వడు అలా పరుగెతత్తుకకుంట, దడేలల్మని తలుపుతెరుచుకొని తన రకుంలోకి వెళళ్ళాడు.

వాడు వెళళ్ళాసరికి, కవిత తన వకుంటికి చీరను అసత్తువవ్యసత్తుకుంగా చుటట్టుకొని బయటక వసత్తు ఉకుంద.
అద చూసుకోకకుండా వాడు ఆమెని గుదద్దేస, కికుందకి పడబోతకుంట, ఆమె చటకక్కున పటట్టుకొని
ఆప, “వెదవా! ఒకుంటి మీద బటట్టులైనా వేసుకోవచుచ్చు కద..” అకుంద. వాడు సగుగ్గుపడిపోత, “సారీ
అమల్మ..” అనేస, బాత్ రకుంలోకి పారిపోయాడు. ఆమె అలాగే అసత్తువవ్యసత్తుకుంగా ఉనన్న చీరత, ఆ
గదలోకుంచి తన గదలోకి పరుగెతత్తు, తలుపు వేసేసకుంద. లోపల ప్రమీల విరిగిపోయిన మకుంచకుం వైప
చూసత్తు చీర కటట్టుకకుంటకుంద. కవిత ఆమెని చూసత్తు “ఏమయికుంద!?” అని అడగబోతకుండగా,
బయట ఎవరో తలుపు కొటట్టురు. వెకుంటనే ప్రమీల, “నువవ్వు బాత్ రకుంలోకి పోయి చీర కటట్టుకో..”
అని, తన చీర కటట్టుకోవడకుం ముగికుంచి, తలుపు దగగ్గురక వెళళ్ళాకుంద. అకుంతలోనే కవిత చటకక్కున
బాత్ రకుంలోకి దూరికుంద.

ప్రమీల వెళళ్ళా తలుపు తీసేసరికి, అకక్కుడ రవళ, రాజీ నిలబడి ఉనాన్నరు. ప్రమీలను చూడగానే,
“ఏమయికుంద ఆకుంట!? ఏదో పడిన శబబకుం వచిచ్చుకుంద!” అనాన్నరు లోపలకి తకుంగి చూసత్తు.
“ఏకుంలేదమల్మ, బోలట్టు లు లూజ్ అయినటట్టునాన్నయ. మకుంచకుం పడిపోయికుంద.” అకుంద. రవళ రాజీ
వైపు అపనమల్మకకుంగా చూసకుంద. “ఏకుం ఫరవాలేద, మీరు పోయి పడుకోకుండి..” అకుంట తలుపు
వేసేసకుంద ప్రమీల. బయట ఉనన్న రవళ, రాజీలు ఒకరిమొహాలు ఒకరు చూసుకొని, తమ
గదవైపుక నడుసత్తు ఉకుండగా, రాజీ “అద కొతత్తు మకుంచమ, అలా ఎకుందక విరిగిపోతకుంద!?”
అకుంద. రవళ చటకక్కున ఆగి, “వీళళ్ళా వవ్యవహారకుంపై నాక ఏదో అనుమనకుంగా ఉకుంద.” అకుంద.
“నాక కూడా…ఇక వీళళ్ళాని జాగ్రతత్తుగా గమనికుంచాల.” అకుంద రాజీ తల ఆడిసత్తు. ఆ తరవాత
ఇదద్దేర కికుందకి దగి వెళళ్ళాపోయారు.

ఇకుంతలో, ఆడాళళ్ళా గదలో….కవిత చీర కటట్టుకొని, బాత్ రకుంలోకుంచి బయటక వచిచ్చు, “ఇపుప్పుడు
చెపప్పువే, ఏకుంట శబబకుం!?” అని, అకక్కుడ విరిగిపోయి ఉనన్న మకుంచానిన్న చూస, ఫకక్కున నవివ్వు,
“మ..అయితే మకుంచాలు విరిగేకుంత ఇదగా జరిగికుంద అనన్న మట మీ సరసకుం. ఇకుంతక, వాడు నీ
మీదెకక్కుడా! లేక నువేవ్వు వాడి మీద ఎకక్కువా!?” అకుంద. ప్రమీల ముసముసగా నవవ్వుకకుంట,
“వాడే ఎకక్కుడులే..” అకుంద. “మ…అయితే నీ పోటగాడికి బాగానే ట్రైనికుంగ్ ఇసుత్తునాన్నవ్
అనన్నమట.” అకుంద. ప్రమీల నవేవ్వుసత్తు, “మరి ఇకుంతక నీ పోటగాడు ఏకుం చేసాడ!?” అకుంద.
కవిత నవవ్వుత లోపల ఏకుం జరిగికుందో చెపప్పుసాగికుంద.

తమ కొడుకల గదలోకి వెళళ్ళా, అకక్కుడ వాళళ్ళా లేకపోయేసరికి ప్రమీల బయటకి నడిచికుంద. ఆమె
వెనకే నడవబోయిన కవితను ఎవరో చేయిపటట్టుకొని లాగేసరికి, కెవవ్వుమని అరవబోయికుంద.
అకుంతలోనే ఆమెనోరు ఎవరో మూసేసారు. ఆమె గికుంజుకకుంట చూసేసరికి, రవి కనిపకుంచాడు.
ఆమె తనని చూడగానే, అతను ఆమె నోరుక అడడకుంగా ఉనన్న చేయి తీసేసాడు. “అబాబ! నువావ్వు!?
హడలపోయాను తెలుసా!” అకుంద చిరుకోపకుంత. వాడు ఆమె నడుము చుటట్టు చేతలు వేస,
దగగ్గురక లాకొక్కుని, “లడడలాగ దొరికితే, పటట్టుకోకకుండా ఆగలేకపోయాను.” అనాన్నడు. ఆమె వాడి
చేతలు విడిపకుంచుకోడానికి ప్రయతన్నసత్తు, “ఇకుంతక వాడెకక్కుడా!?” అకుంద. “వాడు బయట
ఉనాన్నడు.” అనాన్నడు రవి, ఆమెని మరికుంత గటిట్టుగా లాకొక్కుని, ఆమె మెడ మీద ముదద్దేపెటిట్టు. ఆమె
“మ..వాడు బయట ఉకుంట, నువవ్వు లోపల ఏకుం చేసుత్తునన్నటట్టు!?” అకుంద. వాడు తన చేతలు కికుందకి
జారిచ్చు, ఒక పర్రను ఒడిస పటట్టుకొని, “బాగా వెర్రెకిక్కుకుంచి వెళళ్ళాపోయావగా…ఆ వేడి
దకుంచుకోడానికి బాత్ రకుంలోకి దూరా..ఇకుంతలోకి నువవ్వుచాచ్చువ్..” అనాన్నడు. ఆమె వాడిని ఒకక్కు
ఉదటన తసేస, “అయితే కనీయ..నేనకుందకూ…” అని వెళళ్ళాబోతకుంట, వాడు చటకక్కున
ఆమెని వెనకనుకుండి పటట్టుకొని, తనకి గటిట్టుగా అదముకనాన్నడు, “నువవ్వుకుంట ఇక బాత్ రకుం
ఎకుందకూ!?” అకుంట. వాడు అలా అదముకనన్నపుప్పుడు, వాడిగా వాడి అకుంగకుం తన పర్రల మధవ్య
గుచుచ్చుకకుంటకుంట అరబమయికుంద ఆమెకి, వాడు నగన్నకుంగా ఉనాన్నడని. వాడి అకుంగకుం అలా తన
మెతత్తుని పరుదలను కరక్కుశకుంగా గుచుచ్చుతకుంట, ఆమె “స..స..” అని, తన పర్రలను వెనకిక్కు తసత్తు,
“ఛ! ఏమీ వేయలేద!” అకుంద. వాడు ఇకుంకసత్తు గుచుచ్చుత, “లేద, ఇపుప్పుడు వేసాత్తును.” అనాన్నడు.
“వదద్దే, నాక మూడ్ లేద.” అకుంద వాడిని టజ్ చేసత్తు.

వాడు వెనకనుకుండే ఒక చేతని ఆమె సస్థనాల పైకి పోనిచిచ్చు, చినన్నగా నొకక్కుత, “మూడ్
లేకకుండానే వెతకక్కుకుంట వచాచ్చువా!?” అనాన్నడు. వాడి నొకక్కుడుకి చినన్నగా పరవశిసత్తు,
“నీకోసమకుం రాలేద. మ అబాబయిత మటట్లాడాలని వచాచ్చును.” అకుంద ముదద్దేగా. “మీ
అబాబయితనా…” అని, తన అకుంగానిన్న ఆమెకి మరోసారి గుచిచ్చు, “నా అబాబయి తనా!?”
అనాన్నడు. వాడి గుచుచ్చుడుకి ఆమె ఒక జరక్కు ఇచిచ్చు, “నీ అబాబయి చాల బేడ్ బాయ..” అకుంద. వాడు
వెనకనుకుండి ఆమెని నటట్టుకకుంట మకుంచకుం దగగ్గురకి తెచిచ్చు, “మకుంచి అమల్మయిల దగగ్గురే వాడు బేడ్
బాయ.” అని ముకుందకి తసాడు. ఆమె పడిపోకకుండా, గబుకక్కున మకుంచకుం మీద రకుండు చేతలూ
ఆనికుంచి, నిలదొకక్కుకకుంద. ఆమె అలా ఉకుండడకుం చూస, “అబాబ..ఈ పొజిషన్ లో ఏకుం సెకక్సీగా
ఉనాన్నవ్ ఆకుంట..” అకుంట ఆమె పర్రలను మరబనా చేయడకుం మొదలెటట్టుడు. వాడి మరబనాకి ఆమెకి
కైపెకిక్కుపోతకుంట, “మ..స..” అకుంటకుంద. వాడు ఆమె మీదకి ఒరిగిపోయి మెడ మీద ముదద్దే
పెటట్టుకొని, రకుండు చేతలను ముకుందక పోనిచిచ్చు, ఆమె సస్థనాలను పటట్టుకొని, “అబాబ! ఈ పొజిషన్
లో పటట్టుకకుంట ఏకుం కసగా ఉనాన్నయి ఆకుంట నీ బకుంతలు..” అకుంట, చపాతీ పకుండిని పసకినటట్టు
పసకసాగాడు. వాడి పసుకడుకి ఆమె ఒళళ్ళాకుంతా సెగలు వచేచ్చుసుత్తునాన్నయి. “మ..” అకుంట, తన
చేతని వెనకక పోనిచిచ్చు, వాడి అకుంగానిన్న అకుందకకుంద. కొలమిలో ఇనుప ముకక్కులా
కలపోతకుంద. “స..అబాబ! ఇలా కలపోతకుందకుంట!?” అకుంద తమకకుంగా. “రకుండు సారుట్లా మిస
అయివ్యకుందగా…అకుందకే…” అనాన్నడు వాడు ఆమె జాకెట్ హుకక్సీ ఊడదసత్తు.
“రకుండుసారేట్లాకుంట!?” అకుంద ఆమె వాడి అకుంగానిన్న నలపసత్తు. “ఇకుందక నువవ్వు రచచ్చుగొటిట్టు
వెళళ్ళాపోయావా! అపుప్పుడొక బ్రేక…మళళ్ళా బాత్ రకుంలోకి దూరాక ఇకుంకో బ్రేక…” అనాన్నడు ఆమె
జాకెట్ తలగికుంచి, ఆమె సస్థనాలను మళళ్ళా అకుందకొని నలుపుత. “స..అబాబ..అదకుం నలుపుడురా
బాబ…ప్రాణాలు లాగేసుత్తునాన్నవ్..” అకుంట, వాడి అకుంగానిన్న ముకుందకూ వెనకూక్కు ఆడిసత్తు,
“మరి దనిన్న చలాట్లారుచ్చుకోవా!” అకుంద. “అద చలాట్లారాలకుంట, నీ తటకకుంలోకి దగాలక్సీకుంద..”
అకుంట, ఒక చేతని ఆమె చీర కచిచ్చుళళ్ళాలోకి పోనిచాచ్చుడు. వాడు అలా లోపలకి నడుతకుంట, ఆమె
తన పొతత్తుకడుపును కసత్తు లోపలక లాగికుంద. దకుంత వాడు ఆమె కచిచ్చుళళ్ళాను సులువగానే
లాగేసాడు. చీర లూజ్ అయివ్య, కికుందకి జారికుంద. “మ..మరి దనిన్న వదలేసావే!?” అకుంద ఆమె.
వాడు ఆమె పువవ్వుని లకుంగా మీదనే నలపసత్తు, “దనిని ఆకుంట!?” అనాన్నడు. ఆమె కసెకిక్కుపోత,
“అద, నా పువవ్వుకూ, నీ చేతక అడడకుంగా ఉనన్నదనిన్న..” అని ఆమె అనగానే, లకుంగా బకుంద
పటట్టుకొని గటిట్టుగా లాగాడు. లాగడకుంలో తేడా జరగడకుంలో అద పీట ముడి పడిపోయికుంద. ఆమె
నవవ్వుత, “అయివ్యకుంద, అబాబయిగారి పనీ!?” అకుంద. వాడు ఉడుకక్కుకుంట, “అదరాక పోతే
ఏకుంటి ఆకుంట!” అకుంట వెనకనుకుండి లకుంగా పైకెతత్తు బోతకుంట, ఆమె గబుకక్కున లేచి, వాడి వైపుక
తరిగి, “ఆ పపుప్పులేకుం ఉడకవ. వెయావ్యలనుకకుంట మొతత్తుకుం తీస వెయావ్యలకుంతే…” అకుంద వాడిని
టజ్ చేసత్తు. “అబాబ..ఆకుంట..” అకుంట అలా నిలబడే బకుంద తీయడానికి ప్రయతన్నకుంచాడు. ఆమె
చేతలను పైకెతత్తు, తన తల వెనక పెటట్టుకొని నిలబడి, వాడి పోరాటనిన్న నవవ్వుత చూసుత్తుకుంద.
ఆమెని ఆ పొజిషన్ లో చూసుత్తుకుంట, మరికుంత కసెకిక్కుపోయికుంద వాడికి. “మ..ఆకుంట…” అకుంట
కసగా ఆమె బకుంతలను పసకడు. “ఆ సెక్షన్ అయిపోయికుంద బాబ!. మెయిన్ సెక్షన్ కి రా
తకుందరగా…” అకుంద ఆమె వాడిని మరికుంత కవివ్వుసత్తు. “రావడకుం లేద ఆకుంట..” అనాన్నడు వాడు
నిసక్సీహాయకుంగా. “వేళళ్ళా చేయలేని పనిని నోరు చేసుత్తుకుందమో చూడు.” అకుంద మరికుంత
వయావ్యరాలు ఒలకబోసత్తు.

వాడు “హుమ..” అని, ఆమె ముకుంద మోకళళ్ళాపై నిలబడి, ఆమె నడుమును రకుండు చేతలత
ఒడిస పటట్టుకనాన్నడు. ముని పళళ్ళాత లకుంగా బకుందను అకుందకోడానికి, ముకుందక వకుంగుత,
ఆమె బడుడని చూస అలాగే ఆగిపోయాడు. ఏటట్లా సుడిలా, లోతగా సెకక్సీగా ఉనన్న ఆమె బడుడని
అకుంత దగగ్గురనుకుండి చూడడకుం అద వాడికి మొదటిసారి. చూడగానే వాడికి మతపోయినటట్టు అయివ్య,
“అమోల్మ, నీ ఒకుంటట్లా చాలా విశేషాలు ఉనాన్నయి ఆకుంట!” అనాన్నడు ఆమె బడుడ మీదక సనన్నగా
గాల ఊదత. వాడి ఊదడుకి ఆమెలో తమకలు పెరిగి, ఆమె పొతత్తుకడుపు సనన్నగా
కకుంపసుత్తుకుంట, ఆమె సనన్నగా “మ..” అని, “విశేషాలు కనిపసేత్తు, ఎకుంజాయ చెయవ్యరా…
చూసాత్తువేకుం!?” అకుంద మతత్తుగా. వాడు అలాగే ఆమె నడుముని పడికిళళ్ళాలో నలపసత్తు, కసత్తు
ముకుందక లాకొక్కుని, ఆమె బడుడ మీద ముదద్దే పెటట్టుడు. ఆమె “హుమ..” అని నిటట్టురిచ్చుకుంద
వేడిగా. ఆమె వేడి నిటట్టురుప్పులు మరికుంత తాపానిన్న పెకుంచగా, వాడు ఆమె బడుడలో తన నాలుక
కొనను పెటిట్టు, చినన్నగా కెలకడు. ఆమె “స..” అకుంట, వాడి జుటట్టులో వేళళ్ళా జొనిప, నమల్మదగా
నిమరసాగికుంద. ఆమె అలా నిమురుతకుంట, వాడికి మరికుంత కైపెకిక్కుపోతకుంద. ఆ కైపులో వాడు
ఆమె బడుడ మీద తన మునిపళళ్ళాత చినన్నగా కొరికడు. వాడు అలా కొరకగానే, ఆమె “స..”
అకుంట తన పొటట్టును లోపలకి లాగికుంద. లోపలక పోతనన్న పొటట్టుతపాట, వాడ ముకుందక
వెళళ్ళా, ఆమె బడుడను కసగా నాలుకత కెలకసాగాడు. వాడు అకక్కుడ కెలుకత ఉకుంట, ఆమెక
కికుంద ఊటలు వచేచ్చుసుత్తునాన్నయ. “మ..మ..” అకుంట, వాడి తలను లోపలక నొకేక్కుసుకకుంటకుంద.
ఆమె బడుడను ఎకుంత కెలకినా వాడికి తతృపత్తు కలగడకుం లేద. ఆమె నడుము మీద చేతని, ఆమె
పర్రల మీదకి మరిచ్చు, కసగా పసుకత, ఆమె బడుడని మరికుంత కసగా కెలకసాగాడు. వాడి
చేషట్టులక ఆమెకి వెర్రెతత్తుపోతకుంద. కికుంద పువవ్వు మరికుంత గోల చేసేసుత్తుకుంద. ఈ ఆరాటకుంలో ఆమెకి
ఊపరి అకుందడకుం లేద. దకుంత సనన్నగా ఆయాసపడుత, “స..స..ఇక చాలురా, అసలు పనికి
రారా, పీట్లాజ్..” అని సణగసాగికుంద. అపప్పుటికి వాడు బడుడ కెలకడకుం ఆప, లకుంగా బకుందను
పళళ్ళాత పటట్టుకొని, చినన్నగా లాగాడు. అద నమల్మదగా ఊడిన తరవాత, ఆమె లకుంగా
జారుకకుంట, కికుంద పడగానే పెదద్దే శబబకుం అయివ్యకుంద. ఆ శబాబనికి ఇదద్దేర ఉలకిక్కుపడాడరు. లకుంగా
కికుంద పడితే అకుంత శబబకుం ఎకుందకవచిచ్చుకుందో ఇదద్దేరిక ఒకక్కుక్షణకుం అరబకుం కలేద. క్షణకుం తరవాత ఆ
శబబకుం పకక్కు గదనుకుండి అని అరబకుం అయివ్యకుంద. కవిత గబుకక్కున ఎలెరట్టు అయిపోత, “ఆ శబాబనికి
ఎవరైనా పైకి వసాత్తురేమో…నేను వెళతా..” అని గబుకక్కున లకుంగాని పైకి లాకొక్కుని, చీరను
అసత్తువవ్యసత్తుకుంగా చుటట్టుకకుంట, బయటకి పరుగెతత్తుబోతకుండగా, రమష్ పరుగున వసత్తు ఆమెని ఢీ
కొటట్టుడు.
కవిత ఇకక్కుడి వరకూ చెపప్పుగానే, ప్రమీల తన కొడుక మీద జాల పడుత, “పాపకుం, వాడికి
మూడసారి కూడా మిస అయివ్యకుందనన్న మట. ఎలా తటట్టుకకుంటడ ఏమో పచిచ్చువెదవ..” అకుంద.
కవిత చినన్నగా నిటట్టురిచ్చు, “హుమ…వాడి మటకేకుం గానీ, నాక మతకుం కికుంద బాగా
వేడెకిక్కుపోయికుంద. ఒక పద నిమిషాలు ఆగి, వెళతాను.” అని, ప్రమీల వైపు చూస, “నువవ్వు రకుండ
రకుండ్ ఎకుంజాయ చెయ. ఈసారి ఏమీ విరగొగ్గుటట్టుకకుండ, మక డిస్త్రబెన్క్సీ..” అకుంద. ప్రమీల
నవేవ్వుసత్తు, “పరుపు కికుంద వేసుకకుంటకుంగా, ఫరవాలేదలే…మీరు కూడా, ఎకుందకైనా మకుంచిద,
పరుపును కికుంద వేసుకోకుండి.” అకుంద. ఆమె మటలక కవిత సగుగ్గుగా నవివ్వుకుంద.

ఆ తరువాత కవిత, చీరా లకుంగా తీసేస, బ; పకుంట లేకకుండా, పైన ఒక నైట వేసుకొని, పద
నిమిషాలు గడిచిన తరువాత, నమల్మదగా తలుపు తెరిచి, బయట వరకుండాలోకి తకుంగి చూసకుంద.
అకక్కుడ ఎవర లేరని నిశచ్చుయికుంచుకొని, వెనకిక్కు తరిగి, ‘వెళతనాన్న’ అనన్నటట్టు ప్రమీలక సైగ చేస,
నమల్మదగా పలట్లాల గదకి చేరికుంద. లోపల ఇదద్దేర ఏదో కబురుట్లా చెపుప్పుకకుంటనాన్నరు. కవిత రమష్
త, “ఒరేయ! మీ ఆకుంట పలుసుత్తుకుంద, వెళళ్ళా..” అకుంద. ఆమె అకక్కుడకి ఎకుందక వచిచ్చుకుందో
అరబమయికుంద వాడికి. కవాలనే ఆమెని టజ్ చేసత్తు, “అబాబ! నాక నిద్ర వసుత్తుకుందమల్మ…పొదద్దేనన్న
వెళతానులే..” అనేస, అటవైపుక తరిగి పడుకనాన్నడు. కవిత గబగబా వాడి దగగ్గురకి వెళళ్ళా, లాగి
పర్ర మీద ఒకటి కొటిట్టుకుంద. ఆమె దెబబ చురుకక్కు మనడకుంత, వాడు గబుకక్కున లేచి, “అలా
కొడతావే దెయవ్యకుంలాగ! ఎకుంత గటిట్టుగా తగిలకుందో తెలుసా!” అనాన్నడు. “తలట్లాని ఏడిపసేత్తు అలాగే
తగులుతాయి, వెదవా..వెళళ్ళా..” అకుంద. వాడు పైకి లేచి వెళత్తు వెళత్తు ఆమెని కూడా ఒకక్కుటి కొటిట్టు,
పరుగెతాత్తుడు. “వెదవ..వెదవ…” అని తటట్టుకకుంద కవిత. వాడు బయటకి వెళళ్ళాగానే, ఆతకుంగా
తలుపు బోలట్టు వేసేసాడు రవి. ఈలోగా ప్రమీల గదలోకి దూరి, బోలట్టు వేసేసాడు రమష్. ఈ
గదల తలుపులు బోలట్టు పడిన కొనిన్నక్షణాల తరువాత, చీకటట్లాకుంచి బయటక వచాచ్చురు రవళ,
రాజీలు. ఇదద్దేర ఒకరికి ఒకరు సైగ చేసుకనన్న తరువాత, రవళ కవిత; రవి ఉనన్న గద వైపుకూ,
రాజీ రమష్; ప్రమీల ఉనన్న గద వైపుకూ కదల, కిటికలు కొదద్దేగా తెరిచి, లోపలకి తకుంగి
చూసారు.

