αφίερωρβ

ΝΗΑ ΠΑΝ!
 όν Βαγγέλη άρχισα νά τόν λέμε ότι θά κάνουμε ότιδήποτε τύπου δεχόμαστε. Γιά ότι γίνεται έδώ λέμε: Α!

Τ παρακολουθώ σάν συνθέτη από τάδε. ’Εδώ είναι ή παγίδα. Γιά παράδει­ αυτό είναι καλό γιά τό Ελληνικό επίπεδο
τήν εποχή πού κυκλοφόρησε τόγμα παίρνουμε τό τι γίνεται στό έλαφρο- ή ότι «~Ε< μέ τά μέσα πού έχουμε.,.κτλ»
έκπληκτικό διπλό άλμπουμ «666-,λαικό τραγούδι Είπαν λοιπόν μερικοί ότι Σκέψου λοιπόν ότι αφού έμείς οί ίδιοι
'Από τότε καί μετά ό Βαγγέ­τά μπουζούκια είναι βαρειά καί άσήκωτα παραδεχόμαστε ότι «καλό είναι γιά τήν
λης άκολούθησεέναν δ ρ όμ ο«δύσκολο>·, ή ότι τά μπουζούκια είναι μόνο γιά τά Ελλάδα·· τότε αύτό είναι χάλια...τίποτα.
γεμάτο από συνθεζάιζερς καί ηλεκτρονι­ σκυλάδικα, τότε σηκώνεται ό Έλληνας "Ολη αυτή ή κατάσταση εκτός τού ότι εί­
κές μελωδίες. Ξεκινώντας άπό τό πρώτο καί λέει ναι αισχρή είναι καί άδικη γιατί ό "Ελλη­
σόλο άλμπουμ του τό «EARTH και φθά- «'Εμείς θά κάνουμε τά μπουζούκια πολι­ νας είναι ευφυής άνθρωπος, πώς τό λέν
νοντας στό τελευταίο του τό «BEAUBO- τισμένα.'· Τό άποτέλεσμα είναι νά κά­ γεννιέται έξυπνος. "Ενώ ό Ευρωπαίος
UR», διαπιστώνουμε ότι ό καλλιτέχνης νουμε μπουζούκι σέ στύλ BREL. Πράγμα γεννιέται βλάκας καί μετά τόν φτι­
δέν επιχείρησε ποτέ του νά φθάσει καί νά γελοίο. άχνουν. Τώρα τί γίνεται; Τού Έλληνα τού
καταρρίψει όλα τό ρεκόρ πωλήσεων δί­ ΒΤ: Όταν όμως γεμίζει ή τσέπη τοϋ συν­ είπαν ότι είναι βλάκας καί άπολίτιστος καί
σκων. Κατάφερε όμως, παρουσιάζοντας θέτη ή τοϋ έρμηνευτή; ότι αύτοί είναι οί έξυπνοι. 'Οπότε τόν
στό κοινό ότι πιό άληθινό είχε, νά επι­ Β.Π.; ζέρω 1Πουλάνε. Γιατί όμως πουλά­ αναγκάζουν νά δεχθεί τό σύστημά τους
βληθεί καί νά φθάσει στό σημείο σήμερα νε; Είναι άπλό. Ό "Έλληνας αισθάνεται πού ΟΜΩΣ είναι φτιαγμένο γιά αυτούς
νά θεωρείται ένας άπό τούς πιό αξιόλο­ ότι αύτό πού ακούει είναι μπουζούκι, τούς ίδιους...γιά τούς βλάκες, καί τό έπα-
γους μουσικούς στόν χώρο τής ηλεκτρο­ αλλά προσοχή, τίμπουζούκι' Ευρωπαϊκό1 ναλαμβάνει. Δηλ. επαναλαμβάνει ένα
νικής μουσικής. Πράγμα άκόμα πιό γελοίο. Φίλε μου, ό λάθος. ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ πολιτικά καί κουλ­
Β.Τ.: θά ήθελα, πρίν άρχίσει αυτή ή συν­ Έλληνας σήμερα δέν έχει πρόσωπο. τουριάρικα δέν δέχεται τούς Άμερικά-
έντευξη, νά σέ ρωτήσω πώς βλέπεις τήν Αλλά τό πιό φοβερό είναι ότι αυτός νους, αλλά ντύνεται καί συμπεριφέρεται
κατάσταση, σήμερα, στήν Ελλάδα. ντρέπεται γιά αύτό πού είναι. Εληξε, ένα σάν κι αύτούς. Είναι φοβερό. Ή κατα­
Β.Π.: Κοίταξε εδώ, ό "Ελληνας, άπό ό,τι καί ένα κάνουν δύο. 'Εδώ, όλος ό κόσμος στροφή τού Έλληνα είναι ό μιμιτισμός.
βλέπω, έχει μιά ιδέα γιά ότιδήποτε γίνε­ Φεωρεί προνόμιο τό νά βγαίνει στό εξ­ Δέν κοιτά τί τού πάει καί τί δέν τού πάει.
ται. "Οτι καί άν γίνει, είτε καλό είτε κακό, ωτερικό. Θυμάμαι όταν ήμουν στό σχο­ Αύτός άπλώς άντιγράφεί.
γιά τόν "Ελληνα είναι ένα καί τό αυτό: λείο ότι γιά νά κάνεις τήν φιγούρα σου Β.Τ.: Νομίζεις ότι υπάρχει λύση σέ όλα
ΚΑΚΟ. Ή αιτία είναι τό ότι έτσι τού έχουν στά κορίτσια, έπρεπε νά έλεγες ότι πήγες αυτά;
μάθει. στήν Λωζάνη. Κολωνάκι....καταλαβαίνεις Β.Π.: Ναι, καί μιά καί μιλάμε γιά μουσική
Βεβαίως τό 99% τών πραγμάτων είναι εσύ. Ή κατάσταση εδώ είναι αισχρή. Λοι­ νομίζω ότι ή λύση μπορεί νά έλθει μέσω
πράγματι κακά καί αυτό μπορεί νά άπο- πόν τί τά θές; Όταν εδώ φωνάζουν ότι τό αυτής, καί αύτό γιατί όπως καί νά τό κά­
δωθεί στό ότι τίποτα δέν γίνεται μέ τόλμη εξωτερικό είναι καλύτερο, τί περιμένεις; νουμε, ή μουσική είναι ό πιό εύκολος
καί μέ θάρρος. "Οταν δηλ. παίρνουμε σάν Κατά τήν γνώμη μου πάντως, τό εξωτε­ τρόπος επικοινωνίας καί στήν 'Ελλάδα
άρχή αυτό πού γίνεται στήν Αμερική ή ρικό είναι χειρότερο...πολύ χειρότερο. έχουμε ώραία μουσική πού δυστυχώς
στήν 'Αγγλία καί στήν συνέχεια προσπα­ Β.Τ.: "Ως πρός τί; τήν κάνουμε πέρα.
θούμε νά τό άντιγράψουμε, μοιραία τό Β.Π. Σέ όλα. Στά ήθη στήν νοοτροπία. Σέ Β.Τ.: Μίλησε μου λίγο γιά τήν μουσική
αποτέλεσμα θά είναι κακό. Διότι πώς νά όλα. Αυτοί είναι πού αποφάσισαν ότι είναι αύτή
τό κάνουμε, άλλο ή Αγγλία καί άλλο ή πολιτισμένοι, μέ συνέπεια νά πρέπει όλοι Β.Π.: Κάθε τόπος έχει μιά μουσική καί γιά
Ελλάδα. Αλλά επειδή είμαστε άποικία οί άλλοι νά τούς άκούν. νά βγει αυτή ή μουσική υπάρχει λόγος.
δηλ. μάς μάθανε νά είμαστε άποικία, Κι εμείς, σάν βλάκες, τό δεχτήκαμε καί τό Στήν Ελλάδα έχουμε τήν λεγόυενη δπ-

ΠΟΠ+ΡΟΚ #8, 10/1978

μοτική καί γιά τήν όποια ντρεπόμαστε,
ζέρεις, φυσικά, ότι εδώ μιά από τις πιό
«ώραίες» βρισιές είναι νά πεις κάποιον
«Βλάχο», λάθος. Μεγάλο λάθος, πού
έχει σάν συνέπεια νά θέλουμε νά αποβά­
λουμε άπό πάνω μας κάθε τι τό χωριάτικο
καί φυσικά τήν δημοτική μουσική.
Β.Τ.: Ποϋ βρίσκεται σήμερα κατά τήν
γνώμη σου ή δημοτική μας μουσική.
Β.Π.: Πρόσεξε. Μετά άπό τήν Μικρασι­
ατική καταστροφή, τό μπουζούκι εμφανί­
ζεται μέ μορφή «ΑΧ - ΒΑΧ» καί γίνεται
αμέσως ή λαϊκή μας μουσική, σέ αντί­
θεση μέ τήν δημοτική πού δέν είναι «ΑΧ-
ΒΑΧ» καί ξαφνικά χαλάει καί αυτό καί ξε-
περνιέται χωρίς όμως νά πάρει τήν θέση
του τό δημοτικό τραγούδι. Αυτό υπάρχει
καί σήμερα, άλλα μόνο σέ μουσεία γιατί ή
'Ελλάδα ολόκληρη, βρίσκεται στά μου­
σεία ή στις βιβλιοθήκες. Νά λοιπόν πού
βρίσκεται ή δημοτική μας μουσική.
Β.Τ.: Μιλώντας γιά δημοτική μουσική.
'Εσύ τί έκανες γιά αύτήν;
Β.Π.: Ήδη έκανα καί κάνω. Ότι κάνω
όμως δέν τό ,.Ι "ο κουλτουριάρικα. Ή
κουλτουριάρικη κίνηση στήν Ελλάδα εί­
ναι λάθος καί αυτό γιατί κατά τήν γνώμη
μου οί κουλτουριάρηδες είναι άνθρωποι
πού τούς λείπει τό θάρρος τής γνώμης
τους καί έδώ έχουμε πολλούς - πάρα
πολλούς. Όλη ή κίνηση τής κουλτούρας
είναι λάθος. Δέν όδηγεί πουθενά. "Ολη ή
κίνηση, παραδείγματος χάρη, πού κά­
νουμε «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ» δέν όδη­
γεί πουθενά, γιατί προσπαθούμε νά αντι­
γράψουμε (μέ τό δικό μας τρόπο) τόν χω-
ριάτη, ό όποιος όμως καί αυτός καθημε­
ρινά βαριέται. 'Ακόμα λοιπόν καί τήν δη­
μοτική μουσική, ο! βλάχοι στά Πήλιο τήν
παίζουν ρουτινιασμένα. Εμείς άπλώς
παίρνουμε αύτή τήν ρουτίνα καί τήν κά­
νουμε κουλτούρα.
