(Frosty Foxxy) The Love of A Mortal (Completed)

<center><h1>The Love of A Mortal (On-Going Series)</h1></center>
<hr>
MAIN CASTS:
MARCUS - Vampire Prince
CATALINA - A mortal one that will love Marcus.
SEBASTIAN - Vampire, mortal na magkaaway sila ni Marcus
Ivory - Vampire
SUPPORTING CASTS:
Haring Anad - ama ni Marcus at ang kasalukuyang Hari ng mga Bampira
Reyna Estella - ina ni Marcus, asawa ni Haring Anad
Belen - ina ni Catalina
Pablo - ama ni Catalina
Jomar- nakababatang kapatid ni Catalina

<center><h1>PROLOGUE</h1></center>
<hr>
Sinalo ni Catalina ang pana na dapat sana ay tumama kay Marcus.
Unti-unti itong napahiga sa sahig habang nanghihinang tumingin sa lalaking

minamahal niya.
"Sana maging masaya ka na Marcus. Ito ang tatandaan mo, mahal na mahal kita.
Minahal ka nang mortal na'to kahit na mahina lang yung tingin mo sa kanya."
At tuluyan ng ipinikit ni Catalina ang mga mata niya.
"Gago ka Marcus! Dahil sa ginawa mo, hinding-hindi ka na magiging masaya! SINUSUMPA

KO YAN!"
"TANGA KA dahil hindi mo nakita kung gaano ka kamahal nitong babaeng to. Mahina ang
tingin mo sa kanya pero dahil sa babaeng buhat-buhat ko ngayon kung bakit andyan ka
pa sa TRONO mo!"
<center><h1>CHAPTER 1</h1></center>
<hr>
Para sa iyo tong chappy na'to.
Maraming-maraming salamat sa pag-add nitong story ko kahit Prologue palang yung na-
u-upload ko kanina.
Super duper salamat talaga.
Keep safe:))))
And God Bless You!!!
===========
Nagimbal sila sa malalakas na katok na galing sa pintuan nila. Biglang napayakap
kay Catalina ang bunsong kapatid na si Jomar.
Ngayong araw na siya kukunin ng mg sundalo sa kaharian para gawing isang utusan ng
mga bampira. Kahit na alam na ni Catalina na ito ang magiging kapalaran niya ay
hindi niya pa rin niya maiwasan na hindi matakot.
Mga bampira sila! Yan ang tumatak sa isipan ni Catalina. Mga wala silang puso at
wala habas kung sila ay pumatay. Pero wala siyang magagawa dahil sa panahon na'to
ang mga bampira ang siyang naghahari.
Minamata lang silang mga mortal ng mga bampira.
Na ang kanilang kapalaran ay pagsilbihan sila at sundin ang lahat nang iuutos ng
mga ito. Halos 200 taon na din itong nangyayari. Ang nanay niya ay naging isang
alipin din noon.
Ngunit pinakawalan ito pagdating sa gulang na 25. Para kasi sa kanila, ang edad na
yan ay masyadong matanda na. Ang samyo nang dugo nito ay hindi na kasing lakas at
kasing bango nang mga batang mortal na kagaya ni Calatina.
Ngayong araw na ito sana dapat masaya ang pamilya ni Catalina dahil tumuntong na
ito sa gulang na 18. Pero hindi nila magawang maging masaya dahil sa araw na ito
din siya kukunin ng palasyo papalayo sa mga magulang nito.
Nagimbal ulit sila sa malalakas na katok sa pintuan nila. Ang ama nila na siya
Pablo ang siyang nagbukas nito. Kahit na natatakot sa magiging kapalaran ng anak ay
tinitibayan niya ang kanyang loob para sa pamilya niya. Sa kanya humuhugot ng lakas
ang asawa niya at dalawang anak.
Habang si Belen naman na asawa nito at ina ni Catalina ay nasa pwesto lang ng mga
anak nito. Nakayakap at waring ayaw ibigay ang pinakamatanda niyang anak sa kukuha
nito.
"ASAN NA ANG ANAK NINYO?"-malakas na sigaw ng isang sundalo kay Pablo.
Hindi na ito sumagot bagkus ay tumingin na lamang sa gawi nang kanyang mag-iina.
Kahit ayaw man niyang gawin ito, ay wala siyang magagawa, mamamatay silang lahat
kung hindi sila susunod.
"Nay, kukunin na nila si Ate."-ang sumbong na pahayag ni Jomar sa Nanay nito.
Pagkarinig naman ni Catalina sa tinuran ng kanyang kapatid ay halos hindi na siya