ముకుందగా రవళకి కనిపకుంచిన దతృశవ్యకుం చూదద్దేకుం.

రవి కవిత దగగ్గురకి వెళళ్ళా, “మొతత్తుకుం మూడ్ అకుంతా పోయికుంద అకుంట..” అకుంట పోయి మకుంచకుం
మీద పడుకనాన్నడు. ఆమె వాడి పకక్కున కూరుచ్చుని, వాడి చాతీపై నిమురుత, “ఎకుందకరా!”
అకుంద. “ఏమో ప్రతీసారీ మిస అవవ్వుడమ కద…” అనాన్నడు వాడు. “మ..అయితే నీక మూడ్
తెపప్పుకుంచనా!?” అకుంద. “ఊఊ..” అనాన్నడు వాడు. వాడి వకుంటిపైన ఎలాగూ షరట్టు లేద. ఉనన్న ఒక
బాకక్సీర నూ కికుందకి లాగి, తీసేస పకక్కుకి విసరేసకుంద. సరిగాగ్గు అపుప్పుడే రవళ కిటిక తలుపు చినన్నగా
తెరిచి, లోపలకి చూసకుంద.

ఏదో మట వరసకి మూడ్ లేదనాన్నడే గానీ, కవిత చేయి ఒకుంటి మీద పడగానే, మూడ్ వచిచ్చు
నికేక్కుసకుంద వాడిద. బయట ఉనన్న రవళకి దనిన్న చూసేసరికి ఒళళ్ళాకుంతా ఏదో అయిపోతనన్నటట్టు
అనిపకుంచికుంద. కవిత లెగిసన వాడి అకుంగానిన్న చూస, దనిన్న చినన్నగా కొటిట్టు, “మరి మూడ్
లేకకుండానే ఇకుంత బారు లేచికుంద!” అకుంద. ఆమె అలా కొటట్టుగానే వాడికి జిమ అకుంద. దకుంత
వాడు సమల్మగా “స..” అనాన్నడు. ఆమె నమల్మదగా పైకి లేచి, “ఇకుంకసత్తు మూడ్ తెపప్పుసాత్తును ఉకుండు.”
అకుంట, తన నైటని తీసేస, పకక్కున పారేసకుంద. అద చూస, బయట ఉనన్న రవళ, “అమల్మ అతాత్తు! నీ
వయసుకి వాడు అవసరమ!? మ..” అనుకకుంద వేడిగా. అకుంతలోనే ఆమె సస్ట్రకచ్చుర చూస,
“మ..ఇలా పెకుంచితే, ఆ మతకుం కర్ర పోట పడాలక్సీకుందలే..” అనుకకుంట, జరగబోయే
కరవ్యక్రమనిన్న గుటకలు మికుంగుత చూడసాగికుంద.

నగన్నకుంగా మరిన కవిత మళళ్ళా వాడి పకక్కున కూరచ్చుని, వాడి అకుంగానిన్న గుపెప్పుటలో బిగికుంచి,
ఊపుత, “మ…ఆకుంట ప..లో ఎపుప్పుడు దూరదమ అని రడ అయిపోయావా!” అకుంద. ఆమె
అలా ఊపుతకుంట, వాడు “ముకుంద దనిన్న పసుత్తుపెటిట్టునకుందక సారీ చెపుప్పు..” అనాన్నడు. ఆమె
ముకుందక వకుంగి, దనిపై ముదద్దే పెటిట్టు, “చాలా?” అకుంద. వాడు “ఊఊహఊ..” అనాన్నడు.
“అయితే ఇకుంకసత్తు గటిట్టుగాచెబుతాలే..” అకుంట, దని తలును వెనకిక్కు లాగి, గుకుండుపై ముదద్దే
పెటిట్టుకుంద. వాడు తమకకుంగా “మ..” అనాన్నడు. “నచిచ్చుకుంద!” అకుంట, ఈసారి ఆ గుకుండుపై
నాలుకత సనన్నగా రాసకుంద. ఆమె అలా రాయగానే వాడు ఒకక్కుసారిగా ఎగిరిపడి, “స…
స..స..ఆకుంట..” అనాన్నడు. ఆమె నమల్మదగా దని చుటట్టు నాలుకత రాసత్తు, ఆ నిడివి మొతత్తుకుం
నాకసాగికుంద. ఈ చేషట్టులు చూసుత్తుకుంట బయట ఉనన్న రవళకి కికుంద వేడెకిక్కుపోతకుంద. ఏకుం చేయాలో
తెలీక, పరికిణీని పైకెతత్తు తన పువవ్వును పకుంట పైనుకుండే నలుపుకోసాగికుంద. అలా నలుపుకకుంటకుంట
వేడి తగగ్గుకపోగా ఇకుంక పెరిగినటట్టు అయివ్య, ఇక లాభకుం లేదనుకొని, పకుంటని తీసేస, లోపలకి వేలు
పెటట్టుకొని చినన్నగా కెలుకోక్కుసాగికుంద. ఇకక్కుడ గదలో కవిత వాడి అకుంగానిన్న అలాగే కొదద్దే సేపు నాకి,
నమల్మదగా దనిన్నతన నోటిలోకి తీసుకొని చపప్పురికుంచసాగికుంద. అమె అలా చేసుత్తుకుంట, వాడు
గిలగిలా కొటట్టుకకుంట “ఆకుంట..ఆకుంట..” అని చినన్నగా కలవరిసుత్తునాన్నడు. ఆమె “మ..మ..”
అకుంట, కసగా వాడి అకుంగానిన్న చీకే వేగకుం పెకుంచికుంద. బయట రవళ తన పువవ్వుని కెలకే వేగకుం
పెకుంచికుంద. కవిత చేసుత్తునన్న పనికి లోపల రవీ, బయట రవళ వెర్రెకిక్కుపోతనాన్నరు. ఇక వాడు
తటట్టుకోలేక, “స..” అకుంట కవిత మొహానిన్న రకుండు చేతలత పటట్టుకొని, తన మీదకి
లాకక్కునాన్నడు. ఆమె వాడి అకుంగానిన్న వదల, వాడి పైకి వాలపోయికుంద. అకుంగానిన్న చీకే
కరవ్యక్రమకుంలో కొదద్దేగా తెరుచుకొని ఉనన్న పెదవలను చూస, పచెచ్చుకిక్కుపోత, కసగా ఆ పెదవల
మధవ్య తన నాలుకను తసేస, ఆమె నోటి లోపల కెలకసాగాడు. ఆమె వాడి నాలుకను చపప్పురిసత్తు,
వాడి మీదకి ఎకిక్కుకుంద. వాడి అకుంగానిన్న తన చేతలోకి తీసుకొని, నమల్మదగా తన పువవ్వులోకి
దకుంపుకకుంద. వాడిద అలా కవిత పువవ్వులోకి దగుతకుంట, రవళకి ఊటలు ఊరిపోతకుండగా,
“మ..మ..” అని చినన్నగా ఆయాసపడుత, తన పువవ్వులోకి మరో వేలని తస, తన మదనకలను
నలుపుకోసాగికుంద. తన అకుంగకుం కవిత పువవ్వులోకి దగగానే, వాడు “స..” అని నిటట్టురుసత్తు,
చేతలు పైకెతత్తు ఆమె సస్థనాలను అకుందకనాన్నడు. వాడు వాటిని అకుందకోగానే ఆమె తమకకుంత
తన నడుమును విలుట్లాలా వెనకిక్కు వకుంచికుంద. ఆమె అలా వెనకిక్కు వెళళ్ళాడకుంత, వాడు తటట్టుకోలేక,
మళళ్ళా తన మీదకి లాకొక్కుని, ఆమె సస్థనాలను అకుందకొని కసగా పసకసాగాడు. ఆమె అలా తన
బకుంతలను వాడి చేతకి అకుందకుంచి, కసగా వాడి అకుంగానిన్న దకుంచుకకుంట, పరవశకుంత కమల్మగా
మూలగసాగికుంద. కిటిక నుకుండి చూసుత్తునన్న రవళకి, వాడి అకుంగకుం కవిత పువవ్వులోకి వెళళ్ళా
మయమవడకుం, తరిగి బయటకి రావడకుం సప్పుషట్టుకుంగా కనిపసుత్తుకుంద. దనిన్న చూసత్తు, రసానిన్న
బటట్లాబటట్లాగా కరుచ్చుకకుంట, “స…అతాత్తు…వాడిని ఒకసారి నాక ఇవవ్వువే…నీకకుంట కసగా
దెకుంగికుంచుకకుంట…మ..మ..” అకుంట ఆయాసపడిపోసాగికుంద. ఇకక్కుడ కవిత వాడి పసుకడుకి
తటట్టుకోలేక, వాడిమీద సాకుంతకుం వాలపోయి, వాడి పెదలు అకుందకొని కొరికేయసాగికుంద. వాడు
ఆమె సస్థనాలమీద చేతలను, ఆమె పర్రలపై వేస పసకసాగాడు. వాడు అలా పసుకతకుంట, ఆమె
తన నడుమును ఎగరేసత్తు, వాడిద దకుంచుకకుంట, ఆయాసకుంత వగరచ్చుసాగికుంద. కికుంద ఆమె
కముల్మడ, పైన నాలుకత ఆమె కెలుకడ, మెతత్తుగా తన ఛాతీకి తాకతనన్న ఆమె సస్థనాల
తాకిడ, చేతలోట్లా మెతత్తుగా నలుగుతనన్న ఆమె పరుదలూ వాడిని కెకట్లామకక్సీ కి తీసుకపోయాయి.
దకుంత వాడు కూడా కికుంద నుకుండి కముల్మత, ఆయాసపడిపోత, చివరగా తన రసాలన్న ఆమె
పువవ్వులోకి పచికరీ చేసేసాడు. వాడి రసకుం వెచచ్చుగా తన పువవ్వులోకి పోతకుంట, కవిత కూడా
తతృపత్తుత కూడిన అలసటత, వాడి మీదక వాలపోయి, గటిట్టుగా కౌగిలకుంచుకకుంద. వాడు ఆమెని
ఇకుంకసత్తు గటిట్టుగా అదముకొని, నమల్మదగా ఆమె వీపును నిమురుత ఉకుండిపోయాడు. రవళకి
కూడా పరిత్తుగా ఆరాగ్గుజకుం అయిపోవడకుంత, నీరసకుంగా అలాగే కిటిక ఊచలు పటట్టుకొని
వాలపోయికుంద.
రకుండు నిమిషాల తరువాత రవి తన చేతలను ఆమె వీపు మీద నుకుండి పర్రల మీదక తెచిచ్చు,
నమల్మదగా వేళళ్ళాత మసాజ్ చేయసాగాడు. అపప్పుటికి ఆయాసకుం నుకుండి తేరుకనన్న కవిత వాడి
మెడ ఒకుంపు మీద ముదద్దే పెడుత, “ఏకుంట, మళళ్ళా మసాజ్ మొదలెటట్టువ!? ఇకుంక నీ దూల
తీరలేద!?” అకుంద. వాడు ఆమె పరుదలను అలాగే మసాజ్ చేసత్తు, “తీరికుందో లేదో నువేవ్వు
చూడొచుచ్చుగా..” అనాన్నడు. ఆమెకి చూసే పనిలేకకుండా, వాడి అకుంగకుం మళళ్ళా లేచి ఆమె పువవ్వుకి
గుచుచ్చుకోసాగికుంద. అద అలా గుచుచ్చుకోగానే, ఆమె గబుకక్కున వాడి మీదనుకుండి లేచి, పకక్కుకి
వాలపోయి, వెలట్లాకిలా పడుకకుంట, “మ..ఇక పనేకుం లేద దనికి…ఇక నా వలట్లా కద బాబ…
దనిన్న పడుకోబెటట్టు.” అకుంద. “దనిన్న పడుకోబెటట్టుడకుం నీ చేతలోనే ఉకుంద.” అనాన్నడు వాడు
ఆమెవైపుక తరుగుత. “అబాబ!” అకుంద ఆమె గోముగా విసుకక్కుకుంట. “తపప్పుద ఆకుంట..” అని
వాడు కూడా గోముగా అకుంట, వెలట్లాకిలా పడుకనాన్నడు. “హుమ…ఇక వాయికుంచుకోవడకుం
నావలట్లా కద గానీ….” అకుంట, వాడి వైపుక తరిగి వాడి అకుంగానిన్న తన చేతలోకి తీసుకొని
ఆడికుంచసాగికుంద. బయటనుకుండి చూసుత్తునన్న రవళ, “నీవలట్లా కకపోతే నాక అపప్పుజెపొప్పుచుచ్చుగా…”
అనుకకుంద కసగా. ఆ కసతనే అనుకోకకుండా కిటిక తలుపును గటిట్టుగా కొటట్టుసకుంద. ఆ చపుప్పుడుక
ఉలకిక్కుపడి లోపల ఉనన్న ఇదద్దేర కిటిక వైపుక చూసారు.
అయితే అకక్కుడ చీకటిగా ఉకుండడకుంత ఎవరో తెలయలేద వాళళ్ళాకి. వాళళ్ళా తనని చూడడకుం
గమనికుంచి, గబుకక్కున అకక్కుడనుకుండి పారిపోయికుంద రవళ. హతాసురాలై అలాగే
కూరుచ్చుకుండిపోయికుంద కవిత. “ఆకుంట…ఆకుంట..” అకుంట ఆమె భుజాలు పటిట్టు కదపాడు రవి.
ఆమె తేరుకొని, “అమోల్మ! దొరికిపోయాకుంరా, అకుందరిక ఈ విషయకుం తెలసపోతకుంద,
ఇపుప్పుడెలా!” అకుంద పాలపోయిన మొహకుంత. అతనిలోనూ భయకుం ప్రవేశికుంచడకుంత ఏకుం
చేయాలో తెలీక అలాగే ఉకుండిపోయాడు. అకుంతలో ఎవరో తలుపు కొటిట్టున శబబకుం వినిపకుంచికుంద.
కవిత ఉలకిక్కుపడి రవి వైపు చూసకుంద. అతను భయకుంభయకుంగా తలుపు వైపు చూసాడు.
“ఎ..ఎవరై ఉకుంటర!?” అకుంద కవిత తడబడుత. అకుంతలో మళళ్ళా తలుపు శబబకుం అయివ్యకుంద.
రవి ఆమె వైపు చూసకుంద. ఇక ఏదైతే అద అయివ్యకుందనుకొని, కవిత రవిత “పోయి తలుపు
తయివ్య. ఏకుం జరుగుతకుందో చూదద్దేకుం..” అకుంద పకక్కునే పడి ఉనన్న నైట తీసుకకుంట. రవి గబుకక్కున
పకక్కునే చేతకి దొరికిన టవల కటట్టుకొని, పోయి తలుపు తీసాడు. బయట ప్రమీల, రమష్ నిలబడి
ఉనాన్నరు.
అతను తలుపు తీయగానే దదపు అతనిన్న నటట్టుకకుంట లోపలకి వచేచ్చుసారు ఇదద్దేర. లోపలకి
రాగానే, “తలుపు వేసేయ..” అకుంద ప్రమీల రహసవ్యకుంగా. రమష్ గబగబా తలట్లా దగగ్గురకి వెళళ్ళాడు.
అపప్పుటికే ఆమె నైట వేసుకొని కూరచ్చుని ఉకుంద. రమష్ ఆమె పకక్కునే కూరచ్చుని, “రాజీ కిటిక లోకుంచి
మొతత్తుకుం చూసేసకుందమల్మ..” అనాన్నడు. అపుప్పుడు అరబమయికుంద ఆమెకి, తమని చూసకుంద రవళ
అని. అదమట అతనిత చెపప్పుకుంద. “మొతాత్తునికి దొరికిపోయాకుం, ఇపుప్పుడేకుం చేదద్దేకుం?” అడిగికుంద
ప్రమీల. అపప్పుటికి షాక నుకుండి పరిత్తుగా తేరుకకుంద కవిత. “మ…మరేకుం ఫరవాలేద. తాము
చూసన విషయకుం వాళళ్ళా ఎవరిక చెపప్పురులే..” అకుంద కవిత. “అదకుంట, చెపప్పుకకుండా ఎలా
ఉకుంటర!?” అకుంద ప్రమీల. “ఎలా చెబుతారే!? ఈ టైమ లో అసలు మన గద దగగ్గురక
ఎకుందక వచాచ్చుర అని అడగరా?” అకుంద కవిత.

ప్రమీల నిజమ అనన్నటట్టు తల ఊపకుంద. “మహా అయితే, ననూన్న నినూన్న అదోలా చూసాత్తురు ఇదద్దేర.
అదకూడా తపప్పుకుంచుకోవాలకుంట ఒకట మరగ్గుకుం.” అకుంద కవిత. “ఏకుంటమల్మ?” అడిగాడు రమష్.
కవిత నవివ్వు, “రవళని రవిగాడు కసత్తు లైన్ లో పెటట్టుడు. నువవ్వు కూడా రాజీని లైన్ లో
పెటట్టువనుకో…” అని కవిత అకుంట ఉకుండగా, ప్రమీల “మ..వాడు ఆల రడ దనిన్న లైన్ లో
పెటట్టుసనటట్టు...” అకుంద నవవ్వుత. కవిత “అవనా!” అనన్నటట్టు రమష్ వైపు చూసకుంద. వాడు సగుగ్గుత
నవవ్వుత తల దకుంచుకనాన్నడు. అద చూస కవిత నిటట్టురిచ్చు, “వీళళ్ళాని వదలతే, చుటట్టు ఎవరినీ
మిగలకకుండా వాయికుంచేసేటటట్టు ఉనాన్నరు.” అని నిటట్టురిచ్చు, “సరే, ఎలానూ వాళళ్ళా లైన్ లోనే
ఉనాన్నరు కబటిట్టు, బాగా రచచ్చుగొటిట్టు, టైకుం చూసుకొని, మ ముకుంద వాయికుంచేయకుండి. ఇక అలా పడి
ఉకుంటరు.” అకుంద. అద వినగానే “గుడ్ ఐడియా..” అనాన్నరు అకుందర. కవిత పలట్లాలవైపు చూస,
“మ ఇదద్దేరిక బాగా దూలెకక్కువ కబటిట్టు, మీక మత పని సులువైపోయికుంద. వాళళ్ళా ఇకుంక
పలట్లాలు కబటిట్టు, కసత్తు సునిన్నతకుంగా డల చేయకుండి.” అకుంద కవిత. “అలాగే ఆకుంట, కనీ
సునిన్నతకుంగా డల చేయడమకుంట ఎలా!?” అనాన్నడు రవి. “అవనమల్మ, ఎలా!?” అనాన్నడు రమష్
కూడా. కవిత నిటట్టురిచ్చు, ప్రమీలత “ఒకక్కుసారి మన పెళళ్ళాకి ముకుంద ఎలా ఉనాన్నమో,
మనసకకుంగా అలా తయారవదమ, పాపకుం పలట్లాలక ట్రైనికుంగ్ ఇవావ్వుల కద..” అకుంద నవవ్వుత.
ప్రమీల “నేను రడ..” అకుంద ఉతాక్సీహకుంగా. వాళళ్ళా మటలు విని పలట్లాలు ఇదద్దేర ఎగెకగ్జైటికుంగ్ గా
నవావ్వురు. కవిత ప్రమీలత, “అయితే వాడిని పకక్కు గదకి తీసుకపోయి ట్రైనికుంగ్ మొదలెటట్టు..”
అకుంద. రమష్ వెకుంటనే “వదద్దేమల్మ, ఇకక్కుడే ఉకుంటకుం. మధవ్యలో ఏదైనా డౌట్ ఉకుంట, మీరు ఒకరికి
ఒకరు హెలప్పు గా ఉకుంటరు కద..” అనాన్నడు రమష్. రవి కూడా వెకుంటనే ప్రమీలత
“అవనమల్మ…” అనాన్నడు. కవిత, ప్రమీల ఒకరినొకరు ఇబబకుందగా చూసుకనాన్నరు.
“చెపప్పుమల్మ…” అనాన్నరు ఇదద్దేర ఒకేసారి. “ఒరేయ! మన ఇదద్దేరి మధవ్య రహసావ్యలు లేనకుంత
మత్రాన, నీ కళళ్ళాముకుంద వాడిత ఎలా కలకగలను చెపప్పు..” అకుంద ప్రమీల రవిత.
“అవనురా, చాలా ఇబబకుందగా ఉకుంటకుంద.” అకుంద కవిత. ఇక చేసేదలేక, “సరే అయితే..”
అనాన్నరు ఇదద్దేర. “ఇక మీదట గదలో ఉనన్నపుప్పుడు తలుపులే కద, కిటికలు కూడా వేసేయాలనన్న
విషయకుం గురుత్తుపెటట్టుకోకుండి.” అకుంద కవిత బయటకి వెళత్తునన్న జకుంటత. వాళళ్ళా సగుగ్గుగా
నవవ్వుకకుంట తమ గదకి పోయారు.

ఇక బయట ఏకుం జరుగుతకుందో చూదద్దేకుం.