Ολα αύτά δέν είναι «ή έπιστροφή στή
φύση» όπως έκαναν οι Άμερικάνοι. Δη­
λαδή πήγαν οί Άμερικάνοι στά βουνά μέ
«LOVE & PEACE» καί.δέν κατάφεραν τί­
ποτα άλλο, παρά νά κάνουν τις πρέζες
τους καλύτερα. Τά παιδιά τους όμως, πού
δέν είδαν τήν λύση άναγκάστηκαν νά
πάνε στά άλλο άκρο, τόν «φασισμό».
Αύτό είναι τό αδιέξοδο τού 1960. 18 χρό­
νια δέν συνέβη τίποτα. Όλο τό χίππικο
κίνημα πέθανε. 'Οπότε, έρχεται τώρα τό
Πάνκ ατό Αθλιο Λονδίνο καί φωνάζει
βΗΑΤΕ» Παίρνει καί μιά κιθάρα καί αυτό
είναι. Αυτό δέν είναι θέμα μουσικής. Εί­
ναι θέμα εκτόνωσης. Ο πάνκ δέν είναι
τίποτα άλλο παρά ένας πανικοβλημένος
Ανθρωπος, πού κατάντησε κτηνώδης καί
έμμετικός. ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Καί ερχόμαστε έδώ καί λέμε; «Καί εμείς
νά κάνουμε πάνκ» Όλα αύτά όμως είναι
λυπηρές αντιγραφές, διότι οί δικοί μας
πάνκ πιθηκίζουν, χωρίς νά έχουν τά Ιδια
προβλήματα μέ τούς Άγγλους.
Β.Τ.: Δέν μάς είπες γιά αύτά πού κάνεις
τώρα, καί πού βασίζεται στήν δημοτική
μουσική.
Β.Π.: Κοίταξε, μιλώντας γιά κουλτούρα
καί κουλτουριάρηδες, ήθελα νά κατα­
λήξω ότι έγώ δέν ασχολήθηκα μέ τήν δη­
μοτική μουσική σάν κουλτουριάρης.
Ποτέ μου δέν πήγα στά μουσεία. Έγώ
άπλώς έψαξα στά χωριά καί μέ τό μαγνη­
τόφωνο «έκλεβα» μελωδίες. Δέν μπό­
ρεσα ποτέ νά ξεφύγω άπό τό 'Ελληνικό
στοιχείο, παρ’ όλο πού ζώ έξω. "Οπως
κάθε Έλληνας έτσι κι εγώ γύρισα πίσω.
Δίσκο μέ δημοτική μουσική δέν είχα κυ­
κλοφορήσει πριν, καί μόλις τώρα τό πρα­
γματοποίησα, ήχογραφώντας ένα άλ­
μπουμ μέ τήν Ειρήνη Παπά. Γιατί τήν Ει­
ρήνη; Μά είναι άκριβώς αύτό πού θέλω.
Ήξερε άκριβώς τί συνέβαινε. Τηλεφω-
νήθηκα μιά μέρα μαζί της καί νά.,.αύτό
ήταν. Αύτό είναι άπλώς μιά αρχή. Θά
ακολουθήσουν καί άλλες τέτοιες δου­
λειές.
Β.Τ. Μίλησε μας καί γιά τήν δουλειά σου
μέ τούς Σώκρατες.
Β.Π.: Ναί αύτό είναι καί τό πιό αντιπρο­
σωπευτικό παράδειγμα γιά ότι έλεγα
προηγουμένως περί μιμητισμού κτλ.
Β.Τ. Δηλαδή;
Β.Π. Κοίταξε. ΟΙ Σώκρατες είναι μιά άλ-
λοπρόσαλη κατάσταση. Έχουν δύο
πρόσωπα. Τό ένα είναι τό πρόσωπο πού
καί οί ίδιοι δέν γνωρίζουν καί τό άλλο
είναι οί άληθινοί τους εαυτοί. Κανείς δέν
είπε ότι οι Σώκρατες είναι καλύτεροι άπό
ξένα συγκροτήματα. Καί όμως είναι. Αυ­
τοί παίζουν πολύ καλύτερα άπό πολλά
ξένα γκρούπς τού είδους, καί μήν ξεχνά­
με ότι τό είδος πού παίζουν είναι ξόήα καί
όχι ελληνικό. Εκεί όμως πού πραγματικά
είναι άχτύπητοι είναι στήν Ελληνική
μουσική, πού όμως δέν παίζουν ποτέ.
Τό γκρούπ έχει δυνατότητες. Ο Σπάθας,
ό κιθαρίστας, είναι, όπως πιστεύω, ένας
άπό τούς καλύτερους στον κόσμο, χωρίς
αύτο όμως νά τό ξέρει τό κοινό. Γιατί ποτέ
δέν τού έγινε διαφήμηση όπως έγινε γιά
τούς Αγγλους. Ά ν βάλουμε τόν CLA­
PTON καί τόν Σπάθα δίπλα - δίπλα, ό
Σπάθας είναι 50 φορές καλύτερος άπό
τόν Clapton. Ό Σπάθας ξέρει τί παίζει καί
γιατί τό παίζει. Πολύ θά ήθελα νά έβαζα
νά έπαιζαν οί δυό μαζί καί νά είσαι σίγου­
ρος ότι ό Clapton θά έξαφανισθεί.
Τό συγκρότημα αύτό θά μπορούσε νά
φέρει μεγάλες άλλαγές. Δέν τά κατά-
φερε όμως γιατί τού έλλειπε τό θάρρος
καί δεύτερον γιατί ότι έκανε, ό κόσμος τό
σύγκρινε μέ τούς ξένους.
Αλλά τό νόμισμα έχει καί άλλη όψι. Γιατί
ό νέος νά αγοράσει Σώκρατες πού παί­
ζουν Αγγλική μουσική καί δέν αγοράζει
κατευθείαν τούς Αγγλους: Σίγουρα πάν­
τως οι Αγγλοι δέν είναι καλύτεροι, αλλά
έχουν τό θάρρος. "Εχω δεί άπειρα
γκρούπς, πού ήσαν κακά, φάλτσα καί
άκούρντιστα, πού άμα βγουν στήν σκηνή
νομίζουν άτι είναι θεοί καί έπί πλέον δέν
νοιάζονται γιά τόν κόσμο. Ο Έλληνας
όμως θά πει «Δέν ξέρω άν είμαι κα­
λός...κτλ.»
Β.Τ. Ναι, άλλά τότε γιατί ο) Σώκρατες
άπέτυχαν έξω;
Β.Π Νά οού εξηγήσω. Τά παιδιά δέν εί­
χαν όργανα καί διαφήμιση καί τό βασικό­
τερο δέν ήξεραν τί άκριβώς ήθελαν. Αν
μπορούσε κάποιος νά τούς συντηρεί στο
Λονδίνο 1-2 χρόνια τότε τά πράγματα θά
ήσαν διαφορετικά καί ιαως θά γινόντου-
σαν τό μεγαλύτερο συγκρότημα τού κό­
σμου.
Β.Τ. Μεγάλα λόγια.
Β.Π.: Οχι, καί δέν θά πρέπει νά ξεχνάμε
ότι έχουν μαζί τους ένα μεγάλο μειονέ­
κτημα. Τήν γλώσσα. Σκέψου γιά λίγο τόν
Τουρκογιώργη νά τραγουδά Εγγλέζικα...
Ε' Τεχνικώς πάντως είναι φανταστικοί.
Πώς νά τό κάνουμε δέν μπορείς νά εκ­
φραστείς στά Ελληνικά μέ μουσικά τών
GRATEFUL DEAD ...είναι γελοίο, όπως
καί όταν ό Mic Jagger τραγουδήσει ελλη­
νικά. Φαντάσου τόν Άζναβούρ νά τρα­
γουδά σέ στύλ Πάριου. καί τί...νά τό πι­
στεύει ΤΩ. Θεέ μ ου 1
Β.Τ. "Ας μιλήσουμε όμως λίγο καί γιά
σένα καί κατ’ άρχάς θά ήθελα νά σέ ρω­
τήσω πώς βλέπεις τίς πωλήσεις σου έδώ.
Β.Π.: Δέν πάνε καλά, καί αύτό δέν μέ
παραξενεύει. Δέν έκανα τήν μουσική
αυτή ειδικά γιά τήν Ελληνική αγορά καί
επί πλέον δέν κάνω μουσική ντίσκο...έγώ
δέν είμαι γιά διασκέδαση. Αυτό πρέπει νά
είναι καί ό βασικός λόγος, γιατί ό άνθρω­
πος σήμερα έχει άνάγκη άπό τό ντίσκο,
άπό τό ξεφάντωμα. Δέν μπορεί γυρίζον­
τας στό σπίτι του, μετά άπό μία μέρα γε­
μάτη άπό καταπίεση νά άκούσει κάτι τό
σοβαρό. Προτιμά τό έλαφρό τό ντίσκο.
Έπί πλέον όταν ό νέος άγοράαει έναν
δίσκο δημοτικής μουσικής, ξέρει άκρι­
βώς τί θά βρει μέσα τό ίδιο καί γιά τούς
δίσκους κλασσικής μουσικής και τέλος
τό ίδιο καί γιά έναν δίσκο τών Stones γιατί
οί Stones χρόνια τώρα σερβίρουν τά Ιδια
άκριβώς πράγματα. Μέ τούς δικούς μου,
τώρα, δίσκους δέν γίνεται αυτό. Κάθε δί­
σκος είναι διαφορετικός καί αυτό ενώ γιά
τήν έταιρεία είναι άντιεμπορικό γιά μένα
είναι καλό γιατί κάνω ότι άκριβώς θέλω
νά κάνω.
Β.Τ.: Μιλώντας γιά τό τί μουσική κάνεις
θά μοϋ έπιτρέψεις νά σέ ρωτήσω τό έξης:
Στούς προσωπικούς σου δίσκους έμφα-
νίζεσαι σάν μουσικός στραμμένος στήν
ήλεκτρονική μουσική, άλλά στά διάφορα
SOUNDTRACK π.χ. γιά τά ντοκυμαντέρ
τού ROSSI στρέφεσαι πιό πολύ στήν
κλασσική.
