit, shoqërimit, me qëllim realizimin e kalimit të
paligjshëm të kufirit, hyrjen e paligjshme në territorin e shtetit amerikan) të konkretizuar në
impenjimin për planifikimin dhe realizimin e “shoqërimit”, spostimit, të kontigjentëve të
personave objekt i këtij “trafikimi”, në territorin e kontinentit europian deri në momentin e
nisjes (së tyre, në rrugë ajrore) drejt territorit (kontinentit Amerikan) të vendeve të Amerikës
Qendrore ku, këta të fundit, me hyrjen në territorin e njërit prej shteteve të kësaj zone,
orientoheshin, ndiqeshin, merreshin në dorëzim, përgjatë gjithë rrugëtimit deri në
destinacionin final- kufiri Meksikë-SHBA (lumi Rio Grande) prej, “degës” së organizmës
kriminale të rrënjëzuar në territoret e atyre shteteve (Honduras, Kosta Rica, Meksikë,
Nikaragua, Guatemala), “përgjegjëse” për “dorëzimin” e tyre në destinacionin e
sipërtreguar.
Në këtë specifikë përfshihen veprimet e realizuara, prej bashkëtëpandehurve, të
bashkërenduara dhe të koordinuara, në funksion të prenotimit të udhëtimeve të
“kontigjenteve” (të përbëra rigorozisht prej 4-5 persona) nëpërmjet linjave, transportit
tokësor, detar (tragetet) dhe ajror, prej Shqipërisë, drejt vendeve të kontinentit Europian,
(Greqi, Itali, Austri, Spanjë) të tranzitimit të tyre, në pritje të “imbarkimit” definitiv drejt
“objektivit” të afërt, vendeve të Amerikës Qendrore, të vendeve të qëndrimit (tranzit) të tyre,
hotelet në vendet e sipërcituara dhe, në mënyrë të veçantë, sigurimi, garantimi i
disponibilitetit financiar, në gjendje për të përballuar (financuar) “udhëtimin”
transkontinental, secili prej tyre, në mënyrë të pavarur, (disponibilitet i konkretizuar në
likuiditetet, në disponim të secilit person, në masën prej 3000 dollarë amerikan, dhe në një
sasi më të kufizuar, në kartmonedhë të vendeve të Bashkimit Europian).
Në monitorimin “online”, në kohë reale, të “rrugëtimit” të “kontigjentëve”, (edhe
përgjatë kalimit të tyre në territorin e kontinentit amerikan ku aktivizimi i tyre kufizohet në
“informimin formal”)- nëpërmjet mesazheve s.m.s të shkëmbyera me të “shoqëruarit”, dhe
mbi këtë bazë, të informimit, në stimulimin e autoritetit, “bërthamës komanduese” të
organizmës, që kontrollonte kontaktet e drejtpërdrejta me të “shoqëruarit”, nëpërmjet
pjesëtarëve të “Degës Amerikano Qendrore të Organizmës”, të ngarkuar me
“administrimin” e “trafikimit”, transferimit, të “kontigjentëve” drejt destinacionit (kufirit
Meksikano-Amerikan) final, si dhe në asistencën e vazhdueshme deri në mbërritjen e tyre në
destinacion, për të bërë të mundur komunikimin e vazhdueshëm (të pandërprerë) telefonik, në
rrugë s.m.s (mesazhe të shkurtra, të transmetuara nëpërmjet sistemit G.S.M të telefonisë
mobile) të tyre, me “bazën” (organizmën), me anë të pagimit (karikimit) të kreditit telefonik
121
përkatës (zakonisht shumat prej 50-100 dollarë amerikan) të realizuar prej territorit të
Republikës së Shqipërisë.
Konkluzionet e sipërcituara, mbi përmbajtjen e faktit penal në ngarkim të të
pandehurve Karaj, Bakalli, Pervizi, Fasko dhe Kolaj, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda i
mbështet në provat, pjesë përbërëse e fashikullit të gjykimit të kësaj çështje.
Përsa i përket apelit të të pandehurit Previzi:

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda konsideron të pabazuar pretendimin (e
pasqyruar në shkaqet e apelit) për të aplikuar, në favor të tij, përcaktimin e nenit 23 të Kodit
Penal- uljen nën minimum të dënimit të sanksionuar ndaj këtij të pandehuri, për shkak të
“shkaqeve për të cilat krimi mbeti në tentativë”, në kushtet e verifikimit të veprimtarisë
kriminale “të organizmës”, pjesë integrale e të cilës rezultoi edhe i pandehuri Pervizi (me
cilësinë e koordinatorit midis “degës” shqiptare të “organizmës” dhe “bërthamës
komanduese” Maqedonase të saj), të kryer, të realizuar plotësisht, me “transferimin”,
“depërtimin” e territorit të kufirit të SH.B.A.-ve, nëpërmjet kalimit të paligjshëm të kufirit
prej kontigjenteve të dërguara, drejtuara dhe shoqëruara prej saj (organizmës).
Në të njëjtat kushte kjo gjykatë (e apelit) konsideron të pambështetura pretendimet e
të pandehurit Pervizi mbi pamundësinë e verifikimit të “Grupit të strukturuar kriminal” dhe,
për pasojë, të pjesëmarrjes, së këtij të fundit, në përbërje të këtij “organizmi”, në kushtet e
verifikimit (sipas konsideratës të kësaj gjykate) të strukturimit të “organizmës” kriminale në
nivel transnacional, me tipare theksuese jo vetëm të “grupit” por, edhe më gjerë, të
“organizatës kriminale” , me një shtrirje në hapësirë dhe në kohë, në nivel organizativ,
financiar, të aktivitetit të saj, në nivele konsolidimi dukshëm, karakteristike të tipareve
dalluese të saj (organizatës), si dhe të pozicionimit të këtij të pandehuri, në “elitën” drejtuese
të saj,- me cilësinë e koordinatorit midis “bërthamës komanduese” të “organizmës” dhe
“degës” shqiptare të saj, pavarësisht pamundësisë së kësaj gjykate, në verifikimin e këtij
konstatimi, për shkak të ndalimit të “mosrendimit të pozitës së të pandehurit”, për të
aplikuar, ndaj këtij të fundit, një masë dënimi në raport me rrezikshmërinë (e veprës dhe këtij
të fundit) e derivuar prej këtij kualifikimi.
Përsa i përket apelit të të pandehurit Kolaj:

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda konsideron të pabazuara pretendimet e të
pandehurit Kolaj, të pasqyruara në apelin e paraqitur prej tij, për aplikimin e nenit 59 të
Kodit Penal, të pezullimit të dënimit të sanksionuar ndaj tij, në kushtet e inekzistencës së
kritereve të parashikuara në këtë dispozitë, të domosdoshme për aplikimin e saj, në mënyrë të
veçantë të kriterit të “verifikimit të rrezikshmërisë së pakët” të subjektit ndaj të cilit është
caktuar dënimi.
Kjo rrezikshmëri, në kushtet e aktivimit të të pandehurit Kolaj në përbërje të “grupit
të strukturuar kriminal” për kryerjen e veprës penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të
kufirit” të parashikuara nga nenet 298/2-333/a/1 dhe 334/1 të Kodit Penal, verifikohet, e
derivuar edhe prej përmbajtjes, së akuzave të verifikuara në ngarkim të tij, në nivele jo të
ulëta, përsa kohë veprat e sipërcituara (prej të pandehurit Kolaj, përveç sa më sipër,
verifikohet edhe akuza e parashikuar nga neni 278/3 i Kodit Penal “Mbajtje pa leje e
municionit”) parashikojnë sanksione të rënda.
Edhe pretendimi tjetër i të pandehurit Kolaj, lidhur me inekzistencën e veprës penale
të “Dhënies ndihme për kalim të paligjshëm të kufirit”, të parashikuar nga neni 298 i Kodit
Penal, për shkak të verifikimit të ligjshmërisë së kalimit të kufirit shtetëror të Republikës së
Shqipërisë, prej subjekteve objekt i “transferimit” verifikohet i pambështetur në përmbajtjen
e kësaj dispozite (neni 298 të Kodit Penal) përsa kohë, kjo e fundit, disiplinon, sanksionon,
veprimtarinë kriminale të drejtuar (adresuar) ndaj raporteve shoqërore që garantojnë
122
sigurinë dhe paprekshmërinë e kufijve të Republikës së Shqipërisë por edhe të kufijve të
“shteteve të tjera” të planetit, sikurse verifikohet në rastin konkret të “kufirit të SH.B.A.-ve.
pandehurit Kolaj, të adresuara në drejtim të konsiderimit të pavlefshmërisë
(papërdorshmërisë) së veprimeve të simuluara (nën drejtimin e oficerit të policisë gjyqësore)
në mbështetje të pafajësisë së tij, si edhe të inekzistencës së “grupit të strukturuar kriminal” e
në mënyrë të veçantë të pjesëmarrjes së tij në përbërje të këtij “grupi”.
Përsa i përket pretendimeve lidhur me papërdorshmërinë e rezultateve të veprimeve
simuluese (provokuese) të policisë gjyqësore, gjykata e apelit duke vleftësuar
papërshtatshmërinë e “kontekstit” të paraqitjes së tyre, në kushtet e aplikimit të “ritit
procedural” të “gjykimit të shkurtuar”, të parashikuar nga nenet 403-406 të K.Pr.Penale,
pra të procedimit, gjykimit, të çështjes, në “gjendjen e akteve”, të paraqitura nga prokurori,
të “shëruara” këto të fundit, prej vesimit eventual (procedural) mbi iniciativën e vetë
pretenduesit (të pandehurit), i konsideron këto pretendime të pabazuara.
Në të tilla kushte, kjo gjykatë, konsideron edhe pretendimin tjetër të të pandehurit
lidhur me, prezencën e “grupit të strukturuar kriminal”, të verifikuar, përtej subjektivizimit të
të pandehurit, në të gjitha dimensionet e përcaktuara prej dispozitës, apo me prezencën e tij
(anëtarësisë) në përbërje të këtij “grupi”, e cila verifikohet edhe aktive, përtej çdo dyshimi të
arsyeshëm.
Përsa i përket apelit të të pandehurit Bakalli:

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, konsideron të pabazuar pretendimin e të
pandehurit Bakalli mbi kualifikimin e gabuar të faktit penal të atribuar të pandehurit (sipas
akuzës) sipas përcaktimit të paragrafit të tretë të nenit 298 të Kodit Penal, “Dhënies së
ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit” të kryer në bashkëpunim, përsa kohë që
“kontributi” i të pandehurit, shkalla e bashkëpunimit të tij, është vleftësuar në nivelin e
“Grupit të strukturuar kriminal”.
Gjykata e Faktit, ashtu siç edhe organi i akuzës, në mënyrë koherente ka kualifikuar
faktin penal në ngarkim të Bakallit (Karaj, Pervizi dhe Fasko) në konformitet me përcaktimet
e paragrafit të tretë të nenit 298 të Kodit Penal- “Dhënie ndihmë për kalim të paligjshëm të
kufirit”, e kryer, më shumë se një herë, (pra në disa raste), në një nivel bashkëpunimi të
“Grupit të strukturuar kriminal”, parashikuar nga neni 333/a i Kodit Penal, duke evituar, në
këtë rast, kualifikimin e “bashkëpunimit” në ngarkim të të pandehurit dy herë, me dy
standarte të ndryshme, të parashikuara nga nenet 298/3 dhe 333/a të Kodit Penal, duke
evituar, në këtë rast, kualifikimin e “bashkëpunimit” në ngarkim të të pandehurit dy herë, me
dy standarte të ndryshme, të parashikuara nga nenet 298/3 dhe 333/a të Kodit Penal.
Kjo gjykatë konsideron të papranueshëm pretendimin semplicisë të të pandehurit mbi
pamundësinë e implikimit të tij në kryerjen e veprës penale të “shoqërimit” (dhënie ndihmë
për kalim të paligjshëm të kufirit) përsa kohë nuk verifikohet “kontributi material” i
drejtpërdrejtë, i tij, në realizimin e këtij “veprimi” (akti), në kushtet e “shoqërimit” të
shtetasve shqiptarë në territorin e Shteteve të Amerikës Qendrore, prej personave origjinarë
të atyre vendeve, drejt kufirit të SHBA-ve.
Mekanizmi i funksionimit të veprimtarisë të “organizmës”-grupit të strukturuar
kriminal, në përbërje të të cilit verifikohet pozicionimi i Bakallit, në pozicion drejtues, në
“degën” shqiptare të “organizmës”, konceptohet, në nivel transnacional, si një entitet i
vetëm, funksionues, mbi bazën e një linje hierarkike të caktuar, që përfshin “bërthamën
komanduese” të organizmës, të vendosur në Republikën e Maqedonisë si dhe degët e saj të
vendosura në territorin e Republikës së Shqipërisë, të vendeve të Amerikës Qëndrore, etj., me
detyra rigorozisht të përcaktuara dhe të detajuara për çdo segment të aktivitetit, në funksion
123
të “shoqërimit”, “transferimit” final të kontigjenteve të “rekrutuar”, drejt kufirit të SHBA-
së.
E në këtë kontekst, pretendimi i paraqitur prej të pandehurit, i justifikimit të
inaktivimit të tij në veprimtarinë e “organizmës”, me “argumentin” e “shoqërimit”
(“material”) të të “transferuarve” në fazën terminale, përmbyllëse, të veprimtarisë, prej
shoqëruesve vendas, origjinarë të vendeve të Europës Qendrore, (dhe jo prej tij) mbetet
(konsiderohet) në limitin e “banalitetit”.
Në këto nivele serioziteti konsiderohet prej kësaj gjykate, edhe pretendimi i të
pandehurit Bakalli lidhur me mungesën e një prej elementëve konfigurues të veprës penale, të
parashikuar nga neni 298 i Kodit Penal- të “qëllimit të fitimit”, në kushtet e verifikimit
përgjatë gjithë ecurisë së këtij procedimi (hetimeve të zhvilluara) të këtij qëllimi me cilësinë e
motivit të vetëm dhe shumë të rëndësishëm të ekzistencës dhe “promovimit” të veprimtarisë
së “organizmës”.
Përsa i përket pretendimeve të të pandehurit Karaj:

pandehurit Karaj, të fokusuara kryesisht në drejtim të verifikimit të inekzistencës së “Grupit
të strukturuar kriminal”, të elementëve konstitutivë të kësaj forme të bashkëpunimit të
identifikuara në mungesën e një hierarkie organizative, të strukturimit dhe organizimit
minimal të saj, përsa kohë qartazi verifikohet prezenca e kësaj “strukture”, e organizuar në
nivel transnacional, me shtrirje deri në vendet e Amerikës Qendrore, dhe me “dëshmi” reale
të strukturimit skrupuloz të saj, aktivitetin energjik të saj, të paktën, përgjatë gjithë periudhës
së monitoruar (prej hetimit), të filluar në territorin e Republikës së Shqipërisë, me zbulimin,
“rekrutimin” organizimin dhe “monitorimin” (deri në mbërritjen në destinacion) e
kontigjenteve të destinuar për t’u “trafikuar” (shoqëruar) të koordinuar prej “bërthamës
komanduese” Maqedonase, drejtuese, në nivel transnacional, e “veprimtarisë” dhe e
përfunduar në territorin e vendeve të Amerikës Qendrore- prej “degës” së organizmës
përgjegjëse për transferimin final të të shoqëruarve drejt destinacionit- kufirit, (territorit) të
SH.B.A-ve.
Përsa i përket apelit të të pandehurit Fasko:

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda konsideron pretendimet e të pandehurit Fasko, të
përqëndruara kryesisht në ekzaltimin e pamundësisë së verifikimit të formës së bashkëpunimit
të “Grupit të strukturuar kriminal”, në “veprimtarinë” e atribuar të pandehurit Fasko etj.,
për shkak se përmbajtja e kësaj “veprimtarie” të kundërligjshme, nuk disponon, sipas
përcaktimit të Konventës së Palermos, rekuizitat (formale dhe substanciale) për t’u
konsideruar (përmbajtja e dispozitës, nenit 298/3 të Kodit Penal që integron këtë veprimtari)
me cilësinë e “krimit të rëndë” (serioz), të pambështetura, përsa kohë që, jo vetëm
formalisht, përfshirja e gjykimit të kësaj vepre rezulton në kompetencë të Gjykatës për Krime
të Rënda sipas përcaktimit te nenit 75/a te K.Pr.Penale, por edhe, gjithnjë sipas logjikës së
sipërcituar, thelbësisht, sanksionet e parashikuara prej përmbajtjes së dispozitës dhe në
mënyrë të veçantë, paragrafi i tretë i saj (nenit 298 të Kodit Penal) konfirmojnë këtë
“pozicionim të kësaj dispozite në kompetencë të kësaj gjykate”, të verifikimit të rëndësisë së
kësaj vepre.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.10, datë 10.02.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e rënda kane
bërë rekurs te pandehurit Nikoll Kolaj, Nertil Pervizi, Fatmir Bakalli , Enver Karaj dhe Fatos
124
Fasko, nëpërmjet mbrojtësve të tyre , të cilët kërkojne prishjen e tij, duke parashtruar shkaqet
e cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Rekurset e të gjykuarve janë paraqitur brenda afatit ligjor.
Në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal
dhe, nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të
akteve të rrjedhura prej tij.
Rezulton që Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë të ketë marrë në analizë dhe
të ketë vlerësuar të gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Në lidhje më pretendimet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Previzi me të drejtë
Gjykata e Apelit për Krime të rënda ka arritur në konkluzionin se”… e konsideron të
pabazuar pretendimin për të aplikuar, në favor të tij, përcaktimin e nenit 23 të Kodit Penal-
uljen nën minimum të dënimit të sanksionuar ndaj këtij të pandehuri, për shkak të “shkaqeve
për të cilat krimi mbeti në tentativë”, në kushtet e verifikimit të veprimtarisë kriminale “të
organizmës”, pjesë integrale e të cilës rezultoi edhe i pandehuri Pervizi (me cilësinë e
koordinatorit midis “degës” shqiptare të “organizmës” dhe “bërthamës komanduese”
Maqedonase të saj), të kryer, të realizuar plotësisht, me “transferimin”, “depërtimin” e
territorit të kufirit të SH.B.A.-ve, nëpërmjet kalimit të paligjshëm të kufirit prej kontigjenteve
të dërguara, drejtuara dhe shoqëruara prej saj (organizmës).
Në të njëjtat kushte kjo gjykatë (e apelit) konsideron të pambështetura pretendimet e
të pandehurit Pervizi mbi pamundësinë e verifikimit të “Grupit të strukturuar kriminal” dhe,
për pasojë, të pjesëmarrjes, së këtij të fundit, në përbërje të këtij “organizmi”, në kushtet e
verifikimit (sipas konsideratës të kësaj gjykate) të strukturimit të “organizmës” kriminale në
nivel transnacional, me tipare theksuese jo vetëm të “grupit” por, edhe më gjerë, të
“organizatës kriminale” , me një shtrirje në hapësirë dhe në kohë, në nivel organizativ,
financiar, të aktivitetit të saj, në nivele konsolidimi dukshëm, karakteristike të tipareve
dalluese të saj (organizatës), si dhe të pozicionimit të këtij të pandehuri, në “elitën” drejtuese
të saj,- me cilësinë e koordinatorit midis “bërthamës komanduese” të “organizmës” dhe
“degës” shqiptare të saj, pavarësisht pamundësisë së kësaj gjykate, në verifikimin e këtij
konstatimi, për shkak të ndalimit të “mosrendimit të pozitës së të pandehurit”, për të
aplikuar, ndaj këtij të fundit, një masë dënimi në raport me rrezikshmërinë (e veprës dhe këtij
të fundit) e derivuar prej këtij kualifikimi…”
Ky arsyetim i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda në lidhje me këtë të pandehur
është shterues dhe i mbështetur plotësisht në faktet e provat e administruara në gjykim. Për sa
më sipër këto pretendime të të gjykuarit Previzi nuk do të merren parasysh nga ana e Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje më pretendimet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Nikoll Kolaj për
zbatim të gabuar të ligjit material në lidhje me cilësimin e veprës penale për të cilën akuzohet
Kolegji Penal I Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se këto pretendime nuk janë të
bazuara në ligj e në prova e sit ë tilla nuk do të merren parasysh nga ana e këtij kolegji. Është
provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm përfshirja e këtij të gjykuari në grupin e strukturuar
Kriminal i cili ka rezultuar të ketë një veprimtari të qëndrueshme të mirëstrukturuar me
detyra të ndara me qëlllim trafikimin e personave drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Në lidhje me pretendimin për pavlefshmërinë e veprimeve të stimuluara të oficerëve
të policisë gjyqësore në kushtet e aplikimit të “ritit procedural” të “gjykimit të shkurtuar”, të
parashikuar nga nenet 403-406 të K.Pr.Penale, pra të procedimit, gjykimit, të çështjes, në
“gjendjen e akteve”, të paraqitura nga prokurori, të “shëruara” këto të fundit, prej vesimit
eventual (procedural) mbi iniciativën e vetë pretenduesit (të pandehurit), i konsideron këto
pretendime të pabazuara.
Në lidhje më pretendimet e parashtruara në rekurs nga i gjykuari Fatmir Bakalli me të
drejtë Gjykata e Apelit për krime të Rënda ka arsyetuar se :
125
“…Mekanizmi i funksionimit të veprimtarisë të “organizmës”-grupit të strukturuar
kriminal, në përbërje të të cilit verifikohet pozicionimi i Bakallit, në pozicion drejtues, në
“degën” shqiptare të “organizmës”, konceptohet, në nivel transnacional, si një entitet i
vetëm, funksionues, mbi bazën e një linje hierarkike të caktuar, që përfshin “bërthamën
komanduese” të organizmës, të vendosur në Republikën e Maqedonisë si dhe degët e saj të
vendosura në territorin e Republikës së Shqipërisë, të vendeve të Amerikës Qëndrore, etj., me
detyra rigorozisht të përcaktuara dhe të detajuara për çdo segment të aktivitetit, në funksion
të “shoqërimit”, “transferimit” final të kontigjenteve të “rekrutuar”, drejt kufirit të SHBA-
së.i
E në këtë kontekst, pretendimi i paraqitur prej të pandehurit, i justifikimit të
inaktivimit të tij në veprimtarinë e “organizmës”, me “argumentin” e “shoqërimit”
(“material”) të të “transferuarve” në fazën terminale, përmbyllëse, të veprimtarisë, prej
shoqëruesve vendas, origjinarë të vendeve të Europës Qendrore, (dhe jo prej tij) mbetet
(konsiderohet) në limitin e “banalitetit”.
Në këto nivele serioziteti konsiderohet prej kësaj gjykate, edhe pretendimi i të
pandehurit Bakalli lidhur me mungesën e një prej elementëve konfigurues të veprës penale, të
parashikuar nga neni 298 i Kodit Penal- të “qëllimit të fitimit”, në kushtet e verifikimit
përgjatë gjithë ecurisë së këtij procedimi (hetimeve të zhvilluara) të këtij qëllimi me cilësinë e
motivit të vetëm dhe shumë të rëndësishëm të ekzistencës dhe “promovimit” të veprimtarisë
së “organizmës”…”
Pretendimet e këtij të gjykuari nuk mbështeten në faktet e provat e administruara në
gjykim të cilat provojnë tej çdo dyshimi të arsyeshëm rolin dhe veprimtarinë e të dyshuarit si
drejtës i grupit në degën që ushtronte veprimtarinë në territorin shqiptar.
Në lidhje me pretendimet e ngritura në rekurs nga i gjykuari Enver Karaj përsa i
përket ekzistencës së grupit të strukturuar kriminal, këtij pretendimi I është dhënë përgjigje
shteruese nga ana e gjykatave të faktit, gjithashtu dhe roli i tij si pjesë e këtij grupi kriminal
në rekrutimin e personave që donin të udhëtonin drejt SHBA –ve kundrejt shpërblimit është
provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm.
Në lidhje me pretendimet e ngritura në rekurs nga i gjykuari Fatos Fasko se vendimet
e gjykatave janë kundërshtim edhe me përcaktimet e Konventës mbi “Krimin e organizuar”.
Përsa i përket elementit “kohë” (shtrirja kohore e aktivitetit kriminal) si një nga elementët
identifikues dhe formues, të formës së bashkëpunimit të “Grupit të strukturuar kriminal”,
periudha kohore prej gjashtë muaj, e përcaktuar prej organit të akuzës (Dhjetor 2013-Maj
2014), si kohështrirje e aktivitetit të këtij grupi, është e pamjaftueshme për formimin,
konsolidimin, rekrutimin, inicimin e aktivitetit kriminal (të tranzitimit ilegal të drejt Shteteve
të Bashkuara të Amerikës) për vetë natyrën specifike të këtij lloj aktiviteti i cili për realizimin
e një episodi të vetën ka nevojë për ditë e javë të tëra udhëtimi, këto pretendime janë të
pabazuara dhe të pambështetura në ligj.
Me të drejtë Gjykata e Apelit për krime të Rënda i ka konsideruar pretendimet e të
pandehurit Fasko, të përqëndruara kryesisht në ekzaltimin e pamundësisë së verifikimit të
formës së bashkëpunimit të “Grupit të strukturuar kriminal”, në “veprimtarinë” e atribuar të
pandehurit Fasko etj., për shkak se përmbajtja e kësaj “veprimtarie” të kundërligjshme, nuk
disponon, sipas përcaktimit të Konventës së Palermos, rekuizitat (formale dhe substanciale)
për t’u konsideruar (përmbajtja e dispozitës, nenit 298/3 të Kodit Penal që integron këtë
veprimtari) me cilësinë e “krimit të rëndë” (serioz), të pambështetura, përsa kohë që, jo
vetëm formalisht, përfshirja e gjykimit të kësaj vepre rezulton në kompetencë të Gjykatës për
Krime të Rënda sipas përcaktimit te nenit 75/a te K.Pr.Penale, por edhe, gjithnjë sipas
logjikës së sipërcituar, thelbësisht, sanksionet e parashikuara prej përmbajtjes së dispozitës
dhe në mënyrë të veçantë, paragrafi i tretë i saj (nenit 298 të Kodit Penal) konfirmojnë këtë
126
“pozicionim të kësaj dispozite në kompetencë të kësaj gjykate”, të verifikimit të rëndësisë së
kësaj vepre.
Përfundimisht Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara në ligj
pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e të gjykuarve e si të tilla nuk do të merren parasysh
nga ana e këtij kolegji.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.10, datë 10.02.2016 i Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë i cili ka lënë
në fuqi vendimin nr nr.135 datë 03.12.2015 të Gjykatës se Shkalles se Pare për Krime të
Rënda Tiranë është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal e si i tillë
do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441 të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10, datë 10.02.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e
Rënda.
Tiranë, më 01.02.2017
127
Nr. 56180-01944-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-10 i Vendimit (4)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 01.02.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: ERALD ZEFI, në mungesë
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale te
“Mbajtjes pa leje të armeve luftarake dhe të municionit”,
dhe “Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”
parashikuar nga nenet 278/4 dhe 279/ të K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.369, date 21.04.2015 ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor i të pandehurit Erald Zefi, për veprën penale të “Prodhimit
e mbajtjes pa leje të armëve të ftohta” dhe në bazë të nenit 279/2, 48 gërma
“ç” e 49 të K.Penal e dënon me 3 vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, i zbritet 1/3 e dënimit penal me
burgim të dhënë dhe përfundimisht i pandehuri Erald Zefi dënohet me 2 vjet
burgim.
-Vuajtja e dënimit me burgim i ka filluar të pandehurit Erald Zefi nga dita e
arrestimit të tij, datë 21.08.2014 dhe të kryhet në burgun e sigurisë të
zakonshme.
2.Pushimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurit Erald Zefi,për veprën
penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”,që
parashikohet nga neni 278/4 të K.Penal,në zbatim të nenit 287/4 të K.Penal,në
zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale.
-Provat materiale, 23 gëzhojat dhe përforcuesja e grushtit të sekuestruara, të
asgjësohen në zbatim të nenit 190 pika 1 gërma “c” të K.Pr.Penale.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.610, date 23.07.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.369, date 21.04.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës ne lidhje me veprën penale te parashikuar nga neni 279/2 i
K.Penal.
Ndryshimin e vendimit si më poshtë:
128
Deklarimin fajtor i të pandehurit Erald Zefi, për veprën penale të “Prodhimit
dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”,të parashikuar nga
neni 278/4 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Ne baze te nenit 55 te KP, dënimin e tij me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Ne baze te nenit 406 te K.Pr.P, t’i zbritet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht i
pandehuri Erald Zefi te dënohet me 5 vjet burgim.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i pandehuri Erald Zefi, nëpërmjet mbrojtësit,
i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi i gjykatës se apelit është i pambështetur ne prova dhe ne ligj si i tille duhet te
prishet.
- Gjykata e Apelit ka zbatuar gabim ligjin penal ne deklarimin fajtor për veprën penale
te parashikuar nga neni 278/4 i K.P;
-Nuk ka zbatuar drejt nenin 152 te K.Pr.P, lidhur me çmuarjen e provave, as nenin 4
te po këtij kodi, ku çdo dyshim për akuzën çmohet ne favor te pandehurit. Gjykata
nuk ka marre e konsiderate praktiken gjyqësore, lidhur me pamundësinë per te
deklaruar fajtor askënd vetëm me një prove te vetme, (qoftë dhe prove shkencore) e
palidhur me provat e tjera direkte apo indirekte.
- Ne rastin ne gjykim nuk është provuar qe i pandehuri te ketë mbajtur arme luftarake
pa leje ne ambientet publike, automjet etj. ne momentin e arrestimit ne banese dhe
asnjëherë tjetër, nuk është kapur dhe sekuestruar ndonjë arme me te cilën mendohet se
ky i pandehur mbante pa leje.
- Gjykata e Apelit ka mbivlerësuar faktin gëzhojat e gjendura se automjet janë te qitura
nga e njëjta arme qe është qitur dhe gëzhoja afër banesës se dëshmitarit Myftar Hasa.
Ky dëshmitar ne dëshminë e tij nuk e ka identifikuar te pandehurin si personin qe ka
qëlluar me arme.
- Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar provat e tjera ne favor te te pandehurit, aktin e
ekspertimit kimik, sipas te cilave ne bluzën e tij nuk janë gjendur gjurme te mbetjeve
te nitriteve dhe nitrateve as ne duart e tij. Janë gjendur 23 cope gëzhoja, por nuk është
gjendur arma e cila I ka qitur këto fishekë, prandaj në zbatim te nenit 4 te K.Pr.P,
m.q.se fakti qe mund të ketë qëlluar I pandehuri ka mbetur ne kuadër te dyshimeve, te
cilat me të drejte janë vlerësuar në favor të pandehurit nga gjykata e shkallës së parë
Durrës.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit te gjykatës se apelit lidhur me masën e dënimit për veprën
penale te parashikuar nga neni 278 te KP, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rezulton se, shtetasi Miftar Hysa, banues në fshatin Rrushkull të Sukthit në një
banesë dy katëshe, që ndodhet pranë rrugës në hyrje të këtij fshati, në datë 20.08.2014 në orët
e vona të natës ka dëgjuar të shtëna arme në rrugë, pranë banesës së tij. Pasi ka hapur perden
e dritares së dhomës, që është me drejtim nga rruga e fshatit, ka vënë re se në rrugë ndodhej i
ndaluar një automjet me drita të ndezura tip ‘Furgon” me ngjyrë të bardhë.
Shtetasi Miftar Hysa ka dalë në oborrin e banesës së tij dhe në këtë kohë, automjeti i
mësipërm ka lëvizur përpara, duke ecur rrugës së fshatit dhe ai ka dëgjuar disa të shtëna të
tjera arme zjarri, që vinin nga drejtimi i automjetit të larguar.
129
Policia Gjyqësore ka kryer këqyrjen e ambientit të plazhit në zonën e Rrushkullit dhe
në rërë rreth 80 metra pranë lokalit tip “Kioskë” metalike të shtetasit Gjon Zefi, që është
babai i të pandehurit Erald Zefi, është gjetur i zhytur ( ndaluar) në rërë automjeti tip “Fiat
Doblo” me targë CF-955 A.E me ngjyrë të bardhë. Është bërë këqyrja e automjetit të
mësipërm dhe në pjesët e brendshme të tij, janë gjetur 5 gëzhoja metalike model 56, kalibri
7.62 mm me kapsollë të goditur në fundin e tyre. Po kështu në ketë automjet është gjetur e
sekuestruar një dorezë hekuri përforcues grushti dhe është marrë si provë së bashku me 5
gëzhojat metalike.
Këqyrja ka vazhduar në ambientet pranë automjetit e kioskës metalike, pronë e
familjes së të pandehurit Erald Zefi, dhe qe përdorej nga ky i fundit, ku janë gjetur e
sekuestruar dhe 17 gëzhoja të tjera metalike, model 56 e kalibër 7.62 mm. Ndërkohë, në
kioskën metalike janë gjetur në gjumë i pandehuri Erald Zefi bashkë me kushëririn Ardi Zefi;
Shtetasi Gjon Zefi ka deklaruar se automjeti tip “Fiat Doblo” me targë CF-955 AE, tip
“Furgon mallrash” i përkiste familjes së tij.
Sipas akt ekspertimit teknik nr.18, datë 22.08.2014, doreza, përforcuese e grushtit e
bllokuar gjatë kontrollit të ushtruar në autoveturën e shtetasit Erald Zefi, klasifikohet në
kategorinë e armëve të ftohta pa teh.
Sipas akt ekspertimit balistik me nr.9901, datë 06.10.2014, 23 gëzhojat objekt
ekspertimi, sekuestruar në vendin e ngjarjes, janë gëzhoja të fishekëve standarde luftarak të
modelit 56 dhe kalibër 7.62 mm, që përdoren si municion për pushkët e modelit 56 dhe 63 si
dhe automatikët e mitralozat e lehtë të kalibrit 7.62 mm dhe janë qitur nga e njëjta armë
zjarri.
Pas përfundimit te hetimeve paraprake, prokuroria pranë Gjykatës se rrethit gjyqësor
Durrës ka kërkuar gjykimin e çështjes ne ngarkim te te pandehurit Erald Zefi, për kryerjen e
veprave penale te “Mbajtjes pa leje të armeve luftarake dhe të municionit”, dhe “Prodhimit e
mbajtjes pa leje të armëve të ftohta” parashikuar nga nenet 278/4 dhe 279/ të KP.
Pas pranimit te kërkesës për gjykim te shkurtuar te çështjes, ne gjendjen e akteve te
fashikullit hetimor, ne përfundim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.369,
date 21.04.2015 ka deklaruar fajtor te pandehurin Erald Zefi, për kryerjen e veprave penale të
“Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve të ftohta” parashikuar nga nenit 279/2 dhe pas
zbatimit te nenit 406 te KPP, e ka dënuar me 2 vjet burgim dhe pushimin e çështjes penale në
ngarkim të tij, për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”,
parashikuar nga neni 278/4 i KP.
Gjykata e apelit Durrës me vendimin nr.610, date 23.07.2015 ka lenë ne fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ne lidhje me veprën penale te parashikuar
nga neni 279/2 i KP dhe ka ndryshuar atë, duke deklaruar fajtor e dënuar të pandehurin Erald
Zefi, për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe
të municionit”, parashikuar nga neni 278/4 të KP me 5
vjet burgim. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i pandehuri Erald Zefi,
nëpërmjet mbrojtësit, i cili kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
penale në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës
së apelit Durrës është i bazuar ne ligjin procedural.
Kolegji çmon se, ne tërësinë e tyre, pretendimet e parashtruara ne rekurs, kanë të
bëjnë me mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes së provave, që janë bërë nga gjykatat më të
ulëta, të cilat nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, si gjykate ligji. Po kështu,
pretendimet në lidhje me shkeljet procedurale që cenojnë procesin e rregullt ligjor, nuk gjejnë
pasqyrim në aktet e administruara në gjykim.
130
Por se, ne lidhje me veprën penale te mbajtjes pa leje te armeve luftarake, gjate
shqyrtimit te çështjes ne Gjykatën e Larte, Gjykata Kushtetuese me vendimin 9/16 ka
vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar
me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Në bazë të nenit 76 te ligjit nr.8577, datë 10.2.2000 “Për organizimin dhe

funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”
1. Vendimi i Gjykatës Kushtetuese që ka shfuqizuar një ligj apo akt normativ si të
papajtueshëm me Kushtetutën ose me marrëveshjet ndërkombëtare, si rregull sjell efekte
juridike nga data e hyrjes së tij në fuqi.
2. Vendimi ka fuqi prapavepruese vetëm:
a) ndaj një dënimi penal edhe gjatë kohës që është në ekzekutim, nëse ai lidhet
drejtpërdrejt me zbatimin e ligjit ose të aktit normativ të shfuqizuar;
b) ndaj çështjeve që shqyrtohen nga gjykatat, derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë
formë të prerë;...
Në bazë të kësaj dispozite, efektet e vendimeve të Gjykatës Kushtetuese, janë të
detyrueshme mbi të gjitha organet kushtetuese, autoritetet publike dhe gjykatat. Vendimet e
saj kanë fuqi detyruese të përgjithshme dhe janë përfundimtare. Ato përbëjnë jurisprudencë
kushtetuese dhe, për rrjedhojë, kanë efektet e forcës së ligjit. Ky efekt detyrues ka të bëjë si
me pjesën urdhëruese, ashtu edhe me pjesën arsyetuese të vendimit.
Gjykata Kushtetuese ne vendimet e saj ka theksuar se, efekti detyrues që pasqyrohet
mbi argumentet thelbësore të vendimit të saj që përbëjnë edhe një ratio decidendi, eliminimi i
të cilave do ta bënte vendimin, në tërësinë e tij, të pakuptimtë. Nga kjo pikëpamje, Gjykata ka
theksuar se nga standardi i detyrueshmërisë së zbatimit të vendimmarrjes kushtetuese nuk
mund të bëj përjashtim as vet Gjykata Kushtetuese. (Vendimet nr.5, datë 07.02.200; nr.14,
datë 03.06.2009; nr.21, datë 29.04.2010).
Sipas vendimit te Gjykatës Kushtetuese:

...Gjykata evidenton se vepra penale e prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe të municionit, e parashikuar si e tillë në Kodin Penal të vitit 1995, ka pësuar
ndryshime në kohë katër herë, përkatësisht në vitet 1998, 2001, 2013 dhe 2014...
...Ndërkohë në vitin 2013, ligjvënësi ka rritur marzhin e dënimit minimal dhe
maksimal për prodhimin e armëve dhe të municionit luftarak, të bombave apo minave, pa
lejen e organeve kompetente, nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/1 i ligjit nr.144).
Po me këtë ligj, ligjvënësi ka parashikuar marzhe të ndryshme dënimi për mbajtje të armëve,
të bombave apo minave ose lëndëve plasëse, por me diferencën e konsumimit në banesë, në
automjete apo në mjedise publike dhe në mjedise të hapura për publikun (neni 278/3/4 i ligjit
nr.144). Gjithashtu, u rrit marzhi minimal i dënimit nga pesë në dhjetë vjet, si dhe marzhi
maksimal nga pesëmbëdhjetë në njëzet vjet, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në
bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda (neni 278/5 i ligjit nr.144).
Për më tepër, në vitin 2014 ligjvënësi realizon një ndërhyrje tjetër në dispozitën
penale objekt shqyrtimi në drejtim të rritjes së sanksioneve penale, si dhe në ndarjen e veprës
penale, sipas llojit të armëve, përkatësisht në mbajtje të armëve në banesë (prg.3) nga
mbajtje e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, (prg.4), e cila nga një vepër që
dënohej me burgim nga një deri në pesë vjet, aktualisht dënohet me burgim nga pesë deri në
tetë vjet” (neni 278/3/4 ligjit nr.98). Kurse, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në
bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga
131
pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet, duke u rritur përsëri marzhi minimal i dënimit nga dhjetë
në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/6 i ligjit nr.98).
Bazuar në analizën historike të dispozitës, në parim, Gjykatës i rezulton se ligjvënësi
është mbështetur thellësisht në strategjinë e ndërhyrjes ndëshkuese, e karakterizuar
posaçërisht nga parashikimi i instrumenteve ashpërsuese, sikundër është rritja e marzheve
minimale dhe maksimale të dënimit dhe përpjekja për të parashikuar të gjitha rastet dhe
rrethanat e mundshme të prodhimit dhe të mbajtjes së të gjitha kategorive të armëve,
municioneve luftarake, bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, në automjet, në
mjete të motorizuara, në mjedise publike apo mjedise të hapura për publikun.
...Gjykata vëren se ndryshimet e ndërmarra nga ligjvënësi në dispozitat objekt
shqyrtimi (por edhe të tjera të shqyrtuara më parë nga kjo Gjykatë), kanë qenë përgjithësisht
spontane, nisur nga synimi për të luftuar kriminalitetin, por pa iu nënshtruar më parë
studimeve të thelluara për të shmangur prishjen e balancave jo vetëm midis masave të
dënimit të veprave penale të një kapitulli, por edhe në raport me veprat e tjera penale, në
varësi të rrezikshmërisë shoqërore të tyre. Një qasje (strategji) e tillë e gabuar ka deformuar
strukturën e Kodit Penal, duke krijuar disproporcione të pashpjeguara (paarsyeshme) midis
dënimeve të parashikuara për vepra të ndryshme të Kodit, në kundërshtim me parimet e
shtetit të së drejtës dhe të proporcionalitetit, në rastet e kufizimit të të drejtave dhe lirive të
individit...
...Me ndërhyrjen në nenin 278 të KP-së ligjvënësi nuk ka respektuar aspektin
harmonik që duhet të kenë dispozitat e Kodit Penal, të cilat në tërësinë e tyre duhet të
përbëjnë një entitet të vetëm, ku të bashkohen vlerat dhe parimet kryesore që udhëheqin këtë
kod, që janë shteti i së drejtës, barazia para ligjit, drejtësia në caktimin e fajësisë dhe të
dënimit, si dhe humanizmi (neni 1/c i Kodit Penal)...
Në vendimin e mësipërm te Gjykatës Kushtetuese, konkludohet se, ndryshimet ligjore
ne nenin 278 te KP, te bëra me ne vitet 2013 dhe 2014, kanë passjell cenimin e parimeve
kushtetuese të proporcionalitetit dhe të sigurisë juridike dhe për ketë shkak edhe janë
shfuqizuar paragrafë te nenit 278 te KP.
Nisur nga vendimi i kësaj Gjykate, i cili ka efekt në gjykimin e çështjes dhe faktit se, i
pandehuri është gjykuar e dënuar duke ju referuar dispozitës se riformuluar, pas ndryshimeve
te bëra ne vitet 2013 dhe 2014, ky Kolegj vlerëson se, vendimi i gjykatave te faktit duhet te
ndryshojë, duke u deklaruar fajtor dhe dënuar i pandehuri, sipas nenit 278/2 te KP, ndryshuar
me ligjin nr.8733 date 24.01.2001.
Duke pasur parasysh analizën qe kane bere gjykatat e faktit, ne respektim te neneve
47, 48 e 49 te KP, për caktimin e dënimit, ne përshtatje me rrezikshmërinë e veprës penale
edhe te autorit, i pandehuri duhet te dënohet me 4 vjet burgim, për kryerjen e veprës penale te
mbajtjes pa leje te armeve luftarake.
Pas ndryshimit te dënimit për këtë vepër dhe lënies ne fuqi për sa i përket dënimit për
kryerjen e veprës penale te mbajtjes pa leje e armeve te ftohta, ne bashkim te dënimeve ne
baze te nenit 55 te KP (sërish duke ju referuar vendimit 9/16 të Gjykatës Kushtetuese edhe
për këtë dispozitë) , i pandehuri dënohet me 4 vjet e burgim; pas zbatimit të nenit 403 të KPP,
ai dënohet përfundimisht me 2 vjet e 8 muaj burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të K.Pr.P.
132
VENDOSI
Ndryshimin pjesërisht te vendimit nr.610 date 23.07.2015 te Gjykatës se Apelit
Durrës dhe te vendimit nr.369, date 21.04.2015 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Durrës, duke
e deklaruar fajtor te gjykuarin Ermal Zefi për veprën penale te “Armëmbajtjes pa leje te
armeve luftarake” dhe ne baze te nenit 278/2 te KP, te ndryshuar me ligjin nr.8733 date
24.01.2001 ta dënoje atë me 4 vjet burgim.
Lënien ne fuqi te vendimit nr.610 date 23.07.2015 te Gjykatës se Apelit Durrës për
veprën penale te “Armëmbajtjes pa leje te armeve te ftohta”. Ne bashkim te dënimeve bazuar
ne nenin 55 te KP e dënon përfundimisht me 4 vjet burgim. Ne aplikim te nenit 406 te K.Pr.P
duke ju ulur 1/3 e dënimit, dënimin përfundimisht me 2 vjet e 8 muaj burgim.
Tiranë, më 01.02.2017
133
Nr. 00-2017-9 i Vendimit (5)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
KËRKUES: M. S.
OBJEKTI:
Rishikim i Vendimit nr.283, datë 09.12.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Baza ligjore: Nenet 449, 450/c, 451 e 452 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 09.12.2008 ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të pandehurin M. S. për kundravajtjen penale “Përdorim me
keqdashje i thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal e në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurin M. S. për kryerjen e veprës penale “Largim i
të burgosurit nga vendi i qëndrimit”, të parashikuar nga N.323/1 i K.Penal e në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të N.55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, përfundimisht i
pandehuri M. S. dënohet me 4 muaj e 15 ditë burgim.
Në zbatim të N.406 të K.Pr.Penale, dënimi i dhënë t’i ulet me 1/3 dhe
përfundimisht i dënuari M. S. dënohet me 3 (tre) muaj burgim, duke filluar
vuajta e dënimit në datë 29.09.2008.
Në zbatim të N.261/1 e 282 të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në
burg” për të pandehurin M. S., duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm nga
Institucioni i Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, Paraburgimi Berat.”
Vendimi ka marrë formë të prerë më datë 20.12.2008 pa u ankimuar.
Mbështetur në nenet 449, 450, 451 e 452, në datën 29.03.2016 në Gjykatën e Lartë
është paraqitur prej kërkuesit M. S. një kërkesë për rishikimin e vendimit të mësipërm të
formës së prerë.
134
Si argumente për rishikimin ai paraqet:
1. Në datën 21.02.2012, i dënuari (kërkuesi) M. S. i është drejtuar kompanisë celulare

“Vodafon Albania” dhe nga kjo e fundit me shkresën e datës 21.03.2012 nr.prot
B.D /153/ 2012 ka marrë këtë përgjigje: “…pas verifikimeve të kryera nga ana jonë,
rezulton se numri celular 0692946174 duke filluar nga dita e regjistrimit të tij
03.05.2007, deri në datën e kësaj përgjigje 21.03.2012, nuk është i regjistruar në
emrin tuaj”.
2. Me shkresën me nr.prot.B.D/607/2015 datë 09/04/2015 kompania“Vodafon Albania”
vërteton se z.M. S. është klient i regjistruar në “Vodafon Albania“ me numrat si më
poshtë: 0697612803 & 0697836902, pra jo me numrin me të cilin janë bërë thirrjet
telefonike dhe që janë vendosur në themel të vendimit të gjykatës që kërkojmë të
rishikohet!
3. Në vijim, kompania Vodafon ka kthyer përgjigje me shkresën prot.Nr.B.D 649/2015 e
datës 21.04.2015 në të cilin thuhet shprehimisht “…pas verifikimeve të kryera nga
ana jonë, rezulton se numri celular 0692946174 duke filluar nga dita e regjistrimit të
tij 03.05.2007, deri në datën e kësaj përgjigje 21.04.2015, nuk është i regjistruar në
emrin tuaj”.
4. Pra këto prova shkresore vërtetojnë se M. S., nuk ka patur asnjë lidhje me këtë numër.
Me pas, kërkuesi ka mësuar se nr.0692946174 e kishte përdorur shtetasi Auron Zeqo.
Menjëherë pas kësaj ai i është drejtuar nëpërmjet një kallëzimi penal Prokurorisë se
Rrethit Gjyqësor Berat me datën 17.09.2015, kallëzim ky mbi te cilin u regjistrua
procedimi penal nr.18 te vitit 2016.
5. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, pasi zhvilloi hetimet rreth kësaj çështje, u
shpreh nëpërmjet vendimit nr.2300/3 prot. datë 10/03/2016 me vendim pushim në
lidhje me procedimin penal nr.18 të vitit 2016. Sipas këtij vendimi, gjatë hetimeve të
kryera rezulton se shtetasi Auron Zeqo ka pranuar përpara Prokurorisë dhe
konkretisht:
“…sapo mësova historinë e M. u kujtova dhe i thashë M. se nr.0692946174 e kisha
përdorur unë dhe nga ky nr.kisha kryer thirrje telefonike në adresë të numrit të
përdorur nga shtetasja Anisa Kondakçiu dhe familjarët e saj. Dua të sqaroj se
numrin.e telefonit 0692946174 ma ka dhuruar një i njohuri im, i quajtur Taulant
Kurti. Sapo Taulanti e ka blerë këtë numër ma ka kaluar mua dhe që nga momenti i
regjistrimit e deri sa ka qenë aktiv, këtë numër e kam përdorur unë. I kam telefonuar
shtetases Anisa Kondakçiu se kisha simpati për të dhe dëshiroja ta njihja.”
- Kjo është një provë e re vendimtare që tregon se vendimi i gjykatës është i gabuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Kostaq Beluri, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës së kërkuesit M. S. për rishikimin e vendimit penal nr.283, datë
09.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; mbrojtësin e kërkuesit, Av.Vladimir Meci,
i cili kërkoi pranimin e kërkesës dhe rishikimin e vendimit nr.283, datë 09.12.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkesa për rishikimin e vendimit penal me të cilin i gjykuari M. S. është deklaruar
fajtor për veprën penale të “Përdorim me keqdashje të thirrjeve telefonike”, dhe “Largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, parashikuar nga N.275 dhe 323/1 i K.Penal, është e bazuar
në prova e në ligj dhe për pasojë kërkesa do të pranohet.
135
I. Rrethanat e faktit
1. Kërkuesi, M. S. është banor i fshatit Poshnjë, në Rrethin e Beratit. Në

periudhën e kryerjes së kundravajtjes penale për të cilën është dënuar, kërkuesi ka qenë
student në Tiranë. Në Prokurorinë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat kanë paraqitur
ankim shtetasit A.Kondakçiu po ashtu studente në Tiranë, P.Kondakçiu dhe B.Kondakçiu,
(prindërit e të sipërpërmendurës). Ankuesit kanë pretenduar se, kërkuesi nëpërmjet telefonit
të tij celular apo nga kabina të ndryshme telefonike, i telefononte shtetases A.Kondakçiu dhe
familjarëve të saj duke i kërkuar kësaj shtetase vazhdimisht për ta takuar dhe si rrjedhojë i ka
sjellë mjaft shqetësime dhe duke përdorur një fjalor të papërshtatshëm.
2. Kërkuesi gjatë hetimit të çështjes është hetuar me masën e sigurimit “Arrest në
shtëpi”; nga verifikimi i zbatimit të masës në datë 27.10.2008, ka rezultuar se kërkuesi nuk
ndodhej në shtëpi, por në Tiranë duke dhënë provime të shkollës dhe si rrjedhojë është
akuzuar dhe për veprën penale “Largim i të burgosurit nga vendi i qëndrimit”, parashikuar
nga 323/1 i K.Penal.
3. Kërkuesi për këto vepra ka pranuar nëpërmjet avokatit mbrojtës të gjykohet
me procedurën e gjykimit të shkurtuar, duke pranuar aktet në gjendjen sikundër të
grumbulluara gjatë hetimit paraprak dhe nuk ka kërkuar marrjen e provave të reja.
4. Në përfundim kërkuesi është gjetur fajtor dhe dënuar me vendimin nr.283,
datë 09.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
5. I gjykuari ndër vite nuk e ka pranuar faktin se, ngacmimin e shtetases e ka
bërë ai dhe se mund të ketë patur edhe ndonjë person tjetër që mund të “ngacmonte” një
femër. Për këtë ai i është drejtuar Shoqërisë “Vodafon Albania”,
2. Konkretisht në datën 21.02.2012, i dënuari (kërkuesi) M. S. i është drejtuar
kompanisë celulare “Vodafon Albania“ dhe nga kjo e fundit me shkresën e datës 21.03.2012
nr.prot B.D /153/ 2012 ka marre këtë përgjigje: “…pas verifikimeve të kryera nga ana jonë,
rezulton se numri celular 0692946174 duke filluar nga dita e regjistrimit të tij 03.05.2007,
deri në datën e kësaj përgjigje 21.03.2012, nuk është i regjistruar në emrin tuaj”.
3. Me shkresën nr.prot. B.D/607/2015 datë 09/04/2015 kompania“Vodafon
Albania“ vërteton se z.M. S. është klient i regjistruar në “Vodafon Albania“ me numrat si më
poshtë: 0697612803 & 0697836902, pra jo me numrin me të cilin janë bërë thirrjet telefonike
dhe që janë vendosur në themel të vendimit te gjykatës që kërkojmë të rishikohet!
4. Në vijim, kompania Vodafon ka kthyer përgjigje me shkresën prot.Nr.B.D
649/2015 e datës 21.04.2015 në të cilin thuhet shprehimisht “…pas verifikimeve të kryera
nga ana jonë, rezulton se numri celular 0692946174 duke filluar nga dita e regjistrimit të tij
03.05.2007, deri në datën e kësaj përgjigje 21.04.2015, nuk është i regjistruar në emrin
tuaj”.
5. Pra këto prova shkresore vërtetojnë se M. S., nuk ka patur asnjë lidhje me këtë
numër. Me pas, kërkuesi ka mësuar se nr.0692946174 e kishte përdorur shtetasi Auron Zeqo.
Menjëherë pas kësaj ai i është drejtuar nëpërmjet një kallëzimi penal Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Berat më datën 17.09.2015, kallëzim ky mbi të cilin u regjistrua procedimi penal
nr.18 i vitit 2016.
6. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, pasi zhvilloi hetimet rreth kësaj çështje, u
shpreh nëpërmjet vendimit nr.2300/3 prot. datë 10/03/2016 me vendim pushimi në lidhje me
procedimin penal nr.18 të vitit 2016. Sipas këtij vendimi, gjatë hetimeve të kryera rezulton se
shtetasi Auron Zeqo ka pranuar përpara Prokurorisë dhe konkretisht:
“…sapo mësova historinë e M. u kujtova dhe i thashë M. se nr.0692946174 e kisha
përdorur unë dhe nga ky numër kisha kryer thirrje telefonike në adrese të numrit të përdorur
nga shtetasja Anisa Kondakçiu dhe familjarët e saj. Dua të sqaroj se nr.e telefonit
136
0692946174 ma ka dhuruar një i njohuri im, i quajtur Taulant Kurti. Sapo Taulanti e ka
blerë këtë numër ma ka kaluar mua dhe që nga momenti i regjistrimit e deri sa ka qenë aktiv,
këtë numër e kam përdorur unë. I kam telefonuar shtetases Anisa Kondakçiu se kisha simpati
për të dhe dëshiroja ta njihja.”
Po në këtë vendim thuhet:
“Në vijim të hetimeve të zhvilluara në kuadrin e këtij procedimi penal, u administrua i
gjithë fashikulli hetimor në ngarkim të shtetasit M. S., i dërguar për gjykim në datën
11.11.2008 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat. Dhe nga administrimi i këtij fashikulli
rezulton se nga Kompania Vodafon Albania është dërguar shkresa me nr.Ref FRS /1642/EN,
datë 10.11.2008 e protokolluar në sekretarinë e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Berat në
datën 13.11.2008, pra dy ditë pas kërkesës për gjykim të përmendur më sipër. Ku nëpërmjet
kësaj shkrese identifikohet abonenti të cilit i përket nr.0692946174, objekt i hetimit të
procedimit penal 371 datë 22.09.2008, i cili është shtetasi Taulant Bilbil Kurti me banim në
fshatin Velabisht Berat, i regjistruar si numër pranë kësaj kompanie celulare më datë 03.05.
2007. ”
Pra rezulton e provuar në mënyrë shkresore dhe zyrtare po nga vetë organi i akuzës
se, nr.telefonik 0692946174 është në emër të shtetasit Taulant Bilbil Kurti dhe i përdorur nga
shtetasi Auron Zeqo.
II. Procedurat gjyqësore
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 09.12.2008,

ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kundra-vajtjen penale “Përdorim me
keqdashje i thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal e në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kryerjen e veprës penale “Largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, të parashikuar nga N.323/1 i K.Penal e në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të N.55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, përfundimisht i pandehuri M.
S. dënohet me 4 muaj e 15 ditë burgim.
Në zbatim të N.406 të K.Pr.Penale, dënimi i dhënë t’i ulet me 1/3 dhe përfundimisht i
dënuari M. S. dënohet me 3 (tre) muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit në datë
29.09.2008.
Në zbatim të N.261/1 e 282 të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në burg”
për të pandehurin M. S., duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm nga Institucioni i
Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, Paraburgimi Berat.
8. Në datën 29.03.2016, në Gjykatën e Lartë është paraqitur prej kërkuesit M. S.,
një kërkesë për rishikimin e vendimit të mësipërm të formës së prerë, mbështetur në nenet
449, 450, 451 e 452, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Në lidhje me kërkesën për rishikim
9. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga kërkuesi M. S. janë të

bazuara në ligj dhe si të tilla përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal të dhënë
kundër tij.
10. Me pretendimin se janë zbuluar prova të reja, pas dhënies së vendimit të
sipërpërmendur, kërkuesi i është drejtuar Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë duke kërkuar
rishikimin e vendimit të dënimit të tij.
137
11. Kësaj kërkese i është bashkangjitur shkresa vendimi për pushimin e
procedimit penal të datës 03.03.2016 të Prokurorisë së Rrethit Berat e me anë të kësaj prove
të re, ai kërkon të provojë se numri për të cilin shtetasja A.Kondakçiu ka paraqitur ankim dhe
është dënuar kërkuesi, nuk ka qenë në përdorim të tij.
12. Ky dokument është paraqitur së bashku me kërkesën për rishikim me cilësinë e
provës së re me qëllimin që gjykata të konstatojë ekzistencën e “gabimit gjyqësor” në
vendimin e dënimit duke i rihapur rrugë një procesi rishikimi të vendimit penal të formës së
prerë.
13. Rishikimi si një mjet i jashtëzakonshëm ankimi parashikohet në nenin 450 të
Kodit të Procedurës Penale. Në këtë nen parashikohet se:
“Rastet e rishikimit
a) Kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të
formës së prerë;
b) Kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më
pas;
c) Kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së
bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) Kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose
të një fakti tjetër të parashikuar nga ligji si vepër penale”.
14. Kërkuesi e mbështet kërkesën e tij në pikën “c” të nenit 450 të K.Pr.Penale
duke pretenduar se dokumenti i paraqitur prej tij përbën provë të re, e cila provon se vendimi
penal kundër tij është i gabuar.
15. Rishikimi i një vendimi penal të formës së prerë është mjet i jashtëzakonshëm
i cili ka për qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor. Duke ju referuar çështjes konkrete rishikimi
kërkohet nën dritën e provave të reja të panjohura ose të pashfaqura, të cilat po t’i
nënshtroheshin shqyrtimit së bashku me provat e tjera, mund ta çonin gjykatën në një
konkluzion të ndryshëm nga ai i dhënë.
16. Në lidhje me konceptin se çfarë do të konsiderohet “provë e re”, Gjykata e
Lartë në vendimin unifikues nr.6, datë 11.10.2002, ka përkufizuar se: “Si shkresat,
dokumentet, ashtu edhe objekte të natyrës materiale, për t’u paraqitur si shkak për rishikimin
e vendimit duhet të plotësojnë bashkërisht dy kushte: së pari të kenë dalë ose të jenë zbuluar
pasi vendimi kishte marrë formë të prerë; dhe së dyti nga pikëpamja e formës procedurale të
jenë prova, në kuptimin që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të K.Pr.Penale.
Ato, jo vetëm që duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet e rrethanat që lidhen me
veprën penale për të cilat është deklaruar fajtor dhe dënuar personi, por edhe të jenë marrë
nga njëri prej burimeve të parashikuara në ligjin procedural penal, në përputhje me rregullat
e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar moskryerjen prej tij të veprës penale....”
17. Kolegji penal arrin në konkluzionin se në rastin në gjykim i dënuari M. S. nuk
e ka ditur se njëri prej numrave, për të cilin ai është akuzuar se ka kryer thirrje telefonike në
drejtim të ankueses, nuk ka qenë i regjistruar në emër të tij.
18. Nga tërësia e provave të administruara në seancë me gjykim të shkurtuar, i
gjykuari, nëpërmjet avokatit mbrojtës, e ka pranuar faktin se ka komunikuar me shtetasen në
fjalë disa herë edhe pa vullnetin e saj nisur nga ndjenja sentimentale, por ai nuk mund të jetë
përgjegjës për çdo thirrje apo sms tjetër dërguar të dëmtuarës nga numra celulari që nuk kanë
qenë në zotërimin e tij dhe kanë përkuar në kohë me telefonatat e bëra prej tij në adresë të
kallëzueses.
19. Kolegji ka mendimin se prova vendimtare, e cila ka shtyrë Gjykatën e Faktit
Berat të deklaronte fajtor kërkuesin për veprën penale të “Përdorimit me keqdashje të
138
thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal, është marrja si e mirëqenë e faktit
se numri i telefonit me të cilin i është dërguar thirrje ish të dashurës së tij i përkiste pikërisht
këtij shtetasi.
20. Në rastin që po shqyrtohet, i gjykuari në momentin që është gjykuar nga
Gjykata e Faktit Berat, nisur nga disa mosmarrëveshje që ka pasur me shtetasen Kondakçiu
(kallëzuesen) me të cilën ka pasur njohje të mëparshme, ka pranuar se ka marrë në telefon
këtë shtetase, por pa dyshuar ky i gjykuar se, cili ka qenë pikërisht numri i telefonit që është
komunikuar me të.
21. Kolegji vlerëson se, marrja e përgjigjes nga operatorët telefonikë se kujt
personi i përket ky numër telefoni celular që pikërisht ka ngacmuar ose shqetësuar
kallëzuesen, (verifikim që nuk është bërë gjatë gjykimit të parë), si dhe hetimi e konkluzioni
që ka kryer Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat rishtas, përbëjnë thelbin e çështjes penale për
të cilën i gjykuari ka pasur akuzën qendrore dhe zbardhja e këtij momenti mund ta çojë
gjykatën në konkluzione të tjera në lidhje me faktin se kush ishte personi që zotëronte këtë
numër telefonik celulari dhe që ka shqetësuar kallëzuesen.
22. Në këto kushte, kolegji mendon se është paraqitur një provë e re e cila nuk
është trajtuar më parë dhe nuk ka pasur mundësi të merrej gjatë kohës së gjykimit dhe kjo
provë përmbush kriteret e përcaktuara në nenin 450 e vijues të K.Pr.Penale, me qëllim
rishikimin e vendimit.
23. Në lidhje me akuzën e dytë të “Largim i të burgosurit nga vendi i qëndrimit”,
parashikuar nga 323/1 i K.Penal e cila është shtuar gjatë hetimit në zbatim të masës së
sigurimit, Kolegji vlerëson se, kjo akuzë ka lidhje të ngushtë organike dhe fati i saj varet nga
akuza kryesore për të cilën nisi procedimi ndaj kërkuesit M. S..
24. Në këto kushte Kolegji Penal çmon se, kërkesa e ngritur nga i dënuari M. S.
është e mbështetur në ligj dhe si e tillë duhet të vendoset pranimi i saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453/2 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Pranimin e kërkesës së kërkuesit M. S..
Prishjen e vendimit nr.283, datë 09.12.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 01.02.2017
139
Nr. 00-2017-11 i Vendimit (6)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Arjana Fullani Anëtare
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
E GJYKUAR: VOJSAVA OPARAKU
A K U Z A:
“Vjedhje nëpërmjet shpërdorimit të detyrës”
Baza Ligjore: Neni 135 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2879, datë 24.11.2014, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurës Vojsava Oparaku, për veprën penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimin
e saj me 4 (katër) muaj burgim.
Në bazë të nenit 59-60 të Kodit Penal, Gjykata urdhëron pezullimin e
ekzekutimit të dënimit të mësipërm duke e vënë në provë të pandehurën për
një afat 18 muaj me kusht që të mos kryejë vepër tjetër penale.
Urdhërohet e pandehura Vojsava Oparaku të mbajë kontakte të vazhdueshme
me Shërbimin e Provës Tiranë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.2879, datë 24.11.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs e gjykuara Vojsava Oparaku,

nëpërmjet përfaqësuesit të saj, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe deklarimin e
pafajshëm të saj, duke parashtruar këto pretendime:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë dhe duhet ndryshuar. Prokuroria, në mënyrë
absurde nuk ka hetuar asnjë provë. Konkluzioni i auditit nuk mund të shërbejë si
provë shkresore për të provuar akuzën;
- Është zbatuar keq neni 3 i K.Pr.Penale. Ne i bëmë me dije të dy Gjykatave se
“keqkuptimi” i pretendimeve të auditit ishte krijuar ngaqë Grupi i Auditit kishte
hedhur gabim në bazën e të dhënave të raportit gjendjen e artikullit “karburant” sipas
inventarit të vitit 2008 , nga 18600 litra në 2200 litra, me një diferencë prej 16400
litra;
140
- Gjatë gjykimit në shkallë të parë, por edhe në të dytën, ne iu kërkuam gjykatave që të
analizonin dhe merrnin për bazë Inventarët e viteve të Magazinës së UPT-së të
realizuara në vite nga vetë institucioni dhe këto dokumente shkresore duhet t’i
përdorte për të verifikuar Raportin e Auditit. Kjo kërkesë e ligjit, por dhe tona, e
ngritur në gjykim, kishte të bënte me faktin se “sasia e tollonave” që ishte gjendje në
magazinë ishte krijuar gjatë viteve 2005-2010 dhe jo në vitin 2009 siç pretendonte
auditit dhe siç gabimisht gjykatat kanë konkluduar në vendimet e tyre;
- Inventarët vjetorë të vitit 2008 dhe 2009 tregojnë që gjithmonë ka pasur karburant dhe
është punuar në mënyrë të rregullt. Kjo rrëzon gjithë pretendimet e ngritura nga
auditi. Po të marrim pasqyrën e naftës te nxjerrë nga auditi do te shohim se kemi
parregullsi: Kështu flete hyrja nr.19, date 16.10.2005 e cila është bere flete hyrja me
sasi 1800 litra dhe dalje asnjë litër, nuk është paraqitur gjendja. Flete hyrja nr.18, date
02.09.2005 me sasi 1000 litra nuk është paraqitur asnjë dalje dhe gjendjen e ka lënë 0.
Flete hyrja nr.l, date 07.01.2005 me sasi 1000 litra nuk është bere asnjë dalje dhe
gjendja është paraqitur 0. Flete hyrja nr.24 datë 24.11.2005 është bërë hyrje 1800 litra
dhe dalje 4600 litra , ku ne fund është vënë vlera 0. Nuk ka nevoje te dish matematike
te larte për te dale ne përfundimin se nga 1800 litra nuk mund te zbresësh 4600 litra .
kjo është mënyra e llogaritjes që ka bërë auditi, që për rrjedhim edhe konkluzionet I
ka të pasakta . Pra, kemi 4800 litra te pa pasqyruar ne tabele. Flete hyrja nr.ll, date
05.05.2005 është bërë hyrja e karburantit 900 litra dhe e kane pasqyruar si dalje 1860
litra. Këto janë gabimet që i ka bërë auditi tek pasqyra hyrjeve dhe daljeve të naftës
për periudhën 2005-2010;
- Nuk është respektuar neni 380 të K.Pr.Penale, gjykatat kanë vendosur në arsyetimin e
vendimeve gjyqësore të tyre “të dhëna'" të cilat nuk janë perceptuar apo shqyrtuar prej
tyre dhe nuk rezultojnë nga asnjë provë shkresore e administruar në dosjen gjyqësore.
Këto të dhëna ose janë marrë nga prova që nuk ndodhen në dosjen gjyqësore dhe nuk
janë shqyrtuar në gjykatë gjatë hetimit gjyqësor, ose janë fantazi e gjykatës;
- Ndryshimi i cilësimit ligjor të veprës penale nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor, gjatë gjykimit, për të cilën akuzohet Vojsava Oparaku nga "vjedhje me
shpërdorim detyre” parashikuar nga neni 135 i K.P., në “shpërdorim detyre",
parashikuar nga neni 248 i K.P., erdhi si pasojë e paaftësisë së organit të prokurorisë
për të provuar pretendimet e saj. Edhe vepra e “shpërdorimit të detyrës”, ishte më
shumë një zgjedhje nga pamundësia e çuditshme për të hequr dorë nga akuza;
- Akuza “shpërdorim detyre” e parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, në ngarkim të
Vojsava Oparakut nuk qëndron dhe nuk provohet me asnjë provë;
- E pandehura Vojsava Oparaku nuk kryen funksione publike, Pra ajo nuk është subjekt
i këtij ligji. Organi i Prokurorisë nuk ka sjellë asnjë provë shkresore se pozicioni i
Magazinieres në UPT, është funksion publik! Ndërkohë që Vojsava Oparaku ka qenë
e punësuar në një funksion magaziniere, në bazë të Kodit të Punës, që kërkon një
formim profesional të mesëm të përgjithshëm. Punësimi i saj është bërë në bazë të
Kontratës së punës sipas Kodit të Punës, dhe jo sipas Ligjit “Për statusin e nëpunësit
të shërbimit civil. Ajo nuk ushtronte në detyrën e magazinieres, funksione publike;
- Të dy Gjykatat, si ajo e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ajo e Apelit nuk arritën të
tregojnë në vendimet e tyre ndonjë detyrë të shkelur nga e pandehura Vojsava
Oparaku. Vendimet nuk përmbajnë dhe nuk tregojnë asnjë veprim ose mosveprim të
kryer në kundërshtim me detyrën e saj, me dashje. Nuk ka asnjë akt ligjor apo
nënligjor, urdhër apo rregullore, të shkelur që të përcaktojë ndonjë “detyrë” të shkelur
me dashje apo pa dashje nga Vojsava Oparaku;
- Organi i Prokurorisë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në rastin e “shpërdorimit
të detyrës" për të cilin akuzon të pandehurën Vojsava Oparaku, duhej të na sqaronte
141
në vendimin e saj “detyrat ligjore” që kishte Vojsava Oparaku, duke argumentuar
pastaj "shkeljet” që ajo ka bërë duke saktësuar , cilat veprime ose mosveprime ka
kryer në kundërshtim me këto detyra të parashikuara në aktet ligjore ose nënligjore;
- Si organi i prokurorisë , ashtu edhe gjykata në vendim , nuk kanë pasqyruar asnjë
normë ligjore të shkelur nga Vojsava Oparaku, gjatë ushtrimit të detyrës së saj si
magaziniere;
- Në nenin 10 të Ligjit nr.6942, datë 25.12.1984 “Për administrimin. ruajtjen,
dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave materiale e monetare” thuhet “Hyrja e
vlerave materiale në magazinë dokumentohet në çdo rast me fletëhyrjen përkatëse, të
hartuar sipas gjendjes fizike të tyre. Fletëhyrjet lëshohen nga magazinieri, pasi të jetë
bërë me parë verifikimi i sasisë dhe i cilësisë, duke kontrolluar aktet e verifikimit të
lëshuara prej personave të ngarkuar për kontrollin e cilësisë së prodhimit si
certifikatat, fletë-analizat pasaportat, marketimet dhe dokumentet që njësohen me to" ,
dhe se “Dalja e vlerave materiale nga magazina bëhet mbi bazën urdhërdorëzimit,
fletëkërkesës, planit të shpërndarjes e kartelës limit dhe të dokumentit me fletëdalje
ose me dokument tjetër të njehsuar me të;
- Pretendimi i Organit të Prokurorisë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
Gjykatës së Apelit , se “kemi humbje”apo “kemi dëm” , pasi tollonat e naftës janë
bërë të papërdorshme dhe kjo vjen për shkak të veprimtarisë së Vojsava Oparakut,
është sa në kundërshtim te nenin 10 të ligjit, është i paprovuar;
- Nuk ka qenë në detyrat ligjore të magazinieres Vojsava Oparaku , e drejta për t’i
nxjerrë tollonat sipas vullnetit të saj , por sipas nenit 10 të të Ligjit nr.6942, datë
25.12.1984 “Për administrimin. ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave
materiale e monetare” Dalja e vlerave materiale nga magazina bëhet mbi bazën
urdhërdorëzimit, fletëkërkesës, planit të shpërndarjes e kartelës limit dhe të
dokumentit me fletëdalje ose me dokument tjetër të njehsuar me të.”, pra ka qenë
detyrë dhe tagër i drejtuesve të institucionit të UPT-së. Në këtë kuadër ligjor,
magazinierja Vojsava Oparaku kishte detyrë të ruante vlerat materiale dhe monetare,
në këtë rast “tollonat” letra me vlerë, sipas dokumentacionit kontabël dhe të
furnizonte nevojat e institucionit UPT, sipas kërkesave dhe urdhrave të eprorëve;
- Çështja e “tollonave” që iu ka kaluar “afati i përdorimit”, nuk është detyrë e
magazinieres, por kontratë civile që UPT ka me “operatorët ekonomik” me të cilët ka
lidhur kontratën e furnizimit me naftë. Tagrat e negocimit të këtyre mosmarrëveshjeve
civile, nuk i ka magazinieri, por titullari i institucionit;
- Nuk ka dëm material ndaj shtetit, shtetasve apo personave juridikë, si dhe nuk
përfitime materiale ose jomateriale nga ana e të pandehurës Vojsava Oparaku;
- Akuza nuk qëndron dhe nuk provohet me asnjë provë. E pandehura nuk ka kryer asnjë
veprim ose mosveprim në kundërshtim me detyrën e saj;
- Edhe nga gjykatat është pranuar në vendim se malli është gjetur në magazinë, sasia e
tollonave gjendje.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
prishjen e vendimit te Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim, përfaqësuesin e
të gjykuarës Vojsave Oparaku, Av. Petrit Gaci, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe
pushimin e çështjes penale si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
142
VËREN
Vendimi nr.1170, datë 16.06.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.2879,
datë 24.11.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë rezultat i zbatimit të gabuar të
ligjit material dhe procedural penal, e si të tillë duhet të prishen dhe çështja penale në
ngarkim të të gjykuarës Vojsava Oparaku duhet të pushohet.
Në kallëzimin penal të bërë nga Rektorati i Universitetit Politeknik Tiranë,

pretendohet se gjatë kontrollit të ushtruar në lidhje me administrimin e karburantit në këtë
universitet, ka vërejtur pasaktësi nga ana magazinieres Vojsava Oparaku duke i shkaktuar një
dëm shtetit në masën 1.742.892 lekë, dëm ky i shkaktuar për vitet 2005-2010. Konkretisht,
sipas kallëzimit, kjo mangësi është konstatuar nga rektori, i cili ka urdhëruar edhe kryerjen e
një auditimi të brendshëm, fillimisht për vitet 2009-2010 e më pas ky auditim është shtrirë
edhe për vitet 2005-2010. Nga ky auditim i brendshëm, i kryer nga funksionarë të
Universitetit Politeknik, të caktuar nga rektori, është arritur në përfundimin se në magazinë
mungonte një sasi karburanti prej 14.050 litra, e përbërë nga 370 litra të operatorit “ALPIN”,
80 litra të operatorit “FISHEKU” dhe 13.600 litra të operatorit “FIT-MEIK”. Kjo mangësi
karburanti ka rezultuar në hyrje-daljet e tollonave të naftës për vitet 2005-2010.
Nga auditi është konkluduar se magazinierja nuk ka paraqitur tollonat që duhet të
ishin gjendje, duke e cilësuar këtë situatë si mungesë të naftës në magazinë dhe pikërisht për
këtë diferencë është deklaruar fajtore e gjykuara Vojsava Oparaku.
Nga grupi i auditit është përcaktuar se janë gjetur në magazinë tollona të mbetura, të
cilat në rezultatet e auditit i kanë lënë të pavlerësuara në trajtë monetare, duke u shprehur se
këto tollona ishin të papërdorura në vitin konkret kur ishin blerë dhe nuk mund të përdoreshin
në vitin pasardhës. Kjo sasi e konsiderueshme nafte në vlerë tolloni nuk është harxhuar,
ndërkohë që ishte paguar në fillim të vitit dhe në fund të vitit “digjej” duke mos ju dhënë
vlerë për t’u ricikluar në vitin në vijim në favor të shtetit, ndërkohë kjo sjell të njëjtin dëm në
sasi monetare ndaj shtetit. Pra sipas auditimit në magazinë mungonte një sasi karburanti prej
rreth 14.050 litra, në një vlerë monetare prej 1.742.892 lekë, e cila përbën një dëm ekonomik
që ngarkon me përgjegjësi të drejtpërdrejtë magazinieren, të gjykuarën Vojsava Oparaku.
Gjithashtu, veç sa më sipër, nga ana e dy gjykatave më të ulëta është arsyetuar se
referuar hetimit gjyqësor ka rezultuar se sipas dëshmive të dëshmitarëve të pyetur është
vërtetuar se në magazinë janë gjetur tollona, por, që nuk përcaktohet vlera e tyre.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2879, datë 24.11.2014 ka

vendosur deklarimin fajtor të të pandehurës Vojsava Oparaku, për veprën penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimin e saj me 4
(katër) muaj burgim, duke disponuar në bazë të neneve 59-60 të K.Penal pezullimin e
ekzekutimit të dënimit duke e vënë në provë të pandehurën për një afat 18 muaj.
Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.1170, dt. 16.06.2015 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, me arsyetimin se:
“..Nisur nga rrethanat e çështjes dhe si pasojë e një hetimi të gjithanshëm, Gjykata e
Shkallës së Parë ka bërë ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës nga Vjedhje me anë të
shpërdorimit të detyrës të parashikuar nga neni 135 i K.Penal në atë të veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, dhe për këtë ndryshim
të cilësimit ligjor të veprës penale rezulton që organi i akuzës nuk ka bërë ankim. Këtë vepër
e pandehura e ka kryer nëpërmjet veprimeve të saj të kundërligjshme, të cilët konsistojnë në
143
papërputhshmërinë e naftës gjendje kontabile krahasuar me librin e magazinës, shkelje të
cilat janë pasqyruar në mënyrë të detajuar në relacionin e përpiluar në përfundim të
inventarizimit të kryer në magazine në zbatim të urdhrit të brendshëm te rektorit nr.1225
prot, datë 14.08.2010 me objekt “Auditimi i karburantit, naftës për vitet 2009-2010. Nga
veprimet e mësipërme të kryera në kundërshtim me ligjin nr.6942, datë 25.12.1984, “Për
administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave monetare dhe material” ka
ardhur, vetëm për periudhën e kontrolluar për një mungesë prej 14.050 litra naftë, e cila kap
vlerën 1.742 892 lekë (kjo është vlera e nxjerrë nga vlerësimi i auditit)....”
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.1170, datë 16.06.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe çështja në
ngarkim të të pandehurës Vojsava Oparaku duhet të pushohet.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, nisur nga
dyshimet e rektorit të Universitetit Politeknik të Tiranës dhe bazuar në urdhrin e këtij të
fundit, është bërë auditimi i brendshëm, fillimisht për vitet 2009-2010 e më pas ky auditim
është shtrirë edhe për vitet 2005-2010. Nga ky auditim i brendshëm, i kryer nga funksionarë
të Universitetit Politeknik, të caktuar nga rektori, është arritur në përfundimin se në magazinë
mungonte një sasi karburanti prej 14.050 litra, e përbërë nga 370 litra të operatorit “ALPIN”,
80 litra të operatorit “FISHEKU” dhe 13.600 litra të operatorit “FIT-MEIK”. Kjo mangësi
karburanti ka rezultuar në hyrje-daljet e tollonave të naftës për vitet 2005-2010.
Nga auditi është konkluduar se magazinierja nuk ka paraqitur tollonat që duhet të
ishin gjendje, duke e cilësuar këtë situatë si mungesë të naftës në magazinë dhe pikërisht për
këtë diferencë është deklaruar fajtore e gjykuara Vojsava Oparaku.
Nga grupi i auditit është përcaktuar se janë gjetur në magazinë tollona të mbetura, të
cilat në rezultatet e auditit i kanë lënë të pavlerësuara në trajtë monetare, duke u shprehur se
këto tollona ishin të papërdorura në vitin konkret kur ishin blerë dhe nuk mund të përdoreshin
në vitin pasardhës. Kjo sasi e konsiderueshme nafte në vlerë tolloni nuk është harxhuar,
ndërkohë që ishte paguar në fillim të vitit dhe në fund të vitit “digjej” duke mos ju dhënë
vlerë për t’u ricikluar në vitin në vijim në favor të shtetit, ndërkohë kjo sjell të njëjtin dëm në
sasi monetare ndaj shtetit. Pra sipas auditimit në magazinë mungonte një sasi karburanti prej
rreth 14.050 litra, në një vlerë monetare prej 1.742.892 lekë, e cila përbën një dëm ekonomik
që ngarkon me përgjegjësi të drejtpërdrejtë magazinieren, të gjykuarën Vojsava Oparaku.
Gjithashtu, veç sa më sipër, nga ana e dy gjykatave më të ulëta është arsyetuar se
referuar hetimit gjyqësor ka rezultuar se sipas dëshmive të dëshmitarëve të pyetur është
vërtetuar se në magazinë janë gjetur tollona gjendje të papërdorura, por, që nuk përcaktohet
vlera e tyre.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se veç citimit të rrethanave sa më sipër,
Gjykatat nuk kanë analizuar cilat kanë qenë veprimet apo mosveprimet konkrete të kryera
nga e gjykuara, të cilat përbëjnë elementët e veprës penale për të cilën ajo është deklaruar
fajtore, kur në fakt në magazinë është gjetur malli gjendje (tollonat e karburantit) të cilat
pretendohen prej akuzës se përbëjnë dëm ekonomik.
Ky Kolegj vëren se vepra penale e “Shpërdorimit të detyrës” cenon marrëdhëniet
juridike të vendosura me ligj e aktet nënligjore për të rregulluar dhe disiplinuar veprimtarinë
e rregullt të institucioneve shtetërore dhe për të mbrojtur të drejtat e interesat pasurore e
jopasurore të shtetit dhe individëve të cilat mund të cenohen nga veprimet apo mosveprimet
kriminale (objekti). Nga pikëpamja objektive kjo vepër penale konsumohet në dy forma
kriminale me veprime ose mosveprime të kundërligjshme, të cilat në thelb përbëjnë
144
mospërmbushje të rregullt të detyrës nga personi që ushtron funksione publike, veprime këto
të kryera në kundërshtim me kuadrin ligjor e nënligjor që sanksionon detyrat e të pandehurit
në ushtrim të funksionit publik, ndërsa në rastin e mosveprimit kriminal, subjekti i kësaj
vepre nuk ndërmerr veprimet të cilat duhet të kryheshin prej tij në ushtrim të rregullt të
detyrës. Është e rëndësishme të provohet se veprimet apo mosveprimet e të pandehurës janë
ndërmarrë ose nuk janë kryer gjatë kohës që ka qenë në ushtrim të funksionit, pra të
vërtetohet lidhja e tyre me detyrën publike. Nga veprimet ose mosveprimet e subjektit të
posaçëm/funksionarit publik duhet të vijë pasoja e parashikuar nga ligji konkretisht sigurimi i
përfitimeve materiale ose jomateriale për vete apo persona të tjerë ose dëmtimi i interesave të
ligjshme të shtetit apo shtetasve, pra të vërtetohet pasoja kriminale, si element i
domosdoshëm i anës objektive të veprës penale. Në drejtim të anës subjektive vepra penale
kryhet me dashje, direkte ose indirekte, që nënkupton parashikimin dhe vullnetin e subjektit
në ardhjen e pasojave kriminale ose parashikimin e pasojave dhe lejimin e ardhjes së tyre,
pavarësisht mungesës së dëshirës për ardhjen e pasojave të veprës.
Në çështjen objekt gjykimi, megjithëse e gjykuara ka qenë e akuzuar fillimisht për
kryerjen e veprës penale “Vjedhja duke shpërdoruar detyrën” të parashikuar nga neni 135 i
K.Penal, të dyja gjykatat kanë arritur në konkluzionin se vepra e kryer prej saj është ajo e
shpërdorimit të detyrës, duke hequr elementin e vjedhjes, pra pakësimit të pasurisë së të
dëmtuarit, në rastin konkret UPT-së, duke qenë se nuk është provuar një element i tillë. Pra,
nga ana e të dyja gjykatave më të ulëta është pranuar fakti se nuk ka patur vjedhje të
tollonave të naftës nga ana e të pandehurës, ndërkohë që nga ana tjetër, është konkluduar se,
ajo, me veprimet e saja, i ka shkaktuar universitetit një dëm prej 1.742.892 lekë, dëm ky i
barabartë, po sipas gjykatave më të ulëta, me vlerën e karburantit që mungonte në magazinë.
Arritja e këtij konkluzioni nga dy Gjykatat më të ulëta është kontradiktor dhe i
pabazuar në provat e administruara prej tyre, në kushtet kur mohohet të ketë mangësi të
karburantit në magazinë, e nga ana tjetër merret e mirëqenë, prezumohet kjo mangësi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga Gjykata e Apelit Tiranë, vëren se
në çështjen objekt gjykimi, del qartazi se fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale, ndaj
ndjekja penale ndaj të gjykuarës nuk duhet të kishte filluar.
Kolegji arrin në këtë konkluzion duke patur parasysh se, së pari, nga ana e të dyja
gjykatave më të ulëta nuk është evidentuar asnjë veprim i kryer nga e pandehura, i cili në
vetvete të ketë qenë në kundërshtim me aktet ligjore e nënligjore që normonin ushtrimin e
detyrës nga ana e saj, dhe me cilin prej tyre konkretisht. Së dyti, të dyja gjykatat kanë pranuar
në arsyetimet e tyre se nuk ka patur mangësi të karburantit në magazinë, së treti, asnjëra nga
gjykatat nuk ka arsyetuar ekzistencën e lidhjes shkakësore mes veprimit konkret të kryer nga
e gjykuara dhe pasojës së pretenduar, dëmit prej 1.742.892 lekë dhe së fundi, asnjëra prej tyre
nuk ka analizuar anën subjektive, dashjen direkte apo indirekte të saj në kryerjen e veprës
penale.
Në këto kushte, ky Kolegj vëren se arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë se: “.... Këtë
vepër e pandehura e ka kryer nëpërmjet veprimeve të saj të kundërligjshme, të cilët
konsistojnë në papërputhshmërinë e naftës gjendje kontabile krahasuar me librin e
magazinës, shkelje të cilat janë pasqyruar në mënyrë të detajuar në relacionin e përpiluar në
përfundim të inventarizimit të kryer në magazine në zbatim të urdhrit të brendshëm te rektorit
nr.1225 prot, datë 14.08.2010 me objekt “Auditimi i karburantit, naftës për vitet 2009-2010.
Nga veprimet e mësipërme të kryera në kundërshtim me ligjin nr.6942, datë 25.12.1984, “Për
administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave monetare dhe material” ka
ardhur, vetëm për periudhën e kontrolluar për një mungesë prej 14.050 litra naftë, e cila kap
vlerën 1.742 892 lekë (kjo është vlera e nxjerrë nga vlerësimi i auditit)....” është i pabazuar
në ligj e në prova.
145
Gjykata e Apelit ashtu si edhe ajo e Shkallës së Parë, marrin të mirëqenë faktin se ka
një mungesë naftë prej 14.050 litra, për periudhën 2005-2010, ndërkohë që nga vetë hartuesit
e raportit të auditit ku është bazuar gjykata, të pyetur si dëshmitarë në gjykim, është pohuar se
ka patur tollona nafte gjendje të cilët nuk janë llogaritur pasi nuk mund të përdoreshin më
duke qenë se kishte kaluar viti i përdorimit të tyre, fakt ky i cili hedh dyshime mbi
ekzistencën reale të kësaj mangësie, ekzistencë e cila nga ana tjetër është hedhur poshtë dhe
nga vetë gjykatat duke ndryshuar cilësimin ligjor të veprës për të cilën është akuzuar e
gjykuara.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në përmbajtjen e nenit 248 të K.Penal, të
ndryshuar me ligjin nr.9686, dt. 26.02.2007 “Për disa ndryshime në K.Penal të RSH”, për të
cilin është deklaruar fajtore e akuzuara, sanksionohet se:
“Kryerja ose moskryerja me dashje e veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim me
ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt të detyrës, nga personi që ushtron funksione
publike, kur i kanë sjellë atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jomateriale të
padrejta a kanë dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, shtetasve dhe të personave të tjerë
juridikë, nëse nuk përbën vepër tjetër penale, dënohet me burgim nga gjashtë muaj gjer në
shtatë vjet.”
Objekt i kësaj vepre penale, janë ato marrëdhënie juridike të vendosura me ligj ose
me akte nënligjore të cilat sigurojnë veprimtarinë e rregullt e normale të aparatit shtetëror,
institucioneve, të shërbimeve publike, si dhe mbrojnë të drejtat dhe interesat e ligjshme të
shtetasve dhe të shtetit. Nga kjo dispozitë rezulton se ligjvënësi i ka cilësuar si marrëdhënie
juridike të rëndësishme, të cilat mbrohen posaçërisht nga legjislacioni penal, marrëdhëniet që
kanë të bëjnë me përmbushjen e rregullt të detyrës, zbatimin e ligjeve, rregulloreve dhe
urdhërave të dala në bazë e për zbatim të ligjit. Në këtë kuptim, neni 248 i K.Penal, i
sipërcituar është një dispozitë “blanket” e cila i referohet akteve të tjera ligjore e nënligjore,
që normojnë punën e personit që ushtron funksione publike, në rastin konkret, Ligji nr.9741,
dt. 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar me ligjet
nr.9832, dt. 12.11.2007 dhe nr.10307 dt. 22.07.2010, Ligji nr.6942, datë 25.12.1984, “Për
administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave monetare dhe material”, etj.
Sa më sipër, për ligjvënësin, cënimi i këtyre marrëdhënieve konsiderohet vepër penale.
Nga ana objektive vepra penale e shpërdorimit të detyrës kryhet me veprime aktive të
kundraligjshme ose duke mos kryer veprime të caktuara (mosveprim), që përbëjnë
mospërmbushje të rregullt të detyrës. Pra elementi i parë i anës objektive të kësaj vepre
penale janë veprimet ose mosveprimet e kryera nga personi i ngarkuar me një funksion
publik, të cilat duhet domosdoshmërisht të jenë kryer:
1. Në kundërshtim me ligjin ose aktet nënligjore që normojnë veprimtarinë përkatëse
të personit që ushtron funksion publik konkret;
2. Të përbëjnë mospërmbushje të rregullt të detyrës.
Rezulton se e gjykuara ka kryer në vitet 2005-2010 detyrën e magazinieres në
Universitetin Politeknik të Tiranës.
Disa nga aktet ligjore dhe nënligjore që normojnë veprimtarinë e të gjykuarës në
kuadër të ushtrimit të funksioneve të saj janë ndër të tjera edhe Ligji nr.6942, datë
25.12.1984, “Për administrimin, ruajtjen, dokumentimin dhe qarkullimin e vlerave monetare
dhe material”.
Pra, për të konkluduar nëse e akuzuara e ka kryer apo jo veprën penale për të cilën
akuzohet, duhet që të evidentohet se ai ka kryer një veprim në kundërshtim me dispozitat
ligjore të sipërcituara ose duke shkelur një ndalim apo detyrim të parashikuar në to,
evidentim i cili nuk është bërë nga ana e gjykatave.
Në çështjen objekt gjykimi, ashtu siç është shprehur më lart ky Kolegj, nuk
evidentohet cila është dispozita ligjore apo nënligjore e shkelur nga e gjykuara. E vetmja gjë
146
të cilës i referohet gjykata për ta deklaruar të akuzuarën fajtore është papërputhshmërinë e
naftës gjendje kontabile krahasuar me librin e magazinës, i cili në vetvete, nuk është provuar
në gjykim.
Gjithashtu, ky Kolegj vëren se, në mënyrë që të ndodhemi përpara veprës penale të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal, ashtu siç është shprehur edhe në fillim të analizës së saj
kjo gjykatë, duhet të jetë kryer nga ana e të gjykuarës veprimi apo mosveprimi, i cili, përveç
elementëve që duhet të ketë në vetvete, pra të jetë në kundërshtim me ligjin dhe të përbëjë
mospërmbushje të rregullt të detyrës, duhet gjithashtu të jetë i tillë që të ketë sjellë si pasojë
dëmtimin e interesave të personave fizikë, juridikë apo shtetit, ose të ketë sjellë përfitime të
padrejta, materiale ose jomateriale, për të akuzuarën ose ndonjë person tjetër.
Bazuar në parimin latin “Nullum crimen, nulla poena sine causa” (Nuk ka krim, nuk
ka dënim pa shkak), lidhja shkakësore, si një nga tre elementët e domosdoshëm të anës
objektive të figurës së veprës penale e parashikuar në nenin 13 të K.Penal, vendos kushtin për
ekzistencën e përgjegjësisë penale. Si e tillë ajo mund të përfytyrohet si një segment me dy
skaje me pikë nistore shkakun, veprimin apo mosveprimin e kundraligjshëm dhe pikë fundore
pasojën. Lidhja shkakësore shpreh pikërisht marrëdhënien që krijohet mes këtyre dy
elementëve.
E thënë ndryshe, lidhja shkakësore mund të kuptohet si marrëdhënia e varësisë që
ekziston mes veprimit ose mosveprimit dhe pasojës përfundimtare të ardhur në një ngjarje
konkrete, çka do të thotë se ekzistenca e pasojës shoqërisht të rrezikshme duhet të jetë
rezultat i drejtpërdrejtë i veprimeve të të pandehurit dhe se po të mos ekzistonin veprimet
konkrete të kryera prej këtij të fundit, nuk do të ekzistonte as pasoja. Ashtu si edhe çdo
element tjetër i veprës penale, lidhja shkakësore duhet të provohet. Pra, në çdo gjykim duhet
të evidentohet lidhja mes veprimit apo mosveprimit dhe pasojës së ardhur në çështjen
konkrete objekt gjykimi, në mënyrë që vepra penale e parashikuar nga ligji të konsiderohet e
kryer nga autori i veprimit apo mosveprimit.
Në ndryshim me çkanë konkluduar dy gjykatat më të ulëta, ky Kolegj vëren se, jo çdo
veprim i kryer në kundërshtim me ligjin apo aktet nënligjore që normojnë veprimtarinë e të
gjykuarës përbën veprën penale të shpërdorimit të detyrës, por duhet domosdoshmërisht që
nga ky veprim të ketë ardhur si pasojë ose nxjerrja e përfitimeve materiale ose jomateriale të
padrejta prej vetë të pandehurin ose për persona të tjerë, ose dëmtimi i interesave të ligjshëm
të shtetit, shtetasve dhe të personave të tjerë juridikë, pasojë e cila në rastin konkret mungon.
Nga ana e gjykatave është arritur në konkluzionin se veprimet e të gjykuarës kanë sjellë si
rrjedhojë vetëm për periudhën e kontrolluar për një mungesë prej 14.050 litra naftë, e cila kap
vlerën 1.742 892 lekë, ndërkohë që nuk provohet ekzistenca e këtij dëmi.
Së pari, të dyja gjykatat nuk kanë pranuar të ketë patur mangësi nafte në magazinë
ndërkohë që nga ana tjetër e marrin të mirëqenë këtë fakt. Së dyti, ky konkluzion është
nxjerrë nga raporti i auditit të brëndshëm, i përpiluar nga punonjës të UPT, i cili, jo vetëm që
edhe sikur të merret i mirëqenë, përbën një provë të vetme, ndërkohë që nuk konfirmohet nga
asnjë provë tjetër e administruar në gjykim duke mos plotësuar në këtë mënyrë standardin e
të provuarit të akuzës tej çdo dyshimi të arsyeshëm, por është hedhur poshtë edhe nga vetë
përpiluesit e tij të pyetur si dëshmitarë në gjykim. Së treti, edhe sikur të pranohet ekzistenca e
këtij dëmi, i cili mbetet i paprovuar, qenia e sasive të pamatura të naftës në magazinë, të
papërdorshme për shkak se nuk janë përdorur në vitin përkatës nuk ngarkon me përgjegjësi të
gjykuarën.
Kolegji Penal e gjen të padrejtë vendimin e gjykatës së apelit, se në veprimet e të
gjykuarës kemi elementë të veprës penale të shpërdorimit të detyrës. Në rastin konkret, të
dyja gjykatat kanë gabuar në kuptimin dhe zbatimin e kësaj dispozite ligjore, kur kanë
arsyetuar në kundërshtim me provat dhe vlerësimet e tyre ligjore lidhur me dëmin që i është
shkaktuar buxhetit të shtetit.
147
Vetë mënyra e ndërtimit të dispozitës ligjore të shpërdorimit të detyrës kërkon që për
të ardhur një pasojë e dëmshme nga veprimtaria e një organi, duhet të ekzistojë pasoja e
drejtpërdrejtë e veprimeve, apo akteve të ndryshme me fuqi ligjore në ushtrimin e funksionit.
Ky qëndrim është mbajtur edhe më pare nga ky Kolegj, në vendimin nr.138, datë
14.05.2014 në të cilin është shprehur:
“... Si në pretendimet e prokurorit dhe në arsyetimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, megjithëse pretendohet për ardhje të dëmit, nuk janë evidentuar pasojat efektive të
ardhura nga kjo veprimtari, e kryer në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës dhe
rrezikshmëria shoqërore e atyre veprimeve. Prandaj, me të drejtë gjykata ka konkluduar se
nuk mund të këtë përgjegjësi penale në mungesë të pasojave konkrete të ardhura realisht nga
veprimet apo mosveprimet e kryera nga të gjykuarit gjatë ushtrimit të detyrës....”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në kushtet kur nga ana e dy gjykatave më
të ulëta nuk është përcaktuar dispozita konkrete ligjore apo nënligjore e shkelur prej të
gjykuarës në kuadër të ushtrimit të detyrës nga ana e saj, nuk është provuar ekzistenca e
dëmit, pasojës së ardhur dhe as lidhja shkakësore e veprimeve të të gjykuarës me këtë pasojë
apo dashja e saj në kryerjen e tyre, çështja penale në ngarkim të saj duhej pushuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/c dhe 442/2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1170, datë 16.06.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.2879, datë 24.11.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e pushimin e
çështjes penale në ngarkim të të gjykuarës Vojsava Oparaku.
Tiranë, më 01.02.2017
148
Nr.56180-00214-00-2016 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2017-41 i Vendimit (7)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.02.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë :
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË
TË PANDEHURIT: FATBARDH BARDHI
SAIMIR BARDHI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Prodhim, mbajte pa leje të armëve luftarake dhe e municionit”,
parashikuar nga neni 278/4 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin penal nr.2257, datë 06.10.2014

ka vendosur:
1-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe
municionit” dhe në bazë të Nenit 278/2 të Kodit Penal e dënon atë me 9
(nëntë) muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e
veprës penale të “Moskallëzimit të krimit” - dhe në bazë të Nenit 300 të Kodit
Penal e dënon atë me 1 (një) vit burgim.
-Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal mbi caktimin e një dënimi të vetëm për
kryerjen e disa veprave penale i pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me
një dënim të vetëm prej 1 (një) vit e 9 (nëntë) muaj burgim.
-Në bazë të Nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3,
i pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me një dënim të vetëm
përfundimtar prej 1 (një) vit e 2 (dy) muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatbardh Bujar Bardhi do të fillojë nga
data e arrestimit në flagrancë dt.16.01.2014.
2-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Nuredin Bardhi për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe
municionit” dhe në bazë të Nenit 278/4 të Kodit Penal e dënon atë me 7
(shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
149
-Në baze të Nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3,
i pandehuri Saimir Nuredin Bardhi dënohet me një dënim të vetëm
përfundimtar prej 5 (pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Saimir Nuredin Bardhi do të fillojë nga
data e arrestimit në flagrancë dt.16.01.2014.
Prova materiale sekuestruar të pandehurve sipas proces-verbalit dt.16.01.2014:
-Një pushkë tip 10-she me nr.11243902;
-një pushke tip 20-she me nr.90255786 si edhe municionet të kalojnë në favor
të shtetit.
-Një armë gjahu me nr.8299 së bashku dhe fishekët e gjahut dhe lejen
përkatëse tì kthehen shtetasit Bujar Bardhi.
-Automjeti tip Benz me targa TR 2081 K së bashku me dokumentacionin
përkatës, si edhe dy aparatet e telefonit celular tip Samsung tì kthehet pronarit
të ligjshëm;

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2147, date 11.12.2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.297 (41-2014-1882), datë 02.06.2014 të Gjykatës së
Kundër vendimit nr.2147, date 11.12.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar REKURS Prokurori Apelit Tiranë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit, deklarimin fajtor të pandehurve Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi
për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 278/4/5 të K.P, në bashkëpunim me
njëri-tjetrin dhe dënimin e secilit me nga 10 vjet burg, ne aplikim te nenit 406 te K.Pr.P,
dënimin me nga 6 vjet e 8 muaj burgim,
Duke parashtruar këto shkaqe:

- Të pandehurit Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi e kanë kryer veprën penale për të
cilën akuzohen, në bashkëpunim me njëri-tjetrin. Armët e zjarrit janë gjendur ne
automjetin e drejtuar nga i pandehuri Fatbardh Bardhi, te cilit i janë gjetur ne banese
edhe disa fishekë, por gjykatat kane deklaruar fajtor dhe dënuar vetëm te pandehurin
Saimir Bardhi.
- Organi i Prokurorisë ka paraqitur prova në favor të akuzës në ngarkim te pandehurve,
në mënyrë të harmonizuar raportin e shërbimit të mbajtur nga punonjësit e policisë, në
të cilin përshkruhet ngjarja e ndodhur, deklarimet e të pandehurve Fatbardh Bardhi
dhe Saimir Bardhi, si dhe tabulatet telefonike, të cilat pasqyrojnë thirrjet ndërmjet
njëri-tjetrit, nga te cilat provohet bashkëpunimi i tyre ne kryerjen e veprës penale.
- Mekanizmi i ngjarjes, i provuar ne seance gjyqësore, pranohet nga gjykatat ne
vendimet e tyre, por ne përfundim ato kane konkluduar se vepra penale është kryer
vetëm nga i pandehuri Saimir. Ky vendim është ne zbatim te gabuar te nenit 152 te
K.Pr.Penale.
- Të pandehurit Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi kanë kontradikta të shumta në
thëniet e tyre, lidhur me komunikimet e tyre, ashtu dhe me faktin e pagesës apo jo
taksisë dhe me destinacionin ku do te shkonin.
- Gjykatat kanë gabuar dhe në masën e dënimit për të pandehurit, duke dhënë masa të
buta dënimi me burgim, të cilat nuk i shërbejnë riedukimit të të pandehurve as
parandalimit të përgjithshëm të kësaj vepre penale në shoqëri.
150
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë lidhur me cilësimin ligjor dhe
masën e dënimit per te gjykuarit, mbrojtësin të pandehurit Saimir Bardhi av.Tonin Prendi, i
cili kërkoi ndryshimin e vendimit përsa i përket masës së dënimit, mbrojtësin e caktuar
kryesisht të të Gjykuarit Fatbardh Bardhi Av Sonila Çekrezi e cila kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit për këtë të pandehur, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1340 datë 20.07.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në
fuqi vendimin nr.2255 datë 06. 10. 2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i
tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin
Mikel Koprelli.

ka vendosur:
1-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe në bazë të
Nenit 278/2 të Kodit Penal e dënon atë me 9 (nëntë) muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e veprës penale
të “Moskallëzimit të krimit” - dhe në bazë të Nenit 300 të Kodit Penal e dënon atë me 1 (një)
vit burgim.
-Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me një dënim të vetëm prej 1
(një) vit e 9 (nëntë) muaj burgim.
-Në bazë të Nenit 406 të Kodit Proçedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 1 (një)
vit e 2 (dy) muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatbardh Bujar Bardhi do të fillojë nga data e
arrestimit në flagrancë dt.16.01.2014.
2-Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Nuredin Bardhi për kryerjen e veprës
Nenit 278/4 të Kodit Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
-Në baze të Nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Saimir Nuredin Bardhi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 5
(pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Saimir Nuredin Bardhi do të fillojë nga data e
Prova materiale sekuestruar të pandehurve sipas proces-verbalit dt.16.01.2014:
-një pushke tip 20-she me nr.90255786 si edhe municionet të kalojnë në favor të
shtetit.
-Një armë gjahu me nr.8299 së bashku dhe fishekët e gjahut dhe lejen përkatëse tì
kthehen shtetasit Bujar Bardhi.
-Automjeti tip Benz me targa TR 2081 K së bashku me dokumentacionin përkatës, si
edhe dy aparatet e telefonit celular tip Samsung tì kthehet pronarit të ligjshëm;
151
Lënien në fuqi të vendimit nr.297 (41-2014-1882), datë 02.06.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

ka vendosur:
1-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e veprës
Nenit 278/2 të Kodit Penal e dënon atë me 9 (nëntë) muaj burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatbardh Bujar Bardhi për kryerjen e veprës penale
të “Moskallëzimit të krimit” - dhe në bazë të Nenit 300 të Kodit Penal e dënon atë me 1 (një)
vit burgim.
-Bazuar në nenin 55 të Kodit Penal mbi caktimin e një dënimi të vetëm për kryerjen e
disa veprave penale i pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me një dënim të vetëm prej 1
(një) vit e 9 (nëntë) muaj burgim.
-Në bazë të Nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Fatbardh Bujar Bardhi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 1 (një)
vit e 2 (dy) muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Fatbardh Bujar Bardhi do të fillojë nga data e
2-Deklarimin fajtor të pandehurit Saimir Nuredin Bardhi për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe në bazë të Nenit
278/4 të Kodit Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
-Në baze të Nenit 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Saimir Nuredin Bardhi dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 5
(pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Saimir Nuredin Bardhi do të fillojë nga data e
Prova materiale sekuestruar të pandehurve sipas proçes-verbalit dt.16.01.2014:
-një pushke tip 20-she me nr.90255786 si edhe municionet të kalojnë në favor të
shtetit.
-Një armë gjahu me nr.8299 së bashku dhe fishekët e gjahut dhe lejen përkatëse tì
kthehen shtetasit Bujar Bardhi.
-Automjeti tip Benz me targa TR 2081 K së bashku me dokumentacionin përkatës, si
edhe dy aparatet e telefonit celular tip Samsung tì kthehet pronarit të ligjshëm;
Lënien në fuqi të vendimit nr.297 (41-2014-1882), datë 02.06.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
III.ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2147, date 11.12.2015 ka arsyetuar ndër

të tjera se:
“...Gjykata e Apelit Tiranë çmon se vendimi është i bazuar ne ligj. Organi i
Prokurorisë nuk ka arritur të provojë, tej çdo dyshimi, faktin se të pandehurit Fatbardh
Bardhi dhe Saimir Bardhi e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen në kushtet e
bashkëpunimit. Në kuptim të nenit 25 të K.P, bashkëpunim quhet kryerja e veprës penale, nga
152
dy ose më shumë persona, në marrëveshje ndërmjet tyre. Për të akuzuar të pandehurit
Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi se veprën penale për të cilën akuzohen e kanë kryer në
bashkëpunim, organi i Prokurorisë duhet të provojë se ndërmjet tyre kishte një marrëveshje
për të realizuar qëllimin e përbashkët kriminal, që ishte trafikimi i armëve të zjarrit objekt
akuze.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se të dhënat e dala nga aktet e dosjes së prokurorit, nuk
përbëjnë prova, në kuptim të nenit 149 e vijues të K.Pr.P, por përbëjnë indicie, të cilat nuk
arrijnë të provojnë tej çdo dyshimi ekzistencën e marrëveshjes në mes të të pandehurve
Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi, për realizimin e qëllimit të përbashkët kriminal objekt
akuze.
- marrëdhënia në mes të të pandehurve Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi është një
marrëdhënie e taksistit me klientin e tij, që kërkon këtë shërbim dhe se komunikimet ndërmjet
tyre të jenë bërë për këtë qëllim.
-Mospërputhjet e thënieve të të pandehurve Fatbardh Bardhi dhe Saimir Bardhi, nuk
konsiderohen nga Gjykata e Apelit Tiranë si provë në favor të akuzës, e cila ka barrën e
provës së të provuarit të fajësisë në procesin penal, ndërsa të pandehurit gëzojnë të drejtën e
prezumimit të pafajësisë.
- Gjykata e Apelit Tiranë çmon se i pandehuri Saimir Bardhi e ka kryer veprën penale
për të cilën akuzohet. Ai është kapur në flagrancë, në posedim të dy armëve objekt akuze, të
cilat i mbante pa lejen e organeve kompetente.
I pandehuri Saimir Bardhi i ka telefonuar të pandehurit Fatbardh Bardhi, me të cilin
kishte njohje dhe i ka kërkuar atij ti ofronte shërbimin taksi.
I pandehuri Fatbardh Bardhi ka mbërritur në vendin ku e ka thirrur i pandehuri
Saimir Bardhi, i cili ka ardhur tek automjeti objekt akuze me një çantë të zezë, brenda të cilës
ndodheshin armët e sekuestruara nga forcat e policisë.
I pandehuri Saimir Bardhi mbahej nën vëzhgim nga punonjësit e policisë, për shkak
se kishte të dhëna operative mbi aktivitetin e tij kriminal.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se në kuptim të nenit 47 e vijues të Kodit Penal, gjykata
cakton dënimin për të pandehurin e deklaruar fajtor, duke respektuar dispozitat e pjesës së
përgjithshme të Kodit Penal dhe kufijtë e dënimeve të parashikuar në ligj për veprën penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vlerësuar drejtë kriteret e sipërcituara dhe ka
caktuar masën e dënimit për të pandehurin Saimir Bardhi në proporcion me to...”.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN
Kundër vendimit nr.2147, date 11.12.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka

ushtruar REKURS Prokurori Apelit Tiranë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit, deklarimin fajtor të të pandehurve Fatbardh Bardhi dhe
Saimir Bardhi për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 278/4/5 të K.P, në
bashkëpunim me njëri-tjetrin dhe dënimin e secilit me nga 10 vjet burg, ne aplikim te nenit
406 te K.Pr.P, dënimin me nga 6 vjet e 8 muaj burgim, duke parashtruar shkaqet e
përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi..
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pa bazuara shkaqet e ngritura në
rekurs nga Prokurori pranë Prokurorisë së apelit Tiranë, (Neni 432 i K.Pr.Penale) , dhe
si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i shkallës së parë
do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin
Saimir Bardhi, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake”
sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës për deklarimin fajtor të dy të pandehurve
se e kanë kryer veprën penale në bashkëpunimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në
153
konkluzionin se pretendimet e ngritura nga ky organ janë analizuar hollësisht dhe u është
dhënë përgjigja e duhur ligjore nga të dy gjykatat.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale për të gjykuarin Saimir Bardhi

pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:
- Pranimin e kërkesës.
- Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal,
shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në
Fletore Zyrtare. (botuar në fletoren zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar
me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i Kodit Penal
rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave
apo minave, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim
nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore,
përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy
vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore,
dënohet me burgim nga një deri në pesë vjet.
(4) Mbajtja e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete
apo në çdo mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të
hapura për publikun, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një
herë, ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri
në njëzet vjet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren Zyrtare,
përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër normativ të
shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e shfuqizimit të akteve
që shqyrton.
Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të
nenit 5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të përpjesëtueshmërisë,
ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e vendit, dhe për rrjedhojë
edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas mjediseve publike apo të hapura
për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për konfigurimin dhe cilësimin e veprës
penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer kuadri ligjor në fuqi, përpara ndodhjes së
ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014,
në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri
në dhjetë vjet.
154
(2) Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
Meqenëse Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të
Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse nuk është në pajtim
me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga ana e Gjykatës
Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e Kushtetutës, që nga
krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja kushtetuese që nga miratimi i
tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në origjinë në kundërshtim me
Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte juridike, të cilat nuk do të
konsiderohen të hyra në fuqi.
Në këto kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet,
dispozita e zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme
kushtetuese, do të jetë paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e ndryshuar deri në vitin
2001. Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në
shtatë vjet.
Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit
Saimir Bardhi , e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe
para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin duke
respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr përsipër
rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese
dhe rënduese.” Pra, ky nen, në tërësinë e tij, i referohet parimit të individualizimit të dënimit
dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
Në caktimin e masës së dënimit, ky Kolegj ka në konsideratë zbatimin korrekt të
neneve 48 e 49 të K.Penal. Duke analizuar rrezikshmërinë e veprës penale, e cila
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara të përmendura më sipër, marzhin
e dënimit që parashikohet për këtë vepër N.278/2 të K.Penal 1, si dhe rrezikshmërinë e të
gjykuarit, shkallën e fajit që është dashja, ashtu edhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese.
Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana e kryerjes së
veprës penale, faktin që i gjykuari lëvizte me armë në mjedise publike, ky Kolegj vlerëson se
masa e dënimit prej 6 vjet burgim me aplikimin e nenit 406 të Kodit Penal 4 vjet burgim , do
të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
Përsa i përket të gjykuari Fatbardh Bardhi ky vendim gjendet e drejtë e i bazuar në ligj
e si i tillë do të lihet në fuqi.
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E ÇËSHTJES

1
Mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit - dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
155
Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në
rekursin e organit të akuzës nuk u gjendën të bazuara.
Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë gjendet pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin
nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për
të gjykuarin Saimir Bardhi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/1 të K.Pr.Penale
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2147, datë 11.12.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë, përsa i
përket të gjykuarit Fatbardh Bardhi.
Ndryshimin e këtij vendimi përsa i përket masës së dënimit në ngarkim të gjykuarit
Saimir Bardhi, duke e dënuar atë me 6 (gjashtë) vjet burgim, në bazë të nenit 278/2 të K.Penal,
miratuar me ligjin 8733, datë 24.01.2001.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht të gjykuarin Saimir Bardhi
me 4 (katër) vjet burgim.
Tiranë, më 08.02.2017
156
Nr. 00-2017-42 i Vendimit (8)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË PANDEHUR: SHABAN ALUSHLLARI, mbrojtur nga avokati

i caktuar Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale te
“Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese”, mbetur në tentativë,
dhe te “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje te armëve luftarake dhe të municionit”
parashikuar nga nenet 79 germa “dh”- 22 dhe 278/4 i KP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.177, datë 26.09.2014 ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Shaban Alushllari për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese” e mbetur në tentativë dhe në
bazë të nenit 79 germa “dh” e 22 të K.Penal të dënohet me 20 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Shaban Alushllari për kryerjen e veprës
penale të “Prodhim dhe mbajtje pa lejë e armëve luftarake dhe të municionit”
dhe në bazë të nenit 278/4 të K.Penal të dënohet me 8 vjet burgim.
-Bashkimin e dënimeve për dy veprat penale dhe në bazë të nenit 55/2 të K.P i
pandehuri Shaban Alushllari dënohet me 28 vjet burgim
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Shaban Alushllari t’i fillojë nga data e
arrestimit në flagrance 12.01.2014 ora 19.45.
Dënimi do të vuhet në një burg të sigurisë se lartë.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.136, datë 28.04.2015 ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.177 datë 26.09.2014 të Gjykatës se Shkallës se
Pare Pogradec në lidhje me deklarimin fajtor të të pandehurit Shaban
Alushllari të akuzuar për veprën penale të Vrasjes me dashje në rrethana
cilësuese, mbetur në tentative të parashikuar nga neni 79 germa ”dh” e 22 të
K.Penal.
-Ndryshimin e po këtij vendimi në lidhje me dënimin e tij, duke u dënuar me
15 vjet burgim.
-Ndryshimi e kualifikimit ligjor, në lidhje me akuzën e Prodhimit dhe mbajtjes
157
pa leje e armeve luftarake, të parashikuar nga neni 278/4 të K.Penal, në 278/3
të K.Penal (bazuar neni 375 K.Pr.P) në ngarkim të të pandehurit Shaban
Alushllari, dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim.
-Në bashkim të dënimeve penale dhe në aplikim të nenit 55/2 të K.Penal
dënimin përfundimisht e të pandehurit me 18 vjet burgim.
-Lënien në fuqi të po këtij vendimi në lidhje me disponimet e tjera.
Kundër këtij vendimi kane paraqitur rekurs i pandehuri Shaban Alushllari dhe
prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Korçe, me te cilët kërkojnë ndryshimin e tij, duke
parashtruar se:
I pandehuri Shaban Alushllari:

- Ky vendim nuk ka mbajtur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale të
kryer nga unë, rrezikshmërinë time shoqërore dhe për rrjedhojë, bie ndesh me
përcaktimet që bëhen në pjesën e përgjithshme të Kodit Penal dhe posaçërisht nga
nenet 23 dhe 47 e vijues të këtij Kodi.
- Gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit, nisur nga rrethanat konkrete të ngjarjes, nuk
është marrë parasysh që i gjithë konflikti midis nesh ka nisur pasi ata përdorin
vazhdimisht fjale të renda drejtuar familjes time dhe nderit të familjes time, çka për
çdo familje janë të padurueshme.
- Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin që gjendja ime shëndetësore është tepër e rëndë
pasi unë kam bërë 2 operacione në zemër, aortën kryesore e kam me problem dhe
është e pamundur të behet operacion. Gjithashtu, kam edhe kancer në zorrën e trashë
dhe vuaj nga reumatizma.
- Qëllimi im kryesor ka qenë që t’i trembja dhe jo t’i vrisja, pasi edhe nga çështja
kuptohet që unë as unë kam vrarë as kam plagosur asnjë person edhe pse unë i kisha
të gjitha mundësitë që ‘të arrija në çfarëdo lloj përfundimi, pavarësisht se ata familja
Bizgjoni) për familjen time ishin bërë një makth i vërtetë. Familja ime është një nder
familjet me të respektuara në fshat, jemi një familje që s’jemi bërë asnjëherë shkak
për ndonjë konflikt dhe gëzojmë respekt maksimal në gjithë zonën ku banojmë.
- Familja Bizgjoni edhe here të tjera me bënin presion për të me vrarë me arme dhe me
shanin me nderin e familjes time në para njerëzve të fshatit.
Prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Korçe:

- Vendimi i Gjykatës se Apelit Korçë është i gabuar dhe i marrë në shkelje të ligjit
penal material për rrjedhojë duhet të ndryshohet.
- Neni 278/4 K.Penal si paragraf i shtuar në ketë dispozite kohet e fundit nuk lidhet me
ndonjë trajtim doktrinal si dhe nuk ka ndonjë praktikë të konsoliduar ku të trajtohet ky
moment i rëndësishëm i anës objektive të kësaj figure vepre penale.
- Në analize të terminologjisë vend publik: Vend publik është një mjedis ku ka fluks
njerëzish ka mase të gjere të popullit. Po kështu mjedis i hapur për publikun është një
vend ku njerëzit qarkullojnë, kalojnë kohen e lire apo ushtrojnë një aktivitet, gjenden
për një kohe të shkurtër apo kohe të gjate për një arsye të caktuar aktivitet, shëtitje,
etj. Rasti që shqyrtohet konstaton se mbajtja e armës është në nivelin me të larte duke
e përdorur atë. Por mbajtja dhe përdorimi nuk ka mbetur brenda kufijve të banesës. I
pandehuri ka dale jashtë saj duke u reklamuar në rrugën publike të fshatit ku jetojnë.
- Arma tashmë nuk mbeti në vend të izoluar apo e fshehur por është reklamuar në një
vend siç është rruga e fshatit. Ketë fakt e ka perceptuar dhe ka sjelle impakt negativ
minimalisht tek familja Bizgjoni që jeton jashtë banesës se të pandehurit. Po kështu
krismat e armës janë dëgjuar edhe tek banoret e tjerë të fshatit. Ketë moment, gjykata
158
nuk e ka vlerësuar në analizën që i ka bërë elementit objektiv të veprës penale, por
është mjaftuar vetëm me faktin se përpara ngjarjes se arma mbahej në banese e
fshehur nga i pandehuri, për të bërë ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit te Gjykatës se Apelit Korçe, duke rritur masën e dënimit ndaj
te pandehurit Shaban Alushllari, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi ndryshimin e
vendimit te Gjykatës se Apelit Korçe, duke ulur masën e dënimit për te pandehurin, dhe pasi
VËREN
Se, i pandehuri Shaban Alushllari është me banim në fshatin Hudenisht, po në ketë
lagje jetojnë edhe dëshmitaret Astrit Bizgjoni e Syrja Bizgjoni dhe shtëpitë e tyre janë
përballë banesës të të pandehurit me një distance rreth 50 m larg.
Në datën 12.01.2014 rreth orës 15.00 dëshmitaret Astrit Bizgjoni, Syrja Bizgjoni dhe
Elsi Bizgjoni, dy të paret vëllezër dhe i treti djali i Syrjait kanë qenë në oborrin e e banesave
të tyre ku po ndërtonin kanal. Ne atë moment, i pandehuri Shaban Alushllari, është
konfliktuar me dëshmitaret, per te mos transportuar gurë nëpërmjet pronës se tij, duke
shkëmbyer fjale fyese me njeri tjetrin.
Me pas, i pandehuri ka shkuar tek shtëpia e tij ka marrë një automatik tip
“kallashnikov ” të cilin e mbante pa lejen e organeve kompetente shtetërore dhe ka filluar të
qëllojë me të në drejtim të dëshmitarëve Astrit Bizgjoni, Syrja Bizgjoni dhe Elsi Bizgjoni, si
dhe të pjesëtareve të tjerë të familjes se këtyre dëshmitarëve, fillimisht nga dritarja e dhomës
dhe me pas nga ballkoni.
Dëshmitaret janë fshehur poshtë murrit të rrugës dhe me pas janë futur në banesat e
tyre duke marrë fëmijët që ndodheshin në oborr dhe kanë njoftuar Komisariatin e Policisë
Pogradec se, i pandehuri po qëllonte me arme zjarri në drejtim të tyre për ti vrare. Ndërkohë,
të afërmit e të pandehurit kanë ndërhyrë duke bere e mundur që i pandehuri të mos vazhdonte
të qëllonte në drejtim të dëshmitareve.
Ne këto rrethana, prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Pogradec ka filluar
procedimin penal dhe pas përfundimit te hetimeve paraprake ka kërkuar gjykimin e çështjes
ne ngarkim te te pandehurit Shaban Alushllari, për kryerjen e veprave penale te “Vrasjes në
rrethana të tjera cilësuese”, mbetur në tentativë, dhe te “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje te
armëve luftarake dhe të municionit” parashikuar nga nenet 79 germa “dh”- 22 dhe 278/4 i
KP.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr.177, datë 26.09.2014 ka
deklaruar fajtor dhe ka dënuar te pandehurin Shaban Alushllari për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese” e mbetur në tentativë dhe në bazë të nenit 79 germa
“dh” e 22 të KP dhe veprës penale të “Prodhim dhe mbajtje pa lejë e armëve luftarake dhe të
municionit” dhe në bazë të nenit 278/4 të KP të dënohet me 28 vjet burgim.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.136, datë 28.04.2015 ka lënë në fuqi të
vendimit nr.177 datë 26.09.2014 të Gjykatës se Shkallës se Pare Pogradec në lidhje me
deklarimin fajtor të të pandehurit Shaban Alushllari për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
me dashje në rrethana cilësuese”, mbetur në tentative të parashikuar nga neni 79 germa ”dh”
e 22 të KP dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim, si dhe ka ndryshuar kualifikimin ligjor, në
lidhje me akuzën e “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje e armeve luftarake”, parashikuar nga neni
278/4 të KP në 278/3 të KP dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim, pasi ka bere bashkimin e
dënimeve, e ka dënuar përfundimisht me 18 vjet burgim.
159
Kundër vendimit te gjykatës se apelit kane paraqitur rekurs i pandehuri Shaban
Alushllari dhe prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Korçe, me te cilët kane kërkuar
ndryshimin e tij.
Kolegji penal, vlerëson se, pretendimet e parashtruara ne rekurse, në thelb, kanë të
bëjnë me mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes së provave, që janë bërë nga gjykatat më të
ulëta, të cilat nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, si gjykate ligji, dhe vendimet e
gjykatave te faktit, referuar momentit te dhënies se vendimeve te tyre kane qene te bazuara ne
ligjin material, qe ka qene ne fuqi.
Por se, gjate shqyrtimit te çështjes ne Gjykatën e Lartë, Gjykata Kushtetuese me

vendimin 9/16 ka vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar
me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Në bazë të nenit 76 te ligjit nr.8577, datë 10.2.2000 “Për organizimin dhe

funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”
1. Vendimi i Gjykatës Kushtetuese që ka shfuqizuar një ligj apo akt normativ si të
papajtueshëm me Kushtetutën ose me marrëveshjet ndërkombëtare, si rregull sjell efekte
juridike nga data e hyrjes së tij në fuqi.
2. Vendimi ka fuqi prapavepruese vetëm:
a) ndaj një dënimi penal edhe gjatë kohës që është në ekzekutim, nëse ai lidhet
drejtpërdrejt me zbatimin e ligjit ose të aktit normativ të shfuqizuar;
b) ndaj çështjeve që shqyrtohen nga gjykatat, derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë
formë të prerë;...
Në bazë të kësaj dispozite, efektet e vendimeve të Gjykatës Kushtetuese, janë të
detyrueshme mbi të gjitha organet kushtetuese, autoritetet publike dhe gjykatat. Vendimet e
saj kanë fuqi detyruese të përgjithshme dhe janë përfundimtare. Ato përbëjnë jurisprudencë
kushtetuese dhe, për rrjedhojë, kanë efektet e forcës së ligjit. Ky efekt detyrues ka të bëjë si
me pjesën urdhëruese, ashtu edhe me pjesën arsyetuese të vendimit.
Gjykata Kushtetuese ne vendimet e saj ka theksuar se, efekti detyrues pasqyrohet mbi
argumentet thelbësore të vendimit të saj qe përbëjnë edhe një ratio decidendi, eliminimi i të
cilave do ta bënte vendimin, në tërësinë e tij, të pakuptimtë. Nga kjo pikëpamje, Gjykata ka
theksuar se nga standardi i detyrueshmërisë së zbatimit të vendimmarrjes kushtetuese nuk
mund të bëj përjashtim as vetë Gjykata Kushtetuese. (Vendimet nr.5, datë 07.02.200; nr.14,
datë 03.06.2009; nr.21, datë 29.04.2010).
Sipas vendimit te Gjykatës Kushtetuese:

...Gjykata evidenton se vepra penale e prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe të municionit, e parashikuar si e tillë në Kodin Penal të vitit 1995, ka pësuar
ndryshime në kohë katër herë, përkatësisht në vitet 1998, 2001, 2013 dhe 2014...
...Ndërkohë në vitin 2013, ligjvënësi ka rritur marzhin e dënimit minimal dhe
maksimal për prodhimin e armëve dhe të municionit luftarak, të bombave apo minave, pa
lejen e organeve kompetente, nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/1 i ligjit nr.144).
Po me këtë ligj, ligjvënësi ka parashikuar marzhe të ndryshme dënimi për mbajtje të armëve,
të bombave apo minave ose lëndëve plasëse, por me diferencën e konsumimit në banesë, në
automjete apo në mjedise publike dhe në mjedise të hapura për publikun (neni 278/3/4 i ligjit
nr.144). Gjithashtu, u rrit marzhi minimal i dënimit nga pesë në dhjetë vjet, si dhe marzhi
160
maksimal nga pesëmbëdhjetë në njëzet vjet, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në
bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda (neni 278/5 i ligjit nr.144).
Për më tepër, në vitin 2014 ligjvënësi realizon një ndërhyrje tjetër në dispozitën
penale objekt shqyrtimi në drejtim të rritjes së sanksioneve penale, si dhe në ndarjen e veprës
penale, sipas llojit të armëve, përkatësisht në mbajtje të armëve në banesë (prg.3) nga
mbajtje e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, (prg.4), e cila nga një vepër që
dënohej me burgim nga një deri në pesë vjet, aktualisht dënohet me burgim nga pesë deri në
tetë vjet” (neni 278/3/4 ligjit nr.98). Kurse, kur kjo vepër kryhet në sasi të mëdha, në
bashkëpunim, më shumë se një herë ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga
pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet, duke u rritur përsëri marzhi minimal i dënimit nga dhjetë
në pesëmbëdhjetë vjet (neni 278/6 i ligjit nr.98).
Bazuar në analizën historike të dispozitës, në parim, Gjykatës i rezulton se ligjvënësi
është mbështetur thellësisht në strategjinë e ndërhyrjes ndëshkuese, e karakterizuar
posaçërisht nga parashikimi i instrumenteve ashpërsuese, sikundër është rritja e marzheve
minimale dhe maksimale të dënimit dhe përpjekja për të parashikuar të gjitha rastet dhe
rrethanat e mundshme të prodhimit dhe të mbajtjes së të gjitha kategorive të armëve,
municioneve luftarake, bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, në automjet, në
mjete të motorizuara, në mjedise publike apo mjedise të hapura për publikun.
...Gjykata vëren se ndryshimet e ndërmarra nga ligjvënësi në dispozitat objekt
shqyrtimi (por edhe të tjera të shqyrtuara më parë nga kjo Gjykatë), kanë qenë përgjithësisht
spontane, nisur nga synimi për të luftuar kriminalitetin, por pa iu nënshtruar më parë
studimeve të thelluara për të shmangur prishjen e balancave jo vetëm midis masave të
dënimit të veprave penale të një kapitulli, por edhe në raport me veprat e tjera penale, në
varësi të rrezikshmërisë shoqërore të tyre. Një qasje (strategji) e tillë e gabuar ka deformuar
strukturën e Kodit Penal, duke krijuar disproporcione të pashpjeguara (paarsyeshme) midis
dënimeve të parashikuara për vepra të ndryshme të Kodit, në kundërshtim me parimet e
shtetit të së drejtës dhe të proporcionalitetit, në rastet e kufizimit të të drejtave dhe lirive të
individit...
...Me ndërhyrjen në nenin 278 të KP-së ligjvënësi nuk ka respektuar aspektin
harmonik që duhet të kenë dispozitat e Kodit Penal, të cilat në tërësinë e tyre duhet të
përbëjnë një entitet të vetëm, ku të bashkohen vlerat dhe parimet kryesore që udhëheqin këtë
kod, që janë shteti i së drejtës, barazia para ligjit, drejtësia në caktimin e fajësisë dhe të
dënimit, si dhe humanizmi (neni 1/c i Kodit Penal)...
Në vendimin e mësipërm te Gjykatës Kushtetuese, konkludohet se, ndryshimet ligjore
ne nenin 278 te KP, te bëra me ne vitet 2013 dhe 2014, kanë passjell cënimin e parimeve
kushtetuese të proporcionalitetit dhe të sigurisë juridike dhe për ketë shkak edhe janë
shfuqizuar paragrafë te nenit 278 te KP.
Nisur nga vendimi i kësaj Gjykate, i cili ka efekt në gjykimin e çështjes dhe faktit se, i
pandehuri është gjykuar e dënuar duke ju referuar dispozitës se riformuluar, pas ndryshimeve
te bëra ne vitet 2013 dhe 2014, ky Kolegj vlerëson se, nuk mund te pranohet pretendimi i
paraqitur ne rekursin e prokurorisë, për ndryshimin e cilësimit ligjor te veprës penale te
armëmbajtjes pa leje.
Ne vendimin 9/16, Gjykata Kushtetuese shprehet edhe se:

...Në këtë kontekst, duke përcaktuar mënyrën e dhënies së dënimit, sipas
metodologjisë së parashikuar në paragrafin e dytë të nenit 55 të KP-së, ligjvënësi u ka hequr
gjykatave të sistemit gjyqësor të drejtën të vlerësojnë pikërisht elementet e parashikuara në
paragrafin e dytë të nenit 47 të KP-së të përmendura më lart (prg. 23), të cilat janë jo vetëm
përcaktuese në individualizimin e drejtë të dënimeve penale, por njëkohësisht janë edhe në
161
kompetencën ekskluzive të gjyqësorit. Në vlerësimin e Gjykatës ky rregullim i ri përbën cenim
të parimit të ndarjes së pushteteve dhe të pavarësisë funksionale të pushtetit gjyqësor.
Si konkluzion, Gjykata arrin në përfundimin se shtesa e bërë në nenin 55, paragrafi i
dytë i KP-së, cenon parimin e ndarjes së pushteteve, të pavarësisë së pushtetit gjyqësor, si
dhe përbën kufizim të kompetencave në dhënien e drejtësisë. Për pasojë, pretendimi i gjykatës
referuese se ky rregullim vjen në kundërshtim me nenet 7, 135/1 dhe 145/1 të Kushtetutës,
është i bazuar...
Sa me sipër, ne kushtet, kur bashkimi i dënimeve prej gjykatës se apelit është bere ne
baze te nenit 55/2 te KP (me ndryshimet e vitit 2013), ky Kolegj vlerëson se, bashkimi i
dënimeve duhet bere ne baze te nenit 55 te KP, dënimi me i rende i shtuar dhe jo një
mbledhje aritmetike te dënimeve, duke e dënuar te pandehurin me përfundimisht, 16 vjet
burgim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të KPP
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.136, date 28.04.2015 te Gjykatës se Apelit Korçë, për sa i
përket aplikimit te nenit 55 te KP, duke e dënuar përfundimisht te pandehurin Shaban
Alushllari me 16 vjet burgim.
Tiranë, më 08.02.2017
162
163
Nr. 10 i Regj. Themeltar
Nr. 10 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Ardian Dvorani Anëtar
Mirela Fana Anëtare
Tom Ndreca Anëtar
Në datën 16.02.2016 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES : TOM DOSHI, i biri i Gjekës, datëlindja

06.06.1966, lindur në Shkodër dhe banues në
Tiranë Rr.“Qemal Stafa”, nr.350, me
kombësi dhe shtetësi shqiptare, me arsim të
lartë, gjendje civili i martuar, madhor me
zotësi për të vepruar, përfaqësuar në gjykim
nga Av. Vladimir Meci dhe av. Ferit Mucaj.
OBJEKTI:
Ankim ndaj Vendimit të mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme
Kosta Beluri datë 04.12.2015, për kallëzimin e regjistruar me nr.20, datë 07.11.2015,
përcjellë me shkresën nr.2958/8, datë 24.12.2015,
marrë dijeni prej meje me datë 28.12.2015.
Baza Ligjore: Neni 291 / 2 i Kodit të Procedurës Penale
ME PJESËMARRJEN PROKURORIA E PËRGJITHSHME E

REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,
përfaqësuar në gjykim nga prokurori
Kosta Beluri
PERSON I INTERESUAR: SPARTAK BRAHO, në mungesë
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi kërkuesin Tom Doshi dhe mbrojtësit e tij Av.Vladimir Meci dhe Av.Ferit
Mucaj, të cilët kërkuan pranimin e kërkesës, Prokurori Pranë Gjykatës së Lartë, Kosta Beluri
i cili kërkoi-Rrëzimin e kërkesës, personi i interesuar Spartak Braho e la gjykimin në
mungesë megjithëse kishte dijeni në mënyrë të rregullt;
VЁREN
Se kërkesa e kërkuesit Tom Doshi mbi ankimin ndaj Vendimit të Mosfillimit të
Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015, është e pabazuar në
ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
164
Në datën 03.11.2015, shtetasi Tom Doshi, deputet i Kuvendit të Shqipërisë, i është

drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme me një kallëzim penal në ngarkim të shtetasit Spartak
Braho, deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe Kryetar i Komisionit Parlamentar për Sigurinë
Kombëtare, me anë të të cilit ka kërkuar ushtrimin e ndjekjes penale për veprat penale të
“Shpërdorimit të detyrës” dhe “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”, vepra
këto të parashikuara përkatësisht nga nenet 248 dhe 267 të Kodit Penal.
Kallëzim penal rezulton se është regjistruar në Prokurorinë e Përgjithshme me nr.20
kallëzimi datë 07.11.2015, pranë Prokurorisë së Përgjithshme pasi është bërë kundër një
subjekti që bazuar në dispozitën e nenit 75/b/2 dhe 277/3 të Kodit të Procedurës Penale, është
në kompetencë lëndore hetimi të Prokurorisë së Përgjithshme.
Nga studimi i kallëzimit penal rezulton se nga ana e kallëzuesit, është pretenduar se
shtetasi Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit Parlamentar për Sigurinë
Kombëtare, në datën 28.09.2015, i është drejtuar me një letër drejtuesve më të lartë të shtetit,
duke informuar se Z.Tom Doshi dhe Z.Dritan Prifti, po ndërhynë në hetimin e çështjes ÇEZ-
DIA, duke synuar kështu destabilizimin e vendit. Sipas kallëzuesit, letra i është dërguar
Ministrit të Drejtësisë dhe për dijeni Presidentit të Republikës, Kryetarit të Kuvendit dhe
Ambasadës së SHBA dhe nëpërmjet Presidentit të Republikës, i është përcjellë edhe SHISH
dhe Prokurorisë së Përgjithshme.
Kallëzuesi ka pretenduar se është vënë në dijeni nëpërmjet medieve shqiptare dhe
nisur nga përmbajtja e letrës “për realizimin një skenari ogurzi që synon shkaktimin e kaosit
dhe destabilitetin politik në vend”, duke pretenduar si të pavërtetë përmbajtjen e letrës,
kërkon fillimin e ndjekjes penale për veprat penale: “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar përkatësisht nga nenet 248 e 267 të
Kodit Penal, për autorin e letrës e pikërisht deputetin Spartak Braho.
Rezulton nga aktet në dosje se, në kuadër të verifikimeve të kryera, me qëllim
sqarimin e plotë të pretendimeve të ngritura nga kallëzuesi, nga ana e Prokurorisë së
Përgjithshme, është administruar një kopje e praktikës që ka lidhje me informacionin e
dërguar nga Komisioni për Sigurinë Kombëtare i Kuvendit, i cili në datën 27.09.2015 i është
dërguar Prokurorit të Përgjithshëm dhe për dijeni Presidentit të Republikës dhe Kryetarit të
Kuvendit. Një kopje e shkresës së Drejtorisë Task-Force në Prokurorinë e Përgjithshme,
nëpërmjet të cilës në datën 28.09.2015, informacioni i Komisionit për Sigurinë Kombëtare të
Kuvendit, i është dërguar Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për t’u
trajtuar në kuadër të procedimit penal që ndjek për çështjen ÇEZ-DIA.
Gjithashtu, është administruar dhe një kopje e informacionit të datës 28.09.2015 që
Drejtoria e Policisë së Shtetit i ka drejtuar Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe për dijeni Prokurorit të Përgjithshëm, me anë të të cilit kërkohet autorizim për
delegim veprimesh me qëllim për të verifikuar pretendimet e ngritura në shkresën e Kryetarit
të Sigurisë Kombëtare z. Spartak Braho, dërguar zyrtarisht në Policinë e Shtetit në datën
27.09.2015.
Nga sa më sipër rezulton se z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, në datën 27.09.2015, i është drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme dhe
Drejtorisë së Policisë së Shtetit dhe për dijeni Presidentit të Republikës dhe Kryetarit të
Kuvendit, me një informacion pa bërë publik burimin e tij, sipas të cilit deputeti Tom Doshi
dhe shtetasi Dritan Prifti, janë në komunikim të vazhdueshëm me familjarë të shtetasit
Kastriot Ismailaj, aktualisht i arrestuar, akuzuar për çështjen ÇEZ-DIA, veçanërisht me
bashkëshorten e tij Vojsava Ismailaj, me premtimin për të liruar nga akuza Kastriot Ismailaj
në këmbim të deklaratave për të implikuar Kryetarin e Kuvendit në skandalin ÇEZ-DIA. Në
informacion përmenden takime të realizuara midis shtetasve Tom Doshi e Dritan Prifti me
165
shtetasen Vojsava Ismailaj dhe premtimet për garancitë që Tom Doshi dhe Dritan Prifti i kanë
bërë shtetases Vojsava Ismailaj në emër të Kryeministrit, Kryetarit të Opozitës dhe
Ambasadës Amerikane për lirimin e bashkëshortit të saj në këmbim të deklaratave që do të
implikonin Kryetarin e Kuvendit në çështjen ÇEZ-DIA.
Në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në informacion z.
Spartak Braho, paralajmëron edhe për pasoja që mund të ketë për destabilitetin e vendit
veprimtaria e mësipërme e cila synon krijimin e destabilitetit dhe kaosit.
Nga informacioni kërkohet nga organet kompetente të merren masat e nevojshme për
mbrojtjen fizike të shtetases Vojsava Ismailaj dhe familjes së saj, për të shmangur kërcënime
të mundshme apo veprime të tjera me qëllimi për ta detyruar për të dhënë deklarata për të
devijuar hetimin e aferës ÇEZ-DIA.
Ky informacion, siç rezulton edhe nga kallëzimi dhe verifikimet e kryera, i është
dërguar disa prej institucioneve shtetërore dhe përmbajtja e tij është bërë publike, nëpërmjet
mediave shqiptare, të cilat kanë publikuar kopjen e informacionit të dërguar Ministrisë së
Drejtësisë. Ndërkohë që informacioni është kanalizuar në rrugë zyrtare dhe si ai i mbërritur
në Prokurorinë e Përgjithshme dhe ai i dërguar në Drejtorinë e Policisë së Shtetit, i ka kaluar
Prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, për t’u verifikuar, në kuadër të
procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të shtetasit Kastriot Ismailaj.
Për faktet e mësipërme, nga kallëzuesi Tom Doshi, është kërkuar fillimi ndjekjes
penale ndaj shtetasit Spartak Braho, për veprën penale “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal, dhe për veprën penale “Përhapja e informatave të rreme që
ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal.
a) PRETENDIMET E PALËVE.
Vendimi i Mosfillimit është i kundërligjshëm, ndaj po e ankimoj pranë Gjykatës së
Lartë si gjykata kompetente, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Prokuroria e Përgjithshme, në Vendimin e mosfillimit objekt ankimi, i paraqet
faktet në mënyrë të shtrembëruar.
- Prokurori mënyrë të qëllimshme gabon kur përcakton se informacioni është
dërguar nga Komisioni i Sigurisë Kombëtare, pasi rezulton se informacioni është
dërguar dhe është shpërndarë personalisht nga Kryetari i Komisionit për Sigurinë
Kombëtare të Kuvendit, dhe një gabim i tillë nga pikëpamja e parashtrimit të
fakteve, ka rëndësi thelbësore për hetimin e plotë dhe objektiv të kallëzimit, pasi
thelbi i kallëzimit për veprën penale të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal,
dhe ka të bëjë pikërisht me marrjen e atributeve që nuk i takojnë nga Kryetari i
Komisionit për Sigurinë Kombëtare, duke shkelur rregullat që normojnë të drejtat,
kompetencat dhe detyrimet e Kryetarit të Komisionit Parlamentar dhe vetë
Komisionit.
- Në kallëzimin tim, unë i referohem konkretisht letrës nr.3020 datë 27.09.2015 të
dërguar nga z. Spartak Braho (me stemën e Kuvendit dhe të Komisionit për
Sigurinë Kombëtare) të nënshkruar nga z. Braho me titullin e Kryetarit të
Komisionit të Sigurisë Kombëtare, e cila i drejtohet Ministrit të Drejtësisë dhe për
dijeni Presidentit të Republikës, Kryetarit të Kuvendit dhe Ambasadës së SHBA,
dhe nga ana e vet Prokuroria në Vendimin e mos fillimit nuk rezulton të ketë kryer
asnjë veprim verifikues, për këtë letër dhe për të sqaruar nëse Komisioni për
Sigurinë Kombëtare si i tillë a ka pasur ndonjë rol përpara apo pas dërgimit të
kësaj letre, nëse po çfarë roli dhe nëse jo përse
- Prokuroria duhej t’i kishte verifikuar të gjitha këto korrespondenca në mënyrë të
detajuar dhe t’i listonte verifikimet e tyre me të gjitha ekstremitet protokollare të
166
secilës, me qëllim që të arrinte në konkluzionin se mungojnë elementet e veprës
penale, konkretisht ana objektive.
- Në fq. 3 të Vendimit të mosfillimit, Prokuroria shprehet se: "Z. Spartak Braho, në
cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në përputhje me nenin
23 të Rregullores së Brendshme të Kuvendit, ka mbajtur lidhje me institucione të
tjera, duke informuar për një situatë të servirur nga burime të pa publikuara...".
Prokuroria, në mënyrë të mangët ka referuar jashtë kontekstit një nga detyrat e
Kryetarit të Komisionit të përhershëm të Kuvendit, që është mbajtja e lidhjeve me
institucione të tjera, por Prokuroria nuk e ka referuar të plotë këtë nen dhe as
nenin 33 të Rregullores së Kuvendit, që detajojnë të plota detyrat dhe
kompetencat e Kryetarit të Komisionit për Sigurinë Kombëtare dhe mënyrën se si
duhen ushtruar këto kompetenca. Më konkretisht, këto dispozita parashikojnë sa
vijon:
- Prokuroria e Përgjithshme ka dështuar në argumentimin ligjor dhe faktik të
mungesës së elementëve të veprave penale për të cilat është paraqitur kallëzimi.
Siç edhe u sqarua më sipër në pikën (l) të këtij ankimi, moskryerja e verifikimeve
të plota për faktet objekt kallëzimi, parashtrimi i deformuar i tyre dhe i ligjit të
aplikueshëm, ka çuar Prokurorinë e Përgjithshme në konkludimin se për të dyja
veprat penale të kallëzuara mungojnë elementët përkatës dhe konkretisht ana
objektive.
- Prokuroria ka dështuar në argumentimin e sa më sipër pasi: (i) ekziston veprimi
dhe/ose mosveprimi i kundraligjshëm, sepse ndryshe nga sa referon Prokuroria në
mënyrë të pjesshme në nenin 23 të Rregullores, ajo nuk ka kryer në mënyrë të
plotë dhe ezauruese të gjitha verifikimet që do të jepnin siguri se normat e
parashikuara në nenet 23 dhe 33 të Rregullores së Kuvendit janë respektuar e nuk
janë shkelur. Në këtë kontekst, as nuk janë këqyrur apo sekuestruar
korrespondencat e detajuara dhe praktikat respektove në Komisionin përkatës dhe
as nuk janë pyetur qoftë Kryetari i Komisionit, qoftë anëtarët e Komisionit për
çfarë ka qenë në dijeni të tyre; (ii) Prokuroria nuk ka kryer verifikime dhe/ose
hetime që të japin garanci se nuk janë dëmtuar interesat e shtetit duke investuar
institucionet shtetërore në një luftë thjesht politike, duke përhapur panik tek
publiku për destabilizim të vendit dhe duke tërhequr vëmendjen e publikut nga
funksionimi i organeve publike në çështje të interesit publik, drejt trillimeve të
skenarëve të paqenë, të cilët u provuan të tillë nga verifikimet e kryera për këtë
çështje nga Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë, në kuadër të
procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të Kastriot Ismailaj, ku
shtetasit Vojsava Ismailaj, Tom Doshi dhe Dritan Prifti u thirrën për të dhënë
shpjegime dhe në përfundim asgjë nuk rezultoi e vërtetë nga letra e z.Braho.
- Në lidhje me veprën penale të parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal, Prokuroria
në mënyrë të gabuar arsyeton se mungon si ana subjektive edhe ana objektive e
veprës penale. Por, Prokuroria ka dështuar në verifikimin e plotë dhe ezaurues
për këtë konkluzion.
i) Prokuroria ka supozuar mbi mungesën e qëllimit dhe dashjes së z. Braho
vetëm nisur nga: "...pozitat që ai ndodhet dhe funksionet që kryen...", por nuk
e ka thirrur vetë z. Braho për të verifikuar motivet e tij për përcjelljen e
informacionit dhe mënyrën e kësaj përcjellje;
(ii) Prokuroria shprehet se "...Kallëzimi duhet të provojë fillimisht që
informacioni është i rremë, verifikim të cilin po e bëjnë organet kompetente",
por këtë nuk ka pse ta provojë kallëzuesi, por pikërisht organet kompetente.
Në fakt, organet kompetente që verifikuan informacionin e përcjellë nga z.
167
Braho, e konkretisht Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë,
në kuadër të procedimit penal nr.6381 të vitit 2014, në ngarkim të Kastriot
Ismailaj, nuk konkluduan për regjistrimin e ndonjë procedimi penal në lidhje
me këtë informacion. Aktualisht, ky procedim është mbyllur nga Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, Tiranë dhe është marrë vendim që ajo
çështje të dërgohet për gjykim, por jo për sa lidhet me informacionin e z.
Braho;
(iii) Prokuroria e merr të mirëqenë që z. Braho ka "...informuar për një situatë
të servirur nga burime të papublikuara", por Prokuroria nuk ka kryer
verifikimet dhe hetimet e nevojshme për zbardhjen e këtyre burimeve, duke ia
kërkuar këtë pikërisht z.Braho, pasi nuk ekziston asnjë pengesë ligjore për
këtë, veçanërisht për organet hetimore e aq më tepër kur rezulton se vetë z.
Braho nuk ka ndjekur ndonjë procedurë sipas parashikimeve ligjore për
klasifikimin e informacionit, pra duket se qëllimisht e ka shpërndarë letrën e
tij, pa ia nënshtruar më parë atë procedurave për klasifikimin e informacionit.
- Përfundimisht kërkojmë nga Gjykata e Lartë, të shqyrtojë çështjen dhe pas
shqyrtimit të vendosë shfuqizimin e vendimit te mosfillimit, riçeljen e hetimeve dhe
regjistrimin e procedimit penal për kallëzimin e regjistruar në Prokurorinë e
Përgjithshme me nr.20 datë 07.11.2015.
- Të udhëzojë Prokurorinë e Përgjithshme në kryerjen minimumi të veprimeve
hetimore si vijon:
- Sekuestrimi dhe këqyrja e praktikave dokumentare dhe protokollare të letrës apo
letrave të dërguara nga z. Spartak Braho më datë 27.09.2015 drejt Ministrit të
Drejtësisë, Prokurorit të Përgjithshëm etj. Dhe mënyrës së shpërndarjes së këtyre
letrave më pas nga institucionet pritëse;
- Sekuestrimi dhe këqyrja e të gjitha verbaleve dhe dokumenteve të Komisionit Për
Sigurinë Kombëtare minimumi 1 muaj para dhe pas dërgimit të letrave në fjalë;
- Ankim ndaj Vendimit të Mosfillimit datë 04.12.2015 për kallëzimin me nr.20 datë
07.11.2015.
- Pyetja dhe marrja e sqarimeve nga z. Spartak Braho dhe nga të gjithë anëtarët e
Komisionit për Sigurinë Kombëtare në lidhje me dijenitë e tyre mbi
"informacionet" e z. Braho, burimet e këtyre informacioneve dhe mënyrën e
përcjelljes së këtyre informacioneve nga z. Braho.
- Pyetja e zotit Spartak Braho, Tom Doshit, Vojsava Ismailaj, Dritan Prifti.
- Verifikimi i burimeve për të cilat flet zotit Spartak Braho dhe pyetja e tyre.
- Sekuestrimi i të gjitha njoftimeve në media nga momenti i dërgimit të letrës së
zotit Braho, deri ne momentin kur vete zoti Braho ka deklaruar se: "destabilizimi
po stabilizohet" dhe më pas.
b) PRETENDIMET E PROKURORIT
 Prokuroria pretendoi se ndryshe nga analiza ligjore e bërë në kallëzim për katër
elementët e figurës së krimit për këtë vepër penale, referuar fakteve të mësipërme,
rezulton se mungon një nga elementët e domosdoshëm të kësaj figure krimi, e
pikërisht, ana objektive, që konsiston në mungesën e veprimeve në kundërshtim me
ligjin që ka sjellë përfitime materiale ose jo materiale për të apo persona të tretë apo
ka dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit apo shtetasve.
 Z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në
përputhje me nenin 23 të Rregullores së Brendshme të Kuvendit, ka mbajtur lidhje me
institucione të tjera, duke informuar për një situatë të servirur nga burime të pa
publikuara dhe kërkon nga institucionet kompetente marrjen e masave për mbrojtjen
168
fizike të familjarëve të shtetasit Kastriot Ismailaj. Informacioni është kanalizuar
zyrtarisht në Prokurorinë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, e cila ndjek
hetimin për çështjen penale për të cilën ka lidhje informacioni dhe kjo prokurori,
nëpërmjet policisë gjyqësore ka bërë verifikimet e nevojshme në lidhje me sa
informohet. Procesi i verifikimit të informacionit nuk ka dëmtuar interesat e asnjë
individi apo shtetit dhe gjithashtu nuk i ka dhënë mundësinë për përfitim material
ndonjë personi konkret.
 Duke qenë se nga materiali kallëzues mungon ana objektive e veprës penale
“shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, ndjekja penale për
këtë vepër nuk mund të fillojë.
 Nga kallëzimi është kërkuar fillimi i ndjekjes penale ndaj shtetasit Spartak Braho
edhe për veprën penale “Përhapja e informatave të rreme që ngjallin panik”,
parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Analiza që i është bërë elementëve të kësaj
vepre penale nga kallëzuesi nuk qëndron. Objekt i kësaj vepre penale janë
marrëdhëniet shoqërore të vendosura për ruajtjen e rendit dhe sigurisë publike. Nga
ana subjektive kjo vepër kryhet gjithnjë me dashje, me qëllim që të ngjallë një gjendje
paniku dhe pasigurie tek njerëzit. Rrethanat e parashtruara në kallëzim nuk
përmbajnë asnjë fakt që të tregojë se shtetasi Spartak Braho, Kryetar i Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, nëpërmjet këtij informacioni, ka destabilizuar rendin dhe
sigurinë publike në vend. Gjithashtu, parë në pozitat që ai ndodhet dhe funksionet që
kryhen, nuk ka asnjë interes për të, ngjallur gjendje pasigurie dhe paniku tek njerëzit.
Për të kundërtën ai është i interesuar.
 Në kallëzimin penal konstatohet se nuk përmbushen kërkesat e ligjit edhe përsa i
takon anës objektive të kryerjes së kësaj vepre penale. Kallëzimi duhet të provojë
fillimisht që informacioni është i rremë, verifikim të cilin po e bëjnë organet
kompetente.
 përhapja e informacionit të rremë, nënkupton bërjen publike të informacionit me një
qëllim të caktuar. Fakti që Z. Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit të
Sigurisë Kombëtare, i është drejtuar në mënyrë të veçante disa institucioneve, pa bërë
publik informacionin e përcjellë, tregon se nuk është konsumuar elementi i anës
objektive të veprës penale të parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Informacioni
është bërë publik nëpërmjet medieve.
 Sa argumentuam më sipër, në kallëzimin e shtetasit Tom Doshi, mendojnë elementët e
veprës penale “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Përhapja e informatave të rreme që
ngjallin panik”, parashikuar nga nenet 248 e 267 të Kodit Penal, apo ndonjë vepre
tjetër penale në ngarkim të shtetasit Spartak Braho, ndaj mbështetur në nenet 248 dhe
267 të Kodit Penal dhe nenet 75/b/2, 277/3, 290/1/ç dhe 291 të Kodit të Procedurës
Penale, si dhe pikës 4/1 të Urdhrin e Prokurorit të Përgjithshëm me nr.148 datë
09.05.2008 “Për caktimin e shkallës së hierarkisë në prokurori"
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së Republikës së

Shqipërisë ku përcaktohet se: “...Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe rishikues. Ajo ka
juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe
anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe
gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kërkesa do trajtohet nga ana e saj.
Kolegji vlerëson se kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Tom Doshi dhe mbrojtja e tij,
është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
169
juridiksionin fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 79, 277/3, 288 dhe 289 të Kodit të
Procedurës Penale.
Në nenin 75, pika “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet se:
“...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
Kolegji Penal, me qëllimin shqyrtimin e kërkesës ankimore të paraqitur nga
kallëzuesi, vlerëson se procedimi penal merr shkas nga njoftimi që merr prokurori kryesisht
apo nga policia gjyqësore, por edhe nga kallëzimi i shtetasve apo personave juridikë për
ngjarjen e një vepre penale. Është pikërisht ky, momenti që prokurori ka mundësi të
verifikojë nëse ndodhemi para rasteve të parashikuara prej nenit 290 të Kodit të Procedurës
Penale, pra nëse ndodhemi përpara rrethanave që nuk lejojnë fillimin e procedimit penal dhe
që legjitimojnë marrjen e vendimit mbi mosfillimin e procedimit penal. (Vendim Unifikues
2/2013, datë 20.06.2013). Në rastin konkret, më datë 03.11.2015, shtetasi Tom Doshi, deputet
i Kuvendit të Shqipërisë, i është drejtuar Prokurorisë së Përgjithshme me një kallëzim penal
në ngarkim të shtetasit Spartak Braho, deputet i Kuvendit të Shqipërisë dhe Kryetar i
Komisionit Parlamentar për Sigurinë Kombëtare, me anë të të cilit ka kërkuar ushtrimin e
ndjekjes penale për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Përhapja e informatave të
rreme që ngjallin panik”, vepra këto të parashikuara përkatësisht nga nenet 248 dhe 267 të
Kodit Penal.
Kallëzim penal rezulton se është regjistruar në Prokurorinë e Përgjithshme me nr.20
kallëzimi datë 07.11.2015, pranë Prokurorisë së Përgjithshme pasi është bërë kundër një
subjekti që bazuar në dispozitën e nenit 75/b/2 dhe 277/3 të Kodit të Procedurës Penale, është
në kompetencë lëndore hetimi të Prokurorisë së Përgjithshme.
Pas verifikimit të elementëve të përmbajtura në kallëzimin e shtetasit Tom Doshi,
Prokuroria e Përgjithshme ka vendosur mosfillimin e procedimit penal për materialin
kallëzues me nr.20 të vitit 2015, të bërë nga shtetasi Tom Doshi, pasi fakti nuk parashikohet
nga ligji si vepër penale.
Në lidhje me bazueshmërinë në ligj të vendimit të prokurorisë për mosfillimin e
procedimit penal, Kolegji Penal verën se rastet e mosfillimit të çështjes penale nuk kërkojnë
ndonjë hetim të thellë. Konstatimi i rrethanave është i lehtë dhe përgjithësisht bëhet para
fillimit të procedimit penal, për këtë, mjaftojnë vetëm disa verifikime të shpejta për të
konkluduar rreth marrjes së një vendimi mosfillimi. Për të pasur një figurë konkrete të veprës
penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve përbërës të saj të marra së
bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c) subjekti dhe ç) ana
subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të figurës së veprës penale,
shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Gjithashtu, vepra penale
paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj. Ajo konsiderohet e kryer
në mënyrë të plotë atëherë kur ekzistojnë të katër elementët e saj: objekti, ana objektive,
subjekti dhe ana subjektive. Nëse mungon njëri prej këtyre elementëve, vepra penale nuk
ekziston. Duke iu kthyer shqyrtimit të kërkesës konkrete, Kolegji Penal vëren se, nga ana e
kallëzuesit, është pretenduar se shtetasi Spartak Braho, në cilësinë e Kryetarit të Komisionit
Parlamentar për Sigurinë Kombëtare, në datën 28.09.2015, i është drejtuar me një letër
drejtuesve më të lartë të shtetit, duke informuar se Z.Tom Doshi dhe Z.Dritan Prifti, po
ndërhynë në hetimin e çështjes ÇEZ-DIA, duke synuar kështu destabilizimin e vendit.
Në bazë të verifikimeve paraprake ka rezultuar se z.Spartak Braho, në cilësinë e
Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare, në datën 27.09.2015, i është drejtuar
Prokurorisë së Përgjithshme dhe Drejtorisë së Policisë së shtetit dhe për dijeni Presidentit të
Republikës dhe Kryetarit të Kuvendit, me një informacion pa bërë publik burimin e tij, sipas
170
të cilit deputetët Tom Doshi dhe Dritan Prifti, janë në komunikim të vazhdueshëm me
familjarë të shtetasit Kastriot Ismailaj, aktualisht i arrestuar, akuzuar për çështjen ÇEZ-DIA,
veçanërisht me bashkëshorten e tij Vojsava Ismailaj, me premtimin për të liruar nga akuza
Kastriot Ismailajn në këmbim të deklaratave për të implikuar Kryetarin e Kuvendit në
skandalin ÇEZ-DIA.
Në këto kushte, ndryshe nga sa pretendohet në kërkesën ankimore të kallëzuesit,
Kolegji vëren se në bazë të verifikimit ligjor ndaj fakteve të pretenduara në kallëzimin e
kërkuesit Doshi, rezulton se nuk plotësohen (prima facie) të gjithë elementet e veprës penale
për të cilën do të mund të hetohet dhe formulohet akuza që do t’i nënshtrohet më pas,
shqyrtimit gjyqësor. Sa më sipër, lidhur me veprën penale të shpërdorimit të detyrës, Kolegji
çmon se mungon, ana objektive e veprës penale, që konsiston në mungesën e veprimeve në
kundërshtim me ligjin që ka sjellë përfitime materiale ose jo materiale për të apo persona të
tretë apo ka dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit apo shtetasve. Shtetasi Spartak Braho, në
cilësinë e Kryetarit të Komisionit të Sigurisë Kombëtare ka ushtruar detyrën dhe funksionet e
parashikuar nga ligji dhe nga rregullorja, duke i kërkuar institucioneve përkatëse ushtrimin,
në përputhje me ligjin të kompetencave të tyre, dhe i bërë me dije disa të dhënave që do të
mund të hidhnin dritë rreth ngjarjeve të caktuara në lidhje me informacionin që i kallëzuari
kishte në dijeninë e tij. Procesi i verifikimit të informacionit nuk ka dëmtuar interesat e asnjë
personi apo të shtetit dhe gjithashtu, nuk i ka dhënë mundësinë për përfitim material ndonjë
subjekti konkret. Si përfundim, duke qenë se mungon ana objektive e veprës penale
“shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, vendim i për mosfillimin e
procedimit penal nga ana e Prokurorisë është i bazuar në ligj, pasi faktet e pretenduara nga
kallëzuesi nuk përbëjnë ndonjë vepër penale të parashikuar nga ligji penal material, e
rrjedhimisht ndjekja penale për këtë fakt nuk mund të fillojë.
Kallëzuesi ka pretenduar edhe praninë e elementëve të veprës penale “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal. Në këto
kushte, ndryshe nga sa pretendohet në kërkesën ankimore të kallëzuesit, Kolegji vëren se në
bazë të verifikimit ligjor ndaj fakteve të pretenduara në kallëzimin e kërkuesit Doshi, rezulton
se nuk plotësohen (prima facie) të gjithë elementet e veprës penale për të cilën do të mund të
hetohet dhe formulohet akuza që do t’i nënshtrohet më pas, shqyrtimit gjyqësor. Sa më sipër,
lidhur me veprën penale të përhapjes së informatave të rreme që ngjallin panik, në bazë të
rrethanave të parashtruara në kallëzim dhe verifikimeve të kryera, nuk përmbahet asnjë fakt
që të tregojë se shtetasi Spartak Braho, Kryetar i Komisionit të Sigurisë Kombëtare,
nëpërmjet këtij informacioni, ka destabilizuar rendin dhe sigurinë publike në vend. Nuk
përmbushen kërkesat e ligjit edhe për sa i takon anës objektive të kryerjes së kësaj vepre
penale, si për shembull fakti se informacioni që synohet të përhapet ishte i rremë, etj.
Si përfundim, duke qenë se mungon ana objektive e veprës penale “Përhapja e
informatave të rreme që ngjallin panik”, parashikuar nga neni 267 i Kodit Penal, vendim i për
mosfillimin e procedimit penal nga ana e Prokurorisë është i bazuar në ligj, pasi faktet e
pretenduara nga kallëzuesi nuk përbëjnë ndonjë vepër penale të parashikuar nga ligji penal
material, e rrjedhimisht ndjekja penale për këtë fakt nuk mund të fillojë.
Bazuar në sa më lart, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon në rrëzimin e
kërkesës për shfuqizimin e vendimit të Mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së
Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 290 të Kodit të Procedurës
Penale,
171
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Tom Doshi për kundërshtimin e vendimit të
Mosfillimit të Prokurorit të Prokurorisë së Përgjithshme Kosta Beluri datë 04.12.2015.
Tiranë, më 16.02.2016
172
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Andi Çeliku shpreh vendimin tim kundër vendimit te shumicës së
gjyqtarëve të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë të cilët kanë vendosur rrëzimin e kërkesës së
kërkuesit Tom Doshi për kundërshtimin e vendimit të mosfillimit të ndjekjes penale datë
04.12.2015.
Vlerësoj se vendimi i Kolegjit Penal nuk është rrjedhojë e një hetimi të gjithanshëm e
të plotë gjyqësor, pasi gjykimi i zhvillua pa administruar tërësisht aktet e ndodhura në
fashikullin e prokurorisë.
Administrimi i këtyre akteve do të ndihmonte trupin gjykues të nxirrte konkluzione të
drejta në lidhje me pretendimet e kërkuesit. Organi i prokurorisë nuk ka kryer verifikime të
plota të fakteve objekt kallëzimi si dhe ka bërë një parashtrim të deformuar të tyre dhe të
ligjit të aplikueshëm.
Për arsyet e mësipërme votoj kundër vendimit të shumicës së vendimit të gjyqtarëve
të Kolegjit Penal.
Andi Çeliku
173
Nr. 53201-01397-00-2015 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017-43 i Vendimit (10)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancen gjyqesore të datës 08.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
E PANDEHUR: FERZILET LITI, mbrojtur nga av. e caktuar

Sonila Cekrezi
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të “Mashtrimit”
dhe “Falsifikimit të dokumentave”,
të parashikuara nga nenet 143/1 dhe 186/2 të K.Penal.
E PANDEHUR: MRIKE CARA, mbrojtur nga av. e caktuar

Sonila Cekrezi
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i K.Penal .
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin penal nr.87 datë 27.01.2014, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtore të të pandehurës Ferzilet Liti për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrimit”, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe në bazë të këtij
neni, dënimin e të pandehurës me 1 vit burgim.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Ferzilet Liti për kryerjen e veprës penale
të “Falsifikimit të dokumentave”, e parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal dhe
në bazë të këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, e pandehura
Ferzilet Liti dënohet me një dënim të vetëm prej 1 vit e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurës Mrike Cara për kryerjen e veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës“, e parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe në bazë të
këtij neni, dënimin e të pandehurës me 1 vit burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim ndaj të pandehurës Mrike Cara, duke e vënë në provë të
pandehurën për një periudhë kohe prej 2 vjetësh, me kusht që gjatë kësaj kohe
174
e pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale dhe të mbajë kontakte me
shërbimin e provës.
Në aplikim të pikës 3 të nenit 60 të K.Penal e pandehura detyrohet që brenda
periudhës së provës të paguajë gjysmën e dëmit prej 498 972 lekë të shkaktuar
të dëmtuarës Paqyze Sulaj që është e barabartë me 249 486 lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1060, datë 29.05.2015 ka vendosur:

Lenien ne fuqi te vendimit penal nr 87, date 27.01.2014 te Gjykates se Rrethit
Gjyqesor Tirane, ne lidhje me te pandehuren Ferzilet Liti, me kete ndryshim:
Ne aplikim te nenit 59 te K.Penal, urdherohet pezullimi i ekzekutimit te
denimit me burgim per te pandehuren Ferzilet Liti, per nje periudhe prove prej
dy vjetesh.
Urdherohet e pandehura Ferzilet Liti te mbaje kontakte me Zyren e Sherbimit
te Proves.
Prishjen e vendimit penal nr 87, date 27.01.2014 te Gjykates se Rrethit
Gjyqesor Tirane dhe pushimin e çeshtjes penale ne ngarkim te pandehures
Mrikë Cara.
Kundër ketij vendimi ka bërë rekurs prokuroria prane Gjykatës se Apelit Tirane, e cila
kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Në lidhje me të pandehurën Mrikë Cara, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është
rezultat i intepretimit të gabuar të ligjit penal material dhe procedurial penale. Gjykata
në mënyrë të gabuar ka analizuar se në veprimet e të pandehurës Mrikë Cara
mungojnë elementët e veprës penale të “shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga
neni 248 i K.Penal. Vendimi i Gjykatës së Apelit është rezultat i analizës dhe
vlerësimit të gabuar të provave të nënshtruara shqyrtimit gjyqësor të çështjes, prova
këto të vlerësuara në kundërshtim me parashikimet e nenit 152 të K.Pr.Penale.
Gjykata e bazon vendimmarrjen e saj vetëm në pretendimet e të pandehurës Mrikë
Cara, dhe nuk ka arsyetuar se sa janë në përputhje me prova të tjera këto pretendime.
- Tërësisht i gabuar është arsyetimi i Gjykatës se e pandehura nuk ka patur për detyrë
që të plotësojë autorizimet. Në kundërshtim me sa arsyeton Gjykata, ka rezultuar
tërësisht e provuar se e pandehura Mrikë Cara ka qenë direk pergjegjese për
plotësimin e këtyre autorizimeve. Ajo ka plotësuar dhe nënshkruar këto autorizime
pikërisht për shkak të kësaj cilësie të posacme. Edhe vetë e pandehura ka pranuar se
ka qenë pjesë e detyrave të saj që të plotësonte këto autorizime.
- Autorizimet në fjalë para se të coheshin për firmë tek Drejtuesi i Njësisë Bashkiake
plotësoheshin dhe verifikoheshin nga punonjësi i njësisë që në rastin konkret ka qenë
pikërisht e pandehura Mrikë Cara. Roli i saj ka qenë verifikimi nëse para saj janë
paraqitur i autorizuari dhe autorizuesi madje sic shpjegon edhe vetë e pandehrua duhet
që të shikojë edhe dokumentet e tyre për tu siguruar në identitetin e tyre. Më tej bëhet
plotësimi i rubrikave. Ky autorizim është një dokument i rëndësishëm pasi pa të nuk
mund të realizohej tërheqja e pensionit.
- I gabuar është arsyetimi i Gjykatës se mungon pasoja që kërkon neni 248 i K.Penal.
Kjo e pandehur, duke qenë subjekt, i një detyre publike ka vepruar me dashje, me
qëllim përfitimi material për të tretët (të pandehurën Ferzilet Liti) dhe në dëm të
shtetases Paqyze Sulaj, (pasoja në rasntin në shqyrtim). Shqyrtimi gjyqësor ka
provuar edhe lidhjen shkakësore mes veprimeve të të pandehurës Mrikë Cara dhe
pasojës së ardhur.Ka rezultuar e provuar se e pandehura Mrikë Cara për shkak të
detyrës së saj, në kundërshtim me detyrimet ligjore, ka plotësuar autorizimet e
175
dt.04.01.2008, dt.09.01.2009, dt.06.01.2010 dhe dt.03.01.2011, e pandehura në këto
autorizime ka paraqitur rrethana të pavërteta.
- Ka qenë plotësimi pikërisht i këtyre autorizimeve nga ana e të pandehurës Mrikë Cara
ajo që i ka hapur rrugë më tej vjedhjes me anë të mashtrimit nga ana e të pandehurës
tjetër Ferzilet Liti të shumave të mëdha të parave.
- Në lidhje me të pandehurën Ferzilet Liti, tërësisht i gabuar është vendimi i Gjykatës
së Apelit Tiranë kur ka pezulluar ekzekutimin e dënimit me burgim dhënë për të
pandehurën Ferzilet Liti. Gjykata e Apelit mjaftohet me thënien se “... nisur nga
rrethanat konkrete të kryerjes së veprave penale, mosha e madhe e të pandehurës,
shkalla e rrezikshëmrisë shoqërore të të pandehurës.....”.Në këtë pjesë ky vendim
është në shkelje të hapur të parashikimeve të nenit 59 të K.Penal dhe i paarsyetuar. Në
rastin e të pandehurës Ferzilet Liti nuk ekziston as edhe një kusht i vetëm si ato që
parashikon neni 59 i Kodit Penal. Sipas nenit 59 të K.Penal, kur pezullohet
ekzekutimi i dënimit me burgim duhet domosdoshmërisht të përmbushen njëkohësisht
disa kushte. Sa i takon kushtit të parë (rrezikshmërisë shoqërore të personit) e
pandehura Ferzilet Liti, nisur nga rrethanat e kryerjes së veprës penale si falsifikimi
dhë më tej vjedhja e shumave të konsiderueshme të parave nuk bëjnë gjë tjetër veçse
shtojnë rrezikshmërinë shoqërore të veprës dhe të të pandehurës. E pandehura e ka
kryer veprën penale me dashje direkte si formë më e lartë e fajit dhe në sajë të një
plani të mirëmenduar kriminal. E pandehura fillimisht ka siguruar disa dokumente të
falsifikuara dhe më tej duke përdorur ato ka arritur të vjedhë duke tërhequr pensionet
ne emer te shtetasve Elis Sulaj dhe Paqyze Sulaj shumen prej 1 660 072. E panehura
Ferzilet Liti ka kryer dy vepra penale si dhe shuma e madhe e parave të përvetësuara,
shtojnë rrezikshëmrinë shoqërore të veprës dhe të autorit.
- Qëndrimi i të pandehurës pas kryerjes së veprës penale nuk është i atillë që të
plotësohet kushti i parashikuar nga neni 59 i K.Penal. E pandehura si në hetim dhe
gjatë gjykimit ka mbajtur qëndrim mohues në raport me akuzën. E pandehura Ferzilet
nuk ka zëvendësuar dëmin e shkaktuar. Në rastin e të pandehurës Ferzilet Liti nuk
vërehet prania e kushteve apo rrethanave të tjera, si ato të parashikuara në nenin 59 të
K.Penal.
- Mosha e të pandehurës nuk është një kriter i posacëm, pasi ajo nuk është e mitur si
edhe mbi 70 vjec pra nuk ështe e moshuar (54 vjec). E pandehura nuk është në proces
shkollimi, edukimi, nuk është kryefamiljare, nuk ka detyrime prindërore.

pasi dëgjoi relacionin përkatës, prokurorin Arqilea Koca, i cili kerkoi prishjen e
vendimit te gjykates se apelit Tirane dhe lenien ne fuqi te vendimit te Gjykates se rrethit
gjyqesor Tirane, mbrojtësen e te pandehurave, e cila kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
gjykatës se apelit dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria prane Gjykatës se Apelit Tiranë, përmban
shkaqe ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit te Gjykatës se Apelit Tiranë.
Nga aktet e adminsitruara ne dosjen gjyqesore, rezulton se, shtetasja Paqyze Sulaj ka
bërë kallëzim ndaj motrës se saj Ferzilet Liti, me pretendimin se, i ka terhequr pensionin qe
nga viti 2008 pa dijenine e saj. Po kështu, ajo i ka tërhequr qe nga viti 2008 edhe ndihmen
ekonomike te djalit te saj Elis Sulaj, i cili ka statusin e tetraplegjikut.
Sipas kallëzueses, ajo dhe djali i saj Elis Sulaj prej vitesh jetojnë në Greqi dhe kur ka
ardhur ne Shqipëri është vënë në dijeni per veprimet e kryera nga e pandehura Ferzilet Liti.
176
Kur ka ardhur në Shqipëri ka marrë dijeni nga punonjësja e Njësisë Bashkiake nr.10
Tiranë se, leket ne emrin e djalit te saj Elis Sulaj i tërhiqte me prokurë të posaçme shtetasja
Ferzilet Liti, po kështu ka marrë dijeni nga punonjësit e zyrës se shpërndarjes se pensioneve
se pensionin e saj e tërhiqte shtetasja Ferzilet Liti, duke paraqitur vërtetime nga Njesia
Bashkiake nr.10, sikur ishte autorizuar nga Paqyzja.
Sa i përket marrëdhënieve me të pandehurën Ferzilet Liti, e dëmtuara deklaron se, i ka
derguar shpesh herë lekë nga Greqia shtetases Ferzilet Liti, pasi Ferzileti i ankohej se ishte pa
pune dhe nuk kishte me çfare te ushqehej. Gjatë kohës që jetonin në Greqi, Paqyzeja i ka
kërkuar Ferziletit lekët e pensionit, qe ajo i kishte tërhequr perpara vitit 2008 me qëllim
operimin e djalit te saj Elis Sulaj nga syte.
Për këtë Ferzileti ka marrë një kredi ne banke ne shumen 5 milion leke te vjetra, duke
vene dorezane vete Paqyzen dhe Ferzileti ja ka dërguar ne euro me “Western Union” te
hollat. Por perseri Paqyzja ia ka kthyer kete shumë lekësh me “Western Union”. Për këtë ka
paraqitur dokumenta te marrë nga banka ne Greqi, ku tregohen dergimi i shumave te
ndryshme ne euro nga Paqyzja dërguar Ferziletit.
E pandehura Ferzilet Liti ka deklaruar se, Elis Sulaj e ka nenshkruar Prokurën e
Posaçme nr.3812 rep. nr.616 kol. dt.22.04.2008, ku e autorizonte qe ta përfaqësonte ne te
gjtha organet e administratës shtetërore si dhe për të tërhequr çdo lloj shpërblimi qe do te
jepej në emër te tij per statusin e invalidit. Qe nga momenti i nenshkrimit te prokurës dhe deri
ne muajin Prill 2011 ka terhequr ne emer te Elis Sulaj çdo muaj shumen prej 25.000 leke te
reja qe i takonin si paraplegjik si dhe ka terhequr cdo muaj ne emer te saj si kujdestare e Elisit
shumen prej 9.500 leke te reja. Nuk i ka mbajtur asnje leke Elisit, pasi ia ka dhene te gjitha
motres se saj Paqyze Sulaj, duke ia derguar me “Western Union” ose ia ka dhene dorazi kur
Paqyzja ka qene ne Shqiperi apo kur vete Ferzileti ka shkuar ne Greqi. E pandehura ka
pretenduar se, motra e saj Paqyze Sulaj i ka borxh nje shume prej 5 milion leke te vjetra te
cilat i ka marre kredi ne emrin e saj ne banken “Credins”, pasi Paqyzja do te operonte djalin e
saj Elisin nga syte.
Sa i përket pensionit të Paqyzesë, ka pranuar se, ka terhequr pensionin ne emër te
motrës se saj Paqyze Sulaj, per periudhën qe nga viti 2008 – 2011 dhe këto leke ia ka dhene
Paqyzes si dorazi ashtu edhe me “Western Union”. Sa i përket autorizimit të dates 03.01.2011
per terheqjen e pensionit per periudhen Janar - Dhjetor 2011, ka deklaruar se, e ka plotesuar
punonjesia e Njesise Bashkiake nr.10 Tirane me emrin Mrika.
Lidhur me sa më sipër, e pandehura Mrike Cara, ka deklaruar se, ka punuar ne
Njesine Bashkiake nr.10, Tiranë, duke kryer detyra te ndryshme. Nga fundi i vitit 2009 e ne
vazhdim ka kryer edhe detyren e dhenies se vertetimeve, per banore lagje si dhe autorizimet
per pensionet, pranon se, ka plotesuar autorizimin e dt.03.01.2011, ne te cilin thuhet se
Paqyze Sulaj autorizon Ferzilet Litin per terheqjen e pensionit per periudhen Janar-Dhjetor
2011. Kete autorizim, pretendon se, e ka plotesuar ne baze te dokumentave, qe i ka paraqitur
shtetasja Ferzilet Liti, si karta e identitetit e Ferziletit, dhe certifikata familjare e Paqyze
Sulaj, pranon se, ka shkruajtur me shkrimin e saj edhe emrin e Paqyze Sulaj poshtë rubrikës
“Autorizuesi”, si dhe emrin e Ferzilet Liti poshtë rubrikës “i Autorizuari”. Kurse,
nënshkrimet poshte tyre nuk e di se kush i ka bere.
Shtetasja Ferzilet Liti ka tërhequr ne emër te shtetasve Elis Sulaj dhe Paqyze Sulaj
shumen prej 1.660.072 leke.
Ne këto rrethana, Prokuroria prane Gjykates se rrethit gjyqesor Tiranë, pa
sperfundimit te hetimeve paraprake ka kerkuar gjykimin e çështjes ne ngarkim te te
pandehures Ferzilet Liti, per
kryerjen e veprave penale te “Mashtrimit”, parashikuar dhe “Falsifikimit të
dokumentave”, të parashikuara nga nenet 143/1 dhe 186/2 të KP dhe te pandehurës Mrike
177
Cara, per kryerjen e vepres penale te “Shperdorimit te detyres”, parashikuar nga neni 248 te
KP.
Ne përfundim te shqyrtimit gjyqesor, Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë me vendimin
penal nr.87 datë 27.01.2014 ka deklaruar fajtore dhe denuar te pandehurat per kryerjen e
veprave penale per te cilat ishin akuzuar.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1060, datë 29.05.2015 lene ne fuqi vendimin
e gjykates se shkalles se pare, persa i perket te pandehurës Ferzilet Liti, duke urdheruar
pezullimin e ekzekutimit te denimit me burgim per te ne baze te nenit 59 te KP dhe ka prishur
vendimin e shkalles se pare persa i përket te pandehurës Mrike Cara, duke pushuar çështjen
penale per te.
Kundër ketij vendimi ka bërë rekurs prokuroria prane gjykates se apelit Tirane, e cila
kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës së apelit
Tiranë është marrë në zbatim jo të drejtë të ligjit penal, persa i përket prishjes se vendimit te
gjykatës se shkalles se pare ne lidhje me te pandehurën Mrike Cara dhe pushimin e çështjes
penale për te.
Gjykatat e faktit kane pranuar te provuar se, sipas akteve të ekspertimit grafik shkrimi
nen rekuizitat “Autorizuesi” e “I Autorizuari” te autorizimeve tip, objekt ekspertimi, jane
shkruar nga shtetase Mrike Cara, dhe se nenshkrimi per shtetasen Paqyze Sula nuk eshte
nenshkrimi origjinal i saj.
Por se, gjykata e apelit, ndryshe nga gjykata e shkalles se pare, edhe pse rezultoi e
provuar se, e pandehura Mrike Cara, si punonjese e njesise bashkiake ka kryer plotesimin e
autorizimeve per terheqjen e pensioneve ose ndihmes ekonomike, nuk e ka konsideruar ate si
subjekt te vepres penale, per te cilen eshte akuzuar, duke arsyetuar se, nuk ka qene detyra e
saj funksionale per plotesimin e ketyre akteve. Po keshtu, edhe pse u provua ne gjykim, se
mbi bazen e autorizimeve, eshte bere e mundur terheqja e pensionit dhe ndihmes ekonomike
nga e pandehura tjeter Ferzilet Liti, gjykata e apelit shprehet se, nuk kane qene e veprimet e
te pandehures Mrike Cara ato qe kane sjelle pasojen kriminale te terheqjes se pensionit nga e
pandehura Ferzilet Liti.
Kolegji Penal çmon se, ndryshe nga ajo që arsyeton gjykata e apelit, pavarësisht se e
pandehura nuk e ka pasur një kompetencë të tillë per plotesimin e autorizimeve dhe ajo nuk i
ishte deleguar nga titullari me akt te shkruar, përsëri një gjë e tillë nuk e përjashton atë nga
përgjegjësia penale.
Për sa i takon veprës penale për të cilën eshte akuzuar e pandehura, “Shpërdorim
detyre”, parashikuar nga neni 248 i KP, sipas kësaj dispozite rezulton se konsumohet në dy
forma kriminale me veprime ose mosveprime të kundërligjshme, të cilat në thelb përbëjnë
mospërmbushje të rregullt të detyrës nga personi që ushtron funksione publike.
Veprimi i kundërligjshëm kriminal konsiston në kryerjen e veprimeve në kundërshtim
me kuadrin ligjor e nënligjor që sanksionon detyrat e të pandehurit në ushtrim të funksionit
publik, ndërsa në rastin e mosveprimit kriminal i pandehuri nuk ndërmerr veprimet të cilat
duhet të kryheshin prej tij në ushtrim të rregullt të detyrës.
Përcaktimi i ekzistencës së veprimit apo mosveprimit kriminal në kuptim të anës
objektive të veprës penale duhet të jetë rrjedhojë e analizës së kuadrit ligjor që disiplinon
detyrat e funksionarit publik dhe vlerësimit të veprimeve të ndërmarra apo të moskryera prej
tij në raport me këto detyrime ligjore.
Me te drejte, gjykata e shkalles se pare, për të vlerësuar përgjegjësinë penale të të
pandehures ka analizuar, veprimet e kundërligjshme saj te kryera si nje funksionare publike,
që përbëjnë mospërmbushje të rregullt të detyrës dhe pasojat e ardhura nga vepra penale.
178
Kolegji Penal, duke pranuar te provuar faktin, sipas vleresimit te gjykatave te faktit,
çmon se, e pandehura Mrike Cara ka konsumuar elementët e veprës penale të “Shpërdorimit
të detyrës“ parashikuar nga neni 248 i KP dhe për këtë shkak me të drejtë është deklaruar
fajtore dhe eshte denuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane.
Persa i përket pretendimeve te paraqitura ne rekurs, ne lidhje me te pandehurën tjeter
Ferzilet Liti, ato kanë te bëjnë me analizën e provave te bëra nga gjykatat e faktit. Marrja dhe
vlerësimi i provave është atribut i gjykatave të faktit, pra i gjykatës së shkallës së parë dhe i
asaj të apelit dhe Gjykata e Lartë nuk shqyrton faktet dhe rrethanat e çështjes, por vetëm
zbatimin dhe interpretimin e ligjit në dy shkallët e gjykimit.
Sa me siper, vendimi i gjykates se apelit ne lidhje me te pandehuren Mrike Cara, si
vendim i marre ne zbatim te gabuar te ligjit, duhet te prishet dhe te lihet ne fuqi vendimi i
Gjykates se shkalles se pare Tirane.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lenien ne fuqi te vendimit nr.1060, datë 29.05.2015 te Gjykates se Apelit Tiranë,
persa i përket te pandehurës Ferzilet Liti dhe prishjen e vendimit persa i përket te pandehurës
Mrike Cara dhe lënien ne fuqi te vendimit nr.87, date 27.01.2014 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqesor Tiranë.
Tiranë, me 08.02.2017
179
Nr.52104-01407-00-2015 Rregj. Themeltar
Nr.00-2017-44 Vendimit (11)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR KURBIN
I GJYKUAR: FATMIR LAMA
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasje me paramendim”
dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake”,
parashikuar nga nenet 78/1 dhe 278/4 të K. Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.985/176, datë23.10.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Fatmir Lama për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 20 (njëzet) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të gjykuarit Fatmir Lama për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni
278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata vendos
dënimin e tij përfundimisht me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, gjykata vendos dënimin përfundimisht
të të gjykuarit Fatmir Lama me 20 (njëzet) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij, datë 06.03.2014.
Vuajtja e dënimit të kryhet në burg të sigurisë së lartë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.985/176, datë 23.10.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili

kërkon ndryshimin e vendimit lidhur me masën e dënimit të dhënë ndaj të gjykuarit, dënimin
e tij me 35 vjet burgim, duke parashtruar këto shkaqe:
180
- Vendimi i Gjykatës së rrethit Gjyqësor Kurbin dhe ai i Gjykatës së Apelit Tiranë që la
në fuqi atë vendim duhet të ndryshohen sa i përket masës së dënimit, pasi ajo nuk i
përgjigjet rëndësisë së veprës penale të kryer, përhapjes së saj në vendin tonë.
- Sipas të gjitha provave shkresore, shkencore dhe ato me dëshmitare si dhe në analizë
të provave të administruara arrihet në konkluzionin se i gjykuari ka konsumuar
tërësisht elementët e figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 78/1, 278/4 të
K.Penal.
- Duke marrë në konsideratë rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe pasojën e
ardhur prej saj, gjykata duhet të rritë masën e dënimit për të gjykuarin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koca, i cili
parashtroi se: nuk mbështesim rekursin e paraqitur për ashpërsim të mëtejshëm të masës së
dënimit. Kërkojmë dënimin e të gjykuarit me 24 vjet burgim për veprën penale të parashikuar
nga neni 78/1 i K.Penal; për veprën penale të “Armëmbajtjes” kërkojmë që i gjykuari të
dënohet me 6 vjet burgim. Në aplikim të nenit 55 të K.Penal dënimin e tij me 30 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e tij përfundimisht me 20 vjet burgim;
mbrojtësen e caktuar kryesisht për të gjykuarin Fatmir Lama, av. Sonila Çekrezi, e cila kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për veprën penale të armëmbajtjes, sipas vendimit
nr.9/2016 të Gjykatës Kushtetuese dhe cilësimin ligjor sipas N. 278/2 të K.Penal; dhe si
shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.956, datë 12.05.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe vendimi
nr.985/176, datë 23.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin gjenden të bazuar në ligj,
përsa i përket cilësimit juridik për veprën penale të parashikuar nga N.78/1 i K.Penal, por do
të ndryshohen në lidhje me masën e dënimit për veprën penale të parashikuar nga N.78 të
K.Penal; vendimi nr.956, datë 12.05.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi
nr.985/176, datë 23.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin janë pjesërisht të
cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të
ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Fatmir Lama,
për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe si i tillë do të ndryshohet në
këtë pjesë.
1. I gjykuari Fatmir Lama dhe viktima Ramazan Lama ishin banorë të fshatit Shullaz,
Kurbin dhe me lidhje gjaku të shkallës së katërt ndërmjet tyre. Më datë 05.03.2014, rreth
orës 20.30, në fshatin Shullaz të Komunës Milot të Rrethit Kurbin, tek porta e jashtme e
oborrit të banesës së shtetasit Ramazan Lama, i gjykuari Fatmir Lama, banor i këtij
fshati, ka vrarë me armë zjarri automatik shtetasin Ramazan Lama.
2. Menjëherë pas ngjarjes, autori i vrasjes, Fatmir Lama, është larguar disa qindra metra
nga vendi i ngjarjes (tek ish parku, afër Uzinës) ka njoftuar me telefon Komisariatin e
Policisë Kurbin se kishte kryer një krim të rëndë dhe donte të dorëzohej në polici;
rezulton se i gjykuari është dorëzuar forcave të policisë duke iu dorëzuar edhe armën
automatik me dy karikatorë; njëra në kutinë e tytës dhe tjetra e lidhur me të, brenda të
cilave kishte gjithsej 52 fishekë.
3. Gjatë kqyrjes së vendit të ngjarjes, në afërsi të portës së banesës së viktimës, policia
gjyqësore ka gjetur dhe sekuestruar makinën tip “Mitsubishi” me targë LA 0001 B, me të
181
cilën po lëvizte viktima Ramazan Lama në momentin e ngjarjes, në të cilën është
konstatuar thyerja e xhamave anësorë të saj, të krahut të majtë të mjetit; në derën e
shoferit dhe në derën e pasagjerit të krahut teë majtë (pas shoferit), janë konstatuar vrima
të shumta si ato që lenë predhat e armëve të zjarrit, të cilat kanë drejtim nga jashtë -
brenda. Po ashtu, edhe në sediljen e shoferit, janë konstatuar gjurmë të predhave të
armëve të zjarrit si dhe njolla gjaku. Në afërsi të portës së banesës së viktimës, policia
gjyqësore ka gjetur, fiksuar dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale edhe 4
gëzhoja fishekësh të armëve të zjarrit.
4. Në këto rrethana është arrestuar në flagrancë autori i ngjarjes Fatmir Lama, i cili është
hetuar dhe gjykuar me masën e sigurimit “arrest në burg”.
5. I gjykuari Fatmir Lama, lidhur me motivet e vrasjes ka shpjeguar se këtë veprim e
kishte kryer për shkak të padrejtësisë që sipas tij, i kishte bërë viktima, duke e
përjashtuar nga e drejta e përfitimit nga toka e fisit “Lama”, apo shitja e skorjeve të
fabrikës, të cilat kanë qenë të depozituara në tokën pronë e këtij fisi, tek ish Uzina e
Superfosfatit Laç.
6. Në bazë të aktit të ekspertimit teknik-balistik nr.3920, datë 9.4.2014, lidhur me
automjetin e sekuestruar tip “Mitsubishi Pajero” me targë LA 0001 B, është konkluduar
se: në këtë automjet vërehen 10 (dhjetë) dëmtime tejshkuese të shkaktuara nga predha të
fishekëve të armëve të zjarrit, dhe drejtim i qitjes është nga prapa majtas- përpara
automjetit me krah nga jashtë brenda, me kënd të pjerrët nga e majta në të djathtë. Në
dëmtimet tejshkuese të llamarinës së mjetit nuk ka faktorë plotësues të qitjes me armë
zjarri. Distanca e qitjes është larg distancës së veprimit të faktorëve plotësues të qitjes
(mbi 1 metër).
7. Në bazë të aktit të ekspertimit teknik-balistik nr.3786, datë 4.4.2014, lidhur me
gëzhojat e gjetura dhe sekuestruara në vendin e ngjarjes, është konkluduar se: 4 gëzhojat
objekt ekspertimi të sekuestruara në vendngjarje, u përkasin fishekëve standardë
luftarake të fabrikuar të modelit 56 kalibri 7.62 m/m që përdoren si municion për pushkët
e modelit 56 e 63, si dhe automatikët ML të kal.7.62 m/m. Në 4 gëzhojat objekt
ekspertimi evidentohen gjurmë të qitjes me armë zjarri me vlera identifikuese. 4 gëzhojat
janë qitur nga e njëjta armë zjarri. 4 gëzhojat objekt ekspertimi të gjetura në vendngjarje,
janë qitur nga arma e zjarrit automatik mod. 56 kal. 72 m/m, me numër të restauruar
039270-86.
8. Në bazë të aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.76 datë 2.4.014, lidhur me viktimën
Ramazan Lama se: Tek kufoma e shtetasit Ramazan Lama, u konstatuan plagë në pjesën
e kokës, në anën e majtë, sipër veshit, me përmasa 7 x 3.5 cm, dhe 5 x 2 cm, vrimë në
pjesën e pasme të qafës, në mesin e shpatullave, me përmasa 05x 1.5 cm, si dhe
dërmishtje, me përmasa 2 x 0.5 dhe 5x2 cm. Konstatohet rrjedhje gjaku nga goja dhe nga
hundët, etj. Në bazë të këtij akti, është konkluduar se vdekja e shtetasit Ramazan Lama,
ka ardhur si rezultat i shokut të rëndë traumatik-hemorragjik, si rezultat i goditjes nga
predhat e armëve të zjarrit.
9. Djali i të gjykuarit, Erlis Lama, ka shpjeguar se rreth orës 20.00 të datës 05.03.2014, e
ka marrë në telefon babai i tij, i arrestuari Fatmir Lama, dhe i ka thënë “ikni të gjithë tek
gjyshi Aliu në Fushë-Milot”, duke lënë të nënkuptohej se diçka e rëndë kishte ndodhur.
10. Vëllai i viktimës, shtetasi Sali Lama, i cili banon brenda të njëjtit oborr me të
shpjegon se pak minuta para ngjarjes, në kohën që ai ishte duke qëndruar në shtëpi duke
parë televizor, ka dëgjuar borinë e makinës së Ramazanit dhe në këtë moment, fëmijët
kanë dalë jashtë të hapin portën, e cila gjendet rreth 50 metra larg banesës, por, para se të
shkonin fëmijët aty, janë dëgjuar krismat e armëve. Menjëherë ai dhe familjarët e tjerë
kanë dalë jashtë dhe kanë parë makinën e Ramazanit, në një kanal afër portës dhe
Ramazanin të vdekur, sipër timonit. Deklaruesi shprehet se nuk di si ta shpjegojë
182
shkakun e kësaj vrasje, pasi sipas tij, Fatmiri, nuk ka patur ndonjë arsye për ta bërë një
gjë të tillë.
11. Në bazë të shpjegimeve të shtetasit Fatmir Haxhiu, rezulton se ditën e ngjarjes, më
05.03.2014, rreth orës 16.00, i gjykuari Fatmir e ka takuar të lartpërmendurin i cili, i ka
dhënë një letër për t’ia dërguar vëllait të viktimës, shtetasit Sali Lama, që ky i fundit, t’ia
dërgonte Ramazanit, përmbajtja e të cilës kishte të bënte me disa probleme pronësie që
ka patur mes familjes së të gjykuarit me familjen e viktimës, të ndjerit Ramazan Lama,
dhe kështu është bërë. Deklaruesi Fatmir Haxhiu, bashkë me vëllain e Ramazanit, po atë
ditë, rreth orës 17.00, e kanë takuar shtetasin /viktimën Ramazan Lama, dhe i kanë dhënë
letrën e të gjykuarit, ku Ramazani, pasi e ka lexuar letrën, e ka hedhur në tokë dhe është
larguar duke i thënë Fatmir Haxhiut “ ti çun, shiko punët tuaja dhe merru me familjen
tënde”. Menjëherë pas këtij momenti, Fatmir Haxhiu, i ka marrë këto letra dhe rreth orës
18.00, ia ka kthyer të gjykuarit Fatmir Lama, duke i shpjeguar rrethanat e takimit me
Ramazanin.
12. I pyetur rreth kësaj ngjarje, djali i viktimës, shtetasi Ancelot Lama, shpjegon se në
momentin e vrasjes ka qenë në Patok dhe është njoftuar nga familjarët e tij për ngjarjen;
Deklaruesi shpjegon se mes familjeve të tyre nuk ka patur konflikte, dhe nuk kishte si ta
shpjegonte shkakun e kësaj vrasje, madje shprehet deklaruesi, të gjykuarin,Fatmirin, e
kemi mbajtur me bukë. Deklaruesi shpjegon se me autorin e vrasjes është kushëri i
katërt.
13. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin ka paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin të gjykuarin Fatmir Lama, akuzuar për kryerjen e veprave
penale “Vrasjes me paramendim” dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake
dhe municionit”, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 278/4 të Kodit Penal.
14. I gjykuari e ka pranuar akuzën dhe ka shprehur pendim të thellë.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.985/176, datë 23.10.2014 ka

vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Fatmir Lama për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes
me paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20
(njëzet) vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Fatmir Lama për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/4 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
iii. Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, gjykata vendos dënimin e
tij përfundimisht me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
iv. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, gjykata vendos dënimin përfundimisht të të
gjykuarit Fatmir Lama me 20 (njëzet) vjet burgim.
v. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e arrestimit të tij, datë 06.03.2014.
vi. Vuajtja e dënimit të kryhet në burg të sigurisë së lartë.
16. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.956, datë 12.05.2015 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.985/176, datë 23.10.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin.
17. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit lidhur me masën e dënimit të dhënë ndaj të gjykuarit,
dënimin e tij me 35 vjet burgim, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
183
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
18. Gjykata e apelit e ka gjetur të bazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës së

shkallës së parë, duke parashtruar ndër të tjera se: “...Pretendimi i të gjykuarit për të
ndryshuar cilësimin ligjor të veprës (megjithëse në gjykim ka pranuar faktet e arsyetuara
nga gjykata) nuk është i bazuar; sipas të gjykuarit, viktima ka përdorur manovra dhe
mënyra indirekte për të mos përfituar i pandehuri shpërblim nga përdorimi dhe shitja e
skorjes në tokën e tij; se viktima ka ndikuar per t’i ulur nderin dhe dinjitetin familjes së
tij dhe vajzës kryesisht; se megjithë letrat që i ka dërguar viktimës ku ia ka parashtruar
problemet dhe ka kërkuar ballafaqim, ai nuk ka pranuar duke e fyer rëndë të gjykuarin;
kanë qenë këto shkaqe për të cilat i gjykuari i fyer dhe i tronditur psiqikisht nga veprimet
e viktimës, bënë që mos kontrollonte veprimet dhe kryente vrasjen; këto pretendime nuk u
provuan gjatë gjykimit por edhe nëse do të provoheshin, këto fakte nuk mund të përbëjnë
shkak për ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale; Nga rrethanat e provuara në
gjykim, megjithëse i gjykuari ka mbetur i fyer nga veprimet mospërfillëse të viktimës, ato
nuk mund të konsiderohen “Fyerje e rëndë”, që mund të shkaktojë tronditje të rëndë
psikike të autorit të veprës; për më tepër veprimet e viktimës nuk kanë qenë të çastit;
përkundrazi në veprimet e viktimës, rrethanat në të cilat është kryer vrasja, tregojnë
qartë se në veprimet e të gjykuarit është i pranishëm moment “i paramendimit”, kjo për
shkak të disa veprimeve të viktimës, të cilat i gjykuari i ka konsideruar si fyese,
mospërfillëse dhe se ato i kanë ulur dinjitetin e tij; ky kolegj vlerëson të mos pranojë
pretendimin e përfaqësuesit të akuzës për kryerjen e një akti ekspertimi psikiatrik ligjor
të të gjykuarit, për shkak që një kërkim i tillë nuk mbështetet në rrethanat e çështjes dhe
në tërësi nga aktet e administruara në dosje, për më tepër që fyerja e pretenduar nuk ka
qenë e çastit; të pambështetura çmohen pretendimet e palëve për ndryshimin e masës së
dënimit, prokurori kërkoi dënim më të rëndë, ndërsa i gjykuari zbutjen e saj; vlerësohet
se në caktimin e llojit dhe masës së dënimit gjykata ka zbatuar drejt kërkesat e ligjit
penal; në vlerësim të rrethanave në tërësi të çështjes çmohet se gjykata e shkallës së parë
ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor…”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në kushtet kur prokurori nuk e
përkrahu ashpërsimin e mëtejshëm të masës së dënimit, pretendimet e paraqitura
në rekursin e Prokurorit janë pjesërisht të bazuara në ligj dhe si i tillë do të
pranohet në masën dhe mënyrën si më poshtë; dhe vendimi nr.956, datë 12.05.2015
i Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe vendimi nr.985/176, datë 23.10.2014 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kurbin duhet të ndryshohen përsa i përket masës së dënimit ndaj
të gjykuarit Fatmir Lama.
Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekursin e Prokurorit për masën e dënimit.
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ky pretendim është i bazuar. Veprat
penale për të cilat është dënuar i gjykuari N.78/1 dhe 278/2 të K.Penal 1janë me
1
Neni 78 vrasja me paramendim
Vrasja me paramendim dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë gjer në njëzet e pesë vjet.
Neni 278/2 Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
184
rrezikshmëri shoqërore, nga të cilat cenohet jeta e shtetasit si një e drejtë natyrore dhe
fondamentale si dhe rendi dhe siguria publike, nga veprime të kundërligjshme e
shoqërisht të rrezikshme e konkretisht nga mbajtja dhe përdorimi pa lejen e organeve
kompetente të armëve luftarake.
21. Nga aktet e administruara në dosje është provuar se i gjykuari Fatmir Lama ka vrarë
me armë zjarri automatik shtetasin Ramazan Lama. Lidhur me motivet e vrasjes, i
gjykuari Fatmir Lama, pretendon se këtë veprim e kishte kryer për shkak të padrejtësisë
që sipas tij i kishte bërë viktima, duke përjashtuar atë, nga e drejta e përfitimit nga toka e
fisit “Lama”, apo shitja e skorjeve të fabrikës, të cilat kanë qenë të depozituara në tokën
pronë e këtij fisi, tek ish Uzina e Superfosfatit Laç, pavarësisht se nga dëshmitarët e
familjes së viktimës u deklarua se nuk ishin në dijeni të mosmarrëveshjeve ndërmjet
palëve.
22. Gjykatat duhet të kishin patur në konsideratë rrezikshmërinë e lartë të veprës penale,
konkretisht të asaj të vrasje me paramendim, e cila materializohet në llojin e
marrëdhënieve juridike të cenuara, që siç e përmendëm janë marrëdhëniet juridike të
vendosura për të garantuar mbrojtjen e jetës sanksionin penal që përcakton dispozita e
cila është nga pesëmbëdhjetë gjer në njëzet e pesë vjet.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në lidhje me dënimin e caktuar ndaj të
gjykuarit si element i zbatimit të ligjit penal material, arrin në konkluzionin se masa
e dënimit e dhënë nga gjykata e apelit nuk është në përputhje me rrezikshmërinë e
veprës dhe të autorit dhe jo në vlerësim korrekt të neneve 481 e 492 të Kodit Penal të
cilat ndikojnë në zbatimin e marzhit të dënimit të parashikuar nga dispozita penale
në individualizimin e dënimit.
24. Në lidhje me masën e dënimit, ashtu siç ka përcaktuar gjykata kushtetuese në
vendimin nr.19, datë 01.06.2011, “Dënimi penal përmbush dy funksione të ndryshme, të
cilat mund të konsiderohen si edukative. Nga njëra anë qëndron funksioni i parandalimit
të përgjithshëm të veprave penale, pasi kërcënimi, se shteti do të zbatojë sanksione penale
sa herë që shtetasit do të kryejnë veprime të dënueshme nga legjislacioni penal,
funksionon si një mënyrë për të dekurajuar dhe parandaluar cilindo nga shtetasit që të
ndërmarrë veprime që bien në kundërshtim me normat penale. Nga ana tjetër qëndron
funksioni i parandalimit të posaçëm, i cili lidhet drejtpërsëdrejti me autorin e veprës, pasi
duke zbatuar sanksionin penal synohet riedukimi i tij në mënyrë që, pas kryerjes së
dënimit, të mos ndërmarrë në të ardhmen veprime kriminale.”...Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë duke marrë në analizë rrezikshmërinë e veprës, për shkak të marrëdhënieve që
prek, mënyrën e kryerjes së veprës penale, pasojën e rëndë të ardhur pendimin e shfaqur
nga i gjykuari, pranimi i veprimeve të kundërligjshme të kryera prej tij, vlerëson se
dënimi prej 24( njëzet e katër) vjet burgim për veprën penale të parashikuar nga N.78/1 i
K.Penal është i nevojshëm për përmbushjen e funksionit të dënimit.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese

në vendimin nr.9/2016, datë 26.02.2016
1
Rrethanat lehtësuese Lehtësojnë dënimin rrethanat që vijojnë:
a) Kur vepra është kryer e shtyrë nga motive me vlera pozitive morale e shoqërore; b) kur vepra është kryer nën ndikimin e
tronditjes psikike të shkaktuar nga provokimi ose veprime të padrejta të viktimës apo të ndonjë personi tjetër; c) kur vepra
është kryer nën ndikimin e veprimeve apo të udhëzimeve të padrejta të eprorit; ç) kur personi që ka kryer veprën tregon
pendim të thellë; d) kur personi ka zëvendësuar dëmin e shkaktuar nga vepra penale ose ka ndihmuar aktivisht për të zhdukur
ose pakësuar pasojat e veprës penale; dh) kur personi paraqitet në organet kompetente pas kryerjes së veprës penale; e) kur
marrëdhëniet ndërmjet personit që ka kryer veprën penale dhe të dëmtuarit janë normalizuar.
2
Gjykata, pavarësisht nga rrethanat që përmenden në nenin 48 të këtij Kodi, mund të marrë në konsideratë edhe rrethanat të
tjera për sa kohë i quan të tilla që justifikojnë lehtësimin e dënimit.
185
25. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në Fletore
Zyrtare. (botuar në fletoren zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
26. Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013,
ndryshuar me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i
Kodit Penal rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave apo minave,
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në
pesëmbëdhjetë vjet.
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga një deri në pesë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete apo në çdo
mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të hapura për publikun, pa
lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga shtatë deri në
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një herë, ose ka
sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren
Zyrtare, përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër
normativ të shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e
shfuqizimit të akteve që shqyrton.
28. Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të
nenit 5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të
përpjesëtueshmërisë, ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e
vendit, dhe për rrjedhojë edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas
mjediseve publike apo të hapura për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për
konfigurimin dhe cilësimin e veprës penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer
kuadri ligjor në fuqi, përpara ndodhjes së ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të
ligjit nr.144/2013, dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014, në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve plasëse
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri në dhjetë vjet.
29. Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit
278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse
186
nuk është në pajtim me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga
ana e Gjykatës Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e
Kushtetutës, që nga krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja
kushtetuese që nga miratimi i tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në
origjinë në kundërshtim me Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte
juridike, të cilat për shkaqe patologjike, nuk do të konsiderohen të hyra në fuqi. Në këto
kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet, dispozita e
zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri
në shtatë vjet.
30. Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit
Fatmir Lama, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
themelit, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001,
dhe para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
31. Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin
duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr
përsipër rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.” Pra, ky nen në tërësinë e tij, i referohet parimit të
individualizimit të dënimit dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
32. Në caktimin e masës së dënimit, ky Kolegj ka në konsideratë zbatimin korrekt të
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara të përmendura më sipër,
marzhin e dënimit që parashikohet për këtë vepër N.278/2 të K.Penal1, si dhe
rrezikshmërinë e të gjykuarit, shkallën e fajit që është dashja, ashtu edhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.
33. Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana të tilla si: i
gjykuari jo vetëm e ka mbajtur në kundërshtim me ligjin këtë armë, por edhe e ka
përdoruar duke sjellë një pasojë të rëndë, marrjen e një jete, nuk ka qenë i dënuar më
parë, nuk i është fshehur hetimit dhe gjykimit, ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit prej
6(gjashtë) vjet do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit
penal.
34. Në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 55 të Kodit Penal sipas formulimit të tij
para ndryshimeve të deklaruara si antikushtetuese nga ana e Gjykatës Kushtetuese,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i cakton si dënim të vetëm të pandehurit Lama, dënimin
e vetëm prej 30 (tridhjetë) vjet burgim. Në zbatim të N.406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e
dënimit dhe e dënon përfundimisht të gjykuarin Fatmir Lama me 20 (njëzet) vjet burgim.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
35. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

rekursin e prokurorit për masën e dënimit janë pjesërisht të bazuara.
36. Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë gjendet i pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën
1
187
e dënimit për të gjykuarin Fatmir Lama për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve
luftarake.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.956, datë 12.05.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.985/176, datë 23.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin përsa i përket
masës së dënimit në lidhje me deklarimin fajtor për veprën penale të vrasje me paramendim e
parashikuar nga Neni 78/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 24 (njëzet e katër) vjet
burgim.
Ndryshimin e vendimit të gjykatë së apelit dhe të shkallës së parë duke e deklaruar
fajtor të gjykuarin Fatmir Lama për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të
parashikuar nga Neni 278/2 të Kodit Penal sipas formulimit të parashikuar nga neni 60 i ligjit
nr.8733 datë 24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.1.1995
“Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”, dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve e dënon të gjykuarin
me një dënim të vetëm me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të Nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e
dënon përfundimisht të gjykuarin Fatmir Lama me 20 (njëzetë) vjet burgim.
Tiranë, më 08.02.2017
188
Nr.52102-01416-00-2015 Regj. Themeltar
Nr.00-2017- 45 Vendimit (12)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR
I GJYKUAR: REINOLD TEROLLI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasje me dashje” e mbetur në tentativë
parashikuar nga nenet 76-22 dhe 278/4 të K. Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.461 (3407) date 23.09.2014

ka vendosur:
Të deklarohet fajtor i pandehuri Reinold Agron Terolli, për veprën penale të
“Vrasje me dashje”, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76-22 i
K.Penal, dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Të deklarohet fajtor i pandehuri Reinold Agron Terolli, për veprën penale te
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal,
dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55/2 të K. Penal i pandehuri Reinold Terolli dënohet me 17
vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të pandehurin
Reinold Terolli me 11 vite e 4 muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Reinold Terolli fillon nga dita e arrestimit
të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Provat materiale të disponohen sipas kërkimit të prokurorisë.
Shpenzimet proceduriale ne ngarkim te te pandehurit Reinold Terolli.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr. 215, datë 18.05.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.461(3407) datë 23.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
189
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, i gjykuari Reinold Terolli,
përfaqësuar nga av. Bujar Hoti, i cili kërkon ndryshimin e vendimit për cilësimin ligjor të
veprës penale, nga neni 76-22 në nenin 88/a të K.P, “Plagosje e rëndë e kryer në gjendje të
tronditjes së fortë psikike” si dhe për bashkimin e dënimeve nuk duhet të aplikohet neni 55/2,
por neni 55/3 i K.Penal, duke parashtruar këto shkaqe:
- Për ngjarjen e datës 06.11.2013, në të cilën i pandehuri Reinold është konfliktuar me
të dëmtuarin Ledian Muslia dhe e ka qëlluar me pistoletën që mbante pa leje, organi i
akuzës e ka akuzuar për veprën penale të vrasjes me dashje mbetur në tentativë dhe
mbajtje pa leje e armëve luftarake, sipas neneve 76-22, 278/4 të K.Penal.
- Në të kundërt nga sa kanë konkluduar gjykatat (në mbështetje të akuzës së
prokurorit), nga provat e administruara në dosje në kushtet e gjykimit të shkurtuar,
nuk është provuar akuza e prokurorit se me dashje i pandehuri ka tentuar të vrasë të
dëmtuarin;
- Qëndrimi i të pandehurit gjatë gjithë gjykimit ka qenë se, i pandehuri është nxjerrë
nga lokali dhe është marrë me forcë, duke u nxjerrë pas pallatit, ku sipas tij, është
qëlluar dhe me armë; janë këto veprime të të dëmtuarit që kanë shkaktuar tronditjen e
tij të fortë psikike të çastit në reagimin e tij, ku si pasojë ka ardhur ajo e plagosjes së
rëndë të të dëmtuarit. Edhe i dëmtuari pranon se kanë debatuar lidhur me problemin e
borxhit që i ka i pandehuri, i cili para se të qëllonte i ka thënë “ku don me i çu fjalët
që më the”; po kështu rezulton e provuar se i dëmtuari ka shkuar dy herë tek lokali ku
ndodhej i pandehuri duke e nxjerrë jashtë atë, çka nënkupton se herën e dytë ka vajtur
i armatosur dhe ka qëlluar dhe ai.
- Vetë fakti që në vendin e ngjarjes janë gjetur 3(tre) gëzhoja, ndërkohë që i dëmtuari
ka marrë katër plagë me armë zjarri, tregon se këqyrja e vendit të ngjarjes dhe fiksimi
i provave nuk ka qenë i plotë, ç’ka përforcon bindjen në lidhje me pretendimin e të
pandehurit, se ndaj tij është qëlluar me armë zjarri. Është ky moment në të cilin i
pandehuri ka humbur kontrollin e veprimeve të veta, për shkak të dhunës psikike dhe
fizike të ushtruar ndaj tij.
- Gjykatat nuk vlerësuan drejt gjendjen shëndetësore të të pandehurit, i cili në vitin
2011 ka pësuar aksidentin në një ndeshje futbolli (futbollist i Vllaznisë) për të cilin
është operuar ne Insbruk Austri, pas të cilit i janë evidentuar dhe probleme
psikologjike për shkak të mospranimit në skuadër për t’u riaktivizuar me ekipin e
futbollit.
- Mbi kërkesën tonë në hetim është kryer ekspertimi psikiatrik-ligjor, në përfundim të
të cilit është konkluduar se vuan nga çrregullime mendore (çrregullim i personalitetit
kufitar), por që është i përgjegjshëm para ligjit.
- I pambështetur në ligj është dhe aplikimi i nenit 55/2 (mbledhja aritmetike e
dënimeve) pasi vjen në kundërshtim me vendimin nr.13, datë 29.05.1997 të Gjykatës
Kushtetuese; duke kërkuar aplikimin e sistemit të thithjes së dënimeve nga dënimi më
i rëndë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për dhënien e një mase dënimi të përshtatshme për
veprën penale të armëmbajtjes pa leje, duke e kualifikuar sipas N.278/2 të dispozitës së
mëparshme; mbrojtësin e të gjykuarit Reinold Terolli, av. Bujar Hoti, i cili kërkoi ndryshimin e
vendimit të gjykatës së apelit për cilësimin ligjor, duke e deklaruar fajtor të pandehurin për
veprat penale të parashikuara nga N.88/a e 278/3 të K.Penal dhe aplikimin e N.55/2 të
K.Penal; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
190
VËREN
Se vendimi nr.215, datë 18.05.2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër gjendet i bazuar
përsa i përket cilësimit juridik dhe masës së dënimit për veprën penale të parashikuar nga
N.76-22 të K.Penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi për këtë pjesë; vendimi nr.215, datë
18.05.2015 i gjykatës së apelit është pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës
Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor
dhe masën e dënimit për të gjykuarin Reinold Terolli për veprën penale të mbajtjes pa le je të
armëve luftarake dhe si i tillë do të ndryshohet në këtë pjesë.
1. I gjykuari Reinold Terolli është banor i qytetit të Shkodrës dhe ka njohje me të

dëmtuarin Ledian Muslija, gjithashtu banor i qytetit të Shkodrës. Midis tyre ka patur një
marrëdhënie huaje për një shumë prej të caktuar euro, të cilat i dëmtuari i’a kishte dhënë
të gjykuarit me kundërshpërblim, dhe ky i fundit nuk i kishte shlyer sipas datës së rënë
dakord.
2. Më datë 06.11.2013 rreth orës 22:00 është njoftuar se në lagjen Manush Alimani ka
patur të shtëna me armë zjarri dhe është plagosur një person. Policia ka shkuar në vendin
e ngjarjes, në lagjen Manush Alimani dhe sipas procesverbalit përkatës të këqyrjes së
vendit të ngjarjes ka rezultuar se, janë fiksuar tre gëzhoja arme zjarri e kalibrit 7.62 mm,
të evidentuar me tabelat 0,1,2, një njollë me ngjyrë të kuqe si ajo e gjakut mbi sipërfaqen
e një pellgu uji, të evidentuar në tabelën nr.3, një këpucë burrash me ngjyrë të zezë me
lidhëse, e evidentuar në tabelën nr.4, si dhe një copë letër me një numër celulari të
shkruar në të dhe në emër të shtetasit Erjon Mehmeti. Më pas këqyrja ka vazhduar jashtë
lokalit të shtetasit Artur Beqiri ku është gjetur një aparat celular, i markës Samsung, me
ngjyrë të zezë, në gjendje pune, provë e evidentuar në tabelën nr.6, si dhe disa sende të
tjera, të cilat janë sekuestruar për të parë mundësinë e gjetjes së ndonjë gjurme papilare të
vlefshme për identifikim të personave të mundshëm që mund të kishin parë ngjarjen.
3. Nga veprimet e para verifikuese të policisë është mësuar se në këtë vend kishte
ndodhur një konflikt mes të gjykuarit Reinold Terolli dhe shtetasit Ledian Muslija, ku ky
i fundit ka mbetur i plagosur me armë zjarri dhe ishte shoqëruar për në spitalin Rajonal
Shkodër.
4. Sipas akt ekspertimit mjeko-ligjor nr.2108, datë 05.12.2013, të Institutit të Mjekësisë
Ligjore Tiranë, rezulton se në trupin e të dëmtuarit Ledian Muslija vërehen dy plagë në
trajtë vrimash në nivelin e vertebrave torakale 8-9. Plagë arme zjarri në regjionin lumbar
dekster mbi kreshten iliake si dhe një plagë arme zjarri në këmbën e majtë. Si konkluzion
rezulton se tek i dëmtuari Ledian Muslija, janë konstatuar disa plagë me armë zjarri me
karakteristikat dhe lokalizimet e përmendura ne akt. Këto dëmtime janë shkaktuar nga
disa qitje me armë zjarri. Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e atyre të rëndave,
pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën po të mos jepej ndihma e shpejtë dhe e kualifikuar
mjekësore. Nga akti i riekspertimi mjeko-ligjor nr.692, datë 23.04.2014, i të dëmtuarit
Ledian Muslija rezulton se: “Në trupin e shtetasit Ledian Muslija konstatohen tre plagë
tejshkuese arme zjarri në trup dhe një në shputën e këmbës së majtë. Drejtimi për dy qitje
ka qenë nga para –prapa, një qitje me drejtim nga prapa-para dhe njëra nga lart-poshtë; në
raport me pozicionin anatomik të trupit të njeriut. Distanca e qitjes nuk mund të
përcaktohet me ekzaktësi pasi plagët janë përpunuar dhe shëruar.
5. Përsa i përket mekanizmit të ngjarjes, ia ka dalë i qartë nga deklarimet e të dëmtuarit,
dëshmitarëve si dhe provave shkencore. Nga gjykatat e faktit janë pranuar këto rrethana të
ngjarjes: i dëmtuari dhe i gjykuari kishin ndërmjet tyre një marrëdhënie huadhënie, ky i
gjykuari Reinold nuk i kishte kthyer në kohë borxhin e marrë në monedhën euro të
191
dëmtuarit Ledian. Në datën 06.11.2013, Lediani ka qenë duke shkuar në shtëpinë e tij e
me automjetin e tij BMW, me targë AA 494 EC, me ngjyrë të zezë, në shoqërinë e
shtetasit Xhevdet Bekteshi (Edi). Rastësisht shikon të gjykuarin Reinold Terolli, tek
lokali i shtetasit Artur Beqiri në lagjen Manush Alimani, Shkodër; pasi ka parkuar
automjetin përballë furrës së bukës ka vajtur tek i gjykuari, duke i kërkuar që t’i kthente
paratë (4500 euro) që i gjykuari i detyrohej. Në fillim i gjykuari i ka thënë se do të flisnin
nesër për këtë punë, por Lediani ka insistuar dhe Reinoldi i ka thënë “a i don parate
sonte” dhe Lediani i është përgjigjur “po”. Më pas, Lediani është larguar, ka bërë një
xhiro nëpër qytet dhe është kthyer përsëri.
6. Sapo Lediani ka parkuar automjetin, i gjykuari Reinold ka dalë nga lokali dhe i ka
kërkuar të futeshin tek një rrugicë, i dëmtuari i shoqëruar nga Xhevdet Bekteshi kanë
shkuar pas tij: Reinoldi ka nxjerrë nga brezi pistoletën, veprim i shoqëruar edhe me fjalët
“ku kam me i çuar ato fjalë që ti mi the para pak minutash”, dhe ia ka drejtuar Ledianit
pistoletën në gjoks; ky i fundit ia ka kapur armën dhe pas disa çastesh, Reinoldi është
shkëputur nga Lediani dhe e ka qëlluar këtë të fundit në këmbë. Në momentin që Lediani
është qëlluar në këmbë, ai ka rënë në tokë ku i ka dalë nga këmba edhe njëra prej
këpucëve. Më pas i gjykuari është spostuar dy apo tre metra dhe e ka qëlluar Ledianin
edhe tre herë të tjera, ku i dëmtuari ka perceptuar se është goditur në pjesën e barkut.
7. Rrobat e të dëmtuarit Ledian Muslija, i janë nënshtruar ekspertimit teknik-kimik, dhe
nga akti kimik nr.12890, datë 19.12.2013, rezulton se nuk u evidentua prania e nitriteve të
cilët janë të pranishëm dhe tek mbeturinat e faktorëve plotësues të qitjes. Për sa më sipër,
duke u bazuar në të dhënat e akteve të ekspertimit kimik të kryer, rezulton se distanca e
qitjes ka qenë mbi një metër, pasi në rast se kjo distancë do të ishte më pak se një metër,
do të ishte konstatuar prania e faktorëve plotësues të qitjes.
8. I gjykuari ka pretenduar se e ka humbur kontrollin dhe ka nxjerrë nga xhepi një
pistoletë dhe ka qëlluar tre herë dhe është larguar me vrap në drejtim të lokalit të Artur
Beqirit. I gjykuari ka pretenduar gjithashtu se është kërcënuar me armë zjarri nga ana e
shtetasit Xhevdet Bekteshi dhe madje sipas tij, Xhevdeti e ka qëlluar me armë zjarrit në
drejtim të këmbëve, pretendime të cilat nuk u gjetën të bazuara në asnjë provë të
administruar gjatë gjykimit.
9. Për shkak të dyshimeve mbi gjendjen e shëndetit mendor, i gjykuari Reinold Terolli i
është nënshtruar ekspertimit pskiatriko-ligjor dhe nga akti nr.130, datë 16.04.2014,
rezulton se: Shtetasi Rejnold Terolli vuan nga një çrregullim mendor. Ai vuan nga
çrregullimi i personalitetit kufitar. Ky ç’rregullim i ka filluar në adoleshencën e vonë. Ky
çrregullim nuk ka ndikuar në aftësinë e tij për të qenë i përgjegjshëm para ligjit, nuk e ka
ulur ekuilibrin e tij mendor në një shkallë të tillë sa të mos kuptojë aktin që kryen apo
pasojat që rrjedhin prej tij. Është i përgjegjshëm para ligjit.
10. Pas kryerjes së veprimeve të plota hetimore, Prokuroria pranë Gjykatës së rrethit
gjyqësor Shkodër ka sjellë për gjykim çështjen penale nr.1349 në ngarkim të gjykuarit
Reinold Terolli, i akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Vrasje me dashje” e mbetur
në tentativë dhe “Prodhim dhe mbajtje pa leje e armëve luftarake”, parashikuar nga nenet
76-22 dhe 278/4 të K.Penal.
11. I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën dhe ka kërkuar ndryshimin e cilësimit juridik të
veprës penale, nga akuza për “Vrasje me dashje”, e mbetur në tentativë të deklarohet
fajtor për veprën penale të “Plagosje e rëndë e kryer në gjendje të tronditjes së fortë
psikike”, e parashikuar nga N.88/a i K.Penal, ndërsa akuzën për “Mbajtje pa leje të
armëve luftarake” e ka pranuar dhe ka kërkuar një masë dënimi sa më të butë.
192
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.461(3407) datë 23.09.2014 ka

vendosur :
i. Të deklarohet fajtor i pandehuri Reinold Agron Terolli, për veprën penale të “Vrasje
me dashje”, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76-22 i K.Penal, dhe dënimin e
tij me 10 vjet burgim.
ii. Të deklarohet fajtor i pandehuri Reinold Agron Terolli, për veprën penale të
“Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal, dhe
dënimin e tij me 7 vjet burgim.
iii. Në zbatim të nenit 55/2 të K.Penal i pandehuri Reinold Terolli dënohet me 17 vjet
burgim.
iv. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të pandehurin Reinold
Terolli me 11 vite e 4 muaj burgim.
v. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Reinold Terolli fillon nga dita e arrestimit të tij
dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
vi. Provat materiale të disponohen sipas kërkimit të prokurorisë.
vii. Shpenzimet proceduriale ne ngarkim te te pandehurit Reinold Terolli.
13. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr. 215, datë 18.05.2015 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.461(3407) datë 23.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
14. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, i gjykuari Reinold Terolli,
përfaqësuar nga av. Bujar Hoti, i cili kërkon ndryshimin e vendimit për cilësimin ligjor të
veprës penale, nga neni 76-22 në nenin 88/a të K.P, “Plagosje e rëndë e kryer në gjendje
të tronditjes së fortë psikike” si dhe për bashkimin e dënimeve nuk duhet të aplikohet neni
55/2, por neni 55/3 i K.Penal, duke parashtruar si shkaqe, pretendimet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
15. Gjykata e Apelit Shkodër, e ka gjetur të bazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Nga ana objektive vepra penale është
kryer me veprime aktive të drejtpërdrejta të të pandehurit Reinold Terolli, i cili vendimin
për vrasje e ka marrë si rrjedhojë e rrethanave të çastit, të atypëratyshme, pa shkaqe apo
indicje shkaqesh të mëparshme. Nga shprehja e deklaruar edhe nga vetë i dëmtuari (se i
pandehuri u ka thënë po tani ku don me i çu fjalët që më the më parë) provohet se
ndërmjet të dëmtuarit dhe të pandehurit ka pasur një zënie për problemin e të hollave, gjë
e cila provohet edhe nga thëniet e babait të tij i cili ka shpjeguar se i pandehuri nuk ka
dashur t’ja japë lekët edhe pse Lediani ja ka kërkuar edhe më parë. Duke pasur në
konsideratë edhe faktin që si viktima si i pandehuri kanë dalë me dëshirë prapa pallatit
ku ka qenë errësirë të dy palët kanë qenë të vetëdijshme se mund të kishte ndonjë zënkë
mes tyre, pasi i dëmtuari kërkonte paratë, ndërsa i pandehuri nuk donte t'ja jepte (kjo
duke pasur në vëmendje edhe faktin se as vetë i pandehuri nuk ka pretenduar se ka pasur
qëllim që t'ja jepte atë natë). Pas daljes pas pallatit i pandehuri Reinold Terolli ka
nxjerrë armën pistoletë që kishte në xhep dhe ka qëlluar në drejtim të të dëmtuarit Ledian
Muslija. Pretendimi i mbrojtjes se i pandehuri ka qenë në kushtet e “Plagosje e rëndë në
kushte të tronditjes psikike”, e parashikuar nga neni 88/a i K. Penal, nuk provohet me
asnjë provë përveç deklarimeve të pandehurit. I pandehuri ka qenë i armatosur, ka
shkuar pas pallatit, ka shtënë me armë zjarri në drejtim të të dëmtuarit Ledian Muslija,
193
në drejtim të organeve vitale (në bark). I pandehuri i ka patur të gjitha mundësitë të
shmangte konfliktin verbal dhe fizik me viktimën dhe shtetasin Xhevdet Bekteshi, por duke
qenë i pajisur me armë zjarri ka zgjedhur të përballet me të me armë. I pandehuri
Reinold Terolli veprën penale e ka kryer me dashje direkte, duke pasur në konsideratë të
gjitha provat që i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor mjeti i përdorur, intensiteti i
goditjes dhe vendi ku janë përqendruar goditjet në bark, tregon se qëllimi i të pandehurit
Reinold Terolli ka qenë marrja e jetës së të dëmtuarit Ledian Muslia. Ai i ka dëshiruar, i
ka parashikuar pasojat dhe ka kryer të gjitha veprimet për ardhjen e tyre, por pavarësisht
kësaj vrasja ka mbetur në tentativë jo për vullnetin e të pandehurit por për shkak të
dhënies së ndihmës së duhur mjekësore dhe të shpejtë...”
IV. Në lidhje me rekursin
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në

rekurs nga i gjykuari Reinold Terolli nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit do
të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin
Reinold Terolli, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake” dhe bashkimin e dënimeve sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë
26.02.2016 të Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin për cilësimin ligjor të veprës penale sipas N.88/a të K.Penal
17. Kolegji Penal vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Ky Kolegj, konkludon se
kualifikimi nga gjykata e apelit i veprimeve të të gjykuarit Reinold Terolli si vrasje me
vrasje e ngelur në tentativë, vepër penale e parashikuar nga neni 76 e 22 i Kodit Penal 1
është i drejtë dhe i bazuar në provat e administruara.
18. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
qëllimi kriminal i të gjykuarit Reinold Terolli ka qenë vrasja e të dëmtuarit Ledian
Muslia, dhe jo dëmtimi i shëndetit e aq më pak si pasojë e tronditjes së fortë psikike.
Kualifikimi ligjor i drejtë i veprës penale ka të bëjë para së gjithash me aplikimin e ligjit
penal nga gjykata për dhënien e një vendimi të drejtë e të bazuar në ligj. Në këtë kuptim
interpretimi i një elementi të ndërgjegjes së individit që kryen në një vepër penale është sa
e vështirë ashtu edhe e rëndësishme për përcaktimin e fajësisë nëpërmjet kualifikimit
ligjor. Natyrisht ky perceptim për gjykatën nuk duhet bërë mbi baza subjektive por në
bazë të “leximit” të veprimeve konkrete dhe të vlerësimit në harmoni të të gjitha provave
dhe të konkluzionit që del prej tyre.
19. Nga provat e administruara ka rezultuar e provuar se i gjykuari ka qenë i armatosur,
ka shkuar pas pallatit, ka shtënë me armë zjarri në drejtim të të dëmtuarit Ledian Muslija,
një herë në këmbë, dhe 3(tre) goditje në drejtim të organeve vitale (në bark). I gjykuari i
ka patur të gjitha mundësitë të shmangte konfliktin verbal dhe fizik me viktimën dhe
shtetasin Xhevdet Bekteshi, por duke qenë i pajisur me armë zjarri ka zgjedhur të
përballet me të me armë, dhe ka insistuar duke e goditur disa herë të dëmtuarin. Sipas akt
ekspertimit mjeko-ligjor nr.2108, datë 05.12.2013, të Institutit të Mjekësisë Ligjore
Tiranë, dëmtimet janë shkaktuar nga disa qitje me armë zjarri. Dëmtimet e mësipërme
1
Neni 76 Vrasja me dashje
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
N.22 i K.Penal – Kuptimi i tentativës
Vepra penale quhet e mbetur në tentativë kur, megjithëse personi ndërmerr veprime të drejtpërdrejta për ta kryer atë, vepra
ndërpritet e nuk përfundohet për rrethana të pavarura nga vullneti i tij.
194
hyjnë në kategorinë e atyre të rëndave, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën po të mos
jepej ndihma e shpejtë dhe e kualifikuar mjekësore.
20. Nga ana objektive, për veprën penale të “Vrasjes” veprimet e kryera nga personi, janë
ato që prekin jetën e personit, ndërsa në veprën penale të “Plagosjes”, këto veprime,
synojnë prekjen e shëndetit të personit. Për veprat penale të parashikuara në Kreun II, të
Seksionin III, - “Vepra penale të kryera me dashje kundër shëndetit” nga Neni 86 -90
ligjvënësi, ka parashikuar një mbrojtje të posaçme juridike të marrëdhënieve juridike të
vendosura për të siguruar shëndetin e personit, paprekshmërinë e tij nga çdo dëmtim, të
mbrojtura posaçërisht me legjislacionin penal nga veprimet ose mosveprimet kriminale,
cenimi i të cilit passjell përgjegjësi penale.
21. Ndërsa, në Kreun II, Kodi Penal ka përmbledhur në të tij Veprat penale kundër
personit, Krimet Kundër jetës, të cilat kanë për objekt marrëdhënien juridike posaçërisht
të mbrojtur nga ligji penal që ka të bëjë me jetën si një e drejtë natyrore dhe fondamentale
nga e cila rrjedhin të gjitha të drejtat e individit. Në seksionin e I-rë janë përfshirë krimet
kundër jetës të kryera me dashje ku përcaktimi grupor i figurave të ndryshme të veprave
penale përcaktohet në bazë të elementit të anës subjektive dhe konkretisht dashjes.
Përkufizimi i dashjes si element i domosdoshëm i veprës penale është parashikuar në
pjesën e përgjithshme dhe konkretisht në nenin 15 të Kodit Penal1.
22. Kolegji Penal evidenton faktin se për të pasur figurën e veprës penale të parashikuar
nga neni 88/a i K.Penal duhet të ekzistojnë njëkohësisht këto elemente: Së pari, duhet të
ekzistojë objekti i veprës penale të “Plagosjes së rëndë kryer në kushtet e tronditjes së
fortë psikike”, që do të thotë që i pandehuri të ketë cënuar marrëdhëniet juridike që
garantojnë funksionimin normal të veprimtarisë së organeve dhe pjesëve vitale të trupit të
njeriut, paprekshmërinë e tij nga çdo dëmtim, pra të ketë dëmtuar shëndetin e personit. Së
dyti, nga ana objektive, i pandehuri në rastin e kësaj vepre penale me veprime aktive, të
kundraligjshme e shoqërisht të rrezikshme, në gjendje të tronditjes së fortë psikike që
mund të shkaktohet nga dhuna apo fyerja e rëndë e të dëmtuarit, dëmton shëndetin e
personit tjetër. Në çdo rast praktika gjyqësore ka pranuar se është akti i ekspertimit
mjeko-ligjor-prova bazë që përcakton natyrën dhe klasifikimin e këtyre dëmtimeve,
pasojave. Kështu, nga ana objektive për të patur këtë vepër penale duhet të plotësohen
këto kushte: i. plagosja të kryhet në gjendje të tronditjes së fortë psikike; ii. tronditja e
fortë psikike duhet të jetë e çastit; iii. tronditja e fortë psikike të jetë shkaktuar nga fyerja
e rëndë ose dhuna nga ana e të dëmtuarit; dhe iv. pasoja që vjen është plagosja e rëndë e
të dëmtuarit.
23. Përveç kësaj, për të përcaktuar drejt shkallën e përgjegjësisë së autorit të kësaj vepre
penale është e domosdoshme që të analizohen mirë mjetet dhe mënyrat e përdorura,
kushtet e tronditjes, rrethanat e ngjarjes, si dhe koha, momenti, veprimet e te dëmtuarit,
etj. Subjekti që kryen këto veprime duhet të ketë mbushur moshën për përgjegjësi penale,
në rastin konkret të ketë mbushur 14 vjeç dhe të ketë qenë i përgjegjshëm mendërisht në
çastin e kryerjes së veprës. Nga ana subjektive, gjatë kryerjes së veprës penale e
“Plagosjes se rende ne gjendje te tronditjes se forte psikike” parashikuar nga neni 88/a, i
Kodit Penal autori vepron ne kushtet e tronditjes se forte psikike te çastit. Zakonisht, këto
vepra penale kryhen në gjendje afekti, në tronditjes se forte psikike si rezultat I fyerjes se
rende apo dhunës se shkaktuar nga ana e te dëmtuarit.
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në analizë sa më sipër, vlerëson se është provuar tej
çdo dyshimi të arsyeshëm se i gjykuari Terolli ka kryer veprën penale të Vrasje me dashje
të mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 76-22 i Kodit Penal. Duke marrë në
1
Neni 15 K.Penal - Dashja
Vepra penale kryhet me dashje, kur personi i parashikon pasojat e veprës penale dhe dëshiron ardhjen e tyre ose, megjithëse
I parashikon dhe nuk i dëshiron ato, me ndërgjegje lejon ardhjen e tyre.
195
analizë elementët objektivë, rrethanat konkrete dhe veprimet konkrete të të gjykuarit si:
borxhi ndaj të dëmtuarit, pra ky nuk ishte një fakt as i mësuar rishtazi dhe as i mësuar në
moment aty për aty; grindja e tyre pak minuta më parë; largimi i tyre për të diskutuar në
një vend në errësirë, ku të dy palët, të rritur e kishin dijeninë e rrezikut të mundshëm që
mund t’u shfaqej; Pra deri në këtë moment nuk ka asnjë veprim instiktiv të kryer nga i
gjykuari çka tregon se ai nuk ka qenë në ndikimin e ndonjë afekti fiziologjik.

Zyrtare. (botuar në Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
196
në shtatë vjet.
Reinold Terolli, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
gjykuari është në moshë të re, ai nuk ka qenë i dënuar më parë, nuk i është fshehur hetimit
dhe gjykimit, ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit prej 2 (dy) vjet do të ishte e drejtë dhe
do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i cakton si dënim të vetëm të pandehurit Terolli,
dënimin e vetëm prej 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim të Nenit 406/1 të
K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht të gjykuarin Reinold Terolli me
8 (tetë) vjet burgim.
1
197

rekursin e të gjykuarit për cilësimin juridik të veprës penale janë të pabazuara.
Shkodër gjendet i pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
e dënimit për të gjykuarin Reinold Terolli për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve
luftarake, si edhe të caktimit të dënimit të vetëm në bashkimin e dënimeve.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi pjesërisht të vendimit nr.215, datë 18.05.2015 të Gjykatës së Apelit
Shkodër përsa i përket fajësisë dhe masës së dënimit për të të gjykuarit Reinold Terolli
veprën penale të vrasjes me dashje të mbetur në tentativë parashikuar nga nenet 76-22 të
Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit duke e deklaruar fajtor të gjykuarin Reinold Terolli për veprën
penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga Neni 278/2 të Kodit Penal
sipas formulimit të parashikuar nga neni 60 i ligjit nr.8733 datë 24.01.2001 “Për disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 “Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”,
dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 55 të Kodit Penal dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të Nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e
dënon përfundimisht të gjykuarin Reinold Terolli me 8 (tetë) vjet burgim.
Tiranë, më 08.02.2017
198
Nr. 00-2017-46 i Vendimit (13)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË GJYKUARIT: EDMOND QEVJANI, përfaqësuar nga

Av. Orest Cika
OBJEKTI:
Për kryerjen e veprës penale “Mashtrim më shumë se një herë”
Baza Ligjore: Neni 143/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.460, datë 29.09.2014, ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Qejvani për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/2 i Kodit Penal, e dënon me
10 vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit të kryhet në një institucion burgimi të zakonshëm.
-Shpenzimet procedurale në hetim, si dhe ato gjyqësore dhe avokatit kryesisht
t’i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.066, datë 04.02.2015, ka vendosur:

- Prishjen e vendimit nr.460 datë 29.9.2014 të Gjykatës së Shkallës së parë
Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit, me datë 02.032015, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e Vendimit nr.66, datë 04.02.2015 të Gjykatës
se Apelit Vlore, në ngarkim të të pandehurve Edmond Qejvani, dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në të njëjtën gjykate, por me tjetër trup gjykues.
Duke pretenduar si shkaqe:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në kundërshtim me ligjin procedural
penal, konkretisht nenet 139 dhe 140 të K.Pr.Penale, nenet 372, 373 dhe 374 të
K.Pr.Penale, si dhe nenin 428, pika 1 germa “ç” të K.Pr.Penale, dhe si i tillë ai duhet
199
të prishet dhe aktet duhet të kthehen për rishqyrtim në të njëjtën gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
- Argumentet e përmendura nga Gjykata e Apelit, se vendimi i dhënë nga Gjykata e
Shkallës së Parë Vlorë në ngarkim të të pandehurit Edmond Qejvani është marrë në
shkelje të dispozitave procedurale lidhur me njoftimin dhe pjesëmarrjen e të
pandehurit në gjykim, si dhe shkeljen e dispozitave procedurale lidhur me mënyrën e
ngritjes se akuzave të reja në gjykim, nuk qëndrojnë dhe hidhen poshtë me provat e
administruara në gjykim.
- I pandehuri Edmond është akuzuar si më sipër, pasi duke u prezantuar si njeri i
biznesit dhe me lidhje miqësore të fuqishme edhe jashtë shtetit, i ka vjedhur shtetasve
Hektor Harizaj dhe Irfan Bocaj shuma të konsiderueshme parash (rreth 1.2 milionë
lekë) të cilat nuk ua kishte kthyer më. Ka rezultuar se shumat e të hollave shtetasit
Hektor Harizaj, i pandehuri ia kishte marrë përmes mashtrimit dhe premtimit të rremë
se do e përfshinte Hektorin si kontribues në bizneset që i pandehuri i kishte thënë se
kishte ngritur me disa biznesmenë turq, biznese këto që në fakt nuk ekzistonin, kurse
shtetasit Irfan Bocaj i pandehuri ia kishte marrë lekët përmes shpërdorimit të besimit,
për shkak të marrëdhënies së njohjes që kishte pasur nëpërmjet një mikut të tij.
- Qysh në fillim të shqyrtimit gjyqësor, në seancën gjyqësore të datës 19.09.2012 nga
ana e Prokurores së seancës është bërë me dije se i pandehuri Edmond Qejvani
ndodhej në Institucionin e vuajtjes së dënimit I.E.V.P. Vaqarr, për efekt të vuajtjes se
dënimit të dhënë për një vepër tjetër penale. Nga ai moment kanë vijuar një sërë
seancash gjyqësore të shtyra për shkak të mosparaqitjes së të pandehurit në gjykim,
me pretendimin se kishte probleme shëndetësore. Citojmë këtu seancat e datave
04.10.2012,18.10.2012, si dhe seancën e datës 07.02.2013, ku i pandehuri kishte
deklaruar se nuk donte të merrte pjesë në gjykim, duke kërkuar të përfaqësohej nga
mbrojtësi i zgjedhur, av. Jorgo Dhrami. Në seancën gjyqësore të zhvilluar me datë
22.02.2013, i pandehuri Edmond Qejvani është paraqitur në gjykim se bashku me
mbrojtësin e zgjedhur, seancë e cila është shtyrë pasi mbrojtësi ka kërkuar kohë të
përgatitet.
Gjithashtu, rezulton se në seancën gjyqësore të datës 21.03.2013 i pandehuri Edmond
nuk është paraqitur dhe ka lëshuar deklaratë se nuk do të merrte pjesë në gjykim, duke
kërkuar të përfaqësohej nga mbrojtësi. E njëjta situatë është përsëritur edhe në seancat
e datave 05.04.2013, 24.04.2013, ku i pandehuri kishte dhënë pëlqimin që gjykimi të
zhvillohej në mungesë të tij, por seanca është shtyrë për shkaqe të tjera. Seanca e
datës 09.05.2013 nuk është zhvilluar, kurse në seancën gjyqësore të datës 23.05.2013,
i pandehuri dhe mbrojtësi i tij janë paraqitur në gjykim dhe ajo seancë është zhvilluar.
- Në seancën gjyqësore të radhës, atë të datës 05.06.2013, i pandehuri Edmond Qejvani
nuk është paraqitur duke lëshuar një deklarate se nuk do të merrte pjesë në gjykim dhe
ka kërkuar të përfaqësohej nga mbrojtësi. Duke qene se edhe mbrojtësi i zgjedhur nuk
ishte paraqitur pa shkaqe të përligjura, gjykata ka deklaruar mungesën e të pandehurit,
si dhe ka proceduar me zëvendësimin e mbrojtësit të zgjedhur me Av. Durim
Barjamaj, të caktuar kryesisht. Por ndryshe nga sa pretendon gjykata e apelit, se mbas
seancës gjyqësore të datës 05.06.2013, i pandehuri Edmond Qejvani nuk është
njoftuar me deri në përfundim të gjykimit të zhvilluar në mungesë, dhe se nuk ishte
vënë në dijeni për mungesën e avokatit dhe caktimin e një mbrojtësi kryesisht, nga
këqyrja e dosjes gjyqësore rezulton se njoftimi për të pandehurin Edmond është
përsëritur edhe për seancat e datave 17.06.2013, 27.06.2013, dhe 12.07.2013, kur në
njoftimin e datës 17.06.2013 i është bërë me dije të pandehurit zëvendësimi i
mbrojtësit. Ka rezultuar se në seancën e datës 12.07.2013 mbrojtësi i zgjedhur nga i
pandehuri ka hequr dorë nga mbrojtja, akti i cili ndodhet i administruar në dosje.
200
- Seanca gjyqësore e datës 10.09.2013, nuk është zhvilluar pasi nga Komisariati i
Policisë Vaqarr nuk ishte bërë shoqërimi i të arrestuarit, me gjithë njoftimin e tij,
kurse për seancën e datës 25.09.2013, i pandehuri kishte lëshuar përsëri deklaratë se
nuk donte të merrte pjesë në gjykim, kurse ajo e planifikuar në datë 10.10.2013 nuk
ishte zhvilluar. Gjithashtu, e njëjta situate ishte përsëritur edhe në seancat e datave
24.10.2013, 07.11.2013 dhe 24.12.2013, ku i pandehuri kishte lëshuar deklarate se
nuk donte të merrte pjesë në gjykim. Nga ai moment gjykimi i të pandehurit Edmond
ka vijuar në mungesë të tij, duke u përfaqësuar nga mbrojtësi i caktuar nga gjykata
sipas nenit 49 të K.Pr.Penale. Procedurat e ndjekura nga gjykata e shkallës së parë në
lidhje me njoftimin e të pandehurit Edmond Qejvani, si dhe ato për njoftimin e
mbrojtësit të zgjedhur apo të caktuar kryesisht, nuk rezultojnë shkelje procedurale të
cilat ta bënin vendimin e gjykatës së faktit të cenueshëm.
- Sa i përket argumentit të dytë mbi të cilin është mbështetur Gjykata e Apelit Vlorë për
prishjen e vendimit të gjykatës se faktit dhe kthimin e akteve për rigjykim, atij që
gjykata e konsideron si shkelje të dispozitave procedurale mbi akuzat e reja,
vlerësojmë se edhe ky pretendim i gjykatës nuk qëndron pasi nga aktet nuk rezultojnë
shkelje të kësaj natyre. I pandehuri Edmond Qejvani është proceduar, akuzuar,
përcjellë për gjykim dhe dënuar nga Gjykata e Shkallës së parë Vlore për kryerjen e
veprës penale të “Mashtrimit” më shumë se një herë, parashikuar nga neni 143/2 i
K.Penal. Si nga përmbajtja e kërkesës për gjykim dhe konkluzioneve të prokurorit,
ashtu edhe nga vetë përmbajtja e vendimit të gjykatës, del e qartë se i pandehuri është
gjykuar dhe deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të mashtrimit më shumë se
një herë, e parashikuar si krim nga pjesa e parë e nenit 143/2 të K.Penal.
Ne vlerësojmë se referimet e gjykatës tek neni 376 i K.Pr.Penale, që përcakton
procedurat që duhen ndjekur kur gjatë gjykimit dalin akuza të reja apo duhet të bëhet
ndryshimi i cilësimit të faktit penal, nuk gjejnë zbatim në një proces në të cilin nuk
rezultonte rrethana të tilla.
- Citimi në një moment nga gjykata e shkallës së parë i shumës së përfituar nga i
pandehuri me mashtrim, qe është pranuar në 1 200 000 lekë, është përdorur nga
gjykata si rrethane që rëndon dënimin dhe jo si rrethane cilësuese, qe në fakt do të
përbente një akuze të re. Në tere përmbajtjen e vendimit të gjykatës se faktit nuk
rezulton asnjë rresht që të krijojë bindjen se dënimi i dhënë prej saj i referohet pjesës
së dytë të nenit 143/2 të K.Penal.
- Në nenin 428 pika 1, germa “Ç” të K.Pr.Penale janë përcaktuar qartë të gjitha rastet
kur Gjykata e Apelit duhet të vendosë prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim. Duke qenë se në rastin në gjykim nga gjykata e faktit nuk është lejuar
asnjë shkelje nga ato të përcaktuara në ligj, përfshire këtu edhe ato për njoftimin e të
pandehurit dhe pjesëmarrjen e tij në gjykim, si dhe për rregullat për ngritjen e akuzave
të reja të pretenduara nga gjykata, vlerësojmë se vendimi i Gjykatës se Apelit është
një vendim i marrë në shkelje të ligjit procedural penal, dhe si i tillë duhet të prishet
dhe aktet në ngarkim të të pandehurit Edmond Qejvani duhet të kthehen për
rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z.Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim, pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Orest Cika, i cili kërkoi,
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
201
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
i cili kishte deklaruar fajtor për veprën penale të mashtrimit më shumë se një herë të
pandehurin Edmond Qejvani dhe e dënuar atë, në bazë të nenit 143/2 të Kodit Penal me 10
(dhjetë) vjet burgim; duke dërguar për rishqyrtim çështjen në po atë gjykatë, është marrë në
kundërshtim me ligjin procedural penal dhe si i tillë, ai është i cenueshëm për shkaqet dhe
arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e faktit
Shtetasi Hektor Harizaj, lindur në Gjirokastër dhe banues në Vlorë, lagja “Uji i
ftohtë”, është paraqitur në Drejtorinë e Policisë së Qarkut, Vlorë dhe ka kallëzuar se është
mashtruar prej shtetasit Edmond Qejvani. Konkretisht, kallëzuesi është specialist i mjedisit në
Drejtorinë e Shëndetit Publik e Mjedisit, në Bashkinë Vlorë dhe krahas kësaj, punon si agjent
për shitje-blerje, ndërmjetësim, qira për pasuritë e paluajtshme, në Zyrën e Shërbimit
Imobiliar Riviera, me seli në këtë qendër tregtare.
Hektor Harizaj sqaron se, në pozitat e klientit është prezantuar shtetasi Edmond
Qevani, i moshës mbi 40 (dyzet) vjeç, i cili ka shprehur dëshirën për të blerë shumë pasuri të
paluajtshme nga shërbimi që ata ofronin. Duke e parë si klient potencial, ai i ka qëndruar në
dispozicion, duke i ofruar edhe informacion konfidencial, që lidhet me pasuritë e
paluajtshme, për blerje apartamentesh, lokale sociale-ekonomike, etj.
Në ketë drejtim, Edmond Qejvani i ka ofruar atij alternativa bashkëpunimi, si
përfaqësues i investitorëve të huaj, turq e izraelitë dhe investime të fuqishme në fushën e
ndërtimit, turizmit, mjeteve tregtare të lundrimit, pjesë e së cilës ai pretendonte se ishte.
Kështu, kallëzuesi pranoi të bëhej aksioner i një kompanie që Edmond Qejvani përfaqësonte,
për të cilën duhet të kontribuonte në një kuotë minimale prej 5000 (pesëmijë) euro.
Në vijim, Hektor Harizaj i ka dhënë kesh 2000 (dymijë) euro të kallëzuarit, duke rënë
dakord që diferenca prej 3000 (tremijë) euro, të kompensohej në shërbimet që i kishte bërë
gjatë kësaj kohë e në shërbimet që do i bënte në vazhdim. Këtë shumë parash, ai e ka dhënë
në mirëbesim dhe pa e formalizuar në një dokument ligjor si të tillë. Kallëzuesi do të
përfitonte 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) euro, ndarë në 6 (gjashtë) këste 10.000 (dhjetë mijë)
euro kësti. Shërbimet e tij, ndër të tjera, konsistonin në dhënie informacioni konfidencial për
pasuritë e paluajtshme, në versionin letër dhe CD, prezantimi i këtyre pasurive në terren, etj.
Kësti i parë i premtuar për muajin korrik, nuk iu dha, si edhe kësti i premtuar për muajin
gusht. Në këto rrethana, Hektor Harizi filloi të kërkonte kthimin e kapitalit bazë, por në
muajin korrik, i pandehuri u largua nga Vlora, si edhe shkëputi kontaktet me të. Ai sqaron se
gjatë kësaj periudhe, i pandehuri Edmond Qejvani përdorte numra të ndryshëm celulari si
edhe një numër maqedonas.
Gjithashtu, edhe shtetasi Irfan Boca kallëzon se është njohur me shtetasin Emond
Qejvani, nëpërmjet shtetasit Numan Cunaj. Të dy personat janë pjesë e grupit polifonik
Ansambli Cipinit. I pandehuri Emond Qejvani, u është prezantuar si biznesmen i fuqishëm,
në shtetin e Turqisë dhe, ndër të tjera, u ka thënë atyre se do t’u sponsorizonte si grup një
udhëtim në Turqi. Ata kanë shkëmbyer numrat e telefonit dhe më pas, kanë patur edhe hyrje-
dalje familjare. Në këto kushte, ai ka njohur edhe babain dhe vëllain e të kallëzuarit, i cili nga
ana e tij është prezantuar si ortak në aktivitetet e Edmond Qevani. Duke përfituar nga kjo
marrëdhënie pas disa kohësh, Edmond Qevani, i ka kërkuar një shumë të hollash borxh Irfan
Boca, duke i thënë se do t'ia kthente atij me një përqindje të lartë, duke i treguar atij për t'u
bërë i besueshëm edhe dokumente si licenca për turizëm etj. Më vonë, i pandehuri, jo vetëm
që nuk ka kthyer shumën e marrë, por në të njëjtën kohë ka shmangur totalisht komunikimet
me të, deri sa në fund është zhdukur.
202
B. Procedurat gjyqësore

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Qejvani për kryerjen e veprës penale të
“Mashtrimit” dhe në bazë të nenit 143/2 i Kodit Penal, e dënon me 10 vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit të kryhet në një institucion burgimi të zakonshëm.
-Shpenzimet procedurale në hetim, si dhe ato gjyqësore dhe avokatit kryesisht t’i
ngarkohen të pandehurit.
- Prishjen e vendimit nr.460 datë 29.9.2014 të Gjykatës së Shkallës së parë Vlorë dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit, me datë 02.032015, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e Vendimit nr.66, datë 04.02.2015 të Gjykatës
se Apelit Vlore, në ngarkim të të pandehurve Edmond Qejvani, dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në të njëjtën gjykate, por me tjetër trup gjykues, me shkaqet e parashtruara si
më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Vendimi i Gjykatës se shkallës së parë Vlorë nr.460, datë 29.9.2014, me të cilin është
vendosur deklarimi fajtor i të pandehurit Edmond Qejvani për kryerjen e veprës penale të
mashtrimit, është marrë në shkelje të dispozitave procedurale me njoftimin dhe pjesëmarrjen
e të pandehurit në gjykim, si dhe atë mbi akuzat e reja.
Gjykata e Apelit Vlorë, pas shqyrtimit të çështjes në shkallë të dytë, konstaton se
vendimi i gjykatës se shkallës së parë, është marrë në shkelje të të dispozitave procedurale
mbi njoftimin dhe pjesëmarrjen e të pandehurit në gjykim, si dhe atë mbi akuzat e reja.
Kështu, rezulton nga aktet se i pandehuri është sjellë në gjykim nën masën e sigurimit
“arrest në burg”. Procesi gjyqësor ka filluar në 19.9.2012. Deri në seancën e datës 5.6.2013,
për mungesë të avokatit, për mosshoqërim të të pandehurit në gjykim nga policia apo për
mungesë të dëshmitarëve, seancat gjyqësore janë shtyrë, duke urdhëruar në çdo rast njoftimin
e të pandehurit dhe shoqërimin e tij në gjykatë.
Por në seancën e datës 5.6.2013, i pandehuri nuk është paraqitur në gjykim, duke
shprehur vullnetin e tij që kjo seancë të zhvillohet në mungesën e tij dhe në prani të
mbrojtësit të zgjedhur prej tij avokat Arjan Dhrami. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka
konstatuar mungesë të shkaqeve të mosparaqitjes së avokatit të të pandehurit, ka vendosur të
vijojë gjykimin në mungesë të të pandehurit, duke i caktuar atij avokat kryesisht, avokatin
Durim Barjamaj. Më tej gjykimi ka vazhduar në të gjitha seancat, deri në përfundim të tij, në
mungesë të të pandehurit, pa e vënë atë në dijeni për mungesën e avokatit të zgjedhur prej tij
dhe caktimit të një mbrojtësi kryesisht dhe pa i krijuar mundësinë të jetë i pranishëm në
gjykim.
Veç sa më sipër, ajo gjykatë ka shkelur dispozitat procedurale mbi akuzat e reja.
Kështu, në kërkesën për gjykim, i pandehuri është akuzuar për veprën penale të mashtrimit
më shumë se një herë, parashikuar nga neni 143 paragrafi II i Kodit Penal.
Në ndryshim nga teknika e zakonshme legjislative, në këtë normë, ligjvënësi, brenda
të njëjtës dispozitë ka përfshirë dy figura vepre penale, atë të mashtrimit me shumë se njëherë
dhe atë të mashtrimit kur ka sjellë pasoja të rënda.
Në kërkesën për gjykim, prokurori ka evidentuar faktin penal duke e cilësuar atë si
mashtrim më shumë se një herë, parashikuar nga neni 143 paragrafi II i Kodit Penal.
Ndërkohë në diskutimin përfundimtar prokurori, pa evidentuar në asnjë moment rrethanën
203
renduese të pasojës së rënde, nisur nga masa e dënimit që ka kërkuar, i është referuar
pikërisht kësaj figure vepre, ajo që ka sjellë pasoja të rënda.
Në kundërshtim me këto dispozita, gjykata e shkallës së parë, nuk e ka thirrur në
gjykim të pandehurin, duke mos ia komunikuar këtë rrethane të re.
Për këto shkaqe, vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të prishet dhe aktet t’i
kthehen asaj gjykate për rishqyrtim.
D. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj, prandaj

ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, që ka prishur vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, i cili kishte deklaruar fajtor për veprën penale të mashtrimit më shumë se një
herë të pandehurin Edmond Qejvani dhe e dënuar atë, në bazë të nenit 143/2 të Kodit Penal,
me 10 (dhjetë) vjet burgim; duke dërguar për rishqyrtim çështjen në po atë gjykatë, është
marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe si i tillë, ai është i cenueshëm për
shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se sipas nenit 1 të Kodit të Procedurës Penale,
legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të barabartë e të
rregullt ligjor, duke mbrojtur liritë personale, si dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve. Gjithashtu, në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë, si dhe shtetasit. Pra, është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë
një procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka
filluar një procedim penal. Në këtë drejtim, veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve,
kontradiktorialiteti dhe lidhur ngushtë me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, janë
aspekte të garantuar shprehimisht në nenet 31, 33, 42 të Kushtetutës, në nenin 6 të KEDNJ-
së, si dhe në nenin 14 të Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike. Ky Kolegj vlerëson se këto
parime përbëjnë në vetvete elementët më thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët duhet
të kihen parasysh nga ana e gjykatave gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Në rekursin e prokurorit pretendohet zbatimi i gabuar i së drejtës procedurale në rastin
kur i pandehuri Edmond Qejvani, është akuzuar për veprën penale të mashtrimit më shumë së
një herë, në bazë të nenit 143/2 të Kodit Penal. Gjykata e shkallës së parë ka proceduar me
dënimin e të pandehurit, duke e dënuar atë me 10 vjet burgim. Gjykata e Apelit e ka prishur
vendimin gjykatës së shkallës së parë, për shkak se sipas saj, janë shkelur dispozitat
procedurale lidhur me njoftimin e mbrojtësit dhe marrjen pjesë në gjykim të të pandehurit, si
dhe dispozitat procedurale mbi akuzat e reja.
Me qëllim zgjidhjen e rastit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, do të
analizojë çështjen e natyrës së mungesës së të pandehurit Qejvani, pra nëse kemi të bëjmë me
mungesë të pavullnetshme që shkakton pavlefshmërinë e gjykimit në shkallë të parë, apo me
mungesë të vullnetshme të të pandehurit, që si e tillë nuk ndikon në zhvillimin e gjykimit.
Kolegji vëren se njoftimi i të pandehurit të burgosur, bëhet në vendin e burgimit,
nëpërmjet dorëzimit të aktit objekt njoftimi (neni 139/1 i Kodit të Procedurës Penale). Në
këtë kuadër, dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i pranishëm, është një e
drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia), kur nuk ka rezultuar se ai nuk ka hequr
dorë në mënyrë shprehur; pra, të qartë nga e drejta e tij për të qenë i pranishëm në gjykim,
dhe nga e drejta për të pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura ndaj tij. Në këtë aspekt,
edhe GjEDNj-ja, në vendimin Sejdoviç (10 nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj 2004),
GJEDNJ-a ka deklaruar se: “Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar në
mungesë”, nuk mund t’i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri, pasi
dëgjon atë në përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës penale,
204
në fakt dhe në ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga e drejta
e tij për të qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”.
GjEDNj-ja, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që i pandehuri, nëpërmjet sjelljes
së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e rëndësishme e nenit 6 të KEDNj-
së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të arsyeshme, nëse ai i kishte
parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Nё vendimin e unifikues nr.1 datё 10.03.2014, Kolegjet e Bashkuara tё Gjykatёs sё
Lartё kanë identifikuar katёr raste nё tё cilat legjislacioni procedural penal shqiptar
parashikon gjykimin nё mungesё. Rasti i parë (mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të
pandehurit) ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 352/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Në këtë rast, i pandehuri, me dijeni dhe vullnet të plotë heq dorë nga e drejta e tij për të qenë i
pranishëm në gjykim, duke u përfaqësuar nga mbrojtësi. Rasti i dytë (i pandehuri i fshehur)
lidhet me situatën kur i pandehuri arratiset ose kur provohet se ai i fshihet drejtësisë. Rasti i
tretë (i pandehuri që nuk paraqitet), ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 351 i Kodit
të Procedurës Penale, i cili parashikon deklarimin e mungesës në rastin kur i pandehuri i lirë
ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë, edhe pse është njoftuar rregullisht. Rasti i katërt (i
pandehuri që nuk gjendet) lidhet me të pandehurin, njoftimi i të cilit rregullohet nga pjesa
vazhduese e nenit 140 si dhe 141 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 351 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet instituti i deklarimit të
mungesës së të pandehurit në procesin që do të zhvillohet ndaj tij. Në bazë të këtij neni, kur i
pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka
patur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën
e tij. Nëse gjykata konstaton mospjesëmarrjen e të pandehurit në seancë, përpara deklarimit të
mungesës, ajo kryen një sërë verifikimesh për të hetuar natyrën dhe shkakun e mungesës, kur
konstaton pavlefshmërinë e njoftimit, ajo urdhëron përsëritjen e njoftimit, duke shtyrë
seancën apo e pezulluar atë. Një kusht i mëtejshëm procedural është edhe ai “dëgjimit” të
palëve, domethënë, dëgjimi i prokurorit dhe i mbrojtësit të të pandehurit lidhur me
vendimmarrjen e gjykatës mbi procedimin në mungesë.
Kolegji Penal vlerëson se në bazë të nenit 351/2 të Kodit të Procedurës Penale,
vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm kur provohet se ky fakt ka ardhur nga
mosmarrja e njoftimit (sipas procedurës së njoftimeve) ose nga pamundësia absolute për t’u
paraqitur (në rastet e parashikuara nga neni 350, pra, për rast fator apo forcë madhore,
pengesa që nuk varen nga faji i të pandehurit). Në këtë kuadër, vendimi që deklaron
mungesën konsiderohet i pavlefshëm nëse nuk janë respektuar nga gjykata rregullat e
parashikuara nga nenet 349, 350/1 dhe 350/4 të Kodit të Procedurës Penale. Rastet e
pavlefshmërisë së njoftimit janë parashikuar në nenin 143 të Kodit të Procedurës Penale.
Çështja e vërtetimit të shkakut të mungesës dhe arritja e një konkluzioni të sigurt
lidhur me ekzistencën e një vullneti për të hequr dorë në mënyrë të lirë është një çështje tepër
e rëndësishme që duhet të mbahet në konsideratën e duhur nga ana e gjykatave të themelit. I
pandehuri i deklaruar në mungesë, përfaqësohet nga mbrojtësi i tij. Ky përfaqësim në
sistemin procedural shqiptar është i kufizuar vetëm një shkallë gjykimi, përveçse kur rezulton
një vullnet i shprehur personalisht ndryshe nga i pandehuri. Në këtë rast, gjykimi zhvillohet
në mungesë, por me pëlqimin e vetë të pandehurit.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal vëren se, nga rrethanat pranuara nga gjykata e themelit rezulton se i pandehuri Qejvani
nuk është paraqitur në gjykimin e zhvilluar ndaj tij.
Sipas gjykatës së apelit nga i pandehuri, nuk ka pasur dijeni për seancën gjyqësore..
Nga të gjitha aktet e dosjes Kolegji Penal vlerëson se i pandehuri Qejvani ka pasur
dijeni si për akuzat në ngarkim të tij dhe me vullnet të plotë ai ka zgjedhur të mos jetë i
pranishëm në gjykimin e zhvilluar ndaj tij.
205
Kështu, në seancën gjyqësore të datës 19.09.2012 nga ana e prokurorit është bërë me
dije se i pandehuri Edmond Qejvani ndodhej në I.E.V.P. Vaqarr, për efekt të vuajtjes se
dënimit të dhënë për një vepër tjetër penale. Procesi ka vijuar me një sërë seancash gjyqësore,
të cilat janë shtyrë për mosparaqitje së të pandehurit në gjykim, me për shkak të probleme
shëndetësore. Në seancat e datave 04.10.2012,18.10.2012 si dhe në seancën e datës
07.02.2013, i pandehuri ka deklaruar se nuk donte të merrte pjesë në gjykim duke kërkuar të
përfaqësohej nga mbrojtësi i zgjedhur, av. J.Dh. Në seancën gjyqësore të zhvilluar me datë
22.02.2013, i pandehuri Edmond Qejvani është paraqitur në gjykim se bashku me mbrojtësin
e zgjedhur, por kjo seancë është shtyrë, pasi mbrojtësi ka kërkuar kohë që të përgatitej. Në
seancën gjyqësore të datës 21.03.2013, i pandehuri Qejvani nuk është paraqitur, dhe kishte
lëshuar një deklaratë sipas së cilës shprehej se nuk do të merrte pjesë në gjykim, duke kërkuar
të përfaqësohej nga mbrojtësi. Po kështu, edhe në seancat e datave 05.04.2013, 24.04.2013, i
pandehuri ka dhënë pëlqimin që gjykimi të zhvillohej në mungesë të tij, por seanca është
shtyrë për shkaqe të tjera të pavarura nga vullneti i tij. Seanca e datës 09.05.2013 nuk është
zhvilluar, kurse në seancën gjyqësore të datës 23.05.2013, i pandehuri dhe mbrojtësi i tij janë
paraqitur në gjykim dhe ajo seancë është zhvilluar. Në seancën gjyqësore të datës 05.06.2013,
i pandehuri Edmond Qejvani nuk është paraqitur duke lëshuar një deklarate në të cilën
shprehej se nuk do të merrte pjesë në gjykim, duke kërkuar të përfaqësohej nga mbrojtësi.
Gjithashtu, Duke as mbrojtësi i tij i zgjedhur, nuk ishte paraqitur pa shkaqe të
përligjura.
Në këto kushte, gjykata e themelit ka deklaruar mungesën e të pandehurit, si dhe ka
proceduar me zëvendësimin e mbrojtësit të zgjedhur me Av. Durim Barjamaj, të caktuar
kryesisht. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes, rezulton se i pandehuri që nga data 17.06.2013,
mori dijeni për faktin që gjykata kishte caktuar një mbrojtës kryesisht. Për rrjedhojë, bazuar
nga të dhënat e fashikullit, Kolegji vëren se i pandehuri me vetëdije ka refuzuar për të marrë
pjesë në seancat e zhvilluara ndaj tij. Kolegji Penal vlerëson se qëndrimi i të pandehurit duhet
të konsiderohet si një refuzim për t’u paraqitur dhe në bazë të nenit 130/2 të Kodit të
Procedurës Penale nuk ndodhemi përpara rastit të pavlefshmërisë së njoftimit të pandehurit
për datën e seancës. Procedurat e ndjekura nga gjykata e themelit në lidhje me njoftimin e të
pandehurit Edmond Qejvani, si dhe ato për njoftimin e mbrojtësit të zgjedhur apo të caktuar
kryesisht, nuk rezultojnë shkelje procedurale të cilat do ta shndërronin vendimin e gjykatës se
faktit të cenueshëm. Në këto kushte, vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së shkallës së parë për
deklarimin e mungesës, ndryshe nga sa arsyeton vendimi i gjykatës së apelit, është marrë në
përputhje me ligjin procedural. Pra, i pandehuri nuk është paraqitur në seancë ndonëse është
njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur, gjykata e shkallës së parë,
ka dëgjuar palët, duke vijuar me deklarimin e mungesën së të pandehurit. Në këtë rast ai është
përfaqësuar nga ana e mbrojtësit, dhe nisur nga tërësia e rrethanave të çështjes, Kolegji Penal
arrin në konkluzionin se mungesa e të pandehurit Qejvani, ka qenë e vullnetshme dhe
vetëdijshme.
Në arritjen e këtij konkluzioni, Kolegji çmon t’i referohet rastit Sulejmani kundër
Shqipërisë (Vendimi mbi deklarimin e papranueshmërisë së ankimit nr.16114/10) ku Gjykata
Evropiane ka vërejtur se, nuk është diskutuar ndërmjet palëve që ankuesi nuk ka marrë
njoftim zyrtar rreth zhvillimit të procedimeve të brendshme të gjykatave. Në fakt, njoftimet u
nënshkruan nga anëtarët e familjes ankuese, e cila kishte caktuar edhe një avokat për ta
përfaqësuar atë në mungesë përpara gjykatave të brendshme. Rrjedhimisht, Gjykata duhet të
konstatojë nëse ankuesi ishte mjaftueshëm në dijeni të ndjekjes së tij penale dhe gjykimit, me
qëllim përcaktimin nëse ai kishte hequr dorë nga e drejta e tij për t’u paraqitur në gjykatë.
Vendimtare në këtë aspekt, është çështja nëse faktet tregojnë qartë se ankuesi ishte
mjaftueshëm i ndërgjegjshëm për mundësinë për të ushtruar këto të drejta në kontekstin e
procedimeve specifike të filluara kundër tij dhe nëse ai mund të konsiderohet të ketë hequr
206
dorë nga e drejta e tij për t’u paraqitur në gjykatë. Në mungesë të një dijenie të tillë, nga kjo e
drejtë nuk mund të konsiderohet të jetë hequr dorë në mënyrë të qartë.
Në çështjen në fjalë, qeveria paraqiti një kopje të vërtetuar të një prokure, me anë të të
cilës ankuesi pranoi fillimin e procedimit kundër tij dhe caktoi avokatët B. dhe J. për të
përfaqësuar atë. Ankuesi nuk e kundërshtoi autenticitetin e këtij dokumenti ose në fakt, nuk
iu përgjigj parashtrimit të qeverisë me vërejtjet e tij.
Sipas vendimit të GjEDNJ-së, nga përmbajtja e prokurës ka rezultuar e provuar në
mënyrë të qartë dhe të sigurt, se ankuesi i gjykuar në mungesë kishte marrë njohuri qoftë për
akuzën që i ishte atribuuar, qoftë për zhvillimin e procedimit penal që kishte filluar ndaj tij.
Kolegji vëren se edhe arsyetimi i gjykatës së apelit mbi shkeljen e dispozitave
procedurale lidhur me njoftimin e akuzave të reja, nuk gjendet i bazuar, për shkak se qoftë
nga faktet e vërtetuara në dy episode nga gjykatat e themelit, qoftë nga aktet e fashikullit
gjyqësor nuk rezultojnë shkelje të këtyre dispozitave. I pandehuri Edmond Qejvani është
proceduar, akuzuar, dërguar për gjykim dhe dënuar nga gjykata e themelit për kryerjen e
veprës penale të mashtrimit, më shumë së një herë, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal, pra
për veprën penale të parashikuar si krim nga pjesa e parë e paragrafit të dytë të nenit 143 të
K.Penal.
Duke u mbështetur në analizën e fashikullit gjyqësor Kolegji çmon se nuk ndodhemi
në rastet e pavlefshmërisë së vendimit që ka deklaruar mungesën e të pandehurit Qejvani,
pasi mungesa ka ardhur për shkaqe të refuzimit vullnetar të pandehurit për të marrë pjesë në
gjykim, dhe për pasojë vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, i cili kishte deklaruar fajtor për veprën penale të mashtrimit më
shumë se një herë të pandehurin Edmond Qejvani dhe dënuar atë, në bazë të nenit 143/2 të
Kodit Penal me 10 (dhjetë) vjet burgim; duke dërguar për rishqyrtim çështjen në po atë
gjykatë, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe si i tillë ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e apelit.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.66 datë 04.02.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.02.2017
207
Nr. 00-2017-47 i Vendimit (14)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.02.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
I GJYKUARI: RROK GEGA, përfaqësuar nga Av. Ajaz Gjeta

SHOQËRIA “RROKU GUEST” SH.P.K.
A K U Z A:
Krijimi i “skemave mashtruese në lidhje me
tatimin mbi vlerën e shtuar", në bashkëpunim
dhe "Falsifikim i vulave, stampave apo formularëve"
më shumë se një herë.
Baza Ligjore: Neni 144/a-25, 190/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin penal nr.265 (1177), datë

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Rrok Gjergj Gega për kryerjen e veprës
penale “Krijimi i skemave mashtruese lidhur me tatimin mbi vlerën e shtuar” e
kryer në bashkëpunim parashikuar nga neni 144/a dhe 25 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Rrok Gjergj Gega për kryerjen e veprës
penale “Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formularëve”, më shumë se një
herë parashikuar nga neni 190/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit
burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve i pandehuri Rrok
Gjergj Gega dënohet më 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Rrok
Gjergj Gega, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë, duke u dënuar
përfundimisht me 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i dënimit me
burgim, duke e vënë në provë të pandehurin Rrok Gjergj Gega, për një
periudhë kohe prej 2 (dy) vjet, me kusht që gjatë kësaj kohe i pandehuri të mos
kryejë vepër tjetër penale. Gjatë kësaj kohe i pandehuri detyrohet të mbajë
kontakte me Drejtorinë e Shërbimit të Provës që mbulon vendbanimin e saj.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit “Rroku Guest” sh.p.k për kryerjen e
veprës penale “Krijimi i skemave mashtruese lidhur me tatimin mbi vlerën e
208
shtuar” e kryer në bashkëpunim parashikuar nga neni 144/a dhe 25 të Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit “Rroku Guest” sh.p.k për kryerjen e veprës
penale “Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formularëve”,, më shumë se një
herë parashikuar nga neni 190/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij 500.000
(pesëqind mijë) lekë gjobë
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve i pandehuri “Rroku
Guest” sh.p.k dënohet më 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë.
Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit “Rroku
Guest” sh.p.k, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë, duke u dënuar
përfundimisht me 400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të Kodit Penal dënimi me gjobë të paguhet nga i
pandehuri “Rroku Guest” sh.p.k brenda dy viteve nga marrja formë të prerë e
këtij vendimi.
Në aplikim të nenit 391 të K.Pr.Penale Faturat Tatimore të Shitjes me: nr.Serie
00371023, datë 14.10.2012; nr.Serie 00371030, datë 21.03.2013; nr.Serie
00371031, datë 22.03.2013; nr.Serie 00371034, datë 24.07.2013 dhe nr.Serie
00371035, datë 25.07.2013, të cilat janë të falsifikuara të asgjësohen.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti në shumën 2900 (dy mijë e
nëntëqind) lekë si dhe shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurve në
mënyrë solidare.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.109, datë 17.03.2016 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.265 (1177), datë 18.03.2015 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, me këtë ndryshim:
Heqjen e aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal për të pandehurin Rrok Gjergj
Gega.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs i gjykuari Rrok Gega, i

cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.109 dt.17.03.2016 të Gjykatës
së Apelit Shkodër, për sa i përket deklarimit fajtor dhe masës së dënimit për të gjykuarin
Rrok Gega. Prishjen e këtij vendimi për sa i përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të
dënimit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.256, dt.18.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër për këtë pjesë”,

- Ligjvënësi ka përcaktuar disa kushte specifike kur aplikohet neni 59 i K.Penal, si:
Dënimi me burg deri në pesë vjet me burg i personit.
Rrezikshmëria e pakët e personit;
Moshën;
Kushteve shëndetësore apo mendore;
Mënyrës së jetesës dhe të nevojave, veçanërisht te atyre që lidhen me familjen, punën
e shkollimin;
Rrethanave të kryerjes dhe të sjelljes pas kryerjes së veprës penale;
- a) Në rastin konkret kushti i parë ligjor plotësohet, pasi i gjykuari është dënuar me një
masë dënimi relativisht të ulët.
b) Rrezikshmëria shoqërore e të gjykuarit është e ulët, i gjykuari nuk ka qenë i dënuar
më parë.
209
c) I gjykuari është dorëzuar vullnetarisht gjatë hetimeve paraprake si dhe ka pranuar
kryerjen e veprës duke shprehur pendim të thellë.
d) Gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit Shkodër, i gjykuari është diagnostikuar me
tumor dhe po kurohet aktualisht për këtë sëmundje të rënde. Mbyllja e tij në një
institucion për vuajtjen e dënimit të dhënë, jo vetëm që do të përkeqësonte me tej
gjendjen e tij shëndetësore, por edhe do të ishte pengesë për kurimin e tij. Për më
tepër, i gjykuari, në këto momente shëndetësore që po kalon, ka më tepër nevojë për
përkujdesjen e familjes.
Nga formulimi i vetë dispozitës, kuptohet se këto rrethana janë të pavarura nga njëra
tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
- I dënuari Rrok Gega, gëzon reputacion të mirë në shoqëri dhe sjellje të mirë.
- I dënuari është i vetmi person qe siguron të ardhura familjes dhe dënimi me burg i tij,
do të sillte pasoja, jo vetëm në cilësinë e jetesës së familjes, nga ana ekonomike, por
do të ndikonte negativisht edhe në anën psikologjike të familjes së tij.
- I dënuari Rrok Gega, ka bashkëpunuar, për zbardhjen e veprës penale.
- Gjykatën e Apelit Shkodër në vendimin e saj (heqjen e aplikimit të nenit 59 K.Penal),
nuk ka marrë parasysh edhe rrethanat lehtësuese, të cilat u provuan gjatë Gjykimit në
Shkalle te Parë të parashikuar nga neni 48 K. Penal si:
- Faktin që i dënuari ka shprehur pendim të thellë për veprën penale të kryer.
- Ka zëvendësuar tërësisht dëmin e shkaktuar, ka paguar edhe gjobën e vendosur.
Për më tepër theksojmë standardin ndërkombëtar mbi përdorimin e burgimit si formë
dënimi që duhet kufizuar rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta,
atëherë kur nuk mund të zbatohen masa të tjera të përshtatshme.
- Gjykata e Apelit, nuk e sqaron me hollësi se përse, fakti që vepra penale është shumë
e përhapur duhet të mbizotërojë ndaj faktorëve të tjerë. Më tej, vlen të përmendet që
neni 50 i K.Penal qe parashikon një listë të gjatë të rrethanave rënduese dhe përhapja
e një vepre nuk është një rrethanë e tillë, por ka të bëjë me politikën penale të dënimit.
Fakti që një vepër është shumë e përhapur nuk duhet konsideruar si një tregues i
rëndësisë së veprës.

Lartë, Z.Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së Apelit; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Av. Ajaz Gejta, i cili kërkoi , lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
dënimit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për këtë
pjesë, si dhe, pasi shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, i cili ka deklaruar fajtor të pandehurit: Rrok Gega dhe Rroku Guest sh.p.k (person
juridik) për kryerjen e veprave penale të: krijimit të skemave mashtruese lidhur me tatimin
mbi vlerën e shtuar, në bashkëpunim, dhe të falsifikimit të vulave, stampave ose të
formularëve, më shumë se një herë, parashikuar përkatësisht nga nenet 144/a dhe 25, si dhe
neni 190/2 i Kodit Penal; duke e dënuar të pandehurin Rrok Gega, në bashkim të dënimeve,
përfundimisht me 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe pezullimin e dënimit me burgim,
duke e vënë në provë të pandehurin Rrok Gjergj Gega, për një periudhë kohe prej 2 (dy) vjet,
me kusht, si dhe të pandehurin Rroku Guest sh.p.k., përfundimisht, me 400.000 (katërqind
210
mijë) lekë gjobë; duke e ndryshuar vendimi i apelit vendimin e gjykatës së shkallës së parë
vetëm për mosaplikimin e nenit 59 të Kodit Penal ndaj të gjykuarit Rrok Gega, është marrë
në kundërshtim me ligjin penal për shkaqet që vijojnë.
Më datë 21.05.2014, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka

regjistruar procedimin penal nr.793 të vitit 2014, nën dyshimin për konsumimin e veprave
penale të “Mashtrim” dhe “Krijimi i skemave mashtruese me tatimin mbi vlerën e shtuar”,
parashikuar nga nenet 143 dhe 144/a të Kodit Penal, mbi bazën e materialeve hetimore të
referuara nga Drejtoria e Hetimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë.
Konkretisht, nga verifikimet e bëra në sistemin informatik të tatimeve, në sistemin
Taks - CRM-së, në rubrikën kërkim në librat e shitjes dhe librat e blerjes ka rezultuar se
subjektet të caktuara kanë deklaruar për vitet 2010-2013, blerje me TVSH, në periudha të
ndryshme tatimore nga shoqëritë “AGBEST” sh.p.k, me Nipt J 82914421 N dhe Subjekti
“O+P” sh.p.k, me Nipt K 13408401 J, ndërkohë që subjekti “AGBEST” sh.p.k, me Nipt J
82914421 N dhe Subjekti “O+P” sh.p.k, me Nipt K 13408401 J nuk kanë deklaruar në shitje
asnjë nga këto fatura tatimore me TVSH, objekt hetimi, për të cilat deklarohen blerje nga
shoqëritë e lartpërmendura.
Gjithashtu, ka rezultuar se, numrat e serive të blloqeve të faturave tatimore me TVSH
të deklaruara si blerje nga shoqëritë e lartpërmendura janë tërhequr pranë Drejtorive Rajonale
Tatimore nga subjektet “Renoil Petrol” me Nipt K 52903405 K, i regjistruar pranë Drejtorisë
Rajonale Tatimore Fier, ku tërheqja e faturave është bërë nga përfaqësuesi Agim Hila, si dhe
nga subjekti “ROIL” sh.p.k, me Nipt J 82916482 R, i regjistruar në Drejtorinë Rajonale të
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, ku tërheqja e faturave është bërë nga i shtetasi Dhiogjen
Aleksi. Në blloqet e faturave tatimore të tërhequra nga subjektet “Renoil Petrol” me Nipt K
52903405 K dhe “ROIL” sh.p.k, me Nipt J 82916482 R, janë vendosur Niptet e subjekteve
“AGBEST” sh.p.k, me Nipt J 82914421 N dhe “O+P” sh.p.k, me Nipt K 13408401 J,duke i
deklaruar këto fatura tatimore në blerje (fatura që në shitje nuk ekzistojnë) të 23 subjektet e
lartpërmendura kanë mundur të kreditojnë TVSH-në, si dhe të rrisin shpenzimet e zbritshme
për efekt të tatimfitimit.
Këto subjekte kanë kredituar disa shuma TVSH.
Në këto kushte, dëmi ekonomik vetëm në kreditimin e TVSH-së është 9.778.213 lekë,
ndërsa në tatim fitimi është 4.889.106 lekë. Duke iu referuar dhe penaliteteve respektive
ekziston një detyrim tatimor në vlerën prej 29.334.638 lekë.
I pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale shtetasi Agim Hila, i cili
ka deklaruar se ka filluar punë tek subjekti “Renoil Petroil” si magazinier që nga viti 2009. Ai
e njeh të pandehuri Dhiogjen Aleksi, pasi ky i fundit ka qenë ekonomist i shoqërisë “Renoil
Petroil” sh.p.k deri në fund të vitit 2013. Me autorizim të administratorit të këtij subjekti ai ka
tërhequr blloqe TVSH-je pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Pasi i ka tërhequr blloqet e
TVSh-së i ka dorëzuar tek zyra ekonomike, ku shpeshherë ishte i pandehuri Dhiogjen Aleksi.
Ai nuk ka dijeni për veprimet që ka ndërmarrë Dhiogjen Aleksi me blloqet e TVSH-së në
emër të këtij subjekti. Këto fakte provohen me procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga
personi që ka dijeni për veprën penale” mbajtur më datë 25.07.2014.
Gjithashtu, është pyetur në cilësinë e personit që ka dijeni për veprën penale shtetasi
Saimir Mehmeti, administrator i “Renoil Petroil” sh.p.k, i cili ka deklaruar se shtetasin
Dhiogjen Aleksi e ka punësuar si ekonomist të shoqërisë së tij deri në vitin 2013. Ndërsa
Agim Hilën e ka dhe vazhdon që ta ketë magazinier të shoqërisë së tij. Që të dy këta persona
janë autorizuar prej tij për të tërhequr blloqe TVSH-je pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore
211
Fier. Shoqëria e tij nuk ka bërë asnjë transaksion me subjekte nga qytetet e Shkodrës, Durrësi
apo Kavaja. Ka ardhur në dijeni të faktit që ishin tërhequr fatura TVSH-je në emër të
subjektit të tij dhe ishin përdorur për llogari të subjekteve të tjera në fund të vitit 2013, nga
punonjës të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë. Aktiviteti i shoqërisë së tij është
vetëm tregtim karburanti dhe kafeje. Pasi ka marrë dijeni për këtë fakt ai ka biseduar me
Dhiogjen Aleksin dhe ky i fundit ka pranuar se i kishte bërë ato veprime me kokë të tij. Nga
ajo dite ai e ka larguar Dhiogjen Aleksin nga puna. Këto fakte provohen me procesverbalin
“Për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale” mbajtur më datë
25.07.2014.
Shtetasi Pajtim Nure, administrator i subjektit “O+P Petrol” sh.p.k, i cili ka deklaruar
se aktivitetin për tregtim karburanti e ka hapur që nga viti 2001. Të pandehurin Dhiogjen
Aleksi e ka patur ekonomist të shoqërisë së tij nga viti 2002 deri në vitin 2010. Në kohën që e
kishte të punësuar pranë shoqërisë së tij ai e ka autorizuar Dhiogjen Aleksin të tërhiqte blloqe
TVSH-je pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Shoqëria e tij nuk ka bërë asnjë
transaksion me subjekte të qyteteve nga Shkodra, Durrësi apo Kavaja. Ka ardhur në dijeni të
faktit që ishin tërhequr fatura TVSH-je në emër të subjektit të tij dhe ishin përdorur për
llogari të subjekteve të tjera nga strukturat shtetërore. Aktiviteti i shoqërisë së tij është vetëm
tregtim karburanti. Pasi ka marrë dijeni për këtë fakt ai ka biseduar me Dhiogjen Aleksin dhe
ky i fundit ka pranuar se i kishte bërë ato veprime me kokë të tij. Këto fakte provohen me
procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale” mbajtur
më datë 25.07.2014.
Shtetasi Shkëlqim Rexhepi, administrator i subjektit “Roil” sh.p.k, i cili ka deklaruar
se aktivitetin për tregtim karburanti e ka hapur që nga viti 1991. Shtetasin Dhiogjen Aleksi e
ka patur ekonomist të shoqërisë së tij, me kohë të pjesshme, nga viti 1999 deri në vitin 2009.
Në kohën që e kishte të punësuar pranë shoqërisë së tij ai e ka autorizuar Dhiogjen Aleksin të
tërhiqte blloqe TVSH-je pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Shoqëria e tij nuk ka bërë
asnjë transaksion me subjekte të qyteteve nga Shkodra, Durrësi apo Kavaja. Ka ardhur në
dijeni të faktit që ishin tërhequr fatura TVSH-je në emër të subjektit të tij dhe ishin përdorur
për llogari të subjekteve të tjera nga strukturat shtetërore. Këto fakte provohen me
procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale” mbajtur
më datë 25.07.2014.
Shtetasi Bashkim Rama, administrator i subjektit “AGBES” sh.p.k, i cili ka deklaruar
se ka ushtruar aktivitet privat nga viti 2000 deri në vitin 2005, për tregtim karburanti.
Shtetasin Dhiogjen Aleksi e njeh pasi ka patur marrëdhënie pune me të. Nuk e ka autorizuar
Dhiogjen Aleksin të tërhiqte blloqe TVSH-je pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier.
Shoqëria e tij nuk ka bërë asnjë transaksion me subjekte të qyteteve nga Shkodra, Durrësi apo
Kavaja. Ka ardhur në dijeni të faktit që ishin tërhequr fatura TVSH-je në emër të subjektit të
tij dhe ishin përdorur për llogari të subjekteve të tjera nga strukturat shtetërore. Këto fakte
provohen me procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën
penale” mbajtur më datë 11.02.2014.
Gjithashtu, shtetasi Dhiogjen Aleksi, i cili ka deklaruar se: “Unë kam qenë ekonomist
i subjekteve “AGBES” dhe “O+P sh.p.k deri në vitin 2010. Sot jam i papunë që nga tetori i
vitit të kaluar. Kam filluar punë si ekonomist por jo i regjistruar pranë subjekteve të
lartpërmendura si dhe nuk kam kontratë me këto subjekte, kam patur marrëveshje verbale me
administratorët, por si punë të dytë, ndërkohë kam qenë i punësuar në filialin e Albtelekom
në qytetin e Fierit. Në vitin 2010 kam qenë i shkëputur nga këto subjekte, pra nga subjekti
“AGBES” si dhe “O+P”. Mbas këtij viti kam qenë i punësuar në dy subjekte të tjera në
qytetin e Fierit, kryesisht tek subjekti “ROIL”sh.p.k dhe “RENOIL PETROL” sh.p.k si dhe
kam qenë i shkëputur nga puna në Albtelekomin Fier dhe punoja në Drejtorinë e Shërbimit
Pyjor në Tiranë. Pra nuk kam qenë i deklaruar punonjës i këtyre subjekteve, por kam patur
212
marrëveshje verbale për të punuar me to mbi bazën e akordit që kam patur me administratorët
e lartpërmendura shtetasit Saimir Mehmeti si dhe Shkëlqim Rexhepi. Gjatë kohës që kam
punuar për këto subjekte kam tërhequr pranë drejtorive rajonale përkatëse me urdhër të
administratorëve të këtyre subjekteve, përkatësisht shtetasve Saimir Mehmeti si dhe
Shkëlqim Rexhepi, blloqe të faturave tatimore për llogari të këtyre subjekteve. Më pas me një
bllok nga secila firmë kam përdorur pa dijeni e administratorëve për kryerjen e
transaksioneve fiktive, ku kam plotësuar këto fatura tatimore si fatura shitje sikur gjoja
shoqëritë “AGBES” dhe “O+P” kishin kryer punime për llogari të subjekteve të ndryshme.
Këto fatura jua kam dhënë subjekteve të ndryshme të cilat si emra nuk i kujtoj, këto fatura i
kam shpërndarë nëpërmjet një kolegu tim i cili quhet Ramadan Muslia i cili jeton në Shkodër
dhe punon ekonomist. Ideja për kryerjen e këtyre veprimeve ka lindur në biseda me shtetasin
Ramadan Muslia, ku në si financier ekziston mundësia e një TVSH-je të lirë. Unë i kam thënë
se kam mundësi dhe ai më ka ofruar emrat e shoqërive dhe unë i kam vënë në dispozicion
faturat tatimore të cilat kishim tërhequr për llogari të subjekteve “ROIL” dhe “RENOIL”, në
një kohë kur këto shoqëri nuk kishin dijeni për këto veprime të kryera nga ana jonë.
Plotësimin i faturave është bërë nga ana ime dhe ku unë kam vënë emrin e shitësit “AGBES”
si dhe “O+P”, edhe këto shoqëri nuk kanë qenë në dijeni. Të dhënat për to unë i disponoj pasi
kam punuar për këto shoqëri. Në përmbajtje të këtyre faturave tatimore kam vënë një shërbim
fiktiv si dhe targat e mjeteve fiktive, targat e mjeteve janë vën çfarë më ka ardhur në mendje.
Në lidhje me shoqëritë të cilave jua kam faturuar këto shërbime nuk kam patur lidhje dhe as
njohje për ortakët dhe administratorët e tyre si dhe nuk kam bërë apo kryer veprime shërbime
për llogari të këtyre subjekteve. Unë nga kjo veprimtari merrja si fitim 5% të TVSH-së për
çdo faturë tatimore, kjo shumë lekësh më është dhënë nga shtetasi Ramadan MUSLIA. Nuk
di se sa ka qenë fitimi i realizuar nga shtetasi Ramadan Muslia por di që modeli më i
përhapur i fitimit për çdo faturë tatimore ka qenë 10% e TVSH-së.”. Këto fakte provohen me
procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për rrethana të hetimit”
mbajtur më datë 24.06.2014 dhe me procesverbalin “Për marrjen e të dhënave nga personi
ndaj të cilit zhvillohen hetime” mbajtur më datë 15.09.2014, si dhe me procesverbalin “Mbi
pyetjen e të pandehurit” mbajtur më datë 22.10.2014.
Gjatë hetimeve paraprake nga prokuroria është kërkuar informacion nga Drejtoria
Rajonale e Shërbimit të Transportit Rrugor Fier, për targat e makinave të vendosura në faturat
e plotësuara nga shtetasi Dhiogjen Aleksi, si dhe a kanë qenë këto automjete në qarkullim në
periudhën 2010-2013.
Me shkresën nr.5299/1, datë 27.06.2014 të Drejtorisë Rajonale të Shërbimit të
Transportit Rrugor Fier rezulton se, mjetet, targat e të cilëve janë regjistruar fiktivisht, në
faturat tatimore të falsifikuara, pas verifikimit në DRSHTRR, ku janë regjistruar, rezulton se
janë mjete për transport personash, në përdorim vetjak 4+1, me të cilat nuk mund të
transportohen materiale të tonazhit të lartë.
Konkretisht disa mjete të caktuara me targat përkatëse.
I pyetur, gjatë hetimeve paraprake në cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen
hetime, i pandehuri Rrok Gega, i cili ka deklaruar se: “Unë kam qenë dhe jam administrator i
shoqërisë “Rroku Guest” sh.p.k. Jam ortak i vetëm. Në qershor të vitit 2008 kam krijuar
shoqërinë “Rroku Guest” sh.p.k ku objekt veprimtarie është ndërtim rrugësh, vepra arti dhe
ndërtime civile etj.
Në lidhje me faturat të tvsh, të cilat janë deklaruar blerje, por jo në shitje sikur
shoqëria “Rroku Guest” sh.p.k ka kryer blerje nga shoqëria “O+P” sh.p.k dua të them se unë
kam kryer punime të ndryshme si nënkontraktor, në Bogë, Qafthore, etj. Unë kam
nënkontraktuar persona të tretë për të kryer punime. Ngaqë personat e tretë që punonin për
llogarinë tonë nuk pranojnë në lëshonin fatura me TVSH, pasi janë persona pa biznes, jemi
detyruar që për të mbuluar ato punime të pranojmë këto fatura TVSH, që në i kemi marrë si
213
të rregullta. Në kemi kontrolluar në sistem dhe na ka rezultuar se këto firma janë aktive. Nuk
kam parë natyrën e aktivitetit të tyre.
Ndodhur përpara këtij fakti për të shkarkuar pjesën e TVSH që më ngelej pa mbuluar
jam detyruar të pranoj fatura TVSH fiktive. Unë i kam ditur për të rregullta, por i kam blerë
me lekë. Di që personi që më ka dhënë faturat Ramadan Muslia ka qenë punonjës i kësaj
shoqërie “O+P” sh.p.k. Këto fatura ia kam blerë shtetasit Ramadan Muslia. Ramadan Muslia
më ka ofruar për shitje fatura TVSH, e njoh si bashkëqytetar të Shkodrës. Kam pranuar të
blejë këto fatura TVSH-je, ku unë i kam dhënë herë 20%, herë 20% të vlerës së TVSH në
faturë shtetasit Ramadan Muslia. Këto fatura janë pasqyruar në bilanc.
Nuk e di se më cilët persona në Fier ka bashkëpunuar shtetasi Ramadan Muslia. Nuk
njoh përfaqësues të “O+P” sh.p.k.”, ndërsa kur është pyetur në cilësinë e të pandehurit Rrok
Gega ka deklaruar: “I qëndroj tërësisht deklarimeve që kam dhënë më parë. E pranoj faktin
ndjehem i penduar. Unë jam ndëshkuar administrativisht për këtë problem. Kam paguar të
gjithë detyrimet ndaj Drejtorisë së Tatimeve.”. Këto fakte provohen me procesverbalin “Për
marrjen e të dhënave nga personi ndaj të cilit zhvillohen hetime” mbajtur më datë
19.11.2014, si dhe me procesverbalin “Mbi pyetjen e të pandehurit” mbajtur më datë
19.11.2014.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin penal nr.265 (1177), datë

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Rrok Gjergj Gega për kryerjen e veprës penale
“Krijimi i skemave mashtruese lidhur me tatimin mbi vlerën e shtuar” e kryer në
bashkëpunim parashikuar nga neni 144/a dhe 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre)
vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Rrok Gjergj Gega për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formularëve”, më shumë se një herë parashikuar nga
neni 190/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve i pandehuri Rrok Gjergj
Gega dënohet më 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Rrok Gjergj
Gega, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë, duke u dënuar përfundimisht me 2 (dy)
vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i dënimit me burgim, duke
e vënë në provë të pandehurin Rrok Gjergj Gega, për një periudhë kohe prej 2 (dy) vjet, me
kusht që gjatë kësaj kohe i pandehuri të mos kryejë vepër tjetër penale. Gjatë kësaj kohe i
pandehuri detyrohet të mbajë kontakte me Drejtorinë e Shërbimit të Provës që mbulon
vendbanimin e saj.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit “Rroku Guest” sh.p.k për kryerjen e veprës penale
“Krijimi i skemave mashtruese lidhur me tatimin mbi vlerën e shtuar” e kryer në
bashkëpunim parashikuar nga neni 144/a dhe 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 500.000
(pesëqind mijë) lekë gjobë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit “Rroku Guest” sh.p.k për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formularëve”,, më shumë se një herë parashikuar nga
neni 190/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë
Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve i pandehuri “Rroku
Guest” sh.p.k dënohet më 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë.
214
Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit “Rroku Guest”
sh.p.k, i ulet 1/3 (një e treta) e dënimit të dhënë, duke u dënuar përfundimisht me 400.000
(katërqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 34 të Kodit Penal dënimi me gjobë të paguhet nga i pandehuri
“Rroku Guest” sh.p.k brenda dy viteve nga marrja formë të prerë e këtij vendimi.
Në aplikim të nenit 391 të K.Pr.Penale Faturat Tatimore të Shitjes me: nr.Serie
00371023, datë 14.10.2012; nr.Serie 00371030, datë 21.03.2013; nr.Serie 00371031, datë
22.03.2013; nr.Serie 00371034, datë 24.07.2013 dhe nr.Serie 00371035, datë 25.07.2013, të
cilat janë të falsifikuara të asgjësohen.
Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti në shumën 2900 (dy mijë e
nëntëqind) lekë si dhe shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurve në mënyrë solidare.
Gjykata e Apelit Shkodër,, me vendimin nr.109, datë 17.03.2016 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.265 (1177), datë 18.03.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, me këtë ndryshim:
Heqjen e aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal për të pandehurin Rrok Gjergj Gega.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs i gjykuari Rrok Gega, i
cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.109 dt.17.03.2016 të Gjykatës
dënimit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.256, dt.18.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër për këtë pjesë”, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Në lidhje me pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim që kundërshtohet nga

prokurori, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndër të tjera ka arsyetuar se:
Gjykata çmon se provohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm se të pandehurit Rrok Gega
dhe shoqëria “Rroku Guest” sh.p.k e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen.
Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, Gjykata çmon se, të pandehurit nuk
paraqesin rrezikshmëri shoqërore të tillë, e cila e bën të nevojshme dhe të domosdoshme që
gjykata të japë një masë dënimi të rëndë ndaj tyre. Mbështetur në nenet 47-50 të K.P, Gjykata
çmon se, i pandehuri Rrok Gega duhet të dënohet me 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim,
Lidhur me pezullimin e dënimit me burgim dhe vënien në provë, i pandehuri Rrok
Gega i plotëson kushtet për pezullimin e ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënien në
provë. Së pari: i pandehuri u dënua me 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: i pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore. Këtu gjykata mban
parasysh personalitetin e tij, i cili rezulton se nuk është dënuar ndonjëherë për ndonjë vepër
penale dhe nuk njihet si person problematik.
Së treti, mban parasysh moshën e të pandehurit 53 vjeç.
Së katërti, mban parasysh sjelljen e të pandehurit para dhe pas kryerjes së veprës
penale. Kështu, i pandehuri që në momentet e para ka shfaqur pendesë për veprimet e kryera,
i cili ka ndihmuar organin procedues lidhur me zbardhjen e skemës së mashtrimit dhe
personave që janë përfshirë në këtë skemë. Po ashtu, i pandehuri e ka zëvendësuar dëmin e
shkaktuar shtetit, duke paguar jo vetëm detyrimin, por edhe gjobën për këtë veprim. Kjo
tregon një sjellje të mirë të autorit pas kryerjes së veprës penale.
Së pesti, Gjykata mban parasysh nivelin arsimor të të pandehurit, i cili është me arsim
të mesëm. Së gjashti, gjykata mban parasysh gjendjen familjare të tij, i cili rezulton të jetë i
martuar, kryefamiljar me tre fëmijë në ngarkim, gjë që tregon përgjegjësi thelbësore familjare
të tij. Së shtati, sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet
215
kufizuar rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të
zbatohen masa të tjera të përshtatshme.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim prokurori, i cili ka kërkuar ndryshimin,
vetëm përsa i përket pezullimit të ekzekutimit të vendimit me burgim për të pandehurin Rrok
Gega.
Në lidhje me pretendimin e prokurorit, të ngritur në ankim, për heqjen e aplikimit të
nenit 59 të K.Penal, çmohet i bazuar në prova dhe në ligj, prandaj duhet të pranohet, pasi ky i
pandehur nuk plotëson kushtet për aplikimin e nenit 59 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër nuk ka patur parasysh kërkesat e nenit 47 të
K.Penal, rrezikshmërinë e veprave penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat e
kryerjes së veprave penale, për arsyet e mëposhtme:
a. Në lidhje me rrethanat e kryerjes së veprave, rezulton e provuar plotësisht se të
pandehurit Rrok Gega dhe Personi juridik “Rroku GUEST” SH.P.K. kanë konsumuar
plotësisht elementet e veprave penale të që kanë një marzh dënimi të konsiderueshëm,
respektivisht parashikojnë një dënim nga tre gjer në dhjetë vjet burgim dhe nga gjashtë muaj
deri në pesë vjet burgim, çka dëshmon për një shkallë të lartë rrezikshmërie të veprave penale
dhe autorëve.
b. të pandehurit Rrok Gega dhe Personi juridik “Rroku GUEST” SH.P.K., këto vepra
penale i kanë kryer në bashkëpunim me persona të tjerë, si dhe në mënyrë të përsëritur, më
qëllim përfitimi të paligjshëm, veprat penale dhe autorët paraqesin rrezikshmëri të lartë
shoqërore.
c. mekanizmi i përdorur për kryerjen e veprave penale, natyra e veprave penale të
konsumuara, dëshmon për një shkallë të lartë rrezikshmërie të autorëve të veprave penale, ...
d. mosha, kushtet shëndetësore dhe mendore të të pandehurit Rrok Gega nuk janë të
tilla që të favorizojnë të pandehurin në aplikimin e kësaj alternative dënimi, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër nuk ka mbajtur në konsideratë dhe pasojat që kanë ardhur nga veprat
penale të kryera nga i pandehuri Rrok Gega, prandaj çmohet se nuk ka vend për aplikimin e
nenit 59 të K.Penal.
e. përhapjen e gjerë të veprave penale, në Qarkun Shkodër dhe në të gjithë vendin
tonë.
f. nuk ka asnjë provë që të provojë se i pandehuri Rrok, vuan nga ndonjë sëmundje, që
për shkak të kushteve shëndetësore apo mendore e bën të pamundur ekzekutimin e dënimit
me burgim.
g. pretendimet e mbrojtësit, se i pandehuri Rrok Gega ka ndërtuar rrugë, ura etj., nuk
mund të vlerësohen si shkaqe që bëjnë të mundur aplikimin e nenit 59 të K.Penal, pasi nuk
rezulton që i pandehuri Rrok Gega këto rrugë, ura etj., t’i ketë ndërtuar falas, për bamirësi në
shërbim të komunitetit, por përkundrazi aktiviteti i tij privat është paguar nga fondet publike.
Rekursi i paraqitur nga i gjykuari Rrok Gega, gjendet i bazuar në ligj, prandaj vendimi
i Gjykatës së Apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që ka
deklaruar fajtor të pandehurin Rrok Gega për kryerjen e veprave penale të: krijimit të
skemave mashtruese lidhur me tatimin mbi vlerën e shtuar, në bashkëpunim, si dhe të
falsifikimit të vulave, stampave ose të formularëve, më shumë se një herë, parashikuar
përkatësisht nga nenet 144/a dhe 25, si dhe neni 190/2 i Kodit Penal, dhe dënuar të
pandehurin Rrok Gega, në bashkim të dënimeve përfundimisht, me 2 (dy) vjet e 4 (katër)
muaj burgim, dhe pezullimin e dënimit me burgim, duke e vënë në provë të pandehurin Rrok
Gjergj Gega, për një periudhë kohe prej 2 (dy) vjet, me kusht; duke e ndryshuar atë vetëm për
mosaplikimin e nenit 59 të Kodit Penal ndaj të gjykuarit Rrok Gega, është rrjedhojë e
216
zbatimit të gabuar të ligjit penal material, dhe i tillë ai duhet të ndryshohet, sa i përket
alternativës së vuajtjes së dënimit për arsyet e mëposhtme.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, instituti i pezullimit të ekzekutimit të
vendimit me burgim dhe vënies në provë është konsideruar nga Kodi Penal shqiptar si një
mjet kryesor për lehtësimin dhe favorizimin e të dënuarit me qëllim ri-integrimin e tij në
shoqëri, duke lehtësuar sistemin penitenciar nga aplikimi i ndëshkimit me burgim për
dënimet me burgim, deri në pesë vjet. Dënimi penal me burgim, prek në mënyrë të ndjeshme
njërën prej lirive themelore më të rëndësishme për individin, atë personale. Ky institut
bazohet në parimin e së drejtës penale si arsyeja ekstreme, dhe në funksionin e saj ndëshkues
si mjeti i fundit (extrema ratio).
Pezullimi i ekzekutimit me kusht vënien në provë, synon parandalimin e kryerjes së
veprave penale të tjera, duke shmangur nga zbatimi i dënimit me burgim, personat e dënuar,
për të cilët paraqitet mundësia e korrigjimit, pendimit, përmirësimit dhe të ndërrimit të
sjelljes së tyre, nën sanksionin e rikthimit të ekzekutimit të vendimit të dënimit dhe të
revokimit të këtij përfitimi, kur ndodh mosrespektimi i kushteve mbi të cilat është dhënë ky
përfitim.
Kolegji Penal vëren se, bazuar në tekstin e dispozitës të nenit 59 të K.Penal arrihet në
konkluzionin se në mënyrë që të zbatohet drejtë dispozita në fjalë, duhet të ekzistojnë disa
kërkesa ligjore për aplikimin e saj, siç janë: rrezikshmëria e pakët e personit dhe rrethanat e
veçanta të kryerjes së veprës penale, masa e dënimit, e cila në rastin konkret, është nën 5 vjet,
së bashku me ekzistencën e një sërë rrethanave lehtësuese të parashikuara nga neni 48 e 49 i
K.Penal.
Në këtë kontekst, ky Kolegj vlerëson se aplikimi i pezullimit të ekzekutimit si formë
alternative e vuajtjes së dënimit me burgim mund të aplikohet nga gjykata kur plotësohen në
mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim. Kusht, i cili në rastin konkret plotësohet – pasi
ndaj të gjykuarit është dhënë një dënim prej 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor duhet të ekzistojë një nga rrethanat e mëposhtme:
- I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
- I pandehuri është i mitur, apo i moshuar;
- I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;
-I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin
profesional;
- I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familje;
- I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
- I pandehuri ka pasur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë,
drejt ka vlerësuar zbatimin e nenit 59 të Kodit Penal, duke iu referuar rrethanave të rastit
objekt shqyrtimi dhe kur arritur në konkluzionin se me pezullimin e dënimit të këtij të
gjykuari dhe vënien e tij në provë për një periudhë 2 vjeçare. Kolegji vëren se, zbatimi i kësaj
alternative; e cila mund të revokohet kur nuk plotësohen apo nuk respektohen më, kushtet e
dhënies së këtij përfitimi gjatë qëndrimit dhe sjelljes në periudhën e provës; do t’i shërbente
rehabilitimit të këtij të dënuari dhe mos përsëritjes së veprave penale në të ardhmen, bindje të
cilën ajo e ka formuar në bazë të shqyrtimit të akteve të dosjes dhe kërkesave lidhur me
praninë e një sërë rrethanave lehtësuese dhe familjare të të gjykuarit.
Në rastin konkret, gjykata e apelit nuk ka vlerësuar në mënyrë të detajuar mungesën e
kërkesave dhe kushteve ligjore lidhur me heqjen e alternativës së pezullimit të ekzekutimit të
dënimit për të dënuarin Gega, kur ka arsyetuar se të pandehurit nuk paraqesin rrezikshmëri
shoqërore të tillë, e cila e bën të nevojshme dhe të domosdoshme që gjykata të japë një masë
217
dënimi të rëndë ndaj tyre, mbështetur në nenet 47-50 të K.P. Lidhur me pezullimin e dënimit
me burgim dhe vënien në provë, i pandehuri Rrok Gega i plotëson kushtet për pezullimin e
ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënien në provë.
Së pari: i pandehuri u dënua me 2 (dy) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: i pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore. Këtu gjykata mban
parasysh personalitetin e tij, i cili rezulton se nuk është dënuar ndonjëherë për ndonjë vepër
penale dhe nuk njihet si person problematik.
Së treti, mban parasysh moshën e të pandehurit 53 vjeç.
Së katërti, mban parasysh sjelljen e të pandehurit para dhe pas kryerjes së veprës
penale. Kështu i pandehuri që në momentet e para ka shfaqur pendesë për veprimet e kryera, i
cili ka ndihmuar organin procedues lidhur me zbardhjen e skemës së mashtrimit dhe
personave që janë përfshirë në këtë skemë. Po ashtu, i pandehuri e ka zëvendësuar dëmin e
shkaktuar shtetit, duke paguar jo vetëm detyrimin por edhe gjobën për këtë veprim. Kjo
tregon një sjellje të mirë të autorit pas kryerjes së veprës penale.
Së pesti, Gjykata mban parasysh nivelin arsimor të të pandehurit, i cili është me arsim
të mesëm.
Së gjashti, gjykata mban parasysh gjendjen familjare të tij, i cili rezulton të jetë i
martuar, kryefamiljar me tre fëmijë në ngarkim, gjë që tregon përgjegjësi thelbësore familjare
të tij. Së shtati, sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet
kufizuar rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të
zbatohen masa të tjera të përshtatshme.
Gjithashtu, në vendimin e gjykatës së apelit nuk është marrë në konsideratën e duhur
prania e kushteve të tjera ligjore, si gjendja ekonomike e familjes së të pandehurit, faktin që
ai është kryefamiljar me tre fëmijë, si dhe faktin se nga tërësia e rrethanave të kësaj çështjeje
dhe sjelljes së të gjykuarit identifikohen disa prej kushteve të veçanta të parashikuara nga
neni 59 i Kodit Penal, siç është zëvendësimi i dënimit të shkaktuar, mosha e tij, sjellja para
dhe pas dënimit. Gjithashtu, Kolegji Penal ka parasysh edhe gjendjen shëndetësore të të
pandehurit, dhe kushtet e kurimit të tij të vazhdueshëm ku kërkohet ndjekje dhe trajtim
periodik në lidhje me diagnozën e të pandehurit.
Ligjvënësi me anë të dispozitës penale të nenit 59 të K.Penal, i ka rezervuar gjykatës
të drejtën që për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore,
pranisë së rrethanave lehtësuese, etj., kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, të mund të
urdhërojë të dënuarin që të mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke
pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër
penale.
Ndonëse gjykata e apelit ka mbajtur qëndrimin se për shkak të rrezikshmërisë
shoqërore të veprës nuk duhet të gjejë zbatim pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim,
Kolegji Penal vlerëson se ky konkluzion nuk duhet të jetë automatik dhe të bazohet vetëm në
llojin e veprës penale, por duhet të mbështetet në prova që japin të dhëna edhe për
rrezikshmërinë konkrete të autorit të veprës. Kolegji vlerëson se kjo rrethanë, duhet të
vlerësohet rast pas rasti edhe në përputhje me provat dhe rrethanat e tjera të marra dhe
vlerësuara në tërësinë e tyre, si dhe me kushtet konkrete të të gjykuarit, veçanërisht me
kushtet shëndetësore dhe ato të mjekimit. Vlerësim ky që është kryer nga ana e gjykatës së
shkallës së parë në përputhje me ligjin dhe nga ana e këtij Kolegji nuk vërehen konkluzione
alogjike apo shkelje të natyrës ligjore, qoftë edhe për faktin se natyra e rrethanave rënduese
nuk është e tillë që të tejkalojë balancimin me praninë e një sërë rrethanave lehtësuese, të
cilat në rastin konkret janë mbizotëruese në raport me rrethanat rënduese.
Për më tepër, në përcaktimin e rrethanave rënduese që zbatohen në shqyrtimin e
përgjegjësisë penale të të pandehurit, Kolegji vlerëson se në përputhje me parimin e
ligjshmërisë në të drejtën penale, rrethanat rënduese duhet të parashikohen shprehimisht nga
218
ligji penal material, në mënyrë të përgjithshme në nenin 50 të Kodit Penal, apo shprehimisht
nga dispozita të posaçme të Kodit Penal. Ndërsa në pajtim me parimin zbatimit të ligjit penal
favorizues, vetëm për rrethanat lehtësuese, përveç atyre të parashikuara shprehimisht në
nenin 48 të Kodit Penal, parashikohet mundësia e identifikimit dhe zbatimit të rrethanave të
tjera lehtësuese, të cilat sipas vlerësimit të gjykatës justifikojnë lehtësimin e dënimit.
Në rastin konkret, Kolegji vëren se gjykata e apelit ka marrë në konsideratë rrethanën
rënduese të përhapjes së gjerë të veprës penale në qark dhe në të gjithë vendin.
Zbatimi i kësaj rrethane rënduese në apel, jo vetëm që është i paprovuar nga prova që
mbështesin përmbajtjen e kësaj rrethane në nivel qarku dhe sidomos në nivel kombëtar, por
gjithashtu, është në kundërshtim të plotë me parimin e ligjshmërisë në të drejtën penale, pasi
kjo rrethanë rënduese e zbatuar me pa të drejtë nga ana e gjykatës së apelit, nuk parashikohet
në asnjërën nga hipotezat ligjore që parashikojnë rrethana rënduese. Parashikimi i rrethanës
rënduese në të përhapjes së gjerë të veprës penale në qark dhe në të gjithë vendin ka qenë i
parashikuar në Udhëzimin e Plenumit të Gjykatës së Lartë gjatë periudhës kur ishte
parashikuar kompetenca e Gjykatës së Lartë për të nxjerrë udhëzime nuk mund të shërbejë si
bazë ligjore për të zbatuar rrethana rënduese, të cilat nuk janë parashikuar shprehimisht nga
ligji penal material, sidomos në një sistem penal ku përgjegjësia penale është personale, pra
që bazohet në parimin e përgjegjësisë penale personale dhe jo në parimin e përgjegjësisë
penale objektive.
Në këto kushte, Kolegji Penal i tërheq vëmendjen gjykatës së apelit, në lidhje me
zbatimin korrekt dhe të përpiktë të institutit të rrethanave rënduese, qoftë gjatë gjykimit të
themelit të akuzave, qoftë në gjykimin e kërkesave në lidhje me caktimin e masave personale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se bazuar në provat e administruara dhe në

përgjithësi, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, vendimi i gjykatës së apelit është
marrë në zbatim të gabuar të nenit 59 të Kodit Penal dhe si i tillë, ai duhet të prishet, ndërsa
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, i cili ka aplikuar pezullimin e ekzekutimit të vendimit
me burgim, sipas nenit 59 të Kodit Penal, është i drejtë dhe në përputhje me ligjin material
dhe duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.109, datë 17.03.2016 të Gjykatës së Apelit Shkodër, sa i
përket fajësisë dhe masës së dënimit.
Prishjen e vendimit për sa i përket aplikimit të nenit 59 të K.Penal dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.265 datë 18.03.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 08.02.2017
219
Nr. 00-2017-48 i Vendimit (15)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUAR: ALTIN LIÇAJ

KRENAR XHEMALI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale “Shkatërrimi i pronës”
dhe “Shpërdorimi i detyrës”,
parashikuar nga nenet 150 dhe 248 te K.Penal,
FLAMUR KADENA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale “Ndërtim pa leje”,
parashikuar nga neni 199/a/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin penal nr.06 datë 14.01.2013, ka

vendosur:
“Deklarimin e pafajshëm te pandehurit Altin Liçaj, i akuzuar per kryerjen e
veprave penale “Shkatërrimi i pronës” dhe “Shpërdorimi i detyrës”,
parashikuar nga nenet 150 dhe 248 te K.Penal, per shkak se fakti nuk përben
vepër penale dhe nuk provohet se i ka kryer veprat penale, per te cilat
akuzohet.
Deklarimin e pafajshëm te pandehurit Krenar Xhemali, i akuzuar per kryerjen
e veprave penale “Shkatërrimi i pronës” dhe “Shpërdorimi i detyrës”
parashikuar nga nenet 150 dhe 248 te K.Penal, per shkak se fakti nuk përben
vepër penale dhe nuk provohet se i ka kryer veprat penale, per te cilat
akuzohet.
Pushimin e gjykimit te çështjes, per te pandehurin Flamur Kadena per shkak te
hyrjes ne fuqi te ligjit nr.107, date 08.11.2012 “Per dhënie amnistie”.
Provat materiale, aktet origjinale te sekuestruar pranë I.N.U.V. Bashkia Vlore,
me procesverbalin e datës 17.05.2011, t'i kthehen këtij institucioni...”
220
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.655, datë 16.10.2014 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal nr.06, datë 14.01.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit

Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.655, dt.16.10.2014 te Gjykatës se Apelit Vlore
dhe kthimin e akteve per rishqyrtim ne po ketë gjykate, duke parashtruar këto shkaqe:
 Vendimet janë te pabazuar ne prova dhe ne ligj, rrjedhoje e një analize te gabuar te
provave, ne kundërshtim me nenin 152 te K.Pr.Penale, ne lidhje me veprën e kryer
nga ana e te pandehurve dhe interpretimin te gabuar te ligjit material penal.
 Ndërkohë, që nga ana e policisë gjyqësore është bërë konstatimi i ndërtimit të kryer
që në muajin qershor, nga ana e inspektorit Krenar Xhemali është bërë konstatimi se
ndërtimi ka filluar të ndërtohet pa dokumentacion ligjor në dt.06.07.2011, datë në të
cilën në objekt kishte filluar ndërtimi i katit të tretë. Po kështu edhe pasi nga ana e
këtij inspektori është vendosur pezullimi i punimeve, nga këqyrja e bërë në
dt.19.07.2011, si dhe pyetja e punëtoreve, rezulton se punimet në këtë objekt
vazhdojnë normalisht. Konstatimi i punimeve është bërë vetëm pasi ky inspektor
është vënë në dijeni të hetimeve që po kryen nga organi i prokurorisë.
 Në kuadër të hetimeve të kësaj çështje penale është trajtuar edhe kallëzimi penal i
bërë nga shtetasi Ndriçim Metaj, për shtetasit Darjan Hudhra, me detyrë punonjës i
Zyrës së Urbanistikës, pranë Bashkisë Vlorë dhe shtetasit Artur Selimaj, me detyrë
Kryeinspektor i INUV, pranë Bashkisë Vlorë, për veprën penale “Shpërdorimi i
detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
 Nga ana e këtij shtetasi është pretenduar se pranë banesës së tij të ndodhur në lagjen
“Hajro Cakerri”, të qytetit të Vlorës, konkretisht në vendin e quajtur “Përballe
Xhamisë së Qytetit” është duke u ndërtuar një pallat nga shoqëria ndërtuese “AFA
Konstruksion” sh.p.k., me administrator shtetasin Flamur Kadëna, në kundërshtim me
ligjin për urbanistikën dhe lejen e ndërtimit të miratuar për ndërtimin e këtij pallati.
Shtetasi Ndricim Metaj ka shpjeguar se leja për ndërtimin e këtij objekti është
miratuar për 4-5 kate, ndërkohe që punimet po vazhdojnë të kryen në katin e shtatë të
pallatit.
 Për këtë fakt, është ankuar edhe pranë Bashkisë Vlorë disa herë me gojë dhe në
dt.16.07.2011 edhe me ankesë me shkrim, por përsëri nuk është marrë asnjë masë për
konstatimin e kësaj shkelje dhe pezullimin e punimeve.
 Nisur nga këto rrethana, nga ana e prokurorisë është bërë këqyrja e vendit të ngjarjes,
në lagjen “Hajro Çakërri”, të qytetit të Vlorës, në vendin e quajtur “Përballë Xhamisë
së Qytetit”, prej të cilës ka rezultuar se në objekt ishin duke u kryer punime për
ndërtimin e katit të shtatë të tij.
 Nga marrja e këtyre dokumenteve është konstatuar fakti se e gjitha dosja e miratimit
të lejes së ndërtimit për objektin në rastin konkret është sekuestruar nga ana e
prokurorisë me vendimin, datë 15.07.2009.
 Po kështu, nga dokumentacioni i këqyrur nga dosja penale nr.382/2009, rezulton se
leja e ndërtimit për shoqërinë “AFA Konstruksion” dhe leja e sheshit të ndërtimit në
vendin e quajtur pranë xhamisë së qytetit, janë miratuar me vendimet nr.1/59 dhe
1/33, dt.24.02.2009, për objektin 4-5 kate me dy kate dyqan 2-3 kate banim +1 kat
nën tokë, në lagjen “Hajro Çakërri” Vlorë, me pronar të truallit Mustafa Muco, Luiza
Muco dhe Riketa Muco. Ndërkohë që aktualisht nga ana e shoqërisë “AFA
Konstruksion” sh.p.k., me administrator shtetasin Flamur Kadena, janë duke u kryer
punime ndërtimi për katin e shtatë të objektit.
221
 Të pandehurit me veprimet dhe mosveprimet e tyre, si punonjës të ngarkuar me
funksione publike, konkretisht, në cilësinë e inspektorëve ne Inspektoriatin Ndërtimor
e Urbanistik. pranë Bashkisë Vlorë, kanë konsumuar elementët e veprave penale
“Shpërdorimi i detyrës" dhe "Shkatërrimi i pronës", parashikuar nga nenet 248 dhe
150 të K.Penal, e kryer kjo në formën e bashkëfajësisë.
 Te pandehurit Krenar Xhemali dhe Altin Licaj, punonjës të ngarkuar me funksion
shtetëror kanë vepruar në kushtet e abuzimit me detyrën dhe kompetencat e tyre
ligjore dhe funksionale.
 Të pandehurit kanë cenuar ato marrëdhënie juridike të vendosura me ligj dhe me akte
nënligjore, duke prekur rëndë së pari, veprimtarinë normale të aparatit shtetëror dhe së
dyti, të drejtat dhe interesa të ligjshëm të shtetasve, në këtë rast, të drejtën e pronësisë
të shtetasit Stefan Miho.
 Veprimet e tyre janë të kundraligjshme, shoqërisht të rrezikshme dhe janë kryer
pikërisht në sajë të detyrës që ata kryejnë. Janë pikërisht këto veprime dhe
mosveprime të kundraligjshme, të cilat kanë sjellë pasojën e kërkuar nga dispozita
penale, cenimin e ligjshmërisë së veprimeve të autoriteteve shtetërore, por edhe
cenimin e të drejtës së pronësisë, si një e drejtë themelore e individit, sanksionuar
edhe nga Kushtetuta (lidhja shkakësore e drejtpërdrejtë).
 Nga ana tjetër, moskryerja e veprimeve të njohura në kompetencë të tyre, në bazë të
ligjit, ka sjellë favorizimin pa të drejtë të subjektit të përmendur, pra nuk është kryer
me dashje detyra, në afatin e caktuar. Ky mosveprim në kundërshtim me ligjin, për
mospërmbushjen e rregullt të detyrës, përbën një ndër elementët e anës objektive të
kësaj vepre penale.
 Krimi i shpërdorimit të detyrës, konkurron edhe me veprën penale të "Shkatërrimit të
pronës”, parashikuar nga neni 150 i K.Penal. Konkretisht, është cenuar prona private,
që në këtë rast është një banesë e regjistruar në ZRPP. Pasuria në fjalë ka dalë jashtë
funksionit të saj.
 Është e provuar fajësia e të pandehurit Flamur Kadëna. Konkretisht, nga provat e
shqyrtuara gjatë procesit gjyqësor rezulton ka të dhëna të mjaftueshme për të provuar
fajësinë e të pandehurit Flamur Kadëna, në cilësinë e administratorit të shoqërisë
ndërtuese “AFA Konstruksion” sh.p.k., për veprën penale të “Ndërtimit pa leje”,
parashikuar nga neni 199/a/2 i K.Penal. Ky shtetas në kundërshtim me lejen e
ndërtimit të miratuar nga Bashkia Vlorë, ka ndërtuar pa leje dy kate të tjera shtesë të
objektit, në një truall që nuk është në pronësinë e tij dhe që ka marrë miratimin e
pronarëve të tij vetëm për ndërtimin e një godine ose pallati 4-5 kate.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues, avokatin e përfaqësuar kryesisht Skënder Breca i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit për të gjykuarin Altin Liçaj, për nenet 150 e
248 të K.Penal dhe Flamur Kadëna për nenin 199/a-2 të K.Penal si dhe pasi bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.655, datë 16.10.2014 i Gjykatës se Apelit Vlore është rezultat i zbatimit të
drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara ne dosje rezulton se:
222
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në kuadër të procedimit penal
nr.500, viti 2011, ka paraqitur për gjykim para asaj gjykate, të pandehurit Krenar Xhemali
dhe Altin Licaj nën akuzën e “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Shkatërrimi i pronës”, parashikuar
nga nenet 248 dhe 150 të Kodit Penal dhe të pandehurin Flamur Kadëna, nën akuzën
“Ndërtim pa leje”, parashikuar nga neni 199/a/2 i Kodit Penal.
Gjykatat kane pranuar këto rrethana te çështjes:
Ne date 26.04.2011 është paraqitur ne Drejtorinë e Policisë se Qarkut Vlorë shtetasi
Stefan Miho, i cili ka kallëzuar se: Është banues ne qytetin e Vlorës, me adrese te cituar, por
per arsye ekonomike jeton dhe punon ne shtetin grek. Ka ardhur ne Shqipëri ne date
13.04.2011 dhe ka konstatuar se e gjithë prona e tij, banesa dhe ambientet ndihmese, per te
cilat i ka te regjistruara ligjërisht dhe disponon certifikate pronësie nga ZRPP Vlore, ishin
plotësisht te shkatërruara.
Ne lidhje me këto veprime, pretendon se nuk ka marre as edhe një njoftim nga organet
kompetente dhe se per ketë problem, ka kontaktuar edhe me drejtues ne bashki, te cilët nuk i
kanë dhënë zgjidhje.
Për këtë veprim shtetasi Stefan Miho akuzon punonjësit e Inspektoratit Ndërtimor e
Urbanistik Vendor pranë Bashkime Vlore, te pandehurit Krenar Xhemali dhe Altin Liçaj, te
cilët i kane shkatërruar pronën ne mënyre te kundërligjshme dhe ne mospërmbushje te
rregullt te detyrës se tyre, duke e cilësuar atë si “një ndërtim pa leje dhe me subjekt te
paidentifikuar”, ndërkohe qe është pronar i ligjshëm i saj.
Organi i akuzës, në hetimet paraprake ka kryer një sërë veprimesh hetimore, si
këqyrja e vendit të ngjarjes, prej nga ku ka rezultuar se objektet ne pronësi te shtetasit Stefan
Miho kane qene te shkatërruara plotësisht, fakt i pasqyruar ne procesverbalin përkatës; po
kështu janë marrë me procesverbal këqyrje dhe marrje dokumentet e pronësisë lidhur me
banesën e këtij shtetasi (certifikatë per vërtetim pronësie per një pasuri te llojit garazh, me
sipërfaqe 16.5 m2, ne emër te Stefan Miho, dt.18.10.2005, një certifikate per vërtetim
pronësie per pasurinë e llojit truall, per sipërfaqen 16.5 m2, ne emër te Stefan Miho,
dt.18.08.2005, si edhe një certifikate per pasurinë e llojit ndërtese, me sipërfaqe 77 m2, ne
emër te Stefan dhe Morfo Miho, dt.18.08.2005); si dhe një procesverbal nr.serie 000148, datë
01.02.2011, sipas të cilit, nga ana e inspektoreve te Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik
Vendor pranë Bashkime Vlore, Krenar Xhemali dhe Altin Liçaj, është konstatuar se është
ndërtuar pa leje dhe objekti pengon realizimin e projektit te K.Rr.T-se , Bashkia Vlorë.
Per sqarimin e rrethanave te faktit dhe pretendimeve te ngritura, nga ana e prokurorisë
është bere sekuestrimi i vendimit nr.8/1, dt.15.11.2010, i KRT Bashkisë Vlore, ne lidhje me
projektin e asfaltimit e sistemimit, si edhe prishjeve te objekteve ne bllokun e banimit,
ndërmjet rrugëve "Mustafa Bello", "Sulejman Delvina", është sekuestruar edhe planimetria e
prishjeve te objekteve pa leje per sistemimin e këtij blloku banimi, njoftim subjektit "i
paidentifikuar", ne lidhje me objektin e prishur, procesverbal mbajtur nga inspektoret Krenar
Xhemali dhe Altin Licaj, vendimi per prishje, si edhe njoftimi per prishjen vullnetarisht te
objektit (njoftime këto te panënshkruara prej ndonjë subjekti).
Janë marre ne cilësinë e dëshmitarit, inspektoret e rajonit nr.2, Sulejman Saliaj, Aranit
Lulaj dhe Dilaver Hitaj. Ata kane shpjeguar se kane bere evidentimin e gjithë objekteve qe
ndodhen brenda bllokut ne fjale, te cilat prekeshin nga zbatimi i projektit te Bashkime per
sistemimin dhe asfaltimin e rrugëve te lagjes, duke evidentuar emrat e personave qe i
posedojnë, përfshire edhe emrin Stefan Miho.
Ne lidhje me ketë fakt, Prokuroria e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka akuzuar
shtetasit Krenar Xhemali dhe Altin Licaj, pasi ata ne mospërmbushje te rregullt te detyrës se
tyre, si inspektor ndërtimi, kane shkatërruar pronën e shtetasit Stehan Miho, duke konsumuar
elementet e veprave penale “Shpërdorimi i detyrës” dhe “Shkatërrimi i pronës”, te
parashikuara nga nenet 248 dhe 150 te Kodit Penal. Po kështu, këta shtetas ne
223
mospërmbushje te rregullt te detyrës se tyre, nuk kane zbatuar prishjen e disa objekteve te
planifikuara per t'u prishur me vendimin nr.8/1, dt.15.11.2010, te KRT te Bashkime Vlore.
Ne kuadër te hetimeve te kësaj çështje penale nga ana e prokurorisë, është nisur
kryesisht edhe verifikimi i ligjshmërisë se një objekti qe ka filluar te ndërtohej qe ne muajin
maj te këtij viti, ne lagjen “Uji i Ftohte”, te qytetit te Vlorës dhe konkretisht, ne afërsi te
vendit te quajtur “Kthesa e Shkollës Tregtare”. Është realizuar këqyrja e vendit te ngjarjes, ne
objektin (pallati) qe po ndërtohet ne tre seksione, me një gjerësi nga lindja ne perëndim nga 6
(gjashte) metra secili, me një gjerësi te përgjithshme prej 18 metra, me shtrirje veri - jug, ne
distance 26 metra. Objekti është ndërtuar me beton dhe hekur, është ne ndërtim e sipër, nuk
shihet i afishuar projekti i firmës ndërtuese dhe vazhdohet te punohet.
Ne lidhje me ndërtimin e këtij objekti, nga ana e prokurorisë i janë kërkuar te dhëna
Bashkime Vlore dhe INU, pranë kësaj Bashkie, i cili ka edhe detyrimin ligjor per verifikimin
e ndërtimit te objekteve ne përputhje me ligjin per urbanistiken dhe inspektimin e ndërtimit.
Nga administrimi i përgjigjes se Bashkime Vlore, dërguar me shkresën e datës
11.07.2011, është konfirmuar si me poshtë vijon:
“Me vendim nr.5/120, dt.17.08.2010, KRRT Bashkia Vlore ka miratuar leje ndërtimi
per banese 4 kate, me 1 kat nëntoke, 2 kate garazhe (pjesërisht), ne lagjen “Uji i ftohte”, me
pronare trualli Ermira Dervishi, Arjana Beqiri, dhe subjekt ndërtues “Globus Konstruksion”.
Dokumentacioni ligjor, leja e ndërtimit (formulari nr.4), sheshi i ndërtimit (formulari
nr.2), planimetria e sheshit te ndërtimit si edhe dokumentacioni teknik i këtij objekti, nuk
është zbardhur, pasi dosja është ne proces te plotësimit përfundimtar te saj.
Po kështu, me shkresën e dt.12.07.2011, Bashkia Vlore, INU Vendor, bën me dije se
“per shkak se subjekti ka filluar punimet pa u zbardhur ende kjo leje dhe pa njoftuar INU
Bashkia Vlore, nga ana jone është mbajtur procedura ligjore duke marre edhe sanksionet
përkatëse”. Bashkëlidhur shkresës është dërguar procesverbal mbajtur nga Krenar Xhemali
dhe Altin Licaj, ne subjektin e kontrolluar "Globus Konstruksion". procesverbal i mbajtur me
date 05.07.2011, me përmbajtjen se subjekti ka nisur ndërtimin e një objekti shumëkatësh, pa
njoftuar me pare I.N.U.V. Bashkia Vlore (nuk ka paraqitur dokumentacion tekniko ligjor).
Me vendimin nr.56, date 06.07.2011, është dënuar me gjobe subjekti përkatës, vendim i
marre nga Kryeinspektori Artur Selimaj. Dhe po ne te njëjtën date, me vendimin nr.48, është
vendosur pezullimi i punimeve ne ndërtim.
Ne lidhje me këto fakte, është pyetur shtetasi Artur Selimi, kryeinspektor pranë
Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik pranë Bashkisë Vlore, i cili ka shpjeguar se inspektorati
ndërtimor ne lidhje me ketë objekt, nuk disponon dokumentacion ligjor per miratimin e
fillimit te punimeve. Sipas deklaruesit, inspektori ndërtimor qe mbulon rajonin nr.2, lagjen
“Uji i ftohte”, është shtetasi Krenar Xhemali, i cili ka per detyre qe te mbaje ne mbikëqyrje
rajonin e tij dhe te kryeje procedurat ligjore, ne rast te konstatimit te ndërtimit te objekteve pa
leje ndërtimi.
Ndërkohe, qe nga ana e policisë gjyqësore, është bere konstatimi i ndërtimit te kryer
qe ne muajin qershor, nga ana e inspektorit Krenar Xhemali, është bere konstatimi se
ndërtimi ka filluar te ndërtohet pa dokumentacion ligjor ne datën 06.07.2011, date, ne te cilën
ne objekt kishte filluar ndërtimi i katit te trete. Po kështu, rezulton se edhe pasi nga ana e këtij
inspektori, është vendosur pezullimi i punimeve, nga këqyrja e bere ne datën 19.07.2011, si
dhe pyetja e punëtoreve, rezulton se punimet ne ketë objekt vazhdojnë normalisht.
Ne kuadër te hetimeve te kësaj çështje penale, është trajtuar edhe kallëzimi penal i
bere nga shtetasi Ndriçim Metaj, per shtetasit Darjan Hudhra, me detyre punonjës i Zyrës se
Urbanistikes, dhe shtetasit Artur Selimaj, Kryeinspektor i INU Vendor, pranë Bashkime
Vlore, per veprën penale, parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Nga ky shtetas, është pretenduar se pranë banesës se tij te ndodhur ne lagjen "Hajro
Çakërri", ne vendin e quajtur "Përballe Xhamisë se Qytetit" është duke u ndërtuar një pallat
224
nga shoqëria ndërtuese "AFA Konstruksion" sh.p.k., me administrator shtetasin Flamur
Kadena, ne kundërshtim me ligjin per urbanistiken dhe lejen e ndërtimit te miratuar per
ndërtimin e këtij pallati. Ai deklaron se është ankuar edhe pranë Bashkime Vlore disa here
me goje dhe ne dt.16.07.2011 edhe me ankese me shkrim, por përsëri nuk është marre asnjë
mase per konstatimin e kësaj shkelje dhe pezullimin e punimeve.
Nga ana e prokurorisë, është bere këqyrja e vendit te ngjarjes, pallatit qe është duke u
ndërtuar nga shoqëria "AFA Konstruksion" sh.p.k., ne vendin e quajtur "Përballe Xhamisë se
Qytetit", prej te cilës ka rezultuar se ne objekt ishin duke u kryer punime per ndërtimin e katit
te shtate te tij, është këqyrur dhe marre një kopje e lejes se ndërtimit dhe lejes se sheshit te
ndërtimit per ketë objekt, nga dosja penale nr.382, e vitit 2009, e po kësaj prokurorie,
aktualisht ne proces shqyrtimi gjyqësor pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, ne ngarkim
te Drejtorit te Drejtorisë se Planifikimit Urban te Bashkime Vlore, znj. Oriana Stefa, e cila
është akuzuar per shkelje te ligjit nr.8405, dt.17.09.1998, "Per Urbanistiken", i ndryshuar, si
dhe Rregullores se Urbanistikes edhe per ketë leje ndërtimi.
Nga dokumentacioni i këqyrur nga dosja penale nr.382/2009, rezulton se leja e
ndërtimit per shoqërinë "AFA Konstruksion" dhe leja e sheshit te ndërtimit ne vendin e
quajtur pranë xhamisë se qytetit, janë miratuar me vendimet nr.1/59 dhe 1/33, dt.24.02.2009,
per objektin 4-5 kate me dy kate dyqan 2-3 kate banim +1 kat nen toke, ne lagjen "Hajro
Çakerri" Vlore, me pronar te truallit Mustafa Muço, Luiza Muço dhe Riketa Muço.
Ndërkohe qe aktualisht nga ana e shoqërisë "AFA Konstruksion" sh.p.k., me
administrator shtetasin Flamur Kadena, janë duke u kryer punime ndërtimi per katin e shtate
te objektit.
Ne lidhje me sa me sipër, prokuroria ka akuzuar te pandehurin Flamur Kadena, ne
cilësinë e administratorit te shoqërisë ndërtuese "AFA Konstruksion" sh.p.k., per veprën
penale te "Ndërtimit pa leje", parashikuar nga neni 199/a/2 i K.Penal, pasi ky shtetas, ne
kundërshtim me lejen e ndërtimit te miratuar nga ana e Bashkisë Vlore, ka ndërtuar pa leje dy
kate te tjera shtese te objektit, ne një truall qe nuk është ne pronësinë e tij dhe qe ka marre
miratimin e pronareve te tij, vetëm per ndërtimin e një godine ose pallati 4-5 kate.
Në përfundim te gjykimit te kësaj çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
vendimin penal nr.138 datë 09.04.2013 i ka deklaruar të pafajshëm te pandehurit Altin Liçaj
dhe Krenar Xhemali lidhur me akuzat e veprave penale “Shkatërrimi i pronës” dhe
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga nenet 150 dhe 248 te K.Penal, per shkak se fakti
nuk përben vepër penale dhe nuk provohet qe nga ana e tyre te jene kryer veprat penale per te
cilat akuzohen; ndërsa per te pandehurin Flamur Kadena ka pushuar gjykimin e çështjes, per
shkak te hyrjes ne fuqi te ligjit nr.107, date 08.11.2012 “Per dhënie amnistie”.
Mbi apelin e prokurorit, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.655, datë 16.10.2014
ka vendosur: Lënien ne fuqi te vendimit gjyqësor penal nr.06, date 14.01.2013, te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Vlore.
Me ketë arsyetim: “...
-Gjykata e Shkalles se Pare Vlore, drejt dhe ne interpretim te plote me ligjin material,
është shprehur ne arsyetimin e saj, lidhur me pafajësinë e dy te pandehurve te pare, ku midis
te tjerave, shprehet: “...ne veprimet e te pandehurve Altin Liçaj dhe Krenar Xhemali nuk
rezulton te provohet dashja direkte ne kryerjen e veprës penale "Shkatërrimi i pronës" si një
element i domosdoshëm per kryerjen e kësaj vepre penale. Prishja e objektit ne pronësi te
Stefan Miho, nuk është bere me qellim per ti shkaktuar pasoja këtij shtetasi, por ne zbatim te
vendimit nr.8/1, date 15.11.2010 i K.R.T Bashkia Vlore ne lidhje me projektin e asfaltimit dhe
sistemimit, si edhe prishjeve te objekteve ne bllokun e banimit ... te pandehurit kane kryer
procedurat per prishjen e objekteve qe prekeshin nga projekti.
Fakti qe ky objekt prekej nga projekti i sistemit te lagjes, është pohuar dhe nga
dëshmitaret Artur Selimi, Edmond Leka,Dilaver Hitaj, Aranit Lulaj etj.
225
Ne lidhje me pretendimin se objekti ishte me leje ose jo dhe duhej prishur apo te
kryhej shpronësimi dhe dëmshpërblimi i pronarit te tij, nuk është përgjegjësia e te
pandehurve. Këto veprime duhej te kryheshin nga strukturat përkatëse te Bashkime Vlore
para marrjes se vendimit nr.8/1 dt.15.11.2010. Dhe vete dëshmitari Stefan Miho e ka pranuar
se nga ana e organeve përkatëse Bashkia Vlore, është pranuar fakti dhe kane filluar
procedurat e dëmshpërblimit ne lidhje me objektet e prishura duke bere vlerësimin e tyre...
nga provat e përmendura me lart, nuk provohet se te pandehurat kane konsumuar elementet e
veprës penale per te cilën akuzohen ... per shkak se nuk provohet se nga ana subjektive te
pandehurit, kane vepruar me dashje, duke mosvepruar ne kundërshtim me ligjin, per prishjen
e objekteve ne pronësi te Ferdinant Aliaj, Asqeri Jazaj, Dallandyshe Haskaj dhe Dolor Arapi
si dhe verifikimin e ligjshmërisë te objektit qe ndërtohej nga shoqëria "Globus Construksion"
ne lagjen "Uji i Ftohte", te qytetit te Vlorës, ne afërsi te vendit te quajtur "Kthesa e Shkollës
Tregtare".
Me shkrese nr.1970 Prot. Dt.27.09.2011, te Bashkise Vlore i është kthyer përgjigje
Prokurorisë se ne lidhje me objektet e shtetasve Dolor Arapi, Ferdinant Aliaj, Asqeri Jazaj
dhe Dallandyshe Haskaj projekti fillestar pësoi ndryshime, te cilat bene te mundur
përjashtimin e tyre nga projekti fillestar, pra objektet e këtyre shtetasve, nuk pengonin
zbatimin e projektit te sistemimit te lagjes.
Rezulton se ndërtimi i shtetasit Dolor Arapi, ka qene ne proces privatizimi provuar
nga shkresa nr.6863 /1 prot. date 23.11.2010, e Drejtorisë Qendrore te ALUIZNI-it. Po
kështu, edhe shtetasit e tjerë, kane pretenduar se objektet e tyre janë ne proces legalizimi.
Rezulton se këto objekte, janë identifikuar dhe nëse duhet te prishen vendimi nuk
merret nga te pandehurit, por nga strukturat e tjera vendimmarrëse te cilat ne rastin konkret
kane ndryshuar projektin fillestar dhe këto objekte nuk e pengonin me zbatimin e tij...”.
-Gjykata e Apelit Vlore, konkludon se Gjykata e Shkalles se Pare, ka bere një
interpretim te drejte te ligjit material, nenit 5 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 "Për
Inspektimin e Ndërtimit", ku janë sanksionuar detyrat e INU të Bashkise ose Komunës. Po
kështu dhe V.K.M nr.862, dt.05.12.2007 "Per unifikimin e procedurave te kontrollit te
territorit nga INUK e Vendor", ne piken 1, germa b/ii përcakton se: “Inspektorati Ndërtimor
e urbanistik vendos kryen kontrolle ne territorin administrativ te njësisë vendore, ne baze te
planit mujor te punës, te miratuar nga kryeinspektori si dhe ne baze te njoftimeve te marra
nga institucionet qendrore dhe ato vendore, subjektet, fizike dhe private.”.
Nga ana e dy te pandehurve, janë ndjekur procedurat per njoftimin e vendimit dhe
prishja e saj ishte vendosur nga KRRT-ja e Bashkise Vlore, per shkak se e kapte studimi
urbanistik i rregullimit te lagjes. Ne momentin e prishjes se objekteve, kane qene te
pranishme te gjitha strukturat e ngarkuara. Te pandehurve, nuk u janë vene ne dispozicion
dokumentacion ne lidhje me ketë objekt, fakt, te cilin e ka pranuar dhe vete kallëzuesi Stefan
Miho.
Te pandehurit, nuk ka kryer veprime me iniciativën e vet, por ne kuadër te zbatimit te
vendimit te KRRT-se, ne këto rrethana nuk vërtetohet te ketë konsumuar elementet te veprave
penale per te cilat janë akuzuar.
-Ne lidhje me pretendimin per mosprishjen e objekteve te tjera pa leje, nuk është
detyre funksionale e inspektorit, pasi funksioni i tyre, nuk e njeh ketë te drejte.
Ne lidhje me faktin e mosrespektimit te ligjit ne objektin qe ndërtohej ne lagjen "Uji i
Ftohte" Vlore nga shoqëria "Globus Construksion" ka rezultuar se nuk ishte zbardhur leja e
ndërtimit, por ajo ishte miratuar.
Nga shkresa e I.N.U.Vendor rezulton se nga ana e këtij Inspektorati ishte mbajtur
procedure ligjore, pasi nga inspektori Krenar Xhemali ishte mbajtur procesverbali
dt.05.07.2011, ...
226
Ne kushtet qe dy veprat penale konkurrojnë me njëra-tjetrën, drejt ka arsyetuar
Gjykata e Shkalles se Pare, qe dy te pandehurit duhet te deklarohen te pafajshëm edhe per
veprën penale te “Shpërdorimit te detyrës”.
Nuk ka prova te mjaftueshme per te konkluduar se te pandehurit Altin Liçaj dhe
Krenar Xhemali, kane kryer veprat penale per te cilat akuzohen per shkak se fakti nuk përben
vepër penale dhe nuk provohet se ata i kane kryer veprat penale, per te cilat akuzohen.
-Lidhur me te pandehurin Flamur Kadena, drejt ka arsyetuar Shkalla Pare, e cila
ndryshuar cilësimin juridik te veprës penale ne ngarkim te pandehurit Flamur Kadena nga
"Ndërtimi i paligjshëm", parashikuar nga neni 199/a/2 i K.Penal ne "Ndërtimi i paligjshëm",
parashikuar nga neni 199/a/l i K.Penal.
Pretendimet e te pandehurit se veprimet e tij parashikohen ne nenin 15/a te Ligjit
nr.9794, date 23.07.2007, nen, i cili është shfuqizuar nga Gj.Kushtetuese, me vendim nr.23,
date 8.6.2011 dhe si i tille, nuk ka vend per ushtrimin e ndjekjes penale, gjykata i vlerëson te
pabazuara.
... kjo vepër penale është kryer para datës 30 shtator 2012. Me date 08.11.2012 ka
dale ligji nr.107 "Për dhënie amnistie", neni 5 i te cilit, parashikon se: “Procedimi penal nuk
mund te filloje dhe nëse ka filluar duhet te pushoje, per veprat penale te kryera deri me date
30 shtator 2012, per te cilat K.Penal parashikon një dënim me burgim deri ne 2 vjet ose çdo
lloj dënimi tjetër me te lehte. ...Ne këto rrethana, Gjykata e Apelit Vlore, konkludon se
gjykimi i çështjes ne ngarkim te pandehurit Flamur Kadena, duhet te pushohet... ”.
Ndaj vendimit te Gjykatës se Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë,
i cili kërkon prishjen e tij dhe kthimin e akteve per rishqyrtim ne po ketë gjykate, duke
parashtruar dhe shkaqet përkatëse, te cituara hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës se Larte, pasi mori ne shqyrtim shkaqet e parashtruara ne
rekursin e paraqitur dhe terezinë e akteve te administruara ne dosje vlerëson se rekursi nuk
përmban shkaqe ligjore nga ato qe parashikon neni 432 i Kodit te Procedurës Penale.
Vendimi i Gjykatës se Apelit Vlore, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.06, datë
14.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, çmohet se është marrë në zbatim të drejte
te ligjit material dhe procedural penal, si i tille nuk ka vend qe te cenohet ligjërisht.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, organi i akuzës
ka regjistruar procedimin penal mbi kallëzimin e shtetasit Stefan Miho dhe i ka paraqitur per
gjykim te pandehurit Altin Licaj dhe Krenar Xhemali, duke i akuzuar per kryerjen e veprave
penale te parashikuara nga nenet 248 dhe 150 te Kodit Penal, pasi ne cilësinë e punonjësve te
Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Vendor pranë Bashkise Vlore, ata kane shkatërruar
pronën e shtetasit Stefan Miho ne mënyre te kundërligjshme dhe ne mospërmbushje te
rregullt te detyrës dhe se nuk kane kryer detyrën duke mos prishur objekte te tjera pa leje.
Neni 248 i Kodit Penal, parashikon se: “Kryerja ose mos kryerja me dashje e
veprimeve apo e mosveprimeve ne kundërshtim me ligjin, qe përben mospërmbushje te
rregullt te detyrës, nga personi qe ushtron funksione publike, kur i kane sjell atij ose
personave te tjerë përfitime materiale ose jomateriale te padrejta e kane dëmtuar interesat e
ligjshme te shtetit, te shtetasve dhe te personave te tjerë juridik, nëse nuk përben vepër tjetër
penale, dënohet me burgim deri ne shtate vjet dhe me gjobe nga treqind mije deri ne një
milion leke.”.
Siç shihet nga përmbajtja e dispozitës se cituar me lart, vepra penale e “Shpërdorimit
të detyrës” cenon ato marrëdhënie juridike të vendosura me ligj e aktet nënligjore për të
rregulluar dhe disiplinuar veprimtarinë e rregullt të institucioneve shtetërore zbatimin e
ligjeve, rregulloreve dhe urdhrave të dala në bazë e për zbatim të ligjit dhe për të mbrojtur të
drejtat e interesat pasurore e jopasurore të shtetit dhe individëve të cilat mund të cenohen nga
veprimet apo mosveprimet kriminale (objekti). Nga mënyra si është ndërtuar dispozita e këtij
227
neni te Kodit Penal, rezulton se kjo është një dispozitë “blanket” e cila i referohet akteve të
tjera ligjore e nënligjore, që normojnë punën e personit që ushtron funksione publike.
Nga pikëpamja objektive kjo vepër penale kryhet në dy forma kriminale me veprime
ose mosveprime të kundërligjshme, të cilat në thelb përbëjnë mospërmbushje të rregullt të
detyrës nga personi që ushtron funksione publike, veprime këto të kryera në kundërshtim me
kuadrin ligjor e nënligjor që sanksionon detyrat e të pandehurit në ushtrim të funksionit
publik, ndërsa në rastin e mosveprimit kriminal, subjekti i kësaj vepre nuk ndërmerr veprimet
të cilat duhet të kryheshin prej tij në ushtrim të rregullt të detyrës.
Per tu konsideruar e konsumuar vepra penale, sipas nenit 248 te Kodit Penal, është e
rëndësishme të provohet se veprimet apo mosveprimet e të pandehurit janë ndërmarrë ose
nuk janë kryer gjatë kohës që ka qenë në ushtrim të funksionit, pra të vërtetohet lidhja e tyre
me detyrën publike qe ushtrohet prej tij. Nga veprimet ose mosveprimet e subjektit të
posaçëm/funksionarit publik duhet të vijë pasoja e parashikuar nga ligji, konkretisht sigurimi
i përfitimeve materiale ose jomateriale për vete apo persona të tjerë ose dëmtimi i interesave
të ligjshme të shtetit apo shtetasve; pra të vërtetohet pasoja kriminale, si element i
domosdoshëm i anës objektive të veprës penale.
Nga ana subjektive vepra penale kryhet me dashje, direkte ose indirekte, që
nënkupton parashikimin dhe vullnetin e subjektit në ardhjen e pasojave kriminale ose
parashikimin e pasojave dhe lejimin e ardhjes së tyre, pavarësisht mungesës së dëshirës për
ardhjen e pasojave të veprës.
Në çështjen objekt gjykimi, është provuar se te gjykuarit Altin Licaj dhe Krenar
Ismaili kane ushtruar detyrën punonjësve te Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik Vendor
pranë Bashkise Vlore. Aktet ligjore dhe nënligjore që normojnë veprimtarinë në kuadër të
ushtrimit të funksioneve të tyre, te cituara dhe analizuara nga gjykatat ne vendimet
respektive, janë Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 "Për Inspektimin e Ndërtimit", ku janë
sanksionuar detyrat e INU të Bashkise ose Komunës si dhe V.K.M nr.862, dt.05.12.2007 "Per
unifikimin e procedurave te kontrollit te territorit nga INUK e Vendor.
Pra, për të konkluduar nëse te akuzuarit e kane kryer apo jo veprat penale për të cilat
akuzohen, duhet që të evidentohet nëse ata kane kryer një veprim në kundërshtim me ligjin
material dhe aktet nënligjore te cituara ose duke shkelur një ndalim apo detyrim të
parashikuar në to.
Nga provat e administruara dhe analizuara nga gjykatat është provuar plotësisht se te
gjykuarit nuk kane kryer veprime ne kundërshtim me përmbajtjen e dispozitave te ligjit te
cituar as akteve nënligjore te dala ne baze e per zbatim te tij; përkundrazi, gjithë veprimet e
kryera prej tyre janë kryer ne zbatim te drejte te ligjit qe normon punën e tyre;
Këshilli i Rregullimit te Territorit te Bashkise Vlorë, me vendimin nr.8/1, datë
15.11.2010, në mbështetje te ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Per urbanistiken”, i ndryshuar,
pasi ka shqyrtuar materialin e paraqitur nga Drejtoria e Planifikimit urban dhe mendimin e
Këshillit teknik, ka vendosur: Te miratohet Projekt-Zbatimi i sistemimit dhe asfaltimit si dhe
prishje e objekteve ne bllokun e banimit ndërmjet rrugëve “Mustafa Bello”, “Sulejman
Delvina”, “Mehmet Cico Petoshati”.
Lidhur me prishjen e objektit, prone e shtetasit Stehan Miho, është provuar se ai
objekt ishte ne brenda këtij blloku banimi;
Ne këto rrethana, është provuar se te gjykuarit nuk e kanë realizuar prishjen e këtij
objekti ne mënyre te kundërligjshme dhe as te kenë kryer veprime me iniciativën e vet, por ne
kuadër te zbatimit te vendimit nr.8/1, datë 15.11.2010 te KRRT-së së Bashkisë Vlorë.
Nga praktika dokumentare e administruar në këtë gjykim ka rezultuar se janë ndjekur
procedurat për njoftimin e vendimit. Ne momentin e prishjes se objekteve, kane qene te
pranishme te gjitha strukturat e ngarkuara. Te pandehurve, nuk u janë vene ne dispozicion
228
dokumentacion ne lidhje me ketë objekt, fakt, te cilin e ka pranuar ne gjykimin edhe vete
kallëzuesi Stefan Miho.
Po kështu, në lidhje me pretendimin per mosprishjen e objekteve te tjera pa leje, nga
provat e administruara dhe analizuara nga gjykatat e faktit si dhe përmbajtja e dispozitave te
ligjit material te cituar, është provuar se kjo nuk është detyre funksionale e inspektorit, pasi
funksioni i tyre, nuk e njeh këtë të drejtë.
Sa më sipër, Kolegji Penal e çmon te drejte përfundimin e gjykatave, se fakti nuk
përbën vepër penale dhe se nuk provohet që nga ana e të gjykuarve Altin Licaj dhe Krenar
Ismaili te jene kryer veprat penale për të cilat janë akuzuar.
Po kështu, ne zbatim te drejte te ligjit çmohet nga ana e këtij kolegji edhe
vendimmarrja e Gjykatës se Apelit Vlorë, e cila ka lëne ne fuqi vendimin e Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Vlorë lidhur me te gjykuarin Flamur Kadëna, i cili, ne cilësinë e
administratorit te shoqërisë ndërtuese "AFA Konstruksion" sh.p.k., ka konsumuar elementet e
veprës penale "Ndërtimi i paligjshëm", parashikuar nga neni 199/a/l i K.Penal.
Por, meqenëse vepra penale është kryer para datës 30 shtator 2012, ne referim te ligjit
nr.107/2012 "Per dhënie amnistie", neni 5 i cili parashikon se: “Procedimi penal nuk mund te
filloje dhe nëse ka filluar duhet te pushoje, per veprat penale te kryera deri me date 30
shtator 2012, per te cilat Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri ne 2 vjet ose çdo
lloj dënimi tjetër me te lehte.”, çështja penale ne ngarkim te gjykuarit Flamur Kadëna, është
pushuar.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr. 655, datë 16.10.2014 te Gjykatës se Apelit Vlorë.
229
Nr. 00-2017-20 i Vendimit (16)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUAR: ILIR HYSENAGOLLI

ALBERT ZERANI
A K U Z A:
Për kryerjen e veprës penale të
"Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie"
të kryer në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 109/b/l e 25 të Kodit Penal.
RUBIN HOXHA
A K U Z A:
Për kryerjen e veprës penale "Moskallëzim krimi”,
të parashikuar nga neni i 300 Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.124, datë

“Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Ilir Hysenagolli për kryerjen e
veprës penale të "Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie
pasurie" të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 109/b/l e 25 të
Kodit Penal, pasi nuk provohet kryerja e kësaj vepre prej tij në bazë të nenit
388/1/d të Kodit të Procedurës Penale.
Në bazë të neneve 261/1/a dhe 389 të Kodit të Procedurës Penale shuarjen e
masës së sigurimit personal dhënë ndaj të pandehurit Ilir Hysenagolli me
vendimin nr.79 datë 19.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Albert Zerani për kryerjen e veprës penale të
“Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie“ të kryer në
bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 109/b/I e 25 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 2 (dy) vjet e 6 (gjashtë) muaj e 28 (njëzet e tetë) ditë burgim,
vuajtja e të cilit fillon nga data e ekzekutimit të masës së sigurimit ndaj tij,
datë 17.02.2014.
230
Në bazë të nenit 21/2 të ligjit nr.8331 datë 21.04.1998, nenit 57 të Kodit Penal,
dhe neneve 238/2 dhe 261/1/c të Kodit të Procedurës Penale, meqenëse
rezulton se i pandehuri Albert Zerani e ka vuajtur dënimin e dhënë, urdhërohet
lirimi i menjëhershëm i tij, nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Kalimin e akteve për të pandehurin Rubin Hoxha Prokurorisë për Krime të
Rënda Tiranë, në bazë të nenit 377 të Kodit të Procedurës Penale.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.29, datë 24.03.2016 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.124 datë 05.11.2015 të Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë, lidhur me sa është disponuar për të pandehurit Albert Zerani
dhe Rubin Hoxha.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Hysenagolli për kryerjen e veprës penale
të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie”, të kryer në
bashkëpunim, të parashikuar në nenin 109/b/1 dhe 25 të Kodit Penal, dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim, i cili fillon nga data e ekzekutimit të
këtij vendimi.
Kundër ketij vendimi ka ushtruar rekurs i gjykuari Ilir Hysenagolli, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, duke kërkuar:
Prishjen e vendimit nr.29, dt. 23.03.2016. të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.124, dt. 05.11.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë Për
Krime të Rënda Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Ilir Hysenagolli nuk ka pasur asnjë njohje apo lidhje me shtetasin Edmond Tarja. Kjo
u konfirmua para gjykatës në dëshminë e tij. Për rrjedhojë ai nuk ka pasur asnjë dijeni
për problemet e Edmond Tares me të dëmtuarin Fabian Shaba për shkak të lidhjes së
këtij të fundit me shtetasen Elda Dushku (ish bashkëshorten e Edmondit). Nga
përmbajtja e letrës kuptohet qartë se nëse në këtë histori nuk është përfshirë vetë
Edmond Tarja, pasi ka qenë në burg, autorët e veprës patjetër kanë njohje me të dhe
dinë me imtësi të gjitha problemet e tij me të dëmtuarin. Sqarojmë këtu se i dyshuari
kryesor Edmond Tare që mund të ishte i interesuari për këtë fakt nuk është pyetur fare
nga prokuroria dhe është thirrur në gjykim nga ana jonë si mbrojtje. Kjo ka bërë që të
mos kryhet asnjë lloj hetimi rreth lidhjeve shoqërore të tij si autorë të mundshëm, në
një kohë që nga përgjimet telefonike del fare qartë se ai ka dijeni për letrën
kërcënuese;
- I dëmtuari Fabian Shaba në dëshminë e tij pranoi se Ilir Hysenagollin e njeh vetëm si
fytyrë, por nuk hodhi asnjë dyshim se ai mund të dinte problemet e tij me Edmondin
dhe aq më pak nuk hodhi asnjë dyshim për të si autor i kësaj ngjarje. Gjykata e Apelit
në mënyrë të pa bazuar ka keqinterpretuar dëshminë e të dëmtuarit Fabian Shaba (i
cili ka deklaruar se duke shkuar për tek shtëpia e Elda Dushkut është shkëmbyer me të
pandehurin Ilir Hysenagolli në rrugë) duke i vendosur atij autorësinë e vendosjes së
letrës kërcënuese;
- Ky përfundim i Gjykatës së Apelit në arsyetim të vendimit është një aludim i pa
bazuar për këto arsye: Në orarin 18.15-18.30 të datës 30 dhjetor (kur pas orës 16.30
është errësirë e plotë) është e pa mundur të dallosh dhe të njohësh një person që nuk
ke njohje të thellë (pasi sikurse ka deklaruar ai e njeh vetëm si fytyrë të pandehurin).
Pra deklarimi i tij ndonëse është i dyshimtë, ai nuk e ka parë në afërsi të shtëpisë se
Elda Dushkut, por pretendon se është shkëmbyer në rrugë, pra i pandehuri ka ecur në
sens të kundërt; Nëse letra kërcënuese do vendosej nga i pandehuri Ilir Hysenagolli,
231
patjetër do kishin dalë gjurmët e gishtave në zarf, fakt që e hodhi poshtë akti i
ekspertimit krahasues i bërë gjatë gjykimit në apel; Gjatë provave të administruara në
këtë proces, nuk doli asnjë e dhënë që i mbrojturi prej meje kishte njohje dhe kishte
dijeni se ku banonte shtetasja Elda Dushku, si vendi ku u vendos letra kërcënuese të
dëmtuarit;
- Nga provat e administruara në këtë gjykim rezulton se nr.Celular 069 86 24 306 është
i regjistruar në emër të shtetasit Hajdar Halit Lala i cili nuk është pyetur në gjykim
dhe nuk rezulton asnjë lidhje të këtij personi me të pandehurin që unë mbroj. Në
kohën e ngjarjes, ky numur celular është përdorur nga dy aparate telefonike me
nr.IMEI 353276011457450 dhe 359078033072890. Gjykata e Apelit ka arritur në
përfundimin se aparatit telefonik me nr.IMEI 359078033072890 është pronë e të
pandehurit Ilir Hysenagolli, me arsyetimin se më tepër se një muaj më parë ky aparat
ka përdorur nr.Cel. 355685607004. Përdorimin e këtij nr.celular e ka deklaruar Ilir
Hysenagolli kur është pyetur nga policia si deklarues. Gjykata e Apelit ndonëse
pranon faktin që ky deklarim nuk mund të përdoret drejtpërdrejt në gjykim, ajo e ka
marrë të mirëqenë këtë deklarim por vetëm gjysmën, pasi faktin që ajo kartë telefoni
përdorej nga një aparat tjetër dhe faktin që aparati që e kish përdorur më parë ( aparati
me nr.lMEI 359078033072890) e kish humbur kohë më parë, nuk është marrë në
konsideratë, fakt ky i pa verifikuar në gjykim;
- Qoftë nga përgjimet e realizuara apo nga verifikimet e kryera në kompaninë celulare
nuk ka dalë asnjë e dhënë që poseduesi i numrit të kontaktit të vënë në letrën
kërcënuese të jetë i mbrojturi prej meje Ilir Hysenagolli;
- Të gjithë personat e pyetur si dëshmitarë në gjykatë, asnjeri nuk e njihte Ilir
Hysenagollin dhe asnjëri prej tyre nuk dha asnjë dyshim sado të vogël që ai të jetë një
nga autorët e kësaj vepre, përfshi këtu edhe të dëmtuarin që e njihte si fytyrë;
- Gjykata e Apelit ka gabuar kur deklarimeve kontradiktore dhe të pasakta të dhëna nga
i pandehuri Albert Zerani gjatë hetimeve paraprake dhe të kundërshtuara prej tij në
gjykim, ju ka dhënë vlerën e provës. Kjo bie jo vetëm në kundërshtim me parimet e
përgjithshme se provat merren në gjykatë, por edhe me faktin se ai në mënyrë të prerë
deklaroi në gjykatë se mbiemrin e të pandehurit e ka mësuar nga policia dhe se në
gjykatë po thotë vetëm të vërtetën. Vlerësimi i Gjykatës së Apelit është bërë në
kundërshtim me kërkesat e nenit 152 pika 3 të K.Pr.Penale;
- Asnjë prej karakteristikave të përmendura për shtetasin me emrin Ilir apo autorët e
kryerjes së kësaj vepre, nuk përputhen me të dhënat dhe karakteristikat e të mbrojturit
prej meje Ilir Hysenagolli;
- Gjykata e Apelit i ka konsideruar provë të dhënat e marra nga qelizat telefonike të
numrave kërcënuese duke ja atribuar dhe veshur të pandehurit që unë mbroj. Këto
qeliza nuk tregojnë që posedues i telefonit kërcënues ka qenë i mbrojturi prej meje, në
një kohë që dihet se edhe personat që kanë bërë kërcënimin dhe i mbrojturi prej meje
në atë kohë kanë jetuar në Tiranë;
- Gjykata është kontradiktore në arsyetimin e saj, pasi nga njëra anë thotë se i
pandehuri Ilir Hysenagolli është posedues i telefonit që ka përdorur numrin kërcënues
0698624 306, nga ana tjetër arsyeton se rezulton që ai u ka vënë në dispozicion të
grupimit kriminal aparatin telefonik në të cilin ata kanë vendosur numrin kërcënues.
Ky arsyetim jo vetëm është i pa bazuar në prova, por është dhe jo logjik përtej
dyshimeve të arsyeshme;
- Nga provat e administruara në këtë gjykim rezulton se nga ana e policisë janë kryer
një sërë veprimesh për të bërë dorëzimin e kontrolluar të shumës së kërkuar. I
mbrojturi prej meje ka qenë në një punë zyrtare me kohë të përcaktuar. Nga ana e
akuzës nuk është bërë asnjë hetim në vendin e punës dhe nuk ka paraqitur asnjë provë
232
lidhur me faktin se ku ka qenë i pandehuri në këto orare kur policia ka qenë duke
kryer operacionet e dorëzimit të kontrolluar. Gjykata nuk i analizon fare qelizat e
nr.celular 355685607004 në përdorim të të pandehurit në këto momente se ku ka
qenë, për të krijuar një ide, sidomos për dy momentet e dështuara të dorëzimit të
kontrolluar;
- Gjykata në vendim në mënyrë apriori arsyeton se mesazhet e dërguara shtetases Joana
Arapi nga nr.cel.0688270654 (që ka përdorur aparatin me nr.IME me 450 në fund) i
ka dërguar i pandehuri Ilir Hysenagolli. Ky arsyetim jo vetëm nuk është i provuar
shkencërisht që janë dërguar nga i pandehuri Ilir, por edhe në kundërshtim me
dëshminë e dhënë nga vetë dëshmitarja në gjykim, e cila nuk ka hedhur dyshime për
një gjë të tillë, pasi ata ishin në kontakt të përditshëm për shkak të punës dhe i
pandehuri mund të shprehej drejtpërsëdrejti dhe jo me mesazhe nga numër i panjohur;
- Gjykata e Apelit në vendimin e saj nuk ka bërë asnjë argumentim se pse nuk qëndron
arsyetimi i Gjykatës së Shkallës së Parë dhe ku i ka bazuar argumentat që e bëjnë këtë
vendim të ndryshueshëm me provat e administruara në shkallë të parë dhe në apel.
Gjykata e Apelit dha vendim dënimi pa pasur në dispozicion as provat materiale
(telefona) të sekuestruara gjatë hetimit, të cilëve nuk u ishte bërë asnjë lloj ekspertimi
apo analize e të dhënave të tyre;
- Të gjitha këto argumenta tregojnë se i pandehuri që unë mbroj nuk është autor i
kryerjes së kësaj vepre penale, për të cilën është dënuar;
- Por në kundërshtim me të vërtetën objektive dhe provat e administruara në këtë
gjykim, nga ana e Gjykatës së Apelit u deklarua fajtor dhe u dënua një fajtor pa faj.
Edhe masa e dënimit të dhënë tregon indirekt tendencën e pastër të kësaj gjykate për
të dënuar jo vetëm pa prova të bazuara përtej dyshimeve të arsyeshme, por as indicje
nuk duhej të vlerësoheshin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.29, datë 24.03.2016 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja
të kthehet për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Ashtu siç kanë pranuar të dyja gjykatat më të ulëta, rezulton se, për të gjykuarin Ilir
Hysenagolli, sipas akteve e provave të marra në gjykim, u provua fakti se prej vitesh është
banor i qytetit të Tiranës dhe se është banues në një apartament që ndodhet në katin e katërt,
të një pallati, në bllokun e pallateve të reja, midis rrugës së “Dibrës” e Godinës se Prokurorisë
së Përgjithshme. Në pallatin ku banon ky i gjykuar dhe familja e tij, (që njihet edhe si i
ndërtuar nga firma “ANI” sh.p.k ), gjendet klinika “Diplomat”, dhe banorët kanë akses në
rrugë, në të dy anët, si në rrugën e “Dibrës”, ku qëndrojnë disa mjete të shërbimit taksi dhe
gjendet kazino “Astra”, ashtu edhe në rrugën që kalon para Poliklinikës Qendrore dhe
Prokurorisë së Përgjithshme. I gjykuari sëbashku me prindërit e tij, u provua se ka jetuar në
atë banesë edhe në periudhën gjatë së cilës janë zhvilluar ngjarjet objekt i këtij gjykimi,
madje familja e tij ka jetuar e vijon të jetojë në të njëjtën banesë.
233
Të dyja gjykatat kanë pranuar faktin se i gjykuari Ilir Hysenagolli, që nga muaji Prill i
vitit 2013 dhe deri në datën 15.02.2014, ka qenë i punësuar pranë Inspektoriatit të Punës dhe
Shërbimeve Shoqërore, institucion që ndodhet në Tiranë, në rrugën “Dervish Hima”, afër
stadiumit kombëtar “Qemal Stafa”. Gjatë punës këtu ai është njohur e ka pasur lidhje
shoqërore edhe me dëshmitaren Joana Arapi, me të cilën provohet se, në këtë periudhë, ka
pasur komunikime e lidhje shoqërore.
Gjithashtu, nga gjykatat është pranuar edhe fakti se i pandehuri Ilir Hysenagolli,
krahas të tjerëve, ka pasur lidhje të ngushtë shoqërore me shtetasin Rexhep Skeja, (përdorues
i numrit celular 068 20 00 485), si dhe me të afërmin e këtij të fundit shtetasin Fatos Skeja si
dhe se frekuenton një lokal që administrohet prej tyre.
Gjithashtu ky Kolegj vlerëson se, sipas përmbajtjes së provave të fashikullit të
gjykimit, të paktën gjatë periudhës Prill 2013 – Shkurt 2014, u provua tej çdo dyshimi fakti se
i pandehuri Ilir Hysenagolli ka pasur në përdorim të pandërprerë kartën e telefonit SIM, me
numër 068 56 07 004, ndonëse kjo kartë nuk ka qenë e regjistruar në emër të tij, por të një të
njohure të të pandehurit Ilir, të shtetases Brisilda Zebi. Ky përfundim del nga analiza tërësore
e akteve të fashikullit të gjykimit, si nga përmbajtja e shkresës përmbledhëse të Policisë
Gjyqësore e raporteve të shërbimit të saj drejtuar Prokurorisë ashtu edhe nga verifikimet e
bëra nga Policia Gjyqësore për këtë fakt nga provohet se në datë 17.01.2014, është kontaktuar
edhe personalisht i pandehuri Ilir, nga oficeri i policisë gjyqësore Hari Gogo, të cilit i ka
deklaruar se është përdoruesi i kartës SIM me numrin e shoqërisë AMC, 068 56 07 004. (për
më tepër shih faqen 90 të fashikullit të I-rë të gjykimit si dhe faqen 49 të fashikullit në të cilin
është dhënë vendimi nr 68 datë 17.02.2014, për caktimin e masës së sigurimit të pandehurin
Albert Zerani).
Për të pandehurin Albert Zerani, të dyja gjykatat më të ulëta kanë pranuar faktin se ai
banon prej vitesh në rrugën “Arkitekt Sinani”, në Tiranë dhe se ushtron profesionin e
taksistit, me vendqëndrim në rrugicën që del nga Poliklinika Qendrore për në fillim të rrugës
së Dibrës, pranë kazino “Astra”. Ai ka në pronësi dhe përdor për qëllimin e punës së tij si
taksi, mjetin me targa AA 197T. Për kontaktet ai ka pasur në përdorim dy telefona celular,
por në gjykim janë është administruar si provë vetëm materialet për kartën SIM të shoqërisë
telefonike AMC, sipas së cilës, i pandehuri Albert Zerani, në periudhën e ngjarjes në gjykim,
jo vetëm ka pasur të regjistruar në emër të tij numrin celular 068 21 40 876, por edhe ka qenë
përdorues i këtij numri.
Ndërsa për të pandehurin Rubin Hoxha, nga dy gjykatat më të ulëta është marrë si i
provuar fakti se është banor në Tiranë, ku ka jetuar prej vitesh, e posaçërisht edhe gjatë vitit
2013 e në muajt e parë të vitit 2014, që përkon me ngjarjen në gjykim. Gjithashtu se i
pandehuri Rubin është me vendqëndrim në qytetin e Vlorës, ku punon si përkthyes. Gjatë
gjykimeve përpara dy gjykatave më të ulëta ka rezultuar se i pandehuri Rubin është
praktikant i fesë islame dhe ka pasur lidhje shoqërore me shtetasin Edmond Tarja, me të cilin
ka studiuar jashtë vendit. I pandehuri Rubin ka pasur njohje edhe me shtetasin Fabian Shaba,
kryesisht për shkak të të njëjtit besim fetar si dhe të lidhjeve më të ngushta të këtij të fundit
me vëllezërit më të rritur të Rubinit. I pandehuri Rubin, ka pasur në përdorim numrin e
telefonisë celulare 067 38 16 884.
Për të dëmtuarin Fabian Shaba, nga ana e gjykatave më të ulëta është konstatuar se
është banues në rrugën “Naim Frashëri” në Tiranë, është i martuar me dy fëmijë, dy vajza,
njëra prej të cilave i ka lindur disa ditë para ngjarjes objekt gjykimi, pra ka lindur ditët e
fundit të muajit Dhjetor 2013. Edhe i dëmtuari Fabian është praktikant i rregullt i fesë Islame,
madje disponon edhe një dyqan librash në afërsi të xhamisë në rrugën e Kavajës, me të cilin
krahas shërbimit si besimtar, nxjerr edhe të ardhura për të mbajtur familjen e tij. Po kështu,
gjykatat kanë konstatuar se sipas përmbajtjes së provave të shqyrtuara, rrethi shoqëror i të
234
dëmtuarit Fabian, ka dijeni se ai ka pasuri, për shkak se është trashëgimtar edhe i disa
pronave të paluajtshme në Tiranë.
Gjatë periudhës së ngjarjes në gjykim e para saj, i dëmtuari Fabian ka pasur në
përdorim disa karta SIM, mes të cilave edhe atë me numrin celular 067 32 39 993. I dëmtuari
Fabian ka lidhje shoqërore me shtetasit Festim Hasa, Julian Kapxhiu, etj jo vetëm si banorë të
Tiranës, por më shumë për shkak se janë praktikantë të fesë islame. Siç u shpjegua më lart,
për të njëjtin shkak i dëmtuari Fabian ka lidhje shoqërore edhe me të pandehurin Rubin
Hoxha dhe vëllezërit e tij.
Ka rezultuar gjithashtu se i dëmtuari Fabian Shaba, edhe përpara ngjarjes në gjykim,
ka pas njohje edhe me të pandehurin Ilir Hysenagollin, pasi, jo vetëm që kishin një shok të
përbashkët, shtetasin Nertil Halili, por edhe se janë ulur disa herë në të njëjtën tavolinë me
shoqëri të përbashkët dhe kanë pasur mes tyre përshëndetje, por edhe komunikime. Kështu,
nga gjykatat janë pranuar faktet se dëshmitari Festim Hasa (që ka përdorur numrat celular
067 24 42 222 deh 068 20 30 042), ka lidhje shoqërore të afërta me shtetasin Fatos e Rexhep
Skeja, të cilët janë njëkohësisht besimtarë të fesë islame (të paktën del ky fakt nga dëshmia e
dëshmitarit Festim) dhe vetë dëshmitari Festim apo edhe me miq e ta afërm të tij ka
frekuentuar lokalin “Arbës”, që që administrohet nga shtetasi Fatos Skeja. Në rrethana të tilla,
në disa raste, dëshmitari Festim, u provua se ka qenë tek lokal “Arbes”, së bashku me të
dëmtuarin Fabian, ku edhe ky i fundit ka takuar e përshëndetur, krahas të tjerëve edhe të
pandehurin Ilir Hysenagolli, i cili ka qenë nën shoqërinë e personave të tjerë, kryesisht të
shtetasve Rexhep Skeja e Fatos Skeja. Madje rezulton se i dëmtuari Fabian ka rastisur dy-tre
herë që edhe të jetë ulur në të njëjtën tavolinë me të pandehurin Ilir Hysenagolli, por
marrëdhëniet mes tyre nuk janë bërë miqësore, kanë mbetur të vakëta, për shkak se, sipas
Fabianit, i pandehuri Ilir ka përdorur shprehje (të cilat lidheshin kryesisht me besimin fetar të
ti), që atij i janë dukur si ironike.
b) Rrethanat e faktit që lidhem me vendosjen e letrës kërcënuese dhe
regjistrimin e këtij procedimit penal.
Për shkak të praktikimit të të njëjtit besim fetar, i dëmtuari Fabian ka pasur prej
shumë vitesh shoqëri edhe me shtetasin Edmond Tarja, madje njohja e tyre ka qenë e shtrirë
edhe tek bashkëshortet e tyre. Por të paktën prej muajve të parë të vitit 2013, mes tyre ka
pasur ftohje të theksuar të marrëdhënieve shoqërore, madje edhe acarim të tyre, për shkak se
shtetasi Edmond Tarja ishte divorcuar nga bashkëshortja e tij Elida Dushku me të cilën kishte
edhe fëmijë. Ky shtetas jo vetëm mendonte, por edhe kishte krijuar bindje se shkak për
divorcin dhe prishjen e familjes së tij, ka qenë edhe marrëdhënia e dyshimtë e Fabianit me
ish-bashkëshorten e tij. Ndonëse në dijeni të këtij perceptimi të ish mikut të tij, ka rezultuar
në gjykim se i dëmtuari Fabian Shaba, ka vijuar të mbajë marrëdhënie të afërta me
bashkëshorten e Edmondit, me dëshmitaren Elda Dushku, e cila, pas divorcit, banonte me
qera në një banesë të ndodhur në rrugën “Budi”, pranë shkollës “Flabina” dhe se për pagesën
e qerasë e ka ndihmuar edhe i dëmtuari Fabian.
Në datën 21 Nëntor 2013, i dëmtuari Fabian ka kallëzuar shtetasin Edmond, pasi, për
shkakun e marrëdhënies së Fabianit me dëshmitaren Elda, ata janë konflikuar fizikisht. Pas
kallëzimit të Fabianit, Edmondi është arrestuar, ndërkohë që, gjatë kontrollit në banesë, i
është gjetur edhe një armë zjarri. Në këto rrethana marrëdhëniet e tyre, pas arrestimit, por
edhe në kohën e zhvillimit të ngjarjeve të këtij procesi, kanë qenë tepër të acaruara sepse për
arrestimin e tij Edmondi ka vijuar të fajësojë vetëm Fabianin. Për situatën e tij pas arrestimit,
rezulton se është angazhuar i pandehuri Rubin, i cili ka kontaktuar me një avokat mbrojtës si
dhe ka bërë përpjekje për të normalizimin e marrëdhënieve mes tyre.
Rreth orës 18.15-18.30 të datës 30.12.2013, (dhe jo të datës 31.12.2013 siç është
pretenduar nga Prokuroria për Krime të rënda, si dhe nga gjykata në vendim objekt
apelimi) , i dëmtuari Fabian Shaba, ka shkuar për vizitë në shtëpinë e dëshmitares Elda
235
Dushku, në rrugën “Budi”, në afërsi të shkollës “Flabina”, në të cilën ajo banonte me qira.
Atë pasdite rezulton se i dëmtuari Fabian, si zakonisht, ka parkuar automjetin e tij, tip Audi,
me targa AA435IG, përballë banesës së dëshmitares Elda dhe ka hyrë në shtëpinë e saj ku ka
qëndruar rreth 10 minuta. Në atë pasdite, madje dhe një ditë më parë në të njëjtën kohë, në
afërsi të vendparkimit të mjetit të mësipërm të të dëmtuarit Fabian, ka qenë prezent edhe i
pandehuri Ilir Hysenagolli. I dëmtuari Fabian Shaba, ka dëshmuar se në të dy pasditet, e ka
vënë re aty afër të pandehurin Ilir Hysenagolli, por nuk është përshëndetur me të, për shkak
se ky i fundit i është shmangur. Ky fakt, pra prezenca e të pandehurit Ilir Hysenagolli në
zonën pranë banesës së dëshmitares Elda Dushku, është konfirmuar edhe nga të dhënat e
tabulateve telefonike, pasi është perceptuar duke komunikuar ose loguar në telefon, duke
përdorur kartën SIM të numrit AMC, 068 56 07 004, nga qeliza telefonike që mbulon zonën
që përfshinë pjesën e rrugës “Budi”, pranë shkollës “Flabina”.
Pasi ka dalë nga banesa e dëshmitares Elda Dushku, i dëmtuari Fabian ka vënë re të
ndaluar në rrugë një tjetër automjet, prej së cilës ka dëgjuar zhurmën e mbylljes së derës dhe i
ka tërhequr vëmendjen lëvizja e shpejtë dhe largimi i saj. Kur i dëmtuari Fabian ka shkuar tek
automjeti i tij, tip Audi, me targa AA435IG, ka gjetur një zarf të vendosur në fshirësen e
xhamit dhe pa e hapur zarfin ka drejtuar automjetin e tij në të njëjtin drejtim nga kaloi mjeti
që u largua pak më parë me shpejtësi. Ai ka arritur të fiksojë llojin e targën e mjetit që sipas
tij ka qenë mjet tip mercedes benz i llojit C Klas, me ngjyrë gri, me targa TR 1298 R, brenda
të cilit ka parë dy persona të moshës së re, të pa identifikuar prej tij.
I dëmtuari Fabian ka vijuar rrugën deri tek vendi i njohur si materniteti i ri, ku ka
takuar dëshmitarin Festim Hasa me të cilin e kanë hapur zarfin. Në brendësi të zarfit, ndodhej
një letër kërcënuese, nëpërmjet së cilës, i kërkohej të dëmtuarit Fabian, si shpagim për
sjelljen e tij ndaj familjes së kërcënuesit, dhënia e shumës prej 100.000 euro, e cila duhet të
përmbushej brenda një afat tre ditor. Nëse nuk përmbushej kërkesa, Fabiani dhe familja e tij,
përfshirë edhe foshnja e lindur disa ditë më parë, do të kishin pasoja serioze për jetën. Personi
nuk identifikohej, por sipas përmbajtjes së letrës i dëmtuari ka kuptuar që kërcënuesi kishte
lidhje me shtetasin Edmond Tarja, i cili ndodhej ato ditë i arrestuar për konfliktin që kishte
pasur me të dëmtuarin Festim në datën 21.11.2013. Për realizimin e dorëzimit të shumës së
kërkuar, ishte lënë për kontakt numri telefonisë celulare Vodafon, 069 86 24 306, me të cilin
kërkohej përgjigje brenda tre ditëve, ndërsa për ta bërë më bindës kërcënimin, si dhe për të
ngjallur frikë tek i dëmtuari, krahas shprehjeve për rrezikun që do tju kanosej të dëmtuarit
Fabian dhe pjesëtarëve të familjes së tij, ishte futur në zarf, bashkë me letrën edhe një fishek
luftarak model 56, ngjyrë bronxi, me markimin 31-62.
Nga kjo situatë e krijuar, i dëmtuari Fabian Shaba, në orët e vona të mbrëmjes së datës
30.12.2013, ka vendosur të denoncojë rastin në Polici. Rreth mesnatës, ai është nisur e ka
mbërritur në mjediset e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë, ku provohet fakti se, Policia
Gjyqësore, në orën 01.00, të datës 31.12.2013, ka mbajtur procesverbalin e kallëzimit të
nënshkruar nga kallëzuesi Fabian.
Sipas përmbajtjes të aktit të kallëzimit, ka rezultuar se i dëmtuari Fabian ka njoftuar
Policinë Gjyqësore, jo vetëm rrethanat e gjetjes së letrës kërcënuese, por edhe dyshimet e tij
për personin e mundshëm, që duhet të kishte lidhje me përmbajtjen e saj. Ai ka sqaruar
raportet e tij me shtetasin e paraburgosur Edmond Tarja, konfliktin me të, faktin se ndodhej i
arrestuar pas sherrit me të, si dhe raportet që Fabiani kishte me ish bashkëshorten e të
arrestuarit Edmond, duke theksuar se dëshmitarja Elda Dushku, ishte e njohura e tij dhe e
bashkëshortes së tij dhe se, për këtë shkak e kishte ndihmuar.
c) Rrethanat e faktit që rezultojnë nga hetimet e kryera në datën 08.01.2014.
Nisur nga përmbajtja e kallëzimit si dhe nga fakti se në letrën kërcënuese me të cilën
kërkohej shuma prej 100 000 (njëqindmijë) euro, ishte shënuar për kontakt numri celular 069
86 24 306, Prokuroria për Krime të Rënda ka autorizuar menjëherë vënien në përgjim të këtij
236
numri, ka kërkuar identifikimin, nëpërmjet numrave IMEI, të aparateve celularë që mund të
kenë përdorur këtë numër telefoni, si dhe ka vënë në përgjim edhe numrat celular që ka
deklaruar se përdorte kallëzuesi Fabian Shaba, ndër të cilët, është vënë në përgjim edhe
numrin e tij 067 32 39 993. Nga këto veprime ka rezultuar se numri celular 069 86 24 306,
është përdorur në dy telefona celular të ndryshëm me numrat përkatës të IMEI, respektivisht
deri në datën 31.12.2013 karta SIM e këtij numri është përdorur në telefonin celular me
numër IMEI 359078033072 890. Ndërsa në komunikimet e datës 31.12.2013, karta SIM me
numrin 069 86 24 306, i përdorur nga pjesëmarrësit në këtë veprimtari kriminale për
kërcënimin e të dëmtuarit Fabian Shaba, është vendosur edhe në një tjetër aparat telefoni
celularë në atë me numër IMEI 353276011457450. Në periudhën e shkurtër që përfshin atë
mes datës 31.12.2013 deri në datën 03.01.2014, karta SIM me numrin 069 86 24 306 është
përdorur njëkohësisht në të të dy aparatet e telefoni celular me kodet e IMEIT 359078033072
890 dhe 353276011457450.
Brenda afatit prej tre ditësh, të përcaktuar në letrën kërcënuese, kanë filluar
kërcënimet për të dëmtuarin Fabian që të dorëzonte shumën prej 100.000(njëqindmijë) euro,
në të kundërt do të kishte pasojat e përshkruara në letrën kërcënuese. SMS- ja e parë është
dërguar në datë 02.01.2014, nga numri i telefonit të shënuar në letër 069 86 24 306, dhe kanë
vijuar në mënyrë të pandërprerë, në periudhën 02-08 Janar 2014.
I dëmtuari Fabian i ka kthyer përgjigje po me SMS se e kishte të pamundur të
paguante atë vlerë duke e sqaruar se nuk kishte mundësi të siguronte atë shumë. Të nesërmen,
në datën 03.01.2014, ora 16:35:10, përdoruesi i numrit të telefonit 069 86 24 306 i përgjigjet
të dëmtuarit Fabian me dy SMS, sipas të cilave i bën të qartë se gjendja që i kishte shkaktuar
personit në emër të të cilit kërkohej dëmshpërblimi nuk blihej me lek. Në vijim dërguesi i
SMS-ve i bën me dije të dëmtuarit Fabian se e ka nën vëzhgim, se me kë rri dhe me kë
këshillohet, duke nënkuptuar se kishte dijeni për sa ishte biseduar mes Fabianit dhe
dëshmitarin Festim apo me persona të tjerë që ishin shoqëri e përbashkët e tij dhe e të
arrestuarit Edmond Tarja. Megjithatë kërcënuesi që vepronte në emër të Edmondit, ka
pranuar të ulë vlerën e ‘gjobës”, nga 100 000 euro që ishte shënuar në letrën kërcënuese të
datës 30.12.2013, në 60 000 euro, duke e lejuar shtyrjen e afatit deri të Hënën, në datë
06.01.2014. I dëmtuari Fabian Shaba, që provohet se ka vepruar në bashkëpunim me Policinë
gjyqësore, i është përgjigjur dërguesit të SMS-ve se edhe pse shifra ishte përsëri shumë e
madhe për të, ka premtuar se deri të Hënën do mundohej që t’i siguronte paratë.
Por në datën 05.01.2014, përdoruesi i numrit 069 86 24 306, i dërgon Fabianit një
tjetër SMS, në përmbajtje të së cilës duket qartazi se mban kontakte me të arrestuarin
Edmond ose shoqërinë e afërt të tij, në të cilën përfshihet edhe i pandehuri Rubin Hoxha,
sepse kërcënuesi ka dijeni se tek mjediset e qelisë së Edmondit janë ushtruar kontrolle nga
Policia e burgjeve dhe se është shumë i acaruar me të dëmtuarin, por ka premtuar se i
dëmtuari Fabian, po bëri pagesën nuk do të ketë më shqetësime. I dëmtuari Fabian, në
përgjigje, me SMS e sqaron kërcënuesin se nuk di gjë për kontrollet e policisë në qelinë e
Edmondit dhe se është dukë mbledhur paratë e gjobës. Madje nga përmbajtja e këtij
shkëmbimi të SMS-ve mes tyre, ka rezultuar se i dëmtuari i ka thënë kërcënuesit se kishte
siguruar deri atë ditë gati gjysmën e shumës së kërkuar dhe se të nesërmen do merrej me
gjetjen e pjesës tjetër, por ky premtim nuk është mbajtur prej tij.
Meqenëse të Hënën, në datën 06.01.2014, i dëmtuari Fabian ende nuk ishte i gatshëm
të dorëzonte shumën e kërkuar, kërcënuesi, përdorues i numrit të telefonit 069 86 24 306, ka
intensifikuar komunikimin si dhe kërcënimet ndaj tij duke e paralajmëruar për rrezikun që i
kanosej nëse do të bashkëpunonte me policinë, e të synonte të fuste dhe më shumë brenda të
arrestuarin Edmond, pasi kështu nuk do të kishte më guxim t’i dilte përpara atij e se duhet të
paguante 200 000 euro. Ndër të tjera përdoruesi i numrit të telefonit 069 86 24 306, i shkruan
të dëmtuarit Fabian SMS-të, që në tërësi tregojnë se pjesëmarrësit në këtë veprimtari
237
kriminale kanë shtuar dozat e kërcënimit ndaj tij, duke i kujtuar se duhet të përmbushë
detyrimin dhe të mos mendojë se do të gjejë shpëtim prej tyre duke kërkuar mbrojtje tek
policia. Ata e paralajmërojnë se po vijoi kështu do të detyrohen të dyfishojnë shumën e
gjobës së vënë duke i përmendur shumën e 200 000 eurove.
Duke qenë nën asistencën e punonjësve të policisë, të cilët madje po përgatiteshin për
të bërë dorëzimin e kontrolluar të shumës së kërkuar, i dëmtuari Fabian Shaba, e ka qetësuar
kërcënuesin duke iu përgjigjur se edhe ai kishte frikë për jetën e tij, prandaj rrinte me njerëz
dhe, duke mohuar përfshirjen e policisë ka kërkuar akoma kohë që të gjejë shumën e parave
të kërkuara.
Nga bisedat e zhvilluara në datën 07.01.2014, mes pjesëmarrësve në këtë veprimtari
kriminale dhe të dëmtuarit Fabian, u provua se, ky i fundit duhet të përmbushte detyrimin,
ditën e nesërmen, në datën 08.01.2014, në orën 3, në mesdite. Pas këtij insistimi, i dëmtuari
Fabian i ka premtuar përdoruesit të numrit te telefonit 069 86 24 306, duke e siguruara se do
të gjende shumë prej 40 000 euro dhe se do të takoheshin nesër, sipas përcaktimit të
kërcënuesit për të dorëzuar paratë.
Të nesërmen, i pandehuri Zerani, pranon të kryejë një porosi të klientit të tij “Ilir”,
ndonëse kërkesa ishte jashtë objektit të shërbimit që ai afronte si taksist. Ai ka pranuar këtë
ofertë jo vetëm për shkak se do të përfitonte një vlerë monetare, por edhe sepse kishte
afrimitet me këtë person, të cilin, ndonëse e njihte vetëm me emrin “Ilir”, e kishte klient të
veçantë, madje, dinte detaje të jetës së tij, sepse njihte prej kohësh vendbanimin e tij, tek
pallati aty pranë vendqëndrimit të tij si taksist, si dhe, kishte kryer shërbime taksi për të
përfshirë edhe transportin e tij nga shtëpia për tek vendi i punës së “Ilirit”, tek institucioni i
Inspektoriatit të Punës, në afërsi të stadiumit “Qemal Stafa”.
Në përmbushje të dakordësisë me kërcënuesin, të arritur një ditë më parë, të dëmtuarit
Fabian Shaba, në orën 15.00.28, të datës 08.01.2014, në numrin e tij celular 067 32 39 993, i
ka ardhur, prej përdoruesit të numrit të telefonit 069 86 24 306, SMS-ja me përmbajtjen: I ke
gati?. Pas përgjigjes pozitive të të dëmtuarit Fabian, me fjalën “Po”, përdoruesi i numrit të
mësipërm, ka vijuar të kryejë veprimet e paracaktuara. Ndërkohë, sipas provave të marra në
gjykim, pasi kërcënuesi garantohet se i dëmtuari Fabian kishte bërë gati shumën e parave në
vlerën e kërkuar prej 40 000 euro, u provua fakti se, i pandehuri Ilir Hysenagolli, pak minuta
pas orës 15.00, të datës 08.01.2014, ka mbërritur përsëri tek vendi i taksive, pranë banesës së
tij, në rrugën e “Dibrës”, dhe ka takuar të pandehurit Albert Zerani. I pandehuri Ilir ka shkuar
aty i shoqëruar me një person tjetër, të cilin i pandehuri Albert nuk e kishte vënë re
ndonjëherë, por që ishte i afërt me Ilirin sepse qëndroi me ta dhe madje ishte prezent në
bisedën e zhvilluar mes tyre.
Në takimin e pas mesditës së datës 08.01.2014, u provua fakti kriminal se i pandehuri
Ilir Hysenagolli, i ka kërkuar taksistit, të pandehurit Albert që të kryente porosinë për të cilën
kishin rënë dakort gjatë bisedës së zhvilluar mes tyre në mëngjes. Ai e ka sqaruar se i
pandehuri Albert, me mjetin e tij taksi, duhet të shkonte tek rruga e “Kavajës” dhe të marrte
për të pandehurin Ilir, një zarf, që do tja jepte një person i cili e priste tek Rruga e Kavajës.
I pandehuri Ilir ka garantuar të porositurin Albert se, për këtë shërbim, do ta
shpërblente në shumën e 50 000 lekë të vjetra. Ai e porosit gjithashtu që po të shihte polici, të
mos bënte asnjë veprim, por të kthehej. Po kështu, i pandehuri Ilir, i ka kërkuar që zarfin nuk
do tja sillte tek rruga e “Dibrës”, ku po bisedonin, por do t’ja dorëzonte Ilirit tek rruga e
“Elbasanit”.
I pandehuri Albert, të paktën në ato momente, e ka kuptuar se zarfi që do të merrte tek
rruga e Kavajës do të përmbante para dhe se, ndonëse nuk e ka ditur as se sa do ishte vlera e
parave që do të merrte dhe as se cili do të ishte personi që do t’i dorëzonte këto para në zarfin
që do të merrte, ka qenë i ndërgjegjshëm se po i kërkohej nga “ILIRI”, të kryente një veprim
të paligjshëm. Këtë “detyrë” apo veprim të kundraligjshme i pandehur Albert Zerani as nuk e
238
ka refuzuar dhe as e ka denoncuar, por me vullnet të plotë, i joshur nga shuma e premtuar për
shpërblim, është vënë në përmbushje të tij.
Po kështu, nga aktet e fashikujve të gjykimit rezulton se i gjykuari Ilir Hysenagolli
është hetuar me masën e sigurimit “Arresti në burg” në mungesë, të paekzekutuar. Po kështu,
ai është gjykuar në mungesë në të dyja shkallët e gjykimit. Kështu, gjatë gjykimit në shkallë
të parë për të është nxjerrë vendimi i mosgjetjes dhe është caktuar si avokat kryesisht
mbrojtësi i zgjedhur nga familjarët e tij, nga babai. Po kështu ankimi i prokurorit, paraqitur
përpara Gjykatës së Apelit, i është komunikuar këtij avokati dhe jo vetë të gjykuarit,
ndërkohë që edhe gjykimi në apel është zhvilluar në mungesë të tij me avokat të caktuar
kryesisht, avokatin që ka patur ai gjatë gjykimit në shkallë të parë.
II. Procedurat Gjyqësore:
Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.124, dat 05.11.2015
ka vendosur:
“Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Ilir Hysenagolli për kryerjen e veprës penale
të "Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie" të kryer në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 109/b/l e 25 të Kodit Penal, pasi nuk provohet kryerja e kësaj vepre
prej tij në bazë të nenit 388/1/d të Kodit të Procedurës Penale.
Në bazë të neneve 261/1/a dhe 389 të Kodit të Procedurës Penale shuarjen e masës së
sigurimit personal dhënë ndaj të pandehurit Ilir Hysenagolli me vendimin nr.79 datë
19.02.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Albert Zerani për kryerjen e veprës penale të
“Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie“ të kryer në bashkëpunim, të
parashikuar nga nenet 109/b/I e 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet e 6
(gjashtë) muaj e 28 (njëzet e tetë) ditë burgim, vuajtja e të cilit fillon nga data e ekzekutimit
të masës së sigurimit ndaj tij, datë 17.02.2014.
Në bazë të nenit 21/2 të ligjit nr.8331 datë 21.04.1998, nenit 57 të Kodit Penal, dhe
neneve 238/2 dhe 261/1/c të Kodit të Procedurës Penale, meqenëse rezulton se i pandehuri
Albert Zerani e ka vuajtur dënimin e dhënë, urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij, nëse nuk
mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Kalimin e akteve për të pandehurin Rubin Hoxha Prokurorisë për Krime të Rënda
Tiranë, në bazë të nenit 377 të Kodit të Procedurës Penale.
Mbi bazën e ankimit të paraqitur nga organi i akuzës, Gjykata e Apelit për Krime të
Rënda, me vendimin nr.29, datë 24.03.2016 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.124 datë 05.11.2015 të Gjykatës për Krime të Rënda
Tiranë, lidhur me sa është disponuar për të pandehurit Albert Zerani dhe Rubin Hoxha.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Hysenagolli për kryerjen e veprës penale të
“Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie”, të kryer në bashkëpunim, të
parashikuar në nenin 109/b/1 dhe 25 të Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet
burgim, i cili fillon nga data e ekzekutimit të këtij vendimi.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

Vendimi nr.29, datë 24.03.2016 i Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë,
është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim po në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
239
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, pranë Gjykatës
së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë është zhvilluar gjykimi në ngarkim të të
pandehurit Ilir Hysenagolli. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezulton ky i gjykuar është
hetuar dhe gjykuar në mungesë me mbrojtës të caktuar kryesisht. Kështu, gjatë hetimeve
paraprake ai ka qenë me masën e sigurimit “Arresti në burg” në mungesë. Pas dërgimit të
çështje për gjykim, nga gjykata e shkallës së parë është bërë kërkimi i tij brenda territorit
kudo që ai gjendet, i cili nuk ka dhënë rezultat dhe për pasojë është nxjerrë vendimi i
mosgjetjes së tij dhe i është caktuar avokat kryesisht.
Edhe gjatë gjykimit në apel i gjykuari Ilir Hysenagolli është gjykuar në mungesë. Për
seancën e parë pranë gjykatës së apelit ai është njoftuar me fletëthirrje, e cila është firmosur
prej babait të tij, i cili ka shënuar në të: “marr përsipër njoftimin”. Bazuar në këtë fakt,
gjykata, në seancën e datës 18.12.2015, ka deklaruar mungesën e të pandehurit dhe i ka
caktuar atij mbrojtës kryesisht.
Në këto kushte është vazhduar gjykimi në mungesë të të pandehurit, i përfaqësuar ai
nga mbrojtësi i caktuar kryesisht dhe Gjykata nuk i ka dërguar më atij njoftime për datën,
ditën dhe orën e zhvillimit të seancave.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga Gjykata e Apelit për Krime të
Rënda Tiranë, vëren se në çështjen objekt gjykimi, nuk janë ezauruar të gjitha mjetet e
njoftimit për të gjykuarin Ilir Hysenagolli. Kështu, rezultoi se i gjykuari është njoftuar sipas
nenit 140/1 të K.Pr.Penale mbi njoftimin e të pandehurit të lirë, i cili parashikon: “Njoftimi i
të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit. Kur nuk mund t’i
dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin e punës, duke i’a
dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një personi që punon me
të.”. Pasi ka rezultuar se i gjykuari nuk gjendej në banesë, njoftimi i është bërë të atit të të
gjykuarit, shtetasit Selman Hysenagolli, për të cilin gjykata merr të mirëqenë faktin se
bashkëjeton me të ndërkohë që nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se i gjykuari
është i regjistruar në Peshkopi dhe njëkohësisht ka vendbanim të njohur në Tiranë në Rr.
“Mine Peza”, pallati i ri mbrapa ambasadës së Polonisë. Në të dy këto vendbanime të ditura
të tij ai nuk rezulton të jetë njoftuar. Kështu, nga shkresa nr.07/12-I e dërguar nga Drejtoria
Vendore e Policisë Dibër më dt. 11.12.2015, rezulton se i gjykuari figuron i regjistruar në
Bashkinë Dibër po nuk është i mundur njoftimi i tij pasi dhe ai dhe familjarët e tij janë
larguar për në Tiranë dhe adresa e saktë e banimit në Tiranë është Rr. “Mine Peza” pallati i ri
mbrapa ambasadës së Polonisë, adresë në të cilën atij nuk rezulton t’i jetë dërguar asnjëherë
asnjë njoftim duke i’u dërguar fletëthirrja në banesën e të atit në Rrugën e Dibrës, Pallati i ri
te klinika “Diplomat”, shkalla 2, kati IV, e cila nuk është adresa ku ai është i regjistruar dhe
as nuk rezulton të ketë jetuar ndonjëherë atje, madje, po kur është bërë njoftimi i tij në këtë
adresë në shkallë të parë, nuk ka qenë i mundur njoftimi i tij pasi i ati vazhdimisht ka
deklaruar se ai ndodhet në gjermani dhe se ai nuk ka komunikim me të.
Në të tilla kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i Gjykatës së
Apelit për deklarimin e mungesës së të gjykuarit Ilir Hysenagolli është i pabazuar në ligj e në
prova.
Gjykata e Apelit e ka bazuar vendimin e saj në nenet 351 dhe 140 të K.Pr.Penale,
dispozita në të cilat parashikohet: “Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në
seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi
dëgjon palët, deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.”.
Nga interpretimi literal, logjik e gramatikor i dispozitës së sipërcituar, rezulton se në
mënyrë që të deklarohet mungesa e të pandehurit dhe të procedohet me gjykimin në mungesë
të tij, duhet të plotësohen në mënyrë kumulative tre kushte:
Së pari: I pandehuri duhet të jetë njoftuar për ditën, datën dhe orën e gjykimit. Bazuar
në rezolutën nr.(75), 11 të Komitetit të Ministrave të Këshillit të Evropës “Për kriteret e
240
gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, i’u janë rekomanduar shteteve anëtare që të mbajnë
parasysh 9 rregulla minimale në rastet e gjykimit në mungesë, i pari i të cilëve renditet: “...a)
askush nuk duhet të gjykohet pa pasur një thirrje për gjyq në kohë...”. Ky njoftim sigurisht që
duhet të bëhet konform rregullave procedurale, neneve 139-143 të K.Pr.Penale.
Së dyti: Mungesa e shkaqeve të ligjshme që kanë shkaktuar mosparaqitjen.
Së treti: Garantimi i së drejtës së mbrojtjes për të pandehurin.
Paragrafi i dytë i kësaj dispozite, parashikon: “2. Vendimi që deklaron mungesën
është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit ose nga
pamundësia absolute për t’u paraqitur.”. Në çështjen objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se
ndodhemi përpara njërës prej dy situatave, verifikimi i ekzistencës së të cilave passjell
pavlefshmërinë e vendimit që deklaron mungesën. Kështu, rezultoi që mosparaqitja e të
pandehurit në gjykim të jetë shkaktuar nga mosmarrja e njoftimit, pasi njoftimi i të
pandehurit në rastin konkret nuk është bërë konform nenit 140/1 të K.Pr.Penale, duke qenë se
nuk është bërë në vendbanimin e tij, pra aty ku ai figuron i regjistruar, as në Peshkopi dhe as
në adresën e tij në Tiranë në Rr. “Mine Peza” pallati i ri pas Amdasadës së Polonisë. Kolegji
vëren se në rastin konkret nuk jemi përpara rastit kur nuk ka qenë e mundur t’i dorëzohej vetë
të pandehurit një kopje e aktit të njoftimit pasi atij nuk i është dërguar fare njoftim në adresën
ku figuron i regjistruar por në adresën e babait të tij, duke prezumuar në mënyrë të pabazuar
në prova se ai bashkëjeton me të.
Në referim të kësaj dispozite rezulton se, akti duhet t’i dorëzohet personalisht të
pandehurit dhe nëse kjo nuk është e mundur, atëherë ai i dorëzohet personave që
bashkëjetojnë me të ose në vendin e punës, personave që punojnë me të. Në rast se njoftimi
nuk mund të realizohet në këtë mënyrë, atëherë procedohet me kërkimin në vende të tjera
nëpërmjet policisë gjyqësore. Në rast se edhe në këtë mënyrë nuk është bërë i mundur
njoftimi, siç përcakton kjo dispozitë në paragrafin e katërt, akti depozitohet në qendrën
administrative të lagjes apo të fshatit ku i pandehuri banon ose punon. Vetëm pasi të jenë
respektuar këto procedura gjykata mund të procedojë me deklarimin e mungesës së të
pandehurit, duke i caktuar një mbrojtës kryesisht. Mosrespektimi i këtyre procedurave për
njoftimin passjell edhe pavlefshmërinë e njoftimit sipas nenit 143 të K.Pr.Penale dhe për
pasojë pavlefshmërinë e gjithë procesit penal.
Ky Kolegj vëren se, mënyrat e njoftimit të parashikuara nga neni 140 i K.Pr.Penale
ndjekin njëra tjetrën, çka do të thotë se në rast se njoftimi nuk realizohet sipas mënyrës së
parë të parashikuar, atëherë do të procedohet me rradhë me mënyrat e tjera. Ky ka qenë edhe
qëndrimi i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese, e cila në vendimin nr.30, datë 17.06.2010, është
shprehur se: “Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një rend të caktuar për mënyrën
e njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet respektuar rendi sipas preferencës
ligjore për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve përkatëse shtetërore, për të njoftuar në
mënyrë rigoroze të pandehurin dhe për të provuar se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e
drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e drejta e gjykatës për të vendosur për
gjykimin e tij në mungesë kur janë respektuar në mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
Në çështjen objekt gjykimi, ashtu siç është shprehur më lart ky Kolegj, i pandehuri Ilir
Hysenagolli nuk është njoftuar konform nenit 140/1 të K.Pr.Penale, pasi njoftimi nuk i është
dërguar as në adresën e tij të banimit apo qëndrimit dhe as në vendin e tij të punës. Dispozita
e mësipërme quan të vlefshëm njoftimin e firmosur nga familjarë të të pandehurit vetëm kur
ai bashkëjeton me ta, kusht i cili nuk plotësohet në rastin konkret.
Kështu, përveç sa më sipër, ka rezultuar se, ndaj të gjykuarit Ilir Hysenagolli është
caktuar masa e sigurimit “Arresti në burg”, në mungesë, e cila nuk është ekzekutuar
asnjëherë, ai është gjykuar në mungesë edhe në shkallë të parë bazuar në vendimin e
mosgjetjes së nxjerrë nga kjo gjykatë, pra, ai nuk rezulton të ketë qenë në dijeni se ndaj tij po
zhvillohej një proces penal.
241
Ky Kolegj vëren se, “Prania e të akuzuarit në gjykim” si parim i sanksionuar nën
këndvështrimin e procesit të rregullt ligjor sipas nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë
fizike të të akuzuarit në gjykim. Në zbërthim të këtij parimi GJEDNJ në disa vendime (shih
GJEDNJ 22 shtator 1994 Lala c/ Pays-Bas, 24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie) në të cilat
është theksuar se: “prania e të pandehurit ka rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt
ligjor dhe të drejtë...” duke shtuar se: “...detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për
të qenë i pranishëm...është një prej elementëve kryesorë të nenit 6 ”. Nga ana tjetër, qëllimi
“ratio legis”, i gjykimit në mungesë është pikërisht realizimi i qëllimit parësor të
legjislacionit penal dhe atij procedural penal, gjykimi dhe dënimi i personave që kanë kryer
një vepër penale edhe kur këta i fshihen drejtësisë, në mënyrë që aftësia e një personi për t’iu
fshehur apo shmangur hetimit apo gjykimit, të mos përbëjë pengesë për realizimin e
funksionit parësor të gjykatave, dhënien e drejtësisë dhe të mos shërbejë si shkak që këta
persona të mos gjykohen apo të mos dënohen. Pikërisht për këtë shkak neni 351/2 të
K.Pr.Penale parashikon në mënyrë taksative rastet se kur vendimi që deklaron mungesën
është i pavlefshëm, raste këto që shihen të lidhura me rastet e parashikuara nga neni 143 i po
këtij Kodi, e interpretuar kjo dispozitë në rastin konkret, në mënyrë sistematike me nenin 140
të K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në kushtet kur Gjykata e Apelit për Krime
të Rënda Tiranë nuk ka kryer njoftimin e të pandehurit Ilir Hysenagolli konform rregullave
procedurale penale, vendimi për deklarimin e mungesës në bazë të nenit 351 dhe vazhdimin e
gjykimin në prani të mbrojtësit bazuar në nenin 351/2 është i pavlefshëm. Për këtë shkak, ky
Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë duhet prishur
dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim po në këtë gjykatë me një tjetër trup gjykues,
vetëm përsa i përket të gjykuarit Ilir Hysenagolli, i cili ka ushtruar rekurs dhe të cilit
rezulton se i është mohuar e drejta për të marrë pjesë në gjykimin e zhvilluar ndaj tij,
duke respektuar këtë herë në rigjykim, dispozitat taksative procedurale penale mbi
njoftimin e të pandehurit të lirë.
Edhe më parë ky Kolegj është shprehur se njoftimi efektiv nënkupton dhënien e një
kopje të aktit që kërkohet të njoftohet, fakt ky i cili nuk provohet të ketë ndodhur në rastin
konkret.
Barra e provës për të provuar se ky akt i është njoftuar të pandehurit si në çështjen
objekt gjykimi, i takon shtetit, qëndrim ky i mbajtur në vazhdimësi edhe nga Gjykata
Europiane për të Drejtat e Njeriut. Në çështjen Sejdovic kundër Italisë, Gjykata Europiane
është shprehur se të informosh dikë për një proces të hapur kundër tij është një akt gjyqësor i
një rëndësie të veçantë, që duhet të bëhet në përputhje me kërkesat procedurale dhe
thelbësore. Është e drejta e personit të dënuar në mungesë, i cili nuk rezulton se ka hequr dorë
në mënyrë të qartë nga të drejtat e tij, për t’u paraqitur në gjykim, dhe të ketë në të gjitha
rastet një vendim të ri mbi akuzat që rëndojnë mbi të. Marrja dijeni e të pandehurit për
ekzistencën e një procesi që zhvillohet kundër tij është një nga standardet më të rëndësishme
të sanksionuara tashme nga Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut. Sipas praktikës së
Gjykatës së të Drejtave të Njeriut, është detyrë e autoriteteve shtetërore përkatëse që të
njoftojnë në mënyrë rigoroze të pandehurin, që ndaj tij ka filluar një proçes penal, pasi vetëm
në këtë mënyrë mund të arrihet në përfundimin se i pandehuri ka hequr dorë me vullnetin e tij
të lirë nga pjesëmarrja në gjykim.
Kur ligjet kombëtare lejojnë realizimin e gjykimeve në mungesë për një person të
akuzuar penalisht, menjëherë sapo ai merr dijeni për ekzistencën e këtij procesi, ai duhet të
ketë mundësinë e të drejtës për t’u dëgjuar nga gjykata për një vendim të ri mbi pretendimet e
akuzës. Në çdo rast, sipas GjEDNj-së, barra e provës i përket gjithnjë autoriteteve shtetërore
dhe jo të pandehurit, i cili nuk duhet të provojë se ai/ajo nuk ishte duke kërkuar t’i fshihej
gjykimit, apo se mungesa e tij/saj ishte për shkak të forcës madhore. Mungesa e një mjeti për
242
rishikimin e vendimeve të formës së prerë të dhëna në mungesë të të pandehurit, nuk është e
parashikuar akoma nga rendi juridik i shtetit kërkues dhe kjo do ta vendoste shtetasin në
shkelje të parimit të procesit të rregullt të parashikuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe neni 6 i
KEDNJ-së.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.29, datë 24.03.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues për të
gjykuarin Iir Hysenagolli.
Tiranë, më 08.02.2017
243
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari në pakicë, shpreh mendimin tim kundër vendimit të shumicës së
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në lidhje me çështjen penale nr.52701-00782-00-2016
Regj.Themeltar, në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari Ilir Hysenagolli, me palë dhe
objekt si më sipër cituar.
Jam i mendimit se, bazuar në nenin 441 të K.Pr.Penale, vendimi nr.29, datë
24.03.2016 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, duhet lënë në fuqi.
I gjykuari Ilir Hysenagolli në rekursin e parashtruar prej tij me anë të mbrojtësit, ka
pretenduar se Gjykata e Apelit ka dhënë një vendim të pabazuar në prova dhe në kundërshtim
me nenin 251 të K.Pr.Penale, duke mos u pretenduar në asnjë moment prej tij se nuk ka patur
dijeni për procesin e zhvilluar ndaj tij.
Nga aktet e administruar në fashikujt gjyqësorë ka rezultuar se, gjatë gjykimit në apel
i gjykuari Ilir Hysenagolli është gjykuar në mungesë. Për seancën e parë pranë gjykatës së
apelit ai është njoftuar me fletëthirrje, e cila është firmosur prej babait të tij, i cili ka shënuar
në të: “marr përsipër njoftimin”. Bazuar në këtë fakt, gjykata, në seancën e datës 18.12.2015,
ka deklaruar mungesën e të pandehurit dhe i ka caktuar atij mbrojtës kryesisht.
Në ndryshim nga shumica e Kolegjit Penal, çmoj se në çështjen objekt gjykimi, janë
ezauruar të gjitha mjetet e njoftimit për të gjykuarin Ilir Hysenagolli. Kështu, rezultoi se i
gjykuari është njoftuar sipas nenit 140/1 të K.Pr.Penale mbi njoftimin e të pandehurit të lirë, i
cili parashikon: “Njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e
aktit. Kur nuk mund t’i dorëzohet personalisht, njoftimi bëhet në banesën e tij ose në vendin
e punës, duke i’a dorëzuar aktin një personi që bashkëjeton me të ose një fqinji, ose një
personi që punon me të.”. Pasi ka rezultuar se i gjykuari nuk gjendej në banesë, njoftimi i
është bërë të atit të të gjykuarit, shtetasit Selman Hysenagolli, i cili jeton në një banesë me të,
fakt ky që u provua me procesverbal për kërkimin, njoftimin e dëshmitarit/pandehurit të lirë
që nuk gjendet të kryera gjatë gjykimit në shkallë të parë nga të cilat ka rezultuar se: “ ...si
dhe u kontaktua me babain e tij i cili konfirmon se djali i tij ndodhet jashtë shtetit dhe është e
pamundur të njoftohet...”. Gjatë gjithë hetimit dhe gjykimit, i gjykuari është njoftuar
pikërisht në këtë adresë ku banon edhe babai i tij.
Në këto kushte, unë gjyqtari në pakicë çmoj se arsyetimi i shumicës se nga ana e
Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë nuk janë respektuar kërkesat e nenit 140 të
K.Pr.Penale për njoftimit e të pandehurit në mungesë, është i pabazuar në ligj e në prova.
Gjykata e Apelit e ka bazuar vendimin e saj në nenet 351 dhe 140 të K.Pr.Penale,
dispozita në të cilat parashikohet: “Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në
seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka shkaqe të ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi
dëgjon palët, deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.”.
Nga interpretimi literal, logjik e gramatikor i dispozitës së sipërcituar, ashtu siç është
arsyetuar edhe prej shumicës së këtij Kolegji rezulton se në mënyrë që të deklarohet mungesa
e të pandehurit dhe të procedohet me gjykimin në mungesë të tij, duhet të plotësohen në
mënyrë kumulative tre kushte:
Së pari: I pandehuri duhet të jetë njoftuar për ditën, datën dhe orën e gjykimit.
Së dyti: Mungesa e shkaqeve të ligjshme që kanë shkaktuar mosparaqitjen.
Së treti: Garantimi i së drejtës së mbrojtjes për të pandehurin.
Paragrafi i dytë i kësaj dispozite, të cilit i është referuar në arsyetimin e tij shumica e
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë parashikon: “2. Vendimi që deklaron mungesën është i
pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit ose nga pamundësia
absolute për t’u paraqitur.”. Në çështjen objekt gjykimi, unë gjyqtari në pakicë çmoj se nuk
ndodhemi përpara asnjërës prej dy situatave, verifikimi i ekzistencës së të cilave passjell
pavlefshmërinë e vendimit që deklaron mungesën. Kështu, nuk rezultoi që mosparaqitja e të
pandehurit në gjykim të jetë shkaktuar nga mosmarrja e njoftimit, përkundrazi, njoftimi i të
244
pandehurit në rastin konkret është bërë konform nenit 140/1 të K.Pr.Penale, duke qenë se nuk
ka qenë e mundur t’i dorëzohej vetë të pandehurit një kopje e aktit të njoftimit, kopja e
njoftimit i është dorëzuar babait të tij, i cili ka marrë përsipër njoftimin duke u shprehur:
“...marr përsipër njoftimin....”, çka parashikohet shprehimisht në nenin 140/1 të K.Pr.Penale.
Në referim të kësaj dispozite rezulton se, akti duhet t’i dorëzohet personalisht të
pandehurit dhe nëse kjo nuk është e mundur, atëherë ai i dorëzohet personave që
bashkëjetojnë me të ose në vendin e punës, personave që punojnë me të.
Në çështjen objekt gjykimi, i pandehuri Ilir Hysenagolli është njoftuar konform nenit
140/1 të K.Pr.Penale. Bazuar në këtë fakt, gjykata, ka deklaruar mungesën e të pandehurit
dhe i ka caktuar atij mbrojtës kryesisht, vendim ky, i cili nuk është i pavlefshëm pasi janë
respektuar rregullat procedurale për njoftimin e të pandehurit.
Gjithashtu, nuk ka rezultuar që mosparaqitja e të pandehurit të ketë ardhur si rezultat i
pamundësisë absolute për t’u paraqitur, shkak ky, verifikimi i të cilit do të sillte si pasojë
pavlefshmërinë e vendimit që deklaron mungesën.
Ashtu siç është shprehur edhe shumica në arsyetimin e saj, qëllimi “ratio legis”, i
gjykimit në mungesë është pikërisht realizimi i qëllimit parësor të legjislacionit penal dhe atij
procedural penal, gjykimi dhe dënimi i personave që kanë kryer një vepër penale edhe kur
këta i fshihen drejtësisë, në mënyrë që aftësia e një personi për t’iu fshehur apo shmangur
hetimit apo gjykimit, të mos përbëjë pengesë për realizimin e funksionit parësor të gjykatave,
dhënien e drejtësisë dhe të mos shërbejë si shkak që këta persona të mos gjykohen apo të mos
dënohen. Pikërisht për këtë shkak neni 351/2 të K.Pr.Penale parashikon në mënyrë taksative
rastet se kur vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm, raste këto që shihen të
lidhura me rastet e parashikuara nga neni 143 i po këtij Kodi, e interpretuar kjo dispozitë në
rastin konkret, në mënyrë sistematike me nenin 140 të K.Pr.Penale.
Unë gjyqtari në pakicë çmoj se, në kushtet kur Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda
Tiranë ka kryer njoftimin e të gjykuarit Ilir Hysenagolli konform rregullave procedurale
penale dhe pavarësisht kësaj ai nuk është paraqitur në gjykim, me të drejtë ajo ka deklaruar
mungesën në bazë të nenit 351 dhe ka vazhduar gjykimin në prani të mbrojtësit.
Jo vetem kaq, por, ky i gjykuar, nga gjykimi ne shkalle te pare është deklaruar i
pafajshëm e per pasojë i ka rënë masa e sigurimit, pra është i lirë dhe i kishte të gjitha
mundësitë të paraqitej ne gjykim.
Në të tilla kushte, ky Kolegj, duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.29, datë 24.03.2016 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, në bazë të nenit
441/a të Kodit të Procedurës Penale.
Tom Ndreca
245
Nr.00-2017-19 i Vendimit (17)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR KORÇË
I GJYKUAR: ALBANO MILORI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vrasje me paramendim”
parashikuar nga nenet 78/1 dhe 278/4 të K. Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.316, datë 13.06.2014 ka

vendosur:
Në aplikim të nenit 375 të K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik të faktit
në ngarkim të të pandehurit Albano Milori nga vepra penale “Vrasje me
paramendim”, parashikuar nga neni 78/1 i K.Penal në veprën penale “Vrasje
me dashje”, parashikuar nga neni 76 i K.Penal, deklarimin fajtor të të
pandehurit Albano Milori për veprën penale “Vrasja me dashje”, parashikuar
nga neni 76 i K.Penal dhe dënimin e tij me 18 (tetëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Albano Milori për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar
nga neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim.
Në caktim të dënimeve për kryerjen e të dy veprave penale, në aplikim të nenit
55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Albano Milori me një dënim të vetëm,
përfundimisht me 27 (njëzet e shtatë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Albano Milori i zbritet
si përfitim ligjor 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht 18
(tetëmbëdhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim fillon të llogaritet nga momenti i ekzekutimit të
urdhërit të prokurorit që do të nxirret për ekzekutimin e këtij vendimi dënimi
dhe do të behet në një burg të sigurisë së zakonshme.
246
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.40, datë 12.02.2015, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.316 dt.13.06.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë që i përket të pandehurit Albano Milori.
Kundër vendimit të mësipërm më datë 12.03.2015, ka paraqitur rekurs Prokurori i

Apelit Korçë, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr.316, datë 13.06.2014,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe vendimin penal nr.40, datë 12.01.2015 të Gjykatës
së Apelit Korçë lidhur me ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale duke u deklaruar
fajtor të pandehurin Albano Milori për veprën penale “vrasja me paramendim” të parashikuar
nga neni 78/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij 25 vjet burgim; Lënien në fuqi të vendimit
lidhur me pikën e dytë të vendimit. Në bashkim të dënimeve përfundimisht i pandehuri të
dënohet me 34 vjet burgim. Në aplikim të nenit 406 K.Pr.Penale dënimin e tij me 22 vjet e 8
muaj burgim.
Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të hapur të ligjit penal material dhe për
rrjedhoje duhet të ndryshohen.
- Debati në këtë çështje lidhet llojin e vrasjes së konsumuar nga i pandehuri, jemi
përpara “vrasjes me dashje” e thjeshtë e parashikuar nga neni 76 K.Penal, apo “vrasje
me paramendim” parashikuar nga neni 78/1 K.Penal për të cilën pretendon prokurori.
- Duke kundërshtuar përfundimin e gjykatës sjellim këtë argumentim teorik. Praktika
dhe teoria pranon se në rast se vrasja kryhet pasi grindja, zënia apo rrahja të kenë
përfunduar si rregull cilësohet vrasje e parashikuar nga dispozitat e tjera dhe jo sipas
nenit 76 K.Penal.
- I pandehuri ka planifikuar goditjen e befasishme të të dëmtuarit Mikel, paralizimin e
tij që ai të mos kishte mundësi të mbrohej, ka planifikuar mjetin e duhur dhe goditjen
vdekjeprurëse.
- Çështja shtrohet a ka qenë koha që ai është larguar e mjaftueshme për të reflektuar,
për të vlerësuar nivelin e grindjes, ambientin ku ka qenë marrëdhënien që ka pasur me
shokun dhe më pas përfundimi që ai duhet ta vriste atë. Gjykata ka pranuar të provuar
faktin se i pandehuri është larguar nga lokali për rreth 45 minuta, ka siguruar armën,
është kthyer dhe ka goditur shtetasin Mikel Lito nga afër, në një organ jetik duke i
shkaktuar vdekjen (të goditurit në organ jetik, me një lloj arme të tillë dhe në një
distancë kaq të afërt tregojnë se i pandehuri ka dashur të arrijë pikërisht atë pasojë,
shkaktimin e vdekjes), por gabon kur çmon se këto, janë veprime të bëra nga dashja e
lindur aty për aty, në grindje e sipër me viktimën Mikel Lito.
- I pandehuri është grindur me viktimën dhe shkaku ka qenë i zakontë dhe jo serioz
(shih deklarimet e dëshmitarëve). Në fund të fundit ka një shkak për të motivuar
veprimet e tij. I pandehuri është larguar nga lokali i qetë. Viktimës dhe dëshmitarëve
të tjerë nuk u ka bërë përshtypje sjellja e tij. Po kështu i pandehuri, nuk ka lënë të
kuptohet se ai do të rikthehej me një sjellje të ashpër apo i armatosur siç në fakt
ndodhi, që viktima apo dhe shokët e tij të merrnin masa.
- Koha 30 minuta në aspektin penal, është një kohë në të cilën i pandehuri me aftësitë
psikologjike që ka, analizon sherrin, sjelljen viktimës, shokëve të tij . Ka menduar se
ku do të gjente armën, ka menduar se si do të hynte në lokal dhe ku do të qëllonte
viktimën ka menduar se çfarë pasoje dhe e ka dëshiruar atë.
247
Kundër vendimit të mësipërm më datë 03.03.2015, ka paraqitur gjithashtu rekurs
mbrojtja e të gjykuarit Albano Milori, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë në lidhje me kualifikimin ligjor të veprës penale, duke u
kualifikuar ajo në “Vrasje në kushtet e tronditjes së fortë psikike” parashikuar nga neni 82 i
K.Penal dhe në “Prodhim e mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe të zjarrit” parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal. Për pasojë kërkohet edhe ndryshimi i masës së dënimit për këtë të
pandehur në raport me parashikimin e kësaj dispozite penale dhe në raport me rrethanat
lehtësuese të evidentuara në gjykim.
Duke pretenduar si shkaqe përkatësisht:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Si nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ashtu edhe nga Gjykata e Apelit Korçë është
shkelur rëndë neni 152 i K.Pr.Penale, i cili ka të bëjë me çmuarjen e provave, të cilat
janë çmuar tërësisht në dëm të të pandehurit. Kështu është shpërfillur sharja dhe fyerja
shumë e rëndë që viktima ka adresuar në drejtim të të pandehurit lidhur kjo me nderin
dhe personalitetin e nënës së të pandehurit, fyerje kjo në mes të lokalit dhe në prani të
disa personave, e cila në fakt ka sjellë si pasojë edhe uljen e ekuilibrit mendor të të
pandehurit. Më pas nuk është mjaftuar vetëm me kaq, por viktima edhe e ka goditur
me shpullë këtë të pandehur, duke e nënvleftësuar dhe përçmuar shumë këtë të
pandehur, gjest ky i cili ka ulur edhe me tej ekuilibrin mendor të të pandehurit,
ndërkohë që edhe dehja alkoolike dhe konsumimi për një kohë të gjatë i alkoolit nga
ky i pandehur atë ditë kishin bërë efektin e vet dhe kishin dobësuar maksimalisht
logjikën e tij dhe mundësinë për komandimin e trupit të tij, duke mbërritur kështu i
pandehuri në një gjendje të rënduar psiqikisht dhe me ekuilibër mendor shumë të
tronditur dhe të ulur.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, ashtu edhe Gjykata e Apelit Korçë kanë zbatuar në
mënyrë shumë të keqe ligjin penal duke kualifikuar veprimet e të pandehurit si
veprime që kanë çuar në konsumimin e veprës penale të “Vrasje me dashje” sipas
parashikimit të nenit 76 të K.Penal, ndërkohë që janë prezentë një sërë rrethanash të
cilat çojnë logjikshëm në konkluzionin se jemi para veprës penale të “Vrasje në
kushtet e tronditjes së fortë psikike” parashikuar nga neni 82 i K.Penal, rrethanë kjo e
pretenduar në mënyrë permanente nga i pandehuri dhe mbrojtja e tij. Kështu është
evident dhe i provuar fakti i fyerjes shumë të rëndë dhe poshtërimit me fjalë dhe me
gjeste dhe më pas edhe me dhunë i të pandehurit, pikërisht nga vetë viktima, gjendje
kjo që pranohet nga e drejta penale si rrethanë e cila çon në uljen e ekuilibrit mendor
të subjektit të veprës penale. Po kështu kemi evidente dhe të provuar faktin se i
pandehuri gjatë asaj dite, deri në momentin e kryerjes së veprës penale kishte
konsumuar për disa orë rresht sasi të konsiderueshme alkooli, rrethanë edhe kjo që
njihet si e tillë që ul ekuilibrin mendor të subjektit të veprës penale. Po kështu kemi
sjelljen dhe veprimin e të pandehurit në të tilla rrethana, i cili qëllon vetëm një herë në
pjesën e poshtme të trupit të viktimës, drejt këmbëve, pavarësisht se plumbi e ka
goditur atë në organet gjenitale dhe kjo plagë solli vdekje shumë të shpejtë të
viktimës, por nuk është qëlluar në kokë apo në gjoks të viktimës megjithëse gjuajtja
është bërë në një distancë jo më larg se 1 metër dhe kemi vetëm një të shtënë,
ndërkohë që arma është automatik dhe ka një krehër plot me fishekë, rrethana këto të
cilat në fakt vënë në dyshim edhe vetë veprën penale të Vrasjes për shkak të
mungesës së dëshirës së të pandehurit në ardhjen e një pasoje të tille të rëndë. Për të
gjitha këto arsye është kërkuar që kualifikimi ligjor i veprës penale të kryer nga ky i
pandehur të behej sipas nenit 82 të K.Penal dhe jo sipas nenit 76 të tij.
248
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koca, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit lidhur me kualifikimin sipas N.78 të K.Penal dhe
masën e dënimit duke e dënuar me 25 vjet burgim. Lidhur me veprën penale të parashikuar
nga neni 278 të mbahet parasysh ndryshimet e bëra për këtë dispozitë duke ju referuar ligjit të
vitit 2001 për dhënien e një mase dënimi të përshtatshme; mbrojtësin e caktuar kryesisht për të
gjykuarin Alban Milori, av. Orest Cika, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së
apelit për cilësimin ligjor, duke e deklaruar fajtor të pandehurin për veprat penale të
parashikuara nga N.88 e 278/2 të K.Penal; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.40, datë 12.02.2015 i Gjykatës së Apelit Korçë gjendet i bazuar përsa i
përket cilësimit juridik dhe masës së dënimit për veprën penale të parashikuar nga N.76 të
K.Penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi për këtë pjesë; vendimi nr.40, datë 12.02.2015 i
gjykatës së apelit është pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e
dënimit për të gjykuarin Albano Milori për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe si i tillë do të ndryshohet në këtë pjesë.
1. I gjykuari Albano Milori dhe viktima Mikel Lito kanë pasur njohje të mëparshme. Në
datën 07.11.2013, ata në shoqërinë edhe të shtetasit Artur Nasto, kanë qenë duke
konsumuar alkool deri në orët e para të mëngjesit, në lokalin e dëshmitarit Kristaq Roca,
në Drenovë.
2. Ndërmjet të gjykuarit Albano dhe viktimës Mikel pas konsumimit të një sasie të
konsiderueshme alkooli/raki kanë filluar debate të cilat precipituan deri në sharje e fyerje
reciproke ndërmjet tyre. Pas debatit i gjykuari është ulur përsëri në tavolinë, më pas ka
paguar dhe është larguar nga lokali, duke e përcjellë shtetasi Artur deri pranë makinës.
3. Pasi ka kaluar një kohë e caktuar, rreth 30 minuta, i gjykuari Alban ka hyrë në lokal
duke mbajtur në armë automatike, është afruar tek tavolina ku ndodhej viktima dhe
shtetas të tjerë dhe ka bërë një qitje të vetme në drejtim të viktimës. Viktima është
qëlluar në distancë të afërt me armë zjarri, model 56, kalibër 7,62 mm dhe në vendin e
ngjarjes është gjetur një gëzhojë fisheku dhe një predhë kalibër 7.62 mm.
4. Viktima Mikel Lito, ka gjetur vdekjen nga plaga e shkaktuar si pasojë e hemorragjisë
masive. Janë administruar aktet e ekspertimit mjeko-ligjor dhe ekspertimit të armës, të
cilat kanë marrë vlerën e provës në procesin gjyqësor në kushtet e aplikimit të gjykimit të
shkurtuar.
5. Në rrethanat e mësipërme organi i akuzës ka ngritur ndaj të gjykuarit Albano Milori
akuzën e veprës penale të “vrasjes me paramendim” dhe “mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe municionit”, parashikuar nga nenet 78/1 dhe 278 të K.Penal.
6. I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën dhe ka kërkuar ndryshimin e kualifikimit ligjor
dhe dënimin e tij për veprën penale të parashikuar nga N.82 i K.Penal dhe uljen e masës
së dënimit për veprën penale të parashikuar nga N.278 i K.Penal.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.316, datë 13.06.2014 ka

vendosur:
249
i. Në aplikim të nenit 375 të K.Pr.Penale, ndryshimin e cilësimit juridik të faktit në
ngarkim të të pandehurit Albano Milori nga vepra penale “Vrasje me paramendim”,
parashikuar nga neni 78/1 i K.Penal në veprën penale “Vrasje me dashje”, parashikuar
nga neni 76 i K.Penal, deklarimin fajtor të të pandehurit Albano Milori për veprën
penale “Vrasja me dashje”, parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe dënimin e tij me 18
(tetëmbëdhjetë) vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albano Milori për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 9 (nëntë) vjet burgim.
iii. Në caktim të dënimeve për kryerjen e të dy veprave penale, në aplikim të nenit 55 të
K.Penal, dënimin e të pandehurit Albano Milori me një dënim të vetëm,
përfundimisht me 27 (njëzet e shtatë) vjet burgim.
iv. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Albano Milori i zbritet si
përfitim ligjor 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht 18 (tetëmbëdhjetë) vjet
burgim.
v. Vuajtja e dënimit me burgim fillon të llogaritet nga momenti i ekzekutimit të urdhërit
të prokurorit që do të nxirret për ekzekutimin e këtij vendimi dënimi dhe do të behet
në një burg të sigurisë së zakonshme.
8. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.40, datë 12.02.2015, ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.316 dt.13.06.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë që i përket të pandehurit Albano Milori.
9. Kundër vendimit më datë 12.03.2015, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Korçë,
me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit nr.316, datë 13.06.2014, te
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe vendimin penal nr.40, datë 12.01.2015 të
Gjykatës së Apelit Korçë lidhur me ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale
duke u deklaruar fajtor të pandehurin Albano Milori për veprën penale “vrasja me
paramendim” të parashikuar nga neni 78/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij 25 vjet
burgim; Lënien në fuqi të vendimit lidhur me pikën e dytë të vendimit. Në bashkim të
dënimeve përfundimisht i pandehuri të dënohet me 34 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 K.Pr.Penale dënimin e tij me 22 vjet e 8 muaj burgim; duke
pretenduar si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
10. Kundër vendimit më datë 03.03.2015, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarit
Albano Milori, me anën e të cilit ka kërkuar: ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Apelit Korçë në lidhje me kualifikimin ligjor të veprës penale, duke u kualifikuar ajo ne
“Vrasje në kushtet e tronditjes së fortë psikike” parashikuar nga neni 82 i K.Penal dhe në
“Prodhim e mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe të zjarrit” parashikuar nga neni 278/4 i
K.Penal. Për pasojë kërkohet edhe ndryshimi i masës së dënimit për këtë të pandehur në
raport me parashikimin e kësaj dispozite penale dhe në raport me rrethanat lehtësuese të
evidentuara në gjykim; duke pretenduar si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
11.Gjykata e apelit e ka gjetur të bazuar në prova e në ligj vendimin e gjykatës së

shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “…Pretendimet e ngritura nga prokuroria,
në bazë të cilave kundërshtohet vendimi i gjykatës së rrethit, nuk mund të shërbejnë si
lidhje shkakësore për të provuar faktin se i pandehuri doli nga lokali, dhe shkoi të merrte
mjetin, armë zjarri, me qëllim për të kryer krimin, kur ndërkohë në gjykim është provuar
se vajtja në lokal e të pandehurit ka qenë rastësore dhe ajo që ka shkaktuar fillimisht
grindjen mes tij dhe viktimës ka qenë “fyerja dhe cenim i personalitetit” nga ana e
250
viktimës dhe, në këtë perceptim kanë ndikuar edhe marrëdhëniet jo normale midis tyre.
Prokuroria nuk ka analizuar asnjë provë shkresore që të tregojë se marrëdhëniet midis
viktimës dhe të pandehurit kanë qenë të acaruara për shkak të grindjes së mëparshme, në
atë masë saqë atij t’i ketë lindur mendimi për të vrarë viktimën Mikel Lito dhe, për këtë
të ketë përgatitur kushtet, mjetet, kohën e përshtatshme dhe rrethanat e tjera për të
realizuar qëllimin, aq më tepër që nuk është provuar se çfarë lloj konflikti ka qenë ai
midis viktimës të pandehurit, rëndësia e këtij konflikti, nëse ka qenë i dhunshëm dhe kush
ka mbetur i dëmtuar nga ky konflikt, në mënyrë qe më pas gjykata ta analizojë këtë si
motivin e vrasjes së viktimës Mikel Lito. Gjykata e Apelit vlerëson se ajo që e ndan
vrasjen e me dashje nga vrasja me paramendim, është kryesisht analiza e elementeve
subjektive të veprës penale, e lidhur me elementet objektive të kryerjes së krimit. Nocioni
“paramendim” nënkupton që personi ka përpunuar për një kohë të gjatë mendimin deri
sa e ka kthyer atë në vendim për të vrarë. Ky vendim duhet të jetë marrë me qetësi
shpirtërore, duke parashikuar të gjitha rrethanat dhe të jenë gjetur me kohë mjetet e
krimit. Kjo gjendje shpirtërore të ketë vazhduar gjatë deri në çastin që personi kryen
krimin. Elementi subjektiv në vrasjen me paramendim karakterizohet nga gjakftohtësia
dhe vendosmëria për të kryer krimin, ky element është në unitet me elementin objektiv,
pra të jetë në unitet me marrjen e masave për të kryer krimin, përgatitja e rrethanave për
kryerjen e veprës penale, gjetja e vendit të përshtatshëm, mjeteve etj. Në vrasjen me
paramendim përjashtohet grindja e çastit dhe ajo që ka rëndësi për anën subjektive të
krimit të vrasjes me paramendim, është ekzistenca e një motivi të qartë. Më tej gjykata
vijon ...Në rastin ne gjykim është provuar plotësisht se midis të pandehurit Albano Milori
dhe viktimës Mikel Lito ka patur një grindje të çastit, e nisur nga veprimet e
paqëllimshme të viktimës, por të perceptuara si me dashje dhe me qëllim për të fyer të
pandehurin, kjo grindje ka agravuar deri në konfliktin fizik midis tyre (viktima e ka
qëlluar të pandehurin me shpullë në faqe). Gjatë gjykimit nuk është provuar me asnjë
prove shkresore konkrete se dalja e të pandehurit nga lokali për një interval të shkurtër
kohor ka ndodhur pikërisht me qëllim që ai të shkonte të merrte armën e zjarrit.
Për të kualifikuar veprën penale në “vrasje me paramendim” siç është analizuar dhe më
lart, elementi parësor është ai subjektiv, që do të thotë se i pandehuri duhet të kishte
përpunuar me kohë në mendjen e tij qëllimin për të vrarë viktimën dhe të kishte
përgatitur mjetet dhe rrethanat ku dhe kur do të kryente vrasjen. Sigurisht që Gjykata e
Apelit është tërësisht kundër arsyetimit të pandehurit dhe mbrojtjes së tij se ai është
ndjerë i fyer rëndë publikisht në nderin dhe personalitetin e tij, është tronditur psiqikisht
nga dhuna e ushtruar nga viktima dhe të tjera rrethana që pretendohen prej tij, si
elemente të veprës penale të “vrasjes në kushtet e tronditjes së fortë psikike të çastit”,
pasi nga të gjitha provat shkresore të administruara në dosje nuk rezulton që fyerja e
viktimës apo dhuna e ushtruar ndaj të pandehurit të kenë qenë të njëanshme dhe aq më
tepër të asaj shkalle që kanë tronditur thellësisht psikikën e të pandehurit dhe kanë ulur
ekuilibrin e tij mendor aq sa ai nuk ka qenë në gjendje të kontrollojë veprimet e tij,
rrjedhimisht vepra penale e kryer nuk mund të kualifikohet si “vrasje në kushtet e
tronditjes së fortë psikike të çastit. Përsa më sipër, Gjykata e Apelit arrin në konkluzionin
se cilësimi juridik që gjykata e shkallës së parë i ka dhënë veprës penale, duke e cilësuar
si “vrasje me dashje”, është i drejtë dhe në harmoni me provat e administruara në
gjykim...”
IV. Në lidhje me rekurset e paraqitura
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në

rekurs nga prokurori dhe nga i gjykuari Alban Milori nëpërmjet përfaqësuesit të
251
tij, (Neni 432 i K.Pr.Penale) dhe si të tillë nuk duhet të pranohen, por vendimi i
gjykatës së apelit do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit
për të gjykuarin Alban Milori, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje
e armëve luftarake” dhe bashkimi i dënimeve sipas përfundimeve të vendimit
nr.9/2016 datë 26.02.2016 të Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin për cilësimin ligjor të veprës penale të vrasjes

13. Kolegji Penal vlerëson se kualifikimi i veprës penale nga ana e gjykatave është marrë
në përputhje me vlerësimin e drejtë të provave dhe në analizë ligjore të figurës së veprës
penale. Gjykatat kanë arritur në këtë konkluzion duke u nisur nga provat e shqyrtuara
duke konkluduar se i gjykuari duhet të deklarohet fajtor për veprën penale të vrasjes me
dashje, të parashikuar nga neni 76 të Kodit Penal1, dhe jo atë të akuzës së prokurorit sipas
N.78/1 të K.Penal, apo atë të pretenduar nga i gjykuari sipas N.82 të K.Penal.
14. Nga gjykatat e faktit është pranuar se: Ndërmjet të gjykuarit Albano dhe viktimës
Mikel pas konsumimit të një sasie të konsiderueshme alkooli/raki kanë filluar debate të
cilat precipituan deri në sharje e fyerje reciproke ndërmjet tyre. Pas debatit i gjykuari
është ulur përsëri në tavolinë, më pas ka paguar dhe është larguar nga lokali, duke e
përcjellë shtetasi Artur deri pranë makinës.
15. Pasi ka kaluar një kohë e caktuar, rreth 30 minuta, i gjykuari Alban ka hyrë në lokal
duke mbajtur në armë automatike, është afruar tek tavolina ku ndodhej viktima dhe
shtetas të tjerë dhe ka bërë një qitje të vetme në drejtim të viktimës. Viktima është
qëlluar në distancë të afërt me armë zjarri, model 56, kalibër 7,62 mm dhe në vendin e
ngjarjes është gjetur një gëzhojë fisheku dhe një predhë kalibër 7.62 mm.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon të ritheksojë qëndrimin e tij, se çfarë e ndan
vrasjen e me dashje nga vrasja me paramendim, është kryesisht analiza e elementeve
subjektivë të veprës penale, e lidhur me elementet objektivë të kryerjes së krimit.
Elementi subjektiv në vrasjen me paramendim karakterizohet nga gjakftohtësia dhe
vendosmëria për të kryer krimin, ky element është në unitet me elementin objektiv, pra të
jetë në unitet me marrjen e masave për të kryer krimin, përgatitja e rrethanave për
kryerjen e veprës penale, gjetja e vendit të përshtatshëm, mjeteve etj. Në vrasjen me
paramendim përjashtohet grindja e çastit dhe ajo që ka rëndësi për anën subjektive të
krimit të vrasjes me paramendim, është ekzistenca e një motivi të qartë. Kjo do të thotë
që personi që kryen krimin të ketë përpunuar mendimin për një kohë relativisht të gjatë
midis shkakut provokues (motivit) dhe çastit të kryerjes së veprës penale, madje kërkohet
që shkaku provokues të ketë lindur midis të pandehurit dhe viktimës, pra të jetë i qartë
motivi i vrasjes.
17. Nga ana tjetër, vrasja me dashje karakterizohet nga veprime ose mosveprime të
kundraligjshme, të kryera në rrethana të veçanta gjaknxehtësie, në zënie, rrahje apo
grindje e sipër të autorit të vrasjes dhe viktimës, këto të kenë karakter serioz dhe të jenë
të ndërsjellta. Në këtë vepër penale mungon paramendimi dhe vendosmëria për të kryer
krimin, mendimi është i çastit, i nxitur nga situata konkrete, autori përdor mjetet qe ka në
dispozicion që mund të jenë rrethanore apo që mbahen prej tij edhe para kryerjes së
krimit.
18. Në rastin në gjykim është provuar plotësisht se midis të gjykuarit Albano dhe
viktimës Mikel ka patur një grindje të çastit, e nisur nga veprimet e paqëllimshme të
viktimës, por të perceptuara si me dashje dhe me qëllim për të fyer të gjykuarin, kjo
grindje ka agravuar deri në konfliktin fizik midis tyre, pasi viktima e ka qëlluar të
1
Neni 76 vrasja me dashje
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
.
252
gjykuarin me shpullë në fytyrë, ndërkohë, në veprën e vrasjes me paramendim të
parashikuar nga N.78/1 i K.Penal, legjislatori ka parashikuar se personi vret me dashje të
drejtpërdrejtë të paramenduar me gjakftohtësi, ç’ka nënkupton kalimin e një intervali
kohe relativisht të gjatë midis shkakut provokues dhe çastit të ndërmarrjes së veprimeve
të drejtpërdrejta, në të cilën kërkohet të jenë në unitet elementi objektiv, intervali kohor,
gjetja e mjeteve. Shkëputja kohore e të gjykuarit dhe kthimi i tij në lokal nuk mund të
konsiderohet paramendim.
19. Në analizë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të bazuar
në ligj e në prova vendimin e gjykatës së apelit.
20. Përsa i përket pretendimeve të paraqitura në rekursin e të gjykuarit, “Vrasja me
dashje”, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal, dhe “Vrasja e kryer në gjendje të
tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal, kanë të përbashkët
faktin se që të dyja kryhen me dashje. Neni 48/b i K.Penal ka parashikuar se është
rrethanë lehtësuese kur vepra penale është kryer nën ndikimin e tronditjes psikike të
shkaktuar nga provokimi ose veprimet e padrejta të viktimës apo të ndonjë personi tjetër.
Që të jemi përpara veprës penale të parashikuar nga neni 82 i K.Penal, duhet që të kemi
gjendje të tronditjes së fortë psikike, e cila të sjellë si pasojë humbjen totale të kontrollit
e për këtë shkak kryerjen e veprës penale në këtë gjendje, gjë që nuk është provuar në
rastin konkret. Në të dy rastet e mësipërme, si rregull, viktima, në mënyrë të padrejtë
shkakton, me anë të fyerjes së rëndë ose dhunës, (siç u pretendua nga i gjykuari, se ishte
fyer në dinjitetin e tij dhe nderin e familjes nga viktima, gjendjen e tronditjes psikike të
të gjykuarit, i cili, në atë çast, kryen veprimin e vet kriminal. Dallimi midis figurave të
mësipërme të krimit qëndron në nivelin e afektit fiziologjik dhe për pasojë, nivelit të
vetëdijes dhe aftësisë për të kuptuar, për të menduar dhe për të kontrolluar veprimin.
21. Në rastin e vrasjes me dashje, në kuptim të nenit 76 të Kodit Penal, provokimi i
padrejtë i viktimës, krijon tronditje psikike të pandehurit që gjithsesi nuk arrin afektin
fiziologjik, apo tronditjen e fortë psikike të çastit, të autorit të veprës penale “Vrasje e
kryer në gjendje të tronditjes së fortë psikike”, parashikuar nga neni 82 i Kodit Penal.
Dashja nuk përjashton ekzistencën e shkakut provokues dhe as tronditjen në momentin e
përballjes me këtë shkak, por ajo që e diferencon këtë vepër penale nga “vrasja e kryer
në kushtet e tronditjes psikike” është pikërisht aftësia e personit për të kontrolluar
tronditjen dhe për të marrë një vendim të pa afektuar nga kjo e fundit. Koha që duhet për
të stabilizuar gjendjen psikologjike dhe për të marrë një vendim të paramenduar
ndryshon në varësi të temperamentit të personit dhe vlerësohet nga sjellja e tij.
22. Tronditja psikike, si rrethanë cilësuese e Vrasjes, sipas N.82 të K.Penal, ka një
sërë veçorish: tronditja psikike-afekt fiziologjik shumë i fortë që lind në mënyrë të
menjëhershme, të rrufeshme, si pasojë e shkakut provokues, zgjat pak çaste dhe më pas
kalon, gjatë kohëzgjatjes së të cilës personi konkret nuk ka kontrollin e plotë të
veprimeve të tija pasi vetëdija e tij errësohet duke mbizotëruar afekti. Ajo duhet të jetë: i)
e fortë-që errëson në shkallë të tillë vetëdijen dhe aftësinë e personit për të kontrolluar
veprimet e veta sa dikton sjelljen e tij, pra veprimet kryhen si pasojë e këtij afekti. ii) e
çastit: e aty për atyshme, aty lind dhe personi e kryen veprën në moment. iii) shkaku
provokues: Dhuna ose fyerja e rëndë nga ana e viktimës. Jo çdo lloj dhune apo fyerje,
por rast pas rasti si dhe duke patur parasysh çfarë konsiderohet fyerje e rëndë nga një
njeri mesatar.
23. Nga provat e administruara në gjykim, me të drejtë gjykatat e faktit kanë konkluduar
se nuk provohet paramendimi dhe aq më pak tronditja psikike e të gjykuarit.

253
Zyrtare. (botuar në Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
254
2001.
Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve
në shtatë vjet.
Albano Milori, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
gjykuari është në moshë të re, ai nuk ka qenë i dënuar më parë, nuk i është fshehur hetimit
dhe gjykimit, ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit prej 2(dy) vjet do të ishte e drejtë dhe
do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i cakton si dënim të vetëm të pandehurit Milori,
dënimin e vetëm prej 19(nëntëmbëdhjetë) vjet burgim. Në zbatim të N.406/1 të
K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht të gjykuarin Albano Milori me
12 (dymbëdhjetë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.

rekurset respektive të prokurorit dhe të gjykuarit për cilësimin juridik të veprës penale
janë të pabazuara.
1
255
Korçë gjendet i pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
e dënimit për të gjykuarin Alban Milori për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve
luftarak , si edhe të caktimit të dënimit të vetëm në bashkimin e dënimeve.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi pjesërisht të vendimit nr.40, datë 12.02.2015 të Gjykatës së Apelit
Korçë, përsa i përket deklarimit fajtor dhe masës së dënimit për të gjykuarin Albano Milori
në lidhje me akuzën e vrasje me dashje e parashikuar nga Neni 76 të Kodit Penal.
Ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të shkallës së parë, duke e deklaruar
fajtor të gjykuarin Albano Milori për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake të
parashikuar nga Neni 278/2 të Kodit Penal sipas formulimit të parashikuar nga neni 60 i ligjit
nr.8733 datë 24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.1.1995
“Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë”, dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në aplikim të Nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve e dënon të gjykuarin
me një dënim të vetëm me 19 (nëntëmbëdhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon
përfundimisht të gjykuarin Albano Milori me 12 (dymbëdhjetë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
256
Nr.00-2017-81 Vendimit (18)
VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 08.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.01278-2016,

që i përket:

TIRANË
I DËNUARI: HASHIM (ABDYL) BASHA
OBJEKTI :
Njohja dhe ekzekutimi i vendimit penal të huaj nr.16/2007, datë 22/01/2007
i Gjykatës për të mitur në Torino Itali, i konfirmuar më datë 02/10/2007
nga Gjykata e Apelit seksioni për të mitur Torino, Itali.
Baza ligjore: Nenet 512, 514 të K.Pr.Penale,
nenet 53 e 60 të Ligjit nr.10193, datë 03/12/2009
“Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,
Konventa e Këshillit të Europës “Për Transferimin e personave të dënuar,
e nënshkruar në Strasburg më datë 21/03/1983”, e ratifikuar nga R.Sh
me Ligjin nr.8499, datë 10/06/1999 dhe nenet 2 e 4 të Marrëveshjes Shtesë
të kësaj Konvente ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë,
e ratifikuar me Ligjin nr.9169, datë 22/01/2004.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.63 akti datë 15.05.2015 ka

vendosur:
Njohjen pjesërisht të vendimit Penal të Huaj nr.16/2007 të datës 22/01/2007 të
Gjykatës për të mitur në Torino Itali të konfirmuar më datë 02/10/2007 nga
Gjykata e Apelit seksioni për të mitur Torino, Itali, për shtetasin shqiptar të
dënuar Hashim (Abdyl) Basha.
Ekzekutimin në shtetin Shqiptar nga shtetasi Hashim (Abdyl) Basha të dënimit
përfundimtar prej 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim, për kryerjen e
veprave penale të përcaktuara në këtë vendim, që sipas Kodit Penal të R.Sh-së,
në fuqi në kohën e kryerjes së tyre nga i dënuari, njihen:
“Rrëmbimi i personit”, i kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 109,
25 e 51 të K.Penal në fuqi në kohën e kryerjes së kësaj vepre penale.
“Vjedhje me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 139,
25 e 51 të K.Penal në fuqi në kohën e kryerjes së kësaj vepre penale.
257
Në vuajtjen e dënimit me burgim për të dënuarin Hashim (Abdyl) Basha të
llogaritet paraburgimi i vuajtur në territorin e Shtetit të Italisë, dhe
paraburgimi i vuajtur në territorin e Shtetit Shqiptar në zbatim të masave të
sigurimit “arrest në burg” e “arrest në shtëpi”, të caktuara ndaj tij me vendimet
gjyqësore respektive, në funksion të njohjes së këtij vendimi penal të huaj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.801 datë 22.06.2016 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.63 akti datë 15.05.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i dënuari Hashim Abdyl Basha,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e Vendimit nr.801, datë 22.06.2016
të Gjykatës së Apelit Tiranë, aplikimin e Ligjit Italian nr.241/46, për Amnistinë e
Përgjithshme, duke i zbritur 3 (tre) vjet, si dhe duke u dënuar përfundimisht 2 vjet e 6 muaj
burgim, rekursuesin Hashim Basha;
Duke parashtruar këto pretendime:

- Mendojmë se vendimi nr.801, datë 22.06.2016 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është
marrë në shkelje të Kreut III të Seksioni I “Për ekzekutimet e vendimeve penale” që
rregullon njohjet e vendimeve penale të huaja.
- Është konstatuar nga Prokuroria e Tiranës, se gjykata e huaj, si në vendimin e saj,
ashtu dhe në urdhrin e ekzekutimit të dalë në zbatim të vendimit të gjykatës, nuk ka
vepruar në zbatim të Nenit 51 të K.Penal shqiptar dhe për këtë arsye organi i akuzës
shqiptare bazuar në nenin 516 e vijues të K.Pr.Penale e ne frymën e Ligjit të
mësipërm si dhe të Konventave Evropiane e ka korrigjuar këtë duke i kërkuar
gjykatës aplikimin e Nenit 51 të K.Penal shqiptare, e për pasojë është kërkuar dënimi i
tij me 5 vjet e 6 muaj burgim.
- Nga të dhënat e mësipërme të urdhrit të ekzekutimit, duke qenë se i dënuari nga
gjykata e huaj, është gjykuar në mungesë, nuk është pasqyruar respektimi i Ligjit
italian nr.241/46, për Amnistinë e Përgjithshme, si dhe të neneve 174 të K Penal
italian e 672 të K.Pr.Penale Italiane, i cili është detyrues për vepra të kryera përpara
vitit 2007, pavarësisht kohës së gjykimit të tyre. Në rastin konkret duke qenë në
mungesë, nuk ka përfituar uljen prej 3 vjetësh burgim të këtij dënimi, aq më tepër kur
në rastin konkret i dënuari ka qenë i mitur.
- Sipas Konventës Evropiane për transferimin e personave të dënuar, vendimi i
autoritetit të huaj mund të ekzekutohet në një nga këto dy mënyra në shtetin e
zbatimit: nëpërmjet vazhdimit të ekzekutimit automatikisht të vendimit të dhënë nga
autoriteti i huaj; nëpërmjet një procedure konvertimi të këtij dënimi, duke
zëvendësuar sanksionet e dhëna nga shteti i huaj, me sanksione të parashikuara nga
shteti i zbatimit.
- Fakti që, legjislacioni penal shqiptar nuk pranon ekzekutimin sipas variantit të parë,
por kërkon detyrimisht procedurën e konvertimi, ky proces nuk nënkupton vetëm
ekuivalentimin e veprës penale të kryer në shtetin e huaj sipas legjislacionit penal
shqiptar, por procesit të konvertimit i nënshtrohet edhe sanksioni i dhënë, duke
mbajtur në konsiderate, nga njëra anë marzhet e dënimit që parashikon dispozita
penale shqiptare dhe mënyrën e individualizimit të masës së dënimit nga gjykata e
huaj.
258
- Vlen të theksohet se si gjykatat tona të juridiksionit të zakonshëm, ashtu edhe Gjykata
e Lartë, Ligjin Italian për Amnistinë, e kanë aplikuar si në rastin kur ai është aplikuar
nga gjykata e huaj, dhe domosdoshmërish kur nuk është aplikuar prej gjykatës italiane
pasi lidhet drejtpërsëdrejti me ekzekutimin.
- Aplikimi i Ligjit për Amnistinë e Përgjithshme të shtetit Italian, është një praktikë e
konsoliduar e gjykatave të faktit, si dhe e Gjykatës së Larte. Ky pretendim, përveçse
është i bazuar në këtë praktikë, është edhe i logjikshëm, pasi duke qenë se një i dënuar
në mungesë nga gjykata e huaj, gjatë procesit të njohjes së vendimit, duhet të bëhet
përfitues i saj, pasi nëse vendimi i gjykatës së huaj do të ekzekutohej në shtetin
dënues, do të bëhej automatikisht përfitues i saj.
- Përveç sa shpjeguam më lart, si dhe pa cenuar nga ana logjike natyrën e posaçme që
kanë njohjet e vendimeve të gjykatave të huaja, vlen të theksohet se i dënuari nga
gjykata e huaj, veprimet penale i ka kryer së bashku me të vëllanë të quajtur Shpëtim
Basha, por janë gjykuar veçmas për arsye se i dënuari Abdyl përveçse ishte i mitur,
është larguar nga ambientet e paraburgimit. Për bashkë të pandehurin, Basha Shpëtim,
të akuzuar për të njëjtat fakte penale, si dhe për cilësime të njëjta ligjore, të dy
vëllezërit janë dënuar për të njëjtat fakte penale dhe në përfundim gjykata e huaj
ankimuesin minoren Hashim Basha, e ka dënuar 11 vjet e 6 muaj, ndërsa të rriturin
me 7 vjet e 6 muaj.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koca, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të gjykuarit Hashim Basha, av.
Alfred Duka, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe aplikimin e ligjit
për amnistinë e përgjithshme; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i
Gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, është marrë në mosrespektim të ligjit procedural dhe si i
tillë duhet të prishet dhe aktet të dërgohen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
1. I dënuari Hashim Basha është banor i Krujës. Ai është dënuar në mungesë në shtetin
italian, dhe për këtë arsye Ministria e Drejtësisë e Republikës së Shqipërisë me Shkresën
nr.339/1 Prot./B.K, datë 18.07.2014 i ka përcjellë Prokurorisë së Përgjithshme praktikën e
dokumentacionit për njohjen dhe ekzekutimin e Vendimit penal të huaj, të dhënë nga
Gjykata për të mitur në Torino të Shtetit të Italisë ndaj shtetasit Hashim (Abdyl) Basha,
dokumentacion ky i vënë në dispozicion të saj nga Ministria e Drejtësisë së Republikës së
Italisë me Shkresën përcjellëse të datës 11/07/2014.
2. Prokuroria e Përgjithshme, Drejtoria e Marrëdhënieve Juridiksionale me Jashtë, me
Shkresat respektivisht nr.534/15 Prot.J.B, datë 21.07.2014 e nr.534/19 Prot.J.B, datë
29.10.2014, ia ka përcjellë këtë kërkesë me dokumentacionin përkatës Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar prej saj kryerjen e veprimeve procedurale për efekt
të njohjes së vendimit penal të huaj, të dhënë ndaj shtetasit Hashim (Abdyl) Basha.
3. Fillimisht kërkesa e Autoriteteve italiane të Drejtësisë, e përcjellë Autoritete Shqiptare të
Drejtësisë, ka qenë për ekstradimin e këtij shtetasi në Shtetin e Italisë për ekzekutimin e
259
Vendimit penal të formës së prerë të dhënë ndaj tij, si më sipër është evidentuar,
ekstradim i cili nuk është realizuar.
4. Ka rezultuar që më datë 15/05/2014, ora 14:00 shërbimet e Policisë Gjyqësore të
Komisariatit të Policisë Krujë kanë kryer arrestimin e përkohshëm të shtetasit Hashim
(Abdyl) Basha me qëllim ekstradimin e tij në Shtetin e Italisë, duke u mbajtur edhe
Procesverbali përkatës për evidentimin e këtij veprimi procedural ekzekutimi. Mbi bazën
e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Krujë, me Vendimin nr.94, datë 17/05/2014
të Gjykatës së Rrethit Krujë është miratuar arrestimi i përkohshëm i shtetasit shqiptar
Hashim (Abdyl) Basha dhe është caktuar ndaj tij masa e sigurimit personal “Arrest në
burg me afat 40 ditë”.
5. Më tej, me Vendimin nr.111, datë 24/06/2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,
është vendosur lejimi i ekstradimit të shtetasit Hashim (Abdyl) Basha për në Shtetin e
Italisë si dhe Lejimi i zgjatjes së afatit të masës së sigurimit personal të dhënë ndaj tij me
Vendimin nr.94, datë 17/05/2014 të Gjykatës së Rrethit Krujë deri në disponimin e
Ministrisë së Drejtësisë së R.Sh-së konform nenit 499 të K.Pr.Penale.
6. Në vijim të korrespondencës me Autoritetet italiane të Drejtësisë, këto të fundit i kanë
përcjellë Ministrisë së Drejtësisë kërkesën për njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të
vendimit penal të huaj të dhënë nga Gjykata për të mitur në Torino Itali, ndaj të dënuarit
Hashim (Abdyl) Basha, duke ndryshuar objektin e kërkesës së tyre.
7. Në këto kushte, mbi bazën e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Krujë, në bazë të
nenit 515 të K.Pr.Penale, me Vendimin nr.136, datë 31/07/2014 të Gjykatës së Rrethit
Krujë, ndaj shtetasit shqiptar Hashim (Abdyl) Basha është caktuar masa e sigurimit
personal “Arrest në burg”, dhe është urdhëruar dërgimi i akteve të kësaj çështjeje pranë
Gjykatës kompetente seksioni i të miturve të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
8. Mbi bazën e kërkesës së kërkuesit Hashim (Abdyl) Basha, me Vendimin nr.2100/1, datë
04/11/2014 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka disponuar për revokimin e masës së
sigurimit personal “arrest në burg”, të caktuar ndaj shtetasit shqiptar Hashim (Abdyl)
Basha dhe zëvendësimin e saj me atë të “arrestit në shtëpi”.
9. Në vijim të veprimeve procedurale të mësipërme, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë i
ka paraqitur Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (seksioni për të mitur) kërkesën për
njohjen e Vendimit penal të huaj nr.16/2007 të datës 22/01/2007 të Gjykatës për të mitur
në Torino Itali të konfirmuar më datë 02/10/2007 nga Gjykata e Apelit seksioni për të
mitur Torino, Itali, të dhënë ndaj shtetasit shqiptar të dënuar Hashim (Abdyl) Basha
bashkë me praktikën e dokumentacionit, materialin shoqërues të ardhur nga Ministria e
Drejtësisë së Republikës së Italisë, praktikë aktesh e cila përmban Vendimin Penal të
huaj, urdhërin e ekzekutimit të prokurorit, informacion apo ekspoze e fakteve mbi
gjendjen e ekzekutimit, dispozitat ligjore penale italiane mbi bazën e të cilave është
deklaruar fajtor shtetasi Hashim (Abdyl) Basha për veprat penale që i janë atribuuar si
dhe akte të tjera të nevojshme për shqyrtimin e kësaj kërkese të shoqëruara këto me
përkthimin në gjuhën shqipe.
10. Në seancë gjyqësore, prokurori i çështjes kërkoi njohjen dhe ekzekutimin e Vendimit
penal nr.16/2007 të datës 22/01/2007 të Gjykatës për të mitur në Torino, Itali të
konfirmuar më datë 02/10/2007 nga Gjykata e Apelit seksioni për të mitur Torino, Itali, të
dhënë ndaj shtetasit Hashim (Abdyl) Basha, për veprat penale të “Rrëmbimit të personit”
të parashikuar nga nenet 109-25 e 51 të K.Penal dhe të “Vjedhjes me dhunë”, të
parashikuar nga nenet 139-25 e 51 të K.Penal, duke kërkuar që ndaj tij të caktohet dënimi
me 5 vjet e 3 muaj për të parën, 2 vjet e 6 muaj për të dytën dhe në bazë të nenit 55 të
K.Penal, dënimin përfundimtar të tij me 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim, duke iu
përmbajtur natyrës ligjore dhe kohëzgjatjes së dënimit të dhënë sipas parashikimeve të
260
dispozitave penale të legjislacionit tonë penal në kohën e kryerjes së veprave penale nga
ky shtetas.
11. I dënuari Hashim (Abdyl) Basha, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, kërkoi mosnjohjen e
vendimit të dhënë në Itali ndaj tij, ose në mënyrë alternative aplikimin e N.59 ndaj masë
së dënimit të njohur.
II. Procedura gjyqësore
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.63 akti datë 15.05.2015 ka
vendosur:
i. Njohjen pjesërisht të vendimit Penal të Huaj nr.16/2007 të datës 22/01/2007 të Gjykatës
për të mitur në Torino Itali të konfirmuar më datë 02/10/2007 nga Gjykata e Apelit
seksioni për të mitur Torino, Itali, për shtetasin shqiptar të dënuar Hashim (Abdyl)
Basha.
ii. Ekzekutimin në shtetin Shqiptar nga shtetasi Hashim (Abdyl) Basha të dënimit
përfundimtar prej 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim, për kryerjen e veprave
penale të përcaktuara në këtë vendim, që sipas Kodit Penal të R.Sh-së, në fuqi në kohën
e kryerjes së tyre nga i dënuari, njihen: “Rrëmbimi i personit”, i kryer në bashkëpunim,
të parashikuar nga nenet 109, 25 e 51 të K.Penal në fuqi në kohën e kryerjes së kësaj
vepre penale. “Vjedhje me dhunë”, e kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet
139, 25 e 51 të K.Penal në fuqi në kohën e kryerjes së kësaj vepre penale.
iii. Në vuajtjen e dënimit me burgim për të dënuarin Hashim (Abdyl) Basha të llogaritet
paraburgimi i vuajtur në territorin e Shtetit të Italisë, dhe paraburgimi i vuajtur në
territorin e Shtetit Shqiptar në zbatim të masave të sigurimit “arrest në burg” e “arrest
në shtëpi”, të caktuara ndaj tij me vendimet gjyqësore respektive, në funksion të njohjes
së këtij vendimi penal të huaj.
13. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.801 datë 22.06.2016 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.63 akti datë 15.05.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
14. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i dënuari Hashim Abdyl Basha,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e Vendimit nr.801, datë
22.06.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë, aplikimin e Ligjit Italian nr.241/46, për
Amnistinë e Përgjithshme, duke i zbritur 3 (tre) vjet, si dhe duke u dënuar përfundimisht
2 vjet e 6 muaj burgim, rekursuesin Hashim Basha; duke parashtruar pretendimet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
15. Gjykata e apelit e ka gjetur në zbatim të drejtë të ligjit vendimin e gjykatës së shkallës së
parë e ndër të tjera arsyeton se: “...Pavarësisht faktit që Gjykata deklaron mosnjohjen
pjesërisht të vendimit penal nr.16/2007 të datës 22/01/2007 të Gjykatës për të mitur në
Torino Itali për pjesën që deklaron fajtor dhe dënon me sanksionin përkatës shtetasin
shqiptar Hashim (Abdyl) Basha, për veprën penale “Fshehje e sendeve të vjedhura, e
kryer në bashkëpunim”, të parashikuar nga nenet 648, 81 e 110 Kodit Penal Italian, si
fakt ky i cili nuk parashikohej si vepër penale nga legjislacioni ynë penal, Gjykata
vlerëson që dënimi përfundimtar me burgim i dhënë ndaj shtetasit të dënuar Hashim
(Abdyl) Basha, i kërkuar nga Prokuroria dhe i adaptuar nga kjo Gjykatë (në frymën e
zbatimit të Konventës dhe Marrëveshjes dypalëshe shtesë), përputhet me sanksionet e
parashikuara nga legjislacioni ynë penal për veprat e tjera penale për të cilat është
deklaruar fajtor e dënuar ky shtetas, të njohura si të tilla edhe nga legjislacioni ynë
261
penal. Së fundi, lidhur me detyrimin ligjor të Gjykatës për përcaktimin e llojit të sigurisë
të Institucionit të ekzekutimit të dënimit penal dhe konkretisht vendit të vuajtjes së dënimit
penal me burgim për shtetasin shqiptar të dënuar Hashim (Abdyl) Basha, në referim të
nenit 14 të Ligjit nr.8328, datë 16.4.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me
burgim dhe të paraburgosurve”, Gjykata e faktit drejtë ka çmuar që vuajtja e dënimit
penal me burgim nga i dënuari Hashim (Abdyl) Basha, të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme. Pretendimet e ngritura në kërkesën ankimore nga ana e mbrojtjes me të
drejtë nuk i janë marrë në konsideratë nga Gjykata e faktit. Në arsyetimin e vendimit si
më lartë i janë dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të bëra nga mbrojtja në seancë
gjyqësore. Pretendimi i ngritur nga mbrojtja në seancë gjyqësore lidhur me zbatimin e
dekretit të Presidentit të shtetit Italian, në këtë rast është i pabazuar...”
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

Hashim Basha duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural në masën dhe
mënyrën që do të argumentohet më poshtë dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim.
17. Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur dhe tërësinë e
gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkalles se pare është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit.
18. Gjykata e apelit, ashtu si edhe ajo e shkallës së parë kanë marrë në shqyrtim kërkesën e
paraqitur nga prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, e cila nuk ka qenë e
plotë përsa i përket dokumentacionit që duhet të paraqitej për njohjen e vendimeve penale
te huaja.
19. Neni 512 i KPP, parashikon se: 1. Ministria e Drejtësisë, kur i vjen një vendim penal i
dhënë jashtë shtetit ndaj shtetasve shqiptarë ose të huaj ose pa shtetësi, por me banim në
shtetin shqiptar, ose ndaj personave të proceduar penalisht në shtetin shqiptar, i dërgon
prokurorit pranë gjykatës së rrethit gjyqësor të vendbanimit ose vendqëndrimit të
personit, një kopje të vendimit dhe dokumentacionin përkatës, bashkë me përkthimin në
gjuhën shqipe. 2. Ministria e Drejtësisë kërkon njohjen e një vendimi penal të huaj edhe
kur çmon se në bazë të një marrëveshje ndërkombëtare ky vendim duhet të ekzekutohet
ose t’i njihen efekte të tjera në shtetin shqiptar. 3. Prokurori i bën kërkesë gjykatës së
rrethit gjyqësor për njohjen e vendimit të huaj. Nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë ai
mund t’u kërkojë autoriteteve të huaja informacionet që i çmon të nevojshme.
20. Referuar kësaj dispozite dhe atyre në vijim të ligjit procedural, njohja e vendimit penal të
huaj është parakushti themelor në mënyrë që vendimi të prodhojë pasoja juridike në
rendin juridik shqiptar. Në mungesë të një marrëveshjeje ndërkombëtare që parashikon
ndryshe, e drejta për të kërkuar njohjen e vendimit të huaj gjyqësor në rendin juridik
shqiptar është parashikuar për Ministrinë e Drejtësisë.
21. Sa i përket anës gjyqësore të procedurës së njohjes së vendimit të huaj, është organi i
prokurorit pranë gjykatës së rrethit gjyqësor të vendbanimit ose vendqëndrimit të personit
ndaj të cilit kërkohet njohja, që i drejtohet gjykatës, së bashku me vendimin penal të huaj
dhe dokumentacionin përkatës, bashkë me përkthimin në gjuhën shqipe.
22. Në ligjin nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale”, të ndryshuar në lidhje me dokumentet që duhet t’i bashkëngjiten
kërkesës nga shteti kërkues, ne nenin 55 parashikohet se: 1. Ministria e Drejtësisë i
paraqet shtetit dënues kërkesën për plotësim dokumentacioni, pa ia përcjellë aktet
autoriteteve gjyqësore vendase, nëse kërkesa e shtetit kërkues nuk shoqërohet nga
262
dokumentet e mëposhtme: a) origjinalin ose kopje të njësuar të vendimit penal me
përcaktimin që është i formës së prerë; b) gjeneralitetet e personit të dënuar, duke
përfshirë edhe të dhënat për shtetësinë, vendbanimin dhe vendqëndrimin, vendlindjen, si
dhe të dhëna të tjera që mund të jenë të rëndësishme për përcaktimin e gjykatës
kompetente që do të vendosë mbi kërkesën; c) të dhëna për ekzekutimin e vendimit të
dhënë, duke përfshirë informacionin për kohën e kaluar në ndalim dhe/ose duke vuajtur
dënimin me burgim; ç) një kopje të dispozitave ligjore, ku bazohet vendimi që kërkohet të
njihet;d) një paraqitje e përmbledhur e ecurisë së procedimit penal. 2. Kur Ministria e
Drejtësisë konstaton që dokumentacioni është i plotë, brenda 20 ditëve ia dërgon
prokurorit kompetent, nëpërmjet Prokurorit të Përgjithshëm. 3. Nëse shteti dënues nuk
paraqet dokumentet e kërkuara brenda tre muajve, kërkesa dhe aktet i kthehen shtetit
dënues. Megjithatë procedura rifillon në rast të riparaqitjes së kërkesës dhe akteve të
plotësuara nga shteti dënues. 4. Kërkesa për plotësim dokumentacioni mund të paraqitet
edhe nga autoritetet gjyqësore vendase, nëse ato konstatojnë gjatë shqyrtimit të kërkesës
një gjë tillë. Kjo kërkesë përcillet nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë. Ky rregull nuk
zbatohet nëse në një marrëveshje ndërkombëtare të detyrueshme parashikohet ndryshe.
23. Në lidhje me njohjen e vendimeve gjyqësore të huaja për efekt ekzekutimi në Republikën
e Shqipërisë, objekt i njohjes është vendimi i themelit që ka marrë formë të prerë, sipas
ligjit të shtetit në të cilin ai është dhënë. Kolegji vëren se, me qëllim që të mund të
vlerësohet prania ose jo e kushteve penguese të cilat ndalojnë njohjen e vendimit të huaj
është e nevojshme që në vendim të parashikohen të gjitha elementet ligjore dhe faktike
nga përmbajtja e të cilave të mund të arrihet vlerësimi i plotësimit të kushteve të
nevojshme që do të mund të lejonin njohjen e vendimit të huaj në rendin juridik shqiptar.
24. Përveç kushteve të parashikuara në nenin 514 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju
referuar ligjit nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale”, të ndryshuar, një vendim penal i huaj mund të njihet dhe të ekzekutohet
kur: në kohën e paraqitjes së kërkesës për njohje pranë Ministrisë së Drejtësisë personit të
dënuar, i kanë mbetur për të vuajtur të paktën edhe gjashtë muaj burgim dhe kur
ekzekutimi i vendimit të dënimit, në bazë të legjislacionit të brendshëm, nuk është
parashkruar. Gjatë gjykimit të kërkesës, personi ndaj të cilit kërkohet njohja dhe
ekzekutimi i një vendimi penal të huaj, ka të drejtë për t’u mbrojtur dhe ndihmuar me
mbrojtës të zgjedhur ose të caktuar, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Penale.
25. Është pikërisht, prej shqyrtimit të dokumentacionit shoqërues, që parashikojnë dispozitat
e Kodit të Procedurës Penale apo të marrëveshjes së për njohjen e vendimit, në
mbështetje të kërkesës për njohje të vendimit penal të huaj, që duhet të kryhet dhe
verifikohet respektimi i kushteve procedurale, mungesa e të cilave shkaktojnë pengesë në
lejimin e njohjes së ekzekutimit të vendimit të dënimit me burgim të dhënë nga një
gjykatë e një shteti të huaj sipas të drejtës shqiptare. Po kështu, edhe zhvillimi e gjykimi
në mungesë (absentia) dhe respektimi i të drejtave të mbrojtjes për të marrë pjesë në
gjykim, në bazë të të cilit është dhënë vendimi që kërkohet të njihet, përbën një kusht
pengues për njohje, do të mund të verifikohet vetëm nëse bëhet një analizë tërësore e
vendimit të huaj penal që kërkohet të njihet.
26. Kushtet e parashikuara në nenin 512-518 të Kodit të Procedurës Penale janë bazuar në
parimin e mirëbesimit dhe njohjes së ndërsjelltë të akteve të shteteve, të cilat kanë
nënshkruar marrëveshje të përbashkëta dhe kanë tradita juridike të ngjashme, duke
përmbushur detyrimet e së drejtës ndërkombëtare, sipas parimit të mirëbesimit mes
shteteve në përputhje me rregullat të parashikuara nga Konventa e Vjenës “Për të Drejtën
e Traktateve”, aderuar me ligjin nr.8696, datë 23.11.2000.
27. Në bazë të këtij parimi, prezumohet një respektim i krahasueshëm dhe ekuivalent i të
drejtave dhe lirive themelore të personit ndërmjet shteteve, të cilat kanë nënshkruar
263
marrëveshje të përbashkëta, apo që veprojnë sipas parimit të mirëbesimit dhe njohjes së
ndërsjelltë të akteve të nxjerra nga organet e tyre përkatëse, veçanërisht sa i takon aspektit
të garancive të procesit të rregullt dhe të drejtë, për personin i cili kërkohet njohja për
qëllime ekzekutimi. Shqyrtimi i gjykatave të faktit nuk duhet të jetë vetëm një kontroll
formal i verifikimit të kushteve në bazë të dokumentacionit shoqërues të kërkesës për
njohje të vendimit penal të huaj, pasi kur faktet e paraqitura, duken haptazi në
mospërputhje me dokumentacionin mbështetës dhe ka arsye të bazuara për
mosrespektimin e të drejtave dhe lirive themelore, prezumimi për respektimin ekuivalent
të të drejtave dhe lirive themelore të individit nga ana e shtetit që ka dhënë vendimin e
huaj mund të tejkalohet, e nga ana e gjykatës mund të konsiderohet si pengesë për njohjen
vendimit, kur ky fakt është arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme në vendimin përkatës të
gjykatës së themelit.
28. Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se, kërkesa fillestare e
autoriteteve italiane për të dënuarin Basha, kishte objekt ekstradimin e këtij të dënuari. Në
vijim, Autoritetet italiane të Drejtësisë, i kanë përcjellë Ministrisë së Drejtësisë kërkesën
për njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të vendimit penal të huaj të dhënë nga Gjykata
për të mitur në Torino Itali, ndaj të dënuarit Hashim (Abdyl) Basha, duke ndryshuar
objektin e kërkesës së tyre.
29. I dënuari Basha ka qenë i mitur dhe është gjykuar në mungesë. Ai është akuzuar për
kryerjen e 3(tre) veprave penale. Pretendimet e tij kanë të bëjnë me përfitimin nga zbatimi
i ligjit italian nr.241/46, për Amnistinë e Përgjithshme, si dhe të neneve 174 të K Penal
italian e 672 të K.Pr.Penale Italiane, i cili është detyrues për vepra të kryera përpara vitit
2007, pavarësisht kohës së gjykimit të tyre.
30. Në këtë situatë, në mënyrë që të procedohet me njohjen e vendimit penal të huaj është e
nevojshme riçelja e hetimit gjyqësor, dhe hetimi dhe kërkimi i informacionit të
nevojshëm nga ana e autoriteteve të drejtësisë italiane mbi natyrën dhe shkakun e
mospërfitimit nga ky ligj, si i dënuar i mitur e në mungesë, kur akuzohet për disa vepra.
Vetëm pas vërtetimi të këtyre çështjeve gjykata e apelit do të mund të krijojë një kuadër
të qartë faktik dhe juridik në lidhje me gjykimin e kërkesës për njohje të vendimit të huaja
në rastin objekt shqyrtimi. Ndërsa pretendimet e tjera në rekursin e të dënuarit, duke qenë
se çështja do të kthehet për rishqyrtim në gjykatën e apelit për shkaqe procedurale, duhet
të parashtrohen dhe të trajtohen në gjykimin në apel, duke u respektuar parimet e
zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë gjatë zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë, sipas
konkluzioneve të këtij vendimi.
31. Vendimi nr.801, datë 22.06.2016 i gjykatës së apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi
vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor Tiranë, është marrë në mosrespektim të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe aktet të dërgohen për rishqyrtim në po atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, gërma “ç” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.801, datë 22.06.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e akteve për rishqyrtim në po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.02.2017
264
Nr. 00-2017-18 i Vendimit (19)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
OBJEKTI:
Njohje e vendimit penal të huaj.
Baza ligjore: Neni 512-518 të KPP
NDAJ TE DËNUARIT: ARBEN (ALBIN) DODAJ, mbrojtur nga av.

Alfred Duka
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.263-69, date 11.03.2016 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës se Prokurorisë se Rrethit Kurbin.
Njohjen e vendimit penal te huaj nr.2129/2011, date 14.02.2011 te Gjykatës se
Milanos Itali marre forme te prere me date 13.06.2011, sipas te cilit shtetasi
Arben Dodaj është dënuar me 9 vjet burgim, për veprën penale te “Trafikimit
te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te parashikuar nga neni 73 i paragrafi i
6 i ligjit “Për drogën” nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49 date
21.02.2006 e ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian.
Ne baze te nenit 283/a/2 te Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë
konvertimin e dënimit te mësipërm me 6 (gjashte) vjet burgim.
Aostas Itali marre forme te prere me date 06.12.2013, sipas te cilit shtetasi
Arben Dodaj është dënuar me 4 vjet e 6 muaj burgim, për veprën penale te “
Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te parashikuar nga neni 73 i
paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën” nr.309 date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin
nr.49, date 21.02.2006 e ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian.
konvertimin e dënimit te mësipërm me 4 vjet e 6 muaj burgim.
Arben Dodaj është dënuar me 15 vjet burgim, për veprën penale te “
265
Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, ne rrethana renduese dhe te
përsëritur, te parashikuar nga neni 73 i paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën” nr.309
date 09.10.1990,i ndryshuar me ligjin nr.49 date 21.02.2006 e ne lidhje me
nenin 110 te Kodit Penal Italian.
konvertimin e dënimit te mësipërm me 7 vjet burgim.
Caktimin e një dënimi te vetëm prej 16 vjet burgim, ndaj shtetasit Arben
Dodaj, sipas urdhrit për bashkimin e dënimeve nr.2204/2015 SIEP, date
19.01.2016 te Prokurorisë se Përgjithshme te Milanos Itali.
Ne baze te nenit 55 te Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë per bashkimin e
dënimeve për disa vepra penale, dënimin përfundimisht te të dënuarit Arben
Dodaj me 7 vjet burgim.
Ne aplikim te ligjit nr.241/46 “Për amnistinë e përgjithshme” e shtetit italian
t’i ulet te dënuarit Arben Dodaj dënimi prej 3 vjetësh duke u dënuar
përfundimisht me 4 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit te filloje ditën e ndalimit date 20.07.2015 dhe te vuhet ne një
burg te sigurisë se zakonshme.
Njoftimin e Ministrisë se Drejtësisë Tirane për ketë vendim.

Ndryshimin e vendimit nr.263-69, date 11.03.2016 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Kurbin.
Pranimin e kërkesës se Prokurorisë se Rrethit Kurbin.
Arben Dodaj është dënuar me 9 vjet burgim, për veprën penale te “Trafikimit
te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te parashikuar nga neni 73 i paragrafi i
6 i ligjit “Për drogën” nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49,
date 21.02.2006 e ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian, qe i
korrespondon veprës penale “Trafikimi i narkotikëve”parashikuar nga neni
283/a/2 Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë konvertimin e dënimit te
mësipërm me 9 vjet burgim.
Aostas Itali marre forme te prere me date 06.12.2013, sipas te cilit shtetasi
Arben Dodaj është dënuar me 4 vjet e 6 muaj burgim, për veprën penale te “
Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te parashikuar nga neni 73 i
paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën” nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me
ligjin nr.49, date 21.02.2006 e ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian qe
i korrespondon veprës penale “Trafikimi i narkotikëve” parashikuar nga neni
283/a/2 te Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë, konvertimin e dënimit te
mësipërm me 4 vjet e 6 muaj burgim.
Milanos Itali, marre forme te prere me date 27.03.2015, sipas te cilit shtetasi
Arben Dodaj është dënuar me 15 vjet burgim, për veprën penale te “
Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, ne rrethana renduese dhe te
përsëritur, te parashikuar nga neni 73 i paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën”
nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49, date 21.02.2006 e ne
lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian qe i korrespondon veprës penale
“Trafikimi i narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/a/2 Kodit Penal te
266
Republikës se Shqipërisë, konvertimin e dënimit te mësipërm me 10 vjet
burgim.
Bazuar ne nenin 55 te Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë për bashkimin
e dënimeve për disa vepra penale, Caktimin e një dënimi te vetëm prej 10 vjet
burgim, ndaj shtetasit Arben Dodaj.
Vuajtja e këtij dënimi te filloje nga dita e ndalimit date 20.07.2015 dhe te
vuhet ne një burg te sigurisë se zakonshme.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs i dënuari Arben Dodaj, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon prishjen e tij dhe lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke parashtruar se:
- Vendimi i Gjykatës se Aostës nuk ka marre forme te prere, ky fakt provohet mbi baze
te akteve te dosjes ne ngarkim te te gjykuarit, respektivisht ne faqen 55 ku pasqyrohet
faqja e pare e dosjes dhe ne Rubrikën e Formës se prere mungon shënimi qe e provon
këtë fakt dhe për pasoje vete ky vendim, nuk mund te njihet dhe për pasoje është i
paekzekutueshëm. Realisht ky vendim nuk ka marre kurrë forme te prere, pasi i është
bashkuar si procedim vendimit kryesor te Gjykatës se Milanos, me ane te cilit Arben
Dodaj është dënuar me 15 vjet burgim. Ndërkohë qe vendimi tjetër qe ka marre forme
te prere gjendet ne këtë dosje me shënimin përkatës “Vendimi është i formës se prere
për Arben Dodaj...”, akt i cili ndodhet ne faqen 47 te dosjes se prokurorit për njohjen
e vendimit.
- Kemi 3 Urdhra Ekzekutimi, respektivisht i pari qe mban datën 05.05.2015, i cili ne
bashkim te dënimeve e dënon përfundimisht Arben Dodaj me 17 vjet e 6 muaj
burgim, vendim i cili ndodhet -ne faqen 134 te dosjes se prokurorit.
- Urdhri i dyte i cili mban datën 13.05.2015 i cili ne bashkim te dënimeve cakton një
dënim përfundimtar me 19 vjet e 2 muaj burgim, vendim i cili kërkon qe te njihet nga
prokurori, por qe vete ky vendim nuk është përfundimtare ashtu siç edhe vete e
përcakton respektivisht ky vendim: “...Duke patur parasysh që dënimi më i rëndë, i
cili është vendosur me Vendimin e lëshuar nga GUP I Gjykatës së Milanos më datë
29.04.2013, duket mese e drejtë, vetëm nëse gjykata e Ekzekutimit vendos ndryshe që
ti rritet dënimi për veprën që i ngrihet në akt-akuzën e pikës 3”. Dhe urdhri i fundit i
lëshuar nga autoriteti gjyqësor i Milanos për ekzekutimet i cili mban datën
08.07.2015, vendim i cili ne bashkim te dënimeve e dënon përfundimisht shtetasin
Arben Dodaj me 16 vjet burgim.
- Mbi bazën e këtij urdhri ekzekutimi, Gjykata e Milanos, si autoriteti me i larte
ekzekutiv për bashkimin e dënimeve, seksioni gjykatësi për hetimet paraprake, me
datën 08.07.2015 ripërcakton dënimin në 16 vite burgim në total, për te dënuarin
Arben Dodaj, urdhër i cili është paraqitur ne origjinal përpara gjykatës.
- Duke vlerësuar ashtu siç u provua me lart se për njohjen e vendimit te gjykatës se
huaj, respektivisht, njohjen e urdhrit përfundimtar, pra atë te datës 08.07.2015 qe e
dënon përfundimisht shtetasin Arben Dodaj me 16 vjet burgim, vlen te theksohet se
përsëri Gjykata e Milanos, si autoriteti me i larte ekzekutiv për bashkimin e dënimeve,
respektivisht seksioni gjykatësi për hetimet paraprake. me vendimin e datës
08.07.2015 qe ka ripërcaktuar dënimin në 16 vite burgim në total, për te dënuarin
Arben Dodaj, nuk ka aplikuar Ligjin Italian nr.241/46, per Amnistinë e Përgjithshme,
prej te cilit ky shtetas duhej te përfitonte nje ulje prej 3 vjetësh burgim.
- Gjykata e Apelit Tirane, ne njohjen e vendimit, mendojmë se duhej te merrte ne
konsiderate, ashtu siç ka vendosur gjykata e shkalles se pare Kurbin.
- Fakti që, legjislacioni penal shqiptar nuk pranon ekzekutimin sipas variantit të parë,
por kërkon detyrimisht procedurën e konvertimi, ky proces nuk nënkupton vetëm
267
ekuivalentimin e veprës penale të kryer në shtetin e huaj sipas legjislacionit penal
shqiptar, por procesit të konvertimit i nënshtrohet edhe sanksioni i dhënë, duke
mbajtur në konsiderate, nga njëra anë marzhet e dënimit që parashikon dispozita
penale shqiptare dhe mënyrën e individualizimit të masës së dënimit nga gjykata e
huaj. Në kushtet që vetë gjykata e huaj vlerëson dënimin e shtetasit shqiptare, me
minimumin e masës së dënimit që parashikon dispozita penale e ligjit të huaj, mbi
këtë kriter duhet të udhëhiqet edhe gjykata shqiptare në procesin e konvertimit të
dënimit sipas ligjit penal shqiptar. Pra ligjvënësi nuk e ka pranuar automatikisht
ekzekutimin e vendimit te huaj, si një forme e ekzekutimit te vendimeve te huaja, por
atë te nënshtrimit te procedurave te konvertimit.
- Ne lidhje me njohjen e vendimeve te gjykatave te huaja ka një praktike te konsoliduar
gjyqësore. Nder te tjera vlen te përmendet Vendimi i Kolegjit Penal te Gjykatës se
Larte me nr.00-2010-1144 i Vendimit (807).
- Megjithatë si gjykata e shkalles se pare Kurbin, ashtu edhe gjykata e apelit Tirane,
gjate procesit te njohjes se vendimit te gjykatës se huaj kane gabuar ne Njohjen e
vendimit penal të huaj nr.266/2013 dt. 02.10.2013 të Gjykatës së Aostas Itali marrë
formë të prerë me dt. 06.12.2013, sipas të cilit shtetasi Arben Dodaj është dënuar me
4 vjet e 6 muaj burgim, për veprën penale të “Trafikimit të lëndëve narkotike” në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 73 i paragrafit 6 i ligjit “Për drogën” nr.309
datë 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49 datë 21.02.2006 e në lidhje me nenin 110
të Kodit Penal Italian.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit te gjykatës se apelit Tirane, ne lidhje me konvertimin e masës
se dënimit, duke caktuar ne përfundim, si dënim te vetëm 16 vjet burgim ndaj shtetasit Arben
Dodaj, mbrojtësin e te dënuarit, i cili kërkoi prishjen e vendimit te gjykatës se apelit Tirane
dhe lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës se rrethit gjyqësor Kurbin, dhe pasi bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Se, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marre ne mosrespektim te ligjit
procedural dhe si i tille duhet te prishet dhe aktet te dërgohen për rishqyrtim ne po atë
gjykate, me tjetër trup gjykues.
Rezulton se, me date 20.07.2015, policia gjyqësore ka kryer arrestimin e shtetasit
shqiptar Arben (Albin) Dodaj, me qellim ekstradimin e tij, nga Republika e Shqipërisë ne
Republikën e Italisë.
Arrestimi i këtij shtetasi është kryer sepse ai ka rezultuar si person i shpallur ne
kërkim ndërkombëtar nga Interpol Roma, Itali, mbi bazën e vendimit penal te formës se prere
nr.O.E. 2204/2015 SIEP dorëzuar nga me date 13.05.2015 nga Prokuroria e Përgjithshme ne
Gjykatën e Apelit te Milanos Itali, pas ky shtetas ishte dënuar me 19 vjet e 2 muaj burgim ne
zbatim te tre vendimeve gjyqësore te formës se prere te tre vendimeve te gjykatave italiane.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin mbi kërkesën e prokurorit me vendimin nr.100
date 22.07.2015 ka caktuar masën e sigurimit personal “Arrest ne burg” me afat 40 dite për
shtetasin Arben Dodaj me qellim ekstradimin e tij.
Ky vendim, i është dërguar për njoftim Ministrisë se Drejtësisë Tirane, e cila me
shkresën nr.560/2 Prot., date 27.07.2015, ka dhënë autorizimin për mbajtjen e masës se
sigurimit “arrest ne burg” me afat 40 dite te caktuar me vendimin e mësipërm, te gjykatës se
rrethit gjyqësor Kurbin, duke ia transmetuar njëkohësisht autoriteteve italiane te drejtësisë.
268
Autoritetet italiane te drejtësisë me shkresën nr.Ref MA. 4052. AR date 21.08.2015, i
kane kërkuar autoriteteve shqiptare te drejtësisë, mbajtjen ne arrest te shtetasit shqiptar Arben
Dodaj, me qellim ekzekutimin ne Shqipëri te dënimit te dhënë prej 19 vjet e dy muaj burgim,
duke sqaruar se përkthimi i dokumenteve është ne kryerje e sipër.
Ministria e Drejtësisë e Republikës se Shqipërisë, me shkresën nr.620/9 Prot., date
21.09.2015, ka përcjellë përfundimisht kërkesën zyrtare te Ministrisë se Drejtësisë se
Republikës se Italisë për njohjen dhe ekzekutimin ne Shqipëri te vendimeve penale te dhëna
ndaj shtetasit shqiptar Arben Dodaj.
Referuar sa sipër, me kërkesë te prokurorit, Gjykata e rrethit gjyqësor Kurbin, me
vendimin nr.840-115 date 03.09.2015, ka caktuar masën e sigurimit personal “Arrest ne
burg” sipas neneve 238 e 515 te Kodit te Procedurës Penale, për efekt te njohjes se vendimit
penal te huaj, sipas urdhrit nr.2204/2015 SIEP date 13.05.2015 te Prokurorisë se Republikës
pranë Gjykatës se Milanos Itali.
Prokuroria pranë Gjykatës se rrethit gjyqësor Kurbin ka kërkuar njohjen e vendimeve
penale te huaja:
Vendimit penal nr.2129/2011, date 14.02.2011 i Gjykatës se Milanos, marre forme te
prere me date 13.06.2011, sipas te cilit shtetasi Arben Dodaj, është dënuar me 9 vjet burgim,
për veprën penale te “Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te parashikuar nga
neni 73 paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën” nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49
date 21.02.2006, ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian;
Vendimit penal nr.266/2013 date 02.10.2013 i Gjykatës se Aostas, marre forme te
prere me date 06.12.2013, sipas te cilit shtetasit Arben Dodaj, është dënuar me 4 vjet e 6
muaj burgim, për veprën penale te “Trafikimit te lendeve narkotike” ne bashkëpunim, te
parashikuar nga neni 73 paragrafi i 6 i ligjit “Për drogën” nr.309 date 09.10.1990, i
ndryshuar, ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian;
Vendimit penal nr.1475/2013 date 29.04.2013, i Gjykatës se Milanos Itali, marre
forme te prere me date 27.03.2015, sipas te cilit shtetasi Arben Dodaj, është dënuar me 15
vjet burgim për kryerjen e veprës penale te “Trafikimit te lendeve narkotike” ne
bashkëpunim, ne rrethana renduese, dhe te përsëritur te parashikuar nga neni 73 paragrafi 1
dhe 6, 80 i ligjit “Për drogën” nr.309, date 09.10.1990, i ndryshuar me ligjin nr.49, date
21.02.2006, neni 4, ne lidhje me nenin 110 te Kodit Penal Italian.
Referuar ligjit procedural penal Italian, rezulton se, Prokuroria e Republikës ne
Milano me date 13.05.2015, ka nxjerre urdhrin përfundimtar te ekzekutimit te dënimit
nr.2204/2015 SIEP, sipas te cilit shtetasi Arben Dodaj duhet te kryeje dënimin ne total prej
19 vjet e 2 muaj burgim.
Gjate gjykimit te çështjes ne gjykatën e rrethit mbrojtësi i shtetasit Arben Dodaj, i ka
kërkuar gjykatës qe nëpërmjet letër-porosisë për jashtë shtetit, te marre informacion dhe
dokumente shtese, pasi sipas tij, urdhri për bashkimin dhe ekzekutimin e vendimeve penale
konkurruese nxjerre nga Prokuroria e Përgjithshme ne Milano, kishte ndryshuar dhe
përfundimisht shtetasi Arben Dodaj, duhet te vuante dënimin prej 16 vjet burgim dhe jo 19
vjet e 2 muaj burgim siç ishte kërkuar nga organi i prokurorisë.
Ne këto rrethana, gjykata ka pranuar kërkesën e te dënuarit shqiptar dhe i është
drejtuar me kërkesë autoriteteve italiane te drejtësisë nëpërmjet Ministrisë se Drejtësisë se
Republikës se Shqipërisë.
Ministria e Drejtësisë Tirane, me shkresën nr.270/3 Prot., date 12.02.2016, i përcolli
Prokurorisë se Përgjithshme Tirane, Drejtorisë se Marrëdhënieve me Jashtë, urdhrin e
përditësuar te ekzekutimit te vendimeve nr.SIEP 2204/2015 date 19.01.2016 te Prokurorisë
pranë Gjykatës se Milano-s Itali, transmetuar me shkresën nr.ref. MA. 4052 AR, date
11.02.2016 te Ministrisë se Drejtësisë se Republikës se Italisë.
269
Sipas këtij urdhri, dërguar me shkresën nr.804/13 Prot., date 17.02.2016 te Drejtorisë
se Marrëdhënieve me Jashtë ne Prokurorinë e Përgjithshme, i dënuari Arben Dodaj,
përfundimisht duhet te vuante dënimin prej 16 vjet burgim.
Ne përfundim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.263-69, date
11.03.2016 pranuar kërkesën, duke njohur vendimet penale te huaja dhe pas konvertimit te
dënimeve përkatëse dhe aplikimit te ligjit nr.241/46 “Për amnistinë e përgjithshme” e shtetit
italian ka vendosur përfundimisht dënimin e tij me 4 vjet burgim. Sipas kësaj gjykate, ne
caktimin e masës se dënimit është respektuar disponimi i autoritetit gjyqësor Italian dhe është
dhënë një dënim përfundimtar te përafërt me minimumin e parashikuar nga dispozitat penale
homologe te Kodit Penal te Republikës se Shqipërisë.
Ky vendim është ndryshuar nga Gjykatës e Apelit Tirane me vendimin e saj nr.939,
datë 06.07.2016, për sa i përket masës se dënimit, duke e rritur atë ne 10 vjet burgim, me
arsyetimin se, gjykata e shkalles se pare nuk ka respektuar nenin 516 te KPP, ne lidhje me
konvertimin e dënimeve dhe se nuk ka pasur parasysh se, ligji nr 241 datë 31.07.2006 “Për
amnistinë e përgjithshme”, aplikohet për krimet e kryera deri në fund të datës 02.05.2006,
ndërkohë qe vendimet e dënimit kane për objekt fakte penale te kryera nga i dënuari qe u
përkasin periudhave dhjetor 2006 dhe vitit 2007 e vazhdim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i dënuari Arben Dodaj, i cili kërkon
prishjen e tij dhe lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës se shkalles se pare Kurbin.
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkalles se pare është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit.
Gjykata e apelit, ashtu si edhe ajo e shkalles se pare kane marre ne shqyrtim kërkesën
e paraqitur nga prokuroria pranë gjykatës se rrethit gjyqësor Kurbin, e cila nuk ka qene e
plote për sa i përket dokumentacionit qe duhet te paraqitej për njohjen e vendimeve penale te
huaja.
Neni 512 i KPP, parashikon se:

1. Ministria e Drejtësisë, kur i vjen një vendim penal i dhënë jashtë shtetit ndaj
shtetasve shqiptarë ose të huaj ose pa shtetësi, por me banim në shtetin shqiptar, ose ndaj
personave të proceduar penalisht në shtetin shqiptar, i dërgon prokurorit pranë gjykatës së
rrethit gjyqësor të vendbanimit ose vendqëndrimit të personit, një kopje të vendimit dhe
dokumentacionin përkatës, bashkë me përkthimin në gjuhën shqipe.
2. Ministria e Drejtësisë kërkon njohjen e një vendimi penal të huaj edhe kur çmon se
në bazë të një marrëveshje ndërkombëtare ky vendim duhet të ekzekutohet ose t’i njihen
efekte të tjera në shtetin shqiptar.
3. Prokurori i bën kërkesë gjykatës së rrethit gjyqësor për njohjen e vendimit të huaj.
Nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë ai mund t’u kërkojë autoriteteve të huaja informacionet që
i çmon të nevojshme.
Referuar kësaj dispozite dhe atyre ne vijim te ligjit procedural, njohja e vendimit
penal të huaj është parakushti themelor në mënyrë që vendimi të prodhojë pasoja juridike në
rendin juridik shqiptar. Në mungesë të një marrëveshjeje ndërkombëtare që parashikon
ndryshe, e drejta për të kërkuar për njohjen e vendimit të huaj gjyqësor në rendin juridik
shqiptar është parashikuar për Ministrinë e Drejtësisë.
Sa i përket anës gjyqësore të procedurës së njohjes së vendimit të huaj, është organi i
prokurorit pranë gjykatës së rrethit gjyqësor të vendbanimit ose vendqëndrimit të personit
ndaj të cilit kërkohet njohja, qe i drejtohet gjykatës, se bashku me vendimin penal te huaj dhe
dokumentacionin përkatës, bashke me përkthimin ne gjuhen shqipe.
270
Ne ligjin nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale”, te ndryshuar ne lidhje me dokumentet qe duhet t’i bashkëngjiten kërkesës
nga shteti kërkues, ne nenin 55 parashikohet se:
1. Ministria e Drejtësisë i paraqet shtetit dënues kërkesën për plotësim
dokumentacioni, pa ia përcjellë aktet autoriteteve gjyqësore vendase, nëse kërkesa e shtetit
kërkues nuk shoqërohet nga dokumentet e mëposhtme:
a) origjinalin ose kopje të njësuar të vendimit penal me përcaktimin që është i formës
së prerë;
b) gjeneralitetet e personit të dënuar, duke përfshirë edhe të dhënat për shtetësinë,
vendbanimin dhe vendqëndrimin, vendlindjen, si dhe të dhëna të tjera që mund të jenë të
rëndësishme për përcaktimin e gjykatës kompetente që do të vendosë mbi kërkesën;
c) të dhëna për ekzekutimin e vendimit të dhënë, duke përfshirë informacionin për
kohën e kaluar në ndalim dhe/ose duke vuajtur dënimin me burgim;
ç) një kopje të dispozitave ligjore, ku bazohet vendimi që kërkohet të njihet;
d) një paraqitje e përmbledhur e ecurisë së procedimit penal.
2. Kur Ministria e Drejtësisë konstaton që dokumentacioni është i plotë, brenda 20
ditëve ia dërgon prokurorit kompetent, nëpërmjet Prokurorit të Përgjithshëm.
3. Nëse shteti dënues nuk paraqet dokumentet e kërkuara brenda tre muajve, kërkesa
dhe aktet i kthehen shtetit dënues. Megjithatë procedura rifillon në rast të riparaqitjes së
kërkesës dhe akteve të plotësuara nga shteti dënues.
4. Kërkesa për plotësim dokumentacioni mund të paraqitet edhe nga autoritetet
gjyqësore vendase, nëse ato konstatojnë gjatë shqyrtimit të kërkesës një gjë tillë. Kjo kërkesë
përcillet nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë. Ky rregull nuk zbatohet nëse në një marrëveshje
ndërkombëtare të detyrueshme parashikohet ndryshe.
Në lidhje me njohjen e vendimeve gjyqësore të huaja për efekt ekzekutimi në
Republikën e Shqipërisë, objekt i njohjes është vendimi i themelit që ka marrë formë të prerë,
sipas ligjit të shtetit në të cilin ai është dhënë. Kolegji vëren se, me qëllim që të mund të
vlerësohet prania ose jo e kushteve penguese të cilat ndalojnë njohjen e vendimit të huaj është
e nevojshme që në vendim të parashikohen të gjitha elementet ligjore dhe faktike nga
përmbajtja e të cilave të mund të arrihet vlerësimi i plotësimit të kushteve të nevojshme që do
të mund të lejonin njohjen e vendimit të huaj në rendin juridik shqiptar.
Përveç kushteve të parashikuara në nenin 514 të Kodit të Procedurës Penale, duke ju
referuar ligjit nr.10193/2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale”, te ndryshuar, një vendim penal i huaj mund të njihet dhe të ekzekutohet kur:
në kohën e paraqitjes së kërkesës për njohje pranë Ministrisë e Drejtësisë personit të dënuar, i
kanë mbetur për të vuajtur të paktën edhe gjashtë muaj burgim dhe kur ekzekutimi i vendimit
të dënimit, në bazë të legjislacionit të brendshëm, nuk është parashkruar.
Gjatë gjykimit të kërkesës, personi ndaj të cilit kërkohet njohja dhe ekzekutimi i një
vendimi penal të huaj, ka të drejtë për t’u mbrojtur dhe ndihmuar me mbrojtës të zgjedhur ose
të caktuar, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Penale. Është pikërisht, prej shqyrtimit të
dokumentacionit shoqërues, që parashikojnë dispozitat e Kodit të Procedurës Penale apo të
marrëveshjes së për njohjen e vendimit, në mbështetje të kërkesës për njohje të vendimit
penal të huaj, që duhet të kryhet dhe verifikohet respektimi i kushteve procedurale, mungesa
e të cilave shkaktojnë pengesë në lejimin e njohjes së ekzekutimit të vendimit të dënimit me
burgim të dhënë nga një gjykatë e një shteti të huaj sipas të drejtës shqiptare. Po kështu, edhe
zhvillimi e gjykimi në mungesë (absentia) dhe respektimi i të drejtave të mbrojtjes për të
marrë pjesë në gjykim, në bazë të të cilit është dhënë vendimi që kërkohet të njihet, përbën
një kusht pengues për njohje, do të mund të verifikohet vetëm nëse bëhet një analizë tërësore
e vendimit të huaj penal që kërkohet të njihet.
271
Kushtet e parashikuara në nenin 512-518 të Kodit të Procedurës Penale janë bazuar në
parimin e mirëbesimit dhe njohjes së ndërsjelltë të akteve të shteteve, të cilat kanë nënshkruar
marrëveshje të përbashkëta dhe kanë tradita juridike të ngjashme, duke përmbushur detyrimet
e së drejtës ndërkombëtare, sipas parimit të mirëbesimit mes shteteve në përputhje me
rregullat të parashikuara nga Konventa e Vjenës “Për të Drejtën e Traktateve”, aderuar me
ligjin nr.8696, datë 23.11.2000.
Në bazë të këtij parimi, prezumohet një respektim i krahasueshëm dhe ekuivalent i të
drejtave dhe lirive themelore të personit ndërmjet shteteve, të cilat kanë nënshkruar
marrëveshje të përbashkëta, apo që veprojnë sipas parimit të mirëbesimit dhe njohjes së
ndërsjelltë të akteve të nxjerra nga organet e tyre përkatëse, veçanërisht sa i takon aspektit të
garancive të procesit të rregullt dhe të drejtë, për personin i cili kërkohet njohja për qëllime
ekzekutimi.
Shqyrtimi i gjykatave të faktit nuk duhet të jetë vetëm një kontroll formal i verifikimit
të kushteve në bazë të dokumentacionit shoqërues të kërkesës për njohje të vendimit penal të
huaj, pasi kur faktet e paraqitura, duken haptazi në mospërputhje me dokumentacionin
mbështetës dhe ka arsye të bazuara për mosrespektimin e të drejtave dhe lirive themelore,
prezumimi për respektimin ekuivalent të të drejtave dhe lirive themelore të individit nga ana e
shtetit që ka dhënë vendimin e huaj mund të tejkalohet, e nga ana e gjykatës mund të
konsiderohet si pengesë për njohjen vendimit, kur ky fakt është arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme në vendimin përkatës të gjykatës së themelit.
Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se, kërkesa
fillestare e autoriteteve për të dënuarin Arben Dodaj, kishte objekt ekstradimin e këtij të
dënuari, prandaj dhe procesi ka filluar me vënien ne dispozicion te urdhrit te ekzekutimit te
prokurorisë italiane.
Nga shqyrtimi i akteve të dosje, Kolegji konstaton se, urdhrit te ekzekutimit te datës
19.01.2016, ndaj të dënuarit Arben Dodaj, i mungon në përkthim pjesa e arsyetimit të tij.
Përveç kësaj, në urdhrin e ekzekutimit të dënimeve, përmendet vendimi i Gjykatës së
Milanos i datës 29.04.2013, dhe vendimi i Gjykatës së Aostës, të cilët janë unifikuar dhe
është caktuar dënimi për veprën penale të trafikimit të lëndëve narkotike në mënyrë
vazhduese, me vendimin e gjykatës së ekzekutimit, duke e dënuar të dënuarin Arben Dodaj
me 16 vjet burgim, nga ana tjetër në urdhrin e ekzekutimit është cituar edhe revokimi i
dënimit të vendimit penal të gjykatës së Milanos së datës 14.02.2011.
Në këto rrethana, në mënyrë që të vërtetohet plotësimi i kushteve dhe i kritereve
ligjore në lidhje me njohën e vendimit objekt shqyrtimi, Kolegji vlerëson se është e
nevojshme kryerja e një hetimi gjyqësor të përditësuar lidhur me faktin se cilat janë vendime
e huaja në fuqi, që duhet të përbëjnë objekt njohje dhe ekzekutimi në rendin juridik shqiptar.
Në këtë situatë, në mënyrë që të procedohet me njohjen e vendimeve që janë në fuqi
dhe që eventualisht në rast se janë më shumë se një, të procedohet me konvertimin dhe
eventualisht bashkimin e dënimeve të dhëna, është e nevojshme që riçelja e hetimit gjyqësor,
dhe hetimi dhe kërkimi i informacionit të nevojshme nga ana e autoriteteve të drejtësisë
italiane mbi natyrën dhe shkakun e bashkimit në një vendim të vetëm të dënimeve të dënuarit
Arben Dodaj, si edhe faktin nëse vendimi i gjykatës së apelit i datës 14.02.2011 është akoma
në fuqi apo është një vendim i revokuar, si dhe shkakun e këtij revokimi.
Vetëm pas vërtetimit të këtyre çështjeve, gjykata e apelit do të mund të krijojë një
kuadër të qartë faktik dhe juridik në lidhje me gjykimin e kërkesës për njohje të vendimeve të
huaja në rastin objekt shqyrtimi.
Ndërsa pretendimet e rekursit të të dënuarit, duke qenë se çështja do të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e apelit për shkaqe procedurale, duhet të parashtrohen dhe të trajtohen
në gjykimin në apel, duke u respektuar parimet e zhvillimit të procesit të rregullt e të drejtë
gjatë zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë, sipas konkluzioneve të këtij vendimi.
272
Sa, me sipër, vendimi i gjykatës se apelit duhet te prishet dhe aktet ti kthehen po asaj
gjykate për rishqyrtim, për te plotësuar mangësitë procedurale, te cilat nuk mund te
korrigjoheshin nga vetë Gjykata e Lartë, e cila është gjykate ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale
VENDOSI
e akteve për rishqyrtim po ne atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 08.02.2017
273
Nr.87000-02092-002015 i Regj.themeltar
Nr. 00-2017-16 i Vendimit (20)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.02092 akti, që i
përket:
KËRKUES: ALMIR LLUPO
OBJEKTI:
Shuarje e dënimit me 2 vjet burgim të dhënë ndaj kërkuesit
per veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve”
parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal,
me vendimin nr.38 (64-2008-406) dt.19.03.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje,
per shkak te ligjit nr.22/2014 «Per dhënie amnistie».
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.86, date 22.12.2014 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së te dënuarit Almir Llupo, si të pabazuar në ligj.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.112, datë 09.07.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.86, datë 22.12.2014 Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Almir Llupo, përfaqësuar nga av.
B.Rusi, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve gjyqësore dhe pranimin e kërkesës, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat ne vendimmarrjen e tyre kane zbatuar keq ligjin nr.107/2012 “Per dhënie
amnistie”.
- Gjykatat duhet te kishin deklaruar te amnistuar veprën penale te falsifikimit te
dokumenteve, neni 186/1 I K.P, dhëne me vendimin e formës se prere nr.38. dt.
19.03.2008, per rrjedhoje zbritjen e dënimit 2 vjet nga 12 vjet qe kane vendosur
gjykata ne bashkimin e dënimeve, me vendimin nr.64, dt.15.7.2008.
- Gjykatat ne zgjidhjen e çështjes duhet te zbatonin amnistinë e vitit 2012 qe favorizon
kërkesën, porse ne zbatim te keq te ligjit kane referuar ne ligjin e amnistisë se vitit
2014, I cili ne nenin 6, pika “f” e përjashton nga përfitimi nenin 186, 189, 191 te K.P.
274
- Kërkuesi është dënuar me vendime te vitit 2006, 2008; me vendim nr.65, dt.
15.07.2008 te Gj.Rr.Lushnje është bere bashkimi i dënimeve dhe duke u aplikuar
sistemi i ashpërsimit përfundimisht është dënuar me 12 vite burgim. Me kërkesën e
paraqitur është kërkuar shuarja e dënimit prej 2 vjetësh e dhëne me vendimin nr.38,
dt. 10.03.2008, pasi përfiton nga ligji per amnistinë, nr.107/2012. Sipas nenit 2/1 te
këtij ligji përfitojnë ata persona te dënuar deri ne 2 vite burgim dhe përcakton si kriter
qe vendimi te jete dhëne deri ne date 31.12.2012 dhe po ne ketë dispozite ligjvënësi
ka parashikuar kriterin përjashtues, e konkretisht ndalohen te përfitojnë ata persona te
dënuar per vepra penale të parashikuara ne nenin 4 te ligjit. Duke iu referuar nenin 4
rezulton se neni 186 i Kodit Penal nuk është i përfshirë, ç’ka do te thotë se i dënuari
përfiton prej tij.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Adnand Kosova i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim, avokatin
Baftjar Rusi i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe pranimin e kërkesës dhe pasi bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.112, datë 09.07.2015 i Gjykatës se Apelit Vlorë dhe vendimi 86, datë
22.12.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë janë rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit
penal, si të tillë duhet të ndryshohen dhe kërkesa e kërkuesit Almir Llupo duhet të pranohet.
Kërkuesi (i dënuari) Almir Llupo është duke vuajtur dënimin penal me 12 vjet burgim
pranë I.E.V.P Lushnjë.
Me kërkesën e paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje, i dënuari Almir
Llupo ka kërkuar shuarjen e dënimit penal prej 2-vjetësh burgim, te dhëne me vendimin nr.38
dt. 19.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje, duke pretenduar se përfiton nga neni
3/a dhe neni 6 i Ligjit nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”.
Nga aktet rezulton se:
1-Me vendimin nr.4 dt. 18.01.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë, i dënuari Almir Llupo është deklaruar fajtor dhe dënuar (në mungesë me masë
sigurimi “arrest në burg” të pazbatuar) për kryerjen e veprave penale të “Trafikimit të
femrave për prostitucion” parashikuar nga neni 114/b-1 i K.Penal, për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal dhe atë të “Falsifikimit
të akteve të gjendjes civile” parashikuar nga neni 191/1 i K.Penal dhe pas bashkimit të tre
dënimeve penale të caktuara dhe aplikimit të zbritjes së 1/3 nga masa e dënimit përfundimtar,
është dënuar me 10/vjet burgim.
Vendimi ka marrë formë të prerë në dt. 28.04.2006 pasi është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, ndërkohë që Gjykata e Lartë ka vendosur
“Mospranimin e rekursit” të paraqitur nga i gjykuari Almir Llupo. Vuajtja e këtij dënimi
sipas urdhrit te ekzekutimit të prokurorit do të fillonte nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
2- Me vendimin nr.38 (64-2008-406) dt. 19.03.2008 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, i dënuari Almir Llupo është deklaruar fajtor për veprën penale të “Falsifikimit të
dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, para ndryshimeve që kjo dispozitë pësoi
me Ligjin nr.9188 dt. 12.02.2004 dhe ne baze të asaj dispozite është dënuar me 2/vjet burgim.
I pandehurit është gjykuar në mungesë, pa masë sigurimi; Vuajtja e këtij vendimi
penal sipas disponimit të gjykatës do të fillonte nga dita e ekzekutimit të vendimit, pasi të
merrte formë të prerë. Vendimi ka marrë formë të prerë në dt. 12.05.2008, pasi nga palët nuk
është ushtruar ankim.
275
3. Mbi kërkesën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lushnjë për bashkimin e dy
dënimeve penale të paekzekutuara, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.65
(945) dt. 15.07.2008 ka pranuar kërkesën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe ka
bërë bashkimin e dy dënimeve penale sipas sistemit të ashpërsimit, duke caktuar si dënim të
vetëm atë më të rëndë të shtuar me 12 vjet burgim. Vendim ka marrë formë të prerë në dt.
05.12.2008, ndërsa urdhri i prokurorit për ekzekutimin e këtij vendimi me 12 vjet burgim për
të dënuarin Almir Llupo është nxjerrë në dt. 12.01.2009.
I dënuari Almir Llupo është arrestuar për llogari të ekzekutimit të vendimeve të
mësipërme në datë 09.10.2008.
Që nga ky moment I dënuari Almir Llupo ka filluar vuajtjen e dënimit përfundimtar
me 12 vjet burgim, ecuria e të cilit pasqyrohet në praktikën e ekzekutimit të Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë për vendimin e fundit penal si dhe në kartelën personale të këtij të
dënuari pranë I.E.V.P.Lushnjë, akte te administruara në dosjen penale.
Në lidhje me kërkesën e paraqitur, përfaqësuesi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë ka pretenduar se kërkesa për shuarje dënimi është e pambështetur në ligj, sepse
dënimi i vetëm me të cilin është dënuar përfundimisht i pandehuri ishte ai me 12 vjet burgim
dhe se ky i dënuar nuk përfiton nga parashikimet në nenit 3 pika “a” të Ligjit nr.22/2014 “Për
dhënie amnistie”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.86, datë 22.12.2014 ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së te dënuarit Almir Llupo, si të pabazuar në ligj.
me arsyetim:…
- neni 3 I ligjit 22/2014 parashikon: “Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti sipas
këtij ligji….a) personat e dënuar me burgim deri në 3 vjet, personat e dënuar me kusht, me
gjobë apo personat, për të cilët gjykata ka caktuar një nga llojet e alternativave të dënimit me
burgim, për dënime të dhëna deri në datën 31 dhjetor 2013, pavarësisht nga koha e mbetur
nga dënimi, me përjashtim të personave të dënuar për veprat penale, të parashikuara në
nenin 6 të këtij ligji”
- neni 6 si dispozite ndaluese, parashikon dhe liston veprat penale që përbëjnë kriter
ndalues për amnistinë, konkretisht sipas kësaj dispozite “1. Pavarësisht nga parashikimet e
nenit 3, nuk përfitojnë personat e dënuar për: f) vepra penale kundër falsifikimit të
dokumenteve të parashikuara nga nenet 186, 189 dhe 191 të K.P”.
-Në kushtet e mësipërme, Gjykata konkludon se dënimi penal me 2-vjet burgim i
caktuar ndaj të dënuarit Almir Llupo me vendimin nr.38 (64-2008-406) dt. 19.03.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnje, marrë formë të prerë në dt.12.05.2008, nuk mund te
konsiderohet i shuar për shkak amnistie, sipas Ligjit nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”, pasi
vepra penale për të cilën është dënuar ky shtetas “Falsifikimi i dokumenteve” parashikuar
nga neni 186 i K.P, përbën kriter ndalues për amnistinë, për të gjitha paragrafët e saj..”..
Mbi ankimin e të dënuarit Almir Llupo, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.112,
datë 09.07.2015 ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.86, datë 22.12.2014 Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
me arsyetim:…
-në gjykimin në apel mbrojtësi i të pandehurit pretendoi se i dënuari duhet të përfitojë
nga amnistia e vitit 2012 dhe se kërkimet e mbështetura në ligjin 22/2014, të paraqitura dhe
të shqyrtuara nga gjykata e shkallës së parë, sipas kërkimeve të dënuarit ishin gabim; pra
sipas mbrojtësit referimet duhet të ishin ne ligjin për amnistinë te vitit 2012.
së pari: gjykata e apelit e rrezon ketë pretendim pasi ai ka rene ne dekadence; ky
kërkim nuk është shqyrtuar ne gjykatën e shkalles se pare dhe as nuk është ngritur si
pretendim ne kërkesën ankimore te paraqitur prej tij ne apel.
276
së dyti: ky pretendim nuk qëndron, pasi për dy vendimet penale të dhëna është bërë
bashkimi ne një të vetëm me vendimin dt. 05.12.2008, për të cilin është nxjerrë urdhri I
prokurorit në dt. 12.01.2009; dhe si i tillë nuk përfiton nga ligji i amnistisë i vitit 2012…;”.
Vendimi i shpallur në mungesë, të dënuarit (kërkuesit Almir Llupo) i është
komunikuar në datë 16.09.2015.
Kundër vendimit, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs i gjykuari Almir Llupo,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve gjyqësore dhe pranimin e
kërkesës, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse, të cituara hollësisht në pjesën hyrëse të
këtij vendimi, të cilat përmbledhtazi konsistojnë në faktin se; përfitimi i tij nga ligji për
“Amnistinë” është një e drejtë e ligjshme që duhej të ishte zbatuar nga Prokuroria e Rrethit
Lushnjë; në kushtet kur ajo nuk u krye nga prokuroria duhet t’ia kishin njohur gjykatat, të
cilat në vendimmarrjen e tyre kanë zbatuar keq ligjin penal; në zgjidhjen e çështjes gjykatat
duhet të zbatonin amnistinë e vitit 2012 që favorizon kërkesën.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e
akteve të administruara në dosjen penale, çmon se rekursi i paraqitur përmban shkaqe nga ato
që parashikon neni 432/a i Kodit të Procedurës Penale.
Kërkesa e të dënuarit Almir Llupo është e mbështetur në ligjin penal, neni 71 i Kodit
Penal dhe ligji nr.107/2012 “Per dhënie amnistie”, për rrjedhojë vendimet gjyqësore objekt
rekursi, të cilat e kanë rrëzuar kërkesën e paraqitur janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit,
si të tilla janë të cenueshme ligjërisht.
Ligjvënësi në kreun e VIII-të të Kodit Penal ka parashikuar një institut me vehte në

lidhje me “Shuarjen e ndjekjes penale, të dënimeve dhe mosekzekutimin e tyre”.
Pjesë përbërëse e këtij kreu është dhe “Amnistia”, e sanksionuar në nenin 71, i cili
parashikon :
“Me aktin e amnistisë organi kompetent përjashton nga ndjekja penale, nga vuajtja
tërësisht apo pjesërisht e dënimit ose bën zëvendësimin e dënimit me një lloj dënimi më të
butë.
Amnistia shtrihet për ato vepra penale të kryera deri një ditë para shpalljes së saj, veç
rastit kur në aktin përkatës vendoset ndryshe.”.
Parashikimi i “Amnistisë” në Kodin Penal është shprehja më e lartë e aktit të
humanizmit të ligjit penal, një nga parimet bazë të parashikuara në nenin 1/c të këtij kodi, i
cili parashikon: “Kodi Penal bazohet në parimet kushtetuese të shtetit të së drejtës, të
barazisë përpara ligjit, të drejtësisë në caktimin e fajësisë dhe të dënimit, mbrojtjes së
interesat më të lartë të fëmijëve, si dhe të humanizmit. Zbatimi i ligjit penal me analogji nuk
lejohet.”.
Duke u nisur nga karakteri human i institutit të amnistisë, zbatimi i saj është detyrë e
organeve kompetente ligjzbatuese të përcaktuara nga ligji procedurial penal, sa herë ajo
aplikohet me ligj të veçantë nga ana e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.
Në çështjen në shqyrtim rezulton se, kërkuesi ne këtë gjykim ( i dënuari) Almir Llupo
është duke vuajtur dy dënime me burgim, 10 vjet burgim dhe 2 vjet burgim te dhëna
respektivisht me vendimet gjyqësore nr.4 dt.18.01.2006 të Gj. Shk. P. K. Rënda dhe nr.38
(64-2008-406),dt.19.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për të cilat, në fazën e
ekzekutimit te tyre, me vendim nr.65(945) dt.15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnje është bërë bashkimi I dënimeve me sistemin e ashpërsimit (10+2 =12 vjet burgim).
Vendimi gjyqësor penal I cituar, ka marre forme te prerë ne date 05.12.2008; urdhri i
prokurorit për ekzekutimin e tij mban datën 12.01.2009, ndërkohe që amnistia e shpallur nga
Kuvendi i Republikës së Shqipërisë me ligjin nr.107/2012, ka hyrë në fuqi në datë 28 nëntor
2012.
277
Ligji nr.107/2012 “Për dhënie amnistie” në nenin “2” sanksionon konceptin juridik të
“të dënuarit” duke parashikuar se : “I dënuar, në kuptim të këtij ligji, konsiderohet personi I
dënuar nga gjykata me vendim gjyqësor të formës së prerë.”.
Neni 3 “Kriteret për përfitimin e amnistisë”, pika “1”, gërma “a” parashikon:
“Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji:
a)personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet , për dënime të dhëna deri ne date 30
shtator 2012, pavarësisht kohës se mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të dënuar
për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligj;”.
Neni “4” I ligjit te cituar, I cili parashikon dhe liston veprat penale që përbëjnë kriter
ndalues për zbatimin e amnistinë, nuk e ka parashikuar mes figurave te tjera te veprave
penale, atë të “Falsifikimit të dokumenteve” parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
Neni 5 ne vijim, “Pushimi I ndjekjes penale”, paragrafi I dyte I tij parashikon se: “…
Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi I Procedurës Penale dhe në varësi të fazës apo
shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes penale
apo pushimin e çështjes penale për veprat qe amnistohen.”.
Ne referim sa më sipër, rezulton se i dënuari Almir Llupo, përfiton nga zbatimi i
amnistisë të shpallur me ligjin nr.107/2012 dhe ne kushtet kur kjo e drejtë nuk është realizuar
nga prokurori, mbi kërkesën e paraqitur prej tij, kjo e drejtë duhej të njihej nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, si gjykatë kompetente për shqyrtimin e saj, konform nenit 480,
pika “1” e Kodit të Procedurës Penale, duke deklaruar të shuar dënimin me 2 (dy) vjet
burgim, të dhënë me vendimin nr.38, dt.19.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Rrëzimi i kërkesës së paraqitur, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me
argumentin se nuk përfiton nga ligji nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”, dhe lënia në fuqi e
këtij vendimi nga Gjykata e Apelit Vlorë, sipas të cilës, i dënuari përfiton nga ligji nr.107/
2012, por, kërkesa e tij ka rënë në dekadencë, çmohen si të dhëna në kundërshtim me ligjin
procedural penal.
Neni 3 i Kodit të Procedurës Penale parashikon: “Gjykata është e pavarur dhe vendos
në bazë të ligjit.”.
Në respektim të këtij parimi të përgjithshëm të ligjit procedural penal, kolegji çmon se
nuk mund të konsiderohet se kërkimi i kërkuesit ka rënë në dekadencë, nisur nga fakti se në
kërkesën e paraqitur para gjykatës nuk është referuar ne ligjin e duhur, pasi ligjin e njeh dhe e
vendos gjykata e cila ne përputhje me urdhërimet e dispozitave proceduriale penale duhet te
zbatonte ligjin qe favorizon kërkesën; për më tepër që në apelin e drejtuar Gjykatës së Apelit
Vlorë, kërkuesi ka pretenduar se gjykata ne shqyrtimin e kërkesës duhet te referohet në ligjin
nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
Po kështu, i pabazuar në ligj çmohet edhe përfundimi tjetër i Gjykatës së Apelit Vlorë
në vendimin objekt rekursi, sipas të cilit, kërkuesi nuk përfiton nga ligji nr.107/2012 pasi për
dy vendimet penale të dhëna është bërë bashkimi ne një dënim të vetëm me vendimin
nr.65(945) datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se dënimi prej 12 vjetësh burgim që është
duke vuajtur kërkuesi në këtë gjykim, i dënuari Almir Llupo, përbëhet nga dy dënime të
ndryshme, përkatësisht 10 vjet burgim dhe 2 vjet burgim të caktuara me vendimet gjyqësore
(te cituara gjate arsyetimit te këtij vendimi) të Gjykatës se Krimeve te Renda dhe asaj te
Rrethit Gjyqësor Lushnje, dhe se bashkimi i tyre në një dënim të vetëm prej 12 vjet burgim
(mbledhje aritmetike sipas sistemit të ashpërsimit) është bere me vendim të gjykatës se
278
Rrethit Gjyqësor Lushnje, mbi kërkesën e prokurorit në fazën e ekzekutimit të vendimit
( neni 475 i Kodit të Procedurës Penale dhe neni 55/2 i Kodit Penal).
Në këto rrethana, gjykatat nuk kanë pasur pengesë të evidentonin dhe veçonin
dënimin prej 2 vite burgim, të dhënë me vendimin nr.38, dt.19.03.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, nga dënimi i vetëm prej 12 vite burgim, për rrjedhoje, të njihnin të drejtën
ligjore të përfitimit të uljes të këtij dënimi, konform ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”
për të dënuarin Almir Llupo.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/b të Kodit të Procedurës
Penale, dhe ligjit nr.107/2012 “Per dhënie amnistie”, neni 3, pika “1”, germa “a”.
VENDOSI
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Almir Llupo.
Ndryshimin e vendimit nr.112, datë 09.07.2015 të Gjykatës se Apelit Vlorë dhe
vendimi 86, datë 22.12.2014 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lushnje, duke deklaruar te shuar
dënimin prej 2 (dy) vjet burgim, të dhënë me vendim nr.38, datë 19.03.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për shkak te përfitimit nga amnistia, sipas ligjit nr.107/2012 “Për
dhënie amnistie”.
Tiranë, më 09.02.2017
279
Nr. 00-2017-12 i Vendimit (21)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.56550-00016-

00-2015, që i përket:
TË GJYKUARIT: EDMOND RAPI

HAMDI BRAHA
OBJEKTI:
Kryerje e veprës penale
"Ndihmë për kalimin e paligjshëm të kufirit".
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.246, datë 04.02.2015, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Rrapi ( i biri i Xhevdet dhe i
Trendafile, i datëlindjes 24.07.1965) për kryerjen e veprës penale të “Ndihmës
për kalim të paligjshëm të kufirit” parashikuar nga neni 298/3 te K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Edmond Xhevdet Rrapi fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hamdi Braha (i biri i Ali dhe i Hirije, i
datëlindjes 10.04.1966) për kryerjen e veprës penale të “Ndihmës për kalim të
paligjshëm të kufirit” parashikuar nga neni 298/3 te K.Penal dhe dënimin e tij
me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Hamdi Ali Braha fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.

Lënien në fuqi të vendimit nr.246 datë 04.02.2015 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
280
Kundër vendimit nr.1991, datë 17.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë kane bere
rekurs të dy të gjykuarit nëpërmjet mbrojtësve të tyre, të cilët kërkojnë prishjen e
vendimit dhe pushimin e çështjes në ngarkim të tyre:
Duke parashtruar respektivisht këto shkaqe:
I pandehuri Edmond Rrapi:

 Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me provat e marra në gjykim.
 Unë nuk kam asnjë lidhje me veprën penale që akuzohem. Nuk kam kryer asnjë
veprim që të kem ndihmuar kalimin e paligjshëm të kufirit nga personat që kanë
përfituar.
 Nuk kam patur asnjë funksion si në ekipin e futbollit dhe as në institucione të tjera.
 Nga provat ka dalë se personi që ka marrë lekët ka qene Hamdi Braha. Kjo ka dalë
dhe nga dëshmitë e personave të pyetur në gjykim.
I pandehuri Hamdi Braha: kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e

çështjes;

 Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me provat e marra në gjykim.
Nuk është konsumuar ndonjë vepër penale e kalimit të paligjshëm të kufirit. Personat
që kanë përfituar kanë kaluar me vizë të rregullt dhe nuk ka patur kalim të paligjshëm.
 Nuk ka prova që ne të kemi marrë para nga personat që kanë kaluar kufirin me viza.
 Gjykata duhet të kishte parasysh dhe rrethanat e rënda shëndetësore, pasi jam shumë i
sëmure dhe nuk mund të përballoj dënimin me burg.
 Vendimi i gjykatës është dhënë në kuptim të gabuar të ligjit material penal.
 Ekipi “Don Bosko” ka marrë pjesë në ndeshjet e zhvilluara për secilën kategori në
fazat e kampionatit 2006-2007,si dhe faktin se janë zhvilluar ndeshjet në vendin
organizator.
 Sikundër shihet këtu nuk kemi asnjë veprim, i cili mund të cilësohet si kriminal. I
gjykuari thjeshtë ka ndihmuar një sportist që të mund të promovohet në një takim
ndërkombëtar. Këtë qëllim, Gjykata as e ka hetuar dhe as ka bërë përpjekje ta
analizojë. Nga ana tjetër, nuk ka qenë i gjykuari që ka organizuar aktivitetin
ndërkombëtar. Ai nuk ka patur asnjë lidhje me këtë aktivitet, thjeshtë është vënë në
dijeni të këtij fakti. Organizimi është bërë nga vendi organizator, i cili ka dërguar edhe
ftesat përkatëse. Në këtë drejtim nuk provohet asnjë veprim i kryer nga i gjykuari që
cenon marrëdhëniet shoqërore të vendosura në mbrojtje të kufirit shtetëror. Ai nuk
kishte asnjë mundësi apo njohje pranë ambasadave të huaja për të ndihmuar për të
pajisur me vizë lojtarët e klubit (vendimi nr.00-2009-494 dt.25.11.2009 Kol. Penal
GJL)
 Ajo që mund të hetohej do të ishte vetëm nëse do kishte ndonjë pretendim për
mashtrim, nga veprimet e të gjykuarit.
 Në gjykim është provuar se i gjykuari po ashtu nuk ka bërë asnjë veprim në drejtim të
shmangies së regjimit kufitar të shtetit pritës. Është fakt i njohur se në atë kohë leja e
shtetit përkatës bazohej në parimin e aplikimit, miratimi i të cilës i nënshtrohej
regjimit kufitar dhe ligjor të shtetit pritës. Pra ishte ai që vlerësonte aplikimin
përkatës, tërësinë dokumentare, përmbajtjen dhe vërtetësinë e tyre dhe në fund të
drejtën legjitime të miratimit ose refuzimit. I gjykuari nuk kishte asnjë influencë në
këtë drejtim.
281
 Përfundimisht i gjykuari jo vetëm që nuk ka krijuar asnjë rrethane të rreme porse i
gjithë procesi i kalimit të kufirit nëpërmjet portit të Durrësit është kryer në respektim
të gjithë regjimit kufitar të shtetit tonë dhe atij pritës. Nëse do të ishte ndryshe do të
kishte ndonjë reagim edhe prej autoriteteve përkatëse të shtetit pritës.
Fakti se dy sportistë nuk u kthyen në atdhe nuk mund të kriminalizojë të gjykuarin.
Kjo bie në kundërshtim me parimin e njohur të përgjegjësisë individuale. Nëse do të
ishte e vërtetë do të duhej të mbanin përgjegjësi shumë institucione, nëpunësit e të
cilëve nuk janë kthyer në atdhe në atë periudhë.
 Për arsyet e renditura më lart pretendojmë se qëndrimi i Gjykatës është i gabuar dhe
cilësimi juridik në zbatim të gabuar të ligjit material.
Lidhur me veprimin në kohë të ligjit penal. Neni 3 i K.P. përcakton se: Ligji i ri që
nuk dënon veprën penale ka fuqi prapavepruese. Në rast se personi është dënuar,
ekzekutimi i dënimit nuk mund të fillojë dhe, në qoftë se ka filluar, pushon. Kur ligji i
kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet
ai ligj dispozitat e të cilit janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën
penale.
 Sikundër është provuar ngjarja ka ndodhur në vitin 2007. Në atë periudhë regjimi i
kufirit kërkonte:-dokumentin identifikues të personit, që kalonte kufirin dhe -lejen e
qëndrimit të personit, të miratuar prej shtetit pritës të shprehur nëpërmjet dhënies së
vizës në dokumentin e identifikimit. Çdo veprim për kalimin e kufirit në shmangie të
këtyre elementëve, formonte vepër penale dhe ndëshkohej.
 Me nënshkrimin e marrëveshjes ndërmjet EU dhe Republikës së Shqipërisë për
lehtësimin e dhënies së vizove dt. 18.09.2007, që hyri në fuqi dt. 01.01.2008 dhe
Vendimit përkatës për regjimin pa viza të lëvizjes së qytetarëve shqiptarë drejt
hapësirës “Shengen” (hyrë në fuqi dt. 15.12.2010). ndryshoi edhe natyra juridike e
nenit 298 të KP.
 Në bazë të nenit 5 të kushtetutës, Republika e Shqipërisë zbaton të drejtën
ndërkombëtare të detyrueshme për të. Duke ju referuar normave të marrëveshjes së
mësipërme, shtetasit shqiptarë kanë të drejtën e kalimit të kufirit dhe të qëndrimit në
shtetin pritës për një periudhë kohe 90 ditore. Pra në këtë rast kemi një regjim të ri të
kufirit ku shtetasi shqiptar është përjashtuar nga parimi i aplikimit për periudhën 90
ditore dmth. ka fituar nëpërmjet marrëveshjes të drejtën e qëndrimit në vendin pritës.
Pra nëse vepra e pretenduar për të cilën është gjykuar i gjykuari do të kryhej pas datës
së hyrjes në fuqi të marrëveshjes, nuk do të konsiderohej më vepër penale.
 Nisur nga fakti se këto norma janë pjesë e së drejtës së brendshme penale, konstatohet
se këto norma kanë karakter favorizues dhe në zbatim të nenit 29 të Kushtetutës kanë
fuqi prapavepruese. Kjo fuqi buron edhe nga përmbajtja e nenit 3 të KP. Meqënëse i
gjykuari është dënuar, ekzekutimi i dënimit duhet të pushojë, pasi duhet të zbatohen
normat të cilat janë favorizuese për personin që ka kryer veprën penale.
 Ky qëndrim është shprehur edhe në vendimin e gjykatës, porse interpretimi i bërë
është në kundërshtim me ligjin. Ajo arsyeton se Gjykata vlerëson se ky fakt është një
rrethanë, që nuk ka ekzistuar në kohën e kryerjes së veprës dhe nuk ndikon në
cilësimin juridik të saj, por konsiderohet si rrethanë lehtësuese për shkak të aktualitetit
dhe kohës ku ka ndodhur vepra. Rrethanat lehtësuese janë të përcaktuara dhe
arsyetimi është i gabuar sa kohë që nuk ka ekzistuar në kohën e kryerjes së veprës.
 Edhe nga Kolegji Penal i GJL janë bërë përpjekje për integrimin e vlerësimit të ri
juridik të Normës penale të nenit 298. Kështu ajo shprehet se në lidhje me
pretendimet e shtruara në rekurs nga i gjykuari..., për aplikimin e nenit 59 të Kodit
Penal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e vlerëson me vend dhe të bazuar në ligj e në
situatën aktuale të krijuar në Shqipëri pas liberalizimit të vizave... Shqipëria është në
282
fazën që, prej më se një viti është vendosur liberalizimi i vizave me vendet e BE-se
dhe kjo dispozitë për të cilën i gjykuari është dënuar, ka humbur aktualitetin që ka
pasur në kohën kur është kryer vepra penale pra para 4 vjetësh (Vend. nr.00-2012-986
dt. 04.07.2012)

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, mbrojtësit e të gjykuarve av.
Agron Lamaj dhe av.Qazim Gjonaj që kërkuan prishjen e vendimeve dhe pushimin e
çështjes, dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.1991, datë 17.11.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal në lidhje me cilësimin ligjor dhe deklarimin fajtor të të
gjykuarve për veprat penale për të cilat akuzohen, por duhet ndryshuar në lidhje me aplikimin
e nenit 59 të Kodit Penal për të gjykuarin Hamdi Braha e si i tillë duhet të ndryshohet.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezultojnë këto rrethana fakti:

Nga aktet rezulton se, prokurori pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
paraqitur kërkesën për gjykimin e të pandehurve Hamdi Braha dhe Edmond Rapi akuzuar për
kryerjen e veprës penale të “Ndihmës për kalim te paligjshëm të kufirit, kryer në
bashkëpunim”, parashikuar nga neni 298/3 i K.Penal si edhe te pandehurit Mark Vataj per
kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumenteve”,parashikuar nga neni 186/1 i
K.Penal. Gjykata e shkallës së parë e ka rigjykuar çështjen pas kthimit të saj nga Gjykata e
Apelit Tiranë. Nga rigjykimi ku si të pandehur në këtë gjykim janë vetëm dy të pandehurit ka
rezultuar se janë kryer hetime nga Prokuroria e Krimeve të Rënda Tiranë dhe prej tyre ka dale
se një grup shtetasit mes tyre Fatmir Rushiti kryenin veprimtari duke kaluar kundrejt pagesës
shtetas të ndryshëm jashtë kufijve të Republikës së Shqipërisë. Nga përgjimet telefonike të
realizuara në vitin 2007 ka rezultuar se ky shtetas ka bashkëpunuar me një person me emër
Mondi përdorues i numrit të telefonit 0682232154, për të ndihmuar persona të ndryshëm për
kalim të paligjshëm të kufirit me qëllim përfitimi.
Janë realizuar përgjimet e bisedave telefonike në vitin 2007 me emrin Mondi të
numrit të mësipërm nga ku rezulton se ai ne bashkëpunim dhe me një person tjetër me emrin
Hamdi kanë bashkëpunuar me qëllim që të realizonin dërgimin e disa personave në Norvegji,
ku organizohej një aktivitet për futbollistë amatorë, duke shfrytëzuar këtë aktivitet për të
nxjerrë në mënyrë të kundërligjshme, duke sajuar dokumente të rreme për sigurimin e vizave
me qëllim emigrimi të disa shtetasve jashtë vendit. Gjithë kjo veprimtari kryhej me qëllim
përfitimi material.
Duke patur informacione për kryerjen e një veprimtarie të kundërligjshme është
kërkuar vënia në përgjim e numrave të telefonave të personave te dyshuar. Nga vazhdimi i
hetimit ka rezultuar se, numri i telefonit i përket të pandehurit Edmond Rapi dhe personi
tjetër është i pandehuri Hamdi Braha. Nga regjistrimet e përgjimeve telefonike te
transkriptuara te dt. 12.05.2007, 14.05.2007, 15.05.2007, 26.05.2007, 28.05.2007, rezulton se
zhvillohet bisede prej te pandehurit Edmond Rapi në lidhje me aktivitetin që do organizohej
me 25 korrik në Norvegji dhe për dokumentacionin që duhen përgatitur si deklarata noteriale
e prindërve, fotografitë si dhe fakti se fëmijët do t’i shoqëroje në Oslo trajneri Mark Vataj me
ekipin e Don Boskos.
283
Me dt. 23.05.2007 rezulton se, i pandehuri Edmond Rapi, me numrin e mësipërm ka
folur me bashkë të pandehurin Mark Vata ne numrin e tij 0692150287, ku bëhet biseda per
adresat e kalamajve dhe për formularët që i kanë bërë gati. Gjithashtu nga përgjimi i dt.
10.07.2007 rezulton se i pandehuri Hamdi Braha me numrin e tij të telefonit 0692902091 ka
komunikuar me te pandehurin Edmond Rapi ne numrin e tij 0682232154. Po ashtu rezulton
se i pandehuri Hamdi Braha ka komunikuar me numrin e tij 0692902091 me të pandehurin
Mark Vatën në numrin e tij 0692150287 me dt. 24 dhe 25.07.2007 dhe dt. 09.06.2007 sipas të
dhënave të marra nga Vodafon Albania sh.a. Po ashtu nga të dhënat e marra nga Vodafone
Albania sh.a. rezulton se i pandehuri Mark Vataj ka komunikuar me numrin e tij 0692150287
me të pandehurin Edmond Rapi ne numrin e tij 0682232154 me dt. 06, 09, 11, 14, 15, 27, 28
dhe 31 maj 2007. Po ashtu dhe në qershor 03, 04, 19, 20 21, 26, te vitit 2007, si dhe në gusht
me dt. 27 të vitit 2007.
Nga përgjimet dhe të dhënat telefonike del se Mark Vataj njihet me Hamdi Brahën
dhe me Edmond Rapin me të cilët ka biseduar lidhur me udhëtimin e ekipit “Don Bosko” për
në Norvegji.
Në gjykim në shkallë të parë ka rezultuar se, sipas dokumentacionit bashkëlidhur
shkresës dt. 22.10.2007 të Oficerit Ndërlidhës së Vendeve Nordike Tiranë pranë Ambasadës
së Mbretërisë Daneze, drejtuar Prokurorisë së Krimeve të Rënda Tiranë (në përgjigje të
dhënave të kërkuara me shkresën nr.704/8 prot., dt. 15.10.2007) rezulton se ekipi i futbollit
“Don Bosko”, ka aplikuar me dt. 29.05.2007 duke paraqitur pranë Ambasadës ftesën e
organizatoreve te aktivitetit futbollistik “Noreay Cup” e majit 2007 për aktivitetin që do të
zhvillohej me 28 korrik deri ne 5 Gusht ne Oslo te Norvegjisë. Nga ekipi janë paraqitur lista
zyrtare të futbollistëve që do të merrnin pjesë në aktiviteti futbollistik e “Noreay Cup” e
nënshkruar nga z. Mark Vataj, trajner i ekipit “Don Bosko” dhe Don Dominik Skënder
Qerimi president i ekipit te futbollit “Don Bosko”. Sipas listës së mësipërme rezultojnë 23
lojtarë, mes të cilëve shtetasit Kastriot Lahi, Everest Ndreu, Leonard Kamberi, Aurel Meta
dhe Dervish Sokoli.
Me shkresën nr.1105, dt. 01.11.2007 Prokuroria për Krimet e Rënda Tiranë ka
kërkuar informacion në Ambasadën e Mbretërisë së Danimarkës në Tiranë në lidhje me
personat e pajisur me vizë dhe që kanë marrë pjesë në aktivitetin futbollistik të zhvilluar nga
28.07.2007 deri me dt. 05.08.2007 në Norvegji.
Sipas shkresës dt. 09.11.2007 te Oficerit Ndërlidhës së Vendeve Nordike Tirane pranë
Ambasadës së Mbretërisë Daneze, drejtuar Prokurorisë së Krimeve të Rënda Tiranë, është
kthyer përgjigje dhe prej saj rezulton ndër të tjera se Ambasada e Mbretërisë së Danimarkës
në Tiranë është njoftuar nga Mark Vataj, trajner i skuadrës së futbollit Don Bosko se pesë
futbolliste të ekipit të tij nuk u kthyen në Shqipëri nga aktiviteti futbollistik “Noreay Cup”, që
është zhvilluar në Norvegji nga data 28 korrik deri ne 5 gusht 2007. Emrat e këtyre
futbollisteve janë Kastriot Lahi, Sokol Dervishi, Leonard Kamberi, Aurel Meta, Everest
Ndreu. Bashkëlidhur kësaj shkrese janë dërguar formularët për vizë- aplikimet e këtyre pesë
shtetasve- kopje të pasaportës, së tyre certifikatat e lindjes me fotografi dhe ato familjare po
të këtyre shtetasve si dhe deklaratat noteriale me shkrim që përmbajnë dhënien e lejes nga
ana e prindërve lidhur me pjesëmarrjen e fëmijëve të tyre në aktivitetin futbollistik të
zhvilluar në Norvegji.
Sipas shkrese nr.7906/1 prot. dt. 23.11.2007 te Komisariatit te Policisë nr.5 Tirane
dhe urdhrit për paraqitje dt. 20.11.2007, rezulton se në lidhje me njoftimin e shtetasit Sokol
Dervishi për t’u paraqitur në Prokurorinë e Krimeve të Rënda Tiranë ka rezultuar se, nga
verifikimet ne adresën e banimit dhe kontakti i marre me familjarët të ëmën Xhume Dervishi
sqarohet se Sokol Dervishi prej tre muaj ndodhet jashtë shtetit ne Itali.
Sipas shkresës nr.9461/1 prot., dt. 27.11.2007 te Komisariatit te Policisë nr 6 Tirane
rezulton se ne lidhje me njoftimin e shtetasve Aurel Meta dhe Leonard Kamberi per t’u
284
paraqitur ne Prokurorisë ne Krimeve te Renda Tirane janë bere verifikimet dhe rezulton se
shtetasit e mësipërm aktualisht ndodhen ne Itali.
Sipas shkresës nr.10204/1 prot., dt. 27.11.2007 te Komisariatit te Policisë nr 3 Tirane
rezulton se ne lidhje me njoftimin e shtetasit Everest Ndreu per t’u paraqitur ne Prokurorisë
ne Krimeve te Renda Tirane janë bere verifikimet dhe rezulton se nuk është i regjistruar në
këtë adresë.
Në gjykim në shkallë të parë është pyetur me cilësinë e dëshmitares shtetësja Xhume
Dervishi, e cila është nëna e shtetasit Sokol Dervishi me emër të ndryshuar në Enea Dervishi.
Nga deklarimet e dëshmitares, në lidhje me rrethanat e largimit të djalit të saj rezultoi në
gjykim se djali i saj Sokoli donte te emigronte jashtë shtetit. Me ndihmën dhe ndërmjetësinë e
Hamdiut dhe dhe Mondit ka dërguar djalin e saj jashtë shtetit për emigrim. Me ndihmën e
tyre është regjistruar i biri në ekipin e futbollit amator për të rinj “Don Bosko”. Ajo i ka
dorëzuar në prezence të Mondit, Hamdiut 3700 euro. Sokoli ka udhëtuar me ekipin me trajner
Markun, për në Itali me traget nga ku ekipi do udhëtonte me autobus në Norvegji dhe nuk
është kthyer në Shqipëri, por është shkëputur nga ekipi dhe ka qëndruar jashtë shtetit siç ishte
dhe qëllimi i tij.
Është këqyrur telefoni i shtetases Xhume Dervishi dhe sipas procesverbalit të këqyrjes
së sendeve dt. 23.11.2007 rezulton nga këqyrja e telefonit te shtetases Xhume Dervishi dhe
tek rubrika e numrave ka të regjistruar numra telefoni me emra te ndryshëm deri tek emri
“Hamdiu” me numër telefoni 0692902091 dhe vazhdon me numra të tjerë deri tek emri
“Mark trajneri” me numër 0692150287 dhe vazhdon me emra dhe numra te tjerë . Kjo lidhje
e dëshmisë së saj me bisedat telefonike që kjo ka bërë me persona në gjykim tregon se të
pandehurit janë marre me këtë veprimtari, pasi nuk kanë patur lidhje tjetër me dëshmitaren
veç faktit që të merrnin shumën e kërkuar dhe të dërgonin jashtë vendit djalin e saj.
Në gjykim janë administruar dhe dëshmia e shtetasit Vezir Kamberi ku nga
deklarimet e tij ne hetim del se djali i tij Leonard Kamberi donte te emigronte jashtë shtetit ne
mars te vitit 2007. Me anë të shokëve kishte gjetur personin me emrin Hamdi, i cili i kishte
premtuar se do ta ndihmonte për këtë qëllim. Është takuar me Hamdiun dhe më pas me
Mondin që merrej me organizimin e kësaj veprimtarie. Pasi kanë rregulluar dokumentacionin
sipas të cilit Leonardi do të aktivizohej me ekipin “Don Bosko” për aktivitetin qe do të
zhvillohej në Norvegji, me dt. 14.07.2007 në një lokal ka paguar paratë Hamdiut 3500 euro të
kërkuara prej tij për nxjerrjen e vizës. Po ashtu është takuar për këtë çështje tek qendra “Don
Bokso” me Mondin dhe trajner Mark Vataj. Leonardi është larguar me dt. 25.07.2007 me
traget, fillimisht në Itali dhe ka qëndruar jashtë shtetit, pasi nuk është kthyer me pjesën tjetër
të ekipit. Pra edhe ne ketë raste del se te dy te pandehurit kane kryer veprime aktive per te
marre nga personi qe do te ndihmonin përfitime qe kane qene ne vlerën e 3500 euro.
Në gjykim janë pyetur dhe punonjës të federatës për procedurat e zhvillimit të
aktivitetit dhe procedura e nxjerrjes së vizave.
Nga hetimet e bëra ka rezultuare se të dy të pandehurit Edmond Rapi dhe Hamdi
Braha, janë identifikuar si persona që kanë bërë të gjitha veprimet për të marrë shumën e
lekëve dhe të fusnin në listat e futbollisteve emrat e këtyre personave edhe pse ata nuk ishin
futbolliste. Nga verifikimi dhe ne sheqerin telefonike Vodafon Albania sh.a rezulton se
Hamdi Ali Braha ka numrin e celularit 069290209. Kurse sipas shkresës nr.5219/1 prot., dt.
14.10.2008 te shoqërisë Albanian Mobile Communications sh.a. rezulton se Edmond Xhevdet
Rapi ka numrin e telefonit 0682232154, bashkëlidhur dhe kopje e kontratës dhe pasaportës.
Nga përgjimet e lejuara ka dalë se me këto numra telefoni të pandehurit kanë folur me
personat ose familjarët e tyre dhe kanë bërë të mundur futjen e tyre në listat e ekipit dhe u
kanë marrë atyre dhe shumën e lekëve që kanë kërkuar.
Në gjykim është provuar se ka patur një aktivitet në Norvegji dhe ekipi i “Don
Bosko” ka qenë i ftuar, për këtë është administruar dhe korrespodenca e Ambasadës së
285
Mbretërisë së Danimarkës në Tiranë për pajisjen me vizë të ekipit të futbollit “Don Bosko’
lidhur me pjesëmarrjen e këtij ekipi në aktivetin Noreay Cup”.
Po kështu janë administruar dhe procesverbali dt. 25.09.2008 që i është sekuestruar
Mark Vatës dokumentet, mes të cilave ftesa e printuar për të marrë pjesë në turneun
futbollistik “Noreay Cup”, të Norvegjisë nga vendi organizator e majit 2007, garancia
bankare në bankën Union Bank në emër të Mark Vataj dt. 04.70.2007, lista e qendrës sociale
“Don Bosko” nënshkruar nga trajneri Mark Vataj dhe president Skënder Qerimi, lista e
personave të mbërritur në Norvegji, deklarata e prindërve për ekipin që udhëtonte në
Norvegji, si dhe kartelat origjinale të federimit për 23 personat lojtar sipas listës dorëzuar në
Ambasadën e mbretërisë së Danimarkës.
Mes këtyre kartelave te ekipit ndodhen dhe ato të shtetasve Kastriot Lahi, Everest
Ndreu, Sokol Dervishi, Aurel Meta dhe Leonard Kamberi të cilët nuk kanë qenë pjesëtar të
ekipit por janë futur në lista për të emigruar kundrejt pagesës që kanë bërë tek të pandehurit.
Për krijimin e këtyre listave dhe plotësimin e kartelave të cilat janë te falsifikuara
është gjykuar dhe dënuar trajneri i ekipit Mark Vataj.
Pra është vërtetuar se të dy te pandehurit duke bashkëpunuar dhe me trajnerin Mark
Vataj kanë bërë të mundur që të fusin në listën e ekipit persona që nuk kanë qenë pjesë e
ekipit dhe kanë marrë prej tyre shumat e kërkuara.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.246, datë 04.02.2015, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Rrapi ( i biri i Xhevdet dhe i Trendafile, i
datëlindjes 24.07.1965) për kryerjen e veprës penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të
kufirit” parashikuar nga neni 298/3 te K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Edmond Xhevdet Rrapi fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hamdi Braha (i biri i Ali dhe i Hirije, i datëlindjes
10.04.1966) për kryerjen e veprës penale të “Ndihmës për kalim të paligjshëm të kufirit”
parashikuar nga neni 298/3 te K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Hamdi Ali Braha fillon nga dita e ekzekutimit të
këtij vendimi dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit nr.246 datë 04.02.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1991, datë 17.11.2015 ka arsyetuar ndër

të tjera se:
“...Në këto kushte të dy të pandehurit kanë konsumuar elementë të veprës penale pasi
ata kanë dhënë ndihmë që personat të kalonin kufirin duke përfituar në mënyrë të paligjshme
për lehtësimin e marrjes së vizave duke paguar tek të pandehurit shumat përkatëse. Pra duke
marrë shumat e dhëna nga personat tek të pandehurit del se pretendimi i tyre se nuk kanë
asnjë lidhje me këtë çështje është i pasaktë.
Nga provat del se te dy të pandehurit kanë marrë pjesë aktive që të shtinin në dorë
shumat e kërkuara nga personat që do të kalonin kufirin. Ky fakt është i provuar si me
dëshmitë e personave që kanë bërë pagesën por dhe me përgjimet telefonike që janë
administruar në dosje.
286
Pretendimet e ngritura në ankim se ata nuk kanë asnjë lidhje me veprimet e bëra nga
trajneri i ekipit dhe personat e tjerë është i pasaktë. Në gjykim është vërtetuar se ata kanë
qenë personat që kanë marrë shumën e kërkuar dhe kanë bërë dhe lidhjen e personave me
ekipin e ‘DON BOSKOS”.
Me të drejtë në vendimin e saj gjykata ka pranuar se: “Të pandehurit Hamdi Braha
dhe Edmond Rapi kundrejt pagesës kanë përfshire përmes të pandehurit Mark Vataj në listat
e ekipit Don Bosko shtetasit Leonard Kamberi dhe Sokol Dervishi, te cilët kane aplikuar dhe
janë pajisur me vize shengen nga Ambasada e Mbretërisë së Danimarkës në Tiranë për të
shkuar në aktivitetin futbollistik në Norvegji, me qëllim për t’u larguar jashtë shtetit, kanë
cenuar marrëdhëniet juridike të sipërpërmendura. Pra shtetasit Leonard Kamberi dhe Sokol
Dervishi pasi nuk qenë realisht futbollist ne ekipin Don Bosko janë federuar si të tillë dhe
janë përfshirë në listën e ekipit, dhe janë pajisur me viza shengen, e cila u është dhënë por qe
nuk u takonte nëse nuk do paraqitej situata e rreme, si e vërtetë pra që ata ishin futbollist të
ekipit para ambasadës duke u paraqitur dokumentacioni me kartat e federimit dhe emrin e
tyre ne listën e ekipit. Kështu kundrejt përfitimit të pandehurit Hamdi Braha dhe Edmond
Rapi me veprime aktive duke marrë prej prindërve të Leonard Kamberi dhe Sokol Dervishi,
dokumentacionin për të përfshirë këta dy shtetas në listën e ekipit dhe për të marrë më pas
vizën shengen sikur janë sportistë për të marrë pjesë në aktivitetin që është zhvilluar në Oslo
të Norvegjisë dhe me pas për të mos u kthyer më, këta shtetas kanë konsumuar nga ana
objektive veprën penale.”
Nga sa më sipër nuk ka vend për ndryshimin e vendimit të gjykatës. Po kështu nuk ka
vend as për zbutje të dënimit siç pretendohet në ankimin e të pandehurit Hamdi Braha, përsa
kohe ai nuk ka rrethana nga ato që kërkon neni 53 i K.Penal, dhe as element nga ato që
kërkon nenit 59 i K.Penal për pezullimin e ekzekutimit të dënimit...”
Kundër vendimit nr.1991, datë 17.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë

ushtruar rekurs të dy të pandehurit,të cilët kërkojnë prishjen e vendimit dhe pushimin
e çështjes në ngarkim të tyre duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe,
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
Rezulton që Gjykata e Apelit Tiranë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Pretendimet e të gjykuarve Edmond Rapi dhe Hamdi Braha nëpërmjet mbrojtësve të
tyre në lidhje me individualizimin e fajësisë për këta të gjykuar, si dhe në lidhje me
ekzistencën e faktit penal janë analizuar hollësisht nga të dy gjykatat, duke përcaktuar
veprimet konkrete të këtij të tyre, duke i dhënë faktit cilësimin e duhur ligjor.
Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit Hamdi Braha për aplikimin e nenit 59 të
Kodit Penal Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se ky pretendim duhet
pranuar dhe Gjykatat e faktit kanë gabuar kur kanë rrezuar kërkesën e të gjykuarit për
aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal.
Neni 591 i K.Pr.Penale është i përfshirë në Kreun VII të K.Penal, “Alternativat e

dënimit me burgim” dhe përfaqëson një nga format e shprehjes se karakterit human te
1
N.59/1 Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë
287
legjislacionit tonë. Por gjithsesi ky karakter human i legjislacionit përfitohet nga personi që
ka kryer veprën penale në situatën e ekzistencës së disa kushteve të cilat i sugjerojnë gjykatës
se nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të dënimit dhe vënies në provë të dënuarit, mund të
arrihen synimet e dënimit.
Në interpretimin të dispozitës së sipërcituar, për të përfituar nga kjo dispozitë është e
nevojshme prania në mënyrë kumulative e këtyre elementëve:
Së pari. Është e domosdoshme që , gjykata, në përfundim të analizës që i ka bërë

rrezikshmërisë shoqërore të veprës dhe të pandehurit mbi bazën e kritereve strikte që nisen
nga parashikimet për masën e dënimit në veprën konkrete, praninë e rrethanave lehtësuese
dhe renduese të ketë caktuar për të pandehurin një masë dënimi më të ulët se pesë vjet
burgim.
Së dyti. Duhet të jetë e pranishme një nga kushtet e paraqitura në pjesën e parë të
dispozitës që përfshijnë :
rrezikshmërinë e pakët të personit e cila në kuptimin tonë përfaqëson një nivel të tillë
rrezikshmërie të ndryshëm për nga niveli, me sens zbritës, me konceptin “rrezikshmëri e
ulët”.
Mosha
Kushtet shëndetësore apo mendore
Mënyra e jetesës
Nevojat e veçanta të tij që lidhen me:
Familjen
Shkollimin ose punën
Rrethanat e kryerjes së veprës penale
Së treti. Sjellja pas kryerjes së veprës penale.
Nëse do të analizojmë me kujdes rrethanat e çështjes objekt shqyrtimi dhe t’i
krahasojmë ato me sa thamë më lart, del qartë se janë të pranishme në rastin konkret kushtet
që do t’i jepnin Gjykatës së Apelit të drejtën për të aplikuar nenin 59 të K.Pr. Penale, duke e
bërë në këtë mënyrë të bazuar vendimin e saj për këtë pjesë.
Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 të Kodit Penal, gjykata gjatë
shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në jetën e
përditshme të të pandehurit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se ato (gjykatat), nuk kanë vlerësuar
drejt gjendjen shëndetësore të të Gjykuarit Hamdi Braha, i cili trajtohet si invalid, faktin që
është kryefamiljar dhe ka në ngarkim dy fëmijë të mitur si dhe periudhën e gjatë kohore që ka
kaluar nga kryerja e veprës penale. Pra identifikohen disa prej kushteve të veçanta të
parashikuara nga neni 59 i Kodit Penal.
Sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet kufizuar
rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të zbatohen
masa të tjera të përshtatshme. Siç shprehet nga Këshilli i Evropës, burgimi duhet të zbatohet
si masë vetëm “kur çdo masë apo sanksion tjetër do të ishin të papërshtatshme për rëndësinë
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
288
e veprës”,1 dhe duhen bërë përpjekje që të minimizohet përdorimi i masave që e privojnë
personin nga liria dhe të zbatohen më shumë të cilat nuk e bëjnë këtë.2
Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin 59 të Kodit Penal,
gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e përcaktuara në këtë nen.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së lartë arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet ndryshuar duke aplikuar nenin 59 të Kodit penal për të
gjykuarin Hamdi Braha, i cili plotëson kriteret e parashikuara nga ligji për aplikimin e këtij
neni.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i
përket heqjes së pezullimit të ekzekutimit të dënimit në zbatim të gabuar të ligjit material dhe
si i tillë duhet të ndryshohet për këtë pjesë duke urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të pjesës
së pavuajtur të dënimit për të gjykuarin Hamdi Braha, me kusht që për një periudhë prej tre
vjetësh të mos kryejë vepër tjetër penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1991, date 17.11.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në zbatim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i pjesës së pavuajtur të dënimit
për të gjykuarin Hambi Braha me kusht për një periudhe kohe prej 3 (tre) vjetësh, me kusht që
gjatë kësaj kohe, të mos kryeje vepër tjetër penale.
Urdhërohet i gjykuari të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
Urdhërohet lirimi i të gjykuarit Hambi Braha nga burgimi në rast se nuk mbahet në burg
për ndonjë shkak tjetër.
Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 09.02.2017
1
Këshilli i Evropës, Rekomandimi nr.R (99) 22 i Komitetit të Ministrave për Shtetet Anëtare në lidhje me mbipopullimin e
burgjeve, paragrafi 1.
2
Po aty, paragrafi 14. Duhet inkurajuar përdorimi i masave të cilat nuk e privojnë personin nga liria, sa herë të jetë e
mundur, pasi këto po konsiderohen gjithnjë e më shumë si mjete më efektive për trajtimin e shkelësve në shoqëri, duke
përfituar në këtë mënyrë edhe shkelësi edhe shoqëria.
289
Nr. 00-2017-13 i Vendimit (22)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I PANDEHUR: AGRON VELAJ, mbrojtur nga av.Arsen Zotaj
A K U Z U A R:
“Prodhim e shitje e narkotikëve”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga N. 283/2 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.582, datë 03.11.2015, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agron Velaj për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283, paragrafi i
dytë i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të Nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale, urdhërohet zbritja e
masës së 1/3 së dënimit në ekzekutimin e këtij vendimi dhe përfundimisht
dënimin e të pandehurit Agron Velaj me 8 (tetë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimit nr.277, datë 03.05.2016 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.582, datë 03.11.2015 të Gjykatës së Shkallës së parë
Vlorë në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Agron Velaj për veprën penale të
parashikuar nga neni 283/1 I Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 7(shtatë) vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe përfundimisht
dënohet me 4 vjet e 8 muaj burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Vlorë, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.277, datë 03.05.2016 të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.582, datë 03.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
duke e deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të parashikuar nga neni 283/2 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim. Në bazë të nenit 406 të K.Pr.Penale të
urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit; duke parashtruar këto pretendime:
290
- Gjykata e Apelit, duke arsyetuar në mënyrë mekanike dhe pa i marrë provat dhe faktet
në lidhje dhe bashkëveprim me njëri-tjetrin, ka ndryshuar cilësimin ligjor të veprës
nga neni 283/2 i Kodit Penal në nenin 283/1 të K.Penal. Gjykata e apelit ka
përmendur si fakt vetëm se i pandehuri ka komunikuar në telefon me një person të
shënuar me inicialen “P” dhe se nuk ka asnjë prove dhe indicje tjetër që kjo vepër të
jetë kryer nga i pandehuri në bashkëpunim me persona apo person tjetër. Ky arsyetim
i gjykatës së apelit është i gabuar.
- Drejtë ka vendosur gjykata e shkallës së parë për cilësimin ligjor të veprës sipas nenit
283/2 të K.Penal.
- Me të drejte ajo ka vlerësuar se, përfundimet e nxjerra nga administrimi i provave
shkresore, procesverbali i kontrollit të banesës së të pandehurit Agron Velaj,
procesverbali i sekuestrimit të provave materiale, përputhen plotësisht edhe nga
administrimi i provës shkencore, konkretisht, aktit të ekspertimit biokimik nr.3789
datë 23.04.2015, nga të cilat ka rezultuar e provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm se, i
pandehuri Agron Velaj e ka mbajtur të fshehur në banesën e tij, sasinë e lendës
narkotike të llojit cannabis sattiva në peshën totale prej 103.235 kg, e cila duke u nisur
nga mënyra e paketimit të saj, vendet ku ishte fshehur, si dhe sasia tepër e madhe e
saj, ishte e destinuar për shitje.
- Për sa më lartë, duke i vlerësuar në tërësi faktet dhe rrethanat e mësipërme, si dhe
provat në të cilat ato mbështeten, rezulton qartë se shtetasi Agron Velaj, ka kryer
veprën penale të “Prodhimit dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283/2, i
Kodit Penal.
- Në caktimin e masës së dënimit gjykata e faktit nuk ka vlerësuar drejt kriteret që
lidhen me: Rrezikshmërinë shumë të lartë të veprës penale “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283, paragrafi i dytë i Kodit Penal. Në të cilën
ligjvënësi parashikon vetëm dënim me burgim nga 7 gjer në 15 vjet.
- Objekti konkret që është cenuar, janë marrëdhëniet juridike të vendosura për të
siguruar rendin e sigurinë publike, jetën e shëndetin e personit, si dhe rregullat për
shitjen, dhënien apo marrjen e substancave narkotike e psikotrope në përputhje me
legjislacionin në fuqi për narkotikët, përveç, rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të
vogla, marrëdhënie të cilat mbrohen posaçërisht nga legjislacioni penal nga veprimet
ose mosveprimet kriminale.
- Rrezikshmërinë e lartë të autorit të veprës penale, i cili ka një personalitet të prirur për
të kryer vepra penale. Kjo e bazuar në faktin që i pandehuri ka kryer në bashkëpunim
këtë vepër në ambientet e familjes së tij dhe në prani të fëmijëve, pa marrë parasysh
që veprimtaria kriminale do të ndikojë në rritjen dhe edukimin e tyre.
- Vepra penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283,
paragrafi i dytë i Kodit Penal ka një ndjeshmëri shoqërore të një rreziku të lartë, pasi
cenon autoritetin e shtetit dhe vjen në kundërshtim me interesat e komunitetit për
paprekshmërinë e rendit dhe sigurisë së tij, si të mira të paçmueshme juridiko-publike;
Faktin që vepra penale është konsumuar plotësisht dhe me dashje. Faktin që këto
vepra kanë një përhapje të madhe dhe po kthehen në një shqetësim mjaft serioz për
shoqërinë. Këto vepra kohët e fundit janë kthyer në një shqetësim mjaft serioz për
komunitetin, pasi ka marrë një përhapje të gjerë. Prandaj në caktimin e masës së
dënimit gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e autorit të veprës penale në
funksion të parandalimit dhe edukimit të personit të akuzuar;
- Moshën e të pandehurit, fakt që nuk e zbeh rrezikshmërinë shoqërore të autorit;
Mekanizmi i ngjarjes nga ku shihet se veprimet e kundërligjshme të të pandehurit janë
të tilla që tregojnë një rrezikshmëri të lartë të autorit të veprës penale. Vendi ku është
kryer vepra penale, pra banesa e të pandehurit, tregojnë se i pandehuri ka rrezikshmëri
291
shumë të lartë, përderisa nuk mbron interesat e familjes, por kryen veprimtari të
kundërligjshme në prani të tyre.
- Faktin që i pandehuri gjatë hetimit paraprak nuk ka pranuar autorësinë e veprës penale
dhe ka qenë në mungesë.
- Në rastin konkret rrethanat e kryerjes së veprës penale nuk janë të tilla që të
justifikojnë dënimin e të pandehurit me një masë të tillë dënimi. Vetëm fakti që i
pandehuri ka qenë në mungesë dhe ka pranuar kryerjen e veprës penale në gjykim
nëpërmjet mbrojtësit të tij, nuk mundet që të justifikojë një masë të tillë dënimi me
burgim. Për më tepër, akuza ndaj të pandehurit ka qenë e bazuar në prova të plota, të
pakundërshtueshme dhe shkresore, si dhe fajësia në këtë rast ka qenë e qartë si gjatë
hetimeve paraprake ashtu edhe gjatë procesit gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs edhe i pandehuri

Agron Velaj, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.582 datë
03.11.2015 dhe vendimit nr.277 datë 03.05.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe duke e
gjykuar çështjen në fakt ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale të prodhimit apo
shitjes së lëndëve narkotike në formën e mbajtjes si e kryer në bashkëpunim nga neni 283/2 e
K.Penal në nenin 283/1 të K.Penal dhe duke caktuar një masë dënimi si ajo minimale prej 5
vjet burgim në bazë të nenit 59 i K.Penal duke urdhëruar pezullimin e dënimit të mëtejshëm;
duke parashtruar këto pretendime:
- Siç duket dhe nga pamjet fotografike ajo lëndë është mbeturinë hashashi, dhe si e tillë
e pavlerë për tregtim, atij i duhej ta pastronte pasi shumica e saj ishte gjethe dhe e
kalbëzuar. Duke marrë në konsideratë vendimin unifikues të kolegjeve të bashkuara të
gjykatës së lartë nr.224 datë 10.07.2013 i cili nuk e bën dallimin e sasisë së vogël me
një sasi të madhe, por këtu duhet gjykata të mbaj parasysh se sasia nuk është ajo që
është deklaruar pasi shumica e saj janë gjethe, dhe nuk ka përmbajtje narkotike.
- Nga hetimet paraprake fashikulli i të cilit është administruar si provë në gjykatë
rezulton se Agron Velaj ka qenë i vetëm në këtë veprimtari nuk ka pasur asnjë person
tjetër që ai të ketë bashkëpunuar në veprimet e tij për kryerjen e veprës penale, pasi
nuk provohet në asnjë moment të ketë bashkëpunuar me ndonjë person tjetër.
- Fakti se ai ka poseduar këtë lëndë narkotike nuk do të thotë se ai ka bashkëpunuar me
ndonjë person tjetër. Për të pasur bashkëpunim duhet të jetë e vërtetuar fakti se në
kryerjen e veprës penale marrin pjesë më shumë se dy persona dhe midis tyre duhet të
ketë marrëveshje të mëparshme e cila duhet të jetë ose e mëparshme ose e
atëçastshme dhe kjo marrëveshje mund të jetë edhe e heshtur pa u bërë më parë. Nga
aktet e administruara si provë në këtë gjykim nuk del asnjë element i vërtetuar që në
këtë fakt penal ka persona të tjerë që kanë marr pjesë në kryerjen e kësaj vepre penale.
- Ligjvënësi i ka kushtuar një vëmendje të posaçme procesit të të provuarit në ligjin
procedural penal. Në kapitullin e IV të K.Pr.Penale, parashikohen rregullat
procedurale mbi burimet dhe provat, marrjen, administrimin, verifikimin e çmuarja e
tyre, mjetet e kërkimit të provave dhe në tërësi procesi i të provuarit, të cilat burojnë
dhe janë në përputhje të plotë me Kushtetutën, Konventën e të Drejtave të Njeriut dhe
aktet ndërkombëtare.
- Gjykata e faktit dhe ajo e apelit në arsyetimin e vendimit në lidhje me këtë çështje
bëjnë një arsyetim të gabuar dhe ka një qëndrim kontradiktor në çmuarjen e provave
dhe fakteve, të cilat janë në fashikullin e dosjes. Nga analiza që i bëhet provave që
gjenden të administruara në fashikullin e gjykimit, rezulton e provuar se ka një
hamendësim të vërtetimit gjyqësor të faktit penal të kryerjes së veprës penale. Nga të
dy gjykatat nuk është analizuar drejt mënyra e kryerjes së veprës penale nga autori.
Mënyra e kryerjes së veprës penale, është e nevojshme për të kuptuar çfarë vepre
292
është kryer, të përcaktohet se çfarë lëvizjesh dhe ndryshimesh janë bërë ne
kronologjinë e tyre, si dhe sendet materiale që kanë ndihmuar për të realizuar këto
ndryshime.
- Në lidhje me caktimin e masës së dënimit të të pandehurit Gjykata duhej të mbante në
konsideratë qëndrimin e të pandehurit, në gjykimin në shkallë të pare, ku i pandehuri
ka shfaqur pendim të thellë si dhe rrethanat e tjera të çështjes ku më e rëndësishmja
është gjendja e tij shëndetësore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin fajtor për veprën penale të parashikuar nga neni
283/2 i KP dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim dhe uljen e 1/3 së masës së dënimit sipas
nenit 406 të KPP; mbrojtësit e të pandehurit, i cili kërkoi uljen e masës së dënimit dhe aplikimin
e nenit 59 të KP, dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.277, datë 03.05.2016 i Gjykatës së Apelit Vlorë gjendet në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet për
rishqyrtim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues.
Rezulton se, i pandehuri Agron Velaj është banor i fshatit Mifol në rrethin e Vlorës.
Në datën 28.01.2015, rreth orës 21°°, në bazë të informacionit të marrë nga burime të
besueshme konfidenciale (të paregjistruara) ka rezultuar se në banesën e shtetasit Agron
Velaj, pranë vendit të quajtur “Ura e Mifolit”, ndodhej një sasi lënde narkotike e llojit
cannabis sattiva.
Menjëherë pas këtij informacioni shërbimet e policisë gjyqësore të Komisariatit
Policisë Vlorë kanë shkuar tek banesa e të dyshuarit për të verifikuar saktësinë e këtij
informacioni. Kur kanë mbërritur në banesë shërbimet e policisë kanë konstatuar se në
oborrin e saj ndodheshin disa qese të mbushura me material bimor të dyshuar si ajo e llojit
cannabis sattiva dhe një mekanizëm metalik që ishte një presë. Më pas janë kryer veprimet e
tjera procedurale për të vërtetuar veprën penale si dhe për të individualizuar autorin e saj.
Nga kontrolli i vendeve dhe konkretisht i banesës janë konstatuar se në verandën e
banesës janë gjetur të stivosura anës murit 18 qese të mbushura me një sasi materiali bimor të
dyshuar si lëndë narkotike e ngjashme me atë të llojit cannabis sattiva. Pranë këtyre
ndodheshin të shpërndara 28 qese të tjera të mbushura me material si ajo e përshkruar më
sipër, një plastmas ku ndodhej një sasi tjetër pluhuri, një govatë plastike me ngjyrë blu, një
peshore elektronike me veshë, me ngjyrë të verdhë me mbishkrimin Platform Electronic
Scanie.
Në mesin e verandës gjendej një mekanizëm metalik, me ngjyrë blu i ngjashëm me
ato të presave, me mbishkrimin BALLIU T.20 dhe në fundin e saj gjendej një qese plastike e
mbushur me lëndë e ngjashme me atë të përshkruar më sipër. Në mesin e saj ajo kishte të
montuar një pjesë metalike në formë drejtkëndëshe. Përballë me këtë presë ndodhej një
tavolinë ku sipër saj gjendeshin disa sende e konkretisht, tre mbështjellje qese transparente,
gjashtë copë natriban ngjitës me ngjyrë kafe, si dhe një pako në formë drejtkëndëshe e
mbështjellë me natriban ngjitës e mbushur me një sasi materiali bimor me ngjyrë jeshil, i
ngjashëm me atë të lëndës narkotike e llojit cannabis sattiva.
Në anën verilindore të banesës gjendej një ambient që shërbente për të ndenjur. Aty
ndodheshin disa orendi shtëpiake, si dhe 53 paketime të mbështjella me natriban ngjitës dhe
qese transparente të mbushura me një sasi materiali bimor i ngjashëm me atë të lëndës
narkotike e llojit cannabis sattiva. Nga kontrolli i banesës është sekuestruar një aparat celular
293
i markës Nokia, i cili në rubrikën e regjistrimit të numrave kishte të shënuar me gërmen “P”
numrin telefonik celular 069 98 38 049. Gjithë sasia e lëndës narkotike u sekuestruan me
cilësinë e provës materiale.
Gjatë zhvillimit të hetimeve është administruar akti i ekspertimit nr.3789, datë
23.04.2015 “Për ekspertimin kimik materialesh bimore”, sekuestruar shtetasit Agron Velaj, i
cili në përfundimin e tij ka arritur konkluzionin se materialet bimore objekt ekspertimi janë
cannabis, produkt herbal i bimes cannabis- sattiva.
Pas kryerjes së veprimeve hetimore, prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor
Vlorë ka përcjellë për gjykim çështjen penale në ngarkim të të i pandehurit Agron Velaj, duke
e akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhim e shitje narkotikësh”, kryer në
bashkëpunim, sipas nenit 283/2 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.582, datë 03.11.2015, ka deklaruar
fajtor dhe dënuar të pandehurin Agron Velaj për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283, paragrafi i dytë i Kodit Penal dhe nenin 406
te KPP me 8 vjet burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimit nr.277, datë 03.05.2016 ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Shkallës së parë Vlorë, duke e deklaruar fajtor dhe dënuar te pandehurin Agron
Velaj për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1i Kodit Penal dhe nenit 406 te KPP me
4 vjet e 8 muaj burgim.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit
Vlore dhe i pandehurit, te cilët kërkojnë ndryshimin e tij.
e gjithë akteve të administruara ne dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, i
cili ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkalles se pare është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit procedural.
Kolegji Penal arrin në konkluzionin se rekursi i prokurorisë pranë gjykates se apelit
Vlore është i pabazuar në ligj (neni 432 i KPP) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet në lidhje
me ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e prokurorit për cilësimin ligjor të
veprës penale nga neni 283/1 në nenin 283/2 të KP, Kolegji Penal e vlerëson të pabazuar këtë
pretendim.
Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se nga kontrolli i kryer nga forcat e
policisë në banesën e të i pandehurit Agron Velaj janë gjetur dhe më pas sekuestruar në
ambiente të ndryshme të banesës pako, paketime e qese të mbushura me material të dyshuar
si cannabis sattiva.
Nga kontrolli i banesës është sekuestruar një aparat celular i markës Nokia, i cili në
rubrikën e regjistrimit të numrave kishte të shënuar me germën “P” numrin telefonik celular
069 98 38 049. Organi i akuzës ka përcjellë çështjen për gjykim, duke pretenduar se i
pandehuri Agron Velaj ka bashkëpunuar në grumbullimin e mbajtjen e sasisë së lëndës
narkotike me persona të tjerë të paidentifikuar. Po ashtu gjykata e ka shkallës së parë ka
arsyetuar se nisur nga rrethanat tërësore të veprës penale, koha, vendi ku ka fshehur lëndën
narkotike, mënyra e paketimit të saj, sasia e madhe, krijohet bindja se ka konsumuar tej çdo
dyshimi të arsyeshëm se i pandehuri duke kryer nga ana objektive veprime aktive të
kundërligjshme, në formën e mbajtjes në banesën e tij të sasisë së lëndës narkotike, e cila
duke u nisur nga sigurimi i automjeteve nga ana e të pandehurit, si dhe nga regjistrimi në
telefonin e tij celularë në rubrikën e regjistrimit të numrave kishte të shënuar me germën “P”.
Gjykata e shkallës së parë ka argumentuar bashkëpunimin e të i pandehurit Agron
Velaj në veprimtarinë e kundërligjshme të mbajtjes së lëndës narkotike, me një person të
paidentifikuar, me të cilin komunikonte dhe e kishte të regjistruar në rubrikën e kontakteve të
telefonit me germën “P”. Vetëm prania e këtij kontakti në telefon dhe pa u njohur me
294
përmbajtjen e bisedës telefonike nuk mund të shërbejë më të provuar tej çdo dyshimi të
arsyeshëm kryerjen e veprës në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/ 2 i Kodit Penal.
Në këto kushte, këto rrethana mbeten vetëm në kuadrin e indicieve, dhe si të tilla,
vetëm krijojnë dyshimin për ekzistencën e tyre. Në kushtet kur, këto indicie, nuk përputhen
me prova të tjera, direkte ose indirekte, ato nuk përmbushin standardin e kërkuar nga ligji
procedural penal shqiptar dhe nga praktika e Gjykatës së Strasburgut, që të provojnë fajësinë,
“tej çdo dyshimi të arsyeshëm”. Në bazë të nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale 1, këto
indicie, sipas parimit “In dubbio pro reo”, si dyshime, vlerësohen në favor të të i pandehurit,
duke rrëzuar pretendimin e akuzës për ekzistencën e bashkëpunimit.
Në këtë rast ky kontakt shërben si indicie për akuzën dhe duke qenë e vetme nuk jep
provueshmëri të plotë dhe nuk mund të japë sigurinë e fajësisë. Ky vlerësim është në
përputhje me nenin 152/2 të KPP, e cila kërkon pluralitet indiciesh duke formuar në vlerësim
një provë me kusht që indiciet të jenë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-
tjetrën.
Gjithashtu gjykata e shkallës së parë nuk ka pasur parasysh vendimin unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Kolegjet e Bashkuara në vendimin nr.4, datë 15.04.2011, kanë unifikuar praktikën
gjyqësore në lidhje me bashkëpunimin në kryerjen e veprës penale duke përcaktuar se:
...Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se që të ndodhemi në
kushtet e bashkëpunimit duhet të bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
1. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash);
2. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale;
3. dhënia e një kontributi relevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve;
4. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën
njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit
kriminal...
 E vetme, e palidhur me prova të tjera apo indicie të rëndësishme, të
sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, prania e një kontakti të ruajtur në rubrikën e
telefonit me germën “P”, nuk mjafton për të provuar bashkëpunimin e të i pandehurit
Agron Velaj, dhe rolin të secilit bashkëpunëtor në kryerjen e veprës penale të
prodhimit dhe mbajtjes së lëndës narkotike.
Lidhur me pretendimet e paraqitura në rekursin e të pandehurit, Kolegji Penal,
vlerëson se ai është i bazuar dhe gjen shkelje të nenit 152 të KPP.
Është fakt i njohur që procesi i çmuarjes së provave është proces i ndërlikuar dhe
kompleks, pasi përbërës të tij janë komponentë sa juridiko-faktikë, aq edhe të brendshëm,
psikologjikë, nga të cilët duhet të udhëhiqet dhe nga i cili ndikohet trupi gjykues në formimin
e bindjes së brendshme, pas shqyrtimit prej tij, në tërësi, të provave të administruara gjatë
gjykimit, prova këto që doemos duhet të jenë marrë në zbatim të kërkesave të nenit 151 të
KPP.
Kolegji Penal rikujton nenin 380 tё KPP, i cili parashikon se, për të marrë vendimin
gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë marrë ose janë verifikuar në
shqyrtimin gjyqësor”; po ashtu edhe nenin të 152 i KPP mbi çmuarjen e provave, dhe në
konkluzion nga interpretimi i dy dispozitave tё mёsipёrme vёrehet se, pёrpara se tё procedojё
me zbatimin e nenit 152 tё KPP, gjykata duhet mё parё tё sqarojё provat mbi tё cilat do tё
marrё vendimin.
Kolegji Penal konstaton se, vlerësimi i provave nga ana e gjykatave nuk është
bërë në përputhje me nenin 152/1 të KPP, në të cilin parashikohet se, çmuarja e
1
I pandehuri prezumohet i pafajshëm gjersa nuk vërtetohet fajësia e tij me vendim gjyqësor të formës së prerë. Çdo dyshim
për akuzën çmohet në favor të të pandehurit.
295
provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas
bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
Nga tërësia e provave kanë rezultuar të provuara rrethanat e faktit, të cilat provojnë
se, në banesën e të i pandehurit Agron Velaj është gjetur një sasi prej 103.235 kg bimë
narkotike sipas procesverbalit të peshimit të provës materiale datë 29.01.2015, e ndarë në 54
pako dhe 47 paketime të cilat u sekuestruan me cilësinë e provës materiale dhe u bënë objekt
ekspertimi kimik.
Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.3789, datë 23.04.2015, e pikërisht ekzaminimit
fizik të materialit bimor të sekuestruar ka rezultuar se: Materialet bimore në 54 pakot objekt
ekspertimi duken të jenë të njëjta, me heqje ajri dhe përbëhen nga boçe me lulesa dhe pak
fara. Ato paraqiten me ngjyrë jeshile me nuancë kafe dhe kane erë e karakteristika të
ngjashme me bimën cannabis sativa. Në 47 paketimet (46 qese jeshile dhe materiali brenda
qeses nr.serial C0009039) objekt ekspertimi duken të jenë të njëjta, paraqiten në trajtë
gjethesh e kërcejsh të copëtuar ku dallohen pjesë boçe me lulesa dhe fara. Ato paraqiten me
ngjyrë jeshile me nuancë kafe dhe kanë erë e karakteristika të ngjashme me bimën cannabis
sativa.
Gjykata e Lartë konstaton se, ne çështjen konkrete është shkelur si ligj material ashtu
edhe ai procedural, pasi gjykata e themelit për përcaktimin e masës së dënimit dhe
rrezikshmërisë së autorit gjykata ka aplikuar në mënyrë automatike vetëm sasinë e lëndës
narkotike, pa marrë parasysh kriteret e tjerë të përcaktuar në nenet 47 e vijues të KP, fakt që
ka ndikuar në mos shqyrtimin e pretendimeve të paraqitura në i i pandehuri në përcaktimin e
masës dhe mënyrës së vuajtjes së dënimit.
Në sasinë totale të sekuestruar të materialit bimor, gjykatat kanë vlerësuar të të njëjtës
përmbajtje edhe materialin që përmban gjethe e kërcej të copëtuar dhe atë të boçeve, lulesave
e farave pa përcaktuar në mënyrë të qartë, cila është pesha reale e lëndës narkotike.
Përcaktimi në mënyrë të saktë i peshës së lëndës narkotike shërben për bërë më pas
edhe rrezikshmërinë e individualizimin e masës së dënimit ndaj të gjykuarit. Duke vlerësuar
drejt rrezikshmërinë e veprës dhe të autorit dhe në vlerësim korrekt të neneve 48 e 49 të
Kodit Penal të cilat ndikojnë në zbatimin e marzhit të dënimit të parashikuar nga dispozita
penale në individualizimin e dënimit.
Për sa më sipër, gjykata e apelit duhet të bëjë një vlerësim korrekt të neneve 48 dhe 49
të Kodit Penal të cilat ndikojnë në zbatimin e marzhit të dënimit të parashikuar nga dispozita
penale në individualizimin e dënimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441 të KPP,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.277, datë 03.05.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 09.02.2017
296
Nr.52109-01219-00-2015 Rregj. Themeltar
Nr.00-2017-14 Vendimit (23)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

DURRËS
I GJYKUAR: ALFRED GJOKA
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Vrasje e kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”,
“Prodhim e mbajtje pa leje e armëve luftarake dhe municionit”,
parashikuar nga N.83 e 278/4 të K.Penal.
TË GJYKUAR: BAKI HUQI

ERIAN MUHARREMI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”,
parashikuar nga N.300 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.732, datë 24.07.2014,

ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Gjoka për veprën penale të “Vrasje
e kryer me kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe në bazë të
Nenit 83 të Kodit Penal dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Gjoka për veprën penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe në
bazë të Nenit 278/4 të Kodit Penal dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Në bazë të Nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Alfred Gjoka me një dënim të vetëm prej 12 (dymbëdhjetë) vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Alfred Gjoka me 8 (tetë) vjet burgim. Vuajtja e
dënimit me burgim i ka filluar nga dita e arrestimit të tij datë 10.09.2013 dhe
të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
297
Deklarimin fajtor të të pandehurit Baki Huqi për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të Nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e
tij me 2 (dy) vjet burgim.
Në aplikim të Nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Baki Huqi me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit ka filluar nga data e arrestimit te tij me 10.09.2013 dhe të
vuhet në burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Erian Muharremi për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të Nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e
tij me 1 (një) vit e 9 (nëntë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Erian Muharremi me 1 (një) vit e 2 (dy) muaj
burgim.
Në vuajtjen e dënimit të përllogaritet koha e qëndrimit në paraburgim për
periudhat 10.09.2013 deri 27.12.2013 dhe 04.02.2014 e në vijim.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2015-683/260, datë 24.03.2015, ka

vendosur:
Gjyqësor Durrës në lidhje me të pandehurin Alfred Gjoka.
Kundër këtij vendimi, më datë .2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari Alfred Gjoka
nëpërmjet mbrojtësit të tij, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit nr.732, datë
24.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe të vendimit nr.10-2015-683/260, datë
24.03.2015 të Gjykatës së Apelit Durrës, duke paraqitur këto pretendime:
- I pandehuri Alfred Gjoka duke e parë veten e tij nën breshëritë e automatikut dhe në
një rrezik serioz për jetën e tij, me një automatik të gjetur rastësish në vendngjarje, ka
qëlluar vetëm një herë në drejtim te viktimës Festim Lama, me të vetmin qëllim atë të
trembjes dhe të frenimit të gjuajtjes që ai bënte dhe kurrsesi të eliminimit fizik, pasi
për të ishte një person që jo vetëm nuk kishte ndonjë njohje, por dhe nuk ishte ky
shkaku i konfliktit që viktima kishte nisur pak më parë.
- Është pikërisht kjo e shtënë e vetme e kryer nga ana e të pandehurit Alfred Gjoka, e
cila ka rezultuar fatale për viktimën Festim Lama pasi i ka shkaktuar vdekjen e tij të
menjëhershme, e në këtë moment pas rënies se tij në tokë u pa fare qartë se kush ishte
personi që qëllonte me armë automatike në drejtim të Alfred Gjokës, Baki Huqit e të
tjerëve, sepse dhe qitje të tjera me armë pas këtij momenti nuk ka pasur.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit lidhur me veprën penale të parashikuar nga neni
278 të K.Penal; të mbahen parasysh ndryshimet e bëra për këtë dispozitë duke ju referuar
ligjit të vitit 2001 për dhënien e një mase dënimi të përshtatshme; mbrojtësin e të gjykuarit
Alfred Gjoka, av. Neritan Tabaku, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit për
masën e dënimit për veprën penale të parashikuar nga N. 278/2 të K.Penal; dhe si shqyrtoi
298
VËREN
Se vendimi nr.10-2015-683/260, datë 24.03.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës gjendet i
bazuar përsa i përket cilësimit juridik dhe masës së dënimit për veprën penale të parashikuar
nga N.83 të K.Penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi për këtë pjesë; vendimi nr.10-2015-
683/260, datë 24.03.2015 i gjykatës së apelit është pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të
Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me
cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Alfred Gjoka për veprën penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe si i tillë do të ndryshohet në këtë pjesë.
1. Të gjykuarit Baki Huqi, Alfred Gjoka dhe Erian Muharremi janë banorë të fshatit
Manzë të rrethit Durrës dhe dy të parët janë në marrëdhënie të posaçme me njëri-tjetrin,
përkatësisht daj e nip, ndërsa me të gjykuarin Erian Muharremi kanë thjesht vetëm
marrëdhënie shoqërore dhe njohje për shkak se janë banorë të të njëjtës zonë.
2. Në datën 08.09.2013 rreth orës 21.30, në rrugën automobilistike ndërmjet fshatrave
Radë dhe Hamallaj të rrethit Durrës dhe konkretisht në segmentin rrugor që ndodhet
thuajse përball lokalit Bar-Restorant “TAHITI” me pronar shtetasin Bujar Gjergji, pas një
grindje të çastit për motive të dobëta me të gjykuarin Baki Huqi, ka mbetur i vrarë me
armë zjarri shtetasi Festim Lama, banor i të njëjtës zonë.
3. Nga gjykatat e faktit janë pranuar të provuara këto rrethana: Në datën 08.09.2013
rreth orës 12.00 shtetasi Festim Lama është takuar në lokalin e shtetasit Gjon Pali, i cili
ndodhet në fshatin Hamallaj me disa nga shokët e tij dhe konkretisht deklaruesit Edmond
Metalla, Aurel Petani dhe Armelin Sallaku, me të cilët ka konsumuar për disa orë me
radhë pije alkoolike birrë. Rreth orës 16.30 të gjithë personat e sipërcituar kanë rënë
dakord dhe janë nisur për të vazhduar konsumin e pijeve alkoolike në lokalin Bar-
Restorant “Tahiti” me pronar shtetasin Bujar Gjergji, objekt i cili ndodhet në rrugen
automobilistike ndërmjet fshatrave Rade dhe Hamallaj.
4. Pasi kane hyre në ambientet e brendshme të këtij lokali, shtetasi Festim Lama dhe
personat që e shoqëronin atë shtetasit Edmond Metalla, Aurel Petani dhe Armelin Sallaku
kanë porositur sërish alkool, konsum i cili ka shkaktuar jo vetëm gjendje jo të mirë fizike
e psikologjike tek personat në fjalë, por njëkohësisht ka sjellë moment pas momenti
ndjenja euforie dhe konflikti, duke thyer dhe disa gota qelqi. Këto veprime kanë
shkaktuar reagimin e disa prej personave të pranishëm në lokal dhe konkretisht dhe
deklaruesit Bujar Gjergji, i cili është pronar i këtij lokali, deklaruesit Besnik Ibrahimi, si
dhe të gjykuarit Baki Huqi, cili ishte i punësuar tek lokal “Tahiti”.
5. I gjykuari Baki Huqi fillimisht është përpjekur disa herë me radhë për të qetësuar
situatën, por pa rezultat, dhe në fund është detyruar t'i nxjerrë ata me forcë jashtë nga
ambjentet e brendshme të lokalit, duke kërkuar njëkohësisht edhe largimin e
menjëhershëm të tyre prej këtij lokali. Të ndodhur para një situate të tillë, shtetasi Festim
Lama si dhe shtetasit Edmond Metalla, Aurel Petani dhe Armelin Sallaku janë larguar nga
lokal Bar-Restorant “Tahiti” me automjetet e tyre, duke marrë drejtimin për nga fshati
Hamallaj, ku përgjatë kësaj periudhe kohore, shtetasi Festim Lama është larguar për disa
minuta nga shokët e tij dhe më pas i vetëm është nisur përsëri në drejtim të lokalit Bar-
Restorant “Tahiti”.
6. Shokët e viktimës, shtetasit Edmond Metalla, Aurel Petani dhe Armelin Sallaku me të
cilët tashmë ishte bashkuar edhe shtetasi Muharrem Lama, vëllai i viktimës Festim Lama,
janë nisur për herë të dytë në drejtim të lokalit Bar-Restorant “Tahiti” dhe në momentin
kur ata kanë mbërritur aty, sapo kanë zbritur nga automjetet e tyre janë përballur me një
grup personash të panjohur, të cilët i kanë sulmuar dhe goditur fizikisht me grushte,
299
shkelma dhe mjete të forta si drunj dhe shkopinj, ku si pasojë e këtyre goditjeve shtetasit
Aurel Petani dhe Armelin Sallaku kanë pësuar dëmtime fizike, të cilat sipas
konkluzioneve të dhëna në aktet e ekspertimeve mjeko-ligjore me nr.976 dhe nr.977, të
datës 10.09.2013 janë klasifikuar në “Dëmtime të cilat kanë shkaktuar paaftësi të
përkohshme për punë në masën mbi 9 (nëntë) ditë”, fakt për të cilin shtetasit në fjale në
cilësinë e të dëmtuarit nga vepra penale nuk kanë paraqitur gjatë fazës së hetimeve
paraprake të këtij procedimi penal asnjë ankim apo kallëzim penal për personat konkret.
Në këto rrethana meqenëse mungon ankimi si kusht i procedimit penal, në bazë të nenit
284 të K.Pr.Penale, për këtë pjesë të konfliktit dhe dëmtimet e lehta të marra nga personat
e mësipërm, nuk ka patur procedim penal te regjistruar.
7. Ndërkohe gjatë momenteve kur shtetasit Edmond Metalla, Aurel Petani, Armelin
Sallaku dhe Muharrem Lama janë rikthyer në vendin e ngjarjes duke u përballur me një
grup personash të panjohur për ta, të cilët i kanë sulmuar dhe goditur fizikisht me grushte
e mjete të tjera të forta, pranë personave në konflikt provohet se janë afruar edhe të
gjykuarit Baki Huqi, Alfred Gjoka dhe Erian Muharremi, afrimi i të cilëve ka rastisur me
ardhjen në vendin e ngjarje të viktimës Festim Lama, i cili ka zbritur nga automjeti i tij
duke mbajtur në duar një armë zjarri automatike, tip “Kallashnikov”, identifikuar më pas
me nr.045352-87.
8. Duke parë në ato çaste të mbërritjes së tij në vendin e ngjarjes, nisjen dhe zhvillimin e
një sherri dhe grindjeje fizike masive, në të cilin ishin përfshirë shokët dhe vëllai i tij
(Muharrem Lama), viktima Festim Lama ka reaguar menjëherë duke qëlluar disa herë me
armën e zjarrit automatike në drejtim të grupit të personave, pjesë përbërëse e të cilëve
ishin edhe të gjykuarit Baki Huqi, Alfred Gjoka dhe Erian Muharremi.
9. Njëra nga predhat e qitura nga arma e viktimës Festim Lama ka kapur dhe dëmtuar
pjesën e pasme, si dhe njërin nga xhamat e pasëm të anës së djathtë të automjetit tip
“Mercedes - Benz” me targa DR 1578 E, pronë e të gjykuarit Erian Muharremi e parkuar
fare pranë vendit të konfliktit. Ndërkohë që vazhdonte goditjet me armë zjarri në drejtim
të turmës me njerëz të përfshirë në konflikt, viktima Festim Lama ka qenë dhe në gjendje
të dehur, e për pasojë veprimet e tij kanë qenë të pakontrolluara dhe pa një drejtim apo
objektiv të posaçëm.
10. I ndodhur para një situate të tillë, i gjykuari Alfred Gjoka ka qëlluar disa herë me
armë zjarri automatike në drejtim të viktimës Festim Lama, të cilin njëra nga predhat e
qitura ka arritur t’a godasë në pjesën e qafës poshtë veshit të djathtë, si pasojë e të cilit ka
gjetur vdekjen e menjëhershme.
11. I gjykuari Alfred Gjoka ka shpjeguar se arma e zjarrit e përdorur prej tij ka qenë e
tipit “Kallashnikov” dhe e ka gjetur aty në vendin e ngjarjes, pasi duhet të ishte hedhur,
apo i kishte rënë ndonjërit nga personat e përfshirë në konflikt. Më pas sipas shpjegimeve
të të gjykuarit Alfred Gjoka, ai është larguar menjëherë nga vendi i ngjarjes me shpejtësi,
duke e hedhur armën ne një kanal me ferra aty pranë, por qe nuk është arritur të gjendet
dhe sekuestrohet me cilësinë e provës materiale.
12. Të njëjtin veprim ka kryer edhe i gjykuari tjetër Erian Muharremi, i cili pasi ka marrë
drejtimin e automjetit të tij të sapo dëmtuar nga ngjarja në fjalë, është larguar në drejtim
të paditur dhe për disa ditë me radhë i është shmangur përballjes me organet e ndjekjes
penale dhe dhënies së të dhënave që kishte dijeni mbi rrethanat e vrasjes të shtetasit
Festim Lama.
13. Ndërkohë i gjykuari tjetër, shtetasi Baki Huqi, ka qëndruar dhe ka qenë i pranishëm
në vendin e ngjarjes deri në momentin e mbërritjes aty të forcave të policisë, duke u
ndaluar në atë moment si autor i dyshuar i vrasjes së shtetasit Festim Lama, por që nga
çasti i arrestimit e më pas ai nuk ka dhënë shpjegime apo deklarime të plota e të sakta mbi
autorësinë e vrasjes se shtetasit Festim Lama, duke u përpjekur të shmangë përgjegjësinë
300
penale të nipit të tij, të gjykuarit Alfred Gjoka, i cili ka rezultuar autori i vrasjes nga të
gjitha provat dhe aktet e mëpasshme hetimore dhe veprimet e ngutshme e të
papërsëritshme të kryera nga policia gjyqësore.
14. Pas kryerjes së veprimeve të plota hetimore, prokuroria e rrethit gjyqësor Durrës ka
dërguar për gjykim procedimin penal në ngarkim të të gjykuarve, duke i akuzuar
përkatësisht të gjykuarin Alfred Gjoka për kryerjen e veprave penale të “Vrasje e kryer në
kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme”, “Prodhim e mbajtje pa leje e armëve
luftarake dhe municionit”, parashikuar nga N.83 e 278/4 të K.Penal, ndërsa të gjykuarit
Baki Huqi dhe Erian Muharremi për veprën penale të “moskallëzim i krimit”, parashikuar
nga N.300 i K.Penal.
15. Të gjykuarit e kanë pranuar akuzën dhe kanë kërkuar një masë dënimi sa më të butë
nga gjykata.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.732, datë 24.07.2014, ka

vendosur:
i.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Gjoka për veprën penale të “Vrasjes e
kryer me kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe në bazë të Nenit 83 të
Kodit Penal dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.
ii.1 Deklarimin fajtor te të pandehurit Alfred Gjoka për veprën penale të “Prodhimit
dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe në bazë të Nenit 278/4
të Kodit Penal dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
iii. 1 Në bazë të Nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Alfred Gjoka me një dënim te vetëm prej 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
iv.1 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Alfred Gjoka me 8 (tetë) vjet burgim. Vuajtja e dënimit me
burgim i ka filluar nga dita e arrestimit të tij datë 10.09.2013 dhe të kryhet në një burg
të sigurisë së zakonshme.
i.2 Deklarimin fajtor te të pandehurit Baki Huqi për veprën penale të “Moskallëzimit
të krimit” dhe në bazë të Nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim.
ii.2 Në aplikim të Nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Baki Huqi me 1 (një) vit e 4 (katër) muaj burgim.
iii.3 Vuajtja e dënimit ka filluar nga data e arrestimit te tij me 10.09.2013 dhe të vuhet
në burg të sigurisë së zakonshme.
i.3 Deklarimin fajtor të të pandehurit Erian Muharremi për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të Nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e tij me
1 (një) vit e 9 (nëntë) muaj burgim.
ii.3 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i ulet 1/3 e këtij dënimi, duke u dënuar
përfundimisht i pandehuri Erian Muharremi me 1 (një) vit e 2 (dy) muaj burgim.
iii.3 Në vuajtjen e dënimit të përllogaritet koha e qëndrimit në paraburgim për
periudhat 10.09.2013 deri 27.12.2013 dhe 04.02.2014 e në vijim.
17. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2015-683/260, datë 24.03.2015, ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.732, datë 24.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës në lidhje me të pandehurin Alfred Gjoka.
18. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i gjykuari Alfred Gjoka nëpërmjet
mbrojtësit të tij, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e vendimit nr.732, datë 24.07.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe të vendimit nr.10-2015-683/260, datë
301
24.03.2015 të gjykatës së apelit Durrës, duke paraqitur pretendimet e pasqyruara në
19. Gjykata e apelit ka vlerësuar se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit ndaj duhet që të lihet në fuqi, dhe ndër të tjera arsyeton se:
“...Gjykata e apelit, arrin në përfundimin se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka
deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të “Vrasjes së kryer me kapërcim të
kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe municionit”, parashikuar nga neni 83 dhe 278/4 i K.Penal. Nga provat
direkte dhe indirekte të administruara në këtë procedim penal është provuar se janë
konsumuar të dy veprat penale që është akuzuar i pandehuri Alfred Gjoka dhe se ato janë
kryer nga ky i pandehur. Edhe masa e dënimit për të cilën është ankimuar i pandehuri
Alfred Gjoka, është në përputhje të plotë me rrezikshmërinë e veprave penale dhe të
pandehurit, si dhe kushtet e rrethanat e tjera të evidentuara në këtë procedim penal,
bazuar në kriteret e nenit 47/2 të K.Penal.
Dhe përsa i përket bashkimit të dënimeve në përputhje me nenin 55/3 të K.Penal, drejtë ka
vendosur gjykata pasi dënimi i rëndë i shtuar nuk ka kaluar mbledhjen e tyre, si dhe as llojin
e dënimit për të cilin është dhënë nga gjykata sipas nenit 32 të K. Penal.
Rrethanat për të cilat ka argumentuar mbrojtja qe duhet të marrë në konsideratë për të ulur
masën e dënimit, janë vlerësuar një herë nga Gjykata e rrethit Gjyqësor Durrës, kur ka dhënë
masën e dënimit ndaj këtij të pandehuri dhe nuk ka vend për ulje tjetër të masës për të njëjtat
shkaqe, pasi nuk janë marrë prova dhe nuk kanë dalë rrethana të reja...”
IV. Në lidhje me rekursin
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të bazuara shkaqet e ngritura në rekurs
nga i gjykuari Alfred Gjoka nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i K.Pr.Penale)
në masën dhe mënyrën që do të argumentohet më poshtë; vendimi i gjykatës së
apelit do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të
gjykuarin Alfred Gjoka, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e
armëve luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të
Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin për masën e dënimit.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ky pretendim është i bazuar, duke u
parë sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 të Gjykatës Kushtetuese. Veprat penale
për të cilat është dënuar i gjykuari N.83 dhe 278/2 të K.Penal 1janë me rrezikshmëri
shoqërore, nga të cilat cenohet jeta e shtetasit si një e drejtë natyrore dhe fondamentale si
dhe rendi dhe siguria publike, nga veprime të kundërligjshme e shoqërisht të rrezikshme e
konkretisht nga mbajtja dhe përdorimi pa lejen e organeve kompetente të armëve
luftarake.

1
Neni 83 vrasja e kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme
Vrasja e kryer në kushtet e kapërcimit të mbrojtjes së nevojshme dënohet me burgim gjer në shtatë vjet.
Neni 278/2 Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
302
Zyrtare. (botuar në Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016).
303
në shtatë vjet.
Alfred Gjoka, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
gjykuari jo vetëm e ka mbajtur në kundërshtim me ligjin këtë armë, por edhe e ka
përdoruar duke sjellë një pasojë të rëndë, marrjen e një jete, nuk ka qenë i dënuar më
parë, nuk i është fshehur hetimit dhe gjykimit, ky Kolegj vlerëson se masa e dënimit prej
5(pesë) vjet do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit
penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i cakton si dënim të vetëm të pandehurit Gjoka,
dënimin e vetëm prej 9 (nëntë) vjet burgim. Në zbatim të N.406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3
e dënimit dhe e dënon përfundimisht të gjykuarin Alfred Gjoka me 6(gjashtë) vjet
burgim.

rekurs për masën e dënimit janë pjesërisht të bazuara.
1
304
33. Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë gjendet i
pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe
si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të
gjykuarin Alfred Gjoka për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.10-2015-683/260 datë 24.03.2015 të Gjykatës së
Apelit Durrës vetëm për të gjykuarin Alfred Gjoka në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve
luftarake” të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal i miratuar me ligjin nr.8733 datë
24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.1.1995 “Kodi Penal i
Republikës së Shqipërisë”, dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për këtë të gjykuar në lidhje me fajësinë dhe masën e
dënimit për akuzën e vrasjes së kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme të
parashikuar nga neni 83 i Kodit Penal.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve e dënon të gjykuarin
me 9 (nëntë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon
përfundimisht të gjykuarin Alfred Gjoka me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Tiranë, më 08.02.2017
305
Nr. 00-2017-15 i Vendimit (24)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 09.02.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
I GJYKUARI: VIKTOR UJKAJ, në mungesë
OBJEKTI:
Për kryerjen e veprës penale “Falsifikim dokumentesh”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.374, datë 15.09.2014, ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ujkaj për veprën penale të
“Falsifikim të dokumenteve” të parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 1(një) vit burgim.
-Pezullimin e ekzekutimit të këtij vendimi gjyqësor për sa i përket dënimit me
burgim në vështrim të kërkesave të nenit 59 të K.Penal, ku i pandehuri të vihet
në provë për një periudhë prej 18 muaj që të mos kryejë vepër penale.
-Shpenzimet gjyqësore në shumën 1.000 lekë në ngarkim të të pandehurit.
-Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër, brenda 10
ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
Për të pandehurin në mungesë afati i ankimit i fillon të nesërmen e
komunikimit të këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.204, datë 11.05.2015, ka vendosur:

-Lënien në fuqi të vendimit nr.374, datë 15.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë me këtë ndryshim:
-Heqjen e aplikimit të nenit 59 të K.Penal.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Viktor Ujkaj,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkoi: prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes,

- Nga veprimet dhe mosveprimet e të pandehurit nuk ka ardhur asnjë pasojë.
- Veprimi i kryer nga i pandehuri nuk plotëson kriteret e ndonjë vepre penale, puna e të
pandehurit është vlerësuar pozitivisht nga ana e kontrollit dhe shefit të sektorit.
306
- Fakti nëse janë raportuar më shumë se norma e lejuar për konsum 167 litra naftë
vetëm nga gjeneratorët, sipas punës së kryer dhe sipas raportimit të mungesës dhe
furnizimit me energji nga zyra e informacionit të IEVP-së në zyrën e D.P.Burgjeve
Tiranë, provon mungesën e lidhjes shkakësore të veprimit për falsifikimin e firmës së
pavlefshme të shoferit.
- Provë tjetër që tregon mungesën e qëllimit të përfitimit, është edhe treguesi ekonomik
i mbylljes së bilancit vjetor 2012.
- Emri i shoferit është shënuar gabimisht në procesverbal nga shefi i prapavijës që bie
në kundërshtim me udhëzimin nr.4285/1 datë 12.06.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm
të Burgjeve si dhe urdhrit nr.2131 datë 26.03.2012 të Drejtorit të Institucionit “Mbi
ngritjen dhe funksionimin e komisionit të pritjes së mallrave që hyjnë në institucionin
e varësisë së DPB-së”. Ky urdhër ndalon firmosjen e procesverbalit nga personat që
nuk janë anëtarë të komisionit.
- Ky është një gabim njerëzor i pranuar edhe vetë nga shefi i prapavijës, i cili ka hedhur
shenjën spanuese poshtë emrit të shoferit, i cili nuk shkarraviti emrin me qëllim të
mos humbiste vlefshmëria e procesverbalit, edhe pse nuk kishte një formë të rregullt.
- Falsifikimi kërkon dashjen direkte në formën e fajit, gjë e cila nuk është provuar nga
organi i akuzës.

Lartë, Z. Arqilea Koça, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka hequr aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal; si
dhe ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me të cilin është vendosur
deklarimi fajtor i të pandehurit Viktor Ujkaj, për veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve, parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe dënimi i tij me 1 vit burgim, duke i
pezulluar ekzekutimin e vendimit të dënimit; është marrë në kundërshtim me ligjin penal,
prandaj ata duhet të prishen dhe çështja të pushohet, për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Viktor Ujkaj ka filluar punë pranë IEVP-së Shënkoll Lezhë në muajin qershor të vitit
2012 në detyrën e shefit të logjistikës duke zëvendësuar Pjetër Lleshin në këtë detyrë. Nga
kontrolli i brendshëm, i ushtruar me datë 02.11.2012, në këtë drejtori, është konstatuar se nga
ana e këtij shtetasi është shpërdoruar detyra për menaxhimin dhe dokumentimin e mallit
“karburant” që përdorej nga makinat e këtij institucioni.
Nga kontrolli është konstatuar se nuk i ishte bërë hyrje një sasie prej 200 litra naftë
sjellë për gjeneratorin e këtij institucioni në muajin gusht të këtij viti. Fillimisht, është
dyshuar se kjo sasi karburanti është përvetësuar nga dy personat përgjegjës për lëvizjen dhe
magazinimin e këtij malli Viktor Ujkaj dhe Pjetër Lleshi, por më pas, ka rezultuar se është
mbajtur procesverbali i datës 02.08.2012, i cili nuk është nënshkruar nga transportuesi i këtij
malli, shtetasi Marash Toma.
Në këto rrethana, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka filluar procedimin penal
në ngarkim të të pandehurit Viktor Ujkaj për kryerjen e veprës penale të “Falsifikim të
dokumenteve” parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe ky shtetas është marrë i pandehur
për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal.
307
Gjatë hetimit të çështjes, organi hetimor ka kryer edhe ekspertimin e dokumentit të
dyshuar si të falsifikuar dhe nga akti i ekspertimit tekniko-grafik nr.2530, datë 06.03.2013,
sipas të cilit ka rezultuar se firma e vënë poshtë emrit të shtetasit Marash Toma nuk është
vënë prej tij. I pyetur për rrethana të hetimit, i pandehuri Viktor Ujkaj ka pranuar faktin se
nënshkrimin poshtë emrit të shtetasit Marash Toma e ka vënë ai, por nuk ka patur si qëllim
falsifikimin e këtij dokumenti.
Pasi ka kryer veprimet hetimore, prokurori e ka dërguar çështjen për gjykim pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën dhe nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar të
deklarohet i pafajshëm.
Gjykata e rrethit gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.374, datë 15.09.2014 ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ujkaj për veprën penale të “Falsifikim të
dokumenteve” të parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin
e tij me 1(një) vit burgim.
-Pezullimin e ekzekutimit të këtij vendimi gjyqësor për sa i përket dënimit me burgim
në vështrim të kërkesave të nenit 59 të K.Penal, ku i pandehuri të vihet në provë për një
periudhë prej 18 muaj që të mos kryejë vepër penale.
-Shpenzimet gjyqësore në shumën 1000 lekë në ngarkim të të pandehurit.
-Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër, brenda 10 ditëve
nga e nesërmja e shpalljes.
Për të pandehurin në mungesë afati i ankimit i fillon të nesërmen e komunikimit të
këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.204, datë 11.05.2015 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.374, datë 15.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë me këtë ndryshim:
-Heqjen e aplikimit të nenit 59 të K.Penal.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Viktor Ujkaj,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes,
me shkaqet e parashtruara si më lart.
Nga aktet e administruara në gjykim, gjendet tërësisht i provuar mekanizmi i ngjarjes

dhe fajësia e të pandehurit Viktor Ujkaj për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni
186/3 i K.Penal.
I pandehuri, madhor dhe i përgjegjshëm para ligjit, me dashje direkte ka cenuar
marrëdhëniet juridike të vendosura për të mbrojtur rendin dhe sigurinë juridike dhe të
parashikuara posaçërisht nga Kodi ynë penal.
Duke qenë se shkak kryesor i ankimit të prokurorit është heqja e aplikimit të nenit 59
të K.Penal, trupi gjykues i gjykatës së apelit vlerëson se ky ankim është i drejtë i bazuar në
prova e në ligj dhe si i tillë e bën vendimin e gjykatës së faktit të cenueshëm sa i përket
aplikimit të nenit 59 të K.Penal.
Në referim të kësaj dispozite, rezulton se i pandehuri Viktor Ujkaj, duke qenë se nuk e
ka pranuar veprën penale si të tillë, por si një veprim, i cili sipas qëndrimit të tij nuk ka qenë
në shkelje të ligjit, tregon për një rrezikshmëri jo të pakët të këtij të pandehuri, tregon se i
308
pandehuri nuk është i penduar për veprën e kryer, fakt ky që nuk mund të lejojë gjykatën që
të aplikojë nenin 59 të Kodit Penal dhe të pezullojë ekzekutimin e dënimit me burgim.
Rezulton se gjykata ka zbatuar drejt kriteret ligjore të parashikuara në nenin 47 të
K.Penal, pasi në caktimin e dënimit ka patur parasysh rrethanat rënduese dhe lehtësuese,
rrezikshmërinë shoqërore të veprës dhe autorit, qëndrimin e të pandehurit, personalitetin e tij,
faktin se ai është i padënuar më parë, është i martuar, kryefamiljar, me arsim të lartë. Të
gjitha këto rrethana kanë çuar gjykatën në dhënien e një dënimi në minimumin që parashikon
dispozita penale, duke patur parasysh se neni 186/3 i Kodit Penal parashikon dënim me
burgim nga një deri në shtatë vjet.
Gjatë hetimit të çështjes dhe në gjykim nëpërmjet mbrojtësit të tij, i pandehuri Viktor
Ujkaj ka mbajtur qëndrim mohues ndaj veprës së kryer, duke e pranuar atë të kryer nga ana e
tij, por jo si veprim të bërë me dashje, në kundërshtim me ligjin, me qëllim përfitimi material,
por si një veprim të bërë nga pakujdesia dhe pa i dhënë rëndësinë e duhur.
Lidhur me pretendimet e të pandehurit për pafajësi në kryerjen e veprës penale
gjykata e apelit këto pretendime i gjen të pabazuara në ligj e në prova për këto arsye:
Së pari, nga të gjitha aktet e marra dhe të administruara nga gjykata e faktit në seancë
të gjykimit të zakonshëm ka rezultuar e provuar akuza në ngarkim të të pandehurit Viktor
Ujkaj, i cili në dijeni të plotë me dashje direkte duke qenë në detyrën e shefit të logjistikës në
IEVP Shënkoll Lezhë ka falsifikuar nënshkrimin e njërit prej anëtarëve të komisionit dhe
konkretisht, të shoferit të këtij institucioni shtetasit Marash Toma.
Së dyti: I pandehuri Viktor Ujkaj e ka pranuar faktin se procesverbali është
nënshkruar prej tij, por këtë veprim e ka kryer për të siguruar rregullshmërinë e
dokumentacionit në mungesë të shtetasit Marash Toma.
Së treti: Nga kontrolli i ushtruar në këtë drejtori, është konstatuar se sasia e litrave të
naftës për të cilën, fillimisht janë dyshuar shtetasit Viktor Ujkaj dhe Pjetër Lleshi, është futur
në IEVP Lezhë me mjetin që drejtohej nga shtetasi Marash Toma, por që procesverbali që ka
bërë hyrjen e këtij malli nuk është nënshkruar nga transportuesi Marash Toma, por nga i
pandehuri, çka ka bërë që nga ana e të pandehurit të jetë konsumuar figura e krimit të
“Falsifikimit të dokumenteve, nga nëpunësi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin dhe që
parashikohet nga neni 186/3 i Kodit Penal.
Së katërti: Vepra penale e falsifikimit nuk kërkon pasojë, ajo quhet e konsumuar që
nga çasti kur në dokumentin zyrtar pasqyrohen të dhëna të rreme, pavarësisht nëse provohet
ose jo qëllimi për të cilin është kryer.
Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të pandehurit janë të mbështetura në ligj

dhe vendimi i gjykatës së apelit, që ka hequr aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal; si dhe ka
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me të cilin është vendosur deklarimi
fajtor i të pandehurit Viktor Ujkaj, për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve,
parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe dënimi i tij me 1 vit burgim, duke i pezulluar
ekzekutimin e vendimit të dënimit, janë marrë në kundërshtim me ligjin penal dhe çështja
penale në ngarkim të të pandehurit Ujkaj duhet të pushohet, sepse nuk është zbatuar drejt neni
186 i Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se rendi juridik mbron shoqërinë, duke
siguruar marrëdhëniet, vlerat dhe interesat themelore juridike të saj, përmes mbrojtjes që
ofrohet nga e drejta penale. Kryerja e një vepre penale shkakton një cenim apo vendos në
rrezik serioz një marrëdhënie juridike të mbrojtur shprehimisht nga rendi juridik. E drejta
penale, si pjesë e rendit juridik, reagon ndaj kryerjes së veprës penale, nëpërmjet parashikimit
të sanksionit penal, i cili zbatohet duke kufizuar vlerat dhe marrëdhëniet juridike më
309
themelore të autorit të veprës, që janë liria personale dhe e drejta e pronës. Sanksioni penal që
do të zbatohet duhet të jetë në përpjesëtim të drejtë me veprën penale të kryer.
Kolegji vëren se në legjislacionin shqiptar, sjelljet e njeriut (veprimet a mosveprimet)
që konsiderohen si vepra penale, si dhe dënimet përkatëse për to, janë të parashikuara në
mënyrë të shprehur në Kodin Penal, i cili përbën bazën e garantimit dhe respektimit të parimit
themelor të ligjshmërisë në të drejtën penale, parim i garantuar në Kushtetutë dhe i
parashikuar me ligj. E drejta penale në një shoqëri demokratike dhe moderne duhet të përbëjë
masën më ekstreme, domethënë ishullin e fundit për t’u ndërmarrë nga ligjvënësi për ato
cenime serioze që iu bëhen të mirave juridike, në kuptimin e atyre marrëdhënieve juridike të
mbrojtura nga rendi juridik.
Në bazë të nenit 1/b të Kodit Penal, legjislacioni penal i Republikës së Shqipërisë ka
për detyrë të mbrojë pavarësinë e shtetit dhe tërësinë e territorit të tij, dinjitetin e njeriut, të
drejtat dhe liritë e tij, rendin kushtetues, pronën, mjedisin, bashkëjetesën dhe mirëkuptimin e
shqiptarëve me pakicat kombëtare, si dhe bashkëjetesën fetare nga veprat penale.
Kolegji vëren se vepra penale, përveçse përbën një shkelje formale të ligjit penal
material, në të njëjtën kohë, ajo duhet të përbëjë edhe një cenin real të marrëdhënies juridike
të qenësishme që mbrohet nga objekti i veprës penale. Pra, për konfigurimin e një vepre
penale konkrete, nuk mjafton vetëm shkelja e përcaktimit ligjor, thjeshtë si komandë ligjore,
por kërkohet edhe prania e një cenimi, domethënë të një sulmi që i bëhet marrëdhënies
juridike të mbrojtur nga norma penale inkriminuese si pasojë e kryerjes së një fakti penal.
Pikërisht, parimi i cenueshmërisë së nevojshme të marrëdhënies së mbrojtur (nullum crimen
sine iniuria) parashikon që vepra penale, përveçse një shkelje ligjore e normës, duhet të
konsistojë edhe në një cenim të marrëdhënies juridike që mbrohet si një e mirë juridike nga
objekti i normës penale. Ky parim buron nga parimi i materialitetit (nullum crimen nulla
poena sine actione) në të drejtën penale, sipas të cilit një vullnet kriminal që nuk
manifestohet dhe materializohet në botën e jashtme nuk mund të ndëshkohet. Prandaj edhe
është e rëndësishme që cilësimi ligjor i veprës penale të jetë në përputhje me faktin e kryer
materialisht dhe marrëdhënia konkret të jetë e cenuar apo e vendosur në një rrezik real, në të
kundërt nuk mund të kemi ndëshkim. Kolegji vlerëson se parimi i cenueshmërisë së
nevojshme në të drejtën penale, kërkon që ligji penal substancial duhet të interpretohet vetëm
sipas kuptimit kur marrëdhënia juridike e mbrojtur nga objekti i normës penale cenohet
efektivisht nga sjellja e njeriut (veprim a mosveprim), pasi ky parim përbën një garanci
substanciale për individin përballë zbatimit të ligjit penal material nga organet shtetërore
kompetente.
Për sa i takon zbatimit të nenit 186 të parashikuar në Kodin Penal, ky Kolegj vëren se,
në kuptim të nenit 186 të Kodit Penal, me veprën penale të falsifikimit të dokumenteve
kuptohet paraqitja në dokument e rrethanave të rreme ose përpilimi i një dokumenti të
falsifikuar, si dhe përdorimi i dokumenteve të falsifikuara, duke i vendosur ato në qarkullim
juridik.
Sa i takon formës së kryerjes së veprës së falsifikimit të dokumenteve të parashikuar
nga neni objekt analize, nga ana objektive falsifikimi i dokumenteve, mund të kryhet në dy
forma: (i) nëpërmjet “falsifikimit të dokumenteve”, ose (ii) nëpërmjet “përdorimit të
dokumenteve të falsifikuara” nga vetë personi që e ka kryer falsifikimin apo nga një person
tjetër që ka interes për përdorimin e tij. Në formën e parë të kryerjes së kësaj vepre, është e
domosdoshme zbulimi i autorësisë së veprimit të falsifikimit për konfigurimin e kësaj forme
të kryerjes së veprës penale, ndërsa në formën e dytë, rëndësi ka identifikimi i përdoruesit të
dokumentit të falsifikuar.
Vepra penale e falsifikimit të dokumenteve si njëra nga format kryerjes e përmendur
më sipër, mund të bëhet në dy mënyra: ose duke vepruar drejtpërsëdrejti mbi dokumentin,
duke i bërë shtesa a tjetërsime të paligjshme, apo me çdo veprim tjetër material një
310
dokumenti ekzistues të mëparshëm. Në këtë rast, do të ndodhemi përpara falsifikimit
“material”; apo në mënyrën tjetër që konsiston në falsifikimin përmbajtjes së dokumentit, pa
prekur formën e tij, duke ndryshuar konceptin dhe brendinë e dokumentit. Në këtë rast, kemi
të bëjmë me falsifikim “intelektual” që cenon pjesën përshkruese-dëftuese të dokumentit.
Duke e analizuar figurën e veprës penale që parashikon neni 186 i Kodit Penal, mund
të konkludohet se falsifikimi i dokumenteve përfshihet në veprat penale të ashtuquajtura
“formale”, ku parashikohet vetëm fakti penal. Çka që do të thotë se kjo vepër konsiderohet e
kryer me realizimin e veprimit kriminal, pavarësisht nga ardhja e pasojës, e cila në këtë rast,
nuk është e domosdoshme për konfigurimin e kësaj vepre penale sipas paragrafit të parë dhe
të tretë. Rrethana e bashkëpunimit apo e pasojës merren në konsideratë nga paragrafi i dytë si
rrethana të posaçme për masën e dënimit. Por për veprat penale formale, kjo nuk do të thotë
që mjafton vetëm shkelja e dispozitës penale, pasi kërkohet edhe një cenim substancial i
marrëdhënies juridike penale konkrete të mbrojtur nga norma.
Kolegji vëren se, në ndryshim nga paragrafi i parë, sipas të cilit subjekt i vepre penale
është çdo person që ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe që është i përgjegjshëm
para ligjit, në paragrafin e tretë të nenit 186 të Kodit Penal, subjekti i veprës penale është i
posaçëm, pasi është “personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin” si subjekt intraneus
dhe jo personi (extraneus) që nuk e ka këtë tagër mbi dokumentin.
Objekt i veprës penale të falsifikimit të dokumenteve, është marrëdhënia juridike
konkrete që garanton veprimtarinë e rregullt të organeve të administratës publike, si dhe të
personave privatë në lidhje me hartimin, administrimin dhe lëshimin e dokumenteve, nga
veprimet ose mosveprimet kriminale, që sjellin si pasojë cenimin e ligjshmërisë së
funksionimit të këtyre organeve, si dhe të drejtave apo interesave të ligjshëm të shtetasve.
Figura e veprës penale e “Falsifikimit nga personi që ka për detyrë të lëshojë
dokumentin” (neni 186/3) kryhet, pikërisht, me anë të falsifikimit, pra, përpilimit të një
dokumenti të falsifikuar, i cili mund të jetë falsifikim i plotë ose falsifikim i pjesshëm.
Kolegji vlerëson se elementi i anës objektive të kësaj vepre penale kërkon detyrimisht
që subjekti aktiv i veprës penale të falsifikimit të dokumenteve ta kryejë këtë vepër me
veprimet e tij aktive e të kundërligjshme në formën e paraqitjes në aktin e përpiluar prej tij të
të dhënave tërësisht apo pjesërisht të rreme që nuk i përgjigjen realitetit.
Me anën subjektive të figurës së veprës penale kuptohet qëndrimi psikik që mban
subjekti, kundrejt veprës së kryer prej tij dhe pasojave që vijnë nga kryerja e veprës, pra
qëndrimi i tij kundrejt faktit penal të parashikuar nga norma penale inkriminuese. Në këtë
drejtim, vepra penale e falsifikimit të dokumenteve, parashikon si formë faji, vetëm atë të
dashjes, në kuptimin që autori i veprës penale, e parashikon dhe e dëshiron faktin e
falsifikimit, apo përdorimin e dokumentit të falsifikuar. Çka nënkupton se dashja konsiston
në dijeninë e subjektit jo vetëm për të falsifikuar, por edhe për të cenuar marrëdhënien
juridike që dokumenti, objekt falsifikimi, ka për qëllim të kryejë. Në këto kushte, një qëllim i
padëmshëm apo i ndryshëm, qoftë edhe i supozuar në mënyrë të gabuar se qëllimi i të
vepruarit nuk ishte falsifikimi, nuk mund të përbëjë objekt inkriminimi nga norma penale për
veprën e falsifikimit të dokumenteve të parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal. Rrjedhimisht,
falsifikimi përjashtohet kur subjekti vepron për qëllime të tjera nga ato për të përfituar
padrejtësisht (animus nocendi) duke synuar të veprohet në të mirë të institucionit, si dhe nëse
subjekti nuk cenon funksionin konkret që dokumenti kryen. Pra, nuk mjafton vetëm dashja e
krijimit të një dokumenti fals (intentio decipiendi), kur autori beson se po vepron me një
qëllim jo penal, i udhëhequr nga mbarëvajtja e punës, qoftë edhe në mënyrë të gabuar, por
kërkohet edhe cenimi konkret i funksionit të aktit. Nëse subjekti nuk është i ndërgjegjshëm
për cenimin dhe kompromentimin e interesit që dokumenti luan në rastin konkret, atëherë nuk
mund të ketë një qëndrim psikik në dashjen e anës objektive të kësaj vepre penale.
311
Duke iu kthyer rekursit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se,
në rastin konkret, është dyshuar se nuk i ishte bërë hyrje një sasie prej 200 litra naftë të
përdorur për gjeneratorin e institucionit të IEVP-Lezhë. Fillimisht, është dyshuar se kjo sasi
karburanti është përvetësuar nga dy personat përgjegjës për lëvizjen dhe magazinimin e këtij
malli, Viktor Ujkaj dhe Pjetër Lleshi, por më pas, ka rezultuar se është mbajtur procesverbali
i datës 02.08.2012, i cili nuk është nënshkruar nga transportuesi i këtij malli. I pandehuri
Viktor Ujkaj ka pranuar faktin se nënshkrimin poshtë emrit të shtetasit Marash Toma e ka
vënë ai, por nuk ka patur si qëllim falsifikimin e këtij dokumenti. Ky Kolegj çmon se në
rastin konkret, nga ana e gjykatave të themelit është gabuar në zbatimin e nenit 186 të Kodit
Penal, pasi mungon ana subjektive si element i nevojshëm për konfigurimin e veprës penale.
Vepra penale, duhet të jetë e kryer nga një person dhe të jetë e kundërligjshme. Ajo përfshin,
si kundërligjshmërinë juridike formale, ashtu edhe atë thelbësore. Kjo e fundit ka të bëjë me
zbatimin e parimit të cenueshmërisë së nevojshme të marrëdhënies së mbrojtur (nullum
crimen sine iniuria) që mbrohet si një e mirë juridike nga objekti i normës penale. Vepra
penale paraqet në vetvete një unitet të të gjithë elementëve të figurës së saj, e cila nga ana
tjetër pasqyron formën juridike të veprës penale për rastin konkret dhe duhet të konsiderohet
e kryer në mënyrë të plotë, vetëm kur ekzistojnë të katër elementët e saj siç janë: objekti, ana
objektive, subjekti dhe ana subjektive. Nëse mungon njëri prej këtyre elementëve, vepra
penale nuk ekziston. Nëse nuk provohet qoftë edhe njëri nga këta elementë personi, nuk
mund të ndëshkohet.
Në rastin objekt shqyrtimi, gjykatat e themelit e kanë marrë të mirëqenë praninë e
elementit të dashjes direkte, duke e përshkruar atë si një element të anës objektive kur kanë
arsyetuar se: i pandehuri është në dijeni të plotë e me dashje direkte duke qenë në detyrën e
shefit të logjistikës në IEVP Shënkoll Lezhë ka falsifikuar nënshkrimin e njërit prej anëtarëve
të komisionit dhe konkretisht, të shoferit të këtij institucioni shtetasit M.T. Kolegji çmon se
dashja në lidhje me veprën penale të falsifikimit të dokumenteve duhet të ketë si objekt jo
vetëm dijeninë për falsifikimin, por edhe dijeninë për cenimin e marrëdhënies juridike që
dokumenti, objekt falsifikimi, ka pasur si funksion. Në rastin e të pandehurit është vërtetuar
se malli për të cilin kishte dyshime ka hyrë dhe gjendej në institucion, dhe funksioni vërtetues
i pritjes së mallit është realizuar. Gjykatat e themelit nuk e kanë analizuar këtë aspekt në
raport me ligjin penal.
Kolegji vlerëson se ndonëse nga ana formale plotësohen disa nga elementët e anës
objektive, për shkak të rrethanave konkrete, veprimi konkret i të pandehurit Ujkaj nuk ka
arritur të cenojë nga pikëpamja thelbësore marrëdhënien konkrete të mbrojtur nga neni 186 i
Kodit Penal. Për konfigurimin e një vepre penale konkrete, nuk mjafton vetëm shkelja e
përcaktimit ligjor, thjeshtë si komandë ligjore, por kërkohet edhe prania e një cenimi,
domethënë të një sulmi që i bëhet marrëdhënies juridike të mbrojtur nga norma penale
inkriminuese nga fakti penal. Në rastin konkret, edhe pse dokumenti mbi hyrjen e mallit në
magazinën e institucionit nuk është firmosur nga personi i vërtetë, kjo nuk do të thotë se
domosdoshmërisht malli, në rastin konkret, sasia e naftës nuk ka hyrë në të vërtetë në
institucion. Anëtarët e tjerë të komisionit të pritjes së mallit kanë firmosur rregullisht dhe
procesverbali, gjithsesi e ka kryer funksionin e tij. Në këtë rast, edhe pse ka pasur një
parregullsi në nënshkrimin e aktit, çmohet nga ana e këtij Kolegji se ky veprim nuk ka cenuar
dhe prekur funksionin kryesor të dokumentit, pasi malli rezulton të ketë hyrë në institucion,
dhe firma e anëtarëve të tjerë ka arritur të përmbushë funksionin e procesverbalit të pritjes së
mallit, duke e shndërruar vërtetësinë e njërës firmë të parëndësishme nga pikëpamja penale.
Qëllimi i të pandehurit ka qenë ai për të siguruar rregullshmërinë e dokumentacionit në
mungesë të shtetasit Marash Toma, qoftë edhe i gabuar ky qëllim, ai nuk ka synuar dashjen e
falsifikimit dhe cenimit të funksionit që mbart akti. Gjykatat e themelit nuk kanë analizuar në
mënyrë të hollësishme praninë e elementit të dashjes, si dhe shkaktimin e një cenimi të
312
funksionit të aktit që ka ardhur si rezultat i veprimit të parregullt të kryer nga i pandehuri,
duke mos respektuar nenin 186 të Kodit Penal për shkak të dyshimit rreth pranisë së
elementit subjektiv. Kolegji vlerëson se ana objektive e faktit penal duhet të pasqyrohet në
tërësinë e saj në anën psikike të veprës penale. Mungesa e reflektimit të elementëve të anës
objektive në anën subjektive të veprës penale do të nënkuptonte zbatimin e përgjegjësisë
penale objektive, të palidhur me qëndrimin psikik të personit. Fakt, ky i ndaluar nga neni 29 i
Kushtetutës, që parashikon parimin e përgjegjësisë penale personale, për një fakt që i
atribuohet atij dhe jo të tjerëve.
Në këto kushte arrihet në përfundimin se, një qëllim i padëmshëm apo i ndryshëm,
qoftë edhe i supozuar në mënyrë të gabuar nga ana e të pandehurit Ujkaj, sipas të cilit qëllimi
i të vepruarit nuk ishte falsifikimi, nuk mund të përbëjë objekt inkriminimi nga norma penale
për veprën e falsifikimit të dokumenteve të parashikuar nga neni 186/3 i Kodit Penal, prandaj
në bazë të nenit 442 të Kodit të Procedurës Penale çështja ndaj këtij të pandehuri duhet të
pushohet, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, që ka hequr

aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal; si dhe ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, me të cilin është vendosur deklarimi fajtor i të pandehurit Viktor Ujkaj, për veprën
penale të falsifikimit të dokumenteve, parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal dhe dënimi i tij
me 1 vit burgim, duke i pezulluar ekzekutimin e vendimit të dënimit, janë marrë në
kundërshtim me ligjin penal dhe çështja duhet të pushohet, pasi nuk plotësohet elementi i
anës subjektive të parashikuar për veprën penale objekt akuze, duke mos respektuar drejt
nenin 186 të Kodit Penal, për pasojë, vendimi i gjykatës së apelit, si dhe ai i gjykatës së
shkallës së parë, duhet të prishen dhe çështja të pushohet.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 dhe 442 të Kodit
të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.204, datë 11.05.2015, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.374, datë 15.09.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Viktor Ujkaj.
Tiranë, më 09.02.2017
313
Nr. 00-2017-49 i Vendimit (25)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 15.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52701-01136-

00-2016 akti, që i përket:
TЁ GJYKUAR: SOKOL SINOMATI,

ARMANDO SULEJMANI
A K U Z A:
“Vrasje me paramendim”, e kryer në bashkëpunim
parashikuar nga nenet 78 e 25 të Kodit Penal,
“Vrasje me paramendim”, të kryer në bashkëpunim dhe mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 78, 25 e 22 të Kodit Penal
dhe “Armëmbajtje pa leje”,
të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.129, date 25.06.2003, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të vrasjes
me dashje në dëm të shtetasit Elton Tato, të vrasjes të mbetur në tentativë në
dëm të shtetasit Robert Boraku dhe të armëmbajtjes pa leje dhe e dënon:
Në bazë të nenit 76 të K.Penal, dënimin me 17 vjet burg.
Në bazë të nenit 76 e 22 me 10 vjet burg.
Në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, e dënon me 2 vjet burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 20 vjet burg.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për veprën penale të
mos kallëzimit të krimit dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij me
8 muaj burg.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.221, datë 10.09.2003, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.129, datë 25.06.2003, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë si më poshtë:
me paramendim e kryer në bashkëpunim në dëm të viktimës Elton Tato,
parashikuar nga neni 78 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 20 vjet burg.
314
me paramendim e kryer në bashkëpunim e mbetur në tentativë në dëm të
shtetasit Robert Boraku, parashikuar nga neni 78, 22 e 25 i K.Penal dhe e
dënon me 15 vjet burg.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të
armëmbajtjes pa leje dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, dënimin me 2 vjet
burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Sokol Sinomati
përfundimisht me 25 vjet burg.
vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim në dëm të viktimës Elton
Tato, parashikuar nga neni 78 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 18 vjet burg.
vrasjes me paramendim e kryer në bashkëpunim e mbetur në tentativë në dëm
të shtetasit Robert Boraku, parashikuar nga neni 78, 22 e 25 i K.Penal dhe e
dënon me 10 vjet burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Armando
Sulejmani përfundimisht me 20 vjet burg.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.113, datë 23.02.2004, ka

vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Sokol Sinomati dhe
Armando Sulejmani nëpërmjet mbrojtësit, av. Luan Xhuveli.

vendosur:
-Pranimin e kërkesës të kërkuesit Armando Sulejmani.
-Rivendosjen në afat të rekursit të kërkuesit Armando Sulejmani kundër
vendimit penal nr.129, datë 250.6.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
ndryshuar me vendimin nr.221, datë 10.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Armando Sulejmani ndaj
vendimit nr.221, datë 10.09.2003, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.194, datë 02.12.2009,
ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Sokol Sinomati me objekt rivendosje në afat
për të ushtruar të drejtën e ankimit kundër vendimit nr.129, datë 25.06.2003, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, i cili ka marrë formë të prerë me vendimin
nr.221, datë 10.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

-Ndryshimin e vendimit nr.194, datë 02.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Sokol Sinomati.
Rivendosjen në afat të rekursit të kërkuesit Sokol Sinomati kundër vendimit
penal nr.129, datë 25.06.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
ndryshuar me vendimin nr.221, datë 10.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
315
vendosur:
- Prishjen e vendimit nr.221, datë 10.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.

- Prishjen e vendimit nr.129, datë 25.06.2003 të Gjykatës së shkallës së parë
Vlorë dhe pushimin e çështjes penale ndaj të pandehurit Sokol Sinomati.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për të pandehurin Armando Sulejmani
për cilësimin juridik të veprës penale të moskallëzimit të krimit dhe fajësinë e
tij.
-Ndryshimin e vendimit të mësipërm për masën e dënimit ndaj të pandehurit
Armando Sulejmani në këtë mënyrë :
Dënimin e të pandehurit Armando Sulejmani me 2 (dy) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ndalimit.
Kundër vendimit më datë 25.04.2014, ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë,

i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.24, date 31.03.2014 të Gjykatës se Apelit Vlore dhe të
vendimit nr.l29,dt. 25/06/2003 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, si me poshtë:
1-Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për kryerjen e veprës penale të vrasjes
me paramendim në bashkëpunim në dem të viktimës Elton Tato dhe në bazë të nenit 78 dhe
25 të Kodit Penal,dënimin e tij me 20 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për kryerjen e veprës penale të vrasjes me
paramendim në bashkëpunim mbetur në tentativë, në dem të Robert Boraku dhe në bazë të
nenit 78 e 25 e 22 të Kodit Penal të dënohet me 15 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për kryerjen e veprës penale të
armëmbajtjes pa leje dhe në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal të dënohet me 2 vjet burgim.
Përfundimisht,në bashkim të dënimeve,bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, të dënohet i
pandehuri Sokol Sinomati me 25 vjet burg.
2-Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim në bashkëpunim në dem të viktimës Elton Tato dhe në bazë të nenit
78 dhe 25 të Kodit Penal të dënohet me 18 vjet burg.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim në bashkëpunim mbetur në tentativë, në dem të Robert Boraku dhe
në bazë të nenit 78 e 25 e 22 të Kodit Penal të dënohet me 10 vjet burgim.
Përfundimisht,në bashkim të dënimeve, bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, të dënohet i
pandehuri Armando Sulejmani me 20 vjet burg.
Duke pretenduar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Duke analizuar deklarimet e këtyre dëshmitareve, në raport me deklarimet e shtetasve
Robert Boraku dhe Gjergj Prroi, evidentohet fakti se përveç momentit të shoqërimit të
pandehurit Armando nga viktima Elton me pistolete, për rrethanat e tjera sesi ka
ndodhur ngjarja, mes këtyre dëshmive nuk ka mospërputhje apo kundërshti.
- Gjykata e faktit në kundërshtim me provat, ka pranuar si të provuar pretendimin e
mbrojtjes dhe të të pandehurit Armando se viktima Elton dhe shtetasi Robert kanë
dashur ta fusin me force në makine, në një kohe kur nga drejtimi i lëvizjes se tyre, nga
deklarimet e dëshmitareve dhe nga provat e fiksuara në vendngjarje, nuk rezulton që
ndaj të pandehurit Armando të jete ushtruar forcë.
316
- Veprat penale të mësipërme rezultojnë të jenë kryer nga të pandehurit me dashje
direkte, pasi ata kanë parashikuar karakterin shoqërisht të rrezikshëm të veprimeve të
tyre dhe të pasojave të këtyre veprimeve, i kanë dëshiruar ardhjen e këtyre pasojave
dhe kanë ndërmarrë veprime aktive për ardhje e këtyre pasojave, vdekjen e shtetasve
Elton Tato dhe Robert Boraku. ashja direkte në kryerjen e këtyre veprave, nga tërësia
e provave të administruara në gjykim, rezulton të shfaqet me të tere elementet e saj si
dashje e paramenduar.
- Nga tërësia e akteve rezulton i provuar edhe një element tjetër i rëndësishëm, ai i
bashkëpunimit të të pandehurve në realizimin e veprave penale. Marrëveshja e
mëparshme e të pandehurve për të realizuar veprën, provohet siç u tha dhe me larte,
nga tërësia e provave të administruara në vend ngjarje, prova të cilat hedhin drite mbi
mekanizmin për realizimin e veprave.
- Lidhur me akuzat në ngarkim të të pandehurve, konstatohet se në vendimin e gjykatës
se shkallës se pare arsyetimi është i njëanshëm duke marrë të mirëqena faktet e
paraqitura nga mbrojtja dhe duke lënë mënjanë e pa marrë në analize provat e
paraqitura nga organi i akuzës. Në tërësinë e tyre provat nga ajo gjykate janë trajtuar
në mënyrë të njëanshme duke mos respektuar kërkesat e neneve 149 e 152 të
K.Pr.Penale.
- Gjykata duhet ti trajtoje provat me objektivitet për të shmangur subjektivizmin që
mund të çoje në dhënien e një vendimi të pa bazuar, duke e arsyetuar edhe pse nuk i
pranon provat e kundërta. E tillë është dëshmia e shtetasit Robert Boraku, dëshmi e
cila është e plote dhe në përputhje me provat materiale të fiksuara në vendin e
ngjarjes. Prej gjykatës se shkallës se pare, kjo prove analizohet pjesërisht vetëm në
lidhje me faktin nëse i pandehuri Armando kishte ose jo arme si dhe në lidhje me
natyrën e marrëdhënieve mes viktimave dhe të pandehurve.
- Gjykata e shkallës se pare, në kundërshtim me detyrimet ligjore, nuk analizon një
element shume të rendesishem për gjykimin, siç është vendi i ngjarjes dhe provat e
fiksuara në të, apo këqyrja e kufomës se Elton Tatos në lidhje me plagët e marra. Këto
prova hedhin poshtë në mënyre kategorike qëndrimin e pranuar nga gjykata e shkallës
se pare mbi mekanizmin e zhvillimit të ngjarjes. Kështu është provuar se goditja nga i
pandehuri Sokol është bërë fillimisht para fuoristrades në distance disa metra larg
viktimave dhe me tej ka vazhduar në drejtim të Skelës, duke ndjekur shtetasin Robert
për ta vrare edhe atë.
- I pabazuar në prova dhe në ligj është arsyetimi i gjykatës se shkallës se pare, se " ...
kanë qenë rrethanat e krijuara në çast nga veprimet e viktimës Elton Tato dhe Robert
Boraku, që mendimi për vrasje të pandehurit Sokol Sinomati, t'i lind kur ka pare
veprimet e tyre ndaj Armando Sulejmanit si dhe drejtimin e lëvizjes se tyre drejt
automjetit ku ai ishte vendosur pavarësisht se ... nuk ka patur grindje direkte midis
viktimës Elton Tato dhe shtetasit Robert Boraku dhe të pandehurit Sokol Sinomati,
por konflikti ka lindur në çast midis Elton Tato, Robert Boraku dhe të pandehurit
Armando Sulejmani dhe mendimi kriminal i të pandehurit Sokol Sinomati është i
çastit dhe jo me paramendim ...".
- Nga provat e marra nga gjykata e apelit gjate përsëritjes se shqyrtimit gjyqësor, nuk
rezultoi rrëzimi i akuzave të ngritura nga organi i Prokurorisë në ngarkim të dy të
pandehurve.
- Konkluzioni i aktit të ekspertimit, nuk duhet ta çoj gjykatën e apelit në përfundimin
kategorik se i pandehuri Sokol Sinomati nuk ka qenë në vendin e ngjarjes,siç edhe u
pretendua nga mbrojtja. Gjykata e apelit duhet që edhe këtë konkluzion të aktit të
ekspertimit ta çmojë në lidhje dhe në unitet me provat e tjera të shqyrtuara në gjykim.
Akti i ekspertimit i mësipërm, nuk i jep përgjigje mundësisë që në kohen e kryerjes se
317
krimit, i pandehuri S.Sinomati të mos këtë patur flokë (ka qenë me kapele) dhe fijet e
flokut të gjetur në kapele të jene lëne nga ndonjë përdorues tjetër i mëparshëm i saj.
- Gjykata e Apelit edhe pse i ka marrë në analize provat e sipërcituara,i analizon ato në
mënyre të njëanshme duke i dhënë rendësi të veçante një prove dhe duke nënvlerësuar
të tjerat,analize kjo që bie ndesh me parimet e përcaktuara në të drejtën tone
procedurale penale dhe posaçërisht në nenin 152 të K.Pr.Penale.
- Gjykata e Apelit është treguar “e nxituar” në përfundimin e gjykimit të çështje në
shkallë të dyte. Ajo i dha fund diskutimit përfundimtar dhe vendosi që një avokate t’i
mbronte të dy të pandehurit, e cila pranoj të mbronte dhe mbajti diskutimin
përfundimtar për të dy të pandehurit,edhe pse nuk kishte bërë asnjë përgatitje të
mëparshme për të realizuar mbrojtjen e të pandehurit Sokol Sinomati,në një kohe që
behej fjale për një çështje komplekse dhe me probleme.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koça i cili kërkoi
prishjen e vendimit te gjykatës së apelit në lidhje me te gjykuarin A.Sulejmani, deklarimin
fajtor dhe dënimin e tij me 20 vjet burg dhe ndryshimin e vendimeve për te gjykuarin
S.Sinomati, dënimin e tij me 25 vjet burg, Avokatët e caktuar kryesisht Sonila Cekrezi dhe
Skënder Breca, të cilët kërkuan lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës së apelit, si dhe pasi
V Ë R E N:
Vendimi nr.24, datë 31.03.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Më dt. 26.06.2002, rreth orës 15:00, në afërsi të ish lokal “Zyrih”-ut, në lagjen
“Skelë” të qytetit të Vlorës, ka mbetur i vrarë me armë zjarri shtetasi Elton Tato.
Në kuadër të hetimeve paraprake, më datë 26.02.2012, ora 16:00, është realizuar
këqyrja e vendngjarjes, në sheshin “Skele” që qytetit të Vlorës, e cila është shoqëruar me
tabelë fotografike. Në vendngjarje janë gjetur dhe marrë me cilësinë e provës materiale 23
copë gëzhoja të kalibrit 7.62 mm, model 56, me markirofke 61-65, me kapsolle të qitur, një
armë zjarri pistoletë e tipit “Zastava”, e kalibrit 9mm, me krehër në të cilin ndodheshin 15
fishekë të kalibrit 9mm. Po kështu në distancën 80cm nga parakolpi i automjetit benz
frigorifer është gjetur një kapele me strehë, me ngjyrë të kuqe dhe të zezë, me mbishkrimin
“Forca Milan”, në të cilën gjenden 5 fije floku, një radiomarrëse dhënëse e tipit “Motorola”;
një aparat celular “Samsung” T100, me ngjyrë gri, një automjet tip Benz 5000, sel, me targa
TR4369 E, ngjyrë të zezë, të blinduar, ku në derën e parë të krahut të djathtë të pasagjerit ka
dy brima hyrje me buzë të rregullta, një fuoristradë e tipit “Toyota” me ngjyrë të bardhë me
targa ZH 71003G, pa çelësat e kuadrit, ku në xhamin e derës së shoferit, në pjesën e
brendshme të automjetit janë gjetur dhe fiksuar një gjurmë papilare gishti dhe një gjurmë
pëllëmbe.
Ditën e ngjarjes është realizuar edhe këqyrja e një kanali të shkarkimit të ujërave të
zeza që kalon përmes lagjes “Pavarësia’' dhe derdhet në vendin e quajtur “Aulona' ku është
gjetur dhe marrë me cilësinë e provës materiale një armë zjarri automatik kallashnikov me
qytë të prere, e cila është shoqëruar me tabelë fotografike.
318
Për të verifikuar nëse gjurmët papilare të marra me cilësinë e provës materiale në
automjetin që përdorej nga i pandehuri Armando Sulejmani janë lënë apo jo nga të
pandehurit, organi i akuzës ka urdhëruar kryerjen e aktit të ekspertimit daktiloskopik të tyre
dhe me aktin e ekspertimit nr.108 datë 18.09.2002 ka rezultuar e provuar se gjurma e gishtit,
e krahasuar me gjurmët mostër të marra nga kartelat përkatëse, të çelura për të dy të
pandehurit qysh në vitet 1999 dhe 2000, nuk janë lënë nga gishtat e duarve të të pandehurve
Sokol Sinomati dhe Armando Sulejmani, ndërsa lidhur me gjurmën e pëllëmbës, gjatë
gjykimit të çështjes në shkallë të parë, është provuar me aktin e ekspertimit daktiloskopik
nr.47 date 28.05.2003 se, ajo nuk është lënë nga shtetasi Armando Sulejmani.
Organi i akuzës ka vendosur në fazën e hetimeve paraprake kryerjen e ekspertimit
biologjik të 5 fijeve të flokut të gjetura në kapelën e fiksuar në vendngjarjen ku u vra shtetasi
Elton Tato për të verifikuar nëse këto fije floku kanë vlera identifikuese dhe me aktin nr.2508
datë 09.09.2002 të ekspertimit mjekoligjor, të kryer nga Policia Shkencore është arritur në
përfundimin se fijet e flokut objekt ekspertimi janë fije floku njeriu dhe kanë vlera të
reduktuara identifikuese pasi bulbi (rrënja) e tyre paraqitet në sasi të pakët materiali biologjik.
Të pandehurve, për shkak të një konflikti të mëparshëm me shtetasit Elton Tato dhe
Robert Boraku, u ka lindur mendimi kriminal për vrasjen e tyre. Në datën 26.06.2002, rreth
orës 15.00, të pandehurit kanë pikasur se shtetasit Elton Tato e Robert Boraku ishin duke parë
një ndeshje futbolli në ish disko “Delfini”. Ky fakt i ka çuar ata në marrjen e vendimit për
vrasjen e tyre dhe me këtë rast ata kanë parkuar në afërsi të ish lokal “Zyrihu” (pranë ish
disko “Delfinit”), në drejtimin veriperëndimor të tij makinën tip “Tojota”, pronë e të
pandehurit Armando, duke pritur mbarimin e ndeshjes dhe me këtë rast daljen e Elton Tatos e
Robert Borakut.
I pandehuri Sokol ka qëndruar brenda në makinë, i ulur në vendin e parë të pasagjerit,
ndërsa i pandehuri Armando ka qëndruar në sheshin përpara lokal “Zyrihut”. Në përfundim të
ndeshjes, shtetasit Elton e Robert kanë dalë nga disko dhe pasi kanë hipur në makinën e tyre,
kanë lëvizur para lokal “Zyrihut” me drejtim për nga qendra e qytetit dhe kanë ndaluar përbri
trotuarit ku qëndronte në këmbë i pandehuri Armando. Pasi kanë ndaluar automjetin i
pandehuri Armando ka nisur të bisedojë me shtetasin Robert, i cili ka hapur derën e makinës.
I pandehuri Armando ju ka kërkuar që të shkonin së bashku deri të makina e tij, e ndodhur e
parkuar 30 m larg vendit ku zhvillohej biseda. Të dy shtetasit i kanë kërkuar të pandehurit që
të vinte të makina e tyre, por meqenëse ai nuk ka pranuar, atëherë i pari ka dalë nga makina
shtetasi Elton i cili ishte në rolin e shoferit, duke shkuar në drejtim të të pandehurit Armando
duke i vendosur pistoletën në kokë. Më pas ka dalë nga makina dhe Roberti dhe janë nisur në
drejtim të vendit të propozuar nga i pandehuri Armando. Gjate ecjes shtetasit Elton e Robert e
kanë vendosur në mes të pandehurin, ndërsa shtetasi Elton ia mbante pistoletën të drejtuar në
kokë.
Pasi kanë përshkruar një distancë rruge përpara bar “Zyriut”, në momentin që po i
afroheshin automjetit tip fuoristrade, që ishte e parkuar qysh më parë, i pandehuri Armando i
ka bërë thirrje të pandehurit Sokol që gjendej brenda në pritje të viktimave “o Sokol qëlloi
vriti”. Me këtë thirrje, i pandehuri Sokol ka dalë menjëherë nga makina dhe me armën tip
automatik ka hapur zjarr me breshëri në drejtim të shtetasit Elton e Robert, ku si pasojë ka
mbetur i vdekur në vend shtetasi Elton, ndërsa Roberti është larguar me vrap në drejtim të
pallateve në anën tjetër të rrugës duke iu shpëtuar plumbave. Pas kësaj i pandehuri Sokol i
ndjekur pas edhe nga i pandehuri Armando është larguar me armë në dorë në drejtim të
rrugës ku ndodhet selia e Partisë Demokratike. Pasi kanë përshkruar një distancë të shkurtër i
pandehuri ka hedhur në një kanal armën me të cilën realizuan krimin.
319
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.

vendosur:
- Deklarimin fajtor të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të vrasjes me
dashje në dëm të shtetasit Elton Tato, të vrasjes të mbetur në tentativë në dëm të shtetasit
Robert Boraku dhe të armëmbajtjes pa leje dhe e dënon:
Në bazë të nenit 76 të K.Penal, dënimin me 17 vjet burg.
Në bazë të nenit 76 e 22 me 10 vjet burg.
Në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, e dënon me 2 vjet burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e tij përfundimisht me 20 vjet burg.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për veprën penale të mos
kallëzimit të krimit dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal, dënimin e tij me 8 muaj burg.
Duke arsyetuar: “Ditën e ngjarjes, viktimat kanë qenë duke pare ndeshjen tek disko
"Delfini ", ndërsa të pandehurit tek bar "Zyrihu". Pas përfundimit të ndeshjes, viktimat kanë
hipur në automjetin e tyre se bashke me një person të trete të paidentifikuar dhe janë nisur në
drejtim të Vlorës duke kaluar para lokal "Zyrihut".Kur kanë kaluar aty dhe kanë pare të
pandehurin Armando, viktimat kanë ndaluar makinën, kanë zbritur, i kanë vene në koke të
pandehurit Armando pistoletat që kishin me vete dhe janë përpjekur ta fusin në makine. I
pandehuri Armando është munduar të shmanget duke lëvizur, ku pas disa metrash ju është
shkëputur nga duart. Ndërkohe viktimat me lëvizjet e tyre janë afruar pranë automjeteve (tip
furgon dhe tip fuoristrade të ndodhura 30m larg lokalit). Nga automjeti tip fuoristrade ka
dale një person me kapele të kuqe e syze të errëta, i pandehuri Sokol Sinomati, që ka qëlluar
me breshëri automatiku ndaj viktimës Elton Tato, i cili ka marrë 5 plage, ndërkohe shtetasi
Robert Boraku në çast është larguar me vrap duke ju shpëtuar goditjeve me arme në drejtim
të tij....I pandehuri Armando si dhe shume persona të tjerë kur kanë filluar krismat, janë
shtrire për toke dhe me pas janë larguar nga Pallati i Sportit prapa tij. Për gjykatën e faktit,
kanë qenë rrethanat e krijuara në çast nga veprimet e viktimës Elton Tato dhe Robert
Boraku, që mendimi për vrasje të pandehurit Sokol Sinomati, t'i lind kur ka pare veprimet e
tyre ndaj Armando Sulejmanit si dhe drejtimin e lëvizjes se tyre drejt automjetit ku ai ishte
vendosur, pavarësisht se nuk ka patur grindje direkte midis viktimës Elton Tato dhe shtetasit
Robert Boraku dhe të pandehurit Sokol Sinomati, pasi konflikti ka lindur në çast midis Elton
Tato, Robert Boraku dhe të pandehurit Armando Sulejmani dhe mendimi kriminal i të
pandehurit Sokol Sinomati është i çastit dhe jo me paramendim ...".
-Ndryshimin e vendimit nr.129, datë 25.06.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të vrasjes me
paramendim e kryer në bashkëpunim në dëm të viktimës Elton Tato, parashikuar nga neni 78
e 25 i K.Penal dhe e dënon me 20 vjet burg.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të vrasjes me
paramendim e kryer në bashkëpunim e mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Robert Boraku,
parashikuar nga neni 78, 22 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 15 vjet burg.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Sinomati për veprën penale të armëmbajtjes
pa leje dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, dënimin me 2 vjet burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Sokol Sinomati
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për veprën penale të vrasjes
me paramendim e kryer në bashkëpunim në dëm të viktimës Elton Tato, parashikuar nga neni
78 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 18 vjet burg.
320
Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Sulejmani për veprën penale të vrasjes me
paramendim e kryer në bashkëpunim e mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Robert Boraku,
parashikuar nga neni 78, 22 e 25 i K.Penal dhe e dënon me 10 vjet burg.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, dënimin e të pandehurit Armando Sulejmani
vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Sokol Sinomati dhe Armando
Sulejmani nëpërmjet mbrojtësit, av. Luan Xhuveli.
vendosur:
-Pranimin e kërkesës të kërkuesit Armando Sulejmani.
-Rivendosjen në afat të rekursit të kërkuesit Armando Sulejmani kundër vendimit
penal nr.129, datë 250.6.2003, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndryshuar me vendimin

vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Armando Sulejmani ndaj vendimit
nr.221, datë 10.09.2003, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Sokol Sinomati me objekt rivendosje në afat për të
ushtruar të drejtën e ankimit kundër vendimit nr.129, datë 25.06.2003, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, i cili ka marrë formë të prerë me vendimin nr.221, datë 10.09.2003 të
Gjykatës së Apelit Vlorë.
Ndryshimin e vendimit nr.194, datë 02.12.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë
në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Sokol Sinomati.
Rivendosjen në afat të rekursit të kërkuesit Sokol Sinomati kundër vendimit penal
nr.129, datë 25.06.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndryshuar me vendimin
vendosur:
- Prishjen e vendimit nr.221, datë 10.09.2003 të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
- Prishjen e vendimit nr.129, datë 25.06.2003 të Gjykatës së shkallës së parë Vlorë
dhe pushimin e çështjes penale ndaj të pandehurit Sokol Sinomati.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për të pandehurin Armando Sulejmani për
cilësimin juridik të veprës penale të moskallëzimit të krimit dhe fajësinë e tij.
-Ndryshimin e vendimit të mësipërm për masën e dënimit ndaj të pandehurit Armando
Sulejmani në këtë mënyrë :
Dënimin e të pandehurit Armando Sulejmani me 2 (dy) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ndalimit.
Duke arsyetuar: “Gjykata krijon bindjen se autori ka qëlluar duke qenë në lëvizje, pra
qitja nuk është kryer nga një pozicion i pandryshueshëm (fiks). Gjithashtu, eksperti
kriminalistik ka konkluduar se, referuar pozicioneve ku janë fiksuar gëzhojat në vendin e
ngjarjes, është plotësisht e mundur të qëllohet në drejtim të vendit ku është fiksuar kufoma e
321
shtetasit Elton Tato dhe se për këtë shkak, është e pamundur të përcaktohet pozicioni konkret
i qitësit në momentin e vrasjes se shtetasit Elton Tato. Fijet e flokut të gjetura si prove në
vendngjarje për të cilat prokuroria ka pretenduar se janë të ekzekutorit Sokol Sinomati, u
provua me aktin e ekspertimit mjekoligjor dhe biologjik nrl643, date 14.02.2014 të ekspertit
të IPSh-së, Ndoc Cardaku se, nuk janë lënë prej këtij shtetasi, pasi fijet e flokut model
krahasimi të marra nga koka e të pandehurit Sokol Sinomati kanë karakteristika të ndryshme
makro dhe mikroskopike me fijet e flokut objekt ekspertimi të fiksuara në vendngjarje.
Gjykata e Apelit çmon se, vendimi i ankimuar duhet të prishet persa përket të pandehurit
Sokol Sinomati dhe për akuzat ndaj tij duhet të vendoset pushimi i çështjes, pasi nuk provohet
të jete ai autori i veprave penale për të cilat është akuzuar, ndërsa në lidhje me të pandehurin
tjetër Armando Sulejmani, vendimi duhet lihet në fuqi persa i përket fajësisë dhe kualifikimit
ligjor të veprës penale për të cilën ai është deklaruar fajtor, ndërsa për masën e dënimit ky
vendim duhet të ndryshohet, duke e dënuar të pandehurin Armando Sulejmani me 2 vjet
burgim. Ndryshe nga sa ka pranuar gjykata e shkallës se pare dhe ka pretenduar organi i
prokurorisë për përputhje të dhënave në deklarimet e shtetasit Robert Boraku dhe në
dëshminë e shtetasit Gjergj Prroi, Gjykata e Apelit, duke i analizuar këto dy prova në raport
me provat e grumbulluara në hetimet paraprake të çështjes të përmendura me lart, dëshmitë
e dëshmitareve të tjerë të pyetur në gjykim si dhe | provat e tjera të reja të marra gjate
gjykimit të çështjes në shkallë të dyte, pas përsëritjes se shqyrtimit gjyqësor, nuk gjen fakte
apo rrethana të përbashkëta midis tyre si për mekanizmin e ngjarjes, ashtu edhe për autorin e
saj dhe nga vlerësimi në tërësi i tyre provohet se të pandehurit Sokol Sinomati dhe Armando
Sulejmani nuk janë autoret e këtyre veprave penale. ...Armando Sulejmani në këtë ngjarje,
është provuar Pa asnjë kundërthënie, nga të gjitha dëshmitë e dhëna gjate shqyrtimit
gjyqësor, si ato të kërkuara nga prokurori edhe ato të kërkuara nga mbrojtja, prezenca e këtij
të pandehuri në ngjarje, të cilën as vete i pandehuri Armando Sulejmani nuk e ka mohuar,
por roli i tij si bashkëpunëtor në ngjarjen e datës 26.06.2002 nuk del i provuar nga asnjë
prove tjetër në këtë gjykim, përveç deklarimeve të shtetasit Robert Boraku. Ndryshe nga sa ka
deklaruar ky i fundit, se “...Armandoja na bën me shenje që mbajeni pak makinën...”,
dëshmitari Gjergj Prroi ka dëshmuar se, kanë qenë shtetasit Elton Tato dhe Robert Boraku
ata që i kanë folur të pandehurit Armando Sulejmani dhe i kanë kërkuar t’u afrohet atyre.
Kontradiktore janë midis tyre këto dy prova lidhur me prezencën e të pandehurit Sokol
Sinomati në ngjarje, pasi në dëshminë e tij shtetasi Gjergj Prroi — nuk dëshmon që të këtë
dëgjuar Armandon të thërrasë “O Sokol, qëlloji, vriti!”, sikundër ka deklaruar shtetasi
Robert Boraku. Sa me sipër, midis këtyre dy dëshmive nuk ka asgjë të përbashkët, përveç
faktit që në vendngjarje ishte i pandehuri Armando Sulejmani. Nga dëshmia e dëshmitarit
Gjergj Prroi rezulton e provuar se ai nuk ka qenë i sigurt në identifikimin e autorit të vrasjes
me të pandehurin Sokol Sinomati, pasi në këtë konstatim ai i është referuar rrethanave të tilla
si marrëdhëniet shoqërore të tij me shtetasin Armando Sulejmani dhe prezenca e fuoristrades
se Armandos në vendngjarje dhe për këtë arsye ai është shprehur në dëshminë e tij se, “ ...u
duk sikur ishte Sokol Sinomati”. Pra, asnjë prej dëshmitareve okulare në vendngjarje nuk ka
thëne se viktimën Elton Tato e ka vrare i pandehuri tjetër Sokol Sinomati. ...Gjykata e Apelit
krijon bindjen e brendshme se, i pandehuri Sokol Sinomati nuk ka qenë në vendin e ngjarjes
dhe se vepra penale e vrasjes se shtetasit Elton tato nuk është kryer në bashkëpunim midis dy
të pandehurve duke iu referuar edhe aktit të ekspertimit biologjik të Institutit të Policisë
Shkencore, nga i cili ka rezultuar se fijet e flokut të fiksuara në kapelen e gjetur në
vendngjarje kanë karakteristika të ndryshme makro dhe mikroskopike me fijet e flokut model
krahasimi të marra nga koka e të pandehurit Sokol Sinomati e për rrjedhoje, nuk janë lënë
prej tij. Ky konkluzion i aktit të ekspertimit biologjik, pra mungesa e fijeve të flokut të
pandehurit Sokol Sinomati në kapelen e autorit të vrasjes konfirmohet me dëshmitë e
dëshmitareve okulare K.Grabova, K.Veliu, deklarimet e të pandehurit Armando Sulejmani të
322
cilët nuk kanë bërë të mundur identifikimin e autorit të vrasjes se shtetasit Elton Tato, me
deklarimet e të pandehurit S.Sinomati që ka mohuar praninë e tij në vendngjarje. Sa me
sipër, mekanizimi i ngjarjes i treguar prej të dëmtuarit Robert Boraku është në kundërshtim
të plote edhe me këtë konkluzion shkencor të aktit të ekspertimit biologjik, që përjashton
kategorish praninë e të pandehurit Sokol Sinomati në vendngjarje.... Nga aktet rezulton e
provuar plotësisht se, i pandehuri Armando Sulejmani ka qenë dëshmitar okular i vrasjes me
paramendim të shtetasit Elton Tato dhe i vrasjes me paramendim të mbetur në tentativë ndaj
shtetasit Robert Boraku dhe i ka përceptuar rrethanat e kryerjes se veprës penale me mire se
çdo dëshmitar tjetër i kësaj ngjarjeje, duke patur të gjitha mundësitë për të pare dhe
identifikuar edhe autorin që ka goditur mbi viktimën. Pavarësisht se i pandehuri Armando
Sulejmani është shtrire përtokë, mekanizimi i kryerjes se vrasjes dhe drejtimi i lëvizjes se
autorit të ngjarjes, veprimet e autorit të vrasjes, i cili ndonëse e ka qëlluar viktimën Elton
Tato, që ka gjetur vdekjen e menjëhershme, ka vazhduar të godasë edhe nga drejtime të tjera,
madje edhe mbi automjetin e viktimës, përbejnë rrethana që e kanë lejuar atë ta shikonte
autorin e ngjarjes. Madje karakteristikat fizike dhe elemente që kanë të bëjnë me shenja të
veçanta si ekzistenca e kapelës, syzeve, elemente të veshjes se autorit të vrasjes janë vene re
nga dëshmitare të tjerë që kanë qenë edhe me larg të pandehurit Armando Sulejmani dhe nuk
kishte sesi ato të mos evidentoheshin dhe mbaheshin mend prej të pandehurit Armando
Sulejmani. I pandehuri nuk kishte asnjë lloj shkaku nga ato të parashikuara nga neni 300/2 të
KPenal për përjashtimin e tij nga detyrimi për të bërë kallëzim për krimin e kryer.”.
III. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.

Vendimi nr.24, datë 31.03.2014 Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Siç ka rezultuar nga rrethanat e faktit të pranuara nga të dyja gjykatat, pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë është zhvilluar gjykimi në ngarkim të pandehurve Sokol Sinomati
dhe Armando Sulejmani, të akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Vrasja me
paramendim”, e kryer në bashkëpunim, “Vrasja me paramendim”, e kryer në bashkëpunim, e
mbetur në tentativë, të parashikuara nga nenet 78 e 25 dhe 78, 25 e 22 të K.Penal.
Në përfundim të gjykimit të gjykuarit janë deklaruar fajtor dhe janë dënuar
përkatësisht, i gjykuari Sokol Sinomati për veprat penale të “Vrasja me dashje”, dhe “Vrasja
me dashje” e mbetur në tentativë e mbetur në tentativë dhe “Armëmbajtja pa leje” ndërsa i
gjykuari Armando Sulejmani për veprën penale të “Moskallëzimi i krimit”.
Bazuar në sa më sipër të gjykuarit janë dënuar, përkatësisht, i gjykuari Sokol Sinomati
me 20 (njëzet) vjet burgim, i gjykuari Armando Sulejmani 8 (tetë) muaj burgim.
Pas rivendosjes në afat të rekursit të të pandehurit Sokol Sinomati, Gjykata e Larte,
me vendimin nr.70, date 07.03.2012 ka vendosur prishjen e vendimit nr.221, date 10.09.2003
të Gjykatës se Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim pranë kësaj gjykate me tjetër
trup gjykues për mosrespektim të kërkesave proceduriale (neni 15/2 të K.Pr.Penale) që kanë
të bëjnë me papajtueshmërinë për të qenë gjyqtar në gjykimin e çështjes dhe në rigjykim
Gjykata e Apelit e ka rishqyrtuar çështjen mbi ankimin e prokurorit, që ka kërkuar
ndryshimin e vendimit për cilësimin juridik të veprave penale për të cilat janë deklaruar
fajtorë të pandehurit, duke mbajtur të njëjtin qëndrim si edhe në kërkesën për gjykim si dhe
mbi ankimin e të pandehurit Sokol Sinomati që ka kërkuar prishjen e vendimit dhe pushimin
e çështjes në ngarkim të tij.
I pandehuri Sokol Sinomati është gjykuar në mungesë në shkallë të parë dhe mbi
kërkesën e mbrojtjes, Gjykata e Apelit, në bazë të nenit 427 të K.Pr.Penale, ka vendosur
323
përsëritjen pjesërisht të hetimit gjyqësor, duke marrë disa prova të reja si, dëshminë e
shtetasit Resti Rexho; aktin e ekspertimit biologjik të fijeve të flokut në kapelen e gjetur në
vendngjarje, aktin e ekspertimit kriminalistik me qëllim përcaktimin e pozicionit të të
pandehurit Sokol Sinomati, për të cilin prokuroria ka pretenduar se është autori që ka qitur
me armë zjarri në vendngjarje si dhe për paraqitjen e skicës së vendngjarjes.
Gjykata e Apelit në përfundim ka disponuar pushimin e çështjes për të pandehurin
Sokol Sinomati me arsyetimin se nuk provohet të ketë qenë ai autori i veprës penale dhe
lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë për të pandehurin Armando Sulejmani duke e
ndryshuar vetëm përsa i përket masë së dënimit duke e rritur atë nga 8 muaj në 2 vjet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se, në një proces penal organi i prokurorisë
ka barrën e provës dhe detyrimin ligjor për të provuar akuzën, ndërsa i pandehuri gëzon
garancinë kushtetuese të prezumimit të pafajësisë. Kjo është arsyeja pse të provuarit e akuzës
kërkon një analizë të hollësishme, të plotë dhe të gjithanshme të provave të paraqitura nga
palët ndërgjyqëse, duke siguruar që të mos mbivlerësohet asnjëra prej tyre. Provat e
paraqitura nga organi i akuzës, duhet t’i nënshtrohet, në kuptim të nenit 152 të K.Pr.Penale,
shqyrtimit gjyqësor, duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar, detyrim ky i cili rrjedh nga
parimi-garanci i prezumimit të pafajësisë.
Një nga institutet më të rëndësishme të së drejtës proçedurale penale është ai i
“provave penale dhe proçesit të të provuarit”, i cili me të drejtë është konsideruar si institut
bosht i kësaj të drejte. Instituti i provave penale dhe proçesit i të provuarit, lidhet në mënyrë
të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e kësaj shkence, me atë që quhet proçesi i
zbulimit dhe i të provuarit të së vërtetës në proçesin penal. Rëndësia e shqyrtimit dhe e
verifikimit të provave gjatë gjykimit të çështjes është përcaktuese për formimin e bindjes së
brendshme të gjykatës, mbi bazën e së cilës do të përcaktohet vërtetësia dhe fuqia e tyre
provuese, siç është shprehur edhe më parë ky Kolegj (shih Vendimi Nr 291, datë 15.03.2007 i
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Ligjvënësi, në nenin 152/1 të K.Pr.Penale, ka parashikuar se “Gjykata i çmon provat
sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi”. Nga interpretimi literal e
gramatikor i kësaj dispozite, kuptohet një rregull i rëndësishëm i proçesit të të provuarit, që
çmuarja e provave bëhet vetëm mbi bazën e bindjes së brendshme, bindje kjo, e cila krijohet
shkallë shkallë nga shqyrtimi dhe verifikimi i të gjitha provave. Në interpretim të nenit 152 të
K.Pr.Penale, çmuarja e provave është procesi i përcaktimit të vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre, gjë që e bën gjykata. Bindja e brendshme, si e drejtë ekskluzive e atij që gjykon
çështjen, formohet mbi bazë të provave të administruara në gjykim.
Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut e çmon mënyrën në të cilën trajtohen
provat si një çështje të rëndësishme në marrjen e vendimit nëse një gjyq ka qenë i drejtë apo
jo. (Çështja Van Mechelen dhe të tjerë kundër Vendeve të Ulëta, 18 mars 1977).
Edhe më parë ky Kolegj (shih vendimin nr.25, datë 15.01.2003 i Kolegjit Penal i
Gjykatës së Lartë) është shprehur: “Përcaktimi i vërtetësisë së provës që është vënë si kusht
nga ligjvënësi për të patur një proçes ligjor çmuarje të saj, nënkupton...verifikimi se ku
konsiston lidhja e rrethanës apo objektit material konkret me objektin e të provuarit në çdo
gjykim konkret, të cilin e përbëjnë përgjigjet që duhet t’u japë gjykata pyetjeve të tilla si:
çfarë ka ndodhur, ku dhe kur ka ndodhur, me ç’mjet është kryer, si ka ndodhur, kush dhe pse
e ka kryer veprën, përgjigje, të cilat duhet të përbëjnë shtratin mbi të cilin duhet ndërtuar
pjesa arsyetuese e çdo vendimi gjyqësor në proçesin penal”. Po kështu është shprehur se:
“Proçesi i të provuarit...është vërtetimi i fakteve nëpërmjet grumbullimit të provave të
mjaftueshme për të bindur gjykatën lidhur me fajësinë e tij (të pandehurit)....”. (Vendimi
nr.205, datë 06.04.2005 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Duke i parë këto parime dhe kritere të të provuarit të përcaktuara në K.Pr.Penale në
lidhje me faktet dhe rrethanat e çështjes objekt gjykimi, ku provat kryesore në lidhje me
324
fajësinë ose jo të të gjykuarit Sokol Sinomati janë deklarimet e dëshmitarëve të pranishëm në
vendngjarje, procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes dhe procesverbali i këqyrjes së
kufomës, ky Kolegj vëren se, bazuar në K.Pr.Penale, Gjykata e Apelit nuk ka bërë një analizë
të plotë dhe të hollësishme të tyre, duke i dhënë vlerë të paracaktuar aktit të ekspertimit
biologjik, i cili, edhe pse është një provë shkencore, analizohet në raport me provat e tjera të
administruara në gjykim.
Ky Kolegj vëren se një provë e rëndësishme në këtë proces, në lidhje me fajësinë e të
pandehurit Sokol Sinomati janë dëshmitë e dëshmitarëve Robert Boraku dhe Gjergji Prroi, të
cilët rezultojnë të kenë qenë të pranishëm në vendin e ngjarjes në kohën kur ka ndodhur
vepra. Gjykata e Apelit nuk i ka vlerësuar drejtë këto prova duke i analizuar ato në raport jo
vetëm me njëra tjetrën por edhe me provat e tjera të administruara, por i ka dhënë vlerë të
paracaktuar deklarimeve të të pandehurit Armando Sulejmani.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se deklarimet e bëra prej të pandehurit në
proces, nuk duhen ngatërruar me deklarimet e dëshmitarëve pasi ato gjejnë një rregullim të
posaçëm në K.Pr.Penale, pikërisht për shkak të pozitës së posaçme dhe garancive që gëzon i
pandehuri në një proces gjyqësor penal. Në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga çështë
shprehur Gjykata e Apelit Vlorë, deklarimet e dhëna prej të pandehurit Armando Sulejmani
nuk mund të vlerësohen si deklarime të dhëna nga një dëshmitar okular në vendngjarje, siç
është shprehur kjo gjykatë.
Ky Kolegj gjithashtu vëren se, është detyrë e gjykatave të shkallës së parë të kryejnë
një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes duke administruar dhe shqyrtuar të gjitha
provat e kërkuara nga palët dhe që kanë lidhje me të, por është gjithashtu edhe detyrë e
gjykatave të apelit, të cilat duke qenë njëkohësisht gjykata fakti dhe ligji, të kontrollojnë dhe
kur është rasti të korrigjojnë vetë mangësitë e konstatuara në procesin e zhvilluar nga gjykata
e faktit.
Në çështjen objekt gjykimi, prova kyçe në proces janë deklarimet e shtetasve Robert
Boraku dhe Gjergji Prroni si dhe procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes dhe ai i
këqyrjes së kufomës, të cilat duhet të çmohen prej Gjykatës së Apelit në përputhje me nenin
152 të K.Pr.Penale. Në kushtet kur Gjykata e Lartë nuk mund të bëjë çmuarjen apo
vlerësimin e provave përsa i përket themelit dhe fuqisë provuese të tyre, ajo si gjykatë ligji
kufizohet vetëm në shqyrtimin e shkaqeve të pretenduara në rekurs, e konkretisht, nëse është
zbatuar apo jo drejtë neni 152 i K.Pr.Penale në vlerësimin e tyre nga gjykatat më të ulëta, dhe
në kushtet kur konstaton shkelje të tij, ja kthen çështjen Gjykatës së Apelit, si gjykatë ligji
dhe fakti, për të korrigjuar këtë mangësi.
Në rigjykim, Gjykatës së Apelit Vlorë, i shtrohet detyra për të bërë një analizë të plotë
dhe të hollësishme të provave, në tërësinë e tyre dhe pa i dhënë asnjërës vlerë të paracaktuar,
ashtu siç parashikohet në nenet 145 dhe 152 të K.Pr.Penale si dhe, në rast se e çmon të
nevojshme, të riçelë shqyrtimin gjyqësor, në mënyrë që, në përfundim, vendimi gjyqësor të
jetë rezultat i një hetimi të plotë e të gjithanshëm.
Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë duhet prishur duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në këtë Gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ 1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
325
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.24, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 15.02.2017
326
Nr. 00-2017-40 i Vendimit (26)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUESE: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

FIER
TË PANDEHUR: MARJO BEGAJ
ROMEO BEGAJ
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”
kryer në bashkëpunim mbetur në tentativë,
parashikuar nga nenet 78-22-25 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimi nr.62-2014-2857 (477) datë

“Deklarimin e fajtor të të pandehurit Mario Begaj për kryerjen e veprës penale
të “Vrasje me dashje”, ngelur në tentativë, kryer në bashkëpunim, dhe në bazë
të neneve 76, 50 gj e 23/2 të K.Penal dhe dënimin e tij përkatësisht me 7 vjet e
6 muaj burgim.
Deklarimin e fajtor të të pandehurit Romeo Begaj për kryerjen e veprës penale
të “Vrasje me dashje”, ngelur në tentativë, kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga nenet në bazë të neneve 76, 50 gj e 23/2 të K.penal dhe dënimin e tij me 8
vjet burgim.