makahinga sa awa na nararamdaman nito tungo para dito.
Marahas ang ginawang pagpasok ng mga sundalong susundo kay Catalina. Hinawakan siya
nito sa dalawang braso na para bang may plano siyang tumakas.
"Nay..Ate.."-nagsisimula nang umiyak ang kapatid nito na si Jomar.
"Teka sandali lang po, kakausapin ko lang po yung kapatid ko." -ang nagmamakaawang
pahayag ni Catalina sa mga sundalong humahawak sa kanya.
"Parang awa niyo na po." -ulit ni Catalina sa mga sundalo.
Hindi naman siya nabigo dahil pinakawalan siya nito.
"Bilisan mo, marami ka pang gagawin."-ang ma-awtoridad na pahayag ng isang sundalo.
Lumuhod si Catalina para matingnan ng maayos ang kapatid nito. Hinaplos din nito
ang munting pisngi ng kapatid. Pilit tinatandaan ang hugis ng mukha nito para kung
saka-sakali mang dalawin siya nang sobrang lungkot ay maaalala niya ang mukha nang
kanyang pinakamamahal na kapatid.
"Jomar, Jomar.."-tawag nito sa pansin ng kanyang kapatid dahil puro hikbi nalang
ito at nakatingin pa sa sahig.
Iniangat ni Catalina ang mukha ni Jomar. Tiningnan niya ito nang maigi sa mga mata
bago tuluyang niyakap ng sobrang higpit.
"Ito ang tatandaan mo ha, mahal na mahal ka ni Ate, at papabalikan ka niya. Pangako
yan!"-ang sabi ni Catalina sa kapatid na ngayon ay hindi na napigilang umiyak.
"Nay, Tay, mag-iingat po kayo dito ah. At si Jomar po, alagaan niyo po siyang
mabuti."-ang madamdaming bilin ni Catalina sa magulang.
Walang kasiguraduhan ang tatahakin niyang landas. Ma-swerte ang ina niya at
nakayanan ang pang-aalipusta nito noong siya pa ang naging alipin. Swerte ito
dahil, buhay siya na nakaalis sa poder ng amo niya.
Noong bata pa siya pilit niyang tinatanong kung sino ang naging amo nito pero isang
tipid lang na sagot ang nakukuha nito.
"Isang bampirang may puso."-yan lang palagi ang sinasagot nito sa kay Catalina.
"Sana ay danasin ko din ang dinanas ni ina."-ang wika ni Catalina sa sarili.
"OH SIYA TAMA NA YAN!"-ang sabi ng isang sundalo at marahas na hinila patayo si
Catalina sa pagkakayakap nito sa kapatid.
Wala nang nagawa si Catalina nung hinila na siyang ng mga sundalo papalabas sa
bahay nila. Sa bahay na puno nang masasayang alaala. Kung saan naramdaman niya ang
tunay na pagmamahal.
Isang malungkot na ngiti ang ibinigay niya sa mga taong maiiwan niya. Ipinapangako
nito na magkikita ulit sila at sa pagkakatong iyon ay hinding-hindi na sila muling
magkakahiwalay pa, kailanman.
Pagkarating ni Catalina sa palasyo ay nalula siya sa kanyang mga nakita. Kung

sobrang ganda na nito sa labas ay walang sinabi ang loob nito. Naghuhumiyaw ito
nang kayamanan at kapangyarihan.
"Kapag nakaharap mo na yung hari, tandaan mo, magbigay galang ka!"-ang sabi sa akin
nung isang sundalo na nauunang maglakad sa amin. Hindi na din nila ako hinahawakan,
kaya lang maytag-i-isang sundalo ang nakaagapay sa magkabilang pwesto ko.
"At huwag na huwag kang sasabat o sasagot man lang kapag hindi ka niya tinatanong.
MALIWANAG?"-sabi pa din nito kay Catalina.
Nagulat naman si Catalina sa naging pagtaas nito ng boses kaya napahinto ito sa
paglalakad pero dali-dali ding naglakad ulit nong makita ang mapupulang mga mata na
tumitingin sa kanya na parang anumang oras ay kakainin siya nang mga ito.
"TINATANONG KITA!?"-sigaw na din nito.
"O..oopo.. Nai..in.tindihan ko." -ang pautal-utal na sagot ni Catalina sa

nakakatakot na sundalo.
Huminto sila sa isang malaking pinto.

