Noli Me Tangere (English Summary)

A summary in English of the classic Philippine novel Noli Me Tangere, written in

Spanish by Filipino national hero Jose Rizal
Juan Crisostomo Ibarra is a young Filipino who, after studying for seven years in
Europe, returns to his native land to find that his father, a wealthy landowner, has died
in prison as the result of a quarrel with the parish curate, a Franciscan friar named
Padre Damaso. Ibarra is engaged to a beautiful and accomplished girl, Maria Clara, the
supposed daughter and only child of the rich Don Santiago de los Santos, commonly
known as “Capitan Tiago.”

Ibarra resolves to forego all quarrels and to work for the betterment of his people. To
show his good intentions, he seeks to establish, at his own expense, a public school in
his native town. He meets with ostensible support from all, especially Padre Damaso’s
successor, a young and gloomy Franciscan named Padre Salvi, for whom Maria Clara
confesses to an instinctive dread.

At the laying of the cornerstone for the new schoolhouse, a suspicious accident,
apparently aimed at Ibarra’s life, occurs, but the festivities proceed until the dinner,
where Ibarra is grossly and wantonly insulted over the memory of his father by Fray
Damaso. The young man loses control of himself and is about to kill the friar, who is
saved by the intervention of Maria Clara.

Ibarra is excommunicated, and Capitan Tiago, through his fear of the friars, is forced to
break the engagement and agree to the marriage of Maria Clara with a young and
inoffensive Spaniard provided by Padre Damaso. Obedient to her reputed father’s
command and influenced by her mysterious dread of Padre Salvi, Maria Clara consents
to this arrangement, but becomes seriously ill, only to be saved by medicines sent
secretly by Ibarra and clandestinely administered by a girl friend.

Ibarra succeeds in having the excommunication removed, but before he can explain
matters, an uprising against the Civil Guard is secretly brought about through agents of
Padre Salvi, and the leadership is ascribed to Ibarra to ruin him. He is warned by a
mysterious friend, an outlaw called Elias, whose life he had accidentally saved; but
desiring first to see Maria Clara, he refuses to make his escape, and when the outbreak
page occurs, he is arrested as the instigator of it and thrown into prison in Manila.

On the evening when Capitan Tiago gives a ball in his Manila house to celebrate his
supposed daughter’s engagement, Ibarra makes his escape from prison and succeeds
in seeing Maria Clara alone. He begins to reproach her because it is a letter written to
her before he went to Europe which forms the basis of the charge against him, but she
clears herself of treachery to him. The letter had been secured from her by false
representations and in exchange for two others written by her mother just before her
birth, which prove that Padre Damaso is her real father. These letters had been
accidentally discovered in the convento by Padre Salvi, who made use of them to
intimidate the girl and get possession of Ibarra’s letter, from which he forged others to
incriminate the young man. She tells him that she will marry the young Spaniard,
sacrificing herself thus to save her mother’s name and Capitan Tiago’s honor and to
prevent a public scandal, but that she will always remain true to him.

Ibarra’s escape had been effected by Elias, who conveys him in a banka up the Pasig to
the Lake, where they are so closely beset by the Civil Guard that Elias leaps into the
water and draws the pursuers away from the boat, in which Ibarra lies concealed.

On Christmas Eve, at the tomb of the Ibarras in a gloomy wood, Elias appears,
wounded and dying, to find there a boy named Basilio beside the corpse of his mother,
a poor woman who had been driven to insanity by her husband’s neglect and abuses on
the part of the Civil Guard, her younger son having page disappeared some time before
in the convento, where he was a sacristan. Basilio, who is ignorant of Elias’s identity,
helps him to build a funeral pyre, on which his corpse and the madwoman’s are to be
burned.

Upon learning of the reported death of Ibarra in the chase on the Lake, Maria Clara
becomes disconsolate and begs her supposed godfather, Fray Damaso, to put her in a
nunnery. Unconscious of her knowledge of their true relationship, the friar breaks down
and confesses that all the trouble he has stirred up with the Ibarras has been to prevent
her from marrying a native, which would condemn her and her children to the oppressed
and enslaved class. He finally yields to her entreaties and she enters the nunnery of St.
Clara, to which Padre Salvi is soon assigned in a ministerial capacity.