తనని కవితా వాళళ్ళా చూడగానే, గబుకక్కున అకక్కుడనుకుండి పరుగెతత్తు, మెటట్లా వైపుక వెళళ్ళాపోయి,
చీకటిలో నకిక్కుకుంద రవళ. ఆమె పరుగెతత్తుడకుంత, ప్రమీల గద దగగ్గుర ఉనన్న రాజీ గబుకక్కున వెనకిక్కు
తరిగికుంద. అలా తరగడకుంలో అకక్కుడే ఉనన్న చినన్న డబాబలాకుంటిద ఆమె చేతకి తగిల, కికుంద పడికుంద.
దకుంత ఆమె కకుంగారుగా మళళ్ళా కిటిక వైపు చూసకుంద. సరిగాగ్గు అపుప్పుడే రమష్ ఆమెని చూసాడు.
దకుంత ఆమె కకుంగారుగా రవళ వైపుక పరుగెతత్తు, ఆమెత పాట చీకటట్లా దకకుంద. కొదద్దేసేపటి
తరవాత ప్రమీల, రమష్ లు కవిత గదలోకి వెళళ్ళాడకుం చూసారు. వాళళ్ళా లోపలకి వెళళ్ళా తలుపు
వేయగానే, రాజీ రవళత, “పదవే..మనకుం టకుంక పైకి పోదకుం..” అకుంద గుసగుసలాడుత.
ఇదద్దేర కలస టకుంక ఎకక్కుక, రాజీ తన గుకుండెల మీద చేయివేసుకొని, “అబాబ! వాళళ్ళా యవావ్వురకుం
చూసుత్తుకుంట, నాక ఫులుట్లాగా వేడెకిక్కుపోయికుంద…” అకుంద. “ఏకుం జరిగికుంద లోపల!?” అడిగికుంద
రవళ. రాజీ చెపప్పుడకుం ప్రారకుంభకుంచికుంద.

రమష్ ప్రమీల ఉనన్న గదలోకి పోయి, తలుపు వేస, వెనకిక్కు తరిగే సరికి, ప్రమీల పరుపుని, విరిగిన
మకుంచకుం మీద నుకుండి పకక్కుకి లాగి, దనిపై దపప్పుటి సరుద్దేత కనిపకుంచికుంద. అకుంతక ముకుంద
ఆమె విపప్పున లకుంగా, జాకెట్, బ, పకుంటలు పకక్కునే పడి ఉనాన్నయి. ఆమె ఒకుంటిమీద చీరమతమ
చుటట్టుకకుంద అని గ్రహకుంచగానే, రమష్ రడ అయిపోయాడు. తన బాకక్సీర తీసేస, ఆమె దగగ్గురకి
వసుత్తుకుంట, నిగిడి ఉనన్న వాడి అకుంగానిన్న చూస, నవివ్వు “మ…ఈసారి ఏకుం విరగొగ్గుడతావ బాబ!?”
అకుంద కొకుంటెగా. “సరే అయితే…ఈసారి ఏద విరగకకుండా నువవ్వు ప్రయతన్నకుంచు…” అకుంట
పరుపు మీద వెలట్లాకిలా పడుకనాన్నడు. సరిగాగ్గు అపుప్పుడే రాజీ కిటిక దగగ్గురకి చేరుకకుంద. కిటిక
తలుపును కొదద్దేగా తెరిచి, లోపలకి చూసేసరికి, రమష్ వెలట్లాకిలా పడుకొని ఉకుండడకుంత, అతని
అకుంగకుం పైకి చూసత్తు చినన్నగా ఊగుతకుంద. దనిన్న చూడగానే, “అమోల్మ! బావద పెదద్దేద. అద
అసలు తన లోపలకి దూరుతకుంద!” అనుకకుంద ఆమె. అలా అనుకకుంట ఉకుండగానే ఆమె
తడల మధవ్య సనన్నగా దరద మొదలయివ్యకుంద.

అకుంతలోనే ప్రమీల తన వకుంటికి చుటట్టుకనన్న చీరను తీసేస, పకక్కున పడేస, అతని పకక్కున కూరచ్చుని,
“దనిత ప్రయతన్నకుంచనూ! నా పువవ్వుతనా, లేక…” అకుంట చినన్నగా నవివ్వుకుంద. ఆమె అలా
అనగానే వాడిద మరికుంత ఎగిసపడికుంద. రాజీ “అమల్మ దొకుంగముకుండా! పువవ్వుత కకకుండా ఇక
దనిత చేసాత్తువే!?” అనుకకుంద కసగా. వాడు మోహకుంగా ప్రమీల మొహానిన్న చేతలోట్లాకి తీసుకొని,
“ఆకుంట, నువవ్వు దనిత చేసనా సవ్వురగ్గుమ ఆకుంట…” అనాన్నడు. ఆమె మోహకుంగా నవవ్వుత “మ…
అయితే నేను నీక సవ్వురగ్గుకుం చూపసాత్తును, నాక నువవ్వు చూపకుంచు.” అకుంట తన తడలు వాడి
తలవైపుక వచేచ్చుట,ట్టు వాడి పైకి ఎకిక్కుకుంద. అద చూసుత్తునన్న రాజీకి తటట్టుకోవడకుం కషట్టుమైపోతకుంద.
ఈలోగా ప్రమీల వాడి అకుంగకుంపై చినన్నగా ముదద్దేపెటిట్టుకుంద. వాడు “మ…ఆకుంట…” అకుంట, ఆమె
పువవ్వుమీద చినన్నగా కొరికడు. ఆమె “హుమ..” అకుంట వాడి అకుంగకుంపై తలును వెనకిక్కు లాగి,
గుకుండుమీద చినన్నగా ముదద్దేపెటిట్టుకుంద. అద చూసన రాజీ, “బావద పువవ్వులో పటట్టుకపోతేనేకుం!?
నోటిలో పడుతకుందగా…” అనుకకుంట, లకుంగాలో చెయివ్యపెటిట్టు తన పువవ్వును నలుపుకకుంట
చూడసాగికుంద. ప్రమీల అలా వాడి గుకుండుమీద ముదద్దేపెటిట్టు, పైన నాలుకత మసాజ్
చేయసాగికుంద. ఆమె అలా చేసుత్తుకుంట, వాడి నరాలు మెలతరిగిపోతనన్నటట్టు అయివ్య, అమె పువవ్వుమీద
కసగా ముదద్దేలుపెటట్టుసాగాడు. వాడి వేడి ముదద్దేలు తన పువవ్వుని తాకతకుంట, ఆ సుఖానికి ఆమె
“స..స..” అకుంట, వాడి అకుంగానిన్న చినన్నగా తన పెదవలత నొకక్కుసాగికుంద. “ఆహ…ఆకుంట…”
అకుంట వాడు తన నాలుకత ఆమె పరమల్మలు విడదసాడు. ఆ తాకిడికి ఆమె
“స..అబాబ..చకుంపసుత్తునాన్నవ్ కదరా…” అని గొణుకత, వాడి అకుంగానిన్న నోటిలోకి దోపుకొని,
లోపలక దకుంచుకకుంద. అద చూసుత్తునన్న రాజీకి గొకుంత తడారిపోతకుండగా, “అమోల్మ! నా బావద
మొతత్తుకుం తనేసుత్తుకుంద ఈ దొకుంగ లకుంజ..” అనుకకుంట, కికుంద పుడుతనన్న వేడికి తటట్టుకోలేక, తన
లకుంగా పైకెతత్తు, పకుంట సకుందలోకుంచి, తన వేలని పువవ్వులోకి నటట్టుకకుంట, నిటట్టురచ్చుసాగికుంద.
ప్రమీల నోటిలో తన అకుంగకుం వెచచ్చుదనానిన్న అనుభవిసత్తు ఉకుంట, వాడికి దూల నషాలానికి
అకుంటకనన్నటట్టు ఉకుంద.

“ఆకుంట, అలాగే చీక ఆకుంట..కసగా చీక…” అకుంట, ఆమె పువవ్వులోకి తన నాలుకను తస

కెలకసాగాడు. ఆమె “మ..మ..” అని కొటట్టుకకుంట, తన తలను పైక కికుందక కదపుత వాడి
అకుంగానిన్న గొకుంతవరకూ దకుంపుకొని ఆయాసపడిపోతకుంద. వాడు ఆమె పర్రలపై చేతలువేస,
ఆమెని కసగా అదముకకుంట మరీ ఆమె తేనలను బయటకి చిలుకత తీయసాగాడు. వాడి
అకుంగానిన్న దకుంచుకకుంటనన్న ప్రమీలక ఊపరిఅకుందడకుం లేద. దకుంత ఒకక్కుక్షణకుం బయటక తీస,
ఆయాసానిన్న అణుచుకొని, “ఏకుం వేస పెకుంచావరా బాబ…పకలో పటట్టుదూ, నోటిలో
పటట్టుదూ…నేను కబటిట్టు సరిపోయికుంద. అద ఏ కనన్నపలోట్లా అయితే దని పక చిరిగిపోయి
ఉకుండేద..” అకుంద. అద వికుంటనన్న రాజీ మరికుంత కసగా తన పువవ్వుని కెలుకక్కుకుంట,
“మ..ఒకక్కుసారి వాడిని నాక వదల చూడవే…నాద చిరిగిపోతకుందో, వాడిద విరిగిపోతకుందో
తేలపోతకుంద..” అనుకకుంద కసగా. అకుంతలో రమష్ ఆమె పువవ్వును నాకడకుం ఆప, “అబాబ!
మధవ్యలో ఆపక ఆకుంట…చీక..చీక..సమల్మగా ఉకుంద.” అనాన్నడు. “అబాబ! నీక సమల్మగానే
ఉకుంటకుంద. నేనే ఊపరిఅకుందక చచిచ్చుపోతనాన్నను.” అకుంట గబుకక్కున లేచి, మమూలు పొజిషన్
కి వచేచ్చుసకుంద. వాడు ఆమెని తన మీదకి లాకొక్కుని, “పీట్లాజ్ ఆకుంట..” అని ఆమె మొహమకుంతా
ముదద్దేలు పెడుత, “నువవ్వు చీకత ఉకుంట సవ్వురగ్గుకుంలో ఉనన్నటట్టు
ఉకుంద..పీట్లాజ్..పీట్లాజ్..చీకవా..చీకవా..” అకుంట కసెకిక్కుపోతనాన్నడు. వాడి ముదద్దేల ప్రవాహానిన్న
ఎకుంజాయ చేసత్తు, “నా వలట్లాకద. ఇకుందక నీ మరదలని గోకవ కద , దనిన్న అడుగు, బాగా
చీకి పెడుతకుంద.” అకుంట వాడి పెదలు అకుందకొని కొరకసాగికుంద. ఆమె అలా అనగానే రాజీ,
“స…స..ఒకక్కుసారి నాక వదలవే…వాడికి ఏకుం చూపకుంచాలో అద చూపసాత్తునూ..” అకుంట
మరికుంత కసెకిక్కుపోసాగికుంద. ప్రమీల వాడి పెదలు కొరుకతనే వాడి మీదక ఎకేక్కుస, వాడి
అకుంగానిన్న అకుందకొని తన పువవ్వు దగగ్గుర పెటట్టుకొని, “ఇక నా దెకుంగుడు పవర చూడు..” అకుంట
కసుకక్కున లోపలకి దకుంచుకకుంద. ఆమె దకుంపుకనన్న వేగానికి వాడు “అవ్..” అని అరిచాడు. ఆ
అరుపు విని రాజీ, “అమోల్మ! ఇద నా బావద విరిచి, లోపల పెటట్టుసుకనేటట్టు ఉకుంద…
దెయవ్యకుం..దెయవ్యకుం…” అని తటట్టుకకుంటనే, కసగా కొటట్టుకకుంటకుంద. ప్రమీల “ఈ ఒకక్కు దెబబకే
అలా అరిసేత్తు ఎలా! నువవ్వు ఎనిన్న దెబబలు కొటట్టులేద ననూన్న..” అకుంట కసగా ఊగసాగికుంద. అలా
ఊగడకుంలో ఇదద్దేరి మొతత్తులూ తగులుకకుంటనన్నపుప్పుడు “తపక…తపక..” అని శబబకుం వసుత్తుకుంద. ఆ
శబాబనికి ఇకక్కుడ రమష్ క, బయట రాజీకి ఇదద్దేరిక సమనకుంగా కైపెకిక్కుపోతకుంద. రమష్
“ష్..ఆకుంట..” అకుంట ఆమె పర్రలపై చేతలు వేస కసగా పసక సాగాడు, ఆమె దెకుంగుడుకి
ఊగిపోతనన్న ఆమె సళళ్ళాని నోటిత అకుందకోడానికి ప్రయతన్నసత్తు. అద చూస ఆమె తన సళళ్ళాను
వాడి నోటికి అకుందకుంచినటట్టు అకుందకుంచి, మళళ్ళా పైకి లేసత్తు వాడిని టజ్ చేసత్తు, ఇకుంకసత్తు కసగా
కమల్మసాగికుంద. వాడు కూడా తన మొహానిన్న పైకెతత్తుత ఆమె ముచిచ్చుకలను దొరికినపుప్పుడలాట్లా
పెదలత పటిట్టు లాగుత, కికుంద నుకుండి ఎదరతత్తులు ఇవవ్వుసాగాడు. దెకుంగత ప్రమీల
ఆయాసకుంత ఒగరుసుత్తుకుంద. కొటట్టుకకుంట రాజీ ఆయాసపడిపోతకుంద. ఆమె దెకుంగుడుకి రమష్
ఆయాసపడిపోతనాన్నడు. గద లోపలా, బయట వాళళ్ళా నిటట్టురుప్పులత వాతావరణకుం
వేడెకిక్కుపోతకుంద. ప్రమీల తన తడలను దగగ్గురక బిగికుంచి, వాడి అకుంగకుంపై మరికుంత వతత్తుడిని ఇసత్తు,
ఇసత్తు సడెన్ గా లూజ్ చేయగానే, వాడు ఒకక్కుసారిగా రిలాకక్సీ అయివ్య, “స..స..” అకుంట వేడిగా
తన రసానిన్న కకేక్కుసాడు. ఆమె కూడా “స..” అని, వాడి పైకి వాలపోయి, “ఎలా ఉకుంద నా
దెకుంగుడ!?” అకుంద వాడి బుగగ్గులు నాకత. “అబాబ! నువవ్వు దెకుంగికుంచుకనాన్న, దెకుంగినా…ఎలా
ఉనాన్న కసగా ఉకుంటవ ఆకుంట..” అనాన్నడు వాడు ఆమె వీపుపై చేయివేస గటిట్టుగా అదముకకుంట.
ఆమె “మ..” అకుంట వాడి పెదలపై ముదద్దేపెటిట్టు, “కనీ నాక ఒకట బెకుంగ పటట్టుకకుందరా..”
అకుంద. “ఏకుంటి ఆకుంట?” అనాన్నడు వాడు తన చేతలను ఆమె పర్రలపైకి జరిప.

ఆమె వాడు జుటట్టును తన వేళళ్ళాత సవరిసత్తు, “ఇకక్కుడ కబటిట్టు సరిపోయికుంద. అద మన ఊరికి

వెళళ్ళాక, రోజూ నీ దెబబ ఉకుండద కద, ఎలా అని బెకుంగ పటట్టుకకుంద.” అకుంద. వాడు ఆమె
పర్రలను చినన్నగా నొకక్కుత, “దకుందకుం ఉకుంద ఆకుంట…రోజూ కలేజ్ అయావ్యక, మీ ఇకుంటికి
వసాత్తునుగా.” అనాన్నడు. “మ..వచీచ్చు!?” అకుంద ఆమె కొకుంటెగా నవవ్వుత. “నీ తీపులు
అణిగేటట్టుగా..” అకుంట, కసగా ఆమె పర్రలు పసుకత, “నినున్న దెకుంగుతాను, సరేనా!”
అనాన్నడు. అలా అకుంట ఉకుండగానే వాడిద మళళ్ళా రడ అయిపోయి ఆమె తడలక
గుచుచ్చుకోసాగికుంద. అలా గుచుచ్చుకోగానే ఆమె, “మ..మళళ్ళా దెకుంగడానికి రడ అయిపోయావా!?”
అకుంద మురిపెకుంగా వాడి కికుంద పెదవిని కొరికి. “నువవ్వు పకక్కున ఉకుంట, అద 24గకుంటలూ రడగానే
ఉకుంటకుంద అనాన్నడు వాడు ఆమె కొరుకడుకి జవాబు ఇసత్తు. “అకుంట ATM లా ATF
అనన్నమట.” అకుంద ఆమె నవవ్వుత. “అకుంట!?” అనాన్నడు వాడు. ఆమె వాడిమీదక ఒరిగిపోయి,
వాడి చెవిలో గుసగుసగా “ఎనీ టైకుం ఫక..” అకుంద. రాజీకి ఆమె ఏకుం అకుందో వినబడలేద. ఏకుం
అని ఉకుంటకుంద అని ఆలోచిసత్తు ఉకుండగా, పకక్కు గద దగగ్గుర రవళ చేసన శబబకుం వినబడికుంద.
కకుంగారుగా తరుగుతకుంట, అకక్కుడ ఉనన్న డబాబ ఒకటి కికుంద పడికుంద. మరికుంత కకుంగారుగా మళళ్ళా
కిటిక వైపుక చూసేసరికి, అపప్పుటికే రమష్ ఆమెని చూసేసాడు. కిటిక లోకుంచి సనన్నగా వెలుతరు
ఆమెపై పడుత ఉకుండడకుంత, ఆమెని గురుత్తుపటట్టుసాడు. దకుంత రాజీ కకుంగారుగా పరుగెతత్తు, రవళ
పకక్కున చీకటట్లా దకక్కుకుంద.

అకక్కుడ వరకూ చెపప్పున తరువాత, రాజీ ఒకసారి గటిట్టుగా ఊపరిపీలుచ్చుకొని, “అద చూసుత్తుకుంట,
దనిన్న తసేస, బావ మీదక ఎకిక్కుపోవాలనన్నకుంత కస వచేచ్చుసకుంద నాకూ..” అకుంద. రవళ భారకుంగా
నిటట్టురిచ్చు, “నాక కూడా రవి గాడిద లోపల పెటట్టుసుకోవాలని కసగా ఉకుంద..” అకుంద, లోపల
జరిగికుంద చెపప్పు. “మ..ఎలాగైనా సరే, వాళళ్ళా ఊరు వెళళ్ళాపోయేలోగా, మనకుం కనన్నరికకుం
చేయికుంచేసుకోవాల. కనీ ఆకుంటలు ఉకుండగా వాళళ్ళా అసలు మనలన్న పటిట్టుకుంచుకకుంటరకుంటవా!?”
అకుంద. “జాగ్రతత్తుగా పధకకుం వేసుకొని మరీ రచచ్చుగొడదకుం వాళళ్ళాని. అయితే ఆ టైకుంలో వాళళ్ళా
పకక్కున ఆకుంటలు లేకకుండా చూడాల. సరేనా!” అకుంద రాజీ. సరే అని తలఊపకుంద రవళ. “సరే,
ఇక పోయి పడుకకుందకుం. రేపు లేచేటపప్పుటికి ఫ్రెష్ గా కనిపకుంచాల కద వాళళ్ళాకి.” అని నవివ్వుకుంద
రాజీ. రవళ కూడా నవవ్వుత పైకి లేచికుంద. ఆ తరువాత ఇదద్దేర తమ గదకిపోయి పడుకనాన్నరు.
ప్రమీల రమష్ ని తీసుకొని తన గదకి వెళళ్ళా, తలుప, కిటికలూ అనీన్న జాగ్రతత్తుగా బోలట్టు పెటట్టుస,
పోయి పరుపుమీద కూరచ్చుని, రమష్ త “మ..రారా..” అకుంద. వాడు వచిచ్చు ఆమె ఒళళ్ళా తలపెటిట్టు
పడుకనాన్నడు. ఆమె వాడి జుటట్టుని వేళళ్ళాత దవవ్వుత, “మ…అయితే తకుందరలోనే ఒక
కనన్నపలట్లాకి సీల ఓపెన్ చేసాత్తువనన్నమట.” అకుంద నవవ్వుత. “ఏదో గురువగారి దయ.” అనాన్నడు
వాడ నవేవ్వుసత్తు. “గురువగారేకుంట!?” అకుంద ఆమె ఆశచ్చురవ్యకుంగా.