"Siguro ito na yung sinasabi nilang destinasyon ko."-ang nasa isip ni Catalina.
===========
JOMAR - HARVEY BAUTISTA

<hr>
Hope you'll support my story pa din
HAHAHAHA
Keep safe:)))))
============
THIRD PERSON POV

Pagbukas na pagbukas nung malaking pintuan ay tumambad kaagad kay Catalina ang
isang engrandeng silid. Pero hindi ito pangkaraniwang silid dahil sa silid na ito
makikita at makakausap ang Hari at Reyna nang mga Bampira kapag may kailangan ka sa
kanila.
Andito din ang mga trono nila. Ayun sa mga naririnig ni Catalina ay dito ginaganap
ang mga pagtitipon at mga piging kaya sobrang lawak nito. Mukhang mas malawak pa
ito sa lugar ng tinitirhan ng mga mortal.
Nangingig na lumakad si Catalina papalapit sa pwesto nang Hari at Reyna. Napansin

niya din na may iba na ding alipin na andun sa silid na iyon. Sa tantiya niya nasa
sampu o mahigit pa ang andun. At babae lahat na kapareha din ng edad niya.
Yung iba, kakilala niya na at yung iba naman ay ngayon lamang niya nakita. Marami
naman kasing nasasakupan na mga lugar ang Kaharian na ito. Yung lugar lang nilang
mga mortal ang mas malapit sa palasyo.
Habang papalapit sila sa Hari at Reyna ay nakatungo lamang si Catalina. Natatakot

na makita ang mapupulang mga mata nito na parang ano mang oras ay handa siyang
kainin o di kaya ay lapain.
"Mahal na Hari, siya na po yung sinasabi niyong Anak ni Belen."-ang sabi nung lider
ng mga gwardiyang sumundo kay Catalina sa bahay nila.
Hindi na nagulat si Catalina na alam ng mga ito ang pangalan ng nanay niya, dahil
sa kaharian na'to mabibilang mo lang ang mga alipin kaya tiyak na madaling tandaan
na lamang ang mga pangalan nito.
"UTUSAN! Magbigay galang ka sa Hari at Reyna!"-ang sigaw ng lider ng mga gwardiya

kay Catalina. Nakatingin lang kasi ito sa sahig kaya hindi niya nakita na nagbigay
galang na pala ang mga kasama niya.
Agad-agad naman siyang yumukod para magbigay galang. Ang kahuli-huling gustong
mangyari ni Catalina dito sa palasyo ay ang maparusahan.
"Kayo ang mga panibagong henerasyon na siyang magsisilbi sa amin. Kaya naman
inaasahan ko at nang kapwa ko mga bampira ang katapatan at kasipagan niyo. Ang iba
sa inyo ay hindi dito sa palasyo naninilbihan kundi sa matataas na tao sa Kahariang
ito."-ang sabi ni Haring Anad na matayog na nakatayo. Animoy walang kinakatakutan
maski sino man o ano man.
Habang ang Reyna naman nito ay nasa gilid lamang ng Hari. Nakasuporta sa kung ano
man ang kakailanganin nito. Kung tutuusin ang mga nagiging Reyna ay parang mga
palamuti lamang ng kanilang mga Hari. Isa din sila sa mga sunod-sunuran nito.
"Lucas, ituro mo na sa kanila kung saan sila magtratrabaho at ang magiging tulugan
nila. Pati na ang mga pinagbabawal dito."-ang sabi nang Hari bago ito lumakad
papunta sa trono niya at umupo. Sumunod naman agad ang Reyna.
"KAYONG LAHAT, SUMUNOD KAYO SA AKIN!"-ang sigaw ng lider ng mga gwardiya at yung
nagpasimuno din sa pagkuha kay Catalina sa pamilya niya. Ito din yung tinawag
kanina nang Hari nang pangalang Lucas.
Nagsimula nang magsilakad ang mga utusan na andun kaya naman sumunod na din si
Catalina. Tahimik lang ito at walang planong makipag-usap sa iba pang utusan.
"ANAK NI BELEN! PUMUNTA KA DITO!"-ang pag-alingawngaw sa buong silid na iyon.