Β.Π. Οχι. δέν είναι κλασσική μουσική, ή
μουσική τών SOUNDTRACK. Ήλεκτρο­
νική είναι. Νά σού εξηγήσω. Μπορείς νά
κάνεις ήλεκτρονική μουσική όπως θέ­
λεις. Δέν χρειάζεσαι συνθεσάιζερς γιά
νά τό πετύχεις. Έχω παράδειγμα ένα δί­
σκο πού ήχογράφησα καί πού άπό τήν μία
πλευρά έχει ήλεκτρονική μουσική μέ
κλασσική φόρμα ενώ άπό τήν άλλη ή
μουσική είναι άφηρημένη, άλλά σέ
άκουστική. Καί πίστεψέ με, πολλοί τά
μπέρδεψαν. Βλέπω πιό πολύ Space Music
σέ ένα 'Ηπειρώτικο μοιρολόι παρά σέ ένα
συνθεσάιζερ.
Τό όλο θέμα είναι ότι ή μουσική δημιουρ-
γείται άπό τόν άνθρωπο. Δέν θά μπορού­
σαμε ποτέ νά σκεφτούμε ότι οί παραφω­
νίες πού κάνουν οί Stones, γιατί πώς νά τό
κάνουμε, οί άνθρωποι είναι παράφωνοι,
θά μπορούσαν νά γίνουν δεκτες τό 1940.
Αύτοί θά ήσαν τελείως άντιεμπορικοί. Ό
άνθρωπος δίνει τίς έτικέττες - κλασσική,
ήλεκτρονική, άκουστική κτλ. καί αυτός
δημιουργεί τήν μόδα.
Β.Τ. Υπάρχει πάντως διαφορά μετάξύ
τής «ήλεκτρονικής» μουσικής τού... χμ...
ποιό νά πάρουμε τού ALBEDO καί τής
ήλεκτρονικής τού «V APOCALYPSE DES
ANIMAUX»
Β.Π.: Διαφορά1Ναί...άλλά δέν μπορούμε
νά πούμε ότι δέν ύπάρχει μελωδία στήν
ήλεκτρονική μουσική. Όχι, άπλώς ή με­
λωδία αύτή είναι καινούργια γιά μάς.
Ακου. Εχω κάνει ένα άλμπουμ πού τώρα
κυκλοφόρησε στήν ’Αγγλία. Τό άλμπουμ
όνομάζεται BEAUBOUR. καί άναφέρεται
στό ζωντανό μουσείο πού χτίστηκε έπί
Πομπ ιν τού στό Παρίσι.
Αύτό είναι ένα χτίσμα πού παρουσιάζει
τό έξης εκπληκτικό. Έχει τόν σκελετό
άπό έξω αντί γιά μέσα, Είναι αριστούρ­
γημα καί τήν ίδια στιγμή τερατούργημα.
Άπό αύτό έμπνεύστηκα καί έκανα τό L.P.
αύτό καί τό όποιο μπορείς νά παρακο­
λουθήσεις μόνο μετά άπό τό τρίτο άκου­
σμα. Είναι δύσκολο έργο, άλλά πολύς
κόσμος τό κατάλαβε. Βλέπεις ό κόσμος
αρχίζει νά ταυτίζεται μέ τήν μουσική αύ­
τή. Πώς ταυτίστηκε; Τόν βοήθησαν ο'ι
μουσικοί αυτοί πού ήσαν ειλικρινείς καί
πού δέν άπέβλεπαν στήν εμπορικότητα.
Αύτά πού θά ήθελα νά πώ ατούς νέους
είναι ότι δέν πρέπει νά πιστεύουν τά συγ­
κροτήματα τά οποία βρίσκονται σέ μιά
έμπορική κατάσταση Ασχετη καί πού βα­
σίζεται άποκλειστικά καί μόνο στό πώς νά
κοροϊδεύουν τόν κόσμο. Τά περισσότερα
Εγγλέζικα συγκροτήματα είναι άθλια καί
δέν έχουν καμμιά ήθική σχέση μεταξύ
των.
Ολο/ αύτοί είναι ΓΕΡΟΝΤΙΑ πού έχουν
μάθει καλά τά κύκλωμα και προσπαθούν
νά γελάσουν τά παιδιά Όλοι είναι ηλίθι­
οι. Δέν υπάρχει ούτε ένα γκρούπ πού νά
έγινε από 4 ή 5 ανθρώπους έχοντας σάν
σκοπό τήν επικοινωνία μέ τό κοινό. Δέν
τούς ένδιαφέρει αυτό. Αύτοί θέλουν
λεφτά. Ασε αύτά τά ξέρω καλά εγω πού
τά έζησα άπό κοντά. Ένα θά σού πώ. Τά
παρασκήνια είναι ένας μεγάλος βούρ­
κος.
Β.Τ. Καί άλη ή κίνηση τού ρόκ τής δεκα­
ετίας τού ’60 τί έγινε; 'Όλα αύτά ήταν
ψέμματα;
Β.Γί Νά σού έξηγήσω. Γιά σένα τί είναι ό
Jagger; Μίαάντίδραση, τίποτα άλλο. Είναι
μιά άντίδραση κατά τής Βικτωριανής
καταπίεσης πού επικρατούσε στήν Μ.
Βρεττανία. Αύτό πού έκανε άντιπροσώ-
πευε τήν ελευθερία καί τήν επανάσταση.
Ό Jagger τό έκανε αυτό, γιατί έπρεπε νά
γίνει. Τό κίνημα ήταν κοινωνικό. "Ολα
αύτά ΤΟΤΕ. Τώρα όμως ό Jagger έξακο-
λουθεί νά κάνει τά ίδια πράγματα, σέ ηλι­
κία 36 περίπου χρόνων, μέ σκοπό νά τούς
τά πάρει. Τήν ίδια δουλειά κάνουν χιλι­
άδες άλλοι. Άπό τήν άλλη μεριά, οι 'Εται­
ρείες έχουν οργανωθεί καί ξέρουν καλά
πώς πάει τό κόλπο καί δημιουργούν συγ­
κροτήματα τούς κολούν καί ένα όνομα
καί νά.,.όλα είναι έτοιμα γιά τά δολλάρια.
Τά παιδιά ρουφούν δηλητήριο. Όλο τό
Show — biz είναι σάπιο.
Β.Τ. Μιλησέ μας λίγο γιά τά κονσέρτα.
Β.Π.: Α 1...τά κονσέρτα. Μέ ρωτούν γιατί
δέν κάνω συναυλίες..,Ε λοιπόν, αηδι­
άζω. Αηδιάζω γιατί όλα είναι προγραμ­
ματισμένα. 'Επάνω στήν σκηνή δέν γίνε­
ται τίποτα αυθόρμητα. Δέν ύπάρχει ΕΙΛΙ
ΚΡΙΝΕΙΑ. Καί εγώ δέν μπορώ νά λέω
ψέμματα σέ 10.000 άτομα. Εχω εύθύνη
μπροστά στά παιδιά. Κατάλαβες: Δέν
λέω. έκανα τήν μουσική μου καί έλλειξα.
Οχι. τό πράγμα δέν σταματά μόνο στήν
μουσική.
Β.Τ.: Συμπεραίνω λοιπόν άτι έσύ καί τά
συγκροτήματα δέν τά πάτε καλά. "Ετσι
δέν είναι;
Β.Γ Πρόσεξε. Γιά νά δουλέψεις μέ άλ­
λον πρέπει άπαραιτήτως νά ύπάρχει ταύ­
τιση ιδεών, χαρακτήρων κτλ. πράγμα τό
όποιο είναι σπάνιο ή σχεδόν αδύνατο.
'Αναγκαστικά λοιπόν καταλήγεις σέ συμ­
βιβασμούς και εγώ δέν μπορώ τούς συμ­
βιβασμούς. Παλεύω μόνο όταν υπάρχει
ταύτιση ιδεών καί αϋτο συνέβη μέ τήν
Ειρήνη.
Β.Τ. Γι’ αυτούς τούς λόγους δέν συνερ­
γάστηκες μέ τούς YES;
Β.Π. Οι YES φίλε μου είναι τό μεγαλείο
τής εμπορικότητας. Μόνο ένας άξιζει
άπό εκεί μέσα καί αυτός είναι ό ANDER­
SON.
Β.Τ. Πές μας τώρα, δυό λόγια καί γιά τά
παιδιά τής 'Αφροδίτης.
Β.Π. Χμ.,.ναί... Ας τά πάρουμε όμως άπό
τήν άρχή. Εφυγα άπό τήν Ελλάδα γιατί
εβλεπα πώς εδώ δέν υπήρχε μέλλον.
Ηθελα νά κάνω κάτι έξω. μέ απότερο
σκοπό νά τό βάλω μετά μέσα. Καταλαβαί­
νεις τι θέλω νά πώ. Γιά νά φθάσω όμως
στό σημείο αύ τό. δηλ νά κάνω αυτό πού
πραγματικά ήθελα, έπρεπε άπαραιτήτως
νά περάσω τά μελωδικά τραγουδάκια τών
τσάρτ. Αυτό κράτησε περίπου 2 1/2 χρό­
νια. Μετά κυκλοφορήσαμε τό 666 . τό
οποίο ήταν καί ή τελευταία μας δουλειά.
Τού Ντέμη τού είχε καλαρέσει ή παρου­
σία του στά τσάρτς. ενώ έμένα, δέν μου
έλεγε τίποτα. Δέν μπορούσα νά ζώ κά­
νοντας συνεχώς γλυκανάλατα τράγου
δάκια καί αύ τό γιατί δέν είχα σάν στόχο
τις μεγάλες πωλήσεις. Ήθελα νά κάνω
τήν δική μου μουσική, ή όποια όμως ήταν
αντίθετη άπό τήν μουσική τού συγκροτή­
ματος. Διαλυθήκαμε λοιπόν καί έτσι ό
καθένας ακολούθησε τόν δρόμο πού τού
άρεσε Ό Ντέμης λοιπόν συνέχισε τό
ελαφρό τραγούδι μέ συνέπεια νά παρα­
δ ίν ε ι στάσιμος μετά από τόσα χρονιά.
Αυτή είναι ή αιτία τής διαλύαεως τού
γκρούπ καί πίστεψε με. δέν ξαναγυρίζω
πίσω γιά όλα τά λεφτά τού κοσμου. Είμαι
πολύ ευχαριστημένος μέ αύ τό πού κάνω.