Prishjen e vendimit nr.62-20142857(477) date 25.07.2014 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Fier dhe pushimin e çështjes penale ne ngarkim te te
pandehurve Mario dhe Romeo Begaj.
Lënien ne fuqi te vendimit te mësipërm ne lidhje me provat materiale dhe
shpenzimet gjyqësore.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë

së Apelit Vlorë, i cili kërkon :
327
Prishjen e Vendimit nr.837, datë 17.12.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.62-2014-2857 (477), datë 25.07.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, që ju
përket të pandehurve Mario dhe Romeo Flamur Begaj;
Dhe parashtron këto pretendime :
- Duke analizuar me kujdes të gjitha provat e administruara në hetim e gjykim, me të
drejtë gjykata ju ka dhënë provave të organit të akuzës vërtetësinë dhe fuqinë e tyre
provuese, duke arritur në përfundimin e drejtë se të pandehurit Mario dhe Romeo
Begaj, vëllezër midis tyre kanë konsumuar plotësisht elementet e veprës penale të
“Vrasjes me dashje” të kryer në bashkëpunim, të mbetur në tentative, të parashikuara
nga nenet 76-22-50/gj të K.Penal.
- Te pandehurit mbasi kane përdorur sende te forta metalike (shufër hekuri), por edhe
thikën qe është një mjet prerës shpues, i rrezikshëm dhe i përshtatshëm per te
realizuar vrasjen, me marrëveshje te heshtur, por me veprime konkludente ne grindje
e sipër aty per aty, ne bashkëpunim me njeri tjetrin kane tentuar te vrasin te dëmtuarin
Nertil Asllanaj, duke e qëlluar atë disa here ne kofshe dhe ne koke, organe jetike këto
për jetën e njeriut, qe kane te bëjnë me trurin e tij dhe arterien kryesore femorale që
furnizon me gjak muskujt e kofshëve te njeriut, por qe pasoja nuk erdhi per shkaqe te
pavarura nga vullneti i tyre, per shkak se aty kane ndërhyre persona te tjera per ti
ndare dhe larguar te pandehurit Mario dhe Romeo Begaj, siç eshte edhe pronari i
lokalit Ilirjan Hoxha, por edhe per faktin se nuk janë dëmtuar cipat e trurit dhe enët
kryesore te qarkullimit te gjakut ne tru dhe ne kofshe.
- I pandehuri Romeo ka tentuar ta godasë ne bark te dëmtuarin, por ky i fundit ka
kundërvepruar per tu mbrojtur dhe duke përfituar edhe nga terreni ku ndodhi ngjarja,
nga shkallet qe te ngjisin ne katin e dyte, ka mundur t’ju shpëtoje këtyre goditjeve me
thike ne bark, duke i marre ato ne kofshe, kjo ka ardhur edhe per shkak te ndërhyrjes
se personave te tjerë qe i kane larguar te pandehurit nga i dëmtuari, por edhe si
refleksion I këtij te fundit per tu mbrojtur nga një sulm, i vërtete, real, i atëçastshëm,
dhe me intensitet te larte.
- Intensiteti i larte i goditjeve me thike ne kofshe, mbi katër here, nga ana e te
pandehurit Romeo Begaj dhe goditja me mjet te forte mbretës, leve hekuri,
njëkohësisht ne koke, mbi gjashte here, nga ana e te pandehurit Mario Besaj, që janë
organet jetike te organizmit te njeriut, flasin qarte per anën subjektive te atë te
“Vrasjes me dashje”, te mbetur ne tentative, te kryer ne bashkëpunim, të Parashikuar
nga nenet 76-22-50/gj te K.Penal.
- Janë pikërisht veprimet objektive ato, te kryera nga te pandehurit Romeo dhe Mario
Begaj, ne dem te shtetasit Nertil Asllanaj, qe përcaktojnë anën subjektive te tyre, qe
eshte ajo e tentativës se vrasjes se këtij shtetasi, por qe pasoja nuk erdhi per shkaqe te
pavarura nga vullneti i tyre, si rezultat i kundërveprimit te dëmtuarit per tu mbrojtur,
por edhe si rezultat i ndërhyrjes se personave te tjerë te pranishëm qe larguan te
pandehurit nga i dëmtuari, duke bere te mundur ndërprerjen e sulmit te tyre ndaj këtij
te fundit, por edhe per faktin se nga këto goditje nuk janë prekur enët kryesore te
qarkullimit te gjakut ne tru dhe ne kofshe si dhe cipat e trurit.
- Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ne lidhje me cilësimin
juridik, fajësinë, llojin edhe masën e dënimit per te pandehurit Mario dhe Romeo
Begaj, Gjykata e Apelit Vlore, mbi baze te njëjtave prova i jep veprës një cilësim te
ndryshëm juridik, nga “Vrasje me dashje”, e mbetur ne tentative, e kryer ne
bashkëpunim, te parashikuara nga nenet 76-22-50/gj te K.Penal, ne atë te “Plagosje te
lehte me dashje”, te parashikuara nga nenet 89-25 te K.Penal.
- Ky ndryshim i cilësimit juridik eshte bere prej saj me qëllimin e vetëm qe ti paraprije
prishjes se vendimit dhe pushimit te çështjes per shkak te ligjit per amnistinë, ashtu
328
siç edhe ndodhi ne fakt per çështjen ne gjykim, ku Gjykata e Apelit Vlore duke
injoruar si mekanizmin e ndodhjes se ngjarjes te trajtuar me lart, ku ngjarja ka
ndodhur ne një klub duke u ngjitur neper shkalle ne katin e dyte te tij, ku i dëmtuari
Nertil ASLLANAJ ishte duke u ngjitur ne katin e dyte neper shkalle dhe te pandehurit
vinin nga poshtë tij dhe e godisnin pa reshtur ne koke e ne kofshe, me mjete te
përshtatshme leve hekuri ne koke mbi 6 (gjashte) here dhe me thike ne kofshe mbi 4
(katër) here, çka tregon qarte vazhdimësinë e te dy te pandehurve Mario dhe Romeo
Begaj, vëllezër midis tyre qe kërkonin me çdo kusht per te arritur qëllimin e tyre
kriminal, vrasjen e te dëmtuarit Nertil Asllanaj, veprime këto qe u ndërprere si
rezultat i ndërhyrjes se personave te tjerë te pranishëm dhe jo si rezultat i vullnetit te
lire te pandehurve.
- Do te ishim përpara plagosjes se lehte me dashje, kur te pandehurit me vullnetin e tyre
dhe ne mënyre përfundimtare do te hiqnin dore nga kryerja e veprimeve, megjithe
mundësitë qe kishin per ti vazhduar ato, por ata jo vetëm qe nuk i kane ndërprere këto
veprime, por kane vazhduar pareshtur te qëllojnë te dëmtuarin me mjete te rrezikshme
per shëndetin dhe jetën e tij ne pjese jetike te organizmit te njeriut, ne koke e ne
kofshe, por qe fatmirësisht pasoja nuk erdhi per shkaqe te pavarura nga vullneti i tyre,
si te mos prekjes se organeve jetike, por edhe per shkak te ndërhyrjes se personave te
tjerë te pranishëm qe larguan te pandehurit nga i dëmtuari duke i ndërprere
njëkohësisht edhe veprimet e mëtejshme te tyre ndaj tij, por edhe te refleksionit qe ky
i fundit shfaqi per tu mbrojtur nga ky sulm i vërtete dhe real i te pandehurve.
- Pra, ne te tilla rrethana vepra duhet te konsiderohet si vrasje me dashje e mbetur ne
tentative dhe jo si plagosje e lehte me dashje, ashtu siç padrejtësisht ka vepruar
Gjykata e Apelit Vlore per rastin konkret, prandaj vendimi i saj duhet te prishet, duke
lëne ne fuqi vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Fier nr.62- 2014-2857 (477),
date 25.07.2014.
- Vazhdimësia e goditjeve te pandehurve, mjetet e përshtatshme te përdorura prej tyre
leve hekuri dhe thike, goditja ne organe jetike siç eshte koka dhe kofsha e njeriut ku
kalojnë arteriet kryesore qe furnizojnë me gjak trurin dhe gjymtyrët e poshtme te
organizmit te njeriut, ndërprerja e veprimeve te pandehurve jo si rezultat i vullnetit te
lire te tyre, por si rezultat i faktorëve te tjerë te jashtëm, qe ndërhynë duke
neutralizuar veprimet e dy te pandehurve ndaj te dëmtuarit, intensiteti i larte i sulmit
ndaj te dëmtuarit, raporti i zhdrejte i forcave sulmuese ku te pandehurit ishin dy vete
dhe te pajisur me mjete te rrezikshme qe sjellin edhe vdekjen, flasin qarte jo per
plagosje te lehte me dashje, por per ekzistencën e veprës penale te vrasjes me dashje
te mbetur ne tentative, te parashikuara nga nenet 76-22- 50/gj te K.Penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Fier ,mbrojtësin e caktuar kryesisht av.Orest Çika i cili kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.837, date 17.12.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është
ndryshuar vendimi nr.62-2014-2857 (477), date 25.07.2014, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Fier është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedural e material penal e si i tillë do të
lihet në fuqi.
329
VI. RRETHANAT E FAKTIT
Prokuroria e Rrethit Fier ka regjistruar në datën 08.05.2012 procedimin penale nr.420

për veprën penale të plagosjes së lehtë me dashje në ngarkim të pandehurve Mario e Romeo
Begaj. Në datën 03.05.2013 të pandehurve iu është njoftuar akuza për kryerjen e veprës
penale të parashikuar nga neni 76, 22 e 25 i Kodit Penal.
Të pandehurit dhe i dëmtuari Nertil Asllanaj janë shoke me njëri-tjetrin. Në shtetin
grek ata kanë jetuar në të njëjtën dhomë me njëri-tjetrin. Në fillim të vitit 2011 midis palëve
ka filluar konfliktet për pagesën e qiratë. Në muajin Prill të vitit 2012 midis palëve kanë
vazhduar konfliktet që kanë vazhduar dhe te familjet respektive. Në orën 11.00 të paradites së
datës 23.04.2012 i dëmtuari Nertil është takuar me të pandehurin Mario Begaj i cili e ka
ofenduar për qenin e tij me të cilin Nertili po shëtiste. I dëmtuari e ka ftuar atë për një kafe. I
pandehuri Mario i ka thënë se do të takoheshin për 1 orë te lokali përballë shkollës së mesme
Dervish Hekali në qytetin e Ballshit. I dëmtuari ka shkuar atje bashkë me shokun e tij
Mariglen Rizai dhe aty pas 5 minutash kanë hyrë në lokal të pandehurit Mario dhe Romeo
Begaj, të shoqëruar dhe nga shtetasi Shkelzen Hoxha. Pasi janë ofruar te tavolina shtetasi
Nertil i ka ftuar për tu ulur por i pandehuri Romeo i ka thënë” e mban vetëm për të fortë ti” si
dhe e ka fyer. Në të njëjtën kohë i pandehuri Mario e ka qëlluar me një send metalik në formë
tubi. I dëmtuari është ngritur dhe ka kundërvepruar për tu vetëmbrojtur. Në grindje e sipër i
pandehuri Romeo Begaj me anë të një thike që kishte me vete ka qëlluar të dëmtuarin Nertil
në kofshën e majtë. Konflikti është spostuar deri në shkallët e katit të dytë.
Sipas prokurorisë ka qenë ndërhyrje e punonjësve të lokalit dhe qiramarrësit Ilirjan
Hoxha që ka ndërprerë grindjen e palëve kurse sipas mbrojtjes grindja është ndërprerë
vullnetarisht nga palët e përfshira në konflikt.
I dëmtuari është shoqëruar në spitalin rajonal Fier ku i është nënshtruar ndërhyrjes
kirurgjikale. Në rrugë para lokalit të shtetasin Ilirjan Hoxha është gjetur një dorëze hekuri në
formën e një shkopi metalik në formën e tubit me gjatësi 16 cm me trashësi 16 mm dhe me
trashësi spesorit 1 cm. Në trupi e saj ka një shufër metalike me gjatësi 15 cm dhe trashësi 8
mm ku në një anë ka një fileto.
Nga akti mjeko-ligjor nr.25.04.2012 konkludohet se në trupin e shtetasit Nertil
Asllanaj vërehen 4 plagë në kofshë të shkaktuar me mjet shpues siç është dhe thika dhe 6
plagë në kokë të shkaktuara me mjet të fortë joprerës siç mund të jetë një shkop.
Dëmtimet hyjnë në kategorinë e dëmeve që kërkojnë mbi 9 ditë paaftësi për punë por
për ecurinë e tyre duhet dhe një ekzaminim i dytë pas 2 muajsh.
Nga akti i dytë i bërë në datën 03.10.2013 te i dëmtuari janë vërejtur 2 plagë
penetruese të kofshës së majtë te shoqëruara me dëmtime të muskujve dhe 6 plagë të kokës.
Konkluzionet për mjetet e përdorura dhe paaftësinë për punë mbi 9 ditë janë të njëjta.
Sipas aktit mjeko-ligjor të datës 25.04.2012 te i pandehuri Mario Begaj vihen re
një plage e kokës, një ekimozë dhe shembje e krahut të shkaktuara me mjet jo të mprehte të
cilët përfshihen në kategorinë e rrahjes.
VII. PROCEDURAT GJYQËSORE
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimi nr.62-2014-2857 (477) datë

330
“Deklarimin e fajtor të të pandehurit Mario Begaj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasje me dashje”, ngelur në tentativë, kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të neneve 76, 50
gj e 23/2 të K.Penal dhe dënimin e tij përkatësisht me 7 vjet e 6 muaj burgim.
Deklarimin e fajtor të të pandehurit Romeo Begaj për kryerjen e veprës penale të
“Vrasje me dashje”, ngelur në tentativë, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet në
bazë të neneve 76, 50 gj e 23/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
Prishjen e vendimit nr.62-20142857(477) date 25.07.2014 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Fier dhe pushimin e çështjes penale ne ngarkim te te pandehurve Mario dhe Romeo
Begaj.
-Lënien ne fuqi te vendimit te mësipërm ne lidhje me provat materiale dhe shpenzimet
gjyqësore.
VIII. ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.837, datë 17.12.2015 ka arsyetuar ndër të

tjera se:
“...Gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar të besueshme deklarimet e shtetasve Nertil
Asllanaj në datën 28.05.2012, Ilirjan Hoxha në datën 24.04.2012, Robert Asllanaj në datën
09.05.2012 kurse i vlerëson të pabesueshme thënien e dëshmitarëve Mariglen Rizai për
numrin e personave dhe vendin e plagosjes së të dëmtuarit pasi nuk përputhen me provat e
tjera.
Gjykata e Apelit Vlorë çmon se vendimi nr.62-2014-2857 (477) date 25.07.2014 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe të provave. Në
bazë të nenit 428/c të Kodit të Procedurës penale vendimi duhet të prishet dhe çështja penale
duhet të pushohet në ngarkim të të dy të pandehurve pasi vepra e konsumuar prej tyre është
ajo e parashikuar nga neni 89 i K.Penal dhe për këtë vepër procedimi penal nuk mund të
vazhdojë në bazë të ligjit nr.107/2012 ‘Për amnistinë”.
Gjykata e Apelit çmon se akuza e vrasjes se ngelur ne tentative, nuk qëndron per
asnjë prej te pandehurve pasi nga rrethanat përshkruara me lart si edhe nga deklarimet e te
dëmtuarit dhe personave prezent rezulton mungesa e kriterit subjektiv te pandehurve qe eshte
dashja direkte apo indirekte per realizimin e pasojës kriminale. Gjykata e Apelit çmon se nga
veprimet aktive, qe janë pjese e rrethanave objektive te veprës penale, nga prej buron edhe
ana subjektive, te pandehurit nuk kane pasur si qellim vdekjen dhe asgjësimin e te dëmtuarit
Nertil Asllanaj, por veprimet e tyre kane synuar dëmtimin e shëndetit te tij dhe konkretisht atë
te plagosjes se lehte me dashje, sikundër rezulton edhe nga aktet e ekspertimit mjeko ligjor.
Se pari nuk rezulton se synimi i te pandehurve ka qene asgjësimi i te dëmtuarit Nertil,
pasi mjeti qe ata kane përdorur nuk ka qene i përshtatshëm per te sjelle vdekjen e këtij
shtetasi. Kështu mjeti i gjetur një dorëze hekuri në formën e një shkopi metalik në formën e
tubit me gjatësi 16 cm me trashësi 16 mm dhe me trashësi spesorit 1 cm, ku në trupi e saj ka
një shufër metalike me gjatësi 15 cm dhe trashësi 8 mm ku në një anë ka një fileto, nuk eshte
mjet i përshtatshëm per te sjelle vdekjen nga goditjet ne koke. Ne lidhje me mjetin e dyte, qe
eshte thike, ai ka qene i përshtatshëm por vendi i goditjeve te dëmtuarit tregon se te
pandehurit nuk kane dëshiruar vdekjen. Po mjet jo te përshtatshëm ka përdorur edhe i
dëmtuari.
Se dyti, ne lidhje me intensitetin e goditjeve te pësuara ne koke, rezulton se te
pandehurit kane qene te dy vëllezër te përfshire ne një grindje te çastit, dhe njëkohësisht janë
goditur prej te dëmtuarit Nertil Asllanaj nga ku rezulton se sipas aktit mjeko-ligjor të datës
25.04.2012 edhe tek i pandehuri Mario Begaj vihen re një plage e kokës, një e kimozë dhe
shembje e krahut të shkaktuara me mjet jo të mprehte.
331
Nga dëshmitë e dëshmitareve rezulton se te dy palët janë përfshire ne një konflikt fizik
dhe kane goditur njeri-tjetrin reciprokisht dhe ndonëse intensiteti i goditjes prej te
pandehurve ka qene me i larte se ai i te dëmtuarit, nuk rezulton se këta te dy kane dashur
vdekjen e te dëmtuarit Nertil Asllanaj.
Se treti, një rrethane tjetër qe evidenton qarte mungesën e dashjes per te kryer
vrasjen eshte edhe vendi i goditjes se te dëmtuarit, siç eshte pjesa e kofshëve me mjet te
mprehte, per te çilen Gjykatës se Apelit sikundër gjykata e shkalles se pare, i krijohet bindja
se ka qene thike. Ne rast se te pandehurit do te dëshironin vdekjen, e te dëmtuarit Nertil, ne
epërsi numerike sikundër pranon edhe i dëmtuari duke qene edhe te shoqëruar edhe nga
shtetasi Shkelzen Hoxha, kishin mundësinë objektive te realizonin qëllimin kriminal duke e
goditur atë ne vende jetike, siç eshte pjesa e sipërme e trupit. Objektivisht mund te pranohet
shmangja e te dëmtuarit goditjeve te pandehurve, por ne kushtet kur te pandehurit kane
shkaktuar 4 plage ne kofshën e majte, tregon se ata kane pasur mundësi te kryejnë vrasjen e
te dëmtuarit, duke e neutralizuar, por kane ndalur sulmin me vullnetin e tyre.
Ndonëse goditjet kane qene reciproke dhe intensiteti i goditjeve te pandehurve ka
qene me i larte, rezulton se ata vet e kane ndaluar sulmin kriminal duke mos synuar marrjen
e jetës, por vetëm dëmtimin e shëndetit te dëmtuarit Nertil. Një fakt i tille ndryshe nga sa
parashtrohet ne vendimin e gjykatës, rezulton nga deklarimet e dhëna nga dëshmitari Ilirjan
Hoxha në datën 24.04.2013 del se kanë qenë rreth 5-6 çuna që ziheshin dhe në momentin që
ai i kishte thënë largohuni nga lokali ata ishin larguar. Këta persona ishin duke u ndarë.
Ai kishte parë dy vëllezërit ku njeri prej tyre ishte i plagosur dhe një person tjetër i
gjakosur nga fytyra.
Ne lidhje me kualifikimin e gabuar ligjor qe i ka bere gjykata veprimeve te
pandehurve, vlen te evidentohet edhe fakti se te pandehurit qe ne momentet e para te hetimit
kane qene hetuar ne gjendje te lire me akuzën e “Plagosjes se lehte me dashje”.
Pas përpilimit te akti te pare te ekspertimit date 25.04.2012 eshte bere akti i dyte i
datës 03.10.2012 i cili nuk ka nxjerre ndonjë rezultat ne lidhje me llojin e dëmtimeve te
ndryshme nga akti i pare. Ndonëse nuk ka asnjë ndryshim ne provueshmërinë e faktit apo
deklarim te mëvonshme qe te ndryshoje qëndrimin e akuzës duke e renduar atë, akuza Ben
një kualifikim te ndryshëm nga ajo qe i ka bere vete faktit penal duke e renduar atë dhe
kërkon ne datën 05.11.2012, pra rreth 6 muaj pas ngjarjes “arrest ne burg ne mungese” per
te dy te pandehurit.
Ne kërkesën per caktimin e masës se arrestit, vet prokuroria pranon se fillimisht ka
regjistruar procedimin penal per veprën penale te “Plagosjes se lehte me dashje”, por nga
hetimet eshte vërtetuar qëllimi i vëllezërve per te vrare shtetasin Nertil Asllanaj.
Ne asnjë moment nuk rezulton se çfarë rrethane apo prove e re ka renduar akuzën
ndaj tyre, ndonëse edhe akti i riekspertimit mjeko ligjo i datës 03.10.2012 ka evidentuar te
njëjtat dëmtime.
Gjykata e shkalles se pare ka gabuar ne lidhje me interpretimin e provave, pasi ne
terësi dhe unitet te tyre, rezulton se grinda ka qene ndërmjet te dyja palëve dhe nga veprimet
aktive, mjetet e përdorura, vendi i goditjeve, lloji i plagëve te marra, intensiteti i goditjeve
dhe nga ndërprerja e sulmit kriminal, te pandehurit Romeo dhe Mario Begaj nuk kane
dëshiruar vdekjen e shtetasit Nertil Asllanaj.
Nga provat e paraqitura dhe ne kushtet kur dëmtimet janë plagosje e lehte pasi
kane shkaktuar paaftësi te përkohshme ne pune per me tepër se 9 dite, del se te pandehurit
Mario Begaj dhe Romeo Begaj kane konsumuar veprën penale të plagosjes së lehtë me
dashje dhe në bazë të ligjit nr.107/2012 dhe nenit 387 të K.Pr.Penale çështja duhet të
pushohet.
Gjykata e Apelit çmon se ne zbatim te neneve 4, 5 Ligjit Nr 107 date 08.11.2012 “Per
dhënie amnistie”, hyre ne fuqi ne datën 28.11.2012, vendimi i mësipërm duhet te prishet
332
çështja duhet te pushohet, pasi vepra penale eshte kundravajtje penale dhe nuk përfshihet ne
kriterin ndalues te përcaktuar ne nenin 4 te këtij ligji.
Në paragrafin e parë të nenit 5 të ligjit të mësipërm, thuhet shprehimisht: “Procedimi
penal nuk mund të fillojë dhe nëse ka filluar duhet të pushojë për veprat penale të kryera deri
në datën 30 shtator 2012, për të cilët Kodi Penal parashikon një dënim me burgim deri në 2
vjet ose çdo lloj dënimi tjetër me të lehtë”.
Ndërsa në paragrafin e dytë të po këtij neni thuhet: “Sipas kompetencës së dhënë nga
Kodi i Procedurës Penale dhe në varësi të fazës apo të shkallës së procedimit penal,
prokurori ose gjykata vendosin mosfillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes penale
për veprat penale që amnistohen”.
Vepra ne fjale parashikohet nga neni 89 i K.Penal dhe eshte kundravajtje penale e
cila parashikon dënim ne maksimum deri ne 2 vjet burgim, e cila eshte kryer ne datën
23.04.2012, pra para datës 30.09.2012 dhe per rrjedhoje gjykata duhej te vendoste pushimin
e çështjes penale.
IX. NË LIDHJE ME REKURSIN
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë

së Apelit Vlorë, i cili kërkon :
Prishjen e Vendimit nr.837, date 17.12.2014 te Gjykatës se Apelit Vlore dhe lënien
ne fuqi te vendimit nr.62-2014-2857 (477), date 25.07.2014, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Fier, qe ju përket te pandehurve Mario dhe Romeo Flamur Begaj, duke parashtruar shkaqet e
cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në materialet e gjykimeve rezultojnë të
jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe, nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë
me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të rrjedhura prej tij.
Rezulton që Gjykata e Apelit Vlorë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Lidhur me pretendimet e organit të akuzës në lidhje me cilësimin ligjor të veprës
penale të kryer nga të pandehurit , Kolegji Penal arrin në konkluzionin se këtyre
pretendimeve u janë dhënë përgjigje shteruese nga ana e gjykatave të faktit.
Me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë ka konkluduar se “Gjykata e Apelit çmon se
akuza e vrasjes se ngelur ne tentative, nuk qëndron per asnjë prej te pandehurve pasi nga
rrethanat përshkruara me lart si edhe nga deklarimet e te dëmtuarit dhe personave prezent
rezulton mungesa e kriterit subjektiv te pandehurve qe eshte dashja direkte apo indirekte per
realizimin e pasojës kriminale. Gjykata e Apelit çmon se nga veprimet aktive, qe janë pjese e
rrethanave objektive te veprës penale, nga prej buron edhe ana subjektive, te pandehurit nuk
kane pasur si qellim vdekjen dhe asgjësimin e te dëmtuarit Nertil Asllanaj, por veprimet e
tyre kane synuar dëmtimin e shëndetit te tij dhe konkretisht atë te plagosjes se lehte me
dashje, sikundër rezulton edhe nga aktet e ekspertimit mjeko ligjor.
Se pari nuk rezulton se synimi i te pandehurve ka qene asgjësimi i te dëmtuarit Nertil,
pasi mjeti qe ata kane përdorur nuk ka qene i përshtatshëm per te sjelle vdekjen e këtij
shtetasi. Kështu mjeti i gjetur një dorëze hekuri në formën e një shkopi metalik në formën e
tubit me gjatësi 16 cm me trashësi 16 mm dhe me trashësi spesorit 1 cm, ku në trupi e saj ka
një shufër metalike me gjatësi 15 cm dhe trashësi 8 mm ku në një anë ka një fileto, nuk eshte
mjet i përshtatshëm per te sjelle vdekjen nga goditjet ne koke. Ne lidhje me mjetin e dyte, qe
eshte thike, ai ka qene i përshtatshëm por vendi i goditjeve te dëmtuarit tregon se te
pandehurit nuk kane dëshiruar vdekjen. Po mjet jo te përshtatshëm ka përdorur edhe i
dëmtuari.
333
Se dyti, ne lidhje me intensitetin e goditjeve te pësuara ne koke, rezulton se te
pandehurit kane qene te dy vëllezër te përfshire ne një grindje te çastit, dhe njëkohësisht janë
goditur prej te dëmtuarit Nertil Asllanaj nga ku rezulton se sipas aktit mjeko-ligjor të datës
25.04.2012 edhe tek i pandehuri Mario Begaj vihen re një plage e kokës, një ekimozë dhe
shembje e krahut të shkaktuara me mjet jo të mprehte.
Nga dëshmitë e dëshmitareve rezulton se te dy palët janë përfshire ne një konflikt fizik
dhe kane goditur njeri-tjetrin reciprokisht dhe ndonëse intensiteti i goditjes prej te
pandehurve ka qene me i larte se ai i te dëmtuarit, nuk rezulton se këta te dy kane dashur
vdekjen e te dëmtuarit Nertil Asllanaj.
Se treti, një rrethane tjetër qe evidenton qarte mungesën e dashjes per te kryer
vrasjen eshte edhe vendi i goditjes se te dëmtuarit, siç eshte pjesa e kofshëve me mjet te
mprehte, per te cilen Gjykatës se Apelit sikundër gjykata e shkalles se pare, i krijohet bindja
se ka qene thike. Ne rast se te pandehurit do te dëshironin vdekjen, e te dëmtuarit Nertil, ne
epërsi numerike sikundër pranon edhe i dëmtuari duke qene edhe te shoqëruar edhe nga
shtetasi Shkelzen Hoxha, kishin mundësinë objektive te realizonin qëllimin kriminal duke e
goditur atë ne vende jetike, siç eshte pjesa e sipërme e trupit. Objektivisht mund te pranohet
shmangja e te dëmtuarit goditjeve te pandehurve, por ne kushtet kur te pandehurit kane
shkaktuar 4 plage ne kofshën e majte, tregon se ata kane pasur mundësi te kryejnë vrasjen e
te dëmtuarit, duke e neutralizuar, por kane ndalur sulmin me vullnetin e tyre.
Ndonëse goditjet kane qene reciproke dhe intensiteti i goditjeve te pandehurve ka
qene me i larte, rezulton se ata vet e kane ndaluar sulmin kriminal duke mos synuar marrjen
e jetës, por vetëm dëmtimin e shëndetit te dëmtuarit Nertil. Një fakt i tille ndryshe nga sa
parashtrohet ne vendimin e gjykatës, rezulton nga deklarimet e dhëna nga dëshmitari Ilirjan
Hoxha në datën 24.04.2013 del se kanë qenë rreth 5-6 çuna që ziheshin dhe në momentin që
ai i kishte thënë largohuni nga lokali ata ishin larguar. Këta persona ishin duke u ndarë.
Ai kishte parë dy vëllezërit ku njeri prej tyre ishte i plagosur dhe një person tjetër i
gjakosur nga fytyra.
Ne lidhje me kualifikimin e gabuar ligjor qe i ka bere gjykata veprimeve te
pandehurve, vlen te evidentohet edhe fakti se te pandehurit qe ne momentet e para te hetimit
kane qene hetuar ne gjendje te lire me akuzën e “Plagosjes se lehte me dashje”.
Pas përpilimit te akti te pare te ekspertimit date 25.04.2012 eshte bere akti i dyte i
datës 03.10.2012 i cili nuk ka nxjerre ndonjë rezultat ne lidhje me llojin e dëmtimeve te
ndryshme nga akti i pare. Ndonëse nuk ka asnjë ndryshim ne provueshmërinë e faktit apo
deklarim te mëvonshme qe te ndryshoje qëndrimin e akuzës duke e renduar atë, akuza Ben
një kualifikim te ndryshëm nga ajo qe i ka bere vete faktit penal duke e renduar atë dhe
kërkon ne datën 05.11.2012, pra rreth 6 muaj pas ngjarjes “arrest ne burg ne mungese” per
te dy te pandehurit.
Ne kërkesën per caktimin e masës se arrestit, vet prokuroria pranon se fillimisht ka
regjistruar procedimin penal per veprën penale te “Plagosjes se lehte me dashje”, por nga
hetimet eshte vërtetuar qëllimi i vëllezërve per te vrare shtetasin Nertil Asllanaj.
Ne asnjë moment nuk rezulton se çfarë rrethane apo prove e re ka renduar akuzën
ndaj tyre, ndonëse edhe akti i riekspertimit mjeko ligjo i datës 03.10.2012 ka evidentuar te
njëjtat dëmtime. ...”
Organi i akuzës nuk ka arritur të provojë anën subjektive, qëllimin e të pandehurve
për të vrarë viktimën.
Përfundimisht Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të bazuar në ligj
vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë. Nga konkluzionet e aktit të ekspertimit mjekoligjor,
dëshmitë e dëshmitarëve në lidhje me faktin nuk rezulton se të pandehurit kanë pasur si
qëllim të shkaktojnë vdekjen e të dëmtuarit, por e kanë ndalur sulmin me vullnetin e tyre.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi i
334
Gjykatës së Apelit Vlorë është mare në zbatim të drejtë të ligjit material e procedural penal e
si i tillë duhet lënë në fuqi.
X. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E CESHTJES
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.837, date

17.12.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili i ka ndryshuar vendimin 62-2014-2857 (477),
date 25.07.2014, te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është i drejtë dhe i bazuar në ligjin
material dhe procedural penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.837, date 17.12.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 15.02.2017
335
Nr. 00-2017-52 i Vendimit (27)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 15.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
I GJYKUARI: ABAZ RABIA, në mungesë.
OBJEKTI:
Për veprën penale “Prodhimi dhe shitja e lëndëve narkotike”
“Prodhimi dhe mbajtja e armëve luftarake dhe municionit”,
“Organizim i lotarive të palejuara”.
Baza Ligjore: Neni 283/1, 278/2, 197 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21-2015-1831(377), datë

-Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia për veprën penale të
"Prodhimi dhe shitja e narkotikëve" dhe bazuar në nenin 283/1 të K.Penal
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia, për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”,
parashikuar nga neni 278/2, i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) muaj
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia për kryerjen e veprës penale të
“Organizim i lotarive të palejuara ”, e parashikuar nga neni 197 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55/3 të K.Penal me bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Abaz Rabia me 5 (pesë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale të ulet 1/3 e dënimit
dhe përfundimisht dënimin e të pandehurit Abas Rabia me 3 ( tre ) vjet e 4
(katër) muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Abaz Rabia fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi dhe do të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
-Provat materiale të sekuestruara: 46 fishekë të modelit 54 dhe një krehër
fishekësh për pistoletë të kalojnë në favor të shtetit.
Provat materiale të sekuestruara: në pamjen e çokollatës drejtkëndore e llojit
Cannabis sattiva e futur në qesen e provës me numër unik A0030296, 50gr,
336
materiali bimor i futur në qesen e provës me numër unik A0030292 me peshë
totale prej 5 gr. të asgjësohen.
Provat materiale të sekuestruara: 19 makineri elektronike për lojëra fati,
gjashtë nga të cilat janë të markës APEX, pesë me mbishkrimin MULTI
GAMINAT, tre MULTI GAME 4, dy ma mbishkrimin PERLA GRUP, dy
copë me mbishkrimin KEBRA dhe një me mbishkrimin KAJAT. Një ruletë
mekanike, tavolinë lojërash fati, tavolinë POKERI gjysmë të konfiskohen dhe
të kalojnë në favor të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, në varësi të
Ministrit të Financave.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.751/ 177, datë 01.07.2016, ka

vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal, nr.21-2015-1831(377), datë
12.11.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i gjykuari Abaz Rabia, përfaqësuar nga av.
E.Laze, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe pafajësi lidhur me akuzat e neneve 283/1,
278/2 të K.Penal,

- Vendimet janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- Së pari: Gjykata argumenton fajësinë e të pandehurit vetëm me cilësinë e qiramarrësit
të lokalit, objekt i dy kontrolleve policore ku u gjeten dhe sekuestruan një sasi lënde
narkotike, disa makineri lojëra fati dhe municion luftarak.
Gjykata nuk ka bërë analizë të hollësishme të provave që të argumentojë fajësinë e të
pandehurit. Ajo thjesht ka pohuar konkluzionet e prokurorit dhe ka konkluduar në
fajësinë e të pandehurit.
Fakti i gjetjes së një sasie lënde narkotike 50 gr, në lokal nuk do të thotë “apriori” se
kjo lëndë është e pronarit apo qiramarrësit.
Pohimi i të pandehurit se ka organizuar aktivitetin e lotarive të palejuara në këtë lokal
nuk do të thotë se është përgjegjës për çfarëdo lloj situate tjetër që mund të ndodhë
aty.
- Së dyti: Gjykata nuk merr parasysh faktin se lokali i qiramarrësit Abaz Rabia ka qenë
objekt i dy kontrolleve në harkun kohor prej 4 ditësh, kohë në të cilën lokali ka qenë i
braktisur për shkak të situatës së njohur në fshatin Lazarat. Nga kontrolli i datës
19.06.2014 nuk rezulton të jetë sekuestruar lëndë narkotike.
- Këqyrja e kamerave të sigurisë ka evidentuar faktin se lokali ka qenë i braktisur nga i
pandehuri Abaz që prej një muaji nga dita e ngjarjes dhe ka qenë strehë e personave të
tjerë, të panjohur për të.
Organi i akuzës edhe pse ka sekuestruar DVR nuk ka bërë formalisht një këqyrje të
saj, për të vetmin fakt se lokali ka qenë i frekuentuar nga persona të tretë dhe se
pamjet filmike të saj janë përdorur në funksion të hetimeve nga Prok. e Kr.Rënda dhe
Prok. të Gjirokastrës.
- Gjykata nuk evidenton asnjë provë që të provojë të paktën faktin se në kontrollin e
parë dt. 19 deri në të dytin dt. 23.06.2014, i pandehuri Abaz Rabia të ketë qenë në
lokal. Kjo pasi Punonjësi i policisë Altin Muço ka shpjeguar qartë se ndërtesa ruhej
me policë.
Prandaj vetëm fakti i gjetjes në atë lokal (vend publik) i 55 gr. lënde narkotike nuk do
të thotë apriori se është e pronarit apo qiramarrësit.
Neni 4 i K.Pr.P thotë se: “Çdo dyshim për akuzën çmohet në favor të të pandehurit”.
337
pasi dëgjoi relatimin e Gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z.Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, me të cilin është vendosur lënia në fuqi e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor për veprat penale të: prodhimit dhe shitjes
së narkotikeve, prodhimit dhe mbajtjes së armëve luftarake dhe të municionit, si dhe
organizimit të lotarive të pa lejuara; të parashikuara, përkatësisht, nga nenet 283/1, 278/2 dhe
197 të K.Penal, duke e dënuar të pandehurin Abaz Rabia, përfundimisht me 5 vjet burgim,
është marrë në përputhje me ligjin material dhe atë procedural, prandaj duhet të lihet në fuqi.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, në datë 24.02.2015, ka paraqitur pranë

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër kërkesën për gjykimin e të pandehurit Abas Rabia, i
akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” dhe “Prodhimi
dhe mbajtja e armeve luftarake dhe e municionit”, si dhe “Organizimi i lotarive të pa lejuara”,
të parashikuara nga nenet 283/1, 278/2 dhe 197 të K.Penal. Gjykimi i çështjes është
proceduar me gjykim të shkurtuar.
Në kuadër të operacionit policor në Fshatin Lazarat Gjirokastër, me qëllim
identifikimin asgjësimin e bimëve dhe lëndëve narkotike, me dt.23.06.2014, është ushtruar
kontroll në objektin në pronësi të shtetasit Xhevair Rabi, objekt i cili gjendet në qendër të
Fshatit Lazarat. Katin e parë të lokalit referuar “Kontratës së qirasë” të dt.05.05.2014, pronari
ia kishte dhënë me qira shtetasit Imer Rabia, kundrejt vlerës së qirasë mujore 20.000 lekë,
ndërsa ky i fundit, lokalin ia ka lënë me qira djalit të tij, të pandehurit Abaz Rabiaj, i cili
kishte gjashtë muaj që e kishte në përdorim dhe kishte futur disa makina elektronike të
kompanive ADMIRAL dhe APEX.
Po kështu, nga aktet rezulton se në këtë lokal është ushtruar kontroll në dt. 19.06.2014
ku është sekuestruar një DVD dhe një bord kompjuteri, ne prani të Bejeko Rabiaj.
Nga kontrolli i ushtruar në katin e parë të këtij objekti, në posedim të të pandehurit
Abas Rabia janë gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale sendet e mëposhtme:
1 - 46 fishekë të modelit 54 dhe një krehër fishekësh për pistoletë;
2 -një sasi materiali të ngurtë në formën e çokollatës drejtkëndore e dyshuar si lëndë
narkotike të llojit Cannabis sattiva e futur në qesen e provës me numër unik
A0030296;
- Një sasi materiali bimor me aromë dhe karakteristikat e lëndës narkotike të llojit
Cannabis sattiva e futur në qesen e provës me numër unik A0030292;
- Një pako e vendosur në një qese plastmasi, brenda së cilës kishte material në formë
kokrrizash me ngjyrë bezhë e cila është futur në qesen e provës me numër unik
A0030293.
3.-në posedim të të pandehurit Abas Rabia, janë sekuestruar me cilësinë e provës
material 19 makineri elektronike për lojëra fati, gjashtë nga të cilat janë të markës
APEX, pese me mbishkrimin MULTI GAMINAT, tre MULTI GAME 4, dy ma
mbishkrimin PERLA GRUP, dy copë me mbishkrimin KEBRA dhe një me
mbishkrimin KAJAT. Një ruletë mekanike, tavoline lojërash fati, tavolinë POKERI
gjysmë, etj.
338
Nga peshimi i lëndës në formë çokollate drejtkëndore e futur në qesen e provës me
numër unik A0030296, është 50 gr. materiali bimor i futur në qesen e provës me numër unik
A0030292 ka një peshë totale prej 5 gr. dhe së bashku me qesen e provës kane një peshë
totale prej 20gr kurse materiali në formë kokrrizash me ngjyrë bezhë i futur në qesen e provës
me numër unik A0030293 ka një peshë 505 gr dhe se bashku me qesen e provës kanë një
peshë totale prej 515gr. Nga akti i ekspertimit bio-kimik nr.10082, dt.13.10.204, ka rezultuar
se :
1. Materiali bimor i numërtuar nga ana jonë me numrin 1/1 objekt ekspertimi është
Cannabis, produkt herbal i bimës narkotike të llojit Cannabis sativa L.
2. Materiali në trajtë të butë dhe në trajtë të ngurtë të numërtuara nga ana jonë me
numrat ½ dhe tre objekte ekspertimi, janë Resin, produkt herbal i bimës narkotike
të llojit Cannabis sativa L.
3. Analiza e GC/MS për pluhurin në trajtë kokrrizash i numërtuar nga ana jonë me
numrin 2 objekt ekspertimi, nuk tregoi praninë e ndonjë lënde narkotike.
4. Referencat për klasifikimin në lëndë narkotike apo jo gjenden në Ligjin nr.7975,
dt.26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”.
Nga akti i ekspertimit teknik fishekësh me nr.7987, dt.25.07.204, ka rezultuar se :
Dyzet e gjashtë fishekët objekt ekspertimi, janë fishekë standard luftarak të modelit 54,
kalibër 7.62mm, të cilët përdoren si municion nga pistoletat “TT” e “Zastava” të modelit 54,
kalibër 7.62mm si dhe automatiket “PPS” e “PMSH” të po këtij kalibri. Të gjithë fishekët
objekt ekspertimi janë teknikisht të rregullt dhe të përshtatshëm për qitje.
Në deklarimin e dt. 29.06.2014, i pandehuri Abaz Rabia, pyetur me cilësinë e personit
ndaj të cilit zhvillohen hetime, pyetur në prani të mbrojtësit të tij, nuk ka pranuar të japë
shpjegime lidhur me dyshimet qe ekzistonin kundër tij, me pretendimin se do të jepte
shpjegime herë tjetër.
I pandehuri Abaz Rabia në gjykim ka pranuar kryerjen e veprës penale të parashikuar
nga neni 197 i K.Penal, ndërsa për dy veprat e tjera penale i pandehuri akuzohet mbi bazën e
një hipoteze dyshimi, të organit të akuzës që nuk mbështetet në asnjë provë, prandaj ka
kërkuar pafajësi:
Sipas mbrojtjes lokali ka qenë i marrë me qira nga i pandehuri dhe vetëm pak dite
është vënë në përdorim. Në lokal i pandehuri ka pasur persona të tjerë të punësuar si
kamerier, banakier, pastrues dhe një punëtor që shpërndante lekët që fitonin personat që
luanin në makineritë e lojërave.
Në momentin e ushtrimit të kontrollit të ambientit nuk ka qenë asnjë nga punonjësit
apo vetë i pandehuri, pasi ambientin e kishin të braktisur.
Në kontrollin e bërë në datën 19.06.2014 nuk rezulton të jetë gjetur lëndë narkotike,
ndërkohë që në procesverbalin e sekuestrimit datë 23.06.2014 shtohet gjetja e saj. Nuk ka
asnjë provë që të vërtetojë faktin se që prej datës 19.06.2014 që është bërë kontrolli i parë i
ambientit deri në datën 23.06.2014, që është bërë kontrolli i dytë policor, se i pandehuri ka
qenë në lokal.
Fakti i gjetjes së 55 gr. lëndë narkotike në një vend publik nuk do të thotë, apriori se
kjo lëndë narkotike i përket pronarit apo qiramarrësit të lokali, aq më tepër kur dihet fakti
botërisht se në këtë fshat kanë qenë shumë persona të inkriminuar me krimin, të armatosur
dhe të hetuar nga Prokuroria e Krimeve të Rënda.
Sipas procesverbaleve të kontrollit nuk përcaktohet vendi se ku janë gjendur sasia e
hashashit dhe fishekët që janë sekuestruar nga policia.
339
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21-2015-1831(377), datë

-Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia për veprën penale të "Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve" dhe bazuar në nenin 283/1 të K.Penal dënimin e tij me 5 (pesë) vjet
burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia, për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe të municionit”, parashikuar nga neni
278/2, i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Abaz Rabia për kryerjen e veprës penale të
“Organizim i lotarive të palejuara ”, e parashikuar nga neni 197 i Kodit Penal dhe dënimin e
tij me 1 (një) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55/3 të K.Penal me bashkim të dënimeve, dënimin e të pandehurit
Abaz Rabia me 5 (pesë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale të ulet 1/3 e dënimit dhe
përfundimisht dënimin e të pandehurit Abaz Rabia me 3 ( tre ) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Abaz Rabia fillon nga dita e ekzekutimit të këtij
vendimi dhe do të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
-Provat materiale të sekuestruara: 46 fishekë të modelit 54 dhe një krehër fishekësh
për pistoletë të kalojnë në favor të shtetit.
Provat materiale të sekuestruara: në pamjen e çokollatës drejtkëndore e llojit Cannabis
sattiva e futur në qesen e provës me numër unik A0030296, 50 gr, materiali bimor i futur në
qesen e provës me numër unik A0030292 me peshë totale prej 5 gr. të asgjësohen.
Provat materiale të sekuestruara: 19 makineri elektronike për lojëra fati, gjashtë nga të
cilat janë të markës APEX, pesë me mbishkrimin MULTI GAMINAT, tre MULTI GAME 4,
dy ma mbishkrimin PERLA GRUP, dy copë me mbishkrimin KEBRA dhe një me
mbishkrimin KAJAT. Një ruletë mekanike, tavolinë lojërash fati, tavolinë POKERI gjysmë të
konfiskohen dhe të kalojnë në favor të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, në varësi
të Ministrit të Financave.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.751/ 177, datë 01.07.2016, ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal, nr.21-2015- 1831(377), datë 12.11.2015 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit ka ushtruar Rekurs i gjykuari Abaz Rabia, përfaqësuar nga
av. E.Laze, i cili kërkon: prishjen e vendimeve dhe pafajësi lidhur me akuzat e neneve
283/1, 278/2 të K.Penal, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Vendimi është i mbështetur në prova dhe në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Duke analizuar rrethanat e faktit dhe provat e administruara në fashikullin hetimor, të
cilat u bënë edhe pjesë e fashikullit gjyqësor, me të drejtë është arritur në konkluzionin se ka
rezultuar e provuar se nga ana e të pandehurit Abas Rabia, janë konsumuar elementet e
figurave të veprave penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikeve”, 55 gr. cannabis sattiva,
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake ose të municionit” si dhe “Organizimi i
lotarive të pa lejuara”, të parashikuara nga nenet 197, 278/2 dhe 283/1 të K.Penal.
Është detyrë e administratorit të ambientit të kujdeset për mbarëvajtjen e ambienteve
të tij qoftë privat dhe publik, për sa kohë nuk provohet e kundërta, përgjegjësia bie mbi të
340
pandehurin, i cili ka pasur me qira ambientin që është kontrolluar nga policia në datën
23.06.2014 dhe janë gjetur sende të kundërligjshme si lënda narkotike po ashtu edhe fishekët.
I pandehuri ka pretenduar se në procesverbalin e kontrollit të lokalit (kazino) dt.
19.06.2014 dhe atë të sekuestrimit të sendeve me po këtë datë, nga policia janë sekuestruar
vetëm një DVR dhe nuk është gjendur apo sekuestruar lëndë narkotike.
Lidhur me këtë pretendim, gjykata e apelit konstaton se: Me procesverbalin e
sekuestrimit të sendeve datë 19.06.2014, në orën 17:40, janë sekuestruar një DVD e markës
AVT,….një njësi qendrore kompjuteri e markës DELL”; OPGj A.Muco qe ka qene ne
kontrollin e asaj dite ka dëshmuar se me urdhër të Zv.Drejtorit të Përgjithshëm të Kr.Rrend,
M.Brendshme S.Bizhga, tek kjo kazino të merrej vetëm pajisja e regjistrimit të kamerave të
sigurisë dhe nga ana e tyre është sekuestruar vetëm ajo pajisje.
Ndërsa në kontrollin e vendeve ushtruar ne dt. 23.06.2014, ora 09:30 ne faqen 2 dhe 3
të procesverbalit (faqe 10-11 e fashikullit hetimor) janë përshkruar në mënyrë të hollësishme
dhe të qartë vendet ku janë gjendur sendet e paligjshme, lënda narkotike, fishekët dhe
makineritë e lojërave të fatit.
Bashkëngjitur këtij akti janë dhe tabelat fotografike ku janë dokumentuar sendet e
paligjshme.
Për këto arsye nuk gjendet asnjë shkak paligjshmërie e vendimit të Gjykatës së
shkallës së parë.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit Abaz Rabia, nuk janë të bazuara në

ligj dhe si të tilla nuk qëndrojnë, prandaj vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor për
veprat penale të: prodhimit dhe shitjes së narkotikeve, prodhimit dhe mbajtjes së armëve
luftarake dhe të municionit, si dhe organizimit të lotarive të pa lejuara; të parashikuara
përkatësisht nga nenet 283/1, 278/2 dhe 197 të K.Penal, duke e dënuar atë, përfundimisht me
5 vjet burgim, është marrë në përputhje me ligjin material dhe atë procedural për arsyet që
vijojnë.
Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes në rekurs mbi zbatimin e ligjit procedural,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e themelit nuk duhet ta fillojnë procesin
me bindjen se i pandehuri e ka kryer krimin për të cilin akuzohet, barra e provës mbi fajësinë
i takon organit të akuzës, dhe çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit. Gjykata
duhet ta mbështesë vendimin në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të provohen
nga akuza, e cila nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen
“përtej çdo dyshimi të arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i
pandehuri.
Në rastin objekt rekursi, Kolegji çmon se në bazë të analizës së vendimeve dhe akteve
të dosjes nuk vërehen shkelje të procesit të rregullt ligjor apo njëanshmëri a paragjykime në
gjykimin e themelit.
Mbrojtja e të gjykuarit nuk ka arritur të bashkëlidhë faktet apo shpjegojë argumentet
mbi bazë e të cilave, ajo mbështet pretendimet e saj, apo të vërë në dukje konkluzionet dhe
qëndrimet alogjike që sipas mbrojtjes pretendohet të jenë mbajtur nga gjykatat e themelit. Në
këto kushte, ky pretendim i mbrojtjes nuk gjendet i bazuar në ligjin procedural.
Sa i përket pretendimit mbi respektimin dhe analizimin e provave sipas nenit 152 të
Kodit të Procedurës Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se, në zbatimin e nenit
152 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata e themelit duhet të vlerësojë çdo element prove të
administruar në gjykim, qoftë ai i drejtpërdrejtë në lidhje me faktin që synohet të provohet,
apo edhe i tërthortë (prove indiciare) në raport me faktin që synohet të provohet. Megjithatë,
341
ligji procedural lejon edhe vlerësimin e indicieve rreth ekzistencës një fakti, por me kusht që
“indiciet” të jenë të shumta, të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, sipas
nenit 152/2 të Kodit të Procedurës Penale. Dispozita në fjalë, parashikon krijimin e bindjes së
lirë e të brendshme të gjykatës të udhëhequr nga kriteret logjike dhe parimet normative dhe
eventualisht të kontrollueshme nga një gjykatë më e lartë.
Kolegji vëren se në lidhje me vlerësimin e elementëve indiciare provuese, gjykata e
themelit duhet të shqyrtojë aftësinë e tyre provuese në drejtim të tregimit faktit që kërkohet
provohet, duke shpjeguar në mënyrë të detajuar kriterin dhe logjikën e ndjekur nga gjykata,
nëpërmjet një arsyetimi korrekt juridik, që eventualisht mund të kontrollohet nga gjykatat më
të larta. Indicjet janë të rëndësishme, kur ato janë të forta (rënda), në kuptimin që i rezistojnë
çdo kundërshtimi apo dyshimi të ngritur nga ana e mbrojtjes duke rezultuar me një
probabilitet të lartë ndikimi, që ka të bëjë me shkallën e bindjes. Indiciet janë të sakta, kur ato
janë jo ekuivoke, dhe jo me dykuptimësi, pra, kur ato nuk pranojnë interpretime të ndryshme
dhe kundërshtuese. Së fundmi, indicjet përputhen me njëra tjetrën, kur nuk bien në
kundërshtim midis tyre, apo me prova të tjera të administruara në procesin penal, dhe
rezultatet e tyre shkojnë drejt një përfundimi. Vetëm kur plotësohen këto karakteristika,
indiciet janë të afta dhe mund të përdoren për dhënien e një vendimi nga ana e gjykatës, në të
kundërt, pragu përtej çdo dyshimi të arsyeshëm lidhur me provueshmërinë e akuzës nuk do
rezultojë i respektuar.
Në rastin konkret, provat që janë përdorur nga ana e gjykatës së themelit janë, sasia e
lëndës narkotike dhe fishekët e sekuestruara si provë materiale në ambientin e mbajtur me
qira nga ana e të gjykuarit Rabia, makineritë elektronike, aktet e ekspertimit, deklarimet e
dëshmitarëve Xh.R., I.R., B.R., Ç.R., A.R., dokumentet shkresore. Në këto rrethana, Kolegji i
Gjykatës së Lartë do të vlerësojë nëse dispozita ligjore procedurale lidhur me vlerësimin e
provave është respektuar në rastin konkret. Mbrojtja ne thelb, ka pretenduar se nga ana e
gjykatave të themelit, nuk është respektuar neni 152 i Kodit të Procedurës Penale, dhe se fakti
i gjetjes së një sasie lënde narkotike 50 gr. në lokal nuk do të thotë “apriori” se kjo lëndë
është e pronarit apo qiramarrësit.
Kolegji vlerëson se neni 283 i Kodit Penal, për qëllim të konfigurimit të anës
objektive të veprës penale të mbajtjes së lëndës narkotike në kundërshtim me ligjin, nuk
parashikon ndonjë cilësi të caktuar të personit aktiv që ka realizuar sjelljen e mbajtjes së
lëndës narkotike. Në këto kushte, për plotësimin e anës objektive të veprës penale, mjafton
një raport i caktuar i kontrollit dhe posedimit të lëndës narkotike, nga çdo subjekt, i cili
pavarësisht nga titulli që ka në raport me sendin e paluajtshëm, qoftë ai pronari, qoftë ai
qiramarrësi, apo personi që e administron sendin e paluajtshëm si nënqiramarrës dhe që me
dijeni mban në të lëndë narkotike në sasi jo të vogël në kundërshtim me ligjin. Ajo që ka
rëndësi dhe që kërkohet nga dispozita ligjore e parashikuar në nenin 283/1 të Kodit Penal,
kontrolli faktik dhe fizik i lëndës narkotike qoftë i drejtpërdrejtë, qoftë edhe të lënë në një
vend të caktuar.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, Kolegji vlerëson se lënda narkotike është gjetur
dhe sekuestruar në lokalin, i cili administrohej me qira nga i gjykuari Abaz Rabaj. Ky i
fundit, kishte gjashtë muaj që e kishte në përdorim dhe kishte futur disa makina elektronike të
kompanive ADMIRAL dhe APEX. Në këto rrethana provohet një lidhje objektive mes sasisë
së lëndës narkotike të sekuestruar pranë lokalit dhe të gjykuarit, i cili punonte në lokal duke
ushtruar veprimtarinë e përditshme ekonomike me qëllim fitimin nga veprimtaria e lokalit si
bar dhe si ambient lojërash fati. Rrethana sipas së cilës, i gjykuari ushtronte veprimtarinë
tregtare, duke punësuar kamerier, bankier, një pastruese, si dhe një person që shpërndante
paratë që fitonin personat që luanin në makineritë e lojërave në lokalin ku është gjetur lënda
narkotike e mbajtur në mënyrë të kundërligjshme, vërteton jashtë çdo dyshimi se i gjykuari
me dijeni mbante, qoftë edhe në formë indirekte nën kontrollin e tij sasinë e gjetur të lëndës
342
narkotike në ambientet e lokalit të administruar prej tij. Në këto, rrethana në mungesë të të
dhënave që shpjegojnë në mënyrë të arsyeshme gjetjen e sasisë së lëndës narkotike në një
lokal të punuar dhe të kontrolluar nga ana e të gjykuarit, vlerësimi i provave dhe të dhënave
indiciare nga ana e gjykatave të themelit nuk rezulton të jetë bërë në kundërshtim me ligjin
procedural apo të ketë kundërshti logjike. Ndaj të gjitha mjeteve të provave të
sipërpërmendura mbrojtja ka ushtruar të drejtat e parashikuara nga ligji procedural, dhe
Kolegji Penal nuk vërën ndonjë gabim logjik apo shkelje të parimit të arsyetimit të bindjes së
brendshme të gjykatave të themelit.
Në lidhje me pretendimin tjetër të mbrojtjes, sipas të cilit lokali i administruar nga ana
e të gjykuarit ka qenë i braktisur, në rrethanat e arsyetuara si më sipër, Kolegji vlerëson se ky
pretendim nuk qëndron. Rrethana sipas së cilës, në kontrollin e kryer me datë 19.06.2014,
nuk rezulton të jetë gjetur lëndë narkotike, nuk do të thotë domosdoshmërish që lënda
narkotike nuk ka qenë aty, apo nuk është shtuar disa çaste më vonë, pas kryerjes së kontrollit
të parë. Kjo rrethanë në raport me dinamikën dhe faktin objekt akuze nuk është relevante dhe
nuk ndikon në nivelin dhe kuadrin e provave të paraqitura për akuzën e mbajtjes në mënyrë të
kundërligjshme të lëndës narkotike të sekuestruar në lokalin ku ushtronte veprimtari tregtare i
gjykuari. Rëndësi ka që sasia e lëndës narkotike është gjetur e mbajtur në lokalin të cilin e
administronte dhe për rrjedhojë e kishte nën zotërim dhe nën kontroll i gjykuari, duke mos
përjashtuar as mos pasjen e qasjes dhe disponibilitetit të ambienteve të lokalit në fjalë nga i
gjykuari Rabia. Po ashtu, edhe rrethana e pretenduar, sipas së cilës së lokali mund të ketë
qenë (përkohësisht) i braktisur nuk do të thotë se personi i interesuar për mbajtjen e lëndës
narkotike, të mos të jetë kthyer dhe ta ketë ‘fshehur’ lëndën narkotike në ambientet e këtij
lokali. Duke qenë se kati i kati tjetër i ndërtesës është i banuar, dyshimi për mbajtjen e lëndës
nga një subjekt tjetër nga i gjykuari konkret nuk është i besueshëm, dhe i atillë sa që të zbehë
të dhënat provuese që ekzistojnë kundër të pandehurit. Në këtë kuadër, edhe kjo rrethanë nuk
ndikon në nivelin dhe kuadrin e provave të paraqitura për akuzën e mbajtjes në mënyrë të
kundërligjshme të lëndës narkotike të sekuestruar në lokalin ku ushtronte veprimtari tregtare i
gjykuari.
Gjykatat e themelit kanë bërë një analizë të plotë të besueshmërisë së deklarimeve të
dhëna në gjykim, duke respektuar kriterin e parashikuar nga neni 152 të Kodit të Procedurës
Penale, si dhe duke ndjekur, gjykatat një rend logjik, kur kanë konkluduar rreth fajësisë së të
gjykuarit, në raport edhe me provat e tjera për kryerjen e veprës penale. Në këto kushte,
Kolegji vlerëson se me të drejtë gjykatat e themelit nuk kanë zbatuar parimin in dubio pro
reo, pasi të dhënat provuese në ngarkim të gjykuarit të marra në tërësinë e tyre janë të një
rëndësie të tillë që përjashtojnë dyshimin e pafajësisë së të gjykuarit Rabia, dhe për rrjedhojë
nuk ka vend për zbatimin e nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale.
Nga ana objektive në rastin konkret, gjykatat e themelit kanë zbatuar drejt ligjin
material penal, duke identifikuar dhe arsyetuar në mënyrë të hollësishme për kryerjen e
veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve ë veprës penale.
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e të gjykuarit Abaz Rabia
nuk është i bazuar në ligj dhe duhet të rrëzohet. Rrjedhimisht, vendimi i Gjykatës së Apelit,
me të cilin është vendosur lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka
deklaruar fajtor për veprat penale të: prodhimit dhe shitjes së narkotikeve, prodhimit dhe
mbajtjes së armëve luftarake dhe të municionit, si dhe organizimit të lotarive të pa lejuara; të
parashikuara, përkatësisht, nga nenet: 283/1, 278/2 dhe 197 të K.Penal, duke e dënuar atë,
343
përfundimisht me 5 vjet burgim, është marrë në përputhje me ligjin material dhe atë
procedural, prandaj në tërësinë e tij duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.177, date 01.07.2016 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 15.02.2017
344
Nr. 00-2017- 51 i Vendimit (28)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

ELBASAN
I GJYKUAR: QEMAL LLESHI
A K U Z U A R:
“Shkelje e rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga N.290/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin penal nr.405 datë 03.10.2013, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Qemal Baftjar Lleshi, për kryerjen e veprës
penale të “Shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit
290/1 të Kodit Penal dënimin e tij me 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
Gjoba e dhënë të paguhet nga i pandehuri Qemal Lleshi brenda një viti nga
dita e marrjes formë të prerë të vendimit.
Në bazë të nenit 30/3 dhe 37 të K.Penal ndalohet i pandehuri Qemal Baftjar
Lleshi të drejtojë automjete për një periudhë 1 (një) vjeçare.
Shpenzimet proceduriale në hetim paraprak në masën 10.900 lekë si dhe ato
gjyqësore t’i ngarkohen të pandehurit.”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.373, datë 05.05.2015 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.405 (13-2013-5358) datë 03.10.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs i gjykuari Qemal Lleshi, i

cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet janë marrë në kundërshtim me provat e administruara në dosje gjyqësore.
- Nga aktet e ekspertëve i gjykuari në momentin e kryerjes së aksidentit ka qenë duke
lëvizur me 32.5 km/orë, brenda normave të lejuara nga K.Rrugor i R.Shqipërisë.
345
- Gjykatat në arsyetimin e vendimit të tyre marrin si të mirëqenë faktin se shpejtësia e
automjetit të gjykuarit ka qenë me 60 km/orë që nuk është e vërtetë por edhe sikur të
jetë e vërtetë është brenda normave të lejuara.
- Gjykatat e kanë paragjykuar fajësinë e të gjykuarit Qemal Lleshi duke e marrë si bazë
konkluzionin e gabuar të pambështetur në ligj të grupit të ekspertëve të cilët pasi nuk
kanë gjetur shkeljen konkrete të parashikuar nga ligji konkludojnë apriori se kemi të
bëjmë me bashkëfajësi dhe se i gjykuari ka pasur mundësi që ta parandalonte
aksidentin!
- Këtë arsyetim dhe konkluzion nuk e gjejmë në aktin e vitit 2012 i cili në ndryshim
nga të parët nuk argumentojnë se ku e mbështesin ata konkluzionin e tyre se i gjykuari
me shpejtësinë e lëvizjes së mjetit që drejtonte mund ta shmangte aksidentin, ky duhet
dhënë me koeficentë shkencorë që kanë ata duke rindërtuar mekanizmin e ngjarjes.
- Në aktin e ekspertëve shpejtësia e mjetit të drejtuar nga i gjykuari ka rezultuar të ketë
qenë në 32.5 km/orë ndërsa në vendimet e gjykatave thuhet se kjo shpejtësi ka qenë
60 km/orë, një lapsus apo një paragjykim nga ana e gjykatës.
- Gjykata e shkallës së parë nuk flet fare për shkeljet që ka kryer viktima Petrit Shtylla i
cili nuk ka pasur leje drejtimi, nuk ka pasur kaskë në kokë dhe ka dalë me një
shpejtësi 17 deri 18 km/orë nga porta e shtëpisë së tij, në rrugën kryesore e cila
kalonte para portës së tij.
- Gjykimi nuk është bërë në përputhje me provat dhe me ligjin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Adnand Kosava, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së Apelit dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim pranë
asaj gjykate; në mungesë të mbrojtësit të të gjykuarit Qemal Lleshi; dhe si shqyrtoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.10-2015-1061-373, datë 05.05.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës gjendet në
zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet
për rishqyrtim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues.
1. I gjykuari Qemal Lleshi është banor i fshatit Trojas-Belsh i rrethit të Elbasanit. Më datën
05.09.2011, rreth orës 09:30 në rrugën lokale Belsh – Lushnjë, konkretisht në fshatin
Cerragë, i pandehuri Qemal Lleshi, duke drejtuar automjetin e tij të llojit Benz, tip 240,
me targa EL 8102 A, me drejtim lëvizjeje për në Lushnjë, me pasagjere të bijën e tij,
shtetasen Erjola Lleshi, është përplasur me shtetasin Petrit Shtylla, banues në fshatin
Cerragë, Komuna Fierzë, i cili po drejtonte motorcikletën tip Jamaha pa targa.
2. Autovetura e drejtuar nga i pandehuri Qemal Lleshi, është futur në një kthesë djathtas
duke lëvizur me një shpejtësi rreth 60 km/orë dhe menjëherë pas kthesës është gjendur
përballë motorçikletës tip Jamaha me drejtues shtetasin Petrit Shtylla. Në këto rrethana
janë përplasur të dy mjetet dhe goditja ka ndodhur midis cepit të djathtë të përparmë të
autoveturës dhe rrotës së parë të motorçikletës.
3. Si pasojë e këtij aksidenti është rrëzuar në tokë (asfalt) shtetasi Petrit Shtylla, i papajisur
me kaskë mbrojtëse për drejtuesit e motorçikletave dhe menjëherë pas kësaj ai është
ngritur në këmbë dhe janë futur në shtëpinë e tij për t’u qetësuar. Më pas kanë ardhur
edhe bashkëshortja e Petritit, shtetësja Nurije Shtylla si dhe djali i tij Mariglen Shtylla. Në
346
momentet e para shtetasi Petrit Shtylla ka aluduar se nuk kishte dëmtime dhe me pas ka
filluar të ndjente shqetësime serioze.
4. Pas kësaj është transportuar për në spitalin e Lushnjës ku ka marrë mjekimet e para, është
shtruar në repartin e reanimacionit dhe i është hapur kartelë mjekësore nr.149, me
diagnozë “Coma Cerebrale Traumatike”. Më pas ai është nisur me urgjencë për në
Spitalin Ushtarak Tiranë dhe atje ka qëndruar në observacion, i shtruar duke marrë
mjekim deri më datë 10.09.2011, datë kur shtetasi Petrit Shtylla ka gjetur vdekjen.
5. Në aktin e ekspertimit autoteknik datë 06.09.2011, të përpiluar nga eksperti Bujar
Arapi është konkluduar se: ‘Shkak për aksidentin e ndodhur më datë 05.09.2011, rreth
orës 09.30 në vendin e quajtur fshati Cerragë, në aksin rrugor Belsh – Elbasan, ku u
aksidentua rëndë shtetasi Petrit Shtylla janë shkeljet (e përshkruara në akt) të drejtuesit
të motomjetit Jamaha pa targa, shtetasi Petrit Shtylla’’.
6. Duke e konsideruar të paplotë këtë akt, me vendimin e saj të datës 07.09.2011, prokurorja
e çështjes ka vendosur kryerjen e një akti të ri ekspertimi më grup ekspertesh. Ne aktin e
riekspertimit autoteknik datë 13.09.2011, të përpiluar nga grupi i ekspertëve është
konkluduar se: “Shkelja e cila ka qenë determinante dhe shkak për ndodhjen e aksidentit
është shkelja e bërë nga Petrit Shtylla, drejtues i motorit model Jamaha pa targa, i cili
nuk ka zbatuar rregullat e qarkullimit rrugor përsa i përket dhënies së përparësisë gjatë
futjes nga një rrugë dytësore në një rrugë kryesore (rrugë me të drejtë përparësie), pra ai
nuk është kujdesur për t’i dhënë përparësi mjetit tip Mercedes Benz me targë EL 8102 A,
i cili po lëvizte në rrugën kryesore Belsh-Lushnjë”.
7. Bazuar në këtë konkluzion dhe aktet e tjera proceduriale të grumbulluara deri në këtë
fazë, duke qene se nuk plotësoheshin elementët e veprës penale të parashikuar nga neni
290/1 të K.Penal, prokurorja e çështjes më datë 01.12.2011, ka vendosur: Pushimin e
procedimit penal nr.926 të vitit 2011 që bën fjalë për veprën penale të “Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor” të parashikuar nga neni 290/1 të K.Penal, në ngarkim të
personit nën hetim Qemal Lleshi”.
8. Drejtuesi i Prokurorisë së Rrethit Elbasan, me vendimin e tij të datës 05.12.2011, ka
vendosur: “1. Shfuqizimin e vendimit të datës 01.12.2011 për pushimin e çështjes në
lidhje me procedimin penal nr.926 të vitit 2011. Shpalljen absolutisht të pavlefshëm të
vendimit të datës 07.09.2011 për caktimin e ekspertëve dhe kryerjen e riekspertimit
autoteknik.
9. Pas rifillimit të hetimeve, është vendosur edhe kryerja e riekspertimit autoteknik me grup
ekspertësh Ne aktin e tyre të riekspertimit autoteknik viti 2012, të përpiluar nga grupi i
ekspertëve sa më sipër, është konkluduar se: “... Nga drejtuesi i autoveturës me targa EL
8102 A, i pandehuri Qemal Lleshi, janë shkelur neni 139, pika 1, 2 dhe 3 të K.Rrugor që
ka të bëjë me shpejtësinë, ndërsa nga drejtuesi i motomjetit, viktima Petrit Shtylla, është
konstatuar shkelje e nenit 115, pika 1e K.Rrugor, neni 169 pika 1 i K.Rrugor dhe neni
152 i K.Rrugor. Në lidhje me shkakun determinant teknik të aksidentit konstatohet
bashkëfajësi pasi edhe drejtuesi i mjetit tip Mercedez Benz (i pandehuri Qemal Lleshi) ka
pasur fushëpamje dhe me shpejtësinë e lëvizjes së mjetit që ai drejtonte, mund ta
shmangte aksidentin”.
10. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, Prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor Elbasan
ka përcjellë për gjykim çështjen penale në ngarkim të të gjykuarit Qemal Lleshi duke e
akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Shkelje e rregullave të qarkullimit rrugor”,
11. I gjykuari ka kërkuar të deklarohet i pafajshëm.
347
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin penal nr.405 datë 03.10.2013, ka
vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Qemal Baftjar Lleshi, për kryerjen e veprës penale
të “Shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor”, dhe në bazë të nenit 290/1 të Kodit
Penal dënimin e tij me 500.000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
ii. Gjoba e dhënë të paguhet nga i pandehuri Qemal Lleshi brenda një viti nga dita e
marrjes formë të prerë të vendimit.
iii. Në bazë të nenit 30/3 dhe 37 të K.Penal ndalohet i pandehuri Qemal Baftjar Lleshi të
drejtojë automjete për një periudhë 1 (një) vjeçare.
iv. Shpenzimet proceduriale në hetim paraprak në masën 10.900 lekë si dhe ato gjyqësore
t’i ngarkohen të pandehurit.”
13. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.373, datë 05.05.2015 ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.405 (13-2013-5358) datë 03.10.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.”
14. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs i gjykuari Qemal Lleshi, i cili
kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim”, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
15. Gjykata e apelit e ka gjetur të bazuar në prova e në ligj vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor Elbasan duhet
të lihet në fuqi si i bazuar në ligj e në prova. Pretendimet e ngritura në ankim nga
pandehuri nëpërmjet avokatit të tij nuk qëndrojnë dhe nuk gjejnë mbështetje si në provat
e administruara në fashikullin e hetimit dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor në shkallë të parë
sepse: Të dy akt ekspertimet teknike të datave 06.09.2011 e 13.09.2011, janë të
pavlefshme, pasi është deklaruar absolutisht i pavlefshëm vendimi datë 07.09.2011,
vendimi për caktimin e ekspertëve dhe kryerjen e ekspertimit auto-teknik referuar
përcaktimeve të nenit 131/1 të K.Pr.Penale. Kështu, duke qenë se këto dy akte të
ekspertimit teknik, janë shpallur të pavlefshme nga drejtuesi i organit të akuzës, me të
drejtë gjykata e shkallës së parë, në konkluzionin e arritur me vendimin objekt gjykimi, ka
marrë në konsideratë dhe ka vlerësuar në harmoni me provat e tjera shkresore e
shkencore, akt ekspertimin e vitit 2012 ... Ekspertët kanë arritur në përfundimin se: Nga
drejtuesi i automjetit i pandehuri Qemal Lleshi, janë shkelur neni 139 pika 1, 2 e 3 të
Kodit Rrugor, që ka të bëjë me shpejtësinë, ndërsa nga drejtuesi i motoçikletës, viktima
Petrit Shtylla janë konstatuar shkelje të neneve 115/1, 169/1 e 152 të Kodit Rrugor. Në
lidhje me determinantin teknik të aksidentit, konstatohet bashkëfajësi pasi drejtuesi i
mjetit ka pasur fushëpamje dhe me shpejtësinë e lëvizjes së mjetit që ai drejtonte, mund ta
shmangnin aksidentin. Me provat shkresore e ato shkencore të administruara në dosjen
gjyqësore, ka rezultuar plotësisht e provuar akuza në ngarkim të të pandehurit Qemal
Lleshi. Tërësia e provave të administruara nga gjykata e shkallës së parë ka provuar tej
çdo dyshimi kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugore” të
parashikuar nga neni 290/1 të Kodit Penal...”
348
16. Kolegji penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi paraqitur nga i gjykuari Qemal
Lleshi duhet të pranohet për shkelje të ligjit procedural (Neni 434 i Kodit të
Procedurës Penale) të kryer nga gjykata e apelit dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim.
17. Neni 434 i Kodit të Procedurës Penale megjithëse detyron Gjykatën e Lartë ta shqyrtojë
çështjen brenda shkaqeve të ngritura në rekurs e lejon atë që të shprehet dhe të vendosë
edhe për çështje të tjera ligjore, të cilat, gjykatat më të ulëta duhet t’i kishin parë
kryesisht.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.373, datë 05.05.2015, i Gjykatës
së Apelit Durrës është marrë në shkelje të ligjit procedural penal duke i hapur rrugë një
procesi të pavlefshëm, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim.
19. Sipas rrethanave të faktit të pranuara nga gjykatat e faktit, rezulton se më datë 05.09.2011
autovetura e drejtuar nga i pandehuri Qemal Lleshi, është përplasur me shtetasin Petrit
Shtylla, i cili ka gjetur vdekjen më datë 10.09.2011.
20. Bazuar ne konkluzionet e dy akteve të ekspertimit autoteknik, përkatësisht datë
06.09.2011 dhe aktit të ekspertimit datë 13.09.2011, si edhe akteve të tjera proceduriale të
grumbulluara deri në këtë fazë, duke qenë se nuk plotësoheshin elementët e veprës penale
të parashikuar nga neni 290/1 të Kodit Penal, prokurorja e çështjes më datë 01.12.2011,
ka vendosur: Pushimin e procedimit penal nr.926 të vitit 2011 që bën fjalë për veprën
penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” në ngarkim të personit nën hetim
Qemal Lleshi. Drejtuesi i Prokurorisë së Rrethit Elbasan, me vendimin e tij të datës
05.12.2011, ka vendosur: “1. Shfuqizimin e vendimit të datës 01.12.2011 për pushimin e
çështjes në lidhje me procedimin penal nr.926 të vitit 2011. Shpalljen absolutisht të
pavlefshëm të vendimit të datës 07.09.2011 për caktimin e ekspertëve dhe kryerjen e
riekspertimit autoteknik.
21. Në aktin e riekspertimit autoteknik viti 2012, të përpiluar nga grup prej 5 ekspertësh,
është konkluduar se: “...Në lidhje me shkakun determinant teknik të aksidentit konstatohet
bashkëfajësi pasi edhe drejtuesi i mjetit tip Mercedez Benz (i pandehuri Qemal Lleshi) ka
pasur fushëpamje dhe me shpejtësinë e lëvizjes së mjetit që ai drejtonte, mund t’a
shmangte aksidentin”.
22. Gjykata e shkallës së parë ka marrë në analizë një sërë provash, më hollësisht tre akte
ekspertimi të kryera përkatësisht datë 06.09.2011, datë 13.09.2011, si dhe aktin e
ekspertimit të vitit 2012, dëshmitë e dhëna në seancë gjyqësore nga dëshmitaret që kanë
patur dijeni për ngjarjen, si dhe ka pyetur një prej 5 ekspertëve që kanë përpiluar aktin e
ekspertimit të vitit 2012.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim
me ligjin dhe rrethanat e çështjes, e ka konsideruar si absolutisht të pavlefshëm aktin e
ekspertimit autoteknik datë 06.09.2011, ç’ka ka sjellë si pasojë një aresyetim dhe vendim
të gabuar të gjykatës, kur në fakt drejtuesi i Prokurorisë kishte shfuqizuar vetëm
“vendimin datë 07.09.2011 të prokurores E. L, mbi caktimin e ekspertëve dhe kryerjen e
ekspertimit autoteknik” (për shkak papajtueshmërie) vendim, sipas të cilit, ishte përpiluar
akti i ekspertimit autoteknik datë 13.09.2011. Nga studimi i fashikullit të hetimit nuk
rezulton që drejtuesi i Prokurorisë Elbasan të ketë marrë ndonjë vendim tjetër për
shfuqizimin e “vendimit mbi caktimin e ekspertit dhe kryerjen e ekspertimit autoteknik” datë
05.09.2011. Pra ky akt ekspertimi nuk është i cenueshëm, dhe gjykata e shkallës së parë
në arsyetimin e saj e ka konsideruar të pavlefshëm dhe nuk e ka vlerësuar me provat e
tjera të administruara, e më pas gjykata e apelit nuk e ka riparuar këtë të metë.
349
24. Gjykata e apelit në zbatim të detyrimit që ka për shqyrtimin e çështjes në tërësi (neni 425
i K.Pr.Penale) dhe të shkaqeve të parashtruara nga në ankim nga i pandehuri, duhet të
kishte konstatuar mungesën si provë të aktit të parë të ekspertimit autoteknik, i cili ishte i
vlefshëm për hetimin e gjykimin e çështjes.
25. Në këto kushte kur vendimi i gjykatës së apelit Durrës është në kundërshtim me N.380 të
K.Pr.Penale1, dhe me nenin 3 paragrafi i dytë i Kodit të Procedurës Penale ku
parashikohet se: “...2. Gjykata jep vendim në bazë të provave që shqyrtohen e verifikohen
në seancë gjyqësore”, e bën procesin gjyqësor të parregullt pasi gjykimi dhe arsyetimi
është bërë mbi bazën e jo të gjithë provave të administruara e të cilat nuk i janë
nënshtruar debatit gjyqësor.
26. Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.7, datë 27.04.2005, është shprehur se: “Legjislacioni
ynë procedural penal, doktrina si dhe jurisprudenca gjyqësore e kanë trajtuar gjerësisht
mënyrën e marrjes së provave si një aspekt i rëndësishëm i procesit. Marrja e provave,
sipas Kodit të Procedurës Penale, merr një kuptim të ri bazuar në sistemin akuzator, duke
ndryshuar metodën e të proceduarit në lidhje me marrjen e provave në shqyrtimin
gjyqësor, duke hequr dorë përfundimisht nga të gjitha ato norma të cilat sanksiononin
pabarazinë e palëve në procesin penal në disfavor të individit dhe të së drejtave të tij.
Provat paraqiten dhe marrin vlerën e tyre në debatin gjyqësor. Dispozitat e këtij kodi
kanë ndryshuar rrënjësisht mënyrën e procedimit penal në të gjitha fazat e tij. Prandaj,
mosrespektimi i dispozitave ligjore të vendosura për aktet e procedimit shërben
njëkohësisht dhe si shkak pavlefshmërie që ndikon drejtpërdrejt mbi ecurinë e procesit
gjyqësor. ..”
27. Sa më sipër gjykata ka arritur në konkluzionin për fajësinë e të gjykuarit duke lënë jashtë
debatit gjyqësor konkluzionet e aktit të ekspertimit autoteknik datë 06.09.2011, i cili
kishte arritur në përfundimin se shkak determinant i kryerjes së aksidentit kanë qenë
veprimet e vetë viktimës dhe jo të drejtuesit të automjetit.
28. Në rastin konkret, Gjykata konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duke u
mbështetur thjesht në përshkrimin narrativ të rrethanave të çështjes, pa marrë në shqyrtim
provat dhe pa bërë analizën e tyre të marra në unitet, ka arritur në përfundimin e gabuar se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është i drejtë përsa i përket deklarimit
fajtor të të pandehurit.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se argumentet e Gjykatës së Apelit Durrës të
pambështetura në prova të administruara në gjykim, janë të mjaftueshme për të
konkluduar se procesi gjyqësor është i parregullt dhe për pasojë edhe vendimi është i
pavlefshëm.
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen trupit gjykues të Gjykatës së Apelit
sepse ajo duke qenë një gjykatë fakti dhe jo revizioni në funksion jo thjesht të kontrollit
gjyqësor të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, por të një shkalle gjykimi më të lartë,
nuk e ka ushtruar këtë funksion pasi ajo kishte mundësinë që konform N.427/1 të
K.Pr.Penale2, të bënte përsëritje të pjesshme të shqyrtimit gjyqësor dhe jo thjesht të
kufizohej në kontrollin e vendimmarrjes së gjykatës së shkallës së parë.
1
N.380 Provat që mund të përdoren për të marrë vendimin
1. Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë marrë ose janë verifikuar në
shqyrtimin gjyqësor.
2
Neni 427/1 Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor
1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave
të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit
gjyqësor.
350
31. Vendimi nr.373/10-2015-1061, datë 05.05.2015, i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë
në shkelje të ligjit procedural penal, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet
për rishqyrtim. Në rigjykim gjykatës së apelit i lihet për detyrë që në funksion të
ushtrimit të kontrollit gjyqësor ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë të zbatojë
N.427 të K.Pr.Penale të administrojë dhe të marrë në shqyrtim aktin e ekspertimit
autoteknik datë 06.09.2011.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “ç” të
K.Pr.Penale
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.373, datë 05.05.2015, të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
351
Nr. 00-2017-50 i Vendimit (29)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 15.02. 2017 mori në shqyrtim çështjen penale me:
KËRKUES: LULZIM MARKOLA, mbrojtur nga

av. Ilir Murati
OBJEKTI:
Rivendosje ne afat e ankimit kundër vendimit penal
nr. 102, date 03.11.2004 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Dibër
Baza ligjore: Neni 147/2 dhe 470 e vijues te K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.8, date 15.05.2014 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës se kërkuesit (te dënuarit) Lulzim Markola, për
rivendosjen ne afat të të drejtës se ankimit kundër vendimit penal nr.102, date
03.01.2004 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Dibër, si kërkese e pabazuar ne
ligj.
Gjykata e Apelit Tirane me vendimin nr.1712, date 21.10.2015 ka vendosur:

Gjyqësor Dibër.
Kundër këtij vendimi ka bёrё rekurs i gjykuari Lulëzim Markola, i cili kërkon
prishjen e tij,
Duke parashtruar se:

- Vendimi nr.102, date 03.11.2004 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Dibër i cili ka
deklaruar fajtor dhe ka dënuar te pandehurin Lulzim Markola është zhvilluar ne
mungese te tij, pa pasur ai dijeni për seancat e zhvilluara dhe vendimin e dhënë.
- I dënuari Lulzim Markola ka marre dijeni për vendimin e gjykates vetëm kur është
shoqëruar ne dhomat e paraburgimit te Drejtorisë se Policisë Dibër kjo sipas proces-
verbalit te ekzekutimit.
352
- Ne baze te nenit 147/2 te K.Pr.Penale i pandehuri plotëson te gjitha kushtet dhe
kriteret për te rivendosur ne afat ankimin ndaj vendimit. Gjykatat pa te drejte i kanë
mohuar Lulzim Markolës te drejtën e rivendosjes ne afat te ankimit. Këto vendime
përbëjnë shkelje të rëndë të kushtetutës dhe të Konventës Europiane për të drejtat e
Njeriut.
- Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin Unifikues nr.1 datë 20. 01.
2011kanë përcaktuar se mospranimi për të rihapur procedurat e zhvilluara në mungesë
të të akuzuarit, pa pasur asnjë të dhënë se i akuzuari ka hequr dorë nga të drejtat e tij
për të qenë i pranishëm, konsiderohet si një shkelje flagrante dhe mohim i drejtësisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Adnand Kosova, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës se Apelit Tirane, mbrojtësin e kërkuesit, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimeve te Gjykatës se rrethit gjyqësor Dibër dhe te Gjykatës se
Tirane dhe pranimin e kërkesës dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se rekursi i paraqitur përmban shkaqe ligjore qe motivojnë prishjen e te dy vendimeve
atë te Gjykatës se Tirane dhe te Gjykatës se rrethit gjyqësor Dibër.
Rezulton se, gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.102, date 03.11.2004
ka vendosur:
1-Deklarimin fajtor te pandehurit Lulzim Markola, per veprën penale te “vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese” te shtetases mitur Xhemile Laçi, te kryer ne bashkëpunim, vepër
kjo e parashikuar nga neni 79 germa “a” e 25 te Kodit Penal dhe ne baze te këtyre neneve
dënimin e tij me burgim te përjetshëm.
2-Deklarimin fajtor te pandehurit Lulzim Markola, per veprën penale te “vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese” te shtetases se mitur Xhemile Laçi, te mbetur ne tentative, e
parashikuar nga neni 79 germa “dh”,25 e 22 te Kodit Penal dhe ne baze te këtyre neneve
dënimin e tij me 25 vjet burgim.
3-Deklarimin fajtor te pandehurit Lulzim Markola, për veprën penale te “mbajtjes pa
lejen e organeve kompetente te armeve luftarake” te parashikuar nga neni 278/2 te K.Penal
dhe ne baze te këtij neni dënimin e tij me 5 vjet burgim.
4- Ne baze te nenit 55 te K.Penal,ne bashkim te dënimeve i pandehuri Lulzim Markola
përfundimisht dënohet me “burgim te përjetshëm”.
5- Vuajtja e dënimit i fillon te pandehurit Lulzim Markola, nga dita e ekzekutimit te
këtij vendimi,duke e dërguar te pandehurin Lulzim Markola ne një burg te sigurisë se larte.
6-Deklarimin fajtor te pandehurit Nderim Markola, për veprën penale te “vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese” te shtetases mitur Xhemile Laçi, te kryer ne bashkëpunim, vepër
kjo e parashikuar nga neni 79 germa “a” e 25 te Kodit Penal dhe ne baze te këtyre neneve
dënimin e tij me burgim te përjetshëm.
7-Deklarimin fajtor te pandehurit Nderim Markola, për veprën penale te “vrasjes ne
rrethana te tjera cilësuese” te shtetases se mitur Xhemile Laçi, te mbetur ne tentative, kundër
shtetasve Halil Laçi dhe Xharie Laçi, e kryer ne bashkëpunim, vepër kjo e parashikuar nga
neni 79 germa “dh”,25 e 22 te Kodit Penal dhe ne baze te këtyre neneve dënimin e tij me 25
vjet burgim.
8-Deklarimin fajtor te pandehurit Nderim Markola, për veprën penale te “mbajtjes pa
lejen e organeve kompetente te armeve luftarake” te parashikuar nga neni 278/2 te K.Penal
dhe ne baze te këtij neni dënimin e tij me 5 vjet burgim.
353
9- Ne baze te nenit 55 te K.Penal, ne bashkim te dënimeve i pandehuri Nderim
Markola përfundimisht dënohet me burgim te përjetshëm.
10-Vuajtja e dënimit i fillon te pandehurit Nderim Markola, nga dita e ekzekutimit te
këtij vendimi,duke e dërguar te pandehurin Nderim Markola ne një burg te sigurisë se
larte….
Referuar vendimit te mësipërm te administruar ne dosje, rezulton se gjykimi është
zhvilluar ne mungese te pandehurve Lulzim Markola dhe Nderim Markola, te cilët janë
përfaqësuar ne gjykim nga avokat te caktuar kryesisht nga gjykata.
Kundër këtij vendimi, ka bere ankim i pandehuri Nderim Markola ne Gjykatën e
Apelit Tirane, e cila me vendimin nr.528, date 22.07.2005 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te vendimit nr.102, date 03.11.2004 te Gjykatës se Shkalles se Pare
Dibër, me ketë ndryshim për te pandehurin Nderim Markola.
Ne baze te nenit 79 germa “dh” e 25 te Kodit Penal, për “Vrasje ne rrethana te tjera
cilësuese” te shtetases se mitur Xhemile Laçi, i pandehuri Nderim Markola dënohet me 25
vjet burgim.
Ne zbatim te nenit 55 te Kodit Penal i pandehuri Nderim Markola dënohet me 25 vjet
burgim.
Gjykata e Larte me vendimin nr.56, date 27.01.2010 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.528, date 22.07.2005 te Gjykatës Apelit Tirane dhe vendimit
nr.102, date 03.11.2004 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Dibër, për sa i përket te gjykuarit
Nderim Markola dhe dërgimin e akteve për rishqyrtim ne Gjykatën e Shkalles Pare Dibër me
tjetër trup gjykues.
Pas rigjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin e saj nr.126, date
21.10.2010 ka dënuar përfundimisht te pandehurin Nderim Markola, me 14 vjet burgim,
vendim i cili nuk është ankimuar, si i tille ka marre forme te prere.
Me date 31.10.2013, është ekzekutuar vendimi nr.102, date 03.11.2004 i Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Dibër për te dënuarin Lulzim Markola. I dënuari brenda afatit ligjor qe
parashikon neni 147/3 i KPP, ka kërkuar rivendosjen ne afat te ankimit kundër vendimit
penal nr.102, date 03.11.2004 te Gjykatës Rrethit Gjyqësor Dibër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.8, date 15.05.2014 ka rrezuar
kërkesën e kërkuesit Lulzim Markola, si te pabazuar ne ligj. Ky vendim është lëne ne fuqi
nga Gjykata e Apelit Tirane me vendimin e saj nr.1712, date 21.10.2015 dhe kundër këtij
vendimi ka paraqitur rekurs kërkuesi, i cili kërkon prishjen e tij.
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur, në analizë të rrethanave të
çështjes, argumenteve të vendimit gjyqësor, objekt rekursi dhe në interpretim të dispozitave
përkatëse, në të cilat gjen referim çështja në shqyrtim, arrin në përfundimin se, vendimi i
Gjykatës se Tirane është i pabazuar ne ligjin procedural.
Sipas, gjykatës se apelit, e cila ka lënë ne fuqi vendimin e gjykatës se shkalles se pare,
ankimi i bashkëpandehurit (Nderim Markola) ne çështjen penale është pranuar dhe çështja
është shqyrtuar nga gjykata e apelit duke lënë ne fuqi vendimin për te pandehurin Lulzim
Markola, prandaj ne baze te nenit 420/1 te KPP, i pandehuri Lulzim Markola, i cili nuk ka
ushtruar ankim, nuk legjitimohej te kërkonte rivendosje ne afat te të drejtës se tij për t’u
ankuar kundër vendimit te gjykatës se shkalles se pare.
Mirëpo, gjykata e faktit nuk kane pasur parasysh se, kundër vendimit te gjykatës se
apelit ka paraqitur ankim i bashkëpandehuri dhe gjykata e apelit është shprehur ne lidhje me
ankimin e tij. Ne lidhje me rivendosjen ne afat te ankimit,ne baze te nenit 147 te KPP,
referuar edhe rregullave te përgjithshme të ankimit të përcaktuara në nenet 408 e vijues të
KPP, Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin penale nr.1/2011 janë shprehur
se:
354
...Në çështjet penale me disa të pandehur gjykata nuk duhet të pranojë kërkesën për
rivendosje në afat të së drejtës së ankimit të paraqitur nga i pandehuri, i cili nuk ka ushtruar
ankim, kur konstatohet se çështja është gjykuar mbi bazën e ankimit të një bashkë të
pandehuri.
Pavarësisht sa më sipër, në çështjet penale me disa të pandehur, gjykata duhet të
pranojë kërkesën për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit të paraqitur nga i pandehuri,
i cili nuk ka ushtruar ankim, kur ankimi i bashkë të pandehurit nuk është pranuar për një nga
shkaqet e parashikuara në pikën 1 të nenit 420 të K.Pr.Penale, si dhe kur gjykata është
shprehur në vendim vetëm për ankimin e të pandehurit që ka ushtruar të drejtën e ankimit
dhe jo për gjithë të pandehurit...
Sa me sipër, kërkuesi Lulzim Markola legjitimohet te kërkojë rivendosjen ne afat te se
drejtës se ankimit kundër vendimit penal nr.102, date 03.01.2014 te Gjykatës se rrethit
gjyqësor Dibër, prandaj, kërkesa e tij duhet te pranohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441 të K.Pr.Penale
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1712, date 21.10.2015 të Gjykatës së Apelit Tirane dhe
vendimit nr.8 datë 15.05.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe pranimin e kërkesës
se kërkuesit Lulzim Markola për rivendosjen ne afat te se drejtës se ankimit kundër vendimit
penal nr.102, date 03.11.2004 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Dibër.
Tiranë, më 15.02.2017
355
Nr.00-2017-148 i Vendimit (30)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

KRUJË
TË PANDEHURIT: BLEDAR ÇELA, i biri i Murat dhe i Hajrije, i
datëlindjes 22.04.1980, lindur në fshatin
Arameras Rrethi Krujë, i martuar me 2 fëmijë te
mitur, i dënuar me pare, hetuar e gjykuar me
mase sigurimi personal "arrest në burg",
A K U Z U A R:
Se ka kryer veprat penale të
"Mbajtjes pa leje të armëve luftarake" dhe "Kanosjes"
parashikuar përkatësisht nga nenet 278/4 dhe 84 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kruje, me vendimin nr.190 date 25.07.2014 ka

vendosur :
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Çela për veprën penale të "Mbajtjes
pa leje të armeve luftarake" parashikuar nga neni 278/4 i kodit penal dhe në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 8 (tetë) vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Çela për veprën penale të "Kanosjes "
të parashikuar nga neni 84 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal bashkimin e dënimeve duke u dënuar
përfundimisht të pandehurin me 8 (tetë) vite burgim.
Vuajtja e dënimit nis në datën 09.02.2014 dita e arrestimit të tij në flagrancë
dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në referim të nenit 190/1/a të Kodit të Procedurës Penale provat materiale të
sekuestruara gjatë fazës së hetimit të kalojnë në favor të shtetit.
Shpenzimet gjyqësore dhe ato hetimore i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1449 datë 28. 09. 2015 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.190 datë 25.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Krujë.
356
Kundër vendimit lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë.

Kundër vendimit nr.1449 datë 28. 09. 2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka
ushtruar rekurs i gjykuari Bledar Çela i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1449 datë 28. 09. 2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues.
Shkaqet e Rekursit:
 Ne kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim me argumentin
se mbrojtja nuk ka qenë efektive.
 Nga aktet e fashikullit te gjykimit na rezulton se mbrojtësi që ka përfaqësuar të
pandehurin në shkalle të pare nuk e ka realizuar mbrojtjen në përputhje me kërkimet e
te pandehurit.
 Gjate zhvillimit te gjykimit i pandehuri dhe mbrojtësi kanë patur kontradikta lidhur
me mbrojtjen.
 Procesi ka patur shkelje proceduriale pasi nuk janë pyetur të dëmtuarit në seancë
gjyqësore.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Adnan Kosova, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket masës së dënimit
duke e dënuar të gjykuarin me 5 (pesë ) vjet burgim, në mungesë të të gjykuarit, dhe pasi e
VËREN
Se vendimi nr.1449 datë 28.09.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr.190 date 25.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë është pjesërisht i
ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Bledar Çela.
Në datën 08.02.2014 rreth orës 23.30 shtetasit Vesel Kani dhe Metan Kani janë
paraqitur pranë Komisariatit të Policisë Krujë duke deklaruar se janë kërcënuar dhe kanosur
me armë zjarri nga i pandehuri, i cili ka qenë i shoqëruar me shtetasin Eduart Përlica.
Ngjarja ka ndodhur ne lokalin "7 yjet" i ndodhur ne qytetin e Fushë Krujës, buzë
rrugës për në qytetin e Krujës. Shtetasi Metan Kani ka deklaruar se së bashku me të atin e tij
shtetasin Vesel Kani, rreth një muaj më parë kanë patur një konflikt me shtetasin Eduart
Perlica pasi ky i fundit i ngacmonte të motrën. Disa ditë më përpara i pandehuri i shoqëruar
edhe nga shtetasi Eduart Perlica janë takuar me shtetasin Metan Kani ne lokalin “7 yjet” dhe i
pandehuri e ka kërcënuar duke i thënë se "do ta djeg shtëpinë nëse je konfliktuar me shtetasin
Eduart Perlica." Ditën e ngjarjes shtetasi Metan Kani ka qenë duke shkuar për në shtëpi, kur i
pandehuri së bashku me shtetasit Eduart Perlica, Ervis Halili dhe Alfred Halili kanë hyrë ne
lokalin “7 yjet” dhe kanë biseduar me pronarin e lokalit shtetasin Kurt Qira. Më pas kanë dalë
nga lokali, ndërkohe shtetasi Eduart Perlica i ka parë paraprakisht dhe është ngjitur për në
shtëpinë e tij e cila ndodhet pranë lokalit, ka njoftuar të atin dhe të dy kanë zbritur nga banesa
për të shkuar tek lokali. Rrugës kanë dëgjuar të shtëna me armë dhe shtetasi Metan Kani ka
parë se personi që ka qëlluar ka qenë i pandehuri Bledar Çela. Nga ana e organit të akuzës
janë ndërmarrë veprimet përkatëse hetimore si këqyrja e vendit të ngjarjes, pyetja e personave
357
që kanë dijeni për veprën penale, pyetja e personit të dyshuar, sekuestrimi i provave
materiale, kryerja e akteve të ekspertimit etj.
Me aktin e ekspertimit nr.3273 date 25.03.2014 rezulton se :
"Katër gëzhojat objekt ekspertimi te sekuestruara ne vend ngjarje me datë 08.02.2014 ... janë
gëzhoja të fishekëve standarde luftarake të mod 56 kal 7.62 mm të cilët përdoren si municion
për pushkët e modelit 56 dhe 63 si dhe automatikët e mitrolozët e lehtë të kalibrit 7.62 mm. ...
Katër gëzhojat objekt ekspertimi janë qitur nga e njëjta armë zjarri. ... "
Ndërkohë rezulton se arma e zjarrit nuk është bërë e mundur të gjendet.
Nga ana e organit të akuzës është urdhëruar edhe kryerja e përgjimeve telefonike dhe
nga transkriptimi i bisedave rezulton se i pandehuri ka patur armë me vete dhe se ka qene ai i
cili ka qëlluar.
I pyetur gjate fazës se hetimit i pandehuri ka mohuar të ketë përdorur armë.
Për sa me sipër Organi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Krujë ka marrë të pandehur
shtetasin Bledar Çela duke e akuzuar atë për veprat penale të “Mbajtjes pa leje të armës
luftarake” dhe “Kanosjes” të parashikuara nga neni 278/4 dhe 84 te K.Penal dhe me këto
akuza e ka dërguar dosjen për gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kruje, me vendimin nr.190 date 25.07.2014 ka

vendosur :
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Çela për veprën penale të "Mbajtjes pa leje të
armeve luftarake" parashikuar nga neni 278/4 i kodit penal dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 8 (tetë) vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Çela për veprën penale të "Kanosjes " të
parashikuar nga neni 84 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të kodit penal bashkimin e dënimeve duke u dënuar
përfundimisht të pandehurin me 8 (tetë) vite burgim.
Vuajtja e dënimit nis në datën 09.02.2014 dita e arrestimit të tij në flagrancë dhe të
kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Në referim të nenit 190/1/a të kodit të procedurës penale provat materiale të
sekuestruara gjatë fazës së hetimit të kalojnë në favor të shtetit.
Shpenzimet gjyqësore dhe ato hetimore i ngarkohen të pandehurit.
Lënien në fuqi të vendimit nr.190 date 25.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.509, datë 24.03.2015 ka arsyetuar ndër të

tjera se:
“...Kolegji Penal i Gjykatës se Apelit Tirane, pasi pa aktet që ka fashikulli i
gjykimit konstaton se në gjykim në shkallë të parë është provuar jashtë çdo dyshimi se i
pandehuri Bledar Çela ka kryer veprat penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe
“Kanosjes” të parashikuara nga neni 278/4 dhe 84 te K.Penal.
Gjykata e Apelit konstaton se Gjykata e Shkallës së Parë sipas rregullave proceduriale
drejtë dhe saktë ka bërë vlerësimin e provave në harmoni me njëra tjetrën sipas nenit 150 të
K.Pr.Penale.
358
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë, konstaton se duke analizuar një për një
rrethanat e kryerjes së veprës penale, provat e administruar gjatë fazës së hetimit, Gjykata e
Shkallës së Parë drejt dhe saktë ka arsyetuar se veprimet e të pandehurit janë veprime të
dënueshme nga Kodi Penal dhe parashikohen si te tilla në nenin 278/4 dhe 84 të K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë ka analizuar një për një elementet e figurës së veprës
penale të parashikuar nga nenet 278/4 dhe 84 i K.Penal duke arritur ne konkluzionin se me
veprimet e tij i pandehuri i ka konsumuar plotësisht ato.
Gjykata e Apelit Tiranë pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit konstaton se Gjykata
e Shkallës së Pare duke marrë në konsiderate rrethanat e kryerjes së veprës penale,
rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale, sanksionet që parashikojnë nenet 278/4 dhe 84 i
K.Penal, rrezikshmërinë shoqërore të të pandehurit (i dënuar më parë), përhapjen e madhe që
kanë këto vepra në ditët e sotme, qëndrimin mohues që ka mbajtur i pandehuri gjatë hetimit
dhe gjykimit, moshën e tij, si dhe duke vlerësuar disa rrethana lehtësuese për të pandehurin,
drejte dhe saktë ka konkluduar në fajësinë e tij si dhe ne caktimin masës së dënimit për
secilën vepër penale, në aplikim të nenit 55 te K.Penal drejt dhe saktë në bashkim te
dënimeve ka caktuar një dënim te vetëm prej 8 vjetësh dhe mbi dënimin e dhënë saktë ka
aplikuar nenin 406 te K.Pr.Penale duke zbritur 1/3 e tij.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë e gjen të pambështetur ankimin e të
pandehurit dhe mbrojtësit të tij në apel për prishjen e vendimit penal nr.190 date 25.07.2014
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe kthimin e çështjes për rigjykim për shkak se
mbrojtja e realizuar nuk ka qenë efektive.
Sipas akteve që ka fashikulli i gjykimit Kolegji Penal konstaton se procesi gjyqësor
është administruar nga gjykata në mënyrë korrekte dhe sipas të gjitha rregullave proceduriale
penale.
Gjykata në seancën e datës 16.06.2014 ora 12.55 pas veprimeve të para proceduriale
ka pranuar kërkesën e paraqitur nga i pandehuri per t’u mbrojtur nga Av.Qazim Meneci me
nr.890 Licence i cili ka deklaruar në seance se merr përsipër mbrojtjen.
Seanca pasardhëse e datës 30.06.2015 është zhvilluar në prani të pandehurit dhe
avokatit të tij Qazim Meneci, të gjitha seancat e tjera të datave 09.07.2014, 14.07.2014,
21.07.2014, 25.07.2014 janë zhvilluar në prezencë të pandehurit dhe mbrojtësit te tij
av.Qazim Meneci sipas rregullave proceduriale dhe nuk rezulton që nga i pandehuri apo
mbrojtja të ketë patur mospërputhje në qëndrimet e tyre apo pakënaqësi të shprehura në
gjykim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë, konstaton se pretendimi i paraqitur nga
mbrojtësi i të pandehurit në apel për mospyetjen e të dëmtuarve Vesel Kani dhe Metan Kani
(kallëzuesit) nga Gjykata e Shkallës së Parë nuk qëndron.
Në seancën e datës 21.07.2014 ora 13.35 sipas proces verbalit gjyqësor është pyetur
nga ana e gjykatës i dëmtuari Vesel Kani dhe në po këtë seancë sipas rregullave proceduriale
gjykata ka pranuar kërkesën e prokurorit për leximin e lejueshëm të thënieve të shtetasit
Metan Kani, veprim ky që është bërë në prezencë të pandehurit dhe mbrojtësit të tij...”
Kundër vendimit nr.509, datë 24.03.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka bërë

rekurs i gjykuari Bledar Çela, i cili kërkon nga Gjykata e Lartë:
Prishjen e vendimit nr.1449 datë 28. 09. 2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues.
rekurs nga i gjykuari Bledar Çela nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) , dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit dhe ai
359
i shkallës së parë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për
të gjykuarin Bledar Çela, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të Gjykatës
Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin e të pandehurit përshkeljet procedurale të gjykimit në
shkallë të parë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se pretendimet e
ngritura nga ana e tij janë analizuar hollësisht dhe u është dhënë përgjigja e duhur ligjore nga
të dy gjykatat.
Gjthashtu ky kolegj e gjen të drejtë e të bazuar në ligj vendimine gjykatës së Apelit
Tiranë për sa i përket denimit të të gjykuarit për veprën penale të kanosjes të parashikuar nga
neni 84 i Kodit Penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi për këtë pjesë.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës
Kushtetuese në vendimin nr.9/2016.
vjet.
në njëzet vjet.
që shqyrton.
360
në dhjetë vjet.
Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
konsiderohen të hyra në fuqi.
Në këto kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet,
dispozita e zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në
shtatë vjet.
Bledar Çela, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe
Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana të tilla si: i
gjykuari është në moshë të re, ai nuk ka qenë i dënuar më parë, por edhe faktin që e ka
përdorur armën dhe ka qëlluar në ajër në një ambient publik, ky Kolegj vlerëson se masa e
dënimit prej 5 (pesë) vjet burgim, do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht
funksionet e dënimit penal.
1
361
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E CESHTJES

rekursin e të gjykuarit për shkelje të ligjit procedural nga gjykatat e faktit nuk u gjendën të
bazuara.
të gjykuarin Bledar Çela.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve përfundimisht i
gjykuari do të dënohet me 5 vjet burgim.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin pjesërisht te vendimit nr.1449, date 28.09.2015 te Gjykatës se Apelit
Tirane përsa i përket kualifikimit ligjor dhe masës se dënimit ne ngarkim te gjykuarit Bledar
Çela, duke e dënuar ketë te fundit me 5 (pse) vjet burgim ne baze te nenit 278/2 te K.Penal,
miratuar me ligjin nr.8733 date 24.01.2001.
Lënien ne fuqi te këtij vendimi persa i përket akuzës dhe dënimit te te gjykuarit
Bledar Çela per veprën penale te “Kanosjes”.
Ne bashkim te dënimit ne baze te nenit 55 te K.Penal përfundimisht e dënon te
gjykuarin Bledar Çela me 5 (pese) vjet burgim.
Tiranë, më 22.02.2017
362
Nr. 00-2016-149 i Vendimit (31)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
TË PANDEHURIT: MIKEL KOPRELLI
A K U Z U A R:
“Prodhim, mbajtje pa leje te armeve luftarake dhe e municionit”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2255 datë 06.10.2014 ka

vendosur :
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mikel Gëzim Koprelli për kryerjen e
veprës penale të «Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e
municioneve» dhe në bazë të Nenit 278/4 të Kodit Penal e dënon atë me 7
(shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të Nenit 406 te Kodit Procedurës Penale mbas uljes së dënimit me
1/3 i pandehuri Mikel Gëzim Koprelli dënohet me një dënim të vetëm
përfundimtar prej 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të filloj nga data e arrestimit në flagrancë dt. 20.01.2014.
Provat materiale sekuestruar të pandehurit sipas procesverbalit dt.20.01.2014:
Një arme automatik e tipit Kallashnikov me nr.0255-89 me krehër me 12
fishekë të kalibrit 7.62mm pa qytë, të kalojnë në favor të shtetit.
Shpenzimet proceduriale të kryera në fazën e hetimeve paraprake si edhe ato
gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Lënien në fuqi të vendimit nr.2255 datë 06. 10. 2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.

ushtruar rekurs i gjykuari Mikel Koprelli i cili kërkon:
363
Ndryshimin e vendimit nr.1340, dt. 20. 07.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë. Deklarimin e
pafajshëm të të pandehurit.
Shkaqet e Rekursit:
 Gjykata nuk ka patur parasysh shkaqet që çojnë në deklarimin e pafajësisë të të
pandehurit.
 Përgjimet e realizuara tregojnë hapur dhe në mënyre shkencore se i pandehuri Mikel
Koprelli jo vetëm që nuk është autor i veprës penale për të cilën akuzohet por edhe
rrethanat e pasqyruara nga akuza nuk tregojnë aspak realitetin.
 Gjykata ka qenë e njëanshme në çmuarjen e provave sidomos transkriptimet e
përgjimeve që janë bërë.
 Gjykata e Shkallës së Parë nuk ka patur ne konsideratë nenin 4 të K.Pr.Penale ku
thuhet që “çdo dyshim për akuzën është në favor të të pandehurit”.
 Procesverbali mbi transkriptimin e përgjimeve ambientale midis te pandehurit Mikel
Koprelli dhe të pandehurit Ded Korriku tregojnë haptas se i pandehuri Mikel Koprelli
është i pafajshëm.
 Gjykata ka keqinterpretuar nenin 403 te K.Pr.Penale lidhur me gjykimin e shkurtuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Kostaq Beluri, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë duke e deklaruar fajtor te
gjykuarin per veprën penale te parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal, mbrojtësin e të
pandehurit av.Mehmet Kurti, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit përsa i përket masës së
dënimit, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1340 datë 20.07.2015 i Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr.2255 datë 06. 10. 2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është pjesërisht i
ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Mikel Koprelli.
Me aktet që ka fashikulli i gjykimit, prova të marra gjatë gjykimit në shkallë të parë

ka rezultuar se :
Me datë 20.01.2014 Shërbimet e Policisë Gjyqësore të Komisariatit të Policisë nr.2 në
Kryeqytet janë vënë në dijeni nëpërmjet informacioneve operative se shtetasit Mikel Koprelli
dhe Dedë Korriku do të realizonin një vjedhje me armë pranë Kompleksit Dinamo në Tiranë.
Pikërisht, me qëllim parandalimin e ngjarjes së mësipërme, forcat policore në ndjekje
të dy të pandehurve, rreth orës 21.00 të datës 20.01.2014 kanë mundur ti ndalojnë ata, në
vendin e quajtur Rruga “Komuna e Parisit” pranë Kompleksit Dinamo.
Rezulton nga aktet, se në çastin e ndalimit të dy të pandehurve, atyre u është ushtruar
një kontroll fizik, gjatë të cilit është konstatuar se i pandehuri Mikel Koprelli mbante në dorë
një çante sportive me ngjyrë të zezë, brenda së cilës ndodhej një armë zjarri automatik
Kallashnikov model 56 me nr.0255-89, me një krehër të vendosur në fole, brenda të cilit
ndodheshin 12 fishekë model 7.62 mm.
Nga ana e policisë gjyqësore, mbi ngjarjen e mësipërme është bërë arrestimi në
flagrancë i të pandehurit Mikel Koprelli, si edhe sekuestrimi i armës së zjarrit.
364
Ngjarjen e mësipërme organi i prokurorisë nëpërmjet veprimeve proceduriale të tilla
si vëzhgimet, përgjimet ambientale te miratuara me vendim të gjykatës, si edhe arrestimin në
flagrancë të pandehurit, ia ka dokumentuar Gjykatës së Shkallës së Parë në gjykim me aktet
si vijon:
Ne funksion te provueshmërisë së faktit penal objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor
Gjykatës së Shkallës së Parë i është bërë me dije se i pandehuri Mikel Koprelli, nuk rezulton
të jetë i pajisur me leje nga organet kompetente shtetërore për mbajtjen e armëve të zjarrit.
Po kështu është konstatuar se arma e zjarrit e sekuestruar të pandehurit, rezulton armë
zjarri luftarake, në gjendje teknike të rregullt, me të cilën realizohet qitje normalisht, po
kështu edhe 12 fishekët e sekuestruar, rezultojnë në gjendje teknike të rregullt dhe të
përshtatshëm për të realizuar qitje.
Sa sipër rezulton e provuar me aktin e ekspertimit teknik nr.1078 datë 30.01.2014.
(faqe 38 e dosjes penale).
I pandehuri dhe mbrojtja e tij duke u shprehur për njohjen dhe pranimin e vlerës së
akteve të dosjes penale në ngarkim të pandehurit, i kanë kërkuar Gjykatës së Shkallës së Parë
procedimin me gjykim të shkurtuar, kërkesë kjo të cilën gjykata e ka pranuar.

vendosur :
Deklarimin fajtor të pandehurit Mikel Gëzim Koprelli për kryerjen e veprës penale të
«Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve» dhe në bazë të Nenit
278/4 të Kodit Penal e dënon atë me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të Nenit 406 te Kodit Procedurës Penale mbas uljes së dënimit me 1/3 i
pandehuri Mikel Gëzim Koprelli dënohet me një dënim të vetëm përfundimtar prej 5 (pesë)
vjet burgim.
Vuajtja e dënimit do të filloj nga data e arrestimit në flagrancë dt. 20.01.2014.
Provat materiale sekuestruar të pandehurit sipas procesverbalit dt.20.01.2014:
Një arme automatik e tipit Kallashnikov me nr.0255-89 me krehër me 12 fishekë të
kalibrit 7.62mm pa qyt, të kalojnë në favor të shtetit.
Shpenzimet proceduriale të kryera në fazën e hetimeve paraprake si edhe ato
gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.
Lënien në fuqi të vendimit nr.2255 datë 06. 10. 2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1340 datë 20. 07. 2015 ka arsyetuar ndër
të tjera se:
“...Në analizë të provave të administruara në gjykim Gjykata e Shkallës së Parë ka
arritur në përfundimin se i pandehuri Mikel Koprelli e ka kryer veprën penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit ”, parashikuar nga
neni 278/4 i Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit
konstaton se si në hetim ashtu edhe në gjykim në shkallë të parë është provuar jashtë çdo
dyshimi se i pandehuri Mikel Koprelli e ka kryer veprën penale të parashikuar nga neni 278/4
i K.Penal.
365
Gjykata e Apelit konstaton se Gjykata e Shkallës së Pare sipas rregullave proceduriale
drejt dhe saktë ka bërë vlerësimin e provave në harmoni me njëra tjetrën sipas nenit 150 të
K.Pr.Penale.
Sipas akteve që ka fashikulli i gjykimit Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë
konstaton se i pandehuri Mikel Koprelli me veprimet e tij i ka konsumuar plotësisht
elementet e figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 278/4 te K.Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë e gjen të pambështetur në prova e ligj
pretendimin e mbrojtjes të të pandehurit për deklarimin e pafajshëm të tij pasi nuk provohet
fajësia.
Duke vlerësuar rrethanat e kryerjes së veprës penale, faktit që i pandehuri Mikel
Koprelli lëvizte me armë në mjedise publike, masën e dënimit që parashikon neni 278/4 i
K.Penal si dhe ashpërsimin e masës së dënimit nga Ligjvënësi me ndryshimet e reja në Kodin
Penal për raste e ngjashme me ngjarjen objekt gjykimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit
Tiranë e gjen të drejt dhe të saktë të përshtatshme me rrezikshmërinë e veprës penale dhe të
autorit masën e dënimit të caktuar nga Gjykata e Shkallës së Parë.
Në konkluzion Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tirane çmon se vendimi nr.2255
datë 06.10.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet lënë në fuqi si një vendim i
drejte i mbështetur në prova e ligj.... ”
ushtruar rekurs i gjykuari Mikel Koprelli i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1340, dt. 20. 07.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
rekurs nga i gjykuari Mikel Koprelli nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) , dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit dhe ai
i shkallës së parë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për
të gjykuarin Mikel Koprelli, për veprën penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e
armëve luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të
Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin e të pandehurit për deklatrimin e pafajshëm të të gjykuarit ,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se pretendimet e ngritura nga ana e tij
janë analizuar hollësisht dhe u është dhënë përgjigja e duhur ligjore nga të dy gjykatat.

në vendimin nr.9/2016.
366
vjet.
në njëzet vjet.
që shqyrton.
në dhjetë vjet.
Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
konsiderohen të hyra në fuqi. Në këto kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur
nga ndryshimet, dispozita e zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga
ndryshime të vlefshme kushtetuese, do të jetë paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e
367
ndryshuar deri në vitin 2001. Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave
apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë
ose me burgim deri në shtatë vjet.
Mikel Koprelli, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe
Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana e kryerjes së
veprës penale, faktin që i gjykuari lëvizte me armë në mjedise publike, ky Kolegj vlerëson se
masa e dënimit prej 6 vjet e 6 muaj burgim me aplikimin e nenit 406 të Kodit Penal 4 vjet e 4
muaj , do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E CESHTJES

rekursin e të gjykuarit nuk u gjendën të bazuara.
të gjykuarin Mikel Koprelli.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.1340, datë 20.07.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i
përket kualifikimit ligjor dhe masës së dënimit në ngarkim të të gjykuarit Mikel Koprelli
duke e deklaruar fajtor për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal miratuar me ligjin nr.8733 datë 24.01.2001 dhe dënimin
e tij me 6 vjet e 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të gjykuarit Mikel
Koprelli me 4 vjet e 4 muaj burgim.
Tiranë, më 22.02.2017
1
368
Nr. 00-2017-292 i Vendimit (32)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

SHKALLËS SË PARË PËR KRIMET E
RËNDA TIRANË,
TË GJYKUAR: 1. VANGJEL ZGURI, (dtl.1973)
2. RENALDO THOMA, ( dtl.1981)
3. ARBEN SHQUTI, (dtl.1984).
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga neni 283/a-2 e 22 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.56, datë

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Zguri për veprën penale
“Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar
nga neni 283/a-2 e 22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje
me nenin 23/2 të K.Penal, dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Vangjel Zguri dënohet me
8 (tetë) vjet burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e kapjes në
flagrancë datë 31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një
burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shquti për veprën penale “Trafikimi i
narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni
283/a-2 e 22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje me nenin
23/2 të K.Penal dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Arben Shquti dënohet me 8
(tetë) vjet burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e kapjes në
flagrancë datë 31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një
burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Renaldo Thoma për veprën penale të
“Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar
nga neni 283/a-2 e 22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje
369
me nenin 23/2 të K.Penal dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Renaldo Thoma dënohet
me 7 (shtatë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga
dita e kapjes në flagrancë datë 31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta
kryeje në një burg të sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.59, datë 03.06.2016 ka

vendosur:
1-Lënien në fuqi të Vendimit nr.56 datë 25.04.2016 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Vangjel Zguri në lidhje me
fajësinë dhe cilësimin juridik për veprën penale “Trafikimi i narkotikëve”
kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a-2 dhe
22 të K.Penal.
a-Ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit duke aplikuar nenin 23
të KP dënimin e të pandehurit Vangjel Zguri me 8 (tetë) vjetë e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
b-Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimi i të pandehurit Vangjel
Zguri përfundimisht me 5 (pesë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
2-Ndryshimin e Vendimit nr.56 datë 25.04.2016 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurit Renaldo Thoma e Arben
Shquti si më poshtë:
3-Deklarimi fajtor i të pandehurit Renaldo Thoma për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” në bashkëpunim parashikuar nga neni
283/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406/1 të KPP përfundimisht i pandehuri Renaldo Thoma
dënohet me 4(katër) vjet e 8(tetë) muaj burgim.
4-Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shquti për veprës penale “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve” në bashkëpunim parashikuar nga neni 283/2 të
K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet e 6
(gjashtë)muaj burgim.
-Në aplikim të nenit 406 të KPP përfundimisht i pandehuri Arben Shquti
dënohet me 5(pesë) vjet burgim.
Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs të gjykuarit:
I gjykuari Renaldo Thoma, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon:

Ndryshimin e vendimit nr.59 datë 03.06.2016 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
Tiranë duke e deklaruar fajtor Renaldo Thoma, për veprën penale të “Prodhimi dhe shitja e
narkotikeve” të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe ta dënojë atë në minimumin e
parashikuar nga kjo dispozitë dhe në aplikim të nenit 406 te K.Pr.Penale në mbështetje të
nenit 59 të K.Penal të vendosë pezullimin e ekzekutimit të dënimit dhe vënien në provë sipas
afatit që do ta çmojë gjykata; duke parashtruar këto pretendime:
- Gjykata e Apelit për Krime të Rënda në vendim ka gabuar kur i konsideron veprimet
e kryera nga Renaldo Thoma në bashkëpunim.
- Gjykata arsyeton (në faqen 26 paragrafi i fundit) në lidhje me bashkëpunimin si më
poshtë vijon: “provohet se të pandehurit Arben Shquti e Renaldo Thoma, kanë
mbajtur, shitur lëndë narkotike të llojit kokainë, duke i kryer veprimet në
bashkëpunim me të pandehurin Vangjel Zguri, i cili në të dy rastet shfaqet njëherë në
rolin e blerësit dhe në rastin e të pandehurit Thoma në rolin e shitësit. Ky përfundim u
370
arrit nga ky kolegj, duke analizuar kronologjinë e veprimeve të të pandehurve, faktin
që veprimet e të pandehurve Arben Shquti e Renaldo Thoma janë të ndara nga njëri-
tjetri, pasi është fillimisht i pandehuri Shquti që mban dhe ofron për shitje lëndën
narkotike të pandehurit Vangjel Zguri, i cili pasi e siguron atë, duke mbajtur në
banesë sasinë e lëndës narkotike që i kishte kërkuar shtetasi i paidentifikuar, telefonon
të pandehurin Thoma duke i bërë me dije se është në shtëpi, të cilit sipas
procesverbalit të arrestimit në flagrancë dhe të këqyrjes së mjetit iu gjet një sasi
relativisht e vogël lënde narkotike sapo doli nga banesa e te pandehurit Zguri."
- Vetë gjykata në vendim e pranon se Vangjel Zguri i ofron per shitje lëndë narkotike
Renaldo Thomës dhe ky i fundit është në rolin e blerësit.
- Pra ndërmjet tyre nuk ekziston bashkëpunim, përsa kohë referuar po vendimit të
gjykatës veprimet e tyre janë të shkëputura nga njëri-tjetri. Nuk mundet të ketë
bashkëpunim kur njëri është në rolin e shitësit dhe tjetri në rolin e blerësit. Nga
momenti që rolet janë të ndara nuk ka bashkëpunim.
- Bashkëpunimi kërkon qëndrueshmëri, vazhdimësi dhe marrëveshje për të realizuar
qëllimin kriminal. Kemi tashmë një qëndrim të konsoliduar të praktikës gjyqësore për
bashkëpunimin dhe disa vendime unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, ku po i referohem me konkretisht vendimit unifikues nr.4 datë 15.04.2011.
- Vendimi unifikues nr.4 datë 15.04.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
në lidhje me bashkëpunimin arsyeton: Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
vlerësojnë se që të ndodhemi në kushtet e bashkëpunimit duhet të bashkëekzistojnë si
kushte sine qua non: dy ose me shumë subjekte (pluralitet personash); realizimi i
faktit kriminal në të gjithë elementët e tij materiale; dhënia e një kontributi rilevant në
kryerjen e veprës penale nga secili prej bashkëpunëtorëve; ana subjektive, të paktën
në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën njërit prej bashkëpunëtorëve
për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e faktit kriminal.
- Kolegjet e Bashkuara theksojnë se karakteristikë e veprës penale të kryer ne
bashkëpunim është uniteti i anës subjektive të veprës penale të kryer në bashkëpunim.
- Në rastin objekt gjykimi nuk kemi unitet të anës subjektive përsa i përket mbajtjes
(tregtimit) të lëndës narkotike. Pra për pasojë vepra penale nuk është e kryer në
bashkëpunim dhe veprimet e Renaldo Thoma përbejnë elementë të veprës penale të
parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal.
- Në lidhje me arsyetimin e Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, i cili rrëzon
pretendimin e akuzës për ekzistencën e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”,
në lidhje me të mbrojturin dhe të përfaqësuarin prej meje Renaldo Thoma më duhet të
theksojë se arsyetimi i gjykatës është i drejtë dhe i përmbahet në tërësi interpretimit
korrekt të provave dhe fakteve të administruara në hetim dhe gjykim.
I gjykuari Vangjel Zguri nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e

vendimit penal nr.59 datë 03/06/2016 për cilësimin ligjor të veprës, si vepër penale
parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal dhe 22 të Kodit Penal ose neni 283/a, paragrafi i parë
dhe 22 të Kodit Penal për rrjedhojë ndryshimin e masës së dënimit në një masë më të vogël;
duke parashtruar këto pretendime:
- I pandehuri Vangjel Zguri kundërshton vendimin e mësipërm të Gjykatës së Apelit
për Krime të Rënda, vetëm për sa i përket cilësimit ligjor të veprës penale. Gjykata e
Apelit per krime të rënda por edhe Gjykata e shkallës së pare për Krime të Rënda
Tiranë kanë gabuar në lidhje me cilësimin ligjor të veprës sipas nenit 283/a/2 të
K.Penal dhe 22 të K. Penal.
371
- Të gjitha faktet e analizuara në vendimin e gjykatës tregojnë se jemi minimalisht në
kushtet e veprës penale të parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal dhe 22 të Kodit
Penal.
- Për sa kohë që nga dinamika e ngjarjes rezulton se sasia e lëndës narkotike do shitej
në qytetin e Korçës deri ditën e mërkurë, nuk ka vend për interpretim se jemi në
kushtet e trafikimit të narkotikëve.
- Fakti kriminal cilësohet në vendimet e gjykatave si trafikim i lëndëve narkotike, i
kryer në bashkëpunim dhe i mbetur në fazën e tentativës, duke hamendësuar se lënda
narkotike do të dërgohej në të ardhmen në Greqi. Ky mbetet një dyshim i paprovuar
pasi asnjë provë nuk provon se sasia e lëndës narkotike është e destinuar për në
shtetin Grek.
- Vepra penale për të cilën është dënuar i pandehuri Vangjel Zguri, nisur nga rrethanat
objektive të faktit, rezulton në fazën e blerjes së lëndës narkotike prandaj duhet
cilësuar si blerje, transportim dhe mbajtje e lëndës narkotike, parashikuar nga neni
283/2 i K.Penal.
- I gjithë arsyetimi i gjykatës së apelit për dy të pandehurit e tjerë në lidhje me cilësimin
e veprës penale, është i vlefshëm edhe për të pandehurin Vangjel Zguri. Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve, ngelur në tentativë përbën cilësimin ligjor të veprës penale.
- Nga të dyja gjykatat nuk është respektuar kërkesa e nenit 25 të K.Penal, pasi personi
që bashkëpunon duhet të jetë konkret dhe në këtë rast ai nuk është identifikuar.
- I pandehuri Vangjel Zguri pretendoj se nuk mjafton një telefonatë e përgjuar për të
vërtetuar se jemi përpara një marrëveshje.
- Prokuroria pretendoj por nuk e provoj me asnjë provë se i pandehuri tjetër Ronaldo
Thoma të cilit ju gjend 50 gr lëndë narkotike kokainë dhe 88 gr me gjurmë të lëndës
narkotike kokainë do të kryente transportin e saj në shtetin grek.
- Marrëdhënia e Vangjel Zguri me Ronaldo Thoma është nje marrëdhënie shitje me
qëllim për të fituar ndonjë lek. Sigurisht që dhe kjo marrëdhënie është vepër penale e
parashikuar ne nenin 283 të K. Penal por në asnjë rast nuk mund të pretendohet se
Ronaldo Thoma ka patur si detyrë transportimin e lëndës narkotike në shtetin Grek.
Gjithashtu prokuroria nuk vërtetoj faktin se sasia e kapur e lëndës narkotike në
shtetasi Ronaldo Thoma është e destinuar për përdorim në Republikën e Shqipërisë
apo do të përdorej për eksport?
- Prokuroria nuk vërtetoj se cila është lidhja ndërmjet sasisë prej 800 gram lënde
narkotike të përgjuar me sasinë 50 gr të kapur tek Ronaldo Thoma.
- Pra nuk vërtetohet në asnjë moment se mund të jemi përpara veprës penale të
trafikimit të narkotikeve dhe aq më pak përpara bashkëpunimit të pretenduar ndërmjet
të pandehurve.
- Gjykata e Apelit në vendimin e saj pranon pretendimet se nuk ka bashkëpunim
ndërmjet te pandehurve përsa i përket veprës parashikuar nga neni 283/a/2, por
bashkëpunimi i të pandehurit Vangjel Zguri është me një person të tretë të
paidentifikuar.
- Pikërisht në këtë arsyetim i pandehuri Vangjel Zguri pretendon se jemi përpara veprës
penale të parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal pasi në asnjë moment nuk u
vërtetua fakti se sasia e lëndës narkotike të ndaluar kishte për destinacion Greqinë.
- Fakti se i pandehuri Vangjel Zguri flet me një numër celulari grek dhe në gjuhën
greke nuk nënkupton destinacionin e lëndës narkotike.
- Në këto kushte i pandehuri Vangjel pretendon se vepra penale e kryer nga ana e tij
nuk mund të klasifikohet si trafik i narkotikeve në kuptim të nenit 283/a/2, por si
vepër penale parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal dhe 22 të Kodit Penal ose nga
neni 283/a, paragrafi i parë dhe 22 të Kodit Penal.
372
I gjykuari Arben Shquti, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e
vendimit nr.59, datës 03.06.2016, Gjykatës së Apelit për Krime të Renda, përsa i përket
rrethanës cilësuese bashkëpunimi, si dhe masës së dënimit, dhënë kundër të pandehurit Arben
Shquti, duke e dënuar atë me minimumin e dënimit të parashikuar nga vepra penale, neni
283/1 të Kodit Penal; duke parashtruar këto pretendime:
- Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, ka gabuar në kualifikimin ligjor të veprës
penale, përsa i përket rrethanës cilësuese, bashkëpunimi.
- Në faktin e të mbrojturit prej meje, është e qartë se nuk jemi përpara ndonjë forme
bashkëpunimi, kjo në kuptim të paragrafit të dytë të nenit 283/2, pasi nuk kemi asnjë
formë bashkëpunimi të shprehur apo të heshtur, me paramendim apo të atëçastshëm
ndërmjet të mbrojturit prej meje dhe të bashkë të pandehurve të tjerë.
- Në caktimin e dënimit, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, duhet të kishte
individualizuar përgjegjësinë e secilit prej bashkëpunëtoreve të pretenduar, që kjo
vepër penale të konsiderohej e konsumuar në bashkëpunim dhe jo të dilte në
konkluzione të cilat nuk gjenin mbështetje në provat e paraqitura nga organi i akuzës.
- Gjykata a Apelit për Krime të Rënda, në vendimin e saj nr.59 datës 03.06.2016,
rezulton se ka zbatuar keq ligjin procedural penal, nenin 152 të K.Pr.Penale, duke mos
i vlerësuar e çmuar drejt provat e dosjes penale kundër të pandehurit Arben Shquti,
prova të cilat nuk çojnë në realizimin të rrethanës cilësuese bashkëpunimi, të veprës
penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”.
- Gjithashtu, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, në vendimin e marrë prej saj, nuk ka
marrë parasysh rrethanat lehtësuese, të cilat shkonin në favor të të pandehurit Arben
Shquti.
- Vendimi nr.59, i datës 03.06.2016, i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, duhet të
kishte dalë me një masë minimale dënimi, kundër të pandehurit Arben Shquti, që
përcaktojnë dispozitat e mësipërme ligjore.
- Gjithashtu, në caktimin e masës së dënimit kundër të pandehurit Arben Shquti,
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, duhet të kishte mbajtur parasysh edhe shumë
rrethana të tjera që shkonin në favor të të pandehurit Arben Shquti, rrethana si më
poshtë vijon: Fakti që i mbrojturi prej meje, ka rrezikshmëri të pakët shoqërore, pasi
është i padënuar më parë. Fakti që i mbrojturi prej meje është përdorues i lëndëve
narkotike. Fakti që i mbrojturi prej meje ka përgjegjësi thelbësore familjare, pasi ka
dy fëmijë, njëri prej të cilëve është në moshë të mitur. Fakti që, i mbrojturi prej meje
ka sjellje të mirë në komunitetin ku jeton.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Kostaq Beluri, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit për krime të rënda; mbrojtësin e të gjykuarit
Vangjel Zguri, av. Olsi Manosopi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit
lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale duke e deklaruar fajtor të gjykuarin për veprën
penale të parashikuar nga neni 283/1 K.Penal; mbrojtësin e të gjykuarit Arben Shquti, av.
Tonin Prendi, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit lidhur me cilësimin
ligjor të veprës penale duke e deklaruar fajtor të gjykuarin për veprën penale të parashikuar
nga neni 283/1 K.Penal dhe dënimin e të gjykuarit nën minimumin e dënimit të parashikuar
nga vepra penale; mbrojtësin e të gjykuarit Renaldo Thoma, av. Denion Bogdani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale duke e
deklaruar fajtor të gjykuarin për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 K.Penal; dhe si
shqyrtoi çështjen në tërësi,
373
VËREN
Se vendimi nr.59, datë 03.06.2016 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është
dhënë në interpretim të drejtë të ligjit për të gjykuarit Renaldo Thoma dhe Arben Shquti dhe
si i tillë do të lihet në fuqi për këta të gjykuar; por ky vendim është dhënë në zbatim të gabuar
të ligjit penal për të gjykuarin Vangjel Zguri dhe do të ndryshohet në lidhje me cilësimin
juridik të veprës penale të kryer prej tij.
I. Rrethanat e çështjes
1. Më datë 26.02.2015 në Prokurorinë për Krime të Rënda është referuar materiali nga
Departamenti për Krimin e Organizuar dhe Krimet e Rënda në Drejtorinë e Përgjithshme
të Policisë së Shtetit, në lidhje me aktivitetin e dyshuar të disa shtetasve për trafikimin e
një sasie lënde narkotike jashtë Shqipërisë. Një nga personat që dyshohej se ishte pjesë e
këtij trafikimi, ishte shtetasi Vangjel Zguri, përdoruesi i numrit celular 069 99 37 013.
2. Më datë 29.05.2015 në kuadër të procedimit penal nr.67 të vitit 2015 janë arrestuar në
flagrancë shtetasit Gjorgjo Gjoka, Platin Bodi, Adrian Lile, Enver Lika, Pëllumb Kodra,
Leonard Qesari dhe Bujar Qesaraku, pasi kanë tentuar të trafikojnë një sasi lënde
narkotike prej 23 kg e 443 gram kanabis sativa. Nga veprimet hetimore të kryera nuk ka
rezultuar që Vangjel Zguri të ketë patur lidhje me personat e sipërcituar.
3. Në kuadër të procedimit penal nr.67 të viti 2015 përgjimet ndaj Vangjel Zgurit kanë
vazhduar, si i dyshuar për veprime të kundraligjshme në lidhje me lëndën narkotike. Nga
përgjimet telefonike dhe vëzhgimet e kryera nga policia ka rezultuar se në datë
31.05.2015, në orën 10.18, Vangjeli ka komunikuar me përdoruesin e numrit celular 069
95 16 760, të cilin e ka thirrur me emrin Beni, i cili pastaj është identifikuar si Arben
Shquti. Nga konteksti i bisedës së zhvilluar mes Arbenit e Vangjelit, kuptohet se ajo
lidhej me një sasi lënde narkotike që Vangjeli kërkonte t’a siguronte tek Arbeni. Në orën
10.39, Vangjeli pasi ka folur me Arbenin, ka komunikuar në gjuhën greke me
përdoruesin e numrit celular grek 0030 694 040 3007, me të cilin bisedon për sasinë e
lëndës narkotike që do të merrte tek Arbeni, ku bëhet fjalë se përpiqet të siguronte 800
gram dhe se kishte 25 të tëra, duke ju referuar sasisë së parave që kishte në dispozicion.
Në bisedë kuptohet se nuk mund të siguronin më tepër lëndë narkotike, ndërkohë që ju
duhej dhe një 5-çe, duke nënkuptuar sasinë e parave që ju mungonte. Në orën 10.53,
përdoruesi i numrit grek telefonon përsëri Vangjelin dhe nga biseda kuptohet se i kërkon
atij të marrë gjithë sasinë e lëndës narkotike që kishte Arbeni. Në orën 11.00 Vangjeli
komunikon me Arbenin dhe e lënë që të takohen. Në orën 11.49 Arbeni i çon një sms
Vangjelit me shifrën 530, duke nënkuptuar sasinë që ai kishte mundësi ti jepte. Në orën
12.31 Arbeni telefonon Vangjelin për të konfirmuar nëse e kishte marrë mesazhin dhe
Vangjeli i kërkon një sasi pak më të madhe. Në orën 13.22, Vangjeli pasi kishte siguruar
lëndën narkotike ka telefonuar Renato Thomën në numrin celular 067 32 94 058, ku i ka
thënë që ti shkonte në shtëpi për 10-15 minuta.
4. Policia e cila i kishte në vëzhgim këta persona në orën 14.00 ka konstatuar se tek
banesa e Vangjel Zgurit në lagjen nr.2 Korçë ishin të parkuara automjete me targa AA
313 BK dhe AA 545 DL. Në orën 14.35 nga banesa e Vangjel Zgurit ka dalë Renaldo
Thoma i cili ka hipur në automjetin me targa AA 545 DL, policia e cila e kishte nën
vëzhgim e ka ndjekur nga pas dhe në rrugën “Alqi Kondi” e ka ndaluar mjetin. Renaldo
Thoma kur e ka vënë re se po ndiqej nga policia ka hedhur një qese me lëndë narkotike
në oborrin e banesës së shtetasit Pirro Terova. Pas ndalimit policia ka kontrolluar mjetin
me të cilin po lëvizte Renaldo Thoma dhe te pjesa e këmbëve në sedilen e parë të
pasagjerit ka gjetur një qese me lëndë narkotike. Pas gjetjes e më pas sekuestrimit të dy
qeseve me lëndë narkotike ka rezultuar, se ato kanë patur peshën së bashku me
374
ambalazhin, njëra 54 gram ndërsa tjetra 97.8 gram lëndë narkotike, e cila sipas
ekspertimit kimik, ka rezultuar se ka përmbajtje kokaine. Në automjet është sekuestruar
dhe një peshore elektronike e cila ka patur mbetje pluhuri lënde narkotike me përmbajtje
kokaine, çka tregon se ajo ka shërbyer për peshimin e lëndës narkotike që i është
sekuestruar të pandehurit Renaldo Thoma.
5. Policia ka bërë kontroll në kushtet e flagrancës në banesën e të pandehurit Vangjel
Zguri, ku kanë gjetur dy qese me pluhur, nga të cilat ajo me peshë 500 gram ka rezultuar
se ka përmbajtje kokaine ndërsa ajo me peshë 510 gram nuk është arritur të
identifikohej. Po kështu policia ka ushtruar kontroll dhe në banesën e bashkëjetueses së
të pandehurit Arben Shquti, ku ka gjetur dy peshore elektronike të cilat kanë patur
pluhur me përmbajtje kokaine, çka tregon se kanë shërbyer për peshimin e lëndës
narkotike që Vangjel Zguri kishte marrë tek Arben Shquti. Në këtë banesë janë gjetur dy
sasi pluhuri të bardhë përkatësisht njëra 696 gram, ndërsa tjetra 9.463 gram, të cilat pas
ekspertimit kimik nuk është bërë e mundur të përcaktohej se çfarë përmbajtje kishin. Pra
gjithsej në këtë ngjarje janë sekuestruar tre qese me lëndë narkotike me përmbajtje
kokaine, të cilat janë marrë nga i pandehuri Vangjel Zguri tek i pandehuri Arben Shquti
dhe kanë qenë të destinuara për tu eksportuar sipas porosisë të marrë në drejtim të shtetit
grek, ku pjesë e këtij aktiviteti ka qenë dhe Renaldo Thoma në rolin e transportuesit.
6. Policia, e cila ishte në kërkim të personave që ishin të përfshirë në këtë ngjarje, ka
ndjekur të pandehurin Arben Shquti, i cili për t’ju shmangur arrestimit të tij është nisur
për në Elbasan, me pretendimin se do të përcillte dëshmitaren Klea Topuzi, e cila do të
shkonte për në Tiranë, por nuk ka arritur të shpëtojë, pasi është ndaluar e shoqëruar për
në komisariat në afërsi të fshatit Libonik. Gjatë rrugës për në komisariat i pandehuri
Arben Shquti ka hedhur një telefon nga dritarja në një moment kur policia e kishte në
survejim, çka tregon se është munduar të mos tregojë të dhënat që kishte të ruajtura në
memorien e tij, por këto të dhëna janë të pasqyruara, pasi ishte nën përgjim telefoni që
kishte në përdorim Vangjel Zguri me të cilin ka komunikuar Arbeni.
7. Në këto kushte policia ka bërë kapjen e më pas arrestimin në flagrancë të pandehurve
Vangjel Zguri, Arben Shquti e Renaldo Thoma, duke u atribuar atyre veprën penale
“Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë parashikuar nga neni
283/a-2 e 22 i K.Penal.
8. I pandehuri Vangjel Zguri është pyetur në disa raste ku shpjegime ka dhënë në dy
raste më 01.06.2015 dhe 13.11.2015. Në shpjegimet e datës 01.06.2015 ka mohuar të
ketë njohje me shtetasit Arben Shqutin e Renaldo Thoma si dhe të ketë lidhje me këtë
ngjarje, ku është sekuestruar lënda narkotike, ka thënë se kam numër telefoni 069 60 01
222. Ndërsa në shpjegimet e datës 13.11.2015, ka deklaruar se: “Është e vërtetë se në
banesën time është gjetur një sasi lënde narkotike e llojit kokainë.... Këtë sasi lënde
narkotike unë e kam blerë në Korçë tek një person për të cilin nuk kam shumë
informacion.....qëllimi im ka qenë që këtë sasi lënde narkotike ta shisja në qytetin e
Korçës....mua më ka marrë në telefon një i njohuri im nga Greqia i cili më kërkoi të
ndihmoja një mikun e tij në Korçë për të blerë një sasi lënde narkotike. Personin në
Greqi nuk e deklaroj se cili është me emër e mbiemër, ndërkohë që personin në Korçë
unë nuk e kam njohur...unë nuk arrita t’ia jepja këtë sasi lënde narkotike pasi ma
sekuestroi policia....”
9. I pandehuri Arben Shquti, me datë 01.06.2015 ka deklaruar: “Jetoj së bashku me
shtetasen Denisa Tupe me të cilën kam 10 vjet dhe kam një vajzë. Në lidhje me sasinë e
lëndës së gjetur te banesa e shtetases Denisa Tupe unë sqaroj se e kam shpënë unë këtë
sasi pluhuri dhe atë peshoren e vogël ....pluhuri nuk është lëndë narkotike por është
monitol dhe përdoret kundër diarresë .....unë kam qenë i martuar me shtetasen Entela
375
Tabaku ku kam dhe dy fëmijë....Vangjelin e njoh si fytyrë, ndërsa Renaldo Thoman nuk
e njihja më parë...”
10. I pandehuri Renaldo Thoma me datë me datë 10.12.2015, ka deklaruar: “....akuzën e
kuptoj dhe nuk e pranoj”.
11. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, Tiranë, ka sjellë për gjykim procedimin penal nr.67/1 të vitit 2015
në ngarkim të pandehurve Vangjel Zguri, Arben Shquti e Renaldo Thoma, duke i
akuzuar për veprën penale “Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, parashikuar nga nenet 283/a-2 dhe 22 të Kodit Penal.
12. Të gjykuarit nëpërmjet përfaqësuesve të tyre nuk e kanë pranuar akuzën dhe kanë
kërkuar ndryshimin e cilësimit juridik të veprës penale për të pandehurin Vangjel Zguri,
nga “Trafikimi i narkotikëve” në bashkëpunim mbetur në tentativë, në “Prodhim e shitje
të narkotikëve”. I gjykuari Renaldo Thoma kërkoi të deklarohet fajtor, për veprën penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe të
dënohet në minimumin e parashikuar nga kjo dispozitë dhe në aplikim të nenit 406 të
K.Pr.Penale e në mbështetje të nenit 59 të K.Penal të vendoset pezullimi i ekzekutimit të
dënimit dhe vënien në provë sipas afatit që do ta çmojë gjykata. I gjykuari Arben Shquti
kërkoi ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës penale në ngarkim të pandehurit duke
kualifikuar veprën “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal dhe dënimin e tij nën minimumin që parashikon dispozita.
13. Gjykata e shkallës së parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.56, datë
i.1 “Deklarimin fajtor të të pandehurit Vangjel Zguri për veprën penale “Trafikimi i
narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a-2 e
22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje me nenin 23/2 të K.Penal,
dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
i.2 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Vangjel Zguri dënohet me 8 (tetë)
vjet burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e kapjes në flagrancë datë
31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një burg të sigurisë së
zakonshme.
ii.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shquti për veprën penale “Trafikimi i
22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje me nenin 23/2 të K.Penal
dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
ii.2 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Arben Shquti dënohet me 8 (tetë)
vjet burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e kapjes në flagrancë datë
31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një burg të sigurisë së
zakonshme.
iii.1 Deklarimin fajtor të të pandehurit Renaldo Thoma për veprën penale të “Trafikimi i
22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite si dhe në lidhje me nenin 23/2 të K.Penal
dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii.2 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale i pandehuri Renaldo Thoma dënohet me 7
(shtatë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim, duke i filluar vuajtja e dënimit nga dita e kapjes
në flagrancë datë 31.05.2015, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryeje në një burg
të sigurisë së zakonshme.
376
14. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.59, datë 03.06.2016 ka
vendosur:
i. 1-Lënien në fuqi të Vendimit nr.56 datë 25.04.2016 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurin Vangjel Zguri në lidhje me
fajësinë dhe cilësimin juridik për veprën penale “Trafikimi i narkotikëve” kryer në
bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a-2 dhe 22 të K.Penal.
ii. a-Ndryshimin e vendimit në lidhje me masën e dënimit duke aplikuar nenin 23
të KP dënimin e të pandehurit Vangjel Zguri me 8 (tetë) vjetë e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
b- Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimi i të pandehurit Vangjel Zguri
përfundimisht me 5 (pesë) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
iii. Ndryshimin e Vendimit nr.56 datë 25.04.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë për të pandehurit Renaldo Thoma e Arben Shquti si më
poshtë:
iv. Deklarimi fajtor i të pandehurit Renaldo Thoma për veprën penale të
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” në bashkëpunim parashikuar nga neni 283/2 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
v. Në aplikim të nenit 406/1 të KPP përfundimisht i pandehuri Renaldo Thoma
dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
vi. Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shquti për veprës penale “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve” në bashkëpunim parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal dhe
në bazë të kësaj dispozite dhe dënimin e tij me 7(shtatë) vjet e 6 (gjashtë)muaj
burgim.
vii. Në aplikim të nenit 406 të KPP përfundimisht i pandehuri Arben Shquti
dënohet me 5(pesë) vjet burgim.
15. Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs të gjykuarit, respektivisht I
gjykuari Renaldo Thoma, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, ka kërkuar: Ndryshimin e
vendimit nr.59 datë 03.06.2016 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë duke e
deklaruar fajtor Renaldo Thoma, për veprën penale të “Prodhimi dhe shitja e
narkotikeve” të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe ta dënojë atë në minimumin e
parashikuar nga kjo dispozitë dhe në aplikim të nenit 406 te K.Pr.Penale në mbështetje të
nenit 59 të K.Penal të vendosë pezullimin e ekzekutimit të dënimit dhe vënien në provë
sipas afatit që do ta çmojë gjykata; duke parashtruar si shkaqe pretendimet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të vendimit.
16. I gjykuari Vangjel Zguri nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e
vendimit penal nr.59 datë 03/06/2016 për cilësimin ligjor të veprës, si vepër penale
parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal dhe 22 të Kodit Penal ose neni 283/a, paragrafi i
parë dhe 22 të Kodit Penal për rrjedhojë ndryshimin e masës së denimit në një masë më
të vogël; duke parashtruar si shkaqe pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
vendimit.
17. I gjykuari Arben Shquti, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Ndryshimin e
vendimit nr.59, datës 03.06.2016, Gjykatës së Apelit për Krime të Renda, përsa i përket
rrethanës cilësuese bashkëpunimi, si dhe masës së dënimit, dhënë kundër të pandehurit
Arben Shquti, duke e dënuar atë me minimumin e dënimit të parashikuar nga vepra
penale, neni 283/1 të Kodit Penal; duke parashtruar si shkaqe pretendimet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të vendimit.
377
18. Gjykata e apelit për krime të rënda, e ka gjetur të bazuar vendimit e gjykatës së
shkallës së parë për të gjykuarin Vangjel Zguri, por e ka ndryshuar cilësimin juridik për
të dy të gjykuarit Arben Shquti dhe Renaldo Thoma, dhe ndër të tjera arsyeton se:
“...Gjykata e apelit arrin në përfundimin se i pandehuri Vangjel Zguri veprën penale
të trafikimit nuk e ka kryer në bashkëpunim me të pandehurit e këtij procedim Arben
Shquti dhe Renaldo Thoma, por në bashkëpunim me personin e paidentifikuar, pasi
nga veprimet e të pandehurit Vangjel Zguri, rezulton se ai kishte qëllim, dërgimin e
lëndës narkotike që iu sekuestrua në banesë për në territorin grek, sipas porosisë së
shtetasit që përdor numrin grek. Ky kolegj e gjen të bazuar akuzën në ngarkim të të
pandehurit Vangjel Zguri dhe nuk ka vend që vendimi të cenohet, pasi nuk rezultojnë
të provuara pretendimet e të pandehurit të dhëna me cilësinë e personit ndaj të cilit
zhvillohen hetime, se lëndën narkotike e kishte me qëllim që ta shiste në qytetin e
Korçës. Megjithëse, lënda narkotike i është gjetur në banesë të pandehurit Vangjel
Zguri, është provuar se po mbahej për të gjetur kohën e përshtatshem që të
trafikohej, dhe në këto kushte vepra penale nuk mund të cilësohet në “Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve” parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal siç pretendon akuza,
pasi duke pasur parasysh qëndrimin e unifikuar në vendimin Unifikues nr.3 datë
24.01.2011 të Gjykatës së Lartë, nuk ka rëndësi se ku ndërpritet veprimi, mjafton se
qëllimi i të pandehurit Vangjel Zguri dhe personit të paidentifikuar ishte eksportimi,
dërgimi i lëndës narkotike për jashtë territorit shqiptarë, gjë që nuk u bë e mundur
për shkak të ndërhyrjes së forcave të policisë.
19. ... Ky kolegj, konkludon se nuk provohet ky fakt i pranuar nga gjykata në vendimin
objekt ankimi, pasi është një përfundim që nuk mbështetet në asnjë provë, pasi provat që
ndodhen në dosje japin vetëm të dhëna për mbajtjen dhe shitjen e lëndës narkotike nga i
pandehuri Arben Shquti, fakt që përftohet nga transkriptet e bisedave të përgjuara midis
tij dhe të pandehurit Vangjel dhe të këtij të fundit me personin me numrin grek. Është për
tu vënë në dukje, se i pandehuri Arben Shquti i bën me dije me mesazh, të pandehurit
Vangjel, se ka në banesë vetëm ‘560’ gram lëndë narkotike kokainë, nga e cila i është
gjetur dhe sekuestrua të pandehurit Vangjel Zguri, në banesë 500 gram. ...Nga gjykata e
krimeve të rënda në vendimin e saj, pranohet se i pandehuri Renaldo ishte personi që do
dërgonte lëndën narkotike për në Greqi dhe për këtë fakt kishte shkuar tek banesa e
Vangjelit, por edhe ky përfundim i gjykatës nuk rezulton i provuar, pasi nuk u paraqit
asnjë provë ose indicje e rëndësishme që të japi të dhëna përsa është pranuar apriori
nga gjykata e shkallës së parë për krime të rënda.... Nga akuza dhe gjykata e krimeve të
rënda, fajësinë e të pandehurit Renaldo Thoma, në trafikimin e lëndës narkotike e
mbështet në provat, raportin e vëzhgimit, në përgjimet e bisedave midis të pandehurve
dhe në ekzistencën e provës së pakontestueshme, aktin e ekspertimit daktiloskopik
krahasues nr.6556 datë 1.7.2015, ku është arritur në përfundimin se shenjat e gishtave
fiksuar në vendin e ngjarjes ‘fiksim lëndë narkotike’ shtetasit Renaldo Thoma, janë
formuar nga i pandehuri Vangjel Zguri dhe Renaldo Thoma. Ky kolegj, vlerëson se në
tërësinë e tyre këto prova, japin të dhëna se të dy të pandehurit njiheshin me njëri tjetrin
dhe se kishin interesa në lidhje me gjetjen, tregtimin e lëndës narkotike, pasi është
provuar se i pandehuri Thoma është telefonuar nga i pandehuri Zguri sapo është
siguruar lënda narkotike dhe rrjedhimisht do të ishin prezent gjurmët e gishtave të të
pandehurve në lëndën narkotike, pasi ashtu siç është pranuar nga ky kolegj, kemi një
marrëdhënie midis tyre në disponim/marrjen e sasisë së lëndës narkotike të gjetur të
pandehurit Renaldo Thoma. Fakt i cili është pranuar dhe provuar tashmë që i pandehuri
Renaldo Thoma, ka shkuar në banesën e të pandehurit Zguri sapo është telefonuar nga
ai, për të marrë sasinë e lëndës narkotike e cila ju gjet të pandehurit në makinë, por në të
kundërt nga sa është pranuar nga gjykata e krimeve të rënda në vendimin objekt ankimi,
378
kjo nuk provon elementin transnacional, dijeninë e të pandehurit Thoma në lidhje me
aktivitetin kriminal të të pandehurit Zguri në trafikimin e lëndës narkotike, në pritje të
dërgimit të kokainës në territorin grek tek pritësi, personi i paidentifikuar që përdor
numrin celular grek. Ky kolegj krijon bindjen nga provat që ndodhen në fashikull ashtu
siç u argumentua më sipër, se veprimet e të pandehurit Renaldo Thoma përbëjnë anën
objektive të veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” pasi sipas
procesverbalit të këqyrjes, sekuestrimit të provës materiale datë 31.05.2015, krahas
sekuestrimit të automjetit tip “BMW” me targa AA 545 DL pronë të pandehurit
Renaldo Thoma janë sekuestruar dhe gjetur në makinë edhe dokumentat shoqërues të
tij. Nga provat e sekuestruar nuk rezulton se i pandehuri në makinë kishte pasaportën,
patentën ndërkombëtare, siguracionin ndërkombëtar, leje qarkullimi ndërkombëtar,
dokumenta të cilat janë të domosdoshme dhe pa të cilat është e pamundur lëvizja për
jashtë vendit, kjo krijon bindjen se i pandehuri Renaldo Thoma nuk po udhëtonte për
jashtë territorit shqiptarë, në të kundërt me sa është pranuar nga gjykata e krimeve në
vendimin e saj. Gjykata e apelit vëren, se sipas procesverbalit të këqyrjes së mjetit të të
pandehurit, rezulton se në makinën e tij konstatohet se sendet provë materiale janë
hedhur në mënyrë të shkujdesur në pjesën e këmbëve të sediljes së pasagjerit, si dhe një
peshore elektronike. Duke marrë shkas nga kjo provë, gjykata e apelit konkludon se nuk
jemi para elementëve të veprës penale objekt akuze se po të pranojmë se kjo sasi lënda
narkotike do të trafikohej ajo duhej të ishte fshehur mirë në mënyrë që të shmangej
kontrolli i policisë, dhe prania e peshores në mjet se bashku me lëndën narkotike, të
krijon bindjen se i pandehuri Renaldo Thoma këtë sasi lëndën narkotike e kishte për
tregtim, shpërndarje.
20. Nga sa është parashtruar më sipër në këtë vendim, gjykata e apelit krijon bindjen se
në rastin objekt gjykimi, provohet se të pandehurit Arben Shquti e Renaldo Thoma, kanë
mbajtur, shitur lëndë narkotike të llojit kokainë, duke i kryer veprimet në bashkëpunim
me të pandehurin Vangjel Zguri, i cili në të dy rastet shfaqet njëherë në rolin e blerësit
dhe në rastin e të pandehurit Thoma në rolin e shitësit. Ky përfundim u arrit nga ky
kolegj, duke analizuar kronologjinë e veprimeve të të pandehurve, faktin që veprimet e të
pandehurve Arben Shquti e Renaldo Thoma janë të ndara nga njëri tjetri, pasi është
fillimisht i pandehuri Shquti që mban dhe ofron për shitje lëndën narkotike të pandehurit
Vangjel Zguri, i cili pasi e siguron atë, duke mbajtur në banesë sasinë e lëndës narkotike
që i kishte kërkuar shtetasi i paidentifikuar, telefonon të pandehurin Thoma duke i bërë
me dije se është në shtëpi, të cilit sipas procesverbalit të arrestimit në flagrancë dhe të
këqyrjes së mjetit iu gjet një sasi relativisht e vogël lëndë narkotike sapo doli nga banesa
e të pandehurit Zguri...”
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i të gjykuarit

Vangjel Zguri është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i
tillë duhet të pranohet, ndërsa rekurset e dy të gjykuarve të tjerë nuk do të
pranohen, siç do të argumentohet më poshtë nga ky kolegj.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit Arben Shquti

22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se këto pretendimet janë të pabazuara dhe
i janë përgjigje shteruese nga gjykata e apelit. Nga ana e gjykatës së apelit është arritur në
një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të fakteve të
provuara, ç’ka ka çuar në një konkluzion korrekt përsa i përket kualifikimit ligjor të faktit
penal të ndodhur në lidhje me veprën penale të “Prodhim e shitje të narkotikëve”. Ky
379
veprim është konform me nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale në të cilin
parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i
çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi...”. Gjykata e apelit
ka arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin ligjor që duhet t’i bëhet faktit
penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet t’i bëhet marrëdhënies juridike që është
cenuar nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit.
Në lidhje me pretendimet për cilësimin ligjor të veprës penale nga i gjykuari Vangjel Zguri
23. Gjykata e apelit për krime të rënda ndonëse ka pranuar si të provuara të njëjta rrethana
fakti, me të drejtë i ka dhënë veprimeve të të gjykuarve një tjetër cilësim ligjor. Në thelb
të këtij vendimi qëndron arsyetimi se të gjykuarit të të aktivizuar nga i gjykuari Vangjel
Zguri i cili kishte qëllim trafikimin e lëndës narkotike, të llojit kokainë, fillimisht kanë
siguruar një sasi lënde narkotike, të llojit kokainë, ku ndaj të gjykuarit Shquti i gjykuari
Zguri ishtë blerës, ndërsa në marrëdhënie me të gjykuarin Thoma, i gjykuari Shquti ishte
shitës.
24. Ky arsyetim nuk është plotësisht deduksion logjik i provave të shqyrtuara në të dy
shkallët e gjykimit dhe interpretimit të drejtë të rrethanave të faktit që janë provuar në
këto gjykime duke vepruar në kundërshtim me nenin 152/1 të K.Pr.Penale1.
25. Gjykatat e faktit kanë pranuar se, i pandehuri Vangjel Zguri duhej të siguronte lëndën
narkotike, të gjente mjetin për transportimin e saj, fakt që edhe pjesërisht është realizuar,
pasi i pandehuri Vangjel Zguri arriti të sigurojë lëndën narkotike të llojit kokainë të cilën
e mori tek i pandehuri Arben Shquti, e që i kërkohej me këmbëngulje nga mbajtësi i
numrit grek, që të shpejtonte punën, të gjente lëndën narkotike, duke kërkuar sasi sa më
të madhe, duke i përcaktuar dhe kohën, ditën kur mund të bëhej e mundur ky eksportimi
(të mërkurën), fakt që del shumë qartë dhe nga përmbajtja e bisedave telefonike të
përgjuara(të transkriptuar) midis të pandehurit Vangjel Zguri dhe shtetasit që përdor
numrin celular grek 00306940403007 të zhvilluara në datat 30-31.05.2015, të cilat janë
cituar në këtë vendim..
26. Ndryshe nga sa arsyetohet në vendimin e Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, ndaj
të gjykuarit Zguri nuk ka prova direkte të cilat e implikojnë drejtpërsëdrejti në trafikimin
lëndës narkotike kokainë në drejtim të Greqisë. Veprimtaria e këtij të gjykuari ka mbetur
në shitje/blerje brenda territorit të Republikës së Shqipërisë.
27. Me veprimet e kryera të gjykuarit Vangjel Zguri, nuk u provua se kemi të bëjmë me
një krim transnacional në fushën e trafikimit të lëndëve narkotikeve i cili cënon
marrëdhëniet juridike të mbrojtura në mënyrë të posaçme midis dy ose më shumë
shteteve. Ky shpjegim në lidhje me trafikimin është bërë edhe nga Gjykata e Lartë në
vendimin unifikues nr.3, datë 17.01.2011, kur në përkufizimin për efekt të zbatimit të
drejtë të veprave penale të “trafikimit”, pavarësisht nga objekti i marrëdhënies juridike
që mbrohet është arritur në përfundimin se “ ...si kriter bazë për kuptimin e zbatimin e
drejtë të veprave penale të “trafikimit” sipas Kodit tonë Penal është parimi i territorit, i
prekjes e përdorimit të tij, me qëllimin e realizimit në rrugë kriminale të përfitimeve,
përmes hyrjes ose daljes së paligjshme të personave apo sendeve nga territori shqiptar
ose kalimit të paligjshëm të tyre nëpërmjet territorit shqiptar”.
28. Gjykatat e faktit e kanë argumentuar bashkëpunimin e të gjykuarit Zguri në
veprimtarinë e kundraligjshme të trafikimit të lëndëve narkotike, me një person të
paidentifikuar, me të cilin komunikonte në një numër grek. Kolegji Penal i gjykatës së
Lartë, çmon të theksojë se përdorimi i përgjimit si mjet i kërkimit të provës kërkon si
kushte:1) natyrën e veprës penale 2) ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm për ekzistencën
1
N.151/1 K.Pr.Penale - Marrja e provave
1. Gjatë hetimeve paraprake provat merren nga organi që procedon, sipas rregullave të caktuara në këtë Kod
380
e veprës penale 3) domosdoshmërinë e përdorimit si mjet për vazhdimin e hetimit dhe jo
thjesht përdorimin e tyre. Rezultati i përfituar nga përgjimi shërben si provë në dy
aspekte: i) në provueshmërinë e komunikimit midis personave si një formë e njohjes dhe
ii) përmbajtja e bisedës në lidhje me raportin dhe faktet objekt bisede.
29. Provueshmëria e komunikimit vërtetohet nëpërmjet telefonave dhe kartave SIM të
regjistruara në emër të abonentit apo dhe përdoruesit të tij si dhe tabulateve telefonike ku
janë të shënuara telefonatat hyrëse dhe dalëse. Në rastet e marrjes së tabulateve të
komunikimit nuk është e nevojshme zbatimi i garancive procedurale në lidhje me
përgjimin si mjet i kërkimit të provës. Ndërsa përsa i përket fakteve të pohuara në
përmbajtje të bisedave, ato përbëjnë provë të plotë për atë çka pohohet në përmbajtjen e
tyre që ka lidhje me faktin penal. Gjykata mund ta bazojë vendimin e saj vetëm në
përmbajtjen e bisedës në rast se përmbajtja e saj është e qartë, e kuptueshme, nuk
ka asnjë paqartësi dhe nuk ka dyshime për domethënien e përgjithshme të bisedës.
30. Në lidhje me vlerësimin e përgjimit si provë në rastet kur përmbaja e saj është e qartë
vlerësimi i saj për efekt provueshmërie është në vlerësimin e gjykatës së bashku me
provat e tjera. Çështja bëhet më vështirë për të bërë vlerësimin e rezultatit të përftuar dhe
të vlerës provuese në rastin kur mesazhi që përcillet në bisedë është i “koduar”. Është e
qartë se në shumë raste personat e përfshirë në aktivitet kriminal për të vështirësuar
interceptimin e bisedave apo fshehjen e aktivitetin kriminal përdorin biseda jo të
drejtpërdrejta për temën e bisedës, por e fshehin duke nënkuptuar fakte të tjera. Në këtë
rast kur është e nevojshëm interpretimi i tyre cili do të jetë vlera provuese? Kjo çështje
shtrohet sidomos në rastet kur biseda e përgjuar nuk është e plotë për shkak të metave
teknike në regjistrim apo për gjuhen e fshehtë të përdorur në bisedë.
31. Kolegji Penal vlerëson se në rastet kur biseda nuk është e plotë, është e pakuptueshme
ose jo në kuptim të drejtpërdrejtë të fjalëve apo të kuptimit të përdorur, atëherë vlera
provuese e përgjimit zbehet dhe bie në nivelin e indicies duke e bërë të pasigurt faktin
penal që provohet dhe domosdoshmërisht kërkon elemente konfirmues që duhet të vijnë
nga prova të tjera që të çojnë në dhënien e një vendimi tej çdo dyshimi të arsyeshëm.
32. Për të konkluduar në fajësinë e të pandehurit, kërkohet një konfirmim i dyfishtë; i)
konfirmimi i parë është specifik dhe lidhet vetëm me këtë lloj prove, e cila duke qenë e
prejardhur nga një mjet për kërkimin e provës, në mënyrë që të vlerësohet si provë
rezultati, si të gjitha provat e tjera, për shembull, dëshmia, akti i ekspertimit, etj, kërkohet
që të jetë bindëse për atë ç’ka provon ose kur përmbajtja është e dyshimte, e paqartë të
konfirmohet me prova të tjera dhe ii ) konfirmimi i dytë, është i përgjithshëm, dhe buron
nga neni 152/1 i Kodit të Procedurës Penale, të cilit i nënshtrohen të gjitha llojet e
provave, sipas të cilit asnjë provë nuk ka vlerë të paracaktuar, dhe çdo provë duhet t’i
nënshtrohet debatit gjyqësor, çka do të thotë se gjykata mund të japë një vendim fajësie
vetëm kur ekzistojnë të paktën prova të cilat e bëjnë vendimmarrjen tej çdo dyshimi të
arsyeshëm.
33. Në rastin objekt shqyrtimi gjykatat e faktit kanë gabuar duke e bazuar vendimin
vetëm mbi bazën e bisedave telefonike të zhvilluara midis të gjykuarit Zguri dhe personit
të paidentifikuar me të cilin komunikonte në numrin telefonik grek, pa u qartësuar nëse
ky i fundit ndodhej në territorin e huaj. Rezultati i bisedave të përgjuara në kushtet kur
nga përmbajtja nuk del ky fakt në këtë rast nuk mund të shërbejë si provë e plotë tej çdo
dyshimi të arsyeshëm për të provuar akuzën e trafikimit të lëndëve narkotike në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal. Në këtë rast përmbajtja e
bisedës telefonike shërben si indicie për akuzën dhe duke qenë e vetme nuk jep
provueshmëri të plotë dhe nuk mund të japë sigurinë e fajësisë. Ky vlerësim është në
përputhje me nenin 152/2 të K.Pr.Penale e cila kërkon pluralitet indiciesh duke formuar
381
në vlerësim një provë me kusht që indicjet të jenë të rëndësishme, të sakta dhe në
përputhje me njëra-tjetrën.
34. Kolegjet e Bashkuara në vendimin nr.4 datë 15.04.2011, kanë unifikuar
praktikën gjyqësore në lidhje me bashkëpunimin në kryerjen e veprës penale duke
përcaktuar se: “Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vlerësojnë se që të ndodhemi
në kushtet e bashkëpunimit duhet të bashkekzistojnë si kushte sine qua non:
F. dy ose më shumë subjekte (pluralitet personash);
G. realizimi i faktit kriminal në të gjithë elementet e tij materiale;
H. dhënia e një kontributi relevant në kryerjen e veprës penale nga secili prej
bashkëpunëtorëve;
I. ana subjektive, të paktën në formën e saj minimale, që është dijenia e të paktën
njërit prej bashkëpunëtorëve për të bashkëpunuar me të tjerët në kryerjen e
faktit kriminal.”
35. Kolegji Penal i gjen të gabuar vendimin e gjykatës së apelit në lidhje me cilësimin
ligjor dhe vlerëson se akuza nuk arriti të ngrinte përtej dyshimit, bashkëpunimin në
kryerjen e veprës penale. E vetme, e palidhur me prova të tjera apo indicie të
rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, përgjimet e komunikimeve
telefonike të të gjykuarit me personin e paidentifikuar, nuk mjafton për të provuar
bashkëpunimin e të gjykuarit Zguri, dhe rolin të secilit bashkëpunëtor në kryerjen e
veprës penale të trafikimit, në formën e eksportimit.
36. Sa më sipër, sipas përkufizimit të trafikimit, nga ana subjektive, për të gjykuarin Zguri
nuk u provua kryerja e kësaj vepre dhe qëllimit të saj për përfitime materiale apo të çdo
lloji tjetër. Qëllimi kriminal i të gjykuarit ka qenë vetëm blerja nga i gjykuari Shquti dhe
shitja e lëndës narkotike tek i gjykuari Thoma. Me provat e administruara në gjykim nuk
është arritur të vërtetohet tej çdo dyshimi bashkëpunimi ndërmjet të gjykuarit Zguri dhe
personit të paidentifikuar në trafikimin e lëndës narkotike kokainë.
37. Kolegji Penal i Gjykatës së lartë çmon se me veprimet e kryera nga i gjykuari Zguri,
ai ka konsumuar plotësisht elementët e veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve”, të parashikuar nga N.238/1 i K.Penal1, në formën e blerjes nga i gjykuari
Shquti, mbajtjes dhe shitjes së lëndës narkotike tek i gjykuari Thoma.
38. Përsa i përket masës së dënimit, ku Kolegj, ndër të tjera analizon rrezikshmërinë e
veprës penale, shprehur nëpërmjet marrëdhënies së cenuar dhe mënyrës së kryerjes së
veprës penale; rrezikshmërinë e autorit, rrethanat lehtësuese të tilla si pendimi i të
gjykuarit i shprehur gjatë gjykimit në apel, Neni 48/ç i K.Penal dhe në mungesë të
rrethanave rënduese, fakti që është i padënuar më parë dhe një person i respektuar në
komunitetin ku jeton; raporti ndërmjet rrethanave rënduese dhe atyre lehtësuese.
39. Parimi i individualizimit të dënimit përmban në thelb parimin e proporcionalitetit mes
veprës penale të konsumuar dhe dënimit që i caktohet ndaj autorit të saj. “Gjykata, duke
pasur parasysh dhe doktrinën e konsoliduar europiane në këtë fushë, konstaton se, që të
jetë i pranueshëm dënimi penal në aspektin kushtetues, në përputhje me nenin 17/1 të
Kushtetutës, duhet të jetë i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën. Në këtë mënyrë, që të
mund të ketë një proces riedukativ të suksesshëm, duhet që ndëshkimi penal të
perceptohet nga autori i veprës si i drejtë dhe në përpjesëtim me veprën e kryer. ...dënimi
me burgim, konsiston në privimin nga liria dhe si i tillë duhet përdorur si “extrema
ratio”.
1
N.283 K.Penal Prodhimi dhe shitja e narkotikëve
Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe
mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të
bimëve narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në
dhjetë vjet.
382
40. Sa më sipër, konkludohet se masa e dënimit prej 6(gjashtë) vjetësh burgim, do të jetë
e përshtatshme. Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon
përfundimisht me 4(katër) vjet burgim.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit Renaldo Thoma
41. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se këto pretendimet janë të pabazuara dhe
kanë marrë përgjigje shteruese nga gjykata e apelit. Nga ana e gjykatës së apelit është
arritur në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të fakteve
të provuara, ç’ka ka çuar në një konkluzion korrekt përsa i përket kualifikimit ligjor të
faktit penal të ndodhur në lidhje me veprën penale të “Prodhim e shitje të narkotikëve”.
Ky veprim është konform me nenin 152 të Kodit të Procedurës Penale në të cilin
parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i
çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi... ”. Gjykata e apelit
ka arritur në një konkluzion logjik në lidhje me kualifikimin ligjor që duhet ti bëhet faktit
penal, përsa i përket kualifikimit ligjor që duhet t’i bëhet marrëdhënies juridike që është
cenuar nga veprimet e kundraligjshme të të gjykuarit.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.59, datë 03.06.2016 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda për të gjykuarit Renaldo Thoma dhe Arben Shquti.
Ndryshimin e vendimit për të gjykuarin Vangjel Zguri, duke e deklaruar fajtor për
veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” të parashikuar nga N.283/1 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 6(gjashtë) vjet burgim.
Në aplikim të N.406/1 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe e dënon përfundimisht
me 4 (katër) vjet burgim.
383
Nr. 00-2017-150 i Vendimit (33)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 23.02.2017 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ALEKSANDËR LLANAJ, akuzuar për kryerjen

e veprave penale të "Vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese" e kryer ndaj dy ose më shumë
personave, të kryer në bashkëpunim dhe
"Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe
municioneve luftarake" në ambiente publike, të
parashikuara nga nenet 79/dh, 25 dhe 278/5 të
Kodit Penal, mbrojtur nga av. Edmond Dema
dhe Arjan Isufi
BERTIL ALLIAJ, akuzuar për kryerjen e
veprave penale të "Vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese" e kryer ndaj dy ose me shumë
personave, të kryera në bashkëpunim dhe
"Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe
municioneve luftarake" në ambiente publike, të
parashikuara nga nenet 79/dh, 25 dhe 278/5 të
Kodit Penal, mbrojtur nga av. Edmond Dema
dhe Arjan Isufi
ANI BEGAJ, akuzuar për kryerjen e veprave
penale të "Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese"
e kryer ndaj dy ose më shumë personave, të
kryera në bashkëpunim dhe "Prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve
luftarake" në ambiente publike, të parashikuara
nga nenet 79/dh, 25 dhe 278/5 të Kodit Penal,
mbrojtur nga av. Edmond Dema dhe Arjan Isufi
Gjykata e rrethit gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.24, datë 20.01.2016 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të pandehurit Aleksandër Llanaj për kryerjen e veprës penale
të "Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese" e kryer ndaj dy apo më shumë
personave, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 79/dh dhe 25 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
384
Deklarimin fajtor të pandehurit Aleksandër Llanaj për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake" e
kryer në vende publike, parashikuar nga neni 278/5 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 12 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 te Kodit Penal, dënimin përfundimisht të pandehurit
Aleksandër Llanaj me burgim të përjetshëm.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit të
dhënë për të pandehurin Aleksandër Llanaj.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Aleksandër Llanaj, do të filloje nga dita e
arrestimit të tij dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bertil Alliaj për kryerjen e veprës penale të
"Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese" e kryer ndaj dy apo më shumë
Penal dhe dënimin e tij, me 35 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Bertil Alliaj për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake" e kryer
në vende publike, parashikuar nga neni 278/5 i Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 12 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 te Kodit Penal, dënimin përfundimisht të pandehurit
Bertil Alliaj me 35 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 te KPP, urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit të dhëne
për të pandehurin Bertil Alliaj.
Vuajtja e dënimit për te pandehurin Bertil Alliaj, do të fillojë nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ani Begaj për kryerjen e veprës penale të
"Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese", e kryer ndaj dy apo më shumë
Penal dhe dënimin e tij, me 35 vjet burgim.
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake", e kryer
në vende publike, parashikuar nga neni 278/5 i Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 12 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin përfundimisht të pandehurit
Ani Begaj me 35 vjet burgim.

Lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 20.01.2016 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë për sa i përket cilësimit juridik të veprës penale, të parashikuar nga
neni 79/dh dhe 25 të Kodit Penal, deklarimit të fajësisë për te tre të pandehurit,
masat e dënimit për këtë vepër penale, disponimin për provat materiale dhe
shpenzimet procedurale.
Ndryshimin e vendimit te mësipërm për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Aleksandër Llanaj për veprën penale të
parashikuar nga neni 278/3 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Në aplikim të nenit 55 te Kodit Penal dënimin përfundimisht të të pandehurit
Aleksandër Llanaj me burgim të përjetshëm.
Në aplikim të nenit 406 te Kodit te Procedurës Penale dënimin përfundimisht
me 35 vjet burgim.
385
Deklarimin fajtor te te pandehurit Bertil Alliaj për kryerjen e veprës penale të
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal dënimin përfundimisht me 35 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale urdhërohet ulja e 1/3 së
dënimit.
Në baze të nenit 55 të Kodit Penal dënimin përfundimisht me 35 vjet burgim.
Në bazë të nenit 406 të Kodit te Procedurës Penale urdhërohet ulja e 1/3 se
dënimit.
Urdhërohet vuajtja e dënimit për të pandehurit në burg të sigurisë së larte.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të pandehurit Aleksandër Llanaj, Bertil Alliaj e
Ani Begaj, nëpërmjet mbrojtësit dhe prokuroria pranë gjykatës së apelit Vlore, të cilët
kërkojnë ndryshimin e tij:
Të pandehurit Aleksandër Llanaj, Bertil Alliaj e Ani Begaj:

- Vendimet e gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural
penal. Me veprimet e kryera prej secilit të pandehur nuk formohen elementët e asnjë
vepre penale e aq me tepër të atyre për të cilat janë akuzuar dhe gjetur fajtor. Dhënien
e fajësisë, pra, deklarimin fajtor dhe dënimin e të tre të pandehurve në këtë procedim
penal, gjykatat e kanë dhënë mbi hamendësime të pambështetura në ligjin penal, të
paargumentuara në aspektin e të provuarit, të palogjikshme, lidhur me dinamikën e
ngjarjes së ndodhur, të paharmonizuara në logjiken e përdorur në të ashtuquajturin
bashkëpunim në kryerjen e veprës penale, skandaloze për deklarimin fajtor të çdo të
pandehuri.
- Prokuroria ka arritur në konkluzion të gabuar kur është shprehur se, nga arma e
përdorur nga i pandehuri Aleksandër Llanaj është realizuar goditja një herë me armë
zjarri të shtetasit Ardi Velaj që i ka shkaktuar atij vdekjen, dy herë të shtetasit Haki
Rakipi duke i shkaktuar atij vdekjen dhe goditjen një herë të shokut të tij Albi Limaj
duke i shkaktuar atij vdekjen. Këto përfundime të prokurorisë, janë pranuar pa asnjë
argumentim nga gjykatat.
- Nuk është arsyetuar shkaku dhe motivi se, përse i pandehuri Aleksandër Llanaj do të
kërkonte dhe do të merrte jetën e të tre këtyre personave, në një kohë kur ka qenë në
atë ngjarje personi i vetëm i papërfshire në konfliktin e një nate më parë, dhe kur
kërkesës për gjetjen e një arme nga deklaruesi Xhuljano Lutaj i është përgjigjur
negativisht; Mungon qoftë edhe një e dhënë e vetme dhe jo me provë shkencërisht e
pakundërshtueshme, se arma me vijaska ka qenë në dorën e këtij të pandehuri,
përkundrazi nga të gjitha të dhënat që vetë prokuroria ka mbledhur, është vërtetuar se
armë në dorë ka pasur viktima Albi Limaj; Mungon gjithashtu edhe elementi më i
vogël për ekzistencën e bashkëpunimit me persona të tjerë, për të mos thënë se është e
vërtetuar se aty vetëm bashkëpunim nuk ka; Nuk është arsyetuar se, gjatë kohës që ky
i pandehur po godiste viktimat, duke qenë se ata të gjithë kanë qenë të armatosur, vetë
viktimat çfarë veprimesh kanë kryer gjatë kësaj kohe; Nuk është marrë në analize se
vetë të pandehurin kush e goditi, dhe mbi të gjitha kur është goditur para apo pasi ka
shtënë mbi personat; Është pranuar prej përfaqësueses së organit të akuzës se prej të
pandehurit Aleksandër Llanaj janë qitur nga arma me vijaska 5 fishekë, por nuk është
arsyetuar se, kush i shkaktoi tre vrimat hyrëse në vetratën e derës së hyrjes në lokal në
një kohë kur me pesë të tjerat ai ka shtënë mbi viktimat.
386
- Prokuroria ka pranuar se, i pandehuri Bertil Alliaj është larguar nga vendngjarja me
dy pistoleta në dorë, njëra po themi se ishte e të pandehurit Aleksandër, meqë kështu
do prokuroria, po tjetrën kujt ia mori i pandehuri, pasi në ngjarje vetëm dy pistoleta
kanë shtëne dhe njëra është ajo që u gjet pranë trupit të viktimës së Haki Rakipit.
Është pranuar se nga pistoleta e viktimës Haki Rakipi janë qitur tetë fishekë, por nuk
është treguar vendi ku kanë shkuar plumbat e qitur prej tij dhe nuk shpjegohet
vendndodhja e gëzhojave të gjetura në vendin e ngjarjes dhe të pasqyruara në
këqyrjen e realizuar dhe tabelat fotografike përkatëse. Nuk i është dhënë përgjigje
pyetjes se kush e organizoi takimin e vdekjes, kush e caktoi vendin ku do takoheshin,
kush telefonoi i pari njëri tjetrin për ketë takim, cilët ishin personat që komunikuan në
telefon me njëri tjetrin, edhe pse pavarësisht se shkuan në atë lokal pesë minuta
përpara, viktimat nuk u ulën në tavolina por pritën në këmbë përpara hyrjes në
verandë.
- Nuk është mbajtur parasysh në analizën e bërë të vetmin dëshmitar okular të ngjarjes,
i cili është pyetur dhe mbajtur e fshehtë deri në fund të hetimit, i cili ka deklaruar se të
parët që kanë nxjerrë armët dhe kanë qëlluar kanë qenë viktimat (të cilët ai i njihte
personalisht si djem të lagjes, pasi ky është shprehur se Feridian Velaj e njihte dhe
dinte që i thërrisnin Dushi, ndërsa tjetri ishte shoku i Dushit), pasi më së paku kjo e
vërtetë e deklaruar do të bënte një cilësim ndryshe të veprës penale.
- Nuk është mbajtur parasysh se predha e gjetur në teshat e viktimës Albi Limaj, ka
qenë pak e shtypur në majë, dhe nuk është kjo predha që i ka shkaktuar vdekjen atij,
por ka qenë predhë e ardhur me rikoshetë në teshat e tij, nisur kjo nga dëmtimet që ka
pasur në vende të tjera të trupit viktima, nga shenjat në teshat e tij, dhe që është qitur
mbi të gjitha nga vetë ai me pistoletën që mbante në vendngjarje. Nuk është bërë
analizë e faktit se, pistoleta e viktimës Haki Rakipi, ka shtënë pesë herë dhe të
gjashtën e ka pasur të goditur por të paplasur, kur i ka qitur këto plumba dhe ndaj kujt,
dhe nëse i ka qitur patjetër i ka qitur para se të vritej vetë, kështu që ka qenë ai personi
që ka goditur i pari, etj..
- Edhe pse është pranuar kërkesa për gjykimin e shkurtuar, me provat e marra prej tyre,
mund të zbulohej tërësisht dhe qartë dinamika e ngjarjes së ndodhur, roli dhe veprimet
e kryera prej secilit pjesëmarrës në të, shkaqet dhe motivet e nisjes së saj, duke dhënë
një vendim në mosrespektim të ligjit, në aspektin e provueshmërisë.
- Gjykata ka arritur në konkluzion të gabuar, kur ka pranuar se, arma që është gjetur
pranë kufomës së të ndjerit Haki Rakipi, ka goditur tetë herë, referuar numrit të
gëzhojave të gjetura në vendngjarje. Nga të dhënat e nxjerra nga aktet (shkencërisht të
pakundërshtueshëm dhe të papërsëritshëm) e këtij procedimi dhe që janë këqyrja e vendit
të ngjarjes dhe akti i ekspertimit teknik balistik nr.4461 dt.] 12.05.2015, rezulton se:
Pranë kufomës së viktimës Haki Rakipi gjendet pistoleta me nr.1041778, e cila ka
rezultuar si armë që përdor fishekët 9mm x 17mm, pa vjaska, nga e cila janë qitur në
vendngjarje jo tetë, por vetëm pesë fishekë të tille, pasi sipas po këtij akti, tetë fishekët
e gjetur i përkasin gjatësisë 9mmxl9mm dhe janë me vjaska. Akti bashkëlidhur ka
edhe tabelën fotografike përkatëse, ku në njërën prej fotove shoqëruese janë
pasqyruar të fotografuara të 13 gëzhojat e gjetura të qitura në vendin e ngjarjes të
ndara në dy grupe me nga tetë dhe pesë gëzhoja, sipas përmasave përkatëse. Në fq.
14 të konkluzioneve përfundimtare të përfaqësueses së organit të akuzës thuhet se, në
vendngjarje janë përdorur gjithsej dy armë, njëra pa vijaska dhe tjetra me vijaska e
cila nuk është gjetur në vendngjarje, dhe pastaj thuhet se i pandehuri Bertil Alliaj
është parë duke u larguar me dy armë në dorë, megjithëse siç do ta shihni nga të
dhënat e përftuara prej kamerës së sigurisë Bertil Alliaj nuk ka pasur në dorë asnjë
lloj sendi, dhe edhe pse pretendohet se ka mbetje të faktorëve të qitjes, ai nuk ka pasur
387
dhe si rrjedhojë nuk ka shkrepur asnjë armë në vendin e ngjarjes.
- Nga dëshmitë e marra prej të pranishmeve i pandehuri Aleksandër Llanaj nuk ka
pasur asnjë konflikt të mëparshëm me personat që do të takonin, bile as njihej fare me
ta. Aleksandër Llanaj ka zbritur nga makina vetëm për të shoqëruar për në takim
shokun e tij Albi Limaj, pasi ai nuk kishte asnjë arsye tjetër për të shkuar atje.
Aleksandër Llanaj pasi ka zbritur nga makina për të shkuar në lokalin ku do të
takonin personat ka qenë i paarmatosur dhe ka shkuar atje në mënyre fare të qetë,
pasi edhe situata nuk ka qenë konfliktuale kjo nisur edhe nga fakti se biseda e Albi
Limaj në telefon, ka qenë fare normale. Vendin e takimit e përcaktuan vetë viktimat të
cilët i treguan Albi Limaj vendndodhjen e tyre si dhe kërkuan takimin në çast pa i
dhënë kohë për përgatitje të dyshimta. As vetë viktimat nuk kanë qenë në lëvizje të
mëparshme pasi sipas deklarimit të Shkëlzen Velaj, ata të dy kanë dale nga shtëpia e
tij ku kishin fjetur atë natë rreth orës 12.45. Në vendngjarje, pistoletat së pari i kanë
nxjerrë të dy viktimat dhe sipas të gjitha gjasave ua kanë drejtuar, Ardi Velaj viktimës
Albi Limaj, ndërsa Haki Rakipi, të pandehurit Aleksandër Llanaj.
- Duke u nisur nga fakti se poshtë kufomës së Ardi Velaj është gjetur një gëzhojë
9mmxl7mm që sipas aktit të ekspertimit është qitur nga pistoleta që u gjet pranë trupit
të Haki Rakipit, arrihet në konkluzionin se Ardi Velaj ka vdekur dhe ka rënë në tokë
pasi pistoleta e gjetur pranë Haki Rakipit ka realizuar shkrepjet, dhe ka lënë gëzhojë
në vendngjarje. Pra del, nga të dhëna shkencërisht të pakundërshtueshme se qitjen e
parë e ka realizuar pistoleta e gjetur pranë Haki Rakipit, e cila sipas të gjitha gjasave
ka goditur fillimisht nga shumë afër mbi të pandehurin Aleksandër Llanaj (kjo pasi,
nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor, rezulton se plaga e marrë në gjoks, i ka buzët
hyrëse të djegura, gjë e cila shpjegon faktin se është qitur nga shumë afër). Kjo
analize përputh disa fakte:
Ardi Velaj nuk ka goditur pasi asnjë gëzhojë e ngjarjes nuk është qitur nga arma e tij.
Ardi Velaj është goditur në kokë dhe ka gjetur vdekjen e atëçastshme dhe të
menjëhershme. Pas goditjeve të marra i pandehuri Aleksandër Llanaj, ka rënë në
shesh. Ka marrë tre plumba, njëri prej të cilëve i ka ngelur brenda trupit dhe është
nxjerrë gjatë ndërhyrjes kirurgjikale në Spital. Pistoletën tjetër që ka shtënë në
vendngjarje patjetër duhet ta ketë pasur në dorë Albi Limaj, i cili është treguar më i
shpejtë se Ardi Velaj dhe ka qenë ai që ka goditur këtë të fundit në kokë duke i
shkaktuar vdekjen e menjëhershme. Goditja që ka bërë Albi Limaj ka qenë pak më
vonë se të ketë goditur pistoleta e Haki Rakipit, pasi Ardi Velaj ka rënë mbi gëzhojat
e qitura nga kjo armë. Pas këtij shkëmbimi të parë të zjarrit, patjetër i ndjerë i
rrezikuar, viktima Haki Rakipi ka goditur në trup Albi Limaj, i cili mund të shtinte
mbi të.
- Albi Limaj, pas goditjes që i ka bërë Ardi Velaj, duke pasur përballë vetëm Haki
Rakipin të armatosur, ka goditur disa herë mbi të, në këmbë, në dorë, në trup dhe në
kokë, goditja kjo e fundit, që i ka shkaktuar vdekjen viktimës Haki Rakipi.
- Ne momentin që Haki Rakipi është goditur, nisur nga goditja në kokë ka gjetur
vdekjen e menjëhershme, dhe pas këtij momenti ai nuk mund të realizonte më qitje.
- Nga shkaku i mësipërm del edhe logjikisht se të pesë fishekët e qitur prej pistoletës së
Haki Rakipit, janë qitur prej tij përpara se të merrte goditjen në kokë, pra ai ka qenë
personi që i ka harxhuar i pari pesë fishekët, e vërtetuar kjo akoma më tepër me
gjetjen në folenë e fishekut të armës së tij, të një fisheku të gjashtë të goditur por të
paplasur.
- Gjetja e fishekut të goditur e të paplasur tek pistoleta e tij, i ka dhënë mundësi Albi
Limajt të godiste atë disa herë, goditje që përveç se kanë arritur të godasin në trup e
kokë viktimën, kanë hyrë nëpërmjet xhamit të derës hyrëse edhe në brendësi të
388
lokalit, ku kanë bërë rikoshetë, që e vërteton gjetja atje e dy pjesëve të kamishave të
plumbave me viaska.
- Mundësinë për goditje Albi Limaj ia krijonte plaga e marrë, e cila nuk ia mori jetën
atij menjëherë, pasi ai vetë pas goditjeve, edhe pse i plagosur, doli vetë me vrap nga
lokali, me pistoletën në dorë, duke shtënë disa herë të tjera në ikje e sipër, fakt të cilin
e provojnë gëzhojat e gjetura në hyrjen veriperëndimore të lokalit dhe konkretisht ato
të etiketuara me numrat 7 dhe 10, të cilat rezultojnë të jenë të kalibrit 9 mm x 19 mm.
Predha e gjetur në teshat e viktimës Albi Limaj, i është rikthyer atij në trup me
rikoshetë, shenjat e të cilave janë gjetur gjithandej në brendësi të lokalit.
- Kjo analizë përputh plotësisht numrin e gëzhojave të qitura nga secila armë: “Tetë
gëzhojat, shpjegohen me numrin e plagëve në trupin e dy viktimave Haki dhe Ardi,
gjithsej pesë, vrimat hyrëse në vetratën e derës hyrëse të lokalit dhe një që ka bërë
diku rikoshetë dhe është rikthyer në trupin e Albi Limaj.” Pesë gëzhojat e tjera,
shpjegohen me tre goditjet e drejtuara në trupin e të pandehurit Aleksandër Llanaj, një
goditje në trupin e Albi Limaj dhe një që ka rënë jashtë lokalit, plumbi i të cilit është
gjetur në ambientet jashtë lokalit në trotuar.
- Të pandehurit e tjerë nuk zbriten nga makina dhe arsyeja është se ata nuk e dinin dhe
as nuk mund ta imagjinonin, se çfarë do ndodhte dhe nuk kishin asnjë shkak apo të
dhënë, të parashikonin atë që do të ndodhte. Kjo provohet nga filmimet e ngjarjes nga
kamera e sigurisë.
- Ndihmesa e vetme e tyre, ka qenë ndihma e dhënë të dëmtuarve pas ngjarjes, kjo e
vërtetuar edhe nga pamjet filmike të kamerës së sigurisë të sekuestruar për këtë
ngjarje e cila tregon fare qartë se sa të pabaza janë hamendësimet e prokurorisë për
akuzat e ngritura për ta.
- Mbi ta nuk rëndon as ndonjë vepër tjetër penale pasi njëri prej tyre, Ani Begaj, ka
shkuar menjëherë në spital ku ka çuar të plagosurin (të pandehurin Aleksandër Llanaj)
dhe aty është marrë nga policia ku ka treguar gjithçka ka ditur rreth ngjarjes së
ndodhur, dhe tjetri, Bertil Alliaj, është vetëdorëzuar pas disa orësh në polici dhe ka
treguar gjithashtu gjithçka mbi ngjarjen.
- Për mospërfshirjen e tyre në këtë ngjarje vjen gjithashtu në ndihmë edhe një provë
tjetër, e pashqyrtuar deri tani në këtë diskutim, e marrë konform ligjit penal dhe
procedural penal, dhe që ka të bëjë me përgjimin ambiental të miratuar me vendim
gjykate nga ku veçohet biseda e bërë mes tre personave, dy të pandehurit Ani Begaj
dhe Bertil Alliaj dhe Xhulio Lutaj. Nga ky përgjim provohet se të dy të pandehurit
nuk e kanë ditur atë që do të ndodhte, nuk e kanë dëshiruar pasojën jo vetëm të
shokëve të tyre, por as të dy viktimave të tjera, dhe që ka të bëjë më së shumti me
anën subjektive të tyre, pra me qëndrimin e tyre volitiv qoftë edhe të pasngjarjes.
- Kuptohet qartë nga këto biseda të bëra mes dy të pandehurve se ata nuk janë autorë të
veprës penale dhe as bashkëpunëtorë në të. Keqardhja që ata kanë treguar dhe kanë
ndjerë tregon edhe anën subjektive të tyre e cila vetëm me vrasje nuk ka lidhje.
- Në bazë të tabulateve telefonike të marra nga akuza pranë telefonisë celulare
Vodafon, del se në orën 13.50.22 sec., nga numri i Ardi Velaj është telefonuar Albi
Limaj, bisedë e cila ka zgjatur 19 sekonda. Më pas në orën 13.52.01 e ka telefonuar
përsëri dhe kanë biseduar vetëm 8 sekonda dhe në orën 13.53.08 është bërë mes tyre
një bisedë të tretë që ka zgjatur vetëm 4 sekonda, që tregon se ka qenë Ardi Velaj,
personi që e ka ftuar në takim dhe ka përcaktuar edhe vendin ku do takoheshin, dhe
gjithashtu përputhen thëniet e të pandehurve se Albi Limaj gjatë kohës që ishin duke
bërë xhiro me makinë është telefonuar dy herë nga një person që i la takim. Duket
biseda e tretë duhet të jetë bërë kur Albi kish zbritur nga makina dhe nën shoqërinë e
të pandehurit Aleksandër Llanaj po drejtohej tek lokali.
389
- Edhe pse nga të gjitha provat e marra rezulton se i pandehuri Bertil Alliaj nuk ka qitur
në vendngjarje, çuditërisht ai me një akt të papërcaktuar qartë del se ka faktorë
plotësues të qitjes, ndërsa Albi Limaj që sipas te gjitha provave ka qenë personi që ka
shtënë në ngjarje tetë herë, nuk i figurojnë faktorë plotësues në dorë. Në fakt edhe ky
fakt e ka një shpjegim. Duke parë përpjekjet e shumta që janë bërë prej të pandehurit
Bertil Alliaj për të ndihmuar Albi Limaj për ta futur në makinë, duke e kapur atë
kryesisht në krahë dhe duar mund të ketë ndodhur transferimi i mbetjeve të nitriteve
dhe nitrateve nga duart e tij në të tijat, por sidoqoftë ajo që provon më shumë ky
ekspertim dhe që përputhet plotësisht tregimin tonë për ngjarjen është fakti se në duart
dhe veshjet e të pandehurit Aleksandër Llanaj nuk ka prani të këtyre faktorëve.
- Deklarimet e të pandehurve në lidhje me kronologjinë e rrethanave të faktit,
dinamikën e ngjarjes dhe veprimet e kryera prej secilit prej tyre, të dhëna menjëherë
pas ngjarjes (Ani Begaj dhe Bertil Alliaj, pasi i pandehuri tjetër nuk ka qenë në gjendje të japë
shpjegime për shkak të gjendjes së rëndë shëndetësore) dhe pa praninë e mbrojtësve,
konfirmohen në çdo pasazh të tyre dhe gjejnë mbështetje të plotë në provat shkresore,
shkencore dhe me dëshmitare të administruara nga ana e organit të akuzës, në kuadër
të veprimeve paraprake hetimore dhe, konkretisht tabulatet telefonike, pamjet filmike
të kamerës së sigurisë së banesës së ndodhur në katin e tretë të pallatit ku ndodhet
edhe lokali “Kafe Adore”, aktet e ekspertimit teknik balistik, daktiloskopik, kimik të
faktorëve plotësues, aktet e ekspertimit mjeko-ligjore, deklarimet e dëshmitareve dhe
dëshmitarit kyç të akuzës (edhe ky i fundit i pyetur menjëherë pas ngjarjes në datë
07/04/2015.
Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë:

- Nga tërësia e provave të administruara ka rezultuar se në vendngjarje, lokal “Ador”
janë përdorur dy armë ku njëra është armë pa vijaska e fiksuar në vendngjarje pranë
kufomës së shtetasit Haki Rakipi nga e cila është goditur tetë herë, dhe një armë tjetër
me vijaska e cila nuk është gjetur në vendngjarje me vijaska nga e cila janë qitur në
total 5 (pesë) gëzhoja. Rezulton se kjo armë me vjaska, gëzhojat e të cilës janë fiksuar
në vendin e ngjarjes, është përdorur nga i pandehuri Aleksandër Llanaj duke realizuar
goditjen një herë me armë zjarri të shtetasit Ardi Velaj që i ka shkaktuar atij vdekjen,
goditjen dy herë të shtetasit Haki Rakipi duke i shkaktuar atij vdekjen dhe goditjen një
herë të shokut të tij Albi Limaj duke i shkaktuar atij vdekjen. Ka rezultuar se i
pandehuri Aleksandër Llanaj është spostuar në drejtim të hyrjes tjetër për në verandën
e lokal “Ador” ku ndodheshin shtetasit Haki Rakipi dhe Ardi Velaj. Si pasojë e
goditjeve me armë të të pandehurit Aleksandër Llanaj ka gjetur vdekjen shtetasi Albi
Limaj, vdekja e të cilit megjithëse nuk është dëshiruar nga i pandehuri është lejuar të
vijë referuar dhe pozicionimeve dhe lëvizjeve të tij në vendin e ngjarjes.
- Në lidhje me vrasjen e të ndjerit Albi Limaj, i pandehuri Aleksandër Llanaj duke e
ekspozuar këtë të fundit me dashje ndaj goditjeve me armë të realizuara prej tij i ka
shkaktuar atij vdekjen me dashje indirekte.
- Gjykata, duke vlerësuar në mënyrë individuale dhe tërësore, thëniet e personave që
kanë pasur dijeni mbi veprën penale, provat shkencore dhe provat shkresore, krijon
bindjen se atribuimi në ngarkim të të pandehurit Aleksandër Llanaj për vrasjen me
dashje (indirekte) të shtetasit Albi Limaj nuk u arrit të provohej tej çdo dyshimi të
arsyeshëm, për pasojë sipas parashikimit të nenit 30 të Kushtetutës dhe nenit 4 të
K.Pr.Penale, çdo dyshim në lidhje me akuzën vlerësohet dhe shkon në favor të të
pandehurit. Ky arsyetim i gjykatës nuk mban parasysh te dhënat e përftuara nga
procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes, tabelën fotografike që e shoqëron këtë
këqyrje dhe vendimin për kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor.
390
- Nga këto rrethana të pavlerësuar në mënyrën e duhur, referuar përmasave të vrimës së
hyrjes dhe të daljes, rezulton se predha që ka shkaktuar dëmtim të shumë organeve të
brendshme (sipas përcaktimit në aktin e ekspertimit) ka humbur shpejtësinë e saj, fakt
ky i reflektuar edhe në përmasat e vrimës së daljes. Si pasojë e humbjes së shpejtësisë
dhe forcës, predha ka mbetur në rrobat e viktimës dhe është konstatuar gjatë këqyrjes
së kufomës fakt i cili shpjegon sepse predha ka qëndruar tek viktima me gjithë
veprimet e bëra me viktimën në vend, marrjen e viktimës me ambulancë, dërgimin e
tij në spitalin rajonal të Vlorës dhe më pas këqyrjes në morg.
- Akuza e ngritur ndaj të pandehurit për vrasjen e shtetasit Albi Limaj është bazuar jo
vetëm në faktet e sipërcituara, por edhe referuar në lëvizjet e viktimës Albi Limaj në
vendngjarje dhe lëvizjeve të të pandehurit Aleksandër Llanaj.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj;
prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë, për sa i përket të pandehurit Aleksandër Llanaj, duke e deklaruar atë fajtor për veprën
penale të vrasjes nga pakujdesia në dëm të shtetasit Albi Limaj, parashikuar nga neni 85 i
Kodit Penal dhe caktimin e një dënimi prej 4 vjet burgim, si dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Vlorë për të pandehurit Ani Begaj dhe Bertil Alliaj, vetëm për fajësinë dhe
dënimet përkatëse të tyre për kryerjen e veprës penale të armëmbajtjes pa leje parashikuar
nga neni 278 i Kodit Penal;
mbrojtësit e të pandehurve, të cilët kërkuan prishjen e vendimeve të Gjykatës së
rrethit gjyqësor Vlorë e Apelit Vlorë dhe pushimin e çështjes;
dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekurset e paraqitura nuk përmbajnë shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e
vendimit nr.600, datë 01.11.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar se, prokuroria pranë Gjykatës së rrethit
gjyqësor Vlorë, më datë 07.04.2015 ka regjistruar procedimin penal për veprat penale të
"Vrasjes në rrethana cilësuese" të parashikuar nga neni 79/dh te Kodit Penal dhe “Mbajtjes pa
leje të armëve luftarake në ambiente publike", të parashikuar nga neni 278 i Kodit Penal, në
ngarkim të të pandehurve Bertil Alliaj, Ani Begaj dhe Aleksandër Llanaj.
Sipas prokurorisë pranë Gjykatës së rrethit gjyqësor Vlorë, policia gjyqësore ka marrë
njoftim se, pranë tregut të Çoles, në ambientet e lokalit “Coffee Ador", Vlorë janë dëgjuar të
shtëna. Me marrjen e këtij njoftimi, është shkuar në vendin e ngjarjes dhe janë konstatuar
fillimisht në verandën e lokalit të shtrire dy shtetas. Sipas informacionit të referuar nga
policia gjyqësore, në spital ishte dërguar i plagosur i pandehuri Aleksandër Llanaj, ndërkohë
që ishte dërguar i vdekur edhe shtetasi Albi Limaj.
Është kryer këqyrja e vendit të ngjarjes, lokali “Ador”, lagja “24 maji” të qytetit të
Vlorës, në verandën e të cilit është gjetur shtetasi Ardi (Feridian) Velaj, i shtrirë me shpinë në
dysheme, pranë tij është gjetur një armë, e kalibrit 9 mm me nr 152175, me krehrin me 14
fishekë dhe po pranë tij janë gjetur tre gëzhoja dhe një predhe.
Në distancën 2.6 metra nga dera perëndimore e lokalit është gjetur shtetasit Haki
Rakipi, i mbështetur në shpine dhe në anë të djathtë të tij, është gjetur në një distancë 30 cm
një armë zjarri e kalibrit 9 mm, e tipit pistoletë me nr 6826997, me krëhërin me 7 fishekë.
Brenda rrethimit të pistës janë gjetur edhe tre gëzhoja me kapsollë të goditur, në
trotuarin e rrugës "Mis Durham" një predhë arme zjarri, jashtë pistës, në rrethimin dekorativ
2 gëzhoja të tjera, brenda në lokal, në dysheme dy copë si ato të këmishës së predhave, të
391
cilat janë sekuestruar si prova materiale.
Në vetratën e xhamit të dyqanit janë venë re tre vrima tejshpuese, me drejtimin jashtë-
brenda dhe mbi banak, në sipërfaqen e murit një vrimë me formë të rregullt me drejtimin
jashtë-brenda.
Është marrë vendim për të përcaktuar nëse në armën me nr.152175 dhe 11 gëzhojat e
gjetura në vendngjarje, ka apo jo gjurmë papilare të vlefshme për identifikim, dhe nëse u
përkasin këto gjurmë shtetasve Albi Limaj, Ardi Velaj dhe Akil Hasanaj (Haki Rakipi).
Është marrë vendim për kryerjen e ekspertimit teknik për të përcaktuar nëse 14
fishekët e gjetur në pistoletën nr 152175 dhe krehrin e saj, 4 fishekë 9 mm të gjetur në xhepin
e kufomës së shtetasit Ardi Velaj, shtatë fishekët e gjetur në armën me nr 6826997 dhe një
fishek i gjetur në folenë e kësaj arme, a janë në gjendje të rregullt teknike dhe në po, a
realizohet qitje me ta.
Mbi këtë bazë është hartuar akti i ekspertimit teknik nr.76 dt 29.04.2015.
Nga këqyrja e regjistrit të Spitalit Rajonal të Vlorës rezulton se, është bërë shënimi në
orën 14.00 të dt 07.04.2015 se, vjen i qëlluar qytetari Aleksandër Llanaj. Po kështu është bërë
edhe këqyrja e kartelës klinike të tij në Spitalin Rajonal të Vlorës.
Më datë 11.04.2015 është njoftuar policia se gjatë operacionit të shtetasit Aleksandër
Llanaj në spitalin "IKEDA”, nga trupi i tij është nxjerre një predhe 9 mm që është këqyrur
dhe marrë me cilësinë e provës materiale. Në lidhje me të, është marrë vendimi për kryerjen e
ekspertimit për të përcaktuar llojin, modelin dhe kalibrin e predhës, llojin e armës nga e cila
është qitur predha e sekuestruar, nëse kjo predhë është nxjerrë nga armët e sekuestruara dhe
të behet krahasimi me ngjarje te tjera kriminale. Mbi këtë bazë është hartuar akti i ekspertimit
balistik nr.4461, dt 12.05.2015, është bërë këqyrja e automjetit BMV X5, targa AA 323 AO,
që është i parkuar në Spitalin Rajonal të Vlorës.
Më datë 08.04.2015, nga policia gjyqësore ishte marrë vendimi për të përcaktuar nëse
në armët, krehrat objekt ekspertimi të marra me cilësinë e provës materiale a evidentohen
gjurmë papilare të vlefshme për identifikim. Mbi bazën e këtij vendimi është hartuar akti i
ekspertimit nr.3307 dt 14.04.2015.
Janë marrë vendimet përkatëse për kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor për të
përcaktuar dëmtimet që vihen re tek viktimat, mjeti me të cilin janë shkaktuar dhe shkakun e
vdekjes. Po kështu, është marre vendim për kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor për të
përcaktuar se çfarë dëmtimesh vihen re tek trupi i shtetasit Aleksandër Llanaj, mjeti me të
cilin janë shkaktuar, kategoria e tyre dhe nëse këto dëmtime kanë qenë të rrezikshme për
jetën në çastin e shkaktimit të tyre.
Janë marre faktorë plotësues nga duart e shtetasve Akil Hasanaj (Haki Rakipi), Albi
Limaj, Ferdinant Llanaj, Ani Begaj, Aleksandër Llanaj, Ardi Velaj, Bertil Alliaj, dhe është
marrë vendim për kryerjen e ekspertimit kimik për të përcaktuar nëse në mostrat e marra ka
apo jo faktorë plotësues të qitjes.
Janë pyetur persona që kishin dijeni rreth ngjarjes, shtetasi Amarildo Golaj që
punonte në lokalin e babait të tij kafe "Ador", ka deklaruar se, rreth orës 13.00, në lokal janë
paraqitur dy persona të cilët nuk janë futur brenda, por kanë qëndruar në verandë duke
biseduar me njëri-tjetrin. Pas rreth pesë minutash nga paraqitja e tyre, ka kaluar një makine
BMV ngjyrë bezhë X5, e cila pasi kaloi kthesën është kthyer dhe ka qëndruar përpara lokalit.
Nga makina kanë zbritur dy a tre veta që kanë shkëmbyer zjarr edhe çunat që zbriten nga
makina edhe ata që po rrinin në verande.
Shtetasi Julian Hameti, i cili ka qenë duke pire kafe tek lokali ”Ador”, ka deklaruar se,
shtetasit Haki Rakipi (Akil Hasanaj) dhe Ardi Velaj (Dushi) po bisedonin në verandë, kur
kanë ardhur dy djem që nuk i njihte, njëri me kapuç dhe tjetri me syze. Në këtë kohe, Dushi
(Ardi Velaj) ka hapur zinxhirin e xhuboksit që mbante veshur dhe nxori një armë zjarri
pistoletë dhe pasi shau, qëlloi në drejtim të tyre katër-pesë herë. Edhe ata të dy nxorrën
392
pistoletat që kishin me vete dhe qëlluan në drejtim të Ardit dhe shokut të tij. Ardi Velaj
(Dushi) ra në tokë menjëherë dhe nuk lëvizi më, ndërsa shoku i Dushit (Haki Rakipi) nxori
pistoletën dhe filloi të qëllonte në drejtim të këtyre dy djemve, por i ngeci arma. Njeri nga
këta djem ra përtokë, kurse tjetri u largua dhe duke ikur, qëllonte në drejtim të shokut të
Dushit që e kapën plumbat dhe ra në shesh. Personi tjetër, u largua dhe filloi të ikte me vrap.
Në këtë kohe, në afërsi të lokalit kalon një automjet BMV X5 dhe kur pa personin e shtrirë i
tha personit tjetër "Ik, ik se ky ka mbaruar" dhe personi iku me vrap, ndërsa personi që ishte
me BMV u largua me makinë.
Shtetasi Xhuljano Lutaj, ka deklaruar se, më datë 06.04.2015 ka pasur ditëlindjen të
cilën e ka festuar tek lokal “Amantia” më pas, ai dhe shtetasi Albi Limaj kanë shkuar të
luajnë poker. Në momentin që ishte vetëm në internet pasi Albi Limaj doli të merrte një
paketë cigare, është takuar me Dushin (shtetasin Ardi Velaj) me një shtetas të quajtur Haki
dhe dy persona të tjerë, ku i është kërkuar të dalin jashtë lokalit, ku e kanë sharë dhe goditur.
Pasi ka mundur të ikë, ka marrë në telefon Albin dhe pasi janë takuar i ka thënë se çfarë
kishte ngjarë. Në orën 04.00 të mëngjesit të datës 07.04.2015, teksa po bënin xhiro me
shtetasin Albi Limaj, kanë parë Dushin dhe Hakiun në një automjet tip Smart. Ata i kanë bërë
shenjë të ndalnin dhe ata kanë ndalur automjetin e tyre. Nga automjeti Smart ka dalë vetëm
Dushi (Ardi Velaj) ndërsa nga automjeti i tyre ka dalë vetëm Albi Limaj, të cilet kanë
biseduar rreth tridhjetë minuta. Më pas, secili (Dushi dhe Albi Limaj) janë futur secili në
automjetet e tyre dhe janë larguar.
Shtetasi Shkëlzen Velaj, ka deklaruar se, shtetasi Ardi Velaj ka ndryshuar emrin që
më parë e kishte Feridiand Velaj. Rreth orës 24.00 në Skelë ka parë makinën e Dushit
(shtetasit Ardi Velaj) të parkuar poshtë një lokali, në katin e dytë të të cilit, po luanin poker
në një tavolinë, dhe ai i ka pritur në automjetin e tij, ku e ka zënë gjumi. Është zgjuar për
shkak të zërave që ka dëgjuar, midis tyre edhe zërin e të vëllait shtetasit Ardi Velaj.
Pasi ka shkuar aty ku po grindeshin, ka parë vëllain e tij Dushi, Kilin dhe katër
persona të tjerë që i thoshin të vëllait të godiste një person, por vëllai i tij nuk e ka goditur
duke i thënë atij personi të ikte. Sërish, në orën 04.00 të datës 07.04.2015, ka konstatuar se
Dushi dhe Kili ndodheshin jashtë automjetit Smart dhe se pranë tyre ndodhej një automjet tip
Benz. Aty ka parë se një nga personat ishte shtetasi Albi Limaj dhe vëllai i tij që i thoshte të
largohej se nuk kishte punë me të. Më pas Dushi dhe Kili janë futur brenda në makinën Smart
dhe janë larguar. Më vonë, ata kanë shkuar në shtëpinë e këtij shtetasi ku kanë fjetur dhe janë
larguar ne orën 12.45 të datës 07.04.2015.
Po kështu janë pyetur dhe marrë deklarime edhe nga shtetasit Ardit Maskaj, Arjan
Limaj, Serri Mehmetaj, Bledar Ahmeti, Bilbil Rakipi, Ervis Mehmetaj, Enea Isufaj, Ardit
Maskaj, Martin Skenderaj, Jonis Maskaj, Ferdinant Llanaj, Julian Hameti, Kosta Merkuri,
Ervis Mehmetaj.
Është bërë përgjimi ambiental i shtetasve Jonis Maskaj, Ardit Maskaj, Ani Begaj,
Xhuljo Artan Lutaj dhe Aleksandër Llanaj. Ndërkohë janë marrë deklarimet dhe nga të
pandehurit, në prani të mbrojtësve të tyre.
Në përfundim të hetimeve paraprake, prokuroria pranë Gjykatës së rrethit gjyqësor
Vlorë ka kërkuar gjykimin e çështjes pranë gjykatës dhe Gjykata e rrethit gjyqësor Vlorë me
vendimin nr.24, datë 20.01.2016 ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Aleksandër
Llanaj për kryerjen e veprave penale të "Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese" e kryer ndaj dy
apo me shumë personave, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 79/dh dhe 25 i Kodit
Penal dhe të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake" e kryer në
vende publike, parashikuar nga neni 278/5 i Kodit Penal; deklaruar fajtor dhe dënuar të
pandehurin Bertil Alliaj për kryerjen e veprave penale të "Vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese" të kryer ndaj dy apo më shumë personave, e kryer në bashkëpunim, parashikuar
nga neni 79/dh dhe 25 i Kodit Penal dhe të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve dhe
393
municioneve luftarake" e kryer në vende publike, parashikuar nga neni 278/5 i Kodit Penal
dhe deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Ani Begaj për kryerjen e veprave penale të
"Vrasjes në rrethana të tjera cilësuese", e kryer ndaj dy apo më shumë personave, e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 79/dh dhe 25 i Kodit Penal dhe të “Prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake", e kryer në vende publike, parashikuar
nga neni 278/5 i Kodit Penal.
Gjykata e apelit Vlorë me vendimin nr.600, datë 01.11.2016 ka lënë në fuqi vendimin
e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë për sa i përket cilësimit juridik të veprës penale, të
parashikuar nga neni 79/dh dhe 25 të Kodit Penal, deklarimit të fajësisë për të tre të
pandehurit, masat e dënimit për këtë vepër penale, disponimin për provat materiale dhe
shpenzimet procedurale dhe e ka ndryshuar për veprën penale të parashikuar nga neni 278/3
të Kodit Penal.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të pandehurit Aleksandër Llanaj, Bertil Alliaj e
Ani Begaj, nëpërmjet mbrojtësit dhe prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, të cilët
kërkojnë ndryshimin e tij.
Kolegji Penal pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekurset e paraqitura dhe
tërësinë e gjithë akteve të administruara në dosjen penale vlerëson se, vendimi i Gjykatës së
Apelit Vlore është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal.
Në vendimet e gjykatave të faktit është pranuar se, nga tërësia e provave dhe thënieve
të dëshmitarëve ka rezultuar se, shtetasi Xhuljano Lutaj i ka treguar shokut të tij Albi Limaj
se, kishte pasur problem me shtetasit Ardi Velaj (Dushi) dhe Haki Rakipi, me të cilët janë
takuar në mesnatë të datës 06.04.2015 dhe janë larguar secili në drejtime të ndryshme. Më
datë 07.04.2015, shtetasit Ardi Velaj (Dushi) dhe shtetasi Albi Limaj kanë komunikuar
shpesh.
Në këtë datë nga filmimet ka rezultuar se shtetasit Ardi (Feridian) Velaj dhe Haki
Rakipi (Akil Hasanaj), janë ulur në verandën e lokalit “Ador” përballë njëri-tjetrit duke
biseduar. Më pas është fiksuar automjeti BMW me ngjyrë bezhë, i cili po kalonte përballë
lokalit, dhe shtetasit Albi Limaj dhe i pandehuri Aleksandër Llanaj janë futur në verandën e
lokalit “Ador” në hyrjen e dytë (e ndryshme nga hyrja ku ishin futur shtetasit Ardi Velaj dhe
Haki Rakipi).
Nisur nga të dhënat e përftuara nga këqyrja e vendit të ngjarjes, pamjet filmike,
deklarimet e marra, ka rezultuar se shtetasi Albi Limaj dhe i pandehuri Aleksandër Llanaj
pasi janë futur në lokal, në një hark kohor në më pak se njëmbëdhjetë sekonda, i pandehuri
Aleksandër Llanaj ka ecur në drejtim të shtetasve Haki Rakipi (Akil Hasanaj) dhe Ardi
(Feridian) Velaj të cilët i ka goditur me armë zjarri.
Fillimisht është goditur një herë me armë zjarri në drejtim të shtetasit Ardi Velaj
(Dushi) pranë të cilit është pistoleta me numër 152175 teknikisht e rregullt, që nuk ka
realizuar asnjë qitje, referuar gëzhojave të fiksuara në vendngjarje. Pra, është provuar
plotësisht se, shtetasit Ardi Velaj dhe Haki Rakipi ishin të papërgatitur për sulmin e të
pandehurve Aleksandër Llanaj dhe Albi Limaj, duke u gjendur në befasi nga goditjet me
armë zjarri. Vetë fakti që viktima Ardi Velaj është gjetur me cigare në buzë është rrethanë që
krijon bindjen e brendshme se, kanë qenë të pandehurit që kanë qëlluar mbi viktimat. Një
konkluzion i tillë mbështetet dhe nga koha e shkurtër prej 11 sekondash e kryerjes së veprës
nga momenti i hyrjes së të pandehurit Aleksandër Llanaj dhe shtetasit Albi Limaj në lokal.
I pandehuri Aleksandër Llanaj ka filluar të godasë, fillimisht mbi viktimën Ardi
(Feridian) Velaj në kokë, i cili pas kësaj goditjeje është shtrirë në tokë, pastaj mbi shtetasin
Haki Rakipi (Akil Hasanaj). Fillimisht i pandehuri Aleksandër Llanaj e ka goditur në gjoks
shtetasin Haki Rakipi (Akil Hasanaj), i cili kishte me vete armë zjarri pa viaska me numër
6826997 teknikisht e rregullt, fiksuar në vendngjarje pranë tij, nga e cila është goditur tetë
herë referuar numrit të gëzhojave të gjetura në vendngjarje që janë qitur nga kjo armë.
394
Goditja është bërë me këtë armë nga i ndjeri Haki Rakipi (Akil Hasanaj) pasi sipas aktit të
ekspertimit kimik në duart e tij është vënë re prani e faktorëve plotësues të qitjes. Po kështu,
rezulton se shtetasi Haki Rakipi (Akil Hasanaj) është goditur për herë të dytë nga arma e të
pandehurit Aleksandër Llanaj në kokë, në pjesën e djathtë të tij (pra në anësore).
Në bazë të akteve të ekspertimit mjeko-ligjor të bërë shtetasit Haki Rakipi (Akil
Hasanaj) dhe Ardi (Feridian) Velaj rezulton se shkaku i vdekjes së tyre janë plagët e marra si
pasojë e goditjeve me armë zjarri.
Vetë i pandehuri Aleksandër Llanaj është goditur tre herë duke marrë dëmtime që
sipas mjekut ligjor klasifikohen si dëmtime që kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e
shkaktimit të tyre.
Gjatë kohës që shtetasi Albi Limaj dhe i pandehuri Aleksandër Llanaj ndodheshin në
lokal, referuar në deklarimet e dhëna nga i pandehuri Bertil Alliaj, rezulton se goditjet me
armë zjarri kanë filluar pa u mbushur njëmbëdhjetë sekonda nga hyrja në lokal e shtetasit
Albi Limaj dhe të pandehurit Aleksandër Llanaj. Ky fakt rezulton nga pamjet filmike, ku
njëkohësisht ka rezultuar se nga automjeti tip BMV, me targa AA 323 AO, ka dalë i
pandehuri Bertil Aliaj, i cili pasi është futur në anën e lokalit ku ndodhej ende i gjallë shtetasi
Albi Limaj duke konstatuar plagosjen c tij.
Shtetasi Albi Limaj ka dalë nga lokali duke shfaqur dëmtim në ije, ndërsa i pandehuri
Aleksandër Llanaj, ka dalë nga pjesa tjetër e lokalit. I pandehuri Aleksandër Llanaj është
futur në automjetin BMV X5, me targa AA 323 AO, që drejtohej nga i pandehuri Ani Begaj
dhe ka komunikuar me këtë të fundit. Më pas, i pandehuri Ani Begaj është afruar tek i
pandehuri Bertil Aliaj me të cilin ka komunikuar dhe ku i ka dhënë armët luftarake që i
pandehuri Aleksandër Llanaj ka bërë goditjet dhe armën e poseduar nga shtetasi Albi Limaj.
Më pas, i pandehuri Bertil Alliaj dhe i pandehuri Ani Begaj si nuk kanë mundur të
bëjnë dërgimin në automjet edhe të shtetasit Albi Limaj për shkak se ky i fundit kishte rënë i
shtrirë në asfalt, i pandehuri Bertil Aliaj është larguar me vrap. Gjatë largimit të tij, i
pandehuri Bertil Alliaj është parë me dy armë dhe rezulton nga akti i ekspertimit kimik se ai
ka faktor plotësues të qitjes në dorë. Ndërkohë që i pandehuri Bertil Alliaj është larguar midis
pallateve, i pandehuri Ani Begaj ka dërguar menjëherë në spital të pandehurin Aleksandër
Llanaj për shkak se ky i fundit rezultonte i plagosur. Nga kartela klinike rezulton se i
pandehuri Aleksandër Llanaj është paraqitur në spital në orën 14.00.
Nga tërësia e provave të administruara ka rezultuar se në vendngjarje, lokal “Ador”
janë përdorur dy armë, ku njëra është armë pa viaska e fiksuar në vendngjarje pranë shtetasit
Haki Rakipi nga e cila është goditur tetë herë, dhe një armë tjetër me viaska e cila nuk është
gjetur në vendngjarje, me vijaska, nga e cila janë qitur në total 5 gëzhoja.
Rezulton se kjo armë me vijaska, gëzhojat e të cilës janë fiksuar në vendin e ngjarjes,
është përdorur nga i pandehuri Aleksandër Llanaj duke realizuar goditjen një herë me armë
zjarri të shtetasit Ardi Velaj që i ka shkaktuar atij vdekjen, goditjen dy herë të shtetasit Haki
Rakipi duke i shkaktuar atij vdekjen.
Ky Kolegj vlerëson se, këto përfundime të gjykatave të faktit janë rrjedhoje e një
procesi të rregullt ligjor, pas administrimit, shqyrtimit dhe analizës së provave në bazë të
ligjit procedural dhe vlerësimit të tyre në bazë të neneve 152 e vijues të KPP.
Ndryshe, nga çfarë parashtrohet në rekursin e paraqitur nga të pandehurit, gjykata e
apelit Vlorë, me të drejtë ka vlerësuar të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, pasi nga analiza e akteve të dosjes i ka rezultuar e provuar se, i pandehuri Aleksandër
Llanaj ka kryer vrasjen me dashje me armë luftarake të shtetasve Haki Rakipi (Akil Hasanaj)
dhe Ardi (Feridian) Velaj duke i shkaktuar atyre vdekjen. Këto veprime, janë kryer nga i
pandehuri Aleksandër Llanaj në bashkëpunim me të pandehurin Ani Begaj dhe të pandehurin
Bertil Alliaj, si dhe të ndjerin Albi Limaj (i cili kishte organizuar takimin me shtetasit Haki
Rakipi dhe Ardi Velaj).
395
Po kështu nga provat e administruara në gjykim, ka rezultuar se para kryerjes së
takimit, shtetasi Albi Limaj dhe i pandehuri Aleksandër Llanaj janë pajisur me mjete të
nevojshme për kryerjen e veprës penale dhe se mbërritja e tyre në lokal “Ador” është bërë
nga i pandehuri Ani Begaj nëpërmjet drejtimit të mjetit me targa AA 323 AO. Ka rezultuar
njëkohësisht se futja e të pandehurit Aleksandër Llanaj në automjet është bërë nga i
pandehuri Ani Begaj, i cili ka komunikuar me të pandehurin Bertil Alliaj duke mundësuar
kështu largimin nga vendi i ngjarjes i armëve të zjarrit me të cilin ishin realizuar goditjet i
pandehuri Aleksandër Llanaj dhe shtetasi Albi Limaj.
Ndryshe, nga sa parashtron prokuroria pranë gjykatës së apelit në rekursin e saj, në
lidhje me vdekjen e të ndjerit Albi Limaj, gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, me
të drejtë kanë vlerësuar se, ka rezultuar e provuar tej çdo dyshimi të arsyeshëm se, ajo nuk ka
ardhur si rezultat i veprimeve të kundërligjshme dhe shoqërisht të rrezikshme të pandehurit
Aleksandër Llanaj. Ka rezultuar e provuar se, i ndjeri Albi Limaj ka hyrë në të njëjtën kohë
me të pandehurin Aleksandër Llanaj në verandën e lokalit "Ador" dhe ka dalë prej andej i
plagosur, si rezultat i shkëmbimit të zjarrit midis të pandehurit Aleksandër Llanaj dhe
shtetasit Haki Rakipi.
Nga administrimi i aktit të ekspertimit mjeko-ligjor, ka rezultuar e provuar se, shkaku
i vdekjes së të ndjerit Albi Limaj ka qenë shoku traumatiko-hemorragjik, viktima ka patur
dëmtime në kokë, një plagë në brinjë, një plagë mbi kockën e legenit, ndërkohë nga heqja e
rrobave është gjetur një predhe arme zjarri, kalibër 9 mm, nga ekzaminimi i së cilës, ka
rezultuar se, ajo ka qenë e kalibrit 9 mm x 17 mm, që përdoret nga pistoletat kalibër 9 mm x
17 mm.
Në tërësinë e tyre, pretendimet e paraqitura në rekurs, kanë të bëjnë me analizën e
provave të bëra nga gjykatat e faktit. Marrja dhe vlerësimi i provave është atribut i gjykatave
të faktit, pra i gjykatës së shkallës së parë dhe i asaj të apelit. Gjykata e Lartë nuk shqyrton
faktet dhe rrethanat e çështjes, por vetëm zbatimin dhe interpretimin e ligjit në dy shkallët e
gjykimit.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlore, si vendim i marrë në zbatim të
ligjit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të KPP
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.600, datë 01.11.2016 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 23.02.2017
396
Nr.00-2017-214 Vendimit (34)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

KORÇË
TË PANDEHUR: 1- KEJVI SHKËMBI (dtl.1990)
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake
dhe municionit”, në bashkëpunim,
parashikuar nga N.278/1 dhe 25 të K.Penal
dhe të “Shkeljes së rregullave mbi lëndët plasëse, djegëse dhe radioaktive”,
2- JORGO LAZI (dtl.1968)
A K U Z U A R:
3- BLEDAR ZOJA (dtl.1986)
A K U Z U A R:
397
4- ADRIAN EMINI (dtl.1962)
A K U Z U A R:
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.413 datë 10.07.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe mbajtjes pa lejë të armëve luftarake dhe municionit”në
bashkëpunim parashikuar nga neni 278/1-25 të K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e
veprës penale të “Shkeljes së rregullave mbi lëndët plasëse, djegëse dhe
radioaktive” parashikuar nga neni 282/2 të K.Penal.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Emini për kryerjen e veprës penale
të “prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jorgo Lazi për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
Deklarimin e pafajshëm të shtetasit Bledar Zoja për veprën penale të
“prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në
bashkëpunim parashikuar nga neni 278/1-25 të K.Penal.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.19 datë 21.01.2015 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.413 datë 10.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për veprën penale të
“Prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” dhe në bazë
të nenit 278 paragrafi i 4 të K.Penal dënimin e tij me 6 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Jorgo Lazi për veprën penale të “Prodhimit
e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” dhe në bazë të nenit 278
paragrafi i 4 të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Zoja për veprën penale të “Prodhimit
e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” e në bazë të nenit 278
paragrafi i 4 të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Emini për veprën penale të
“prodhimit e mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” e në bazë të
nenit 278 paragrafi i 4 të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për deklarimin e pafajshëm të të
pandehurit Kejvi Shkëmbi për veprën penale të “Shkeljes së rregullave mbi
lëndët plasëse” parashikuar nga neni 282/2 i K.Penal.
398
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Kejvi Shkëmbi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimin të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Në alternativë kërkohet
prishja e vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimi i çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Apelit Korçë me një tjetër trup Gjykues; duke parashtruar këto
pretendime:
- Gjykata e Apelit Korçë ka shkelur rëndë ligjin penal dhe konkretisht nenin 278 /2 të
K.Penal, duke deklaruar fajtor këtë të pandehur për veprën penale të parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal, ndërkohë që akuza ndaj tij ka qenë ajo e parashikuar nga neni
278/1-25 i K.Penal dhe njëherësh deklarimi fajtor i tij nga gjykata e rrethit ka qenë po
për veprën penale të parashikuar nga neni 278/1-25 i K.Penal si herën e parë ashtu
edhe gjatë rigjykimit të çështjes.
- Sjellim në vëmendje se pas dhënies së vendimit për herë të parë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë çështja është dërguar në Gjykatën e Apelit Korçë për këtë të
pandehur vetëm mbi ankimin e tij, dhe aspak të Prokurorisë.
- Po kështu çështja herën e parë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë është gjykuar me
gjykim të shkurtuar dhe Prokuroria ka qenë dakord me një gjykim të tillë dhe nuk ka
pasur asnjë pretendim lidhur me kualifikimin ligjor të veprës penale sipas
parashikimit të nenit 278/1 -25 të K.Penal.
- Gjykata e Apelit Korçë gjatë gjykimit të çështjes dhe në vendimmarrjen e saj ka kryer
një sërë shkeljesh të rënda proceduriale penale, por edhe kushtetuese të cilat e bëjnë
në themel vendimin e saj tërësisht në kundërshtim me ligjin procedural penal por edhe
me qëndrimin e Gjykatës Kushtetuese. Kjo për disa arsye :
- Në lidhje me të pandehurin Kejvi Shkëmbi, Gjykata duke mosrespektuar nenin 151 të
K.Pr.Penale, ka çmuar provat në mënyrë të gabuar duke sjellë si pasojë deklarimin
fajtor të tij për veprën penale të parashikuar nga neni 278/4 i K.Penal. Kjo për shkak
se është provuar plotësisht në gjykim nga të gjitha provat se lënda plasëse e cila ishte
një përzierje e nitratit dhe naftës është siguruar e prodhuar nga të pandehurit e tjerë,
ndërkohë që i pandehuri Kejvi Shkëmbi është thirrur vetëm për të kryer shpërthimin e
saj. Pra ai nuk është bashkëpunëtor me të pandehurit e tjerë në prodhimin e mbajtjen
të lëndës plasëse. Për pasojë ai duhej të ishte shpallur i pafajshëm.
- Gjykata e Apelit Korçë gjatë rigjykimit të çështjes, ka shkelur shumë rëndë, në
mënyrë të patolerueshme dhe tërësisht antikushtetuese parimin e sanksionuar në nenin
425 pika 3 të K.Pr.Penale, pasi ka dhënë një dënim më të rëndë nga ai i dhënë nga
Gjykata e Shkallës së Parë si dhe ka rënduar akuzën nga paragrafi i parë në paragrafin
e katërt të nenit 278 të K.Penal.
- Kjo për shkak se gjatë gjykimit për herë të parë në Gjykatën e Apelit Korçë, për këtë
të pandehur Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk kishte paraqitur ankim dhe
çështja penale në ngarkim të tij gjykohej në Gjykatën e Apelit Korçë vetëm mbi
ankimin e të pandehurit. Pra i pandehuri e kishte përfituar një herë masën e dënimit
prej 2 vjet burgim dhe Prokuroria nuk e kishte ankimuar atë, duke qenë dakord si me
akuzën ashtu edhe me masën e dënimit të dhënë për të nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe çështja ishte prishur për këtë të pandehur vetëm mbi ankimin e tij.
- Ndaj dhe në rigjykim (siç ishte gjykimi në Apel tani) pozita e këtij të pandehuri nuk
mund të rëndohej, pavarësisht se këtë herë kishte ankim të prokurorit. Në këtë rast për
ketë të pandehur Gjykata kishte vetëm një zgjidhje të detyruar procedurialisht,
zgjidhje e cila duhej te ishte “Mospranim i ankimit të Prokurorit për shkak se nuk
mund të rëndohej në rigjykim pozita e të pandehurit, pasi çështja ishte prishur dhe
kthyer për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Korçë vetëm me ankim të të
pandehurit.
399
- Një gjë e tillë është shprehur në shumë vendime të Gjykatës së Lartë, në Praktikën
Unifikuese të vetë Gjykatës së Lartë, por është trajtuar edhe nga Gjykata Kushtetuese,
për më tepër që herën e parë të pandehurit ishin gjykuar me gjykim të shkurtuar dhe
gjatë rigjykimit nuk mund ti rëndohej edhe akuza, për aq kohë sa çështja ishte prishur
vetëm mbi ankim të të pandehurit.
- Për këto arsye ne e konsiderojmë vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë si një vendim
në shkelje shumë të rënda që sjellin si pasojë prishjen e tij, si një vendim që është
kryer me shkelje të rënda proceduriale penale që kanë ndikuar në marrjen e një
vendimi të tillë nga Gjykata të cilin ne e konsiderojmë të padrejtë dhe të gabuar, si
dhe si një vendim që është në kundërshtim me praktikën unifikuese të Gjykatës së
lartë që ka trajtuar çështjet dhe problematikat që dalin gjatë rigjykimit të çështjeve,
por edhe si një vendim antikushtetues pasi bie ndesh me vendimet e Gjykatës
Kushtetuese që kanë trajtuar rastin e gjykimit të shkurtuar dhe çështjet e rigjykuara.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Ardian Emini,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimin të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe të lërë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Në alternativë kërkohet
rigjykim në Gjykatën e Apelit Korçë me një tjetër trup Gjykues; duke parashtruar këto
pretendime:
- Gjykata e Apelit Korçë ka shkelur rëndë ligjin penal dhe konkretisht nenin 278 /1 të
K.Penal duke deklaruar fajtor këtë të pandehur për veprën penale të parashikuar nga
neni 278/4 i K.Penal, ndërkohë që akuza ndaj tij ka qenë ajo e parashikuar nga neni
278/1-25 i K.Penal dhe njëherësh deklarimi fajtor i tij nga gjykata e rrethit ka qenë po
për veprën penale të parashikuar nga neni 278/1-25 i K.Penal si herën e parë ashtu
edhe gjatë rigjykimit të çështjes.
- Sjellim në vëmendje se pas dhënies së vendimit për herë të parë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë çështja është dërguar në Gjykatën e Apelit Korçë për këtë të
pandehur vetëm mbi ankimin e tij dhe aspak të Prokurorisë. Po kështu çështja herën e
parë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë është gjykuar me gjykim të shkurtuar dhe
Prokuroria ka qenë dakord me një gjykim të tillë dhe nuk ka pasur asnjë pretendim
lidhur me kualifikimin ligjor të veprës penale sipas parashikimit të nenit 278/1-25 të
K.Penal.
- Gjykata e Apelit Korçë gjatë gjykimit të çështjes dhe në vendimmarrjen e saj ka kryer
një sërë shkeljesh të rënda proceduriale penale por edhe kushtetuese te cilat e bëjnë në
themel vendimin e saj tërësisht në kundërshtim me ligjin procedurial penal por edhe
me vendimin e Gjykatës Kushtetuese. Kjo për disa arsye:
- Gjykata e Apelit Korçë gjatë rigjykimit të çështjes, ka shkelur shumë rëndë, në
mënyrë të patolerueshme dhe tërësisht antikushtetuese parimin e sanksionuar në nenin
425 pika 3 të K.Pr.Penale, pasi ka dhënë një dënim më të rëndë nga ai i dhënë nga
Gjykata e Shkallës së Parë si dhe ka rënduar akuzën nga paragrafi i parë në paragrafin
e katërt të nenit 278 të K.Penal.
- Kjo për shkak se gjatë gjykimit për herë të parë në Gjykatën e Apelit Korçë, për këtë
të pandehur Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk kishte paraqitur ankim dhe
çështja penale në ngarkim të tij gjykohej në Gjykatën e Apelit Korçë vetëm mbi
ankimin e të pandehurit. Pra i pandehuri e kishte përfituar një herë masën e dënimit
prej 2 vjet burgim dhe Prokuroria nuk e kishte ankimuar atë, duke qenë dakord si me
akuzën ashtu edhe me masën e dënimit të dhënë për të nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe çështja ishte prishur për këtë të pandehur vetëm mbi ankimin e tij.
400
- Ndaj dhe në rigjykim (siç ishte gjykimi në Apel tani) pozita e këtij të pandehuri nuk
mund të rëndohej, pavarësisht se këtë herë kishte ankim të prokurorit. Në këtë rast për
këtë të pandehur Gjykata kishte vetëm një zgjidhje të detyruar procedurialisht,
zgjidhje e cila duhej te ishte “Mospranim i ankimit të Prokurorit„ për shkak se nuk
mund të rëndohej në rigjykim pozita e të pandehurit, pasi çështja ishte prishur dhe
kthyer për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Korçë vetëm me ankim të të
pandehurit.
- Një gjë e tillë është shprehur në shumë vendime të Gjykatës së Lartë, në Praktikën
Unifikuese të vetë Gjykatës së Lartë, por është trajtuar edhe nga Gjykata Kushtetuese,
për më tepër që herën e parë të pandehurit ishin gjykuar me gjykim të shkurtuar dhe
gjatë rigjykimit nuk mund ti rëndohej edhe akuza, për aq kohë sa çështja ishte prishur
vetëm mbi ankim të të pandehurit.
- Për këto arsye ne e konsiderojmë vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë si një vendim
në shkelje shumë të rënda që sjellin si pasojë prishjen e tij, si një vendim që është
kryer me shkelje të rënda proceduriale penale që kanë ndikuar në marrjen e një
vendimi të tillë nga Gjykata të cilin ne e konsiderojmë të padrejtë dhe të gabuar, si
dhe si një vendim që është në kundërshtim me praktikën unifikuese të Gjykatës së
lartë që ka trajtuar çështjet dhe problematikat që dalin gjatë rigjykimit të çështjeve,
por edhe si një vendim antikushtetues pasi bie ndesh me vendimet e Gjykatës
Kushtetuese që kanë trajtuar rastin e gjykimit të shkurtuar dhe çështjet e rigjykuara.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Bledar Zoja, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.19, datë 21.01.2015 të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.413 datë 10.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë; duke parashtruar këto pretendime:
- Gjykata po me trupa gjykues të ndryshëm kanë dhënë disa vendime për të njëjtën
çështje me të njëjtit persona, që këtu kuptohet që gjykatat vendosin sipas dëshirës.
- Është absurde që njëherë pranojnë gjykimin e shkurtuar dhe një herë nuk e pranojnë,
po ashtu dhe masat e dënimit për të pandehurit janë masa që nuk i korrespondojnë
veprës për të cilën akuzohen.
- Nga aktet e ndodhura në fashikullin e hetimit rezultoi se nga ana e kryetarit të
Komunës Mollas ishte dhënë një urdhër për zëvendësimin e kanalit ujitës me një
tjetër të ri për të mirën e zonës. Me kryerjen e këtyre punimeve ngarkoheshin Zyra e
shërbimeve të Komunës e cila përbëhej nga Përgjegjësi i Zyrës, Bledar Zoja dhe
punonjësi i komunës Adrian Emini dhe mjetet që duhej të përdoreshin ishte
gjeneratori, trokoja, kazma, loraia, etj.
- Pasi fillojnë punën për prerjen e tubit mbaron karburanti, benzina e gjeneratorit, dhe
shtetasi Bledar Zoja, njofton Kryetarin e Komunës për t’i sjellë benzinë për
gjeneratorin, Kryeplaku i fshatit Mollas, Jorgo Laze kishte komunikuar se shtetasin
Kejvin Shkëmbi për të përgatitur një sasi lënde plasëse dhe i kishte dalë garant se të
gjitha materialet do t’ia siguronte ky shtetas, si nitratin ashtu edhe benzinën e cila
nevojitej për përgatitjen e kësaj lënde.
- Për asnjë moment nuk provohet fajësia e të pandehurit Bledar Zoja dhe këtë kanë
kuptuar dhe gjykata të cilat e kanë deklaruar të pafajshëm me vendimin datë
07.11.2012 si dhe pasi u kthye për rigjykim me tjetër trup gjykues dhe pse gjykimi u
zhvillua gjykim të zakonshëm dhe u pyetën dëshmitarët dhe u analizuan përsëri të
gjitha provat Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin e saj nr.15, datë
10.07.2014 e ka deklaruar përsëri të pafajshëm këtë shtetas.
- I pandehuri Bledar Zoja në asnjë moment nuk kanë qenë dakord që ky tubacion të
thyhej me anë të shpërthimit, por shtetasi Kejvin Shkëmbi ka këmbëngulur që nuk
401
ndodhte asnjë gjë e keqe dhe se ky shtetas nuk e kishte herën e parë që bënte
shpërthime në atë zonë.
- Nga të gjitha provat e administruara ne këtë gjykim të paraqitura nga organi
procedues nuk provohet se i pandehuri Bledar Zoja të ketë kryer veprën penale për të
cilën është deklaruar dy herë i pafajshëm por që është dënuar nga Gjykata e Apelit
Korçë me vendimin e saj nr.19 datë 21.01.2015.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve si përsa i përket cilësimit ligjor, ashtu edhe masës së dënimit; në
mungesë të përfaqësuesve të të gjykuarve; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.19 datë 21.01.2015 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në shkelje të
ligjit procedural dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.
1. Nga aktet e administruara në gjykim ka rezultuar e provuar se në datën 23.05.2012,

Kryetari i Komunës Mollas, ka nxjerrë një urdhër për zhvendosjen e një tubi të vjetër të
fshatit Mollas, si rezultat i marrjes së masave për zëvendësimin e rrjetit të vjetër të ujitjes
me rrjetin e ri.
2. I gjykuari Adrian Emini ka qenë punonjës i komunës; i gjykuari Bledar Zoja përgjegjës i
zyrës së shërbimeve; i gjykuari Jorgo Laze kryeplak i fshatit, ndërsa i gjykuari Kejvi
Shkëmbi njihej prej komunitetit pasi kishte njohuri në bërjen artizanale të lëndëve
plasëse.
3. Në datë 24.05.2012, në bazë të urdhrit të kryetarit të komunës Mollas, shtetasit Ardian
Emini dhe Bledar Zoja, kanë filluar të presin me troko tubin. Në vendin ku kryheshin
punimet ndodhej edhe kryeplaku i fshatit, i gjykuari Jorgo Laze. Meqenëse ishte e
pamundur kryerja e kësaj pune me mjetet e Komunës, të gjykuarit Ardian Emini dhe
Jorgo Laze, kanë vendosur që ta kryenin me lëndë plasëse artizanale. Për këtë arsye është
thirrur shtetasi Kejvi Shkëmbi, i cili pretendohej se ishte një person që kishte dijeni mbi
lëndën plasëse, pasi ai kishte shpërthyer edhe më parë qendra zjarri (bunkerë), dhe mori
përsipër që do të kryente si përgatitjen e lëndës ashtu edhe shpërthimin.
4. Sipas këtij diskutimi i gjykuari Ardian Emini i ka dhënë të gjykuarit Jorgo Laze, 1.200
lek me qëllim që të blinte nitrat. I gjykuari Jorgo Laze ka blerë 2 kg nitrat dhe 100 gr
naftë, kurse i gjykuari Ardian Emini ka marrë nga banesa e tij një fitil dhe një detonator
dhe kanë shkuar tek vendi ku do të pritej tubacioni. Më pas i gjykuari Kejvi Shkëmbi, ka
marrë të gjitha sendet që do të përdoreshin për përgatitjen e lëndës plasëse dhe janë
larguar për të përgatitur materialin.
5. Pasi ka përgatitur materialin, i gjykuari Kejvi Shkëmbi, është kthyer tek vendi i
shpërthimit, ku ka gjetur të gjykuarit e tjerë Ardian Emini, Bledar Zoja, Jorgo Laze si
dhe kryetarin e Komunës Artur Nazarkon. Pasi e ka vendosur lëndën plasëse në vendin e
përgatitur, ka realizuar shpërthimin. I gjykuari Kejvi Shkëmbi është person qe ju kishte
dhënë garanci se përveç zhurmës që do të krijohej prej shpërthimit, nuk do të kishte
pasoja të tjera. Por, pasi është kryer shpërthimi, një pjesë e tubit ka fluturuar në fshatin
Mollas në një lartësi në vijë ajrore 250 m dhe ka goditur në kokë shtetasen Liliana Xake,
e cila ka vdekur menjëherë.
402
6. Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor, nr.10, datë 24.05.2012, rezulton se vdekja e shtetases
Liljana Xake ka ardhur si pasojë e goditjes nga lartësia e një cope metalike të shkëputur
gjatë shpërthimit nga tubacioni i ujitjes. Nga akti i ekspertimit teknik, me nr.186, datë
26.07.2012 dhe nr.196 datë 17.09.2012, lënda e cila kishte realizuar shpërthimin ishte
lëndë plasëse artizanale që zëvendësonte lëndët plasëse eksplozive konvencionale si tritol
dhe dinamit dhe që fuqia e saj përcaktohej nga sasia dhe raportet e përzierjes së nitratit
dhe naftës.
7. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë ka dërguar për gjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë çështjen penale në ngarkim të të gjykuarve Kejvi Shkëmbi, Jorgo Laze,
Bledar Zoja dhe Adrian Emini, duke i akuzuar për kryerjen e veprave penale “Prodhim i
lëndëve plasëse në bashkëpunim”, “Shkelje e rregullave mbi lëndët plasëse”, si dhe
“Prodhim të lëndëve plasëse”, në bashkëpunim, parashikuar respektivisht nga nenet
278/1-25, 282/2 dhe 278/1 të K.Penal.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.440(41-2012-4799), datë
07.11.2012 ka vendosur: “Deklarimin fajtor të të gjykuarit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e
veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit, në
bashkëpunim dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 3 (tre) vjet
burgim. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e veprës penale të
shkeljes së rregullave mbi lëndët plasëse, djegëse dhe radioaktive dhe në bazë të nenit
282/2 të K.Penal dënimin e tij me 1 (një) vit burgim. Në bashkim të dënimeve ky i
gjykuar dënohet me një vendim të vetëm me 3 (tre) vjet e 6 ( gjashtë) muaj burgim. Në
aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të gjykuarit i zbritet si përfitim ligjor 1/3 e dënimit
duke u dënuar përfundimisht me 2 vjet e 4 muaj burgim. Vuajtja e dënimit me burgim
fillon nga dita e arrestimit ne flagrancë datë 24.05.2012. I gjykuari do vuajë dënimin në
burg të sigurisë së zakonshme. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Adrian Emini për
kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa lejë të armëve luftarake dhe
municionit, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të gjykuarit i zbritet si
përfitim ligjor 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht me 2 vjet burgim. Vuajtja e
dënimit me burgim fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 24.05.2012. I gjykuari do
vuajë dënimin në burg të sigurisë së zakonshme. Deklarimin fajtor të të gjykuarit Jorgo
Lazi për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa lejë të armëve luftarake
dhe municionit, në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij
me 3 (tre) vjet burgim. Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të gjykuarit i zbritet si
përfitim ligjor 1/3 e dënimit duke u dënuar përfundimisht me 2 vjet burgim. Vuajtja e
dënimit me burgim fillon nga dita e arrestimit në flagrancë datë 24.05.2012. I gjykuari do
vuajë dënimin në burg të sigurisë së zakonshme. Deklarimin e pafajshëm të të
gjykuarit Bledar Zoja, për veprën penale, të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve
luftarake dhe municionit në bashkëpunim, parashikuar nga neni 278/1 - 25 i K.Penal
9. Vendim i mësipërm është prishur me vendimin nr.58 datë 24.05.2013 të Gjykatës së
Apelit Korçë që ka dërguar çështjen për rigjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.158, datë 06.02.2014 ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Kejvi Shkëmbi, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, dhe rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Jorgo Lazi, Bledar Zoja e
Adrian Emini, nëpërmjet përfaqësuesit të tyre, kundër vendimit nr.58, datë 24.05.2013 të
Gjykatës së Apelit Korçë”.
B. Procedura gjyqësore
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.413, datë 10.07.2014 ka vendosur:
403
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa lejë të armëve luftarake dhe municionit”në bashkëpunim
parashikuar nga neni 278/1-25 të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim.
ii. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për kryerjen e veprës penale
të “Shkeljes së rregullave mbi lëndët plasëse, djegëse dhe radioaktive” parashikuar
nga neni 282/2 të K.Penal.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Emini për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bashkëpunim
dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jorgo Lazi për kryerjen e veprës penale të
“prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bashkëpunim
dhe në bazë të nenit 278/1-25 të K.Penal dënimin e tij me 2 vjet burgim.
v. Deklarimin e pafajshëm të shtetasit Bledar Zoja për veprën penale të “prodhimit dhe
mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, në bashkëpunim parashikuar nga
neni 278/1-25 të K.Penal.
12. Gjykata e apelit Korçë, me vendimin nr.19 datë 21.01.2015 ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.413 dt.10.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si
më poshtë:
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kejvi Shkëmbi për veprën penale të “Prodhimit e
mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” dhe në bazë të nenit 278 paragrafi i
4 të K.Penal dënimin e tij me 6 vjet burgim.
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Jorgo Lazi për veprën penale të “Prodhimit e
mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” dhe në bazë të nenit 278 paragrafi i
4 të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Bledar Zoja për veprën penale të “Prodhimit e
mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” e në bazë të nenit 278 paragrafi i 4
të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Adrian Emini për veprën penale të “prodhimit e
mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” e në bazë të nenit 278 paragrafi i 4
të K.Penal, dënimin e tij me 5 vjet burgim.
vi. Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për deklarimin e pafajshëm të të pandehurit
Kejvi Shkëmbi për veprën penale të “Shkeljes së rregullave mbi lëndët plasëse”
parashikuar nga neni 282/2 i K.Penal.
13. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Kejvi Shkëmbi, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimin të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Në alternativë kërkohet
rigjykim në Gjykatën e Apelit Korçë me një tjetër trup Gjykues; duke parashtruar
pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
14. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Ardian Emini, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: prishjen e vendimin të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
lërë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Në alternativë kërkohet
rigjykim në Gjykatën e Apelit Korçë me një tjetër trup Gjykues; duke parashtruar
pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
15. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Bledar Zoja, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.19 datë 21.01.2015 te Gjykatës së
Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.413 datë 10.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë; duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
404
16. Gjykata e apelit e ka gjetur të gabuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë përsa i
përket cilësimit ligjor, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Duke ju referuar rrethanave të
kryerjes së veprës dhe rolit të secilit prej të pandehurve në të, në mënyrë të gabuar si
organi procedues ashtu dhe Gjykata kanë kualifikuar veprën penale sipas nenit 278/1 dhe
nenit 25 të K.Penal, ndërkohë që bashkëpunimi si rrethanë cilësuese e kryerjes së veprës
penale është parashikuar shprehimisht në paragrafin e 4 të nenit 278 duke parashikuar
dhe një masë tjetër dënimi më të rëndë se paragrafi i parë i këtij neni. Arsyetimi i
Gjykatës së Shkallës së Parë për pamundësinë e ndryshimit të cilësimit juridik të veprës
në rastin konkret është i gabuar. Referimi që i bën kjo Gjykatë në vendimin nr.96 datë
27.7.2001 të Gjykatës Kushtetuese nuk është i drejtë pasi ky vendim nga përcaktimet e tij
nuk ka lidhje me situatën konkrete në gjykim. Si në gjykimin e çështjes nga Gjykata e
Apelit me vendimin nr.58 dt. 24.05.2013 dhe në këtë gjykim çështja ka ardhur në këtë
Gjykatë mbi ankimin e prokurorit të çështjes për të pandehurin Bledar Zoja. Duke qenë
ky organ ankimues i vendimit, Gjykata e Apelit në bazë të nenit 425 të K.Pr.Penale
legjitimohet për t’i dhënë faktit një cilësim juridik më të rëndë.
Për këto arsye duke konstatuar se jemi para veprës penale të prodhimit pa lejë të
lëndëve plasëse të kryer në bashkëpunim dhe me pasojë të rëndë, vdekjen e një
shtetaseje, Gjykata duhet t’i kishte dhënë faktit këtë cilësim juridik dhe të deklaronte
fajtor të pandehurit për paragrafin e 4 të nenit 278 të K.Penal. Edhe masa e dënimit
duhej të jepej sipas marzheve të dënimit të kësaj dispozite duke pasur parasysh të gjitha
rrethanat e çështjes të vërtetuara në gjykim. ..
...I pabazuar është vendimi i Gjykatës edhe përsa i përket deklarimit të pafajshëm të të
pandehurit Bledar Zoja. Është provuar në gjykim se ky i pandehur ka qenë me detyrë
përgjegjës i zyrës së shërbimeve në Komunën Mollas dhe ka marrë pjesë në organizimin e
punës për zhvendosjen e tubit të vjetër të ujësjellësit. Ai ka qenë prezent në të gjitha
përpjekjet për kryerjen e veprimeve të zhvendosjes së tubit dhe organizimit të punës për
heqjen e tij me lëndë plasëse. Duke marre pjesë aktive në gjithë veprimet e kryera nga të
pandehurit e tjerë, edhe ai duhet të konsiderohet përgjegjës për veprën e kryer. Edhe ky i
pandehur është bashkëpunëtor në veprën penale të kryer pasi me cilësinë e përgjegjësit të
Zyrës së Shërbimeve ka pasur dijeni për veprimet e kryera nga të pandehurit e tjerë, ka
organizuar punën për përgatitjen e lëndës plasëse dhe në asnjë moment nuk ka
kundërshtuar veprimet e kryera nga të pandehurit e tjerë. Pasoja kriminale e ardhur
është edhe rezultat i veprimeve të këtij të pandehuri. Është ky i pandehur që ka biseduar
me të pandehurin Kejvi Shkëmbi për të marrë përsipër kryerjen e shpërthimit dhe ka qenë
prezent edhe në momentet e këtij shpërthimi...”
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekurset e të gjykuarve

janë të bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tillë duhet të
pranohen, siç do të argumentohet më poshtë nga ky kolegj.
Në lidhje me pretendimet për rëndimin e pozitës së të gjykuarit

18. Ky Kolegj vlerëson se ky pretendim është i bazuar. Nga aktet e administruara në gjykim
ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë ka dërguar për gjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Korçë çështjen penale në ngarkim të të gjykuarve Kejvi Shkëmbi, Jorgo
Laze, Bledar Zoja dhe Adrian Emini, duke i akuzuar për kryerjen e veprave penale
“Prodhim i lëndëve plasëse në bashkëpunim”, “Shkelje e rregullave mbi lëndët plasëse”,
405
si dhe “Prodhim të lëndëve plasëse”, në bashkëpunim, parashikuar respektivisht nga
nenet 278/1-25, 282/2 dhe 278/1 të K.Penal.
19. I gjykuari Adrian Emini ka qenë punonjës i komunës Mollas, Korçë; i gjykuari Bledar
Zoja përgjegjës i zyrës së shërbimeve; i gjykuari Jorgo Laze kryeplak i fshatit, ndërsa i
gjykuari Kejvi Shkëmbi njihej prej komunitetit pasi kishte njohuri në bërjen artizanale të
lëndëve plasëse. I gjykuari Kejvi Shkëmbi, pasi ka përgatitur materialin, është kthyer tek
vendi i shpërthimit, ku ka gjetur të gjykuarit e tjerë Ardian Emini, Bledar Zoja, Jorgo
Laze si dhe kryetarin e Komunës Artur Nazarkon. Pasi e ka vendosur lëndën plasëse në
vendin e përgatitur, ka realizuar shpërthimin. I gjykuari Kejvi Shkëmbi është person qe
ju kishte dhënë garanci se përveç zhurmës që do të krijohej prej shpërthimit, nuk do të
kishte pasoja të tjera.
Por, pasi është kryer shpërthimi, një pjesë e tubit ka fluturuar në fshatin Mollas në një
lartësi në vijë ajrore 250 m dhe ka goditur në kokë shtetasen Liliana Xake, e cila ka
vdekur menjëherë.
20. Të gjykuarit (përveç të gjykuarit Bledar Zoja) janë deklaruar fajtorë nga gjykata e
shkallës së parë Korçë, me vendimin nr.440(41-2012-4799), datë 07.11.2012, pas
procedimit me ritin e gjykimit të shkurtuar. Ky vendim është prishur nga gjykata e apelit
Korçë. Vendim i cili ishte ankimuar nga prokurori vetëm për të gjykuarin i cili ishte
deklaruar i pafajshëm (B.Z), ndërsa për të gjykuarit e tjerë, kërkohej lënia në fuqi e
vendimit. Ndaj vendimit të gjykatës së apelit Korçë, kanë ushtuar rekurs vetëm të
gjykuarit, dhe Kolegji Penal ka vendosur mospranimin e rekurseve të të gjykuarve.
21. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Korçë, e cila ka ndryshuar cilësimin
ligjor nga N. 278/1-25 në 278/4 të K.Penal, ka rënduar pozitën e të gjykuarve, në
kundërshtim me parimin e sanksionuar në Kodin e Procedurës Penale, atë të
mosrëndimit të pozitës. Në pikën 3 të dispozitës së nenit 425 të K.Pr.Penale 1, është
sanksionuar shprehimisht me ligj parimi i mosrëndimit të pozitës (që gjykata nuk mund të
caktojë një dënim më të rëndë, të zbatojë një masë sigurimi më të rëndë, t’i japë
pafajësisë një shkak më pak të favorshëm nga ai i vendimit të apeluar, kur apelues është
vetëm i pandehuri), edhe pse nuk gjendet, në formë të shprehur qartë (eksplicite),
parimi i mosrëndimit të pozitës së të pandehurit duhet të gjejë zbatim në të gjitha
shkallët e gjykimit të çështjes (d.m.th. edhe gjatë gjykimit dhe rigjykimit të saj në
Gjykatën e Lartë, apo gjatë rigjykimit në gjykatën e shkallës së parë), përfundim i
gjetur në vendimin nr.2/2009 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
22. Baza juridike për zbatimin e këtij parimi gjendet si në Konventën Evropiane të të
Drejtave të Njeriut (neni 7: nuk mund te jepet një dënim më i rëndë se ai që është
zbatueshëm në çastin kur vepra ka qenë kryer), në Kushtetutën e Shqipërisë (neni 29:
“Nuk mund të jepet një dënim më i rëndë se ai që ka qenë parashikuar në ligj në kohën e
kryerjes së veprës penale, pika 2 dhe “Ligji penal favorizues ka fuqi prapavepruese” pika
3), ashtu edhe në Kodin Penal të saj (neni 3: Ligji i ri që nuk dënon veprën penale ka fuqi
prapavepruese - paragrafi II-të dhe kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i
mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit janë më të favorshme
për personin që ka kryer veprën penale - paragrafi i III-të), në të cilat mishërohet një nga
parimet më të rëndësishme të së Drejtës Materiale dhe Procedurale Penale, sikurse është
parimi i humanizmit. Parimin e mosrëndimit të pozitës së të pandehurit, jurisprudenca e
Gjykatës Kushtetuese e konsideron standard Kushtetues, parim, i cili si në
këndvështrimin e K.E.D.NJ., ashtu edhe në Kushtetutë, përmban dimension Kushtetues
dhe e shtrin atë në të gjitha shkallët e e gjykimit, duke përfshirë edhe atë në Gjykatën e
1
Kufijtë e shqyrtimit të çështjes - Kur apelues është vetëm i pandehuri, gjykata nuk mund të caktojë një dënim më të
rëndë, të zbatojë një masë sigurimi më të rëndë, t’i japë pafajësisë një shkak më pak të favorshëm nga ai i vendimit të
apeluar.
406
Lartë (Vendimi nr.15, datë 22.07.2008 i Gj.K.), e konsideron “…parim të lidhur me
garancitë e aksesit në gjykatë, si element i procesit të rregullt” dhe shprehet se “…
Zbatimi i këtij parimi është një garanci më shumë për të gjykuarin, me qëllim që ai të
realizojë, në mënyrë efektive, të drejtën për t’iu drejtuar me ankim gjykatës”, si dhe se
“…ekzistenca e këtij parimi u jep mundësi të gjykuarve që të mos heqin dorë nga
garancitë që ofron Kushtetuta, vetëm nga frika se mund të dëmtohen rëndë interesat e tyre
- kupto: (vetëm nga frika se mund t’u rëndohet pozita” (Vendimi 13/2003 i Gj.K.).
23. Fakti që vendimi i mëparshëm nr.440(41-2012-4799), datë 07.11.2012 i gjykatës së
rrethit gjyqësor Korçë, në këtë rast, u prish për shkelje procedurale, duke sjellë
pavlefshmëri të akteve të atij gjykimi, nuk do të thotë që edhe interesat thelbësore të
personave të deklaruar fajtorë me vendimin përfundimtar të atij gjykimi, i cili në
pikëpamje formalo-juridike, edhe ai, u shpall i pavlefshëm (sikurse janë lloji i
veprës penale për të cilën ata ishin deklaruar fajtorë, nga njëra anë dhe sidomos lloji
e masa e dënimit, caktuar për ta, nga ana tjetër), pësojnë fatin e atyre akteve. Po të
pranohej e kundërta, e drejta e ankimit të të gjykuarve në procesin penal e gjithëpranuar,
si nga K.E.D.NJ., Kushtetuta e Shqipërisë dhe legjislacioni procedural penal shqiptar, do
të zhvishej nga thelbi i saj, nga kushtet reale që duhet t’i garantohen atyre (të gjykuarve),
për t’u realizuar, prej tyre, në mënyrë efektive, e drejta për t’iu drejtuar gjykatës më të
lartë me ankim kundër vendimeve të gjykatës më të ulët. Për këto arsye, Kolegji Penal
çmon që ndreqja e gabimeve të lejuara nga gjykata e gjykimit të mëparshëm, gjatë
rigjykimit të çështjes, kur vendimi prishet mbi ankimin vetëm të të gjykuarit
(pavarësisht shkaqeve të prishjes), nuk duhet të rëndojë pozitën e tij, sikurse ka
ndodhur në çështjen objekt shqyrtimi, me të gjykuarit Shkëmbi, Lazi, Zoja dhe
Emini.
24. Në përforcim të këtij rregulli, i cili është konkluduar në vendimin unifikues nr.2/2009, ky
Kolegj çmon të ritheksojë, edhe faktin e njohur që, në procesin penal individi ndodhet
përballë shtetit. Ai ndodhet përballë organit të akuzës, që sikurse dihet, ka barrën e
provës. Por edhe kur është para gjykatës që shqyrton akuzën e ngritur kundër tij, si dhe
provat e sjella nga prokurori për të provuar këtë akuzë, mundësitë dhe mjetet që ka në
dispozicion individi i akuzuar për të realizuar një mbrojtje efektive përballë tyre, jo rrallë
ndodh që të mos jenë të ekuilibruara me ato të organit të akuzës, që përfaqëson shtetin. Po
në emër të shtetit, si pjesë e njërit prej tre pushteteve të sistemit të qeverisjes, që është
gjykata, kjo e fundit jep drejtësi dhe nuk ka se si të pranohet që, kur individi ankohet
kundër vendimit të dhënë kundër tij dhe ky vendim prishet për gabimet e lejuara në
gjykim, po prej gjykatës që e ka dhënë vendimin e ankimuar, në rigjykim të rëndohet
pozita e tij në çastin e paraqitjes së ankimit. Po të pranohej e kundërta, nuk do të ishin
të pakta rastet kur, për të mos riskuar, edhe kur mund të kishin realisht bazë për të
pretenduar aspekte të veçanta paligjshmërie të vendimeve gjyqësore në dëm të tyre,
të gjykuarit do të tërhiqeshin nga ushtrimi i një të drejte themelore të tyre
Kushtetuese, sikundër është e drejta e ankimit.
25. Duke iu rikthyer çështjes objekt rekursi përsa u parashtruan më sipër, Kolegji Penal e
gjen vendimin e gjykatës së apelit Korçë në kuptim dhe zbatim të gabuar të ligjit penal.

rekursin e të gjykuarve për rëndimin e pozitës u gjetën të bazuara.
407
27. Vendimi nr.19 datë 21.01.2015 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në shkelje të ligjit
procedural dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.19 datë 21.01.2015 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 27.02.2017
408
-2017-569 i Vendimit (35)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
më datë 27.02.2017 shqyrtoi, në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

SHKALLËS SË PARË DURRËS, e
përfaqësuar në gjyq nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Kostaq Beluri.
KUNDËR TË GJYKUARVE: 1. ERIFILI THEOHARI: Akuzuar për
kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit
të detyrës”, dy herë, parashikuar nga neni
248 i Kodit Penal, i mbrojtur në gjyq nga
Av.Rifat Aliu.
2. FATJON ALIAJ: Akuzuar për kryerjen
e veprës penale të “Shpërdorimit të
detyrës”, dy herë, parashikuar nga neni
248 i Kodit Penal, në mungesë në gjykim.
3. NEVJANA ISUFI: Akuzuar për
Av. Agron Aliaj.
4. SABRI TROCI: Akuzuar për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të
Av.Skënder Korriku.
5. VASIL GJONI: Akuzuar për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të
Av.Rifat Aliu.
6. VIKTOR NDREKA: Akuzuar për
248 i Kodit Penal , në mungesë në gjykim.
409
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1016, datë 21.11.2014 ka
vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ndreka për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në
mbledhjen e datës 21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 15
(pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ndreka për veprën penale
(pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të
pandehurit Viktor Ndreka me një dënim të vetëm prej 18 (tetëmbëdhjetë) muaj
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3, të masës së dënimit,
duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Viktor Ndreka me 12
(dymbëdhjetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Viktor Ndreka ka filluar më
datë 12.07.2014.
Në zbatim të neneve 30 pika 1) dhe 35 paragrafi 2) të Kodit Penal, dhënien e
dënimit plotësues për të pandehurin Viktor Ndreka, “Heqja e së drejtës për të
ushtruar funksione publike” për një periudhë kohe prej 2 vjetësh.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Gjoni, për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës” parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Gjoni, për veprën penale
pandehurit Vasil Gjoni me një dënim të vetëm prej 15 (pesëmbëdhjetë) muaj
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3, të masës së dënimit,
duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Vasil Gjoni me 10 (dhjetë) muaj
burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit të mbetur me burgim për të pandehurin Vasil Gjoni, duke u vënë ky i
pandehur në provë për një periudhë kohe prej 2-vjetësh, kohe gjatë të cilës nuk
duhet të kryejë vepër tjetër penale dhe duhet të mbajë kontakte me Shërbimin
e Provës, Zyra Vendore Durrës.
Shuarjen e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest në
shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale për të pandehurin Vasil Gjoni,
caktuar me vendimin me nr.542/2 Akti, datë 15.10.2014 të Gjykates së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
dënimit plotësues për të pandehurin Vasil Gjoni, “Heqja e së drejtës për të
ushtruar funksione publike” për një periudhë kohe prej 2 vjetësh.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Troci, për veprën penale
410
mbledhjen e datës 21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 10 (dhjetë)
muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Troci, për veprën penale “Shpërdorimi
i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në mbledhjen e
datës 28.09.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 10 (dhjetë) muaj
burgim.
pandehurit Sabri Troci me një dënim të vetëm prej 12 (dymbëdhjetë) muaj
burg.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen me 1/3 të masës së dënimit,
duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Sabri Troci me 8 (tetë) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Sabri Troci ka filluar më datë
12.07.2014.
dënimit plotësues për të pandehurin Sabri Troci “Heqja e së drejtës për të
ushtruar funksione publike” për një periudhë prej 2 vjetësh.
Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, për
mbledhjen e datës 21.03.2011, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi, për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, për
mbledhjen e datës 28.09.2011, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Erifili Theohari, për veprën penale
mbledhjen e datës 21.03.2011 dhe dënimin e kësaj të pandehure me 200.000
(dyqind mijë) lek gjobë.
mbledhjen e datës 28.09.2011 dhe dënimin e kësaj të pandehure me 200.000
pandehurës Erifili Theohari me një dënim të vetëm prej 300.000 (treqind mijë)
lek gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3 të masës së dënimit,
duke e dënuar përfundimisht të pandehurën Erifili Theohari me 200.00
Në aplikimin të nenit 34, pika 7) të Kodit Penal, gjoba nga e pandehura Erifili
Theohari do të paguhet me këste brenda 1 (një) viti nga dita që vendimi do të
marrë formë të prerë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Aliaj, për veprën
penale “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të
kryer në mbledhjen e datës 21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 12
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Aliaj, për veprën penale
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Fatjon Aliaj me
një dënim të vetëm prej 15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
411
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen me 1/3 të masës së dënimit,
duke e dënuar përfundimisht te pandehurin Fajton Aliaj me 10 (dhjetë) muaj
burgim.
Në aplikimin të nenit 59 e 60 pika 5) te Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i
ekzekutimit të dënimit me burgim për të pandehurin Fatjon Aliaj, duke u vënë
ky i pandehur në provë për një periudhe kohe prej 2 vjetësh, kohë gjatë të cilës
nuk duhet të kryejë vepër tjetër penale dhe duhet të mbajë kontakte me
Shërbimin e Provës, Zyra Vendore Durrës.”
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.139, datë 24.02.2016 ka vendosur:

Gjyqësor Durrës
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, kanë paraqitur rekurs:
Prokurori i Apelit Durrës me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,

datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimin nr.1016, datë 21.11.2014 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me të pandehurën Nevjana Isufi dhe kthimin e
akteve për rigjykim. Ndryshimin e vendimeve të mësipërme në lidhje me të pandehurin Vasil
Gjoni duke mos aplikuar nenin 59 të Kodit Penal.”
I gjykuari Vasil Gjoni me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe deklarimin e pafajshëm duke pushuar çështjen.”
I gjykuari Viktor Ndreka me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës duke pushuar çështjen.”
I gjykuari Sabri Troci me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe deklarimin e pafajshëm duke pushuar çështjen.”

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj, dëgjoi prokurorin pranë
Gjykatës së Lartë, Kostaq Beluri i cili kërkoi, lënien në fuqi të vendimit nr.139, datë
24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës për të gjykuarit Viktor Ndreka dhe Sabri Troci,
ndryshimin e vendimit duke hequr nenin 59 të K.Penal për të gjykuarin Vasil Gjoni dhe
prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim për të gjykuarën Nevjana Isufi; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarve Erifili Theohari e Vasil Gjoni, av.Refat Aliu i cili kërkoi prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit dhe të Gjykatës së Rrethit dhe pushimin e çështjes penale, pasi
të pandehurit nuk janë subjekte të kësaj vepre penale; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Sabri
Troci, av.Skënder Korriku i cili kërkoi prishjen e vendimeve te Gjykatës së Apelit dhe të
Gjykatës së Rrethit dhe pushimin e çështjes penale; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Nevjana
Isufi, av.Agron Aliaj i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimeve te Gjykatës së Apelit dhe të
Gjykatës së Rrethit, në mungesë të dy të pandehurve të tjerë dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen.
412
VЁREN
Se vendimi nr.139, datë 24.02.2016 i Gjykatës së Apelit Durrës, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e faktit.
1. Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë i rezultojnë nga gjykatat e faktit se: më datë
22.09.2013 është konstatuar se, në lagjen nr.13 në Plazh, Durrës, pikërisht në vendin e
quajtur pranë “Shkëmbit të Kavajës” në një objekt 10-kate, po ndërtohej një kat
shtesë.
2. Në funksion të këtij njoftimi nga organet e policisë Gjyqësore të Drejtorisë së Policisë
së Qarkut Durrës është këqyrur vendi i ngjarjes dhe ka rezultuar se, objekti ishte 10
kate dhe mbi katin e 10-të të ndërtesës, në të gjithë hapësirën gjendej një armaturë me
skela dhe dërrasa me qëllim ngritjen e katit të 11-të. Gjithashtu mbi katin e 10-të të
ndërtesës është gjendur dhe një vinç, i cili përdorej për ngritjen e materialeve të
ndërtimit.
3. Në funksion të këtij fakti është kërkuar informacion pranë Komunës Rashbull Durrës,
në lidhje me ndërtimin e objektit me leje ndërtimi. Sipas të dhënave të administruara
nga Komuna Rashbull, rezulton se, ndërtimi kishte filluar në bazën e vendimit nr.01,
datë 21.03.2011, të K.Rr.T-së pranë Komunës Rashbull-Durrës, për objektin “Godinë
8-kat (kati përdhe lokal + 7 kate banim) + Garazh” në një truall me sipërfaqe 600 m2,
me koeficient shfrytëzimi 68.8% në favor të subjektit ndërtues “EJSTEL” sh.p.k.
4. Pranë kësaj komune është konstatuar se, pa mbaruar akoma ndërtimi i dhënë për lejen
e parë dhe pa u marrë në dorëzim objekti, subjekti ka kërkuar pranë KRrT-së së
Komunës ri-kondicionim të sheshit dhe të lejes së ndërtimit, duke shtuar sipërfaqen e
sheshit dhe të volumit të ndërtimit.
5. KRrT e Komunës me vendimin nr.02, datë 28.09.2011 ka lejuar “Ri-kondicionim të
lejes dhe sheshit të ndërtimit për godinë 8-kat + 1 kat Garazh + shtesë anësore 8 kat +
bodrum” në favor të subjektit ndërtues “EJSTEL” sh.p.k, duke shtuar sipërfaqen e
sheshit të ndërtimit nga 600 m2 në 800 m2 dhe sipërfaqen e ndërtimit në 621 m2, më
koeficient shfrytëzimi të gjithë sipërfaqes së dytë 62 %. Pra, konstatohet se, subjekti
nuk ka respektuar lejen e dhënë duke shtuar sipërfaqe ndërtimore. Sipas tabelës
fotografike të vendit të ngjarjes është konstatuar se ndërtimi si ai me leje dhe shtesa
për të cilën është dhënë leje rreth 6 muaj më vonë, po kryhej në brezin e rërës.
6. Sipas pretendimit organit të akuzës, zona Shkëmbi i Kavajës, është zonë turistike dhe
lejet e ndërtimit në këtë zone nuk mund të miratoheshin nga KRrT e Komunës
Rrashbull, por duhet të miratoheshin nga KRRTRSH sipas një plani urbanistik
ekzistues nëse do të kishte një të tillë.
7. Pas administrimit të dokumentacionit është konstatuar se njësia e urbanistikës së
Komunës kishte detyrimin që të mbante aktet e kontrollit për këto faza të realizimit të
punimeve: -për piketimin e objektit, - përfundimin e themeleve dhe të karabinasë, si
dhe arkivon dokumentacionin teknik të objektit dhe dokumentet e tjera, në zbatim të
nenit 22 /1 të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” të ndryshuar.
8. Nga aktet e administruara ka rezultuar se njësia e urbanistikës nuk kishte mbajtur
asnjë nga aktet e mësipërme të zhvillimit të gjithë fazave të ndërtimit, duke lejuar që
ndërtimi të ndërtohej pa u mbikëqyr nga strukturat e urbanistikës së Komunës.
Strukturat e urbanistikës nuk kishin asnjë akt në lidhje me fazat e ndërtimit
9. Nga përfaqësues të INUV të Komunës Rashbull, janë mbajtur disa akte, për
konstatimin e kateve shtesë mbi lejen e ndërtimit, të cilat janë fiktive pasi asnjë nga
këto akte nuk rezulton t’i jenë njoftuar subjektit ndërtues, sipas kërkesave të nenit 78
413
të këtij ligji për urbanistikën ku njësia e urbanistikës në bashkëpunim dhe me policinë
e komunës, nuk duhet të kishin lejuar ndërtimin e kateve pa leje.
10. Në këto kushte është vlerësuar se leja e dhënë për subjektin ”Ejstel” sh.p.k, është në
kundërshtim me kriteret ligjore. Në vazhdimësi të hetimeve është sekuestruar
procesverbali i mbledhjes së KRrT së Komunës Rrashbull. Nga këqyrja e këtij
dokumenti është konstatuar se KRrT-ja e kësaj Komune kishte dhënë dhe leje të tjera
në kundërshtim me kriteret ligjore të përshkruara më sipër ku nga ana e organit të
akuzës është proceduar me sekuestrimin e 15 praktikave për dhënie leje për shesh
ndërtimi dhe leje ndërtimi për subjekte të ndryshme, për ndërtime në zonën “Shkëmbi
Kavajës” Durrës.
11. Në të 15 praktikat e sekuestruara dhe të cituara më sipër konstatohen të njëjtat shkelje
si në rastin e subjektit ”Ejstel” sh.p.k, duke dhënë leje dhe ri-kondicionuar kushtet e
lejes së sheshit dhe lejes së ndërtimit në kundërshtim me ligjin dhe vendimin nr.02,
datë 21.11.2006 i KRRTRSH “Për miratimin e detyrës së projektimit për studimin e
integruar të zonës turistike Rrashbull - Golem - Karpen”.
12. Organi i prokurorisë ka arritur ne përfundimin se, gjatë procedurës së miratimit të
shesheve për ndërtim dhe dhënies së lejeve të ndërtimit në favor të subjekteve të
cituara më sipër, nga të gjithë anëtarët e KRRT së Komunës Rashbull që kanë marrë
pjesë në mbledhjet e datës 21.03.2011 dhe 28.09.2011, dyshohet se janë konsumuar
elementët e veprës penale “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit
Penal.
13. Subjekte të kësaj vepre penale janë shtetasit Hysen Gashi, në cilësinë e Kryetarit të
KRrT-së së Komunës Rrashbull dhe njëkohësisht Kryetar i kësaj komune, shtetasi
Viktor Ndreka, me detyrë ish-Sekretar i KRrT-së së Komunës Rrashbull në të njëjtën
kohë drejtues i Drejtorisë së Urbanistikës pranë kësaj komune dhe, shtetasit Erifili
Theollari, Sabri Troci, Nevjana Isufi, Vasil Gjoni dhe Fatjon Aliaj anëtarë të KRrT
Komuna Rrashbull.
14. Në lidhje me këtë ngjarje, organi i prokurorisë, pasi ka ka filluar çështjen penale, ndaj
të gjykuarve e ka sjellë atë përpara gjykatës, duke i akuzuar për kryerjen e veprave
penale, siç përshkruhet në pjesën hyrëse.
15. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar kërkesën për gjykim të shkurtuar, duke veçuar
çështjen ndaj të pandehurit Hysen Gashi, për të cilin është proceduar me gjykim të
zakonshëm.
B. Procedurat gjyqësore.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1016, datë 21.11.2014 ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ndreka për veprën penale “Shpërdorimi i
detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në mbledhjen e datës
21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Ndreka për veprën penale “Shpërdorimi i
28.09.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
pandehurit Viktor Ndreka me një dënim të vetëm prej 18 (tetëmbëdhjetë) muaj
burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3, të masës së dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Viktor Ndreka me 12 (dymbëdhjetë) muaj
burgim.
414
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Viktor Ndreka ka filluar më datë
12.07.2014.
Në zbatim të neneve 30 pika 1) dhe 35 paragrafi 2) të Kodit Penal, dhënien e dënimit
plotësues për të pandehurin Viktor Ndreka, “Heqja e së drejtës për të ushtruar
funksione publike” për një periudhë kohe prej 2 vjetësh.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Gjoni, për veprën penale “Shpërdorimi i
detyrës” parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në mbledhjen e datës
21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 12 (dymbëdhjetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil Gjoni, për veprën penale “Shpërdorimi i
pandehurit Vasil Gjoni me një dënim të vetëm prej 15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3, të masës së dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Vasil Gjoni me 10 (dhjetë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit të
mbetur me burgim për të pandehurin Vasil Gjoni, duke u vënë ky i pandehur në provë
për një periudhë kohe prej 2-vjetësh, kohë gjatë të cilës nuk duhet të kryejë vepër
tjetër penale dhe duhet të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës, Zyra Vendore
Durrës.
Shuarjen e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “Arrest në shtëpi”,
parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale për të pandehurin Vasil Gjoni, caktuar me
vendimin me nr.542/2 Akti, datë 15.10.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
plotësues për të pandehurin Vasil Gjoni, “Heqja e së drejtës për të ushtruar funksione
publike” për një periudhë kohe prej 2 vjetësh.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Troci, për veprën penale “Shpërdorimi i
21.03.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 10 (dhjetë) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Troci, për veprën penale “Shpërdorimi i
28.09.2011 dhe dënimin e këtij të pandehuri me 10 (dhjetë) muaj burgim.
pandehurit Sabri Troci me një dënim të vetëm prej 12 (dymbëdhjetë) muaj burg.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen me 1/3 të masës së dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurin Sabri Troci me 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Sabri Troci ka filluar më datë
12.07.2014.
plotësues për të pandehurin Sabri Troci “Heqja e së drejtës për të ushtruar funksione
publike” për një periudhë prej 2 vjetësh.
Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, për mbledhjen e
datës 21.03.2011, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi, për veprën penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, për mbledhjen e
datës 28.09.2011, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
415
mbledhjen e datës 21.03.2011 dhe dënimin e kësaj të pandehure me 200.000 (dyqind
mijë) lek gjobë.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Erifili Theohari, për veprën penale “Shpërdorimi
i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, të kryer në mbledhjen e datës
28.09.2011 dhe dënimin e kësaj të pandehure me 200.000 (dyqind mijë) lek gjobë.
pandehurës Erifili Theohari me një dënim të vetëm prej 300.000 (treqind mijë) lek
gjobë.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, uljen me 1/3 të masës së dënimit, duke e
dënuar përfundimisht të pandehurën Erifili Theohari me 200.00 (dyqind mijë) lek
gjobë.
Në aplikimin të nenit 34, pika 7) të Kodit Penal, gjoba nga e pandehura Erifili
Theohari do të paguhet me këste brenda 1 (një) viti nga dita që vendimi do të marrë
formë të prerë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Aliaj, për veprën penale “Shpërdorimi i
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Aliaj, për veprën penale “Shpërdorimi i
Në aplikim të nenit 55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Fatjon Aliaj me një
dënim të vetëm prej 15 (pesëmbëdhjetë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale uljen me 1/3 të masës së dënimit, duke e
dënuar përfundimisht te pandehurin Fajton Aliaj me 10 (dhjetë) muaj burgim.
Në aplikimin të nenit 59 e 60 pika 5) te Kodit Penal, urdhërohet pezullimi i
ekzekutimit të dënimit me burgim për të pandehurin Fatjon Aliaj, duke u vënë ky i
pandehur në provë për një periudhe kohe prej 2 vjetësh, kohë gjatë të cilës nuk duhet
të kryejë vepër tjetër penale dhe duhet të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës, Zyra
Vendore Durrës.”
17. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.139, datë 24.02.2016 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1016, datë 21.11.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.”
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, kanë paraqitur rekurs:

18. Prokurori i Apelit Durrës me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,
datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimin nr.1016, datë
21.11.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me të pandehurën
Nevjana Isufi dhe kthimin e akteve për rigjykim. Ndryshimin e vendimeve të
mësipërme në lidhje me të pandehurin Vasil Gjoni duke mos aplikuar nenin 59 të
Kodit Penal.”
19. I gjykuari Vasil Gjoni me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,
datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimin nr.1016, datë 21.11.
2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe deklarimin e pafajshëm duke e
pushuar çështjen.”
20. I gjykuari Viktor Ndreka me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,
datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimin nr.1016, datë
21.11.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës duke e pushuar çështjen.”
21. I gjykuari Sabri Troci me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.139,
datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimin nr.1016, datë 21.11.
2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe deklarimin e pafajshëm duke
pushuar çështjen.”
416
Rekursuesit kanë parashtruar mes të tjerave se:
22. Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës:
- Në lidhje me deklarimin e të pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi, gjykatat nuk
kanë çmuar drejt provat e administruara. E pandehura ka qenë anëtare e KRrT dhe si
e tillë ka pasur të gjitha të drejtat dhe detyrimet si të gjithë anëtarët e tjerë.
- Si anëtare e KRrT ajo kishte detyrim të njihte aktet ligjore e nënligjore që rregullojnë
marrëdhëniet në fushën e urbanistikës dhe ndërtimit në raport me funksionet e KRrT.
23. I pandehuri Vasil Gjoni:
- Komuna Rrashbull, nuk ka pasur një KRrT, të krijuar në bazë të ligjit. Në dy
protokollet e mbajtura, nuk cilësohet organ KRrT. I pandehuri Vasil Gjoni si topograf
ka mbajtur procesverbalet e akt-kontrollit të piketimit dhe të përfundimit të themeleve
dhe kuotës +_ 0.00.
- Nuk është kryer asnjë akt ekspertimi që të vërtetojë shkeljet e bëra nga i pandehuri si
inxhinier topograf gjeodet, pasi ai ka votuar vetëm përsa i përket punimeve
topografike.
- Gjykata është kontradiktore ne vendimin e saj, pasi disa herë pranon se, “KRrT”
është krijuar në mënyrë të paligjshme dhe personat nuk janë emëruar apo zgjedhur në
mënyrë të ligjshme, dhe ndërkohë i trajton të pandehurit si subjekte të posaçëm,
persona të ngarkuar me funksione publike.
- Gjykata ka zbatuar keq ligjin material, duke dënuar të pandehurin se, ka kryer dy herë
të njëjtën vepër, ndërkohë që veprimet lidhen me njëri tjetrin, dhe duhen konsideruar
si një i vetëm ose vazhdues.
- Në të njëjtat rrethana, gjykata për të pandehur të tjerë, është shprehur për pafajësinë
e tyre.
24. I pandehuri Viktor Ndreka:
- I pandehuri Viktor Ndreka ka pasur detyrën e sekretarit të KRrT-së së Komunës
Rrashbull dhe ka shfaqur mendimin e tij dhe ka votuar. Ai nuk ka dhënë urdhër apo të
ketë kryer veprime jashtë kompetencave të tij dhe ti ketë sjellë pasoja të rënda
interesave të shtetasve apo atyre shtetërore. Gjykatat nuk kanë arsyetuar ekzistencën
e lidhjes shkakësore të veprimit apo mosveprimit të paligjshëm të të pandehurit me
pasojën e rëndë.
- Lejet e ndërtimit janë dhënë në bazë të ligjit që ishte në fuqi “Për Urbanistikën”.
Zona për të cilën pretendon organi i akuzës dhe është pranuar nga gjykata, se janë
miratuar leje në kundërshtim me ligjin, nuk plotëson kushtet e zonës turistike, pasi
është zonë urbane, e pasqyruar kjo edhe në dokumentet hipotekore.
- Por, edhe nëse do të ishte kryer shkelje në dhënien e lejeve të ndërtimit, referuar ligjit
nr.8405/1999, ajo përbënte kundërvajtje administrative dhe dënohej me gjobë, në
bazë të nenit 81 të këtij ligji.
25. I pandehuri Sabri Troci:
- I pandehuri Sabri Troci akuzohet në lidhje me dy vendimet nr.01, datë 21.03.2011 dhe
nr.02, datë 28.09.2011 të KRRT-së së Komunës Rrashbull, dy herë për kryerjen e
veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga Nenin 248 të i Kodit
Penal.
- I pandehuri Sabri Troci dhe të pandehurit e tjerë të ardhur për gjykim edhe sikur të
pranojnë se kanë kryer këtë vepër penale, personat që kanë firmosur këto vendime
duhen të përgjigjen vetëm një herë për këtë vepër penale. Krimi i shpërdorimit të
detyrës është krim vazhdues dhe duke qenë i tillë personat përgjegjës përgjigjen vetëm
një herë pasi çdo veprim i kundraligjshëm është episod dhe jo vepër penale e veçantë.
Personat përgjegjës për këto dy vendime kanë qenë anëtarë të KRRT-së të Komunës
417
Rrashbull, pra janë në të njëjtën detyrë. Distanca kohore ndërmjet dy vendimeve që
kanë firmosur është relativisht e shkurtër.
- I pandehuri Sabri Troci nuk ka kryer asnjë shkelje ligjore në ushtrimin e funksionit të
punës së tij si specialist për gjeologjinë në funksion të nevojave të ndërtimit. Ai ka
zbatuar dhe respektuar duke siguruar ndërtimet e bëra dhe organi i akuzës nuk ka
përcaktuar se kush janë shkeljet e kryera nga ky i pandehur, pasi detyrimet e tij
ligjore në funksion të detyrës që ka patur, kanë të bëjnë vetëm me sigurinë e
themeleve të ndërtimit, pra nën kuotën 0-00 relative dhe aspak në imazhet e zonave të
ndërtimit.
- Vendimet kolegjiale të KRrT-së së Komunës janë bashkësi e mendimeve dhe
përgjegjësive individuale të çdo specialisti pjesëmarrës të KRrT-së. Asnjë specialist
nuk mund të ngarkohet dhe të marrë përsipër përgjegjësitë e specialistit tjetër. Në
këtë mënyrë çdo anëtar i KRrT-së firmos vetëm për përgjegjësitë e tij mbi bazën e
detyrës dhe funksionit që ai ka dhe shtetasi Sabri Troci nuk ka bërë asnjë shkelje.
- Dhënia e mendimit pro apo kundër në mbledhjen e KRrT-së nuk përbën vepër penale
pasi, ky mendim që jep secili nuk sjell asnjë pasojë juridike, por pasojat vijnë pasi
miratohet vendimi me shumicë votash.
- Për të njëjtat shkelje dhe akuzë, gjykata ka deklaruar të pafajshëm të pandehurin
Hysen Gashi, Kryetar i Komunës, për të cilin u procedua me gjykim të zakonshëm.
- Në lidhje me akuzën ndaj të pandehurit Sabri Troci, përfaqësuesi i akuzës, përsa i
përket fajësisë, nuk i referohet asnjë prej akteve ligjore e nënligjore në fushën e
urbanistikës, pa u njohur me detyrat e tij funksionale. Rrethana këto që kanë të bëjnë
me përgjegjësinë individuale të të pandehurit.
- Detyra funksionale e prokurorit nuk është te vlerësimi i ligjshmërisë së një akti
administrativ, por hetimi i veprimeve konkrete të seicilit prej anëtarëve të KRRT-së,
duke vërtetuar me prova shkeljet ligjore të seicilit anëtar.
26. Gjykata e Apelit Durrës mes të tjerave në vendimin e saj arsyeton:

“.... Vepra penale e “shpërdorimit të detyrës”, konsumohet në dy forma kriminale me
veprime ose mosveprime të kundërligjshme, të cilat në thelb përbëjnë mospërmbushje
të rregullt të detyrës nga personi që ushtron funksione publike. Veprimi i
kundërligjshëm kriminal konsiston në kryerjen e veprimeve në kundërshtim me
kuadrin ligjor e nënligjor që sanksionon detyrat e të pandehurit në ushtrim të
funksionit publik, ndërsa në rastin e mosveprimit kriminal i pandehuri nuk ndërmerr
veprimet të cilat duhet të kryheshin prej tij në ushtrim të rregullt të detyrës. Qëllimi i
ligjvënësit në figurën e veprës penale të “shpërdorimit të detyrës” është marrja në
mbrojtje të marrëdhënieve juridike të vendosura me ligj ose në aktet nënligjore, për të
siguruar veprimtarinë normale të aparatit shtetëror si dhe mbrojtjen e interesave dhe
të drejtave të ligjshme të Shtetit, shtetasve dhe personave juridike.
Objekti në kuptimin material konkret merr në mbrojte ato marrëdhënie juridike të
vendosura me dispozitat konkrete të akteve ligjore dhe nënligjore, të cilat
sanksionojnë forma të caktuara sjelljeje dhe që shkelen ose anashkalohen në
përmbajtjen e tyre nga personat që ushtrojnë funksione publike.
Disiplinimi i ndërtimeve e objekteve në territorin e Republikës së Shqipërisë, që
normohej me Ligji nr.8505 datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, parashikonte si
organin më të lartë shtetëror për miratimin e studimeve urbanistike në territorin e
Republikës së Shqipërisë Këshillin e Rregullimit të Territorit në Republikën e
Shqipërisë, vendimet e te cilit ishin të detyrueshme për zbatim nga organet e tjera të
418
qeverisjes vendore. Më konkretisht neni 87 i këtij Ligji ka parashikuar se :”Organi
më i lartë shtetëror për miratimin e studimeve urbanistike është Këshilli I Rregullimit
të Territorit të Republikës së Shqipërisë (KRRTRSH)”
Referuar rrethana të faktit të provuara në gjykim rezulton që të pandehurit; Viktor
Ndreka me detyrë drejtor i zyrës së urbanistikës së komunës njëkohësisht anëtar dhe
sekretar i K.RR.T.s së Komunës Rrashbull; Sabri Troci, punonjës i zyrës së
urbanistikës së komunës, njëkohësisht anëtar i K.RR.T.-s së Komunës Rrashbull; Vasil
Gjoni, punonjës i zyrës së urbanistikës së komunës, njëkohësisht anëtar i K.RR.T.-s së
Komunës Rrashbull; Fatjon Aliaj punonjës i zyrës së urbanistikës së komunës si
jurist, njëkohësisht anëtar i K.RR.T.-s së Komunës Rrashbull; Erifili Theohari
punonjëse e zyrës së urbanistikës së komunës. njëkohësisht anëtare i K.RR.T.-s së
Komunës Rrashbull, në kundërshtim me kuadrin ligjor e nënligjor, që ka disiplinuar
miratimin e lejeve të ndërtimit në zonën ku janë dhënë vendimet e vendimin nr.02,
datë 21.11.2006 të K.RR.T.R.SH-s për pezullimin e dhënieve të lejeve të reja të
ndërtimit në zonën turistike Rrashbull, kanë mundësuar dhënien e lejeve të ndërtimit e
rikondicionimin e kushteve të lejeve të sheshit e lejeve të ndërtimit, që janë finalizuar
me vendimmarrjet e KRRT-s së Komunës Rrashbull në mbledhjet e datës 21.03.2011
dhe 28.09.2011.
Të pandehurit Viktor Ndreka, Sabri Troci, Vasil Gjoni, Fatjon Aliaj, Erifili Theohari
kanë vepruar me dashje, në injorim të akteve normative që kanë disiplinuar miratimin
e lejeve të ndërtimit në atë zonë dhe vendimit nr.02, datë 21.11.2006 të K.RR.T.R.SH-
s, ndonëse ata e kanë ditur kanë patur detyrimin ligjor për shkak të funksioneve të
tyre (edhe si punonjës të zyrës së urbanistikës pranë asaj komune) njohjen e akteve
normative që kanë disiplinuar miratimin e lejeve të ndërtimit në zonën ku janë dhënë
vendimet, për rrjedhojë ato kanë dhe duhej të kishin parashikuar pasojat e dëmshme
dhe të kundra ligjshme duke lejuar miratimin e lejeve te ndërtimit ne kundërshtim me
aktet normative në fuqi...”
27. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga prokurori i Apelit Durrës dhe nga të gjykuarit
Viktor Ndreka, Sabri Troci e Vasil Gjoni, pasi u analizuan nga Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në fakt dhe në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të pranohen.
28. Gjykatat duke analizuar provat kanë arritur në konkluzione të sakta në lidhje me
përcaktimin e fajësisë së të gjykuarve Viktor Ndreka, Vasil Gjoni, Sabri Troci, Erifili
Theohari e Fatjon Aliaj për akuzën.( “Shpërdorim të detyrës”(dy herë), parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal). Këto konkluzione kanë ardhur si pasojë e interpretimit të
drejtë të fakteve dhe provave të shqyrtuara gjatë procesit penal.
29. Kolegji Penal e gjen te drejte arsyetimin e bërë nga Gjykata e Apelit se zona Shkëmbi
i Kavajës është zonë turistike dhe lejet e ndërtimit në këtë zone nuk mund të
miratoheshin nga KRRT e Komunës Rrashbull, por duhet të miratoheshin nga
KRRTRSH sipas një plani urbanistik ekzistues nëse do të kishte një të tillë.
30. Komuna Rrashbull nuk ka patur asnjë tagër ligjor për administrimin dhe planifikimin
e këtij territori dhe për rrjedhoje çdo akt i ndërmarrë nga KRrT e kësaj Komune në
funksion të lejeve të ndërtimit është një akt që vjen në kundërshtim të hapur me ligjin.
31. Në aktet ligjore e nënligjore është përcaktuar qartë dhe në mënyre detyruese,
pezullimi i dhënies së lejeve të ndërtimit në këtë zonë deri në një afat të pacaktuar,
pasi mungonte një studim urbanistik tërësor, apo dhe pjesor, mungesa e të cilit ishte
lënë detyrë per t’u zgjidhur nga ana e KRRTRSH-së dhe deri në kohën e marrjes së
419
vendimeve nga të pandehurit, kjo situatë e bllokuar ligjore nuk kishte marrë zgjidhje
me akt juridik.
32. Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Durrës ka arritur në konkluzion të drejtë në
lidhje me deklarimin e pafajshme të të pandehurës Nevjana Isufi me arsyetimin se
fakti nuk përbën vepër penale.
33. Ndryshe sa pretendohet në rekursin e prokurorit, gjendet i drejtë vendimmarrja e
gjykatës së apelit për të pandehurën Nevjana Isufi në kushtet kur kjo e pandehur ka
ushtruar detyrën e anëtares së KRRT-s, duke mos qenë punonjëse e urbanistikës së
komunës (por si specialiste e jashtme, arkitekte) dhe, sa kohë nuk rezulton që aktet
normative penguese për dhënien e lejeve të ndërtimit të jenë bërë prezent gjatë
zhvillimit të mbledhjeve së KRRT-së të datave 21.02.2011 e 28.09.2011 siç rezulton
nga procesverbalet e mbledhjet të administruara, duke mos u provuar elementi i anës
subjektive/dashja në veprimet e kryera nga e pandehura dhe për pasojë ajo nuk mund
të ketë përgjegjësi penale.
34. Kolegji arrin në konkluzionin se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës ka
qenë i bazuar tërësisht në provat e administruara gjatë këtij shqyrtimi gjyqësor me
procedurën e gjykimit të shkurtuar dhe me të drejtë është lënë në fuqi e argumentuar
nga Gjykata e Apelit Durrës.
35. Elementët kushtëzues të ekzistencës së një figure krimi në të drejtën tonë penale janë
subjekti, ana subjektive, objekti dhe ana objektive. Mungesa e njërit prej tyre pas sjell
padënushmërinë. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton nga aktet e dosjes në
gjykim se, mungojnë ana objektive dhe ajo subjektive e figurës së veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal në lidhje me të
gjykuarën Nevjana Isufi.
36. Në këto rrethana, me të drejtë Gjykata e Apelit ka vlerësuar se, nuk qëndron
pretendimi i organit të akuzës se e gjykuara Nevjana Isufi ka konsumuar elementët e
figurës së kësaj vepre penale.
37. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu se, Gjykata e Apelit në vendimin
e saj ka analizuar drejtë rrethanat e faktit si dhe provat e administruara, duke i
shqyrtuar ato në harmoni logjike me njëra tjetrën.
38. Konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit se: “Në rastin konkret, përgjegjësia penale e
të pandehurve është pasojë e të vepruarit të tyre në mospërmbushje të detyrës jo
vetëm për shkak të cilësisë së tyre si anëtarë të KRRT-s por edhe për shkak të
ushtrimit të detyrës së tyre si punonjës të Zyrës së Urbanistikës së Komunës që, sipas
dispozitave ligjore (nenit 27 të ligjit “Për Urbanistikën”) është struktura që procedon
me plotësimin e dorëzimin e dokumentacionit për dhënien e lejes së ndërtimit dhe që
bën vlerësimin paraprak ligjor dhe teknik për çdo kërkesë për leje ndërtimi, në raport
kjo dhe kuadrin e akteve normative përkatëse., gjendet i bazuar ne ligj e në prova
edhe nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë.
39. Kolegji Penal vlerëson se në rastin në gjykim, veprat penale që u janë atribuar të
pandehurve janë konsumuar në periudha të ndryshme kohore, i përkasin
vendimmarrjeve të veçanta, duke u paraqitur si akte më vete, dhe nuk provohet të
ekzistojë një mendim kriminal, që të mund të konkludohet në bashkimin e akteve të
veçanta në një tërësi të vetme të pandashme, ndaj nuk gjendet i bazuar pretendimi i të
gjykuarve se jemi para një krimi vazhdues.
40. Gjykata e Apelit ka analizuar drejtë gjithashtu rrezikshmërinë shoqërore të veprës
penale dhe të të gjykuarve duke individualizuar dënimet për secilin të pandehur. Në
individualizimin e masës së dënimit për të pandehurit rezulton që, gjykata ka mbajtur
parasysh rrezikshmërinë e veprës dhe autorëve, ka vlerësuar drejtë tërësinë e
rrethanave lehtësuese në rastin konkret, në përputhje me kërkesat e nenit 47 e vijues të
420
K.Penal, si dhe shkallën e pjesëmarrjes të secilit dhe rolin e luajtur në kryerjen e
veprës penale.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
41. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
Gjykata e Apelit Durrës, ka zbatuar drejtë ligjin material e atë procedural penal, kur
ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë.
42. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “a” të Kodit të Procedurës Penale, duke e lënë në fuqi vendimin
nr.139, datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “a” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.139, datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Durrës.
421
Nr. 00-2017-213 Vendimi (36)
VENDIM
NE EMER TE REPUBLIKES

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 27.02.2017, mori në shqyrtim çështjen penale nr.01374-00-2015

akti, që i përket:
TË GJYKUAR: 1. SEFAN BILLA

2. POLIMER BEJO
A K U Z U A R:
“Falsifikimi i dokumenteve” me shumë se një herë

vendosur:
Pushimin e çështjes penale me nr.regjistri 865(156) ,datë 26.12.2012 në
ngarkim të të pandehurve Polimer Beja dhe Stefan Billa të akuzuar për
kryerjen e veprës penale “Falsifikimi i dokumenteve” me shumë se një herë,

Lënien në fuqi të Vendimit nr.184, datë 07.05.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit, ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili ka kërkuar:

Prishjen e vendimit nr.171 datë 11.03.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit
nr.184, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në ngarkim të të pandehurve
Polimer Beja dhe Stefan Billa dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së
Parë Vlorë, por me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
 Arsyetimet e vendimeve janë të pabazuara në aktet e ndodhura në fashikullin e hetimit
dhe dosjen gjyqësore dhe se ato nuk janë rrjedhojë e një interpretimi korrekt të
dispozitave proceduriale penale përkatëse.
 Si vendimi i gjykatës së apelit, ashtu edhe ai i gjykatës së shkallës së parë duhet të
prishen për mosrespektim dhe zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe aktet t’i
kthehen për rishqyrtim Gjykatës se Shkallës së Parë Vlorë, e cila duhet ta gjykojë
422
çështjen në themel dhe të vendosë për fajësinë ose jo të të pandehurve Polimer Beja
dhe Stefan Billa.
 Mbas marrjes në shqyrtim të kërkesave të mbrojtësve te te pandehurve, gjykata e
faktit, me vendimin e saj nr. 84, datë 07.05.2013 ka vendosur pushimin e çështjes
penale në ngarkim të të pandehurve Polimer Beja dhe Stefan Billa, me arsyetimin se
vendimet për marrjen si të pandehur dhe njoftimin e akuzës, si dhe marrje në pyetje e
tyre dhe aktet qe lidheshin me dërgimin e çështjes për gjykim, ishin kryer jashtë afatit
hetimor të parashikuar në ligj dhe pa u vendosur më parë zgjatja e hetimeve me
vendimin përkatës.
 Ky vendim padrejtësisht u la ne fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj
nr.171, datë 11.03.2015.
 Pavlefshmëria e akteve të hetimeve paraprake është rregulluar nga nenet 128-131 të
K.Pr.Penale dhe përshkruhet nga parimi i taksativitetit, i parashikimit në forme të
shprehur në ligj të rasteve kur kemi të bëjmë me pavlefshmëri absolute apo relative.
 Në aktet procedurale të deklaruara si të pavlefshme nga të dy gjykatat, nuk ekziston
mosrespektim i dispozitave proceduriale penale nga ato të parashikuara në nenin 128
pika 1 të K.Pr.Penale, të cilat pasjellin pavlefshmërinë absolute të akteve.
 Referimi i gjykatave në nenin 128/1 germa “b” i K.Pr.Penale, është i gabuar, pasi bën
fjale për rastin kur zbatohen dispozitat procedurale qe lidhen me të drejtën e
prokurorit për ushtrimin e ndjekjes penale dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, por kjo
dispozite nuk mund të zbatohet në rastin konkret.
 Intetpretimi në këtë mënyre i nenit 128/1 germa “b” të K.Pr.Penale gjen mbështetje
logjike edhe duke i bërë një interpretim krahasues me germën “a” të këtij neni e cila
Ben fjale për respektimin e dispozitave qe lidhen me gjyqtaret. Të dyja këto raste
lidhen me respektimin e dispozitave procedurale penale qe rregullojnë statusin e
këtyre subjekteve (prokurorit dhe gjyqtarit), brenda kuadrit të marrëdhënieve juridike
proceduriale penale, dhe jo me cilësinë apo mënyrën e kryerjes prej këtyre subjekteve
të një apo disa veprimeve proceduriale.
 Edhe nëse do të pranonim për një moment se kryerja në mënyre të parregullt e një apo
me shume veprimeve proceduriale nga ana e Prokurorit, apo moskryerje prej tij e një
veprimi të caktuar, do të Benin të ndodheshim përpara një situate të tillë për të vene
në diskutim rregullshmërinë apo vlefshmërinë e një akti të caktuar procedural, në fakt
kjo nuk i heq Prokurorit të drejten qe i jep ligji për të ushtruar ndjekjen penale.
 Sa i përket veprimeve hetimore të kryera jashtë afatit hetimor të parashikuar në ligj,
në nenin 324/4 të K.Pr.P është e sanksionuar qarte edhe pasoja qe vjen, qe në këtë rast
është paperdorshmeria e këtyre akteve. Është pikërisht kjo dispozite, dhe jo ajo e
cituar nga Gjykata, e cila përcakton se çfarë duhet bërë me aktet e marra apo veprimet
e kryera në mosrespektim të afateve të hetimit.
 Dy gjykatat, në interpretimin e tyre kanë ngatërruar dy institute krejt të ndryshme, atë
të “paperdorshmerise ” me atë të “pavlefshmerise.
 Në rastin në gjykim, edhe sikur të ndodheshim në rastin e kalimit të afateve të hetimit,
në interpretim të nenit 324/4 të K.Pr.Penale, provat e marra jashtë këtij afati nuk
mund të përdoreshin ndaj të pandehurve në favor të fajësisë se tyre. Ky është
konkluzioni qe del nga interpretimi i kësaj dispozite për provat e marra tej afatit
hetimor.
 Me konceptin “veprime hetimore ” të përmendura në nenin 324/4 të K.Pr.Penale, për
mendimin tone do të konsiderohen ato veprime qe nuk kanë të bejne me procesin e të
provuarit, siç janë akti për marrjen e personit si të pandehur, vendimi për dërgimin e
çështjes për gjykim, etj. Në këtë qëndrim ka dalë edhe Kolegji Penal i Gjykatës se
423
Larte, ku në disa vendime të dhëna prej tij ka mbështetur interpretimin e mësipërm.
Vendimi nr.536, datë 23.07.2005 i Kolegjit Penal te Gjykatës së Larte ka arsyetuar se:
Nuk përben shkelje ligjore për cenimin e vendimeve gjyqësore, pretendimi i mbrojtjes
se organi i procedimit e ka mbajtur çështjen në hetim për 6 muaj pa zgjatje afati,
ndërkohe qe afati ligjor sipas nenit 323/1 të K.Pr.P është 3 muaj...Është e vërtete qe
disa prej veprimeve hetimore në këtë çështje janë kryer pas mbarimit të afatit të
hetimit, siç janë vendimi i marrjes të pandehur, vendimi i dërgimit të çështjes për
gjykim dhe kërkesa për gjykim, qe mbajnë datat 1,4 dhe 05. 03. 2003. Këto veprime
proceduriale në kuptim të kërkesave të nenit 324/4 të K.Pr.P nuk mund të trajtohen si
veprimet e tjera hetimore sikurse janë marrja dijeni për veprën penale, sigurimi i
burimeve të provave, të cilat nuk mund të përdoren nëse janë kryer pas mbarimit të
afatit pasi ato i përsërit vete gjykata gjate shqyrtimit gjyqësor.
 Pavarësisht argumenteve të mësipërm, në rastin në gjykim nuk rezulton të jenë kryer
veprime hetimore tej afatit të parashikuar në ligj. Kjo pasi, siç përmendëm më sipër,
procedimi penal është regjistruar me datë 12.09.2011. Në vijim të hetimeve, me datë
27.07.2012 në regjistrin përkatës është shënuar si person nen hetim emri i të
pandehurit Polimer Beja. Për këtë të pandehur është marrë me datë 23.10.2012,
vendimi për marrjen si të pandehur dhe njoftimin e akuzës. Me datë 26.10.2012,
personi është pyetur si i pandehur duke u mbajtur edhe procesverbali përkatës, gjë qe
konfirmon faktin se i pandehuri është njohur me akuzën në po këtë datë duke u pyetur
rreth saj dhe duke dhënë edhe shpjegimet e veta. Gjithashtu, po me datë 26.10,2012 i,
pandehuri Polimer është njohur me aktet hetimore në ngarkim të tij, veprime këto qe
konfirmohet se janë kryer brenda afatit hetimor. Pra, në lidhje me të pandehurin
Polimer Beja, nuk rezultojnë të jene kryer veprime tej afatit hetimor të parashikuar në
ligj.
 Për të pandehurin Stefan Billa nuk rezulton qe emri i këtij shtetasi të jete shënuar në
regjistër në të njëjtën datë me atë të të pandehurit Polimer. Kështu qe afati hetimor për
ketë të pandehur nuk ka nisur me datë 27.07.2012, por në një moment të mëvonshëm.
Gjithashtu rezulton se ky i pandehur është vene nen akuze mbas vlerësimit të
pohimeve të bëra nga i pandehuri Polimer Beja. Nga aktet e çështjes penale rezulton
qe i pandehuri Stefan Billa të këtë marrë cilësinë e personit të dyshuar me datë
23.11.2012, pra në vlerësimin tone afati hetimor për këtë të pandehur ka filluar në
këtë datë. Për mendimin tone, si marrja e këtij personi si të pandehur ashtu edhe
njohja e këtij të pandehuri me aktet e procedimit penal, janë kryer brenda afatit
hetimor. Ndërkohe qe rezulton se gjate periudhës qe janë kryer veprimet me të
pandehurin Stefan Billa, për të pandehurin Polimer Beja nuk është kryer asnjë veprim
pasi hetimet për të ishin mbyllur qysh me parë.
 Arsyetimi i gjykatës se shkallës së parë, se në mungese të një urdhri tjetër për
regjistrimin e emrit të personit në regjistrin e njoftimit të veprave penale, veç atij të
marrë për të pandehurin Polimer Beja, rrjedhimisht rezulton se dhe për të pandehurin
Stefan Billa afati i hetimit fillon nga data 27.07.2012, nuk është i drejte dhe i bazuar
në ligj.
 Në rastin në gjykim të dhënat për implikimin e të pandehurit Stefan Billa janë
siguruar plotësisht në një periudhe të mëvonshme, pikërisht mbas marrjes në pyetje të
i të pandehurit Polimer Beja.
424
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Sokol Stojani i cili kërkoi
prishjen e dy vendimeve dhe kthimin e çështjes per rishqyrtim në gjykatën e rrethit, avokatin
Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi te dy vendimeve të gjykatave, dhe pasi bisedoi
VËREN
Vendimi nr.171, datë 11.03.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.184, datë
07.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial penal, si të tillë duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rigjykim në Gjykatën e
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlorë, ne kuadër te procedimit penal
nr.1145, viti 2011, ka paraqitur para asaj gjykate, të pandehurit Polimer Beja dhe Stefan
Billa, nën akuzën “Falsifikimi i dokumenteve”, më shumë se një herë, parashikuar nga neni
186/2 i Kodit Penal. Polimer Beja për veprën penale të parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal,
pasi ky shtetas, në cilësinë e trashëgimtarit ligjor të ish- pronarit të shpronësuar Kico Beja,
kishte përdorur dokumente arkivore të falsifikuara, të cilat i ka paraqitur tek institucionet
shtetërore me qellim njohjen dhe kthimin e pronësisë, duke përfituar kështu një sipërfaqe
shume here me të madhe se ajo e trashëguar në realitet.
Para fillimit të shqyrtimit gjyqësor nga ana e të pandehurve, nëpërmjet mbrojtësve të
tyre, në bazë të neneve 128, 131 dhe 325 etj të K.Pr.Penale, është kërkuar të deklarohen të
pavlefshme aktet e procedimit penal:
a-Njoftimi për vendimin për marrjen e personit të pandehur i datës 12.11.2012 për të
pandehurin Polimer Beja pasi, vendimi është marrë në datë 23.10.2012, pyetja me cilësinë e
të pandehurit është bërë në datë 26.10.2012 dhe njohja me aktet është bërë në datë
26.10.2012 ndersa firma e hedhur prej tij për në vendimin e marrjes si i pandehur mban
datën 12.11.2012, pra pas kryerjes se këtyre veprimeve.
b-Njoftimi i akuzës për të pandehurin Stefan Billa është bërë në datë 10.12.2012 në
një kohe kur vendimi është i datës 23.11.2012 dhe pyetja e të pandehurit Stefan Billa është
bërë po në datë 23.11.2012.
c-Urdheri për kërkimin e të pandehurit Stefan Billa datë 27.11.2012.
d-Procesverbali i kërkimit të të pandehurit Stefan Billa datë 27.11.2012.
e-Procesverbali për njohjen me aktet i të pandehurit Stefan Billa datë 10.12.2012.
f-Vendimi për ndarjen e procedimeve datë 12.12.2012.
g.Procesverbali i shpenzimeve proceduriale datë 13.12.2012.
h-Procesverbali i bashkimit të provave me çështjen datë 13.12.2012.
i-Vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq datë 13.12.2012.
j-Kërkesa për gjykim datë 13.12.2012.
Sipas mbrojtjes të pandehurve, këto akte duhet të deklarohen të pavlefshme, në
referim të neneve 323, 324/3, 324/4 të K.Pr.Penale dhe praktikës gjyqësore;vendimi
nr.20/2005 i Gjykatës Kushtetuese dhe vendimi nr.5, datë 18.06.2009 i Gjykatës së Lartë, për
shkak se janë kryer tej afatit tre mujor të hetimeve, pa marrë vendim për zgjatjen e afatit të
hetimit.
Prokurori ka kërkuar rrëzimin e kërkesës, duke parashtruar këto argumente:
-Në kërkesën e të pandehurve dhe në aktet proceduriale që kërkohet të deklarohen të
pavlefshme, nuk ekziston mosrespektim i dispozitave të parashikuara në nenin 128/1 të
K.Pr.Penale, që passjellim pavlefshmërinë absolute te akteve.
425
-Në rastin konkret nuk rezulton të jenë kryer veprime hetimore tej afatit të hetimeve.
Procedimi penal është regjistruar me datë 12.09.2011. Më datë 27.07.2012 është regjistruar
emri si person nën hetim i të pandehurit Polimer Beja. Për këtë të pandehur me datë
23.10.2012 është marrë vendimi për marrjen të pandehur dhe njoftimin e akuzës, me datë
26.10.2012 është pyetur si i pandehur. Ky procesverbal tregon tej çdo dyshimi se ky i
pandehur është njohur me akuzën në këtë datë dhe ka dhënë dhe spjegime. Po në këtë datë ky
i pandehur është njohur dhe me aktet proceduriale në ngarkim të tij.
-Emri i të pandehurit Stefan Billa nuk rezulton të jetë shënuar në regjistër si person
nën hetim në të njëjtën datë me të pandehurin Polimer Beja, pra afati hetimor për të
pandehurin Stefan Billa nuk ka filluar në datë 27.07.2012, por në një periudhe të mëvonshme.
-Afati për hetimin nuk është për çështjen por është për personin nën hetim dhe është
individual për secilin të pandehur. Nga aktet rezulton se, Stefan Billa ka marrë cilësinë e
personit nën hetim në datë 23.11 2012. Rezulton se, atij i është njoftuar akuza po në këtë datë
dhe është pyetur si i pandehur por nuk ka pranuar të japë spjegime. Njohja me aktet është
bërë në datë 04.12.2012 dhe kërkesa për gjykim është bërë në datë 13.12.2012. Gjatë kësaj
kohe nuk janë kryer veprime hetimore për të pandehurin tjetër Polimer Beja.
-Nga aktet në dosje rezulton se ana e organit të akuzës janë kryer hetime në lidhje me
këtë çështje dhe me datë 27.07.2012 është urdhëruar regjistrimi i emrit të shtetasve në
regjistrin e veprave penale.
-Në pjesën urdhëruese është urdhëruar regjistrimi i emrave të shtetasve Polimer Beja i
dyshuar për veprën penale "Falsifikimi i dokumenteve" më shumë se një herë, parashikuar
nga neni 186/2 i Kodit Penal dhe Klodian Jahaj e Miriam Isufaj për veprën penale
"Shpërdorimi i detyrës", parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
-Në mungesë të një urdhri tjetër, rrjedhimisht rezulton se, dhe për të pandehurin
Stefan Billa, afati i hetimit fillon nga data 27.07.2012.
-Me datë 23.10.2012 është marrë vendimi "Për marrjen e personit si të pandehur dhe
njoftimin e akuzës", vendim i cili është firmosur nga i pandehuri Polimer Beja ne çdo fletë
dhe është bërë shënimi, se mori njoftim në datë 12.11.2012.
-Procesverbali "Mbi pyetjen e të pandehurit Polimer Beja" (tre fletë) mban datën
26.10.2012 dhe është firmosur nga i pandehuri vetëm në fletën e fundit.
-Më datë 26 tetor 2012, është mbajtur procesverbali për njohjen e të pandehurit me
faktet, ku datat duhet të jenë plotësuar nga O.P.Gj me shkrim dore.
-Në interpretim të K.Pr.Penale, radha kronologjike e përpilimit të këtyre akteve fillon
në vendimin "Për marrjen e personit si të pandehur dhe njoftimin e akuzës", i cili i është
njoftuar të pandehurit në datë 12.11.2012, procesverbalin e pyetjes të të pandehurit dhe
procesverbalin e njohjes me aktet.
-Në këto rrethana, rezulton se, procesverbali i pyetjes të të pandehurit dhe
procesverbali i njohjes me aktet janë përpiluar pas datës 12.11.2012, datë në të cilën i është
njoftuar akuza të pandehurit dhe ka marrë këtë cilësi. Me datë 23 nëntor 2012 është marrë
vendimi "Për marrjen e personit si të pandehur dhe njoftimin e akuzës", vendim i cili është
firmosur nga i pandehuri Stefan Billa dhe mbrojtësi dhe është bërë shënimi nga avokati se,
mori njoftim në datë 10.12.2012.
-Procesverbali "Mbi pyetjen e të pandehurit Stefan Billa" një fletë mban datën
23.11.2012 dhe është firmosur nga i pandehuri. Pavarësisht se nga prokurori pretendohet se
pyetja e këtij të pandehuri është bërë po në këtë datë dhe nuk ka pranuar të japë spjegime në
datë 27 nëntor është urdhëruar nga prokurori kërkimi i këtij të pandehuri me arsyetimin se:
"Me vendimin e datës 23.11.2012 është marrë si i pandehur shtetasi Stefan Billa për veprën
penale të parashikuar nga neni186/2 i Kodit Penal. Me ftesën për paraqitje datë 23.11.2012
shtetasi Stefan Billa është njoftuar për tu paraqitur në Prokurorinë e Rrethit gjyqësor Vlorë
në datë 26.11.2012 ora 15:00 për t’u pyetur me cilësinë e të pandehurit dhe për tu njohur me
426
aktet. Ndonëse ka marrë dijeni shtetasi Stefan Billa nuk është paraqitur pranë organit
procedues ".
-Nga ky urdhër provohet se data e pyetjes së këtij shtetasi 23.11.2012 nuk është e
vërtetë dhe pyetja e tij nuk është bërë në këtë datë. Me datë 10.12 2012 është mbajtur
procesverbali për njohjen e të pandehurit me aktet.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.184, datë 07.05.2013, ka vendosur:
Pushimin e çështjes penale me nr.865 (156) regjistri, datë 26.12.2012 në ngarkim të të
pandehurve Polimer Beja dhe Stefan Billa, të akuzuar për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve” me shumë se një herë, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal.
Me këtë arsyetim:
“… Neni 323/1 i K.Pr.Penale parashikon: 1.Brenda tre muajve nga data në të cilën
emri i personit që i atribuohet vepra penale është shënuar në regjistrin e njoftimit të veprave
penale, prokurori vendos dërgimin e çështjes në gjyq ose pushimin ose pezullimin e saj".
Në interpretim të nenit të mësipërm gjykata vlerëson se, vendimi për dërgimin e
çështjes në gjyq ose pushimin ose pezullimin e saj, duhet të merret brenda afatit tre muaj dhe
rrjedhimisht të gjitha veprimet hetimore dhe aktet e tjera proceduriale (të cilat kryhen ose
përpilohen para vendimit për dërgimin e çështjes në gjyq, pushimin ose pezullimin e saj)
duhet të jenë kryer brenda afatit tre muaj të përcaktuar në nenin 323/1 te K.Pr.Penale.
Në çështjen në gjykim emri i personit që i atribuohet vepra penale është regjistruar
me datë 27.07.2012 dhe afati tre mujor ka përfunduar me datë 27.10.2012. Nga aktet në
dosje, por dhe pohimet e prokurorit, nuk rezulton të jetë zgjatur afati i hetimeve.
Në nenin 34/1 te K.Pr.Penale parashikohet: "l. Merr cilësinë e të pandehurit shtetasi
të cilit i atribuohet vepra penale me aktin e njoftimit të akuzës, në të cilin tregohen të dhënat
e mjaftueshme për marrjen si i pandehur. Ky akt i njoftohet të pandehurit dhe mbrojtësit të
tij".
Gjykata vlerëson se, duke qenë se pyetja e të pandehurit bën pjesë në aktet e hetimeve
dhe vlerësohet si një veprim hetimor, duhet të bëhet pas aktit të njoftimit të akuzës me të cilën
shtetasi e merr cilësinë e të pandehurit, pra duhet që akti i njoftimit të akuzës dhe pyetja e të
pandehurit duhet të bëhen brenda afatit tre muaj. Në tërësinë e tyre, gjykata vlerëson se,
aktet e mësipërme, të përpiluara pas datës 27.10.2012, janë akte të pavlefshme.
Gjithashtu këto akte (përjashtuar pyetjen e të pandehurit) nuk janë akte për të cilat
mund të urdhërohet përsëritja e tyre gjatë gjykimit, sikurse parashikohet në nenin 131/2 të
K.Pr.Penale.
Akti i njoftimit të akuzës dhe marrja e personit si i pandehur dhe vendimi për
dërgimin e çështjes në gjyq janë akte proceduriale të cilat mund të kryhen vetëm nga ana e
prokurorit dhe gjykata nuk ka asnjë mundësi të urdhërojë përsëritjen e tyre.
Në bazë të nenit 323/1 të K.Pr.Penale, e drejta e prokurorit për ushtrimin e ndjekjes
penale për një çështje konkrete është e kufizuar brenda afatit ligjor tre muaj të përcaktuar në
këtë nen (nëse prokurori nuk ka vendosur zgjatjen e afatit të hetimeve) dhe brenda këtij afati
ai ka të drejtën por dhe detyrimin të vendosi për dërgimin e çështjes në gjyq ose pushimin ose
pezullimin e saj.
I vetmi akt procedural (për të cilin është kërkuar deklarimi i pavlefshëm në këtë
gjykim) për të cilin ligjvënësi nuk ka përcaktuar afatin tre muaj është kërkesa për gjykim, pra
kjo kërkesë mund të bëhet dhe jashtë afatit tre muaj, por kuptohet se duhet të bëhet brenda
një afati të arsyeshëm mbas marrjes së vendimit për dërgimin e çështjes në gjyq.
Kërkesa për gjykim është akti i vetëm procedural me të cilin vihet në lëvizje gjykata
për gjykimin e çdo çështje penale. Në këtë çështje në rrethanat kur gjykata vlerëson se
vendimi për marrjen e personit si i pandehur dhe njoftimit të akuzës dhe vendimi për
dërgimin e çështjes në gjyq janë të pavlefshme dhe kërkesa për gjykim vlerësohet e tillë. Nuk
mund të gjykohet një çështje mbi bazën e paraqitjes të një kërkese për gjykim ku nuk ka akt
427
për njoftimin e akuzës dhe marrjen e personit si të pandehur, (rrjedhimisht nuk ka të
pandehur) dhe nuk ka vendim për dërgimin e çështjes në gjyq.
Në përfundim të shqyrtimit të kërkesës të pandehurve Polimer Beja dhe Stefan Billa
për pavlefshmërinë e akteve gjykata bazuar në nenet 128/1 germa b, 129-131 të K.Pr.Penale,
vlerëson se duhet të konstatohen dhe deklarohen të pavlefshëm vendimi për marrjen e
personit si të pandehur dhe njoftimin e akuzës (Polimer Beja) datë 23 tetor 2012 (Njoftuar të
pandehurit datë 12.11.2012), proces verbalit për pyetjen e të pandehurit Polimer Beja datë
26 tetor 2012, firmosur nga i pandehuri vetëm në faqen e tretë, vendimi për njohjen e të
pandehurit me aktet datë 26.10.2012, vendimi për marrjen e personit si të pandehur dhe
njoftimin e akuzës (Stefan Billa) datë 23 nëntor 2012 (Njoftuar të pandehurit datë
10.12.2012), proces verbali për pyetjen e të pandehurit Stefan Billa datë 23 nëntor 2012,
urdhëri për kërkimin e të pandehurit datë 27.11.2012, vendimi për njohjen e të pandehurit me
aktet datë 10.12.2012, Vendimi për ndarjen e çështjes datë 12.12.2012, vendimi për dërgimin
e çështjes për gjykim datë 13 dhjetor 2012 dhe kërkesa për gjykimin e procedimit penal
nr.1145 viti 2011 datë 13 dhjetor 2012 si dhe çdo akt tjetër i hartuar pas datës 27.10.2012.
Në arritjen e këtij përfundimi Gjykata mban parasysh dhe praktikën gjyqësore. (Vendimi Nr 5
datë 10.04.2009 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe Vendimi Nr 20/2005 i Gjykatës
Kushtetuese)…”
Mbi ankimin e prokurorit te Rrethit Gjyqësor Vlorë, Gjykata e Apelit Vlorë me
vendimin nr.171, datë 11.03.2015, ka vendosur:
Vlorë.
me këtë arsyetim: “...
...Problemi kryesor qe është shtruar për diskutim dhe analizuar në vendimin e
gjykatës se shkallës së parë ka qenë ai mbi vlefshmërinë e akteve të tilla proceduriale si
vendimi për marrjen e personave nen hetim në cilësinë e të pandehurve, njoftimi atyre i këtij
vendimi, marrja në pyetje në cilësinë e të pandehurve, njohja me aktet, bashkimi i provave me
çështjen, vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq dhe kërkesa për gjykim, në raport me afatet
e hetimeve paraprake dhe pamundësinë e organit procedurës për të kryer veprime
proceduriale tej këtij afati.
Ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e prokurorit, ky arsyetim i gjykatës se
shkallës së parë gjendet i drejte.
Vlefshmëria e akteve procedurale është një moment shumë i rëndësishëm për shkak të
garancive procedurale qe duhet të sigurojnë këto akte për subjektet pjesëmarrëse në
procedim. Mosrespektimi i urdhërimeve të dispozitave proceduriale, pikërisht për shkak të
kësaj rëndësie, passjell pasoja serioze për këto akte, vlefshmërinë e tyre dhe pasojat e
ardhura nga mosrespektimi i tyre.
Në lidhje me afatet për përfundimin e hetimeve paraprake, gjykata e apelit çmon
fillimisht të vere në dukje rendësin e respektimit të këtyre afateve dhe në raport me këtë
rendësi, qëllimin e ligjvënësit për parashikimin e tyre në ligj.
-Afatet proceduriale janë periudha kohore të caktuara në ligj, brenda të cilave,
subjektet e marrëdhënies juridike proceduriale penale kane detyrimin të kryejnë detyrat e
tyre apo të ushtrojnë të drejtat qe ligji procedural ua njeh. Vendosja e tyre në ligj ka si
pikësynim kryesor disiplinimin e punës dhe veprimtarisë proceduriale të çdo subjekti, në
funksion të zgjidhjes se drejte të procedimit penal, zbulimit të se vërtetës dhe vënies përpara
pergjegjesise penale të autoreve të vepres penale.
-Duke iu referuar rrethanave që lidhen me këtë procedim, rezulton se emri i të
pandehurit Polimer Bejo si person që i atribuohet vepra penale është shënuar në regjistrin e
njoftimit të veprave penale në datën 27.7.2012 dhe brenda tre muajve duke filluar nga ky
moment, prokurori duhej të kishte vendosur dërgimin e çështjes në gjyq ose pushimin ose
428
pezullimin e saj, pasi në të kundërt, veprimet hetimore të kryera pas mbarimit të afatit nuk
mund të përdoren.
Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se, në të njëjtën datë është
regjistruar në regjistrin e njoftimit të veprave penale emri i të pandehurit Stefan Billa, si
person që i atribuohet vepra penale e falsifikimit të dokumenteve.
Ky konkluzion del nga përmbajtja e urdhrit të prokurorit, të sipërcituar, ku thuhet se:
"Në këto rrethana është e domosdoshme që emri i shtetasve Polimer Beja, Stefan Billa,
Klodian Brahaj dhe Miriam Isufaj të shënohet në kolonën përkatëse të regjistrit të njoftimit të
veprave penale në rreshtin ku bëhet fjalë për procedimin penal Nr 1145 të vitit 2011".
Duke iu referuar rastit në shqyrtim, konstatohet se organi procedues ka patur
detyrimin e përfundimit të hetimeve për personat nën hetim Polimer Bejo dhe Stefan Billa,
qysh në datën 27.10.2012, ndërkohë që realisht kjo fazë procedimi ka vazhduar për të deri më
13.12.2012, kur është marrë edhe vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq dhe është hartuar
edhe kërkesa për gjykim.
Bazuar në përmbajtjen e nenit 331 të Kodit të Procedurës Penale, ligjvënësi ka vënë
si parakusht që, para se të hartohet nga prokurori kërkesa për gjykim, duhet të jetë marrë
prej tij vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq. Ndërsa, për marrjen e këtij vendimi, bazuar
në përmbajtjen e pikës 2 të dispozitës së nenit 327 të K.Pr.Penale, ligjvënësi ka vendosur si
parakusht imperativ, që prokurori duhet të jetë siguruar më parë që i pandehuri ose
mbrojtësi i tij janë njohur me aktet e çështjes.
Nga mënyra e formulimit të kësaj dispozite del që, njohja me aktet e çështjes nuk
duhet kuptuar si një veprim thjesht formal. Ligjvënësi, duke përdorur shprehjen sipas së cilës,
"...prokurori, pasi ... sigurohet që i pandehuri ose mbrojtësi (i tij) është njohur me aktet (e
çështjes), vendos ... dërgimin e çështjes në gjykatë", kërkon siguri të plotë përsa i përket
procesit të realizimit të njohjes së këtyre akteve nga personi që i nënshtrohet ndjekjes penale
dhe për të cilin kryhen, apo kundër të cilit drejtohen veprimet e prokurorit në fazën e
hetimeve paraprake, përfshirë edhe ato veprime, të cilat emërtohen "Akte procedurale",
sikundër janë edhe vendimi për marrjen në cilësinë e të pandehurit, vendimi për dërgimin e
çështjes në gjykatë dhe kërkesa për gjykim.
Nëpërmjet realizimit si duhet të procesit të njohjes së të pandehurit apo mbrojtësit me
aktet e çështjes penale në ngarkim të tij, atij i jepet mundësia që, së pari, të paraqesë
pretendimet eventuale rreth rregullshmërisë se procedurës së ndjekur gjatë kryerjes së
veprimeve të ndryshme hetimore apo rezultateve të tyre dhe, çështe akoma më e rendësishme,
për të përgatitur një mbrojtje sa me efektive, të cilën do ta përdorë gjatë ecurisë së
mëtejshme, deri në përfundimin në gjykatë të proçesit penal në ngarkim të tij. Trajtimi në këtë
mënyrë i rëndësisë së këtij procesi është në përputhje me frymën që del nga përmbajtja e
nenit 31/a, b të Kushtetutës së Shqiperisë, ku parashikohet se:
Gjatë procesit penal kushdo ka të drejtë:
a) të vihet në dijeni menjëherë dhe hollësisht për akuzën që i bëhet ...;
b) të ketë kohën dhe lehtësitë e mjaftueshme për të përgatitur mbrojtjen e vet.
Nga ana tjetër, ky trajtim pajtohet edhe me frymën që i jep artikulli 6(3)(a) i KEDNJ
të drejtës për t'u informuar mbi akuzën dhe që i përgjigjet pretendimit legjitim të personit për
të ditur pse shteti ka vepruar kundër tij, si dhe qëllimit për të pregatitur mbrojtjen…
Kryerja e veprimeve hetimore në fazen e hetimeve paraprake është atribut i
drejtperdrejte i prokurorit, po aq sa edhe detyrimi i tij për ta kryer këtë veprimtari brenda një
afati të caktuar shprehimisht në ligj. Shkelja e ketyre detyrimeve,siç arsyetuam dhe me lart,
duke mos zgjatur afatin e hetimeve, e pasuar nga veprime të tjera hetimore të kryera tej këtij
afati të lejuar, si komunikimi i akuzës, njohja me aktet, vendimi për dërgimin e çështjes për
gjykim dhe kërkesa për gjykim, përben shkelje të se drejtës se prokurorit për ushtrimin e
ndjekjes penale dhe pjesëmarrjen e tij në procedim. Mosrespektimi i dispozitave proceduriale
429
qe rregullojnë këtë të drejte, sipas nenit 128 pika 1 germa “c” të K.Pr.Penale i bën të gjitha
aktet e kryera pas përfundimit të afatit të hetimeve në daten 27.10.2012, absolutisht të
pavlefshëm, ku rëndësi paraqesin akti mbi njoftimin e akuzës, njohja me aktet dhe
përfundimin e hetimeve si dhe kërkesa për gjykim...
-Ne rastin ne shqyrtim, ne rrethanat e kryerjes se veprimeve të rëndësishme
proceduriale, si njoftimi i akuzës dhe i të pandehurve me aktet, vendimi për ndarjen e
procedimeve penale, vendimi për dërgimin e çështjes në gjykim dhe kërkesa në gjykim, tej
afatit të parashikuar në ligj për kryerjen e hetimeve paraprake dhe qe lidhen me të drejtën e
prokurorit për të ushtruar ndjekjen penale, me të drejte gjykata e shkallës së parë, në zbatim
të nenit 128 pika 1 germa “b” e K.Pr.Penale, i ka deklaruar ato si absolutisht të
pavlefshme....Në mungese të aktit kryesor qe inicion procesin gjyqësor, atë të kërkesës për
gjykim, për shkak të pavlefshmërisë se tij absolute, me të drejte gjykata e shkallës së parë ka
vendosur pushimin e çështjes penale në ngarkim të ketyre dy të pandehurve...”.
Kundër vendimit ka ushtruar Rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit nr.171, datë 11.03.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit
nr.184, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në ngarkim të pandehurve
Polimer Beja dhe Stefan Billa dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së
Parë Vlorë, me tjetër trup gjykues, duke parashtruar dhe shkaqet përkatëse të cituara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi, të cilat përmbledhtazi konsistojnë në faktin se: vendimet e
gjykatave janë marrë në zbatim të gabuar te ligjit procedural penal; referimi i gjykatave në
nenin 128/1 germa “b” I K.Pr.Penale është i gabuar, pasi bën fjale për rastin kur zbatohen
dispozitat procedurale që lidhen me të drejtën e prokurorit për ushtrimin e ndjekjes penale e
pjesëmarrjen e tij në procedim, prandaj kjo dispozite nuk mund të zbatohet në rastin konkret.
Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit të paraqitur,
përmbajtjen e vendimeve objekt rekursi, në tërësinë akteve te ndodhura ne dosje dhe ne
referim te dispozitave proceduriale penale ne te cilat gjen referim çështja ne shqyrtim, çmon
se vendimi i gjykatës së apelit që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, i cili
kishte vendosur pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurve Polimer Beja dhe Stefan
Billa të akuzuar për kryerjen e veprës penale “Falsifikimi i dokumenteve” me shumë se një
herë, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal, në shkelje procedurale që kanë ndikuar në
dhënien e vendimit, në respektim të gabuar të ligjit procedural penal për shkaqet dhe arsyet
që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, sipas nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, duke mbrojtur liritë personale, si dhe të drejtat e interesat e
ligjshme të shtetasve. Gjithashtu, në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi
i normave procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet
shtetërore, personat juridikë, si dhe shtetasit. Pra, është detyrë e legjislacionit procedural që të
sigurojë një procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të
cilëve ka filluar një procedim penal.
Gjykata e themelit në vendimin e saj ka arsyetuar se, vendimet për marrjen si të
pandehur dhe njoftimin e akuzës si dhe marrje në pyetje të të pandehurve Beja dhe Billa dhe
aktet qe lidheshin me dërgimin e çështjes për gjykim, janë kryer jashtë afatit hetimor të
parashikuar në ligj dhe pa u vendosur më parë zgjatja e hetimeve me vendimin përkatës.
Ky perfundim nuk gjendet i bazuar në ligjin procedural. Sipas nenit 323 të Kodit të
Procedurës Penale, brenda tre muajve nga data në të cilën emri i personit që i atribuohet
vepra penale është shënuar në regjistrin e njoftimit të veprave penale, prokurori vendos
dërgimin e çështjes në gjyq ose pushimin ose pezullimin e saj.
Në bazë të nenit 324 të Kodit të Procedurës Penale, prokurori mund ta zgjasë afatin e
hetimeve për një kohë të caktuar sipas përcaktimeve të parashikuara shprehimisht nga neni
430
324, pikat “1-2” të Kodit të Procedurës Penale. Ndërsa në bazë të pikës “4” të po këtij neni
është parashikuar shprehimisht se “veprimet hetimore të kryera pas mbarimit të afatit nuk
mund të përdoren”.
Në lidhje me zbatimin e nenit 324, pika “4”, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren
se koncepti i “veprimeve hetimore” dhe sidomos pasojat që vijnë pas mbarimit të afatit
hetimor në lidhje me nismën e prokurorit nuk është kuptuar drejt nga ana e gjykatave të
themelit.
Kështu, pikësëpari dispozita në fjalë i referohet veprimeve hetimore dhe jo veprimeve
të procedimit penal. Për të identifikuar shtrirjen dhe caqet në të cilat shtrin efektet ky
koncept, Kolegji Penal çmon t’i referohet sanksionit procedural që parashikon shprehimisht
dispozita ligjore objekt analize. Kësisoj, sanksioni procedural që rrjedh si rezultat i mbarimit
të afatit është ai papërdorshmërisë. Në lidhje me parashikimin e këtij sanksioni, Kolegji vëren
se ky sanksion i parashikuar në mënyrë të përgjithshme në nenin 151/4 të Kodit të Procedurës
Penale, prandaj pasur parasysh faktin se me sanksionin procedural të papërdorshmërisë
ligjvënësi e ka parashikuar atë në raport në fushën e provave, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë, në bazë të një interpretimi sistematik të dispozitës objekt shqyrtimi dhe në raport me
natyrën e sanksionit të parashikuar nga ana e ligjvënësit, arrin në përfundimin se me termin
‘veprime hetimore’ të parashikuara nga ana e nenit 324/4 të Kodit të Procedurës Penale,
duhet të kuptohen të gjitha ato veprime që janë ose mund të përbëjnë objekt prove, sipas
përcaktimeve që përmban Kodi i Procedurës Penale në lidhje me mjetet e provës dhe mjetet e
kërkimit të provës, pra jo me të gjithë morinë e akteve të tjera që kryhen gjatë fazës së
hetimeve paraprake në një procedim penal të caktuar.
Në bazë të nenit 149 të Kodit të Procedurës Penale, provat janë njoftimet mbi faktet e
rrethanat që lidhen me veprën penale, që merren prej burimeve të parashikuara në ligjin
procedural penal, në përputhje me rregullat e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të
vërtetuar kryerjen ose jo të veprës penale, pasojat e ardhura prej saj, fajësinë ose pafajësinë e
të pandehurit dhe shkallën e përgjegjësisë së tij.
Në këto kushte, Kolegji vëren se për qëllim të përcaktimit të nismës së prokurorit për
dërgimin e çështjes në gjyq, akti i njoftimit të akuzës apo vendimi i dërgimit të çështjes në
gjyq nuk mund të konsiderohen në kuptim të nenit 324/4 te Kodit te Procedures Penale si
veprime hetimore dhe si të tilla t’i nënshtrohet eventualisht sanksionit procedural të
papërdorshmërisë të parashikuar nga dispozita. Gjithashtu, dispozita objekt shqyrtimi i
referohet zbatimit të sanksionit të papërdoshëmërisë vetëm të akteve të kryera mbas mbarimit
të afatit, çka nënkupton se veprimet hetimore të kryera para mbarimit të afatit janë plotësisht
të përdorshme.
Ky Kolegj vlerëson se në rastin objekt shqyrtimi, gjykata e themelit ka konfonduar
konceptin e sanksionit të “papërdorshmërisë” me atë të “pavlefshmërisë”. Papërdorshmëria
është një sanksion procedural që, si rregull, vepron mbi përmbajtjen e provës, duke goditur
ato akte që kanë vlerë provuese dhe që mund të ngrihet edhe kryesisht në çdo shkallë dhe
fazë të procedimit gjyqësor. Papërdorshmëria e një provë nënkupton përjashtim juridik të saj
nga dosja dhe nga bazueshmëria e vendimmarrjes së gjykatës. Ndërsa sanksioni i
pavlefshmërisë absolute parashikohet si rregull për të gjitha veprimet procedurale, si në
mënyrë të rrjedhur të gjitha akteve procedurale që varen në mënyrë logjike dhe shkakësore
nga akti i vesuar me pavlefshmëri absolute.
Në rastin konkret, vërehet se afati tre mujor ka përfunduar me datë 27.10.2012. Nga
aktet në dosje, nuk rezulton të jetë zgjatur afati i hetimeve, ndërkohë palët mund të
pretendojnë papërdorshmërinë e akteve që kanë të bëjnë me provat, gjykata nuk mund të
refuzojë shqyrtimin e kërkesës së prokurorit për gjykimin e çështjes, pasi është ajo përbën një
akt procedural që nuk mund të cilësohet si i papërdorshëm për shkak të mbarimit të afatit të
hetimit paraprak.
431
Kolegji vlerëson se, konkluzioni i gjykatës së themelit, sipas të cilës akti i njoftimit të
akuzës dhe marrja e personit si i pandehur dhe vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq janë
akte absolutisht të pavlefshme nuk është i arsyetuar në mënyrë të detajuar. Prandaj disponimi
i gjykatës së themelit në lidhje me deklarimin e rasteve të pavlefshmërisë, duhet të arsyetohet
në mënyrë të detajuar, duke shpjeguar gjykata në mënyrë konkrete dhe të mjaftueshme rastin
e pavlefshmërisë të parashikuar nga norma, si dhe llojin dhe regjimin e kësaj pavlefshmërie,
eventualisht aktet e mëpasshme që varen nga akti që është deklaruar i pavlefshëm dhe fatin e
këtyre akteve. Në rastin konkret, gjykata nuk ka arsyetuar dhe argumentuar në mënyrë të
hollësishme rreth ndonjë mosrespektimi të dispozitave të parashikuara në nenin 128/1 te
K.Pr.Penale që pasjellin pavlefshmërinë absolute.
Në këto kushte, si vendimi i gjykatës së apelit, ashtu edhe ai i gjykatës së shkallës së
parë duhet të prishen për mosrespektim dhe zbatim të gabuar të ligjit penal dhe aktet t’i
kthehen për rishqyrtim gjykatës së shkallës së parë, e cila duke mbajtur parasysh sa me sipër,
duhet ta gjykojë çështjen në themel dhe në bazë të provave që do të shqyrtojë dhe verifikojë
në seancë gjyqësore, të vendosë për themelin e akuzës, duke përjashtuar nga vendimmarrja e
saj provat e mbledhura pas përfundimit të afatit të hetimeve, si veprime të tjera hetimore të
kryera pas mbarimit të afatit të hetimeve paraprake.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimeve nr.184, datë 07.05.2013 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe vendimit nr.171, datë 11.03.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Tiranë, më 27.02.2017
432
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
433
Nr. 11243-01983-00-2014 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00-2017-229 i Vendimit (18)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :
Xhezair Zaganjori Kryesues

Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 01.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.1983/2014 akti, që u përket palëve:
PADITËS: MAJLINDA TOPALLAJ (TOCI)

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
PERSONI I TRETË: DREJTORIA E PUNËTORËVE nr.3 TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimi i ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes
nga 9 m2 në 17.3 m2 në sistem të pasurisë “bodrum”
me nr.6/133+4_35/b, Vol. 6, faqe 29, Zona Kadastrale 8360
në pronësi të Majlinda Topallaj me adresën:
Pallati 323, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë.
Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes
nga 5 m2 në 8.4 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum”
me nr.6/36+4_35/b, Vol. 8, faqe 35, Zona Kadastrale 8360
në pronësi të Majlinda Topallaj në adresën:
Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes
nga 10.2 m2 në 19.9 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum”
me nr.6/136+4/b1, Vol. 8, faqe 36, Zona Kadastrale 8360
në pronësi të Majlinda Topallaj, në adresën:
Detyrimin e ZVRPP për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 11.2 m2 në 20.9 m2
në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/136+4/_35/b2, Vol. 7, faqe 37,
Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj, në adresën:
Detyrimin e ZVRPP për të bërë regjistrimin në sistem të pasurisë
“shtesë anësore” 2 katërshe me sipërfaqe totale prej 25.8 m2
në pronësi të Majlinda Topallaj, e ndodhur në adresën:
Pallati 32, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë,
ndërtuar rregullisht me lejen e ndërtimit nr.15, datë 13.05.1995
nga pronarja Majlinda Topallaj.
Detyrimin e ZVRPP Tiranë të bëjë regjistrimin dhe certifikimin në sistem
në pronësi të Majlinda Topallaj të pasurisë së bashkuar “Dyqan 2 katësh”
me sipërfaqe 154.7 m2, i ndodhur në adresën:
434
Pallati 32, shkalla 4, apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë,
regjistrim pasurie ky që përbëhet nga bashkimi në një regjistrim
dhe certifikimin në sistem e të 6 pasurive të Majlinda Topallaj,
që janë: apartamenti i katit përdhe, katër bodrumet me sipërfaqe totale prej 25.4 m2
si më sipër e ndodhur përbri tyre, të cilët ndodhen në të njëjtën adresë:
Pallati 32, shkalla 4, apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë.
Baza ligjore: Neni 32/a i Kodit të Procedurës Civile;
Nenet 753/2, 755, 163, 164, 193, etj. të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.9483, datë 12.10.2012 ka

vendosur:
“1. Pranimin e pjesshëm të padisë së paditëses znj. Majlinda Topallaj. 2.
Detyrimi i ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 9 m2 në
17.3 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum, me nr.6/133+4_35/b,
Vol. 6, faqe 29, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj me
adresën: Pallati 323, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë. 3.
Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 5 m2 në
8.4 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/36+4_35/b,
Vol. 8, faqe 35, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj në
Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 10.2 m2
në 19.9 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/136+4/b1,
Vol. 8, faqe 36, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj, në
Detyrimin e ZVRPP për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 11.2 m2 në 20.9
m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/136+4/_35/b2, Vol.
7, faqe 37, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj, në adresën:
Pallati 32, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë. 6. Rrëzimin
për pjesën tjetër të padisë.”.
Me Vendimin nr.2356, datë 05.11.2013 Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur:

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.9483, datë 12.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së dytë ka ushtruar rekurs pala paditëse

Rajmonda Topallaj. Rekursi është paraqitur me datë 12.05.2014. Rekursi i është njoftuar
palëve ndërgjyqëse. Në rekurs parashtrohet se:
- Pala e paditur duhet të regjistronte pasurinë si një të vetme dhe se vendimi i shkallës
së parë është i gabuar në këtë pjesë;
- Pala paditëse ka kërkuar mbi 15 herë për të regjistruar pasuritë të bashkuara dhe se
konkluzionet e gjykatës nuk i përgjigjen fakteve dhe provave në dosje;
- Në përfundim të ankimit gjykatës së apelit i është kërkuar ndryshimi i vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit dhe pranimi tërësisht i padisë.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
435
V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 03.12.2010.
2. Nga fashikulli i gjykimit rezulton se pala paditëse ka patur të regjistruar si pasuri të
paluajtshme në pronësi një dyqan dykatësh, në adresën Bulevardi “Dëshmorët e Kombit”,
Tiranë, dhe bodrumet nën të. Titulli i pronësisë së paditëses është Kontrata e Shitblerjes datë
23.06.1995, Kontrata e Shitblerjes datë 20.11.1995, Kontratë Shitblerje datë 16.04.1997,
Kontratë Shitblerje datë 16.04.1997.
3. Rezulton se nga viti 1995 dhe deri në vitin 1999 pala paditëse Majlinda Topallaj i
ka rikonstruktuar dhe ndërtuar pasuritë e paluajtshme të blera. Ndryshimet e realizuara në to
janë pasqyruar edhe në regjistrat e pasurive të paluajtshme sipas Vërtetimit Hipotekor nr.44,
datë 23.03.2000.
4. Pala paditëse ka kërkuar që të pajiset me certifikatë pronësie për pasuritë e
paluajtshme në pronësi të saj. Fillimisht në datën 03.07.2007 pala e paditur i ka kthyer
përgjigje se nuk mundet të lëshohen certifikatat e pronësisë dhe se pasuritë nuk mundet të
regjistrohet në sistemin e ri deri sa të përfshihet Zona Kadastrale nr.8360 në sistem. Në vitin
2009 pala paditëse pajiset me certifikatë pronësie për pasuritë : 1) apartament me sipërfaqe
63.2 m2; 2) bodrum me sipërfaqe 9 m2; 3) bodrum me sipërfaqe 5 m2; 4) bodrum me
sipërfaqe 11.2 m2; bodrum me sipërfaqe 10.2 m2.
5. Pala paditëse i është drejtuar sakaq me padi gjykatës, për të kërkuar detyrimin e
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë për të regjistruar pasurinë
154 m2 dyqan dhe shtesën anësore të pronës në emrin e saj. Pala paditëse në padinë e saj ka
pretenduar se edhe pasuritë e regjistruara nga ana e palës së paditur nuk janë regjistruar në
madhësinë e sipërfaqeve që pasqyrojnë titujt e pronësisë. Ajo ka kërkuar që të gjashtë pronat
e saj të regjistrohen si një pronë e vetme dhe e unifikuar dhe jo si pasuri të veçanta, duke
sjellë në vëmendje Lejen e ndërtimit nr.15, datë 13.05.1995 dhe Aktin e Kolaudimit,
nëpërmjet të cilave pretendon se pronat janë bashkuar në një të vetme.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.9483, datë 12.10.2012 ka
vendosur: “1. Pranimin e pjesshëm të padisë së paditëses Majlinda Topallaj. 2. Detyrimi i
ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 9 m2 në 17.3 m2 në regjistrimin në
sistem të pasurisë “bodrum, me nr.6/133+4_35/b, Vol. 6, faqe 29, Zona Kadastrale 8360 në
pronësi të Majlinda Topallaj me adresën: Pallati 323, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi
Zogu I, Tiranë. 3. Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 5 m2
në 8.4 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/36+4_35/b, Vol. 8, faqe
35, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj në adresën: Pallati 32, Shkalla 4,
Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë. 4. Detyrimin e ZVRPP Tiranë për të bërë
regjistrimin e sipërfaqes nga 10.2 m2 në 19.9 m2 në regjistrimin në sistem të pasurisë
“bodrum” me nr.6/136+4/b1, Vol. 8, faqe 36, Zona Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda
Topallaj, në adresën: Pallati 32, Shkalla 4, Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë. 5.
Detyrimin e ZVRPP për të bërë regjistrimin e sipërfaqes nga 11.2 m2 në 20.9 m2 në
regjistrimin në sistem të pasurisë “bodrum” me nr.6/136+4/_35/b2, Vol. 7, faqe 37, Zona
Kadastrale 8360 në pronësi të Majlinda Topallaj, në adresën: Pallati 32, Shkalla 4,
Apartamenti 37, Bulevardi Zogu I, Tiranë. 6. Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë”.
7. Gjykata ka arsyetuar se, pretendimet e palës paditëse për madhësinë e sipërfaqeve
të bodrumeve nga çfarë parashikojnë titujt e pronësisë dhe nga çfarë është regjistruar janë të
bazuara në ligj dhe se duhet të pranohen. Pasi ka realizuar aktin e ekspertimit për matjen e
sendeve pasuri të paluajtshme, gjykata ka konkluduar se pretendimet e paditëses për
madhësitë e sipërfaqeve të pasurive që duhet të regjistroheshin janë të bazuara në prova dhe
në ligj.
436
8. Gjykata ka arsyetuar se nuk janë plotësuar kushtet e nenit 21 të Ligjit nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, pasi nuk provohet të ketë kërkesë të
palës paditëse drejtuar palës së paditur për bashkimin e pasurive dhe regjistrimit të tyre në një
pasuri të vetme. Gjykata ka arsyetuar se paditësja më parë duhet t’i drejtohej regjistruesit dhe
vetëm nëse ai nuk do të pranonte të kryente këtë veprim, paditësja do të duhej t’i drejtohej
gjykatës.
9. Lidhur me pretendimin e regjistrimit të shtesave të kryera sipas lejes së ndërtimit,
gjykata ka arsyetuar se nenet 26 dhe 28 të ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme, ku
pala paditëse e mbështet shkakun ligjor të padisë, nuk mundet të mbështesin padinë e saj.
Gjykata arsyeton se, që pala paditëse të arrinte qëllimin e saj duhej që ajo të kundërshtonte
aktin e regjistrimit të pasurive në numra të ndryshëm hipotekorë. Pala paditëse, sipas
gjykatës, pohon vetë se e ka të regjistruar këtë pronë dhe se gjykata nuk mundet të detyrojë
në këto kushte palën e paditur të regjistrojë një pronë tashmë të regjistruar. Sipas gjykatës,
paditësja duhet t’i drejtohej gjykatës me kërkimin për të detyruar regjistruesin të lëshonte
certifikatën e pronësisë. Sakaq gjykata ka rrëzuar padinë për këtë pjesë.
10. Ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim pala paditëse
Majlinda Topallaj. Sipas palës paditëse, pala e paditur duhet të regjistronte pasurinë si një të
vetme dhe se vendimi i shkallës së parë është i gabuar në këtë pjesë. Pala paditëse në ankim
ka pretenduar se ajo ka kërkuar mbi 15 herë për të regjistruar pasuritë të bashkuara dhe se
konkluzionet e gjykatës nuk i përgjigjen fakteve dhe provave në dosje. Në përfundim të
ankimit gjykatës së apelit i është kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe pranimi tërësisht i padisë.
11. Me Vendimin nr.2356, datë 05.11.2013 Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.9483, datë 12.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
12. Gjykata e apelit e ka gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së
shkallës së parë. Gjykata e apelit ka argumentuar njëlloj sikurse gjykata e shkallës së parë.
13. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së dytë ka ushtruar rekurs pala
paditëse Rajmonda Topallaj. Rekursi është paraqitur me datë 12.05.2014. Rekursi i është
njoftuar palëve ndërgjyqëse.
Në rekurs parashtrohet se:
- Pala e paditur duhet të regjistronte pasurinë si një të vetme dhe se vendimi i
shkallës së parë është i gabuar në këtë pjesë;
- Pala paditëse ka kërkuar mbi 15 herë për të regjistruar pasuritë të bashkuara dhe
se konkluzionet e gjykatës nuk i përgjigjen fakteve dhe provave në dosje;
- Në përfundim të ankimit gjykatës së apelit i është kërkuar ndryshimi i vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit dhe pranimi tërësisht i padisë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit,
vendimet e gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi i
gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin procedural dhe duhet prishur, e çështja sakaq
duhet të kthehet për rishqyrtim, për shkak të shkeljes së normave që kanë të bëjnë me
kompetencën lëndore.
15. Kolegji vë në dukje se gjykata e apelit ka zgjidhur çështjen duke mos qenë
kompetente nga pikëpamja lëndore. Çështja objekt gjykimi është e natyrës administrative në
kuptim të nenit 7 të ligjit 49/2012. Kolegji thekson se çështja objekt gjykimi duhet të
gjykohej nga Gjykata Administrative e Apelit në bazë ligjit nr.49/2012 dhe qëndrimit
437
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues
Administrativ nr.3, datë 06.12.2013 ku është vendosur se:
“Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.”.
16. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji thekson se gjykata e apelit ka
lejuar shkelje të rëndë procedurale, pasi ka gjykuar një çështje të cilën nuk e ka pasur në
kompetencë nga pikëpamja lëndore. Për këtë shkak, Kolegji vlerëson se, vendimmarrja e
gjykatës së apelit është e cënueshme, pa marrë në analizë ligjore shkaqet e rekursit mbi
mënyrën e zgjidhjes së çështjes prej gjykatës.
17. Përsa më sipër, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe në zbatim të nenit
7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Vendimit Unifikues Administrativ të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit, e cila është gjykata që në bazë të ligjit
ka kompetencën lëndore të shqyrtojë ankimet e palëve ndërgjyqëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Prishjen e Vendimit nr.2356, datë 05.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 01.02.2017
438
Nr. 00-2017-222 i Vendimit (19)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 01.02.2017 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.2153/2014, që u përket palëve:
PADITËS: PIRRO VERUSHI

I PADITUR: DREJTORIA E SHËNDETIT PUBLIK
GRAMSH
OBJEKTI:
Detyrimin e anës së paditur të paguajë në favor të paditësit
shumën 275.850 (dyqind e shtatëdhjetë e pesëmijë e tetëqind e pesëdhjetë) Lekë,
si dhe kamatëvonesat kësaj shume deri në ekzekutimin e vendimit gjyqësor.
Baza Ligjore: Neni 476 pika b, 730, 772 e në vijim i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.990, datë 11.04.2008 ka

vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë së paraqitur nga Pirro Verushi. Detyrimin e anës
së paditur Drejtorisë së Shëndetit Publik Gramsh të paguajë në favor të
paditësit shumën prej 275850 (dyqind e shtatëdhjetë e pesëmijë e tetëqind e
pesëdhjetë) Lekë si dhe interesat zyrtare deri në ditën e ekzekutimit të
vendimit.”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-455 (242), datë 04.04.2011 ka

vendosur:
“Prishjen e Vendimit nr.990, datë 11.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.2003 (13-2011-4599), datë

“Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Shëndetit Publik
Gramsh të paguajë në favor të paditësit Pirro Verushi dëmin e shkaktuar nga
mospërmbushja e kontratës së furnizimit me shtypshkrime të datës 08.05.2007
në shumën 359.948,37 Lekë.”.
439
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.13-2011-4599 (2003), datë 12.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Rrëzimin e kërkesë padisë si të
pabazuar në prova dhe në ligj.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse z. Pirro

Verushi. Rekursi është ushtruar me datë 16.05.2014. Rekursi u është njoftuar palëve
ndërgjyqëse. Në rekurs parashtrohet se:
- Riçelja e shqyrtimit gjyqësor është bërë nga gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin;
- Ankimi i paraqitur në apel ishte i parregullt, pasi nuk ishte parashtruar asnjë nga
shkaqet e ankimit, duke u paraqitur rishtazi gjatë gjykimit në apel;
- Gjykata e apelit duhet të vendoste mospranimin e ankimit apo të vendoste kthimin e
ankimit pasi ishte i metë;
- Nëse kontrata ishte e pavlefshme atëhere pala e paditur duhet të niste një proces
gjyqësor dhe të pranohej pavlefshmëria e kontratës gjyqësisht, e jo të shprehej tej
objektit të padisë dhe në mungesën e një kundërpadie;
- Nuk është përgjegjësia e paditësit se si arrin deri në vendimmarrje për lidhjen e
kontratës pala e paditur dhe për pasojë nuk mundet që të ngarkohet me përgjegjësi
civile pala paditëse për shkeljet e ligjit nga pala e paditur;
- Kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënia në fuqi e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 11.01.2008.
2. Nga fashikulli i gjykimit rezulton se shoqëria Shpresa sh.p.k., me cilësinë
kontraktore të furnizuesit, me Drejtorinë e Shëndetit Publik Gramsh, në cilësinë e blerësit
porositës, kanë lidhur një kontratë furnizimi e shtypshkrime nr.265/2, datë 18.05.2007.
Rezulton se përfaqësuesi i shoqërisë Shpresa sh.p.k. ka qenë z. Pirro Verushi. Kontrata
parashikonte se afati i saj do të niste me datë 10.05.2007 dhe do të përfundonte me datë
15.06.2007. Objekti i kontratës ishte përgatitja nga pala paditëse të kartelave klinike dhe
artikuj të tjerë të ngjashëm me të dhe ofrimi i këtyre mallrave tek pala e paditur për vlerën
275850 Lekë.
3. Z. Pirro Verushi rezulton se është regjistruar si person fizik tregtar dhe kryen
veprimtari tregtare në fushën e botimeve dhe shtypshkronjës. Në kuadër të aktivitetit të tij
pala paditëse boton edhe gazetën lokale e emrin “Shpresa”. Nga vërtetimet e lëshuara nga
Qendra Kombëtare e Regjistrimit rezulton se shoqëria Shpresa sh.p.k. nuk është e regjistruar
si person juridik dhe se nuk ka një shoqëri të tillë tregtare. Qendra Kombëtare e regjistrimit
vërteton se z. Pirro Verushi ka që në vitin 2003 që është regjistruar si person fizik tregtar dhe
që ushtron veprimtari tregtare në fushën e botimeve.
4. Rezulton se pala paditëse, sikurse është rënë dakord në kontratë, ka prodhuar
mallrat e porositura dhe ka kërkuar marrjen në dorëzim të tyre nga ana e porositësit. Kjo
periudhë ka rezultuar të përkojë me momentin e ndërrimit të titullarit të institucionit të palës
së paditur. Nga ana e palës së paditur nuk është pranuar të merret në dorëzim malli. Pala
paditëse, pas diskutimeve verbale, i është drejtuar edhe me shkrim palës së paditur, duke
440
kërkuar marrjen në dorëzim të artikujve të porositur dhe përmbushjen e kontratës, por nuk ka
marrë asnjë përgjigje nga pala e paditur. Sakaq pala paditëse ka dërguar në Spitalin Rajonal të
Gramshit sasinë e artikujve të porositur, por malli nuk është marrë në dorëzim nga nëpunësit
e spitalit, duke i bërë me dije se drejtori e ka anulluar kontratën për mangësi.
5. Sakaq pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
6. Me Vendimin nr.990, datë 11.04.2008 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë së paraqitur nga Pirro Verushi. Detyrimin e anës së
paditur Drejtorisë së Shëndetit Publik Gramsh të paguajë në favor të paditësit shumën prej
275850 (dyqind e shtatëdhjetë e pesëmijë e tetëqind e pesëdhjetë) Lekë si dhe interesat
zyrtare deri në ditën e ekzekutimit të vendimit.”.
7. Gjykata ka argumentuar se pala paditëse ka përmbushur detyrimet kontraktore
sikurse palët kanë rënë dakord në kontratë dhe se pala e paditur pa shkak të justifikuar nuk
pranon të marrë në dorëzim dhe të dorëzojë mallin e porositur, duke mos përmbushur sakaq
detyrimin për të paguar detyrimin kontraktor. Gjykata vlerësoj se pala e paditur detyrohet të
paguajë shumën e vlerës së mallit sikurse në kontratë është rënë dakord. Gjykata ka vlerësuar
se pala e paditur duhet të paguajë edhe interesat zyrtare si kamatëvonesë mbi detyrimin
kryesor.
8. Rezulton se Drejtoria e Shëndetit Publik Gramsh ka ushtruar ankim ndaj vendimit
të gjykatës së shkallës së parë. Në ankim parashtrohet se vendimi i gjykatës së shkallës së
parë është i pabazuar në ligj dhe në prova dhe si i tillë duhet të ndryshohet dhe të rrëzohet
padia si e pabazuar në prova dhe në ligj. Në ankim parashtrohet se lidhja e kësaj kontrate
është bërë në kundërshtim me procedurat e prokurimit publik, pasi nuk është përgatitur urdhri
i blerjes dhe se nuk ka patur mundësi të paraqiten oferta. Në ankim është parashtruar se
gjykata duhet të merrte si provë një ekspert prokurimesh, që të konkludonte nëse është
respektuar ligji i prokurimeve apo jo.
9. Pala paditëse ka paraqitur kundërankim, duke parashtruar pretendimet e tij mbi
pabazueshmërinë e ankimit. Përgjithësisht janë argumentat e dhëna në padi, të cilat janë
vlerësuar të bazuar në ligj dhe në prova nga gjykata e shkallës së parë.
10. Me Vendimin nr.10-2011-455 (242), datë 04.04.2011 Gjykata e Apelit Durrës
ka vendosur: “Prishjen e Vendimit nr.990, datë 11.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”.
11. Gjykata e apelit ka arsyetuar se vendimi i gjykatës së shkallës së parë ka bërë
shkelje procedurale dhe se vendimi duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Gjykata e apelit ka konstatuar se kontrata e furnizimit është lidhur ndërmjet shoqërisë
Shpresa sh.p.k. dhe Drejtorisë së Shëndetit Publik Gramsh dhe se palë paditëse nuk mundet të
jetë z. Pirro Verushi por vetë shoqëria. Gjykata e apelit ka vlerësuar gjykata e shkallës së parë
nuk është shprehur për gjithsa kërkohet, pasi nuk ka individualizuar masën e
kamatëvonesave. Gjykata e apelit ka konstatuar se provat e administruara janë fotokopje dhe
të pa njësuara me origjinalin, gjë që konsiderohet si shkelje e standardit të procesit të rregullt
ligjor. Gjykata e apelit ka lënë si detyrë të rregullohet ndërgjyqësia dhe të individualizohet
detyrimi që rrjedh nga kamatëvonesat.
12. Me Vendimin nr.2003 (13-2011-4599), datë 12.10.2011 Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan ka vendosur: “Pranimin e padisë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
e Shëndetit Publik Gramsh të paguajë në favor të paditësit Pirro Verushi dëmin e shkaktuar
nga mospërmbushja e kontratës së furnizimit me shtypshkrime të datës 08.05.2007 në shumën
359.948,37 Lekë.”.
13. Gjykata ka arsyetuar se nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se shoqëria Shpresa
sh.p.k. nuk ekziston si person juridik dhe se z. Pirro Verushi e ka nënshkruar kontratën jo si
përfaqësues i personit juridik por si person fizik tregtar. Gjykata ka konkluduar se z. Pirro
Verushi përdor vulën “Firma private Shpresa” që nga koha e fillimit të aktivitetit dhe se
441
kontrata e furnizimit sjell efekte juridike për palën paditëse. Gjykata ka vlerësuar se nuk ka
asnjë shkak ligjor se pse ky veprim juridik të nulizohet dhe se prokurimin e këtij shërbimi
mundet ta marrë përsipër edhe një person fizik tregtar. Gjykata ka argumentuar se tërheqja
nga kontrata e palës së paditur është e pavlefshme dhe në kundërshtim me ligjin. Gjykata ka
vlerësuar se pala e paditur detyrohet të paguajë për llogari të paditësit shumën 275.850 Lekë.
Gjykata ka arsyetuar se pala e paditur ka rënë në morë për pagimin e detyrimit principal dhe
se për këtë arsye duhet të paguajë edhe kamatëvonesat. Pas përllogaritjes së kamatëvonesat
sipas normave të interesit të depozitave të emetuara nga Banka e Shqipërisë, gjykata ka
konkluduar se shumatorja e detyrimit principal dhe interesat mbi të kapin vlerën 359.948,37
Lekë.
14. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim Drejtoria e
Shëndetit Publik Gramsh. Në ankim pala e paditur shprehet se nuk është dakord me vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe s e të gjitha pretendimet do t’i paraqesë ditën e gjykimit të
çështjes në gjykatën e apelit. Kështu nuk parashtrohet asnjë shkak për ankimin në ankimin e
palës së paditur.
15. Me Vendimin nr.10-2014-1508 (364), datë 17.04.2014 Gjykata e Apelit Durrës
ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit civil nr.13-2011-4599 (2003), datë 12.10.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe
në ligj.”.
Gjykata e apelit ka vlerësuar, se në zbatim të nenit 420 të Kodit Civil, vetëm kontratat
e lidhura rregullisht mundet të kenë forcën e ligjit dhe se në rastin konkret pala e paditur në
kontratë si autoriteti kontraktor nuk ka zbatuar ligjin për procedurat e prokurimit publik.
Gjykata ka konkluduar se prokurimi në rastin konkret nuk rezulton të jetë kryer sipas
procedurave të parashikuara në aktet nënligjore për blerjet e vogla, konkretisht sipas
Udhëzimit nr.1, datë 20.03.2007 të Agjensisë së Prokurimit Publik. Gjykata ka vlerësuar se
nuk ka urdhër për kryerjen e prokuimit, nuk ka marrje të së paku tre oferta nga operatorë
ekonomik dhe se nuk ka një raport përmbledhës nga ana e komisionit të ofertave, ashtu sikur
nuk ka edhe klasifikim të ofertave. Gjykata e apelit ka vlerësuar se kontrata është lidhur me
një subjekt që nuk ka qenë i regjistruar asnjëherë si shoqëri tregtare dhe si e tillë kontrata
është e pavlefshme. Gjykata ka arsyetuar se pala e paditur nuk mundet të detyrohet të paguajë
një detyrim që buron nga një kontratë e pavlefshme.
16. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse z.
Pirro Verushi. Rekursi është ushtruar me datë 16.05.2014. Rekursi u është njoftuar palëve
ndërgjyqëse. Në rekurs parashtrohet se:
- Riçelja e shqyrtimit gjyqësor është bërë nga gjykata e apelit në kundërshtim me
ligjin;
- Ankimi i paraqitur në apel ishte i parregullt, pasi nuk ishte parashtruar asnjë nga
shkaqet e ankimit, duke u paraqitur rishtazi gjatë gjykimit në apel;
- Gjykata e apelit duhet të vendoste mospranimin e ankimit apo të vendoste kthimin
e ankimit pasi ishte i metë;
- Nëse kontrata ishte e pavlefshme atëhere pala e paditur duhet të niste një proces
gjyqësor dhe të pranohej pavlefshmëria e kontratës gjyqësisht, e jo të shprehej tej
objektit të padisë dhe në mungesën e një kundërpadie;
- Nuk është përgjegjësia e paditësit se si arrin deri në vendimmarrje për lidhjen e
kontratës pala e paditur dhe për pasojë nuk mundet që të ngarkohet me
përgjegjësi civile pala paditëse për shkeljet e ligjit nga pala e paditur;
- Kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënia në fuqi e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë.
442
gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin procedural dhe duhet prishur, e çështja sakaq
duhet të kthehet për rishqyrtim, për shkak të shkeljes së normave që kanë të bëjnë me
kompetencën lëndore.
kuptim të nenit 7 të ligjit 49/2012. Kolegji thekson se çështja objekt gjykimi duhet të
gjykohej nga Gjykata Administrative e Apelit në bazë ligjit nr.49/2012 dhe qëndrimit
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues
Administrativ nr.3, datë 06.12.2013 ku është vendosur se:
kompetencë nga pikëpamja lëndore. Për këtë shkak, Kolegji vlerëson se, vendimmarrja e
gjykatës së apelit është e cënueshme, pa marrë në analizë ligjore shkaqet e rekursit mbi
mënyrën e zgjidhjes së çështjes prej gjykatës.
20. Përsa më sipër, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe në zbatim të nenit
7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Vendimit Unifikues Administrativ të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit, e cila është gjykata që në bazë të ligjit
ka kompetencën lëndore të shqyrtojë ankimet e palëve ndërgjyqëse. Prandaj, Gjykata
Administrative e Apelit në gjykim duhet të analizojë dhe vlerësojë pretendimet e palëve në
lidhje me ankimin e paraqitur.
PËR KËTO ARSYE

V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.10-2014-1508 (364), datë 17.04.2014 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 01.02.2017
443
Nr. 00-2017-223 i Vendimit (20)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: BESIM XHIXHA

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DURRËS
OBJEKTI:
1. Kundërshtimin e vendimit të degës së përfitimeve datë 02.11.2012, nr.385 Prot.
2. Kundërshtimin e vendimit nr.28, datë 28.02.2013
të Komisionit Rajonal të Ankimit Durrës.
3. Kundërshtimin e vendimit nr.249, datë 26.04.2013
dhe Komisionit Qendror të Ankimit Tiranë.
Njohjen e të dhënave të shënuara në Librezën e Punës lëshuar N.B.Sh. Thumanë
me nr.Regjistri Themeltar 2/1/748 për punën e kryer në N.B.Sh. Thumanë
për vitet 01.08.1966 – 16.10.1967 dhe për periudhën e punës të kryer
në Kantierin e Bonifikimit Thumanë nga 02.10.1969 – 31.12.1980 si punëtor
dhe për periudhën e punës të kryer në N.P.D. Laç për vitet
31.12.1970 – 03.01.1974 Kantieri i Montimit Laç.
03.01.1974 – 24.08.1974 S.M.T. Fushë-Krujë për vitet 25.01.1975 – 15.08.1992
dhe për periudhën 06.01.1995 – 18.09.1997 si saldator
në Ndërmarrjen e Ujërave dhe Bonifikimit Fushë-Krujë në emër të Besim Riza Xhixha.
5. Detyrimin e palës së paditur të më lidhë pensionin e pleqërisë,
duke përllogaritur dhe periudhën datë 12.03.2012,
që nga momenti që më ka lindur e drejta për ta përfituar e në vazhdim.
Baza Ligjore: Neni 32/a i Kodit të Procedurës Civile
si dhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 i ndryshuar
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.483, datë

“Rrëzimin e kërkesës si të pabazuar në ligj dhe në prova.”.
444
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.911, datë 27.04.2015 ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.483, datë 25.04.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.”.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë pala paditëse z.

Besim Xhixha, me datë 25.05.2015. Në rekurs si shkaqe parashtrohen se:
- Libreza e punës është një dokument që provon pretendimet e paditësit lidhur me
periudhat e vjetërsisë në punë, aq më tepër për periudhën e vjetërsisë në S.M.T.
Fushë-Krujë që është mbajtur pa asnjë korrigjim;
- Korrigjimet janë bërë nga punëdhënësit dhe se nuk mundet të penalizohet ai për të
metat e tyre;
- Libreza e punës përbën akt me fuqi të plotë provuese sipas nenit 253 të Kodit të
Procedurës Civile;
- Pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë gjatë gjykimit për të provuar të
kundërtën;
- Duhet të ndryshohen vendimet e gjykatave të faktit dhe të vendoset pranimi i padisë
sipas objektit.

