INTRO: Pag bati mula sa aming pangkat, narito kami upang kayo’y samahan tungo sa mainam na

pagkakakilanlan ng isa sa mga bayan ng Bulacan, ang bayan ng Marilao. Ngayon, itatanghal namin sa
inyo ang payak na kasaysayan nito at ang mga natatanging lugar, pagkain at kaganapan na tiyak siya niyo
nang dadayuhin sa panahong kayo ay magagawi sa bayang ito.

KASAYSAYAN: Ang pangalan ng bayang ito ay hango sa isang halamang sagana noong tumutubo sa lugar
na kung tawagin ay “Dilaw”. Ang halamang dilaw ay isang palumpong na ang ibig sabihin ay hindi puno
at hindi rin naman damo. Ang halamang ito ay isang katutubo ng bansang Indiya. Ito ay karaniwang
tumutubo sa masusukal na lugar o kaya't sadyang itinatanim. Ang pagtubo nito ay karaniwang
nasisilayan sa panahon ng tag-ulan at sa susunod na pag-ulan ay namumulaklak ito. Ang salitang
“madilaw” na tumutukoy noong araw sa pook na ito ay di naglaon naging “Marilao”.

Ang pinagmulan ng bayan ng Marilao ay malapit na maiuugnay sa politikal at kulutural na kasayasayan

ng bayan ng Meycauyan. Sa katunayan ang Marilao ay dating sakop noon ng Meycauyan, kabilang din
rito ang iba pang kalapit bayan gaya ng Obando, Bocaue at San Jose Del Monte. Ngunit nang naglaon at
sa patuloy na paglago ng populasyon at ekonomiya, unti-unting humiwalay ang mga malalaking baryong
ito mula sa pagkakasakop nito sa Meycauyan. Unang humiwalay ang Bocaue noong taong isang libo’t
anim na raan at anim (1606), sumunod and Obando noong taong isang libo’t anim na raan at tatlungpu’t
tatlo (1633), sumunod ang San Jose Del Monte noong taong isang libo’t pitong raan at limampu’t isa
(1751). Panghuli ang Marilao, na siyang ganap na naging bayan noong Abril dalawang pu’t isa (21), taong
isang libo’t pitong raan at siyam na pu’t anim (1796).

Ngayon dumako naman tayo sa mga sikat na lugar sa bayang ito na maari niyong pasyalan.

OUTRO: At ngayon nga, dito na nagtatapos ang pagtatanghal ng aming pangkat, maraming salamat sa
inyong mabuting pakikinig. Paalam at nawa’y mayroon kayong natutunan sa bayang aming itinampok.