PAPEL NG WIKA SA PAGBUO NG PAMBANSANG WIKA, KUTURA, AT

IDENTIDAD SA PAG-UNLAD NG KAALAMANG KULTURAL AT PAGPAPAHALAGA

SA PAGKA-PILIPINO SA GITNA NG GLOBALISASYON
Gasgas na marahil sa ating mga pandinig ang mga salitang ito na binitawan ng
ating pambansang bayani: "Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika ay higit pa
sa hayop at malansang isda". Mula sa mga salitang iyon ni Rizal ay namutawi na sa
lahat ng Pilipino na marapat nating mahalin ang ating wika. Ngunit, higit pa sa ating
sariling wika ay ang marami pang mga katutubong wika na siyang pinangangalagaan
ng ating kultura at kasaysayan. Dahil na rin pagbabago ng panahon, ang ilan sa mga ito
ay tinangay na ng mga agos ng paglaho.
Ang wikang Filipino ang susi sa maayos at mabilis na komunikasyon ng bawat
isa. Ito ay ginagamit upang magkaunawaan at magkaintidihan ang mga tao sa paligid.
Isa ring sanhi ng globalisasyon ay ang mapalaganap ang wikang Filipino na ginagamit
dahil ito ay sumasaklaw sa Iba’t ibang aspekto ng lipunan at sa buhay ng tao. Nguni’t
ano nga ba ang ipinapakahulugan ng globalisasyon sa mga pangkaraniwang Pilipino?
Ang globalisasyon ay ang pagpapalawig, pagpaparami, at pagpapatatag ng mga
koneksyon at ugnayan ng mga bansa sa kapwa bansa, at bansa sa mga international
organization sa aspekto ng ekonomiya, politika, kultura at kapaligiran. Ito ay ang
pagsusulong ng pandaigdigang kalakalan o International trade sa pamamagitan ng
pagbubukas ng mga pambansang hangganan at pagbabawas sa paghihigpit sa pag-
angkat ng mga produkto. Kung kaya’t napakahalaga ng ginagampanan papel nito.
Lingid sa ating kaalaman na ang ating wika kasama ang mga katutubong diyalekto ang
nagsisilbing tulay upang mapagbuklod ang lahing Pilipino sa loob o sa labas man ng
ating bansa. Binubuhay nito ang kulturang siyang tumatayong identipikasyon ng ating
lahi na ating maipagmamalaki sa iba pang mga banyagang tao.
Napakahalaga ng ating wikang pambansa sapagkat ito ang nagbibigay buhay,
diwa at ang nagpapakilala sa bansa. Ito ang sumasalamin sa kultura, kaugalian,
paniniwala, kaalaman at karunungan ng mga mamayan, ang nagbabatid ng kakayahan
ng mga tao, ang daluyan ng ating komunikasyon, ang larawan na nagpapakita ng ating
pagkakakilanlan, kung paano tayo tatanawin at ituturing ng mga tao sa labas ng bansa.
Wikang Filipino ang kaluluwa ng Pilipinas, ang karunungan nito ang susi sa
pambansang pag-unlad sa iba't-ibang aspeto para sa iisang minitmithing tagumpay.
Ginagamit ang wikang Filipino bilang isang midyum para makasulat, makabasa at
makaintindi ng mga aralin at mga bagay na dapat matutunan at malaman. Kung
walang wika ay hindi matututo ang isang mag-aaral sa mga bagay na kailangan niyang
malaman, hindi rin magkakaintindihan ang bawat isa. Ang wika din ang gamit sa
pakikipag-ugnayan sa pag-aaral at sa pagtuturo sa iba. Ang sukatan ng karunungan at
katalinuhan ay kakayahan nito sa pagsasalin ng mga natutunan sa ibang tao. Ito ang
nagsisilbing instrumento sa pagpapaunlad ng kultura at sining sa isang bayan o bansa.
Patuloy pa rin ang pagbabago at pag-unlad ng wika. Hindi ito mapipigilan o
masisira man ng panahon. Iba- iba man ng yugto, ay patuloy pa rin ang pagyabong nito.