“మ..మరీ!? నువవ్వు ఇపుప్పుడు నాక ట్రైనికుంగ్ ఇసుత్తునన్న గురువే కద!” అనాన్నడు. “మ..అలాగా..”
అని నవేవ్వుసకుంద ఆమె. వాడు తన చేతలను పైకెతత్తు, ఆమె సస్థనాలత ఆడుకకుంట, “అయినా ఈ
ట్రైనికుంగ్ ఎకుందక ఆకుంట? రాజీ ఆల మోసట్టు లైన్ లోకి వచిచ్చునటట్టుగా…” అనాన్నడు. “మ…అలా
వచిచ్చునటట్టు కనిపసాత్తురు అమల్మయిలు. ఒకసారి నినున్న చూస వేడెకిక్కుపోయినకుంత మత్రాన,
పడిపోయారని అనుకోక.” అకుంద ఆమె. “అవనా!” అనాన్నడు వాడు ఆశచ్చురవ్యకుంగా. “అవను! నా
లాకుంటి వాళళ్ళా అల రడ అనీన్న అనుభవికుంచేస ఉకుంటరు కబటట్టు, సెకక్సీ ఒకక్కుట ముఖావ్యవసరకుం. కనీ
రాజీ లాకుంటి పలట్లాలకి సెకక్సీ కి ముకుంద చాలా కవాల.” అకుంద. ఆమె చెపప్పుద చాలా ఇకుంట్రెసట్టుకుంగ్
గా అనిపకుంచి, చపుప్పున లేచి, ఆమె ముకుంద బాసకుంపటట్టు వేసుకొని కూరుచ్చునాన్నడు. అద చూస ఆమె
నవివ్వు, “ఇద బుదద్దేమకుంతడైన శిషవ్యడి లక్షణకుం.” అకుంద ఆమె నవవ్వుత. వాడు మతకుం
ఉతక్సీకతను ఆపుకోలేక, “పీట్లాజ్…తకుందరగా చెపుప్పు ఆకుంట…” అనాన్నడు. “ప్రతీ ఆడపలట్లాక నచేచ్చు
విషయాలూ, నచచ్చుని విషయాలూ కొనిన్న ఉకుంటయి. అయితే అవి అమల్మయిని బటిట్టు మరిపోత
ఉకుంటయి. ముకుందగా అవి కనిపెటట్టుల.” అకుంద. “ఎలా!” అనాన్నడు వాడు. “ఎలానో తరవాత
చెబుతాను. ముకుందగా గురుత్తు పెటట్టుకోవాలక్సీకుంద ఏమిటకుంట, ఎటిట్టు పరిసస్థతలోట్లానూ
తకుందరపడకూడద. నువవ్వు ఎకుంత కూల గా ఉకుంట, అమల్మయి నీ విషయకుంలో అకుంత హాట్ గా
మరిపోతకుంద.” అకుంద. ఆమె అలా చెబుతకుంట, రమష్ కి కూడా హాట్ గా అయిపోతనన్నటట్టు
ఉకుంద. వాడి మొహకుం చూస, “చెపాప్పుగా! ఇలా ఊరకే వేడెకిక్కుపోకూడదనీ….” అకుంద కొకుంటెగా
నవవ్వుత. “అబాబ! మరలా ఆకుంట!?” అనాన్నడు. “సరే, ఒకపని చేదద్దేకుం. నేను పదెద్దేనిమిదళళ్ళా
కనన్నపలట్లాని అనుకో. మన ఇదద్దేరిమధవ్య కసత్తు చనువకుంద. ననున్న జాగ్రతత్తుగా లైన్ లో పెటట్టుడానికి ట్రై
చెయ.” అకుంద. ఆమె చెపప్పుకుంద వినగానే “ఆకుంట!” అనాన్నడు సకుంభ్రమకుంగా. “మ…ఆకుంట కద,
ప్రమీ అని పలువ.” అకుంద ఆమె చిలపగా. వాడిలో సనన్నటి ఎగెకగ్జైట్ మెకుంట్ మొదలవవ్వుత
ఉకుండగా, “ప్రమీ…” అనాన్నడు ప్రేమగా. వాడు అలా పలవగానే ఎకుందకో ఆమెకి సగుగ్గుగా
అనిపకుంచి, తల దకుంచుకొని నవవ్వుకకుంద. ఆమె అలా సగుగ్గుత నవవ్వుత ఉకుంట, వాడికి ఆమెలో
ఆకుంట కకకుండా, ఒక పదెద్దేనిమిదళళ్ళా అమల్మయే కనిపకుంచసాగికుంద. దకుంత మెలట్లాగా లేచి, ఆమె
పకక్కున కూరుచ్చునాన్నడు. ఆమె కళళ్ళాను మతమ తపప్పు, అతనిన్న చూస, గబుకక్కున మళళ్ళా కళళ్ళా
తపప్పుసకుంద. వాడికి తరవాత ఎలా ప్రొసీడ్ అవావ్వులో అరబకుంగాక, టకుంక పై తనక, రాజీకి మధవ్యన
విషయాలు గురుత్తుతెచుచ్చుకనాన్నడు. అకుంతా గురత్తుచిచ్చున తరవాత, నమల్మదగా ఆమె వెనకక చేయి
పోనిచిచ్చు, నడుము చుటట్టు చేయివేసాడు. ఆమె ఉలకిక్కుపడి, “ఏయ! చెయివ్య తయ..” అకుంద. వాడు
ఆమె నడుము మడత మీద రాసత్తు, “వేసేత్తు ఏమయికుందమల్మ!” అనాన్నడు గోముగా. ఆమె చినన్నగా
మెలకలు తరుగుత, “నాక అదోలా ఉకుంద బావా..” అకుంద. ఆమె బావా అనగానే వాడికి ఆమె
విపరీతకుంగా ముదొద్దేచేచ్చుసకుంద. ఇక ఆపుకోలేక, “ప్రమీ…” అకుంట, ఆమెని గబుకక్కున తనవైపుక
తపుప్పుకొని, ఆమె పెదవలను అకుందకోబోయాడు. ఆమె గిలగిలా కొటట్టుకకుంట, “మ..మ..”
అకుంటకుంద తన పెదవలు అతనికి దొరకకకుండా, తలను అటఇట తపుప్పుత. వాడు
ఆవేశపడిపోత, “ప్రమీ..పీట్లాజ్..ఒకక్కు ముదద్దే..” అకుంట ఆమె తలను రకుండు చేతలత గటిట్టుగా
పటట్టుకొని, ముదద్దే పెటట్టుబోయాడు. ఆమె అతని చేతలను తీసేయడానికి విశవ్వుప్రయతన్నకుం చేసత్తు,
“వదద్దే బావా..పీట్లాజ్…కొదద్దేసేపు మటట్లాడుకకుందకుం..వదలు..” అకుంద. “నీ పెదలను చూసేత్తు
ఆగాలనిపకుంచడకుం లేద. ముదొద్దేసుత్తునాన్నవ్ ప్రమీ…” అకుంట తన పెదవలను ఆమె పెదవలక
తాకికుంచాడు. ఇక ఆమెక వాడిని ఎలా ఆపాలో అరబకుంగాక, లాగి గూబ మీద ఒకక్కుటి కొటిట్టుకుంద.

వాడు ఒకక్కుసారిగా షాక అయివ్య, చపుప్పున ఆమెని వదలేసాడు. అపుప్పుడు సప్పుతృహ లోకి వచాచ్చురు
ఇదద్దేర. ప్రమీల వాడిని కొటిట్టునకుందక బాధపడుత, వాడి చెకుంపమీద నిమురుత, “సారీరా!
గటిట్టుగా తగిలకుంద!” అకుంద బాధగా. వాడికి అపప్పుటికే కళళ్ళాలో నీళళ్ళా తరిగిపోయాయి. కసత్తు
ఏడుపునికుండిన గొకుంతతనే, “మరి తగలద! అకుంత గటిట్టుగా కొటట్టుసాత్తువా!?” అనాన్నడు వాడు. ఆమె
చపుప్పున వాడిని తన ఒళళ్ళాకి లాకొక్కుని, “మరి వదూద్దే అనన్నపుప్పుడు మరదలపై అకుంత చనువ
చేయొచాచ్చు!” అకుంద. వాడికి విషయకుం సగకుం అరబమై, ఆమె ఒళళ్ళాకుంచి తల పైకెతత్తు చూసాడు.
“చెపాప్పుగా, ఆ వయసులో ఉనన్న అమల్మయిత అకుంత డైరకట్టు గా ప్రొసీడ్ అవవ్వుకూడద. అయితే
ఇలాగే బెడిసకొడుతకుంద. జాగ్రతత్తుగా వేడెకిక్కుకుంచి, ఆమె కదనలేని సస్థతకి తీసుకపోయాక, అపుప్పుడు
ఏకుం చేసాత్తువో చేసుకో..” అకుంద. ఇపుప్పుడు పరిత్తుగా అరబమయికుంద వాడికి. దకుంత ఆమె ఒళళ్ళాకుంచి
పైకి లేచి, ఆమె పకక్కున కూరచ్చుని, “సారీ ప్రమీ…” అనాన్నడు మమూలు మూడ్ లోకి వచేచ్చుస.
ఆమె కూడా మరదల కేరకట్టుర లోకి వచేచ్చుస, “కొటిట్టునకుందక నేనూ సారీ…” అకుంద ముభావకుంగా.
వాడు కొనిన్నక్షణాలు మౌనకుంగా ఉకుండి, “అయినా తపప్పుకుంతా నీద…” అనాన్నడు. “నాద? ఎలా!?”
అకుంద ఆమె ఆశచ్చురవ్యకుంగా. ఆమె వైపు ఒకసారి చూస, “వదద్దేలే, చెబితే మళళ్ళా కొడతావ్..” అకుంట,
పైకి లేవబోయాడు. ఆమె గబుకక్కున వాడి చెయివ్య పటట్టుకొని లాగుత, “అబాబ! చెపొప్పుచుచ్చుగా
బావా!” అకుంద గోముగా. వాడు ఏమీ చెపప్పుకకుండా, మళళ్ళా ఆమె పకక్కున కూరచ్చుని మౌనకుంగా
ఉకుండిపోయాడు. ఆమె వాడి చేతపై తన చెయివ్యవేస, “నువవ్వు ఏకుం అనాన్న కొటట్టునులే, చెపుప్పు..” అకుంద
లాలనగా. వాడు ఆమె వైపు చూస చినన్నగా నిటట్టురిచ్చు, “నీ పెదవలు మరీ అకుంత అకుందకుంగా ఉకుంట,
ఆ తపుప్పు నీద, నాద!?” అనాన్నడు అకక్కుసుగా. వాడి మటలక సగుగ్గుపడిపోత, “పో బావా
మరీనూ! అవేకుం అకుంత అకుందకుంగా ఉకుండవలే..” అకుంద. వాడు మళళ్ళా ఆమె వెనకక చేయి పోనిచిచ్చు,
ఆమె నడుమును తాకకకుండా జాగ్రతత్తు పడుత, “మ..మరీ అకుంత అకుందకుంగా సగుగ్గుపడాలా!”
అనాన్నడు. ఆమె కళళ్ళాతత్తు వాడి వైపు ఒకసారి చూస, కిసుకక్కున నవివ్వు, మళళ్ళా కళళ్ళా దకుంచుకకుంద.
“స..అబాబ!” అనాన్నడు వాడు. “ఇపుప్పుడేమయికుంద!?” అకుంద ఆమె తన మోచేతత్తు అతనిన్న పొడుసత్తు.
“మ..ముదద్దే పెడితే తడతావ, కొడతావ. మళళ్ళా ముదొద్దేచేచ్చుకుంత అకుందకుంగా నవవ్వుతావ.
చచిచ్చుపోతనాన్నను నీత. నా వలట్లాకద బాబ…నేను వెళళ్ళాపోతాను.” అకుంట మళళ్ళా పైకి
లేవబోయాడు. “అబాబ, కూరోచ్చు బావా!” అకుంట మళళ్ళా వాడి చేయి పటట్టుకొని లాగేసకుంద. ఆమె
అలా లాగగానే వాడు కవాలనే ఆమె ఒళళ్ళా పడి, క్షణకుంలో పావవకుంత ఆమె తడను ముదద్దేడి,
గబుకక్కున లేచి, పకక్కున కూరుచ్చునాన్నడు. వాడి పెదవలు తన తడను తాకగానే ఆమెకి
జివవ్వుమనడకుంత ఆమె అలాగే ఉకుండిపోయికుంద. ఈసారి తన చేతని మళళ్ళా వెనకిక్కు పోనిచిచ్చు, వేలత
అమె నడుము మడతమీద రాసత్తు, “అలా ఉకుండిపోయావే!” అనాన్నడు. “ఏకుం లేద…” అకుంద
ముభావకుంగా. “కదలే, ఏదో ఉకుంద..చెపొప్పుచుచ్చుగా…” అనాన్నడు అనాన్నడు ఆమె నడును కసత్తు
గుపెప్పుటలో బకుంధకుంచి, నమల్మదగా దగగ్గురక లాకక్కుకుంట. “స..అబాబ…ఏకుం లేదని చెపప్పుగా..”
అకుంద అతని పైకి కసత్తు వాలపోయి. ఈసారి ఆమె నడుము మీద చేతని, కసత్తు కికుందకి దకుంప,
పరుద పకక్కున పటట్టుకకుంట, “ఏమైనా ఉకుంట, హెలప్పు చేసాత్తుగా..చెపుప్పు..” అనాన్నడు. ఆమె కసత్తు
కదల, అతని మొహకుం లోకి చూసత్తు, “ఏ హెలప్పు చేసాత్తువ!?” అకుంద. “మరదలు ఇకుంత ముదద్దేగా
అడిగితే, బావ ఏ హెలప్పు అయినా చేసేసాత్తుడు.” అనాన్నడు ఆమె కళళ్ళాలోకే చూసత్తు. ఆమె రకుండు
క్షణాలు అలాగే చూస, నవీవ్వునవవ్వునటట్టు నవివ్వుకుంద. వాడు ఈసారి తన చేతని పైకి కదప, నడుము
మడతకూ ఆమె సస్థనానిక మధవ్య వేస, చినన్నగా వేళళ్ళాత నొకక్కుత, “చెపుప్పు…ఏకుం చేయనూ!”
అనాన్నడు గుసగుసలాడుత. ఆమె గుటకలు మికుంగుత, కికుంద పెదవిని నాలుకత తడుపుకకుంద.

అద చూస “దహకుంగా ఉకుంద!” అనాన్నడు వాడు. ఆమె చినన్నగా నవివ్వుకుంద. వాడు ముకుందక
వకుంగి, “నీ దహకుం తీరచ్చునా!” అనాన్నడు. ఆమె అలాగే నవవ్వుతకుంద. వాడు ఈసారి తన రకుండు
చేతలత ఆమె మొహానిన్న పటట్టుకొని, తన మొహకుం దగగ్గురకి తీసుకవచిచ్చు, ఆమె కళళ్ళాలోకి చూసత్తు
ఉకుండిపోయాడు. ఒకక్కుక్షణకుం తరవాత, ఆమె “ఏకుం చేసుత్తునాన్నవ్ బావా!” అకుంద గుసగుసలాడుత.
“మరదలు దహకుంత అలాట్లాడిపోతకుంట, ఆ దహకుం తీరచ్చుడానికి ప్రయతన్నసుత్తునాన్నను. కనీ నీ కళళ్ళా
చూసుత్తుకుంట నాకే దహకుం వేసుత్తుకుంద.” అకుంట, ఆమె కళళ్ళామీద ముదద్దే పెటట్టుకనాన్నడు. ఆమె “మ..”
అని నిటట్టురిచ్చుకుంద. “నా దహకుం తీరికుంద. మరి నీ దహకుం తీరచ్చునా!” అనాన్నడు వాడు ఆమె
కనురపప్పులపై నాలుకత రాసత్తు. ఆమె కళళ్ళా దకుంచుకకుంట, “ఊఊ..” అకుంద. ఆమె అలా అకుంట
ఉకుండగానే, ఆమె కికుంద పెదవిని తన పెదవల మధవ్యక తీసుకనాన్నడు. “మ..” ఆమె కూడా
ముకుందక వకుంగికుంద. ఆమె అలా ముకుందకవకుంగుత ఉకుంట, వాడు వెనకిక్కు ఒరగసాగాడు. అలా
వెనకిక్కు వెళళ్ళా, వెళళ్ళా పరుపుపై పడుకనాన్నడు. ఆమె కూడా వాడిత పాట ఒరిగి, వాడిపైకి
చేరుకకుంద. వాడు అమె పెదవలను చపప్పురిసత్తునే, ఆమె మొహకుంపై నుకుండి చేతలు తీసేస, ఆమెని
గటిట్టుగా హతత్తుకనాన్నడు. ఈసారి ఆమె వాడి మొహానిన్న పటట్టుకొని, “మ..మ..” అని మూలుగుత,
రివరక్సీ లో అతని పెదలను ఆవేశకుంగా చపప్పురికుంచసాగికుంద. వాడు ఆమె నడుము మడతలోట్లా
చేతలు వేస నలపసాగాడు. వాడి నలుపుడుకి ఆమె “స..” అకుంట, పకక్కుకి దొరిట్లా, వాడిని తన పైకి
లాకక్కుకుంద. వాడు కసత్తు పకక్కుకి జరిగి, తన చేతని ఆమె తడల సకుందలో ఇరికికుంచి, చినన్నగా
నొకక్కుడు. ఆమె “మ…” అకుంట, తన తడలను దూరకుం చేస, అకుంతలోనే, ఏదో గురత్తుచిచ్చునటట్టు,
గబుకక్కున వాడిని తసెస, “అమోల్మ! నువవ్వు బాగా ముదరిపోయావరా, ఇక నీక ట్రైనికుంగ్
అఖఖ్ఖరేట్లాద. పో..” అకుంద. వాడు “మ..ప్రమీ..” అకుంట, ఆమె మీదక ఎగబాకబోతకుంట, వాడిని
అడుడకొని, “ప్రమీని కద, ఆకుంటని..” అకుంద. “మ…ఆకుంట అయితే ఇకుంక సపర…ఏకుం చేసనా
కదనద.” అకుంట ఆమెని ఆక్రమికుంచేసాడు. ఆమె నలగిపోత, “అబాబ! ఇపప్పుటికే వాయికుంచి
వాయికుంచి వదలావ. ఇక పడుకోరా, లేకపోతే నీరసపడిపోతావ్..” అకుంద. “చచిచ్చుపోయినా
ఫరవాలేద ఆకుంట..” అకుంట కసగా ఆమె పెదవలను ముదద్దేడసాగాడు. వాడు అలా చేసుత్తుకుంట,
ఆమెకి కూడా వేడెకిక్కుపోయి, వాడిని గటిట్టుగా తన చేతల మధవ్య బిగికుంచేసకుంద. అకుంతే, మళళ్ళా
మూలుగులూ, వేడి నిటట్టురుప్పులూ, కొదద్దేసేపు యుదద్దేకుం….తరవాత ఇదద్దేర అలసపోయి,
పకక్కుపకక్కున పడుకకుండిపోయారు.
ఇక కవిత రవికి మధవ్య ఏకుంజరిగికుందో చూదద్దేకుం…

ప్రమీల, రమష్ లు వెళళ్ళాగానే, రవి తలుపు వేసేస, కవిత దగగ్గురకి వసుత్తుకుంట, “ఆగు, ఇకుందక ఏకుం
చెపాప్పునూ!?” అకుంద. “ఏకుం చెపాప్పువ!?” అనాన్నడు రవి. ఆమె కళళ్ళాత కిటికవైపు చూపకుంచికుంద.
“ఇస..మరిచ్చుపోయాను..” అని, కిటిక తలుపు వేసేస, బోలట్టు పెటిట్టు, కవిత దగగ్గురకి వచిచ్చు, ఆమె
పకక్కున కూరుచ్చునాన్నడు. అతను కూరోచ్చుగానే ఆమె వాడి ఒళళ్ళా తల పెటట్టుకని పడుకొని, “మ…
చెపుప్పు, రవళక నీకూ మధవ్య ఏకుం జరిగికుందో…” అకుంద. ఆమె పడుకనన్న తీరులో, నైటలోకుంచి ఆమె
సస్థనాలు బయటక పొగుకవసుత్తునాన్నయ. వాడు వాటి మధవ్య చీలకపై వేలుత రాసత్తు, “ఏకుం లేద
ఆకుంట..” అనాన్నడు. ఆమె తన చీలకపై ఉనన్న వాడి చేతని పటట్టుకొని, “నా దగగ్గురా నీ నాటకలూ!
ఏకుం అనుకోనులే చెపుప్పు…” అకుంద. వాడు మొహమట పడుతకుంట, వాడి వేలని నోటట్లా పెటట్టుకొని
చినన్నగా చపప్పురికుంచి, “చెపప్పురా…మీ వవ్యవహారకుం ఎకక్కుడ వరకూ వచిచ్చుకుందో తెలసేత్తునే కద, తరవాత
ఏకుం చేయాలో ఆలోచికుంచేద.” అకుంద. వాడు తటపటయిసత్తు ఉకుంట, ఆమె మరకక్కుసారి వాడి
వేలని చపప్పురిమిచ్చు, “చెపత్తు, ఈ వేల సాస్థనకుంలో ఇకుంకోటి ఉకుంటకుంద.” అకుంద కవివ్వుసత్తు. “ఇకుంకోట!?
ఏకుంటద!?” అనాన్నడు వాడు. “అబాబ! పాపకుం తెలీద.” అకుంద తలత వాడి అకుంగకుం మీద
నొకక్కుత.

అలా నొకక్కుగానే “స..స..” అనాన్నడు వాడు. “మ..చెపుప్పు మరి..” అకుంద ఆమె. ఆమె అలా అనగానే
వాడు పసగుచిచ్చునటట్టు జరిగినదకుంతా చెపప్పుసాడు. అకుంతా వినన్న తరవాత ఆమె నవవ్వుత, “మ…
ముదద్దే వరకూ వచిచ్చుకుందకుంట, ఇక చెపప్పుదముకుంద!” అకుంద. ఆమె అలా అనగానే వాడు
హుషారుగా “అయితే, వెళళ్ళా లాకొక్కుచేచ్చుయనా!” అనాన్నడు. “మ…వెళళ్ళా, లాగి ఒకటి పీకతకుంద.”
అకుంద ఆమె అలాగే నవవ్వుత. “అదకుంటి ఆకుంట, ముదద్దే వరకూ వచిచ్చుకుందగా…” అనాన్నడు వాడు
అమయకకుంగా. ఆమె వాడిని తన మీదకి లాకొక్కుని, వాడి పెదవిపై చినన్నగా ముదద్దేపెటిట్టు, “ఆ
సకుందరరకుం వేరు. చీకట, పైగా చుటట్టు ఎవర లేకపోవడకుం, వయసు వేడ…అనీన్న కలస అకుంత
వరకూ తీసుకొచాచ్చుయి. అపుప్పుడు అలా అలుసచిచ్చుకుంద కద అని, ఎకక్కుడ పడితే అకక్కుడ ఎపుప్పుడు
పడితే అపుప్పుడు అలుసు తీసుకకుంట, భయపడిపోయి రివరక్సీ అవతకుంద.” అకుంద. “మరయితే ఏకుం
చేయాల ఆకుంట!? అనాన్నడు ఆమె సస్థనాలను చినన్నగా నొకిక్కు, గారాలు పోత. “నీక ఆల రడ
అనుభవకుం ఉకుందగా, గురుత్తుతెచుచ్చుకో..” అకుంద. “నాక! అనుభవకుం ఎకక్కుడ ఉకుంద ఆకుంట!?”
అనాన్నడు వాడు ఆశచ్చురవ్యకుంగా వాడు నొకక్కుడకుం ఆప. ఆమె వాడి చేతపై తన చేయి వేసుకొని,
సస్థనాలను అదముకకుంట, “మ..మన ఇదద్దేరి మధవ్య ఏకుం జరగలేద!” అకుంద. “మ..చాలా
జరిగికుందగా…” అకుంట వాడు ఆమె పెదవలను ముదద్దేడబోయాడు. ఆమె చపుప్పున మొహానిన్న
పకక్కుకి తపుప్పుకొని, “అబాబ! ఇపుప్పుడు కద. మొదటినికుండ ననన్నలా రచచ్చుగొటట్టువో గురుత్తు
తెచుచ్చుకో…” అకుంద కసత్తు సగుగ్గుపడుత. వాడు ఆమె మటలక ఆశచ్చురవ్యపోయి, “అకుంట!!?”
అనాన్నడు వాడు. ఆమె వాడి పెదవలను వేలత నిమురుత, “నాకే తెలయకకుండా ననున్న
తాకడానికి ప్రయతన్నకుంచడకుం, వీలునన్నపుప్పుడలాట్లా నా ఒకుంటట్లా అనిన్న పారట్టు లనూ చూడడానికి
ప్రయతన్నకుంచడకుం, బాత్ రకుంకి కనాన్నలు పెటట్టుడకుం…” అని ఆమె చెబుత ఉకుంట, “అకుంట, అవనీన్న
నీక ముకుందనుకుండ తెలుసా!?” అనాన్నడు ఆశచ్చురవ్యకుంగా. “మ..మరి తెలీద! తెలుసు కబటట్టు నీక
అవకశకుం ఇచిచ్చుకుంద. లేకపోతే ఎకుందకిసాత్తునూ!?” అకుంద ఆమె ముసముసగా నవవ్వుత. ఆమె
నవవ్వుత ఉకుంట, మొదటినుకుండ ఆమెకి ఎలా లైన్ వేసాడ గురుత్తుతెచుచ్చుకకుంటనాన్నడు వాడు.

