Bago pa man dumating at sakupin tayo ng bansang Epanya, ang Pilipinas ay mayaman

na sa kultura at pagte-trade ng mga bagay bagay. Mayaman tayo sa mga resources bago p man

dumating ang mga dayuhan sa ating bansa. Malulusog ang agrikultura , mayaman ang mga

yamang dagat at mayaman din ang kultura. Ngunit sa pagpasok ng mga dayuhang Espanyol ay

namulat at naimpluwensyahan tayo sa kristyanismo. Pinakalat nila ang kristyanismo sa buong

bansa maging sa edukasyon. Nagkaroon tayo ng alpabeto. Maharlika naman ang tawag sa

pinakamataas na sangay ng lipunan na kung tawagin ay barangay. Timawa naman ang tawag sa

uring Malaya o tao na nahango mula sa pagkailipin at alipin naman ang tawag sa utusan o

alalay ng mga nakatataas. Pinagtuunan din ng pansin ng mga Espanyol ang pagpapatayo ng mga

imprastaktura lalo na ang mga simbahan para lalong mapalago ang kristyanismo. Ang mga

Pilipino ay nahahati sa heograpiya at kultura sa mga rehiyon, at ang bawat pangkat ng rehiyon

ay nakikilala sa pamamagitan ng mga natatanging katangian at diyalekto - ang matitibay at

matipid na mga llocano sa hilaga, ang masisipag na Tagalog sa gitnang kapatagan, ang mga

walang malasakit na Bisaya mula sa gitnang mga isla, at ang makulay. tribesmen at relihiyosong

mga Muslim ng Mindanao. Ang mga pamayanan ng tribo ay matatagpuan na nakakalat sa

buong kapuluan. Ang Pilipinas ay may higit sa 111 diyalekto na sinasalita, dahil sa mga

subdibisyon ng mga pangunahing rehiyonal at kultural na grupong ito.

Ang bansa ay minarkahan ng isang tunay na timpla ng mga kultura; tunay na sa

Pilipinas, ang Silangan ay nakikipagtagpo sa Kanluran. Ang background ng mga tao ay

Indonesian at Malay. Mayroon ding mga elementong Tsino at Espanyol. Ang kasaysayan ng

pamumuno ng mga Amerikano at pakikipag-ugnayan sa mga mangangalakal at mangangalakal

ay nauwi sa kakaibang timpla ng Silangan at Kanluran, kapwa sa anyo at kultura ng mga Pilipino,

o mga mamamayan ng Pilipinas.