Kasabay ng paglipas ng panahon, maraming mga pagbabago ang naganap hindi
lamang sa ating kapaligiran kundi maging sa ating wika. Malaki ang naging pag-unlad
nito simula noong panahon ng mga katutubo, na kung saan tayo ay may alibata
hanggang sa kasalukuyan na kung saan nagkaroon ng bagong alpabeto. Itinuturing na
malaki ang naging ambag ng mga katutubo sa pag-unlad na tinatamasa ngayon ng
wika. Ang modernong panahong ito tungo sa bagong yugto ng globalisasyon ay malaki
ang maitutulong sa wika. Patuloy ang rebisa ng wika hanggang sa mas lalo pa itong
mapaunlad. Marami pa rin ang madadagdag, mababago at maiaambag sa ating wika
ng mga susunod pang henerasyon. Gamit ang mga makabagong teknolohiya,
nagagawa ng wika na mas mapaglagom pa lalo ang saklaw nito. Ang “internet”, ang
nagbigay daan sa global na komunikasyon. Kahit na malayo ang isang tao, nagagamit
pa rin ang wika sa kanilang pakikipagtalastasan. Dulot ng interaksyon na ito sa
modernong kaparaanan, ay maraming salita ang nadagdag, naimbento at nabago.
Marami ring salita ang umuso at nakakuha pansin sa mga tao. Ang henerasyon ngayon
ang may malaking ginagampanan sa pagyaman at pagbabagong ito ng wika. Ang
kanilang mga malilikhaing isip ang nakagawa at nakaimbento ng mga ito. Nakalangkap
sa wika at panitikang katutubo ang pinagdaanang kasaysayan ng sambayanang
lumaban sa pananalakay at pang-aalipin ng kolonyalismong Espanyol at Amerikano.
Sa tuwing pinagyayaman ang wika at panitikang katutubo, may lakas na pinakikilos sa
kalooban ng Filipino, na magagamit na panlaban sa pang-aakit ng globalisasyon. At sa
pamamagitan ng biyayang ito ng globalisasyon, pinanatili nitong buhay ang kaluluwa ng
ating Wikang Filipino sa puso’t isip ng bawat-isa. Hindi naging hadlang ang wikang
banyaga sa panahon ngayon bagkus ay nakatulong pa lalo upang maipakita ang pag-
unlad nito.
Nagkakaisang bansang Pilipinas. Kung ating yayakapin ang ating mga
kinagisnang wika sa ating bansa, hindi malabong mangyari ito-- ang magkaisa ang
bawat Pilipino. Dahil mayroon tayong iisang pananalita at iisa ang lengguwaheng
lumalabas mula sa ating bibig na siyang bubuo sa isang bansang maunlad at
progresibo. Hindi pa huli ang lahat, hindi pa sila nawawala, hindi pa sila nakabura sa
kasaysayan, ang wikang maka-Pilipino ay masugid na naghihintay upang maibangong
muli, maipagmalaki, at muling mamutawi sa dugo ng bawat taong bumubuo sa isang
lupang hinirang ng Diyos na kung tawagin ay Pilipinas.
Hindi natin tinatanggihan ang paghatak ng hinaharap kung iyon ay magdadala sa
atin sa tunay na pag-unlad. Subalit ang identidad ng isang sambayanan ay hindi
naisusuko nang gayon-gayon lamang. Marami mang pagsubok sa pagpapahalaga sa
pagka-Pilipino, nananaig pa din ang dugong makabansa na ipinagmamalaki ang ating
sariling wika. Nakatatak ito sa kamalayan hindi ng iisang tao lamang kundi sa
kamalayan ng buong sambayanan. Kung hinihimok tayo ng globalisasyon na
magbagong bihis, itinuturo naman ng ating kasaysayan na ang pinagdaanan natin
bilang sambayanan ay laging nagpapagunita na may sariling bayan tayo, may
minanang kultura at may banal na kapakanang dapat pangalagaan at ipagtanggol kung
kinakailangan. Sandatahin natin ang ganyang kamalayan tungo sa ikaluluwalhati ng
Filipino bilang nagsasariling bayan. Ipagmalaki, taas-noo, tayo ay Pilipino!