దదపు సకుంవతక్సీరకుం కికుందట, ఎగాగ్జైమక్సీ ఆఖరి రోజున, ఫ్రెకుండ్క్సీ అకుందరిత కబురుట్లా చెపుప్పుకకుంట
ఉకుండేసరికి చీకటి పడిపోయికుంద. అమల్మ తడుతకుందని, వాళళ్ళాకి బై చెపప్పుస, ఇకుంటికి
బయలుదరాడు. గకుండ్ లో నడుసత్తు ఉకుండగా, కలకి ఏదో తగిలకుంద. ఏకుంట అని గకుండ్ మీద
చూసేత్తు, అద ఒక బుక లా కనిపకుంచికుంద. చేతలోకి తీసుకొని, ఉతక్సీకతత పజీలు తపాప్పుడు.
వెనన్నల వెలుగులో సరిగాగ్గు కనిపకుంచక, కొకుంత దూరకుంలో ఉనన్న లైట్ దగగ్గురకి పోయి, పుసత్తుకకుం తెరిచి
ఒక పజీ చదవేసరికే వాడికి మతపోయికుంద. కరణకుం అద ఒక సెకక్సీ బుక. ఒక పజీ చదవేసరికే
వాడికి ఒళళ్ళాకుంతా వణికిపోయికుంద. అలా వణుకతనే, అటఇట చూస, చటకక్కున దనిన్న తన
షరట్టు లో పెటట్టుసుకొని, గబగబా ఇకుంటికి చేరాడు.
ఇకుంటికి వెళళ్ళాసరికి అమల్మ వకుంటగదలో ఉకుంద. వాడు వచిచ్చున అలకిడి విని, “ఏరా! టిఫెన్
తకుంటవా?” అని అడిగికుంద ఆమె. “ఆఊ…ఇపుప్పుడే వసాత్తునమల్మ…” అని, వాడు తన
గదలోకిపోయి, ఎనన్నడ లేనిద తలుపు బోలట్టు పెటట్టుకొని, బాత్ రకుంలోకి దూరి, దని తలుపుకి
కూడా బోలట్టు పెటట్టుకొని, షరట్టు లో దచిన పుసత్తుకనిన్న బయటకి తీసాడు. ఆ పుసత్తుకకుంలో ఒకోక్కుపజీ
చదవతకుంట, వాడిలో వాడికే అరబకుంకని మరుప్పులు వచేచ్చుసుత్తునాన్నయ. నరాలోట్లా రకత్తుకుం విపరీతమైన
వేగకుంత ప్రవహసుత్తునన్నటట్టు ఉకుంద. ఒళళ్ళాకుంతా వణికిపోతకుంద. ఊపరితీసుకోవడకుం కషట్టుమైపోతకుంద.

ముఖవ్యకుంగా అతని అకుంగకుం పెదద్దేదైపోయి విపరీతకుంగా సలపసాగికుంద. అకుంగకుం పెదద్దేదవవ్వుడకుం ఇద

మొదటిసారి కదగానీ, ఇలా సలపడకుం మతకుం ఇద మొదటిసారి. ఇకుంతక ముకుంద అయితే
దనిన్న అలాగే వదలేసేవాడు. కనీ ఇపుప్పుడు ఆ సలుపు భరికుంచలేక, బయటకి తీస పటట్టుకనాన్నడు.
అలా పటట్టుకోగానే వాడికి ఎకుందకో హాయిగా అనిపకుంచికుంద. అలా పటట్టుకొనే మిగిలన పజీలు
చదవసాగాడు. అద తనలాకుంటి టనేజ్ కర్రాడిక, ఒక ఆకుంటకి మధవ్య జరుగుతనన్న సెకక్సీ
గురికుంచిన కథ. అద చదవత ఉకుంట, అలాకుంటి ఆకుంట తనక దొరికితే బావణుణ్ణు అనన్న ఆలోచన
మొదలయివ్యకుంద. అయితే ఆ సమయకుంలో ఆ ఆకుంట ఎవరనన్న ఆలోచనే రాలేద. రకరకల సనిమ
ఏకట్టురక్సీ ను గురుత్తుతెచుచ్చుకొని, చివరగా రమవ్యకతృషణ్ణు దగగ్గుర ఫికక్సీ అయావ్యడు. ఆమెని తలచుకోగానే
వాడి అకుంగకుం మరికుంత సలపసాగికుంద. అప్రయతన్నకుంగానే దనిన్న ముకుందకూవెనకక్కు
ఊపుకోసాగాడు. అలా ఊపుకకుంటకుంట, వాడికి అనిరవ్వుచనీయమైన ఆనకుందకుం కలగసాగికుంద.
“హా..” అని చినన్నగా నిటట్టురిచ్చు, చేతలో పుసత్తుకనిన్న వాష్ బేసన్ మీద పెటిట్టు, ఒక చేతత్తు ఒకోక్కు పజీ
తపుప్పుత, మరో చేతత్తు అకుంగానిన్న ఊపుకకుంట సవ్వురగ్గుకుంలో తేలపోత, చివరకి తెలట్లాటి ద్రవానిన్న
కకేక్కుసాడు. కకేక్కుసన తరవాత, ఎకుంత హాయిగా అనిపకుంచి, కొదద్దేసేపు అలాగే ఉకుండిపోయాడు. ఆ
హాయిత పాట, బాగా నీరసకుంగా కూడా అనిపకుంచసాగికుంద వాడికి. దకుంత వాష్ బేసన్
పటట్టుకొని, కొదద్దేసేపు అలాగే ఉకుండిపోయి, తరవాత అకక్కుడ నీళళ్ళాత శుభ్రకుం చేస బయటకి
వచాచ్చుడు. బయటకి రాగానే, ఆ నీరసానికి వాడికి టిఫెన్ గురుత్తుకవచిచ్చుకుంద. తకుంట తపప్పు నీరసకుం
తగగ్గుదనుకొని, నమల్మదగా రకుంలోకుంచి బయటకి వచిచ్చు, “అమల్మ!” అని పలచాడు. ఆ పలుపు వినన్న
ప్రమీల, “ఇలా వచిచ్చు తీసుకో..” అకుంద వకుంటగదలోకుంచి. వాడు వకుంటగదలోకి వెళళ్ళాసరికి అకక్కుడ
కవిత కూడా ఉకుంద. సరిగాగ్గు వీడు అడుగుపెటిట్టునపుప్పుడే, కవిత కికుంద పడిన ఏదో వసుత్తువను
తీయడానికి వకుంగడకుంత, ఆమె పైట జారి, లోనక జాకెట్ లోకుంచి, ఆమె సస్థనాలు తకుంగిచూసత్తు
కనిపకుంచాయి. వాటిని చూడగానే ఒకక్కుసారి వాడి గుకుండె ఝలుట్లామకుంద. మళళ్ళా ఊపరిభారమై
పోసాగికుంద. అకుంతలో అ వసుత్తువను తీసుకొని, కవిత పైకి లేచి, పైట సరుబకకుంద. వాడికి, ఆమెని
రోజూ చూసుత్తునాన్న, ఈరోజు ఎకుందకో ఆమెని చూసుత్తుకుంట కొతత్తుకొతత్తుగా, తకక్కుతకక్కుగా
అనిపకుంచసాగికుంద. కరణకుం, బాత్ రకుంలో వాడు ఎవరిని అయితే ఊహకుంచుకొని
కొటట్టుకనాన్నడ, అద రమవ్యకతృషణ్ణు పోలకలు ఆమెలో ఉకుండడమ. వాడు తనను అదోలా చూడడకుం
కవిత కూడా గమనికుంచికుందగానీ, పెదద్దేగా పటిట్టుకుంచుకోలేద. కనీ వాడికి మతకుం అపప్పుటన్నకుండి
ఆమె కలల రాణి అయిపోయికుంద. నిద్రపోతకుంట కలలోకి వచిచ్చు కవివ్వుకుంచేద. బాత్ రకుంకి వెళత్తు,
తనతపాట లోపలకి వచిచ్చునటట్టు అనిపకుంచేద. ఏదోవిధకుంగా ఆమెనే తలచుకొని రోజుక
రకుండుమూడు సారుట్లా కొటట్టుకనేవాడు. ఒకరోజు అలా కొటట్టుకొని, తన గదలోకుంచి బయటక
వసుత్తుకుంట…
మెయిన్ డర దగగ్గుర కవిత లోపలకి వసత్తు కనిపకుంచికుంద. ముదరు నీలకుం రకుంగులో ఉనన్న పలచటి
మరుబల శారీ కటట్టుకొని ఉకుంద ఆమె. ఆ చీర ఆమె వరాణ్ణునిన్న రటిట్టుకుంపు చేసుత్తుకుంద. ఆమె సస్థనాల దగగ్గుర
పైటను కసత్తు బిగికుంచి కటిట్టుకుందమో, జాకెట్ లోని పొకుంగులు పైటను దటి కనువికుంద చేసుత్తునాన్నయి.
కసత్తు పకక్కుకి తలగిన పైట, ఆమె కట్లావేజ్ ని కసగా చూపసుత్తుకుంద. దనిన్న చూడగానే, వాడికి మళళ్ళా
ఏదో అయిపోతనటట్టు అనిపకుంచి, మళళ్ళా బాత్ రకుంకి పోవడానికి వెనకిక్కు తరుగుతకుండగా, ఆమె
దగగ్గురకి వచేచ్చుస, “అమల్మ ఎకక్కుడరా!?” అని అడిగికుంద. వాడు అమల్మ కోసకుం అటఇట
చూసుత్తుకుంట, ఆమె మరికుంత దగగ్గురకి వచిచ్చు, “ఏకుంటిరా నీరసకుంగా కనిపసుత్తునాన్నవ!?” అకుంద.

వాడు ఆమెనే చూసత్తు “మ..నినేన్న తలచుకొని పొదద్దేనున్నకుండి రకుండు సారుట్లా కరుచ్చుకనాన్నను. మరి
నీరసకుంగా ఉకుండద!” అనుకనాన్నడు మనసులో. వాడు ఏమీ మటట్లాడక పోవడకుంత, ఆమె
“ఏకుంట! అడిగితే సమధనకుం చెపప్పువ! ఒకుంటట్లా బాగోలేద!?” అకుంట వాడి నుదటిపై
చేయివేసకుంద. ఆమె చేయి తగలగానే వాడికి టెకుంపెరేచర పెరిగిపోయికుంద. “మ..కసత్తు వేడిగా
ఉకుంద. మకుందమైనా వేసుకోలేకపోయావా!” అకుంద కవిత. ఆమె అలా అడగాగ్గునే, “ఈ వేడికి నువేవ్వు
మకుంద ఆకుంట!” అనుకనాన్నడు వాడు మనసులో. కవిత మళళ్ళా ఏదో అనబోతకుండగా, అకుంతలో
ప్రమీల వచిచ్చుకుంద వకుంటగదలోకుంచి. కవితను చూడగానే, “అరే! అపుప్పుడే వచేచ్చుసావా! పద
నిమిషాలోట్లా రడ అయివ్య వచేచ్చుసాత్తును. కూరోచ్చు..” అకుంట వాడిని చూస, “అదకుంట అలా
ఉనాన్నవ్!?” అకుంద. “జవ్వురకుం వచిచ్చునటట్టు ఉకుంద వీడికి..” అకుంద కవిత. “అరర!” అకుంట, ఆమె
వాడి నుదటిమీద చెయివ్య వేస చూస, “ఏమీ లేద కద..చలట్లాగానే ఉకుంద కద..” అని, “ఒరేయ,
నేను వచేచ్చువరకూ ఆకుంటకి కకుంపెనీ ఇవవ్వు..” అనేస తన గదలోకి పోయికుంద.

ఆమె వెళళ్ళాగానే, కవిత వాడిత, “ఏరా! కకుంపెనీ ఇసాత్తువా!” అని నవివ్వు, “పద, టవీ చూదద్దేకుం.”
అకుంట, హాల లో సోఫాలో కూరుచ్చుకుంద. వాడు ఆమెక ఎడమ పకక్కున కూరచ్చుని టవీ ఆన్
చేసాడు. ఆన్ చేసాడే గానీ, వాడి చూపు అకుంతా పైట చాట నుకుండి కనిపసుత్తునన్న ఆమె సస్థనకుం పైనే
ఉకుంద. దనేన్న చూసత్తు, “హుమ…ఎలాగైనా ఒకక్కుసారి టచ్ చేసేత్తు చాలు, జనల్మ
ధనవ్యమైపోతకుంద…” అనుకనాన్నడు వాడు. కనీ ఎలా టచ్ చేయాలో అరబకుంగాక అటఇట
చూసుత్తుకుంట, ఆమె చేతలో సెల ఫోన్ కనిపకుంచికుంద. అద కొతత్తు ఫోన్ అని చూడగానే తెలుసుత్తుకుంద.
దనిన్న చూసత్తు, “కొతత్తుద ఆకుంట!?” అనాన్నడు. ఆమె తన చేతలోని సెల ని చూస, “అవనురా
కొతత్తుద…” అకుంద. “ఒకక్కుసారి చూడనా ఆకుంట!?” అనాన్నడు వాడు. వెకుంటనే ఆమె దనిన్న వాడి
చేతలో పెటిట్టు, “చూడడమ కదరా, ఎలా వాడాలో కూడా చెపుప్పు…మ రమష్ గాడిని
అడుగుతకుంట నికక్కు దొబుబతనాన్నడు.” అకుంద. “వాడు అకుంతే ఆకుంట, ఇకనుకుండి నీక ఏకుం
కవాలనాన్న ననున్న అడుగూ...నేను చేసాత్తును..” అకుంట దనిన్న ఓపెన్ చేసాడు. ఆమె
కతహలకుంగా వాడి వైపుక వకుంగికుంద. వాడు మెనూ ఓపెన్ చేసత్తు, ఆమె వైపుక జరిగాడు. సెల
ను ఆమెని చూప ప్రయతన్నకుంలో, వాడి మోచేయి తగిలీతగలనటట్టుగా ఆమె సస్థనానికి తగిలకుంద.
అలా తగలగానే వాడి గుకుండె ఝలుట్లామకుంద. ఆమె మతకుం పటిట్టుకుంచుకోకకుండా ఇకుంకసత్తు వకుంగికుంద
సెల వైపుక. అలా వకుంగగానే, ఆమె సస్థనకుం వాడి మోచేతకి మెతత్తుగా వతత్తుకపోయికుంద. దకుంత
వాడి బాకక్సీర లో అలజడి మొదలయివ్యకుంద. లోపల అకుండర వేర లేకపోవడకుంత, అద సేవ్వుచచ్చుగా
పైకి లేవబోతకుంట, వాడు కకుంగారుగా కలుపై కలు వేసుకనాన్నడు. అద చూస,
“ఏమయివ్యకుంద!?” అకుంద ఆమె విచితకుంగా చూసత్తు. “ఏకుం లేదకుంట…” అకుంట ఉకుండగా, వాడి
చెయివ్య వణికి, సెల ఆమె ఒళళ్ళాకి జారిపోయికుంద. “స..సారీ ఆకుంట..” అకుంట, వాడు దనిన్న
తీసుకనే ప్రయతన్నకుంలో, వాడి వేళళ్ళా ఆమె తడను తాకయి. ఒకక్కుసారిగా వెయివ్య ఓలుట్టుల కరకుంట్
తాకినటట్టు అయివ్యకుంద వాడికి. చినన్నగా నుదటిమీద చెమటలు పటట్టుసాగాయి. అలాగే సనన్నగా
వణుకత, మళళ్ళా సెల ను పటట్టుకొని, ఆమెకి అకుందలోని ఫీచరక్సీ ను వివరికుంచసాగాడు.