NOLI ME TANGERE – Ang Buod Ng Nobelang

Isinulat Ni Jose Rizal
NOLI ME TANGERE – Sa paksang ito, alamin nating ang buod ng isa sa mg
nobelang isinulat ni Jose Rizal: ang Noli Me Tangere.

Ang nobelang ito na kilala sa Ingles na “Touch Me Not” ay isa sa dalawang

magkadugtong nobela na isinulat ng ating pambansang bayani na si Jose
Rizal (buong pangalan ay Jose Protacio Mercado Rizal y Alonzo Realonda).
Isinulat niya ang nobelang ito upang ipakita sa mga kapwa Pilipino ang pang-
aabusong ginagawa ng mga pari sa panahong Kastila.
Ito ang buod ng nobelang kwento:

Buod

Ang binatang si Juan Crisostomo Ibarra ay bumalik sa Pilipinas pagkatapos ng

pitong taong pag-aaral niya sa Europa. Naghandog ng piging si Kapitan Tiyago sa
dahilang ito na kung saan inanyayahan niya ang ilang sikat na tao sa kanilang
lugar.

Nahamak si Ibarra ni Padre Damaso sa piging ngunit nagpaalam ng magalang niya

ang pari dahil may mahalaga siyang lakarin.

May magandang kasintahan si Ibarra na si Maria Clara na anak-anakan ni Kapitan

Tiyago at ang dahilan kung bakit dalawin niya pagkatapos ng piging.

Muling binasa ni Maria ang mga lumang liham ni Ibarra bago siya mag-aral sa
Europa habang inalala nila ang kanilang pagmamahalan.

Bago umuwi si Ibarra ay nakita niya si Tinyente Guevarra na nagpahayag na

namatay na noong isang taon ang ama ni Ibarra na si Don Rafael Ibarra.

Sabi ng Tinyente na inakusahan ang don ni Padre Damaso na erehe (taong hindi

sumunod sa utos ng Simbahan) at pilibustero (taong sumasalungat sa utos ng
pamahalaan) dahil hindi umano nagsisimba at nangunumpisal. Ngunit ayon sa
Tinyente, nagsimula ito nang ipagtangoll ng don ang isang bata sa kamay ng isang
maniningil na hindi sinadyang nabagok ang ulo kaya namatay.
Nakakulong umanoy si Don Rafael habang may imbestigasyon ukol sa insidente
ngunit ang mga kaaway niya ay gumawa nga mga kung anuano para ipahiya ang
Don.

Nagkasakit ang Don at namatay dahil sa naapektuhan siya sa mga pangyayari.

Ang padre ay hindi nakuntento at ipinahukay ang labi ng don upang ipalipat sa
libingan ng mga Intsik ngutin nang dahil sa ulan ay itinapon ang kanyang labi sa
lawa.
Imbes na nagtangkang ipaghiganti ang yumaong ama, ipagpatuloy ni Ibarra ang
nasimulan ng Don kaya nagpatayo siya ng paaralan sa tulong ni Nol Juan.

Muntik nang mapatay si Ibarra kung hindi iniligtas ni Elias noong babasbasam na
ang itinayong paaralan. Namatay ang taong binayaran ng lihim na kaaway

Si Padre Damaso ay muling nag-aasar kay Ibarra. Nang saglit nang inihamak ng
padra ang ama niya ay nagalit at nagtangkang isaksak ang pari pero pinigilan siya
ni Maria.

Dahill doon ay natiwalag si Ibarra ng Arsobispo sa simbahan. Nasamantala ni

Padre Damaso nito upang iutos sa Kapitan na hindi na ipagpatuloy ang kasal kay
Maria Clara at ipakasal sa binatang Kastila na si Linares.

Pero dahil sa tulong ng Kapitan Heneral ay nabalik si Ibarra sa simbangan. Pero

hindi inasaang hinuli si Ibarra nang dahil umonay nanguna siya sa pagsalakay sa
kuwartel.