Β.Τ. Μήπως έχετε ψυχραθεί μεταξύ σας;
Β.Π.: Όχι. ...καθόλου. Μάλιστα έκανα
ήδη μιά δουλειά μαζί του τό «Magic».
Κάθε άλλο. Δέν είμαι ενάντιον τού Ντέ­
μη. 'Εκείνος κάνει αυτό πού θέλει κι εγώ
αύ τό πού θέλω. Αύτό είναι όλο.
Β.Τ.; Βαγγέλη, θά ήθελα νά έκλεινες έσύ
αυτή τήν συνέντευξη.
Β.Γ, Κλείνοντας, θά ήθελα νά πώ στήν
νεολαία πώς τά πάντα βρίσκονται μέσα
στό ψέμμα. Τό σόου μπίζνες είναι ένας
μεγάλος βούρκος πού σκοπό έχει νά
«πάρει· τά λεφτά τών νέων. Τίποτα άλλο.
Β. ΤΣΙΜΙΔΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Παπαθανασίου:
ένας έμπειρος παραγωγός
στήν Ιταλία.
«Ή καριέρα μου, δπως καί τοϋ Βαγγέ­
λη, ξεκίνησε άπό τήν 'Ελλάδα μέ τή δια­
φορά δμως δτι ξεκίνησε πολύ πιό πρίν
άπ’ τόν άδελφό μου, κι αυτό λόγω διαφο­
ράς ήλικίας, έγώ είμαι έντεκα χρόνια πα-
λιότερος...».
Αύτά ήταν τά πρώτα λόγια τοϋ Νίκου
τοϋ Παπαθανασίου, στή συνέντευξη πού
τοϋ πήραμε μιά άπ’ τίς μέρες πού βρέ­
θηκε στήν Αθήνα, γιά νά έπισκεφθεϊ τόν
άδελφό του Βαγγέλη, πού βρισκόταν
έδώ μετά άπό δέκα όλόκληρα χρόνια
άπουσίας.
Ή εύκαιρία ήταν μεγάλη, γιατί ό Νίκος
έκτός άπό πολύ άξιόλογος μουσικός εί­
ναι κι ένας πολύ πεπειραμένος παραγω­
γός μέ πάρα πολλές δουλειές ατό ένερ-
γητικό του, Ιδίως στό έξωτερικό.
«..."Οταν 6 Βαγγέλης πήγαινε άκόμα
σχολείο, έγώ είχα ξεκινήσει έδώ μέ κάτι
συγκροτήματα, μετά πήγα στή Γερμανία
καί σέ άλλες χώρες καί ξαναεπέστρεψα
λίγο καιρό πρίν γίνουν οί We Five».
ΕΡΩΤ.: Όταν έπέστρεψες τί έκανες;
Ν.Π.: Έγώ έκανα τούς We Five μέ τόν
Ντέμη Ροϋσσο καί τόν Νίκο Μαστοράκη
κι ό Βαγγέλης είχε κάνει ένα τρίο μέ τόν
Σιδερά, πού έπαιζε έδώ κι έκει.
ΟΙ We Five μετά τό διαλύσανε κι έγιναν
ol Aphrodite’s Child. Έγώ δμως είχα μείνει
έδώ γιά λίγο καιρό, μετά γιά ένα διά­
στημα πήγα μέ τόν Βαγγέλη, μετά πήγα
στήν Αγγλία καί μετά στήν Ιταλία. Αύτή
είναι ή δλη Ιστορία μου, κάνοντας παρα­
γωγές πάντα.
ΕΡΩΤ.: Στή Γαλλία τί κάνατε;
Ν.Π.: Στή Γαλλία κάναμε μέ τόν Βαγγέλη
τό «Fais que ton reve soit plus long que la
nuit» γιά τά γεγονότα στό Παρίσι τό '68.
Μετά ξανασυνεργαστήκαμε, άλλά τελικά
χωρίσαμε. Βέβαια πάντα κάνουμε δου­
λειές μαζί, είτε σάν παραγωγός έγώ, είτε
σάν παραγωγός έκεΐνος.
ΕΡΩΤ.: Εσύ τί δουλειές κάνεις τώρα στήν
Ιταλία;
Ν.Π.: 'Υπάρχουν δύο είδών δουλειές, αύ-
τές πού κάνω σάν μουσικός κι αύτές πού
κάνω σάν παραγωγός. Σάν παραγωγός
έχω δουλέψει μέ μεγάλα όνόματα σέ
στύλ Ρικάρντο Κοτσάρντι, ό όποιος έχει
πουλήσει ένάμισυ έκατομμύριο δίσκους
ή ό Κλάουντο Μπαλιόνι, τόν όποιο πήρε ή
CBS τώρα, καί νά σκεφθεϊς δτι ύπέγραψε
συμβόλαιο γιά 1.300.000.000 λιρέτες,
δηλαδή πει 75.000.000 δραχμές μετρητά
γιά ν’ άλλάξει έταιρία, καί μ’ αυτόν είχα
κάνει ένα δίσκο καθώς έπίσης καί μέ τήν
Patti Bravo. Δηλαδή στήν ’Ιταλία, σάν
παραγωγός, έχω πουλήσει γύρω στά
τέσσερα έκατομμύρια μεγάλους δί­
σκους. Αύτές είναι οί δουλειές πού κάνω
σάν παραγωγός καί δέν έπεμβαίνω στή
μουσική τών άλλων. 'Υπάρχουν δμως καί
δουλειές πού είναι προσωπικές μου
όπως ol Chrisma, άλλα συγκροτήματα
punk rock, rock κλπ. στά όποια συνθέτω
έγώ, παίζω έγώ...
ΕΡΩΤ.: Εδώ στήν 'Ελλάδα πώς πήγανε οί
Chrisma;
Ν.Π.: Δέν πήγανε καθόλου καλά γιατί ή
έταιρία διάλεξε λάθος κομμάτι γιά νά
διαφημίσει.
ΕΡΩΤ.: ΟΙ Chrisma τί συγκρότημα είναι,
είναι punk, είναι rock, είναι new wave, τί
είναι;
Ν.Π.: Κοίταξε νά δεις, τί πάει νά πει punk
πρώτα άπ’ δλα; "Οτι πάει νά πει bit, δτι
πάει νά πει pop. Λένε δτι δέν είσαι punk
όταν πας νά κάνεις tango, δέν είναι σω­
στό δμως γιατί, έγώ σοϋ λέω τό έξης:
δταν βγήκανε ol Kinkes, οί Faces, ol Be­
atles κι ol Rolling Stones, τί κοινό είχαν
μεταξύ τους σάν μουσική; Τίποτα. Πώς
λεγόντουσαν τά συγκροτήματα τότε; Bit.
Μετά λεγόντουσαν pop τώρα λέγονται
punk, τί διαφορά ύπάρχει;
ΕΡΩΤ.: Τώρα όμως μεταξύ punk καί new
wave υπάρχει διαφορά...
Ν.Π.: Τό new wave είναι τό σοφιστικέ
punk. Τί είναι δμως τό rock τοϋ σήμερα;
Τό rock τοϋ σήμερα είναι τό παλιό rock
πού παίζαμε μιά έποχή μέ πιό τελειοποι­
ημένα μηχανήματα καί βγαίνει άλλος
ήχος, θέλοντας ή μή θέλοντας, δέν μπο­
ρείς δηλαδή νά βγάλεις τόν «βρώμικο»
ήχο τού '65 σήμερα μέ τά μέσα πού ϊχεις
στό στούντιο, δέν μπορείς νά ηχογρα­
φήσεις άσχημα. Γιά μένα λοιπόν δλα
αύτά είναι μιά έπιστροφή στό rock, παι­
γμένο στό σήμερα, τώρα γιατί λέγεται
punk δέν ξέρω... Τώρα ύπάρχει τό after­
punk ή τό power-pop γιατί δλοι νομίζουν
δτι ή έποχή τελείωσε, δέν είναι άλήθεια
δμως. Καί θά σοϋ πώ γιατί, δλη ή μόδα
βγήκε στά σούπερ μάρκετς, δλη τήν punk
μόδα τήν άγοράζεις άπό 'κεΐ παντελόνια,
πουκάμισα, γραθβάτες κλπ., τί πάει νά
πει δμως αυτό; δτι έκλαΐκεύεταιτό είδος.
Λοιπόν ό μέσος τύπος, δ όποιος έχει τό
κόμπλεξ τοϋ θυρωρού, δηλαδή άμα κό­
ψεις τά μαλλιά σου, δλοι θά ποϋν γιά
σένα βν δμως δλοι έχουν κόψει τά μαλλιά
τους, δέν θά πει κανείς τίποτα γιά σένα,
αύτός λοιπόν γιά ν' άποφασίσει νά κόψει
τά μαλλιά του, θά πρέπει νά έκλαίκευτεΐ
τό είδος, όπότε αισθάνεται μειωμένος άν
δέν τά κόψει κι αύτός, έκλαίκευόμενο τό
είδος άπλώνεται. Στήν 'Ιταλία σήμερα
πάς στό Μπάρι καί στό Μπρίντεζι, έμεΐς
δίνουμε συναυλία έκεϊ μέ τούς Chrisma
μπροστά σέ τρεις χιλιάδες άτομα, αυτοί
είναι χειρότεροι κι άπ' τούς Chrisma, άν
δηλαδή ό Maurizio έχει μιά παραμάνα στό
στόμα, αυτοί έχουνε δέκα στ’ αύτιά, γιατί
άπλούστατα δέν ντρέπονται πιά. Μά καί
ol Beatles δταν ξεκίνησαν δέν έβριζαν τή
βασίλισσα; Λοιπόν πιά ή διαφορά; οί μέν
μακρύνανε τά μαλλιά τους οί άλλοι τά
κόψανε...
ΕΡΩΤ.: Nat άλλά ό ήχος τών Beatles κι
αύτός τών Sex Pistols...
Ν.Π.: Είπαμε γιά τόν ήχο, ό ήχος είναι
διαφορετικός, όπωσδήποτε, κι άλλο
γούστο κλπ. άλλωστε οί Beatles μείνανε,
γιά μένα θά έπιθληθεϊ τό punk τελικά
δταν βγει τό συγκρότημα, άκόμα τό συγ­
κρότημα δέν βγήκε, δταν θά βγει θά έπι-
θάλλει τό punk γιά τά έπόμενα δέκα χρό­
νια.