వివరిసత్తు, సక్కుస్క్రీన్ ను సెకవ్వుప్ చేసే నపకుంత, మెలట్లాగా తన మోచేతత్తు, ఆమె సస్థనానిన్న నిమురుత,
నొకక్కుత వేడెకిక్కుపోసాగాడు. కొదద్దేసేపు ఆమె ఆ నొకక్కుడు వవ్యవహారానిన్న కేజువల గా తీసుకకుంద
గానీ, తరవాత వాడు కవాలనే నొకక్కుతనాన్నడని అరబమైపోయికుంద ఆమెకి. మొదట
తడదమనుకొని, వాడి వైపు చూసకుంద. చూడగానే, వాడి నుదటిపై చెమటలు గమనికుంచికుంద.
తరవాత వాడి చేతలను చూసకుంద. అవి సనన్నగా వణుకతనాన్నయి. ఆ తరవాత వాడు కూరుచ్చునన్న
తీరును గమనికుంచికుంద. వాడు అకసాల్మతత్తుగా కలుమీదకలు ఎకుందక వేసుకనాన్నడ
అరబమయికుంద. వాడి అవసత్తు చూడగానే ఆమెకి నవవ్వుచిచ్చుకుంద. అకుంతే కద, ఆ కర్రతనపు ఆరాటకుం
ఆమెకి ముచచ్చుటగా అనిపకుంచికుంద కూడా. “మ..ఈ వయసులో ఇకుంతేలే…” అనుకొని, తనే వాడికి
కసత్తు దూరకుంగా జరుగుదమనుకకుంద. అకుంతలో వాడు తన మోచేత ఆమె సస్థనానిన్న కసత్తు గటిట్టుగానే
నొకక్కుడు. ఈసారి ఆమెకి ఝలుట్లామకుంద.
అడపా దడపా తపప్పు, ఈమధవ్య ఆమె మొగుడు సెకక్సీ చేయడకుం లేద. ఒకవేళ చేసనా ఏదో నాలుగు
ఊపులు ఊప పడుకోవడమ తపప్పు, ఆమె సస్థనాల సకుంగతే పటిట్టుకుంచుకోవడకుం లేద. అకుందకే వాడి
చేయి పడగానే, కసత్తు తీపులుగా అనిపకుంచికుంద ఆమెకి. అకుంతే కద కసత్తు సరదగా కూడా
అనిపకుంచికుంద. దకుంత “వీడిత కసేపు ఆడుకకుందకుం..” అని ఫికక్సీ అయివ్య, వాడి చేతలోని సెల
లాకక్కుకుంద. వాడు కసత్తు కకుంగారుగా “ఆకుంట!!?” అనాన్నడు. “ఇద నీ చేతలో ఉకుంట నాక సరిగాగ్గు
తెలయడకుం లేదరా. నేను పటట్టుకకుంట…నువవ్వు ఒకోక్కుట చెపుప్పు.” అకుంట, దనిన్న తన ఒళళ్ళా
పెటట్టుకొని, కసత్తు వెనకిక్కు వాలకుంద. దనిన్న ఆమె తన ఒళళ్ళా పెటట్టుకోగానే వాడికి హుషారు
వచేచ్చుసకుంద. దకుంత వాడు ఆమె మీదకి ఒరిగిపోయి, సెల లో ఫీచరక్సీ ను నొకక్కుత
వివరికుంచసాగాడు. అలా నొకక్కుడకుంలో, వాడి వేళళ్ళా ఆమె తడలనూ, మోచేయి ఆమె సస్థనాలనూ
నొకక్కుసాగాయి. అలా నొకక్కుత ఉకుంట, ఆమెలో కూడా సనన్నని పులకికుంతలు మొదలయావ్యయి.
నొకక్కుతనాన్న ఆమె ఏమీ అనకపోయేసరికి, వాడు తన కడి అరచేతని ఆమె ఎడమ తడపై ఉకుంచి,
సెల ను కడి చేతత్తు ఆపరేట్ చేయసాగాడు. అలా చేసత్తునే, ఎడమ చేతత్తు ఆమె తడను
నొకక్కునొకక్కునటట్టు వేళళ్ళాత నొకక్కుసాగాడు. వాడు అలా నొకక్కుతకుంట, ఆమెకి ఒళళ్ళాకుంతా
వేడెకిక్కుపోవడకుం మొదలయివ్యకుంద. దకుంత ఆమె ముకుందక వకుంగి, వాడి ఎడమ మోచేతకి తన
సస్థనానిన్న గటిట్టుగా అదముకోసాగికుంద. అయితే, అద ఆమె కవాలని చేసుత్తుకుందనన్న విషయకుం వాడికి
తెలయక, తనక పటిట్టున అదతృషాట్టునికి మురిసపొత, ఆమె తడపై ఉనన్న చేతని నమల్మదగా సెల
కికుందకి తస, తడల మధవ్యకి చేరాచ్చుడు. వాడు అలా జరపగానే, “అమోల్మ! వీడు తకక్కువోడేకుం కద.
కొదద్దేసేపు ఇలాగే ఉకుంట, లోపల వేళళ్ళాకూడా పెటట్టుసాత్తుడు.” అని ఆమె అనుకకుంట ఉకుంటనే,
ఆమెకి కికుంద చినన్నగా తడి పుటట్టుసాగికుంద. దకుంత తడలను దగగ్గురకి నొకక్కుకకుంద. అలా తడలను
దగగ్గురక చేయడకుంలో, వాడి చేత వేళళ్ళా ఆమె తడల మధవ్య ఇరుకక్కుపోయాయి. దకుంతవాడు తన
వేళళ్ళాను చినన్నగా కదలకుంచసాగాడు. వాడు అలా కదలకుంచగానే, ఆమె తన తడలను కసత్తు ఎడకుం
చేసకుంద. ఈసారి వాడు తన వేళళ్ళాను ఆమె తడల మధవ్య భాగకుంవైపుక కదపాడు మెలట్లాగా. వాడి
వేళళ్ళా తన పువవ్వును తాకబోతకుండగా, ఆమె మళళ్ళా చపుప్పున తడలను దగగ్గురక నొకేక్కుసుకకుంద.
ఇపుప్పుడు వాడి వేళళ్ళా ఆమె పువవ్వుక కొనిన్న మిలీట్లామీటరట్లా దూరకుం లోనే ఉనాన్నయి. వాడు అకక్కుడ
అలాగే చినన్నగా వేళళ్ళాత నొకక్కుత, సెల ను సెకవ్వుపు చేసనటట్టు నటిసత్తు, మోచేతత్తు ఆమె సస్థనానిన్న
నొకక్కుత పచెచ్చుకిక్కుపోతనాన్నడు. ఆమె కూడా తటట్టుకోలేక, తడలను పరిత్తుగా తెరిచి, వాడి చేతని
పువవ్వు దగగ్గురకి ఆహావ్వునిదద్దేకుం అనుకకుంట ఉకుండగా, బెడ్ రకుం నుకుండిప్రమీల బయటకి వచిచ్చు,
“నేను రడ..” అకుంద. ఆమె రాగానే, వాడు చటకక్కున మమూలుగా కూరుచ్చుకుండిపోయాడు. కవిత
తన మొహకుంలో భావాలు వాడికి తెలయకకుండా దచేసత్తు, “సరేరా! మిగిలనవి తరవాత
చెబుదవగాని..” అని పైకి లేచికుంద. ఆమె అలా లేచిపోగానే వాడి పరిసస్థత త్రిశకుంక సవ్వురగ్గుకుంలో
ఉనన్నటట్టు అయిపోయికుంద.
ఆమె మటలు వినన్న ప్రమీల “ఏకుంట తరవాత చెపప్పుద!?” అకుంద ఆరాగా. “అద! కొతత్తు సెల ఫోన్
తీసుకనాన్నగా, దనిన్న ఎలా ఆపరేట్ చేయాలో చెబుతనాన్నడు, ఈలోగా నువవ్వుచేచ్చుసావ్. అకుందకే
మిగిలన ఆపరేషన్క్సీ తరవాత చెబుదవగానిలే అకుంటనాన్న..” అకుంద కవిత. ప్రమీల తేలకగా
తీసపడేసత్తు, “వాడి మొహకుం వాడికేకుం వచూచ్చు!” అకుంద. “లేద, కొతత్తుయినా బాగానే చేసత్తు…”,
చేసుత్తునాన్నడ అనబోయి, మటమరిచ్చు, “చెబుతనాన్నడు..” అని, “పద వెళద్దేకుం..” అకుంద. “సరే
అయితే, మళళ్ళా వచాచ్చుక తీరికగా చెపప్పుకుంచుకో..” అని, రవిత “ఒక గకుంటలో వసాత్తుకుంరా, ఇలుట్లా
జాగ్రతత్తు..” అని, కవితత పాట బయలుదరికుంద ప్రమీల. వాళళ్ళా వెళళ్ళాగానే, ఒక గకుంటలో
రాబోయే కవితను తలచుకకుంట బాత్ రకుంలోకి దూరాడు రవి.
గతకుం లోకుంచి బయటక వచిచ్చు, కవితవైపు చూసాడు రవి. ఆమె పెదవలు బిగికుంచి చినన్నగా
నవవ్వుత, వాడిని చూస కళళ్ళాగరేస, “గురత్తుచిచ్చుకుంద!?” అకుంద. వాడు ఆశచ్చురవ్యకుంగా “అకుంట ఆ
రోజు నీ…” అని ఒక గుటక మికుంగి, “నీ సనున్నని కవాలనే నొకిక్కునటట్టు నీక తెలుసా!” అనాన్నడు.
“ఊఊ…తెలుసు. అకుంతేకద, నీ వేళళ్ళాత నా తడల మధవ్య నొకేక్కుయడకుం కూడా తెలుసు.” అకుంద
ఆమె. “మరి తెలసేత్తు తటట్టులనిపకుంచలేద ననూన్న!?” అనాన్నడు వాడు. “మ..ఎకుందక
తటట్టులనిపసుత్తుకుంద!? నువవ్వు అలాచేసత్తు ఉకుంట, నాక కూడా దూలెకిక్కుపోయికుంద కద…” అకుంద
హసీక్కుగా. ఆమె అలా అనగానే వాడికి ఫులుట్లాగా వేడెకిక్కుపోగా, “మరి దూలెకిక్కుతే, అపుప్పుడే
తీరుచ్చుకోవచుచ్చుగా…ఇకుంత వరకూ ఎకుందక టైకుం వేసట్టు చేసావ్!?” అనాన్నడు వాడు. “మ..అలా
నొకిక్కున వెకుంటనే, ఇలా అలుసచేచ్చుసాత్తురా ఎవరైనా! ఇసేత్తు నువవ్వు ఊరుకనేవాడివా!” అకుంద ఆమె.
అతని ఆమె ముచిచ్చుకను నైట మీదనుకుండే రకుండు వేళళ్ళాత పటట్టుకొని లాగుత, “ఊరుకోక ఏకుం
చేసాత్తుకుం!?” అనాన్నడు అమయకతావ్వునిన్న నటిసత్తు. వాడి లాగుడుకి ఆమె “స..అబాబ..” అకుంట,
వాడి చేయి తీసేస, “ఈ లాగుడు రేపు రవళమీద చూపకుంచు.” అకుంద. “అయితే రేపటికి ఇద
ట్రైనికుంగ్ అనుకో..” అకుంట ఈసారి రకుండు ముచిచ్చుకలనూ నలపాడు. “స..పలోట్లాడా..ఇక
ఆపు..రేపు దనిన్న ఎలా దరికి తేవాలో ఆలోచికుంచు.” అకుంద. అతను అమె పెదలపై ముదద్దేపెటిట్టు,
“దనికోసమగా ఇపుప్పుడు మనిదద్దేరకుం సమవేశమయివ్యకుంద! కొనిన్న సలాహాలు ఇవవ్వుచుచ్చుగా..”
అనాన్నడు. “అవసరకుం లేద. సహజకుంగా జరిగేద ఎకక్కువ తవ్వురగా జరుగుతకుంద. అపుప్పుడు ననున్న
ఎలా నీ వేళళ్ళాత రచచ్చుగొటట్టువో, దనీన్న అలాగే రచచ్చుగొటట్టు. కనీ ఆ విషయకుంలో మతకుం
తకుందరపడక.” అకుంద. “ఏ విషయకుంలో?” అనాన్నడు వాడు ఆమె తడల మధవ్యలో చేయి
పెడుత. “అబాబ! తెలీద మరి పలాట్లాడికి..” అకుంద ఆమె అతని చేతని దూరకుంగా నడుత.
“చెపొప్పుచుచ్చుగా…” అనాన్నడు వాడు గారకుంగా, మళళ్ళా ఆమె తడల మధవ్య చేయివేస, ఆమె పువవ్వును
నలుపుత. ఆమె “స..” అనీ, “ఇక పడుకోరా బాబ….మళళ్ళా పొదద్దేనేన్న లేవాల.” అకుంద. వాడు
తన అకుంగానిన్న ఆమెకి గుచిచ్చు, “ఆల రడ లేచికుంద. నువేవ్వు పడుకోబెటట్టు..” అనాన్నడు. ఆమె అతని
కళళ్ళాలోకి చూసత్తు, “వదద్దేరా…పీట్లాజ్..పడుకో..” అకుంద ముదద్దేగా. ఆడద అకుంత ముదద్దేగా అకుంట, ఏ
మగాడు మతకుం పడుకకుంటడ!
వాడు ఏమీ మటట్లాడకకుండా, ఆమె పెదవలను సునిన్నతకుంగా ముదద్దేడాడు. ఆమె చినన్నగా “మ..”
అని, “ఇక చాలురా..” అకుంద వినిపకుంచీ వినిపకుంచనటట్టుగా. అతను మళళ్ళా ఆమె పెదవలను
ముదద్దేడి, ఆమె కికుంద పెదవిని చినన్నగా తన నాలుకత తడి చేసాడు. ఆమె “మ..” అకుంట మెడ
పైకెతత్తు కళళ్ళా మూసుకకుంద. తన ఎకుంగిలత తడిస మెరుసుత్తునన్న ఆమె పెదవిని చూసుత్తుకుంట, మరికుంత
ముదొద్దేచిచ్చు, చినన్నగా కొరికడు. ఆమె “మ..స..” అకుంట, వాడి తలపై చేయి వేసకుంద. వాడు
తమకకుంగా “ఆకుంట..” అకుంట, నమల్మదగా మొహమకుంతా ముదద్దేలు పెటట్టుసాగాడు. ఆమె “ష్..”
అకుంట, “పలాట్లాడు వదద్దేనాన్న వేడెకిక్కుకుంచేసుత్తునాన్నడమల్మ..” అని సణుగుత, వాడి బాకక్సీర లోకి చెయివ్య
దూరిచ్చుకుంద. ఆమె చెయివ్య తన బుజిగ్జైగాడికి తాకగానే వాడు కసెకిక్కుపోత “మ..మ..” అకుంట
ఆమెని నలపయసాగాడు. వాడి నలుపుడుక నైట అడడకుంగా అనిపకుంచి, ఆమె కసత్తు లేచి, దనిన్న
విపప్పు పకక్కున పడేస, మళళ్ళా వాడిని తన మీదకి లాకక్కుకుంద. “నా బకుంగారు ఆకుంట..” అకుంట,
వాడుతన అకుంగానిన్న బయటకి తీస, ఆమె పువవ్వుకేస రుదద్దేడు. ఆమె “మ..” అని మూలగికుంద. ఇక
ఇదద్దేర ఈ లోకనిన్న మరిచ్చుపోయి, పరిత్తుగా కరిగిపోయేకుంతవరకూ వాళళ్ళా మూలుగులు ఆ గదలో
ప్రతధవ్వునిసత్తునే ఉనాన్నయి.

ఒక గకుంట తరవాత, తనపై సేదతీరుతనన్న రవిని తటిట్టులేపకుంద కవిత. అతను ఉలకిక్కుపడి లేచాడు.
“ఇక నేను వెళళ్ళా రమష్ ని పకుంపసాత్తును.” అకుంద. “ఉకుండు ఆకుంట..పీట్లాజ్..” అనాన్నడు వాడు ఆమెని
వదలకకుండా. “మ..నాకూ ఉకుండాలనే ఉకుంద. కనీ తెలట్లారేలోగా ఎవరిగదలోట్లా వాళళ్ళా ఉకుండకపోతే
ప్రమదకుం. అసలే నిఘా ఎకక్కువయికుంద.” అని, నవవ్వుత వాడిని ముదద్దే పెటట్టుకొని, వాడికి
బాకక్సీర ను తడిగి వెళళ్ళాపోయికుంద. తన గదకి వెళళ్ళా తలుపుకొటిట్టున కొదద్దేసేపటికి, నిద్ర కళళ్ళాత
ప్రమీల కొదద్దేగా తలుపు తెరిచి చూస, “నువావ్వు! రా..” అని లోపలకి వెళళ్ళాబోతకుంట, ఆమెని ఆప
“వాడి వకుంటిమీద బటట్టులునాన్నయా?” అని అడిగికుంద. ప్రమీల లోపలకి చూస, నవవ్వుత “లేవ..”
అకుంద. “తకుందరగా వేసుకొని వాడి రమ కి పొమల్మను. కొదద్దేసేపు పోతే తెలాట్లారిపోతకుంద.” అకుంద
కవిత. ప్రమీల నవవ్వుకకుంట లోపలకి పోయి వాడిని లేప విషయకుం చెపప్పుగానే, వాడు కొదద్దేసేపు
మరాకుం చేస, చివరికి చేసేదకుం లేక ఒక టవల కటట్టుకొని తన గదకి పోయాడు. ఇక తెలాట్లారి లేచిన
తరవాత ఆడాళళ్ళాదద్దేర కికుందకి దగి, మిగిలన ఆడవాళళ్ళా వకుంటలు వకుండుతకుంట, వీళళ్ళా ఒకపకక్కుకి
చేరుకొని, పకుండి వకుంటలు సదద్దేకుం చేసే పనిలో పడిపోయారు. పలట్లాలదద్దేర బారడు పొదెద్దేకేక్కుదక
నిద్ర పోతనే ఉనాన్నరు. అద గమనికుంచిన రాజీ, రవళలు గుకుంభనకుంగా నవవ్వుకొని, ప్రమీల;
కవితల దగగ్గురకి చేరారు. రాజీ కవితత “ఏకుంటి అతాత్తు! బావ ఇక లేవడా!?” అకుంద. కవిత ఆమెని
చూస, “ఎకుందక లేవడే? నువవ్వు వెళళ్ళా లేపతే వెకుంటనే లే..సాత్తు..డు…” అకుంద నవవ్వుత. వెకుంటనే
రవళ అకుందకొని, “నువవ్వు లేపన వెకుంటనే లేసాత్తుడ లేదో!! ఎకుందకైనా మకుంచిద ఆకుంటని
తీసుకెళళ్ళా, వెకుంటనే లేసాత్తుడు.” అకుంద కొకుంటెగా.
కవిత ఆమె పర్ర మీద గిలట్లా, “ఎలా లేపాలో నీ అకక్కుకి బాగా తెలుసులేగానీ, ఆకుంట కొడుక
ఏమైనా లేసాత్తుడేమో నువవ్వు ట్రై చెయ..” అకుంద. రవళ “అబాబ..” అని పర్రమీద తడుముకొని, “ట్రై
చేసాత్తులే గానీ, నువవ్వు వచిచ్చు కసత్తు నేరుప్పు, ఎలా లేపాలో…” అకుంద. కవిత ఈసారి లాగి ఒకక్కుటి
కొటిట్టుకుంద రవళ పర్రమీద. ఆమె “అబాబ…అతాత్తు…” అకుంద చిరు కోపకుంత. “ఇకుంతక వాళళ్ళా
లేవకపోతే మీకేకుంటమల్మ!?” అకుంద ప్రమీల. “ఒకుంటరిగా బోర కొడుతకుంద. కసత్తు మమల్మలన్న ఓ
సనిమకో షికరుకో తీసుకపోతారేమోననీ..” అకుంద రాజీ. “మీరు తీసుకపొమల్మకుంట ఎకుందక
తీసుక వెళళ్ళార! పోయి లేపకుండి.” అకుంద ప్రమీల. రాజీ, రవళలు వెళళ్ళాబోత ఆగి, “మము
లేపతే మీరు ఫీలవవ్వురుగా..” అనాన్నరు కొకుంటెగా. “ఇకుందలో ఫీలయేవ్యద ఏముకుంద! లేపన ప్రతీసారి
లేచే ఓపక వాళళ్ళాకకుంట సరి.” అనాన్నరు ఆకుంటలు ఇదద్దేర నవవ్వుత. ఆ మటలకి ఆడపలట్లాలు
ఇదద్దేర కిలకిలా నవవ్వుకకుంట మడపైకి పరుగెతాత్తురు. వాళళ్ళాని చూస కవిత నవవ్వుత, “ఇక
వాళళ్ళా కషట్టుపడకక్కురేట్లాద. వీళళ్ళా వాళళ్ళాని దకుంచేసుకనేటట్టునాన్నరు.” అకుంట ఉకుండగా, అటవైపు
వసుత్తునన్న కవిత వదనను చూస, ప్రమీల “ష్..” అని హెచచ్చురికుంచికుంద.

రవళ, రాజీలు మగపలట్లాల గద దగగ్గురకి చేరి, బయట నిలబడిపోయారు. రవళ రాజీని మోచేతత్తు
పొడుసత్తు, “వెళళ్ళా ‘నీ’ బావను లేపవే..” అకుంద ‘నీ’ అనన్న మటను నొకిక్కు పలుకత. రాజీ
“ఇస..పొయి నువేవ్వు లేపొచుచ్చుగా…” అకుంద. ఆమె మటలక రవళ నవవ్వుత, “నేను
లేపనవసరకుం లేద. కవాలకుంట చూడు.” అకుంద కళళ్ళాత చూపసత్తు. రాజీ ఆమె చూపకుంచిన వైపు
చూసేత్తు, అకక్కుడ రవి బాకక్సీర లో ఎతత్తుగా లేచి కనిపసుత్తుకుంద. రాజీ సగుగ్గుపడిపోత కళళ్ళా
తపప్పుసుకొని, “ఛ..దెయవ్యకుం..దెయవ్యకుం..” అని ముదద్దేగా తటిట్టుకుంద రవళని. ఆమె సగుగ్గుపడడకుం చూస,
“మ…అతనిన్న చూసేత్తునే అలా సగుగ్గు పడితే, మరి బావను చూసేత్తు ఏమైపోతావో!?” అకుంద రవళ
చిలపగా. “ఏమయికుంద బావక!?” అకుంట రమష్ వైపు చూసకుంద. నిదద్దేటట్లా అతని టవల
ఊడిపోయి, నిగిడిన అతని అకుంగకుం నగన్నకుంగా కనిపసుత్తుకుంద. రవళ రాజీని మళళ్ళా మోచేతత్తు పొడిచి,
“బావకుంద కద బావద!” అకుంద నవవ్వుత. రాజీ మరికుంత సగుగ్గుపడిపోత, లేని కోపకుం తెచుచ్చుకొని,
“ఛ…అలా చూడకూడద దెయవ్యకుం..పద మనకుం వెళళ్ళాపోదకుం..” అకుంట వెళళ్ళాబోయి, అకుంతలోనే
వాళళ్ళా రకుం లోకి పరుగెతత్తు, రమష్ పైన టవల కపప్పుస, పరుగెతత్తుక బయటక వచిచ్చు, “పద,
వెళదకుం..” అకుంద. “ఏ దషిట్టు తగులుతకుందని కపప్పుసావా!?” అని రవళ అకుంట ఉకుండగా, “నువవ్వు
పదవే బాబ…” అని చెయివ్య పటట్టుకొని లాకక్కుపోయికుంద.

కికుందకి వెళళ్ళాగానే, వాళళ్ళాను చూస కవిత అడిగికుంద, “ఏకుంట! లేపలేద వాళళ్ళాని?” అని. “అకక్కురేట్లాద
అతాత్తు, వాళళ్ళా బా..గా.. లేచే ఉనాన్నరు.” అని రవళ అకుంటకుంట, రాజీ గబుకక్కున ఆమె నోరు మూస
తమ గదలోకి లాకక్కుపోయికుంద. “ఏమయికుంద వీళళ్ళాక!?” అడిగికుంద కవిత ఆశచ్చురవ్యకుంగా. “ఇకుంకేకుం
అయిఉకుంటకుంద! మన వాళళ్ళా ఇదద్దేర నిద్రపోత లేపుకొని ఉకుండి ఉకుంటరు. అద చూస
జడుసుకొని వీళళ్ళా ఇలా వచేచ్చుస ఉకుంటరు.” అకుంద ప్రమీల. ఆమె అలా అనగానే, “అయితే
మనకుంపోయి చూస వదద్దేమ!?” అకుంద కవిత రహసవ్యకుంగా. “మనకుం చూసేత్తు ఫరవాలేద. మనకుం
చూడడకుం గనక వాళళ్ళా చూసేత్తు, వాళళ్ళావి పడుకనేకుంత వరకూ మనలన్న పడుకోనివవ్వురు.” అకుంద
ప్రమీల అకుంతే రహసవ్యకుంగా. ఆమె అలా అనగానే, కవిత “నిజమలే, ఇకక్కుడ మన పని
అయేవ్యకుంతవరకూ వాళళ్ళాని కదపక పొతేనే మలు.” అకుంద నవవ్వుత. తరవాత వాళళ్ళా పనులోట్లా వాళళ్ళా
మునిగిపోయారు.