V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me
datë 14.02.2014.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse z. Besim Xhixha ka
përfituar pension të pjesshëm të pleqërisë nëpërmjet Vendimit nr.2189, datë 02.11.2012 të
Degës së Përfitimeve. Organi administrativ nuk i ka njohur si vjetërsi në punë periudhën nga
data 31.12.1970 – 03.01.1974 dhe 06.01.1995 – 18.09.1997, për arsye se nga verifikimi i
dokumentacionit të Stabilimentit të Sharrave Laç, për periudhën 10.10.1970 e në vazhdim, ka
rezultuar se nuk ka të regjistruar datë largimi. Gjithashtu organi administrativ nuk i ka njohur
si periudhë vjetërsie në punë edhe periudhën 06.01.1995 – 18.09.1997, kohë në të cilën
paditësi pretendon se ka punuar në Ndërmarrjen FMB Durrës, Sektori Mirditë, duke
argumentuar se në arkiv nuk ka regjistra themeltarë të kësaj ndërmarrje.
3. Rezulton se pala paditëse e ka ankimuar administrativisht këtë vendimmarrje.
Komisioni Rajonal i Ankimit pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Durrës me
Vendimin nr.28, datë 25.02.2013 ka lënë në fuqi me të njëjtin argumentim vendimin e degës
së përfitimeve. Pala paditëse e ka ankimuar sërish këtë vendim. Komisioni Qendror i
Apelimit me Vendimin nr.249, datë 26.04.2013 ka lënë në fuqi me të njëjtin arsyetim
vendimin e Komisionit Rajonal të Ankimit.
4. Sakaq pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë sikurse u prezantua në
5. Me Vendimin nr.483, datë 25.04.2014 Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Durrës ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës si të pabazuar në ligj dhe në prova.”.
6. Gjykata ka arsyetuar se padia është e pabazuar në prova dhe në ligj, pasi paditësi
nuk plotëson kushtet e nenit 92 të Ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet shoqërore”, duke qenë
se nuk plotëson kushtet e vjetërsisë në punë. Gjykata ka konkluduar se libreza e punës nuk ka
në faqen e parë vulën e institucionit nga ka dalë dhe gjithashtu nuk ka edhe nënshkrimin e
445
personit zyrtar që e ka lëshuar. Gjykata ka arsyetuar se punëmarrësi ka barrën e provës për të
provuar vërtetësinë e librezës së tij të punës, në kushtet kur përmbajtja e saj nuk konfirmohet
nga regjistri i punëtorëve të ndërmarrjes. Gjykata ka konkluduar se libreza e punës së
paditësit, për këtë periudhë vjetërsie që pretendohet, nuk ka datën e lëshimit të saj dhe se
faqja e fundit e saj është e korrigjuar, e fshirë dhe e shkarravitur. Gjykata sakaq ka arritur në
konkluzionin se libreza e punës në formën që është paraqitur nuk ka fuqi provuese dhe nuk ka
vlerën e provës në gjykim për të vërtetuar pretendimet e palës paditëse. Gjykata këtë arsyetim
e ka bërë në vendimin përfundimtar dhe se gjatë gjykimit e ka marrë si provë librezën e
punës, duke e administruar në fashikull atë.
7. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim pala paditëse, z.
Besim Xhixha. Në ankim është parashtruar se libreza e punës është një dokument që provon
pretendimet e paditësit lidhur me periudhat e vjetërsisë në punë, aq më tepër për periudhën e
vjetërsisë në S.M.T. Fushë-Krujë që është mbajtur pa asnjë korrigjim. Ai pretendon se
korrigjimet janë bërë nga punëdhënësit dhe se nuk mundet të penalizohet ai për të metat e
tyre. Pala paditëse në ankim ka pretenduar të ndryshohet vendimi i gjykatës së shkallës së
parë dhe të vendoset pranimi i padisë sipas objektit.
8. Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr.911, datë 27.04.2015 ka
vendosur: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.483, datë 25.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës.”.
9. Gjykata e apelit ka argumentuar ndryshe nga gjykata e shkallës së parë se libreza e
punës përfaqëson dokumentin që shërben për organin administrativ për të vërtetuar nëse të
dhënat e pasqyruara aty janë të rrjedhura sikur pasqyrohen në dokumentet zyrtare apo jo.
Gjykata arsyeton se pala e paditur i ka kryer të gjitha verifikimet dhe ka konkluduar se
periudhat e vjetërsisë të pretenduara nga pala paditëse nuk gjejnë pasqyrim në aktet zyrtare, si
librat e pagave, borderotë apo listëpagesat respektive. Gjykata e apeli në arritjen e këtij
konkluzioni duke patur parasysh pikën III të Rregullores nr.1, datë 21.10.2008 “Për caktimin,
administrimin dhe pagesën e pensioneve”. Gjykata vlerëson se pala paditëse do të duhej të
ndiqte rrugën ligjore të vërtetimit gjyqësor të faktit për të provuar vërtetësinë e pretendimeve
të tij lidhur me vjetërsinë në punë dhe vetës pas këtij gjykimi mundet të pretendonte para
gjykatës pensionin, sikurse ai ka kërkuar me padinë objekt gjykimi. Gjykata e apelit ka
gjykuar çështjen në dhomë këshillimi.
10. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë pala paditëse
z. Besim Xhixha, me datë 25.05.2015. Në rekurs si shkaqe parashtrohen se:
- Libreza e punës është një dokument që provon pretendimet e paditësit lidhur me
periudhat e vjetërsisë në punë, aq më tepër për periudhën e vjetërsisë në S.M.T.
Fushë-Krujë që është mbajtur pa asnjë korrigjim;
- Korrigjimet janë bërë nga punëdhënësit dhe se nuk mundet të penalizohet ai për të
metat e tyre;
- Libreza e punës përbën akt me fuqi të plotë provuese sipas nenit 253 të Kodit të
Procedurës Civile;
- Pala e paditur nuk ka paraqitur asnjë provë gjatë gjykimit për të provuar të
kundërtën;
- Duhet të ndryshohen vendimet e gjykatave të faktit dhe të vendoset pranimi i
padisë sipas objektit.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se Gjykata
Administrative e Apelit dhe Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka zhvilluar
446
një proces të parregullt ligjor dhe për rrjedhojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të kthehet
për rigjykim me tjetër trup gjykues.
12. Kolegji sjell në vëmendje të gjykatave se është në detyrimin kushtetues dhe ligjor
të tyre, që në bazë dhe për zbatim të nenit 183 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenit 1 pika
2 të Ligjit nr.49/2012, rast pas rasti, provë pas prove, gjykata me vendim të ndërmjetëm gjatë
gjykimit dhe deri sa nuk është deklaruar shqyrtimi gjyqësor i mbyllur, të disponojë edhe
kryesisht mbi kërkesat e palëve lidhur me marrjen e provave, që janë parashtruar që në
seancën përgatitore apo në seancën gjyqësore, sipas parashikimeve të nenit 158/a dhe 180 të
Kodit të Procedurës Civile, apo nenit 25 dhe 34 i Ligjit nr.49/2012 për gjykimin
administrativ. Kjo do të thotë se rast pas rasti dhe provë pas prove, apo qoftë edhe në rastet
kur gjykata për lejimin e provave vendos në bllok, gjykata ka detyrimin ligjor të bëjë me dije
palët për provat që pranon t’i marrë në shqyrtim dhe provat që nuk pranon t’i marrë në
shqyrtim. Kjo mënyrë procedimi mban palët të informuara dhe i bën ato të ndërgjegjshme
mbi cilësinë e materialit provues të përdorshëm në veçanti dhe në përgjithësi mbi cilësinë e
mbrojtjes së tyre. Vetëm në këtë mënyrë procesi gjyqësor plotëson standardet e procesit të
ndershëm dhe palëve u respektohet e drejta e mbrojtjes.
13. Prova kryesore e palës paditëse në këtë çështje ka qenë libreza e punës. Nëpërmjet
këtij dokumenti pala paditëse ka dashur të provojë se plotëson kushtet ligjore për përfitimin e
pensionit, duke kundërshtuar sakaq konkluzionet administrative të organeve të sigurimeve
shoqërore. Pikërisht kjo provë ka shërbyer edhe si shkak për të rrëzuar padinë si të paprovuar
nga gjykatat e faktit, pasi kanë dalë në konkluzionin se ajo nuk mundet të përdoret. Në rastin
konkret gjykata e ka lejuar palën paditëse ta paraqesë dhe më tej edhe e ka administruar në
gjykim si provë shkresore librezën e punës, por ka deklaruar papranueshmërinë e saj vetëm
në momentin kur ka arsyetuar vendimin përfundimtar. Më tej gjykata e apelit e ka zhvilluar
gjykimin në dhomën e këshillimit dhe ka ratifikuar konkluzionin dhe vlerësimin e gjykatës së
shkallës së parë, duke shtuar se rregullorja e brendshme e institucionit të sigurimeve
shoqërore parashikon se libreza e punës nuk ka fuqi provuese kur nuk bazohet në të dhënat e
administruara nga institucionet punëdhënëse dhe se në këto kushte e vetmja mundësi për
palën paditëse është ezaurimi i vërtetimit gjyqësor të faktit dhe më tej mundet të paraqiste
padinë objekt gjykimi.
14. Në këto kushte pala paditëse vetëm në momentin e njohjes me vendimin
përfundimtar të gjykatës së shkallës së parë ka marrë dijeni për shkakun e papërdorshmërisë
së provave të paraqitura nga ai. Në këto kushte pala paditëse, veç argumenteve të
parashtruara në ankim, e ka patur të pamundur të mbrohet dhe të provojë vërtetësinë e
pretendimeve të tij në gjykimin në shkallë të dytë, pasi gjykimi është zhvilluar sipas ritit
kameral.
15. Kolegji vlerëson se kjo mënyrë e të proceduarit nga të dy gjykatat e faktit nuk
respekton nenin 183 të Kodit të Procedurës Civile dhe bashkë me të edhe nenin 42 të
Kushtetutës dhe nenin 6 të KEDNJ, lidhur me parimin e realizimit të një mbrojtje efektive.
Kolegji vlerëson se nëse gjykata, menjëherë apo pas paraqitjes së provave shkresore nga pala
paditëse, do të kishte disponuar me vendim të ndërmjetëm, sipas nenit 183 të Kodit të
Procedurës Civile, për moslejimin e marrjes së librezës së punës si provë, pasi nuk ishte në
formën e kërkuar dhe kishte të meta sikurse parashikon neni 246 i Kodit të Procedurës Civile,
duke bërë të ditur edhe arsyetimin se kjo provë nuk mundet të përdoret për këtë arsye, atëherë
palës paditëse do t’i ishte dhënë një mundësi e arsyeshme të përgatiste mbrojtjen e saj sipas
këtij zhvillimi procedural të ri. Kolegji vlerëson se vetëm pas marrjes dhënies si mundësi
palës paditëse për t’i mbrojtur, gjykata e faktit do të jetë në gjendje të japë një vendim të
bazuar në parimet e procesit të rregullt ligjor.
16. Kolegji vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit në kundërshtim me nenin 119
të Kushtetutës bazon vendimin e saj, për të konkluduar nëse libreza e punës ka fuqi provuese
447
apo jo në gjykim, në rregulloren e brendshme të sigurimeve shoqërore. Kolegji sjell në
vëmendje se neni 119 i Kushtetutës parashikon se rregulloret, si akte administrative me
karakter normativ, kanë karakter të brendshëm dhe janë të detyrueshme vetëm për njësitë
administrative që varen prej tyre. Paragrafi i dytë i nenit 119 të Kushtetutës ka sanksionuar s
këto akte nxirren në bazë të ligjit dhe nuk mund të shërbejnë si bazë për të marrë vendime në
lidhje me individët dhe subjektet e tjera. Për rrjedhojë gjykatat nuk mundet të vlerësojnë nëse
provat e sjella nga palët në gjykim kanë apo jo fuqi provuese, janë apo jo të përdorshme, janë
apo jo prova sipas akteve nënligjore me karakter të brendshëm institucional, të cilat nuk
mundet të shërbejnë si bazë ligjore për të mbështetur dhe marrë vendime që disponojnë mbi
të drejtën e personave të jashtëm me institucionin. Gjykatat duhet të kenë parasysh se çështja
të tilla procedurale si marrja e provave, lejimi i përdorimit të tyre në gjykim, vlerësimi i
fuqisë provuese të provave kanë të bëjnë me të drejtën kushtetuese për t’u mbrojtur dhe
lidhen drejtpërdrejtë me procesin e rregullt ligjor. Për rrjedhojë të tilla çështje do të duhet të
zgjidhen ekskluzivisht sipas Kushtetutës, KEDNJ dhe ligjit procedural e jo rregulloreve me
karakter të brendshëm të institucioneve, e aq më tepër rregulloreve të organeve administrative
që janë palë të paditura në proces.
17. Kolegji vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit gabon kur argumenton se
vërtetimi gjyqësor i faktit, në rrethana të tilla kur libreza e punës vlerësohet se nuk mundet të
përdoret, përbën kusht pa të cilin pala paditëse nuk mundet të kërkojë gjyqësish detyrimin e
organeve administrative t’i caktojnë pensionin e pleqërisë. Një argument i tillë është kufizim
pa ligj dhe kufizim i paarsyeshëm i së drejtës për akses në drejtësi të kujtdo subjekti që
kërkon të rivendosë gjyqësish të drejtat e pretenduara të cenuara.
18. Kolegji vlerëson se gjykatat duhet të mbajnë parasysh se vërtetimi gjyqësor i faktit
është një gjykim që mundet të zhvillohet i pavarur dhe njëkohësisht edhe gjykim i posaçëm,
sipas rregullave të parashikuara nga neni 388 e vijues i Kodit të Procedurës Civile. Në këtë
mënyrë, legjislatori ka parashikuar një mënyrë se si faktet juridike nga më të ndryshëm e të
çfarëdoshëm, që kanë rëndësi për lindjen, ndryshimin apo shuarjen e një të drejte apo
detyrimi personale apo pasurore të një subjekti, të formohen apo ribëhen gjyqësish nëpërmjet
vërtetimit të ekzistencës së tij. Këto gjykime si qëllim kanë ribërjen apo riformësimin
fizikisht për efekte juridike aktin që e vërteton atë fakt juridik në qarkullimin civil dhe në
veprimtarinë institucionale. Thënë ndryshe gjykimi gracioz i vërtetimit gjyqësor të faktit
është një rast përjashtimor, kur vërtetohen rrethanat e pamundësisë së marrjes dhe përdorimit
të një prove për vërtetimin e një fakti të caktuar, se si ligji lejon një subjekt të ribëjë dhe
materializojë sërish një fakt të caktuar në një prove shkresore. Në këtë kuptim nuk ka asnjë
ndalesë ligjore që pala edhe gjatë gjykimit kontencioz, në mënyrë incidentale, të kërkojë para
gjykatës vërtetimin e faktit juridik që provon pretendimet e tij. Në këtë mënyrë duhet të
kuptohen edhe rastet kur Kodi i Procedurës Civile rrëzon pengesën e përdorimit të provës me
dëshmitar, kur provohet se prova me shkresë është e pamundur për t’u marrë për shkaqe të
pavarura nga pala. Kolegji vlerëson se, qoftë gjykata e shkallës së parë dhe qoftë gjykata e
shkallës së dytë, të cilat kanë juridiksion të plotë gjyqësor shqyrtues mbi faktin dhe ligjin,
kishin mundësi që të garantonin mbrojtjen dhe procesin e rregullt ligjor gjatë gjykimit, duke
garantuar për palët shqyrtimin e plotë dhe të gjithanshëm të çështjes.
19. Kolegji vlerëson se gjykatat duhet të lejojnë palët që të përdorin të gjitha mjetet
ligjore që ligji vë në dispozicion të tyre për të provuar pretendimet e artikuluara gjyqësish
nëpërmjet padisë apo prapësimeve. Vetëm pas lejimit të zhvillimit të procesit sipas parimit të
garantimit të së drejtës së palëve për të kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, gjykata e
faktit do të jetë në gjendje të zgjidhë mosmarrëveshjen sipas së drejtës pozitive në fuqi.
20. Kolegji vlerëson se në kushtet kur nuk janë garantuar nga gjykatat e faktit të
drejtat e palëve për shqyrtimin e plotë dhe të gjithanshëm i çështjes, sipas nenit 14 të Kodit të
Procedurës Civile, nuk mundet të zgjidhet në themel çështja në Gjykatën e Lartë. Në këtë
448
mënyrë çështja duhet të kthehet për rigjykim në shkallë të dytë, pasi faktet objekt
mosmarrëveshje nga pala paditëse janë pretenduar që në padi dhe se ky gabim në procedim
mundet të ndreqen edhe në gjykimin në apel, nëpërmjet riçeljes së shqyrtimit gjyqësor.
Gjykata e apelit në rigjykim duhet të mbajë parasysh zhvillimin e gjykimit në përputhje me
nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile dhe 17.2 të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin
administrativ. Vetëm pas vlerësimit sipas rregullave të fuqisë provuese të provave të
zakonshme, gjykata e apelit do të jetë në gjendje të marrë një vendim meritor dhe
përfundimtar lidhur me zgjidhjen në themel të mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Në këtë
mënyrë gjykata në rigjykim duhet të bëjë të qartë për palët se kush prova lejohen të përdoren
dhe në të njëjtën kohë të lejojë palët që të provojnë pretendimet e tyre me të gjitha mjetet
ligjore që ligji parashikon.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.911, date 27.04.205 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 01.02.2017
449
Nr. 00-2017-643 i Vendimit (21)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Ardian Dvorani Kryesues

në dhomën e këshillimit të datës 01.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: LORETA BAKALLI

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
BURGJEVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin tërësisht të aktit administrativ Urdhër nr.7803/1, date 25.11.2013,
të Drejtorisë së Përgjithshme te Burgjeve “Per lirimin nga detyra te një punonjësi civil”
me objekt lirimin nga shërbimi civil te personit tim znj.Loreta Bakalli
si specialiste e Sektorit te Burimeve Njerëzore pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve.
Detyrimin e Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve te me paguaje pagën e plote
si specialiste te Burimeve Njerëzore ne Drejtorinë e Përgjithshme te Burgjeve
përfshire te gjitha ndryshimet qe do te bëhen me akte nënligjore përkatëse
qe nga momenti i shkëputjes se marrëdhënieve financiare date 01.12.2013
deri ne momentin e rikthimit ne detyre.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve të më paguajë dëm moral
për cenim te personalitetit personal dhe profesional,
humbje te vendit të punës pa asnjë shkak te ligjshëm te provuar.
Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve të paguajë të gjitha shpenzimet gjyqësore
dhe tarifat e pagesës së avokatit.
Baza Ligjore: Ligji nr.10087, datë 26.02.2009 “Për disa shtesa dhe ndryshime
të Ligjit nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e te dënuarve me burgim
dhe te paraburgosurve” i ndryshuar,
Akti normativ nr.5, date 30.09.2013 “Per ndryshime ne ligjin nr.152/2013
“Për nëpunësin civil”, ligji nr.49/2012 “Per organizimin dhe funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative.
Ligji nr.8549, date 11.11.1999 “Per statusin e nëpunësit civil.
VKM nr.306, date 13.06.2000 “Per disiplinën ne shërbimin civil”.
Ligji nr.8485, date 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative”
neni 618, dhe 625, i ligjit nr.7850, date 29.07.19994
“Kodi Civil i Republikës se Shqipërisë”.
450
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.222, datë
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditëses Loreta Bakalli
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7803, datë 18.11.2013,
të Drejtorisë së Përgjithshme te Burgjeve.
Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve të rikthejë
paditësen Loreta Bakalli në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve ti paguajë
paditësit Loreta Bakalli pagën deri në rikthimin në vendin e mëparshëm të
punës.
Përmbushja e detyrimit nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve
në favor të paditësit Loreta Bakalli do te behet ne këtë mënyre:
Pala e paditur detyrohet ti paguaje një page mujore çdo muaj si dëmshpërblim
paditëses nga momenti i fillimit te ekzekutimit te këtij vendimi deri ne
rikthimin e saj ne pune.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1592, datë 08.05.2014, ka

vendosur:
1. Lënien në fuqi të vendimit nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
2. Kundër vendimit, lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1592, datë 08.05.2014,

ka paraqitur rekurs, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, e cila ka kërkuar;
“Ndryshimin e vendimit nr.1592, date 08.05.2014, te Gjykatës Administrative te Apelit Tirane
dhe vendimit nr.222, date 27.01.2014, te Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane
dhe rrëzimin e kërkese padisë se paditëses Loreta Bakalli” duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi nr.1592, date 08.05.2014, i Gjykatës Administrative te Apelit Tirane dhe
Vendimi nr.222, date 27.01.2014, i Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare
Tirane, janë marre ne shkelje te ligjit material dhe procedurial dhe si te tilla duhen
ndryshuar dhe kërkese padia e paditëses Loreta Bakalli, të rrëzohet tërësisht për te
gjitha kërkimet e saja.
- Të dyja Gjykatat kanë keqinterpretuar Ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil” dhe VKM nr.306, dt.13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin Civil.
- Për sa i përket anës proceduriale parashtrojme se:
- Pala paditëse ka kërkuar në objektin e kërkesë padisë Shfuqizimin tërësisht të aktit
administrativ.
Urdhër nr.7803/1, datë 25.11.2013, i Drejtorisë së Përgjithshme te Burgjeve “Për
lirimin nga detyra te një punonjësi civil”, me objekt:
Detyrimin e Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve, te me paguaje pagën e plote te
Specialistit te Burimeve Njerëzore ne Drejtorinë e Përgjithshme te Burgjeve, përfshire
te gjitha ndryshimet qe do bëhen, me aktet nënligjore përkatëse qe nga moment i
shkëputjes se marrëdhënieve financiare, date 01.12.2013 deri ne momentin e rikthimit
ne detyre.
Detyrimin e Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve, te me paguaje demin moral për
cenimin e personalitetit personal dhe profesional, humbje te vendit te punës, pa asnjë
shkak te ligjshëm dhe te provuar.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë të gjitha shpenzimet gjyqësore dhe tarifat e
pagesës së avokatit.
451
Nisur sa më sipër vlerësojmë se lirimi nga detyra i paditëses është bërë duke u bazuar
ne germën “d” te pikës 3, te nenit 25, te Ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil”, “Masat disiplinore.
- Bazuar ne VKM nr.306, date 13.06.2000 “Per disiplinën ne shërbimin civil”, rezulton
se Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve ka thirrur në zyrën e tij Loreta Bakalli për
njoftimin e saj ne lidhje me fillimin e ecurisë disiplinore.
- Nga ana e eprorit është çmuar e arsyeshme që në ditën e caktuar për shqyrtimin e
shkeljes te ftoje edhe dëshmitarë. Ne ketë takim është thirrur dhe P/sektorit të
Burimeve Njerëzore ne Drejtorinë e Përgjithshme te Burgjeve. Eprori direkt ka ardhur
ne dijeni te shkeljeve te kryera nga z.Loreta Bakalli ne datën 15.11.2013 me ane te një
memo me nr.325/1 prot, te përgatitur nga grupi i punës.
- Menjëherë pas ardhjes në dijeni të shkeljes se konstatuar eprori direkt bazuar ne VKM
nr.306, date 13.06.2000 “Per disiplinën ne shërbimin civil”, referuar pikës 4, germa
“b” dhe “c”.
- E drejta për tu dëgjuar dhe datën kur do te shqyrtohet shkelja e pretenduar, ka caktuar
një afat prej 8 ditësh, duke respektuar piken 4, germën "c" te VKM nr.306, datë
13.06.2000"Për disiplinën ne shërbimin civil".
- Paditëses në këtë takim i është vënë në dispozicion i gjithë dokumentacioni se ku
është mbështetur pala e paditur për fillimin e ecurisë disiplinore.
- Nga provat shkresore te cilat i janë bashkëngjitur prapësimeve rezulton se nga ana e
eprorit eshte respektuar me përpikëri pika 5 dhe 6 e VKM nr.306, pasi ka bërë takimin
në prezence te z.Loreta Bakalli dhe te një dëshmitarë dhe pas paraqitjes se fakteve dhe
te shkeljeve të konstatuara i kanë dhëne asaj masën disiplinore ne përputhje të plotë
me shkeljen disiplinore të konstatuar gjatë auditimit i është dhënë masa disiplinore e
"Largimit nga shërbimi civil", bazuar në germën "d' te pikës 3 të nenit 25 të Ligjit
nr.8549 datë 1999 ''Statusi i nëpunësit civil".
- Në lidhje me procedurën e fillimit të ecurisë disiplinore paditëses i është vënë në
dispozicion i gjithë dokumentacioni për shkeljet e konstatuara.
- I gjithë ky dokumentacion është pasqyruar ne proces verbalin e datës 25.11.2013,
sipas kësaj renditje:
Memo e datës 15.11.2013 nr.325 i sektorit te auditit
Raport auditi i datës 15.11.2013 nr.324
Proces verbal i datës 12.11.2013 i kryesuar nga grupi i punës Selim Cela dhe Manjola
Milo.
Raport Auditimi Teknik nr.325 Prot, i dt.5.11.2013.
Njoftim për fillimin e procedurave te largimit nga shërbimi civil.
Sipas proces verbalit te datës 25.11.2013 komunikimi i masës disiplinore "Largim nga
detyra", Drejtori mori ne reference, nenin 25 "Masat disiplinore", pika 2 masat jepen
direkt nga eprori, pika "d", "Largim nga shërbimi civil".
Ne baze te këtyre akteve, Drejtori i ka komunikuar paditëses largimin e saj nga
shërbimi civil, për "mangësitë e konstatuara ne drejtim te ushtrimit te detyrës
funksionale"
- Në këtë proces verbal paditësja ka vërejtjet e saj duke shpjeguar se nisur nga sa është
parashkruar në praktikën disiplinore në ngarkimin tim është një praktike disiplinore
në kusht formale pasi vendimmarrja për largimin tim nuk është i drejtë pasi nuk është
marrë parasysh e drejta për tu thirrur dhe dëgjuar, duke ju referuar edhe citimeve të
bëra nga titullarin seancë e ditës së sotme. Unë nuk jam njohur me aktet
administrative mbi të cilat është vendosur largimi im nga shërbimi civil dhe nga
detyra në përfundim të këtij takimi formal. Jam njoftuar për fillimin e procedurave
disiplinore.
452
Referuar sa me sipër rezulton se largimi nga shërbimi civil i paditëses është bërë
mbështetur në aktet e me poshtme:
-Urdhri i lirimit nga detyra nr.7803/1, datë 25.11.2013, i Drejtorit të Përgjithshëm të
Burgjeve.
-Njoftim për fillimin e procedurës se largimit nga shërbimi civil i datës 18.11.2013,
nr.7803 prot.
-Memo e datës 15.11.2013 i përgatitur nga grupi i punës.
-Procesverbali i datës 12.11.2013 i mbajtur nga grupi i punës në prani të paditëses
Loreta Bakalli, P/Sektorit të Burimeve Njerëzore dhe specialistit Agim Kamberi.
-Proces verbal i datës 25.11.2013, për njoftimin e masës disiplinore “Largim nga
shërbimi civil”.
-Raport Auditimi Teknik nr.325 Prot, date 15.11.2013.
- Rezulton se vendimi i eprorit direkt për marrjen e masës disiplinore është në përputhje
të plotë me ligjin 8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, dhe VKM nr.306,
dt.l3.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”.
- Referuar pikës 8 të VKM-se, nr.306, vendimi i eprorit për marrjen e masës disiplinore
përmban të gjitha të dhënat si, organin që ka marrë masën disiplinore, identifikimin e
nëpunësit ndaj të cilit është marrë masa, masën e marrë.
- Shkeljet faktike, bazën ligjore, arsyetimin e masës disiplinore dhe shpjegimet e
fakteve që janë bërë shkas për marrjen e masës disiplinore.
- Nga auditimi në sektorin e burimeve njerëzore, i kryer me urdhër program auditimi
nr.282, datë 04.11.2013, me grup punë i përbërë nga z.S.Cela dhe znj.M.Milo, i kryer
referuar ligjit nr.9720, date 23.04.2007 “Per auditimin e brendshëm ne sektorin
publik", si dhe aktet ligjore dhe nënligjore që normojnë punën e sistemit të burgjeve.
Rezulton se programi i auditit i është bërë prezent sektorit të burimeve njerëzore.
- Nga auditi i veprimtarisë së burimeve njerëzore në D.P.Burgjeve, dhe në sektorët e
burimeve njerëzore të njësite e vartësisë te drejtuar nga z. Loreta Bakalli, janë vërejtur
dhe konstatuar mjaft mangësi te cilat i janë bere prezent vet znj. Loreta Bakalli me
proces verbalin e datës 12.11.2013 dhe raport auditin e datës 15.11.2013.
- Sipas auditit rezulton se ne veprimtarinë e saj gjate ushtrimit te detyrave znj.Loreta
Bakalli, ka kryer shkelje te shumta ne lidhje me aktet e emërimit dhe kontratat e punës
për disa punonjës. Konstatohet se këto kontrata pune kane një shtrirje kohore qe e
tejkalojnë kufirin e emergjencës ne punën e një institucioni, nëse llogarisim afatin
maksimal për te kryer një procedure konkurimi që është rreh 3-muaj.
Kjo tregon se aktet e emërimit dhe kontratat e hartuara nga specialistja Loreta Bakalli
nuk janë bere ne kushtet e emergjencës.
Së pari: Ne një rast eshte konstatuar se eshte bere lirimi nga detyra te një punonjësi ne
kushte kur nuk ka pasur pakësim te organikes dhe kjo ka krijuar mundësinë e fitimit te
gjyqit nga punonjësi i liruar, duke u paguar dy punonjës për një vend pune.
Së dyti: Ka mangësi për sa i perket mbajtjes se dosjes se personelit, duke mos bere
kompletimin e tyre me dokumentacion te rregullt, duke u dhënë gradat me
dokumentacionin e rregullt shkollor dhe duke mos plotësuar kriteret e dhënies së
gradës. Veprime që sjellin përfitime ekonomike në mënyrë te padrejtë.
Së treti: Dokumentacioni i punonjësve civil mbahet ne qese plasmasi, nuk ka flete
inventari por aktet administrative, ne disa raste sipas konfirmimit te vet Loreta Bakalli
mungon edhe diploma.
Së katërti: Nuk eshte krijuar regjistri i personelit sipas vendimit nr.355, datë
07.07.2010 “Per organizimin e dosjes dhe regjistrit te personelit", nuk janë shënuar
lëvizjet e punonjësve, kualifikimi, përshkrimi i karrierës.
453
Se pesti: Nuk mbahet dokumentacion regjistër për masa disiplinore dhe largimet nga
puna dhe ne këto kushte rezulton se ne IEVP Korçe 6 punonjës kane fituar 60 paga
mujore dëmshpërblim me vlere 2.7 milion leke te reja, vetëm për mosrespektim te
procedurave nga znj Loreta Bakalli.
Se gjashti: Per vitin 2012 u verifikuan 20 vendime gjyqësore qe kane marre forme te
prere dhe janë për ekzekutim ne degën e financës dhe kane fituar dëmshpërblim 3.6
milion leke te reja vetëm se nuk janë respektuar procedurat e njoftimit nga punonjësja
Loreta Bakalli.
Së shtati: Nuk mbahet regjistër për emërimet dhe transferimet, dhe rezulton se shumë
transferime janë bërë të pabazuara në eksperiencën apo performancë e punës, pa u
marrë më parë pëlqimi paraprak.
Së teti: Ka mjaft mangësi në kriteret e punësimit.
Së nënti: Konstatohet mangësi në dokumentacionin e vjetërsisë në punë dhe
plotësimin e librezave të punës.
Së dhjeti: Nuk mbahet dokumentacion ku evidentohen vitet e punës për punonjësit,
funksionet, postet, gradat.
Së njëmbëdhjeti: Eshte konstatuar nga ky audit se Loreta Bakalli nuk ka kryer detyrat
e saja funksionale por ka punuar ne mënyrë rutine, duke përpiluar akte emërimi,
lirimi, transferimi ne kundërshtim me aktet ligjore dhe nënligjore qe normojnë punën
ne sistemin e burgjeve.
- Referuar fakteve te mësipërme rezulton se veprimet e paditëses kane qene ne
kundërshtim me ligjin Ligjin nr.8549, date 11.11.1999 “Statusi i nënpunsit civil”,
veprimet e paditëses gjate ushtrimit te detyrave te saj funksional te pasqyruara ne
raportin e auditit dhe vijnë në kundërshtim edhe me aktet ligjore dhe nënligjore qe
normojnë punën në sistemin e burgjeve.
Mbi bazën e mangësive të konstatuara grupi i punës (auditi) ka rekomanduar largimin
e saj nga shërbimi civil.
- Legjitimiteti i këtij akti provohet dhe argumentohet si me poshtë:
Urdhri nr.7803/1, date 25.11.2013, i Drejtorit te Përgjithshëm te Burgjeve ka dale ne
zbatim te Raport Auditimi tematik nr.325 Prot, date 15,11.2013 te grupit të punës të
përbërë nga Selim Çela dhe Manjola Milo, ne prezence te sektorit te burimeve
njerëzore Louena Bakalli, Loreta Bakalli dhe Agim Kamberi.
Ligji nr.8549, date 11.11.1999 "Statusi i nëpunësit civil”, ne nenin 25 te tij thuhet se,
“...Bazuar ne nenin 25, te ligjit te sipërcituar, nëpunësit civil i jepen masa disiplinore
për mosplotësimin e detyrave për thyerjen e disiplinës në punë dhe të rregullave të
etikës, si dhe në raste të tjera të parashikuara nga ky ligj...”.
- Masat disiplinore jepen nga eprori direkt sipas një procedure administrative, e cila
garanton të drejtën për t'u informuar; për t'u dëgjuar, për t'u mbrojtur dhe për t'u
ankuar. Eprori komunikon vendimin për marrjen e masës disiplinore në departamentin
e administratës publike për institucionet e administratës qendrore dhe në
departamentet e personelit për institucionet e pavarura. Departamenti i Administratës
Publike ose departamentet e personelit japin me shkrim mendimin e tyre në lidhje me
masën disiplinore dhe për masat nga shkronja "c" në "d" të pikës 3 të këtij neni, i
komunikojnë këtë mendim personit ndaj të cilit është marrë masa dhe Komisionit të
Shërbimit Civil. Për çdo shkelje jepet vetëm një masë disiplinore. Nuk është e
nevojshme të merren të gjitha masat disiplinore para se nëpunësi civil të largohet nga
detyra..”.
- Llojet e masave disiplinore sipas ligjit te sipërcituar janë:
a) Vërejtje me shkrim.
b) Vërejtje me paralajmërim.
454
c) Pezullimi nga e drejta e ngritjes në detyrë, për një periudhë deri në dy vjet.
ç) Kalimi në një detyrë të një niveli apo klase më të ulët për një periudhë nga 30
ditë deri në 1 vit.
d) Largimi nga shërbimi civil.
- Masat e mësipërme disiplinore mund të shlyhen në qoftë se brenda 1 viti nga dita e
dhënies së tyre për shkronjat “a” dhe “b”, të pikës 3, të këtij neni dhe brenda 3 vjetësh
nga dita e dhënies së tyre.
- Masat disiplinore të shlyera hiqen nga dosja vetjake.
- Sipas ligjit to sipërcituar masat disiplinore për shkronjat “a” dhe “b” të pikës 3, të
nenit 25, mund të shlyen brenda një viti nga moment i dhënies se tyre.
- Ndërsa masat disiplinore por shkronjat “c” dhe “ç”, kur ndaj punonjësit nuk eshte
marre ndonjë mase tjetër, hiqen brenda tre vjetëve.
- Ndërsa në lidhje me masën disiplinore të marrë sipas shkronjës "d" "Largim nga
detyra", kjo masë disiplinore duhet që brenda 30 ditëve nga dhënia e saj, të ankimohet
në rruge administrative ne Komisionin e Shërbimit Civil.
- Rezulton se z.Loreta Bakalli ne cilësinë e paditëses nuk ka ndjekur ecurinë
administrative bazuar në Ligjin nr.8549 datë 11.11.1999 "Statusi i nënpunsit civil",
VKM nr.306, dt.13.06.2000 "Për disiplinën në shërbimin civil". Referuar ligjit dhe
VKM -së, së sipërcituar do të duhej që para se paditësja ti drejtohej gjykatës me
kërkesë - padinë e saj, të kishte ndjekur fillimisht ankimin në Komisionin e Shërbimit
Civil, bazuar ne pikën 12 te VKM nr.306, dt.13.06.2000 "Per disiplinën në shërbimin
civil". Afati për t'ju drejtuar Komisionit te Sherbimit Civil nga moment i marrjes se
masës disiplinore është 30 ditë, referuar shkronjës "d"pika 3 neni 25 i Ligjin nr.8549
date 11.11.1999 "Statusi i nenpunsit civil".
- Nga provat shkresore te cilat i janë ngjitur kërkesë padisë nuk rezulton qe paditësja te
ketë ushtruar te drejtën e ankimit ne Komisionin e Sherbimit Civil ne afatet qe
përcakton ligji.
- Paditësja ne kërkese-padinë e saj i është referuar edhe aktit normative nr.5, datë
30.09.2013 “Per disa ndryshime në ligjin nr.l52/2013 “Për nëpunësin civil” dhe ligjit
nr.152/2013 “Per nëpunësin civil”.
- Sipas aktit normativ, ne nenin 1 te saj thuhet se ligji nr.8549 date 11.11.1999 “Statusi
i nepunësit civil” dhe çdo dispozite tjetër ne kundërshtim me këtë ligj shfuqizohet nga
data e fillimit te shtrirjes se efektit te këtij ligji. Ne nenin 2 te aktit normative thuhet se
ky ligj hyn ne fuqi ne 1 Tetor 2013 dhe i fillon efektet e tij mbas 6 muajsh pas hyrjes
ne fuqi.
- Ne se i referohemi këtij akti normativ rezulton se ligji nr.l52/2013"Statusi i nënpunsit
civil" nuk ka hyre akoma ne fuqi. Edhe pse Gjykata Kushtetuese ka vendosur rrëzimin
e këtij akti, rezulton se ky vendimi nuk eshte botuar ne fletoren zyrtare.
- Në fakt edhe pse ligji nr.152/2013 ka hyre ne fuqi ne datën 01.10.2013, rezulton se ne
zbatim te tij nuk ka dale asnjë akt nënligjor dhe ne këto kushte marrëdhëniet e
paditëses Loreta Bakalli rregullohen me ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil”, i cili në nenin 25, të tij pika 3, germa “d”, thotë se për masat
disiplinore te parashikuara nga germa “d”, afati për t'ju drejtuar Komisionit te
Sherbimit Civil, nga moment i marrjes se masës disiplinore eshte 30, dhe se ky afat ka
kaluar.
- VKM nr.306, date 13.06.2000 “Per disiplinën ne shërbimin civil”, ne piken 2, te tij
thuhet se “Ecuria disiplinore fillon nga eprori i drejtpërdrejte, me vetëveprimin e
drejtpërdrejte te eprorit ose me kërkesën drejtuar atij, nga çdo organ apo çdo person i
autorizuar. Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve ka vepruar sipas Raportit te Auditimit
Tematik, te datës 15.11.2013, nr.325 Prot”.
455
- VKM nr.360, dt.14.07.2000 “Per lirimin nga shërbimi civil”, lirimi nga shërbimi civil
i paditëses është bërë për paaftësi të theksuara ne kryerjen e detyrave te saja
funksionale.
- Si Gjykata Administrative e Apelit Tirane dhe Gjykata Administrative e Shkalles se
Pare Tirane, ne vendimet e tyre, kane arsyetuar se fillimi i procedurave për lirimin
nga shërbimi civil nuk duhej bere nga eprori direkt, Drejtori i Përgjithshëm i
Burgjeve, por nga eprori i drejtpërdrejte Zv/Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve
“Per burimet njerëzore dhe financën”.
- Ne lidhje me këtë arsyetim vlerësojmë se te dyja gjykatat kane keqinterpretuar
statusin e nëpunësit civil dhe aktet nënligjore qe rregullojnë ketë status pasi:
- Pretendimi i Gjykatave se akti administrativ nr.7803/1, date 18.11.2013, i Drejtorit
te Përgjithshëm i Burgjeve, eshte absolutisht i pavlefshëm për shkak se nuk eshte
ndjekur procedura për lirimin nga shërbimi civil, është i pa mbështetur në ligj.
- Sipas VKM nr.306, dt.13.06.2000 “Per disiplinën ne shërbimin Civil” ne piken 2, te
tij thuhet se “Ecuria disiplinore fillon nga eprori i drejtpërdrejte, me vetëveprimin e
drejtpërdrejte te eprorit ose me kërkesën drejtuar atij, nga çdo organ apo çdo person i
autorizuar”.
Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, ka vepruar sipas Raportit te Auditimit Tematik, te
datës 15.11.2013, nr.325 Prot.
- Ne rastin e paditëses Loreta Bakalli, eprori qe është DPBurgjeve, ka vepruar
drejtpërdrejte dhe nuk ka autorizuar person tjetër për fillimin e procedurës për
lirimin nga shërbimi civil.
- Sa me sipër akti administrativ nr.7803/1, date 18.11.2013, i Drejtorit te Përgjithshëm i
Burgjeve nuk mund te konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, pasi nga ana e palës se
paditur eshte ndjekur me korrektësi procedura për fillimin e ecurisë disiplinore.
- Sa me sipër vlerësojmë se te dy vendimet si vendimi nr.1592, date 08.05.2014, i

Gjykatës Administrative te Apelit Tirane dhe vendimi nr.222, date 27.01.2014, i
Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane, janë rrjedhim i interpretimit te
gabuar te ligjit material dhe procedurial dhe si te tilla duhen ndryshuar dhe kërkesë
padia e paditëses Loreta Bakalli duhet rrezuar tërësisht.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1592, datë

08.05.2014, ka paraqitur rekurs, pala paditëse Loreta Bakalli (Papandoni), e cila ka
kërkuar; “Ndryshimi i vendimeve nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe Vendimit nr.1592, datë 8.05.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë
në pjesën që lidhet me momentin e fillimit të pagimit të pagës ( pika 3 e vendimit të gjykatës
së shkallës së parë) duke filluar ky detyrim nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës, datë 01.12.2013. Lënien në fuqi të vendimit për zgjidhjen e kërkimeve të tjera”duke
- Me vendimin nr.222, datë 27.01.2014, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë, pasi ka gjykuar padinë e paditëses Loreta Bakalli, kundër të paditurit Drejtoria
e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë, me objekt “ pavlefshmëri e vendimit të largimit
nga shërbimi civil dhe 'zgjidhjen e pasojave”, ka vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditëses Loreta Bakalli.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Vendimit nr.7803/1, datë 25.11.2013, të
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve të rikthejë paditësen
Loreta Bakalli, në vendin e mëparshëm të punës.
456
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve ti paguajë paditëses
Loreta Bakalli pagën, deri në rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Përmbushja e detyrimit nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve në
favor të paditëses Loreta Bakalli, do të bëhet në këtë mënyrë:
Pala e paditur detyrohet t’i paguajë një pagë mujore çdo muaj si dëmshpërblim
paditëses nga moment i fillimit të ekzekutimit të këtij vendimi deri në rikthimin e saj
në punë.
- Ky vendim pasi merr formë të prerë, përbën titull ekzekutiv dhe është i
ekzekutueshëm drejtpërdrejtë nga Shërbimi Përmbarimor Gjyqësor Privat ose
Shtetëror.
- Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
- Në ankimin e të dy palëve ndërgjyqës, ky vendim është rishqyrtuar nga Gjykata
Administrative Apelit Tiranë në dhomë këshillimi dhe, me vendimin nr.1592, datë
08.05.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, i cili është komunikuar më
datë 19.06.2014, është vendosur, lënia në fuqi e Vendimit nr.434/265
Regj.Themeltare, nr.222, date 27.01.2014, të Gjykatës Administrative e Shkalles se
Pare Tirane”.
- Vendimet e mësipërme janë pjesërisht të pabazuar në ligj, për rrjedhojë, bazuar në
nenin 63 “dh” Ligjit nr.49/2012, kërkoj ndryshimin e vendimeve të gjykatës së
shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit.
- Konkretisht, gjykata e shkallës së parë (vendim i cili është lënë në fuqi nga gjykata e
apelit) ka vendosur,
- Përmbushja e detyrimit nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve në
favor të paditëses Loreta Bakalli, do të bëhet në këtë mënyrë;
- Është: “Pala e paditur detyrohet ti paguajë një pagë mujore çdo muaji si
dëmshpërblim paditëses nga momenti i fillimit të ekzekutimit të këtij vendimi deri në
rikthimin e saj në punë,
- Të ndryshohet: “Pala e vaditur detyrohet ti paguajë një pagë mujore çdo muaj si
dëmshpërblim paditëses nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të punës datë
01.12.2013 deri në rikthimin e saj në punë.
Ju drejtova Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, me Ankim brenda afateve
ligjore (bashkëlidhur kopje e ankimit datë 06.02.2014), duke kërkuar ndryshimin
pjesërisht të Vendimit nr.434/265 Regj.Themeltare, nr.Vendimi 222, datë 27.01.2014
të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, përsa i përket përcaktimit të
detyrimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve të më paguajë pagën që nga
moment i ndërprerjes së marrëdhënieve të punës, datë 01.12.2013 deri në rikthimin në
detyrë dhe jo nga moment i ekzekutimit të këtij vendimi, deri në rikthimin në detyrë,
siç ishte përcaktuar në Vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
- Shkaku për të cilin unë paditësja Loreta Bakalli, i jam drejtuar gjykimit administrativ
në të gjitha shkallët e tij është nxjerrja nga ana e palës së paditur Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve, të aktit administrativ Urdhër Nr 7803/1 datë 25.11.2013
“Për lirimin nga detyra të një punonjësi civil” me objekt “lirimin nga shërbimi civil të
personit tim, znj.Loreta Bakalli, si Specialiste e Sektorit të Burimeve Njerëzore pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve”.
- Në përfundim të gjykimit, në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe
në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë, në bazë të parashtrimeve të detajuara që
kam bërë në “Kërkesë Padinë” time, në “Prapësimet dhe Pretendimet“ në seancën
gjyqësore, në dokumentacionin e dorëzuar me cilësinë e provës nga ana ime dhe atij
të paraqitur nga pala paditëse Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, në Ankim, si
457
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, dhe ajo e Apelit, me të drejtë ka
arritur në përfundimin, se akti administrativ objekt gjykimi, është nxjerrë në
kundërshtim të plotë me formën, procedurën e kërkuar, provueshmërinë dhe vete
ligjin, duke vendosur konstatimin e pavlefshmërisë absolute të këtij akti, Vendimin
nr.7803/1, datë 25.11.2013, të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
- Duke ju referuar nenit 117, të Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999, “Kodi i Procedurave
Administrative”, ashtu siç është parashtruar edhe nga ana e Gjykatës e Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, përcaktohet
fare qartë se aktet administrative absolutisht të pavlefshme, siç është Vendimi
nr.7803/1, datë 25.11.2013, i Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, nuk prodhojnë
pasoja ligjore.
- Rrjedhimisht, unë paditësja Loreta Bakalli, ashtu siç ka vendosur edhe Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit Tiranë,
rifitoi të drejtën e rikthimit në detyrën e mëparshme të drejtën e pagimit të pagës së
plotë deri në momentin e rikthimit në detyrë.
- Pikërisht në pjesën e Vendimit nr.434/265 Regj.Themeltare, nr.vendimi 222, datë
27.01.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, që i përket të
drejtës së përfitimit të pagës së plotë, Gjykata ka vendosur, që kjo e drejtë fillon nga
momenti i ekzekutimit të këtij vendimi dhe jo nga momenti i shkëputjes së
marrëdhënieve financiare, datë 01.12.2013.
- Bazuar në të gjitha aktet ligjore përkatëse, unë kam kërkuar ndryshimin e momentit të
fillimit të ekzekutimit, në Ankimin e paraqitur pranë Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, pasi:
Vendimi nr.7803/1, datë 25.11.2013, i Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, i
konstatuar tashme si absolutisht i pavlefshëm, ka prodhuar pasojat ligjore ndaj
personit tim.
Pra referuar nenit 117, të Ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Proçedurave
Administrative” dhe vete Vendimit Nr 434/265 Regj.Themeltare, nr.Vendimi 222 date
27.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, detyrimi i
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve të më paguajë pagën e plotë deri në momentin
e rikthimit në detyrë duhet të fillojë që nga data 01.12.2013, datë kur ka filluar, kjo
pasojë ligjore, për shkak të një vendimi absolutisht të pavlefshëm.
- Duke ju referuar edhe legjislacionit për nëpunësit civil, të zbatuar në rastin tim, Aktit
Normativ nr.5, datë 30.09.2013 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil, pika 2 e nenit 8 dhe neni 25, të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i nëpunësit civil, pikave 13 dhe 14 te VKM-se nr.306, datë 13.06.2000
“Për disiplinën në shërbimin civil, përcaktohet fare qartë se momenti i zgjidhjes
së pasojave dhe rifitimit të të drejtave të cënuara të nëpunësit civil, si pasojë e
një akti administrativ të shfuqizuar apo absolutisht të pavlefshëm: “Në rastin
kur ndaj nëpunësit është marrë masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil
dhe komisioni (në këtë moment Gjykata Administrative e Shkallës së Parë)
vendos shfuqizimin (në këtë rast konstatimin e pavlefshmërisë absolute),
nëpunësi merr pagën e plotë që nga çasti kur i janë ndërprerë marrëdhëniet
financiare”.
- Duke ju referuar Vendimit nr.7803/1, datë 25.11.2013, të Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve, i konstatuar tashmë si absolutisht i pavlefshëm, data e
shkëputjes së marrëdhënieve financiare është 01.12.2013. Pra që nga kjo datë
01.12.2013, duhet te caktohet detyrimi i Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve,
të më paguajë pagën e plotë deri në momentin e rikthimit në detyrë.
458
- Po kështu duke ju referuar edhe Vendimit nr.5, datë 05.02.2014, të Gjykatës
Kushtetuese me objekt “Shfuqizimin si i papajtueshëm me Kushtetutën i Aktit
Normativ nr.5, datë 30.09.2013 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil”, përsëri Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, gjykon se unë
paditësja duhet të rifitoj të gjitha të drejtat e humbura nga një akt administrativ
absolutisht i pavlefshëm, që nga moment i cënimit të tyre, datë 01.12.2013.
- Madje po ti referohemi fjalë për fjalë pjesës arsyetuese të Vendimit nr.1592, datë
08.05.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, thuhet saktësisht se: “Ky
kolegj vlerëson se akti i palës së paditur vjen në kundërshtim flagrant me ligjin, duke
e konsideruar të paligjshëm ndërprerjen e marrëdhënieve të punës si nënpunëse civile
të paditëses Loreta Bakalli dhe si punonjëse me statusin e nëpunësit civil, paditësja
legjitimohet në kërkimet e saj për të përfituar rikthimin në vendin e punës së
mëparshme dhe masat për kohën e qëndrimit pa punë nga ndërprerja e punës e deri në
rikthimin e saj në vendin e mëparshëm të punës, e drejtë që rrjedh nga nenet 107/3
dhe 44 të Kushtetutës”.
- Në përfundim, bazuar në nenin 57, gërma a) e nenit 58, dhe gërma dh) e nenit 63, të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Neni 19, i Ligjit nr.10087, datë
26.02.2009 “Për disa ndryshime të Ligjit nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe
trajtimin e të dënuarve me burgim dhe të paraburgosurve”, i ndryshuar”, Vendimit
nr.5, datë 05.02.2014, të Gjykatës Kushtetuese me objekt “Shfuqizimin si i
papajtueshëm me Kushtetutën i Aktit Normativ nr.5, datë 30.09.2013 “Për disa
ndryshime në Ligjin nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”, pika 2, e nenit 8 dhe neni 25,
të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, VKM nr.306, datë
13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”, nenet 115-129, të Ligjit nr.8485, datë
12.05.1999, Kodi i Proçedurave Administrative”, neni 618 dhe 625, i Ligjit nr.7850,
datë 29.07.1994 “Kodi Civil i Republikës së Shqipërisë” dhe në të gjithë mënyrën sesi
është gjykuar absolutisht e drejtë dhe e mbështetur ligjërisht, legjitimimi i kërkimit
tim, si nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe nga Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, si dhe nenin 63, “dh”, të Ligjit nr.49/2012.
Kërkoj të vendoset:
“Ndryshimi i Vendimeve nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe vendimit nr.1592, datë 8.05.2014, të Gjykatës së Apelit
Tiranë në pjesën që bëhet me momentin e fillimit të pagimit të pagës (pika 3, e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë) duke filluar ky detyrim nga momenti i
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës, datë 01.12.2013.
Lënien në fuqi të vendimit për zgjidhjen e kërkimeve të tjera”.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Me anë të urdhrit nr.1517, datë 31.03.2005, paditësja Loreta Bakalli është emëruar
specialiste ne sektorin juridik ne Drejtorinë e Përgjithshme te Burgjeve. Me ane te shkresës
nr.3731/1 prot, date 12.06.2006, të Drejtorit të Përgjithshëm te Burgjeve është vendosur
lëvizja e znj.Loreta Bakalli nga detyra e specialistes se Sektorit Ligjor, në detyrën e
specialistes së Sektorit të Burimeve Njerëzore, në Drejtorinë e Përgjithshme të Burgjeve sipas
procedurave të lëvizjes paralele.
459
Me anë të shkresës nr.606, datë 21.06.2007, të Përgjegjësit të Sektorit të Burimeve
Njerëzore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, paditësja Loreta Bakalli është
konfirmuar si nëpunëse civile në pozicionin e specialistes të Sektorit të Burimeve Njerëzore,
pranë Drejtorisë së Burimeve Njerëzore, Financës dhe Shërbimeve në Drejtorinë e
Përgjithshme të Burgjeve.
Nga formulari i vlerësimeve vjetore të punës, se paditëses Loreta Bakalli për vitet
2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 dhe 2012, rezulton se paditësja është vlerësuar shumë
mirë për mbarëvajtjen në punë..
Me anë të shkresës nr.7803 prot, datë 18.11.2013, të Drejtorit të Përgjithshëm të
Burgjeve “Për njoftimin e fillimit të procedurave të largimit nga shërbimi civil”, paditësja
Loreta Bakalli është njoftuar se do të zhvillohet një takim me objekt “fillimin e procedurave
të largimit nga shërbimi civil, për mangësitë e konstatuara në drejtim të ushtrimit të detyrave
funksionale” dhe të paraqitet për t’u dëgjuar me datë 21.11.2013 ora 09 00, pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Burgjeve.
Nga procesverbali datë 25.11.2013, rezulton se paditësja Loreta Bakalli është thirrur
në zyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, ku i është komunikuar largimi nga shërbimi
civil, për mangësitë e konstatuar në drejtim të detyrës funksionale.
Me anë të urdhrit nr.7803/1, datë 25.11.2013, të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve
“Për lirimin nga detyra të një punonjësi civil”, është urdhëruar lirimi nga shërbimi civil i
znj.Loreta Bakalli, si specialiste e Sektorit të Burimeve Njerëzore, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve.
Paditësja Loreta Bakalli, i është drejtuar me ankim Komisionit të Shërbimit Civil, i
cili nëpërmjet shkresës nr.147/1, datë 10.12.2013, e ka njoftuar paditësen për tërheqjen e
ankesës dhe materialet shoqëruese me qëllim vijimin e procedurave ligjore për zgjidhjen e saj
duke iu drejtuar gjykatës administrative kompetente.
Paditësja Loreta Bakalli, me date 10.12.2013, ka paraqitur padinë në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.222, datë

-Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditëses Loreta Bakalli.
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.7803, datë 18.11.2013, të
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme të Burgjeve të rikthejë
paditësen Loreta Bakalli në vendin e mëparshëm të punës.
-Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, ti paguajë
paditëses Loreta Bakalli, pagën deri në rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
-Përmbushja e detyrimit nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, në
favor të paditësit Loreta Bakalli do të bëhet në këtë mënyrë:
-Pala e paditur, detyrohet ti paguajë një page mujore çdo muaj si dëmshpërblim
paditëses nga momenti i fillimit të ekzekutimit të këtij vendimi deri në rikthimin e saj në
punë.
Me arsyetimin:
Ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil” ka për qëllim
përcaktimin e rregullave të njëjta, për kushtet dhe procedurat e pranimit në shërbimin civil,
për mënyrën e fillimit dhe mbarimit të marrëdhënies së punës, për zhvillimin e karrierës, për
garantimin e të drejtave dhe përcaktimin e detyrimeve të nëpunësve civile me synim krijimin e
një shërbimi civil të qëndrueshëm, profesional dhe eficent.
460
Në nenin 20, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për nëpunësin civil” përcaktohen të
drejtat e nëpunësit civil.
Një nga të drejtat e nëpunësit civil të përcaktuara në këtë ligj është që ata të kenë një
punë të garantuar në shërbimin civil në përputhje me dispozitat e këtij ligji.
Ne nenin 21, të këtij ligji me qëllim krijimin e një shërbimi të qëndrueshëm
profesional dhe eficent janë përcaktuar në mënyre taksative rastet se kur nëpunësi civil
lirohet nga shërbimi civil.
Në nenin 21, pika ë, të këtij ligji është përcaktuar se nëpunësi civil largohet nga
shërbimi civil kur ndaj tyre merret masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil nga organi
kompetent sipas procedurave të përcaktuara në nenin 25, të këtij ligji.
Në nenin 25, të këtij ligji janë përcaktuar masat disiplinore dhe në paragrafin e tretë
pika 3, e këtij neni është parashikuar se largimi nga shërbimi civil përbën masë disiplinore
Paditësja Loreta Bakalli ka ushtruar detyrën e specialistes te sektorit te burimeve
njerëzore, pranë Drejtorisë se Burimeve Njerëzore, financës dhe shërbimeve ne Drejtorinë e
Përgjithshme të Burgjeve dhe ka gëzuar statusin e nëpunësit civil. Paditësja Loreta Bakalli,
është larguar nga detyra për shkak të marrjes së masës disiplinore të largimit nga shërbimi
civil, të parashikuara nga neni 21 dhe 25, i ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Për statusin e
nëpunësit civil”.
Neni 92/c, e Rregullores së Përgjithshme të Burgjeve, përcakton së Drejtori i
Përgjithshëm i Burgjeve, ka për kompetencë të emërojë lirojë dhe shkarkojë, të gjithë
punonjësit e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, përveç atyre punonjësve marrëdhënia e
punës së të cilëve është e rregulluar me ligj të veçantë.
Paditësja Loreta Bakalli, si specialiste e Drejtorisë së Burimeve Njerëzore, ka
gëzuar statusin e nëpunësit civil dhe marrëdhënia e saj e punës rregullohet në bazë të ligjit
“Për statusin e nëpunësit civil” dhe akteve nënligjore që kanë dalë në zbatim te saj.
Sa më sipër, Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve, nuk eshte eprori direkt i paditëses
Loreta Bakalli dhe nuk është në kompetencën e tij te nise fillimin e procedurave për
largimin nga shërbimi civil si dhe te vendose largimin nga shërbimi civil te paditëses
Loreta Bakalli. Këto kompetenca i përkasin nëndrejtorit te përgjithshëm të
burgjeve/drejtorit te burimeve njerëzore si eprori direkt i paditëses Loreta Bakalli.
Në këto kushte, gjykata çmon se vendimi nr.7803/1, datë 18.11.2013, është një akt
absolutisht i pavlefshëm, pasi eshte nxjerre nga organi administrativ jashtë kompetencave te
tij.
Neni 25, i ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil” dhe VKM
nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”, ka përcaktuar në mënyrë të
qartë procedurën që duhet të ndiqet nga eprori i drejtpërdrejtë në dhënien e masave
disiplinore duke përfshirë dhe atë te largimit nga shërbimi civil.
Kjo procedure konsiston në detyrimin e eprorit për të njoftuar me shkrim nëpunësin
civil për fillimin e ecurisë disiplinore ndaj tij.
Ky njoftim duhet të përmbajë në mënyre te qarte te drejtën qe ka nëpunësi civil për te
paraqitur me shkrim sqarimet e tij rreth shkeljes se pretenduar si dhe afatin se kur duhet te
paraqitet ky sqarim, te drejtën qe ai ka te dëgjohet dhe për te paraqitur dëshmitare si dhe
datën se kur do te shqyrtohet shkelja.
Gjithashtu VKM nr.306, date 13.06.2000, parashikohet edhe detyrimi i eprorit direkt
për caktimin takimi nuk nëpunësin civil, i cili nuk duhet te jete me vone se 8 dite nga data e
njoftimit.
Ky takim duhet te behet ne prani te nëpunësit civil i cili duhet te jete njoftuar nga
eprori i drejtpërdrejtë dhe ne rast te mosparaqitjes se tij duhet te vihet ne dukje me shkrim
mosparaqitja e nëpunësit civil, i cili ka marre dijeni kundrejt konfirmimit.
461
Pas kryerjes se kësaj procedure eprori direkt vendos dhënien ose jo te masës
disiplinore.
Nga aktet rezulton se paditësja Loreta Bakalli nëpërmjet shkresës nr.7803, date
18.11.2013, eshte njoftuar do te zhvillohet një takim me objekt fillimin e procedurave te
largimit nga shërbimi civil për mangësitë e konstatuar ne drejtim te ushtrimit te detyrave
funksionale dhe se ajo duhet te paraqitet me date 21.11.2013, ora 09 00, për tu dëgjuar pranë
Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve.
Siç rezulton fillimi i ecurisë disiplinore ndaj paditëses Loreta Bakalli ka filluar mbi
bazën e raportit te auditit nr.324, date 15.11.2013.
Gjykata konstaton se nga raporti i auditit nr.324, datë 15.11.2013, nuk eshte
evidentuar ne mënyrë të qartë veprimi konkret që pretendohet se përbën shkelje disiplinore
dhe rrethanat e kryerjes se tij nga ana e paditëses Loreta Bakalli, ashtu siç përcaktohet ne
piken 3, te VKM nr.360, date 13.06.2000 “Per largimin nga shërbimi civil”.
Siç rezulton nga aktet e administruara si prove përpara gjykatës njoftimi date
18.11.2013, qe pala e paditur i ka dërguar palës paditëses Loreta Bakalli nuk përmban
lajmërimin për shkeljen konkrete qe ka kryer paditësja Loreta Bakalli, te drejtën qe ajo ka
për te paraqitur sqarime me shkrim rreth shkeljes se pretenduar, afatin brenda te cilës ajo
duhet te paraqesë këto sqarime si dhe te drejtën qe ka për te paraqitur dëshmitare.
Nga procesverbali date 15.11.2013, rezulton se pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, i ka komunikuar direkt palës paditëse, Loreta Bakalli largimin
nga shërbimit civil, duke mos i sqaruar shkeljet konkrete që ajo ka kryer në ushtrimin e
detyrave te saj funksionale si dhe duke i mohuar paditëses të drejtën për të dhënë sqarime
rreth këtyre shkeljeve.
Nga procesverbali rezulton se paditësja është njohur me raportin e auditit nr.324,
datë 15.11.2013, në këtë takim duke mos patur mundësi të njihet më parë dhe të ushtrojë të
drejtën e mbrojtës në mënyrë efektive.
Si rrjedhojë gjykata çmon se ky njoftim i palës se paditur për fillimin e procedurave
për largimin nga shërbimi civil nuk është bërë në përputhje me pikën 4, të VKM nr 306, date
13.06.2000 “Për largimin nga shërbimi civil” pasi eprori i drejtpërdrejte duhet te njoftoje
menjëherë me shkrim nëpunësin civil për te drejtën qe ai ka për të paraqitur me shkrim
sqarime e tij rreth shkeljes se pretenduar, afatin se kur duhet te paraqitet ky sqarim, për të
drejtën që ka ai të dëgjohet, te drejtën që ka për të paraqitur dëshmitare si dhe për datën se
kur do te shqyrtohet shkelja e pretenduar.
Gjithashtu gjykata konstaton se vendimi nr.7803/1, date 18.11.2013, e Drejtorisë se
Përgjithshme të Burgjeve nuk është nxjerrë në përputhje me pikën 8, të VKM nr.306, datë
13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”, i cili parashikon së vendimi i eprorit të
drejtpërdrejtë duhet të përmbajë këto të dhëna: që ka marrë vendimin b) identifikimin e
nëpunësit civil ndaj te cilit është marrë masën e marrë, c) shkeljen faktike, d) bazën ligjore,
dh) arsyetimin e vendimit dhe organin dhe fakteve qe janë bere shkas për marrjen e vendimit,
e) datën e hyrjes ne fuqi te vendimit, datën e cila nuk mund te jete përpara datës se njoftimit
te tij dhe ë) të drejtën për tu ankuar ndaj vendimit afatin ne te cilin paraqitet ky ankim si dhe
organin përgjegjës për zgjidhjen e tij”.
Siç rezulton vendimi nr.7803/1, date 18.11.2013, i Drejtorisë se Përgjithshme te
Burgjeve nuk eshte i arsyetuar pasi nuk arsyetohet shkelja faktike dhe shpjegimi i fakteve qe
janë bere shkas për marrjen e vendimit, nuk eshte përcaktuar data e hyrjes ne fuqi te këtij
vendimi, nuk i eshte bere e njohur e drejta për ankim ndaj vendimit paditëses dhe organi
përgjegjës për zgjidhjen e tij.
Në këtë vendim është përcaktuar vetëm masa disiplinore dhe nëpunësi civil ndaj te
cilit marre masa disiplinore.
462
Gjykata çmon se vendimi nr.7803/1, date 18.11.2013, i Drejtorisë se Përgjithshme te
Burgjeve është nxjerre nga organi administrativ jashtë kompetencave te tij dhe ne
kundërshtim me procedurën e përcaktuar ne nenin 25, te ligjit nr 8549, date 11.11.1999 “Per
statusin e nëpunësit civil” dhe me dispozitat e VKM nr.306, date 13.06.2000 “Per disiplinën
ne shërbimin civil”, pasi nga ana e Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve njoftimi për
fillimin e ecurisë se masës disiplinore ndaj paditëses Loreta Bakalli nuk eshte bere ne
përputhje nenin 25, te ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil” si dhe
me pikën 4, të VKM nr.306, date 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil” .
Në bazë të nenit 116, pika c, te K.Pr.Administrative aktet administrative do te quhen
absolutisht te pavlefshme kur akti është nxjerrë në kundërshtim me procedurën e kërkuar nga
ligji si dhe nga organi administrativ jashtë kompetencave te tij.
Gjykata çmon se nga ana e Drejtorisë se përgjithshme te Burgjeve nuk është
respektuar procedura e përcaktuar në nenin 25, të ligjit nr 8549, date 11.11.1999 “Per
statusin e nëpunësit civil” ne nxjerrjen e vendimit nr.7801/3, date 18.11.2013, për lirimin nga
shërbimi civil te paditëses Loreta Bakalli dhe për pasoje vendimi nr 7801/3 date 18.11.2013
eshte akt absolutisht i pavlefshëm.
Ky vendim është i pavlefshëm edhe për faktin se ehte nxjerre nga Drejtori i
Përgjithshëm i Burgjeve jashtë kompetencave te tij ligjore.
Neni 117, te K.Pr.Civile parashikon se akte absolutisht te pavlefshëm nuk prodhojnë
pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si te tille.
Gjykata çmon se ne zbatim te këtij neni vendimi nr.7803/1, date 18.11.2013, te
Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve si akt absolutisht i pavlefshëm nuk ka prodhuar
pasoja dhe për rrjedhoje paditësja Loreta Bakalli duhet te rikthehet ne vendin e mëparshëm
te punës dhe ti paguhet paga deri ne rikthimin ne vendin e mëparshëm te punës.
Persa i përket objektit për dëmshpërblimin moral gjykata çmon se kjo pjese e padisë
eshte e pambështetur ne prova pasi nga ana e paditëses nuk u provua qe ajo te ketë pësuar
një dem moral ne personalitetin e saj.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim ne Gjykatën Administrative të Apelit,
pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, për ndryshimin e tij dhe rrëzimin e
padisë.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1592, datë 08.05.2014, ka
vendosur:
1. Lënien në fuqi të vendimit nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë
2. Kundër vendimit, lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Me arsyetimin:
Se ankimi i paraqitur nga i padituri Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve nuk
përmban shkaqe ligjore dhe faktike për cenimin e vendimmarrjes së Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë dhe për pasoje vendimi duhet lënë ne fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës Administrative të Apelit, çmon të vlerësoje së kur
Gjykata Administrative e Shkallës së parë Tirane ka disponuar me vendim ndaj kërkesë
padisë së ngritur nga paditësi Dritan Burgja në fuqi ishte ligji nr.8549, dt.11.11.1999, pasi
hyrja në fuqi e ligjit nr 152/2013 ishte shtyrë me aktin normativ nr.5, datë 30.09.2013 “Për
disa ndryshime në ligjin nr.152/2013, “Për nëpunësin civil”.
Parë nën dritën e dispozitave të këtij ligji (nr.85499, dt.11.11.1999) Kolegji
Administrativ i Apelit çmon se, në të kundërt sa pretendon i padituri edhe në ankim, gjykata e
ka zgjidhur çështjen objekt gjykimi në interpretim dhe zbatim të drejtë të përcaktimeve të tij
ligjore ne rast lirimi te nëpunësit nga shërbimi civil.
Sikundër Kushtetuta garanton ne nenin 107/3 se “Garancitë e qëndrimit në detyrë
dhe trajtimi ligjor i nëpunësve publikë rregullohen me ligj.
463
Ligji për statusin e nëpunësit civil ka normuar ne mënyrë te qarte e taksative rastet se
kur nëpunësi civil lirohet nga shërbimi civil, ne funksion te qëllimit te ligjit për krijimin e një
shërbimi civil te qëndrueshëm, profesional e eficent si dhe për garantimin e te drejtave dhe
përcaktimin e detyrimeve te nëpunësve civile, përcaktuar ne nenin 20 te tij.
Në nenin 21, pika ë, të këtij ligji eshte përcaktuar se nëpunësi civil largohet nga
shërbimi civil kur ndaj tyre merret masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil nga organi
kompetent sipas procedurave te përcaktuara ne nenin 25, te këtij ligji.
Në nenin 25, te këtij ligji janë përcaktuar masat disiplinore dhe në paragrafin e tretë
pika 3, e këtij neni është parashikuar se largimi nga shërbimi civil përbën mase disiplinore.
Sipas nenit 25, te ligjit nr.8549, date 11.11.1999 “Per statusin e nëpunësit civil”
gjendej rregullimi se masa disiplinore jepen nga eprori direkt sipas një procedure
administrative e cila garanton te drejtën për tu informuar, për tu dëgjuar, për tu mbrojtur
dhe për t’u ankuar.
Në rastin ne gjykim, provohet se paditësja Loreta Bakalli ka gëzuar statusin e
nëpunësit civil ne detyrën e specialistes te Sektorit te Burimeve Njerëzore pranë Drejtorisë se
Burimeve Njerëzore, Financës dhe Shërbimeve ne Drejtorinë e Përgjithshme te Burgjeve. Ne
baze te nenit 19, te ligjit nr.8328, 16.04.1998 parashikohet se nëpunësit e administrates civile
te Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve te cilët nuk bëjnë pjese ne strukturat e Policisë se
Burgjeve, gëzojnë statusin e nëpunësit civil sipas legjislacionit ne fuqi dhe janë pjese e
shërbimit civil. Eshte provuar se paditësja eshte larguar nga kjo detyre për shkak te marrjes
se masës disiplinore te largimit nga shërbimi civil te parashikuara nga neni 21 dhe 25, i ligjit
nr.8549, date 11.11.1999 “Per statusin e nëpunësit civil”.
Ne vijim te cilësimit se marrëdhënia e punës e paditëses ka qene objekt rregullimi
sipas Ligjit 8549/11.11.199 duke qene pozicioni i saj i punës jashtë strukturës se Policisë se
Burgjeve, Gjykata ka analizuar respektimin e këtyre përcaktimeve ligjore dhe ka konkluduar
drejt se eprori drejtpërdrejte i paditëses Loreta Bakalli e cila ka ushtruar detyrën e
specialistes eshte Drejtori i Burimeve Njerëzore dhe njëkohësisht Nëndrejtori i Përgjithshëm
i Burgjeve.
Ky konkluzion gjendet i mbështetur nisur nga parashikimi ne nenin 92/c, të
Rregullores së Përgjithshme te Burgjeve se Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve ka për
kompetence të emërojë lirojë dhe shkarkojë të gjithë punonjësit e Drejtorisë se përgjithshme
te burgjeve përveç atyre punonjësve marrëdhënia e punës së të cilëve është e rregulluar me
ligj te veçante.
Për pasoje është i bazuar ligjërisht përfundimi i gjykatës se vendimi nr.7803/1, date
18.11.2013, është një akt absolutisht i pavlefshëm pasi është nxjerrë nga Drejtori i
Përgjithshëm tej kompetencave te tij duke qenë se këto kompetenca i gëzon epror direkt, i
paditëses Drejtori i Burimeve Njerëzore, njëkohësisht Nëndrejtori i Përgjithshëm i Burgjeve.
Në lidhje me procedurën e kërkuar nga neni 25, i ligjit dhe VKM nr.306, datë
13.06.2000, “Per disiplinën ne shërbimin civil”, ka rezultuar e provuar se paditësja Loreta
Bakalli nëpërmjet shkresës nr.7803, date 18.11.2013, është njoftuar do të zhvillohet një takim
me objekt fillimin e procedurave te largimit nga shërbimi civil për mangësitë e konstatuar ne
drejtim te ushtrimit të detyrave funksionale dhe se ajo duhet te paraqitet me date 21.11.2013
ora 09 për tu dëgjuar pranë Drejtorisë se Përgjithshme te Burgjeve.
Nga procesverbali date 15.11 2013, rezulton se pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve i ka komunikuar direkt palës paditëse Loreta Bakalli largimin nga
shërbimi civil duke mos i sqaruar shkeljet konkrete qe ajo ka kryer ne ushtrimin e detyrave
te saj funksionale.
Nga procesverbali rezulton se paditësja është njohur me raportin e auditit nr.324 datë
15.11.2013 në këtë takim duke mos patur mundësi te njihet me pare dhe te ushtroje te drejtën
e mbrojtjes ne mënyrë efektive.
464
Veprimet e mësipërme janë ne kundërshtim me procedurën e përcaktuar ne ligj e ketë
akt nënligjor duke i mohuar te drejtën paditësen për mundësinë e njohjes me shkaqet qe i
atribuohen e qe kane iniciuar procedimin disiplinor ne mënyrë qe te paraqesë me shkrim
qëndrimin përkatës rreth shkeljes se pretenduar si dhe afatin se kur duhet te paraqitet ky
sqarim, te drejtën qe ai ka te dëgjohet dhe për të paraqitur dëshmitare si dhe datën se kur do
të shqyrtohet shkelja e pretenduar e cila nuk mund të jetë më vonë se 8 ditë nga marrja e
njoftimit (pika 4, e VKM).
Gjithashtu në VKM nr.306, datë 13.06.2000, parashikohet edhe detyrimi i eprorit
direkt për caktimin e një takimi me nëpunësin civil, i cili nuk duhet të jetë më vonë se 8 ditë
nga data e njoftimit.
Ky takim duhet të bëhet në prani të nëpunësit civil, i cili duhet te jete njoftuar nga
eprori i drejtpërdrejtë dhe ne rast te mosparaqitjes se tij duhet te vihet ne dukje me shkrim
mosparaqitja e nëpunësit civil, i cili ka marre dijeni kundrejt konfirmimit. Pas kryerjes se
kësaj procedure eprori direkt vendos dhënien ose jo te masës disiplinore.
Sipas pikës 8, te VKM nr.306, date 13.06.2000, përcaktohej se ky vendim përmbante;
organin qe ka marre vendimin,b) identifikimin e nëpunësit civil ndaj te cilit eshte marre
masa,c) masën e marre, c) shkeljen faktike,d)bazën ligjore, dh) arsyetimin e vendimit dhe
shpjegimin e fakteve qe janë bere shkas për marrjen e vendimit, e) datën e hyrjes ne fuqi te
vendimit, date e cila mik mund te jete përpara datës se njoftimit te tij dhe ë) te drejtën për tu
ankuar ndaj vendimit afatin ne te cilin paraqitet ky ankim si dhe organin përgjegjës për
zgjidhjen e tij”.
Në rastin në gjykim, me të drejtë është vlerësuar nga gjykata se vendimi nr.7803/1,
datë 18.11.2013, nuk arsyetohet shkelja faktike dhe shpjegimi i fakteve qe janë bere shkas për
marrjen e kësaj mase disiplinore, nuk eshte përcaktuar data e hyrjes ne fuqi te këtij vendimi
nuk i është bere e njohur e drejta për ankim ndaj vendimit të paditëses dhe organi përgjegjës
për zgjidhjen e tij.
Në përcaktimin e masave disiplinore merren parasysh shkaqet dhe rëndësia e shkeljes
disiplinore, shkalla e fajësisë, rrethanat në të cilën është kryer shkelja, pasojat e shkeljes,
rezultatet e vlerësimit individual, sjellja e përgjithshme ne kryerjen e detyrave, si edhe nëse
ka marrë masa disiplinore te meparshme te cilat nuk janë shlyer ne kushtet e nenit 25, te ligjit
nr.8549, date 11.11.1999 “Per statusin e nëpunësit civil”.
Në rrethana të tilla rezultuar gjyqësisht Kolegji Administrativ i Apelit çmon gjithashtu
të bazuar vlerësimin e gjykatës se shkallës së parë se ky vendim është një akt administrativ në
shkelje të kërkesave e neneve 108 dhe 109, të K.Pr.Administrative ku përcaktohet detyrimi
për të arsyetuar aktin administrativ të nxjerrë, i cili prek interesat e individit.
Në vendimin nr 75, datë 19.4.2002, të Gjykatës Kushtetuese theksohet se; e drejta për
një proces të rregullt ligjor përbën një nga të drejtat e pakufizueshme të individit.
Ajo është një e drejtë nëpërmjet së cilës individët kërkojnë realizimin e procedurave të
rregullta dhe të ndershme ligjore. E drejta për një proces të rregullt ligjor paraqitet si një
garanci për shtetasin kundër veprimeve të padrejta të organeve të pushtetit, si dhe përbën
njëkohësisht një detyrim për këto që të mos cenojnë të drejtat dhe liritë e shtetasve pa u
siguruar respektimin e procedurave të rregullta ligjore. Çdo organ i pushtetit publik gjatë
ushtrimit të funksionit të tij kushtetues e ligjor është i detyruar të respektojë standardet e
gjithë pranuara demokratike, të cilat kanë gjetur pasqyrimin e tyre në Kushtetutë.
“Argumentimi i shkeljeve që atribuohen, respektimi gjatë shqyrtimit parimit të
ndarjes së pushteteve njohja paraprake e personit ndaj të cilit kërkohet të merret masa e
shkarkimit me materialet që e ngarkojnë me përgjegjësi, respektimi i të drejtës për t’u
dëgjuar dhe mbrojtur si me anën e dhënies së sqarimeve paraprake, ashtu dhe gjatë
shqyrtimit të çështjes, janë disa nga elementet bazë që garantojnë të drejtën kushtetuese të
465
cilitdo për një proces të rregullt ligjor, si një e drejtë themelore, cenimin e së cilës,
jurisprudenca e Gjykatës Kushtetuese e ka identifikuar në çdo rast si shkelje të Kushtetutës.
Mohimi i të drejtës për tu dëgjuar, siç eshte vepruar ne rastin konkret, eshte
konsideruar nga jurisprudenca e Gjykatës Kushtetuese dhe Gjykatës se te Drejtave te Njeriut,
si mungese e një procesi te rregullt ligjor administrativ, i cili prek ne thelb drejtpërsëdrejti
vendimmarrjen e shprehur me vendimin nr.7803/1, date 18.11.2013, të Drejtorisë se
Përgjithshme te Burgjeve.
E drejta për tu dëgjuar eshte e lidhur ngushte me te drejtën për tu mbrojtur, për te
zhvilluar një proces kontradiktor gjykimi me qellim qe secila nga palët te këtë mundësinë te
paraqesë para organit kompetent shtetëror te gjitha argumentat e nevojshme, apo mjetet
juridike qe i vlejnë zgjidhjes se drejte te çështjes.
Ky kolegj vlerëson se akti i palës së paditur vjen në kundërshtim flagrant me ligjin
ndaj, duke e konsideruar te paligjshëm ndërprerjen e marrëdhënieve te punës si nëpunëse
civile të paditëses Loreta Bakalli, dhe si punonjëse me statusin e nëpunësit civil, paditësja
legjitimohet ne kërkimet e saj për te përfituar rikthimin në vendin e punës së mëparshme dhe
pagat për kohen e qëndrimit pa pune nga ndërprerja e punës, e deri në rikthimin e saj në
vendin e mëparshëm të punës apo në një vend paralel, e drejtë që rrjedh nga nenet 107/3 dhe
44, te Kushtetutës.
Akti normativ nr.5, datë 30.9.2013, disa ndryshime në ligjin nr.152/2013, “Për
nëpunësin civil” ndryshoi ligjin e sipërcituar duke parashikuar se: “Ky ligj hyn në fuqi më 1
Tetor 2013 dhe i fillon efektet e tij 6 muaj pas hyrjes në fuqi.
Deri në datën e fillimit të efekteve të këtij ligji zbatohet ligji nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i nëpunësit civil'”.
Rezulton se me vendimin nr.5, datë 05.02.2014 Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë ka vendosur: “Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të aktit normativ të
Këshillit të Ministrave nr.5, datë 30.09.2013 “Për disa ndryshime në ligjin nr.152/2013 “Për
nëpunësin civil” dhe të ligjit të Kuvendit nr.161/2013 “Për miratimin e aktit normativ nr.5,
datë 30.09.2013”.
Sipas nenit 76, të ligjit nr.8577, datë 10.2.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë” përcaktohet shprehimisht se:
“Vendimi i Gjykatës Kushtetuese që ka shfuqizuar një ligj apo akt normativ si të
papajtueshëm me Kushtetutën ose me marrëveshjet ndërkombëtare sjell efekte juridike nga
data e hyrjes së tij në fuqi”, ky vendim ka fuqi prapavepruese vetëm ndaj çështjeve që
shqyrtohen nga gjykata derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë formë të prerë.
Sipas nenit 132, te Kushtetutës “Vendimet e Gjykatës Kushtetuese hyjnë në fuqi ditën
e botimit në Fletoren Zyrtare”. Ne referim te kësaj dispozite, konstatohet se vendimi nr.5,
datë 05.02.2014 i Gjykatës Kushtetuese është botuar në fletoren zyrtare nr.18, datë
26.02.2014.
Per rrjedhoje, nisur nga këto ndryshime te kuadrit ligjor për statusin e nëpunësit civil,
për zbatimin e te cilit palët ne këtë gjykim janë ne mosmarrëveshje, Kolegji Administrativ i
Apelit vlerëson se ligji nr.152/2013 datë 30.05.2013 “Për nëpunësin civil” është i
zbatueshëm për të gjithë subjektet që janë pjesë e marrëdhënies së shërbimit civil dhe i shtrin
efektet e tij nga data 01.10.2013, datë e hyrjes në fuqi të tij, për të gjitha çështjet që janë duke
u shqyrtuar nga gjykatat përsa kohë për këto çështje nuk ka ende një vendim të formës së
prerë. Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendimin
nr.00-2014-730, datë 06.3.2014, kundër te tjera shprehet se;
Në analizë dhe në koherencë me ndryshimet e kuadrit ligjor, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se ligji nr.152/2013, datë 30.05.2013 “Për nëpunësin civil” është
i zbatueshëm për të gjithë subjektet që janë pjesë e marrëdhënies së shërbimit civil dhe i
shtrin efektet e tij nga data 1.10.2013, datë e hyrjes në fuqi të tij, për të gjitha çështjet që janë
466
duke u shqyrtuar nga gjykatat përsa kohë për këto çështje nuk ka ende një vendim të formës
së prerë”.
Nisur nga këto konsiderata juridike, duke u referuar gjendjes se faktit si dhe
urdhërimeve te vendimit te Gjykatës Kushtetueses nr.5, date 05.02.2014, si dhe nenit 76, pika
2, te ligjit 8577, date 10.02.2000 “Per Organizimin e Funksionimin e Gjykatës Kushtetuese te
Republikës se Shqipërisë” arrihet ne përfundimin se ky vendim duhet te lihet ne fuqi për te
gjitha ato rrethana dhe fakte qe u analizuan ne drejtimet e mësipërme dhe ato qe analizohen
hollësisht nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë në vendimin nr.222, date
27.01.2014.
III. Ligji i zbatueshëm:
4. Në nenin 19, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”

parashikohet se:
Nëpunësit civilë kanë këto detyra:
a) Të njohin, të respektojnë, të zbatojnë dhe të veprojnë në përputhje me Kushtetutën,
Kodin e Procedurave Administrative dhe aktet e tjera ligjore e nënligjore.
b) Të sigurojnë për publikun e gjerë, palët e interesuara dhe institucionet publike,
informacionin e kërkuar, me përjashtim të rasteve kur ky informacion është sekret shtetëror,
konfidencial ose për përdorim të brendshëm në përputhje me ligjet dhe aktet e tjera
nënligjore.
c) Të respektojnë orarin e punës dhe ta shfrytëzojnë vetëm për kryerjen e detyrave të
tyre. Orari dhe kohëzgjatja e punës përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave për
nëpunësit civilë në institucionet e administratës qendrore dhe me akte normative të organeve
të pushtetit vendor për nëpunësit civilë në administratën vendore.
ç) Të përmirësojnë aftësitë e tyre profesionale dhe të marrin pjesë në veprimtaritë
trajnuese për këtë qëllim.
d) Të mos kërkojnë apo pranojnë asnjë përfitim moral apo material, për kryerjen e
detyrave, me përjashtim të pagës dhe shpërblimeve të tjera, përcaktuar sipas nenit 18, të këtij
ligji.
dh) Të mos kryejnë punë apo veprimtari të cilat paraqesin konflikt interesash me
detyrën e tyre zyrtare ose pengojnë përmbushjen e saj. Për çdo veprimtari fitimprurëse që
kryejnë jashtë detyrave të tyre zyrtare, të informojnë institucionin ku punojnë.
e) Të mos përdorin pronën shtetërore për përfitime private.
ë) Të mbajnë përgjegjësi të plotë për ligjshmërinë e veprimeve të tyre gjatë kryerjes së
detyrës dhe, kur nuk janë të bindur për ligjshmërinë e urdhrave dhe vendimeve që zbatojnë,
duhet të informojnë menjëherë organet ose nivelet urdhërdhënëse, si dhe organet ose nivelet
eprore të këtyre të fundit. Nëpunësi civil nuk është i detyruar të zbatojë një urdhër të
paligjshëm.
f) Të mos bëjnë grevë.
g) Të mos sillen në kundërshtim me rregullat e etikës.
Mosrespektimi i detyrimeve të përcaktuara në shkronjat “d” “dh”, “e” dhe “f” të
këtij neni, sjell largimin nga shërbimi civil, në qoftë se provohet nëpërmjet procedurave
përkatëse disiplinore.
Në nenin 21 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil” parashikohet

se:
1. Nëpunësit civilë largohen nga shërbimi civil:
a) kur japin dorëheqjen;
b) kur mbushin moshën e pensionit;
467
c) kur bëhen të paaftë përgjithmonë për të kryer detyrat e tyre zyrtare, për shkak të
kushteve shëndetësore;
ç) kur dënohen me vendim të formës të prerë të gjykatës me heqje lirie;
d) kur konkludohet paaftësia për të kryer detyrat e tyre, të paktën, pas dy vlerësimeve
negative të njëpasnjëshme të rezultateve në punë;
dh) në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji;
e) kur konstatohet papërshtatshmëria me vendin e punës, sipas nenit 24 të këtij ligji;
ë) kur merret ndaj tyre masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil, nga organi
kompetent, sipas procedurave të parashikuara në nenin 25 të këtij ligji.
2. Në rastet e parashikuara në pikën 1 shkronja “d” të këtij neni, menjëherë pas
dhënies së vlerësimit të dytë negativ, institucioni përkatës i propozon Departamentit të
Administratës Publike ose departamentit të personelit, të largojë nëpunësin civil nga detyra.
Vendimi merret brenda 10 ditëve pune.
3. Ankesat kundër vendimit të mësipërm paraqiten në Komisionin e Shërbimit Civil,
brenda 30 ditëve pune nga komunikimi i vendimit.
Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në

Shërbimin Civil” parashikon se:
1. Janë shkelje disiplinore:
a) Mosrespektimi i përsëritur i kohës dhe i orarit të punës.
b) Moskryerja e detyrave, apo mosrespektimi i përsëritur i afateve të caktuara për
kryerjen e detyrave.
c) Sjellja e parregullt, gjatë kohës së punës, me eproret, me koleget, me varësit dhe
me publikun.
ç) Dëmtimi i pronës shtetërore, përdorimi i saj jashtë përcaktimit zyrtar, krijimi pa
shkaqe të pranueshme i mundësisë për dëmtim apo keqpërdorimi i pronës shtetërore.
d) Kryerja, brenda apo jashtë kohës së punës, të veprimeve, që ulin ose cënojnë
figurën e nëpunësit civil, institucionin apo shërbimin civil në tërësi.
dh) Kryerja e punëve apo veprimtarive, të cilat cenojnë interesat e detyrës zyrtare ose
që pengojnë përmbushjen e saj.
e) Shkelja e rregullave të etikës së shërbimit civil.
e) Moszbatimi i dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale.
f) Shkelja e rregullave të përcaktuara për ruajtjen e sekretit shtetëror apo të
mirëbesimit për të dhënat, të renditura si të tilla;
g) Shprehja e mendimeve apo kryerja e veprimtarive publike me karakter partiak ne
rolin e nëpunësit civil ose gjatë orarit të punës.
gj) Mosrespektimi i detyrave të tjera, të parashikuara në nenin 19, të ligjit nr.8549,
datë 11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”.
2. Ecuria disiplinore fillon nga eprori i drejtpërdrejtë i nëpunësit civil, me
vetëveprimin e drejtpërdrejte të eprorit ose me kërkesën drejtuar atij, nga çdo organ apo
person i interesuar .
3. Kërkesa duhet të plotësojë këto kushte:
a) Të jete me shkrim;
b) Të identifikoje nëpunësin civil, i cili pretendohet se ka kryer shkeljen disiplinore;
c) Të përcaktojë veprimin konkret, që pretendohet se përbën shkelje disiplinore dhe
rrethanat e kryerjes së tij.
6. Masa disiplinore quhet e përshtatshme, vetëm nëse është në përputhje me
shkeljen disiplinore. Në përcaktimin e masave disiplinore merren parasysh shkaqet dhe
rëndësia e shkeljes disiplinore, shkalla e fajësisë, rrethanat në të cilat është kryer shkelja,
pasojat e shkeljes, rezultatet e vlerësimit individual, sjellja e përgjithshme në kryerjen e
468
detyrave, si dhe nëse ka marrë masa disiplinore të mëparshme, të cilat nuk janë shlyer në
kushtet e nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”.
10. Masa disiplinore, “vërejtje me paralajmërim”, ka për qëllim këshillimin dhe
paralajmërimin e nëpunësit për masa të tjera disiplinore, më të renda, në rast përsëritjeje të
shkeljes dhe nuk shënohet në dosjen vetjake të nëpunësit. Masat disiplinore të parashikuar në
shkronjat “a”, “c”, “ç” dhe “d” të nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin
e nëpunësit civil” shënohen në dosjen vetjake të nëpunësit, së bashku me një kopje të
vendimit përkatës.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen
në nenin 58/a, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe për rrjedhojë
vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit nuk bëhet i cënueshëm.
6. Në referim të akteve që janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më
të ulta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave proceduriale dhe materiale të ligjit ka
kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe gjithanshëm gjyqësor të çështjes, i cili është në
përputhje me ligjin (neni 14, i K.Pr.Civile), duke iu dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve të
bëra nga palët në proces, ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12, i
K.Pr.Civile) dhe si rezultat e ka zgjidhur mosmarrëveshjen ndërmjet palëve në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre
(neni 16 i K.Pr.Civile).
7. Kërkimet e palës paditëse për Shfuqizimin tërësisht të aktit administrative, Urdhër
nr.7803/1, datë 25.11.2013, të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve “Për lirimin nga
detyra të një punonjësi civil” me objekt lirimin nga shërbimi civil të personit tim znj.Loreta
Bakalli si specialiste e Sektorit të Burimeve Njerëzore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Burgjeve. Detyrimin e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, të më paguajë pagën e plotë si
specialiste të Burimeve Njerëzore, në Drejtorinë e Përgjithshme të Burgjeve, përfshirë të
gjitha ndryshimet që do të bëhen me akte nënligjore përkatëse që nga momenti i shkëputjes së
marrëdhënieve financiare datë 01.12.2013, deri në momentin e rikthimit në detyrë, janë të
mbështetura në ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, pikat 12-17 të
VKM-së nr.306, datë 13.6.2000 “Për disiplinën në shërbim civil”. Referuar shkakut ligjor të
kërkimeve të palës paditëse arrihet në konkluzionin se ndodhemi para një mosmarrëveshje që
ka lindur si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës midis palës paditëse dhe palës së
paditur, mosmarrëveshje, e cila rregullohet nga ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i
nëpunësit civil”, si dhe VKM-ja nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”.
Nëpërmjet këtij gjykimi, paditësja kërkon të rivendosë në vend të drejtat e saj të pretenduara
dhe të shkelura nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, të cilat ajo i gëzonte
si punonjëse e administratës shtetërore me statusin e nëpunësit civil.
8. Nga citimi i nenit 19, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit Civil”
evidentohet qartë se, nëpunësit civilë kanë këto detyra: a) Të njohin, të respektojnë, të
zbatojnë dhe të veprojnë në përputhje me Kushtetutën, Kodin e Procedurave Administrative
dhe aktet e tjera ligjore e nënligjore; b) Të sigurojnë për publikun e gjerë, palët e interesuara
dhe institucionet publike, informacionin e kërkuar, me përjashtim të rasteve kur ky
informacion është sekret shtetëror, konfidencial ose për përdorim të brendshëm në përputhje
me ligjet dhe aktet e tjera nënligjore; c) Të respektojnë orarin e punës dhe ta shfrytëzojnë atë
vetëm për kryerjen e detyrave të tyre. ç)Të përmirësojnë aftësitë e tyre profesionale dhe të
469
marrin pjesë në veprimtaritë trajnuese për këtë qëllim; d) Të mos kërkojnë apo pranojnë asnjë
përfitim moral apo material, për kryerjen e detyrave, me përjashtim të pagës dhe
shpërblimeve të tjera, përcaktuar sipas nenit 18, të këtij ligji; dh) Të mos kryejnë punë apo
veprimtari, të cilat paraqesin konflikt interesash me detyrën e tyre zyrtare ose pengojnë
përmbushjen e saj; Për çdo veprimtari fitimprurëse që kryejnë jashtë detyrave të tyre zyrtare,
të informojnë institucionin ku punojnë; e) Të mos përdorin pronën shtetërore për përfitime
private; ë) Të mbajnë përgjegjësi të plotë për ligjshmërinë e veprimeve të tyre gjatë kryerjes
së detyrës dhe kur nuk janë të bindur për ligjshmërinë e urdhrave dhe vendimeve që zbatojnë,
eprore të këtyre të fundit; Nëpunësi civil nuk është i detyruar të zbatojë një urdhër të
paligjshëm; f) Të mos bëjnë grevë; g) Të mos sillen në kundërshtim me rregullat e etikës.
Mosrespektimi i detyrimeve të përcaktuara në shkronjat “d” “dh”, “e” dhe “f” të këtij neni,
sjell largimin nga shërbimi civil, në qoftë se provohet nëpërmjet procedurave përkatëse
disiplinore.
9. Ndërsa në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.6.2000 “Për disiplinën
në shërbimin civil” parashikohet se, janë shkelje disiplinore: a) Mosrespektimi i përsëritur i
kohës dhe i orarit të punës dhe se masa disiplinore quhet e përshtatshme, vetëm nëse është në
përputhje me shkeljen disiplinore. Në përcaktimin e masave disiplinore merren parasysh
shkaqet dhe rëndësia e shkeljes disiplinore, shkalla e fajësisë, rrethanat në të cilat është kryer
shkelja, pasojat e shkeljes, rezultatet e vlerësimit individual, sjellja e përgjithshme në
kryerjen e detyrave, si dhe nëse ka marrë masa disiplinore të mëparshme, të cilat nuk janë
shlyer në kushtet e nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për Statusin e Nëpunësit
Civil”.
10. Në rastin objekt shqyrtimi, ana e paditur ka pretenduar se, pala paditëse ka kryer
shkelje të disiplinës në punë (për mangësitë e konstatuara në drejtim të ushtrimit të detyrave
funksionale). Rezulton se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe më pas
Gjykata Administrative e Apelit, e kanë pranuar pjesërisht padinë e paditëses, me arsyetimin
se: .... Vendimi nr.7803/1, datë 18.11.2013, i Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, nuk është
nxjerrë në përputhje me pikën 8, të VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në
shërbimin civil”, i cili parashikon se vendimi i eprorit të drejtpërdrejtë duhet të përmbajë
këto të dhëna: nuk është evidentuar në mënyrë të qartë veprimi konkret që pretendohet se
përbën shkelje disiplinore dhe rrethanat e kryerjes së tij nga ana e paditëses Loreta Bakalli,
ashtu siç përcaktohet në pikën 3, të VKM nr.360, datë 13.06.2000 “Për largimin nga
shërbimi civil”. Siç rezulton nga aktet e administruara njoftimi datë 18.11.2013, që pala e
paditur i ka dërguar palës paditëse Loreta Bakalli, nuk përmban lajmërimin për shkeljen
konkrete që ka kryer paditësja Loreta Bakalli, të drejtën që ajo ka për të paraqitur sqarime
me shkrim rreth shkeljes së pretenduar, afatin brenda të cilës ajo duhet të paraqesë këto
sqarime si dhe të drejtën që ka për të paraqitur dëshmitarë.
Nga procesverbali datë 18.11.2013, rezulton se pala e paditur, Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, i ka komunikuar direkt palës paditëse, Loreta Bakalli, largimin
detyrave të saj funksionale si dhe duke i mohuar paditëses të drejtën për të dhënë sqarime
rreth këtyre shkeljeve.
Gjykatat në vlerësim të posaçëm të llojit të shkeljes (për mangësitë e konstatuara në
drejtim të ushtrimit të detyrave funksionale) vlerësojnë se akti administrativ nr.7803/1,
date18.11.2013, i Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve, është apsolutisht i pavlefshëm,
për shkak se nuk është ndjekur procedura për lirimin nga shërbimi civil dhe është i pa
mbështetur në ligj.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke Ju referuar nenit 25, të ligjit
nr.8549/1999, (që parashikon largimin nga detyra si masën më të rëndë të shërbimit civil),
470
dhe VKM-së nr.306/2000, (në të cilën parashikohet se masa disiplinore quhet e përshtatshme
vetëm kur është në përputhje me shkeljen disiplinore), i vlerëson të bazuara në ligj
përfundimet që kanë arritur Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata
Administrative e Apelit, se masa e dhënë nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve, për largimin nga Shërbimi Civil të paditëses Loreta Bakalli, nuk është nxjerrë në
përputhje me pikën 8, të VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”,
i cili parashikon se vendimi i eprorit të drejtpërdrejtë duhet të përmbajë këto të dhëna: nuk
është evidentuar në mënyrë të qartë veprimi konkret që pretendohet se përbën shkelje
disiplinore dhe rrethanat e kryerjes së tij nga ana e paditëses Loreta Bakalli, ashtu siç
përcaktohet në pikën 3, të VKM nr.360, datë 13.06.2000 “Për largimin nga shërbimi civil”.
12. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve,
është paraqitur për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikohen në nenin 58, të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore, ndan të njëjtin mendim me Gjykatën Administrative të Apelit dhe arrin në
të njëjtin konkluzion me të se, shkaqet për të cilat është marrë vendimi për masë disiplinore
ndaj paditësit, nuk përbëjnë fakte që përligjin masën e largimit nga shërbimin civil.
14. Referuar dispozitave ligjore të cituara më lart, si dhe provave shkresore që
ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë administruar nga gjykatat me të ulëta, rezulton se
pala e paditur në këtë gjykim, në kundërshtim me ato që pretendon në rekursin e paraqitur,
nuk ka përmbushur dhe plotësuar asnjë nga këto kushte dhe kritere ligjore që parashikon ligji.
15. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, procedura e parashikuar në pikën 2, të VKM
nr.306, datë 13.06.2000, është një procedurë e detyrueshme për t’u respektuar dhe
përmbushur nga ana e punëdhënësit. Mosrespektimi i saj e bën aktin e nxjerrë nga
punëdhënësi të pavlefshëm. Ky Kolegj, e vlerëson të domosdoshme që të theksojë faktin se,
mungesa e respektimit të procedurës për marrjen e masës disiplinore ndaj një nëpunësi civil,
passjell edhe mosevidentim të saktë të shkeljeve të pretenduara ndaj tij, shkallën e rëndësisë
së tyre, si dhe llojin e masës që duhet të merret për këto shkelje, duke mbetur këto shkelje me
karakter të njëanshëm dhe deklarativ, përsa kohë ato nuk janë diskutuar, trajtuar dhe
vlerësuar midis eprorit të drejtpërdrejtë dhe nëpunësit civil. Jo më kot, ligjvënësi ka
përcaktuar në mënyrë të prerë dhe të qartë se, respektimi i njoftimit dhe procedurës për
fillimin e ecurisë disiplinore duhet të respektohet detyrimisht, pasi ky fakt ndikon dhe
kushtëzon qartësisht edhe trajtimin e saktë të shkaqeve dhe rrethanave që detyrojnë ose
obligojnë një epror (titullar) për të iniciuar dhe filluar ecurinë disiplinore ndaj një nëpunësi
civil, fusha e veprimit të cilëve mund të ketë karakter specifik.
16. Në çështjen objekt gjykimi, rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore
se, në marrjen e vendimit për largimin nga shërbimi civil të paditësit, pala e paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Burgjeve, nuk ka respektuar procedurat e parashikuara shprehimisht në ligj,
duke cënuar të drejtat e paditëses për t’iu nënshtruar një procesi të rregull administrativ.
Rezulton e vërtetuar nga aktet e dosjes gjyqësore se, në të gjithë procedurën disiplinore
administrative të ndjekur ndaj paditësit nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, të
fiksuar në shkresën nr.7803, datë 18.11.2013, është njoftuar se do të zhvillohet një takim me
objekt fillimin e procedurave të largimit nga shërbimi civil për mangësitë e konstatuar në
drejtim të ushtrimit të detyrave funksionale.
Nga procesverbali datë 18.11.2013, rezulton se pala e paditur, Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve, i ka komunikuar direkt palës paditëse, Loreta Bakalli, largimin
detyrave të saj funksionale si dhe duke i mohuar paditëses të drejtën për të dhënë sqarime
471
rreth këtyre shkeljeve", si dhe Vendimi nr.7803/1, datë 25.11.2013 “Për lirim nga detyra të
një punonjësi civil”, nuk është mbajtur parasysh fakti se, ankuesja ka qenë në pamundësi
objektive, për t’u dëgjuar, për të dhënë objeksionet dhe kundërshtimet e saj, për shkak të mos
sqarimit të shkeljeve konkrete.
17. Në kuptim të sa më sipër, rezulton qartë se për paditësin nuk janë respektuar
procedurat që duhen ndjekur për dhënien e masës disiplinore largim nga shërbimi civil në
bazë të nenit 25, të Ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, si dhe pikës 2,
3 dhe 4 të VKM nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”. Në këto kushte,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.7803/1, date 25.11.2013, i
Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve “Për lirimin nga detyra të një punonjësi civil”, është
nxjerrë në kundërshtim me procedurën e parashikuar në ligj, duke bërë që ky vendim të jetë
absolutisht i pavlefshëm sipas nenit 116/c, të K.Pr.Administrative, ku shprehimisht
thuhet:“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme: c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji”.
18. Përveç sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se referuar
nenit 117, të ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Proçedurave Administrative” dhe
vendimit nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë,
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, duhet të paguajë pagën deri në momentin e rikthimit në
detyrë të paditëses duke filluar që nga data 01.12.2013, datë kur ka filluar kjo pasojë
ligjore, për shkak të një vendimi absolutisht të pavlefshëm.
Duke ju referuar Vendimit nr.7803/1, datë 25.11.2013, të Drejtorisë së
Përgjithshme të Burgjeve, i konstatuar tashmë si absolutisht i pavlefshëm, data e
shkëputjes së marrëdhënieve financiare është 01.12.2013. Pra që nga data 01.12.2013,
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, duhet të paguajë pagën e plotë deri në momentin e
rikthimit në detyrë të paditëses.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.222, datë 27.01.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë dhe vendimit nr.1592, datë 08.05.2014, të Gjykatës Administrative të
Apelit në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, ti paguajë paditëses
Loreta Bakalli, pagën nga moment i ndërprerjes së marrëdhënies së punës 01.12.2013, deri në
rikthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Lënien në fuqi për pjesën tjetër.
Tiranë, më 01.02.2017
472
Nr. 00-2017-37 i Vendimit (22)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancë gjyqësore të datës 07.02.2017, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ISUF ASLLANI

E PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
OBJEKTI:
Anullimin dhe shfuqizimin e aktit administrativ
nr.5912/3 prot., datë 06.11.2012, të ZQRPP Tiranë
dhe nr.3109 prot., datë 04.10.2012 të ZVRPP Sarandë
dhe nr.Ekstra Prot., datë 08.01.2013, për refuzimin e regjistrimit të pasurisë
dhe të pajisjes me vërtetim hipotekor, si dhe detyrimin e palës së paditur
të më regjistrojë këtë pronë dhe të më pajisë me vërtetim të ri hipotekor.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32,a/c,41, 42, 153, 154, 324, 325, 328 të K.Pr.Civile,
nenet 193/h, 192, 197/b të K.Civil,
ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
nenet 115, 116, 117, 121 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.422 (23-2013-652), datë

1- Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Isuf Asllani.
2- Anullimin dhe shfuqizimin e aktit administrativ nr.5912/3 prot., datë
06.11.2012, të ZQRPP Tiranë dhe nr.3109 prot., datë 04.10.2012 të
ZVRPP Sarandë dhe nr.Ekstra Prot., datë 08.01.2013, për refuzimin e
regjistrimit të pasurisë dhe të pajisjes me vërtetim Hipotekor, si dhe
detyrimin e palës së paditur të më regjistroj këtë pronë dhe të më pajis me
vërtetim të ri hipotekor.
3- Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, të bëjë regjistrimin e pasurisë së paditësit dhe të
pajisë paditësin me vërtetim hipotekor.
473
Gjykata arsyeton se:
“Paditësi e ka fituar të drejtën e pronësisë me vendim gjyqësor me nr.769 datë
21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, ku ky vendim gjyqësor
është i formës së prerë dhe detyrues për palët e paditura.
Sipas paragrafit “b” të nenit 193 të Kodit Civil “duhet të regjistrohen në
regjistrat e pasurive të paluajtshme vendimet gjyqësore për fitimin e pronësisë
së sendeve të paluajtshme”, pra pala e paditur duhet që të kryente regjistrimin
e truallit dhe objektit sipas dokumentacionit të kërkuar sipas ligjit.
Për këtë në bazë të nenit 193/b, pala e paditur nuk asnjë arsye ligjore të mos
të pajisë paditësin me vërtetim pronësie, për faktin së kjo pronë figuron e
regjistruar në ZVRPP Sarandë”.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.399, datë 16.07.2013 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.422 (23-2013-652), datë 01.04.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
“Me të drejtë është konkluduar nga gjykata se paditësi ka fituar të drejtën e
pronësisë me vendim gjyqësor të formës së prerë, me vendimin nr.769 datë
21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, si vendim i cili përmban
njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, e si i tillë është detyrues për
palët t paditura në bazë të nenit 193 gërma “h” të Kodit Civil, si dhe për
faktin se kjo pronë është regjistruar më parë në ZVRPP Sarandë dhe ajo është
fituar në mënyrë të ligjshme, e si e tillë nuk mund të cënohet as nga palët e
paditura sikurse ka vepruar me aktet objekt shqyrtimi”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Zyra

Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i marrë nga Gjykatat është i pambështetur në prova dhe në ligj.
- ZRPP referuar dokumentacionit dhe informacionit të dërguar nga ZVRPP Sarandë,
konstatoi se në regjistrin hipotekor nr.2, faqe 31, nr.524 indeksi datë 04.09.1995,
figuron e regjistruar në emër të 8 bashkëpronarëve,pasuria objekt gjykimi me 1/8
pjesë takuese secili.
- Nga verifikimi i dokumentacionit ligjor, rezulton se pasuria e sipërcituar është
regjistruar në bazë të vendimit nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë dhe është vërtetim fakti referuar nenit 193 pika “h” të Kodit Civil dhe si i tillë
nuk regjistrohet.
- Për sa i përket pretendimit të paditësit se vendimi i sipërcituar është i formës së prerë
përpara hyrjes në fuqi të Kodit Civil, nuk qëndron pasi vendim i sipërcituar është
shpallur në datë 21.10.1994 dhe në vendim thuhet se “kundër këtij vendimi lejohet
ankim e protestë brenda 10 ditëve, duke filluar tre ditë pas shpalljes, për palën e
paditur nga dita e komunikimit”, kështu që është e pamundur që ky vendim gjyqësor
të ketë marrë formën e prerë para datës 01.11.1994, ku ka hyr në fuqi Kodi Civil, pasi
mungon koha fizike.
- Paditësi është orientuar që t’i drejtohet Bashkisë Sarandë për të kërkuar kalimin e
pronësisë së pasurisë konform VKM nr.608 datë 05.09.2012 dhe vetëm pasi
institucioni i autorizuar të jetë shprehur në lidhje me kërkesën e paditësit dhe ta ketë
përcjellë për regjistrim pranë ZVRPP Sarandë, kjo zyrë mund të procedojë për
trajtimin e regjistrimit të kalimit të pronësisë sipas nenit 45 të ligjit 33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
474
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore dhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Zyra vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë përmban shkaqe nga ato që i parashikon ligji. Prandaj, vendimi nr.399
datë 16.07.2013 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, për sa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se, paditësi Isuf Asllani, sipas vendimit nr.101 datë 25.01.2011
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është njëri nga trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit
Avdul Isa Asllani.
Me vendimin nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, të
ndjerit Avdul Isa Asllani, i është njohur pronësia mbi një shtëpi banimi të ndodhur në
Sarandë, me oborr dhe kopsht me sipërfaqe 1350 m2.
Bazuar në këtë vendim gjyqësor është bërë regjistrimi i pasurisë në regjistrin
hipotekor nr.2, faqe 31, nr.524 indeksi datë 04.09.1995 dhe zyra e hipotekës ka lëshuar
vërtetimin hipotekor të datës 18.04.2000,.
Pala paditëse Isuf Asllani, si trashëgimtar i të ndjerit Avdul Isa Asllani, i është
drejtuar palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë me
qëllim pajisjen e tij me vërtetim hipotekor për truallin dhe banesën e ngritur mbi të.
Pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, me
shkresën nr.3109 prot., datë 04.10.2012, i ka kthyer përgjigje paditësit Isuf Asllani se nuk
mund ta pajisë me vërtetim pronësie, pasi kjo pasuri është regjistruar në bazë të vendimit
gjyqësor nr.769 datë 21.10.1994, për vërtetimin e fakti juridik, vendim i cili në bazë të nenit
193, shkronja “h” të Kodit Civil nuk mund të regjistrohet.
Paditësi Isuf Asllani ka ezauruar rrugën administrative duke iu drejtuar me kërkesë-
ankim palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila,
me shkresën nr.5912/3 prot., datë 06.11.2012, i ka kthyer përgjigje palës paditëse Isuf
Asllani, duke e orientuar ti drejtohet Bashkisë Sarandë sipas procedurës të përcaktuar në
Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.608 datë 05.09.2012 “Për përcaktimin e procedurës së
kalimit të pronësisë të pasurive të paluajtshme të ndërtuara deri në vitin 10.08.1991, e të
truallit funksional të tyre, kur nuk posedohen akte fitimi pronësie, si dhe për regjistrimin e
tyre”.
Gjithashtu, pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, me shkresën nr.ekstra prot., datë 08.01.2013, i bënë me dije paditësit Isuf Asllani, se
nuk mund të pajisjet me vërtetim hipotekor, pasi kjo pasuri është regjistruar në bazë të
vendimit gjyqësor nr.769 datë 21.10.1994, për vërtetimin e fakti juridik, vendim i cili në bazë
të nenit 193 shkronja “h” të Kodit Civil nuk mund të regjistrohet.
Në rrethana të tilla, pala paditëse Isuf Asllani, duke thirrur si të paditur Zyrën
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe Zyra Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë me shkak ligjor dhe objekt anulimin dhe shfuqizimin e aktit administrativ nr.5912/3
prot., datë 06.11.2012, të palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë dhe me nr.3109 prot., datë 04.10.2012 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë dhe me nr.Ekstra Prot., datë 08.01.2013, për refuzimin e
regjistrimit të pasurisë dhe të pajisjes me vërtetim hipotekor, si dhe detyrimin e palës së
paditur të më regjistroj këtë pronë dhe të më pajis me vërtetim të ri hipotekor. Detyrimin e
475
palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, të bëjë
regjistrimin e pasurisë së paditësit dhe të pajisë paditësin me vërtetim hipotekor.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-652 (422) datë
01.04.2013, ka vendosur pranimin e padisë, anulimin dhe shfuqizimin e aktit administrativ
nr.5912/3 prot., datë 06.11.2012, të palës së paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Tiranë dhe me nr.3109 prot., datë 04.10.2012 të Zyrës Vendore të Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Sarandë dhe me nr.Ekstra Prot., datë 08.01.2013, për refuzimin e
regjistrimit të pasurisë dhe të pajisjes me vërtetim Hipotekor, si dhe detyrimin e palës së
paditur të më regjistroj këtë pronë dhe të më pajis me vërtetim të ri hipotekor. Detyrimin e
palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë, të bëjë
regjistrimin e pasurisë së paditësit dhe të pajisë paditësin me vërtetim hipotekor.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se paditësi Isuf Asllani e ka fituar të drejtën e
pronësisë me vendim gjyqësor me nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, ku ky vendim gjyqësor është i formës së prerë dhe detyrues për palët e paditura.
Sipas shkronjës “b” të nenit 193 të Kodit Civil “duhet të regjistrohen në regjistrat e pasurive
të paluajtshme vendimet gjyqësore për fitimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme”, pra
pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë duhet që të
kryente regjistrimin e truallit dhe objektit sipas dokumentacionit të kërkuar sipas ligjit.
Bazuar në këtë dispozitë, kjo palë e paditur nuk asnjë arsye ligjore që të mos të pajisë
paditësin Isuf Asllani me vërtetim pronësie, për faktin së kjo pronë figuron e regjistruar në
regjistrat e pasurive të paluajtshme të palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Sarandë”.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur paditur Zyra Qendrore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, në përfundim të shqyrtimit të çështjes, me vendimin
nr.399 datë 16.07.2013 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se me të drejtë është konkluduar nga gjykata e shkallës
së parë që paditësi Isuf Asllani ka fituar të drejtën e pronësisë me vendim gjyqësor të formës
së prerë, pra me vendimin nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Ky vendim përmban njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme dhe si i tillë është
detyrues për palët e paditura në bazë të nenit 193 shkronja “h” të Kodit Civil, si dhe për
faktin se kjo pronë është e regjistruar më parë pranë palës së paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë. Kjo pronë është fituar në mënyrë të ligjshme
dhe si e tillë nuk mund të cenohet as nga palët e paditura sikurse ka vepruar me aktet objekt
shqyrtimi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala e paditur Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë. Në
rekurs parashtrohen, në thelb, të njëjtat pretendime konkrete mbi zbatimin e gabuar të ligjit
dhe për çmimin e provave të cilat i kishin parashtruar njëherë në ankimet e paraqitura para
gjykatës së apelit.
Ndërmjet të tjerave, në rekurs parashtrohet se vendimet e gjykatës së shkallës së parë
dhe gjykatës së apelit janë të pambështetura në prova dhe në ligj. Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, referuar dokumentacionit dhe informacionit të
dërguar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë konstatoi se në
regjistrin hipotekor nr.2, faqe 31, nr.524 indeksi datë 04.09.1995, figuron e regjistruar në
emër të 8 bashkëpronarëve, ku secili zotëron 1/8 pjesë takuese. Nga verifikimi i
dokumentacionit ligjor, rezulton se pasuria e sipërcituar është regjistruar në bazë të vendimit
476
nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, por që duke qenë vërtetim
fakti, bazuar në nenin 193 shkronja “h” të Kodit Civil dhe si i tillë nuk regjistrohet.
Vendimi gjyqësor i sipërcituar nuk ka marrë formën e prerë përpara hyrjes në fuqi të
Kodit Civil. Ky vendim është shpallur në datën 21.10.1994 dhe në dispozitivin e tij
përcaktohet që “kundër këtij vendimi lejohet ankim e protestë brenda 10 ditëve, duke filluar
tre ditë pas shpalljes, për palën e paditur nga dita e komunikimit”, Në të tilla rrethana,
rezulton e pamundur që ky vendim gjyqësor të ketë marrë formën e prerë para datës
01.11.1994, kur ka hyrë në fuqi Kodi Civil, pasi mungon koha fizike.
Paditësi Isuf Asllani është orientuar që ti drejtohet Bashkisë Sarandë për të kërkuar
kalimin e pronësisë së pasurisë sipas vendimit të Këshillit të Ministrave nr.608 datë
05.09.2012 dhe vetëm pasi institucioni i autorizuar të jetë shprehur në lidhje me kërkesën e
paditësit dhe ta ketë përcjellë për regjistrim pranë ZVRPP Sarandë, kjo zyrë mund të
procedojë për trajtimin e regjistrimit të kalimit të pronësisë sipas nenit 45 të ligjit 33/2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se mosmarrëveshja administrative
objekt gjykimi ka lindur mes palës paditëse dhe të paditurve, për shkakun se këto të fundit
refuzojnë regjistrimin e pasurisë dhe lëshimin e certifikatës së pronësisë për palën paditëse
me motivin se pasuria sipas regjistrit hipotekor nr.2, faqe 31, nr.524 indeksi datë 04.09.1995,
figuron e regjistruar në emër të 8 bashkëpronarëve, ku secili zotëron 1/8 pjesë takuese, por ky
regjistrim është kryer në bazë të vendimit nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, i cili, duke qenë vërtetim fakti, bazuar në nenin 193 shkronja “h” të Kodit
Civil, nuk regjistrohet. Nga ana tjetër pala paditëse, duke kundërshtuar në gjykatë këtë
veprim administrativ të palëve të paditura, pretendon se ky vendim gjyqësor, i cili ka marrë
formë të prerë, nuk është vërtetim fakti, por padi dhe vendim gjyqësor për njohjen e
pronësisë, si edhe që të paditurit nuk mund të refuzojnë regjistrimin e pasurisë kur këtë
veprim e kanë bërë më parë në vitin 1995.
Gjykata e shkallës së parë e ka pranuar padinë duke vlerësuar të mbështetura në ligj
dhe prova motivet e sipërcituara të kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Isuf Asllani. Sipas
gjykatës një vendim gjyqësor i formës së prerë është detyrues për palët e paditura. Sipas
shkronjës “b” të nenit 193 të Kodit Civil “duhet të regjistrohen në regjistrat e pasurive të
paluajtshme vendimet gjyqësore për fitimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme” dhe pala e
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë duhet që të kryente
regjistrimin e truallit dhe objektit sipas dokumentacionit të kërkuar sipas ligjit. Gjykata e
apelit e konfirmon këtë vendim, madje duke shtuar se kemi të bëjmë me një vendim gjyqësor
që përmban njohjen e pronësisë.
Por, Kolegji Administrativ vlerëson se arsyetimet dhe përfundimet që kanë arritur
gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit janë rrjedhojë e mungesës së hetimit të plotë e
të gjithanshëm sipas ligji (neni 14 i K.Pr.Civile) dhe e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të
ligjit material e procedural civil.
Në Kodin Civil, në nenin 193 shkronja “h” (sipas botimit të fundit zyrtar është “dh”)
dhe paragrafi i fundit të tij, si edhe në nenin 1168 parashikohet se:
“Neni 193
Duhet të regjistrohen në regjistrin e pasurive të paluajtshme:
................................................
dh) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore që përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
të paluajtshme ose që deklarojnë të pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë të
regjistruar më parë rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë së paluajtshme ose shitjen në ankand të tyre.
477
Vërtetimi gjyqësor i faktit të pronësisë nuk regjistrohet.
Neni 1168
Kodi Civil i Republikës së Shqipërisë hyn në fuqi më 1 nëntor 1994. ”
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të këtyre dispozitave, zyrat e regjistrimit të
pasurive të paluajtshme kanë detyrimin të regjistrojnë vendimin gjyqësor që disponon fitimin
ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, por kjo dispozitë është urdhëruese kur
përcakton posaçërisht se vendimi gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik të pronësisë nuk
regjistrohet. Pra ligjvënësi bën dallimin ndërmjet detyrimit për të regjistruar vendimet
gjyqësore të fitimit ose njohjes së pronësisë, të cilat pranojnë paditë e njohjes, rivendikimit
etj., nga ndalimi i regjistrimit për vendimet gjyqësore të gjykimit të posaçëm të vërtetimit
gjyqësor të faktit juridik, të cilat pranojnë paditë e natyrës gracioze. Këto të fundit nuk janë
padi njohje.
Sikurse parashikon neni 1168, këto rregullime normative gjejnë zbatim së paku nga
hyrja në fuqi e Kodit Civil, në datën 01.11.1994.
Kolegji Administrativ vëren se, edhe në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga sa
arsyetojnë e pranojnë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, vendimi gjyqësor nr.769
datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, nuk është vendim që përmban
njohjen e pronësisë por është një vendim gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik të pronësisë.
Nga ky vendim gjyqësor dhe vetë kërkesëpadia që është pranuar nga gjykata rezulton se janë
mbështetur në nenin 155 të Kodit të Procedurës Civile të vitit 1981, tek i cili, sikurse ka
vepruar e gjithë praktika gjyqësore e para vitit 1990 dhe deri në hyrjen në fuqi të Kodit të ri të
Procedurës Civile (1996), bazoheshin të gjitha kërkesat e subjekteve për vërtetimin gjyqësor
të fakteve juridike.
Në nenin 155 të Kodit të Procedurës Civile të vitit 1981, pas ndryshimit që iu bë me
nenin 8 të ligjit nr.7537/1991 kur pas fjalëve "gjendjes civile" janë shtuar edhe fjalët "i
njohjes së pronësisë ", parashikohej se:
“Neni 155
Kur nga fakti i qenies në marrëdhënie pune pranë ndërmarrjeve..............., i njohjes së
pronësisë........varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale e pasurore dhe akti
i duhur nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër ........., personi të cilit i lindin këto të
drejta, mund të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së rrethit.
Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e rrethit ku ka banimin
kërkuesi......”.
Ndërsa në nenin 159 të atij Kodi parashikohej se:

“Neni 159
Kur gjatë shqyrtimit të kërkesës lind një konflikt midis kërkuesit dhe një personi tjetër
të interesuar........gjykata vendos pushimin e gjykimit të çështjes. Në këtë rast të interesuarit
mund to drejtohen gjykatës me padi sipas rregullave të përgjithshme.”.
Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, sipas nenit 1168 të
Kodit Civil, ai ka hyrë në fuqi në 01.11.1994, por Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe
Gjykata e Apelit Gjirokastër nuk kanë hetuar e verifikuar se kur ka marrë formën e prerë
vendimi gjyqësor nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me të cilin
është pranuar kërkesa për vërtetimin gjyqësor të faktit juridik të pronësisë mbi pasurinë e
paluajtshme objekt i këtij gjykimi. Kopja e këtij vendimi që gjendjet e administruar në dosjen
gjyqësore tregon se ai është shpallur në datën 21.10.1994 dhe se kundër atij vendimi lejohej
ankim brenda 10 ditëve, duke filluar tre ditë pas shpalljes. Ndërsa për palën në mungesë nga
dita e komunikimit.
478
Në të tilla rrethana, Kolegji Administrativ vëren se nga llogaritja e ditëve të
përcaktuara nga ligji për marrjen formë të prerë të një vendimi gjyqësor duket e pamundur që
ky vendim gjyqësor fakti i shpallur në datën 21.10.1994 të ketë marrë formën e prerë përpara
datës 01.11.1994 kur ka hyrë në fuqi Kodi Civil i vitit 1994.
Gjithsesi, duke qenë se vendimi gjyqësor i faktit është një nga aktet dhe kushtet (por
jo i vetmi) që subjekti duhet të paraqesë a të justifikojë pranë palës së paditur Zyra vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë në mbështetje të kërkesës së tij të regjistrimit
të pronës dhe pajisjes me Certifikatë Pronësie, ky Kolegj Administrativ udhëzon Gjykatën
Administrative e Apelit që, në rigjykim, të hetojë e verifikojë rrethanën e faktit dhe të
vlerësojë provat nëse pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë apo në fonde arkivore të
tjera gjenden dosja gjyqësore ose regjistrat e vendimeve nga ku të rezultojë se ka pasur një
gjykim për të cilin është dhënë vendimi gjyqësor nr.769 datë 21.10.1994 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë për vërtetimin e faktit juridik të pronësisë, kur i është komunikuar
palës në mungesë ky vendim dhe së fundi kur ai ka marrë formën e prerë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 63
të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.399 datë 16.07.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.02.2017
479
Nr. 00-2017-38 Vendimit (23)
VENDIM
NË EMËR TE REPUBLIKËS
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në seance gjyqësore te datës 07.02.2017, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËSE: LEME KOXHA

E PADITUR: BASHKIA BURREL
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit 144 dt.19.08.2011
te Kryetares se Bashkise Burrel, për lirimin nga detyra te ankueses.
Bala Ligjore: Neni 8 i ligjit nr.8549 dt.l1.11.1999
"Statusi i nepunesit civil".
Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.191 dt.21.10.2011 ka vendosur :

-Shfuqizimin e vendimit nr.558 dt.l0.08.2011 "Vërejtje me paralajmërim" te
Kryetares se Bashkise dhe vendimin nr.137 dt.15.08.2011 "Vërejtje me
shkrim" te Kryetares se Bashkise dhëne ankueses Leme Koxha.
- Shfuqizimin e vendimit nr.144 dt.19.08.2011 te Kryetares se Bashkise për
lirimin nga detyra te ankueses.
- Kthimin e ankueses ne pozicionin e mëparshëm te punës se Inspektore pranë
Zyrës se Shërbimeve dhe pagimin e pagës nga momenti i ndërprerjes se
marrëdhënieve te punës deri ne ekzekutimin e këtij vendimi.

Lënien në fuqi te vendimit nr.191 dt.21.10.2011 te Komisionit të Shërbimit
Civil,
Kundër vendimit te gjykatës, ka ushtruar rekurs Bashkia Burrel, e cila kërkon prishjen
e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i Komisionit te Shërbimit Civil nuk është i drejte dhe i pabazuar ne ligj e ne
pro va.
- KSHC ne pjesën arsyetuese te vendimit është shprehur jashtë objektit te ankimit ne
lidhje me masat disiplinore te paditëses si, "vërejtje me paralajmërim" dhe “Vërejtje
me shkrimi”, pasi ato nuk kane qene objekt ne ankimimin e paditëses.
480
- Nga ana jone janë respektuar te gjitha procedurat ligjore për largimin nga detyra te
paditëses.
- Masa disiplinore. Largim nga detyra « e dhëne paditëses është ne përputhje me VKM
nr.306 dt.13.06.2000 "Për disiplinën ne shërbimin civil" dhe nenit 21 të ligjit 8549
dt.11.11.1999 "Statusi i nëpunësit civil ".
- Përfundimisht kërkojmë, ndryshimin e vendimit te K.Sh.Civil dhe te vendimit te
gjykatës së apelit dhe lënien ne fuqi te vendimit te Kryetares se Bashkise Burrel.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezultoi se me vendimin nr.144, datë 19.08.2011 te
Kryetares se Bashkisë Burrel është vendosur, që ndaj ankueses te merret masa disiplinore e
lirimit nga detyra, duke përdorur si motivacion i këtij vendimi tre masat e mëparshme qe i
janë dhënë ankueses masa disiplinore" nr.l06, dt. 22.07.2011 “vërejtje me shkrim", për shkak
te mosmarrjes prej saj te masave urgjente, ndaj një situate te krijuar nga agjentet atmosferik,
si dhe dy masa te tjera disiplinore marre me aktet administrative nr.558, dt.l0.08.2011
"Vërejtje me paralajmërim" dhe nr.137, dt.15.08.2011 "Vërejtje me shkrim".
Me këtë vendim nuk ka qenë dakord paditësja dhe duke e konsideruar ne kundërshtim
me ligjin ka bere ankim ne K.SH.C.
Komisioni i Shërbimit Civil, me vendimin nr.191 dt.21.10.2011 ka vendosur:
- Shfuqizimin e vendimit nr.558 dt.l0.08.2011 "Vërejtje me paralajmërim" të
Kryetares se Bashkise dhe vendimin nr.137 dt. 15.08.2011 "Vërejtje me shkrim" te Kryetares
së Bashkisë dhëne ankueses Leme Koxha.
- Shfuqizimin e vendimit nr.144 dt. 19.08.2011 të Kryetares se Bashkise për lirimin
nga detyra të ankueses.
- Kthimin e ankueses ne pozicionin e mëparshëm te punës se Inspektore pranë Zyrës
se Shërbimeve dhe pagimin e pagës nga momenti i ndërprerjes se marrëdhënieve te punës
deri ne ekzekutimin e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin, nr.16, date 14.02.2012 ka vendosur:
Lënien në fuqi te vendimit nr.191 dt.21.10.2011 te Komisionit të Shërbimit Civil.
...Largimi i saj nga puna, sipas aktit përkatës dhe pretendimeve ne gjykim të pales
paditur është bere për shkak te tre masave administrative te mëparshme që ankueses i janë
dhëne nga Kryetarja e Bashkise, masa disiplinore nr.l06, dt. 22.07.2011, nr.558, dt.l0.08.2011
dhe nr.137, dt.15.08.2011.
Nga shqyrtimi i dokumentacionit te administruar rezulton se, nga Kryetarja e
Bashkise me aktin nr.l06, dt. 22.07.2011 paditëses i është dhëne masa disiplinore "Vërejtje
me shkrim", për shkak të mosmarrjes prej saj të masave urgjente, ndaj një situate te krijuar
nga agjentet atmosferik, si dhe dy masa të tjera disiplinore marre me aktet administrative
nr.558, dt. l0.08.2011 "Vërejtje me paralajmërim" dhe nr.137, dt.15.08.2011 "Vërejtje me
shkrim".
...Në këto kushte ky kolegj i Gjykatës se Apelit Tirane çmon se, persa i -përket masës
disiplinore nr.558, dt. l0.08.2011 "Vërejtje me paralajmërim" me motivacionin, ushtrimi i
veprimtarisë fitimprurëse te ankueses ne te cilën behet fjale për një telefon privat qe ankuesja
ka ne një institucion tjetër vlerësojmë se pretendimi i palës se paditur se ankuesja ne ketë rast
nuk ka respektuar te drejtat dhe detyrimet e saj sipas pikës "dh" te nenit 19 te ligjit "Statusi i
nëpunësit civil" nuk qëndron, pasi ne ketë rast nuk ndodhemi ne kushtet e konfliktit te
481
interesit me detyrën zyrtare si dhe, nuk është pengese për përmbushjen e detyrimeve zyrtare,
pasi aktiviteti privat qe kryen ankuesja nuk ka lidhje fare me detyrimet e saj ligjore, ne
kryerjen e detyrës dhe ankuesja nuk është e angazhuar drejtpërdrejte me ketë veprimtari, ketë
pune e kryen një person tjetër, si dhe nga pala e paditur nuk është paraqitur asnjë prove
shkresore qe te vërtetoje pretendimin e tyre. Pra, masa disiplinore është e pabazuar ne prova
dhe ne ligj.
Ndërsa masa disiplinore dhëne me aktin nr.137, dt. 15.08.2011 "Vërejtje me shkrim"
me motivacionin; se nuk ka mbajtur procesverbale ne lidhje me mbikëqyrjen e shërbimeve te
pastrimit te qytetit nga Janar- deri Qershor te 2011 theksojmë se, sipas kërkesës se here nga
Komisioni i Shërbimit Civil ne seancën dëgjimore, nga paditësja janë paraqitur te gjitha aktet
e pretenduara si te munguara nga pala e paditur, te cilat kane qene baza e përgatitjes se
raporteve përfundimtare, ku pa te cilat nuk mund t'i bëhen pagesat subjekteve qe merren me
pastrimin e qytetit, sipas kontratës. Pra, pretendimi i palës se paditur se paditësja nuk e ka
ushtruar mbikëqyrjen sipas procedurës se caktuar, nuk qëndron dhe nuk duhet te merret
parasysh.
Ne këto kushte, gjykata çmon se dy masat disiplinore te dhëna ndaj paditëses, ku mbi
te cilat është mbështetur edhe vendimi i fundit i lirimit nga detyra te paditëses, nuk
qëndrojnë.
Nga aktet rezulton se, masa përfundimtare dhëne paditëses, "largim nga shërbimi
civil" dhëne me aktin nr.144, date 19.08.2011 të Kryetares së Bashkise Burrel, është dhëne
për shkak te tre masave te mëparshme, me argumentin e lartpërmendur.
Ne analize te pretendimeve te palëve, të provave te administruara ne gjykim, Gjykata
e Apelit arrin ne konkluzionin se masa disiplinore e marr nga Bashkia Burrel, nuk është ne
përputhje me shkeljen e konstatuar.
Ne këto kushte, gjykata çmon se, duke u bazuar ne ligjin nr.8549, date 11.11.1999
"Statusi i nëpunësit civil", neni 25 "Masat disiplinore" ku përcaktohet se, masat disiplinore j
epen nga eprori direkt dhe për çdo shkelje jepet vetëm një mase disiplinore dhe nuk është e
nevojshme te merren te gjitha masat disiplinore para se nëpunësi civil te largohet nga detyra,
theksojmë se, ne rastin konkret nuk janë respektuar këto kërkesa. Masa e dhëne është produkt
i tre dënimeve te mëparshme qe i janë dhëne paditëses dhe nuk ka asnjë argument shtese qe te
justifikoj masën.
Ne përfundim Gjykata e Apelit arrin ne te njëjtin përfundim me vendimin e K.SH.C
duke mbajtur parasysh dhe faktin se paditësja është një punonjëse me aftësi te mira teknike
dhe nuk ka pasur asnjë mase disiplinore të marrë më parë.
Gjykata e Apelit Tirane, referuar fakteve të provuara si me sipër e gjen te drejte
vendimin e K.SH.Civil. Kështu është e provuar dhe e pranuar si përpara K. SH. C, por edhe
ne ketë gjykim se, masa disiplinore e aplikuar ndaj paditëses Leme Koxha është e pabazuar,
pasi nuk kemi një shkelje konkrete për te cilën te vendosej mas a disiplinore e lirimit nga
detyra te paditëses, çka do te thotë, se paditësja është ndëshkuar njëherë për shkeljet e
pretenduara dhe nuk mund të penalizohet përsëri për të njëjtën shkelje.
Për sa me sipër, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se ankimi i Bashkise Burrel për
kundërshtimin e vendimit nr.191 dt.21.10.2011 te K.SH.C, është i pabazuar në ligj e prova.
Kundër vendimit te gjykatës, ka ushtruar rekurs Bashkia Burrel, e cila kërkon prishjen
e vendimeve te gjykatave te faktit për shkaqe te parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit .
Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Burrel nuk përmban shkaqe ligjore
që motivojnë cenimin e vendimit nr.16, datë 14.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tirane.
482
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë
nga Gjykata e Apelit Tirane është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe për
rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga
shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs,
evidenton nëse nga gjykatat e faktit kanë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe
nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve
nga gjykatat e faktit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në realizim të funksionit të
saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se arsyetimi dhe përfundimi i
Gjykatës së Apelit Tirane, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Komisionit te Shërbimit Civil,
është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të Kodit te Punës .
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, çështja
objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e marrëdhënieve te
punës e cila rregullohet në mënyrë specifike nga Kodi i Punës.
Kolegji Administrativ, konstatoi se paditësja ka kërkuar; shfuqizimin e vendimit
nr.144 dt.19.08.2011 te Kryetares se Bashkise për lirimin nga detyra te ankueses. - kthimin e
ankueses ne pozicionin e mëparshëm te punës dhe pagimin e pagës nga momenti i ndërprerjes
se marrëdhënieve te punës deri ne ekzekutimin e këtij vendimi.
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Tirane
ka konkluduar drejt përsa i përket lënien ne fuqi te vendimit te Komisionit te Shërbimit
Civil. Përfundim i arritur nga gjykatat e faktit është arritur pasi gjykata ka realizuar
“një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe ka kryer një
analizë tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 14,
16 i K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar saktësisht faktet që pasqyrojnë provat
shkresore të administruara në dosje, si dhe i kanë interpretuar ato në përputhje me
dispozitat ligjore të zbatueshme.
Kolegji çmon se ne konsiderate të natyrës se pretendimeve të parashtruara ne ankimin
e palës se paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për detyrimin e palës se paditur për
shfuqizimin e vendimit nr.144 dt.19.08.2011 të Kryetares se Bashkise për lirimin nga detyra
të ankueses. - kthimin e ankueses në pozicionin e mëparshëm te punës dhe pagimin e pagës
nga momenti i ndërprerjes se marrëdhënieve te punës deri ne ekzekutimin e këtij vendimi, me
të drejt gjykata e apelit ka çmuar se këto pretendime janë ngritur edhe para Komisionit te
Shërbimit Civil dhe qe me te drejte nuk janë pranuar prej saj
Ne këto kushte ky kolegj vlerëson se, persa i përket masës disiplinore nr.558,
dt.l0.08.2011 "Vërejtje me paralajmërim" me motivacionin, ushtrimi i veprimtarisë
fitimprurëse te ankueses ne te cilën behet fjale për një telefon privat qe ankuesja ka ne një
institucion tjetër, vlerësojmë se pretendimi i palës se paditur se ankuesja ne ketë rast nuk ka
respektuar te drejtat dhe detyrimet e saj sipas pikës "dh" të nenit 19 të ligjit "Statusi i
nëpunësit civil" nuk qëndron, pasi ne ketë rast nuk ndodhemi ne kushtet e konfliktit te
interesit me detyrën zyrtare si dhe, nuk është pengese për përmbushjen e detyrimeve zyrtare,
pasi aktiviteti privat qe kryen ankuesja nuk ka lidhje fare me detyrimet e saj ligjore, në
kryerjen e detyrës dhe ankuesja nuk është e angazhuar drejtpërdrejte me ketë veprimtari, ketë
pune e kryen një person tjetër, si dhe nga pala e paditur nuk është paraqitur asnjë prove
shkresore qe te vërtetoje pretendimin e tyre. Pra, masa disiplinore është e pabazuar ne prova
dhe ne ligj.
483
Po kështu masa disiplinore dhëne me aktin nr.137, dt. 15.08.2011 "Vërejtje me
shkrim" me motivacionin; se nuk ka mbajtur procesverbale ne lidhje me mbikëqyrjen e
shërbimeve te pastrimit te qytetit nga Janar deri Qershor te 2011 theksojmë se, sipas kërkesës
se bere nga Komisioni i Shërbimit Civil ne seancën dëgjimore, nga paditësja janë paraqitur te
gjitha aktet e pretenduara si te munguara nga pala e paditur, të cilat kane qene baza e
përgatitjes se raporteve përfundimtare, ku pa te cilat nuk mund t'i bëhen pagesat subjekteve
qe merren me pastrimin e qytetit, sipas kontratës. Pra, pretendimi i palës se paditur se
paditësja nuk e ka ushtruar mbikëqyrjen sipas procedurës se caktuar, nuk qëndron dhe nuk
duhet te merret parasysh.
Ne këto kushte, dy masat disiplinore te dhëna ndaj paditëses, ku mbi të cilat është
mbështetur edhe vendimi i fundit i lirimit nga detyra te paditëses, nuk qëndrojnë.
Kolegji konstaton se, masa përfundimtare dhëne paditëses, "largim nga shërbimi
civil" dhëne me aktin nr.144, date 19.08.2011 të Kryetares se Bashkise Burrel, është dhëne
për shkak te tre masave te mëparshme, me argumentin e lartpërmendur. Ne analize te
pretendimeve te palëve, te provave te administruara ne gjykim, kolegji arrin ne konkluzionin
se masa disiplinore e marr nga Bashkia Burrel, nuk është ne përputhje me shkeljen e
konstatuar.
Ne këto kushte, kolegji çmon se, duke u bazuar ne ligjin nr.8549, date 11.11.1999
"Statusi i nëpunësit civil", neni 25 "Masat disiplinore" ku përcaktohet se, masat disiplinore
jepen nga eprori direkt dhe për çdo shkelje jepet vetëm një mase disiplinore dhe nuk është e
nevojshme te merren te gjitha masat disiplinore para se nëpunësi civil te largohet nga detyra,
theksojmë se, ne rastin konkret nuk janë respektuar këto kërkesa. Masa e dhëne është produkt
i tre dënimeve te mëparshme qe i janë dhëne paditëses dhe nuk ka asnjë argument shtese qe te
justifikoj masën.
Kolegji arrin ne te njëjtin përfundim se si gjykata e apelit e K.SH.C kane mbajtur
parasysh dhe faktin se paditësja është një punonjëse me aftësi të mira teknike dhe nuk ka
pasur asnjë mase disiplinore te marre me pare, referuar fakteve të provuara si me sipër e gjen
te drejta këto vendime, pasi nuk kemi një shkelje konkrete për të cilën të vendosej masa
disiplinore e lirimit nga detyra te paditëses, çka do te thotë, se paditësja është ndëshkuar
njëherë për shkeljet e pretenduara dhe nuk mund te penalizohet përsëri për te njëjtën shkelje.
Përfundimisht, nga sa u analizua më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
thekson se Gjykata e Lartë në ndryshim nga gjykatat më të ulta, ka për objekt gjykimi vetëm
kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedural nga ana e gjykatave, vendimet e të cilave
janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të
marrjes së provave. Gjykatat e shkallës së parë dhe ato të apelit janë gjykata të faktit dhe të
ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji. Gjykata e Apelit Tirane drejt
ka arsyetuar dhe çmuar provat në raport me njëra tjetrën.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ e vlerëson të drejtë dhe të bazuar qëndrimin e
mbajtur nga Gjykatat e Apelit Tirane me vendimin nr.16, datë 14.02.2012, e cila ka lënë në
fuqi vendimin nr.191, datë 21.10.2011, të Komisionit te Shërbimit Civil.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 14.02.2012 të Gjykatat e Apelit Tirane.
Tiranë, me 07.02.2017
484
Nr. 00-2017-39 i Vendimit (24)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 07.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: BASHKIM SHERAJ

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË VLORË
OBJEKTI:
Kthim në punë.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar dëmshpërblim
që rrjedh nga zgjidhja e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara.
Baza Ligjore: Neni 7, i ligjit nr.9381, dt.28.04.2005
“Per kompesimin e burgimit te padrejte”.

vendosur:
Rrëzimin e padisë, ngritur nga paditësi Bashkim Sheraj kundër Drejtorisë së
Policisë Qarkut Vlorë, me objekt detyrimin e të paditurit të pranojë rikthimin
ne pune te paditësit, si e pabazuar ne ligj dhe ne prova. Shpenzimet gjyqësore
paditësit.

Ndryshimin e Vendimit nr.706, datë 17.03.2009, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë në këtë mënyrë:
Anullimin e urdhrit nr.97/38, datë 06.03.2008, të Drejtorit të Policisë së
Qarkut Vlorë, për largimin nga puna te paditësit Bashkim Sheraj.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë, ti paguajë
paditësit Bashkim Sheraj një dëmshpërblim në masën e 12 muajve page.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka paraqitur rekurs, pala e paditur

Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1, datë
10.01.2012, duke parashtruar këto shkaqe:
 E kundërshtojmë vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë, për arsyet që po rendisim më
poshtë.
485
 Gjykata ka zbatuar keq ligjin procedural përsa i përket objektit të padisë referuar nenit
185, të Kodit të Procedurës Civile.
 Kështu po ti referohemi këtij neni rezulton që paditësi gjatë hetimit gjyqësor ka të
drejtë të ndryshojë shkakun ligjor të padisë.
 Pa ndryshuar shkakun ligjor të saj, ai mund të shtojë, të pakësojë, ose të ndryshojë
objektin e padisë.
 E citojmë dispozitën e më sipër pasi pala paditëse gjatë shqyrtimit të çështjes në
Gjykatën e Rrethit nuk ka kërkuar për asnjë moment shpërblim dëmi për pushim të
padrejtë nga puna por ka kërkuar vetëm rikthimin në detyrë.
 Në këto kushte në Apel nuk mund të kërkohet një e drejtë që nuk është pretenduar
gjatë shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e rrethit, pasi qartësisht në nenin 185
përcaktohet që gjatë shqyrtimit të çështjes, pra pa u mbyllur hetimi gjyqësor.
 Në Gjykatën e Apelit, merren në shqyrtim vetëm çështjet për të cilat palët kanë
parashtruar shkaqe në kërkesën ankimore në bazë të të cilave kundërshtohet vendimi i
Gjykatës Rrethit.
 Nga pala paditëse nuk është kërkuar dëmshpërblimi për pushim të padrejtë nga puna
por rikthimi në punë.
 Pretendimi për shpërblim dëmi është ngritur vetëm në shkallë të dytë, jashtë
kërkesave të parashtruara në ankimin përkatës. Kështu gjykata ka zbatuar keq ligjin
duke legjitimuar ndryshimin e objektit të padisë në gjykatën e Apelit në kundërshtim
me nenin 185 të Kodit të Procedurës Civile.
 Për këtë arsye bazuar në nenin 466 gërma b) kërkojmë ndryshimin pjesërisht të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket:
 Caktimit të dëmshpërblimit me 12 muaj pagë palës paditëse;
 Ngarkimit të shpenzimeve gjyqësore palës së paditur.

VËREN
Rrethanat e çështjes:
Paditësi Bashkim Sheraj ka qenë i punësuar pranë Komisariatit të Policisë Vlorë në
detyrën e ndihmës specialistit (operator për informacionin) në Stacionin e Policisë Himare.
Me Urdhrin nr.97/38, dt.06.03.2008, të Drejtorit të Policisë Qarkut Vlore, paditësi
është e larguar nga puna, me masën e përjashtimit nga policia e shtetit me motivacionin “Per
abuzime te renda me atributet e policisë dhe mirëbesimin e publikun. “Kjo mase eshte dhënë
bazuar ne Ligjin “Për Policinë e Shtetit” nr.9749, dt.04.06.2007, neni 57, pika 3, si dhe nenet
15 dhe 25, të Rregullores së Personelit të miratuar me V.K.M. nr.280, dt.02.06.2000 dhe
V.K.M. nr.279, dt.02.06.2000, kreu i IV, Rregulli 12, pika 7, Paragrafi i 2 si dhe propozimit
Vendimit të Këshillit Rajonal Emërues.
Largimi nga puna i paditësit Bashkim Sheraj eshte bere sepse ai ne date 03.03.2008,
se bashku me disa shtetas te tjerë eshte arrestuar nga Policia Gjyqësore pranë Drejtorisë se
Qarkut Vlore si i dyshuar për veprën penale “Prodhim dhe shitje e narkotikeve”, parashikuar
nga neni 283/2, i K.Penal.
Me Vendimin e dt.16.07.2008, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur
“Pushimin e procedimit penal ne ngarkim te shtetasit Bashkim Sheraj dhe shuarjen e masës se
sigurimit personal te vendosur ndaj tij”.
486
Në arsyetim te vendimit rezulton se nuk ka te dhëna qofte edhe ne kuadrin e dyshimit
se shtetasi Bashkim Sheraj të jetë autor apo bashkëpunëtor në ndonjë nga veprat penale të
konsumuara dhe te vërtetuara gjatë këtij hetimi.
Pala paditëse ka pretenduar se pala e paditur në interpretim dhe zbatim të nenit 3/a të
Ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, duke qenë se
çështja është pushuar, periudha prej 30 ditësh gjatë se cilës paditësi ka qëndruar në
paraburgim me vendim te gjykatës konsiderohet “burgim i padrejtë” dhe ai duhet të rikthehet
në punë.
I padituri ka prapësuar me arsyetimin se paditësi nuk mund të pretendoje rikthim në
punë për arsye se marrëdhënia juridike e punës është një marrëdhënie e vullnetshme, e
dyanshme e cila nuk mund të lidhet ne rast se mungon vullneti nga njera pale.
vendosur:
Rrëzimin e padisë, ngritur nga paditësi Bashkim Sheraj kundër Drejtorisë së Policisë
Qarkut Vlorë, me objekt Detyrimin e të paditurit të pranojë rikthimin në punë të paditesit, si e
pabazuar në ligj dhe në prova. Shpenzimet gjyqësore paditësit.
- Ndryshimin e Vendimit nr.706, datë 17.03.2009, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë në këtë mënyre:
- Anullimin e urdhërit nr.97/38, datë 06.03.2008, të Drejtorit të Policisë së
Qarkut Vlorë, për largimin nga puna të paditësit Bashkim Sheraj.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë, ti paguajë
paditësit Bashkim Sheraj një dëmshpërblim në masën e 12 muajve page.
- Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen te paditurit.
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarkut Vlore nuk
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cënimin e vendimit nr.1, datë 10.01.2012, të Gjykatës
së Apelit Tirane..
nga Gjykata e Apelit Vlore është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe për
Gjykatës së Apelit Vlore, i cili ka ndryshuar vendimin nr 706, dat 17.03.2009 te Gjykates se
Rrethit Gjyqësor Vlore është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të ligjit e Kodit
te Punes .
objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e mardhënieve te punes
e cila rregullohet në mënyrë specifike nga Kodi i Punes .
487
Rezulton se paditësi ka kërkuar : Detyrimin e palës se paditur për te paguar
dëmshpërblim qe rrjedh nga zgjidhja e kontratës se punës pa shkaqe te justifikuara. Kthim ne
pune.
Gjykata e Apelit Vlore ka konkluduar drejt përsa i përket ndryshimit te vendimin nr
706, dat 17.03.2009 te Gjykates se Rrethit Gjyqësor Vlore . Përfundim i arritur nga gjykatat e
faktit është arritur pasi gjykata ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të
administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar
saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore të administruara në dosje, si dhe i kanë
interpretuar ato në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme.
Kolegji vlerëson se në konsideratë të natyrës se pretendimeve të parashtruara në
ankimin e palës se paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për detyrimin e palës se paditur
për shfuqizimin e urdherit nr.97/38, date 06.03.2008, të Drejtorit te Policisë se Qarkut Vlore,
për largimin nga puna te paditësit Bashkim Sheraj. Detyrimin e palës se paditur Drejtoria e
Policisë se Qarkut Vlore, ti paguaje paditësit Bashkim Sheraj një dëmshpërblim ne masën e
12 muajve ne me te drejt gjykata e apelit ka çmuar se këto pretendime me te drejte nuk janë
pranuar prej saj
Në këto kushte ky kolegj çmon se drejt ka arsyetuar Gjykata e apelit e cila gjen në
tërësi të gabuar arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë Vlorë. Vërtetohet nga urdhri i
largimit si dhe nga pohimet e palëve ndërgjygjese se shkaku i largimit të paditësit nga puna
është abuzimi i rende me atributet e policisë, për shkak te hetimit penal ne ngarkim te tij.
Arsyetimi i gjykatës se paditësi nuk gjen mbështetjen, mbrojtje ne nenin 7, te ligjit te
sipërcituar është i pambështetur, asnjë pike te kërkesave te kësaj dispozite dhe vet frymës se
ligjit.
Provohet plotësisht se ndaj tij është pushuar ndjekja penale pasi nuk provohet se
paditësi ka kryer veprën penale çka plotësisht nënkupton se provohet personi nuk ka kryer
veprën për të cilën akuzohet, si pjesë e parashikuar nga dispozita e mësipërme. Arsyetimi mbi
këtë pjesë i gjykatës është sa alogjik aq edhe kontradiktor. Në rast se në urdhrin e largimit
nuk është parashikuar asnjë lloj motivacioni për largimin e tij, përse gjykata nuk ka njohur
asnjë formë dëmshpërblimi.
Në kushtet kur zgjidhja e kontratës së punës nuk është bërë për asnjë shkak të
ligjshëm, paditësit i lind e drejta të përfitojë dëmshpërblim për këtë zgjidhje të pajustifikuar
të kontratës së punës, në bazë edhe të nenit 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Për këtë arsye urdhri i largimit të paditësit është i anullueshem në zbatim të nenit
57/3, të ligjit: “Për Policinë e Shtetit”, pasi ai ka dalë në kundërshtim me parashikimin që bën
ligjin për përjashtimin nga policia.
Përsa i përket kërkesës për kthim në punë, gjykata çmon se për shkak të natyrës
publike të funksionit të policisë se shtetit dhe në përputhje me konkluzionet e arritura nga
Gjykata e Lartë me vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara nr.31 datë 14.04.2003, nuk
mund të urdhërojë rikthimin në punë, pavarësisht parashikimit të nenit 7 të Ligjit nr.9381 dt.
28.04.2005 “Për Kompensim për Burgim të Padrejtë”.
Në lidhje me masën e dëmshpërblimit që duhet t’i caktohet paditësit, gjykata e apelit
çmon se paditësi Bashkim Sheraj duhet të dëmshpërblehet me një dëmshpërblim ne masën e
12 pagave mujore. Kjo mase dëmshpërblimi i referohet nenit 155 te K.Punës, persa kohe ky
kod nuk vjen ne kundërshtim me ligjin për Policinë e Shtetit, i cili nuk parashikon ndonjë
dëmshpërblim konkret, ne rast te largimit nga puna pa shkaqe te justifikuara te punonjësit te
policisë.
kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave, vendimet e të cilave
488
mbajtur nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.1, datë 10.01.2012, e cila, ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë nr.706, datë 17.03.2009, dhe ka pranuar
padinë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1, datë 10.01.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 07.02.2017
489
Nr. 00-2017-4 Vendimit (25)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në dhomën e këshillimit te datës 07.02.2017, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ARTAN XHIKU

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME
DOGANAVE
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur te paguajë pagën e paditësit
për periudhën Peshor 2010 e deri ne vijim.
baza ligjore: Nenet 129, 76 e vijues te K.Punës,
neni 32 i K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.10007, dt 23.12.2010, ka

vendosur:
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te paguaje ne
favor te paditësit Artan Xhiku pagën, për periudhën Qershor 2010 deri ne
ekzekutim te vendimit.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.425, date 01.03.2012 ka vendosur:

Lënien ne fuqi te vendimit nr.10007, dt.23.12.2010, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane me ndryshimin se detyrimi ndaj paditësit Artan Xhiku fillon
për periudhën 02.06. 2010 deri ne datën 09.03.2011 .
Kundër vendimit ka bere ankim pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave

Tirane, e cila kërkoi prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit te çështjes duke parashtruar
këto shkaqe :
- Vendimi i gjykatës është marrë ne zbatim te gabuar te ligjit.
- Akti i lënies ne liste-pritje te palës paditëse është ne mbështetje te ligjit. Urdhri i
Drejtorit te Përgjithshëm, i cili ka ushtruar te drejtat e tij kushtetuese për reformimin
dhe zbatimin e ristrukturimit si dhe rritjen e cilësisë se punës është bere mbështetur ne
Vendimin e Këshillit te Ministrave .
- Struktura ne ketë drejtori ka patur shkurtime te vendeve te punës, te cilat kane çuar
titullarin ne një vendimmarrje te tille.
490
- Ne këto kushte, pala e paditur ka vendosur qe paditësi te vendoset ne liste-pritje deri
ne një urdhër te dyte.
- Gjykata e faktit ka vendosur te na detyroje tì paguajmë paditësit pagën qe prej
Qershorit 2010 e deri ne ekzekutim te këtij vendimi. Vendimi objekt ankimi bie ne
kundërshtim me nenin 129 te Kodit te Punës.
- Sipas kësaj dispozite, paditësi legjitimohet te kërkoje pagat për punën e kryer ne rast
se ai do te mbante një pozicion pune dhe do te ushtronte detyrën, fakt, i cili nuk
rezulton te jete sipas kërkesave te këtij neni.
- Kërkojmë ndryshimin e vendimeve te gjykatave dhe rrëzimin e kërkese padisë.

VËREN
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se: Paditësi Artan Xhiku ka qene ne
marrëdhënie pranë palës se paditur me detyrën e Përgjegjësit te Sektorit te Çështjeve te
Përgjithshme ne Drejtorinë Rajonale Tirane. Paditësi është emëruar ne ketë detyre ne datën
08.05.2009. Me urdhrin nr.7568 prot, dt. 02.06.2010, te Drejtorit te Përgjithshëm te
Doganave është vendosur vënia e paditësit ne dispozicion te Drejtorisë se Përgjithshme te
Doganave deri ne një urdhër te dytë.
Me ketë akt, paditësi nuk ka qene dakord dhe me padinë drejtuar gjykatës, kërkon te
detyrohet pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te paguaje pagën për periudhën
Qershor 2010 e deri ne vijim , duke pretenduar ne referim te nenit 129 te Kodit te Punës i
padituri është i detyruar te paguaje pagën, pasi punedhenesi Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka refuzuar tà vendose ne pozicion pune, për arsye qe nuk lidhen me vullnetin e
paditësit .
Përkundrejt pretendimeve te paditësit, pala e paditur ne proces ka prapësuar se
kontrata e punës me palën paditëse nuk është zgjidhur dhe paditësi qëndron ne liste-pritje.
Paditësi nuk legjitimohet ne ngritjen e kësaj padie .
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.10007, dt.23.12.2010, ka
vendosur:
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te paguaje ne favor te
paditësit Artan Xhiku pagën, për periudhën Qershor 2010 deri ne ekzekutim te vendimit.
Lënien ne fuqi te vendimit nr.10007, dt.23.12.2010, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tirane me ndryshimin se detyrimi ndaj paditësit Artan Xhiku fillon për periudhën 02.06.
2010 deri ne datën 09.03.2011 .
.....Ne vendimin e saj gjykata e faktit ka arsyetuar se :- kërkimet e paditësit janë te
bazuara ne nenin 129 te K.Punes. Pala e paditur nuk rezulton te ketë zgjidhur marrëdhënien e
punës me paditësin, por ai është provuar se qëndron ne liste-pritje deri ne një urdhër te dyte.
Konkretisht, gjykata ka gjetur te bazuar ne nenin 129 te Kodit te Punës, duke
vendosur pranimin e kërkimit te padisë për detyrimin e palës se paditur për te paguar pagat
sipas kërkimit.
Siç u parashtrua, çështja ka ardhur për gjykim ne apel mbi ankimin e palës se paditur,
e cila si shkaqe ngre pretendime për pabazueshmeri ne ligj dhe prova te vendimit te gjykatës
se shkalles se pare, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit.
Kolegji gjyqësor i gjykatës se apelit nisur nga sa rezulton e provuar, çmon te
pabazuara pretendimet e ngritura ne ankimin e palës se paditur lidhur me disponimin e
491
gjykatës për detyrimin e palës se paditur për te paguar paditësin nga momenti i daljes se tij ne
liste pritje .
Ne konsiderate te natyrës se pretendimeve te parashtruara ne ankimin e palës se
paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për detyrimin e palës se paditur për te paguar
paditësin për pagat për periudhën e pretenduar, gjykata e apelit çmon se këto pretendime janë
ngritur edhe para gjykatës se shkalles se pare dhe qe me te drejte nuk janë pranuar prej saj.
Ne konsiderate te nenit 129 te K.Punes çmon se paditësi ne zbatim te urdhrit nr.7568
prot, dt.02.06.2010, te Drejtorit te Përgjithshëm te Doganave është vene ne dispozicion te
Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave deri ne një urdhër te dyte, pra, ne pritje për tù
emëruar ne një pozicion te ri pune, duke respektuar te gjitha detyrimet si punëmarrës .Pala e
paditur ka patur detyrim te poziciononte paditësin ne vend pune dhe te paguante pagën
konform kësaj dispozite.
Gjykata e apelit konsideron se, ne rastin konkret, pala paditëse nëpërmjet shkresës
nr.3191 prot, dt.22.02.2012, bën prezent se me datën 09.03.2011 ka filluar marrëdhënie te re
pune pranë Bankës Credins me detyre Oficer i Sigurisë se Informacionit pranë Divizionit
Operacional dhe detyrimi i te paditurit ne favor te paditësit persa i perket periudhës se
detyrimit.
Kështu, vendimin e shkalles se pare duhet te ndryshohet lidhur me periudhën e
detyrimit te palës se paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për te paguar pagën
paditësit për periudhën 02. 06. 2010 e deri ne dt 09.03.2011 .
Gjithashtu, gjykata e apelit ne konsiderate te nenit 129 te Kodit te Punës, gjen te pa
bazuar ne ligj pretendimin e palës se paditur parashtruar ne kërkesën ankimore se paditësi
nuk legjitimohet te ngrejë ketë padi, pasi nuk ka qene i pozicionuar ne asnjë pozicion pune ,
qe te legjitimohet për te kërkuar pagën. datën 09.03.2011.
Kundër vendimit ka bere ankim pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave
Tirane, e cila kërkoi prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit te çështjes për shkaqe te
paraqitura ne pjesën hyrëse te vendimit .
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Përgjithshme e Doganave, nuk

përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.425, datë 01.03.2012, të
Gjykatës së Apelit Tirane.
Gjykatës së Apelit Tirane, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tirane, është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të Kodit te Punës .
492
punës e cila rregullohet në mënyrë specifike nga Kodi i Punës .
Kolegji Administrativ, konstatoi se paditësi ka kërkuar te detyrohet pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave te paguaje pagën për periudhën Qershor 2010 e deri ne
vijim , duke pretenduar ne referim te nenit 129 te Kodit te Punës i padituri është i detyruar te
paguaje pagën, pasi punëdhënësi Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka refuzuar tà
vendose ne pozicion pune, për arsye qe nuk lidhen me vullnetin e paditësit .
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vlerëson se të Gjykata e Apelit
Tirane ka konkluduar drejt përsa i përket lënien ne fuqi te vendimit te gjykatës se
rrethit gjyqësor tirane. Ky përfundim i arritur nga gjykatat e faktit është arritur pasi
gjykata ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me
ligjin” dhe ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të administruara në
dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar saktësisht faktet
që pasqyrojnë provat shkresore të administruara në dosje, si dhe i kanë interpretuar
ato në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme.
Kolegji çmon se ne konsiderate te natyrës se pretendimeve te parashtruara ne ankimin
e palës se paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për detyrimin e palës se paditur për te
paguar paditësin për pagat për periudhën e pretenduar, me te drejt gjykata e apelit ka çmuar
se këto pretendime janë ngritur edhe para gjykatës se shkalles se pare dhe qe me te drejte nuk
janë pranuar prej saj.
Paditësi ne zbatim te urdhrit nr.7568 prot,dt.02.06.2010, te Drejtorit te Përgjithshëm
te Doganave është vene ne dispozicion te Drejtorisë se Përgjithshme te Doganave deri ne një
urdhër te dyte, pra, ne pritje për tù emëruar ne një pozicion te ri pune, duke respektuar te
gjitha detyrimet si punëmarrës. Pala e paditur ka patur detyrim te poziciononte paditësin ne
vend pune dhe te paguante pagën konform kësaj dispozite referuar nenit 129 te K.Punes.
Kolegji vlerëson se me te drejte gjykata e apelit konsideron se, ne rastin konkret, pala
paditëse nëpërmjet shkresës nr.3191 prot, dt.22.02.2012, ben prezent se me datën 09.03.2011
ka filluar marrëdhënie te re pune pranë Bankës Credins me detyre Oficer i Sigurisë se
Informacionit pranë Divizionit Operacional dhe detyrimi i te paditurit ne favor te paditësit
persa i përket periudhës se detyrimit.
Keshtu, vendimin e shkalles se pare duhet te ndryshohet lidhur me periudhën e
detyrimit te palës se paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për te paguar pagën
paditësit për periudhën 02. 06. 2010 e deri ne dt 09.03.2011.
mbajtur nga Gjykatat e Apelit Tirane me vendimin nr.425, datë 01.03.2012, e cila ka lënë në
fuqi vendimin nr.10007, datë 23.12.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
493
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.425, datë 01.03.2012 te Gjykatat e Apelit Tirane.
Tiranë, me 07.02.2017
494
Nr.31001-01380-00-2012 Regj.Themeltar
Nr.00-2017-644 Vendimit (26)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.02.2017, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ASTRIT ZENUNI

PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË,
ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
Me pjesëmarrjen: e Avokaturës së Shtetit, Zyra
Vendore Vlorë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Neni 32, i ligjit 7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme i ndryshuar
me ligjin nr.9701, datë 02.04.2007, neni 5 dhe 28, i ligjit
dhe neni 24/a, e vijues dhe neni 46, paragrafi i II.

vendosur:
-Pranimin e pjesshëm te padisë duke shfuqizuar aktin administrativ urdhër
nr.1402, date 07.09.2007, te Zyrës Vendorë te Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Vlorë dhe urdhër nr.699, date 31.12.2007, te Zyrës Qendrore te
Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Tirane, dhe detyrimin e palës se
paditur Zyra e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlore për te kryer
procedurat për regjistrimin e pasurisë se llojit banese dykatëshe ndodhur ne
Lagjen “Lef Sallata” të Vorës ne sistemin e ri te regjistrimit sipas planimetrisë
përkatëse te aktit te ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit pjesa me roze, ku kati
i pare ka një sipërfaqe ndërtimore prej 148 m2 dhe kati i dyte ka një sipërfaqe
ndërtimore prej 130 m2.
-Rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit për regjistrimin e truallit funksional
te kësaj banese si te pabazuar ne prova.
495
-Lënien ne fuqi të vendimit nr.749, datë 01.04.2011, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të

Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila për ndryshimin e tij parashtron këto shkaqe:
 Vendimi i Gjykatës është i pambështetur në prova e në ligj;
 Regjistrimi në sistemin hipotekor është bërë mbi bazën e vendimit gjyqësor të
vërtetimit të faktit juridik datë 03.05.1996, ndërkohë që për regjistrimin e kësaj
pasurie në sistemin e ri të regjistrimit, duke u bazuar edhe në nenin 193, të K.Civil,
kërkohet ekzistenca e dokumentit ligjor për regjistrimin e katit të parë të objektit, pasi
vendimet e vërtetimit të faktit juridik të pasurive të paluajtshme pas datës 01.11.1994,
nuk përbëjnë dokument ligjor, pra nuk regjistrohen.
 Në bazë të dokumentacionit të paraqitur paditësi kërkon të regjistrojë sipërfaqen e
truallit 230 m2, e cila sipas vendosjes së paraqitur ndodhet në pjesën e truallit prej
1200 m2, të cilën paditësi e ka poseduar, por me vendim të K.K.K.Pronave nuk është
përcaktuar kthimi i kësaj sipërfaqe në emër të tij.
 Megjithëse në hipoteke është bërë regjistrimi i kësaj pasurie mbi bazën e një kontratë
dhurimi, ky regjistrim nuk është bërë në përputhje me nenin 24/a, të ligjit nr.7843,
datë 13.09.1994, prandaj padia duhet të ishte rrëzuar.
 Përfundimisht kërkojmë ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e kërkesë padisë.

VËREN
1. Paditësi i është drejtuar Zyrës Rajonale të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme

për të regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme një pasuri të llojit shtëpi banimi si dhe
të sipërfaqes që lidhet me të, të ndodhur në qytetin e Vlorës.
Zyra Rajonale e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, ka refuzuar të bëjë këtë
regjistrim (me shkresën nr.1402, datë 7.09.2007) dhe më pas edhe Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme e ka refuzuar sërish këtë kërkesë (me nr.Prot.3579/5,
datë 31.12.2007).
Me vendimin nr.87, datë 2.10.1996, të Komisionit te Kthimit dhe Kompensimit te
Pronave, z. Sinan Zenuni, i është kthyer në natyrë një sipërfaqe prej 1200 m2.
Nga kjo sipërfaqe ai me Kontratën e Dhurimit nr.0133 rep., dhe nr.1822 kol., datë
18.11.1999, i ka dhuruar të birit Astrit Zenuni një sipërfaqe prej 230 m2.
Vendimin nr.2933, datë 11.11.1994, të Gjykatës së Rrethit Vlorë me të cilin është
bërë vërtetimi i faktit juridik të ndërtimit të një shtëpie banimi, të ndodhur në lagjen “29
Nëntori”, e përbërë nga tre dhoma, kuzhinë, korridor, verande, banjë e bodrum.
Leje ndërtimi nr.8/37, datë 27.06.1995, të lëshuar nga KRRT e Këshillit të Rrethit
Vlorë, për ndërtimin e “Ngritje të katit të dytë për banesën e ndodhur në Lagjen “29 Nëntori”,
Vendim i Gjykatës së Rrethit Vlorë, nr.1107, dt.3.05.1996, me anë të cilit është njohur pronar
kërkuesi Astrtit Zenuni, mbi një banesë dykatëshe të ndodhur në Lagjen “29 Nëntori” me
konstruksion mur me tulla, mbuluar me soletë, të përbërë: Kati i parë nga tre dhoma, kuzhinë,
banja, verande e bodrum dhe kati i dytë nga tre dhoma, kuzhinë, banjë, sallon i madh e
496
veranda e që kufizohen nga Veriu me familjen e Aqifajve, nga Jugu me murin e shkollës “Lef
Sallata”, nga Lindja dhe Perëndimi me rrugë.
Ka rezultuar te provuar se Paditësi Astrit Zenuni, i është drejtuar Zyrës së Pasurive të
Paluajtshme Vlorë për të regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme të llojit shtëpi
banimi të ndodhur në qytetin e Vlorës në lagjen “29 Nëntori” e llojit dykatëshe. Nga ana e
palës paditëse Astrit Zenuni është bërë aplikimi përkatës për regjistrimin e kësaj pasurie
konform nenit 23, e vijues të ligjit 7843, datë 13.07.1994 dhe ndryshimeve të mëvonshme të
tij me anë ligjit nr.9701, datë 02.04.2007, dhe nga ana e palës së paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, i është kthyer përgjigja nr.1402, datë
07.09.2007, me ane të së cilës i refuzohet kërkesa për regjistrim dhe orientohet kërkuesi që t'i
drejtohet gjykatës me padi sipas rregullave.
Duke mos qenë dakord me këtë përgjigje të saj, paditësi Astrit Zenuni, brenda afatit
30 ditor i është drejtuar Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë. Kjo
e fundit me urdhrin nr.699, datë 31.12.2007, ka vendosur: “Refuzimin e kërkesës së z.Astrit
Zenuni për regjistrimin në sistemin e pasurisë ndërtesë dhe shtesë sipas lejes së Ndërtimit
nr.8/37, datë 27.06.1995, KRRT-së të Këshillit të Rrethit Vlorë”.
Paditësi duke mos qenë dakord me këtë Urdhër të palës së paditur, që në vështrim të
nenit 324, të K.Pr.Civile përben akt administrativ, i është drejtuar Gjykatës me padi me anë të
cilës kërkon shfuqizimin e dy akteve dhe urdhërimin e palës së paditur për të kryer
regjistrimin e pronës së pretenduar prej.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin Nr.749, date 01.04.2011 ka

vendosur:
-Pranimin e pjesshëm te padisë duke shfuqizuar aktin administrativ urdhër nr.1402,
date 07.09.2007, te Zyrës Vendorë te Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlorë dhe
urdhër nr.699, date 31.12.2007, te Zyrës Qendrore te Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme
Tirane, dhe detyrimin e palës se paditur Zyra e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme Vlore
për te kryer procedurat për regjistrimin e pasurisë se llojit banese dykatëshe ndodhur ne
Lagjen “Lef Sallata” të Vorës ne sistemin e ri te regjistrimit sipas planimetrisë përkatëse te
aktit te ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit pjesa me roze, ku kati i pare ka një sipërfaqe
ndërtimore prej 148 m2 dhe kati i dyte ka një sipërfaqe ndërtimore prej 130 m2.
-Rrëzimin e padisë përsa i përket kërkimit për regjistrimin e truallit funksional te
kësaj banese si te pabazuar ne prova.
3. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.42, date 17.02.2012, ka vendosur:
-Lënien ne fuqi të vendimit nr.749, datë 01.04.2011, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Me arsyetimin:
............Gjykata e Apelit Vlore, çmon se përfundimi i arritur nga Gjykata e Shkalles se
Pare është i drejte. Është provuar gjate gjykimit se me vendimin nr.87, date 02.10.1995,
K.K.K.Pronave Bashkia Vlore, i ka njohur te drejtën e pronësisë babait te paditësit, Sinan
Zenuni, për një sipërfaqe trualli 6.600 m2. Nga kjo sipërfaqe trualli ish pronari posedon
1.200 m2.
Kjo sipërfaqe është regjistruar ne ZVRPP Vlore ne regjistrin hipotekor nr.3845, date
_6.10.1995.
Nga kjo sipërfaqe qe posedon ish pronari i ka dhuruar djalit te vet 230 m2, sipërfaqe
qe paditësi ne vitin 1973 ka ndërtuar një banese një kateshe me sipërfaqe 148 m2, banese e
cila është regjistruar ne regjistrat e traskriptimeve me nr 2550, date 09.05.1995. Me leje
497
ndërtimi nr.8/37, date 27.06.1995 te lëshuar nga Këshilli i Rregullimit te Territorit pranë
Bashkise Vlore, paditësi ka ndërtuar dhe një kat te dyte mbi banesën ekzistuese.
Paditësi fillimisht është pajisur me vërtetim pronësie, por mandej i është refuzuar
kërkesa për regjistrimin përfundimtar. Gjykata e Shkalles se Pare ka argumentuar ne mënyre
te detajuar rrethanat për te cilat duhet te kryhet regjistrimi përfundimtar i banesës 2 kateshe.
Konkretisht katin e pare te -ndërtesës me sipërfaqe 148 m2, dhe katin e dyte me sipërfaqe 130
m2. Kështu gjykata me te drejte ka konkluduar se ne rastin konkret kemi te bëjmë me një
regjistrim fillestar te mëparshëm te kësaj pasurie, konkretisht te katit te pare, pavarësisht se
me vone ky regjistrim është konsideruar si jo i rregullt. Nga ana e palës paditëse janë
paraqitur prova te mjaftueshme shkresore për regjistrimin e kësaj pasurie dhe me pa te drejte
pala e paditur ka refuzuar regjistrimin përfundimtar te godinës, Kështu dokumentacioni i
paraqitur nga paditësi është konform kërkesave te neneve 24, 26 dhe 38 te ligjit nr.7843, date
13.07.1994 me ndryshime.
Është provuar gjate gjykimit se paditësi ka paraqitur një sere dokumentesh qe
provojnë pronësinë mbi ndërtonin e banesës dykatëshe si, leje ndërtimi 8/37, date 27.06.1995
te lëshuar nga Këshilli i Rregullimit te Territorit pranë bashkise Vlore, planvendosja e
sheshit te ndërtimit te shtesës se katit te dyte te banesës, vendim nr.2933, date 11.11.1994 te
Gjykatës se Rrethit Vlore, vërtetin pronësie për regjistrim fillestar, si dhe Vendimin e
K.K.K.Pronave te Bashkise Vlore nr.87, date 02.10.1995. Duke ju bazuar nenit 26 paragrafi i
fundit i ligjit 7843 dhe ndryshimeve te mëvonshme te tij Zyra e Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Vlore, ishte e detyruar qe procedonte me regjistrimin përfundimtar - kësaj
pasurie te përfituar me ane te një titulli te vlefshme për kalimin e pronësisë dhe për te cilën
nuk ka ndonjë pretendim pronësie nga asnjë prej kufitareve te saj siç vërtetohet dhe nga
deklaratat noteriale te pronareve kufitare e depozituar ne cilësinë e provës ne gjykim.
Në arritjen e përfundimit për detyrimin e palës se paditur te kryeje regjistrimin e
pronës te tipit ndërtese ne emër te paditësit, duke shfuqizuar aktet mbi te cilën është
disponuar për refuzimin e kërkesës për regjistrim, gjykata ka mbajtur¬parasysh edhe
konkluzionet e ekspertes te thirrur ne respektim te kërkesave e nenit 224/a e vijues te
K.Pr.Civile. Ne aktin e ekspertimit është konkluduar se sipas dokumentacionit te
administruar ne cilësinë e provës gjate gjykimit, leje-ndërtimi, vërtetimi i pronësisë, hartat e
vjetra sipas matjeve ne fakt si dhe kufizimeve aktuale te kësaj prone gjejnë përputhje te plote
me gjendjen faktike te saj pasurie qe është e përbërë prej një sipërfaqe ndërtimore prej 148
m2 te katit te pare dhe 130 m2 te katit te dyte dhe sipërfaqe totale trualli qe posedohet prej
1200 m2 ne rrethimin e vjetër. Kjo prone sipas aktit te ekspertimit, duke ju referuar gjendjes
faktike, duke u krahasuar atë hartën e vjetër dhe menaxhimin e administruar ne gjykim, nuk
krijon mbivendosje me pasuri te tjera kufitare ndërsa si kufitare ka aktualisht ata te
përcaktuar ne planvendosjen e aktit te ekspertimit.
Ne te tilla rrethana me pa te drejte Zyra e Regjistrimit te Pasurive te Paluajtshme ka
refuzuar regjistrimin ne regjistrat e pasurive te paluajtshme te pasurisë - llojit banese
dykatëshe me sipërfaqeje ndërtimore prej 148 m2 ne katin e pare e 130 m2 ne katin e dyte
prej 130 m2.
Ne te tilla rrethana, Gjykata e Apelit Vlore e gjen te pabazuar arsyetimin e gjykatës se
shkalles se pare se: “Paditësi kërkon te regjistroje sipërfaqen e truallit 230 m2, e cila sipas
vendosjes se paraqitur ndodhet ne pjesën e truallit prej 1200 m2 te cilën paditësi e ka
poseduar, por me vendim te KKKPronave nuk është përcaktuar kthimi i kësaj sipërfaqe ne
emër te tij. Megjithëse ne hipoteke është bere regjistrimi i kësaj Pasurie e mbi bezen e një
kontrate dhurimi, ky regjistrim nuk është bere ne përputhje me nenin 24/a te ligjit nr. 7843,
date 13.09.1994, prandaj padia duhet te ishte rrëzuar.
Gjykata ka konkluduar se për sipërfaqen totale te truallit prej 1200 m2 qe posedohet
prej paditësit, ai duhet qe t'i drejtohet Agjencisë se Kthimit dhe : Kompensimit te Pronave me
498
qellim kthimin e saj ne natyre. Është e vërtete se: vendimin m.87, date 02.10.1995 te
Komisionit te Kthimit dhe Kompensimit te Pronave pranë Bashkise Vlore për ketë sipërfaqe
nuk është shprehur me arsyetimin se posedohet prej vete pronarit. Ne fakt ndryshe nga sa
arsyeton gjykata, me vendimin e mësipërm ish pronarit i është njohur sipërfaqja 6.600 m2,
nga kjo është kthyer 1026 m2 (192+259+237+238+100), nuk është shprehur për sipërfaqen
1.200 m2 qe posedohet prej vete ish pronarit (përfshi edhe paditësin), ndërsa për pjesën
tjetër prej 4.374 m2 është disponuar për kompensimin e pronës pasi është konsideruar e zëne.
Ne ketë rast Gjykata ka keq interpretuar vendimin e Komisionit. Komisioni i K.K.P
ish Pronareve kthen vetëm atë prona janë ne posedim te ish pronarit, dhe jo prona qe atij nuk
i janë marre me në nga format e parashikuara ne ligj.
Gjykata e Apelit nuk po ndalet me analizën e pjesës se padisë qe është disponuar për
rrëzimin e saj, pasi edhe pse gjykata duhet te kishte analizuar fatin e truallit qe ndodhet nen
ndërtese e për te cilën paditësi ka qene pajisur me vërtetin pronësie, ne ketë rast një
pretendim i pa marre parasysh ne vendim dhe që nuk është përsëritur rishtaz, ne baze te nenit
459 te K.Pr.Civile, konsiderohet se prej tij është hequr dore, pra ka rene ne dekadence.
Përfundimisht Gjykata e Apelit Vlore, çmon se përfundimi i Gjykatës se Shkalles së
Pare se: "Pala e paditur nuk ka patur shkaqe te ligjshme për refuzimin e regjistrimit te
pasurisë se paluajtshme te palës paditëse si dhe bazuar ne nenin 24 a dhe 26 te ligjit 7843
date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme" i ndryshuar me ligjin 9701,
date 02.04.2007", është i drejte. Për pasoje me te drejte gjykata ka urdhëruar shfuqizimin e
akteve te kontestuara, duke urdhëruar regjistrimin përfundimtar te ndërtesës dy katesh ne
pronësi te paditësit.
Në këto kushte Gjykata e Apelit çmon se pretendimet e ngritura ne ankim prej palës se
paditur janë te pabazuara atë kane marre përgjigje ne vendimin objekt ankimi dhe gjate këtij
vendimi, nuk sollën ndonjë rrethane te re gjate gjykimit ne apel, prandaj vendimi Nr.749,
date 01.04.2011 i Gjykatës se Shkalles se Pare Vlore duhet te lihet ne fuqi.
4. Neni 10, i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se: “Gjykata mbështet

vendimin e saj vetëm mbi faktet qe janë paraqitur gjate procesit gjyqësor”.
Neni 11, i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se:
“Provat janë te dhëna se merren ne formën e parashikuar nga ky kod dhe qe
vërtetojnë ose rrezojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve ne proces”.
Neni 12, i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se: “Pala qe pretendon një të
drejtë, ka detyrim që në përputhje me ligjin të provojë faktet mbi të cilat bazon pretendimin e
saj”;
Neni 14, i K.Pr.Civile, i cili parashikon se:
“Gjykata ka për detyre te kryeje një hetim gjyqësor te plote dhe te gjithanshëm, ne
përputhje me ligjin”.
Neni 324, i K.Pr.Civile, i cili parashikon se: Ne kompetencën e seksioneve për

gjykimet administrative janë:
a) Padia me te cilën kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i një akti administrativ;
b) Padia me te cilën kundërshtohet refuzimi i miratimit te një akti administrative ose
qe lihet pa u shqyrtuar ne afatin e caktuar, kundërshtimi i shtetasit ne organin kompetent
administrativ.
499
Neni 325/1, i K.Pr.Civile, i ndryshuar, i cili parashikon se:
“Padia sipas nenit 324, te këtij Kodi mund te ngrihet kur paditësi argumenton se akti
administrativ është i paligjshëm dhe atij i cenohen interesat e te drejtat e tij ne mënyre te
drejtpërdrejte ose tërthorazi, individualisht ose ne mënyre kolektive”.
Neni 331/1, i K.Pr.Civile, me ndryshimet përkatëse, i cili parashikon se: “Gjykata ne

vendimin e saj përfundimtar vendos: - rrëzimin e padisë kur akti administrativ gjendet i
drejte e i bazuar”.
Neni 107/1, i ligjit nr.8485, date 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative te
Republikës se Shqipërisë, parashikon se: “Aktet administrative ne çdo rast tregojnë qëllimin
e tyre. Neni 24 germat “a” dhe “b” te ligjit nr.7843, date 13.07.1994 “Për regjistrimin e
pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar, i cili parashikon se: “Regjistruesi, një person ose çdo
grup i ngarkuar nga Kryeregjistruesit kërkon qe pronësia dhe kufijtë e çdo pasurie qe duhet
regjistruar, te dokumentohen duke përdorur kriteret e mëposhtme:
a)Pronësia dhe kufijtë e pasurive te paluajtshme duhet te konsiderohen te përcaktuara
nga dokumentet e pronësisë sipas ligjit 7501, date 19.7.1991, kontratat e privatizimit te bëra
sipas ligjit 7652, date 23.12.1992, vendimet e komisioneve te rikthimit te pronave sipas ligjit
7698, date 15.4.1993, ligje apo dokumente te tjera zyrtare te cilat njohin pronësinë private,
apo vendime gjykate;
b) Individët, familjet dhe person at juridike private apo shtetërore qe zotërojnë
dokumente pronësie sipas pikës “a”, por nuk kane te përcaktuar ne to sipërfaqen, duhet t'i
paraqesin regjistruesit një kërkese për regjistrim pronësie, e cila duhet te shoqërohet me
dokumentin e pronësisë, me një planvendosja apo gentplanin e pasurisë, deklaratën noteriale
te pronareve fqinje qe vërtetojnë përmbajtjen e kërkesës për pronësinë dhe kufijtë e pasurisë
qe pretendohet, si dhe kopje te vërtetuara nga noteri te dokumenteve te ndryshme qe
mbështesin kërkesën për regjistrim.
Neni 38, i ligjit nr.7843, date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive te

paluajtshme”, i ndryshuar, i cili parashikon se: Ne rastet kur shteti, personi fizik ose juridik
ka fituar te drejtën e pronësisë mbi një pasuri te paluajtshme, me ane te ligjit, vendimit
gjyqësor te formës se prere për fitimin apo kalimin e se drejtës se pronësisë apo te aktit te një
organi administrativ, regjistruesi mbështetur ne këto akte te paraqitura nga personi i
interesuar, bën regjistrimin duke shënuar pronar shtetin, personin fizik ose juridik qe i ka
kaluar e drejta e pronësisë.
Regjistrimi i fitimit te pronësisë, sipas këtij neni behet nga ZRPP pas plotësimit te
kushteve te regjistrimit, te përcaktuara nga shkronjën “h” dhe ne paragrafin e fundit te nenit
193, te Kodit Civil.
Nëse nuk plotësohen kushtet e sipërpërmendura, regjistruesi propozon refuzimin e
kërkesës për regjistrim dhe dosja e plate e praktikes, se bashku me urdhrin e refuzimit i
kalojnë për kompetence Kryeregjistruesit. Kryeregjistruesit brenda 30 ditëve, me urdhër te
arsyetuar duhet te vendose miratimin ose jo te propozimit. Kundër urdhrit te
Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit mund te behet ankim ne rruge gjyqësore.
Elementet e vendimit qe verifikohen nga ZRPP dhe procedura e nxjerrjes se urdhrit
përcaktohen me udhëzim te Këshillit te Ministrave.
Neni 193, i Kodit Civil, i cili parashikon se:

“Duhet te regjistrohen ne regjistrin e pasurive te paluajtshme: a) kontratat për
kalimin e pronësisë se sendeve te paluajtshme dhe aktet për pjesëtimin vullnetar te tyre;
500
b) kontratat me te cilat krijohen, njihen, ndryshohen ose pushojnë te drejta pronësie
mbi sendet e paluajtshme, te drejta uzufrukti, përdorimi e bujtjeje, emfiteoze e servituti e te
drejta te tjera reale;
c) aktet me te cilat hiqet dore nga te drejta pasurore te mësipërme;
9) vendimet e gjykatave me te cilat njihet cilësia e trashëgimtarit dhe citohet pasuria e
trashëguar;
d) aktet me te cilat krijohet një shoqëri ose një subjekt tjetër i se drejtës qe ka ne
pronësi pasuri te paluajtshme ose gëzon te drejta te tjera reale mbi to;
h) vendimet e gjykatave ose organeve kompetente shtetërore qe përkatësisht
përmbajnë fitimin ose njohjen e pronësisë mbi pasuritë e paluajtshme, pjesëtimin e pasurive
te paluajtshme ose qe deklarojnë te pavlefshme veprimet juridike për kalimin e pronësisë te
regjistruar me pare rregullisht, si dhe aktet e përmbarimit gjyqësor për sekuestrimin e
pasurisë se paluajtshme ose shitjen ne ankand te tyre. Vërtetimi gjyqësor I faktit te pronësisë
nuk regjistrohet”.
Udhëzimi nr.1, date 31.01.2007, i Këshillit te Ministrave “Për procedurat e

regjistrimit ne zyrat e regjistrimit te pasurive te paluajtshme”.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi analizoi aktet e ndodhura në dosjen

gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e dy
gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.749, datë
01.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.42, datë 17.02.2012, të
Gjykatës së Apelit Vlorë, janë rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit dhe
për pasojë duhen ndryshuar, si dhe padia duhet rrëzuar si e pambështetur në ligj dhe prova,
për arsyet e mëposhtme:
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se paditësi nuk zotëron dhe nuk
provon me dokumente ligjore të drejtën e pronësisë mbi truallin dhe dyqanin e ndërtuar mbi
të. Mbi këtë bazë Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Vlorë ka refuzuar
regjistrimin e pronës një pasuri të llojit shtëpi banimi si dhe të sipërfaqes që lidhet me të, të
ndodhur në qytetin e Vlorës. Zyra Rajonale e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë,
ka refuzuar të bëjë këtë regjistrim (me shkresën nr.1402, datë 7.09.2007) dhe më pas edhe
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme e ka refuzuar sërish këtë kërkesë (me
nr.Prot.3579/5, datë 31.12.2007).
7. Në mbështetje të përfundimit të mësipërm Kolegji Administrativ çmon të sqarojë se
nga verifikimi i të gjitha dokumenteve të paraqitura rezulton se paditësi kërkon të regjistrojë
një banesë dykatëshe të ndërtuar sipas lejes së ndërtimit 8/37, datë 27.06.1995, të Këshillit të
Rregullimit të Territorit të Këshillit të Rrethit Vlorë, nisur edhe nga vendimet e Gjykatës së
Rrethit Vlorë.
Me vendimin nr.2933, datë 11.11.1994, është bërë vetëm vërtetimi i faktit juridik të
ndërtimit të një shtëpie banimi njëkatëshe, të ndodhur në lagjen “29 Nëntori”.
Në vendimin 87, datë 2.10.1995, thuhet se Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ka kthyer në natyrë 1200 m2, sipërfaqja e matur është 1026 m2 dhe sipërfaqja për të
cilën pretendon paditësi në padinë e tij, nuk është e përcaktuar në ndonjë skicë.
Paditësi Astrit Zenuni, ka paraqitur një vërtetim hipotekor në emër të atit për
regjistrimin e sipërfaqes 1200 m2, në zonën kadastrale 8603, përkatësisht me nr.pasurie
22/31, 22174, 22/39, pas verifikimeve të bëra në hartën e Zyrës së Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme, pasuria me nr.22/39, nuk ekziston. Dhe pikërisht këtu pretendon
edhe paditësi se ka të regjistruar pasurinë e tij ku ka ndërtuar shtëpinë (pasuria me nr.22/39).
501
Megjithëse në vendimin nr.2933, datë 11.11.1994, te Gjykatës se Rrethit Vlorë është
bërë vërtetimi i faktit juridik të ndërtimit të shtëpisë njëkatëshe mbi shtëpinë ekzistuese, nga
verifikimet në vend të bëra nga ekspertja Rezarta Strati, rezulton se shtëpia është
ngritur në krah të shtëpisë ekzistuese madje ngjitur me të, në faqe të përbashkët.
Pra rezulton se kati i parë i kësaj banese nuk është hipotekuar dhe rrjedhimisht
edhe kati i dytë nuk mund të hipotekohet.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se prona e pretenduar nga paditësi,
nuk rezulton të ketë asnjë lloj regjistrimi në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Vlorë. Rezulton e regjistruar vetëm banesa e vjetër e Astrit Zenunit (ajo që në fakt i përkiste
babait të tij) me nr. pasurie 22/150, e cila edhe gjendet faktikisht ngjitur me banesën
dykatëshe që kërkon paditësi të regjistroj. Çka kjo nënkupton se edhe pse ka shërbyer ky
vendim si dokument ligjor për regjistrimin e katit të parë të këtij objekti, sipas pretendimit të
paditësit, kjo nuk përben titull pronësie të detyrueshëm për regjistrim në kuptimin e nenit
193, të Kodit Civil.
Referuar Rregullores së Punës në Zyrat e Regjistrimit, nr.184, datë 8.04.1999, Kreu
IV, pika12, në të cilën thuhet se titulli i pronësisë është pjesë thelbësore e dokumentit që
paraqitet për regjistrimin e një pasurie të përfituar sipas ligjeve.
Edhe vendimi i mëvonshëm, nr.1107, datë 3.05.1996, është përsëri një vendim që bën
vërtetimin e faktit juridik të ndërtimit të shtesës së katit të dytë, mbështetur në lejen e
ndërtimit n.8/37, por që, gjithsesi, nuk përbën detyrim të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme të bëjnë regjistrimin e kësaj pasurie, mbështetur kjo edhe në përcaktimet e
Urdhrit nr.606, datë 21.08.2009, të Kryeregjistruesit “Për miratimin e unifikimit të disa
procedurave që do të ndiqen gjatë regjistrimit fillestar sistematik të pasurive”, ku ne pikën
2/e, të tij citohet:
“Kur pasuria ndërtesë në momentin e kryerjes së procedurës së regjistrimit fillestar
sistematik apo sporadik nuk figuron e regjistruar në regjistrat hipotekor dhe pronari i tyre nuk
rezulton të jetë pronar edhe i truallit, mbi të cilin ato janë ndërtuar të procedohet si më poshtë;
c) Për objekte të ngritura mbi bazën e lejeve të ndërtimit të dhëna pas datës
10.08.1991, të refuzohet regjistrimi për shkak të mungesës së marrëdhënies me
truallin”.
Kështu Zyra Vendore Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, nuk mund të
vazhdonte me procedurat e regjistrimit të banesës dykatëshe në emër të paditësit Astrit
Zenuni.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se paditësi, Astrit Zenuni, nuk
ka arritur të provojë se akti administrativ dhënë me shkresën nr.1402, datë 7.09.2007 dhe më
pas edhe shkresa e Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme me nr. prot
3579/5, datë 31.12.2007, është i pavlefshëm dhe se i cenohen interesat e të drejtat e tij.
Në arsyetim ligjor sa më sipër kjo kërkesëpadi me objekt “Detyrimin e palës së
paditur, Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, të regjistrojë
pasurinë e paluajtshme”, është e pabazuar në prova dhe në ligj dhe si e tillë duhet rrezuar,
pasi akti administrativ gjendet i drejtë e i bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
502
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.749, datë 01.04.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe vendimit nr.42, datë 17.02.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 07.02.2017
503
Nr. 00-2017-54 i Vendimit (27)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore me prani të palëve, të datës 22.11.2016 dhe 07.02.2017, mori në

shqyrtim çështjen administrative me nr.03966/2014 akti, që u përket palëve:
PADITËS: THEODHORA KOLA

PALË E PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË KREDIVE
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore
për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës
njoftuar me urdhrin nr.352 prot., datë 30 07 2012.
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me pagën e 3 muajve
për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit.
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 2 paga mujore
për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 2.5 paga mujore
për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile;
nenet 143, 144, 151, 152, 155, 145 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4027, datë 16.04.2013, ka

vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë – padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Agjensia e Trajtimit të Kredive t’i paguajë
paditëses Theodhora Kola si dëmshpërblim pagën e 10 (dhjetë) muajve punë
për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
paditëses Theodhora Kola si dëmshpërblim pagën e 2 (dy) muajve punë për
shkak të mos respektimit të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së
punës.
paditëses Theodhora Kola pagën e 2 (dy) muajve punë si shpërblim për
vjetërsi në punë.
-Si pagë referuese të merret paga e paditëses në çastin e ndërprerjes së
marrëdhënies së punës me palën e paditur.
504
-Rrëzimin e kërkimeve të tjera të vëna në objektin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur, në masën në të cilën
është pranuar padia.

-Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.1436 Regjistri, datë 26.06.2013.
-Dërgimin për kompetencë shqyrtimi Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2650, datë 01.07.2014,

ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë, lidhur me pranimin e padisë për shpërblimin për vjetërsi në
punë.
-Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër dhe rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve në përpjestim me pjesën e pranuar
dhe të rrëzuar të padisë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Agjencia e Trajtimit të

Kredive, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit është pjesërisht i drejtë.
- Agjencia e Trajtimit të Kredive me gjithë punonjësit e saj ka lidhur në vazhdimësi
kontrata pune me afate të përcaktuara dhe relativisht të shkurtra kohore. Arsyeja
qëndron në faktin se ATK-ja nuk është institucion buxhetor, por me vetëfinancim. Kjo
do të thotë që aftësia paguese e këtij institucioni përsa i përket pagave të punonjësve
ashtu edhe shpenzimeve të tjera të kryera, janë të lidhura pazgjidhshëmrisht me
performancën e arkëtimeve të debitorëve që i janë transferuar asaj nga bankat e nivelit
të dytë me kapital shtetëror.
- Sa më sipër parashikohet në ligjin organik nr.8894/2002 “Për Agjencinë e Trajtimit të
Kredive”, i ndryshuar, duke specifikuar faktin që ATK nuk mund të mbajë në llogari
të fondeve të saj vlerë me të madhe se ¼ e buxhetit operativ vjetor të miratuar nga
Këshilli Mbikqyrës.
- Kontratat e punës në Agjencinë e Trajtimit të Kredive janë lidhur gjithmonë me afate
të përcaktuara 3 mujore, në varësi të politikave të orientuara nga Këshilli Mbikqyrës.
Megjithatë, më herët janë lidhur edhe kontrata pune me afat 6 mujor, pra ka pasur
përjashtim nga rregulli i përgjithshëm (ai i lidhjes së kontratave me afat 3 mujor),
duke u mbajtur parasysh realizimi i të ardhurave, si dhe performanca në punë e
punonjësve.
- Kontrata e fundit me paditësen është lidhur në datë 29.06.2012 dhe kjo kontratë ka
qenë me afat një mujor, pasi të gjithë punonjësve ju ishte bërë e ditur se Këshilli
Mbikqyrës do të kryente ristrukturimin e thellë të institucionit dhe njëkohësisht, këto
kontrata do të shërbenin edhe si afat njoftimi për këta punonjës, pasi pas kalimit të
muajit do të ndërpriteshin marrëdhëniet e punës. Ky fakt është pranuar nga
punëmarrësi me firmosjen e kontratës së punës.
- Vendimi nr.11, datë 12.07.2012 i Këshillit Mbikqyrës për ristrukturimin është i
ligjshëm, pasi gjen mbështetje tek neni 14, pika “ç” e Ligjit 8894/2002, i ndryshuar.
- Gjithashtu, vlen të theksohet se largimi nga puna e paditëses nuk gjen mbështetje
vetëm tek vendimi i mësipërm, por edhe tek neni 138, pika 3 të Kodit të Punës.
505
- Gjykata e apelit administrativ me të drejtë ka rrëzuar pretendimin e paditëses për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të
justifikuara, pasi për çdo ristrukturim të institucionit punonjësit janë njoftuar në lidhje
me këto ndryshime.
- Vlen të theksojmë se kontratat e punës midis ATK dhe punonjësit përsëritet me
pëlqimin e të dy palëve. Ndaj me përfundimin e afatit të kontratës dhe në kushtet kur
njëra nga palët nuk jep shprehje të vullnetit për ripërsëritjen e kontratës, jemi para
zgjidhjes normale të kontratës së punës, pasi ka përfunduar afati me të cilin është
lidhur ajo.
- Në kushtet kur vetë veprimtaria e ATK është e kushtëzuar në kohë, pasi ajo mund të
mbyllet me vendim të Këshillit të Ministrave bazuar në propozimin e Ministrit të
Financave, lë të kuptosh qartësisht se aftësitë e saj paguese në vijimësi janë të
limituara dhe për këtë arsye nuk mund të lidhë kontrata pune pa afat të caktuar.
- Pala paditëse ka punuar në pozicionin e specialistes në Sektorin e Kreditit dhe
Llogaridhënies së Detyrimit pranë anës së paditur, ka punuar nga Korriku 2010 deri
në përfundim të marrëdhënies së punës, pra 2 vite pune. Kjo për faktin se, 2 vitet e
tjera paditësja ka qenë në një pozicion tjetër pune dhe konkretisht specialiste ne Zyrën
e Financës.
- Për sa më sipër, paditësja e humb të drejtën për të përfituar shpërblim për vjetërsi në
punë, pasi në pozicionin që asaj i ka përfunduar marrëdhënia e punës nuk ka ndenjur 3
vjet sikundër e parashikon Kodi i Punës, por 2 vjet, si dhe jemi para rastit kur
marrëdhënia e punës ka përfunduar për shkaqe të arsyeshme dhe në zbatim të nenit
138/3 i Kodit të Punës.
Pala paditëse, përfaqësuar nga Av. Kujtim Qershori, pasi është vënë në dijeni të
vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka
ushtruar të drejtën e rekursit ndaj këtij vendimi, duke pretenduar ndryshimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Administrativ dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4027,
datë 16.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur këto shkaqe:
- Vendimi nr.2650, datë 01.07.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është një vendim i
marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedurial, është i paarsyetuar dhe
alogjik, ndaj dhe në këto kushte ai duhet të prishet për pjesën e ndryshimit të vendimit
të gjykatës të shkallës së parë.
- Gjykata e Apelit Tiranë tani e në vijim gjykata ka kryer shkelje të rëndë proceduriale
në zgjidhjen e këtij konfliktit me karakter civilo-administrativ, pasi në vendim gjykata
në pjesën arsyetuese të saj nuk shpjegon natyrën e marrëdhënieve kontraktuale të
palëve pra, palët për zgjidhjen e këtij konflikti, kishin një kontratë me afat të caktuar?
- Apo një kontratë me afat të papërcaktuar? Pikërisht këtë pjesë e cila është vetë thelbi
i konfliktit nuk e shpjegon vendimi i gjykatës së apelit.
- Vendimi i gjykatës përveçse është i paarsyetuar është edhe kaotik pasi në vendim
gjykata nuk shpjegon shkakun e ndryshimit të cilësimit të faktit juridik dhe më
konkretisht, gjykata nuk arsyeton se mbi cilat elemente u mbështet për ndryshimin e
cilësimit të faktit juridik pasi, përveç faktit që nuk arsyetohet, tipi i kontratës me afat
apo pa afat, gjykata nuk arsyeton shkakun ligjor se, përse vendimi i gjykatës të
shkallës së parë duhet të ndryshohet?
- Mungesa e cilësimit të saktë të fakteve juridike, dhe mos interpretimi i provave të
administruara në gjykim “kontratat” e bëjnë vendimin e gjykatës të cënueshëm dhe
alogjik, pasi lehtësisht kuptohet që përveçse dëshirës për ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit nuk ka vullnet tjetër...
- Në vendim gjykata pranon se, palës paditëse si dëmshpërblim, i takon e drejta e
506
shpërblimit në masën e dy pagave mujore. Ky arsyetim i gjykatës ka mbështetje duke
u bazuar në marrëdhëniet kontraktuale për vjetërsinë në punë që paditësja kishte me
palën e paditur, pra afatin kohor përreth 4 vite e gjashtë muaj punë.
- Në këto kushte, paditësja ju drejtua gjykatës duke kërkuar në objektin e kërkesë
padisë ndër kërkimet e tjera, edhe të drejtën si dëmshpërblim në masën e (2) dy
muajve afatin e njoftimit, pasi nga provat e depozituara në gjykim vërehet se pala e
paditur nuk i ka dhënë asnjë njoftim palës paditëse, porse marrëdhëniet kontraktuale
pala e paditur i ndërpreu në mënyrë të menjëhershme, duke dhunuar kështu në mënyrë
të hapur dispozitën urdhëruese të nenit 143/2 të Kodit të Punës.
- Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej dy javësh, kur marrëdhënia e
punësimit ka zgjatur deri në gjashtë muaj, prej një muaji, për kohëzgjatjen mbi gjashtë
muaj deri në dy vjet, prej dy muajsh për kohëzgjatjen mbi dy vjet deri në pesë vjet,
dhe prej tre muajsh për kohëzgjatjen për më shumë se pesë vjet.
- Nga interpretimi literal i kësaj dispozite kuptojmë që legjislatori në mënyrë
urdhëruese dikton palët që për zgjidhjen e kontratës së punës me afat të papërcaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi. Afati i njoftimit sipas qëllimit të ligjit,
shërben si garanci, që palët në vijim të pregatiten për zgjidhjen e marrëdhënieve të
cilën ata kishin, pra pala që kërkon zgjidhjen e kontratës i jep kohë palës tjetër që mbi
bazën e njoftimit, pala të marrë masat që në afatin e njoftuar, marrëdhënia e tyre
juridike do të shuhet. Mosrespektimi i kësaj dispozite ngarkon palën e cila ka zgjidhur
kontratën pa njoftim, të dëmshpërblejë palën tjetër në një masë, e cila varion mbi
bazën e marrëdhënieve juridike që ata kanë. Pikërisht kjo është edhe arsyeja që
legjislatori në paragrafin e fundit të nenit 143 K.Punës, përcakton edhe sanksionin për
palën e cila ka zgjidhur kontratën pa e njoftuar palën tjetër.
- Në rastin konkret marrëdhënia juridike midis paditëses dhe palës së paditur ka zgjatur
4 vite e gjashtë muaj pune që do të thotë se, afati i njoftimit për palën paditëse, duhej
të ishte (2) muaj përpara. Në këto kushte, gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka
arsyetuar që palës paditëse i takon të dëmshpërblehet me masën 2 muaj, si shpërblim i
dëmit të shkaktuar nga mosrespektimi i afatit të njoftimit, pasi marrëdhënia juridike
palës paditëse, ju ndërpre pa asnjë paralajmërim dhe në mënyrë të menjëhershme. Ky
arsyetim ka mbështetje, bazuar në nenin 151 e vijues të Kodit të Punës.
- Pra, si konkluzion kuptojmë që edhe pse midis paditëses dhe palës së paditur, të gjitha
kontratat nga kontrata e parë dhe deri te kontrata e fundit, ishin me afat të
përcaktuar dhe marrëdhënia e tyre juridike ka vijuar përmbi 3 vjet, në rastin konkret
4 vite e gjashtë muaj, do të thotë se kontrata e fundit edhe pse ishte e përcaktuar në
kohë afati i njoftimit ishte detyrues për palën e paditur dhe njoftues për palën
paditëse, pasi tipi i kontratës për tu zgjidhur,dhe afati i njoftimit në këtë rast,
përthithet nga neni 151 e vijues i Kodit të Punës.
- Doktrina, si dhe praktika gjyqësore, nenin 151 të K.Punës e ka elaboruar duke
argumentuar se punëmarrësi nuk mund të qëndroj në një situatë permanente tmerri
dhe terrori psikologjik, pasi punëdhënësi mendon që punëmarrësit t’i akordojë një
kontratë me afat të caktuar. Pikërisht kjo është edhe arsyeja se përse doktrina
interpretoi qëllimin e legjislatorit, pasi afati 3 vjeçar është i nevojshëm për palët, të
cilët kanë kohë të mjaftueshme për tu njohur si nga ana profesionale, po ashtu edhe
për të krijuar besim midis tyre. Mirëpo në tejkalim të këtij afati 3 vjeçar, punëdhënësi
edhe pse mendon që ai përsëri me punëmarrësin të lidhë një tjetër kontratë me afat të
caktuar, në këtë rast, ai duhet të referohet tek zgjidhja e kontratës me afat të
papërcaktuar, pasi është fuqia detyruese, urdhëruese dhe orientuese e nenit 151
të K.Punës, i cili përcakton këto marrëdhënie juridike të veçanta. Në nenin 151 e
507
vijues të K.Punës, legjislatori urdhëron për mënyrën e tipit të kontrates për tu
zgjidhur, e cila edhe pse është me afat të caktuar, pas kalimit të periudhës 3 vjeçare,
zgjidhja e saj duhet të konsiderohet si një kontratë me afat të papërcaktuar.
- Në vijim të këtij arsyetimi juridik, kontrata e paditëses duhej të konsiderohej si një
zgjidhje kontrate me afat të papërcaktuar dhe si e tillë, afati i njoftimit për palën e
paditur ishte detyrues për paditësen. Mungesa e afatit të njoftimit, ishte shkaku ligjor
që gjykata e apelit nuk u thellua në arsyetimin e saj të cekët dhe të paargumentuar, e
cila ndryshoi vendimin e shkallës së parë. Si përfundim nga vetë interpretimi i
zgjeruar i kësaj norme juridike, kuptojmë që afati i njoftimit për palët janë
pritshmëritë që ata kanë, si detyrim ndaj njëri-tjetrit, janë marrja e masave, si dhe
pregatitja përfundimtare për ndryshimet e marrëdhënieve të tyre kontraktuale.
- Në lidhje me kërkimin tjetër të palës paditëse, mbi njoftimin për thirrje në
bisedime, pala paditëse përgjatë hetimit gjyqësor në shkallë të parë, si në prapësime
ashtu edhe në konkluzionet përfundimtare, ka arsyetuar që m.q.s ndodhemi në kushtet
e një marrëdhënie juridike përmbi 3 vjet dhe zgjidhja e kontratës së fundit, duhet të
konsiderohet si një kontratë me afat të papërcaktuar, atëhere njoftimi i zgjidhjes së
kontratës së punës për paditësen, duhej të shoqërohej me njoftimin thirrjen në
bisedime. Ky arsyetim i palës paditëse, kishte mbështetje ligjore bazuar në nenin 144
e vijues të Kodit të Punës.
- Punëdhënësi i cili nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet ti
japë punëmarrësit një dëmshpërblim të barabartë me pagën e dy muajve, që i shtohet
dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. I takon punëdhënësit të provojë respektimin e
procedurës së përcaktuar në këtë nen.
- Përgjatë gjithe hetimit gjyqësor, si dhe referuar provave të administruara në gjykim,
pala paditëse asnjëherë nuk provoi përpara gjykatës që procedura me fuqi detyruese e
nenit 144 të K.Punës e vijues, të jetë respektuar prej palës së paditur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe konstatoi se, pala paditëse
Theodhora Kola nuk është paraqitur në këtë gjykim edhe pse ka dijeni rregullisht sipas ligjit;
si dhe konstatoi faktin se edhe pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Kredive nuk është
paraqitur në këtë gjykim, megjithëse është njoftuar rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se paditësja Theodhora KOLA ka
filluar marrëdhëniet e punës pranë anës së paditur nga muaji janar 2008, duke punuar
fillimisht në detyrën e specialistes në Sektorin e Financës.
2. Fillimet e marrëdhënies së punës së paditëses janë bërë me Urdhrin nr.2 prot, datë
09.01.2008. Bazuar në këtë urdhër është lidhur edhe kontrata individuale e punës e datës
01.02.2008, me afat nga data 01.02.2008 deri në datën 30.04.2008, duke u konsideruar si
periudhë prove.
3. Më pas, pala paditëse ka lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me afate të caktuara
me palën e paditur, duke mbajtur detyrën e specialistes në Sektorin e Financës. Kontrata e
fundit e punës që pala paditëse ka lidhur me palën e paditur në këtë pozicion pune, ka qenë
ajo me nr.214 prot., datë 30.04.2010, e cila përcaktonte afatin dy mujor të zgjatjes së kësaj
kontrate pune, duke i filluar efektet e saj nga data 01.05.2010 deri në datën 30.06.2010.
4. Në datën 30.06.2010, pala paditëse ka kaluar në detyrën e specialistes në Sektorin e
Kreditit dhe Llogaritjes së Detyrimit, pranë anës së paditur, për të cilën ka lidhur edhe
kontratën individuale të punës me nr.297 prot, datë 30.06.2010 me afat të caktuar 3 mujor,
508
duke filluar nga data 01.07.2010 deri në datën 30.09.2010. Këtë detyrë pala paditëse ka vijuar
ta mbajë deri në datën 30.07.2012, kohë në të cilën është larguar nga detyra.
5. Gjatë gjithë kësaj periudhe kohe midis palëve ndërgjyqëse janë lidhur kontrata
pune me afat të caktuar, të cilat kanë referuar si bazë ligjore të tyre Kodin e Punës së
Republikës së Shqipërisë, si dhe Ligjin nr.8894, datë 14.05.2002 “Për Agjencinë e Trajtimit
të Kredive”, i ndryshuar. Kontrata e fundit e punës e lidhur mes palëve ndërgjyqëse në këtë
gjykim, ka qenë ajo me nr.64 prot, datë 29.06.2012, e cila ka qenë me afat kohor një mujor
duke i filluar efektet e saj nga data 01.07.2012 deri në datën 31.07.2012.
6. Me vendimin nr.11, datë 12.07.2012 të Këshillit Mbikqyrës të ATK është vendosur
reduktimi i strukturës organizative të ATK-së, nga 43 punonjës në 16 të tillë. Sipas strukturës
bashkëlidhur rezulton se sektori i kreditit dhe llogaritjes së detyrimit nuk është përfshirë në
këtë strukturë të re.
7. Bazuar në vendimin e mësipërm për përcaktimin e strukturës organizative të ATK-
së, me urdhrin nr.352 prot., datë 30.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së
Trajtimit të Kredive është urdhëruar: “Znj. Theodhora Kola, deri tani specialiste e Sektorit të
Kreditit dhe Llogaritjes së Detyrimit, ti përfundojnë marrëdhëniet e punës dhe ato financiare
me Agjencinë e Trajtimit të Kredive për shkak të suprimimit të pozicionit në strukturën
organizative të ATK-së”.
8. Në kushtet kur pala paditëse në këtë gjykim, nuk ka qenë dakord me zgjidhjen e
kontratës së punës, si dhe nuk e ka zgjidhur çështjen në rrugë jashtëgjyqësore, në datën
02.10.2012 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se është larguar nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkaqe të justifikuara, si dhe ka kërkuar dëmshpërblimet përkatëse që parashikon Kodi i
Punës për këtë zgjidhje të marrëdhënies së punës.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4027, datë 16.04.2013, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë – padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Agjensia e Trajtimit të Kredive t’i paguajë paditëses
Theodhora Kola si dëmshpërblim pagën e 10 (dhjetë) muajve punë për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Theodhora Kola si dëmshpërblim pagën e 2 (dy) muajve punë për shkak të mos respektimit
të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Theodhora Kola pagën e 2 (dy) muajve punë si shpërblim për vjetërsi në punë.
-Si pagë referuese të merret paga e paditëses në çastin e ndërprerjes së marrëdhënies
së punës me palën e paditur.
-Rrëzimin e kërkimeve të tjera të vëna në objektin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur, në masën në të cilën është
pranuar padia.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjatë hetimit gjyqësor, nga ana e Gjykatës u
konstatua gjithashtu se nga pala e paditur nuk janë respektuar ne mënyrë kumulative kushtet
ligjore për një zgjidhje te rregullt te kontratës se punës. Kjo pasi zgjidhja e kontratës se
punës është bërë e menjëhershme dhe pa u respektuar a) motivi i justifikuar që të ligjërojë
domosdoshmërinë e kësaj zgjidhjeje; b) nuk është respektuar afati i njoftimit; c) është
respektuar procedura e zgjidhjes se kontratës se punës. Neni 141 i Kodit te Punës përcakton
se: “kontrata me kohëzgjatje te pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka
përfunduar afati i njoftimit”. Rezultoi gjatë hetimit gjyqësor se, paditësja nuk ka kryer asnjë
shkelje të detyrimeve kontraktuale që burojnë nga vetë natyra e marrëdhënies së punës apo
nga detyrimet që burojnë nga Kodi i Punës, Nenet 22 – 26 të tij. Për gjykatën motivet e
509
cituara nga pala e paditur për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës nuk e zhveshin këtë
subjekt nga detyrimi për të dëmshpërblyer paditësen për pasojat që sjell ky veprim
unilateral... Duke qenë se që në analizë të kushtit të parë të dispozitës konstatohet se nuk
është kryer asnjë shkelje e rende, atëherë gjykata çmon se nuk ka më vend analiza për të
konstatuar shkelje të elementëve të tjerë të nenit 153, ...konkluzion ky që vjen në harmoni dhe
me Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.19, datë
15.11.2007. Pra ...gjykata çmon se ky kërkim i kërkesë-padisë duhet pranuar si i bazuar në
ligj dhe prova... Në vlerësimin e masës së këtij dëmshpërblimi gjykata i referohet shkaqeve të
pajustifikuara të zgjidhjes, efektit negativ që ka patur në gjendjen shpirtërore të
punëmarrëses kjo zgjidhje e pajustifikuar, faktin e të qënit aktualisht i pa punë dhe në
vështirësi punësimi, si dhe me probleme sociale. Në caktimin e masës së dëmshpërblimit
çmon se si dëmshpërblim punëdhënësi (i padituri) duhet t’i paguajë (punëmarrësit) paditëses
pagën e 10 (dhjetë) muajve punë... Për sa më sipër, duke qenë se pa asnjë shkak të justifikuar
zgjidhja e kontratës së punës sipas vlerësimit të gjykatës është bërë në mënyrë të
menjëhershme, çmohet se afati minimal i njoftimit i parashikuar në ligj (Kod Neni 143/1/3)
nuk është respektuar prej punëdhënësit. Si i tillë, lidhur me këtë kërkim të paditëses, gjykata
çmon të disponojë që ajo të dëmshpërblehet nga pala e paditur me pagimin e 2 (dy) muajve
pagë që lidhen me afatin e njoftimit të pa respektuar... Sipas nenit 145/2 të K. Punës masa e
shpërblimit është sa paga e një 15 ditëshi për çdo vit të plotë pune. Lidhur me masën e
shpërblimit për vjetërsi, ...gjykata çmon të disponojë me pranimin e pjesshëm të kërkimit të
paditëses duke e detyruar të paditurin që t’i paguajë paditëses Theodhora Kola pagën e 2
(dy) muajve punë si shpërblim për vjetërsi në punë...”.
-Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes
civile nr.1436 Regjistri, datë 26.06.2013.
-Dërgimin për kompetencë shqyrtimi Gjykatës Administrative të Apelit.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Referuar neneve 4 dhe 7 të ligjit për gjykatat
administrative, si dhe në bazë të vendimit unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, konstatohet se mosmarrëveshja në gjykim hyn në
juridiksionin e asaj gjykate, të cilës ligji i ka dhënë kompetencën për të gjykuar
mosmarrëveshjet administrative, siç është ajo e rastit në shqyrtim”.
11. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2650, datë
Tiranë, lidhur me pranimin e padisë për shpërblimin për vjetërsi në punë.
-Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër dhe rrëzimin e padisë.
-Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen palëve në përpjestim me pjesën e pranuar dhe të
rrëzuar të padisë.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Referuar ankimit të palës së paditur, gjykata
administrative e apelit e gjen atë të bazuar, duke arritur në përfundimin se gjykata e shkallës
së parë ka bërë një cilësim të gabuar të fakteve , ç’ka e shpënë atë në një vendim
përfundimtar të pabazuar në ligj. Gjykata administrative e apelit pranon se dispozitat e Kodit
të Punës zbatohen në rastin objekt gjykimi, por ndërkohë marrëdhëniet e punës mes
ndërgjyqësve janë specifike, pasi Agjencia e Trajtimit të kredive rregullohet me ligj të
posaçëm. ...duke qenë se marrëdhëniet e punës mes palëve janë rregulluar me afat të
përcaktuar, për vetë natyrën e veprimtarisë së ATK-së, si dhe kontrata e fundit ka qenë me
afat një mujor (për muajin korrik 2012), zgjidhja e marrëdhënieve të punës pa të drejtë është
konsideruar e menjëhershme dhe pa shkak të justifikueshëm. Kontrata e punës mes palëve
rregullohet edhe nga dispozitat e ligjit për ATK-në dhe në këtë kuadër Këshilli Mbikqyrës
vendos për strukturën e institucionit. Natyra e veprimtarisë së ATK-së (trajtimi i detyrimeve
510
ndaj të tretëve, ndaj bankave me kapital shtetëror, apo edhe trajtimi i portofolit të
investimeve në banesa nga INSIG) e përmban në vetvete karakterin e përkohshëm të saj, si
dhe ndryshimin e nevojave për burime njerëzore. Për sa më sipër, gjykata administrative e
apelit vlerëson se pala e paditur nuk ka zgjidhur kontratën e punës, por se kjo e fundit ka
përfunduar me përfundimin e afatit një mujor sipas kontratës së fundit të lidhur me shkrim.
Pala e paditur as nuk ka refuzuar të ripërtërijë kontratën (neni 151 i Kodit të Punës), pasi
praktikisht kjo ka qenë e pamundur në kushtet kur sipas strukturës së re, nuk ekzistonte më
vendi i punës së paditëses... Megjithatë gjykata administrative e apelit, vlerëson se vendimi
objekt ankimi duhet të lihet në fuqi sa i përket shpërblimit për vjetërsi në punë, bazuar në
nenin 152 të Kodit të Punës, për sa kohë që paditësja nuk rezulton të ketë shkelur detyrimet
kontraktore, por për shkak të mbarimit të natyrshëm të marrëdhënieve të punës”.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Agjencia e Trajtimit të
Kredive, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe rrëzimin e plotë të padisë, duke parashtruar ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Në kushtet kur ka rezultuar e provuar se, pala paditëse nuk kishte marrë dijeni
rreth vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë në seancën gjyqësore të datës 22.11.2016, i la detyrë sekretarisë së gjykatës
që ti bëjë komunikimin e vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, palës paditëse Theodhora Kola.
13. Pala paditëse, përfaqësuar nga Av. Kujtim Qershori, pasi është vënë në dijeni të
vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ka ushtruar të
drejtën e rekursit ndaj këtij vendimi, duke pretenduar ndryshimin e vendimit të Gjykatës së
Apelit Administrativ dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4027, datë 16.04.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Theodhora Kola, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.2650, datë
01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
15. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.2650, datë 01.07.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.4027, datë
16.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lidhur me pranimin e padisë për
shpërblimin për vjetërsi në punë. Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër dhe rrëzimin e
padisë...”, është një vendim i marrë në interpretim të gabuar të ligjit material që rregullon
këtë mosmarrëveshje, e për rrjedhojë ai duhet prishur.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë në çështjen objekt gjykimi, bazuar në të njëjtat fakte dhe prova që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor edhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka arritur
në konkluzione të kundërta nga kjo e fundit, duke e lënë pjesërisht në fuqi vendimin për
pjesën ku ky i fundit shprehet për përfitimin e shpërblimit për vjetërsinë në punë dhe duke
vendosur rrëzimin e padisë në të gjithë kërkimet e tjera.
17. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimi i palës paditëse është: ”1)
Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës njoftuar me urdhrin nr.352 prot., datë 30
07 2012. 2) Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me pagën e 3 muajve për shkak të
511
mosrespektimit të afatit të njoftimit. 3) Detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me 2
paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës. 4) Detyrimin
e të paditurit të më dëmshpërblejë me 2.5 paga mujore për vjetërsinë në punë”. Këto
kërkime, pala paditëse i ka mbështetur tek neni 143, 144, 151, 152, 155 dhe 145 të Kodit të
Punës.
18. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështeten
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në rastin objekt
shqyrtimi, ndodhemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës, e cila
rregullohet drejtpërdrejtë sipas dispozitave të Kodit të Punës. Për këtë arsye edhe referimi për
zgjidhjen e saj, duhet bërë tek dispozitat e Kodit të Punës.
19. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se ka filluar punë pranë anës së
paditur Agjencisë së Trajtimit të Kredive në datën 09.01.2008 në detyrën e specialistes në
Sektorin e Financës. Për këtë arsye, midis palëve ndërgjyqëse fillimisht është lidhur një
kontratë punë me afat tre-mujor, e cila ka shërbyer si periudhë prove dhe më pas, kjo
marrëdhënie pune mes palëve ka vijuar normalisht duke u lidhur disa kontrata të
njëpasnjëshme me afate të caktuara. Në datën 30.06.2010, pala paditëse është liruar nga
detyra e specialistes në Sektorin e Financës dhe është emëruar në detyrën e specialistes në
Sektorin e Kreditit dhe Llogaritjes së Detyrimit, për të cilën ka lidhur edhe kontratën
individuale të punës me nr.297 prot., datë 30.06.2010. Kjo marrëdhënie pune midis palëve ka
vijuar pa shkëputje nëpërmjet lidhjes së disa kontratave të njëpasnjëshme pune me afat të
caktuar. Kontrata e fundit që është lidhur mes palëve ka qenë ajo me nr.64 prot, datë
29.06.2012, e cila është përcaktuar si një kontratë me afat të përcaktuar 1 (një) mujor, duke i
filluar efektet e saj financiare nga data 01.07.2012 deri në datën 31.07.2012. Përfundimisht
me urdhrin nr.352 prot., datë 30.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së Trajtimit
të Kredive, pala paditëse është liruar nga detyra, me motivacion “për shkak të suprimimit të
pozicionit në strukturën organizative të ATK-së....”. Për këtë arsye, pala paditëse i është
drejtuar gjykatës me padi, pasi ka pretenduar se zgjidhja e marrëdhënies së punës i është bërë
në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme, pa u respektuar afati i njoftimit, si
dhe procedura për zgjidhjen e saj.
20. Pala e paditur në këtë gjykim, ka prapësuar se Agjencia e Trajtimit të Kredive,
nuk është institucion buxhetor, por është me vetëfinancim. Kjo do të thotë që aftësia paguese
e këtij institucioni përsa i përket pagave të punonjësve ashtu edhe shpenzimeve të tjera të
kryera, janë të lidhura pazgjidhshmërisht me performancën e arkëtimeve të debitorëve që i
janë transferuar asaj, nga bankat e nivelit të dytë me kapital shtetëror. Ky fakt parashikohet
qartësisht në ligjin organik nr.8894/2002 “Për Agjencinë e Trajtimit të Kredive”, i ndryshuar,
duke specifikuar faktin që ATK nuk mund të mbajë në llogari të fondeve të saj vlerë me të
madhe se ¼ e buxhetit operativ vjetor i miratuar nga Këshilli Mbikqyrës. Kjo është arsyeja që
ky institucion ka lidhur gjithmonë me punonjësit e saj kontrata me afat të caktuar. Kontrata e
fundit me paditësen është lidhur në datë 29.06.2012 dhe kjo kontratë ka qenë me afat një
mujor, pasi të gjithë punonjësve ju ishte bërë e ditur se Këshilli Mbikqyrës do të kryente
ristrukturimin e thellë të institucionit dhe njëkohësisht, këto kontrata do të shërbenin edhe si
afat njoftimi për këta punonjës, pasi pas kalimit të muajit do të ndërpriteshin marrëdhëniet e
punës. Ky fakt është pranuar nga punëmarrësi me firmosjen e kontratës së punës.
21. Gjithashtu, pala e paditur ka pretenduar se me vendimin nr.11, datë 12.07.2012 të
Këshillit Mbikqyrës të ATK është vendosur reduktimi i strukturës organizative të ATK-së,
nga 43 punonjës në 16 të tillë, vendim i cili është bazuar në nenin 14 gërma “ç” të Ligjit
nr.8894, datë 14.05.2002 “Për Agjensinë e Trajtimit të Kredive” si dhe në nenin 138/3 të
Kodit të Punës. Pala paditëse ka punuar në pozicionin e specialistes në Sektorin e Kreditit dhe
Llogaridhënies së Detyrimit pranë anës së paditur, ka punuar nga Korriku 2010 deri në
përfundim të marrëdhënies së punës, pra 2 vite pune. Kjo për faktin se 2 vitet e tjera paditësja
512
ka qenë në një pozicion tjetër pune dhe konkretisht specialiste në Zyrën e Financës. Për sa më
sipër, paditësja e humb të drejtën për të përfituar shpërblim për vjetërsi në punë, pasi në
pozicionin që asaj i ka përfunduar marrëdhënia e punës, paditësja nuk ka ndenjur 3 vjet
sikundër e parashikon Kodi i Punës por vetëm 2 vjet. Gjithashtu, vlerësohet të theksohet se,
jemi para rastit kur marrëdhënia e punës ka përfunduar për shkaqe të arsyeshme dhe në
zbatim të nenit 138/3 i Kodit të Punës. Në kontratën e fundit që paditësja ka nënshkruar me
palën e paditur, ka qenë në dijeni të afatit të saj dhe po me vullnetin e saj të plotë e ka pranuar
dhe e ka nënshkruar atë.
22. Mbi bazën e këtyre pretendimeve dhe prapësimeve të dhëna nga palët
ndërgjyqëse, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka pranuar pjesërisht kërkesë-padinë e
paditëses, duke e konsideruar zgjidhjen e marrëdhënies së punës si një zgjidhje të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, pa u respektuar afati i njoftimit që parashikon
Kodi i Punës. Për këtë arsye, kjo gjykatë i ka njohur dëmshpërblimet sipas parashikimeve të
Kodit të Punës. Ndërsa Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, e ka lënë në fuqi këtë vendim
vetëm përsa i përket përfitimit nga ana e paditëses të shpërblimit për vjetërsi në punë, duke e
ndryshuar këtë vendim në gjithë pjesën tjetër të tij, si dhe duke vendosur rrëzimin e padisë.
23. Argumentat kryesore që ka vlerësuar Gjykata Administrative e Apelit Tiranë në
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit gjyqësor Tiranë dhe në rrëzimin e padisë,
rezulton të jenë mbështetur në këto shkaqe: i) gjykata e shkallës së parë ka bërë një cilësim të
gabuar të fakteve, ç’ka e ka shpënë atë në një vendim përfundimtar të pabazuar në ligj; ii)
marrëdhëniet e punës mes ndërgjyqësve janë specifike, pasi veprimtaria e Agjencisë së
Trajtimit të Kredive rregullohet me ligj të posaçëm; iii) për vetë natyrën e veprimtarisë së
ATK-së, kontrata e fundit ka qenë me afat një mujor (për muajin korrik 2012); iv) cilësimi që
ka bërë gjykata e shkallës së parë se, zgjidhja e marrëdhënieve të punës është bërë në mënyrë
të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar nuk qëndron; v) Kontrata e punës mes palëve
rregullohet edhe nga dispozitat e ligjit për ATK-në dhe në këtë kuadër Këshilli Mbikqyrës
vendos për strukturën e institucionit. vi) pala e paditur nuk ka refuzuar të ripërtërijë kontratën
(neni 151 i Kodit të Punës), por ajo ka qenë në pamundësi për ta kryer një gjë të tillë, pasi
sipas strukturës së re nuk ekzistonte më vendi i punës së paditëses.
24. Arsyetimin e mësipërm të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, ky Kolegj e
gjen të pambështetur në prova dhe në ligj. Në vendimin e kësaj gjykate, nuk rezulton të jetë
bërë një analizë juridike se, cilat janë ato dispozita ligjore të Ligjit nr.8894, datë 14.05.2002
“Për Agjencinë e Trajtimit të Kredive”, i ndryshuar, të cilat e kanë çuar këtë gjykatë në
konkluzionet e mësipërme. Nga analiza që i bëhet ketij ligji, nuk rezulton ndonjë dispozitë
konkrete e cila të parashikojë në mënyrë të posaçme (jashtë parashikimeve të Kodit të Punës)
se, si do të rregullohen marrëdhëniet e punës midis këtij institucioni shtetëror dhe të
punësuarve pranë tij, si dhe çfarë mënyrë do të zgjidhen pasojat në rastet e konflikteve që
mund të krijohen për këtë qëllim. Nga analiza që ju është bërë provave nga të dyja gjykatat
më të ulëta, e konkretisht kontratave të punës, rezulton se referimi bëhet në Kodin e Punës.
Në këto kushte dhe ligji bazë për zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga këto konflikte, do të
jetë Kodi i Punës.
25. Konkretisht në nenin 15 pika 3 të Ligjit nr.8894, datë 14.05.2002 “Për Agjencinë
e Trajtimit të Kredive”, i ndryshuar, parashikohet se: “3. Anëtarët e Drejtorisë duhet të
punësohen nga Këshilli Mbikëqyrës me kontratë pune. Kontrata e punës duhet të paktën të
përmbajë: a) afatin kohor, jo më shumë se një vit, dhe mundësinë e përsëritjes në varësi
rezultatit; b) masën e shpërblimit, e cila nuk mund të jetë më shumë se pesëdhjetë (50) për
qind e pagës, sipas suksesit që Agjencia do të ketë në shlyerjen e aktiveve, përkundrejt
objektivave të vënë nga Këshilli Mbikëqyrës për çdo vit; c) zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës, pa asnjë kompensim, për çdo shkelje të rregullave të sjelljes”.
513
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizën që i bën dispozitës ligjore të
sipërcituar, konstaton se ligji i posaçëm ka parashikuar vetëm faktin që marrëdhënia e punës
në këtë institucion, do të rregullohet nëpërmjet lidhjes së kontratave të punës me afat të
caktuar, por në asnjë rast nuk ka dhënë specifikime të posaçme, në mënyrë që të konkludohet
se në këtë lloj marrëdhënieje kemi përjashtime të zbatimit të parimeve të Kodit të Punës sipas
nenit 4 të tij, në të cilin parashikohet se: “Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij Kodi:
punësimi i personave që rregullohet me ligj të veçantë. Dispozita të veçanta të këtij Kodi
zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i
veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”. Në
kushtet kur ligji specifik ka parashikuar vetëm faktin se marrëdhëniet e punës do të
rregullohen me kontrata pune me afat të caktuar (duke përcaktuar edhe afatin maksimal të
tyre jo më shumë se një vit me të drejtë përsëritje), pa dhënë asnjë detaj tjetër rreth mënyrës
se si do te zgjidhen pasojat në rast se këto marrëdhënie përfundojnë para afatit të caktuar, ose
në rast se kontrata vazhdon jashtë afatit të parashikuar, rezulton qartë se janë të aplikueshme
dispozitat e Kodit të Punës, qoftë për kontratën me afat të caktuar ashtu dhe për kontratat me
afat të pacaktuar.
27. Ky Kolegj, çmon të theksojë përveç sa më sipër, faktin se ligji i posaçëm jo vetëm
që nuk ka parashikuar në mënyrë specifike sesi do të rregullohen marrëdhëniet e punës pranë
Agjencisë së Trajtimit të Kredive (duke parashikuar vetëm një parim të përgjithshëm si,
rregullimin e marrëdhënieve të punës me kontratë me afat të caktuar), por edhe sikur ta kishte
bërë një parashikim specifik, në rast se ky i fundit do të binte në kundërshtim me dispozitat
urdhëruese të Kodit të Punës, ky i fundit do të merrte prioritet dhe do te prevalonte në
zbatimin e tij ndaj çdo lloj dispozite tjetër ligjore, si një normë hierarkike më e lartë në rendin
e hierarkisë së ligjeve. Ndaj edhe për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
vlerëson se zgjidhja e konfliktit objekt shqyrtimi, do ti nënshtrohet si parashikimeve të ligjit
specifik për aq sa ato janë të zbatueshme, ashtu edhe dispozitave ligjore të Kodit të Punës që
rregullojnë këtë marrëdhënie pune.
28. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e provuar
se marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse në këtë gjykim, ka vijuar për një periudhë
4-vjeçare pa asnjë shkëputje, duke u lidhur mes tyre disa kontrata të njëpasnjëshme të punës
me afat të caktuar. Përfundimi i afatit një mujor të përcaktuar në kontratën e fundit të lidhur
mes palëve ndërgjyqëse, si dhe mosrinovimi i saj nga pala e paditur, konsiderohet si
përfundim i marrëdhënies së punës. Duke marrë në konsideratë gjithë vijueshmërinë e punës
që paditësja ka pasur pranë anës së paditur, natyrën e punës dhe të kontratave që ajo ka lidhur
me anën e paditur, si dhe parashikimet e Kodit të Punës (të cilat do të analizohen më poshtë
në këtë vendim), arrihet ne konkluzionin që jemi para zgjidhjes së kontratës me afat të
pacaktuar, parashikuar në nenin 151, pika 1 të Kodit të Punës, në të cilin parashikohet
shprehimisht se: “Kur ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me
afat të caktuar, për jo më pak se tre vjet, mosripërtëritja e kontratës së fundit nga
punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës me afat të pacaktuar. Kontratat me afat të
caktuar ndërmjet të njëjtave palë do të konsiderohen si të njëpasnjëshme edhe në ato raste
kur ka një ndërprerje të shkurtër, jo më shumë se tre muaj, ndërmjet mbarimit të një kontrate
dhe lidhjes së kontratës tjetër”. Ndaj me të drejtë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
vlerësuar ta trajtojë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, si zgjidhje të një marrëdhënie pune
ma afat të pacaktuar, në përputhje me parashikimet e dispozitës ligjore të cituar si më sipër.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se, pretendimi i
ngritur nga pala e paditur Agjencia e Trajtimit të Kredive që lidhja e kontratës së fundit me
paditësen, konkretisht ajo me nr.64 prot, datë 29.06.2012 me afat njëmujor, përbën në vetvete
respektim të afatit të njoftimit nga ana e palës së paditur, nuk qëndron. Kjo për faktin se, në
nenin 143 të Kodit të Punës është e përcaktuar saktësisht se cilat janë afatet që duhet të
514
respektojnë palët kontraktore në një marrëdhënie pune, me afat të pacaktuar,. Konkretisht, në
nenin 143 të Kodit të Punës, parashikohet se: “1. Pas kohës së marrjes në provë, për të
zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej
një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune... 4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e kontratës trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”. Në analizë të kësaj dispozite si dhe në kushtet kur ka rezultuar e provuar se,
marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse ka zgjatuar për një periudhë 4 vjeçare pa asnjë
shkëputje mes palëve, pala e paditur në cilësinë e punëdhënësit duhet të kishte respektuar
afatin dy mujor dhe pas kalimit të këtij afati, duhet të bënte zgjidhjen e marrëdhënies së
punës.
30. Lidhja e një kontrate të re me afat të caktuar një mujor, nuk përbën respektim të
parashikimeve dhe standardeve që ka vendosur Kodi i Punës në lidhje me respektimin e
afateve të njoftimit, kur njëra nga palët kontraktore kërkon të zgjidhi marrëdhënien e punës
me afat të pacaktuar (sikundër po trajtohet çështja objekt shqyrtimi). Lidhja e kësaj kontrate,
përbën thjesht një vazhdim të marrëdhënieve të punës ndërmjet palëve. Nënshkrimi i një
kontrate të re, në asnjë rast nuk mund të barazohet me njoftimin për zgjidhjen e marrëdhënies
së punës. Sa më sipër, këto dy kategori janë plotësisht të ndryshme si nga ana formale, nga
përmbajtja që ato kanë, si dhe qëllimi që kërkojnë të realizojnë. Në këto kushte, kjo kontratë
nuk mund të konsiderohet si formë e respektimit të afatit të njoftimit dhe për këtë arsye, ky
Kolegj, ashtu si edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, konkludon se jemi para rastit të
zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme. Në kushtet
kur arrihet në konkluzionin e mësipërm, është më se e domosdoshme për gjykatën që të
hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme, nëse zgjidhja e menjëhershme dhe e njëanshme
e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit Agjencia e Trajtimit të Kredive (pala e paditur),
është bërë për shkak të justifikuar apo jo, sikundër e parashikon neni 153 të K.Punës.
31. Neni 153 i K.Punës parashikon se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. Në analizë të
kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta zgjidhin kontratën e
punës (që do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës
palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës
është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin 153/2 të K.Punës.
32. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a –
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit
vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
33. Në çështjen objekt gjykimi, me të drejtë shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës
është konsideruar nga gjykatat më të ulëta si i pajustifikuar, pasi nuk janë provuar kushtet
kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar për mbarimin e marrëdhënies
së punës nga ana e palës së paditur. Konkretisht, pala e paditur në urdhrin për lirimin nga
detyra të paditëses, ka përdorur si motivacion “ristrukturimin e institucionit”, i cili nuk
përfshihet në asnjë nga shkaqet që parashikon neni 153 i Kodit të Punës, në mënyrë që të
515
vlerësohet si shkak i justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës. Në urdhrin nr.352 prot.,
datë 30.07.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së Trajtimit të Kredive, nuk
rezulton të pasqyrohet asnjë fakt, nëpërmjet të cilit të provohet se: i) paditësja ka shkelur
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë; ii) ekziston lidhja shkakësore midis shkeljes me faj të
paditësit dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; iii) është krijuar ndonjë situatë e rëndë që
nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të
punës.
34. Për sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
konkluzionin se, zgjidhja e kontratës së punës të paditësit nga ana e palës së paditur është
kryer në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar, ky Kolegj vlerëson se paditësja
ka të drejtë të shpërblehet për dëmin që asaj i është shkaktuar sipas parashikimeve të nenit
155/3 të K.Punës që shprehimisht thotë: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më
shumë se paga e një viti pune”.
35. Në lidhje me përcaktimin e masës së dëmshpërblimit, rezulton se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vlerësuar që të dëmshpërblejë paditësen gjithsej me 14 paga, duke
i njohur asaj: i) 10 (dhjetë) paga mujore për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme pa shkak të justifikuar; ii) 2 (dy) paga mujore muajve për mosrespektim të
afatit të njoftimit; si dhe iii) 2 (dy) muaj pagë si shpërblimin për vjetërsi në punë. Referuar
nenit 155/3 të Kodit të Punës, përcaktimi i dëmshpërblimit për këto raste është prerogativë e
gjykatave më të ulëta, të cilat, në varësi të kushteve ekonomike të punëmarrësit paditës në
këtë gjykim, rrethanave në të cilat është zgjidhur kontrata e punës çmon masën e shpërblimit
që i takon paditësit. Në analize të sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë bazuar në
dispozitën e sipërcituar, ka marrë në analizë të detajuar faktorë të tillë si mosha e paditëses,
mundësitë e saj për punësim, kualifikimet profesionale etj, duke konkluduar se masa e
dëmshpërblimit që ajo duhet të përfitojë për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme pa shkak të justifikuar të jetë në masën e 10 (dhjetë) pagave mujore.
Përcaktimi i kësaj mase dëmshpërblimi nga ana e këtij Kolegji, nuk gjendet në kundërshtim
me sa parashikon neni 155/3 i Kodit të Punës, në të cilin përcaktohet se masa maksimale e
këtij dëmshpërblimi nuk mund të jetë më i madh se paga e një viti punë.
36. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, përcaktimi i masës
së dëmshpërblimit në rastin konkret, më shumë lidhet me mënyrën sesi gjykata më e ulët ka
interpretuar provat shkresore (mbi bazën e të cilave palët pjesëmarrëse kanë ngritur
pretendimet dhe prapësimet e tyre), sesa me zbatimin e gabuar të ligjit që është dhe fusha e
gjykimit të Gjykatës së Lartë. Në këto kushte, vlen të theksohet se vlerësimi i provave, është
veprimtari e cila nuk ka lidhje me natyrën e gjykimit në Gjykatën e Lartë. Kjo e fundit, si
gjykatë ligji nuk bën interpretimin e provave (e cila është detyrë e gjykatave më të ulëta), por
shqyrton vetëm ato pretendime që kanë lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit material apo
procedurial.
37. Për gjithë sa u arsyetua me lartë në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë vlerëson se vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është marrë
në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë ai duhet ndryshuar. Ndërsa vendimin e dhënë nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj dhe në prova dhe
për këtë arsye çmon se, ky vendim duhet të lihet në fuqi. Nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, janë respektuar drejtë normat procedurale të gjykimit, si dhe janë respektuar
dhe zbatuar drejtë, dispozitat e ligjit material. Kjo gjykatë, ka bërë një cilësim të drejtë të
fakteve dhe rrethanave që lidhen me mosmarrëveshjen, ka kryer një analizë juridike të plotë
të provave, si dhe e ka zgjidhur mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
516
Për më tepër që, pala paditëse në këtë gjykim ka kërkuar që vendimi i dhënë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi.
38. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, ka vend për
pranimin e rekursit të paraqitur nga ana e palës paditëse Theodhora Kola, pasi vendimi
nr.2650, datë 01.07.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në
interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material, e për rrjedhojë ai duhet prishur, duke u
lënë në fuqi vendimin nr.4027, datë 16.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/b të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Prishjen e vendimit nr.2650, datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4027, datë 16.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
517
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.2650 datë 01.07.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, por duhet që ky vendim gjyqësor të prishej dhe çështja të dërgohej për
rishqyrtim po në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trupë gjykuese.
Si gjyqtar në pakicë, nisur nga interpretimi dhe zbatimi i parimit kushtetues të
gjykatës së caktuar me ligj dhe dispozitave procedurale të nxjerra nga ligjvënësi në pajtim me
të, kam mendimin se jemi përpara lejimit nga gjykata administrative e apelit të një procesi jo
të rregullt ligjor. Shkelje të rënda procedurale të kësaj natyre duhet të konstatohen e riparohen
nga gjykata edhe kryesisht, pa kërkesën apo ankimin e palëve.
Nga shqyrtimi i akteve procedurale që përmban dosja gjyqësore rezulton se, për
shqyrtimin e një numri të caktuar të çështjeve administrative për gjykim pranë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, nga ana e Këshillit të Lartë të Drejtësisë, me vendimin nr.71
datë 30.05.2014, janë deleguar tre trupa të reja gjykuese, të përbëra nga 9 gjyqtarë të cilët
ushtrojnë funksionin gjyqësor pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Pikërisht, shqyrtimi i çështjeve gjyqësore administrative pranë gjykatës administrative
të apelit nga gjyqtarë të gjykatave të tjera të juridiksionit gjyqësor të zakonshëm përbën
cenim të hapur të parimit kushtetues të gjykimit të çështjeve nga një gjykatë e caktuar me
ligj. Përzgjedhja dhe emërimi në detyrë i gjyqtarëve të gjykatave administrative i nënshtrohet
jo vetëm kritereve dhe procedurave të përgjithshme por edhe atyre me karakter të posaçëm
dhe kushtëzuese që përcakton në mënyrë të shprehur dhe ezaurues neni 5 i ligjit të posaçëm
nr.49/2012 “ Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Kështu, në nenin 5 të këtij ligji përcaktohet në mënyrë të
shprehur se
“1. Kriteret e emërimit dhe të karrierës së gjyqtarëve, statusi i tyre, përgjegjësia për
shkeljet disiplinore, procedimi disiplinor, administrimi i shërbimeve në gjykatë, si dhe
riorganizimi gjyqësor rregullohen sipas dispozitave të ligjit nr.9877, datë 18.2.2008 “Për
organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, me përjashtim të rastit kur në
këtë ligj parashikohet ndryshe.
...................
4. Procedura e përzgjedhjes së kandidatëve për gjyqtarë në gjykatën administrative të
shkallës së parë dhe të Apelit bëhet nga KLD-ja në dy faza:
a) lista e kandidatëve që plotësojnë kriteret e mësipërme për gjyqtarë në gjykatën
administrative të shkallës së parë dhe të Apelit i dërgohen Shkollës së Magjistraturës për t’iu
nënshtruar një testimi seleksionues me shkrim të organizuar prej saj;
b) kandidatët që kalojnë me sukses testimin seleksionues, përzgjidhen nga KLD-ja, duke
mbajtur parasysh rezultatet e testimit seleksionues.…. ”.
Në zbatim të dispozitave të Kushtetutës dhe të këtyre kushteve e procedurave të
posaçme të përcaktuara qartë e në mënyrë të shprehur nga ligjvënësi, Këshilli i Lartë i
Drejtësisë ka kompetencën të emërojë a transferojë gjyqtarët e gjykatave administrative të
shkallës së parë dhe të apelit. Por, kusht i posaçëm, sipas pikës 4 të nenit 5 të ligjit, është që
përpara emërimit të tyre, gjyqtarët administrative duhet ti nënshtrohen një testimi
seleksionues pranë Shkollës së Magjistraturës dhe ta kalojnë me sukses atë.
Asnjë gjyqtar tjetër, pavarësisht nga vjetërsia në detyrë dhe mungesa e ndëshkimeve
disiplinore nuk mund të përzgjidhet dhe emërohet gjyqtar administrativ nga KLD nëse nuk i
nënshtrohet dhe kalon me sukses testimin e posaçëm të Shkollës së Magjistraturës. Asnjë
gjyqtar tjetër, që nuk i është nënshtruar testimit dhe nuk e ka kaluar me sukses atë,
pavarësisht nga vjetërsia në detyrë dhe mungesa e ndëshkimeve disiplinore, nuk mund të
ushtrojë funksionin pranë gjykatave administrative duke gjykuar aty çështje gjyqësore
administrative, qoftë edhe nëpërmjet mekanizimit të delegimit nga KLD.
518
Kompetenca e KLD për delegim të gjyqtarëve është me karakter të përgjithshëm,
sikurse edhe ato për emërimet, transferimet dhe dhënien e masave disiplinore për gjyqtarët.
Por ky Këshill nuk ka kompetencë të emërojë, transferojë apo delegojë gjyqtarë pranë
gjykatave administrative nëse këta gjyqtarë nuk kanë plotësuar kushtin paraprak të kalimit me
sukses të testimit profesional pranë Shkollës së Magjistraturës.
Prandaj, gjykimi i çështjeve administrative pranë gjykatave administrative nga
gjyqtarë që nuk i janë nënshtruar testimit profesional të posaçëm dhe nuk e kanë kaluar me
sukses atë përbën cenim të hapur të parimit kushtetues të gjykimit të çështjes nga gjykata e
caktuar me ligj, njëkohësisht edhe cenim të procesit të rregullt ligjor.
Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se çështja objekt gjykimi është
shqyrtuar në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë nga një kolegj i përbërë nga gjyqtarët
Edlira Petri, Ilir Toska dhe Valdete Hoxha, të cilët janë gjyqtarë që ushtrojnë funksionin e
tyre në Gjykatën e Apelit Tiranë. Por, sipas vendimit nr.71 datë 30.05.2014 të Këshillit të
Lartë të Drejtësisë, këta gjyqtarë janë deleguar për gjykimin e një numri prej 50 çështjes
secili (si relator) në Gjykatën Administrative të Apelit. Këta tre gjyqtarë nuk rezulton ti jenë
nënshtruar paraprakisht ndonjë testimi profesional të urdhëruar shprehimisht nga pika 4 e
nenit 5 të ligjit nr.69/2012.
Akti administrativ i Këshillit të Lartë të Drejtësisë për delegimin e tyre për gjykime
administrative në Gjykatën Administrative të Apelit nuk është objekt gjykimi e vlerësimi nga
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë. Por, duke zbatuar drejtpërdrejt Kushtetutën dhe
dispozitat e posaçme të ligjit nr.49/2012, kjo rrethanë nuk e pengon këtë Kolegj të përmbushë
detyrimin e saj kushtetues dhe të vlerësojë nëse gjyqtarët e sipërcituar e që kanë gjykuar
çështjen objekt i këtij gjykimi, janë caktuar në respektim të parimit kushtetues të gjykatës së
caktuar me ligj (neni 42 i Kushtetutës).
Sikurse arsyetohet më sipër, si gjyqtar në pakicë, kam qëndrimin se të tre gjyqtarët
kanë gjykuar çështjen në shkelje të parimit kushtetues të gjykatës së caktuar me ligj, ndonëse
kanë vepruar të urdhëruar me një vendim delegimi nga Këshilli i Lartë i Drejtësisë.
Prandaj, vlerësoj të bazuar në Kushtetutë dhe në ligj edhe qëndrimin e gjyqtares
Edlira Petri, e cila, në pakicë, mban qëndrimin se gjykimi prej tyre i çështjes vjen në
kundërshtim me parimin e gjykatës së caktuar me ligj dhe përbën një proces jo te rregullt
ligjor.
Si përfundim, ndryshe nga sa arsyeton dhe disponon shumica e Kolegjit Administrativ
të Gjykatës së Lartë, si gjyqtarë në pakicë kam ardhur në përfundimin dhe qëndrimin se ky
Kolegj duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.2650 datë 01.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trupë gjykuese.
Ardian Dvorani
519
Nr.00-2017-56 Vendimi (28)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
me datë 07.02.2017 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket palëve:
PADITËS: GAZMENT KODUZI, përfaqësuar në gjyq nga

Av. Artan Kodheli.
I PADITUR: INSTITUTI I SIGURIMEVE TË KUJDESIT
SHËNDETËSOR TIRANË (Në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar
nga zgjidhja e menjëhershme e pajustifikuar e kontratës së punës.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, e 155 i Kodit Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendim nr.88, datë

Pranimin e kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësi Gazment Koduzi.
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, që
të dëmshpërblejë paditësin Gazment Koduzi me 2 (dy) paga mujore për
zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, me 3 (tre)
paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, me 2 (dy) paga mujore për
mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe me 2.5
(dy paga e gjysëm) mujore si shpërblim për vjetërsi në punë. Gjithsej 9.5
(nëntë paga e gjysëm) mujore me pagë bruto mujore 119.603 lekë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.440, datë 03.03.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.88, datë 16.12.2013 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, që
të dëmshpërblejë paditësin Gazment Koduzi me 12 (dymbëdhjetë) paga
mujore për zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës,
me 3 (tre) paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, me 2 (dy) paga
mujore për mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës, si
520
dhe me 2.5 (dy paga e gjysëm) mujore si shpërblim për vjetërsi në punë. Me
pagë bruto mujore 119.603 lekë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.440, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr.88, datë 16.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë

paraqet në rekurs, janë:
 Vendimet i quajmë të padrejtë dhe të pabazuar në ligj e në prova sepse: Gjykatat në
gjykimin e çështjes konkrete nuk ka marrë në analizë motivin e marrjes së masës
disiplinore dhe jep “drejtësi” në favor të paditësit pavarësisht nga fakti që ka abuzuar
me detyrën, duke manipuluar dokumenta zyrtare dhe favorizuar palë të treta për
përfitime monetare dhe është debitor ndaj institucionit, të gjitha këto veprime janë të
provuara dhe janë parashtruar para gjykatës.
 Gjykata Administrative e Apelit në vendimin nr.440, datë 03.03.2014 nuk ka
përshkruar faktet e shkeljes së rëndë të kryera nga paditësi Gazment Koduzi, të
paraqitura nga pala e paditur në kërkesën ankimore të datës 30.12.2013, duke mos
pasqyruar në të manipulimet e kryera nga paditësi, siç është abuzimi me detyrën me
pasoja financiare në dëm të institucionit ku punonte në vlerën 167.634 lekë.
 Nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH-së, me datë 24.10.2013 është nxjerrë
Urdhri nr.195 me të cilin paditësi Gazment Koduzi është ulur në detyrë, nga Drejtor i
Drejtorisë së Kujdesit Parësor në specialist mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në
DRSKSH-në Tiranë, bazuar në Rregulloren e Përgjithshme të ISKSH-së “Për
personelin e ISKSH-së”, kap. XII Disiplina në punë, pika 7 ku citohet: Në rastet e
shkeljes së disiplinës në punë, me propozimin e përgjegjësit të drejtpërdrejtë të
punonjësit që ka kryer shkeljen, Drejtori i Përgjithshëm ka të drejtë të japë masë
disiplinore, germa “f” “kalimi në një detyrë me nivel dhe klasë më të ulët. Dhe në
mbështetje të ligjit nr.10383, datë 24.02.2011 “Për sigurimin e detyrueshëm të
kujdesit shëndetësor në RSH”, neni 21 “Funksionet e Drejtorit të Përgjithshëm”.
 Gjykata në mënyrë të gabuar e ka konsideruar këtë veprim si ndërprerje të kontratës
së punë, ndërkohë që nuk jemi përpara ndërprerjes së kontratës së punës, pasi paditësi
është caktuar në një detyrë tjetër në kuadrin e një masë disiplinorë siç është “kalimi në
një detyrë dhe klasë më të ulët”, bazuar në Rregulloren e Përgjithshme të ISKSH-së.
Në këto rrethana ndryshimi i kushteve të kontratës së punës është i përligjur, pasi vjen
si pasojë e masës disiplinore dhe marrja e masës disiplinore nuk kërkon miratim
paraprak nga ana e punëmarrësit.
 Nga ana e gjykatës nuk është marrë parasysh fakti se marrja e kësaj mase disiplinore
ka ardhur si pasojë e shkeljes së rëndë të rregullave dhe etikës zyrtare nga paditësi. Në
rastin konkret jemi përpara një shkelje tepër të rëndë të kryer nga paditësi Gazment
Koduzi, konkretisht në praktikën e nxjerrjes së Udhëzimit nr.12, datë 03.10.2013 “Për
ndryshim në Udhëzimin nr.9, datë 13.03.2013 “Për kufizimet e përdorimit të barnave
të listës së barnave të rimbursueshme 2013”, paditësi e ka paraqitur daljen e këtij
udhëzimi si “propozim të grupit punës”, në një kohë që kjo nuk ka rezultuar e vërtetë.
Grupi i punës i ngritur me Urdhrin nr.01, datë 24.01.2013 “Për përcaktimin e
kufizimeve të listës së barnave që rimbursohen”, me shkresën nr.464/1, datë
09.10.2013 ka informuar titullarin se përgatitja e këtij udhëzimi si propozim i grupit të
punës është totalisht manipulim i plotë i paditësit.
521
 Ju sqarojmë se në bazë të procedurave të vendosura nga institucioni, hartimi i këtij
udhëzimi dhe ndryshimet e tij mund të bëhen vetëm me propozim të grupit të
specializuar të punës të ngritur për këtë qëllim. Kjo vërtetohet edhe nga shkresa
nr.457/1, datë 03.10.2013 e ish drejtorit juridik Artan Kodheli. Paditësi këtë ndryshim
e ka paraqitur si propozim të grupit të punës, duke manipuluar dokumenta zyrtare dhe
mashtruar titullarin e tij. Ky fakt verifikohet dhe nga shkresa nr.464/1, datë
09.10.2013 e grupit të punës drejtuar Drejtorit të Përgjithshëm, ku 8 anëtarë kanë
konfirmuar se dalja e këtij udhëzimi si propozim i grupit të punës është totalisht
manipulim i plotë i bërë nga një person i vetëm (në rastin konkret i paditësit Gazment
Koduzi).
 Ky fakt është dokumentuar edhe nga 3 specialistët e caktuar për të bërë verifikimin,
nga të cilët është mbajtur akt verifikimi nr.01, datë 16.10.2013 për përcaktimin e
kufizimeve në përdorimin, sasinë dhe kohëzgjatjen e trajtimit të barnave të listës së
barnave që rimbursohen nga ISKSH. Kështu gjykata ka gabuar, duke e konsideruar
vendimin për dhënien e masës disiplinore, për uljen në detyrë si një vendim i marrë në
indicie, sepse vendimi është marrë në bazë të provave të pa kundërshtueshme, të
cituara më lart.
 Marrja e masës disiplinore si më sipër është bërë nga Drejtori i Përgjithshëm,
krejtësisht në bazë të “Rregullores së përgjithshme për funksionimin e ISKSH”,
menjëherë me konstatimin e shkeljes të kryer nga ana e paditësit. Thyerja e rregullave
të etikës përmes gënjeshtrës dhe manipulimit nuk mund të lejojë që personi të kryej
detyra të nivelit të lartë drejtues siç është pozicioni i drejtorit të drejtorisë, pasi është
humbur mirëbesimi, duke cënuar një nga parimet më të rëndësishme të marrëdhënies
së punës, siç është parimi i mirëbesimit.
 Si pasojë e paraqitjes së rrethanave të rreme dhe manipulimi i dokumentave zyrtare
nga ana e paditësit, ka rezultuar se për buxhetin e ISKSH është shkaktuar një dëm
ekonomik në vlerën 167.634 lekë nga ekzekutimi i recetave në zbatim të këtij
udhëzimi të pa ligjshëm, vlerë kjo e cila duhet të arkëtohet në buxhetin e ISKSH nga
paditësi dhe ish n/drejtori i përgjithshëm. Nga ana e ish n/drejtorit të përgjithshëm me
mandate arkëtimi nr.78, datë 20.11.2013 është bërë arkëtimi vullnetar në vlerën
83.817 lekë, ndërkohë që nga paditësi deri me sot nuk është bërë shlyerja vullnetare e
vlerës së detyrimit prej 83.817 lekë.
 Kundër veprimeve të paditësit me shkresën nr.151 prot, datë 13.01.2014 në
mbështetje të neneve 280, 281 të Kodit Procedurës Penale dhe nenit 248 të Kodit
Penal, është bërë kallëzim penal, pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
kryerjen e veprës penale “Shpërdorim Detyre”. Gjithashtu emërimi i paditësit në
detyrën e specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në DRSKSH Tiranë është
në përputhje me kompetencat e Drejtorit të Përgjithshëm ku në bazë të ligjit nr.10383,
datë 24.02.2011 “Për Sigurimin e Detyrueshëm të Kujdesit Shëndetësor në R.SH”,
neni 21 “Funksionet e Drejtorit të Përgjithshëm”, pika “ç” “Emëron e shkarkon
personelin”, si dhe pika “ë” ...U delegon kompetencat zyrtarëve vendor të Fondit.
 Theksojmë se nga ana e ISKSH nuk është bërë pushimi nga puna, por ulje në detyrë,
çka i është sqaruar paditësit pas ankimit të bërë në ISKSH, me shkresën nr.2594/2
prot, datë 15.11.2013 ku i është kërkuar të paraqitet në detyrën ku është emëruar.
Sipas të dhënave tona na rezulton se paditësi nuk është paraqitur në punë, duke
braktisur detyrën, pa shkaqe të arsyeshme.
522
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Artan
Kodheli, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.440, datë 03.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit; në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja administrative nr.31001-01298-00-
2015 regj. them, që u përket palëve: paditës Gazment Koduzi dhe i paditur Instituti i
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të më
dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar nga zgjidhja e menjëhershme e pajustifikuar e kontratës së
punës.
2. Vendimi nr.440, datë 03.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit material dhe procedural, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse Gazment Koduzi ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur

Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë, fillimisht në detyrën e Drejtorit të
Drejtorisë së Mjekut dhe më pas në atë të Drejtorit të Kujdesit Shëndetësor Parësor. Për këtë
midis palëve në datën 05.12.2007 është lidhur kontrata individuale e punës me afat të
pacaktuar.
4. Me Urdhrin nr.195, datë 24.10.2013, të Drejtorit të Përgjithshëm të ISKSH,
paditësi është liruar nga kjo detyrë dhe është emëruar në detyrën e specialistit mjek në
Sektorin e Kujdesit Parësor në DRSKSH Tiranë.
5. Paditësi, duke pretenduar se në këtë rast kemi të bëjmë me zgjidhje të kontratës dhe
se zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës së paditur është bërë në mënyrë të
menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara, si dhe, duke mos respektuar procedurën dhe afatet e
njoftimit, i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendim nr.88, datë

Pranimin e kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësi Gazment Koduzi .
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, që të
dëmshpërblejë paditësin Gazment Koduzi me 2 (dy) paga mujore për zgjidhje të
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, me 3 (tre) paga mujore për
mosrespektim të afatit të njoftimit, me 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës në
zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe me 2.5 (dy paga e gjysëm) mujore si shpërblim për
vjetërsi në punë. Gjithsej 9.5 (nëntë paga e gjysëm) mujore me page bruto mujore 119.603
lekë.
7. Gjykata e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton se:
......Marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse ka ekzistuar që nga momenti që
paditësi ka filluar punë, pranë palës së paditur në kuptimin e dhënë sipas nenit 12 të Kodit
Punës, i cili parashikon se: Kontrata e punës është një marrëveshje ndërmjet punëdhënësit
dhe punëmarrësit që përmban të drejta dhe detyrime dhe ku punëmarrësi merr përsipër të
ofrojë punën ose shërbimin e tij për një periudhë të caktuar ose të pacaktuar kohe, në kuadër
të organizimit dhe të urdhrave të punëdhënësit, i cili merr përsipër të paguajë një shpërblim.
523
Nga interpretimi i kësaj dispozite, duke iu referuar rastit konkret konkludohet se
plotësohen katër elementët që kërkohen shprehimisht për të patur një marrëdhënie pune mes
palëve, dhe konkretisht:
1. Kontrata e punës ka si objekt kryerjen e një pune të caktuar, e cila konsiston në
kryerjen e detyrave të ngarkuara nga punëdhënësi lidhur me detyrat e ndryshme
të kryera nga paditësi, pranë të paditurit.
2. Paditësi e ka ofruar shërbimin e tij për një periudhë të pacaktuar kohore.
3. Marrëdhënia e punës është e lidhur mbi bazën e një varësie, sipas saj,
punëmarrësi detyrën do ta ushtrojë në bazë të përcaktimeve ligjore, si dhe
detyrave që do ti caktoheshin nga punëdhënësi, në përputhje me pozicionin.
4. Kontrata e punës përmban dhe elementin e katërt të saj që është shpërblimi në
formën e pagës mujore.
Në rastin konkret kemi të bëjmë me një kontratë me kohëzgjatje të pacaktuar, zgjidhja
e së cilës rregullohet nga neni 141 i Kodit Punës që parashikon se: Kontrata me kohëzgjatje
të pa përcaktuar, përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit.
Pra palët në një kontratë janë të lira ta zgjidhin atë, por me kusht që në varësi të
vjetërsisë në punë të punëmarrësit të respektojnë afatet e njoftimit. Nëse respektohen këto
afate dhe procedura e zgjidhjes së kontratës atëhere asnjë nga palët nuk ka pasoja
financiare. Në bazë të nenit 143/4 të K. Punës nëqoftëse njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja do të konsiderohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm.....
8. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.440, datë 03.03.2014 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.88, datë 16.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor, që të
dëmshpërblejë paditësin Gazment Koduzi me 12 (dymbëdhjetë) paga mujore për zgjidhje të
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, me 3 (tre) paga mujore për
mosrespektim të afatit të njoftimit, me 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës në
zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe me 2.5 (dy paga e gjysëm) mujore si shpërblim për
vjetërsi në punë. Me pagë bruto mujore 119.603 lekë.
9. Gjykata Administrative e Apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Në rastin konkret kemi të bëjmë me një kontratë me kohëzgjatje të pacaktuar,
zgjidhja e së cilës rregullohet nga neni 141 i Kodit Punës.
Pra palët në një kontratë janë të lira ta zgjidhin atë, por me kusht që në varësi të
vjetërsisë në punë të punëmarrësit të respektojnë afatet e njoftimit. Nëse respektohen këto
afate dhe procedura e zgjidhjes së kontratës, atëhere asnjë nga palët nuk ka pasoja
financiare. Në bazë të nenit 143/4 të Kodit Punës nëqoftëse njëra nga palët e zgjidh kontratën
pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja do të konsiderohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm.
Çështja që shtrohet për zgjidhje në rastin konkret është: A kemi të bëjmë në këtë
rast me zgjidhje të kontratës së punës apo me një masë disiplinore të marrë nga pala e
paditur kundër paditësit.
Gjykata çmon se me Urdhrin nr.195 me nr.prot 2594, datë 24.10.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të ISKSH-së Gazmend Koduzi është ulur në detyrë, nga Drejtor i Drejtorisë së
Kujdesit Parësor në specialistit mjek në Sektorin e Kujdesit Parësor në DRSKSH-në Tiranë,
bazuar në Rregulloren Përgjithshme të ISKSH-së, “Për personelin e ISKSH-së”. Dhe në
mbështetje të ligjit nr.10383, datë 24.02.2011 “Për sigurimin e detyrueshëm të kujdesit
shëndetësor në R.SH, neni 21 “Funksionet e Drejtorit të Përgjithshëm”.
524
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë e ka konsideruar këtë veprim si
ndërprerje të kontratës së punës, pasi paditësi është caktuar në një detyrë tjetër çka ka bërë
një ndryshim thelbësor të kontratës së punës. Ndryshimi i kushteve thelbësore të kontratës së
punës mund të bëhet vetëm me marrëveshje të palëve dhe me të drejtë është konsideruar si
zgjidhje e kontratës me afekt të menjëhershëm pa shkaqe të justifikuara.
Në lidhje me masën e dëmshpërblimit Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë ka vendosur detyrimin e palës së paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit
Shëndetësor, që të dëmshpërblejë paditësin Gazment Koduzi me 2 (dy) paga mujore për
zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës.
Gjykata Administrative e Apelit çmon se: Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë nuk ka vlerësuar drejt pozicionin, karrierën, kualifikimin shkencor, vjetërsinë në punë
të paditësit. Ligjvënësi parashikon një dëmshpërblim deri në 12 paga, ç’ka nënkupton se
gjykata në këtë hapësirë duhet që të vlerësoj drejt punëmarrësin kur të akordojë vlerësimin,
duke patur parasysh se ligji e ka si detyrim dëmshpërblimin, duke filluar minimalisht nga një
pagë, natyrisht dhe gjykata duhet të vlerësojë në këtë kontekst dhe këtë shpërblim. Për
rrjedhojë, duke pasur parasysh sa më lartë, Gjykata Administrative e Apelit çmon se kjo masë
shpërblimi duhet të marrë në konsideratë vjetërsinë totale në punë të paditësit, karrierën e
personit punëmarrës, kualifikimin shkencor të tij, mungesën e çdo penaliteti në karrierën e tij
profesionale. Në këtë kontekst, gjykata çmon ti japë një dëmshpërblim me 12 paga mujore.
Në lidhje me pretendimin për mosrespektim të afateve të njoftimit. Kur afati nuk
respektohet zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm. Në rastin
konkret ky afat nuk është respektuar, pra më të drejtë Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë e ka gjetur të bazuar në ligj pretendimin e palës paditëse për mosrespektim të
afateve të njoftimit.
Në zbatim të nenit 155/1 të Kodit Punës: punëmarrësi ka të drejtën e pagën që do të
kishte fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit
të parashikuar me ligj.
Duke patur parasysh që afatet e njoftimit përcaktohen nga neni 143/1 i Kodit Punës,
punëmarrësi ka të drejtën e një dëmshpërblimi prej dy muaj pagë mujore.
Përsa i përket respektimit ose jo të procedurës për nxjerrjen e urdhrit të lirimit nga
detyra e paditësit gjykata çmon: Procedura për nxjerrjen e këtij akti administrativ është
parashikuar shprehimisht në nenin 144 të Kodit Punës, i cili citon disa faza:
Njoftimin me shkrim për punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit. Realizimi i
takimit dhe kryerja e një bisede për parashtrimin e arsyeve të vendimit të parashikuar për tu
marrë, dëgjimi i punëmarrësit.
Njoftimi me shkrim i zgjidhjes së kontratës së punës brenda afatit 48 orë deri një javë
pas takimit.
Pra vetëm, pasi janë konsumuar dy fazat e para, pala e paditur duhet të nxirrte
vendimin për ndërprerjen e kontratës së punës. Kjo procedurë është e detyrueshme për t’u
zbatuar edhe në rastin e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës. Referuar provave
në dosje nuk rezulton të jetë ndjekur nga pala e paditur procedura e më sipërme. Pala e
paditur në bazë të nenit 144/5/1 të Kodit Punës ka barrën e provës për të provuar respektimin
e procedurës së zgjidhjes së kontratës. Procedura për zgjidhjen e kontratës së punës nga
punëdhënësi, e parashikuar nga neni 144 i Kodit Punës nuk është respektuar. Pala e paditur
nuk ka kryer asnjë njoftim me shkrim për punëmarrësin të paktën 72 orë para realizimit të
takimit dhe në përputhje me nenin 144/2 të Kodit Punës nuk është kryer asnjë takim midis
palëve për të parashtruar arsyet e marrjes se vendimit për largimin nga puna. Një
mosrespektim i tillë i procedurës është në kundërshtim me ligjin, pasi jemi para një shkelje të
parimit procedural të dëgjimit të palëve. Pala e paditur ia ka mohuar paditësit këtë të drejtë
525
në një kohë që ligji kërkon respektimin e tij, pasi jemi para një shkelje, e cila nuk mund të jetë
e riparueshme me vonë.
Lidhur me kërkesën për shpërblimin për vjetërsi në punë, qëndrimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është i bazuar në ligj (neni 145 i K.Punës). Në bazë
të këtij neni, që punëmarrësi të përfitoj shpërblimin për vjetërsi duhet të plotësohen dy
kushte, kohëzgjatja e marrëdhënieve të punës jo me pak se tre vjet dhe të mos jetë pushuar me
efekt të menjëhershëm për shkaqe të arsyeshme. Kushti i parë plotësohet, pasi vërtetohet se
paditësi ka punuar për një periudhe jo me pak se tre vjet, pranë palës së paditur. Po kështu,
edhe kushti i dytë, pasi zgjidhja e kontratës është bërë nga i padituri, me efekt të
menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme. Si rrjedhim paditësi e gëzon të drejtën për të fituar
shpërblimin për vjetërsi në punë, të parashikuar në nenin 145 të K.Punës.......
III. Ligji i Zbatueshëm:
10. Neni 143 i Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj punë, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj punë.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.

1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit, të
parashikuar për tu marrë dhe i jep atij mundësi për tu shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet ti
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.

1. Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas
parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
526
3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.

1. Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose
në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
2. Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3. Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë, nuk përmban shkaqe nga ato
që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” , prandaj nuk
ka arsye ligjore që vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit të cënohet.
15. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor, në të cilat
mbështeten këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin
objekt shqyrtimi ndodhemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës,
për zgjidhjen e të cilës, referimi duhet bërë në dispozitat e Kodit Punës. Në kushtet kur arrihet
në konkluzionin se, ndodhemi përpara zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të
menjëhershme, është më se e domosdoshme për gjykatën, që të hetojë në mënyrë të plotë dhe
të gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme, e njëanshme e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit, është bërë për shkak të justifikuar apo jo, ashtu siç parashikohet në nenin 153
të Kodit Punës.
16. Neni 153 i Kodit Punës parashikon se: Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,
mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, ti kërkohet
atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. Gjykata vendos nëse
ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen
shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si
edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të
përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit. Në analizë të kësaj dispozite
ligjore, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta zgjidhin kontratën e punës (që
do të thotë se zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është
ligjshme), me kusht që të provohet se, shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i
justifikuar, në mënyrë që të jemi në plotësim dhe brenda kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të Kodit Punës. Kushtet komulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar
janë: a) punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e
punës, kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes
shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; ç) kjo shkelje të
527
ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit ti kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
17. Në rastin në shqyrtim rezulton se, ndodhemi përpara situatës së zgjidhjes jo vetëm
të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, por edhe përpara zgjidhjes së
menjëhershme të saj, sipas kërkesave të nenit 155 të Kodit Punës, pasi nuk është respektuar
afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës. Ky i fundit në rastin e paditësit Gazmend
Koduzi sipas nenit 143, pika 1 të Kodit Punës duhet të ishte 3 muaj, pasi ai ka pothuajse 6
vjet punë sipas kontratës së vazhduar pranë palës së paditur. Në çështjen objekt gjykimi, ka
rezultuar qartë që paditësi pa asnjë procedurë paraprake është kaluar direkt në një pozicion
më të ulët, duke u bërë kështu një zgjidhje e menjëhershme e marrëdhënieve të punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit kanë arritur përfundime të
bazuara në ligj, përsa iu përket shkaqeve të zgjidhjes së kontratës së punës, duke e
konsideruar zgjidhjen e kësaj kontrate pune, si zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga neni 155 të Kodit Punës, prandaj
pala e paditur duhet të shpërblejë palën paditëse për dëmin e shkaktuar.
18. Në rekurs pala e paditur ISKSH Tiranë pretendon se, Gjykata Administrative e
Apelit në vendimin nr.440, datë 03.03.2014 nuk ka përshkruar faktet e shkeljes së rëndë të
kryera nga paditësi Gazment Koduzi, të paraqitura nga pala e paditur në kërkesën ankimore të
datës 30.12.2013, duke mos pasqyruar në të manipulimet e kryera nga paditësi, siç është
abuzimi me detyrën me pasoja financiare në dëm të institucionit ku punonte në vlerën
167.634 lekë. Ky pretendim i paraqitur nga pala e paditur ISKSH Tiranë ka të bëjë me
çështjet e provave që janë në kompetencë të gjykatave të faktit dhe nuk mund të
kundërshtohet me rekurs në Gjykatën e Lartë, e cila si gjykatë ligji, zgjidh vetëm çështjet që
kanë të bëjnë me shkeljen e ligjit material dhe procedurial. Dëmet që punëmarrësi mund ti
shkaktojë punëdhënësit gjatë periudhës së marrëdhënieve të punës në bazë të nenit 27 të
Kodit Punës mund të zgjidhen me anë të kërkesëpadisë së paraqitur në gjykatën kompetente
për shpërblimin e dëmit nga punëdhënësi, i cili pretendon që punëmarrësi gjatë kohës së
kryerjes së punës i ka shkaktuar një dëm pasuror.
19. Gjithashtu në rekurs pala e paditur ISKSH Tiranë pretendon se, Gjykata
Administrative e Apelit në mënyrë të gabuar e ka konsideruar këtë veprim si një ndërprerje të
kontratës së punës, ndërkohë që nuk jemi përpara ndërprerjes së kontratës së punës, pasi
paditësi është caktuar në një detyrë tjetër në kuadrin e një masë disiplinorë siç është “kalimi
në një detyrë dhe klasë më të ulët”, bazuar në Rregulloren e Përgjithshme të ISKSH-së. Në
këto rrethana ndryshimi i kushteve të kontratës së punës është i përligjur, pasi vjen si pasojë e
masës disiplinore dhe marrja e masës disiplinore nuk kërkon miratim paraprak nga ana e
punëmarrësit. Në rastin në shqyrtim ligji që zbatohet janë dispozitat e Kodit Punës, i cili është
një ligj i miratuar me shumicë të cilësuar në Kuvend dhe për pasojë ka epërsi mbi ligjet e
miratuara me shumicë të thjeshtë, ose aktet e tjera nënligjore. Sipas nenit 21 të Kodit Punës
çdo ndryshim i kontratës së shkruar, në dëm të punëmarrësit, duhet të përfundohet me
shkrim, prandaj përfundimi që ka arritur Gjykata Administrative e Apelit se, në rastin në
shqyrtim ndodhemi përpara zgjidhjes së menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës
së punës nga punëdhënësi është i drejtë dhe i bazuar në ligj, dhe për rrjedhojë ky i fundit
është i detyruar që të përgjigjet për dëmet që i ka shkaktuar palës tjetër.
20. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Instituti i Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor Tiranë
nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi
i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
528
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.440, datë 03.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit.
Tiranë, më 07.02.2017
529
Nr.00-2017-55 Vendimi (29)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: SULLTANA (TANA) BILBILAJ

(Në mungesë).
I PADITUR: UNIVERSITETI “ISMAIL QEMALI VLORË”
(Në mungesë).
OBJEKTI:
Dëmshpërblim i rrjedhur nga marrëdhënia e punës.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 155 të Kodit Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.990, datë 02.04.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Sulltana (Tana) Bilbilaj.
Detyrimin e palës së paditur Universitetit të Vlorës “Ismail Qemali” që të
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 3 (tre) muajve
për mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 10 (dhjetë)
muajve për shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratës së punës.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 4 (katër) muajve
si demshpërblim për vjetërsi në punë.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 2 (dy) muajve si
demshpërblim për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së
punës.

Shpalljen e moskompetencës lëndore të çështjes civile me paditëse Sulltana
(Tana) Bilbilaj dhe i paditur Universiteti “I. Qemali” Vlorë, me objekt
530
dëmshpërblimi si rrjedhojë e marrëdhënieve të punës. Dërgimin e akteve për
gjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.

vendosur:
Gjyqësor Vlorë.

Universiteti “Ismail Qemali” Vlorë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.3399, datë 15.09.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr.990, datë 02.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shkaqet që pala e paditur Universiteti “Ismail Qemali” Vlorë paraqet në rekurs,

janë:
 Ju bëjmë me dije se vendimet e të dyja gjykatave janë në kundërshtim me ligjin
procedural dhe material të R.SH-së, janë të pa bazuara në prova dhe në ligj dhe si të
tilla duhet të ndryshohen. Vendimet e mësipërme, përsa i përket pranimit të padisë
nuk janë të bazuara në ligj, prandaj dhe më poshtë po iu paraqesim arsyetimin ligjor
se përse vendimet e mësipërme duhet të ndryshohen:
 Paditëses i është parashkruar e drejta për ngritjen e padisë, pasi nuk e ka ushtruar këtë
të drejtë brenda afatit të caktuar në ligj. Ajo është vënë në dijeni të zgjidhjes së
kontratës së punës në datën 30.06.2009 (sipas padisë së paditëses). Nga verifikimi i
bërë për datën e regjistrimit të padisë në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë paditësja i
është drejtuar gjykatës me anë të një padie civile për zgjidhje të kontratës në mënyrë
të menjëhershme dhe për shkaqe të pajustifikuara në datën 14.06.2011, shumë kohë
pas datës së zbulimit të motivit të largimit nga puna.
 Në nenin l46/2 të Kodit të Punës është parashikuar se: Nëse kontrata zgjidhet pa
shkaqe të arsyeshme, punëmarrësi ka të drejtë të ngrejë padi kundër punëdhënësit në
gjykatë, brenda 180 ditëve nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit. Në rastin kur
motivi abuziv është zbuluar pas kalimit të këtij afati, punëmarrësi duhet të ngrejë
padinë brenda 30 ditëve nga dita e zbulimit të këtij motivi.
 Paditësja nuk e ka ushtruar këtë të drejtë që ia njeh Kodi i Punës (legjislacioni që
rregullon marrëdhëniet punëmarrës-punëdhënës), brenda afateve ligjore që janë
parashikuar në këtë nen (afate të prera që nuk mund të ndryshohen, referuar Kodit të
Procedurës Civile), duke iu parashkruar kështu e drejta për t'ju drejtuar gjykatës me
anë të një padie për zgjidhje të menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme kontratës
së punës.
 Referuar nenit 112 të Kodit Civil në të cilin është parashikuar se: E drejta e padisë që
nuk është ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj shuhet dhe nuk mund të realizohet
me anë të gjykatës ose të organit tjetër kompetent”, nenit l46/2 të Kodit të punës dhe
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, përsa u përket llojeve të afateve, me të
drejtë ne si palë e paditur kemi paraqitur kërkesën tonë përpara gjykatës për
parashkrimin e së drejtës për të ngritur padi dhe kërkuam nga gjykata që ta marrë
parasysh kërkesën tonë, pasi është e mbështetur në ligj dhe në prova, po ashtu edhe
nga praktikat gjyqësore, si afat për ngritjen e padisë për zgjidhjen e kontratës së punës
është 180 ditë nga dita e përfundimit të afatit të njoftimit, por gjykata e ka rrëzuar këtë
kërkesë tonën, duke u shprehur me vendim të ndërmjetëm.
531
 Paditësja nuk duhet të përfitojë asnjë nga dëmshpërblimet për largim nga puna, pasi
nuk jemi para rastit të zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, por para rastit
të mbarimit të afatit të kontratës. Paditësja i është drejtuar gjykatës me anë të një
padie, duke kërkuar dëmshpërblim për 1 (një) vit pagë për zgjidhjen e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të pajustifikuara, 3 (tre) muaj pagë
për mosrespektim të afateve të njoftimit, 2 (dy) muaj për mosrespektim të procedurës,
si dhe shpërblim për vjetërsinë në punë, duke iu referuar neneve 143, 144, 145, 153,
155 të Kodit Punës dhe neneve 31, 32, 153 e vijues të Kodit Procedurës Civile.
 Gjykatat i kanë pranuar padrejtësisht këto kërkesa pasi: Paditësja Sulltana Bilbili ka
qenë e punësuar, pranë Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë për periudhën 01.10.2001
deri më 21.10.2008. Me Urdhrin nr.109 prot, datë 21.10.2008 të rektorit të
Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë është Zgjidhur kontrata e punës me motivacionin:
Për mungesë dokumentacioni arsimor dhe dokumentave kontradiktore të paraqitura.
 Pas kësaj date, në zbatim të Udhëzimit të Ministrisë së Financave nr.13, datë
27.12.2006, me vendimin nr.106 prot, datë 24.06.2009 të rektorit të Universitetit,
Sulltana Bilbili është emëruar si as/pedagoge, me kontratë të përkohshme, në
Departamentin e Edukimit, sipas të cilit marrëdhëniet financiare i fillojnë me
09.03.2009, kontrata e punës lidhet për periudhën 09.03.2009 deri me 30.06.2009 (për
një semestër). Pra në datën 30.06.2009 paditëses i ka mbaruar afati i kontratës së
punës. Parashtrojmë se për periudhën 21.10.2008 deri me 09.03.2009 paditësja nuk ka
qenë në marrëdhënie pune me Universitetin “Ismail Qemali” Vlorë, dhe nuk ka pasur
asnjë marrëdhënie juridiko-financiare midis paditëses Sulltana Bilbili dhe institucionit
tonë. Kjo vërtetohet edhe nga vërtetimi nr.1253 prot, i datës 20.06.2011 i Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë, sipas të cilit për periudhën e mësipërme
paditësja Sulltana Bilbili nuk rezulton e siguruar pranë Universitetit “Ismail Qemali”
Vlorë. Këtë vërtetim vetë paditësja e ka paraqitur në cilësinë e provës shkresore gjatë
gjykimit në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë.
 Përsa më sipër, ndodhemi para rastit të kontratës me kohëzgjatje të caktuar, në bazë të
nenit 149 paragrafi 1 të Kodit Punës, “Kontrata me afat të caktuar përfundon në fund
të kohës së parashikuar, pa zgjidhje paraprake”. Pra ndodhemi në rastin e parashikuar
nga nenet 140 pikat/a dhe 149/1 të Kodit Punës dhe jo në rastin e zgjidhjes së
menjëhershme dhe për shkaqe të pajustifikuara të kontratës së punës.
 Së treti, shpërblimi për vjetërsi në punë (parashikuar nga neni 145 i Kodit Punës),
jepet vetëm në rastet e zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme (neni
146 K.P), ndërkohë që vetë paditësja i është referuar zgjidhjes së kontratës së punës
për shkaqe të pajustifikuara. Pra ky vendim i gjykatës është në kundërshtim me ligjin
material e procedurial (Kodi i Punës, Kodi i Procedurës Civile, si dhe vendimi
unifikues nr.19, datë 15.11.2007 i Gjykatës së Lartë).
 Si përfundim, në bazë të provave shkresore të paraqitura gjatë gjykimit të kësaj
çështje gjyqësore, na rezulton se në këtë rast ndodhemi para rastit të mbarimit të afatit
të kontratës së punës me afat të caktuar dhe jo para rastit të zgjidhjes së kontratës së
punës me afat të pacaktuar, gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e vendimit të tyre,
duke vendosur se jemi para zgjidhjes së menjëhershme për shkaqe të pajustifikuara të
kontratës së punës, duke dhënë në favor të paditëses dëmshpërblime që rrjedhin nga
ndërprerja e kontratës së punës.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen; pasi palët
e lanë në mungesë shqyrtimin e saj, në përfundim;
532
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 23.02.2015 është regjistruar çështja administrative
nr.31003-00299-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditëse Sulltana (Tana) Bilbilaj dhe
i paditur Universiteti “Ismail Qemali” Vlorë, me objekt: Dëmshpërblim i rrjedhur nga
marrëdhënia e punës.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.3399, datë
15.09.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
3. Paditësja Sulltana (Tana) Bilbilaj ka qenë në marrëdhënie pune me kohë të plotë,

me një kohëzgjatje të pacaktuar pranë palës së paditur Universitetit të Vlorës “Ismail Qemali”
prej datës 30.09.2001 deri me datë 30.06.2009, si pedagoge, pranë Fakultetit të Shkencave
Humane.
4. Marrëdhënia e punës së paditëses është ndërprerë me Urdhrin nr.566/1, datë
21.10.2008 të Rektorit të Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë me motivacionin për shkak të
mungesës së dokumentacionit arsimor dhe dokumentave kontradiktore të paraqitura.
5. Pas këtij urdhri, pala e paditur ka rimarrë përsëri paditësen në punë si asistent
pedagoge për periudhën deri në datë 30.09.2009, sikundër rezulton nga vendimi nr.106 prot,
datë 24.06.2009.
6. Në datën 30.06.2009 janë ndërprerë marrëdhëniet e punës me motivacionin për
shkak të mungesës së dokumentacionit arsimor dhe dokumentave kontradiktore të paraqitura.
Në këto rrethana paditësja i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.990, datë 02.04.2012 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditëses Sulltana (Tana) Bilbilaj.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 3 (tre) muajve për
mosrespektim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 10 (dhjetë) muajve për shkak të
zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 4 (katër) muajve si
dëmshpërblim për vjetërsi në pune.
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 2 (dy) muajve si dëmshpërblim
për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
8. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
.....Së pari: Lidhur me kërkimin për detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer
paditësin Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 12 (dymbëdhjetë) muajve për shkak të zgjidhjes
së menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës. Gjykata një kërkim të
tillë e gjen plotësisht të bazuar dhe duhet ta pranojë atë pjesërisht përsa i përket masës së
dëmshpërblimit të kërkuar nga ana e paditësit për arsye se nga provat e marra dhe të
vlerësuara nga ana e gjykatës rezulton që kontrata e punës nga ana e palës së paditur me
paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj të jetë zgjidhur pa shkaqe të justifikuara, kjo për faktin se
533
si shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës në kuptim të nenit 153 parag. 3 të
K. Punës konsiderohen rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë,
si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të
përsëritur me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit, shkaqe këto të cilat në rastin
konkret mungojnë për shkak se zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës së paditur nuk
rezulton që të jetë bërë për asnjërin nga shkaqet e cituara më lart, fakt ky i cili të shpie në
përfundimin se në rastin konkret shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është krejtësisht i
pajustifikuar. Pra, kjo të shpie në përfundimin se edhe shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga ana e palës së paditur me paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj të konsiderohet i
pajustifikuar. Për shkaqet e cituara më lart nga ana e gjykatës arrihet në përfundimin se
zgjidhja e kontratës së punës nga ana e palës së paditur Universitetit të Vlorës “Ismail
Qemali” me paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj të jetë bërë për shkaqe të pajustifikuara dhe
për rrjedhojë pala e paditur duhet të detyrohet që të dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana)
Bilbilaj në zbatim të nenit 155 parag. 3 të K.Punës me pagën e 10 (dhjetë) muajve. Në
caktimin e këtij dëmshpërblim gjykata çmon të mbajë parasysh moshën e paditëses, e cila
rezulton që të jetë 49 vjeçe, mundësive të pakta efektive që ajo ka për të gjetur një punë të re,
kohëzgjatjen e marrëdhënieve të punës së paditëses Sulltana (Tana) Bilbilaj pranë palës së
paditur, si dhe faktin që ai aktualisht rezulton që të jetë i papunë.
Së dyti: Lidhur me kërkimin për detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejnë
paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 3 (tre) muajve për mosrespektim të afatit të
njoftimit, gjykata çmon se një kërkim i tillë duhet pranuar plotësisht, duke u detyruar palët e
paditura që të dëmshpërblejnë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj me pagën e 3 muajve për
mosrespektim të afatit të njoftimit, në zbatim kjo të neneve 143 parag. I dhe 155 parag. I të
K.Punës.
Në rastin konkret nuk rezulton që pala e paditur të ketë respektuar afatin e njoftimit
ndaj paditëses Sulltana (Tana) Bilbilaj për zgjidhjen e kontratës së punës me kohëzgjatje të
pacaktuar të lidhur ndërmjet saj dhe këtij të fundit. Në kushtet kur një detyrim i tillë nuk
rezulton që të jetë respektuar nga ana e palës së paditur dhe në kushtet kur zgjidhja e
kontratës së punës sikurse është parashtruar edhe më lart rezulton që të jetë bërë në mënyrë
të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, palët e paditura duhet të detyrohen që ta
dëmshpërblejë paditësen Sulltana (Tana) Bilbilaj edhe me pagën e 3 (tre) muajve për
mosrespektim të afatit të njoftimit për shkak se nga provat që ndodhen në dosje rezulton se
paditësja Sulltana (Tana) Bilbilaj të ketë punuar pranë palës së paditur më tepër se 5 vjet
punë (që nga viti 2001) dhe për rrjedhojë afati i njoftimit është 3 (tre) muaj në rastet e
zgjidhjes së kontratës së punës, kur marrëdhëniet e punës kanë zgjatur për më shumë se 5
(pesë) vjet punë.
Së treti: lidhur me kërkimin për detyrimin e palës së paditur që ti paguaj, paditëses
Sulltana (Tana) Bilbilaj shpërblimin për vjetërsi në punë gjykata çmon se një kërkim i tillë
duhet pranuar në kuptim kjo edhe të vendimit unifikues nr.19, datë 15, 11.2007 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në bazë të të cilit rezulton që Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë të kenë arritur në përfundimin se shpërblim për vjetërsi në kuptim të nenit
145 të K.Punës jepet vetëm në rastet kur kontrata e punës rezulton që të jetë zgjidhur pa
shkaqe të arsyeshme. Një përfundim i tillë arrihet edhe nga vetë përmbajtja e nenit 145 të
K.Punës. Në këtë kuptim gjykata vlerëson se paditësit i takon një dëmshpërblim për vjetërsi
në pune për 13 vitet e punës, pranë palës së paditur që nga viti 2001 deri në qershor 2009 në
masën e pagës se një 15 ditëshi për çdo vit pune, duke u llogaritur përfundimisht si një
dëmshpërblim në masën e 4 muajve pagë për vjetërsi në punë.
Së katërti: Bazuar në nenin 144 të Kodit Punës, duke vlerësuar se në çastin e
zgjidhjes së kontratës së punës, punëdhënësi nuk ka respektuar procedurën e takimit dhe
njoftimit të punëmarrësit lidhur me vendimin që do të merrej prej tij, gjykata vlerëson se
534
paditësit i duhet akorduar një dëmshpërblim në masën e 2 muajve pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës që është ndërprerë gjatë periudhës së lejes
vjetore të këtij punonjësi.........
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.176, datë 06.02.2014 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të çështjes civile paditës Sulltana (Tana)
Bilbilaj, i paditur Universiteti “I. Qemali” Vlorë, me objekt dëmshpërblimi si rrjedhojë e
marrëdhënieve të punës.
Dërgimin e akteve për gjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.
10. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.3399,
datë 15.09.2014 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.990, datë 02.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.

1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.

1) Zgjidhja e kontratës nga punëdhënësi, konsiderohet pa shkaqe të arsyeshme kur:
a. punëmarrësi ka pretendime që rrjedhin nga kontrata e punës;
b. punëmarrësi ka përmbushur një detyrim ligjor;
c. bëhet për motive të pandashme nga personaliteti i punëmarrësit, por që nuk kanë
lidhje legjitime me raportet e punës. Konsiderohen si motive të tilla raca, ngjyra, seksi,
mosha, gjendja civile, detyrimet familjare, shtatzënia, besimi fetar, bindjet politike, kombësia,
gjendja shoqërore;
d. për motive që lidhen me ushtrimin nga punëmarrësi, të një të drejte kushtetuese,
por që nuk sjell shkeljen e detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e punës;
e. bëhet për motive të anëtarësimit ose jo të punëmarrësit në sindikatë të krijuar në
bazë të ligjit ose për shkak të pjesëmarrjes së tij në veprimtari sindikale në bazë të ligjit;
f. shfuqizohet;
g. shfuqizohet.
2) Nëse kontrata zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme, punëmarrësi ka të drejtë të ngrejë
padi kundër punëdhënësit në gjykatë, brenda 180 ditëve nga dita e përfundimit të afatit të
njoftimit. Në rastin kur motivi abuziv është zbuluar pas kalimit të këtij afati, punëmarrësi
duhet të ngrejë padinë brenda 30 ditëve nga dita e zbulimit të këtij motivi.
535
3) Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme është e pavlefshme. Punëdhënësi që ka
zgjidhur kontratën pa shkaqe të arsyeshme, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim
deri në një vit pagë, që i shtohet pagës që ai duhet të marrë gjatë afatit të njoftimit. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim gjykate të formës së prerë për
kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.

1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.

1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose
në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.
e paditur Universiteti “Ismail Qemali” Vlorë, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni
58 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe
për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
16. Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata Administrative e
Apelit është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj vendimi i
kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
17. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit. Në rastin në shqyrtim pretendimet e paraqitura në rekurs
536
kanë të bëjnë me çështjen e provave, të cilat janë në kompetencë të gjykatave të faktit dhe
nuk mund të shqyrtohen me rekurs në Gjykatën e Lartë, e cila shqyrton vetëm çështjet e ligjit.
18. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, që lidhen me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe shkeljet e rënda të normave procedurale
apo shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Ka rezultuar se, Gjykata
Administrative e Apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e
një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, si dhe iu ka dhënë
përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim dhe në ankim.
Ajo ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), i ka çmuar
ato në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave
të çështjes, duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me dispozitat ligjore në
fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
19. Në zgjidhjen e çështjes vendimi i gjykatës së apelit mbështetet në dispozitat
ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra nga
provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit
të Procedurës Civile. Sipas germës “a” të nenit 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, kërkohet që nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë
zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e
tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin nuk rezulton të gjejë mbështetje në
vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë
gjykimit. Rezulton se pretendimet e palës së paditur në lidhej me faktet e rrethanat janë vënë
në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të
administruara.
20. Nga ana tjetër, sipas germës “b” të nenit 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative” kërkohet që nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë
shkelje të rënda të normave proceduriale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit apo të
procedurës së gjykimit. Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësi apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
21. Nga citimi i nenit 144 të Kodit Punës evidentohet qartë procedura që duhet të
zbatojë punëmarrësi në rast të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës, e më konkretisht duhet që
ky i fundit të:
i. njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedoj
me të.
ii. gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të parashikuar
për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
iii. Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
Rezulton që pala e paditur nuk e ka zbatuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së
punës, të parashikuar nga dispozita ligjore e mësipërme dhe në zbatim të saj është detyrim i
punëdhënësit që të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar.
22. Në rastin konkret objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, drejtë kanë arsyetuar gjykatat me të ulëta që marrëdhënia e punës ndërmjet
537
palëve nuk mund të konsiderohet si një kontratë me afat të caktuar, sepse ndërmjet palëve
kanë qenë të lidhura kontrata të njëpasnjëshme me afat të caktuar për disa vite akademike
radhazi (nga viti 2001 deri në vitin 2009), prandaj për rastin konkret nuk mund të ekzistonte
më një kontratë me afat të caktuar, pasi me kalimin e tre vjetëve kjo lloj kontrate
konsiderohet se është me afat të pacaktuar dhe për rrjedhojë pala e paditur ka qenë e detyruar
që të njoftojë palën paditëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, në përputhje të plotë me
nenin 143 të Kodit të Punës dhe pasi të priste përfundimin e këtij afati njoftimi ajo mund të
zgjidhte marrëdhënien e punës që kishte me paditësen.
23. Në të dy rastet e largimit nga puna të paditëses, pala e paditur përdor të njëjtin
motivacion që ajo ka parregullsi në dokumenta. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, dokumentacioni i pranimit në punë të punëmarrësit shikohet para se të lidhet
kontrata e punës ndërmjet palëve dhe jo pas shumë viteve që ka vazhduar marrëdhënia e
punës ndërmjet tyre, sepse sipas nenit 153 të Kodit Punës, kontrata e punës zgjidhet në
mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të justifikuara nga punëdhënësi vetëm në ato raste
kur, punëmarrësi ka shkelur me faj të rëndë ose me faj të lehtë dhe në mënyrë të përsëritur
disiplinën në punë dhe kur për këtë të fundit ka patur vërejtje të mëparshme me shkrim të
bërë nga punëdhënësi. Nga ana tjetër nëse paditësja do të kishte mungesë dokumentacioni
herën e parë, përse pala e paditur duhet ata merrte atë në punë si as/pedagoge vetëm pas disa
muajsh? Kjo tregon qartë se pala e paditur në cilësinë e punëdhënësit nuk ka zbatuar asnjë
dispozitë të Kodit të Punës në zgjidhjen e kontratës së punës me palën paditëse, prandaj me të
drejtë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë arritur në përfundimin se, pala e
paditur duhet të përgjigjet për dëmin që i ka shkaktuar palës tjetër.
se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Universiteti “Ismail Qemali” Vlorë nuk është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet, për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 pika “e” të ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Apelit.
Tiranë, më 07.02.2017
538
Nr. 00-2017-58 Vendimi (30)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: ERMAL MALAJ (Në mungesë).

I PADITUR: ORGANI ADMINISTRATIV, PRANË
DREJTORISË SË POLICISË SË QARKUT
TIRANË (Në mungesë).
DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
TIRANË (Në mungesë).
OBJEKTI:
Shfuqizimi i aktit administrativ, vendimit nr.12200, datë 02.12.2014
“Për gjobitjen në masën 8.000 lekë dhe pezullimin e lejes së drejtimit për 6 muaj”,
duke filluar nga data 28.11.2014 deri në datën 28.05.2015,
si dhe procesverbalin e konstatimit të shkeljes nr.serie 1738282, datë 28.11.2014,
të punonjësit të policisë rrugore.
Baza Ligjore: Nenet 7/a, 11/1, 15/a, 17/1, 18/1, 21, 28, 29
të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
nenet 32/a, 106, 154 të Kodit Procedurës Civile,
nenet 140, 144, 201, 202 të ligjit nr.8378, datë 22.07.1998
“Kodi Rrugor i Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar,
nenet 170, 108, 109, 118, 135, 137 të Kodit Procedurave Administrative,
si dhe ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundërvajtjet administrative”, i ndryshuar.

Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.12200, datë 02.12.2014, të organit administrativ të
shqyrtimit të procesverbalit të konstatimit të shkeljes, pranë Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Tiranë. Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit lejen
e drejtimit.
539
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.7665, datë 23.12.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.

Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë, e cila kërkon:
Pranimin e Rekursit.
Prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe
vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë paraqet në

rekurs, janë:
 Nuk jemi dakord, pasi pretendojmë që ka pasur një zbatim të keq të ligjit material e
gabime të rënda, mosrespektim të ligjit. Vendimet janë pabazuara në ligj dhe me
gabime materiale. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata
Administrative e Apelit nuk kanë marrë në shqyrtim të gjitha faktet dhe provat, të
cilat në i kemi paraqitur gjatë shqyrtimit gjyqësor.
 Gjykata Administrative e Apelit përgjithësoi dhe nuk i analizoi drejt proceduralisht
këto prova, duke i anashkaluar ato. Mbështetur në nenet 14, 16, 28 dhe 29 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata duhet të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, të bëjë
një cilësim objektiv e të paanshëm të fakteve dhe provave të paraqitura, të cilat lidhen
me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
 Gjykata Administrative e Apelit, nuk ka marrë në konsideratë pretendimet e palës
tonë. Në këtë vendim anashkalohen provat e paraqitura nga ana jonë. E drejta e
ankimit nuk është abstrakte, ajo është një e drejtë me karakter procedurial, në mbrojtje
të një të drejte tjetër. Ashtu siç rezulton nga përmbajtja e nenit 43 të Kushtetutës, e
drejta e ankimit është në radhë të parë rrjedhojë e së drejtës për gjykim, (neni 6 i
KEDNJ dhe neni 42 i Kushtetutës).
 Shkeljet e rregullave të qarkullimit rrugor janë të shumta dhe janë kthyer në një
fenomen mjaft shqetësues në vendin tonë. Kjo situatë e rënduar shkakton, përveç
problemeve të shumta, dhe një numër të madh mosmarrëveshjesh. Në këto kushte
legjislatori, duke kufizuar ankimin në instancat më të larta gjyqësore synon, nga njëra
anë të jepet drejtësi dhe nga ana tjetër, të rritet efektiviteti i masave administrative
ndaj këtyre shkeljeve, duke shmangur zgjatjen e panevojshme të kohës nga momenti i
kryerjes së shkeljes deri tek ekzekutimi i dënimit ndaj tyre, si dhe t’i jepet fund sa më
shpejt zgjidhjes së këtyre mosmarrëveshjeve me koston më të ulët publike, duke
parashikuar fillimisht shqyrtimin në instancat administrative të tyre. Duke iu
përmbajtur qëndrimit se e drejta e ankimit është një e drejtë me karakter procedurial
që derivon nga e drejta e gjykimit dhe shërben për mbrojtjen e një të drejte tjetër,
gjykata çmon se duhet të analizojë edhe të drejtën në mbrojtje të së cilës shërben e
drejta e ankimit.
 Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë në mbështetje të nenit 145/2 të
Kushtetutës dhe nenit 68 të ligjit nr.8577, datë 10.02.2000 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”, me shumicë
votash, vendosi: Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së
Shqipërisë të togfjalëshit “vendimi i së cilës është i formës së prerë”, në nenin 202 të
Kodit Rrugor. Vendimi i Gjykatës Administrative e Apelit nuk ka lidhje logjike me
vendimin e dhënë nga ana e Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë dhe
argumentimet e vendimeve janë të ndryshme.
540
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, pasi palët e
lanë në mungesë shqyrtimin e saj, në përfundim;
VËREN
nr.31001-01249-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditës Ermal Malaj dhe të paditur
Organi Administrativ, pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë dhe Drejtoria e Policisë
së Qarkut Tiranë, me objekt: Shfuqizim i aktit administrativ, etj......
2. Vendimi nr.492, datë 12.03.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se, nga ana e

efektivëve të Komisariatit Rajonal të Policisë Rrugore Tiranë është mbajtur procesverbali i
konstatimit të shkeljes me datë 28.11.2014, në të cilin është përshkruar: drejtuesi i mjetit
paditësi Ermal Malaj, i cili vazhdon lëvizjen me semafor me dritë të kuqe, ndonëse semafori
nuk e lejon atë.
4. Me vendimin nr.12200, datë 02.12.2014, të palës së paditur Organit administrativ të
shqyrtimit të procesverbalit të konstatimit të shkeljes, pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut
Tiranë , është vendosur gjobitja e paditësit Ermal Malaj, në shumën 8.000 lekë, si dhe
pezullimi i lejes së drejtimit për 6 muaj, duke filluar nga data 21.11.2014 deri me datë
24.05.2015. Sipas përmbajtjes së këtij vendimi, veprimet e paditësit Ermal Malaj bien ndesh
me nenin 144/3 të ligjit nr.8378, datë 22.07.1998.
5. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:

Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.12200, datë 02.12.2014, të Organit administrativ të
shqyrtimit të procesverbalit të konstatimit të shkeljes, pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut
Tiranë. Detyrimin e palës së paditur t’i kthejë paditësit lejen e drejtimit.
7. Gjykata e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton:
......Lidhur me bazueshmërinë e kërkimit të paditësit, gjykata i referohet nenit 144 të
Kodit Rrugor, neneve 13 dhe 14 të ligjit nr.10279, datë 20.5.2010 “Për Kundërvajtjet
Administrative”, si dhe nenit 35 të ligjit nr.49/2012, duke qenë se veprimet e kryera në
kundërshtim me nenin 144 të Kodit Rrugor përbëjnë kundravajtje administrative atëhere
gjejnë aplikim dhe dispozitat e ligjit nr.10279, datë 20.5.2010 “Për Kundërvajtjet
Administrative”.
Në nenin 13 të këtij ligji parashikohet mbajtja e aktit administrativ që konstaton
shkeljen apo e një dokumenti tjetër i barasvlershëm me të nga personat e ngarkuar me ligj
ose me akte të organeve të pushtetit vendor, në rastet kur konstatimi i shkeljes është i lidhur
me vendin ku ndodhur ngjarja. Në referencë të kësaj dispozite, nga ana e punonjësit të
policisë është mbajtur, procesverbali i konstatimit të shkeljes, datë 28.11.2014. Gjykata
vlerëson se ky procesverbal nuk provon faktet që ka parashtruar dhe ka vënë në themel të
541
nxjerrjes së tij. Në respektim të detyrimeve proceduriale të përcaktuara në pikën 1 të nenit 35
të ligjit nr.49/2012, pala e paditur nuk provoi para gjykatës ligjshmërinë e aktit
administrativ, të nxjerrë jo me kërkesë të paditësit, si dhe faktet që ai ka parashtruar dhe ka
vënë në themel të veprimtarisë së kundërshtuar në gjykatë. Konkretisht nga pala e paditur
nuk është paraqitur ndonjë provë me të cilën të provohej paligjshmëria e veprimeve të
paditësit, dhe pikërisht vazhdimi i lëvizjes me semafor me dritë të kuqe. Në këto kushte,
gjykata çmon se procesverbali i konstatimit të shkeljes është një akt administrativ që bie
ndesh me ligjin. Duke qenë se procesverbali i konstatimit të shkeljes, datë 28.11.2014, bie
ndesh me ligjin, atëhere dhe akti administrativ që ka dalë si pasojë e këtij akti, vendimi i
shqyrtimit të kundravajtjes nr.12200, datë 02.12.2014, është i pavlefshëm dhe si i tillë duhet
shfuqizuar, kjo në mbështetje të nenit 40 të ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”......
vendosur:
Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj vendimit nr.7665, datë 23.12.2014 të
......Në lidhje me kushtet e pranueshmërisë së ankimit, Gjykata Administrative e Apelit
konstaton se ankimi nuk është paraqitur konform kërkesave ligjore të neneve 44, 45 dhe 46 të
ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative” (më tej ligji nr.49/2012) dhe për këtë arsye duhet
vendosur mospranimi i tij për shqyrtim për këto arsye:
Në nenin 45 të ligjit nr.49/2012 përcaktohet se:
Nuk lejohet ankim ndaj vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi
me objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më
të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë më të
vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
ç) mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave
kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma
ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës
minimale, në shkallë vendi.
Siç rezulton nga përmbajtja e kësaj dispozite, ligji nuk lejon ankim ndaj vendimeve, të
cilat kanë zgjidhur mosmarrëveshjeje administrative në lidhje me akte administrative që
përmbajnë vlera më të ulta se sa 20 fishi i pagës minimale. Në rastin konkret objekt
kundërshtimi në gjykatë është masa administrative e vendosur nga Policia Rrugore ndaj
paditësit, në bazë të nenit 144 të Kodit Rrugor. Në bazë të këtij neni, shkelja administrative
për të cilën është caktuar dënimi administrativ, dënohet me gjobë nga pesë mijë deri në
njëzetë mijë lekë dhe masë plotësuese administrative pezullimin e lejes së drejtimit nga 6 deri
në 12 muaj. Në rastin konkret dënimi kryesor është dënimi me gjobë. Ndërsa dënimi
administrativ me pezullim të lejes së drejtimit të kundravajtësit është një dënim plotësues.
Dënimi plotësues nuk qëndron në mënyrë të pavarur nga dënimi kryesor. Në këtë kuptim
dënimi plotësues është pjesë përbërëse e dënimit kryesor dhe ndjek fatin e tij. Në kushtet në të
cilat ligji ka ndaluar ankimin ndaj vendimit në lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjes për
dënimin kryesor, njëkohësisht edhe masa plotësuese ndjek të njëjtin rregull ligjor. Në këto
kushte, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se, ankimi i paraqitur nga pala e paditur nuk
542
plotëson kushtet e pranueshmërisë, e për pasoje referuar nenit 50 germa “a” të ligjit
nr.49/2012 kjo gjykatë duhet të vendoset mospranimi i ankimit........
10. Në nenin 45 të ligjit nr.49/2012 parashikohet se:

Nuk lejohet ankim ndaj vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi
me objekt:
të vogël se njëzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ....
11. Në nenin 1441 të Kodit Rrugor, parashikohet se:

Mosrespektimi i sinjalizimit rrugor
1. Përdoruesi i rrugës është i detyruar të sillet në mënyrën e treguar nga sinjalizimi
rrugor dhe nga polici i trafikut, sipas normave të neneve nga 38 deri në 43 dhe normave
përkatëse të akteve në zbatim të Kodit.
2. Cilido, që nuk sillet në mënyrën e treguar nga sinjalizimi rrugor ose sipas normave
përkatëse të akteve në zbatim, si dhe sipas orientimit të policit të trafikut, ndëshkohet me
masë administrative, me gjobë nga një mijë deri në tre mijë lekë. Janë përjashtuar masat e
veçanta, të parashikuara në nenet 6 dhe 7 të këtij Kodi.
3. Drejtuesi i mjetit që vazhdon lëvizjen, ndonëse sinjalizimi i semaforit ose i policit
të trafikut e ndalojnë këtë lëvizje, ndëshkohet me masë administrative me gjobë nga pesë
mijë deri në njëzet mijë lekë, si dhe me masë plotësuese administrative me pezullimin e
lejedrejtimit nga 6 deri në 12 muaj.
12. Në nenin 2022 të Kodit Rrugor, parashikohet se:

Ankim tek organet gjyqësore
Kundër vendimit të dënimit sipas nenit 201 nga organi administrativ shtetëror mund
të bëhet ankim brenda 5 ditëve nga dita e shpalljes në gjykatën e rrethit ku është kryer
kundërvajtja.
13. Në vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.12, datë 14.04.2010, ndër të tjera

arsyetohet se:
Gjykata vlerëson se togfjalëshi i nenit 202 të Kodit Rrugor, objekt i kundërshtimit
kushtetues, vendos vërtetë një kufizim të së drejtës themelore të ankimit, parashikuar nga
neni 43 i Kushtetutës.
Në lidhje me kriteret e kufizimeve, Gjykata, në vendimin e saj nr.14, datë 5.7.2005
është shprehur se: “...kufizimet e mundshme që mund t’i bëhen njohjes dhe ushtrimit të kësaj
të drejte (pra të drejtës së ankimit), nga legjislacioni i brendshëm, ......duhet të plotësojnë dy
kushte themelore: të ndjekin një qëllim të ligjshëm dhe të mos cenojnë thelbin e kësaj të
drejte”. Sipas Gjykatës këto “...duhet të ballafaqohen para së gjithash me kërkesat e nenit 17
të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë sipas të cilit, kufizimet e të drejtave dhe lirive
kushtetuese mund të vendosen vetëm me ligj, për një interes publik ose për mbrojtjen e të
drejtave të të tjerëve, duke qenë gjithnjë në përpjesëtim me gjendjen që i ka diktuar. Ato nuk
mund të cenojnë thelbin e së drejtës dhe në asnjë rast, nuk mund të tejkalojnë kufizimet e
parashikuara në Konventën Europiane të të Drejtave të Njeriut. ....
1
Ndryshuar me ligjin nr.10488, datë 05.12.2011, pika 2.
2
Shfuqizuar togfjalëshi me vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.12, datë 14.04.2010.
543
Nga ky arsyetim, Gjykata arrin në përfundimin se moslejimi i ankimit ndaj vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, që rrjedh nga parashikimi i nenit 202 të Kodit Rrugor, jo në çdo
rast është i pajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe duhet të shfuqizohet.
e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në
nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ekzistojnë arsye ligjore që
vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit të cënohet.
15. Nga citimi i nenit 144/3 të Kodit Rrugor, evidentohet se: Drejtuesi i mjetit që
vazhdon lëvizjen, ndonëse sinjalizimi i semaforit ose i policit të trafikut e ndalojnë këtë
lëvizje, ndëshkohet me masë administrative me gjobë nga pesë mijë deri në njëzet mijë
lekë, si dhe me masë plotësuese administrative me pezullimin e lejes së drejtimit nga 6
deri në 12 muaj. Në rastin në shqyrtim konstatohet se, ndaj paditësit Ermal Malaj për
kundravajtjen administrative të kryer janë dhënë dy dënime, dënimi me gjobë në masën 8.000
lekë, si dhe dënimi plotësues administrativ “pezullim i lejes së drejtimit për 6 muaj kohë”...
16. Në vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.12, datë 14.04.2010, ndër të tjera thuhet
se: Gjykata vlerëson se togfjalëshi i nenit 202 të Kodit Rrugor, objekt i kundërshtimit
kushtetues, vendos vërtetë një kufizim të së drejtës themelore të ankimit, parashikuar nga
neni 43 i Kushtetutës. Në lidhje me kriteret e kufizimeve, gjykata në vendimin e saj nr.14, datë
05.07.2005 është shprehur se: ...kufizimet e mundshme që mund t’i bëhen njohjes dhe
ushtrimit të kësaj të drejte (pra të drejtës së ankimit), nga legjislacioni i brendshëm, ......duhet
të plotësojnë dy kushte themelore: të ndjekin një qëllim të ligjshëm dhe të mos cënojnë thelbin
e kësaj të drejte... Në frymën e qëndrimit të mbajtur nga Gjykata Kushtetuese në vendimin e
mësipërm del që kufizimi i së drejtës së ankimit duhet të mos cënojë thelbin e kësaj të drejte
proceduriale që kanë palët në proces. Në rastin në shqyrtim përveç dënimit me gjobë, pala
paditëse ka marrë edhe një dënim plotësues që është pezullimi i lejes së drejtimit të automjetit
për një afat 6 mujor.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nëse nuk do të lejohej
ankim në gjykatën e apelit ndaj masës së pezullimit të lejes së drejtimit kemi të bëjmë me një
cënim të thelbit të së drejtës së ankimit, pasi megjithëse masa e pezullimit të lejes së drejtimit
konsiderohet si një masë plotësuese administrative, ajo në thelb nuk është një masë më e lehtë
se masa administrative e gjobës (dënimi kryesor), por përkundrazi ajo është një masë
administrative më e rëndë, sepse marrja e kësaj mase administrative të tillë do ta pengonte për
një afat 6 mujor palën paditëse që të kryente aktivitetin e tij normal jetësor, si p.sh. nëse ai do
ta kishte vendin e punës larg nga vendbanimi i tij, ose me anë të automjetit ai mund të
kryente punët e tij të përditshme, atëhere palës paditëse masa plotësuese administrative do ti
shkaktonte një dëm më të madh se vetë dënimi me gjobë, i cili është dhënë si një dënim
kryesor. Duhet theksuar se përveç dënimit me gjobë, policia rrugore mund të jap si masë
plotësuese administrative edhe konfiskimin e automjetit. Një masë e tillë plotësuese
administrative në asnjë mënyrë nuk mund të mos ishte objekt i ankimit në gjykatën e apelit,
pasi në të kundërt subjektit ndaj të cilit do të ishte dhënë ajo masë plotësuese do ti vinte një
dëm i konsiderueshëm pasuror.
18. Në rastin në shqyrtim, gjykata e shkallës së parë e ka shfuqizuar në tërësi aktin
administrativ, dhe ankimin në gjykatën e apelit e ka paraqitur pala e paditur, pra organi
administrativ që ka vendosur gjobën dhe masën plotësuese administrative. Po nëse do të ishte
e kundërta kur në përfundim të shqyrtimit të çështjes, gjykata e shkallës së parë do vendoste
të linte në fuqi gjobën dhe pas ankimit të subjektit ndaj të cilit janë dhënë dy masat
544
administrative, gjykata e apelit për shkak të vlerës së gjobës nën 20 fishin e pagës minimale
në shkallë vendi, do të vendoste të mos e shqyrtonte ankimin, kjo do të sillte si rrjedhojë
mosshqyrtimin e ankimit edhe ndaj një mase tjetër administrative, e ndryshme nga gjoba, e
cila nuk ka lidhje me kufizimin e vlerës së parashikuar nga neni 45 i ligjit nr.49/2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
19. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se, kur
përveç dënimit me gjobë është dhënë edhe një masë plotësuese administrative, atëhere kjo e
fundit nuk ndjek fatin e dënimit kryesor siç me pa të drejtë arsyeton Gjykata Administrative e
Apelit, por nëse ka ankim nga palët, gjykata e apelit është e detyruar që ta shqyrtojë atë, pa u
lidhur fare me kufizimet që bën neni 45 i ligjit nr.49/2014, i cili parashikon se nuk mund të
bëhet ankim në gjykatën e apelit, nëse akti administrativ përmban një dënim me gjobë më të
vogël se 20 fishi i pagës minimale në shkallë vendi, pra ligji e thotë mjaft qartë se, vetëm kur
ka dënim me gjobë dhe jo në rastet kur ky i fundit është i shoqëruar edhe me masa të tjera
plotësuese administrative.
se, ndodhemi në kushtet e parashikuara nga neni 63/c i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, prandaj rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut
Tiranë është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
po atë gjykatë, e cila duhet të shprehet për themelin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
Gjykimin e çështjeve Administrative”.....
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.492, datë 12.03.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
Tiranë, më 07.02.2017
545
Nr. 00 - 2017 - 214 i Vendimit ( 33 )
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Medi Bici Anëtar
Në datën 13.02.2018, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u

përket palëve:
PADITËS: DAFINA XHAMAQI,

e përfaqësuar në gjykim nga av.Q.Gjonaj.
I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

POLICISË SË SHTETIT,
e përfaqësuar nga B.Nikolla me autorizim.
OBJEKTI:
Anullimin e pjesshëm të Urdhrit Nr.6361, date 19.06.2008 té Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë, për pjesën e urdhrit që i përket paditëses Dafina Xhamaqi dhe anullimin e Shkresës
Nr.759/1, datë 13.11.2012 të Zv/Drejtorit te Përgjithshëm të Policisë.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë te kryeje ekuivalentimin e
gradës duke i dhëne paditëses Dafina Xhamaqi gradën Nënkomisar, mbështetur në Vendimin
e Këshillit te Ministrave Nr.803 datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve
korresponduese për gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” si dhe kryerjen e
pagesave kalimtare për gradën përkatëse”.
BAZA LIGJORE: Nenet 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, Ligji Nr. 9749/2007
“Për Policinë e Shtetit”, Vendimi i Këshillit të Ministrave Nr. 803 datë 21.11.2007 “Për
përcaktimin e funksioneve korresponduese për gradat në Policinë e Shtetit dhe
ekuivalentimin e tyre”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5471, datë 17.05.2013, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Dafina Xhamaqi.

Anullimin e pjesshëm të Urdhrit Nr.6361, datë 19.06.2008 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë, për pjesën e urdhrit që i përket paditëses Dafina
Xhamaqi dhe anullimin e Shkresës Nr.759/1, date 13.11.2012 të Zv/Drejtorit
te Përgjithshëm te Policisë.
546
Detyrimin e palës se paditur Drejtorisë së Përgjithshme te Policisë te kryeje
ekuivalentimin e gradës duke i dhëne paditëses Dafina Xhamaqi gradën
Nënkomisar, mbështetur në Vendimin e Këshillit te Ministrave Nr.803 date
21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese për gradat ne
Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” si dhe kryerjen e pagesave
kalimtare për gradën përkatëse.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2459, datë 26.06.2013 vendosi:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me

Nr.3870, datë 26.06.2013 dhe dërgimin e çështjes për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.5, datë 23.12.2013, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.5471, datë 17.05.2013 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë duk rrëzuar padinë e paditëses Dafina Xhamaqi.
Kundër vendimit nr.5, datë 23.12.2013, të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar

rekurs paditësja Dafina Xhamaqi, të cilin ka kërkuar prishjen e vendimit nr.5, datë
23.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënin në fuqi të vendimit nr.5471, datë
17.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata Administrative e Apelit Tirane ne dhënien e vendimit të saj në dëm te

paditëses ka gabuar qe citon se padia e ngritur nga paditësja se është parashkruar duke
marre ne konsiderate vetëm Urdhrin Nr. 6361 dt. 19.06.2008, duke mos pasur
parasysh qe paditësja gjate gjykimit ka saktësuar objektin e padisë duke kundërshtuar
urdhrin Nr. 759/1-B dt. 13.11.2012 si dhe urdhrave te tjerë ne lidhje me dhënien e
gradës policore punonjësit te policisë si dhe nuk është jashtë afatit ligjor sepse Urdhri
Nr, 759/1-prot -B i dt, 13.11.2012, i është komunikuar paditëses me dt. 20.11.2012
me nr, 4991,1 shënuar ky numër po ne këtë urdhër (ne krye te urdhrit) dhe se padia
është ngritur brenda afatit ligjor ku kontestohet ku urdhër.
- Gjykata ne dhënien e vendimit te saj, gabon kur ankimet e njëpasnjëshme qe paditësja
i ka dërguar Ministrit te Brendshëm ku i kërkon qe ti jepet grada policore sipas
diplomës qe ajo posedon duke pasur parasysh qe me te njëjta kushte shokët dhe
shoqet e saj që kane studiuar për 3-vite me radhe ne një auditor dhe tavolinë janë
epror te saj, dhe gjykata nuk i konsideron akte administrative.
- Gjykata, ne dhënien ne arsyetimin e saj, gabon përsëri që Urdhrin Nr, 759/1-B te
dt.20.11.2012, nuk e konsideron akt administrativ për vete faktin se ai urdhër është
firmosur nga Zv-Drejtori i Policisë se Shtetit dhe se kundër këtij urdhri, paditësja
përsëri është ankuar tek Ministri i Brendshëm, i cili sipas arsyetimit te Gjykatës se
Apelit Administrativ duhej qe urdhëra te tille duheshin te ishin kundërshtuar tek
Drejtori i Përgjithshëm i Policisë se Shtetit, kur Urdhri mban Titullin ne krye të
shkresës “Kthim përgjigje” Republika e Shqipërisë, Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë, etj dhe se zv. drejtori ka kthyer përgjigje Zj. Dafina Xhamaqi në emër të
Drejtorisë së Policisë së Shtetit duke konsideruar që në nuk mund ta zgjidhim
kërkesën tuaj.
- Gjykata në dhënien e vendimit të saj ka gabuar kur nuk ka pasur parasysh se në bazë
të ligjit 8643 dt. 20.07.2000 “Për gradat ne Policinë e shtetit” në kohen e pranimit ne
547
polici paditësja duhej qe automatikisht të kishte fìtuar gradën policore N/inspektore te
vetmin kriter qe kishte ishte mbarimi i shkollës së lartë i policisë, ne referim te nenit
12.2 te këtij ligji.
- Paditëses nuk mund ti mohosh në kundërshtim me ligjin të drejtën e gradimit sipas
shkollës së policisë, dhe pse ka 10 vite punë dhe trajnime si punonjëse e nivelit
zbatues asaj i bie të dalë në pension pa marrë asnjë gradë.
- Gjykatat nuk kanë marrë në konsideratë VKM nr. 917 datë 04.10.2013 sipas të cilës
në pikën 3 thuhet se: shtetasve që kanë përfunduar arsimin e lartë policor në
Republikën e Shqipërisë ose në Ankara Turqi që në momentin e caktimit në detyrë t’u
jepet grada N/Komisar. Sa sipër paditëses i është mohuar kjo e drejtë jo vetëm në
momentin e marrjes në punë por dhe gjatë ushtrimit të detyrës.

pasi dëgjoi relatorin Admir Thanza, dëgjoi përfaqësuesen B. Nikolla të palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.5, datë 23.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit, përfaqësuesin, av.Q.Gjonaj të
paditëses Dafina Xhamaqi i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.5, datë 23.12.2013 të Gjykatës
Administrative të Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit nr.5471, datë 17.05.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë si dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
1. Referuar akteve të administruara në gjykatat e faktit rezulton se, paditësja

Dafina Xhamaqi prej shumë kohësh dhe aktualisht është efektiv në radhët e Policisë së
Shtetit.
2. Kështu, me urdhrin 1399, dt. 26.05.2004 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit, paditësja është emëruar në detyrën e Punonjëse Policie e rolit bazë në
Repartin e Vëzhgimit në Drejtorinë Vendore të Policisë Tiranë.
3. Me urdhrin Nr.131, dt. 20.05.2004 “Për gradimin me gradë policore të Z.Dafina
Subi Xhamaqi” të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, paditëses i është akorduar
grada policore e “Asistentit”.
4. Me Vendimin nr.1069 dt.21.05.2009 , Komisioni i ngritur (konform neneve 44-
45 të VKM-së Nr.804 dt.21.11.2007 “Për miratimin e Rregullores së Personelit të Policisë së Shtetit”)
për verifikimin e të dhënave të të interesuarës (paditëses) dhe dokumentacionit të dorëzuar
nga ana e saj për ripranim në Policinë e Shtetit vendosi që ta rikthejë këtë të fundit në
strukturat e Policisë së Shtetit e konkretisht në detyrën trupë shërbimi në strukturat e Policisë
së Qarkut Berat, duke i dhënë gradën policore “Inspektor”.
5. Me urdhrin Nr.6361 dt. 19.06.2008 “Për dhënien e gradës policore punonjësve të
policisë” të Drejtorit të Drejtorisë Vendore të Policisë Tiranë (asokohe DPQ Tiranë) është
caktuar grada ekuivalentuese me Ligjin Nr.9749 dt.04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” e disa
prej punonjësve të policisë, e ndërmjet tyre edhe e paditëses duke i dhënë kësaj të fundit
gradën Inspektore.
6. Në momentin e dhënies së kësaj gradë, paditësja ushtronte detyrën si Trupë
Shërbimi në Sektorin e ruajtjes dhe sigurimit të objekteve, në Komisariatin e Policisë Nr. 2,
në DVP Tiranë (ish DPQ Tiranë). Pas kësaj paditësja ka vijuar të ushtrojë detyra të ndryshme
që i kanë korresponduar gradës inspektor.
7. Pala e paditur në seancën gjyqësore në Gjykatën e Lartë ka pretenduar se me
urdhrin nr.1071, datë 13.03.2014 “Për dhënien e gradës, transferimin dhe caktimin në detyrë
548
të një punonjësi policie”, të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit , është caktuar në
detyrën e re si specialiste për hetimin e krimeve, në Seksionin për krimet (2) në Komisariatin
e Policisë Nr.2 Tiranë, në Drejtorinë Vendore të Policisë Tiranë (asokohe DPBQ Tiranë) dhe
për rrjedhojë sipas përcaktimeve të pikës 3.2 të VKM-së NR.917, datë 04.10.2013 “Për disa
ndryshime dhe shtesa në vendimin Nr. 803, datë 21.11.2001 të KM “Për përcaktimin e
funksioneve korresponduese për gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” të
ndryshuar, paditëses, i është akorduar grada “Nënkomisar”.
8. Pala paditëse duke pretenduar se urdhrin Nr.6361 dt. 19.06.2008 “Për dhënien e
gradës policore punonjësve të policisë” të Drejtorit të Drejtorisë Vendore të Policisë Tiranë
(asokohe DPQ Tiranë) është caktuar grada ekuivalentuese me Ligjin Nr.9749 dt.04.06.2007
“Per Policinë e Shtetit” “Inspektore” në kundërshtim me ligjin (pasi pretendon gradën
N/Komisar) i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me padinë me
ndërgjyqësinë objektin dhe bazën ligjore si në pjesën hyrëse të vendimit.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 5471, datë 17.05.2013,
ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Dafina Xhamaqi.
Anullimin e pjesshëm të Urdhrit Nr. 6361, date 19.06.2008 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë, për pjesën e urdhrit që i përket paditëses Dafina Xhamaqi dhe
anullimin e shkresës Nr. 759/1, date 13.11.2012 të Zv/Drejtorit të Përgjithshëm te Policisë.
Detyrimin e palës se paditur Drejtorisë së Përgjithshme te Policisë të kryejë
ekuivalentimin e gradës duke i dhënë paditëses Dafina Xhamaqi gradën Nënkomisar,
mbështetur në Vendimin e Këshillit te Ministrave Nr.803, date 21.11.2007 “Për përcaktimin e
funksioneve korresponduese për gradat ne Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” si dhe
kryerjen e pagesave kalimtare për gradën përkatëse.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur”.
9.1.Në marrjen e vendimit gjykata ka arsyetuar se:”...omissis... Në zbatim të VKM
nr.803 datë 21.11.2007 dhe Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, pala e
paditur në përputhje me dispozitat ligjore të sipërcituara duhej të kryente ekuivalentimin e
gradës me gradën “N/Komisar”. Pra në kushtet kur ligji nuk e ka zgjidhur momentin kur i
takon vlerësimit të gradës, punonjësi i Policisë se Shtetit qe ka pasur një funksion kur ka hyre
ligji ne fuqi, pas një periudhe kohe mund te jete ulur ne një funksion tjetër, e për pasoje
Komisioni i ka caktuar gradën me te ulët nga sa ka pasur mundësi të ketë pasur kur ligji ka
hyrë në fuqi. Nga pikëpamja e parimit të sigurisë juridike nuk mund të përkeqësohet situata
dhe gjendja e një nëpunësi, pa pasur një motiv te qarte kur ka hyr ligji ne fuqi apo kur nuk
është arsyetuar ulja në detyrë gjatë periudhës kalimtare te zbatimit te ligjit etj. Po ashtu pala
e paditur nuk provoi me asnjë prove perse ishte ulur ne funksion paditësja kur ishte në një
funksionin qe përfitonte gradën "Agjente" dhe me ekuivalentim e grada që përfitonte gradën
"N /Komisar".Ndërkohe qe pala e paditur i ka ekuivalentuar paditësit gradën " Inspektor",
ndërkohe që asaj i takonte sipas funksionit në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit grada
korresponduese "N/Komisar". Po ashtu nga pikëpamja e interpretimit te normave juridike,
ligji ka fuqi dhe përparësi ne zbatim ndaj normave te akteve nënligjore apo edhe Urdhrave
administrative etj. Në këto rrethana pretendimet e palës se paditur mbeten te paprovuara dhe
te paargumentuara. Mënyra e ndjekur nga pala e paditur nuk është në përputhje me ligjin
dhe cenon rëndë parimin e sigurisë juridike te drejtave të shtetasve, duke i vënë para një
pasigurie të rëndë të drejtat e shtetasve në lidhje me të drejtat e tyre morale dhe materiale.
Pala e paditur nuk ka respektuar procedurat ligjore në lidhje me vendosjen dhe
ekuivalentimin e gradave. Ajo nuk ka marrë në konsideratë kriteret e kërkuara nga aktet
ligjore dhe normative për përcaktimin e gradave. Nisur nga shkresat provuese të paraqitura
nga palët ndërgjyqëse, paditësi ka një periudhë pune prej mëse 12 vitesh në shërbimin
policor. Sipas VKM-së nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve
549
korresponduese për gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”, pika 3, germa
“e” parashikohet që punonjësi personel i policisë merr gradën që i korrespondon funksionit
që kryen, vetëm nëse në çastin e kalimit në këtë sistem gradash ka vjetërsi shërbimi jo më pak
se 8 vite për gradën për N/Komisar. Pra paditësi ka një përvojë pune më shumë sesa kërkon
ky akt normativ për të marrë gradën N/Komisar.(...).”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.2459, datë 26.06.2013 vendosi:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me Nr.3870,
datë 26.06.2013 dhe dërgimin e çështjes për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit.
11. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.5, datë 23.12.2013, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.5471, datë 17.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duk rrëzuar padinë e paditëses Dafina Xhamaqi.
11.1. Në marrjen e vendimit gjykata administrative e apelit ka arsyetuar se duhet
vendosur rrëzimi i padisë pasi: Së pari, padia e paditëses është parashkruar për shkak të
kalimit të afatit ligjor të parashikuar në nenin 126 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për
Policinë e Shtetit”, në të cilin parashikohet se: “Punonjësi i Policisë ka të drejtë që brenda
30 ditëve nga marrja dijeni, të ankohet për gradën e marrë tek eprori i autoritetit që i ka
dhënë gradën ose drejtpërdrejtë në gjykatë”. Paditësja ka marrë dijeni për Urdhrin Nr.6361,
dt.19.06.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit qysh në Qershor të vitit
2008..., por i është drejtuar gjykatës në datë 26.12.2012, pra rreth katër vjet më vonë. Së
dyti, Padia është e pabazuar në ligj dhe në prova. Me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,në nenin 126 është parashikuar detyrimi i KM që me një
vendim të posaçëm të bëjë ekuivalentimin e gradave. Rezulton se Këshilli i Ministrave e ka
përmbushur këtë detyrim me VKM nr.803, datë 21.11.2007....Paditësja do të mund të merrte
gradën N/Komisar vetëm nëse vendi i punës që kryente pra funksioni që kryente i përgjigjej
kësaj grade, me kushtin që të plotësonte vitet e shërbimit të përcaktuara në pikën 3, germa
“c” të VKM nr.803, datë 21.11.2007, ose edhe pse nuk plotësonin vitet e shërbimit, kishin
arsimin e lartë të policisë. Paditësja plotësonte vitet e shërbimit dhe pasjen e arsimit të lartë
në polici por vendi i punës, pra funksioni që ajo ushtronte në momentin e ekuivalentimit të
gradës nuk i korrespondonte grada N/Komisar por Inspektor. Paditësja në momentin e
ekuivalentimit të gradave mbante gradën “Agjente” dhe sipas tabelës që shoqëron VKM-në
nr.803, datë 21.11.2007 dhe sipas funksionit që ajo kryente i korrespondon grada
“Inspektor” dhe jo N/Komisar. Së treti, ngritja në gradë në zbatim të ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, presupozon ngritjen në detyrë dhe është një proces
karriere që kërkon disa kushte dhe konkretisht:Ekzistenca e një vendi të lirë në strukturat e
policisë për atë gradë. Kryerjen e një provimi (testimi) për të vlerësuar aftësitë e kërkuesit
për gradën që kërkon. Kryerjen e një vlerësimi të rezultateve në punë.(...).”.
12. Kundër vendimit nr.5, datë 23.12.2013, të Gjykatës Administrative të Apelit ka
ushtruar rekurs paditësja Dafina Xhamaqi, të cilin ka kërkuar prishjen e vendimit nr.5, datë
23.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe lënin në fuqi të vendimit nr.5471, datë
17.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm:
13. Neni 14 i K.Pr.Civile:“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të

rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
14. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
550
15. Ligji Nr.9749/2007 “Për Policinë e Shtetit”.
VKM-në nr.803, datë 21.11.2007 “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese për
gradat
ne Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre”., ndryshuar me VKM-nr.917, datë
04.10.2013.
III.Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
16. Pala që ka regjistruar rekursin, pala paditëse Dafina Xhamaqi legjitimohet

ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
17. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohen ratione
temporis. Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve të tjera ndërgjyqëse.
18. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Dafina Xhamaqi
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” që motivojnë cenimin e vendimit nr.5, datë 23.12.2013, të Gjykatës
Administrative të Apelit me të cilin është ndryshuar vendimi Nr.5471, datë 17.05.2013 i
dosjes gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve
që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit,
vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e
mosrespektimit dhe zbatimit jo të drejtë të ligjit procedural në çështjen objekt gjykimi,
referuar në veçanti dhe parashtrimit të palëve në seancën gjyqësore në Gjykatën e Lartë.
21. Ky Kolegj konstaton se gjykata administrative e apelit ka vendosur rrëzimin e
padisë me arsyetimin se:
Së pari, padia e paditëses është parashkruar për shkak të kalimit të afatit ligjor të
parashikuar në nenin 126 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, në të
cilin parashikohet se: Punonjësi i Policisë ka të drejtë që brenda 30 ditëve nga marrja dijeni,
të ankohet për gradën e marrë tek eprori i autoritetit që i ka dhënë gradën ose drejtpërdrejtë
në gjykatë”;
Së dyti, Padia është e pabazuar në ligj dhe në prova. Me hyrjen në fuqi të Ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,në nenin 126 është parashikuar detyrimi i
KM që me një vendim të posaçëm të bëjë ekuivalentimin e gradave. Rezulton se Këshilli i
Ministrave e ka përmbushur këtë detyrim me VKM nr.803, datë 21.11.2007....Paditësja do të
mund të merrte gradën N/Komisar vetëm nëse vendi i punës që kryente pra funksioni që
kryente i përgjigjej kësaj grade, me kushtin që të plotësonte vitet e shërbimit të përcaktuara
në pikën 3, germa “c” të VKM nr.803, datë 21.11.2007, ose edhe pse nuk plotësonin vitet e
shërbimit, kishin arsimin e lartë të policisë. Paditësja plotësonte vitet e shërbimit dhe pasjen
e arsimit të lartë në polici por vendi i punës, pra funksioni që ajo ushtronte në momentin e
ekuivalentimit të gradës nuk i korrespondonte grada N/Komisar por Inspektor. Paditësja në
551
momentin e ekuivalentimit të gradave mbante gradën “Agjente” dhe sipas tabelës që
shoqëron VKM-në nr.803, datë 21.11.2007 dhe sipas funksionit që ajo kryente i
korrespondon grada “Inspektor” dhe jo N/Komisar;
Së treti, ngritja në gradë në zbatim të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e
Shtetit”, presupozon ngritjen në detyrë dhe është një proces karriere që kërkon disa kushte
dhe konkretisht:Eksitenca e një vendi të lirë në strukturat e policisë për atë gradë. Kryerjen e
një provimi (testimi) për të vlerësuar aftësitë e kërkuesit për gradën që kërkon. Kryerjen e një
vlerësimi të rezultateve në punë.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e vlerëson se përfundimi i arritur
nga gjykata e apelit është rezultat i një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se pas vendimmarrjes nga
Gjykata Administrative e Apelit, pala e paditur me urdhrin nr.1071, datë 13.03.2014 “Për
dhënien e gradës, transferimin dhe caktimin në detyrë të një punonjësi policie”, të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, e ka caktuar paditësen Dafina Xhamaqi në detyrën e re si
specialiste për hetimin e krimeve, në Seksionin për krimet (2) në Komisariatin e Policisë Nr.2
Tiranë, në Drejtorinë Vendore të Policisë Tiranë (asokohe DPBQ Tiranë). Sipas
përcaktimeve të pikës 3.2 të VKM-së nr.917, datë 04.10.2013 “Për disa ndryshime dhe shtesa
në vendimin Nr.803, datë 21.11.2001 të KM “Për përcaktimin e funksioneve korresponduese
për gradat në Policinë e Shtetit dhe ekuivalentimin e tyre” të ndryshuar, i ka akorduar
paditëses, me Urdhrin nr.1559/1, datë 19.03.2014 gradën “Nënkomisar”, atë gradë që
paditësja ka pretenduar ta marrë në rrugë gjyqësore.
24. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se VKM-së nr.917, datë
04.10.2013 “Për disa ndryshime dhe shtesa në vendimin Nr.803, datë 21.11.2001 të KM “Për
ekuivalentimin e tyre” të ndryshuar, megjithëse është botuar në Fletoren Zyrtare nr.165, datë
17 tetor 2013, para marrjes së vendimit nga Gjykata Administrative e Apelit nuk është marrë
në konsideratë për të vlerësuar të drejtën e pretenduar nga paditësja.
25. Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë ka theksuar se Gjykata e Lartë nuk mund të
marrë kompetencat e gjykatave të faktit nëse vlerëson se provat e administruara janë të
pamjaftueshme për arritjen e një konkluzioni që se nevojitet kryerja e vlerësimeve të
mëtejshme të tyre, por duhet ta kthejë çështjen për rishqyrtim, me qëllim plotësimin e këtyre
të metave të vendimit. Nëse Kolegji arrin në një përfundim të ndryshëm nga gjykatat e faktit,
atëherë ky Kolegj duhet të prishë të dyja vendimet dhe ta kthejë çështjen për rigjykim në
gjykatën e shkallës së parë. Kolegji në asnjë rast nuk mund të zgjidhë vetë çështjen në
themel, duke rivlerësuar ndryshe faktet dhe provat e marra gjatë gjykimit në shkallët më të
ulta gjyqësore. Një veprim i tillë bie ndesh me parimin e gjykatës së caktuar me ligj. (vendimi
nr.40, datë 25.06.2015; nr.7, datë 09.03.2009 e tj.)
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë referuar orientimeve të Gjykatës
Kushtetuese sa sipër, si dhe rrethanave të çështjes, vlerëson se vendimi nr.5, datë 23.12.2013,
të Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim
asaj gjykate me trup tjetër gjykues.
27. Në rigjykim Gjykata Administrative të Apelit të bëjë pjesë të hetimit gjyqësor:
a) të drejtën e pretenduar nga paditësja Dafina Xhamaqi për marrjen e gradës
N/Komisar (tashmë të dhënë nga organi kompetent);
b) Momentin e lindjes të kësaj të drejtë në përputhje me VKM-në nr.917, datë
04.10.2013 “Për disa ndryshime dhe shtesa në vendimin Nr.803, datë 21.11.2001 të KM “Për
ekuivalentimin e tyre” të ndryshuar, botuar në Fletoren Zyrtare nr.165, datë 17 tetor 2013;
c) dhe në varësi të situatës sa sipër të vlerësojë dhe kërkimin për pagesën
kalimtare për gradën.
552
28. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në
rishqyrtim, gjykata e apelit, në zbatim të konkluzioneve dhe detyrave të mësipërme të këtij
vendimi, me qëllim zgjidhjen e drejtë të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, në zbatim të
parimit të kontradiktorialitetit, të marrë në shqyrtim pretendimet e palëve ndërgjyqëse
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile), të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e
konfliktit ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
29. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ arrin në përfundimin se vendimi nr.5,
datë 23.12.2013 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet të prishet, dhe çështja ti
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c, të Ligjit nr.
49, datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 5, datë 23.12.2013, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.02.2018
553
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Administrativ nuk duhet të kishte

vendosur prishjen e vendimit nr. 5 datë 23.12.2013 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes pë rishqyrtim po në atë gjykatë me tjetër trupë gjykuese, por
duhej që ky vendim gjyqësor të mbetej në fuqi sepse është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit.
Gjykata Administrative e Apelit, në thelb, e ka bazuar disponimin e saj për
ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë duke e rrëzuar padinë në motivin që
padia është e parashkruar dhe se, gjithsesi, padia është e pabazuar në prova e ligj sepse
paditësja nuk plotësonte kriterin ligjor të përputhjes së vendit të punës me gradën e kërkuar,
si edhe procedurat e tjera drejt fitimit të gradës
Por, shumica e Kolegjit Administrativ, në vendimin e dhënë për prishjen e vendimit të
gjykatës administrative të apelit dhe dërgimin e çështjes aty për rishqyrtim, nuk ka
parashtruar asnjë arsyetim apo qëndrim mbi pretendimin e ngritur në rekurs nga paditësja se
përse gjykata administrative e apelit nuk ka zbatuar drejt ligjin kur ka arsyetuar që padia
është e parashkruar. Shumica e Kolegjit Administrativ e ka lënë në heshtje këtë moment
vendimtar që i lejon ose jo gjykatës të shqyrtojë më tej bazueshmërinë në prova dhe ligj të
kërkimeve të padisë.
Si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se, bazuar në provat e çmuara dhe rrethanat e
faktit të pranuara si të vërtetuara nga të dy gjykatat e faktit, me të drejtë gjykata
administrative e apelit ka ardhur në përfundimin se padia është parashkruar.
Akti administrativ që përbën arsyen dhe thelbin e mosmarrëveshjes në këtë gjykim
është Urdhri nr. 6361 datë 19.06.2008 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit lidhur
me mosekuivalentimin e gradës së paditëses me gradën nënkomisar sikurse ajo ka pretenduar
që i takon sipas ligjit.
Paditësja ka qenë në dijeni të këtij fakti edhe thjesht për arsyen se nga ajo periudhë
dhe deri në kohën e gjykimit nuk e ka pasur as gradën e pretenduar dhe as përfitimet
financiare, të vendit të punës etj. që vijnë nga ajo gradë. Gjithsesi, sikurse ka rezultuar nga
dokumentet zyrtare të administrauar në gjykim dhe për të cilat gjykatat janë shprehur,
paditësja ka marrë dijeni për Urdhrin nr. 6361 datë 19.06.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit, fakt të cilin nuk e prapëson. Pra, nga koha e ardhjes në dijeni deri në
ngritjen e padisë në gjykatë kanë kaluar rreth katër vjet, ndërkohë që, sipas nenit 126 të ligjit
të zbatueshëm për mosmarrëveshjen në gjykim, me nr. 9749/2007 “Për Policinë e Shtetit”,
edhe përpara se ti drejtohej gjykatës, paditësja duhet ti drejtohej së pari me ankim në organin
epror brenda 30 ditëve nga ardhja në dijeni. Por, padia është ngritur në gjykatë në vitin 2012
dhe për rrjedhojë është e parashkruar.
Paditësja në rekurs ka ngritur edhe pretendimin se padia nuk është e parashkruar
meqenëse, përveç këtij akti administrativ, me anë të padisë kundërshtohet edhe Shkresa nr.
759/1 datë 13.11.2012 e Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Shumica e Kolegjit Administrativ nuk shprehet në arsyetim as edhe mbi
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi të lidhur me parashkrimin ose jo të padisë.
Si gjyqtar në pakicë, edhe lidhur me këtë pretendim, kam mendimin se, bazuar në
provat e çmuara dhe rrethanat e faktit të pranuara si të vërtetuara nga të dy gjykatat e faktit,
me të drejtë gjykatat administrative e apelit ka ardhur në përfundimin se kjo Shkresë nuk
përbën akt administrativ dhe nuk ka përmbajtje të tillë që të përbëjë motiv për të ngritur në
gjykatë padinë për zgjidhje të mosmarrëveshjes administrative.
Nëse shqyrtohet përmbajtja e Shkresës me nr. 759/1 datë 13.11.2012 të

Zëvendësdrejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, ajo përbën një shkresë, me të cilën,
pala e paditur, në përmbushje të detyrimit për ti dhënë përgjigje sqaruese punonjësit të
554
policisë për çështjet që ngre, e ka informuar dhe sqaruar në thelb paditësen se përse ajo nuk e
ka përfituar gradën e pretenduar bazuar në procedurën e mëparshme administraive të
zhvilluar e finalizuar me Urdhrin nr. 6361 datë 19.06.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit.
Por, në zbatim dhe interpretim të drejtë të ligjit, në parim, jo vetëm nuk përbëjnë akt
administrativ dhe lëndë për të ngritur mosmarrëveshje, por edhe gjykatat nuk duhet të lejojnë
interpretime të gabuara dhe përdorim abuziv si pretekst “për të rifituar” afatin e humbur të
parashkrimit, ato lloje shkresash të organeve publike që synojnë thjesht të informojnë a të
sqarojnë kërkuesin dhe cilindo të interesuar mbi vullnetin administrativ të shprehur më parë
me akt administrativ të kërkuar sipas ligjit, aq më tepër kur mbi këtë akt administrativ të
nxjerrë kohë më parë pala e interesuar kishte dijeni dhe/ose nuk ka bërë ankim administrativ
apo gjyqësor në afatet e përcaktuara nga ligji.
Gjykata administrative e apelit ka parashtruar edhe motive të tjera në vendimin e saj
për rrëzimin e padisë, sikurse edhe shumica e Kolegjit Administrativ për prishjen e këtij
vendimi dhe rigjykimin e çështjes, për të cilat përmbahem të mos shprehem përderisa kam
krijuar bindjen që jemi përpara një padie të parashkruar, motiv që është i mjaftueshëm për të
mbajtur qëndrimin se duhe të konfirmohej nga ky Kolegj vendimi i gjykatës administrative të
apelit.
Si përfundim, për arsyet e parashtruara më sipër, kam mendimin se ky Kolegj
Administrativ, duhet të dispononte lënien në fuqi të vendimit nr. 5 datë 23.12.2013 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
GJYQTARI
ARDIAN DVORANI
555
Nr. 00-2017-175 i Vendimit (34)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

PADITËS: PËLLUMB QESKA

I PADITUR: BASHKIA KORÇË
ZYRA E PËRMBARIMIT KORÇË
OBJEKTI:
Shpërblimin me 18.033.666 Lekë për dëmin e shkaktuar nga vonesa
në pagimin e shumës së lekëve të vendosura me Vendim nr.3508, datë 24.10.1996
të Gjykatës së Rrethit Korçë plus taksën për ekzekutimin e detyrueshëm
për shtëpinë e shpronësuar, shumë që rrjedh nga rivlerësimi
me koeficientin e rivlerësimit mujor që nxjerr INSTAT
dhe me koeficientin e vendndodhjes.
Caktimin e një date për ekzekutimin e vendimit jo më larg se tre muaj
nga data e dhënies së vendimit.
Pagimin e interesave bankare deri në përfundim të ekzekutimit të vendimit.
Vendosjen e një kushti penal prej 10% të detyrimit në total që përsëritet
çdo tre muaj për mosekzekutimin e detyrimit.
Pagimin e shpenzimeve gjyqësore dhe jashtëgjyqësore.
Baza ligjore: Neni 44 dhe 142 i Kushtetutës,
nenet 32/a, 65, 102, 192, 223, 224 e 311 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 421, 422, 450, 470 e 541 të K.Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.2223, datë 06.11.2006 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Pëllumb Qeska”.
Gjykata e Apelit Korçë me Vendimin nr.51, datë 07.02.2007 ka vendosur:

“Prishjen e Vendimit nr.2223, datë 06.11.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë që u përket palëve Pëllumb Qeska e Bashkia Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues”.
556
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.43 Prot., datë 03.04.2008, ka
vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesës. Ndreqjen e gabimit të Vendimit nr.2326,
datë 15.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke u shtuar në
rubrikën “baza ligjore të këtij vendimi, nenin 142 të Kushtetutës. Rrëzimin e
kërkesës lidhur me kërkimet e tjera.”.
Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.2326, datë

“Rrëzimin e kërkesë padisë me palë paditës Pëllumb Qeska, të paditur Bashkia
Korçë, person i tretë Zyra e Përmbarimit Korçë, me objekt: - Shpërblimin me
18.033.666 lekë për dëmin e shkaktuar nga vonesa në pagimin e shumës së
lekëve të vendosura me Vendim nr.3508, datë 24.10.1996, të Gjykatës së
Rrethit Korçë, plus taksën për ekzekutimin e detyrueshëm për shtëpinë e
shpronësuar, shumë që rrjedh nga rivlerësimi me koeficientin e rivlerësimit
mujor që nxjerrë I.N.S.T.A.T. dhe me koeficientin e vendndodhjes. Caktimin e
një date për ekzekutimin e vendimit, jo më larg se tre muaj nga data e dhënies
së vendimit. -Pagimin e interesave bankare deri në përfundim të ekzekutimit të
vendimit. Vendosjen e një kushti penal prej 10% të detyrimit në total, që
përsëritet çdo tre muaj për mosekzekutimin e detyrimit. Pagimin e
shpenzimeve gjyqësore dhe jashtëgjyqësore. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen paditësit”.
Gjykata e Apelit Korçë me Vendimin nr.396, datë 12.12.2007 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.2326, datë 15.10.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.00-2012-2502, datë 23.01.2012

ka vendosur:
“Prishjen e Vendimit nr.396, datë 12.12.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”.
Me Vendimin nr.166, datë 09.05.2014 Gjykata e Apelit Korçë ka vendosur:

“Ndryshimin e Vendimit civil nr.2326, datë 15.10.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë. Pranimin pjesërisht të padisë. Detyrimin e të paditurit
Bashkia Korçë t’i paguajë paditësit Pëllumb Qeska dëmin e shkaktuar në
shumën 1.103.878 Lekë (një milion e njëqind e tre mijë e shtatëdhjetë e tetë)
Lekë dhe prej datën 13.09.2013 e deri në ekzekutimin e vendimit shumën 290
(dyqind e nëntëdhjetë) Lekë për çdo ditë vonesë. Rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs me datë 06.06.2014

Bashkia Korçë. Rekursi rezulton t’i jetë njoftuar edhe palëve të tjera ndërgjyqëse. Në rekurs
pretendohet se:
- Nuk mundet t’i kundrejtohet Bashkisë Korçë detyrimi, ndërkohë që sipas ligjit
detyrimin e ka për të dëmshpërblyer Ministria e Financave;
- Mosekzekutimi i detyrimit nuk ka ardhur për faj të debitorit, por për arsye se
Ministria e Financave nuk ka akorduar fondet e nevojshme;
- Nga ana e Bashkisë Korçë është ndërmarrë çdo veprim i nevojshëm për ekzekutimin e
detyrimit, por ka qenë e pamundur;
557
- Padia është parashkruar, pasi që nga momenti i marrjes së vendimit formë të prerë
dhe deri në momentin e ngritjes së padisë kanë kaluar mbi tre vjet;
- Nuk mundet të ketë kompetencë gjykata për të caktuar kusht penal, kur asnjë nga
dispozitat ligjore nuk e autorizon këtë gjë;
- Baza ligjore e padisë lidhet e vonesat nge detyrimet civile, ndërkohë që detyrimi në
çështjen konkrete pretendon vonesën nga ekzekutimi i detyrueshëm;
- Marrja e provës me ekspert vjen në kundërshtim me ligjin dhe se përllogaritja e këtij
dëmi nuk ka bazë ligjore;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë.
Rezulton se pala paditëse Pëllumb Qeska ka ushtruar rekurs ndaj vendimit të

gjykatës së apelit me datë 02.06.2014. Në rekurs si shkaqe parashtrohen:
- Padia nuk është parashkruar dhe për rrjedhojë gjykata e apelit ka gabuar në këtë
vlerësim, pasi afati i parashkrimit të padisë është ndërprerë sipas nenit 131 të Kodit
Civil;
- Gjykata duhet të prishë vendimin e gjykatës së apelit dhe llogaritja e dëmit të bëhet që
nga data 02.04.1996 e deri në momentin kur ekzekutimi i vendimit do të përfundojë;
- Kamatat ligjore të përllogaritura nga gjykata duhet të kishin marrë si vlera jo
interesin e emetuar nga Banka e Shqipërisë për depozitat, por interesin e emetuar nga
Banka e Shqipërisë së realizuar nga ankandet e Bonove të Thesarit, pasi paditësi
pretendon se ka marrë pjesë në ankandet e bonove të thesarit;
- Është e drejta e palës paditëse që sipas nenit 450 të Kodit Civil të pretendojë një dëm
më të madh se sa kamata e zakonshme;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të kthehet për rigjykim me tjetër trup
gjykues, duke lënë si detyrë përllogaritjen e saktë të interesave;
- Argumentimi i gjykatës së apelit lidhur me masën e inflacionit është i pabazuar në ligj
dhe pa asnjë argument shkencor dhe as ekonomik, ashtu sikurse është akti i
ekspertimit;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, duke
lënë si detyrë edhe rillogaritjen e normës së inflacionit, në mënyrë që dëmshpërblimi
të akordohet sipas ligjit;
- Shpenzimet gjyqësore janë përllogaritur gabim, duke mos u përllogaritur aty edhe
fitimi i munguar dhe inflacioni dhe vendimi duhet të prishet dhe të kthehet çështja për
rigjykim edhe për këtë arsye;
- Gjykata e apelit ka qenë e anshme, pasi detyrat ekspertes ia ka caktuar jashtë seancës
dhe nuk ka pranuar kërkesat për përjashtimin e ekspertit dhe ky pretendim mbështetet
edhe në faktin se gjykata ka favorizuar palën e paditur me vendimin mbi parashkrimin
e padisë;
- Vendimi datë 02.04.2014 i Gjykatës së Apelit Korçë, që ka vendosur rrëzimin e
kërkesës për përjashtimin e trupit gjykues, duhet të prishet dhe Gjykata e Lartë duhet
të vendosë përjashtimin e trupit gjykues.

558
V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë 20.03.2006.

2. Nga aktet në dosjen gjyqësore rezulton e provuar se paditësi z. Pëllumb Qeska ka
qenë pronar i një shtëpie të ndodhur në qytetin e Korçës. Shtëpia është shpronësuar nga shteti
në vitin 1986. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me shumën e paracaktuar për shpërblim
kundrejt shpronësimit prandaj ka kërkuar gjyqësish ndryshimin e masës të shpërblimit.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, pasi ka shqyrtuar çështjen me Vendimin nr.3508, datë
24.10.1996, ka vendosur pranimin e padisë, duke u detyruar Seksioni i Financës pranë
Bashkisë Korçë të paguajë në favor të paditësit shpërblim lidhur me shtëpinë e shpronësuar
në vitin 1986, në masën 947.200 Lekë.
3. Më pas paditësi ka filluar procedurën e ekzekutimit të detyrueshëm të vendimit
nëpërmjet Zyrës te Përmbarimit, në bazë të Vendimit me nr.291 Prot., datë 20.04.2001, të
gjykatës së shkallës së parë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit mbi titullin ekzekutiv. Nga
ana e saj pala e paditur ka refuzuar shlyerjen e detyrimit të sanksionuar në vendimin gjyqësor
të vitit 1996. Në këto rrethana paditësi ka kërkuar në rrugë gjyqësore shpërblim me padi.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.2223, datë 06.11.2006 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Pëllumb Qeska.”.
5. Gjykata ka arsyetuar se Bashkia Korçë është interesuar për të shlyer detyrimin,
duke kërkuar nga Ministria e Financave akordimin e fondeve, por një kërkesë e tillë nuk është
plotësuar. Për këtë arsye gjykata ka konkluduar se padia është e pabazuar në ligj dhe në prova
dhe si e tillë duhet të rrëzohet.
6. Në gjykimin në shkallë të parë nuk është bërë pjesë e shqyrtimit gjyqësor prapsimi i
parashkrimit shues të padisë.
7. Gjykata e Apelit Korçë me Vendimin nr.51, datë 07.02.2007 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2223, datë 06.11.2006, të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë që u
përket palëve Pëllumb Qeska e Bashkia Korçë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë me tjetër trup gjykues”.
8. Gjykata e apelit ka konkluduar se gjykata e shkallës së parë nuk ka kryer një hetim
të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes. Gjykata ka argumentuar se vendimi i gjykatës së
shkallës së parë nuk ka të qarta arsyet se pse padia është rrëzuar dhe se pse kërkimet e
paditësit nuk qëndrojnë. Në rigjykim gjykata e apelit ka lënë detyrë që të merret prova me
ekspert dhe të përcaktohet shuma e detyrimit të kamatëvonesës.
9. Paditësi i është drejtuar përsëri Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me një kërkesë
për ndreqje gabimi duke pretenduar se gjykata e rrethit gjyqësor nuk ka pasqyruar të plotë
objektin e padisë, gjë që është reflektuar edhe në vendimin e gjykatës së apelit.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.43 Prot., datë 03.04.2008,
ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të kërkesës. Ndreqjen e gabimit të Vendimit nr.2326, datë
15.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke u shtuar në rubrikën “baza ligjore të
këtij vendimi, nenin 142 të Kushtetutës. Rrëzimin e kërkesës lidhur me kërkimet e tjera.”.
11. Në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me Vendimin nr.2326, datë
15.10.2007 ka vendosur: “- Rrëzimin e kërkesë padisë me palë paditës Pëllumb Qeska, të
paditur Bashkia Korçë, person i tretë Zyra e Përmbarimit Korçë, me objekt: - Shpërblimin
me 18.033.666 Lekë për dëmin e shkaktuar nga vonesa në pagimin e shumës së lekëve të
vendosura me Vendim nr.3508, datë 24.10.1996, të Gjykatës së Rrethit Korçë, plus taksën për
ekzekutimin e detyrueshëm për shtëpinë e shpronësuar, shumë që rrjedh nga rivlerësimi me
koeficientin e rivlerësimit mujor që nxjerrë I.N.S.T.A.T. dhe me koeficientin e vendndodhjes.
Caktimin e një date për ekzekutimin e vendimit, jo më larg se tre muaj nga data e dhënies së
vendimit. - Pagimin e interesave bankare deri në përfundim të ekzekutimit të vendimit.
559
Vendosjen e një kushti penal prej 10% të detyrimit në total, që përsëritet çdo tre muaj për
mosekzekutimin e detyrimit. Pagimin e shpenzimeve gjyqësore dhe jashtëgjyqësore.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.”.
12. Gjykata e shkallës së parë ka argumentuar se debitori nuk ndodhet në kushtet e
vonesës, sipas nenit 481 të Kodit Civil. Gjykata ka argumentuar se vendimi gjyqësor në asnjë
rast nuk mundet të përbëjë shkak për lindjen e një detyrimi, por ai thjeshtë njeh të drejtën e
kreditorit, që nëpërmjet një vendimi gjyqësor të realizojë nëpërmjet forcës shtrënguese të
ligjit të drejtën e kredisë të lindur në një marrëdhënie detyrimi të mëparshme. Gjykata ka
konkluduar se burim i lindjes së marrëdhënies së detyrimit në këtë rast ka qenë ligji dhe jo
vendimi gjyqësor. Më tej gjykata ka arsyetuar se të drejtat e palës paditëse janë shkelur jo për
shkak të vonesës së palës së paditur në shlyerjen e detyrimit, por për shkak të vonesës gjatë
procesit të ekzekutimit të detyrueshëm. Gjykata arsyeton se, që nga momenti i marrjes formë
të prerë të vendimit gjyqësor, nuk mundet të bëhet më fjalë për vonesë të debitorit sipas nenit
481 të Kodit Civil dhe për rrjedhojë as edhe për dëm të shkaktuar për shkak të
mospërmbushjes në kohë të detyrimit. Sipas gjykatës pretendimet e paditësit me atë bazë
ligjore nuk mundet të zgjidhen sikurse ai kërkon, por vetëm me padi që mbështeten në
dispozitat e ekzekutimit të detyrueshëm, duke patur parasysh dispozitat ligjore që rregullojnë
dëmet e shkaktuara gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm nga organet shtetërore. Në
përfundim të arsyetimit gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se për këto arsye padia është e
pabazuar në ligj.
13. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim pala paditëse. Pala paditëse ka pretenduar
se pala e paditur debitore duhet të dëmshpërblejë atë me çdo dëm të shkaktuar nga
mosekzekutimi i vendimit gjyqësor të formës së prerë, mospërmbushje e cila është bërë me
faj. Ankuesi pretendon se analiza e fakteve dhe e pretendime ligjore nuk është kryer sipas
parimeve të së drejtës për proces të rregullt dhe ligjor. Ai pretendon se gjykata nuk u ka
dhënë përgjigje kërkimeve të padisë sipas nenit 28 të Kodit të Procedurës Civile, dhe se
gjykata në gjykimin e çështjes është treguar e njëanshme. Ankuesi pretendon se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është i padrejtë dhe se duhet të ndryshohet, duke u vendosur
pranimi i padisë.
14. Në gjykimin në shkallë të parë nuk është bërë pjesë e shqyrtimit gjyqësor prapsimi
i parashkrimit shues të padisë.
15. Gjykata e Apelit Korçë me Vendimin nr.396, datë 12.12.2007 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.2326, datë 15.10.2007, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.”.
16. Gjykata e apelit ka arsyetuar se vendimi i shkallës së parë është i bazuar në ligj
dhe në prova dhe se nuk ka asnjë arsye për ta cenuar atë. Gjykata e apelit ka arsyetuar njëlloj
si gjykata e shkallës së parë.
17. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi z. Pëllumb
Qeska, me anën e te cilit ka kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatave e të dyja shkallëve dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në shkallë të parë me tjetër trup gjykues.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.00-2012-2502, datë
23.01.2012 ka vendosur: “Prishjen e Vendimit nr.396, datë 12.12.2007 të Gjykatës së Apelit
Korçë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.”.
19. Kolegji Civil ka argumentuar se Vendimi nr.396, datë 12.12.2007 i Gjykatës së
Apelit Korçë me të cilin është lënë në fuqi Vendimi nr.2326, datë 15.10.2007 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe për këtë
shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate. Gjykata
e Lartë ka arsyetuar se gjykatat e të dyja shkallëve kanë gabuar kur kanë vendosur rrëzimin e
padisë bazuar vetëm në arsyetimin se: “baza ligjore e padisë i referohet vonesës së debitorit
në kuptim të nenit 481 të K.Civil ndërkohë që vonesa për shkak të procesit të ekzekutimit të
560
detyrueshëm të tij gjen rregullim në dispozita të tjera, nenet 510 të K.Pr.Civile”. Sipas
Kolegji Civil për gjykatën është thelbësore te saktësojë atë qe përbën arsyen e vërtetë të
ngritjes së padisë, “thelbin real të mosmarrëveshjes”, pra, identifikimin e qartë të qëllimit që
ka paditësi kur ka iniciuar procesin gjyqësor dhe ka investuar gjykatën me kërkimet e tij.
20. Kolegji ka konstatuar se nga aktet në dosje konstatohet qartë se pavarësisht
veprimeve të ndërmarra nga Zyra e Përmbarimit Korçë, për shkaqe të cilat nuk janë
identifikuar dhe arsyetuar nga gjykatat e të dyja shkallëve, Bashkia Korçë si palë debitorë
ende nuk ka ekzekutuar detyrimin ndaj paditësit e për rrjedhojë nga vonesa e ekzekutimit të
vendimit të formës së prerë të gjykatës interesat e paditësit janë dëmtuar dhe atij i është
shkaktuar një dëm i cili është i vlerësueshëm dhe i kërkon gjykatës pikërisht vlerësimin e
këtij dëmi dhe pagimin e tij. Kolegji Civil ka arsyetuar se, ndërsa gjykatat e të dyja shkallëve
kanë pranuar se vonesa në shlyerjen e detyrimit nuk ka ardhur si rezultat i veprimeve të
debitorit por si rezultat i vonesës në ekzekutimin e vendimit, ato nuk kanë arsyetuar se përse
pretendimet e paditësit nuk janë të bazuara. Për Kolegji Civil moszgjidhja e pasojave, që
vijnë si rezultat i mosekzekutimit të një vendimi të formës së prerë të gjykatës dhe rrëzimi i
pretendimeve të paditësit, pa treguar shkaqet që kanë çuar në këtë përfundim, janë shkelje të
neneve 14 dhe 16 të Kodit të Procedurës Civile dhe gjykatat nuk e kanë zgjidhur konfliktin në
përputhje me ligjin.
21. Kolegji Civil ka vlerësuar se, edhe nëse do të merrnim të mirëqenë se pushteti
vendor shlyen këtë lloj detyrimi vetëm bazuar në fondet të cilat i lëvrohen nga pushteti
qendror, pa hetuar edhe ekzistencën e burimeve të tjera nga ato që parashikon neni 589 i
Kodit të Procedurës Civile, përsëri gjykatat duhet të pranonin, të paktën pjesërisht
pretendimin për vonesë të debitorit, Bashkisë Korçë, në ekzekutimin e detyrimit ndaj
paditësit. Kolegji Civil vijon se mungesa e fondeve për mosekzekutimin e vendimeve të
formës së prerë të gjykatave në asnjë rast nuk shërben si justifikim për mosrespektimin e një
detyrimi financiar që vjen nga një vendim gjyqësor. Kolegji ka vlerësuar se, edhe koha tepër
e gjatë që ka kaluar nga momenti i daljes së urdhrit të ekzekutimit, pa qenë e mundur
ekzekutimi dhe shlyerja e plotë e detyrimit, përbën shkelje të parimeve kushtetuese për një
proces të rregullt ligjor parashikuar nga neni 42/2 i Kushtetutës dhe neni 6 i KEDNJ-së,
konfirmuar në vazhdimësi edhe nga vendimmarrja e GJEDNJ-së dhe Gjykata Kushtetuese në
adresimin e ankimeve lidhur me vonesën në ekzekutimin e vendimeve gjyqësore.
22. Kolegji Civil ka lënë si detyrë që në rigjykim, gjykata e apelit, t’i japë zgjidhje
problemeve të mësipërme, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm
dhe duke iu bërë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin,
të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Kolegji Civil ka
lënë si detyrë që gjykata e apelit, pasi të dëgjojë palët, të hetojë në lidhje me të gjitha
pretendimet e palëve, veçanërisht të palës së paditur në lidhje me kryerjen e të gjitha
veprimeve të nevojshme dhe të domosdoshme për shlyerjen e detyrimit si dhe në lidhje me
kërkimin e fondeve apo krijimin e fondeve prej burimeve të tjera të cilat mund të përdoren
për shlyerjen e detyrimeve ndaj të tretëve.
23. Me Vendimin nr.166, datë 09.05.2014 Gjykata e Apelit Korçë ka vendosur:
“Ndryshimin e Vendimit civil nr.2326, datë 15.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë. Pranimin pjesërisht të padisë. Detyrimin e të paditurit Bashkia Korçë t’i paguajë
paditësit Pëllumb Qeska dëmin e shkaktuar në shumën 1.103.878 Lekë (një milion e njëqind e
tre mijë e shtatëdhjetë e tetë) Lekë dhe prej datën 13.09.2013 e deri në ekzekutimin e vendimit
shumën 290 (dyqind e nëntëdhjetë) Lekë për çdo ditë vonesë. Rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër.”.
24. Rishtazi në prapësimet e paraqitura nga pala e paditur në gjykatën e apelit është
pretenduar plotësimi i kushteve të parashkrimit shues të padisë.
561
25. Gjykata e apelit ka riçelur hetimin gjyqësor, duke administruar si provë praktikën
e përmbaruesit për ekzekutimin e titullit ekzekutiv. Gjykata ka konkluduar se shkaku u
mospërmbushjes së detyrimit nga Bashkia Korçë është moslëvrimi i fondeve nga Buxheti i
Shtetit. Gjykata më tej ka arsyetuar se fajësia në mospërmbushjen e detyrimit prezumohet dhe
se të kundërtën duhet ta provojë pala debitorë, duke evokuar sakaq nenin 476 të Kodit Civil.
Për rrjedhojë gjykata e apelit ka konkluduar se Bashkia Korçë nuk arriti të provojë një arsye
të ligjshme në mospërmbushjen e detyrimit dhe se për rrjedhojë duhet të detyrohet të
shpërblejë dëmin e shkaktuar.
26. Gjykata e apelit ka vlerësuar se pala paditëse ka marrë dijeni për dëmin dhe
shkaktarin e tij prej fillimit të vitit 2002 dhe se padia është ngritur me datë 24.03.2006, duke
konkluduar se pala paditëse mundet të kërkojë dëmin e shkaktuar për shkak të vonesës në
ekzekutim që nga data 24.03.2002 dhe se për çdo dëm të pretenduar para kësaj date padia
është parashkruar. Gjykata ka arritur në konkluzionin se shuma e individualizuar nga akti i
ekspertimit për kamatat e arrira janë të bazuara, që do të thotë se nga data 24.03.2003 e deri
në datën 13.09.2013 kamatat kapin vlerën 1.071.726 Lekë. Eksperti ka arritur në
konkluzionin se detyrimi nga data 24.10.1996 e deri në fundin e vitit 2013 pak vlerën
5.380.477 Lekë, por gjykata e ka rrëzuar si të parashkruar detyrimin e kamatave nga data
24.10.1996 e deri në datën 24.03.2003. Gjykata e apelit ka vlerësuar se norma e interesit të
marrë si bazë për caktimin e kamatës ligjore do të jetë mesatarja e normës së interesit të
Bankës së Shqipërisë, konkretisht në vlerën 3 %. Gjykata e ka gjetur të bazuar në ligj edhe
pretendimin e palës paditëse për pagimin e shumës së individualizuar më lart duke
përllogaritur edhe normën e inflacionit, e duke ardhur në konkluzionin se kjo shumë kap
vlerën totale 1.103.787 Lekë, për periudhën kohore nga data 24.03.2003-13.09.2013. Gjykata
ka argumentuar më tej se nga data 13.09.2013 e më tej, për çdo ditë të paekzekutuar të
detyrimit, do të përllogaritet si dëmshpërblim për vonesë shuma 290 Lekë. Për rrjedhojë
padia është pranuar pjesërisht.
27. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs me datë 06.06.2014
Bashkia Korçë. Rekursi rezulton t’i jetë njoftuar edhe palëve të tjera ndërgjyqëse. Në rekurs
pretendohet se:
- Nuk mundet t’i kundrejtohet Bashkisë Korçë detyrimi, ndërkohë që sipas ligjit
detyrimin e ka për të dëmshpërblyer Ministria e Financave;
- Mosekzekutimi i detyrimit nuk ka ardhur për faj të debitorit, por për arsye se
Ministria e Financave nuk ka akorduar fondet e nevojshme;
- Nga ana e Bashkisë Korçë është ndërmarrë çdo veprim i nevojshëm për
ekzekutimin e detyrimit, por ka qenë e pamundur;
- Padia është parashkruar, pasi që nga momenti i marrjes së vendimit formë të
prerë dhe deri në momentin e ngritjes së padisë kanë kaluar mbi tre vjet;
- Nuk mundet të ketë kompetencë gjykata për të caktuar kusht penal, kur asnjë nga
dispozitat ligjore nuk e autorizon këtë gjë;
- Baza ligjore e padisë lidhet e vonesat nge detyrimet civile, ndërkohë që detyrimi
në çështjen konkrete pretendon vonesën nga ekzekutimi i detyrueshëm;
- Marrja e provës me ekspert vjen në kundërshtim me ligjin dhe se përllogaritja e
këtij dëmi nuk ka bazë ligjore;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës
së shkallës së parë.
28. Rezulton se pala paditëse Pëllumb Qeska ka ushtruar rekurs ndaj vendimit
të gjykatës së apelit me datë 02.06.2014. Në rekurs si shkaqe parashtrohen:
- Padia nuk është parashkruar dhe për rrjedhojë gjykata e apelit ka gabuar në këtë
vlerësim, pasi afati i parashkrimit të padisë është ndërprerë sipas nenit 131 të Kodit
Civil;
562
- Gjykata duhet të prishë vendimin e gjykatës së apelit dhe llogaritja e dëmit të bëhet që
nga data 02.04.1996 e deri në momentin kur ekzekutimi i vendimit do të përfundojë;
- Kamatat ligjore të përllogaritura nga gjykata duhet të kishin marrë si vlera jo
interesin e emetuar nga Banka e Shqipërisë për depozitat, por interesin e emetuar nga
Banka e Shqipërisë së realizuar nga ankandet e Bonove të Thesarit, pasi paditësi
pretendon se ka marrë pjesë në ankandet e bonove të thesarit;
- Është e drejta e palës paditëse që sipas nenit 450 të Kodit Civil të pretendojë një dëm
më të madh se sa kamata e zakonshme;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të kthehet për rigjykim me tjetër trup
gjykues, duke lënë si detyrë përllogaritjen e saktë të interesave;
- Argumentimi i gjykatës së apelit lidhur me masën e inflacionit është i pabazuar në ligj
dhe pa asnjë argument shkencor dhe as ekonomik, ashtu sikurse është akti i
ekspertimit;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim, duke
lënë si detyrë edhe rillogaritjen e normës së inflacionit, në mënyrë që dëmshpërblimi
të akordohet sipas ligjit;
- Shpenzimet gjyqësore janë përllogaritur gabim, duke mos u përllogaritur aty edhe
fitimi i munguar dhe inflacioni dhe vendimi duhet të prishet dhe të kthehet çështja për
rigjykim edhe për këtë arsye;
- Gjykata e apelit ka qenë e anshme, pasi detyrat ekspertes ia ka caktuar jashtë seancës
dhe nuk ka pranuar kërkesat për përjashtimin e ekspertit dhe ky pretendim mbështetet
edhe në faktin se gjykata ka favorizuar palën e paditur me vendimin mbi parashkrimin
e padisë;
- Vendimi datë 02.04.2014 i Gjykatës së Apelit Korçë, që ka vendosur rrëzimin e
kërkesës për përjashtimin e trupit gjykues, duhet të prishet dhe Gjykata e Lartë duhet
të vendosë përjashtimin e trupit gjykues.
gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin procedural dhe duhet prishur e çështja të kthehet
për rishqyrtim, për shkak të shkeljes së normave që kanë të bëjnë me kompetencën lëndore.
kuptim të nenit 7 dhe 17 të ligjit 49/2012. Kolegji thekson se çështja objekt gjykimi duhet të
gjykohej nga Gjykata Administrative e Apelit në bazë ligjit nr.49/2012 dhe qëndimit
unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin nr.3, datë 06.12.2013
ku është vendosur se:
563
kompetencë nga pikëpamja lëndore. Për këtë shkak, sipas Kolegjit, vendimmarrja e gjykatës
së apelit është e cënueshme, pa marrë në analizë ligjore shkaqet e rekursit mbi mënyrën e
zgjidhjes së çështjes prej gjykatës.
32. Përsa më sipër, vendimi objekt rekursi duhet të prishet, në zbatim të nenit 7 dhe
17 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 06.12.2013, dhe çështja duhet të dërgohet për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit, e cila është gjykata që në bazë të ligjit ka
kompetencën lëndore të shqyrtojë ankimet e palëve ndërgjyqëse. Gjykata Administrative e
Apelit në gjykim duhet të analizojë dhe vlerësojë pretendimet e palëve në lidhje me ankimet e
paraqitura prej tyre.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
V E N D O S I:
Prishjen e Vendimit nr.166, datë 09.05.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Tiranë, më 08.02.2017
564
Nr. 00-2017-265 Vendimi (35)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 08.02.2017 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.11243-02938-00-2014 akti që iu përket palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA ALBANIAN MOBILE

COMMUNICATIONS SH.A
I PADITUR: KOMUNA MUHUR - DIBËR
PERSON I TRETË: RRAHIM LALA
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër të paguajë shumën
prej 196,499.16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues të K.Civil,
Neni 445 e vijues të K.Civil, 690 e vijues të K.Civil,
Ligji nr.9918 datë 19.5.2008 “Për Komunikimet Elektronike në R.Sh.”

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurve t’i paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë
“AMC” Sh.a detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si
më poshtë:
1. Komuna Muhur Dibër shumën prej 196.499,16 lekë,
2. Komuna Kastriot Dibër shumën prej 113.900,85 lekë,
3. Komuna Memaliaj Tepelenë shumën prej 111.790 lekë,
4. Shkolla 9 Vjeçare Xhezmi Delli shumën prej 42.610,06 lekë,
5. Shkolla 9 Vjeçare Gjon Buzuku shumën prej 94,870.24 lekë.
Si detyrim i pa paguar nga shërbimi telefonik celular.

Prishjen e vendimit nr.2865, datë 27.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë sa i takon të padituri Komuna Muhur Dibër dhe kthimin e çështjes për
rigjykim pranë asaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.

vendosur:
565
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër t’i paguajë paditësit Shoqërisë
“A.M.C” Sh.a shumën prej 196.499,16 lekë si detyrim i papaguar nga
shërbimi telefonik celular.

Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse

Shoqëria AMC Sh.a, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2461, datë 05.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.8974, datë 10.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që pala paditëse Shoqëria AMC Sh.a paraqet në rekurs, janë:

 Kundërshtojmë arsyetimin e parashtruar në vendimin civil nr.2461, datë 05.06.2014 të
Gjykatës së Apelit Tiranë si i pambështetur në ligj dhe në prova për arsyet e
mëposhtme: kontratat e shërbimit janë lidhur midis palëve respektive me mirëbesim
dhe duke përcaktuar saktë dhe të detyrimet ligjore midis tyre, bazuar në legjislacionin
në fuqi dhe më konkretisht në Kodin Civil Shqiptar dhe ligjin nr.9918/2008 “Për
Komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë”.
 Nga ana e Shoqërisë AMC Sh.a janë vënë dispozicion të gjitha provat shkresore të
kërkuara nga ana e palës paditur më konkretisht të gjitha faturat tatimore sintetike për
komunikimet e kryera nga numrat e marrë nga ky institucion vendor. Ky fakt
provohet dhe prova shkresore të cilat janë administruar edhe nga ana e gjykatës, gjatë
konkluzioneve përfundimtare.
 Shoqëria “AMC” Sh.a ka bërë zgjidhje të njëanshme të kontratës së shërbimit të
lidhur midis palëve, pasi nga ana e këtij institucioni debitor, nuk janë marrë të gjitha
masat e nevojshme për shlyerjen e detyrimeve që rrjedhin për disa muaj, më pas të
riprintuara në muajin Janar 2010.
 Kontrata e shërbimit është lidhur midis palëve edhe sipas nnit 674, paragrafi II-të i
Kodit Civil. Prandaj jemi të mendimit që ky institucion vendor mund të kërkojë
detyrimet monetare për faturat telefonike të papaguara vetë punonjësve të saj
nëpërmjet padisë së regresit.
 Shoqëria AMC Sh.a pavarësisht se ka pasur të drejtën e saj për të bërë mbyllje të
njëanshme të sinjalit në rast mospagesash, nuk e ka realizuar këtë të drejtë në favorin
e saj për disa muaj në mënyrë të heshtur. Në momentin që shoqëria jonë krijoi
dyshimet e duhura dhe humbi besimin e plotë, se pagesat monetare nuk do të
kryheshin nga ky institucion vendor, ka vendosur edhe ndërprerjen e sinjalit, duke
bërë zgjidhjen e njëanshme të kontratës së shërbimit.
 Shoqëria jonë mbështetur edhe në shkresat formale që janë lëshuar nga Kryetari i
Komunës Muhur në cilësinë e titullarit të institucionit vendor ka realizuar edhe
ndarjen në kode dytësore (kode abonent) të cilat janë unike për çdo pajtimtar; për disa
numra telefoni me kontratë, në mënyrë që Zyra e Financës e Komunës kishte më të
lehtë identifikimin e këtyre detyrimeve monetare që kishin punonjësit e saj, si edhe
për të qenë transparente për faturimin mujor që kishte secili prej këtyre personave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën e
këshillimit, në përfundim;
566
VËREN
nr.11243-02938-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
Albanian Mobile Communications Sh.a, e paditur Komuna Muhur Dibër e person i tretë:
Rrahim Lala, me objekt: Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër të paguaj shumën
prej 196.499,16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
2. Vendimi nr.2461, datë 05.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në
lëndë, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në
gjykatën kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se i padituri

ka lidhur kontrata të shërbimit për telefoninë celulare me palën paditëse Shoqërinë “Albania
Mobile Communications” Sh.a, kontrata në të cilat përcaktohen të drejtat dhe detyrimet e
palëve. Pala paditëse ofron shërbimin në fushën e telefonisë së lëvizshme, duke ofruar të
drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular kundrejt pagesës, e cila sipas kontratës
duhet të paguhej çdo muaj në bazë të faturave që pala paditëse dërgonte. Në kontratë
përcaktohen dhe penalitetet në mungesë të respektimit të afatit për kryerjen e pagesës.
4. Duke qenë se i padituri nuk ka respektuar detyrimet kontraktore lidhur me kryerjen
e pagesave, pas përpjekjeve të palës paditëse për një zgjidhje me mirëkuptim, kjo palë i është
drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2865, datë 27.03.2012 ka

vendosur:
Detyrimin e të paditurve t’i paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë “AMC”
Sh.a detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si më poshtë:
1. Komuna Muhur Dibër shumën prej 196.499,16 lekë;
2. Komuna Kastriot Dibër shumën prej 113.900,85 lekë;
3. Komuna Memaliaj Tepelenë shumën prej 111.790 lekë;
4. Shkolla 9 Vjeçare Xhezmi Delli shumën prej 42.610,06 lekë;
5. Shkolla 9 Vjeçare Gjon Buzuku shumën prej 94.870,24 lekë.
Prishjen e vendimit nr.2865, datë 27.03.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
sa i takon të padituri Komuna Muhur Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj
gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
7. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton:
Provohet fakti se vetë paditësi A.M.C, i ka dërguar për periudhën që kërkohen vlera
monetare si detyrim të paditurit Komuna Muhurr. Faturat e secilit përdorues me emrin
individual të secilit përdorues që dispononte numrat e telefonit sipas kërkesës që i kishte
dërguar i padituri në këtë gjykim që në datë 30.03.2008.
Pra, paditësi kishte pranuar prej të paditurit ndryshimin e përdoruesve dhe që nga
Marsi i vitit 2008, faturat i dërgonte në Komunë, por me emrat e personave që i përdornin
këto numra telefonik. Në vitin 2009, duke qenë se këta shtetas nuk i janë përgjigjur detyrimit
567
për të shlyer vlerat monetare të impulsive të harxhuara prej tyre, paditësi ka çmuar që t’ia
kërkoje si detyrim Komunës.
Ky pretendim i paditësit, por dhe vendimi i gjykatës gjenden të gabuara, prandaj dhe
vendimi i saj duhet të prishet e çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues, për shkak të ndërgjyqësisë, pasi duhet të thirren me cilësinë e të paditurit në
këtë gjykim jo Komuna Muhur Dibër, por përdoruesit e numrave telefonik sipas faturave të
nxjerrë nga vetë paditësi. Pra, detyrimin paditësi duhet t’ia kërkojë drejtpërdrejt shtetasve
debitor dhe jo Komunës Muhur Dibër.
Për sa më sipër, Kolegji si pa dhe kërkesat e nenit 467/d të K.Pr.Civile e në lidhje me
nenin 466/ ç të këtij Kodi çmon se ka vend që vendimi i gjykatës se rrethit të prishet e çështja
të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në rigjykim me vendimin nr.8974, datë
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër ti paguaje paditësit Shoqërisë “A.M.C”
Sh.a shumën prej 196.499,16 lekë si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
9. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
Gjykata pasi u njoh me pretendimet e palës paditëse kundrejt të paditurit, me provat e
paraqitura pranë saj dhe në mbështetje të ligjit analizon:
1- Pala paditëse Shoqëria “Albania Mobile Communications” Sh.a ka lidhur
kontratën e shërbimit për telefoninë celulare datë 29.06.2007 me palën e paditur Komuna
Muhur Dibër, duke i ofruar të paditurit të drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular
kundrejt pagesës nëpërmjet 20 numrave. Në bazë të kësaj kontrate pala e paditur ishte e
detyruar të paguante në çdo muaj në bazë të faturës që dërgonte pala paditëse AMC. Sipas
pikës 4 të kreut të drejtat dhe detyrimet e përdoruesit, pagesa mujore duhej të bëhej brenda
muajit pasardhës. Kur detyrimi nuk ishte shlyer edhe pas mbarimit të afatit kontrata quhej e
zgjidhur dhe palës paditëse i lindte e drejta ti drejtohej gjykatës për zgjidhjen e çështjes.
Rezultoi e provuar se pala e paditur Komuna Muhurr, nuk ka likuiduar shumën sipas
detyrimit gjithsej për 7 fatura, të cilat në total kapin vlerën prej 196.499,16 lekë. Për të bërë
të mundur shlyerjen e këtij detyrimi pala paditëse i është drejtuar palës së paditur me
njoftimin nr.4397, datë 13.09.2010, por edhe pas këtij njoftimi i padituri nuk e ka shlyer
detyrimin. Në këto kushte pala paditëse AMC i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
Në kontratë përcaktohet se përdoruesi mund të pranojë vetëm thirrjet telefonike nga
të tjerët pas muajit të parë për një periudhë prej një muaji. Me mbarimin e këtij afati
përdoruesit i pritet edhe mundësia për të pranuar thirrjet nga të tjerët. Për një periudhë 4
mujore numri telefonik ruhet dhe me mbarimin e këtij afati, kontrata konsiderohet e zgjidhur,
në rast se përmbushja e detyrimit nuk është realizuar.
Në përfundim gjykata çmon se kërkesëpadia e palës paditëse është e drejtë e
mbështetur në ligj dhe në prova, e si e tillë duhet të pranohet.
Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Gjykata e Apelit Tiranë, arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë
është marrë me shkelje të ligjit procedurial e material civil dhe si i tillë duhet të ndryshohet
dhe palës paditëse AMC duhet ti rrëzohet padia për këto arsye:
Kontrata e lidhur midis Komunës Muhur dhe palës paditëse AMC me datë
26.06.2007, ndonëse ka vulën e komunës dhe firmën e ish kryetarit, ky i fundit i ka tejkaluar
kompetencat që i kishte dhënë ligji. Është Këshilli i Komunës organi që vendos për
568
financimin e çdo shërbimi që do të kryhet në komunë. Një shpenzim i tillë nuk ka qenë i
parashikuar apo i planifikuar në buxhetin e vitit 2007 dhe të as një viti tjetër.
Paditësi ka lidhur me të paditurin Komuna Muhurr, Dibër me datë 26.06.2007 mbi
bazën e kërkesës së këtij të fundit 20 numra telefonik, duke ofruar shërbimin për 20 numra
me kontratë.
Me datë 30.03.2008, i padituri Komuna Muhur i ka kërkuar paditësit AME që faturat
me gjithë numrat e marrë prej saj ti kalojnë individëve që i përdorin, duke i bashkëlidhur dhe
listën emërore të secilit prej tyre, si dhe numrin telefonik që ata përdorin.
Provohet fakti se vete paditësi AMC, i ka dërguar për periudhën që kërkohen vlera
monetare si detyrim të paditurit Komuna Muhurr, faturat e secilit përdorues me emrin
Marsi i vitit 2008, faturat janë dërguar në komunë, por me emrat e personave që i përdornin
këto numra telefonik.
Në vitin 2009, duke qenë se këta shtetas nuk i janë përgjigjur detyrimit për shlyer
vlerat monetare të impulsive të harxhuara prej tyre, paditësi ka çmuar që tia kërkojë si
detyrim komunës.
Ky pretendim i paditësit por dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
gjendet i gabuar, përsa kohë pala paditëse ka pranuar dhe ka dërguar faturat e shërbimit
telefonik për secilin përdorues me emrin individual.
Nisur nga këto konsiderata juridike Gjykata e Apelit Tiranë arrin në përfundimin, se
vendimi civil nr.8974, datë 10.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të
ndryshohet dhe palës paditëse duhet ti rrezohet padia, për të gjitha ato rrethana dhe fakte që
përmenden më sipër nga Gjykata e Apelit Tiranë në këtë vendim.
12. Neni 7 germa “a” i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative” parashikon se:
Gjykatat administrative janë kompetente për: Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik.
13. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë, të cilat ndërmjet të tjerave thonë se:
....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma....
paditëse Shoqëria Albanian Mobile Communications Sh.a, përmban shkaqe nga ato që
569
parashikohen në ligj, pasi Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja
lëndore, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i saj të cënohet.
15. Kolegji Administrativ, pasi shqyrtojë aktet procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të padisë, pretendimet e palëve të parashtruara në këto
akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit
Tiranë është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë ka shkelur
dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për këtë shkak, vendimi i dhënë prej saj
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të
Apelit.
respektuar drejtë ose jo nga ato. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e
faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs përpara saj.
17. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se,
pala paditëse Shoqëria Albanian Mobile Communications Sh.a i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, duke kërkuar Detyrimin e të paditurit Komuna
Muhur Dibër të paguaj shumën prej 196.499,16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi
telefonik celular. Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të gjykimit me vendimin nr.2461,
datë 05.06.2014 ka vendosur të ndryshojë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke rrëzuar padinë.
18. Në rastin në shqyrtim akti që kundërshtohet është një akt administrativ individual i
nxjerrë nga një organ i administratës publike gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative,
prandaj duke u bazuar në nenin 7, germa “a” të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, çështja ka patur natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit
Tiranë ka dhënë vendim për një çështje të tillë (me natyrë administrative) pas datës
04.11.2013, në një kohë kur në zbatim të Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të
Republikës kanë filluar veprimtarinë e tyre gjykatat administrative.
19. Meqenëse ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative”, në dispozitat e tij tranzitore hesht për mënyrën se si do të veprohej me
çështjet e regjistruara në gjykatën civile para datës 04.11.2013, për të unifikuar praktikën
gjyqësore Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
këtë përfundim unifikues: ....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes,
fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të
cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma....
20. Duke qenë se çështja kishte natyrë administrative dhe gjykimi i saj nuk kishte
përfunduar akoma, në zbatim të nenit 7/a të ligjit nr.49/2013 “Për Organizimin dhe
Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, Gjykata e Apelit Tiranë ka qenë e detyruar që të vendoste moskompetencën e saj
570
lëndore dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, që është Gjykata
Administrative e Apelit.
21. Kolegji Administrativ thekson se kompetenca lëndore nuk duhet të shikohet vetëm
me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por edhe vetë kryesisht nga gjykata e
apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të “kurohet” qoftë edhe me
zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata më e ulët. Çështja e kompetencës lëndore
konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të zhvillimit të një procesi të rregullt
ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që të marrë në shqyrtim dhe të
vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se të gjykojë çështjen që i paraqitet
për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt
me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin
42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk
ka kompetencë lëndore për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në
lidhje me këtë çështje.
22. Duhet theksuar se, në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është
një kusht i domosdoshëm procedural, që e bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha
aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente
nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 i K.Pr.Civile, neni 7 i ligjit 49/2012). Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për Organizimin e
Pushtetit Gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, ligjin nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative” dhe Kodin e Procedurës Civile.
23. Përsa u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, moskompetenca lëndore për zgjidhjen e çështjes përbën shkelje të rëndë të
rregullave procedurale, e cila ndikon drejtpërdrejt në dhënien e vendimit në kuptimin që,
mosrespektimi i saj e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në
procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të K.Pr.Civile dhe nenin 54 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për
shkak të efektit të drejtpërdrejt që ato kanë në vendimin e dhënë, prandaj vendimi i Gjykatës
së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 7 dhe 63/c të ligjit
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Tiranë, më 08.02.2017
571
Nr. 00-2017-269 Vendimi (36)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr. 11243-03924-00-2014 akti që iu përket palëve:
PADITËS: KLEITOS DRAMOLLI

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE TIRANË
DEGA E THESARIT POGRADEC
PERSON I TRETË: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
KORÇË
OBJEKTI:
Kompensim për burgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Nenet 268, 269 të K.Pr. Penale
dhe nenet 2, 3/a, 5/2, 8/3 dhe 9 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2014-802 (389), datë

1. Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
2. Detyrimin e palës së paditur ti paguaj paditësit Kleitos Dramolli si
kompensim për paraburgim të padrejtë për periudhën 08.10.1010 –
14.09.2011, shumën prej 410.400 (katërqind e dhjetë mijë e katërqind) lekë,
duke iu llogaritur si masë kompensimi 1.200 (njëmijë e dyqind) lekë për një
ditë paraburgim.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.232, datë 08.07.2014 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2014-802 (389), datë 10.03.2014 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs palët e paditura

Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Korçë, të cilat kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.232, datë 08.07.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2014-802 (389), datë 10.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke
vendosur: Kompensimin e paditësit për burgim të padrejtë në bazë të pagës minimale të
parashikuar në VKM nr.566/2010.
572
Shkaqet1 që palët e paditura Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Korçë
paraqesin në rekurset e tyre, janë:
 Vendimet e gjykatave që i kanë njohur paditësit të drejtën për përfitimin e
kompensimit sipas shumës së caktuar, në zbatim të nenit 472/a të Kodit të Procedurës
Civile, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural dhe si të tilla,
në zbatim të nenit 485/d të Kodit të Procedurës Civile, ato duhet të ndryshojnë.
 Në lidhje me rrethanat që përbën shkak për përjashtim nga e drejta e kompensimit
është detyrë e organit të akuzës, pasi është organi, i cili gjatë shqyrtimit penal të
çështjes është më në kontakt me çështjen.
 Ligji përcakton: Kompensimi caktohet deri në 2.000 lekë për një ditë burgim dhe
3.000 lekë për një ditë paraburgim. Interpretimi i pikës 2 të nenit 5 të ligjit nr.9381,
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë” nuk duhet bërë në favor të përcaktimit të
një vlerë fikse si kompensim për paraburgimin e vuajtur.
 Masa e kompensimit varion sipas veçorive të rastit konkret. Neni 5/1 i ligjit, ka
përcaktuar kriteret që gjykata duhet të vlerësojë në përcaktimin e masës së
kompensimit.
 Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar, se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim i drejtë. Paditësi duhej
të paraqiste në cilësinë e provës dokumente që të tregojë se ka qenë në marrëdhënie
pune dhe ka paguar sigurimet shoqërore apo shëndetësore, dhe duke paraqitur këto si
prova ai ndodhet në kushtet e pikës d, të nenit 5 të ligjit nr.9831, që përcakton pagën
minimale si kriter në vlerësimi për caktimin e dëmshpërblimit në këtë rast papunësie.
Mos paraqitja e dokumenteve sjell pamundësinë e provimit të të ardhurave që kishte
paditësi në momentin e arrestimit për të gjykuar më pas për shpërblimin e dëmit
pasuror si kompensim.
 Ligjvënësi ka përcaktuar shprehimisht marrjen parasysh të të ardhurave nga paga kur
punonjësi ka qenë i punësuar apo pagën minimale kur ai ka qenë i papunë.
 Përveç vërtetimit se ka qenë në marrëdhënie pune me pagën 29.000 lekë, paditësi
gjatë shqyrtimit gjyqësor nuk ka paraqitur prova të tjera të vlefshme se që të tregonte
sa të ardhura ka pasur në momentin e burgimit dhe si e tillë nuk mund të provojë
dëmin pasuror që ka pësuar.
 Vendimi mbi kompensimin kur mungon mundësia për t’iu drejtuar një të dhëne të
saktë dhe që të mund të përdoren elementë konkret provues në lidhje me secilin nga
përbërësit e kompensimit duhet sidoqoftë të bazohet mbi prova të sakta ose mbi një
kriter aritmetik.
 Duke qenë së paditësi ka paraqitur si provë në gjykim vërtetimin nga puna me pagën
përkatëse atëhere masa e kompensimit caktohej nga gjykata, duke pasur parasysh të
ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik apo atë privat, deri një muaj
para burgimit (neni 5, pika a e ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, “Për kompensim për
burgim të padrejtë”.
 Si rrjedhim nuk rezulton ligjërisht e provuar se sa të ardhura ka marrë kur ka qenë i
lirë, si e tillë nuk mund të provojë dëmin pasuror që ka pësuar.
 Në fakt pretendimi mbi marrëdhëniet e punës nuk ka qenë provuar tërësisht, pasi
duhej shoqëruar me vërtetimin për pagimin e kontributeve të sigurimeve shoqërore.
Ligji ka qenë taksativ në kërkimin e këtyre dokumentave, të cilat duhet të provojnë të
ardhurat në momentin e arrestimit në intervalin deri në 1 muaj para.
 E vetmja mënyrë e vërtetimit të një page është evidenca e sigurimeve shoqërore, e cila
në këtë rast ka rol provues mbi shumën e pagës dhe është një dokument zyrtar i njohur
1
Të dyja palët kanë paraqitur të njëjtat shkaqe.
573
nga ligji.
 Personi që pretendon kompensimin është i detyruar të provojë ekzistencën e dëmit të
pësuar, se vetëm në këtë mënyrë mund të ndodhë një shpërblim i drejtë.
 Një dokument ka vlerë juridike, kur klasifikohet si dokument i njohur nga ligji
nr.9381, datë 28.04.2005, i cili përcakton kriteret për formën dhe përmbajtjen e
dokumentacionit provues.
 Në gjykim, del e qartë se nuk u provua me dokumente zyrtare që paditësi të ketë patur
të ardhura nga paga, një muaj para burgimit, të ketë realizuar fitim nga veprimtaria
tregtare fitimprurëse apo të siguronte të ardhura nga ndonjë pension apo formë tjetër.
Pas këtij arsyetimi, gjykata i ka akorduar dëmshpërblim në vlerën prej 1.200 lekë për
një ditë paraburgim.
 Është barra e paditësit të provojë para gjykatës pretendimin e vet se, për cilat shkaqe
masa e kompensimit duhet të përcaktohet në limitin e saj maksimal. Paditësi nuk
paraqiti prova që periudha e mbajtjes në paraburgim ti ketë dëmtuar ndonjë interes
tjetër ekonomik apo ndonjë dëm tjetër të karakterit fizik dhe moral. Që një dokument
të ketë vlerë juridike duhet të klasifikohet si dokument i njohur nga ligji nr.9381, datë
28.04.2005, i cili përcakton kriteret për formën dhe përmbajtja e dokumentacionit
provues për kompensim për burgim të padrejtë.
 Për këtë arsye gjykata në përcaktimin e masës së kompensimit duhet t' i referohej
pikës a, të nenit 5/1 të ligjit 9381, “Për kompensimin e burgimit të padrejtë” ku është
parashikuar: që masa e kompensimit caktohet nga gjykata, duke pasur parasysh pagën
në sektorin publik/privat, të paktën një muaj para burgimit.
 Në bazë të vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 27.03.2003 midis
kompensimit për burgim të padrejtë për dëmet pasurore që ai ka pësuar dhe
shpërblimit të dëmit si institut i së drejtës civile nga ana tjetër nuk mund të vihet
shenja e barazimit, si rrjedhim kërkesat për kompensim për burgim të padrejtë që
hyjnë në juridiksionin e gjykatave civile i nënshtrohen një rregullimi tjetër ligjor,
konkretisht janë rregulluar me ligjin nr.9381, datë 28.04.2005, dhe jo atij të
parashikuar nga nenet 640 të K.Civil në lidhje me shpërblimin e dëmit.
 Nga ana tjetër ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensim me burgim të padrejtë”
ka përcaktuar tarifat e shpërblimit dhe ka përjashtuar çdo shpërblim tjetër të tipit fitim
i munguar apo shpërblim dëmi.
 Gjykata mund të vendosi në varësi të rrethanave konkrete të çështjes kompensimin
brenda kufijve të shumave të përcaktuara në ligj e konkretisht “deri në 2.000 lekë për
një ditë burgim dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim”.
 Masa e shpërblimit nuk ka si qëllim të marrë përsipër zhdukjen e të gjitha problemeve
ekonomike dhe shoqërore të të paraburgosurit, por të kompensojë dëmin real dhe
fitimin e munguar që ka ardhur si pasojë e paraburgosjes së padrejtë.
 Gjykata duhet të hetojë çështjen dhe të administrojë prova në lidhje me aspektet e
dispozitës materiale, duke ia nënshtruar parimit të provueshmërisë pretendimet e palës
paditëse, duke pasur parasysh se në bazë të nenit 12 të K.Pr.Civile ai ka barrën e
provës. Nga gjykata duhet të vërtetohet se është cënuar interesi pasuror potencial i
paditësit mbi bazën e një aktivitet të ligjshëm.

VËREN
574
nr.11243-03924-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Kleitos
Dramolli, e paditur Dega e Thesarit Korçë dhe person i tretë Prokuroria e Rrethit Korçë, me
objekt: Kompensimi për burgim të padrejtë.
2. Vendimi nr.232, datë 08.07.2014 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.41-
2014-802 (389), datë 10.03.2014 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, janë marrë në shkelje
të rënda të rregullave procedurale, pasi gjykatave iu mungonte kompetenca në lëndë, prandaj
vendimet e tyre duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në gjykatën
kompetente, që është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se me

vendimin gjyqësor nr.330, datë 11.10.2010, Gjykata e Rrethit Korçë ka vlerësuar si të
ligjshëm arrestimin në flagrance të shtetasit Kleitos Dramolli, të kryer me datë 08.10.2010, si
person i dyshuar për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve,
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe ndaj tij është vendosur si masë sigurimi
personal ajo e arrestit në burg.
4. Me vendimin gjyqësor nr.378, datë 14.09.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë është deklaruar i pafajshëm i pandehuri Kleitos Dramolli për veprën penale për të cilën
dyshohej, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal dhe është urdhëruar lirimi i
menjëhershëm i tij. Rezulton se ky vendim gjyqësor është lënë në fuqi dhe nga Gjykata e
Apelit Korçë me vendimin nr.37, datë 14.09.2011.
5. Paditësi, si gjatë fazës së hetimit, referuar vendimit gjyqësor të vleftësimit të
arrestit në flagrancë dhe caktimit të masës së sigurimit, ashtu dhe gjatë gjykimit të tij, ka
deklaruar se është përdorues i lëndës narkotike dhe se sasinë që i është gjetur e ka pasur për
përdorim vetjak.
6. Në këto kushte paditësi Kleitos Dramolli i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar
kompensimin për paraburgim në masën 3.000 lekë dita për periudhën e paraburgimit:
08.10.2010 – 14.09.2011, gjithsej për 342 ditë dhe jo 333 ditë sikurse pretendon përfaqësuesi
i paditësit.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2014-802 (389), datë

1. Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.

2. Detyrimin e palës së paditur ti paguaj paditësit Kleitos Dramolli si kompensim për
paraburgim të padrejtë për periudhën 08.10.1010 – 14.09.2011, shumën prej 410.400
(katërqind e dhjetë mije e katërqind) lekë, duke iu llogaritur si masë kompensimi 1.200
(njëmijë e dyqind) lekë për një ditë paraburgim.
Gjykata, duke ballafaquar rrethanat faktike të çështjes me mbështetjen ligjore të
padisë, çmon se kërkesëpadia duhet pranuar pjesërisht, duke arsyetuar si më poshtë.
Së pari: Nuk provohet ekzistojnë shkaqe që përjashtojnë paditësin Kleitos Dramolli
nga e drejta e tij e kompensimit për paraburgimin e vuajtur. Neni 268/1 të K.Pr.Penale
parashikon shprehimisht: Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka
të drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është
575
provuar se vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është
shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij.
Ndërsa, neni 4 pika 1 e ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit
të padrejtë”, parashikon: Përjashtimi nga e drejta e kompensimit.
1. Personi, që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë, ka të drejtën
e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar se
vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar
tërësisht ose pjesërisht prej tij.
Kjo gjykatë, në gjendjen e mësipërme, se si janë pranuar faktet në vendimin e
pafajësisë së të pandehurit, pra të paditësit, nuk mund të pranojë faktin që vendimi i caktimit
të masës së sigurimit personal arrest në burg, të jetë dhënë për faj të të arrestuarit, paditësit
Kleitos Dramolli. Kjo pasi paditësi nuk ka asnjë faj përsa i përket faktit që masa e gjetur atij
është vlerësuar si dozë vetjake, e vetme për të dhe për këtë shkak është deklaruar i pafajshëm
(referuar për këtë dhe vendimit unifikues nr.1, datë 27.03.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë).
Pasja e një doze personale i përjashton përdoruesit e lëndëve narkotike nga
përgjegjësia penale dhe nuk ka sens që kjo kategori personash që kanë qenë nën efektet e një
mase sigurimi personal arrest në burg apo arrest shtëpie, të përjashtohen nga e drejta e
kompensimit për burgim apo paraburgim të padrejtë, sikurse pretendohet nga përfaqësuesi i
palës së tretë në gjykim, Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Së dyti: Paditësi i plotëson të gjitha kushtet e përfitimit të kompensimit për
paraburgim të padrejtë të parashikuara në nenin 268 të K.Pr. Penale dhe në ligjin nr.9381,
datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, të parë të lidhura këto nene dhe
me nenin 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
I. Gjykata e Apelit Korçë ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Korçë që ka
dhënë pafajësi për të pandehurin dhe sipas nenit 3/a të ligjit të posaçëm kompensohet si një
nga rastet e paraburgimit të padrejtë në kuptim të këtij ligji. Pra kjo periudhë, sipas nenit 3/a
rezulton të jetë për efekt të llogaritjeve të masës së kompensimit, periudhë paraburgimi.
Kategorizimi si burgim apo paraburgim ka rëndësi për efekt të masës së kompensimit, pasi
sipas nenit 5 pika 2 të ligjit, kompensimi caktohet deri në 2.000 lekë për një ditë burgim dhe
deri 3.000 lekë për një ditë paraburgim.
II. Kërkesa e paditësit është bërë brenda afatit ligjor, brenda 3 vjetëve nga dita që
vendimi i pafajësisë ka marrë formë të prerë, afat ky i përcaktuar në nenin 269 të
K.Pr.Penale dhe në nenin 8/3 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit
të padrejtë”. Pra, ai ka të drejtë të kompensohet për periudhën e paraburgimit prej 342 ditë.
III. Lidhur me kriteret e llogaritjes të paraburgimit gjykata çmon të citojë nenin 5 të
ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.
1. Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur parasysh,
a. të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat,
deri një muaj para burgimit,
b. fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tre viteve të
fundit para burgimit,
c. pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit,
d. pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një
muaj para datës së burgimit,
e. rrethana të tjera të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit,
f. të ardhurat nga puna në burg.
2. Kompensimi caktohet deri në 2.000 lekë për një ditë burgim dhe 3.000 lekë për një
ditë paraburgim.
576
Përsa i përket pretendimit të avokatit së paditësit që në rastin e paraburgimit, masa e
kompensimit është fikse, 3.000 lekë dita, gjykata vlerëson se ky pretendim nuk qëndron. Neni
i sipërcituar i ligjit në fjalë interpretohet nga gjykata si nga pikëpamja logjike ashtu dhe
përsa i përket teknikës legjislative të përdorur.
Përcaktimi i vlerës në lekë të kompensimit është bërë nga legjislatori në pikën e dytë
të nenit të sipërcituar, pra pasi ka renditur në pikën 1, një tërësi kriteresh që duhet të mbahen
parasysh nga gjykata për përcaktimin e kompensimit për burgim të padrejtë.
Duke iu referuar nenit 3 pika a dhe b, për efekt të këtij ligji me termin “burgim të
padrejtë” kuptohet si paraburgimi ashtu dhe burgimi, në zbatim të një vendimi gjyqësor të
prishur, të dhënë pafajësi apo të pushuar më pas.
Pra kriteret e vendosura në piken 1 të nenit 5, si kritere për burgim të padrejtë vlejnë
për të gjitha rastet e burgimit të padrejtë të specifikuara në nenin 3 të ligjit.
Përsa i përket masës së kompensimit për paditësin Kleitos Dramolli, gjykata vlerëson
këto rrethana:
- Paditësi nuk provoi faktin që në momentin e arrestimit të ketë qenë në marrëdhënie
pune si i punësuar diku, apo i vetëpunësuar, duke derdhur kontribute të sigurimeve shoqërore
e shëndetësore.
- Gjithashtu nuk rezultoi që paditësi të ketë pasur ndonjë person në ngarkim për tu
kujdesur për të, ai është beqar, jeton në një familje me atin e tij, kryefamiljarin Muhamer
Dramolli.
- Gjykata nuk merr parasysh si kriter për përcaktimin e masës së kompensimit faktin
që sipas përfaqësuesit të paditësit, gjendja ekonomike e paditësit është e vështirë. Kjo, jo
vetëm për faktin që një rrethanë e tillë nuk u provua gjatë gjykimit, por dhe faktin që qëllimi i
ligjvënësit për parashikimin e mundësisë se kompensimit të burgimin e padrejtë nuk është
pasurimi dhe ndihma ekonomike për të ardhmen e personit, por kompensimi i dëmit moral
dhe ekonomik që i është shkaktuar individit gjatë periudhës së kufizimit të lirisë. Ky dëm
vlerësohet nga gjykata rasti pas rasti, bazuar në kriteret e sipërcituara, që natyrisht janë të
ndryshëm në individë të ndryshëm.
- Gjykata merr në konsideratë dhe masën e pagën minimale në shkallë vendi, një muaj
përpara arrestimit, që rezulton të ketë qenë 19.000 lekë në muaj, sipas V.K.M-së nr.566, datë
14.07.2010 “Për përcaktimin e pagës minimale mujore në shkalle vendi”.
Nisur nga prapësimet e përfaqësueses së palëve të paditura, që në këtë rast paditësi
duhet të kompensohet sa paga minimale në shkallë vendi që jepet në vlerë mujore, gjykata
vlerëson se ai nuk qëndron. Dhe në këtë rast duhen vlerësuar dhe rrethana të tjera personale
të çdo personi që ka të drejtën e kompensimit si dhe fakti që ky kompensim përfshin jo vetëm
dëmin material, por dhe atë moral. Nëse ligjvënësi do kishte dashur që kompensimi i të
punësuarve apo i të papunësuarve të llogaritej matematikisht, përkatësisht mbi pagën apo
mbi pagën minimale në shkallë vendi, do ta kishte shprehur një gjë të tillë jo të linte marzhe
të tillë vlerësimi për gjykatën: deri në 2.000 lekë për një ditë burgim, deri në 3.000 lekë për
një ditë paraburgim, deri në 1.000 lekë për një ditë arrest në shtëpi.
Duke marrë parasysh rrethanat e mësipërme, gjykata konkludon në kompensimin e
paditësit Kleitos Dramolli me 1.200 lekë dita, duke u kompensuar për 342 ditë me 410.400
lekë. Pra, kërkesëpadia duhet pranuar pjesërisht, duke u detyruar pala e paditur të paguajë
paditësit këtë masën e kompensimi.
9. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.232, datë 08.07.2014 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.41-2014-802 (389), datë 10.03.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
577
10. Neni 7 germa “b” i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatat administrative janë kompetente për: b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak
të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.

12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga
palët e paditura Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Korçë, përmbajnë shkaqe nga ato
që parashikohen në ligj, pasi Gjykata e Apelit Korçë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë
nuk kanë qenë kompetente nga pikëpamja lëndore, prandaj ka arsye ligjore që vendimet e
tyre të cënohen.
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimet e dhëna nga Gjykata e
Apelit Korçë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë janë marrë në shkelje të ligjit procedural,
në kushtet kur gjykatat kanë shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për
këtë shkak, vendimet e dhëna prej tyre duhet të prishen dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
paditësi Kleitos Dramolli i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesëpadi,
duke kërkuar Kompensimin për burgim të padrejtë. Gjykata e Apelit Korçë, në përfundim të
gjykimit me vendimin nr.232, datë 08.07.2014 ka vendosur të lërë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila kishte pranuar padinë.
16. Në rastin në shqyrtim kërkohet shpërblimi i dëmit për veprimet e paligjshme të
organit administrativ, prandaj duke u bazuar në nenin 7, germa “b” të ligjit nr.49/2012 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative”, çështja ka patur një natyrë krejtësisht administrative dhe
Gjykata e Apelit Korçë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë kanë dhënë vendim për një
578
çështje të tillë (me natyrë administrative) pas datës 04.11.2013, në një kohë kur në zbatim të
Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës kanë filluar veprimtarinë e tyre
gjykatat administrative.
përfunduar akoma (çështja është regjistruar në datë 04.09.2013), në zbatim të nenit 7/b të
ligjit nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë më pas
Gjykata e Apelit Korçë kanë qenë të detyruar që të vendosnin moskompetencën e tyre
lëndore dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente.
579
së Apelit Korçë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.232, datë 08.07.2014 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2014-802 (389), datë 10.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 08.02.2017
580
Nr. 00-2017-268 Vendimi (37)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: VANGJEL VEVECKA

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
DURRËS
DREJTORIA E APELIT TATIMOR TIRANË
OBJEKTI:
Anullimin e akteve administrative,
“Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore”
nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës
si dhe Anullimin e vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve- Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 32 e vijues të Kodit të Procedurës Civile,
Neni 115 e vijues i K.Pr.Administrative, ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në RSH”.

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes civile për kompetencë gjykimi, në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-2001) 1057, datë

Të pranojë pjesërisht padinë me paditës person Fizik Vangjel Vevecka me
NIPT K 41404502 C dhe të paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimore Durrës dhe
Drejtoria e Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve -
Tiranë.
Të anullojë pjesërisht aktet administrative, ”Njoftim Vlerësimi” për detyrimet
tatimore nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve-
Durrës dhe vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, duke
përcaktuar se gjoba në ngarkim të Personit Fizik Vangjel Vevecka, me adresë
Lagja nr.1, afër Vilës së Zogut Durrës, duhet të jetë 100.000 lekë.
581
Të anullojë pjesën tjetër të gjobës në shumën 200.000 lekë.

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.1614, datë

Lënien në fuqi të vendimit nr.(11-2013-2001) 1057, datë 17.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës, e cila kërkon:
vendimit nr.(11-2013-2001) 1057, datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës
dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës paraqet në

rekurs, janë:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Administrativ nuk është i drejtë e i bazuar në ligj. Më
konkretisht, për t’i ardhur në ndihmë gjykatës që të arrijë në një vlerësim të drejtë të
çështjes në konflikt si edhe për të vërtetuar pretendimet tona si palë e paditur.
 Pas shqyrtimit të pretendimit të paditësit dhe dokumentacionit, nga aktet rezulton se
subjekti është pronar i një Bar Kafeje në qytetin e Durrësit, dhe se më datën
16.06.2011, është vizituar nga inspektorët e DRT Durrës të cilët kanë përpiluar Akt-
Konstatimin nr.0188413, datë 16.06.2011 dhe procesverbalit nr.0034971, datë
16.06.2011, pasi nuk ka pajisur me kupon tatimor klientët që po u shërbehej, duke
plotësuar edhe procesverbalin e gjobës, nr.0034971, datë 16.06.2011, sipas të cilit
personi fizik dënohet me 100.000 lekë gjobë, duke u bazuar në nenin 122/1 të ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH” i ndryshuar.
 Mbi këtë bazë subjektit i është njoftuar Aktit Administrativ Njoftim Vlerësim për
Detyrime nr.15559 prot, datë 07.07.2011, të cilin e ka apeluar në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor Tiranë, i cili me vendimin nr.15612/1 ka vendosur lënien në fuqi të
tij.
 Subjekti i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar shfuqizimin e këtyre akteve dhe
pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
 Pala paditëse ka zbatuar nenin 122 të ligjit nr.9920/2008. Nga analiza e fakteve
rezulton se Njoftim Vlerësimi për Detyrime nr.15559 prot, datë 07.07.2011, i nxjerrë
nga pala e paditur është plotësisht i bazuar në nenin 122 pika 1 gërma “i” të ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar. Pra, aktet e nxjerra janë plotësisht të bazuara në ligj.

582
VËREN
nr.31001-00083-00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Vangjel
Vevecka, të paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës e Drejtoria e Apelit Tatimor Tiranë,
me objekt: Anullimin e akteve administrative, “Njoftim, Vlerësimi për Detyrimet Tatimore”
nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, si dhe Anullimin e
vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.1614, datë
08.05.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, në zbatim të kufizimit të ankimit, të
parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, është i paankimueshëm
me anë të rekursit në Gjykatën e Lartë dhe në rastin objekt gjykimi duhet të vendoset pushimi
i gjykimit të çështjes.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton së paditësi

është subjekt “Personi Fizik” Vangjel Vevecka me NIPT. L 22003503 R ka një lokal “Bar
Bufe” që ndodhet në Lagjen nr.1, afër Vilës së Zogut Durrës dhe ushtron aktivitet privat.
4. Me datë 16.06.2011, në zbatim të urdhër shërbimit nr.13395/10 prot, datë
06.06.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës është ushtruar kontroll në lokalin “Bar-
Bufe” të paditësit Vangjel Vevecka, që ndodhet afër Vilës së Zogut, në lagjen nr.1 Durrës.
Ky kontroll është ushtruar pas disa kontrolleve të tjerë të ushtruar në këtë lokal dhe që ka
rezultuar, që personi fizik Vangjel Vevecka në lokalin “Bar-Bufe” aktivitetin e ushtronte,
konform rregullave ligjore.
5. Inspektorët tatimor që kanë ushtruar kontrollin e datës 16.06.2011 në lokalin “Bar-
Bufe” të palës paditëse kanë konstatuar se në tre tavolina ndodheshin klientë që nga ana e
kamerierit të lokalit, dëshmitarit Ymer Paftali, shërbimi Bar i kryer nuk është shoqëruar me
kuponin tatimor përkatës.
6. Për faktin e mësipërm, inspektorët tatimor kanë hartuar aktin e konstatimit që mban
datën 16.06.2011, si dhe procesverbalin e gjobës në shumën 300.000 lekë, ndaj subjektit
“Personit Fizik” Vangjel Vevecka, që është i datës 16.06.2011.
7. Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës, pas kontrollit të ushtruar prej
inspektorëve tatimor të saj, më datë 07.07.2011 ka nxjerrë njoftim vlerësimi për detyrimet me
nr.15559 prot, dhe ja ka kërkuar për zbatim paditësit, personit fizik Vangjel Vevecka për të
likuiduar shumën e gjobës, prej 300.000 lekë të vënë ndaj tij.
8. Akti administrativ i mësipërm, është vlerësuar i padrejtë nga pala paditëse që e ka
kundërshtuar në rrugë administrative në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.

9. Me vendimin nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të Drejtorisë së Apelit Tatimor
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, është vendosur:
Lënien në fuqi të aktit administrativ, “Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore”
nr.15559, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, për tatim paguesin
Vangjel Vevecka, në bazë të procesverbalit të gjobës nr.0034971, datë 16.06.2011, për
shumën 300.000 lekë.
10. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë me
583

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes civile për kompetencë gjykimi, në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Durrës.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2013-2001) 1057, datë

Të pranojë pjesërisht padinë me paditës person Fizik Vangjel Vevecka me NIPT K
41404502 C dhe të paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimore Durrës dhe Drejtoria e Apelimit
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Të anullojë pjesërisht aktet administrative, “Njoftim Vlerësimi” për detyrimet
tatimore nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve-Durrës dhe
vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, duke përcaktuar se gjoba në ngarkim të Personit Fizik
Vangjel Vevecka, me adresë Lagja nr.1, afër Vilës së Zogut Durrës, duhet të jetë 100.000
lekë.
Të anullojë pjesën tjetër të gjobës në shumën 200.000 lekë.
Paditësi, tatim paguesi Vangjel Vevecka ka kërkuar nga gjykata, anullimin e akteve
administrative “Njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore” nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës dhe vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, me
arsyetimin që ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata, pasi shqyrtoi materialet e çështjes konstaton se subjekti tatim paguesi
Vangjel Vevecka, gjatë vitit 2011 është kontrolluar disa herë nga inspektorët tatimor të
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Durrës, për aktivitetin që ushtron në lokalin “Bar-Bufe” që
ndodhet në Lagjen nr.1, pranë Vilës së Zogut Durrës dhe ka rezultuar që ushtronte aktivitetin
konform rregullave ligjore.
Gjykata vlerëson që i vetmi rast në kontrollin e parë të ushtruar nga inspektorët
tatimor të D.R.T Durrës më datë 16.06.2011, është rasti i parë që në aktivitetin e tij, tatim
paguesi Vangjel Vevecka ka kryer shkelje administrative, konkretisht të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore” dhe udhëzimit të Ministrisë së Financave nr.24, datë
02.09.2008, i ndryshuar.
Fakti që në të njëjtin kontroll, që përbën rastin e parë të shkeljes administrative, kjo
shkelje është konstatuar në tre tavolina shërbimi klienti pa kupon tatimor, nuk duhet të
përcaktohet si tre raste kontrolli, por ndodhemi përpara rastit të parë e të vetëm të kontrollit
të ushtruar më datë 16.06.2011, ku është konstatuar shkelja administrative.
Në bazë të udhëzimit “Për procedurat Tatimore” me nr.24, datë 02.09.2008, pika 54
paragrafi 3, përcaktohet se: Për personat e tatueshëm të cilët kryejnë furnizime të shërbimeve
të natyrës Bar-Bufe, restorant, mensa, ku konsumohen pije dhe ushqime, lëshimi i kuponit
tatimor duhet të bëhet në të njëjtin moment me furnizimin e porosisë së klientit, që nuk
është kryer në rastin konkret.
Gjykata, çmon se masa e gjobës së vendosur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale
Tatimore Durrës në rastin konkret, duhet të ishte vendosur sipas nenit 122 pika “i” të ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 ku, përcaktohet se: Për kontrollin e parë.... dhe gjobë në masën
100.000 lekë, për tatim paguesit e tjerë”.
584
Për shkakun e mësipërm, gjykata vlerëson që paditësi, tatim paguesi Vangjel Vevecka,
duhet detyruar të paguaj gjobë në shumën 100.000 lekë për shkeljen administrative të
mësipërme dhe për pjesën tjetër të gjobës, aktet administrative “Njoftim Vlerësimi për
Detyrimet Tatimore” nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës
dhe vendimit nr.15612/1 prot, datë 02.11.2011 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, duhet anulluar.
14. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2014-747 (440), datë 12.02.2014 ka
vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë kompetente.
15. Gjykata Administrative e Apelit, me të njëjtin arsyetim me vendimin nr.1614, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.(11-2013-2001) 1057, datë 17.04.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
16. Neni 1/1 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon se:
Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me
përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
18. Neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit
për padi me objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë
më të vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë
më të vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të
holla, me vlerë më të vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
kushtetuese dhe ligjore, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore,
ndihma ekonomike dhe pagësa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël së dyzet
fishi i pagës minimale, në shkallë vendi”.
19. Vendimi nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e
nenit 56/b të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
585
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse rekursi është
ushtruar kundër një vendimi të Gjykatës Administrative të Apelit për të cilin nuk lejohet
rekurs në Gjykatën e Lartë, sepse objekt shqyrtimi është një kërkesëpadi në të cilën vlera e
kërkimit apo e së drejtës është më e vogël së dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi.
21. Në rastin në shqyrtim nisur nga objekti i gjykimit, i cili është kundërshtimi i një
akti administrativ individual dhe shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse, rezulton se,
natyra e çështjes në shqyrtim është administrative. Në datën 04.11.2013 kanë filluar
funksionimin gjykatat administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është
përcaktuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke nisur nga
kjo datë të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në kompetencë dhe janë
objekt shqyrtimi në gjykatat administrative, pavarësisht nëse çështja gjyqësore që i është
paraqitur gjykatës për shqyrtim është rregjistruar ose ka qenë në gjykim përpara datës
04.11.2013.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pa i hyrë zgjidhjes në themel të çështjes
konstaton se, ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” në nenin 56 të tij,
parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të padisë,
nuk lejohet të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky rregullim ligjor ka një natyrë
kufizuese në krahasim me rregullimin e mëparshëm të bërë nga Kodi i Procedurës Civile, i
cili lejonte të drejtën e ankimit apo rekursit, pavarësisht nga vlera e kërkimit apo e së drejtës
që ishte objekt shqyrtimi përpara gjykatës.
23. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
06.12.2013 kanë arritur në përfundimin unifikues se: Kufizimet financiare që parashikojnë
nenet 45 dhe 56 të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Administrativ ose rekurs në Gjykatë të Lartë, nuk zbatohen në lidhje me
ankimet apo rekurset e paraqitura përpara datës 04.11.2013. Në zbatim të këtij vendimi
unifikues, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për të gjitha rekurset e
paraqitura pas datës 04.11.2013 kundër vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit do të
zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 56 të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së
drejtës së paraqitjes së rekursit, duke u nisur nga vlera e vogël e kërkesëpadisë gjen zbatim
vetëm pas datës 04.11.2013, ky Kolegj ka detyrimin për të verifikuar, rast pas rasti, nëse vlera
e padisë apo kërkesës në çështjen për të cilën është paraqitur rekurs, është apo jo nën vlerën
minimale të përcaktuar në nenin 56 të ligjit nr.49/2012.
24. Në nenin 56/b të ligjit nr.49/2012 parashikohet se: nuk lejohet rekurs kundër
vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit, për kërkesëpadi me objekt
kundërshtimi i akteve administrative apo mosmarrëveshje administrative me vlerë më të
vogël së dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet përiodikisht çdo vit me VKM. Vendimi i Këshillit të
Ministrave në fuqi në momentin e paraqitjes së rekursit është ai me nr.537, datë 03.07.2013, i
cili parashikon se, paga minimale në shkallë vendi në Shqipëri është 22.000 lekë.
Rrjedhimisht, vlera minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 56 të ligjit nr.49/2012
është mbi 880.000 lekë, për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të ankimit ose rekursit.
25. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim ka për objekt ankimin kundër Njoftim
Vlerësimit për Detyrime Tatimore nr.15559 prot, datë 07.07.2011 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Durrës, i cili përmban detyrime në vlerën 300.000 lekë. Pra vlera e kërkesëpadisë
rezulton që të jetë më e vogël se sa kufiri, i parashikuar në nenin 56 të ligjit nr.49/2012, për
efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit të ushtruar kundër vendimit të gjykatës së
apelit.
586
26. Përsa më sipër vendimi nr.1614, datë 08.05.2014 i Gjykatës Administrative të
Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës 04.11.2013) është i paankimueshëm në
Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të kufizimit të paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e
vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me pagën minimale në shkallë vendi, të
parashikuar nga dispozita ligjore e nenit 56 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, prandaj për këtë shkak duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 56/b të ligjit
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 08.02.2017
587
Nr. 00-2017-267 Vendimi (38)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MUHAMED MAHJA

SHEFQET MAHJA
MUHAREM MAHJA
I PADITUR: TAHIR MAHJA
INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë,
të ekzekutojë vendimin nr.5121, datë 18.04.2011
për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar nga shtetasi Tahir Mahja,
mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në hipotekë me nr .41 datë 26.04.1933.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 302, 303, 608, 609 të K.Civil.

vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.64, datë 24.01.2013, ka vendosur:

Prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për të vazhduar gjykimin nga i
njëjti trup gjykues.

vendosur:
Kthimin e kërkesëpadisë paditësave Muhamet, Shefqet dhe Muharem Mahja,
me objekt: Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të ekzekutojë
vendimin nr.5121, datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar
nga shtetasi Tahir Mahja, mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në
hipotekë me nr.41, datë 26.04.1933.
588
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.

Tahir Mahja, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.599, datë 20.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.7625, datë 03.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që pala e paditur Tahir Mahja paraqet në rekurs, janë:

 Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural civil dhe në shkelje të kërkesave të nenit 472/a të Kodit të Procedurës
Civile, duke zhvilluar një proces të parregullt ligjor.
 Gjykata e Apelit Tiranë, ka interpretuar gabim, kërkesën e paditësve Muhamet Mahja,
etj, në lidhje me kërkesën e saktësimit të objektit të padisë, në gjykimin e zhvilluar në
shkallë të parë, me arsyetimin se nuk jemi përpara ndryshimit të shkakut ligjor të
padisë objekt gjykimi dhe nuk jemi përpara një padie të re me natyrë rivendikimi.
 Arsyetimi i vendimit të gjykatës së apelit bie ndesh me aktet e dosjes gjyqësore që i
përket vendimit me nr.7625, datë 03.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
e konkretisht: Referuar padisë objekt gjykimi që ndodhet në dosje gjyqësore, rezulton
së paditësit Muhamet, Shefqet dhe Muharem Mahja etj, i janë drejtuar gjykatës me
kërkesëpadinë me objekt: Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të
ekzekutojë vendimin nr.5121, datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të
ndërtuar nga shtetasi Tahir Mahja, mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në
 Në seancën e veprimeve përgatitore të datës 03.06.2013, gjykata e faktit, konform
nenit 158/a e 154 të K.Pr.Civile, konstatoi kërkesëpadinë me të meta që kanë të bëjë
në lidhje me objektin e padisë dhe me ndërgjyqësit e thirrur në atë gjykim. Për këtë
fakt, paditësve iu la kohë për plotësimin e objektit të padisë, fakt që provohet nga
procesverbali i veprimit përgatitor i datës 03.06.2013 që ndodhet në dosje.
 Nga aktet e dosjes së shkallës së parë, rezultoi se në seancën e veprimit përgatitore të
datës 03.07.2013, paditësit paraqitën një kërkesë me shkrim për saktësimin e objektit
të padisë, konkretisht: Prishjen e shtesës së ndërtimit pa leje të bërë mbi banesën
ekzistuese në bashkëpronësi, e regjistruar në hipotekë me nr.41/1933 dhe kthimin e
pronës në gjendjen e mëparshme. Gjithashtu kërkojmë të heqim dorë nga thirrja si
palë e paditur të INU, Bashkia Tiranë. Gjykata e shkallës së parë, pasi analizoi
kërkesën për ndryshimin e objektit të padisë, të paraqitur prej paditësve të
sipërpërmendur, në kuadër të plotësimit të të metave të padisë së parë, konkludoi se
jemi përpara një padie të re me një kërkim të ri dhe jemi edhe përpara ndryshimit të
shkakut ligjor të padisë së parë. Në këto kushte gjykata e shkallës së parë, aplikoi
kushtet e nenit 154/a/4 të K.Pr.Civile nga ku citon se: Kur paditësi nuk plotëson të
metat brenda afatit të caktuar, kërkesëpadia quhet se nuk është paraqitur dhe i kthehet
paditësit së bashku me aktet e tjera dhe në këto kushte gjykata e shkallës së parë me të
drejtë vendosi, kthimin e kërkesëpadisë.
 Së dyti, i gabuar është edhe arsyetimi i gjykatës së apelit në lidhje me pozitën
procedurale të INU Bashkisë Tiranë, që në padinë objekt gjykimi, duhet të thirret me
cilësinë e personit të tretë, sipas kërkesave të nenit 192 të Kodit të Procedurës Civile.
 Ne rastin konkret në gjykim, gjykata e apelit, ka dalë jashtë kufijve procedural të
gjykimit midis palëve në konflikt dhe nuk mund të arsyetonte që të krijohet një
589
ndërgjyqësi e ndryshme nga ajo që kërkojnë palët, në gjykimin në shkallë të parë, pasi
padia e paraqitur nga paditësat është një padi detyrimi, ku në objektin e padisë
paditësit kanë kërkuar: Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të
ekzekutojë vendimin nr.5121, datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të
ndërtuar nga shtetasi Tahir Mahja, mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në
 Pra, në kushte si është paraqitur padia nga ana e paditësve, gjatë gjykimit në shkallë të
parë është bërë në zbatim të gabuar të ligjit procedural civil e konkretisht të nenit 185
të Kodit të Procedurës Civile, pasi paditësat kanë ndryshuar tërësisht objektin e padisë
në gjykim dhe brenda kuadrit të kërkimeve të shprehura në objektin e padisë, kanë
dalë me kërkime të një padie të re, të një padie rivendikimi, duke ndryshuar dhe
shkakun ligjor të padisë, pasi kanë përdorur si referenca ligjore nenet 302 dhe 303 të
Kodit Civil.
 Me këtë zgjidhje procedurale, që ka bërë Gjykata e Apelit Tiranë, ka vepruar në
kundërshtim me kërkesat e neneve 2 dhe 6 të Kodit të Procedurës Civile.

VËREN
nr.11111-00564-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Muhamet,
Shefqet dhe Muharem Mahja, të paditur INU Bashkia Tiranë e Tahir Mahja, me objekt:
Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të ekzekutojë vendimin nr.5121, datë
18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar nga shtetasi Tahir Mahja, mbi pronën
në bashkëpronësi e regjistruar në hipotekë me nr.41, datë 26.04.1933.
2. Vendimi nr.599, datë 20.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton së paditësit

Muhamed, Shefqet dhe Muharem Mahja, vëllezër ndërmjet tyre, me padinë e ngritur prej tyre
kanë pretenduar se i padituri Tahir Mahja, vëllai tjetër i tyre, bashkëpronar me ta në një
sipërfaqe prej 1.000 m2 dhe një ndërtesë të ndërtuar mbi të, pa leje të autoriteteve kompetente
dhe në shkelje të së drejtës së bashkëpronësisë, ka prishur ndërtesën njëkatëshe dhe ka
ndërtuar një ndërtesë dykatëshe.
4. Për këtë arsye paditësit i janë drejtuar Inspektoratit Ndërtimor Urbanistik Vendor,
pranë Bashkisë Tiranë, për prishjen e këtij ndërtimi që, sipas tyre, cënonte bashkëpronësinë
dhe ishte bërë pa leje të autoriteteve kompetente. INUV, që ka edhe cilësinë e të paditurit në
këtë gjykim, mbi bazën e kërkesës së paditësave, ka nxjerrë vendimin nr.5121, datë
18.04.2011, me objekt prishjen e ndërtimit pa leje të realizuar prej të paditurit Tahir Mahja.
5. Duke qenë se pala e paditur INUV Tiranë nuk po vepronte për të ekzekutuar
vendimin e saj për prishjen e këtij objekti, paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë, me objekt detyrimin e palës së paditur INUV Tiranë të ekzekutojë këtë vendim
për prishje.
590
6. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9842, datë 18.10.2012, ka

vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile.
(me arsyetimin se paditësit nuk kishin ezauruar rrugën administrative të ankimit ndaj
INUV, tek INUK. Pra, sipas gjykatës së shkallës së parë në këtë vendim, nëse nuk vepron
INUV, ndërhyn dhe vepron INUK, bazuar në nenin 10/1 të ligjit nr.8970, datë 16.07.2007).
8. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.64, datë 24.01.2013, ka vendosur:
Prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për të vazhduar gjykimin nga i njëjti
trup gjykues.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ndër të tjera arsyeton:
Duke iu referuar edhe vendimit unifikues nr.1/2010, ka arsyetuar, ndër të tjera, se
detyrimi për të ezauruar rrugën administrative të ankimit ekziston vetëm kur ligji specifik
parashikon në mënyrë eksplicite dhe taksative të drejtën dhe detyrimin e ankimit
administrativ, organin më të lartë administrativ tek i cili drejtohet ankimi, etj, parashikime që
nuk gjenden në ligjin nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”.
Lidhur me objektin e padisë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në këtë vendim, ka
arsyetuar se, referuar vendimit unifikues nr.686/2000, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë arrijnë në konkluzionin se gjykatës i lind e drejta të detyrojë me vendim cilindo organ
jo vetëm të ushtrojë detyrën, por ta ushtrojë atë në përputhje me Kushtetutën dhe ligjet, duke
garantuar të drejtën e individit për një gjykim të drejtë dhe në një afat të arsyeshëm.
vendosur:
Kthimin e kërkesëpadisë paditësve Muhamet, Shefqet dhe Muharem Mahja, me
objekt: Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të ekzekutojë vendimin nr.5121,
datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar nga shtetasi Tahir Mahja, mbi
pronën në bashkëpronësi e regjistruar në hipotekë me nr.41, datë 26.04.1933.
Se paditësit Muhamet, Shefqet dhe Muharem Mahja, i janë drejtuar gjykatës me
kërkesëpadinë me objekt: Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të ekzekutojë
vendimin nr.5121, datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar nga shtetasi
Tahir Mahja, mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në hipotekë me nr.41, datë
26.04.1933.
Në seancën e veprimeve përgatitore të datës 03.06.2013, gjyqtari i vetëm, konform
nenit 158/a e 154 të K.Pr.Civile, konstatoi kërkesëpadinë me të meta që kanë të bëjë në lidhje
me objektin e padisë, konkretisht për tu përcaktuar mirë objekti i mosmarrëveshjes.
Për këtë fakt, paditësve iu la kohë për plotësimin e objektit të padisë, fakt që provohet
nga procesverbali i veprimit përgatitor i datës 03.06.2013.
Nga aktet e dosjes rezultoi se në seancën e veprimit përgatitor të datës 03.07.2013,
paditësit paraqitën një kërkesë me shkrim për saktësimin e objektit të padisë, konkretisht:
Prishjen e shtesës së ndërtimit pa leje të bërë mbi banesën ekzistuese në bashkëpronësi,
e regjistruar në hipotekë me nr.41/1933 dhe kthimin e pronës në gjendjen e mëparshme.
Gjithashtu kërkojmë të heqim dorë nga thirrja si palë e paditur të INU, Bashkia
Tiranë.
Gjykata, vendosi të mos e pranojë kërkesën e bërë nga paditësit për saktësimin e
objektit të padisë, në kuadër të plotësimit të të metave të padisë së parë, pasi çmon se në
lidhje me kërkesën për saktësimin e objektit të padisë, jemi përpara një kërkimi të ri,
591
ndryshimit të shkakut ligjor, pra përpara një padie rivendikimi. Në këto kushte, duke qenë se
e meta e padisë nuk është plotësuar nga pala paditëse, gjykata konkludon se jemi përpara
kushteve të parashikuara nga neni 154/a/4 të K Pr Civile nga ku citon se: Kur paditësi nuk
plotëson të metat brenda afatit të caktuar, kërkesëpadia quhet se nuk është paraqitur
dhe i kthehet paditësit së bashku me aktet e tjera.
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykate me tjetër trup gjykues.
Gjykata e apelit vlerëson se vendimi nr.7625, datë 03.07.2013 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për kthimin e padisë me aktet shoqëruese është vendosur në kundërshtim me
rregullat e përcaktuara në nenin 154/a të Kodit të Procedurës Civile dhe ka vend që ai të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, në kuptim
të nenit 466/ç dhe 467/c të K.Pr. Civile.
Kështu gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se objekti i padisë, si shprehje e
objektit të mosmarrëveshjes, duhej saktësuar dhe, duke e konsideruar këtë si të metë të
padisë, i ka lënë afat paditësve për plotësimin e saj. Gjykata e Apelit Tiranë çmon se ky
qëndrim i gjykatës së shkallës së parë është i pabazuar në ligj. Kështu objekti padisë, i cili
nuk është konsideruar me të meta as nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, kur ka shqyrtuar
çështjen e juridiksionit, ka qenë prishja e ndërtimit pa leje të bërë nga një prej
bashkëpronarëve, gjë e cila ishte në shkelje të së drejtës së pronës së bashkëpronarëve të
tjerë.
Nuk kuptohet se çfarë ka nënkuptuar gjykata e shkallës së parë me saktësim të objektit
të padisë. Edhe kur paditësit kanë riformuluar objektin e padisë, nuk ka ndryshuar shkaku
juridik i saj. Kështu kërkimi ka qenë prishja e ndërtimit të paligjshëm, pa leje të autoriteteve
administrative kompetente, që përbënte gjendjen faktike, e cila i kundërvihej së drejtës
subjektive të pronësisë së paditësve, gjë që përbën edhe shkakun juridik të padisë.
Ky është edhe qëndrimi që mban Gjykata e Lartë në vendimin unifikues nr.3/2012, ku
ndër të tjera, shprehet se: …. Në rastin e paraqitjes së një padie të re, midis të njëjtave palë,
gjykata, me kërkesën e palës së interesuar, do të bëjë atë që quhet “identifikimi i padive”, ku
objekti i mosmarrëveshjes paraqitet si një element thelbësor për këtë identifikim (krahas
palëve dhe shkakut të padisë). Në këtë rast gjykata do të duhet të shqyrtojë elementët
(pretendimet) përbërës të objektit të mosmarrëveshjes (padisë) së zgjidhur më parë me
vendim përfundimtar dhe t’i krahasojë ato me elementët e mosmarrëveshjes së re të paraqitur
për shqyrtim….
Siç u shtjellua edhe pak më lart, gjykata e apelit vlerëson se riformulimi i objektit të
padisë prej paditësve, sipas kërkesës së vetë gjykatës së shkallës së parë, nuk ka sjellë një
kërkim të ri në formën e një padie të re, pasi objekti i mosmarrëveshjes nuk ka ndryshuar dhe
ka të bëjë më prishjen e një ndërtimi të bërë pa leje, në shkelje të së drejtës subjektive të
bashkëpronësisë së paditësve. Sa i takon referencës ligjore, nëse ky kërkim do të duhet të
bazohet në nenin 296, që i referohet padisë së rivendikimit apo në nenin 302, që i referohet
pushimit të cënimit në pronësi apo në ndonjë dispozitë tjetër, kjo nuk mund t’i kërkohet në
mënyrë të kushtëzuar palës paditëse, pasi është detyrë e gjykatës, edhe në dritën e vendimit
unifikues të sipërcituar.
592

e paditur Tahir Mahja, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, pasi Gjykata e Apelit
Tiranë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja lëndore, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i
saj të cënohet.
Apelit.
paditësit Muhamet, Shefqet dhe Muharem Mahja i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me kërkesëpadi, duke kërkuar Detyrimin e palës së paditur INU Bashkia Tiranë, të
ekzekutojë vendimin nr.5121, datë 18.04.2011 për prishjen e ndërtimit pa leje të ndërtuar nga
shtetasi Tahir Mahja, mbi pronën në bashkëpronësi e regjistruar në hipotekë me nr.41, datë
26.04.1933. Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të gjykimit me vendimin nr.599, datë
20.11.2013 ka vendosur të prishë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë.
593
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
594
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 08.02.2017
595
Nr.31003- 02173-00-2014 Regj.Themeltar
Nr.00-2017-1791 Vendimit (40)
VENDIM

në dhomën e këshillimit të datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:
PADITËSE: BESARIJE BAJRAKTARI.
E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE KUKËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të me rikthyer ne vendin e punës.
Detyrimin e te paditurit për dhënien e dëmshpërblimit me 1 vit page
për shkak te zgjidhjes se menjëhershme te kontratës pa shkaqe te justifikuara.
Detyrimin e të paditurit të paguajë dy muaj page për mosrespektimi te afateve te njoftimit.
Detyrimin e te paditurit të paguajë 2 muaj page për
mosrespektim të procedurës për largim nga puna.
Detyrimin e të paditurit të paguajë lejen e zakonshme për vitin 2009.
Detyrimin e të paditurit të paguajë dem shpërblim moral etik
dhe Profesional për largimin tim padrejtësisht nga puna.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144. 145. 146. 152, 153 e 155 të Kodit të Punës
Gjykata e Shkallës së Parë Kukës, me vendimin nr.292, datë 20.11.2013, ka vendosur:

-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë
-Detyrimin e anës së paditur DRSSH Kukës për ti paguar paditëses Besarije
Bajraktari vlerën e 12 muajve pagë si dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës së
punës pa shkaqe të justifikuara.
-Detyrimin e anës së paditur DRSSH Kukës, për t’i paguar paditëses Besarije
Bajraktari vlerën e tre muajve pagë dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës së
zgjidhjes së kontratës.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Kukës për ti paguar paditëses Besarije
Bajraktari, pagesën për dëmshpërhlim për vjetërsi në punë në masën e 7 (shtatë) muajve
pagë:
-Rrezimin e kërkesës së paditëses Besarije Bajraktari për pagesën e lejes së
zakonshme për vitin 2009, si të pabazuar në ligj dhe në prova:
-Rrëzimin e kërkesës së paditëses Besarije Bajraktari për rikthimin e saj në vendin e
mëparshëm të punës pranë anës së paditur DRSSH Kukës si të pabazuar në ligj:
596
-Rrëzimin e kërkesës së paditëses Besarije Bajraktari për dëmshpërblim moral etik
dhe Professional për largimin e saj nga puna, si të pabazuar në ligj:
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë:
Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda 15 ditëve nga
shpallja apo njoftimi i palëve.
Kunder vendimit ka bere ankim pala e paditur DRSSH Kukës.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.346, datë 25.02.2014, ka vendosur:

-Ndryshimin e vendimit nr.292, dt.20.11.2013, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kukës
Rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.346, datë 25.02.2014, ka

paraqitur rekurs, pala paditëse Besarije Bajraktari, e cila ka kërkuar; “Prishjen e vendimit
nr.346, dt.25.02.2014, te Gjykatës Administrative te Apelit dhe lënien ne fuqi te Vendimit
nr.292, dt 20.11.2013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kukës, duke parashtruar këto shkaqe:
Kundër vendimit nr.346, date 25.02.2014, te Gjykatës Administrative te Apelit.

Unë paditësja, prej muajit dhjetor te vitit 1995 deri me dt 30.09.2009, kam punuar
pranë palës se paditur me detyra te ndryshme.
Me ketë date mbështetur ne urdhrin nr.68, dt.30.09.2009 jam liruar nga detyra.
Referuar urdhrit te mësipërm vërtetohet gjithashtu se pala e paditur nuk ka zbatuar as

procedurën dhe as afatet e njoftimit për zgjidhjen e kontratës se punës.
Ne këto kushte, pas shqyrtimit te kërkesë-padisë bere nga ana ime Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kukës, ka vendosur pranimin pjesërisht te saj duke detyruar palën e paditur te me
dëmshpërbleje me 22 paga mujore.
Meqenëse ndaj meje ka pasur ndjekje penale dhe ne fund te shqyrtimit gjyqësor me
vendimin nr.130, date 22.04.2013, te formës se prere është vendosur pushimi i çështjes.
Pas këtij momenti jam drejtuar Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kukës persa citova me
sipër.
Gjate shqyrtimit te ankimit te bere nga pala e paditur, Gjykata e Apelit Administrativ
vendosi te ndryshoje vendimin mr.292, dt.20.11.2013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kukës
duke vendosur rrëzimin e padisë.
Duke e quajtur një vendim te tille te padrejte dhe ne kundërshtim me ligjin material
dhe atë procedural ne veçanti sepse neni 6, i K.Pr.Civile shprehet ne mënyre eksplicite se:
Gjykata qe gjykon mosmarrëveshjen duhet te shprehet mbi gjithçka qe i kërkohet dhe
vetëm për atë qe kërkohet, ne respekt te kësaj dispozite asnjëra nga palët nuk ka kërkuar për
tu shprehur ne lidhje me shkakun qe ka shprehur Gjykata e Apelit Administrativ për
ndryshimin e vendimit, për këto arsye i kërkoj Gjykatës se Larte:
Prishjen e vendimit nr.346, dt.25.02.2014, te Gjykatës Administrative te Apelit dhe

lënien ne fuqi te Vendimit nr.292, dt 20.11.2013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kukës.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATES SE LARTE

597
VËREN
Vendimi nr.346, datë 25.02.2014, i Gjykatës Administrative të Apelit, është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po
asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e
dhëna nga gjykatat më të ulta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se paditësja Besarije
Bajraktari i është drejtuar palës së paditur DRSSH Kukës me kërkesë padinë për “Detyrimin e
të paditurit për dhënien e dëmshpërblimit me 1 vit pagë për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës pa shkaqe të justifikuara. Detyrimin e të paditurit të paguajë dy
muaj pagë për mosrespektimi të afateve të njoftimit. Detyrimin e të paditurit të paguajë 2
muaj pagë për mosrespektim të procedurës për largim nga puna. Detyrimin e të paditurit të
paguajë lejen e zakonshme për vitin 2009”.
Paditësja Besarije Bajraktari, ka qenë në marrëdhënie pune pranë DRSHS Kukës, që
nga muaji Dhjetor i viti 1995, ku ka kryer detyra të ndryshme dhe së fundmi ka patur detyrën
e specialistes së përfitimeve afatgjata pranë Degës së Agjensisë së Sigurimeve Shoqërore
Kukës, deri me dt.30.09.2009, nëpërmjet urdhërit nr.68, datë 30.09.2009, është vënë në dijeni
se ndaj saj është marrë masa disiplinore “Largimit nga puna” me motivacion “Për moskryerje
të detyrës funksionale me pasojë dëmtim të fondeve të sigurimeve shoqërore konstatuar nga
ekipi i Auditimit të ISHS- Tiranë”. DRSSH Kukës, nuk e ka njoftuar asnjëherë për ti dhënë
shpjegime në lidhje me shkeljet e konstatuara nga grupi i kontrollit. Më vonë ka marrë dijeni
se shkaku i largimit nga puna është për shkak të shkeljeve të konstatuara gjatë vitit 2008-
2009, për trajtimin e veçantë të minatorëve sipas ligjit nr.8685, datë 09.11.2000.
Gjatë gjithë periudhës së punës paditësja nuk ka kryer asnjë lloj shkelje dhe thyerje të
disiplinës në punë, duke mos marrë asnjë vërejtje apo paralajmërim për largim nga puna.
Aktiviteti i punës së saj gjatë periudhës 2000-2001, është kontrolluar nga ana DRSSH
Kukës dhe ISSH Tiranë, nëpermjet auditimit të dosjeve të miratuara të cilat janë konsideruar
të rregullta. Mbështetur në të gjitha veprimet e mësipërme, paditësja nuk ka qenë dakord me
largimin nga puna dhe për këtë arsye, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Në të tilla rrethana, në datën 27.02.2006, Paditësja Besarije Bajraktari, i është drejtuar
me padi gjykatës duke kundërshtuar aktin e DRSSH Kukës, si dhe duke kërkuar, në thelb,
“Detyrimin e të paditurit për dhënien e dëmshpërblimit me 1 vit pagë për shkak të zgjidhjes
së menjëhershme të kontratës pa shkaqe të justifikuara. Detyrimin e të paditurit të paguajë dy
muaj pagë për mosrespektimi të afateve të njoftimit. Detyrimin e të paditurit të paguajë 2
muaj pagë për mosrespektim të procedurës për largim nga puna. Detyrimin e të paditurit të
paguajë lejen e zakonshme për vitin 2009”.
Gjykata e Shkallës së Parë Kukës, me vendimin nr.292, datë 20.11.2013, ka vendosur
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë…”, duke arsyetuara se; “kërkesa e paditëses është e
drejtë pjesërish dhe duhet pranuar pjesërisht. Largimi nga puna i paditëses Besarije
Bajraktari sipas anës së paditur është bërë duke u mbështetur sipas tyre në pikën 10.8
paragrafi 7, pika f, e rregullores nr.12, dt.20.03.1996 për personelin e ISSH-Tiranë. Si bazë
për të ka shërbyer urdhëri nr.68, dt.30.09.2009, me anë të cilit paditësja Besarije Bajraktari
është larguar nga detyra e inspektorit të përfitimeve afatgjata pranë DRSSH Kukës, me
arsyen se ndaj saj është konstatuar mos kryerje e detyrës funksionale me dëmtim të fondeve të
Sigurimeve shoqërore. Duke qenë se ndaj paditëses Besarije Bajraktari, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kukës, me vendimin e saj nr.28, dt.07.04.2009, lënë në fuqi me vendimin nr.326,
datë 25.1l.2009, nga Gjykata e Apelit Shkodër, është vendosur deklarimi i pafajshëm i saj
vendim nr.82, dt.05.10.2010 dhe nr.83, datë 05.10.2010, ka vendosur, Pushimin e çështjes
penale në ngarkim të saj, të cilat janë lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Shkodër me vendimet
e saj nr.130, dt.22.04.2013 dhe nr.243, dt.10.1l.2011, që do të thotë se:Paditësja Besarije
Bajraktari, nuk mund të ndiqej penalisht kur mungon shkaku ligjor, ose kur ekziston një
598
shkak ligjor që e ndalon ndjekjen penale. Është vërtetur ky shkak do të thotë që, paditësja
Besarije Bajraktari nuk është fajtore për kryerjen e veprës penale.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur, me të cilin kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe rrëzimin e padisë. Në
thelb, pala e paditur ankohet lidhur me mënyrën e zgjidhjes në themel të çështjes “Gjykata
nuk ka marrë në konsideratë provat, faktet, nuk ka bërë analizim të detajuar të konstatimeve
të paraqitura nga strukturat administrative të ISSH lidhur me shkeljet disiplinore të
konstatuara gjatë ushtrimit te detyrës nga paditësja Besarije Bajraktari. Drejtori i DRSSH
Kukës duke marrë në konsideratë raportin e auditit të mbajtur pranë DRSSH Kukës, si dhe
rekomandimet e lëna me shkresën nr.4301/1 prot, dt.14.11.2008, ka vendosur dhënien e
masave disiplinore punonjësve të DRSSH Kukës dhe me urdhërin nr.68, dt.30.09.2009 ka
urdhëruar largimin nga detyra të paditëses.”.
Gjykata e Administrative e Apelit, në dhomë këshillimi mbi bazën e dokumenteve,
çmon se vendimi nr.292, dt.20.11.2013, të Gjykatës së Shkallës së Parë Kukës, duhet të
ndryshohet duke vendosur rrëzimin e padisë, sepse padia është ngritur tej afati 3 vjeçar të
parashikuar në nenin 203, të K.Punës. Kjo gjykatë pa i hyrë shqyrtimit në themel të shkaqeve
të ngritura në ankimin e palës së paditur, si dhe pa patur kërkesë apo pa i dëgjuar palët
ndërgjyqëse për këtë qëllim, ka vlerësuar kryesisht nëse ishte parashkruar ose jo afati 3 vjeçar
për ngritjen e padisë. Kjo gjykatë, me motivin se padia është ngritur jashtë afatit ligjor 3
vjeçar dhe si e tillë është parashkruar, ka vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së
shkallës së parë dhe të rrëzojë padinë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit pala paditëse ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë. Në rekurs, në thelb pretendohet zbatim i gabuar ligjit nga ana e gjykatës së apelit.
Zgjidhja në themel e çështjes nga gjykata e shkallës së parë, që kishte pranuar padinë e tij,
ishte e mbështetur në ligj dhe në prova dhe duhet të mbetej në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është
dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të prishet dhe çështja të rigjykohet edhe
njëherë nga ajo gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Ky Kolegj nuk e gjen të mbështetur në ligj dhe në aktet proceduriale të dosjes
gjyqësore qëndrimin dhe vendimmarrjen e gjykatës së apelit për rrëzimin e padisë, sepse
padia është ngritur jashtë afatit ligjor, pra është parashkruar.
Në nenin 125, të Kodit Civil parashikohet se:
“Neni 125
Kërkesa e palës së interesuar
Parashkrimi i plotësuar nuk mund të merret parasysh nga gjykata ose organi tjetër
kompetent me nismën e vet, por vetëm me kërkesën e palës së interesuar”.
Në interpretim e zbatim të drejtë të kësaj dispozite, parashkrimi i plotësuar nuk merret
në vlerësim dhe as disponohet kryesisht nga ana e gjykatës, nëse një kërkesë e tillë nuk i
është paraqitur asaj më parë nga ana e palës ndërgjyqëse.
Por, në çështjen objekt gjykimi, duke mos respektuar dispozitën e nenit 125 të Kodit
Civil, Gjykata administrative e Apelit, pa ankesë apo kërkesë të ndonjërës nga palët
ndërgjyqëse, ka marrë në shqyrtim kryesisht dhe ka ardhur në përfundimin se padia është
ngritur jashtë afatit 3 vjeçar dhe për rrjedhojë ishte plotësuar afati i parashkrimit për ngritjen
e saj.
Në rrethana të tilla, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i
dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate. Duke qënë se pretendimi mbi parashkrimin e
plotësuar të ngritjes së padisë nuk ishte ngritur gjatë dy shkallëve të gjykimit nga pala e
paditur, në rigjykim, gjykata e apelit duhet të vijojë shqyrtimin gjyqësor të çështjes, duke
vënë në bisedim shkaqet e ngritura në ankimin e palës së paditur lidhur me zgjidhjen në
themel të saj nga gjykata e shkallës së parë.
599
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.346, datë 25.02.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 28.02.2017
600
Nr. 00-2017-67 i Vendimit (41)
VENDIM

në dhomën e këshillimit të datës 08.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITES: YLLI SALLA SH.P.K

I PADITUR: KËSHILLI I QARKUT ELBASAN
INSPEKTORATI I MBROJTJES SË TOKËS
ELBASAN
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKT:
Kundërshtim akti administrativ, anulimin e vendimit
nr.10, dt.15.12.2011, te Inspektoriatit te Mbrojtjes se Tokës Elbasan,
lëne ne fuqi nga Kryetari i Këshillit Qarkut.
Baza Ligjore: Neni 324/a te K.Pr.Civile, neni 32/c, i K.Pr.Civile,
ligji nr.9244, dt. 17.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1301 (13-2012-3529),

dt.18.05.2012, ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkese padisë, si te pabazuar ne ligj dhe fakt.
-Lënien ne fuqi te vendimit nr.10, dt. 15.12.2011, te Inspektoriatit te Mbrojtjes
Elbasan.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.
Kundër vendimit nr.1301 (13-2012-3529), dt.18.05.2012, te Gjykatës se Rrethit

Gjyqësor Elbasan, ka paraqitur ankim pala paditëse, qe kërkon ndryshimin e vendimit dhe
pranimin e padisë si te bazuar ne ligj.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1437, datë 05.05.2014, ka

vendosur:
-Lënien ne fuqi te Vendimit te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, nr.1301
(13-2012-3529), dt.18.05.2012.
Kundër këtij vendimi palët mund te paraqesin rekurs ne Gjykatën e Larte.
601
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1437, datë 05.05.2014,
ka paraqitur rekurs, pala paditëse Ylli Salla sh.p.k, e cila ka kërkuar: “Ndryshimin e
vendimit të Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe të Gjykatës Administrative të Apelit”, duke
Kundër: Vendimit te Gjykatës Administrative te Apelit nr.1437, datë 05.05.2014.

- Me Vendimin date 05.05.2014 është vendosur Lenia ne fuqi e Vendimit te Gjykatës
se Rrethit Gjyqësor Elbasan, nr 1301(13-2012-3529), dt.18.05.2012.
- Ky vendim me duket i padrejte për këto arsye: Shoqëria “Y Salla” sh.p.k me seli ne
fshatin Labinot Fushe Elbasan, paditësi ka ushtruar aktivitetin si person juridik me
objekt punime mermeri, është miratuar kërkesa e shoqërisë për shfrytëzimin e gurit
gëlqeror ne vendin e kërkuar ne Lagjen e Myrtajve, te fshatit Lleshan te Komunës
Gjinar nga Këshilli i Komunës Gjinar dhe gjithashtu dhe leja për studim gjeologjik ne
vendin Përroi i Pajes tek shkëmbi i Valeshit.
- Është miratuar gjithashtu dhe kërkesa për leje mjedisore.
- Shtetasi Kujtim Myrtaj banues ne fshatin Derstile te Komunës Gjinar ka paraqitur
ankese ne Inspektoriatin e Mbrojtjes se Tokës pranë Këshillit të Qarkut Elbasan pasi
ka pretenduar se ka përfituar nga ligji për tokën dhe se kjo sipërfaqe i është dëmtuar
prej rreth 1 viti nga shtetasi Ylli Salla duke hedhur inerte ne te.
- Për ketë shtetasi Kujtim Myrtaj ka paraqitur dhe ankese ne Komunën Gjinar. Për
verifikimin e ankesës është ngritur dhe Komisioni e cila ka konstatuar se kjo toke
bujqësore është dëmtuar nga shoqëria Y.Salla, duke sjelle dhe dëmtime te
konsiderueshme te tokës se shtetasit Myrtaj.
- Gjithashtu dhe nga Inspektorati i mbrojtjes se Tokës është lëne detyrë për kthimin e
tokës ne gjendjen e mëparshme. Gjithashtu është vendos dhe masa e gjobës prej 200
000 lekesh.
- Pas ezaurimit te rrugës administrative paditësi ka ngritur padi ne Gjykate duke qene i
pajisur me te gjitha dokumentet e domosdoshme.
- Theksoj se i gjithë dokumentacioni i nevojshëm ka qene konform ligjit,
( dokumentacion te cilin e kam depozituar serish para seancës gjyqësore nga ana ime
para Gjykatës Administrative te Apelit.) Pasi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka
marre ne shqyrtim kërkese padinë e ka rrezuar, dhe po kështu është vendosur dhe nga
Gjykata Administrative te Apelit, fakt me te cilin nuk jam dakord dhe e kundërshtoj.
- Nisur nga më sipër kërkoj:
- Pranimin e rekursit dhe ndryshimin e vendimit te Gjykatess se Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe te Gjykatës se Apelit.

VËREN
1. Shoqëria “Y Salla” sh.p.k, me seli ne fshatin Labinot, Fushe Elbasan, paditëse ne

ketë gjykim, ka ushtruar aktivitetin si person juridik, me objekt punime mermeri.
Me vendimin nr.11, dt.19.03.2010, te Këshillit te Komunës Gjinar është miratuar
kërkesa e shoqërisë “Y Salla” sh.p.k, për shfrytëzimin e gurit gëlqeror ne vendin e kërkuar,
ne Lagjen e Myrtajve, te fshatit Lleshan, te Komunës Gjinar.
602
Me vendimin nr.24, dt.10.09.2010 te Këshillit te Komunës Gjinar, ka miratuar ne
favor te shoqërisë “Y Salla” sh.p.k. lejen për studimin gjeologjik (gur gëlqeror) ne vendin e
quajtur “Perroj i Pajës”, tek shkëmbi i Valeshit.
Mbi baze te kërkesës dt. 15.08.2010, te paditësit, drejtuar Qendrës Kombëtare te
Licensimit Tirane, me dt 15.09.2010 është miratuar kërkesa për leje mjedisore, ku lloji i
aktivitetit ka qene Karriere Guri Gëlqeror, ne fshatin Derstil, Komuna Gjinar, për një
sipërfaqe prej 0.108 km2.
Gjithashtu dt.20.02.2012, është njoftuar paditësi, për fitimin e shfrytëzimin e mineralit
gëlqeror ne zonën Derstile, te Komunës Gjinar, sipas planit vjetor minerar te viti 2011.
Shtetasi Kujtim Myrtaj, banues ne fshatin Derstile, te Komunës Gjinar ka paraqitur
ankese me dt. 09.11.2011, ne Inspektoratin e Mbrojtjes se Tokës, pranë Këshillit te Qarkut
Elbasan, ku ka pretendua se ka përfituar nga ligji për token, një sipërfaqe toke bujqësore, ne
vendin e quajtur Shkembi i Bardhe apo Shkembi i Deshanit dhe se kjo sipërfaqe, i është
dëmtuar prej afro një viti nga Ylli Salla, administrator i shoqërisë Salla, duke hedhur inerte ne
te. Ketë ankese, ky shtetas me dt.08.09.2011 e ka paraqitur dhe ne Komunën Gjinar.
Për te verifikuar ankesën është ngritur një grup verifikimi i Koçumes mbi baze te
urdhrit nr.6, dt.06.09.2011 te Kryetarit te kesaj Komune dhe kane konkluduar se toka, e cila
sipas te dhënave, Formulari nr.6 dhe akti i marrjes te tokës ne pronësi, i përket shtetasit
Kujtim Myrtja dhe kjo toke bujqësore është dëmtuar nga shoqëria “Y Salla”shpk, e cila ka
hedhur ne inerte, duke sjelle dhe dëmtime te konsiderueshme te kësaj toke.
Nga Inspektoriati i Mbrojtjes te Tokës, pranë Qarkut Elbasan, për te verifikuar
ankesën është shkuar ne vendin objekt ankimi dhe ka rezultuar sipas procesverbalit nr.083,
dt.18.11.2011 se, ne fshatin Derstile, ne ngastrën Shkëmbi i Lleshanit, e llojit Are, ne pronësi
te Kujtim Myrtaj janë depozituar sende te ngurta dhe ka dëmtime te shtresës aktive te tokës,
dëmtime këto te shkaktuara nga Shoqëria “Ylli Salla” sh.p.k, si dhe është lënë detyre,
paditësit, qe te kthehet toka ne gjendjen e mëparshëm deri me dt.05.12.2011.
Sipas procesverbalit ka rezultuar se te pranishëm kane qene punonjësit e inspektoriatit
te Mbrojtjes te Tokës, z.Adriatik Omeri, Rexhep Lamcja, Shefqet Bahja, Refat Preci dhe
Specialisti Liri Bezhani dhe i pranishëm dëshmitari, Dritan Kujtim Myrtja.
Me vendimin nr.10, dt.15.12.2011, te Inspektoriarit te Mbrojtjes te Tokës është
dënuar paditësi me gjobe, ne masën e 200.000 lekeve, për shkelje te nenit 21, pika c, te ligjit
nr.9244, dt. 17.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës Bujqësore”.
Me dt.22.12.2011, paditësi ka paraqitur ankim pranë Kryetarit te Këshillit te Qarkut
ndaj vendimit te mësipërm. Me shkresën nr.1361/1, dt.28.12.2011, është rrezuar ankimi i
paditësit dhe ne referim te nenit 30/3, te ligjit “Për mbrojtjen e tokës bujqësore” paditësi ka
patur te drejte qe brenda afatit 5 ditor te beje ankim ne gjykaten e rrethit.
Brenda afatit ligjor, pasi ka ezauruar rrugën administrative, paditësi ka paraqitur ne
gjykate padinë objekt gjykimi dhe ka pretenduar se, ai është i pajisur me leje mjedisore për
Karriere te Gurit gëlqeror, leje te cilën e ka marre sipas procedurave ligjore.
Gjithashtu, hapja e rrugës është bere me leje te organeve te pushtetit vendor dhe toka,
e cila pretendohet se është dëmtuar nga aktiviteti qe ushtron shoqëria, nuk bën pjese ne
juridiksionin e Inspektoratit te Mbrojtjes te tokës, pasi nuk është toke bujqësore, nuk ndodhet
e regjistruar ne regjistrat kadastrale si toke bujqësor, si dhe, shtetasi Kujtim Myrtja nuk
disponon asnjë vërtetim pronësie për token, për te cilën pretendon se kam dëmtuar.
Kjo toke ndodhet brenda sipërfaqes, për te cilën kam marre me leje minerale
shfrytëzimi.
Te paditurit kane pretenduar se, vendimi i dënimit është i bazuar ne ligj pasi, ne lidhje
me vendimin e dënimit kundravajtesi, pra paditësi është njoftuar. Ka paraqitur dhe ankim tek
Kryetari i Këshillit te Qarkut. Toka e dëmtuar, sipas aktit te marrjes te tokës ne pronësi
formularit nr.6 është ne pronësi te shtetasit Kujtim Mryrtja, është toke bujqësore dhe është në
603
administrim te zyrës te administrimit te tokës ne qark. Kjo toke i është dhëne shtetasit Kujtim
Myrtaj, i cili e ka përfituar nga zbatimi i Ligjit nr.7501 “Për token”.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1301 (13-2012-3529),

dt.18.05.2012, ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkese padisë, si te pabazuar ne ligj dhe fakt.
-Lënien ne fuqi te vendimit nr.10, dt. 15.12.2011, te Inspektoratit te Mbrojtjes
Elbasan.
Kundër vendimit nr.1301 (13-2012-3529), dt.18.05.2012, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Elbasan, ka paraqitur ankim pala paditëse, qe kërkon ndryshimin e vendimit dhe
pranimin e padisë si te bazuar ne ligj.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1437, datë 05.05.2014, ka
vendosur:
-Lënien ne fuqi te Vendimit te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan, nr.1301 (13-
2012-3529), dt.18.05.2012.
Kundër këtij vendimi palët mund te paraqesin rekurs ne Gjykatën e Larte.
Me arsyetimin:
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan e ka rrezuar padinë.
Gjykata Administrative e Apelit çmon se ky vendim është i bazuar ne prova dhe ne ligj
dhe nuk ka vend për pranimin e ankimit te palës paditëse, për arsyet e mëposhtme:
Ligji i zbatueshëm
Neni 28, i ligjit nr.9244, dt.17.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”,
parashikon:
“Përbejnë kundërvajtje administrative shkeljet e mëposhtme:
dhe
a) moszbatimi, nga pronaret e toke bujqësore dhe posedues te tjerë te ligjshëm të
kërkesave të
shkronjave “a” deri ne “e” dhe te shkronjës “g’ te nenit 16, te këtij ligji;
b) mosmarrja e masave të duhura për mbrojtjen e tokës bujqësore, kundrejt
dëmtimeve që I shkaktohen asaj gjate zhvillimit te veprimtarive te ndryshme, qe bien ndesh
me nenin 18, të këtij ligji;
c) mosrespektimi i detyrimeve për njoftimin e rasteve te dëmtimit te tokës bujqësore,
qe bien ndesh me piken 1 te nenit 19 te këtij ligji;
g) moskryerja e analizave te treguesve te tokës bujqësore, qe bien ndesh me piken 1,
te nenit 22, te këtij ligji;
d) mosrehabilitimi i tokës bujqësore te dëmtuar, për kthimin e saj ne gjendjen e
mëparshme, qe bie ndesh me nenin 25, te këtij ligji”.
Neni 29, i ligjit nr.9244, dt.l7.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”;

parashikon:
“Për kundërvajtjet administrative, te parashikuara ne nenin 28, te këtij ligji,
Inspektorati i Mbrojtjes se Tokës ne këshillin e qarkut jep dënime me gjobe nga 50 mije deri
ne 500 mije leke.
604
Neni 30, i ligjit nr.9244, dt.17. 06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”;
parashikon:
“Inspektorati i Mbrojtjes se Tokës ne këshillin e qarkut ka te drejte te vendose masa
administrative.
Kundër vendimit te Inspektoratit te Mbrojtjes se Tokës ne këshillin e qarkut mund te

behet ankim me shkrim te kryetari i këshillit te qarkut brenda 5 ditëve nga shpallja ose
marrja e njoftimit te vendimit.
Kryetari i këshillit te qarkut duhet t'i përgjigjet ankimit brenda 10 ditëve nga
paraqitja e tij.
Kundër vendimit te kryetarit te këshillit te qarkut, ose kur ky i fundit nuk përgjigjet
brenda afatit
10 ditor, mund te behet ankim ne gjykatën e rrethit gjyqësor, ku është kryer
kundërvajtja, brenda 5 ditëve nga shpallja ose marrja e njoftimit te vendimit”.
Rezulton e provuar se, mbi baze te aktit te marrjes te tokës ne pronësi, shtetasi Kujtim
Myrtja, ndër të tjera ka përfituar dhe një sipërfaqe toke të llojit arë 2600m2 në vendin e
quajtur “Shkëmbi i Lleshanit”, fakte këto që janë provuar në gjykim nga akti I marrjes së
tokës në pronësi në emër të këtij shtetasi mbi këtë parcele toke, e cila është toke bujqësore.
Toka ne pronësi, shtetasit Kujtim Myrtja, është e llojit toke bujqësore dhe si e tille hyn
në atë kategori tokash te cilat gjejnë mbrojte nder te tjera dhe me ligjin nr.9244,
dt.17.06.2004 “Për mbrojtjen e tokës bujqësore”.
Ky fakt hedh poshtë pretendimin e ngritur nga paditësi, që ky shtetas nuk ka titull
pronësie dhe se këto toka nuk janë ne administrim te zyrës te administrimit të tokave Qarku
Elbasan. Është pikërisht paditësi, ai i cili ne baze te lejes mjedisore, ka ushtruar aktivitet
privat ne kundërshtim me ligjin e sipërcituar, ne këtë zone.
Nga verifikimet e bëra nga punonjësit e Komunës Gjinar dhe specialistet e
Inspektoratit te Mbrojtjes te Tokës, ka rezultuar e provuar se, ne token bujqësore te llojit are,
ne pronësi të shtetasit Kujtim Myrtja janë hedhur mbetje te ngurta dhe është dëmtuar shtresa
aktive e tokës.
Procesverbali i dt.18.11.2011 është akt zyrtar dhe ne kuptim te nenit 253 e 254, të
K.Pr.Civile ka fuqi te plote provuese, pasi ai është hartuar nga punonjësit e Inspektoratit të
Mbrojtjes te Tokës, ne referim te kompetencave te cilat i ngarkon ligji për Mbrojtjen e Tokës
Bujqësore, përkatësisht neni 21, i këtij ligji.
Vendimi i dënimit me gjobe nr.10, dt.15.12.2011, i cili është marre pas konstatimit
dhe pasi nuk është kthyer toka ne gjendjen e mëparshme e parcele, është akt administrative
në përputhje te plote me ligjin nr.9244, dt.17.06.2004, nenet 21, 28, 29 e 30 te tij, pasi
veprimi i paditësit ka qene ne kundërshtim me ligjin material, duke kryer depozitimin e
lendeve te ngurta ne token bujqësore te shtetasit Kujtim Myrtja, duke i shkaktuar këtij te
fundit një dem te rende, dhe duke ja bere te pamundur shfrytëzimin e tokës ne fjale. Si një akt
ne referim te plote me nenet 28, 29, 30 te ligjit “Për Mbrojtjen e Tokës Bujqësore” gjykata
çmon se duhet te lihet ne fuqi.
Gjithashtu, ne aktin e miratimit te lejes mjedisore te paditësit ka patur detyrime te
përcaktuar qartazi, si gjate fazës te ndërtimit, fazës te funksionimit shfrytëzimit dhe gjate
fazës se rehabilitimit, ku një nder to ka qene qe masat e dheut te sistemohet ne një vend te
caktuar ne objekt dhe te ruhen me qellim rehabilitimi, gjithashtu detyrime te tjera si persa i
përket mënyrës te transportimit apo kushteve qe duhet te ndiqte për mos ndotjen e mjedisit.
605
4. Neni 1/1, i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Neni 17/2 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Neni 56, i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë
më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë
më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të
holla, me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
kushtetuese dhe ligjore, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore,
ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël se dyzet
fishi i pagës minimale, në shkallë vendi”.
Vendimi nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Këshilli i Qarkut Elbasan, është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e nenit 56/b, të
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse rekursi është ushtruar kundër një
vendimi të Gjykatës Administrative të Apelit për të cilin nuk lejohet rekurs në Gjykatën e
Lartë, sepse objekt shqyrtimi është një kërkesëpadi në të cilën vlera e kërkimit apo e së
drejtës është më e vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi.
6. Në rastin në shqyrtim nisur nga objekti i gjykimit, i cili është kundërshtimi i një
akti administrativ individual dhe shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse, rezulton se,
natyra e çështjes në shqyrtim është administrative. Në datën 04.11.2013 kanë filluar
funksionimin gjykatat administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është
përcaktuar në ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke nisur nga
data kjo datë të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në kompetencë dhe
janë objekt shqyrtimi në gjykatat administrative, pavarësisht nëse çështja gjyqësore që i është
paraqitur gjykatës për shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim përpara datës
04.11.2013.
606
parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të
padisë, nuk lejohet të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky rregullim ligjor ka një natyrë
06.12.2013, kanë arritur në përfundimin unifikues se: Kufizimet financiare që parashikojnë
nenet 45 dhe 56, të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në
zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 56, të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së
minimale të përcaktuar në nenin 56, të ligjit nr.49/2012.
9. Në nenin 56/b, të ligjit nr.49/2012 parashikohet se: nuk lejohet rekurs kundër
kundërshtimi i akteve administrative apo mosmarrëveshje administrative me vlerë më të
vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet periodikisht çdo vit me VKM. Vendimi i Këshillit të
Rrjedhimisht, vlera minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 56, të ligjit nr.49/2012
10. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim ka për objekt Anullimin e vendimit
nr.10, dt.15.12.2011, të Inspektoratit të Mbrojtjes së Tokës Elbasan, lënë në fuqi nga Kryetari
i Këshillit Qarkut, dënuar paditësi me gjobë, në masën e 200.000 lekëve. Pra vlera e
kërkesëpadisë rezulton që të jetë më e vogël se sa kufiri, i parashikuar në nenin 56, të ligjit
nr.49/2012, për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit të ushtruar kundër vendimit
të gjykatës së apelit.
11. Përsa më sipër vendimi nr.1437, datë 05.05.2014, i Gjykatës Administrative të
Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës 04.11.2013) është i paankimueshëm në
Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të kufizimit të paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e
vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me pagën minimale në shkallë vendi, të
parashikuar nga dispozita ligjore e nenit 56, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, prandaj për këtë shkak duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

607
VENDOSI
Tiranë, më 08.02.2017
608
Nr. 00-2017-80 Vendimi (42)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 14.02.2017 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen administrative

PADITËS: SHOQËRIA “I.T.S.G.A” SH.A

E PADITUR : NJËSIA E MBIKQYRJES SË LOJËRAVE TË
FATIT
KOMISIONI I APELIMIT TË GJOBAVE
PRANË MINISTRISË SË FINANCAVE
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT
OBJEKTI:
Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ
procesverbal gjobë nr.000153 datë 17.11.2009 dhe nr.000156 datë 17.11.2009.
Deklarimin e pavlefshëm dhe anullimin e procesverbal gjobë
nr.000154 datë 17.11.2009 si të pambështetur në ligj.
Kundërshtimin e aktit administrative vendimit nr.36 datë 14.01.2009 të
Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153, 156, 324 e vijues i K.Pr.Civile,
ligji nr.10033 datë 11.12.2008 “Për Lojërat e Fatit”,
neni 116/b, c i K.Pr.Administrative.

vendosur:
1- Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi shoqëria
“I.T.S.G.A” sh.a.
2- Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ, procesverbal
gjobë nr.000153 datë 17.11.2009 dhe nr.000156 datë 17.11.2009.
3- Rrëzimin e kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi shoqëria “I.T.S.G.A” sh.a
me objekt anullimin e procesverbal gjobë nr.000154 datë 17.11.2009 të
lëshuar nga NJMLF, si të pambështetur në ligj dhe në prova.
4- Konstatimin absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ vendimit nr.36
datë 14.01.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së
Financave pjesërisht vetëm përsa i përketë procesverbaleve të gjobës
609
nr.000153 datë 17.11.2009 dhe nr.000156 datë 17.11.2009. Lënien në fuqi të
këtij akti përsa i përketë procesverbalit të gjobës dt.17/11/2009 me nr.000153
të lëshuar nga NJMLF.
5- Shpenzimet gjyqësore i lihen në ngarkim palës paditëse.
“Procesverbal gjobë nr.000153 datë 17.11.2009 dhe nr.000156 datë
17.11.2009 janë akte administrative absolutisht të pavlefshëm në kuptim të
nenit 116 pika b dhe c të K.Pr.Administrative.
Konkretisht, sipas ligjit nr.7697, datë 07.04.1993, “Per Kundërvajtjet
Administrative", i ndryshuar,(ligj në fuqi në kohën e konstatimit të
kundravajtjes administrative) ligj ky që parashikonte me detaje procedurën e
vendosjes së gjobave, sipas nenit 12 të këtij ligji, shqyrtimi i kundërvajtjes
administrative bëhet në prani të kundërvajtësit me përjashtim të rastit kur
subjekti ka marrë dijeni dhe nuk është paraqitur për shqyrtimin e
kundërvajtjes.
Sipas të gjithë procesverbaleve të gjobave procesverbal gjobë nr.000153 datë
17.11.2009 dhe nr.000156 datë 17.11.2009, kundravajtjet administrative janë
konstatuar në datën 05.11.2009 deri më 17.11.2009, shqyrtimi i tyre është
bërë gjatë një periudhe disa ditore pa vënë në dijeni palën paditëse e cila ka të
drejtën ligjore të jetë e pranishme gjatë shqyrtimit të kundravajtjes çka do të
thotë se kjo shkelje proceduriale sipas interpretimit gramatikor dhe logjik të
dispozitës së sipër përmendur, passjell nulitetitn e gjobës së vendosur sipas
nenit 116/c të K.Pr.Administrative.
Referuar biletave si në procesverbalin nr.000153 ashtu dhe në proces-verbalin
nr.000156 nuk janë bileta të shoqërisë ITSGA, ky fakt provohet nga vendimi
për miratim bilete të palës paditëse, fakt i ditur dhe nga inspektorët e NJMLF,
çka do të thotë se këta të fundit kanë dalë jashtë kompetencave të
sanksionuara me ligj për konstatimin e kësaj kundravajtje administrative.
Në lidhje pretendimin e palës paditëse se dhe procesverbali i gjobës
nr.000154 datë 17.11.2009 është një akt administrativ i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin duke pretenduar pavlefshmëri relative, gjykata
konkludon se ky pretendim i palës paditëse është i pambështetur në ligj dhe në
prova.
Konkretisht, sipas procesverbalit të gjobës datë 17.11.2009 me nr.000154
pala paditëse është penalizuar me gjobë në shumën 1.000.000 lekë
( njëmilion) me adresë L.6, Rr “ Drin” përballë Fondit Besa në rrethin Kukës
“ me arsyetimin se nga pala paditëse nuk i është paraqitur nipti sekondar. Ky
akt është nxjerrë konform nenit 47/h të ligjit nr .10033 datë 11.12.2008 “Për
Lojërat e Fatit” e për rrjedhojë duhet të mbetet në fuqi”.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.1824 datë 28.02.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
“Nga analiza e fakteve dhe provave në përputhje me ligjin, çmohet se gjatë
zgjidhjes së konfliktit gjyqësor gjykata e shkallës së parë ka qenë rigoroze në
çmuarjen e provave të paraqitura nga palët në proces si dhe ka interpretuar
siç duhet aktin nënligjor të dalë në zbatim të ligjit të cilin e keqinterpreton
pala e paditur si gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në gjykatën e apelit.
610
Për kolegjin civil të kësaj gjykate është i mjaftueshëm fakti që procesverbali i
gjobës nuk është firmosur nga njëri nga pjesëtarët e grupit të kontrollit, (grup
ky që përbëhej nga dy vete) për të bërë të gjitha këto procesverbale të
pavlefshme.
Gjithashtu në këto procesverbale nuk bëhet fjale fare se në ç’gjendje ka qenë
pronari i këtyre ambienteve ose përdoruesve të tyre, pasi tek këto subjekte nuk
ka asnjë lloj shënimi, nëse është në mungesë apo nuk pranon të nënshkruajë
apo çdo rrethanë tjetër, rrethana këto që janë analizuar në mënyrë ligjore nga
gjykata e shkallës së parë.
Po kështu ndryshe sa parashtrohet në ato procesverbale pala e paditur nuk ka
provuar pretendimin e saj se kemi kapur biletë llotoje të këtyre ambienteve të
lojërave të fatit pasi ato të paraqitura nuk referojnë për ato të shënuara në
këto procesverbale.
Së fundi, për pjesën e padisë së rrëzuar gjykata nuk mund të shprehet pasi nuk
ka ankim për këtë pjesë megjithëse procesverbali është i njëjtë me ato të
marra në shqyrtim.
Sa më sipër nga ana e këtij kolegji çmohet se ankimi drejtuar kësaj gjykate
nuk orienton ligjërisht në cënimin e vendimit të dhënë,por si i bazuar në ligj
dhe prova duhet të lihet në fuqi”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit, duke

 Vendimi i mësipërm nuk është i bazuar në ligj dhe në prova.
 Grupi i Kontrollit ka kryer një kontroll ndaj subjektit ITSGA në 2 pikat sekondare në
rrethin e Kukësit dhe në pikën sekondare të rrethit të Mirditës.
 Gjatë kontrollit është konstatuar se janë vrejtur shkelje nga ky subjekt, pasi nuk ishte i
pajisur me NIPT sekondar dhe është dënuar me gjobë në masën 1.000.000 lekë, në
total 3.000.000 lekë.
 Gjykatat kanë bërë një interpretim të keq të ligjit material dhe të provave të
paraqitura në këtë proces dhe nuk janë marrë në përputhje me ligjin dhe provat.
 Në nenin 10 pika 4 gërma c të ligjit nr.10033 datë 11.12.2008, theksohet në mënyrë
taksative se:
 Për hapjen e çdo salle, ku do të ushtrohet veprimtaria, organizatori (shoqëria) është i
detyruar të njoftojë NJMLF 30 ditë përpara hapjes së veprimtarisë dhe të pajiset me
NIPT sekondar për çdo vendndodhje dytësore të biznesit.
 Për sa më sipër nuk u provua që paditësi ti jetë drejtuar me shkresë sipas ligjit palës
së paditur për hapjen e këtyre pikave.
 Gjykata ka marrë të mirëqenë faktin se nga paditësi është paraqitur NIPT kryesor që
është regjistruar në QKR, pa marrë parasysh procedurën e duhur ligjore.
 Procesverbalet i janë komunikuar paditësit me shkresën përcjellëse nr.1787 prot.,
datë 04.12.2009, e cila njofton për vendosjen e gjobave për shkeljet e konstatuara.
 Paditësi nuk arriti të provonte pranë gjykatës se në kohën e ushtrimit të kontrollit, ai
ka qenë i pajisur me NIPT sekondar për këto pika në përputhje me ligjin.
 Në lidhje me pretendimin se nuk është firmosur procesverbali nga përfaqësuesi i
subjektit, kjo nuk përbënë shkelje ligjore, pasi të gjitha subjektet nuk e firmosin
procesverbalin kur marrin gjobë.
 Në lidhje me pretendimet e tjera, paditësi nuk arriti të provonte që këto subjekte nuk
janë të tija, sikurse shprehet në padi.
611
 Edhe në lidhje me pretendimet për firmën e inspektorëve, mbeti një pretendim i
paprovuar ligjërisht, pasi nëse do të kishte dyshime për këtë firmë, fare mirë mund të
kishte ngritur kallëzim penal për këto inspektor.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore; mbrojtjen e
përfaqësueses së palës së paditur Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit, avokaten e shtetit
Lorana Kasapi, që përfundimisht kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës paditëse
I.T.S.G.A. sha, avokatin Gentian Rumano, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit; si edhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Njësia e Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit nuk janë të mbështetura në ligj. Prandaj, vendimi nr.425 datë 20.02.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj duhet të mbetet në
fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse I.T.S.G.A. sha, sipas
ekstraktit të QKR, ka si objekt të veprimtarisë së saj tregtare atë të organizimit të lojërave të
fatit.
Në datën 17.11.2009, inspektorët e palës së paditur Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave
të Fatit, kanë ushtruar kontroll për pika e reja të hapura nga pala paditëse I.T.S.G.A. sha dhe
pajisjen me dokumentacionin e nevojshëm sipas ligjit.
Në vijim të këtij kontrolli pala e paditur Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit ka
hartuar procesverbalet e konstatimit dhe të dënimit administrativ me gjobë të palës paditëse
I.T.S.G.A. sha, me motivin se ky subjekt nuk ka afishuar dhe nuk ka paraqitur NIPT sekondar
në pikat e ushtrimit të veprimtarisë së lojërave të fatit.
Kështu, me procesverbalin e gjobës nr.000153 datë 17.11.2009, pala paditëse
I.T.S.G.A. sha është dënuar administrativisht me gjobë në shumën 1.000.000 lekë ( një
milion), për shkak se në adresën Lagja nr.6, Rruga “Drin”, përballë Fondit Besa, në qytetin e
Kukësit, nuk ka paraqitur NIPT-in sekondar.
Me procesverbalin e gjobës nr.000154 datë 17.11.2009, pala paditëse I.T.S.G.A. sha
është dënuar administrativisht me gjobë në shumën 1.000.000 lekë ( një milion), për shkak se
në adresën Lagja nr.6, Rruga “Drin”, përballë dyqanit të Peshkatarit, në qytetin e Kukësit ,
nuk ka paraqitur NIPT-in sekondar.
Me procesverbalin e gjobës nr.000156 datë 17.11.2009, pala paditëse I.T.S.G.A. sha
është dënuar administrativisht me gjobë në shumën 1.000.000 lekë ( një milion), për shkak se
në adresën përballë shkollës së mesme të përgjithshme të qytetit të Rrëshenit nuk ka paraqitur
NIPT-in sekondar.
Pala paditëse I.T.S.G.A. sha është ankuar administrativisht pranë palës së paditur
Komisioni të Apelimit të Gjobave në Ministrisë së Financave, i cili, me vendimin nr.36 datë
14.01.2009, ka vendosur lënien në fuqi të akteve administrativ të nxjerra nga pala e paditur
Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
Në të tilla rrethana, paditësi I.T.S.G.A. sha i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi,
duke thirrur si të paditur Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit dhe Komisionin e Apelit
të Gjobave në Ministrinë e Financave, me shkak ligjor dhe objekt padie konstatimin
absolutisht të pavlefshëm të aktit administrativ procesverbal gjobë nr.000153 datë 17.11.2009
dhe nr.000156 datë 17.11.2009, deklarimin e pavlefshëm dhe anulimin e procesverbal gjobë
612
nr.000154 datë 17.11.2009, si edhe kundërshtimin e aktit administrativ vendimit nr.36 datë
14.01.2009 të Komisionit të Apelimit të Gjobave pranë Ministrisë së Financave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.1824 datë 28.02.2012, ka vendosur të pranojë pjesërisht padinë duke
konstatuar pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, procesverbalet e gjobës me
nr.000153 datë 17.11.2009, me nr.000156 datë 17.11.2009 të Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit dhe pjesërisht të vendimit nr.36 datë 14.01.2009 të palës së paditur
Komisioni i Apelimit të Gjobave, si edhe të rrëzojë padinë për anulimin e procesverbalit të
gjobës nr.000154 datë 17.11.2009.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se procesverbalet e dënimit administrativ me gjobë të
palës paditëse I.T.S.G.A. sha me nr.000153 datë 17.11.2009 dhe me nr.000156 datë
17.11.2009 janë akte administrative absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 116
shkronja b dhe c të Kodit të Procedurave Administrative. Sipas nenit 12 të ligjit nr.7697/1993
“Për kundërvajtjet administrative", i ndryshuar, si ligji i zbatueshëm në kohën e konstatimit
të kundërvajtjes administrative, parashikohen rregulla të detajuara mbi procedurën
konstatimit dhe dënimit administrativ me gjobë, shqyrtimi i të cilave bëhet në prani të
kundërvajtësit, me përjashtim të rastit kur subjekti ka marrë dijeni dhe nuk është paraqitur për
shqyrtimin e kundërvajtjes. Por, në dy rastet e sipërcituara, kundërvajtjet administrative janë
konstatuar në datën 05.11.2009, ndërsa shqyrtimi i tyre është bërë gjatë një periudhe disa
ditore pa vënë në dijeni palën paditëse I.T.S.G.A. sha dhe pa mundësuar që ajo të jetë e
pranishme gjatë shqyrtimit të kundërvajtjes. Kjo shkelje e rëndë procedurale passjell nulitetin
e gjobës së vendosur sipas nenit 116/c të Kodit të Procedurave Administrative.
Në lidhje pretendimin e palës paditëse I.T.S.G.A. sha se edhe procesverbali i gjobës
nr.000154 datë 17.11.2009 është një akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin,
duke pretenduar pavlefshmëri relative, gjykata konkludon se ky pretendim i palës paditëse
është i pambështetur në prova dhe është nxjerrë konform nenit 47/h të ligjit nr .10033/2008
“Për Lojërat e Fatit”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mbrojtje të interesave të
palëve të paditura, avokati i shtetit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.425 datë 20.02.2013, pasi ka vlerësuar
provat dhe ka analizuar rrethanat e faktit dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin
se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbrojtje të interesave të palëve të
paditura, avokati i shtetit ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekurs, për sa i përket pretendimit për zbatim të gabuar të ligjit material,
parashtrohet se gjykatat kanë bërë një interpretim të gabuar të ligjit material dhe të provave të
paraqitura në këtë proces. Në nenin 10 pika 4 shkronja “c” të ligjit nr.10033/2008, theksohet
në mënyrë taksative se për hapjen e çdo salle, ku do të ushtrohet veprimtaria, organizatori
(shoqëria) është i detyruar të njoftojë Njësinë e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit 30 ditë
përpara hapjes së veprimtarisë dhe të pajiset me NIPT sekondar për çdo vendndodhje
dytësore të biznesit. Për sa më sipër nuk u provua që paditësi ti jetë drejtuar me shkresë sipas
ligjit palës së paditur për hapjen e këtyre pikave. Procesverbalet i janë komunikuar paditësit
me shkresën përcjellëse nr.1787 prot., datë 04.12.2009, e cila njofton për vendosjen e gjobave
për shkeljet e konstatuara.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga avokati i shtetit në interes të palëve të paditura, lidhur me çështje të zbatimit të
gabuar të ligjit, nuk gjejnë mbështetje në ligjin material dhe procedural. Prandaj, vendimi i
dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të mbetet në fuqi.
613
Në nenet 47 dhe 48 të ligjit nr.10033/2008 “Për lojërat e fatit”, parashikohet se:
“Neni 47 Kundërvajtjet administrative
3. Dënimi me gjobë për kundërvajtjet administrative vendoset nga inspektorët e
Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
4. Inspektori i NJMLF-së, që vëren shkelje, harton procesverbalin për vendosjen e
gjobës, të cilin ia komunikon organizatorit të lojës.
6...........Kur NJMLF-ja vendos gjobë, në përputhje me dispozitat e këtij ligji, fleta e
gjobës plotësohet në tri kopje, nga të cilat njëra i dorëzohet subjektit kundërvajtës, njëra
depozitohet në NJMLF dhe tjetra, brenda 72 orëve nga vendosja e saj, depozitohet në
Komisionin e Apelimit të Gjobave. Formati i gjobës dhe të dhënat e saj miratohen me
udhëzim të Ministrit të Financave.
Neni 48 Ankimi administrativ ndaj gjobës

1. Ndaj dënimit me gjobë, organizatori ka të drejtën e ankimit administrativ te
Komisioni i Apelimit të Gjobave, brenda 30 ditëve nga data e marrjes dijeni për
procesverbalin e gjobës.
6. Komisioni i Apelimit të Gjobave merr vendim, brenda 30 ditëve nga data e
depozitimit të ankimit, për lënie në fuqi ose jo të gjobës apo për ndryshimin e masës së saj.
Shqyrtimi i kundërvajtjes administrative bëhet në prani të kundërvajtësit. Kur
vërtetohet se ai ka marrë dijeni dhe nuk ka shkaqe justifikuese për mosparaqitje, shqyrtimi
mund të bëhet edhe në mungesë. ”
Ndërsa në nenet 10,11 dhe 12 të ligjit nr.7697/1993 “Për kundërvajtjet

administrative” parashikohet se:
“ Neni 10
Për konstatimin e kundërvajtjes administrative, përveç rasteve kur parashikohet
marrja e gjobës në vend, mbahet proçesverbal nga personat e ngarkuar me ligj ose me akte
të organeve të pushtetit lokal.
Procesverbali mbahet në vendin e kryerjes së kundërvajtjes dhe në kohën e
konstatimit të saj, si rregull në prani të kundërvajtësit dhe të dëshmitarëve të pranishëm. Në
procesverbal shënohen identiteti i kundërvajtësit dhe lloji i kundërvajtjes që nënshkruhet nga
përpiluesi, kundërvajtësi dhe dëshmitarët e pranishëm, në rast se ka. Procesverbali i
dërgohet menjëherë organit që është kompetent për shqyrtimin e kundërvajtjeve.
Neni 11
Kundërvajtjet administrative shqyrtohen sipas rastit nga organi përkatës i
administratës shtetërore, ose nga gjykata në territorin e të cilëve është kryer kundërvajtja.
Organi që shqyrton kundërvajtjen, kur çmon se shqyrtimi i kundërvajtjes mund të
bëhet më me lehtësi, ka të drejtë t'ia dërgojë procesverbalin organit të vendbanimit të
kundërvajtësit.
Neni 12
Shqyrtimi i kundërvajtjes administrative bëhet në prani të kundërvajtësit. Kur
vërtetohet se ai ka marrë dijeni dhe nuk ka shkaqe justifikuese pë r mosparaqitje, shqyrtimi
mund të bëhet edhe në mungesë.”
Në interpretim të këtyre dispozitave, meqenëse ligji i posaçëm nr.10033/2008 nuk
parashikon konstatimin dhe dhënien e dënimit me gjobë në vend për shkeljen e parashikuar
nga shkronja “h” e nenit 47 të tij, inspektorët e palës së paditur Njësia e Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit ushtrojnë kontrolle dhe nëse vërejnë shkelje të ligjit që përbëjnë
kundërvajtje administrative, hartojnë procesverbalin e konstatimit dhe të dënimit me gjobë të
subjektit kundërvajtës. Një kopje e këtij procesverbali i jepet subjektit kundërvajtës, i cili,
614
duhet ta nënshkruajë nëse është i pranishëm dhe, brenda 30 ditëve nga marrja dijeni, ka të
drejtën e ankimit administrativ në Komisionin e Apelimit pranë Ministrisë së Financave.
Por, ndryshe nga sa parashikon ligji i posaçëm dhe i përgjithshëm mbi procedurën e
konstatimit, shqyrtimit dhe ndëshkimit të kundërvajtjeve administrative, Kolegji
Administrativ konstaton se, sikurse i kanë pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit gjykatat,
aktet administrative “procesverbale gjobe” objekt i mosmarrëveshjes në gjykim, nuk janë
akte konstatimi dhe/ose dënimi në vend të kundërvajtjes administrative. Këto akte
administrative janë hartuar në datën 17.11.2009 nga inspektori i palës së paditur Njësia e
Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit dhe janë nënshkruar vetëm prej tij. Pala paditëse I.T.S.G.A.
sha si subjekti kundërvajtës nuk rezulton të jetë i pranishëm në përpilimin e procesverbaleve
dhe as ti ketë nënshkruar ato. Nga ana tjetër, sipas procesverbaleve të hartuara nga vetë pala e
paditur rezulton që ato janë mbajtur për shkelje të konstatuara nga kontrolli në vend i
inspektorit në ambiente të palës paditëse. Por, ndërsa procesverbalet janë përpiluar në datën
17.11.2009, shkelja për të cilën jepet dënimi administrativ është e konstatuar në datën
05.11.2009. Nga ana tjetër, nga hetimi gjyqësor nuk rezulton që inspektorët e palës së paditur
të kenë mbajtur ndonjë akt, procesverbal etj. për të vërtetuar ushtrimin e kontrollit dhe
konstatimin e shkeljes në datën 05.11.2009.
Në të tilla rrethana, përveç shkeljeve të tjera të procedurës administrative, Kolegji
Administrativ vëren se kur procesverbali i konstatimit dhe dënimit administrativ nuk është
mbajtur në momentin e ushtrimit të kontrollit dhe praninë e kundërvajtësit por në një datë të
mëvonshme, atëherë, në zbatim të drejtë të ligjit, inspektorët e palës së paditur Njësia e
Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit kishin detyrimin të njoftonin kundërvajtësin (palën paditëse)
dhe të shqyrtonin rrethanat e konstatuara si shkelje administrative gjatë kontrollit në praninë e
tij. Në përfundim të këtij shqyrtimi mund të përpilohej akti administrativ i dënimit me gjobë
të paditësit I.T.S.G.A. sha duke i bërë të ditur këtij të fundit motivet e shkeljes dhe llojin e
masën e dënimit administrativ, si edhe të drejtën për të ushtruar ankim ndaj aktit sipas ligjit.
Prandaj, Kolegji Administrativ, në interpretim dhe zbatim të këtyre dispozitave,
vlerëson se, me të drejtë Gjykata e Apelit ka arsyetuar që pala e paditur Njësia e Mbikëqyrjes
së Lojërave të Fatit nuk ka respektuar në mënyrë thelbësore procedurën administrative të
ushtrimit të kontrollit dhe të konstatimit e dënimit administrativ të paditësit I.T.S.G.A. sha., të
parashikuar nga nenet 47 e 48 të ligjit nr.10033/2008 dhe nenet 10, 11 e 12 të ligjit
nr.7697/1993 për mënyrën e konstatimit të kundërvajtjes administrative, për detyrimin e
vënies në dijeni dhe të dëgjimit të kundërvajtësit lidhur me konstatimin dhe shqyrtimin e
shkeljes nëse akti nuk përpilohet në vend në kohën e ushtrimit të kontrollit nga pala e paditur
Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
Për rrjedhojë, Kolegji Administrativ vjen në përfundimin që, si Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit Tiranë kanë zbatuar drejt ligjin kur kanë vlerësuar si
pjesërisht të bazuar në prova dhe në ligj kërkesëpadinë, duke konstatuar absolutisht të
pavlefshëm dy prej procesverbaleve të dënimit me gjobë të paditësit I.T.S.G.A. sha. të nxjerra
nga pala e paditur Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk lidhen me interpretimin e zbatimin e ligjit
nga gjykatat por me çështje të faktit, të vlerësimit e të çmimit të provave prej tyre, çështje të
cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
615
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.425 datë 20.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.02.2017
616
Nr. 00 - 2017 - 81 i Vendimit (43)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 14.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: RUDINA SKONJA

PALË E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT.
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.82, datë 23.12.2009 dhe vendimit nr.9, datë 09.02.2010
të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Për ndërprerjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara
dhe të menjëhershme të detyrohet pala e paditur
të dëmshpërblejë paditësen me 12 paga mujore.
Për moszbatim të procedurave të njoftimit parashikuar në nenin 143 të K.Punës
të detyrohet pala e paditur të dëmshpërblejë paditësin me tre paga mujore.
Për moszbatim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës të detyrohet
pala e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore.
Për ndërprerjen pa shkaqe të justifikuara dhe të menjëhershme të kontratës së punës
të detyrohet pala e paditur të shpërblejë paditësen për vjetërsinë në punë me 3.5 paga mujore.
Te detyrohet pala e paditur të rikthejë në detyrën e mëparshme paditësen
në bazë të nenit 58 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
Baza Ligjore: Neni 4, 17, 18, 30, 33, 49 e vijues të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë;
Neni 21, 143, 144, 145, 153, 155 e vijues të K.Punës;
Neni 310 e vijues të K.Pr.Civile;
Ligji nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”;
Rregullore e Disiplinës së Policisë së Shtetit.

vendosur:
-Pranimin e padisë së paditëses Rudina Skonja.
-Anullimin si të pavlefshëm të vendimit nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të
Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
që ti paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 10 muajve për shkak të
617
ndërprerjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të
justifikuara.
mosrespektimit të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
që ti paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 6 pesëmbëdhjetëditëshave, si
shpërblim për vjetërsi në punë.
-Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.288/745, datë 16.02.2012, ka vendosur:

-Prishjen e vendimit civil nr.3768, datë 09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqesor Tiranë dhe kthimin për rigjykim, por me trup gjykues tjetër.

vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë.
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të
Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
ndërprerjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të
justifikuara.
mosrespektimit të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
që ti paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 6 pesëmbëdhjetëditëshave si
shpërblim për vjetërsi në punë ose tre paga mujore.
-Rrëzimin e padisë për rikthimin në punë të paditëses.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.

-Shpalljen e moskompetencës së kësaj gjykate për gjykimin e çështjes
nr.2166/152 regjistri, datë 28.01.2013.
-Dërgimin e akteve për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.575, datë 10.03.2014, ka

vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
-Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
618
-Anullimin e vendimit nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të
Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
-Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë të dëmshpërblejë
paditësen Rudina Skonja me pagën neto të 12 (dymbëdhjetë) muajve.
-Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
-Shpenzime gjyqësore nuk ka.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.575, datë
10.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimit nr.10168, datë
29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimet e dhëna nga të dyja gjykatat janë vendime të marra në interpretim të gabuar
të ligjit procedurial dhe atij material.
- Nga raporti përfundimtar i kryer nga ana e palës së paditur, ka rezultuar se veprimet e
kryera nga paditësja si një punonjëse e policisë së shtetit bien ndesh me parashikimet
e ligjit 9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit” dhe konkretisht nenin 71, ku
pasqyrohen qartë detyrimi për raportimin e e shkeljeve.
- Këto veprime të paditëses bien në kundërshtim edhe me Rregulloren e Disiplinës së
Policisë së Shtetit, miratuar me VKM nr.786, datë 26.06.2008.
- Vendimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit për përjashtimin e paditëses
nga radhët e policisë së shtetit, vjen në përputhje të plotë me dispozitat e Ligjit
nr.9749/2007 si dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim në tij.
- Përsa i përket kërkimit të paditëses për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe i vendimit të Komisionit
Qëndror të Disiplinës, është një kërkim i cili nuk duhej të merrej parasysh nga
gjykatat pasi janë në kundërshtim me vendimin unifikues nr.7/2011 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Në nenin 116 të K.Pr.Administrative përcaktohen rastet kur quhen aktet
administrative absolutisht të pavlefshme dhe bazuar në këtë nen, në rastin konkret akti
administrativ është nxjerrë nga organi kompetent, brenda kompetencave ligjore, si dhe
ka formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji çka do të thotë se pretendimi i
pavlefshmërisë absolute të pretenduar nga pala paditëse bie poshtë.
- Gjithashtu në nenin 119, paragrafi i dytë i K.Pr.Civile përcakton qartë se
pavlefshmëria e aktit administrativ nuk mund të shpallet kur akti ka arritur qëllimin
për të cilin është destinuar.
- Vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta janë rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh faktet dhe provat e paraqitura nga ana e Drejtorisë
së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi prezencën e palëve nga e
cila rezultoi se, u thirr dhe nuk u paraqit pala paditëse Rudina Skonja, e cila është njoftuar
rregullisht sipas ligjit; u thirr dhe nuk u paraqit pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, e cila është njoftuar rregullisht sipas ligjit,
619
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse Rudina
Skonja ka filluar punë pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut Durrës në datën 01.08.2003, në
detyrën e ndihmës specialistes në Sektorin e Policisë Rrugore.
2. Me vendimin nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit ndaj paditëses është marrë masa disiplinore “Përjashtim nga policia e shtetit” për
shkelje të nenit 11 pika 12, “Shkelje ose mosushtrim të kompetencave të policisë”.
3. Kundër këtij vendimi për përjashtimin nga policia e shtetit, pala paditëse ka bërë
ankim pranë Komisionit të Apelimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit, i cili
me vendimin e tij me nr.9, datë 09.02.2010 ka vendosur: “Lënien në fuqi të masës disiplinore
përjashtim nga policia të dhënë ndaj Rudina Skonjës”.
4. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimin e mësipërm për
përjashtimin e saj nga policia e shtetit, në datën 24.02.2010 i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur
e ka përjashtuar atë nga policia e shtetit në kundërshtim me ligjin, duke i zgjidhur
marrëdhënien e punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, duke
mosrespektuar afatin e njoftimit, si dhe procedurën për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
Për këto arsye, ajo ka kundërshtuar pranë gjykatës urdhrin e largimit, si dhe ka kërkuar
detyrimin e palës së paditur që ta dëmshpërblejë sipas parashikimeve të Kodit të Punës.
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditëses Rudina Skonja.
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të
Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit që ti
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 10 muajve për shkak të ndërprerjes së kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 3 muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit të procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 6 pesëmbëdhjetëditëshave, si shpërblim për vjetërsi
në punë.
-Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjykata, në kushtet kur Ligji “Për policinë e
shtetit” nuk parashikon dëmshpërblim në rastin e shkeljes nga punëdhënësi të dispozitave që
rregullojnë largimin nga detyra, në përgjigje të kërkimeve të paditëses, zbaton parashikimet
dhe sanksionet e neneve 143, 144,145, 153 e 155 të Kodit të Punës në të cilat është
mbështetur edhe paditësja në padinë e tij... nga pala e paditur nuk u paraqit asnjë provë që të
vërtetojë se paditësja ka konsumuar ndonjërën nga shkeljet disiplinore të parashikuara në
nenin 11 të Rregullores së Brëndshme të Policisë së Shtetit. Duke patur parasysh provat
shkresore që u administruan në seancë gjyqesore, nuk rezultoi se paditësja të kete shkelur
disiplinën në punë. Për rrjedhojë në kuptim të Ligjit “Për Policinë e shtetit”, Rregullores së
Disiplinës të dalë në bazë e për zbatim të saj dhe Kodit te Punës, gjykata çmon se aktet
administrative objekt gjykimi, në kuptim të neneve 118 të K.Pr.A, janë të pavlefshme si të
marra në kundërshtim me Ligjin nr.9947 “Për Policinë e Shtetit” dhe me nenet 30/1/a, 18 të
620
Rregullores së miratuar me VKM nr.786, datë 04.06.2008. Gjykata çmon gjithashtu që
kontrata e punës e paditëses është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të
justifikuara nga pala e paditur, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë. ...Në këtë kuptim, në
kushtet kur Ligji i posaçëm dhe rregullorja e disiplinës së policisë nuk e parashikon, gjykata
në rivendosjen e së drejtës së shkelur, në bazë të nenit 4 të Kodit të Punës i referohet
kërkesave të këtij kodi. Për rrjedhojë në kuptim të nenit 155 të Kodit të Punës, duke patur
parasysh vjetërsinë në punë të paditëses, moshën e saj dhe kualifikimin, gjykata vlerëson që
pala e paditur duhet ti paguajë paditëses dëmshpërblim baras me pagën e dhjetë muajve për
shkak të ndërprerjes së menjëhershme pa shkaqe të justifikuara të kontratës së punës...
përderisa paditësja ka patur më shumë se 5 vjet punë, pala e paditur duhet të respektonte
afatin e njoftimit për zgjidhjen e kontratës prej 3 muajsh, dhe në kushtet kur ky afat nuk është
zbatuar, pala e paditur detyrohet që të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 3 muajve për
mosrespektim të afatit të njoftimit. Gjithashtu paditësja, duke pretenduar se nuk është
respektuar procedura e zgjidhjes së kontratës së punës dhe Rregullorja e Policisë për ecurinë
disiplinore, ka kërkuar shpërblimin për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës
së punës. Nga aktet nuk u provua se pala e paditur të ketë respektuar kërkesat e nenit 144 të
Kodit të Punës dhe as ato të parashikuara nga nenet 20, 24, 25, 26 27, 28 të Rregullores së
disiplinës së Policisë së Shtetit. Për rrjedhojë në kuptim të neneve 4 e 144 të Kodit të Punës,
pala e paditur detyrohet që të dëmshpërblejë paditësen e 2 paga mujore... Nga përmbajtja e
librezës së punës rezulton se paditësja ka punuar pranë palës së paditur 6 vjetë të plota pune.
Gjithashtu u vërtetua se kontrata e punës është zgjidhur për shkaqe te pajustifikuara. Në këto
rrethana, në kuptim të nenit 145 të Kodit të Punës, paditësja duhet të paguhet me 6 paga të
pesëmbëdhjetëditëshve baraz me 3 muaj si dëmshpërblim për vjetërsi në punë. Gjykata nuk
pranon kërkimin e paditëses për kthimin në detyrën e mëparshme. Për këtë kërkim gjykata ka
parasysh Vendimin nr.31, datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë…”.
6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.288/745, datë 16.02.2012, ka
vendosur:
-Prishjen e vendimit civil nr.3768, datë 09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqesor
Tiranë dhe kthimin për rigjykim, por me trup gjykues tjetër.
6/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit Tiranë arrin në përfundimin se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rigjykim... Duke ju referuar objektit të kërkesëpadisë, në pikën 6 të padisë, paditësja Rudina
Skonja ka kërkuar ndër të tjera edhe detyrimin e palës së paditur të rikthejë në detyrën e
mëparshme paditësen në bazë të nenit 58 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e
shtetit”. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndonëse e arsyeton në vendimin e saj, në
përfundim në vendimmarrjen e saj nuk shprehet lidhur me këtë kërkim të paditëses... gjykata
ka detyrimin ligjor që të shprehet për të gjitha kërkimet e bëra në objektin e padisë, për të
realizuar një gjykim të drejtë dhe të paanshëm, dhe jo ashtu siç gabimisht ka vepruar gjykata
e faktit, e cila nuk është shprehur për të gjitha kërkimet që ka bërë paditësja Rudina Skonja
në kërkesëpadi. Përsa më sipër, Gjykata e Apelit e vlerëson qëndrimin e mbajtur nga gjykata
e shkallës së parë Tiranë si një shkelje proceduriale, çka e bën vendimin e marrë prej saj si
një vendim të paplotë...”.
vendosur:
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të
Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
621
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 10 muajve për shkak të ndërprerjes së kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 3 muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të
njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit të procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës.
paguajë paditëses Rudina Skonja pagën e 6 pesëmbëdhjetëditëshave si shpërblim për vjetërsi
në punë ose tre paga mujore.
-Rrëzimin e padisë për rikthimin në punë të paditëses.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata pasi dëgjoi pretendimet e paditësit dhe
pasi vlerësoi provat shkresore në dosje, arrin në konkluzionin se kërkesë padia është
pjesërisht e bazuar në ligj dhe në prova dhe për këtë duhet pranuar pjesësrisht. Rezultoi e
provuar se shkaku që ka përdorur pala e paditur për të larguar nga puna paditësen është
“Mosushtrim të kompetencave të policisë“. Nga aktet e ndodhura në dosje nuk rezulton asnjë
provë shkresore që të vërtetoj në kuptim të Nenit 12 të K.Pr.Civile që paditësja të ketë kryer
ndonjë shkelje ligjore apo kontraktore me faj të rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë të
përsëritur. Për pasojë, kjo Gjykatë arrin në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës
është bërë me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara. Gjykata çmon se
përderisa nuk u vërtetua shkelja e disiplinës në punë nga ana e paditëses aktet administrative
objekt gjykimi janë të pavlefshme në kuptim të Nenit 118 të K.Pr.Administrative, pasi vijnë në
kundërshtim me Ligjin nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe Kodin e Punës.
I bazuar është edhe kërkimi i palës paditëse sipas të cilit pala e paditur nuk ka respektuar
procedurën që parashikon neni 144 i Kodit të Punës... Në dosje nuk ekziston asnjë provë
shkresore që pala e paditur të ketë respektuar këtë procedurë. Në këto kushte pala e paditur
detyrohet të dëmshpërblejë me dy paga mujore sipas nenit 144/5 të Kodit të Punës. I bazuar
është edhe kërkimi për shpërblim për afatet e njoftimit. Paditësja ka pasur 6 vite të plota
pune pranë palës së paditur. Në këto kushte pala e paditur duhet të kishte respektuar afatin e
njoftimit dhe ta kishte njoftuar paditësen tre muaj para. Në këto kushte, përderisa pala e
paditur e ka zgjidhur kontratën e punës me efekt të menjehershëm dhe pa shkaqe të
justifikuara bazuar në nenet 143, 155/1, ...duhet ta dëmshpërblej paditësen edhe për
mosrespektimin e afateve të njoftimit. Në lidhje me shpërblimin për vjetërsi në punë, gjykata e
gjen të bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, pasi marrëdhëniet e punës kanë zgjatur më
shumë se tre vjet dhe kontrata është zgjidhur me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
justifikuara. Në këto kushte pala e paditur detyrohet ta shpërblej me 3 paga mujore
paditësen. Në lidhje me kërkimin për kthimin në punë, Gjykata vlerëson se ky kërkim është i
pabazuar në ligj. Gjykata çmon se rikthimi i punëmarrësit në administratën publike në vendin
e mëparshëm të punës do të aplikohet vetëm atëherë kur ligjvënësi ka parashikuar në ligje të
veçanta që rregullojnë aspekte të rekrutimit dhe shkarkimit të punëmarrësit në administratën
publike një situatë të tillë...”.
-Shpalljen e moskompetencës së kësaj gjykate për gjykimin e çështjes nr.2166/152
regjistri, datë 28.01.2013.
-Dërgimin e akteve për shqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
8/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...Mbi faktet e provuara si më sipër, Gjykata e Apelit
Tiranë, vlerëson se në kuadër të ndryshimeve ligjore, nuk ka më kompetencën lëndore për
622
shqyrtimin e kësaj çështje... Lidhur me faktin se çështja objekt gjykimi është regjistruar në
Gjykatën e Apelit Tiranë dhe në mungesë të dispozitave kalimtare të Ligjit nr.49/2012, kjo
gjykatë i referohet konkluzioneve unifikuese të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3, datë
06.12.2013... Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në analizën në tërësi të
kuadrit ligjor si më sipër, çështja objekt gjykimi, pavarësisht se mbështetur në kuadrin ligjor
të kohës është regjistruar duke vënë në lëvizje këtë gjykatë, referuar ndryshimeve ligjore dhe
funksionimit tashmë të Gjykatës së Apelit Administrativ, është në kompetencë të asaj
gjykate”.
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.575, datë 10.03.2014,
ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
-Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
-Anullimin e vendimit nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë
së Shtetit dhe të vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
-Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë të dëmshpërblejë
paditësen Rudina Skonja me pagën neto të 12 (dymbëdhjetë) muajve.
-Shpenzime gjyqësore nuk ka.
9/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...mosushtrimi nga paditësja i kompetencave të
policisë parashikuar në nenin 11/12 të rregullores së disiplinës ka konsistuar (1) në
moskryerjen e veprimeve të domosdoshme për vënien para përgjegjësisë ligjore të vëllezërve
të saj dhe (2) në mosdorëzimin vullnetar të sendeve të vjedhura prej tyre. Në fakt, kontrolli në
banesën e paditëses rezulton të jetë realizuar më datë 27.11.2009, ndërkohë që masa
disiplinore mban datën 23.12.2009, pra rezulton të jetë marrë në harkun kohor të më pak se
një muaji. Në vendimin e Komisionit të Apelimit referohet vetëm fakti i gjetjes së disa provave
materiale në banesën e paditëses, por nuk ka asnjë të dhënë për vendime gjyqësore të formës
së prerë që e konfirmojnë dënimin e saj apo të vëllait për veprën penale të falsifikimit apo të
ndonjë vepre tjetër penale. ...Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit nëpërmjet
ndëshkimit të paditëses me masë disiplinore ekstreme, nga njëra anë ka marrë masat për të
përjashtuar nga radhët e saj një efektiv që sipas saj nuk ka respektuar detyrat e parashikuara
në ligj, por nga ana tjetër, ky institucion nuk rezulton të ketë ndërmarrë njëherësh ndonjë
masë për mbrojtjen e shoqërisë nga një element i rrezikshëm që do të konsistonte në ndjekjen
e procedurave për kallëzimin e saj në prokurori me qëllim vënien e paditëses para
përgjegjësisë penale. Gjykata e Apelit Administrativ çmon se lidhjet gjinore të paditëses pra
fakti i të qënurit të saj motër e dy vëllezërve me precedentë penale, edhe nëse e marrim të
mirëqenë këtë fakt, nuk përbën rrethanë për ta vlerësuar atë bashkëpunëtore në veprat penale
të konsumuara nga këta të fundit. Gjithashtu të jetuarit në të njëjtën banesë me dy persona
me precedentë penale, përbën rrethanë të pamjaftueshme për të konkluduar mosushtrim të
kompetencave parashikuara për punonjësin e policisë së shtetit... Përfundimisht, Gjykata e
Apelit Administrativ çmon se ndëshkimi i paditëses me masë ekstreme nuk mund të ishte
rrjedhojë e konstatimit të një fakti të vetëm, lidhjeve gjinore të saj me dy persona me
precedentë penale, por do të duhej të ishte bazuar në fakte që dokumentonin sjellje konkrete
të paditëses, në kundërshtim me kompetencat e parashikuar në ligj për punonjësin e
policisë... ndërprerja në mënyrë të paligjshme e karrierës së një punonjësi policie, përbën
premisë të mjaftueshme për dëmshpërblimin e tij, në përputhje me interpretimet e Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.31/2003... në rasin konkret
paditësja duhet të dëmshpërblehet me pagën e një viti, aq sa ka kërkuar, duke pasur në
vëmendje në caktimin e kësaj mase dëmshpërblimi, faktin që paditësja ka 7 vite vjetërsi dhe
623
se profili i saj arsimor i posaçëm, krijon vështirësi në ripërfshirjen e saj në tregun e
punës...”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.575, datë 10.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së

Shtetit, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e dhëna nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit Tiranë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, si dhe provave të marra në shqyrtim nga gjykatat më të ulëta vlerëson se
këto të fundit kanë zbatuar gabim ligjin në zgjidhjen e kësaj mosmarreveshje dhe për
rrjedhojë, nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
13. Referuar të drejtës subjektive proceduriale, çdo individ ka të drejtën t’i drejtohet
gjykatës për të mbrojtur një të drejtë ose një interes të ligjshëm, të cilin ai pretendon se i është
shkelur apo i është cënuar, e drejtë kjo dhe garanci që është sanksionuar në nenin 42 të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë (duke marrë parasysh kohën kur është ngritur padia).
Kjo e drejtë e dhënë, e cila është një e drejtë themelore, e pandashme, e patjetërsueshme dhe
e padhunueshme, i jepet vetëm atij që pretendon se i janë shkelur këto të drejta dhe interesa të
ligjshme (neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë: kushdo për mbrojtjen e të
drejtave, lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore mund t’i drejtohet gjykatës”).
Në këto kushte, subjekti i interesuar mund të kërkojë nga gjykata që, kjo e fundit të realizojë
një gjykim të drejtë, të paanshëm dhe të vendosë në lidhje me pretendimet e tij.
14. Në çështjen objekt shqyrtimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson
se, pala paditëse ka një interes të ligjshëm për të paraqitur kërkesë padinë në shqyrtim, pasi
kërkon rivendosjen e të drejtave të saj, të pretenduara të shkelura nga vendimi i palës së
paditur për zgjidhjen e kontratës së tij të punës.
15. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton që pala paditëse ka kërkuar “1) Anullimin e
vendimit nr.82, datë 23.12.2009 dhe vendimit nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit. 2) Për ndërprerjen e kontratës së punës
pa shkaqe të justifikuara dhe të menjëhershme të detyrohet pala e paditur të dëmshpërblejë
paditësen me 12 paga mujore. 3) Për moszbatim të procedurave të njoftimit parashikuar në
nenin 143 të K.Punës të detyrohet pala e paditur të dëmshpërblejë paditësin me tre paga
mujore. 4) Për moszbatim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës të detyrohet pala
e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 2 paga mujore. 5) Për ndërprerjen pa shkaqe të
justifikuara dhe të menjëhershme të kontratës së punës të detyrohet pala e paditur të
shpërblejë paditësen për vjetërsinë në punë me 3.5 paga mujore. 6) Të detyrohet pala e
paditur të rikthejë në detyrën e mëparshme paditësen në bazë të nenit 58 të Ligjit nr.9749,
datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit””. Këtë kërkim, pala paditëse e ka mbështetur në
nenet 4, 17, 18, 30, 33, 49 e vijues të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë; nenin 21, 143,
144, 145, 153, 155 e vijues të K.Punës; nenin 310 e vijues të K.Pr.Civile; Ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”; si dhe në Rregulloren e Disiplinës së Policisë së Shtetit.
624
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, pavarësisht
mënyrës se si i ka formuluar pala paditëse kërkimet e saj në padi apo në parashtrimet gjatë
procesit, këto kërkime kanë lidhje me pretendime që burojnë nga marrëdhënia e punës, të
cilat rregullohen sipas ligjit të posaçëm nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”.
Duke iu referuar shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, ky Kolegj Arrin në arrin në
konkluzionin se objekt i i këtij gjykimi si dhe shkak ligjor i tij, është jo vetëm shfuqizimi i
urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, nëpërmjet të cilit paditësja është
larguar nga puna, por edhe zgjidhja e pasojave që vijnë nga përfundimi i menjëhershëm i
marrëdhënies së punës, që ka ekzistuar midis paditësit dhe anës së paditur.
17. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se ka filluar punë pranë Drejtorisë së
Policisë së Qarkut Durrës në datën 01.08.2003, në detyrën e ndihmës specialistes në Sektorin
e Policisë Rrugore me gradën policore “Kryeinspektore”. Marrëdhënia e punës midis palëve
ka vijuar normalisht deri në momentin që me vendimin nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, ndaj paditëses është marrë masa disiplinore për përjashtim
nga policia e shtetit, me motivacionin: “për shkelje ose mosushtrim të kompetencave të
policisë, parashikuar nga neni 11, pika 12 e VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e
rregullores së disiplinës së policisë së shtetit”. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë
masë disiplinore, pasi kjo masë është dhënë në kundërshtim me ligjin.
18. Në gjykim, pala paditëse ka pretenduar se nga veprimet hetimore administrative
që ka kryer ana e paditur për të provuar shkeljet e paditëses, nuk rezultoi që të provohej në
asnjë rast që ajo kishte shkelur apo që nuk kishte ushtruar detyrën e punonjësit të policisë së
shtetit. Fakti që njëri nga familjarët e saj (i cili banon në të njëjtën banesë me të), është
akuzuar dhe është kapur nga organet e drejtësisë se ka fshehur karta telefonike të
fallsifikuara, nuk përbën në asnjë rast shkelje ose mosushtrim të detyrës së punonjësit të
policisë së shtetit. Pala e paditur nuk arriti në asnjë mënyrë që të provojë se paditësja kishte
dijeni në lidhje me këtë fakt. Gjithashtu, pala paditëse ka pretenduar se ajo nuk ka ushtruar
detyrën e punonjësit të policisë së shtetit që ka lidhje me luftën kundër krimit dhe vjedhjeve,
në mënyrë që të ngrihej dyshimi se ka shkelur apo nuk ka ushtruar detyrat e punonjësit të
policisë së shtetit. Paditësja ka punuar në një sektor tjetër të policisë, e konkretisht atij të
qarkullimit rrugor, veprimtaria e të cilit nuk ka lidhje fare me sektorin kundër krimit dhe
vjedhjeve. Pala paditëse ka pretenduar se është larguar nga puna jo për shkak të shkeljeve të
detyrimeve të saj kontraktuale që i burojnë nga marrëdhënia e punës, por vetëm për faktin se
një nga familjarët e saj (vëllai i saj) është akuzuar dhe ndjekur penalisht për veprën penale të
vjedhjes së kartave të fallsifikuara, për të cilën paditësja nuk ka qenë fare në dijeni.
19. Pala e paditur në këtë gjykim, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit ka
prapësuar se, nga raporti përfundimtar i kryer nga ana e palës së paditur, ka rezultuar se
veprimet e kryera nga paditësja si një punonjëse e policisë së shtetit bien ndesh me
parashikimet e ligjit 9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit” dhe konkretisht nenin 71,
ku pasqyrohen qartë detyrimi për raportimin e shkeljeve. Këto veprime të paditëses bien në
kundërshtim edhe me Rregulloren e Disiplinës së Policisë së Shtetit, miratuar me VKM
nr.786, datë 26.06.2008. Masa disiplinore ndaj palës paditëse është dhënë për shkak se: i)
paditësja nuk ka ushtruar kompetencat e saj si punonjëse e policisë së shtetit; ii) nuk ka kryer
veprimet e domosdoshme për vënien para përgjegjësisë ligjore të vëllezërve të saj; iii) nuk ka
dorëzuar vullnetarisht sendet e vjedhura prej tyre; si dhe iv) nuk ka raportuar për sa më sipër
tek eprori i saj përkatës, sipas kushteve të përcaktuara në nenin 71 të Ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për policinë e shtetit”, i ndryshuar. Shkeljet e kryera nga pala paditëse janë
thjesht shkelje me karakter administrativ dhe i referohen mosushtrimit të kompetencave të saj
si punonjëse e Policisë së Shtetit. Aq më tepër kur në rastin konkret, sendet e vjedhura si
prova materiale janë gjetur në banesën e paditëses dhe kjo e fundit, ka pasur mundësi për të
dyshuar mjaftueshëm lidhur me sa më sipër dhe për të proceduar me ushtrimin e detyrës së
625
saj. Për sa më sipër, vendimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit për përjashtimin
e paditëses nga radhët e policisë së shtetit, vjen në përputhje të plotë me dispozitat e Ligjit
nr.9749/2007, si dhe aktet nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim në tij.
20. Bazuar në pretendimet dhe prapësimet e cituara si më sipër, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë rezulton ta ketë pranuar padinë e paditëses, duke e trajtuar çështjen si një
mosmarrëveshje që rregullohet drejtpërdrejtë nga Kodi i Punës. Ndërsa, Gjykata e Apelit
Administrativ Tiranë e ka pranuar pjesërisht padinë e paditëses, duke i njohur asaj një
dëmshpërblim të barabartë me pagën e një viti punë, bazuar tashmë në praktikën e unifikuar
të Gjykatës së Lartë për këto lloj mosmarrëveshjesh.
21. Në analizën që ky Kolegj ju bën vendimeve të marra nga dy gjykatat më të ulëta,
konstaton se, të dyja këto gjykata kanë zbatuar gabim ligjin në zgjidhjen e kësaj
mosmarrëveshje. Ndërsa Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka zgjidhur këtë
mosmarrëveshje në bazë të Kodit të Punës, duke aplikuar gabim ligjin e zbatueshëm, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë edhe pse e ka kuptuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes, nuk e
ka zgjidhur atë në përputhje me të gjitha normat ligjore të zbatueshme, në rastin e kësaj
mosmarrëveshje.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, marrëdhënia e punës që
pala paditëse ka pasur me palën e paditur, përbën në vetvete një kontratë shërbimi publik (pra
një marrëdhënie të posaçme pune), e cila gjen rregullim në ligjin specifik me nr.9749, datë
04.06.2007 “Për policinë e shtetit”. Për rrjedhojë, kjo mosmarrëveshje si dhe edhe pasojat që
vijnë nga zgjidhja e marrëdhënies së punës, do të rregullohen sipas parashikimeve të këtij
ligji.
23. Të dyja gjykatat më të ulëta që kanë marrë në shqyrtim çështjen objekt shqyrtimi,
pavarësisht faktit se i kanë zgjidhur pasojat e kësaj mosmarrëveshjeje në mënyrë të
ndryshme, kanë pranuar padinë e paditëses Rudina Skonja, duke konkluduar se largimi i saj
nga policia e shtetit është bërë në kundërshtim me dispozitat ligjore të zbatueshme. Të dyja
këto gjykata kanë konkluduar se: i) Nga aktet e ndodhura në dosje nuk rezulton asnjë provë
shkresore që të vërtetoj se paditësja ka kryer ndonjë shkelje ligjore apo kontraktore me faj të
rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur. ii) ana e paditur e ka ndëshkuar paditësen
me masë disiplinore ekstreme, duke e përjashtuar nga radhët e saj me arsyen se nuk ka
ushtruar funksionin e punonjësit të policisë së shtetit, por nuk rezulton që ajo ta ketë kallëzuar
paditësesn për moskallëzimin e krimit të vjedhjes. iii) qënia e paditëses motër e dy vëllezërve
me precedentë penal, nuk përbën rrethanë për ta vlerësuar atë bashkëpunëtore në veprat
penale të konsumuara nga këta të fundit. iv) fakti i të jetuarit në të njëjtën banesë me dy
persona me precedentë penale, përbën rrethanë të pamjaftueshme për të konkluduar në
mosushtrimin e kompetencave të parashikuara për punonjësin e policisë së shtetit.
24. Këtë arsyetim të gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e
gjen të pambështetur në ligj. Për një qartësim të mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, si dhe për
një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare të saj, ky Kolegj, çmon të marri në analizë të detajuar
dispozitat ligjore të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”, i ndryshuar, si
dhe akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij, të cilat janë të zbatueshme në këtë
çështje dhe mbi bazën e të cilave, duhet të zgjidhet kjo mosmarrëveshje.
25. Në nenin 57 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”, i
ndryshuar, i titulluar “Lirimi dhe Përjashtimi nga Policia”, parashikohet se: “1. Një punonjës i
Policisë lirohet ose përjashtohet nga Policia, në përputhje me kushtet e këtij neni dhe kur
është dhënë autorizimi i nevojshëm, sikurse përcaktohet në pikën 4 të këtij neni. 2. Një
punonjës i Policisë lirohet nga Policia nëse: a) deklarohet i paaftë nga ana shëndetësore me
vendim të komisionit mjeko-ligjor; b) i shkurtohet funksioni organik dhe nuk kërkon uljen në
gradë; c) punësohet në struktura të tjera të administratës publike, në funksione që kanë për
objekt çështje të rendit e të sigurisë publike; ç) mbush moshën për pension të plotë pleqërie;
626
d) nuk kalon kursin e Shkollës Bazë të Policisë, sipas nenit 41 pika 3 të këtij ligji; dh) kërkon
vetë të lirohet. 3. Një punonjës i Policisë largohet nga Policia nëse dënohet me burgim me
vendim gjyqësor të formës së prerë, si dhe kur ndaj tij merret masa disiplinore e përjashtimit
nga Policia. 4. Lirimi dhe përjashtimi i punonjësit të Policisë bëhen me urdhër të titullarit
kompetent për emërimin e tij, sipas nenit 42 të këtij ligji”.
26. Ndërsa në nenin 75 të po këtij ligji, jepen llojet e masave disiplinore, në të cilën
përcaktohet se: “Masat që mund të merren ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve
disiplinore janë: a) vërejtje; b) vërejtje me paralajmërim; c) gjobë në masën sa paga e
punonjësit për pesë ditë pune; ç) shtyrje e afatit të gradimit nga një muaj deri në një vit; d)
pezullim pa pagesë nga pesë ditë deri në tridhjetë ditë; dh) ulje jo më shumë se një gradë deri
në 12 muaj; e) përjashtim nga policia. 2. Masa disiplinore e dhënë duhet të jetë në përshtatje
me shkeljen e kryer dhe me pasojat e ardhura prej saj. 3. Efektet e masës disiplinore fillojnë
pasi të ketë përfunduar procesi disiplinor, ku përfshihen procedurat përkatëse të apelimit dhe
pasi të jetë dhënë vendimi përfundimtar”.
27. Në analizë të dispozitave të cituara më sipër, rezulton se marrëdhënia e punës me
policinë e shtetit ka një karakter të posaçëm dhe për këtë arsye, si pranimi në policinë e shtetit
ashtu edhe ndërprerja e saj nëpërmjet formës së lirimit apo përjashtimit, janë parashikuar në
mënyrë të posaçme nga ana e legjislatorit, duke mos e lënë rregullimin e kësaj marrëdhënie,
as në diskrecionin e punëdhënësit dhe as në parashikimet e përgjithshme të Kodit të Punës.
28. Në vijim të analizës së nenit 57 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e
shtetit”, i ndryshuar, si dhe nenit 74 të po këtij ligji në të cilën pasqyrohet se: “Kur nuk
përbën vepër penale, vlerësohet shkelje disiplinore çdo veprim ose mosveprim i punonjësit të
Policisë, që bie në kundërshtim me Rregulloren e Disiplinës, të miratuar me vendim të
Këshillit të Ministrave”, marrëdhënia e punës e një punonjësi të Policisë së Shtetit, e cila në
vetvete përbën një kontratë shërbimi publik, mund të ndërpritet vetëm në rastin kur
plotësohen kushtet dhe rrethanat që përcaktohen në këtë dispozitë. Një ndër rastet që
parashikon ligji për ndërprerjen e kësaj kontrate shërbimi, është rasti kur punonjësi i Policisë
së Shtetit procedohet nga pikëpamja disiplinore, pasi veprimet ose mosveprimet e tij bien
ndesh me rregullat e parashikuara nga VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e
Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, të cilat duhet të vlerësohen sipas një
procedure disiplinore të përcaktuar qartësisht në ligj.
29. Në nenin 10, pika 1 dhe 2 të VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e
Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, përcaktohet se: “1. Shkeljet disiplinore
kategorizohen në shkelje të rënda dhe shkelje të lehta disiplinore. 2. Shkeljet e rënda që kryen
punonjësi i Policisë mund ndëshkohen me të gjitha masat disiplinore përfshirë dhe
"Përjashtim nga Policia", ndërsa në nenin 11 të po kësaj VKM, përcaktohen se kush përbën
shkelje të rëndë disiplinore duke u përcaktuar se: “Shkelje e rëndë disiplinore mund të
konsiderohet veprimi ose mosveprimi i punonjësit të Policisë, punonjësit që bashkëpunon me
të ose atij që nxit kryerjen e shkeljeve të mëposhtme: 1. Fshehja ose asgjësimi i ankesave të
qytetarëve; 2. Fshehja, ndryshimi ose asgjësimi i dokumenteve zyrtare në formë shkresore
ose elektronike; ....4. Mosdorëzimi, sipas rregullave të përcaktuara, i sendeve ose i të hollave
të gjetura......; 12. Shkelje ose mosushtrim i kompetencave të Policisë;....”.
30. Rezulton se pala paditëse është përjashtuar nga Policia e Shtetit, me vendimin
nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, me motivacionin:
“për shkelje ose mosushtrim të kompetencave të policisë”. Ky vendim është lënë në fuqi me
vendimin nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit, i cili ka miratuar masën disiplinore të dhënë me vendimin e Drejtorit i
Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, ndaj Kryeinspektore Rudina Skonja, me arsyetimin se:
“....nga ana e punonjëses Rudina Skonja ka shkelje të nenit 11, pika 12 të Rregullores së
Disiplinës së Policisë, pasi rezulton e provuar se ka dy vëllezër që kanë kryer veprimtari
627
kriminale dhe sendet e vjedhura i kanë fshehur në të njëjtën banesë ku jeton edhe
kryeinspektorja, e cila nuk ka kryer veprimet e domosdoshme për vënien para përgjegjësisë
ligjore të vëllezërve dhe dorëzimit vullnetar të sendeve të vjedhura”.
31. Referuar provave shkresore që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë
administruar nga gjykatat më të ulëta, ka rezultuar e provuar se, pala paditëse ka qenë
punonjëse e Policisë së Shtetit në sektorin e Policisë Rrugore pranë Drejtorisë së Policisë së
Qarkut Durrës, duke mbajtur edhe gradën policore Kryeinspektore, si dhe ka jetuar në të
njëjtën banesë me dy vëllezërit e saj, të cilët janë identifikuar nga ana e strukturave të
Policisë së Shtetit si persona me precedentë penal. Gjithashtu, ka rezultuar e provuar se nga
kontrolli që është ushtruar në datën 27.11.2009 në banesën e shtetasit Alfred Skonja, në të
cilin jeton edhe paditësja Rudina Skonja, janë gjetur një sasi kartash telefoni “Vodafon”,
“AMC”, “Eagle”, “Digitalb”, të cilat kapin vlerën prej 5.000.000 lekë, tre telefona celularë të
llojit “Nokia”, USB dhe një sasi prej 300.000 lekë. Ky fakt është cituar qartësisht edhe në
vendimin nr.9, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit.
32. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në vijim të sa më sipër si dhe bazuar në
provat që janë administruar në dosjen gjyqësore, çmon se të dyja gjykatat kanë vlerësuar
gabim kur kanë arritur në përfundimin se, motivacioni i përdorur nga ana e palës së paditur
për përjashtimin e paditëses Rudina Skonja nga Policia e Shtetit, nuk qëndron dhe është i
pabazuar në ligj. Ky Kolegj, vlerëson se për shkak të rëndësisë dhe veçorisë që ka puna në
Policinë e Shtetit, punonjësit e saj jo vetëm që duhet të jenë pa precedente penale, por ata
duhet të ushtrojnë funksionet e tyre për aq sa ligji i lejon në përputhje me këtë të fundit, në
momentin që konstatojnë shkelje të ligjit si nga ana e personave të tjerë, ashtu edhe prej
familjarëve të tyre. Punonjësi i policisë dhe vetë Policia e Shtetit duhet të krijojë besueshmëri
tek publiku se e lufton krimin, fakt ky i cili realizohet jo vetëm me përmbushjen e detyrave të
ngarkuara nga ligji nga ana e policisë, por dhe nga një sjellje e përgjithshme e tyre dhe e
familjarëve të tyre në publik. Shtrohet pyetja: A është cënuar parimi i besimit dhe a cënohet
figura e Policisë së Shtetit, në kushtet kur familjarët e paditëses kanë kryer një vepër penale
dhe kjo fundit, në asnjë rast nuk ka denoncuar faktin se në shtëpinë ku ajo jeton sëbashku me
të vëllain, ndodheshin prova materiale që implikonin këtë të fundit për kryerjen e një vepre
penale?
33. Bazuar sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se ky parim është cënuar. Pavarësisht
pretendimeve të paditëses se ajo nuk ka pasur dijeni për ekzistencën e këtyre provave
materiale në shtëpinë e saj (ndërkohë që hapësira e apartamentit është shumë e vogël sa që vë
në dyshim këtë pretendim), si dhe faktit që ajo punonte në një sektor tjetër në polici, nuk janë
argumenta ligjore për të mos justifikuar masën e marrë ndaj saj. Parashikimi që ligjvënësi ka
bërë në nenin 11 të VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e Rregullores së Disiplinës
së Policisë së Shtetit”, nuk e ka bërë vetëm për ata policë që punojnë në sektorin kundër
krimit të vjedhjes. Ky parashikim është për gjithë punonjësit e policisë në të gjithë sektorët që
ata punojnë pa përjashtim. Ligjvënësi ka përcaktuar qartë që, përjashtimi nga Policia e Shtetit
bëhet në rastin kur punonjësi i Policisë së Shtetit kryen shkelje të rënda të disiplinës në punë,
sikundër është edhe “shkelja ose mosushtrimi i kompetencave të policisë”, parashikuar nga
neni 11, pika 12 e VKM nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e Rregullores së Disiplinës
së Policisë së Shtetit”, gjë e cila është vërtetuar qartësisht në këtë gjykim.
34. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të
theksojë faktin se, pala paditëse për shkak të detyrës që ushtron si punonjëse e Policisë së
Shtetit, pavarësisht se nuk ushtron drejtpërdrejtë punën e saj në sektorin kundër krimeve dhe
vjedhjeve, ajo ka mundësi dhe duhet të ushtrojë detyrën e saj si punonjëse e kësaj policie, në
çdo fushë të saj dhe në çdo rast kur ka dyshime ose vihet në dijeni të ekzistencës së një vepre
penale, pa u kufizuar vetëm brenda fushës së sektorit ku ajo ushtron drejtpërdrejtë detyrën e
628
saj. Pra, fakti që paditësja ushtron veprimtarinë e saj në Sektorin e Policisë Rrugore, nuk e
përjashton atë nga detyrimi për të treguar pranë eprorit të saj se, në banesën e saj gjendeshin
prova materiale të cilat nuk i përkisnin asnjërit prej pjesëtarëve të familjes së saj, apo për ti
dorëzuar ato. Për këtë arsye, ky Kolegj, vlerëson se përjashtimi i paditëses nga Policia e
Shtetit është kryer në përputhje me ligjin dhe ndërprerja e marrëdhënieve të saj të punës në
shërbimin publik të Policisë së Shtetit, është mëse i justifikuar dhe tërësisht i bazuar në ligj.
Në kushtet kur rezultoi e provuar se, pala paditëse është përjashtuar nga policia në përputhje
me dispozitat ligjore që rregullojnë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, ajo nuk mund të
përfitojë dëmshpërblim për përfundimin e marrëdhënies së punës dhe për këtë arsye, ky
pretendim i palës paditëse duhet të rrëzohet.
35. Në përfundim të analizës së mësipërme, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, vendimi nr.575, datë 10.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë marrë në
interpretim të gabuar të ligjit material dhe për këtë arsye këto vendime duhet të ndryshohen,
duke u vendosur rrëzimi i kërkesë padisë së ngritur nga pala paditëse Rudina Skonja.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/dh të Ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.575, datë 10.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe
rrëzimin e kërkesë padisë.
629
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët në pakicë Arjana FULLANI dhe Medi BICI, në bazë të nenit 307/2 të
Kodit Procedurës Civile, parashtrojmë me shkrim mendimin tonë kundër, për t’ia
bashkëngjitur vendimit nr.43, datë 14.02.2017 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,
i cili i përket çështjes administrative nr.02301/2014 me palë: paditëse Rudina Skonja dhe e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me objekt: Anulimin e aktit
administrativ, etj.......
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:
Pala paditëse Rudina Skonja ka filluar punë, pranë palës së paditur Drejtoria e
Policisë së Qarkut Durrës në datën 01.08.2003, në detyrën e ndihmës specialistes në Sektorin
e Policisë Rrugore. Me vendimin nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit ndaj paditëses është marrë masa disiplinore “Përjashtim nga policia e
shtetit” për shkelje të nenit 11 pika 12 të VKM-së nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e
Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”. Kundër këtij vendimi për përjashtimin nga
Policia e Shtetit, pala paditëse ka bërë ankim pranë Komisionit të Apelimit, i cili me
vendimin nr.09, datë 09.02.2010 ka vendosur: Lënien në fuqi të masës disiplinore përjashtim
nga policia të dhënë ndaj paditëses Rudina Skonja. Kjo e fundit nuk ka qenë dakord me
vendimin e mësipërm, prandaj me datë 24.02.2010 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt shqyrtimi, duke pretenduar se pala e paditur e ka
përjashtuar nga Policia e Shtetit në kundërshtim me ligjin.
vendosur: Pranimin e padisë së paditëses Rudina Skonja, etj. Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.288/745, datë 16.02.2012 ka vendosur: Prishjen e vendimit civil nr.3768, datë
09.05.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin për rigjykim, por me trup
gjykues tjetër.
Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10168, datë
29.10.2012 ka vendosur: Pranimin e pjeshëm të kërkesëpadisë. Anulimin si të pavlefshëm të
vendimit nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe
vendimit nr.09, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit. Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së
Shtetit që ti paguaj paditëses Rudina Skonja pagën e 10 muajve për shkak të ndërprerjes së
kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara. Detyrimin e palës së
paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit që ti paguaj paditëses Rudina Skonja
pagën e 3 muajve për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së
punës. Detyrimin e palës së paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit ti paguaj
paditëses Rudina Skonja pagën e 2 muajve për shkak të mosrespektimit të procedurës së
zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimin e palës së paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit ti paguaj paditëses Rudina Skonja pagën e 6 pesëmbëdhjetëditëshave si
shpërblim për vjetërsi në punë ose tre paga mujore. Rrëzimin e padisë për rikthimin në punë
të paditëses.
Shpalljen e moskompetencës së kësaj gjykate për gjykimin e çështjes nr.2166/152 regjistri,
datë 28.01.2013. Dërgimin e akteve për shqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
Kjo e fundit me vendimin nr.575, datë 10.03.2014, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit
nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Pranimin pjesërisht të
kërkesëpadisë. Anulimin e vendimit nr.82, datë 23.12.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit dhe vendimit nr.09, datë 09.02.2010 të Komisionit të Apelimit, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit. Detyrimin e të paditurit, Drejtoria e
Përgjithshme e Policisë të dëmshpërblejë paditësen Rudina Skonja me pagën neto të 12
(dymbëdhjetë) muajve. Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
630
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.43, datë 14.02.2017 ka
vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.575, datë 10.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë dhe vendimit nr.10168, datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (shumica) ndër të tjera ka arsyetuar se:
Gjykatat më të ulëta kanë zbatuar gabim ligjin në zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje. Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka zgjidhur këtë mosmarrëveshje në bazë të Kodit të Punës, duke
aplikuar gabim ligjin e zbatueshëm, ndërsa Gjykata Administrative e Apelit Tiranë edhe pse e
ka kuptuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes, nuk e ka zgjidhur atë në përputhje me të gjitha
normat ligjore të zbatueshme, në rastin e kësaj mosmarrëveshje. Marrëdhënia e punës që pala
paditëse ka pasur me palën e paditur, përbën në vetvete një kontratë shërbimi publik (pra një
marrëdhënie të posaçme pune), e cila gjen rregullim në ligjin specifik nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
Një ndër rastet që parashikon ligji për ndërprerjen e kontratës së shërbimit, është kur
punonjësi i Policisë së Shtetit procedohet nga pikëpamja disiplinore, pasi veprimet ose
mosveprimet e tij bien ndesh me rregullat e parashikuara nga VKM-ja nr.786, datë
04.06.2008 “Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, të cilat duhet të
vlerësohen sipas një procedure disiplinore të përcaktuar qartësisht në ligj. Në nenin 10, pikat
1 dhe 2 të VKM-së nr.786, datë 04.06.2008 “Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës së
Policisë së Shtetit”, përcaktohet se: Shkeljet disiplinore kategorizohen në shkelje të rënda dhe
shkelje të lehta disiplinore. Shkeljet e rënda që kryen punonjësi i Policisë mund ndëshkohen
me të gjitha masat disiplinore përfshirë dhe “Përjashtimin nga Policia e Shtetit”, ndërsa në
nenin 11 të po kësaj VKM-je, përcaktohen se kush përbën shkelje të rëndë disiplinore, duke u
përcaktuar se: Shkelje e rëndë disiplinore mund të konsiderohet veprimi ose mosveprimi i
punonjësit të policisë, punonjësit që bashkëpunon me të ose atij që nxit kryerjen e shkeljeve
të mëposhtme: Fshehja ose asgjësimi i ankesave të qytetarëve; Fshehja, ndryshimi ose
asgjësimi i dokumenteve zyrtare në formë shkresore ose elektronike; Mosdorëzimi, sipas
rregullave të përcaktuara, i sendeve ose i të hollave të gjetura; 12. Shkelje ose mosushtrim i
kompetencave të Policisë.....
Pala e paditur e ka përjashtuar palën paditëse nga policia e shtetit me motivacionin:
Nga ana e punonjëses Rudina Skonja ka shkelje të nenit 11, pika 12 të Rregullores së
Disiplinës së Policisë, pasi rezulton e provuar se ajo ka dy vëllezër që kanë kryer veprimtari
kriminale dhe sendet e vjedhura i kanë fshehur në të njëjtën banesë ku jeton edhe
kryeinspektorja, e cila nuk ka kryer veprimet e domosdoshme për vënien para përgjegjësisë
ligjore të vëllezërve të saj dhe dorëzimit vullnetar të sendeve të vjedhura. Ky Kolegj, vlerëson
se për shkak të rëndësisë dhe veçorisë që ka puna në Policinë e Shtetit, punonjësit e saj jo
vetëm që duhet të jenë pa precendentë penal, por ata duhet të ushtrojnë funksionet e tyre për
aq sa ligji i lejon në përputhje me këtë të fundit, në momentin që konstatojnë shkelje të ligjit
si nga ana e personave të tjerë, ashtu edhe prej familjarëve të tyre.
Pavarësisht pretendimeve të paditëses se ajo nuk ka pasur dijeni për ekzistencën e
këtyre provave materiale në shtëpinë e saj (ndërkohë që hapësira e apartamentit është shumë
e vogël sa që vë në dyshim këtë pretendim), si dhe faktit që ajo punonte në një sektor tjetër në
polici, nuk janë argumenta ligjore për të mos justifikuar masën e marrë ndaj saj. Parashikimi
që ligjvënësi ka bërë në nenin 11 të VKM-së nr.786, datë 04.06.2008 “Për Miratimin e
Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, nuk e ka bërë vetëm për ata policë që
punojnë në sektorin kundër krimit të vjedhjes. Ky parashikim është për gjithë punonjësit e
policisë në të gjithë sektorët që ata punojnë pa përjashtim. Ligjvënësi ka përcaktuar qartë që,
përjashtimi nga Policia e Shtetit bëhet në rastin kur punonjësi i Policisë së Shtetit kryen
shkelje të rënda të disiplinës në punë, sikundër është edhe “shkelja ose mosushtrimi i
kompetencave të Policisë”, parashikuar nga neni 11, pika 12 e VKM-së nr.786, datë
631
04.06.2008 “Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit”, gjë e cila është
vërtetuar qartësisht në këtë gjykim.
Ndryshe nga qëndrimi që mban shumica, pakica vlerëson se, Gjykata Administrative
e Apelit e ka zgjidhur çështjen në përputhje të plotë me ligjin procedurial dhe material,
prandaj vendimi i saj duhet të lihej në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
Në nenin 57 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”, i ndryshuar, i
titulluar “Lirimi dhe Përjashtimi nga Policia”, parashikohet se: Një punonjës i Policisë lirohet
ose përjashtohet nga Policia, në përputhje me kushtet e këtij neni dhe kur është dhënë
autorizimi i nevojshëm, sikurse përcaktohet në pikën 4 të këtij neni. Një punonjës i Policisë
lirohet nga Policia nëse: a) deklarohet i paaftë nga ana shëndetësore me vendim të komisionit
mjeko-ligjor; b) i shkurtohet funksioni organik dhe nuk kërkon uljen në gradë; c) punësohet
në struktura të tjera të administratës publike, në funksione që kanë për objekt çështje të rendit
e të sigurisë publike; ç) mbush moshën për pension të plotë pleqërie; d) nuk kalon kursin e
Shkollës Bazë të Policisë, sipas nenit 41 pika 3 të këtij ligji; dh) kërkon vetë të lirohet. Një
punonjës i Policisë largohet nga Policia nëse dënohet me burgim me vendim gjyqësor të
formës së prerë, si dhe kur ndaj tij merret masa disiplinore e përjashtimit nga Policia. Lirimi
dhe përjashtimi i punonjësit të Policisë bëhen me urdhër të titullarit kompetent për emërimin
e tij, sipas nenit 42 të këtij ligji.
Ndërsa në nenin 75 të po këtij ligji, jepen llojet e masave disiplinore, në të cilën
përcaktohet se: “Masat që mund të merren ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve
disiplinore janë: a) vërejtje; b) vërejtje me paralajmërim; c) gjobë në masën sa paga e
punonjësit për pesë ditë pune; ç) shtyrje e afatit të gradimit nga një muaj deri në një vit; d)
pezullim pa pagesë nga pesë ditë deri në tridhjetë ditë; dh) ulje jo më shumë se një gradë deri
në 12 muaj; e) përjashtim nga policia. Masa disiplinore e dhënë duhet të jetë në përshtatje me
shkeljen e kryer dhe pasojat e ardhura prej saj. Efektet e masës disiplinore fillojnë pasi të ketë
përfunduar procesi disiplinor, ku përfshihen procedurat përkatëse të apelimit dhe pasi të jetë
dhënë vendimi përfundimtar.
Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë pranuar padinë e paditëses Rudina
Skonja, duke konkluduar se, largimi i saj nga Policia e Shtetit është bërë në kundërshtim me
dispozitat ligjore të zbatueshme sepse, nuk rezulton asnjë provë shkresore që të vërtetoj se,
paditësja ka kryer ndonjë shkelje ligjore apo kontraktore me faj të rëndë ose me faj të lehtë në
mënyrë të përsëritur. Pala e paditur e ka ndëshkuar paditësen me masë disiplinore ekstreme,
duke e përjashtuar nga radhët e saj me arsyen se nuk ka ushtruar funksionin e punonjësit të
Policisë së Shtetit, por nuk rezulton që ajo ta ketë kallëzuar paditësen për moskallëzimin e
krimit të vjedhjes. Qënia e paditëses motër e dy vëllezërve me precedentë penal, nuk përbën
rrethanë për ta vlerësuar atë bashkëpunëtore në veprat penale që akuzohen vëllezërit e saj.
Fakti i të jetuarit në të njëjtën banesë me dy persona me precedentë penale, përbën rrethanë të
pamjaftueshme për të konkluduar në mosushtrimin e kompetencave të parashikuara për
punonjësin e Policisë së Shtetit.
Pakica vlerëson se, pala e paditur nuk ka arritur të provojë në asnjë rast që paditësja
kishte shkelur disiplinën apo nuk kishte ushtruar detyrën e punonjësit të Policisë së Shtetit.
Fakti që njëri nga familjarët e saj (i cili banon në të njëjtën banesë me të), është akuzuar dhe
është kapur nga organet e drejtësisë se ka fshehur karta telefonike të falsifikuara, nuk përbën
në asnjë rast shkelje ose mosushtrim të detyrës së punonjësit të Policisë së Shtetit. Pala e
paditur nuk arriti që të provojë se paditësja kishte dijeni në lidhje me këtë fakt. Duhet thënë
se paditësja nuk ka ushtruar detyrën e punonjësit të Policisë së Shtetit që ka lidhje me luftën
kundër krimit dhe vjedhjeve, në mënyrë që të ngrihej dyshimi se ka shkelur apo nuk ka
ushtruar detyrat e punonjësit të policisë së shtetit. Është e provuar se, paditësja ka punuar në
një sektor tjetër të policisë, e konkretisht atij të qarkullimit rrugor, veprimtaria e të cilit nuk
ka lidhje fare me sektorin kundër krimit dhe vjedhjeve.
632
Është për tu vënë në dukje se përgjegjësia disiplinore dhe ajo penale janë përgjegjësi
individuale dhe jo kolektive, prandaj edhe masat e dhëna ndaj tyre duhet të jenë individuale.
Gjykatat më të ulëta kanë arsyetuar se, pala e paditur nuk e ka kallëzuar penalisht palën
paditëse. Duhet vënë në dukje se kjo gjë nuk mund të ndodhte, pasi dispozitat e Kodit të
Procedurës Penale nuk e detyrojnë motrën që të bëjë kallëzim penal kundër vëllait të saj.
VKM-ja nr.786, datë 04.06.2008 “Për Miratimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së
Shtetit”, në nenin 11 pika 12 të saj parashikon si shkak për dhënie të masës disiplinore:
Shkeljen ose mosushtrimin e kompetencave të Policisë. Në gjykimin në shkallë të parë dhe në
apel nuk është provuar që pala paditëse Rudina Skonja të ketë kryer ndonjë shkelje të
disiplinës në punë. Gjithashtu pala e paditur nuk ka arritur që të provojë se cila ka qenë
kompetenca që pala paditëse nuk ka ushtruar dhe për rrjedhojë me të drejtë Gjykata
Administrative e Apelit ka arritur në përfundimin se, përjashtimi i paditëses nga Policia e
Shtetit është bërë në kundërshtim me ligjin dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.31/2003 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë asaj i takon një dëmshpërblim në masën e një
viti punë.
Për këto që u thanë më sipër, pakica vlerëson se vendimi nr.43, datë 14.02.2017 i
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nuk është i bazuar në ligj, prandaj vota jonë është
kundër tij.
Medi Bici Arjana Fullani
633
Nr. 00-2017-82 Vendimi (44)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “TRANS-BR” SH.P.K (Në

mungesë).
I PADITUR: BASHKIA E QYTETIT PATOS (Në mungesë).
OBJEKTI:
Kundërshtimi i refuzimit për kryerjen e rilicencimit
në linjën rrethqytetase Patos-Fier-Patos.
Detyrimi i anës së paditur të pajisë paditësin me licencë
për transport udhëtarësh në linjë të rregullt rrethqytetase
me drejtimin Patos-Fier-Patos, me afat 5 vjeçar.
Detyrimin e anës së paditur të më shpërblejë dëmin real pasuror
dhe fitimin e munguar, të shkaktuar nga ndalimi i paligjshëm të aktivitetit tregtar.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e 331 të K.Pr.Civile,
ligji nr. 8485, datë 12.05.1999 “Kodi i Procedurave Administrative”,
nenet 608 e vijues, 640 të Kodit Civil,
ligji nr. 8378, datë 22.07.1998 “Për Transportet Rrugore”,
Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 i Ministrit të Punëve Publike,
Transportit dhe Telekomunikacionit
dhe ligji nr. 10081, datë 23.02.2009
“Për licencat, autorizimet dhe lejet në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr. 62-2012-3011 (818), datë

Pranimin e padisë.
Detyrimi i palës së paditur të pajisë paditësin me licencë për transport
udhëtarësh në linjë të rregullt rrethqytetase me drejtimin Patos-Fier-Patos, me
afat 5 vjeçar.
Pushimin e gjykimit përsa i përket kërkimit të paditësit lidhur me detyrimin e
anës së paditur të shpërblejë dëmin real pasuror dhe fitimin e munguar, të
shkaktuar nga ndalimi i paligjshëm i aktivitetit tregtar.
634
Rrëzimin e kërkimit të paditësit për dhënien e vendimit me ekzekutim të
përkohshëm.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 2468, datë 24.06.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr. 62-2012-3011 (818), datë 24.04.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur Bashkia Patos,

e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr. 2468, datë 24.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Shkaqet që paraqet pala e paditur Bashkia Patos, janë:

 Paditësi është pajisur nga Bashkia Patos me licencën nr. 01, datë 15.10.2010 për
transportin e udhëtarëve në linjën rrethqytetase Patos-Fier-Patos, afati i kësaj licence
ka qenë deri në datë 15.10.2011 (një vjeçar). Me kalimin e këtij afati bazuar në ligjin
nr. 8308, datë 18.03.1998 “Për Transportin Rrugor” neni 7, germa “c”, ku
parashikohet se: licenca e humbet vlerën me kalimin e afatit të saj. Pra pas datës
15.10.2011 marrëdhëniet juridike midis Bashkisë Patos dhe palës paditëse kanë
përfunduar, palët nuk kanë asnjë detyrim ndaj njëra tjetrës. Fakt të cilin gjykata nuk e
ka marrë në konsideratë në vendimin e marrë.
 Në datën 15.09.2011, paditësi ka paraqitur pranë Bashkisë Patos, kërkesën për
rinovimin e licencës së linjës Patos-Fier-Patos. Që nga koha që ka bërë kërkesën për
rinovim të licencës, pala paditëse është interesuar disa herë dhe ka marrë takime me
titullarin e Bashkisë për këtë problem ku i është komunikuar se dokumentacioni i
paraqitur për rilicensim nuk është i plotë, pasi mungon: Konfirmimi i autorizimit të
Bashkisë së qytetit ku fillon linja. Vërtetimi nga Bashkia i stacionit fundor të linjës
për miratimin e orareve të kthimit. Dokumenta këto të kërkuara nga neni 20 i
Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për Transportin e Udhëtarëve”. Gjithashtu
administratorit të shoqërisë, i është vënë në dukje se gjatë transportit të udhëtarëve ka
pasur çrregullime, pasi janë zbritur udhëtarët jashtë stacioneve të caktuara. Pala
paditëse nuk mori asnjë masë për rregullimin e dokumentacionit dhe përmirësimin e
shërbimit.
 Bashkia Patos, në përgjigje të kërkesës së bërë nga pala paditëse, me interesimin e saj
për rinovimin e licencës, si dhe për ti dhënë mundësi për të korrigjuar mangësitë e
evidentuara, me datën 12.12.2011 i ka dhënë autorizim provizor, pra 3 ditë përpara se
të përfundonte afati 3 mujor, i parashikuar në nenin 14 të Udhëzimit nr. 15, datë
24.07.2007 “Për Transportin e Udhëtarëve”. Pala paditëse për këtë licencim provizor
nuk ka paraqitur pranë Bashkisë Patos asnjë ankim administrativ dhe ska ngritur në
gjykatë asnjë pretendim. Pra pretendimi i palës paditëse se nuk i ka kthyer përgjigje
brenda afatit tre mujor nuk qëndron, pasi Bashkia Patos me aktin administrativ të
datës 12.12.2011 i ka lëshuar Subjektit “TRANS-BR” Sh.p.k autorizimin provizor.
 Në datën 05.01.2012 pala paditëse ka paraqitur një kërkesë të re pranë Bashkisë Patos
për rilicencimin e linjës. Në përgjigje të kësaj kërkese, në datën 12.01.2012 me
shkresën nr. 29/1, Bashkia Patos i ka kthyer përgjigje palës paditëse duke i thënë se,
nuk do të kryejmë rilicencimin tuaj, nuk do të shpallim konkurrim për të zgjedhur
operator transporti për këtë linjë, pasi të drejtën për të zgjedhur operatorin në këtë
linjë, ia kemi deleguar Bashkisë Fier.
635
 Pra palës paditëse i është kthyer përgjigje për kërkesën e bërë brenda afatit ligjor
(brenda 7 ditëve). Të gjitha faktet e përmendura më lart tregojnë, vërtetojnë,
dokumentojnë dhe provojnë se pala e paditur, ka zbatuar nenin 14 të Udhëzimit nr.
15, duke vepruar, e i kthyer përgjigje palës paditëse brenda afatit 3 (tre) mujor nga
dorëzimi i kërkesës për rilicensim. Pretendimi i palës paditëse se kërkesa e tyre për
rilicensim është miratuar në heshtje, nuk qëndron dhe është i pabazuar në ligj dhe në
fakte.
 Gjykata në interpretimin që i bën shkresës nr. 29/1, datë 12.01.2012 është
kontradiktore, pasi në arsyetim nuk e quan fare akt administrativ dhe në një moment
tjetër shprehet se, mungesa e arsyetimit të kësaj shkrese sjell pavlefshmëri absolute të
aktit administrativ. Ky është një arsyetim i gabuar, pasi vetëm neni 116 i Kodit të
Procedurës Administrative, përcakton aktet administrative absolutisht të pavlefshme,
sipas të cilit: Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin
e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme: Kur akti administrativ është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar: Kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në
kapërcim të kompetencave të tij ligjore; Kur akti është nxjerrë në kundërshtim me
formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji. Në asnjë nga rastet e përmendura më lart,
nuk parashikohet se mungesa e arsyetimit sjell pavlefshmëri absolute të aktit
administrativ, pasi objekti dhe qëllimi i kësaj shkrese është i qartë, ky akt është
nxjerrë nga një organ kompetent i njohur, si dhe ka formën shkresore ashtu si
parashikon edhe Kodi i Procedurave Administrative.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen, sepse palët
e lanë në mungesë gjykimin e saj; në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë, me datë 05.12.2014 është regjistruar çështja administrative nr.
31003-0446800-2014 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “TRANS-BR” Sh.p.k
dhe e paditur Bashkia e qytetit Patos, me objekt: Kundërshtimi i refuzimit për kryerjen e
rilicencimit në linjën rrethqytetase Patos-Fier-Patos, etj....
2. Vendimi nr. 2468, datë 24.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë
në zbatim të plotë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
3. Pala paditëse Shoqëria tregtare “TRANS-BR” Sh.p.k ka për objekt të veprimtarisë

së saj transport udhëtarësh urban, ndërurban, interurban, agjensi transporti dhe udhëtarësh,
imp-exp, tregti me pakicë e shumicë të automjeteve të transportit për mallra e udhëtarë të
gjitha llojeve e tonazheve, të pjesëve të këmbimit, të pijeve alkoolike, të kafes, mallrave
industriale e ushqimore, bizhuterive, materiale e lëndë të ndryshme gjysëm të gatshme për
përpunim, artikuj sportiv, lojëra për fëmijë, luna park, agjensi për bileta udhëtimi, reklamash
e shërbime interneti, bar restorant, ndërtim objektesh dhe rrugësh.
4. Pala paditëse Shoqëria “TRANS-BR” Sh.p.k është pajisur nga pala e paditur
Bashkia Patos me licencën nr. 01, datë 15.10.2010 për transportin e udhëtarëve në linjën
rrethqytetase Patos-Fier-Patos, afati i së cilës ka qenë deri me datë 15.10.2011. Me datën
15.09.2011, pala paditëse ka paraqitur para palës së paditur Bashkisë Patos kërkesën për
rinovimin e licencës për linjën Patos-Fier-Patos.
636
5. Me shkresën nr. 29/1 prot, datë 12.01.2012, pala e paditur Bashkia Patos i ka kthyer
përgjigje palës paditëse, duke e informuar atë se, Bashkia Patos pas përfundimit të afatit nuk
do të kryej rilicencimin e firmës tuaj për një periudhë tjetër, si dhe nuk do të shpall konkurrim
për të përcaktuar operator tjetër transporti në linjën rrethqytetëse Patos-Fier-Patos. Ndërsa me
shkresën nr. 29/3 prot, datë 15.02.2012, pala e paditur Bashkia Patos i ka kthyer përgjigje
palës paditëse, duke parashtruar se: Dokumentat e firmës “Trans-BR” Sh.p.k, nuk janë
dorëzuar në Bashkinë Patos korrekt me formën e kërkuar nga ligji.
6. Ndodhur përpara këtij fakti, pala paditëse i është drejtuar gjykatës, duke pretenduar
se nga data e dorëzimit të kërkesës për rilicencim dhe deri në datën 12.01.2012 që është data
e kthimit të përgjigjes negative nga pala e paditur, kanë kaluar më tepër se tre muaj dhe
licenca quhet e miratuar, sipas nenit 14 pika 2 e Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 të
Ministrit të Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr. 62-2012-3011(818), datë

Pranimin e padisë.
Detyrimi i palës së paditur të pajisë paditësin me licencë për transport udhëtarësh në
linjë të rregullt rrethqytetase me drejtimin Patos-Fier-Patos, me afat 5 vjeçar.
Pushimin e gjykimit përsa i përket kërkimit të paditësit lidhur me detyrimin e anës së
paditur të shpërblejë dëmin real pasuror dhe fitimin e munguar, të shkaktuar nga ndalimi i
paligjshëm të aktivitetit tregtar.
Rrëzimin e kërkimit të paditësit për dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
8. Gjykata e shkallës së parë e ndërmjet të tjerave arsyeton se:
....Gjykata konstaton se prej datës së paraqitjes së kërkesë për rilicensim nga pala
paditëse deri në datën e kthimit të përgjigjes nga pala e paditur, nëpërmjet shkresës nr. 29/1
prot, kanë kaluar më tepër se tre muaj. Në rastin e mosveprimit nga ana e administratës
(mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj nga dita e dorëzimit të dokumenteve, licenca/autorizimi
quhet i miratuar. Zyra e licencave duhet të pajisë subjektin me dokumentin e kërkuar. Sipas
këtij neni, Zyra e licencave duhet t'i kthejë përgjigje subjektit për miratim ose jo të kërkesës
brenda 15 ditëve nga data e dorëzimit të dokumentacionit përkatës. Në rastin konkret ka
rezultuar se nga administrata (Bashkia Patos) nuk i është dhënë përgjigje (mosveprim) palës
paditëse brenda afatit tre muaj nga dita e dorëzimit të dokumentave, për rrjedhojë licenca
quhet e miratuar, kjo në referencë të paragrafit të fundit të nenit 14 të Udhëzimit nr. 15, datë
24.07.2007, në të cilin parashikohet se në rastin e mosveprimit nga ana e administratës
(mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj nga dita e dorëzimit të dokumenteve, licenca/autorizimi
quhet i miratuar. Zyra e licencave duhet të pajisë subjektin me dokumentin e kërkuar.
Lidhur me afatin e lëshimit të licencës, gjykata i referohet nenit 11 të udhëzimit në të
cilin parashikohet:
Me përjashtim të licencave të transportit ndërkombëtar të udhëtarëve dhe mallrave,
që lëshohen nga Qendra Kombëtare e Licencave e të parashikuara në kategoritë VII. 1 dhe
VII. 2 të aneksit 1 të vendimit të Këshillit të Ministrave nr. 538, datë 26.05.2009,
licencat/rinovimi i tyre për veprimtaritë e tjera të transportit rrugor lëshohen me afat
pesëvjeçar. Pra gjykata çmon se kërkimi i paditësit për pajisjen me licencë për transport
udhëtarësh në linjë të rregullt rrethqytetase me drejtimin Patos-Fier-Patos, me afat 5 vjeçar
nga pala e paditur, është i bazuar dhe si i tillë duhet pranuar.
Ndërsa lidhur me kërkimin tjetër për detyrimin e anës së paditur të shpërblejë dëmin
real pasuror dhe fitimin e munguar, të shkaktuar nga ndalimi i paligjshëm të aktivitetit
tregtar, paditësi ka hequr dorë nga gjykimi. Mbështetur në parimin e disponibilitetit dhe
637
nenit 201 të K.Pr.Civile, gjykata çmon se duhet vendosur pushimi i gjykimit përsa i përket
këtij kërkimi.
Nga paditësi është kërkuar dhënia e vendimit me ekzekutim të përkohshëm. Në nenin
317 të K.Pr.Civile parashikohen rastet e dhënies së vendimit me ekzekutim të përkohshëm,
konkretisht:Vendimi i gjykatës mund të jepet me ekzekutim të përkohshëm, kur është
vendosur: detyrimi për ushqim; për shpërblimin nga puna; për rivendosjen në posedimin e
banesës bashkëshortore. Vendimi mund të jepet me ekzekutim të përkohshëm edhe kur nga
vonesa e ekzekutimit, paditësi mund të pësojë dëme të rëndësishme, që nuk mund të vihen në
vend, ose kur ekzekutimi i vendimit do të bëhej i pamundur, ose do të vështirësohej së
tepërmi. Në këtë rast gjykata mund të kërkojë që paditësi të japë një garanci. Një prej rasteve
të dhënies së vendimit me ekzekutim të përkohshëm sipas këtij neni, është kur nga vonesa e
ekzekutimit, paditësi mund të pësojë dëme të rëndësishme, që nuk mund të vihen në vend, ose
kur ekzekutimi i vendimit do të bëhej i pamundur, ose do të vështirësohej së tepërmi. Në
këndvështrim të këtij neni, paditësi nuk provoi para gjykatës dëmin e rëndësishëm që mund të
pësojë, që nuk mund të vihet në vend, ose rastin kur ekzekutimi i vendimit do të bëhej i
pamundur ose do të vështirësohej së tepërmi (neni 12 i K.Pr.Civile). Për këto arsye gjykata
çmon se ky vendim nuk mund të jepet me ekzekutim të përkohshëm. Pala e paditur ka
prapësuar se paditësi ka shkelur detyrimet e parashikuara në licencë, duke sjellë çrregullime
në transportin e udhëtarëve; Gjykata çmon se ky prapësim nuk rezultonte i bazuar për shkak
se pala e paditur nuk ka pasur pengesa ligjore për të nxjerrë një akt administrativ nëpërmjet
të cilit të refuzohej dhënia e licencës paditësit, në rast se prej tij nuk do të ishin përmbushur
detyrimet e parashikuara në licencë nr. 01, datë 15.10.2010. Shkresa nr. 29/1 prot, datë
12.01.2012, e Bashkisë Patos, jo vetëm që është nxjerrë jashtë afatit tre mujor të paraqitjes
së kërkesës nga paditësi për rilicensim, por gjithashtu nuk ka formën e kërkuar nga ligji për
tu konsideruar një akt administrativ.
Neni 105 i K.Pr.Administrative jep përkufizimin e aktit administrativ, konkretisht: Për
qëllimet e këtij ligji, do të konsiderohen akte administrative të gjitha vendimet e organeve të
administratës publike, të cilat krijojnë pasoja juridike në raste individuale. Pra sipas këtij
neni, akte administrative nga pikëpamja formale janë vendimet e organeve administrative të
cilat krijojnë pasoja juridike për individët, për rrjedhojë shkresa nr. 29/1 prot, datë
12.01.2012, e Bashkisë Patos nuk do të konsiderohet akt administrativ nga pikëpamja
formale, kjo, në kuptimin që ligji i jep aktit administrativ. Edhe në rast se do të pranonim të
kundërtën, që shkresa nr. 29/1 prot, datë 12.01.2012 e Bashkisë Patos, do të konsiderohej një
akt administrativ, ky akt nuk është nxjerrë në përputhje me nenin 108 dhe 109 të
K.Pr.Administrative.........
9. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr. 2468,
Lënien në fuqi të vendimit nr. 62-2012-3011 (818), datë 24.04.2012 të Gjykatës së
10. Në nenin 32 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
638
Në kompetencën e seksioneve për gjykimet administrative janë: a) padia me të cilën
kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i një akti administrativ; b) padia me të cilën kundërshtohet
refuzimi i miratimit të një akti administrativ ose që lihet pa u shqyrtuar në afatin e caktuar,
kundërshtimi i shtetasit në organin kompetent administrativ.
12. Në nenin 7/c të ligjit nr. 8308, datë 18.03.1998 “Për Transportin Rrugor” është
parashikuar se:
Licenca e humbet vlerën me kalimin e afatit të saj.
13. Neni 11/1 i Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për Transportin e Udhëtarëve”,
parashikon se:
Afatet e vlefshmërisë së licencave/ autorizimeve/ çertifikatave nga data e
lëshimit të tyre janë: 1. Licenca/ Rinovimi i licencës për shërbimin taksi lëshohet me
afat 5 vjeçar.....
14. Në nenin 14/2 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për Transportin e
Udhëtarëve”, është parashikuar se:
.....Zyra e licencave duhet t’i japë përgjigje subjektit për miratimin ose jo të
kërkesës brenda 15 ditëve nga data e dorëzimit të dokumentave......
15. Neni 14 pika 2 paragrafi 3 i Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për
Transportin e Udhëtarëve”, parashikon se:
....Në rastin e mosveprimit nga ana e administratës (mosdhënies së përgjigjes), 3
muaj nga dita e dorëzimit të dokumenteve, licenca/autorizimi quhet i miratuar. Zyra e
licencave duhet të pajisë subjektin me dokumentin e kërkuar.
e paditur Bashkia Patos, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.
49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj nuk ka arsye që vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit të cënohet.
17. Pala e paditur Bashkia Patos me datën 15.10.2010 i ka dhënë licencën palës
paditëse Shoqëria “Trans-BR” Sh.p.k, për transportin e udhëtarëve në linjën Patos-Fier Patos.
Afati i kësaj licence transporti ishte një vit dhe përfundonte në datën 15.10.2011. Një muaj
përpara se të përfundonte afati i licencës, me datë 15.09.2010 pala paditëse Shoqëria “Trans-
Br” Shpk ka paraqitur një kërkesë me shkrim pranë palës së paditur Bashkia Patos për
rinovimin e kësaj licence. Sipas nenit 14/2 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për
Transportin e Udhëtarëve”, Zyra e licencave duhet ti japë përgjigje subjektit për miratimin
ose jo të kërkesës brenda 15 ditëve nga data e dorëzimit të dokumentave. Kjo do të thotë që
pala e paditur Bashkia Patos duhet ti kthente përgjigje me shkrim palës paditëse brenda datës
30.09.2010 ku duhet të shprehte qëndrimin e saj nëse e pranonte ose jo kërkesën e palës
paditëse për rinovimin e licencës për transportin e udhëtarëve.
18. Me datën 12.01.2012 pala e paditur Bashkia Patos i ka kthyer përgjigje me shkrim
palës paditëse Shoqëria “Trans-BR” Shpk, duke i thënë se kërkesa e saj për rinovimin e
licencës për transportin e udhëtarëve nuk është pranuar me arsyetimin se, nuk do të shpallet
konkurrim për këtë linjë udhëtarësh. Gjithashtu me datë 15.02.2012, pala e paditur Bashkia
Patos i ka kthyer një përgjigje të dytë palës paditëse, duke i thënë se kërkesa e saj nuk është
pranuar, sepse dokumentacioni i paraqitur prej palës paditëse nuk ka qenë i rregullt dhe nuk i
639
plotësonte kërkesat e nenit 17 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për Transportin e
Udhëtarëve”.
19. Pretendimi që parashtron në rekurs pala e paditur Bashkia Patos se, pala paditëse
Shoqëria “Trans-BR” Shpk ka patur dijeni për mos rinovimin e licencës, sepse drejtuesi i
kësaj shoqërie ka patur kontakte të vazhdueshme me drejtuesit e bashkisë është i pabazuar në
ligj, sepse pala e paditur në bazë të nenit 14/2 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për
Transportin e Udhëtarëve” ka qenë e detyruar që brenda 15 ditëve nga paraqitja e kërkesës së
palës paditëse, duhet ti kthente përgjigje me shkrim kësaj të fundit, duke arsyetuar edhe për
arsyet e mospranimit të kërkesës për rinovimin e licencës për transportin e udhëtarëve.
20. Në rekurs pala e paditur Bashkia Patos pretendon se, kërkesa e palës paditëse për
rinovimin e licencës nuk është pranuar, sepse kjo e fundit ka paraqitur dokumentacionin në
kundërshtim me nenin 17 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për Transportin e
Udhëtarëve” pasi mungon: Konfirmimi i autorizimit të Bashkisë së qytetit ku fillon linja.
Vërtetimi nga Bashkia i stacionit fundor të linjës për miratimin e orareve të kthimit.
Dokumenta këto të kërkuara nga neni 20 i Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për
Transportin e Udhëtarëve”. Gjithashtu administratorit të shoqërisë, i është vënë në dukje se
gjatë transportit të udhëtarëve ka pasur çrregullime, pasi janë zbritur udhëtarët jashtë
stacioneve të caktuara. Pala paditëse nuk mori asnjë masë për rregullimin e dokumentacionit
dhe përmirësimin e shërbimit. Këto pretendime të palës së paditur Bashkia Patos janë të
pabazuara në ligj, sepse ajo në kundërshtim me kompetencat që i jep ligji me vendimin nr.
17, datë 04.01.2012 ia ka kaluar kompetencën e saj për dhënien e licencës Bashkisë Fier,
duke marrë kështu kompetencat e këshillit bashkiak, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës
së parë edhe ajo e apelit e kanë konsideruar këtë akt administrativ absolutisht të pavlefshëm.
21. Megjithëse dy përgjigjet me shkrim të palës së paditur Bashkia Patos kanë qenë
krejt formale, sepse kjo e fundit tetë ditë para se të kthente përgjigjen e parë kishte marrë
vendim që kompetencën e saj tia delegonte Bashkisë Fier, konstatohet se nga data e paraqitjes
së kërkesës nga pala paditëse dhe deri në marrjen e përgjigjes nga pala e paditur ka kaluar
afati tre mujor i parashikuar në nenin 14/2/3 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07-2007 “Për
Transportin e Udhëtarëve”, i cili parashikon se: Në rastin e mosveprimit nga ana e
administratës (mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj nga dita e dorëzimit të dokumenteve,
licenca/autorizimi quhet i miratuar. Zyra e licencave duhet të pajisë subjektin me dokumentin
e kërkuar, prandaj me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë arritur në
përfundimin se licenca është rinovuar në heshtje dhe zyra e licencave pranë palës së paditur
ka qenë e detyruar që të pajisë me licencë 5 vjeçare palën paditëse.
konkluzionin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Patos, nuk përmban shkaqe
nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj
vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 2468, datë 24.06.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit.
Tiranë, më 14.02.2017
640
Nr. 00-2017-85 Vendimi (45)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “VELIPOJA - EKSPRES” SHPK

(Në mungesë).
I PADITUR: BASHKIA SHKODËR (Në mungesë).
OBJEKTI:
Dhënie e licencës për transport udhëtarësh me autobus
në linjën e rregullt rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe kthim.
Baza Ligjore: Nenet 324 - 328 të K.Pr.Civile,
neni 14 pika 2, Udhëzimi nr. 15, datë 24.07.2007,
nenet 140, 141 të K.Pr.Administrative,
si dhe ligji nr. 8308, datë 18.03.1998 “Për Transportet Rrugore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr. 1656, datë 05.07.2011 ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Shkodër që të pajisë palën paditëse,
Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk me licencë transporti udhëtarësh në linjën
Shkodër - Velipojë - Shkodër, sipas orareve të përcaktuara në vendimin nr. 32,
datë 19.08.2004 të Këshillit të Qarkut Shkodër.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr. 727, datë 12.12.2013 ka vendosur:

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit, si gjykatë
kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 188, datë 12.02.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr. 1656, datë 05.07.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
641
Bashkia Shkodër, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr. 188, datë 12.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr. 1656, datë 05.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe rrëzimin e
padisë.
Shkaqet që pala e paditur Bashkia Shkodër paraqet në rekurs, janë:

 Pranë Drejtorisë së Shërbimeve Publike është zhvilluar konkursi për pajisje me
licencë për shërbimin e transportit të udhëtarëve në linjën Shkodër-Velipojë-Shkodër
në të cilin konkurruan dy subjekte, u kualifikua si fitues në bazë të dokumentacionit të
rregullt ligjor Shoqëria “Klejdio” Sh.p.k dhe u skualifikua Shoqëria “Velipoja
Ekspres” si pasojë e mospërmbushjes së kritereve të përcaktuara për konkurrim.
 Pas kësaj procedure të konkurrimit, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër me kërkesëpadi për dhënie licence për linjën e sipërpërmendur, nga
ku kjo gjykatë ka vendosur pranimin e kërkesëpadisë. Në shkresën nr. 2115 prot, datë
14.06.2011 në bazë të shkresës për kërkim informacioni/paraqitje prove shkresore
ardhur nga gjykata e rrethit gjyqësor në të cilën kërkohet dokumentacioni i paraqitur
nga Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk për konkurrim, i është vënë në dispozicion i
gjithë dokumentacionin në formën e kërkuar nga ligji.
 Përveç praktikës së paraqitur nga subjekti për konkurrim gjykatës i është vënë në
dispozicion edhe shkresa e depozituar pranë Bashkisë dhe Shoqërisë fituese “Klejdio”
Sh.p.k, i cili është tërhequr nga përfitimi i licencës dhe për rrjedhojë, komisioni i
posaçëm i ngritur, pranë Drejtorisë së Shërbimeve Publike, e ka miratuar kërkesën për
tërheqje, e për pasojë duke u anulluar si procedurë konkurrimi. Gjykatat kanë zbatuar
keq ligjin material dhe procedurial, pasi janë bazuar vetëm në dokumentet e paditësit
të paraqitura për konkurrim pa marrë parasysh procedurën e konkurrimit bazuar në
ligjin mbi transportin rrugor dhe Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 “Për kriteret dhe
procedurat e lëshimit të licencave, autorizimeve dhe çertifikatave për ushtrimin e
veprimtarisë në transportin rrugor”.
 Bazuar në nenin 14 të K.Pr.Civile, gjykatat duhej të investoheshin në
dokumentacionin e hollësishëm me të gjitha elementët e nevojshëm, të cilat provojnë
paraqitjen e kërkesave të subjekteve të interesuara për linjën Shkodër - Velipojë e
kthim, procedura e realizuar për verifikimin e ligjshmërisë së kërkesave,
dokumentacionit bashkëlidhur, përcaktimit të kritereve të subjektit fitues, vendimin
dhe shpalljen e subjektit fitues të këtij konkurrimi, miratimin nga eprori të aktit me
anë të të cilit është shpallur fituesi, të gjitha procesverbalet e mbajtura për këtë
konkurrim, vendimin e fituesit të parë, të gjitha formatet sipas standardeve të
miratuara, kërkesën e subjektit fitues për tërheqje, procedura e mbajtur për miratimin
e kësaj kërkese, si dhe vendimi me anë të të cilit është anulluar (miratuar kjo kërkesë
nga eprori). Përsa më lart gjykatat nuk i kanë dhënë një zgjidhje mosmarrëveshjes
administrative, janë përqendruar më shumë në konfliktin e natyrës civile, në
kundërshtim me llojin e gjykimit dhe seksionin përkatës të gjykatës.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi në tërësi çështjen, pasi palët e
lanë në mungesë gjykimin e saj, në përfundim;
642
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 10.02.2015 është regjistruar çështja administrative nr.
31001-00219-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “Velipoja - Ekspres”
Shpk dhe e paditur Bashkia Shkodër, me objekt: Dhënie e licencës për transport udhëtarësh
me autobus në linjën e rregullt rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe kthim.
2. Vendimi nr. 188, datë 12.02.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet
në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk është një person juridik, i cili ka
objekt të aktivitetit të saj transportin e udhëtarëve. Me licencën nr. 04, datë 31.10.2008,
Bashkia Shkodër e ka licencuar Shoqërinë “Velipoja Ekspres” Shpk si agjenci transporti
udhëtarësh dhe taksi brenda vendit.
4. Me vendimin nr. 32, datë 19.08.2004, Këshilli i Qarkut Shkodër ka vendosur që të
miratojë oraret për transport të udhëtarëve me autobus në linjën Shkodër - Velipojë dhe
kthim.
5. Me shkresën nr. 18 prot, datë 25.04.2010, pala paditëse Shoqëria “Velipoja
Ekspres” Shpk i është drejtuar palës së paditur Bashkisë Shkodër për tu pajisur me licenca
transporti udhëtarësh në linjën e rregullt rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe kthim. Në
mbështetje të kërkesës së saj pala paditëse ka paraqitur edhe të gjithë dokumentacionin e
kërkuar. Kërkesa është depozituar pranë palës së paditur Bashkisë Shkodër me datë
27.04.2010.
6. Pala e paditur Bashkia Shkodër nuk i ka kthyer përgjigje palës paditëse lidhur me
kërkesën e saj për të përfituar licence transporti në rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe
kthim.
7. Meqenëse nuk ka marrë përgjigje në lidhje me këtë kërkesë, me shkresën nr. 28
prot, datë 28.07.2010, pala paditëse Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk i është drejtuar
Ministrisë së Punëve Publike, Transporteve dhe Telekomunikacionit Tiranë në lidhje me
marrjen e licencës përkatëse. Nga ana e Ministrisë së Punëve Publike Transporteve dhe
Telekomunikacionit Tiranë nuk i është kthyer ndonjë përgjigje.
8. Nga shkresa nr. 2323 prot, datë 15.07.2010 e palës së paditur Bashkisë Shkodër
rezulton që kjo e fundit me datë 07.07.2010 ka anuluar licencën nr. 1, datë 02.07.2010 dhënë
Shoqërisë “Klejdio” Shpk për transport udhëtarësh në linjën Shkodër - Velipojë e kthim.
9. Sipas mandat arkëtimit të datës 02.03.2011 pala paditëse Shoqëria “Velipoja
Ekspres” Shpk ka paguar pranë palës së paditur Bashkia Shkodër edhe detyrimet në lidhje me
lejen në veprimtarinë e transportit në linjën Shkodër - Velipojë, por nuk ka marrë licencën
përkatëse.
10. Në këto kushte, pala paditëse Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk i është drejtuar
gjykatës me padinë e mësipërme.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr. 1656, datë 05.07.2011 ka
vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Bashkia Shkodër që të pajisë palën paditëse Shoqëria
“Velipoja Ekspres” Shpk me licencë transporti udhëtarësh në linjën Shkodër - Velipojë -
643
Shkodër, sipas orareve të përcaktuara në vendimin nr. 32, datë 19.08.2004 të Këshillit të
Qarkut Shkodër.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata, pasi shqyrtoi në tërësi çështjen arriti në konkluzionin se kërkesëpadia
është e mbështetur si në ligj dhe në prova dhe si e tillë ajo duhet pranuar. Gjykata çmon se
pala e paditur Bashkia Shkodër, konform nenit 15 të ligjit nr. 8308, datë 18.03.1998 “Për
Transportin Rrugor”, është organi kompetent për lëshimin e licencës përkatëse. Nga
shqyrtimi gjyqësor rezultoi e provuar që Këshilli i Qarkut Shkodër ka miratuar linjën
Shkodër - Velipojë e kthim dhe ka miratuar edhe oraret e kësaj linje. Po ashtu nga shqyrtimi
gjyqësor rezulton që këtë linjë të rregullt rreth qytetëse nuk ka ndonjë operator tjetër që të
operojë në këto orare, pasi Bashkia Shkodër ka anulluar licencën e dhënë Shoqërisë
“Klejdio” Shpk për transport udhëtarësh në linjën Shkodër - Velipojë e kthim me kërkesën e
vetë kësaj shoqërie. Konform nenit 6 të ligjit të mësipërm, me ndryshime, pranimi në
veprimtarinë e operatorit të transportit rrugor të mallrave dhe udhëtarëve nëpërmjet
licencës, jepet duke u bazuar në kompetencën profesionale, reputacionin e mirë dhe
besueshmërinë financiare. Konform nenit 8 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 të Ministrit
të Punëve Publike, Transporteve dhe Telekomunikacionit Tiranë, personi që kërkon të pajiset
me licence duhet të ketë edhe numrin e mjaftueshëm të mjeteve për ushtrimin e aktivitetit. Në
rastin konkret, me çertifikatën nr. 0087 Ministria e Punëve Publike, Transporteve dhe
Telekomunikacionit Tiranë, ka vlerësuar se Gëzim Elezi, administratori i Shoqërisë “Velipoja
Ekspres” Shpk, ka kompetencën e duhur profesionale në fushën e transporteve. Nga
vërtetimet e Prokurorisë Shkodër dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër rezulton që
Gëzim Elezi nuk ka ndjekje penale dhe Shoqëria “Veliopja Ekspres” Shpk nuk është në
proces gjyqësor. Nga ana e B.K.T Shkodër është vërtetuar se Shoqëria “Velipoja Ekspres”
Shpk ka llogari të hapur pranë kësaj banke dhe shumën përkatëse. Shoqëria “Velipoja
Ekspres” Shpk ka paraqitur para Bashkisë Shkodër edhe numrin mjeteve që ka në
dispozicion në lidhje me ushtrimin e aktivitetit. Me Udhëzimin nr. 15, datë 24.07.2007 të
Ministrit të Punëve Publike, Transporteve dhe Telekomunikacionit Tiranë është përcaktuar
edhe procedura për dhënien e licencës. Konform nenit 14 pika 2 parag. 4 të këtij udhëzimi,
në rastin e mosveprimit nga ana e administratës (mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj nga dita
e dorëzimit të dokumentacionit, licenca quhet e miratuar. Zyra e licencave duhet të pajisë
subjektin me dokumentin e kërkuar.
Në rastin konkret Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk ka paraqitur kërkesë që nga
data 27.04.2010, pranë Bashkisë Shkodër dhe ka dorëzuar dokumentacionin përkatës. Nga
ana e Bashkisë Shkodër nuk i është kthyer ndonjë përgjigje palës paditëse brenda afatit 3
mujor. Me datë 02.03.2011 Bashkia Shkodër ka pranuar edhe arkëtimin e detyrimeve që
rrjedhin nga ushtrimi i aktivitetit në linjën Shkodër-Velipojë, por nuk e ka pajisur palën
paditëse me licencën përkatëse. Në këto kushte, gjykata çmon se, Bashkia Shkodër nuk i ka
kthyer përgjigje palës paditëse brenda afatit 3 mujor, prandaj konform nenit 14 pika 2 parag
4 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 të Ministrit të Punëve Publike, Transporteve dhe
Telekomunikacionit Tiranë, ka miratuar në heshtje dhënien e kësaj licence. Në këto kushte,
Bashkia Shkodër duhet të pajisë palën paditëse me licencën për transport udhëtarësh në
linjën Shkodër - Velipojë - Shkodër, sipas orareve të përcaktuara në vendimin nr. 32, datë
19.08.2004 të Këshillit të Qarkut Shkodër......
13. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr. 727, datë 12.12.2013 ka vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Shkodër për gjykimin e çështjes.
Dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë kompetente.
14. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr. 188,
644
Lënien në fuqi të vendimit nr. 1656, datë 05.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.

b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte; c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.

Në kompetencën e seksioneve për gjykimet administrative janë: a) padia me të cilën
kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i një akti administrativ; b) padia me të cilën kundërshtohet
refuzimi i miratimit të një akti administrativ ose që lihet pa u shqyrtuar në afatin e caktuar,
kundërshtimi i shtetasit në organin kompetent administrativ.
17. Neni 15 i ligjit nr. 8308, datë 18.03.1998 “Për transportin rrugor”, i ndryshuar,
parashikon se:
Transporti rrethqytetës kryhet nga subjekte juridike të organizuara në shoqëri
transporti dhe në raste të kufizuara edhe nga persona fizike, ndërmjet:
a) bashkive brenda të njëjtit rreth;
b) qendrës së komunës në drejtim të qytetit të të njëjtit rreth dhe anasjelltas;
c) qendrave të komunave të një rrethi (pa lejim kalimi në qytet);
ç) qendrave të banuara të një komune në drejtim të qendrës së komunës dhe/ose të një
komune tjetër dhe anasjelltas;
d) qendrave të banuara të një komune;
e) bashkive qendër rrethi me qendrat arkeologjike, historike dhe turistike brenda
rrethit.
Licenca për këtë lloj transporti jepet nga kryetari i bashkisë dhe i komunës, ku ka
selinë subjekti.
18. Në nenin 8 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.7.2007 “Për kriteret dhe procedurat e
lëshimit të licencave, autorizimeve dhe çertifikatave për ushtrimin e veprimtarisë në
transportin rrugor”, parashikohet se:
Kriteret e licencimit
Për të ushtruar veprimtarinë e transportit të udhëtarëve dhe mallrave, e cila është
subjekt licencimi, ndërmarrjet e transportit rrugor paraqesin kërkesë për licencim pranë
autoritetit kompetent.
Personi fizik apo juridik, që kërkon të licencohet për ushtrimin e veprimtarisë së
transportit rrugor të udhëtarëve e mallrave, duhet të provojë se plotëson kushtet e
mëposhtme:
a) reputacionin e mirë;
b) gjendjen e përshtatshme financiare;
c) kompetencën profesionale;
d) zotërimin e mjeteve të transportit rrugor me motor, në numrin dhe gjendjen teknike
të kërkuar.
Kur kërkuesi i licencës (aplikanti) është një person që nuk përmbush kërkesat e
shkronjës "c", autoriteti kompetent mund ta licencojë atë me kushtin që ai të emërojë një
645
person tjetër që plotëson kërkesat e shkronjave "a" dhe "c" më sipër, i cili do të menaxhojë
efektivisht dhe në mënyrë të vazhdueshme operacionet e transportit të ndërmarrjes.
Kur aplikanti nuk është një person fizik, kërkesat e shkronjës "a" dhe "c" duhet të
përmbushen nga personi ose personat që drejtojnë efektivisht aktivitetin e transportit të
ndërmarrjes.
1. Kërkesa për reputacion të mirë plotësohet në rast se personi fizik ose personat që
menaxhojnë efektivisht aktivitetin e ndërmarrjes:
- nuk janë shpallur fajtorë për krime ose shkelje serioze ligjore, përfshirë edhe krime
ose shkelje të natyrës tregtare;
- nuk janë deklaruar të papërshtatshëm për të ushtruar veprimtarinë e operatorit të
transportit sipas legjislacionit në fuqi;
- nuk janë shpallur fajtorë për shkelje serioze të ligjit të punës, legjislacionit të
transportit, për shkelje të rregullave lidhur me kohën e drejtimit dhe pushimit për drejtuesin e
mjetit, ose për legjislacionin lidhur me trafikun rrugor, sigurinë e mjetit dhe në mbrojtjen e
mjedisit.
Kërkesa për reputacion të mirë do të quhet e plotësuar edhe për personin ose
personat që janë deklaruar të rehabilituar.
2. Kërkesa për gjendje të përshtatshme financiare plotësohet kur disponohen burime
të mjaftueshme financiare, të cilat garantojnë ecurinë dhe administrimin e ndërmarrjes së
transportit.
Kur subjekti aplikon për licencë, autoriteti kompetent pranon në formën e një
vërtetimi, konfirmimi nga Banka ose institucioni tjetër të kualifikuar vlerësimin e gjendjes
financiare (bilancin vjetor të sipërmarrjes; fondet që ajo disponon, përfshirë depozitat
bankare; kreditë dhe huat lehtësuese; asetet duke përfshirë pronat të cilat ndërmarrja mund
t'i lërë peng si garanci; kostot duke përfshirë koston e blerjes ose pagesën fillestare të mjetit;
makineri - pajisjet dhe kapitalin punues).
Vlerësimi i gjendjes financiare duhet të jete i barabartë ose që kapërcen shumën e
përgjithshme të:
a) 4.000 Euro për mjetin e parë dhe 2.000 Euro për çdo mjet shtesë, kur kryen
transport ndërkombëtar mallrash me leje multilaterale ECMT/CEMT;
b) 2.000 Euro për mjetin e parë dhe 1.000 Euro për çdo mjet shtesë, kur kryen
transport ndërkombëtar udhëtarësh dhe mallrash;
c) 30.000 lekë, për mjetin e parë dhe 15.000 lekë për çdo mjet shtesë, kur kryen
transport të mallrave dhe të udhëtarëve brenda vendit, si dhe në shërbimin taksi;
d) 10.000 Euro, kur aplikon për agjenci spedicionere;
e) 700.000 lekë, kur aplikon për agjenci transporti ndërkombëtar udhëtarësh.
3. Kërkesa për kompetencë profesionale plotësohet kur provohet zotërimi i njohurive
të mjaftueshme juridike, tregtare, financiare dhe teknike për ushtrimin e veprimtarisë së
transportit rrugor.
- Në transportin e brendshëm rrugor të udhëtarëve, në veprimtarinë e shërbimit taksi,
në veprimtarinë e agjencisë së transportit të udhëtarëve (brenda vendit dhe ndërkombëtare),
kërkesa për kompetencë profesionale plotësohet me zotërimin e diplomës në inxhinieri
mekanike ose ekonomik. Kur personi nuk zotëron diplomat e përmendura në këtë paragraf, ai
duhet të jetë i pajisur me Çertifikatën e Kompetencës Profesionale për transport brenda
vendit.
- Në transportin ndërkombëtar të udhëtarëve dhe të mallrave, si dhe të agjencisë
spedicionere kjo kërkesë plotësohet, me zotërimin e diplomës në inxhinieri mekanike ose
ekonomik. Kur personi nuk zotëron diplomat e përmendura në këtë paragraf, ai detyrimisht
duhet të jetë i pajisur me Çertifikatën e Kompetencës Profesionale për transport
ndërkombëtar.
646
- Në transportin rrugor të mallrave të rrezikshme kërkesa për kompetencë
profesionale plotësohet, përveç zotërimit të Çertifikatës së Kompetencës Profesionale, sipas
veprimtarive përkatëse ose zotërimit të diplomës universitare në inxhinieri mekanike ose
ekonomik, edhe me zotërimin e Çertifikatës së Trajnimit, si Këshilltar i Sigurisë në
transportin e mallrave të rrezikshme.
Plotësimi i kërkesave të kompetencës profesionale në transportin ndërkombëtar të
mallrave ose udhëtarëve, plotëson automatikisht edhe kërkesat e kompetencës profesionale
në veprimtarinë përkatëse të transportit të brendshëm.
Dallimi ndërmjet Çertifikatës së Kompetencës Profesionale të lëshuar për transportin
e brendshëm dhe asaj për transportin ndërkombëtar përcaktohet nga niveli i programeve të
trajnimit, në përgatitjen profesionale të drejtuesve të veprimtarisë së subjekteve.
Çertifikata e Kompetencës Profesionale lëshohet nga DPSHTRR, shoqata,
institucione të njohura nga ministria, si dhe institucione të huaja, të njohura nga autoriteti
kompetent i shtetit ku janë vendosur këto institucione.
4. Kërkesa për gjendjen teknike të mjeteve rrugore provohet, nëpërmjet plotësimit të
standardeve të sigurisë rrugore të mjetit, standardeve të nxjerrjes së gazrave dhe zhurmave,
si dhe kërkesat e komoditetit në transportin e udhëtarëve.
Qendra e Kontrollit Teknik për mjetet që kryejnë transportin e udhëtarëve krahas
certifikatës mod 020 dhe mod 021, sipas Udhëzimit nr. 3413, datë 16.7.2003 "Mbi kontrollin
teknik të mjeteve rrugore", lëshon edhe dokumentin e aktvlerësimit në plotësimin e kushteve
të komoditetit në transportin e udhëtarëve, në përputhje me aneksin 2 dhe 3 të Udhëzimit nr.
1649, datë 16.8.1999 "Mbi plotësimin e disa kushteve të veçanta në transportin rrugor të
udhëtarëve", të ndryshuar.
a) Në transportin rrugor të udhëtarëve (qytetës, rrethqytetës, ndërqytetës, shërbimin
taksi, ndërkombëtar me autobus) subjekti dorëzon për licencim aktvlerësimin në plotësimin e
kushteve të komoditetit për transport në përputhje me udhëzimin nr. 1649, datë 16.8.1999, të
ndryshuar.
b) Në transportin rrugor të mallrave subjekti dorëzon për licencim çertifikatën e
kontrollit teknik model 020 për transport të brendshëm dhe për mjetet rrugore që kryejnë
transport ndërkombëtar certifikatën e kontrollit teknik model 021.
c) Në transportin ndërkombëtar të udhëtarëve dhe mallrave standardet teknike të
automjeteve duhet të jenë në përputhje edhe me marrëveshjet bilaterale, marrëveshjen
INTERBUS dhe rezolutat ndërkombëtare (ECMT/CEMT) që rregullojnë veprimtarinë
përkatëse.
5. Numri i autobusëve në transportin e udhëtarëve në linja të rregullta përcaktohet
nga zyra e licencave në bazë të frekuencës së udhëtimeve, distancës së udhëtimit dhe mjeteve
rezervë që duhet të ketë ndërmarrja e transportit.
Lëshimi, refuzimi dhe heqja e licencës, autorizimit, çertifikatës
1. Lëshimi i licencës, autorizimit, çertifikatës
- Licenca lëshohet kur aplikanti plotëson kërkesat sipas këtij udhëzimi.
- Licenca, leja e transportit (autorizimi) dhe certifikata nuk mund të transferohet nga
mbajtësi (titullari) i saj të një subjekt tjetër.
- Titullari i licencës, për kryerjen e veprimtarisë për të cilën është licencuar ose
autorizuar, mund të lidhë marrëdhënie nënkontraktuale me një subjekt të tretë, por jo për më
shumë se 35 % të veprimtarisë. Titullari i licencës ose autorizimit është përgjegjës për
647
plotësimin e kushteve të licencimit/autorizimit edhe për pjesën e veprimtarisë që kryhet nga
nënkontraktori.
- Në rast se personi fizik ose juridik, ndryshon emrin, e vërtetuar kjo me vendim
gjykatë ose çdo element tjetër, me kërkesë të tij kryhet zëvendësimi përkatës i licencës,
autorizimit, çertifikatës me të njëjtin afat vlefshmërie dhe me një numër tjetër identifikimi,
duke arkivuar përkatësisht licencën, autorizimin, certifikatën e vjetër.
- Në rast se subjekti i transportit, brenda 60 ditëve nga dita e lëshimit, nuk tërheq
licencën, autorizimin ose certifikatën, atëherë këtij i anulohet licenca, autorizimi ose
çertifikata. Në rastin e linjave ndërqytetëse të transportit të udhëtarëve, autoriteti kompetent
në ministri njofton edhe bashkinë që ka lëshuar autorizimin për subjektin.
- Licenca, autorizimi ose certifikata anulohet edhe me kërkesë të subjektit
transportues. Në transportin e udhëtarëve në shërbimet e rregullta, autoriteti kompetent që
ka lëshuar licencën, autorizimin ose certifikatën njoftohet të paktën dy muaj përpara
ndërprerjes së veprimtarisë. Në kërkesën për anulim licence/autorizimi/certifikate duhet të
përcaktohet data e ndërprerjes së shërbimit dhe arsyet e kësaj ndërprerjeje.
2. Refuzimi i kërkesës për licencim/autorizim/certifikim
Kërkesa për licencim/autorizim/certifikim refuzohet kur subjekti që kërkon të
licencohet/autorizohet/certifikohet:
- nuk plotëson kërkesat sipas këtij udhëzimi;
- nuk plotëson kërkesat specifike të linjës së rregullt në transportin e udhëtarëve;
- ka paraqitur informacion jokorrekt në lidhje me të dhënat e kërkuara për marrjen e
licencës/autorizimit/certifikatës;
- nuk plotëson kërkesat për rinovim të licencës/autorizimit/certifikatës, të përcaktuara
me këtë udhëzim;
- provohet se deklarimet nga personi/personat për marrjen e
licencës/autorizimit/çertifikatës janë të pavërteta.
3. Heqja e licencës/autorizimit/çertifikatës.
Licenca/autorizimi/certifikata hiqet nga autoriteti kompetent që e ka lëshuar atë, kur:
- Subjekti transportues i licencuar nuk i plotëson më kushtet e nenit 8, (reputacioni i
mirë, kompetenca profesionale, gjendje e përshtatshme financiare dhe zotërimi i mjeteve të
transportit rrugor me motor, në numrin dhe gjendjen teknike të kërkuar);
- Subjekti transportues e transferon licencën/autorizimin/çertifikatën e tij të një tjetër;
- Subjekti i autorizuar për shërbim transporti udhëtarësh në linjë të rregullt kryen
shkelje të rënda e të përsëritura në lidhje me kushtet e përshkruara në licencë/autorizim për
itinerarin, vendqëndrimet, frekuencën dhe oraret;
- Subjekti transportues, në shërbimet në linjë të rregullt, brenda vendit dhe
ndërkombëtare, të udhëtarëve, nuk fillon veprimtarinë brenda 60 ditëve nga data e marrjes së
licencës ose ndërpret veprimtarinë për më shumë se 45 ditë;
- Provohet se subjekti transportues ka paraqitur deklarime të pavërteta, informacion
jo të saktë dhe/ose të falsifikuar në lidhje me të dhënat e kërkuara për marrjen e
licencës/autorizimit/certifikatës;
- Licencat e ECMTCEMT-it hiqen edhe në rastin e përdorimit të pamjaftueshëm të
tyre ose të kufizuar vetëm në transportet dypalëshe (bilaterale) ose shkeljeve të tjera të
udhëzimit të përdorimit të lejeve CEMT.
648
Komunikimi me subjektet
1. Zyra e licencave të transportit ka të drejtën e komunikimit zyrtar me subjektin, për
plotësimin e dokumentacionit deri në marrjen e licencës, autorizimit, çertifikatës.
Licencat, i dorëzohen subjektit nga zyra e licencave të transportit së bashku me
dokumentet shoqëruese.
Subjektet e licencuara dhe ato që aplikojnë për licencim duhet të respektojnë
detyrimet që burojnë nga ky udhëzim.
2. Zyra e licencave duhet t'i japë përgjigje subjektit për miratim ose jo të kërkesës
brenda 15 ditëve nga data e dorëzimit të dokumenteve.
- Në rast se subjektit i refuzohet kërkesa për marrjen e
licencës/autorizimit/certifikatës, atëherë atij i lind e drejta e ankesës me shkrim kundër
refuzimit brenda 1 muaji nga dita kur aplikanti ka marrë njoftimin me shkrim për
mosmiratimin e kërkesës.
- Autoriteti kompetent shqyrton ankimin e subjektit dhe del me një vendim brenda 1
muaji nga data e depozitimit të ankimimit.
- Në rastin e mosveprimit nga ana e administratës (mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj
nga dita e dorëzimit të dokumenteve, licenca/autorizimi quhet i miratuar. Zyra e licencave
duhet të pajisë subjektin me dokumentin e kërkuar.
e paditur Bashkia Shkodër, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj nuk ka arsye ligjore që vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit të cënohet.
22. Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit të paraqitur nga pala e
paditur Bashkia Shkodër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata Administrative e Apelit është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit procedurial dhe material, prandaj vendimi i saj duhet të lihet në fuqi.
vendimeve të gjykatave të faktit. Rezulton se, pretendimet e paraqitura në rekurs nga pala e
paditur Bashkia Shkodër kanë të bëjnë me analizën dhe vlerësimin e provave, proces ky që
është objekt i shqyrtimit nga gjykatat e faktit dhe jo me anë të rekursit nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, i cili vepron si gjykatë ligji.
24. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të parashikuara në nenin 58 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, që lidhen me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material, si dhe shkeljet e rënda të normave
procedurale apo shkeljet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit. Nga shqyrtimi
gjyqësor i çështjes rezulton që Gjykata Administrative e Apelit ka zhvilluar një proces të
rregullt ligjor, duke bërë një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes, si dhe iu ka dhënë
përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të paraqitura nga palët gjatë gjykimit dhe në
ankim.
649
25. Gjykata Administrative e Apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të
provave (neni 126 i K.Pr.Civile), i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes, duke zgjidhur mosmarrëveshjen
konkrete në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile). Në zgjidhjen e
çështjes vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit mbështetet në dispozitat ligjore të
zbatueshme dhe në argumentet e nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e
vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e parashikuara nga Kodi i Procedurës Civile. Në
germën “a” të nenit 58 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikohen rastet kur
nga ana e gjykatave të faktit nuk është respektuar ose është zbatuar keq ligji material ose
vendimi është dhënë prej tyre është në kundërshtim me një vendim tjetër të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, ose vendim të Kolegjeve të Bashkuara të po kësaj gjykate.
Në rekursin e paraqitur nga ana e palës së paditur Bashkia Shkodër nuk argumentohet nëse
janë lejuar shkelje të ligjit material nga ana e gjykatave të faktit, ose nëse vendimet e tyre
janë në kundërshtim me një vendim tjetër të dhënë nga Gjykata e Lartë.
26. Ka rezultuar se, pretendimet e palës së paditur në lidhje me faktet e rrethanat që
janë vënë në diskutim gjatë gjykimit në shkallë të parë, janë vlerësuar drejtë nga Gjykata
Administrative e Apelit, e cila iu ka dhënë atyre përgjigje të bazuara në ligj. Nga ana tjetër,
sipas germës “b” të nenit 58 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” kërkohet që
nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe gjykata e apelit të jenë lejuar shkelje të rënda të
normave proceduriale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit apo procedurës së gjykimit. Në
rastin konkret nuk ngrihen në rekursin e palës së paditur dhe nuk vihen re as kryesisht nga
Kolegji Administrativ që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur
dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e
parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në
mungesë të palëve, që të mos jetë formuar drejtë ndërgjyqësia, apo të mungojnë ose të jenë të
pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, i cili rekursohet.
27. Nga citimi i nenit 14/2 pika 3 të Udhëzimit nr. 15, datë 24.7.2007 “Për kriteret dhe
procedurat e lëshimit të licencave, autorizimeve dhe çertifikatave për ushtrimin e
veprimtarisë në transportin rrugor”, del se: Zyra e licencave duhet t'i japë përgjigje subjektit
për miratim ose jo të kërkesës brenda 15 ditëve nga data e dorëzimit të dokumenteve.... Në
rastin e mosveprimit nga ana e administratës (mosdhënies së përgjigjes), 3 muaj nga
dita e dorëzimit të dokumenteve, licenca/autorizimi quhet i miratuar. Zyra e licencave
duhet të pajisë subjektin me dokumentin e kërkuar. Në rastin në shqyrtim, pala paditëse
Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk ka paraqitur kërkesën pranë palës së paditur Bashkia
Shkodër me shkresën nr. 18 prot, datë 25.04.2010, për tu pajisur me licencë transporti
udhëtarësh në linjën e rregullt rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe kthim. Në mbështetje të
kërkesës së saj, pala paditëse ka paraqitur edhe gjithë dokumentacionin e kërkuar. Kërkesa
është depozituar pranë palës së paditur Bashkia Shkodër me datë 27.04.2010. Kjo e fundit
nuk i ka kthyer përgjigje palës paditëse lidhur me kërkesën e saj për të përfituar licencë
transporti në rreth qytetëse Shkodër - Velipojë dhe kthim. Gjithashtu konstatohet se sipas
mandat arkëtimit të datës 02.03.2011 pala paditëse Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk ka
paguar pranë palës së paditur Bashkia Shkodër edhe detyrimet në lidhje me lejen në
veprimtarinë e transportit në linjën Shkodër - Velipojë, por megjithatë ajo nuk e ka marrë
licencën përkatëse.
28. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, drejtë kanë arsyetuar
gjykatat më të ulëta, kur thonë se: ..... Në rastin konkret Shoqëria “Velipoja Ekspres” Shpk ka
paraqitur kërkesë që nga data 27.04.2010, pranë Bashkisë Shkodër dhe ka dorëzuar
dokumentacionin përkatës. Nga ana e Bashkisë Shkodër nuk i është kthyer ndonjë përgjigje
650
palës paditëse brenda afatit 3 mujor. Me datë 02.03.2011 Bashkia Shkodër ka pranuar edhe
arkëtimin e detyrimeve që rrjedhin nga ushtrimi i aktivitetit në linjën Shkodër-Velipojë, por
nuk e ka pajisur palën paditëse me licencën përkatëse. Bashkia Shkodër nuk i ka kthyer
përgjigje palës paditëse brenda afatit 3 mujor, prandaj konform nenit 14 pika 2 parag 4 të
Udhëzimit nr. 15, datë 24.07.2007 të Ministrit të Punëve Publike, Transporteve dhe
Telekomunikacionit Tiranë, ajo ka miratuar në heshtje dhënien e kësaj licence. Në këto
kushte, Bashkia Shkodër duhet të pajisë palën paditëse me licencën për transport udhëtarësh
në linjën Shkodër - Velipojë - Shkodër, sipas orareve të përcaktuara në vendimin nr. 32, datë
19.08.2004 të Këshillit të Qarkut Shkodër......, sepse pala e paditur Bashkia Shkodër jo vetëm
që ka qenë e detyruar që ti kthejë një përgjigje me shkrim palës tjetër brenda afatit 15 ditor
nga dita që subjekti që kërkon licencimin ka paraqitur kërkesën, por me kalim e afatit 3 mujor
nga paraqitja e kësaj kërkese, konsiderohet se kjo e fundit është pranuar në heshtje nga ana e
autoritetit që lëshon licencën përkatëse, që në këtë rast është pala e paditur Bashkia Shkodër.
29. Për të gjitha këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Shkodër nuk është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit
Administrativ duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/e të ligjit nr.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 188, datë 12.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit.
Tiranë, më 14.02.2017
651
Nr. 00-2017-83 i Vendimit (46)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 14.02.2017 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative nr.31001-

02255-00-2013 akti që iu përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “STUDIO EKONOMIA

LEGJISLACIONI-BIZNESI” SH.P.K
E PADITUR : DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
PARANDALIMIT TË PASTRIMIT TË
PARAVE
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011
të Drejtorisë së Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Pezullimin e zbatimit të vendimit nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011
të Drejtorisë së Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Baza Ligjore: Neni 115 e vijues të Kodit të Procedurave Administrative,
ligji nr.9917 datë 19.05.2008 “Për parandalimin e pastrimit të parave
dhe financimin e terrorizmit” i ndryshuar,
ligji nr.10279 datë 20.05.2010 “Për Kundërvajtjet Administrative”,
nenet 32/a, 324 e vijues, 329 të Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011 të palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave.
“Nuk u paraqitë në gjykim ndonjë listë emërore e personave fizik apo juridik,
subjekte të ligjit nr.9917 datë 19.05.2008 “Për parandalimin e pastrimit të
parave dhe financimit të terrorizmit”, të cilëve paditësi iu kishte ofruar
shërbim dhe nuk kishte zbatuar detyrimet e parashikuara në këto dispozita.
Gjykata konkludon se pala paditëse nuk ka shkelur dispozitat e neneve 4 e 5 të
ligjit nr. 9917, datë 19.05.2008, “Për parandalimin e pastrimit të parave dhe
financimin e terrorizimit”, pasi pala paditëse ka verifikuar në mënyrë rigoroze
personin juridik, të cilit i është ofruar shërbimi, duke paraqitur në mënyrë të
652
saktë dhe të plotë të dhënat për identitetin e personave juridik të cilëve iu
është ofruar shërbimi.
Nisur në dispozitat e mësipërme paditësi mund dhe duhet të penalizohej vetëm
në rastet kur prej inspektorëve të të paditurit do t’i kërkohej të identifikoj
subjektin të cilit i është ofruar shërbimi, sipas këtij ligji, dhe ky i fundit pra
paditësi nuk do të paraqiste të dhëna të plota identifikuese për ta dhe për
pasojë subjekti tregtar nuk do të arrinte të identifikohej”.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.3259, datë 05.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
“Në rastin konkret, ka rezultuar se shkeljet e pretenduara u referohen rasteve,
kur pala paditëse i ka dhënë shërbimin e saj, shoqërive të ndryshme tregtare,
për të cilat nuk ka mbajtur të dhënat dhe dokumentet e identifikimit të
ortakëve, si pronarë përfitues.
Referuar neneve 4 e 5 të ligjit nr. 9917, datë 19.05.2008, “Për parandalimin e
pastrimit të parave dhe financimin e terrorizimit”, pala paditëse nuk kish
detyrimin për të regjistruar e mbajtur të dhënat, lidhur me identifikimin dhe
verifikimin e pronarit përfitues, por vetëm për klientin, ajo nuk ka shkelur
detyrimet e përcaktuara në këtë dispozitë e për rrjedhim nuk ka kryer
kundërvajtje administrative”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e

Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, duke parashtruar këto shkaqe:
- Akti objekt gjykimi është i drejtë dhe plotësisht i bazuar në ligj dhe në prova e për
rrjedhojë, gjykata ka marrë një vendim të padrejtë, duke pranuar kërkesë padinë dhe
shfuqizuar aktin, për arsye se kundërvajtjet e konstatuara janë shqyrtuar në përputhje
të plotë me ligjin. Akti administrativ që konstaton shkeljen dhe shqyrtimi i
kundërvajtjes administrative është bërë në prani të kundërvajtësit dhe janë respektuar
afatet e parashikuara në ligj.
- Gjykata ka bërë interpretim të gabuar të ligjit dhe të provave, të paraqitura në procesin
gjyqësor, pasi edhe pse akti i inspektimit nuk paraqet në mënyrë nominale emrat e
subjekteve, për të cilat pala paditëse nuk ka respektuar dispozitat ligjore, gjatë
gjykimit ne kemi paraqitur me prova konkrete rastet, për të cilat nuk është respektuar
detyrimi për identifikim të pronarit përfitues dhe mbajtje të dokumentacionit sipas
parashikimeve ligjore, duke depozituar në cilësinë e provës ekstrakte të raporteve të
auditimit të shoqërive, për të cilat nuk janë mbajtur të dhënat identifikuese, si persona
fizikë për pronarët përfitues pra për ortakët e shoqërive, sipas parashikimeve të nenit 4
pika 2 dhe nenit 5, pika 1 dhe nuk janë mbajtur kopje të dokumenteve të identifikimit,
sipas parashikimeve të nenit 5, pika 2.
- Siç është paraqitur në gjykim, pala paditëse nuk ka provuar të ketë mbajtur
dokumente identifikimi të ortakëve të shoqërisë, që ka audituar sipas parashikimeve
ligjore, fakt ky që e ka pranuar si gjatë inspektimit, ashtu dhe gjatë shqyrtimit të
kundërvajtjeve. Subjekti nuk është penalizuar për mos identifikim të subjekteve të
shoqërive, që ka audituar, siç arsyeton gjykata, por për mos identifikim dhe mos
mbajtje të dokumentacionit të kërkuar, që identifikon ortakët e këtyre shoqërive.
Identifikimi i pronarit përfitues të klientit, në kuptim të nenit 4, pika 2 të ligjit,
nënkupton që pala paditëse ka detyrimin që të identifikojë ortakët e shoqërisë, në
cilësinë e pronarëve përfitues, për të cilat kryen auditimin, si persona fizikë në
653
përputhje me nenin 5, pika 1 shkronja “a” dhe të mbajë kopje të dokumentacionit që
kanë shërbyer për identifikim, sipas nenit 5, pika 2 të ligjit. Këto të dhëna nuk janë
paraqitur as gjatë inspektimit, as gjatë shqyrtimit të kundërvajtjes administrative dhe
as gjatë procesit gjyqësor. Në këto rrethana gjykata ka bërë një vlerësim të gabuar dhe
të pabazuar të provave, në kundërshtim të hapur me parashikimet ligjore dhe provat e
paraqitura në seancë gjyqësore, duke u kufizuar me identifikimin e shoqërive dhe jo të
pronarëve përfitues, për mosrespektim të së cilës është dhënë dhe masa
administrative.
- Për sa i përket pretendimit se masa administrative maksimale është e paarsyetuar, e
kemi bërë të qartë para trupit gjykues se pala paditëse, gjatë shqyrtimit të
kundërvajtjes administrative, edhe pse ka pranuar se nuk ka bërë identifikim të
ortakëve të shoqërisë që ka audituar, në cilësinë e pronarëve përfitues, qëndrimi i saj
ishte ironizues dhe tendencioz ndaj institucionit tonë.
- Në lidhje me fajin, kundërvajtja administrative cilësohet e konsumuar kur në kuptim
të anës objektive subjekti kundërvajtës ndërmerr veprime në kundërshtim me ligjin
ose nuk vepron në përputhje me urdhërimet ligjore dhe në drejtim të anës subjektive
këto veprime ose mosveprime kryhen me faj. Ligji nuk e kushtëzon vendosjen e
gjobës me ardhjen e ndonjë dëmi, dëm i cili gjithsesi është potencial. Nëse do të kemi
pasoja në drejtim të pastrimit të parave, që klasifikohen si pastrim i produkteve të
veprës penale, do të kishim vepër penale e jo kundërvajtje administrative.
- Si përfundim akti administrativ me të cilin është dënuar pala paditëse është i drejtë
dhe i marrë në përputhje me ligjin.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani në seancë gjyqësore, si edhe pasi e
bisedoi çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Parandalimit të Pastrimit të Parave nuk janë të mbështetura në ligj. Prandaj, vendimi nr.229
datë 31.01.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është dhënë në zbatim të drejtë të ligjit, prandaj
duhet të mbetet në fuqi.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit
Tiranë, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse Studio Ekonomia–
Legjislacioni-Biznesi shpk, është subjekt i së drejtës shqiptare, që ushtron aktivitetin tregtar,
me objekt veprimtarie konsulencë, asistencë, menaxhim në fushën juridike dhe ekonomike,
mbajtje kontabiliteti etj.
Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, në datat
19 – 20 shtator 2011, ka kryer një inspektim pranë palës paditëse Studio Ekonomia–
Legjislacioni-Biznesi shpk, me objekt respektimin e kuadrit ligjor në fushën e parandalimit të
pastrimit të parave dhe luftën kundër financimit të terrorizmit, në përfundim të të cilit ka
hartuar aktin e inspektimit të datës 21.09.2011.
Sipas aktit të inspektimit rezulton se nga pala paditëse Studio Ekonomia–
Legjislacioni-Biznesi shpk nuk është mbajtur dhe regjistruar, kopje të dokumentacionit
identifikues të ortakëve të shoqërive, të cilave u ka ofruar shërbimin e ekspertimit kontabël,
detyrim ky i parashikuar si kundërvajtje administrative në nenin 27, pika 2, shkronja “a” të
ligjit nr.9917, datë 19.05.2008, “Për parandalimin e pastrimit të parave dhe financimin e
terrorizimit”.
654
Në datën 18.10.2011 pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit të Parave, në prani të përfaqësuesit të palës paditëse Studio Ekonomia–
Legjislacioni-Biznesi shpk, ka shqyrtuar kundërvajtjen administrative që i atribuohej kësaj të
fundit.
Me aktin administrativ nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011, pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, ka njoftuar palën paditëse Studio
Ekonomia–Legjislacioni-Biznesi shpk se, në përfundim të shqyrtimit të kundërvajtjes
administrative, ka vendosur dënimin e saj me gjobë në shumën 1 500 000 Lekë, me motivin e
mosrespektimit të kërkesave për identifikim dhe verifikim të identitetit të pronarit përfitues të
parashikuara në nenin 4, pika 2, sipas përcaktimeve të nenit 5, pika 1 shkronja “a” dhe pika 2,
ku parashikohen të dhënat që duhet të mbahen për pronarin përfitues si person fizik dhe
mënyrën e mbajtjes të këtyre të dhënave, shkelje të cilat përbëjnë kundërvajtje administrative
sipas nenit 27, pika 2, shkronja “b” të ligjit nr.9917/2008.
Në të tilla rrethana, paditësi Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk i është
drejtuar gjykatës me kërkesëpadi, duke thirrur si të paditur Drejtorinë e Përgjithshme të
Parandalimit të Pastrimit të Parave, me shkak ligjor dhe objekt padie shfuqizimin e vendimit
nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011 të Drejtorisë së Përgjithshme të Parandalimit të Pastrimit të
Parave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes,
me vendimin nr.3259 datë 05.04.2012, ka vendosur të pranojë padinë duke shfuqizuar aktin
administrativ nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011 të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se nuk u paraqit në gjykim ndonjë listë emërore e
personave fizik apo juridik, subjekte të ligjit nr.9917/2008, të cilëve paditësi Studio
Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk iu kishte ofruar shërbim dhe nuk kishte zbatuar
detyrimet e parashikuara në këto dispozita. Pala paditëse nuk ka shkelur dispozitat e neneve 4
e 5 të këtij ligji sepse ky subjekt ka verifikuar në mënyrë rigoroze personin juridik, të cilit i
është ofruar shërbimi, duke paraqitur në mënyrë të saktë dhe të plotë të dhënat për identitetin
e personave juridik të cilëve iu është ofruar shërbimi. Nisur nga dispozitat e mësipërme
paditësi Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk mund dhe duhet të penalizohej vetëm në
rastet kur prej inspektorëve të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit të Parave do ti kërkohej të identifikojë subjektin të cilit i është ofruar shërbimi,
sipas këtij ligji dhe ky i fundit, pra paditësi Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk, nuk
do të paraqiste të dhëna të plota identifikuese për ta dhe për pasojë subjekti tregtar nuk do të
arrinte të identifikohej. Referuar neneve 4 e 5 të ligjit nr. 9917/2008, pala paditëse Studio
Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk nuk kishte detyrimin për të regjistruar e mbajtur të
dhënat, lidhur me identifikimin dhe verifikimin e pronarit përfitues, por vetëm për klientin,
pra ajo nuk ka shkelur detyrimet e përcaktuara në këtë dispozitë e për rrjedhim nuk ka kryer
kundërvajtje administrative.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në mbrojtje të interesave të
palës së paditur , avokati i shtetit ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.425 datë 20.02.2013, pasi ka vlerësuar
provat dhe ka analizuar rrethanat e faktit dhe ligjin e zbatueshëm, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi faktin dhe ligjin e zbatueshëm, ka ardhur në përfundimin se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme
e Parandalimit të Pastrimit të Parave, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në thelb, në rekurs, për sa i përket pretendimit për zbatim të gabuar të ligjit material,
parashtrohet se gjykatat kanë bërë një interpretim të gabuar të ligjit material dhe të provave të
paraqitura në këtë proces. Akti administrativ që konstaton shkeljen dhe shqyrtimi i
655
kundërvajtjes administrative është bërë në prani të kundërvajtësit dhe janë respektuar afatet e
parashikuara në ligj. Pala paditëse nuk ka respektuar dispozitat ligjore, duke mos respektuar
detyrimin për identifikim të pronarit përfitues dhe mbajtje të dokumentacionit sipas
parashikimeve ligjore, sikurse rezulton nga dokumentacioni i depozituar në cilësinë e provës,
si ekstraktet e raporteve të auditimit të shoqërive, për të cilat nuk janë mbajtur të dhënat
identifikuese, si persona fizikë për pronarët përfitues pra për ortakët e shoqërive, sipas
parashikimeve të ligjit.
Subjekti nuk është penalizuar për mos identifikim të subjekteve të shoqërive që ka
audituar, siç arsyeton gjykata, por për mos identifikim dhe mos mbajtje të dokumentacionit të
kërkuar, që identifikon ortakët e këtyre shoqërive. Të dhënat përkatëse nuk janë paraqitur as
gjatë inspektimit, as gjatë shqyrtimit të kundërvajtjes administrative dhe as gjatë procesit
gjyqësor. Në këto rrethana gjykata ka bërë një vlerësim të gabuar dhe të pabazuar të provave,
në kundërshtim të hapur me parashikimet ligjore dhe provat e paraqitura në seancë gjyqësore,
duke u kufizuar me identifikimin e shoqërive dhe jo të pronarëve përfitues, për mosrespektim
të së cilës është dhënë dhe masa administrative.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave,
lidhur me çështje të zbatimit të gabuar të ligjit, nuk gjejnë mbështetje në ligjin material dhe
procedural. Prandaj, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet të mbetet në fuqi.
Në ligjin nr.9917, datë 19.05.2008, “Për parandalimin e pastrimit të parave dhe
financimin e terrorizimit”, në nenin 4 pika 2, nenin 5 pika 1 dhe 2, si dhe në nenin 27 pika 2,
sipas përmbajtjes së këtyre dispozitave në fuqi dhe të zbatueshme për mosmarrëveshjen
objekt gjykimi parashikohej se:
“Neni 4 Identifikimi i klientëve

1. Subjektet duhet të identifikojnë klientët dhe të verifikojnë identitetin e tyre me anë
të dokumenteve të identifikimit: ...............................
2. Subjektet duhet të identifikojnë pronarin përfitues.
Neni 5 Dokumentacioni i kërkuar për identifikimin e klientit

1. Për identifikimin dhe verifikimin e identitetit të klientit, subjektet duhet të
regjistrojnë e të mbajnë të dhënat si më poshtë:
a) për personat fizikë: emrin, atësinë, mbiemrin, datëlindjen, vendlindjen,
vendbanimin e përkohshëm dhe të përhershëm, punësimin, llojin dhe numrin e dokumentit të
identifikimit, autoritetin që e ka lëshuar, si dhe të gjitha ndryshimet e bëra në çastin e
kryerjes së veprimit financiar;
b) për personat fizikë që zhvillojnë veprimtari fitimprurëse: emrin, mbiemrin, datën e
vendimit të regjistrimit në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit, dokumentin që vërteton
objektin e veprimtarisë, NIPT-in, adresën dhe të gjitha ndryshimet e bëra në çastin e kryerjes
së veprimit financiar;
c) për personat juridikë privatë që zhvillojnë veprimtari fitimprurëse: emrin, datën e
vendimit të regjistrimit në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit, dokumentin që vërteton
objektin e veprimtarisë, NIPT-in, adresën dhe të gjitha ndryshimet e bëra në çastin e kryerjes
së veprimit financiar; .........
2. Subjektet pranojnë nga klienti për të marrë të dhëna për të, sipas përcaktimeve të
këtij neni, vetëm dokumente origjinale ose fotokopje të noterizuara. Për qëllime të këtij ligji,
subjekti mban në dosjen e klientit kopje të vulosura me vulën e subjektit, të dokumenteve të
paraqitura nga klienti në formën e mësipërme, brenda afatit të vlefshmërisë së tyre………
656
Neni 27 Kundërvajtjet administrative
1. Kur nuk përbëjnë vepër penale, shkeljet e kryera nga subjektet klasifikohen si
kundërvajtje administrative dhe për to subjektet gjobiten.
2. Për rastet kur nuk zbatojnë procedurat identifikuese, monitoruese, si dhe të kujdesit
ndaj klientëve dhe transaksioneve, në bazë të rrezikshmërisë që paraqesin, të parashikuara
këto sipas neneve 4, 5, 6, 7, 8 dhe nenit 9 pikat 1 deri në 8, si dhe akteve nënligjore të nxjerra
në bazë të këtij ligji, subjektet gjobiten:
a) personat fizikë: nga 100 000 lekë deri në 500 000 lekë;
b) personat juridikë: nga 500 000 lekë deri në 1 500 000 lekë;
..........................
9. Gjobat përcaktohen dhe vendosen nga autoriteti përgjegjës.........”
Ndërsa në nenin 19 të ligjit nr.10279/2010 “Për kundërvajtjet administrative”

parashikohet se:
“ Neni 19 Të dhënat që duhet të përmbajë vendimi për kundërvajtjen administrative
1. Në vendimin për kundërvajtjen administrative jepen:

a) organi që ka nxjerrë aktin;
b) identiteti i kundërvajtësit;
c) shpjegimi i përmbledhur i fakteve dhe i provave, ku mbështetet vendimi;
ç) shkelja e kryer, duke referuar në dispozitën ligjore ku mbështetet vendimi;
d) masat administrative, përfshirë dënimin me gjobë, detyrimin për shpërblimin e
dëmit apo të tjera;
......................”.
Në zbatim dhe interpretim të drejtë të dispozitave të sipërcituara, subjektet e
ngarkuara me detyrime identifikimi dhe raportimi, sikurse në çështjen objekt gjykimi është
edhe paditësi Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk, në kryerjen e veprimtarisë së tyre
janë të detyruar të identifikojnë klientët e tyre nëpërmjet kërkimit dhe mbajtjes së
dokumentacionit identifikues (neni 4), si edhe të identifikojnë pronarët përfitues në kuptim të
ligjit nr.9917/2008. Dokumentacioni i kërkuar për identifikimin e klientit, por edhe të
pronarit përfitues bëhet sipas kritereve dhe kushteve të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji.
Për rastet kur nuk zbatojnë procedurat identifikuese, monitoruese, si dhe të kujdesit ndaj
klientëve dhe transaksioneve, në bazë të rrezikshmërisë që paraqesin, të parashikuara, përveç
të tjerave edhe nga nenet 4 dhe 5, subjektet juridike të detyruara sipas këtij ligji, pra edhe
paditësi Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi shpk kryejnë kundërvajtje administrative dhe
dënohen me gjobë nga 500 000 lekë deri në 1.500.000 lekë (neni 27). Gjobat përcaktohen dhe
vendosen nga autoriteti përgjegjës, pra nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Nga ana tjetër, sipas nenit 19 të ligjit nr.10279/2010, pikës 1 shkronja “c”, pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave, në aktin e saj për
dhënien e dënimit administrativ ndaj palës paditëse Studio Ekonomia-Legjislacioni-Biznesi
shpk, ka detyrimin të tregojë së paku në mënyrë të përmbledhur rrethanat e faktit dhe provat,
ku e mbështet vendimin e saj për dënimin e subjektit për kryerje të kundërvajtjes
administrative. Me tregim apo shpjegim të përmbledhur të fakteve dhe provave duhet të
kuptohet pasqyrimi i tyre në arsyetim të shkruar në vetë aktin (vendimin) e dënimit të
kundërvajtësit për kryerjen e shkeljes administrative (njësoj si në vendimet gjyqësore) ose
duke treguar aty thelbin e faktit konkret që përbën shkelje administrative duke i bashkëlidhur
vendimit të dënimit administrativ aktet e tjera të hetimit administrativ, akte konstatimi,
raporte kontrolli a inspektimi etj. (që të kenë bashkëlidhur provat -dokumentacionin përkatës
ku mbështeten), të përpiluara në kohë përpara apo njëkohësisht me aktin (vendimin) e
657
dënimit administrativ, të cilat, në çdo rast duhet të tregojnë e shpjegojnë faktet e rrethanat
konkrete e të individualizuara të konstatuara nga kontrolli/inspektimi deri në ditën e nxjerrjes
së aktit administrativ të dënimit të subjektit, për të cilat ky subjekt dënohet administrativisht.
Por, organi administrativ nuk mund të motivojë aktin e dënimit administrativ me veprime
hetimore dhe raporte a akte kontrolli/inspektimi etj. të kryera apo të përpiluara pas dhënies së
dënimit administrativ apo të cilat nuk i janë bashkëlidhur ose nuk janë cituar shprehimisht në
raportet e kontrollit a në vetë vendimin e dënimit administrativ.
Në çështjen objekt i këtij gjykimi, ashtu sikurse i kanë pranuar të vërtetuara rrethanat
e faktit gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, ka rezultuar e vërtetuar që as në aktin e
inspektimit të datës 21.09.2011, as në procesverbalin e shqyrtimit të kundërvajtjes së datës
20.10.2011 dhe as në aktin administrativ nr.1989/5 prot., datë 20.10.2011, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave nuk ka parashtrime që të
tregojnë ndonjë fakt e rrethanë konkrete, pra veprime a mosveprime konkrete që përbëjnë
kundërvajtje administrative në veprimtarinë e palës paditëse Studio Ekonomia-Legjislacioni-
Biznesi shpk. Në të gjitha këto akte parashtrohet se nga inspektimi janë konstatuar shkelje të
neneve 4 dhe 5 të ligjit nr.9917/2008 por nuk tregohet së në cilën rast, praktikë a veprim
konkret janë kryer këto shkelje. Vetë pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të
Pastrimit të Parave e pranon këtë mangësi të praktikës administrative objekt gjykimi duke
pretenduar se këto prova e fakte që neni 19 i ligjit nr.10279/2010 i kërkon të jenë pjesë e
praktikës, përmbajtjes dhe motiveve të nxjerrjes së aktit të dënimit administrativ, kjo palë
ndërgjyqëse i ka paraqitur vetëm përpara gjykatës.
Nisur nga sa arsyetohet më sipër për ligjin e zbatueshëm dhe interpretimin e tij, si
edhe nga rrethanat e faktit të sipërcituara të pranuara nga gjykatat, pra për mungesën e
fakteve dhe rrethanave konkrete që përbënin shkelje administrative, Kolegji Administrativ
vlerëson se janë motive të mjaftueshme për të ardhur në përfundimin se me të drejtë Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka disponuar pranimin e padisë duke e shfuqizuar aktin
administrativ të dënimit me gjobë të paditësit dhe me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë nuk i
ka gjetur të bazuara në prova e ligj shkaqet e ngritura në ankimin e paraqitur nga pala e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Parandalimit të Pastrimit të Parave.
Shkaqet e tjera të ngritura në rekurs nuk lidhen me interpretimin e zbatimin e ligjit
nga gjykatat por me çështje të faktit, të vlerësimit e të çmimit të provave prej tyre, çështje të
cilat nuk janë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “e” të nenit 63
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.229 datë 31.01.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 14.02.2017
658
Nr. 00-2017-84 i Vendimit (47)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

përket:
PADITËS: ARBEN MUSAKA

I PADITUR: LULJETA MUSAKA
PERSON I TRETË: AGJENCIA E LEGALIZIMIT URBANIZIMIT
DHE INTEGRIMIT TË ZONAVE
NDËRTIMORE INFORMALE, DEGA
TIRANË
OBJEKTI I PADISË:
Vërtetimi i faktit juridik të ndërtimit pa leje të banesës private 131/1
nga unë paditësi, pavërtetësinë e vetëdeklarimit të Luljeta Musaka
bërë në zyrën e ALUIZNI-t për banesën private 131/1,
dhe të detyrohen të paditurit të më njohin mua paditësin
si vetëdeklarues të vetëm të kësaj banese.
Baza Ligjore: Neni 32/b dhe c të KPC.
Neni 296 dhe neni 26 e 40 të ligjit nr.9482 datë 03.04.2006
me ndryshimet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9675 datë 17.10.2012

vendosi:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës
paditëse”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1383 datë 12.06.2013 vendosi:

“Ndryshimin e vendimit nr.9675, datë 17.10.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë në këtë mënyrë: Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurve,
Luljeta Musaka e Zyrës së ALUIZNI-t Tiranë, të njohin paditësin Arben
Musaka si pronar të banesës nr.131/1, ndërtuar pa leje. Detyrimin e Zyrës së
ALUIZNI-t Tiranë të njohë si vetëdeklarues të vetëm të banesës nr.131/1
Tiranë, paditësin Arben Musaka dhe të vazhdojë procesin e legalizimit në
emër dhe për llogari të paditësit.
659
Deklarimin e pavërtetë të të paditurës Luljeta Musaka, bërë në Zyrat e
ALUIZNI-t Tiranë, në lidhje me legalizimin e banesës nr.131/1, objekt
gjykimi”.
Kundër vendimit nr.1383 datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar

rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Luljeta Musaka e cila kërkon lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me provat. Në thelb gjykata e
apelit ka bërë vlerësim të njëanshëm dhe jo të saktë të provave dhe zbatim të gabuar të
ligjit.
- Ndonëse paditësi pretendoi se ndërtimi është financiar prej tij, ai nuk vërtetoi këtë
pretendim. Sigurimi i projektit të shtëpisë nuk do të thotë që paditësi është financuesi
dhe ndërtuesi i banesës. Ka qenë e paditura që ka porositur projektin nëpërmjet vëllait
në vitin 1995, ndërkohë që marrëdhëniet midis tyre kanë qenë të mira.
- Gjykata e apelit gabon kur parashtron se, sipas dëshmisë së Ismail Tafës, është ky i
fundit që ka ndërtuar objektin, kur në fakt ky dëshmitar nuk e ka dëshmuar një gjë të
tillë. Po kështu edhe dëshmitarët e tjerë të thirrur si punonjës që kanë bërë ndërtimin
kanë qenë kontradiktore. Madje, punonjësi i suvatimeve Binasi ka deklaruar se
furnizimet, kontrollin e cilësisë, matjet i ka bërë bashkëshorti i të paditurës, likuidimet
i’a ka bërë Arbeni dhe bashkëshorti i të paditurës dhe nënë e saj.
- Gjykata e apelit nuk është shprehur lidhur me deklarimet e shumë dëshmitarëve të
tjerë, të cilët kanë deklaruar se banesa është ndërtuar nga Luljeta Musaka.
- Edhe dëshmia e Lame Hysit është kontradiktore dhe në kundërshtim me provat e tjera.
Gjykata e apelit ka arritur në përfundime të gabuar lidhur me dëshminë e motrës së të
paditurës, i cila më ka dhënë një borxh në dhrahmi e më pas në euro. Fillimisht motra
më ka dhënë borxh në dhrahmi (1995-1998) dhe më pas në vitin 2000 në euro, që në
total kapin shumën 50.000 euro.
- Kjo gjykatë nuk ka marrë parasysh deklaratën e nënës sonë, e cila ka deklaruar se
ndërtimi është bërë nga e paditura dhe bashkëshorti i saj. Me ish bashkëshortin jam
fejuar në vitin 1995 dhe lidhur martesë më 26.01.1995. Zgjidhja e martesës është bërë
pas ndërtimit të banesës, në vitin 1999.
- Provat shkresore të paraqitura nga paditësi bëjnë fjalë për godinën nr.131 dhe jo për
atë me nr.131/1 që është objekt gjykimi.
- Edhe faturat tatimore të paraqitura si prova për blerjen e materialeve të ndërtimit nga
paditësi janë format që nuk përdoreshin në kohën e ndërtimit të banesës. Lloji i
formatit të tyre është miratuar me Udhëzimin nr.24, date 02.09.2008 dhe për rrjedhojë
këto fatura nuk janë të vërteta.
- Gjatë gjykimit nuk u vërtetua pretendimi i paditësit për falsitet të dokumentacionit të
vetëdeklarimit të bërë nga e paditura. Ky pretendim është rrëzuar dhe nga organi i
akuzës, prokuroria. Për rrjedhojë ky vetëdeklarim është i vërtetë.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, përfaqësuesin e palës paditëse Arben
Musaka, Av. Shpëtim Beqiraj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit,
përfaqësuesin e palës së paditur Luljeta Musaka, Av. Gjergj Papuli i cili kërkoi prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, si
dhe diskutoi çështjen në tërësi,
660
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, paditësi Arben Musaka
dhe e paditura Luljeta Musaka janë në marrëdhënie të posaçme, vëlla e motër.
2. Paditësi ka blerë një banesë në vitin 1993 të cilën e ka regjistruar në regjistrat e
pasurive të paluajtshme në zonën kadastrale 8160 me numër pasurie 5/1333.
3. Nisur nga fakti se brenda kësaj parcele ka pasur sipërfaqe të lirë trualli, paditësi
pretendon se në vitin 1995 – 1996 ka ndërtuar një banesë dy katëshe.
4. Banesën e mësipërme pala paditëse pretendon se e ka ndërtuar mbi projektin e
Inxh. Haxhi Subashi dhe se ky ndërtim është realizuar me punëtore të drejtuar nga specialisti
Ismail Tafa.
5. Duke qenë se ishte një ndërtim pa lejë në pretendimet e tij paditësi ka parashtruar
se për legalizimin e banesës është ngarkuar motra e tij, pala e paditur Luljeta Musaka, pasi ai
ndodhej jashtë shtetit.
6. Rezulton se dokumentacioni i legalizimit të ndërtesës është depozituar pranë
ALUIZNI në emër të palës së paditur Luljeta Musaka.
7. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Arben Musaka, me marrjen dijeni të faktit se
procedurat e legalizimit ishin filluar në emër të palës së paditur Luljeta Musaka i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9675 datë 17.10.2012
vendosi:” Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Paditësi...nuk provoi faktin që banesën e ka ndërtuar ai me
materialet e veta, dhe as që të ketë porositur motrën për të ndërtuar këtë banesë, blerë
materiale”; dokumentet e paraqitura “...përshkruajnë godinën nr.131, e cila është në pronësi
të paditësit..., dhe jo banesën objekt gjykimi. Kjo e fundit mban numrin 131/1 dhe të gjitha
dokumentet ku përshkruhet kjo banesë janë në emër të të paditurës...Pala paditëse nuk
paraqiti asnjë provë për të provuar se është pronare e ndërtesës nr.131/1”; - në
dokumentacionin e paraqitur nga paditësi për legalizim ku “...përfshihet edhe fragmenti nga
planimetria e Tiranës (S 14) Viti 2000, SH 1:500...termi porositës Arben Musaka është i
shtuar, pasi ai gjendet jashtë kontureve të hartës të lejuara për shënime të ndryshme.
Ndërkohë që duke e krahasuar me fragmentet e po të njëjtës hartë të paraqitur ky shënim
është i ndryshëm, i shkruar me mjete të ndryshme shkruese, herë me shkrim me shkronja
STASH 83 dhe herë me makinë shkrimi, ai bile futet edhe brenda konturit”; - fatura tatimore
e paraqitur me të cilën pretendohet për blerje materiale “...,nuk përdorej në vitin 1996”;
pretendimi “...se ai ka pasur të ardhura të mjaftueshme për ndërtimin e shtëpisë nuk provon
faktin se ai e ka ndërtuar shtëpinë objekt shqyrtimi gjyqësor”; - paditësi nuk provoi se është
ai që e ka lëshuar shtëpinë me qira; nuk rezultoi e provuar se është paditësi ai që ka
“...porositur të motrën për të kryer legalizimet në emër dhe për llogari të tij”; - po kështu,
nuk rezultoi e provuar se kontratat e qirasë të lidhura nga e paditura janë të falsifikuara;
edhe procedimi penal për falsifikim të vetëdeklarimit nuk është provuar nga organi i akuzës”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1383 datë 12.06.2013 vendosi:
“Ndryshimin e vendimit nr.9675, datë 17.10.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë në
këtë mënyrë: Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurve, Luljeta Musaka e Zyrës së
ALUIZNI-t Tiranë, të njohin paditësin Arben Musaka si pronar të banesës nr.131/1, ndërtuar
pa leje. Detyrimin e Zyrës së ALUIZNI-t Tiranë të njohë si vetëdeklarues të vetëm të banesës
nr.131/1 Tiranë, paditësin Arben Musaka dhe të vazhdojë procesin e legalizimit në emër dhe
për llogari të paditësit. Deklarimin e pavërtetë të të paditurës Luljeta Musaka, bërë në Zyrat
e ALUIZNI-t Tiranë, në lidhje me legalizimin e banesës nr.131/1, objekt gjykimi”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me provat
që ka administruar gjykata”; - paditësi “…i ka paraqitur gjykatës një sërë provash, që
gjykata i ka pranuar dhe i ka arsyetuar në vendimin e saj, por që në përfundim ka gabuar,
661
…”; “Paditësi ka vërtetuar në gjykim se ai ka siguruar projektin e shtëpisë, duke prenotuar
zotin Haxhi Subashi për të bërë projektin”, i cili “…në gjykim dhe ka deklaruar se porosinë e
ka marre nga paditësi Arben Musaka dhe se pagesa i është bërë nga ky person”; ka vërtetuar
faktin se ndërtimi “…është realizuar nga një grup punëtorësh, që drejtohej nga Ismail Tafaj.
Këtë fakt e ka konfirmuar në gjykim dhe vetë Ismail Tafaj, i cili ka shpjeguar në gjykim se ai
është prenotuar për ndërtimin e shtëpisë nga paditësi dhe se pagesat ja ka bërë po paditësi”;
“Janë pyetur dhe punëtorë të ndryshëm,…Gjykata, edhe pse i ka marrë këto prova dhe i ka
analizuar, nuk ka shpjeguar pse këto dëshmi nuk janë të vërteta”; sipas dëshmitarit që i ka
shitur paditësit objektin tjetër “...e paditura, para ndërtimit të kësaj shtëpie, ka banuar së
bashku me nënën e saj tek banesa e tij në Babru...e paditura, me nënën e saj, kanë ardhur tek
kjo banesë kur paditësi ka përfunduar banesën dhe ka rregulluar katin e dytë të banesës.
Dëshmitari ka konfirmuar se e paditura, edhe kur është martuar ka dale nuse nga kjo banesë,
që u kishte lëshuar vëllai i saj, ..E paditura është martuar në vitin 1998 dhe është ndarë
përsëri nga ish bashkëshorti I saj,...datë 17.11.1999...”; “Gjykata ka marrë si të pa
kundërshtueshme dëshminë e motrës së të paditurës Suzana Serjani, që ka deklaruar se në
vitin 1995 i ka dhënë të paditurës borxh 50.000 mije Euro, ndërkohë që në atë kohë, në
Greqi, ishte në qarkullim dhrahmia”; “...banesa ka filluar të ndërtohet në vitin 1995 dhe
sipas palëve ka përfunduar në vitin 1996. Dhënia e borxhit në vitin 1997 nuk justifikon
shpenzimet e të paditurës në vitin 1995”; “Në dosje, gjykata, ka administruar dhe një sërë
aktesh, që paditësi I ka paraqitur Bashkisë Tiranë, kërkesë për legalizimin e kësaj banese që
në vitin 2004. Me Vendimin nr.190, datë 13.04.2004, Bashkia, ka vendosur mosmiratimin e
kërkesës së paditësit për legalizimin e kësaj shtëpie. Nga aktet del se paditësi i ka paraqitur
Bashkisë ato akte, që ka paraqitur dhe paditësja për legalizim në emër të saj...Në dosje janë
aktet e lejes së ndërtimit,...Këto fakte tregojnë se paditësi, një shtëpi e ka blerë nga kunati i
tij, Lame Hysi dhe një shtëpi e ka ndërtuar me shpenzimet e tij. Këtë të dytën, ai, e ka
ndërtuar në afërsi të shtëpisë së parë dhe ka shfrytëzuar dhe truallin nga ajo banesë”; nga
aktet për legalizim të të paditurës “...del se janë aktet që janë krijuar nga inxhinieri Haxhi
Subashi e Ismail Tafa, si dhe Pëllumb Osmani. Të gjithë këta kanë deklaruar se këto akte
janë porositur nga paditësi dhe se puna e tyre është paguar nga paditësi”; - “Paditësi dhe e
paditura janë vëlla e motër dhe marrëdhëniet e tyre kanë qenë normale dhe si të tilla,
paditësi nuk ka dyshuar që të ngarkonte të paditurën të kryente veprime për lidhjen e
energjisë, të ujit, etj.”; “...e paditura është martuar në vitin 1998 dhe ka qëndruar vetëm një
vit me bashkëshortin dhe është ndarë me vendim gjykate”; “Nga sa më sipër, Gjykata e
Apelit, konstaton se e paditura nuk mund të ketë qenë ndërtuese e kësaj banese. Ajo nuk ka
patur dhe nuk i ka paraqitur gjykatës asnjë të ardhur, se si e ka ndërtuar këtë banesë”;
dëshmitarë e saj “...kanë qenë kontradiktorë në deklarimet e tyre,...Ajo ka paraqitur si prova
vetëm faktin që ka bërë deklarimin e kësaj banese për legalizim në emër të saj, por që nuk ka
asnjë akt që vërteton se e ka ndërtuar ajo. E paditura ka paraqitur akte, që mbajnë datat
mbas përfundimit të banesës, çka tregon se ajo ka vepruar në keqbesim ndaj paditësit, i cili I
kishte besuar asaj kryerjen e veprimeve për llogari të tij. Paditësi ka paraqitur një sere
aktesh që vërteton se banesa, që para fillimit të ndërtimit dhe gjatë ndërtimit, është financuar
nga ai”.
10. Kundër vendimit nr.1383 datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Luljeta Musaka e cila kërkon prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
662
LIGJI I ZBATUESHËM
11. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
11.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe.
11.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat

ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Luljeta Musaka nuk përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” të cilat bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është pjesërisht i cenueshëm dhe për këtë shkak ai duhet të lihet në fuqi për kërkimet
e padisë dhe duhet të prishet dhe të pushohet gjykimi në lidhje me detyrimin për tu njohur
pronar.
vendimeve të gjykatave të faktit.
15. Kjo gjykatë në zbatim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” thekson se, gjykata, nisur nga kërkimet në padi ka për
detyrë të analizojë nëse pretendimet e ngritura në padi janë ose jo të mbështetura në ligj. Në
varësi të analizës së kryer, gjykata disponon përfundimisht me urdhërimet përkatëse.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson, më të drejtë Gjykata e Apelit
Tiranë ka vlerësuar se nga analiza e të gjithë provave të paraqitura nga palët ndërgjyqëse
vërtetohet se shtëpia është ndërtuar nga ana e palës paditëse Arben Musaka dhe se të gjitha
dëshmitë e paraqitura nga pala e paditur janë kontradiktore dhe nuk krijojnë bindje tek
gjykata për vërtetimin e bazueshmërisë së tyre. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, pa i hyrë
analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore evidenton se Gjykata e
Apelit Tiranë ka kryer një hetim të plotë në drejtim të verifikimit të ndërtimit të banesës nga
ana e paditësit Arben Musaka me fondet e tij, fakt i cili rrjedhimisht sjell edhe pavërtetësinë e
deklarimit të legalizimit të banesës nga ana e palës së paditur Luljeta Musaka dhe vazhdimin
e kësaj procedure në emër të ndërtuesit të kësaj shtëpie paditësit Arben Musaka.
663
17. Sa më sipër, gjykata ka vendosur ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë që kishte vendosur rrëzimin e padisë, duke njohur si të pavërtetë deklarimin
e palës së paditur Luljeta musaka në lidhje me legalizimin e banesës nr.131/1, njohjen si
vetëdeklarues të vetëm të banesës paditësin Arben Musaka dhe vazhdimin e procedurave të
legalizimit në emër të tij si dhe detyrimin e të paditurve për të njohur pronar paditësin Arben
Musaka si pronar të banesës nr.131/1 ndërtuar pa leje.
18. Kolegji, në referim të dispozitave ligjore të zbatueshme dhe arsyetimit të Gjykatës
së Apelit Tiranë çmon se ky vendim është i drejtë në lidhje me disponimet për njohjen si të
pavërtetë të deklarimit të palës së paditur Luljeta Musaka në lidhje me legalizimin e banesës
nr.131/1, dhe njohjen si vetëdeklarues të vetëm të banesës paditësin Arben Musaka dhe
vazhdimin e procedurave të legalizimit në emër të tij, në kushtet kur nga hetimi gjyqësor dhe
analiza e provave ka rezultuar se kjo banesë është ndërtuar nga paditësi me fondet e tij.
19. Me të drejtë, Gjykata e Apelit ka vlerësuar si të mbështetura në ligj provat e
paraqitura në pala paditëse në lidhje me ndërtimin e banesës dhe dëshmitë përkatëse për të
mbështetur këtë pretendim të tij. Gjithashtu me të drejtë nga Gjykata e Apelit janë vlerësuar
si të pambështetura dëshmitë e paraqitura nga ana e palës së paditur dhe kontradiktorialitetit
midis këtyre dëshmive.
20. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte vlerëson se urdhërimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë për detyrimin e të paditurve për të njohur pronar paditësin Arben
Musaka si pronar të banesës nr.131/1 ndërtuar pa leje, është i pabazuar në ligj. Nga aktet e
analizuara nga gjykatat dhe që i janë nënshtruar debatit gjyqësor, rezulton se banesa e
ndërtuar pa lejë është në fazën e shqyrtimit të dokumentacionit pranë zyrave të ALUIZNI dhe
ky proces nuk ka përfunduar.
21. Elementët përbërës të padisë janë palët, objekti (ajo që kërkohet të arrihet përmes
vendimit të gjykatës) dhe shkaku ligjor (e drejta materiale ku bazohet mbrojtja e të drejtës së
pretenduar dhe gjendja e faktit që i është kundërvënë kësaj të drejte). Nëse gjykata në
vendimin e saj ndryshon ndonjërin prej këtyre elementeve që individualizon padinë, atëherë
ajo ndërhyn në disponibilitetin e palëve për të vendosur mbi padinë dhe tejkalon kërkimet e
palëve.
22. Ligji procedural parashikon se “gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të
shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet” (neni 6) dhe se “gjykata
duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj..."
(neni 28).
23. Në rastin konkret, paditësi nuk ka kërkuar përpara gjykatës njohjen pronar të tij
për banesën objekt konflikti, por ka kërkuar specifikisht, detyrimin e të paditurit të njohin
paditësin si vetëdeklarues të vetëm të kësaj banese, vetëdeklarim i cili është kryer nga pala e
paditur, për më tepër nga ana e palës paditëse nuk është kërkuar detyrimi për njohje pronar
mbi këtë pasuri.
24. Përfundimisht në lidhje me këtë disponim të gjykatës së apelit, Kolegji
Administrativ vlerëson se plotësohen kushtet ligjore për pushimin e çështjes në Gjykatën e
Lartë, pasi në rastin konkret nuk ekziston kërkimi për detyrimin për njohje pronar, në mënyrë
që gjykata të vlerësonte themelin e këtij kërkimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
664
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1383 datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa
i përket: Detyrimit të Zyrës së Aluiznit Tiranë të njohë si vetëdeklarues të vetëm të banesës
nr.131/1 Tiranë paditësin Arben Musaka dhe të vazhdojë procesin e legalizimit në emër dhe
për llogari të paditësit dhe deklarimit të pavërtetë të të paditurës Luljeta Musaka bërë në zyrat
e Aluizni Tiranë, në lidhje me legalizimin e banesës nr.131/1, objekt gjykimi.
Prishjen e vendimit nr.1383 datë 12.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9675 datë 17.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me
kërkimin, detyrimi për tu njohur pronar dhe pushimin e gjykimit të çështjes për këtë pjesë.
Tiranë, më 14.02.2017
665
Nr. 00-2017-334 i Vendimit (48)
VENDIM

Edmond Islamaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 15.02.2017 mori në shqyrtim çështjen administrative

2059/2015, që u përket palëve:
PADITËS: GENTIANA BIKU

I PADITUR: AUTORITETI I MEDIAVE AUDIOVIZIVE
OBJEKTI:
Kundërshtim i Vendimit nr.72, datë 17.02.2011
të Komisionit të Shërbimit Civil për zgjidhjen e çështjes civile
të palës paditëse Gentiana Biku, me objekt:
Anullimin e Urdhërit nr.333, datë 09.12.2010 të Kryetarit të KKRT
për largimin nga shërbimi civil dhe ndërprerjen e marrëdhënieve të punës.
Kthimin në Shërbimin Civil.
Pagimin e të gjithë detyrimeve financiare.
Baza Ligjore: Ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”,
Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.06.2000
“Për disiplinën në shërbimin civil”.
Komisioni i Shërbimit Civil me vendimin nr.72, datë 17.02.2011 ka vendosur:

“Pranimin e ankesës se znj. Gentiana Biku. Shfuqizimin e vendimit nr.333,
datë 09.12.2010 të Kryetares së Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit.
Rikthimin e ankues në pozicionin e specialistes në Sektorin e Çështjeve
Juridike në Drejtorinë Juridike dhe të licencave. Kryerjen e pagesës së plotë të
ankueses, nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare deri në
ekzekutimin e plotë të këtij vendimi duke përfshirë këtu edhe pagesën e
raporteve mjekësore.”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.72 datë 17.02.2011 të Komisionit të Shërbimit
Civil.”.
666
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2014-686 (249),
“Prishjen e Vendimit nr.53, datë 03.06.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë.”.
Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr.82, datë 23.01.2015 ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.72, datë 17.02.2011 të Komisionit të Shërbimit
Civil.”.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar rekurs pala e

paditur, Autoriteti i Mediave Audiovizive.
Me datë 15.03.2016, nëpërmjet shkresës me lëndë “Heqje dorë nga rekursi”, pala e
paditur rekursuese, Autoriteti i Mediave Audiovizive, ka depozituar në Gjykatën e Lartë një
kërkesë për heqjen dorë nga rekursi. Ky akt procedural përmbush të gjithë kushtet e
rregullsisë nga pikëpamja e formës dhe është nënshkruar nga titullari i institucionit. Në
tekstin e këtij akti procedural pala rekursuese shprehet se,duke qenë se vendimi i rekursuar
është ekzekutuar, bazuar në nenin 490 të Kodit të Procedurës Civile, heqim dorë nga rekursi
kundër Vendimit nr.82, datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.

V Ë R E N:
1. Nga fashikulli i gjykimit rezulton se paditësja, znj. Gentiana Biku, ka qenë e

punësuar në administratën e Këshillit Kombëtar të Radio Televizionit (sot Autoriteti i
Mediave Audiovizive), në detyrën e specialistes juriste në datë 01.06.2001 dhe është
konfirmuar si nëpunëse në shërbimin civil në vitin 2002. Pasi ka konkurruar nëpërmjet
procedurave të ngritjes në detyrë, paditësja më datë 06.09.2009 është shpallur fituese në
pozicionin e Përgjegjëses së Sektorit të së Drejtës së Transmetimit dhe të Drejtës së Autorit.
Këtë detyrë paditësja e ka ushtruar deri më datë 19.04.2010.
2. Me Urdhrin nr.118, datë 19.04.2010 të Kryetarit të Këshillit Kombëtar të Radios
dhe Televizionit, për nevoja pune, paditësja është komanduar përkohësisht në pozicionin e
Përgjegjëses së Sektorit të Planifikimit dhe Administrimit të Frekuencave, pranë Drejtorisë
Teknike. Pavarësisht këtij komandimi, Drejtori i Drejtorisë Juridike dhe Licencave ka
vlerësuar paditësen në nivelin 4 dhe për pasojë nuk ka miratuar paditësen si nëpunëse civile.
3. Në vazhdim, për këtë arsye, me Urdhrin nr.250, datë 28.09.2010 Kryetarja e
Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit ka vendosur kthimin e paditëses në pozicionin
e mëparshëm të punës në detyrën e Specialistes në Sektorin e Çështjeve Juridike, në
Drejtorinë Juridike dhe Licencave.
4. Më tej me Urdhrin nr.333, datë 09.12.2010 të Kryetares së Këshillit Kombëtar të
Radios dhe Televizionit ndaj paditëses ka filluar procedimi disiplinor, në përfundim të të cilit
është urdhëruar “Largimi nga shërbimi civil”. Masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil
është dhënë për motivacionin “rrjedhojë e shkeljes së rëndë dhe të përsëritur te disiplinës në
punë”. Shkeljet e konstatuara kishin të bënin me ardhjen me vonesë në punë, largimin
papërfunduar orarin zyrtar të punës pa lejen e titullarit dhe për mosparaqitje në detyrë, pa
paraqitur asnjë arsye për mungesat në punë.
667
5. Pala paditëse ka paraqitur ankim kundër këtij vendimi para Komisionit të Shërbimit
Civil.
6. Komisioni i Shërbimit Civil me Vendimin nr.72, datë 17.02.2011 ka vendosur:
“Pranimin e ankesës se znj. Gentiana Biku. Shfuqizimin e vendimit nr.333, datë 09.12.2010 të
Kryetares së Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit. Rikthimin e ankues në pozicionin
e specialistes në Sektorin e Çështjeve Juridike në Drejtorinë Juridike dhe të licencave.
Kryerjen e pagesës së plotë të ankueses, nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare deri në ekzekutimin e plotë të këtij vendimi duke përfshirë këtu edhe pagesën e
raporteve mjekësore.”.
“Lënien në fuqi të vendimit nr.72 datë 17.02.2011 të Komisionit të Shërbimit Civil.”.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2014-686 (249),
datë 27.03.2014 ka vendosur: “Prishjen e Vendimit nr.53, datë 03.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë.”.
9. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.82, datë 23.01.2015 ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.72, datë 17.02.2011 të Komisionit të Shërbimit Civil.”.
10. Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar rekurs pala e
paditur, Autoriteti i Mediave Audiovizive.
11. Me datë 15.03.2016, nëpërmjet shkresës me lëndë “Heqje dorë nga rekursi”, pala
e paditur rekursuese, Autoriteti i Mediave Audiovizive, ka depozituar në Gjykatën e Lartë një
kërkesë për heqjen dorë nga rekursi. Ky akt procedural përmbush të gjithë kushtet e
rregullsisë nga pikëpamja e formës dhe është nënshkruar nga titullari i institucionit. Në
tekstin e këtij akti procedural pala rekursuese shprehet se,duke qenë se vendimi i rekursuar
është ekzekutuar, bazuar në nenin 490 të Kodit të Procedurës Civile, heqim dorë nga rekursi
kundër Vendimit nr.82, datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se akti i heqjes dorë nga
rekursi përmbush kërkesat e formës dhe përmbajtjes dhe se për rrjedhojë është i aftë
proceduralisht për të sjellë pasojat e synuara nga pala rekursuese. Sipas nenit 1 pika 2 të
Ligjit nr.49/2012, dispozita e zbatueshme në rastin konkret është neni 490 i Kodit të
Procedurës Civile dhe për rrjedhojë Gjykata e Lartë vlerëson se çështja nuk ka më objekt dhe
për rrjedhojë gjykimi duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 490 të Kodit të Procedurës
Civile.
V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit të rekursit të palës së paditur Autoriteti i Mediave Audiovizive
kundër vendimit nr.82, datë 23.01.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Tiranë, më 15.02.2017
668
Nr. 00 - 2017 - 299 i Vendimit (49)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: KASTRATI SH.P.K.

I PADITUR: DREJTORIA E INSPEKTIMIT
METROLOGJIK TIRANË
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
METROLOGJISË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e Vendimit të Gjobës datë 24.10.2013
me nr.Serie 100165 të Drejtorisë së Inspektimit Metrologjik Tiranë.
Shfuqizimin e Vendimit nr.53, datë 26.12.2013, nr.4179/1 Prot.
të Drejtorisë së Përgjithshme të Metrologjisë.
Baza ligjore: Kodi i Procedurave Administrative
Nenet 27 e vijues, 105 e vijues, 115 – 118 e vijues;
Ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”;
Ligji nr.9875, datë 14.02.2008 “Për metrologjinë”, i ndryshuar,
neni 15 dhe 17 e në vijim;
Ligji nr.49/2012 “Për organzimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin administrativ”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr.1035, datë

“Rrëzimin e padisë”.
Gjykata Administrative të Apelit me Vendimin nr.2913, datë 10.07.2014 ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.1035, datë 17.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse Kastrati

sh.p.k., duke parashtruar si shkaqe:
- Vendimi administrativ i dënimit me gjobë është i pabazuar në ligj dhe se duhet të
shfuqizohet;
669
- Vendimi i gjykatës administrative të shkallës së parë duhet të ndryshohet dhe të
vendoset pranimi i padisë sipas objektit;
- Vendimi i dënimit me gjobë nuk përputhet me konstatimet e konkluduara nga grupi i
inspektimit;
- Shoqëria Kastrati sh.p.k. nuk ka kryer asnjë shkelje dhe se të gjitha instrumentat e
kontrolluara kanë qenë brenda parametrave;
- Procesverbali i konstatimit të shkeljeve nuk është mbajtur në pikën e karburantit;
- Barra e provës nuk ishte e paditësit por e organit administrativ për të provuar
ligjshmërinë e aktit administrativ;
- Nuk është respektuar e drejta për proces të rregullt administrativ në vendimmarrjen
objekt kontestimit.

V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me

datë 27.01.2014.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezulton se pala paditëse është shoqëri tregtare
me veprimtari ekonomike në fushën e karburanteve etj. Inspektorët e Drejtorisë së
Përgjithshme të Metrologjisë kanë ushtruar kontroll pranë palës paditëse, në një pikë
karburanti pranë qytetit të Lushnjes. Gjatë kontrollit inspektorët e palës së paditur kanë
konstatuar si shkelje faktin se subjekti i kontrolluar përdor instrumenta matës që i kanë
humbur karakteristikat metrologjike, duke konkluduar sakaq se pala paditëse ka kryer
shkeljen administrative të parashikuar nga neni 19 pika 1 e Ligjit nr.9875, datë 14.02.2008
“Për metrologjinë”. Inspektorët e palës së paditur kanë mbajtur për këtë konstatim nga
kontrolli Procesverbalin nr.4004429, datë 24.10.2013.
3. Në bazë të këtij konstatimi nga grupi i kontrollit, Drejtoria e Përgjithshme e
Metrologjisë ka marrë Vendimin e Gjobës nr.100165, datë 24.10.2013, me anë të të cilit është
gjobitur subjekti Kastrati sh.p.k. në shumën 750.000 Lekë. Kundër këtij vendimi ka ushtruar
ankim administrativ pala paditëse pranë Komisionit të Ankimit, i cili me Vendimin nr.4179,
datë 09.12.2013 është vendosur lënie në fuqi i e tij. Sakaq pala paditëse ka paraqitur padinë
objekt gjykimi.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin nr.1035, datë
17.03.2014 ka vendosur: “Rrëzimin e padisë”.
5. Kundër vendimit ka ushtruar ankim pala paditëse.
6. Gjykata Administrative të Apelit me Vendimin nr.2913, datë 10.07.2014 ka
vendosur: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.1035, datë 17.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse
Kastrati sh.p.k., duke parashtruar si shkaqe:
- Vendimi administrativ i dënimit me gjobë është i pabazuar në ligj dhe se duhet të
shfuqizohet;
- Vendimi i gjykatës administrative të shkallës së parë duhet të ndryshohet dhe të
vendoset pranimi i padisë sipas objektit;
- Vendimi i dënimit me gjobë nuk përputhet me konstatimet e konkluduara nga grupi i
inspektimit;
670
- Shoqëria Kastrati sh.p.k. nuk ka kryer asnjë shkelje dhe se të gjitha instrumentat e
kontrolluara kanë qenë brenda parametrave;
- Procesverbali i konstatimit të shkeljeve nuk është mbajtur në pikën e karburantit;
- Barra e provës nuk ishte e paditësit por e organit administrativ për të provuar
ligjshmërinë e aktit administrativ;
- Nuk është respektuar e drejta për proces të rregullt administrativ në vendimmarrjen
objekt kontestimit.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se ndaj

vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit objekt gjykimi nuk lejohet të ushtrohet rekurs
sipas nenit 56 shkronja “a” të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ. Kjo dispozitë
parashikon se: “Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative
të Apelit për padi me objekt: a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;”.
9. Kolegji sjell në vëmendje se vendimi objekt kontestimi është një akt administrativ
dënimi me gjobë për kunravajtje administrative me vlerë 750.000 Lekë. Për rrjedhojë Kolegji
Administrativ konstaton se rekursi është ushtruar ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet
rekurs. Kolegji vlerëson se në këto rrethana nuk ka objekt për të gjykuar dhe duhet të
vendoset pushimi i çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
V E N D O S I:
Tiranë, më 15.02.2017
671
Nr. 00-2017-228 i Vendimit (50)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: EDMOND SHKJEZI

PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës
të na pajisë me çertifikatë pronësie për pasurinë nr.5/319
të Zonës Kadastrale 8515 Durrës, e përbërë nga trualli me sipërfaqe 500 m2
dhe një shtëpi një katërshe si pronë e përfituar konform ligjit.
Baza Ligjore: Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile;
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar;
Neni 149 dhe 163 i Kodit Civil
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(11-2011-6563) 3304, datë

“- Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit Edmond Shkjezi me të paditur ZVRPP
Durrës. – Të detyrojë palën e paditur që të pajisë me çertifikatë pronësie
paditësin për pasurinë me nr.5/772, truall me sipërfaqe 500 m2, të ndodhur në
Lagjen nr.14, Shkozet, Durrës, në Zonën Kadastrale nr.8515, e regjistruar në
ZVRPP Durrës me nr.regjistri hipotekor 3367, datë 26.08.1993, pronë e cila ka
këto kufizime: Veri: Pasuria nr.5/1575; Lindje: Pasurie nr.5/318, Bujar
Hoxhalli; Jug: Pasuria nr.5/1640, Rruga e Vjetër Durrës-Tiranë; Perëndim:
Pasuria nr.5/1574, Shkolla “Olsi Lako”, siç pasqyrohet grafikisht në
planrilevimin bashkëlidhur aktit të ekspertimit të datës 23.12.2011.”.

vendosur:
“Ndryshimin e Vendimit nr.(11-2011-6563) 3304, datë 23.12.2011 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës. – Rrëzimin e padisë së paditësit Edmond Shkjezi
si të pabazuar në ligj dhe në prova.”.
672
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse z.
Edmond Shkjezi me datë 11.06.2014. Rekursi rezulton të jetë njoftuar palës tjetër dhe nuk
ka kundërrekurs të paraqitur. Në rekurs pretendohet se:
- Prona me sipërfaqe prej 500 m2 është në pronësi të paditësit dhe përsa kohë është e
regjistruar duhet të lëshohet certifikata e pronësisë;
- Janë regjistruar edhe kontratat e dhurimit dhe për pasojë i vetmi pronar i ligjshëm
është pala paditëse;
- Gjykata e apelit ka shkelur rëndë normat procedurale mbi gjykimin dhe ligjin
material, pasi duhet të vlerësonte drejtë provat dhe të arrinte në konkluzionin që ka
arritur gjykata e shkallës së parë mbi ligjshmërinë e titullit të pronësisë së palës
paditëse;
- Gjykata e apelit vetëm sa ka kopjuar në arsyetim ankimin e palës paditëse, duke mos
respektuar të drejtën e mbrojtjes së paditësit, pasi çështja është gjykuar pa u thirrur
më parë paditësi në gjykim, për shkak se njoftimet janë të paligjshme;
- Është shkelur neni 49 i Ligjit nr.49/2012 dhe në kushtet kur çështja është gjykuar në
dhomë këshillimi ka qenë e pamundur për t’u mbrojtur, pasi avokati i pajisur me
prokurë dhe i caktuar prej paditësit për të marrë njoftimet asnjëherë nuk është
njoftuar;
- Prona është poseduar pa ndërprerje dhe është gëzuar si pronar, që nga koha e
Mbretërisë së Shqipërisë edhe në kohën e komunizmit dhe deri më sot, për rrjedhojë
konkluzioni i gjykatës se paditësi nuk është pronar është i pabazuar në ligj;
- Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës nuk mundet të ketë
tagrin ligjor për të çregjistruar pronarët që kanë qenë të regjistruar më parë, pasi kjo
do të binte në kundërshtim me Vendimin nr.17, datë 23.04.2010 të Gjykatës
Kushtetuese;
- Gjykata e apeli me këtë vendim ka futur precedentin që, pavarësisht se një person
titullohet pronar me ligjin e kohës, do të zbatohet ligji i ri që të heq pronësinë, duke
cenuar sakaq parimin e sigurisë juridike;
- Duke qenë se prona është fituar me trashëgimi dhe me kontrata dhurimi atëherë Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës duhet ta pajiste paditësin
me çertifikatë pronësie.

V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës me datë 11.11.2011.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse është pronar i pasurisë
5/319 të ndodhur në Zonën Kadastrale Durrës, pasuri truall me sipërfaqe 500 m2 dhe mbi të
një shtëpi një katërshe. Prona është fituar nga paditësi mbi bazën e trashëgimisë ligjore dhe
kontratës së dhurimit.
3. Me Vendimin nr.171, datë 04.03.1959 të Gjykatës së Rrethit Durrës është vërtetuar
fakti juridik i pronësisë mbi një shtëpi për z. Mikel Shkjezi, të ndodhur në Durrës, lagja nr.7,
një kat, një dhomë e kuzhinë dhe sallon dhe me oborr 500 m2 dhe me kufij të përcaktuar në
vendim. Rezulton se kjo pronë është e regjistruar në emër të trashëgimtarëve të të ndjerit z.
Mikel Shkjezi me nr.3343, datë 19.08.1993.
673
4. Me Kontratën e Dhurimit nr.3409/4231, datë 25.08.1993 prona ka kaluar nga
bashkëtrashëgimtarët në pronësi të z. Edmond Shkjezi. Kalimi i pronësisë është bërë
nëpërmjet kontratës së dhurimit. Rezulton se këto ndryshime të pronësisë mbi sendin janë
pasqyruar edhe në regjistrat e pasurive të paluajtshme. Prona rezulton e pasqyruar edhe në
fragment hartën e qytetit të Durrësit të vitit 1985.
5. Pala paditëse ka kërkuar nga pala e paditur ta pajisë me çertifikatën e pronësisë për
këto pasuri. Pala e paditur ka refuzuar ta regjistrojë pasurinë, duke bërë me dije se duhet t’i
drejtohej gjykatës për regjistrimin e saj. Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme ka kthyer përgjigje, duke argumentuar se vendimi gjyqësor i vërtetimit të faktit
juridik nuk mundet të shërbejë si titull pronësie dhe se pala paditëse duhet t’i drejtohet
Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave për t’i kthyer pronën.
6. Ka rezultuar nga akti i ekspertimit i kryer se banesa e vjetër e regjistruar është
shembur dhe se në truallin ku ajo ka qenë e ndërtuar po kryhet një ndërtim tjetër me blloqe
betoni dhe se një pjesë e sipërfaqes së pretenduar e truallit përfshihet brenda kufizimit të
murit rrethues të shkollës së mesme “Olsi Lako”. Rezulton se trualli është lëshuar me qera tek
një person i tretë, i cili po ndërton objektin e ri në të.
7. Sakaq pala paditëse i është drejtuar me padinë sikur parashtrohet më lart Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me Vendimin 11-2011-6563) 3304, datë
23.12.2011 ka vendosur: “- Të pranojë kërkesëpadinë e paditësit Edmond Shkjezi me të
paditur ZVRPP Durrës. – Të detyrojë palën e paditur që të pajisë me çertifikatë pronësie
paditësin për pasurinë me nr.5/772, truall me sipërfaqe 500 m2, të ndodhur në Lagjen nr.14,
Shkozet, Durrës, në Zonën Kadastrale nr.8515, e regjistruar në ZVRPP Durrës me
nr.regjistri hipotekor 3367, datë 26.08.1993, pronë e cila ka këto kufizime: Veri: Pasuria
nr.5/1575; Lindje: Pasurie nr.5/318, Bujar Hoxhalli; Jug: Pasuria nr.5/1640, Rruga e Vjetër
Durrës-Tiranë; Perëndim: Pasuria nr.5/1574, Shkolla “Olsi Lako”, siç pasqyrohet grafikisht
në planrilevimin bashkëlidhur aktit të ekspertimit të datës 23.12.2011.”.
9. Gjykata ka arsyetuar se pala paditëse provon se është pronar i vetëm i pronës dhe
se origjina e saj vjen nga babai nëpërmjet trashëgimisë ligjore dhe më tej nga
bashkëtrashëgimtarët nëpërmjet kontratës së dhurimit. Gjykata ka vlerësuar se, duke qenë se
prona ka qenë e regjistruar në regjistrat hipotekor, atëherë pala e paditur ka qenë e detyruar të
lëshojë certifikatën e pronësisë për palën paditëse. Gjykata ka vlerësuar se neni 193 i Kodit
Civil nuk mundet të ketë fuqi prapavepruese dhe të shërbejë si bazë për të refuzuar lëshimin e
certifikatës së pronësisë për një pronë që ka qenë e regjistruar në regjistrat e pasurive të
paluajtshme që në vitin 1993.
10. Kundër vendimit ka ushtruar ankim Zyra vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Durrës. Pala ankimuese ka pretenduar se pala paditëse nuk ka titull pronësie dhe
se vendimi gjyqësor i vërtetimit të faktit juridik nuk mundet të shërbejë si titull pronësie për
të regjistruar pronën sipas kërkesave të Ligjit nr.7843/1994 për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme. Për rrjedhojë vijohet në ankim, pala paditëse mundet të pajiset me vërtetim
hipotekor vetëm mbi banesën, që rezulton e regjistruar, por jo mbi truallin, për të cilin nuk ka
titull pronësie. Në këtë mënyrë është kërkuar ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe rrëzimin e padisë.
vendosur: “- Ndryshimin e Vendimit nr.(11-2011-6563) 3304, datë 23.12.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës. – Rrëzimin e padisë së paditësit Edmond Shkjezi si të pabazuar në
ligj dhe në prova.”.
12. Gjykata e apelit argumenton se banesa për të cilën pretendohet lëshimi i
certifikatës së pronësisë është e shembur dhe nuk ekziston më. Gjykata e apelit ka vlerësuar
se vendimi gjyqësor i vërtetimit të faktit juridik nuk mundet të konsiderohet titull pronësie
674
dhe si i tillë nuk mundet të lëshohet çertifikatë pronësie mbi bazën e tij. Gjykata e apelit ka
vlerësuar se kërkesa për regjistrim është bërë në vitin 2011 dhe si e tillë do t’i nënshtrohet jo
rregullave që ishin para ligjit që është në fuqi në kohën kur është ngritur kërkesa.
13. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse z.
Edmond Shkjezi me datë 11.06.2014. Rekursi rezulton të jetë njoftuar palës tjetër dhe nuk
ka kundërrekurs të paraqitur. Në rekurs pretendohet se:
- Prona me sipërfaqe prej 500 m2 është në pronësi të paditësit dhe përsa kohë është e
regjistruar duhet të lëshohet certifikata e pronësisë;
- Janë regjistruar edhe kontratat e dhurimit dhe për pasojë i vetmi pronar i ligjshëm
është pala paditëse;
- Gjykata e apelit ka shkelur rëndë normat procedurale mbi gjykimin dhe ligjin
material, pasi duhet të vlerësonte drejtë provat dhe të arrinte në konkluzionin që ka arritur
gjykata e shkallës së parë mbi ligjshmërinë e titullit të pronësisë së palës paditëse;
- Gjykata e apelit vetëm sa ka kopjuar në arsyetim ankimin e palës paditëse, duke mos
respektuar të drejtën e mbrojtjes së paditësit, pasi çështja është gjykuar pa u thirrut më parë
paditësi në gjykim, për shkak se njoftimet janë të paligjshme;
- Është shkelur neni 49 i Ligjit nr.49/2012 dhe në kushtet kur çështja është gjykuar në
dhomë këshillimi ka qenë e pamundur për t’u mbrojtur, pasi avokati i pajisur me prokurë dhe
i caktuar prej paditësit për të marrë njoftimet asnjëherë nuk është njoftuar;
- Prona është poseduar pa ndërprerje dhe është gëzuar si pronar, që nga koha e
Mbretërisë së Shqipërisë edhe në kohën e komunizmit dhe deri më sot, për rrjedhojë
konkluzioni i gjykatës se paditësi nuk është pronar është i pabazuar në ligj;
- Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës nuk mundet të ketë
tagrin ligjor për të çregjistruar pronarët që kanë qenë të regjistruar më parë, pasi kjo do të
binte në kundërshtim me Vendimin nr.17, datë 23.04.2010 të Gjykatës Kushtetuese;
- Gjykata e apeli me këtë vendim ka futur precedentin që, pavarësisht se një person
titullohet pronar me ligjin e kohës, do të zbatohet ligji i ri që të heq pronësinë, duke cenuar
sakaq parimin e sigurisë juridike;
- Duke qenë se prona është fituar me trashëgimi dhe me kontrata dhurimi atëherë
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës duhet ta pajiste paditësin me
çertifikatë pronësie.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se rekursi
përmban shkaqe që përbëjnë shkelje procedurale të rënda të gjykimit në gjykatën e apelit, të
cilat passjellin pavlefshmërinë e gjykimit në shkallë të dytë. Për rrjedhojë Kolegji konkludon
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë
15. Kolegji konstaton se vendimi është dhënë me datë 31.03.2014, në kohën kur ligji
për gjykimin administrativ parashikonte njoftimin sipas rregullave të gjykimit në shkallë të
parë. Në kohën që është gjykuar çështja në Gjykatën Administrative të Apelit akoma nuk
kishin hyrë në fuqi ndryshimet ligjore të nenit 49 dhe 52 të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin
administrativ, që parashikonin realizimin e njoftimit sikur në gjykimin civil në apel,
konkretisht njoftimin me shpallje. Kolegji konstaton se në dosje nuk rezulton asnjë njoftim i
kryer për paditësin apo për përfaqësuesin e legjitimuar për të vepruar edhe në mungesë të tij.
Për rrjedhojë gjykimi në shkallë të dytë është i pavlefshëm, pasi palës paditëse nuk i është
respektuar e drejta për t’u dëgjuar para se të gjykohet (neni 33 i Kushtetutës) dhe se nuk është
respektuar e drejta për t’u mbrojtur dhe në përgjithësi e drejta për proces të rregullt ligjor
(neni 42 i Kushtetutës).
675
16. Në këto kushte Kolegji vlerëson se jemi para nenit 58 shkronja “b” të Ligjit
nr.49/2012 për gjykimin administrativ, në të cilën parashikohet se nëpërmjet rekursit mundet
të ngrihen si shkaqe ligjore shkeljet e rënda procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e
vendimit apo procedurës së gjykimit. Më tej neni 63 i Ligjit nr.49/2012 parashikon se Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë prish vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit dhe e
kthen çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, por
me tjetër trup gjykues.
17. Gjykata Administrative e Apelit duhet të realizojë njoftimet e palëve sipas ligjit
dhe t’i ofrojë kështu atyre mundësi për t’u dëgjuar para se të gjykohen, sipas nenit 33 të
Kushtetutës. Në rigjykim Gjykata Administrative e Apelit do të duhet të vlerësojë
ligjshmërinë e regjistrimit të titullit të pronësisë sipas ligjit të kohës kur është bërë regjistrimi
i pasurisë së paluajtshme për herë të parë. Më tej Gjykata Administrative e Apelit duhet të
vlerësoj nëse refuzimi i palës së paditur, për të marrë parasysh ligjshmërinë e regjistrimit
sipas ligjit të kohës, dhe më tej edhe refuzimi i lëshimit të çertifikatës për vërtetim pronësie
është apo jo i ligjshëm. Vetëm pas vlerësimit të të gjithë akteve në fashikullin e gjykimit dhe
pretendimeve të palëve në një proces gjyqësor kontradiktor, Gjykata e Administrative e
Apelit do të jetë në gjendje të zgjidhë drejtë konfliktin gjyqësor dhe të konkludojë mbi
ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
V E N D O S I:
Tiranë, më 15.02.2017
676
Nr. 00-2017-311 i Vendimit (51)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GENTIAN BREGU

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR
OBJEKTI:
Konstatim pavlefshmërie absolute të Vendimit nr.23, datë 02.05.2012.
Baza ligjore: Neni 324 dhe 331 të Kodit të Procedurës Civile
dhe neni 116/b i Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me Vendimin nr.62-2012-4645 (1410), datë

“Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e kësaj çështjeje civile
dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.5522, datë 20.05.2013 ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesëpadisë”.
Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.311, datë 06.02.2014 ka vendosur:

“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me
nr.regj. themeltar 2246, datë 17.10.2013”.
Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr.1015, datë 25.03.2014 ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të Vendimit nr.5522, datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse. Si shkaqe

për rekursin ai parashtron se:
- Gjykata e apelit ka gjykuar në mungesë çështjen, pa respektuar rregullat e njoftimit
dhe në këtë mënyrë nuk i është dhënë atij e drejta për t’u mbrojtur;
- Nuk i është njoftuar as vendimi i moskompetencës dhe se në këto kushte nuk ka ditur
se çështja e tij po gjykohej nga Gjykata Administrative e Apelit;
677
- Kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe çështja të kthehet për rigjykim në
këtë gjykatë.

V Ë R E N:
1. Padia është paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier me datë 28.05.2012.

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se sipas dy çertifikatave për vërtetim
pronësie pala paditëse është pronar i dy pasurive tokë arë me sipërfaqe 372 dhe 775 m2, të
ndodhura në Zonën Kadastrale 3695. Në këto pasuri rezulton të jenë ndërtuar nga pala
paditëse dy ndërtime, një shtëpi banimi dhe një objekt për ushtrimin e aktivitetit tregtar.
3. Nga verifikimi i Inspektorëve INUK Fier me datë 21.03.2012, gjatë inspektimit të
rrugës kombëtare Fier-Lushnje, është konstatuar se ky aks rrugor lidhet me objektin
Magazinë një katërshe dhe se në rrugën dytësore është konstatuar zënia me materiale inerte
me përmasa 12m x 35 m, pa qenë i autorizuar me leje nga Drejtoria e Përgjithshme e
Rrugëve. Për këto fakte është mbajtur procesverbali nr.17, datë 21.03.2012.
4. Me Vendimin nr.23, datë 30.03.2012 INUK ka urdhëruar pezullimin e punimeve në
objektin magazinë, duke detyruar palën paditëse të paraqesë dokumentacionin ligjor të këtij
objekti. Akti i është dërguar për zbatim INUV Fier.
5. Ka rezultuar se pala paditëse nuk ka paraqitur dokumentacionin e nevojshëm ligjor
për objektin. Sakaq INUK me Vendimin nr.23, datë 02.05.2012 ka vendosur dënimin
administrativ me gjobë në masën 400.000 Lekë. Duke mos qenë dakord me dënimin
administrativ, pala paditëse ka paraqitur padinë e individualizuar më lart.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me Vendimin nr.62-2012-4645 (1410), datë
04.07.2012 ka vendosur: “Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e kësaj
çështjeje civile dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.5522, datë 20.05.2013 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë.”.
8. Gjykata ka arsyetuar se vendimi i dënimit administrativ me gjobë është marrë në
përputhje me ligjin e posaçëm të inspektimit të ndërtimit. Gjykata ka arsyetuar se INUV,
sipas nenit 10/1 të Ligjit nr.9780/2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, ka autoritet ligjor të
ushtrojë të kompetencat e INUV në zonat me rëndësi kombëtare dhe se në rastin konkret
INUK ka ushtruar kompetencat e INUV për të liruar dhe mbajtur në gjendje funksionale
rrugët kombëtare. Gjykata nuk ka vlerësuar bazueshmërinë në ligj të dënimit administrativ,
duke arsyetuar se pala paditëse e ka kufizuar objektin e padisë vetëm në kërkimin dhe
pretendimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ.
9. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim pala paditëse. Në
ankim është pretenduar se pala paditëse ka kërkuar para autoriteteve kompetente për të
ndërtuar një rrugë kalimi nga objekti i tij magazinë deri në rrugën nacionale Lushnje-Fier, por
nuk ka patur asnjë përgjigje nga ato dhe se në këto kushte ka realizuar një lidhje rruge vetë
me materiale inerte, që lidhte magazinën e tij me rrugën. Pala në ankim pretendon se nuk
mundet të jepet leja e ndërtimit nëse nuk ka rrugë dhe se autorizimi për të ndërtuar rrugën e
objektit kuptohet nga vetë leja e ndërtimit. Pala paditëse në ankim pretendon se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet të ndryshohet dhe të pranohet padia sipas objektit.
678
10. Gjykata e Apelit Tiranë me Vendimin nr.311, datë 06.02.2014 ka vendosur:
“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me nr.regj. themeltar
2246, datë 17.10.2013.”.
vendosur: “Lënien në fuqi të Vendimit nr.5522, datë 20.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
12. Gjykata e apelit ka arsyetuar se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i
bazuar në ligj dhe si i tillë nuk ka asnjë shkak për cenimin e tij. Gjykata ka vlerësuar se
shkalla e parë i ka dhënë përgjigje të gjitha shkaqeve të cilat ankohet pala paditëse dhe se nuk
ka asnjë arsye se pse vendimi të cenohet.
13. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse. Si
shkaqe për rekursin ai parashtron se:
- Gjykata e apelit ka gjykuar në mungesë çështjen, pa respektuar rregullat e njoftimit
dhe në këtë mënyrë nuk i është dhënë atij e drejta për t’u mbrojtur;
- Nuk i është njoftuar as vendimi i moskompetencës dhe se në këto kushte nuk ka ditur
se çështja e tij po gjykohej nga Gjykata Administrative e Apelit;
- Kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe çështja të kthehet për rigjykim
në këtë gjykatë.
vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit objekt gjykimi nuk lejohet të ushtrohet rekurs
sipas nenit 56 shkronja “a” të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ. Kjo dispozitë
parashikon se: “Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative
të Apelit për padi me objekt: a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;”.
15. Kolegji sjell në vëmendje se vendimi objekt kontestimi është një akt administrativ
dënimi me gjobë për kundravajtje administrative me vlerë 400.000 Lekë. Për rrjedhojë
Kolegji Administrativ konstaton se rekursi është ushtruar ndaj një vendimi ndaj të cilit nuk
lejohet rekurs. Kolegji vlerëson se në këto rrethana nuk ka objekt për të gjykuar dhe duhet të
vendoset pushimi i çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
V E N D O S I:
Tiranë, më 14.02.2017
679
Nr. 00-2017-615 Vendimi (52)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 15.02.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

PADITËS: ARDITA HYKAJ

I PADITUR: SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë një dëmshpërblim
sa paga e një viti pune, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme
të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Detyrimin e palës se paditur të më paguajë pagën e një muaji
për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Nenet 7, 12, 21, 143, 153/3 e 155
të ligjit nr.7961, datë 12.07.1995 “Kodi i Punës”, i ndryshuar.

Pranimin e kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësja Ardita Hykaj.
Detyrimin e palës së paditur, Shërbimi Social Shtetëror që të dëmshpërblejë
paditësen Ardita Hykaj me 4 (katër) paga mujore për zgjidhje të
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, me 1 (një) pagë mujore
për mosrespektim të afatit të njoftimit, gjithsej me 5 (pesë) paga mujore, me
pagë mujore bruto në masën 55.800 lekë në muaj.

vendosur:
Mospranimin e ankimit të palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror ndaj
vendimit nr.1851, datë 24.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
Ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit rezulton të ketë paraqitur

rekurs pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.663, datë 03.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.
680
Shkaqet që pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror paraqet në rekurs, janë:
 Përfaqësuesit e Shërbimit Social Shtetëror kanë qenë të autorizuar edhe për
hartimin dhe nënshkrimin e kërkesës ankimore, por ky fakt nuk është marrë në
konsideratë nga Gjykata Administrative e Apelit.
 Po kështu i njëjti trup gjykues brenda më pak se një muaji ka marrë vendimin
nr.548 me palë të paditur Shërbimi Social Shtetëror, përfaqësuesit e të cilit ishin të
pajisur me autorizim nr.524/1 prot., datë 20.03.2014 me të njëjtin tekst: Me anë të të
cilit autorizojmë Z. Elion Dajaka dhe Z. Foto Gjati, juristë të përfaqësojnë Shërbimin
Social Shtetëror, së bashku ose veç e veç, në të tria shkallët e gjykimit, në cilësinë e
palës së paditur, në çështjen administrative me palë paditëse Saimir Gega, si dhe të
hartojnë dokumentacionin e nevojshëm për këtë qëllim. Në këtë rast trupi gjykues ka
pranuar të shqyrtojë ankimin dhe ka marrë vendimin përkatës, pavarësisht tekstit të
autorizimit.
 Nga sa më sipër rezulton se po i njëjti trup gjykues i Gjykatës Administrative të
Apelit brenda një kohe të shkurtër ka shqyrtuar dy kërkesa ankimore të ndryshme me
kërkues Sh.S.Sh me autorizim me të njëjtin tekst, por ka mbajtur dy qëndrime të
ndryshme. Në rastin e vendimit nr.548 ka pranuar shqyrtimin e ankimit dhe ka marrë
vendimin përkatës, ndërsa në rastin e vendimit nr.663 ka vendosur mospranimin e
ankimit. Në këtë mënyrë i njëjti trup gjykues ka mbajtur një qëndrim të ndryshëm për
situata të njëjta, duke vendosur një standard të dyfishtë.
 Në të njëjtën kohë duhet të theksojmë faktin se vendimet e mësipërme janë marrë
pas datës 05.06.2012, kur nga Gjykata Kushtetuese është marrë vendimi nr.36, të cilit
i referohet Gjykata Administrative e Apelit për të justifikuar mospranimin e ankimit.
Ne paraqesim si provë vendimin nr.548, datë 13.03.2015 të Gjykatës Administrative
të Apelit dhe autorizimin nr.524/1 Prot., datë 20.03.2014, bashkëlidhur këtij rekursi,
bazuar në nenin 1, pika 2 të ligjit nr.49/2013 i cili parashikon: Dispozitat e këtij ligji
plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve
dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
 Në këtë kuptim neni 478 i K.Pr.Civile, paragrafi i parë, parashikon se: Nuk
pranohet depozitimi i akteve dhe dokumenteve që nuk janë paraqitur në shkallën e
mëparshme të gjykimit, përveç atyre që kanë të bëjnë me vendimin e ankimuar dhe
pranimin e rekursit ose të kundërrekursit. Në interpretim të fjalisë së dytë të kësaj
dispozite, paraqitja e vendimit dhe autorizimit të mësipërm si provë, është element
thelbësor për pranimin e këtij rekursi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31003-01799-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditëse Ardita Hykaj dhe i paditur
Shërbimi Social Shtetëror, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të më paguajë një
dëmshpërblim sa paga e një viti pune, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës. Detyrimin e palës se paditur të më paguajë pagën e
një muaji për mosrespektim të afatit të njoftimit.
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedurial në lidhje me ankimin dhe përfaqësimin e
681
palëve në gjyq, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar
nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
3. Paditësja Ardita Hykaj, prej datës 21.01.2013, ka qenë e punësuar pranë palës së
paditur, Shërbimi Social Shtetëror, në pozicionin, specialiste në Drejtorinë e Kontrollit të
Ndihmës Ekonomike dhe Pagesës të PAK. Me datë 07.10.2013 ajo është emëruar në
pozicionin e Specialistes në Drejtorinë e Financës.
4. Sa më sipër, midis paditëses në cilësinë e punëmarrësit dhe palës së paditur në
cilësinë e punëdhënësit me datë 21.01.2013 është lidhur kontrata individuale e punës, ku tre
muajt e parë do të konsideroheshin si afat prove, dhe pas kalimit të afatit të provës kontrata
do të konsiderohej e lidhur me afat të pacaktuar.
5. Me shkresën nr.13 prot, datë 06.01.2014 “Njoftim për paraqitje për takim”,
paditësja është njoftuar për fillimin e procedurave të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës për
arsye të ristrukturimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Shërbimit Social Shtetëror.

Pranimin e kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësja Ardita Hykaj.
Detyrimin e palës së paditur, Shërbimi Social Shtetëror, që të dëmshpërblejë
paditësen Ardita Hykaj me 4 (katër) paga mujore për zgjidhje të menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës së punës,
me 1 (një) pagë mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit, gjithsej me 5 (pesë)
paga mujore, me pagë mujore bruto në masën 55.800 lekë në muaj.
7. Gjykata administrative e shkallës së parë ndër të tjera arsyeton se:
..... Gjykata vlerëson që në lidhje me kërkimin e parë të paditëses, atë për
dëmshpërblim, për zgjidhje të kontratës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara,
gjykata e çmon të drejtë dhe si i tillë ai duhet pranuar. Ndërsa në lidhje me masën e këtij
dëmshpërblimi, në këtë drejtim ligji e lë në diskrecionin e gjykatës, kjo në varësi të
rrethanave konkrete të çështjes. Megjithatë si në çdo rast tjetër i takon paditësit barra e
provës për të provuar sasinë e dëmit që i është shkaktuar. Në lidhje me këtë, nga paditëses
nuk u paraqit ndonjë provë konkrete për të provuar sasinë e dëmit që i është shkaktuar asaj
nga kjo ndërprerje e padrejtë e marrëdhënieve të punës.
Megjithatë, referuar rastit konkret, gjykata duke patur parasysh dhe rrethana të tjera,
siç është koha e shkurtër e kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës midis paditëses dhe palës
së paditur, rrethanat e faktit në lidhje me motivin e pretenduar për zgjidhjen e kontratës së
punës, sjelljen e punëmarrësit dhe të punëdhënësit gjatë marrëdhënieve kontraktore,
rrethanat e ndryshme profesionale, personale, familjare e financiare të punëmarrësit, etj,
çmon se paditëses i duhet akorduar një dëmshpërblim në masën e 4 (katër) pagave mujore,
dhe jo atë maksimale prej 12 paga mujore sikundër është kërkuar prej saj.
Përveç kërkimit të mësipërm, atë për dëmshpërblim, për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe të pajustifikuara, paditësja ka kërkuar dhe
dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit. Në lidhje me kërkimin për
dëmshpërblim për mosrespektim të afatit të njoftimit, duke qenë se nga gjykata u arrit në
konkluzionin se kontrata e punës është zgjidhur nga punëdhënësi në mënyrë të menjëhershme
pa shkaqe të justifikuara, nga kjo del se nga ana e palës së paditur nuk është respektuar afati
i njoftimit i parashikuar nga neni 143/1 të K.Punës......
682
vendosur:
Mospranimin e ankimit të palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror ndaj vendimit
nr.1851, datë 24.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
9. Gjykata Administrative e Apelit, ndër të tjera arsyeton se:
......Nënshkrimi në rastin e personit juridik nënkupton firmën e titullarit të organit që
vepron në emër të këtij personi juridik dhe vulën e këtij të fundit. Në këtë kontekst në kuptim
të përmbajtjes së dispozitave të sipërcituara rezulton se Drejtori i Shërbimit Social Shtetëror
si organ individual që vepron në emër e për llogari të Shërbimit Social Shtetëror, do të duhej
të kishte nënshkruar nën këtë cilësi ankimin ndaj vendimit nr.1851, datë 24.04.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë sa kohë që kjo e drejtë nuk rezulton ti jetë
deleguar një personi tjetër. Nënshkrimi nga titullari i Drejtorisë së Shërbimit Social
Shtetëror do i jepte ankimit fuqinë e aktit të lëshuar nga vetë pala e paditur në gjykim. Në
këto kushte gjykata vlerëson se ankimi është bërë nga një përfaqësues pa tagra........

Administrative”, parashikon se:
Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj........

1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast së ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.
12. Në nenin 453 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.

Në ankim duhet të tregohen:
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.
683
Lartë.
e paditur Shërbimi Social Shtetëror, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi
i Gjykatës Administrative të Apelit të cënohet.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton faktin se, nëse nga
gjykatat vendimet e të cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale
dhe nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pas shqyrtimit të akteve procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve,
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural që ka të bëjë me
përfaqësimin e palëve në gjykim dhe të drejtën e ankimit, prandaj vetëm për këtë motiv
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë po kësaj
gjykate, por me tjetër trup gjykues.
18. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosjen gjyqësore, rezulton që
ankimi kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është bërë në
emër të palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror nga juristi Elion Dajaka me cilësinë e
përfaqësuesit ligjor të autorizuar dhe ky ankim mban vulën e palës së paditur. Gjykata
Administrative e Apelit në vendimin e saj ndër të tjera arsyeton se: Nënshkrimi në rastin e
personit juridik nënkupton firmën e titullarit të organit që vepron në emër të këtij personi
juridik dhe vulën e këtij të fundit. Në këtë kontekst në kuptim të përmbajtjes së dispozitave të
sipërcituara rezulton se Drejtori i Shërbimit Social Shtetëror si organ individual që vepron
në emër e për llogari të Shërbimit Social Shtetëror, do të duhej të kishte nënshkruar nën këtë
cilësi ankimin ndaj vendimit nr.1851, datë 24.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë sa kohë që kjo e drejtë nuk rezulton ti jetë deleguar një personi tjetër.
Nënshkrimi nga titullari i Drejtorisë së Shërbimit Social Shtetëror do i jepte ankimit fuqinë e
aktit të lëshuar nga vetë pala e paditur në gjykim. Në këto kushte gjykata vlerëson se ankimi
është bërë nga një përfaqësues pa tagra........
19. Kërkesa ankimore kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, e cila është depozituar pranë kësaj gjykate është nënshkruar vetëm nga juristi Elion
Dajaka dhe jo nga titullari (Drejtori) i palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror. Në
autorizimin e datës 08.04.2014 që ndodhet në dosje thuhet se, autorizohen Elion Dajaka dhe
Foto Gjati të përfaqësojnë Shërbimin Social Shtetëror së bashku ose veç e veç në të tria
shkallët e gjykimit.....Në nenin 453 të Kodit Procedurës Civile është parashikuar se, ankimi
që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i
pajisur me prokurë. Ndërsa në nenin 46/1 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: Bashkë me
ankimin duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa
janë personat që marrin pjesë në çështje si palë dhe b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk
është pjesë e dosjes së gjykimit.
684
20. Kërkesa ankimore kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, e cila ndodhet në dosjen gjyqësore është nënshkruar nga juristi Elion Dajaka, i cili ka
qenë i pajisur me ndonjë autorizimin e datës 08.04.2014 të lëshuar nga pala e paditur
Shërbimi Social Shtetëror. Në këtë autorizim personi që ka nënshkruar ankimin ndaj vendimit
të gjykatës së shkallës së parë ka patur të drejtë që të përfaqësojë palën e paditur në të tria
shkallët e gjykimit, duke përfshirë edhe të drejtën për të paraqitur ankim ndaj vendimeve të
gjykatës së shkallës së parë dhe gjykatës së apelit. Gjithashtu ankimi që ndodhet në dosje
përmban edhe vulën e palës së paditur, prandaj ky ankim rezulton pa të meta dhe është
paraqitur në përputhje të plotë me ligjin dhe për rrjedhojë Gjykata Administrative e Apelit ka
qenë e detyruar që të shqyrtonte çështjen në themel.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror, është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues, i cili duhet të shqyrtojë çështjen në themel.
PËR KËTO ARSYE

datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Tiranë, më 15.02.2017
685
Nr. 00-2017-435 Vendimi (53)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 15.02.2017 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimi çështjen administrative

PADITËS: “EMANUEL STAR” SHPK

I PADITUR: INSPEKTORIATI QENDROR TEKNIK
TIRANË
SHËRBIMI PËRMBARIMOR “ZIG” SHPK
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv,
vendim gjobe nr.3968, datë 22.06.2011
të Inspektoriatit Qendror Teknik Tiranë.
Kundërshtim i veprimeve të përmbaruesit përsa i përket shkresës
nr.1832- 12 Regj. nr.1936 prot, “Lajmërim për ekzekutim vullnetar”,
datë 10.07.2012 shkresës nr.1832-12 regj. nr.19327 prot.
“Kërkesë” e datës 10.07.2012.
Pezullimi i procedurave të ekzekutimit të tyre.
Baza Ligjore: Nenet 609 dhe 615 germa “a”, 616, germa “c”,
202, 203, 205, 206 germa “b”, 50 të K.Pr.Civile
dhe nenet 115, 116 të Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.1420, datë 22.10.2012 ka

vendosur:
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1269, datë 04.06.2015 ka

vendosur:
Gjyqësor Berat.

“Emanuel Star” Shpk, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1269, datë 04.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit.
686
Shkaqet që pala paditëse “Emanuel Star” Shpk paraqet në rekurs, janë:
 Jemi kundër të dy vendimeve të gjykatave, duke iu përmbajtur të gjitha pretendimeve
në shqyrtimin e kësaj çështjeje deri më tani. Me anë të këtij rekursi, përveç
pretendimeve të mia në Gjykatën e Shkallës së Parë Berat si dhe atyre të parashtruara
në ankimin kundër tij, iu kërkoj që pasi ta shqyrtoni këtë kërkesë, duhet të pranoni
kërkesëpadinë, si të bazuar në prova e në ligj.
 Konkretisht iu kërkoj që të pranoni kërkesëpadinë, bazuar në nenin 46, të ligjit
nr.10279, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”, i cili parashikon
shprehimisht se: Me përjashtim të rasteve kur ligji i posaçëm parashikon ndryshe,
dënimi administrativ, i nxjerrë nga organi i administratës publike, i cili nuk
ekzekutohet me kalimin e dy viteve nga data e nxjerrjes së vendimit për kundravajtjen
administrative, parashkruhet. Në këtë rast, organi administrativ, që ka nxjerrë
vendimin për kundravajtjen administrative, me vendim konstaton parashkrimin. Në
vendimin, ku konstatohet parashkrimi i dënimit administrativ, listohen edhe arsyet që
kanë çuar në këtë përfundim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën
e këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.31001-00083-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditëse “Emanuel Star” Shpk dhe të
paditur Inspektoriati Qendror Teknik Tiranë e Shërbimi Përmbarimor “ZIG” Shpk, me
objekt: Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv, etj...
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.1269, datë
04.06.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit, në zbatim të kufizimit të ankimit, të
parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, është i paankimueshëm
me anë të rekursit në Gjykatën e Lartë dhe në rastin objekt gjykimi duhet të vendoset pushimi
i gjykimit të çështjes.
3. Pala paditëse “Emanuel Star” Shpk është një shoqëri tregtare e regjistruar në QKR
me numër NIPT K82906001S, e llojit shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, me seli të saj në
fshatin Starovë të Rrethit Berat. Kjo shoqëri tregtare është regjistruar në regjistrin tregtar me
aktivitetin tregtim i karburanteve dhe lubrifikantëve të llojeve të ndryshme, si dhe aktivitete
të tjera të regjistruara.
4. Në ushtrim të aktivitetit të vet tregtar, pala paditëse ka një pikë të shitjeje me pakicë
të karburanteve në fshatin Starovë të Rrethit Berat. Në datën 08.04.2011 në stacionin e shitjes
me pakicë të karburantit, në fshatin Starovë Berat, kanë shkuar Inspektorët e Inspektoriatit
Qendror Teknik Tiranë dhe kanë marrë një sasi karburanti të llojit “gazoil” dhe “benzinë”,
për të kryer analizat në lidhje me cilësinë e karburantit që tregtonte paditësi. Për marrjen e
mostrave të karburantit është mbajtur dhe procesverbali me nr.004212, datë 08.04.2011.
5. Mostrat e karburantit janë analizuar në Laboratorin Qendror të Kontrollit, i cili ka
nxjerrë aktin me titull “Raport analizimi në tregun e brendshëm” me nr.1443/1 prot, datë
18.04.2011. Në bazë të këtij raporti në datën 25.04.2011 është mbajtur akti me titull “Akt
Konstatimi” me nr.9, në të cilin tregohet fakti se nga analiza në mostrën e karburantit të
687
marrë në pikën e shitjes së paditësit në datën 08.11.2011 janë vërejtur shkelje të standardit të
cilësisë së lejuar të karburantit. Shkelja e konstatuar përbën shkelje të ligjit nr.8450, datë
24.02.1999 “Për përpunimin, transportimin dhe tregtimin e naftës, gazit, dhe nënprodukteve
të tyre”, i ndryshuar. Gjithashtu, në këtë akt konstatimi nga grupi i inspektorëve të ngarkuar
është propozuar në bazë të nenit 25 pika 1/f të ligjit të mësipërm, gjobitja e palës paditëse në
masën 300.000 lekë.
6. Në datën 13.06.2011 është kryer shqyrtimi i kundërvajtjes nga komisioni i
shqyrtimit të gjobave dhe në datën 22.06.2011 me shkresën nr.3968 prot., nga ana e të
paditurit I.Q.T Tiranë është vendosur gjobitja e palës paditëse “Emanuel Star” Sh.p.k në
masën 300.000 lekë. Në datën 29.06.2011 nga ana e punonjësve të palës së paditur I.Q.T
Tiranë është mbajtur procesverbali mbi njoftimin e vendimit të dënimit me gjobë të paditësit
nr.3968, datë 22.06.2011. Ky procesverbal ka nënshkrimet e dy punonjësve të të paditurit dhe
në rubrikën e personit të gjobitur figuron shënimi “Refuzon firmën”.
7. Duke qenë se nga ana e paditësit, si person i gjobitur nuk është ushtruar ankim, me
kërkesë të Inspektoriatit Qendror Teknik Tiranë, me vendimin nr.4180 akti, datë 30.03.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për
titullin ekzekutiv, vendimin nr.3968, datë 22.06.2011 të Inspektoriatit Qendror Teknik
Tiranë. Me kërkesë të të paditurit është regjistruar çështja pranë të paditurit Shërbimi
Përmbarimor “ZIG” Shpk, e cila me shkresën nr.19326 prot., datë 10.07.2012 ka njoftuar
palën paditëse për ekzekutimin vullnetar të vendimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.1420, datë 22.10.2012 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë
......Gjykata ka çmuar se padia e paditësit është e pabazuar në prova e në ligj për
arsyet e mëposhtme: Së pari, në rastin konkret, paditësi ka pretenduar se ndodhemi para
rastit kur titulli ekzekutiv është i pavlefshëm. Sipas paditësit pavlefshmëria e këtij akti
konsiston në faktin se nuk janë respektuar kërkesat e ligjit mbi njoftimin e aktit administrativ
paditësit “Emanuel Star” Shpk. Nga tërësia e provave shkresore të paraqitura e të
administruara në gjykim, gjykata ka çmuar se pretendimet e palës paditëse nuk janë të
bazuara. Ka rezultuar e provuar se nga ana e të paditurit IQT Tiranë janë respektuar
kërkesat e ligjit nr.8450, datë 24.02.1999 “Për përpunimin, transportimin dhe tregtimin e
naftës, gazit dhe nënprodukteve të tyre”, i ndryshuar, si dhe kërkesat e ligjit nr.10297, datë
20.05.2010 “Për kundravajtjet administrative”. Duke iu referuar ligjit të posaçëm që
parashikon të drejtën e organit administrativ për nxjerrjen e vendimit për dënimin me gjobë,
gjykata ka çmuar se në rastin konkret, ligji nr.8450, datë 24.02.1999 “Për përpunimin,
transportimin dhe tregtimin e naftës, gazit dhe nënprodukteve të tyre”, i ndryshuar, në nenin
15 pika 6, neni 25 pika 1/f e tij, ka parashikuar dhe mënyrën e ushtrimit të ankimit........
10. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1269, datë 04.06.2015 ka
vendosur:
Berat.
11. Gjykata Administrativ e Apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Në rastin konkret paditësi ka pretenduar se ndodhemi para rastit kur titulli
ekzekutiv është i pavlefshëm. Sipas paditësit pavlefshmëria e këtij akti konsiston në faktin se
nuk janë respektuar kërkesat e ligjit mbi njoftimin e aktit administrativ paditësit “Emanuel
Star” Sh.p.k. Por nga tërësia e provave shkresore të administruara në gjykim, gjykata çmon
688
se pretendimet e palës paditëse nuk janë të bazuara. Ka rezultuar e provuar se nga ana e të
paditurit IQT Tiranë janë respektuar kërkesat e ligjit nr.8450, datë 24.02.1999 “Për
përpunimin, transportimin dhe tregtimin e naftës, gazit dhe nënprodukteve të tyre”, i
ndryshuar, si dhe kërkesat e ligjit nr.10297, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet
administrative”. Në nenin 8 të ligjit nr.10297, datë 20.05.2010 “Për kundravajtjet
administrative” parashikohet: Kur organi administrativ, kompetent për shqyrtimin e
kundërvajtjes administrative, konstaton shkeljen e dispozitave, të cilat parashikojnë
kundërvajtjen administrative, pas shqyrtimit, vendos dënimin me gjobë apo dënime të tjera
administrative, në varësi nga parashikimi i ligjit të posaçëm. Në nenin 8 të këtij ligji
parashikohet se: Vendimi për kundërvajtjen administrative, sipas këtij ligji, bëhet i
ekzekutueshëm nga organi administrativ që e ka nxjerre atë. Kur organi administrativ që ka
nxjerrë vendimin e kundërvajtjes administrative, i cili është bërë i ekzekutueshëm, nuk ka në
përbërjen e tij struktura të ekzekutimit me forcë të detyrimeve, për ekzekutimin e vendimit të
kundërvajtjes administrative ngarkohet shërbimi përmbarimor, sipas këtij ligji. Në rastin
konkret nuk ka rezultuar që i padituri IQT Tiranë të ketë në përbërjen e tij struktura të
ekzekutimit me forcë të detyrimeve. Në nenin 22 të këtij ligji parashikohet se: Vendimi për
kundravajtjet administrative, që parashikon dënimin me gjobë, i vendosur nga organet
administrative të përmendura në nenin 20 të këtij ligji, si dhe vendimet parashikuara në
nenin 21 të këtij ligji, përbëjnë titull ekzekutiv dhe për ekzekutimin e tyre ngarkohet shërbimi
përmbarimor ose/dhe organet e përcaktuara në kreun V të këtij ligji.......

të vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë më të
vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla,
me vlerë më të vogël së dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
kushtetuese dhe ligjore, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma
ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël së dyzet fishi i pagës
minimale, në shkallë vendi”.
15. Vendimi nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
689
paditëse “Emanuel Star” Shpk është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e nenit 56/b të
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse rekursi është ushtruar kundër një
vendimi të Gjykatës Administrative të Apelit për të cilin nuk lejohet rekurs në Gjykatën e
Lartë, sepse objekt shqyrtimi është një kërkesëpadi në të cilën vlera e kërkimit apo e së
drejtës është më e vogël së dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi.
17. Objekti i gjykimit është kundërshtimi i dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve
administrative, me vlerë më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi, i
parashikuar nga neni 56/a i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”. Në datën 04.11.2013
kanë filluar funksionimin gjykatat administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave
është përcaktuar në ligjin e mësipërm, prandaj duke nisur nga kjo datë të gjitha
mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në kompetencë dhe janë objekt shqyrtimi
në gjykatat administrative, pavarësisht nëse çështja gjyqësore që i është paraqitur gjykatës për
shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim përpara datës 04.11.2013.
parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të padisë,
nuk lejohet të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky rregullim ligjor ka një natyrë
06.12.2013 kanë arritur në përfundimin unifikues se: Kufizimet financiare që parashikojnë
nenet 45 dhe 56 të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në
zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 56 të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së
minimale të përcaktuar në nenin 56 të ligjit nr.49/2012.
20. Në nenin 56/a të ligjit nr.49/2012 parashikohet se: nuk lejohet rekurs kundër
kundërshtimi i dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të vogël se
dyzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet periodikisht çdo vit me VKM. Vendimi i Këshillit të
Rrjedhimisht, vlera minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 56 të ligjit nr.49/2012
21. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim është kundërshtimi i gjobës prej
300.000 lekë që rrjedh nga kundravajtja administrative e kryer nga pala paditëse “Emanuel
Star” Sh.p.k. Pra vlera e kërkesëpadisë rezulton që të jetë më e vogël se sa kufiri, i
690
parashikuar në nenin 56 të ligjit nr.49/2012, për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të
rekursit të ushtruar kundër vendimit të gjykatës së apelit. Përsa më sipër vendimi nr.1269,
datë 04.06.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës
04.11.2013) është i paankimueshëm në Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të kufizimit të
paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me
pagën minimale në shkallë vendi, të parashikuar nga dispozita ligjore e nenit 56 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj për këtë shkak duhet të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 56/a të ligjit
VENDOSI
Tiranë, më 15.02.2017
691
692
693
Nr. 00-2017-117 i Vendimit (60)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesues

Medi Bici Anëtar

nr.01870/2012 që u përket palëve:
KËRKUES: BASHKIA SARANDË
OBJEKTI:
Kërkohet rishikimi i vendimit nr.193, datë 15.06.2010
i Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe vendimit nr.1338, datë 07.06.2012
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Baza Ligjore: Neni 494 i Kodit të Procedurës Civile
Për çështjen me palë:
PADITËS: BASHKIA SARANDË

I PADITUR: MUHAMET KOSTA
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes
nr. 717 rep. dhe nr.388 Kol, datë 08.05.2000.
Baza Ligjore: Ligji nr.7980, datë 27.07.1995;
neni 92 i K.Civil
si dhe neni 32,153,154 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.25, datë 11.01.2010, ka

vendosur:
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.717 rep.
dhe nr.388 kol., datë 08.05.2000.

Gjyqësor Sarandë.
-Rrëzimin e kërkesë padisë.
694
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1338, datë 07.06.2012 ka
vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse, kundër vendimit
nr.193, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Pala e paditëse i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesën nr.S-196, datë

18.06.2012 me të cilën ka kërkuar rishikimin e vendimit nr.193, datë 15.06.2010 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si dhe vendimit nr.1338, datë 07.06.2012 të Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë duke parashtruar këto shkaqe:
 Pas dhënies së vendimit objekt rishikimi jemi vënë në dijeni të një prove të re që ka
lidhje të drejtpërdrejtë me këtë çështje gjyqësore dhe që hedh dritë mbi mënyrën e
fitimit të pronësisë së Muhamet Kostës mbi pronën objekt gjykimi.
 Rezulton se mbi kallëzimin e shtetasit Arben Guri, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Sarandë ka çelur hetimin mbi çështjes penale nr.52, të vitit 2011 nga e cila rezulton se
fitimi i pronësisë është fituar në mashtrim të ligjit duke përdorur dokumente të
falsifikuara. Nëse kjo provë do të ishte administruar në gjykim do të ndikonte në
marrjen e një vendimi të ndryshëm.
 Në fakt nga sa rezulton në provat e depozituara në dosjen gjyqësore, në Bashkinë
Sarandë nuk ekziston asnjë protokoll për mbledhje të Këshillit Bashkiak Sarandë më
datë 17.01.2000 e për rrjedhojë nuk ekziston asnjë vendim nr.1 i kësaj date.
 Në kushtet kur vendimi nr.17.01.2000 i KRRT Sarandë ka një sërë mangësish nuk ka
se si të mos ndikojë në vlefshmërinë e kontratës së shitblerjes.
 Në protokollin e Mbledhjes sipas procesverbalit të datës 17.02.2000 të Këshillit
Bashkiak kanë nënshkruar 8 anëtarë. Në pikën 21 të këtij procesverbali rezulton të
jetë trajtuar me shesh ndërtimi Muhamet Kosta. Më pas procesverbali i mbledhjes
është zbardhur në listën e Këshillit Bashkiak dhe kjo listë është nënshkruar nga
kryetari i bashkisë së asaj kohe Kujtim Dema. Në këtë listë Vendimi i Këshillit
Bashkiak mban datën 17.01.2000, në fotokopje ndërsa duket me sy të lirë se data e
këtij vendimi tek rubrika e muajit është bërë nga 1 në 2.
 Dokumentacioni që është trajtuar Muhamet Kosta nuk paraqet asnjë rrethanë të
vërtetë pasi në Bashkinë Sarandë nga verifikimet e kryera nuk ka asnjë procesverbal
të jetë mbajtur nga Anëtarët e Këshillit Bashkiak me nr.1, datë 17.01.2000.
 Përpilimi i dokumentacionit të paditurit Muhamet Kosta nga përfaqësues të
seksioneve të bashkisë është dhënë në kundërshtim me ligjin pasi asnjë prej
dokumenteve nuk i referohen vendimit të Këshillit Bashkiak Sarandë nr.1, datë
17.02.2000, por e gjithë praktika flet për një vendim nr.1, datë 17.01.2000, vendim i
cili nuk ka ekzistuar asnjë kohë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi prezencën e palëve nga e
cila rezultoi se, u thirr dhe nuk u paraqit pala kërkuese Bashkia Sarandë, e cila është njoftuar
rregullisht sipas ligjit; u thirr dhe nuk u paraqit personi i interesuar në këtë gjykim Muhamet
Kosta, e cila është njoftuar në mënyrë nominale, rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Rezulton nga provat shkresore të depozituara në dosjen gjyqësore se Bashkia
Sarandë, i ka shitur të paditurit Muhamet Kosta një sipërfaqe trualli prej 50 m2 me
vendndodhje në lagjen nr.2 ne Sarandë.
695
2. Kontrata e shitblerjes është lidhur mbi bazën e Vendimit të Këshillit të Rregullimit
të Territorit të Rrethit Sarandë me nr.1, datë 01.06.1998, si dhe mbi bazën e Ligjit
nr.7980/1995 “ Për shitblerjen e trojeve. Sipas studimit pjesor urbanistik të miratuar me
vendimin nr.01, datë 01.06.1998 të KRRT Sarandë sheshi i ndërtimit është miratuar me
destinacion për pikë tregtie me sipërfaqe 50 m2, të përgjithshme dhe me koeficient 0.7 %.
Çmimi i shitblerjes sipas kontratës prej 36,000 lekë rezulton i paguar përmes mandatit të
arkëtimit nr.0402231, datë 04.05.2000.
3. Nisur nga sa më sipër rezulton që pasuria objekt gjykimi të jetë regjistruar pranë
Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme me nr.01, faqe 92, nr.268 indeksi, datë
08.08.200 në Zonën Kadastrale nr.8641 Sarandë. Në vijim pala e paditur ka realizuar me
materiale të lehtësuara (kioskë) një objekt ndërtimor.
4. Rezulton se me shkresën nr.266/1 prot., datë 29.02.2000 të Prefekturës së Qarkut
Vlorë, prefekti i këtij qarku ka vlerësuar të paligjshëm vendimin nr.01, datë 01.06.1998 të
KRRT Sarandë, duke arsyetuar se: “...Vendimi i Këshillit Bashkiak nr.1, datë 07.02.2000 për
dhënie shesh ndërtimi vlerësohet i paligjshëm, për problemet e këtij vendimi ju kemi sqaruar
në takimin e organizuar në Sarandë dhe nuk mund të miratohet për shkak të konflikteve të
cilat ekzistojnë në lagjen. 4. Për çdo shesh ndërtimi duhet të paraqitet dosja individuale me të
gjithë dokumentacionin”.
5. Nisur nga sa më lartë, pala paditëse i është drejtuar gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë me kërkesë padinë sipas objektit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.25, datë 11.01.2010 ka
vendosur:
-Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes nr.717 rep., dhe
nr.388 kol., datë 08.05.2000.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në relacion midis rrethanave të faktit,
lartpërmendur dhe me ligjën gjykata gjen se: në referencë të nenit 08/l/II/"a" të Ligjit
nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore", thuhet:
"Njësitë e qeverisjes vendore, ushtrojnë të drejtën e pronësisë. Ato fitojnë, shesin dhe japin në
përdorim pronën e paluajtshme ose të luajtshme të tyre, si dhe ushtrojnë të drejta të tjera
sipas mënyrës së përcaktuar me ligj. Ndërkaq në nenin 08/l/II/"c" thuhet: "E drejta e
pronësisë ushtrohet nga këshilli përkatës, i cili nuk mund t'ia delegojë ushtrimin e kësaj të
drejtë askujt tjetër". Në relacionin midis përmbajtjes së dispozitave të sipërcituara dhe palëve
kontraktuese rezulton që në cilësinë e shitësit nuk është palë këshilli bashkiak që me ligj
gëzon të drejtën e ushtrimit të marrëdhënies juridike të pronësisë, por Bashkia Sarandë, e
cila duke marrë pjesë në kontratë në cilësinë e shitësit", ka ushtruar kompetenca të
padelegueshme. Në rastin konkret tjetërsimi i truallit me sipërfaqe 50 m2 në favor të paditurit
Muhamet Kosta, është kryer mbi një sipërfaqe të gjelbër (lulishte) për të cilën ligji i
urbanistikës nuk lejon ndryshime dhe tjetërsime. Ato mbeten pronë publike e patjetërsueshme
dhe që kërkojnë studim të posaçëm për ndryshime në kategorizim. Në analizë të rrethanave
lartpërmendur, gjykata e gjen kontratën e shitblerjes një veprim juridik absolutisht të
pavlefshëm që vjen ndesh me dispozitat urdhëruese të ligjit në kuptim të nenit 92/a të Kodit
Civil. Prej këndej gjykata konkludon se kontrata e atakuar është absolutisht e dhe
pavlefshmëria e saj lidhet edhe me pavlefshmërinë e shkakut edhe të objektit, pasi sikurse u
trajtua më lart bie ndesh me dispozitat urdhëruese të ligjit. Si e tillë ajo është nul që në
lidhjen e saj dhe nuk sjell efekte juridike. Në rregullim të pasojave që ajo efektivisht ka sjellë,
gjykata e gjen në mirëbesim blerësin Muhamet Kosta. Prej këndej gjykata del në përfundimin
se në rastin konkret ka vend që palët të kthehen në gjendjen e mëparshme...”.
vendosur:
696
Sarandë.
-Rrëzimin e kërkesë padisë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Sipas praktikës ligjore të administruar, data e
vendimit të Këshillit të Bashkisë Sarandë për dhënien e sheshit të ndërtimit të paditurit
Muhamet Kosta, në disa akte paraqitet në mënyrë të qartë si 17.01.2000, ndërkohë që në akte
të tjera i korrigjuar 17.02.2000. Konkretisht vendimi për dhënien e sheshit të ndërtimit (faqe
21 e dosjes gjyqësore), përcakton qartë datën 17.01.2000; kontrata paraprake e shitjes së
truallit datë 05.05.2000 lidhur me paditësin Bashkia Sarandë (që ka redaktuar kontratën në
fjalë, faqe 20 e dosjes), citon në mënyrë të qartë vendimin e Këshillit të Bashkisë si nr.l, datë
17.01.2000, kontrata noteriale e shitblerjes (faqe 19 e dosjes), citon gjithashtu në mënyrë të
qartë datën e dhënies së vendimit të Këshillit të Bashkisë si 17.01.2000. Ekstraktet e vendimit
ndërkohë, apo dhe vetë vendimi i paraqitur në gjykim në fotokopje nga Bashkia Sarandë,
paraqiten më datë të korrigjuar përsa i takon muajit nga i pari (01) në i dyti (02), duke cituar
si datë të dhënies së vendimit të Këshillit Bashkiak 17.02.2000. Analiza si më sipër bëhet në
funksion të individualizimit të vendimit të Këshillit të Bashkisë Sarandë, të cilin Prefektura
Vlorë e ka cilësuar të paligjshëm në shprehjen e ligjshmërisë bërë me shkresën nr.266/1
prot., datë 29.02.2000. Me procedurën e hetimit të pjesshëm gjyqësor Gjykata e Apelit
Gjirokastër i kërkoi të dhëna Prefektit të Qarkut Vlorë dhe sipas përgjigjes ardhur me
shkresën nr.521/1 prot., datë 19.05.2010, vendimi nr.1, datë 17.02.2000 ka të bëjë me
dhënien e sheshit të ndërtimit qytetarit Ilia Mërkuri për ndërtim kioskë në Lagjen nr.3
Sarandë dhe jo me paditësin Muhamet Kosta. Edhe nëse vlerësohet i mirëqenë pretendimi i
paditësit që shprehja e ligjshmërisë të bërë nga prefektura përfshin edhe disponimin në favor
të të paditurit, Gjykata e Apelit gjen të gabuar analizën ligjore për pasojat e një cilësimi të
tillë në zbatim të dispozitave të Ligjit nr.7608, datë 22.09.1992 “Për prefekturat ndryshuar
me Ligjin nr.8209, datë 22.04.1997 (në fuqi në kohën e dhënies së vendimit nga Këshilli i
Bashkisë e të vlerësimit të aktit nga Prefekti). Sipas nenit 6 të ndryshuar të Ligjit "Organet e
pushtetit lokal janë të detyruara të njoftojnë prefektin për aktet e nxjerra prej tyre brenda 7
ditëve nga dita e miratimit të aktit, njoftim që vërtetohet me vulën e prefekturës. Prefekti
duhet të shprehet për ligjshmërinë e aktit brenda 10 ditëve nga dita që është njoftuar. Kur
prefekti vëren që një akt i nxjerrë nga pushteti lokal është i ligjshëm, ka të drejtë t’ia kthejë
personave të pushtetit lokal për rishqyrtim ose ta dërgojë atë në sindikatë. Në këto raste të
pezullohet zbatimi i aktit. Në lexim dhe interpretim të dispozitës, verifikimi i ligjshmërisë nga
Prefekti nuk cënon vlefshmërinë e aktit administrativ. Prefekti nuk përbën organ epror me të
drejtën e shfuqizimit të aktit sipas përcaktimeve të neneve 121, 124 të K.P.Administrative dhe
shprehja e ligjshmërisë nuk ka efekte të këtij lloji, në të kundërt do të kishin cënim të hapur të
parimit të autonomisë së organeve të pushtetit vendor nga ai qendror dhe kontroll të
drejtpërdrejt dhe të gjithanshëm të ekzekutivit mbi vendimmarrjen e organeve të pushtetit
vendor. Dispozita përcakton qartë të drejtën e organit të prefektit të verifikojë ligjshmërinë
dhe në rastin kur vlerëson se ka shkelje të ligjit, ta rikthej aktin për rishqyrtim ose ta godasë
me padi në gjykatë. Me ligjin e ri nr.8927, datë 25.07.2002 “Për Prefektin”, në një
përmirësim të dispozitës, në nenin 14 të titulluar verifikimi i ligjshmërisë së akteve thuhet se
verifikimi i ligjshmërisë së akteve nga prefekti bëhet pa penguar zbatimin e tyre... Pra me
rregullimin e ri ligjor në zbatim të parimit të autonomisë së organeve vendore, edhe në rastin
kur Prefekti e kthen aktin për rishqyrtim apo e godet në gjykatë, aktet administrative të
organeve të pushtetit vendor zbatohen. Pezullimi i aktit administrativ tashmë mund të bëhet
vetëm nga gjykata me vendim sipas nenit 329 të K.P.Civile. Referuar rastit konkret, Prefekti i
Qarkut Vlore ka çmuar se akti administrativ është i paligjshëm, pasi nuk ka marrë parasysh
problemet e pronësisë në lagjen nr.04 të qytetit (trualli i paditësit ndodhet në lagjen nr.02), si
dhe vendimi në tërësi pa specifikuar rastet, nuk është shoqëruar me dokumentacion
697
justifikues. Pra sipas bindjes së Prefektit, akti administrativ është relativisht i pavlefshëm, si i
marrë në kundërshtim me ligjin. Prefekti nuk rezulton të ketë ushtruar (sipas shkresës) të
drejtën e kthimit për rishqyrtim të aktit, si dhe nuk rezultoi të ketë ngritur as padi në gjykatë.
Në këto kushte vlefshmëria e aktit nuk është cënuar, zbatimi i tij nuk është pezulluar dhe me
të drejtë Bashkia Sarandë ka vazhduar procedurën, duke lidhur në vitin 2000 kontratën
paraprake dhe më pas, atë noteriale të shitjes së truallit me të paditurin Muhamet Kosta.
Duke analizuar qëndrimin si më sipër të paditësit në lidhje me aktin e cilësuar nga Prefekti si
i paligjshëm, Gjykata e Apelit gjen të shprehur qartë me veprime faktike, vullnetin e organit
vendor Bashkia Sarandë në lidhje me aktin objekt shqyrtimi. Çmohet i pabazuar në ligj e
prova edhe pretendimi i dytë i paditësit se sipas studimit urbanistik të KRRTSH-së për
qendrën e qytetit, trualli i të paditurit figuron zonë e gjelbër. Në respektim të parimit të
barrës së provës, nuk është paraqitur nga Bashkia Sarandë vendimi i KRRTSH-së dhe
studimi i pretenduar. Në dosje ndodhen vetëm 2 planvendosje për objektin "Shtëpia e
Oficerëve" të miratuara nga Kryetari i Bashkisë, të cilat janë kontradiktore me njëra tjetrën
përsa i takon zonës së cilësuar si e gjelbër, pasi pasqyrohet ndryshe në secilën prej tyre.
Ndërkohë ka një vendim të KRRT-së për miratim studimi pjesor urbanistik për vendosjen e
objektit të të paditurit, në fuqi edhe sot dhe me këtë vendim regjimi juridik i tokës edhe sikur
të ketë qenë zonë e gjelbër, është kthyer në truall. Bashkia Sarandë ka qenë organi që ka
disponuar me akte administrative tokën në favor të të paditurit, si dhe ka nënshkruar
rregullisht veprimin juridik të kalimit të pronësisë. Nëse ka patur kundërshtime për aktet,
paditësi ka patur të drejtën e revokimit brenda afatit ligjor apo të kundërshtimit në gjykatë. I
padituri paraqitet pronar i ligjshëm i truallit me vullnetin e lirë të shitësit, paditësit Bashkia
Sarandë. Ngritja e një padie gjyqësore pas gati 10 vjetësh, cënon parimin e sigurisë juridike
për të drejtën themelore të pronësisë së të paditurit...”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, pala paditëse Bashkia Sarandë
ka ushtruar të drejtën e rekursit në Gjykatën e Lartë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.1338, datë 07.06.2012 ka
vendosur:
-Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse, kundër vendimit nr.193, datë
15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
10. Pala e paditëse i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesën nr.S-196 datë
18.06.2012, me të cilën ka kërkuar rishikimin e vendimit nr.193, datë 15.06.2010 të Gjykatës
së Apelit Gjirokastër, si dhe vendimit nr.1338 datë 07.06.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë, duke parashtruar ato shkaqe që janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Në çështjen objekt gjykimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se

jemi përpara shqyrtimit të një kërkese për rishikimin e një vendimi të formës së prerë, bazuar
në nenin 494 të K.Pr.Civile, në të cilin pasqyrohet se: “Kërkesa për rishikim është akti me të
cilin kërkohet rishikimi i një vendimi të formës së prerë të gjykatës...”.
12. Nga provat e administruara në dosjen gjyqësore rezulton që pala kërkuese Bashkia
Sarandë, ka kërkuar rishikimin e vendimit nr.193, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, duke depozituar kërkesën për rishikim pranë Gjykatës së Lartë në datën
18.06.2012. Kërkesën për rishikim vendimi të formës së prerë, pala kërkuese e mbështet në
nenin 494, gërma “a” dhe “ç” të K.Pr.Civile, duke pretenduar që tani është vënë në dijeni të
një prove të re, e cila ka lidhje të drejtpërdrejtë me këtë çështje gjyqësore dhe që hedh dritë
mbi mënyrën e fitimit të pronësisë së Muhamet Kostës mbi pronën objekt gjykimi. Ka
rezultuar se mbi kallëzimin e shtetasit Arben Guri, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka
nisur hetimin (çështja penale nr.52, të vitit 2011) nga e cila rezulton se e drejta pronësisë së
698
shtetasit Muhamet Kosta është fituar në mashtrim të ligjit, duke përdorur dokumente të
falsifikuara. Nëse kjo provë do të ishte administruar në gjykim, ajo do të ndikonte në marrjen
e një vendimi të ndryshëm nga ai që është marrë nga gjykatat dhe që është bërë objekt
rishikimi në këtë gjykim.
13. Pala kërkuese ka depozituar me cilësinë e provës shkresore vendimin e datës
15.07.2011 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë, nëpërmjet të cilit, kjo e fundit ka
vendosur pushimin e hetimeve të çështjes penale nr.52 të vitit 2011, regjistruar për veprën
penale “Falsifikim dokumentash”, duke arsyetuar se: “...Nga të dhënat dhe provat e
grumbulluara rezulton se, qytetari Muhamet Kosta ka filluar procedurën për trajtim me një
sipërfaqe trualli..., gjë e cila ka kaluar sipas vendimit të KRRT-së së rrethit me nr.1, datë
01.06.1998. Më tej, procedura e përpilimit të dokumentacionit të tij nga përfaqësues të
seksioneve të të Bashkisë është dhënë në kundërshtim me ligjin, pasi asnjë prej dokumenteve
nuk i referohen vendimit të Këshillit Bashkiak me nr.1, datë 17.02.2000, por e gjithë praktika
flet për një vendim me nr.1, datë 17.01.2000, vendim i cili nuk ka ekzistuar në asnjë kohë.
Pra, e gjithë praktika e dokumentacionit në emër të shtetasit Muhamet Kosta paraqet
rrethana të rreme, pra nuk i referohet vendimit nr.1, datë 17.02.2000, ku me të drejtë Gjykata
e Apelit Gjirokastër në themel të saj ka patur për objekt gjykimi dokumentacionin sipas
vendimit nr.1, datë 17.01.2000... Kallëzimi i bërë ndaj shtetasit Muhamet Kosta për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumentave”, parashikuar nga neni 186 të K.Penal nuk ka asnjë
të dhënë që ky shtetas të ketë dijeni, ndërsa kjo vepër penale është konsumuar nga punonjësit
e Bashkisë Sarandë, por duke qenë se që nga koha e kryerjes së veprës penale dhe deri në
çastin e kallëzimit të veprës penale, kanë kaluar më tepër se 10 vjet, vepra penale në bazë të
nenit 66/1 gërma “b” të Kodit Penal është parashkruar...”. Sipas kërkuesit, në kushtet kur
aktet e përdorura nga shtetasi Muhamet Kosta kanë rezultuar të jenë të falsifikuara,
pavarësisht faktit se ato nuk janë kryer prej tij, vendimi civil me nr.193, datë 15.06.2010 i
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, si dhe vendimit nr.1338 datë 07.06.2012 të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë duhen rishikuar, pasi titulli i pronësisë së palës së paditur Muhamet Kosta
është fituar nëpërmjet akteve të falsifikuara.
14. Bazuar në sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar që në rast se gjykatat gjatë
gjykimit të zakonshëm, do të kishin qenë në dijeni të faktit që titulli i pronësisë së të paditurit
është përfituar sipas dokumenteve të falsifikuar, nuk do të kishin arritur në përfundimin që të
rrëzonin padinë e Bashkisë Sarandë, sikundër ka ndodhur konkretisht. Për këtë arsye, kjo palë
me t’u vënë në dijeni të ekzistencës së kësaj prove të re (këtij vendimi penal të Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Sarandë), i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesën nr.S-196, datë
18.06.2012 për rishikimin e vendimit civil me nr.193, datë 15.06.2010 i Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, si dhe vendimit nr.1338 datë 07.06.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
15. Ky Kolegj, në trajtimin e kësaj çështje, çmon të theksojë se rishikimi gjyqësor nuk
është gjë tjetër, veçse një mjet procedurial për të kundërshtuar një vendim gjyqësor që ka
marrë formë të prerë. Kjo e drejtë procedurale, e cila në vetvete përbën një mjet të
jashtëzakonshëm ankimi, bëhet vetëm për shkaqe të parashikuara në nenin 494 të K.Pr.Civile,
E drejta për të kërkuar rishikimin e një vendimi të formës së prerë është një e drejtë e
kufizuar, pasi ka të bëjë me një situatë të supozuar, jonormale, e cila ka penguar gjykatën që
të zbatojë drejtë ligjin dhe të zgjidhë drejtë çështjen. Rishikimi lejohet vetëm në rastet e
parashikuara në mënyrë specifike nga ligji procedural i zbatueshëm (që në rastin konkret
është Kodi i Procedurës Civile) dhe jo në çdo rast, pasi e kundërta do të prishte sigurinë
juridike dhe garancinë e së drejtës. Është shumë e rëndësishme që këto rrethana dhe fakte të
reja, të cilat kërkon të provojë kërkuesi në këtë gjykim, të kenë rëndësi esenciale për çështjen
objekt gjykimi. Jo çdo rrethanë e re mund të përbejë shkak ligjor për rishikimin e një vendimi
të formës së prerë.
699
16. Në nenin 494 të K.Pr.Civile, parashikohet shprehimisht se: “Kërkesa për rishikim
është akti me të cilin kërkohet rishikimi i një vendimi të formës së prerë të gjykatës. Pala e
interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë, kur: a)
zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për çështjen, të cilat
nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj; b) vërtetohet se thëniet e dëshmitarëve
apo mendimet e ekspertëve, mbi të cilat është bazuar vendimi, kanë qenë të rreme; c) palët
ose përfaqësuesit e tyre apo ndonjë anëtar i trupit gjykues, që ka marrë pjesë në gjykimin e
çështjes, kanë kryer vepra të dënueshme penalisht, të cilat kanë ndikuar në dhënien e
vendimit; ç) vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të falsifikuara; d)
vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës ose të një institucioni tjetër që më pas është
prishur; e) vendimi është në kundërshtim të hapur me një vendim tjetër të formës së prerë të
dhënë midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak; ë) kur Gjykata
Evropiane e të Drejtave të Njeriut gjen shkelje të Konventës Evropiane "Për mbrojtjen e të
drejtave të njeriut dhe lirive themelore" dhe të protokolleve të saj, të ratifikuara nga
Republika e Shqipërisë”, ndërsa në nenin 496 të K.Pr.Civile, është parashikuar se: “Kërkesa
për rishikim mund të paraqitet brenda 30 ditëve nga dita që pala ka marrë dijeni për shkakun
e rishikimit, por në çdo rast jo më vonë se një vit nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit. Në
rastet e parashikuara në nenin 495, afati prej 30 ditësh fillon nga dita që vendimi ka marrë
formë të prerë”.
17. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, arrihet në konkluzionin se ligjvënësi ka
parashikuar në mënyrë të qartë dhe shteruese se në cilat raste mund të paraqitet kërkesa për
rishikimin e një vendimi gjyqësor të formës së prerë. Kërkesa për rishikim, ushtrohet vetëm
për shkaqe që qëndrojnë jashtë procesit të themelit. Pra për fakte, prova, rrethana ose ngjarje
për të cilat pala nuk kishte dijeni, që nuk janë trajtuar në gjykimin e çështjes së themelit të
çështjes nga e cila ka dalë vendimi që kërkohet të rishikohet dhe që po të diheshin nga ana e
gjykatës, kjo e fundit do të jepte një vendim të ndryshëm nga ai që kishte dhënë. Nëpërmjet
këtij gjykimi, palës së interesuar i jepet mundësi që të ushtrojë këtë mjet të jashtëzakonshëm
ankimi, brenda afateve ligjore të caktuara në ligj.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke vlerësuar të gjitha rrethanat e
faktit, provat e paraqitura nga pala kërkuese bashkëlidhur kërkesës për rishikim, si dhe
përmbajtjes së dispozitave ligjore të zbatueshme në këtë rast objekt gjykimi, çmon se kjo
kërkese nuk duhet të pranohet, pasi ajo nuk përmbush kushtet e parashikuara nga neni 496
dhe neni 494/a/ç të K.Pr.Civile.
19. Së pari, në aspektin formal procedural, ky Kolegj, vlerëson të marri në shqyrtim
faktin, nëse kërkesa për rishikimin e vendimit gjyqësor të formës së prerë nr.193, datë
15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.1338, datë 07.06.2012 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, është në përputhje me parashikimin ligjor të nenit 496 të
K.Pr.Civile, në të cilin thuhet se: “Kërkesa për rishikim mund të paraqitet brenda 30 ditëve
nga dita që pala ka marrë dijeni për shkakun e rishikimit, por në çdo rast jo më vonë se një
vit nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit”.
20. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e çështjes konkrete,
konstaton se kërkesa për rishikim nuk mund të përcaktohet nëse kërkesa për rishikim është
paraqitur brenda afatit 30 ditor të parashikuar në nenin 496 të K.Pr.Civile, apo jashtë këtij
afati. Sipas parashtrimeve të pasqyruara edhe më lart në këtë vendim, pala kërkuese nuk ka
pasqyruar asnjë të dhënë rreth momentit se kur është vënë në dijeni të vendimit të datës
15.07.2011 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë, detyrim ligjor i cili duhej të
përmbushej prej saj, si subjekti që po ushtron të drejtën e rishikimit të një vendimi gjyqësor të
formës së prerë. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe të depozituar nga
kërkuesi, rezulton se nuk ka asnjë të dhënë në lidhje me këtë fakt, por rezulton e provuar se
vendimi i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë është nxjerrë në datë 15.07.2011, ndërsa
700
kërkesa për rishikim nga ana e Bashkisë Sarandë është kryer në datën 18.06.2012. Pra brenda
afatit një vjeçar nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit (nxjerrja e këtij vendimi, por pa ditur
nëse është apo jo brenda afatit 30 ditor nga momenti që pala është vënë në dijeni, kushti i
parë i dispozitës), parashikuar në nenin 496 të Kodit të Procedurës Civile.
21. Për këtë arsye, pavarësisht faktit se pala paditëse nuk ka provuar para kësaj
gjykate momentin se kur ka marrë dijeni rreth vendimit penal të cituar si më sipër (të cilin e
cilëson si një provë të re dhe mbi bazën e të cilit pretendon rishikimin e vendimit gjyqësor të
formës së prerë objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor), ky Kolegj çmon ta vlerësojë atë si të
ushtruar brenda afatit ligjor të parashikuar nga K.Pr.Civile, përsa kohë kjo e drejtë është
ushtruar brenda afatit një vjeçar nga momenti që ka lindur shkaku i rishikimit (neni 496 të
K.pr.Civile). Ky qëndrim i këtij Kolegji, vjen në koherencë edhe qëndrimin që ka mbajtur
Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.17, datë 24.03.2014, në të cilën është pasqyruar se:
“...Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, përpara vlerësimit të provave të
paraqitura, është ndalur në verifikimin e respektimit të afatit 30-ditor nga marrja dijeni (neni
496 i KPC-së) dhe atij njëvjeçar nga marrja formë të prerë e vendimit që kërkohet të
rishikohet (neni 445 i KPC-së), por nuk ka vlerësuar respektimin e një afati tjetër prekluziv,
atë njëvjeçar nga momenti i lindjes së shkakut të rishikimit (neni 496 i KPC-së). ...Gjykata
vlerëson se në çështjen në shqyrtim, interpretimi i dispozitave procedurale që rregullojnë
institutin e rishikimit të një vendimi të formës së prerë, lidhet në mënyrë të drejtpërdrejtë me
standardet kushtetuese të së drejtës për një proces të rregullt ligjor, në drejtim të aksesit në
gjykatë, ndaj ato mund të bëhen objekt i kontrollit të saj. Gjykata rithekson se në lidhje me
kërkesën për rishikim, duke qenë një mjet i jashtëzakonshëm ankimi, ligjvënësi ka
parashikuar se ajo mund të paraqitet vetëm për shkaqe specifikisht të përcaktuara në ligj dhe
brenda disa afateve ligjore, të ndryshme nga ato që zbatohen për mjetet e zakonshme të
ankimit. Kjo sepse ushtrimi i këtij mjeti ankimi lidhet me shkaqe që qëndrojnë jashtë procesit
të themelit, të cilat mund të zbulohen rishtaz nga palët dhe që janë të tilla që mund të riçelin
një gjykim të mbyllur në mënyrë përfundimtare. Për këto arsye, për shkak se zbulimi i
shkaqeve/rrethanave të reja mund të ndodhë në çdo kohë, afati për paraqiten e kësaj kërkese
nuk mund të jetë i lidhur me marrjen formë të prerë të vendimit që kërkohet të
rishikohet. ...Gjykata vlerëson se përmbajtja e nenit 445 të KPC-së mund të lexohet vetëm
duke e harmonizuar me përmbajtjen e nenit 496 të KPC-së, pasi një interpretim dhe zbatim i
ndryshëm i kësaj dispozite (stricto sensu), cënon thelbin e të drejtës për t’iu drejtuar
gjykatës....”.
22. Së dyti, dhe që paraqet rëndësi të trajtohet nga ky Kolegj, është fakti se pretendimi
i ngritur nga kërkuesi si shkak rishikimi për të cënuar vendimin e formës së prerë, nuk përbën
një shkak të tillë në kuptim të nenit 494 të K.Pr.Civile. Ky Kolegj, arrin në këtë konkluzion,
pasi në analizë të nenit 494/a të K.Pr.Civile, që një provë e re të përbëjë shkak për rishikimin
e vendimit të formës së prerë, duhet që të plotësojë njëkohësisht në mënyre kumulative
kushtet e mëposhtme: (a) të zbulohen rrethana të reja me shkresë; (b) rrethanat e zbuluara të
kenë rëndësi për çështjen; (c) këto rrethana nuk diheshin dhe as kishin mundësi që palët t’i
dinin gjatë gjykimit të çështjes, në fund të të cilit është marrë vendimi që kërkohet të
rishikohet.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi i Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, datë 15.07.2011 “Për pushimin e hetimeve të çështjes penale nr.52,
të vitit 2011”, nuk përbën një “provë të re”, e cila po të ishte administruar në fashikullin e
gjykimit si dhe ti ishte nënshtruar shqyrtimit gjyqësor të zakonshëm, do të influenconte në
dhënien e një vendimi të drejtë.
24. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj, vlerëson se referimi i kërkesës për rishikim
në gërmën “a” të nenit 494/a të K.Pr.Civile, është tërësisht i gabuar. Vendimi i Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, datë 15.07.2011 “Për pushimin e hetimeve të çështjes penale nr.52,
701
të vitit 2011”, nuk e gëzon cilësinë e një “prove të re”, e cila nuk mund të dihej nga pala
kërkuese në kohën e dhënies së vendimit. Kjo për faktin se, të gjitha këto rrethana, aktet e
përmendura në vendimin penal, janë trajtuar gjatë gjykimit të themelit dhe ndodhen në dosjen
gjyqësore. Të gjitha këto janë akte të nxjerra nga administrata publike, Bashkia Sarandë, e
cila kishte dhe ka të gjitha mundësitë për të verifikuar në arkivën e saj, nëse këto akte
ekzistojnë apo jo dhe nëse këto janë apo jo të falsifikuara. Pala kërkuese kishte mundësi që
gjatë shqyrtimit të themelit të çështjes, të vërtetonte falsitetin e aktit të cituar në vendimin
penal, me çdo formë dhe mjet që parashikon dhe lejon Kodi i Procedurës Civile (dispozitat
ligjore të cilit kanë qenë të zbatueshme në momentin e shqyrtimit të themelit të kësaj çështje).
Pra, është kërkuesi që nuk ka bërë të gjitha përpjekjet për të kërkuar dhe gjetur provat në
kohë, kur e kishte mundësinë që ta bënte këtë duke mos përmbushur edhe parashikimet e
nenit 3 të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet shprehimisht se: “Kërkesa e palëve për fillimin
e një procesi gjyqësor është e lidhur me përmbushjen nga ana e tyre të detyrimeve që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara në këtë Kod ”. Pra, është
detyrë e palëve (dhe në rastin konkret, e palës kërkuese që ka vënë në lëvizje gjykatën), që të
paraqisnin të gjitha provat e mjaftueshme, në formën e duhur për të provuar faktet mbi të cilat
kanë bazuar pretendimet dhe prapësimet e tyre (neni 12 të K.Pr.Civile).
25. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e shikon të arsyeshme që të
evidentojë faktin se, vendimi penal “Për pushimin e hetimeve të çështjes penale nr.52, të vitit
2011” i datës 15.07.2011, nuk përbën një rrethanë të re apo një provë të re, e cila po të ishte
përdorur gjatë gjykimit të zakonshëm do të kishte ndikuar në dhënien e vendimit objekt
rishikimi. Ky arsyetim vjen në përputhje edhe me qëndrimin unifikues që është mbajtur në
vendimin nr.1/2006 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është
parashikuar se:“ ... rrethanat e reja apo provat e reja të zbuluara pas marrjes formë të prerë
të vendimit, duhet të mos kishte mundësi që të diheshin, në kohën e gjykimit të çështjes nga
pala si dhe për pasojë nga gjykata, jo vetëm për shkak të veprimit të anës kundërshtare, por
edhe, për çdo shkak tjetër që nuk rrjedh nga faji i palës që kërkon të mbështesë të drejtat e tij
mbi provën ose rrethanën e zbuluar. …”
26. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë faktin se, për pushimin e hetimeve të çështjes
penale, vetëm vendimi penal nr.52, i datës 15.07.2011 nuk është i mjaftueshëm për të
vërtetuar faktin që dokumentet janë të falsifikuara. Kjo pasi, në respektim të nenit 495,
paragrafi i dytë i K.Pr.Civile, në të cilin thuhet se: “Kur ndjekja penale nuk mund të fillojë
ose të përfundojë për ndonjë nga shkaqet e treguara në nenin 290 të kodit të procedurës
Penale, ose për shkaqet e treguara në nenin 290 të Kodit të procedurës Penale, ose për shkak
se nuk është zbuluar personi që e ka kryer falsifikimin, për vërtetimin e rrethanave të
mësipërme mund të ngrihet padi në gjykatën civile”, është e domosdoshme që të kryhet
zhvillimi i një gjykimi civil me objekt “Deklarimin e falsitetit të dokumenteve”. Vendimi
gjyqësor i formës së prerë, i cili do mund të merret në përfundim të gjykimit për deklarimin e
falsitetit të vendimit nr.1, datë 17.01.2000 i Këshillit Bashkiak Sarandë, mund të shërbejë si
bazë për rishikimin e vendimit objekt shqyrtimi, në kuptim të neneve 494/ç e 495 të
K.Pr.Civile, si një vendim i cili është bazuar në dokumente të falsifikuara. Vetëm ekzistenca
e vendimit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Sarandë, datë 15.07.2011 “Për pushimin e
hetimeve të çështjes penale nr.52, të vitit 2011”, nuk mund të shërbejë si shkak për rishikim
të një vendimi gjyqësor të formës së prerë, duke u paraqitur si “provë e re”.
27. Në përfundim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të sa më
sipër, duke vlerësuar të gjitha pretendimet e ngritura nga pala kërkuese në këtë gjykim, provat
shkresore të cilat ndodhen në dosjen gjyqësore që ka zgjidhur këtë çështje në themel dhe që i
janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor në të gjitha shkallët e gjykimit, çmon se, kjo
kërkesë nuk duhet të pranohet, pasi shkaqet që ka parashtruar Bashkia Sarandë në cilësinë e
palës kërkuese, lidhur me rishikimin e vendimit nr.193, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit
702
Gjirokastër dhe vendimit nr.1338, datë 07.06.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nuk
janë në përputhje me ndonjë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 494 të K.Pr.Civile.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 498 të K.Pr.Civile dhe
në nenin 63 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Mospranimin e kërkesës së paraqitur nga pala kërkuese Bashkia Sarandë, për
rishikimin e vendimit nr.193, datë 15.06.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit
nr.1338, datë 07.06.2012 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
703
Nr. 00-2017-118 i Vendimit (61)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesuese

Medi Bici Anëtar

PADITËS: FLORIJE AJDINI

SHOQËRORE KORÇË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.423/1, datë 24.08.2012 “Për mbylljen e pensionit”
të bërë nga D.R.S.SH Korçë, duke detyruar palën e paditur ti njohë paditëses
vjetërsinë e punës për periudhën 01.01.1963 - 30.10.1970
dhe 01.01.1986 - 31.12.1993.
Baza Ligjore: Neni 32/a, 154 i K.Pr.Civile,
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar;
neni 86/3, nenet 115 e vijues të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.694 (41-2013-1310), datë

-Pranimin e kërkesë padisë.
-Anullimin e vendimit nr.423/1, datë 24.08.2012 “Për mbylljen e pensionit” të
D.R.S.SH Korçë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Korçë, t’i njohë paditëses vjetërsinë në punë pranë ish NB Maliq për periudhat
01.01.1963 - 30.10.1970 dhe 01.01.1986 - 31.12.1993.