ΕΡΩΤ.: Πόσο πουλάνε ol Chrisma στήν
Ιταλία;
Ν.Π.: Δέν πουλήσανε πάρα πολλά, έκατό
χιλιάδες άντίτυπα, βέβαια στήν 'Ιταλία
ένα κομμάτι μπορεί νά πουλήσει καί δέκα
χιλιάδες καί νά είναι άρκετά καλά, άλλά
οί έπιτυχίες είναι στίς τρακόσιες μέ τε­
τρακόσιες χιλιάδες. 'Αλλά τό έλπιδο-
φόρο είναι δτι βγήκε παντού, σ’ δλη τήν
Ευρώπη άσχετα άν πουλάει ή δέν πουλά­
ει.
ΕΡΩΤ.: Μέ Έλληνες καλλιτέχνες έχεις
συνεργαστεί καθόλου;
Ν.Π.: Είχαμε κάνει στό παρελθόν ένα άλ­
μπουμ μέ τόν Λουκά Σιδερά καί τόν
Βλάσση Μπονάτσο, τελικά δμως ό ένας
τό ήθελε έτσι, ό άλλος άλλιώς καί τό
γκρούπ διαλύθηκε. Δέν ξέρω άλλά τά έλ-
ληνικά συγκροτήματα δέν μπορούν νά
όρθοποδήσουν, συνεχώς διαλύονται,
δπως καί ol YPSILON τελευταία, παρ’ δλο
πού τά παιδιά είχαν κάνει καλή δουλειά...
ΕΡΩΤ.: Ναί, άλλά θύμιξαν πολύ Ντέμη
Ροΰσσο...
Ν.Π.: -έρεις τί γίνεται, ό Βλαβιανός μετά
τή διάλυση τών Παιδιών τής ’Αφροδίτης
προσπάθησε νά κρατήσει έκείνη τήν αί­
γλη γιά τόν Ντέμη, έβαλε δλες τίς προσ­
πάθειες του κι έμεινε σ' έκεϊνο τό στύλ
καί δέν μπορεί νά ξεφύγει άπό κεΐ.
ΕΡΩΤ.: Στους Chrisma δέν ύπάρχει φό­
βος διάλυσης;
Ν.Π.: Κάνω μιά μουσική πού δέν άρέσει,
έμένα δμως μ’ άρέσει, δηλαδή δέν άρέ-
σει στά δύο έκατομμύρια άτομα, άλλά
άρέσει στίς έκατό χιλιάδες καί πιστεύω
δτι σιγά -σιγά θά πιάσει, γιατί δλα αύτά
δέν βασίζονται ούτε σέ πολιτικό κίνημα
οΰτε στό ν’ άρπάξω εύκαιρία. Δέν έκμε-
ταλλεύομαι τίποτα, όπως ή Φαραντούρη
τόν Παττακό, γιατί άν δέν ύπήρχε ό Πατ-
τακός ή Φαραντούρρη τί θάκανε; βν δέν
ύπήρχε ή πορεία τής ειρήνης, τί θάκανε ό
Θεοδωράκης μέ τή μουσική πού κάνει
τώρα; γιατί σάν κλασικός είναι πολύ κα­
λός, δπως ή Joan Baez πού κάνει άκόμα
συναυλίες καί μιλάει γιά τό Βιετνάμ, πάει
πιά τό Βιετνάμ τελείωσε, ήταν ένα με­
λανό σημείο, έλειξε πιά. Αντίθετα δμως
ό Dylan τραγουδάει τό σήμερα καί αύριο
τό αύριο, γιατί ό άνθρωπος είναι έξυπνος
καί δέν έμεινε έκεϊ άπό δπου ξεκίνησε,
είκοσι χρόνια πρίν...
ΕΡΩΤ.: Πώς σου φάνηκαν ο ί « Ωδές» τού
Βαγγέλη;
Ν.Π.: Ήταν ή πρώτη φορά πού θάθελα νά
βγάλω έγώ αύτόν τό δίσκο τοϋ άδελφοϋ
μου, δχι γιατί είναι έλληνική μουσική,
άλλά γιατί τό έπιασε σωστά, ειδικά ό
«Μενούσης» είναι καταπληκτικός, βρί­
σκω δμως κι ένα λάθος στόν δίσκο μέσα,
έχει πολύ μοιρολόι.
ΕΡΩΤ.: Πές γιά τό περιστατικό πού ό Ma­
urizio έκοψε τό δάκτυλό του.
Ν.Π.: Γινότανε ένα σώου στό Μιλάνο καί
κάποιος άπό κάτω άρχισε νά φωνάζει μ...
κλπ. πού κάνετε ψέμματα πού φοράτε
παραμάνες καί παριστάνετε τούς punk,
τοϋ λέει ό Maurizio, κοίταξε νά δεις αύτό
είμαστε κι αύτό κάνουμε. "Αν νομίζεις δτι
σέ προσβάλουμε, πέρνα άπ’ τό ταμείο,
πάρε τά λεφτά σου καί φύγε καί γιά νά
σοϋ άποδείξω, δτι κάνω αύτό πού πι­
στεύω, θά κόψω τό δάκτυλό μου καί βγά­
ζει ένα ξυραφάκι, έλπίζοντας δτι θά βγά­
λει λίγο αίμα, όπότε τού φωνάξανε άπό
κάτω «δέν μπορείς, δέν μπορείς»; βέ­
βαια δχι δλοι, άλλά δύο - τρεις, τότε
άφησε τό ξυραφάκι, έβγαλε ένα ώραίο
μαχαίρι, βουτάει τό δάκτυλο κι άρχίζει νά
τό κόβει, ένα φοβερό πράγμα, εύτυχώς
πού δέν έκοψε καί τούς τέντονες άπό
κάτω, αίμα άπ’ τή φλέβα νά πηδάει στό
κόσμο, ό όποιος είχε χωριστεί στά δύο
καί άρχισε νά τσακώνεται, έκεϊ ήτανε ή
μεγάλη πλάκα, στό μεταξύ ό Maurizio
συνέχιζε νά τραγουδάει μέ τό δάκτυλο
έτσι, μετά φόρεσε ένα γάντι καί τό βρά­
δυ, άφοϋ τοϋ τό δέσανε σ’ ένα νοσοκο­
μείο έκεϊ κοντά, τόν πήγαμε στήν Ε λβε­
τία.
ΕΡΩΤ.: Σκέφτηκες νά φέρεις τους Chri­
sma στήν Ελλάδα;
Ν.Π.: Καί βέβαια, γιατί τό σώου τους είναι
πάρα πολύ ώραίο, άπ' τά καλύτερα στήν
Ιταλία, περιλαμβάνει κοσμικές βροχές,
διαφανείς άνθρώπους, πόλεμο μέ φλό­
γες καί άλλα πράγματα. Πιστεύω μέσα
στό '79 κάτι νά γίνει.
ΕΡΩΤ.: Περιμένουμε λοιπόν νά σάς
δούμε καί λάίβ, μιά πού τό σώου είναι
τόσο έντυπωσιακό.
Ν.Π.: Γιατί δχι...
Έδώ σταματήσαμε αύτή τή συζήτηση,
πού ήτανε ή πρώτη μας γνωριμία μ’ έναν
"Ελληνα καλλιτέχνη πού όμολογουμέ-
νως κάνει άξιόλογα πράγματα ατό έξ-
ωτερικό. Εύτυχώς πού ύπάρχουν άν­
θρωποι σάν τόν Νίκο Παπαθανασίου.

*
OS «Ωδές» τοϋ Βαγγέλη καί της
Είρηνης...
Μεγαλοπρεπής καί τέλεια οργανωμένη θά
μπορούσε νά χαρακτηριστεί ή παρουσίαση τού
πιό τελευταίου δίσκου τού Βαγγέλη Παπαθα­
νασίου, πού 'έγινε στήν αίθουσα «Τερψιχόρη»
τοϋ Χίλτον.
Σ’ αυτό τό άλμπουμ, πού έχει τό τίτλο
«Ωδές» καί πού είναι άφιερωμένος στήν Ελ­
λάδα, ό Βαγγέλης δέν είναι μόνος του, συν­
οδεύεται από τήν Ειρήνη Παπά, ή όποια πρα­
γματικά άφήνει έκπληκτο τόν άκροατή, πού τήν
ήξερε περισσότερο σάν μιά άναγνωρισμένη
ηθοποιό. Ίσως νάταν καί ή πιό κατάλληλη γιά
νά έρμηνεύσει δημοτικά τραγούδια όπως τά
«Σαράντα παλληκάρια», τή «Νεραντζούλα» ή
τόν «Μενούοη». Ή έπιλογή τού Βαγγέλη φαί­
νεται ότι τελικά δικαιώθηκε.
Ό δίσκος, πού αύτές άκριβώς τις μέρες πρό­
κειται νά κυκλοφορήσει στήν έλληνική άγορό,
είναι κάτι διαφορετικό άπό τά προηγούμενα
έργα τού Βαγγέλη, τόσο τής εποχής των For-
minx ή των Aphrodite’s Child όσο καί τής μετέ-
πειτα προσωπικής του σταδιοδρομίας. Βέβαια
τό στύλ του παραμένει τό ίδιο, βασισμένο
πάντα στά διάφορα κέυμπορντς καί ειδικώτερα
στά συνθεσάιζερς, πού μέ τόση μαεστρία χει­
ρίζεται ό Βαγγέλης. Καί εδώ άκριβώς είναι ένα
όπό τά πιό σημαντικά σημεία τοϋ δίσκου, τό ότι
δηλαδή δέν χρησιμοποιείται πουθενά ούτε
κλαρίνο, ούτε σαντούρι ούτε κανένα άλλο δη­
μοτικό όργανο, ένώ ταυτόχρονα αποδίδονται
όλοι οί ήχοι μέ πολύ χαρακτηριστικό τρόπο
έτσι πού γοήτευσαν σχεδόν όλους όσους βρέ­
θηκαν σ’ αυτή τή πρώτη παγκόσμια παρουσίαση
τού δίσκου Ω δές». Τά πάντα γίνονται ηλε­
κτρονικά καί καθοδηγούνται απ’ τά τεράστια
δάκτυλα τού Βάγγου
Ένα άλλο πού εντυπώσιασε παρα πολύ τούς
δημοσιογράφους ο αυτή τή press conference
ήταν τά σλάιντς, πού ηροβαλόντουσαν διαδο­
χικά σέ μιά τεράστια οθόνη ατό βάθος τής αί­
θουσας κατά τή διάρκεια τής παρουσίασης τού
δίσκου καί πού ήταν καταπληκτικά ιδίως με­
ρικά τής Ειρήνης ήταν άνεπανάληπτα. 'Εδώ θά
πρέπει νά συγχαρούμε τήν Veronique τή χο-
σέλλα που συνοδέυσε τόν Βαγγέλη στήν 'Ελ­
λάδα καί ή όποια είναι ή προσωπική του φωτο­
γράφος.