మధవ్యహన్నకుం భోజనాల వేళకి కికుందకి వచాచ్చురు రమష్, రవి. భోజనాలు చేసుత్తుకుండగా రవళ, రాజీలు
తమను చూస, వాళళ్ళాలో వాళళ్ళా నవవ్వుకోవడకుం, మోచేతలత పొడిచేసుకోవడకుం గమనికుంచారు.
భోజనాలు అయిన వెకుంటనే తమ తలుట్లాలని తమ గదకి తీసుకపోయి, ఏమిటి సకుంగతని అడిగారు.
“మ..మీరు నిద్రపోతకుంట లేపుదమని వచాచ్చురట. మీరు ఆల రడ లేపుకొని నిద్రపోవడకుం
చూసేసారు. అద ఆ కలుక..” అకుంద కవిత కొకుంటెగా నవవ్వుత. ఆమె అలా అనగానే వాళళ్ళాదద్దేరిక
అరగ్జైకుంట్ గా రవళ, రాజీలను కలవాలనిపకుంచికుంద. అద మట వాళళ్ళాత అకుంట,
“అమల్మ..ఎలాగైనా మకుం కలసే ఏరాప్పుట చేయమల్మ…వాళట్లా సకుంగత చూసాత్తుమూ..” అనాన్నడు
రమష్ కవితత. వాడు అలా అనగానే, ప్రమీల వాడిని పైనుకుండి కికుందకి చూస, “ఏకుంట! వాళళ్ళా
కోసకుం అకుంత ఆరాట పడిపోతనాన్నర!?” అకుంద అనుమనకుంగా. ఆమె మటలక రమష్
కకుంగారు పడిపోత, “అదకుం లేద ఆకుంట..జసట్టు కేజువల గా అడిగామకుంతే..” అకుంట, సగుగ్గు
పడిపోయాడు. “కేజువల గా అడిగారా!? వాళళ్ళాని అపప్పుజెపప్పుతే అకుంతే కేజువల గా వాళళ్ళాని
ఎకేక్కుసాత్తురుగా..” అకుంద కవిత కొకుంటెగా. “అబాబ! ఊరుకో అమల్మ..” అనాన్నడు రమష్ మరికుంత
మెలకలు తరిగిపోత. “అయినా, వాళళ్ళాని ఎకేక్కుయమని మీరే కదచెపాప్పుర!” అనాన్నడు రవి.
“మమ ఎకక్కుమనాన్నకుం. కనీ మీరు వాళళ్ళాని ఎకిక్కుతే, మమల్మలన్న ఎవరు ఎకక్కుతార?” అకుంద ప్రమీల.
ఆమె మటలక రవీ, రమష్ లు ఇదద్దేర నవివ్వు, “అయితే మిమల్మలన్న ఎకక్కుడానికి ఎవరినైనా
చూడమకుంటరా?” అనాన్నరు. కవిత కూడా నవేవ్వుసత్తు, “దనికి అకక్కురేట్లాదలే…ఆల రడ ఒకడు
ఎకక్కుమకుంట ఎకక్కుడానికి రడగా ఉనాన్నడు.” అకుంద. ఆమె మటలక రవి ఆశచ్చురవ్యపోత,
“ఎవరమల్మ!?” అనాన్నడు. “ఎవరో ఒకరులే, నీకెకుందకూ!?” అకుంద చిరుకోపకుంత. వాడు ఆమె
దగగ్గురకి పోయి, భుజాల చుటట్టు చేయివేస, “చెపప్పుమల్మ, నా దగగ్గుర కూడా దయడకుం ఎకుందకూ?”
అనాన్నడు లాలనగా. కవిత కూడా “అవను చెపప్పువే…” అకుంద. ప్రమీల సగుగ్గుపడుత, “మన పకక్కు
షాప్ బ్రహాల్మజీ కొడుక.” అకుంద. రవి గాడు ఆశచ్చురవ్యకుంగా “శీను గాడా!” అనాన్నడు. ప్రమీల కూడా
ఆశచ్చురవ్యకుంగా “వాడు నీక తెలుసా!?” అని అడిగికుంద. “తెలుసు, అయినా మనున్న తనన్న కపప్పులాగ
సైలెకుంట్ గా ఉకుంటడుగా..వాడిక నీకూ ఎలా కదరికుంద!?” అనాన్నడు. ప్రమీల ఏకుం చెపాప్పులో
తెలయక సగుగ్గుత తల వకుంచుకకుంద. “అబాబ…చెపప్పుమల్మ..పీట్లాజ్..” అని బతమలాడు రవి. ప్రమీల
ఒకసారి గటిట్టుగా ఊపరిపీలుచ్చుకొని థియేటర లో జరిగిన వవ్యవహారకుం అకుంతా పస గుచిచ్చునటట్టు
చెపప్పుకుంద. అకుంతా వినేసరికి పలట్లాలు ఇదద్దేర వేడెకిక్కుపోయారు. వాళళ్ళా వేడెకిక్కుపోవడకుం గమనికుంచి,
కవిత “ప్రమీలా! రావే..నీత పనిఉకుంద..” అని వెళత్తుకుంట, ప్రమీల “ఎకక్కుడికే?” అకుంద. “ఆఊ..నీ
శతృకుంగార కలాపకుం వినీ ఇదద్దేర వేడెకిక్కుపోయారు. ఇకక్కుడే ఉకుంట వరసలు కూడా మరచిపోయే
ప్రమదకుం ఉకుంద. అకుందకే…పద..” అకుంద. “ఇద దరుణకుం ఆకుంట. పలట్లాలు వేడెకిక్కుపోతే చలాట్లారేచ్చు
మరగ్గుకుం చూపకుంచాల గానీ, ఇలా వెళళ్ళాపోతే ఎలా?” అనాన్నడు రవి. “మ..ఇద చలాట్లారేచ్చు టైకుం
కదలే..పటట్టుపగలు, ఎవరైనా వసాత్తురు.” అకుంద కవిత. “పోనీ ఇకక్కుడ కకపోతే, బైటకి ఎకక్కుడికైనా
వెళదకుం..” అనాన్నడు రవి ఆమె నడుము చుటట్టు చేతలు వేస దగగ్గురకి లాకక్కుకుంట. ఆమె
కకుంగారుగా “ష్..పకక్కున మీ అమల్మ ఉకుందరా…కసత్తు చూసుకో..” అకుంద. వాడు వినకకుండా ఆమెని
ఇకుంక దగగ్గురకి లాకొక్కుని, “నేనకుందకూ చూడడకుం, కవాలకుంట నువేవ్వు చూడు.” అనాన్నడు. ఆమె
చూసేసరికి అపప్పుటికే రమష్ ప్రమీలను నలపసుత్తునాన్నడు. అద చూస, “బాబోయ! మీరిదద్దేర బాగా
ముదరిపోయారురా…” అని, రమష్ త “ఒరేయ! దనిన్నవదలూ..” అకుంద. “మరయితే
బయటకి పోదకుం, పదకుండి.” అనాన్నడు రమష్ ప్రమీలను వదలకకుండా. ప్రమీల నిసక్సీహాయకుంగా
చూసత్తు, “వీళళ్ళా వదలరే…ఏదైనా పట్లాన్ చెయ..” అకుంద. కవిత నిటట్టురిచ్చు, “ఒరేయ! కికుంద
ఆడాళళ్ళా మకోసకుం చూసత్తు ఉకుంటరు.సాయకుంతకుం ఏదో భజన ఉకుందట. ఏరాప్పుటట్లా చేయాల.
అకుంతవరకూ ఓపక పటట్టుకుండి. మమల్మలోన్న, మక కదరక పోతే వాళళ్ళానో
వాయికుంచుకకుందరుగానీ..” అకుంద కవిత. ఆమె అలా అనగానే వాళళ్ళా అయిషట్టుకుంగానే వదలారు.
“హమల్మయవ్య..” అనుకొని, గబగబా కికుందకి వెళళ్ళాపోయారు ఆడాళళ్ళా. ఇక రవీ, రమష్ రాబోయే
సాయకుంతకుం కోసకుం వెయిట్ చేసత్తు రకుంలోనే ఉకుండిపోయారు.
సాయకుంతకుం అవతకుంట, ఇక ఆ రోజుకి కదరే యవావ్వురకుం కదని వాళళ్ళాకి అరబమైపోయికుంద.
కరణకుం, ఊళళ్ళాని అమల్మలకక్కులు ఒకొక్కుకక్కురే అకక్కుడకి చేరుతనాన్నరు. సాయకుంతకుం చీకటయేవ్య వేళకి
కికుంద అకుంతా జనాలత నికుండిపోయారు. ఈ తతకుంగకుం చూస, రవి రమష్ త, “ఇక లాభకుం
లేదరా, నేను ఆగలేను. కికుందకి పోయి, ఏదో రకకుంగామీ అమల్మని గోకి పైకి తెచేచ్చుయాలక్సీకుంద..”
అనాన్నడు. దనికి రవి “నేనూ అకుంతే, మీ అమల్మకి వాయికుంచకపోతే అయేవ్యటట్టులేద. పద
వెళదకుం..” అనాన్నడు. ఇదద్దేర కలస కికుందకి దగి, ఆ జనాలలో తమ ప్రియురాళళ్ళా కోసకుం
వెదకత, అకక్కుడే కనిపకుంచిన రమష్ అతత్తుని అడిగారు. “పెరటట్లా ఉనన్నటట్టునాన్నరు, చూడరా..”
అని చెపప్పు హడావడిగా వెళళ్ళాపోయికుంద ఆమె. ఇదద్దేర పెరటట్లాకి వెళళ్ళా చూసేసరికి, అకక్కుడ ప్రమీల,
కవితలు బాసకుంపటట్టు వేసుకొని కూరచ్చుని, పనివాళళ్ళాత బిజీగా కనిపకుంచారు. దగగ్గురకి వసుత్తునన్న
వీళళ్ళాని చూడగానే, ప్రమీల కవితకి కళళ్ళాత సైగ చేసకుంద. కవిత వాళళ్ళాని చూస, “అమోల్మ…వీళళ్ళా
ఇపుప్పుడు గోకకకుండా వదలరు.” అకుంద ప్రమీలత గుసగుసలాడుత. “ఇపుప్పుడెలానే!” అకుంద
ప్రమీల కకుంగారుగా. అకుంతలోనే వాళళ్ళా దగగ్గురకి వచేచ్చుస, వాళళ్ళా ఇదద్దేరి మధవ్యలో కూరుచ్చునాన్నరు.
గుడిడలో మెలట్లాలా అకక్కుడ కసత్తు మసక చీకటిగా ఉకుంద. ఆడాళళ్ళాదద్దేరిక వీళళ్ళా ఏకుం చేసాత్తురా అనన్న టెనన్షన్
మొదలయివ్యకుంద. పనివాళళ్ళా వీళళ్ళాని చూస, “మీరకుందక బాబ ఇకక్కుడ…హాయిగా భజన దగగ్గుర
కూరోచ్చుకుండ..” అనాన్నరు. “అబేబ, మ అమల్మ వాళళ్ళా కషట్టుపడుతకుంట మము అకక్కుడ ఎలా
ఉకుంటకుం! మీ పని మీరు చూసుకోకుండి. మ పని మము చూసుకకుంటకుం.” అనాన్నడు రమష్.
దకుంత వాళళ్ళా తమ పనిలో తాము మునిగిపోయారు.

రమష్ నమల్మదగా ప్రమీల వైపు జరిగి, ఆమె వెనకనుకుండి, తన చేతని ఆమె నడుము మీదకి
పాకికుంచి చినన్నగా నొకక్కుడు. ఆమె ఒకక్కుసారిగా విదలకుంచుకొని, “స..వదలరా..” అకుంద
గుసగుసలాడుత. “ఒకక్కుసారి పకక్కుకి వసేత్తు వదలేసాత్తును..” అనాన్నడు ఆ చేతని పైకి పాకికుంచి ఆమె
సస్థనకుం మీదకి తెచిచ్చు చినన్నగా పసుకత. ఆమె “ఇస..” అకుంట, గబుకక్కున వాడి చేతని తన
పైటత కపప్పుసకుంద.

అవతల వైపు రవి అయితే ఏకకుంగా తన చేతని కవిత పర్రల కికుందకి తస నలపసాగాడు. ఆమెకి
వాడిని ఎలా ఆపాలో అరబకుంగాక అలాగే ఉకుండిపోయికుంద. ఆమె ఏమీ మటట్లాడక పోవడకుంత వాడు
ఆమెని అలాగే దగగ్గురకి లాగబోయాడు. “స..ఎవరైనా చూసాత్తురు..” అకుంద ఆమె
గుసగుసలాడుత. అతను అటఇట చూస, ఆమె పర్రల కికుంద చేతని తీస, ఆమె ఒళళ్ళా
పెటట్టుడు. ఆమె ఉలకిక్కుపడి, దనిపై చీర కపప్పుసకుంద. వాడు దొరికికుంద చాన్క్సీ అని, ఆమె తడల
మధవ్యలోకి చేతని దూరిచ్చు పువవ్వుని నలపసాగాడు. వాడు అలా నలపడకుం మొదలుపెటట్టుగానే, ఆమెకి
జిల మొదలయివ్య, “స..” అకుంట, “అబాబ..వేడెకిక్కుపోతకుంద ఆపరా..” అకుంద వాడికి మతమ
వినబడేటట్టు. “అయితే మడ పైకిరా…వదలేసాత్తును..” అకుంట, చీర పైనుకుండే, ఆమె పువవ్వులోకి ఒక
వేలని దూరచ్చుడానికి ప్రయతన్నకుంచాడు. వాడు అలా చేసుత్తుకుంట, ఆమెకి దూలత చెమటలు
పటట్టుసాగాయి.

ఇటవైపు రమష్ ప్రమీల ముచిచ్చుకలను జాకెట్ పైనుకుండే నలపసుత్తుకుంట, ఈమెక

దూలెకిక్కుపోవడకుంత ఆమె ఒళళ్ళా సనన్నగా వణకసాగికుంద. ఇక తటట్టుకోలేక, “స..పదరా
బాబ….పైకెళదకుం..” అకుంట పైకి లేసుత్తుకుండగా, అద సమయకుంలో కవిత కూడా పైకి లేచికుంద.
వాళళ్ళా లేవడకుం పనివాళళ్ళా చూడడకుంత, “కసత్తు మ గదకి వెళళ్ళాసాత్తుకుం..” అని చెపప్పు,
బయలుదరికుంద కవిత. మిగిలన వాళళ్ళా ఆమె వెనకే వెళళ్ళారు. తీరా మెటట్లా దగగ్గురకి వెళళ్ళాసరికి, పైకి
వెళళ్ళాడానికి వీలేట్లాకకుండా, మొతత్తుకుం జనాలు. మనసులోనే “ఉష్..” అని నిటట్టురుసత్తు, మళళ్ళా పెరటట్లాకి
వచాచ్చురు. కవిత పలట్లాలత, “చూసారు కద…వెళళ్ళాకుండిరా, తరవాత చూసుకకుందకుం..” అకుంద.
రమష్ అకక్కుడికి కసత్తు దూరకుంలో ఉనన్న గడిడమటని చూపకుంచి, “అకక్కుడయితే ఎవర చూడరు.”
అనాన్నడు. వాడు చూపకుంచిన వైపు చూస, “అమోల్మ, అకక్కుడ చీకటిగా ఉకుంద.నాక భయకుం..” అకుంద
ప్రమీల. “మముకుండగా భయకుం దనికి ఆకుంట..రకుండ..” అనాన్నడు రమష్. ప్రమీల కవితవైపు
నిసక్సీహాయకుంగా చూసకుంద. కవిత చినన్నగా నిటట్టురిచ్చు, “ఒకక్కుసారి అలుసచాచ్చుక తపుప్పుతకుంద!
పద..” అకుంట, గడిడవాము వెనకిక్కు నడిచికుంద.

అకుందర గడిడవాము చాటక వెళళ్ళారు. అకక్కుడ మొతత్తుకుం చీకటిగా ఉకుంద. ప్రమీల భయకుంగా
“రమష్..” అకుంద. రమష్ గబుకక్కున ఆమె చేయి పటట్టుకొని, “ఇకక్కుడే ఉనాన్న ఆకుంట..” అకుంట
ఆమెని పటట్టుకొని, గడిడవాముకి అదమిపెటట్టుడు. వాడు అలా అదమిపెటట్టుగానే, ఆ గడిడవాము
ఊగికుంద. ప్రమీల గబుకక్కున పకక్కుకి వచేచ్చుస, “అమోల్మ, ఈ మతకుం దనికే ఇలా ఊగికుందకుంట,
అసలు పని చేసేత్తు పడిపోతకుంద, అకుందరిక తెలసపోతకుంద.” అకుంద. దనికి కవిత “అవనే, పోనీ
కికుంద పడుకకుందకుం అకుంట, ఏ పురుగూ పుట్రో ఉకుంట ప్రమదకుం..” అకుంద. ఆమె అలా అకుంట
ఉకుండగానే పలట్లాలు వాళళ్ళాని పటట్టుకొని నలపయసాగారు. వాళళ్ళా ఆ నలుపుడుకి “మ..స..” అని
మూలుగుతనే ఆలోచిసుత్తునాన్నరు. అకుంతలో ప్రమీలక ఒక ఆలోచన వచిచ్చుకుంద. “ఏయ..కవితా,
ఇక ఒకుంగోవడకుం తపప్పు వేరే దరిలేద..” అకుంద. “ఒకుంగోడానికైనా పటట్టు ఉకుండాల కద..” అకుంద
కవిత. అద వినన్న రవి, “నాదో ఐడియా..” అనాన్నడు. “ఏకుంట!?” అనాన్నరు ఆడవాళళ్ళా ఇదద్దేర.
“ఇదద్దేర ఎదరదరుగా నిలబడి, ఒకరి భుజాలపై మరకరు చేతలు వేసుకోకుండి.” అనాన్నడు.
వాళళ్ళా అలాగే చేసారు. “మ..ఇపుప్పుడు అలాగే ఒకుంగోకుండి.” అనాన్నడు రవి. వాళళ్ళా అలాగే
పటట్టుకొని, కసత్తుకసత్తు దూరకుం జరుగుత వకుంగునాన్నరు. వాళళ్ళా అలా ఒకుంగోగానే రమష్ ప్రమీల
వెనకూక్కు, రవి కవిత వెనకూక్కు చేరారు. వాళళ్ళా తమ వెనకిక్కు చేరగానే, కవిత ప్రమీలత, “మ…
మొతాత్తునికి మనలన్న దెకుంగకకుండా మతకుం వదలడకుం లేద..” అకుంట ఉకుండగా, పలట్లాలు ఇదద్దేరి
చీరలనూ పైకి లేప పకుంటలని కికుందకి లాగేసారు. తరవాత వాళళ్ళా పర్రలను చినన్నగా సవరదసారు.
ఎపుప్పుడ చూడని ఆ అనుభవానికి ఆడవాళళ్ళా ఇదద్దేర ఎగెకగ్జైట్ అయిపొతనాన్నరు. ఆ ఎగెకగ్జైట్ మెకుంట్
త సనన్నగా వణికిపోతనాన్నరు. అకుంతలో పలట్లాలదద్దేర తమ కికుంద వసాస్త్రాలను తీసేసనటట్టునాన్నరు,
వాళళ్ళా అకుంగాలు పర్రల మధవ్య వెచచ్చుగా గుచుచ్చుకనాన్నయి. ఆ గుచుచ్చుడుకి ఆడవాళళ్ళాదద్దేర ఒకేసారి,
“మ..” అనాన్నరు పరవశకుంగా. “ఆకుంట..పెటట్టుసుత్తునాన్నకుం..” అకుంట, వాళళ్ళా, చేతలత ఆడవాళళ్ళా
పువవ్వులను ఒకసారి తడిమి, ఆ తడుముడుక వాళళ్ళా కళళ్ళా కసత్తు ఎడకుం చేయగానే, తమ
అకుంగాలను వాళళ్ళా పువవ్వులోట్లాకి ఒకక్కుసారిగా తసారు. ఆ పొజిషన్ వలోట్లా, లేక వాళళ్ళా ఆవేశకుం
వలోట్లా..వాళళ్ళా అలా తయగానే, గొకుంతలోకి దగబడినటట్టు అయివ్య, కెవవ్వున కేకవేయబోయారు.
అకుంతలోనే తమయికుంచుకొని, ఇక కేకలు రాకకుండా ఆడవాళళ్ళాదద్దేర, ఒకరి పెదలను ఒకరు
అకుందకొని, చపప్పురికుంచసాగారు. అనుకోకకుండా దొరికిన కొతత్తు భకుంగిమ పలట్లాలను
పచెచ్చుకిక్కుకుంచేసుత్తుకుంద. మకుంచి వాటకుంగా అమరడకుంత, “అబాబ…ఏకుం ఉకుంద ఆకుంట ఈ పొజిషన్…”
అకుంట మళళ్ళా గుభేలల్మని పొడిచారు.

ఆ పోటకి ఆడవాళళ్ళా ఒకరి పెదలను మరకరు కసగా నమిలేసుకనాన్నరు. పలట్లాలు “స..స…”