-Lënien në fuqi të Vendimit nr.694 (41-2013-1310), datë 25.03.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur D.R.S.SH Korçë, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.349, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke
- Vendimi i gjykatës është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe provave.
704
- Paditëses i është caktuar pension i pjesshëm pleqërie me vjetërsi 28 vjet e 4 muaj, por
pas auditimit që iu bë dosjes rezultoi se “emri, atësia, mbiemri është fshirë dhe është
shtuar sipër, si dhe periudhat e fillimit dhe mbarimit të punës rreshti i parë fshirë dhe
shtuar sipër”.
- Gjithashtu, nga verifikimi i listëpagesave për këto periudha rezultoi se emri i
paditëses nuk figuron.
- Në këto kushte nga vjetërsia e përgjithshme 28 vjet e 4 muaj i zbriten periudhat e
pakonfirmuara dhe i llogariten gjithsej 11 vjet e 1 muaj vjetërsi.
- Pra, duke iu referuar vjetërsisë që i mbetet prej 11 vjet e 1 muaj rezulton se në bazë të
Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”, nuk plotësohen kushtet për të përfituar ndonjë lloj pensioni dhe me
vendimin nr.423/1, datë 24.08.2012 është mbyllur pensioni.
- Në kushtet kur paditësja nuk plotëson vjetërsinë në punë, atëherë nuk mund të
përfitohet asnjë lloj pension tjetër dhe vendimi i D.R.S.SH Korçë është i drejtë dhe i
bazuar në ligj.
Kundër rekursit të palës së paditur, ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse

Florije Ajdini, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nisur nga arsyetimi i bërë në rekurs, ku në thelb nuk citohet asnjë shkak ligjor që të
mund të bëjë të cënueshëm vendimet e mësipërme të të dyja gjykatave.
- Pala paditëse shprehet qartazi për mospranimin e këtij rekursi, kjo edhe për faktin e
thjesht se vet i padituri nuk ka shpjeguar arsyet konkrete pse kërkon ndryshimin e
këtyre vendimeve.
- Në tërësinë e vet, ankimi i palës së paditur nuk sjell argument që mund të cenojnë
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe të apelit.
- Është vetë pala e paditur e cila me vendimin nr.423, datë 09.06.2003 ka caktuar
pension pleqërie të pjesshëm dhe kjo për faktin se i ka gjetur dokumentet në rregull
mbi bazën e verifikimeve të bëra nga ajo vetë.
- Lidhur me arsyetimin se në dokumentacion është gjetur korrigjim në regjistrin
themeltar nr.2, atëherë këto dokumente mbahen nga vetë i padituri dhe jo nga
paditësja, dhe si rrjedhojë është përgjegjësi e palës së paditur për humbjen e
dokumentacionit.
- Edhe Prokuroria në vendimin e saj nuk përcakton se kur është kryer ndërhyrja dhe
nuk përcaktohet as ajo që është shkruar poshtë këtij korrektimi dhe kjo duhet të
vlerësohet në favor të paditësit dhe jo të palës së paditur duke cënuar interesat e
ligjshme të paditëses.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe konstatoi se pala paditëse
Florije Ajdini nuk është paraqitur në këtë gjykim edhe pse ka dijeni rregullisht sipas ligjit; si
dhe konstatoi faktin se, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë nuk
është paraqitur në këtë gjykim edhe pse është njoftuar rregullisht sipas ligjit,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditëses Florije Ajdini me vendimin
nr.423, datë 09.06.2003 të anës së paditur, i është caktuar pension i pjesshëm pleqërie duke i
njohur si vjetërsi pune 28 vjet e 4 muaj dhe me të drejtë pagese nga data 13.06.2003.
705
2. Pranë palës së paditur D.R.S.SH Korçë është ushtruar kontroll nga Auditi i ISSH
Tiranë dhe është lënë si detyrë, verifikimi i borderove të paditëses për periudhat e punës
01.01.1963 - 30.10.1970 dhe 01.01.1986 - 31.12.1993.
3. Në bazë të detyrave të auditit, është verifikuar dosja e palës paditëse dhe rezulton
se për periudhat e punës 01.01.1963 - 30.10.1970 dhe 01.01.1986 - 31.12.1993 janë gjetur
parregullsi, pasi nga verifikimi i regjistrit themeltar me nr.2/469, rezulton se: “...emri, atësia,
mbiemri është fshirë dhe është shtuar sipër, si dhe periudhat e fillimit dhe mbarimit të punës
rreshti i parë fshirë dhe shtuar sipër. ...Në borderotë e kësaj periudhe emri i paditëses nuk
figuron”.
4. Për sa më sipër pala e paditur D.R.S.SH Korçë me vendimin nr.423/1, datë
24.08.2012 ka vendosur mbylljen e pensionit për palën paditëse, me arsyetimin se, nuk
plotëson vitet për vjetërsinë në punë.
5. Pala e paditur D.R.S.SH Korçë duke pretenduar për fallsifikim të dokumenteve ka
bërë kallëzim penal pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me vendimin datë
28.01.2013 ka vendosur pushimin e çështjes penale për efekt të parashkrimit të veprës penale
edhe pse është konstatuar se të dhënat për shtetasen Florije Ajdini në regjistrin themeltar nr.2
të NBSH Maliq, janë të falsifikuara.
6. Pala paditëse ka ezauruar rrugën administrative duke bërë ankim pranë Komisionit
Rajonal të Ankimit pranë D.R.S.SH Korçë, e cila me vendimin nr.81, datë 05.09.2012 ka
vendosur të mos pranojë për shqyrtim këtë ankim për mungesë kompetence.
7. Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, duke
pretenduar se, pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin dhe ajo i plotëson të gjitha
kushtet për të përfituar pension.
8. Kërkesë padia është mbështetur në neni 32/a, 154 të K.Pr.Civile, Ligjin nr.7703,
datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, neni
86/3, nenet 115 e vijues të K.Pr.Administrative.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.694 (41-2013-1310), datë
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Anullimin e vendimit nr.423/1, datë 24.08.2012 “Për mbylljen e pensionit” të
D.R.S.SH Korçë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, ti
njohë paditëses vjetërsinë në punë pranë ish NB Maliq për periudhat 01.01.1963 - 30.10.1970
dhe 01.01.1986 - 31.12.1993.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “Shkeljet e konstatuara nga pala e paditur
përfaqësojnë pasaktësi në mbajtjen e dokumentacionit nga ana e punonjësve të ngarkuar me
mbajtjen e të dhënave të punonjësve, e si të tilla nuk mund të përbëjnë shkak për refuzimin e
vjetërsisë së tyre, për sa kohë vetë punonjësi nuk ka marrë pjesë në përpilimin e tyre. Në bazë
të kallëzimit penal të palës së paditur, Prokuroria ka pushuar çështjen penale për shkak të
kalimit të afatit të parashkrimit dhe nga ky hetim nuk ka dal në një konkluzion lidhur me
kohën e kryerjes se ndërhyrjeve në regjistër dhe as të personave të cilët mund të kenë kryer
këtë ndërhyrje. Për sa kohë paditësi nuk ka patur asnjë mundësi për të ndërhyrë në
dokumentacion, është e papranueshme që të refuzohet vjetërsia për faktin që ky
dokumentacion ka ndërhyrje dhe korrigjime të kryera nga punonjësi përgjegjës i
administratës. Përsa i përket pretendimit të palës së paditur që emri i paditëses nuk është
gjetur në bordero, vetë përfaqësuesi i palës së paditur pranoi gjatë gjykimit se ato mund të
jenë edhe të pjesshme, duke qenë se janë dorëzuar pa procesverbal dhe nuk ka ekzistuar një
inventar”.
706
-Lënien në fuqi të Vendimit nr.694 (41-2013-1310), datë 25.03.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
është i drejtë, i bazuar në prova dhe në ligj, si dhe pretendimet e të paditurit janë të
pabazuara dhe nuk pranohen”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur D.R.S.SH Korçë, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.349, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
12. Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur në këtë gjykim, ka ushtruar kundër-
rekurs pala paditëse Florije Ajdini, e cila ka parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë. Ky Kolegj, ҫmon se, vendimi nr.349, datë
20.06.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial
dhe atij material dhe për rrjedhojë, ky vendim duhet të prishet.
14. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se, Gjykata e Apelit
Korçë, e cila ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, në
kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos ju dhënë
përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces dhe si rezultat, nuk e ka zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
15. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse janë:
”Anullimin e vendimit nr.423/1, datë 24.08.2012 “Për mbylljen e pensionit” të bërë nga
D.R.S.SH Korçë, duke detyruar palën e paditur ti njohë paditëses vjetërsinë e punës për
periudhën 01.01.1963 - 30.10.1970 dhe 01.01.1986 - 31.12.1993”. Këtë kërkim pala paditëse
e ka mbështetur tek nenet 32/a, 154 të K.Pr.Civile; nenet 115 e vijues të K.Pr.Administrative;
si dhe tek neni 86/3 i Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën
e Shqipërisë’, i ndryshuar.
16. Referuar kërkimeve të palës paditëse si dhe shkakut ligjor të tyre, ky Kolegj,
vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, ka lidhje me kundërshtimin e akteve
administrative të nxjerra nga organi administrativ në lidhje me mbylljen e pensionit të
pjesshëm të pleqërisë për palën paditëse, pasi nuk plotëson vitet për vjetërsinë në punë që
kërkon ligji për përfitimin e një pensioni të tillë. Kjo mosmarrëveshje rregullohet
drejtpërdrejtë dhe në mënyrë të posaçme nga Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë’, i ndryshuar.
17. Pala paditëse në këtë gjykim, ka pretenduar se është e datëlindjes 1947 dhe ka
pasur një vjetërsi në punë prej 28 vjetësh dhe 4 muaj. Në kushtet kur ka pretenduar se
plotëson kriteret ligjore për të përfituar pension pleqërie, i është drejtuar me kërkesë DRSSH
Korçë, e cila me vendimin nr.423, datë 09.06.2003 i ka njohur asaj pension të pjesshëm
pleqërie në masën fillestare prej 5415 lekësh, me datë fillimi 13.06.2003 e në vijim. Këtë
masë pensioni pala paditëse e ka përfituar rregullisht sipas indeksimeve përkatëse deri në
707
muajin gusht të vitit 2012, kohë në të cilën ana e paditur me vendimin nr.423/1, datë
24.08.2012, i ka mbyllur të drejtën e pensionit, me arsyetimin se nuk plotëson vitet e punës.
Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me mbylljen e këtij pensioni ka bërë ankim
administrativ, dhe në kushtet kur nuk ka marrë zgjidhje në rrugë administrative, i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
18. Pala paditëse ka pretenduar se, ka qenë vetë pala e paditur e cila me vendimin
nr.423, datë 09.06.2003 i ka caktuar pension të pjesshëm pleqërie, pasi ka bërë hetimin
administrativ rreth dokumentacionit shkresor që dispononte si dhe verifikimin e tij, sipas
parashikimeve të ligjit të zbatueshëm. Në kushtet kur këtë dokumentacion ana e paditur e ka
gjetur të rregullt dhe në përputhje me ligjin, i ka caktuar asaj pension të pjesshëm pleqërie, të
drejtë të cilën e ka përfituar rregullisht deri në momentin kur i është ndërprerë nga ana e
paditur në këtë gjykim. Pretendimi i anës së paditur se, dokumentacioni mbi bazën e të cilit
ajo ka përfituar pensionin e pjesshëm të pleqërisë, është i parregullt, pasi janë gjetur
korrigjime në regjistrin themeltar nr.2, nuk përbën arsye ligjore për ti mohuar paditëses të
drejtën e pensionit të pleqërisë. Kjo për faktin se, këto dokumente mbahen në ruajtje dhe
administrohen nga vetë i padituri në këtë gjykim, dhe për këtë arsye, nuk mund të penalizohet
përfituesja e pensionit për shkak se institucioni përgjegjës nuk ruan apo humbet
dokumentacionin shkresor. Gjithashtu, ka rezultuar e provuar se edhe Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Korçë, në vendimin e saj nuk ka përcaktuar se kur janë kryer korrigjimet e këtij
dokumentacioni dhe kush është personi i cili ka kryer këto korrigjime. Për këtë arsye, në
kushtet kur ruajtja e dokumentacionit shkresor ka qenë përgjegjësi e palës së paditur dhe
ndërhyrja në këtë dokumentacion nuk përcaktohet se kur është kryer, pala paditëse nuk mund
të penalizohet në të drejtën e saj për të përfituar pensionin e pleqërisë.
19. Pala e paditur në këtë gjykim, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë
ka prapësuar në gjykim se, pala paditëse nuk plotëson kushtet dhe kriteret ligjore për të
përfituar pensionin e pjesshëm të pleqërisë të caktuar me vendimin nr.423, datë 09.06.2003 të
Degës së Përfitimeve pranë DRSSH Korçë. Pas auditimit që i është bërë dosjes së paditëses,
ka rezultuar se, emri, atësia, mbiemri është fshirë dhe është shtuar sipër, si dhe periudhat e
fillimit dhe mbarimit të punës rreshti i parë është fshirë dhe është shtuar sipër. Gjithashtu,
edhe nga verifikimi i listëpagesave për këto periudha, ka rezultuar e provuar se emri i
paditëses nuk figuron. Në këto kushte nga vjetërsia e përgjithshme e paditëses nga 28 vjet e 4
muaj, që i është llogaritur më parë, i zbriten për periudhat e pakonfirmuara dhe i llogariten
gjithsej 11 vjet e 1 muaj vjetërsi. Në këto kushte, referuar parashikimeve të Ligjit nr.7703
datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, paditësja nuk
plotëson kushtet për të përfituar ndonjë lloj pensioni dhe me të drejtë ana e paditur ka nxjerrë
vendimin nr.423/1, datë 24.08.2012 për mbylljen e pensionit. Për këtë arsye, akti objekt
kundërshtimi është nxjerrë në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme dhe si i tillë,
20. Rezulton e provuar se, të dyja gjykatat bazuar në pretendimet dhe prapësimet e
dhëna gjatë gjykimit, kanë pranuar padinë e ngritur nga pala paditëse, duke arsyetuar se: (i)
pasaktësitë e konstatuara në mbajtjen e dokumentacionit, nuk mund të përbëjnë shkak për
mbylljen e pensionit dhe as shkak për mosnjohjen e viteve të punës së pretenduara nga
paditësja; (ii) Prokuroria ka pushuar çështjen penale për shkak të kalimit të afatit të
parashkrimit dhe nga ky hetim, nuk ka dal asnjë konkluzion lidhur me kohën e kryerjes së
ndërhyrjeve në regjistër dhe as të personave të cilët mund të kenë kryer këtë ndërhyrje; (iii)
në kushtet kur paditësja nuk ka patur asnjë mundësi për të ndërhyrë në dokumentacion, është
e papranueshme që të refuzohet vjetërsia për faktin se ky dokumentacion ka ndërhyrje dhe
korrigjime; (iv). fakti që emri i paditëses nuk është gjetur në bordero, nuk përbën shkak për të
mos ju njohur vitet punës, pasi edhe vetë përfaqësuesi i palës së paditur pranoi gjatë gjykimit
se ato mund të jenë të pjesshme, përsa kohë janë dorëzuar pa proçesverbal dhe pa inventar.
708
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të vendimit nr.349, datë
20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë me të njëjtat argument ligjore, vlerëson se konkluzionet e sipërcituara
dhe hetimi gjyqësor i zhvilluar nga këto gjykata, janë të pamjaftueshme për të arritur në
konkluzionin se, pretendimi i paditëses është i mbështetur në ligj dhe në prova. Kjo gjykatë,
nuk rezulton që të ketë kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes objekt
shqyrtimi, duke pranuar padinë, pa shqyrtuar dhe pa analizuar të gjitha faktet dhe provat e
nevojshme për të arritur në konkluzione të bazuara në ligj.
22. Thelbi i mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, qëndron në faktin nëse, vendimi
nr.423/1, datë 24.08.2012 i DRSSH Korçë, me anën e të cilit, kjo e fundit i ka mbyllur
paditëses pensionin e pjesshëm të pleqërisë është marrë apo jo në përputhje me parashikimet
e Ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”. Në
kushtet kur me aktin administrativ objekt shqyrtimi, është mbyllur përfitimi i një të drejte, të
cilën pala paditëse e kishte fituar me një akt tjetër administrativ, sikundër ishte vendimi
nr.423, datë 09.06.2003 i Degës së Përfitimeve të DRSSH Korçë, ishte detyra e gjykatës që të
hetonte dhe të vlerësonte vërtetësinë dhe saktësinë e dokumentacionit të paraqitur nga
paditësja në momentin e përfitimit të kësaj të drejte.
23. Në nenin 31 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Kondita e Përfitimit” është parashikuar se:
“1. Personat e siguruar kanë të drejtën e një pensioni të plotë bazë në moshën 65 vjeç për
burrat dhe 60 vjeç për gratë, pasi ata: a) të kenë plotësuar 35 vjet sigurim; dhe b) të jenë
tërhequr nga veprimtaria ekonomike...”, ndërsa në nenin 34 të po këtij ligji, i titulluar
“Pensioni i pjesshëm pleqërie”, parashikohet se: “1. Personi i siguruar për një kohë më pak
se 35 vjet dhe më shumë se 15 vjet sigurimi, ka të drejtë të përfitojë pension të pjesshëm, kur
të arrijë burri moshën 65 vjeç dhe gruaja moshën 60 vjeç. 2. Pensioni i pjesshëm caktohet si
pjesë e pensionit të plotë. Ky pension llogaritet duke shumëzuar pensionin e plotë me vitet e
sigurimit dhe duke bërë pjesëtimin me 35 vjet”.
24. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, ligjvënësi ka përcaktuar saktësisht se,
cilët janë subjektet që përfitojnë nga zbatimi i këtij ligji, si dhe kushtet që ata duhet të
plotësojnë për të përfituar pension të plotë pleqërie. Kështu, që një subjekt të përfitojë
pension të plotë pleqërie në bazë të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, duhet të plotësojë këto tre kushte kumulative: i) të
ketë mbushur moshën 65 vjeç për meshkujt dhe 60 vjeç për gratë; ii) të ketë një periudhë të
përgjithshme sigurimi jo më pak se 35 vjet; si dhe iii) të jetë tërhequr nga veprimtaria
ekonomike. Vetëm në rast se subjektet pretendues, do të plotësojnë këto tre kushte në mënyrë
kumulative, do të mund të jenë subjekte përfitues të pensionit të plotë të pleqërisë. Në kushtet
kur subjektet pretendues kanë mbushur moshën për pension pleqërie (të cituar si më sipër për
burrat 65 vjeç dhe për gratë 60 vjeç), por nuk kanë 35 vjet punë të mbuluara me sigurim,
atëherë ligjvënësi ka parashikuar që ata të përfitojnë pension të pjesshëm pleqërie, me kushtin
që të kenë një periudhë të mbuluar sigurimi jo më të vogël se 15 vjet pune. Në këtë rast, masa
e pensionit për këta subjekte llogaritet sipas formulës së përcaktuar në nenin 34 të ligjit të
sipërcituar, pika 2 e tij.
25. Referuar akteve të administruara në dosje, ka rezultuar e provuar se me vendimin
nr.423, datë 09.06.2003 të Degës së Përfitimeve pranë DRSSH Korçë, pala paditëse ka pasur
një vjetërsi pune në masën 28 vjet e 4 muaj, ndërsa sipas vendimit nr.423/1, datë 24.08.2012
po të DRSSH Korçë, paditësja rezulton të ketë një vjetërsi pune të mbuluar me sigurim për 11
vjet e 1 muaj. Për këtë arsye, është detyra e gjykatës që të hetojë dhe verifikojë saktësisht se:
a) cili është dokumentacioni shkresor mbi bazën e të cilit pala paditëse ka pretenduar
vjetërsinë e saj në punës dhe si konfirmohet ky dokumentacion; ii) cilat janë arsyet që e kanë
detyruar të njëjtin organ administrativ që në kohë të ndryshme të mbajë qëndrime të
709
ndryshme në lidhje me faktin, nëse paditësja i plotëson kushtet dhe kriteret ligjore për të
përfituar pension të pjesshëm pleqërie apo jo? Nuk ka rezultuar që gjykatat të kenë hetuar
nëse paditësja disponon librezë pune apo jo dhe nëse ka dokumente të tjerë zyrtarë provues,
të cilët mund të shërbejnë si prova shkresore për konfirmuar ose jo ekzistencën e viteve të
punës, të pretenduara nga paditësja në këtë gjykim dhe të vëna në dyshim nga ana e palës së
paditur DRSSH Korçë.
26. Në vijim të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se të
dyja gjykatat kanë pranuar ti njohin paditëses vitet e punës, por nuk rezulton që këto gjykata
të kenë analizuar se cilat janë provat shkresore tek të cilat janë mbështetur për të arritur në
këtë konkluzion. Gjykata e Apelit Korçë ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës më të ulët, e cila
kishte pranuar padinë vetëm me argumentin se nuk provohet që në çfarë kohe dhe kush
subjekt i ka kryer korrigjimet në dokumentacion shkresor (pra ka pranuar faktin që ka pasur
korrigjime dhe ndërhyrje në dokumentacion), fakt i cili provon që kjo gjykatë, nuk ka kryer
një hetim të plotë dhe të gjithanshëm ne lidhje me sa më sipër dhe nuk u ka dhënë përgjigje
shteruese të gjitha kërkimeve dhe prapësimeve që janë ngritur nga palët ndërgjyqëse në këtë
gjykim. Është fakt i pranuar tashmë, si nga palët në këtë gjykim ashtu edhe nga vetë gjykatat
se, dokumentacioni që administron pala e paditur DRSH Korçë për paditësen është i
falsifikuar. Ndërkohë që ky fakt është pranuar (që dokumentacioni është i falsifikuar), dhe
nuk rezulton se mbi çfarë dokumentesh janë mbështetur gjykatat më të ulëta, kur kanë
pranuar padinë dhe i kanë njohur paditëses periudhën e vjetërsisë në punë të pretenduar prej
saj dhe të kontestuar nga pala e paditur DRSSH Korçë.
27. Gjykata e Apelit Korçë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore që të
konstatonte të metat e shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si dhe
t’i ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe materiale për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar hetimin e paplotë të kësaj çështje dhe
sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e saj, si dhe nuk ka analizuar
dhe kthyer përgjigje pretendimeve të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar
vlerën e provueshmërisë së të gjitha provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë
zgjidhje pretendimeve që kanë ngritur palët në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës e
Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë, si gjykata kompetente. Kjo për faktin se, mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi është me natyrë administrative dhe si e tillë, duhet të shqyrtohet nga gjykatat
administrative sipas parashikimeve të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
28. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë dy gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që
kanë lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre. Për këtë arsye, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë
hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e
çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi
procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që
kanë depozituar palët në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë
përgjigje kërkimeve të palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur
në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
29. Kjo Gjykatë duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
710
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
30. Për sa më sipër, ky Kolegj çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, pasi vendimi nr.349,
datë 20.06.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedurial dhe atij material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rigjykim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.349, datë 20.06.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.02.2017
711
Nr. 00-2017- 120 i Vendimit (62)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 21.02.2017, çështjen që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA “MENI” SH.P.K;

I PADITUR: BASHKIA ERSEKË;
PERSONA TË TRETË: MINISTRIA E ARSIMIT DHE E SHKENCËS;
ZYRA ARSIMORE KOLONJË;
OBJEKTI
Detyrimin e të paditurit ti paguaje paditësit vlerën e përgjithshme të punimeve të kryera prej
tij prej 6.607.162 lekë, të kryera mbi bazën e kontratës së lidhur ndërmjet palëve më datë
19.04.2010 për objektin “Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të fëmijëve Ersekë “ si dhe
detyrimi i të paditurit për të paguar kamatëvonesat për mospagimin e kësaj shume në kohë,
deri në momentin e ekzekutimit përfundimtar të vendimit.
Baza Ligjore: Neni 32/a dhe 154 i Kodit të Procedurës Civile, neni 850 e vijues i Kodit Civil
si dhe kontrata e punimeve për ndërtimin e objektit “Rikonstruksioni i qendrës Kulturore të
fëmijëve Ersekë”, e lidhur ndërmjet palëve më datë 19.04.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2697 datë 29.10.2012 vendosi:

“Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur Bashkisë Ersekë ti
paguajë palës paditëse, Shoqërisë “ Meni “ SH. P. K. shumë prej 4.675.310 (katër milion
gjashtëqind e shtatëdhjetë e pesë mijë e treqind e dhjetë) lekë, si kusht penal që rrjedh nga
kontrata datë 19.04.2010 për ndërtimin e objektit “ Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të
fëmijëve Ersekë “, për shkak të moskryerjes në kohë të pagesës së vlerës së punimeve.
Rrëzimin e kërkesëpadisë lidhur me kërkimin për vlerën e përgjithshme të punimeve të kryera
prej tij prej 6.607.162 lekë, të kryera mbi bazën e kontratës së lidhur ndërmjet palëve më datë
19.04.2010 për ndërtimin e objektit “ Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të fëmijëve Ersekë
“ për shkak të përmbushjes se detyrimit gjatë gjykimit. Shpenzimet gjyqësore në masën
440.625 lekë ( taksa gjyqësore, shpenzimet avokatore të paditësit dhe shpenzimet e pagesës
së ekspertit ) i ngarkohen palës së paditur, Bashkisë Ersekë”.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.167, date 28.03.2013 vendosi: “Lënien në fuqi të
vendimit nr.2697 datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”.
712
Kundër vendimit nr.167 datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs, pala
e paditur Bashkia Ersekë e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë duke
Gjate kohës në të cilën kjo shoqëri po kryente punimet nga ana jonë është vënë në
dijeni MASH dhe Zyra Arsimore Kolonjë, si për fituesin , por edhe me evidenca të rregullta
mujore për ecurinë e punimeve deri në përfundimin e objektit dhe marrjen e tij në dorëzim ,
ku ishin dhe përfaqësuesit e Zyrës Arsimore Kolonjë , por nga ana e MASH fondi nuk u çel në
Degën e Thesarit në kohën e duhur.
Përsa i përket penalitetit për kamate vonesat e kërkuara nga paditësi për mospagimin
e shumës në kohë ne mendojmë se gjykata në vendimin e saj ka gabuar, duke treguar
njëanshmëri në kundërshtim me ligjin dhe faktet e paraqitura;
Në nenin 15 të kontratës së punimeve thuhet shprehimisht “Nëse enti prokurues e
vonon pagimin, atëherë detyrohet të paguajë kusht penaliteti për vonesën 0.1% të shumës së
pagesës së vonuar. Pra ky penalitet është për shumën në total me 0.1% të saj dhe jo në ditë
siç mundohet ta argumentoje Gjykata se kushtet e kontratës duhet të interpretohen njeri pas
tjetrit, për ti dhënë kuptim kontratës në tërësi;
Penalizmi realisht duhet të jetë vetëm 0.1% të vlerës së papaguar, pra në vlerën 6606
lekë, sipas aktit të ekspertimit dhe siç është cituar shprehimisht në nenin 15 të kontratës dhe
jo në dite siç e argumenton Gjykata sipas dëshirës , pasi kjo do të ishte një padrejtësi e
madhe dhe e pambështetur në ligj, pasi është APP ajo qe i miraton Kontratat e Prokurimeve
dhe jo gjykata.
Ka paraqitur kundër-rekurs pala paditëse shoqëria “Meni” sh.p.k duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
Nuk mund të përbëjë argument ligjor pretendimi i palës së paditur se detyrimi nuk
është i saj por i Ministrisë së Arsimit.
Në nenin 15 të kontratës nuk është saktësuar nëse ky penalitet është ditor, mujor,
vjetor apo pa afat, por referuar frymës së kontratës dhe bazuar në nenin 9 të saj ku ndaj
sipërmarrësit (paditësit) parashikohej kushti penal me 0.2 % të vlerës së përgjithshme për
çdo ditë vonesë në mospërmbushje të detyrimit të saj, me shumë të drejtë dhe në ushtrim të
tagrit të saj ligjor Gjykata ka përcaktuar se ky penalitet është për çdo ditë vonesë dhe
prodhon një detyrim prej 4.675.310 lekë për palën e paditur.
Asnjeri nga pretendimet e ngritura ne rekurs nuk është i tillë që të mund të cenoje
sado pak vendimin e gjykatës por janë pretendime alogjike, interesat e veta pala e paditur në
raport me Ministrinë e Arsimit dhe Shkencës mund ti mbrojë nëpërmjet një padie tjetër
referuar marrëveshjes që ata kanë me njeri-tjetrin.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si dhe
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëria
“Meni “ sh.p.k ushtron aktivitetin e saj ndër të tjera dhe në fushën e ndërtimit të objekteve të
ndryshëm.
2. Pala e paditur, Bashkia Ersekë me një fond të akorduar nga Ministria e Arsimit dhe
Shkencës ka organizuar tenderin me procedurën e prokurimit publik me objekt
“Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të fëmijëve Ersekë”
713
3. Ne këtë tender ndër subjektet e tjera ka marrë pjesë dhe pala paditëse, shoqëria
« Meni » sh.p.k. e cila në bazë të konkurrimit, ka rezultuar fituese.
4. Me cilësinë e subjektit fitues te prokurimit publik, pala paditëse shoqëria « Meni »
sh.p.k. ka lidhur kontratën e sipërmarrjes me palën e paditur Bashkia Ersekë) ne dt. 19. 04.
2010. Ndër të tjera në kontratë palët kanë parashikuar se, vlera e përgjithshme e punimeve do
të kryhet nga sipërmarrësi në përputhje me preventivin e veprës me çmimet aktuale në
momentin e lidhjes së kontratës dhe është 6.607.162 lekë me T.V.Sh. Kryerja e punimeve do
te zgjate 75 ditë kalendarike ose 2.5 muaj. Data e fillimit të punimeve do të jetë data
20.04.2010 dhe ajo e përfundimit data 05.07.2010 si dhe penalitete të mundshme, për çdo
situacion punimesh, pagesat do të kryhen nga enti prokurues brenda 8 ditësh nga data e
vërtetimit te punimeve. Nëse enti prokurues e vonon pagimin, atëherë detyrohet të paguaje
kusht penaliteti për vonesën 0,1 përqind të shumës së pagesës së vonuar.
5. Shoqëria Meni Sh.P.K ka vijuar punimet dhe më datë 02.07.2010 ka njoftuar
investitorin, Bashkinë Ersekë për përfundimin e punimeve dhe i ka kërkuar marrjen e masave
për ngritjen e grupit të kolaudimit dhe marrjes në dorëzim të punimeve. Palët kanë mbajtur
aktin e kolaudimit të datës 23.07.2010 dhe objekti është marrë në dorëzim më datë
27.07.2010.
6. Rezulton se pala e paditur, Bashkia Erseke, si ent prokurues nuk rezulton të ketë
kryer pagesën e vlerës së ndërtimit, sipas situacionit përfundimtar. Pala paditëse, Shoqëria “
Meni “ Sh.P.K, i është drejtuar disa herë me shkresa kësaj Bashkie, duke i kërkuar likuidimin
total të shumës, sipas vlerës se situacionit përfundimtar 6.603.545 lekë.
7. Ndodhur në këto kushte pala paditëse shoqëria “Meni” sh.p.k i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2697 datë 29.10.2012
vendosi:” Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë. Detyrimin e palës së paditur Bashkisë Ersekë
ti paguajë palës paditëse, Shoqërisë “ Meni “ SH. P. K. shumë prej 4.675.310 ( kate milion
gjashtëqind e shtatëdhjetë e pesë mijë e treqind e dhjetë ) lekë, si kusht penal që rrjedh nga
kontrata datë 19.04.2010 për ndërtimin e objektit “ Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të
fëmijëve Ersekë “, për shkak të moskryerjes në kohë të pagesës së vlerës së punimeve.
Rrëzimin e kërkesëpadisë lidhur me kërkimin për vlerën e përgjithshme të punimeve të kryera
prej tij prej 6.607.162 lekë, të kryera mbi bazën e kontratës së lidhur ndërmjet palëve më datë
19.04.2010 për ndërtimin e objektit “ Rikonstruksioni i Qendrës Kulturore të fëmijëve Ersekë
“ për shkak të përmbushjes se detyrimit gjatë gjykimit. Shpenzimet gjyqësore në masën
440.625 lekë ( taksa gjyqësore, shpenzimet avokatore të paditësit dhe shpenzimet e pagesës
së ekspertit ) i ngarkohen palës së paditur, Bashkisë Ersekë”.
8.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Përsa i përket pretendimit të përfaqësuesit të Bashkësie
Ersekë se ky detyrim është i Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, pra legjitimiteti pasiv i takon
kësaj pale, për shkak të një marrëveshje që kanë pasur këto institucione, kjo marrëveshje
mund të shërbejë për të rregulluar situatën ndërmjet vetë këtyre institucioneve lidhur me
rastin në gjykim dhe detyrimet që mund ti ngarkohen Bashkisë Ersekë, por jo për rregulluar
marrëdhënien kontraktore dhe detyrimet reciproke që rezultojnë nga kontrata date
19.04.2010, lidhur kontrata ndërmjet Bashkisë Ersekë, në rolin e entit prokurues dhe
Shoqërisë “ Meni “Sh.P.K. në rolin e ndërtuesit. Lidhur me detyrimin qe ekziston për
kryerjen e punimeve, pagesa e vlerës së situacionit përfundimtar të punimeve rezultoi ti jetë
kryer palës paditëse, Shoqërisë Meni “ Sh.P.K, duke iu xhiruar këto fonde në datat
04.07.2012 dhe 10.07.2012, pra ndërsa gjykimi i kësaj çështjeje vazhdonte. Pra rezulton qe
detyrimi i sipërmarrësit, që buron nga kontrata, nenit 15, por dhe neni 850 te Kodit Civil të
jetë përmbushur dhe për pasojë të jetë shuar. Pala e paditur Bashkia Ersekë, është në vonesë
në përmbushjen e detyrimeve që lidhen me pagesën e detyrimeve që rrjedh nga kontrata e
punimeve datë 19.04.2010, referuar konceptit të vonesës së debitorit, sipas nenit 481/1 dhe
714
481/2 pika b. të Kodit Civil. Në këto kushte, kontrata vete ka parashikuar kushtin penal, nëse
sipërmarrësi është në vonesë në përfundimin e punimeve dhe nëse ndërtuesi është në vonesë
në shlyerjen e pagesave, konkretisht në nenet 9 dhe 15 të kontratës. Kushti penal gjobor ( pra
për mospërmbushjen e kontratës sipas mënyrës së përcaktuar në të ) që palët kanë pranuar
në këtë kontratë, duhet pare si një i tërë përsa i përket kohës së vonesës dhe masës së kësaj
vonese, për të dyja palët kontraktore. Pra kushti i kontratës i parashikuar në nenin 15 te saj,
0,1 % mbi shumën e pagesës së vonuar, pra pa u përcaktuar koha përsa do të ishte ky
penalitet, duhet interpretuar i pare i lidhur me nenin 9, pra penalitetin e ndërtuesit në rast
vonese: 0,2 % për çdo ditë vonesë . Një interpretim i tillë lidhet me interpretimin e kushteve
të kontratës, njeri nëpërmjet tjetrit për ti dhënë kontratës kuptimin e saj në tërësi (neni 682 i
sipërcituar i Kodit Civil ). Nëse do të interpretohej, që kushti penal gjobor për investonin do
të ishte 0,1 %, pavarësisht sa do te zgjaste kjo vonese ne ekzekutimin e detyrimit, kryerjen e
pagesës nga pala investitore, Bashkia Ersekë, kjo do të sillte: Mosrespektimit të parimit te
interpretimit të kontratës në mirëbesim nga palët. Do të sillte në vetvete në humbje apo
dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të palës investitore, pasi ndryshojnë në mënyrë
thelbësore parimin e barazisë dhe paanësisë që rregullon një marrëdhënie kontraktore. Në
rastin konkret, referuar dhe konkluzionit të aktit të ekspertimit, vlera e kushtit penal do te
ishte vetëm 6.604 lekë, nëse penaliteti llogaritet me 0,1%, pavarësisht se vonesa mund të
zgjaste dhe vite me radhë. Pra është jologjike te pranohet që një mase e tillë e kushtit penal të
realizoje qëllimin e këtij instituti, pra nxitjen e ekzekutimit të detyrimeve dhe ç’dëmtimin e
palës së dëmtuar nga kjo mospërmbushje, ose nga mospërmbushja jo në mënyrën e duhur.
Interpretimi i nenit 15 të kontratës : për çdo ditë vonesë, kusht penaliteti për entin prokurues
prej 0,1 % të shumës së vonuar, nuk cenon as barazinë e palëve në këtë kontratë në dëm të
palës investitore, pasi konstatohet se kushti i penalitetit për vonesën e sipërmarrësit, pra
ndërtuesit është i dyfishuar, pra 0,2 % për çdo dite vonesë, por pa kaluar vlerën e përcaktuar
në dokumentet standarde të tenderit”.
9. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.167, date 28.03.2013 vendosi: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.2697 datë 29.10.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës:“ I njëjtë me atë të faktit”.
10. Kundër vendimit nr.167 datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar
rekurs, pala e paditur Bashkia Ersekë e cila kërkon ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë, duke parashtruar shkaqet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i Zbatueshem
11. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
11.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
11.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund
të propozojnë palët.
11.3 Neni 14 i KPC Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin.
715
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Bashkia Ersekë, përmban shkaqe ligjore
që të motivojnë cenimin e vendimit nr.167 datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
14. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
15. Padia objekt gjykimi, ka si shkak ligjor detyrimin e palës së paditur për të
përmbushur detyrimin në lidhje me pagimin e vlerës së punimeve të kryera e cila për nga
përmbajtja është një kontratë sipërmarrje dhe kamatëvonesat që rezultojnë nga pagesa e
vonuar e punimeve. Sikurse rezulton e provuar gjatë shqyrtimit gjyqësor, palët kanë lidhur
një kontratë të detajuar, e cila i përmban të gjithë të drejtat dhe detyrimet e palëve në mënyrë
të specifikuar.
16. Kolegji Administrativ, evidenton se gjykata e faktit si pasoje e hetimit jo të plotë,
nuk i ka dhënë përgjigje kërkimeve kryesore të ngritura në padi dhe pretendimeve të palës së
paditur gjatë shqyrtimit të çështjes duke trajtuar mosmarrëveshjen vetëm në bazë të
pretendimeve të palës paditëse. Qëndrimi i gjykatave është kontradiktor pasi pavarësisht
fakteve të pranuara prej tyre, sipas të cilave provohet se palët kanë nënshkruar një
marrëveshje duke përcaktuar edhet drejtat e detyrimet e tyre të specifikuara, arrin në
përfundimin se jemi përpara kushteve të pabarazizë së kushteve të kontratës duke interpretuar
kushtet e kontratës me analogji.
17. Për më tepër që Gjykata e Apelit i kishte të gjitha mundësitë për t’i korrigjuar
mangësitë e gjykimit në shkallën e parë, por përkundrazi ajo ka anashkaluar analizën e
pretendimeve të parashtruara nga pala e paditur lidhur me zbatimin e kontratës sipas
klauzolave të parashikuara në të dhe zbatimin me analogji të këtyre dispozitave kontraktore.
18. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, trajtohet si një marrëdhënie kontraktore qe ka
lindur nga një kontrate sipërmarrje mes dy palëve kontraktuese, si një marrëdhënie
kontraktore me natyre administrative, zgjidhja e se cilës, përveçse referimit ne dispozitat e
posaçme te Kodit Civil qe rregullojnë kontratën e sipërmarrjes, duhet te referohet dhe ne
ligjin specifik, atë “Për prokurimin publik”, pasi vete kjo kontrate është bazuar ne këtë ligj.
Në respektim të parimeve te përgjithshme kontraktore parashikohet se kontrata duhet të ketë
një shkak të ligjshëm (neni 678) dhe, nëse është lidhur rregullisht, ka forcën e ligjit mes
palëve (neni 690), po në rastin konkret kontrata lidhet me kryerjen e shërbimeve publike.
19. Kolegji, konstaton se vazhdimisht nga pala e paditur Bashkia Ersekë është
pretenduar se detyrimet kontraktore janë të përcaktuara qartë në kontratë, sidomos përsa i
përket penaliteteve përkatëse për mospërmbushjen e detyrimeve që palët kanë marrë përsipër
me nënshkrimin e kontratës, ndërkohë që nga gjykatat pavarësisht se janë pranuar
parashikimet e kontratës të nënshkruar rregullisht nga palët, i kanë analizuar këto pretendime
në tërësi, duke u bazuar në analogji me kushtet e kontratës së palës së paditur (Autoritet
Kontraktor).
20. Në këtë kuptim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
theksojë se nga ana e gjykatave të faktit pavarësisht se janë analizuar nenet e kontratës në
lidhje me penalitetet ashtu sikurse janë pranuar nga palët nënshkruese të saj përsëri nuk i
kanë trajtuar dhe analizuar në vendim si dy dispozita kontraktuale të cilat janë të veçuara nga
716
njëra tjetra ku secila zbatohet në literalisht siç është rënë dakord nga palët dhe jo në bazë të
analogjisë.
21. Sa më sipër, nga përmbajtja e vendimeve gjyqësore objekt kontrolli, gjykatat e
faktit nuk kanë hetuar mosmarrëveshjen në bazë të asaj çka palët kanë pranuar me vullnetin e
tyre të lirë, por e kanë fokusuar hetimin e çështjes mbi bazën e parimeve të përgjithshme të
Kodit Civil që kanë lidhje me interpretimin e kontratave duke zbatuar nenet e kontratës me
analogji, fakt ky i cili nuk ekziston në kushtet e kontratës dhe nuk është pranuar nga palët në
momentin e nënshkrimit të kontratës . Procesi gjyqësor ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi
të drejtë e të paanshëm në përputhje me normat procedurale që konsiston në vlerësimin nga
pikëpamja e së drejtës të një fakti ose grup faktesh, të cilat para se të vlerësohen nga gjykata
duhet domosdoshmërish të vërtetohen prej saj gjatë gjykimit, në të kundërt, sikundër është
edhe rasti konkret, vendimi nuk është i argumentuar dhe i bazuar në ligj.
22. Në analizë të sa më sipër, Kolegji çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk i ka dhënë përgjigje
një sëre pretendimeve dhe kërkimeve të ngritura nga pala e paditur si në gjykimin në shkallë
të parë, ashtu dhe në apel. Për rrjedhojë, gjykatat nuk kanë bërë një analize tërësore dhe
objektive (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj” (neni 17/2 i ligjit nr.49/2012) .
23. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur Gjykata Administrative e Apelit i ka të gjithë
mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
24. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve
të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “...ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe,
duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
25. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative të Apelit, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.167 datë 28.03.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, Tiranë.
Tiranë, më 21.02.2017
717
Nr.00-2017 119 i Vendimit (63)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.02.2017 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen Administrative me

nr.31003-03270-00-2013 akti që ju përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA “EURO LINES” SH.P.K

E PADITUR: INSPEKTORATI NDËRTIMOR
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.13 datë 27.12.2010,
si dhe vendimit të sekuestrimit të mjeteve nr.13 datë 27.12.2010 të INUK.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligjit nr.8450 datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” i ndryshuar.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit shoqëria “Eurolines ”shpk.
Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.13, datë 27.12.2010 “Për dënim
me gjobë për mjetet dhe makineritë” të INUK të dhënë ndaj palës paditëse
“Eurolines” shpk.
Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.13, datë 27.12.2010 “Për
sekuestrimin e mjeteve dhe makinerive”, të Inspektoriatit Ndërtimor e
Urbanistik Kombëtar të dhënë ndaj paditësit “Eurolines” shpk.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur.
“Pala e paditur legjitimohet për ushtrimin e funksioneve dhe kompetencave të
INU Vendor në kuptim të nenit 10/1 pika 2 të Ligjit nr.10 323, datë 23.9.2010
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9780, datë 16.7.2007 "Për
inspektimin e ndërtimit", të ndryshuar.
Por pretendimet e palës paditëse për shkelje të procedurave të nxjerrjes së aktit
administrativ janë të mbështetur në ligj e në prova dhe konkretisht pretendimin
e palës paditëse për moskomunikimin me parë me të në momentin e
procedimit administrative dhe as në evidentimin se cili është subjekti që po
ndërton pa leje ndërtimi dhe të cilin pala paditëse e ka ndihmuar në këtë
ndërtim duke u ofruar shërbim.
718
Nga përmbajtja e fotografive të administruara në seancë gjyqësore nuk mund
të përcaktohet nëse ato janë realizuar pikërisht me dt 24.12.2010, kur është
mbajtur procesverbali i konstatimit të shkeljes, dhe nëse objekti që ndërtohet
është pa leje.
Në asnjë akt të palës së paditur nuk përcaktohet se cili është personi që po
ndërton pa leje.
Neni 10/2 i Ligjit të sipërcituar “ Për inspektimin e ndërtimit” parashikon se
Inspektoriati Urbanistik Kombëtar ushtron kompetencat e INU Vendor në
rastet kur në kantierin, objekt inspektimi, nuk ka filluar apo nuk është në
proçes një inspektim nga inspektorati vendor.
Në rastin konkret nuk është vërtetuar në seancë gjyqësore me prova shkresore,
që pala e paditur ka ushtruar inspektim në ndonjë kantjer ndërtimi në të cilin
po punohej pa leje ndërtimi dhe të cilit pala paditese i ka ofruar shërbim me
mjetet e tij.
Pra pala e paditur ka shkelur si nenin 81 të Kodit të Proçedurave
Administrative, që parashikon proçedurën e nxjerrjes së Aktit Administrative,
ashtu edhe nenin 10/1 pika 2 e ligjit nr.10 323, datë 23.9.2010 “Për disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.9780, datë 16.7.2007 "Për inspektimin e ndërtimit",
të ndryshuar.
Pra në kushtet kur nga pala e paditur është shkelur procedura e parashikuar
nga ligji për nxjerrjen e dy akteve objekt gjykimi, në kuptim të nenit 116/c të
K.Pr.A gjykata e faktit ka çmuar se vendimet e INUK të dhëna ndaj palës
paditëse Shoqëria “Eurolines” shpk, janë absolutisht të pavlefshëm.
Këto vendime në kuptim të nenit 117 të K.Pr.A nuk prodhojnë pasoja ligjore
dhe si të tilla në kuptim të nenit 331 të K.Pr.C konstatohen si të pavlefshme
nga gjykata”.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.5582, datë 31.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
“Nga përmbajtja e fotografive të administruara në seancë gjyqësore nuk mund
të përcaktohet nëse ato janë realizuar pikërisht me dt 24.12.2010, kur është
mbajtur porcesverbali i konstatimit të shkeljes, dhe nëse objekti që ndërtohet
është pa leje.
Në asnjë akt të palës së paditur nuk përcaktohet se cili është personi që po
ndërton pa leje.
Inspektoriati Urbanistik Kombëtar ushtron kompetencat e INU Vendor në
rastet kur në kantierin, objekt inspektimi, nuk ka filluar apo nuk është në
proçes një inspektim nga inspektorati vendor.
Në rastin konkret nuk është vërtetuar në seancë gjyqësore me prova shkresore,
që pala e paditur ka ushtruar inspektim në ndonjë kantjer ndërtimi në të cilin
po punohej pa leje ndërtimi dhe të cilit pala paditese i ka ofruar shërbim me
mjetet e tij.
Pra pala e paditur ka shkelur si nenin 81 të Kodit të Proçedurave
Administrative, që parashikon proçedurën e nxjerrjes së Aktit Administrative,
ashtu edhe nenin 10/1 pika 2 e ligjit nr.10 323, datë 23.9.2010 “Për disa shtesa
dhe ndryshime në ligjin nr.9780, datë 16.7.2007 "Për inspektimin e ndërtimit",
të ndryshuar.
719
Pra në kushtet kur nga pala e paditur është shkelur procedura e parashikuar
nga ligji për nxjerrjen e dy akteve objekt gjykimi, në kuptim të nenit 116/c të
K.Pr.A gjykata e faktit ka çmuar se vendimet e INUK të dhëna ndaj palës
paditëse Shoqëria “Eurolines” shpk, janë absolutisht të pavlefshëm.
Këto vendime në kuptim të nenit 117 të K.Pr.A nuk prodhojnë pasoja ligjore
dhe si të tilla në kuptim të nenit 331 të K.Pr.C konstatohen si të pavlefshme
nga gjykata.
Nisur nga sa sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, e gjen vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë të drejtë dhe të mbështetur në ligj dhe në prova dhe si
të tillë çmon dhe krijon bindjen e brendshme juridike se ky vendim duhet të
lihet në fuqi”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur

Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK) dhe Avokatura e Shtetit, duke
- Të dy këto vendime janë marrë në zbatim të keq të ligjit.
- Kompetenca për të vepruar e INUK nuk rregullohet nga nenet e përcaktuara nga
paditësi në ankimin e tij,ajo nuk mund të vihet në diskutim, aq më tepër kur
kundërvajtja është në mënyrë të drejtpërdrejtë me flagrancën,në të cilën kapen
subjektet për ndërtimin e një objekti pa leje.
- Është fakt që pala paditëse, mjetet dhe makineritë e tij i kishte vënë në shërbim të
ndërtimit të një objekti të kundërligjshëm, pa leje ndërtimi.
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në prova dhe në ligj, duke ardhur në
kundërshtim me ligjet specifike në fushën e ndërtimit dhe urbanistikës,në mënyrë të
veçantë me ligjin nr.9780 datë 16.07.2007.
- Është i gabuar arsyetimi i gjykatës dhe orientimi i saj karshi ndërtuesi të ndërtimit pa
leje ndërtimi dhe jo ndaj ofruesit të shërbimit me mjete dhe makineri, siç dhe ka qenë
pala paditëse.
- Është krejtësisht i pabazuar në prova dhe në ligj arsyetimi i gjykatës, se nuk është
respektuar procedura e nxjerrjes së akteve, pasi inspektorët kanë kapur në flagrancë
makineritë duke hedhur beton dhe janë mbajtur procesverbalet përkatëse, si dhe
brenda 10 ditëve, sipas nenit 13, është nxjerrë vendimi për gjobitjen dhe konfiskimin
e mjeteve.
- Fakti që formularët tip të vendimeve kanë numra seri të njëjtë nuk i bënë të
cenueshëm dhe për rrjedhojë të pavlefshëm.
- Gjykata në vendimin e saj shprehet se pala paditëse ka kërkuar pavlefshmërinë
absolute me argumentin se nuk është respektuar procedura e kërkuar nga ligji, por në
fakt pala paditëse nuk ka kërkuar ndonjëherë këtë gjë, pasi i vetmi kërkim ka qenë në
lidhje me masën e dënimit dhe formën e akteve.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, avokatin e shtetit Abaz Deda, i cili
kërkoj ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë duke e rrëzuar padinë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
720
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar
përmban shkaqe nga ato që i parashikon ligji. Prandaj, vendimi nr.897 datë 16.04.2013 i
Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, për sa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se, pala paditëse shoqëria Euro Lines shpk është person juridik
dhe ka objekt të veprimtarisë së saj edhe prodhim të materialeve të ndërtimit.
Pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK) ka ushtruar
kontroll pranë palës paditëse Euro Lines shpk duke konstatuar se ky subjekt ka kryer
kundërvajtjen administrative të parashikuar nga pika 1 e nenit 76 të ligjit nr.8405/1998 “Për
urbanistikën“, duke ofruar shërbime me mjetet e saj pompë betoni me targë TR 2603 M Tip
Astra dhe betonierë me targë TR 0592 M Tip Astra, në një objekt që po realizohej pa leje
ndërtimi.
Lidhur me këto shkelje administrative, pala e paditur Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar ka mbajtur procesverbalin nr.4 datë 24.12.2010 - Seria 000202 dhe
procesverbalin nr.4 datë 24.12.2010 - Seria 000169.
Mbi këto motive, me vendimin nr.13 datë 27.12.2010, “Për dënim me gjobë për
mjetet dhe makineritë” të palës së paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar
(INUK), pala paditëse shoqëria Euro Lines shpk është dënuar administrativisht me gjobë në
shumën 20.000.000 lekë.
Gjithashtu me vendimin nr.13 datë 27.12.2010 “Për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive”, të palës së paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK), palës
paditëse Euro Lines shpk i janë bllokuar dhe sekuestruar mjetet makina pompë betoni me
targë TR 2603 M Tip Astra dhe betoniera me targë TR 0592 M Tip Astra.
Në rrethana të tilla, pala paditëse Euro Lines shpk, duke thirrur si të paditur
Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK), i është drejtuar me padi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin e aktit administrativ nr.13
datë 27.12.2010, si dhe vendimit të sekuestrimit të mjeteve nr.13 datë 27.12.2010 të nxjerra
nga pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar.
vendosur pranimin e padisë, konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.13, datë 27.12.2010
“Për dënim me gjobë për mjetet dhe makineritë” të palës së paditur Inspektorati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar (INUK) të dhënë ndaj palës paditëse Euro Lines shpk, konstatimin e
pavlefshmërisë së vendimit nr.13, datë 27.12.2010 “Për sekuestrimin e mjeteve dhe
makinerive”, të kësaj pale të paditur.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar (INUK) legjitimohet për ushtrimin e funksioneve dhe kompetencave të INU
Vendor në kuptim të nenit 10/1 pika 2 të Ligjit nr.10323/2010 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.9780, datë 16.7.2007 "Për inspektimin e ndërtimit".
Pretendimet e palës paditëse Euro Lines shpk për shkelje të procedurave të nxjerrjes
së aktit administrativ janë të mbështetura në ligj e në prova dhe konkretisht pretendimi për
moskomunikimin me parë me të në momentin e procedimit administrativ dhe as në
evidentimin se cili është subjekti që po ndërton pa leje ndërtimi dhe të cilin pala paditëse
Euro Lines shpk e ka ndihmuar në këtë ndërtim duke i ofruar shërbimet e saj.
Nga përmbajtja e fotografive të administruara në seancë gjyqësore nuk mund të
përcaktohet nëse ato janë realizuar pikërisht me datën 24.12.2010, kur është mbajtur
procesverbali i konstatimit të shkeljes administrative dhe nëse objekti që ndërtohet është pa
leje. Në asnjë akt të palës së paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK)
nuk përcaktohet se cili është personi që po ndërton pa leje.
721
Inspektoriati Urbanistik Kombëtar ushtron kompetencat e INU Vendor në rastet kur në
kantierin, objekt inspektimi, nuk ka filluar apo nuk është në proces një inspektim nga
inspektorati vendor. Në rastin konkret nuk është vërtetuar në seancë gjyqësore me prova
shkresore, që pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK) ka ushtruar
inspektim në ndonjë kantjer ndërtimi në të cilin po punohej pa leje ndërtimi dhe të cilit pala
paditese Euro Lines shpk i ka ofruar shërbim me mjetet e tij.
Pra pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK) ka shkelur si
nenin 81 të Kodit të Procedurave Administrative, që parashikon procedurën e nxjerrjes së
aktit administrativ, ashtu edhe nenin 10/1 pika 2 e ligjit nr.10 323/2010 “Për disa shtesa dhe
ndryshime në ligjin nr.9780, datë 16.7.2007 "Për inspektimin e ndërtimit", të ndryshuar.
Prandaj, në kushtet kur nga pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar (INUK) është shkelur procedura e parashikuar nga ligji për nxjerrjen e dy akteve
administrative objekt gjykimi, në kuptim të nenit 116/c të Kodit të Procedurave
Administrative, gjykata çmon se vendimet e nxjerra nga pala e paditur Inspektorati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar (INUK) ndaj palës paditëse shoqëria Euro Lines shpk, janë absolutisht
të pavlefshëm. Këto vendime në kuptim të nenit 117 të Kodit të Procedurave Administrative
nuk prodhojnë pasoja ligjore dhe si të tilla në kuptim të nenit 331 të Kodit të Procedurës
Civile konstatohen si të pavlefshme nga gjykata.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Inspektorati
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar (INUK) dhe avokati i shtetit kanë paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të shqyrtimit të çështjes, me vendimin nr.897
datë 16.04.2013, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Inspektorati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar (INUK) dhe avokati i shtetit kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
Në rekurset e tyre, ato parashtrojnë duke i përsëritur, në thelb, të njëjtat pretendime konkrete
mbi zbatimin e gabuar të ligjit dhe për çmimin e provave të cilat i kishin parashtruar njëherë
në ankimet e paraqitura para gjykatës së apelit. Gjithashtu, në të dy rekurset evidentohet se
Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka dhënë përgjigje mbi shkaqet konkrete të paraqitura nga ana e
tyre në ankim dhe në gjykimin para gjykatës së apelit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se, Gjykata e Apelit Tiranë, në
vendimin e saj me të cilin ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga gjykata e
shkallës së parë, përshkruan vetëm qëndrimin që ka mbajtur gjykata e shkallës së parë, duke
u shprehur në fund të pjesës arsyetuese vetëm se ankimi i bërë në gjykatën e apelit gjendet i
pabazuar në ligj e në prova dhe vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë duhet të
mbetet në fuqi.
Prandaj, sikurse ka arsyetuar dhe konkluduar edhe për rastet e tjera të kësaj natyre në
vendimet e tij, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë, për shkak se është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural.
Ky Kolegj vlerëson të evidentojë se gjykata e apelit vihet në lëvizje mbi ankimin
palëve. Nga ana tjetër, Kushtetuta në pikën 1 të nenit 142 të Kushtetutës parashikon
detyrimin që vendimet gjyqësore duhet të jenë të arsyetuara. Pra, gjykata e apelit ka
detyrimin të arsyetojë qartë qëndrimin e saj për të gjitha dhe për aq sa janë pretendimet
thelbësore e konkrete të parashtruara në ankim, për sa i përket zbatimit të ligjit material e
procedural si dhe çmimit të provave nga ana e gjykatës së shkallës së parë.
Por, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë që kundërshtohet me rekurs nga pala e
paditur dhe avokati i shtetit, përsërit, thuajse në tërësinë e tij të renditjes dhe përmbajtjes,
722
pjesën arsyetuese të vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, por pa shprehur ndonjë
qëndrim konkret të sajin mbi shkaqet e hollësishme dhe konkrete lidhur me pretendimet mbi
zbatimin e ligjit dhe çmimin e provave të ngritura nga pala e paditur në ankimin e saj drejtuar
gjykatës së apelit. Pra, në thelb, vendimit të gjykatës së apelit i mungojnë arsyet dhe
përfundimet e vetë kësaj gjykate se përse nuk i gjen të mbështetura në ligj dhe prova
pretendimet konkrete të ngritura në ankim, si edhe ligjin përkatës ku e mbështet ajo gjykatë
qëndrimin e saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të rikonfirmojë qëndrimet e
mëparshme të saj se, në një vendim i tillë gjyqësor, nuk bëhet fjalë për mangësi që e bëjnë jo
të plotë e të gjithanshëm hetimin gjyqësor të çështjes apo për ndonjë mangësi në plotësinë e
cilësinë e arsyetimit të vendimit të dhënë nga gjykata e apelit. Nisur nga natyra e gjykimit në
shkallë të dytë, ky është një vendim gjyqësor i dhënë nga një gjykate apeli por që nuk mund
të konsiderohet si i arsyetuar.
Në një gjendje të tillë të gjykimit dhe arsyetimit të vendimit gjyqësor, palës
ndërgjyqëse i është mohuar efektivisht e drejta për t’iu drejtuar gjykatës dhe për të pasur një
gjykim të rregullt. Detyrimi kushtetues për arsyetimin e vendimit, për sa i përket gjykatës së
shkallës së dytë, nuk përmbushet thjesht me përshkrimin e vendimit të dhënë nga gjykata më
e ulët, nëse ajo vetë,si gjykatë më e lartë nuk parashtron në thelb qëndrimin e saj mbi shkaqet
e ngritura në ankimin e paraqitur nga palët ndërgjyqëse. Në varësi të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkaqeve të ngritura në ankim dhe mënyrës së parashtrimit të tyre, gjykata
ka jo vetëm të drejtën por edhe detyrimin të gjejë, rast pas rasti, arsyetimin e duhur që të
krijojë bindjen se, në gjykim dhe në vendimin e saj, ajo gjykatë i ka dhënë përgjigje
ezauruese pretendimeve të ngritura mbi kërkesën dhe ankimin e palës ndërgjyqëse.
Në të tilla rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se nuk është ezauruar gjykimi në
apel dhe nuk është vendi që ky Kolegj të marrë në analizë dhe arsyetojë mbi shkaqet e
ngritura në rekurset e palës së paditur dhe avokatit të shtetit. Prandaj, në rigjykim, në
funksion të zgjidhjes së çështjes sipas ligjit dhe bindjes së saj të brendshme, gjykata e apelit
duhet të marrë në shqyrtim e t’i japë përgjigje shkaqeve të ngritura në ankimin e palës së
paditur ZRPP Tiranë dhe avokati i shtetit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “c” të nenit 63
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.897 datë 16.04.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.02.2017
723
Nr.00-2017-512 i Vendimit (64)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 21.02.2017 mori në shqyrtim në seance gjyqësore çështjen administrative me

nr.31003-04173-00-2014 akti që ju përket palëve :
PADITËS: ELONA GJOKA

E PADITUR: KËSHILLI I LARTË I DREJTËSISË.
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.44, datë 15.04.2014
të Këshillit të Lartë të Drejtësisë për transferimin për dy vite
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
Baza Ligjore: Neni 36 i ligjit nr.8877
“Për organizimin e pushtetit gjyqësor në RSH-së”,
neni 21 i ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
neni 154 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.

Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me
nr.55 Regj.Themel, datë regjistrimi 22.04.2014 si dhe dërgimin e saj për
kompetencë shqyrtimi-Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.15, datë 30.09.2014 ka vendosur:

Shpenzimet gjyqësore i lihen në ngarkim paditëses.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, ka ushtruar rekurs pala

paditëse, Elona Gjoka, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen e pranimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe;
- Në vendimin e dhënë Gjykata Administrative e Apelit, nuk u përqendrua në
shqyrtimin e plotë të padisë kundër vendimit nr.44, datë 15.04.2014 të Këshillit të
Lartë të Drejtësisë, për caktimin e masës disiplinore, por u ndal në disa pjesë të saj,
duke u përqendruar më tej me prapësimet e palës së paditur e duke përsëritur e
724
perifrazuar vendimin e KLD-se si dhe parashtresën e paraqitur në gjykatë prej
përfaqësueses së saj.
- Me një veprim të tillë gjykata ka gabuar mbasi edhe vet vendimi nr.44, datë
15.04.2014 është formuluar në mënyrë të gabuar, mbasi në mbledhjen e KLD-së të
datës 15.04.2014 u propozua dhe u vendos vetëm masa e re disiplinore ndaj meje, pa
u përsëritur edhe njëherë tjetër shqyrtimi i materialeve përkatëse të Ministrit të
Drejtësisë e duke mbetur në shqyrtimin e materialeve të finalizuara me vendimin
nr.29, datë 25.02.2014.
- Këshilli i Lartë i Drejtësisë do të mbetej me çfarë ishte shënuar në pjesën përshkruese
të vendimit nr.29, datë 24.02.2014, ku në faqen e dytë të tij përmenden si shkelje:
-Vonesa për dorëzimin e 39 dosjeve civile në sekretari.
-vonesat në depozitimin e vendimeve të arsyetuara në sekretari të gjykatës,
-zvarritje në procesin gjyqësor të ankueses, Mimozë Pepa,
-zvarritje në procesin gjyqësor të ankueses Trëndelina Përleka (Hito) e Matt Hito,
-zvarritje në procesin gjyqësor të ankuesit Sinan Teqja,
-zvarritje në procesin gjyqësor të ankueses, Eleni Mihali.
- Në vendimin nr.44, datë 15.04.2014 të KLD-së janë përfshirë disa materiale të
transferuara nga kërkesa e Ministrit të Drejtësisë për procedim disiplinor, të cilat jo pa
arsye, nuk u përfshinë në pjesën përshkruese-arsyetuese të vendimit nr.29, datë
24.02.2014 që e shqyrtoi çështjen në tërësi kur u morën shpjegime nga të dyja palët.
Në këto rrethana, këto materiale nuk mund të përfshiheshin në vendimin nr.44, datë
15.04.2014, vendim që doli si rezultat i shqyrtimit vetem të masës disiplinore dhe jo
të shqyrtimit të çështjes në tërësi.
- Në vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit, nuk kanë zënë vendin e merituar
kërkesat e paditëses për të konsideruar të gabuar dhe të padrejtë vendimin nr.44, datë
15.04.2014 të KLD-së, lidhur me vlerësimin e vonesave të konstatuara në dorëzimin e
vendimeve të arsyetuara e të dosjeve ne sekretari.
- Vonesat në arsyetimin dhe dorëzimin e dosjeve kane ardhur si rezultat i ngarkesës së
lartë gjë që pasqyrohet në të dhënat statistikore ku për vitin 2012 gjykuar 701 çështje
dhe për vitin 2013 gjithsej 588 çështje.
- Duke vlerësuar rezultatin e inspektimit të veprimtarisë se punës time për periudhën
25.10.2012-25.03.2013, krahasuar me rezultatin pozitiv të inspektimit për të njëjtat
çështje, datë 16.04.2013, për periudhën 01.01.2005-31.12.2006, natyrshëm krijohet
bindja, që për faktin e dorëzimit, së fundi me vonesë në kryesekretari të disa
vendimeve të arsyetuara, shkak i vetëm ka qenë mungesa e kohës mjaftueshme fizike,
mbasi numri i çështjeve në shqyrtim, gjatë gjithë periudhës së inspektimit, ka qenë
shumë i madh.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani, si dhe e bisedoi çështjen në tërësi në
seancën gjyqësore,
VËREN
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.15 datë 30.09.2014, ka
vendosur rrëzimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësja Elona Gjoka, me shkak ligjor dhe
objekt kundërshtimin e vendimit nr.44 datë 15.04.2014 të palës së paditur Këshilli i Lartë i
Drejtësisë për dhënien e masës disiplinore shkarkim nga detyra e gjyqtarit të paditëses Elona
Gjoka.
725
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, për sa i përket
rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse Elona Gjoka është gjyqtare në Gjykatën e
Drejtoria e Inspektimit Gjyqësor në Ministrinë e Drejtësisë, mbi bazën e Urdhrit të
Ministrit të Drejtësisë nr.115, datë 27.03.2013 “Për ushtrim inspektimi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë”, në datat 28 dhe 29.03.2013, kreu inspektimin pranë kësaj gjykate.
Objekti i këtij inspektimi ishte verifikimi i zbatimit të dispozitave procedurale civile
dhe administrative, lidhur me dorëzimin e vendimeve gjyqësore të arsyetuara në
kryesekretarin e gjykatës, për periudhën 25.10.2012 - 25.03.2013, nga gjyqtarët e seksionit
familjar ku bën pjesë edhe paditësja Elona Gjoka.
Në këtë gjendje të procedimit administrativ, Ministri i Drejtësisë, me kërkesën nr.302
prot. të datës 15.01.2014 “Për procedimin disiplinor të gjyqtares Elona Gjoka”, i është
drejtuar Këshillit të Lartë të Drejtësisë me propozimin për marrjen e masës disiplinore
“shkarkim nga detyra” të paditëses Elona Gjoka.
Pala e paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë, me vendimin nr.29, datë 24.02.2014 “Për
shqyrtimin e kërkesës për procedim disiplinor ndaj gjyqtares Elona Gjoka” ka vendosur të
rrëzojë kërkesën e Ministrit të Drejtësisë për shkarkimin nga detyra të paditëses Elona Gjoka,
duke i caktuar Ministrit të Drejtësisë afat që, deri në mbledhjen e ardhshme të Këshillit, të
propozonte masë tjetër disiplinore ndaj saj.
Në mbledhjen vijuese të datës 15.04.2014, pala e paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë
ka shqyrtuar kërkesën e Ministrit të Drejtësisë për ndëshkim disiplinor të paditëses Elona
Gjoka me masën disiplinore të “ Dërgimit për 1 deri në 2 vjet në një gjykatë të njëjtit nivel
jashtë rrethit gjyqësor ku gjyqtari ka emërimin e tij”.
Në përfundim të shqyrtimit të kërkesës së Ministrit të Drejtësisë dhe motiveve të
paraqitura prej tij, pala e paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë, ka ardhur në përfundimin se në
veprimtarinë e paditëses Elona Gjoka ka pasur shkelje të ligjit e që përbëjnë shkelje
disiplinore sipas nenit 32 të ligjit nr.9877/2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në
Republikën e Shqipërisë” dhe që kanë diskretituar pozitën dhe figurën e gjyqtarit, duke
dëmtuar besimin e publikut tek sistemi i drejtësisë.
Prandaj, bazuar në shkronjën “ç” të pikës 2 të nenit 33 të ligjit nr.9877/2008, pala e
paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë, me vendimin nr.44, datë 15.04.2014, ka vendosur të
pranojë kërkesën e Ministrit të Drejtësisë për procedimin disiplinor të paditëses Elona Gjoka,
gjyqtares së Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke i dhënë masën disiplinore “Dërgimin për
2 vjet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë” për të ushtruar detyrën e gjyqtares.
Në rrethana të tilla, pala paditëse Elona Gjoka i është drejtuar me kërkesëpadi
Gjykatës së Apelit Tiranë, me shkak ligjor dhe objekt shfuqizimin e vendimit nr.44 datë
15.04.2014 të palës së paditur Këshilli i Lartë të Drejtësisë, si një akt administrativ i pabazuar
në ligj dhe në prova, duke pretenduar se masa disiplinore e dhënë ndaj saj është e rëndë dhe
jo proporcionale, në kushtet kur në ligj janë parashikuar dhe masa të tjera disiplinore
alternative e më të lehta disiplinore. Shkeljet dhe zvarritjet e konstatuara në gjykimin e
çështjeve kanë ardhur si rrjedhojë e ngarkesës së madhe me çështje për gjykim.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.54, datë 03.06.2014 ka vendosur
moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes me nr.55 Regj.
Themeltar, datë regjistrimi 22.04.2014, si dhe dërgimin e saj për kompetencë Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, pasi e ka shqyrtuar çështjen si gjykatë e
shkallës së parë, me vendimin nr.15 datë 30.09.2014 ka vendosur rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pala paditëse Elona
Gjoka ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë.
726
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi e bisedoi çështjen në tërësi, nisur nga
shqyrtimi i shkaqeve të ngritura në rekursin e paditëses Elona Gjoka, nga motivet dhe
disponimi i bërë nga pala e paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë për dhënien ndaj paditëses të
masës disiplinore të dërgimit për 2 vjet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë për të ushtruar
detyrën e gjyqtares, si edhe nga vlerësimi tërësor i pozitës së pushtetit gjyqësor dhe të statusit
të gjyqtarit, vlerësoi se dispozita e shkronjës “ç” të pikës 2 të nenit 33 të ligjit nr.9877/2008
“Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë” vjen në kundërshtim me
Kushtetutën.
Prandaj, me vendimin e datës 05.05.2015, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vendosi pezullimin e gjykimit të çështjes administrative me nr.31003-04173-2014 dhe
dërgimin e çështjes në Gjykatën Kushtetuese për të vlerësuar pajtueshmërinë me Kushtetutën
të dispozitës së shkronjës “ç” të pikës 2 të nenit 33 të ligjit nr.9877/2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, ku parashikohet masa disiplinore ndaj
gjyqtarit :“ç) dërgimi për 1 deri në 2 vjet në një gjykatë të të njëjtit nivel jashtë rrethit
gjyqësor ku gjyqtari ka emërimin e tij;” .
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.57 datë 08.06.2016, ka vendosur rrëzimin e
kërkesës për papajtueshmërinë me Kushtetutën të dispozitës së shkronjës “ç” të pikës 2 të
nenit 33 të ligjit nr.9877/2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e
Shqipërisë”.
Në të tilla rrethana, Kolegji Administrativ konstatoi se ka rënë shkaku i pezullimit të
gjykimit të çështjes dhe caktoi këtë seancë gjyqësore për vlerësimin e shkaqeve të ngritura në
rekurs.
Ky Kolegj, kryesisht, konstaton se, në periudhën e kohës që çështja objekt gjykimi
ishte pezulluar deri në dhënien e vendimit të sipërcituar nga Gjykata Kushtetuese, pala e
paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë ka shqyrtuar një kërkesë tjetër për masë disiplinore të
Ministrit të Drejtësisë ndaj paditëses Elona Gjoka. Mbi propozimin e tij, pala e paditur
Këshilli i Lartë i Drejtësisë me vendimin nr.81 datë 16.07.2015 ka vendosur dhënien e masës
disiplinore të shkarkimit nga detyra të gjyqtares Elona Gjoka.
Të vëna në lëvizje mbi ankimin e gjyqtares Elona Gjoka ndaj këtij vendimi të
Këshillit të Lartë të Drejtësisë, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1
datë 05.10.2015 kanë vendosur të rrëzojnë kërkesën ankimore të ankueses Elona Gjoka.
Në një gjendje të tillë të rrethanave të faktit, Kolegji Administrativ vëren se paditësja
Elona Gjoka nuk është më gjyqtare. Për rrjedhojë, nuk ka më vend të vijojë dhe duhet të
pushohet edhe gjykimi i çështjes së ngritur prej saj përpara Gjykatës së Lartë me anë të
rekursit për kundërshtimin e vendimit nr.15 datë 30.09.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit që rrëzonte ankimin e saj ndaj masës disiplinore të transferimit në një gjykatë tjetër të
dhënë nga pala e paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 63 të ligjit
V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes administrative me nr.31003-
04173-2014, me palë paditëse Elona Gjoka dhe palë të paditur Këshilli i Lartë i Drejtësisë.
Tiranë, më 21.02.2017
727
Nr. 00-2017-124 i Vendimit (65)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 21.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: AGRON ISLAMI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E
SIGURIMEVESHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimi i Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
për përllogaritur masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a dhe 153, 154 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.8087, datë 13.03.1996, ndryshuar me ligjin nr.9210, datë 23.03.2004
“Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të R.SH”.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqerore
Tirane, të rillogarisë dhe t’i paguajë paditësit, për periudhën nga data
01.09.2006 deri në kohën e përfitimit, diferencat për pensionin e parakohshem
për vjetërsi shërbimi, të krijuara nga përllogaritja që duhet t’i bëhet masës së
tij të pensionit të përfituar, sipas pikës “a” dhe “b”, të ligjit nr.9210, datë
23.03.2004, me 50%, e pagës referuese dhe mbi këtë shumë të shtohet 2%, e
pages referuese, për 10 vjet vjetërsie të tij në punë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.4775, datë 06.06.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.17, datë 12.01.2012, ka paraqitur

rekurs, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila ka
kërkuar; “Ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Me vendimin nr.4775, datë 06.06.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësore Tirane ka
vendosur:
728
Pranimin kërkese padisë.
Me vendimin nr.17, datë 12.01.2012, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur:
Lënien në fuqi te vendimit nr.4775, datë 06.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova dhe në ligj.
- Paditësit Agron Islami, i është caktuar pension i parakohshëm si ushtarak në masën
16480 lekë, referuar pagesës që ky person ka patur në momentin e daljes ne reformë.
- Përfitimi ka filluar me 01.09.2006 dhe përllogaritjet janë bazuar ne nenin 23, te ligjit
nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999.
Ligji 8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar, është shfuqizuar me ligjin nr.9418, datë
20.05.2005. Në nenin 32, te këtij ligji është ngarkuar K.M që të nxjerrë akte
nënligjore në zbatim te neneve 3, 4, 13, 14, 16, 31/1 brenda një muaji.
Në nenin 14, parashikon masën e përfitimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi, por nga K.M, nuk është nxjerrë asnje akt nënligjor që të ngarkonte
institucionin tone për zbatimin e ligjit.
- Ligji 10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror te Ushtarakëve të Forcave të
Armatosura të Punonjësve te Policisë së Shtetit. etj “ që aktualisht është në fuqi, i ka
shfuqizuar të gjitha dispozitat që paditësi citon si bazë ligjore të padisë.
- Referuar edhe vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.333, datë 24.06.2010, mendojmë
se ky konflikt mund të shqyrtohet në mënyrë administrative nga DRSSH e cila do të
bejë rillogaritjet.
- Paditësi është trajtuar me pension të parakohshëm si ish ushtarak që nga data
01.09.2006. Masa e pensionit është llogaritur në bazë të pagës referuese që ka pasur ai
ne momentin e daljes ne reforme. Kjo mase pensioni ështe indeksuar sa herë dhe në
atë mase që janë indeksuar pensionet e përcaktuara në ligjin nr.7703, dt.11.5.1993.
- Pensioni i parakohshëm i ushtarakut në kohën që paditësi ka dale ne lirim, përbehet
nga dy pjese, pjesa e parë është një % fikse (50%) për një minimum shërbimi 15 vjet
dhe pjesa e dyte qe eshte një shtesë në përqindje për çdo vit me shume shërbimi,
pensioni i parakohshëm pra shuma e dy pjesëve kufizohet nga një shume absolute që
është masa e pensionit maksimal të plotë në shkallë vendi.
- Kjo çështje është zgjidhur me vendim të Gjykatës Kushtetuese nr.9, dt 26.2.2007, e
cila është shprehur se masa e pensionit të parakohshëm të ushtarakeve është masa e
pensionit maksimal të plotë në shkallë vendi.
- Gjithashtu nga pala e paditur u pretendua se më datën 27.06.2009, ka hyrë në fuqi ligji
nr.10142, datë 15.05.2009, “Për sigurimin shoqëror të ushtarakëve të Forcave të
Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit ...”, dhe në nenin 31, të tij është
vendosur shfuqizimi i të gjitha dispozitave ligjore dhe ligjeve të cilat i referohet
paditësi në pretendimin e tij lidhur me masën e pensionit të përfituar.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.17, datë 12.01.2012, ka paraqitur

kundër rekurs, pala paditëse : Agron Islami, i cili kërkon mospranimin e rekursit dhe lënin
në fuqi të vendimit të gjykatave të faktit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Pretendimet e ngritura nga ana e palës së paditur nuk qëndrojnë pasi janë evaduar
gjatë shqyrtimit të mosmarrëveshjes në gjykim.
- Pala e paditur nuk e ka të qartë se me çfarë ligji duhet të trajtohen ushtarakët.
- Gjykatat kanë bërë një interpretim të drejtë të ligjit të cilën neve e kemi vendosur si
bazë ligjore të padisë.
729
- Me të drejtë se me ligjin nr.10142, 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror te ushtarakëve
te Forcave të Armatosura të Punonjësve të Policisë së Shtetit, duhet të bëhen
rillogaritja e pensioneve të ushtarakëve, por ky ligj ka mospërputhje me vendimin
nr.33, datë 24.06.2010, të Gjykatës Kushtetuese të cilat pala e paditur nuk i merr në
konsideratë.

VËREN
Vendimi nr.17, datë 12.01.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit, prandaj ky vendim gjyqësor duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, paditësi Agron Islami, me vendimin nr.4351, date
07.09.2007, të palës së paditur D.R.S.SH Tiranë, i është caktuar pension i parakohshëm për
vjetërsi në shërbim, të cilin e ka përfituar nga data 01.09.2006, duke ju njohur si vjetërsi e
përgjithshme si ish ushtarak prej 25 vite, për pagën referuese në masën 36 600 lekë.
Paditësi është trajtuar me pension të parakohshëm si ish ushtarak që nga data
01.09.2006. Paga referuese që paditësi ka pasur në kohën e përfitimit të pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi ka qenë 36 600 lekë dhe masa e pensionit të përfituar nga
paditësi ka qenë 16 480 lekë.
Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, me hyrjen në fuqi të
ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ka llogaritur paditësit Agron Islami, masën e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit, duke filluar nga data 01.07.2009 në masën 19
277 lekë.
Mbi bazën e ankesës së palës paditëse, DRSSH Tiranë, me nr.14104 prot, datë
22.11.2010, i përgjigjet se prej tyre llogaritja e masës së pensionit të parakohshëm, është bërë
referuar ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, të ndryshuar me ligjin nr.8521, datë 30.07.1999 dhe
se ajo është përfituar në mënyrë të plotë.
Po kështu kërkesa e paditësit, nuk është marrë parasysh dhe nga Instituti i Sigurimeve
Shoqërore, kjo sipas përgjigjes që i ka kthyer paditësit me shkresën me nr.6401/1 prot, datë
25.11.2010.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Agron Islami, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë padi, me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, të rillogarisë dhe ti paguajë paditësit diferencat për
pension të parakohshëm për vjetërsi në shërbim.
vendosur të pranojë padinë, duke e detyruar palën e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, të rillogarisë dhe t’i paguajë paditësit për periudhën nga data 01.09.2006
deri në kohën e përfitimit, diferencat për pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi, të
krijuara nga përllogaritja që duhet t’i bëhet masës së tij të pensionit të përfituar, sipas pikës
“a” dhe “b”, të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, me 50%, e pagës referuese dhe mbi këtë
shumë të shtohet 2%, e pagës referuese, për 10 vjet vjetërsie të tij në punë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë,
duke kundërshtuar për zbatim të keq të ligjit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.17, datë 12.01.2012, ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit nr.4775, datë 06.06.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
730
parashtruar në thelb, të njëjtin qëndrim lidhur me rrethanat e faktit dhe ligjin e zbatueshëm
lidhur me to, në mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë, pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cili ka pretenduar
se ky vendim është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet e ngritura në rekurs
lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit material nga gjykatat janë të mbështetura në ligj.
Për sa i përket ligjit të zbatueshëm dhe interpretimit e zbatimit të drejtë të tij në
zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se duhet të mbahen parasysh jo vetëm
përmbajtja e dispozitave ligjore përkatëse, por edhe argumentet që parashtrohen në vendimin
nr.2, datë 18.02.2013, të Gjykatës Kushtetuese dhe në vendimin unifikues nr.3, datë
24.11.2016, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Me Aktit Normativ nr.5, datë 10.11.2010, të Këshillit të Ministrave, janë miratuar
ndryshimet në ligjin nr.10142 datë 15.05.2009 "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së
Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së
Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm
në Republikën e Shqipërisë".
Pajtueshmëria me Kushtetutën e këtyre dispozitave janë bërë objekt i shqyrtimit edhe
nga Gjykata Kushtetuese, e cila, me vendimin nr.2, datë 18.02.2013, ka disponuar rrëzimin e
kërkesës për shpalljen e antikushtetutshmërisë së tyre.
Ndërmjet të tjerave, Gjykata Kushtetuese arsyeton se:

“37. Akti Normativ nr. 5/2010 u bë objekt shqyrtimi nga Gjykata Kushtetuese, e cila
me Vendimin nr. 2, datë 18.02.2013 u shpreh se ishte në përputhje me Kushtetutën. Gjykata
Kushtetuese vlerësoi se referimi në ligj për llogaritjen e pensionit në vlerën neto të pagës ka
çuar në ulje të masës së përfitimit të pensionit suplementar të ushtarakëve të liruar. Mbi
analizën nëse kjo nismë ligjore cenonte parimin e sigurisë juridike, Gjykata Kushtetuese
theksoi se ligjvënësi duhej të mbajë parasysh se një situatë të rregulluar më parë, parimisht,
mund ta ndryshojë vetëm nëse kjo sjell pasoja pozitive - konkretisht, trajtim më të mirë
(financiar ose jo) - për subjektet përfituese dhe jo kur ndryshimi i akteve ligjore e përkeqëson
situatën pra, kur i heq subjekteve përfituese një të drejtë të fituar më parë. Megjithatë, parimi
i sigurisë juridike nuk mund të prevalojë në çdo rast. Kjo do të thotë se nëse paraqitet rasti
që një rregullim ligjor i ndryshëm i një marrëdhënieje ndikohet drejtpërdrejt nga një interes
publik, me të gjitha elementet e tij thelbësore, ky interes natyrshëm do të ketë përparësi ndaj
parimit të sigurisë juridike.....
40. Gjykata Kushtetuese ka konkluduar se, megjithëse skema e re e llogaritjes së
masës së sigurimit suplementar ka sjellë uljen e të ardhurave për përfituesit, kjo ndërhyrje
është në përpjesëtim të drejtë me qëllimin që e ka diktuar atë. Gjykata Kushtetuese vlerësoi
se diferencimet që ekzistonin para kësaj ndërhyrjeje cenonin parimet dhe rregullat në fushën
e pagave dhe të tatimit mbi të ardhurat personale, si dhe shkaktonin një detyrim të
papërballueshëm për buxhetin e shtetit duke e rrezikuar atë seriozisht dhe se masa e
pensionit e përllogaritur sipas formulës së re mbështetet në mundësitë reale buxhetore, dhe
se ajo siguron respektimin e parimeve të funksionimit të skemave suplementare, si dhe
ruajtjen e raporteve të arsyeshme midis pensionit suplementar të ushtarakëve, atij të
pleqërisë dhe pagës neto nga puna.......”.
Nga ana tjetër, meqenëse në praktikën gjyqësore ishin formuar qëndrime të ndryshme
për sa i takon zbatimit të ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar dhe veçanërisht lidhur me
kufizimin ligjor të “jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”
731
për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi në shërbim, Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë vlerësuan se ishte vendi për të unifikuar praktikën gjyqësore.
Prandaj, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatë së Lartë me vendimin nr.3, datë
24.11.2016, kanë arsyetuar dhe kanë arritur në përfundime unifikuese se:
“43. ....., sikur është pranuar nga Gjykata Kushtetuese, neni 29, i Ligjit 10142/2009, u
miratua pikërisht për të mbështetur në mundësitë reale buxhetore skemën e pensioneve të
parakohshme për vjetërsi shërbimi. Në këtë kontekst, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arrijnë në përfundimin se: rillogaritja e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, sipas nenit 29, i Ligjit Nr.10142/2009, do të
bëhet sipas rregullave të parashikuara në këtë ligj, edhe në situatën kur kjo rillogaritje ul
masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi të njohur dhe caktuar më
parë. .......
47. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, për efekt të njehsimit të praktikës
gjyqësore, arrijnë në përfundimin se: në gjykimin e mosmarrëveshjeve për pensionet e
parakohshme për vjetërsi shërbimi, për periudhën nga data 01.01.1999, deri më hyrjen në
fuqi të ligjit nr. 10142/2009, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi do të
përllogaritet sipas Ligjit nr. 8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999. Në rastet kur
e drejta për pension ka lindur pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9418/2005, të ndryshuar me
Ligjin nr.9481/2006, deri me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142/2009 të ndryshuar, në
kuptim të nenit 29, të këtij ligji, skema për llogaritjen e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, e parashikuar nga Ligji nr. 9418/2005, të ndryshuar me Ligjin
nr.9481/2006, nuk zbatohet, pavarësisht nëse masa e pensionit rritet apo ulet në raport me
skemën e parashikuar nga Ligji nr.8087/1996, të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999.
48.Në lidhje me çështjen e shtruar për njehsim, për mënyrën e përllogaritjes së masës
së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, në bazë të nenit 11, të Ligjit nr.8087/1996,
të ndryshuar me Ligjin nr.8521/1999, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se,
sipas këtij neni përfitojnë pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi ushtarakët aktivë
kur plotësojnë vjetërsinë e shërbimit si ushtarak në moshën: 12 vjet për gratë dhe 15 vjet për
burrat dhe të kenë mbushur moshën: gratë 42 vjeç dhe burrat 47 vjeç. Masa e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi llogaritet sipas skemës: a) 50% e pagës referuese mbi të
cilën është derdhur kontributi dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi
përcaktimin e mësipërm masa e pensionit shtohet me 2 % të pagës referuese, por jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi.
49.Sipas këtij rregullimi ligjor pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi është 50
%, e pagës referuese, mbi të cilën është derdhur kontributi, dhe për çdo vit, tej periudhës 12
vjet vjetërsi shërbimi për gratë dhe 15 vjet vjetërsi shërbimi për burrat, shumës së mësipërme
i shtohet 2 %, të pagës referuese. Çështja që shtohet për zgjidhje është nëse kufizimi “jo më
shumë se masa e pensionit maksimal të pleqësisë në shkallë vendi” duhet të zbatohet për të
gjithë masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, apo për shtesën për çdo vit
tjetër të vjetërsisë së shërbimit.
50. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vënë në dukje se në të gjitha ligjet në
fushën e sigurimeve shoqërore suplementare të ushtarakëve, kufizimi në shumën e pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi është parashikuar mbi të gjithë shumën e tij, përveç
ndryshimeve të fundit të bëra me aktin normativ nr.5/2010, ku është vendosur si kriter
dysheme për llogaritjen e tij pensioni bazë i pleqërisë, pra masa më e ulët e pensionit të
pleqërisë. Në kuptim të mënyrës së rregullimit ligjor të këtij pensioni nga legjislatori,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë theksojnë se tavani i vendosur në lidhje me masën
e pensionit të parakohshëm në nenin 11, të Ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar, duhet të
zbatohet mbi të gjithë masën e pensionit të parakohshëm. Pra, pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi sipas parashikimit të Ligjit nr.8087/1996, i ndryshuar me Ligjin
732
nr.8521/1999, nuk mund të jetë më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në
shkallë vendi.
51.Sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin njësues se: caktimi i
pensionit të parakohshëm, sipas nenit 11, të Ligjit nr.8087/1996, i ndryshuar me Ligjin
nr.8521/1999, bëhet duke u llogaritur sipas skemës: a) 50% e pagës referuese mbi të cilën
është derdhur kontributi; dhe b) për çdo vit tjetër të vjetërsisë së shërbimit mbi 12 vjet për
gratë dhe 15 vjet për burrat masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese. Por masa e
përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk mund të kalojë masën e pensionit maksimal
të pleqërisë në shkallë vendi”.
Prandaj, Kolegji Administrativ vlerëson që, nisur nga sa parashtrohet më sipër në
arsyetimet e vendimit të Gjykatës Kushtetuese dhe të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë mosmarrëveshjet për pensionet e parakohshme për vjetërsi shërbimi për periudhën nga
data 01.01.1999 deri me hyrjen në fuqi të ligji nr.10142/2009, gjejnë zbatim dhe do të
përllgaritet pensioni i parakohshëm sipas ligjit nr.8087/1996, të ndryshuar me ligjin
nr.8521/1999. Pavarësisht se e drejta për pension mund të ketë lindur pas hyrjes në fuqi të
ligjit nr.9418/2005, të ndryshuar me ligjin nr.9481 në kuptim të nenit 29, të ligjit
nr.10142/2009 të ndryshuar, skema e parashikuar nga ky ligj nuk zbatohet.
Gjithashtu ky Kolegj vlerëson se kufizimi i parashikuar “jo më shumë se masa e
pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi”, do të aplikohet mbi të gjithë masën e
përgjithshme të pensionit. Pra masa e përgjithshme e pensionit të parakohshëm nuk kalon
masën e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi dhe se me hyrjen në fuqi të ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, pensionet do të rillogariten sipas parashikimeve të këtij ligji.
Bazuar në interpretimin e parashtruar më sipër lidhur me ligjin e zbatueshëm, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, gjykata e apelit nuk e ka zgjidhur
drejt çështjen dhe ajo duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Gjykatat kanë pranuar padinë duke i njohur paditësit të drejtën e përfitimit të një
pensioni të pjesshëm, pa respektuar kriteret kufizuese të parashikuar nga neni 11, pika “b”, të
ligjit nr.8087/1996, ndryshuar me ligjin nr.8521/1999.
Prandaj, në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, të marrë në shqyrtim
shkaqet e ngritura në rekurs mbi mbështetjen në ligj të vendimit të gjykatës së apelit, ashtu
edhe në ankimin që i ishte paraqitur gjykatës së apelit nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë kundër vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë për sa i
përket bazueshmërisë në ligj dhe në fakt të këtij vendimi, duke zhvilluar një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet realizimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm sipas ligjit (neni 14, i
Kodit të Procedurës Civile).
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.17, datë 12.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 21.02.2017
733
Nr. 00-2017-125 i Vendimit (66)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 21.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “ECOLOGICA” SH.P.K

I PADITUR: DREJTORIA RAJONAL TATIMORE TIRANË
TATIMEVE
OBJEKTI:
Shfuqizimi i njoftim vleresimit tatimor nr.637/2, datë 10.03.2010.
Shfuqizimi i vendimit nr.8116, datë 09.07.2010,
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues te K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së shoqërisë “Ecologica” sh.p.k.
Anullimin e njoftim vlerësimit Tatimor nr.637/2, dt.10.03.2010, të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë.
Anullimin e aktit administrativ vendimit nr.8116, dt.09.07.2010, të Drejtorisë
së Apelimit Tatimor.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1567, datë 02.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë e

cila kërkon prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj.
- Vendimi i gjykatës, është marrë në kundërshtim me nenin 68/5, të ligjit nr.7928, datë
27.04.1995 “Për TVSH- në” nenin 124, të ligjit 9920, datë 19.05.2008 “Për procedura
tatimore në R.SH-së” si dhe jashtë kuadrit të provave që ndodhen në dosje.
734
- Vendimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor, është i drejtë dhe i mbështetur në
legjislacionin fiskal në fuqi, pasi të gjitha shkeljet e konstatuara pranë shoqërisë, janë
të parashikuara në ligjin organik dhe si pasojë e këtyre shkelejve, është vendosur edhe
penaliteti përkatës.
- Kërkojmë rrezimin e kërkesë padisë.

VËREN
1. Pala paditëse, është person juridik i regjistruar në QKR me dt.01.09.2008 dhe

ushtron veprimtarinë e biznesit në fushën e ekologjisë, pastrimit industrial e urban etj.
Nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, nga data 14.01.2010 deri me
26.01.2010, është ushtruar kontroll tatimor për Tatimin mbi vlerën e shtuar, për periudhën
2008- 31.12.2009 dhe zbatimin e kërkesave të ligjit nr.9136, dt.11.02.2003 “Për mbledhjen e
kontributeve të detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore”.
Në përfundim të kontrollit të ushtruar, nëpërmjet njoftim vlerësimit tatimor, pala
paditëse është lajmëruar për detyrimin tatimor për TVSH e vitit 2008 në vlerën 19866 lekë
dhe gjobë në vlerën 19866 lekë dhe detyrim për TVSH për vitin 2009, në vlerën totale prej
814531 lekë dhe gjobë 814531 lekë, si dhe gjobë për tatim fitimin për vitin 2009 shumën 407
266 lekë, gjithsej në vlerën totale 2 095 926 lekë.
Këto vlera përfaqësojnë shpenzimin e pajustifikuar sipas inspektores tatimore të
karburantit të përdorur nga pala paditëse, si dhe gjobat e vëna për TVSH dhe tatim fitimi
për vitet 2008 e 2009, ndër të cilat edhe për moslëshim të faturës tatimore dhe deklarim
të të ardhurave për vitin 2009.
Kundër këtij vendimi, duke kundërshtuar detyrimet tatimore, pala paditëse është
ankuar pranë DAT.
Kjo e fundit me vendimin nr.8116, dt.09.07.2010, ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit për detyrimet dhe gjobat e ankimuara.
Brenda afatit 30 ditor, me dt.09.08.2009, pala paditëse ka paraqitur para gjykatës
padinë objekt gjykimi. Në padi dhe gjatë gjykimit pala paditëse pretendoi se:
Inspektori tatimor, mbi të cilin janë mbështetur aktet objekt gjykimi ka
keqinterpretuar ligjin, duke konsideruar shpenzimin e tepërt të karburantit të përdorur
për nevoja teknologjike, si shitje të padeklaruara, pasi ai përdoret vetëm për nevoja
teknologjike dhe jo për shitje.
karburanti që ne përdorim dhe që është konsideruar si mungesë e pajustifikuar, ose si
shitje e padeklaruar, është e një cilësie të dobët dhe nuk përdoret për shitje e për përdorim
vetjak, por vetëm për mjete të mëdha.
diferenca e konstatuar në fakt, është firoja ligjore që ka karburanti nga
veprimtaria e saj dhe magazinimi.
gjoba për tatim fitimin e vitit 2009, është e padrejtë pasi në periudhën kur ka
përfunduar kontrolli, nuk ishte mbyllur rezultati i vitit 2009.
II. Vendimet e rekursuara dhe arsyetimi i gjykatave:

vendosur:
735
Pranimin e kërkesë-padise së shoqërisë “Ecologica” sh.p.k.
Anullimin e njoftim vlerësimit Tatimor nr.637/2, dt.10.03.2010, të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë.
Anullimin e aktit administrativ vendimit nr.8116, dt.09.07.2010, të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor.
Me arsyetimin:
........Në lidhje me padinë objekt gjykimi gjykata cmon që ti referohet kërkesave të
dispozitave ligjore që rregullojnë konfliktin objekt gjykimi:
Pala e paditur parashtroi se:
-Pala paditëse nuk justifikon diferencën midis deklarimeve të subjektit dhe gjendjes de
fakto të karburantit.
Diferenca e rezultuar e karburantit, konsiderohet si shitje e padeklaruar dhe e
pajustifikuar me dokumentacionin fiscal, e për rrjedhojë në kuptim të nenit 68, pika 5, të ligjit
nr.7928 “Për TVSH” dhe nenit 124, të Ligjit 9920, shoqërisë i llogariten detyrime të TVSH
dhe të tatimit mbi fitimin.
Edhe diferenca materiale e konstatuar në vlerën 4 072 656 lekë, konsiderohet si shitje
e pajustifikuar dhe pa faturë tatimore dhe paditësi përvec detyrimit të TVSH 814513 lekë,
duhet të paguajë edhe gjobën në këtë shumë si dhe gjobën për tatimin mbi fitimin në shumën
4 072 65 lekë.
Pika 4, e nenit 28, të Ligjit 7928 “për TVSH” 4.Për mallrat, të cilat pësojnë humbje
gjatë tranzitimit, magazinimit dhe prodhimit, siç përcaktohet në akte të veçanta ligjore dhe
nënligjore, nuk llogaritet dhe nuk paguhet TVSH-ja.
Neni 68, pika 5, e Ligjit 9920 “Për procedurat tatimore: parashikon: 5. Administrata
tatimore vlerëson detyrimin tatimor të tatimpaguesit, në përputhje me dispozitat e
legjislacionit përkatës. Vlerësimi bazohet në:a) informacionin, që përmban deklarata
tatimore e tatimpaguesit;
b) rezultatet e një kontrolli, në përputhje me kreun X të këtij ligji;
c) mënyrat alternative të vlerësimit, të parashikuara në nenin 72, të këtij ligji. Neni
124, i këtij ligji parashikon:
Kundërvajtjet në lëshimin e faturave tatimore. Moslëshimi i faturës tatimore apo i
faturës tatimore me TVSH, dënohet me gjobë të barabartë me 100 për qind të detyrimit
tatimor, të padeklaruar ose të papaguar, si rezultat i moslëshimit të faturës, përveç
detyrimeve tatimore dhe interesave, që llogariten dhe paguhen në përputhje me dispozitat e
këtij ligji dhe të ligjeve specifike tatimore.
Nga përmbajtja e VKM nr.328, dt.09.09.1986 “Për firot e mallrave gjatë ruajtjes,
transportit dhe tregtimit të tyre” rezulton se firoja e gazoilit (naftës) gjatë mbushjes zbrazjes
së boteve e fuçive është 0.1% të peshës.
Gjithashtu nga përmbajta e kontratës për furnizimin me karburant dt. 05 Janar 2009,
rezulton se pala paditëse ka lidhur me shoqërinë “Klodi” shpk kontratën për furnizimin me
55.000 litra naftë, tipi D2 për një periudhë një vjeçare.
Nga kontrata e furnizimit rezulton se pala paditëse, ka blerë gjatë vitit 2009 nga
shoqëria furnizuese 55.000 litra naftë. Duke patur parasysh dispozitat për firon ligjore,
rezulton se sasia e naftës që ka dalë me diferenca përfaqëson firon që kjo naftë ka gjatë
konsumit.
Gjithashtu gjykata çmon se pala e paditur, në përcaktimin e shpenzimit tej
planifikimit të karburantit të përdorur për nevoja teknologjike, si shitje të padeklaruara, nuk
ka patur parasysh kërkesat e nenit 68, të Ligjit “Për procedurat tatimore” pasi përcaktimi si
shitje të padeklaruara nuk mbështetet në rrethanat e faktit.
Pala paditëse, nuk ushtron veprimtari shitblerje as me shumicë dhe as me pakicë dhe
karburantin e përdor vetëm për nevoja teknologjike.
736
Gjithashtu, duke patur parasysh se pala paditëse si aktivitet të saj ka shërbimet e
pastrimit urban dhe këto shërbime i realizon në qytetin e Tiranës, i cili dihet botërisht se ka
trafik të rënduar, gjykata çmon se edhe konsumi i karburantit është më i madh sesa ai në
rrugët interurbane, pasi në qytetin e Tiranës për shkak të ndalesave të shumta në trafik
harxhohet më shumë karburant.
Mbi sa më sipër edhe gjoba e vendosur për moslëshim të faturës tatimore në shumën
407.266 lekë, është e pambështetur në kërkesat e nenit 124, të këtij ligji.
Përderisa pala paditëse, nuk ka realizuar shitje me karburantin e konsideruar si
shpenzim i pajustifikuar, ajo nuk kishte pse të lëshonte faturë tatimore.
Mbi sa sipër në kuptim të nenit 331, të K.Pr.Civ, gjykata çmon që të anullojë dy aktet
administrative objekt gjykimi, si të nxjerra në kundërshtim me Ligjin “Për procedurat
tatimore” dhe me rrethanat e faktit.
Në vendimin e saj, gjykata u mbështet në provat shkresore që u administruan në
seancë gjyqësore dhe në shpjegimet e palëve.
Në përfundim të gjykimit, pasi zbatoi me përpikmeri kërkesat e K.Pr.C, gjykata
vendosi pranimin e padisë.
Lënien në fuqi te vendimit nr 1567, datë 02.03.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
... me të njëjtin arsyetim
III. Ligji i zbatueshëm.
4. Ligji 9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”

Ligji nr.7928, datë 27.4.1995 “Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar”, Pika 4, e nenit 28, Për
mallrat, të cilat pësojnë humbje gjatë tranzitimit, magazinimit dhe prodhimit, siç përcaktohet
në akte të veçanta ligjore dhe nënligjore, nuk llogaritet dhe nuk paguhet TVSH-ja.
VKM nr.328, dt.09.09.1986 “Për firot e mallrave gjatë ruajtjes, transportit dhe
tregtimit të tyre”
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit

Tiranë me nr.147, datë 25.01.2012, vjen në përputhje e zbatim të drejtë të ligjit e për pasojë
Gjykata e Apelit dhe Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë, kanë kryer një hetim të
gjithanshëm të çështjes, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, nga ana e Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë, nga data 14.01.2010 deri me 26.01.2010, është ushtruar kontroll
tatimor për Tatimin mbi vlerën e shtuar, për periudhën 2008- 31.12.2009 dhe zbatimin e
kërkesave të ligjit nr.9136, dt.11.02.2003 “Për mbledhjen e kontributeve të detyrueshme të
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore”.
Në përfundim të kontrollit të ushtruar, nëpërmjet njoftim vlerësimit tatimor, pala
paditëse është lajmëruar për detyrimin tatimor për TVSH e vitit 2008 në vlerën 19866 lekë
dhe gjobë në vlerën 19866 lekë dhe detyrim për TVSH për vitin 2009, në vlerën totale prej
814531 lekë dhe gjobë 814531 lekë, si dhe gjobë për tatim fitimin për vitin 2009 shumën 407
266 lekë, gjithësej në vlerën totale 2 095 926 lekë.
737
Këto vlera përfaqësojnë shpenzimin e pajustifikuar sipas inspektores tatimore të
karburantit të përdorur nga pala paditëse, si dhe gjobat e vëna për TVSH dhe tatim fitimi
për vitet 2008 e 2009, ndër të cilat edhe për moslëshim të faturës tatimore dhe deklarim
të të ardhurave për vitin 2009.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, pala paditëse ka lidhur me
shoqërinë “Klodi” shpk kontratën për furnizimin me 55 000 litra naftë, tipi D2 për një
periudhë një vjeçare.
Nga kontrata e furnizimit rezulton se pala paditëse, ka blerë gjatë vitit 2009 nga
shoqëria furnizuese 55.000 litra naftë. Duke patur parasysh dispozitat për firon ligjore,
Kolegji vlerëson se sasia e naftës që ka dalë me diferenca përfaqson firon që kjo naftë ka
gjatë konsumit.
Pala paditëse, nuk ushtron veprimtari shitblerje as me shumicë dhe as me pakicë dhe
karburantin e përdor vetëm për nevoja teknologjike.
Pala paditëse si aktivitet të saj ka shërbimet e pastrimit urban dhe këto shërbime i
realizon në qytetin e Tiranës, ku dhe konsumi i karburantit është më i madh sesa ai në rrugët
interurbane, pasi në qytetin e Tiranës për shkak të ndalesave të shumta në trafik harxhohet më
shumë karburant.
Mbi sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se edhe gjoba
e vendosur për moslëshim të faturës tatimore në shumën 407 266 lekë, është e pambështetur
në kërkesat e nenit 124, të këtij ligji, pasi përderisa pala paditëse nuk ka realizuar shitje me
karburantin e konsideruar si shpenzim i pajustifikuar, ajo nuk kishte pse të lëshonte faturë
tatimore.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në kuptim të 68, të ligjit “Për
procedurat tatimore” pala e paditur, nuk ka pasur parasysh se pala paditëse nuk ushtron
veprimtari shitblerje as me shumicë as me pakicë dhe karburantin e përdor vetëm për nevoja
teknologjike.
9. Nga sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se konkluzioni
i organit tatimor se pala paditëse nuk justifikon diferencën midis deklarimeve të subjektit
dhe gjendjes de fakto të karburantit. Diferenca e rezultuar e karburantit, konsiderohet si
shitje e padeklaruar dhe e pajustifikuar me dokumentacionin fiskal, e për rrjedhojë në kuptim
të nenit 68, pika 5, të ligjit nr.7928 “Për TVSH” dhe nenit 124, të Ligjit 9920, shoqërisë i
llogariten detyrime të TVSH dhe të tatimit mbi fitimin. Edhe diferenca materiale e konstatuar
në vlerën 4.072.656 lekë, konsiderohet si shitje e pajustifikuar dhe pa faturë tatimore dhe
paditësi përveç detyrimit të TVSH 814.513 lekë, duhet të paguajë edhe gjobën në këtë shumë
si dhe gjobën për tatimin mbi fitimin në shumën 4.072.65 lekë, nuk u provua të qëndrojë.
Pala paditëse, sa kohë që nuk ka realizuar shitje të karburantit me shumicë ose pakicë,
nuk mund të konsiderohet kjo diferencë si shpenzim i pajustifikuar dhe shoqëria paditëse nuk
kish pse të lëshonte faturë tatimore.
10. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e
Apelit Tiranë ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga palët në tërësinë e
tyre; ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në
shqyrtim dhe e ka zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
11. Për rrjedhojë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr
nr.147, datë 25.01.2012, i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

738
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.147, datë 25.01.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.02.2017
739
Nr. 00 - 2017 - 121 i Vendimit ( 67 )
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 21.02.2017, mori në shqyrtim çështjen që i përket:
PADITËSE: Red Bull GmbH,

përfaqësuar nga avokate Irma Cami.
TË PADITUR: Drejtoria e Përgjithshme e Patentave dhe

Markave, në mungesë.
Fresh shpk, në mungesë.
OBJEKTI:
Shpalljen e pavlefshmërisë relative të aktit administrative,
Vendimit nr. 326/11, datë 23.07.2010 të Bordit të Apelimeve të Drejtorisë së Përgjithshme të
Patentave dhe Markave, për shkak se është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material.
Ndryshimin e këtij vendimi, duke vendosur refuzimin e rregjistrimit të aplikimit
nr. Al/T/2009/326 që i përket markës së publikuar “ Turbo Energy Drink ”,
(& figura e demit e vijëzuar me të kuqe).
Sigurimin e padisë, në formën e pezullimit të proçedurës së regjistrimit të markës së
publikuar “TURBO ENERGY DRINK”,
(& figura e demit e vijëzuar me të kuqe), deri në përfundim të gjykimit.
Baza Ligjore: Nenet 324/a e vijues, dhe 348 të K.Pr.Civile,

nenet 143 paragrafi 2, pika b dhe c si dhe 153 paragrafi 4 i Ligjit nr. 9947,
datë 07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”,
neni 115, paragrafi 1, pika b e K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr. 2308, datë 25.03.2011, ka vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse “Red Bull” GmbH.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 584, datë 16.03.2012, ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr. 2308, dt.25.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
740
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala paditëse Red
Bull GmbH, që kërkon ndryshimin e të dyja vendimeve gjyqësore, duke vendosur pranimin e
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
Në lidhje me kërkesat tona për moszbatimin nga ana e Bordit te Apelimeve te
parashikimeve të nenit 143 (2)(c) të ligjit të sipërcituar, evidentuam disa problematika
të gjykimit ne procedurën administrative të mbajtur përpara Bordit te Apelimeve te
DPPM, ku me kryesore ishte ai i qëndrimit shume të paqartë të Bordit të Apelimeve
ne lidhje me çështjen e njohjes se markës sonë si te mirënjohur.
Në kundërshtuam në gjykate ketë qëndrim shume të paqartë të Bordit të Apelimeve ne
lidhje me këtë çështje, duke parashtruar se në të dy rastet si në rastin e shmangies nga
te ekzaminuarit te statusit tone si marke e mirënjohur, apo atë te njohjes se këtij
statusi, por te mospranimit te ankimit tone për mungese te mundësisë për konfuzion,
Bordi i Apelimeve ne të dy rastet nuk ka aplikuar parashikimet e dispozitës 143(2) (c)
te ligjit “Per pronësinë industriale”.
Gjykata e pranon statusin tone si marke e mirënjohur, gjithsesi ajo konkludon se ne nuk
ishim ne gjendje te provonim qe Bordi i Apelimeve nuk ka zbatuar dispozitën 143(2)
(c) te ligjit “Për pronësinë industriale”, pasi paditësi - thotë gjykata- nuk provoi
situatën e marrjes se përfitimeve të padrejta, pasi ai nuk depozitoi asnjë prove qe te
provonte uljen e shitjeve apo fitimeve te tij si pasoje e futjes ne treg te markës se
kundërshtuar.
Ky qëndrim eshte i gabuar pasi:
Së pari, koncepti i marrjes së përfitimeve te padrejta nuk eshte një situate qe mund te
provohet me uljen e shitjeve apo fitimeve.
Së dyti, Uljet e shitjeve apo fitimeve nuk kane te bëjnë me marrjen e përfitimeve te
padrejta qe marka e kundërshtuar merr nga marka me reputacion. Ulja e shitjeve dhe
fitimeve eshte një situate shume me komplekse se kaq, ku ndikojnë një sere faktorësh
jo te lidhur me çështjen konkrete.
Së treti, Gjate procesit vete pala e paditur ka pohuar qe marka e kontestuar nuk eshte
hedhur akoma ne treg dhe për pasoje kjo është një tjetër argument qe provon se
konkludimi i gjykatës është i gabuar.
Marka e kontestuar përmban figurën e demit dhe vetëm kaq do t’i mjaftonte Bordit te
Apelimeve dhe Gjykatës për te konkluduar se marka e kontestuar do te dëmtonte
karakterin dallues te markës apo reputacionin e markës se mirënjohur Red Bull.
Analiza e gjykatës është e dobët, madje me e dobët nga ajo e bere nga Bordi i Apelimeve
te DPPM. Gjykata nuk bën një analize te gjithë treguesve, siç mund te ishte krahasimi
vizual, konceptual, ngjashmëria ne mallra, shkalla e vëmendjes se konsumatoreve etj,
fuqia dalluese e markës dhe reputacioni i saj dhe me pas te konkludonte duke
vendosur nëse ka apo jo mundësi për konfuzion, por vetëm flet ne terma te
përgjithshëm.
Figura e Demit është një nga karakteret dallues të markave të paditësit. Për shkak të
popullaritetit të lartë, paditësi gëzon te drejtën ekskluzive ne përdorimin e këtij
elementi ne lidhje me pijet energjike.
Kërkesat tona i mbështetëm në dy argumentat ligjorë që ishin (I). Akti administrative i

kontestuar është marrë në aplikim të gabuar të dispozitës 143 (2) (c) të ligjit nr. 9947, datë
07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”; si dhe (II). ai është pasojë e mosanalizimit të saktë të
rrethanave të faktit, rrethana këto që parashikohen në nenin 143 (2) (b) të ligjit të
sipërpërmendur. Kërkesat tona i mbështetëm gjithashtu në parashikimet e nenit 115 (b) të
Kodit të Procedurës Civile, të cilat përcaktojnë situatat kur një akt administrative mund të
741
konsiderohet relativisht i pavlefshëm. Duke mbajtur parasysh të gjitha këto, ankimuesi
(paditësi) kërkoi nga të dyja gjykatat shpalljen e këtij akti administrative të pavlefshëm.
Në lidhje me kërkesat tona për moszbatimin nga ana e Bordit të Apelimeve të

parashikimeve të nenit 143 (2) (c) të ligjit të sipërcituar - dispozitë kjo që ka të bëje me
mbrojtjen që u ofrohet markave të mirënjohura- ne provuam përpara të dyjave gjykatave një
pafundësi gabimesh bërë nga Bordi i Apelimeve, ku ata më të rëndat ishin; qëndrimi shumë i
paqartë i Bordit të Apelimeve të DPPM në lidhje me çështjen e statusit tonë si markës e
mirënjohur, si dhe faktin se në analizën e Bordit të Apelimeve të DPPM nuk ishim
ekzaminuar aspak situata të parashikuara në dispozitën e sipërcituar. Shkurtimisht, ne
provuam përpara gjykatave, se ne pa të drejtë u privuam nga mbrojta e ofruar nga neni 143
(2) (c) të ligjit “Për Pronësinë Industriale”.
Gjatë gjykimeve të mbajtura përpara të dyjave gjykatave u provua se ne kishim paraqitur

përpara Bordit të Apelimeve të DPPM prova përkatëse të pakundërshtueshme për të provuar
statusin tone si markë e mirënjohur, si dhe kishim mbështetur kundërshtimin tone ndaj
regjistrimit të markës TURBO Energy Drink, midis të tjerash, dhe në parashikimet e nenit
143 (2) (c) të Ligjit “Për Pronësinë Industriale”. Konkretisht, në dosjen gjyqësore u
administruar dosja e procedurës administrative të zhvilluar në DPPM në të cilën gjenden këto
prova.
Sollëm në vëmendjen e Gjykatës qëndrimin e paqartë të Bordit të Apelimeve të DPPM në

lidhje me kërkesën e ankimuesit (paditësit) për tu njohur si markë e mirënjohur, ku Bordi i
Apelimeve të DPPM nga njëra anë anashkalonte të ekzaminuarit e statusit tonë si markë e
mirënjohur duke thëne se “Nuk është e nevojshme të provohet se markat e kundërshtuesit
janë të mirënjohura dhe për këto arsye gëzojnë një të drejtë të mëparshme”, pasi markat e
kundërshtuesit janë të rregjistruara në territorin Shqiptar dhe kanë një datë depozitim më të
hershme se data e depozitimit të markës që kundërshtohet.”, dhe nga ana tjetër pohonte se
nuk ekziston mundësia që regjistrimi dhe përdorimi i markës së kundërshtuar të çojë në
shfrytëzimin e padrejtë të reputacionit të markave të mëparshme apo të dëmtojë natyrën
dalluese të tyre, apo emrin e mire të markës” pika 4(f) fq.6 e vendimit të Bordit të
Apelimeve).
Ne kundërshtuam në Gjykatë këtë qëndrim të paqartë të Bordit të Apelimeve në lidhje me

këtë çështje, duke parashtruar se në të dy rastet; si në rastin e shmangies nga të ekzaminuarit
të statusin tonë si markë e mirënjohur, apo atë të njohjes së këtij statusi por të mosparimit të
kundërshtimit tonë për mungesë të mundësisë për konfuzion, Bordi i Apelimeve në të dy
rastet nuk ka aplikuar parashikimet e dispozitës 143 (2) (c) të ligjit “Për Pronësinë
Industriale”, pasi duke shmangur të ekzaminuarit e statusin tonë si markë e mirënjohur, Bordi
i Apelimeve ka kishte privuar pa të drejtë neve nga mbrojta e ofruar nga dispozita e
sipërcituar, apo duke njohur statusin tone si markë e mirënjohur Bordi i Apelimeve përsëri
kishte aplikuar keq dispozitën e mësipërme, pasi ai nuk kishte marrë në analizë parashikimet
e kësaj dispozite.
Saktësisht, qëndrimi i Bordit të Apelimeve se "Nuk është e nevojshme të provohet se

markat e kundërshtuesit janë të mirënjohura dhe për këto arsye gëzojnë një të drejtë të
mëparshme”, pasi markat e kundërshtuesit janë të rregjistruara në territorin Shqiptar dhe kanë
një datë depozitim më të hershme se data e depozitimit të markës që kundërshtohet” është
totalisht një qëndrim i gabuar, pasi mbrojta që ligji "Për Pronësinë Industriale” u ofron
markave të mirënjohura të regjistruara në Shqipëri dallon qartësisht nga mbrojtja që u jepet
742
markave të mirënjohura të paregjistruara në Shqipëri. Sipas Ligjit “Për Pronësinë
Industriale”, një markë e mirënjohur jo e regjistruar në Shqipëri mund të kundërshtojë një
markë të regjistruar vetëm për shkaqe të mundësisë direkte për konfuzion (kur konsumatori
ngatërron me njëra tjetrën markat në diskutim - nenet 156/4 dhe 167), kurse një markë e
mirënjohur e regjistruar në Shqipëri, siç është dhe rasti në diskutim, ka të drejtë të
kundërshtojë një markë edhe nëse marka që kundërshtohet nuk është e ngjashme me markën
e mirënjohur, por gjithsesi, ajo çon konsumatorin të besojë se, për shkak të disa
ngjashmërive, ka një lidhje midis markave (mundësia indirekte për konfuzion), psh.
Kompanitë prodhuese të mallrave (të markave në diskutim) janë të njëjta, apo kompani të
lidhura ekonomikisht mes tyre frachasing/merchandising etc. (neni 143/2/c).
Kështu që, të përcaktuarit nëse një markë kundërshtuese është e mirënjohur apo jo, ka një
rëndësi të madhe pasi kufijtë e mbrojtjes që kjo markë do të gëzoj varen absolutisht nga ky
përcaktim. Por ashtu siç u tha më lart, meqenëse Bordi i Apelimeve ishte i paqartë nëse kishte
njohur statusin tone si markë e mirënjohur apo jo, e gjitha kjo solli si pasojë mosrespektimin
e parashikimeve të nenit 143 (2) (c) të ligjit “Për Pronësinë Industriale" pasi duke shmangur
të ekzaminuarit e statusin tonë si markë e mirënjohur, Bordi i Apelimeve na kishte privuar pa
të drejtë neve nga mbrojtja e ofruar nga dispozita e sipërcituar, apo duke njohur statusin tone
si markë e mirënjohur Bordi i Apelimeve përsëri kishte aplikuar keq dispozitën e mësipërme,
pasi ai nuk kishte marrë në analizë parashikimet e kësaj dispozite.
Duke mbajtur parasysh qëndrimin e paqartë të Bordit të Apelimeve të DPPM ndaj

çështjes së statusit tonë si markë e mirënjohur, ne depozituam përpara të dyjave gjykatave
prova (të reja) të tjera të pakundërshtueshme që provonin statusin tone si markë e mirënjohur,
saktësisht: deklaratën e auditit, ku të gjitha të dhënat përkatëse janë të pasqyruara; vendimet e
Bordit të Apelimeve nr. 293/12, 294/12 të datës 17.03.2011, dhe nr. 546/16 ku Bordi i
Apelimeve të DPPM ka njohur statusin tonë si markë e mirënjohur; si dhe një sërë
publikimesh të botuara gjatë vitit 2011, ku marka Red Bull ENERGY DRINK është rradhitur
në një nga markat më të mirënjohura në gjithë botën.
Gjatë proceseve gjyqësore, ne bëmë gjithashtu një analizë gjithëpërfshirëse të

parashikimeve të dispozitës së sipërpërmendur, duke evidentuar gjithashtu gabimet e Bordit
të Apelimeve të DPPM në aplikimin e kësaj dispozite.
Duhet të nënvizohet fakti se figura e demit është një element komplet i sajuar, i
rastësishëm, që nuk përmban ndonjë kuptim në lidhje me pijet energjike, dhe për këtë shkak
markat Red Bull gëzojnë karakter dallues. Për më tepër ky element ka fituar karakter
ekstemisht dallues edhe për shkak të përdorimit të gjerë në treg dhe famës që këto marka
kane krijuar prej dekadash.
Figura e DEMIT është një nga karakteret dallues të markave të paditësit.
Për shkak të popullaritet të lart paditësi gëzon të drejtën ekskuzive në përdorimin e këtij
elementi në lidhje me pijet energjike. Për më tepër, vetë i paditur nuk paraqiti asnjë argument
apo prove për të përligjur sadopak përdorimin e figurës së demit (si një element i markës së
kontestuar), gjë e cila mund të justifikonte deri diku debatin nëse ne kemi të drejtë të
ndalojmë të tjerët në përdorimin e figurës së demit në gjendje statike. Në seancë e datës 14
Janar, 2011 pyetjes së gjykatës se me çfarë motivi përdoret figura e demit pala e paditur nuk
ju përgjigje dot, por anashkalojë përgjigjen duke thënë se “pala paditëse nuk ka të drejtë
ekskluzive mbi elementin figurë dem por vetëm për mënyrën e stilizimit”.
743
Nuk është mbajtur parasysh që mallrat e markave janë identike. Markat e kontestuar është
regjistruar në klasën 32 për mallrat "pije freskuese jo alkolike’’ Këto mallra mbulohen nga
mallrat e markave Red Bull, dhe për këtë shkak mallrat konsiderohen identike.
Nuk është mbajtur parasysh ngjashmëritë mes markave. Duke krahasuar markat e Red
Bull-ti që përmbajnë vetëm figurën e demin (duke venë theksin në markën IR 969260 - figura
e demit në anën e majtë) me figurën dominues të markës së kundërshtuar, që është demi,
duhet të ishte evidentuar se, në të dy markat figurat e demave janë riprodhime reale të demit
për sa i takon proporcionit të pjesëve të ndryshme të trupit të demit. Proporcioni i këmbëve, i
kurrizit, i qafës, dhe kështu me rradhë janë pothuajse identike. Brinjët duken të kenë të
njëjtën gjatësi, përkulje, mprehtësi dhe proporcione. Gjithashtu, proporcionet e kraharorit të
fuqishëm dhe relativisht më pak të zhvilluar në pjesën ë prapme janë të njëjta.
Të dy figurat e demit janë të ilustruara anash dhe është silueta e demit që duket. Stili
grafik i prezantimit ka ngjashmëri të madhe. Qëndrimi i demit nuk ka rëndësi këtu, sepse
konsumatori në përgjithësi nuk i kushton vëmendje kësaj, por do ta shohë demin thjesht në
lidhje me pijet energjike dhe do mendoj për Red Bull-in. Diferenca midis të ndejturës dhe të
vrapuarit nuk neutralizon të gjitha ngjashmëritë e mësipërme.
Elementi fjalë TURBO ka karakter përshkrues dhe si i tillë ai nuk duhet të merret në
konsiderate në krahësimin e markave. Gjatë gjykimit sollëm në vëmendjen e gjykatës një sërë
argumentash kundër vlerësimit të Bordit të Apelimit i cili vlerësonte fjalën TURBO si
elementin më dallues të markës së kundërshtuar pasi (sipas Bordit) fjala TURBO nënkupton “
si çdo njëra prej makinave të në të cilën energjia kinetike e një lëngu kthehet në fuqi
mekanike nga impulsi ose reaksioni i lëngut”. Kështu që, meqenëse dhe gjykata bie dakort
me çfarë ka konkluduar Bordi, ne po paraqesim dhe njëherë argumentat përkatëse:
Nuk është realiste të pranohet se publiku përkatës ka njohuritë e duhura në shkencat

mekanike, kështu që, argumenti se konsumatorët, kur të përballen me elementin TURBO, do
të mendojnë për "makina me energji kinetike të një lëngu te transformuar në fuqi mekanike
nga impulsi ose reaksioni i lëngu’ nuk ka gjasa të ndodhë. Nuk mund të mohohet se fjala
TURBO përdoret në gjuhën e përditshme si tregues i shpejtësisë dhe energjisë / fuqisë dhe
është pikërisht ky kuptim që publiku përkatës i jep. Duke pasur parasysh se markat në
konflikt ofrojnë pije energjike, fjala TURBO nuk do të njihet me një kuptim të veçantë, por
përkundrazi.
Saktësisht, disa elemente verbalë, zakonisht përdoren për të theksuar karakteristikat e një
produkti të caktuar dhe për këtë arsye fillojnë të përdoren në një mënyrë të zakonshme nga
prodhues të ndryshëm për të njëjtin qëllim (për të përshkruar indirekt produktin tek
konsumatori). Me fjalë të tjera, termat si; MAX, EXTRA, PLUS, STRONG, LIGHT etj, janë
përshkruese. Të përdorura në lidhje me produktin përkatës, këto terma shërbejnë për të
informuar konsumatorët mbi karakteristikat e produktit, të veçanta për një produkt të specifik
(PEPSI MAX, PEPSI LIGHT - në rritje/ në ulje të nivelit të sheqerit). I njëjti parim vlen edhe
për përdorimin e fjalës TURBO në lidhje me energjinë (pijet). Prandaj, për shkak të karakterit
përshkrues që elementi TURBO ka, publik përkatës mund të perceptojë TURBO ENERGY
DRINK (& figura e demit e vijëzuar me të kuqe) thjesht si një produkt tjetër të paditësit me
një efekt më të fortë / më të shpejtë (pije energjike me një shpërthim të fortë). Kështu që,
elementi verbal nuk mund të dominojë përshtypjen që aplikimi sjell.
Prandaj, vetëm elementi figurë dem i cili është vendosur dukshëm në qendër të aplikimit,
është i vetmi element i dallueshëm në markën e kundërshtuar. Ky është i vetmi element që
744
mundëson identifikimin e origjinës tregtare të produkteve, si një element që do të ketë
indikim të fortë mbi konsumatorët dhe do të tërheq vëmendjen e tij, edhe në funksion të faktit
se të gjitha elementet verbale të aplikimit kanë karakter jo dallues. Prandaj, kur vlerësojmë
ngjashmëritë mes markave, duhet të vlerësojmë markën si një e tërë ku vëmendje e veçantë
duhet t'i kushtohet elementit dominues të figurës së demit në markën e kundërshtruar.
Por gjykata, pa asnjë argument, refuzoi të merret në konsiderate arguemenatat tona, dhe
ashtu sic Bordi vlerëson se elementi fjalë TURBO është pjesa më dominuese e markës të
kundërshtuar.
Të gjitha instancat (si gjykatat ashtu dhe Bordi i Apelimeve) dështuan në evidentimin e
ngjashmërisë konceptuale.
Stilizimi i markës së kundërshtuar, në vecanti përdorimi i ngjyrës së kuqe që vijëzon
figurën e demit rrit mundësinë për konfuzion dhe krahësuar me markën Red Bull ENERGY
DRINK të paditësit, nuk mund të mohohet ekzistenca e konceptit identik (Red Bull dhe Red
Bull me figurën çift i demash - Demi i vijëzuar me ngjyrë të kuqe). Koncepti identik i
markave në konflikt, mundëson krijimin e bashkëlidhjes midis këtyre markave dhe si pasojë
shkakton konfuzion.
Në mbështetje të kërkesave të përmenduara më lart, ankimuesi (paditësi) solli në

vëmëndjen e Bordit të Apelimeve dhe Gjykatës shumë vendime gjykatash dhenë nga
juridiksione të ndryshme, ku vecanarisht, shtjelloi vendimin e Gjykates së Distriktit të Hagës,
atë të datës 15 Korrik 2009, ku paditësi në menyrë të suksesshme sfidoi përdorimin e logos së
mëposhtme duke u bazuar ndër të tjerash, në markën me figurën e një demi tek.
Marka e kundërshtuar në Gjykatën e Hagës, në shikimin e Gjykatës së Distriktit të Hagës

elementi dem në markën e kundërshtuar (e paraqitur më lart) është e ngjashme me markën e
Red Bull-it atë të demit të vetëm figurë (Single Bull device). Pra, të dyja rastet kanë si shenjë
demin.
Për më tepër, demi është paraqitur në një mënyrë të ngjashme në kuptimin që demi, në të
dyja rastet është paraqitur anash dhe stilizuar në mënyrë natyrale. Ndryshimet që mund të
gjenden nuk e tejkalojnë mundësinë për konfuzion. Pavarësisht si mund të jenë këto
ndryshime, kur arrihet tek ngjashmëria duhet filluar me konsumatorin e zakonshëm të pijeve
energjike, i cili nuk i kushton rendësi dallimeve të markave, por e percepton atë si një të
vetme. Ju do të shikoni se figura e demit e markës në konfliktin e shqyrtuar nga Gjykata e
Hagës është pothuajse identike me figurën e demit të markës së kundërshtuar në procedurën e
zhvilluar në Bordin e Apelimit, kështu që evidentimet e bëra nga kjo gjykatë duhet të
aplikohen dhe për këtë çështje.
Gjithashtu, vendimet e mëposhtme të OHIM konfirmojnë dhe mbështesin pozitën e

paditësit.
A. Vendimi i OHIM për kundërshtimin që Red Bull-i ngriti ndaj aplikimit të markës
komunitare, nr. 002240091 BLACK CULT& figura e demit, për klasat 32,39. Vendimi u dha
në favor të Red Bull GmbH, kundërshtuesit. OHIM përcaktoi shprehimisht se figura e dem, i
cili gjendet në aplikimin e kundërshtuar, është “ një element dominues visual që kapet
menjëherë nga syri, për shkak të madhësisë dhe pozicionit të tij në qendër të markës". Më tej
OHIM pohoi që “përkundrazi, elementet fjalë dhe elementë të tjerë vizual të aplikimit të
kundërshtuar, nuk janë të mjaftueshme për të siguruar një ndryshim adekuat visual dhe
konceptual, për shkak të karakterit thjesht përshkrues të tyre. psh. “Pure Energy" për mallrat
në klasën e 32, apo format themelore gjeometrike në ngjyrat.... shenjat që krahësohen janë
745
gjetur për këto arsye të jenë të plotësisht të ngjashme". Ju lutemi, referohuni ilustrimit më
poshtë.
3.Vendimi i OHIM në procedurën e ç’rregjistrimit të markës komunitare ngritur kundër

rregjistrimit nr. 2478915, OEXTREME XP ENERY DRINK & figura e demit, rregjistruar në
klasat 32, 39. Vendimi u dha në favor të kërkuesit, Red Bull GmbH. OHIM vendosi që
markat në konflikt janë konceptualisht dhe vizualisht të ngjashme, pasi ato paraqesin figurën
e stilizuar të një demi, pavarësisht se fonetikisht nuk janë të ngjashme. Kjo zyrë deklaroi se,
bazuar në provat e siguruara, nuk ka asnjë dyshim që marka e mëparshme është një markë me
reputacion dhe po ashtu konsumatorët janë jashtëzakonisht të familjarizuar me produktin Red
Bull energy drink (pije energjike) të Red Bull-it dhe me fjalën, dhe figurën e Bull (demit). Ju
lutemi, referohuni ilustrimit më poshtë:
Marka kundërshtare 179129

Markat kundërshtare 179643
C.Vendimi i Zyrës së Markave të Spanjës, dhenë në procedurën e kundërshtimit ngritur

ndaj aplikimit kombëtar spanjoll që i përkiste markës TORITO VOLADOR & figura dem, në
klasën 32. Vendimi u dha në favor të ankimuesit, Red Bull GmbH, bazuar në faktin që
markat e mëparshme kanë të njëjtën paraqitje grafike dhe aspekte konceptuale si aplikimi i
kontestuar, e aplikuar gjithashtu për mallra identikë. Ju lutem referohuni ilustrimit si më
poshtë.
Të njëjta evidentime duhet të aplikohen dhe në këtë çështje, pasi të dyja markat
përmbajnë një prezantim të stilizuar të demit, ekstremisht shumë të ngjashëm, figura e demit
është një element që kapet menjëherë nga syri dhe përben elementin dominues, dhe se
elementet fjalë dhe elementë të tjerë vizual të aplikimit të kundërshtuar nuk mjaftojnë për
bërë dallimin midis shenjave, për shkak të karakterit thjesht përshkrues të tyre.
Për më tepër, konsumatorët përkatës në mënyrë të paevitueshme do të perceptojnë këtë

markë si një “BULL” energy drink (pije energjike), dhe si pasojën do ti bëjnë një referencë
me pijet e famshme energjike të paditësit, Red Bull GmbH.
Për këtë arsye, markat përkojnë plotësisht në nivelin konceptual, të dyja konceptualisht i
referohen një demi, pra një kafshë mashkull gjedhi. Ngjashmëria konceptuale vetëm nga
shenjat, është e mjaftueshme për të krijuar gjasa (mundësi) për konfuzion në këtë çështje, pasi
markat e mëparshme me figurën e demit, përdoren gjerësisht në Shqipëri dhe si pasojë kanë
fituar një reputacion të madh dhe gëzojnë një hapësirë më të gjerë mbrojtje.
4.Nuk u mbajt parasysh shkalla e ulët e vëmendjes së publikun përkatës kur krahasojmë
një markë të mëparshme me një të mëvonshme, duhet gjithashtu, të merret në konsideratë
shkalla mesatare e vëmendjes së konsumatorit, e cila mund të ndryshojë në varësi të
mallrave/ shërbimeve që markat ofrojnë.
Kjo qëndrim është mbështetur edhe në vendimin e GJDBE të 22 qershor 1999, dhenë për
çështjen C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer & Co GmbH v Klijsen Handel BV, ku gjykata
shprehimisht thotë (Par. 26) se "Për qëllimin e vlerësimit global për mundësinë për
konfuzion, duhet gjithashtu të mbahet parasysh që shkalla mesatare e vëmendjes së
konsumatorit ka të ngjarë të ndryshojë në vartësi me kategorinë e mallrave/shërbimeve në
746
fjalë”. Nëse ka një nivel të ulët të vëmendjes, dallimet mes markave nuk do të vihen lehtë nga
konsumatori dhe për pasojë do të jetë e lehtë për t’i konfuzuar ato.
Në këtë rast, publiku përbëhet, ndër të tjera, nga konsumatorë mesatarë për pije, përfshirë
dhe pijet energjike. Dihet se niveli i vëmendjes së konsumatorit mesatar nuk është i lartë me
këtë lloj produktesh, për shkak se këto produkte janë produkte që qarkullojnë shpejt me një
çmim të ulët. Zakonisht, një konsumator mesatar, për të blerë produkte ushqimore (psh. pije/
apo pijet energjike) vendos brenda disa sekondave dhe, për këtë arsye, është padyshim më e
lehtë të çojë konsumatorët në konfuzion, sesa në lidhje me produktet e shtrenjta. Kjo do të
thotë se ngjashmëritë midis shenjave do të mbahen më shumë në mendje nga konsumatori
sesa dallimet. Kjo çështje është përpunuar në gjykimin e 4 Maj 2005 në çështjen T-22/04,
Gesellschaft fur Marenkooperation mbH k. OHIM [ËEST k. VVESTLIFE] në paragrafin 34.
Në analizën e të gjithave instancave ky element kaq i rëndësishëm mungon. Asnjëra prej

këtyre instancave nuk ka analizuar së paku këtë element, e jo më të të mendohej të mbanin
parasysh përfundimet e mësipërme.
Për t’a përmbledhur, në përcaktimin e ekzistencës të mundësisë për konfuzion, marka

tregtare duhet të krahasohen duke bërë një vlerësim të gjithanshëm të ngjashmërive mes
markave. Krahasimi duhet të bazohen në përshtypjen e përgjithshme që markat krijojnë, duke
pasur parasysh, në veçanti. karakterin e tyre dalluese dhe komponentëve dominantë (shih
çështjen C-251/95 v BV Sabël Puma AG, Rudolf Dassler Sporti [1997] OJ OHIM 1 / 98,
paragrafi 23). Principi kryesor i ndërvarësisë të të gjithë faktorëve është zhvilluar në rastin
Canon i 29 shtator 1998 (çështja C- 39/97 Canon [1998] ECR I-5507), ku GJDBE ka
përcaktuar se “ Në vlerësimin e mundësisë për konfuzion kërkohet të mbahet parasysh të
gjithë faktorët përkatës dhe në veçanti, ngjashmëria e mallrave dhe shërbimeve.
Për sa më sipër, bazuar në nenet 472/a dhe 485/d të Kodit të Procedurës Civile,
Kërkojmë nga Gjykata e Lartë:
Të pranoj rekursi për shqyrtim dhe të ndryshojë të dyja vendimet gjyqësore, duke
vendosur pranimin e padisë.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku në seancë gjyqësore, si dëgjoi
përfaqësuesen e palës paditëse avokaten Irma Cami e cila kërkoi ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin
e padisë, si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore dhe parashtrimet e palëve pjesëmarrëse në
gjykim, ka rezultuar se Shoqëria “ Fresh ” shpk (palë e paditur) ka rregjistruar aplikimin nr.
Al/T/2009/326, për markën TURBO ENERGY DRINK, pranë Drejtorisë se Përgjithshme të
Patentave dhe Markave (pale e paditur).
Shoqëria “Red Bull” GmbH (pala paditëse), ka kundërshtuar në rruge administrative,
pranë Bordit të Apelimit të D.P.P.M, rregjistrimin e aplikimit të mësipërm, duke u mbështetur
në statusin si pronar i markave të mëparshme dhe të mirënjohura në Shqipëri, konkretisht
markave Red Bull.
Me vendimin nr. 326/11, datë 23.07.2010, Bordi i Apelimeve të D.P.P.M, vendosi të
rrëzojë kundërshtimin e Shoqërisë “Red Bull” GbmH, me argumentin se “....nuk egziston një
ngjashmëri e tillë midis markës që kundërshtohet dhe markave Red Bull, që të shkaktojë
747
konfuzion tek konsumatori lidhur me origjinën e mallrave apo mundësinë e bashkëlidhjes së
markës që kundërshtohet me këto marka...”.
Pala paditëse, Shoqëria “Red Bull” GmbH, duke mos qenë dakort me vendimin e
sipërcituar të Bordit të Apelimit të D.P.P.M, e ka kundërshtuar atë në gjykatë, duke thirrur si
të paditur, Drejtorinë e Përgjithshme të Patentave dhe Markave dhe Shoqërinë “ Fresh ”shpk.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 2308, datë 25.03.2011, ka rrëzuar
padinë e palës paditëse “Red Bull” GbmH. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr. 584 datë 16.03.2012.
Në vendimet e tyre gjykatat e faktit argumentojnë se “...markat ne diskutim nuk krijojnë
mundësinë për konfuzion tek publiku i gjerë pasi:- figura e dëmit në markat kundërshtuese
është në pozicion sulmi, kurse në markën e kontestuar në pozicion statik, - figura e demit në
markën e kontestuar është dukshëm më e vogël se sa fjala TURBO, e cila nuk ndodhet në
markat kundërshtuese, - elementi dallues dhe shumë i dallueshëm i cili nuk gjendet në markat
e palës paditëse është fjala TURBO, - ngjyrat e përdorura nga të dy markat janë të ndryshme.
Në lidhje me marrjen e përfitimeve të padrejta nga karakteri dallues i markës së paditësit
apo reputacionit të saj, kjo situatë nuk u provua gjatë gjykimit, për shkak se paditësi nuk
depozitoi asnjë provë për të vërtetuar uljen e shitjeve apo fitimeve si rezultat i tregtimit të
pijeve energjike nën markën TURBO Energy Drink....”.
Kundër vendimeve të mësipërme të gjykatave të faktit, ka paraqitur rekurs në Gjykatën e
Larte, pala paditëse, Shoqëria “Red Bull” GmbH, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë
marrë në interpretim të gabuar të ligjit dhe njëkohësisht janë rrjedhoje e një hetimi të mangët
dhe të pjesshëm gjyqësor.
Vendimet gjyqësore, ndaj të cilave është paraqitur rekurs, janë marr në interpretim të
gabuar të nenit 143/2 të ligjit “Për Pronësinë Industriale”. Sipas kësaj dispozite “Një markë
nuk duhet të rregjistrohet, ose nëse është rregjistruar, ajo duhet të çregjistrohet, nëse: (c)
marka e mëvonshme është identike apo e ngjashme me markën e mëparshme, edhe kur ajo
kërkon të rregjistrohet apo është rregjistruar për mallra apo shërbime të cilat nuk janë të
ngjashme me ato të markës së mëparshme, kur marka e mëparshme gëzon reputacion në
Shqipëri dhe përdorimi apo rregjistrimi i markës së mëvonshme, pa shkak të arsyeshëm, fiton
prioritet të padrejtë ose dëmton natyrën dallues apo emrin e mire të markës së mëparshme”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim edhe të kësaj dispozite, çmon se
egzistojne të dhëna të mjaftueshme, të mbështetura në aktet e administruara në gjykim, në
lidhje me ngjashmërinë e të dy markave si dhe reputacionin në Shqipëri të markës së
mëparshme (Red Bull).
Në të tilla kushte hetimi gjyqësor duhej të ishte përqëndruar dhe thelluar në verifikimin e
egzistencës së tre pasojave, që sipas dispozitës mund të sjellë rregjistrimi i markës së
mëvonshme TURBO Energy Drink, (1) fitimi i prioritetit të padrejtë (2) dëmtim i natyrës
dallues dhe (3) dëmtim i emrit të mirë të markës së mëparshme.
Është e qartë se kështu siç është hartuar dispozita e mësipërme është i mjaftueshëm
vërtetimi qoftë dhe vetëm i njërës prej pasojave të renditura më lart, që marka e mëvonshme
të mos rregjistrohet apo nëse është rregjistruar të çrregjistrohet.
Nga përmbajtja dhe arsyetimi i vendimeve të gjykatave të faktit, nuk rezulton që të jetë
bërë një analizë e hollësishme tre elementeve të cituar më lart, pjesë e dispozitës përkatëse
(nenit 143/2) të ligjit “Për Pronësinë Industriale”, duke mos ju dhënë përgjigje pretendimeve
te palës paditëse ne lidhje me ketë pjese te hetimit gjyqësor.
Nga ana tjetër, arsyetimin e gjykatave të faktit, se “....nuk u provua marrja e përfitimeve
te padrejta, nga i padituri Shoqëria “Fresh” shpk, për shkak se paditësi nuk depozitoi prova ne
lidhje me uljen e shitjeve apo fitimeve si rezultat i tregtimit të pijeve energjike nën markën
748
TURBO Energy Drink....”, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e konsideron jo vetëm
në interpretim të gabuar të nenit 143/2 të ligjit “Për Pronësinë Industriale”, por dhe të
pabazuar në aktet e administruara në dosjen gjyqësore.
Në këtë pikë, parashtrimet dhe pretendimet e ngritura në ankimet e meparshme e të
përsëritura në rekurs nga pala paditëse, përbënin një detyrim ligjor për tu dhënë përgjigje e
për te arsyetuar ne lidhje me to, nga ana e gjykatave te faktit.
Po kështu, ndonëse ne dosjen gjyqësore janë të administruara një mori praktikash, si ato
të Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Europian, Zyrës së Pronësisë Intelektuale të BE dhe
gjykatave shqiptare, vendimet e gjykatave të faktit, ndaj të cilave është paraqitur rekurs, nuk
bëjnë një analize të tyre për të konkluduar në një vendimmarrje në përputhje me frymën dhe
qëndrimet e konsoliduara që përfaqësojnë ato praktika.
Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se duhet të vendoset
prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe çështja të dërgohet për rigjykim në
Gjykatën Administrative të Apelit (tashme kompetente në lënde).
Në rishqyrtimin e çështjes, ajo gjykatë, të marrë në analize dhe kthejë përgjigje të gjitha
pretendimeve të palës paditëse si dhe të bëjë verifikimin e egzistencës ose jo të kushteve të
kërkuara nga neni 143/2 i ligjit “Për Pronësinë Industriale”, duke arritur në një konkluzion të
drejtë për zgjidhjen e këtij konflikti gjyqësor, në përputhje edhe me praktikën e deritanishme
gjyqësore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c, të Ligjit nr. 49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 584, datë 26.03.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 21.02.2017
749
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari në pakicë Medi BICI, në bazë të nenit 307/2 të Kodit të Procedurës Civile,
parashtroj me shkrim mendimin tim kundër, për t’ia bashkëngjitur vendimit nr. 67, datë
21.02.2017 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, i cili i përket çështjes
administrative nr. 01961/2012 regj. them., me palë: paditës Red Bull GmbH dhe të paditura
Drejtoria e Përgjithshme e Patentave dhe Markave e Shoqëria “Fresh” Shpk, me objekt
shpalljen e pavlefshmërisë relative të akteve administrative, etj....
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar si më poshtë:
Pala e paditur Shoqëria “Fresh” Shpk ka regjistruar aplikimin nr. Al/T/2009/326, për
markën Turbo Energy Drink, pranë palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Patentave dhe
Markave. Pala paditëse Shoqëria “Red Bull” GmbH ka bërë kundërshtim në rrugë
administrative, pranë Bordit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Patentave dhe
Markave për rregjistrimin e aplikimit të mësipërm, duke u mbështetur në statusin si pronar i
markave të mëparshme dhe të mirënjohura në Shqipëri, konkretisht i markave Red Bull.
Me vendimin nr. 326/11, datë 23.07.2010, Bordi i Apelimeve të Drejtorisë së
Përgjithshme të Patentave dhe Markave vendosi të rrëzojë kundërshtimin e palës paditëse
Shoqëria “Red Bull” GmbH, me argumentin se ....nuk ekziston një ngjashmëri e tillë midis
markës që kundërshtohet dhe markave Red Bull, në mënyrë që të shkaktojë konfuzion tek
konsumatori lidhur me origjinën e mallrave apo mundësinë e bashkëlidhjes së markës që
kundërshtohet me markat e tjera. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me vendimin e Bordit
të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Patentave dhe Markave, e ka kundërshtuar atë në
gjykatë, duke thirrur në cilësinë e palës së paditur Drejtorinë e Përgjithshme të Patentave dhe
Markave dhe Shoqërinë “Fresh” Shpk.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 2308, datë 25.03.2011 e ka rrëzuar
kërkesëpadinë e palës paditëse “Red Bull” GmbH. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata
e Apelit Tiranë me vendimin nr. 584, datë 16.03.2012. Ndërsa Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 67, datë 21.02.2017 ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.
584, datë 26.03.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën Administrative të Apelit.
Ndër të tjera, në vendim shumica arsyeton se: vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në
interpretim të gabuar të ligjit dhe njëkohësisht janë rrjedhojë e një hetimi të mangët dhe të
pjesshëm gjyqësor. Vendimet gjyqësore, ndaj të cilave është paraqitur rekurs, janë marrë në
interpretim të gabuar të nenit 143/2 të ligjit nr. 9947, datë 07.07.2008 “Për Pronësinë
Industriale”. Sipas kësaj dispozite del se: Një markë nuk duhet të regjistrohet, ose nëse është
regjistruar, ajo duhet të ç’regjistrohet, nëse: (c) marka e mëvonshme është identike apo e
ngjashme me markën e mëparshme edhe kur ajo kërkon të regjistrohet apo është regjistruar
për mallra apo shërbime, të cilat nuk janë të ngjashme me ato të markës së mëparshme, kur
marka e mëparshme gëzon reputacion në Shqipëri dhe përdorimi apo regjistrimi i markës së
mëvonshme, pa shkak të arsyeshëm fiton prioritet të padrejtë ose dëmton natyrën dalluese
apo emrin e mirë të markës së mëparshme.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se ekzistojnë të dhëna të mjaftueshme, të
mbështetura në aktet e administruara në gjykim, në lidhje me ngjashmërinë e dy markave, si
dhe reputacionin në Shqipëri të markës së mëparshme (Red Bull). Në të tilla kushte hetimi
gjyqësor duhej të ishte përqëndruar dhe thelluar në verifikimin e ekzistencës së tre pasojave,
që sipas dispozitës mund të sjellë regjistrimi i markës së mëvonshme TURBO Energy Drink,
(1) fitimi i prioritetit të padrejtë (2) dëmtimi i natyrës dalluese dhe (3) dëmtimi i emrit të mirë
të markës së mëparshme.
750
Në ndryshim nga qëndrimi i shumicës, pakica vlerëson se vendimi nr. 584, datë
26.03.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhej të lihej
në fuqi nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë. Në vendimin nr. 326/11, datë
23.07.2010 Bordi i Apelimeve të Drejtorisë së Përgjithshme të Patentave dhe Markave ka
rrëzuar ankimin e palës paditëse Shoqëria Red Bull GmbH, me arsyetimin se, nuk ekziston
një ngjashmëri e tillë midis markës që kundërshtohet dhe markave Red Bull, që të shkaktojë
konfuzion tek konsumatori lidhur me origjinën e mallrave apo mundësinë e bashkëlidhjes së
markës që kundërshtohet me këto marka.
Pakica vlerëson se, gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit i kanë marrë të gjitha
provat e duhura për zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, duke arritur në përfundimin se,
markat në diskutim nuk krijojnë mundësinë për konfuzion tek publiku i gjerë, pasi figura e
demit në markat kundërshtuese është në pozicion sulmi, kurse në markën e kontestuar në
pozicion statik, figura e demit në markën e kontestuar është dukshëm më e vogël se sa fjala
Turbo, e cila nuk ndodhet në markat kundërshtuese, elementi dallues dhe shumë i
dallueshëm, i cili nuk gjendet në markat e palës paditëse është fjala TURBO, ngjyrat e
përdorura nga të dy markat janë të ndryshme.
Sipas pakicës, problemet që ngre Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendimin e
tij kanë të bëjnë me çështjet e ligjit, të cilave ky Kolegj mund tu jepte zgjidhje vetë dhe jo të
kthente çështjen për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, pasi nga gjykatat e
faktit provat janë marrë dhe analizuar në përputhje të plotë me ligjin procedurial.
Argumenti që përdor Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendim se, ekzistojnë
të dhëna të mjaftueshme, të mbështetura në aktet e administruara në gjykim, në lidhje me
ngjashmërinë e dy markave, si dhe reputacionin në Shqipëri të markës së mëparshme (Red
Bull) jo vetëm që është një konkluzion i pa mbështetur në ligj, por ndikon tek gjykata e
rigjykimit në zgjidhjen orientuar të çështjes.
Për sa u thanë më sipër, pakica arrin në përfundimin se, vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë është i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai duhej të lihej në fuqi, prandaj vota ime është
kundër vendimit nr. 67, datë 21.02.2017 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
GJYQTAR
Medi Bici
751
Nr. 00-2017-123 Vendimi (68)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: FEIM ILIAS (Në mungesë).

TATIMEVE (Në mungesë).
OBJEKTI:
Anulimin e aktit administrativ, vendimit nr.864, datë 27.03.2014
“Për dhënie mase disiplinore largim nga shërbimi civil”,
si një akt i dalë në kundërshtim me dispozitat ligjore.
Kthimin në pozicionin e mëparshëm të punës,
detyrimin e institucionit të bëjë pagesën nga momenti
i ndërprerjes së marrëdhënies së punës dhe deri në ekzekutimin e vendimit.
Baza Ligjore: Ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”;
ligji nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore”, nenet 19 e 20;
VKM nr.1184, datë 20.08.2008; Kodi i Procedurave Administrative,
nenet 115 dhe 118; ligji nr.152/2013 “Për nëpunësin civil”;
vendimi nr.5, datë 05.02.2014 i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Feim Ilias.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimeve nr.670, datë
25.02.2014 dhe nr.807, datë 09.03.2014, masë displinore “vërejtje me
shkrim”, si dhe vendimit nr.864, datë 27.03.2014 “Për largim nga shërbimi
civil” të paditësit Feim Ilias.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve të heqë nga dosja
personale e paditësit masat disiplinore të dhëna përmes vendimeve nr.670,
datë 25.02.3014 dhe nr.807, datë 09.03.2014, si dhe të kthejë paditësin Feim
Ilias në shërbimin civil, duke e kthyer në vendin e mëparshëm të punës dhe në
pamundësi të tij, në një pozicion ekuvalient.
752
Detyrimin e të paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve ti paguaj
paditësit pagën që nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të punës dhe
deri në rikthimin në punë.

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.4083, datë 14.07.2014 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon:
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve paraqet në

rekurs, janë:
 Objekt ankimi është pavlefshmëria absolute e një akti administrativ me anën e të cilit
është zgjidhur marrëdhënia e punës me paditësin. Pavlefshmëria absolute e një akti
administrativ është e konstatueshme. Një akt administrativ që legjitimon zgjidhjen e
një marrëdhënie brenda tagrit dhe kompetencës së organit administrativ iniciues në
asnjë rast nuk mund të jetë e paligjshme. Kushtet që një akt administrativ të jetë
absolutisht i pavlefshëm, janë të mirëpërcaktuara në nenin 116 të Kodit Procedurave
Administrative.
 Siç kemi parashtruar edhe përpara Gjykatës Administrative së Shkallës së Parë Tiranë
për paditësin është iniciuar propozimi për fillimin e ecurisë disiplinore nga ana e
eprorëve direkt të tij, fillimisht me dy “vërejtje me shkrim” dhe më pas “largimi nga
shërbimi civil”. Fillimisht paditësit i është dhënë vërejtje me paralajmërim, në lidhje
me moszbatimin e kërkesave të Kodit të Etikës, për paraqitje të parregullt në punë.
Me shkresën e sipërcituar për lajmërimin e ecurisë disiplinore, si dhe procesverbalin e
Komisionit të Disiplinës nr.55, datë 13.02.2014, i cili ka vendosur që propozimi i bërë
nga eprori direkt të mbetet në fuqi, që është komunikuar me aktin nr.670, datë
25.02.2014.
 Në rastin e dytë, paditësi është propozuar përsëri për vërejtje me paralajmërim, në
lidhje me moszbatim të kërkesave të Kodit të Etikës dhe pikërisht për një shkelje
disiplinore për moszbatim të orarit të punës. Me shkresën e sipërcituar për lajmërimin
e ecurisë disiplinore si dhe procesverbalin e Komisionit të Displinës nr.133, datë
19.02.2014, i cili ka vendosur që propozimi i bërë nga eprori direkt të mbetet në fuqi,
duke iu komunikuar me aktin nr.807, datë 08.03.2014.
 Përsa i përket vërejtjes së tretë, e komunikuar me aktin objekt gjykimi nr.864, datë
27.03.2014 “Largim nga shërbimi civil” për mospërmbushje të detyrës funksionale
dhe moszbatim të legjislacionit të fushës në lidhje me verifikimin dhe rregjistrimin e
tatimpaguesve, të cilët kanë kryer aktivitet në kundërshtim me nenin 41 të ligjit
nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”, i ndryshuar duhet të theksojmë para
gjykatës që për paditësin nga ana e eprorit të drejtpërdrejtë është propozuar masa
ekstreme “Për largim nga shërbimi civil”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
mungesë të palëve, në përfundim;
753
VËREN
nr.31003-00659-00-2015 regj. them, që iu përket palëve: paditës Feim Ilias dhe e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, me objekt: Anulimin e aktit administrativ, vendimit
nr.864, datë 27.03.2014 “Për dhënie mase disiplinore “Largim nga shërbimi civil”, si një
akt i dalë në kundërshtim me dispozitat ligjore, etj.....
2. Vendimi nr.3899, datë 23.10.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është
3. Paditësi Feim Ilias është emëruar në detyrën e inspektorit të dytë të verifikimit në

terren në datën 09.12.2010. Përmes procedurave disiplinore atij i janë dhënë masa
administrative displinore dhe konkretisht me anën e vendimeve nr.560, datë 25.02.2014 dhe
nr.670, datë 25.02.2014, i janë dhënë dy masa disiplimore “vërejtje me shkrim” me
motivacion: Mosrespektim i orarit zyrtar të punës, si dhe shkelje disiplinore në punë.
4. Me shkresën nr.1792/1, datë 05.02.2014 është propozuar fillimi i ecurisë disiplinore
në ngarkim të paditësit, ku në përfundim të të cilit nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të
Tatimeve me vendimin nr.864, datë 27.03.2014, i është dhënë masa disiplinore “largim nga
shërbimi civil”, me motivacionin: Për mangësi të theksuara në zbatim të detyrës funksionale.
Duke mos qenë dakord me masën e marrë, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt gjykimi.

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Feim Ilias.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimeve nr.670, datë 25.02.2014 dhe
nr.807, datë 09.03.2014, masë displinore “vërejtje me shkrim”, si dhe vendimit nr.864, datë
27.03.2014 “Për largim nga shërbimi civil” të paditësit Feim Ilias.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve të heqë nga dosja
personale e paditësit masat disiplinore të dhëna përmes vendimeve nr.670, datë 25.02.3014
dhe nr.807, datë 09.03.2014, si dhe të kthejë paditësin Feim Ilias në shërbimin civil, duke e
kthyer në vendin e mëparshëm të punës dhe në pa mundësi të tij, në një pozicion ekuvalient.
Detyrimin e të paditurës Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve t’i paguajë paditësit
pagën që nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve të punës e deri në rikthimin në punë.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
...... Nga përmbajtja e akteve që përbëjnë praktika procedurës disiplinore rezultoi se
akti administrativ për dhënie të masës displinore vërejtje me shkrim është nxjerrë me
motivacion mosrespektim të disiplinës në punë, orari i punës. Nga aktet e sjella në gjykim,
pala e paditur nuk arriti ti provojë gjykatës se arsyeja e përdorur motiv, mosrespektimi i
disiplinës në punë, orari i punës nuk është bazuar në prova. Sa i përket masës ekstreme të
largimit nga shërbimi civil ajo është e motivuar për mangësi të theksuara në kryerjen e
detyrës funksionale. Një motiv i tillë është përgjithësues dhe është në vijim motivit të
përdorur nga pala e paditur edhe për dy masat e tjera vërejtje me shkrim, ku konstatohet se
procedurat disiplinore për paditësin kanë filluar në të njëjtën kohë për të gjitha shkeljet e
pretenduara dhe në mënyrë të paarsyetuar janë zhvilluar disa procedime në një kohë që
mund të bashkoheshin që të gjitha në një procedim të vetëm, i cili të konkludonte në natyrën e
754
shkeljes dhe në dhënien e një mase të vetme disiplinore dhe jo në krijimin e panoramës së
shkeljeve të theksuara të paditësit. Si konkluzion vendimi nr.864, datë 27.03.2014, duke u
gjetur si një akt absolutisht i pavlefshëm për shkak se është i bazuar në një ligj të shfuqizuar
nuk sjell pasoja pasi referuar K.Pr.Administrative aktet absolutisht të pavlefshme
konsiderohen se nuk janë nxjerrë asnjëherë. Duke qenë se e gjithë procedura e ndjekur nga
pala e paditur për procedimin disiplinor të paditësit është e pavlefshme, gjykata duhet të
rregullojë pasojat e sjella nga akti administrativ për largimin e paditësit nga shërbimi civil.
Pasoja negative e d.p.d, është privimi i paditësit nga ushtrimi i detyrës, për rrjedhojë dhe
gjykata duhet të detyrojë palën e paditur që të ripozicionojë paditësin në detyrën e tij si
inspektor i dytë i verifikimit në terren, pozicion i cili vijon të jetë ekzistues. Vetëm në rast
pamundësie objektive paditësi mund të ripozicionohet në një pozicion analog apo më të ulët.
Deri në ripozicionimin e paditësit në detyrë me statusin e nëpunësit civil, pala e paditur
D.P.Tatimeve, detyrohet të paguajë pagën e paditësit që nga momenti i ndërprerjes së
marrëdhënies së punës......
vendosur:
Shkallës së Parë Tiranë.
...... Gjykata Administrative e Apelit çmon se vlerësimi dhe arsyetimi i gjykatës së
shkallës së parë është i drejtë në lidhje me pavlefshmërinë absolute të këtyre akteve, pasi
vendimet nr.864, datë 27.03.2014 dhe nr.560, datë 25.02.2014 janë nxjerrë nga pala e
paditur në kundërshtim me procedurën e përcaktuar nga ligji nr.152/2013 në nenet 58 dhe 59
marrjen e masave disiplinore dhe lirimin nga shërbimi civil dhe si të tillë janë absolutisht të
pavlefshëm në kuptim të nenit 116/c të K.Pr.Administrative. Pretendimet e paraqitura nga
pala e paditur në ankimin e saj i referohen shkeljeve të konstatuara nga paditësi në kryerjen
e punës së tij. Në lidhje me këto pretendime pala e paditur duhet të zbatojë ligjin
nr.152/2013. Në këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit çmon se pretendimet e
ngritura në ankimin e palës së paditur rezultojnë të pabazuara në ligj dhe si të tilla të
papranueshme. Përsa u parashtrua më sipër, Gjykata Administrative e Apelit çmon se
vendimi nr.40, datë 14.07.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është
marrë në vlerësim të drejtë të provave të administruara në gjykim, në përputhje me
përcaktimet e ligjit dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij, etj.....
9. Ligji nr.152/2013 “Për Nëpunësin Civil”.
10. Neni 19 i ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore” parashikon se:

1. Për nëpunësit e administratës tatimore qendrore zbatohet legjislacioni i nëpunësit
civil për institucionet e pavarura, përveç se kur në këtë ligj parashikohet ndryshe.
2. Për procedurat e rekrutimit të tyre zbatohet legjislacioni i nëpunësit civil për
institucionet e pavarura.
3. Marrëdhëniet juridike të punës për punonjësit e administratës tatimore, që nuk
kanë statusin e nëpunësit civil, rregullohen sipas dispozitave të Kodit të Punës.
11. Neni 20 i ligjit nr.9920/2008 “Për Procedurat Tatimore” parashikon se:

1. Drejtori i Përgjithshëm i Tatimeve merr masat për respektimin e dispozitave
ligjore, për rekrutimin, lëvizjen paralele dhe ngritjen në detyrë të nëpunësve dhe punonjësve
të tjerë në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve dhe në drejtoritë rajonale.
755
2. Në organikë, personeli ndahet sipas detyrave, në punonjës të nivelit të lartë, të
mesëm e të ulët drejtues dhe në punonjës ekzekutues, të kategorizuar në aktet nënligjore, në
zbatim të këtij ligji.
3. Nivelet e pagave për çdo kategori, si dhe procedurat e afatet e kalimit nga një nivel
më i ulët në një nivel më të lartë karriere, miratohen nga Këshilli i Ministrave, me
propozimin e Ministrit të Financave, pas bashkërendimit me DAP-in.
12. Neni 115 i Kodit të Procedurave Administrative parashikon se:

Një akt administrativ i ligjshëm mund të anulohet, nëse pala në një akt administrativ
që i nënshtrohet një detyrimi sipas shkronjës “ç”, të pikës 1, të nenit 102, të këtij Kodi, nuk e
ka plotësuar tërësisht detyrimin apo nuk e ka bërë këtë brenda afatit të caktuar kohor.
13. Neni 118 i Kodit të Procedurave Administrative parashikon se:

1. Të gjitha pagesat apo kontributet, të cilat tashmë janë paguar nga pala dhe/ose nga
organi publik, në bazë të një akti të anuluar, duhet të kthehen.
2. Masa e kthimit të pagesave dhe kontributeve, e parashikuar në pikën 1, të këtij
neni, përcaktohet në aktin e anulimit dhe llogaritet nga organi publik, sipas dispozitave për
begatimin pa shkak, në përputhje me legjislacionin civil.
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen
në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe për rrjedhojë nuk ka
asnjë arsye ligjore që vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit të cënohet.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekursin e paraqitur nga pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve evidenton faktin se, nëse nga gjykatat vendimet e të
cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material
është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat më të
ulta, Gjykata e Lartë në realizimin e funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkesëpadisë, pretendimeve të
palëve, vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga
Gjykata Administrative e Apelit është marrë në përputhje të plotë me kërkesat e ligjit
procedurial dhe material që janë aktualisht në fuqi në Republikën e Shqipërisë.
17. Aktet administrative për dhënien e masave displinore “vërejtje me shkrim” kanë si
motivacion: Mosrespektimin e orarit të punës. Në gjykimin në shkallë të parë dhe në gjykatën
e apelit, pala e paditur nuk ka arritur që të provojë se, motivacioni i përdorur për
mosrespektimin e orarit të punës nga paditësi është i bazuar në ligj. Ndërsa përsa i përket
masës së largimit nga shërbimi civil, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve ka
përdorur si motivacion mangësitë e theksuara në kryerjen e detyrës funksionale për
regjistrimin e subjekteve, për të cilat zbatohet legjislacioni tatimor.
18. Motivi i përdorur nga pala e paditur për largimin e paditësit nga shërbimi civil
është i përgjithshëm dhe ai është përdorur nën vazhdën e motivacioneve që pala e paditur ka
përdorur edhe në dhënien e dy masave të tjera disiplinore, vërejtje me shkrim, ku konstatohet
se procedurat disiplinore për paditësin kanë filluar në të njëjtën kohë për të gjitha shkeljet e
756
pretenduara nga pala e paditur. Nga kjo e fundit në mënyrë të paarsyetuar janë zhvilluar disa
procedime disiplinore njëkohësisht, në një kohë që ato mund të bashkoheshin në një
procedim të vetëm disiplinor, i cili duhet të konkludonte në natyrën e shkeljes dhe në dhënien
e një mase të vetme disiplinore.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzion se, vendimi nr.864,
datë 27.03.2014 i nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve është një akt
administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak se ai është nxjerrë, duke u bazuar në një ligj
të shfuqizuar. Në rastin në shqyrtim paditësi është larguar nga shërbimi civil me datën
27.03.2014 kohë kur kishte hyrë në fuqi ligji nr.152/2013 “Për Nëpunësin Civil”, prandaj
pala e paditur ka qenë e detyruar që të zbatonte procedurat e parashikuara nga ky ligj, i cili në
nenin 59 të tij parashikon se vërejtjet jepen nga eprori direkt. Rezulton se në largimin e
paditësit nga shërbimi civil, pala e paditur ka zbatuar kërkesat e nenit 25/3 të ligjit
nr.8549/1999 “Për Nëpunësin Civil”, i cili ka qenë një ligj i shfuqizuar, prandaj akti
administrativ i nxjerrë prej saj është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, pasi ai
është nxjerrë në kundërshtim me procedurën e parashikuar nga ligji nr.152/2013 dhe për
rrjedhojë me të drejtë gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë arritur në
përfundimin se, pala paditëse duhet të kthehet në vendin e mëparshëm të punës, duke u
paguar për kohën e qëndrimit pa punë.
20. Shkaqet që ngrihen në rekursin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve janë shkaqe krejtësisht të përgjithshme, pa theksuar se cilat kanë qenë shkeljet
konkrete të bëra nga pala paditëse në mospërmbushjen e detyrave të tij funksionale dhe
moszbatimin e legjislacionit tatimor në lidhje me registrimin e tatimpaguesve. Marrja e tre
masave disiplinore brenda një harku kohor më pak se një mujor, me një motivacion që nuk ka
lidhje me njëri tjetrin dhe bazueshmëria e këtyre masave disiplinore në një ligj të shfuqizuar,
duke mos zbatuar asnjë normë të parashikuar nga ligji nr.152/2013 “Për Nëpunësin Civil”,
tregon mjaft qartë se qëllimi i vetëm i palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve ka
qenë largimi i nga shërbimi civil i paditësit Feim Ilias dhe jo zbatimi me korrektësi i
kërkesave të ligjit.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve,
nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi
i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Apelit.
Tiranë, më 21.02.2017
757
Nr. 00-2017-122 Vendimi (69)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: ANILA SHYTI, e përfaqësuar në gjyq nga

Av. Petrit Petriti dhe Av. Erald Topi.
PADITUR: AVOKATI I POPULLIT, i përfaqësuar nga
juristët Hajredin Hysa dhe Marjeta Sanxhaku.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.138, datë 13.09.2012 të Komisionit të Shërbimit Civil,
si dhe Urdhrit nr.61/2, datë 05.07.2012 të Avokatit të Popullit.
Rikthimin e paditëses Anila Shyti në punën e mëparshme
(detyrën e Drejtores së Drejtorisë së Informacionit, Marrëdhënieve me Publikun dhe Jashtë,)
pranë të paditurit Avokatit të Popullit, si dhe detyrimin e këtij të fundit
për t’i paguar paditëses Anila Shyti pagën për gjithë kohën e qëndrimit
padrejtësisht pa punë, deri në ditën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
Baza Ligjore: Nenet 8, 13 pika 7, 14, 15, 16, 20 e 21
të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”;
vendimi nr.306, datë 13.06.2000 i Këshillit të Ministrave
“Për Disiplinën në Shërbimin Civil”
dhe nenet 153, 154, 154/a e 324 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.138, datë 13.09.2012 të Komisionit të Shërbimit
Civil, si dhe të Urdhrit nr.61/2, datë 05.07.2012 të Avokatit të Popullit.
Rikthimin në punën e mëparshme të paditëses Anila Shyti, pranë të paditurit
Avokati i Popullit dhe detyrimin e këtij të fundit d.m.th të të paditurit Avokati
i Popullit për ti paguar paditëses Anila Shyti pagën e punës për gjithë kohën e
qëndrimit padrejtësisht pa punë të saj deri në ditën e ekzekutimit të vendimit
gjyqësor, duke u marrë për bazë paga mujore bruto që paditësja Anila Shyti
kishte në momentin e largimit të saj nga puna.
758
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.964 , datë 21.03.2014 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë për
gjykimin e çështjes nr.2820/532 regjistri, datë 06.03.2013.
Dërgimin e akteve për shqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.

vendosur:
Gjyqësor Tiranë.

Avokati i Popullit, i cili kërkon:
Shkaqet që pala e paditur Avokati i Popullit paraqet në rekurs, janë:

 Në mënyrë që të respektohej ligji dhe zbatohej procedura e konkurrimit, bazuar në
parimin e meritokracisë vendi i paditëses duhet të shpallej vakant dhe të zbatohej
procedura e konkurrimit. Zënia e këtij pozicioni pune nga paditësja do të vinte në
kundërshtim me ligjin, si dhe do të krijonte përshtypjen se procesi i punës ishte
formal, pasi pozicioni i punës për të cilin konkurrohej ishte tashmë i zënë dhe si i tillë
procesi do të ishte i paligjshëm
 Gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë ligjin dhe aktet nënligjore që rregullojnë statusin e
nëpunësit civil. Interpretimi që gjykatat i bëjnë procedurës së fitimit të statusit
krijojnë precedent, pasi legjitimojnë një vendimmarrje, e cila ka ardhur në kapërcim të
procedurës ligjore, duke e legjitimuar paditësen në pozicionin e saj të punës për shkak
të vjetërsisë në punë. Fakti që vendimi i dhënies së statusit të nëpunësit civil
paditëses, duke përcaktuar se ka kaluar kohën e provës nuk përcakton ligjshmërinë e
statusit të paditëses.
 Gjithashtu siç u përmend sa më sipër vjetërsia në punë e paditëses prej 9 vitesh nuk
përbën shkak ligjor që kjo e fundit ta ketë fituar statusin e nëpunësit civil “apriori” siç
kanë argumentuar Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë dhe Gjykata Administrative e
Apelit në mënyrë të gabuar.
 Interpretimi i bërë nga Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë se, shkalla e shkeljes për
shkak të rëndësisë së vogël që ajo ka në rrethanat e përshkruara më sipër nuk ndikon
në përmbajtjen e aktit administrativ të konfirmimit nr.128, datë 22.12.2003 të
paditëses, është një interpretim haptazi në kundërshtim me ligjin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur Avokati i
Popullit, juristin Hajredin Hysa, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Petrit Petriti, i cili kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, në përfundim;
VËREN
nr.31001-00366-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditëse Anila Shyti dhe i paditur
Avokati i Popullit, me objekt: Shfuqizimin e vendimit nr.138, datë 13.09.2012 të Komisionit
të Shërbimit Civil dhe Urdhrit nr.61/2, datë 05.07.2012 të palës së paditur, etj....
759
2. Vendimi nr.3768, datë 15.10.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, është
3. Paditësja Anila Shyti ka qenë në marrëdhënie pune, pranë palës së paditur nga data
19.09.2000 dhe në vazhdim. Fillimisht ajo ka kryer detyrën e Inspektores (përkthyeses,
bibliotekares) ndërsa më pas me aktin administrativ nr.412, datë 15.08.2001 të palës së
paditur Avokati i Popullit ajo është ngritur në detyrë, duke u emëruar Drejtore e Drejtorisë së
Informacionit, Marrëdhënieve me Publikun dhe me Jashtë. Ndërkohë në këtë detyrë, ajo më
pas është konfirmuar zyrtarisht me “Statusin e Nëpunësit Civil” nëpërmjet aktit administrativ
nr.128, datë 22.12.2003 të nxjerrë nga vetë titullari i palës së paditur Avokati i Popullit.
4. Me datë 05.07.2012, pala e paditur ka vendosur ndërprerjen e marrëdhënieve të
punës me paditësen Anila Shyti. Si shkak për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës ka
shërbyer pretendimi i palës së paditur se, paditësja nuk e gëzon “Statusin e Nëpunësit Civil”
për arsye se, pozicioni i saj i punës është plotësuar në kundërshtim me nenin 13 e vijues të
ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësin Civil” dhe për rrjedhojë marrëdhënia e
punës e lidhur ndërmjet palëve duhet të konsiderohet si marrëdhënie pune që rregullohet
vetëm nga Kodi i Punës.
5. Pala paditëse Anila Shyti, duke mos qenë dakord me largimin e saj nga puna, i
është drejtuar me ankim Komisionit të Shërbimit Civil, duke kërkuar shfuqizimin e Urdhrit
nr.61/2, datë 05.07.2012 të Avokatit të Popullit “Për largimin nga puna”, duke parashtruar se
ky urdhër është nxjerrë në kundërshtim të hapur me ligjin.
6. Komisioni i Shërbimit Civil me vendimin nr.138, datë 13.09.2012 ka vendosur
pushimin e shqyrtimit të ankesës së paditëses Anila Shyti, pasi zgjidhja e saj nuk është në
kompetencë të KSHC-së. Duke mos qenë dakord me këtë vendim dhe largimin e saj nga
puna, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt shqyrtimi.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Shfuqizimin e vendimit nr.138, datë 13.09.2012 të Komisionit të Shërbimit Civil, si
dhe të Urdhrit nr.61/2, datë 05.07.2012 të Avokatit të Popullit.
Rikthimin në punën e mëparshme të paditëses Anila Shyti, pranë të paditurit Avokati i
Popullit dhe detyrimin e këtij të fundit d.m.th të të paditurit Avokati i Popullit për ti paguar
paditëses Anila Shyti pagën e punës për gjithë kohën e qëndrimit padrejtësisht pa punë deri
në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi gjyqësor, duke u marrë për bazë paga mujore bruto që
paditësja Anila Shyti kishte në momentin e largimit të saj nga puna.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
....Gjykata vlerëson se pasojat juridike të ardhura nga ky akt administrativ dhe
konkretisht përfitimi i palës paditëse nga “Statusi i Nëpunësit Civil” do të ishin tërësisht të
ligjshme në vështrim të nenit 119 të K.Pr.Administrative, nen ky, në të cilin është sanksionuar
shprehimisht: Përsa kohë që akti administrativ relativisht i pavlefshëm nuk është bërë objekt i
ankimit administrativ ose gjyqësor brenda afateve të përcaktuara nga ky Kod, ose nuk është
revokuar/shfuqizuar nga organi administrativ kompetent, ai prodhon efektet e një akti
administrativ të vlefshëm/të rregullt. Pra pikërisht, në këndvështrim të këtij neni të
sipërcituar, gjykata konstaton se që prej 9 vjetësh e deri më sot akti administrativ nr.128,
760
datë 22.12.2003 i lëshuar nga pala e paditur për dhënien e “Statusit të Nënpunësit Civil”
paditëses Anila Shyti nuk është revokuar as në rrugë administrative dhe nuk është shfuqizuar
as në rrugë gjyqësore, ç’ka do të thotë se pasojat juridike të ardhura nga ky akt administrativ
(d.m.th përfitimi i “Statusit të Nëpunësit Civil” nga pala paditëse) janë dhe do të jenë
tërësisht të ligjshme përsa kohë ky akt është në fuqi dhe nuk është revokuar apo shfuqizuar.
Për rrjedhojë, gjykata vlerëson dhe çmon se, nxjerrja e aktit administrativ nr.61/2, datë
05.07.2012 “Për largimin nga puna” të paditëses Anila Shyti kur që prej 9 vjetësh vazhdon të
jetë në fuqi akti administrativ nr.128, datë 22.12.2003 i konfirmimit për dhënien e “Statusit të
Nëpunësit Civil” paditëses Anila Shyti e bën absolutisht të pavlefshëm aktin administrativ të
mësipërm “Për largimin nga puna” të paditëses Anila Shyti. Gjithashtu, gjykata konstaton se
ky largim nga puna i paditëses Anila Shyti është bërë në kundërshtim të hapur edhe me nenin
21 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “ Statusi i Nëpunësit Civil”, nen ky, i cili përcakton në
mënyrë taksative rastet e largimit nga puna për punonjësit që gëzojnë “Statusin e Nëpunësit
Civil”, ndërkohë që konstatohet se largimi nga puna i paditëses Anila Shyti nuk përfshihet në
asnjë nga rastet që parashikon neni 21 i këtij ligji. Madje, gjykata vë në dukje se, në këtë
aspekt konstatohet se, paditësja Anila Shyti ka qenë një punonjëse korrekte në kryerjen e
detyrave të saj si punonjëse e “Shërbimit Civil” dhe se ajo gjatë gjithë viteve të punës së saj
pranë palës së paditur nuk rezulton që të jetë ndëshkuar ndonjëherë nga pala e paditur me
masa disiplinore për moskryerje të detyrave apo për çështje të disiplinës në punë. Ndërkaq,
gjykata vë në dukje se po për të njëjtat arsye të analizuara si më lart, konstatohet si i
pabazuar në ligj dhe i pavlefshëm edhe vendimi nr.138, datë 13.09.2012 i Komisionit të
Shërbimit Civil, vendim ky, i cili për ato arsyse që u shtjelluan më lart nuk duhej të
“pushonte” çështjen, por duhej që të shfuqizonte aktin administrativ (Urdhrin) nr.62/1, datë
05.07.2012 të palës së paditur për largimin nga puna të paditëses Anila Shyti, si dhe të
zgjidhte pasojat përkatëse objekt të këtij gjykimi të ardhura nga ky largim i padrejtë nga
puna .
Pala e paditur pretendoi në këtë gjykim se, duke nxjerrë aktin e largimit nga puna për
paditësen Anila Shyti, ajo ka zbatuar detyrat e lëna nga një Raport i Komisionit të Shërbimit
Civil të hartuar pas një kontrolli të ushtruar, pranë Avokatit të Popullit në lidhje me disa
probleme të menaxhimit të “Shërbimit Civil”raport ky , i cili ndër të tjera ka evidentuar si
shkelje edhe rastin e pozicionit të punës të paditëses Anila Shyti (raport ky i miratuar me
vendimin nr.19, datë 14.05.2012, shih pikën 4 të këtij vendimi). Gjykata e rrëzon si të
pabazuar këtë pretendim për arsyet si vijojnë: Gjykata vë në dukje se raporti në fjalë i
Komisionit të Shërbimit Civil, si dhe pika 4 e vendimit të këtij Komisioni (me të cilin është
miratuar ky raport) nuk parashikon aspak largimin nga puna të paditëses Anila Shyti dhe as
për rastet e tjera të konstatuara e të ngjashme me rastin e paditëses Anila Shyti, por vetëm
ndreqjen e mangësive. Përveç kësaj, gjykata vë në dukje se, si në projekt raportin paraprak të
KSHC-së ashtu edhe në raportin përfundimtar të KSHC-së ky komision i ka trajtuar rastet e
ngjashme me atë të paditëses Anila Shyti, si nëpunës ekzistues dhe që e kanë fituar “Statusin
e Nëpunësit Civil” në pozicionet e punës që ata kishin në momentin e hyrjes në fuqi të ligjit
përkatës. Gjithashtu, gjykata vë në dukje se konkluzionet e raportit të Komisionit të Shërbimit
Civil janë vetëm rekomanduese d.m.th orientuese por kurrsesi detyruese.
Pala e paditur pretendoi në këtë gjykim se, ajo me Urdhrin nr.98, dt. 24.09.2012 ka
miratuar një “strukturë të re”, në të cilën nuk ekziston më pozicioni i punës që ka patur pala
paditëse, ç’ka do të thotë sipas saj se, për këtë shkak paditësja Anila Shyti nuk mund të
rikthehet pranë saj. Gjykata e rrëzon si të pabazuar këtë pretendim të palës së paditur dhe
konstaton se Urdhri i mësipërm “për strukturën e re” dhe suprimimin në këtë strukturë të
pozicionit të punës të paditëses Anila Shyti është bërë dy muaj pas largimit nga puna të
paditëses Anila Shyti, ç’ka e vë palën e paditur në keqbesim ndaj palës paditëse dhe për më
tepër kur konstatohet që vetë Komisioni i Shërbimit Civil në Raportin e Kontrollit të tij dhe
761
pikën 4 të vendimit nr.19, datë 14.05.2012 të këtij Komisioni (me të cilin është miratuar ky
raport) është rekomanduar jo largimi nga puna, por ndreqja e gjendjes për rastin në fjalë
nëpërmjet shpalljes së konkurrimit të lirë, në përputhje me ligjin nr.8549, datë 11.11.1999 “
Statusi i Nëpunësit Civil” dhe aktet nënligjore të nxjerra në bazë dhe zbatim të tij.......
9. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.3768, datë
Tiranë.
10. Në nenin 8 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”

parashikohet se:
1. Komisioni i Shërbimit Civil ka këto kompetenca:
a) Zgjidh ankesat ndaj vendimeve lidhur me pranimin në shërbimin civil, periudhën e
provës, ngritjen në detyrë, lëvizjen paralele, vlerësimin, masat disiplinore dhe të drejtat e
nëpunësit civil.
b) Mbikëqyr menaxhimin e shërbimit civil në të gjitha institucionet që hyjnë në fushën
e veprimit të këtij ligji.
Kur konstaton parregullsi, Komisioni i Shërbimit Civil paralajmëron institucionin
përkatës, duke i dhënë dy muaj kohë për të rregulluar ligjshmërinë dhe në mbarim të këtij
afati çon çështjen në Gjykatë.
c) Ushtron çdo kompetencë tjetër që i jepet në këtë ligj apo në aktet normative të
nxjerra në bazë dhe për zbatimin e tij.
2. Komisioni i Shërbimit Civil zgjidh ankesat e parashikuara në pikën 1 shkronja "a"
të këtij neni brenda 30 ditëve nga regjistrimi i ankesës. Në qoftë se ankesa nuk zgjidhet
brenda këtij afati, personi i interesuar mund të ankohet në gjykatë brenda 30 ditëve nga
mbarimi i afatit për zgjidhjen e ankesës nga Komisioni i Shërbimit Civil. Sekretariati Teknik
publikon vendimet e Komisionit të Shërbimit Civil dhe njofton të interesuarit. Vendimet e
Komisionit të Shërbimit Civil mund të kundërshtohen në gjykatë brenda 30 ditëve pune nga
njoftimi i vendimit.
3. Vendimet e Komisionit të Shërbimit Civil, marrë në përputhje me pikën 1, shkronja
"a" të këtij neni, janë të detyrueshme për institucionet e administratës publike vendore dhe
qendrore. Institucionet e administratës qendrore apo vendore mund të ankohen në gjykatat e
apelit kundër vendimeve të Komisionit të Shërbimit Civil, të marra në përputhje me pikën 2 të
këtij neni, brenda 30 ditëve nga komunikimi i vendimit.
11. Në nenin 23 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”

parashikohet se:
1. Në rastet mbylljes së institucioneve të administratës publike, nëpunësi civil, vendi i
të cilit është deklaruar i tepërt, largohet nga shërbimi civil.
2. Në rastet e ristrukturimit të institucioneve të administratës publike, nëpunësve
civilë, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do t'u ofrohet një vend i të njëjtit nivel në
një ministri apo institucion tjetër të administratës publike qendrore apo vendore ose në
pamundësi, një vend i një niveli më të ulët. Nëpunësi civil vazhdon të gëzojë të drejtat e
vendit të tij të mëparshëm deri sa atij t'i ofrohet një vend tjetër, por jo për më tepër se një vit.
Në rastet kur nëpunësi civil refuzon të pranojë vendin e ofruar, ai humbet të drejtat që
i takojnë si nëpunës civil.
3. Nëpunësit civilë që deklarohen të tepërt kanë të drejtë të përfitojnë nga trajtimi si të
papunë, sipas legjislacionit në fuqi.
762
12. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.06.2000 “Për disiplinën në
shërbimin civil” parashikon se:
c) Sjellja e parregullt, gjatë kohës së punës, me eprorët, me kolegët, me varësit dhe
me publikun.
dh) Kryerja e punëve apo veprimtarive, të cilat cënojnë interesat e detyrës zyrtare ose
e) Moszbatimi i dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale.
t) Shkelja e rregullave të përcaktuara për ruajtjen e sekretit shtetëror apo të
g) Shprehja e mendimeve apo kryerja e veprimtarive publike me karakter partiak në
datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”.
13. Neni 324 i K.Pr.Civile parashikon se:

Në kompetencën e seksioneve për gjykimet administrative janë:
a) padia me të cilën kërkohet shfuqizimi ose ndryshimi i një akti administrativ;
b) padia me të cilën kundërshtohet refuzimi i miratimit të një akti administrativ ose që
lihet pa u shqyrtuar në afatin e caktuar, kundërshtimi i shtetasit në organin kompetent
administrativ.
e paditur Avokati i Popullit, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
15. Pala paditëse Anila Shyti me aktin administrativ nr.279, datë 19.09.2000 të
nxjerrë nga pala e paditur Avokati i Popullit është emëruar në detyrën e Inspektores
(përkthyese, bibliotekare). Me aktin administrativ nr.412, datë 15.08.2001 të nxjerrë nga pala
e paditur Avokati i Popullit pala paditëse është emëruar në detyrën e Drejtores së Drejtorisë
së Informacionit, Marrëdhënieve me Publikun dhe me Jashtë, ndërsa me aktin administrativ
nr.128, datë 22.12.2003 të nxjerrë nga pala e paditur Avokati i Popullit, paditësja është
konfirmuar si nëpunëse civile dhe këtë detyrë ajo e ka kryer për më shumë se 11 vjet rrjesht
dhe afro 9 vjet është trajtuar me statusin e nëpunësit civil.
16. Palës paditëse Anila Shyti i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës dhe ato
financiare me aktin administrativ nr.61/2, datë 05.07.2012 të nxjerrë nga pala e paditur
Avokatit i Popullit. Si shkak për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës ka shërbyer
pretendimi i palës së paditur se, paditësja nuk gëzon “Statusin e Nëpunësit Civil” për shkak
se, pozicioni i saj i punës është plotësuar para shumë vitesh në kundërshtim me nenin 13 e
763
vijues të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil” dhe për rrjedhojë pala e
paditur ka pretenduar se, marrëdhëniet punës me paditësen duhet të rregullohen vetëm nga
dispozitat e parashikuara nga Kodit i Punës.
17. Duke mos qenë dakord me largimin e saj nga puna, pala paditëse i është drejtuar
me ankim Komisionit të Shërbimit Civil, i cili megjithëse arsyeton se, rekrutimi i paditëses në
shërbimin civil është bërë në kundërshtim me kërkesat e nenit 13 të ligjit nr.8549, datë
11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil” dhe VKM-në nr.231, datë 11.05.2000 “Për pranimin
në shërbimin civil dhe periudhën e provës”, me vendimin nr.138, datë 13.09.2012 ka
vendosur pushimin e shqyrtimit të ankesës, pasi zgjidhja e saj nuk është në kompetencë të
Komisionit të Shërbimit Civil, prandaj pala paditëse i është drejtuar rrugës gjyqësore për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
18. Në rastin në shqyrtim është e provuar se, prej nëntë vitesh akti administrativ
nr.128, datë 22.12.2003 i nxjerrë nga pala e paditur Avokati i Popullit për dhënien e “Statusit
të Nëpunësit Civil” paditëses Anila Shyti nuk është revokuar as në rrugë administrative dhe
nuk është shfuqizuar as në rrugë gjyqësore, ç’ka do të thotë se pasojat juridike të ardhura nga
ky akt administrativ (përfitimi i statusit të nëpunësit civil nga pala paditëse), janë të ligjshme,
përsa kohë ky akt administrativ është në fuqi dhe nuk është revokuar apo shfuqizuar në
rrugën e duhur ligjore.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, akti administrativ nr.61/2,
datë 05.07.2012 “Për largimin nga puna” të paditëses Anila Shyti i nxjerrë nga pala e paditur
Avokati i Popullit është një akt administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin, sepse ai bie
në kundërshtim me aktin administrativ nr.128, datë 22.12.2003 të nxjerrë po prej palës së
paditur, i cili konfirmon se pala paditëse e gëzon statusin e nnpunësit civil. Gjithashtu edhe
vendimi nr.138, datë 13.09.2012 i Komisionit të Shërbimit Civil është një akt administrativ, i
cili është në kundërshtim me ligjin, sepse ky organ administrativ kishte për detyrë që të
rregullonte situatën e krijuar në institucionin e Avokatit të Popullit dhe jo ta njoftonte atë pas
rreth një dekade se, një nga punonjëset e saj është rekrutuar në kundërshtim me ligjin për
shërbimin civil, duke vendosur pushimin e gjykimit për mungesë kompetence, qëndrime këto
që bien në kundërshtim me njëra tjetrën.
20. Pala e paditur Avokati i Popullit pretendon se, është ndodhur përpara
ristrukturimit në rastin e largimit nga shërbimi civil të paditëses, pretendim i cili është i
pabazuar në ligj, sepse ristrukturimi është vendosur, pasi paditësja është larguar nga puna dhe
nëse vërtetë do të ishte ristrukturim, rezulton që ai të jetë bërë në kundërshtim me kërkesat e
nenit 21 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, i cili përcakton në
mënyrë taksative rastet e largimit nga puna për punonjësit që gëzojnë statusin e nëpunësit
civil, ndërkohë, që konstatohet se largimi nga puna i paditëses Anila Shyti nuk përfshihet në
asnjë nga rastet që parashikon kjo dispozitë ligjore. Është rasti për tu vënë në dukje se, nga
shqyrtimi gjyqësor i çështjes në shkallën e parë dhe në gjykatën e apelit është konstatuar se,
paditësja Anila Shyti ka qenë një punonjëse korrekte në kryerjen e detyrave të saj si
punonjëse e shërbimit civil dhe se gjatë gjithë periudhës së punës pranë palës së paditur, nuk
rezulton që ajo të jetë ndëshkuar ndonjëherë nga pala e paditur me masa disiplinore për
moskryerjen e detyrave, apo për çështje të disiplinës në punë.
21. Nga citimi i nenit 23/2 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit
Civil”, evidentohet se: Në rastet e ristrukturimit të institucioneve të administratës publike,
nëpunësve civil, vendet e të cilëve janë deklaruar të tepërt, do tu ofrohet një vend i të njëjtit
nivel në po atë institucion, ose një vend i të njëjtit nivel në një ministri apo institucion tjetër
të administratës publike qendrore apo vendore ose në pamundësi, një vend i një niveli më të
ulët. Nëpunësi civil vazhdon të gëzojë të drejtat e vendit të tij të mëparshëm derisa atij ti
ofrohet një vend tjetër, por jo për më tepër se një vit. Në rastet kur nëpunësi civil refuzon të
pranojë vendin e ofruar, ai humbet të drejtat që i takojnë si nëpunës civil. Nga dispozita
764
ligjore e mësipërme del qartë se, në rastet e ristrukturimit të institucioneve, punonjësve që
kanë statusin e nëpunësit civil duhet që fillimisht tu ofrohet një pozicion i të njëjtit nivel në
atë institucion ku punonte më parë nëpunësi civil, ose në një institucion tjetër të administratës
publike dhe nëse vende të tilla nuk ka, atëhere nëpunësit civil i ofrohet një pozicion më i ulët
në shërbimin civil.
22. Në rekurs pala e paditur Avokati i Popullit pretendon se, që të respektohej ligji dhe
të zbatohej procedura e konkurrimit, bazuar në parimin e meritokracisë vendi i paditëses duhet
të shpallej vakant dhe të zbatohej procedura e konkurrimit. Zënia e këtij pozicioni pune nga
paditësja do të vinte në kundërshtim me ligjin, si dhe do të krijonte përshtypjen se procesi i
punës ishte formal, pasi pozicioni i punës për të cilin konkurrohej ishte i zënë dhe si i tillë
procesi do të ishte i paligjshëm. Gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë ligjin dhe aktet nënligjore
që rregullojnë statusin e nëpunësit civil. Interpretimi që gjykatat i bëjnë procedurës së fitimit të
statusit krijon precedent, pasi legjitimon një vendimmarrje, e cila ka ardhur në kapërcim të
procedurës ligjore, duke legjitimuar paditësen në pozicionin e saj të punës për shkak të
vjetërsisë në punë. Fakti që vendimi i dhënies së statusit të nëpunësit civil paditëses, duke
përcaktuar se ka kaluar kohën e provës nuk përcakton ligjshmërinë e statusit të paditëses.
Vjetërsia në punë e paditëses nuk përbën shkak ligjor që kjo e fundit ta ketë fituar statusin e
nëpunësit civil “apriori”, etj...
23. Këto shkaqe që paraqet në rekurs pala e paditur Avokati i Popullit janë detyra që
ligji për statusin e nëpunësit civil i ngarkon pikërisht atij në rastin e rekrutimit të punonjësve
të rinj në shërbimin civil, por si mund të rregullohet një gjendje paligjshmërie me një veprim
tjetër të paligjshëm të kryer më pas nga ana e administratës publike, ky është edhe thelbi i
çështjes, pra pala e paditur kërkon që të hap procedurat e konkurrimit, duke larguar pas 11
vitesh një punonjëse të saj, e cila kishte rreth 9 vjet që kujtonte se, e kishte fituar statusin e
nëpunësit civil me anë të një akti administrativ të nxjerrë nga titullari i palës së paditur dhe ky
akt as nuk është revokuar nga organi që e ka nxjerrë dhe as nuk është kundërshtuar dhe
shfuqizuar nga gjykata (pra, është në fuqi). Rezulton se, pala e paditur në largimin e palës
paditëse nga puna nuk ka zbatuar as orientimet e dhëna nga Komisioni i Shërbimit Civil, i cili
në pjesën arsyetuese të vendimit nr.138, datë 13.09.2012 thotë që pala e paditur nuk ka asnjë
pengesë ligjore që të mbajë paditësen në punë me kontratë.....Kjo e fundit në vend që të
gjente rrugën e duhur ligjore, ka zgjedhur rrugën më të shkurtër, atë të largimit nga puna të
paditëses, në një kohë që kjo e fundit nuk kishte bërë asnjë shkelje të disiplinës në punë.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur Avokati i Popullit është i pabazuar
në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 germa “e” të
ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Apelit.
Shpenzimet gjyqësore të bëra në Gjykatën e Lartë i ngarkohen palës së paditur.
Tiranë, më 21.02.2017
765
Nr. 00-2017-587 i Vendimit (70)
VENDIM
Evelina Qirjako Kryesuese

Medi Bici Anëtar
në datën 22.02.2017, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

PADITËS: RIZA KEÇI

PALË E PADITUR: KOMUNA VELIPOJË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.190, datë 23.11.2011 të Kryetarit të Komunës Velipojë
dhe kthimin në detyrën e mëparshme.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
në masën e dy pagave mujore për arsye të mosrespektimit të afatit të njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim në masën e dy muajve pagë
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
në masën e pagës së 12 muajve për arsye të zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblim për vjetërsi në punë
në masën e pagës së dy muajve.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblim për pushimet vjetore për vitin 2011.
Baza Ligjore: Nenet 12, 21, 92, 93, 94, 140, 145, 146 dhe 155 të Kodit të Punës;
neni 115 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1292 (4357), datë

-Detyrimin e palës së paditur Komuna Velipojë që t’i paguajë paditësit Riza
Keçi pagën deri në përfundim të afatit të njoftimit, nga data 30.11.2011 –
31.01.2012.
Keçi një dëmshpërblim në masën e 10 (dhjetë) muajve pagë për zgjidhje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës.
Keçi një dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Keçi një shpërblim për vjetërsi në punë në masën e 1 (një) muaji e 15
(pesëmbëdhjetë) ditë pagë.
766
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.388, datë 28.01.2014, ka vendosur:

-Moskompetencën për gjykimin çështjes civile nr.regjistri 394/1054/1561,
regjistrimi 08.06.2012 dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.551, datë 10.03.2014, ka

vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, në këtë mënyrë:
-Pranimin e pjesshëm të padisë.
Keçi një dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë për mosrespektim të
procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Riza Keçi, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.551, datë 10.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është i pabazuar në
prova dhe në ligj.
- Gjykata e apelit administrativ ka shkelur rëndë parimet proceduriale të gjykimit, duke
mos njoftuar paditësin rreth datës, orës dhe trupit gjykues që do të bënte shqyrtimin e
kësaj çështje, sipas nenit 49, pika 2 të Ligjit nr.49/2012.
- Në kushtet kur pala paditëse nuk është njoftuar për zhvillimin e këtij gjykimi, atëherë
kësaj pale i është mohuar e drejta ligjore për t’u dëgjuar dhe për të parashtruar para
kësaj gjykate, pretendimet e saj rreth çështjes.
- Gjykata administrative e apelit është shprehur në vendimin e saj, në faqen 5 të tij se
“...ky vendim është i bazuar në ligj dhe në prova, si i tillë do të lihet në fuqi, pasi nuk
ka shkaqe për pranimin e ankimit të palës së paditur...”. Por në dispozitivin e
vendimit të saj, ka vendosur diçka krejt tjetër, duke ndryshuar vendimin.
- Vendimi i gjykatës është kontradiktor, pasi vetë gjykata e apelit e ka pranuar faktin se
nuk është respektuar afati 2 mujor i njoftimit, por në dispozitivin e vendimit nuk
shprehet për njohjen e këtij dëmshpërblimi në favor të paditësit.
- Arsyetimi i dhënë nga gjykata, që pala paditëse ka marrë disa vërejtje nuk qëndrojnë.
Masat disiplinore që janë pretenduar nga ana e paditur në gjykim, nuk janë masa
disiplinore që i janë komunikuar paditësit rregullisht sipas ligjit. Këto akte janë akte të
njëanshme, të cilat pala e paditur i ka përpiluar gjatë kohës që paditësi ka depozituar
pranë gjykatës padinë objekt shqyrtimi. Për më tepër që vetë pala e paditur e ka
pranuar vetë që nuk kanë bërë vërejtje me shkrim ndaj paditësit sipas ligjit.
- Gjithashtu, po të shikohet data e vërejtjes së shkresës është ditë e dielë, pra ditë
zyrtare pushimi. Në një ditë të tillë nuk punohet dhe nuk është e vërtetë që ka pasur
një fushatë prishjesh të ndërtimeve pa lejë, fakt i cili provon qartësisht parregullsinë e
vërejtjes së dhënë ndaj palës paditëse.
767
- Gjykata e apelit administrativ nuk e ka zbatuar drejtë dhe mirë ligjin, duke e
mbështetur vendimmarrjen e saj vetëm tek pretendimet e palës së paditur, në kushtet
kur palës paditëse nuk i është dhënë mundësia që të paraqesë pretendimet e saj, pasi
nuk është njoftuar në përputhje me ligjin procedurial të zbatueshëm.
- Për sa më sipër, kërkohet që të prishet vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, si dhe të lihet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër.

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të çështjes nga gjyqtarja Evelina Qirjako, verifikoi
legjitimitetin e palës rekursuese Riza Keçi, si dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Riza Keçi, ka
filluar punë pranë palës së paditur më datë 12.12.2007.
2. Pranë anës së paditur Komuna Velipojë, paditësi ka realizuar detyra të ndryshme ku
në muajin qershor të vitit 2011 ka punuar si inspektor i Policisë Komunare, ndërsa me urdhrin
e brendshëm nr.149, datë 16.09.2011, paditësi ka kaluar në detyrën e specialistit të arshivës
teknike në Zyrën e Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Vendor, pranë Komunës Velipojë. Më
pas, në muajin nëntor të vitit 2011, paditësi ka kaluar në detyrën e inspektorit pranë
Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Vendor, pranë Komunës Velipojë.
3. Me vendimin nr.190, datë 23.11.2011, Komuna Velipojë ka vendosur lirimin e
paditësit nga detyra e inspektorit pranë Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik Vendor, pranë
Komunës Velipojë, me motivacionin: “...megjithë vërejtjet e herë pas hershme vazhdon të
ketë ndërtime të paligjshme në zonën turistike të Velipojës. Dobësitë e mësipërme janë të
përsëritura. ...Z. Mark Gjoni dhe Z. Riza Keçi të cilëve më datë 06.11.2011 iu është dhënë
masë disiplinore “vërejtje” me vendim të veçantë dhe në datë 16.11.2011 iu është dhënë
masë disiplinore “vërejtje me paralajmërim me pushim nga puna”...”.
4. Në kushtet kur paditësi nuk ka qenë dakord me zgjidhjen e marrëdhënies së punës,
në datën 28.12.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me padinë me
objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur i ka zgjidhur marrëdhënien e punës në
mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të pajustifikuara, duke mosrespektuar afatin e
njoftimit, si dhe procedurën për zgjidhjen e marrëdhënies së punës. Për këtë arsye, ka kërkuar
detyrimin e palës së paditur që ta dëmshpërblejë sipas parashikimeve të Kodit të Punës.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1292 (4357), datë
-Detyrimin e palës së paditur Komuna Velipojë që t’i paguajë paditësit Riza Keçi
pagën deri në përfundim të afatit të njoftimit, nga data 30.11.2011 – 31.01.2012.
-Detyrimin e palës së paditur Komuna Velipojë që t’i paguajë paditësit Riza Keçi një
dëmshpërblim në masën e 10 (dhjetë) muajve pagë për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të marrëdhënies së punës.
dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së
shpërblim për vjetërsi në punë në masën e 1 (një) muaji e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të saj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
768
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Së pari, gjykata çmon se midis dy palëve ka
pasur një kontratë pune pa afat të caktuar. Nga shqyrtimi gjyqësor rezulton që paditësi Riza
Keçi nuk ka pasur kontratë individuale pune me shkrim. Nga libreza e punës rezulton që
paditësi ka punuar pranë palës së paditur që më datë 12.12.2007. ...meqenëse midis palëve
kanë ekzistuar marrëdhëniet e punës, të cilat kanë zgjatur për mbi 3 vjet dhe nuk është
caktuar një afat për përfundimin e kësaj marrëdhënie, gjykata arrin në konkluzionin se midis
dy palëve ka qenë e lidhur një kontratë punë pa afat të caktuar (neni 140/2 i K. Punës). Së
dyti, kontrata e punës e paditësit Riza Keçi është zgjidhur me efekt të menjëhershëm. ...Në
rastin konkret, me datën 23.11.2011, pala e paditur ka vendosur pushimin e paditësit nga
detyra dhe marrëdhëniet financiare janë ndërprerë më datë 30.11.2011. Sa më sipër, gjykata
çmon se marrëdhëniet e punës janë ndërprerë më datë 30.11.2011, duke mos u respektuar në
këtë rast afati 2 mujor i zgjidhjes së kontratës. Sa më sipër, konform nenit 143/4 të K. Punës,
gjykata çmon se zgjidhja e kontratës është bërë me efekt të menjëhershëm. Së treti, zgjidhja e
menjëhershme e kontratës me paditësin Riza Keçi, është bërë pa shkaqe të
justifikuara. ...Gjykata çmon se në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës, barrën e provës
për të provuar që kontrata është zgjidhur për shkaqe të arsyeshme e ka punëdhënësi, pra pala
e paditur... Gjykata çmon se arsyet e vëna në themel të motivacionit të largimit nga puna, nuk
krijojnë bindjen mbi rrethana që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t'i kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës. Në vlerësimin e kësaj situate, gjykata çmon
se duhet ta vlerësojë situatën në tërësinë e saj, duke marrë parasysh të gjithë elementet e
marrëdhënies juridike të punës. Gjykata mban parasysh faktin që paditësi ka punuar si
inspektor pranë INUV Velipojë vetëm për një periudhë 1 mujore. Në këto kushte, duke parë
kohën e shkurtër që paditësi ka punuar pranë INUV Velipojë, gjykata çmon se nuk mund të
vlerësohet se ai është përgjegjës për të gjitha ndërtimet pa leje që janë ngritur në zonën e
Velipojës apo për faktin që nuk janë prishur ndërtimet pa leje në këtë zonë. Gjykata çmon se
përgjegjësia në lidhje me ndërtimet pa leje në këtë zonë, nuk është përgjegjësi individuale e
një personi të vetëm, apo e një inspektori të vetëm. Gjykata çmon se përgjegjësia në lidhje me
ndërtimet pa leje në këtë zonë, është e të gjithë INUV Velipojë ndër vite, prandaj ajo nuk
mund ti shkarkohet një personi të vetëm, i cili ka punuar në detyrën e inspektorit vetëm një
muaj. Përsa i përket masave disiplinore të pretenduara nga pala e paditur në ngarkim të
paditësit Riza Keçi, gjykata çmon se këto masa nuk mund të merren parasysh. Nuk rezulton
që këto masa disiplinore ti jenë komunikuar paditësit, në mënyrë që ai të ketë pasur mundësi
që ti kundërshtonte ato. Nga ana tjetër, gjykata çmon se pala e paditur duhej të kishte
provuar edhe shkeljet, për të cilat paditësi është ndëshkuar me masë disiplinore. Gjatë këtij
gjykimi, pala e paditur nuk provoi ndonjë nga këto shkelje. Vendimet për caktimin e masave
disiplinore apo informacionet e brendshme, nuk përbëjnë prova për të vërtetuar faktin për të
cilin paditësit i është dhënë masa disiplinore... Në caktimin e masës së dëmshpërblimit,
gjykata mban parasysh faktin që marrëdhëniet e punës kanë zgjatur rreth 4 vjet. Sa më sipër,
duke marrë në tërësi të gjitha këto rrethana, gjykata çmon se paditësi duhet dëmshpërblyer
me pagën e 10 muajve për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar. …Gjykata çmon se shpërblimi për vjetërsi në punë i takon punëmarrësit në çdo
rast, me përjashtim të rastit kur kontrata është zgjidhur me efekt të menjëhershëm, për shkaqe
të arsyeshme. …Në rastin konkret kontrata e punës me paditësin Riza Keçi, është zgjidhur
nga ana e punëdhënësit në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të justifikuara. Marrëdhëniet
e punës në rastin konkret kanë zgjatur mbi 3 vjet. Kontrata e punës nuk është zgjidhur me
efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme. Sa më sipër, paditësi gëzon të drejtën për të
përfituar shpërblim për vjetërsi në punë me pagën e një 15 ditëshi për çdo 3 vjet pune të
plotë...”.
769
6. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.388, datë 28.01.2014, ka vendosur:
-Moskompetencën për gjykimin çështjes civile nr.regjistri 394/1054/1561, regjistrimi
08.06.2012 dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
6/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...Në referim të neneve 4 dhe 7/ç të ligjit nr.49/2012,
konstatohet se mosmarrëveshja e paraqitur për shqyrtim para Gjykatës së Apelit Shkodër
është një mosmarrëveshje e natyrës administrative. Kompetente për shqyrtimin e saj është
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, pasi gjykatat administrative kanë filluar funksionimin
e tyre më datë 04 Nëntor 2013...”.
7. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.551, datë 10.03.2014,
ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, në këtë mënyrë:
-Pranimin e pjesshëm të padisë.
dëmshpërblim në masën e 2 (dy) muajve pagë për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së
7/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...Pala e paditur provoi se paditësi ka shkelur
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë... Shkeljet nga pala paditëse kanë vazhduar edhe më
pas..., por nga ana e paditësit nuk është kryer asnjë veprim në zbatim të ligjit për inspektimin
e ndërtimit apo bllokimin e punimeve.. në vazhdën e këtyre shkeljeve paditësit i është dhënë
masa tjetër “vërejtje me paralajmërim”... Pra, në këto kushte nga pala paditëse janë kryer
shkelje të rënda që nuk kanë lejuar vazhdimin e marrëdhënieve të punës... Në rastin konkret,
gjykata e shkallës së parë ka gabuar kur e ka cilësuar zgjidhjen e kontratës pa shkaqe të
justifikuara. ...Referuar provave në dosje nuk rezulton të jetë ndjekur procedura për zgjidhjen
e marrëdhënies së punës. ...Një mosrespektim i tillë i procedurës është në kundërshtim me
ligjin, pasi jemi para një shkelje të parimit procedurial të dëgjimit të palëve...”.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Riza Keçi, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.551, datë 10.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala

paditëse Riza Keçi, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.551, datë
10.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
10. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.551, datë 10.03.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.1292 (4357),
datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke detyruar palën e paditur
Komuna Velipojë që t’i paguajë paditësit Riza Keçi një dëmshpërblim në masën e 2 (dy)
muajve pagë për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës dhe rrëzimin
e padisë për kërkimet e tjera...”, është një vendim i marrë në mosrespektim të ligjit material
që rregullon këtë mosmarrëveshje, e për rrjedhojë ai duhet prishur.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, në çështjen objekt gjykimi, bazuar në të njëjtat fakte dhe prova që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor edhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, ka
770
arritur në konkluzione të kundërta nga kjo e fundit, duke ndryshuar vendimin dhe duke
njohur dëmshpërblimin vetëm për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies
së punës dhe rrëzimin e padisë për të gjitha kërkimet e tjera.
12. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështeten
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në rastin objekt
shqyrtimi, ndodhemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës, e cila
rregullohet drejtpërdrejtë sipas dispozitave të Kodit të Punës. Për këtë arsye edhe referimi për
zgjidhjen e saj, duhet bërë tek dispozitat e Kodit të Punës.
14. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësi ka filluar punë pranë Komunës
Velipojë në datën 12.12.2007 dhe ka mbajtur pranë këtij institucioni disa pozicione pune.
Pozicioni i fundit që pala paditëse ka pasur pranë anës së paditur, ka qenë ai i inspektorit në
Inspektoriatin Ndërtimor Urbanistik Vendor, pranë Komunës Velipojë. Këtë detyrë pala
paditëse rezulton ta ketë marrë në fillim të muajit nëntor të vitit 2011 dhe e ka mbajtur deri në
datën 23.11.2011, kohë në të cilën është larguar nga puna, bazuar në vendimin nr.190, datë
23.11.2011 të kryetarit të Komunës. Pavarësisht faktit se midis palëve ndërgjyqëse, nuk ka
qenë e lidhur formalisht një kontratë pune me shkrim, të dyja palët në këtë gjykim kanë
pranuar faktin që kanë qenë të lidhura në një marrëdhënie pune, ku paditësi ka pasur cilësinë
e punëmarrësit dhe pala e paditur atë të punëdhënësit.
15. Në kushtet kur midis palëve ndërgjyqëse, kjo marrëdhënie pune ka vijuar
normalisht për një periudhë kohe më shumë se 3-vjet (sipas të dhënave që pasqyron libreza e
punës) dhe palët nuk kanë përcaktuar për të një afat të caktuar, atëherë kjo marrëdhënie pune
konsiderohet si marrëdhënie pune me afat të pacaktuar, referuar nenit 140 të Kodit të Punës,
në të cilin përcaktohet se: “1) Kontrata e punës lidhet: a) për një kohëzgjatje të pacaktuar; b)
për një kohëzgjatje të caktuar. (2) Si rregull, kontrata e punës lidhet për një periudhe te
pacaktuar. Lidhja e kontratës se punës për një periudhë të caktuar duhet të justifikohet me
arsye objektive, që lidhen me natyrën e përkohshme të detyrës, në të cilën punëmarrësi do të
punësohet. Nëse kohëzgjatja nuk përcaktohet me saktësi nga palët gjatë lidhjes së kontratës,
ajo trajtohet si kontratë me periudhë të pacaktuar”.
16. Ka rezultuar e provuar se kjo kontratë pune është zgjidhur në mënyrë të
menjëhershme nga pala e paditur nëpërmjet aktit administrativ, vendimit nr.190, datë
23.11.2011 të kryetarit të Komunës Velipojë. Në kushtet kur rezulton që punëdhënësi e ka
zgjidhur kontratën në mënyrë të njëanshme dhe pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja e
pasojave të kësaj marrëdhënie pune do të bëhet në referim të nenit 141 të K.Punës, në të cilën
parashikohet se: “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra
palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”. Për sa kohë, është arritur në konkluzionin se jemi
para zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme, është mëse e domosdoshme
për gjykatën të hetojë në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme nëse zgjidhja e menjëhershme
dhe e njëanshme e kontratës së punës nga ana e punëdhënësit Komuna Velipojë (pala e
paditur), është bërë për shkak të justifikuar apo jo, sikundër e parashikon neni 153 të
K.Punës.
17. Në nenin 153 të K.Punës është parashikuar se:“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në
çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit,
t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
18. Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund
ta zgjidhin kontratën e punës (që do të thotë se, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
771
menjëhershme prej secilës palë është ligjshme), me kusht që të provohet se shkaku i zgjidhjes
së kontratës së punës është i justifikuar, pra që jemi para kushteve të parashikuara në nenin
153/2 të K.Punës. Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë:
a – punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b – kjo shkelje të jetë kryer me faj; c – ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; d – kjo shkelje të ketë krijuar
një situatë të rëndë që, nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit
vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
19. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar që shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga ana e palës së paditur është: “...megjithë vërejtjet e herë pas hershme vazhdon të
ketë ndërtime të paligjshme në zonën turistike të Velipojës. Dobësitë e mësipërme janë të
përsëritura. ...Z. Mark Gjoni dhe Z. Riza Keçi të cilëve më datë 06.11.2011 iu është dhënë
masë disiplinore “vërejtje” me vendim të veçantë dhe në datë 16.11.2011 iu është dhënë
masë disiplinore “vërejtje me paralajmërim me pushim nga puna”...”.
20. Në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore e që janë marrë në
shqyrtim nga gjykatat më të ulëta, rezulton se ana e paditur ka arritur në këtë vendimmarrje,
pasi ka vlerësuar që edhe pse pala paditëse ka marrë disa vërejtje në lidhje me punën e kryer
prej tij, prapë në zonën turistike të Velipojës janë vijuar të kryhen ndërtime pa leje. Pala e
paditur ka pretenduar se me informacionin e datës 16.11.2011 (referojuni faqes 30 të dosjes
gjyqësore), të përpiluar nga Kryeinspektori i INUV dhe Kryeinspektori i Policisë Komunare,
është bërë me dije se: “...në zonën e plazhit të Komunës Velipojë janë vërejtur disa
kundravajtje nga pronari z. Lekë Marku, i cili ka hedhur dhe për mbushjen e themeleve në një
objekt pa leje... Gjatë kësaj kohe nga kryeinspektori... është përforcuar dhënia e detyrës por
nga inspektorët ...dhe z. Riza Keçi nuk është kryer asnjë veprim. Gjithashtu në datë
15.11.2011 nga ora 17.30, kemi marrë informacion se një kamion i ngarkuar me tulla ka
shkuar tek objekti Hotel Freskia me pronar Bib Prenga. Për këtë problem janë dërguar
inspektorët të cilët kanë nxjerrë aktet ligjore dhe njoftimin për bllokim. ...por tullat janë
shkarkuar në destinacion me dhe pronari është gjetur duke punuar, falë mangësive të
inspektorëve ... dhe z. Riza Keçi në kryerjen e detyrave të dhëna nga kryetari i Komunës.
Gjithashtu, gjatë kontrolleve të herë pas hershme janë konstatuar thyerje të orarit të punës.
Për këtë arsye, propozojmë të merrni masa ndëshkuese ndaj këtyre inspektorëve”. Bazuar në
këtë informacion, si dhe vërejtjeve të dhëna më parë me vendimin nr.186, datë 06.11.2011
dhe me vendimin nr.189, datë 16.11.2011, pala e paditur ka marrë vendimin për largimin e
paditësit nga puna në mënyrë të menjëhershme.
21. Pala paditëse në këtë gjykim ka pretenduar se nuk ka marrë asnjëherë dijeni rreth
masave disiplinore të dhëna nga pala e paditur me vendimin nr.186, datë 06.11.2011
(referojuni faqes 24 të dosjes gjyqësore) dhe me vendimin nr.189, datë 16.11.2011 (referojuni
faqes 25 të dosjes gjyqësore). Ndërkohë që në dosjen gjyqësore nuk ka asnjë provë shkresore
që të provojë faktin se pala paditëse është njohur me këto akte në formën që e kërkon ligji.
Sipas paditësit, këto akte janë akte të njëanshme dhe pala e paditur i ka përpiluar ato më
vonë, gjatë kohës që paditësi ka depozituar pranë gjykatës padinë objekt shqyrtimi. Për më
tepër që vetë pala e paditur e ka pranuar vetë që nuk kanë bërë vërejtje me shkrim ndaj
paditësit sipas ligjit. Pala paditëse ka pretenduar se ka qenë në këtë detyrë në më pak se një
muaj, dhe për këtë arsye, pretendimi i palës së paditur se këto ndërtime janë kryer si rezultat i
moskryerjes së detyrës prej tij, nuk qëndron. Paditësi është larguar nga detyra pa asnjë shkak
ligjor dhe në kundërshtim mesa parashikojnë dispozitat e Kodit të Punës.
22. Ndërsa në ndryshim nga pala paditëse, pala e paditur në këtë gjykim ka pretenduar
se paditësi në vijimësi ka shkelur detyrimet kontraktuale të punës, duke mos reflektuar si dhe
duke mos përmbushur në përputhje me ligjin detyrat funksionale të tij. Edhe pse pala paditëse
ka marrë disa vërejtje për shkak të mos përmbushjes së detyrave të tij funksionale, sërisht ai
772
ka vijuar me shkelje të kontratës së punës, duke e cënuar në thelb marrëdhënien e punës së
lidhur mes palëve. Në kushtet kur pala e paditur, ka vlerësuar se pala paditëse në mënyrë të
përsëritur nuk ka përmbushur detyrat funksionale që i rrjedhin nga marrëdhënia e punës,
prandaj kjo e fundit ka kryer zgjidhje të menjëhershme të kontratës së punës, në përmbushje
të dispozitave ligjore të Kodit të Punës.
23. Konstatimet dhe faktet e mësipërme i gjejmë të pranuara edhe nga Gjykata e
Apelit Administrativ, por kjo e fundit në vendimin e saj pretendon se : i) Pala e paditur provoi
se paditësi ka shkelur detyrimet kontraktuale me faj të rëndë; ii) Shkeljet nga pala paditëse
kanë vazhduar në vijimësi dhe pala paditëse nuk ka kryer asnjë veprim në zbatim të ligjit për
inspektimin e ndërtimit apo bllokimin e punimeve; iii) pala paditëse ka kryer shkelje të rënda
të detyrimeve kontraktore, të cilat nuk kanë lejuar vazhdimin e marrëdhënieve të punës; iv)
Referuar provave në dosje nuk rezulton të jetë ndjekur procedura për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës dhe një mosrespektim i tillë i procedurës është në kundërshtim me
ligjin, pasi jemi para një shkelje të parimit procedurial të dëgjimit të palëve. v) zgjidhja e
marrëdhënieve të punës është bërë për shkaqe të justifikuara nga ana e paditur.
24. Pikërisht këto konkluzione të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, vlerësohen
nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë të pabazuara në provat e administruar në dosjen
gjyqësore dhe për rrjedhojë dhe në ligj. Ky Kolegj, vlerëson të bazuar në ligj dhe në provat e
administruara në dosje, konkluzionet e arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, e
cila në vendimin e saj ka arsyetuar se padia e paditësit duhet pranuar pjesërisht si e
mbështetur në prova dhe në ligj, me arsyetimin se: i) barrën e provës për të provuar që
kontrata është zgjidhur për shkaqe të arsyeshme e ka punëdhënësi; ii) paditësi ka punuar si
inspektor pranë INUV Velipojë vetëm për një periudhë 1 mujore dhe në këto kushte nuk
mund të vlerësohet se ai është përgjegjës për të gjitha ndërtimet pa leje që janë ngritur në
zonën e Velipojës apo për faktin që nuk janë prishur ndërtimet pa leje në këtë zonë; iii)
përgjegjësia në lidhje me ndërtimet pa leje në këtë zonë, nuk është përgjegjësi individuale e
një personi të vetëm, apo e një inspektori të vetëm, por e gjithë institucionit në tërësi. iv)
masat disiplinore të dhëna nga pala e paditur nuk mund të merren parasysh, përsa kohë këto
masa disiplinore nuk provohet se i janë komunikuar atij sipas ligjit; v) pala e paditur në këtë
gjykim nuk arriti të provojë shkeljet që ka kryer paditësi, për të cilat ka pretenduar se e ka
ndëshkuar me masë disiplinore.
25. Ky Kolegj, vlerëson se pretendimet e ngritura nga ana e palës paditëse në rekurs,
janë të mbështetura në ligj dhe në prova. Në dosje nuk ka asnjë provë shkresore, e cila të
provojë faktin që, janë pikërisht veprimet apo mosveprimet e paditësit ato të cilat kanë
ndikuar në rritjen e numrit të ndërtimeve pa leje në zonën turistike të Velipojës, mbajtur këtu
parasysh edhe kohën e shkurtër gjatë të cilës paditësi ka ushtruar këtë detyrë, vetëm një muaj.
Në asnjë moment, ana e paditur nuk ka arritur të provojë para gjykatës se i ka komunikuar
rregullisht paditësit masat disiplinore që i ka dhënë nëpërmjet vendimit nr.186, datë
06.11.2011 dhe vendimit nr.189, datë 16.11.2011, në mënyrë që të konkludohej se pala
paditëse ka pasur një sjellje jo korrekte dhe ka thyer në vijimësi detyrimet kontraktuale. Në
ndryshim nga pala e paditur, pala paditëse në këtë gjykim ka arritur të provojë para gjykatës
se zgjidhja e marrëdhënies së punës nga ana e paditur, është bërë pa shkaqe të justifikuara, në
mënyrë të menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit dhe pa respektuar procedurën për
zgjidhjen e kontratës së punës.
26. Në çështjen objekt gjykimi, me të drejtë shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës
është konsideruar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër si i pajustifikuar, pasi nuk janë
provuar kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar për mbarimin e
marrëdhënies së punës nga ana e palës së paditur. Konkretisht, pala e paditur në këtë gjykim,
nuk arriti të provojë shkakun ligjor të përdorur në vendimin e largimit nga puna të paditësit, i
cili të përfshihet në një nga rastet që parashikon neni 153 i Kodit të Punës, në mënyrë që të
773
vlerësohet si shkak i justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës. Në vendimin nr.190, datë
23.11.2011 të Kryetarit të Komunës Velipojë, nuk rezulton të pasqyrohet asnjë fakt,
nëpërmjet të cilit të provohet se: i) paditësi ka shkelur detyrimet kontraktuale me faj të rëndë;
ii) ekziston lidhja shkakësore midis shkeljes me faj të paditësit dhe pushimit të menjëhershëm
nga puna; iii) është krijuar ndonjë situatë e rëndë që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit t’i
kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
27. Për sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
të njëjtin konkluzion si edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër që, zgjidhja e kontratës së
punës të paditësit nga ana e palës së paditur është kryer në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkak të justifikuar, ky Kolegj vlerëson se paditësi ka të drejtë të shpërblehet për dëmin që
atij i është shkaktuar sipas parashikimeve të nenit 155/3 të K.Punës që shprehimisht thotë:
“Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune”.
28. Në lidhje me përcaktimin e masës së dëmshpërblimit, rezulton se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Shkodër ka vlerësuar që dëmshpërblejë paditësin gjithsej me 15,5 paga
mujore, duke i njohur atij: i) 10 (dhjetë) paga mujore për zgjidhjen e kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme pa shkak të justifikuar; ii) 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të
afatit të njoftimit; iii) 2 (dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës; si dhe iv) 1 (një)
muaj e 15 (pesëmbëdhjetë) ditë pagë si shpërblimin për vjetërsi në punë. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër bazuar në dispozitën e sipërcituar, ka marrë në analizë të detajuar faktorë
të tillë si mosha e paditësit, mundësitë e tij për punësim, kualifikimet profesionale etj, duke
konkluduar se masa e dëmshpërblimit që ajo duhet të përfitojë për zgjidhjen e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme pa shkak të justifikuar të jetë në masën e 10 (dhjetë)
pagave mujore. Përcaktimi i kësaj mase dëmshpërblimi nga ana e këtij Kolegji, nuk gjendet
në kundërshtim me sa parashikon neni 155/3 i Kodit të Punës, në të cilin përcaktohet se masa
maksimale e këtij dëmshpërblimi nuk mund të jetë më i madh se paga e një viti punë.
29. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaku për zgjidhjen e kontratës së punës, është një shkak i
pajustifikuar dhe i pabazuar në ligj, ndaj paditësi ka të drejtë të përfitojë shpërblimet që
rrjedhin nga zgjidhja e marrëdhënies së punës (neni 143, 153, 145 dhe 155 të K.Punës), pasi
kërkimet e tij janë të bazuara në prova dhe në ligj. Referuar nenit 155/3 të Kodit të Punës,
përcaktimi i dëmshpërblimit për këto raste është prerogativë e gjykatave më të ulëta, të cilat,
në varësi të kushteve ekonomike të paditësit, rrethanave në të cilat është zgjidhur kontrata e
punës çmon masën e shpërblimit që i takon paditësit. Për këtë arsye, në kushtet kur ky
Kolegj, vlerëson se dëmshpërblimet që ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër janë
në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme, vlerëson se ky vendim duhet të lihet në
fuqi.
30. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ndërsa e vlerëson si të
pabazuar në ligj dhe në prova vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë,
vlerëson gjithashtu se, vendimi nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, është i drejtë dhe i bazuar në ligj. Nga ana e kësaj gjykate, janë respektuar
drejtë normat procedurale të gjykimit, si dhe janë respektuar dhe zbatuar drejtë, dispozitat e
ligjit material. Kjo gjykatë, ka bërë një cilësim të drejtë të fakteve dhe rrethanave që lidhen
me mosmarrëveshjen, ka kryer një analizë juridike të plotë të provave, si dhe e ka zgjidhur
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
774
31. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, ka vend për
pranimin e rekursit të paraqitur nga ana e palës paditëse Riza Keçi, pasi vendimi nr.551, datë
10.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në interpretim dhe zbatim
të gabuar të ligjit material e për rrjedhojë ai duhet prishur, duke u lënë në fuqi vendimi
nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63/b të Ligjit 49/2012
V E N D O SI
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1292 (4357), datë 15.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
775
Nr. 00-2017-616 Vendimi (71)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: GAZMEND HAMITAJ

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 12 muaj pagë
për zgjidhje të marrëdhënieve të punës për shkaqe të pajustifikuara.
për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143/1, 144, 145, 153, 155 të Kodit Punës
dhe neni 153 i K.Pr.Civile.

02.04.2014ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësi Gazmend
Hamitaj.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit që
të shpërblejë paditësin Gazmend Hamitaj me pagën e 1 viti pune për lirimin e
tij në kundërshtim me nenin 57 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë
e Shtetit”.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të objektit, si të pabazuar në ligj
dhe prova.

vendosur:
Mospranimin e ankimit për të paditurin Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së
Shtetit ndaj vendimit nr.1382, datë 02.04.2014 të Gjykatës Administrative të
776
Ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit rezulton të ketë paraqitur
rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila kërkon:
Shkaqet që pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit paraqet

në rekurs, janë:
 Autorizimi i lëshuar nga pala e paditur është në zbatim që nga viti 2008 dhe në asnjë
moment nga asnjë prej gjykatave të tre shkallëve nuk ka dalë ndonjë problem apo të
jetë vënë në dyshim ligjshmëria apo tagri i përfaqësimit të përfaqësuesit të autorizuar
nga titullari i institucionit.
 Dosja për rastin konkret ka kaluar në Gjykatën Administrative të Shkallë së Parë
Tiranë, kur kjo gjykatë ka shqyrtuar ankimin dhe ka qenë dakord se, ankimi është në
formën e kërkuar nga ligji, duke ia kaluar aktet Gjykatës Administrative të Apelit, e
cila ka vendosur mospranimin e ankimit.

Dhomën e Këshillimit, në përfundim
VËREN
nr.31003-01805-00-2015 regj. them, që u përket palëve: paditës Gazmend Hamitaj dhe e
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me objekt: Detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë paditësin me 12 muaj pagë për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës për shkaqe
të pajustifikuara, etj...
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedurial në lidhje me paraqitjen e ankimit dhe
përfaqësimin e palëve në gjyq, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për tu rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i po asaj gjykate.
3. Paditësi Gazmend Hamitaj ka qenë efektiv i Policisë së Shtetit që nga viti 1994,
duke kryer detyra të ndryshme, dhe së fundmi ai ka kryer detyrën e Shefit të Komisariatit të
Policisë nr.4, Tiranë, në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Tiranë.
4. Me Urdhrin nr.2185/3 prot, datë 17.12.2013 “Për lirimin nga policia e shtetit të një
punonjësi policie” të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, paditësi është liruar nga
policia e shtetit, me motivacionin: Për ndryshim të strukturës organizative dhe në pamundësi
emërimi në një detyrë tjetër. Duke mos qenë dakord me vendimin e mësipërm, paditësi i
është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.

Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë së paraqitur nga paditësi Gazmend Hamitaj.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit që të
shpërblejë paditësin Gazmend Hamitaj me pagën e 1 viti pune për lirimin e tij në kundërshtim
me nenin 57 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”.
777
Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër të objektit, si të pabazuar në ligj e në
prova.
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ndër të tjera arsyeton se:
..... Ligji ka parashikuar pasojat në rastet kur ekzistojnë kushtet e lirimit nga policia e
shtetit, por nuk ka parashikuar pasojat kur lirimi është bërë në kundërshtim me kriteret
ligjore të parashikuara nga neni 57 i ligjit për policinë e shtetit. Fakti se me ligjin nr.10142,
datë 15.05. 2009 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Punonjësve të Policisë së Shtetit”,
punonjësit të policisë i njihet e drejta për pagesë kalimtare në masën 50% të pagës referuese
deri në dy vjet, si dhe shpërblimi me dy paga të menjëhershme nuk i heq të drejtën punonjësit
të policisë që të kërkojë dëmshpërblimin kur vërtetohet se, lirimi i tij është bërë në
kundërshtim me kriteret ligjore. Ndaj urdhrit të lirimit nga detyra sipas nenit 57 pika 2
shkronja b të këtij ligji, punonjësi i policisë ka të drejtë të apelojë atë në komisionin e
apelimit të punonjësve të policisë ose drejtpërdrejtë në gjykatë, si dhe ka të drejtë që brenda
30 ditëve nga marrja dijeni për lirimin e tij nga detyra të ankohet edhe drejtpërdrejt në
gjykatë. Nëse do të nisemi nga fakti se me urdhrin e lirimit, punonjësit të policisë i njihet e
drejta për shpërblimin e menjëhershëm në masën 50 % të pagës referuese, si dhe e drejta për
tu trajtuar me pagesë kalimtare në masën 50% të pagës referuese, kjo në varësi të vjetërsisë
së shërbimit, por jo më shumë se 24 muaj, atëhere ç’kuptim do të kishte kundërshtimi i
urdhrit të lirimit, siç parashikohet në nenin 78 të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për
Policinë e Shtetit”..........
vendosur:
Mospranimin e ankimit për të paditurin Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
ndaj vendimit nr.1382, datë 02.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
8. Gjykata Administrative e Apelit, ndër të tjera arsyeton se:
..... Gjykata çmon se referuar tagrave të paracaktuara shprehimisht në aktin e
përfaqësimit, juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit i është njohur vetëm e
drejta të marrë pjesë e të përfaqësojë institucionin në gjykimet në shkallë të parë në të gjitha
konfliktet ku do të rezultojë i përfshirë ky institucion, duke vënë në dispozicion
dokumentacionin e nevojshëm. Gjithashtu në autorizimin me të dhënat e sipërcituara juristit
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit rezulton ti jenë njohur për gjykimet në
apel apo në Gjykatën e Lartë tagra të të njëjtit vëllim dhe karakter si në shkallë të parë. Pra
në autorizim, apeli apo rekursi pa u përcaktuar se kujt i përket e drejta për ti ushtruar,
parashikohen vetëm si rrethana potenciale për gjykime në apel apo në Gjykatën e Lartë
vërtetimi i të cilave do të sillte si pasojë ushtrimin nga juristja Brixhilda Burgaj e të njëjtave
tagra si në shkallë të parë. Thënë ndryshe tagrat e përfaqësimit të juristit të Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit parashikohet se pushojnë së ushtruari në momentin e
përfundimit të gjykimit në shkallë të parë dhe bëhen sërish të ushtrueshme për të njëjtën
çështje vetëm në rast se, brenda periudhës në të cilën autorizimi është në fuqi, ushtrohet
ankim apo rekurs, duke diktuar një gjykim të ri në apel apo në Gjykatën e Lartë. Përkundër
sa më sipër ankimi i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit kundër vendimit
nr.1382, datë 02.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë mban vetëm
nënshkrimin e juristes Brixhilda Burgaj. Ankimi nuk rezulton as t’i jetë bashkangjitur ndonjë
shkresë përcjellëse të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit......

778
Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj........

1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast së ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.

Në ankim duhet të tregohen:
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.

Lartë.
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj
ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton faktin se, nëse nga
gjykatat vendimet e të cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale
dhe nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve,
779
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural që ka të bëjë me
përfaqësimin e palëve në gjykim dhe të drejtën e ankimit, prandaj vetëm për këtë motiv
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë po kësaj
gjykate, por me tjetër trup gjykues.
17. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje, rezulton që ankimi
kundër vendimit të Gjykatës së Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është bërë nga
juristja Brixhilda Burgaj, e cila ka qenë përfaqësuese me autorizim e palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, por ankimit si akt i mungon vula e institucionit
që ka bërë ankimin. Gjykata Administrative e Apelit ndërmjet të tjerave arsyeton se: ....
Referuar tagrave të paracaktuara shprehimisht në aktin e përfaqësimit, juristit të Drejtorisë
së Përgjithshme të Policisë së Shtetit i është njohur vetëm e drejta të marrë pjesë e të
përfaqësojë institucionin në gjykimet në shkallë të parë në të gjitha konfliktet ku do të
rezultojë i përfshirë ky institucion, duke vënë në dispozicion dokumentacionin e nevojshëm.
Gjithashtu në autorizimin me të dhënat e sipërcituara juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit rezulton ti jenë njohur për gjykimet në apel apo në Gjykatën e Lartë tagra
të të njëjtit vëllim dhe karakter si në shkallë të parë. Pra në autorizim apeli apo rekursi pa u
përcaktuar se kujt i përket e drejta për ti ushtruar, parashikohen vetëm si rrethana potenciale
për gjykime në apel apo në Gjykatën e Lartë, vërtetimi i të cilave do të sillte si pasojë
ushtrimin nga juristja Brixhilda Burgaj e të njëjtave tagra si në shkallë të parë…..
18. Në nenin 46/2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” është
parashikuar se: ... Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij
neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të
cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të
ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë
këshillimi....
19. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje në Gjykatën e Lartë në
rastin objekt gjykimi rezulton që nga Gjykata Administrative e Apelit nuk i është dhënë palës
së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, që ka paraqitur ankimin, afati 5 ditor
për rregullimin e të metave të tij. Nga ana tjetër sipas autorizimit që ndodhet në dosje
rezulton se, juristes Brixhilda Burgaj i është dhënë e drejta që të përfaqësojë palën e paditur
në të gjitha shkallët e gjykimit, që do të thotë se ajo ka patur të drejtë jo vetëm që ta
përfaqësojë palën e paditur në gjykatën e shkallës së parë, por brenda një viti kalendarik, ajo
ka patur të drejtën që të përfaqësojë këtë palë edhe në gjykimet që do të zhvilloheshin në
gjykatat më të larta. Nëse një përfaqësuesi i janë dhënë tagrat që ta përfaqësojë palën në të
gjitha shkallët e gjyqësorit, atëhere ai automatikisht ka të drejtë që të bëjë dhe të paraqesë
ankim në emër të palës që përfaqëson në gjykatën e apelit, prandaj përfundimi që ka arritur
Gjykata Administrative e Apelit në lidhje me ankimin dhe përfaqësimin e palës së paditur në
gjyq është i pa bazuar në ligj, prandaj kjo gjykatë ka qenë e detyruar që t’i futej shqyrtimit të
çështjes në themel.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së
Shtetit, është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
780
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë, më 22.02.2017
781
Nr. 00 - 2017 - 1064 Vendimi (72)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: BLERIM TUDA

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE
DEGA E THESARIT DURRËS
DURRËS
OBJEKTI:
Kompensimi për burgim të padrejtë
prej 240 ditësh me nga 2.000 lekë çdo ditë.
Baza Ligjore: Neni 153 e vijues i K.Pr.Civile,
nenet 268, 269 të K.Pr.Penale,
ligji nr.9831, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”
dhe neni 44 i Kushtetutës së Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1676, datë 21.06.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Blerim Tuda, duke u detyruar
e paditura Ministria e Financave Tiranë ti paguaj paditësit shumën prej
784.000 lekë, si kompensim për burgim të padrejtë për 392 ditë.

vendosur:
Gjyqësor Durrës.
782
Ndaj vendimit nr.10-2014-67(37), datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës,
kanë paraqitur rekurs pala e paditur Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Durrës, të cilat
kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr.10-2014-67 (37), datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Shkaqet që pala e paditur Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Durrës paraqesin
në rekurset e tyre, janë:
 Fakti që gjatë shqyrtimit gjyqësor, paditësi ka kërkuar dëmshpërblim në masën
maksimale të parashikuar nga ligji, bën që ligjërisht ti lindte detyrimi, për të provuar,
sipas kushteve të përcaktuara në ligj, vlerën e të ardhurave në momentin e burgimit,
në të kundërt nuk mund të provohet dëmi pasuror që ka pësuar.
 Gjykata kurrsesi nuk mund të akordojë dëmshpërblim mbi bazën e supozimeve
hipotetike apo vërtetimeve të thjeshta që mund të lëshojë çdo subjekt, duke qenë se
vlerat e paguara dëmtojnë realisht buxhetin e shtetit, pra shkaktohet dëm ekonomik.
Paditësi në këtë rast, duhet të shpërblehet me pagën minimale të parashikuar në
VKM-në, një muaj para arrestimit. Theksojmë këtu që kompensimi ka karakter
pasuror dhe synon të zëvendësojë humbjet monetare si rezultat i burgimit, prandaj
këto humbje duhet të vërtetohen në bazë të të ardhurave para burgimit.
 Në vendim, nuk analizohet se si është vërtetuar që paditësi, para burgosjes, siguronte
të ardhura për familjen dhe masën e tyre. Mbi paditësin bie barra të provojë para
gjykatës pretendimin e vet. Paditësi nuk paraqiti prova, që periudha e mbajtjes në
paraburgim ti ketë dëmtuar ndonjë interes tjetër ekonomik apo ti ketë shkaktuar
ndonjë dëm tjetër të karakterit fizik dhe moral. Ligji i posaçëm ka përcaktuar
ekskluzivisht masën e kompensimit, duke e kushtëzuar me shqyrtimin e të ardhurave
të fituara para arrestimit dhe rrethana të tjera të njohura nga ligji.
 Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.245, datë 27.04.2006 “Për përcaktimin e pagës
minimale mujore në shkallë vendi”, i cili ishte në fuqi në kohën e arrestimit të
paditësit parashikon që paga bazë minimale mujore për punonjësit, në shkallë vendi,
që është e detyrueshme të zbatohet nga çdo person juridik a fizik, vendas ose i huaj, të
jetë 14.000 (katërmbëdhjetë mijë) lekë. Për këtë arsye, gjykata, në përcaktimin e
masës së kompensimit, duhet ti referohej pikës d të nenit 5/1 të ligjit nr.9381/2005
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, ku është parashikuar që masa e
kompensimit caktohet nga gjykata, duke pasur parasysh pagën minimale në shkallë
vendi për atë që ka qenë i papunë, të paktën një muaj para burgimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11243-04049-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditës Blerim Tuda, të paditura
Ministria e Financave e Dega e Thesarit Durrës dhe person i tretë Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Durrës, me objekt: Kompensimin për burgim të padrejtë prej 240 ditësh me nga
2.000 lekë çdo ditë.
2. Vendimi nr.10-2014-67 (37), datë 15.01.2014 i Gjykatës së Apelit Durrës, është
marrë në shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte
kompetenca në lëndë, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu
shqyrtuar në gjykatën kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
783
3. Me vendimin nr.538, datë 04.11.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është

vendosur për paditësin Blerim Tuda, caktimi i masës së sigurimit personal së “arrestit në
burg”, i parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, pasi ai dyshohej për kryerjen e veprës penale
të vrasjes së mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 76, 22 të K.Penal. Për këtë vendim
është lëshuar urdhëri i ekzekutimit nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës, me
qëllim arrestimin e paditësit, etj. Me datë 23.07.2006 është bërë e mundur nga ana e Policisë
së Qarkut Durrës, ndalimi dhe arrestimi i paditësit Blerim Tuda.
4. Me vendimin nr.521,datë 20.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është
vendosur: Deklarimi fajtor i të pandehurit Blerim Tuda për veprën penale të plagosjes së
rëndë me dashje dhe në bazë të nenit 88/1 të Kodit Penal ai është dënuar me 3 (tre) vjet
burgim. Me vendimin nr.110, datë 04.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është
vendosur: Pranimi i kërkesës së organit të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës. Ndreqja e
vendimit penal nr.521, datë 20.10.2006, duke korrigjuar gabimin material të bërë në
dispozitivin e vendimit lidhur me datën e vuajtjes së dënimit të ekzekutimit të masës së
sigurimit “Arrest në burg” nga data 23.07.2005 në datën 23.07.2006.
5. Me vendimin nr.188, datë 14.05.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës është vendosur:
Ndryshimi i vendimit nr.521, datë 20.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Deklarimi fajtor i të pandehurit Blerim Tuda për veprën penale të vrasjes me dashje të mbetur
në tentativë dhe në bazë të neneve 76 dhe 22, 48/c dhe 49 të Kodit Penal dënimin e tij me
gjashtë vjet burgim. Me vendimin nr.437, datë 30.09.2009 të Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë është vendosur: Prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.188, datë 14.5.2007
dhe lënia në fuqi të vendimit nr.52, datë 20.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
6. Sa më sipër, paditësi Blerim Tuda i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë për tu
kompensuar për burgimin e padrejtë prej 392 ditësh. Këtë pretendim ai e ka mbështetur në
nenet 268, 269 të K.Pr.Penale dhe ligjin nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e
burgimit të padrejtë”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës , me vendimin nr.1676, datë 21.06.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së ngritur nga paditësi Blerim Tuda, duke u detyruar e
paditura Ministria e Financave Tiranë ti paguaj paditësit shumën prej 784.000 lekë, si
kompensim për burgim të padrejtë për 392 ditë.
.......Gjykata çmon të drejtë dhe të bazuar kërkimin e paditësit për arsyet si më poshtë:
Mbështetur në nenin 2 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensimin e burgimit
të padrejtë ”, citohet. Personi që është deklaruar i pafajshëm ose për të cilin është pushuar
çështja me vendim gjykate të formës së prerë apo të prokurorit ose është mbajtur në burg tej
kohës së caktuar në vendimin e dënimit, gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e
vuajtur. Gjatë shqyrtimit gjyqësor, u provua se, sipas dinamikës së vuajtjes së dënimit të bërë
nga administrata e IEVP se; nga dënimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës prej 6 vjetësh,
paditësi ka vuajtur 3 vjet tre muaj e 6 ditë, ka përfituar me paraburgim katër muaj e 26 ditë
ka përfituar nga ulja e dënimit 5 muaj.
784
Pra gjithsej ka vuajtur katër vjet një muaj e dy ditë, pra ka qëndruar në burg për
shkak të vendimit të padrejtë gjyqësor të Gjykatës së Apelit Durrës (vendimi nr.188, datë
14.07.2007) për 13 muaj e dy ditë ose 392 ditë, për të cilat paditësi duhet të shpërblehet......
Gjykata çmon se paditësi duhet të kompensohet për burgim të padrejtë për 392 ditë,
mbështetur në nenin 3/c të ligjit nr.9381, datë 24.04.2005 “Për kompensimin e burgimit të
padrejtë”, pasi në të citohet me burgim të padrejtë kuptohet .... periudha e paraburgimit ose e
burgimit më tepër nga se është dënuar me vendim të formës së prerë, si dhe në nenin 44 të
Kushtetutës së R.SH. Gjykata në caktimin e masës së kompensimit të burgimit të padrejtë
çmon të aplikojë nenin 5 pika 2 të ligjit nr.9381, datë 24.04.2005 “Për kompensimin e
burgimit të padrejtë” ku thuhet se: Kompensimi caktohet deri në 2000 (dymijë) lekë për një
ditë burgim dhe 3.000 (tremijë) lekë për një ditë paraburgim.......
9. Gjykata e Apelit Durrës (me të njëjtin arsyetim), me vendimin nr.10-2014-67 (37),
Durrës.
10. Neni 7 germa “b” i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatat administrative janë kompetente për: Mosmarrëveshjet që lindin për shkak të
ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik;

organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma....
pala e paditur Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Durrës, përmbajnë shkaqe nga ato
që parashikohen në ligj, sepse Gjykata e Apelit Durrës nuk ka qenë kompetente nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i saj të
cënohet.
785
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtojë aktet procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të padisë, pretendimet e palëve të
parashtruara në këto akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në interpretim të
nga Gjykata e Apelit Durrës është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo
gjykatë ka shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për këtë shkak,
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga
shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs
evidenton nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe
nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo nga ato. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs
përpara saj.
paditësi Blerim Tuda i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me një
kërkesëpadi, me objekt kompensimin për burgimin e padrejtë prej 240 ditësh, ditë të cilat i ka
vuajtur më tepër se dënimi i dhënë me një vlerë prej 2.000 lekë për çdo ditë burgim. Gjykata
e Apelit Durrës, në përfundim të gjykimit me vendimin nr.10-2014-67 (37), datë 15.01.2014
ka vendosur të lërë në fuqi vendimin nr.1676, datë 21.06.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, e cila kishte pranuar padinë e paraqitur nga pala paditëse. Pra, në rastin në
shqyrtim kërkohet pagimi i dëmshpërblimit nga një institucion i administratës publike,
prandaj çështja në shqyrtim ka patur një natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit
Durrës ka dhënë vendim për një çështje të tillë (me natyrë administrative) pas datës
Administrative”, në dispozitat e tij tranzitore heshte për mënyrën se si do të veprohej me
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49,
datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë
dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.... Duke qenë se
çështja kishte natyrë administrative dhe gjykimi i saj nuk kishte përfunduar akoma, në zbatim
të ligjit nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Gjykata e Apelit Durrës ka qenë e detyruar që të
vendoste moskompetencën e saj lëndore dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën
kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
786
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se, kompetenca lëndore nuk
duhet të shikohet vetëm me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por edhe vetë
kryesisht nga gjykata e apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të
“kurohet” qoftë edhe me zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata më e ulët.
Çështja e kompetencës lëndore konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që
të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se të
gjykojë çështjen që i paraqitet për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe
kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të
rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe
nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka kompetencë lëndore për të gjykuar çështjen
objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk
mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në lidhje me këtë çështje.
së Apelit
Durrës, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2014-67 (37), datë 15.01.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 22.02.2017
787
Nr. 00-2017-614 Vendimi (73)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: FATJON KAMBERLLARI

I PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE (DEGA E
THESARIT POGRADEC)
POGRADEC
OBJEKTI:
Kompensim për paraburgim të padrejtë.
Baza Ligjore: Neni 5, pika 5 i Konventës
“Për mbrojtjen e të drejtave dhe lirive themelore të njeriut”,
neni 44 i Kushtetutës,
nenet 9, 269/3, 269 të K.Pr.Penale,
ligji nr.9831, datë 28.04.2005,
si dhe neni 32 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.271, datë 24.04.2013 ka

vendosur:
Pranimin e kërkespadisë.
Kompensimin e paditësit Fatjon Kamberllari, për 693 ditë paraburgim të
padrejtë, në masën 3.000 (tremijë) lekë në ditë, që përbën një vlerë prej
2.079.000 (dy milion e shtatëdhjetë e nëntë mijë) lekë.

Gjyqësor Pogradec.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur

Ministria e Financave dhe Dega e Thesarit Pogradec, të cilat kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.470, datë 17.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Shkaqet që pala e paditur paraqet në rekurs, janë:

 Në gjykim, del e qartë se nuk u provua me dokumente zyrtare që paditësi të ketë patur
të ardhura nga paga, një muaj para burgimit, të ketë realizuar fitim nga veprimtaria
788
tregtare fitimprurëse apo të siguronte të ardhura nga ndonjë pension apo formë tjetër.
Pas këtij arsyetimi, gjykata i ka akorduar një dëmshpërblim në vlerën prej 3.000 lekë
për në ditë paraburgim. Arsyetim ligjor në lidhje me caktimin e masës së
dëmshpërblimit nuk ka, ndërkohë që paditësit i është akorduar vlera maksimale e
dëmshpërblimit, pa asnjë bazë ligjore.
 Pohimet nuk përbëjnë prova mbi të ardhurat që siguronte paditësi para arrestimit,
ndërsa ekzistenca e dëmit nuk mjafton vetëm të përmendet, por duhet shoqëruar me
arsyetimin mbi dokumentet zyrtare, nga organet kompetente që provojnë ekzistencën
e tij. Sipas nenit 126 të K. Pr.Civile, gjykata në vendimin përfundimtar, duhet të japë
një analizë të provave mbi hazën e të cilave zgjidh pasojat. Fakti që gjatë shqyrtimit
gjyqësor, paditësi ka kërkuar dëmshpërblim në masën maksimale të parashikuar nga
ligji, do të thotë që ligjërisht i lindte detyrimi, për të provuar sipas kushteve të
përcaktuara në ligj, vlerën e të ardhurave në momentin e burgimit, në të kundërt nuk
mund të provohet dëmi pasuror që ajo ka pësuar.
 Gjykata kurrsesi nuk mund të akordojë dëmshpërblim mbi bazën e supozimeve
hipotetike apo vërtetimeve të thjeshta që mund ti lëshojë çdo subjekt, duke qenë se
vlerat e paguara dëmtojnë realisht buxhetin e shtetit, pra shkaktohet një dëm
ekonomik. Paditësi në këtë rast duhet të shpërblehet me pagën minimale të
parashikuar në VKM, një muaj para arrestimit. Theksojmë këtu që kompensimi ka
karakter pasuror dhe synon që të zëvendësojë humbjet monetare si rezultat i burgimit,
prandaj këto humbje duhet të vërtetohen në bazë të të ardhurave para paraburgimit.
 Në vendim, nuk analizohet se si është vërtetuar që paditësi, para burgosjes, siguronte
të ardhura për familjen dhe masën e tyre. Mbi paditësin bie barra që të provojë para
gjykatës pretendimin e vet se, për cilat shkaqe masa e kompensimit duhet të
përcaktohet në limitin e saj maksimal. Paditësi nuk paraqiti prova që periudha e
mbajtjes në paraburgim ti ketë dëmtuar ndonjë interes tjetër ekonomik apo ndonjë
dëm tjetër të karakterit fizik dhe moral.
 Gjykata e ka përcaktuar të drejtën e përcaktimit të masës së kompensimit si një të
drejtë ekskluzive të gjykatës, duke vendosur masën maksimale pa asnjë lloj arsyetimi.
Në fakt ligji i posaçëm ka përcaktuar ekskluzivisht masën e kompensimit, duke e
kushtëzuar me shqyrtimin e të ardhurave të fituara para arrestimit dhe rrethana të tjera
të njohura nga ligji. Një dokument ka vlerë juridike, kur klasifikohet si dokument i
njohur nga ligji nr.9381, datë 28.04.2005, i cili përcakton kriteret për formën dhe
përmbajtjen e dokumentacionit provues.
 Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.995, datë 02.07.2008 “Për përcaktimin e pagës
minimale mujore në shkallë vendi”, i cili ishte në fuqi në kohën e arrestimit të
paditësit parashikon që paga bazë minimale mujore, për punonjësit, në shkallë vendi,
që është e detyrueshme të zbatohet nga çdo person juridik a fizik, vendas ose i huaj, të
jetë 17. 000 (shtatëmbëdhjetë mijë) lekë. Për këtë arsye, gjykata, në përcaktimin e
masës së kompensimit, duhet ti referohej pikës d të nenit 5/1 të ligjit nr.9381/2005
“Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, ku është parashikuar që masa e
kompensimit caktohet nga gjykata, duke pasur parasysh pagën minimale në shkallë
vendi për atë që ka qenë i papunë, të paktën një muaj para burgimit.
Ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse Fatjon Kamberllari, i cili kërkon:

Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga pala e paditur.
Shkaqet që paraqet në kundërrekurs pala paditëse, janë:

 Rekursi i paraqitur nga pala paditëse Ministria e Financave nuk është i bazuar në ligj,
sepse ajo nuk ka qenë palë në proces.
789
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11243-00282-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditës Fatjon Kamberllari, e paditur
Ministria e Financave (Dega e Thesarit Pogradec) dhe person i tretë Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Pogradec, me objekt: Kompensim për paraburgim të padrejtë.
2. Vendimi nr.470, datë 17.10.2013 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me kërkesat e nenit
14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
3. Me datë 25.02.2009 është arrestuar paditësi Fatjon Kamberllari, si i dyshuar për

kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike, të parashikuar nga
neni 283 i Kodit Penal dhe me vendimin nr.9, datë 27.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pogradec, atij i është caktuar masa sigurimit “Arrest në burg”.
4. Pala paditëse është hetuar dhe gjykuar me këtë masë sigurimi dhe me vendimin
nr.28, datë 29.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, është vendosur: Deklarimi
fajtor i pandehurit Fatjon Kamberllari për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve, parashikuar nga neni 283 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me pesë vjet e gjashtë
muaj burgim.
5. Me vendimin nr.05, datë 18.01.2011, Gjykata e Apelit Korçë ka vendosur: Prishjen
e vendimit të mësipërm dhe pushimin e çështjes për të pandehurin Fatjon Kamberllari.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehrit Fatjon Kamberllari në qoftë se nuk mbahet
për vepër tjetër penale. Me Urdhrin nr.133 Prot, datë 18.01.2011 të IEVP Korçë, është
ekzekutuar vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë dhe paditësi është lënë i lirë.
6. Nga provat shkresore të paraqitura prej palëve në proces ka rezultuar se ky shtetas
ka bërë 693 ditë paraburgim dhe për rrjedhojë i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi, duke kërkuar kompensimin për burgim të padrejtë, duke marrë për bazë vlerën 3.000
lekë për një ditë paraburgim.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.271, datë 24.04.2013 ka

vendosur:
Kompensimin e paditësit Fatjon Kamberllari, për 693 ditë paraburgim të padrejtë, në
masën 3.000 (tremijë) lekë në ditë, që përbën një vlerë prej 2.079.000 (dy milion e
shtatëdhjetë e nëntë mijë) lekë.
790
....Gjykata çmon se pretendimi i paditësit për tu kompensuar në maksimumin që parashikon
ligji, është i drejtë, ndërsa pretendimin e palës së paditur Dega e Thesarit Pogradec, për tu
kompensuar paditësi me vlerën e pagës minimale në shkallë vendi të periudhës së
paraburgimit gjykata e vlerëson si të papërshtatshëm. Një shumë e tillë nuk përbën një
kompensim të drejtë për paraburgimin e paditësit për një periudhë prej 693 ditësh. Gjykata
çmon se kjo periudhë është shumë e gjatë, gjatë së cilës paditësi ka qëndruar në burg, duke iu
shkaktuar atij vuajtje fizike e shpirtërore, duke e ndarë nga jeta sociale, duke u privuar nga e
drejta e tij të pasur një jetë familjare. Këtu kihet parasysh edhe mosha e tij e re, i cili është i
vitlindjes 1985. Nga ana tjetër, ashtu siç u vërtetua në gjykim, burgimi i paditësit ka sjellë
dëme ekonomike familjes së tij. Pavarësisht se pala paditëse nuk arrin të vërtetojë dot faktin
se paditësi ka qenë i punësuar për shkak të faktit se ka kryer punë të pasiguruara, gjykata
vlerëson se në këtë rast nuk duhet të mbajë fare parasysh rrethanat e punësimit të paditësit
për shkak se familja e tij përbëhet nga katër persona (fakt i vërtetuar nga çertifikata e
përbërjes familjare), ku babai i tij Seit Kamberillari trajtohet me ndihmë ekonomike si i
papunë dhe si invalid i grupit të dytë, ndërsa vëllai i paditësit, është i datëlindjes 28.12.1991.
Rezulton se gjatë kohës së burgimit të paditësit, prindërit e tij kanë marrë dy kredi, një me
datë 02.06.2010 dhe një me datë 20.10.2011, respektivisht njëra në shumën 500.000 lekë dhe
tjetra në shumën 140.000 lekë, duke vënë si kolateral banesën e tyre. Nisur nga sa më lart,
me qëllim ruajtjen e një përpjestimi të drejtë mes vuajtjes dhe masës së dëmshpërblimit,
gjykata vlerëson se, është i drejtë mendimi i Prokurorisë për të kompensuar paditësin me
vlerën 3.000 lekë në ditë për 693 ditë paraburgim, në vlerën 2.079.000 lekë.....
Pogradec.
10. Gjykata e Apelit Korçë ndër të tjera arsyeton se:
.....Sipas nenit 5, paragrafi i parë i ligjit kompensimi për burgim të padrejtë, caktohet nga
gjykata duke patur parasysh: të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose
në sektorin privat, deri në një muaj përpara burgimit; fitimin e realizuar nga veprimtaritë
tregtare dhe fitimprurëse gjatë tre vjetëve të fundit para burgimit; pensionet e përfituara
para ose gjatë paraburgimit, pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë të
papunë të paktën një muaj para datës së burgimit; rrethana të tjera të lidhura me gjendjen
ekonomike të familjarëve të të burgosurit; të ardhurat nga puna në burg. Gjykata duke marrë
për bazë vlerën maksimale të kompensimit të një dite paraburgim prej 3.000 lekë, caktimin e
shumës së dëmshpërblimit që është një e drejtë ekskluzive e gjykatës, ka vendosur që paditësi
të kompensohet në shumën 3.000 lekë për një ditë paraburgim, duke argumentuar pranimin e
vlerës maksimale për një ditë paraburgim, duke hedhur poshtë pretendimin e Degës së
Thesarit, e cila pretendoi që paditësi të kompensohet në vlerën e pagës minimale në shkallë
vendi.......
791
11. Në nenin 44 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë parashikohet se:

Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në
rast se është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore.
12. Në nenin 9 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:

Personave që procedohen në kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u kthehen
të drejtat dhe shpërblehen për dëmin e pësuar.
13. Në nenin 268 të Kodit të Procedurës Penale, është parashikuar se:

Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e
kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që
vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar
tërësisht ose pjesërisht prej tij. Kjo dispozitë, zbatohet edhe në favor të personit për të cilin
është vendosur pushimi i çështjes nga gjykata.
14. Në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të

Padrejtë”, është parashikuar se:
Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur parasysh:
a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat,
deri një
muaj para burgimit;
b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të
fundit para burgimit;
c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit;
ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj
para datës së burgimit;
d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit;
dh) të ardhurat nga puna në burg.
2. Kompensimi caktohet deri në 2.000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3.000
(tre mijë) lekë për një ditë paraburgim.
e paditur Ministria e Financave (Dega e Thesarit Pogradec), përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, të cilat e bëjnë
të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.
16. Paditësi Fatjon Kamberllari ka kërkuar me anë të kërkesëpadisë objekt shqyrtimi,
detyrimin e palës së paditur për ti kompensuar dëmin e shkaktuar si pasojë e burgimit të
padrejtë. Kërkimet e tij, paditësi i ka mbështetur në nenet 268 dhe 269 të K.Pr.Penale, si dhe
në ligjin nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”.
792
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës se Lartë vlerëson se, paditësi legjitimohet në
kërkimin e tij për kompensimin e burgimit që ai ka vuajtur padrejtësisht. Kjo e drejtë e tij
sanksionohet nga neni 44 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, i cili shprehimisht thotë:
Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe/ose të zhdëmtohet në përputhje me ligjin, në rast se
është dëmtuar për shkak të një akti, veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve
shtetërore, si dhe neni 9 i K.Pr.Penale, i cili parashikon se: personave që procedohen në
kundërshtim me ligjin ose dënohen pa të drejtë u kthehen të drejtat dhe shpërblehen për
dëmin e pësuar... E drejta e kompensimit për burgimin e padrejtë gjen rregullim të posaçëm
edhe në ligjin nr.9381, datë 28.04.2005 “Për Kompensimin e Burgimit të Padrejtë”. Ky ligj ka
për objekt të tij pikërisht rregullimin e rasteve të përfitimit dhe kompensimit për burgim të
padrejtë, përfshirë edhe masën e mënyrën e llogaritjes së tij, si dhe procedurat për kërkimin,
pagesën dhe kompensimin për burgim të padrejtë.
18. Masa e kompensimit për burgim të padrejtë gjen rregullim në nenin 5 të ligjit
nr.9381, datë 28.04.2005 në të cilin jepen kriteret që duhen mbajtur parasysh për këtë lloj
dëmshpërblimi. Në rastin në shqyrtim, gjykatat më të ulëta e kanë përcaktuar masën e
kompensimit për burgim të padrejtë që i takon paditësit vetëm duke iu referuar pikës 2 të
nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, ku shprehimisht thuhet: Kompensimi caktohet deri
në 2.000 lekë për një ditë burgim dhe 3.000 lekë për një ditë paraburgim, pa iu referuar pikës
1 të njëjtin nen ku parashikohet shprehimisht që: Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet
nga gjykata, duke mbajtur parasysh: a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin
publik ose në sektorin privat, deri një muaj para burgimit; b) fitimin e realizuar nga
veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit paraburgimit; c) pensionet e
përfituara para ose gjatë paraburgimit; ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë
qenë pa punë, të paktën një muaj para datës së burgimit; d) rrethana të tjera, të lidhura me
gjendjen ekonomike e familjare të burgosurit; dh) të ardhurat nga puna në burg.....
19. Në analizë të atyre që u thanë më sipër, zgjidhja që gjykatat i kanë dhënë
mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi gjyqësor është në kundërshtim me ligjin nr.9381, datë
28.04.2005. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret, gjykatat
më të ulëta duhet të merrnin në analizë dhe konsideratë gjithë përmbajtjen dhe parashikimet
që ligjvënësi ka bërë në nenin 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, dhe jo vetëm një
parashikim siç është ai i maksimumit të shpërblimit parashikuar nga pika 2 e të njëjtës
dispozitë ligjore. Nëse do të ishte e mjaftueshme kjo, atëhere ligjvënësi nuk kishte përse të
parashikonte dhe të përcaktonte në mënyrë eksplicite disa kritere (siç janë ato në nenin 5/1),
të cilat janë të domosdoshme dhe që shërbejnë për përcaktimin e dëmshpërblimit.
20. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Administrativ vlerëson se ishte detyrim i
gjykatave më të ulëta që në respektim të nenit 14 të K.Pr.Civile, të hetonin nëse: pala paditëse
Fatjon Kamberllari ka punuar para se të arrestohej, apo ka qenë i papunë, është trajtuar me
ndihmë sociale, gjendja ekonomike, etj. Vetëm pasi të verifikonin dhe hetonin në lidhje me
rrethanat e mësipërme, gjykatat mund të shpreheshin në lidhje me masën e kompensimit që
do i takonte paditësit, në zbatim të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005 “Për
Kompensimin për Burgim të Padrejtë”. Parashikimet e nenit 5 të ligjit nr.9381/2005 duhet të
vlerësoheshin nga gjykatat më të ulta së bashku dhe në harmoni të plotë, sepse parashikimet e
pikës 2 nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, përbëjnë kufirin maksimal të kompensimit
për burgim të padrejtë, i cili u jepet personave që kanë të ardhura ditore të barabarta ose që i
kalojnë këto kufij maksimal, të parashikuar nga ligji. Por kjo nuk do të thotë që të gjithë
personat që vuajnë paraburgim/burgim të padrejtë duhet të trajtohen me maksimumin e
dëmshpërblimit që jep dispozita, pasi dhe dëmi për të gjithë personat që vuajnë
paraburgim/burgim të padrejtë nuk është i njëjtë. Në këtë kontekst gjykatat në përcaktimin e
masës së dëmshpërblimit duhet të vlerësonin drejtë të gjitha kriteret e parashikuara në ligj dhe
jo ti veçojnë e ndajnë ato nga njëra-tjetra.
793
21. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i
Gjykatës së Apelit Korçë duhet prishur dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.03/2013 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim, pranë
Gjykatës Administrative të Apelit, e cila aktualisht është kompetente në lëndë për gjykimin e
kësaj çështje administrative. Në rishqyrtimin e çështjes, Gjykata Administrative e Apelit,
duhet të zhvillojë një hetim të plotë e të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, në përputhje me
kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile, duke hetuar në lidhje me kriteret që parashikon pika 1 e
nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 28.04.2005, siç janë të ardhurat nga paga, fitimi nga veprimtari
tregtare, pensionet e përfituara, gjendjen ekonomike dhe familjare dhe më pas të caktojë
dëmshpërblimin.
22. Në kundërrekurs pala paditëse Fatjon Kamberllari pretendon se, Ministria e
Financave nuk ka qenë palë në gjykim, prandaj ajo nuk mund të paraqes rekurs kundër
vendimit të gjykatës së apelit. Në dosjen gjyqësore ndodhet edhe rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Dega e Thesarit Pogradec, i cili është në formën e kërkuar nga ligji dhe ka
përmbajtje të njëjtë me rekursin e paraqitur nga Ministria e Financave dhe pikërisht ka qenë
rekursi i Degës së Thesarit Pogradec objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë. Duke arsyetuar
si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Dega e Thesarit Pogradec është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë
ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.470, datë 17.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
Tiranë, më 22.02.2017
794
Nr. 00-2017-653 i Vendimit (74)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: KUJTIM BRARI

LULJETA BRARI
PALË E PADITUR: KËSHILLI I MINISTRAVE
MINISTRIA E PUNËVE PUBLIKE,
TRANSPORTIT DHE
TELEKOMUNIKACIONIT
RRUGËVE
OBJEKTI:
Ndryshimin e pjesshëm aktit administrativ,
vendimit nr.408, datë 08.06.2011 i Këshillit të Ministrave
“Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve të pasurive të paluajtshme,
pronë private, që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e Madhe e Tiranës
“Përsa i përket vlerës së shpronësimit të paditësve regjistruar në listë me nr.26”.
Baza Ligjore: Neni 121-129 i K.Pr.Administrative,
neni 41, 44, i Kushtetutës së Shqipërisë;
Ligji nr.8561, datë 22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim
të pasurive pronë private për interes publik”;
Vendimi i K.M nr.1620, datë 26.11.2008;
neni 640 e vijues i K.Civil;
dhe neni 154/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit e Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6429, datë 21.06.2012, ka

vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësve Kujtim e Luljeta Brari.
-Ndryshimin e VKM nr.408, datë 08.06.2011 ”Për shpronësimin për interes
publik të pronarëve të pasurive të paluajtshme, pronë private që preken nga
ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e Madhe e Tiranës”, përsa i përket vlerës së
shpërblimit të paditësve Kujtim e Luljeta Brari.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve dhe MPPT
që të dëmshpërblejnë paditësit Kujtim e Luljeta Brari në shumën 40,800,000
lekë që përfaqëson vlerën e tokës së shpronësuar prej 340 m2 tokë truall.
795
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditurve DPRr dhe MPPT.

Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me një trup tjetër
gjykues.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kujtim Brari dhe
Luljeta Brari, të cilët kanë kërkuar prishjen e vendimit nr.2332, datë 04.11.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6429, datë 21.06.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në mosrespektim të dhe në zbatim të
ligjit procedurial.
- Nga proces-verbalet e seancave gjyqësore të zhvilluara në gjykatën e shkallës së parë,
ka rezultuar se seanca përgatitore është zhvilluar në datën 27.10.2011.
- Sipas proces-verbalit të kësaj seance asnjë nga palët në gjykim nuk e kanë kërkuar
zhvillimin e gjykimit me një trup gjykuese të përbërë prej tre gjyqtarë.
- Gjykata e shkallës së parë ka kaluar shqyrtimin e çështjes në seancë gjyqësore në
datën 21.11.2011 dhe kërkimi i palës së paditur për tu gjykuar çështja me trup gjykues
të përbërë me tre gjyqtarë është bërë pikërisht në këtë datë, pra në datën 21.11.2011.
- Kërkesa e palës së paditur është rrëzuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
argumentimin se kjo kërkesë bie ndesh me nenin 35 të K.Pr.Civile, si dhe ka rënë në
dekadencë.
- Arsyetimi që ka bërë gjykata e apelit se janë shkelur të drejtat për një proces të
rregullt ligjor nuk qëndron. Në asnjë nga veprimet ligjore proceduriale gjykata e
shkallës së parë nuk ka lejuar shkelje të procedurës së gjykimit, i cili të ketë cënuar të
drejtat e palëve pjesëmarrëse.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në seancën përgatitore ka vlerësuar se pala e
paditur edhe pse ka marrë dijeni rregullisht për zhvillimin e këtij gjykimi, nuk është
paraqitur në këtë seancë si dhe nuk ka bërë me dije gjykatën për arsyet e
mospjesëmarrjes së saj. Për këtë arsye, kjo gjykatë referuar kërkesës së palës paditëse,
ka vijuar me zhvillimin e gjykimit në mungesë si dhe me kalimin e shqyrtimit të
çështjes në seancë gjyqësore.
- Referuar nenit 35 të K.Pr.Civile, parashikohet se: “Gjykata e Shkallës së Parë gjykon
me trup gjykues të përbërë nga një gjyqtar ose nga tre gjyqtarë. Me trup gjykues të
përbërë nga tre gjyqtarë gjykohen këto çështje: a) paditë me vlerë më shumë se 20
milion lekë vetëm nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a
të këtij Kodi...”. Në këto kushte, vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së rrethit gjyqësor
për rrëzimin e kërkesës së bërë nga pala e paditur në seancë gjyqësore, për gjykimin e
çështjes me tre gjyqtarë është i drejtë dhe në përputhje me dispozitat ligjore
proceduriale të zbatueshme.
- Gjithashtu, pala paditëse çmon të theksojë se, raste të tilla të ngjashme janë gjykuar në
prej më shumë se disa raste pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ku është
mbajtur i njëjti qëndrim si edhe në këtë çështje, vendime të cilat janë lënë në fuqi nga
ana e Gjykatës së Apelit Tiranë.
- Për këtë arsye, vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë është haptazi në
kundërshtim me ligjin procedurial dhe si i tillë, duhet të prishet nga Gjykata e Lartë.
796
Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e provuar se paditësit
në këtë gjykim, janë pronarë të një sipërfaqe trualli prej 340 m2 e kufizuar me Liqenin
Artificial të Tiranës. Ky fakt provohet nga përmbajtja e vërtetimit, dokumentit hipotekor
lëshuar më datë 23.02.2001 nga ZVRPP Tiranë dhe nga çertifikata për vërtetim pronësie dhe
kartela e pasurisë së paluajtshme.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, mbi sipërfaqen truall prej 340 m2, kanë ndërtuar një
objekt lokal me sipërfaqe prej 99 m2 me leje ndërtimi, të cilin e përdorin si aktivitet tregtar të
tipit “bar restorant”, në të cilin është punësuar e gjithë familja e paditësve. Këtë fakt pala
paditëse, pretendon se e provon nëpërmjet dokumentit hipotekor, vërtetim i datës 07.03.2000
lëshuar nga ZVRPP Tiranë, e cila vërteton se, në regjistrin hipotekor me nr.85, datë
09.01.1997 në bashkëpronësi të paditësve në ½ pjesë ideale, është regjistruar pasuria Lokal-
Restorant me sipërfaqe 99 m2 me kufizimet përkatëse.
3. Rezultoi e provuar se për ndërtimin e Unazës së Madhe të Tiranës, ka qenë i
nevojshëm shpronësimi i disa pasurive të paluajtshme për ndërtimin e këtij segmenti rrugor.
Për këtë arsye, Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve ka nisur procedurat për shpronësimin e
pronarëve të pasurive të paluajtshme pronë private që prekeshin nga ndërtimi i Unazës së
Madhe të Tiranës në Selitë Tiranë, duke ndjekur të gjitha procedurat për identifikimin e
pronarëve dhe pronave që preken nga zbatimi i projektit, në përfundim të cilit ka dalë edhe
V.K.M nr.408, datë 08.06.2011.
4. Në këtë vendim, është përcaktuar lista e pronarëve të prekur, pronat konkrete që do
të shpronësoheshin, si dhe masa e shpërblimit për secilën prej tyre. Në këtë vendim, është
caktuar që vlera e pronës do të shpronësohej me masën prej 8527,5 lekë për m2.
5. Bazuar në përcaktimet e këtij vendimi, ka rezultuar se paditësit Kujtim e Luljeta
Brari janë shpronësuar për sipërfaqen e truallit prej 340 m2, në vlerën totale prej 2,899,350
lekë.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë masë vlerësimi, janë
ankuar pranë anës së paditur Ministrisë së Punëve Publike dhe Transportit, si organi që
propozon shpronësimin, duke bërë me dije faktin se, vlera e shpronësimit nuk është në
përputhje me vlerën reale që ka prona që po shpronësohet.
7. Ministria e Punëve Publike dhe Transportit me shkresën nr.278 prot., datë
14.07.2011, i ka kthyer përgjigje palës paditëse, duke i bërë me dije se: “...Nisur nga kërkesa
juaj, grupi i vlerësimit riverifikoi zërat e punës nga ku rezulton se evidentimi i tyre është bërë
i saktë dhe në përputhje me VKM nr.138, datë 23.03.2000. Lidhur me çmimin/m2 të caktuar
për vlerësimin e sipërfaqes së prekur, sqarojmë se ky çmim është vendosur në zbatim të VKM
nr.138, datë 23.03.2000 “Për kriteret teknike të vlerësimit dhe përllogaritjes së masës së
shpërblimit të pasurive që shpronësohen, të pasurive që zhvlerësohen dhe të personave të
tretë për interes publik”, të ndryshuar. Në bazë të nenit 24, të Ligjit nr.8561, datë 22.12.1999
“Për shpronësimin dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për
interes publik”, ju keni të drejtë të paraqisni ankim në gjykatë lidhur me masën e shpërblimit
brenda 30 ditëve nga marrja dijeni e miratimit të shpronësimit me Vendim të Këshillit të
Ministrave. Ju bëjmë me dije se në VKM nr.408, datë 08.06.2011 që ka miratuar
shpronësimin e një pjese të pasurive që preken nga ndërtimi i këtij segmenti rrugor, nuk është
përfshirë objekti që ju posedoni pasi nuk disponojmë asnjë informacion zyrtar nga ALUIZNI
Tiranë apo Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë...”.
797
8. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka marrë zgjidhje në lidhje me pretendimet e saj,
në datën 06.07.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt
të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur nuk e ka bërë të saktë vlerësimin e pronës
objekt shqyrtimi dhe për këtë arsye, i ka cënuar ata në një të drejtë të ligjshme, duke
pretenduar ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.408, datë 08.06.2011 i Këshillit të
Ministrave “Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve të pasurive të paluajtshme,
pronë private që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e Madhe e Tiranës”, përsa i
përket vlerës së shpronësimit të paditësve regjistruar në listë me nr.26.
9. Gjykata e Rrethit e Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6429, datë 21.06.2012,
ka vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësve Kujtim e Luljeta Brari.
-Ndryshimin e VKM nr.408, datë 08.06.2011 “Për shpronësimin për interes publik të
pronarëve të pasurive të paluajtshme, pronë private që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor
Unaza e Madhe e Tiranës”, përsa i përket vlerës së shpërblimit të paditësve Kujtim e Luljeta
Brari.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve dhe MPPT që të
dëmshpërblejnë paditësit Kujtim e Luljeta Brari në shumën 40,800,000 lekë që përfaqëson
vlerën e tokës së shpronësuar prej 340 m2 tokë truall.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditurve DPRr dhe MPPT.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “…Me qëllim që të verifikonte pretendimet e
paditësve dhe të palës së paditur gjykata caktoi eksperten vlerësuese, inxhinieren Silvana
Pavaci e cila në përfundim të matjeve në vend, azhornimeve dhe përllogaritjeve duke ju
referuar Vendimeve të Këshillit të Ministrave që rregullojnë trajtimet e shpronësimeve për
interes publik, në përgjigje të detyrave të lëna nga gjykata dhe të pyetjeve të palëve arriti në
këto konkluzione: Trualli i shpronësuar ndodhet brenda vijës së verdhë të Qytetit të Tiranës
në zonën e Parkut të Madh të Tiranës dhe ka çmim sipas VKM nr.139 dhe VKM nr.1620.
Vlera e pronës së shpronësuar duke ju referuar Vendimit të Këshillit të Ministrave nr.139,
datë 13.02.2008 si dhe zonën ku ndodhet prona është 45,382 lekë për m2 ose 331,3
EURO/m2 për paditësin Kujtim e Luljeta Brari. Vlera e tokës së shpronësuar sipas çmimeve
të përcaktuara nga VKM nr.1620, datë 26.11.2008 është 120,000 lekë ose 857,1 Euro/m2…
Pasi analizoi provat dhe pretendimet e palëve, gjykata çmon se padia e palës paditëse duhet
të pranohet për këto arsye: Rezultoi e provuar se paditësit nuk janë shpërblyer sipas çmimeve
të tregut të lirë të përcaktuar nga VKM nr.1620, por mbi bazën e një çmimi të propozuar nga
një komision i Ministrisë së Punëve Publike dhe i Drejtorisë së Përgjithshme të Rrugëve.
Gjykata çmon që të theksojë se si jurisprudenca e GJEDNJ, ashtu edhe ajo shqiptare bazuar
në Kushtetutë dhe në ligjet për shpronësimet publike, kanë theksuar detyrimin e një
shpërblimi të drejtë kur bëhet fjalë për shpronësimet për interes publik. Në çështjen Lithgow
kundër Mbretërisë së Bashkuar, GJEDNJ shprehet: “Marrja e pasurisë pa kompensimin me
një shumë të lidhur në mënyrë të arsyeshme me vlerën e saj, normalisht përbën një ndërhyrje
joproporcionale e cila nuk mund të konsiderohet si e justifikueshme sipas nenit 1…”. Gjykata
duke patur parasysh edhe konkluzionet e aktit të ekspertimit të ekspertes vlerësuese të cituar
më lart, çmon se vlera e përcaktuar për shpronësimin për pronën e paditësve në VKM objekt
gjykimi, nuk është e lidhur në mënyrë të arsyeshme me vlerën e saj, pasi ekspertja parashtroi
se trualli, pronë e paditësve ndodhet në një zonë me zhvillim shumë të madh urbanistik dhe
vlera e truallit në këtë zonë është më e larta. Pra gjykata çmon se referuar VKM nr.1620,
datë 26.11.2008 pasuria e shpronësuar paditësve duhet të vlerësohet në vlerën 120,000 lekë
për m2, përderisa ky është dhe vlerësimi që Këshilli i Ministrave ka përcaktuar si vlerë trualli
në rastin e kompensimeve të pronave dhe të shitjeve e shpronësimeve. Në këto rrethana,
gjykata çmon se në kuptim të nenit 331 të K.Pr.Civile, VKM nr.408, datë 08.06.2011 duhet të
ndryshohet pjesërisht, përsa i përket vlerës që duhet të shpërblehen paditësit nga shpronësimi
798
për interes publik i pronës së tyre. Mbi sa sipër gjykata shprehet edhe për detyrimin e palës
së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve dhe Ministria e Punëve Publike dhe
Transportit që të dëmshpërblejë paditësit Kujtim e Luljeta Brari në shumën 40,800,000 lekë
që përfaqëson vlerën e tokës së shpronësuar prej 340 m2 tokë truall. Këtë vlerë duhet që tua
paguajnë paditësve Drejtoria e Përgjithshme e Rrugëve dhe Ministria e Punëve Publike e
Transportit, të cilat në kuptim të Ligjit nr.8561, datë 22.11.1999, nenet 9, 10, 11 dhe të
përmbajtjes së vendimit objekt gjykimi, janë subjektet kërkuese dhe në favor të cilëve është
bërë shpronësimi...”.
-Prishjen e vendimit nr.6429, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me një trup tjetër gjykues.
10/1. Kjo gjykatë arsyetuar se: “...Nga ana e kësaj Ministria paditësi është sqaruar
se vlera e tokës mbështetet në VKM nr.138, datë 23.03.2000 dhe janë orientuar paditësit që
të ankohen në Gjykatë. ...Gjykata e Apelit Tiranë, duke e vlerësuar të drejtë ankimin e të
paditurve, çmon se nga gjykata e shkallës së pare janë lejuar shkelje procedurale lidhur me
përbërjen e gjykatës të cilat e bëjnë të pavlefshëm këtë proces. Kështu, rezulton se në
seancën gjyqësore të datës 21.11.2011, përfaqësuesi i të paditurit, Drejtoria e Rrugëve i ka
kërkuar gjykatës që: “bazuar në nenin 35 të K.Pr.Civile, meqë vlera e padisë kalon shumën
prej 20 milionë lekë, çështja të gjykohet nga 3 gjyqtarë”. Rezulton nga procesverbali i kësaj
seance se, gjykata nuk ka marrë në shqyrtim kërkesën e palës së paditur (procesverbali fq.
91). Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se proceduar në këtë mënyrë, gjykata e shkallës së
parë ka lejuar shkelje procedurale. Kështu, është e vërtetë se neni 35 i K.Pr.Civile,
parashikon zhvillimin e gjykimit me trup gjykues me 3 gjyqtarë, kur vlera e padisë është mbi
20 milion lekë dhe kjo kërkohet nga palët në seancë përgatitore. ...Gjykata e Apelit Tirane,
në analizë të gjithë dispozitave cituar si më sipër, vlerëson se ligji procedural, ka
parashikuar në mënyrë taksative detyrimin e paditësit si pala që vë në lëvizje gjykatën, të
plotësojë disa kushte të cilat garantojnë një proces të rregullt gjyqësor, duke parashikuar
njëkohësisht moszhvillimin e gjykimit në mungesë të këtyre elementëve. ...kërkimi objekt
gjykimi në padi dhe gjithë parashtrimi i paditësit, nuk i referohet asnjë vlere konkrete. Nga
ana tjetër, gjykata nuk ka vlerësuar as të kryejë një ekspertim paraprak për të përcaktuar
këtë vlerë dhe as ta çmojë vetë në mënyrë të përafërt atë. Në analizë të sa mësipërm, Gjykata
e Apelit Tiranë, vlerëson se ndërsa neni 35 i K.Pr.Civile, parashikon të drejtën e palës për të
kërkuar plotësim të trupit gjykues në seancë përgatitore, dispozita ka parasysh se në këtë
seancë gjyqtari i vetëm ka kryer të gjitha veprimet e përcaktuara për paraqitjen e një padie
të rregullt, përfshirë caktimin e vlerës së padisë. Në të kundërt, në rrethanat si më sipër,
është plotësisht e pabazuar, që në momentin që vlera e padisë bëhet evidente pas seancës
përgatitore, t’i mohosh palës në këtë seancë një të drejtë themelore si e drejta për tu gjykuar
me trup gjykues të rregullt, kur në fakt janë mosveprimet e paditësit dhe të gjykatës ato që
kanë lejuar këtë shkelje. ...Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në rrethanat si më sipër, ky
parim themelor i KEDNJ, duhet të prevalojë nga një rregull procedural, si është përcaktimi
në nenin 35 të K.Pr.Civile, të momentit të bërjes së kërkesës për plotësim të trupit gjykues, i
cili ka si qëllim të tij vetëm ekonominë gjyqësore. Për sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë,
vlerëson se procesi gjyqësor në gjykimin në shkallë të parë është zhvilluar me përbërje jo të
rregullt të trupit gjykues, fakt që e bën të pavlefshëm këtë proces dhe vetë vendimmarrjen e
kësaj gjykate. Arritur në përfundimin si më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson të
panevojshme analizën e shkaqeve të tjera ankimore që paraqet i padituri ankues, probleme
këto, që duhet të vlerësohen në rigjykimin e çështjes”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Kujtim Brari dhe Luljeta
Brari, të cilët kanë kërkuar prishjen e vendimit nr.2332, datë 04.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6429, datë 21.06.2012 të Gjykatës së Rrethit
799
Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Kujtim Brari dhe Luljeta Brari, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në
nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e
gjykatave më të ulëta.
13. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.2332, datë 04.11.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që ka lejuar Gjykata e Apelit
Tiranë, e cila rezulton të ketë shqyrtuar një mosmarrëveshje me natyrë administrative, që
është jashtë kompetencës lëndore të kësaj gjykate.
15. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu edhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë,
ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve të rënda
proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se
ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
16. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyrë të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/c të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore (pra se cila gjykatë është kompetente për të
gjykuar një çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe
të marrë në shqyrtim një çështje, e cila nuk është në kompetencën e saj. Në momentin kjo
gjykatë e konstaton këtë fakt, ajo duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
18. Kompetenca lëndore përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe në K.Pr.Civile.
19. Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga ligji
specifik Gjykatës Administrative, tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
800
kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen qartë në nenin
7 të këtij ligji.
20. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të shprehura si në
kërkesë padi ashtu dhe në pretendimet e tij gjatë gjykimit, vlerëson se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë
gjykim, lidhet me: “Ndryshimin e pjesshëm të aktit administrativ, vendimit nr.408, datë
08.06.2011 të Këshillit të Ministrave “Për shpronësimin, për interes publik, të pronarëve të
pasurive të paluajtshme, pronë private, që preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e
Madhe e Tiranës “Përsa i përket vlerës së shpronësimit të paditësve regjistruar në listë me
nr.26”, që është i natyrës administrative, pasi lidhet me një mosmarrëveshje administrative në
fushën e shpronësimeve të pasurive të paluajtshme në pronësi private për interesa publike.
22. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë faktin se, VKM nr.408, datë 08.06.2011 “Për
shpronësimin, për interes publik, të pronarëve të pasurive të paluajtshme, pronë private, që
preken nga ndërtimi i segmentit rrugor Unaza e Madhe e Tiranës”, përbën një akt
administrativ, pasi nëpërmjet tij është shprehur vullneti i organit publik kompetent, në
ushtrim të kompetencave të tij, që i drejtohet një grupi subjektesh të cilët janë identifikuar në
mënyrë nominale dhe me të cilin krijohet, ndryshohet ose shuhet një marrëdhënie juridike
konkrete. Për këtë arsye, ky akt administrativ mund të goditet gjyqësisht nga pala e interesuar
(pra nga subjekti që pretendon se me këtë akt i cënohet një e drejtë e ligjshme), në pjesën që
ky akt prek ose cënon subjektin e interesuar. Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, çmon të theksojë faktin se shpronësimi i pasurive të paluajtshme, të cilat janë në
pronësi të subjekteve private për interesa publike, përbën një veprimtari administrative të
rregulluar në mënyrë të posaçme nga ligji specifik, sikundër është Ligji nr.8561, datë
22.12.1999 “Për shpronësimet dhe marrjen në përdorim të pasurive pronë private për interes
publik” dhe VKM nr.1620, datë 26.11.2008. Për këto arsye, kjo mosmarrëveshje ka karakter
të qartë administrativ dhe si e tillë duhet të shqyrtohet nga gjykatat e posaçme administrative.
23. Sa më sipër, gjen mbështetje të plotë jo vetëm tek parashikimet e ligjit material që
rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, që në rastin konkret është Ligji nr.7843 datë
13.07.1997 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, por edhe tek dispozitat
ligjore me karakter procedurial, sikundër është i neni 7, pika “a” e Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, në të cilin pasqyrohet shprehimisht se: “Gjykatat administrative janë
kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik...”, si dhe tek neni 17, po i ligjit të sipërcituar,
i titulluar “Objekti i padisë”, ku në pikën 1 të tij, pasqyrohet se: “Padia ngrihet: a) për
shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ...”.
24. Është tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se, është detyrë e gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen, të kuptojë drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve,
shkakun ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të
zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
801
25. Bazuar sa më sipër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012 (i cili hyri në fuqi në
datën 04.11.2013), mosmarrëveshjet e këtij lloji nuk duhet të gjykoheshin më nga gjykatat e
apelit të organizuara në rrethe të caktuara, por duhet të gjykoheshin nga Gjykata e Apelit
Administrativ Tiranë. Sa më sipër është shprehur qartë edhe në vendimin unifikues nr.3, datë
06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilën është mbajtur
qëndrimi se: “...Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ
dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma...”.
26. Në vijim të arsyetimit të mësipërm si dhe referuar akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë
në datë 04.11.2013, pra kur ka hyrë në fuqi Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
kur kanë filluar të funksionojnë gjykatat administrative, bazuar në ligjin e përmendur më lart
në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte marrë në shqyrtim këtë
çështje, pa verifikuar fillimisht nëse ishte apo jo kompetente (për nga kompetenca lëndore)
për shqyrtimin e saj, dhe nëse çështja ishte e natyrës civile apo administrative. Në çështjen
objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte shpallur me anë të një vendimi të
arsyetuar moskompetencën e saj lëndore, duke i lënë rrugë të lirë gjykimit të saj nga Gjykata
e Apelit Administrativ Tiranë, si gjykata kompetente.
27. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë edhe faktin se, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
qëndrimin që jo çdo shkelje e rregullave procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin
e shkeljes së të drejtave kushtetuese. Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato
shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të
individit, sikurse është e drejta për t’u gjykuar nga një gjykatë e krijuar me ligj (vendimi
nr.11/2009 i Gjykatës Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të
sipërcituara, shqyrtimi i një çështje nga një gjykatë jo kompetente nuk përbën në çdo rast
vetëm një shkelje procedurale, por ka të bëjë edhe me respektimin e të drejtës kushtetuese për
tu gjykuar nga një gjykatë e caktuar me ligj. Marrja nga një gjykatë e kompetencës që i takon
me ligj një gjykate tjetër, mund të bëhet vetëm nëse e lejon ligji dhe vetëm nga gjykatat që ai
cakton.
28. Vlen të theksohet gjithashtu se, mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën
vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm dhe pretendimi për respektimin e kësaj
kompetence mund të ngrihet si nga personat e interesuar në gjykim, ashtu edhe kryesisht në
çdo fazë të procesit. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave proceduriale për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve jashtë kompetencës lëndore të tyre, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, dërgimi i shqyrtimit të çështjes për rigjykim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore
për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi, e cila ka natyrë administrative, do të sjellë një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj
të konfliktit gjyqësor.
802
30. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, ky
vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja
duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
31. Përsa i përket pretendimeve të tjera të ngritura nga palët në rekurs, që kanë lidhje
me përbërjen e trupit gjykues (gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë), si dhe
pavlefshmërinë e procesit dhe të vendimmarrjes së gjykatës së shkallës së parë (argumente
këto të fundit të Gjykatës së Apelit Tiranë), ky Kolegj vlerëson se nuk i merr dot në shqyrtim
ato përsa kohë, gjykimi në shkallë të dytë është realizuar nga një gjykatë jo kompetente. Do
të jetë Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë ajo e cila pas një shqyrtimi gjyqësor të
hollësishëm, duke u bazuar edhe në të gjitha dispozitat ligjore të parashikuara në K.Pr.Civile,
konkretisht në nenin 35 të K.Pr.Civile, parashikohet se: “Gjykata e Shkallës së Parë gjykon
me trup gjykues të përbërë nga një gjyqtar ose nga tre gjyqtarë. Me trup gjykues të përbërë
nga tre gjyqtarë gjykohen këto çështje: a) paditë me vlerë më shumë se 20 milion lekë vetëm
nëse një nga palët e kërkon në seancë përgatitore, sipas nenit 158/a të këtij Kodi...”, do ti
japë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve në proces (ku njëri prej pretendimeve është
edhe përbërja e trupit gjykues).
32. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, do t’u bëjë të qartë palëve
që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta, kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të Ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.2332, datë 04.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
803
Nr.00-2017-652 i Vendimit (75)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: NEBAHETE ZHLLIMA

TË PADITUR: ZYRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e akteve administrative:
Urdhrit për refuzim regjistrimi nr.631, datë 13.11.2012 të ZVRPP Sarandë,
si dhe Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të ZQRPP Tiranë.
Detyrimin e të paditurës ZVRPP Sarandë të bëjë regjistrimin e pasurive të paluajtshme
sipas vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave ish-pronarëve të rrethit Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë.
Baza Ligjore: Neni 38, 52 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar;
nenet 32, 153 e vijues, 324-328 të K.Pr.Civile;
nenet 92, 163,192, 193, 199, 208 të Kodit Civil;
si dhe nenet 115-121, 137/3 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-1060 (652), datë

-Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me nr.31010-00101-23-2013
Regj.Them, datë 11.01.2013 regjistrimi të paditëses Nebahete Zhllima.
-Shfuqizimin e akteve administrative:
a) Urdhrit nr.631, datë 13.11.2012 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë, si dhe Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të
ZQRPP Tiranë.
b) Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
c) Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë të kryejë regjistrimin e:
804
-Vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave ish-Pronarëve, Prefektura e Qarkut Vlorë përsa i përket parcelave
me këto vendodhje:
-Shkëmbi Çuçat 28.75 të 1000 pjesë ose 2,47 ha kullotë
-Lumbardha Lule 20 të 1000 pjesë ose 2.12 ha kullotë
-Lumbardha Shehite 16 të 1000 pjesë ose 1.3 ha kullotë
-Cengel 80.25 të 1000 pjesë ose 7.1 ha kullotë e 0.24 ha pyll
-Shkëmbi i Stilit 37.12 të 1000 pjesë ose 0.7 ha kullotë e 0.1 ha pyll
-Lisi i Beut 30 të 1000 pjesë ose 3.93 ha kullotë
-Lisi i Pirros 184.25 të 1000 pjesë ose 26.16 ha kullotë
-Lisi i Tushes 231.75 të 1000 pjesë ose 31 ha kullotë
-Rreza e Poshtme 125 të 1000 pjesë ose 12.75 ha kullotë
- Rreza e Sipërme 125 të 1000 pjesë ose 8.93 ha kullotë
-Pushimin e gjykimit të çështjes përsa i përket kërkimit për regjistrimin e
pasurisë me emërtimin Pagane: 30.9 të 1000 pjesë ose 5.99 ha kullotë.
-Shpenzimet gjyqësore ju ngarkohen solidarisht të paditurve ZVRPP Sarandë
dhe ZQRPP Tiranë.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1060 (652), datë 10.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, me saktësimin e pikës 2/a të vendimit dhe rrëzimin
e kërkimit për regjistrimin e pronës sa i takon pasurisë nr.48 të pronarit Jorgji
Vangjel Trasha, të regjistruar në volumin nr.3, faqe 61, me sipërfaqe 404
metër katror sipas hartës treguese të pasurisë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.578,
datë 14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.23-2013-1060 (652),
datë 10.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimet e dhëna nga Gjykata e Apelit dhe ajo e shkallës së parë, janë vendime të
marra në kundërshtim me ligjin dhe me provat e administruara në gjykim.
- Pretendimi i paditësit për të kryer regjistrimin e vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të
KKKP ish-Pronarëve, Sarandë është i pambështetur në ligj.
- Pasuritë e përfituara në bazë të këtij vendimi, ku janë përcaktuar edhe zonat kadastrale
në të cilat përfshihen këto pasuri, është konstatuar se ka mospërputhje të zërave
kadastralë, të dalë gjatë procesit të regjistrimit fillestar, me atë të shprehur në vendim.
- Pasuritë që përfshihen në pronat e trajtuara me vendimin objekt shqyrtimi krijojnë
gjendjen e mbivendosjes me pasuri të tjera të regjistruara në favor të subjekteve të
tretë.
- Sipërfaqja e kthyer me vendimin nr.69, datë 13.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve,
Sarandë, në emër të trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit Asim Myderizi, rezulton të
jetë një pjesë e një sipërfaqeje totale e cila ka qenë në bashkëpronësi dhe nuk ka të
përcaktuar pjesët takuese të secilit bashkëpronar.
- Nga shqyrtimi i planvendosjeve që shoqërojnë vendimin nr.69, datë 13.03.2001 i
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve Sarandë, rezulton
se, në pjesën legjendë të këtyre planvendosjeve janë përcaktuar sipërfaqet e kthyera,
por këto sipërfaqe nuk janë evidentuar brenda sipërfaqeve të përgjithshme, sipërfaqe
të cilat në planvendosje kanë të përcaktuar kufijtë e përgjithshëm të bashkëpronësisë.
805
- Sa më sipër, në kushtet kur nuk plotësohen elementët e formës së vendimit nr.69, datë
13.03.2001 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve
Sarandë, që përbën titullin e pronësisë për paditësen, me të drejtë ZVRPP Sarandë
nuk mund të procedojë me regjistrimin e këtij vendimi.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësja Nebahete
Zhilla është një ndër trashëgimtaret ligjore të trashëgimlënësit Xhemal Myderizi, i cili
rezulton të ketë qenë trashëgimtari i vetëm ligjor i të ndjerit Asim Myderizi.
2. Pala paditëse ka pretenduar se trashëgimlënësit të tyre Asim Myderizit, i është
shpronësuar nga pushteti i kohës pas vitit 1945 një pasuri e paluajtshme e zërit kadastral tokë
pyll dhe kullotë dhe për këtë arsye, referuar ligjit për kthimin dhe kompensimin e pronës, ata
kanë kërkuar pranë autoriteteve përkatëse shtetërore njohjen dhe kthimin fizik të kësaj
pasurie.
3. Me vendimin nr.69, datë 13.03.2001 të Komisionit Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-pronarëve, rrethi Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë, është vendosur: “a) T’i
kthejë trashëgimtarëve ligjorë të ish-pronarit, sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.66, datë
31.10.1994, sipërfaqen prej 103,06 (njëqind e tre presje zero gjashtë) ha, nga e cila kullotë
102.45 (njëqind e dy pikë pesë) ha dhe pyll 0.61 (zero pikë gjashtëdhjetë e një) ha sipas
këtyre vendndodhjeve....”.
4. Pala paditëse ka pretenduar gjithashtu se, kjo pronë edhe ju është dorëzuar
faktikisht trashëgimtarëve ligjorë të subjektit të shpronësuar Asim Myderizit, gjë të cilën
pretendon se e provon nëpërmjet procesverbalit të dorëzimit të datës 16.08.2007, të
nënshkruar nga komisioni i dorëzimit të sipërfaqeve të tokave kullotë dhe pyje, i përbërë nga
Sofo Duka, Jani Papa e Jani Babi dhe që janë legalizuar nga ish-drejtori i këtij institucioni
(Drejtoria Pyjore) z. Jani Babi.
5. Në kushtet kur vendimi nr.69, datë 13.03.2001, dhënë nga KKKP ish-Pronarëve,
rrethi Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë në favor të subjektit të shpronësuar Asim
Myderizit, është i formës së prerë pasi nuk është ankimuar në rrugë gjyqësore, pala paditëse
ka pretenduar ta regjistrojë atë sipas parashikimeve të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar në ZVRPP Sarandë, duke kryer edhe
aplikimin përkatës në lidhje me të.
6. Me urdhrin nr.631, datë 13.11.2012 të Regjistruesit të ZVRPP Sarandë është
vendosur refuzimi i kërkesës së trashëgimtarëve ligjorë të subjektit Asim Myderizi për
regjistrimin fillestar të vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve, Rrethi
Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë, me arsyetimin se: “...nga konfirmimi i bërë nga AKKP
me shkresën nr.1155/1, datë 29.06.2012, rezultoi se planvendosjet e pronës që shoqërojnë
vendimin nr.69, datë 20.03.2001 të KKKP Sarandë, nuk përcaktojnë saktë kufijtë dhe
vendndodhjen e kësaj prone, duke dhënë kufij të përgjithshëm të bashkëpronësisë për çdo
sipërfaqe kullotë/pylli dhe duke mos përcaktuar konkretisht se ku ndodhet secila nga këto
sipërfaqe në këto planvendosje...”.
7. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me urdhrin e mësipërm dhe për këtë arsye, i është
drejtuar me ankesë Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe me
Urdhrin nr.1260, datë 03.12.2012 të Kryeregjistruesit, është vendosur refuzimi i kërkesës se
subjektit Nebahete Zhilla për regjistrimin e vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të KKKP ish-
806
Pronarëve, rrethi Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë, me arsyetimin se: “...në projekt urdhrin
e refuzimit në të cilin është relatuar për pasuritë e përfituara në bazë të këtij vendimi, ku janë
përcaktuar zonat kadastrale në të cilat përfshihen këto pasuri, përmendet edhe fakti që ka
mospërputhje të zërave kadastralë, të dalë gjatë procesit të regjistrimit fillestar, me atë të
shprehur në vendim. Gjithashtu përmendet dhe fakti i mbivendosjeve me pasuri të ndryshme...
Sa sipër, sikurse edhe nga konstatimi i kryer, theksojmë se sipërfaqja e kthyer në vendimin
nr.69, datë 13.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve, Sarandë, në emër të trashëgimtarëve ligjorë
të ish-pronarit Asim Myderizi, rezulton të jetë një pjesë e një sipërfaqeje totale e cila ka qenë
në bashkëpronësi... Nga shqyrtimi i planvendosjeve që shoqërojnë vendimin nr.69, datë
13.03.2001 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve Sarandë,
rezulton se, në pjesën legjendë të këtyre planvendosjeve janë përcaktuar sipërfaqet e kthyera,
për këto sipërfaqe nuk janë evidentuar brenda sipërfaqeve të përgjithshme, sipërfaqe të cilat
në planvendosje kanë të përcaktuar kufijtë e përgjithshëm të bashkëpronësisë...”.
8. Në kushtet kur, pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë urdhër-refuzimi, në datën
11.05.2013, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit të
pronës së njohur dhe kthyer me vendimin nr.69, datë 13.03.2001 të KKKP ish-Pronarëve,
rrethi Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë, është një akt administrativ i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin dhe për këtë arsye ai duhet të anullohet.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-1060 (652), datë
-Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë me nr.31010-00101-23-2013 Regj.Them, datë
11.01.2013 regjistrimi të paditëses Nebahete Zhllima.
-Shfuqizimin e akteve administrative:
a) Urdhrit nr.631, datë 13.11.2012 të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë, si dhe Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të ZQRPP Tiranë.
b) Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë.
c) Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Sarandë të kryejë regjistrimin e:
-Vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave ish-Pronarëve, Prefektura e Qarkut Vlorë përsa i përket parcelave me këto
vendndodhje:
-Shkëmbi Çuçat 28.75 të 1000 pjesë ose 2,47 ha kullotë
-Lumbardha Lule 20 të 1000 pjesë ose 2.12 ha kullotë
-Lumbardha Shehite 16 të 1000 pjesë ose 1.3 ha kullotë
-Cengel 80.25 të 1000 pjesë ose 7.1 ha kullotë e 0.24 ha pyll
-Shkëmbi i Stilit 37.12 të 1000 pjesë ose 0.7 ha kullotë e 0.1 ha pyll
-Lisi i Beut 30 të 1000 pjesë ose 3.93 ha kullotë
-Lisi i Pirros 184.25 të 1000 pjesë ose 26.16 ha kullotë
-Lisi i Tushes 231.75 të 1000 pjesë ose 31 ha kullotë
-Rreza e Poshtme 125 të 1000 pjesë ose 12.75 ha kullotë
- Rreza e Sipërme 125 të 1000 pjesë ose 8.93 ha kullotë
-Pushimin e gjykimit të çështjes përsa i përket kërkimit për regjistrimin e pasurisë me
emërtimin Pagane: 30.9 të 1000 pjesë ose 5.99 ha kullotë.
-Shpenzimet gjyqësore ju ngarkohen solidarisht të paditurve ZVRPP Sarandë dhe
ZQRPP Tiranë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...gjykata çmon se ZQRPP Tiranë në urdhrin e
saj refuzues nuk ka bërë gjë tjetër veçse ka marrë në analizë vendimet e KK Pronave të
qarkut Vlorë pa patur në fakte kompetencën për të bërë diçka të tillë, pasi sikurse u analizua
807
edhe më lartë, ky vendim është titull ekzekutiv i detyrueshëm për zbatim nga çdo organ tjetër
shtetëror i ngarkuar me ligj. ...përderisa akti administrativ nuk është shpallur i pavlefshëm
me vendim gjyqësor të formës së prerë, ligjshmëria e tij nuk mund të vihet në diskutim. ...Pasi
kreu azhornimin në terren të pronës së palës paditëse, eksperti ...në aktin e ekspertimit me
shkrim datë 24.04.2013 ...në përgjigje të pyetjeve të gjykatës, sqaroi se: ...përgjigja e kthyer
nga ZVRPP Sarandë se këto zona nuk janë të azhornuara nuk qëndron. Përsa i përket faktit
se kjo pronë krijon mbivendosje me pronat e personave privatë Pano Roshi, Kristo Bushi,
Piro Kaça, Petro Kaça dhe Jorgji Trasha, nga hartat e reja të përgatitura në shkallën 1:2500
rezulton se nuk krijon asnjë mbivendosje me pronat e këtyre pronarëve... Në këtë kuptim
urdhri nr.1260, datë 03.12.2012 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë, në kuptin të nenit 118 të K.Pr.Administrative përbën akt administrativ relativisht të
pavlefshëm që bie në kundërshtim me ligjin, nenin 192 dhe nenin 193 të Kodit Civil...”.
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1060 (652), datë 10.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, me saktësimin e pikës 2/a të vendimit dhe rrëzimin e kërkimit për
regjistrimin e pronës sa i takon pasurisë nr.48 të pronarit Jorgji Vangjel Trasha, të regjistruar
në volumin nr.3, faqe 61, me sipërfaqe 404 metër katror sipas hartës treguese të pasurisë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si edhe gjykata e shkallës së parë, duke
shtuar se: “...Riekspertimi teknik i kryer nga Gjykata e Apelit, vërtetoi edhe një mbivendosje
të dytë me pasurinë nr.48, të regjistruar në favor të shtetasit Jorgji Vangjel Trasha. ...Gjykata
e Shkallës së Parë ka pranuar padinë sipas objektit dhe ky disponim duhet të lihet në fuqi, me
saktësimin sa i takon pikës 2/a të vendimit, duke mos u pranuar regjistrimi i kërkuar edhe për
atë pjesë të pasurisë që krijon mbivendosje me pasurinë 48...”.
11. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Qendrore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.578, datë
14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimit nr.23-2013-1060 (652), datë
10.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke parashtruar ato shkaqe që
e paditur Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të
cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
Gjirokastër, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai
duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë.
Gjirokastër, e cila rezulton të ketë shqyrtuar një mosmarrëveshje me natyrë administrative, që
është jashtë kompetencës lëndore të kësaj gjykate.
808
7 të këtij ligji.
janë cënuar.
shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimi e palës paditëse në këtë
gjykim, është: “Shfuqizimin e akteve administrative: 1) Urdhrit për refuzim regjistrimi
nr.631, datë 13.11.2012 të ZVRPP Sarandë, si dhe Urdhrit nr.1260, datë 03.12.2012 të
ZQRPP Tiranë. 2) Detyrimin e të paditurës ZVRPP Sarandë të bëjë regjistrimin e pasurive të
paluajtshme sipas vendimit nr.69, datë 13.03.2001 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të pronave ish-pronarëve të rrethit Sarandë, Prefektura e Qarkut Vlorë”. Këto kërkime janë
me natyrë administrative, pasi lidhen me detyrimin e organit publik Zyrës së Regjistrit të
Pasurive të Paluajtshme që brenda veprimtarisë së tij të përcaktuar nga ligji nr.7843, datë
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar, të kryejë veprimet e
kërkuara nga paditësi. Në kushtet që këto kërkime kanë natyrë administrative, dhe konflikti i
809
krijuar si pasojë e moskryerjes së këtyre veprimeve nga ana e ZRPP dhe refuzimit të saj për ti
kryer ato, është me natyrë administrative.
22. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë faktin se, urdhëri për refuzimin e regjistrimit të
pronës me nr.631, datë 13.11.2012 i nxjerrë nga ZVRPP Sarandë, si dhe urdhri nr.1260, datë
03.12.2012 i nxjerrë nga ZQRPP Tiranë, janë akte administrative me karakter individual dhe
si të tilla, mund të goditen gjyqësisht nga pala e interesuar (pra nga subjekti që pretendon se
me këto akte i cënohet një e drejtë e ligjshme). Gjithashtu, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, çmon të theksojë faktin se, regjistrimi i titujve të pronësisë pranë Zyrave të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, përbën një veprimtari administrative të rregulluar në
mënyrë të posaçme nga ligji specifik, sikundër është Ligji nr.7843 datë 13.07.1997 “Për
Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i ndryshuar, si dhe VKM nr.1025, datë 09.07.2008
të Këshillit të Ministrave. Për këto arsye, kjo mosmarrëveshje ka karakter të qartë
administrativ dhe si e tillë duhet të shqyrtohet nga gjykatat e posaçme administrative.
ligjore me karakter procedurial, sikundër është i neni 7, pika “a” e Ligjit nr.49/2012 “Për
veprimtarisë administrative nga organi publik...”, si dhe tek neni 17, po i ligjit të sipërcituar,
i titulluar “Objekti i padisë”, ku në pikën 1 të tij, pasqyrohet se: “Padia ngrihet: a) për
shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ...”.
dosjen gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është
dhënë në datë 14.11.2013, pra pasi kishte hyre në fuqi Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe
pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative, bazuar në ligjin e përmendur më
lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte marrë në shqyrtim këtë
810
objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Gjirokastër duhet të kishte shpallur me anë të një vendimi të
shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të
cakton.
vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në kundërshtim me rregullat
proceduriale, ky vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, si dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së
Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë.
31. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në varësi të gjykimit që do ti
bëjë çështjes (në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore), duhet t’u bëjë të qartë palëve që
është detyrë e secilës prej tyre që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta, kanë dhe
811
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.578, datë 14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
812
Nr. 00-2017-647 i Vendimit (76)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: KUJTIM XHEPA

TË PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ
nr.3220, datë 23.04.2012 të ZVRPP Vlorë
dhe të pajisë me cërtifikatë pronësie paditësin
për sipërfaqen 834 m2 tokë truall dhe banesën.
Baza Ligjore: Ligji nr.33/2012, datë 23.03.3012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
neni 32 i K.Pr.Civile,
neni 193 i K.Civil.

vendosur:
-Pranimin e kërkesëpadisë.
-Anullimin e aktit administrativ shkresë me lëndë “kthim përgjigje” nr.2320,
datë 23.04.2012 lëshuar nga ZVRPP Vlorë.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë, të kryejë regjistrimin në regjistrat
e pasurive të paluajtshme të pasurisë tokë truall dhe banesë me sipërfaqe 834
m2, në L. “24 Maj”, Rr. “E Jaho” nr.4, me kufij: V- Subi Xhepa; J- V Zhezha,
L- Rr. “E Jaho”, P- Alush Tahiri.

-Lënien në fuqi të vendimit nr.2276, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Vlorë
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.685,
datë 31.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.2276, datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
813
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe ai i dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë, janë vendime të pambështetura në prova dhe në ligj e si të tilla duhen
rrëzuar.
- Paditësi nuk ka paraqitur asnjë dokument ligjor që të përbëjë titull pronësie për
regjistrim.
- Regjistrimi nuk është bërë, duke u refuzuar kërkesa e paditësit, pasi pala paditëse nuk
ka asnjë marrëdhënie me truallin dhe për këtë arsye, ai nuk mund të pajiset me
çertifikatë pronësie.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Kujtim Xhepa
ka pretenduar se është pronar dhe njëkohësisht posedues i një pasurie të paluajtshme të
përbërë nga një truall me sipërfaqe prej 834 m2 dhe i banesës mbi të, e ndodhur në Lagjen
“24 Maji”, Rruga “Enver Jaho”, Vlorë.
2. Pala paditëse ka pretenduar se origjina e kësaj prone, vjen nga vendimi gjyqësor me
nr.555, datë 06.06.2000 të Gjykatës së Rrethit Vlorë, me të cilin është vendosur se: “Të
pranojë padinë e Kujtim Xhepës, duke detyruar Bashkinë Vlorë që të njohë pronësinë mbi një
shtëpi banimi 2 dhoma, 1 kuzhinë, 1 korridor, WC, 1 verandë, me mur tulle e mbuluar me
soletë në L. “24 Maji”, Rr. “E Jaho”nr. 4, me kufij: “V- Subi Xhepaj; J- V Zhezha, L- Rr. “E
Jaho”, P- Alush Tahiri...”.
3. Pala paditëse ka pretenduar se, me vendimin gjyqësor nr.177, datë 10.01.2001 të
Gjykatës së Rrethit Vlorë, është bërë plotësimi i vendimit gjyqësor nr.555, datë 06.06.2000
po të kësaj gjykate, duke u vendosur: “Të pranojë kërkesën e Kujtim Xhepës, duke plotësuar
vendimin civil nr.555, datë 06.06.2000 të Gjykatës së Rrethit Vlorë, në këtë mënyrë: “Të
detyrohet Bashkia Vlorë që të njohë pronësinë e Kujtim Xhepës mbi një shtëpi banimi 2
dhoma, 1 kuzhinë, 1 korridor, 1 WC, 1 verandë me mur tulle e mbuluar me soletë në L/ “24
Maji”, Rr. “E Jaho”, nr.4, me kufij: V- Subi Xhepa; J- V Zhezha, L- rruga “E Jaho”, P-
Alush Tahiri. Banesa zë një sipërfaqe 51 m2 dhe trualli përreth 834 m2...”.
4. Pala paditëse pretendon se i është drejtuar ZVRPP Vlorë me kërkesë për të bërë
regjistrimin e titullit të pronësisë për pronën truall dhe objektin shtëpi mbi të, duke kërkuar në
të njëjtën kohë që të pajisej edhe me çertifikatë pronësie.
5. Me shkresën nr.2320 prot, datë 23.04.2012 të ZVRPP Vlorë, palës paditëse i është
kthyer përgjigje negative, duke ju sqaruar se kjo pronë e paluajtshme nuk mund të
regjistrohej në regjistrat e ZVRPP Vlorë me motivacionin se: “...vendimet e vërtetimit të
faktit juridik me palë Bashkinë nuk përbëjnë titull pronësie, pasi Bashkia nuk është pronare e
pasurisë për të cilën detyrohet gjykata të njohë pronësinë”.
16.05.2012, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i regjistruesit për refuzimin e regjistrimit të titullit të
pronësisë dhe konkretisht të vendimit gjyqësor të mësipërm, i cili është i formës së prerë për
pronën e përshkruar në të, është i padrejtë dhe i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
vendosur:
-Pranimin e kërkesëpadisë.
814
-Anullimin e aktit administrativ shkresë me lëndë “kthim përgjigje” nr.2320, datë
23.04.2012 lëshuar nga ZVRPP Vlorë.
-Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Vlorë, të kryejë regjistrimin në regjistrat e
pasurive të paluajtshme të pasurisë tokë truall dhe banesë me sipërfaqe 834 m2, në L. “24
Maj”, Rr. “E Jaho” nr.4, me kufij: V- Subi Xhepa; J- V Zhezha, L- Rr. “E Jaho”, P- Alush
Tahiri.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata çmon se vendimi gjyqësor me anë të të
cilit paditësit i është njohur e drejta e pronësisë përfaqëson një vendim njohjeje (sipas padisë
së ngritur, e cila përbën një padi njohjeje), me anën e të cilit paditësi është njohur pronar me
parashkrim fitues pa titull konform nenit 169 të Kodit Civil, mbi sipërfaqen përkatëse dhe në
kushtet kur ky vendim ka marrë formë të prerë ai është i detyrueshëm jo vetëm për palët në
gjykim, por edhe për gjykatën si dhe për të gjitha institucionet e tjera. Ky parashikim ligjor
merr fuqinë juridike të drejtpërdrejtë nga neni 142/3 i Kushtetutës..., ç’ka do të thotë se
gëzon rang kushtetues në funksion të rëndësisë që ai mbart në realizimin e të drejtave të
individit. Kjo do të thotë që në rastin konkret, në prezencë të një vendimi gjyqësor të formës
së prerë, konform parashikimeve të neneve 170 dhe 193/h të Kodit Civil zyra e regjistrimit të
pasurive të paluajtshme ka detyrimin ligjor të realizojë regjistrimin e pasurisë në emër të
paditësit...”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.685, datë 31.10.2013 ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.2276, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si edhe gjykata e rrethit gjyqësor.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.685, datë
31.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.2276, datë 20.07.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitura nga pala
e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, përmban shkaqe
11. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.685, datë 31.10.2013 i Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe vendimi nr.2276, datë 20.07.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, janë marrë
në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tilla, ato duhet të prishen dhe çështja duhet
të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të pretendimeve të
palëve rekursuese, të cilat kanë lidhje me themelin e çështjes objekt gjykimi, vlerëson të
shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të ulëta, të cilat janë investuar
në shqyrtimin e kësaj çështje. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë, si gjykatë
ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit
procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe
e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit
material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
815
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente.
14. Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
se, të dyja gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje të rënda proceduriale në gjykimin e kësaj
çështje. Rezulton nga procesverbali gjyqësor, fletëthirrjet, si dhe provat e administruara në
dosjen gjyqësore se, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, nuk janë respektuar
parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile, në të cilën parashikohet shprehimisht se: “Avokatura
e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje
për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron
njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”,
si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij,
në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e Shtetit është person juridik publik, në varësi të Ministrit
të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2. Avokatura e Shtetit është institucion qendror i
administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht për dhënien e asistencës juridike për
institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca juridike përfshin shërbimin këshillimor
dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet juridike të përcaktuara në nenin 5 të
këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit është e detyrueshme. Në Avokaturën e
Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet ekskluzivisht nga avokatët e shtetit. 3. Avokatura
e Shtetit organizohet dhe e ushtron veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i
Avokaturës së Shtetit është zë i veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
15. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky fakt, vlerësohet si i domosdoshëm
për sa kohë, (i) palë në këtë mosmarrëveshje është Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “tokë truall”, origjina e së
cilës pretendohet se ka qenë pronë shtetërore; (iii) si dhe në kushtet kur ligji procedurial,
urdhëron kryerjen e një veprimi të tillë nga gjykata.
16. Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
kuptuar si e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në
ligj e së cilës, të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme në shkallët
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundesinë e thirrjes dhe
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se, gjykatës i del
për detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor, të mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojne shkaqe dhe rrethana që e
bëjnë të nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre.
Në kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi
dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë
njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës
së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq, me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të
shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
816
17. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese.
Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave
do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të sipërcituara, Avokatura e Shtetit
duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i procesit të rregullt
ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave
proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës
së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
18. Gjykata e Apelit Vlorë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore që të
konstatonte shkeljet proceduriale të lejuara nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të
vendoste në lidhje me to sipas parashikimeve ligjore, nuk e ka bërë një gjë të tillë, duke
anashkaluar faktin se, nga ana e gjykatës së shkallës së parë është zhvilluar një proces jo i
rregullt ligjor.
19. Fakti që nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, nuk ishte kryer asnjë
njoftim për Avokaturën e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë (gjë e cila provohet qartësisht nga aktet
e administruara në dosje), nuk lejonte Gjykatën e Apelit Vlorë që të shqyrtonte në themel
çështjen pa konstatuar dhe korrigjuar këto shkelje proceduriale. Mosmarrja pjesë e
Avokaturës së Shtetit në një shkallë gjykimi, në kushtet ku ligji kërkon në mënyrë të
domosdoshme pjesëmarrjen e saj, bën që ky gjykim në këtë shkallë të jetë i parregullt dhe në
kundërshtim të plotë me ligjin material dhe procedurial që rregullon këtë mosmarrëveshje.
Pjesëmarrja e Avokaturës së Shtetit në gjykatën e apelit, nuk mund të rregullojë shkeljet e
rënda proceduriale të lejuara nga Gjykata e Shkallës së Parë, kjo pasi mungon pjesëmarrja e
një pale të rëndësishme në një shkallë gjykimi. Shkeljet e rënda proceduriale, nuk rregullohen
nga gjykata më e lartë duke mos u marrë në shqyrtim dhe duke u gjykuar themeli i çështjes,
por ato riparohen vetëm në mënyrën si ligji i parashikon (neni 467/ç të K.Pr.Civile), duke u
prishur vendimi i shkallës së parë dhe duke u dërguar çështja për rigjykim pranë kësaj gjykate
me një tjetër trup gjykues.
20 Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe
të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
22. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
817
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.685, datë 31.10.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.2276, datë 20.07.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Tiranë, më 22.02.2017
818
Nr. 00-2017-654 i Vendimit (77)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

P PADITËS: MERSIM KICA

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ, vendimit të Degës së Përfitimeve Dibër,
lënë në fuqi me vendimin nr.39, datë 24.07.2012 të KRA Dibër,
i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.675, datë 26.10.2012 të KQA Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur të më trajtojë me pension të plotë pleqërie,
pasi plotësoj kushtet e ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
Baza Ligjore: Neni 30 dhe 31 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.190, datë 24.05.2013, ka

vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Mersim Kica.
-Anullimin e aktit administrativ të vendimit të Degës së Përfitimeve Dibër
lënë në fuqi me vendimin nr.39, datë 24.07.2012 i KRA Dibër, lënë në fuqi me
vendimin nr.675, datë 26.10.2012 i KQA Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Dibër që të trajtojë me pension të plotë
pleqërie duke filluar nga data 03.04.2012 e në vazhdim paditësin Mersim
Kica, pasi plotëson kushtet e ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar “Për
sigurimet në Republikën e Shqipërisë”.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.

-Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes 1794
-Dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të Apelit.
819
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2581, datë 30.06.2014,
ka vendosur:
Gjyqësor Mat.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Dibër, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2581, datë 30.06.2014
të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimit 190, datë 24.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Vendimet e dhëna nga ana e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe nga ana e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, janë vendime të dhëna në shkelje të normave
proceduriale të gjykimit si dhe në keqzbatim të ligjit material.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat e ka shqyrtuar çështjen në kapërcim të nenit 42/1 dhe
43/1 të K.Pr.Civile.
- Palë e paditur në këtë gjykim ka qenë DRSSH Dibër, e cila e ka qendrën e saj në
rrethin Dibër. Për këtë arsye shqyrtimi i kësaj çështje është bërë nga gjykata jo
kompetente, pasi ajo duhej të ishte shqyrtuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër.
- Siç rezulton edhe nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, nuk ka asnjë konflikt
midis ASSH Mat dhe paditësit, në mënyrë që kjo çështje të gjykohej nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Mat.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat nuk ka ndërtuar drejtë ndërgjyqësinë. Referuar
objektit të padisë është goditur edhe vendimi i dhënë nga KQA pranë ISSH Tiranë, e
cila nuk rezulton të jetë thirrur me cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim.
- Gjykata ka dhënë një vendim tërësisht të njëanshëm dhe të pabazuar në prova dhe në
ligj. Vendimmarrja e anës së paditur në këtë gjykim, është bërë mbi bazën e
verifikimit të dokumentacionit të depozituar nga paditësi dhe të verifikuar rregullisht
sipas ligjit nga ana e punonjësve të anës së paditur.
- Nga verifikimi që ka kryer ana e paditur në këtë gjykim, ka konkluduar saktësisht se
vitet e punës që pala paditëse ka pretenduar që ti njihen nuk provohen me
dokumentacion ligjor të rregullt dhe për këtë arsye, këto vite pune nuk mund ti njihen
paditësit si vjetërsi në punë.
- Fiktiviteti i këtyre periudhave të punës, jo vetëm që është konstatuar dhe provuar gjatë
hetimit administrativ, por ka rezultuar tërësisht i provuar edhe gjatë shqyrtimit
gjyqësor të kësaj çështje.
- Në gjykim u arrit që të provohej se marrëdhëniet e punës të pretenduara nga paditësi
në N.P.D Burrel dhe N Shfrytëzimit Pyjor Mat përplasen ndërmjet tyre, si dhe me
marrëdhëniet e tjera të punës që ky paditës ka realizuar pranë Kooperativës Bujqësore
Lac-Bruc dhe Ndërmarrjen e Ndërtimit Mat e NFP Krastë.
- Veç sa më sipër, nga ana e DRSSH Dibër është pretenduar edhe pranë Gjykatës
Administrative të Apelit se cilat janë shkaqet e pabazueshmërisë së vendimit të dhënë
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat.
- Pretendimet e palës së paditur rezultojnë të mos jenë marrë fare në konsideratë nga
ana e gjykatës së apelit, fakt i cili ka ndikuar edhe në zbatimin e gabuar të ligjit prej
saj.
- Pranë palës së paditur në këtë gjykim, pala paditëse ka paraqitur një kërkesë për
rishqyrtimin e pensionit të tij, duke bashkëngjitur edhe vërtetimin e datës 07.05.2013
të DRSSH Lezhë.
820
- Mbi bazën e këtij vërtetimi, si dhe vërtetimit me nr.520, datë 02.05.2013 DRSSH
Dibër ka rishqyrtuar masën e përfitimit të pensionit të palës paditëse duke i njohur atij
në total një vjetërsi prej 32 vite e 22 ditë, duke i paguar atij edhe diferencat që nga
dita fillestare e pensionit, fakt i cili provohet sipas vendimit të Degës së Përfitimeve
datë 21.10.2013 dhe fletë përllogaritjes së periudhave të sigurimit.
- Pra, referuar akteve sa më sipër, pala paditëse edhe pse ka qenë në dijeni të vërtetimit
të datës 07.05.2013 të lëshuara nga DRSSH Lezhë nuk e ka paraqitur atë pranë anës
së paditur që në fillim për t’ju njohur këto vite pune, në mënyrë tërësisht abuzive. Ky
fakt, provohet edhe gjatë gjykimit, kur pala paditëse edhe pse ishte në dijeni të këtij
vërtetimi nuk e ka bërë me dije atë para gjykatës, duke lejuar me qëllim shqyrtimin e
një padie abuzive.
- Referuar këtyre provave shkresore të sipërcituara, si dhe pretendimeve të ngritura nga
pala paditëse në padi, rezulton tërësisht e provuar se, paditësi ka paraqitur të dhëna të
rreme dhe po ashtu, gjykata ka disponuar me një vendim të pabazuar në prova dhe në
ligj.
- Në vijim të sa më sipër, rezulton tërësisht e provuar se paditësi në mënyrë krejt të
paligjshme dhe abuzive, duke qenë në dijeni të plotë mbi pavlefshmërinë e
marrëdhënieve të punës në N.P.D Burrel për periudhat e pretenduara në këtë gjykim,
si dhe në N.Shfrytëzimit Pyjor Mat për periudhën 03.01.1983-20.12.1990, ka iniciuar
procesin gjyqësor pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe për më tepër, pas
përfundimit të këtij procesi, ka paraqitur kërkesën për rishqyrtim pensioni, i cili ka
pasqyrime krejt të ndryshme me pretendimet e paditësit parashtruar në gjykimin e
çështjes, duke mashtruar si para DRSSH Dibër, ashtu edhe para gjykatës.

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, si dhe e diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësi Mersim Kica është i
datëlindjes 1947 dhe ka pretenduar se ka mbushur kriteret për të përfituar pension të plotë
pleqërie. Për këtë arsye, i është drejtuar me kërkesë DRSSH Dibër në datën 09.02.2012, për ti
caktuar pension shtetëror pleqërie, sipas parashikimeve të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
2. Pas shqyrtimit të kërkesës, Dega e Përfitimeve pranë DRSSH Dibër me vendimin
nr.112, datë 13.03.2012 i ka caktuar paditësit pension të pjesshëm pleqërie, kategoria e tretë e
punës, me masë përfitimi fillestare 6458 lekë për periudhën e sigurimit 20 vjet e 4 muaj, me
të drejtë pagese nga data 03.04.2012.
3. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë masë pensioni dhe për këtë arsye, i është
drejtuar me ankesë Komisionit Rajonal të Ankimit, pranë DRSSH Dibër, i cili me vendimin e
tij nr.39, datë 24.07.2012 ka vendosur të rrëzojë kërkesën e paditësit dhe të lërë në fuqi
vendimin nr.112, datë 13.03.2012 të Degës së Përfitimeve pranë DRSSH Dibër, duke
arsyetuar se: “...Në argumentim të refuzimit të mosmarrjes përllogaritje të periudhave të
mësipërme, ...sjellim në vëmendje pasqyrimet e bëra në përmbajtje të akt verifikimit datë
29.02.2012 mbi marrëdhëniet e punës së kërkuesit në N.P.D Burrel dhe N.Shfrytëzimit Pyjor
Mat sipas shënimeve të regjistrit nr.9, faqe 107 të N.P.D Burrel nga ku rezulton që
marrëdhëniet e punës të pasqyruara në këtë fletë regjistri nuk vijnë në radhë kronologjike në
raport me fletët e tjera të tij. Gjithashtu, rezulton që kërkuesi të figurojë i regjistruar në
821
regjistrin nr.8, faqe 279 të N.P.D Burrel dhe për periudhën 01.01.1976-31.05.1976 të ketë
qenë punëtor me kafshë, gjë e cila kundërshton të dhënat e pasqyruara në regjistrin nr.9, faqe
107 sa i përket marrëdhënieve të punës të pasqyruara në të. Nuk mundet që një marrëdhënie
reale pune të pretenduar në të njëjtën ndërmarrje të kemi pasqyrim të dhënash si më sipër, ku
fillimi i marrëdhënieve të punës në vitin 1970 të gjejë pasqyrim në një regjistër në rend
kronologjik më të madh sesa regjistri ku gjejnë pasqyrim marrëdhëniet e punës për vitin
1976, për më tepër kur marrëdhënia e punës në N.P.D Burrel pretendohet nga 31.12.1972 –
30.12.1982. Gjithashtu në këtë fletë regjistri, rezulton që të jenë pasqyruar marrëdhëniet e
punës së pretenduara nga kërkuesi në N.Shfrytëzimit Pyjor Mat për periudhën 03.01.1983 –
20.12.1990 me shënimet përkatëse që ka ndërhyrje në muajin e fillimit dhe të mbarimit, për
më tepër kur kjo marrëdhënie pune duhet të ishte pasqyruar në regjistrat e N.Shfrytëzimit
Pyjor Mat si një ndërmarrje më vete dhe jo në regjistrat e N.P.D Burrel si në rastin
konkret...”.
4. Kundër vendimit të mësipërm, pala paditëse ka bërë ankim pranë Komisionit
Qendror të Ankimeve pranë ISSH Tiranë, i cili me vendimin nr.675, datë 26.10.2012 ka
vendosur rrëzimin e kërkesës së paditësit dhe lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga Dega e
Përfitimeve pranë DRSSH Dibër dhe vendimin nr.39, datë 24.07.2012 të KRA Dibër.
5. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimet e dhëna ana e
paditur, në datën 24.01.2013 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat me padinë me
objekt të sipërcituar, duke pretenduar se ana e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin,
duke i mos i njohur padrejtësisht periudhat e punës si punëtor pranë NP Drurit Burrel për
periudhën 01.01.1976 – 31.05.1976 si punëtor me kafshë, për periudhën 03.03.1970 –
31.12.1972; 31.12.1972 – 30.12.1982; dhe për për periudhën 03.01.1983 – 20.12.1990 pranë
ND e Shfrytëzimit Pyjor Mat, që ai pretendon se i ka kryer pranë këtyre institucioneve. Për
këtë arsye, paditësi kërkon të detyrohet pala e paditur për ti lidhur pensionin e plotë të
pleqërisë, duke përfshirë të gjitha vitet e punës që ai pretendon se i ka kryer dhe i mbështet
me dokumentacion shkresor.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me vendimin nr.190, datë 24.05.2013, ka
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Mersim Kica.
-Anullimin e aktit administrativ të vendimit të Degës së Përfitimeve Dibër lënë në
fuqi me vendimin nr.39, datë 24.07.2012 i KRA Dibër, lënë në fuqi me vendimin nr.675, datë
26.10.2012 i KQA Tiranë.
-Detyrimin e palës së paditur DRSSH Dibër që të trajtojë me pension të plotë pleqërie
duke filluar nga data 03.04.2012 e në vazhdim paditësin Mersim Kica, pasi plotëson kushtet e
ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar “Për sigurimet në Republikën e Shqipërisë”.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Bazuar në tërësinë e provave siç është dosja
për pension e paditësit, e paraqitur pranë anës së paditur, gjykata çmon se paditësi duhet të
trajtohet me pension të plotë pleqërie. Gjykata çmon se ana e paditur është mbajtësja e
dokumentacionit të vjetërsisë në punë të shtetasve dhe për rrjedhojë, nuk mundet që për
dokumentet që ndodhen pranë saj, të kundërshtojë pretendimet e paditësit. Ana e paditur,
përpara se sa të kundërshtojë pretendimin e paditësit, duhet të provojë në gjykatë
vlefshmërinë e dokumenteve që gjenden pranë saj. Në rastin konkret, ana e paditur duhet të
deklaroj të pavlefshme aktet që ndodhen pranë saj për paditësin Mersim Kica për vitet e
punës, të cilat ana e paditur nuk ja njeh si vjetërsi pune. Gjykata çmon se për sa kohë që të
dhënat e vjetërsisë në punë për paditësin, janë në atë gjendje, për sa kohë që ana e paditur
nuk provon të kundërtën e paditësit që ai mund të mos ketë punuar në ndërmarrje shtetërore,
por në kooperativë bujqësore, gjykata çmon se vjetërsia në punë e paditësit Mersim Kica që
nuk i është njohur nga ana e të paditurit, duhet ti njihet si vjetërsi në punë në shtet dhe
822
paditësit ti lidhet pension i plotë. Në këto kushte, gjykata çmon se padia e paditësit duhet
pranuar”.
-Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes 1794
-Dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të Apelit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Referuar neneve 4 dhe 7 të ligjit për gjykatat
administrative si dhe në bazë të vendimit unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, konstatohet se mosmarrëveshja në gjykim hyn në
juridiksionin e asaj gjykate, të cilës ligji i ka dhënë kompetencën për të gjykuar
mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit në shqyrtim”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2581, datë
Mat.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si edhe gjykata e rrethit gjyqësor.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Dibër, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2581, datë 30.06.2014 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimit 190, datë 24.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Mat, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të
cënueshëm vendimin e Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë. Ky Kolegj, ҫmon se,
vendimi nr.2581, datë 30.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe për rrjedhojë, ky vendim duhet të
prishet.
11. Ky Kolegj, në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, që janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë, e cila ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Mat, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale, nuk ka kryer “një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke
mos ju dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të palëve në proces dhe si rezultat, nuk e
ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi,
që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
12. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse janë: ”1)
Anullimin e aktit administrativ, vendimit të Degës së Përfitimeve Dibër, lënë në fuqi me
vendimin nr.39, datë 24.07.2012 të KRA Dibër, i cili është lënë në fuqi me vendimin nr.675,
datë 26.10.2012 të KQA Tiranë; 2) Detyrimin e palës së paditur të më trajtojë me pension të
plotë pleqërie, pasi plotësoj kushtet e ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar”. Këto kërkime pala paditëse i ka
mbështetur tek nenet 30 dhe 31 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, si dhe tek neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.
13. Referuar kërkimeve të palës paditëse si dhe shkakut ligjor të tyre, ky Kolegj,
vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, ka lidhje me kundërshtimin e akteve
823
administrative të nxjerra nga organi administrativ në lidhje me caktimin e masës së pensionit,
si rezultat i mosnjohjes nga ana e këtij të fundit të viteve të punës së paditësit. Kjo
mosmarrëveshje rregullohet drejtpërdrejtë dhe në mënyrë të posaçme nga Ligji nr.7703, datë
11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë’, i ndryshuar.
14. Paditësi në këtë gjykim, ka pretenduar se është i datëlindjes 1947 dhe plotëson të
gjitha kriteret ligjore për të përfituar pension pleqërie. Për këtë arsye, i është drejtuar me
kërkesë DRSSH Dibër për ti caktuar pension shtetëror pleqërie, sipas parashikimeve të Ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
Me vendimin nr.112, datë 13.03.2012 të DRSSH Dibër, paditësit është caktuar pension i
pjesshëm pleqërie, kategoria e tretë e punës, me masë përfitimi fillestare 6458 lekë për
periudhën e sigurimit 20 vjet e 4 muaj, me të drejtë pagese nga data 03.04.2012. Në këtë
llogaritje pensioni, pala e paditur nuk i ka përfshirë paditësit, periudhën e punës që ai
pretendon se e ka kryer pranë NP Drurit Burrel dhe periudhën e punës që ai pretendon se e ka
kryer pranë ND e Shfrytëzimit Pyjor Mat. Pra, një periudhë pune prej afro 19 vjetësh. Pas
ezaurimit të ankimit brenda juridiksionit administrativ, në kushtet kur pala paditëse nuk ka
qenë dakord me vendimet e dhëna nga ana e palëve të paditura në këtë gjykim, e ka bërë
çështjen objekt konflikti gjyqësor, duke pretenduar se ana e paditur në mënyrë të padrejtë dhe
në kundërshtim me ligjin nuk ja ka njohur këto vite pune, duke i lidhur pension të pjesshëm
pleqërie dhe jo pension të plotë.
15. Pala e paditur në këtë gjykim, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër
ka prapësuar në gjykim se nga verifikimi që ka kryer, ka konstatuar se vitet e punës që pala
paditëse ka pretenduar që ti njihen, nuk provohen me dokumentacion ligjor të rregullt dhe për
këtë arsye, këto vite pune nuk mund ti njihen atij si vjetërsi në punë. Marrëdhëniet e punës që
pala paditëse pretendon se i ka kryer pranë N.P.D Burrel dhe N Shfrytëzimit Pyjor Mat
përplasen ndërmjet tyre, si dhe me marrëdhëniet e tjera të punës që ky paditës ka realizuar
pranë Kooperativës Bujqësore Laç-Bruc dhe Ndërmarrjen e Ndërtimit Mat e NFP Krastë.
Pala paditëse gjatë kohës që kjo çështje ka qenë për gjykim, ka paraqitur pranë anës së
paditur, një kërkesë për rishqyrtimin e pensionit të tij, duke bashkëngjitur edhe vërtetimin e
datës 07.05.2013 të DRSSH Lezhë. Sipas këtij vërtetimi dhe vërtetimit me nr.520, datë
02.05.2013, DRSSH Dibër ka rishqyrtuar masën e përfitimit të pensionit të palës paditëse
duke i njohur atij në total një vjetërsi prej 32 vite e 22 ditë dhe i ka paguar atij edhe diferencat
që nga dita fillestare e pensionit, fakt i cili provohet sipas vendimit të Degës së Përfitimeve
datë 21.10.2013 dhe fletë përllogaritjes së periudhave të sigurimit. Rezulton e provuar se,
pala paditëse edhe pse ka qenë në dijeni të vërtetimit të datës 07.05.2013 të lëshuar nga
DRSSH Lezhë, nuk e ka paraqitur këtë dokument pranë palës së paditur me qëllim që ti
njiheshin këto vite pune, duke lejuar me qëllim shqyrtimin e një padie abuzive. Referuar
këtyre provave shkresore të sipërcituara, si dhe pretendimeve të ngritura nga pala paditëse në
padi, rezulton tërësisht e provuar se, paditësi ka paraqitur të dhëna të rreme dhe po ashtu,
gjykata ka disponuar me një vendim të pabazuar në prova dhe në ligj.
16. Rezulton e provuar se, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka lënë në fuqi
vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me të njëjtin arsyetim, duke pasqyruar
se: (i) ana e paditur është mbajtësja e dokumentacionit të vjetërsisë në punë të shtetasve dhe
për rrjedhojë, nuk mundet që për dokumentet që ndodhen pranë saj, të kundërshtojë
pretendimet e paditësit; (ii) pala e paditur ka detyrimin që të provojë para gjykatës
vlefshmërinë e dokumenteve që gjenden pranë saj; (iii) pala e paditur nuk mund të mos i
njohë vitet e punës që pasqyron dokumentet që janë të administruara pranë saj, nëse më parë
nuk i deklaron të pavlefshme ato; (iv) në kushtet kur të dhënat e vjetërsisë në punë për
paditësin, janë në këtë gjendje dhe pala e paditur nuk arriti të provojë në gjykim se, paditësi
nuk ka punuar në ndërmarrje shtetërore por në kooperativë bujqësore, gjykata çmon se këto
vite pune duhet ti njihen atij si vjetërsi pune në shtet dhe ti lidhet pension i plotë pleqërie.
824
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizë të vendimit nr.2581, datë
30.06.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat me të njëjtin arsyetim, vlerëson se hetimi gjyqësor
i zhvilluar nga kjo gjykatë dhe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, janë të pamjaftueshme
për të arritur në konkluzionin se pretendimet e paditësit janë të mbështetura në prova dhe në
ligj. Kjo gjykatë, nuk rezulton që të ketë kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes objekt shqyrtimi, duke arritur në këto konkluzione pa shqyrtuar dhe pa analizuar të
gjitha faktet dhe provat e nevojshme.
18. Thelbi i mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, qëndron në faktin se, vendimi i anës
së paditur për ti njohur paditësit pension të pjesshëm pleqërie është marrë ose jo në përputhje
me parashikimet e Ligjit nr.7703 datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e
Shqipërisë”. Pala paditëse pretendon se disponon dokumentacion shkresor për të provuar vitet
e punës që ka kryer pranë pranë NP Drurit Burrel dhe pranë ND e Shfrytëzimit Pyjor Mat,
por është ana e paditur ajo e cila nuk i njeh ato, duke arsyetuar se krijojnë përplasje midis
tyre. Në këto kushte, është detyra e gjykatës që të hetojë dhe të vlerësojë nëse ky
dokumentacion shkresor është i vlefshëm ose jo, nëse krijohen apo jo përplasje mes këtyre
periudhave në ndërmarrje të ndryshme dhe nëse këto akte të lëshuara nga ana e paditur, janë
në përputhje me ligjin e zbatueshëm apo jo. Ka qenë pikërisht ky qëndrim i organit
administrativ, që nuk i ka pranuar këto prova dhe dokumenta shkresore të disponuara nga
paditësi, që e ka detyruar këtë të fundit ta bëjë çështjen objekt konflikti gjyqësor.
19. Në nenin 31 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Kondita e Përfitimit” është parashikuar se:
“1. Personat e siguruar kanë të drejtën e një pensioni të plotë bazë në moshën 65 vjeç për
burrat dhe 60 vjeç për gratë, pasi ata: a) të kenë plotësuar 35 vjet sigurim; dhe b) të jenë
tërhequr nga veprimtaria ekonomike...”, ndërsa në nenin 34 të po këtij ligji, i titulluar
“Pensioni i pjesshëm pleqërie”, parashikohet se: “1. Personi i siguruar për një kohë më pak
se 35 vjet dhe më shumë se 15 vjet sigurimi, ka të drejtë të përfitojë pension të pjesshëm, kur
të arrijë burri moshën 65 vjeç dhe gruaja moshën 60 vjeç. 2. Pensioni i pjesshëm caktohet si
pjesë e pensionit të plotë. Ky pension llogaritet duke shumëzuar pensionin e plotë me vitet e
sigurimit dhe duke bërë pjesëtimin me 35 vjet”.
20. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, ligjvënësi ka përcaktuar saktësisht se,
cilët janë subjektet që përfitojnë nga zbatimi i këtij ligji, si dhe kushtet që ata duhet të
plotësojnë për të përfituar pension të plotë pleqërie. Kështu, që një subjekt të përfitojë
pension të plotë pleqërie në bazë të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore
në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, duhet të plotësojë këto tre kushte kumulative: i) të
ketë mbushur moshën 65 vjeç për meshkujt dhe 60 vjeç për gratë; ii) të ketë një periudhë të
përgjithshme sigurimi jo më pak se 35 vjet; si dhe iii) të jetë tërhequr nga veprimtaria
ekonomike. Vetëm në rast se subjekti pretendues, do të plotësojnë këto tre kushte në mënyrë
kumulative, do të mund të jenë subjekt përfitues i pensionit të plotë të pleqërisë. Në kushtet
kur subjektet pretenduese kanë mbushur moshën për pension pleqërie (të cituar si më sipër
për burrat 65 vjeç dhe për gratë 60 vjeç), por nuk kanë 35 vjet punë të mbuluara me sigurim,
atëherë ligjvënësi ka parashikuar që ata të përfitojnë pension të pjesshëm pleqërie, me kushtin
që të kenë një periudhë të mbuluar sigurimi jo më të vogël se 15 vjet pune. Në këtë rast, masa
e pensionit për këta subjekte llogaritet sipas formulës së përcaktuar në nenin 34 të ligjit të
sipërcituar, pika 2 e tij.
21. Referuar akteve të administruara në dosje, nuk rezulton të jetë evidentuar apo
edhe të jetë hetuar fakti, nëse pala paditëse disponon librezë pune për të vërtetuar këto vite
pune që pretendon se i ka kryer pranë ndërmarrjeve shtetërore si NP Drurit Burrel dhe ND e
Shfrytëzimit Pyjor Mat. Gjykata më të ulëta janë mjaftuar vetëm me faktin se përsa kohë
dokumentacioni, paraqitet në këtë gjendje dhe pala e paditur nuk arriti që të provojë se pala
825
paditëse ka punuar në kooperativë dhe jo në institucione shtetërore, atëherë duhet të pranohet
padia.
22. Asnjë prej gjykatave më të ulëta, nuk rezulton që të ketë hetuar dhe të ketë
verifikuar saktësisht se: a) cili është dokumentacioni shkresor mbi bazën e të cilit pala
paditëse pretendon vjetërsinë në punë dhe si konfirmohet ky dokumentacion; ii) a kemi
dublim dhe përplasje të vjetërsisë në punë të paditësit. Pra nga aktet e administruara në dosje,
a rezulton i vërtetë fakti se për të njëjtën periudhë kohe paditësi rezulton të ketë qenë i
punësuar edhe në kooperativë bujqësore, edhe në ndërmarrje shtetërore? iii) a disponon
paditësi librezë pune në mënyrë që të vlerësohet dhe kontrollohet fakti se në cilin institucion
shtetëror ka qenë i punësuar paditësi në këto periudha kohe të kontestuara nga pala e paditur;
iv) A i plotëson paditësi kushtet dhe kriteret ligjore për të përfituar pension të plotë pleqërie
apo jo?
23. Të dyja gjykatat kanë pranuar ti njohin paditësit vitet e punës, por nuk rezulton të
kenë analizuar se cilat janë provat shkresore tek të cilat janë mbështetur për të provuar këtë
fakt. Për këtë arsye, ky Kolegj vlerëson se vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta, nuk
janë rrjedhojë e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes dhe për këtë arsye nuk
rezulton tu kenë dhënë përgjigje shteruese të gjitha kërkimeve dhe prapësimeve që janë
ngritur nga palët ndërgjyqëse në këtë gjykim, sidomos prapësimeve të bëra nga pala e paditur.
24. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë
ligjore që të konstatonte të metat e shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat, si dhe t’i ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat proceduriale dhe
materiale për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin plotësisht të
rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe kthyer
përgjigje pretendimeve të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën e
provueshmërisë së të gjitha provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje
pretendimeve që kanë ngritur palët në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për t’u
rishqyrtuar sërish pranë kësaj gjykate, por me një trup tjetër gjykues.
25. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë
dy gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që kanë
lejuar këto dy gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre. Për këtë arsye, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë
hetimin gjyqësor në bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e
çështjes në gjykatën e apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi
procedurën e gjykimit në shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji
mosmarrëveshjeve administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që
kanë depozituar palët në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë
përgjigje kërkimeve të palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur
në këtë gjykim (neni 225 i K.Pr.Civile).
26. Kjo Gjykatë duhet t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
826
27. Për sa më sipër, ky Kolegj çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, pasi vendimi nr.2581,
datë 30.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedurial dhe atij material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rigjykim pranë kësaj gjykate, me një tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.02.2017
827
Nr. 00-2017-655 i Vendimit (78)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ARBEN XHAFERRI

PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme.
Baza Ligjore: Nenet 5, 24/a e vijues, 28, 32 dhe 46, paragrafi i dytë
i Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.

vendosur:
-Pranimin e padisë duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.53, datë
18.06.2011 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar pasurinë e llojit “truall” me
sipërfaqe 434 m2 si oborr funksional i ndërtesës me sipërfaqe 88 m2,
regjistruar në volumin 9, fq. 149, zona kadastrale 8602, nr.27/56-ND në
bashkëpronësi të trashëgimtarëve të Haki Xhaferrit.