Tumakas si Ibarra sa kulungan sa tulong ni Elias. Pumunta si Ibarra sa kay Maria

bago siya tumakas. Itinanggi ng dalaga ang liham na ginamit laban sa kanya nang
dahil sa inagaw ang liham kapalit sa liham ng ina niya na nagsasabi na si Damaso
ang tunay niyang ama.

Pagkatapos nito ay tumakas na si Ibarra sa tulong ni Elias. Sumakay sila sa bangka

patungo Ilog Pasig hanggang sa Lawa ng Bay at tinabunan si Ibarra ng mga damo.

Naabutan sila ng mga tumutugis sa kanila. Para makaligtas si Ibarra, naging

pampalito si Elias at tumalon sa tubig. Akala ng mga tumutugis na ang tumalon ay
si Ibarra kaya nila binaril si Elias hanggang nagkulay ng dugo. Naabutan ang balita
kay Maria na namatay si Ibarra.

Natunton ni Elias ang gubat ng mga Ibarra at doon niya natuklasan si Basillo at
ang namatay niyang inang si Sisa.
Bago namatay si Elias ay sinugo niya ang bata na kung hindi man daw niya makita
ang bukang-liwayway sa sariling bayan, sa mga mapalad, huwag lamang daw
limutin nang ganap ang mga nasawi sa dilim ng gabi.

Bakit nga ba naisulat ni Rizal ang nobelang Noli Me Tangere? Ang Noli Me Tangere
ay isinulat ni Dr. Jose Rizal para maipakita at maipamulat sa mga Pilipino ang mga
pang-aabusong ginawa ng mga pari noong panahon ng mga kastila. Ang akdang ito
ni Rizal ay nangangahulugang “Touch Me Not” sa Ingles at “Wag Mo akong Salingin”
sa Filipino. Ang titulo ng nobelang ito ay repleksyon ni Rizal sa mga pangyayari sa
ating lipunan noong panahong nasakop tayo ng mga dayuhan. Para mas lubos na
maintindihan ang nobelang ito, narito ang maikling kabuuan o buod ng Noli Me
Tangere:

Buod ng Noli Me Tangere

Isang binatang Pilipino ang umuwi sa Pilipinas matapos ang pag-aaral sa Europa ng
pitong taon, ang binatang ito ay walang iba kundi si Juan Crisostomo Ibarra.
Sa kanyang pagbabalik ay naghandog si kapitan Tiago ng isang hapunan. Habang
nagaganap ang piging na ito ay makalawang hinamak siya ng isang prayleng
pransiskano na dati nang naging kura ng San Diego at dating kaibigan ng kanyang
ama. Siya ay walang iba kundi si Padre Damaso.
Humingi ng paumanhin si Ibarra at lumisan sa kadahilanang siya ay may mahalaga
pang pupuntahan.

Si Maria Clara na katipan ni Crisostomo Ibarra ay isang kaakit-akit na binibini. Para

kay Ibarra si Maria Clara ay sumasagisag sa Inang Pilipinas. Ang binibining ito ay
anak sa turing ng isa sa mayayaman sa Binundok at makapangyarihan kung
ituturing, si kapitan Tiago.
Kinabukasan, matapos maidaos ang hapunang yaon ay dinalaw ni Crisostomo
Ibarra ay kanyang iniibig na si Maria Clara. Sa kanilang pagkikita ay sinasariwa nila
ang mga ala-ala ng kanilang kamusmusan at ang tunay na pagmamahalan nila kahit
sila ay paslit pa lamang. Inilabas ni Ibarra ang tuyong dahon ng sambong na
nababalot sa isang papel na may sentimental na halaga. Ang sulat naman na
ibinigay ni Ibarra kay Maria Clara bago niya lisanin ang Pilipinas ay binasa ng
dalaga.
Bago umuwi si Crisostomo Ibarra ay nailahad ni Tenyente Guevara ang sinapit ng
kanyang ama na isang taon nang namayapa. Sinabi niya na nangyari ang lahat ng
ito matapos ipagtanggol ang isang bata sa isang kubrador na aksidenteng nabagok
ang ulo kaya namatay. Umabot ang kaso sa hukuman at nagsilabasan ang kaaway
ni Don Rafael Ibarra. Nang malulutas na ang kaso ay siya namang namatay si don
Rafael sa loob ng hukuman. Hindi pa nagpaawat si Padre Damaso.