Σ’ αυτό τό σημείο ίσως δέν θάπρεπε νά
παραλείψουμε ν ’ άναφερθοϋμε καί στή θαυ­
μάσια στερεοφωνική έγκατάσταση. ή όποια
έδινε έναν πολύ καθαρό και σωστό ήχο καί ή
όποια ήταν έπιμελημένη από τήν Audiolab.
'Εκτός ύπ ιούς παράγοντες τής Phonogram.
τής εταιρίας όπου ανήκει ό Παπαθανασίου, πού
παρευρέθηκαν μέ επικεφαλής τόν πρόεδρό
της κ. Άντύπα, τίς «Ωδές» ϋκουσαν οι εκπρό­
σωποι όλων τών εφημερίδων καί των περιοδι­
κών, δύο τηλεοπτικά συνεργεία άπό τήν ΕΡΤ
καί τήν ΥΕΝΕΔ καθώς επίσης και πολλές άλλες
προσωπικότητες όπως ό 'Ιταλός σκηνοθέτης
Μάουρο Μπολονιν: ό όποιος βρίσκεται στή
χώρα μας γιά νά σκηνοθετήσει τό θεατρικό
έργο τής Λαμπέτη καί τοϋ Παπαμιχαήλ ό Γιάν-
νης Τσαρούχης. ό συγγραφέας Κώστας
Ταχτοής ό Αλέξανδρος Ίόλας ή Αύρα Στρά­
του. ό αδελφός του Βαγγέλη ύ Νίκος Παπαθα­
νασίου ύ όποιος είναι παραγωγός στήν Ιταλία
σέ συγκροτήματα όπως οΐ Chrisma, οί σκηνοθέ­
τες Μιχάλης Κακογιάννης καί 'Εμμανουέλα
Παυλιοου. ό κ Γιωρνος ίσούτσιας όπό τήν ΕΡΤ
καθώς επίσης κι ό Τάσος Παπαύόπουλος καί ή
Μαίρη Ίγγλέση. οί ήθοποιοί Κώστας Καρράς
Μιμή Ντενίση καί Τάκης Εμμανουήλ ό συνθέ­
της Βαγγέλης Πιτσιλαδής. ό Ζάχος Χατζηφωτί-
ου. άπό τό περιοδικό μας. ό Γιάννης Πε -ρώης
ό Βάσος Τσιμιδόπουλος ό Κώστας Ζουγρής καί
πολλοί άλλοι ακόμα...
Μετά τή προβολή τών σλάιντς καί τό άκουσμα
τού δίσκου οί καλεσμένοι πέρασαν στον πολύ
«γοητευτικό, μπουφέ τού Χίλτον όπου καί τε­
λείωσε ή εκδήλωση. Λίγες κουβέντες άκόμο
τελευταία φιλία, καλό ταξίδι Βαγγέλη μπράβο
Ειρήνη καί εις τό έπανειδείν
Ιω σήφ ΑβράμΟΥλού
 ΠΟΠ+ΡΟΚ #51, 5/1982

Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

«... Ανάμεσα στίς ευχάριστες εκπλήξεις πού με περίμεναν αυτή τή φορά στον Βόλο,
ήταν καί ένα παιδάκι εξι ή έξήμισυ χρόνων, πού ανακάλυψα, προικισμένο μέ τό θείο
δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός μέ τίς ποδίτσες τής πρώτης δημοτικού, καί μέ τά
γκρίζα γελαστά ματάκια του είναι από τώρα ένας αύτοδίδακτος μικροσκοπικός συνθέτης.
Μοϋ έπαιξε στό πιάνο δύο συνθέσεις του πού μέ κατέπληξαν. Τή μία τήν έλεγε «Οί
καμπάνες» καί τήν άλλη «'Ο χορός». Πρέπει νά δει κανείς τά μικροσκοπικά δαχτυλάκια
του νά αγωνίζονται νά πιάσουν τίς θαυμάσιες συγχορδίες πού κανείς δέν τού δίδαξε,
πρέπει ν’ ακούσει τούς χρωματισμούς καί τά χαριτωμένα εύρήματά του, γιά νά καταλάβει
τό νόημα τού Εύαγγελιστοϋ πού είπε: «Πνεύμα ό Θεός καί όπου θέλει πνέει».Τό πήρα
στά γόνατά μου καί τό ρώτησα: «Γιατί αυτό τό κομμάτι τό ονόμασες «Οι καμπάνες»,
Βάγγο;». Καί ό Βάγγος τύλιξε στό λαιμό μου τά χεράκια του, μέ κύτταξε μέ απορία καί
απάντησε χαμογελώντας: «Δέν ξέρω. ’Έτσι!». Γιά νά δούμε, τί επιφυλάσσει ή μοίρα σέ
τούτο τό Βολιωτάκι...». !
ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΑΗΣ « Απ τήν ' Ελλάδα»
, 0956)

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ μετά τό παραπάνω
κείμενο του μεγάλου μας λογοτέχνη, τή
μοίρα τού μικρού Βάγγου τήν ξέρουν πια
εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τόν κόσμο.
Μόνο πού στήν περίπτωση τού Βαγγέλη
Παπαθανασίου δέν είναι ή μοίρα ποί προσ­
διορίζει τήν τύχη στήν καριέρα του, αλλά
ή συνέπεια, ή αφοσίωση καί ή εκμετάλ­
λευση στό έπακρο, του έμφι του ταλέντου
του στή μουσική. Γεννημένος στίς 29
Μάρτη τού '43 στό Βόλο, ευτύχησε νά
μεγαλώσει σέ σπίτι καλλιτεχνών, άφοΰ
ό πατέρας του, ό Όδυσσέας, ήταν ζωγρά­
φος καί ή μητέρα του, ή Φώτω τραγουδί­
στρια. Δέν είχε συμπληρώσει τά τέσσερα
όταν άρχιζε νά συνθέτει στό οικογενειακό
πιάνο πού άργότερα θά τόν συναντούσε ό
Μυριβήλης κάνοντας τό οδοιπορικό του
σ’ όλη τήν ' Ελλάδα. ' Η άγάπη του γιά τή
μουσική έγινε ή αίτια να μη προσαρμο
στεΐ ποτέ μέ τά σχολικά θρανία, ακόμα κι
αι πα τής Μουσικής Ακαδημίας! Λίγο
άργότερα μέ μερικούς φίλους τοι σχημά
τισε ένα γκρουπ βάζοντας τό νερό στ
αιλάκι. Ηταν οί Forminx
THE F O R M IN X
Δημιούργημα τού ανεπανάληπτου Νίκοι
Μαστοράκη οί Formmx (Βαγγέλης ΙΙαπα
Οανασίου: ήλεκτρικό όργανο καί πιάνο.
Σωτήρη., Ά ρνής: μπάσσο. Βασίλης Μπα
κόπουλος: κιθάρα, Κώστας Σκόκος: ντραμς
και Τάσος Παπασταμάτης τραγούδι) ήταν
τό Ορυλικότερο ε,λληνικό πόπ συγκρότημα
πού σχηματίστηκε ποτέ, τηρουμένιον των
άναλογιών ήταν οί Beatles τή.. χώρας μας.
' Η υστερία τής νεολαίας τής εποχής, ήταν
κάτι πρωτόγνωρο γιά τή δίκη μας πραγμα
τικοτητα Ια ρεσιτάλ τού συγκροτήματος
στό θέατρο των Μακεδονικών Σπουδών καί
στό Παλαι ντε Σπόρ τήε Θεσσαλονίκης,
άλλ.ά και οι εμφανίσεις τους στήν «' Αρ
/ίο καί στο -'Ακροπόλ τής "Αθήνας,
έχουν αφήσει εποχή. \π ' τό 1963 πού
φτιάχτηκαν μέχρι τό 1966 πού διαλύθηκαν,
οί Εοππιπχ είχαν στό ενεργητικό τους μιά
τρανταχτή έπυτυχία. τό «Jeronimo Yanka»
με 80.000 περίπου πωλήσεις, μιά σειρά
άπό επίσης επιτυχημένα 45άρια πού άγα
πήθηκαν πολύ άπ τούς τηνέιτζερς. όπως
τα: «Our Last September»,-«I ove Without
I ove», «Fiepant Talk», «School Is Over»
και ένα φιλμ «Οι Forminx ξανάρχονται»
τού Θόδωρου Αγγελόπουλου όπου άπο-
τυπώνεται όλη ή υστερία τής τριετίας γιά
τό γκρούπ Ο Βαγγέλης ήταν ό βασικός
συνθέτης *τών τραγουδιών κι ό Μαστορά-

)
κης ό στιχουργός, αλλά κι ό διαφημιστής
του γκρούπ μαζί μέ τήν εταιρεία Music
Box τοΰ Μαρτέν Γκεσάρ. Γιά τήν ιστορία
πρέπει νά πώ, πώς εκτός τοϋ Βαγγέλη,
σήμερα ό Παπασταμάτης τραγουδά στό
night-club τοΰ Acropol Palace, ό Ά ρνής
είναι άρχιτέκτων-μηχανικός, ό Μπακόπου-
λος είναι χημικός στό Βέλγιο, κι ό Σκόκος
ιδιωτικός υπάλληλος.