-Ndryshimin e vendimit nr.681, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, në këtë mënyrë:
-Pranimin e padisë duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.53, datë
18.06.2011 të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë dhe detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar pasurinë e llojit truall me
sipërfaqe 253 m2 si oborr funksional i ndërtesës me sipërfaqe 86 m2,
regjistruar në volumin 9, fq. 149, zona kadastrale 8602 nr.27/56-ND në
828
bashkëpronësi të trashëgimtarëve të Haki Xhaferrit, me këto kufizime: V-
shesh dhe godinë 2 katëshe; J- Kristo Gazheli; L- pall 9 kat; P- Vllasi Dardha.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e

Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.783,
datë 27.11.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.681, datë 05.03.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë
janë të pambështetura në prova dhe në ligj,
- Paditësi nuk disponon dokumentacion që përbën titull pronësie të detyrueshëm për
regjistrim.
- Vendimi i gjykatës nr.994, datë 26.04.1994 është vërtetim fakti juridik, ndërkohë që
paditësi duhej ti drejtohej AKPP për blerjen e oborrit në përdorim.
- Nuk është ndërtuar drejtë ndërgjyqësia, pasi në gjykim duhej të thirrej Avokatura e
Shtetit si dhe Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Arben Xhaferri
është një ndër trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Haki Xhaferri, fakt i cili vërtetohet me
vendimin gjyqësor civil nr.2708, datë 09.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
të cilin është çelur trashëgimia ligjore e subjektit Haki Xhaferri.
2. Pala paditëse ka pretenduar se është pronar i një pasurie të paluajtshme të përbërë
nga një truall me sipërfaqe 434 m2 si dhe i një sipërfaqeje ndërtimore prej 88 m2, e ndodhur
në qytetin e Vlorës dhe e regjistruar në volumin nr.9, faqe 149, zona kadastrale 8602, me
nr.27/56-ND pasurie pranë ZVRPP Vlorë, në emër të trashëgimtarëve ligjorë të subjektit
Haki Xhaferri.
3. Pala paditëse ka pretenduar gjithashtu se, origjina e titullit të tij të pronësisë rrjedh
nga trashëgimia ligjore e trashëgimlënësit të tij Haki Xhaferri, ndërsa vetë ky i fundit, titullin
e pronësisë mbi pronën objekt shqyrtimi e ka fituar nëpërmjet vendimit gjyqësor civil me
nr.994, datë 26.04.1994 të Gjykatës së Rrethit Vlorë, me të cilin është vendosur: “Të njohi
pronar Haki Xhaferrin mbi një palë shtëpi në lagjen “Pavarësia”, Rruga “Kastriot Muço”,
nr.16, Vlorë të ndërtuar me mur tulle dhe blloqe, të mbuluara me ternit, tre dhoma e një
kuzhinë, e një ËC, të kufizuara: nga veriu me gomisterinë e pallatit 887, nga jugu me Kristo
Gazhelin; nga lindja me Kastriot Elmazi; nga perëndimi me Hamdi Hodo”.
4. Pala paditëse pretendon se i është drejtuar ZVRPP Vlorë me kërkesë për të bërë
regjistrimin e truallit, pasi ishte disponues i disa çertifikatave të pronësisë së disa banesave që
ai kishte ne Lagjen “Pavarësia”, por trualli figuronte i regjistruar në emër të një subjekti
tjetër.
5. Me Urdhërin nr.53, datë 18.05.2011 të ZVRPP Vlorë është vendosur refuzimi i
kërkesës së paditësit për regjistrimin e pasurisë truall të ndodhur në Vlorë, zona kadastrale
8602, me arsyetimin se: “...Nga verifikimet që u bënë nga zyra jonë, rezulton se trualli që ju
pretendoni është i regjistruar në emër të një personi tjetër. Brenda 30 ditëve duhet ti
drejtoheni Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
829
18.07.2011, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i regjistruesit për refuzimin e regjistrimit të pronës së
njohur me vendimin gjyqësor të formës së prerë, është i padrejtë dhe i nxjerrë në kundërshtim
me ligjin.
vendosur:
-Pranimin e padisë duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.53, datë 18.06.2011
të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe detyrimin e palës së
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar
pasurinë e llojit “truall” me sipërfaqe 434 m2 si oborr funksional i ndërtesës me sipërfaqe 88
m2, regjistruar në volumin 9, fq. 149, zona kadastrale 8602, nr.27/56-ND në bashkëpronësi
të trashëgimtarëve të Haki Xhaferrit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Regjistrimi përfundimtar i pasurive të
paluajtshme paraprihet nga një regjistrim fillestar, fazë gjatë të cilës nga ana e Zyrës së
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme bëhet zgjidhja e të gjithë mosmarrëveshjeve që mund
të kenë kufitarët lidhur me vendndodhjen e kësaj pasurie apo ndonjë pasaktësi të mundshme
lidhur me sipërfaqen apo kufijtë e pronës, dhe në rastin konkret rezulton të mos ketë
mosmarrëveshje midis pronarëve kufitarë, të cilët kanë paraqitur deklaratat noteriale se nuk
kanë pretendime pronësie në lidhje me këtë pronë. Nga ana tjetër, është detyrë e Zyrës
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme që të bëjë azhornimin e një zone
kadastrale duke përgatitur Hartën Treguese të kësaj zone dhe planet përkatëse të rilevimit
për çdo pasuri që rezulton të ketë pasaktësi në sipërfaqen dhe gjendjen e faktit të saj, në
raport me atë të titullit të pronësisë dhe nuk është një kërkesë që duhet të plotësohet prej
subjektit që aplikon për regjistrimin e pasurisë së tij, që ai ti drejtohet gjykatës. Pra, pala
paditëse disponon titull të vlefshëm për fitimin e pronësisë mbi sipërfaqen e truallit në të
cilën ajo ndodhet dhe nisur nga sa më sipër, ai duhet të regjistrohet si pronar i këtij ndërtimi
dhe i sipërfaqes funksionale të tij...”.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.783, datë 27.11.2013 ka vendosur:
-Ndryshimin e vendimit nr.681, datë 05.03.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë, në këtë mënyrë:
-Pranimin e padisë duke shfuqizuar aktin administrativ, urdhër nr.53, datë 18.06.2011
të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe detyrimin e palës së
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të regjistruar
pasurinë e llojit truall me sipërfaqe 253 m2 si oborr funksional i ndërtesës me sipërfaqe 86
m2, regjistruar në volumin 9, fq. 149, zona kadastrale 8602 nr.27/56-ND në bashkëpronësi të
trashëgimtarëve të Haki Xhaferrit, me këto kufizime: V-shesh dhe godinë 2 katëshe; J-
Kristo Gazheli; L- pall 9 kat; P- Vllasi Dardha.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Sikundër rezulton edhe nga dosja e vendimit
gjyqësor nr.994, datë 26.04.1994 e administruar në gjykim në gjykatën e apelit, i ndjeri Haki
ka jetuar atje që prej vitit 1962 dhe me leje të organeve të pushtetit të asaj kohe ka ndërtuar
banesat e mësipërme, të cilat janë regjistruar sipas vërtetimit të pronësisë në vitin 2006.
Sipërfaqja e truallit që zënë këto banesa dhe që posedon paditësi e rrethuar me mur bllok
është 253 m2 dhe jo 434 m2. Në kushtet kur sipërfaqja prej 434 m2 sipas vendimit gjyqësor,
krijon mbivendosje me sipërfaqe të tjera, gjykata e shkallës së parë Vlorë nuk duhej të
dispononte për regjistrimin e saj, por vetëm për sipërfaqen që disponon paditësi, e cila nuk
ka mbivendosje dhe përputhet me sasinë e truallit që jepej nga shteti sipas ligjit të kohës kur i
ndjeri Haki Xhaferri ka bërë ndërtimin. Një konstatim i tillë rezulton edhe nga ekspertja Tefta
830
Konomi, ndonëse rezulton se kufijtë e vjetër të pronës nuk kanë ndryshuar. Në këto kushte
çmohet ndryshimi pjesërisht i vendimit të ankimuar”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.783, datë
27.11.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit nr.681, datë 05.03.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që
e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, përmban shkaqe
Vlorë, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.
Vlorë, e cila rezulton të ketë shqyrtuar një mosmarrëveshje me natyrë administrative, që është
jashtë kompetencës lëndore të kësaj gjykate.
831
7 të këtij ligji.
janë cënuar.
shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimi e palës paditëse në këtë
gjykim, lidhet me: “Detyrimin e palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Vlorë të bëjë regjistrimin e pasurisë së paluajtshme”, veprime këto të cilat kanë
natyrë administrative dhe duhet të kryhen nga ky organ. Për rrjedhojë dhe mosmarrëveshja e
lindur mes subjektit dhe organit publik ZRPP ka natyrë administrative, pasi regjistrimi i
titujve të pronësisë pranë Zyrave të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, përbën një
veprimtari administrative të këtij organi të rregulluar në mënyrë të posaçme nga ligji specifik,
sikundër është Ligji nr.7843 datë 13.07.1997 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, i
ndryshuar, si dhe VKM nr.1025, datë 09.07.2008 të Këshillit të Ministrave.
ligjore me karakter procedurial, sikundër është i neni 7, pika “b” e Ligjit nr.49/2012 “Për
kompetente për: ... b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik...”, si dhe tek neni 17, po i ligjit të sipërcituar, i titulluar
“Objekti i padisë”, ku në pikën 1 të tij, pasqyrohet se: “Padia ngrihet: ...ç) për të detyruar
organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar apo për të cilin organi
publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë...”.
832
dosjen gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në
datë 27.11.2013, pra pasi kishte hyre në fuqi Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe
pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative, bazuar në ligjin e përmendur më
lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte marrë në shqyrtim këtë
objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Vlorë duhet të kishte shpallur me anë të një vendimi të
shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të
cakton.
vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, ky
vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja
duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
28. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në varësi të vendimit që do
të marrë për gjykimin e kësaj çështje (në dhomë këshillimi apo në seancë gjyqësore), do t’u
bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që në përputhje me ligjin, të provojnë
833
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të
drejta, kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara
me ligj. Gjykata duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato
të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët
që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet
zyrtarisht nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të
dhënave të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e
veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë
rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.783, datë 27.11.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
Tiranë, më 22.02.2017
834
Nr. 00-2017-651 i Vendimit (79)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: AFRIM DERVISHAJ

PASURIVE TË PALUAJTSHME POGRADEC
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të regjistrojë në emër të paditësit
pasurinë e paluajtshme e fituar me vendim gjyqësor të formës së prerë.
Baza Ligjore: Neni 193 i K.Civil, Ligji nr.33, datë 21.03.2012
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.412-266, datë 22.04.2013

ka vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Afrim Dervishaj.
-Detyrohet i padituri Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Pogradec të regjistrojë në emër të paditësit Afrim Dervishaj pasurinë e
paluajtshme me nr.633/5 A, truall me sipërfaqe 280 m2 dhe ndërtesë 72 m2, të
ndodhur në fshatin Memelisht, në ZK 2648, e cila kufizohet: Veri- pasuria me
nr.633/2; Lindje- pasuria me nr.633/11/10; Jug- pasuria me nr.745, rrugë;
Perëndim- pasuria me nr.633/3, 633/4, Rexhep Elmasllari, pasuri e
paluajtshme e fituar me vendim gjyqësor të formës së prerë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurës.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.487, datë 23.10.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Pogradec, si më poshtë:
-Rrëzimin e kërkesë padisë të paditurit Afrim dervishaj si të pabazuar në prova
dhe në ligj.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Afrim Dervishaj, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.487, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.412-266, datë 22.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
835
- Vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Korçë është një vendim i marrë në kundërshtim
me dispozitat ligjore procedurale dhe ato materiale, që rregullojnë mosmarrëveshjen
objekt shqyrtimi.
- Gjykimi në gjykatën e apelit është zhvilluar në mungesë të palës paditëse, pasi nga
ana e kësaj gjykate nuk është respektuar njoftimi i palëve sipas ligjit.
- Pranë kësaj gjykate janë zhvilluar disa seanca gjyqësore, të cilat janë shtryë me
kërkesën e palës sonë, për shkak se avokati mbrojtës i palës paditëse dhe vetë paditësi
kanë pasur pamundësi ligjore për tu paraqitur në gjykim.
- Ne seancën e fundit të zhvilluar pranë Gjykatës së Apelit Korçë, kjo e fundit nuk ka
njoftuar palën paditëse rregullisht sipas ligjit, duke lejuar shkelje të rënda proceduriale
dhe duke i mohuar paditësit të drejtën e aksesit në gjykatë.
- Edhe nga pikëpamja materiale e trajtimit të çështjes, gjykata e apelit ka gabuar në
interpretimin që i ka bërë ligjit, njësoj si edhe Kryeregjistruesi.
- Vendimi gjyqësor nr.397, datë 04.06.2012 i Gjykatës së Apelit Korçë, është vendim i
formës së prerë dhe si i tillë, referuar nenit 193 të K.Civil është i detyrueshëm për tu
regjistruar në regjistrat publik të zyrës së regjistrimit të pasurive të paluajtshme.
Detyrimi për regjistrimin e vendime gjyqësore të formës së prerë, parashikohet
qartësisht edhe në nenin 44 të Ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”.
- Bazuar në këto dispozita ligjore, arsyetimi i dhënë nga kryeregjistruesi dhe gjykata e
apelit konstatohen qartësisht se bien ndesh me to.
- Pretendimi i ngritur nga gjykata se titulli i pronësisë nuk ka të pasqyruar qartë pronën,
vendodhjen e saj, kufitarët, apo edhe përcaktimin e saktë të sipërfaqes nuk qëndrojnë.
Të gjithë këto elementë që citohen në vendimin e gjykatës së apelit, pasqyrohen
qartësisht dhe shumë saktë në vendimin gjyqësor me nr.397, datë 04.06.2012 të
Gjykatës së Apelit Korçë, i saktësuar me vendimin nr.5, datë 19.12.2012 të po kësaj
gjykate, fakt i cili e bën vendimin e gjykatës së apelit objekt kundërshtimi, tërësisht të
pabazë në këtë gjykim.
- Të gjitha problemet që ka ngritur gjykata e apelit përsa i përket mënyrës së fitimit të
pronësisë me parashkrim fitues, si dhe njohjen e titullit të pronësisë palës paditëse,
janë çështje të cilat kanë marrë zgjidhje në themel të tyre në një gjykim tjetër, bazuar
në prova shkresore të pakontestueshme si dhe në dispozitat ligjore në fuqi.
- Për të gjitha arsyet e parashtruara më sipër, duhet të rrëzohet vendimi i dhënë nga
Gjykata e Apelit Korçë dhe të lihet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit
Pogradec.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Afrim Dervishaj
është pronar i një pasurie të paluajtshme të përbërë nga një truall me sipërfaqe 280 m2 dhe
një ndërtesë me sipërfaqe 70 m2, e ndodhur në fshatim Memelisht, Pogradec, në Zonën
Kadastrale 2648, në pasurinë 633/5 A, me këto kufizime: Veriu- pasuria me nr.633/2; Lindje-
pasuria me nr.633/11/10; Jugu- pasuria me nr.745, rrugë; Perëndimi- pasuria me nr.633/3,
633/4, Rexhep Elmasllari.
2. Pala paditëse ka pretenduar se origjinën e titullit të pronësisë për pasurinë e
paluajtshme të cituar më sipër, e ka nga vendimi gjyqësor me nr.397, datë 04.06.2012 të
836
Gjykatës së Apelit Korçë, me të cilin është vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.37, datë
19.01.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, si më poshtë: Pranimin e kërkesë
padisë. Detyrimin e të paditurit Gavrosh Pambuku të njohë paditësin Afrim Dervishaj në
pasurinë e paluajtshme me nr.633/5 A, truall me sipërfaqe 280 m2 dhe ndërtesë 72 m2, të
ndodhur në fshatin Memelisht, në zonën kadastrale 8581, e cila kufizohet: Veri- pasuria me
nr.633/2; Lindje- pasuria me nr.633/11/10; Jug- pasuria me nr.745, rrugë; Perëndim-
pasuria me nr.633/3, 633/4, Rexhep Elmasllari”.
3. Pala paditëse ka pretenduar se, vendimi gjyqësor i mësipërm, është ndrequr me
vendimin gjyqësor civil nr.5, datë 19.12.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë, me të cilin është
vendosur: “Ndreqjen e gabimit në vendimin gjyqësor të Gjykatës së Apelit Korçë nr.397, datë
04.06.2012 në pjesën “në ZK 8581...” (që është) në “ZK 2648” (që duhet të jetë), ku
formulimi përfundimtar është: Ndryshimin e vendimit nr.37, datë 19.01.2012 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Pogradec, si më poshtë: Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurit
Gavrosh Pambuku të njohë pronar Afrim Dervishaj në pasurinë e paluajtshme me nr.633/5
A, truall me sipërfaqe 280 m2 dhe ndërtesë 72 m2, të ndodhur në fshatin Memelisht, në ZK
2648, e cila kufizohet: Veri- pasuria me nr.633/2; Lindje- pasuria me nr.633/11/10; Jug-
pasuria me nr.745, rrugë; Perëndim- pasuria me nr.633/3, 633/4, Rexhep Elmasllari. Ky
vendim i bashkohet vendimit të ndrequr”.
4. Pala paditëse pretendon se i është drejtuar ZVRPP Pogradec me kërkesë për të bërë
regjistrimin e pasurisë së paluajtshme, të fitur me një vendim gjyqësor të formës së prerë
sipas parashikimeve të nenit 193 të Kodit Civil, si dhe ligjit “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”.
5. Me Projekt-Urdhrin nr.48, datë 05.02.2013 të ZVRPP Pogradec i është propozuar
Kryeregjistruesit të Republikës, refuzimi i regjistrimit të vendimit nr.37, datë 19.01.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, i ndryshuar me vendimin nr.397, datë 04.06.2012 të
Gjykatës së Apelit Korçë, me arsyetimin se: “...Asnjë nga palët ndërgjyqëse apo
trashëgimtarët e tyre nuk figurojnë pronarë në regjistrat e pasurive të paluajtshme që
administrohen nga ZVRPP Pogradec. Vendimi i gjykatës nuk shoqërohet me hartë treguese të
regjistrimit si pjesë përbërëse e tij. Vendimet e gjykatës, nuk përcaktojnë minimalisht kufijtë e
pronës objekt gjykimi (pasuria 633/5 është e regjistruar në vol 4, fq 73 truall me sipërfaqe
762 m2, nga kjo 108 m2 ndërtesë), ndërsa gjykata shprehet në dispozitiv për një truall me
sipërfaqe 280 m2 dhe 72 m2 ndërtesë...”.
6. Bazuar në propozimin e mësipërm të Regjistruesit të ZVRPP Pogradec, me
urdhërin nr.117, datë 18.02.2013 të kryeregjistruesit është vendosur: “Refuzimi i kërkesës së
z. Afrim Dervishaj me objekt “Regjistrimin e vendimit gjyqësor nr.397, datë 04.06.2012 të
Gjykatës së Apelit Korçë, ndrequr me vendimin nr.5, datë 19.12.2012 të Gjykatës së Apelit
Korçë, e cila ka vendosur: Ndreqjen e gabimit material të vendimit gjyqësor nr.397, datë
04.06.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë, në pjesën ku thuhet në ZK 8581 (që është) në ZK
2648 (që duhet të jetë)” ...”.
18.03.2013, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, vendimi i Kryeregjistruesit për refuzimin e regjistrimit të
pronës së njohur me vendimin gjyqësor të formës së prerë, është i padrejtë dhe i nxjerrë në
kundërshtim me ligjin.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec , me vendimin nr.412-266, datë
-Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Afrim Dervishaj.
-Detyrohet i padituri Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Pogradec
të regjistrojë në emër të paditësit Afrim Dervishaj pasurinë e paluajtshme me nr.633/5 A,
truall me sipërfaqe 280 m2 dhe ndërtesë 72 m2, të ndodhur në fshatin Memelisht, në ZK
837
2648, e cila kufizohet: Veri- pasuria me nr.633/2; Lindje- pasuria me nr.633/11/10; Jug-
pasuria me nr.745, rrugë; Perëndim- pasuria me nr.633/3, 633/4, Rexhep Elmasllari, pasuri e
paluajtshme e fituar me vendim gjyqësor të formës së prerë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurës.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Paditësi e ka fituar pasurinë objekt gjykimi me
vendim gjyqësor nr.397, datë 04.06.2012 të Gjykatës së Apelit Korçë, ndrequr me vendimin
nr.5, datë 19.12.2012 të po kësaj gjykate. Çdo justifikim apo pretendim, përtej këtij detyrimi
është tërësisht i pambështetur ligjërisht. Veprimet e anës së paditur për mosregjistrim,
cënojnë parimin e ekzekutimit të detyrueshëm të vendimeve gjyqësore të formës së prerë, neni
451/a i K.Pr.Civile. Ligji nr.33/2012 ...neni 44 i tij, ku vetë e paditura i referohet për
mosregjistrimin e vendimit gjyqësor, shpreh qartë detyrimin e zyrave të regjistrimit për të
regjistruar pasuritë e fituara me parashkrim fitues. Verifikimet që mund të bëjë e paditura
për efekt regjistrimi, nuk mund të shkojnë përtej detyrimit për të regjistruar një pronë të
fituar me një vendim gjyqësor të formës së prerë, mënyrë fitimi pronësie parashikuar në
Kodin Civil, si detyrim për tu regjistruar në regjistrat publikë të pasurive të paluajtshme...”.
9. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.487, datë 23.10.2013 ka vendosur:
Pogradec, si më poshtë:
-Rrëzimin e kërkesë padisë të paditurit Afrim dervishaj si të pabazuar në prova dhe në
ligj.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Duke mos kundërshtuar aktin administrativ të
refuzimit për regjistrim nr.117, datë 18.02.2013, ky akt është i vlefshëm dhe në fuqi, i
detyrueshëm për zbatim nga organi i administratës siç është ZVRPP Pogradec. Pavarësisht
referimit në nenin 193 të Kodit Civil, kjo dispozitë duhet parë e lidhur me ligjin specifik atë
“për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, nr.33/2012...konkretisht nenit 44 të tij, veprimet
e Zyrës së Regjistrimit janë në përputhje me kërkesat e ligjit për regjistrimin e pronës së
fituar me parashkrim fitues dhe me aktet nënligjore të dala në zbatim të tij. Pavarësisht
ekzistencës së vendimit gjyqësor për regjistrimin e tij, kërkohet plotësimi i një sërë
elementësh të domosdoshëm, të cilat në rastin e kërkesës së paditësit nuk janë plotësuar.
Mungesa e këtyre elementëve që lidhen me përcaktimin e saktë të vendndodhjes së pronës,
kufitarët e saj dhe mangësi të përcaktimit të sipërfaqes apo edhe mungesa e origjinës së
pronës në emër të pronarëve të mëparshëm, konsiderohen shkaqe të përligjura për
mosregjistrimin e saj nga ZVRPP. Referuar nenit 44 të Ligjit, regjistruesi i ZVRPP Pogradec
është i detyruar të zbatojë në rrugë hierarkike vendimet e organit epror të tij, që në rastin
konkret është Kryeregjistruesi. Pavarësisht qëndrimit të zyrës vendore, ajo është e detyruar
që të zbatojë vendimin nr.117, datë 18.02.2013 të Kryeregjistruesit e në këto kushte, Gjykata
e Apelit vlerëson se kjo zyrë nuk mund të urdhërohet gjyqësisht të kryejë regjistrimin e
pronës, përsa kohë ka një akt administrativ të vlefshëm e të parevokuar apo shfuqizuar që e
ndalon atë... Duke pasur mangësi që lidhen me origjinën e pronës, mungesën e planvendosjes
së saj dhe pasaktësi të dokumentacionit, i drejtë është vendimi i kryeregjistruesit për
refuzimin e regjistrimit të saj”.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Afrim Dervishaj, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.487, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.412-266, datë 22.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, duke
parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
838
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitura nga pala
paditëse Afrim Dervishaj, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më
të ulëta.
12. Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi nr.487, datë 23.10.2013 i Gjykatës së Apelit
Korçë dhe vendimi nr.412-266, datë 22.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec,
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tilla, ato duhet të prishen dhe
çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të pretendimeve të
palëve rekursuese, të cilat kanë lidhje me themelin e çështjes objekt gjykimi, vlerëson të
shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të ulëta, të cilat janë investuar
në shqyrtimin e kësaj çështje. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë, si gjykatë
ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit
procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për
administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe
e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit
material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente.
15. Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
se, të dyja gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje të rënda proceduriale në gjykimin e kësaj
çështje. Rezulton nga procesverbali gjyqësor, fletëthirjet, si dhe provat e administruara në
dosjen gjyqësore se, nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, nuk janë respektuar
parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile, në të cilën parashikohet shprehimisht se: “Avokatura
e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje
për të cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron
njoftimin e akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”,
si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij,
në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e Shtetit është person juridik publik, në varësi të Ministrit
të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2. Avokatura e Shtetit është institucion qendror i
administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht për dhënien e asistencës juridike për
institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca juridike përfshin shërbimin këshillimor
dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet juridike të përcaktuara në nenin 5 të
këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit është e detyrueshme. Në Avokaturën e
Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet ekskluzivisht nga avokatët e shtetit. 3. Avokatura
e Shtetit organizohet dhe e ushtron veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4. Buxheti i
Avokaturës së Shtetit është zë i veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë”.
16. Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec të njoftonte Avokaturën
e Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
839
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky fakt, vlerësohet si i domosdoshëm
për sa kohë, (i) palë në këtë mosmarrëveshje është Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë “tokë truall”, origjina e së
cilës nga ana e ZVRPP nuk qartësohet se e kujt ka qenë dhe si ka ardhur tek paditësi i cili
pretendon atë për regjistrim; (iii) si dhe në kushtet kur ligji procedurial, urdhëron kryerjen e
një veprimi të tillë nga gjykata.
17. Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
kuptuar si e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në
ligj e së cilës, të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme në shkallët
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundesinë e thirrjes dhe
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se, gjykatës i del
për detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor, të mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojne shkaqe dhe rrethana që e
bëjnë të nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre.
Në kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi
dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë
njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës
së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq, me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të
shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
18. Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese.
Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave
do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të sipërcituara, Avokatura e Shtetit
duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i procesit të rregullt
ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave
proceduriale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës
së Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
19. Gjykata e Apelit Korçë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore që të
konstatonte shkeljet proceduriale të lejuara nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe të
vendoste në lidhje me to sipas parashikimeve ligjore, nuk e ka bërë një gjë të tillë, duke
anashkaluar faktin se, nga ana e gjykatës së shkallës së parë është zhvilluar një proces jo i
rregullt ligjor.
20. Fakti që nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, nuk ishte kryer asnjë
njoftim për Avokaturën e Shtetit, Zyra Vendore Korçë (gjë e cila provohet qartësisht nga
aktet e administruara në dosje), nuk lejonte Gjykatën e Apelit Korçë qç të shqyrtonte në
themel çështjen pa u konstatuar dhe korrigjuar këto shkelje proceduriale. Mosmarrja pjesë e
Avokaturës së Shtetit në një shkallë gjykimi, në kushtet ku ligji kërkon në mënyrë të
domosdoshme pjesëmarrjen e saj, bën që ky gjykim në këtë shkallë të jetë i parregullt dhe në
kundërshtim të plotë me ligjin material dhe procedurial që rregullon këtë mosmarrëveshje.
Pjesëmarrja e Avokaturës së Shtetit në gjykatën e apelit, nuk mund të rregullojë shkeljet e
rënda proceduriale të lejuara nga Gjykata e Shkallës së Parë, kjo pasi mungon pjesëmarrja e
një pale të rëndësishme në një shkallë gjykimi. Shkeljet e rënda proceduriale, nuk rregullohen
nga gjykata më e lartë duke mos u marrë në shqyrtim dhe duke u gjykuar themeli i çështjes,
por ato riparohen vetëm në mënyrën si ligji i parashikon (neni 467/ç të K.Pr.Civile), duke u
prishur vendimi i shkallës së parë dhe duke u dërguar çështja për rigjykim pranë kësaj gjykate
me një tjetër trup gjykues.
840
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit
do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe
të bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec janë
marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
23. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
PËR KËTO ARSYE

V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.487, datë 23.10.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.412-266, datë 22.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec, dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 22.02.2017
841
Nr. 00-2017-335 i Vendimit (80)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MEHMET BARDHOSHI

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ,
Vendim “Për dënim me gjobë” nr.05, datë 03.10.2012,
sipas procesverbalit të gjobës të datës nr.16, datë 25.09.2012,
të ardhur nga Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar pranë Bashkisë Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 153, 154, 156 i Kodit të Procedurës Civile
si dhe neni 324 e vijues i Kodit të Procedurës Civile,
Ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”.
Me vendimin nr.2639, datë 13.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,

është vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë nr.5658, datë 17.10.2012 regjistrimi, të paditësit
Mehmet Bardhoshi. – Shfuqizimin e aktit administrativ nr.16, datë
25.09.2012, si rrjedhojë dhe Vendimin e dënimit me gjobë nr.05, datë
03.10.2012 të Inspektorit të Ndërtimit Urbanistik Kombëtar, pranë Bashkisë
Tiranë dhe konstatimin e tyre si akte administrative absolutisht të
pavlefshme.”.
Me vendimin nr.1581, datë 22.04.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, është

vendosur:
“Moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, dërgimin e akteve të gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit.”.
Me vendimin nr.4523, datë 17.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit është

vendosur:
842
Kundër vendimit është ushtruar rekurs nga Inspektorati Ndërtimor e Urbanistik
Kombëtar me datë 09.01.2015. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe se nuk ka kundërrekurs
të paraqitur. Në rekurs parashtrohet si shkaqe:
- Aktet e dënimit me gjobë janë marrë në bazë dhe për zbatim të ligjit;
- Padia ka të meta dhe nuk duhet të ishte pranuar për gjykim;
- Padia është e paprovuar dhe duhet të ishte rrëzuar nga gjykatat;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe apelit duhet të ndryshohen dhe të vendoset
rrëzimi i padisë.

V Ë R E N:

2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se Inspektorati Urbanistik Kombëtar me
Vendimin nr.29, datë 01.08.2011 ka dënuar administrativisht me shumën 100.000 Lekë
gjobë. Pala paditëse rezulton ta ketë kundërshtuar gjyqësish këtë akt administrativ. Më tej
sërish i padituri ka dënuar administrativisht me 100.000 Lekë gjobë palën paditëse me
Vendimin nr.5, datë 25.09.2012.
Sipas dy çertifikatave për vërtetim pronësie pala paditëse është pronar i dy pasurive
tokë arë me sipërfaqe 372 dhe 775 m2, të ndodhura në Zonën Kadastrale 3695. Në këto
pasuri rezulton të jenë ndërtuar nga pala paditëse dy ndërtime, një shtëpi banimi dhe një
objekt për ushtrimin e aktivitetit tregtar.
3. Me Vendimin nr.2639, datë 13.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është vendosur: “- Pranimin e kërkesëpadisë nr.5658, datë 17.10.2012 regjistrimi, të paditësit
Mehmet Bardhoshi. – Shfuqizimin e aktit administrativ nr.16, datë 25.09.2012, si rrjedhojë
dhe Vendimin e dënimit me gjobë nr.05, datë 03.10.2012 të Inspektorit të Ndërtimit
Urbanistik Kombëtar, pranë Bashkisë Tiranë dhe konstatimin e tyre si akte administrative
absolutisht të pavlefshme.”.
4. Gjykata ka arsyetuar se pala e paditur ka vepruar në mënyrë të paligjshme, pasi
është vlerësuar se pala e paditur ka vepruar në kapërcim të kompetencave të saj dhe për
rrjedhojë është konkluduar se akti administrativ është absolutisht i pavlefshëm.
5. Kundër vendimit ka ushtruar ankim pala e paditur. Në ankim është kërkuar
ndryshimi i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë si të pabazuar në
ligj dhe në prova.
6. Me vendimin nr.1581, datë 22.04.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë është
vendosur: “Moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, dërgimin e akteve të gjykatës
kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit.”.
7. Me Vendimin nr.4523, datë 17.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
është vendosur: “- Lënien në fuqi të Vendimit nr.2639, datë 13.03.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”. Gjykata ka konkluduar se në nxjerrjen e këtyre akteve nuk është
respektuar procedura ligjore dhe se aktet janë absolutisht të pavlefshme dhe të paafta të
krijojnë pasoja juridike.
8. Kundër vendimit është ushtruar rekurs nga Inspektoriati Ndërtimor e
Urbanistik Kombëtar me datë 09.01.2015. Rekursi rezulton të jetë njoftuar dhe se nuk ka
kundërrekurs të paraqitur. Në rekurs parashtrohet si shkaqe:
- Aktet e dënimit me gjobë janë marrë në bazë dhe për zbatim të ligjit;
843
- Padia ka të meta dhe nuk duhet të ishte pranuar për gjykim;
- Padia është e paprovuar dhe duhet të ishte rrëzuar nga gjykatat;
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe apelit duhet të ndryshohen dhe të
vendoset rrëzimi i padisë.

vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit nuk lejohet të ushtrohet rekurs sipas nenit 56
shkronja “a” të Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ. Kolegji sjell në vëmendje se
vendimi objekt kontestimi është një akt administrativ dënimi me gjobë për kundravajtje
administrative me vlerë 100.000 Lekë. Për rrjedhojë Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vendos pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 490 të Kodit të Procedurës
Civile.
V E N D O S I:
Pushimin e gjykimit të rekursit të palës së paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar ndaj vendimit nr.4523, datë 17.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.
Tiranë, më 22.02.2017
844
Nr. 00-2017-423 i Vendimit (81)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
në dhomë këshillim, më datë 22.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: NEZIR BATA

I PADITUR: FAKULTETI I GJUHËVE TË HUAJA,
UNIVERSITETI I TIRANËS
OBJEKTI:
Shfuqizimi i Vendimit nr.434 prot., datë 15.05.2007 të të paditurit
dhe rikthimi në vendin e mëparshëm të punës.
Detyrimi i palës së paditur të më paguajë pagën
prej datës 04.04.2007 deri në rikthimin në detyrë.
Baza Ligjore: Neni 324, 325 të Kodit të Procedurës Civile,
Neni 129/1, 144, 145, 146, 155 të Kodit të Punës.

vendosur:
“1. Pranimin e pjesshëm te kërkese padisë. 2. Kundërshtimin e urdhrit te
paditurit nr.434 prot date 15.05.2007. 3. Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën
tjetër te saj.”.

“Ndryshimin e vendimit nr.5326, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Shfuqizimin e urdhrit të palës së paditur nr.434 prot., datë
15.05.2007. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë palës paditëse
dëmshpërblimin me pagën e 12 muajve për shkak të zgjidhjes së kontratës së
punës. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë palës paditëse dëmshpërblimin
me pagën e 3 muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit. Detyrimin e palës
së paditur tì paguajë palës paditëse dëmshpërblimin me pagën e 2 muajve për
mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës. Detyrimin e palës së
paditur tì paguajë palës paditëse dëmshpërblimin me 3 paga mujore për
vjetërsi në punë. Lënien në fuqi të vendimit për moskthimin e palës paditëse
në vendin e mëparshëm të punës.”
845
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.31001-00700-00-
2010 i Regj. Themeltar, nr.00-2014-4337 i Vendimit (578), datë 04.11.2014 ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.5326 datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe të vendimit nr.1612 datë 25.11.2009 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe rrëzimin e padisë.”.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.83 datë 30.12.2015 ka vendosur:

“Pranimin e pjesshëm të kërkesës. - Shfuqizimin si të papajtueshëm me
Kushtetutën të vendimit nr.00-2014-4337 (578), datë 04.11.2014 të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë. - Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
Gjykatën e Lartë.”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Fakulteti i Gjuhëve

të Huaja ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatimin e gabuar të
ligjit procedural dhe material nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, duke
pretenduar se:
- Vendimi i Gjykatës se Apelit bie në kundërshtim me nenin 6, 14, 16, 28, 41, 79, 185,
459, 452 te Kodit të Procedurës Civile dhe 129, 153 të Kodit të Punës;
- Gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë e të thelluar dhe janë mbështetur vetëm në
pretendimet e paditësit;
- Kjo çështje është gjykuar me shpejtësi dhe se nuk ka marrë pjesë avokati i shtetit pasi
nuk ishte lajmëruar për seancën në gjykatën e apelit;
- Nuk është respektuar parimi i kontradiktorialitetit;
- Janë ironizuar prapësimet e palës së paditur për shkakun e justifikuar të zgjidhjes së
kontratës së punës;
- Paditësit i është dhënë mundësia që nëpërmjet organeve kompetente të provojë në
prokurori ose gjykatë pretendimet e tij se nuk ka kryer veprime të paligjshme dhe të
pamoralshme, se janë të pavërteta rrethanat që tregohen në regjistrimin filmik të
shfaqur në media elektronike por ai nuk ka bërë asnjë përpjekje në këtë drejtim për të
përgënjeshtruar ngjarjen;
- Në gjykim u provua se me veprimet e tij, paditësi ka cenuar figurën morale të
pedagogut, duke mos lejuar vazhdimin e marrëdhënieve të punës me universitetin;
- Paditësi në apel ka kërkuar ndryshimin dhe bazën ligjore të padisë, kërkim i pranuar
nga Gjykata e Apelit Tiranë. Në këto kushte paditësi paraqiti një padi të re, që nuk iu
nënshtrua hetimit dhe gjykimit në shkallë të parë, por u gjykua në shkallë të dytë nga
një gjykatë jokompetente në lënde.

V Ë R E N:

2. Nga shqyrtimi i fashikullit të gjykimit rezultoi se paditësi z. Nezir Bata, nga data
20.12.2000, ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur Fakulteti i Gjuhëve të Huaja
në Universitetin e Tiranës, si pedagog i gjuhës turke në Departamentin e Gjuhëve Sllave dhe
Ballkanike.
846
3. Në datën 04.04.2007, mbledhja e dekanatit të palës së paditur Fakulteti i Gjuhëve të
Huaja, bazuar në pamjet audio video të shfaqura në mediat elektronike, ka diskutuar sjelljen e
paditësit z. Nezir Bata dhe unanimisht ka konkluduar se ai ka shkelur në mënyrë flagrante
disiplinën në punë, ka thyer figurën morale të pedagogut, duke abuzuar me detyrën. Mbledhja
e dekanatit vendosi që paditësi z. Nezir Bata të pezullohet menjëherë nga detyra e pedagogut
për të parandaluar dëmin që mund t’i shkaktohet më tej institucionit dhe se afati kohor i
pezullimit nga detyra do të jetë nga data 30.06.2007 e deri në përfundim të vitit akademik.
Vendimi i marrë është arsyetuar se nëpërmjet pezullimit i jepet mundësia edhe z. Nezir Bata
të provojë pafajësinë në organet kompetente shtetërore.
4. Mbi bazën e kësaj vendimmarrje të mbledhjes së dekanatit, dekani i palës së paditur
Fakulteti i Gjuhëve të Huaja ka nxjerrë edhe Vendimin nr.434, datë 15.05.2007 e cila
konfirmon vendimin për pezullimin e paditësit z. Nezir Bata nga detyra e pedagogut sipas
motiveve të sipërcituara të identifikuara nga mbledhja e dekanatit. Edhe me anë të kësaj
shkrese rezulton që pala punëmarrëse synonte të mos i ndërpriste në mënyrë përfundimtare
marrëdhënien e punës me paditësin. Pra, pezullimi nga detyra motivohej edhe nga arsyetimi
se ky “pezullim” do të zbatohej deri në datën 30.06.2007, për t’i dhënë paditësit mundësi për
të kërkuar zgjidhjen e çështjes më tej në organet kompetente, nisur nga pretendimi i tij mbi
vërtetësinë e pamjeve audio-video të shfaqura në media dhe rrethanat që përmbante
regjistrimi i shfaqur.
5. Gjatë gjykimit në shkallë të parë është paraqitur shkresa nr.2200 Prot., datë
28.12.2007 e Rektoratit të Universitetit të Tiranës, drejtuar redaksisë së Top Channel, ku
kërkohej vënia në dispozicion për llogari të procesit gjyqësor të videos së shfaqur në
emisionin Fiks Fare me protagonist pedagogun z. Nezir Bata. Nga shkresa nr.246 Prot., datë
10.03.2008 e Rektoratit të Universitetit të Tiranës, drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, pranohet se nuk mundet të konfirmohet nëse shtetasja e shfaqur në video është
studente e fakultetit, pasi në video nuk shfaqet qartë fytyra e personit dhe se nuk disponohen
të dhëna të tjera mbi të.
6. Në rrethana të tilla paditësi z. Nezir Bata, duke thirrur si të paditur Fakultetin e
Gjuhëve të Huaja të Universitetit të Tiranës, i është drejtuar me padi gjykatës, me shkak
ligjor dhe objekt shfuqizimin e Vendimit nr.434, datë 15.05.2007 të palës së paditur dhe
detyrimin e të paditurit t’i paguajë pagën deri në rikthimin në detyrë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5326, datë 09.06.2008 ka
vendosur: “1. Pranimin e pjesshëm te kërkese padisë. 2. Kundërshtimin e urdhrit te paditurit
nr.434 prot date 15.05.2007. 3. Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër te saj.”.
8. Gjykata ka arsyetuar se marrëdhëniet e punës mes palëve ndërgjyqëse janë zgjidhur
në mënyrë të njëanshme dhe të menjëhershme nga ana e palës së paditur punëdhënëse,
pavarësisht se pala e pala e paditur e ka quajtur aktin e largimit nga puna si pezullim nga
puna. Gjykata konkludon se pezullimi i paditësit në fakt duhet të kualifikohet juridikisht si
zgjidhje e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, në
kushtet kur asnjë ligj nuk parashikon mundësinë e punëdhënësit të paditur për të pezulluar
punëmarrësin paditës nga detyra. Gjykata vijon më tej se, pala e paditur Fakulteti i Gjuhëve
të Huaja, duke patur barrën e provës, nuk arriti të provonte ekzistencën e shkaqeve që
motivojnë vendimin e saj kundër paditësit z. Nezir Bata. Gjykata argumenton se, pretendimi
se motivet e largimit të paditësit nga detyra për abuzim me detyrën, thyerjen e figurës morale
të pedagogut, etj., lidhen me shfaqjen e filmimeve ne mediat elektronike dhe në shtypin e
shkruar nuk gjejnë mbështetje ligjore.
9. Gjykata e shkallës së parë, duke sjellë në vëmendje se gjykata merr vendim mbi
bazën e provave që duhet të paraqiten në seancë gjyqësore dhe i nënshtrohen hetimit
gjyqësor, arrin në konkluzionin se shkresa nr.246, datë 10.03.2008 e paraqitur si provë nuk
mund të konfirmojë faktin nëse vajza e shfaqur në video ka qenë ose jo studente e Fakultetit
847
të Gjuhëve të Huaja. Gjykata ka arsyetuar se video nuk u administrua si provë në gjykim dhe
se pala e paditur nuk kërkoi që të marrë këtë provë. Për pasojë gjykata argumentoi se
transmetimi publik i një videoje nuk mundet ta shndërrojë faktin e ndodhur dhe të
transmetuar si fakt të njohur botërisht, që passjell shkarkimin nga barra e provës palën e
paditur, në kuptim të nenit 12, 13 dhe 213 të Kodit të Procedurës Civile.
10. Nga ana tjetër, gjykata e shkallës së parë arsyeton se Kodi i Punës nuk parashikon
detyrimin e punëdhënësit për të rimarrë në punë punëmarrësin dhe se kjo pjesë e padisë duhet
të rrëzohet. Gjykata ka argumentuar më tej se, ndryshe nga sa kërkon paditësi në padi, nga
gjykimi provohet se nuk jemi përpara rastit të refuzimit të të paditurit (punëdhënësit) për të
zënë me punë paditësin (punëmarrësin) për një arsye që nuk lidhet me të, sipas nenit 129 të
Kodit të Punës. Prandaj, gjykata ka konkluduar se duhet të rrëzohet kërkimi i padisë që
paditësit t’i paguhet paga deri në rikthimin në detyrë.
11. Gjykata ka konkluduar se nuk mundet të gjej zbatim Vendimi Unifikues nr.31,
datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në rastin objekt gjykimi, pasi
pala paditëse nuk ka pretenduar se kontrata e punës është zgjidhur, por ka kërkuar rimarrjen
në punë dhe për këtë shkak ka kërkuar edhe pagat e pamarra, duke mos pretenduar
njëkohësisht edhe dëmin e shkaktuar dhe as masën e tij dhe duke mos u orientuar as
shqyrtimi gjyqësor në këtë pjesë të objektit të mosmarrëveshjes.
12. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Tiranë pala e paditëse z. Nezir Bata.
“Ndryshimin e vendimit nr.5326, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shfuqizimin e urdhrit të palës së paditur nr.434 prot., datë 15.05.2007. Detyrimin e palës së
paditur t’i paguajë palës paditëse dëmshpërblimin me pagën e 12 muajve për shkak të
zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë palës paditëse
dëmshpërblimin me pagën e 3 muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit. Detyrimin e
palës së paditur tì paguajë palës paditëse dëmshpërblimin me pagën e 2 muajve për
mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës. Detyrimin e palës së paditur tì
paguajë palës paditëse dëmshpërblimin me 3 paga mujore për vjetërsi në punë. Lënien në
fuqi të vendimit për moskthimin e palës paditëse në vendin e mëparshëm të punës.”.
14. Gjykata pasi ka shqyrtuar çështjen, ka vlerësuar pjesërisht të mbështetur në prova
dhe ligj vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë. Pala paditëse gjatë gjykimit në apel
ka kërkuar që gjykata të disponojë edhe mbi pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës, duke
rregulluar sakaq pasojat e dëmeve pasurore të shkaktuara.
15. Gjykata e apelit ka vlerësuar se pezullimi nuk mundet të jetë një masë disiplinore
në kushtet kur asnjë nga ligjet në fuqi nuk e parashikon dhe se vendimi i pezullimit nga
detyra është i paligjshëm. Gjykata e apelit ka argumentuar se i takon barra e provës palës së
paditur punëdhënëse për të provuar se kontrata e punës është zgjidhur për shkaqe të
justifikuara dhe se pala e paditur nuk ka arritur të provojë gjatë gjykimit këtë fakt. Gjykata e
apelit ka argumentuar se transmetimi i një televizioni publik i një ngjarje të caktuar nuk
mundet të çojë në konkluzionin se ai fakt përbën fakt të njohur botërisht, sipas nenit 13 të
Kodit të Procedurës Civile, dhe si i tillë përjashtohet nga barra e provës. Gjykata e apelit ka
argumentuar se shkresa me nr.246, datë 10.03.2008, që nuk konfirmon nëse vajza e shfaqur
në video ka qenë apo jo studente e Fakultetit të Gjuhëve të Huaja, vë në diskutim të gjithë
provën bazë tek e cila është mbështetur vendimi i pezullimit.
16. Gjykata e apelit arsyeton se në këtë gjykim duhet të ishin zgjidhur pasojat që
parashikon ligji në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të njëanshme, të
menjëhershme dhe të pajustifikuar, duke iu referuar sakaq Vendimit Unifikues nr.31, datë
14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Prandaj, gjykata e apelit ka
disponuar edhe për dëmshpërblimin e paditësit me tre paga për mosrespektim të afatit të
848
njoftimit, dy paga për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës, 12 paga për
zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës dhe me 3 paga shpërblim
për vjetërsinë në punë.
17. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, pala e paditur Fakulteti i
Gjuhëve të Huaja ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatimin e
gabuar të ligjit procedural dhe material nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit,
duke pretenduar se:
- Vendimi i Gjykatës se Apelit bie në kundërshtim me nenin 6, 14, 16, 28, 41, 79, 185,
459, 452 te Kodit të Procedurës Civile dhe 129, 153 të Kodit të Punës;
- Gjykatat nuk kanë bërë një hetim të plotë e të thelluar dhe janë mbështetur vetëm në
pretendimet e paditësit;
- Kjo çështje është gjykuar me shpejtësi dhe se nuk ka marrë pjesë avokati i shtetit pasi
nuk ishte lajmëruar për seancën në gjykatën e apelit;
- Nuk është respektuar parimi i kontradiktorialitetit;
- Janë ironizuar prapësimet e palës së paditur për shkakun e justifikuar të zgjidhjes së
kontratës së punës;
- Paditësit i është dhënë mundësia që nëpërmjet organeve kompetente të provojë në
prokurori ose gjykatë pretendimet e tij se nuk ka kryer veprime të paligjshme dhe të
pamoralshme, se janë të pavërteta rrethanat që tregohen në regjistrimin filmik të
shfaqur në media elektronike por ai nuk ka bërë asnjë përpjekje në këtë drejtim për të
përgënjeshtruar ngjarjen;
- Në gjykim u provua se me veprimet e tij, paditësi ka cenuar figurën morale të
pedagogut, duke mos lejuar vazhdimin e marrëdhënieve të punës me universitetin;
- Paditësi në apel ka kërkuar ndryshimin dhe bazën ligjore të padisë, kërkim i pranuar
nga Gjykata e Apelit Tiranë. Në këto kushte paditësi paraqiti një padi të re, që nuk iu
nënshtrua hetimit dhe gjykimit në shkallë të parë, por u gjykua në shkallë të dytë nga
një gjykatë jokompetente në lënde.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.31001-00700-00-
2010 i Regj. Themeltar, nr.00-2014-4337 i Vendimit (578), datë 04.11.2014 ka
vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.5326 datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.1612 datë 25.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.”.
19. Kolegji Administrativ ka vendosur në Dhomë Këshillimi për kalimin për gjykim
të të kësaj çështje në seancë gjyqësore. Kolegji Administrativ ka vlerësuar se, nisur nga vetë
kërkimet e identifikuara qartë nga paditësi, me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar
kërkimin e padisë për rikthimin në punë bazuar në interpretimin e drejtë të dispozitave të
Kodit të Punës dhe praktikën e unifikuar gjyqësore që nuk lejon kthimin në vendin e
mëparshëm të punës. Kolegji Administrativ vlerëson se gjykata e apelit ka interpretuar dhe
zbatuar gabim, si ligjin material ashtu edhe atë procedural kur ka disponuar për pasojat e
zgjidhjes së kontratës së punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse. Kolegji Administrativ ka
vlerësuar se gjykata e apelit nuk ka mbajtur parasysh se orientimi jurisprudencial në
Vendimin Unifikues nr.31 datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
është bërë vetëm në lidhje me punonjësit e policisë dhe punonjës të tjerë të shërbimit publik
për të cilët ligji i veçantë nuk ka parashikuar pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës. Kolegji
ka konkluduar sakaq se ky interpretim unifikues nuk gjen zbatim për punëmarrësit e tjerë për
të cilët nuk ka rregullime të veçanta të statusit të tyre, në sektorin privat apo në sektorin
publik, por që nuk kanë status dhe legjislacion të posaçëm lidhur me rrëgjimin juridik të
marrëdhënies së tyre të punës.
20. Kolegji Administrativ ka sjellë në vëmendje se, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës
së Lartë me Vendimin Unifikues nr.7, datë 01.06.2011, për të gjithë punëmarrësit, që nuk
849
bëjnë pjesë në kategoritë e punonjësve që kanë regjim juridik të rregulluar me ligje të
veçanta, gjykatat duhet të shqyrtojnë dhe disponojnë vetëm për ato pasoja që i janë kërkuar
shprehimisht me anë të padisë nga ana e punëmarrësit. Kolegji Administrativ ka argumentuar
se, përderisa Kodi i Punës i ka parashikuar qartë dhe konkretisht se cilat janë pasojat konkrete
që mund të kërkohen me padi në gjykatë në rastin e zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme apo në
mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës, atëherë paditësi punëmarrës
duhet të identifikojë në padi pasojat e kërkuara nga zgjidhja e kontratës. Kolegji
Administrativ ka konkluduar se gjykata nuk mund të shprehet kryesisht për pasojat e
zgjidhjes së kontratës së punës pa disponimin maksimal dhe ekskluziv në padi nga ana e
paditësit punëmarrës dhe se, përderisa ligji i ka kategorizuar shprehimisht ato, gjykata nuk
mund të caktojë vetë se cilat dëmshpërblime duhet të përfitojë paditësi ndërkohë që ky vetë
nuk i kërkon ato.
21. Kolegji Administrativ ka argumentuar më tej se paditësi z. Nezir Bata në padi ka
kërkuar vetëm dy pasoja për zgjidhjen e kontratës së punës nga pala e paditur Fakulteti i
Gjuhëve të Huaja: rikthimin në detyrën e mëparshme dhe pagën për periudhën deri në
rifillimin e detyrës. Këto dy kërkime janë rrëzuar nga gjykata e shkallës së parë. Më tej,
Kolegji Administrativ sjell në vëmendje se, vetëm në gjykimin në apel, paditësi i ka kërkuar
gjykatës së apelit dhe gjykata ka pranuar që paditësi rishtazi të dëmshpërblehet edhe për
pasoja të tjera nga zgjidhja e kontratës së punës, me arsyetimin se gjykata duhet të shprehet
kryesisht mbi pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës. Kolegji Administrativ e ka vlerësuar
të gabuar ligjërisht këtë qëndrim të gjykatës së apelit, duke argumentuar se gjykata ka zbatuar
gabim ligjin procedural duke marrë në shqyrtim kërkime të paditësit z. Nezir Bata, që nuk
ngrihen në padi, por iu parashtruan për herë të parë gjykatës së shkallës së dytë. Kolegji
Administrativ ka konkluduar se objekti i gjykimit përcaktohet nga palët dhe paditësi mund të
disponojë për ndryshime në shkakun ligjor ose objektin e padisë vetëm gjatë shqyrtimit të
çështjes në shkallë të parë.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e ka gjetur të pambështetur në ligj, si
kërkimin e padisë për “shfuqizimin e vendimit nr.434, datë 15.05.2007 të palës së paditur”
Fakulteti i Gjuhëve të Huaja, ashtu edhe disponimin e gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të
apelit që e kanë pranuar këtë kërkim të padisë. Kolegji Administrativ ka vlerësuar se në rastin
e mosmarrëveshjeve lidhur me marrëdhënien e punës që rregullohet nga Kodi i Punës, objekt
i mosmarrëveshjes dhe rrjedhimisht edhe i gjykimit nuk është akti administrativ me të cilin
është veshur vullneti i punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës, duke evokuar edhe
Vendimin Unifikues nr.7, datë 01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
23. Sakaq Kolegji Administrativ e ka gjetur të pambështetur në ligj qëndrimin e të dy
gjykatave më të ulëta kur arsyetojnë se, në gjykim, pala e paditur nuk paraqiti prova për të
vërtetuar motivet e zgjidhjes së kontratës së punës me paditësin z. Nezir Bata, përkatësisht
lidhur me provën filmike të transmetuar në mediat elektronike. Kolegji Administrativ ka
sjellë në vëmendje se vetë paditësi në padinë e ngritur para gjykatës pranon se ka pasur një
regjistrim audio-video, se ky filmim është transmetuar në programin Fiks Fare të televizionit
kombëtar Top Channel dhe në media e tjera dhe se, meqenëse aty përfshihet ai personalisht
me një vajzë që dyshohet se është studente e Fakulteti ku ai jep mësim, gjatë gjykimit do të
japë të dhëna dhe do të sqarojë pozicionin e tij. Kolegji më tej sjell në vëmendje se, nga
gjykimi nuk rezulton që paditësi të ketë dhënë shpjegime që qartësojnë pozicionin e tij lidhur
me filmin e transmetuar në media, ai nuk e ka mohuar ekzistencën e filmimit, madje në
mbrojtje të pozitës së tij shprehet se edhe vetë pala e paditur, me një shkresë të mëvonshme
shprehet se nuk janë të sigurt nëse vajza e shfaqur në filmimin që ngarkon paditësin është apo
jo studente e Fakultetit të Gjuhëve të Huaja. Kolegji Administrativ vijon se, përveçse nuk do
të kishte asnjë peshë përcaktuese fakti nëse vajza ishte apo jo studente e këtij Fakulteti në
raport me sjelljen e paligjshme që i atribuohet nga pala e paditur punëdhënëse paditësit
850
punëmarrës, nga gjykimi nuk rezulton që të ketë patur ndonjë investim, kryesisht apo me
interesimin e vetë paditësit, të organeve kompetente, përfshirë ato të ndjekjes penale dhe
gjykatave, lidhur me pavërtetësinë e rrethanave që përmbahej në filmim, mbi bazën e të cilit,
pala e paditur Fakulteti i Gjuhëve të Huaja, motivoi vendimin e saj për zgjidhjen e kontratës
së punës me paditësin për shkelje flagrante të disiplinës në punë, thyerje të figurës morale të
pedagogut dhe abuzim me detyrën.
24. Rezulton se pala paditëse, z. Nezir Bata, ka paraqitur kërkesë në Gjykatën
Kushtetuese kundër vendimit të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, duke kërkuar
shfuqizimin e tij. Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.83 datë 30.12.2015 ka vendosur: “-
Pranimin e pjesshëm të kërkesës. - Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit
nr.00-2014-4337 (578), datë 04.11.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë. -
Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.”.
25. Gjykata Kushtetuese ka arsyetuar ndër të tjera se: “...Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë në rastin konkret është bazuar në vendim në një provë (filmimi audio-
video), e cila nuk është administruar dhe nuk është debatuar nga gjykatat e faktit. Këtë filmim
gjykatat e faktit nuk e kanë konsideruar si provë dhe nuk e kanë administruar si të tillë.
Gjykata konstaton se Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka arritur në konkluzion të
ndryshëm nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata e Apelit Tiranë për sa i përket
vlerësimit të këtij filmimi. Sipas jurisprudencës kushtetuese, Gjykata e Lartë jo vetëm nuk ka
kompetencën të administrojë prova të reja, por, gjithashtu, nuk mund të vlerësojë ndryshe
provat e vlerësuara nga gjykatat e faktit, si dhe nuk mund të anashkalojë ekzistencën e
fakteve dhe të rrethanave që janë vërtetuar në gjykimin e faktit apo t’i ndryshojë ato (shih
vendimet nr.53, datë 20.07.2015; nr.40, datë 25.06.2015; nr.27, datë 24.06.2013 të Gjykatës
Kushtetuese). 19. Për rrjedhojë, bazuar në standardet e mësipërme dhe rrethanat e çështjes
konkrete, Gjykata vlerëson se pretendimi i kërkuesit për cenimin nga Gjykata e Lartë të
parimit të gjykatës së caktuar me ligj, në kuptim të së drejtës për një proces të rregullt ligjor,
është i bazuar”.
26. Gjykata Kushtetuese ka rrëzuar pretendimet e palës kërkuese lidhur me cenimin e
standarit së aksesit në gjykatë, duke argumentuar se, kërkuesi është vënë në dijeni për
rekursin dhe procesin në atë gjykatë dhe ka pasur mundësinë të paraqesë kundërshtitë e tij për
argumentet e palës tjetër.
27. Gjykata Kushtetuese ka pranuar kërkesën lidhur me pretendimet për cenimin e së
drejtës për proces të rregullt ligjor përsa i përket afatit të arsyeshëm. Gjykata Kushtetuese ka
argumentuar se: “28. As sjellja e kërkuesit gjatë gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, në
vlerësimin e Gjykatës, nuk është bërë pengesë për realizimin e gjykimit brenda një afati të
arsyeshëm. Përkundrazi, ai ka shfaqur interes të vazhdueshëm për ecurinë e procesit
gjyqësor. Kështu me anë të shkresës së datës 14.06.2013, kërkuesi i është drejtuar Gjykatës
së Lartë duke vënë në dukje vonesën e gjykimit dhe duke kërkuar përshpejtimin e tij.
Gjithashtu, me shkresat nr.n-103 prot., datë 17.12.2014, n-105 prot., datë 23.12.2014, n-14
prot., datë 17.02.2015 dhe n-24 prot., datë 20.03.2015 kërkuesi i ka kërkuar Gjykatës së
Lartë vënien në dispozicion të vendimit të arsyetuar, pasi kishin kaluar më shumë se katër
muaj nga dhënia e vendimit. 29. Duke pasur parasysh këto rrethana faktike, mungesën e
kompleksitetit të çështjes dhe sjelljen e kërkuesit, Gjykata vlerëson se kohëzgjatja e gjykimit
në Gjykatën e Lartë në rastin konkret nuk mund të konsiderohet e arsyeshme. Për rrjedhojë,
pretendimi i kërkuesit në drejtim të cenimit të së drejtës për t’u gjykuar brenda një afati të
arsyeshëm është i bazuar.”.
28. Sakaq çështja ka ardhur për rigjykim pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë.
851
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se gjykata e
shkallës së pare dhe e apelit nuk kanë garantuar zhvillimin e hetimit gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm për palët ndërgjyqëse, sikur parashikon neni 14 i Kodit të Procedurës Civile, dhe
për rrjedhojë ka shkelje të së drejtës për proces të rregullt ligjor. Në arritjen e këtij
konkluzioni Kolegji mban parasysh edhe konkluzionet e Gjykatës Kushtetuese në vendimin e
shfuqizimit të vendimit të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vlerëson se
gjykata e apelit ka shkelur normat procedurale të juridiksionit, disponibilitetit të padisë dhe
ankimit dhe të objektit të gjykimit sipas shkallëve. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se gjykimi
në shkallë të pare dhe të dytë ka qenë i pavlefshëm dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim
në shkallë të parë.
30. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka shkelur nenin 2, 6, 28 dhe 16 të Kodit të
Procedurës Civile. Kolegji sjell në vëmendje se mjeti juridik që gjeneron procesin civil,
sikurse edhe atë administrativ, që konkretisht është padia, vendos kufijtë juridiksional të
shqyrtimit gjyqësor, sikurse ligji parashikon. Njëlloj edhe mjeti procedural që aktivizon
juridiksionin rishikues të një gjykate i vendos asaj edhe kufijtë juridiksional të shqyrtimit. Për
rrjedhojë gjykatat nuk mundet të vendosin ultra petita dhe njëkohësisht janë të detyruara të
shqyrtojnë, të shprehen dhe të disponojnë vetëm për atë që i kërkohet. Si në gjykimin civil
dhe atë administrativ, iniciativa për të filluar procesin i takon paditësit, sepse gjykata nuk
procedon vetë dhe merr në shqyrtim një mosmarrëveshje nëse këtë e kërkon i interesuari
(shiko Vendimin nr.35, datë 30.03.2016 të Gjykatës Kushtetuese, paragrafi 14). Askush, dhe
aq më pak gjykata, nuk mundet të bëjë të vlefshme në emrin e tij të drejtat subjektive të një
subjekti tjetër (shiko nenin 95 të Kodit të Procedurës Civile). Për rrjedhojë Kolegji vlerëson
se gjykatat detyrohen të kufizojnë shqyrtimin gjyqësor dhe disponimet gjatë gjykimit dhe në
përfundim të tij vetëm në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi (shiko nenin 5 të
Kodit të Procedurës Civile), i cili formësohet ekskluzivisht vetëm nga palët që vejnë në
lëvizje organet e pushtetit gjyqësor, qoftë në gjykimin fillestar dhe në atë rishikues.
31. Kolegji vlerëson se neni 16 i Kodit të Procedurës Civile, si parim i përgjithshëm i
procesit gjyqësor civil, mënyrën se si përditësohet para apo gjatë procesit e gjen ndër të tjera
tek neni 31, 32, 154 dhe neni 185 i Kodit të Procedurës Civile. Këto janë norma që regjojnë
se si pala paditëse mundet të formësojë shkakun ligjor të padisë para procesit dhe gjatë
zhvillimit të tij, deri në momentin kur deklarohet i mbyllur shqyrtimi gjyqësor. Kështu ligji
ka parashikuar mundësinë e paditësit që të parashtrojë në padi të drejtën subjektive të
pretendon ai se është cenuar dhe njëkohësisht edhe faktin e paligjshëm me autor apo
përgjegjës palën e paditur që ka cenuar atë të drejtë. Gjithashtu ligji procedural ka
parashikuar mundësinë, që derisa shqyrtimi gjyqësor të mos jetë deklaruar i mbyllur, pala
paditëse të ndryshojë shkakun ligjor të padisë, apo thënë ndryshe bazën juridike të saj, por me
kushtin që të mbajë të pandryshuar objektin (shiko nenin 185 të Kodit të Procedurës Civile).
Në këtë kuptim nuk mundet të pranohet koeni 185 i Kodit të Procedurës Civile, njëlloj do të
zbatohet edhe kufizimi absolut procedural i gjykatës për të ndryshuar, pa kërkesën e paditësit
dhe deri sa nuk është deklaruar shqyrtimi gjyqësor, bazën juridike të padisë apo shkakun
ligjor të saj.
32. Kolegji vlerëson se ky konkluzion i gabuar i gjykatës së apelit ka bërë që ajo të
ndryshojë njëherazi, pa kërkim nga pala paditëse, edhe shkakun ligjor të padisë edhe objektin
e saj, çka përbën shkelje të normave procedurale. Gjykata e apelit duhet të mbajë parasysh se
objekt dhe shkaku ligjor i padisë përcaktohet ekskluzivisht nga pala paditëse dhe gjykata
ngarkohet nga ligji vetëm të japë drejtësi mbi atë çka është kërkuar. Më tej gjykata e apelit
duhet të mbajë parasysh se objekti dhe shkaku ligjor mundet të disponohet dhe të ndryshohet
852
vetëm gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe derisa nuk është deklaruar i mbyllur shqyrtimi
gjyqësor.
33. Ajo çka ka bërë gjykata e apelit në zgjidhjen e kësaj çështje është shkelja e nenit
185 të Kodit të Procedurës Civile, mbi modalitetet e ndryshimit të shkakut dhe objektit të
padisë, dhe shkelja e nenit 135 të Kushtetutës, lidhur me parimin e shkallëve të gjykimit.
Gjykata e apelit nuk mundet t’i lejojë vetës marrjen e atributeve gjyqësore të juridiksionit
fillestar, pasi objekti dhe shkaku ligjor i padisë mbi të cilin ajo ka disponuar as nuk ishte
kërkuar nga pala paditëse dhe as nuk është bërë objekt shqyrtimi gjyqësor në shkallë të parë.
Kolegji vlerëson se objekti i mosmarrëveshjes është një ndër elementet e procesit gjyqësor
civil dhe administrativ, që lidhet me ushtrimin e juridiksionit fillestar gjyqësor dhe se parimi i
shkallëve të pushtetit gjyqësor (shiko nenin 135 të Kushtetutës) synon të ketë një ndarje të
funksioneve që kryejnë gjykatat me juridiksion fillestar të plotë mbi ligjin dhe faktin, gjykatat
me juridiksion rishikues të plotë mbi faktin dhe ligjin dhe nga ana tjetër edhe juridiksionin e
Gjykatës së Lartë, si gjykatë me juridiksion rishikues ligji. Në kuptim të nenit 5 të Kodit të
Procedurës Civile, Kolegji vlerëson se objekti i mosmarrëveshjes përcaktohet në gjykimin në
shkallë të parë, ku gjykata administrative apo ajo civile ushtron juridiksion të plotë mbi
shqyrtimin e faktit dhe ligjit. Ndërkohë juridiksioni i gjykatës së apelit, qoftë administrative
dhe civile, mbetet rishikues dhe i plotë mbi të gjitha shkaqet e ligjit apo të faktit që palët
ndërgjyqëse kanë kontestuar në ankimet e tyre.
34. Në çështjen objekt gjykimi gjykata e apelit i ka pranuar këto kërkime të reja të
padisë, të ngritura për herë të parë në gjykimin në apel, duke u bazuar në Vendimin Unifikues
nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ku, ndër të tjera,
interpretohet se: “...mjafton te kundërshtohet akti me te cilin është zgjidhur kontrata dhe
gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe pasojat që vijnë nga zgjidhja e paligjshme e
kontratës, d.m.th. dëmshpërblimin...”. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit nuk ka mbajtur
parasysh se orientimi jurisprudencial i sipërcituar është bërë vetëm në lidhje me punonjësit e
policisë dhe punonjës të tjerë të shërbimit publik për të cilët ligji i veçantë nuk ka parashikuar
pasojat e zgjidhjes së kontratës së punës. Pra ky rregullim dhe interpretim nuk gjen zbatim
për punëmarrësit e tjerë për të cilët nuk ka rregullime të veçanta të statusit të tyre, në sektorin
privat apo në sektorin publik, por që nuk kanë status dhe legjislacion të posaçëm lidhur me
regjimin juridik të marrëdhënies së tyre të punës.
35. Ndër të tjera Vendimi Unifikues nr.31, datë 14.04.2003 i Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë, ku gjykata e apelit bazon disponimin e saj, lidhur me detyrimin e
gjykatës që të marrë në shqyrtim dhe zgjidhë pasojat edhe pa u kërkuar shprehimisht nga
punëmarrësi, interpretohet se: “Për rastet kur punonjësit e policisë kundërshtojnë zgjidhjen e
kontratës së shërbimit civil, mjafton të kundërshtohet akti me të cilin është zgjidhur kontrata
dhe gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe pasojat që vijnë nga zgjidhja e paligjshme e
kontratës, d.m.th. dëmshpërblimin.”. Madje, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë
orientuar me këtë vendim që, për këtë kategori punonjësish, pasoja është vetëm
dëmshpërblimi deri në 12 paga mujore dhe jo për mosrespektim të procedurës apo afateve të
njoftimit. Ndërkohë, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me Vendimin Unifikues nr.7,
datë 01.06.2011, për të gjithë punëmarrësit që nuk bëjnë pjesë në kategoritë e punonjësve që
kanë regjim juridik të rregulluar me ligje të veçanta, janë shprehur se gjykatat duhet të
shqyrtojnë dhe disponojnë vetëm për ato pasoja që i janë kërkuar shprehimisht me anë të
padisë nga ana e punëmarrësit, duke interpretuar se: “Si në çështjen në gjykim, po ashtu dhe
për rastet e tjera të zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës, Kodi i Punës në nenet
153 – 156 ka parashikuar pasojat që rrjedhin nga kjo zgjidhje. Kodi i Punës shprehet qartë
se çfarë bëhet kur zgjidhet kontrata pa shkaqe të arsyeshme (neni 146/3 si dhe neni 155/3 i
Kodit të Punës)...punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ por
mund të ngrejë padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës...”.
853
36. Prandaj Kolegji vlerëson se, përderisa Kodi i Punës i ka parashikuar qartë dhe
konkretisht se cilat janë pasojat konkrete që mund të kërkohen me padi në gjykatë në rastin e
zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme apo në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës së punës, atëherë paditësi punëmarrës duhet të identifikojë në padi pasojat e
kërkuara nga zgjidhja e kontratës. Gjykata nuk mund të shprehet kryesisht për pasojat e
zgjidhjes së kontratës së punës pa disponimin maksimal dhe ekskluziv në padi nga ana e
paditësit punëmarrës. Në fund të fundit objekt i gjykimit është vetëm zgjidhja e këtyre
pasojave dhe përderisa ligji i ka kategorizuar shprehimisht ato, gjykata nuk mund të caktojë
vetë se cilat dëmshpërblime duhet të përfitojë paditësi ndërkohë që ky vetë nuk i kërkon ato.
37. Kolegji vlerëson se gjykata e shkallës së dytë ka marrë në shqyrtim pa ankim një
çështje gjyqësore dhe më tek kryesisht ka disponuar mbi të me vendim përfundimtar. Kolegji
vlerëson të sjellë në vëmendje se, në kuptim të nenit 6, 16, 28, 454 të Kodit të Procedurës
Civile dhe nenit 17.2 dhe 44 të Ligjit nr.49/2012, gjykata e apelit, qoftë ajo civile dhe
administrative, duhet t’i përmbahet ekskluzivisht në shqyrtimin gjyqësor vetëm shkaqeve të
ngritura nga pala në ankim. Gjykata e apelit nuk mundet të zgjerojë objektin e shqyrtimit tej
këtyre shkaqeve, duke qenë se ajo ka detyrimin ligjor për t’u shprehur vetëm për aq sa i
kërkohet.
38. Në çështjen objekt gjykimi, konstatohet se padia e palës paditëse ka si objekt dhe
shkak ligjor pretendimet e tij për nulitetin e aktit të pezullimit nga detyra, kërkimin e
rikthimit në punë dhe pagimin e pagave sipas nenit 129 të Kodit të Punës. Më tej konstatohet
se kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka ushtruar ankim vetëm pala paditëse dhe
se në ankimin e tij të gjitha shkaqet e ngritura kanë të bëjnë me pretendimet e tij të
parashtruara në padi. Gjykata e apelit duke lejuar ndryshimin e objektit të padisë dhe
njëkohësisht edhe shkakut ligjor në shkallë të dytë ka vendosur mbi zbatimin e nenit 143,
144, 153 dhe 155 të Kodit të Punës edhe pse në gjykimin në shkallë të parë nuk ka patur asnjë
gjykim për këtë objekt mosmarrëveshje të krijuar rishtazi në gjykatën e apelit. Gjithashtu
konstatohet se as në gjykimin në shkallë të parë nuk është kërkuar ndryshimi i shkakut ligjor
dhe objektit të padisë, as nuk ka patur as ankim të palës paditëse drejtuar gjykatës së apelit
lidhur me moszbatimin nga gjykata e shkallës së parë të nenit 141, 143, 144, 145 dhe 153 të
Kodit të Punës. Për rrjedhojë gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin i ka lejuar vetes
ushtrimin e juridiksionit rishikues të plotë të faktit dhe ligjit pa patur ankim dhe e ka gjykuar
këtë pjesë të çështjes si shkallë e parë dhe me karakteristikat e juridiksionit fillestar. Sakaq
Kolegji arrin në konkluzionin se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet.
39. Nga ana tjetër Kolegji vlerëson se edhe gjykata e shkallës së parë nuk ka garantuar
për palët shqyrtimin gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm. Neni 14 i Kodit të Procedurës
Civile parashikon se: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor,
nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin.”. Sigurisht që gjykata nuk mundet të zëvendësojë rolin dhe detyrat e palëve në proces
për të paraqitur provën dhe të marrë sakaq detyra për të zhvilluar hetim të gjithanshëm të
çështjes kryesisht, por ka përjashtime rast pas rasti që ligji vendos nga ky rregull i
përgjithshëm. Si rregull paraqitja e provës dhe kërkimi i saj është detyrë procedurale
ekskluzive e palëve dhe regjohet nga neni 12 i Kodit të Procedurës Civile dhe instituti
material dhe procedural i barrës së provës. Jo pa qëllim neni 14 është ndryshuar në fundin e
vitit 2008, duke pranuar si model gjykimi sistemin akuzator në mënyrën se si zhvillohet
procesi i të provuarit dhe debati kontradiktor mbi provat. Sipas kësaj qasje, Kolegji vlerëson
se, gjykata në procesin civil dhe administrativ ka për detyrë që të garantojë për palët
ndërgjyqëse zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin, por jo
ta kryejë atë kryesisht.
40. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se për të gjitha provat të cilat paraqiten në gjykatë
sipas parimit të disponibilitetit të palëve, atëherë gjykata ka detyrimin t’ia mundësojë të
854
drejtat palëve nëpërmjet shqyrtimit të kërkesave të tyre dhe më tej shqyrtimit nëse prova
është e përdorshme, ka vlerë provuese dhe nëse ka relevancë apo lidhje me objektin e
gjykimit. Për ta mbyllur detyrimin e gjykatës mbi procesin e të provuarit, Kolegji vlerëson se
gjykata, është e detyruar, sipas nenit 309 të Kodit të Procedurës Civile, në fund të gjykimit të
vlerësojë provat e pranuara për gjykim, sipas nenit 183 të Kodit të Procedurës Civile. Nga
ana tjetër, kur ligji ka parashikuar se gjykata mundet të marrë prova në shqyrtim edhe
kryesisht, atëherë gjykata ka për detyrë që të kryejë hetimin gjyqësor kryesisht (p.sh. rasti i
nevojës për të caktuar ekspert, kryerjes së eksperimentit apo realizimit të këqyrjeve).
41. Kolegji sjell në vëmendje se çështja kryesore që zgjidh mosmarrëveshjen është
nëse shkaqet e zgjidhjes së kontratës së punës janë apo jo të justifikuara. Që të konkludohet
në mënyrë të bazuar mbi këtë çështje duhet që detyrimisht të ishte marrë në shqyrtim filmimi
i fshehtë i kryer ndaj palës paditëse nga emisioni investigativ “Fiks Fare”, për t’u njohur
sakaq me përmbajtjen e faktit të kualifikuar si shkalje nga punëdhënësi dhe më tej edhe për
t’ia nënshtruar debatit gjyqësor provën dhe për të zgjidhur sakaq edhe pretendimet mbi
vërtetësinë dhe fuqinë provuese të saj. Edhe gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit
kanë vlerësuar se nuk u arrit të provohej gjatë gjykimit dhe se kjo provë nuk u paraqit nga
pala e paditur punëdhënëse, që ka barrën e provës për të provuar shkakun e justifikuar në
zgjidhjen e kontratës së punës.
42. Kolegji konstaton se në fashikullin e gjykimit ndodhet një kërkesë e palës së
paditur Universiteti i Tiranës, drejtuar redaksisë së emisionit “Fiks Fare” të televizionit Top
Channel, ku kërkohet që t’i vihet në dispozicion, me qëllim që ta paraqesë si provë në gjyq,
videon dhe regjistrimin e kamerës së fshehtë. Megjithëse pala e paditur ka pretenduar
pamundësinë e marrjes së kësaj prove në gjykimin në shkallë të parë, gjykata nuk ka marrë
asnjë masë me karakter ndihmës, sipas nenit 223 të Kodit të Procedurës Civile, për të
detyruar televizionin Top Channel për të sjellë në fashikullin e gjykimit regjistrimin e
kamerës së fshehtë, por ka arritur në konkluzionin e pabazuar se pala e paditur nuk arriti të
shuajë detyrimin që rrjedh nga barra e provës së faktit shues dhe se padia është e bazuar në
ligj dhe në prova për këtë pjesë. Në këto kushte Kolegji vlerëson se mosushtrimi nga gjykata
e shkallës së parë i detyrimit që rrjedh nga neni 223 i Kodit të Procedurës Civile sjell si
pasojë cenimit të procesit të rregullt ligjor dhe mosgarantimin për palët të zhvillimit të hetimit
të plotë dhe të gjithanshëm, sikur parashikon neni 14 i Kodit të Procedurës Civile.
43. Kolegji gjithashtu sjell në vëmendje se gjykata e shkallës së parë, dhe më tej edhe
gjykata e apelit, nuk kanë kryer detyrimet ligjore, që mundeshin dhe duheshin t’i kryenin
kryesisht, për garantimin e zhvillimit të një hetimi gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes. Kolegji sjell në vëmendje se pala paditëse ka pohuar gjyqësish se ekziston një
regjistrim kamere të fshehtë të kryer nga emisioni investigativ “Fiks Fare” dhe se edhe pala e
paditur e ka pretenduar këtë fakt dhe ka mbështetur mbrojtjen e saj dhe shkakun e justifikuar
sipas saj të zgjidhjes së kontratës së punës pikërisht në këtë fakt. Ajo që mbetej të bënte
gjykata ishte verifikimi kryesisht i përmbajtjes së këtij fakti. Kodi i Procedurës Civile
parashikon se gjykata, kur e vlerëson të nevojshme, kryesisht ose me kërkesën e palëve,
vendos të realizojë këqyrjen e një sendi (neni 286 i Kodit të Procedurës Civile). Kolegji
vlerëson se gjykata nuk mundet të cedojë nga detyrat që ligji procedural i ka vënë për t’i
realizuar edhe kryesisht. Ndaj ishte detyrë e gjykatës së shkallës së parë apo edhe e apelit që
një detyrë e tillë të ishte ezauruar, me qëllim që vendimi përfundimtar që zgjidhte
mosmarrëveshjen të jepte drejtësi pas verifikimit të të gjitha pretendimeve të palëve. Kolegji
konstaton se kjo detyrë nuk është respektuar nga gjykatat dhe për rrjedhojë ato nuk kanë
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, në përputhje me ligjin.
44. Në zbatim të nenit 63 shkronja “d” e Ligjit nr.49/2012 për gjykimin administrativ,
Kolegji vlerëson se të dy vendimet e gjykatave të faktit duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për rigjykim në gjykatën administrative të shkallës së parë. Kolegji vlerëson se në
855
rigjykim gjykatat duhet të garantojnë për palët zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, duke garantuar realizimin e çdo kërkese për marrje prove, kur ato provojnë se e
kanë të pamundur paraqitjen e provës që nuk e disponojnë për shkaqe objektive dhe nga ana
tjetër të kryejë të gjitha detyrat si më lart, kur ligji parashikon si mundësi që marrja e provës
të kryhet edhe kryesisht. Vetëm pas garantimit të zhvillimit të shqyrtimit gjyqësor në
përputhje me nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata do të jetë në gjendje që të
zgjidhë me vendim përfundimtar mosmarrëveshjen objekt gjykimi. Nga ana tjetër pala
paditëse do të ketë mundësi të mbrojë interesat ligjshme dhe të drejtat subjektive sipas
parimit të disponibilitetit.
PËR KËTO ARSYE

administrative”
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1612, datë 25.11.2009 dhe
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.5326, datë 09.06.2008 dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 22.02.2017
856
MENDIM PAKICE
1. Unë gjyqtari Artan Broci i mbetur në pakicë, për çështjen objekt shqyrtimi
gjyqësor, me palë paditëse Nezir Bata, palë të paditur Fakulteti i Gjuhëve të Huaja;
Universiteti i Tiranës me objekt: “Shfuqizimi i vendimit nr.434 prot, date 15/05/2007 te
paditurit dhe rikthimi ne vendin e mëparshëm te punës. Detyrimi i palës së paditur të më
paguajë pagën prej datës 04/04/2007 deri në rikthimin në detyrë” vlerësoj se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Fakulteti i Gjuhëve të Huaja, Universiteti i Tiranës, nuk përmban
shkaqe ligjore që bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1612, date
25.11.2009.
2. Për sa më sipër, pakica e këtij Kolegji vlerëson se Vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë nr.1612, date 25.11.2009, është një vendim i bazuar në ligj dhe për këtë arsye duhej të
lihej në fuqi.
3. Më duhet të theksoj se çështja e mësipërme ka ardhur nga Gjykata Kushtetuese e
Republikës së Shqipërisë, e cila me Vendimin e saj nr.83 dt. 30.12.2015 ka vendosur :
“- Pranimin e pjesshëm të kërkesës.
- Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.00-2014-4337
(578), datë 04.11.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
- Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
- Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e
botimit në Fletoren Zyrtare”, pasi më parë Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë me vendimin nr.00-2014-4337 (578), datë 04.11.2014 kishte vendosur:
Tiranë dhe rrëzimin e padisë.”
4. Siç rezulton dhe nga rrethanat e faktit të parashtruara në vendimin e shumicës, në
çështjen objekt shqyrtimi paditësi Nazir Bata ka punuar në pozicionin e pedagogut të gjuhës
turke në Departamentit e Gjuhëve Sllave e Ballkanike pranë palës së paditur nga data
01.11.2000 deri më datë 04.04.2007.
5. Me vendim nr.434, prot date 15.05.2007, pala e paditur me motivacionin se “pasi u
mor ne analizë sjellja e bërë tashme publike në media elektronike e pedagogut të
Departamentit te Gjuhëve Sllave e Ballkanike z. Nezir Bata si dhe pas dënimit unanim te
sjelljes se pedagogut për shkelje flagrante te disiplinës ne pune, për thyerje te figurës morale
te pedagogut , për abuzim te detyrës, bazuar edhe ne nenit 23/1,24/1,26/1,27/1 te Kodit te
Punës” ka vendosur: “Pezullimin nga detyra të pedagogut Nezir Bata për te parandaluar
demin qe mund ti shkaktohet me tej institucionit” duke përcaktuar se afati i pezullimi nga
puna do të jetë deri në përfundim të vitit shkollor 30.06.2007 për ti dhënë mundësi të
interesuarit për të kërkuar zgjidhjen e çështjes në organet kompetente”.
6. Rezulton e provuar se pala e paditur, pavarësisht se me vendimin e sipërcituar ka
vendosur pezullimin nga detyra të paditësit Nezir Bata për një afat të përcaktuar, në thelb
nëpërmjet këtij vendimi (akti) ka ndërprerë njëkohësisht edhe marrëdhënien e financiare me
të paditurin.
7. Ndodhur në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt
gjykimi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane me vendimin nr.5326, date 09.06.2008 ka
vendosur: “1. Pranimin e pjesshëm te kërkesëpadisë. 2. Kundërshtimin e urdhrit te paditurit
nr.434 prot date 15.05.2007. 3. Rrëzimin e kërkesëpadisë për pjesën tjetër te saj.”
9. Kundër vendimit të sipërcituar ka ushtruar ankim pala paditëse Nezir Bata në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1612, date 25.11.2009 ka ndryshuar
vendimin nr.5326, date 09.06.2008 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane duke shfuqizuar
857
urdhrin e te paditurit nr.434 prot date 15.05.2007 si dhe duke detyruar palën se paditur ti
paguaje palës paditëse dëmshpërblimin me 12 muaj page për shkak te zgjidhjes se kontratës
se punës; 3 muaj page për shkak mosrespektimi te afatit te njoftimit; 2 muaj page për shkak te
mosrespektimit te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës; 3 muaj page për vjetërsi ne
pune, dhe rrëzimin e kërkimit për kthimin e palës paditëse ne vendin e mëparshëm te punës;
duke arsyetuar se: “zgjidhja e kontratës ka qenë ne mënyrë te menjëhershme pa shkak te
justifikuar dhe nuk janë respektuar afatet e njoftimit dhe procedura e zgjidhjes se kontratës se
punës... Për sa i përket rikthimit në punë të palës paditëse është në diskrecion vetë të
paditurit dhe nuk i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor. Mbështetur në vendimin e Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë me nr.31, datë 15.04.2003 ku arsyetohet se “e drejta e
rikthimit është një e drejtë që nuk gëzon mbrojte gjyqësore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit
është një e drejtë që gëzon mbrojte”
11. Kundër vendimit të sipërcituar ka ushtruar rekurs pala e paditur dhe siç u shpjegua
më sipër
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2014-4337 (578), datë
04.11.2014 ka Vendosur :
Tiranë dhe rrëzimin e padisë.”
Vendimi i mësipërm është bërë objekt i kontrollit kushtetues dhe Gjykata Kushtetuese
me Vendimin nr.83 dt. 30.12.2015 ka Vendosur :
“- Pranimin e pjesshëm të kërkesës.
- Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.00-2014-4337
(578), datë 04.11.2014 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
- Dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Lartë.
- Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e
botimit në Fletoren Zyrtare.”
12. Unë gjyqtari i mbetur në pakicë, duke shqyrtuar dhe analizuar çështjen objekt
gjykimi, në drejtim të kontrollit të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë së vendimit të ankimuar,
vërej se gjykata e apelit ka interpretuar drejtë ligjin dhe rrjedhimisht ka arritur në një
përfundim të drejte për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
12. Referuar kuadrit ligjor që rregullon marrëdhëniet punës ndërmjet palëve
ndërgjyqëse evidentohet ato rregullohen nga Kodi i Punës. Sipas dispozitave të këtij Kodi,
kontrata e punës (lidhur midis palëve punëdhënës e punëmarrës) përbën burimin e raporteve
individuale të punës. Ajo ka forcën e ligjit për palët dhe nuk mund të zgjidhet përveçse në
marrëveshje të palëve ose në rastet e parashikuara nga ligji. Në Kreun e XIV-të të Kodit të
Punës janë sanksionuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës të cilat
karakterizohen nga garancitë mbrojtëse që synojnë, krahas të tjerave, të parandalojnë
qëndrimet arbitrare në largimet nga puna nga ana e punëdhënësit, duke siguruar kështu
mbrojtjen e interesave të punëmarrësve.
13. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës e drejta e zgjidhjes së kontratës së punës i takon
si punëdhënësit ashtu dhe punëmarrësit, por ushtrimi i kësaj të drejte nga njëra palë, nuk
mund dhe nuk duhet të cenojë të drejtat dhe interesat e palës tjetër. Për këtë arsye, në Kodin e
Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të
realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet
përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër.
14. Sikurse pranohet nga gjykata e faktit pala e paditur, pavarësisht se në vendimin
objekt kundërshtimi ka synuara të pezullojë (ngrije) marrëdhëniet e punës me palën e paditur
derisa të zgjidhet mosmarrëveshja në organet kompetente, në thelb nëpërmjet këtij akti ka
858
zgjidhur përfundimisht marrëdhëniet e punës me paditësin për sa kohë rezulton e provuar se
nga data e lëshimit të këtij akti paditësit Nazir Bata i janë ndërprere marrëdhëniet financiare.
15. Në qasje me qëndrimet njehsuese të mbajtura nga Kolegjet e Bashkuara, në
vendimet nr.31/2003 dhe 7/2011 të cilët kanë konkluduar se “Në rast të zgjidhjes së kontratës
së punës, pavarësisht se organi administrativ për rastet e administratës publike shprehet me
një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve
administrative pra shprehjes së vullnetit të organit në kuptim të marrëdhënieve
administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e
kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune
midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një marrëdhënie administrative. Pra
punëmarrësi nuk mund të ngrejë padi për goditjen e aktit administrativ por mund të ngrejë
padi për kërkimin e pasojave që rrjedhin nga zgjidhja e kontratës së punës”, vlerësojmë se
Gjykata e Apelit ka bërë një cilësim të drejtë të mosmarrëveshjes objekt gjykimi duke marrë
në shqyrtim pasojat që vijnë nga zgjidhja e kontratës së punës, zgjidhje e cila është bërë më
një akt të nxjerrë nga pala e paditur siç është vendimin nr.434 prot, date 15.05.2007.
16. Në analizë të sa më sipër, evidentohet se në zgjidhjen e kontratës së punës me
palën paditëse, pala e paditur në cilësinë e punëmarrësit nuk ka respektuara nenin 153/1-3 të
Kodit të Punës. Sipas këtij neni, si shkaqe të justifikuara konsideron “rastet kur punëmarrësi
shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, megjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit”. Pra, punëdhënësi nuk mund të zgjidhë marrëdhënien e punës në mënyrë të
menjëhershme për ndonjë shkak tjetër veç atyre të përcaktuara në këtë dispozitë.
17. Në këtë kuptim, shkaku justifikues lejon zgjidhjen e kontratës së punës pa
respektuar afatin e njoftimit. Por, që të pranohet ekzistenca e një motivi justifikues, duhet të
plotësohen këto kushte: (i) Punëmarrësi duhet të ketë shkelur një detyrim kontraktual (nenet
22-26 të K.Punës); (ii) kjo shkelje duhet të jetë kryer me faj (neni 153/3 i K.Punës), a) të
rëndë ose b) të lehtë, në mënyrë të përsëritur dhe me paralajmërim me shkrim nga
punëdhënësi; (iii) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes së detyrimit me faj nga
punëmarrësi dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; (iv) shkelja e detyrimit me faj duhet të
ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënies të punës. Këto kushte të parashikuara në paragrafin e
dytë dhe të tretë të nenit 153 janë kumulative. Ato duhet të jenë të qenësishme njëkohësisht,
në të kundërt zgjidhja e kontratës së punës nuk mund të konsiderohet si zgjidhje me shkak të
justifikuar.
18. Duke parë në tërësi çështjen, konstatohet se pala e paditur ndonëse gjatë gjykimit
ka pretenduar se ndodhemi në kushtet e shkaqeve të justifikuar në vështrim të nenit 153/1 të
Kodit të Punës, për të cilat duhet të ndërpritet marrëdhënia e punës me palën paditëse, nga
ana tjetër nuk ka respektuar asnjë nga kërkesat që urdhëron Kodi i Punës në këto lloj rastesh
që është respektimi i procedurës së përcaktuara në nenin 144 të Kodit të Punës, duke bërë në
këtë mënyrë që zgjidhja e kontratës së punës me paditësin të konsiderohet si një zgjidhje e
menjëhershme dhe e pajustifikuar, dhe në këto kushte nuk ka arsye të përjashtohet
punëdhënësi nga përgjegjësia për të dëmshpërblyer punëmarrësin (paditësin Nazir Bata).
19. Mbështetur sa më sipër, pakica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
vlerëson se përfundimisht vendimi nr.1612, date 25.11.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhej
të lihej në fuqi.
Artan Broci
859
Nr. 00-2017-215 Vendimi (82)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datën 28.02.2017 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “VLLAZNIMI DEDA” SH.P.K,

përfaqësuar në gjyq nga Avokatët Vasil Plaku
dhe Kozma Janku.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR
TATIMEVE, DREJTORIA E APELIMIT
TATIMOR TIRANË, të dyja të përfaqësuara në
gjyq nga Av. Shtetit Abaz Deda.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Përgjithshme
të Shtetit, e përfaqësuar në gjyq nga Av. Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI:
Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të njoftim vlerësimit
nr. 674/15 prot., datë 25.01.2012, për vlerën e 841.587 lekë
dhe njoftim vlerësimit nr.1536/20, datë 27.02.2012
për vlerën 7.409.230 lekë të nxjerra nga Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër.
Konstatimin si akt absolutisht të pavlefshëm të njoftim vlerësimit tatimor
nr. 6548/4 prot., datë 24.11.2011
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 42 të K.Pr.Civile;
nenet 116, 117 e 137/3 të K.Pr.Administrative,
nenet 32, 34, 68, 69, 75/1, 83, 84, 106, 107, 108, 111 e vijues
të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në R.Sh”,
Udhëzimi i M. Financave nr.24, datë 02.09.2008,
nenet 33, 50, 52 e vijues të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995, “Për TVSH”
dhe Udhëzimi nr.17, datë 13.05.2008.
860
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1093 (1913), datë 02.05.2013
ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë së paditësit “Vllaznimi Deda” Sh.p.k
Pukë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësimit
të detyrimit tatimor nr.674/15 prot., datë 25.01.2012 dhe aktit njoftimit të
vlerësimit nr.1536/20, datë 27.02.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër.
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor lidhur pjesën e objektit të
padisë që kundërshton aktin njoftim vlerësimi të detyrimit tatimor nr.6548/4
prot., datë 24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër nr.1093
(1913), datë 02.05.2013, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë së paditësit “Vllaznimi Deda” Sh.p.k Pukë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësimi
të detyrimit tatimor nr.674/15 prot., datë 25.01.2012, të aktit njoftim vlerësimi
nr.1536/20, datë 27.02.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër dhe
akt njoftimit të vlerësimit të detyrimit tatimor nr.6548/4 prot., datë 24.11.2011
të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Shkodër dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë:
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër paraqet në

rekurs, janë:
 Subjekti është njoftuar nga organi tatimor me detyrime sipas njoftim vlerësimit
nr.674/15 prot, datë 25.01.2012 dhe njoftim vlerësimit nr.1536/20 prot, datë
27.02.2012 për detyrimet tatimore të pasqyruara në mënyrë të detajuar në këto akte.
 Subjekti ka bërë deklarimin e detyrimeve të tij të tatimit mbi vlerën e shtuar, duke
marrë të mirëqena tepricën e tij kreditore. Janë paraqitur para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër të printuara nga sistemi informatik tatimor, versionet, situata
fiskale e deklarimit të subjektit për periudhat tatimore dhjetor 2011 dhe janar 2012.
Pra nga subjekti janë bërë deklarimet e detyrimit tatimor lidhur me këto periudha, por
jo pagesa sikurse shprehet gjykata në vendim.
 Vlerësimet sipas dy njoftim vlerësimeve tatimore nr.674/15 prot, datë 15.01.2012 dhe
nr.1536/20 prot, datë 27.02.2012 bazohen në vetëdeklarime të subjektit janë vlerësime
mbi bazën e të dhënave tatimore të vetë subjektit tatimor. Në këtë rast vetë sistemi
informatik tatimor gjeneron vlerësimin tatimor dhe sanksionin për mospagesë në
afatin e caktuar, në zbatim të ligjit “Për Procedurat Tatimore”, i ndryshuar (neni 114).
Shkaqet që Avokatura e Shtetit paraqet në rekurs, janë:

 Paditësi pretendon se nuk është njoftuar nga administrata tatimore e palës së paditur
në këtë proces, por pranon faktin se është i komunikuar Akt Kontrolli që ka sjellë si
pasojë njoftim vlerësimet që sot janë objekt gjykimi, i cili i është komunikuar i
pashoqëruar nga njoftimet.
861
 Sqarojmë se Akti i Kontrolli nuk është akt administrativ që ngarkon subjektin me
detyrime ai i raporton ato dhe pasi të analizohet në përputhje dhe me pretendimet e
subjektit të interesuar, përfaqësuesi ligjor i organit tatimor përpilon aktin final që
është njoftim vlerësimi tatimor që është akt administrativ, i cili sipas rastit i
nënshtrohet hetimit administrativ ose atij gjyqësor.
 Akt kontrollet nuk janë akte që ankimohen në rrugë gjyqësore, por vetëm në rrugë
administrative pranë organit administrativ që e ka përpiluar në rastin tonë, pranë
D.R.T Shkodër. Rezulton që nuk është paraqitur asnjë kontestim me shkrim nga
subjekti për raportin paraprak që është akt kontrolli bazuar në pikën 83.5 të Udhëzimit
nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit të Financave.
 Nuk është ankimuar në D.R.T Shkodër para se të shprehej kjo e fundit me aktet
zyrtare që janë njoftim vlerësimet, të cilat kanë ngarkuar subjektin me detyrime
tatimore, pasi subjekti pretendon se ky akt duhej të shoqërohej me njoftim vlerësime.
Po të sillej administrata siç pretendon paditësi, pra të njoftohej bashkërisht për akt
kontrollin dhe njoftimet që këto të fundit janë akte administrative që sjellin pasoja për
paditësin do kishim një administratë arbitrare dhe do shkeleshin të gjitha parimet e
administratës së hapur, bashkëpunuese, etj.
 Paditësi pohon se njoftim vlerësimet kanë ardhur me postë, por për arsye atmosferike
kanë mbërritur me vonesë (shiko faqen 3 të padisë, paragrafi i dytë), prandaj pohon në
padi se i jam drejtuar D.P.T Tiranë për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit
administrativ, duke u njohur si datë e marrjes dijeni, data 24.02.2012.
 Ne si palë e paditur e kemi të qartë se, për paditësin afati ka filluar që në momentin e
marrjes dijeni të subjektit, por ky i fundit, duke mosrespektuar të drejtën e tij për tu
ankuar, si dhe për tu shmangur detyrimeve tatimore me qëllim ngre padi të tillë dhe
pretendime konfuze për të konfonduar gjykimin.
Ka ushtrua kundërrekurs pala paditëse Shoqëria “Vllaznimi Deda” Sh.p.k, e cila

kërkon:
Mospranimin e rekurseve të paraqitura nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Shkodër dhe Avokatura e Shtetit.
Pala paditëse në kundërrekurs paraqet këtë shkaqe:

 Si pasojë e mosnjoftimit, shoqërisë sonë i janë shkaktuar dy pasoja të drejtpërdrejta:
Së pari, është ulur teprica kreditore dhe nga mos njoftimi nuk është realizuar e drejta
jonë për të bërë ankim; Së dyti nga mos njoftimi jo vetëm që nuk është ushtruar e
drejta jonë për të bërë ankim, por edhe kemi bërë deklarim tatimor mbi bazën e
tepricës kreditore para aktit nr.6548/4, datë 24.11.2011, e cila në kushtet e uljes së
vlerës së saj ka prodhuar detyrim tatimor të njoftuar nëpërmjet akteve nr.674/15 prot,
datë 25.01.2012 dhe nr.1536/20, datë 27.02.2012.
 Këto shkelje proceduriale të kryera nga organi i administratës tatimore, kanë sjellë
disa pasoja ndaj shoqërisë sonë. Pasoja e parë është ajo që shtrihet ndaj subjektit tonë,
ku me mos njoftimin e detyrimit financiar kemi përpiluar deklaratat tatimore, të cilat
kanë thelluar edhe më tej detyrimin ndaj organit tatimor. Si konkluzion aktet
administrative të shqyrtuara gjyqësisht nr.674/15 prot, datë 25.01.2012 dhe
nr.1536/20, datë 27.02.2012, janë pasojë e drejtpërdrejt e mos njoftimit të aktit
njoftim vlerësim tatimor nr.6548/4, datë 24.11.2011, pra e mospasjes së informacionit
të saktë lidhur me gjendjen e llogarisë, pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër.

862
 Në paragrafin e parë të nenit 14 të K.Pr.Administrative është parashikuar se: Në rastet
kur subjekteve u vijnë pasoja nga mosdhënia e informacionit apo nga informacioni i
gabuar i dhënë nga administrata, pasojat e dëmshme të mungesës apo informacionit të
gabuar, nuk mund ti ngarkohen subjektit, por organeve të administratës tatimore.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palëve të paditura Av.
Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit dhe rrëzimin e kërkesëpadisë;
përfaqësuesit e palës paditëse Shoqëria “Vllaznimi Deda” Shpk avokatët Vasil Plaku dhe
Kozma Janku, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të
Apelit; në përfundim;
VËREN
nr.31010-04265-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “Vllaznimi Deda”
Sh.p.k dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër dhe Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve (Drejtoria e Apelimit Tatimor) Tiranë, me objekt: Konstatimin si akt absolutisht të
pavlefshëm të njoftim vlerësimit nr.674/15 prot., datë 25.01.2012, për vlerën e 841.587 lekë
dhe njoftim vlerësimit nr.1536/20, datë 27.02.2012, për vlerën 7.409.230 lekë të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Shkodër, etj.
rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të prishet, duke u lënë
në fuqi vendimi nr.1093 (1913), datë 02.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
përsa i përket konstatimit si absolutisht të pavlefshëm të akteve administrative, njoftim
vlerësimeve për detyrimet tatimore nr.674/15, datë 25.01.2012 dhe nr.1536/20, datë
27.02.2012 të nxjerra nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër.
863
3. Pala paditëse Shoqëria “Vllaznimi Deda” Sh.p.k, është një shoqëri tregtare me
qendër në Pukë dhe me filial në Vorë të Rrethit Tiranë, e cila ushtron veprimtarinë e saj në
fushën e tregtisë, nxjerrjes dhe tregtimit të mineraleve, prerjes dhe përpunimit të lëndës
drusore, etj.
4. Me datë 07.06.2011, përmes shkresës nr.4659 prot., pala paditëse ka paraqitur
kërkesë për rimbursim. Pas kësaj kërkese nga ana e palës së paditur D.R.Tatimeve Shkodër
është ndërmarrë procedura e kontrollit tatimor për periudhën korente. Në përfundim të
procedurave të kontrollit administrativ është përpiluar akt kontrolli i datës 28.09.2011, i cili i
është njoftuar paditësit me shkresën nr.6548/3 prot., datë 27.10.2011. Në vijim të këtij akti
kontrolli, pala e paditur ka nxjerrë aktin njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.6548/4,
datë 24.11.2011.
5. Më pas si rrjedhojë e këtij detyrimi tatimor, ka lindur detyrimi tjetër tatimor për
palën paditëse, që i është komunikuar asaj nëpërmjet dy akt njoftimeve të vlerësimit për
detyrimet tatimore nr.674/15 prot., datë 25.01.2012, për vlerën 841.587 lekë dhe nr.1536/20,
datë 27.02.2012 për vlerën 7.409.230 lekë.
6. Pala paditëse sapo ka marrë dijeni për këto dy akte i është drejtuar palës së paditur
Drejtoria e Apelimit Tatimor me kërkesë për apelim, duke pretenduar pavlefshmërinë
absolute të këtyre dy akteve administrative. Nga ana e palës së paditur D.A.T Tiranë është
refuzuar apelimi për shkak të mosshoqërimit të ankimit me akte që provojnë parapagimin e
detyrimit tatimor. Pala paditëse duke pretenduar pavlefshmërinë absolute të akteve
administrative të mësipërme i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi, duke
kërkuar më pas edhe shtesë të objektit të padisë për konstatimin absolutisht të pavlefshëm
edhe të njoftim vlerësimit të detyrimeve tatimore nr.6548/4, datë 24.11.2011.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1093 (1913), datë 02.05.2013

ka vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë së paditësit “Vllaznimi Deda” Sh.p.k, Pukë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësimit të
detyrimit tatimor nr.674/15 prot., datë 25.01.2012 dhe njoftim vlerësimit nr.1536/20, datë
27.02.2012, të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor lidhur pjesën e objektit të padisë që
kundërshton aktin e njoftim vlerësimit të detyrimit tatimor nr.6548/4 prot., datë 24.11.2011 të
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata konstaton se aktet njoftim vlerësimi të detyrimit tatimor nr.674/15, prot,
datë 25.01.2012 dhe të njoftim vlerësimit nr.1536/20, datë 27.02.2012 janë rrjedhojë e akt
Njoftim vlerësimit nr.6548/4, datë 24.11.2011 dhe për rrjedhojë pavarësisht se gjykata nuk
mundet të marrë në shqyrtim ligjshmërinë/vlefshmërinë e vetë aktit Njoftim vlerësimi
nr.6548/4, datë 24.11.2011, për shkak se nuk është ezauruar procedura e rekursit
administrativ për efekte të këtij gjykimi, do të marrë në shqyrtim vetëm faktin e njoftimit të tij
apo jo tek subjekti tatim pagues , si dhe ndikimin e këtij akti në aktet e mëvonshme objekt
gjykimi.
864
Nga aktet e administruara si provë shkresore rezultoi se akti Njoftim vlerësimi
nr.6548/4, datë 24.11.2011 nuk i është njoftuar zyrtarisht asnjëherë palës së cilës i
kundërdrejtohet. Konkretisht ky akt është rrjedhojë e aktit raport përfundimtar kontrolli, datë
28.09.2011 njoftuar paditësit me shkresën nr.6548/3 prot, datë 27.10.2011. Pas raportit të
kontrollit është nxjerrë edhe akti i mësipërm për njoftim të detyrimit tatimor. Sipas vërtetimit
nr.23/3, datë 21.03.2012 të D.Postës Filiali Shkodër, Dega Pukë vërtetohet se nga data
01.11.2011 deri në datën e lëshimit të vërtetimit (21.03.2012) në adresë të paditësit kanë
ardhur vetëm dy objekte postare me dërgues DRT Shkodër ai me nr.674/15 dhe nr.1536/20.
Pra në këtë interval kohor nuk rezultoi të jetë dërguar akti njoftim vlerësimi nr.6548/4, datë
24.11.2011. Nga ana tjetër përpara pretendimeve të paditësit si dhe provës shkresore të
paraqitur në gjykatë, pala e paditur nuk arriti të sigurojë gjykatës një vërtetim rekomande
apo qoftë edhe libër të dorëzimit të objektit postar në zyrat e postës shqiptare. Pra rezulton e
qartë se paditësi nuk është njoftuar lidhur me aktin Njoftim vlerësimi nr.6548/4, datë
24.11.2011. Duke qenë se rezultoi e provuar me prova shkresore që ky akt nuk i është njoftuar
subjektit, gjykata pa marrë përsipër të analizojë më tej merr në analizë efektin e tij tek
paditësi përmes akteve njoftimi të detyrimit tatimor nr.674/15 prot, datë 25.01.2012 dhe të
njoftim vlerësimti nr.1536/20, datë 27.02.2012. Siç edhe më lart u analizua këto dy akte janë
në rend kohor rezultat i deklarimit të vetë subjektit tatimpagues.
Po të merrte në analizë sjelljen e tatimpaguesit konstatohet qartë se subjekti
tatimpagues ka paraqitur kërkesë për rimbursim të TVSH-së nga llogaria e tij. Pas
përfundimit të kontrollit është nxjerrë akti Njoftim vlerësimi nr.6548/4, datë 24.11.2011, i cili
i ka ngarkuar subjektin me detyrime tatimore, duke i ulur në këtë mënyrë tepricën kreditore.
Subjekti tatimpagues Vllaznimi Deda Shpk duke menduar se ka tepricë kreditore ka bërë
deklarimet tatimore të shoqëruara edhe me pagesat përkatëse të detyrimit. Por duke qenë se
nga akti i mësipërm ishte ulur teprica kreditore e tvsh-së paditësit menjëherë sapo të dhënat
janë hedhur në sistemin informatik, ka lindur detyrimi tatimor, i cili i është njoftuar me aktet
njoftim të detyrimit tatimor nr.674/15 prot, datë 25.01.2012 dhe njoftim vlerësimit nr.1536/20,
datë 27.02.2012. Pa paragjykuar modelin /mënyrën e sjelljes së tatimpaguesit konstatohet se,
detyrimi i ngarkuar paditësit përmes akteve nr.674/15 dhe nr.1536.20 është pasojë e
mosnjoftimit të tij për aktin nr.6548/4, datë 24.11.2011.......
9. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.2478, datë 24.06.2014 ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, nr.1093 (1913), datë
02.05.2013, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë së paditësit “Vllaznimi Deda” Sh.p.k Pukë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësim të
detyrimit tatimor nr.674/15 prot., datë 25.01.2012, të aktit njoftim vlerësimi nr.1536/20, datë
27.02.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër, të akt njoftim vlerësim të detyrimit
tatimor nr.6548/4 prot., datë 24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër.
865
.... Në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.03, datë
10.02.2008, ndër të tjera është sqaruar se:...nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e
akteve, kërkim nuk është i ndërvaruar nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të
nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor por në zbatim të nenit 121 të
K.Pr.Administrative dhe 331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së
pasojave juridike që janë krijuar nga akti. Në kundërshtim me sa më sipër gjykata nuk e ka
marrë fare në shqyrtim çështjen e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ nr.6548/4
prot., datë 24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër. Në nenin 116/1/c të
K.Pr.Administrative parashikohet se:
Akti administrativ do të quhet absolutisht i pavlefshëm, në kuptim të këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme:c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji.
Gjykata çmon se ekzekutimi i akteve është pjesë e procedurës së akteve
administrative, pasi referuar nenit 130/1/c të K.Pr.Administrative, aktet administrative nuk
hyjnë në fuqi kur ndaj tyre është bërë ankim me efekt pezullues. Në rastin në shqyrtim ankimi
në rrugë administrative e pezullon zbatimin e aktit. Veç sa më sipër me aktin objekt ankimi
është vendosur detyrim dhe sipas nenit 56//l/b të K.Pr.Administrative, është e detyrueshme që
për aktet që vendosin detyrime, ndëshkime apo shkaktim dëmi, duhet ti njoftohen palës së
interesuar, gjë që në rastin konkret nuk është bërë dhe kjo ka shkaktuar pasoja për palën
paditëse dhe pasoja e parë është ajo që shtrihet ndaj subjektit tatimpagues, i cili duke mos u
njoftuar me detyrimet financiare ( me uljen e tepricës kreditore ) ka përpiluar deklarata
tatimore, të cilat e kanë thelluar edhe më tej detyrimin ndaj organit administrativ tatimor.......
11. Neni 32 i K.Pr.Civile parashikon se:

b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënie juridike ose një të drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
12. Neni 116 i K.Pr.Administrative, parashikon se:

Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
13. Neni 117 i K.Pr.Administrative, parashikon se:

1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi administrativ
kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ absolutisht të
pavlefshëm në çdo kohë.
866
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e rëndësishme
saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij.
14. Në nenin 32 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”,
parashikohet se:
Çdo tatimpagues ka të drejtë të marrë njoftim për çdo akt administrativ, veprim ose
mosveprim, të bërë për mbledhjen e detyrimeve tatimore, i cili prek pasurinë e tij, me
përjashtim të rasteve kur administrata tatimore vlerëson se ekziston rreziku real që, pas
marrjes së njoftimit, tatimpaguesi ta transferonte pronësinë para përfundimit të vlerësimit
tatimor.....
parashikohet se:
1. Në rastin e një mosmarrëveshjeje për vlerësimin tatimor, të bërë nga administrata
tatimore tatimpaguesi ka të drejtë të marrë përgjigje me shkrim, në lidhje me arsyet dhe
mënyrën e vlerësimit dhe të vendimit të marrë.
2. Në bazë të kërkesës me shkrim të tatimpaguesit, administrata tatimore lëshon
vërtetim për të ardhurat e tatueshme, për detyrimet tatimore të mbetura, si dhe për pagesat e
kryera nga tatimpaguesi.
parashikohet se:
1. Administrata tatimore, brenda 10 ditëve kalendarike nga data e llogaritjes së
vlerësimit prej saj, duhet t'i dërgojë tatimpaguesit, me postë rekomande, njoftimin e
vlerësimit dhe kërkesën për pagesën e detyrimit tatimor.
2. Njoftimi i vlerësimit tatimor dhe kërkesa për pagesën e tatimit duhet të përmbajë
informacionin, si më poshtë:
a) emrin dhe mbiemrin e tatimpaguesit, person fizik, ose emrin e personit juridik;
b) numrin e identifikimit të tatimpaguesit;
c) datën e njoftimit;
ç) çështjen, për të cilën bëhet njoftimi dhe periudhën ose periudhat tatimore, që u
referohet njoftimi;
d) shumën e tatimit të vlerësuar, kamatëvonesën dhe gjobat;
dh) kërkesën për pagesën e tatimit dhe afatin e pagesës;
e) vendin dhe mënyrën e pagesës së tatimit;
ë) shpjegimin e arsyes së vlerësimit;
f) shpjegimin e së drejtës së tatimpaguesit për të ankimuar vlerësimin.
3. Njoftimi i vlerësimit tatimor dhe kërkesa për pagesën e tij regjistrohen në dosjen e
tatimpaguesit, brenda 5 ditëve kalendarike nga data e lëshimit.
4. Nëse nuk bie dakord me vlerësimin e detyrimit tatimor, të kryer nga administrata
tatimore, tatimpaguesi, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes së njoftimit të
vlerësimit, ose të vlerësuar si të jetë marrë dhe të kërkesës, mund të ankimojë, në përputhje
me procedurat e parashikuara në kreun XIII të këtij ligji.
parashikohet se:
1. Raporti përfundimtar i kontrollit tatimor plotësohet dhe nënshkruhet nga të gjithë
pjesëtarët e grupit të kontrollit dhe miratohet nga urdhëruesi i kontrollit, brenda 14 ditëve
867
kalendarike nga data e marrjes së kundërshtimit të tatimpaguesit, ose që vlerësohet të jetë
marrë nga grupi i kontrollit tatimor.
2. Raporti përfundimtar i kontrollit tatimor përshkruan vendin e kontrollit, periudhën
për të cilën është kryer kontrolli, një përshkrim të dokumenteve të shqyrtuara, personat e
intervistuar, arsyetimin e tatimpaguesit, të marrë parasysh dhe rezultatin e argumentuar të
kontrollit.
3. Një kopje e raportit përfundimtar të kontrollit tatimor dhe shuma e vlerësimit, nëse
ka, i dërgohet tatimpaguesit me postë dhe një kopje dorëzohet në drejtorinë rajonale tatimore
apo në njësinë e ngjashme me të.
4. Nëse raporti përfundimtar i kontrollit tatimor propozon një vlerësim të ri, ky
vlerësim hyn në fuqi 30 ditë kalendarike nga data që raporti i kontrollit është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi
5. Tatimpaguesi, që kundërshton vlerësimin e propozuar, mund ta ankimojë këtë
vlerësim, në përputhje me dispozitat e kreut XIII të këtij ligji.
18. Në nenin 106 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
R.SH”, parashikohet se:
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
19. Në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
R.SH”, parashikohet se:
1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në
njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër dhe Avokatura e Shtetit, përmbajnë
shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit të
cënohet.
21. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i akteve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurset e paraqitura nga pala e paditur
868
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër dhe Avokatura e Shtetit evidenton nëse nga gjykatat e
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
22. Në ushtrimin e funksionit të saj si gjykatë ligji, Gjykata e Lartë ka kompetencë të
vendosë për themelin e çështjes vetëm nëse mosmarrëveshja mund të zgjidhet në bazë të të
njëjtave fakte dhe prova të vlerësuara nga gjyqtari i faktit dhe që përbëjnë bazën e vendimit
në të cilin është bërë një interpretim i gabuar i ligjit. Kontrolli i saj duhet të fokusohet vetëm
në drejtim të ligjshmërisë dhe bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara, pra mbi mënyrën e
zbatimit të ligjit nga gjykatat më të ulëta. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje,
të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe
shkakut të padisë, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit,
shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata Administrative e Apelit ka tejkaluar kompetencat
funksionale që i jepen me ligj.
02.05.2013 ka vendosur: Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë së paditësit “Vllaznimi Deda”
Sh.p.k Pukë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ njoftim vlerësimit
të detyrimit tatimor nr.674/15 prot., datë 25.01.2012 dhe njoftim vlerësimit të detyrimit
tatimor nr.1536/20, datë 27.02.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër. Nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor lidhur pjesën e objektit të padisë që kundërshton aktin e
njoftim vlerësimit të detyrimit tatimor nr.6548/4 prot., datë 24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale
të Tatimeve Shkodër.
24. Në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” është parashikuar se:
Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi qoftë edhe kryesisht kur konstaton që çështja nuk
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor dhe ia dërgon aktet organit kompetent. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet
ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë, i cili vendos në dhomë
këshillimi brenda një afati 10 ditor. Duhet theksuar se po të njëjtin qëndrim mban edhe Kodi i
Procedurës Civile në nenin 59 e vijues të tij, i cili thotë se ankimi i veçantë kundër
juridiksionit paraqitet përpara Gjykatës së Lartë.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë kryesisht konstaton se, Gjykata
Administrative e Apelit ka marrë kompetencat e Gjykatës së Lartë, sepse ajo ka shqyrtuar në
themel kërkesëpadinë edhe përsa i përket aktit administrativ të njoftim vlerësimit për
detyrimet tatimore nr.6548/4 prot., datë 24.11.2011 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve
Shkodër, për të cilin Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër kishte vendosur nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor (për këtë pjesë) për shkak të mos parapagimit të detyrimit
tatimor nga pala paditëse. Nëse nuk do ishte dakord me vendimin e gjykatës së shkallës së
parë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pala paditëse duhet të bënte ndaj
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër një ankim të veçantë, të cilin duke u bazuar
në nenin 59 e vijues të K.Pr.Civile (pasi nuk kishte filluar funksionimi i gjykatave
administrative) duhet t’ia drejtonte Gjykatës së Lartë, e cila është kompetente për shqyrtimin
e kërkesave të palëve në lidhje me çështjet e juridiksionit.
26. Në dosjen gjyqësore ndodhet kërkesa ankimore e datës 17.05.2013, e cila i është
drejtuar Gjykatës së Apelit Shkodër nga përfaqësuesi i palës paditëse Hamdi Shullani, që ka
qenë prezent në shpalljen e vendimit në gjykatën e shkallës së parë me datën 02.05.2013. Nga
kjo del qartë se, pala paditëse nuk ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kundër
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për pjesën e vendimit që nxjerr çështjen
869
jashtë juridiksionit gjyqësor brenda afatit ligjor, i cili është 5 ditë nga e nesërmja e shpalljes
së vendimit, por kjo palë edhe ankimin që ka paraqitur përpara Gjykatës së Apelit Shkodër e
ka paraqitur në ditët e fundit të skadimit të afatit të ankimit për themelin e çështjes (afati 15
ditor). Kjo do të thotë që vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër në momentin që
është shqyrtuar çështja nga Gjykata Administrative e Apelit jo vetëm që ka qenë i formës së
prerë, por gjykata e apelit nuk mund të shprehej për vendimin e gjykatës së shkallës së parë
për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi asaj i mungonte kompetenca
funksionale dhe për rrjedhojë vendimi i marrë nga gjykata e apelit është i pabazuar në ligj,
prandaj si i tillë duhet të cënohet.
27. Ky arsyetim e çon Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë në përfundimin se,
pjesa e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me të cilin është vendosur nxjerrja
e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor nuk mund të jetë objekt shqyrtimi as me anë të rekursit
në Gjykatën e Lartë, sepse pala paditëse nuk mund ta ankonte këtë vendim bashkë me
vendimin përfundimtar, por ajo duhej të kishte paraqitur ankim të veçantë brenda afatit ligjor
përpara Gjykatës së Lartë, mosparaqitja e të cilit ka çuar që vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër në pjesën që ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor të ketë marrë
formë të prerë.
28. Përsa i përket akteve administrative të njoftim vlerësimit tatimor nr.674/15, prot,
datë 25.01.2012 dhe nr.1536/20, datë 27.02.2012 ka rezultuar në gjykimin në shkallë të parë
dhe në gjykatën e apelit se ato janë akte administrative që rrjedhin nga akti administrativ i
njoftim vlerësimit tatimor nr.6548/4 datë 24.11.2011, i cili ka rezultuar se, nuk i është
njoftuar zyrtarisht asnjëherë palës paditëse. Ky akt administrativ ka dalë si rrjedhojë e raportit
përfundimtar të kontrollit të datës 28.09.2011, i cili i është njoftuar palës paditëse me
shkresën nr.6548/3 prot, datë 27.10.2011. Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka
arritur në përfundimin se, përderisa palës paditëse nuk i është njoftuar akti administrativ
njoftim vlerësim për detyrimet tatimore nr.6548/4, datë 24.11.2011, me anë të të cilit është
pakësuar teprica kreditore e palës paditëse, kjo e fundit duke e ditur se kishte një tepricë të
tillë kreditore, ka vazhduar që të lëshojë fatura për detyrimet tatimore, prandaj njoftim
vlerësimet tatimore nr.674/15, datë 25.01.2012 dhe nr.1536/20, datë 27.02.2012 janë akte
administrative absolutisht të pavlefshme, të cilat nuk kanë sjellë asnjë pasojë juridike (janë
nul).
29. Në rekurset e paraqitura nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër
dhe Avokatura e Shtetit jo vetëm paraqiten shkaqe që kanë të bëjnë me çështjen e provave, të
cilat nuk janë objekt shqyrtimi me anë të rekursit në Gjykatën e Lartë, por ato pretendojnë se,
derisa pala paditëse ka marrë dijeni për aktin përfundimtar të kontrollit, atëhere ajo ka patur
dijeni edhe për detyrimet tatimore që duhet të paguante. Këto pretendime të palës së paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër dhe Avokaturës së Shtetit janë të pabazuara në ligj,
sepse subjekti tatimor jo vetëm që duhet të njoftohet nga organi tatimor për njoftim
vlerësimet e detyrimeve tatimore, por është kusht që dijenia të jetë efektive dhe jo formale, në
mënyrë që kjo palë (subjekti) ndaj të cilit është nxjerrë akti administrativ që përmban
detyrime tatimore të ketë mundësinë e kundërshtimit të tyre në rrugë administrative dhe
gjyqësore.
870
përfundimin se, rekurset e paraqitura nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve
Shkodër dhe Avokatura e Shtetit përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58/b të
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj si të tillë ato duhet të pranohen dhe
për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet, duke u lënë në fuqi
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, përsa i përket disponimit të saj për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të akteve administrative të njoftim vlerësimeve për
detyrimet tatimore nr.674/15 prot., datë 25.01.2012 dhe nr.1536/20, datë 27.02.2012 të
nxjerra nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/b të ligjit nr.49,
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1093 (1913), datë 02.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 28.02.2017
871
Nr. 00-2017-211 Vendimi (83)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 28.02.2017, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen administrative që iu

përket:
PADITËS: VELI KAJMAKU, i përfaqësuar në gjyq nga

Av. Shqiponja Latifi.
I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME TATIMEVE
(Në mungesë).
OBJEKTI:
Shfuqizimi i vendimit nr.812, datë 15.11.2012
“Për dhënie mase disiplinore “Largim nga shërbimi civil”,
lëshuar nga Drejtoria e Burimeve Njerëzore, pranë Departamentit
të Shërbimeve Mbështetëse në D.P.T Tiranë.
Kthimin në pozicionin e mëparshëm të punës si Inspektor i parë
në Sektorin e Kontrollit Operacional, pranë D.R.T-së Durrës
dhe pagesën e plotë të pagës
që nga momenti i ndërprerjes së marrëdhënieve financiare.
Kundërshtimin e vendimit nr.202, datë 28.12.2012
të Komisionit të Shërbimit Civil Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 8/2 i ligjit nr.8549, datë 11.11.1999
“Statusi i Nëpunësit Civil”
dhe nenet 31, 32/a 41, 43 e 324 e vijues të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Veli Kajmaku.
Ndryshimin e vendimit nr.202, datë 28.12.2012 të Komisionit të Shërbimit
Civil Tiranë, duke shfuqizuar vendimin nr.812, datë 15.11.2012 për dhënie
mase disiplinore “Largim nga shërbimi civil” të Drejtorit të Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve dhe kthimin e paditësit në pozicionin e mëparshëm
të punës si Inspektor i parë në Sektorin e Kontrollit Operacional, pranë DRT
Durrës dhe pagesën e plotë të pagës që nga momenti i ndërprerjes së
marrëdhënieve financiare deri në ekzekutimin e vendimit.
872
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë, për
gjykimin e çështjes nr.3261 akti, datë regjistrimi 05.02.2014, me paditës Veli
Kajmaku, i paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, me objekt anulim i
vendimit për largimin nga shërbimi civil dhe dërgimin e akteve në Gjykatën
Administrative të Apelit, si gjykatë kompetente.

vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon:
vendimit nr.9756, datë 01.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve për ankuesin Veli Kajmaku.
Shkaqet që pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve paraqet në

rekurs, janë:
 Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova dhe në ligj. Për fillimin e procedurës
disiplinore është bërë shkak moszbatimi me korrektesë nga ana e paditësit i
dispozitave të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”, i ndryshuar.
 Në kontrollin e ushtruar në subjektin “Dilo” Sh.p.k, për shitjet e kontrolluara, ka
rezultuar që ky subjekt kishte realizuar shitje derë më derë dhe duhej të selektonte
shitjet me shumicë nga ato me pakicë. Pikërisht këto të fundit që përbëjnë 30% të
shitjeve të shoqërisë së kontrolluar duhej të ishin vlerësuar me metodat alternative, të
parashikuara në legjislacionin fiskal.
 Mosvlerësimi i drejtë i këtyre shitjeve në bazë të legjislacionit fiskal ka sjellë
penalizimin e shoqërisë, duke i konsideruar këto shitje si shitje me shumicë dhe ka
hapur në këtë mënyrë rrugën e ankimit me observacion të kësaj shoqërie, kundrejt
rezultateve të padrejta të raport kontrollit tatimor të nxjerra nga inspektori Veli
Kajmaku.
 Në vijim, në vlerësim të observacionit të subjektit ankues, është miratuar një
rikontroll në Shoqërinë “Dilo” Shpk nga rezultatet e të cilit ka dalë që penalitetet e
aplikuara nga paditësi në kontrollin e parë të kësaj shoqërie binin në kundërshtim me
nenet 71, 72 dhe 73 të ligjit nr.9920/2008. Në procedurën disiplinore dhe në
Komisionin e Shërbimit Civil, paditësit i është dhënë mundësia për t’u dëgjuar dhe
ankuar dhe për të dhënë shpjegimet përkatëse.
 Vendimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është i drejtë dhe i ligjshëm
mbështetur në dispozitat ligjore në fuqi. Drejtori i Përgjithshëm i Tatimeve, konform
atributeve që i njeh ligji ka dalë me këtë vendim, mbështetur në nenet 19 dhe 20 të
ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore” dhe ligjin nr.8549, datë
11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”.
 Vendimi i Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve është marrë brenda kompetencave të
autoritetit epror dhe në përputhje me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
(Nenet 13 e 14 të ligjit nr.9920/2008). Kërkuesi ushtronte detyrën e Inspektorit të Parë
në Sektorin e Kontrollit Operacional në Drejtorinë Rajonale Tatimore Durrës.
873
 Marrja e masës disiplinore “Largim nga shërbimi civil”, për paditësin Kajmaku, lidhet
me raportin e kontrollit nr.31381/10, datë 02.04.2012, të kryer nga ana e tij, gjatë
ushtrimit të kontrollit në subjektin “Dilo” Shpk dhe penalizimin e tij, i cili realizonte
vetëm shitje me shumicë. Për këtë arsye duhet të kishte lëshuar fatura tatimore me
TVSH, parashikuar në pikën 46.1.9 të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008 “Për
procedurat tatimore në R.SH”, i ndryshuar, dalë në zbatim të ligjit, detyrim i cili nga
ana e këtij subjekti nuk është realizuar dhe zbatuar. Por, realisht tatimpaguesi kryente
edhe shitje me pakicë.
 Përsa më sipër, vendimi i Komisionit të Shërbimit Civil është marrë në interpretim të
saktë të ligjit dhe gjendjes së faktit, ndaj është i bazuar në nenin 8/3 të ligjit nr.8549,
datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”.
Rezulton të ketë paraqitur kundërrekurs paditësi Veli Kajmaku, i cili kërkon:

Mospranimin e rekursit. Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative
të Apelit.
Shkaqet e paraqitura kundërrekurs nga paditësi Veli Kajmaku, janë:

 Konkluzionet përfundimtare të raport kontrollit që është bërë në këtë subjekt nga
paditësi janë zbatuar me korrektësi dhe provat vërtetojnë në mënyrë të qartë, se
subjekti realizonte vetëm shitje me shumicë, mbi të cilën duhet të kishte lëshuar faturë
tatimore me TVSH, siç përcaktohet në pikën 46.1.9 të Udhëzimit nr.24, datë
02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”, detyrim i cili nga subjekti nuk është
zbatuar. Për këtë arsye paditësi Veli Kajmaku ka proceduar, duke e penalizuar për
kundravajtje për moslëshimin e faturave tatimore ose me 100% të vlerës së TVSH-së
së këtyre shitjeve.
 Paditësi raportin e kontrollit të tij e ka mbështetur në shkresën nr.31881/4, datë
14.02.2012 të inspektorëve të Sektorit të Verifikimit në Terren nga ku rezulton se,
çmimet e shitjeve me pakicë të artikujve të mësipërm rezultojnë 50-100% më të larta
se, çmimet e aplikuara nga subjekti sipas faturave të lëshuara prej tij, si dhe
dokumentave kontabël.
 Grupi tjetër që ka kryer rikontroll në mënyrë të qëllimshme, duke anashkaluar
konstatimet të bëra në raport kontrollin e paditësit, duke u marrë me rivlerësime
imagjinare sa për të thënë, pa u bazuar në dokumenta, fakte dhe bazë ligjore, duke i
rivlerësuar shitjet e subjektit si shitje me pakicë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës paditëse Av.
Shqiponja Latifi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit;
në përfundim;
VËREN
nr.31001-01570-00-2015 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Veli Kajmaku
dhe e paditur Drejtoria e Përgjithshme Tatimeve, me objekt: Shfuqizimin e vendimit nr.812,
datë 15.11.2012 “Për dhënie mase disiplinore “Largim nga shërbimi civil”, lëshuar nga
Drejtoria e Burimeve Njerëzore, pranë Departamentit të Shërbimeve Mbështetëse në D.P.T
Tiranë, etj.
874
2. Vendimi nr.162, datë 04.02.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit procedurial dhe material, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
3. Paditësi Veli Kajmaku ka filluar punë në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve në

muajin gusht të vitit 1994 dhe në vitin 2005 i është nënshtruar procedurave të konkurrimit,
për përfitimin e statusit të nëpunësit civil në pozicionin e Inspektorit të Parë në Sektorin e
Operacioneve të Kontrollit në D.R. Tatimore Durrës.
4. Me vendimin nr.812, datë 15.11.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve,
paditësit Veli Kajmaku me detyrë Inspektor i parë në Sektorin e Kontrollit Operacional, pranë
D.R.T Durrës i është dhënë masa disiplinore: “Largim nga Shërbimi Civil” vendim i njoftuar
me shkresën nr.9176/3, datë 25.11.2012.
5. Në bazë të nenit 25 pika 4, Kreu VIII i ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për Statusin
e Nëpunësit Civil” me datë 27.11.2012 paditësi i është drejtuar me anë të një ankimi,
Komisionit Shërbimit Civil Tiranë, i cili me vendimin nr.202, datë 28.12.2012, ka vendosur:
Rrëzimin e ankesës së Z. Veli Kajmaku. Lënien në fuqi të vendimit nr.812, datë 15.11.2012 të
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve si akt i dalë në përputhje me ligjin.
6. Arsyeja e largimit nga detyra e paditësit lidhet me raportin e kontrollit të përgatitur
prej tij gjatë ushtrimit të kontrollit në subjektin “Dilo” Sh.p.k dhe penalizimin e këtij subjekti
prej paditësit. Në këto rrethana ky i fundit i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
II. Procedura:

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Veli Kajmaku.
Ndryshimin e vendimit nr.202, datë 28.12.2012 të Komisionit Shërbimit Civil Tiranë,
duke shfuqizuar vendimin nr.812, datë 15.11.2012 për dhënie mase disiplinore “Largim nga
shërbimi civil” të Drejtorit të Drejtorisë të Përgjithshme të Tatimeve dhe kthimin e paditësit
në pozicionin e mëparshëm të punës si Inspektor i parë në Sektorin e Kontrollit Operacional,
pranë DRT Durrës dhe pagesën e plotë të pagës që nga momenti i ndërprerjes së
marrëdhënieve financiare deri në ekzekutimin e vendimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
......Përsa i përket kompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë gjykata vëren
se, bazuar në nenin 8 të sipërcituar, ankesat e subjekteve të cilët kanë statusin e nëpunësit
civil ndaj vendimeve të Komisionit të Shërbimit Civil, janë në kompetencë të gjykatave të
shkallës së parë, ndërkohë që ankesat e institucioneve gjykohen nga gjykata e apelit. Të
njëjtin qëndrim ka mbajtur dhe Gjykata e Lartë në vendimin nr.03, datë 24.01.2007 në të
cilin ka unifikuar praktikën se: Sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
arrijnë në përfundimin unifikues se, në rast ankimimi të vendimeve të Komisionit të Shërbimit
Civil qoftë nga personi i interesuar në gjykatën e shkallës së parë, apo nga institucioni i
administratës publike, në gjykatën e apelit, palët do të jenë po ato të fillimit të procesit të
zgjidhjes së mosmarrëveshjes, punëdhënësi dhe punëmarrësi. Në të ardhmen duhet të kihet
parasysh se, Komisioni i Shërbimit Civil nuk duhet të thirret në gjykim me cilësinë e palës së
paditur, apo të personit të tretë.
Referuar po këtij vendimi në të cilin ndër të tjera arsyetohet se: ....është e
detyrueshme që kjo e fundit të administrojë dhe t’i nënshtrojë hetimit materialet e çështjes së
shqyrtuar nga Komisioni i Shërbimit Civil në mënyrë që t’u japë përgjigje të bazuar
875
pretendimeve të palëve..., në gjykim si prova u administrua e gjithë dosja që i ka shërbyer për
marrjen e vendimit Komisionit të Shërbimit Civil.
Gjykata çmon se padia e paditësit duhet pranuar si e bazuar në prova dhe në ligj.
Referuar vendimeve që po kundërshtohen rezulton se, paditësi ka kryer një kontroll pranë një
subjekti të cilin më pas e ka gjobitur dhe ngarkuar me detyrim me arsyetimin se subjekti
kryente shitje me shumicë ndërkohë që deklaronte kryerje të shitjeve me pakicë dhe sipas
paditësit një fakt i tillë sillte shmangie të detyrimeve sipas ligjit “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”.
Raporti i kontrollit të kryer nga ai është ankimuar nga subjekti. Më pas subjekti ka
pranuar propozimin e drejtorisë për rikontroll nga i cili ka rezultuar se subjekti kryente 30%
shitje me pakicë dhe pjesa tjetër me shumicë. Edhe ndaj këtij vendimi të rikontrollit subjekti
ka bërë ankim duke mos qenë dakord me të. Pas verifikimeve të kryera mbi bazën e ankesës,
Drejtori i Kontrollit, pranë Drejtorisë Rajonale Durrës i ka propozuar drejtorit të kësaj
drejtorie, që ndaj paditësit të jepej masa disiplinore “vërejtje me shkrim”, të njëjtin propozim
Drejtori i Drejtorisë Rajonale Durrës i ka propozuar dhe Drejtorit të Përgjithshëm i
Tatimeve. Nga ana tjetër sipas Komitetit Disiplinor masa administrative që duhet të jepet
ndaj paditësit është ajo e “largimit nga shërbimi civil”. Gjykata vëren se në vendimin nr.812,
datë 15.11.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm i Tatimeve, ndaj paditësit jepet masa disiplinore
“largim nga shërbimi civil”, por nuk ka asnjë arsyetim se përse jepet kjo masë e propozuar
nga Komiteti Disiplinor dhe jo ajo e propozuar nga Drejtori i Kontrollit, pranë Drejtorisë
Rajonale Durrës dhe nga Drejtori i Drejtorisë Rajonale Durrës. Pra ky vendim i Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve, i cili ka rënduar pozitën e palës paditëse pa konstatuar apo
arsyetuar një shkak të ri të ligjshëm të ndryshëm nga ato të vlerësuara në propozimet e
kryera është i pambështetur në prova dhe si i tillë duhet të ndryshohet. Të njëjtin qëndrim ka
mbajtur Edhe vetë Kryetari i Komisionit të Shërbimit Civil në relacionin e tij të datës
26.12.2012. Duke iu referuar vendimit të Komisionit të Shërbimit Civil nr.202, datë
28.12.2012 rezulton se dhe ky komision ka vlerësuar të njëjtën shkelje të kryer nga paditësi
dhe ka çmuar se raporti i kontrollit i kryer nga paditësi me nr.31881/10, datë 02.04.2012 nuk
është mbështetur në dokumenta dhe prova.
Gjykata vëren se ndryshe nga sa arsyeton ky Komision, në raportin e tij pala paditëse
ka referuar dokumentacionin përkatës se, ku është mbështetur për konstatimin e shkeljeve të
subjektit që kishte kontrolluar. Po kështu paditësi referuar raportit dhe provave që ndodhen
në dosje rezulton se, me shkresën nr.31881/3, datë 08.02.2012 ka kërkuar pranë Sektorit të
Verifikimit në Terren, pranë D.R.T Durrës informacion në lidhje me verifikimin e çmimeve të
referencës së shitjeve me pakicë të ujit Qafshtama, Tepelena, Lajthiza, Trebeshina. Për këtë
kërkesë ai ka marrë përgjigje me shkresën nr.31881/4, datë 14.02.2012, shkresë të cilën e ka
referuar në raportin e tij të kontrollit dhe në të cilën ka mbështetur veprimet e tij në këtë
raport.
Gjykata çmon se masa disiplinore e marrë ndaj paditësit në kushtet kur ai me raportin
e tij të kontrollit nuk ka krijuar një situatë ku të determinonte shmangien nga detyrimi tatimor
të një subjekti, çka do ta vendoste atë në pozita favorizuese të subjekteve në dëm të shtetit dhe
do të tregonte për një sjellje tendencioze favorizuese të tij është një masë ekstreme dhe e
papërshtatshme. Kjo masë është e papërshtatshme, referuar dhe faktit se ky raport për shkak
të rikontrollit që vjen si rezultat i mekanizmave kontrollues brenda vetë institucionit
administrativ ka mbetur pa fuqi dhe si rrjedhojë dhe subjektit nuk i ka ardhur dëm efektiv.
Nisur nga sa më sipër gjykata çmon se padia duhet të pranohet si e bazuar në prova dhe në
ligj......
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e
çështjes me nr.3261 akti, datë regjistrimi 05.02.2014, me paditës Veli Kajmaku, i paditur
876
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, me objekt anullim i vendimit për largimin nga shërbimi
civil dhe dërgimin e akteve në Gjykatën Administrative të Apelit si gjykatë kompetente.
10. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.162, datë
Tiranë.
11. Në nenin 19 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit Civil”

parashikohet se:
Nëpunësit civilë kanë këto detyra:
a) Të njohin, të respektojnë, të zbatojnë dhe të veprojnë në përputhje me Kushtetutën,
Kodin e Procedurave Administrative dhe aktet e tjera ligjore e nënligjore.
b) Të sigurojnë për publikun e gjerë, palët e interesuara dhe institucionet publike,
informacionin e kërkuar, me përjashtim të rasteve kur ky informacion është sekret shtetëror,
konfidencial ose për përdorim të brendshëm në përputhje me ligjet dhe aktet e tjera
nënligjore.
c) Të respektojnë orarin e punës dhe ta shfrytëzojnë vetëm për kryerjen e detyrave të
tyre. Orari dhe kohëzgjatja e punës përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave për
nëpunësit civilë në institucionet e administratës qendrore dhe me akte normative të organeve
të pushtetit vendor për nëpunësit civilë në administratën vendore.
ç) Të përmirësojnë aftësitë e tyre profesionale dhe të marrin pjesë në veprimtaritë
trajnuese për këtë qëllim.
d) Të mos kërkojnë apo pranojnë asnjë përfitim moral apo material, për kryerjen e
ligji.
dh) Të mos kryejnë punë apo veprimtari të cilat paraqesin konflikt interesash me
detyrën e tyre zyrtare ose pengojnë përmbushjen e saj. Për çdo veprimtari fitim prurëse që
kryejnë jashtë detyrave të tyre zyrtare, të informojnë institucionin ku punojnë.
e) Të mos përdorin pronën shtetërore për përfitime private.
ë) Të mbajnë përgjegjësi të plotë për ligjshmërinë e veprimeve të tyre gjatë kryerjes së
detyrës dhe, kur nuk janë të bindur për ligjshmërinë e urdhrave dhe vendimeve që zbatojnë,
eprore të këtyre të fundit. Nëpunësi civil nuk është i detyruar të zbatojë një urdhër të
paligjshëm.
f) Të mos bëjnë grevë.
g) Të mos sillen në kundërshtim me rregullat e etikës.
Mosrespektimi i detyrimeve të përcaktuara në shkronjat “d” “dh”, “e” dhe “f” të
këtij neni, sjell largimin nga shërbimi civil, në qoftë se provohet nëpërmjet procedurave
përkatëse disiplinore.

parashikohet se:
1. Nëpunësit civilë largohen nga shërbimi civil:
a) kur japin dorëheqjen;
b) kur mbushin moshën e pensionit;
c) kur bëhen të paaftë përgjithmonë për të kryer detyrat e tyre zyrtare, për shkak të
kushteve shëndetësore;
ç) kur dënohen me vendim të formës të prerë të gjykatës me heqje lirie;
877
d) kur konkludohet paaftësia për të kryer detyrat e tyre, të paktën, pas dy vlerësimeve
negative të njëpasnjëshme të rezultateve në punë;
dh) në rastet e parashikuara nga neni 23 i këtij ligji;
e) kur konstatohet papërshtatshmëria me vendin e punës, sipas nenit 24 të këtij ligji;
ë) kur merret ndaj tyre masa disiplinore e largimit nga shërbimi civil, nga organi
kompetent, sipas procedurave të parashikuara në nenin 25 të këtij ligji.
2. Në rastet e parashikuara në pikën 1 shkronja “d” të këtij neni, menjëherë pas
dhënies së vlerësimit të dytë negativ, institucioni përkatës i propozon Departamentit të
Administratës Publike ose departamentit të personelit, të largojë nëpunësin civil nga detyra.
Vendimi merret brenda 10 ditëve pune.
3. Ankesat kundër vendimit të mësipërm paraqiten në Komisionin e Shërbimit Civil,
brenda 30 ditëve pune nga komunikimi i vendimit.

parashikohet se:
1. Nëpunësit civil i jepen masa disiplinore për mosplotësimin e detyrave për thyerjen
e disiplinës në punë dhe të rregullave të etikës, si dhe në raste të tjera të parashikuara nga ky
ligj.
2. Masat disiplinore jepen nga eprori direkt sipas një procedure administrative, e cila
garanton të drejtën për t'u informuar, për t'u dëgjuar, për t'u mbrojtur dhe për t'u ankuar.
Eprori komunikon vendimin për marrjen e masës disiplinore në Departamentin e
Administratës Publike për institucionet e administratës qendrore dhe në departamentet e
personelit për institucionet e pavarura. Departamenti i Administratës Publike ose
departamentet e personelit japin me shkrim mendimin e tyre në lidhje me masën disiplinore
dhe për masat nga shkronja “c” në “d” të pikës 3 të këtij neni, i komunikojnë këtë mendim
personit ndaj të cilit është marrë masa dhe Komisionit të Shërbimit Civil. Për çdo shkelje
jepet vetëm një masë disiplinore. Nuk është e nevojshme të merren të gjitha masat disiplinore
para se nëpunësi civil të largohet nga detyra.
3. Llojet e masave disiplinore janë:
a). Vërejtje me shkrim.
b). Vërejtje me paralajmërim.
c). Pezullimi nga e drejta e ngritjes në detyrë, për një periudhë deri në dy vjet.
ç). Kalimi në një detyrë të një niveli apo klase më të ulët për një periudhë nga 30 ditë
deri në 1 vit.
d). Largimi nga shërbimi civil.
Masat e mësipërme disiplinore mund të shlyhen në qoftë se brenda 1 viti nga dita e
dhënies së tyre për shkronjat “a” dhe “b” të pikës 3 të këtij neni; dhe brenda 3 vjetësh nga
dita e dhënies së tyre për shkronjat “c” dhe “ç” ndaj nëpunësit nuk është marrë ndonjë masë
tjetër disiplinore. Masat disiplinore të shlyera hiqen nga dosja vetjake.
4. Ankesat kundër vendimeve për marrjen e masave disiplinore paraqiten në
Komisionin e Shërbimit Civil brenda 30 ditëve pune nga komunikimi i vendimit.
14. Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në

Shërbimin Civil” parashikon se:
c) Sjellja e parregullt, gjatë kohës së punës, me eproret, me koleget, me varësit dhe
me publikun.
878
dh) Kryerja e punëve apo veprimtarive, të cilat cenojnë interesat e detyrës zyrtare ose
ë) Moszbatimi i dispozitave ligjore në përmbushjen e detyrave funksionale.
f) Shkelja e rregullave të përcaktuara për ruajtjen e sekretit shtetëror apo të
g) Shprehja e mendimeve apo kryerja e veprimtarive publike me karakter partiak në
datë 11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”.
2. Ecuria disiplinore fillon nga eprori i drejtpërdrejtë i nëpunësit civil, me
vetëveprimin e drejtpërdrejte të eprorit ose me kërkesën drejtuar atij, nga çdo organ apo
person i interesuar .
3. Kërkesa duhet të plotësojë këto kushte:
a) Të jete me shkrim;
b) Të identifikoje nëpunësin civil, i cili pretendohet se ka kryer shkeljen disiplinore;
c) Të përcaktojë veprimin konkret, që pretendohet se përbën shkelje disiplinore dhe
rrethanat e kryerjes së tij.
6. Masa disiplinore quhet e përshtatshme, vetëm nëse është në përputhje me
shkeljen disiplinore. Në përcaktimin e masave disiplinore merren parasysh shkaqet dhe
rëndësia e shkeljes disiplinore, shkalla e fajësisë, rrethanat në të cilat është kryer shkelja,
pasojat e shkeljes, rezultatet e vlerësimit individual, sjellja e përgjithshme në kryerjen e
detyrave, si dhe nëse ka marrë masa disiplinore të mëparshme, të cilat nuk janë shlyer në
kushtet e nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin e nëpunësit civil”.
10. Masa disiplinore, “vërejtje me paralajmërim”, ka për qëllim këshillimin dhe
paralajmërimin e nëpunësit për masa të tjera disiplinore, më të renda, në rast përsëritjeje të
shkeljes dhe nuk shënohet në dosjen vetjake të nëpunësit. Masat disiplinore të parashikuar në
shkronjat “a”, “c”, “ç” dhe “d” të nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për statusin
e nëpunësit civil” shënohen në dosjen vetjake të nëpunësit, sëbashku me një kopje të vendimit
përkatës.
IV. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ:
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen
në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe për rrjedhojë
vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
16. Në referim të akteve që janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më
të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, si Gjykata Administrative e
Apelit, ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përputhje me kërkesat e normave
proceduriale dhe materiale të ligjit kanë kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm
gjyqësor të çështjes, i cili është në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), duke iu dhënë
përgjigje pretendimeve të gjitha kërkimeve të bëra nga palët në proces; kanë bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat e kanë zgjidhur
879
mosmarrëveshjen ndërmjet palëve në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre (neni 16 i K.Pr.Civile).
17. Kërkimet e palës paditëse për shfuqizimin e vendimit nr.812, datë 15.11.2012 për
dhënie mase disiplinore paditësit “Largim nga Shërbimi Civil”, kundërshtimin e vendimit të
Komisionit të Shërbimit Civil nr.202, datë 28.12.2012, etj., janë mbështetur në nenet 31, 32/a,
41, 43, 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin 8/2, të ligjit nr.8549, datë
11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”. Referuar shkakut ligjor të kërkimeve të palës
paditëse, pavarësisht mënyrës se si ato janë formuluar në objektin e padisë arrihet në
konkluzionin se ndodhemi para një mosmarrëveshje që ka lindur si pasojë e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës midis paditësit dhe të paditurit, mosmarrëveshje e cila rregullohet nga
ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit Civil”, si dhe VKM-ja nr.306, datë
13.06.2000 “Për disiplinën në shërbimin civil”, pasi vendimi nr.812, datë 15.11.2012 i
Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve për përjashtimin e paditësit nga shërbimi civil ka dalë
përpara datës 01.10.2013, ditë kur ka hyrë në fuqi ligji nr.152/2013 “Statusi i Nëpunësit
Civil” me të cilin është shfuqizuar ligji nr.8549/1999. Nëpërmjet këtij gjykimi, paditësi
kërkon që rivendosë në vend të drejtat e tij të pretenduara e të shkelura nga pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, të cilat ai i gëzonte si punonjës i administratës
shtetërore me statusin e nëpunësit civil.
18. Duhet të theksohet se, administrimi i shërbimit civil udhëhiqet nga ligji dhe
bazohet në parimin e shanseve të barabarta, mosdiskriminimit, meritës, transparencës,
profesionalizmit dhe paanësisë politike, si dhe garanton qëndrueshmërinë në detyrë të
nëpunësit civil dhe vazhdimësinë e shërbimit civil. Qëndrueshmëria në detyrë është një prej
elementëve thelbësore të legjislacionit që rregullon statusin e nëpunësve civil, si dhe të
subjekteve që gëzojnë këtë status, për arsye se, ka lidhje të drejtpërdrejtë me zbatimin dhe
respektimin e parimit për një administratë të përgjegjshme, e cila gjatë kryerjes së detyrave të
saj zbaton me profesionalizëm, integritet dhe korrektësi, kuadrin ligjor në mbrojtje të
interesave publike dhe private. Për të garantuar një administratë të përgjegjshme publike,
është e rëndësishme që të krijohen garancitë e nevojshme me qëllim palëvizshmërinë nga
detyra të nëpunësve publik të specializuar në fushën përkatëse, përveç rasteve të shkeljeve të
parashikuara shprehimisht në ligj. Nisur nga rëndësia e madhe që paraqet respektimi dhe
mbrojtja e interesave të nëpunësve civil që punojnë në administratën publike, si dhe nga fakti
që ata të mos bëhen pre e abuzimit nëpërmjet largimit të tyre të padrejtë, është miratuar ligji
nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i nëpunësit civil”, i cili ka si qëllim përcaktimin e
rregullave të njëjta për kushtet dhe procedurat e pranimit në shërbimin civil, për mënyrën e
fillimit dhe mbarimit të marrëdhënieve të punës, për zhvillimin e karrierës, për garantimin e
të drejtave dhe përcaktimin e detyrimeve të nëpunësve civil, për vlerësimin e ecurisë në punë,
me synim krijimin e një shërbimi civil të qëndrueshëm, profesional dhe efiçent.
19. Përveç sa më sipër, në këtë ligj është përcaktuar qartë krijimi i Komisionit të
Shërbimit Civil, i cili sipas nenit 8 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Statusi i Nëpunësit
Civil”, ka këto kompetenca: ... a) zgjidh ankesat ndaj vendimeve lidhur me pranimin në
shërbimin civil, periudhën e provës, ngritjen në detyrë, lëvizjen paralele, vlerësimin, masat
disiplinore dhe të drejtat e nëpunësit civil.... Në analizë të dispozitës ligjore së mësipërme,
rezulton se, është në kompetencë të KSHC-së zgjidhja e çdo ankese ndaj vendimeve të
administratës publike në lidhje me nëpunësit civil dhe çdo pretendim që rrjedh nga të drejtat e
nëpunësit civil. Të drejtat e paditësit, të cilat janë objekt i këtij gjykimi si punonjës civil, janë
shqyrtuar nga KSHC-ja, e cila me vendimin nr.202, datë 28.12.2012, ka vendosur: Rrëzimin
e ankesës së Z. Veli Kajmaku. Lënien në fuqi të vendimit nr.812, datë 15.11.2012 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Tatimeve si akt i dalë në përputhje me ligjin.
20. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim nga
Gjykata e Administrative e Apelit rezulton se, palës paditëse Veli Kajmaku i është dhënë
880
masa disiplinore “Largim nga shërbimi civil” me aktin administrativ nr.812, datë 15.11.2012
të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve dhe si shkak për këtë masë ka shërbyer një raport
kontrolli i bërë nga paditësi në subjektin Dilo Shpk. Në këtë raport kontrolli sipas
pretendimeve të palës së paditur, paditësi nuk ka bërë vlerësim alternativ pasi 30% e shitjeve
të subjektit të kontrolluar janë shitje me pakicë, pra ky subjekt nuk ka vepruar në përputhje
me nenet 71, 72, 73 të ligjit nr.9920, datë 20.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”. Nga
citimi i nenit 19 të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Statusi i Nëpunësit Civil” evidentohet
qartë se, nëpunësit civilë kanë këto detyra: a) Të njohin, të respektojnë, të zbatojnë dhe të
veprojnë në përputhje me Kushtetutën, Kodin e Procedurave Administrative dhe aktet
e tjera ligjore e nënligjore; b) Të sigurojnë për publikun e gjerë, palët e interesuara dhe
institucionet publike, informacionin e kërkuar, me përjashtim të rasteve kur ky informacion
është sekret shtetëror, konfidencial ose për përdorim të brendshëm në përputhje me ligjet dhe
aktet e tjera nënligjore; c) Të respektojnë orarin e punës dhe ta shfrytëzojnë atë vetëm për
kryerjen e detyrave të tyre. Orari dhe kohëzgjatja e punës përcaktohet me vendim të Këshillit
të Ministrave për nëpunësit civil në institucionet e administratës qendrore dhe me akte
normative të organeve të pushtetit vendor për nëpunësit civil në administratën vendore; ç) Të
përmirësojnë aftësitë e tyre profesionale dhe të marrin pjesë në veprimtaritë trajnuese për këtë
qëllim; d) Të mos kërkojnë apo pranojnë asnjë përfitim moral apo material, për kryerjen e
ligji; dh) Të mos kryejnë punë apo veprimtari, të cilat paraqesin konflikt interesash me
detyrën e tyre zyrtare ose pengojnë përmbushjen e saj; Për çdo veprimtari fitim prurëse që
kryejnë jashtë detyrave të tyre zyrtare, të informojnë institucionin ku punojnë; e) Të mos
përdorin pronën shtetërore për përfitime private; ë) Të mbajnë përgjegjësi të plotë për
ligjshmërinë e veprimeve të tyre gjatë kryerjes së detyrës dhe kur nuk janë të bindur për
ligjshmërinë e urdhrave dhe vendimeve që zbatojnë, duhet të informojnë menjëherë organet
ose nivelet urdhërdhënëse, si dhe organet ose nivelet eprore të këtyre të fundit; Nëpunësi civil
nuk është i detyruar të zbatojë një urdhër të paligjshëm; f) Të mos bëjnë grevë; g) Të mos
sillen në kundërshtim me rregullat e etikës. Mosrespektimi i detyrimeve të përcaktuara në
shkronjat “d” “dh”, “e” dhe “f” të këtij neni, sjell largimin nga shërbimi civil, në qoftë se
provohet nëpërmjet procedurave përkatëse disiplinore.
21. Ndërsa në vendimin e Këshillit të Ministrave nr.306, datë 13.6.2000 “Për
disiplinën në shërbimin civil” parashikohet se, janë shkelje disiplinore: a) Mosrespektimi i
përsëritur i kohës dhe i orarit të punës...., ë) Moszbatimi i dispozitave ligjore në përmbushjen
e detyrave funksionale. .....dhe se masa disiplinore quhet e përshtatshme, vetëm nëse është në
shlyer në kushtet e nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për Statusin e Nëpunësit
Civil”. Në rastin objekt shqyrtimi, ana e paditur ka pretenduar se, pala paditëse nuk ka bërë
vlerësim alternativ, pasi 30% e shitjeve të subjektit të kontrolluar kanë qenë shitje me pakicë,
pra paditësi nuk ka vepruar në përputhje me nenet 71, 72, 73 të ligjit nr.9920, datë 20.05.2008
“Për procedurat tatimore në RSH”.
22. Gjykata e shkallës së parë dhe më pas gjykata e apelit e kanë pranuar padinë e
paditësit, me arsyetimin se: .... Gjykata vëren se ndryshe nga sa arsyeton ky komision, në
raportin e tij pala paditëse ka referuar dokumentacionin përkatës se, ku është mbështetur për
konstatimin e shkeljeve të subjektit që kishte kontrolluar. Po kështu paditësi referuar raportit
dhe provave që ndodhen në dosje rezulton se me shkresën nr.31881/3, datë 08.02.2012 ka
kërkuar pranë Sektorit të Verifikimit në Terren, pranë D.R.T Durrës informacion në lidhje me
verifikimin e çmimeve të referencës së shitjeve me pakicë të ujit Qafshtama, Tepelena,
881
Lajthiza dhe Trebeshina. Për këtë kërkesë ai ka marrë përgjigje me shkresën nr.31881/4, datë
14.02.2012 shkresë të cilën e ka referuar në raportin e tij të kontrollit dhe në të cilën ka
mbështetur veprimet e tij në këtë raport. Gjykata çmon se masa disiplinore e marrë ndaj
paditësit në kushtet kur ai me raportin e tij të kontrollit nuk ka krijuar një situatë ku të
determinonte shmangien nga detyrimi tatimor të një subjekti, çka do ta vendoste atë në pozita
favorizuese të subjekteve në dëm të shtetit dhe do të tregonte për një sjellje tendencioze
favorizuese të tij është një masë ekstreme dhe e papërshtatshme. Kjo masë është e
papërshtatshme, referuar dhe faktit se ky raport për shkak të rikontrollit që vjen si rezultat i
mekanizmave kontrollues brenda vetë institucionit administrativ ka mbetur pa fuqi, dhe si
rrjedhojë dhe subjektit nuk i ka ardhur dëm efektiv........ Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë i vlerëson të bazuara në ligj përfundimet që kanë arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit, sepse masa e dhënë nga pala e paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Tatimeve për largimin nga Shërbimi Civil të paditësit Veli Kajmaku nuk ka
qenë proporcionale me shkeljet e disiplinës në punë të kryera prej tij.
23. Në pikën 6 të VKM-së nr.306, datë 13.06.2000 “Për Disiplinën në Shërbimin
Civil” është parashikuar se: Masa disiplinore quhet e përshtatshme, vetëm nëse është në
shlyer në kushtet e nenit 25, të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999, “Për Statusin e Nëpunësit
Civil”. Pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve dhe KSHC-ja në vendimet e tyre jo
vetëm që nuk kanë marrë në konsideratë rrethanat e mësipërme, por pala e paditur nuk ka
marrë parasysh as propozimin e bërë nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Durrës, e cila i ka
propozuar Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve që ndaj paditësit Veli Kajmaku të caktojë
si masë disiplinore atë të vërejtjes me shkrim, të parashikuar nga neni 25/3 germa “a” e ligjit
nr.8549, datë 11.11.1999 “Për Statusin e Nëpunësit Civil”, prandaj me të drejtë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Gjykata Administrative e Apelit kanë arritur në përfundimin se
vendimet e marra nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve dhe Komisioni i
Shërbimit Civil janë të pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë ato duhet të shfuqizohen.
24. Pretendimet që ngrihen në rekursin e paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve kanë të bëjnë vetëm me çështjet e faktit, të cilat janë në kompetencë
të gjykatës së shkallës së parë dhe asaj të apelit. Këtyre pretendimeve të paraqitura nga pala e
paditur, Gjykata Administrative e Apelit iu ka dhënë përgjigje gjatë shqyrtimit të ankimit
ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Çështjet që lidhen me provat nuk mund të
kundërshtohen me anë të rekursit para Gjykatës së Lartë, e cila sipas nenit 58 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative” është e detyruar që të marrë në shqyrtim vetëm ato
shkaqe që kanë të bëjnë me moszbatimin e ligjit material dhe procedurial nga ana e
gjykatave, vendimet e të cilave rekursohen.
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
është paraqitur për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke qenë i pabazuar në ligj ky nuk duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të lihet në fuqi.
882
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Apelit.
Tiranë, më 28.02.2017
883
Nr. 00-2017-210 Vendimit (84)
VENDIM

në seance e datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndergjyqese:
PADITËS: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË

TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTIT TE QARKUT ELBASAN.
I PADITUR: SKËNDER ALLIU
PERSONI TRETË: FERIDE KORANI
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te aktit te marrjes
se tokës ne pronësi nr.1865, e vitit 1992 për sipërfaqen 2000 m2
me nr.parcele 484/1, te lëshuar nga Komisioni i Ndarjes se Tokës Bujqësore
te fshatit Qukës Shkumbin te rrethit Librazhd ne emër te te paditurit.
Shfuqizimin e këtij akti dhe kthimin e kësaj pasurie ne pronësi te shtetit d
uke lëne ne fuqi vendimin e KVVTP nr.3/2009.
Baza Ligjore: Nenet 154, te Kodit te Procedurës Civile,
Nenet 10, 9/1, 8/2,3 te ligjit nr.9948/2008, ligji nr.7501/1991,
VKM nr.342/1992, i ndryshuar dhe ligji nr.8845/1999.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.876/546, date 18.04 .2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkese padisë se paditësit Komisioni Vendor i Vlerësimit te
Titujve te Pronësisë pranë Prefektit te Qarkut Elbasan. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen palës paditëse“.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.437/10-2013-903, datë 04.06.2013, ka

vendosur:
-Ndryshimin e Vendimit civil nr.876/546, datë 18.04.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan si me poshtë:
-Pranimin e padisë.
-Deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te Aktit te marrjes se tokës ne
pronësi nr.1865 te vitit 1992, dhëne ne favor te palës se paditur Skender Alliu,
për sipërfaqen 2000 (dy mije) m2, me numër parcele 484/1, te lëshuar nga
884
Komisioni i Ndarjes se Tokës Bujqësore te fshatit Qukës-Shkumbin ne rrethin
e Librazhdit dhe kthimin ne pronësi te shtetit te sipërfaqes se tokës me sipër.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës se paditur.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nr.437/10-2013-903, datë

04.06.2013, ka paraqitur rekurs, pala e paditur Skënder Alliu, i cili ka kërkuar; “Prishjen
(ndryshimin) e vendimit nr.437/10-2013-903, datë 04.06.2013, të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit nr.876/546, date 18.04 .2011, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Elbasan”, duke
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, pasi gjykoi çështjen civile me palët e
sipërshënuara ndergjyqese dhe me objekt, deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te
aktit te marrjes se tokës ne pronësi, nr.1865, e vitit 1992, për sip.2 mije m2, me
nr.parcele 484/l, lëshuar nga Komisioni i Ndarjes se tokës bujqësore i fshatit Qukës
Shkumbin te Rrethit Librazhd, ne emër te paditurit, shfuqizimin e këtij akti, kthimin e
kësaj pasurie ne pronësi te shtetit dhe lenia ne fuqi e vendimit te K.V.Vleresimit te
Titujve te Pronësisë nr.3, date 29.09.2009, me vendimin civil përfundimtare nr.876,
date 18.04.2011, vendosi:
Rrëzimin e padisë se paditësve si te pabazuar ne ligj.
Mbi bazën e ankimit te Prefektit te Qarkut Elbasan, Gjykata e Apelit Durrës date
04.06.2013 pasi shqyrtoi ankimin e kësaj çështjeje civile vendosi:
Ndryshimin e vendimit civil te Gjykatës Rrethit Gjyqësor Elbasan nr.876, date
18.04.2011 dhe pranimin e padisë.
- Vendimi i Gjykatës se Apelit Durrës është i pambështetur ne prova dhe ligj. Vendimi
i gjykatës se apelit është i pambështetur ne prova vjen ne kundërshtim me ligjin
7501/1991 dhe V.K.M nr.255, date 02.08.1991.
- Vendimi i Gjykatës se Apelit Durrës gjen ne kundërshtim me ligjin procedural e
konkretisht vjen ne kundërshtim me neni 12. 306 te K.Pr.C.
- Vendimi i gjykatës se apelit është i padrejte alogjike i marre ne neglizhence te pjesës
me te madhe te provave, vijnë ne kundërshtim flagrant me ligjin dhe provat e
administruara ne dosjen gjyqësore. Pra vendimet e gjykatës vijnë ne kundërshtim me
nenin 309 e vijues te K.Pr.Civile.
- Gjykata e Apelit keqinterpreton provat e administruara gjate gjykimit te çështjes. Nuk
qëndron arsyetimi i gjykatës se Apelit qe është konfirmuar nga te dhënat e Seksionit
te administrimit dhe Mbrojtjes se Tokës se me date 01.08.1991 kjo sipërfaqe
kategorizohet si toke i pafrytshme. Ne fakt me aktet e administruara ne gjykim me
shkresën nr.1029, date 19/08/2009, te Z.V.R.P. Librazhd dhe nr.283, date 19.07.2010,
dërguar nga ky organ gjykatës rezulton se ne zbatim te ligjit 7501 “Për token”
rekursuesi ka përfituar toke bujqësore nder te tjera edhe ngastrën me emrin Ura e
Bushtricës, e llojit are me sipërfaqe 2.000 m 2.
- Ne fakt këto prova janë lëshuar nga Z.V.R.P. Librazhd, ne fakt janë aktet e Zyrës se
Administrimit e Mbrojtjes se Tokës ne Librazhd qe janë arkivuar ne Z.R.P.P. Pra nuk
qëndron arsyetimi i gjykatës se apelit se këto akte nuk duhet te ishin te Z.R.P.P por te
Kadastrës, ne fakt këto janë akte te Kadastrës e te arkivuara ne Z.V.R.P.
- Nuk qëndron arsyetimi i gjykatës se Apelit se nga Seksioni i Administrimit e te
Mbrojtjes se Tokës ka konfirmuar faktin se ne datën 01.08.1991, se sipërfaqe 2000
nuk është toke bujqësore por toke e pafrytshme. Ne te kundërt me shkresën nr.1155,
date 03.09.2009 dhe 199/1 date 24/02/2010, te Këshillit te Qarkut Elbasan, dërguar
gjykatës dhe administruar ne gjykim, provohet se i padituri Skender Alliu ka përfituar
toke bujqësore me sipërfaqe 6700 toke are.
885
- Kjo konfirmohet nga formulari nr.6 i ndarjes se tokës, harta kadastrave dhe regjistri i
ngastrave për gjendjen kadastrale te tokës me 01.08.1991. Sipas këtyre akteve te
administruara ne gjykim rezulton se sipërfaqja prej 2000 është toke bujqësore.
- Nuk rezulton e provuar fakti qe me vendimin e pushimit te çështjes penale
nr.298/2008, te Prokurorisë Elbasan jete provuar fakti se kjo sipërfaqe toke nuk ka
qene ne fondin e tokës bujqësore por kas qene zallishte. Ne te kundërt nga sa arsyeton
gjykata e apelit provohet plotësisht se toka prej 2000 objekt gjykimi ka qene e llojit
arë, gjë e cila provohet nga shkresat e seksionit te kadastrës.
- Vendimi i gjykatës se apelit vjen ne kundërshtim me ligjin 7501 “Për token”, pasi
edhe sikur te provohej qe toka nuk ishte toke bujqësore, vendimmarrja administrative
e palës paditëse i ka hequr te drejtën e pronësisë personave qe kane përfituar ketë
parcele bujqësore sipas gjendjes familjare 01.08.1991, qe janë bashkëshortja e te
paditurit Skënder Alliu dhe fëmijëve te tij.
- Për këto qe parashtrova bazuar ne nenin 485/b te K.Pr.Civile kërkoj prishjen e
vendimit te gjykatës se Apelit dhe lënien ne fuqi te Gjykatës se shkalles se pare
Elbasan.

VËREN
Nga shqyrtimi gjyqësor i zhvilluar rezultojnë këto rrethana fakti:

Nëpërmjet Aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.1865/1992, te lëshuar nga
Komisioni i Ndarjes se Tokës Bujqësore te fshatit Qukës Shkumbin ne rrethin e Librazhdit ne
emër te shtetasit Skënder Alliu është trajtuar kjo familje me toke bujqësore, përveç te tjerash,
edhe me sipërfaqen prej 2000 m2, te nominuar si “Ura e Bushtricës”, e ndodhur ne ZK
nr.3120 te fshatit Qukës Shkumbin te Komunës Qukës ne rrethin e Librazhdit.
Komisioni Vendor i Vlerësimit te Titujve te Pronësisë pranë Prefektit te Qarkut
Elbasan ka nisur një procedure te verifikimit te ligjshmërisë se aktit te marrjes se tokës ne
pronësi, te cituar me sipër, dhe ne përfundim te kësaj procedure ka nxjerre Vendimin nr.03,
date 29.09.2009.
Me ane te këtij vendimi është deklaruar pjesërisht i pavlefshëm akti i marrjes se tokës
ne pronësi me sipër vetëm për parcelën nr.484/1, ZK 3120 me sipërfaqe 2000 m2.
Sipas këtij Komisioni, vendimi për trajtimin me toke bujqësore i Skender Alliu është i
paligjshëm, pasi vjen ne kundërshtim me ligjin nr.7501/1991 “Për token” dhe me VKM
nr.255, date 02.08.1993.
Komisioni ka konstatuar se kjo sipërfaqe toke bujqësore, për te cilën behet fjale ne
aktin e marrjes se tokës ne pronësi nuk përfshihet ne zërin kadastral te “tokës bujqësore” ne
datën 01.08.1991. Duke qene se shtetasi Skënder Alliu e disponon aktualisht token, atëherë
duhet te detyrohet shtetasi Skënder Alliu qe t’ia ktheje shtetit ketë sipërfaqe toke.
Ne datën 07.10.2009, Komisioni Vendor i Vlerësimit te Titujve te Pronësisë pranë
Prefektit te Qarkut Elbasan ka paraqitur padi ne gjykate, përmes se cilës pretendon
deklarimin e pavlefshmërisë relative te aktit te marrjes se tokës ne pronësi, lëshuar nga
Komisioni i Ndarjes se Tokës se fshatit Qukës-Shkumbin ne emër te Skender Alliu dhe
kthimin e pronës ne favor te shtetit.
Ne lidhje me ketë pretendim, pala paditëse parashtron te njëjtat argumente, te cilat
qëndrojnë ne baze te Vendimit te saj nr.03, date 29.09.2009. Padia bazohet ne nenet 154, te
886
Kodit te Procedurës Civile, nenet 10, 9/1, 8/2,3 te ligjit nr.9948/2008, ligji nr.7501/1991,
VKM nr.255/1991, i ndryshuar dhe ligji nr.8845/1999.
Ne gjykim është pozicionuar si person i trete Feride Korani, trashëgimtare e Sherif
Alliut, bazuar ne Akt Trashëgimie nr.263, date 27.03.1995 (shih pjesen konstatuese te
Vendimit te pushimit te çështjes penale date 06.11.2008 te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor
Elbasan).
Referuar vendimit te KKKPronave Librazhd nr.64, date 29.10.1999, te ndryshuar me
vendimin gjyqësor nr.683, date 15.06.2000, i është kthyer fizikisht trashëgimtareve te Sherif
Alliut 7540 m2 toke e ndodhur ne parcelën Ara e Zallit” ne fshatin Qukës-Shkumbin.
Aplikimi i personit te trete Feride Korani për te regjistruar ne ZVRPP Librazhd ketë
sipërfaqe te kthyer nuk është pranuar plotësisht, për shkak te mbivendosjes se sipërfaqes 5600
m2 me pronësinë e te paditurit Skënder Alliu.
Gjykata e Shkallës së Parë Elbasan, me vendimin nr.876/546, date 18.04 .2011, ka
vendosur: - “Rrëzimin e kërkese padisë se paditësit Komisioni Vendor i Vlerësimit te Titujve
te Pronësisë pranë Prefektit te Qarkut Elbasan. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës
paditëse“.
Me arsyetimin:
…….Gjykata e Shkalles se Pare Elbasan, pasi ka marre ne shqyrtim
mosmarrëveshjen, ka konkluduar ne rrëzimin e padisë se palës paditëse Komisioni Vendor i
Vlerësimit te Titujve te Pronësisë pranë Prefektit te Qarkut Elbasan lidhur me pavlefshmërinë
e aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.1865/1992 për sipërfaqen prej 2000 m2 ne ZK 3120
dhe nr.484/1, te përcaktuar ne aktin e marrjes se tokës ne pronësi te Skender Alliu, te
administruar si prove ne gjykim.
Sipas asaj gjykate, pala e paditur Skënder Alliu është trajtuar me një sipërfaqe qe
përfshihet ne zërin kadastral “toke bujqësore” ne datën 01.08.1991, siç parashikohet ne nenin
2/2, te ligjit nr.9948/2008.
Për ketë shkak, akti i marrjes se tokës ne pronësi nuk duhet te deklarohet i pavlefshëm
për sipërfaqen 2000 m2 toke bujqësore.
Gjykata arsyeton se pala paditëse nuk ka patur ne dispozicion ne kohen e marrjes se
vendimit te saj librin e ngastrave, formularin 6 dhe hartën kadastrale te fshatit Qukës-
Shkumbin ne rrethin e Librazhdit.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.437/10-2013-903, datë 04.06.2013, ka
vendosur:
-Ndryshimin e Vendimit civil nr.876/546, datë 18.04.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Elbasan si me poshtë:
-Pranimin e padisë.
-Deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te Aktit te marrjes se tokës ne pronësi
nr.1865 te vitit 1992, dhëne ne favor te palës se paditur Skender Alliu, për sipërfaqen 2000
(dy mije) m2, me numër parcele 484/1, te lëshuar nga Komisioni i Ndarjes se Tokës
Bujqësore te fshatit Qukës-Shkumbin ne rrethin e Librazhdit dhe kthimin ne pronësi te shtetit
te sipërfaqes se tokës me sipër.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës se paditur.
Me arsyetimin:
……Gjykata e Apelit i çmon jo te drejta konkluzionet e gjykatës se shkalles se pare.
Kështu, gjykatës i është paraqitur për zgjidhje një mosmarrëveshje e natyrës administrative.
”.Persa i përket aspektit provues, është konfirmuar nga te dhënat e Seksionit te Administrimit
dhe Mbrojtjes se Tokës se ne datën 01.08.1991 sipërfaqja prej 2000 m2 nuk kategorizohet si
“toke bujqësore”, por si “toke e pafrytshme”
Lidhur me ketë konstatim te palës paditëse ne procesin administrativ te shqyrtimit, u
paraqiten kontestime nga pala e paditur Skënder Alliu ne ketë proces.Gjykata e Apelit
887
vlerëson se, sa konfirmohet lidhur me gjendjen kadastrale te sipërfaqes se tokës te subjektit
përfitues te paditur Skënder Alliu ne datën 01.08. 1991, nuk plotësohet njeri prej kritereve
baze për trajtimin me toke bujqësore, ne kuptim te ligjit nr.7501/1991 “Për token” dhe ne
VKM nr.255/1991 “Për kriteret e ndarjes se tokës bujqësore”.
Ne vijim, vendimmarrja administrative e komisionit te ndarjes se tokës, qe kane baze
faktin e pretenduar nga paditësi Prefekti i Qarkut Elbasan, se kjo sipërfaqe toke ne datën
01.08.1991 nuk ishte toke bujqësore, vlerësohet ne kundërshtim me ligjin e zbatueshëm
nr.7501/1991 dhe VKM nr.255/1991. Pra, pretendimi i ngritur nga pala paditëse KVVTP te
Qarkut Elbasan rezultoi i bazuar ne provat e administruara ne gjykimin e çështjes.
Ne fakt, objekt i debatit gjyqësor ne te dy shkallet e gjykimit eshte aspekti i zërit
kadastral te kësaj toke prej 2000 m2, ndërkohe qe paraqitet pa rendësi ne ketë gjykim te
karakterit administrativ, i cili ka ne thelb te drejtën reale, mbivendosja e kësaj sipërfaqeje
toke me atë te disponuar me vendim te KKK Pronave (pas ndryshimit me vendim gjyqësor)
ne favor te trashëgimtareve te Sherif Alliut, ku përfshihet edhe personi i trete Feride Korani.
Ne fakt, nuk pranohet nga pala e paditur Skënder Alliu sa konfirmohet ne aktet zyrtare
kadastrale.
Ne lidhje me ketë prapsim te palës se paditur Skënder Alliu, Gjykata e Apelit shpreh
opinionin juridik se:
i) sua sponte pala paditëse Prefekti i Qarkut Elbasan (Komisioni Vendor i Vlerësimit
te Titujve te Pronësisë) ka administruar ne procesin e shqyrtimit administrativ, te cilësuar si
prove ne ketë proces gjyqësor, Shkresën nr.765/1, date 04.09. 2009 te SAMT te Këshillit te
Qarkut Elbasan, sipas përmbajtjes te se cilës, kjo sipërfaqe prej 2000 m2, dhëne te paditurit
Skënder Alliu me aktin e marrjes se tokës ne pronësi, te kontestuar pjesërisht për
vlefshmërinë e tij. nuk ekziston ne zërin kadastral “toke bujqësore” ne datën 01.08.1991.
I njëjti fakt konfirmohet edhe nga procesi hetimor i zhvilluar ne Prokurorinë e Rrethit
Gjyqësor Elbasan lidhur me ketë çeshtje. Konkretisht, ne Vendimin date 06.11.2008 për
pushimin e hetimeve te çështjes penale nr.298/2008 citohet se është konfirmuar nga Zyra e
Kadastrës Librazhd qe kjo sipërfaqe toke nuk ka qene ne fondin “toke bujqësore”, por ka
qene zallishte (shih pjesën konstatuese te Vendimit te pushimit te çështjes penale date
06.11.2008 te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Elbasan, faqe 3).
ii) ne kundërshtim me sa arsyetohet nga gjykata e shkalles se pare ne vendimin e
apeluar nga paditësi dhe personi i trete ne gjykim, nuk është ZVRPP institucioni qe certifikon
zërin kadastral te sipërfaqeve te tokës, por është ish Seksioni i Kadastrës, tashme Seksioni i
Administrimit dhe Mbrojtjes se Tokës. Qëllimi i regjistrimit te aktit ne ZVRPP ka efekt
deklarativ te publikimit ndaj te tretëve te faktit te pronësisë (shih ligjin nr.7843/1994 i
shfuqizuar me ligjin nr.33/2012 si dhe Vendimin Unifikues nr.l, date 06.01.2009 ku, nder te
tjera, theksohet se’’... transkriptimi ose regjistrimi nuk është gjë tjetër veçse një mjet i
nevojshëm për t’i dhëne publicitetin kontratës, për te bere te njohur ekzistencën e saj dhe te
pronarit nga te tretet. Transkriptimi ka funksionin e publikimit deklarativ...regjimi i
transkriptimit ose regjistrimit realizohet nëpërmjet mbajtjes se regjistrit publik dhe ka si
objekt regjistrimin e akteve qe krijojnë, ndryshojnë ose përfundojnë te drejta reale mbi
pasuritë e paluajtshme dhe pasuritë e luajtshme te regjistruara. Aktet qe duhet te regjistrohen
ne regjistrat e pasurive te paluajtshme janë te përcaktuara qarte ne nenin ne nenin 193 te
Kodit Civil...).
iii) nuk ndodhemi përpara res judicata-s, nëse i referohemi sa disponohet me
vendimin civil nr.131, date 16.05.2002 te Gjykatës se Shkalles se Pare Librazhd, pasi dyshon
natyra e mosmarrëveshjes (shkaku ligjor) dhe ndergjyqesia krahasimisht me gjykimin aktual.
Sa disponohet ne atë vendim vlen ne rend detyrues për palët ne atë proces, ku Prefekti
i Qarkut Elbasan (KVVTP) nuk ka qene pale ne atë gjykim (index lex facit inter partes). Për
rrjedhoje, ne kundërshtim me sa arsyetohet nga gjykata e shkalles se pare ne vendimin e
888
apeluar, nuk mund te shërbejnë konkluzionet e gjykatës ne atë gjykim edhe ne lidhje me sa
pretendohet ne gjykimin aktual, ku iniciativën procedurale te padisë e ka ushtruar Prefekti i
Qarkut Elbasan ne lidhje me vlefshmërinë e aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.1865/ 1992
ne favor te te paditurit Skënder Alliu. Si konkluzion, Gjykata e Apelit çmon se evidentohet
shkak racional për ndryshimin e vendimit te gjykatës se shkalles se pare, bazuar ne nenin
466/b te Kodit te Procedurës Civile.
Kundër vendimit nr.437/10-2013-903, datë 04.06.2013, i Gjykatës se Apelit Durrës,
ka bere rekurs Skënder Alliu I cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien ne fuqi te
vendimit te Gjykatës se Rrethit Durrës, për shkaqe te parashtruara ne pjesën hyrëse te
vendimit.
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Skënder Aliu nuk përmban shkaqe ligjore që
motivojnë cënimin e vendimit nr 437/10-2013-903, datë 04.06.2013, të Gjykatës së Apelit
Durrës.
nga Gjykata e Apelit Durrës është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe për
Gjykatës së Apelit Durrës , i cili ka ndryshuar vendimin nr 876546, dat 18.04.2011 te
Gjykates se Rrethit Gjyqësor Elbasan është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave të
ligji nr.7501/1991 “Për token” etj.
objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e mardhënieve te
prones e cila rregullohet në mënyrë specifike ligjit mbi pronen..
Rezulton se paditësi ka kërkuar :. Deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te aktit te
marrjes se tokës ne pronësi nr.1865, e vitit 1992 për sipërfaqen 2000 m2 me nr.parcele 484/1,
te lëshuar nga Komisioni i Ndarjes se Tokës Bujqësore te fshatit Qukës Shkumbin te rrethit
Librazhd ne emër te te paditurit.
Shfuqizimin e këtij akti dhe kthimin e kësaj pasurie ne pronësi te shtetit duke lëne ne
fuqi vendimin e KVVTP nr.3/2009.
Kolegji vlerëson se me te drejte, Gjykata e Apelit Durrës ka konkluduar drejt përsa i
përket ndryshimit te vendimin nr nr 876546, dat 18.04.2011 te Gjykates se Rrethit Gjyqësor
Elbasan . Përfundim i arritur nga gjykatat e apelit është arritur pasi gjykata ka realizuar “një
hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë
tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i
K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore të
administruara në dosje, si dhe i kanë interpretuar ato në përputhje me dispozitat ligjore të
zbatueshme.
889
paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për : Deklarimin e pavlefshmërisë se pjesshme te
aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.1865, e vitit 1992 për sipërfaqen 2000 m2 me
nr.parcele 484/1, te lëshuar nga Komisioni i Ndarjes se Tokës Bujqësore te fshatit Qukës
Shkumbin te rrethit Librazhd ne emër te te paditurit. Shfuqizimin e këtij akti dhe
kthimin e kësaj pasurie ne pronësi te shtetit duke lëne ne fuqi vendimin e KVVTP nr.3/2009,
drejt gjykata e apelit ka çmuar se keto pretendime me te drejte nuk janë pranuar prej saj .
Ne këto kushte ky kolegj çmon se drejt ka arsyetuar Gjykata e apelit e cila gjen ne
tërësi te gabuar arsyetimin e gjykatës se shkalles se pare Elbasan, . Ka rezultuar se persa i
përket aspektit provues, është konfirmuar nga te dhënat e Seksionit te Administrimit dhe
Mbrojtjes se Tokës se ne datën 01.08.1991 sipërfaqja prej 2000 m2 nuk kategorizohet si
“toke bujqësore”, por si “toke e pafrytshme”
Lidhur me ketë konstatim te palës paditëse ne procesin administrativ te shqyrtimit, u
paraqiten kontestime nga pala e paditur Skënder Alliu ne ketë proces. Gjykata e Apelit
vlerëson se, sa konfirmohet lidhur me gjendjen kadastrale te sipërfaqes se tokës te subjektit
përfitues te paditur Skënder Alliu ne datën 01.08. 1991, nuk plotësohet njeri prej kritereve
baze për trajtimin me toke bujqësore, ne kuptim te ligjit nr.7501/1991 “Për token” dhe ne
VKM nr.255/1991 “Për kriteret e ndarjes se tokës bujqësore”.
Ne vijim, vendimmarrja administrative e komisionit te ndarjes se tokës, qe kane baze
faktin e pretenduar nga paditësi Prefekti i Qarkut Elbasan, se kjo sipërfaqe toke ne datën
01.08.1991 nuk ishte toke bujqësore, vlerësohet ne kundërshtim me ligjin e zbatueshëm
nr.7501/1991 dhe VKM nr.255/1991. Pra, pretendimi i ngritur nga pala paditëse KVVTP te
Qarkut Elbasan rezultoi i bazuar ne provat e administruara ne gjykimin e çështjes.
Kolegji vlerëson se objekt i debatit gjyqësor ne te dy shkallet e gjykimit është aspekti
i zërit kadastral te kësaj toke prej 2000 m2, ndërkohe qe paraqitet pa rendësi ne ketë gjykim
te karakterit administrativ, i cili ka ne thelb te drejtën reale, mbivendosja e kësaj sipërfaqeje
toke me atë te disponuar me vendim te KKKPronave (pas ndryshimit me vendim gjyqësor) ne
favor te trashëgimtareve te Sherif Alliut, ku përfshihet edhe personi i trete Feride Korani. Ne
fakt, nuk pranohet nga pala e paditur Skënder Alliu sa konfirmohet ne aktet zyrtare
kadastrale.
Ne lidhje me ketë prapsim te palës se paditur Skënder Alliu, Gjykata e Apelit shpreh
opinionin juridik se pala paditëse Prefekti i Qarkut Elbasan (Komisioni Vendor i Vlerësimit
te Titujve te Pronësisë) ka administruar ne procesin e shqyrtimit administrativ, te cilësuar si
prove ne ketë proces gjyqësor, shkresën nr.765/1, date 04.09. 2009 te SAMT te Këshillit te
Qarkut Elbasan, sipas përmbajtjes te se cilës, kjo sipërfaqe prej 2000 m2, dhëne te paditurit
Skënder Alliu me aktin e marrjes se tokës ne pronësi, te kontestuar pjesërisht për
vlefshmërinë e tij. nuk ekziston ne zërin kadastral “toke bujqësore” ne datën 01.08.1991.
I njëjti fakt konfirmohet edhe nga procesi hetimor i zhvilluar ne Prokurorinë e Rrethit
Gjyqësor Elbasan lidhur me ketë çeshtje. Konkretisht, ne Vendimin date 06.11.2008 për
pushimin e hetimeve te çështjes penale nr.298/2008 citohet se është konfirmuar nga Zyra e
Kadastrës Librazhd qe kjo sipërfaqe toke nuk ka qene ne fondin “toke bujqësore”, por ka
qene zallishte , e specifikuar kjo dhe ne pjesën konstatuese te Vendimit te pushimit te çështjes
penale date 06.11.2008 te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kolegji vëren ne kundërshtim me sa arsyetohet nga gjykata e shkalles se pare ne
vendimin e apeluar nga paditësi dhe personi i trete ne gjykim, nuk është ZVRPP institucioni
qe certifikon zërin kadastral te sipërfaqeve te tokës, por është ish Seksioni i Kadastrës,
tashme Seksioni i Administrimit dhe Mbrojtjes se Tokës. Qëllimi i regjistrimit te aktit ne
ZVRPP ka efekt deklarativ te publikimit ndaj te tretëve te faktit te pronësisë (shih ligjin
nr.7843/1994 i shfuqizuar me ligjin nr.33/2012 si dhe Vendimin Unifikues nr.l, date
06.01.2009 ku, nder te tjera, theksohet se’’... transkriptimi ose regjistrimi nuk është gjë tjetër
890
veçse një mjet i nevojshëm për t’i dhëne publicitetin kontratës, për te bere te njohur
ekzistencën e saj dhe te pronarit nga te tretet. Transkriptimi ka funksionin e publikimit
deklarativ...regjimi i transkriptimit ose regjistrimit realizohet nëpërmjet mbajtjes se regjistrit
publik dhe ka si objekt regjistrimin e akteve qe krijojnë, ndryshojnë ose përfundojnë te drejta
reale mbi pasuritë e paluajtshme dhe pasuritë e luajtshme te regjistruara. Aktet qe duhet te
regjistrohen ne regjistrat e pasurive te paluajtshme janë te përcaktuara qarte ne nenin ne nenin
193 te Kodit Civil....
Ne rastin konkret nuk ndodhemi përpara res judicata-s, nëse i referohemi sa
disponohet me vendimin civil nr.131, date 16.05.2002 te Gjykatës se Shkalles se Pare
Librazhd, pasi dyshon natyra e mosmarrëveshjes (shkaku ligjor) dhe ndergjyqesia
krahasimisht me gjykimin aktual.
Sa disponohet ne atë vendim vlen ne rend detyrues për palët ne atë proces, ku Prefekti
i Qarkut Elbasan (KVVTP) nuk ka qene pale ne atë gjykim .Për rrjedhoje, ne kundërshtim me
sa arsyetohet nga gjykata e shkalles se pare ne vendimin e apeluar, nuk mund te shërbej ne
konkluzionet e gjykatës ne atë gjykim edhe ne lidhje me sa pretendohet ne gjykimin aktual,
ku iniciativën procedurale te padisë e ka ushtruar Prefekti i Qarkut Elbasan ne lidhje me
vlefshmërinë e aktit te marrjes se tokës ne pronësi nr.1865/ 1992 ne favor te te paditurit
Skënder Alliu. Si konkluzion, Gjykata e Apelit çmon se evidentohet shkak racional për
ndryshimin e vendimit te gjykatës se shkalles se pare, bazuar ne nenin 466/b te Kodit te
Procedurës Civile.
ligjit, në ndryshim nga Gjykata e Lartë, e cila është gjykatë ligji. Gjykata e Apelit Durrës
drejt ka arsyetuar dhe çmuar provat në raport me njëra tjetrën.
mbajtur nga Gjykatat e Apelit Durrës me vendimin nr 437/10- 2013 - 903, datë 04.06.2013, e
cila, ka ndryshuar vendimin e gjykates se rrethit gjyqësor Elbasan nr 876/546, dat
18.04.2011, dhe pranuar padine.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.10-2013-903 (437), datë 04.06.2013 te Gjykates se
Apelit Durrës .
Tiranë, më 28.02.2017
891
Nr. 11241–02285-00–2012 Regj. Themeltar
Nr. 00-2017- 209 Vendimit (85)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte i përbëre nga:

Në dhomën e këshillimit te datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen i përket:
PADITËS : SULO ÇEÇI
I PADITUR : PREFEKTURA VLORË
OBJEKTI :
Detyrimin e palës së paditur te beje pagesën kalimtare.
Baza Ligjore : Neni 6 i ligjit nr 8661, datë 18.09.2000
“Për sigurimin Shoqëror Suplementar të Punonjësve te Policisë së Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 2491, datë 16.10.2009 ka vendosur:
Të pranojë kërkese padinë.
Të detyrojë palën e paditur t'i paguaje paditësit një shpërblim të menjëhershëm
ne masën e dy pagave mujore = 656 000 lekë.
Të detyrojë palën e paditur që ti paguajë paditësit Sulo Çeçi pagesën kalimtare
për periudhën trevjeçare 23.05.2006 - 23.05.2009 ne shumën 590 400 lekë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 997, datë 30.11.2010 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr. 2491, date 16.10.2009 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësorë Vlorë
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Prefektura Vlorë e cila kërkon prishjen e
vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
Jemi para zbatimit të gabuar te ligjit material dhe atij procedural nga ana e gjykatës, dhe
se çështje duhet te prishet dhe te pushohet çështja.
Gjykata ka gabuar ne interpretim te ligjit 8927, datë 25.07.2002 “Për Prefektin” ajo nuk
ka kryer një hetim te plotë e te gjithanshëm siç përcaktohet ne nenin 14 te K. Pr.
Civile.
Gjykata nuk ka pasur parasysh nenin 146/2 te K. punës, ku padia është jashtë afatit ligjor
te parashikuar nga ky nen 180 ditë.
Gjykata ka zbatuar në mënyrë te gabuar K. Punës, përsa i përket procedurës se zgjidhjes
se kontratës së punës, ku i padituri ka vepruar ne përputhje me nenin 144 te K. Punës.
Gjykata e apelit në lënin ne fuqi te vendimit te gjykatës së rrethit nuk ka pasur parasysh
faktet e paraqitura nga ana e jonë.
892
VËREN
Rrethanat e çështjes.
Paditësi Sulo Çeçi ka qenë ne marrëdhënie pune, pranë Policisë Mbrojtjes nga Zjarri
(PMNZHSH), me detyrën punonjës shërbimi për periudhën 01.01.2002 deri me 23.05.2006,
kohe kur ai është larguar nga puna nga ana e paditur por pa bërë pagesën kalimtare. Neni 6 i
ligjit nr 8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin Shoqëror Suplementar te Punonjësve te
Policisë së Shtetit ne te cilën thuhet se pagesa kalimtare Punonjësit të Policisë së Shtetit, që
ndërpret karrierën, i jepet një shpërblim i menjëhershëm, në masën e dy pagave mujore, të
muajit të fundit të shërbimit, dhe nga data e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare përfiton
pagesë kalimtare, në masën pesëdhjetë për qind të pagës referuese, për aq kohë sa ka vjetërsi
shërbimi, por jo më shumë se tre vjet. Periudha e trajtimit me pagesë kalimtare, quhet
periudhë sigurimi për efekt përfitimi pension pleqërie, invaliditeti e familjar nga ligji nr,7703,
datë 11.5.1993 "Për sigurimet shoqërore në republikën e Shqipërisë". Kontributet përballohen
nga Buxheti i Shtetit. Me padinë e paraqitur për gjykim paditësi kërkon sipas objektit te
padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr 2491, date 16.10.2009 ka vendosur :
Të pranoje kërkese padinë.
Të detyrojë palën e paditur ti paguaje paditësit një shpërblim te menjëhershëm ne masën e
dy pagave mujore = 656 000 lekë.
Të detyrojë palën e paditur që ti paguajë paditësit Sulo Çeçi pagesën kalimtare për
periudhën trevjeçare 23.05.2006 - 23.05.2009 ne shumën 590 400 lekë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 997, datë 30.11.2010 ka vendosur:

Lënien në fuqi te vendimit nr 2491, date 16.10.2009 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Vlorë .
..... me arsyetimin se paditësi ka pasur 21 vjet vjetërsi shërbimi, duke punuar pranë anës
së paditur , si shofer zjarrfikës. Sipas V. K M nr. 656, datë 18.12.2002 “Për njehsimin e
funksioneve te policisë së mbajtjes nga zjarri me funksionet e policisë së shtetit”, detyra e
punonjësit te MNZ, që ka kryer dhe paditësi është e njëjtë me detyrën e punonjësit te policisë
së shtetit, dhe gjykata ka vlerësuar se pagesa kalimtare është e drejtë, që i duhet njohur
paditësit. Në lidhje me pretendimi se padia e paditësit është parashkruar se ka kaluar afati 180
ditor, i parashikuar ne nenin 146 të K. Punës nuk qëndron, pasi në ketë nen përcaktohet për
padinë për zgjidhjen e kontratës së punës, kurse padia e paditësi është për pagimin e pagesës
kalimtare të parashikuar nga i ligjit nr. 8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin Shoqëror
Suplementar të Punonjësve te Policisë së Shtetit. Me te drejte gjykata e rrethit i ka dhënë
paditësit edhe 50% të pagës referuese për një periudhe trevjeçare, ashtu sikundër
parashikohet ne nenin 6 te ligjit te sipërcituar.
Kundër vendimit te gjykatës, ka ushtruar rekurs Prefektura Vlorë e cila kërkon

prishjen e vendimeve te gjykatave te faktit për shkaqe te parashtruara ne pjesën hyrëse
te vendimit.
893
ARSYETIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV DHE ZGJIDHJA E ÇËSHTJES:
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Prefektura Vlorë, nuk përmban shkaqe ligjore që
motivojnë cenimin e vendimit nr. 997, date 30.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve
të rekursit, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të
Vlorë është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhojë duhet të lihet
në fuqi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse
nga gjykatat e faktit kanë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material
është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet
për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
Kolegji, çmon se arsyetimi dhe përfundimi i Gjykatës së Apelit Vlore i cili ka lënë në fuqi
vendimin e vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë e interpretimit të
drejtë të dispozitave të te ligjit nr. 8661, datë 18.09.2000 Për sigurimin Shoqëror Suplementar
të Punonjësve te Policisë së Shtetit.
objekt shqyrtimi përbën një mosmarrëveshje administrative në fushën e sigurimeve shoqërore
e cila rregullohet në mënyrë specifike nga ligji “Për sigurimin Shoqëror Suplementar te
Punonjësve të Policisë së Shtetit.”
Kolegji Administrativ, konstatoi se paditësja ka kërkuar të detyrohet pala e paditur
Prefektura Vlorë të bëjë pagesën kalimtare sipas nenit 6 të ligjit “Për sigurimin Shoqëror
Suplementar te Punonjësve te Policisë së Shtetit.”
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Apelit Vlore ka
konkluduar drejt përsa i përket lënies ne fuqi të vendimit te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësorë Vlorë. Ky përfundim është arritur pasi gjykata ka realizuar “Një hetim
gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë
tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i K.
Pr. Civile). Gjykatat kanë evidentuar saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore
të administruara në dosje, si dhe i kanë interpretuar ato në përputhje me dispozitat
ligjore të zbatueshme.
Kolegji çmon se ne konsiderate te natyrës se pretendimeve të parashtruara ne ankimin e
palës se paditur, lidhur me disponimin e gjykatës me të drejtë gjykata e apelit ka çmuar se
këto pretendime janë ngritur edhe para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe që me të
drejtë nuk janë pranuar prej saj.
Kolegji konstaton se Gjykata e Apelit Vlorë ne shqyrtimin e kësaj çështjeje, respektoi
procedurat e gjykimit, referuar përcaktimit ligjit “Për sigurimin Shoqëror Suplementar te
Punonjësve te Policisë së Shtetit. Kështu, rezulton nga aktet e administruara ne shqyrtimin e
se paditësi ka pasur 21 vjet vjetërsi shërbimi, duke punuar pranë anës së paditur, si shofer
zjarrfikës. Sipas V.K.M nr 656, date 18.12.2002 “ Për njehsimin e funksioneve të policisë së
mbajtjes nga zjarri me funksionet e policisë së shtetit”, detyra e punonjësit të MNZ, që ka
kryer dhe paditësi është e njëjtë me detyrën e punonjësit të policisë së shtetit.
Me të drejtë kolegji konstaton se gjykata ka vlerësuar se pagesa kalimtare është e drejtë,
që i duhet njohur paditësit në kohen kur ai është larguar nga puna nga ana e paditur por pa
bere pagesën kalimtare ashtu siç e parashikon dhe neni 6 i ligjit nr 8661, datë 18.09.2000 Për
sigurimin Shoqëror Suplementar te Punonjësve te Policisë së Shtetit, qe i ndërpretë karrierën,
i jepet një shpërblim i menjëhershëm, me masën e dy pagave mujore, te muajit te fundit te
894
shërbimit, dhe nga data e ndërprerjes se marrëdhënieve financiare përfiton pagesën kalimtare,
ne masën e 50% te pagës referuese, për aq kohe se ka vjetërsi shërbimi por jo me shume se
tre vjet.. Periudha e trajtimit me pagese kalimtare, quhet periudhe sigurimi për efekte
përfitimi person pleqërie, invaliditeti familjare nga ligjit nr. 7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore ne Republikën e Shqipërisë.
Për gjithë sa me sipër, Kolegji Administrative i Gjykatës se Lartë e gjen te bazuar
arsyetimin e Gjykata e Apelit Vlorë, e cila ka vlerësuar te drejte përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlore, duke e gjetur te pabazuar ankimin e te paditurit ndaj
vendimit te Gjykatës se Apelit Vlore.
thekson se Gjykata e Lartë në ndryshim nga gjykatat më të ulëta, ka për objekt gjykimi vetëm
kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedural nga ana e gjykatave, vendimet e të cilave
janë objekt i rekursit, por pa pasur të drejtën që të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të
mbajtur nga Gjykatat e Apelit Vlore me vendimin nr. 997, datë 30.11.2010, e cila ka lënë në
fuqi vendimin nr. 2491, datë 16.10.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr. 49, datë
03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin
e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 997, datë 30.11.2010 te Gjykatës se Apelit Vlorë.
Tirane më 28.02.2017
895
MENDIM PAKICE
1. Si gjyqtare në pakicë kam mendim të ndryshëm nga ai i shumicës në Kolegj. Në

shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi me palë paditëse Sulo Ceci dhe palë të paditur
Prefektura Vlorë, me objekt Detyrimin e palës së paditur te beje pagesën kalimtare, vlerësoj
se nga Kolegji Administrativ duhet të ishte vendosur prishja e vendimit dhe kthimi i çëshjes
për rigjykim pranë gjykatës së apelit Administrativ.
2. Paditësi Sulo Çeçi ka qenë ne marrëdhënie pune, pranë Policisë Mbrojtjes nga Zjarri
(PMNZHSH), me detyrën punonjës shërbimi për periudhën 01.01.2002 deri me 23.05.2006,
kohe kur ai është larguar nga puna nga ana e paditur por pa bërë pagesën kalimtare. Me
padinë e paraqitur për gjykim paditësi kërkon sipas objektit te padisë.
3. Gjykata e Shkalles se Pare Vlore, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka
vendosur të pranojë padinë, duke arsyetuar se: “paditësi ka pasur 21 vjet vjetërsi shërbimi,
duke punuar pranë anës së paditur , si shofer zjarrfikës. Sipas V. K M nr. 656, datë
18.12.2002 “Për njehsimin e funksioneve te policisë së mbajtjes nga zjarri me funksionet e
policisë së shtetit”, detyra e punonjësit te MNZ, që ka kryer dhe paditësi është e njëjtë me
detyrën e punonjësit te policisë së shtetit, dhe gjykata ka vlerësuar se pagesa kalimtare është
e drejtë, që i duhet njohur paditësit, kurse padia e paditësit është për pagimin e pagesës
kalimtare të parashikuar nga i ligjit nr. 8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin Shoqëror
Suplementar të Punonjësve te Policisë së Shtetit. Me te drejte gjykata e rrethit i ka dhënë
paditësit edhe 50% të pagës referuese për një periudhe trevjeçare, ashtu sikundër
parashikohet ne nenin 6 te ligjit te sipërcituar”.Vendim i cili është lenë ne fuqi nga gjykata e
Apelit Vlore.
4. Çështja është shqyrtuar nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbi rekursin e
palës se paditur dhe nga ky Kolegj është, vendosur: “Lënia në fuqi të vendimit nr. 997, datë
30.11.2010 te Gjykatës se Apelit Vlorë”,ndryshe nga konkluzioni i shumicës së Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë jam e mendimit se duhej të vendosej kthimi i çështjes për
rigjykim.
5. Në analizë të sa më sipër, si gjyqtare në pakice jam e mendimit se Gjykata e Apelit
Vlore, nuk ka zhvilluar “një hetim gjyqësor te plote dhe te gjithanshëm ne përputhje me
ligjin” (neni 14 i K. Pr. Civile ); duke mos i dhënë përgjigje kërkimeve konkrete dhe
pretendimeve te palës se paditur, gjate shqyrtimit gjyqësor;duke mos bërë një analize tërësore
dhe objektive te provave (neni 126 i K. Pr. Civile), dhe si rezultat nuk e ka zgjidhur
“mosmarrëveshjen ne përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera ne fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj”, ( neni 16 i K. Pr. Civile).
6. Vlerësoj se qëndrimi i mbajtur nga gjykata e apelit nuk është i mbështetur në ligj. Nga
ana e palës se paditur janë ngritur një sere pretendimesh ne lidhje me ligjin e zbatueshëm dhe
pretendime për zbatimin ose jo te dispozitave te Kodit te Punës, pretendime te cilave nuk i
janë dhëne përgjigje nga gjykatat.
7. Parë në këtë këndvështrim, pakica arrin në përfundimin se gjykatat e faktit jo vetëm që
nuk janë mbështetur në prova dhe ne ligj për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi,
por konkluzionet i kanë nxjerrë bazuar vetëm mbi pretendimet e paraqitura nga pala paditëse,
pa sqaruar asnjë nga pretendimet e ngritura gjatë gjykimit nga pala e paditur.
8. Gjykata në çdo rast duhet të jetë kategorike në dhënien e konkluzioneve, ato duhet të
jenë të qarta, të sakta dhe pa ekuivokë, pasi çdo mënyre tjetër bën që gjykimi të jetë i
njëanshëm, palët të vihen në pozita jo të barabarta para ligjit, e për pasojë njëra nga palët të
jetë në pozita diferencuese përkundrejt palës tjetër, gjë që e bën procesin ligjor të parregullt.
896
9. Në rrethanat e mësipërme, si gjyqtare në pakicë, jam e mendimit, se rekursi i
parashtruar nga pala e paditur, përmban shkaqe që motivojnë cenimin e vendimit të Gjykatës
të Apelit Vlore.
GJYQTARE
Arjana Fullani
897
Nr.00-2017-208 Vendimit (86)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtar
Arjana Fullani Anëtar
në seancën e datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket palëve

ndergjyqese:
PADITËS: J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG

SHËRBIMEVE TË TRANSPORTIT RRUGOR
AVOKATURA E SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit që të paguajë shumën prej 11.709.135.6 lekë,
e cila përbën çmimin e plotë sipas Kontratës së Shitblerjes
nr.4515 Prot., datë 25.06.2008.
Pagimi i kamatëvonesave deri në ditën e ekzekutimit,
që rrjedhin si rrjedhojë e pagimit me vonesë nga ana e të paditurit
të shumës së sipërpërmendur.
Pagimi i shpenzimeve avokatore të paditësit sipas kontratës së shërbimit
të lidhur mes tij dhe avokatit përfaqësues në gjykim.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, e vijues i K.Pr.Civile,
neni 705, i K.Civil,
Kontrata e Shitblerjes nr.45I5 Prot., dt.25.06.2008,
neni 11, i Ligjit nr.9109, dt. 17.07.2003,
“Për profesionin e avokatit në R.SH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.8177, datë 02.11.2010, ka

vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të
Transportit Rrugor t’i paguajë palës paditëse Shoqëria J.H.Tonnjes E.A.S.T.
GmbH & Co.KG, shumën prej 6.936.295,05 (gjashtë milion e nëntëqind e
tridhjetë e gjashtë mijë e dyqind e nëntëdhjetë e pesë presje zero pesë) lekë si
dhe pagimin mbi këtë shumë të interesave ligjore sipas depozitave bankare të
bankave të nivelit të dytë për depozitat pa afat (rrjedhëse) për periudhën nga
dt.21.09.2008 deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkesë-padisë.
898
-Lënien në fuqi të vendimit nr.8177, datë 02.11.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.911, date 17/04/2012, ka paraqitur

rekurs, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor
(DPSHTRR), Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar: Ndryshimin e plotë të Vendimit nr.8177,
dt.02.11.2010 dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur ankim pala paditëse, pala e paditur si dhe
Avokatura e Shtetit, brenda afatit ligjor duke parashtruar shkaqet e ankimit me shkrim.
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë, mbështetur në prova dhe në ligj,
për këto arsye:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka konkluduar se pretendimi i palës paditëse se
pala e paditur ka interpretuar dhe zbatuar gabim nenin 17 të Kontratës është i drejtë
dhe duhet pranuar. Ndërsa përsa i përket pretendimit për detyrimin e palës së paditur
për t’i paguar shumën prej 11.709.135.6 lekë, ky kërkim duhet pranuar pjesërisht.
- Paditësi në këtë gjykim ka pretenduar se, interpretimi dhe zbatimi i nenit 17, të
Kontratës është bërë në mënyrë të gabuar nga pala e paditur dhe si rrjedhojë, mbajtja
dhe mospagimi i shumës sa sipër është bërë në mënyrë të padrejtë, ndaj dhe pala
paditëse kërkon që t’i kthehet.
- Ndërsa pala e paditur në këtë gjykim ka pretenduar se, veprimet e saj janë në
përputhje me kushtet e kontratës dhe në vijim kanë kërkuar rrëzimin e padisë.
- Në analizë të pretendimeve të palëve, provave të marra në gjykim, Gjykata e Apelit,
çmon se padia në gjykim duhet pranuar pjesërisht, për këto arsye:
- Nëpërmjet padisë së ngritur paditësi kërkon që pala e paditur t’i paguajë si detyrim
kontraktor shumën prej 11.709.135.6 lekë, e cila përbën çmimin në lidhje me
moszbatimin e kushteve të Kontratës së Shitblerjes nr.4515 Prot., datë 25.06.2008;
Pagimin e kamatëvonesave mbi këtë shumë deri në ditën e ekzekutimit; Pagimi i
shpenzimeve avokatore të paditësit.
- U provua se ndërmjet palëve ndërgjygjëse është lidhur një kontratë shitblerjeje
nr.4515 Prot., datë 25.06.2008, me Objekt “blerje e targave prokate për automjete” me
një çmim total prej 56.203.851.00 lekë.
- Sipas kushteve të kontratës, pala paditëse duhet të dorëzonte mallin brenda një afati
prej 40 ditësh nga data e nënshkrimit të kontratës, pra deri në dt.04.08.2008.
- Marrja në dorëzim e një pjese të mallit prej palës së paditur u bë në dt.07.08.2008,
para 3 ditë me vonesë nga afati i fundit i përcaktuar. Malli i dorëzuar me vonesë
përbëhej nga një sasi prej 80.180 targash, në vlerën prej 19.091.362,5 lekë. Si rezultat
i vonesës, pala e paditur ka vendosur të zbatojë penalitet ndaj palës paditëse në
shumën prej 11.709.135.65 lekë, duke iu referuar nenit 17, të Kontratës “Likuidimi i
dëmeve për dorëzimin e vonuar” ku është parashikuar se:“77.7 Malli objekt i kësaj
kontrate do të lëvrohet brenda 40 ditëve nga lidhja e Kontratës. 17.2 Mosrespektimi i
këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të vlerës
korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës por jo më pak se
25% të vlerës së saj.
- Nga tërësia e provave të administruara nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
rezulton e provuar se në interpretim të nenit 17 të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve
ndërgjygjëse, nuk duhet përllogaritur në penalitet 25% e vlerës totale të kontratës siç
ka vepruar në rastin konkret pala e paditur. Përllogaritja duhet bërë në 25% të vlerës
së papërmbushur në kohë të Kontratës. Vlera e papërmbushur në kohë e Kontratës
899
është shuma prej 19.091.362.5 lekë. Vlera prej 25% e kësaj shume është shuma prej
4.772.840.6 lekë.
- Gjykata e Apelit Tiranë, gjatë shqyrtimit të çështjes, vendosi të përsërisë hetimin
gjyqësor duke kryer vlerësimin e ekspertizës dhe të caktojë Ekspertin Kontabël të
Regjistruar, z. Neshat Mazi, me License profesionale IEKA nr.148, datë 21.07.2005,
për të kryer aktin e ekspertimit lidhur me llogaritjen e kushtit penal të 4/1000 për çdo
ditë dhe të detyrimit të mbetur.
- Ekspertit iu la detyre nga trupi gjykues t’i përgjigjej pyetjeve:
1. Cila është shuma në lekë e 25% të vlerës totale të Kontratës së lidhur mes
palëve ndërgjyqëse:
2. Duke patur parasysh vonesën prej 3 ditësh në dorëzimin e mallit objekt
kontrate, cila është vlera në lekë e penalitetit në ngarkim të Kontraktuesit,
sipas nenit 17.2, të Kontratës ku thuhet se kjo tarifë ditore përbëhet nga 4/1000
të vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës
por jo më pak se 25% të vlerës së kontratës.
- Nga Akti i Ekspertimit dt.04.04.2012, rezultoi se nga përllogaritjet matematikore
shuma e 25% të vlerës totale të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse është
11,240,770.20 lekë.
Vlera në lekë e penalitetit në ngarkim të kontraktuesit është 4/1000 e vlerës
(19,091,362.5 lekë për 80,180 targa të pa realizuara brenda afatit 40 ditor të kontratës)
për një ditë.
Nga përllogaritjet matematikore vlera e penalitetit për një ditë vonesë është 4/1000 x
19,091,362.5 lekë (vlera e targave të sjella me vonesë) = 76,365.45 lekë x 3 ditë
(vonesa e mosrealizimit të 80.180 targave me vlerë 19,091,362.5 lekë) = 229,096.35
lekë.
Pra shuma e penalitetit për vlerën e kontratës prej 19,091 362 5 lekë, të parealizuar
për 3 ditë është 229,096.35 lekë.
- Referuar nenit 17.2, të kontratës ku thuhet shprehimisht “Mosrespektimi i këtij afati
sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të vlerës korrespoduese të
mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës, por jo më pak se 25% të vlerës së
saj”, rezulton se 25%, e vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar është shuma
prej 4.772.840.6 lekë.
- Prandaj pala paditëse duhet të paguante si penalitet ndaj palës së paditur shumën prej
4.772.840.6 lekë.
- Meqenëse pala e paditur, i ka mbajtur palës paditëse shumën prej 11.709.135.6 lekë,
duke i zbritur kësaj shume penalitetin prej 4.772.840.6 lekë që duhet të paguajë pala
paditëse, rezulton se diferenca prej 6.936.295.05 lekë duhet t’i kthehet palës paditëse
prej palës së paditur.
- Meqenëse shlyerja e këtij detyrimit nuk ka ndodhur brenda afateve, pra në momentin
kur është bërë e kërkueshme kjo shumë, pala paditëse ka deklaruar se ka pësuar dëme
të cilat janë të barabarta me interesat që mund të ishin fituar nëse kjo shumë do të
ishte depozituar në llogarinë bankare, deri në ditën kur detyrimi financiar të jetë
përmbushur nga pala e paditur.
- Përllogaritja e interesave duhet t’i referohet depozitave bankare me interesa pa afat
(ose depozita me llogari rrjedhëse). Pala e paditur duhet të detyrohet t’i paguajë palës
paditëse interesat ligjore sipas depozitave bankare të nivelit të dytë, si llogari
rrjedhëse, mbi shumën prej 6.936.295.05 lekë, për periudhën nga dt.21.09.2008 deri
në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.
- Prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është i drejtë, i mbështetur në
prova dhe në ligj dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
900
- Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës paditëse se, vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor është pjesërisht i padrejtë, rezultat i keqinterpretimit të
provave materiale të depozituara në dosje; keqinterpretimit të nenit 17, të Kontratës së
Shitblerjes me nr.4515 Prot, datë 25.06.2008, nuk qëndron e nuk duhet marrë
parasysh, pasi në interpretim të nenit 17 pika 2, të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve
ndërgjyqëse, ku shprehimisht thuhet se “Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e
Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të vlerës.
- Bazuar edhe në aktin e ekspertimit, rezulton se 25%, e vlerës korresponduese të
mbetur pa u zbatuar është shuma prej 4.772.840.6 lekë.
- Shuma e penalitetit për vlerën e kontratës prej 19,091,362.5 lekë të parealizuar për 3
ditë është 229,096.35 lekë.
Kjo vlerë është dukshëm më e vogël se sa vlera që rezulton nga veprimi matematikor
25% i vlerës korresponduese te mbetur pa zbatuar (19,091,362.5 lekë) dhe në kuptim
të nenit 17.2, të kontratës përfundimisht pala paditëse duhet të paguante si penalitet
ndaj palës së paditur shumën prej 4.772.840.6 lekë.
- Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës së paditur se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj, ai
është rrjedhojë e interpretimit të gabuar të ligjit procedurial dhe material; për shkelje
të kontratës i është mbajtur palës paditëse 25% e vlerës së përgjithshme të kontratës,
nuk qëndron dhe nuk duhet marrë parasysh, Gjykata e Apelit Tiranë, duke u bazuar
në:
Nenin 682/2, i K.Civil i cili parashikon se:
“Kontrata duhet të interpretohet në mirëbesim nga palët”.Nenin 686/2, i K.Civil i cili
parashikon se:“Janë të pavlefshme kushtet e përgjithshme që sjellin një humbje ose
dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të palës kontraktuese, posaçërisht kur ato
ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të paanësisë të shprehura në
dispozitat e këtij kodi që rregullojnë marrëdhëniet kontraktuale”, çmon se pala e
paditur ka keqinterpretuar nenin 17.2, të kontratës së lidhur ndërmjet palëve
ndërgjyqëse: “Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën
ditore 4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i
kontratës, por jo më pak se 25% të vlerës së saj”. Pra nuk bëhet fjalë për 25%, të
vlerës të përgjithshme të kontratës por për 25%, të vlerës korresponduese të mbetur pa
zbatuar nga çmimi total i kontratës.
- Prandaj për shkaqet e ngritura në ankim nga palët nuk ka vend të cenohet vendimi i

rekurs, pala paditëse J.H. Tonnjes G.m.b.h. & Co. KG, i cili ka kerkuar; ndryshimin e
Vendimit nr.911, datë 17/05/2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.8177, date 2
Nëntor 2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e plotë të Kërkesë- Padisë
sipas objektit, duke parashtruar keto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin Civil nr.911, datë 17/05/2012, vendosi lënin në
fuqi të Vendimit nr.8177, date 2 Nëntor 2010, ka vendosur pranimin e pjesshëm të
Kërkesë-Padisë së paraqitur, duke e detyruar palën e paditur të paguajë në favor të
paditësit shumën prej 6.936.295,05 Lekë (gjashtë milion e nëntëqind e tridhjetë e
gjashtëmijë e dyqind e nëntëdhjetë e pesë presje zero pesë) si dhe pagimin mbi këtë
shumë të interesave ligjore sipas depozitave bankare të bankave të nivelit të dytë për
depozitat pa afat (rrjedhëse) për periudhën nga data 21 Shtator 2008 deri në ditën e
ekzekutimit të këtij vendimi, pagimin e shpenzimeve gjyqësore në përpjesëtim me
pjesën e pranuar të Kërkesë-Padisë, dhe rrëzimin e Kërkesë-Padisë për pjesën tjetër.
901
- Vendimin e sipërpërmendur e konsiderojmë të pa saktë, rezultat të keqinterpretimit të
provave materiale të depozituara në dosje, dhe si rezultat e kundërshtojmë me anë të
këtij Rekursi.
- Nga Gjykata e Apelit Tiranë, nuk u mbajtën parasysh specifikimet e Nenit 17, të
Kontratës së Shit-Blerjes me nr.4515 Prot, date 25/06/2008, duke bërë një interpretim
të gabuar të Nenit të sipërpërmendur, ndaj për këtë arsye në bazë të Nenit 485/d, të
K.Pr.Civile kërkojmë ndryshimin e Vendimit nr.911, datë 17/05/2012, të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe Vendimit nr.8177, date 2 Nëntor 2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e plotë të Kërkesë-Padisë sipas objektit.
- Si nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ashtu edhc nga Gjykata e Apelit, në
arsyetimin e paraqitur keq interpretohet Neni 17, të Kontratës së Shit-Blerjes me
nr.4515 Prot, datë 25 Qershor 2008, (në vijim i referohemi si “Kontrata”).
- Ky nen përcakton si masën e penalitetit që do të duhej të paguante Shoqëria në rast
vonese ashtu edhe mënyrën e përllogaritjes duke sanksionuar se ... “Mosrespektimi i
këtij afati sjell penalizmin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të vlerës
korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi i total i kontratës por jo më pak se
25% të saj”....
Në rast se do të bënim thjesht një lexim letrar të Nenit të sipërpërmendur, penaliteti i
aplikuar në këtë rast duhej të ishte i barabartë me një tarifë ditore prej 4/1000 e
llogaritur kjo në shumën e mbetur pa u zbatuar prej 19.091.562.5 Lek
(nëntëmbëdhjetë milion e nëntëdhjetë e një mijë e treqind e gjashtëdhjetë e dy 5).
Ndonëse nga Gjykata pranohet fakti se i padituri ka keqinterpretuar Nenin 17, të
Kontratës kur ka vendosur të aplikojë si penaliteti një shumë të barabartë me 25% të
vlerës së Kontratës, po kjo Gjykatë del në përfundimin e gabuar kur arsyeton se, vlera
e penalitetit duhet të jetë e barabartë me 25% të vlerës së pa zbatuar të Kontratës.
Një interpretim i tillë i gabuar jo vetëm që nuk mban parasysh kuptimin letrar të këtij
neni, por e shtrembëron atë duke i dhënë një kuptim të ri tërësisht të ndryshëm nga ai
që realisht ka.
Në arsyetimin e bërë, Gjykata nuk mban parasysh as interpretimin e dhënë nga
Agjencia e Prokurimit Publik, me anë të shkresës me nr.24.215 Prot, datë 6 Nëntor
2008.
- Nisur nga atributet që Ligjit nr.9643, datë 20/11/2006 “Për prokurimin publik” i jepte
në Nenin 63, ky organ në lidhje me aplikimin e penalitetit për vonesën në dorëzimin e
materialeve shprehet se ....“Për sa i takon kufirit të ekzekutueshëm për një penaliteti
gjatë zbatimit të një kontrate furnizimi, në Nenin 24, i lë Kushteve të Përgjithshme të
Kontratës, parashikohet se “Dëmet e likuiduara për dorëzimin e vonuar do të
llogariten me tarifat e më poshtme ditore: Për kontratat me periudhë zbatimi jo më
shumë se 6 (gjashtë) muaj, tarifa ditore do të jetë 4/1000 të vleres korresponduese të
mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës, por kjo vlerë do të llogaritet
minimalisht mbi 25% të vlerës së kontratës”.
- Nga ana tjetër nëse do të konsideronim faktin se, penalitetet e parashikuara në
Kontratë shërbejnë jo vetëm për të detyruar Shoqërinë që të respektojë kushtet e
përcaktuara në Kontratë, në rastin konkret dorëzimin në kohë të mallit, por do të
shërbenin edhe për të shlyer dëmin e mundshëm q] i shkaktohej të paditurit nga mos
përmbushja e këtij detyrimi nga ana e Shoqërisë.
- Kjo është arsyeja tjetër se përse janë parashikuar këto penalitete në Kontratë.
- Duke mbajtur këtë gjë parasysh, nisur nga parimi i përgjithshëm i të drejtës se dëmi
shpërblehet me qëllim rikthimin në gjendjen fillestare të palëve, sikur fati i paligjshëm
të mos kishte ndodhur, shpërblimi i dëmit dhe dëmi duhet të jenë në përpjesëtim të
drejtë.
902
- Pra në rast vonese, Gjykata duhej të kishte konkluduar në faktin se penalitetet e
llogaritura duhej të ishin në masën 4/1000 e vlerës së pa realizuar të kontratës,
sikundër e thotë vetë kontrata, dhe jo të aplikonte penalitet të barabartë me 25% të
vlerës së pa realizuar të kontratës.
Një tjetër element i rëndësishëm për tu mbajtur parasysh, është se nga Gjykata e
Apelit Tiranë, pa asnjë kërkesë të palëve thërret në cilësinë e ekspertit z.Neshat Maze,
i cili me aktin e ekspertimit ka dalë në të njëjtat përfundime si dhe Shoqëria, duke e
përforcuar edhe shumë tezën e Shoqërisë.
- Për këto arsye, në bazë të Nenit 485/d, të K.Pr.Civile kërkojmë ndryshimin e
Vendimit nr.951, datë 17/05/2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Vendimit nr.8177,
date 2 Nëntor 2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e plotë të
Kërkesë- Padisë sipas objektit.

rekurs, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor
(DPSHTRR), Avokatura e Shtetit, e cila ka kërkuar; Ndryshimin e plotë të vendimit nr.8177,
dt.02.11.2010 dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e datës 17.05.2012, u vendos lënia në fuqi i
Vendimit civil nr.8177, dt.02.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila
ka vendosur:
- Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor t'i paguajë palës paditëse Shoqëria J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG,
shumën prej 6.936.295.05 (gjashtë milion e nëntëqind e tridhjetë e gjashtë mijë e
dyqind e nëntëdhjetë e pesë presje zero pesë) lekë si dhe pagimin mbi këtë shumë të
interesave ligjore sipas depozitave bankare të bankave të nivelit të dytë për depozitat
pa afat (rrjedhëse) për periudhën nga dt. 21.09.2008 deri në ditën e ekzekutimit të
këtij vendimi.
- Ky vendim i gjykatës së faktit, është dhënë në kundërshtim me faktet dhe provat e
administruara në dosjen gjyqësore.
- Për këtë arsye, shprehemi kundër këtij Vendimi si më poshtë vijon:
- Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor, ka zhvilluar procedurën
e Prokurimit Publik me objekt "Blerje targa prokat për automjeteve.
- Një nga ofertuesit pjesëmarrës ka qenë shoqëria tregtare J.H. Toonjes E.A.S.T. GmbH
& Co.KG e cila është shpallur fituese në këtë procedurë. Ndërmjet DPSHTRR-së dhe
shoqërisë To0njes është lidhur kontrata nr.4515 prot., dt.25.06.2008, sipas së cilës
afati i lëvrimit të mallit do të ishte 40 ditë nga data e lidhjes së kontratës pra deri më
datë 04.08.2008.
- Për shkaqe që nuk varen nga rrethana të krijuara nga autoriteti ynë kontraktor, një
pjesë e mallit është lëvruar nga shoqëria Tonjes më datë 07.08.2008 pra 3 (tre) ditë
me vonesë nga afati i rënë dakord në kontratë.
- Nëpërmjet Aktit të Konstatimit nr.544 prot., dt.19.09.2008 dhe bazuar në nenin 17
“Likuidimi i Dëmeve për Dorëzimin e vonuar” të kontratës së firmosur mes palëve,
DPSHTRR ka penalizuar shoqërinë Toonjes për vonesën në lëvrimin e mallit, duke
llogaritur tarifën ditore 4/1000 e vlerës së mbetur pa zbatuar por jo më pak se 25% të
vlerës totale të kontratës. Duke qenë që 4/1000 e vlerës së mbetur ka rezultuar më e
vogël se 25 % e vlerës së kontratës DPSHTRR ka penalizuar shoqërinë Toonjes në
vlerën 1.1.709.135 lekë (pra 25% e vlerës totale të kontratës).
- Me shkresë protokolluar me tonën nr.7064 prot., dt.08.10.2008, pala paditëse ka
kërkuar anullimin e Aktit të Konstatimit, DPSHTRR ka kthyer përgjigje me shkresë
903
nr.7064/1 prot., dt. 13.10.2008, duke lënë në fuqi Aktin e Konstatimit nr.544 prot.,
dt.19.09.2008. Me shkresë nr.24215 prot., dt.06.11.2008, APP ka kthyer përgjigje
kërkesës për interpretim palës paditëse duke lënë në detyrë të palëve zbatimin e
kushteve të veçanta dhe lë përgjithshme të kontratës së hartuar dhe miratuar nga palët.
Sa i përket masës së penalitetit për dorëzimin e vonuar, APP ka ricituar nenin 24.1, të
DST në lidhje me Dëmet e likuiduara për dorëzimin e vonuar”, por nuk ka bërë në
asnjë formë interpretimin e tij.
- Gjithashtu Agjencia e Prokurimit Publik, ka sqaruar që nuk ka kompetencë të
ndërhyjë në marrëdhëniet kontraktuale midis palëve.
- Në këto kushte, DPSHTRR edhe mbas kërkesës së përsëritur të paditësit, ka lënë në
fuqi Aktin e Konstatimit dhe ka mbajtur penalitetin e sipërpërmendur shoqërisë
Tonnjes.
- Sa i përket pretendimit të palës paditëse për të paguar shumën e kërkuar, ky është i
pabazuar. Vendimi i marrë nga DPSHTRR për penalitetin e mbajtur është mbështetur
në nenin 17, të kontratës dhe në nenin 24, të Kushteve të Përgjithshme të Kontratës
(DT), sipas të cilit mosrespektimi i afatit prej 3 ditëve për lëvrimin e mallit sjell
penalizimin e Kontraktuesit: “....Për kontratat me periudhë zbatimi jo më ’shumë se 6
muaj, tarifa ditore do të jetë 4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar
nga çmimi total i kontratës, por kjo vlerë do të llogaritet minimalisht mbi 25% të
vlerës së Kontratës”.
- Në kuptim të këtij neni, DPSHTRR, ka zbatuar 25 % të vlerës së Kontratës duke qenë
që 4/100 e vlerës së mbetur pa u zbatuar nga çmimi i kontratës ka rezultuar më pak së
25% 1 e vlerës së kontratës.
Si referencë për interpretimin e kësaj dispozite është mbajtur gjithashtu dhe Raporti i
Auditimit nga Auditi i Ministrisë dt.06.07.2009, nr.1847/5 prot., (për periudhën
01.04.2008 - 31.03.2009) duke qenë ky një organ i specializuar, kontrolli ekonomiko-
financiar dhe administrativ për DPSHTRR-në, përfundimet e të cilit janë të
detyrueshme për institucionin tonë.
Në pikën VI “Të ndryshme” të këtij raporti Auditi shprehet pozitiv në lidhje me
procedurën dhe penalitetet e zbatuara për një rast të ngjashëm në lidhje me aplikimin
e nenit 24 të DST, ku shoqëria fituese në një procedurë të ngjashme prokurimi, ka
vonuar lëvrimin e mallit dhe është penalizuar me vlerën 25% të vlerës Totale të
Kontratës., duke qenë që ajo e llogaritur me tarifën ditore 4/1000 e vlerës së mbetur
pa zbatuar, rezultonte më e vogël se 25 e vlerës së kontratës.”
- Sa më sipër, kërkojmë nga Gjykata e Lartë Tiranë:
Ndryshimin e plotë të Vendimit nr.8177, dt.02.11.2010 dhe rrëzimin e kërkesë padisë.

rekurs, i paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor (DPSHTRR),
Avokatura e Shtetit për shkaqet e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit :

pasi degjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
904
VËREN
Pala paditëse Shoqëria “J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG”, është regjistruar si
person juridik dhe ushtron aktivitetin e saj tregtar, kryesisht në fushën e tregtimit të
materialeve të sinjalistikës rrugore dhe identifikimit të mjeteve motorike.
Pala paditëse, ka marrë pjesë në proçedurën e tenderimit dt.13.03.2008 të organizuar
nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor, me objekt
blerjen e targave prokate për automjete”.
Në përfundim të procedurës së tenderimit, pala paditëse është shpallur fituese dhe
ndërmjet saj dhe palës së paditur u lidh Kontrata e shitblerjes nr.4515 Prot., datë 25.06.2008.
Objekti i kësaj kontrate, ka qënë blerja e targave prokate për automjete me një cmim
total prej 56.203.851.00 lekë.
Sipas kushteve të kontratës, pala paditëse duhet të dorëzonte mallin brenda një afati
Pala paditëse, ka deklaruar se për shkaqe objektive, marrja në dorëzim e një pjese të
mallit prej palës së paditur u bë në dt.07.08.2008, para 3 ditë me vonesë nga afati i fundit i
përcaktuar.
Malli i dorëzuar me vonesë, përbëhej nga një sasi prej 80.180 targash, në vlerën prej
19.091.362.5 lekë. Në nenin 17, të Kontratës “Likuidimi i dëmeve për dorëzimin e vonuar”
është parashikuar se:
“7 7.1 Malli objekt i kësaj kontrate do të lëvrohet brenda 40 ditëve nga lidhja e
Kontratës. 17.2 Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore
4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës por jo më
pak se 25%, të vlerës së saj.
Me Akt Konstatimi nr.544 prot., dt. 19.09.2008, pala e paditur, në interpretim dhe
zbatim të nenit 17 të Kontratës, për dorëzimin e një pjese të mallit me 3 ditë vonesë, ka
vendosur të zbatojë penalitet ndaj palës paditëse në shumën prej 11.709.135,65 lekë. Kjo
shumë përfaqëson 25% të vlerës totale të çmimit të kontratës.
Ndonëse pala paditëse i është drejtuar disa herë palës së paditur duke kundërshtuar
aktin sa sipër, me shkresat e administruara në dosjen gjyqësore, pala e paditur i ka kthyer
përgjigje se mbetet në fuqi Akt Konstatimi nr.544 prot., dt.19.09.2008.
Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar Gjykatës me padi me objektin e
sipërpërmendur.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.8177, datë 02.11.2010, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit
Rrugor t’i paguajë palës paditëse Shoqëria J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG, shumën
prej 6.936.295,05 (gjashtë milion e nëntëqind e tridhjetë e gjashtë mijë e dyqind e nëntëdhjetë
e pesë presje zero pesë) lekë si dhe pagimin mbi këtë shumë të interesave ligjore sipas
depozitave bankare të bankave të nivelit të dytë për depozitat pa afat (rrjedhëse) për
periudhën nga dt.21.09.2008 deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkesë-padisë.
-Lënien në fuqi të vendimit nr.8177, datë 02.11.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Me arsyetimin:
Nga aktet e administruara ne dosje rezulton e provuar se pala paditëse Shoqëria
“J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG” ka paraqitur padinë, me objekt detyrimin e palës së
905
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor, t’i paguajë si detyrim
kontraktor shumën prej 11.709.135,6 lekë, e cila përbën çmimin e plotë sipas Kontratës së
Shitblerjes nr.4515 Prot, datë 25.06.2008, pagimin e kamatëvonesave mbi këtë shumë deri në
ditën e ekzekutimit dhe pagimin e shpenzimeve avokatore të paditësit sipas kontratës së
shërbimit, të lidhur mes tij dhe avokatit përfaqësues në gjykim, sipas neneve 31, 32, e vijues i
K.Pr.Civile, neni 705, i K.Civil, Kontrata e Shitblerjes nr.4515 Prot., dt.25.06.2008, neni 11, i
Ligjit nr.9109, dt.17.07.2003 “Për profesionin e avokatit në R.SH”.
rekurs, i paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor (DPSHTRR),
Avokatura e Shtetit për shkaqet e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit:
Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të
Transportit Rrugor (DPSHTRR), Avokatura e Shtetit nuk përmban shkaqe ligjore që
motivojnë cenimin e vendimit nr.911, datë 17.04.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykatës së Apelit Tirane, i cili ka lëne ne fuqi vendimin nr.8177, datë 02.11.2010, te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e interpretimit të drejtë të dispozitave
neni 705, i K.Civil,
kontratave te veçanta kreu ( shitja ) e cila rregullohet në mënyrë specifike kontratat e shitjes,
dhe pasojat për mosrealizimin e tyre.
Rezulton se paditësi ka kërkuar : Detyrimi i të paditurit që të paguajë shumën prej
11.709.135.6 lekë, e cila përbën çmimin e plotë sipas Kontratës së Shitblerjes nr.4515 Prot.,
datë 25.06.2008.
Pagimi i kamatëvonesave deri në ditën e ekzekutimit, që rrjedhin si rrjedhojë e
pagimit me vonesë nga ana e të paditurit të shumës së sipërpërmendur.
Pagimi i shpenzimeve avokatore të paditësit sipas kontratës së shërbimit të lidhur mes
tij dhe avokatit përfaqësues në gjykim.
Kolegji vlerëson se me te drejte, Gjykata e Apelit Tirane ka konkluduar drejt përsa i
përket Lënies ne fuqi te vendimit nr.8177 dat 02.11.2010 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Tirane. Përfundim i arritur nga gjykatat e apelit është arritur pasi gjykata ka realizuar “një
hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” dhe ka kryer një analizë
tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 14, 16 i
K.Pr.Civile). Gjykatat kanë evidentuar saktësisht faktet që pasqyrojnë provat shkresore të
administruara në dosje, si dhe i kanë interpretuar ato në përputhje me dispozitat ligjore të
zbatueshme.
906
paditur, lidhur me disponimin e gjykatës për: Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.-
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor t’i
paguajë palës paditëse Shoqëria J.H.Tonnjes E.A.S.T. GmbH & Co.KG, shumën prej
6.936.295,05 (gjashtë milion e nëntëqind e tridhjetë e gjashtë mijë e dyqind e nëntëdhjetë e
pesë presje zero pesë) lekë si dhe pagimin mbi këtë shumë të interesave ligjore sipas
depozitave bankare të bankave të nivelit të dytë për depozitat pa afat (rrjedhëse) për
periudhën nga dt. 21.09.2008 deri në ditën e ekzekutimit të këtij vendimi.-Rrëzimin për
pjesën tjetër të kërkesë-padisë, drejt gjykata e apelit ka çmuar se këto pretendime me te drejte
nuk janë pranuar prej saj .
Ne këto kushte ky kolegj çmon se drejt ka arsyetuar Gjykata e faktit ku kanë
konkluduar se pretendimi i palës paditëse se pala e paditur ka interpretuar dhe zbatuar gabim
nenin 17 të kontratës është i drejtë dhe duhet pranuar. Ndërsa përsa i përket pretendimit për
detyrimin e palës së paditur për t’i paguar shumën prej 11.709.135.6 lekë, ky kërkim duhet
pranuar pjesërisht.
Paditësi në këtë gjykim ka pretenduar se, interpretimi dhe zbatimi i nenit 17, të
Kontratës është bërë në mënyrë të gabuar nga pala e paditur dhe si rrjedhojë, mbajtja dhe
mospagimi i shumës sa sipër është bërë në mënyrë të padrejtë, ndaj dhe pala paditëse kërkon
që t’i kthehet. Ndërsa pala e paditur në këtë gjykim ka pretenduar se, veprimet e saj janë në
përputhje me kushtet e kontratës dhe në vijim kanë kërkuar rrëzimin e padisë.
Nëpërmjet padisë së ngritur paditësi kërkon që pala e paditur t’i paguajë si detyrim
kontraktor shumën prej 11.709.135.6 lekë, e cila përbën çmimin në lidhje me moszbatimin e
kushteve të Kontratës së Shitblerjes nr.4515 Prot., datë 25.06.2008; Pagimin e
kamatëvonesave mbi këtë shumë deri në ditën e ekzekutimit; Pagimi i shpenzimeve
avokatore të paditësit.
U provua se ndërmjet palëve ndërgjygjëse është lidhur një kontratë shitblerjeje
nr.4515 Prot., datë 25.06.2008, me Objekt “blerje e targave prokate për automjete” me një
çmim total prej 56.203.851.00 lekë.
Sipas kushteve të kontratës, pala paditëse duhet të dorëzonte mallin brenda një afati
Marrja në dorëzim e një pjese të mallit prej palës së paditur u bë në dt.07.08.2008,
para 3 ditë me vonesë nga afati i fundit i përcaktuar. Malli i dorëzuar me vonesë përbëhej nga
një sasi prej 80.180 targash, në vlerën prej 19.091.362,5 lekë. Si rezultat i vonesës, pala e
paditur ka vendosur të zbatojë penalitet ndaj palës paditëse në shumën prej 11.709.135.65
lekë, duke iu referuar nenit 17, të Kontratës “Likuidimi i dëmeve për dorëzimin e vonuar” ku
është parashikuar se:“77.7 Malli objekt i kësaj kontrate do të lëvrohet brenda 40 ditëve nga
lidhja e Kontratës. 17.2 Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me
tarifen ditore 4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i
kontratës por jo më pak se 25% të vlerës së saj.
Nga tërësia e provave të administruara nga Gjykata e faktit , rezulton e provuar se në
interpretim të nenit 17 të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse, nuk duhet
përllogaritur në penalitet 25% e vlerës totale të kontratës sic ka vepruar në rastin konkret pala
e paditur. Përllogaritja duhet bërë në 25% të vlerës së papërmbushur në kohë të Kontratës.
Vlera e papërmbushur në kohë e Kontratës është shuma prej 19.091.362.5 lekë. Vlera prej
25% e kësaj shume është shuma prej 4.772.840.6 lekë.
Gjykata e Apelit Tiranë, gjatë shqyrtimit të çështjes, vendosi të përsërisë hetimin
gjyqësor duke kryer vleresimin e ekspertizës dhe të caktojë Ekspertin Kontabël të Regjistruar,
z. Neshat Mazi, me License profesionale IEKA nr.148, datë 21.07.2005, për të kryer aktin e
ekspertimit lidhur me llogaritjen e kushtit penal të 4/1000 për cdo ditë dhe të detyrimit të
mbetur.
907
Nga Akti i Ekspertimit dt.04.04.2012, rezultoi se nga përllogaritjet matematikore
shuma e 25% të vlerës totale të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse është
11,240,770.20 lekë.
Vlera në lekë e penalitetit në ngarkim të kontraktuesit është 4/1000 e vlerës
(19,091,362.5 lekë për 80,180 targa të pa realizuara brenda afatit 40 ditor të kontratës) për një
ditë.
Nga përllogaritjet matematikore vlera e penalitetit për një ditë vonesë është 4/1000 x
19,091,362.5 lekë (vlera e targave të sjella me vonesë) = 76,365.45 lekë x 3 ditë (vonesa e
mosrealizimit të 80.180 targave me vlerë 19,091,362.5 lekë) = 229,096.35 lekë.
Pra shuma e penalitetit për vlerën e kontratës prej 19,091 362 5 lekë, të parealizuar
për 3 ditë është 229,096.35 lekë.
Referuar nenit 17.2, të kontratës ku thuhet shprehimisht “Mosrespektimi i këtij afati
sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të vlerës korresponduese të mbetur
pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës, por jo mëpak se 25% të vlerës së saj”, rezulton se
25%, e vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar është shuma prej 4.772.840.6 lekë.
Prandaj pala paditëse duhet të paguante si penalitet ndaj palës së paditur shumën prej
4.772.840.6 lekë.
Meqenëse pala e paditur, i ka mbajtur palës paditëse shumën prej 11.709.135.6 lekë,
duke i zbritur kësaj shume penalitetin prej 4.772.840.6 lekë që duhet të paguajë pala paditëse,
rezulton se diferenca prej 6.936.295.05 lekë duhet t’i kthehet palës paditëse prej palës së
paditur.
Meqenëse shlyerja e këtij detyrimit nuk ka ndodhur brenda afateve, pra në momentin
kur është bërë e kërkueshme kjo shumë, pala paditëse ka deklaruar se ka pësuar dëme të cilat
janë të barabarta me interesat që mund të ishin fituar nëse kjo shumë do të ishte depozituar në
llogarinë bankare, deri në ditën kur detyrimi financiar të jetë përmbushur nga pala e paditur.
Përllogaritja e interesave duhet t’i referohet depozitave bankare me interesa pa afat
(ose depozita me llogari rrjedhëse). Pala e paditur duhet të detyrohet t’i paguajë palës
paditëse interesat ligjore sipas depozitave bankare të nivelit të dytë, si llogari rrjedhëse, mbi
shumën prej 6.936.295.05 lekë, për periudhën nga dt. 21.09.2008 deri në ditën e ekzekutimit
të këtij vendimi.
Mbi këtë baze kolegji vlerëson se vendimet e gjykatave te faktit janë tei drejta, e te
mbështetura në prova dhe në ligj dhe si i tillë duhet lënë në fuqi.
Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës paditëse se, vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor është pjesërisht i padrejtë, rezultat i keqinterpretimit të provave
materiale të depozituara në dosje; keqinterpretimit të nenit 17, të Kontratës së Shitblerjes me
nr.4515 Prot, datë 25.06.2008, nuk qëndron e nuk duhet marrë parasysh, pasi në interpretim
të nenit 17 pika 2, të Kontratës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse, ku shprehimisht thuhet
se “Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të
vlerës.
Bazuar edhe në aktin e ekspertimit, rezulton se 25%, e vlerës korresponduese të
mbetur pa u zbatuar është shuma prej 4.772.840.6 lekë.
Shuma e penalitetit për vlerën e kontratës prej 19,091,362.5 lekë të parealizuar për 3
ditë është 229,096.35 lekë.
Kjo vlerë është dukshëm më e vogël se sa vlera që rezulton nga veprimi matematikor
25% i vleres korresponduese te mbetur pa zbatuar (19,091,362.5 lekë) dhe në kuptim të nenit
17.2, të kontratës përfundimisht pala paditëse duhet të paguante si penalitet ndaj palës së
paditur shumën prej 4.772.840.6 lekë.
Përsa i përket pretendimit të ngritur në ankim prej palës së paditur se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj, ai është
rrjedhojë e interpretimit të gabuar të ligjit procedurial dhe material; për shkelje të kontratës i
908
është mbajtur palës paditëse 25% e vlerës së përgjithshme të kontratës, nuk qëndron dhe nuk
duhet marrë parasysh, Gjykata e Apelit Tiranë, duke u bazuar në:Nenin 682/2, i K.Civil i cili
parashikon se:“Kontrata duhet të interpretohet në mirëbesim nga palët”
Nenin 686/2, i K.Civil i cili parashikon se:“Janë të pavlefshme kushtet e përgjithshme
që sjellin një humbje ose dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të palës kontraktuese,
posaçërisht kur ato ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të paanësisë të
shprehuara në dispozitat e këtij kodi që rregullojnë marrëdhëniet kontraktuale”, çmon se pala
e paditur ka keqinterpretuar nenin 17.2, të kontratës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse:
“Mosrespektimi i këtij afati sjell penalizimin e Kontraktuesit me tarifën ditore 4/1000 të
vlerës korresponduese të mbetur pa u zbatuar nga çmimi total i kontratës, por jo më pak se
25% të vlerës së saj”.
Pra nuk bëhet fjalë për 25%, të vlerës të përgjithshme të kontratës por për 25%, të
vlerës korresponduese të mbetur pa zbatuar nga çmimi total i kontratës.
Prandaj për shkaqet e ngritura në ankim nga palët nuk ka vend të cenohet vendimet e
gjykatave te faktit
thekson se Gjykata e Lartë në ndryshim nga gjykatat më të ulëta, ka për objekt gjykimi vetëm
mbajtur nga Gjykatat e Apelit Tirane me vendimin nr.911, datë 17.04.2012, e cila, ka lëne ne
fuqi vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane nr.8177, datë 02.011.2010, dhe pranuar
padinë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.911, datë 17.04.2012, te Gjykatës se Apelit Tirane .
Tiranë, më 28.02.2017
909
Nr. 00-2017-207 i Vendimit (87)
VENDIM


përket:
PADITËS: NIKOLLA FELAHI

E PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
BEDRI SINA
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur ZVRPP Durrës
që të bëjë regjistrimin në kartelat e pasurive të paluajtshme
në emrin e paditësit dhe ta pajisë atë me çertifikatë pronësie
për pasurinë me sipërfaqe 540 m2 e ndodhur në lagjen 8
rruga ‘Aleksandër Goga’ me nr regjistri hipotekor 524 datë 14.12.1994,
zona kadastrale 8512, që përfshin sot pasurinë 4/92, 4/93, 4/180, 4/142, 4/91.
Detyrimin e ZVRPP Durrës që të çregjistrojë nga kartelat e saj të pasurisë
emrin e të paditurit Bedri Sina si prona i pasurisë 4/93
që i për ketë paditësit Nikolla Felahi.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 43, 45 të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 24/a, 28, 38 të ligjit 7843 datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(11-2011-2566) 1272, datë

-Të pranojë kërkesë padinë e paditësit Nikolla Felahi me të paditur ZVRPP
Durrës dhe Bedri Sina.
-Të detyrojë ZVRPP Durrës që të bëjë regjistrimin në favor të paditësit në
kartelat e pasurive të paluajtshme duke e pajisur atë me çertifikatë pronësie për
pasurinë me numra pasurie 4/92, 4/93, 4/180, 4/142, 4/91me sipërfaqe 540 m2
e ndodhur në lagjen 8 rruga “Aleksandër Goga” me nr.regjistri hipotekor 524
datë 14.12.1994, zona kadastrale 8512.
-Të detyrojë ZVRPP Durrës që të çregjistrojë nga emri i të paditurit sipërfaqen
402 m2 e cila sipas aktit të ekspertimit datë 15.12.2010 bashkangjitur këtij
vendimi gjyqësor mbivendoset me pronën e paditësit Nikolla Felahi.
910
-Të ligjërojë vendimin për sigurimin e objektit të padisë bërë me vendimin
nr.93 datë 13.07.2010 të kësaj Gjykate.
“Mbështetur në faktet e trajtuara në pjesën hyrëse të këtij vendimi si dhe në
përcaktimet ligjore të mësipërme, Gjykata konkludon si vijon:
Veprimet e ZVRPP Durrës për regjistrimin e pronës së të paditurit nuk janë
kryer në përputhje me kërkesat e nenit 10/1 të ligjit 7843 datë 13.7.1994 "për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme". Sipas kësaj dispozite:
“Përparësia e regjistrimit përcaktohet në varësi nga radha e paraqitjes në
mënyrë të përshtatshme të dokumenteve të tyre të regjistruesi pavarësisht nga
data e përpilimit të tyre dhe pavarësisht se shënimi në kartelë mund të
vonohet.
Është e qartë se fillimisht pranë ZVRPP Durrës është paraqitur për regjistrim
titulli i pronësisë së paditësit vendimin nr 357 datë 11.03.1994, i cili edhe
është regjistruar në ZVRPP Durrës me nr regjistri hipotekor 524 datë
14.12.1994.
Nëse pala e paditur ZVRPP Durrës do të kishte respektuar kërkesat e ligjit e
sidomos udhëzimit nr.1, datë 31.1.2007 ‘për procedurat e regjistrimit në zyrat
e regjistrimit të pasurive të paluajtshme’, ajo nëpërmjet kryeregjistruesit,
duhet të kishte refuzuar kërkesën e të paditurit Bedri Sina për regjistrimin e
titullit të tij të pronësisë (vendimit nr 370 datë 07.02.2007) mbështetur kjo në
pikën 5 të këtij udhëzimi ku përcaktohet:
“5. Kërkesat për regjistrim refuzohen në rastet e mëposhtme:
a) Kur vendimi gjyqësor nuk ka marrë formë të prerë, në përputhje me
shkronjat "a", "b" e "ç" të nenit 510 të Kodit të Procedurës Civile;
b) Kur, në bazë të paragrafit të fundit, të nenit 193 të Kodit Civil, gjykata, në
dhënien e vendimit, është
vënë në lëvizje me kërkesë apo para saj është paraqitur kërkesëpadi dhe
rezulton, sipas vendimit, se ajo
është vënë në lëvizje me kërkesë, përveç rasteve të çeljes së trashëgimisë;
c) Kur në pjesën urdhëruese të vendimit (dispozitivi) të gjykatës përcaktohet se
është vendosur vërtetimi i faktit juridik të pronësisë, sipas nenit 388 të Kodit të
Procedurës Civile, përveç rasteve të dhënies së vendimit para datës së hyrjes
në fuqi të Kodit të Procedurës Civile (1 Nëntor 1994), nëse nuk
krijon mbivendosje me titujt e tjerë;
ç) Kur, në bazë të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile, pala ndërgjyqëse
nuk figuron si pronare e pasurisë, sipas shkronjës "b" të pikës 2 të këtij
udhëzimi;
d) Kur në bazë të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile, institucioni/enti
publik dhe/ose Avokatura e Shtetit nuk janë thirrur si palë në gjykim, sipas
paragrafit të dytë, të shkronjës "b" të pikës 2 të këtij udhëzimi, përveç rasteve
kur vendimi është dhënë para hyrjes në fuqi të ligjit nr.8551, datë 18.11.1999
"Për Avokaturën e Shtetit";
dh) Kur, në bazë të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile, pronari nuk
është thirrur si palë ndërgjyqëse, sipas shkronjës "c" të pikës 2 të këtij
udhëzimi ose kur institucioni a enti publik dhe Avokatura e Shtetit nuk janë
thirrur si palë në gjykim, sipas paragrafit të dytë të shkronjës "c" të pikës 2 të
këtij udhëzimi, përveç rasteve kur vendimi është dhënë para hyrjes në fuqi të
ligjit nr.8551, datë 18.11.1999 "Për Avokaturën e Shtetit";
911
e) Kur, në bazë të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile, subjektet e
përmendura në shkronjën "ç të pikës 2 të këtij udhëzimi, nuk janë thirrur si
palë në gjykim;
ë) Kur, të dhënat për pasurinë nuk janë të plota e nuk kanë të përcaktuara,
minimalisht, kufijtë dhe pozicionin gjeografik të pasurive të paluajtshme
(vendndodhjen e pronës/numrin e regjistrimit në regjistrat hipotekarë ose
kadastralë të pasurisë, kufitarët e pronës dhe/ose sipërfaqet), sipas pikave 2
shkronja "d", 3 shkronja "c" dhe 4 shkronja "c" të këtij udhëzimi;
f) Kur në aktet noteriale:
i) nuk plotësohen elementet e formës, sipas shtojcës 2 të këtij udhëzimi;
ii) tjetërsuesi nuk figuron si pronar i pasurisë në fjalë në regjistrat e pasurive
të paluajtshme, që administrohen nga ZRPP-ja.
g) Kur në aktet administrative:
i) afatet ligjore për ankimin, administrativ dhe gjyqësor, nuk kanë përfunduar;
ii) nuk plotësohen elementet e formës, sipas shtojcës 3 të këtij udhëzimi;
iii) ekzistojnë regjistrime të pronësisë për pasurinë e paluajtshme në favor të
personave të tjerë, fizikë ose juridikë, sipas shkronjës b të pikës 4 të këtij
udhëzimi.
gj) Kur në bazë të nenit 9 të ligjit nr.7843, datë 13.7.1994 "Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme", të ndryshuar, dokumentet e paraqitura për
regjistrim, megjithëse të vlefshme, krijojnë mbivendosje, me një pasuri të
regjistruar më parë.”
ZVRPP Durrës në kundërshtim flagrant me përcaktimet e mësipërme ligjore e
ka regjistruar pasurinë 4/93 në favor të të paditurit, edhe pse kjo pasuri ishte
e regjistruar në ZVRPP Durrës me nr regjistri hipotekor 524 datë 14.12.1994
në favor të paditësit Nikolla Felahi. Ky regjistrim përfaqëson një akt
administrativ absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 115 të K.Pr.A., pasi
është kryer në kundërshtim flagrant me nenet 10/1, 28, 38 të Ligjit nr 7843
datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i ndryshuar si
dhe me udhëzimin e Këshillit të Ministrave nr nr.1, datë 31.1.2007 ‘për
procedurat e regjistrimit në zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme’, i
cili normon veprimtarinë e ZVRPP-së.
Mbështetur në nenin 10/1 të Ligjit nr 7843 datë 13.07.1994 i cili përcakton
përparësinë e regjistrimit ZVRPP nuk duhet të regjistronte pasurinë nr 4/93
në emër të Bedri Sinës, përderisa kjo pasuri ishte e regjistruar në emër të
Nikolla Felahit që në vitin 1994. Pala e paditur ZVRPP Durrës duke
regjistruar pasurinë nr 4/93 në favor të Bedri Sinës ka vepruar edhe në
kundërshtim të hapur me germat ii, iii, gj, të pikës 5 të udhëzimit të Këshillit të
Ministrave nr.1, datë 31.1.2007 “për proçedurat e regjistrimit në zyrat e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme”.
Në këto germa përcaktohet se kërkesa për regjistrim refuzohet kur: ii)
tjetërsuesi nuk është pronar. Në rastin konkret, nuk provohet që pala e paditur
Bashkia Durrës të kishte qenë pronare e truallit për të cilin Bedri Sina u njoh
pronar me parashkrim fitues. Në këtë gjykim mbështetur në nenin 170 të Kodit
Civil duhej thirrur si palë e paditur jo Bashkia Durrës por Nikolla Felahi i cili
është pronar (trashëgimtar) i kësaj prone. Në germën ‘iii’ dhe ‘gj’ përcaktohet
se kërkesa për regjistrim refuzohet kur: “...ekzistojnë regjistrime të pronësisë
për pasurinë e paluajtshme në favor të personave të tjerë, fizikë ose
juridikë...” Pra ZVRPP Durrës duhet të kishte refuzuar kërkesën për
912
regjistrim të pasurisë 4/93, përderisa kjo pasuri që në vitin 1994 ishte e
regjistruar në favor të Nikolla Felahit.
Për rrjedhojë një akt administrativ (siç është në rastin në gjykim akti për
regjistrimin e pasurisë nr 4/93 në favor të Bedri Sinës) në kundërshtim
flagrant me ligjin është absolutisht i pavlefshëm, është nul, konsiderohet sikur
nuk ka ekzistuar asnjëherë e si i tillë ai nuk mund të sjellë pasoja. Kjo
nënkupton që pasuria nr 4/93 asnjëherë nuk ka ekzistuar e regjistruar në favor
të Bedri Sinës, për pasojë ZVRPP ka detyrimin që të pajisë me çertifikatë
pronësie për këtë pasuri paditësin Nikolla Felahi. Në kushte të tilla Gjykata
vlerëson se kërkesëpadia është e mbështetur në prova e në ligj e si e tillë do të
pranohet”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.(10-2012-1000) 500, datë 20.06.2012 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të Vendimit nr.(11-2011-2566) 1272, datë 11.05.2011 të
“Palët ndërgjyqse Nikolla Felahi dhe Bedri Sina kanë marrë titujt e pronësie
dhe janë pajisur me çertifikata pronësie në periudha të ndryshme kohore.
Duke qenë përpara kësaj situate juridike në të cilën pranë Z.V.Rr.P.P. Durrës
janë paraqitur dy tituj pronësie, përparësi merr titulli i pronësisë së paditësit
Nikolla Felahi e cila është lëshuar shumë kohë përpara (që në vitin 1994), dhe
figuron të jetë kryer regjistrimi fillestar që në vitin 1994. I padituri Bedri Sina
rezulton të ketë fituar pronësinë në vitin 2007 me parashkrim fitues me padi të
kundrejtuar vetëm shtetit dhe jo edhe pronarit legjitim në atë kohë për një
pjesë të pasurisë i cili ishte paditësi Nikolla Felahi. Po në vitin 2007 i padituri
Bedri Sina ka regjistruar këtë pasuri me mbivendosje për sipërfaqen truall
402 m2. Referuar ligjit 7843 datë 13.07.1994, (dhe ndryshimeve përkatëse)
neneve 24, 28 dhe 38, Vendimit Nr 17 datë 23.04.2010, të Gjykatës
Kushtetuese si dhe udhëzimit nr 1 datë 31.01.2007 « për procedurat e
Rregjistrimit në zyrat e Rregjistrimit të pasurive të paluajtshme », (bazë
ligjore e cila është pasqyruar gjerësisht në vendimin përfundimtarë të gjykatës
së shkallës së parë), pala e paditur Z.V.Rr.P.P. Durrës nuk duhet të kryente
regjistrimin e kësaj pasurie dhe fshirjen e pasurisë së paditësit Nikolla Felahi
pa një proces të rregullt gjyqësor duke kufizuar të drejtën e pronësisë së
paditësit dhe duke krijuar një pasiguri juridike për shtetasit, duke cënuar dhe
të drejtat e fituar prej tij. Mosdhënia e certifikatës së pronësisë paditësit,
ndonëse nuk e zhvesh titullarin nga e drejta e pronësisë, por e kufizon në fakt
të drejtën e pronarit për ta disponuar pronën e tij.
Për sa referuar, në ligjin civil nga gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj
përfundimtarë, kjo gjykatë evidenton shkelje edhe të nenit 39/a i këtij ligji i cili
parashikon se; "regjistruesi nuk mund të pranojë asnjë regjistrim të ri të një
prone, nëse për këtë pronë ka një regjistrim të mëparshëm të një titulli, sipas
neneve 37 e 38 të këtij ligji. ".
Kjo gjykatë arrin në përfundimin se drejtë ka konkluduar gjykata e shkallës së
parë se; regjistrimi i pasurisë nr 4/93 e paditurit Bedri Sina është kryer në
kundërshtim flagrant me ligjin dhe për pasojë e ka konstatuar atë absolutisht
të pavlefshëm, (nul). Meqenëse jemi përpara një veprimi juridik administrativ
absolutisht të pavlefshëm i cili edhe pasojat që ajo ka sjellë janë nul, atëherë
në regjistrat e pasurive të paluajtshme pranë Z.V.Rr.P.P. Durrës mbetet e
913
regjistruar vetëm pasuria e paditësit Nikolla Felahi e datës 14.12.1994 për
sipërfaqen prej 540 m2, për të cilën pala e paditur Z.V.Rr.P.P. Durrës duhet të
lëshoj certifikatën e pronësisë për këtë pasuri sa herë të kërkohet nga paditësi.
Në përfundim kjo gjykatë vlerëson se shkaqet ankimore të parashtruara nga
pala e paditur janë të pabazuara në ligj e prova e për pasojë vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet lënë në fuqi”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Bedri Sina,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Këto vendime janë të padrejta sepse, kanë zbatuar keq ligjin dhe se janë në shkelje të
rënda proceduriale të cilat edhe pse janë evidente, nuk janë marrë parasysh.
- Gjykata e Apelit si arsye të vetme ka pranuar vetëm shkakun e regjistrimit të pronës të
paditësve para asaj të paditurit. Nuk ka mjaftuar fakti që prona ime ishte dhe ka qenë
atje ku jam pajisur me çertifikatë në mënyrë të ligjshme.
- Kjo pronë ka qenë e të parëve të mijë,para edhe se të bëhej pronar paditësi.
- Me prova të plota provuam se prona e paditësit ndodhet rreth 3 km larg pronës time
dhe saktësisht e vendosur atje nga eksperti Kalo Xhuvani.
- Gjykata e Apelit padrejtësisht nuk pranoi kërkesën për pezullimin e gjykimit në apel
derisa sa të përfundoj gjykimi i themelit në Gjykatën e Tiranës.
- Të dy gjykatat kanë gabuar duke mos përfshirë kanë gabuar duke mos përfshirë në
bashkëndërgjyqësi edhe firmën ndërtimore “BALKAS Investment Group” shpk
Durrës, kjo për faktin se në truallin objekt gjykimi ka të përfunduar një ndërtesë sipas
kontratës së sipërmarrjes nr.478 rep., nr.147 kol., datë 08.02.2008.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësueses së palës
paditëse Nikolla Felahi, avokaten Nertila Qordja, që kërkoI lënien në fuqi të vendimit nr.(10-
2012-1000) 500, datë 20.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës; si dhe diskutoi
çështjen në tërësi në dhomën e këshillimit,
VËREN
Vendimi nr.(10-2012-1000) 500 datë 20.06.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimi nr.(11-2011-2566) 1272 datë 11.05.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës janë
dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, prandaj të dy vendimet gjyqësore duhet të
prishen dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Durrës.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, paditësi Nikolla Felahi, në cilësinë e ish pronarit, i
është drejtuar me kërkesë K.K.K.P. Durrës për njohjen e kthimin e pronës së tij. Me vendimin
nr.357 datë 11.03.1994 të atij Komisioni i është njohur pronësia për sipërfaqen truallit prej
5040 m2, nga e cila i është kthyer në natyrë sipërfaqja 540 m2. Mbi bazën e këtij vendimi
janë kryer veprimet e regjistrimit pranë palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës, me numër regjistri hipotekor 524, datë 14.12.1994.
Paditësi Nikolla Felahi i ka kërkuar palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës që të lëshojë certifikatë pronësie, për truallin e tij të
sipërcituar me sipërfaqe 540 m2.
Por, por pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës,
me shkresën nr.2562 prot të datës 28.05.2010, i ka njoftuar paditësit Nikolla Felahi vullnetin
e saj për refuzimin e kërkesës për lëshimin e certifikatës së pronësisë për këtë paditës, në
914
thelb, me motivin se prona e tij mbivendoset me disa pasuri në pronësi të shtetit, si edhe me
pasurinë nr.4/93 e cila figuron në pronësi të të paditurit Bedri Sina.
Pala e paditur Bedri Sina, në datën 30.07.2007, ishte pajisur me certifikatën e
pronësisë nga pala e paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës,
për truallin me sipërfaqe 1080,63 m2 pronësinë e të cilit rezulton ta ketë fituar sipas vendimit
të Gjykatës së Rrethit Durrës nr.370 datë 07.02.2007, me parashkrim fitues.
Në të tilla rrethana, paditësi Nikolla Felahi, ka ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Durrës padi me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur ZVRPP Durrës që të bëjë
regjistrimin në kartelat e pasurive të paluajtshme në emrin e paditësit dhe ta pajisë atë me
certifikatë pronësie për pasurinë me sipërfaqe 540 m2, e ndodhur në lagjen 8 rruga
“Aleksandër Goga”, me numër regjistri hipotekor 524 datë 14.12.1994, zona kadastrale 8512,
që përfshin sot pasurinë 4/92, 4/93, 4/180, 4/142, 4/91, si edhe detyrimin e palës së paditur
ZVRPP Durrës që të çregjistrojë nga kartelat e saj të pasurisë emrin e të paditurit Bedri Sina
si prona i pasurisë 4/93 që i përket paditësit Nikolla Felahi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, pasi shqyrtoj çështjen, ka vendosur të pranojë
kërkesë padinë e paditësit Nikolla Felahi me të paditur ZVRPP Durrës dhe Bedri Sina, të
detyrojë palën e paditur ZVRPP Durrës që të bëjë regjistrimin në favor të paditësit Nikolla
Felahi në kartelat e pasurive të paluajtshme duke e pajisur atë me certifikatë pronësie për
pasurinë me numra pasurie 4/92, 4/93, 4/180, 4/142, 4/91, me sipërfaqe 540 m2, e ndodhur në
lagjen 8, Rruga “Aleksandër Goga”, me nr.regjistri hipotekor 524 datë 14.12.1994, zona
kadastrale 8512. Të detyrojë palën e paditur ZVRPP Durrës që të çregjistrojë nga emri i të
paditurit Bedri Sina sipërfaqen 402 m2, e cila, sipas aktit të ekspertimit datë 15.12.2010,
bashkangjitur këtij vendimi gjyqësor, mbivendoset me pronën e paditësit Nikolla Felahi.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, palët e paditura ZVRPP
Durrës dhe Bedri Sina, kanë paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Durrës.
Gjykata e Apelit Durrës, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se
duhet të mbetet në fuqi vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, pala e paditur Bedri Sina ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë. Me anë të rekursit, në thelb, pretendohet se të dy gjykatat kanë
zbatuar gabim ligjin procedural dhe atë material për zgjidhjen e çështjes.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, përpara se të shprehej lidhur me shkaqet e
ngritura në rekursin e paraqitur nga pala e paditur Bedri Sina, në përmbushje të detyrës së tij
si gjykatë ligji, kryesisht, verifikoi dhe bisedoi gjendjen e procedimit dhe aktet procedurale
që mban dosja gjyqësore, duke konstatuar se gjykimi i çështjes në gjykatën e shkallës të parë
dhe gjykatën e apelit është zhvilluar në shkelje të rëndë të normave procedurale. Prandaj,
është vendi që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Gjykata e Apelit
Durrës të prishen dhe çështja të rishqyrtohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Durrës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vëren se me anë të padisë, paditësi Nikolla
Felahi ka kërkuar që pala e paditur ZVRPP Durrës të detyrohet të bëjë regjistrimin në kartelat
e pasurive të paluajtshme në emrin e paditësit dhe ta pajisë atë me certifikatë pronësie për
pasurinë me sipërfaqe 540 m2, si edhe detyrimin e palës së paditur ZVRPP Durrës që të
çregjistrojë nga kartelat e saj të pasurisë emrin e të paditurit Bedri Sina si prona i pasurisë
4/93 që i përket paditësit Nikolla Felahi. Pala e paditur ZVRPP Durrës ka refuzuar
regjistrimin e kësaj prone me motivin se prona e paditësit Nikolla Felahi mbivendoset me
disa pasuri në pronësi të shtetit, si edhe me pasurinë nr.4/93 e cila figuron në pronësi të të
paditurit Bedri Sina.
Ndodhur në këto kushte, gjykata e shkallës së parë, por edhe gjykata e apelit kanë
shkelur rëndë ligjin procedural duke mos i garantuar palës së paditur ZVRPP Durrës, si organ
915
administrativ, mbrojtjen e interesave të këtij institucioni shtetëror sipas kushteve dhe mënyrës
që parashikon shprehimisht ligji.
Sipas nenit 79/a të Kodit të Procedurës Civile “......Gjykata, që shqyrton çështje për të
cilat me ligj përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e
akteve kësaj të fundit, me qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim.”
Në Ligjin nr.10018/2008 “Për Avokaturën e Shtetit”, veç të tjerave, në nenet 2 dhe 5
parashikohet se:
“Neni 2
………..
2. Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i ngarkuar
ekskluzivisht për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet
publike. Asistenca juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për
institucionet dhe për çështjet juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca
juridike e Avokaturës së Shtetit është e detyrueshme.....
Neni 5
1. Avokatura e Shtetit kryen funksionet e mëposhtme:
............
b) përfaqëson dhe mbron interesat pasurorë të shtetit shqiptar pranë gjykatave
kombëtare, ndërkombëtare dhe të huaja, pa autorizim të posaçëm të të përfaqësuarit
në çështjet gjyqësore, në të cilat një organ i administratës shtetërore ose Republika e
Shqipërisë është palë. Në çështje të veçanta, sipas kritereve lëndore dhe sasiore, të
përcaktuara në rregulloren e miratuar nga Këshilli i Ministrave, Avokati i
Përgjithshëm i Shtetit mund t’ia delegojë të drejtën e përfaqësimit dhe të mbrojtjes
organit të interesuar të administratës;
..........
2. Avokatura e Shtetit nuk jep asistencë juridike:
a) në çështjet gjyqësore ndërmjet organeve qendrore të administratës publike;
b) në çështjet gjyqësore ndërmjet organeve të qeverisjes vendore, për ato raste
kur asistenca juridike ofrohet në përputhje me shkronjën “c” të pikës 1 të këtij neni;
c) në çështjet gjyqësore ndërmjet organeve qendrore të administratës publike dhe
organeve të qeverisjes vendore, për organet e qeverisjes vendore, pavarësisht nga
marrëveshja e lidhur sipas shkronjës “c” të pikës 1 të këtij neni.”.
Sikurse rezulton nga parashikimet e sipërcituara ligjore, si edhe nga praktika

gjyqësore e unifikuar dhe nga vendime të mëparshme të dhëna nga Gjykata e Lartë për
çështje të kësaj natyre (p.sh vendimi nr.117 datë 18.02.2014, nr.480 datë 15.09.2015 etj.),
respektimi ose jo i kësaj dispozite procedurale nuk është në diskrecionin e gjykatës, por është
një normë me natyrë urdhëruese.
Gjykata nuk ka asnjë diskrecion, përkundrazi, ka detyrimin që të njoftojë avokatin e
shtetit në çdo rast kur paditet një organ shtetëror, kundërshtohet një akt administrativ etj.,
lidhur me çështjen e ardhur për gjykim, padinë e ngritur, vendin, ditën dhe orën e gjykimit
etj.
Nëse është njoftuar rregullisht, vlerësimi për të marrë pjesë ose jo sipas
parashikimeve të nenit 5 të ligjit nr.10018/2008, si edhe përgjegjësinë për të garantuar
pjesëmarrjen në gjykim sipas ligjit e ka vetë avokati i shtetit. Gjithashtu, ky i fundit, ka
detyrimin ligjor që, pasi është njoftuar, ti bëjë me dije gjykatës dhe organit shtetëror
pjesëmarrës në gjykim, në rastet kur nuk do të marrë pjesë në gjykim apo që e delegon
përfaqësimin tek vetë organi shtetëror.
916
Pasi gjykata sigurohet se avokati i shtetit është njoftuar rregullisht prej saj dhe ka
shprehur vullnetin se nuk merr përsipër mbrojtjen e organit shtetëror palë në gjykim apo se e
ka deleguar mbrojtjen e përfaqësimin vetë atij organi shtetëror, gjykata ka përmbushur
detyrimin e saj ligjor dhe në rast mosparaqitje të avokatit të shtetit vijon me gjykimin e
çështjes.
Një interpretim të tillë të ligjit kanë bërë edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, të cilat, mes të tjerave, në vendimin unifikues nr.13 datë 23.03.2004 janë shprehur se:
“.....Nga përmbajtja e kësaj dispozite (nenit 79/a të K.Pr.Civile), del se, kur shqyrton çështje
për të cilat përfaqësimi dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar
që të urdhërojë njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia
reale Avokaturës së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq me qëllim përfaqesimi dhe mbrojtjeje të
interesave të shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji.....”.
Sa më sipër, përbën një motiv të mjaftueshëm për të cilin Kolegji Administrativ të
disponojë prishjen e vendimeve të dhëna nga të dy gjykatat më të ulta, duke e dërguar
çështjen për rigjykim në Gjykatën e Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 63
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.(10-2012-1000) 500 datë 20.06.2012 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe të vendimit nr.(11-2011-2566) 1272 datë 11.05.2011 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të
Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 28.02.2017
917
KOMPETENCA CIVILE
918
Nr. 00-2017-34 Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 01.02.2017, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31003-1832–2016, që u përket palëve:
PADITËS: XHEVAT HOXHA

TË PADITUR: FERDINAND LIMAN HOXHA
ADI LIMAN HOXHA
QAZIM MALOKU
PERSON I TRETË: KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË PRANË
PREFEKTURËS TIRANË
KËSHILLI I QARKUT TIRANË
KOMUNA ZALL-HERR.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë 18.10.1996,
dhënë në emër të Liman Hoxhës.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
të bëjë çregjistrimin nga regjistrat e pasurisë së paluajtshme të pasurisë
me nr.230/45,V.8, fq.103 të sipërfaqes prej 1200 m2
regjistruar në favor të të paditurit Liman Hoxha.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
të bëjë regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10 000 m2
në favor të paditësit Xhevat Hoxha, përfituar në bazë
të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.08.1993.
Detyrimi i palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë palës paditëse
sipërfaqen prej 4000 m2, meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje
edhe pse nuk është i pajisur më akt të marrjes së tokës në pronësi.
Baza Ligjore: Neni 32, i K.Pr.Civile, neni 161, i K.Pr.Civile,
nenet 324, 331, të K.Pr.Civile,
Ligji nr.7843, datë 13.7.1994,
Ligji nr.7501, datë 19.7.1991, K.Pr.Administrative.

çështjes nr.4141/1684 Regj.Themeltar, datë 17.07.2013 dhe dërgimin e akteve
për kompetencë Gjykatës Administrative të Apelit.
919
Kunder Vendimit mund te ushtrohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datë 22.09.2016, ka vendosur:

-Të ngrejë përpara gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së
kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës
Administrative të Apelit për gjykimin e çështjes civile me palë paditëse
Xhevat Hoxha të paditur Liman Hoxha Qazim Maloku dhe ZVRPP-Tirane,
person të tretë Komisioni Vendor i Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë
Prefekturës Tiranë, Këshilli i Qarkut Tiranë dhe Komuna Zall-Herr dhe me
objekt Anullimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë 18.10.1996,
dhënë në emër të Liman Hoxhës.
-Detyrimin e zyrës vendore të Regjistrimit të Pasurive të Patundshme të bëjë
regjistrimin nga regjistrat e pasurive të paluajtshme të pasurisë me nr.230/45
V.8, faqe 103 të sipërfaqes prej 1200 m2 regjistruar në favor të paditurit
Liman Hoxha.
-Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Patundshme Tiranë, të bëjë
regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10.000 m2, në favor të paditësit Xhevat
Hoxha përfituar në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës
10.03.1993.
-Detyrimin e palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë palës
paditëse sipërfaqen prej 4.000 m2 meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje
edhe pse nuk është i pajisur më akt të marrjes së tokës në pronësi.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
-Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë.

VËREN
1. Sipas përmbajtjes së aktit të marrjes së tokës nr.47, datë 10.08.1993, të lëshuar nga
Komisioni i Fshatit Çerkez, rezulton se paditësit Xhevat Hoxha i jepet një sipërfaqe toke prej
10.000 m2, arë e ndarë në dy parcela me emërtimet konkrete, me sipërfaqe 3700 m2 dhe
6300 m2 me kufizimet përkatëse, në përmbajtje të cilit, fjalës “në përfitim” i është vënë një
vijë dhe mbi të është shënuar “në pronësi”.
Lidhur me kërkesën e bërë nga paditësi pranë Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, për regjistrimin e pronës së trajtuar me aktin e sipërcituar, Zyra Vendore
e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë me shkresën me nr.322, datë 08.08.2007, e
njofton se duhet të paraqiten një sere dokumentesh sikundër janë, akti i marrjes së tokës në
pronësi, planimetria dhe akti rilevimit, formulari nr.6, sipas aktit nënligjor përkatës,
çertifikatë e përbërjes familjare të datës 01.08.1991, ose e datës 01.10.1992.
Sipas vërtetimit të lëshuar nga Komuna Zall-Herr datë 08.05.2009, rezulton se
paditësi së bashku me bashkëshorten shtetasen Naze Hoxha dhe dy fëmijët e tij, njeri në datën
01.10.1992 kanë punuar në ish Ndërmarrjen Bujqësore Drita.
Nga ana tjetër, sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.273, datë 18.10.1996, të
lëshuar nga Komisioni i Ndarjes së Tokës së fshatit Çerkez, konfirmuar dhe nga Komuna
920
Zall-Herr, rezulton se të paditurit Liman Hoxha i janë dhënë në pronësi katër sipërfaqe toke
arë, ngastra nr.230 me një sipërfaqe prej 6300 m2, ngastra nr.418 me sipërfaqe prej 7660 m2,
ngastra nr.439 me sipërfaqe L 2520 m2 dhe ngastra nr.440 me sipërfaqe 450 m2.
Sipas çertifikatës për vërtetim pronësie datë 21.07.2005 lëshuar në emër të paditurit
Liman Hoxha, rezulton se në pronësi të tij është regjistruar pasuria arë më sipërfaqe 6300m2,
e ndodhur në fshatin Çerkez, Tiranë me nr.230/45 pasurie, zonë kadastrale 13 77.
Sipas çertifikatës për vërtetim pronësie datë 21.07.2005 të lëshuar po në emër të
paditurit Liman Hoxha rezulton se në pronësi të tij është regjistruar pasuria , arë më sipërfaqe
2520 m2 e ndodhur në fshatin Çerkez, Tiranë me nr.439/3 pasurie zonë kadastrale 1377.
Sipas çertifikatës për vërtetim pronësie datë 21.07.2005 të lëshuar po në emër të
paditurit Liman Hoxha rezulton se në pronësi të tij është regjistruar pasuria, arë më sipërfaqe
450 m2 e ndodhur në fshatin Çerkez,Tiranë me nr.440/6 pasurie zonë kadastrale 1377.
Së fundmi, sipas çertifikatës për vërtetim pronësie datë 18.05.2011 lëshuar në emër të
të paditurit Qazim Maloku, rezulton se në pronësi të tij është regjistruar pasuria arë më
sipërfaqe 3500 m2, e ndodhur në fshatin Çerkez, Tiranë me nr.458/12 pasurie zonë kadastrale
1377.
Sa me sipër, duke pretenduar se sipërfaqja e tokës ne pronësi te tij ka mbivendosje me
sipërfaqet e tokës ne emër te palëve te paditura, pala paditëse Xhevat Hoxha ka kërkuar me
Anullimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë l8.10.1996, dhënë në emër të
Liman Hoxhës.
Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë
çregjistrimin nga rregjistrat e pasurisë së paluajtshme të pasurisë me nr.230/45, V.8, fq.103 të
sipërfaqes prej 1200 m2 regjistruar në favor të të paditurit Liman Hoxha.
Detyrimin e Zyrës Vendore lë Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë
regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10 000 m2 në favor të paditësit Xhevat Hoxha, përfituar
në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.08.1993.
Detyrimi i palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë palës paditëse
sipërfaqen prej 4000 m2 meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje edhe pse nuk ishte i pajisur
më akt të marrjes së tokës në pronësi.
Ne përfundim te shqyrtimit gjyqësor te mosmarrëveshjes, Gjykata e shkalles se pare
Tirane me Vendimin nr.3974, date 15.4.2013, ka vendosur rrëzimin e kërkese padisë.
Kundër Vendimit ka ushtruar ankim pala paditëse.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:

nr.4141/1684 Rregj.Themeltar, datë 17.07.2013 dhe dërgimin e akteve për kompetencë
Gjykatës Administrative të Apelit.
Kundër Vendimit mund te ushtrohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Me arsyetimin:
Gjate shqyrtimit ne shkalle te dyte, Gjykata e Apelit Tiranë vuri ne diskutim
kompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke arritur ne përfundimin se kompetente është
Gjykata Administrative e Apelit.
Kështu, ne vështrim te kërkesave te Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
është përcaktuar krijimi i gjykatave administrative, si dhe rregullat për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative, përfshire dhe ato për juridiksionin dhe kompetencën e
gjykatave administrative.
921
Duke pare kërkesat e neneve “4/1”, “7” dhe “17/1-a” të ligjit ne fjale, Gjykata e
Apelit Tirane konstaton se mosmarrëveshja hyn në juridiksionin e Gjykatave administrative
dhe se janë këto gjykata, të cilave ligji u ka dhënë kompetencën për të gjykuar këto lloj
mosmarrëveshjesh, siç është edhe ajo e rastit në shqyrtim.
Duke qenë se kërkese padia është ngritur në një kohë kur Ligji nr.49/12 “Për gjykatat
administrative” nuk kishte hyrë ende në fuqi dhe, në kushtet kur shtrohet për diskutim çështja
e veprimit në kohë të këtij ligji në marrëdhëniet juridiko- procedurale të lindura para kësaj
date, gjykata e apelit konstaton se:
-Në Kreun “X” të ligjit për gjykatat administrative janë parashikuar “shfuqizimet dhe
ndryshimet”.
-Gjykatat administrative filluan funksionimin e tyre në datë 4 Nëntor 2013 dhe që nga
kjo datë, me shfuqizimet e mësipërme, mosmarrëveshjet administrative janë në kompetencë të
gjykatave administrative.
Në këto rrethana, gjykata e apelit, në përmbushje të detyrimit për të verifikuar
kompetencën edhe kryesisht, konstatoi se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e
çështjes, pasi ligji ngarkon për këtë nje gjykatë të veçantë, gjykatat administrative.
Neni 1/1 i Kodit të Procedurës Civile përcakton se “Kodi i Procedurës Civile i
Republikës së Shqipërisë cakton rregulla të detyrueshme, të njëjta dhe të barabarta, gjykimin
e mosmarrëveshjeve civile si dhe të mosmarrëveshjeve të tjera të parashikuara në këtë Kod e
në ligje të veçanta”.
Mosmarrëveshjet juridiko-administrative rregullohen nga e drejta publike, në fillim
nga marrëdhëniet juridiko-civile dhe konfliktet lidhur me to, që rregullohen e drejta civile
materiale.
Me ligjin për gjykatat administrative, zgjidhja e mosmarrëveshjeve administrative u
përjashtua nga juridiksioni i gjykatave të zakonshme, duke iu ngarkuar gjykatave të veçanta
administrative.
Në këtë kuptim, mosmarrëveshjet administrative-administrative zgjidhen gjyqësish
sipas rregullave te ligjit të posaçëm, duke përjashtuar veprimin e Kodit të Procedurës Civile,
siç përcaktohet në nenin j/1 te tij.
Duke qenë se është detyruese për gjykatën që shqyrton çështjen, që në çdo fazë apo
shkallë të gjykimit të verifikojë juridiksionin dhe kompetencën e saj, ajo ; duhet të marrë në
shqyrtim në se mosmarrëveshja është nga ato, të përfshira në ; kërkesat e nenit 1/1 te Kodit të
Procedurës Civile.
Me ndryshimet ligjore te parashikuara lidhur me ndarjen e juridiksionit , gjyqësor
civil të përgjithshëm nga ai i gjykatave të veçanta administrative,duhet të shqyrtohet edhe
natyra juridike e mosmarrëveshjes dhe te përcaktohet gjykata kompetente e ngarkuar me ligj,
për zgjidhjen e çështjes.
Gjykatat administrative kanë kështu, kompetencën specifike për të shqyrtuar
mosmarrëveshjet juridiko- administrative.
Në rastin objekt shqyrtimi ne vështrim te kërkesave të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, mosmarrëveshja është në kompetencë të gjykatave administrative.
Nga ana tjetër, mosmarrëveshja është ne kompetence funksionale te Gjykatës
Administrative te Apelit, referuar kërkesave te nenit 10/2, te të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, sipas te cilit “Gjykata Administrative e Apelit shqyrton:
a) ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë;
b) në shkallë të parë, mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe
raste të tjera të parashikuara me ligj”.
922
Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tiranë çmon se nuk ka kompetencën për të gjykuar
çështjen ne rastin konkret, mbasi ajo është në kompetencë të gjykatave administrative.
Për rrjedhoje, kompetente për çështjen në shqyrtim është Gjykata Tirane, me
13.11.2014
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datë 22.09.2016, ka vendosur:
-Të ngrejë përpara gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin e
çështjes civile me palë paditëse Xhevat Hoxha të paditur Liman Hoxha Qazim Maloku dhe
ZVRPP-Tirane, person të tretë Komisioni Vendor I Vlerësimit të Titujve të Pronësisë pranë
Prefekturës Tiranë, Këshilli i Qarkut Tiranë dhe Komuna Zall-Herr dhe me objekt Anullimin
e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë 18.10.1996 dhënë në emër të Liman Hoxhës
Detyrimin e zyrës vendore të Regjistrimit të Pasurive të Patundshme të bëjë regjistrimin nga
regjistrat e pasurive të paluajtshme të pasurisë me nr.230/45 V.8, faqe 103 të sipërfaqes prej
1200 m2 regjistruar në favor të paditurit Liman Hoxha.
-Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Patundshme Tiranë, të bëjë
regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10.000 m2, në favor të paditësit Xhevat Hoxha përfituar
në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.03.1993.
-Detyrimin e palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë palës paditëse
sipërfaqen prej 4.000 m2 meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje edhe pse nuk është i
pajisur më akt të marrjes së tokës në pronësi.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
-Një kopje e këtij vendimi t’i njoftohet menjëherë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Me arsyetimin:
Ne Gjykatën Administrative të Apelit në datën 21.11.2014, është regjistruar ankimi i
paraqitur nga pala paditëse Xhevat Hoxha, kundër vendimit nr.3974, datë 15.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në nenet 442, 443 të K.Pr.Civile dhe nenin 48 të
Ky ankim fillimisht është regjistruar në Gjykatën e Apelit Tiranë, në datën
17.07.2013.
Kjo gjykatë me vendimin nr.3748, datë 13.11.2014, ka shpallur moskompetencën e saj
për gjykimin e kësaj çështjeje duke dërguar aktet për kompetencë gjykimi në Gjykatën
Administrative të Apelit për shkak të fillimit të funksionimit të Gjykatave Administrative në
datën 04.11.2013, si dhe referuar Vendimit Unifikues nr.3, datë 06.12.2013, të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Vlerësimi i çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit mbi kompetencën lëndore;
Së pari, kjo Gjykatë vlerëson me rëndësi për zgjidhjen e çështjes përcaktimin e faktit
nëse mosmarrëveshja në gjykim është e natyrës administrative apo civile.
Për të arritur në një konkluzion të saktë lidhur me këtë çështje, referuar edhe
Vendimit Unifikues nr.3/2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykata
vlerëson përcaktuese objektin dhe shkakun ligjor të padisë. Në analizë të këtyre elementeve
dhe të fakteve që pretendohen nga pala paditëse në kërkesë-padinë objekt gjykimi,
konstatohet se çështja është e natyrës administrative e civile dhe kompetencën lëndore për
gjykimin e saj e ka Gjykata e Apelit Tiranë, në zbatim të vendimit unifikues nr.3, datë
28.04.2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Nga kërkesë padia e paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, rezulton se
kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: (i) Anulimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273,
datë 18.10.1996 dhënë në emër të Liman Hoxhës; (ii) Detyrimin e Zyrës Vendore të
923
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë çregjistrimin nga regjistrat e pasurisë
së paluajtshme të pasurisë me nr.230/45,V. 8, fq.103 të sipërfaqes prej 1200 m2 regjistruar
në favor të paditurit Liman Hoxha; (iii) Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10.000 m2 në
favor të paditësit Xhevat Hoxha.
Përfituar në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.08.1993; Detyrimi
i palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë palës paditëse sipërfaqen prej 4.000
m2, meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje edhe pse nuk është i pajisur më akt të marrjes së
tokës në pronësi.
Gjykata Administrative e Apelit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
vlerëson se se kërkimet lidhur me anulimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë
18.10.1996 dhënë në emër të Liman Hoxhës, detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë çregjistrimin nga regjistrat e pasurisë së paluajtshme
të pasurisë me nr.230/45,V. 8, fq.103 të sipërfaqes prej 1200 m2 regjistruar në favor të
paditurit Liman Hoxha, detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë të bëjë regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10.000 m2 në favor të paditësit Xhevat
Hoxha, përfituar në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.08.1993, janë
mosmarrëveshje administrative.
Në nenin 15, gërma “a”, të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar se të drejtën e ngritjes
së padisë në gjykatën administrative e ka çdo subjekt, që pretendon se i është cenuar një e
drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
Në rastin në gjykim paditësi pretendon se i është cenuar prona nga të paditurit Liman
e Qazim Hoxha e për këtë shkak ka kërkuar shfuqizimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi
të të paditurve si dhe detyrimin e organit publik për të kryer një veprim tjetër administrativ,
te nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo interesave të paditësve, në rastin konkret këta
kërkime gjejnë bazë ligjore në nenin 17, gërmat “a” dhe “ç”, të ligjit nr.49/2012.
Në këtë kuadër ligjor, marrëdhënia që krijohet midis personit që pretendon se gëzon
të drejtën e pronës dh organeve ose institucioneve shtetërore të ngarkuara nga ligji me të
drejtën për të bëre regjistrimin e kësaj prone, për të cilën paditësi kërkon anullimin e AMTP
nr.273, datë 18.10.1996 në emër të Liman Hoxha dhe çregjistrimin nga regjistrat e ZVRPP-
Tiranë pasurisë me nr.230/45, v.8, fq.103 me sipërfaqe 1200 m2 e regjistruar në pronësi të
padituri Liman Hoxha dhe çregjistrimi nga regjistrat e ZVRPP-Tiranë të pasurisë me
sipërfaqe 10.000 m2 në favor të të paditurit tjetër Qazim Maloku, për shkak se i cenohet
pronësia e tij, janë karakterit administrativ.
Për rrjedhojë, nga pikëpamja lëndore, nëse këto do të ishin kërkimet e vetme në
kërkesë padi objekt gjykimi, atëherë mosmarrëveshja objekt gjykimi do të ishte në
kompetencën e gjykatave administrative referuar nenit 7 gërma “a” të ligjit nr.49 2012.
Kërkimi tjetër ai për detyrimin e palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë
palës paditëse sipërfaqen prej 4.000 m2 meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje edhe pse
nuk është i pajisur më akt të marrjes së tokës në pronësi është kërkim me natyrë civile dhe
përbën mosmarrëveshje të natyrës civile.
Çështjet në kompetencë lëndore të Gjykatave Administrative janë përcaktuar në nenin
7, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” sipas te cilit: “Gjykatat administrative janë
veprimtarisë administrative nga organi publik;
h) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
924
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për te cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Në analizë të kësaj dispozite përcaktohet qartë se lënda e shqyrtimit nga gjykatat
administrative janë mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimet e paligjshme apo
mosveprimet e organit publik.
Pra në asnjë prej rasteve të përcaktuara më sipër nuk parashikohet mundësia për t’iu
drejtuar gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet administrative me padi me objekt detyrimin
për lirimin dhe dorëzimin e sendit. Madje neni 296, i Kodit Civil parashikon se: Pronari ka të
drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga ço posedues ose mbajtës.
Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët me qëllim që ai tu
dorëzohet bashkëpronarëve.
Pra padia e pronarit për kërkimin e sendit është parashikuar shprehimisht në Kodin
Civil si padi civile.
Nga sa më sipër konstatohet se në kërkesë padinë objekt gjykimi kemi të bëjmë me
kërkime si të natyrës civile, ashtu edhe të natyrës administrative.
Me vendimin unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë kanë ndryshuar praktikën unifikuese lidhur me gjykimet në të cilat janë paraqitur
njëkohësisht kërkime si të natyrës civile dhe të asaj administrative.
Në këtë vendim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë përcaktuar se;
“Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative,
kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga
gjykata ku ato janë paraqitur”.
Në referim të vendimit unifikues të mësipërm, nga ana e gjykatës civile, në rastin
konkret të Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të vazhdojë gjykimi i çështjes në tërësi duke
zbatuar rregullat e procesit gjyqësor civil. Për të gjitha arsyet e mësipërme, Gjykata
Administrative e Apelit, kryesisht çmon se kjo çështje nuk hyn në kompetencën e saj lëndore
për shqyrtim, ndaj dhe gjykimi i saj duhet të vazhdojë nga Gjykata e Apelit Tiranë.
Sipas nenit 13, të ligjit nr.49 2012 moskompetenca lëndore ngrihet edhe kryesisht në
çdo gjendje dhe shkallë të shqyrtimit. Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më
shumë gjykata, në të njëjtën kohë, manin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën
çeshtje administrative. Gjykata edhe kryesisht mund të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj.
III. Ligji i zbatueshëm.

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Neni 7/a, të ligjit
nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” parashikohet
se: Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik.....
925
Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49,
datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7, të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
5. Vendimi nr.3748, datë 13.11.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit, Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e gabuar e dispozitave
proceduriale.
dosjen gjyqësore, kërkimit dhe shkakut ligjor të kërkesës, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.49/2012 dhe përfundimeve të arritura në vendimin
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e gjen të
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë.
7. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore, përpara se
të gjykojë çështjen që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të
një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2, të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6, të KEDNJ.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se gjykata në lidhje me mungesën e në referim të akteve
të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe shkaqeve të parashtruara
nga Gjykata Administrative e Apelit, si dhe në interpretim të dispozitave të ligjit 49/2012,
dhe Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi, nuk është i bazuar në ligj.
9. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi konstatohet se ndodhemi përpara
një kërkesëpadie me kërkime të përziera, pasi kërkimet e para për Kundërshtimin e akteve
administrative: “Anullimin e aktit të marrjes në pronësi me nr.273, datë 18.10.1996, dhënë në
emër të Liman Hoxhës. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë të bëjë çregjistrimin nga regjistrat e pasurisë së paluajtshme të pasurisë me
nr.230/45,V.8, fq.103 të sipërfaqes prej 1200 m2 regjistruar në favor të të paditurit Liman
Hoxha. Detyrimin e Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të bëjë
regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 10 000 m2 në favor të paditësit Xhevat Hoxha, përfituar
në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi të datës 10.08.1993”, janë kërkime me natyrë të
pastër administrative.
10. Kërkimi për “Detyrimi i palës së paditur Qazim Maloku të lirojë dhe dorëzojë
palës paditëse sipërfaqen prej 4000 m2, meqë ai është zaptues i kësaj sipërfaqeje edhe pse
nuk është i pajisur më akt të marrjes së tokës në pronësi”, është kërkim me natyrë civile.
926
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar më parë mbajnë
qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative) dhe
çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga
gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve
me natyra të ndryshme.
12. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket Gjykatës së Apelit Tiranë, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e kompetencës
lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3748, datë 13.11.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 01.02.2017
927
Nr. 00-2017-265 Vendimi (35)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËSE: SHOQËRIA ALBANIAN MOBILE

COMMUNICATIONS SH.A
I PADITUR: KOMUNA MUHUR - DIBËR
PERSON I TRETË: RRAHIM LALA
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër të paguajë
shumën prej 196,499.16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
Baza Ligjore: Neni 419 e vijues të K.Civil,
Neni 445 e vijues të K.Civil, 690 e vijues të K.Civil,
Ligji nr.9918 datë 19.5.2008 “Për Komunikimet Elektronike në R.Sh.”

vendosur:
Detyrimin e të paditurve t’i paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë
“AMC” Sh.a detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si
më poshtë:
1. Komuna Muhur Dibër shumën prej 196.499,16 lekë,
2. Komuna Kastriot Dibër shumën prej 113.900,85 lekë,
3. Komuna Memaliaj Tepelenë shumën prej 111.790 lekë,
4. Shkolla 9 Vjeçare Xhezmi Delli shumën prej 42.610,06 lekë,
5. Shkolla 9 Vjeçare Gjon Buzuku shumën prej 94,870.24 lekë.

Tiranë sa i takon të padituri Komuna Muhur Dibër dhe kthimin e çështjes për
rigjykim pranë asaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.

vendosur:
928
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër t’i paguajë paditësit Shoqërisë
“A.M.C” Sh.a shumën prej 196.499,16 lekë si detyrim i papaguar nga
shërbimi telefonik celular.

Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.

Shoqëria AMC Sh.a, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2461, datë 05.06.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.8974, datë 10.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që pala paditëse Shoqëria AMC Sh.a paraqet në rekurs, janë:

 Kundërshtojmë arsyetimin e parashtruar në vendimin civil nr.2461, datë 05.06.2014 të
Gjykatës së Apelit Tiranë si i pambështetur në ligj dhe në prova për arsyet e
mëposhtme: kontratat e shërbimit janë lidhur midis palëve respektive me mirëbesim
dhe duke përcaktuar saktë dhe të detyrimet ligjore midis tyre, bazuar në legjislacionin
në fuqi dhe më konkretisht në Kodin Civil Shqiptar dhe ligjin nr.9918/2008 “Për
Komunikimet elektronike në Republikën e Shqipërisë”.
 Nga ana e Shoqërisë AMC Sh.a janë vënë dispozicion të gjitha provat shkresore të
kërkuara nga ana e palës paditur më konkretisht të gjitha faturat tatimore sintetike për
komunikimet e kryera nga numrat e marrë nga ky institucion vendor. Ky fakt
provohet dhe prova shkresore të cilat janë administruar edhe nga ana e gjykatës, gjatë
konkluzioneve përfundimtare.
 Shoqëria “AMC” Sh.a ka bërë zgjidhje të njëanshme të kontratës së shërbimit të
lidhur midis palëve, pasi nga ana e këtij institucioni debitor, nuk janë marrë të gjitha
masat e nevojshme për shlyerjen e detyrimeve që rrjedhin për disa muaj, më pas të
riprintuara në muajin Janar 2010.
 Kontrata e shërbimit është lidhur midis palëve edhe sipas nnit 674, paragrafi II-të i
Kodit Civil. Prandaj jemi të mendimit që ky institucion vendor mund të kërkojë
detyrimet monetare për faturat telefonike të papaguara vetë punonjësve të saj
nëpërmjet padisë së regresit.
 Shoqëria AMC Sh.a pavarësisht se ka pasur të drejtën e saj për të bërë mbyllje të
njëanshme të sinjalit në rast mospagesash, nuk e ka realizuar këtë të drejtë në favorin
e saj për disa muaj në mënyrë të heshtur. Në momentin që shoqëria jonë krijoi
dyshimet e duhura dhe humbi besimin e plotë, se pagesat monetare nuk do të
kryheshin nga ky institucion vendor, ka vendosur edhe ndërprerjen e sinjalit, duke
bërë zgjidhjen e njëanshme të kontratës së shërbimit.
 Shoqëria jonë mbështetur edhe në shkresat formale që janë lëshuar nga Kryetari i
Komunës Muhur në cilësinë e titullarit të institucionit vendor ka realizuar edhe
ndarjen në kode dytësore (kode abonent) të cilat janë unike për çdo pajtimtar; për disa
numra telefoni me kontratë, në mënyrë që Zyra e Financës e Komunës kishte më të
lehtë identifikimin e këtyre detyrimeve monetare që kishin punonjësit e saj, si edhe
për të qenë transparente për faturimin mujor që kishte secili prej këtyre personave.

929
VËREN
nr.11243-02938-00-2014 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria
Albanian Mobile Communications Sh.a, e paditur Komuna Muhur Dibër e person i tretë:
Rrahim Lala, me objekt: Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër të paguaj shumën
prej 196.499,16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
2. Vendimi nr.2461, datë 05.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se i padituri

ka lidhur kontrata të shërbimit për telefoninë celulare me palën paditëse Shoqërinë “Albania
Mobile Communications” Sh.a, kontrata në të cilat përcaktohen të drejtat dhe detyrimet e
palëve. Pala paditëse ofron shërbimin në fushën e telefonisë së lëvizshme, duke ofruar të
drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular kundrejt pagesës, e cila sipas kontratës
duhet të paguhej çdo muaj në bazë të faturave që pala paditëse dërgonte. Në kontratë
përcaktohen dhe penalitetet në mungesë të respektimit të afatit për kryerjen e pagesës.
4. Duke qenë se i padituri nuk ka respektuar detyrimet kontraktore lidhur me kryerjen
e pagesave, pas përpjekjeve të palës paditëse për një zgjidhje me mirëkuptim, kjo palë i është
drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve.

vendosur:
Detyrimin e të paditurve t’i paguajnë respektivisht palës paditëse Shoqërisë “AMC”
Sh.a detyrimin e papaguar nga shërbimi telefonik celular shumat si më poshtë:
1. Komuna Muhur Dibër shumën prej 196.499,16 lekë;
2. Komuna Kastriot Dibër shumën prej 113.900,85 lekë;
3. Komuna Memaliaj Tepelenë shumën prej 111.790 lekë;
4. Shkolla 9 Vjeçare Xhezmi Delli shumën prej 42.610,06 lekë;
5. Shkolla 9 Vjeçare Gjon Buzuku shumën prej 94.870,24 lekë.
sa i takon të padituri Komuna Muhur Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj
Provohet fakti se vetë paditësi A.M.C, i ka dërguar për periudhën që kërkohen vlera
monetare si detyrim të paditurit Komuna Muhurr. Faturat e secilit përdorues me emrin
Marsi i vitit 2008, faturat i dërgonte në Komunë, por me emrat e personave që i përdornin
këto numra telefonik. Në vitin 2009, duke qenë se këta shtetas nuk i janë përgjigjur detyrimit
930
për të shlyer vlerat monetare të impulsive të harxhuara prej tyre, paditësi ka çmuar që t’ia
kërkoje si detyrim Komunës.
Ky pretendim i paditësit, por dhe vendimi i gjykatës gjenden të gabuara, prandaj dhe
vendimi i saj duhet të prishet e çështja të kthehet për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues, për shkak të ndërgjyqësisë, pasi duhet të thirren me cilësinë e të paditurit në
këtë gjykim jo Komuna Muhur Dibër, por përdoruesit e numrave telefonik sipas faturave të
nxjerrë nga vetë paditësi. Pra, detyrimin paditësi duhet t’ia kërkojë drejtpërdrejt shtetasve
debitor dhe jo Komunës Muhur Dibër.
Për sa më sipër, Kolegji si pa dhe kërkesat e nenit 467/d të K.Pr.Civile e në lidhje me
nenin 466/ ç të këtij Kodi çmon se ka vend që vendimi i gjykatës se rrethit të prishet e çështja
të dërgohet për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në rigjykim me vendimin nr.8974, datë
Detyrimin e të paditurit Komuna Muhur Dibër ti paguaje paditësit Shoqërisë “A.M.C”
Sh.a shumën prej 196.499,16 lekë si detyrim i papaguar nga shërbimi telefonik celular.
Gjykata pasi u njoh me pretendimet e palës paditëse kundrejt të paditurit, me provat e
paraqitura pranë saj dhe në mbështetje të ligjit analizon:
1- Pala paditëse Shoqëria “Albania Mobile Communications” Sh.a ka lidhur
kontratën e shërbimit për telefoninë celulare datë 29.06.2007 me palën e paditur Komuna
Muhur Dibër, duke i ofruar të paditurit të drejtën e përdorimit të shërbimit telefonik celular
kundrejt pagesës nëpërmjet 20 numrave. Në bazë të kësaj kontrate pala e paditur ishte e
detyruar të paguante në çdo muaj në bazë të faturës që dërgonte pala paditëse AMC. Sipas
pikës 4 të kreut të drejtat dhe detyrimet e përdoruesit, pagesa mujore duhej të bëhej brenda
muajit pasardhës. Kur detyrimi nuk ishte shlyer edhe pas mbarimit të afatit kontrata quhej e
zgjidhur dhe palës paditëse i lindte e drejta ti drejtohej gjykatës për zgjidhjen e çështjes.
Rezultoi e provuar se pala e paditur Komuna Muhurr, nuk ka likuiduar shumën sipas
detyrimit gjithsej për 7 fatura, të cilat në total kapin vlerën prej 196.499,16 lekë. Për të bërë
të mundur shlyerjen e këtij detyrimi pala paditëse i është drejtuar palës së paditur me
njoftimin nr.4397, datë 13.09.2010, por edhe pas këtij njoftimi i padituri nuk e ka shlyer
detyrimin. Në këto kushte pala paditëse AMC i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
Në kontratë përcaktohet se përdoruesi mund të pranojë vetëm thirrjet telefonike nga
të tjerët pas muajit të parë për një periudhë prej një muaji. Me mbarimin e këtij afati
përdoruesit i pritet edhe mundësia për të pranuar thirrjet nga të tjerët. Për një periudhë 4
mujore numri telefonik ruhet dhe me mbarimin e këtij afati, kontrata konsiderohet e zgjidhur,
në rast se përmbushja e detyrimit nuk është realizuar.
Në përfundim gjykata çmon se kërkesëpadia e palës paditëse është e drejtë e
mbështetur në ligj dhe në prova, e si e tillë duhet të pranohet.
Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Gjykata e Apelit Tiranë, arrin në përfundimin se vendimi i gjykatës së shkallës së parë
është marrë me shkelje të ligjit procedurial e material civil dhe si i tillë duhet të ndryshohet
dhe palës paditëse AMC duhet ti rrëzohet padia për këto arsye:
Kontrata e lidhur midis Komunës Muhur dhe palës paditëse AMC me datë
26.06.2007, ndonëse ka vulën e komunës dhe firmën e ish kryetarit, ky i fundit i ka tejkaluar
kompetencat që i kishte dhënë ligji. Është Këshilli i Komunës organi që vendos për
931
financimin e çdo shërbimi që do të kryhet në komunë. Një shpenzim i tillë nuk ka qenë i
parashikuar apo i planifikuar në buxhetin e vitit 2007 dhe të as një viti tjetër.
Paditësi ka lidhur me të paditurin Komuna Muhurr, Dibër me datë 26.06.2007 mbi
bazën e kërkesës së këtij të fundit 20 numra telefonik, duke ofruar shërbimin për 20 numra
me kontratë.
Me datë 30.03.2008, i padituri Komuna Muhur i ka kërkuar paditësit AME që faturat
me gjithë numrat e marrë prej saj ti kalojnë individëve që i përdorin, duke i bashkëlidhur dhe
listën emërore të secilit prej tyre, si dhe numrin telefonik që ata përdorin.
Provohet fakti se vete paditësi AMC, i ka dërguar për periudhën që kërkohen vlera
monetare si detyrim të paditurit Komuna Muhurr, faturat e secilit përdorues me emrin
Marsi i vitit 2008, faturat janë dërguar në komunë, por me emrat e personave që i përdornin
këto numra telefonik.
Në vitin 2009, duke qenë se këta shtetas nuk i janë përgjigjur detyrimit për shlyer
vlerat monetare të impulsive të harxhuara prej tyre, paditësi ka çmuar që tia kërkojë si
detyrim komunës.
Ky pretendim i paditësit por dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
gjendet i gabuar, përsa kohë pala paditëse ka pranuar dhe ka dërguar faturat e shërbimit
telefonik për secilin përdorues me emrin individual.
Nisur nga këto konsiderata juridike Gjykata e Apelit Tiranë arrin në përfundimin, se
vendimi civil nr.8974, datë 10.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të
ndryshohet dhe palës paditëse duhet ti rrezohet padia, për të gjitha ato rrethana dhe fakte që
përmenden më sipër nga Gjykata e Apelit Tiranë në këtë vendim.

paditëse Shoqëria Albanian Mobile Communications Sh.a, përmban shkaqe nga ato që
932
parashikohen në ligj, pasi Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja
lëndore, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i saj të cënohet.
Apelit.
pala paditëse Shoqëria Albanian Mobile Communications Sh.a i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, duke kërkuar Detyrimin e të paditurit Komuna
Muhur Dibër të paguaj shumën prej 196.499,16 lekë, si detyrim i papaguar nga shërbimi
telefonik celular. Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të gjykimit me vendimin nr.2461,
datë 05.06.2014 ka vendosur të ndryshojë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke rrëzuar padinë.
933
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 08.02.2017
934
Nr. 00-2016-149 i Vendimit
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS: AGJENSIA PËR ZHVILLIMIN BUJQËSOR

DHE RURAL.
I PADITUR: SUBJEKTI “ZINPAG” SH.P.K.
OBJEKTI:
Zgjidhjen e Kontratës së shitjes me rezervë të “Sendeve të luajtshme”
nr.673 Prot, datë 15.11.2007.
Përmbushjen e detyrimeve Kontraktuale të mbetura që rrjedhin
nga kontrata e shitjes me rezervë të “Sendeve të luajtshme”
me nr.673 Prot., datë 15.11.2007 në masën 29.887.831.50 lekë.
Pagimin e kamate vonesës (penalitetet) sipas kontratës së shitjes
me rezervë të “Sendeve të luajtshme” në masën 5.426.880 lekë deri në Maj 2016.
Vendosja e masës së sigurimit të padisë për sekuestrimin e objektit
“Sere Izraelite me ngrohje” në pronësi të ish - Projekti 2KR,
sot AZHBR deri në përfundim të gjykimit me vendim të formës së prerë.
Baza Ligjore: Kodi Civil nenet 640, 705-749 e nenet në vazhdim të tij,
K.Pr.Civile neni 153, 202, 205, 206.
VKM nr.485, date 21.10.1999, VKM nr.479, date 19.07.2001,
VKM nr.373, date 05.06.2003,VKM nr.555, date 16.08.2006,
Udhëzimi nr.4160, date 12.09.2006, MBUMK.

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr.423 Regj. Themeltar.
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë, Gjykatës Administrative të
Shkallës
së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore
për shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie”.
Kundër vendimit nr.423, datë 27.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka bërë ankim të veçantë pala e paditur shoqëria “ZINPAG” sh.p.k., e cila
parashtron këto shkaqe:
935
- Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me ligjin.
- Në kontratën e shitjes me rezervë të sendeve të luajtshme është përcaktuar qartë nga
të dyja palët në gjykim se Gjykata kompetente lëndore ku do të shqyrtohen të gjitha
mosmarrëveshjet e lindura do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Përderisa kjo
përzgjedhje është bërë me vullnetin e lirë të dy palëve, shqyrtimi i kësaj çështje është
në kompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
gjykimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Pala paditëse, Agjencia për Zhvillimin Bujqësor dhe Rural i është drejtuar
Gjykatës me kërkesë-padinë me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Në seancën gjyqësore te datës 23.01.2017 pala paditëse kërkoi për shpalljen e
moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje dhe dërgimi i saj për shqyrtim
pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje.
Këtë kërkim kjo palë e mbështeste në faktin se çështja për nga natyra e saj është
konflikt administrativ dhe si i tillë i përket kësaj gjykate të krijuar rishtazi, duke paraqitur
si referencë dhe vendimin nr.2623 datë 10.10.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Ndërsa në
séancën e lënë për të paraqitur kërkesën me shkrim pala paditëse deklaroi se e le në çmim
të gjykatës për t’u shprehur në lidhje me moskompetencën lëndore.
Pala e paditur në lidhje me këtë kërkesë e la në çmim të gjykatës.
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes civile nr.423 Regj. Themeltar.
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë, Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e
kësaj kërkesë-padie”.
Me arsyetimin se, Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” Kompetenca
lëndore, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik...”.
Nisur nga tërësia e kuadrit ligjor të sipërpërmendur si dhe të Vendimit Unifikues nr.3,
datë 06.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë i cili në interpretimin
unifikues të saj shprehet se; “Gjykatat administrative te shkalles se parë, Gjykata e Apelit
datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për çështjet administrative
për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013,
respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykate të Lartë dhe deri në
këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma ”, pare në raport dhe me
936
objektin e kërkesë-padisë gjykata vlerëson se në rastin konkret jemi përpara moskompetencës
së kësaj gjykate nga pikëpamja lëndore për vazhdimin e shqyrtimit të kësaj çështjeje, pasi në
thelb të padisë kemi të bëjmë me një konflikt me natyrë administrative, pasi kontrata e lidhur
mes palëve ndërgjyqëse, është një kontratë administrative e lidhur mes një shoqërie dhe një
organi shtetëror siç është pala paditëse. Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ dhe
për rrjedhojë nga pikëpamja lëndore, mosmarrëveshjet që lindin për shkak të saj janë në
kompetencën administrative.
Kundër vendimit nr.423, datë 27.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka
bërë ankim të veçantë pala e paditur shoqëria “ZINPAG” sh.p.k., duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:

“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”

“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në
gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
1. Vendimi nr.423, datë 27.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave proceduriale administrative dhe për këtë shkak duhet të lihet në
fuqi.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
3. Se në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala e paditur “ZINPAG” sh.p.k., nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.423, datë 27.01.2017, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
937
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Gjykata
ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi
duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar përmbajtjes së dispozitave të
neneve 41, 61 dhe 62 të K.Pr.Civile, nenit 7 të ligjit nr.49/2012, datë 03/5/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative” është parashikuar se gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si dhe mosmarrëveshjet që lindin
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik, si dhe Vendimit
Unifikues nr.3, datë 06.12.2013, të Gjykatës së Lartë i cili parashikon se:
së gjykimit.
Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse Agjencia për Zhvillimin Bujqësor dhe
Rural, kërkon zgjidhjen e kontratës së shitjes me rezervë dhe detyrimin e të paditurit për
pagimin e vlerës së mbetur nga kontrata, pra në thelb kemi të bëjmë me konflikt me natyrë
administrative, pasi kontrata e lidhur mes palëve ndërgjyqësa është një kontratë
administrative e lidhur mes një shoqërie dhe një organi shtetëror siç është në rastin konkret
Agjensia për Zhvillimin Bujqësor dhe Rural. Kjo marrëdhënie është e karakterit administrativ
dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja lëndore, mosmarrëveshjet që lindin për shkak të saj janë në
kompetencën e gjykatave administrative dhe jo sikurse pretendohet në ankimin e veçantë.
8. Në vijim të sa më sipër, lënda është administrative dhe nuk mund të jetë e natyrës
civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar kompetencën nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është administrative. Referuar urdhrit, VKM
nr.719 datë 31.10.2014 Kolegji Civil vëren se, paditësi është një person juridik publik në
varësi të Ministrisë të Bujqësisë Zhvillimit Rural dhe Administrimit të Ujërave i Krijuar për
të ofruar shërbime të drejtpërdrejta për fermerët vendas duke zbatuar politikat shtetërore për
zhvillimin Bujqësor dhe Rural në Republikën e Shqipërisë. Për rrjedhojë të ushtrimit të kësaj
veprimtarie publike për të cilën paditësi është krijuar ai lidhë dhe kontratat objekt gjykimi të
cilat janë kontrata publike pasi lidhen nga një subjekt publik gjatë ushtrimit të veprimtarisë
publike siç përcakton shprehimisht VKM për krijimin e saj. Për rrjedhojë të gjitha gjykimet
që lidhen me ushtrimin e veprimtarisë prej saj janë çështje, kompetencën lëndore për
gjykimin e të cilave e ka Gjykata Administrative.
9. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.423, datë
27.01.2017, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them.1833, datë 03.06.2016, duhet të lihet në
fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, për të
vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.
938
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2017
939
VENDIM


palëve:
PADITËS: IZET HAXHIYMERI.

TË PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONËS
TIRANË.
ZYRA VENDOSE E REGJISTRIMIT
PASURISË PALUAJTSHME DIBËR.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës paditur për njohjen e vërtetësisë së dokumentit
“Vendimin nr.18, datë 27.12.1993” si të saktë.
Baza Ligjore: Neni 32/c dhe 253 i K.Pr.Civile. Ligji”Për noterinë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.341, datë 05.12.2016, ka

vendosur:
“1-Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër, për shqyrtimin e çështjes civile nr.357 Regj.Themeltar datë 06.09.2016,
që i përket paditësit Izet Haxhiymeri dhe palëve të paditura; Agjensia e
Trajtimit të Pronës Tiranë dhe Zyra Vendore e Regjistrimit Pasurisë
Paluajëshme Dibër.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si
gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje”.
Kundër vendimit nr.341, datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,

ka bërë ankim të veçantë paditësi Izet Haxhiymeri, i cili parashtron këto shkaqe:
- Midis pronave të cilat i kam të njohura, është edhe një pronë e ndodhur në qytetin e
Peshkopisë me sipërfaqe 2250 m2, e cila më është njohur në emër të Fadil
Haxhiymerit me vendimin nr.18, datë 27.12.1993, të ish K.K.Pronave të Bashkisë
Dibër ku në dispozitiv të këtij vendimi shprehet për kthim të kësaj sipërfaqe në emër të
pronarit.
- Ky vendim i komisionit ka dale në përfundim të shqyrtimit të dokumentacionit të
dosjes me nr.99 në emër të ish-pronarit Fadil Haxhiymeri ku me kërkesë të pronarit
ishte plotësuar dokumentacioni i plotë i pronës objekt vendimi.
940
- Pas këtij procesi ku pronari është pajisur me dokumentin origjinal vendim nr.18, datë
27.12.1993 nga vetë institucioni që ka prodhuar dokumentin vendim për kthim dhe
kompensim prone nga K.K.K.Pronave Bashkia Dibër.
- Fakti është se unë dokumentin e njohjes pronar vendimin nr.18, datë 27.12.1993, atë
origjinal unë nuk e kam, por disponoj dokument të noterizuar në dhomën e noterisë
Tiranë i cili është i njehsuar me origjinalin kur unë e kam disponuar atë. Ai është
noterizuar konform ligjit për noterin e për rrjedhojë dokumenti që unë disponoj sot
është konform neneve 253, 254, 255-257 të K.Pr.Civile.
- Unë i jam drejtuar disa herë palës së paditur AT Pronave Tiranë për tu pajisur me një
kopje origjinale por nga ana e kësaj pale unë kam marrë përgjigje negative.
- Fakti i mospasjes së këtij dokumenti në origjinal nga kjo palë vendim nr.18, date
27.12.1993, në rrethanat kur në arkivin e kësaj pale ekziston dosja me nr.99 të krijuar
nga vetë kjo palë sipas ligjit, referuar faktit që kjo është pala që ka patur në
administrim dosjen dhe gjithë dokumentacioni e depozituar nga ish-pronari ku për të
cilin ka dalë edhe vendimi objekt gjykim nuk mund të sjellë si pasojë mos regjistrim të
pronës në emër të pronarit, pasi nuk mund të ngarkohet me faj pronari për mos
administrim të rregullt të dokumentacionit të dosjes nga pala e paditura ATP që ka
patur detyrimin të ruajë dhe të administrojë dokumentat e dosjes së pronës në emër të
kërkuesit ish-pronari Fadil Haxhiymeri.
- Duke mos patur rrugë tjetër unë u drejtova me padi bazuar në nenin 32 pika c ku
thuhet se Padia mund të ngrihet: “Për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësinë së një
dokumenti me pasoja juridike për paditësin” .
- Përfundimisht kërkojë prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes në po
atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

VËREN
Se paditësi Izet Haxhiymeri, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër
me kërkesë padi, me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
Ne seancën gjyqësore të datës së sotme, në fazën procedurale të hetimit gjyqësor
Gjykata kryesisht shtroi për diskutim çështjen e kompetencës lëndore të saj në gjykimin e
çështjes konkrete dhe vlerëson si më poshtë.
vendosur:
“1-Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile nr.357 Regj.Themeltar datë 06.09.2016, që i përket paditësit Izet
Haxhiymeri dhe palëve të paditura; Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë dhe Zyra Vendore
e Regjistrimit Pasurisë Paluajtshme Dibër.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë
kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje”.
Me arsyetimin se, në nenin 7 të ligjit me nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, dispozitë e emëruar “Kompetenca lëndore” parashikohet shprehimisht se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për:
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik;
941
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike.
d)kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ të kundërvajtësit.
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Ne rastin konkret, referuar Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatës Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe Dekretit të
Presidentit të Republikës nr.4349, datë 14.10.2013, “Për Funksionimin e Gjykatave
Administrative”, gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata që ka kompetencën lëndore dhe tokësore
për shqyrtimin e të gjitha aspekteve që lidhen me nxjerrjen, zbatimin, ekzekutimin e akteve
administrative individuale.
Gjithashtu gjykata bazohet edhe në Vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013, të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në të cilin nen përcaktohet se:“ Gjykatat
administrative të shkallës se parë, Gjykata e Apelit Administrativ, Kolegji i Gjykatës se
Larte, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” janë
kompetente për shqyrtimin e çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji, përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit”.
Kundër vendimit nr.341, datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, ka
bërë ankim të veçantë paditësi Izet Haxhiymeri, i cili ka parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.

Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:

kompetente.”

942
1. Vendimi nr.341, datë 05.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, që ka

moszbatimit të drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak ky vendim duhet të prishet
e çështja duhet të kthehet po aty për vazhdimin e gjykimit.
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
i paraqitur nga pala paditëse Izet Haxhiymeri, përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.341, datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të drejtë të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore. Nga kërkesë
padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është“Detyrimin e palës paditur për
njohjen e vërtetësisë së dokumentit “vendimin nr.18, datë 27.12.1993” si të saktë”, bazuar në
nenin 32 të K.Pr.Civile.
7. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e K.Pr.Civile, siç është
njohja e vërtetësisë së një dokumenti. Ky fakt rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të
K.Pr.Civile sipas të cilit:“Padia mund të ngrihet:
(a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
(b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (c)
për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse dhe shkakut ligjor ku mbështetet
kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e vërtetësisë së dokumentit “Vendim
nr.18 datë 27.12.1993”, për shkak se paditësi nuk e disponon vendimin origjinal të
Komisionit të Pronave të Bashkisë Peshkopi, por vetëm një kopje të saj të njehsuar tek noteri.
Me padinë objekt shqyrtimi paditësi kërkon të vërtetojë gjyqësisht origjinalitetin e vendimit
të KKKP, vendim i cili nuk i pranohet nga palët e paditura.
8. Në vijim të sa më sipër, lënda është civile dhe nuk mund të jetë e natyrës
administrative, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar
kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është civile.
943
05.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them.357, datë 06.09.2016, duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për të vazhduar gjykimin si gjykatë
kompetente.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.341, datë 05.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2017
944
VENDIM


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “GEA VALLE VERDE” SH.P.K.

SHOQËRIA “VIKI” SH.P.K.,
SHOQËRIA “MUMJA” SH.P.K.
SHOQËRIA “AMERICAN MILLENIUM
INVESTORS” SH.P.K.,
DEGJON ELEZAJ,
ALBAN XHILLARI,
ARTAN SHKËMBI.
E PADITUR: SHOQËRIA PËRMBARIMORE PRIVATE
“EPSA” SH.P.K.,
RAIFFEISEN BANK SH.A.
OBJEKTI:
1) Kundërshtimin e veprimit përmbarimor të ndërmarrë
nga Shoqëria Përmbarimore Private “EPSA” shpk,
përmbaruesi gjyqësor Julian Ahmeti, të vendimit
“Për caktimin e vlerësimit të ri të sendit të paluajtshëm
(pas përfundimit të ankandit të parë), vendim me nr.4145 prot, dt.27.05.2016.
2) Pezullimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor deri në përfundim të gjykimit.
Baza Ligjore: Nenet 564, 567, 577, 610, 615 të K.Pr.Civile.

vendosur:
“1. Deklarimin e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes civile
me nr.regj.them 10137, dt.regj.them 06.06.2016, me paditës Shoqëria “Gea
Valle Verde” shpk etj, të paditur Shoqëria Përmbarimore Private “EPSA” shpk
dhe Raiffeisen Bank sha, me objekt:
1) Kundërshtimin e veprimit përmbarimor të ndërmarrë nga Shoqëria
Përmbarimore Private “EPSA” sh.p.k., përmbaruesi gjyqësor Julian Ahmeti,
“Për caktimin e vlerësimit të ri të sendit të paluajtshëm (pas përfundimit të
ankandit të parë)”, vendim me nr.4145 prot, dt.27.05.2016;
Pezullimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor deri në përfundim të
gjykimit.
945
2. Dërgimin e akteve gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si gjykatë
kompetente nga pikëpamja tokësore”.
Kundër vendimit nr.10001, datë 09.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, kanë bërë ankim të veçantë pala paditëse, Shoqërit Shoqëria “Gea Valle Verde”,
sh.p.k., Shoqëria “Viki” sh.p.k., Shoqëria “Mumja” sh.p.k. Shoqëria “American Millenium
Investors” sh.p.k., dhe pala e paditur Raiffeisen Bank sh.a., të cilat parashtrojnë këto
shkaqe:
Pala paditëse, Shoqëria Shoqëria “Gea Valle Verde”, sh.p.k. Shoqëria “Viki” sh.p.k.,
Shoqëria “Mumja” sh.p.k. Shoqëria “American Millenium Investors” sh.p.k.,
- Paditësit me cilësinë e kredimarrësve dhe dorzanësve kanë nënshkruar me të
paditurin Raiffesen Bank sh.a. kontratën e kredisë nr.7172 rep dhe nr.3238 kol, datë
15.09.2008.
- Gjithashtu për garantimin e kredisë palët kanë nënshkruar kontratën e Hipotekës
nr.7173 rep. nr.3239 Kol., date 15.09.2008, duke vënë hipotekë në favor të kreditorit
pasurinë me të dhëna “Kullote", e ndodhur në Borsh Sarandë, e regjistruar në
ZVRPP Sarandë e ndodhur në Z.K. me nr.1253 me nr.regjistri hipotekor 3. fq. 8.
nr.36. datë 17.07.2008 me sipërfaqe 47 ha. Kjo kontratë hipoteke është pjesë
integrale e kontratës së kredisë.
- Në kontratën e kredisë me nr.7173 rep. dhe nr.3238 Kol. datë 15.09.2008 palët në
nenin 15, Dispozita të Fundit kanë rënë dakord citoj;
“Palët do të zgjidhin me mirëkuptim çdo konflikt që ka për bazë këtë kontratë,
përndryshe për zgjidhjen e tyre do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
- Po në kontratën e kredise me nr.7173 rep. dhe nr.3238 Kol. datë 15.09.2008 palët në
nenin 9, pika b kanë rënë dakord.
Të gjitha mosmarrëveshjet që lindin ose rrjedhin nga kjo kontratë, ose ndonjë
marrëdhënie ligjore që lind ose rrjedh nga kjo kontratë do ti shtrohen për zgjidhje
- Neni 52 i K.Pr.Civile parashikon: "Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me
marrëveshje me shkrim të palëve përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të
këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje. ”
- Në zbatim të kësaj dispozite palët me kontratë kanë rënë dakord që kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo edhe
për faktin se kjo marrëveshje nuk bie në kundërshtim me nenet 45 e 46 të K.Pr.Civile.
- Po Urdhri i Ekzekutimit që është lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë a
është i vlefshëm ???
- A duhej që Gjykata në vijimësi të arsyetimit të saj në lidhje me gjykatën kompetente
për gjykimin e kërkesë padisë të shprehej edhe për gjykatën kompetente për lëshimin e
urdhërit të Ekzekutimit ???
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes në po
atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Pala e paditur Raiffesen Bank sh.a.

- Vendimi i marrë është një vendim i padrejtë dhe nuk është i bazuar në ligj dhe në
prova.
- Arsyeja pse e kundërshtojmë këtë vendim të Gjykatës është interpretimi ligjor dhe
dispozitat ligjore të posaçme dhe të përgjithshme të K.Pr.Civile që rregullojnë
kompetencën tokësore të gjykatave në gjykimin e çështjeve.
946
- Neni 43 i K.Pr.Civile parashikon; "Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen
në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij ”.
- Pala e paditur, Banka Raiffeisen sh.a. dhe Shoqëria Përmbarimore EPSA sh.p.k.
është me seli në Tiranë.
- Neni 50 i K.Pr.Civile parashikon: “Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e
veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në Gjykatën
e vendit të ekzekutimit”.
- Ekzekutimi, është duke u realizuar në Tiranë, në selitë e shoqërisë përmbarimore.
- Urdhrat e ekzekutimit të cilat janë lëshuar për ekzekutimin e kontratave të kredisë
bankare, prova në këtë gjykim, janë lëshuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Në kontratën e kredisë bankare bazuar në nenin 52 të K.Pr.Civile është parashikuar
me marrëveshje midis palëve, se çdo mosmarrëveshje do të zgjidhet në Gjykatën e
Tiranës. Konkretisht ky nen parashikon: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet
me marrëveshje me shkrim të palëve përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46
të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje. ”
- Në këto kushte Gjykata duhej të konsultohej me palët, të dëgjonte qëndrim e tyre
lidhur me këtë çështje. Gjykata, pa dëgjuar palët, dhe i orientuar, (seanca në audio),
vendos në përfundim transferimin e çështjes ne Gjykatën e Sarandës.
- Nga sa parashtruam duke e bazuar pretendimin tonë në nenin 52 të K.Pr.Civile,
kërkojmë që Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë të marrë në shqyrtim ankimin dhe në
përfundim të vendosë:
- Prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë.

VËREN
Paditësit Shoqëria “Gea Valle Verde” sh.p.k. etj, i kanë paraqitur Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë një padi, me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse. Nga
përmbajtja e padisë dhe nga shpjegimet plotësuese të dhëna prej përfaqësuesit të palës
paditëse në seancë përgatitore rezulton se përmbaruesi gjyqësor Julian Ahmeti
(përmbarues, ortak dhe administrator i shoqërisë përmbarimore private “EPSA” shpk) ka
marrë vendimin nr.4145 prot. datë 27.05.2016, objekt i këtij gjykimi ( pika 1 e kërkimeve
të padisë).
Në pikën 1 të dispozitivit të këtij vendimi është përcaktuar si ҫmim i ri i sendit të
paluajtshëm një ulje me 30 % e ҫmimit fillestar të vendosur dhe të shpallur në ankandin e
parë, duke përcaktuar se: për pasurinë nr.242/1 ( e llojit kullotë, me të dhënat e kufizimet
përkatëse ), e ndodhur në fshatin Borsh të rrethit Sarandë, me sipërfaqe 21.046 m2 dhe për
pasurinë me nr.309 (e llojit kullotë, me të dhënat e kufizimet përkatëse), e ndodhur në
fshatin Borsh të rrethit Sarandë, me sipërfaqe 448.954 m2, ҫmimi që shitet është në vlerën
4.888.000 euro.
Në lidhje me këtë vendimmarrje të përmbaruesit gjyqësor, pala paditëse ka ngritur
një sërë pretendimesh për paligjshmërinë e këtij vendimi (ndarja e pasurisë në dy pasuri;
përmbaruesi nuk mund të marrë vendime duke shpërpjestuar interesat e palëve gjatë fazës
së ekzekutimit; të mbahet parasysh se asnjë rrethanë nuk ka ndodhur midis periudhës së
vlerësimit të sendit në dy ankandet respektove, etj).
Në lidhje me këtë vendimmarrje të përmbaruesit gjyqësor pala e paditur “EPSA”
shpk ka prapësuar në mënyrë të përmbledhur se gjatë ekzekutimit nuk është kryer ndonjë
veprim i paligjshëm nga ana e përmbaruesit gjyqësor, por është zbatuar një vendim
947
gjyqësor i formës së prerë për të cilin palët kanë qenë në dijeni.
Sipas kësaj pale, procedura e ndjekur për vlerësimin e sendit të paluajtshëm ka
qenë në përputhje me nenin 564 të K.Pr.Civile dhe pala debitore ka të drejtë të ankimojë
në gjykatë vendimin e veprimin përmbarimor, ndërkohë që pala e ka ushtruar një herë këtë
të drejtë dhe caktimi i ҫmimit të ri është bërë sipas nenit 577 të po këtij Kodi.
Në lidhje me këtë vendimmarrje të përmbaruesit gjyqësor pala e paditur Raiffeisen
Bank sh.a ka prapësuar në mënyrë të përmbledhur se nga pala paditëse nuk ka ndonjë
interes të ligjshëm të cënuar dhe nuk ka veprime përmbarimore në kundërshtim me ligjin,
pasi është zbatuar një vendim gjyqësor (sipas dispozitave përkatëse uljet e vlerës së sendit
janë të mëdha, d.m.th pretendimet për ulje janë të pambështetura).
Në seancën përgatitore të datës 09.12.2016, e zhvilluar në prani të të gjitha palëve,
gjykata kryesisht mori në shqyrtim problemin e kompetencës tokësore për gjykimin e
kësaj ҫështje civile.
vendosur:
“1. Deklarimin e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me
nr.regj.them 10137, dt. 06.06.2016, me paditës Shoqëria “Gea Valle Verde” shpk etj, të
paditur Shoqëria Përmbarimore Private “EPSA” shpk dhe Raiffeisen Bank sha, me objekt:
1) Kundërshtimin e veprimit përmbarimor të ndërmarrë nga Shoqëria Përmbarimore
Private “EPSA” sh.p.k., përmbaruesi gjyqësor Julian Ahmeti, “Për caktimin e vlerësimit të ri
të sendit të paluajtshëm (pas përfundimit të ankandit të parë)”, vendim me nr.4145 prot, datë
27.05.2016;
Pezullimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, deri në përfundim të gjykimit.
2. Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Sarandë si gjykatë kompetente
nga pikëpamja tokësore”.
Me arsyetimin se, kompetenca është rrethi i ҫështjeve e mosmarrëveshjeve që një
gjykate i janë ngarkuar me ligj për t’u shqyrtuar dhe zgjidhur, ku në këtë rast (padia me
objekt pretendime mbi paligjshmërinë e veprimeve përmbarimore, e bazuar në nenet 564,
567, 577, 610, 615 të Kodit të Procedurës Civile) kompetenca lëndore ju takon gjykatave të
rretheve gjyqësore, një nga të cilat është edhe kjo gjykatë ku ҫështja është paraqitur për
gjykim, pra, merret në shqyrtim vetëm kompetenca tokësore, nëse kjo mosmarrëveshje ka
lindur, zhvillohet dhe duhet të shqyrtohet nga kjo gjykatë, pra, nëse përfshihet apo jo brenda
shtrirjes territoriale ku Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ushtron veprimtarinë e saj.
Për këtë i referohet (fillimisht) nenit 158/a të K.Pr.Civile, ku janë parashikuar
veprimet që mund të kryejë gjyqtari i vetëm në seancë përgatitore dhe ҫështjet që merr në
analizë në një seancë të tillë, ndër të cilat është edhe shqyrtimi i problemit të kompetencës
lëndore ose tokësore për ҫështjen (mosmarrëveshjen e natyrës civile: materiale ose
proceduriale) që ka për shqyrtim.
Duke qenë se objekt i gjykimit është një veprim përmbarimor (vendimmarrje) gjatë
fazës së ekzekutimit të detyrueshëm (nuk është bërë më parë përmbushja vullnetare), atëherë
për të përcaktuar gjykatën kompetente për shqyrtimin e pretendimeve e padive të ndryshme
që mund të ngrihen dhe paraqiten gjatë kësaj faze, si fillim, duhet të përcaktohet se cili do të
konsiderohet “vendi i ekzekutimit”, pra, do të merren në analizë kriteret proceduriale që e
përcaktojnë këtë gjë.
Kjo Gjykatë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike të pjesës së katërt të
K.Pr.Civile rregullojnë marrëdhëniet procedurale që krijohen gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Gjithashtu, aspekte që kanë të bëjnë me ekzekutimin e
detyrueshëm rregullohen edhe nga ligje të veçanta, sikurse janë ligji nr.8730, datë
18.01.2001, “Për Organizimin dhe funksionimin e Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor” dhe
ligji nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin Përmbarimor Gjyqësor Privat”.
948
Në dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb
dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit përmbarimor e që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta materiale ( nenet 609, 612 - 614 te Kodit);
(ii) ankimi (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose mosveprimeve të përmbaruesit (nenet 610 -
611 te Kodit).
Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet (si rregull) nga ligji,
konkretisht nga K.Pr.Civile, në nenet 49 dhe 50 të të cilit parashikohen rregullat e
përgjithshme për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm.
Neni 49 i Kodit parashikon se: “Paditë, për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi
sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e madhe e vlerës së tyre.
Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi
të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të përmbushet një detyrim i tillë”.
Nisur nga përmbajtja e dispozitës, rezulton se në nenin 49 përcaktohet kompetenca
tokësore për dy raste padish që lidhen me ekzekutimin e detyruar: 1) Paragrafi i parë i kësaj
dispozite përcakton kompetencën tokësore të gjykatës për paditë që ngrihen për të kërkuar
ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende dhe në këtë rast, kompetente është gjykata ku ndodhen
sendet ose pjesa më e madhe e tyre, e parë kjo në raport me vlerën e tyre ekonomike; 2)
ndërsa paragrafi i dytë i kësaj dispozite e lidh përcaktimin e kompetencës tokësore, për paditë
që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një
veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku duhet të përmbushet një detyrim i tillë dhe për këtë
rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me vendimin e gjykatës që ka marrë formë të prerë.
Në vijim, në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për
objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar,
ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Kjo gjykatë vlerëson se përcaktimi i vendit të ekzekutimit ka lidhje dhe është i
zbatueshëm në paditë e ngritura gjatë fazës së ekzekutimit, si p.sh tek padite e bazuara në
nenin 609/1 i K.Pr.Civile (sipas të cilit debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi
nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas), si edhe tek paditë
e bazuara në disa dispozita të tjera të K.Pr.Civile, siç është neni 610 i Kodit (i ndryshuar me
ligjin 114/2016, ku thuhet se kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, të kryera në
kundërshtim me procedurat e parashikuara nga ky Kod dhe kundër refuzimit të përmbaruesit
gjyqësor për të kryer një veprim që ia ngarkon ligji, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që
ekzekuton vendimin, brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit ose refuzimit, kur palët
kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur, dhe, në raste të tjera,
nga dita që u është njoftuar ose kanë marrë dijeni për veprimin ose refuzimin).
Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton kompetencën tokësore
të gjykatës është “vendi i ekzekutimit”, ndërsa me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të
detyrueshëm kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim,
pra, një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person
fizik ose selisë së debitorit, kur ky është person juridik, ose vendit ku kryhen veprimtarinë e
tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet
përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit.
Pra, si rregull, kompetenca tokësore caktohet me ligj, por për raste përjashtimore ajo
përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe në rastin kur vendi i ekzekutimit nuk është i
caktuar me ligj apo me marrëveshje ose kur nuk del nga vetë natyra e detyrimit që duhet
përmbushur duhet të respektohen rregullimet e bëra në nenin 516 të K.Pr.Civile (megjithatë,
referuar ligjit procedurial dhe interpretimit që praktika gjyqësore e Gjykatës së Lartë ka bërë,
949
kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është vetë ligji që, në vartësi të llojit të
ekzekutimit, përcakton edhe vendin se ku kryhen apo zbatohen urdhërimet e titullit
ekzekutiv).
Kundër vendimit nr.10001, datë 09.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
kanë bërë ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria Shoqëria “Gea Valle Verde”, sh.p.k.,
Shoqëria “Viki” sh.p.k., Shoqëria “Mumja” sh.p.k. Shoqëria “American Millenium Investors”
sh.p.k., dhe pala e paditur Raiffeisen Bank sh.a., të cilët kanë parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.

kompetente.”


shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i
paraqitur nga paditësat dhe pala e paditur , nuk përmbajnë shkaqe për cënimin e vendimit
nr.10001, datë 09.12.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore dhe lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës tokësore.
950
6. Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të Nenit 50 të K.Pr.Civile nga ku
është parashikuar se:“Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Nenet 49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës
tokësore, dhe referuar këtyre urdhërimeve Kolegji vlerëson se kompetente në gjykimin e
kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
7. Në vijim të sa më sipër, rezultoi se në këtë procedurë përmbarimore të zhvilluar
nga i padituri, në përmbushje të detyrimeve të debitorëve janë ndërmarrë disa veprime
përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv kontratë kredie
bankare. Pra për sa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i detyrueshëm i
titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste “ngrihen në gjykatën e
vendit të ekzekutimit”, pra në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, pasi
veprimet e përmbaruesit janë “Për caktimin e vlerësimit të ri të sendit të paluajtshëm (pas
përfundimit të ankandit të parë)” për pasurinë nr.242/1 (e llojit kullotë, me të dhënat e
kufizimet përkatëse), e ndodhur në fshatin Borsh të rrethit Sarandë, me sipërfaqe 21.046 m2
dhe për pasurinë me nr.309 (e llojit kullotë, me të dhënat e kufizimet përkatëse), e ndodhur në
fshatin Borsh të rrethit Sarandë, me sipërfaqe 448.954 m2, dhe këto pasuri ndodhen në
fshatin Borsh.
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 10137, datë 06.06.2016, është i bazuar
në ligj e si tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2017
951
VENDIM


palëve:
PADITËS: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE VLORË.
I PADITUR: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT ELMIR
VANGJELI.
PERSON I TRETË: MEVLAN BEQO.
OBJEKTI:
Kundërshtim të veprimeve përmbarimore.
Baza Ligjore: Neni 610 i Kodit të Procedurës Civile.

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Vlorë
për shqyrtimin e çështjes civile me nr.2485 akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Vlorë”.
Kundër vendimit nr.1737, datë 11.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka

bërë ankim të veçantë pala paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë, e cila
parashtron këto shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka ҫmuar se kjo ҫështje, përsa i përket objektit të
kërkimit në padi, nuk është në kompetencën lëndore të kësaj gjykate, dhe si rezultat ka
vendosur shpalljen e mos-kompetencës dhe dërgimin e akteve në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
- Sa më sipër DRSSH Vlorë, e kundërshton këtë vendim si të pabazuar si në ligjin
material ashtu dhe atë procedurial.
- Arsyetimi i gjykatës, konsistonte në faktin se titulli ekzekutiv që ka vënë në lëvizje
zyrën përmbarimore, është vendim i Gjykatës Administrative, dhe si i tillë, ҫështjet që
rrjedhin në zbatim të tij, dhe mosmarrëveshjet përkatëse, janë në kompetencë lëndore
të Gjykatës Administrative. Ajo iu referua nenit 7 të ligjit 49/2012 (për kompetencën
lëndore të Gjykatave Administrative) si dhe një vendimi të Gjykatës së Lartë (jo
vendim unifikues).
952
- Vendimi i Gjykatës së Lartë i përmendur nga trupi gjykues, nuk është vendim
unifikues, por një vendim i thjeshtë, i ankimueshëm në një shkallë më të lartë, pa asnjë
efekt ligjor për t’u marrë si referencë në zgjidhjen e ҫështjeve të tjera të ngjashme.
Pra, argumenti i paraqitur nga gjykata, nuk ka bazë ligjore.
- Ligji 4912012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” nuk sanksionon në asnjë pjesë të tij
kompetencën lëndore mbi të drejtën e një organi publik për të kundërshtuar veprimet
dhe mos-veprimet e një subjekti privat.
- Neni 7 i ligjit të sipërcituar, të cilit iu referua gjykata, përcakton qartë kompetencën
lëndore të Gjykatës Administrative.
- Objekti i padisë, është vendimi/veprimi i përmbaruesit gjyqësor privat, për caktimin e
një eksperti kontabël, i cili, sipas DRSSH Vlorë, është i paligjshëm dhe nuk ka bazë
ligjore.
atë gjykatë me tjetër trup gjykues.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Pala paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duke kundërshtuar veprimin e përmbaruesit gjyqësor
privat, konkretisht aktin e ekspertimit të kryer nga ekspertja e caktuar nga përmbaruesi
gjyqësor privat.
Nga rrethanat e faktit rezulton se Gjykata Administrative e Apelit me vendimin
nr.1614, datë 13.06.2016 ka vendosur ndryshimin e vendimit nr.848, datë 08.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë si dhe detyrimin e palës së paditur DRSSH Vlorë për
të rillogaritur pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi për periudhën 13.05.2004 -
01.07.2009 sipas formulës së parashikuar nga neni 11 i ligjit nr.8087, datë 13.03.1996
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura në
Republikën e Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit
Informativ të Shtetit” për personin e tretë Mevlan Beqo dhe detyrimin e Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Vlorë për t’i paguar atij diferencat që rezultojnë nga
rillogaritja. Pala paditëse, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë duke
pretenduar se, i ka shlyer detyrimet që burojnë nga vendimi i Gjykatës Administrative të
Apelit kundërshton aktin e ekspertimit të ekspertes së caktuar nga përmbaruesi gjyqësor
privat. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë pretendon se, ekspertja në
rillogaritje nuk i është referuar pagës referuese të përcaktuar në modularin përkatës por një
page referuese imagjinare pa bazë ligjore.
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Vlorë për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.2485 akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Adminstrative të Shkallës së Parë Vlorë”.
Me arsyetimin se, Kompetenca lëndore (competentia ratione materiae) është ajo që
përcakton gjykatën që ka të drejtë dhe njëkohësisht detyrë të shqyrtojë dhe të zgjidhë
mosmarrëveshje të caktuara. Kompetenca është një parakusht procedurial i domosdoshëm për
vlefshmërinë e procesit dhe akteve të tij. Për këtë arsye, shqyrtimi i çështjes së kompetencës
përfshihet në “veprimet përgatitore që duhet të kryejë gjykata (neni 158/a i K.Pr.Civile) dhe
953
përcaktohet mbi bazën e gjendjes së faktit që ekziston në momentin e ngritjes së padisë “, gjendja e
faktit mund të vlerësohet në mënyra të ndryshme nga gjyqtar të ndryshëm dhe për rrjedhojë lë
hapësirë interpretimi dhe zgjedhje. Gjykata nuk mund të përcaktojë apriori juridiksionin dhe
kompetencën por duhet të hetojë në lidhje me natyrën e mosmarrëveshjes. Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë është shprehur se“Në përcaktimin e gjykatës kompetente gjykata merr në
konsideratë jo vetëm objektin e mosmarrëveshjes por edhe shkakun ligjor, karakterin dhe natyrën
juridike të saj”.
Përcaktimi i kompetencës lëndore është një çështje shumë e rëndësishme për
vlefshmërinë e procesit. Për këtë arsye, gjykata duhet të vlerësojë të gjitha faktet, rrethanat që
lidhen me përcaktimin e natyrës së mosmarrëveshjes dhe për të vendosur në lidhje me këto
parakushte proceduriale. Nga parashtrimi i fakteve dhe rrethanave nga secila palë gjykata
krijon idenë rreth natyrës së konfliktit për shkak të së cilit ka lindur mosmarrëveshja juridike
midis palëve, çka do të thotë se pavarësisht nga përcaktimi që propozojnë palët për cilësimin
juridik të fakteve gjykata e qartëson veten rreth natyrës juridike të fakteve. Gjykata
Kushtetuese në vendimin nr.19, datë 25 Prill 2013 është shprehur se “çështja objekt shqyrtimi
duhej të gjykohej nga seksioni tregtar i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe jo të trajtohej
si konflikt juridiko-civil, i cili ka të bëjë në thelb me cënimin e të drejtës për t’u gjykuar nga
një “gjykatë e caktuar me ligj”2. Për sa më sipër, gjykata parashtroi ex uffido nëse çështja
objekt gjykimi është në kompetencën lëndore apo jo të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit nr.1737, datë 11.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka
bërë ankim të veçantë pala paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë, e cila
ka parashtruar shkaqet e lartpërmendura.


kompetente.”

1. Vendimi nr.1737, datë 11.10.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, që ka

vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Vlorë, është rrjedhojë e
fuqi.
954
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
i paraqitur nga pala paditëse Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Vlorë, nuk përmban
shkaqe për cënimin e vendimit nr.1737, datë 11.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë. Gjykata
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
7. Në vështrim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se gjykatat
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse kundërshton veprimin përmbarimor të
përmbaruesit privat shkresë nr.432 prot. datë 02.09.2016, “Për caktim eksperti për rillogaritje
pensioni”, sipas vendimit nr.1614, datë 13.06.2016, të Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë, që po kundërshtohet me këtë padi.
8. Në vijim të sa më sipër, në rastin e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore kur
ka natyrë administrative, pasi lënda është administrative dhe nuk mund të jetë e natyrës
civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar kompetencën nga
pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është administrative.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vijim të qëndrimeve të tij të mëparshme,
konfirmon se, për kërkimet e palëve dhe mosmarrëveshjet eventuale që mund të lindin mes
tyre në fazat e mëvonshme, siç mund të jetë rivendosja në afat, pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, kundërshtim i veprimeve përmbarimore, që buron nga përmbushja e vullnetit
administrativ apo mosmarrëveshja gjyqësore ka në themel konflikt administrativ, kompetenca
lëndore për shqyrtimin e tyre i përket gjykatave administrative. Në çdo rast, kur ndodhemi
përpara gjykimit të një kërkese me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore, nëse ai
buron nga një mosmarrëveshje me natyrë administrative për pasojë edhe gjykimi i saj do të
duhet të ndjekë të njëjtin fat, duke diktuar dhe gjykatën që duhet të shqyrtojë çështjen, e cila
në rastin në shqyrtim është Gjykata Administrative.
955
11.10.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 2485, datë 16.09.2016, duhet të lihet në
fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Vlorë, për të
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Vlorë.
Tiranë, më 28.02.2017
956
VENDIM


palëve:
PADITËS: FERDINANT DOMI.

E PADITUR: INSPEKTORATI SHTETËROR I PUNËS DHE
SHËRBIMEVE SHOQËRORE
(ISHPSHSH), DEGA RAJONALE KUKËS.
ZYRA PËRMBARIMORE KUKËS.
OBJEKTI:
l. Shfuqizimin e urdhrit ekzekutimit lëshuar
me vendimin nr.l10, datë 27.04.2016, 26.05.2016 të ISHPSHSH Kukës.
Kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të ndërmarra nga pala e paditur
Zyra e Përmbarimit Kukës me Shkresën
“Lajmërim për ekzekutimin vullnetar” nr.471 Prot, datë 06.07.2016.
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë,
duke pezulluar veprimet përmbarimore për kalimin në ekzekutim të detyrueshëm,
deri në zgjidhjen e çështjes me vendim përfundimtar.
Baza Ligjore: Nenet 202-206/b, 609, 610, 615, 31 e 32 32 e 154 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.9634, datë 30.10.2006
“Për Inspektimin e Punës dhe Inspektoratin Shtetëror të Punës”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.210, datë 16.12.2016, ka

vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës
për shqyrtimin e çështjes civile nr.Regj.Themeltar 235, datë regjistrimi
28.10.2016, që iu përket palëve: paditës Ferdinant Domi, i paditur Inspektorati
Shtetëror i Punës dhe Shërbimeve Shoqërore (ISHPSHSH) Dega Rajonale
Kukës dhe Zyra Përmbarimore Kukës, me objekt shfuqizim urdhri ekzekutimi
dhe kundërshtim veprimesh përmbarimore.
Parë Shkodër.
Vendimi t’i komunikohet Zyrës Përmbarimore Kukës”.

bërë ankim të veçantë paditësi Ferdinant Domi, i cili parashtron këto shkaqe:
957
- Gjykata, mendojmë, se duke e bazuar vendimin e saj në këtë dispozitë është gabuar në
lidhje me klasifikimin apo interpretimin e pjesës së fundit të saj “juridiksionin
gjyqësor apo atë administrativ”.
- Ky përcaktim që ka bërë kjo dispozitë procedurale civile bën dallimin thelbësor të
natyrës së çështjes paraqitur para gjykatës për shqyrtim, nëse çështja
në“juridiksionin gjyqësor” apo në “juridiksionin administrativ”.
- 2) Gjykata ka gabuar lidhur edhe me momentin procedurial të daljes me vendim për
moskompetencë dhe dërgim të akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës Parë
Shkodër.
- Siç argumentuam në pikën e parë, momentin procedurial që gjykata ka në disponim
për tu shprehur me vendim lidhur me gjykatën kompetente për shqyrtimin e çështjes, e
parashikon dispozitë tjetër e K.Pr.Civile.
- Vendimi i gjykatës i marrë në seancën përgatitore duke patur parasysh edhe
parashikimin e Nenin 61 të K.Pr.Civile, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon
aktet në gjykatën kompetente.
- Sipas mendimit tonë, momenti procedurial për t’u shprehur lidhur me gjykatën
kompetente, i zgjedhur nga gjykata është i gabuar.
- Gjykata kishte shqyrtuar rregullueshmërinë e kërkesë padisë, njohur dhe legjitimuar
palët në proces, kontrolluar dhe gjykuar në lidhje me kompetencën lëndore dhe
tokësore që në seancën përgatitore.
- Madje në seancë përgatitore ky trup gjykues ka shqyrtuar dhe ka dalë me vendim
edhe për sigurimin e padisë të kërkuar prej paditësit. Në këtë arsyetim të gjykatës
lidhur me shpalljen e moskompetencës në mbyllje të hetimit gjyqësor, natyrisht që ajo
ka bërë të pavlefshëm edhe vetë vendimin e saj për sigurimin e padisë!
- 3)Gjykata në lidhje me themelin e çështjes ka gabuar në klasifikimin e saj të natyrës
administrative dhe kalimin e çështjes në gjykatë administrative.
- Objekti i kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi për shqyrtim ka të bëjë me
Vlefshmërinë e titullit ekzekutiv ose pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv për të cilën
është lëshuar urdhër ekzekutimi ku rastet për tu konsideruar një titull ekzekutiv i
vlefshëm janë të parashikuara shprehimisht nga neni 510 i K.Pr.Civile. Gjatë hetimit
gjyqësor rezultoi që nuk jemi para kushteve të vlefshmërisë së titullit ekzekutiv. Pra,
natyra e çështjes është e karakterit civil dhe gjen rregullim duke u mbështetur në
K.Pr.Civile.
- Nga ana e paditësit nuk është paraqitur kërkesë padi me objekt goditjen e Aktit
Administrativ të lëshuar nga pala e paditur në këtë proces ISHPSHSH, Dega
Rajonale Kukës, pasi një gjë të tillë e ka bërë duke ndjekur rrugën gjyqësore pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër e cila e ka regjistruar një kërkim
të tillë. Ky fakt është provuar me provat shkresore të cilat janë paraqitur gjatë hetimit
gjyqësor, pranuar dhe administruar nga Gjykata në fazën e pranimit të provave.
atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit në fazën e mbetur.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Ferdinant Domi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës me
kërkesë padi me objekt të përshkruar në pjesën hyrëse.
958
Nga shqyrtimi i pretendimeve të parashtruara në kërkesëpadi, shpjegimet e palëve
ndërgjyqëse dhe aktet provuese të paraqitura ka rezultuar se:
Paditësi Ferdinant Domi me vendimin përfundimtar datë 29.02.2016 të
ISHPSHSH, Dega Rajonale Kukës është dënuar me dënimin administrativ gjobë prej
150.000 lekësh.
Kundër këtij vendimi administrativ paditësi është ankuar pranë Komisionit të
Ankimit të Gjobave pranë ISHPSHSH Tiranë, dhe ky komision me vendimin e tij nr.511/2
prot, datë 04.05.2016 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit përfundimtar të
inspektorëve për gjobën format 5 me datë 29.02.2016 në vlerën 150.000 (njëqind e
pesëdhjetë mijë) lekë dhe rrëzimin e ankimit për vendimin përfundimtar”.
Pala e paditur në këtë proces - Inspektorati Shtetëror i Punës dhe Shërbimeve
Shoqërore (ISHPSHSH), Dega Rajonale Kukës, ka kërkuar përpara Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës, lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për vendimin administrativ datë
29.02.2016. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.195, datë 21.06.2016,
bazuar në nenet 510/e dhe 511/ç të K.Pr.Civile dhe ligjit nr.9634 “Për Inspektimin e Punës dhe
Inspektoriatin e Punës, neni 34/3, ka vendosur: “Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për
vendimin përfundimtar për dënimin me gjobë me nr.5 serie datë 29.02.2016 të lnspektoriatit
Shtetërorë të Punës dhe Shërbimeve Shoqërore Kukës në të cilën kundravajtësi Ferdinant Domi, me
administrator “Ferdinant Domi” PF për shumën 150.000 lekë... ".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.210, datë 16.12.2016, ka
vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës për
shqyrtimin e çështjes civile nr.regj.Themeltar 235, datë regjistrimi 28.10.2016, që iu përket
palëve: paditës Ferdinant Domi, i paditur Inspektorati Shtetëror i Punës dhe Shërbimeve
Shoqërore (ISHPSHSH) Dega Rajonale Kukës dhe Zyra Përmbarimore Kukës, me objekt
shfuqizim urdhri ekzekutimi dhe kundërshtim veprimesh përmbarimore.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër.
Vendimi t’i komunikohet Zyrës Përmbarimore Kukës”.
Me arsyetimin se, gjykata çmon se natyra e mosmarrëveshjes në gjykim është
administrative dhe duhet të gjykohet nga gjykata administrative pasi: Së pari, paditësi ka
thirrur si të paditur Inspektoratin Shtetëror të Punës dhe Shërbimeve Shoqërore (ISHPSHSH),
Dega Rajonale Kukës dhe Zyrën Përmbarimore Kukës si organ publik, që ushtron veprimtari
administrative të parashikuara nga ligje të posaçme, si organi administrativ që ka nxjerrë me
aktin (titullin ekzekutiv) të cilin paditësi e kundërshton si të pavlefshëm; Së dyti, vendimet e
nxjerra prej tij, në kuptim të nenit 2 të Ligjit nr.49/2012 janë akte administrative individuale
(vendimi për dënimin me gjobë), pasi shprehin vullnetin e organit publik në ushtrimin e
funksionit të tij publik ndaj një subjekti individualisht të përcaktuar të së drejtës duke krijuar
një marrëdhënie juridike konkrete.
Gjykata çmon se në kushtet kur nuk ka kompetencë lëndore për gjykimin e çështjes
nuk mund të shprehet as për masën e sigurimit të padisë, pasi është një kërkim i lidhur me
kërkimet kryesore në padi për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv dhe kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore që u konsideruan nga gjykata si kërkime administrative.
Gjykata vlerëson se gjykatat administrative janë krijuar si organe të specializuara për
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative, dhe në referim të nenit 7 pika a) të Ligjit
nr.49/2012, në kompetencën lëndore të tyre ndër të tjera, sikurse për rastin konkret,
“përfshihen mosmarrëveshje që lindin për aktet administrative individuale, akte nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative të organeve publike; mosmarrëveshjeve administrative "Janë kompetente për
959
shqyrtimin e të gjitha çështjeve,të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit..”.
bërë ankim të veçantë paditësi Ferdinant Domi, i cili ka parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.


kompetente.”

1. Vendimi nr.210, datë 16.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, që ka

vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është rrjedhojë e
fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
i paraqitur nga pala paditëse Ferdinant Domi, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.210, datë 16.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës. Gjykata
960
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse kundërshton Shfuqizimin e urdhrit të
ekzekutimit i lëshuar me vendimin nr.110, datë 27.04.2016 dhe 26.05.2016 të ISHPSHSH
Kukës si dhe kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të ndërmarra nga pala e paditur Zyra
e Përmbarimit Kukës me Shkresën “Lajmërim për ekzekutimin vullnetar” nr.471 Prot, për
vendimin përfundimtar për dënimin me gjobë me nr.5 serie datë 29.02.2016 të lnspektoriatit
Shtetërorë të Punës dhe Shërbimeve Shoqërore Kukës në të cilën kundravajtësit Ferdinant
Domi, i është vënë gjobë në shumën 150.000 lekë... "
8. Në vijim të sa më sipër, si për shfuqizimin e urdhrit të ekzekutimit lëshuar ashtu
dhe në rastin e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore, çështja është e natyrës
administrative (vendim gjobe i ven nga organi administrativ), pasi lënda është administrative
dhe nuk mund të jetë e natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të
përcaktuar kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është
administrative.
ekzekutiv, shfuqizimi i urdhrit të ekzekutimit lëshuar, kundërshtim i veprimeve
përmbarimore, që buron nga përmbushja e vullnetit administrativ apo mosmarrëveshja
gjyqësore ka në themel konflikt administrativ, kompetenca lëndore për shqyrtimin e tyre i
përket gjykatave administrative. Në çdo rast, kur ndodhemi përpara gjykimit të një kërkese
me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore, nëse ai buron nga një mosmarrëveshje me
natyrë administrative për pasojë edhe gjykimi i saj do të duhet të ndjekë të njëjtin fat, duke
diktuar dhe gjykatën që duhet të shqyrtojë çështjen, e cila në rastin në shqyrtim është Gjykata
Administrative.
16.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them.235, datë 28.10.2016, duhet të lihet në
fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, për të
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Kukës.
Tiranë, më 28.02.2017
961
VENDIM


palëve:
PADITËS: SULEJMAN ISMAILAJA.

I PADITUR: AUTORITETI KONTRAKTOR I SHISH
(NJËSI PËRFAQËSUESE E SHËRBIMIT
INFORMATIV SHTETËROR).
OBJEKTI:
1) Anullimin e veprimit juridik të ndërprerjes së njëanshme
të marrëdhënies së qirasë, njoftuar nëpërmjet nr.1437/1 Prot, datë 01.08.2016,
me anë të së cilës, njoftohet se kontrata e qirasë me nr.59, datë 09.03.2016,
ndërpritet për shkelje të kushteve të kontratës.
2) Detyrimin e palës së paditur te vazhdojë marrëdhënien e qirasë
sipas parashikimeve kontraktore dhe ligjit.
Baza Ligjore: Neni 31, 32/a K.Pr.Civile
dhe nenet 801 e vijues, 804, 805, 816, 817 etj, të K.Civil të RSH.”

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes me nr.12236. akti.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë”.

bërë ankim të veçantë paditësi Sulejman Ismailaja, i cili parashtron këto shkaqe:
- Ky vendim është i padrejtë dhe i pambështetur në ligj dhe e ankimojmë për arsye se:
- Së pari: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në kundërshtim me nenin 310 të
K.Pr.Civile nuk ka argumentuar ne vendimin e saj arsyen e shpalljes se
moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor.
- Citimi në arsyetimin e vendimit te dispozitave: neni 61 e 62 i K.Pr.Civile si dhe i
neneve 1, 7, 8, 11, 69, 72 i ligjit 49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” nuk
përbën kurrsesi analizën dhe arsyet mbi të cilën mbështetet vendimi.
962
- Në nenin 310 të K.Pr.Civile thuhet se: “Në pjesën përshkruese arsyetuese të vendimit
duhet të përmenden... rrethanat e çështjes.... provat dhe arsyet mbi të cilat mbështetet
vendimi...”
- Sipas qëndrimit të mbajtur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej që Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë të bënte një identifikim të elementëve dhe të kritereve ligjore
të cilat shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore. Ajo duhet të analizonte
natyrën juridike të mosmarrëveshjes, llojin e veprimtarisë shtetërore të palës së
paditur, që konkretizohet me nxjerrjen e aktit, dhe të ketë si bazë interesin publik.
- Së dyti: Kontrata e qirasë e lidhur midis meje paditësit dhe Shërbimit Informativ
Shtetëror nuk është një kontratë administrative. Në nenin 6 të K.Pr.Administrative
është përcaktuar se “kontrata administrative do të quhen ato marrëveshje, ku të
paktën njëra nga palët, është organ i administratës Publike dhe të cilat synojnë të
krijojnë, të ndryshojnë ose të anulojnë marrëdhënie juridike në fushën e të drejtës
publike” ndërsa në nenin 151 të K.Pr.Administrative janë cilësuar se cilat kontrata
konsiderohen administrative. Kontrata e qerasë nuk konsiderohet administrative.
- Pikërisht këtë fakt ka patur parasysh pala e paditur kur ka nënshkruar kontratën e
qirasë, në nenin 11, të së cilës është sanksionuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
është kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të mundshme midis palëve.
gjykimit.