అకుంట, ఆడవాళళ్ళా నడుములు పటట్టుకొని, కమల్మగా ముకుందక వెనకక్కు ఊగుత, సవ్వురగ్గుకుంలో
తేలపోసాగారు. ఆడవాళళ్ళా వెనక పోటకి బోనస గా కసగా పెదలు చీకక్కుకుంట, నాలుకలను
పెనవేసుకొని కైపెకిక్కుపోత, వగరుసుత్తునాన్నరు. వాళళ్ళా అలా వగరుతకుంట, పలట్లాలక మరికుంత
హుషారు వచిచ్చు, “అబాబ..ఏకుం పర్రలే నీవి…ఎకుంత దెకుంగినా తనివి తీరడకుం లేద…ఈ రోజు మీక
వాచిపోవాలకుంతే..” అకుంట గుభగుభీ మని కముల్మతకుంట, ముదద్దేలత ఊపరి అకుందక ఒకక్కుక్షణకుం
గేప్ తీసుకొని, “మ..కమల్మకుండ…అలాగే కమల్మకుండి…గొకుంతలోకి దకుంచేయకుండి..” అకుంట
ఉకుండగా, వాళళ్ళా సీప్పుడ్ అకుందకోవడకుంత, మళళ్ళా వచేచ్చు కేకలను ఆపడానికి ముదద్దేలట్లా
మునిగిపోయారు ఆడవాళళ్ళా. పలట్లాలు కసకసగా కముల్మత, మధవ్యలో వాళళ్ళా పర్రలను పసకేసత్తు,
అకుంతలోనే ఒకుంగొని వాళళ్ళా సళళ్ళాను పపప్పుచేసత్తు, కసెకిక్కుపోత…చివరికి “ఇష్..” అని
నిటట్టురుసత్తు, తమ ద్రవాలని వెచచ్చుగా వాళళ్ళా పువవ్వులోట్లాకి నికుంపసారు. తమ పువవ్వులు నికుండిన
తతృపత్తులో ఆడవాళళ్ళా తమకకుంగా కొదద్దేసేపు పెదవలను చపప్పురికుంచుకొని, పైకి లేచి, చీరలను
సరుద్దేకొని, “వెదవలాట్లారా..అయివ్యకుందగా..ఇక వెళళ్ళాకుండి..” అనాన్నరు ముచచ్చుటగా నవవ్వుత. వాళళ్ళా
ఎవరి ఆకుంటలను వాళళ్ళా కౌగిలకుంచుకొని, “తకుందరగా వచేచ్చుయకుండి…” అని, ఒకసారి వాళళ్ళా
పెదవలు కొరికి వదలపెటట్టురు. తరవాత వాళళ్ళాని జాగ్రతత్తుగా పెరటి దగగ్గుర వదల, మెటట్లా దగగ్గుర ఉనన్న
వాళళ్ళాని అదలకుంచుకకుంట, పైకి చేరారు.
వాళళ్ళా తమగదకి చేరి, డ్రెస మరుచ్చుకొని, కొతత్తు పొజిషన్ ఇచిచ్చున కికక్కును ఎకుంజాయ చేసుత్తుకుండగా,
రవళ; రాజీలు లోపలకి వచాచ్చురు. వాళళ్ళాను చూడగానే, ఇదద్దేర ఉనన్న పొజిషన్ నుకుంచి లేచి,
“ఏకుంటి పాపలూ! బైట భజన జరుగుతకుంట ఇలా వచాచ్చుర!?” అనాన్నరు. “అకక్కుక బావత ఏదో
పని ఉకుందట..” అకుంద రవళ నవవ్వుత. “ఓ! అయితే ఇకక్కుడ నేనకుందకూ!?” అకుంట రవి
బయటకి నడిచాడు. అద చూస, “హుమ..నేను మతకుం ఎకుందకూ!?” అకుంట రవళ కూడా
బయటకి వెళళ్ళాపోయికుంద. వాళళ్ళాదద్దేర బయటకి పోయిన తరవాత, రాజీ నమల్మదగా రమష్ దగగ్గురకి
వచిచ్చుకుంద. రమష్ “ఏకుంటి మరదలా నాతపనీ!?” అనాన్నడు మకుంచకుం మీద కూరచ్చుని. ఆమె అతని
ఎదరుగా నిలబడి, “చినన్న కివ్వుజ్ బావా…ఆనక్సీర చెబుతావేమోననీ..” అకుంద నవవ్వుత. “కివ్వుజాగ్జై!?
ఏకుంటద!?” అనాన్నడు అతను ఆశచ్చురవ్యకుంగా. ఆమె పెదలు బిగికుంచి నవవ్వుత, తన వెనక నుకుండి
ఒక వసుత్తువ తీస, “ఇద ఎవరిదో చెపుప్పుకో చూదద్దేకుం..” అకుంద దనిన్న అతని చేతలో పెడుత.
అతను దనిన్న తెరిచి చూసాడు. అద గడిడవాము వెనక ప్రమీల విడిచిన పకుంట. దనిన్న చూడగానే
అతను ఒకక్కుక్షణకుం కూడా ఆలోచికుంచకకుండా, “ఆకుంటద..” అనేస, నాలుక కరుచుకనాన్నడు. రాజీ
కొకుంటెగా నవవ్వుత, “బాగానే గురుత్తు పటట్టువే. మరి ఇద ఎవరిదో చెపప్పు..” అకుంట మరో పకుంటని
అతని చేతలో పెటిట్టుకుంద. అతను దనిన్న విడదస చూస, “బాగా చినన్నద ఉకుంద! ఎవరిద,
రవళద!?” అనాన్నడు. ఆమె ఉడుకక్కుకుంట, “మ..దనిద ఎకుంత ఉకుంటకుందో తెలుసనన్నమట..”
అకుంద. “నాకెలా తెలుసుత్తుకుంద!? ఎపుప్పుడ చూడలేద కద..” అనాన్నడు అతను నవవ్వుత.
“మ..సరే..అయితే పోయి చూసుకో..నేను వెళత్తు..” అకుంట, విసురుగా బయటకి వెళళ్ళాబోతకుంట,
అతను ఆమె నడుము పటట్టుకొని మీదకి లాకొక్కుని, “అబాబ..కరకోట్టు కదో చెపప్పుకకుండా
వెళళ్ళాపోతావేకుంట!?” అనాన్నడు. ఆమె గికుంజుకకుంట, “నేను చెపప్పును పో..” అకుంద. అతను తన
చేతలను కికుందకి జరిప, ఆమె పరుదలను తడమగానే, ఆమె పకుంట వేసుకోలేదని
అరబమైపోయికుంద. అకక్కుడ చినన్నగా నొకక్కుత, “ఓ..నీద! ఎకుందక తీసేసావ!?” అనాన్నడు. ఆమె
ఇకుంక వదలకుంచుకోడానికి ప్రయతన్నసత్తు,
“ఊఊ…నీక గిఫట్టు గా ఇదద్దేమనీ..” అకుంద అలుగుత. అతను మకుంచకుం మీదక వెలట్లాకిలా
పడుత, ఆమెని తన మీదకి లాకొక్కుని, “బావక ఇవావ్వులక్సీన గిఫట్టు పకుంట కద..దని కికుంద
దకొక్కుని ఉకుండే దనిన్న ఇవావ్వుల.” అనాన్నడు. “ఆఊ..ఇచేచ్చుసాత్తుకుం మరి..అయినా పెదద్దేపెదద్దేవి చూసాక,
చినన్నవి నీకేకుం కనిపసాత్తుయిలే..” అకుంద రాజీ. అతను ఆమె పర్రలను నొకక్కుత, “చూపసేత్తు అనీన్న
కనిపసాత్తుయి…” అకుంట, ఆమెని తన మీద నుకుండి, పకక్కుక వెలట్లాకిలా పడేటట్టు తస, తను ఆమె
పైకి ఎకిక్కు, ఆమె మొహకుం లోకి చూసత్తు, “మరి చూపసాత్తువా!?” అనాన్నడు. ఆమె చిలపగా
నవవ్వుత, “నేనేకుం చూపకుంచను.” అకుంద. “అయితే నేనే చూసుకకుంటలే..” అకుంట తన చేతని
ఆమె సస్థనాల పైకి జరిపాడు. ఆమె అతనిచేతని మధవ్యలోనే అడుడకొని, “నువేవ్వుకుం చూడకక్కురేట్లాద
బాబ..ననున్న వదలేయ..” అకుంద. అతను ఆమె మెడపై తన ముకక్కుత చకిక్కులగిల పెడుత,
“వదలేయడానికేనా పకుంట విపుప్పుకొని వచిచ్చుకుంద!?” అనాన్నడు. ఆమె కిలకిలా నవవ్వుత,
“చెపాప్పునుగా గిఫట్టు అనీ…దనిన్న ఉకుంచుకొని ననున్న వదలేయ…” అని, చటకక్కున అతనిన్న తసేస,
పైకి లేవబోయికుంద. అతను మళళ్ళా ఆమె మీద పడి, మకుంచానికి గటిట్టుగా అదమిపెడుత, “మరి
నువవ్వు ఇచిచ్చున గిఫట్టు కి బదలు ఇవవ్వుదద్దే!?” అనాన్నడు. “మ..ఏమిసాత్తువ్!?” అకుంద ఆమె ఆనకుందకుంగా
అతని బరువను మోసత్తు. అతను ఆమె రకుండు చేత వేళళ్ళాలోట్లా తన చేత వేళళ్ళాను ఇరికికుంచి, ఆ
చేతలను పరుపు మీద అదమిపెడుత, “నేను నీలా ఒటిట్టు కవర ని ఇవవ్వును. అకుందలో ఉకుండే
సరుకను ఇసాత్తును.” అనాన్నడు. “నేనపుప్పుడు కవర ను ఇచాచ్చునూ!?” అకుంద ఆమె ఆశచ్చురవ్యకుంగా. “నీ
అకుందలను దచే కవర….అద పకుంటని ఇచాచ్చువగా…నేను ఆ కవర తీసేస, అసలు సరుక
ఇసాత్తును. ఓకేనా!” అనాన్నడు. ఆమె అతని కళళ్ళాలోకి చూస నవవ్వుత, “నీ సరుకను దచేకుంత
చోట లోపల ఉకుందో లేదో మరీ?” అకుంద ఆమె. అతను ఆమె గెడాడనిన్న చినన్నగా కొరికి, “నా సరుక
చాలా ఫెట్లాకిక్సీబుల…ఎకుంత చినన్నదైనా దూరిపోతకుంద..ఎకుంత పెదద్దేదైనా నికుండిపోతకుంద.” అనాన్నడు.
“మ..అవనా! అయితే ముకుంద ఒకసారి చూపకుంచు. ఆ తరవాత దచుకోగలనో లేదో డిసైడ్
అవతాను.” అకుంద ఆమె. “మ..నేను చూపకుంచడకుం ఎకుందకూ! నీక అకుందబాటలోనే ఉకుంటకుంద.
తీస చూసుకో.” అకుంట, ఆమె చేతలను వదల, మకుంచకుం మీద వెలట్లాకిలా తరిగి పడుకనాన్నడు.
ఆమె అతని వైపు తరిగికుంద కనీ ఏకుం చేయకకుండా అలాగే ఉకుండిపోవడకుంత, అతను ఆమె వైపు
చూసాడు. ఆమె కళళ్ళా మూసుకొని ఉకుంద. ఆమె శరీరకుం సనన్నగా వణుకతకుంద. అద చూస
అతను ఆమె చేయి పటట్టుకొని, “సరుక చూసాత్తునని అలగే ఉకుండిపోయావే!?” అనాన్నడు. ఆమె
ఏమీ మటట్లాడడకుం లేద. అతను ఆమె చేయి తీసుకొని, తన బాకక్సీర పై వేసుకొని, “మ..చూడు..”
అనాడు మెలట్లాగా. ఆమె నొకక్కునొకక్కునటట్టుగా అకక్కుడ చినన్నగా నొకిక్కుకుంద. ఆ నొకక్కుడుకే అతని అకుంగకుం
కసుక్సీమని బుసలు కొటట్టుసాగికుంద. ఆ బుసలక రాజీ చినన్నగా “మ..” అకుంద. అతను ఆమె చేతపై
తన చేయివేస, “అలా పైపైన చూసేత్తు సరుక నాణవ్యత తెలయద. కసత్తు లోపలనుకుండి చూడాల.”
అకుంట, తన బాకక్సీర ని కికుందకి లాగి, ఆమె చేతని తన అకుంగకుంపై వేసుకనాన్నడు. జీవితకుంలో
మొదటిసారి మగాడి అకుంగానిన్న పటట్టుకనన్న ఆమెక, అద వేడిగా తగిలేసరికి, ఉలకిక్కుపడి చేయి
తీసేయబోయి, అకుంతలోనే ఆ వేడి టెకుంప్ట్టు చేయడకుంత తన చేతని అలాగే ఉకుంచేసకుంద.
అతను ఆమెని తన దగగ్గురక లాకొక్కుని, ఆమె చెవిలో “ఎలా ఉకుంద నా సరుక!?” అనాన్నడు
చినన్నగా. బదలుగా ఆమె దనిన్న చినన్నగా నొకిక్కుకుంద. “నచిచ్చుకుంద!?” అనాన్నడు అతను అలాగే
గుసగుసలాడుత. బదలుగా ఆమె “మ..” అని చినన్నగా మూలుగుత, అతనిన్న
అతకక్కుపోయికుంద. “చెపుప్పు మరి…లోపలదచుకకుంటవా!?” అనాన్నడు తన చేతని ఆమె తడల
మీద కదపుత. అతను అలా కదపుత ఉకుంట, ఆమె “స…స..” అకుంట తడలను దగగ్గురక
ముడిచేసుకకుంద. అతను తన చేతని తడల మధవ్యక పోనిసత్తు “అలా ముడిచేసుకకుంట ఎలా!
కసత్తు దరి చూపకుంచవచుచ్చుగా..” అకుంట, పువవ్వు మీద చినన్నగా నొకక్కుడు. ఆమె “స..స..స..” అని,
అతని చేతమీద తన చేయి వేస గటిట్టుగా నొకేక్కుసుకకుంద. ఆమె అలా నొకేక్కుసుకకుంటకుంట, అతను
అత కషట్టుకుం మీద, తన అరచేతని తడల సకుందలో దూరేచ్చుస, గటిట్టుగా పసకడు. ఆమె “మ..మ..”
అకుంట, అతని భుజానిన్న గటిట్టుగా కొరికేసకుంద. అతను “స..అబాబ..” అకుంట, ఆమె పువవ్వుని కసగా
పకుండేయసాగాడు. ఆమె అతని పకుండుడుకి “ఆహ..ఆహ..” అని వగరుసత్తు, అతని అకుంగానిన్న
నలపయసాగికుంద. అకుంతలో అతను తన చేతని నమల్మదగా ఆమె లకుంగా పైనుకుండి లోపలకి తస,
కికుందకి జరిపాడు. అలా జరుపుత ఉకుంట, ఆమె మెలకలు తరిగిపోతకుంద. అతను అలా
జరుపుత, ఆమె పువవ్వుని చేరుకొని, నునన్నగా ఉనన్న దని ఉపరితలానిన్న చినన్నగా నిమిరాడు.
ఆమెలో విపరీతమైన కకుంపనాలు. అతను అలా నిమురుత, ఆ చేతని, ఆమె పపెదల దగగ్గురకి
చేరిచ్చు, చినన్నగా విడదయడానికి ప్రయతన్నసుత్తుకుంట, ఆమె చిగురుటకలా వణికిపోత, “స..బావా..”
అకుంట, రకుండు తడల మధవ్య అతని చేతని గటిట్టుగా నొకేక్కుసుకకుంద. అతను అలాగే ఆమె
పపెదలను వేలత మీటత, “అబాబ…ఎకుంత బావనాన్నయే నీ పెదవలూ..” అనాన్నడు. అసలు
పెదల వకుంకైనా చూడకకుండా అతను అలా అనగానే, ఆశచ్చురవ్యకుంగా అతని వైపు చూసకుంద ఆమె
వణుకతనన్న పెదలత. అద చూస అతను “ఈ పెదలు కద. నీ కికుంద పెదలు..” అకుంట,
ఆమె పైపెదలను తన పెదలత అకుందకనాన్నడు. అతను అలా అనగానే, సగుగ్గుత తన కళళ్ళాను
ఇకుంక ముడుచుకకుంట, తన పైపెదలను తెరిచికుంద. ఆమె పెదలను చీకతకుంట అతనికి నికుండా
జూవ్యస ఉనన్న ఆరకుంజ్ తనలను చపప్పురిసుత్తునన్నటట్టు ఉకుంద. వాటిని కసతీరా చీకి, “అబాబ! ఈ తనల
రుచే ఇలా ఉకుంట, మరి ఆ తనల రుచి ఎలా ఉకుంటకుందో!” అనాన్నడు. ఆమె తమకకుంత
ఆయాసపడుత, “అయితే ఒకసారి రుచిచూడు బావా..” అకుంద మతత్తుగా. అతను “మ..”
అకుంట ఆమె లకుంగాని పైకెతేత్తుసాడు. అతను అలా ఎతత్తుతకుంట, ఆమె తమకకుంగా అతనిన్న గటిట్టుగా
పటట్టుకొని నొకేక్కుయసాగికుంద. అతను లకుంగాను పరిత్తుగా ఎతేత్తుసన తరువాత, తన అకుంగకుంత ఆమె
పువవ్వుని నొకక్కుత, “రడయా!” అనాన్నడు. ఆమె “మ..” అని మూలుగుత, తన కళళ్ళాను
దూరకుంగా చాచికుంద. అకుంతవరకూ ఆకుంట పువవ్వుత ఉనన్న అనుభవకుంత, అతను ఆమె
కనన్నపువవ్వులోకి బలకుంగా ప్రవేశికుంచబోయాడు. అతను అలా బలకుంగా వెళళ్ళాబోతకుంట, ఆమె కెవవ్వున
అరవబోయి, ఆ అరుపును గొకుంతలోనే నొకేక్కుసుకకుంట, “స..అబాబ..వదద్దే బావా..” అకుంట
పకక్కుకి తపుప్పుకోబోయికుంద. అయినా అతను బలవకుంతకుంగా లోపలకి దకుంచబోయాడు.

ఏదో వేడిగా ఉనన్న ఇనప కడడ లోపలక ప్రవేశికుంచబోతనన్నటట్టు ఆమె గిలగిలా కొటట్టుకకుంట,
అతనిన్న ఒకక్కు ఉదటన తసేసకుంద. ఆమె అలా తయగానే అతను ఆశచ్చురవ్యపోత,
“ఏమయికుంద!?” అనాన్నడు. “వదద్దేబావా…నొపప్పుగా ఉకుంద..” అకుంద ఆమె దగులుగా.
“ఫరవాలేదలే…ఓరుచ్చుకో..అద బావకుంటకుంద..” అకుంట మళళ్ళా ఆమె మీదక
ఎకక్కుబోతకుంట…”ఒరేయ!” అనన్న పలుపు వినిపకుంచికుంద. ఇదద్దేర ఉలకిక్కుపడి చూసేసరికి,
ఎదరుగా ప్రమీల నిలబడి ఉకుంద. ఆమెని చూడగానే, రాజీ కకుంగారుగా లేవబోయికుంద.
“ఫరవాలేద..నువవ్వు అలాగే పడుకో..” అకుంట, ఆమె పకక్కున కూరచ్చుని, రమష్ త “బుదద్దేలేద
నీకూ! అసలే దనికి కొతత్తు. అకుంత తకుందరపడితే ఎలా!?” అని, రాజీ తల నిమురుత, “నువవ్వు
కకుంగారు పడక. నేను ఉనాన్నగా..” అకుంద. ఆమె ప్రమీలత కసత్తు నిరాశగా “నొపప్పుగా ఉకుంద
ఆకుంట..” అకుంద. “నొపప్పు లేకకుండా చేసేత్తు ఓకేనా!” అకుంద ప్రమీల ఆమె బుగగ్గులు నిమురుత.
“ఊఊ..” అకుంద రాజీ సగుగ్గుపడుత. ఆమె రాజీ బుగగ్గుపై ముదద్దే పెటిట్టు, రమష్ త, “ఒరేయ! అకక్కుడ
కొబబరి నూన ఉకుంద. ఇలా తీసుకరా..” అకుంద. అతను గబగబావెళళ్ళా ఆమె అడిగికుంద తెచిచ్చు
ఇచాచ్చుడు. ఆమె కొకుంత నూనను తన అరచేతలో ఒకుంపుకొని,దనిన్న వేళళ్ళాత రాజీ ప..పెదల
మధవ్య రాయసాగికుంద. ఆమె అలా రాసుత్తుకుంట, సమల్మగా ఉకుండడకుంత, రాజీ కళళ్ళా మూసుకొని,
“మ..ఆకుంట..మ..” అని సనన్నగా మూలగాసాగికుంద. ప్రమీల ఆ నూనను ఆమె పువవ్వు
లోపలవరకూ రాస, రమష్ ను దగగ్గురక రమల్మని సైగ చేసకుంద. అతను రాగానే, చేతలో ఉనన్న
నూనను అతని అకుంగానికి రాస, కసత్తు మసాజ్ చేస, రాజీత, “ఇపుప్పుడు బావకుంటకుంద. కళళ్ళా
దూరకుంగా చాపు.” అకుంద. రాజీ కసత్తు సకుంశయకుంగా “ఆకుంట..” అకుంద. ప్రమీల “నేనునాన్నగా
బకుంగారకుం..చాపు…” అనగానే, ఆమె తన కళళ్ళాను దూరకుం చేసకుంద. ప్రమీల రమష్ త “ఒరేయ!
రా..నమల్మదగా, చాలా నమల్మదగా తయ..” అనగానే, వాడు రాజీ మీదక చేరి, తన అకుంగానిన్న
ఆమె పపెదవలక ఆనికుంచాడు. అతని తాకిడికి ఎదరుచూసత్తు, ఆమె పపెదలు
తమలపాకలాట్లా వణకసాగాయి. ప్రమీల అతను ఉనన్న పొజిషన్ ను చూస, రాజీ పువవ్వుకి పైన
అరచేతత్తు రాసత్తు, రమష్ త, “మ..నమల్మదగా తయ..” అకుంద. అతను నమల్మదగా తసత్తు ఉకుంట,
రాజీ తన కళళ్ళాను దూరకుంగా జరపసాగికుంద. కొబబరి నూన ప్రభావకుంత, అతని అకుంగకుం మెతత్తుగా
లోపలకి దగసాగికుంద. అద తన పువవ్వులోకి దగుత ఉకుంట, రాజీ కి తమకకుంత చెమటలు
పడుత ఉకుండగా, ప్రమీల వైపు చూసకుంద. ప్రమీల ఆమెని చూస నవవ్వుత, “ఎలా ఉకుంద!?” అని
అడుగుత ఉకుండగా, రమష్ తన అకుంగానిన్న పరిత్తుగా లోపలకి దకుంచేసాడు. అద పరిత్తుగా దగగానే
రాజీ ఒకసారిగా “హుమ..” అని, ప్రమీల వైపు చూస చినన్నగా నవివ్వుకుంద. ప్రమీల ఆమె నుదటిపై
పటట్టున చెమటను తడుసత్తు, “నీ పని కనీయరా..” అకుంద రమష్ త. ఆమె అలా అనగానే
అతను చినన్నగా ఊగాసాగాడు. అతను ఊగుత ఉకుంట, రాజీ కమల్మగా మూలగసాగికుంద. ప్రమీల
ఆమె బుగగ్గులను నిమురుత, ఇదద్దేరినీ ప్రోతాక్సీహపరచసాగికుంద. ఆమె ప్రోతాక్సీహకుంత, అతను
నమల్మదగా కముల్మడు వేగకుం పెకుంచుత ఉకుంట, రాజీ కూడా “ఇస..ఉస..” అకుంట, నమల్మదగా
కికుందనుకుండి ఒతత్తుడకుం మొదలెటిట్టుకుంద. ఆమె అలా అకుంట ఉకుంట, ప్రమీలక కూడా వేడెకిక్కుపోతకుంద.
దకుంత ఇక ఆగలేక, ఆమె రమష్ వెనకిక్కు చేరి, తన సస్థనాలను అతని పర్రలక అదమిపెటిట్టు, వాడి
ఊపుడుకి ఊతకుం ఇవవ్వుసాగికుంద.

ముకుంద రాజీ పువవ్వు రాపడ, వెనక ప్రమీల సళళ్ళా తపుడ..ఈ రకుంటి తాకిడిక వాడికి ఇక
ఆగలేద. “మ..ఆకుంట..అయిపోతకుంద ఆకుంట..” అకుంట ఉకుండగా…ప్రమీల గబుకక్కున వాడిని
పకక్కుకి లాగేసకుంద. వాడు అవాకక్కుయివ్య చూసత్తు ఉకుండగానే, వాడి అకుంగకుం నుకుండి రసకుం జివవ్వున
ఎగజిమిల్మకుంద. ప్రమీల అద చూస, “హమల్మయవ్య…లోపల అవవ్వులేద. ఇకుంక నయకుం.” అకుంద.
అపుప్పుడరబమయికుంద వాడికి ఆమె ఎకుందక పకక్కుకి లాగేసకుందో. అతనూ “హమల్మయవ్య..”
అనుకకుంట రాజీ వైపు చూసాడు. ఆమె తన కనన్నపొర విడిపోయిన క్రమకుంలో, కసత్తు సొమల్మసలట్లా,
కళళ్ళా మూసుకొని ఉకుంద. అద చూస ప్రమీల “మ…మొతాత్తునికి కనన్నరికకుం చేసేసావ. ఇక ననున్న
పటిట్టుకుంచుకోవేమో!?” అకుంద నవవ్వుత. ఆమె అలా అనగానే వాడు ఆమెని గటిట్టుగా వాటసుకొని,
“నినున్న ఎకుందక వదలుతాను ఆకుంట..నినున్న దెకుంగకపోతే నా బుజిగ్జైగాడు ఊరుకకుంటడా!”
అకుంట ఆమెని మకుంచకుం మీదక తయబోతకుంట, ఆమె “ఆగరా బాబ…చీర మరుచ్చుకొని
కికుందకి వెళద్దేమని వచాచ్చును. ఇకుంతలో ఇద..లే..” అనేస, వాడిని విడిపకుంచుకొని బయటక
వెళళ్ళాపోయికుంద.