Τήν άνοιξη τοϋ 1968 ό Βαγγέλης άποφά-
σισε νά δοκιμάσει τήν τύχη του στήν
’Αγγλία. «’Έφυγα άπ’ τήν 'Ελλάδα γιατί
έβλεπα πώς έκεϊ δέν υπήρχε μέλλον» μαζί
μέ τόν Ντέμη Ροϋσσο καί τόν Λουκά
Σιδερά. 'Ο ενδιάμεσος σταθμός τους στό
Παρίσι στάθηκε εμπόδιο γιά τό στόχο
τους. 'Ο γαλλικός Μάης τής εξέγερσης
τών φοιτητών είχε καί σάν άποτέλεσμα νά
άπεργοΰν στό άεροδρόμιο τής γαλλικής
πρωτεύουσας, πράγμα πού άνάγκασε τό
τρίο νά μείνει έκεϊ, έχοντας ελάχιστα
χρήματα. Μιά επαφή μέ τόν παραγωγό
Pierre Sberre έχει σάν άποτέλεσμα ένα
συμβόλαιο συνεργασίας μέ τήν εταιρεία
Philips. Λίγες μέρες άργότερα ό Βαγγέλης
διασκεύασε άριστοτεχνικά μιά παλιά γερ­
μανική σύνθεση (τοϋ 17ου αιώνα) τοϋ
Johan Pachelbel (1653-1706) καί τό «Rain
And Tears» είναι έτοιμο. Ανεβαίνει στό
No 1 τής Γαλλίας γιά 14 εβδομάδες, ένώ
άστραπιαΐα γίνεται σοΰπερ χίτ καί στήν
υπόλοιπη Ευριόπη. Μετά τό σίνγκλ αυτό
καί γιά τρία περίπου χρόνια οί Aphro­
dite’s Child γνιορίζουν τή μιά έπιτι χία
πίσω άπ’ τήν άλλη χωρίς όμως αυτό νά
σημαίνει ότι τό ποιοτικό τους άποτέλεσμα
ήταν συμφιονο μέ τίς δυνατότητές τους
(εξαίρεση μόνο αποτελεί τό άλμπουμ τους
«666» πού συμμετέχει και ή Ειρήνη Πα­
πά). Οί ψηλές θέσεις στά τσάρτ δέν συμ­
βαδίζουν πολλές φορές μέ τήν ποιότητα.
«Γιά νά φτάσω δμως στό σημείο νά κάνω
αύτό πού πραγματικά ήθελα έπρεπε άπα-
ραιτήτως νά περάσιο άπ’ τά μελωδικά τρα­
γουδάκια των τσάρτς». Ή άναλαμπή τού
«666» δέν εμπόδισε τον Βαγγέλη νά δώσει
ένα τέλος σ’ όλη αι τη τήν ιστορία. «Λέν
μπορούσα νά ζώ κάνοντας συνεχώς γλυκα­
νάλατα τραγουδάκια. “Ηθελα νά κάνω τή
δική μου μουσική ή οποία όμως ήταν άντί-
θετη μέ τή μουσική τοϋ συγκροτήματος».
“Αλλος ένας λόγος πού ό Βαγγέλη,, ήθελε
νά τελειώνει μέ τόν «συμβιβασμό» τοϋ
γκρούπ ήταν ή άποστροφή τοι γιά τίς
συναυλίες. « Αηδιάζω μέ τά κονσέρτα γιατί
δλα είναι προγραμματισμένα. Στή σκηνή
δέν γίνεται τίποτα αυθόρμητα».
ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
' Η άποδεσμευση τοΰ Βαγγέλη άπ’ τα
στενά πλαίσια τών Aphrodite’s Child τοΰ
δίνει τή δυνατότητα νά κινηθεί σέ διαφο­
ρετικούς χώροι ς. Η γνωριμία του μέ τόν
Γάλλο σκηνοθέτη Frederic Rossif είχε σαν
άποτέλεσμα νά γράψει τή μουσική γιά τήν
τηλεοπτική ταινία «Apocalypse des Atii-
maux» πού προκαλεσε ευμενέστατα σχό­
λια. Τό 1977 μεταφέρει τίς δραστηριότη-
τές του στήν άγγλική πρωτεύουσα. Μένει
στό Queen’s Gate Gdns μέ τόν πατέρα του.
ένώ στό Marble Arch φτιάχνει τό όνειρο
του. “Ενα στούντιο, πού σήμερα στοιχίζει
πάνω από 80.()()().000 όρχ.. συγκεντρώνει
όλες τιε φιλοδοξίες τοι Ήχογραφεϊ τά
άλμπουμ «Heaven And Hell··. «Albedo
0.39» καί «Spiral» που τόν καθιερώνουν
σάν1 έναν απ’ τούς καλύτερους χειριστές
τών συνθεσάιζερ^ στον κόσμο. Μιά πρό­
ταση τοΰ Jon Anderson τών Yes γιά νά
αντικαταστήσει τον Rick Wakeman στό
σαύπεργκρούπ συναντά την άρνηση τοΰ
"Ελληνα συνθέτη. «Οί Γιές είναι τό με­
γαλείο τής εμπορικότητας. Μόνο ένας
αξίζει άπό έκεϊ μέσα κι αυτός είναι ό
Άντερσον». Ήχογραφεϊ τό «Bcaubour»,
τό «China» και τις « ’Ωδές» ποι περιέχουν
μιά σειρά άπό παραδοσιακά ελληνικά
τραγούδια ερμηνευμένα άπ’ τήν Ειρήνη
Παπά, ένώ ή φιλία του μέ τόν Jon An­
derson έχει σάν άποτέλεσμα δυο πετυχη­
μένα όσο καί πρωτότι πα άλμπουμ, τό
«Short Stories» (άρχές ’79) καί «Friends
Of Mr Cairo» (1981). ’Ενδιάμεσα κυκλο­
φορεί τό «See You Eater» ένα I P πού
πραγματεύεται τό παράδοξο καί αβέβαιο
μέλλον τής κοινωνίας μας. Τήν άνοιξη
τοϋ ’81 ό Βαγγέλης γράφει τή μουσική
γιά τήν ταινία «Chariots Of Fire» πού
προορίζεται γιά τίς Κάννες. «Μιά ταινία
πού καθρεφτίζει τό άληθινό ολυμπιακό
πνεύμα τό 1924 πριν ό αθλητισμός γίνει
επιχείρηση», Ό δίσκος μέ τή μουσική τής
ταινίας κυκλοφορεί πριν επτά περίπου
μήνες παίρνοντας εγκιομιαστικές κριτικές.
Τό περιοδικό TIME έγραψε ότι: «Τό
άλμπουμ είναι ένα άπ τά δέκα καλύτερα
τής χρονιάς!». Η Chicago Sun Tunes
έγραψε: «"Ενα άπ’ τά πιό άςιοσημείωτα
σάουντρακ. Η δουλειά τοΰ Βαγγέλη είναι
τόσο τέλεια πού μπορεί νά συγκριθεί μέ
τή μουσική στόν «Τρίτο ’ Ανθρωπο» κα<
στόν «Ζορμπά τόν "Ελληνα». 'Η Eos
Angeles Times έγραψε ότι «ή μουσική τού
Βαγγέλη είναι ένα αυθεντικό σημάδι άνα-
πνοής».
’ Ενώ λοιπόν τό «Chariots Of Fire» άνέ-
βαινε στούς καταλόγους επιτυχιών σ’ όλες
τίς χώρες τοΰ κόσμου, ή Ακαδημία Κι­
νηματογράφου πρότεινε για τήν κατηγο­
ρία τοΰ μουσικού θέματος υποψήφια γιά
Οσκαρ τούς έξης:
1. VANGFIIS γιά τό Chariots Of Fire.
2. ΑΙ.ΕΧ NORTH για τό Dragonslayer.
3. DAVE GRUSIN γιά τό On Golden Pond.
4. RANDY NEWMAN γιά τό Ragtime.
5. JOHN WII I IAMS γιά τό Raiders Of
The I ost Ark.
Τή Δευτέρα 29 Μάρτη στήν 54η απονομή
τών Οσκαρ στό Music (’enter τοΰ Αός
“Αντζελες, ή Ακαδημία Κινηματογράφου
έκανε τό καλύτερο γενέθλιο δώρο στόν
Παπαθανασίοι τήκοντας τον μέ τό όσκαρ
τής καλύτερη,. μουσικής επένδυσης φίλμ.
«Τό οσκαρ είναι ένα βραβείο κοινωνικό.
’Επηρεάζει ίσως γιά κάποια κοινωνική
θέση πού μπορεί νάχει ένας καλλιτέχνης
άλλά δέν έχει καμιά σχέση με τόν εσω­
τερικό του κόσμο, μέ τήν ίδια τή δημιουρ­
γία».
Πριν τόν Βαγγέλη άλλοι πέντε "Ελληνες
έχοι ν τιμηθεί στο παρελθόν με τήν ’ίδια
διάκριση. Ηταν:
■ Ή ΚΑΤΙΝΑ Γ1ΑΞΙΝΟΥ τό 1943
“Οσκαρ Β γυναικείου ρόλου γιά τό φίλμ
«Γιά ποκίν χτυπά ή καμπανα»,
■ Ο ΜΛΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ τό I960
“Οσκαρ καλύτερου τραγουδιού στό «Ποτέ
τήν Κυριακή» τοΰ Ζύλ Ντασσέν,
■ Ο ΒΑΣΙΔΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΔΟΣ το 1965
γιά τά ντεκόρ του στήν ταινία «Ζορμπάς
ό “Ελληνας».
■ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ τό 1969 Οσκαρ
καλύτερης ξένης ταινίας γιά το «Ζ».
■ Η ΘΕΩΝΗ ΒΑΧΔ1ΩΤΗ το 1975 γιά
τά κοστούμια της στήν ταινία «Γκάτσμπι -
Τού Χάρη Καββαόια
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΕΡ.: Βαγγέλη συγχαρητήρια γιά δύο λόγους
ά© ενός γιά τό Όσκαρ καί άφ' ετέρου γιά
τήν έπιτυχία σου στις ΗΠΑ. Αυτή τήν έβδο-
μάδα είσαι στό No 3 στό Hot-100 Singles καί
τό ίδιο στό Τορ-200 τών άλμπουμς. Ισως
τήν ερχόμενη έβδομάδα νάσαι ό πρώτος
Ελληνας στήν ιστορία πού άνεβαινει στήν
κορυφή. Αλήθεια πώς έξηγεΐς αύτή τήν τρο­
μακτική έπιτυχία σου στήν ' Αμερική πρίν
άκόμα γίνει γνωστό ότι πήρες τό Όσκαρ:
ΑΠ.: Εύχαριστώ γιά τά καλά λόγια. Πρέπει νά
διευκρινήσω ότι ή έπιτυχία μου δέν ήρθε
ξαφνικά, καί ούτε μέ ξάφνιασε. Ή ρ θε φυ­
σιολογικά καί σταθερά αύξανόμενη. Δηλαδή
δέν είναι παροδική όπως λ.χ. μερικοί βγάζουν
ένα πετυχημένο 45άρι καί μετά έξαφανίζον-
ται.