Ipinahukay niya ang bangkay ni Don Rafael at ipapalipat sana sa libingan ng mga
intsik ngunit dahil sa umuulan ng panahong iyon ay tinapon na lamang sa ilog ng
bay.

Kaysa maghiganti, si Crisostomo ay ipinagpatuloy ang nasimulan ng kanyang ama.

Isinagawa niya ang panukala ng ama tungkol sa pagsusulong ng pagtuturo.
Nagpatayo siya ng paaralan sa tulong ni Nol Juan.
Noong babasbasan na ang paaralan ay may batong muntikan nang ikamatay ni
Ibarra. Mabuti na lamang at siya ay iniligtas ni Elias. Sa halip na si Ibarra
ang mamatay ay ang taong binayaran ng lihim na kaaway niya ang nasawi.
Muli siyang hinamak ni Padre Damaso.
Hindi na napigilan ni Ibarra ang sarili at sasaksakin na niya ang pari ng kutsilyo
ngunit siya ay napigilan ni Maria Clara.

Dahil sa pangyayaring iyon ay itiniwalag si Ibarra ng Arsobispo sa Simbahang

Katoliko. Ang sitwasyon ay sinamantala ni Padre Damaso. Iniutos niya kay Kapitan
Tiago na hindi ituloy ang kasal ni Maria Clara at Ibarra. Sa halip ay ipakasal si Maria
Clara kay Linares na isang binatang kadadating pa lang sa Pilipinas.

Napawalang-bisa ang pagiging eskomulgado ni Ibarra at tinanggap muli siya sa

simbahan ngunit sa di-inaasahang pagkakataon ay hinuli at ikinulong dahil
naparatangan siya na nanguna sa pagsalakay sa kuwartel.

Sa naganap na paglilitis ay napawalang-bisa ang bintang kay Ibarra ngunit sinundan

muli ito ng panganyaya dahil sa liham na sinulat niya kay Maria Clara. Kahit walang
kaugnayan ito sa kaso ay ginamit ito ng may kapangyarihan upang hamakin ang
binata.

Habang ginaganap ang hapunan para sa kasal ni Linares at Maria Clara ay

nakatakas si Ibarra sa tulong ni Elias.

Bago tuluyang lumisan ay hiniling muna ni Ibarra na makausap si Maria Clara.

Sinumbat niya ang sulat na ginamit sa hukuman ngunit mariin itong itinanggi ni
Maria Clara. Sinabi niya na inagaw mula sa kanya ang liham. Kapalit nito ang liham
mula sa kanyang ina na nagsasaad na ang tunay niyang ama ay si Padre Damaso.
Sinabi pa niya na kaya siya magpapakasal kay Linares ay para sa dangal ng ina,
ngunit ang pagmamahal niya para kay Ibarra ay di lilipas at mawawala
magpakailanman.

Tinulungan siya ni Elias sa pagtakas ngunit naabutan sila ng palwa ng sibil. Sa

pamamagitan ni Elias ay nailigaw niya ang mga tumutugis at nakatakas si Ibarra.
Nang makalundag si Elias sa tubig ay pinagbabaril siya.
Sa pagkalat ng balita sa pahayagan na namatay si Ibarra, si Maria Clara ay lubos na
namighati. Nakiusap siya na pumasok sa kumbento upang magmongha at walang
magawa si padre Damaso dahil kung hindi ito papayag ay magpapatiwakal ang
dalaga.
Ang balitang kumalat ay walang katotohanan sapagkat si Crisostomo ay nakaligtas
sa tulong ni Elias.

Si Elias na sugatan at halos naghihingalo na ay nakarating sa gubat ng mga Ibarra.

Bago siya tuluyang pumanaw ay humarap siya sa Silanganan at nagwika na kung
hindi man niya makita ang bukang-liwayway sa sariling bayan, ang makakakita ay
batiin ito at huwag kakalimutan ang mga nabulid sa dilim ng gabi at iyon ang huling
mga salitang lumabas sa kanyang bibig.