VËREN
Se paditësi Sulejman Ismailaja, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padi, sipas objektit të padisë të përshkruar në pjesën hyrëse.
Në seancën përgatitore të datës 12.10.2016, gjykata mori në shqyrtim kryesisht
kompetencën e saj lëndore për shqyrtimin e çështjes.
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e çështjes me nr.12236. akti.
2. Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë”.
Me arsyetimin se, në rastin konkret referuar neneve 1(b), 7, 8(b), 11, 69, 72 të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, si dhe Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë
14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative”, gjykata kompetente për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë, si
gjykata që ka kompetencën lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e të gjitha aspekteve që
lidhen me nxjerrjen, zbatimin, ekzekutimin e akteve administrative.
bërë ankim të veçantë paditësi Sulejman Ismailaja, i cili ka parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
963

kompetente.”


moszbatimit të drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet prishet.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes Gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
3. Se në analizë të akteve të dosjes Gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
paraqitur nga paditësi Sulejman Ismailaja, përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.8048,
datë 12.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin
e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
6. Në mosmarrëveshjet që burojnë nga kontrata administrative, pala publike ka një
epërsi dhe gëzon një status të privilegjuar ndaj subjektit privat, për sa kohë objekti i këtyre
kontratave lidhet me krijimin, ndryshimin apo shuarjen e marrëdhënieve juridike në fushën e
së drejtës publike.
7. Kolegji Civil çmon se kuptimin e kontratës administrative e jep neni 6 i Kodit të
Procedurës Administrative sipas të cilit “ kontratat administrative janë ato marrëveshje ku të
paktën njëra nga palët është organ i administratës publike dhe që synojnë të krijojnë, të
ndryshojnë ose të anulojnë marrëdhënie juridike në fushën e së drejtës publike. Objekti i
kontratave administrative ka të bëjë me të drejtën publike dhe kryerjen e atyre shërbimeve që
janë në interes të publikut”.
964
8. Sipas nenit 801 të Kodit të Civil “qiraja është kontrata me të cilën njëra palë
(qiradhënësi) detyrohet t’i japë palës tjetër (qiramarrësit) një send të caktuar, në gëzim të
përkohshëm kundrejt një shpërblimi të caktuar ”. Referuar rastit në gjykim objekt i padisë
është përmbushje detyrimi kontraktor, e cila nuk ka të bëjë me kryerjen e shërbimeve që janë
në interes të publikut, siç janë pastrimi i qytetit, shtrimi i rrugëve, etj.
9. Ky përbën një kërkim, i cili buron nga një marrëdhënie juridiko-civile, siç është
kontrata e qirasë e lidhur midis palëve ndërgjygjëse, ku si objekti ashtu edhe shkaku juridik i
padisë e kanë bazën tek dispozitat e Kodit Civil të Republikës së Shqipërisë, të cilat kanë
shërbyer si bazë juridike edhe në lidhjen e kontratës së qirasë.
10. Parë në këtë këndvështrim, Kolegji Civil arrin në përfundimin së në çështjen
objekt shqyrtimi është mosmarrëveshja me natyrë juridiko-civile. Pavarësisht se palë e
kontratës është një organ i administratës publike, në këtë marrëdhënie ai merr pjesë jo si
subjekt i së drejtës publike, që ushtron pushtet dhe sovranitet shtetëror, por si subjekt i së
drejtës private, në pozita të barabarta me subjektet e tjera të së drejtës private.
11. Sa më sipër çështja duhet të shqyrtohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e
cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e lëndës së shqyrtimit, prandaj vendimi i dhënë
prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet po në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.8048, datë 12.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit
Tiranë, më 28.02.2017
965
VENDIM


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “A.S.A” SH.P.K.

E PADITUR: BANKA “INTESA SAN PAOLO” SH.A.
SHOQËRIA E PËRMBARIMIT PRIVAT
“E.P.S.A.” SH.P.K.,
OBJEKTI:
Kundërshtim i veprimit përmbarimor nr.7948, datë 26.10.2016,
“Për përcaktimin e vlerës së sendit”,
palës së paditur Studio Përmbarimore “E.P.S.A”. sh.p.k.
Kundërshtim i veprimit përmbarimor nr.7949, datë 26.10.2016,
“Për shitjen e sendit të sekuestruar dhe të vlerësuar”.
Pezullimin e veprimeve përmbarimore deri në përfundimin e këtij gjykimi.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 610, 615 të K.Pr.Civile.

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes me
nr.regj.14299, datë regj. 01.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Dërgimin e padisë dhe akteve bashkëlidhur asaj në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë, si gjykata kompetente për gjykimin e çështjes”.

bërë ankim të veçantë pala e paditur Banka “Intesa San Paolo” sh.a., e cila parashtron
këto shkaqe:
- 1. Gjykata në vendimin për shpalljen e moskompetencës ka gabuar në aplikimin e
bazës ligjore dhe për rrjedhojë në arsyetimin e këtij vendimi.
- Gabimi në aplikim i bazës ligjore, qëndron në faktin se nuk kemi të bëjmë me
“ekzekutim të detyrueshëm mbi sende”, por është “ekzekutim mbi një detyrim
monetar”. Dukshëm kemi një gabim në referim të objektit të padisë që si rrjedhojë ka
sjellë edhe gabimin e arsyetimit të vendimit nga ana e gjykatës lidhur me
kompetencën tokësore të saj.
966
- Kërkesë - padia e ngritur duke qenë se nuk ka për objekt ekzekutimin e detyrueshëm
mbi sende, por ekzekutimin e detyrimit që përmban kontrata e kredisë, pra një detyrim
monetar, nuk është me vend arsyetimi se kërkesa ngrihet në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet e luajtshme apo të paluajtshme të debitorit ose vendbanimi i debitorit.
- Edhe ndryshimet e fundit të K.Pr.Civile të cilat gjykata i ka evokuar në arsyetimin e
vendimit, mbështesin faktin e përmbushjes së detyrimit që mban titulli ekzekutiv, dhe
që në rastin konkret është një detyrim monetar. Konkretisht neni 511 parashikon se
urdhri i ekzekutimit “lëshohet nga gjykata e vendit ku detyrimet që përmban titulli
ekzekutiv do të përmbushen”.
- Titulli ekzekutiv për të cilin Banka kërkon lëshimin e urdhrit të ekzekutimit është
kontrata e kredisë sipas objektit të kërkesës dhe detyrimi që kjo kontratë mban dhe që
duhet përmbushur nga debitori, është detyrim monetar.
- 2. Vendi i ekzekutimit të detyrimit monetar është vendbanimi i kreditorit. (Neni 448 i
K.Civil), sa më sipër, rrjedhimisht vendi i ekzekutimit të detyrimit është në selinë
e kreditorit, pra bankës që ndodhet në Tiranë dhe gjykata kompetente e vendit të
ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Veprimet e përmbaruesit gjyqësor privat janë kryer në funksion të ekzekutimit të
Urdhrit të ekzekutimit nr.4248 Akti datë 16.07.2013; nr.4249 Akti datë 08.07.2013
dhe nr.4250 Akti datë 10.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, të cilët janë
lëshuar nga gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi, në kuptim të nenit
511 /ç të K.Pr.C.
- 3. Padia është ngritur aty ku pala e paditur, ka selinë e saj. (Neni 43 K.Pr.Civile).
Gjykata nuk ka mbajtur parasysh se pala e paditur në këtë gjykim, ka vendqëndrimin
në Tiranë, dhe sipas nenit 42 të K.Pr.C. (Kreu III, Kompetenca tokësore), padia duhet
të ngrihet në gjykatën ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe
kompetente për këtë gjykim është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Pretendimet e ngritura në ankim, janë në përputhje edhe me vetë praktikën e Gjykatës
së Lartë për ҫështje të ngjashme.
atë gjykatë.

VËREN
Pala paditëse Shoqëria “A.S.A.” sh.p.k., ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, padinë me palë, objekt dhe bazë ligjore si më lart. Po kështu, së bashku
me padinë, pala paditëse ka paraqitur dhe një kërkesë për marrjen e masës së sigurimit të
padisë, duke kërkuar pezullimin e veprimeve përmbarimore. Në seancën përgatitore të
datës 15.11.2016, pasi u mor në shqyrtim kërkesa për pezullimin e veprimeve
përmbarimore, u dëgjuan palët, nga ana e gjykatës u vendos rrëzimi i kësaj kërkese. Në
këtë seancë është vendosur edhe kalimi i çështjes për gjykim.
Mes palës paditëse dhe Shoqërisë “Intesa SanPaolo Bank”, është lidhur një
kontratë kredie bankare nr.2661 rep, nr.919 kol, datë 01.10.2010. Për garantimin e saj
është lidhur edhe kontrata e hipotekës, me anë të së cilës disa pasuri janë rënduar me barrë
hipotekore.
Konkretisht, këto pasuri janë: truall me sipërfaqe 4190 m2, nga e cila 1933 m2
sipërfaqe ndërtimore, ndodhur në Këmbëthekër, Korçë, regjistruar me nr.pasurie 683/8 ZK
2134; pasuria e llojit “arë”, me sipërfaqe 4820 m2, me nr.pasurie 683/7, ZK. 2134,
967
ndodhur në Këmbëthekër Korçë; pasuria e llojit “Arë” me sipërfaqe 4730 m2, me
nr.pasurie 683/7 ZK 2134, ndodhur në Këmbëthekër Korçë; pasuria e llojit “arë”, me
sipërfaqe 2600 m2, me nr.pasurie 683/9 ZK. 2134, ndodhur në Këmbëthekër Korçë.
Në kushtet kur pala paditëse ka qenë në pamundësi të përmbushjes së detyrimit,
pala e paditur Shoqëria “Intesa San Paolo Bank” sh.a., ka filluar procedurat për
ekzekutimin e detyrimit. Konkretisht, sot procedurat përmbarimore ndodhen në fazën e
ekzekutimit të detyrueshëm, dhe me shkresën nr.5553 datë 25.07.2016 të përmbaruesit
gjyqësor, është njoftuar pala paditëse për vlerësimin e pasurive të paluajtshme me qëllim
nxjerrjen në ankand.
Ndërkohë, gjykata, nga shqyrtimi i akteve ka konstatuar se trualli pasuritë që janë
objekt ekzekutimi ndodhet në Rrethin e Korçës.
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes me nr.regj.14299,
datë regj. 01.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Dërgimin e padisë dhe akteve bashkëlidhur asaj në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Korçë, si gjykata kompetente për gjykimin e çështjes”.
Me arsyetimin se, evidentohet qartësisht se vendi i ekzekutimit te titullit ekzekutiv
është vendi ku ndodhen pasuritë e paluajtshme të cilat kanë qenë vendosur si kolateral për
garantimin e kredisë së marrë. Në këto kushte, të gjitha veprimet përmbarimore gjatë procesit
të ekzekutimit, pavarësisht se ku i kryen ato përmbaruesi, do të kundërshtohen në gjykatën e
vendit ku ndodhet trualli objekt i veprimeve përmbarimore, duke patur në konsideratë dhe
parashikimet e nenit 45 të K.Pr.Civile, që përcaktojnë si kompetencë ekskluzive vendin ku
ndodhet pasuria.
Në rastin konkret, vendi i ekzekutimit te titullit ekzekutiv nuk është Tirana, pasi vendi
i ekzekutimit të titullit ekzekutiv është Korça, ku ndodhen edhe pasuritë objekt i veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor dhe si rrjedhim gjykata kompetente për gjykimin e çështjes është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
kanë bërë ankim të veçantë pala e paditur Banka “Intesa San Paolo” sh.a., e cila ka


kompetente.”

968

vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë
të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
paraqitur nga paditës, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.9600, datë 25.11.2016,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
6. Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të nenit 50 të K.Pr.Civile nga ku është
parashikuar se:“Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
Nenet 49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës
tokësore, dhe referuar këtyre urdhërimeve Kolegji vlerëson se kompetente në gjykimin e
kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
7. Në vijim të sa më sipër, rezultoi se në këtë procedurë përmbarimore të zhvilluar
nga i padituri shoqëria përmbarimore “E.P.S.A” sh.p.k., në përmbushje të detyrimeve të
debitorëve janë ndërmarrë disa veprime përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm
të titullit ekzekutiv kontratë kredie bankare. Përmbaruesi ka filluar procedurën për pasuritë:
truall me sipërfaqe 4190 m2, nga e cila 1933 m2 sipërfaqe ndërtimore, ndodhur në
Këmbëthekër, Korçë, regjistruar me nr.pasurie 683/8 ZK 2134; pasuria e llojit “arë”, me
sipërfaqe 4820 m2, me nr.pasurie 683/7, ZK. 2134, ndodhur në Këmbëthekër Korçë; pasuria
e llojit “Arë” me sipërfqe 4730 m2, me nr.pasurie 683/7 ZK 2134, ndodhur në Këmbëthekër
Korçë; pasuria e llojit “arë”, me sipërfaqe 2600 m2, me nr.pasurie 683/9 ZK. 2134, ndodhur
në Këmbëthekër Korçë. Pra për sa kohë kërkohet të realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i
detyrueshëm i titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të K.Pr.Civile, paditë për këto raste “ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit”, pra në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.
25.11.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 14299, datë 01.11.2016, është i bazuar
në ligj e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

969
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2017
970
VENDIM


palëve:
PADITËS: ENVER URA.

I PADITUR: KLODIAN (AUREL) PETALLI.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e deklaratës noteriale
nr.4402 rep, nr.811/1 kol, datë 28.06.2010.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
neni 92 dhe 999, 107, 110 i K.Civil.

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës tokësore lidhur me shqyrtimin e padisë me
paditës Enver Ura dhe të paditur Klodian (Aurel) Petalli, me objekt
Pavlefshmëri të deklaratës noteriale.
2. Kërkesë padia së bashku me aktet bashkëlidhur saj i dërgohen për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.

bërë ankim të veçantë paditësi Enver Ura, i cili parashtron këto shkaqe:
- Me datë 05.10.2016 ishte zhvillimi i seancës së parë. Gjykata mori vendimin për
shpallje moskompetence, duke iu referuar nenit 42 të K.Pr.Civile sipas të cilit duhet të
dërgohet ҫështja sipas paragrafit të parë në gjykatën ku ka vendbanimin i padituri.
- Nga ana e tij nuk u provua që së fundmi vendbanimi i tij të ishte në Kusarth Elbasan,
vetëm u deklarua prej tij. Gjithashtu, në adresën e dërguar nga ana jonë i jemi
referuar një vendimi gjyqësor penal i vitit 2014. Pra, për periudhën përpara dy
vjetësh. Gjykata përpara se të jepte vendimin duhej të sigurohej se adresa e palës së
paditur ishte në rrethin e Elbasanit. Për sa kohë që nuk është verifikuar ky fakt
kërkuam zhvillimin e gjyqit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor, Tiranë, aty ku kam
vendbanimin unë paditësi Enver Ura.
- Nga ana ime është kërkuar pavlefshmëria e deklaratës noteriale e cila është firmosur
në kushtet e kërcënimit me jetë dhe dërgimi i ҫështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, për mua është fatale pasi rrezikoj jetën dhe shëndetin. Nuk kam mundur të
paraqitem në proces gjyqësor nga frika e kërcënimeve të cilat vazhdojnë edhe në këtë
971
periudhë. Bashkëshortja u paralizua pasi ra te dera e shtëpisë dhe që pretendoj se
është dëmtuar nga ky shtetas. Nuk kemi mundur të paraqitemi në Prokurori pasi
kërcënohemi. Kam bërë një bërë kallëzim në Prokurori, pasi mu kërcënua me jetë
djali, por ҫështja u mbyll padrejtësisht. Si mund të shkoj në qytetin e Elbasanit ku
origjina e z.Petalli është nga ky qytet e më rrezikohet jeta.

VËREN
Paditësi Enver Ura i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi,
me palë të paditur Klodian (Aurel) Petalli, duke kërkuar pavlefshmërinë e deklaratës
noteriale sipas, sipas objektit të cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në fillim të seancës përgatitore, në momentin e verifikimit të legjitimimit të
palëve, gjykata konstatoi se i padituri kishte vendbanimin e tij në Elbasan. U pyet pala
paditëse lidhur me kompetencën tokësore të gjykatës në shqyrtimin e çështjes dhe ajo
sqaroi se padia ishte ngritur në Tiranë, duke qenë se pala paditëse nuk ishte shumë e qartë
për vendbanimin e të paditurit.
vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës tokësore lidhur me shqyrtimin e padisë me paditës
Enver Ura dhe të paditur Klodian (Aurel) Petalli, me objekt: Pavlefshmëri të deklaratës
noteriale.
2. Kërkesë padia së bashku me aktet bashkëlidhur saj i dërgohen për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan”.
Me arsyetimin se, neni 42/1 parashikon se: “Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i
padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij...” Ky është rregulli i përgjithshëm dhe vetë
K.Pr.Civile nuk ka kryer ndonjë rregullim specifik lidhur me paditë e kësaj lloj natyre, ashtu
siç ka kryer rregullime në mënyrë të posaçme në nenet 44-51 të K.Pr.Civile. Në këto kushte,
në mungesë të një rregullimi të posaçëm lidhur me një lloj të tillë padie, vlen rregulli i
përgjithshëm. Sa më sipër, gjykata kompetente për shqyrtimin e padisë është ajo e
vendbanimit të të paditurit.
Mbështetur në nenin 61 të K.Pr.Civile, gjykata kur shpall moskompetencën për
gjykimin e një çështje duhet tìa dërgojë kërkesëpadinë dhe aktet gjykatës kompetente, në
rastin konkret Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Ndaj këtij vendimi, në mbështetje të
nenit 62 të K.Pr.Civile, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatë të Lartë, brenda pesë
ditëve nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
kanë bërë ankim të veçantë paditësi Enver Ura, i cili ka parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.

972
kompetente.”


vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, është rrjedhojë e zbatimit të
drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
paraqitur nga paditësi Enver Ura, nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.7770, datë
05.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
6. Kolegji vlerëson se, ndodhemi para kushteve të nenit 42/1 të K.Pr.Civile ku është
parashikohet se:“Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij...”. Ky është rregulli i përgjithshëm dhe vetë K.Pr.Civile nuk ka kryer
ndonjë rregullim specifik lidhur me paditë e kësaj lloj natyre. Në këto kushte, në mungesë të
një rregullimi të posaçëm lidhur me një lloj të tillë padie, vlen rregulli i përgjithshëm. Sa më
sipër, gjykata kompetente për shqyrtimin e padisë është ajo e vendbanimit të të paditurit e
konkretisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
7. Nga shqyrtimi i dokumentacionit në dosje rezulton se në të ndodhet një vërtetim i
datës 10.11.2016 i lëshuar nga Njësia Administrative Bradashesh me të cilin vërtetohet se i
padituri Klodian Petalli (është i njëjti person me emrin Aurel) është banor i fshatit Kusarth,
Elbasan.
tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 12630, datë 15.09.2016, duhet të lihet në
fuqi.
973
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2017
974
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 28.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-

03955-00-2016 akti, që i përket:
PADITËS: MARK MEXHAJ

NDREK MEXHAJ
GJIN KOLAJ
TË PADITUR: NDËRMARRJA E UJËSJELLËSIT PUKË
NJËSIA ADMINISTRATIVE QELËZ
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për përmbushjen e marrëveshjes
sipas procesverbalit të datës 17.12.2011 të mbajtur ndërmjet
përfaqësuesve të ish Komunës Qelëz, sot Njësia Administrative Qelëz
dhe ish Komunës Iballë, sot Njësia Administrative Iballë, përsa i përket ujit të pijshëm.
Baza Ligjore: Nenet 102, 106, 153, 156 e në vijim të K.Pr.Civile;
Ligji nr.8652, datë 31.07.2000
“Për organizimin dhe funksionimin e Qeverisjes Vendore”,
me ndryshimet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.52-2016-402(122), datë

Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë,
për shqyrtimin e çëshjtes civile nr.11232-00150-52-2016(138)Regj., datë
27.10.2016 Regj., me paditësa: Mark Mexhaj, Ndrek Mexhaj, Gjin Kolaj, të
paditur: Ndërmarrja Ujësjellësit Pukë, Njësia Administrative Qelëz, me objekt:
“Detyrimin e palës së paditur për përmbushjen e marrëveshjes sipas
procesverbalit të datës 17.12.2011 të mbajtur ndërmjet përfaqësuesve të ish
Komunës Qelëz, sot Njësia Administrative Qelëz dhe ish Komunës Iballë, sot
Njësia Administrative Iballë, përsa i përket ujit pijshëm;
Dërgimin e çështjes për shqyrtim, Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative
Shkodër, si gjykatë kompetente;
975
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin 59
të K.Pr.Civile, paditësat Mark Mexhaj, Ndrek Mexhaj dhe Gjin Kolaj, duke kërkuar
prishjen e vendimit nr.52-2016-402(122), datë 23.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pukë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, me shkaqet si më
poshtë:
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë në vendimmarrjen e saj nuk ka pasur në konsideratë
përfundimet unifikuese të Vendimit Unifikues Civil nr.09 të Vitit 2006, në lidhje me
parashikimet e nenit 154 të K.Pr.Civile. Në referim të përfundimeve unifikuese të këtij
vendimi, paditësit pretendojnë se jemi para një mosmarrëveshje me objekt “servitut i
përdorimit të ujit”, mosmarrëveshje e cila rregullohet me nenet 273-276 të Kodit
Civil. Pra është një çështje në kompetencën lëndore të gjykatës civile dhe jo asaj
administrative.
 Në rastin në gjykim kërkimet e palëve nuk kanë të bëjnë me pretendime mbi aktet
administrative të enteve publike, por kërkojnë të drejta mbi përdorimin e ujit. Objekti
i kësaj padie nuk përfshihet në rastet e parashikuara në nenin 17 të Ligjit nr.49/2012
“Për organzimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”.
 Procesverbali i datës 17.10.2011, nuk përmban elementët e një akti administrativ.
Prania në këtë procesverbal i vulës së Komunës Iballë dhe Komunës Qelëz, si dhe
prania e kryetarëve të Komunave Qelëz dhe Iballë nuk i jep këtij procesverbali
elementët e një akti administrativ.
 Referuar ndërgjyqësisë në këtë gjykim, rezulton që palë e paditur është Ndërmarrja
Ujësjellës Pukë dhe Kryesia e Fshatit Midh, Njësia Administrative Qelëz. Ndërmarrja
Ujsjellës Pukë është një Shoqëri Aksionere, ndërsa kryesia e fshatit Midhë, nuk është
një person i cili gëzon personalitet juridik për të qenë palë në një proces civil. Në këtë
ndërgjyqësi nuk rezulton palë ndërgjygjëse ndonjë organ administrativ.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësit janë banorë të fshatit Midhe, Njësia Administrative Qelëz, Bashkia Pukë.
2. Me datë 17.10.2011, rezulton se është mbajtur një procesverbal ndërmjet Kryetarëve të
Komunave Qelëz dhe Iballë, Kryetarëve të fshatrave Berishë Vendi, Qafë Mugu dhe
Midh dhe paditësave.
3. Në këtë procesverbal palët kanë rënë dakort, se: “për problemet sociale të dala pas
fillimit të punimeve për ujësjellësin Berishë-Midh, financuar nga FSHZH, në bazë të
marrëveshjes së Investimit midis Komunës Qelëz, Komunës Iballë dhe FSHZH-Mars
2011, u arrit në një marrëveshje të përbashkët që ky projekt të vazhdojë të realizohet
sipas projektit teknik të miratuar nga FSHZH dhe të konsultuar me banorët e fshatrave
përfitues (konsultimi me publikun datë 16.02.2011). Në takim u ra dakord që grupi i
menaxhimit të ujësjellësit të ri që do të caktohet nga kumuna do të jetë grupi i përbërë
Mark Gjoka, Gjin Marku, Ndrek Mexhaj, Lin Mexhaj dhe fshatit Midhë ti ndërpritet uji
nga data 01/05 deri më datë 30/10, pasi ky ujë shërben për vaditje për fshatin Berishë
Vendi dhe Qafe Tmugu.”
4. Paditësit pretendojnë se në diskutimet në lidhje me ujin e pijshëm, janë pjesë e
vendimmarrjes dhe kanë nënshkruar procesverbalin e datës 17.10.2011 dhe sipas tyre
marrëveshja e arritur ndërmjet palëve në atë takim dhe e përshkruar në procesverbal, nuk
po zbatohet.
976
5. Në rrethanat kur fshatit të paditësve ju mungon uji i pijshëm, ose furnizohen pak në
periudhën Maj-Tetor të çdo viti, i janë drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.52-2016-402 (122), datë 23.11.2016,
ka vendosur:
 Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë, për
shqyrtimin e çështjes civile nr.11232-00150-52-2016(138)Regj., datë 27.10.2016 Regj.,
me paditësa: Mark Mexhaj, Ndrek Mexhaj, Gjin Kolaj, të paditur: Ndërmarrja
Ujsjellësit Pukë, Njësia Administrative Qelëz, me objekt: “Detyrimin e palës së paditur
për përmbushjen e marrëveshjes sipas procesverbalit të datës 17.12.2011 të mbajtur
ndërmjet përfaqësuesve të ish Komunës Qelëz, sot Njësia Administrative Qelëz dhe ish
Komunës Iballë, sot Njësia Administrative Iballë, përsa i përket ujit pijshëm;
 Dërgimin e çështjes për shqyrtim, Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Shkodër,
si gjykatë kompetente;
6.1. Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur, se: “... omissis... palë në nënshkrimin e
marrëveshjes kanë qenë paditësit; kryetarët e ish Komunave Qelëz dhe Iballë dhe
kryetarët e fshatrave Berishë, Qafe Mugu e Midhë. Veprimet ose mosveprimet e ish
Komunës Qelëz, sot Njësia Administrative Qelëz janë veprime ose mosveprime të
një institucioni të administratës publike. ... Në rastin konkret referuar neneve 1(b),
7, 8(b), 11, 69, 72 të Ligjit nr.49/2012 “Për organzimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe
Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e
funksionimit të gjykatave administrative”, gjykata kompetente për shqyrtimin e
kësaj mosmarrëveshje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.
(...).”.
7. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse Mark Mexhaj, Ndrek
Mexhaj dhe Gjin Kolaj, me shkaqet e paraqitura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj, vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pukë, për moskompetencën lëndore të kësaj gjykate, referuar Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, si dhe në K.Pr.Civile.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së drejtës
proceduriale, kompetenca lëndore (pra se cila gjykatë është kompetente për të gjykuar një
çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm procesin
gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin
që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe një
gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile,
neni 7 i Ligjit 49/2012).
10. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se në çfarë rastesh dhe në
lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për të gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008, “Për organizimin
e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
specifik Gjykatës Administrative,tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen qartë në
nenin 7 të këtij ligji.
977
12. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së mosmarrëveshjes
që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative. Për
identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si
dhe statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis
fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai
pretendon se i janë cënuar.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore,
objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësve, të shprehura si në kërkesëpadi ashtu
dhe në pretendimet e tij gjatë gjykimit, vlerëson se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi
është me natyrë administrative.
14. Rezulton se kërkimi i palës paditëse, në këtë gjykim është: “Detyrimin e palës së paditur
për përmbushjen e marrëveshjes sipas procesverbalit të datës 17.12.2011 të mbajtur
ndërmjet përfaqësuesve të ish Komunës Qelëz, sot Njësia Administrative Qelëz dhe ish
Komunës Iballë, sot Njësia Administrative Iballë, përsa i përket ujit të pijshëm”. Kjo
mosmarrëveshje lidhet me një konflikt që rrjedh nga mos zbatimi i një marrëveshjeje,
mos zbatim i cili sjell mungesën e ujit të pijshëm për palën paditëse. Kjo marrëveshje
është lidhur mes palës paditëse si përfaqësues të komunitetit të banorëve të fshatit Midhe,
të ish kryetarëve të Komunave Qelëz dhe Iballë (sot njësi administrative të Bashkisë
Pukë) dhe të përfaqësuesve të fshatrave të tjerë të këtyre komunave. Marrëveshja është
arritur nëpërmjet një procesverbali datë 17.12.2011, të nënshkruar nga këta palë dhe të
vulosur me Vulat e Komunave përkatëse.
15. Ky procesverbal plotëson kushtet për të qenë një akt administrativ sepse është mbajtur
nga kryetarët e komunave, të cilët kanë përfaqësuar komunat, si organe të administratës
publike, në marrëdhënie me të tretët dhe kryetarët e fshatrave.
16. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se, konflikti në origjinë mes
palëve, është krijuar nga mos zbatimi i marrëveshjeje (të arritur me një akt administrativ)
të lidhur në mes një organi të administratës publike (Komunës, sot njësi administrative)
dhe banorëve të fshatit. Fakt i cili tregon natyrën administrative të çështjes objekt i
shqyrtimit gjyqësor dhe gjen mbështetje të plotë edhe tek neni 7, pika “a” e Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilin pasqyrohet shprehimisht se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për...a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik. Në
këto kushte, çdo konflikt i krijuar mes këtyre palëve do te jetë me natyrë administrative.
Sa më sipër është tashmë një qëndrim i konsoliduar i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
17. Për pasojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë, që ka shpallur moskompetencën
lëndore të saj, duhet të lihet në fuqi, duke vendosur dërgimin e akteve për kompetencë
lëndore Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, si gjykatë e cila ka
kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 dhe 64 tё K.Pr.Civile
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.52-2016-402 (122), datë 23.11.2016, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pukë.
Tiranë, më 28.02.2017
978
VENDIM


palëve:
PADITËS: LUAN MULAJ.

I PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT TË TRUPIT
DIPLOMATIK TIRANË.
OBJEKTI:
Deklarimin e marrëdhënies së punës që i përket punëmarrësit Luan Mulaj,
të zgjidhur nga ana e punëdhënësit në mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuara.
Rregullimin e pasojave të krijuara nga ky urdhër duke më dëmshpërblyer
për ndërprerje të marrëdhënieve të punës në mënyrë të
Menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara nga ana e paditësit
me 17 (shtatëmbëdhjetë) paga mujore, nga të cilat për shkak
të ndërprerjes së pajustifikuar me 12 (dymbëdhjetë) paga mujore,
dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës me 2 (dy) paga mujore,
dhe dëmshpërblimin për mosrespektimin të afatit të njoftimit me 3 (tre) paga mujore,
bazuar në pagën, referuese të muajit të fundit 68.250
(gjashtë dhjetë e tetë mijë e dyqind e pesëdhjetë) lekë.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar shpenzimet gjyqësore
dhe të përfaqësimit me avokat në vlerën 40. 000 (dyzet mijë lekë).
Baza Ligjore: Nenet 31, 32,43,106,154 e vijues të K.Pr.Civile,
Nenet 21,94, 140,141,143, 144,145,146,153, 155 të Kodit të Punës,
nenet Neni 419 & 450 e vijues, të Kodit Civil.
Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, me vendimin nr.1353, datë 26.05.2016, ka

vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.3672, datë 30.06.2014, të Gjykatës Administrative të
shkallës së parë Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë. ”
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Me arsyetimin se, gjykata analizon nenin 25 të Kodit Civil i cili përcakton se:
“Persona juridikë publikë janë institucionet e ndërmarrjet shtetërore, që financohen
979
vetë ose nga buxheti i shtetit, si dhe entet e tjera publike të njohura nga ligji si person
juridik”
- Ne referim të pikës 1 të VKM nr.840, datë 17.12.2004, “Për veprimtarinë e Drejtorisë
së Shërbimit të Trupit Diplomatik” përcaktohet se : Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik (DSHTD) është person Juridik publik, në varësi të Ministrisë së Punëve të
Jashtme, që ushtron veprimtarinë në mbështetje të ligjit nr.7582, datë 13.07.1992,
”Për ndërmarrjen shtetërore
- Objekti i veprimtarisë së DSHTD-se sipas pikës 2 të VKM 840 është:
“a) Administrimi dhe mirëmbajtja e pasurive të luajtshme e të paluajtshme, pronë
shtetërore, të cilat janë në përdorim për trajtim të trupit diplomatik të huaj, të
akredituar në Republikën e Shqipërisë.
b) Administrimi dhe mirëmbajtja e pasurive të luajtshme e të paluajtshme, pronë e
shtetit shqiptar në shtete të tjera të cilat shërbejnë për ushtrimin e veprimtarisë së
përfaqësive diplomatike të Republikës së Shqipërisë ”.
- Objekti i kërkimit të padisë dhe shkaku ligjor i saj na përcakton se ndodhemi përpara
gjykimit të një mosmarrëveshje gjyqësore që buron nga marrëdhënia juridike e punës
mes palëve ndërgjyqëse, ku subjekti punëdhënës (Drejtoria e Shërbimit të Trupit
Diplomatik) është organ i administratës publike në kuptim të nenit 2/6 të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i cili sanksionon : Organ publik është
çdo organ i pushtetit qendror, i cili kryen funksione administrative..... si dhe çdo
person fizik ose juridik te cilit i është dhënë me ligj, akt nën ligjor ose çdo lloj formë
tjetër të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve
publike ”.
- Paraqitja e kërkimeve të paditësit në objektin e padisë në shqyrtim gjen mbështetje në
nenin 15/c,17/1/dh të ligjit nr.49, datë 03.05.2012, ku sanksionohet respektivisht se:
“E drejta e padisë, Të drejtën e padisë e ka..... c)punëmarrësi ose punëdhënësi në
mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënës është një organ
i administratës publike.
“Padia ngrihet :a)......dh) për saktësimin e të drejtave dhe detyrimeve ndërmjet
paditësit dhe organit publik... ”
- Gjatë hetimit të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, gjykata do të verifikojë nëse
pretendimet e paditësit në lidhje me të drejtat e tij që rrjedhin nga ligji të respektimit
të afatit të njoftimit sipas nenit 143 të Kodit të Punës, respektimit të kritereve të
përcaktuara në nenin 144 të Kodit në lidhje me procedurën e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, të drejtën e përcaktuar në nenin 145 të Kodit të Punës në
lidhje me shpërblimin për vjetërsi etj, nga i padituri si organ publik, e për rrjedhojë
mosmarrëveshja objekt gjykimi rregullohet nga normat e së drejtës administrative.

VËREN
Paditësi Luan Mulaj me padinë objekt gjykimi, kërkon prej të paditurit
dëmshpërblimin për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkaqe të justifikuara.
Paditësi fillimisht me datë 01.03.2007, ka qenë me detyrë hidraulik pranë të paditurit,
më pas ka ndryshuar disa herë pozicionin e punës së fundmi kur është bërë zgjidhja e
980
kontratës me datë 04.03.2014, ka qenë Specialist i statistikës pranë sektorit të planifikimit dhe
preventivimit dhe statistikës.
Duke pretenduar se zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, ka paraqitur pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, padinë me kërkimet e përcaktuara në objektin e saj.
30.06.2014, ka vendosur: “’Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit .....
Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, me vendimin nr.1353, datë 26.05.2016, ka
vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.3672, datë 30.06.2014, të Gjykatës Administrative të shkallës
së parë Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë. ”
Me arsyetimin se, Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik është person juridik
referuar nenit 25 të Kodit Civil, por nuk përfshihet në kategorinë e enteve publike, por në
kategorinë e Ndërmarrjeve shtetërore.
-Drejtoria nuk është krijuar mbi bazë ligji, por me Vendim të Këshillit të Ministrave.
Sipas pikës 10 të VKM 840 datë 17.12.2004, përcaktohet varësia e kësaj ndërmarrje nga
Ministria e Punëve të Jashtme.
-Në referim të paragrafit të dytë të nenit I të Ligjit nr.8480 “Për funksionimin e
organeve kolegjiale të administratës publike” sipas të cilit përcaktohet se: “Me ent publik për
qëllimet e këtij ligji do të kuptohet çdo subjekt i së drejtës publike joshtetëror, i krijuar me
ligj dhe që synon realizimin e një interesi publik”, gjykata ka vlerësuar se ngritja, organizimi,
funksionimi i enteve bëhet me ligj të veçantë. Enti publik është autoritet administrativ i
pavarur dhe institucioni shtetit i ngarkuar të garantojë një rregullim në sektorët e konsideruar
si kryesore dhe për të cilët qeveria synon të evitojë ndërhyrjen e saj të drejtëpërdrejtë.
Pra për të konkluduar në kompetencën lëndore të gjykatave administrative për
gjykimin e kësaj çështjeje, kjo gjykatë duhet të verifikojë statusin juridik të palës së paditur,
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, nëse është apo jo organ i administratës publike.
Është e dukshme që Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik nuk përfshihet në organet e
pushtetit qendror, organet për e pushtetit vendor dhe organet e Forcave të Armatosura. Pra,
vihet në diskutim fakti nëse kjo Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik është apo jo organ
i entit publik që kryen funksione administrative.
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik është krijuar si ndërmarrje shërbimi, që
funksionon si ndërmarrje shtetërore dhe veprimtaria e të cilës rregullohet mbi bazën e
Vendimeve të Këshillit të Ministrave. Madje në pikën 10 të VKM nr.840 është përcaktuar se:
“Mënyra e organizimit dhe e ushtrimit të veprimtarisë së DSHTD-së, përgjegjësitë e
organeve drejtuese dhe mënyra e ushtrimit të funksioneve nga ana e tyre, përcaktohen në
statutin, që miratohet nga Ministri i Punëve të Jashtme”.
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik nuk është organ i Administratës Publike.
Për këtë arsye gjykata administrative nuk ka kompetencën lëndore të parashikuar në
gërmën “ç” të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 për gjykimin e çështjes në fjalë. Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka vepruar në shkelje të dispozitës se mësipërme si
dhe të kritereve te“parashikuara në nenin 13 pikat 1, 3 të ligjit nr.49/2012 sipas të cilit: “ 1.
Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e shkallë të
shqyrtimit. Gjykata shpall me vendim moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në
këtë nen dhe urdhëron dërgimin e akteve gjykatës kompetente”.
Pra vendimi nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë është marrë në
shkelje të dispozitave mbi kompetencën lëndore. Duke vlerësuar situatën e analizuar më
sipër, referuar nenit 50 gërma “ç” dhe nenit 54 gërma “a” të ligjit nr.49/2012 vendimi i
gjykatës administrative të shkallës së parë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim. Referuar kritereve të nenit 47 të K.Pr.Civile, gjykata kompetente për gjykimin e
981
kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si për faktin se pala e paditur ka
selinë në qytetin e Tiranës, por edhe për shkak te vendbanimit të paditësit.
Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës, duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.


kompetente.”


“Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së
cilës i dërgohet.
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë
gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë e cila
vendos për rregullimin e kompetencës. sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë
të nenit 63 të këtij Kodi.”
1. Vendimi nr.1353, datë 26.05.2016, i Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, që ka

vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të
drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të prishet e çështja duhet të kthehet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata Apelit Administrativ Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimi i
paraqitur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përmban shkaqe për cënimin e vendimit
nr.1353, datë 26.05.2016, të Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
982
konstaton se Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore,
duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen,
si dhe duke mos e zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16 i K.Pr.Civile).
6. Ky Kolegj, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme, vlerëson se për
rastin konkret ndodhemi përpara një mosmarrëveshje me natyrë administrative dhe për këtë
arsye kompetente nga pikëpamja lëndore është Gjykata Administrative e Apelit Tiranë për
vazhdimin e gjykimit, pasi çështja ka ardhur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë e cila e ka zgjidhur në themel çështjen.
7. Kolegji Civil, në interpretim të nenit 7/ç të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
mbështetur në faktin se pala e paditur është organ i administratës publike duke bërë një
analizë të mënyrës së organizmit dhe funksionimit të palës së paditur, i cili në cilësinë e
punëdhënësit, nuk është person juridik që funksionon si shoqëri tregtare. Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik ( punëdhënësi i paditur) është një organ i administratës
publike, referuar pikës 1 të VKM nr.840, datë 17.12.2004 ku është vendosur: “Drejtoria e
Shërbimit të Trupit Diplomatik (DSHTD) është person Juridik, publik, në varësi të Ministrisë
së Punëve të Jashtme, që ushtron veprimtarinë në mbështetje të ligjit nr.75, datë 13.07.1992
“Për ndërmarrjet shtetërore”.
Objekti i veprimtarisë së DSHTD-se sipas pikës 2 të VKM 840 është:
“a) Administrimi dhe mirëmbajtja e pasurive të luajtshme e të paluajtshme, pronë
shtetërore, të cilat janë në përdorim për trajtim të trupit diplomatik të huaj, të akredituar në
Republikën e Shqipërisë.
b) Administrimi dhe mirëmbajtja e pasurive të luajtshme e të paluajtshme, pronë e
shtetit shqiptar në shtete të tjera të cilat shërbejnë për ushtrimin e veprimtarisë së
përfaqësive diplomatike të Republikës së Shqipërisë ”.
Objekti i kërkimit të padisë dhe shkaku ligjor i saj na përcakton se ndodhemi përpara
gjykimit të një mosmarrëveshje gjyqësore që buron nga marrëdhënia juridike e punës mes
palëve ndërgjyqëse, ku subjekti punëdhënës (Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik)
është organ i administratës publike në kuptim të nenit 2/6 të ligjit nr.49 datë 03.05.2012 “Për
administrative”, i cili sanksionon : Organ publik është çdo organ i pushtetit qendror, i cili
kryen funksione administrative..... si dhe çdo person fizik ose juridik te cilit i është dhënë me
ligj, akt nën ligjor ose çdo lloj formë tjetër të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e
ushtrimit të funksioneve publike ”.
Paraqitja e kërkimeve të paditësit në objektin e padisë në shqyrtim gjen mbështetje në
nenin 15/c,17/1/dh të ligjit nr.49, datë 03.05.2012, ku sanksionohet respektivisht se: “E drejta
e padisë, Të drejtën e padisë e ka..... c)punëmarrësi ose punëdhënësi në mosmarrëveshjet në
fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënës është një organ i administratës publike.
“Padia ngrihet: a)......dh) për saktësimin e të drejtave dhe detyrimeve ndërmjet
paditësit dhe organit publik... ”
8. Kolegji Civil vlerëson se mënyra e organizimit të palës së paditur nuk është shoqëri
anonime e cila e zhvillon veprimtarinë e saj si të gjitha shoqëritë e tjera tregtare të cilat e
983
ushtrojnë aktivitetin ekonomik të tyre sipas ligjit nr.9901, datë 14.04.2008, “Për tregtarët dhe
shoqëritë tregtare”, në kuadrin e së drejtës private.
9. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje, se pala e paditur,
Drejtoria e Shërbimit të Trupit Diplomatik, punëdhënëse i të paditurit, është person juridik
publik, e si i tillë nuk është subjekt i së drejtës tregtare. Në vështrim të legjislacionit
administrativ, tregtar, pala e paditur nuk është subjekt i së drejtës tregtare dhe ushtron pushtet
shtetëror, veprimtari ekzekutive-urdhërdhënëse. Për rastin konkret veprimtaria e palës së
paditur rregullohet nga normat e së drejtës administrative.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se çështja duhet të kthehet për vazhdimin
e gjykimit në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë, pasi arsyetimi ku është bazuar gjykata
për prishjen e vendimit nr.3672 datë 30.06.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, ka të bëjë vetëm me kompetencën lëndore dhe jo me zgjidhjen në themel të saj.
Neni 64 i K.Pr.Civile parashikon se: “Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një
gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të
pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së cilës i dërgohet.
vendos për rregullimin e kompetencës sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë të
nenit 63 të këtij Kodi.
11. Siç shihet nga dispozita e mësipërme, por edhe ato të parashikuara në nenin 63,
Gjykata e Lartë është autoriteti i vetëm që vendos për rregullimin e kompetencës jo vetë
midis gjykatave të të njëjtit nivel siç janë gjykatat e shkallës së parë, por edhe midis gjykatës
së shkallës së parë dhe asaj të apelit siç është rasti konkret, pavarësisht se në dukje vendimi i
gjykatës së Apelit konsiderohet se është një vendim i një gjykate më të lartë dhe detyrues për
gjykatat e shkallës së parë, në rastin konkret vendimi i Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë që ka vendosur; për prishjen e vendimit nr.3672, datë 30.06.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ka të bëjë vetëm me kompetencën lëndore dhe
jo me zgjidhjen në themel të saj.
12. Në këto kushte Kolegji Civil çmon se vendimi nr.1353, datë 26.05.2016, i
Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet përsëri po
kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit si gjykatë kompetente.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1353, datë 26.05.2016, të Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2017
984
VENDIM


PADITËSE: SHOQËRIA “ALB BAKRI” SH.A

I PADITUR: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT
ARBEN MELONASHI
OBJEKTI:
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
Baza Ligjore: Nenet 610, 592, 615, 616, 31, 32 të Kodit të Procedurës Civile
dhe 605 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1750, datë 20.10.2016, ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës në gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them.
11101-00998-41-2012 (1356), datë 19.03.2012 që i përket; palë paditëse:
shoqëria “Alb Bakri” sh.a, palë e paditur: Përmbaruesi privat Arben
Melonashi, me objekt: kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë (të parapaguara nga pala paditëse në
masën e 3000 lekë, taksë padie)
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala e paditur

përmbaruesi gjyqësor Arben Melonashi, e cila kërkon vendosjen për rregullimin e
kompetencës në Kolegje të Bashkuara me qëllim edhe për unifikim të praktikës gjyqësore,
me shkaqet si më poshtë: Gjykata ka gabuar në vendimmarrjen e saj duke dërguar për
kompetencë çështjen në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, sepse është marrë në
kundërshtim me ligjin procedural, shkelje të parashikuara në nenin 472/b që referon
dispozitën e nenit 467/a të Kodit të Procedurës Civile.
 Sipas Ligjit nr.10031, datë 11.12.2008, “Për shërbimin përmbarimore gjyqësor
privat”, përmbaruesit gjyqësor privat ose shoqëritë përmbarimore private ushtrojnë
funksionin e tyre procedural përmbarimorë në të gjithë territorin e Republikës së
Shqipërisë.
 Në paragrafin e fundit të nenit 516 të K.Pr.Civile është cilësuar se kompetenca
territoriale është parashikuar vetëm për përmbaruesit gjyqësor shtetëror, duke
përjashtuar përmbaruesit gjyqësor privat nga ndarja territoriale.
985
 Pse në rastin e kundërshtimit të aktit administrativ apo aktit noterial, ankimi
ushtrohet në juridiksionin ku ka selinë administrata apo noteri, ndërsa për
kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, duhet një juridiksion tjetër i ndryshëm nga
ai ku ka selinë përmbaruesi?
 Vendi i ekzekutimit në zbatim të nenit 50 të K.Pr.Civile është gjykata ku ka selinë
përmbaruesi gjyqësor, i cili ka lëshuar aktin përmbarimor (urdhrin, lajmërimin,
vendin e shpalljes së ankandit dhe çdo veprim tjetër përmbarimor për të cilin
ligjvënësi ka legjitimuar përmbaruesin për kryerjen e veprimit përmbarimorë nga
zyra, me fuqi në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë).
 Nëse përmbaruesi gjyqësor kryen një veprim përmbarimor jashtë zyrës dhe jashtë
juridiksionit territorial atëherë, kundërshtimi i veprimit përmbarimor mund të jetë në
gjykatën e territorit ku u krye veprimi përmbarimor (mbajtje procesverbali në
pasurinë e palës debitore, dorëzim sendi, kryerja e një veprimi të caktuar, vënien në
posedim, etj.).
 Përderisa palët nuk janë dakord me veprimet e kryera nga përmbaruesi, i cili e ka të
përcaktuar selinë me ligj, atëherë kundërshtimi i këtij veprimi do të jetë në vendin ku
ka dalë akti përmbarimorë, për të cilin kundërshtohet.
 Titujt ekzekutiv të cilët ekzekutohen nga zyra përmbarimore, vendi i ekzekutimit
detyrimisht është selia ku ushtron aktivitetin përmbaruesi gjyqësor privat ose
shoqëria përmbarimore, për shkak se përmbaruesit gjyqësor privat nuk kanë kufizime
territoriale, por e ushtrojnë fuqinë e dhënë nga ligji në të gjithë territorin.
 Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata e Lartë me vendimin nr.396, datë 20.09.2012,
në lidhje me kompetencën territoriale të gjykimit të padisë me objekt kundërshtim të
veprimeve përmbarimore.

VËREN
1. Rezulton se pala e paditur, përmbaruesi gjyqësor privat Arben Melonashi ka nxjerrë
urdhrin për vendosjen e sekuestros konservative nr.727, datë 26.07.2016, me të cilin ka
urdhëruar Bankën Kombëtare Tregtare për të bërë bllokimin e llogarive të shoqërisë “Alb
Bakri” sh.a. Ky bllokim është kërkuar në masën e detyrimit prej 1.270.389 lekë për
ekzekutimin e vendimit gjyqësor nr.128, datë 22.01.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
2. Kjo çështje ka qenë me palë paditëse Irena Shyti, palë të paditur shoqërinë “Alb Bakri”
sh.a. dhe me objekt shpërblim page nga zgjidhje e marrëdhënies së punës në kundërshtim
me parashikimet e Kodit të Punës. Gjykatat e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin
nr.1641, datë 04.03.2015 ka vendosur: “Të pranojë pjesërisht kërkesëpadinë, duke
detyruar palën e paditur të paguajë disa paga në favor të palës paditëse”. Ky vendim
është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit me vendimin nr.128, datë 22.01.2016.
3. Pala paditëse Shoqëria “Alb Bakri” sh.a. duke mos qenë dakord me veprimet
përmbarimore të ndërmarra nga përmbaruesi gjyqësor privat Arben Melonashi i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesëpadinë me objekt kundërshtim i
veprimeve përmbarimore.
4. Në seancën e veprimeve përgatitore të datës 20.10.2016 gjykata kryesisht konstaton se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk ka kompetencë tokësore për ta shqyrtuar këtë
kërkesë padi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1750, datë 20.10.2016 ka vendosur:
986
 Shpalljen e moskompetencës në gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them. 11101-
00998-41-2012 (1356), datë 19.03.2012 që i përket; palë paditëse: shoqëria “Alb
Bakri” sh.a, palë e paditur: Përmbaruesi privat Arben Melonashi, me objekt:
kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
 Dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
 Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë (të parapaguara nga pala paditëse në masën e 3000
lekë, taksë padie)
5.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 50 dhe 610 dhe 61
të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton ndërmjet të tjerave se: “... omissis... në rastin
konkret kemi të bëjmë me një titull ekzekutiv, vendim gjyqësor të formës së prerë, që
ka të bëjë me pagimin e një shume të hollash që debitorët duhet t’i paguajnë
kreditorit, e cila ka rrjedhur si shpërblim që i ka është dhënë palës kreditore për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Rezultoi se vendi i ekzekutimit të këtij titulli ekzekutiv është në Tiranë, ku është
vendbanimi i palës kreditore, si dhe selia e palës debitore, mbi llogarinë bankare të
cilës i është vendosur sekuestro konservative deri në përfundim të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv. Në nenin 448 të Kodit Civil parashikohet se: “Pagesa kryhet në
vendbanimin e kreditorit në datën e pagesës...”. Në interpretim të këtij neni si dhe të
nenit 50 të K.Pr.C. Gjykata vlerëson se vendi i ekzekutimit të këtij titulli është qyteti i
Tiranës. ... në rastin e padive me objekt kundërshtimin e veprimeve përmbarimore
Kodi i Procedurës Civile ka përcaktuar kompetencën ekskluzive për gjykimin e tyre,
Gjykatën e vendit të ekzekutimit . .(...).”.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka ushtruar ankim të veçantë pala
e paditur përmbaruesi gjyqësor privat Arben Melonashi, me shkaqet e pasqyruara në
7. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur përmbaruesi gjyqësor privat Arben
Melonashi nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.1750, datë
20.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1750, datë 20.10.2016, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.Regj. Them. 11101-00998-41-2012 (1356),
datë 19.03.2012, duke i dërguar aktet për gjykim gjykatës kompetente Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, është marrë në respektim të normave procedurale civile dhe për këtë
shkak duhet të lihet në fuqi.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe
shkakut të padisë, veçanërisht vendit të ekzekutimit të vendimit për të cilin kërkohet
anullimi i veprimit përmbarimor, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me kompetencën tokësore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike të
pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile rregullojnë marrëdhëniet procedurale që
krijohen gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Gjithashtu,
aspekte që kanë të bëjnë me ekzekutimin e detyrueshëm rregullohen edhe nga ligje të
veçanta, sikurse janë ligji nr.8730, datë 18.01.2001 “Për Organizimin dhe funksionimin e
Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor” dhe ligji nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin
Përmbarimor Gjyqësor Privat”.
10.1. Në dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që
në thelb dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit
përmbarimor e që lidhen me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta
987
materiale (nenet 609, 612-614) dhe (ii) ankimi (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose
mosveprimeve të përmbaruesit (nenet 610-611).
10.2. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi i
Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e
përgjithshme për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit
të detyrueshëm.
a) Në nenin 49 përcaktohet kompetenca tokësore për dy raste padish që lidhen me
ekzekutimin e detyruar. Paragrafi i parë i kësaj dispozite përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm
mbi sende. Në këtë rast, kompetente është gjykata ku ndodhen sendet ose pjesa më
e madhe e tyre; parë kjo në raport me vlerën e tyre ekonomike. Ndërsa paragrafi i
dytë i kësaj dispozite e lidh përcaktimin e kompetencës tokësore, për paditë që
ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e
një veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku duhet të përmbushet një detyrim i
tillë. Për këtë rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me vendimin e gjykatës që
ka marrë formë të prerë.
b) Në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar,
ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
11. Ky Kolegj vlerëson se për rastin konkret i zbatueshëm është neni 609§1 i Kodit të
Procedurës Civile, sipas të cilit “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se
detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas”. Po
kështu, i njëjti rregullim ligjor gjendet edhe në disa dispozita të tjera të Kodit të
Procedurës Civile.[1] Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton
kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit”.
12. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku përmbushet diçka
apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet
vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është
person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të
paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
13. Sikurse është parashtruar më lart, kompetenca tokësore caktohet me ligj, por për raste
përjashtimore ajo përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe në rastin kur vendi i
ekzekutimit nuk është i caktuar me ligj apo me marrëveshje ose kur nuk del nga vetë
natyra e detyrimit që duhet përmbushur duhet të respektohen rregullimet e bëra në nenin
516 të Kodit të Procedurës Civile. Me gjithë atë, kjo kompetencë është e karakterit
ekskluziv, sepse është vetë ligji që, në vartësi të llojit të ekzekutimit, përcakton edhe
vendin se ku kryhen apo zbatohen urdhërimet e titullit ekzekutiv.
14. Në rastin konkret, padia ka për objekt kundërshtimin e veprimit përmbarimor, urdhrin e
përmbaruesit gjyqësor privat Arben Melonashi, për vendosjen e sekuestros konservative
1
[?] Kodi i Procedurës Civile: Neni 610§1: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të
kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së
veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera
nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin”; Neni 612§2:”Padia ngrihet kundër kreditorit
dhe debitorit në gjykatën e vendit të ekzekutimit të vendimit...”; neni 516§1: “Kërkesa për zbatimin e urdhrave të ekzekutimit
i drejtohet përmbaruesit gjyqësor të vendit ku ndodhen: a) sendet e luajtshme ose të paluajtshme ose paratë, ndaj të cilave
drejtohet ekzekutimi; b) banimi i personit të tretë të detyruar kur ekzekutimi drejtohet kundër kredisë që ka për të marrë
debitori nga ky person; c) vendi i ekzekutimit të detyrimit për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar”; Edhe në
nenet 517§3 dhe 522 si kriter për përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale si kriter shërben “vendi i
ekzekutimit”.
988
nr.727, datë 26.07.2016, me të cilin ka urdhëruar Bankën Kombëtare Tregtare për të bërë
bllokimin e llogarive të shoqërisë “Alb Bakri” sh.a., për ekzekutimin e vendimit gjyqësor
nr.128, datë 22.01.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cila ka lënë në fuqi Vendimin
nr.1641, datë 04.03.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur: “Të
pranojë pjesërisht kërkesëpadinë, duke detyruar palën e paditur të paguajë disa paga në
favor të palës paditëse Irena Shyti” .
14.1. Evidentohet se kjo çështje ka qenë me palë paditëse Irena Shyti, banuese në adresën
Bul. “Bajram Curri”, Tiranë e cila është kreditore në procesin e ekzekutimit të
detyrueshëm, palë të paditur shoqërinë “Alb Bakri” sh.a., person juridik me seli në
adresën Blloku “Vasil Shanto”, Tiranë, e cila është debitore në procesin e ekzekutimit
të detyrueshëm, dhe objekt gjykimi ka patur kërkimin e dëmshpërblimit nga zgjidhje e
marrëdhënies së punës në kundërshtim me parashikimet e Kodit të Punës.
14.2. Referuar Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë nr.6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të rretheve gjyqësore dhe të
qendrës së ushtrimit të veprimtarisë të secilës prej tyre” konstatohet se: qendra e
personit juridik mbi të cilën mund të ushtrohet ekzekutimi, ose veprime të tjera
përmbarimore, ndodhet në hapësirën juridiksionale të territorit brenda të cilit ushtron
veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
15. Në këto rrethana, ky kolegj vlerëson se kompetente nga pikëpamja territoriale për
shqyrtimin e rastit konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimi i palës së paditur se gjykata
kompetente nga pikëpamja tokësore, është ajo e Korçës, pasi veprimtaria juridiksionale e
përmbaruesit gjyqësor privat kryhet në zyrën e tij dhe aktet që prodhohen prej tij duhet të
kundërshtohen në gjykatën ku ndodhet selia e tij, nuk gjen mbështetje në ligj.
17. Gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm midis palëve, kreditor e debitor, krijohet një
marrëdhënie procedurale e ndryshme nga ajo e detyrimit dhe mosmarrëveshjet që lindin
gjatë këtij procesi rregullohen nga dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës
Civile apo nga ligje të veçanta që përmbajnë dispozita me karakter procedural.
17.1. Mosmarrëveshja në shqyrtim ka lindur gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm,
nga një situatë juridike e faktike e ndryshme nga ajo e detyrimit. Procesi i ekzekutimit të
detyrueshëm është i dallueshëm nga ai i përmbushjes të drejtave dhe detyrimeve
kontraktore, si nga pikëpamja e të drejtave dhe detyrimeve të palëve ashtu dhe nga ligji që
rregullon këtë situatë juridike.
18. “Vendi i ekzekutimit të detyrueshëm” është i dallueshëm nga “vendi i ekzekutimit të
detyrimeve” kontraktore apo i atyre të lindura nga ligji. Ato janë nocione juridike të
ndryshme që iu përgjigjen situatave juridike që krijohen nga marrëdhënie juridike po të
ndryshme.
19. Me përmbushje të detyrimit/detyrimeve kuptohet kryerja e atij veprimi apo shërbimi apo
dorëzimi i atij sendi që përbën objektin e një detyrimi. Detyrimi, i çfarëdo natyre qoftë,
duhet të përmbushet apo ekzekutohet sipas përmbajtjes së tij në mënyrën, afatin dhe
vendin e caktuar, si dhe në përshtatje me kërkesat e ligjit dhe të kontratës. Me vendin e
ekzekutimit të detyrimeve kontraktore apo i atyre që lindin nga ligji kuptohet vendi që
është caktuar në kontratë apo në ligj (neni 461 i Kodit Civil) ku njëra palë kontraktore apo
të dyja (sipas rastit) duhet të përmbushin detyrimet e lindura nga kontrata apo nga ligji;
pra gjatë realizimit të kontratës.
20. Nëse debitori, për rastin punëdhënësi “Ab Bakri” sh.a, nuk përmbush në mënyrë
vullnetare detyrimin që rrjedh nga vendimi i gjykatës i formës së prerë për
dëmshpërblimin e kreditores Irena Shyti, që sipas ligjit është titull ekzekutiv, kreditori ka
të drejtë të verë në lëvizje shërbimin përmbarimor, privat apo shtetëror. Me vënien në
lëvizje të shërbimit përmbarimor krijohet marrëdhënia procedurale e pavarur nga ajo e
989
detyrimit, e cila i nënshtrohet rregullimeve specifike të parashikuara në Kodin e
Procedurës Civile.
21. Në thelb, ekzekutimi i detyrueshëm është mjet juridik me natyrë procedurale që
mundëson realizimin e të drejtave të kreditorit, nëse ato nuk janë përmbushur
vullnetarisht sipas përcaktimeve në kontratë apo nga ligji.
22. Ndryshe nga vendi i përmbushjes së detyrimit, vendi i ekzekutimit të detyrueshëm ka të
bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit
dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor; pra i përgjigjet një marrëdhënie
procedurale të krijuar në procesin e ekzekutimit të detyrueshëm dhe jo marrëdhënies së
detyrimit të krijuar nga kontrata apo ligji material.
27. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1750, datë
20.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.Regj. Them.
11101-00998-41-2012 (1356), datë 19.03.2012, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Korçë.
Tiranë, më 28.02.2017
990
VENDIM


KËRKUES: ELVIS RRASHI

PASURIVE TË PALUAJTSHME SHKODËR.
OBJEKTI:
Sqarim interpretimin e vendimit të formës së prerë
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër nr.1932, datë 15.07.2010,
vetëm përsa i përket identifikimit të pronës në plan rilevimin e datës 13.06.2009.
Baza Ligjore: Neni 314 i K.Pr.Civile.

Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Dërgimin e çështjes gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Shkodër.
Kundër vendimit nr.125 (4631), datë 26.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi Elvis Rrashi, e cila kërkon ndryshimin e
vendimit nr.125 (4631), datë 26.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe
kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me
shkaqet si më poshtë:
 Kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe jo Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.
 Kërkuesi i është drejtuar gjykatës me kërkesë bazuar në nenin 314 të K.Pr.Civile,
dispozitë e cila është specifike dhe nuk ka asnjë lidhje me pasojat e një akti
administrativ, apo me veprimet/mosveprimet e një organi administrativ.
 Kërkesa për sqarim interpretimin e vendimit apo ndreqjen e gabimit, nuk përfshihen
në asnjë nga parashikimet e nenit 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
991
 Shfuqizimi i neneve 324-333 të K.Pr.Civile me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, nuk i shtrin efektet dhe në vendimet e seksioneve
administrative të Gjykatave Civile.
 Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i shtrin efektet zbatuese në
veprimet/mosveprimet dhe aktet administrative të organeve të administratës publike
pas hyrjes në fuqi të ligjit, por jo mbi vendimet e Gjykatave Civile të cilat kanë marrë
formë të prerë përpara fillimit të efekteve zbatuese të këtij ligji.

VËREN
1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1932, datë 15.07.2010, ka vendosur

 Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Shpëtim Rashi.
 Anullimin tërësisht të aktit administrativ nr.31, datë 11.01.2010, të Z.V.R.P.
Paluajtshme Shkodër të regjistrojë në emër të paditësit Shpëtim Osman Rashi, pronën
pasuri e paluajtshme sipas vërtetimit të pronësisë për radhorin e pronësisë me nr.874,
datë 22.05.1993, pasuri truall me sipërfaqe 692 m2, nga të cilat 61 m2 sipërfaqe
ndërtimore (shtëpi banimi), e ndodhur në Zonën Kadastrale 8592, e ndodhur në Lagjen
“Dergut”, Shkodër, sipas plan rilevimit të datës 13.06.2009.
 Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
2. Pas ankimit të palës paditur në Gjykatën e Apelit dhe rekursit në Gjykatën e Lartë ky
vendim ka marrë formë të prerë.
3. Palët dhe objekti në këtë gjykim kanë qenë: Paditës: Shpëtim Rashi; I paditur: Z.V.R.P.
Paluajtshme Shkodër; Persona të tretë: Saime Nehani, Edi Nehani, Elvin Nehani; Objekti:
Anullim i përgjigjes nr.31, datë 11.01.2010 të ZVRPP Shkodër. Detyrimin e ZVRPP
Shkodër për të regjistruar pronën nr.874, datë 22.05.1993.
4. Kërkuesi është i biri i paditësit Shpëtim Rashi. Ai kërkon sqarimin dhe interpretimin e
vendimit të mësipërm të formës së prerë, sepse plan rilevimi i datës 13.06.2009 i
administruar në atë gjykim është fotokopje dhe në çastin që tërhiqet për t’ju bashkangjitur
vendimit gjyqësor nuk është e mundur të individualizohet prona e përshkruar në vendimin
gjyqësor nr.1932, datë 15.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
5. Gjykata e e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.125 (4631), datë 26.10.2016 ka
vendosur:
 Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
 Dërgimin e çështjes gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër.
5.1. Duke arsyetuar: “... omissis... Gjykata... konstaton se në thelb, mosmarrëveshja, e
trajtuar me vendimin nr.1932, datë 15.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, i cili pretendohet të jetë i paqartë është mosmarrëveshje me karakter
administrativ, në funksion të përmbushjes së detyrave të tij administrative të
ngarkuara nga ligji. Sipas nenit 4/1/2, nenit 7, nenit 11 dhe nenit 12 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative” ... gjykata vlerëson se për gjykimin e kësaj
992
çështje administrative ka kompetencë lëndore, funksionale dhe tokësore edhe gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Shkodër. .( ...).”
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.s’ka, datë 06.09.2016, ka parashtruar
konfliktin për rregullimin e kompetencës lëndore, duke kërkuar prishjen e vendimit
nr.964, datë 08.06.2016, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, duke parashtruar
argumentet si më sipër në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm

7.1. Neni 61 i K.Pr.Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente
për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e
palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon
aktet në gjykatën kompetente.
7.2. Neni 314 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka të drejtë të japë sqarime ose të bëjë
interpretimin e vendimit që ajo ka dhënë kur ky është i
errët dhe e kërkojnë palët. Kërkesa për sqarimin dhe
interpretimin e vendimit mund të paraqitet në çdo kohë,
gjersa vendimi nuk është ekzekutuar. Kundër
vendimeve të mësipërme mund të bëhet ankim i veçantë
sipas rregullave të përgjithshme.”
8. Dispozitat e Ligjit nr.49/2012 datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilat
është parashikuar:
8.1. Neni 7 i ligjit nr.49/2012: “Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat
administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
9. Vendimi nr.125 (4631), datë 26.10.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka

vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e kësaj çështje dhe dërgimin
e saj Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është një vendim i bazuar në
ligjin procedural dhe atë material dhe për këtë shkak ky vendim duhet të lihet në fuqi dhe
çështja duhet të dërgohet në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër për
vazhdimin e gjykimit.
10. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës.
11. Kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor. Ajo përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në çfarë rastesh dhe në
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj me ligj për të gjykuar. Ndarja e
kompetencës është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.2.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin
993
administrative” si dhe në K.Pr.Civile.
12. Për përcaktimin e kompetencës, Gjykata identifikon natyrën e mosmarrëveshjes që i
shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative, duke marrë në
analizë shkakun ligjor të saj, duke shqyrtuar në tërësi kërkesëpadinë dhe duke bërë lidhjen
midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave
që ai pretendon se i janë cënuar.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në çështjen objekt gjykimi, pasi mori në shqyrtim aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, pasi analizoi objektin dhe shkakun ligjor të pretendimeve
të paditësit, pasi analizoi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe ankimin e
veçantë të kërkuesit Elvis Rrashi, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme,
çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka kuptuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes
dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi.
14. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet se pala
paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar sqarimin dhe interpretimin e Vendimit
nr.1932, datë 15.07.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, vendim i cili është i
formës së prerë, sepse është lënë në fuqi me vendimin nr.320, datë 27.06.2012, të
Gjykatës së Apelit Shkodër, dhe rekursi i bërë ndaj këtij vendimi nuk është pranuar në
dhomë këshillimi me vendimin nr.403, datë 19.02.2015, të Kolegjit Administrativ i
15. Kolegji Civil konstaton se kjo çështje është shqyrtuar në dhomë këshillimi nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, sepse bëhet fjalë për një çështje të natyrës
administrative duke qenë se objekti i gjykimit ka qenë kundërshtimi i një akti
administrativ siç është anullimi i përgjigjes nr.31, datë 11.01.2010, të Z.V.R.R.P Shkodër
dhe detyrimin e Z.V.R.R.P Shkodër për të regjistruar pronën nr.874, datë 22.05.1993.
16. Në çështjen objekt shqyrtimi paditësi ka përcaktuar objektin e padisë për të sqaruar dhe
interpretuar një vendim të gjykatës i cili ka disponuar duke zgjidhur një mosmarrëveshje
administrative, pasi kundërshtimet e tij drejtohen ndaj veprimeve të kryera nga Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër me qëllimin për ta detyruar këtë të fundit
të regjistrojë pronën e tij, duke kërkuar anullimin e përgjigjes nr.31, datë 11.01.2010, të
Z.V.R.R.P Shkodër dhe detyrimin e Z.V.R.R.P Shkodër për të regjistruar pronën nr.874,
datë 22.05.1993.
17. Kolegji Civil vlerëson se pavarësisht se baza ligjore e këtij kërkimi (objekt i gjykimit)
është neni 314 i K.P.Civile, kërkuesi ka kërkuar interpretimin e një vendimi të marrë në
shqyrtim nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, sepse plani i rilevimit që do të
shoqëronte vendimin gjyqësor nuk mund të individualizonte pronën. dhe në këto kushte
edhe kërkesa për sqarim dhe interpretim të këtij vendimi do të ndjekë të njëjtin fat, pasi
determinant për përcaktimin e kompetencës është natyra e mosmarrëveshjes, që në rastin
konkret ka natyrë administrative dhe rrjedhimisht edhe kompetenca lëndore i përket
gjykatës administrative
18. Në nenin 2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është përcaktuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë
veprimi nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative,
sipas funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të
ligjshëm. Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione
administrative. “Veprim administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative
dhe veprimi tjetër administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e
njëanshme e veprimtarisë së organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk
plotëson kushtet për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike
mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm.
994
19. Për të përcaktuar kompetencën në lëndë të gjykatave në mosmarrëveshje, Kolegji Civil e
gjen me vend të sqarojë se, zyrat e regjistrimit të pasurive të paluajtshme bëjnë pjesë në
organet publike që ushtrojnë veprimtari administrative. Sipas ligjit nr.33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” këto zyra janë të detyruara që të administrojnë
sistemin e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, e realizuar nëpërmjet regjistrimit të
titujve të pronësisë dhe të të drejtave të tjera reale mbi pasuritë e paluajtshme, në bazë të
dokumenteve ligjore, që vërtetojnë pronësinë mbi pasuritë e paluajtshme, dhe për
përgatitjen, mbajtjen e administrimin e regjistrave të pasurive të paluajtshme, hartave
kadastrale dhe dokumentacionit, që vërtetojnë të drejtën e pronësisë dhe të drejta të tjera
reale mbi pasurinë e paluajtshme, krijohet sistemi i regjistrimit të pasurive të paluajtshme
(sipas përcaktimit të nenit 3 të ligjit nr.33/2012).
20. Kolegji Civil vlerëson se, veprimet, ose mosveprimet e zyrave të regjistrimit të pasurive
të paluajtshme janë veprime, ose mosveprime të administratës shtetërore, të cilat në
vetvete përbëjnë një shprehje të vullnetit të saj, pasi zyra e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme është e detyruar që të pasqyrojë në regjistrat e pronësisë dhe në hartat
kadastrale përbërës të saktë, dhe kur janë rastet e parashikuara në ligj të bëjë ndryshimin e
tyre, prandaj në këtë kuptim këto veprime, ose mosveprime kanë karakter administrativ
dhe parashikohen në nenin 2 të ligjit nr.49/2012, që kurrsesi nuk mund të kenë natyrë
civile, prandaj përfundimi që ka arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër është i bazuar
në ligj.
21. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
ndërmjet të tjerave thotë se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit
datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrativ dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara
datës 04.11.2013, respektivisht në Gjykatat e Shkallës së Parë të Apelit apo në Gjykatën e
Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.
22. Meqenëse çështja është me natyrë administrative, dhe është regjistruar në gjykatë me datë
17.10.2016, duke u mbështetur në vendimin unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, kompetenca në
lëndë i përket Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, prandaj vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër është i bazuar në ligj, dhe për rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
23. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi nr.125 (4631),
datë 26.10.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, duhet të lihet në fuqi dhe çështja duket
t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër për të vazhduar
gjykimin.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 e vijues tё K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.125 (4631), datë 26.10.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, si gjykatë kompetente.
Tiranë, më 28.02.2017
995
VENDIM


PADITËSE: DRITA META

SHOQËRORE DIBËR
OBJEKTI:
Njohjen e vjetërsisë në punë në ish-kooperativën bujqësore Luzni,
fshati Arap i Poshtëm, në periudhën kohore 15.07.1973-31.12.1974
dhe nga 01.01.1976-31.12.1976, si punëtore duke realizuar minimumin
e ditëve të punës njohur për vit vjetërsie në 230 ditë pune për çdo vit kalendarik.
Njohjen e vjetërsisë në punë në ish kooperativën bujqësore Qendër, fshati Çetush,
në periudhën kohore 01.01.1990-31.12.1990, si punëtore duke realizuar minimumin
e ditëve të punës njohur për vit vjetërsie në 230 ditë pune për çdo vit kalendarik.
Njohjen e vjetërsisë në punë në ish kooperativën bujqësore Qendër, fshati Çetush,
për periudhat 20.08.1978- 06.02.1979, 14.07.1982-10.01.1983, 27.01.1985-15.07.1983,
23.03.1988-09.09.1988, 11.05.1991-28.10.1991, si rrjedhojë e përfitimit
të raporteve të lejes së barrëlindjes dhe derdhjes së kontributeve
në dobi të sigurimeve shoqërore.
Baza Ligjore: Neni 32/b i K.Pr.Civile, VKM nr.92, datë 04.05.1978,
Ligji nr.4976, datë 19.06.1972
“Për pensionet e anëtarëve të kooperativës bujqësore”, nenet 1/3/a, 19, 28,
Udhëzimi i Këshillit të Ministrave nr.03, datë 30.06.1972, pika 2 dhe 4,
VKM nr.189, viti 1976, pika 1, 2, 7, 8.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,
për shqyrtimin e çështjes civile me nr.221 Akti.
Parë Tiranë.
996
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin 59/2
dhe 62 të K.Pr.Civile, paditësja Drita Meta, duke kërkuar prishjen e vendimit nr.284, datë
18.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit, me shkaqet si më poshtë:
 Vendimi i gjykatës është në respektimin dhe zbatimin e gabuar të ligjit procedurial.
 E drejta e padisë sipas nenit 32/c të K.Pr.Civile (shkaku ligjor) dhe e ngritur kundrejt
palës së paditur që është organ i administratës publike është padi civile.
 Në nenin 15 të ligjit nr.49/2012 përcaktohet se cili subjekt e ka të drejtën e ngritjes së
padisë. Pala paditëse duhet të argumentojë që i është cenuar një e drejtë apo interes i
ligjshëm prej veprimit apo mosveprimit të palës së paditur.
 Dallimi midis padisë së njohjes dhe padisë administrative qëndron edhe në faktin se
padia administrative duhet të depozitohet në gjykatë brenda afateve ligjore të
përcaktuara në nenin 18 të Ligjit nr.49/2012.
 Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në nenin 7 të tij ka parashikuar
kompetencën lëndore të gjykatave administrative dhe në rastin konkret çështja
konkrete është e natyrës civile dhe jo administrative.
 Praktika gjyqësore në Gjykatën e Lartë ka legjitimuar në kompetencë lëndore të
gjykatës civile, çështje me objekt të tillë kërkimi.

VËREN
1. Paditësja Drita Meta i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër me
kërkesëpadi, duke kërkuar sipas objektit të mësipërm.
2. Në seancën gjyqësore të datës 18.01.2015, gjykata mori në shqyrtim
kompetencën e saj lëndore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.284, datë 18.10.2016, ka
vendosur:
 Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.221 Akti.
 Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Duke arsyetuar: “... omissis... Neni 10/1 është një dispozitë referuese, i cili të referon tek
neni 7 i Ligjit 49/2012, që përcakton se cilat mosmarrëveshje do të konsiderohen
administrative, zgjidhja e të cilave mundet të kërkohet në gjykatën administrative. ...
Pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit 32 të Kodit të Procedurës
Civile, objekti i saj është i lidhur me njohjen dhe saktësimin e të dhënave në regjistër, si
një akt administrativ i cili do të trajtohet nga ana e këtij organi administrativ,
përkatësisht Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Dibër, në procedurën
administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e posaçme publike administrative. Për
rrjedhim mosmarrëveshja është me një organ administrativ publik lidhur me aktivitetin
publik administrativ të tij, për një akt administrativ, vërtetësia ose jo e të cilit, krijon të
drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët pjesëmarrëse në çështjen
gjyqësore.(...).”.
4. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë paditësja Drita Meta, me
shkaqet sa më lart.
5. Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
moskompetencën lëndore të kësaj gjykate, është në kundërshtim me Ligjin
997
nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, Kodin e Procedurës Civile dhe praktikën e Gjykatës
së Lartë.
6. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së
drejtës proceduriale, kompetenca lëndore (pra se cila gjykatë është kompetente për të
procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale
dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
7. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar
qartë rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për të gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin
e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012“Për organizimin
8. Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga
ligji specifik Gjykatës Administrative, tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është
dhënë kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen
qartë në nenin 7 të këtij ligji.
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të
paditësit, të parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së
mosmarrëveshjes, si dhe statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe
bën lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
10. Nga studimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore, dhe referuar
objektit të padisë, rezulton se paditësja ka pretenduar: “Njohjen e vjetërsisë në punë në
ish-kooperativën bujqësore Luzni, fshati Arap i Epërm dhe në kooperativën bujqësore
Qendër, në fshatin Çetush për periudha të caktuara kohore”.
11. Kolegji konstaton se, pavarësisht mënyrës se si pala paditëse ka formuluar
kërkimet në padi, kjo palë kërkon të njoh gjyqësisht vjetërsinë e punës për periudha të
caktuara, të cilat pretendon se i ka kryer gjatë jetës së saj, të cilat nuk njihen nga DRSSH
Dibër, sepse nuk janë të pasqyruara plotësisht në Regjistrin Themeltarë të Punonjësve dhe
listë pagesat për këto periudha, të cilat nuk janë të plota për të gjithë periudhën e
pretenduar.
12. Kolegji Civil çmon se referuar pretendimeve të ngritura në padi, si dhe
shpjegimeve të kryera nga palët në proces, evidentohet qartësisht se në thelb, pala
paditëse kërkon të vërtetojë një fakt juridik, duke e bërë gjykimin tërësisht të një natyre
civile.
13. Gjithashtu Kolegji vëren se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është e natyrës
civile, pasi në këtë rast, asnjë nga palët ndërgjyqëse nuk ushtron pushtet shtetëror në
kuptim të shprehjes së vullnetit të tij (pra nuk kemi akte të dala nga organi shtetëror apo
veprime të tij, të cilat të goditen nga ana e paditëses). Pala e paditur në këtë gjykim, nuk
sillet si një organ administrativ në kuptim të ushtrimit të autoritetit të tij, por si një subjekt
i së drejtës civile prej të cilit, pala paditëse ka kërkuar që ti njoh vjetërsinë në punë, të
cilën pretendon se e ka realizuar dhe nuk është përgjegjësi e saj të mirëmbajë dhe ruaj
Regjistrat Themeltarë të Punonjësve dhe Listë Pagesat përkatëse.
998
14. Në kushtet kur në rastin objekt shqyrtimi nuk kërkohet që të korrigjohet një e
dhënë e gabuar që pasqyron një dokument zyrtar, por kërkohet të njihet një fakt juridik,
jemi tërësisht para një gjykimi civil dhe për këtë arsye, kërkimet në këtë gjykim referohen
dhe gjejnë bazueshmëri në Kodin Civil dhe K.Pr.Civile.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër në lidhje me përcaktimin e shkakut të
padisë, duhej të kishte marrë në konsideratë dhe përfundimin unifikues të arritur në
Vendimin Unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin
është mbajtur qëndrimi se: “....gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të
referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë
gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai
kërkon të mbrojë. Në këtë rast, gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që
rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon
se i janë cënuar...”.
16. Kolegji Civil, bazuar në qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë të shprehur edhe në vendimin nr.3/2013, si dhe nenin 8, gërma “b” të
Ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i titulluar
“Mosmarrëveshjet, të cilat nuk shqyrtohen në gjykatën administrative”, në të cilin
pasqyrohet se: “Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet: ....b) shqyrtimi i të
cilave, sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, vlerëson se
gjykata që ka kompetencë lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje është gjykata civile.
17. Për sa më sipër arsyetoi, Kolegji Civil, konkludon se vendimi nr.284, datë
18.10.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, që ka shpallur moskompetencën
lëndore të kësaj gjykate duhet të prishet, duke dërguar çështjen për vazhdimin e gjykimit
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.284, datë 18.10.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2017
999
VENDIM


PADITËS: TANUSH RICA

NDËRHYRËS KRYESORË: MARGARITA RICA
LLESH RICA
E PADITUR: SHOQËRIA O.SH.E.E. SH.A
SUBJEKT I INTERESUAR: AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE VLORË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë dëmshpërblim
për dëmin pasuror dhe jo pasuror.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë kamatë vonesat
dhe shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Neni 450, 608, 640 e vijues të Kodit Civil.
Vendimi nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2016-4691-(1197), datë

Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për
gjykimin e çështjes civile me nr.Regj. Them. 21234-01481-62-2016-(1395),
datë regjistrimi 04.07.2016, që i përket paditës Tanush Rica, ndërhyrës kryesor
Margarita Rica dhe Llesh Rica, e paditur O.SH.E.E sh.a., me objekt Shpërblim
dëmi pasuror dhe jopasuror.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse

Tanush Rica dhe ndërhyrësit kryesore Llesh Rica dhe Margarita Rica, të cilët kërkojnë
ndryshimin e vendimit nr.62-2016-4691-(1197), datë 03.11.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, duke urdhëruar vazhdimin e gjykimit nga i njëjti trup Gjykues, me shkaqet si
më poshtë:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier është marrë në kundërshtim me dispozitat
ligjore të përcaktuara në Kodin e Procedurës Civile, të cilat rregullojnë kompetencën
tokësore të gjykatës.
1000
 Padia është dorëzuar në fillim të vitit 2016 dhe brenda muajit janar ka qenë dhe
seanca përgatitore. Në këtë datë paditësit dhe ndërhyrësat kryesorë kanë patur
vendbanimin e tyre në qytetin e Fierit. Ky fakt vërtetohet nga çertifikata e përbërjes
familjare që tregon se janë vendosur në qytetin e Fierit para ngritjes së padisë në
Gjykatën e Fierit.
 Referuar objektit të padisë dhe shkakut të saj ligjor, konform nenit 48, paragrafi dytë i
K.Pr.C., padia mund të ngrihet edhe në vendin ku banon pala paditëse, krahas
vendbanimit të palës së paditur apo ku i padituri ka qendrën e personit juridik.
 Paditësi në zbatim të nenit 54 të K.Pr.Civile ka të drejtë të zgjedhë vetë në mes të disa
gjykatave kompetente, se në cilën do të ushtrojë të drejtën e padisë.
 Trupi gjykues që gjykon çështjen e ka detyrim ligjor që aspektin e kompetencës
tokësore ta verifikojë me paraqitjen e padisë në gjykatë, sipas parashikimeve të nenit
158/a të K.Pr.Civile. Pas këtij verifikimi, ndryshimi i kompetencës mund të ndodhë
vetëm për shkaqet e parashikuara në nenin 56 të K.Pr.Civile. Në rastin në gjykim nuk
rezulton asnjë nga rastet e parashikuara më sipër.
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier nuk ka mbështetur në asnjë dispozitë
ligjore vendimin e saj të moskompetencës. Kodi i Procedurës Civile e njeh ndryshimin
e nevojshëm të vendbanimit, por kurrsesi nuk parashikon si pasojë të këtij ndryshimi
edhe ndryshimin e kompetencës tokësore. Ligjvënësi ka parashikuar vetëm detyrimin
e palës ndërgjyqëse që të deklarojë vendbanimin e ri.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka shkelur disponimet e nenit 181, paragrafi i parë i
K.Pr.C. Gjithashtu ka shkelur edhe parimin kushtetues për gjykimin e çështjes në një
afat të arsyeshëm, në kundërshtim të nenit 28 të K.Pr.Civile.
 Sipas arsyetimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, nëse paditësit do të ndryshonin
vendbanimin e tyre nga Rrethit i Mirditës në një rreth tjetër, atëherë Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lezhë do të shpallë moskompetencën e saj tokësore dhe të dërgojë aktet për
gjykimin e kësaj çështjeje në atë rreth.
 I njëjti arsyetim do të çonte edhe në rastin e vdekjes së paditësit dhe pas lëshimit të
dëshmisë së trashëgimisë ligjore, trashëgimtarët e tij ligjorë të ishin banorë në një
rreth tjetër, atëherë kush gjykatë do të kishte kompetencën tokësore, gjykata ku ishte
duke u gjykuar çështja apo gjykata e rrethit ku banojnë trashëgimtarët ligjorë?
Kundër ankimit të bërë nga pala paditëse Tanush Rica dhe ndërhyrësit kryesore
Llesh Rica dhe Margarita Rica, ka ushtruar ankim kundërshtues Avokatura e Shtetit, Zyra
Vendore Vlorë, e cila kërkon mospranimin e ankimit të veçantë dhe lënien në fuqi të
Vendimit nr.62-2016-4691-(1197), datë 03.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
duke paraqitur, argumentet si më poshtë:
 Paditësi dhe ndërhyrësit kryesorë janë banues në Mirditë, ku edhe ka ndodhur ngjarja
për të cilën paditi kërkon dëmshpërblim jashtëkontraktor dhe në mënyrë fiktive kanë
ndërruar formalisht gjendjen civile dhe menjëherë kanë ngritur padi.
 Nuk mund të barazohet një vendbanim në letra me një vendbanim real të paditësve.
Vendbanimi është atje ku paditësit jetojnë dhe punojnë dhe kryejnë të gjithë
veprimtarinë e tyre jetike dhe social-kulturore.
 Gjykata nuk mund të jetë thjeshtë zbatuese formale e paragrafëve të neneve që
përcaktojnë kompetencën territoriale të saj. Ajo ka diskrecion që sipas bindjes së
brendshme të saj të çmojë dhe vendosë në bazë të provave të paraqitura kompetencën
tokësore duke parë qartë lëvizjen fiktive të gjendjes civile të kryera prej paditësve.
 Pala paditëse e ka bazuar ankimin e saj në faktin që ata banojnë në Fier dhe kjo
vërtetohet me anë të certifikatës së lëshuar nga Gjendja Civile Fier dhe pretendon se
1001
kjo provë ka fuqi të plotë provuese. Kjo certifikatë në realitet vërteton që këta shtetas
janë regjistruar në Gjendjen Civile Fier, Bashkia Fier, por nuk vërteton vendbanimin
e tyre real.
 Paditësit me veprimet e tyre të ndërrimit të shpeshtë dhe tepër formal që i bëjnë
gjendjes civile tregojnë qartë që paragjykojnë qoftë njërën, qoftë tjetrën, në një kohë
që të gjitha gjykatat zbatojnë të njëjtin ligj.
 Në zbatim të nenit 48 të K.Pr.Civile, në funksion të një gjykimi më të shpejtë dhe
efikas, për shkak të rrethanave të çështjes, kjo padi do të gjykoje më shpejt në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë, sepse pala e paditur ka një qendër atje, por edhe
pala paditëse banon në Bashkinë Rrëshen, ku dhe ka ndodhur ngjarja.
 Pala që bën ankimin kundërshtues mbështet pretendimet e saj edhe në qëndrimin e
mbajtur me Vendimin nr.00-2016-2515, datë 14.09.2016 të Gjykatës së Lartë.
 Ankimi i veçantë nuk duhet pranuar, sepse është bërë nga përfaqësuesi me prokurë i
palës paditëse dhe ndërhyrësve kryesorë, ndërkohë që në prokurë nuk kanë tagra që
të bëjnë ankim ndaj vendimeve të ndërmjetme siç është vendimi për shpallje
moskompetence ndaj të cilit është bërë ankimi i veçantë.

VËREN
1. Paditësi Tanush Rica dhe ndërhyrësit kryesorë Margarita Rica dhe Llesh Rica me
kërkesëpadinë drejtuar gjykatës, kundër të paditurit shoqëria O.SH.E.E. sh.a. kërkojnë
shpërblimin e dëmit pasuror dhe jopasuror për vdekjen e të ndjerës Dilore Rica, si
rezultat i përshkimit të të trupit të saj nga rryma elektrike me datë 07.02.2010.
2. Në seancën gjyqësore të datës 03.11.2016 pala e paditur shoqëria O.SH.E.E. sh.a
kërkoi shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
duke pretenduar se në çështjen objekt gjykimi kërkohet shpërblim dëmi pasuror dhe
jopasuror mbi ngjarjen e ndodhur në datën 07.02.2010, duke pretenduar nga pala
paditëse se kanë qenë veprimet dhe mosveprimet me faj të palës së paditur që kanë
sjellë pasojën, vdekjen e të ndjerës Dilore Rica.
3. Sipas palës së paditur në kërkesën e saj në zbatim të nenit 48 të K.Pr.Civile, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier nuk përfshihet në gjykatat që kanë kompetencë tokësore për
gjykimin e kësaj çështjeje, sepse e paditura shoqëria O.SH.E.E. sh.a e ka selinë në
Tiranë, vendi ku ka ndodhur shkaktimi i dëmit (vdekja e të ndjerës Dilore Rica) është
rrethit Mirditë, vërtetuar nga certifikata e vdekjes lëshuar nga Gjendja Civile Rrëshen,
certifikata familjare për Llesh Ricen dhe Margarita Ricen është lëshuar nga Bashkia
Durrës, certifikata personale për Tanush Ricen është lëshuar nga Bashkia Fier.
4. Gjykata Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2016-4691-(1197), datë 03.11.2016,
ka vendosur:
 Të shpallë moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për gjykimin
e çështjes civile me nr.Regj. Them. 21234-01481-62-2016-(1395), datë regjistrimi
04.07.2016, që i përket paditës Tanush Rica, ndërhyrës kryesor Margarita Rica dhe
Llesh Rica, e paditur O.SH.E.E sh.a., me objekt Shpërblim dëmi pasuror dhe jopasuror.
 Dërgimin e akteve gjykatës kompetente Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
4.1. Duke arsyetuar: “... omissis ... Gjykata në lidhje me përcaktimin e gjykatës
kompetente për gjykimin e çështjes objekt gjykimi nga pikëpamja tokësore i referohet
dispozitave ligjore ... në nenin 48 të K.Pr.Civile ... neni 12 i K.Pr.Civile. ... Nga aktet
e paraqitura në gjykim rezultoi se paditësi Tanush Rica figuron i regjistruar në Zyrën
1002
e gjendjes Civile nr.4, Fier. Ndërhyrësit kryesorë Llesh Rica dhe Margarita Rica
figurojnë të regjistruar në Zyrën e Gjendjes Civile nr.4, Durrës. E ndjera Dilore Rica
sipas certifikatës së vdekjes rezulton se ka qenë e regjistruar në Zyrën e Gjendjes
Civile Rrëshen. Ngjarja vdekja e të ndjerës Dilore Rica rezulton se ka ndodhur në
fshatin Shebe të Rrëshenit. ...Në këto kushte ... Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë është
gjykata që ka kompetencë tokësore për shkak se ka në juridiksion vendin ku është
shkaktuar vdekja e të ndjerës Dilore Rica.(...).”.
5. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Tanush Rica dhe
ndërhyrësit kryesore Llesh Rica dhe Margarita Rica, me shkaqet sa më lart.
6. Kundër ankimit të veçantë bërë ka ankim kundërshtues Avokatura e Shtetit, Zyra
Vendore Vlorë, duke paraqitur, argumentet si në pjesën hyrëse të vendimit
7. Ky Kolegj vlerëson të pabazuar në ligjin procedural, vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e kësaj gjykate, duke i
dërguar padinë dhe aktet bashkëngjitur Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, dhe për këtë
shkak ai duhet të prishet.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe
shkakut të padisë, vendimit të gjykatës dhe ankimit të veçantë të paraqitur dhe ankimit
kundërshtues, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
9. Ky Kolegj vëren se nëpërmjet kërkesëpadisë objekt gjykimi, pala paditëse dhe ndërhyrësit
kryesorë kërkojnë efektivisht shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor të shkaktuar si rezultat
i vdekjes së të afërmit të tyre, të ndjerës Dilore Rica për shkak të veprimeve të paligjshme
të të paditurit OSHEE sh.a.
10. Në referim të objektit dhe shkakut të kësaj kërkesëpadie, dispozita rregulluese e
K.Pr.Civile për identifikimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale për
zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje do të jetë neni 48 i K.Pr.Civile. Në zbatim të kësaj
dispozite, paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e
vendit ku ka banimin i padituri, po ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar
dëmi dhe në rast se kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i
shëndetit, padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi. Pala
paditëse dhe ndërhyrësit kryesorë në gjykim kanë pretenduar se është pikërisht paragrafi i
dytë i nenit 48 të K.Pr.Civile që njeh si kompetente nga pikëpamja tokësore Gjykatën e
11. Kolegji Civil konstaton se, sikurse ka rezultuar edhe nga dokumentacioni zyrtar i zyrës së
gjendjes civile, paditësit kanë jetuar në mënyrë të vazhdueshme në Bashkinë Rrëshen dhe
fshatrat rreth saj, ka pasur një shpërngulje në Bashkinë Durrës nga viti 1996 deri në vitin
2005, vit në të cilin janë shpërngulur përsëri në Rrëshen (Mirditë), certifikata e vdekjes e
së ndjerës Dilore Rica është lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile, Bashkia Rrëshen,
ndërkohë që rezulton se vetëm paditësi Tanush Rica është regjistruar me vendbanim në
Fier, L. “16 Prilli”, R.4, sipas çertifikatës personale nr.009792408, datë 26.05.2016 të
lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile të Bashkisë Fier, në periudhën që ka depozituar
kërkesëpadinë objekt gjykimi.
12. Në rrethanat e mësipërme, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, i është referuar nenit 12 të
K.Pr.Civile, sipas të cilit koncepti i vendbanimit, nuk është thjeshtë formal, por është
konkret dhe identifikohet me vendin real ku paditësit qëndrojnë zakonisht ose shumicën e
kohës dhe duke përdorur për këtë qëllim kritere të tilla si, lidhjen e marrëdhënieve të tyre
të punës, zotërimin e pasurisë apo ushtrimin e aktiviteteve të tjera të qëndrueshme të jetës
së tyre të përditshme.
1003
13. Në vijim të këtij argumentimi, Kolegji Civil thekson se identifikimi i vendbanimit të një
personi duhet analizuar në mënyrë substanciale nëpërmjet një interpretimi funksional të
nenit 12 të K.Civil. Sipas parashikimit të kësaj dispozite, banimi është vendi ku personi,
për shkak të punës apo të shërbimit të përhershëm, të ndodhjes së pasurisë apo të
realizimit të interesave të veta, qëndron zakonisht ose të shumtën e kohës.
14. Në këtë kuptim, ky Kolegj vlerëson se të dhënat dhe përbërësit që rezultojnë nga aktet e
gjendjes civile, sikurse edhe ai i vendbanimit, janë akte zyrtare dhe si të tilla të
rëndësishme për procesin e të provuarit në një gjykim civil. Megjithatë, nisur nga natyra e
mosmarrëveshjes, arsyet e kërkimit dhe prapësimit të palëve ndërgjyqëse, pa vënë në
diskutim të dhënat që përmban akti i gjendjes civile lidhur me vendbanimin, rast pas rasti,
gjykata shqyrton e vlerëson edhe rrethana e të dhëna të tjera të lidhura me banimin dhe
qëndrimin e individëve, të nevojshme për zgjidhjen e drejtë të çështjes objekt gjykimi.
15. Në analizë të këtij argumentimi, Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier është dhënë në kundërshtim me parashikimet e nenit 48, paragrafi i dytë i
K.Pr.Civile mbi përcaktimin e kompetencës tokësore në rastet e padive për shpërblimin e
dëmit jashtëkontraktor, ndaj dhe për këtë arsye duhet të prishet.
16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.62-2016-4691-
(1197), datë 03. 11. 2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për vazhdimin e gjykimit po në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62-2016-4691-(1197), datë 03.11.2016, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2017
1004
VENDIM


palëve:
PADITËS: LUAN ÇELO.

I PADITUR: HARUN ÇELO,
XHEVAIRE RABI
PASURIVE TË PALUAJTSHME
GJIROKASTËR.
PERSON I TRETË: PETREF ÇELO,
VEHIP ÇELA,
SHABAN ÇELO.
OBJEKTI:
Saktësim kufijsh.
Korrigjim i gabimit teknik në hartën kadastrale të pasurisë së paditësit
në mbështetje të formularit nr.6 të ndarjes së tokave
në bazë të Ligjit 7501 ”Për Tokën" dhe AMTP.
Detyrimin e Z.V.R.P.P. Gjirokastër të bëjë korrigjimet e nevojshme
në mbështetje të aktit të ekspertimit topografik.
Baza Ligjore: Neni 31,32, 154 e vijues 1 K.Pr.Civile ,
Ligji 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative"
dhe 33/2012 “Për Regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme”, neni 30/b dhe 73.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.611,

datë 13.10.2016, ka vendosur:
“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër për gjykimin e çështjes administrative nr.497(31014-
00303-85-2016) Regj.Them., me datë regjistrimi 15.06.2016.
Dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi Gjykatës Kompetente Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër”.
Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, kjo e fundit i

është drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
1005
- Kërkimi i paditësit nuk është bërë mbi përcaktimet e nenit 157 të Kodit Civil, kërkimi
është i natyrës administrative pasi konsiston në korrigjimin e gabimit teknik në hartën
kadastrale duke u përcaktuar kufijtë e pronës së tij sipas formularit 6. Paditësi kërkon
detyrimin e palës se paditur ZRPP Gjirokastër të bëjë korrigjimin mbështetur në aktin
e ekspertimit të kryer në funksion të kërkimit për korrigjimin e hartës.
- Është detyrë e gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, që të kuptojë drejtë natyrën e
konfliktit të krijuar ndërmjet palëve, shkakun ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të
ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej tyre. Sa me sipër është shprehur qartë edhe në vendimin Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.03/2012.
- Në këto kushte në bazë të nenit 7 të ligjit nr.49/12 kompetenca lëndore për shqyrtimin
e kësaj çështje i përket Gjykatës Administrative të Shkallës së parë Gjirokastër.
- Neni 7 I Ligjit nr.49/2012” Kompetenca lëndore” përcakton se:
Gjykatat administrative janë kompetente për:
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose mosveprimit
të organit publik.
- Referuar kërkimit të padisë, shkakut të saj arrihet në konkluzionin se paditësi nuk
kërkon “saktësimin e kufijve”, por kërkon nga pala e paditur ZRPP Gjirokastër të
bëjë regjistrimin e pasurisë së tij, pas korrigjimit të hartës, në bazë të formularit nr.6.
- Pala paditëse ka përcaktuar si bazë ligjore të pretendimeve të saj Ligjin nr.49/2012,
dt. 03.05.2012 dhe Ligjin nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”,
duke e trajtuar pretendimin e saj si një gjykim administrativ dhe jo si një gjykim që
duhet të zgjidhe një mosmarrëveshje pronësie, fakt ky konfirmuar nga shtjellimi i
kërkimeve në pjesën arsyetuese të padisë.

VËREN
Se paditësi Luan Çelo ka paraqitur kërkesë padi në Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër, kundër palëve të paditura Harun Çelo, Xhevahire Rabi dhe
ZVRPP Gjirokastër dhe me palë të interesuara Petref Çelo, Vehip Çela dhe Shaban Çelo, me
objekt si në pjesën hyrëse të vendimit.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.611, datë
“•Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër për gjykimin e çështjes administrative nr.497(31014-00303-85-2016)
Regj.Them., me datë regjistrimi 15.06.2016.
•Dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi Gjykatës Kompetente Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër”.
Me arsyetimin se, a)Gjykata çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit
ndodhemi përpara një gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e
K.Pr.Civile, siç është për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose
një të drejte;
1006
Ky fakt rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të K.Pr.C. sipas të cilit: “Padia mund të
ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesit të ligjshëm që është shkelur:
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte: c)
për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”.
Sa më sipër, në analizë të kërkimit të palës paditëse Luan Çelo dhe shkakut ligjor ku
mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një kërkesë padie për “saktësim kufijsh” për të
cilat paditësi dhe të paditurit kanë mosmarrëveshje midis tyre. Me padinë objekt shqyrtimi
paditësi Luan Çelo kërkon të saktësojë kufijtë me kufitarët, palët e paditura.
Për sa më sipër konstatohet se kërkimet e palës paditëse në këtë gjykim janë të natyrës
civile, pasi ajo me anë të kësaj padie synon të deklarojë të pasakta të dhëna të cilat kanë
pasojë juridike për të dhe të bëjë korrigjimin e tyre. Nuk rezulton që paditësi në këtë proces të
kundërshtojë akte të nxjerra nga organi administrativ Z.V.R.P.P. Gjirokastër. Kërkimet objekt
gjykimi nuk mund të jenë të natyrës administrative dhe të gjykohen nga gjykatat
administrative në përputhje me ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” edhe për faktin se
e drejta që paditësi pretendon që i është cënuar, nuk ka ardhur nga një veprim apo mosveprim
i një organi publik, por ka të bëjë me mbivendosjen e pasurisë së paditësit me palët e paditura
dhe mospërcaktimi i kufijve të tyre.
Pas dërgimit të çështjes në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, kjo e fundit i
është drejtuar Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e kompetencës, duke


kompetente.”


“Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së
cilës i dërgohet.
vendos për rregullimin e kompetencës. sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë
të nenit 63 të këtij Kodi.”
1007
1. Vendimi nr.611, datë 13.10.2016, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Gjirokastër, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, në lidhje me kompetencën lëndore të
arsyetimit të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimi i
paraqitur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, nuk përmban shkaqe për cënimin e
vendimit nr.611, datë 13.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
konstaton se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, ka arsyetuar drejtë në
lidhje me zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës
lëndore.
6. Kolegji vlerëson se, kërkimi parë, i cili është dhe kërkimi kryesor i parashtruar nga
paditësi ka plotësisht natyrë dhe buron nga një mosmarrëveshje civile, pra ka të bëjë me
saktësimin e kufijve, për të cilat paditësi dhe të paditurit kanë mosmarrëveshje midis tyre. Me
padinë objekt shqyrtimi paditësi Luan Çelo kërkon të saktësojë kufijtë me kufitarët, palët e
paditura. Për sa më sipër konstatohet se kërkimet e palës paditëse në këtë gjykim janë të
natyrës civile, pasi me anë të kësaj padie synon të deklarojë të pasakta të dhëna të cilat kanë
pasojë juridike për të dhe të bëjë korrigjimin e tyre. Nuk rezulton që paditësi në këtë proçes të
kundërshtojë akte të nxjerra nga organi administrativ Z.V.R.P.P. Gjirokastër.
Kërkimet e tjera kanë të bëjnë me urdhërimin e ZVRPP të bëjë korrigjimet e
nevojshme si në hartën kadastrale të pasurisë së paditësit po dhe korrigjimet e nevojshme në
mbështetje të aktit të ekspertimit.
7. Në vijim të sa më sipër, me Vendimin Unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të
Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili ka arritur në interpretimin unifikues si më
poshtë:
A. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative
dhe këto kërkime konstatohen nga gjykata se janë një bashkim i thjeshtë i tyre, atëherë
referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 e 23 të ligjit nr.49/2012, gjykata duhet të
veçojë objektet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore duke ja kaluar ato gjykatës
kompetente.
B. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative
dhe këto kërkime konstatohen nga gjykata se janë një bashkim i ndërvarur mes tyre, atëherë
referuar nenit 55 të K.Pr.Civile dhe nenit 24 të ligjit nr.49/2012 dhe në zbatim të parimit “lex
specialis derogate generair” gjykata kompetente është si më poshtë:
-Kur në objektin e gjykimit pala paditëse, ndër të tjera, ka për objekt kundërshtimin e
një akti administrativ dhe nga pasojat e aktit prodhohen pasoja civile, në çdo rast kompetente
është gjykata administrative.
1008
-Kur një ndër objektet e gjykimit është një kërkim me natyrë civile, por që është i
lidhur ngushtë me aktin administrativ dhe pasojat e këtij akti kanë ardhur nga vullneti
shtetëror, atëherë përsëri gjykata kompetente është gjykata administrative,
-Kur objektet e tjera të padisë jo të natyrës së mosmarrëveshjes administrative janë të
ndërvarura nga pasojat e aktit administrative dhe në këtë rast kjo të çon tek kompetenca e
gjykatës administrative.
C. Kur nga objekti dhe shkaku ligjor i padisë, mosmarrëveshja objekt gjykimi
rezulton të jetë e natyrës civile dhe si rezultat i zgjidhjes së pasojave të çështjes me natyrë
civile mund të urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative, si p.sh. urdhërimi i
ZVRPP për kryerjen e fshirjes apo regjistrimin e një prone të caktuar, atëherë shqyrtimi i
këtyre çështjeve do të jetë në kompetencë të gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjet civile.
8. Me Vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur: "... Në këto kushte Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë e
ndryshojnë {interpretimin njësues të dhënë ligjin nr.49/2012 në pag 46 pikat A dhe B të
vendimit nr.4, datë 110.12.2013, të KBGjL si vijon:
“Kur në objektin e gjykimit të një çështjeje ka disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë lidhje të thjeshtë në mes tyre apo
janë edhe të ndërvarura nga njëra-tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 e
23 të ligjit nr.49/2012 gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj
lëndore duke ia kaluar ato gjykatës kompetente. ..."
Në referim të këtij vendimi të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe
gjithashtu referuar rastit konkret dhe objektit konkret të padisë na rezulton se jemi para rastit
të parashikuar në germën “C” pasi kemi objektin kryesor të padisë që është “Saktësim i
kufijve”, që është një kërkim me natyrë civile në varësi të zgjidhjes së kësaj
mosmarrëveshjeje mund të lindë nevoja që gjykata të kryejë një ose disa urdhërime me
karakter administrativ që kanë të bëjnë me urdhërimin e organit shtetëror ZVRPP -
Gjirokastër të kryejë regjistrimin e pasurisë së paditësit apo ndryshimin e hartave treguese të
pasurive të palëve.
Pra në vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04.2014, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë e ndryshojnë {interpretimin njësues të dhënë në ligjin nr.49/2012 në pag 46 pikat A
dhe B të vendimit nr.4, datë 110.12.2013 të KBGjL}, por nuk prekin germën “C” të atij
vendimi, i cili ka lidhje me çështjen konkrete të ngritur nga paditësi.
13.10.2016, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, me të cilin është
shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes me nr.regj. them. 21272-00942-
212016, datë 09.11.2016, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.611 datë 13.10.2016, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 28.02.2017
1009
VENDIM


PADITËSE: EVGJENI SHKUPA

SHOQËRORE SHKODËR
OBJEKTI:
1. Pavërtetësinë e pjesshme të regjistrit Themeltarë nr.4 faqe 148
2. të ish ndërmarrjes së Ndërtimit Lushnje,
3. në lidhje me identitetin tim nga Evxheni Luci Xhoxhi
4. në Evgjeni Pavli Xhoxhi.
2. Pavërtetësinë e pjesshme të regjistrit themeltare nr.2, faqe 168
të ish ndërmarrjes Tregtare të Artikujve të Ndryshëm (NTAN) Lushnjë,
të identitetit tim nga Evgjeni Luigj Xhoxhi.
3. Pavërtetësinë e pjesshme të regjistrit themeltare nr.3, faqe 471
të ish ndërmarrjes Ushqimit Social Shkodër,
të identitetit tim nga Evgjeni Paveli Shkupa në Evgjeni Pavli Shkupa.
Baza Ligjore: Neni 32, 388 të Kodit të Procedurës Civile,
Ligji nr.7703, “Për sigurimet shoqërore në RSH”.

Konstatimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër për shqyrtimin e çështjes civile me nr.1786 Akti dhe dërgimin e
akteve Gjykatës e Shkallës së Parë Administrative Shkodër.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin

59/2 dhe 62 të K.Pr.Civile, paditësja Evgjeni Shkupa, duke kërkuar prishjen e vendimit
nr.1345, (4967), datë 15.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, me shkaqet si më poshtë:
 Paditësja ka kërkuar pavërtetësinë e pjesshme të regjistrit themeltarë të punonjësve,
në tre qendra pune të pretenduara nga ajo se ka punuar, në lidhje me identitetin e saj.
 Vendimi i gjykatës është në respektimin dhe zbatimin e gabuar të ligjit procedurial.
1010
 Meqenëse këto ndërmarrje nuk ekzistojnë më, në rastin kur një akt zyrtarë ka gabime,
atëherë i lind e drejta për të bërë ndreqjen e këtyre gabimeve dhe në bazë të nenit
32/c të K.Pr.Civile i është drejtuar gjykatës civile me padi duke kërkuar pavërtetësinë
e pjesshme të regjistrit themeltarë të punonjësve, në lidhje me identitetin e saj (ka
gabim në gjeneralitetet e saj)

VËREN
1. Paditësja ka paraqitur një padi, ku ka parashtruar kërkimet e tij dhe ka
përcaktuar personat kundër të cilëve kundrejtohen ato, para Gjykatës së Shkallës së Parë
Shkodër. Padia është paraqitur në gjykatë pas hyrjes në fuqi të Ligjit 49/2012 për
gjykimin nga gjykatat administrative.
2. Objekti i padisë objekt gjykimi është detyrimi i palës së paditur një organ
administrativ të njohë si të pavërtetë përmbajtjen e një akti zyrtar, sikurse është Regjistri
Themeltar nr.4, faqe 148 të ish ndërmarrjes së Ndërtimit Lushnjë; Regjistri Themeltar
nr.2, faqe 168 të ish ndërmarrjes Tregtare të Artikujve të Ndryshëm (NTAN) Lushnjë dhe
Regjistri Themeltar nr.3, faqe 471 të Ish ndërmarrjes Ushqimit Social Shkodër.
3. Në seancën gjyqësore të datës 15.11.2016, gjykata, pasi dëgjoi shpjegimet e
paditësit dhe të përfaqësuesit të palës së paditur, në përputhje me nenin 158/a të
K.Pr.Civile, vlerësoi të ndalet në shqyrtimin e kompetencës lëndore të saj.
4. Paditësja pretendoi që gjykimi i çështjes të vazhdonte nga Gjykata e Shkallës
së Parë Shkodër, pasi sipas tij çështja objekt gjykimi bën pjesë në kompetencën lëndore të
saj.
 Konstatimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.1786 Akti dhe dërgimin e akteve Gjykatës e Shkallës së
Parë Administrative Shkodër.
 Duke arsyetuar: “... omissis... pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit
32/c të Kodit të Procedurës Civile,objekti i saj është i lidhur me njohjen dhe ndryshimin
dhe e të dhënave në regjistër, si një akt administrativ i cili do të trajtohet nga ana e një
organi administrativ, përkatësisht Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër,
në procedurën administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e posaçme publike
administrative. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja është me një organ administrativ publik
lidhur me aktivitetin publik administrativ të tij, për një akt administrativ, vërtetësia ose jo
e të cilit, krijon të drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët pjesëmarrëse në
çështjen gjyqësore. Në këto kushte, duke u mbështetur në nenin 7/a të ligjit nr.49/2012,
lënda për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër, dhe për pasojë Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër çmon se nuk mund të
vazhdojë me gjykimin e mëtejshëm të saj. ...Në mbështetje të këtij arsyetimi, Gjykata e
Shkallës së Parë Shkodër, çmon të sjellë në vëmendje se konkluzionet e mësipërme
mbështeten edhe në një praktikë tashmë të konsoliduar të Gjykatës së Lartë (shih
vendimet nr.1633, datë 10.06.2001; nr.3969, datë 15.10.2015; nr.2373, datë 08.06.2016,
të Gjykatës së Lartë).(...).”.
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë paditësja Evgjeni Shkupa, me shkaqet
sa më lart.
1011
7. Ky Kolegj vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, për
moskompetencën lëndore të kësaj gjykate, është në kundërshtim me Ligjin nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, Kodin e Procedurës Civile dhe praktikën e Gjykatës
së Lartë.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së drejtës
proceduriale, kompetenca lëndore (pra se cila gjykatë është kompetente për të gjykuar një
çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm procesin
gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin
që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe një
gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile,
neni 7 i Ligjit 49/2012).
9. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se në çfarë rastesh dhe në
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për të gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin
e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012“Për organizimin
kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen qartë në
nenin 7 të këtij ligji.
11. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së mosmarrëveshjes
që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative. Për
identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si
dhe statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis
fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai
pretendon se i janë cënuar.
12. Nga studimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore, dhe referuar objektit të padisë,
rezulton se paditësja ka pretenduar: “Pavërtetësinë e pjesshme të Rregjistrit Themeltarë të
Punonjësve në lidhje me identitetin në disa qendra pune, në të cilat pretendon se ka
punuar”.
13. Kolegji konstaton se, pavarësisht mënyrës se si pala paditëse ka formuluar kërkimet në
padi, kjo palë kërkon të njoh gjyqësisht vjetërsinë e punës për periudha të caktuara, të
cilat pretendon se i ka kryer gjatë jetës së saj, të cilat nuk njihen nga DRSSH Shkodër,
sepse në Regjistrin Themeltarë të Punonjësve nuk figuron e shënuar saktë atësia e
paditëses Evgjeni Shkupa për disa periudha të pretenduara nga ana e saj.
14. Kolegji Civil çmon se referuar pretendimeve të ngritura në padi, si dhe shpjegimeve të
kryera nga palët në proces, evidentohet qartësisht se në thelb, pala paditëse kërkon të
vërtetojë një fakt juridik, duke e bërë gjykimin tërësisht të një natyre civile.
15. Gjithashtu Kolegji vëren se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është e natyrës civile, pasi
në këtë rast, asnjë nga palët ndërgjyqëse nuk ushtron pushtet shtetëror në kuptim të
shprehjes së vullnetit të tij (pra nuk kemi akte të dala nga organi shtetëror apo veprime të
tij, të cilat të goditen nga ana e paditëses). Pala e paditur në këtë gjykim, nuk sillet si një
organ administrativ në kuptim të ushtrimit të autoritetit të tij, por si një subjekt i së drejtës
civile prej të cilit, pala paditëse ka kërkuar që t’i njohë vjetërsinë në punë, të cilën
pretendon se e ka realizuar dhe nuk është përgjegjësi e saj të plotësojë, mirëmbajë dhe
ruaj Regjistrat Themeltarë të Punonjësve.
1012
16. Në kushtet kur në rastin objekt shqyrtimi nuk kërkohet që të korrigjohet një e dhënë e
gabuar që pasqyron një dokument zyrtar, por kërkohet të njihet një fakt juridik, jemi
tërësisht para një gjykimi civil dhe për këtë arsye, kërkimet në këtë gjykim referohen dhe
gjejnë bazueshmëri në Kodin Civil dhe K.Pr.Civile.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në lidhje me përcaktimin e shkakut të padisë, duhej
të kishte marrë në konsideratë dhe përfundimin unifikues të arritur në Vendimin
Unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është
mbajtur qëndrimi se: “....gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar
padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga
paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht
dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të
mbrojë. Në këtë rast, gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë
cënuar...”.
18. Kolegji Civil, bazuar në qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë të shprehur edhe në vendimin nr.3/2013, si dhe nenin 8, gërma “b” të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i titulluar “Mosmarrëveshjet, të cilat nuk
shqyrtohen në gjykatën administrative”, në të cilin pasqyrohet se: “Gjykata administrative
nuk shqyrton mosmarrëveshjet: ....b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuqi,
është në kompetencën e një gjykate tjetër”, vlerëson se gjykata që ka kompetencë lëndore
për gjykimin e kësaj çështjeje është gjykata civile.
19. Për sa më sipër arsyetoi, Kolegji Civil, konkludon se vendimi nr.1345 (4967), datë
15.11.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka shpallur moskompetencën
lëndore të kësaj gjykate duhet të prishet, duke dërguar çështjen për vazhdimin e gjykimit
në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1345 (4967), datë 15.11.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2017
1013
VENDIM


palëve:
PADITËS: DAMIN BEJKO.

TË PADITUR: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE,
DREJTORIA RAJONALE DURRËS.
ZYRA PËRMBARIMORE DURRËS,
QEFSEE KACELI (SHIJAKU),
OSMAN KACELI.
OBJEKTI:
1. Pezullimin e ekzekutimit të veprimeve përmbarimore
të të paditurit Zyra Përmbarimore Durrës.
2. Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të Njoftim - Konfirmim
Titull Ekzekutiv nr.302, datë 05.02.2016, të lëshuar nga i padituri
Enti Kombëtar i Banesave, Drejtoria Rajonale Durrës.
3. Shfuqizimin e urdhrit të ekzekutimit nr.11-2016-4368(677),
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës lëshuar për Njoftim - Konfirmim
Titull Ekzekutiv nr.302 datë 05.02.2016,
pasi Titulli Ekzekutiv është absolutisht i pavlefshëm.
4. Detyrimin e të paditurve të paguajnë shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Akti normativ nr.3, datë 01.03.2012,
“Për lirimin e banesave Pronarëve të ligjshëm nga qytetarët e pastrehë
banues në pronat ish pronë e subjekteve të shpronësuara”,
neni 31, 501/e, 512/ç, 609 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1815, datë 02.12.2016, ka

vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.21282-
03256 (2507), datë 04/11/2016 regjistrimi, që i përket paditësit Damin Bejko.
-Dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës”.
Kundër vendimit nr.1815, datë 02.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, ka

bërë ankim të veçantë të paditurit Qefsere Kaceli dhe Osman Kaceli, të cilët parashtrojnë
këto shkaqe:
1014
- Së pari: Në objektin e padisë por dhe në shpjegimet e dhëna në seancë gjyqësore nga
paditësi Damian Bejko është paraqitur kërkimi për pezullimin e veprimeve
përmbarimore nga Zyra e Përmbarimit Durrës d.m.th. kërkohet pezullimi i veprimit
përmbarimor i lajmërimit për ekzekutim vullnetar (shkresa nr.05/5116 Prot, datë
26.10.2016).
- Ky kërkim i objektit të padisë kundërshtimi i veprimeve përmbarimore bazohet në
nenin 610 të K.Pr.Civile dhe referuar këtij objekti kemi mendimin se gjykata e rrethit
gjyqësor Durrës është kompetente për gjykimin e këtij objekti dhe aq më tepër që
gjykata pasi mbylli shqyrtimin gjyqësor dhe dëgjoi pretendimet e fundit të palëve
duhet të rrëzonte këtë kërkim të objektit të padisë si të pa bazuar në ligj e në prova
dhe nuk kishte shkak të shpallte moskompetencën e gjykimit.
- Së dyti: Në lidhje me kërkimin e dytë të objektit të padisë: “Deklarimin e
pavlefshmërisë absolute të Njoftimit-Konfirmim Titulli Ekzekutiv nr.302, datë
05.10.2016, të lëshuar nga i padituri Enti Kombëtar Banesave, Drejtoria Rajonale
Durrës” konfirmojmë se:
- Sipas pikëpamjes sonë duke qenë se Njoftimit-Konfirmim Titulli Ekzekutiv nr.302,
datë 05.10.2016, është akt administrativ i nxjerrë nga Enti Kombëtar i Banesave,
Drejtoria Rajonale Durrës kompetente për shqyrtimin e pavlefshmërisë absolute të
aktit administrativ është Gjykata Administrative Shkallës Parë Durrës sipas nenit 7 e
11 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionim in e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe vendimit unifikues të Gjykatës
Lartë nr.4, datë 10.12.2013.
- Në këto rrethana gjykata rrethit Gjyqësor Durrës duhet ta veçonte këtë kërkim të
objektit të padisë dhe ta dërgojë për kompetencë lëndore e tokësore për gjykim
gjykatës administrative të shkallës parë Durrës dhe të vazhdonte gjykimin dhe të
shprehej për dy kërkimet e tjera të objektit të padisë kundërshtim të veprimeve
përmbarimore.
- Së treti: Nga pala paditëse në objektin e padisë është kërkuar të deklarohet nga
gjykata se titulli ekzekutiv nr.302, datë 05.10.2016, Enti Kombëtar i Banesave,
Drejtoria Rajonale Durrës është i pavlefshëm sipas nenit 609 të K.Pr.Civile.
- Duke qene se kërkohet deklarimi i pavlefshëm i titullit ekzekutiv sipas nenit 610 të
K.Pr.Civile përsëri në vështrim të nenit 41 e vijues të K.Pr.Civile rezulton se organi
kompetent për të shqyrtuar këtë objekt të padisë është gjykata e rrethit gjyqësor
Durrës dhe në këto kushte nuk ka vend që gjykata të shpallë mos kompetencën për
këtë objekt gjykimi.
- Për sa parashtruam më sipër gjykata e faktit Durrës duhet ta veçonte kërkimin e
objektit të padisë "Deklarimin e pavlefshmërisë absolute të Njoftimit-Konfirmim
Titulli Ekzekutiv nr.302, datë 05.10.2016, të lëshuar nga i padituri Enti Kombëtar i
Banesave, Drejtoria Rajonale Durrës "si akt administrativ” dhe ta dërgojë për
kompetencë lëndore e tokësore për gjykim Gjykatës Administrative të shkallës parë
Durrës dhe të vazhdonte gjykimin e çështjes dhe të shprehej për dy kërkimet e tjera të
objektit të padisë kundërshtim të veprimeve përmbarimore dhe pavlefshmërinë e
titullit ekzekutiv të kërkuara nga pala paditëse në baze të neneve 609 e 610 të
K.Pr.Civile pasi gjykata ishte kompetente për shqyrtimin e këtyre dy kërkimeve.
- Duke qenë se gjykata kishte mbyllur hetimin gjyqësor pasi kishte dëgjuar pretendimet
e palëve dhe kishte administruar provat shkresore dhe ishte në shpalljen të vendimit
të saj përsa i përket dy kërkimeve të objektit të padisë kundërshtim të veprimeve
përmbarimore dhe pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv të kërkuara nga pala paditëse në
bazë të neneve 609 e 610 të K.Pr.Civile gjykata duhet të shprehet pasi ishte
kompetente për shqyrtimin e këtyre dy kërkimeve të objektit të padisë dhe në themel të
1015
zgjidhjes së çështjes të rrëzonte kërkesën e padisë për këto dy kërkime si të pa
bazuara në ligj dhe në prova.

VËREN
Pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është regjistruar për gjykim çështja
civile nr.21282-03256 (2507), që i përket paditësit Damin Bejko, me të paditur Enti
Kombëtar i Banesave - Drejtoria Rajonale Durrës (në vijim EKB), Zyra Përmbarimore
Durrës, Qefsere Kaceli dhe Osman Kaceli dhe me objektin e cituar në pjesën hyrëse të
vendimit.
Pala e paditur Enti Kombëtar i Banesave (EKB) - Drejtoria Rajonale Durrës është
një njësi rajonale e Entit Kombëtar të Banesave dhe vetë ky është institucion me
vetëfinancim, në varësi të Ministrisë të Zhvillimit Urban, i pajisur me personalitet juridik,
i krijuar për një kohëzgjatje të pacaktuar me Vendim të Këshillit të Ministrave. Objekt i
veprimtarisë së Entit Kombëtar të Banesave është financimi, ndërtimi dhe shitja e
banesave në kushtet e konkurrencës së lirë, për sigurimin e të ardhurave të mjaftueshme
për vazhdimin e veprimtarisë, për mbështetjen e politikave sociale të strehimit dhe për
sigurimin e banesave me kosto të ulët, në përputhje me Ligjin nr.9232, datë 13/05/2004,
“Për programet e strehimit të banorëve të zonave urbane”, i ndryshuar.
Rezulton se sipas parashikimeve të Aktit Normativ nr.3, datë 01/03/2012, Enti
Kombëtar i Banesave është organi i ngarkuar për zbatimin e këtij akti duke filluar nga
evidentimi i personave që kanë statusin e të pastrehut dhe që janë banorë të banesave të
ish pronarëve të cilët kanë përfituar nga procesi i kthimit dhe kompensimit të pronave dhe
në vijim të gjitha procedurat deri në lirimin e tyre pronarëve të ligjshëm. Pala e paditur
Zyra e Përmbarimit Durrës është person juridik buxhetor (shërbimi përmbarimor
shtetëror) aktiviteti i së cilës ka si objekt ekzekutimin e titujve ekzekutive, referuar
parashikimeve të Ligjit nr.8730, datë 18/01/2001, "Për organizimin dhe funksionimin e
Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor.
Të paditurit Qefsere Kaceli dhe Osman Kaceli, janë persona fizikë, shtetas
shqiptarë, banues në Durrës, fakt që rezulton nga aktet e shqyrtuara si prova në gjykim.
Paditësi ka parashtruar se me shkresën nr.05/5116 prot., datë 26/10/2016,
“Lajmërim për ekzekutim vullnetar” është njoftuar nga Zyra e Përmbarimit Durrës se
duhet të ekzekutojnë vullnetarisht brenda 10 ditëve nga data e marrjes dijeni, të vendimit
nr.677, datë 07/10/2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Nga përmbajtja e shkresës përmbarimore rezulton se me datën 25/10/2016, të
paditurit Osman Kaceli dhe Qefsere Kaceli (Shijaku) kanë regjistruar pranë Zyrës së
Përmbarimit Durrës kërkesën e tyre për ekzekutimit e Urdhrit të Ekzekutimit nr.677, datë
07/10/2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Rezulton se me vendimin nr.677 (11-2016-4368), datë 07/10/2016, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës, mbi kërkesën e Entit Kombëtar të Banesave - Drejtoria Rajonale
Durrës, ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit për njoftimin nr.302, datë 05/10/2016, të Entit
Kombëtar të Banesave dhe ka urdhëruar shërbimin përmbarimor për të ekzekutuar në
mënyrë të detyrueshme titullin ekzekutiv.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1815, datë 02.12.2016, ka
vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.21282- 03256
(2507), datë 04/11/2016 regjistrimi, që i përket paditësit Damin Bejko.
1016
-Dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Durrës”.
Me arsyetimin se, duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi,
konstaton se natyra e mosmarrëveshjes është administrative, pasi konflikti që është shtruar
për zgjidhje përpara gjykatës është i lidhur me lëshimin e një urdhri ekzekutimi për një titull
ekzekutiv i cili ky i fundit ka natyrë administrative. Gjykata e Lartë ka tashmë një praktikë të
konsoliduar sa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore në rastet e shqyrtimit të kërkesës
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit.
Gjykata e Lartë në çështje të kësaj natyre është shprehur se përcaktimi i natyrës së
titullit ekzekutiv që kërkohet te ekzekutohet përmes procesit gjyqësor, dikton dhe gjykatën që
duhet të shqyrtojë kërkesën për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit.
Rezulton se titulli ekzekutiv për të cilin kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit nga
ana e paditësit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është akti administrativ i titulluar
“Njoftim- Konfirmim Urdhri Ekzekutiv: nr.1155/2 Prot. date 18.05.2015” i lëshuar nga Enti
Kombëtar i Banesave. Pikërisht ky akt që përben titullin ekzekutiv nga pikëpamja formale
është vendim individual me karakter dhe natyre administrative që krijon pasoja juridike për
subjektet ish pronarë banesat e të cilëve zotërohen nga shtetas të pastrehë. (Neni 105 K.Pr.A)
Akti i mësipërm i përmban të gjitha karakteristikat e aktit administrativ të përcaktuara
nga Neni 107 i K.Pr.A si: a) Autoritetin që ka nxjerr aktin, ku jepet qartë delegimi i
pushteteve që lidhet me nxjerrjen e aktit; b) identifikimin e palëve, të cilave iu drejtohet; c)
shpjegimin e fakteve, që janë bërë shkas për nxjerrjen e aktit; ç) bazën ligjore ku ai është
mbështetur; d) del qartë kuptimi dhe qëllimi që ai ka; dh) datën e hyrjes në fuqi; e)
nënshkrimin e personit përgjegjës të organit që e ka nxjerrë aktin etj.
Sa më sipër është shprehur qartë në nenin 7/a të Ligjit të mësipërm në të cilin
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata administrative janë kompetente për ....
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative
nga organi publik”.
Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
vendimin e tyre unifikues nr.3, datë 06.12.2013, ku kanë arritur në përfundimin se: “Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose
rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma.”
Kundër vendimit nr.1815, datë 02.12.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
kanë bërë ankim të veçantë të paditurit Qefsere Kaceli dhe Osman Kaceli , të cilët kanë

1017
kompetente.”

1. Vendimi nr.1815, datë 02.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, që ka

vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në lidhje me kompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes
objekt gjykimi.
paraqitur nga paditurit Qefsere Kaceli dhe Osman Kaceli, nuk përmban shkaqe për cënimin e
vendimit nr.1815, datë 02.12.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
Për rastin konkret, rezulton se titulli ekzekutiv për të cilin nga pala paditëse kërkohet:
Shfuqizimi i urdhrit të ekzekutimit nr.11-2016-4368 (677) datë 07.10.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës lëshuar për Njoftim-Konfirmim Titull Ekzekutiv nr.302 datë
05.02.2016, pasi Titulli Ekzekutiv është absolutisht i pavlefshëm”, është akti administrativ i
titulluar “Njoftim- Konfirmim Titulli Ekzekutiv nr.302, datë 05.10.2016” i lëshuar nga Enti
Kombëtar i Banesave. Pikërisht ky akt që përben titullin ekzekutiv nga pikëpamja formale
është vendim individual me karakter dhe natyrë administrative që krijon pasoja juridike për
subjektet ish pronarë banesat e të cilëve zotërohen nga shtetas të pastrehë. (Neni 105 K.Pr.A)
Akti i mësipërm i përmban të gjitha karakteristikat e aktit administrativ të përcaktuara
nga Neni 107 i K.Pr.A si: a) Autoritetin që ka nxjerr aktin, ku jepet qartë delegimi i
pushteteve që lidhet me nxjerrjen e aktit; b) identifikimin e palëve, të cilave iu drejtohet; c)
shpjegimin e fakteve, që janë bërë shkas për nxjerrjen e aktit; ç) bazën ligjore ku ai është
1018
mbështetur; d) del qartë kuptimi dhe qëllimi që ai ka; dh) datën e hyrjes në fuqi; e)
nënshkrimin e personit përgjegjës të organit që e ka nxjerrë aktin, etj.
7. Në vijim të sa më sipër, si në rastin e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore
apo pezullimit të këtyre veprimeve, apo dhe shfuqizimin e urdhrit të ekzekutimit që rrjedh
nga një akt administrativ, çështja ka natyrë administrative, pasi lënda është administrative dhe
nuk mund të jetë e natyrës civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të
përcaktuar kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është
administrative.
ekzekutiv, kundërshtim i veprimeve përmbarimore, që buron nga përmbushja e vullnetit
administrativ apo mosmarrëveshja gjyqësore ka në themel konflikt administrativ, kompetenca
lëndore për shqyrtimin e tyre i përket gjykatave administrative. Në çdo rast, kur ndodhemi
përpara gjykimit të një kërkese me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore apo
pezullimit të këtyre veprimeve, nëse ai buron nga një mosmarrëveshje me natyrë
administrative për pasojë edhe gjykimi i saj do të duhet të ndjekë të njëjtin fat, duke diktuar
dhe gjykatën që duhet të shqyrtojë çështjen, e cila në rastin në shqyrtim është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës.
02.12.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 2507, datë 04.11.2016, duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Durrës.
Tiranë, më 28.02.2017
1019
VENDIM


PADITËS: THANAS STAVRO

TË PADITUR: BASHKIA FINIQ
STAVRO BURO
OBJEKTI:
1- Deklarimin e pavlefshmërisë së kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016,
të lidhur midis të paditurve Bashkia Finiq dhe Stavro Buro,
kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
2- Detyrimin e të paditurës Komuna Finiq
të lidhë kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro.
3- Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë,
duke pezulluar ekzekutimin e kontratës së qirasë datë 30.09.2014,
të lidhur midis palëve të paditura Bashkia Finiq dhe Stavro Buro.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154, 202, 203, 329 të K.Pr.Civile,
neni 92 i K.Civil.
Ligji nr.8318, datë 01.04.1998, “Për dhënien me qira të tokës bujqësore
e pyjore, të livadheve dhe kullotave që janë pasuri shtetërore, neni 13 i tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.s’ka, datë 09.11.2016, ka

vendosur:
Të veçojë gjykimin e kërkimit “Detyrimin e të paditurit Bashkia Finiq të lidhë
kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia Finiq
dhe Stavro Buro, me pjesëmarjjen e Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore
Gjirokastër.
Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e kërkimit “Detyrimin e të
paditurit Bashkia Finiq të lidhe kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro”,
në padinë e paditësit Thanas Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia Finiq dhe
Stavro Buro dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër, si gjykatë kompetente.
Vazhdimine gjykimit nga kjo gjykatë për kërkimin “Deklarimin e
pavlefshmërisë së kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016 të lidhur midis të
paditurve Bashkia Finiq dhe Stavro Buro, kthimin e palëve në gjendjen e
1020
mëparshme”, që i përket paditësit Thanas Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia
Finiq dhe Stavro Buro.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse

Thanas Stavro, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.s’ka, datë 09.11.2016, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe kthimin e çështjes për gjykim po në këtë gjykatë, me shkaqet si
më poshtë:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është marrë në kundërshtim me
parashikimet e nenit 41 të K.Pr.Civile.
 Në kërkesëpadinë e paditësit Thanas Stavro, kërkimi për detyrimin e të paditurit
Bashkia Finiq të lidhë kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro është i natyrës të
një gjykimi civil dhe nuk është një gjykim administrativ, pasi kërkimi bazohet në
dispozitat ligjore detyruese për lidhjen e kontratës së qirasë dhe ka lidhje të
drejtpërdrejtë me kërkimin për deklarimin e pavlefshmërisë së kontratës së qirasë
nr.1, datë 15.06.2016 të lidhur midis të paditurve Bashkia Finiq dhe Stavro Buro,
kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.

VËREN
1. Paditësi pretendon se, është ish-pronar i sipërfaqes së tokës bujqësore për të cilën
ndërmjet palëve të paditura në këtë gjykim, është lidhur kontrata e qirasë nr.1, datë
15.06.2016.
2. Ai ka aplikuar pranë Agjensisë së Trajtimit të Pronave Tiranë për njohjen dhe kthimin e
saj, për të cilën më parë me vendimin nr.494, datë 11.03.2011, nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Sarandë, është vendosur vërtetimi i faktit juridik të saktësimit të vendndodhjes
dhe kufijve, sipas dokumentit përkatës arkivor.
3. Aktualisht Agjensia e Trajtimit të Pronës nuk ka marrë një vendim, në lidhje me
pretendimin e subjektit aplikues.
4. Sipas paditësit, kontrata e qirasë objekt konflikti është e pavlefshme pasi vjen në
kundërshtim me nenin 13, të Ligjit nr.8318, datë 01.04.1998, “Për dhënien me qira të
tokës bujqësore e pyjore, të livadheve dhe kullotave që janë pasuri shtetërore”, i
ndryshuar, i cili parashikon se: “Organizmi shtetëror që do të japë tokë me qira, krijon
një bord me specialistë të bujqësisë, ... të cilët zgjidhin kërkesat teknike të dhënies së
tokës me qira të parashikuara nga ky ligj. Bordi përcakton parcelën e tokës që do të japë
me qira sipas këtyre kritereve: 1. Sipërfaqja e tokës që do të jepet me qira të mos jetë
objekt pretendimi në zbatim të ligjeve për rikthimin e pronës ish-pronarëve të saj ...”.
5. Gjithashtu paditësi pretendon se, kontrata e qirasë duhet të lidhet me të, si ish-pronarë i
sipërfaqes së tokës bujqësore.
6. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë me objektin si më
sipër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.s’ka, datë 09.11.2016, ka
vendosur:
 Të veçojë gjykimin e kërkimit “Detyrimin e të paditurit Bashkia Finiq të lidhë kontratë
qiraje me paditësin Thanas Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia Finiq dhe Stavro Buro,
me pjesëmarjjen e Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore Gjirokastër.
1021
 Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e kërkimit “Detyrimin e të paditurit
Bashkia Finiq të lidhe kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro”, në padinë e
paditësit Thanas Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia Finiq dhe Stavro Buro dhe
dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, si gjykatë
kompetente.
 Vazhdimine gjykimit nga kjo gjykatë për kërkimin “Deklarimin e pavlefshmërisë së
kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016 të lidhur midis të paditurve Bashkia Finiq dhe
Stavro Buro, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”, që i përket paditësit Thanas
Stavro, ndaj të paditurve: Bashkia Finiq dhe Stavro Buro.
8. Duke arsyetuar në mënyrë të përmbledhur, se: “... omissis... në çështjen në shqyrtim
paditësi ndër të tjera kërkon edhe detyrimin e Bashkisë Finiq që të kryej një veprim
juridik, të lidhë me të kontratën e qirasë, mbi sipërfaqen e tokës bujqësore, për të cilën
pretendon se është ish-pronar i saj dhe për të cilën ka aplikuar në Agjensinë e Trajtimit të
Pronave Tiranë, për njohjen dhe kthimin. Me fjalë të tjera, detyrimin e një organi publik
për të kryer një veprim administrativ, të lidhë kontratën administrative, në përputhje me
kërkesat e Ligjit nr.8318, datë 01.04.1998 “Për dhënien me qira të tokës bujqësore e
pyjore, të livadheve dhe kullotave që janë pasuri shtetërore”. ...shqyrtimi i këtij kërkimi,
është në kompetencën e Gjykatave Administrative të Shkallës së Parë. ...sipas nenit 159 të
K.Pr.Civile... duke interpretuar këtë dispozitë në Vendimin nr.03, datë
04.04.2014 ...gjykata vlerëson se në këtë çështje, nuk plotësohen kushtet ligjore të
kërkuara nga neni 159 i K.Pr.Civile, për bashkimin e kërkimeve, të parashtruara nga
paditësi Thanas Stavron në kërkesëpadinë e paraqitur. ...nuk mund të shqyrtohet në të
njëjtin gjykim, kërkimi për “Detyrimin e të paditurit Bashkia Finiq të lidhë kontratë
qiraje me paditësin Thanas Stavro”, gjykimi i të cilit është në kompetencën e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë dhe kërkimi për “Deklarimin e pavlefshmërisë së
kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016, të lidhur midis të paditurve Bashkia Finiq dhe
Stavro Buro, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”, shqyrtimi i të cilit është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë. Prandaj, ai duhet të
veçohet dhe secili kërkim të gjykohet nga gjykata kompetente. .(...).”.
9. Kolegji Civil vlerëson se vendimin nr.s’ka, datë 09. 11. 2016 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore e kësaj gjykate për
gjykimin e kërkimit “Detyrimin e të paditurit Bashkia Finiq të lidhe kontratë qiraje me
paditësin Thanas Stavro”, dhe dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës kompetente,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, dhe veçimin e kërkimit
“Deklarimin e pavlefshmërisë së kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016 të lidhur midis
të paditurve Bashkia Finiq dhe Stavro Buro, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”
për të vazhduar gjykimin në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë, është marrë në zbatim
të ligjit procedural, nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, ligjit 49/2012 “Për
mosmarrëveshjeve administrative”.
10. Referuar objektit dhe shkakut të padisë, Kolegji konstaton se në rastin në gjykim paditësi
Thanas Stavro kërkon detyrimin e Bashkisë Finiq (organ publik) për të lidhur një kontratë
qiraje (veprim administrativ, të lidhë kontratë administrative), në përputhje me kërkesat e
Ligjit nr.8318, datë 01.04.1998 “Për dhënien me qira të tokës bujqësore e pyjore, të
livadheve dhe kullotave që janë pasuri shtetërore”, rrjedhimisht ky kërkim është me
natyrë administrative.
11. Kolegji Civil vlerëson se në kompetencë lëndore të gjykatave administrative janë paditë
për të detyruar organin publik (Bashkia Finiq) të kryejë një veprim administrativ
(kontratë qiraje) i cili është refuzuar (nenit 7, germa “ç” të Ligjit 49/2012 “Për
1022
mosmarrëveshjeve administrative”), prandaj në rasti konkret, kompetente për gjykimin e
kërkimi për “Detyrimin e të paditurit Bashkia Finiq të lidhe kontratë qiraje me paditësin
Thanas Stavro”, është gjykata administrative.
12. Gjithashtu Kolegji Civil vlerëson se kërkimi për“Deklarimin e pavlefshmërisë së
kontratës së qirasë nr.1, datë 15.06.2016, të lidhur midis të paditurve Bashkia Finiq dhe
Stavro Buro, kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”, është kërkim me natyrë civile
dhe në këto kushte jemi në rastin e një kërkesëpadie në të cilën janë parashtruar disa
kërkime, me natyrë civile administrative
13. Gjykata e Lartë me Vendimin Unifikues nr.3, datë 28.04. 2014 shprehet se: “Neni 23 i
Ligjit 49/2012 parashikon se: “Në një kërkesëpadi mund të parashtrohen disa kërkime, në
rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet…”. Të njëjtin rregullim e
parashikon edhe neni 159 i Kodit të Procedurës Civile, kur shprehet se“Në një
kërkesëpadi mund të parashtrohen shumë kërkime, në rast se gjykata është kompetente
për të gjitha kërkimet…”. ... Nëse këto kërkime të natyrave të ndryshme parashtrohen në
një kërkesëpadi, në kuptim të dispozitave ligjore të mësipërme, rregullimit ligjor të
ndryshëm, parimeve të ndryshme të gjykimit civil dhe atij administrativ, gjykata ku këto
kërkime paraqiten nuk mund tì gjykojë të gjitha. Në këto kushte, pavarësisht faktit nëse
këto kërkime janë një bashkim i thjeshtë apo i ndërvarur i tyre, gjykata ku ato janë
paraqitur, është e detyruar që tì ndajë dhe të shpallë moskompetencën për ato kërkime të
cilat ligji i ka përcaktuar në kompetencën lëndore të një gjykate tjetër.”
14. Ky Kolegj vlerëson se, objekti i shqyrtimit të kërkimit në padi për “Detyrimin e të
paditurit Bashkia Finiq të lidhë kontratë qiraje me paditësin Thanas Stavro” përbën një
nga rastet e parashikuara në nenin 17, germa ç, të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” në të cilin është përcaktuar, se : “Padia ngrihet: ... ç) për të detyruar
organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin
organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;”
15. Në këto kushte Kolegji Civil çmon se në zbatim të përfundimit unifikues të cituar më
sipër, në kushtet kur kemi një kërkesë padi në të cilën janë parashtruar një kërkim i
natyrës civile dhe një kërkim i natyrës administrative pra kërkime të natyrave të
ndryshme, gjykata civile e shkallës së parë ka vendosur drejtë kur ka vendosur veçimin
dhe shpalljen e moskompetencës lëndore duke ja dërguar aktet gjykatës administrative të
shkallës së parë për gjykimin e kërkimit me natyrë administrative dhe vazhdimin e
gjykimin për kërkimin me natyrë civile.
16. Përfundimisht Kolegji Civil arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, në lidhje me kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje, është
i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 e vijues tё K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 09.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë
Sarandë.
Tiranë, më 28.02.2017
1023
Nr. 00-2017-230 Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 01.02.2017, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr.31003-2059–2016, që u përket palëve:
PADITËS: MINISTRIA E FINANCAVE

I PADITUR: AZIS JATA
PERSONI I TRETË: 1. PËRMBARUESI PRIVAT
SAIMIR DOGJANI
2. DEPARTAMENTI I ADMINISTRATËS
PUBLIKE
OBJEKTI:
1. Pavlefshmeria e titullit ekzekutiv
Vendimit nr.13, date 08.02.2011, te Gjykatës se Apelit Tirane
për te cilin është lëshuar Urdhri i Ekzekutimit
me Vendimin nr.1758 regj them, date 20.03.2013,
te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane.
2. Marrjen e masës se sigurimit te përkohshëm për pezullimin e ekzekutimit
deri ne përfundim te këtij gjykimi dhe derisa ky vendim ka marrë formë të prerë.

-Moskompetencën e Gjykatës se Apelit Tirane për shqyrtimin e çështjes
nr.regj.them.1264, date 10.09.2014.
-Dërgimin e çështjes për kompetence shqyrtimi, Gjykatës Administrative të
Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 26.10.2016, ka vendosur:

1. Të parashtrojë përpara Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë,
konfliktin e kompetencës funksionale midis Gjykatës së Apelit Civil Tiranë
dhe Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
2. Një kopje e këtij vendimi ti komunikohet Gjykatës së Apelit Civil Tiranë.

1024
VËREN
1. Paditësi, Ministria e Financave me dt.05.08.2013, i është drejtuar Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Tirane me kërkese padinë me objekt: “1. Pavlefshmerine e titullit ekzekutiv
Vendimit nr.13, date 08.02.2011, te Gjykatës se Apelit Tirane, për te cilin është lëshuar
Urdhri i Ekzekutimit me vendimin nr.1758 regj them, date 20.03.2013, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane. 2. Marrjen e masës se sigurimit te përkohshëm për pezullimin e ekzekutimit
deri në përfundim të këtij gjykimi dhe derisa ky vendim ka marrë formë të prerë.
Në bazë të provave të marra në gjykimin e çështjes ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka rezultuar se:
-Me vendimin nr.68, date 21.04.2010, të Komisionit te Shërbimit Civil është vendosur
Pranimin e ankesës së ankuesit Azis Jata.
-Shfuqizimin e aktit administrativ nr.148/1, dt.27.01.2010 “Lirim nga shërbimi Civil”,
te Departamentit te Administratës Publike, si absolutisht te pavlefshëm.
-Detyrimin e Ministrisë se Financave te ktheje ankuesin ne pozicionin e mëparshëm te
punës si Drejtor i Drejtorisë se Auditimit, Mbikëqyrjes dhe Investigimit ne Drejtorinë e
Përgjithshme te Auditimit pranë Ministrisë se Financave dhe te beje pagimin e pagës për
ankuesin qe nga ndërprerja e marrëdhënieve financiare deri ne kthimin ne pozicionin e
mëparshëm”.
Kundër këtij vendimi është ushtruar ankim nga Ministria e Financave dhe
Gjykata e Apelit Tirane, e cila me vendimin nr.8, dt.02.02.2011, ka vendosur: Pranimin e
ankimit. Shfuqizimin e vendimit nr.68, date 21.04.2010, të Komisionit te Shërbimit Civil.
Ndërkohë po ndaj këtij vendimi të KSHC, ka ushtruar ankim para Gjykatës së Apelit
Tiranë edhe Departamenti i Administratës Publike dhe Gjykata e Apelit Tirane, një trupë
tjetër gjyqësore, me vendimin nr.13, dt.08.02.2011, ka vendosur: “Lënien ne fuqi te vendimit
nr.68, dt. 21. 04. 2010, te KSHC-se.
Me vendimin nr.1758 akti, dt.20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi
bazën e kërkesës së Aziz Jatës është vendosur: Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit te vendimit
nr.68, dt.21. 04.2010, te KSHC-se, dhe me pas ka aplikuar pranë Përmbaruesit privat Saimir
Dogjani për ekzekutimin e tij.
Përmbaruesi privat Saimir Dogjani, ka marrë masa për ekzekutimin e vendimit të
KSHC nr.68, dt.21.04.2010.
Gjatë ekzekutimit te detyrueshëm, me dt.22.04.2014, përmbaruesi ka vendosur edhe
sekuestron konservative mbi llogaritë e Ministrisë së Financave.
Me shkresën nr.6609/2, dt.10.07.2013, të Ministrisë së Financave, është njoftuar
përsëri përmbaruesi gjyqësor se veprimet e përmbaruesit janë në kundërshtim me disponimin
e vendimit te formës së prerë të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.8, dt.02.02.2011.
Pas kësaj, me dt.05.08.2013, Ministri i Financave ka paraqitur kërkesë padinë në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Shkallës së Parë, pas shqyrtimit te çështjes ka vendosur pranimin e padisë.
Gjykata e Rrethit ka vlerësuar se, përderisa vendimi nr.68, dt.21.04.2010, të
Komisionit të Shërbimit Civil është ankimuar dhe ndryshuar nga Gjykata e Apelit, atëherë
vendimi i formës së prerë titulli ekzekutiv është vendimi i parë i marrë nga Gjykata e Apelit
Tiranë me nr.8, date 02.02.2011, ndërsa vendimi i Gjykatës së Apelit nr.13, dt.08.02.2011, i
cili është marrë pas një vendimi të mëparshëm të formës së prerë në kuptim të nenit 451/a, të
K.Pr.Civile është i pavlefshëm, nul pasi ka gjykuar përsëri një konflikt që është zgjidhur me
vendim të formës së prerë.
1025
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.7399, date 26.06.2014, ka

vendosur:
-Pranimin e padisë se paditesit Ministria e Financave.
-Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv vendimit nr.13, date 08.02.2011, te Gjykatës se
Apelit Tirane, për te cilin është lëshuar Urdhri i Ekzekutimit me vendimin nr.1758 regj them,
date 20.03.2013, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane.
-Pezullimin e ekzekutimit te Vendimit nr.13, date 08.02.2011, te Gjykatës se Apelit
Tirane deri ne përfundim me vendim te formës së prerë të çështjes objekt gjykimi.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen te paditurit.
Kundër këtij vendimi ka bere ankim pala e paditur Azis Jata, duke parashtruar
shkaqet për ndryshimin e tij sipas ankimit.
-Moskompetencën e Gjykatës se Apelit Tirane për shqyrtimin e çështjes
nr.rregj.them.1264, date 10.09.2014.
-Dërgimin e çështjes për kompetence shqyrtimi, Gjykatës Administrative të Apelit.
Me arsyetimin:
Paditësi, Ministria e Financave me dt.05.08.2013, i është drejtuar Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane, me kërkese padinë me objekt: “1. Pavlefshmerine e titullit ekzekutiv
vendimit nr.13, date 08.02.2011, te Gjykatës se Apelit Tirane, për te cilin është lëshuar
Urdhri i Ekzekutimit me Vendimin nr.1758 regj them, date 20.03.2013, te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tirane. 2. Marrjen e masës se sigurimit te përkohshëm për pezullimin e
ekzekutimit, deri në përfundim të këtij gjykimi dhe derisa ky vendim ka marrë formë të prerë.
Në bazë të provave të marra në gjykimin e çështjes ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka rezultuar se:
-Me vendimin nr.68, date 21.04.2010, të Komisionit te Shërbimit Civil është
vendosur: Pranimin e ankesës së ankuesit Azis Jata.
-Shfuqizimin e aktit administrativ nr.148/1, dt.27.01.2010 “Lirim nga shërbimi Civil”,
te Departamentit te Administratës Publike, si absolutisht te pavlefshëm.
-Detyrimin e Ministrisë se Financave te ktheje ankuesin ne pozicionin e mëparshëm te
punës si Drejtor i Drejtorisë se Auditimit, Mbikëqyrjes dhe Investigimit ne Drejtorinë e
Përgjithshme te Auditimit pranë Ministrisë se Financave dhe te beje pagimin e pagës për
ankuesin qe nga ndërprerja e marrëdhënieve financiare deri ne kthimin ne pozicionin e
mëparshëm”.
Kundër këtij vendimi është ushtruar ankim nga Ministria e Financave dhe Gjykata e
Apelit Tirane, e cila me vendimin nr.8, dt.02.02.2011, ka vendosur: Pranimin e ankimit.
Shfuqizimin e vendimit nr.68, date 21.04.2010, të Komisionit te Shërbimit Civil.
Ndërkohë, po ndaj këtij vendimi të KSHC, ka ushtruar ankim para Gjykatës së Apelit
Tiranë edhe Departamenti i Administratës Publike dhe Gjykata e Apelit Tirane, një trupë
tjetër gjyqësore, me vendimin nr.13, dt.08.02.2011, ka vendosur: “Lënien ne fuqi te vendimit
nr.68, dt.21.04. 2010, te KSHC-se.
Me vendimin nr.1758 akti, dt.20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, mbi
bazën e kërkesës së Aziz Jatës është vendosur: Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit te vendimit
nr.68, dt.21. 04.2010, te KSHC-se dhe me pas ka aplikuar pranë Përmbaruesit privat Saimir
Dogjani për ekzekutimin e tij.
Përmbaruesi privat Saimir Dogjani, ka marrë masa për ekzekutimin e vendimit të
KSHC nr.68, dt.21.04.2010.
Gjatë ekzekutimit te detyrueshëm, me dt 22.04.2014, përmbaruesi ka vendosur edhe
sekuestron konservative mbi llogaritë e Ministrisë së Financave.
1026
Me shkresën nr.6609/2, dt.10.07.2013, të Ministrisë së Financave, është njoftuar
përsëri përmbaruesi gjyqësor se veprimet e përmbaruesit janë në kundërshtim me disponimin
e vendimit te formës së prerë të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.8, dt.02.02. 2011.
Pas kësaj, me dt.05.08.2013, Ministri i Financave ka paraqitur kërkesë padinë në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Shkallës së Parë, pas shqyrtimit te çështjes ka vendosur pranimin e padisë.
Gjykata e Rrethit ka vlerësuar se, përderisa vendimi nr.68, dt.21.04.2010, të
Komisionit të Shërbimit Civil është ankimuar dhe ndryshuar nga Gjykata e Apelit, atëherë
vendimi i formës së prerë titulli ekzekutiv është vendimi i parë i marrë nga Gjykata e Apelit
Tiranë me nr.8, date 02.02.2011, ndërsa vendimi i Gjykatës së Apelit nr.13, dt.08.02.2011, i
cili është marrë pas një vendimi të mëparshëm të formës së prerë, në kuptim të nenit nenit
451/a, të K.Pr.Civile është i pavlefshëm, nul pasi ka gjykuar përsëri një konflikt që është
zgjidhur me vendim të formës së prerë.
Gjykata e Apelit, ne seance gjyqësore konstaton se çështja ne shqyrtim ka si objekt te
saj mosmarrëveshje te lindur nga akte administrative dhe me hyrjen ne fuqi te ligjit
nr.49/2012, si dhe ne baze te Vendimit Unifikues nr.3, date 06.12.2013, te Kolegjeve te
Bashkuara te Gjykatës se Larte, kjo çështje çmohet se është ne kompetence te Gjykatës
Administrative te Apelit Tirane. Ky qëndrim është mbajtur nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës se Larte, me hyrjen ne fuqi te ligjit 49/2012.
Sipas ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar si krijimi i këtyre
gjykatave të veçanta, ashtu edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative.
Ndër të tjera, në nenin 1, shkronja “b” të këtij ligji, përcaktohen edhe rregullat për
juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave administrative.
Referuar neneve 4 dhe 7, të ligjit për gjykatat administrative, si dhe ne baze te
Vendimit Unifikues nr.3, date 06.12.2013, te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte,
konstatohet se mosmarrëveshja ne gjykim hyn në juridiksionin e asaj gjykate, të cilës ligji i ka
dhënë kompetencën për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit
në shqyrtim. Po kështu dhe referuar dhe nenit 71, te Ligjit nr.152/2013 “Për Nëpunësin
Civil”, tashme kompetente për shqyrtimin e këtyre i mosmarrëveshjeve është Gjykata
Administrative.
Ne këto kushte Gjykata e Apelit çmon se duhet deklaruar moskompetenca e kësaj
gjykate, dhe çështja duhet dërguar për kompetence pranë Gjykatës Administrative te Apelit
Tirane.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 26.10.2016, ka vendosur:
1. Të parashtrojë përpara Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë konfliktin e
kompetencës funksionale midis Gjykatës së Apelit Civil Tiranë dhe Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë.
2. Një kopje e këtij vendimi ti komunikohet Gjykatës së Apelit Civil Tiranë.
Me arsyetimin:
Lidhur me sa më sipër, Gjykata e Apelit Administrativ, ne kuptim te Nenit 13/5, te
Ligjit nr.49/2012, parashtron qëndrimin e saj përpara Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
bartë mbi konfliktin e kompetencës funksionale me Gjykatën e Apelit Tiranë duke patur në
vlerësim të saj faktin se:
Bazuar në nenin 7, 13, 17, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, Gjykata
Administrative e Apelit Tiranë vlerëson se me të drejtë Gjykata e Apelit Tiranë ka
konkluduar se çështja është objekt gjykimi administrative, pasi në analizë te shkakut dhe
objektit të padisë rezulton se mosmarrëveshja ka për objekt shqyrtimin e pavlefshmërisë së
titullit ekzekutiv të vendimit nr.13, datë 08.02.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë, por
1027
rezulton në mënyrë të gabuar, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila nuk kishte ne
kompetencë lëndore gjykimin e një çështje të tillë, ka pranuar se ka kompetencën lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje dhe ka disponuar për zgjidhjen e saj me vendim përfundimtar.
Gjykata e Apelit Tiranë, në qëndrimin e saj ka interpretuar dhe zbatuar gabim ligjin,
pasi bazuar në nenin 7, të Ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, është parashikuar se:
Gjykata administrative janë kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative.
Në rastin konkret, rezulton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka zbatuar gabim
ligjin duke marrë në shqyrtim një çështje me objekt gjykimi të natyrës administrative, në
kundërshtim me neni 41, të K.Pr.Civile, sipas së cilës sanksionohet se: “Në kompetencë të
gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera.
Padia objekt gjykim, ka kërkime të natyrës administrative dhe kompetencë e së cilës
janë Gjykatat Administrative, në këto kushte Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte prishur
vendimin nr.7399, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 26.06.2014 dhe të dërgonte
çështjen për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Në arritjen e një përfundimi të tillë Gjykata Administrative e Apelit ka parasysh sa
përcaktohet në nenin 10, të ligjit nr.49/2012, në të cilin është përcaktuar Kompetenca
funksionale, l. Gjykata administrative e shkallës së parë shqyrton mosmarrëveshjet
administrative të parashikuara në nenin 7 të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me
aktin nënligjor normativ. 2. Gjykata Administrative e Apelit shqyrton: a) ankimet kundër
vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë; b) në shkallë të parë,
mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe raste të tjera të parashikuara
me ligj”.
Bazuar në nenin 13, pika 5, të ligjit nr.49/2012 në të cilin është përcaktuar se: 5.
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të
arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen
e saj. Gjykata që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Në vështrim të këtyre dispozitave, Gjykata Administrative e Apelit është kompetente
nga pikëpamja funksionale në vështrim të nenit 10, pika 2, gërma a, të ligjit 49/2012 për a)
ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë.
ngritjen e mosmarrëveshjes së bashku me aktet i dërgohet Gjykatës së Lartë brenda 5
ditëve
Në arritjen e një përfundimi të tillë Gjykata Administrative e Apelit ka parasysh sa
përcaktohet në nenin 10, të ligjit nr.49/2012 në të cilin është përcaktuar 4.Kompetenca
funksionale, l. Gjykata administrative e shkallës së parë shqyrton mosmarrëveshjet
administrative të parashikuara në nenin 7 të këtij ligji, me përjashtim të atyre që lidhen me
aktin nënligjor normativ. 2. Gjykata Administrative e Apelit shqyrton: a) ankimet kundër
vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë; b) në shkallë të parë,
mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe raste të tjera të parashikuara
me ligj".
Bazuar në nenin 13, pika 5 të ligjit nr.49/2012 në të cilin është përcaktuar se: 5.
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të
arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen
e saj. Gjykata që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në mosmarrëveshje.
Në vështrim të këtyre dispozitave, Gjykata Administrative e Apelit është kompetente
nga pikëpamja funksionale në vështrim të nenit 10, pika 2, gërma a të ligjit 49/2012 për a)
ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së pare.
1028
ngritjen e mosmarrëveshjes sëbashku me aktet. i dërgohet Gjykatës së Lartë brenda 5
ditëve.
Në analizë të sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit, bazuar në nenin 11, 13
pikët 5, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, duke e vlerësuar veten
jokompetente nga pikëpamja funksionale në gjykimin e kësaj çështje.

Vendimi Unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi i Gjykatës

Administrative të Apelit, përsa i përket kompetencës lëndore është i bazuar në ligj, prandaj si
i tillë duhet të lihet në fuqi.
6. Nga interpretimi i nenit 7, pika “d”, të ligjit nr.49/2012 konstatohet se: gjykatat
administrative janë kompetente nga pikëpamja lëndore edhe për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve, të cilat rrjedhin nga një akt administrativ, prandaj kompetenca në lëndë siç ka
konstatuar me të drejtë edhe gjykata e apelit i përket gjykatës administrative.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për të përcaktuar
kompetencën lëndore për të tilla çështje, duhet të mbahet mirë parasysh nga gjykatat se, cili
është akti për të cilën kërkohet Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv. Në rastin në gjykim, është
kërkuar Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv Vendimit nr.13, datë 08.02.2011, të Gjykatës së
Apelit Tiranë për të cilin është lëshuar Urdhëri i Ekzekutimit me Vendimin nr.1758 regj
them, datë 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, prandaj duhet të zbatohen
kërkesat e nenit 511, të KPC (i ndryshuar me ligjin nr.122, datë 18.04.2013), i cili parashikon
se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili për
rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b” të nenit 510, të këtij Kodi, lëshohet nga
gjykata që ka dhënë vendimin. Në këtë rast Kancelari konfirmon urdhërin e ekzekutimit
brenda 5 ditëve nga marrja formë të prerë e vendimit gjyqësor”.
8. Me ligjin nr.122/2013 në Kodin e Procedurës Civile është shtuar edhe neni 511/1, i
cili parashikon se: “Për rastet e parashikuara nga shkronjat “a” dhe “b”, të nenit 510, të
këtij Kodi, urdhri i ekzekutimit lëshohet së bashku me vendimin gjyqësor dhe bëhet i
ekzekutueshëm nga përmbaruesi gjyqësor vetëm pas konfirmimit nga Kancelari.
1029
Kancelari konfirmon urdhrin e ekzekutimit vetëm pasi verifikon se, vendimi gjyqësor
Ky konfirmim bëhet nëpërmjet një shënimi të posaçëm në urdhrin e ekzekutimit, sipas
rregullave të përcaktuara me urdhër të Ministrit të Drejtësisë”.
9. Nga citimi i dispozitave ligjore të mësipërme dalin dy përfundime të rëndësishme,
të cilat janë: Kur titulli i ekzekutimit është një vendim gjyqësor i gjykatave të vendit, urdhëri
i ekzekutimit lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin dhe se, ky urdhër lëshohet së
bashku me vendimin gjyqësor, duke u bërë i ekzekutueshëm vetëm pas konfirmimit nga ana e
Kancelarit. E parë në këtë këndvështrim me gjykatë që ka dhënë vendimin në rastet kur
çështja është gjykuar në shkallë të parë, duhet kuptuar gjykata e shkallës së parë, e cila e
lëshon urdhrin e ekzekutimit së bashku me vendimin përfundimtar, pavarësisht se ai nuk
10. Në rastin në gjykim, vendimi për të cilin kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit
është i vitit 2013, dhe me vendimin Unifikues nr.3/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, kompetente për çështjet me natyrë administrative të regjistruara në gjykata
para datës 04.11.2013 janë gjykatat administrative prandaj kompetenca në lëndë i përket
pala paditëse Ministria e Financave është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
kërkesë padi, Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv Vendimit nr.13, datë 08.02.2011, të Gjykatës
së Apelit Tiranë për të cilin është lëshuar Urdhëri i Ekzekutimit me Vendimin nr.1758 regj
them, datë 20.03.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendosur:
-Pranimin e padisë së paditësit Ministria e Financave.
Administrative”, në dispozitat e tij tranzitore është për mënyrën se si do të veprohej me
çështjet administrative të regjistruara në gjykatën civile para datës 04.11.2013, për të
unifikuar praktikën gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.03/2013 kanë arritur në këtë përfundim Unifikues: ....Gjykatat administrative të shkallës së
parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për
shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë
kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar
përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në
Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma....
përfunduar akoma në gjykatën e rrethit, në zbatim të nenit 7/b, të ligjit nr.49/2013 “Për
Mosmarrëveshjeve Administrative” dhe vendimit Unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka qenë e detyruar që
të vendoste moskompetencën e saj lëndore dhe duhet ta dërgonte çështjen në gjykatën
kompetente, që ishte Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
14. Kolegji Administrativ thekson se, kompetenca lëndore nuk duhet të shikohet
vetëm me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por ajo duhet të konstatohet edhe
kryesisht nga gjykata e rretheve, e apeleve ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk
mund të “kurohet” qoftë edhe me zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata jo
kompetente. Çështja e kompetencës lëndore konsiderohet e një rëndësie të veçantë në
1030
respektim të zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është
e detyruar që të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj
lëndore përpara se ajo të gjykojë çështjen që i paraqitet për shqyrtim. Ky detyrim i
gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt me zbatimin dhe
respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin 42/2, të
Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka
kompetencë lëndore për të shqyrtuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
tjetër procedural në lidhje me këtë çështje.
nuk mund të kryej asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj (neni 61, i K.Pr.Civile dhe neni 7, i ligjit 49/2012). Ndarja e
kompetencës lëndore, është e përcaktuar qartë ligjin nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
rregullave procedurale, e cila ndikon drejtpërdrejt në dhënien e vendimit, në kuptimin që
procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a, të K.Pr.Civile dhe nenin 54, të ligjit
shkak të efektit të drejtpërdrejt që ato kanë në vendimin e dhënë, si dhe për faktin se Padia
objekt gjykimi, ka kërkime të natyrës administrative dhe kompetencë e së cilës janë
Gjykatat Administrative.
Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tiranë, duhet të kishte prishur vendimin
nr.7399, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, datë 26.06.2014 dhe të dërgonte
çështjen për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.992, datë 16.12.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 01.02.2017
1031
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtar
Medi Bici - Anëtar

PADITËS: PETRAQ KOKA

E PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE PRANË
BASHKISË HIMARË
OBJEKTI:
Goditjen për pavërtetësi në regjistrin e gjendjes civile të vitit 1974-1991
lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerëve babit tim Niko Koka në vitin 1989
si banor i Fshatit Qeparo, ku ka lindur punuar si arsimtar në qytetin e Himarës,
duke qenë banor i përhershëm i atij fshati, deri në vdekjen e tij në vitin 2006.
Baza Ligjore: Nenet 31 i K.Pr.Civile;
neni 30 i Ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për gjendjen civile”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.637, datë 29.03.2016 ka

vendosur:
Shpalljen kryesisht të moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes
nr.2935 Regj. Themeltar, datë regjistrimi 26.10.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
Dërgimin për shqyrtim të padisë bashkë me aktet shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj padie.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.2057, datë

Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë për gjykimin e çështjes
administrative me nr.2225 akti, datë 07.10.2016 me Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Vlorë, pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
1032
VËREN
1. Pala paditëse ka pretenduar se babai i tij Niko Koka nuk është regjistruar në
regjistrat e gjendjes civile, pavarësisht faktit se ai ka banuar në qytetin e Himarës, si dhe ka
përfituar pensionin e pleqërisë pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Himarë.
2. Në kushtet kur palës paditëse i ka lindur nevoja që të pajiset me çertifikatë
familjare, për përbërjen e tij familjare në Fshatin Qeparo ka konstatuar se të dhënat që
pasqyrohen në aktet e gjendjes civile të Bashkisë Himarë në lidhje me babanë e tij janë të
pasakta.
3. Në këto kushte, paditësi në datën 27.10.2015 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, me padinë me objekt: “Kërkohet detyrimi i të paditurit të korrigjojë gabimin
material në regjistrin e gjendjes civile të vitit 1974-1991 lidhur me regjistrimin e emrit të të
ndjerëve prindërve të tij Niko Koka dhe Fotina Koka në vitin 1989, si banorë të Fshatit
Qeparo, ku kanë lindur e punuar si arsimtarë në qytetin e Himarës, si dhe kanë banuar atje ”,
duke pretenduar korrigjimin e akteve të gjendjes civile.
4. Gjatë shqyrtimit të çështjes në seancë gjyqësore, pala paditëse ka kërkuar
ndryshimin e objektit të padisë, duke pretenduar: “Goditjen për pavërtetësi në regjistrin e
gjendjes civile të vitit 1974-1991 lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerëve babit tim Niko
Koka në vitin 1989 si banor i Fshatit Qeparo, ku ka lindur punuar si arsimtar në qytetin e
Himarës, duke qenë banor i përhershëm i atij fshati, deri në vdekjen e tij në vitin 2006”. Kjo
kërkesë për ndryshimin e objektit të padisë, i është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë bazuar në nenin 185 të K.Pr.Civile.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.637, datë 29.03.2016 ka
vendosur:
-Shpalljen kryesisht të moskompetencës lëndore për shqyrtimin e cështjes nr.2935
Regj. Themeltar, datë regjistrimi 26.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
-Dërgimin për shqyrtim të padisë bashkë me aktet shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e
kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj padie.
5/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....rezulton se mosmarrëveshja gjyqësore lind nga
refuzimi i organit administrativ për të bërë ndryshimet përkatëse që pretendohen nga paditësi
në rregjistrin e shtetasve, në lidhje me vendbanimin e babait të paditësit, pavarësisht se ky
mosverim është i kushtëzuar nga volumi i kompetencave që i ka njohur ligji i posaçëm këtij
organi administrativ... Mosmarrëveshja është me organ administrativ publik lidhur me
aktivitetin publik administrativ të tij, për veprime administrative që organi publik duhet të
ndërmarrë mbi bazën e vendimit gjyqësor që i jep zgjidhje në themel rastit. ...Në kushtet kur
nga ana e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3, datë
06.12.2013, rezulton të jetë përcaktuar se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me
ligjin nr.49, datë 03. 05. 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit”, arrihet në përfundimin se çështja objekt
gjykimi me datë regjistrimi 07.01.2016 nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe se një çështje e tillë, duhet ti kalojë për shqyrtim Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë”.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.2057, datë
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë për gjykimin e çështjes administrative me nr.2225 akti, datë
1033
07.10.2016 me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pranë Kolegjit Administrativ të Gjykatës
së Lartë.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... paditësi me anë të kësaj padie në thelb kërkon
vërtetimin e faktit juridik të ekzistencës së prindërve të paditësit, banorë të fshatit Qeparo-
Himarë deri në fillim-vitet ’90, të paarsyetuar në aktet që ndodhen në pranë palës së
paditur. ...Nuk rezulton që paditësi në këtë proces të kundërshtojë akte të nxjerra nga organi
administrativ.... Kërkimi objekt gjykimi nuk mund të jetë i natyrës administrative dhe të
gjykohet nga gjykatat administrative në përputhje me Ligjin nr.49/2012 edhe për faktin se e
drejta që paditësi pretendon se i është cënuar nuk ka ardhur nga një veprim apo mosveprim i
një organi publik, por ka të bëjë me ekzistencën e një akti juridik që sjell pasoja juridike për
paditësin. Pikërisht mungesa e këtij akti, ka penguar paditësin për efekt të regjistrimit të
pronës së tij nëpërmjet disponimit të organeve vendore për regjistrimin e pronës së tij të
ndodhur në këtë fshat ....Në referim të analizës së mësipërme, duke qenë se mosmarrëveshja e
shtruar për gjykim, përbën një mosmarrëveshje civile, Gjykata në referim të nenit 7 të Ligjit
nr.49/2012..., çmon se nga pikëpamja e lëndore, kjo mosmarrëveshje është në kompetencë të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë...”.
7. Se vendimi nr.637, datë 29.03.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me anën

e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës për shqyrtimin e çështjes
objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Vlorë, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material dhe
për këtë shkak ai duhet të prishet dhe çështja të kthehet sërish për vazhdimin e gjykimit pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
10. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit. Gjithashtu, është detyrë e gjykatës
që të bëjë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave
apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimit të shprehur në kërkesë padi, vlerëson
të gabuar dhe të pabazuar në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, arsyetimin dhe
vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë përsa i përket deklarimit të
moskompetencës së saj lëndore për trajtimin e kësaj çështjeje.
1034
specifik Gjykatës Administrative tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
kësaj gjykate për të marrë në shqyrtim, vetëm ato çështje të cilat parashikohen qartë në nenin
7 të këtij ligji. Krijimi i këtyre gjykatave si dhe shqyrtimi i çështjeve administrative nga këto
gjykata, përbëjnë një garanci me tepër për të drejtat, liritë dhe interesat kushtetuese të palëve
që janë pjesëmarrëse në këto procese. Këto gjykata respektojnë me rigorozitet të gjitha
rregullat dhe normat proceduriale dhe materiale të parashikuara nga ligjet organike që
rregullojnë këtë veprimtari si dhe konfliktet që ato marrin në shqyrtim, janë gjykata të
krijuara me ligj dhe përmbushin të gjitha garancitë kushtetuese për zhvillimin e një procesi të
rregullt ligjor.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, fillimisht pala paditëse në
këtë gjykim, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në datën 27.10.2015, me
padinë me objekt: “Kërkohet detyrimi i të paditurit të korigjojë gabimin material në regjistrin
e gjendjes civile të vitit 1974-1991 lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerëve prindërve të
tij Niko Koka dhe Fotina Koka në vitin 1989 si banorë të Fshatit Qeparo, ku kanë lindur e
punuar si arsimtarë në qytetin e Himarës, si dhe ka banuar atje”, duke pretenduar
korrigjimin e akteve të gjendjes civile. Këtë kërkim pala paditëse e kishte bazuar në nenet 31
i K.Pr.Civile; neni 30 i Ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për gjendjen civile”, i ndryshuar.
14. Sipas akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar se pala paditëse,
gjatë shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, në seancën gjyqësore të
datës 19.01.2016, ka kërkuar ndryshimin e objektit të padisë, pa ndryshuar shkakun ligjor të
ngritjes së saj, duke pretenduar: “Goditjen për pavërtetësi në regjistrin e gjendjes civile të
vitit 1974-1991 lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerëve babit tim Niko Koka në vitin
1989 si banor i Fshatit Qeparo, ku ka lindur punuar si arsimtar në qytetin e Himarës, duke
qenë banor i përhershëm i atij fshati, deri në vdekjen e tij në vitin 2006”. Kjo kërkesë për
ndryshimin e objektit të padisë, i është pranuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me
vendim të ndërmjetëm të datës 19.01.2016, bazuar në nenin 185 të K.Pr.Civile.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve objekt shqyrtimi, pretendimeve
dhe kërkimeve të parashtruara në këto akte, si dhe qëndrimit të ngritur nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, në interpretim të dispozitave të Ligjit nr.49/2012, të
zbatueshme, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e
vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
16. Pala paditëse ka pretenduar në gjykim se, pavarësisht faktit që babai i tij Niko
Koka ka punuar si arsimtar në qytetin e Himarës, ai gjithmonë gjendjen civile e ka pasur në
fshatin Qeparo, ku edhe ka jetuar pa ndërprerje që nga dita e lindjes së tij deri në vitin 2006,
vit në të cilin ka ndërruar jetë. Por, sipas pretendimeve të palës paditëse, edhe pse i ndjeri
Niko Koka ka qenë banor i fshatit Qeparo dhe ka jetuar gjithmonë aty, emri i tij nuk figuron
të jetë i regjistruar në regjistrat e gjendjes civile të këtij fshati për vitet 1974-1991. Për këtë
arsye, pala paditëse ka ngritur padinë me objekt “deklarimin e pavërtetësisë së regjistrit të
gjendjes civile të vitit 1974-1991, lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerit Niko Koka në
vitin 1989, si banor i Fshatit Qeparo”, pasi paditësi kërkon të realizojë interesa të ligjshme të
tij, të cilat varen nga deklarimi i vërtetë apo i pavërtetë i këtij fakti juridik.
17. Sa më sipër, pavarësisht faktit se si pala paditëse e ka formuluar objektin e padisë,
është detyrë e gjykatës që të kuptojë drejtë se cili është shkaku ligjor i mosmarrëveshjes, pasi
vetëm në këtë mënyrë, gjykata do të konkludojë drejt se çfarë natyre lëndore ka çështja objekt
shqyrtimi dhe cila është gjykata kompetente që duhet ta shqyrtojë atë. Ky konstatim i
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, gjen mbështetje dhe referencë të plotë edhe në
vendimin unifikues nr.5, datë 30.10.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në
të cilin është mbajtur qëndrimi se: “...gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e
1035
analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara
nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht
dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të
mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cënuar...”.
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre. Në këtë kuptim, ky Kolegj,
vlerëson se kërkimet e palës paditëse ndaj të paditurit Zyra e Gjendjes Civile pranë Bashkisë
Himarë për kërkimin e deklarimin e pavërtetësisë së regjistrit të gjendjes civile të vitit 1974-
1991, lidhur me regjistrimin e emrit të të ndjerit Niko Koka në vitin 1989 si banor i fshatit
Qeparo, është i natyrës civile dhe si e tillë nuk mund të shqyrtohet nga gjykatat
administrative.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, pavarësisht faktit
që në këtë gjykim, Zyra e Gjendjes Civile pranë Bashkisë Himarë ka statusin e një organi
shtetëror publik dhe është thirrur si palë e paditur, në thelb, ndaj këtij organi është kërkuar
pavërtetësia e pjesshme e një dokumenti zyrtar me pasoja për paditësin, i cili i është kërkim
me natyrë civile dhe rregullohet sipas nenit 32/c të K.Pr.Civile. Ky kërkim, nuk rezulton të
rregullohet sipas parashikimeve të ligjit të posaçëm, sikundër është Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, i ndryshuar dhe as sipas Ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për gjendjen
civile”, i ndryshuar, i cili është ligji specifik që rregullon veprimtarinë dhe funksionimin e
Zyrës së Gjendjes Civile.
20. Në asnjë paragraf të dispozitave të ligjit posaçëm, konkretisht nenit 7 dhe 17 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, nuk parashikohet ngritja e një padie me
objekt të tillë ndaj një organi shtetëror publik. Kjo për faktin se, referuar normave
proceduriale të këtij ligji, ngritja e një padie administrative me të cilin të kërkohet
kundërshtimi i një akti administrativ apo edhe detyrimi i organit administrativ që të kryejë një
veprim të caktuar administrativ, lidhet me shprehjen e vullnetit të organit administrativ
brenda kompetencave ligjore të përcaktuara nga ligji përkatës.
21. Kërkimi për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti zyrtar, është
një kërkim e cili rregullohet nga K.Pr.Civile, e konkretisht në nenin 32, pika c të tij, në të
cilin parashikohet qartësisht se: “Padia mund të ngrihet: ...c) për njohjen e vërtetësisë ose
pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”. Ky qëndrim i gjykatës, gjen
mbështetje edhe tek nenit 8 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, i cili
përcakton qartësisht se, gjykatat administrative nuk mund të gjykojnë çështje të cilat janë në
kompetencën e një gjykate tjetër.
22. Sa më sipër, kërkimi për njohjen e vërtetësisë apo pavërtetësisë së një dokumenti
me pasoja juridike për subjektin e interesuar, nuk është një kërkim me natyrë administrative,
pavarësisht faktit që ana e paditur në këtë gjykim është një organ i administratës shtetërore.
Për të vërtetuar që një akt është i saktë apo i pasaktë, nuk kërkohet shprehja e vullnetit të
organit të administratës shtetërore. Ky i fundit, nuk e ka një kompetencë të tillë në këtë rast.
Kompetenca e një organi si dhe fusha e veprimtarisë së tij, gjithmonë caktohet me ligj. Për
këtë arsye, siç u analizua më lart në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson se kompetente për shqyrtimin e këtij kërkimi është vetëm gjykata. Kjo del qartë dhe
1036
nga përmbajtja e ligjit të posaçëm që rregullon veprimtarinë e organit administrativ Zyrës së
Gjendjes Civile, konkretisht, në Ligjin nr.10129, datë 11.05.2009 “Për gjendjen civile”, i
ndryshuar në të cilin nuk parashikohet në asnjë dispozitë të tij detyrimi i këtij organi që të
njohë pavërtetësinë e akteve të lëshuara prej saj.
23. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, për efekt të sqarimit të saktë të shkakut
ligjor dhe qëllimit të kësaj padie, me qëllim edhe evidentimin e natyrës së kërkimit objekt
shqyrtimi, çmon të theksojë faktin se, ana e paditur në këtë gjykim nuk rezulton të ketë dalë
me një akt administrativ konkret, i cili të goditet nga pala e interesuar në rrugë gjyqësore.
Gjithashtu, nuk rezulton që në regjistrin themeltar të shtetasve të gjendjes civile të jenë
pasqyruar gjeneralitetet apo të dhënat e të ndjerit Niko Koka, të cilat të kenë gabime
materiale dhe si të tilla, të duhet të korrigjohen nga ana e organit administrativ, i cili e
administron këtë regjistër. Në rastin konkret, nuk është pretenduar korrigjimi i të dhënave në
regjistër, por është kërkuar vërtetimi i një fakti juridik me pasoja për paditësin, i cili nuk
mund të kryhet apo provohet në asnjë lloj mënyre tjetër. Për këtë arsye, ky Kolegj çmon se,
çështja objekt shqyrtimi është me natyrë civile dhe si e tillë duhet të gjykohet nga gjykatat e
zakonshme civile.
24. Por, në të njëjtën kohë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të
theksojë se, gjykatat në asnjë rast nuk duhet të ngatërojnë zgjidhjen e themelit të çështjes
(nëse pretendimi i ngritur nga paditësi apo prapësimet e dhëna në gjykim nga pala e paditur,
kanë bazueshmëri ligjore ose jo, pra pranohet ose rrëzohet padia), me natyrën e konfliktit
objekt gjykimi dhe gjykatën kompetente që duhet ta shqyrtojë atë.
25. Gjithashtu, qëndrimi i mësipërm, vjen në përputhje edhe me qëndrimin e unifikuar
që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat në vendimin nr.3, datë
06.12.2013, në të cilën është pasqyruar se: ”Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me
ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjet administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe
deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma...”.
26. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, arrin në përfundimin se
vendimi nr.637, datë 29.03.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është marrë në
kundërshtim me dispozitat e ligjit material dhe atij procedurial të zbatueshëm dhe për këtë
arsye, çështja objekt shqyrtimi duhet të dërgohet për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata kompetente për shqyrtimin e saj.
PËR KËTO ARSYE

“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.637, datë 29.03.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Tiranë, më 01.02.2017
1037
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHAQIR PLAKU

FATBARDHA PLAKU
DANIEL PLAKU
SHKURT PLAKU
TË PADITUR: SABRI ISMAILI.
DREJTORIA E PUNËVE PUBLIKE PRANË
BASHKISË TIRANË
NJËSIA ADMINISTRATIVE BALDUSHK,
BASHKIA TIRANË
STACIONI I POLICISË FARKË PRANË
DREJTORISË VENDORE E POLICISË SË
SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë solidarisht dëmin e shkaktuar,
dëmin moral dhe dëmin jopasuror.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore
dhe pagesën e shpenzimeve për avokat.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 106, 153, 154 të K.Pr. Civile,
nenet 608, 609, 618, 620, 625, 626 të Kodit Civil.

vendosur:
-Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja lëndore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them 11 467.
-Kalimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës

-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë
për gjykimin e çështjes me nr.regjistri themeltar 6789 (31025-08823-80), datë
regjistrimi 07.11.2016.
1038
tërësi;
VËREN
1. Pala paditëse ka pretenduar se me vendimin nr.1, datë 28.12.2015 të nxjerrë nga
Njësia Administrative Baldushk Tiranë, është miratuar leja për të kryer reabilitimin e
segmentit rrugor në Lagjen “Ismailaj”, në fshatin Baldushk, Tiranë, financimi i të cilit do të
kryhej nga të ardhurat e familjës Plaku.
2. Paditësi Shaqir Plaku ka pretenduar se me marrjen e vendimit me të cilin lejohej që
të kryente rehabilitimin e rrugës, ka porositur materialin e duhur për ndërtimin e këtij
segmenti rruge. Gjithashtu, paditësit kanë pretenduar se para se të jepej vendimi për
rehabilitimin e kësaj rruge, është dhënë pëlqimi i të gjithë banorëve të fshatit, fakt i cili
provohet nëpërmjet shkresave dhe proces-verbalit përkatës.
3. Kundër këtij investimi për të bërë rehabilitimin e rrugës, është ngritur i padituri
Sabri Ismaili, i cili ka pretenduar se një pjesë e rrugës kalonte në bahçen e tij, fakt i cili është
provuar me procesverbalin e datës 28.12.2015.
4. Pala paditëse ka pretenduar se para se të fillonte punimet ka njoftuar Komisariatin e
Policisë së Rajonit nr.1, Bashkia Tiranë, Njësinë Administrative Baldushk Tiranë që do
fillonte punimet për rehabilitimin e rrugës së fshatit. Megjithatë, edhe pse forcat e policisë
ishin njoftuar, paditësi është ndaluar prej tyre dhe është mbajtur në rajon për 10 orë, duke ju
bërë me dije se po kryen ndërtime të paligjshme.
5. Me shkresën nr.3152 prot, datë 13.05.2016 të Prokurorisë së Rrethit Tiranë, është
vënë në dispozicion vendimi i kësaj prokurorie me të cilin është vendosur mosfillimi i
procedimit penal ndaj shtetasit Shaqir Plaku, pasi ai ishte personi që do të kryente financimin
e rehabilitimit të segmentit rrugor në Lagjen “Ismailaj”, e cila ishte në shërbim të të gjithë
komunitetit.
6. Bazuar sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar se është interesuar pranë Bashkisë
Tiranë, në lidhje me vijimin e rehabilitimit të segmentit rrugor, për të cilin kishte porositur
edhe materialin e nevojshëm që nevojitej për rehabilitimin e saj. Përfundimisht me urdhrin e
punës së datës 02.07.2016 te Drejtorise se Punëtorëve nr.2 të Qytetit, kjo e fundit do të
kryente punimet për rehabilitimin e rrugës në Njësinë Administrative Baldushk, Lagjja
Ismailaj.
7. Me fillimin e punimeve bazuar në urdhrin e mësipërm të punës, pas rreth një ore
kanë ardhur punonjësit e Drejtorisë së Prodhim Mirëmbajtjes pranë Bashkisë Tiranë, duke
urdhëruar pezullimin e punimeve dhe largimin e punëtorëve, pasi është kryer një kallëzim
penal nga shtetasi Sabri Ismailaj.
8. Bazuar sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar se me veprimet e tyre, anët e
paditura në këtë gjykim e kanë penguar në kundërshtim me ligjin që të kryejë rehabilitimin e
një rrugë publike, e cila do të ishte në shërbim të gjithë komunitetit, në përputhje me
legjislacionin në fuqi, duke i shkaktuar atij dëm jo vetëm nga pikëpamja materiale, por edhe
ajo morale. Për këtë arsye, në datën 19.07.2016 pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar shpërblimin e
dëmit moral dhe atij material.
vendosur:
-Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them 11 467.
1039
-Kalimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Në seancën përgatitore të datës 27.10.2016,
gjykata pasi mori në shqyrtim kërkesën e bërë nga të paditurit në gjykim mbi deklarimin e
mungesës së kompetencës lëndore të kësaj gjykate për shqyrtimin e çështjes, vlerësoi se kjo
gjykatë nuk është kompetente nga pikëpamja e kompetencës lëndore dhe se kompetente është
Gjykata Administrative te Shkallës së Parë Tiranë. Sipas vendimit të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë me nr.3, datë 06.12.2013 është unifikuar se: “Gjykatat administrative të
shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03. 05. 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente
për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit”. Në
nenin 7 të Ligjit nr.49/2012 “Per organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Kompetenca lëndore, parashikohet se:
“Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
b)mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik...”. ...Referuar përmbajtjes së dispozitave të sipërcituara rezulton se në
kompetencën lëndore të Gjykatës Administrative ndër të tjera janë edhe mosmarrëveshjet që
lindin gjatë ushtrimit të veprimtarisë nga organi publik për shkak të veprimit apo dhe
mosveprimit të tyre etj. Në rastin konkret pretendimet e palës paditëse rezulton që të
drejtohen ndaj organeve të administratës publike, sipas përcaktimit të bërë nga neni 2 i Ligjit
nr.49/2013 përfshihen dhe të paditurit në gjykim...”.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë para Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes me nr.regjistri themeltar 6789 (31025-08823-80), datë regjistrimi
07.11.2016.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... gjykata konkludon se organ i administratës
publike janë vetëm ato institucione të përcaktuara në nenin 2 të Ligjit nr.49/2012. Ndërsa i
padituri Sabri Ismaili është subjekt i së drejtës private dhe si i tillë, kërkimet kundër tij duhet
të shqyrtohen nga gjykata civile... Në këndvështrim të praktikës gjyqësore të Gjykatës së
Lartë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është gjykata pranë së cilës është regjistruar
fillimisht çështja objekt shqyrtimi, duhej të kishte veçuar kërkimet kundër të paditurve
Drejtoria e Punëve Publike pranë Bashkisë Tiranë, Njësia Administrative Baldushk dhe
Stacioni i Policisë Farkë pranë Drejtorisë së Policisë Tiranë (organe të administratës
publike) dhe t’ia kalonte këtë pjesë gjykatës administrative. Ndërsa kërkimin kundër të
paditurit Sabri Ismaili, duhej të shqyrtohej nga vetë gjykata civile. Duke qenë se ky veçim nuk
është bërë nga gjykata pranë së cilës është paraqitur kërkesëpadia, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Tiranë, çmon se gjykata e cila duhet të bëjë veçimin e kërkimeve është
pikërisht Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë....”.
11. Se vendimi nr.8524, datë 27.10.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me

anën e të cilit kjo gjykatë ka vendosur deklarimin e moskompetencës së saj lëndore për të
shqyrtuar të gjitha kërkimet e ngritura në padinë objekt shqyrtimi, është një vendim i marrë
1040
pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për këtë shkak, ai
duhet të prishet.
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale, në momentin e konstatimit ajo duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni
61 K.Pr.Civile, si dhe neni 7 i Ligjit 49/2012).
13. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në çfarë rastesh dhe
dhe në parashikimet ligjore të K.Pr.Civile.
janë cënuar.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit
të ngritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe në interpretim të dispozitave të Ligjit
nr.49/2012 të zbatueshme, çmon se, kjo gjykatë nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
16. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse në
këtë gjykim, ka kërkuar: “1) Detyrimin e palëve të paditura të më paguajnë solidarisht dëmin
e shkaktuar, dëmin moral dhe dëmin jopasuror. 2) Detyrimin e palës së paditur të paguajë
shpenzimet gjyqësore dhe pagesën e shpenzimeve për avokat”. Këto kërkime pala paditëse i
ka bazuar tek nenet 31, 32, 106, 153, 154 të K.Pr.Civile, si dhe nenet 608, 609, 618, 620, 625,
626 të Kodit Civil.
17. Në referim të këtyre kërkimeve si dhe statusit juridik që kanë palët në këtë proces,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se padia objekt shqyrtim ka kërkime të
përbëra. Në çështjen objekt shqyrtimi, pala paditëse në cilësinë e subjektit privat, ka ngritur
pretendime që kanë lidhje me shpërblimin e dëmit moral dhe atij material, në mënyrë
kumulative, si ndaj një subjekti privat sikurse është i padituri Sabri Ismaili, ashtu edhe ndaj
disa subjekteve juridike siç janë Drejtoria e Punëve Publike pranë Bashkisë Tiranë; Njësia
Administrative Baldushk, Bashkia Tiranë si dhe Stacioni i Policisë Farkë pranë Drejtorisë
Vendore e Policisë së Shtetit Tiranë, të cilat në vetvete janë institucione shtetërore publike.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se tek baza ligjore e padisë,
pala paditëse i referohet vetëm dispozitave të Kodit Civil si dhe atij të K.Pr.Civile. Këto
dispozita do të shërbejnë në këtë gjykim për kërkimet që paditësi ka ngritur ndaj personit
fizik Sabri Ismaili (dëmin material dhe atë moral). Pretendimet e paditësit që i
kundërdrejtohen këtij të padituri, janë kërkime me natyrë të pastër civile dhe si të tilla,
referuar parashikimeve të nenit 31 dhe 32 të K.Pr.Civile si dhe nenit 8, gërma b e Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, ato duhet të gjykohet nga gjykata civile.
1041
19. Ndërsa, përsa i përket kërkimit të paditësit për kërkimin e dëmit moral dhe atij
material kundrejt institucioneve shtetërore publike, të cilat janë palë të paditura në këtë
gjykim, ky kërkim gjen mbështetje jo vetëm tek dispozitat e cituara në padi nga pala paditëse,
por edhe tek dispozitat e Ligjit me nr.8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë
Jashtëkontraktore të Organeve të Administratës Shtetërore”, si dhe në Ligjin nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”. Sa më sipër, gjen mbështetje edhe në vendimin unifikues nr.5, datë
30.10.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është mbajtur qëndrimi
se: “...gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e
saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të
saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i
kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar...”.
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre. Në këtë kuptim, ky Kolegj,
vlerëson se kërkimet e palës paditëse ndaj palëve të paditura Drejtoria e Punëve Publike
pranë Bashkisë Tiranë; Njësia Administrative Baldushk, Bashkia Tiranë, si dhe Stacioni i
Policisë Farkë, pranë Drejtorisë Vendore e Policisë së Shtetit Tiranë për kërkimin e
shpërblimit të dëmit material dhe atij material, janë kërkime me natyrë administrative dhe
shqyrtimi i tyre është në kompetencë të gjykatave administrative.
21. Fakti që këto kërkime janë të natyrës administrative, del shumë qartë përmbajtja e
nenit 1 të Ligjit nr.8510, datë 15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të
administratës shtetërore”, i titulluar “Përgjegjësia jashtëkontraktore e organeve te
administratës shtetërore“, në të cilin parashikohet se: “Organet e administratës shtetërore
përgjigjen për dëmet pasurore dhe jopasurore jashtëkontraktore, që u shkaktojnë personave
fizike a juridike, privatë, vendas a të huaj. Përgjegjësia jashtëkontraktore e organeve të
administratës shtetërore rregullohet me dispozitat e këtij ligji dhe të Kodit Civil të Republikës
së Shqipërisë”. Gjithashtu, edhe nga përmbajtja e nenit 15 të Ligjit nr.44/2015, datë
30.04.2015 “Kodi i procedurave administrative”, i titulluar “Parimi i përgjegjësisë”, në të
cilin parashikohet se: “Organet publike dhe nëpunësit e tyre, kur kryejnë një procedurë
administrative, mbajnë përgjegjësi për dëmet që u shkaktojnë palëve, në përputhje me
legjislacionin përkatës”. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, përcaktimi i natyrës
administrative të kërkimit të dëmit material dhe atij moral ndaj institucioneve të administratës
shtetërore, përcaktohet qartësisht edhe në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
konkretisht në nenin 7 të tij, i titulluar “Kompetenca lëndore”, në të cilin thuhet se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: … b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes
së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik;…” dhe në nenin 17 të tij, i titulluar
“Objekti i padisë”, në të cilin përcaktohet se: “Padia mund të ngrihet: …f) për shpërblimin e
dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;…”.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se padia objekt shqyrtimi
është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë në datën 19.07.2016, pra shumë kohë
pasi ka hyrë në fuqi Ligji nr.49/2012“Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Ky ligj, rezulton të ketë
hyrë në fuqi në datën 04.11.2013.
1042
23. Referuar statusit që kanë palët e paditura në këtë gjykim (të analizuara më lart në
këtë vendim), si dhe shkakut ligjor të kërkimeve në padi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson se këto kërkime, janë si me natyrë civile ashtu edhe me natyrë administrative.
Kështu, përsa i përket kërkimit që pala paditëse i ka kundërdrejtuar të paditurit Sabri Ismaili,
ky është një kërkim me natyrë civile, pasi rregullimi ligjor për dëmshpërblimin rregullohet
vetëm sipas dispozitave të së drejtës private (Kodit Civil dhe atij të K.Pr.Civile) dhe për këtë
arsye, duhet të shqyrtohet nga gjykatat e zakonshme civile. Përsa i përket kërkimit të palës
paditëse për shpërblimin e dëmit moral dhe material drejtuar anëve të paditura në këtë
gjykim, të cilat kanë statusin e organeve publike, këto kërkime janë me natyrë administrative,
pasi rregullimi i tyre bëhet sipas të drejtës administrative dhe sferës së veprimit të së drejtës
publike, të cilat duhet të gjykohen nga gjykata administrative.
24. Në nenin 8 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikohet se çfarë lloj
mosmarrëveshjes nuk mund të gjykojë gjykata administrative, duke përcaktuar se: “Gjykata
administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet: b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në
fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër”. Në analizë të kësaj dispozite, gjykatat
administrative mund të shqyrtojnë vetëm ato kërkime të palëve, të cilat ligji i ka lënë në
kompetencën e tyre. Në interpretim të kundërt të këtij përfundimi, kërkimet të cilat
shprehimisht ligji i ka përcaktuar në kompetencë të një gjykate, nuk mund tì shqyrtojë një
gjykatë tjetër, pavarësisht lidhjes apo ndërvarësisë që këto kërkime mund të kenë me njëra-
tjetrën.
25. Ndërsa në nenin 23 po të Ligjit 49/2012, parashikohet se: “Në një kërkesëpadi
mund të parashtrohen disa kërkime, në rast se gjykata është kompetente për të gjitha
kërkimet…”. Të njëjtin rregullim e parashikon edhe neni 159 i K.Pr.Civile, kur shprehet se:
“Në një kërkesëpadi mund të parashtrohen shumë kërkime, në rast se gjykata është
kompetente për të gjitha kërkimet…”. Në interpretim të këtyre dispozitave, një gjykatë nuk
mund të shqyrtojë të gjithë kërkimet e një padie, nëse ligji nuk i ka dhënë asaj kompetencën
lëndore për tì gjykuar ato. Si rrjedhim, gjykata duhet të mbajë për shqyrtim vetëm ato
kërkime të paditësit, për të cilat ajo është kompetente dhe të dërgojë kërkimet e tjera pranë
gjykatës kompetente.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë faktin se, pas
hyrjes në fuqi të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, kërkimet e natyrave të
ndryshme civile dhe administrative, nuk mund të gjykohen më së bashku një një proces
gjyqësor, pasi ligji ka përcaktuar që duhen gjykuar nga gjykatat kompetente. Në të tilla
rrethana, është detyrë e gjykatës ku janë paraqitur këto kërkime (konkretisht e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë) që të veçojë kërkimet e padisë që nuk janë në kompetencën lëndore
të saj dhe t’ia dërgojë ato për shqyrtim gjykatës kompetente, duke vazhduar gjykimin vetëm
për ato kërkime që janë në kompetencën lëndore të saj (nenet 1, 13 dhe 23 të Ligjit
nr.49/2012 dhe nenet 61 dhe 159 të K.Pr.Civile).
27. Sipas akteve të administruara në dosje, ka rezultuar se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka deklaruar moskompetencën e saj lëndore për të gjitha kërkimet e ngritura në padi.
Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, këtë qëndrim të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë e vlerëson të gabuar nga pikëpamja proceduriale, pasi kjo e fundit, si gjykata
e cila ka regjistruar e para çështjen objekt shqyrtimi, duhet të kishte veçuar kërkimet me
natyrë administrative nga kërkimi me natyrë civile. Kjo gjykatë, duhej të mbante vetë për
gjykim kërkimin që ka natyrë civile, si dhe të dërgonte çështjen me kërkimet e tjera për
gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Kjo për faktin se, ndarja e
kërkimeve me natyra të ndryshme nga pikëpamja lëndore brenda një padie, bëhet nga gjykata
e shkallës së parë që ka regjistruar e para çështjen objekt shqyrtimi.
1043
28. Ky fakt, del qartë nga analiza e nenit 158/a të K.Pr.Civile, të titulluar “Veprimet
përgatitore”, në të cilin është parashikuar se: “Gjykata vendos për moskompetencën e
gjykatës kur çmon se, çështja hyn në kompetencën e një gjykate tjetër dhe i dërgon asaj
kërkesëpadinë së bashku me aktet e paraqitura....”, si edhe tek neni 159 të K.Pr.Civile, i
titulluar “Bashkimi i kërkimeve” në të cilin thuhet shprehimisht se: “Në një kërkesëpadi mund
të parashtrohen shumë kërkime në rast se gjykata është kompetente për të gjitha kërkimet.
Kur gjykata çmon se shqyrtimi i përbashkët i tyre, do të shkaktojë vështirësi të dukshme në
zhvillimin e gjykimit, vendos që ato të shqyrtohen veç e veç”.
29. Në analizë të dispozitave ligjore të mësipërme, rezulton qartë se, si bashkimi i
kërkimeve të së njëjtës natyrë, ashtu edhe deklarimi i moskompetencës lëndore të gjykatës
për të marrë në shqyrtim kërkime të cilat nuk janë në juridiksionin e saj, duhet të shqyrtohen
që në fillim të gjykimit nga ana e gjykatës së shkallës së parë. Marrja e vendimeve të tilla, të
drejta e në përputhje me ligjin që në fillim të gjykimit, ndihmon shumë si për administrimin e
mirë të çështjes në gjykim, ashtu edhe për përfundimin e saj brenda një afati të arsyeshëm, si
dhe për një zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj.
30. Në kushtet që çështja është regjistruar për gjykim pas hyrjes në fuqi të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, ky Kolegj, vlerëson se çështja objekt shqyrtimi duhet të
kthehet sërish pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila duhet të kryejë këto veprime:
a) të veҫojë kërkimet sipas natyrës së tyre, duke mbajtur për shqyrtim ato kërkime që janë në
kompetencën e saj lëndore (të sqaruara më lart në këtë vendim); dhe b) të vendosi
moskompetencën lëndore për kërkimet që nuk janë në kompetencë të saj, duke ja dërguar për
gjykim të mëtejshëm Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, si gjykata
kompetente.
31. Sa më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, vendimin nr.3/2014, ku shprehimisht thuhet: “Kur në
objektin e gjykimit të një çështje, ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative, këto
kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë në mes tyre, apo janë edhe të
ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159 të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit
49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia
kaluar ato gjykatës kompetente....Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të
natyrës civile dhe administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013,
do të vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
32. Për sa më sipër, ky Kolegj, ҫmon se vendimi nr.8524, datë 27.10.2016 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me anën e të cilit kjo gjykatë ka vendosur deklarimin e
moskompetencës lëndore për shqyrtimin e të gjitha kërkimeve në padinë objekt shqyrtimi,
duhet të prishet dhe e gjithë çështja duhet të kthehet për shqyrtim pranë kësaj gjykate, për të
bërë veçimin e çështjeve sipas natyrave të kërkimit, duke mbajtur për trajtim të mëtejshëm
çështjen me kërkimet që kanë natyrë civile, dhe të dërgojë për kompetencë shqyrtimi pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, çështjen me kërkimet që kanë natyrë
administrative.
PËR KËTO ARSYE

1044
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Tiranë, më 01.02.2017
1045
Nr.00-2017-409 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me 11118-03680-

00-2016, që u përket palëve:
PADITËS: ARDIAN DAUTI

I PADITUR: NELO LELAJ
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë dëmin pasuror
dhe jo pasuror, moral, ekzistencial, në masën 5.000.000 lekë,
për shkak se i padituri ka kryer shpifje, ankesa se gjoja i kam marrë
firmat e prokurës në letra bosh (të bardha) nëpër institucione të ndryshme,
duke cënuar emrin e mirë, personalitetin, nderin si qytetar
por dhe për shkak të profesionit si avokat.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë interesat e kamatave ligjore
të shumës 5.000.000 lekë, në se do të ishin paguar në kohë
dhe si datë llogaritje qëndron data e depozitimit të padisë, taksat e padisë,
si tarifa e avokatëve, si dhe shpenzime e tjera gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 608, 609, 625, 640 të K.Civil,
nenet 31/1, 32/a, 34, 154/a të K.Pr.Civile,
Vendimi Unifikues GJ.L nr.12, datë 14.09.2007.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8294, datë 20.10.2016 ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes civile me nr.10678 Akti, datë Regj. 21.06.2016.
Dërgimin për kompetencë tokësore të gjykimit të çështjes në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Ardian Dauti i cili
ka kërkuar prishjen e vendimit nr.8294, datë 20.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë.

pasi dëgjoi relacionin përkatës dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
1046
VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES
Kërkuesi Ardian Dauti rezulton t’i jetë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me kërkesën me objektin dhe bazën ligjore si më sipër cituar, për shkak që pretendon se: i
padituri Nelo Lelaj banor i qytetit Vlorë, ish klient i tij, ka kryer shpifje, ankesa se paditësi i
ka marrë firmat e prokurës në letra bosh ( të bardha) nëpër institucione të ndryshme, duke
cënuar në këtë mënyrë emrin e mirë, personalitetin, nderin si qytetar por dhe për shkak të
profesionit si avokat.
II. PROCEDURA GJYQËSORE

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes civile me nr.10678 Akti, datë Regj. 21.06.2016.
Dërgimin për kompetencë tokësore të gjykimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Vlorë.”
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Ardian Dauti i cili
ka kërkuar prishjen e vendimit nr.8294, datë 20.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë.
Në shkaqet e ankimit veçohen:
- Është në të drejtën e paditësit për të ushtruar të drejtën e tij duke ju drejtuar
Gjykatës së Tiranës si vendi ku banon paditësi kjo bazuar në nenin 48 të
K.Pr.Civile.
- Kur kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i shëndetit,
padia mund të ngrihet edhe në gjykatën e vendit ku banon paditësi pasi paditësi
banon në qytetin e Tiranës”
III. ARSYETIMI I GJYKATËS.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.8294, datë 20.10.2016 ndër të

tjera ka arsyetuar se: ...Gjykata referuar nenit 48 të K.P.C në të cilin thuhet se;” Paditë që
rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i
padituri, ashtu dhe në Gjykatën e vendit ku është shkaktuar dëmi. Kur kërkohet shpërblimi i
dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i shëndetit, padia mund të ngrihet edhe në
Gjykatën e vendit ku banon paditësi”, arsyeton se, meqenëse paditë që rrjedhin nga
shkaktimi i dëmit ngrihen ne vendin ku ka banimin i padituri, i cili është banor i Qytetit të
Vlorës dhe dëmi i shkaktuar është në qytetin e Vlorës, kjo çështje duhet të dërgohet për
kompetence tokësore gjykimi, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë...
IV. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL TË GJYKATËS SË LARTË
Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë
prishjen e vendimit nr.8294, datë 20.10.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.8294, datë 20.10.2016 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile dhe dërgimi i akteve të çështjes për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është marrë në mosrespektim të ligjit.
1047
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë në
momentin e paraqitjes, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendbanimit të
pjesëmarrësve në gjykim dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin
konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e çështjes nr.10678 Akti, datë
Regj. 21.06.2016 është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Ky kolegj e gjen të pabazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në shpalljen e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes në fjalë, gjykata në
arsyetimin dhe kokluzionin e arritur ka zbatuar kriteret ligjore që përcaktojnë kompetencën
tokësore të çështjes që i është paraqitur për gjykim.
Gjykata nuk ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e gjykatës kompetente.
Neni 48 i K.Pr.C parashikon se;”Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në Gjykatën e vendit ku
është shkaktuar dëmi. Kur kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose dëmtimi i
shëndetit, padia mund te ngrihet edhe ne gjykatën e vendit ku banon paditësi”
Referuar rastit konkret të gjykimit, rezulton se i padituri është banues në qytetin e
Vlorës, paditësi banor i qytetit të Tiranës dhe dëmi i pretenduar është shkaktuar në qytetin e
Vlorës. Pra jemi në kushtet e nenit 48 të K.Pr.Civile.
Pretendimi i ankuesit se kur kërkohet shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga vdekja ose
dëmtimi i shëndetit, padia mund te ngrihet edhe ne gjykatën e vendit ku banon paditësi, nuk
ka bazë ligjore në rastin konkret pasi paditësi (kërkuesi në rekurs) nuk ka pësuar dëmtim të
shëndetit.
Në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Larte e gjen zgjidhjen e çështjes në lënien
në fuqi të vendimit nr.8294, datë 20.10.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, si të
bazuar në ligjin procedural civil.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.8294, datë 20.10.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Tiranë, më 17.02.2017
1048
Nr.00-2017-420 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11211-4070-

2016, që u përket palëve:
PADITËS: AGJENCIA PËR ZHVILLIM BUJQËSOR

DHE RURAL
I PADITUR: SHOQËRIA “ENERI” SH.P.K, me seli në
Vlorë, Adresa: Llakatund, Vlorë.
OBJEKTI:
1. Zgjidhjen e kontratës së shitjes me rezervë nr.615 Prot., datë 07.11.2008.
2. Përmbushjen e detyrimeve të mbetura që rrjedhin nga kontrata e shitjes me rezervë
me nr.615 Prot., datë 07.11.2008 në masën 11,093,040 lekë.
3. Pagimin e kamatë vonesës (penalitetet) sipas kontratës së shitjes me rezervë
në masën 2,115,837 deri në Maj 2016.
4. Vendosja e masës së sigurimit të padisë për sekuestrimin e objektit
"Linjë Përpunimi Ulliri" në pronësi të ish -Projekti 2KR, sot AZHBR,
deri në përfundim të gjykimit me vendim të formës së prerë.
Baza Ligjore: Kodi Civil, nenet 640, 705-479 e në vijim.
Nenet 153, 202, 205 dhe 206 të Kodit të Procedurës Civile.
VKM nr.485, datë 21.10.1999, VKM nr.479, datë 19.07.2001,
VKM nr.373, datë 05.06.2003,
VKM nr.114, datë 25.02.2005, datë 21.10.1999 nr.555, datë 16.08.2006,
Udhëzimi nr.4160, datë 12.09.2006 i MBUMK dhe MF,
botuar në Fletoren Zyrtare të datës 13 Nëntor 2007.

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr.10108 Akti, datë 03.06.2016.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.”
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë i padituri “Eneri” Shpk

dhe ka kërkuar “Prishjen e vendimit nr.9002, datë 09.11.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës dhe vazhdimin e gjykimit nga kjo gjykatë.”
1049
VËREN
1. Në kuadër të marrëveshjes midis Qeverisë Shqiptare dhe Qeverisë Japoneze, shtetit

tonë i janë akorduar grante nga Qeveria Japoneze, të cilat do t’u shpërndaheshin
subjekteve shqiptare për të rritur produktin e brendshëm bujqësor e blegtoral.
2. Bazuar në Grantet e akorduara, Qeveria Shqiptare nëpërmjet ish-Projektit "Rritja e
Prodhimit Bujqësor 2KR - MBUMK" sot AZI-IBR, e krijuar me VKM nr.719 datë,
30.10.2014 "Për organizimin dhe funksionimin e Agjencisë për Zhvillim Bujqësor
dhe Rural", e cila ka trashëguar të gjitha detyrimet e projektit 2KR, ka organizuar
disa procedura tenderimi në të cilat kanë marrë pjesë disa subjekte të interesuara,
ndër ta dhe subjekti i paditur "Eneri" sh.p.k, ku në përfundim të procesit ky subjekt u
shpall fitues dhe përfitues nga tenderi me objekt "Linjë Përpunim Ulliri", të cilën e ka
marrë në dorëzim më datën 27.10.2000, duke e përdorur pa shlyer asnjë detyrim ndaj
shtetit, sipas pretendimit të palës paditëse.
3. Bazuar në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.848, datë 11.06.2008 "Për kthimin e
fondeve financiare nga subjektet qe kanë përfituar nga përdorimi i fondeve të
granteve japoneze si mbështetje buxhetore “Non Project Grand Aid”, për sektorin e
bujqësisë dhe ushqimit", si dhe në Udhëzimin e përbashkët të MBZHRAU dhe MF
me nr.2, datë 01.08.2008, AZHBR-ja zbaton skemën, ka lidhur kontratën e shitjes me
rezervë të pronësisë të sendit “Linjë Përpunimi Ulliri", me mënyrë pagese
proporcionale të ndarë në 11 këste nga data 30.11.2008 deri në datën 28.06.2013.
4. Pala paditëse pretendon se deri më sot pala e paditur ka paguar vetëm 450,000 lekë
nga detyrimi kontraktual prej 11,543,039.88 lekë. Ne kushtet e mospërmbushjes së
detyrimeve kontraktuale, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9002, datë 09.11.2016 ka

vendosur: “Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr.10108 Akti, datë 03.06.2016.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.”
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë i padituri “Eneri” Shpk
dhe ka kërkuar “Prishjen e vendimit nr.9002, datë 09.11.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës dhe vazhdimin e gjykimit
nga kjo gjykatë.”
- Vendimi është i pabazuar në ligj pasi natyra e mosmarrëveshjes është civile sepse
jemi para një konflikti me natyrë civile siç është marrëdhënia kontraktore e shitjes së
sendit të luajtshëm me rezervë ku shteti hyn në këtë marrëdhënie si subjekt i të drejtës
civile në veprimin juridik të realizuar nëpërmjet kontratës së shitjes.
- Sendi objekt kontrate “Linjë e përpunimit të vajit të ullirit” ka kaluar në posedim të
palës tjetër paditëse i cili e përdor për ushtrimin e veprimtarisë së tij private dhe jo
për qëllime publike.
1050
- Në rastin objekt gjykimi nuk ndodhemi para paligjshmërisë së Organit Administrativ
që ka shkaktuar mosmarrëveshje mes palëve ndërgjyqëse e cila të konsiderohet e
natyrës administrative.
- Ajo që i është nënshtruar dhe i nënshtrohet gjykimit në këtë Padi civile janë vetëm
veprimet e palës së paditur në mos shlyerjen e detyrimit civil që vjen nga kontrata e
shitjes e cila nuk është një kontratë administrative.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9002, datë 09.11.2016 ndër

të tjera ka arsyetuar se:
“...Padia e parashtruar për gjykim para kësaj Gjykate, nisur nga objekti dhe shkaku
ligjor, duke analizuar llojin e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi është e natyrës
administrative, pasi konflikti që është shtruar për zgjidhje ka lindur nga një kontratë
administrative. Kontrata e shitjes me rezervë e pronësisë është lidhur midis palëve në
përfundim të një procedure publike. Nëpërmjet kësaj kontrate, e cila është rrjedhojë e
një veprimi administrativ (procedurës së parashikuar ne ligj), palët nënshkruese,
krahas të drejtave, kanë marrë përsipër dhe detyrime reciproke.
Konkretisht paditësi kërkon zgjidhjen e një kontrate të lidhur me të paditurin dhe
rregullimin e pasojave që kanë ardhur prej saj. Referuar urdhrit, VKM nr.719, datë
31.10.2014, gjykata vëren se paditësi është një person juridik publik në varësi të
Ministrisë të Bujqësisë Zhvillimit Rural dhe Administrimit të Ujrave i Krijuar për të
ofruar shërbime të drejtpërdrejta për fermerët vendas duke zbatuar politikat
shtetërore për zhvillimin Bujqësor dhe Rural në Republikën e Shqipërisë. Për
rrjedhojë të ushtrimit të kësaj veprimtarie publike për të cilën paditësi është krijuar ai
lidhë dhe kontratat objekt gjykimi të cilat janë kontrata publike pasi lidhen nga një
subjekt publik gjatë ushtrimit të veprimtarisë publike siç përcakton shprehimisht VKM
për krijimin e saj. Për rrjedhojë të gjitha gjykimet që lidhen me ushtrimin e
veprimtarisë prej saj janë çështje, kompetencën lëndore për gjykimin e të cilave e ka
Gjykata Administrative...”
IV. BAZA LIGJORE E KOMPETENCËS
9. Në bazë të Nenit 41 të K.Pr.Civile përcaktohet se: “Në kompetencë të gjykatës së

shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile të parashikuara në K.Pr.Civile
e ligje tjera”.
Në nenin 61 të K.Pr.Civile përcaktohet se: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
10. Ne nenin 62 të K.Pr.Civile përcaktohet se: “Kundër vendimit të gjykatës që ka
shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të
saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe
prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes, në
Gjykatën e Lartë”.
11. Nga ana tjetër Neni 7 i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
Kompetenca lëndore, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për: a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
1051
veprimtarisë administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për
shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik...
12. Neni 17 i ligjit përcakton objektin e padisë që parashtrohet për zgjidhje para një
gjykate administrative. Sipas këtij neni: “1. Padia ngrihet: a) për shfuqizimin
tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ; b) për ndryshimin, pjesërisht apo
tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar një
akt administrativ; c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë; d) për
konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë; dh) për saktësimin e të
drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; e) për detyrimin e
organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër
administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi
jokompetent; f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;g)
për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike.”
13. Neni 3 i Kodit te Procedurës Administrative parashikon: “Në kuptimin e këtij Kodi,
organe të administratës publike janë: - organet e pushtetit qendror të cilat kryejnë
funksione administrative; - organet e enteve publike në masën që ato kryejnë
funksione administrative; - organet e pushtetit vendor që kryejnë funksione
administrative; - organet e Forcave të Armatosura, si dhe çdo strukturë tjetër,
punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë
funksione administrative”.
14. Neni 6 i Kodit të Procedurës Administrative parashikon: “1. Kontrata administrative
është një marrëveshje nëpërmjet së cilës krijohet, modifikohet apo shuhet një
marrëdhënie juridike e së drejtës publike. 2. Kontratat e mëposhtme konsiderohen
administrative: a) sipërmarrjet e punëve publike; b) prokurimi i punëve publike; c)
prokurimi i shërbimeve publike; ç) licencimi i lojërave të fatit; d) kontratat e
furnizimit të vazhdueshëm; dh) kontraktimi i shërbimeve të subjekteve private në
rastet e fatkeqësive natyrore”.
15. Neni 2/6 i ligjit nr.49/2012 parashikon: “6. Organ publik” është çdo organ i pushtetit
qendror, i cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në masën
që ato kryejnë funksione administrative; çdo organ i pushtetit vendor që kryen
funksione administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukturë tjetër,
punonjësit e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë
funksione administrative, si dhe çdo person fizik ose juridik, të cilit i është dhënë me
ligj, akt nënligjor ose çdo lloj forme tjetër, të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e
drejta e ushtrimit të funksioneve publike”.
16. Neni 7/a i ligjit nr.49/2012 parashikon: “Gjykatat administrative janë kompetente
për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit
të veprimtarisë administrative nga organi publik”.
17. Neni 1 i ligjit nr.9817, datë 22.10.2007 “Për bujqësinë dhe zhvillimin rural”
parashikon: “Ky ligj përcakton objektivat, masat dhe programimin e politikave
bujqësore e të zhvillimit rural, të shërbimeve publike bujqësore, të kërkimit dhe
trajnimit profesional, si dhe bazën e të dhënave dhe informacionin për politikat në
sektorët e bujqësisë dhe të zhvillimit rural.”, ndërsa në nenin 6 parashikon : “1.
1052
Krijohet programi për bujqësinë dhe zhvillimin rural, më poshtë programi, i cili ka si
qëllim të mbështesë zhvillimin e bujqësisë në vend, të garantojë, në mënyrë graduale,
efektivitetin e masave të politikave bujqësore dhe të zhvillimit rural, duke i kushtuar
vëmendje nevojës së planifikimit të zbatimit të projekteve dhe të masave mbështetëse.
2. Burimet financiare të programit sigurohen nga: a) Buxheti i Shtetit; b) donatorët
ndërkombëtarë, sipas marrëveshjeve përkatëse; c) buxheti i bashkisë/komunës;
Programi për bujqësinë dhe zhvillimin rural është i përhershëm dhe administrohet
nga ministria, nëpërmjet agjencisë së pagesave. 3. Kriteret bazë, sektorët që do të
mbështeten dhe masa e përfitimit nga fondi i programit përcaktohen me vendim të
Këshillit të Ministrave. Procedura dhe mënyra e administrimit të fondit të programit
përcaktohen me udhëzim të përbashkët të ministrit përgjegjës për çështjet e bujqësisë
dhe Ministrit të Financave.”
18. Vendim i K.M nr.719, datë 31.10.2014 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Agjencisë për Zhvillim Bujqësor Dhe Rural parashikon “1. Agjencia për Zhvillim
Bujqësor dhe Rural, si agjencia e pagesave, në kuptim të nenit 21, të ligjit nr.9817,
datë 22.10.2007, "Për bujqësinë dhe zhvillimin rural", është person juridik publik në
varësi të ministrit të Bujqësisë, Zhvillimit Rural dhe Administrimit të Ujërave.
V. VLERËSIMI I KOLEGJIT CIVIL TË GJYKATËS SË LARTË

vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Tiranë, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave procedurale dhe për këtë shkak duhet të lihet
në fuqi.
dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën lëndore të
21. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit të
gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala e paditur nuk përmban shkaqe për cenimin e vendimit nr.9002,
datë 09.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
22. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor.
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e
vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Gjykata ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes
dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës
lëndore.
konstaton se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës
lëndore.
25. Përcaktimi nga pikëpamja formale i natyrës së mosmarrëveshjes (detyrime që
rrjedhin nga një kontratë administrative publike), dikton dhe gjykatën që duhet të
ushtrojë kontrollin gjyqësor të saj, e cila në rastin në shqyrtim është Gjykata
1053
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
26. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i referohet përmbajtjes së dispozitave të neneve 41,
61 dhe 62 të K.Pr.Civile, nenit 7 të ligjit nr.49/2012 datë 03/5/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e Gjykatave Administrative” ku është parashikuar se gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si
dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik.
27. Gjithashtu ky Kolegj i referohet Vendimit Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të
Gjykatës së Lartë i cili parashikon se: “Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë
kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit.
28. Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse, Agjencia për Zhvillimin Bujqësor dhe
Rural, kërkon zgjidhjen e kontratës së shitjes me rezervë dhe detyrimin e të paditurit
për pagimin e vlerës së mbetur nga kontrata, pra në thelb kemi të bëjmë me konflikt
me natyrë administrative, pasi kontrata e lidhur mes palëve ndërgjyqëse është një
kontratë administrative, e lidhur mes një shoqërie dhe një organi shtetëror, siç është
në rastin konkret Agjencia për Zhvillimin Bujqësor dhe Rural. Kjo marrëdhënie është
e karakterit administrativ dhe për rrjedhojë, nga pikëpamja lëndore, mosmarrëveshjet
që lindin për shkak të saj janë në kompetencën e gjykatave administrative dhe jo
sikurse pretendohet në ankimin e veçantë.
29. Në vijim të sa më sipër, lënda është administrative dhe nuk mund të jetë e natyrës
civile, pasi vetë natyra e mosmarrëveshjes e cila shërben për të përcaktuar
kompetencën nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e çështjes, është administrative.
30. Referuar VKM nr.719, datë 31.10.2014, gjykata vëren se, paditësi është një person
juridik publik në varësi të Ministrisë të Bujqësisë Zhvillimit Rural dhe Administrimit
të Ujërave, i Krijuar për të ofruar shërbime të drejtpërdrejta për fermerët vendas,
duke zbatuar politikat shtetërore për zhvillimin Bujqësor dhe Rural në Republikën e
Shqipërisë. Për rrjedhojë të ushtrimit të kësaj veprimtarie publike për të cilën paditësi
është krijuar, ai lidh dhe kontratat objekt gjykimi, të cilat janë kontrata publike pasi
lidhen nga një subjekt publik gjatë ushtrimit të veprimtarisë publike siç përcakton
shprehimisht VKM për krijimin e saj. Për rrjedhojë të gjitha gjykimet që lidhen me
ushtrimin e veprimtarisë prej saj janë çështje, kompetencën lëndore për gjykimin e të
cilave e ka Gjykata Administrative.
31. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.9002, datë
09.11.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.10108 Akti, datë
03.06.2016, duhet të lihet në fuqi dhe çështja t’i dërgohet Gjykatës së Shkallës së
Parë Administrative Tiranë, për të vazhduar gjykimin si gjykatë kompetente.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
1054
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 17.02.2017
1055
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me 11243-03886-

00-2016, që u përket palëve:
PADITËSE: SOSE BUÇPAPAJ

PALË TË PADITURA: 1-ARTUR ZENELAJ i akuzuar se ka kryer
veprën penale “Falsifikim të dokumentave” në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 186/2 i
K.Penal.
2-SALI RAMAJ i akuzuar se ka kryer veprën
penale “Falsifikim të dokumentave” në
K.Penal.
3-FATMIR IBERHASAJ i akuzuar se ka kryer
veprën penale “Falsifikim të dokumentave” në
K.Penal.
4- HAZIZ DOCAJ i akuzuar se ka kryer veprën
penale “Falsifikim të dokumentave” në
K.Penal.
5-AKU KUKËS i paditur civil, me cilësinë e
personit juridik, ku të 4-të pandehurit e
lartpërmendur kanë qenë dhe janë të punësuar
pranë këtij subjekti dhe të gjitha veprimet lidhur
me falsifikimin e dokumenteve i kanë kryer në
bashkëpunim dhe me dijeninë e plotë të
drejtuesve të subjektit AKU Kukës dhe po për
interes të këtij subjekti (ndoshta dhe me urdhër
të drejtuesve të AKU).
OBJEKTI:
1-Detyrimin e të paditurve dhe te subjektit juridik AKU Kukës
të rivendosë të gjitha të drejtat e paditëses Sose Buçpapaj,
të cenuara nga akti i paligjshëm që u citua më lart.
Kjo nga dita e pushimit nga puna deri në ditën e rivendosjes
në ish-detyrën e saj si inspektore pranë këtij subjekti.
1056
2- Detyrimin e të paditurve të paguajnë në favor të paditëses Sose Buçpapaj
dëmshpërblimin material që përbëhet nga paga
dhe ndryshimet e saj pas largimit nga puna, fitimin e munguar për të gjithë periudhën,
interesin bankar mbi të gjithë shumën e papaguar, inflacionin zyrtar
si dhe të paguajë sigurimet shoqërore të paditëses për të gjithë periudhën
deri në ditën e kthimit të saj në punën e mëparshme.
3-Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të palës paditëse Sose Buçpapaj
dëmshpërblimin moral në vlerën e 3 000 000 lekë (tre milion) lekë.
4-Shpenzimet gjyqësore si dhe çdo shpenzim tjetër gjatë procesit gjyqësor
në ngarkim të palës së paditur.
5-Publikimin në media të vendimit përfundimtar të gjykatës.
6-Sigurimin e padisë civile nëpërmjet sekuestrimit të pasurisë së të paditurve
dhe të paditurit civil AKU Kukës në masën që i përket vlerës
së të gjithë dëmshpërblimeve të kërkuara në objektin e padisë.
Baza Ligjore: Nenet 102, 106, 154, 154, 30 K.Pr.Civile.
Nenet 32, 602, 609, 625, 450,486 të K.Civil.
Nenet 60, 61, 62, 63 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.271, datë 07.11.2016 ka

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile numër regjistri
themeltar 318 (21234-00364-54-2016), datë 24.10.2016... Kalimin e akteve
për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.”
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë paditësja Sose Buçpapaj e

cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.271, datë 07.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë në çështjen penale të vitit nr.82,
viti 2016 (padinë civile në procesin penal).

VËREN
1. Paditësja Sose Buçpapaj ka punuar inspektore ushqimi ne AKU Kukës dega Tropojë
dhe pas auditimit të punës së saj ajo është larguar nga detyra. Për këtë largim ajo bën
shkaktar ish kolegët e saj të AKU Kukës, Artur Zenelaj, Sali Ramaj, Haziz Docaj,
Fatmir Iberhasaj. Për këtë qëllim, ajo ka bërë kallëzim penal për falsifikim
dokumentash ndaj ish kolegëve duke pretenduar se ata kanë falsifikuar procesverbalin
e marrjes në dorëzim të bllokut të gjobave prej saj, si dhe peticionin e paraqitur nga
subjekte tregtare ku ka ankesa ndaj paditëses.
2. Prokuroria e Rrethit Tropojë mbi materialet e ardhura nga Prokuroria e Rrethit Kukës
ka kryer hetime dhe ka dërguar për gjykim 4 të akuzuarit prej paditëses (kallëzueses)
me akuzën e falsifikimit të dokumenteve.
3. Paditësja ka ngritur padi civile në procesin penal. Gjykata e Tropojës e ka veçuar
çështjen civile dhe në seancë gjyqësore ka marrë vendimin për shpalljen e
moskompetencës lëndore.
1057
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.271, datë 07.11.2016 ka

vendosur: “Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes civile numër regjistri
themeltar 318 (21234-00364-54-2016), datë 24.10.2016... Kalimin e akteve për
kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.”
5. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë paditësja Sose Buçpapaj e
cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.271, datë 07.11.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tropojë dhe dërgimin e çështjes për gjykim në po atë gjykatë në çështjen
penale të vitit nr.82, viti 2016 (padinë civile në procesin penal).
- Gjykata e Rrethit Tropojë nuk ka bërë një gjykim të drejtë dhe të paanshëm pasi
pretendimet dhe kërkesat tona i ka rrëzuar pa u mbështetur në prova dhe në zbatim të
gabuar të ligjit procedural e material.
- Kërkojmë pavlefshmërinë e të gjitha veprimeve dhe vendimeve në procesin gjyqësor
që ka zhvilluar gjyqtari Artan Hajredinaj dhe kthimin e të gjitha akteve në gjendjen e
mëparshme.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.271, datë 07.11.2016 ndër të

tjera ka arsyetuar se: “... Sipas nenit 17 të po këtij ligji, padia ngrihet për
shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ; për ndryshimin, pjesërisht
apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e organit publik për të ndryshuar
një akt administrativ; për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar,
apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë; për konstatimin e
paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja juridike, nëse
paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë; për saktësimin e të drejtave dhe të
detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; për detyrimin e organit publik për
të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm
për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të paditësit; për përcaktimin e organit që
ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete, duke urdhëruar kur është rasti
dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent; për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm, si dhe për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të
punës, kur punëdhënësi është një organ i administratës publike.
Në rastin konkret objekt gjykimi kemi shprehjen e vullnetit të organit publik palës së
paditur me ane të kryerjes së disa veprimeve me karakter administrativ të cilat kanë
dale si rezultat i kryerjes së funksionit publik dhe që krijon pasoja juridike mbi të
drejtat subjektive apo interesat e ligjshme të paditësit dhe që janë drejtpërdrejt pasoja
të këtyre veprimeve. Mosmarrëveshja e krijuar ndërmjet palëve në rastin konkret
objekt gjykimi bazuar në ligjin 49/2012 datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatës Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” dhe në vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë nr.3 datë 06.12.2013 nuk është kompetencë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë, kompetente për gjykimin e kësaj çështje civile është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Shkodër.
1058
8. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë në

momentin e paraqitjes, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të
gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të
Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se
kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
9. Vendimi nr.271, datë 07.11.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë, që ka
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Shkodër, është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të normave proceduriale dhe për këtë shkak duhet të lihet
në fuqi.
gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.271, datë
07.11.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë.
11. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se, kompetenca e gjykatës për
gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor.
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e
vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tropojë. Gjykata ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës
lëndore.
13. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton
se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
14. Përcaktimi nga pikëpamja formale i natyrës së mosmarrëveshjes, dikton dhe gjykatën
që duhet të ushtrojë kontrollin gjyqësor të saj, e cila në rastin në shqyrtim është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i referohet përmbajtjes së dispozitave të neneve 41,
61 dhe 62 të K.Pr.Civile, nenit 7 të ligjit nr.49/2012 datë 03/5/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e Gjykatave Administrative” ku është parashikuar se gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik si
dhe mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik.
16. Gjithashtu ky Kolegj i referohet Vendimit Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të
Gjykatës së Lartë i cili parashikon se: “Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë
kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit.
1059
17. Për rastin konkret, rezulton se pala paditëse ka pretendime në lidhje me shprehjen e
vullnetit të organit publik (palës së paditur) me anë të kryerjes së disa veprimeve me
karakter administrativ të cilat kanë dale si rezultat i kryerjes se funksionit publik dhe
që krijon pasoja mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshme të paditëses dhe që
janë drejtpërdrejtë pasoja të këtyre veprimeve. Për rrjedhojë, nga pikëpamja lëndore,
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të saj, janë në kompetencën e gjykatave
administrative dhe jo sikurse pretendohet në ankimin e veçantë.
18. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Larte e gjen zgjidhjen e çështjes në
lënien në fuqi të vendimit nr.271, datë 07.11.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë, si të bazuar në ligjin procedural civil.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Tropojë.
Tiranë, më 17.02.2017
1060
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile nr.11243-04034-

00-2016 Akti, që u përket:
PADITËS: SHOQËRIA FLLADI SH.P.K.

I PADITUR: BASHKIA GJIROKASTËR, NJËSIA
ADMINISTRATIVE CEPO.
OBJEKTI
Detyrimin e palës së paditur për t’i paguar palës paditëse,
shumën prej 483.894 lekë si dhe të shpërblejë dëmin e shkaktuar
për shkak të vonesës në likuidim.
Baza Ligjore: Neni 705 e vijues, 445, 450 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.535, datë 28.09.2016 ka

vendosur:
-Të shpallë moskopetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.Regj.
Them. 731/21258-00778- 21-2016, datë regjistrimi 13.09.2016, me palë:
Paditës: Shoqëria Flladi shpk.
I paditur: Bashkia Gjirokastër, Njësia Administrative Cepo.
Objekti: Detyrim pagim shume.
-Dërgimin e kërkesë padisë dhe akteve bashkëshoqëruese për gjykim Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.”
Kundër vendimit nr.535, datë 28.09.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Flladi” Sh.p.k me të
cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes po
pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

1061
VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore evidentohet se pala paditëse Shoqëria “Flladi”

sh.p.k ushtron aktivitet në fushën e tregtisë së karburanteve, pjesëve të këmbimit dhe
riparimit të automjeteve, provuar ky fakt nga Ekstrakti i lëshuar nga QKR.
2. Në kuadër të këtij aktiviteti, pala paditëse ka lidhur kontrate dhe ka ofruar shërbimet e
saj edhe palës së paditur, Bashkia Gjirokastër, Njësia Administrative Cepo,
Gjirokastër.
3. Pala e paditur, pretendohet se nuk ka përmbushur detyrimet kontraktore, pasi nuk ka
kryer pagesat totale për shërbimet e ofruara, dhe konkretisht sipas palës paditëse
rezultojnë të pa likuiduara faturat tatimore të shitjes si më poshtë: faturat tatimore të
shitjes me nr.227, datë 19.11.2007, nr.245, datë 29.11.2007, nr.92, datë 06.05.2008,
nr.255 date 14.11.2008, nr.322 datë 19.12.2008.
4. Paditësi ka hapur procesin civil me objekt si me sipër dhe aktualisht: Gjykata e
Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.535, datë 28.09.2016 ka vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.Regj. Them.
731/21258-00778- 21-2016, datë regjistrimi 13.09.2016, me palë:
Paditës:Shoqëria Flladi shpk.
I paditur:Bashkia Gjirokastër, Njësia Administrative Cepo.
Objekti: Detyrim pagim shume.
Dërgimin e kërkesë padisë dhe akteve bashkëshoqëruese për gjykim Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.”
5. Në shpalljen e moskompetencës lëndore, gjykata pasi ka renditur nenet 41, 61 e 127 të
K.Pr.Civile mes të tjerave ka arsyetuar:
Organ publik" është çdo organ i pushtetit qendror, i cili kryen funksione
administrative, çdo organ i enteve publike, në masën që ato kryejnë funksione
administrative; çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative;
"Veprim administrativ" është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi
tjetër administrativ.
"Veprim tjetër administrativ" është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së organit
publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo
interesat e ligjshëm.
Sipas nenit 7,germa “b” të Ligjit nr.49/2012, mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik
shqyrtohen nga gjykata administrative.
Referuar sa më sipër rezulton se ana e paditur është organ administrativ, me të cilën
pala paditëse ka lidhur kontratë administrative, prandaj mosmarrëveshjet e tyre duhet
te shqyrtohen nga gjykata administrative.
Sipas vendimit unifikues nr.04, datë 10.12.2013 kur në objektin e gjykimit pala
paditëse, ndër të tjera, ka për objekt pasojat që vijnë nga një veprim apo mosveprim i
paligjshëm i një institucioni publik, në çdo rast kompetente është gjykata
administrative.
Nga sa më sipër konkludohet se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, ku është
ngritur kërkesë padia nga paditësat, është gjykata që i mungon kompetenca lëndore
për shqyrtimin e mosmarrëveshjes.
Në këto rrethana gjykata kryesisht, bazuar ne nenet 61 të K.Pr.Civile dhe nenin 7 të
Ligjit nr.49/2012, me konstatimin e moskompetencës së gjykimit të mosmarrëveshjes
1062
civile duhet të vendos shpalljen e moskompetencës së gjykimit të çështjes dhe t’i
dërgojë aktet në gjykatën kompetente për shqyrtim, që është Gjykata Administrative e
6. Kundër vendimit nr.535, datë 28.09.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastës
ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Flladi” Sh.p.k, me anë të të cilit
kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes po pranë kësaj gjykate.
Pala paditëse e konsideron të gabuar këtë vlerësim të gjykatës, pasi:
Nëpërmjet padisë pala paditëse kërkon detyrimin e palës së paditur, për ti paguar
shumën 483.894 lekë, shumë e cila përfaqëson vlerën e mallit që pala paditëse i ka
shitur palës së paditur, nëpërmjet faturave tatimore të shitjes të administruara në
dosjen gjyqësore, si dhe ti shpërblehet dëmi i shkaktuar për shkak të vonesës në
likuidim.
Pra, nëpërmjet kësaj padie, pala paditëse kërkon përmbushjen e detyrimit kontraktor
që palës së paditur i buron nga veprimet juridike të kryera prej palës paditëse në
favor të palës së paditur.
Duke u nisur nga objekti i kërkimit, konkludohet se, kërkimi i parashtruar në padinë e
paditësit, është një kërkim i natyrës civile, i rregulluar posaçërisht nga nenet 420, 705
e vijues, 445 , e 450 të K.Civil.
Gjykata ka vlerësuar mosveprim të organit publik moskryerjen e pagesës së kërkuar
nga paditësi nëpërmjet kësaj padie .
Neni 171 ligjit 49/2012, përcakton, rastet kur mund të ngrihet një padi përpara
Gjykatës Administrative, dhe qëllimi që palët synojnë të arrijnë nëpërmjet saj .
Në referencë me këtë dispozite, ligji 49/2012, në nenin 17 të tij, nuk parashikon
ndonjë lloj padie, në natyrën e së cilës, ky kërkim që paditësi ka ngritur në këtë padi,
të jetë i përfshirë.
Pavarësisht faktit se i padituri në këtë proces është një organ publik, kërkimi ndaj tij,
është një kërkim i natyrës civile, që rrjedh nga mospërmbushja prej tij e detyrimeve
që ka ndaj palës paditëse, situatë e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit Civil, dhe
jo nga dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative .
Duke qenë një kërkim i natyrës civile, atëherë Gjykata kompetente për këtë çështje,
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, konkluzion i cili buron nga përmbajtja e
nenit 41 të K.Pr.Civile.
8. Se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, nuk përmban shkaqe ligjore që të
cënojnë vendimin nr.535, datë 28.09.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
9. Vendimi nr.535, datë 28.09.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, që ka
shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje civile, duke i dërguar
aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në
fuqi.
10. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe ankimit të veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të zbatueshme për rastin
konkret, arrin në konkluzionin se, kompetente për gjykimin e çështjes konkrete është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër.
1063
11. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, e cila ka përcaktuar
drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj.
12. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton në proces se, ana e paditur është organ
administrativ, me të cilën pala paditëse ka lidhur kontratë administrative, për furnizim
me karburant, pjesë këmbimi etj, të cilat, likuidohen nëpërmjet faturave tatimore. Pala
e paditur rezulton të mos ketë vendimmarrje në ekzekutimin e këtyre faturave edhe
pse ka pranuar mallin.
13. Nga sa më sipër rezulton se, duke mos shlyer detyrimin ndaj palës paditëse, kemi të
bëjmë me një vendimmarrje (mosveprim) me karakter administrativ, nëpërmjet të
cilës i refuzohet e drejta për përfitimin palës paditëse. Konkretisht kjo është një
vendimmarrje e një institucioni shtetëror dhe konkretisht e drejtuesit të njësisë
administrative që është edhe pala e paditur në këtë gjykim, ç’ka bën të lindë një
mosmarrëveshje administrative.
14. Në zbatim të nenit Neni 7 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
Kompetenca lëndore, përcakton se: “Gjykatat administrative janë kompetente për :
15. “a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
veprimtarisë administrative nga organi publik...”.
16. Gjithashtu, në vendimin Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është
unifikuar se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin
nr.49, datë 03. 05. 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente
për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit...”.
17. Pavarësisht bazueshmërisë apo jo në ligj të kërkesë-padisë, çdo aspekt i kundërshtimit
të këtyre lloj akteve (siç është çështja objekt gjykimi), është në kompetencën e
gjykatës administrative.
18. Përsa më sipër, referuar objektit dhe shkakut ligjor të kësaj padie, neneve 41, 61, 62 të
Kodit të Procedurës Civile, nenit 1 pika 2, nenit 7/ç, d dhe nenit 17/g të ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative’’, Dekretit të Presidentit të Republikës
nr.8349, datë 14.10.2013 “Për fillimin e funksionimit të gjykatave administrative” si
dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Larte nr.3 datë
06.12.2013, ky Kolegj çmon se, gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, si
gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e
kësaj çështjeje.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.535, datë 28.09.2016 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, që ka shpallur moskompetencën lëndore për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.731/21258-00781-21-2016 Regjistri themeltar,
regjistruar në datën 13.09.2016, duke i dërguar aktet Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 63§2 të Kodit të Procedurës
Civile.
1064
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.535, datë 28.09.2016 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Gjirokastër.
Tiranë, më 17.02.2017
1065
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-4067-

2016 që u përket palëve:
PADITËS: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

DOGANAVE.
E PADITUR: BLERTE KRAJA.
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi në shumën 2 605 820 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 608, 609, 640 të Kodit Civil.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë me vendimin nr.5698, datë

“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës të Administrative të
Shkallës së Parë për gjykimin e çështjes civile me nr.6699 (31025-08721-80-
2016) akti me datë ardhje 02.11.2016 me palë paditëse Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, kundër palës së paditur Blertë Kraja me objekt
“Shpërblim dëmi” në shumën 2 605 820 lekë.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi pasi çështja është regjistruar ne Gjykatën e Rrethit

Gjyqësor Tiranë, ka paraqitur: Kërkesë për rregullim kompetence Gjyqtari Ervin
Pollozhani me aktin datë 30.11.2016 dhe ka kërkuar “Prishjen e vendimit nr.5698, datë
30.11.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe kalimin e çështjes për
shqyrtimin Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente
lëndore.”

1066
VËREN
1. Rezulton se e paditura Blerte Kraja, ka qenë me detyrë Zv. Drejtoreshë e Përgjithshme

pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave Tiranë, deri në datën 24.03.2015, kur është
liruar nga detyra.
2. Kontrolli i Lartë i Shtetit ka ushtruar kontroll pranë administratës doganore për vitin
2014, objekt i të cilit ka qenë edhe auditimi i prokurimeve me vlera të vogla në zbatim të
Ligjit nr.9643, datë 290.11.2006 “Për prokurimin publik (i ndryshuar) dhe VKM nr.7,
datë 20.12.2012 “Për zhvillimin e prokurimeve publike me vlerë të vogla në sistemin
elektronik për autoritetet kontraktore dhe operatorët ekonomikë ”.
3. Një ndër prokurimet e audituara është prokurimi me objekt “Riparim i skanerit mobil
THSCAN me rreze X”, sipas urdhrit të prokurimit nr.115, datë 09.12.2014, procedura me
negocim pa shpallje paraprake të kontratës, ku fitues është shpallur shoqëria "Nuctech”.
4. Dega Doganore Durrës i është drejtuar DPD me: shkresat nr.1751, datë 02.03.2012,
nr.1751/1, datë 02.03.2012 dhe nr.7993/1, datë 31.10.2012 ku paraqesin shqetësime për
mosfunksionimin e “Skanerit me rreze X” si dhe nevojës së shërbimeve dhe mirëmbajtjes
së tij.
Mbështetur në këto nevoja është ngritur grupi i punës në bazë të urdhrave të brendshëm
me nr.26182, datë 03.11.2014, i ndryshuar me urdhrin nr.28914, datë 27.11.2014, për
përcaktimin e specifikimeve teknike dhe arsyetimin e fondit limit.
5. Sektori i skanerit pranë Degës Doganore Durrës ka mbajtur akt konstatimin nr.13144,
datë 18.11. 2014, në të cilën përcaktohen riparimet dhe zëvendësimet e pjesëve të
ndryshme si: Tubat moore, tubat e ventilimit, prizat elektrike, riparimi i sistemit cyclone,
zëvendësimi i baterive të gjeneratorit, etj.
6. Grupi i punës ka përcaktuar fondin limit 6.600.000 lekë me TVSH, duke vendosur të
njëjtat zëra që do të riparohen dhe do të ndërrohen sipas Sektorit të Skanerit.
7. Komisioni i vlerësimit të ofertave ka vendosur të kualifikojë kompaninë “Nuctech
Company Limited” në vlerën 5 444 320 lekë pa TVSH.
8. Në përfundim të këtij kontrolli KLSH ka konkluduar në një raport në të cilin janë
parashtruar rekomandimet përkatëse specifikisht për çdo konstatim. Në rastin e tenderit ”
Riparim i skanerit mobil THSCAN me rreze X” KLSH ka konstatuar se: “Komisioni ka
kualifikuar ofertën e shoqërisë “Nuctech " në kushtet kur kjo ofertë nuk është në
përputhje me specifikimet e kërkuara pasi në të është shtuar zëri 12) mirëmbajtje vjetore,
duke iu referuar preventivit të planit të mirëmbajtjes, duke përfshirë dhe taksën e
udhëtimit të inxhinierëve në 10 ditë, në vlerën 2,605,820 lekë, Ky zë shpenzimi nuk është
parashikuar në asnjë nga dokumentat standarde të tenderit dhe në këto kushte përbën
dëm ekonomik.
Komisioni i vlerësimit të ofertave nuk duhej të kualifikonte ofertën e shoqërisë “Nuctech
Company” pasi veprimet bien në kundërshtim me kreun V, neni 53, pika 1, pika 5 gërma
c) e ligjit nr.9643, “Për prokurimin publik" i ndryshuar, ku përcaktohet: Neni 53,
Shqyrtimi i ofertave: Autoriteti kontraktor, kur e shikon të arsyeshme, u kërkon ofertuesve
sqarime për ofertat e tyre, për shqyrtimin, vlerësimin dhe krahasimin sa më të drejtë të
këtyre ofertave. Pa cënuar dispozitat e parashikuara në nenet 32 dhe 33 të këtij ligji, nuk
duhet të kërkohet, ofrohet apo lejohet asnjë ndryshim në përmbajtjen e ofertës, përfshirë
ndryshimet në çmim apo ndryshime që synojnë të kthejnë një ofertë të pavlefshme në të
vlefshme.
5. Autoriteti kontraktor nuk e pranon një ofertë: c) kur oferta e tij nuk përputhet; me
specifikimet e përcaktuara në dokumentet e tenderit, me përjashtim të rasteve të
parashikuara në nenin 54 të këtij ligji.
1067
Për veprimet e mësipërme ngarkohet me përgjegjësi Komisioni i vlerësimit të ofertave:
Blerte Kraja- kryetar; Ilirian Neziraj - anëtar, Edmond Pustina - anëtar.
9. Në vijim KLSH bazuar në nenet 10, 15, 25 dhe 30 të Ligjit nr.154/2014 "Për organizimin
dhe funksionimin e Kontrollit të Lartë të Shtetit” ka mbajtur raportin përfundimtar të
auditimit dhe me shkresën nr.24278 Prot, datë 05.10.2015 për përmirësimin e gjendjes ka
rekomanduar ndër të tjera “Masa për shpërblim dëmi” pika 4 si më poshtë: “Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave të kërkojë në rrugë ligjore duke ndjekur të gjitha procedurat
administrative si dhe të gjitha shkallët e gjykimit arkëtimin e shumës 2 605 820 lekë nga
znj. Blerte Kraja në cilësinë e kryetarit të KVO.”
10. Në vijim, nga Drejtori i Përgjithshëm i Doganave është nxjerrë urdhri nr.32077/1 Prot,
datë 24.12.2015 për zbatimin e detyrave dhe rekomandimeve që dalin nga raporti
përfundimtar i auditimit të kryer nga KLSH, Duke qenë se në këtë urdhër trajtohen të
gjitha rekomandimet në tërësi, DPD ka proceduar duke nxjerr edhe urdhër nominativ për
të gjitha rastet dhe për sa i përket rastit konkret ka marrë urdhrin 78/9 Prot, datë
14.01.2016. Përmes këtij akti urdhërohet: Të evidentohet në kontabilitet dhe te çdëmtohet
shuma për arkëtimin e shpërblimit të dëmit ekonomik në vlerën 2,605,820 lekë, shkaktuar
në shtim me kreun V, neni 53, pika 1, pika 5, gërma c, të ligjit nr.9643, datë 20.11.2066,
nga znj. Blerte Kraja (ish zv. Drejtor i Përgjithshëm Administrativ). Ngarkohet Drejtoria
e Buxhetit dhe Financës për kontabilizimin dhe arkëtimin e shumës 2,605,820 lekë në
ngarkim të Znj. Blerte Kraja.
Ngarkohet Drejtoria e Menaxhimit të Burimeve Njerëzore për njoftimin e personit debitor
e cila do të administrojë praktikën në dosjen e saj personale të arkivës së personelit.
Ngarkohet Drejtoria Juridike për kërkimin në rrugë ligjore duke ndjekur të gjitha
procedurat e nevojshme administrative procedurat e tjera në të gjitha shkallët e gjykimit
për arkëtimin e shumës debitore 2 605820 lekë ngarkim të Znj. Blertë Kraja. Ky urdhër
zbatohet menjëherë.
11. Mbështetur në gjithë sa më lart, pala paditëse i është drejtuar gjykatës përmes kësaj kësaj
padie duke kërkuar shpërblimin e dëmit nga pala e paditur.
II. PROCEDURA
12. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë me vendimin nr.5698, datë 30.11.2016

ka vendosur:
“Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës të Administrative të Shkallës së Parë
për gjykimin e çështjes civile me nr.6699 (31025-08721-80-2016) akti me datë ardhje
02.11.2016 me palë paditëse Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, kundër palës së
paditur Blertë Kraja me objekt “Shpërblim dëmi” në shumën 2,605,820 lekë.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
13. Kundër këtij vendimi pasi çështja është regjistruar ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, ka paraqitur: Kërkesë për rregullim kompetence Gjyqtari Ervin Pollozhani me
aktin datë 30.11.2016 dhe ka kërkuar “Prishjen e vendimit nr.5698, datë 30.11.2016 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe kalimin e çështjes për shqyrtimin
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë si gjykatë kompetente lëndore.”
14. Në shkaqet e parashtrimit veçohen:
- Shkaku ligjor i kërkesë padisë është i qartë dhe i kuptueshëm në lidhje me objektin e
kërkimit të pretenduar (VUKBGJL nr.3 29.03.12 gjykata e zbulon vet shkakun e
padisë..)
- Natyra e kësaj padie ka qëllim të posaçëm dhe lidhet me një gjykim administrativ
sepse lidhet me shpërblimin e dëmit që buron nga një marrëdhënie pune e posaçme,
1068
gjatë së cilës pala e paditur ka sjellë dëm (pasoja) për palën paditëse.
- Fakti që kur është ngritur padia pala e paditur nuk është më në marrëdhënie pune me
palën paditëse nuk e ndryshon natyrën e këtij konflikti të dëmit kontraktor..
15. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë me vendimin nr.5698, datë 30.11.2016

ndër të tjera ka arsyetuar se:
"....Gjykata vlerëson se kjo marrëdhënie juridike detyrimi ndërmjet palëve ndërgjyqëse
rregullohet nga neni 608 e vijues i K.Civil. Në këtë nen përkufizohet se: “Personi që, në
mënyrë të paligjshme dhe me faj i shkakton tjetrit një dëm në personin ose në pasurinë e
tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar. Personi që ka shkaktuar dëmin nuk
përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes
ose i cënimit të interesave dhe i të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik ose
zakonet e mira”.
Ndërsa, në nenin 609 te K.Civil, parashikohet se dëmi duhet të jetë rrjedhim i
drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit.
Gjykata në analizë të sa më sipër, çmon se marrëdhënia e detyrimit e pretenduar
ndërmjet palëve ndërgjyqëse, nuk ka lindur dhe nuk është kërkuar gjatë vazhdimit të
marrëdhënies se punës dhe si i tillë, ngrihet e kërkohet me padi detyrimi pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është kompetente nga ana lëndore....”
16. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë ne momentin e

paraqitjes, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim te dispozitave ligjore të Kodit te Procedurës
Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për
gjykimin c çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
17. Vendimi nr.5698, datë 30.11.2016, i Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Tiranë,
që ka shpallur moskompetcncën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet
për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit
të drejtë të normave procedurale dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, kërkesa për rregullim
kompetence nuk përmban shkaqe për cënimin e vendimit nr.5698, datë 30.11.2016, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Tiranë.
19. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës për
gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor.
20. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson të
drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë Administrative
Tiranë. Gjykata ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe kritereve ligjore që
për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
21. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se,
Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Tiranë ka arsyetuar drejtë në lidhje me
zbatimin e ligjit procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës
lëndore.
1069
22. Përcaktimi nga pikëpamja formale i natyrës së mosmarrëveshjes, dikton dhe gjykatën që
duhet të ushtrojë kontrollin gjyqësor të saj, e cila në rastin në shqyrtim është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, Dhoma Civile.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i referohet përmbajtjes së dispozitave të neneve 41, 61
dhe 62 të K.Pr.Civile, nenit 7 të ligjit nr.49/2012 datë 03/5/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative” ku është parashikuar se gjykatat administrative
janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale,
aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit
të veprimtarisë administrative nga organi publik si dhe mosmarrëveshjet që lindin për
shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
24. Gjithashtu ky Kolegj i referohet Vendimit Unifikues nr.3, datë 06.12.2013 të Gjykatës
së Lartë i cili parashikon se: “Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin
nr.49, datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative janë kompetente për shqyrtimin e të
gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.”
25. Për rastin konkret, rezulton se objekti i padisë është shpërblim dëmi sipas neneve 608,
609, 640 të Kodit Civil. Për rrjedhojë, kjo është një padi detyrimi dhe nuk rrjedh nga
marrëdhënia e punës, pasi pala nuk është më në marrëdhënie pune pranë palës paditëse
dhe nga pikëpamja lëndore, mosmarrëveshjet që lindin për shkak të saj, janë në
kompetencën e gjykatave civile dhe jo sikurse pretendohet në parashtrimin e gjyqtarit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
26. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arsyetimin e Gjykatës Administrative se: “kërkesë padia
e mësipërme e paraqitur nga pala paditëse, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka për
objekt një marrëdhënie juridiko-civile dhe konkretisht një padi detyrimi me shkakun ligjor
nenet 608, 609, 640 të Kodit Civil. Po kështu ndërmjet palëve ndërgjyqëse nuk ka
marrëdhënie pune dhe pala e paditur nuk është organ i administratës publike që të
kërkohet shpërblimi i dëmit jashtë kontraktor në Gjykatën Administrative,” e gjen të
bazuar në ligj.
27. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në lënien në
fuqi të vendimit nr.5698, datë 30.11.2016, të Gjykatës së Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, si të bazuar në ligjin procedural civil.
PËR KËTO ARSYE

Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.5698, datë 30.11.2016, të Gjykatës së Administrative e
Tiranë, më 17.02.2017
1070
Nr.11243- 00111-00-2017 i Regj. Themeltar
Nr.00-2017- 438 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomën e këshillimit datë 17.02.2017 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

PADITËSE: SHOQËRIA “ENERGJI UNIVERS” SH.P.K.

I PADITUR: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT
EDUARD ALLAMANI.
PERSON I TRETË: SHOQËRIA “ADNAIN” SH.P.K.
OBJEKTI:
Kundërshtimi i veprimeve përmbarimore të njoftuara
me shkresën nr.55/15, datë 27.10.2016
dhe shkresën nr.55/16, datë 27.10.2016
të përmbaruesit gjyqësor privat Eduard Allamani.
Pezullimin e veprimeve përmbarimore (procedurat e ankandit)
në vijim të shkresës nr.55/15, datë 27.10.2016
dhe shkresës nr.55/16, datë 27.10.2016
të përmbaruesit gjyqësor privat Eduard Allamani.
Baza Ligjore: Neni 610 i K.Pr.Civile.

vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes civile me nr.14490 Akti.
Dërgimin e çështjes civile me nr.14490 Akti për kompetencë tokësore
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, si gjykatë kompetente për gjykimin e
kësaj çështje.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve, nga e nesërmja e shpalljes së vendimit. Për palët në mungesë ky afat
fillon nga dita e njoftimit të vendimit.“
Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë paditësi “Energji univers”

Sh.p.k dhe ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.9709, datë 01.12.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës dhe vazhdimin e gjykimit nga kjo gjykatë.”

1071
VËREN
I. RRETHANAT E ÇËSHTJES.
1. Rezulton që Shoqëria “Energji Univers” sh.p.k., me ortak të vetëm shoqërinë

“Adnain” sh.p.k, ka nënshkruar kontratën e koncesionit për ndërtimin e HEC-ve
Kabash 1 & Kabash 2, punime të cilat nuk kanë përfunduar ende dhe nuk janë marrë
në dorëzim. Për shkak të një detyrimi të shoqërisë “Adnain” sh.p.k. ndaj z.Bardhyl
Mara, për shumën 50.000 Euro, janë inicuar procedurat e ekzekutimit kundrejt
Z.Milazim Kabashi, si dorëzanës në këtë marrëdhënie juridike.
2. Bazuar në Urdhrin e Ekzekutimit nr.(11-2014) 1050, datë 24.10.2014, të lëshuar nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës rezulton se, vendbanimi i debitorit, të jetë në
Durrës. Pala kreditore në këtë titull ekzekutiv Bardhyl Mara, ka kërkuar vënien në
ekzekutim të titullit ekzekutiv nga Përmbaruesi gjyqësor privat Eduard Allamani, me
adresë në Durrës.
3. Pala paditëse Shoqëria “Energji Univers” sh.p.k, i është drejtuar gjykatës me kërkesë
padinë me objekt: “Kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të njoftuara me
shkresën nr.55/15 datë 27.10.2016 dhe shkresën nr.55/16 datë 27.10.2016 të
përmbaruesit privat Eduard Allamani, si dhe pezullimin e veprimeve përmbarimore
(procedurat e ankandit) në vijim të shkresës nr.55/15 datë 27.10.2016 dhe shkresës
nr.55/16 datë 27.10.2016 të përmbaruesit gjyqësor privat Eduard Allamani “.
4. Gjykata, konform nenit 158 të K.Pr.Civile, verifikoi juridiksionin dhe kompetencën e
gjykimit të kësaj çështje.
II. PROCEDURA
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9709, datë 01.12.2016 duke u

bazuar dhe cituar nenet 158, 610, 50, 511/ç ka vendosur: “Shpalljen e
moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes civile me nr.14490 Akti.
Dërgimin e çështjes civile me nr.14490 Akti për kompetencë tokësore Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve ,
nga e nesërmja e shpalljes së vendimit. Për palët në mungesë ky afat fillon nga dita e
njoftimit të vendimit.“
6. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë paditësi “Energji univers”
Shpk dhe ka kërkuar “Prishjen e vendimit nr.9709, datë 01.12.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës dhe vazhdimin e gjykimit
nga kjo gjykatë.”
-Duke qenë se selia e shoqërisë, kuotat e të cilës janë nxjerrë në ankand, ndodhet në
Tiranë, gjykata kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Tiranë.
-Kuotat në pronësi të z.Milazim Kabashi mbi të cilat ka nisur procedura
përmbarimore, janë pjesë e kapitalit të shoqërisë ”Adnain”Shpk (ortak i vetëm i
Energji Univers shpk.
-Shoqëria “Adnain” shpk ka selinë në Tiranë, Njësia Bashkiake nr.5, Bulevardi
“Dëshmorët e Kombit”, Kullat Binjake nr.2, kati 4.
1072
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9709, datë 01.12.2016, ndër

të tjera ka arsyetuar se: “... referuar faktit se adresa e përmbaruesit gjyqësor është
në Durrës, vendi i ekzekutimit të detyrimit, është vendi ku detyrimet që përmban titulli
ekzekutiv do të përmbushen (neni 511/ç i K.Pr.Civile i ndryshuar). Në rastin konkret,
vendi i ekzekutimit të titullit të mësipërm ekzekutiv, është qyteti i Durrësit, i cili është
nën juridiksionin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Vendbanimi i kreditorit Z.Bardhyl Mara, është në Durrës dhe mes palëve në
deklaratën noteriale, nuk rezulton të jetë nënshkruar ndonjë marrëveshje me shkrim
për ndryshimin e kompetencës tokësore, konform nenit 52 të Kodit të Procedurës
Civile.
Në analizë të përcaktimeve të mësipërme ligjore, gjykata çmon se, gjykata kompetente
për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, nga pikëpamja tokësore, nuk është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, por Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës...”
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga ana e Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, është kuptuar drejtë natyra e mosmarrëveshjes, janë cilësuar drejtë faktet e
çështjes, si dhe shkaku ligjor i kërkimit, të paraqitur përpara saj.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i paraqitur nga paditësi Energji
Univers sh.p.k, nuk është i bazuar në ligj e prova dhe është i bazuar arsyetimi i
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë se, kompetenca për shqyrtimin e çështjes, i takon
11. Nga ana e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, në arsyetimin e saj parashtrohet që
“...Vendbanimi i kreditorit Z.Bardhyl Mara, është në Durrës dhe mes palëve në
deklaratën noteriale, nuk rezulton të jetë nënshkruar ndonjë marrëveshje me shkrim
për ndryshimin e kompetencës tokësore, konform nenit 52 të Kodit të Procedurës
Civile..”
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e çmon të bazuar në ligj këtë arsyetim të gjykatës, i
cili bazohet konkretisht në nenet e mëposhtëm:
Nenit 50 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit: “Paditë që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar,
ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.”
Nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit: “Gjykata, kur konstaton se nuk
është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.”
Nenit 610 i Kodit të Procedurës Civile, i ndryshuar parashikon: “Kundër veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund
të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve....
Ankimi shqyrtohet brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit...”
13. Në rastin konkret vendbanimi i kreditorit Z.Bardhyl Mara, është në Durrës dhe vendi i
ekzekutimit të titullit të mësipërm ekzekutiv, është qyteti i Durrësit, i cili është nën
juridiksionin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, që është dhe gjykata kompetente
për shqyrtimin e mëtejshëm të kësaj çështje gjyqësore.
14. Sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.9709, datë
01.12. 2016 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit procedural civil e si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
1073
PËR KËTO ARSYE
Civile.
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 17.02.2017
1074
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS
Zaganjori Kryesues
Medi Bici Anëtar

PADITËS: AVOKATURA E PËRGJITHSHME E

SHTETIT
TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE E
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
JAKUP SELA
PASURIVE TË PALUAJTSHME DIBËR
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.79, datë 03.06.1998 të ish K.K.K.P të Këshillit të Rrethit Dibër.
Baza Ligjore: Neni 5 gërma “e” dhe 14 i Ligjit nr.10018, datë 13.11.2008
“Për Avokaturën e Shtetit”,
neni 154 e vijues dhe nenet 202 e 206, 331 të K.Pr.Civile,
vendimi unifikues nr.10, datë 24.03.2004 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
nenet 116, 117 të K.Pr.Administrative.

vendosur:
-Rrëzimin e padisë së palës paditëse Avokaturës së Përgjithshme të Shtetit.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.429, datë 18.02.2015, ka vendosur:

çështjes nr.5434/2722/105 Regj. Themeltar, datë 15.11.2013 dhe dërgimin e
akteve gjykatës kompetente Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.7709/5181 regj.

themeltar, datë 14.12.2016, ka vendosur:
-Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit
për gjykimin e çështjes civile me palë paditëse, Avokatura e Përgjithshme e
Shtetit, të paditur Agjencia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave dhe
1075
Jakup Sela dhe objekt: “Konstatimin e vendimit nr.79, datë 03.06.1998 të ish-
KKKP ish-pronarëve të Këshillit të Rrethit Dibër”.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, i padituri në këtë
gjykim Jakup Sela, rezulton të jetë përfitues i vetëm i pasurisë trashëgimore të
trashëgimlënësit Bajram Sela, fakt ky i cili provohet me vendimin nr.727, datë 14.12.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
2. Jakup Sela, në cilësinë e trashëgimtarit ligjor të subjektit Bajram Sela, në zbatim të
përcaktimeve të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës ish
Pronarëve”, të ndryshuar, rezulton ti jetë drejtuar me kërkesë Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të pranë Këshillit të Rrethit Dibër, për tu trajtuar në cilësinë e ish-
pronarit për një sipërfaqe toke prej 4.880 m2 të ndodhur në qytetin e Peshkopisë me kufij të
përcaktuar.
3. Komisioni i Kthimit dhe i Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve të Këshillit të
Rrethit Dibër, me vendimin nr.79, datë 03.06.1998 ka vendosur: “1) Të njoh pronar z.
Bajram Sela për një sipërfaqe toke prej 4.880 m2 që ndodhet në qytetin e Peshkopisë dhe që
kufizohet : në lindje – me pjerrësinë që të çon tek kanali vaditës, në veri – me rrugën e vjetër
që të çon për në Bellovë, në jug – me godinën e Llixhave të vjetra dhe në perëndim – me
pronat e Telat Kuçkës. 2) Në bazë të nenit 4 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 komisioni
vendosi që t’i kthejë pronarit Bajram Sela sipërfaqen prej 4.880 m2. 3) Në bazë të nenit 14 të
ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 Drejtoria e Qendrës Balneare duhet të lidhë kontratë qiraje
me pronarin e truallit z. Bajram Sela, kontratë që do të rregullohet sipas ligjit nr.7652, datë
23.12.1992 “Për Privatizimin e Banesave Shtetërore”. 5) Në bazë të nenit 21 të ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993 pronari ka të drejtën e parablerjes kur kompleksi të privatizohet. 6)
Të njohë z. Bajram Sela pronar mbi një sipërfaqe prej 1535 m2 që ndodhet në qytetin e
Peshkopisë dhe që kufizohet si më sipër. 7) Në bazë të nenit 4 të Ligjit nr.7698, datë
15.04.1993 Komisioni vendosi që t’i kthejë z. Bajram Sela pronësinë mbi këtë sipërfaqe të
cilën ai ka të drejtë ta disponojë lirisht. 8) Ngarkohet Agjencia Kombëtare e Privatizimit,
Dega e Shoqërive Publike si dhe organet e pushtetit lokal për ekzekutimin e këtij vendimi”.
4. Avokatura e Përgjithshme e Shtetit ka pretenduar se, vendimi nr.79, datë
03.06.1998 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve të Këshillit të
Rrethit Dibër është një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak se është marrë në
kundërshtim me kërkesat e nenit 4 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”, të ndryshuar. Kjo për faktin se, ky komision kur ka
vendosur për kthimin e sipërfaqes prej 4.880 m2, nuk ka hetuar dhe nuk ka verifikuar se kjo
sipërfaqe ka qenë e zënë me ndërtime shtetërore në funksion të shëndetit të publikut, duke u
marrë në kundërshtim të hapur me sa parashikon neni 14 i Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës ish Pronarëve”.
5. Për sa më sipër, në kushet kur Avokatura e Shtetit ka konstatuar se me vendimin
nr.79, datë 03.06.1998 të dhënë nga Komisioni i Kthimit dhe i Kompensimit të Pronave ish-
Pronarëve të Këshillit të Rrethit Dibër, janë cënuar interesat pasurore të shtetit si dhe dhe ato
publike, në datën 20.03.2012 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë
1076
me objekt të sipërcituar, duke pretenduar pavlefshmërinë absolute të vendimit nr.79, datë
03.06.1998 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve të Këshillit
të Rrethit Dibër.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.7599, datë 02.07.2013, ka
vendosur:
-Rrëzimin e padisë së palës paditëse Avokaturës së Përgjithshme të Shtetit.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret nuk rezulton të jenë të
pranishme asnjëra prej rrethanave të parashikuara në nenin 116 të K.Pr.Administrative në
kushtet kur në kuptim të përcaktimeve të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës ish Pronarëve” të ndryshuar rezulton se: Së pari: Vendimi nr.79,
datë 03.06.1998 rezulton të jetë dhënë nga një organ i identifikuar i administratës shtetërore
sikurse rezulton të ketë qenë ish Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish
Pronarëve pranë Këshillit të Rrethit Dibër. Së dyti: Nga ana e ish Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave ish Pronarëve të Këshillit të Rrethit Dibër rezulton të jetë vepruar
në përputhje me kompetencat e njohura nga ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës ish Pronarëve” të ndryshuar. Së treti: Referuar përmbajtjes së dosjes,
e cila i përket vendimit objekt kundërshtimi, nuk rezulton që një vendim i tillë të ketë dalë në
kundërshtim me formën dhe procedurën e përcaktuar në ligjin nr.7698, datë 15.04.1993 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës ish Pronarëve” dhe akteve nënligjore të dala në bazë
dhe për zbatim të tij. Nisur nga sa u parashtrua më lart nga ana e gjykatës arrihet në
përfundimin se kërkesë – padia e palës paditëse Avokaturës së Shtetit duhet të rrëzohet si e
pabazuar në ligj për arsye se në rastin konkret nuk gjenden të pranishme asnjë prej rasteve të
parashikuara nga ana e nenit 116 të K.Pr.Administrative, dispozitë kjo të cilës kjo e fundit
rezulton ti jetë referuar në kërkesë – padinë e paraqitur prej saj...”.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.429, datë 18.02.2015, ka vendosur:
nr.5434/2722/105 Rregj. Themeltar, datë 15.11.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës
kompetente Gjykatës Administrative të Apelit.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjatë gjykimit të çështjes në apel në kushtet kur
tashmë kishte hyrë në fuqi Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si dhe në bazë të Dekretit
të Presidentit të Republikës nr.8349, datë 14.10.2013, “Për fillimin e funksionimit të
gjykatave administrative”, prej datës 04.11.2013 ka filluar funksionimi i gjykatave
administrative, Gjykata e Apelit përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor, vuri në diskutim
kryesisht çështjen e kompetencës së saj lëndore, duke arritur në përfundimin se gjykata
kompetente për gjykimin e saj është Gjykata Administrative e Apelit. Për këtë, Gjykata e
Apelit pati parasysh natyrën e përcaktuar nga pala paditëse të mosmarrëveshjes së
parashtruar për zgjidhje përpara gjykatës, pranuar e njëjtë kjo dhe nga gjykata e shkallës së
parë, mosmarrëveshje kjo që lidhet me një vendimmarrje të një organi publik (vendimit nr.79,
datë 03.06.1998 të KKKP Dibër), të nxjerrë në kuadër të veprimtarisë së tij administrative,
sipas funksionit publik, vendimmarrje e cila pretendohet të jetë haptazi në kundërshtim me
ligjin dhe si e tillë, një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak të kapërcimit të
kompetencave ligjore nga organi publik në marrjen e këtij vendimi. Gjithashtu, në këtë rast,
në konsideratë të Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, gjykata e
apelit pati parasysh se në rastin objekt gjykimi mosmarrëveshja e parashtruar për zgjidhje
përpara gjykatës ka vetëm një kërkim, konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ, vendimit të KKKP Dibër, që është i natyrës administrative, ndërkohë që nuk ka
asnjë kërkim tjetër të natyrës civile, pra ndonjë kërkim që të lidhet me njohjen dhe
rivendosjen e të drejtës së pronësisë... Sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë konkludon se ka
1077
vend për të shpallur moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes dhe dërgimin e saj
gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit...”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.7709/5181 regj.
themeltar, datë 14.12.2016, ka vendosur:
-Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin
e çështjes civile me palë paditëse, Avokatura e Përgjithshme e Shtetit, të paditur Agjencia e
Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave dhe Jakup Sela dhe objekt: “Konstatimin e vendimit
nr.79, datë 03.06.1998 të ish-KKKP ish-pronarëve të Këshillit të Rrethit Dibër”.
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...shqyrtimi i mosmarrëveshjeve me objekt
kundërshtimin e vendimit të organeve kompetente për kthimin dhe kompensimin e pronave,
lidhet me të drejta subjektive dhe synon njohjen e të drejtës së pronës mbi sende të caktuara,
prandaj ky gjykim mund të behët vetëm nga gjykatat e zakonshme civile, në përputhje me
dispozitat e Kodit Civil dhe Kodit të Procedurës Civile, për shkak se kemi të bëjmë me çështje
të natyrës civile. Në rastin konkret, pala paditëse Avokatura e Përgjithshme e Shtetit
nëpërmjet kërkesëpadisë ka kundërshtuar vendimin nr.79, datë 03.06.1998 të ish Komisionit
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve pranë Këshillit të Rrethit Dibër, me të
cilin i është njohur e drejta pronësisë me mbi një sipërfaqe toke prej 4880 m2 dhe 1535 m2
shtetasit Bajram Sela, trashëgimlënësi i Jakup Sela, palë e paditur në këtë gjykim dhe për
këtë arsye....Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se mosmarrëveshja objekt gjykimi është
një mosmarrëveshje me natyrë civile për shkak se objekti i saj lidhet me çështje të kësaj
natyre...”.
9. Se vendimi nr.429, datë 18.02.2015 i Gjykatës Apelit Tiranë, me anën e të cilit, kjo
gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është një
vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij material, ndaj për këtë shkak
ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial që
zhvillimit të tij. Kjo në kuptimin që, një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë
veprimtari proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e
saj (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
kompetencës është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
12. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara si në kërkesë padi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarveshjes, si dhe
1078
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet. Gjithashtu, gjykata ka detyrimin që të
bëjë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve
të paditësit, pretendimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, qëndrimit të ngritur
nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë dhe në interpretim të dispozitave të Ligjit
nr.49/2012 që janë të zbatueshme në këtë gjykim, çmon se Gjykata e Apelit Tiranë nuk e ka
kuptuar drejt natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
14. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se Avokatura e Shtetit në
cilësinë e palës paditëse kërkon të kundërshtojë titullin e pronësisë së trashëgimtarëve ligjorë
të subjektit të shpronësuar Bajram Sela, që në rastin konkret është vendimi nr.79, datë
03.06.1998 i ish-KKKP pranë Këshillit të Rrethit Dibër, si një akt absolutisht të pavlefshëm,
pasi është marrë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit. Avokatura e Shtetit si
përfaqësuese e interesave pasurorë të shtetit, ka pretenduar se vendimi objekt shqyrtimi, në
pjesën ku është shprehur për kthimin fizik të sipërfaqes prej 4.880 m2, të ndodhur në qytetin
e Peshkopisë me kufij të përcaktuar në favor të ish-pronarit Bajram Sela, ka cënuar rëndë jo
vetëm interesat pasurore të subjektit pronar shtet, por edhe interesat publike. Kjo për faktin
se, me vendimin nr.79, datë 03.06.1998 të ish-KKKP pranë Këshillit të Rrethit Dibër është
disponuar me kthim fizik një pasuri e palaujtshme tokë truall, mbi të cilin ndodhen ndërtime
shtetërore në funksion të shëndetit të publikut (godinat e Llixhave), të cilat shfaqin një
rëndësi të veçantë publike.
15. Në analizë të shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, rezulton se, pala paditëse
kërkon të rivendosë në vend të drejtat e pronësisë së subjektit shtet, të cilat pretendon se i
janë cënuar nga nxjerrja e vendimit nr.79, datë 03.06.1998 i ish-KKKP pranë Këshillit të
Rrethit Dibër, i cili përbën titullin e pronësisë për subjektet private në favor të të cilëve
rezulton të jetë e regjistruar kjo pronë, që në rastin konkret janë trashëgimtarët ligjore të
subjektit të shpronësuar Bajram Sela. Në këtë kuptim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë vlerëson se kundërshtimi i këtij vendimi të dhënë nga ish-KKKP pranë Këshillit të
Rrethit Dibër, nuk bëhet në kuadrin e kundërshtimit të një akti të mirëfilltë administrativ, por
kryhet në kuadrin e kundërshtimit të një titulli pronësie, i cili është fituar sipas parashikimeve
të një ligji të posaçëm. Gjithashtu, vlen të theksohet fakti se, aktet e nxjerra nga ish-KKKP
pranë bashkive apo këshillave në rrethe, apo edhe ish-KVKKP në qarqe, pavarësisht se janë
nxjerrë në përputhje me parashikimet e një ligj të posaçëm, ato nuk janë akte administrative,
pasi vetë organet që i kanë nxjerrë këto akte nuk kanë pasur dhe as kanë gëzuar cilësinë e një
organi të zakonshëm administrativ, por janë konsideruar si organe “quasi” gjyqësore.
16. Sa më sipër, gjen mbështetje të plotë edhe në qëndrimin që ka mbajtur Gjykata
Kushtetuese në vendimin nr.27, datë 26.05.2010, në të cilin, kjo gjykatë është shprehur se:
“...vendimet e organeve administrative, që kanë pasur si kompetencë kthimin dhe
kompensimin e pronave, në vite, nuk mund të konsiderohen akte administrative, në kuptimin
normal juridik të termit (strictu sensu), por akte sui generis të nxjerra nga një organ sui
generis, për të cilin Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka përdorur termin e ri
leksikor, quasi gjykatë...”. Referuar këtij qëndrimi, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
vlerëson të theksojë se, vendimet e dhëna nga ish-KKKP pranë bashkive apo këshillave në
rrethe, apo edhe ish-KVKKP në qarqe, kanë një natyrë të ndryshme nga ajo e aktit
administrativ dhe për këtë arsye, mosmarrëveshja që mund të lindi nga nxjerrja e këtyre
akteve apo edhe kundërshtimi i tyre, është jashtë sferës së veprimtarisë së të drejtës
administrative. Në këtë kuptim, çdo kundërshtim, ndryshim, modifikim apo saktësim i këtyre
lloj akteve mund të bëhet vetëm në rrugë gjyqësore, sipas parimeve të përcaktuara nga
K.Pr.Civile.
1079
17. Gjithashtu, Gjykata Kushtetuese po në vendimin e cituar si më sipër, ka theksuar
se: “...Sipas të drejtës administrative shqiptare, për të pasur një akt administrativ i cili të
shprehë vullnetin e organit administrativ nevojitet një interes i ligjshëm publik. Kërkesa e një
personi para organeve të kthimit dhe kompensimit të pronave synon njohjen e të drejtës së
pronës mbi një send të caktuar. Kjo e drejtë e pretenduar nga subjekti para një organi
shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i tij, në kuptim të nenit 32
të Kodit të Procedurës Civile. Kjo do të thotë, nga ana tjetër, se vendimet e K.K.K.P
dispononin drejtpërsëdrejti mbi të drejta subjektive, të cilat janë ekskluzive të titullarëve të
caktuar dhe jo të shtetasve apo publikut në tërësi siç janë interesat publikë. Ky fakt mund të
konstatohet nga Gjykata pasi e drejta e një personi për tu njohur si pronar i një sendi
rregullohet nga Kodi Civil, si rrjedhim Gjykata çmon se jemi jashtë fushës së veprimit të së
drejtës publike e cila rregullon veprimet e organeve shtetërore në mbrojtje të interesave
publikë...”.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, pavarësisht faktit
që si pala paditëse në këtë gjykim ashtu edhe pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe e
Kompensimit të Pronave (sot Agjencia e Trajtimit të Pronës), si dhe personi i tretë ZVRPP
Dibër janë organe administrative shtetërore, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi ka karakter të
pastër civil, pasi nëpërmjet këtij gjykimi po synohet të rivendoset në vend një e drejtë
subjektive, sikundër është e drejta e pronësisë së subjektit shtet. Ky Kolegj, përveç sa ka
arsyetuar edhe më sipër në këtë vendim, çmon të evdientojë faktin se, vendimet e marra prej
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo Agjencisë së Trajtimit të Pronës sot,
si edhe ish-komisioneve të kthimit dhe kompensimit të pronave (tagret e të cilave janë
sukseduar prej anës së paditur në këtë gjykim), kanë natyrë dhe karakter civil dhe jo
administrativ, pasi çdo e drejtë që fitohet prej këtyre vendimeve, ka lidhje direkte ose
indirekte me të drejtën e pronësisë si një e drejtë subjektive.
19. Sa më sipër, vjen në përputhje me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë nr.4, datë 10.12.2013, e cila ka unifikuar praktikën gjyqësore duke u shprehur se:
“Kur në objektin e gjykimit kundërshtohet vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave apo Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, kjo çështje do të
konsiderohet si mosmarrëveshje civile dhe do të shqyrtohet nga gjykata që ka kompetencë
gjykimin e mosmarrëveshjeve civile”.
20. Në lidhje me këtë konkluzion të Kolegjeve të Bashkuara, këto të fundit kanë
arsyetuar në mënyrë shteruese se: “...Në këto lloj gjykimesh nuk kemi të bëjmë me një kontroll
të thjeshtë të një veprimtarie administrative. Kontrolli gjyqësor në këto gjykime i kalon caqet
e kontrollit të një veprimtarie administrative. Nga ana e gjykatës merret në analizë jo vetëm e
drejta e pronësisë, por edhe mënyra e fitimit të pronësisë, duke iu referuar për këtë qëllim
instituteve të së drejtës civile që kanë rregulluar të drejtën e pronësisë në kohë të ndryshme....
gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen
në rrethin e atyre çështjeve që i përkasin fushës administrative, por mosmarrëveshje të
natyrës civile, në të cilat subjekti pretendues kërkon të drejtën e pronës mbi një send të
paluajtshëm, duke paraqitur për këtë qëllim prova në mbështetje të kësaj të drejte. në
gjykimet me objekt kundërshtim të vendimit të K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave kemi të
bëjmë me të drejta subjektive, edhe pse enti shtetëror publik K.K.K.P. (sot A.K.K.Pronave)
shpreh vullnetin e tij nëpërmjet vendimeve të marra pas kërkesës së bërë nga subjektet e
përkatëse. Vendimet e tyre nuk trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte të mirfillta
administrative. Subjekti kërkues në një gjykim të zakonshëm kundërshton vendimin e
K.K.K.Pronave apo A.K.K.Pronave dhe kërkon të drejtën e pronës duke paraqitur prova në
mbështetje të së drejtë së tij të pronësisë...”.
1080
21. Në rastin konkret, paditësi kërkon të kundërshtojë ligjishmërinë e një vendimi të
dhënë nga ana e ish-komisionit të kthimit dhe të kompensimit të pronave, si dhe të rregullojë
pasojat që rrjedhin prej tij. Në kushtet kur veprimtaria e ish-KKKP pranë bashkive apo
këshillave në rrethe apo edhe ish-KVKKP në qarqe, si dhe vendimet e nxjerra prej tyre, të
cilat përbëjnë titull pronësie sipas parashikimeve të nenit 163 të Kodit Civil, në të cilin thuhet
se: “Pronësia fitohet nëpërmjet mënyrave të caktuara në këtë Kod dhe mënyrave të tjera të
caktuara me ligj te veçantë”, janë konsideruar me natyrë civile, edhe mosmarrëveshjet që
lindin për kundërshtimin e këtyre lloj akteve duke thirrur si të paditur ish-AKKP-në apo edhe
ATP-në sot (Agjencia e Trajtimit të Pronës), do të trajtohen si konflikte civile.
22. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, nuk i përket asnjë prej parashikimeve
ligjore të përcaktuara në nenin 7 të Ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, por gjen
mbështetje tek neni 8 gërma “b” të po këtij ligji, në të cilën pasqyrohet se: “Gjykata
Administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:... b) shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit
në fuq, është në kompetencën e një gjykate tjetër”, ky Kolegj vlerëson se kjo çështje nuk është
e natyrës administrative dhe si e tillë, nuk është në kompetencën lëndore të gjykatave
administrative.
23. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të prishë
vendimin nr.429, datë 18.02.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke e dërguar këtë ҫështje
pranë kësaj të fundit për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

mosmarreveshjeve administrative”,
V E N D O S I:
e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Tiranë, më 08.02.2017
1081
VENDIM

Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 20.02.2017, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: RAJMONDA BEU

TË PADITUR: GËZIM SEJKO; MEHMET SEJKO;
KRT PRANË BASHKISË DURRËS
OBJEKTI:
Pushim cenimi në pronësi të pasurisë me nr.5/149 +1-20,
zona kadastrale 8513, volumi 12, Faqe 200, adresa e pasurisë
Rr.“Prokop Sorra”, L.17, pallati 997,
lloji i pasurisë apartament me sipërfaqe totale 61.31 m2.
Shpërblim dëmi e shkaktuar nga ky cenim.
Pavlefshmëri e aktit administrativ të lejes së ndërtimit.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke pezulluar vazhdimin e punimeve.
Baza Ligjore: Neni 302, 303, 608 i Kodit Civil.
Neni 31, 32, 202, 203, 206/b, 329 të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 115 e në vijim i Kodit të Procedurave Administrative
si dhe ligji nr.8405 datë 17.09.1998 “Për urbanistikën” me gjithë ndryshimet.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(3574) 1162 datë 25.04.2012

ka vendosur:
“Pushimin e gjykimit të çështjes civile me (21256-03095) 645/3058 i Regj
them datë regjistrimi 6.9.2011. Heqjen e masës së sigurimit e vendosur nga
kjo gjykatë me vendim të ndërmjetëm të datës 9.9.2012. Shpenzimet gjyqësore
sikurse janë kryer”.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2014-2684/799 datë 30.09.2014 ka

vendosur:
“Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për shqyrtimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë si
gjykatë kompetente”.
1082
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
dhe 5 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke ngritur
çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke
pasqyruar shkaqet e mëposhtme:
 Çështja në gjykim është regjistruar në gjykatë më datë 06.09.2011, pra para datës
04.11.2013 dhe në objektin e padisë ka kërkime të natyrave civile dhe administrative,
në zbatim të vendimit unifikues nr.3/2014 këto çështje duhet të gjykohen nga gjykatat
civile

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Rajmonda
Beu është banore e qytetit të Durrësit.
2. Paditësja është bashkëpronare e një apartamenti të ndodhur në qytetin e Durrësit me
sipërfaqe 61 m2, në katin e 5 të ndërtesës.
3. Gjithashtu të paditurit janë banore në të njëjtin pallat me paditësen dhe në të njëjtin
kat, pra në katin e pestë të ndërtesës.
4. Rezulton se mbi tarracën e ndërtesës, të paditurit kanë filluar punime për
përmirësimin e saj dhe ndër të tjera kanë zënë edhe hapësirën që bie mbi pasurinë e paditëses
Rajmonda Beu.
5. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Rajmonda Beu i janë drejtuar gjykatës me
padinë objekt shqyrtimi.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.(3574) 1162 datë
25.04.2012 ka vendosur: “Pushimin e gjykimit të çështjes civile me (21256-03095) 645/3058
i Regj them datë regjistrimi 6.9.2011. Heqjen e masës së sigurimit e vendosur nga kjo gjykatë
me vendim të ndërmjetëm të datës 9.9.2012. Shpenzimet gjyqësore sikurse janë kryer”.
7. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2014-2684/799 datë 30.09.2014 ka
vendosur: “Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Durrës për shqyrtimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Apelit Administrativ Tiranë si gjykatë
kompetente”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “Në nenin 7/a të ligjit nr.49/2012 përcaktohet se: Gjykatat
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik. Sipas Vendimit Unifikues nr.3 i
datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë është unifikuar se: Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me Ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi ose
rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto gjykata nuk ka
përfunduar akoma. Si rrjedhim duke nisur nga data 04.11.2013 gjykata e rretheve gjyqësore,
gjykatat e apeleve dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk kanë kompetencë lëndore në
shqyrtimin e këtyre çështjeve. Mbi bazën e përcaktimeve ligjore dhe interpretuese gjykata e
1083
Apelit vlerëson se mosmarrëveshja konkrete hyn në fushën e veprimit të gjykatave
administrative”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, bazuar në nenin 25 pika 1/ç, neni 13 pika 1
dhe 5 , të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i është drejtuar Gjykatës së Lartë duke ngritur
çështjen e mosmarrëveshjes në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke
pasqyruar shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
9 Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

9.1 Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive
dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore
ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka
të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik
brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
9.2 Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
9.3 Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” ;
9.4 Vendimi unifikues nr.3 datë 28.4.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë;
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON SE:
10. Se vendimi nr.10-2014-2684/799 datë 30.09.2014 i Gjykatës së Apelit Durrës, që

ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë
gjykatë.
11. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
12. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit
Durrës. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që në rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
13. Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “(i)
Pushim cenimi në pronësi të pasurisë me nr.5/149 +1-20,zona kadastrale 8513volumi 12
Faqe 200, adresa e pasurisë Rr.“Prokop Sorra”, L. 17, pallati 997, lloji i pasurisë
apartament me sipërfaqe totale 61.31 m2. (ii) Shpërblim dëmi e shkaktuar nga ky cenim. (iii)
Pavlefshmëri e aktit administrativ të lejes së ndërtimit. (iv) Marrjen e masës së sigurimit të
padisë duke pezulluar vazhdimin e punimeve.
14. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr.3 datë
28.04.2014, kanë vendosur të njesojnë praktikën në lidhje me gjykatën kompetente për
1084
shqyrtimin e padisë, që përmban kërkime mikse, qofshin këto një bashkim i thjeshtë apo i
ndërvarur.
15. Kolegji, vëren se qëndrimi i Gjykatës së Apelit Durrës vjen në interpretim të
gabuar të qëndrimit unifikues të mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin nr.3 datë 28.04.2014, i cili ka njehsuar praktikën gjyqësore sa më poshtë:
 Kur në objektin e gjykimit të një çështje ka disa kërkime si të natyrës civile
dhe administrative, këto kërkime pavarësisht faktit nëse kanë një lidhje të thjeshtë
në mes tyre, apo janë edhe të ndërvarura nga njëra tjetra, referuar nenit 61 dhe 159
të K.Pr.Civile dhe 13 dhe 23 të ligjit 49/2012, gjykata duhet të veçojë kërkimet që
nuk janë në kompetencën e saj lëndore, duke ia kaluar ato gjykatës kompetente.
 Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të
vazhdojnë të gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur”.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se padia e cila është paraqitur për
shqyrtimin përmban kërkime mikse të përbëra nga kërkime civile siç janë, pushim cenimi në
pronësi të pasurisë me nr.5/149 +1-20, zona kadastrale 8513,volumi 12, Faqe 200, adresa e
pasurisë Rr. “Prokop Sorra”, L. 17, pallati 997,l loji i pasurisë apartament me sipërfaqe
totale 61.31 m2 dhe shpërblim dëmi e shkaktuar nga ky cenim dhe kërkime administrative siç
janë Pavlefshmëri e aktit administrativ të lejes së ndërtimit dhe marrjen e masës së sigurimit
të padisë duke pezulluar vazhdimin e punimeve.
17. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se padia është paraqitur në
gjykim në datën 05.09.2011. Sa më sipër nisur nga natyra e kërkimeve në padi (civile dhe
administrative), dhe nga fakti që padia dhe vetë kërkimet në të janë paraqitur para datës
04.11.2013, kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes është gjykata në të
cilën është paraqitur padia, që në rastin konkret është gjykata civile.
18. Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi nr.10-2014-2684/799 datë 30.09.2014 i Gjykatës së Apelit Durrës,
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit .
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2014-2684/799 datë 30.09.2014 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.02.2017
1085
VENDIM

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 20.02.2017, çështjen administrative që i

përket:
PADITES : ALMA NESTURI

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SARANDE; DREJTORIA E PËRGJITHSHME
E TATIMEVE TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizim i gjobave të vendosura nëpërmjet njoftimeve Akt-Vlerësuese
të datës 03.08.2016 përkatësisht me nr.9113 prot. datë 9124 prot.
nga Drejtoria Tatimore Rajonale Sarandë.
Anulimin e vendimit nr.30661/1 prot. datë 10.10.2016
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
i cili ka lënë në fuqi gjobën e vendosur nëpërmjet njoftimit të vlerësimit
nr.9124 prot. datë 03.08.2016.
Baza Ligjore: Neni 153,154 i K.Pr.Civile
si dhe ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”,
dhe ligji nr.9920 datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar,
nenet 84 dhe 106 e vijues, udhëzimi nr.24 datë 02.09.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë", i ndryshuar,
ligji nr.8438 datë 28.12.1998 “Për Tatimin mbi të ardhurat’’, i ndryshuar,
udhëzimi nr.5 datë 30.01.2006 “Për Tatimin mbi të radhuarat” i ndryshuar.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.s’ka datë

“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksioni”.
Pala e paditur DRT Sarandë, brenda afatit ligjor, ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.s’ka datë 15.12.2016 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
1086
- Shqyrtimi i kërkesëpadisë, në lidhje me shfuqizimin e Njoftim Vlerësimit për
detyrimet tatimore nr.9113 prot datë 03.08.2016 të DRT Sarandë, nuk mund të jetë
nën juridiksion gjyqësor, pasi paditësi nuk ka ezauruar më pare ankimin administrativ,
pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
- Pala paditëse Alma Nesturi, nuk ka ushtruar ankim administrativ ndaj aktit
administrativ Njoftim Vlerësimi për detyrimet tatimore nr.9113 prot datë 03.08.2016
të nxjerrë nga DRT Sarandë për këtë subjekt. Këtë fakt Drejtoria Rajonale Tatimore
Sarande e provon mc shkresën nr.38645/1 prot datë 25.11.2016 të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor Tiranë, e cila i ka kthyer përgjigje DRT Sarandë, pas informacionit
të kërkuar nga ana jonë, se tatimpaguesi Alma Nesturi me Nipt K94424802Q nuk ka
ushtruar të drejtën e ankimit administrativ të Njoftim Vlerësimit nr.9113 prot datë
03.08.2016, pranë kësaj drejtorie.
- Kjo gjykatë nuk mori në konsideratë prapësimet e DRT Sarandë se kjo shkresë me
mbishkrimin ankim administrativ ndaj Njoftim Vlerësimit nr.9113 prot datë
03.08.2016, nuk mund të provojë se rruga e ankimit administrativ në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor Tiranë është ezauruar, për faktin se pala paditëse nuk provoi se ky
ankim administrativ është dorëzuar në Drejtorinë e Apelimit Tatimor nëpërmjet
shërbimit postar apo dorazi nga vetë pala paditëse.
- Nuk u paraqit si provë nga pala paditëse asnjë mandat postar që të provonte se kjo
shkresë me mbishkrimin ankim administrativ, të jetë dorëzuar Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, ku të jetë firmosur nga personi përkatës në Drejtorinë e Apelimit Tatimor
Tiranë që e ka marrë në dorëzim këtë ankim apo se ky ankimin është dorëzuar dorazi
nga pala paditëse dhe të ketë marrë një numër protokolli nga Drejtoria e Apelimit
Tatimor Tiranë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse Alma Nesturi,
është regjistruar si person fizik dhe me objekt të veprimtarisë së tij në fushën e hotelerisë dhe
bar kafe, në qytetin e Sarandës.
2. Nga kontrolli i ushtruar nga inspektorët e palës së paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Sarandë, janë mbajtur Akt konstatimet përkatëse në bazë të cilit janë lëshuar
njoftim vlerësimin për detyrimet tatimore nr.9113 prot datë 03.08.2016 i Drejtorisë Rajonale
Tatimore Sarande dhe nr.9124 dt.03.08.2016.
3. Akti i fundit është marrë në shqyrtim nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tirane e cila është shprehur ne themel me vendimin 30661/1 prot datë 10.10.2016 vetëm
përsa i përket njoftim vlerësimit nr.9124, duke e lënë në fuqi atë.
4. Pala paditëse pretendoi se është bërë ankim kundër vendimit nr.9113 por ai nuk
është shqyrtuar brenda afatit ligjor nga pala e paditur.
5. Në këto rrethana pala paditëse Alma Nesturi i është drejtuar Gjykatës me padinë
objekt gjykimi.
6. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër, në fazën e kërkesave paraprake nga pala e paditur, u kërkua nxjerrja e çështjes,
jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se kjo çështje nuk mund t’i nënshtrohet
shqyrtimit gjyqësor, në kushtet kur akti administrativ objekt i këtij gjykimi, njoftim vlerësimi
për detyrimet nr.9113, nuk është marrë më parë në shqyrtim nga organi administrativ epror
siç është Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, pasi
1087
subjekti paditës nuk i është drejtuar këtij të sipas urdhërimeve të parashikuara në nenet
106,107 e 108 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.s’ka
datë 15.12.2016 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksioni”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “ Gjykata vlerëson se, konform nenin 109 të ligjit nr.9920,
ka juridiksion për çështjen pasi pala paditëse e ka ankimuar vendimin nr.9113 prot datë
03.08.2016 i Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë dhe Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tiranë nuk e ka shqyrtuar brenda afatit ligjor 60 ditë. Nga provat rezulton se akti nr.9124
prot. Datë 03.08.2016 është marrë në shqyrtim nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tiranë e cila është shprehur në themel me vendimin 30661/1 prot datë 10.10.2016, për pasojë
konform nenit 106 i ligjit nr.9920 ky kërkim është në juridiksionin gjyqësor pasi është
ushtruar ankim administrative dhe çështja është shqyrtuar nga organi i Apelimit në themel.
Nga ana tjetër pala paditëse e ka ankimuar vendimin nr.9113 prot datë 03.08.2016 i
Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë dhe Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë nuk e
ka shqyrtuar brenda afatit ligjor 60 ditë. Në dosje pala paditëse ka paraqitur një kopje të
ankimit dt.31.08.2016 me shënimin administrativ 36515. Pala paditëse e ka pohuar këtë fakt
në përmbajtjen e padisë, çka provon mirëbesimin e saj”.
8. Kundër vendimit nr.s’ka datë 15.12.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër, brenda afatit ligjor, pala e paditur DRT Sarandë ka ushtruar ankim të
veçantë në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 9 i ligjit 49/2012: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë
edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk
bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e
akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve
nga data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose
jo në juridiksionin gjyqësor.
Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes për juridiksionin. Gjykata
mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të
kryejë veprime procedurale që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
konstaton se çështja është brenda juridiksionit gjyqësor,
prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e
gjykimit me të njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte
vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
9.2 Neni 16 i ligjit nr.49/2012 Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet
vetëm pas shterimit të ankimit administrativ;
1088
9.3 Neni1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e
Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe
për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative në të cilat është parashikuar:
10. 1 Neni 137 i K.Pr.A 1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër
një akti administrativ ose kundër një refuzimi për
nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi,
shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë e aktit të
kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen
gjykatës ne gjyq vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ
11. Dispozitat e ligjit nr.9920 datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
12. Udhëzim nr.24, Datë 2.9.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar;
13. Vendim Unifikues nr.3/2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë;
14. Vendimi nr.s’ka datë 15.12.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Gjirokastër është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
15. Kolegji Administrativ vlerëson se gjykata administrative e shkallës së parë ka
dhënë një vendim në zbatim të dispozitave urdhëruese procedurale mbi elementet përbërës të
një vendimi gjyqësor mbi juridiksionin.
16. Nga aktet procedurale rezulton se në seance gjyqësore, pala paditëse ka shpjeguar
se kërkon shfuqizimin të aktit administrativ njoftim vlerësimit tatimor dhe vendimit të DAT,
ndërkohë pala e paditur ka prapësuar, duke i kërkuar me shkrim gjykatës nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor pasi kjo çështje nuk është shqyrtuar nga DAT pasi ankimi nuk
është depozituar asnjëherë përsa i përket njoftim vlerësimit nr.9113 prot., datë 03.08.2016 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë.
17. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, ka disponuar për rrëzimin e
kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Arsyetimi i
dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë, është:” Pala paditëse e ka ankimuar
vendimin nr.9113 prot datë 03.08.2016 i Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë dhe
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë nuk e ka shqyrtuar brenda afatit ligjor 60 ditë.
Në dosje pala paditëse ka paraqitur një kopje të ankimit datë 31.08.2016 me shënimin
administrativ 36515. Pala paditëse e ka pohuar këtë fakt në përmbajtjen e padisë”.
18. Ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykata e shkallës së parë, se pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ ndaj njoftim
vlerësimit tatimor nr.9113 prot., datë 03.08.2016 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Sarandë dhe
me kalimin e afatit 60 ditor në përmbushje të kërkesave të ligjit për procedurat tatimore i
është drejtuar e kërkesëpadi gjykatës duke kërkuar anulimin e aktit administrativ. Gjykata ka
hetuar në mënyrë të plotë dhe të gjithanshme në lidhje me paraqitjen e ankimit pranë DAT në
lidhje me njoftim vlerësimin nr.9113 prot., datë 03.08.2016 të Drejtorisë Rajonale Tatimore
Sarandë.
1089
19. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër në arsyetimin e vendimit ka
dhënë argumentet ligjorë pse kërkimi i palës së paditur është rrëzuar nga gjykata dhe pse nuk
qëndrojnë pretendimet e saj si dhe duke analizuar provat ku bazohet gjykata në dhënien e
vendimit dhe formimin e bindjes së saj. Gjykata ka administruar të gjithë praktikën
dokumentare në lidhje me depozitimin e ankimit nga ana e palës paditëse dhe ka përcaktuar
edhe shënimet e kryera mbi këtë ankim.
20. Është detyrë e gjykatës, të cilës i shtrohet për zgjidhje mosmarrëveshja, që të
hetojë dhe analizojë të gjithë ato fakte që lidhen me çështjen se kujt i përket juridiksioni për
shqyrtimin e konfliktit midis palëve ndërgjyqëse, duke u dhënë përgjigje të gjithë
pretendimeve të palëve në proces. Kolegji vlerëson se në këto kushte, gjykata ka kryer një
hetim të plotë dhe pretendimet e ngritura në ankimin e veçantë të palës paditëse nuk
qëndrojnë, pasi këto pretendime janë hetuar nga Gjykata dhe ajo i ka dhënë përgjigje të
arsyetuar këtyre pretendimeve.
21. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njësuar të
praktikës gjyqësore, Kolegji Administrativ rikonfirmon qëndrimin e mbajtur në vendimin
unifikues nr.3/2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë se ” “..a) gjykata, kur
shqyrton një çështje me objekt anulim njoftim vlerësimi tatimor, nuk mund të mjaftohet vetëm
me verifikimin e faktit të mos shqyrtimit të ankimit nga instancat kompetente administrative,
për ta nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Ajo, referuar pretendimeve të paditësit,
është e detyruar të verifikojë paraprakisht nëse ankimi administrativ është paraqitur në afat
dhe nëse këtij ankimi i janë bashkëngjitur dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit për
procedurat tatimore. b) Nëse gjykatës i rezulton se ankimi administrativ është paraqitur
jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas nenit 55 të ligjit dhe ky është
shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit nga organi administrativ, gjykata vendos,
konform neneve 36 e 59 të K.Pr.Civile, nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. c)
Në të kundërt, nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga ç’pretendon
organi administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga dokumentet e
nevojshme sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin
se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ. d) Gjykata, siç theksuam
më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e
ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese
sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit).
Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në
themel nga organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të
Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor,
është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për
shqyrtimin e çështjes”.
22. Për sa më sipër, Kolegj Administrativ konkludon se vendimi i Gjykatës
Administrative i Shkallës së Parë Gjirokastër është dhënën në zbatim të drejtë të ligjit për
procedurat tatimore dhe qëndrimeve unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara ët Gjykatës së
Lartë.
1090
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 9 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka datë 15.12.2016 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 20.02.2017
1091
VENDIM


PADITËS: ALBERT MULLAJ

PALË E PADITUR: INSPEKTORIATI SHTETËROR I MJEDISIT
DHE PYJEVE GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Shfuqizimin tërësisht të gjobës me nr.06 prot., datë 12.12.2016
të Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër.
Baza Ligjore: Neni 153, 154 i K.Pr.Civile;
neni 40/a dhe 45/b të Ligjit nr.49/2012
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.78

(31004-00001-85-2017), datë 11.01.2017, ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes
administrative nr.Regj.Them. 78 (31004-00001-85-2017), datë 11.01.2017.
-Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë.
-Pezullimin e shqyrtimit gjyqësor të çështjes.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur

Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër, e cila kërkon prishjen e
vendimit nr.78 (31004-00001-85-2017), datë 11.01.2017 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër, si dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër është një
vendim i marrë në kundërshtim me ligjin.
- Pala paditëse ka pretenduar se ka ushtuar të drejtën e ankimit administrativ ndaj aktit
objekt shqyrtimi, por nuk ka cilësuar se në çfarë date është bërë ky ankim.
- Pala e paditur i kërkoi gjykatës që të hetonte në lidhje me kryerjen ose jo të ankimit
ndaj aktit objekt shqyrtimi. Me shkresën nr.300/1 prot., datë 27.01.2017 sipas të cilit
subjekti Albert Mullaj ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Komisionit të Ankimeve
1092
në datë 20.12.2016 me nr.8395 prot., ndaj dënimit administrativ të dhënë nga ana e
paditur me vendimin nr.6, datë 12.12.2016.
- Pala paditëse ka ankimuar vendimin objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor, pa pritur më
parë që çështja të shqyrtohej në rrugë administrative.
- Vendimi i marrë nga gjykata është i pambështetur në prova dhe në ligj.
- Duke analizuar kuadrin ligjor që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi,
shqyrtimi i ankimit administrativ është kusht paraprak për ngritjen e padisë në
gjykatën kompetente në lidhje me çështjet administrative.
- Ligji i posaçëm parashikon se vendimi merret nga Policia Pyjore në zbatim të
legjislacionit në fuqi për inspektimin dhe se organi epror ku drejtohet ankimi është
njësi apo trupë kolegjiale ankimi.
- Ndaj vendimit të gjobës ushtrohet ankim administrativ pranë ISHMP-s në nivel
qëndror, i cili ka për detyrë t’ia kalojë për shqyrtim Komisionit të Ankimit, i
organizuar me VKM në përputhje me ligjin.
- Legjislacioni i posaçëm si në frymë ashtu edhe në gërmë kërkon domosdoshmërish që
vendimi për kundravajtjen administrative nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore,
pa përfunduar më parë ezaurimi i rrugës administrative të ankimit.
- Vetë paditësi e ka ushtruar ankimin administrativ, por nuk ka respektuar datën e
mbarimit të afatit ligjor për shqyrtimin e ankimit nga organi hierarkik.
- Vendimi i dënimit me gjobë i marrë nga ISHMP Gjirokastër duhet të ankimohet në
rrugë administrative tek Komisioni i Ankimit në ISHMP Qendër, përpara se të
ankimohej në rrugë gjyqësore. Për këtë arsye çështja duhet të nxirrej jashtë

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Albert Mullaj
është banor i fshatit Fushë Bardhë dhe është pajisur me lejen me nr.27, datë 25.11.2016 nga
Agjencia e Shërbimit Bujqësor Veterinar dhe Mjedisor pranë Bashkisë Gjirokastër “Për
prerje/mbledhje dru zjarri”.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, bazuar në lejen e sipërcituar ka bërë prerjen e druve
për zjarr dhe ka kryer transportin e tyre, në magazinën që e përdor për depozitimin e tyre.
3. Nga ana e inspektorëve të palës së paditur, është pretenduar se subjekti paditës
është kontrolluar në datën 12.12.2016, për të cilin është mbajtur edhe procesverbali me
nr.serie 0004251 me të njëjtën datë, nga e cila ka rezultuar se: “...Transport i lëndës drusore
në sasinë 7mst, i llojit Lis Lënda drusore e pa shoqëruar me lejen përkatëse të transportit,
destinuar në Gjirokastër. Dokumenti i paraqitur nga shtetasi “Për leje, prerje/mbledhje dru
zjarri” me nr.27 lëshuar nga Bashkia Gjirokastër nuk i përkon personit dhe sasisë dhe nuk e
justifikon shkeljen e kryer...”.
4. Bazuar procesverbalin e mësipërm, me vendimin nr.6, datë 12.12.2016 të
Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër “Për dënim administrativ”, është
vendosur të dënohet subjekti Albert Mazar Mullaji në këtë mënyrë: “...1. Të dënojë me gjobë
në vlerën 100,000 lekë (njëqind mijë lekë)...., 4. Të sekuestrojë pajisjet, mjetet dhe lëndët e
mëposhtme 7 mst dru zjarri lis...”. Ky vendim, i është komunikuar subjektit Albert Mullaj në
datën 14.12.206 nëpërmjet shkresës me nr.888 prot, datë 13.12.2016 të kryeinspektorit të
Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër.
1093
5. Në kushtet kur paditësi nuk ka qenë dakord me dënimin administrativ të cituar si
më sipër, e ka kundërshtuar atë në rrugë administrative pranë Inspektoriatit Shtetëror të
Mjedisit, Pyjeve dhe Ujrave Tiranë, për të cilën ka pretenduar se nuk ka marrë ende përgjigje.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka marrë zgjidhje në rrugë administrative, në
datën 30.12.2016 i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër me
padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se aktet e nxjerra nga ana e paditur kanë dalë
në kundërshtim me ligjin dhe jo në prezencë të tij. Për këtë arsye, ka kërkuar shfuqizimin e
tyre si të nxjerra në kundërshtim me ligjin.
7. Pala e paditur Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër, me
prapësimet e saj të datës 20.01.2007, ka kërkuar para Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Gjirokastër, nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, fakt të cilin e ka pohuar
edhe në seancën gjyqësore të datës 01.02.2017.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.78
(31004-00001-85-2017), datë 01.02.2017, ka vendosur:
-Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes
administrative nr.Regj.Them. 78 (31004-00001-85-2017), datë 11.01.2017.
-Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Kolegjin Administrativ
të Gjykatës së Lartë.
-Pezullimin e shqyrtimit gjyqësor të çështjes.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata çmon se Ligji nr.9385, datë 04.05.2005
“Për pyjet dhe shërbimin pyjor” nuk ka parashikuar detyrueshmërinë e ndjekjes së rrugës
administrative të ankimit. Nuk ka përcaktuar organin ku pala i drejtohet dhe që ka
kompetencën për shqyrtimin e saj, sipas natyrës së marrëdhënieve juridike dhe asaj të
mosmarrëveshjes. Ligji i posaçëm nuk ka parashikuar modalitete konkrete mbi afatet, kushtet
e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin
administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrativ etj. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të dispozitave të Ligjit nr.nr. 9385, datë
04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, posaçërisht të dispozitës së nenit 40 të këtij
ligji, gjykata çmon se nuk është e detyrueshme ndjekja e rrugës administrative të ankimit nga
ana e individëve dhe personave juridikë ndaj vendimit për marrje masash dhe dhënie
sanksionesh administrative të Inspektoriatit të Policisë së Pyjeve dhe të Inspektoriatit
Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve (I.SH.M.P)...”.
9. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Inspektoriati
Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.78 (31004-
00001-85-2017), datë 11.01.2017 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër,
si dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur ato shkaqe, që
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.78 (31004-00001-

85-2017), datë 01.02.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është
marrë në përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material e për rrjedhojë, ai duhet
lënë në fuqi.
11. Fillimisht, ky Kolegj e vlerëson të arsyeshme që të evidentojë faktin se, sipas të
drejtës sonë proceduriale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme
proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e
vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
parashikohet shprehimisht se: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
1094
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër
vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë...”.
12. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
13. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në nenin 9 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një
çështje që ligji e ka lënë në juridiksionin administrativ”.
14. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ, pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 129 të K.Pr.Administrative, i
titulluar “Shterimi i mjeteve ligjore administrative”, është parashikuar shprehimisht
se:“Shterimi i ankimit administrativ, është kusht paraprak për ngritjen e padisë në gjykatën
kompetente për çështjet administrative, përveç rasteve kur: a) ligji nuk parashikon organ më
të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë administrativ nuk
është konstituar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar drejtpërdrejt në
gjykatë; c) organi më i lartë në shqyrtimin e ankimit administrativ ka cenuar, me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në
procedurën administrative
15. Rezulton që paditësi në këtë gjykim ka kërkuar: “Shfuqizimin tërësisht të gjobës
me nr.06 prot., datë 12.12.2016 të Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve
Gjirokastër”, duke e bazuar këtë kërkim tek neni 153, 154 i K.Pr.Civile, si dhe tek nenet neni
40/a dhe 45/b të Ligjit nr.49/2012 “49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
16. Në analizë të objekti dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se pala paditëse
nëpërmjet këtij gjykimi, kërkon të anullojë aktin administrativ, vendimin për dhënien e
gjobës nr.06 prot., datë 12.12.2016 të Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve
Gjirokastër, referuar dispozitave të Ligjit nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin
pyjor”. Referuar pretendimeve që ka ngritur pala paditëse në padi, por edhe gjatë zhvillimit të
gjykimit në shkallë të parë, si dhe fakteve dhe rrethanave të cilat janë pranuar nga gjykata
deri në këtë fazë të gjykimit, rezulton e provuar se jemi para një një kundravajtje
administrative e kryer në fushën e shërbimit pyjor. Për këtë arsye, mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi është e natyrës administrative dhe rregullohet sipas parashikimeve të Ligjit
nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, i ndryshuar dhe mund të
kundërshtohet në gjykatë, sipas kushteve dhe afateve të parashikuara në këtë ligj dhe atyre të
përcaktuara në nenin 7/ç, 17/a dhe 18 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin
e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
17. Në vlerësim të sa më sipër, Ky Kolegj arrin në konkluzionin se çështja objekt
gjykimi është në juridiksionin gjyqësor dhe ajo duhet të gjykohet nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Gjirokastër. Kjo për arsyen se, duke analizuar dispozitat e Ligjit nr.9385,
datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, i ndryshuar, nuk rezulton në asnjë dispozitë
detyrimi për paditësin që, përpara se t’ia nënshtrojë gjykimin e kësaj çështje juridiksionit
gjyqësor të ndjekë një rrugë të detyrueshme administrative në organet më të larta
administrative.
1095
18. Në nenin 40 të Ligjit nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, i
ndryshuar, i titulluar “Vendimi për kundërvajtjet administrative dhe ankimi”, parashikon se:
“1. Inspektori i Policisë Pyjore merr vendimin për marrjen e masave urgjente, caktimin e
dënimit kryesor dhe dënimeve plotësuese, në përputhje me ligjin për inspektimin. 2. Në
zbatim të këtij ligji dënime plotësuese janë: a) masa e sekuestros, sipas nenit 39 të këtij ligji;
b) mbyllja e përhershme e veprimtarive dhe çmontimi i instalimeve, sipas nenit 40/3 të këtij
ligji. 3. Ndaj vendimit të dhënë në zbatim të këtij neni mund të bëhet ankim në përputhje me
ligjin për inspektimin", ndërsa në nenin 44 të Ligjit nr.10433, datë 16.06.2011 “Për
inspektimin në Republikën Shqipërisë”, i titulluar “Ankimi i veçantë”, është parashikuar se:
“1. Ankimi i veçantë mund të paraqitet brenda 5 ditëve nga data e njoftimit të vendimit të
ndërmjetëm dhe nuk pezullon ekzekutimin e tij. 2. Si rregull, ankimi i veçantë shqyrtohet
drejtpërdrejt nga drejtuesi i degës territoriale. Nëse ligji i posaçëm parashikon që vendimi i
ndërmjetëm të merret nga drejtuesi i degës territoriale apo një komision i posaçëm ose nëse
inspektorati nuk ka degë territoriale, ankimi shqyrtohet drejtpërdrejtë nga kryeinspektori. 3.
Përveçse kur parashikohet ndryshe nga ligji i posaçëm, ankimi i veçantë, në rastin e
inspektimeve në juridiksionin e qeverisjes vendore, shqyrtohet drejtpërdrejt nga
kryeinspektori vendor. 4. Vendimi për zgjidhjen e ankimit të veçantë merret dhe njoftohet
brenda 6 ditëve nga data e paraqitjes së ankimit. 5. Kundër vendimit për zgjidhjen e ankimit
apo në rast se organi kompetent, sipas pikave 2 dhe 3 të këtij neni, nuk ka shqyrtuar ankimin
në afatin e parashikuar në pikën 4 të këtij neni, mund të bëhet ankim në gjykatë sipas ligjit”.
19. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në analizën që i bën ligjit specifik që
rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, e konkretisht nenit 40, pika 3 të Ligjit nr.9385,
datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, i ndryshuar, konstaton se e drejta e subjektit
për të bërë ankim administrativ ndaj vendimeve me gjobë për kryerjen e kundravajtjeve
administrative të nxjerra nga ana e Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit dhe Pyjeve, nuk është
përcaktuar nga legjislatori si një detyrim. Përdorimi i fjalës “mund” tregon qartë se sa më
sipër, kjo është një e drejte e subjektit për të bërë një ankim administrative sipas ligjit “Për
inspektimim” dhe jo një detyrim i tij. Në këtë kuptim, ligjvënësi e ka lënë në diskrecionin e të
interesuarit për ta kundërshtuar ose jo në rrugë administrative vendimin me gjobë.
20. E drejta jonë publike dhe konkretisht Kodi i Procedurave Administrative, njeh
ushtrimin e ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ të detyrueshëm dhe
kërkesës joformale. Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit ndikon në
përcaktimin e juridiksionit që i shqyrton ato, në procedurat, rrugën dhe rradhën e
detyrueshme të investimit të juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
21. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
rrugë administrative të detyrueshme të subjektit për t’u ankuar, por një të drejtë të tij për ta
paraqitur atë kërkesë, duke patur parasysh se organi administrativ që i kërkohet të shqyrtojë
këtë lloj ankimi, mund ta zgjidhe atë. Në rastet e kërkesës joformale, duke mbetur një opsion,
një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ pretendimin e tij,
gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
22. Në kuadër të sa më sipër, paditësi me qëllim mbrojtjen e interesave të tij të
ligjshme, mund t’i ishte drejtuar Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit, Pyjeve dhe Ujërave
Tiranë për kundërshtimin e vendimit të dënimit me gjobë, sikundër edhe ka pretenduar se e
ka kryer, por edhe në rast se ai nuk do t’i drejtohej fare këtij institucioni, paditësi nuk mund të
pengohet që t’i drejtohet direkt gjykatës. Kjo, pasi kërkesa që mund t’i drejtohej
Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit, Pyjeve dhe Ujërave Tiranë ka karakter joformal, përsa
kohë ligji nuk e ka parashikuar si një ankim të detyrueshëm.
23. Ndërsa apelimi i detyrueshëm administrativ, i njohur dhe i përcaktuar
shprehimisht në ligj si një mjet juridik i plotë për të kërkuar shfuqizimin apo ndryshimin e
aktit administrativ, përbën një mjet ankimi me natyrë shteruese dhe njëkohësisht të
1096
detyrueshme për t’u ezauruar, me qëllim që më pas t’i drejtohesh gjykatës. Apelimi
administrativ kërkon respektimin e disa kushteve formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet
të kryhet një proces i rregullt administrativ. Kushte formale janë ato të parashikuara nga Kodi
i Procedurave Administrative, si dhe nga ligjet e veçanta. Ndërkohë që, e drejta dhe detyrimi i
subjektit për të paraqitur apelim administrativ, si dhe e drejta dhe detyrimi i organit konkret
administrativ për ta marrë atë në shqyrtim, si formë ankimi administrativ me efekt shterues,
duhet të jenë parashikuar konkretisht dhe shprehimisht në ligjet e posaçme, që rregullojnë
fushat e veçanta të veprimtarisë administrative.
24. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin e tyre unifikues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndjekja e rrugës administrative (të
apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet juridike
dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit
administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ... Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet,
kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel
ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi
administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet,
kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
25. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara, në vendimin unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se, për sa kohë në Ligjin nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin
pyjor”, i ndryshuar, nuk është parashikuar në mënyrë të detyrueshme ndjekja e një procedure
administrative të tillë, e detyrueshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, (kur flasim për rrugë
administrative të detyrueshme kemi parasysh parashikimin në ligj të të gjitha elementëve të
domosdoshme, si paraqitja e kërkesës organit më të lartë që e shqyrton atë, afati brenda së
cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga organi me i lartë, e drejta e ankimit etj),
paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të shkelura, duke ju drejtuar direkt
26. Gjithashtu, ky Kolegj vlerëson të theksojë edhe faktin që vetë Ligji nr.10433, datë
16.06.2011 “Për inspektimin në Republikën e Shqipërisë”, të cilit i është referuar ligji
specifik që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi për tu zbatuar në rast se pala e
interesuar do të ushtrojë të drejtën e ankimit administrativ ndaj vendimit të gjobës të dhënë
nga Inspektoriati Shtetëror i Mjedisit dhe Pyjeve Gjirokastër, parashikon në nenin 44, pika 4
dhe 5 të tij, që në rast se organi kompetent nuk kthen përgjigje në lidhje me ankimin brenda
afatit 6 ditor nga momenti i depozitimit të ankimit, pala e interesuar mund ti drejtohet
drejtpërdrejtë gjykatës për kundërshtimin e vendimit administrativ të gjobës. Nga aktet e
administruara në dosje, si dhe fakteve të pranuara nga palët ndërgjyqëse në gjykim, ka
rezultuar e provuar se pala paditëse ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj dënimit
administrativ objekt të këtij gjykimi, e cila është administruar pranë Komisionit të Ankimeve
në Inspektoriatin Shtetëror të Mjedisit, Pyjeve dhe Ujërave Tiranë, në datën 20.12.2016 me
nr.8395 prot. Ndërsa padinë objekt shqyrtimi, pala paditëse e ka depozituar pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër në datën 30.12.2016, pra pas 10 ditëve që
kërkesa ankimore ishte administruar në organin më të lartë administrativ.
27. Në analizë të këtyre fakteve dhe rrethanave, pretendimi i ngritur nga pala e paditur
se çështja objekt shqyrtimi është jashtë juridiksionit gjyqësor, nuk qëndron. Kjo, jo vetëm për
sa u analizua edhe më lart në këtë vendim (pra që ligji specifik që rregullon mosmarrëveshjen
objekt shqyrtimi nuk e parashikon të drejtën e ushtrimit të ankimit administrativ si një
detyrim), por edhe për faktin se pala paditëse e ka depozituar padinë pas 10 ditëve, nga
1097
momenti që Komisioni i Ankimeve pranë Inspektoriatit Shtetëror të Mjedisit, Pyjeve dhe
Ujërave Tiranë ka administruar kërkesën e tij ankimore. Ky i fundit, sipas nenit 44, pika 4 të
Ligjit nr.10433, datë 16.06.2011 “Për inspektimin në Republikën e Shqipërisë”, kishte
detyrim të shprehej rreth ankimit brenda 6 ditëve nga dita që ka regjistruar ankimin, pra nga
data 20.12.2016. Në këto kushte, Komisioni i Ankimeve kishte detyrimin që të shprehej me
vendim dhe t’ia komunikonte atë paditësit deri në datën 27.12.2016, e cila ka qenë ditë e
martë dhe ditë zyrtare pune. Për sa më sipër, referuar faktit që organi më i lartë administrativ
nuk është shprehur me vendim brenda afatit ligjor që parashikon ligji, por edhe deri në datën
30.12.2016, kohë në të cilën paditësi ka depozituar padinë pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Gjirokastër, çështja objekt shqyrtimi është brenda juridiksionit gjyqësor dhe
me të drejtë Gjykata Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër ka vendosur rrëzimin e
kërkesës së anës së paditur për ta nxjerrë atë jashtë juridiksionit gjyqësor.
28. Në kushtet kur pala paditëse, edhe pse nuk e ka pasur detyrim ligjor ushtrimin e
ankimit administrativ, e ka ushtruar atë dhe nuk ka marrë përgjigje brenda afatit të përcaktuar
nga ligji i zbatueshëm, bazuar në nenin 44, pika 5 të Ligjit nr.10433, datë 16.06.2011 “Për
inspektimin në Republikën e Shqipërisë”, në të cilën parashikohet se: “Kundër vendimit për
zgjidhjen e ankimit apo në rast se organi kompetent, sipas pikave 2 dhe 3 të këtij neni, nuk ka
shqyrtuar ankimin në afatin e parashikuar në pikën 4 të këtij neni, mund të bëhet ankim në
gjykatë sipas ligjit”, ka të drejtë të kundërshtojë aktin objekt shqyrtimi në rrugë gjyqësore,
sipas parashikimeve të Ligjit nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”, i
ndryshuar, si dhe Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, gjë e cila gjen mbështetje
të plotë
29. Në analizë të sa më sipër, përsa kohë Ligji nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet
dhe shërbimin pyjor”, i ndryshuar, që rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, e ka
parashikuar të drejtën e ankimit ndaj vendimeve me gjobë të dhënë në kuadër të këtij ligji si
një të drejtë dhe jo si një detyrim, është e drejta e paditësit që brenda afateve të përgjithshme
që parashikon e drejta për të kundërshtuar aktet administrative si dhe nenit 18, të Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, t’i drejtohet gjykatës me padi si mjet i vetëm procedural,
nëpërmjet të cilës, të mund të rivendosë në vend të drejtat e tij të pretenduara si të shkelura
nga pala e paditur.
30. Padia është e drejta e personit që bën pretendimin, për t’u dëgjuar, mbi themelin e
këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose jo. Pala kundërshtare ka të
drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe bazueshmërinë në ligj të këtij
pretendimi (neni 31 i K.Pr.Civile). Që padia të jetë e vlefshme, duhet të plotësojë dy kushte
themelore: (a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi; dhe (b) legjitimiteti për të vepruar. Në
rast se ekzistojnë këto dy kushte, mund të konsiderohet që padia ekziston, në kuptimin që
gjykata është e detyruar të marrë vendim mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar
atë. Interesi për të ngritur padi, parashikohet qartë në nenin 32 të K.Pr.Civile, dhe është një
element i së drejtës së padisë, që konsiston në interesin për të marrë nga gjykata, vendimin e
kërkuar.
31. Në çështjen objekt gjykimi, paditësi ka disponuar të drejtën e tij për të ngritur
padinë me kërkimet e paraqitura më lart, në mënyrën që ai e ka çmuar me të drejtë për
mbrojtjen dhe rivendosjen e interesave të tij të pretenduara si të shkelura. Gjykata ka për
detyrë të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
1098
32. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se, mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi, është brenda juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.78 (31004-00001-85-
2017), datë 01.02.2017 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është i
drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.78 (31004-00001-85-2017), datë 01.02.2017 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 22.02.2017
1099
Nr. 31001-00165-00- 2017 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2017 - 755 i Vendimit
VENDIM


PADITËS: SHOQËRIA “DORI-N08” SH.P.K

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të shfuqizojë tërësisht aktin administrativ
“Njoftim vlerësimi për detyrimet”, komunikuar me shkresën
nr. 11063/1 prot, datë 09.06.2016.
Fshirjen nga sistemi i paditësit të gjobës, plus kamatëvonesat në masën 116,955 lekë.
Detyrimin e të paditurës të shpërblejë dëmin jopasuror në dyfishin
e “njoftim vlerësimit për detyrimet” në shumën 233,910 lekë.
Pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 4, 7, 8, 10, 11, 17/1 (a) të Ligjit nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
nenet 608 e 625 të Kodit Civil.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1112, datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.regjistri (01759)
1521 dhe datë regjistrimi 15.09.2016.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala paditëse

shoqëria “DORI-N08” sh.p.k, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1112, datë
19.12.2016 të dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës dhe
shqyrtimin e çështjes brenda juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur këto shkaqe:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës është një
vendim i pabazuar në prova dhe në ligj.
1100
- Kjo gjykatë nuk ka marrë për bazë dhe nuk ka arsyetuar asnjë provë dhe fakt të
pretenduar dhe të paraqitur nga ana e palës paditëse, duke bërë një interpretim të
gabuar të ligjit dhe duke mbajtur njëanshmërisht anën e palës së paditur.
- Pagesa prej 466,379 lekë e kryer nga ana e palës paditëse si rezultat i Tatimit mbi
Fitimin për vitin financiar 2014, është futur gabimisht në sistemin e Drejtorisë
Rajonale Tatimore Durrës si tatim mbi të ardhurat nga punësimi (TAP), dhe për këtë
arsye, detyrimi që kjo shoqëri ka pasur për tatim fitimin për këtë periudhë financiare
ka gjeneruar gabim si gjobat edhe kamatëvonesat.
- Për këtë arsye, Njoftim Vlerësimi për Detyrimet nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016 i
Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, është nxjerrë në kundërshtim flagrant me ligjin
dhe për këtë arsye ky akt administrativ duhet të shfuqizohet tërësisht nga ana e
gjykatës.
- Gjobat dhe kamatëvonesat që pala e paditur kërkon që të paguhen nga ana e palës
paditëse janë vënë në kundërshtim flagrant me ligjin, pasi të gjitha veprimet e palës
paditëse për të bërë pagimin e detyrimeve është bërë në përputhje me legjislacionin
tatimor në fuqi.
- Për sa më sipër, pretendojnë se vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Durrës është një vendim i pambështetur në ligj dhe në prova.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse shoqëria
“DORI-N08” sh.p.k është regjistruar si person juridik pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore
Durrës me nr.NIPTI K81419515U dhe ka si objekt të veprimtarisë së tij, ofrimin e
shërbimeve në fushën e ndërtimit, punimeve murale suvatimit, etj.
2. Pala paditëse ka pretenduar se për vitin financiar 2014, sipas bilancit të kryer ka
pasur një detyrim për Tatimin mbi Fitimin në masën prej 466,379 lekë, shumë të cilën
pretendon se e ka paguar në favor të të paditurit Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës
nëpërmjet Banës Kombëtarë Tregtare (BKT), brenda afatit ligjor të përcaktuar.
3. Pala paditëse ka pretenduar se, kjo pagesë nga ana e palës së paditur, është
pasqyruar gabim në sistemin elektronik duke i pasqyruar në zërin TAP (tatimi i të ardhurave
nga punësimi) dhe jo në zërin e saktë të saj TF (tatimi mbi fitimin). Në këto kushte, për vitin
financiar 2014, kjo pagesë për tatimin mbi fitimin ka rezultuar e papaguar në sistem për një
kohë të gjatë dhe për këtë arsye, pala e paditur e ka gjobitur subjektin në masën prej 88,662
lekë, si dhe i ka njohur detyrimin për pagesë të vonuar (kamatëvonesë) në masën prej 28,289
lekë.
4. Bazuar sa më sipër, nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës është nxjerrë
akti administrativ “Njoftim Vlerësimi për Detyrimet” i datës 03.06.2016, nëpërmjet të cilit,
ndaj subjektit tatimor shoqërisë “DORI-N08” sh.p.k është njohur një detyrim në masën prej
116,955 lekë, të përcaktuar si më sipër.
5. Pala paditëse ka pretenduar se është vënë në dijeni të Njoftim Vlerësimit për
Detyrimet nëpërmjet shkresës me nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016 dhe në në kushtet kur nuk
ka qenë dakord me këtë detyrim të njohur nga ana e paditur, e ka ankimuar atë pranë
Drejtorisë së Apelimeve në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
6. Me vendimin e saj nr.19721/1 prot, datë 16.08.2016, Drejtoria e Apelimeve në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve ka vendosur refuzimin e ankimit administrativ ndaj
Njoftim Vlerësimit për Detyrimet nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016 të Drejtorisë Rajonale
1101
Tatimore Durrës, me arsyetimin se: “...referuar dokumentacionit bashkëlidhur kërkesës
ankimore dhe pas verifikimit të kryer në sistemin informatik tatimor C@ts, konstatohet se
tatimpaguesi nuk ka paguar dhe as nuk ka vendosur garanci bankare në lidhje me detyrimin
tatimor të përcaktuar në aktin administrativ objekt ankimimi. Pra, nuk është paraqitur
dokumenti i cili të provojë plotësimin e kushtit të pagesës së detyrimit tatimor të
ankimuar...”.
7. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse në datën 15.09.2016 i është drejtuar
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, me padinë me objekt të sipërcituar, duke
pretenduar se është brenda afateve ligjore të ankimit administrativ dhe se ky akt njoftim ka
dalë në kundërshtim me ligjin.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1112, datë
-Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.regjistri (01759) 1521
dhe datë regjistrimi 15.09.2016.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...me të drejtë pala e paditur pretendon se
referuar dokumentacionit bashkëlidhur kërkesës ankimore dhe pas verifikimit të kryer në
sistemin informatik tatimor C@ts, konstatohet se tatimpaguesi nuk ka paguar dhe as ka
vendosur garanci bankare në lidhje me detyrimin tatimor të përcaktuar në aktin administrativ
objekt ankimi. Pra, nuk është paraqitur dokumenti i cili të provojë plotësimin e kushtit të
pagesës së detyrimit tatimor të ankimuar. ...Pala paditëse është me faj, pasi duke mos bërë
pagesën paraprakisht për tu marrë në shqyrtim nga organi më i lartë administrativ i palës së
paditur në gjykim, pra, jemi para faktit se nuk është ezauruar rruga administrative....”.
9. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë pala paditëse
shoqëria “DORI-N08” sh.p.k, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1112, datë
19.12.2016 të dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës dhe shqyrtimin e
çështjes brenda juridiksionit gjyqësor, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.1112, datë

19.12.2016 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është marrë në përputhje me
dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë në fuqi.
11. Fillimisht, ky Kolegj e vlerëson të arsyeshme që të evidentojë faktin se, sipas të
drejtës sonë proceduriale çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme
proceduriale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës, sjell automatikisht prishjen e
vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 9 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe
parashikohet shprehimisht se: “1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent. 2. Kundër
vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së
Lartë...”.
12. Në analizë të dispozitës së mësipërme, konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi, ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht,
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një proçesi të rregullt
ligjor, të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
13. Nisur nga rëndësia e madhe, që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në nenin 9 të
1102
e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy
juridiksioneve, atij administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një
çështje që ligji ka përcaktuar më parë ndjekjen e një rruge të detyrueshme administrative”.
14. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ, pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 129 të K.Pr.Administrative, i
titulluar “Shterimi i mjeteve ligjore administrative”, është parashikuar shprehimisht
se:“Shterimi i ankimit administrativ, është kusht paraprak për ngritjen e padisë në gjykatën
kompetente për çështjet administrative, përveç rasteve kur: a) ligji nuk parashikon organ më
të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë administrativ nuk
është konstituar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar drejtpërdrejt në
gjykatë; c) organi më i lartë në shqyrtimin e ankimit administrativ ka cenuar, me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në
procedurën administrative”. Pra, kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar ankimi në
rrugë administrative.
15. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes (më lart në këtë vendim), pala
paditëse ka investuar Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës me kërkimin për:
“1) Detyrimin e të paditurit të shfuqizojë tërësisht aktin administrativ “Njoftim vlerësimi për
detyrimet”, komunikuar me shkresën nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016. 2) Fshirjen nga
sistemi i paditësit të gjobës, plus kamatëvonesat në masën 116,955 lekë. 3) Detyrimin e të
paditurës të shpërblejë dëmin jopasuror në dyfishin e “njoftim vlerësimit për detyrimet” në
shumën 233,910 lekë. 4) Pagimin e shpenzimeve gjyqësore”. Këtë kërkim, pala paditëse e ka
mbështetur në nenet 4, 7, 8, 10, 11, 17/1 (a) të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar, si dhe tek nenet 608 e 625 të Kodit Civil.
16. Në analizë të objekti dhe shkakut ligjor të padisë, rezulton se, pala paditëse kërkon
të kundërshtojë aktin administrativ, njoftim vlerësimin tatimor të nxjerrë nga ana e Drejtorisë
Rajonale Tatimore Durrës, nëpërmjet të cilit, palës paditëse i është njohur në total një detyrim
në masën prej 116,955 lekë, nga të cilat gjobë në masën prej 88,662 lekë dhe kamatëvonesa
në masën prej 28,289 lekë, referuar dispozitave të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Pra, në thelb, mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi lidhet me pretendimin e palës paditëse për të kundërshtuar aktet e nxjerra nga
administrata tatimore, pasi sipas paditësit organet tatimore i kanë njohur detyrime tatimore në
formën e gjobës dhe kamatëvonesave në kundërshtim mesa parashikon Ligji nr.9920, datë
19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se, aktet objekt shqyrtimi
kundërshtohen sipas kushteve dhe afateve të parashikuara nga neni 106 i Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilën
parashikohet se: “Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30
ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë
ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”. Gjithashtu, po në pikën 106.3.1 të Udhëzimit
nr.24, datë 02.09.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”, përcaktohet se: “Ankimi duhet të
bëhet brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur akti administrativ është marrë ose
konsiderohet të jetë marrë. Afati shtyhet në ditën pasardhëse të punës, në qoftë se dita e
fundit e afatit bie në ditë pushimi apo festë zyrtare. Administratat tatimore gjykon që
tatimpaguesi e merr njoftimin që i dërgohet tatimpaguesit brenda 7 ditëve kalendarike, pas
datës së dërgimit. Dita e dërgimit konsiderohet data e pranimit të dokumentit nga shërbimi
postar”.
1103
18. Gjithashtu në nenin 107 të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në R.SH”, parashikohet shprehimisht se: “1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë,
sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e
plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore. 2.
Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në
vlerësimin tatimor të ankimuar. 3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka
paguar detyrimin tatimor, që është subjekt i ankimit. 4. Akti administrativ, i lëshuar nga
administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund
të ankimohet në rrugë gjyqësore.“.
19. Në analizë të dispozitave ligjore të mësipërme, rezulton që pala paditëse është
vënë në dijeni të Njoftim Vlerësimit për Detyrimet Tatimore pa numër, datë 03.06.2016,
nëpërmjet shkresës me nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016 të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale
Tatimore Durrës dhe në kushtet kur nuk ka qenë dakord, ka ushtruar të drejtën e ankimit
administrativ pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve në datën 17.06.2016, pra brenda
afatit 30 ditor. Fakti që paditësi ka marrë dijeni në datën e pretenduar prej saj, provohet
qartësisht nga përmbajtja e shkresës me nr.11063/1 prot, datë 09.06.2016 (referojuni faqes 14
të dosjes gjyqësore) të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës, nëpërmjet të cilës, pala paditëse
është bërë me dije se: “...Ju njoftojmë se kërkesa juaj u mor parasysh dhe se nga ana jonë u
përpilua Njoftim Vlerësimi për gjobat dhe interesat për pagesë të vonuar të gjeneruara në
sistem pas kryerjes së njohjes së pagesës nga ana jonë... Bashkëngjitur Njoftim Vlerësimi i
firmosur...”.
20. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë,
në referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, vlerëson të drejtë konkluzionin e
arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës se, pala paditëse ka ushtruar
brenda afatit ligjor ankimin administrativ ndaj aktit “Njoftim Vlerësimi për Detyrimet” pa nr.,
datë 03.06.2016 të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës, me të cilën paditësi është
gjobitur në shumën prej 88,662 lekë, si dhe i është njohur detyrimi për kamatvonesa në
masën prej 28,289 lekë. Por, ndërsa nga aktet e administruara në dosje rezulton e provuar që
pala paditëse e ka ushtruar të drejtën e ankimit brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji,
rezulton gjithashtu e provuar se kjo palë, nuk ka parapaguar detyrimet tatimore që parashikon
neni 107 i Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”. Në kushtet kur
në çështjen objekt shqyrtimi, pala paditëse ka kundërshtuar jo vetëm gjobën e vendosur ndaj
saj, por edhe kamatëvonesat për pagesë të vonuar të detyrimit, pala paditëse kishte detyrimin
ligjor që bënte parapagimin e kamatëvonesës, pasi ligji tatimor e ka përjashtuar nga
parapagimi tatimpaguesin, vetëm për sa i përket gjobave.
21. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të theksojë se, në referim të
nenit 4 të K.Pr.Administrative, “Organet e administratës publike e zhvillojnë veprimtarinë e
tyre në përputhje me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë, Marrëveshjet Ndërkombëtare
në të cilat Republika e Shqipërisë aderon, ligjet e Republikës së Shqipërisë, brenda kufijve të
kompetencave që iu janë dhënë atyre dhe konform qëllimit për të cilin janë dhënë këto
kompetenca”. Ky parashikim, përbën parimin e ligjshmërisë së administratës publike, parim
ky, sipas të cilit, organet shtetërore në nxjerrjen e akteve individuale, janë të detyruara t’i
përmbahen me rigorozitet, qëllimit të ligjit. Sipas këtij parimi, interesi primar i administratës
publike, është respektimi në çdo rast, i të drejtave individuale dhe mbrojtja në mënyrë sa më
tërësore e interesave legjitime të privatëve, përkundrejt, edhe formave më të rralla të abuzimit
administrativ.
22. Në vështrim të nenit 107 të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në R.SH”, del qartë se ligjvënësi ka parashikuar në mënyrë strikte një procedurë të
domosdoshme për t’u ndjekur nga të gjitha subjektet tatimpaguese ndaj të cilave autoritetet
tatimore marrin një vendim për pagimin e detyrimeve tatimore dhe të gjobave përkatëse. Kjo
1104
është një procedurë e detyrueshme për t’u ndjekur dhe zbatuar. Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, çmon se jo pa qëllim, ligjvënësi në ligjin specifik “Për procedurat tatimore
në R.SH”, ka parashikuar dhe ankimin administrativ dhe atë gjyqësor. Kjo për faktin, se
ligjvënësi ka pasur si qëllim për t’i dhënë apeluesit garanci më tepër që të gjitha kërkesat e tij,
siç janë ato të përmendura më sipër, do të shqyrtohen dyfish si nga organi më i lartë
administrativ që në rastin konkret është Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, ashtu edhe nga
organet gjyqësore, në mënyre që të garantohet një mbrojtje e interesave të palëve në proces,
si dhe të rikuperohen të gjitha shkeljet që mund të jenë lejuar nga administrata publike në
marrjen e një vendimi (shkelje të cilat mund të kenë ndikuar në vlefshmërinë e vendimit).
23. Pala paditëse përpara se t’i drejtohej rrugës gjyqësore për kundërshtimin e akteve
të nxjerra nga administrata tatimore, duhej të kishte parapaguar tërësisht detyrimin tatimor që
kishte lidhje me kamatëvonesat për pagesë të vonuar, kusht ky për të realizuar ankimin
administrativ e atë gjyqësor. Ky qëndrim është mbajtur edhe nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, në vendimin unifikues nr.4, datë 30.05.2011, në të cilin është parashikuar
se: “Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin
tatimor, i cili duhet të paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.
Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit,
passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore”.
24. Bazuar sa më sipër, në kushtet kur paditësi për faj të tij nuk ka plotësuar një nga
dy kushtet që kërkon legjislacioni tatimor në fuqi për ta konsideruar të ezauruar rrugën
administrative, nuk mund të kërkojë shqyrtimin e saj në rrugë gjyqësore. Ky Kolegj, çmon të
theksojë se, kontrolli gjyqësor vjen gjithmonë pas kontrollit hierarkik administrativ dhe me të
drejtë, përsa kohë ka rezultuar e provuar se çështja objekt shqyrtimi nuk është vlerësuar
paraprakisht brenda juridiksionit administrativ, ai nuk mund ti nënshtrohet kontrollit
gjyqësor.
25. Për të gjitha arsyet e përmendura më sipër, ky Kolegj, çmon se bazuar në nenin 36
dhe 59 të K.Pr.Civile, dhe nenit 9 të Ligjit nr.42/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, mosmarrëveshja
objekt gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor dhe vendimi nr.1112, datë 19.12.2016 i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit material dhe atij procedurial dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Shkallës së Parë Durrës.
Tiranë, më 22.02.2017
1105
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS

Medi Bici Anëtar

PADITËS: RAPO’S RESORT HOTEL

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
VLORË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute ose shfuqizimin e plotë
të aktit administrativ njoftim vlerësimi dërguar me shkresën
nr.4647 prot, datë 12.04.2016 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Vlorë.
Detyrimin e palës së paditur DRT Vlorë për të çregjistruar
nga sistemi informatik tatimor detyrimin tatimor TVSH në masën 1,275,504 lekë.
Sipas aktit administrativ njoftim vlerësimi nr.4647, datë 12.04.2016
për detyrimet e Drejtorisë Rajonale Tatimore Vlorë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar,
neni 119 e vijues; udhëzimin nr.16, datë 03.05.2010
“Për administrimin dhe dokumentacionin e procedurave për pajisjen me kasa fiskale”;
VKM nr.781, datë 14.11.2007 i ndryshuar,
neni 324 e vijues të K.Pr.Civile;
neni 116 i K.Pr.Administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1886, datë

-Të nxjerrë jashtë kompetencës tokësore çështjen gjyqësore me nr.2039 Akti,
datë 09.09.2016 me paditës “Rapo’s Resort Hotel” sh.p.k dhe palë të paditur
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor.
-Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7174 (09353),

datë 20.12.2016, ka vendosur:
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së
Lartë për gjykimin e çështjes me nr.7174 Akti.
1106
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse “Rapo’s
Resort Hotel”, përfaqësuar nga përfaqësuesi i saj ligjor Thanas Rrapo, ushtron aktivitet
tregtar sezonal në Himarë në fushën e “bar, restorant dhe hotel”, regjistruar si përson juridik
pranë QKR më datë 17.08.2006.
2. Pala paditëse ka pretenduar se, nga ana e organit tatimor, pasi është kryer kontroll
dhe është verifikuar situata tatimore, është ngarkuar me anë të Njoftim Vlerësimit nr.4647
prot, datë 12.04.2016 për detyrime tatimore në shumën prej 1,275,504 Lekë.
3. Ky akt administrativ është kundërshtuar pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, e cila me vendimin nr.15411/3 prot., datë 08.08.2016
ka vendosur: “Ndryshimin e aktit administrativ, Njoftim Vlerësimit të dërguar me shkresën
nr.4647 prot, datë 12.04.2016 nxjerrë nga DRT Vlorë: 1) Lënien në fuqi të aktit
administrativ, njoftim vlerësimit dërguar tatimpaguesit me shkresën nr.4647 prot, datë
12.04.2016 të DRT Vlorë... 2) Shfuqizimin e aktit administrativ, njoftim vlerësimit dërguar
tatimpaguesit me shkresën nr.4647 prot, datë 12.04.2016 të DRT Vlorë për TVSH e periudhës
2015/8 në shumën prej 255.038 lekë dhe gjobës në lidhje me këtë detyrim në vlerën 255.308
lekë. Në lidhje me shfuqizimin e mësipërm, Drejtoria e Apelimit Tatimor bazuar në
Udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat tatimore në RSH”, paragrafi 108.3.6;
108.3.7 dhe 108.3.8, kërkon nga DRT Vlorë zgjidhjen e çështjes referuar trajtimit në pjesën
arsyetuese të vendimit”.
4. Bazuar në sa më sipër, pala paditëse ka pretenduar se i ka kërkuar Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Vlorë që të bëjë për herë të dytë rikarakterizimin e situatës financiare
për TVSH-në pranë shoqërisë për periudhën Prill-Shtator 2015.
5. Pala paditëse ka pretenduar se ana e paditur në këtë gjykim, ka kryer
rikarakterizimin e situatës financiare të shoqërisë paditëse për periudhën Prill-Shtator 2015
dhe i ka komunikuar këtij subjekti, njoftim vlerësimin tatimor me nr.4647 prot, datë
12.04.2016, në të cilin detyrimi i subjektit tatimpagues për TVSH-në është përcaktuar në
masën 1,275,513 lekë dhe gjobë për këtë TVSH 1,275,504 Lekë.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakort me njoftim vlerësimin tatimor
nr.4647 prot, datë 12.04.2016 të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë, në datën
09.09.2016 i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë me padinë
objekt shqyrtimi, duke pretenduar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të këtij akti ose
shfuqizimin e tij si i marrë në kundërshtim me ligjin.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.1886, datë
-Të nxjerrë jashtë kompetencës tokësore çështjen gjyqësore me nr.2039 Akti, datë
09.09.2016 me paditës “Rapo’s Resort Hotel” sh.p.k dhe palë të paditur Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Vlorë dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor.
-Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së parë Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Në rastin konkret, gjykata konstaton se organi
administrativ më i lartë që në rastin konkret është Drejtoria e Apelimit Tatimor ka vendosur
ndryshimin e vendimit të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Vlorë duke shfuqizuar aktin
administrativ, njoftim vlerësimi me nr.4647 prot, datë 12.04.2016 dërguar tatimpaguesit dhe
lënien në fuqi të aktit për pjesën tjetër të detyrimit...”
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7174
(09353), datë 20.12.2016, ka vendosur:
1107
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes me nr.7174 Akti.
8/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “... Gjykata çmon se Drejtoria e Apelimit Tatimor
ka lënë në fuqi njoftim vlerësimin tatimor të nxjerrë nga DRT Vlorë për pjesën e këtij njoftimi
vlerësimi që kundërshtohet nga paditësi nëpërmjet kësaj kërkesë-padie. Në bazë të nenit 11 të
ligjit nr.49/2012... gjykata çmon se kompetente për gjykimin e kësaj çështje është gjykata
administrative e shkallës së parë Vlorë, pasi organi më i lartë administrativ që në rastin
konkret është Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk e ka ndryshuar tërësisht aktin administrativ të
nxjerrë nga DRT Vlorë. Pra, kompetente është gjykata administrative ku ndodhet organi
administrativ që ka nxjerrë aktin administrativ që kundërshtohet dhe që është objekt i kësaj
kërkesë padie, pasi siç rezulton paditësi nëpërmjet kësaj kërkesë padie nuk kundërshton
vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor...”.
9. Se vendimi nr.1886, datë 17.11.2016 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Vlorë që ka shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi ,
duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedurial dhe për këtë shkak ai duhet të
prishet.
kërkesë padi, ashtu dhe në pretendimet e tij para gjykatave, vlerëson të gabuar dhe të
pabazuar në Ligjin nr.49/2012 arsyetimin dhe vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Vlorë.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, fillimisht vlerëson të theksojë për
gjykatat më të ulëta se, përcaktimi i saktë i kompetencës, qoftë i asaj lëndore dhe i asaj
tokësore, është moment procedurial shumë i rëndësishëm, pasi ka lidhje direkt me ushtrimin
normal të funksioneve gjyqësore nga ana e pushtetit gjyqësor. Nisur nga rëndësia që ajo
paraqet, ligjvënësi ka parashikuar që ky veprim procedurial duhet të kryhet nga gjykata që në
veprimet përgatitore të saj (neni 158/a i K.Pr.Civile dhe neni 11 i Ligjit nr.49/2012), në
mënyrë që të vazhdojë gjykimi normalisht i çështjes dhe të përfundojë ai brenda afateve të
parashikuara në ligj. Kompetenca nuk është gjë tjetër veçse shpërndarja që u bëhet gjykatave
të pushtetit për të vendosur për çështje të caktuara. Kompetenca është një kusht paraprak i
procesit, si dhe kusht për vlefshmërinë e tij, në kuptimin që një gjykatë e cila nuk është
kompetente nuk mund të vazhdojë gjykimin e çështjes dhe të kryejë veprime paraprake, por
duhet të shpallë moskompetencën e saj.
12. Referuar të drejtës sonë proceduriale “kompetencë tokësore” do të thotë që një
gjykatë që është kompetente për shkak të lëndës, ka të drejtë të gjykojë këtë çështje kur ka
lidhje me atë pjesë të territorit shtetëror, në të cilën gjykata shtrin veprimtarinë e saj.
Përcaktimi i gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore, realizohet duke marrë në
konsideratë shumë elemente siç janë objekti dhe subjektet e mosmarrëveshjes së paraqitur për
zgjidhje para gjykatës, si dhe elemente të tilla si vendbanimi ose vendqëndrimi i palëve
(kryesisht të paditurit), vendndodhja e sendit i cili është objekt gjykimi, vendi i lindjes së
detyrimit, vendi i vdekjes së trashëgimlënësit, vendndodhja e organit që ka lëshuar aktin
administrativ që kundërshtohet, vendndodhja e personit juridik etj. Pra, llojet e kompetencës
tokësore janë të shumëllojshme dhe ato janë të përcaktuara shprehimisht si në Kodin e
Procedurës Civile, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe mosmarrëveshjeve administrative”, ashtu dhe në ligjet e posaçme, të cilat
zbatohen për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve konkrete.
1108
13. Në vijim të sa më sipër, ligjvënësi në përcaktimin e të gjithë elementëve të
sipërcituar, ka patur parasysh jo vetëm zgjidhjen e çështjes, por dhe lehtësimin dhe
komoditetin që duhet t’u krijohet palëve në proces për një zgjidhje sa më të shpejtë të çështjes
brenda afateve të përcaktuara në ligj. Në këtë kuptim, procesi gjyqësor duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës duhet të ndihmojë që procesi të zhvillohet në
mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, në respektim të nenit 6 të KEDNJ,
nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, si dhe Ligjit nr.49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe mosmarrëveshjeve
administrative”, i ndryshuar.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të dosjes
gjyqësore, vlerëson se, në rastin objekt gjykimi jemi përpara një mosmarrëveshje të natyrës
administrative që rregullohet nga Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, ”; VKM nr.781, datë 14.11.2007; Udhëzimit nr.16,
datë 03.05.2010 “Për administrimin dhe dokumentacionin e procedurave për pajisjen me kasa
fiskale”; si dhe nenit 116 të K.Pr.Administrative. Në thelbin e kësaj mosmarrëveshje qëndron
kundërshtimi i akteve të nxjerra nga ana e administratës tatimore, e konkretisht Drejtorisë
Rajonale Tatimore Vlorë, e cila në zbatim të parashikimeve ligjore të Ligjit nr.9920 datë
19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, si dhe
akteve nënligjore të dala në bazë dhe për zbatim të tij, ka nxjerrë Njoftim Vlerësimin për
Detyrimet Tatimore nr.4647 prot, datë 12.04.2016, nëpërmjet të cilit, palës paditëse i ka
njohur një detyrim në masën prej 1,275,504 lekë, i cili është dhe akti objekt kundërshtimi.
15. Në nenin 68 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, i titulluar “Vlerësimi tatimor”, pasqyrohet se:
“Vlerësimi tatimor: a) është llogaritja e detyrimit tatimor të tatimpaguesit nga administrata
tatimore; b) në rastet kur shuma e detyrimit tatimor të vetëdeklaruar nuk paguhet, është
njoftimi, që kërkon pagesën e detyrimit tatimor në datën e përcaktuar në ligjin përkatës. 2.
Nëse tatimpaguesit i kërkohet të dorëzojë deklaratë tatimore dhe të paguajë detyrimin
tatimor, deklarata merret si vetëvlerësim tatimor. Pagesa e tatimit bëhet në mënyrën dhe
afatin e parashikuar në ligjin tatimor përkatës. 3. Nëse detyrimi tatimor mbahet në burim nga
një agjent i mbajtjes së tatimit në burim dhe tatimpaguesi nuk është subjekt i kërkesës së
dorëzimit të deklaratës tatimore për tatimin e mbajtur në burim, mbajtja e tatimit në burim
është vlerësim tatimor. ...5. Administrata tatimore vlerëson detyrimin tatimor të
tatimpaguesit, në përputhje me dispozitat e legjislacionit përkatës....”, ndërsa në nenin 70 të
po këtij ligji, i titulluar “E drejta për të nxjerrë njoftimin e vlerësimit tatimor”, është
parashikuar se: “1.Drejtoria rajonale tatimore nxjerr njoftimin e vlerësimit tatimor për
tatimpaguesit e regjistruar në administratën tatimore qendrore. 2. Për detyrimet tatimore, të
lidhura me kontributet e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, njoftimin e vlerësimit
tatimor, në të gjitha rastet, nxirret nga drejtori i drejtorisë rajonale. 3. Zyra tatimore e
qeverisjes vendore ka të drejtë të nxjerrë njoftimin e vlerësimit tatimor për tatimpaguesit, që
klasifikohen si biznes i vogël”.
16. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore, rezulton qartësisht e përcaktuar se janë
Drejtoritë Rajonale Tatimore ato të cilat kanë detyrimin ligjor për të nxjerrë aktin
administrativ “Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore”, ndaj subjekteve tatimpagues që
janë regjistruar në administratën tatimore qendrore. Gjithashtu, subjekti tatimpagues në rastin
kur nuk është dakord me aktin e nxjerrë nga administrata tatimore, konkretisht Drejtoria
Rajonale Tatimore, ka të drejtë që ta kundërshtojë atë pranë organit më të lartë administrativ
sipas parashikimeve të nenit 106, pika 1 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilin parashikohet se: “1.
Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në
detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv
1109
të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin. 2) Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e
parashikuar në zbatim të këtij ligji, me udhëzim të Ministrit të Financave. 3. Tatimpaguesi e
dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur
vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga
tatimpaguesi. 4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që
ka nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor...”.
17. Në nenin 109, të Ligjit 9920 datë 19.05.2008, i titulluar “Vendimi i drejtorisë”,
parashikohet se: “1. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor futet në dosjen e tatimpaguesit
dhe nga një kopje i dërgohet, me postë rekomande, tatimpaguesit dhe organit të
administratës tatimore, që ka bërë vlerësimin tatimor ose ka marrë vendimin, që është objekt
i ankimit. 2. Tatimpaguesi mund ta kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në
gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë. 3. Administrata tatimore, e cila ka
nxjerrë vendimin administrativ, objekt ankimi, mund ta apelojë vendimin e drejtorisë së
apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë
vendim. 4. Për rivendosjen në afat, zbatohen procedurat e parashikuara në Kodin e
Procedurave Administrative. Drejtoria e Apelimit merr masat për publikimin, në website-in e
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, të qëndrimeve të mbajtura në vendimet e marra prej
saj”.
18. Në nenin 11, të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe mosmarrëveshjeve administrative”, i titulluar “Kompetencat tokësore”,
parashikohet shprehimisht se: “1. Paditë kundër veprimit administrativ shqyrtohen në
gjykatën administrative të shkallës së parë, që përfshin territorin në të cilin organi publik ka
kryer veprimin administrativ që kundërshtohet. Në rastet kur organi administrativ më i lartë,
pas ankimit administrativ e ndryshon aktin administrativ të organit vartës, padia ngrihet në
gjykatën që përfshin territorin ku ka qendrën organi administrativ më i lartë... 5. Kur
kompetenca tokësore nuk mund të përcaktohet në këtë mënyrë, atëherë kompetente është
gjykata, në territorin e së cilës ka qendrën organi publik i paditur”.
19. Referuar akteve të administruara në dosje, rezulton se pala paditëse në këtë
gjykim ka kundërshtuar aktin administrativ, Njoftim Vlerësimin Tatimor nr.4647 prot, datë
12.04.2016 të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Vlorë dhe jo aktin administrativ,
vendimin nr.15411/3 prot., datë 08.08.2016 të nxjerrë nga ana e Drejtorisë së Apelimit
Tatimor Tiranë.
20. Siç u parashtrua më lart në këtë vendim tek “Rrethanat dhe faktet”, pas ankimit
administrativ të ushtruar nga ana e palës paditëse për aktin “Njoftim vlerësimi tatimor” me
nr.4647 prot, datë 12.04.2016 dhe pas detyrave të lëna nga Drejtoria e Apelimit Tatimor me
vendimin nr.15411/3 prot., datë 08.08.2016, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Vlorë ka bërë për
herë të dytë rikarakterizimin e situatës financiare për TVSH-në pranë shoqërisë për periudhën
Prill-Shtator 2015 dhe pas këtyre veprimeve ka nxjerrë aktin përfundimtar, njoftim vlerësimin
tatimor me nr.4647 prot, datë 12.04.2016, i cili përmban edhe detyrimin përfundimtar dhe që
është edhe objekt i këtij gjykimi.
21. Rezulton që vendimi i nxjerrë nga ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor
nr.15411/3 prot., datë 08.08.2016, pavarësisht ndryshimeve që ai ka bërë dhe orientimeve që
ka dhënë për Drejtorinë Rajonale Vlorë, nuk është kundërshtuar nga ana e subjektit. Vetëm
pasi Drejtoria Rajonale Vlorë ka nxjerrë aktin përfundimtar, i cili ka përcaktuar ndaj paditësit
detyrimin përfundimtar në shumën prej 1,275,504 lekë, paditësi ka goditur këtë akt të nxjerrë
nga Drejtoria Rajonale Vlorë për pavlefshmëri absolute, sipas objektit të parashtruar më lart
në padi. Në vazhdim edhe të analizës ligjore, rezulton se qendra e organit administrativ, akti i
së cilës kundërshtohet në këtë gjykim është pikërisht në Vlorë, pasi goditet akti administrativ,
1110
Njoftim Vlerësimi Tatimor me nr.4647 prot, datë 12.04.2016 të lëshuar nga Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Vlorë.
22. Referuar ligjit specifik, konkretisht nenit 106 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, pala paditëse ka të drejtë
të godasë gjyqësisht aktin administrativ të nxjerrë nga organi tatimor dhe në kushtet kur
dispozitat e ligjit specifik, nuk kanë parashikuar rregulla konkrete se cila do të jetë gjykata
kompetente që do ta shqyrtojë këtë çështje, prioritet në zbatim për rregullat e gjykimit, do të
marrin rregullat e parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar, e
konkretisht parashikimet e nenit 11 të këtij ligji. Për rrjedhojë, kompetente për shqyrtimin e
kësaj padie nuk mund të jetë Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, por Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë e cila përfshin territorin në të cilin organi
administrativ që është paditur në këtë gjykim ka qendrën e tij.
23. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, është gjykata kompetente nga pikëpamja
tokësore për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi. Në këto kushte vendimi nr.1886, datë
17.11.2016 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë duhet prishur dhe çështja
duhet dërguar për vazhdimin e gjykimit, po në këtë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1886, datë 17.11.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate.
Tiranë, më 08.02.2017
1111

Civile Penale Adm Shkurt 3 1921

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civile Penale Adm Shkurt 3 1921

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

2 (00-2017-20) 02.02.2017 Gjergji Veliko, Naxhije Veliko, Klodian Veliko kundër

(00-2017-) .02.2017 Të pandehur: ........................................................................

(00-2017-) .02.2017 kundër .................................................................................

00-2017- .02.2017 kundër .................................................................................

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

në datën 02.02.2017 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë :

PADITËSA: GJERGJI VELIKO, NAXHIJE VELIKO,

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.604, datë 09.05.2012, ka

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala e

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

II. PROCEDURAT GJYQËSORE.

6. Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.604, datë 09.05.2012, ka

III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR

IV. NË LIDHJE ME REKURSIN E USHTRUAR

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 02.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: ARJON CAKRANI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.62-2016-4253-(1368), datë

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, pala paditëse Arjon

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm.

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

PADITËS: ARMAND DULO.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendim nr.2150 akti, datë 22.11.2016, ka

Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë Avokatura e Shtetit Zyra

Avokatura e shtetit Zyra Vendore Korçë.

Kundër-ankimi i palës paditëse Armandi Dulo.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 09.02.2017, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11117-

PADITËS: PIRO ZBOGO, ZHANETA NOTA,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.1696, datë 06.10.2016, ka

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të

5. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

në datën 09.02.2017 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen civile me palë:

PADITËS: ASTRIT BRAKA, (në mungesë).

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2887 akti, datë 27.01.2016 ka

Kundër vendimit nr.2887 akti, datë 27.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

1. Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, nga aktet e dosjes gjyqësore i rezultojnë të

II. PROCEDURAT GJYQËSORE

3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2887 akti, datë 27.01.2016 ka

III. ARSYETIMI LIGJOR I VENDIMIT TË ANKIMUAR.