ΕΡ.: Αναρωτήθηκες τί είναι αύτό πού στρέ­
φει αύτό τόν καιρό τό κοινό τής Αμερικής
σέ καινούργια ονόματα όπως τό δικό σου,
τής Joan Jett, τίς Go G o's, τούς Loverboy
καί τόσους άλλους:
ΑΠ.: Τά γούστα του ό κόσμος δέν τά προσ­
διορίζει πάντα ό ίδιος άλλά ένα σωρό άλλοι
παράγοντες όπως ή ύπερ-διαφήμηση, οί έ-
ταιρεΐες κλπ. Φυσικά κάποτε έρχεται ή στιγμή
(συχνά) τό κοινό νά πλήττει άκούγοντας τά
ίδια και τά ίδια. Αναζητά κάτι διαφορετικό
άσχετα άν είναι έμπορικό ή ποιοτικό.
ΕΡ.: Δημιουργώντας έσύ σ' ένα Λονδίνο πού
κυριαρχείται τά τελευταία χρόνια άπό καλλι­
τέχνες τοϋ νέου ρόκ. δέν αισθάνεσαι ξεκομ­
μένος μέ τό στύλ τής μουσικής σου άπ' τή
νεολαία
ΑΠ.: Καθόλου! Η κατάσταση πού έπικρατεϊ
έδώ είναι στήν πραγματικότητα τελείως δια­
φορετική άπ' αύτή πού προωθούν ό μουσι­
κός Τύπος, οί disc-jockeys κ.ά. Η νέα έξυ-
πνάδα πού λανσάρουν τελευταία είναι «κά­
νετε αυτό πού έσεΐς θέλετε» ένα στύλ
έλευθεριας πού στό τέλος καταλήγει άκρι-
βώς στό ίδιο άποτέλεσμα όπως τότε μέ τούς
χίππυς ή μέ τά διάφορα προοδευτικά κινή­
ματα πού καταλήγουν στόν «έναν» ή τέλος
πάντων σ' αύτούς πού κινούν τά νήματα
ΕΡ.: Τό ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ:
Εκεί ή κατάσταση είναι διαφορετική Οί
promoters μέ τά κονσέρτα τους τά ύπαίθρια
έχουν δημιουργήσει μιά νοσηρή κατάσταση
όπου κυριαρχούν τά πολλά λεφτά καί τά
τεράστια συμφέροντα πού ώς συνήθως ά-
ποβαίνουν εις βάρος τής νεολαίας.
Θά έπιμεινω όμως γιά σένα. Δέν λειτουργείς
σ' ένα διαφορετικό έπίπεδο προσφοράς άπ'
ότι τά νέα γκρούπ τής Βρετανίας;
ΑΠ.: Αύτά πού κάνουν τά νέα γκρούπ τώρα,
έγώ τάχω κάνει έδώ και άρκετά χρόνια. Δέν
βλέπω λοιπόν κάτι τό καινούργιο Μιά άνα-
κύκλωση είναι πού έχει συμβεΐ κι άλλες
φορές τά τελευταία 25 χρόνια. Πολλοί νέοι
μουσικοί τών γκρούπ αύτών έρχονται συχνά
στό στούντιο μου καί συζητάμε όπως π.χ.
χθές βράδυ ήταν οι Visage Αν παρακο­
λουθούσες τήν κουβέντα μας θά άναγνώ-
ριζες ότι ή εικόνα είναι τελείως διαφορετική
άπ αύτή πού θέλουν νά παρουσιάζουν ορι­
σμένοι.
ΕΡ.: Ποιοι σ άρέσουν άπ τό νέο ρόκ;
ΑΠ.: Οί υόνοι πού ξεχωρίζω τά τελευταία
χρόνια είναι οι Police. Γιά μένα είναι τό
number one γκρούπ
ΕΡ.: Μετά τό «Chariots Of Fire» τί άλλο
έτοιμάζεις,
ΑΠ.: Εχω γράψει τή μουσική γιά τό νέο φίλμ
τοΰ συμπατριώτη μας Κώστα Γαβρά τό «Mis­
sing» ένώ έτοιμάζω καί τό σάουντρακ σ' ένα
φίλμ τού Ρίντλεϋ Σκότ μέ προϋπολογισμό
50.000 000 δολλ to «Blade Summer» πού
βγαίνει τόν Ιούνιο
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
EP.r Γιατί αύτή ή έμμονη αου στδ γράψιμο
μουσικής γιά ταινίες;
ΑΠ.: Τέρμα τά σάουντρακς! Έχω δπως κα­
ταλαβαίνεις χιλιάδες προτάσεις γιά τέτοιου
είδους δουλειές αλλά έγώ δέν είμαι συνθέ­
της άποκλειατικά γι' αύτό τό είδος.
ΕΡ.: Τί άλλο;
ΑΠ.; Μόλις όλοκλήρωσα καί τή νέα μου ήχο-
γράφηση μέ τήν Ειρήνη Παπά μέ βάση τή
Βυζαντινή μουσική Νομίζω γιά τήν ώρα αύτά
είναι άρκετά. Νά μή σου διαφεύγει δτι ύπάρ-
χουν πολλά άλμπουμ μου τελευταία πού
κινιοϋνται καλά. Αύτό άπό ένα σημείο καί
μετά μπορεί νά λειτουργήσει άρνητικά δπως
έγινε μέ τδν Ellon John.
ΕΡ.: Χωρίς νά έχεις πάει στήν Αμερική καί
χωρίς νά έχεις δώσει κονσέρτα, οί δίσκοι σου Γιά αύτούς πού θεωρούν αδύνατον νά βροϋν
γνωρίζουν μεγάλη έπιτυχία. Έ χει ξανασυμβεϊ SOUNDTRACKS τής έποχής τού 50,60,70,80.
στό παρελθόν αύτό;
ΑΠ.: "Οχι ποτέ. Είμαι ό μοναδικός καλλιτέ­ Έμεϊς έχουμε άντίθετη γνώμη
χνης πού γνωρίζει τόσο μεγάλη έπιτυχία στίς
ΗΠΑ χωρίς νάχει πατήσει τό πόδι του. μπορούν νά βροϋν ό,τι θέλουν αρκεί νά
ΕΡ.: Είναι στό πρόγραμμά σου κάτι τέτοιο, μην έχουν καταργηθή στό έξωτερικό
δηλαδή νά περάσεις τόν ' Ατλαντικό;
ΑΠ.: Φυσικά. "Ίσως τό καλοκαίρι πάω γιά
διακοπές!
ΕΡ.: Μόνιμα;
ΑΠ.: Δέν τό άποκλείω γιά μελλοντικά.
SOUNDRACKS
ΕΡ.: Γιατί δέν μεταφέρεις τις δραστηριό-
τητές σου στήν 'Αθήνα; CARAVANS TH E PR O D U C ER S
ΑΠ.: Μέ τό νέφος δέν είναι γιά νά ζεΐ κανείς CAM ELO T B U C K R O G E RS
έκεΐ άφ' ένός, κι άφ' έτέρου ή ' Αθήνα δέν GRADUATE ED D IE D U CHIN STO RY
είναι κέντρο καλλιτεχνικών διεργασιών δπως S H E N A N D O AH F LO W E R DRUM SONG
έδώ.
ΕΡ.: Μέσω τού ΠΟΠ & ΡΟΚ θέλω νά μετα­ ALIE N W ILLIE W O N K A ΑΝΓ) THE
φέρεις κάτι στούς Έλληνες μουσικούς καί C R U IS IN C H O C O LA T E FA C TO R Y
στή νεολαία. Μπορείς B LO W -U P T H E Y 'R E PLAYING O U R SONG
ΑΠ.: Φυσικά. Υπάρχουν ταλέντα ατή χώρα O LU C K Y MAN B LA C K O R P H E U S
μας πού όμως κάνουν τό σφάλμα νά προ­
Z A B R IS K IE PO INT 1941
σπαθούν νά μιμηθοϋν τούς ξένους ένώ έχουν
μιά άνεξάντλητη πηγή στή χώρα μας, τή C LO C K W O R K OR AN G E TH E W A R R IO R S
Δημοτική και Βυζαντινή μας παράδοση H E LLO D O LLY F U N N Y LADY
Η έλληνική νεολαία είναι έξυπνη καί συ­ BYE BYE BIRDIE FO U L PLAY
ναισθηματική. καί μέ καλό αύτί, άλλά συχνά
SO U TH PACIFIC ISLE C A S TLE S
πέφτει στήν αϋταπάτη τής ξενομανίας. Ο,τι
κυκλοφορεί στήν ' Αγγλία καί στήν ' Αμερική P O R G Y AN D BESS O L IV E R ’S STO R Y
δέν σημαίνει άπαραίτητα δτι είναι καί καλύ­ W ILD G E ESE YANKS
τερο άπ' ό,τιδήποτε δικό μας. BILITIS IN T E R N A T IO N A L V E LV ET
ΕΡ.: Βαγγέλη έλπίζω κάποια στιγμή νά τά
O R F E O N EG R O T U R N IN G PO INT
πούμε άπό κοντά μιά καί τό τηλέφωνο δέν
προσφέρεται ιδιαίτερα γιά μιά Ανάλυση τών N IJIN S K Y E L E P H A N T MAN
άπόψεών σου γιά τή μουσική. Έτσι; CADDYSHACK EX O D U S
ΑΠ.: "Οταν έρθω στήν Ελλάδα σίγουρα. E LE C TR IC HOR SEM AN ALAM O
(Τηλεφωνική συνέντευξη πού πήρε ό Χάρης
Καββαδίας τό πρωί τής 5ης Απρίλη).

DISCO
Περιττό θεωρούμε νά βάλουμε
λίστα στά Disco διότι είναι τόσα πολλά και
βγαίνουν τόσα κάθε μέρα πού θά θέλαμε όλες τίς στήλες
τού περιοδικού.
Δύο φορές τήν έβδομάδα έχουμε καινούρια Disco
LP’S καί MAXI SINGLES καθώς καί
χορευτικά NEW WAVE κατάλληλα γιά DISCOTEQUE

JAZZ ROCK LTD RECORDS SHOP

ΑΘΗΝΑ: ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ 9 τηλ: 3627726
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ Ηφαίστου 29 τηλ: 3250057