Nakakakatakot ang boses ng Hari. Sobrang malamig at napakabuo kaya naman hindi mo
matatantiya kung galit siya o kung ano man.
Napahinto agad si Catalina at tumingin sa paligid pero ang lahat ay nakatingin sa
kanya na waring naaawa o di kaya ay nalulungkot. Hindi niya maintindihan kung bakit
siya tinitingnan ng ganyan ng mga kapwa utusan na kagaya niya.
"NARINIG MO BA ANG SINABI NANG HARI!?"-ang sigaw ni Lucas kay Catalina.
Napaigik naman ito sa lakas ng boses na siyang ikinagulat ni Catalina. Hindi na

nag-aksaya ito nang oras at dali-daling lumakad papunta sa kinaruruonan ng Hari.
Pero napansin agad ni Catalina ang lalaking nakatayo at kausap ng Hari ngayon.
Nakatalikod ito sa pwesto niya at basi sa nakikita nito. Matangkad ito at
matitipuno ang katawan.
Nakasuot ito nang maitim na pantalon at maitim na jacket. Itim din ang sapatos na
suot-suot nito. Ang buhok naman nito ay maikli at naka-porma sa mga usong buhok na
nakikita niya sa iba pang Bampira.
"Sino kaya siya?"-ang nawika ni Catalina sa sarili.

"I need to go there!"-ang malamig na sabi nang lalaking nakatalikod kay Catalina.
Agad namang tumindig ang mga balahibo ni Catalina pagkarinig na pagkarinig palang
niya sa boses na iyon. Para bang bigla-bigla agad ang naging epekto sa kanya. Nung
yung Hari ang magsalita kanina hindi naman ganito yung naging reaksyon nito. Pero
bakit sa lalaking ito? Anong hiwagang meron ito?
"Marcus, may ipapakilala...o andito na pala siya."-ang sabi nang Hari sabay tingin
kay Catalina. Agad namang nagyuko nang ulo si Catalina. Natatakot na makita na
naman ulit ang mga mata nang Hari.
"Ano ang pangalan mo?"-ang tanong ng Hari kay Catalina.
"C..Catalina po."-sabi nito habang nasa sahig pa din ang mga mata.
"Who are you talking to, the floor or the King?"-ang mapangahas at maanghang na
sabi ni Marcus sa dalaga.
Agad namang napaangat ang ulo ni Catalina matapos marinig ang mga salitang iyon. At
sa pag-angat ng ulo niya nakita niya ang mukha nang lalaking nakatalikod kanina sa
kanya.
=====
CATALINA - KATHRYN CHANDRIA BERNARDO

<hr>
Wow!
Salamat girl sa suporta talaga.
Hope you'll give it a shot kahit na medyo dramatic yung Prologue.
Keep safe:)))))
THIRD PERSON POV

Agad namang napaangat ang ulo ni Catalina matapos marinig ang mga salitang iyon. At
sa pag-angat ng ulo niya nakita niya ang mukha nang lalaking nakatalikod kanina sa
kanya.
Napakaseryoso nang mukha nito. Tapos napaka-blangko. Hindi mo mababasa kung ano
yung iniisip nito o kung ano ang mga bagay na tumatakbo sa isipan nito.
Sa pag-angat palang ni Catalina sa ulo niya ay agad na siyang nahalina sa mga

maiitim na matang nakatingin sa kanya. Hindi katulad ng Hari at Reyna ang mga mata
nito ay itim na itim. Wala kang makikitang konting bahid ng kulay pula.
Habang ang ilong naman nito ay matangos at perpektong-perpekto ang pagkahubog.

Tapos ang mapupulang labi nito. Waring kay sarap halikan at papakin dahil sa kulay
nito.
"Ano kayang itsura nito kapag nakangiti?"-yan agad ang natanong ni Catalina sa
sarili niya matapos pasadahan ng tingin ang lalaking kaharap niya.
"What? Did I pass in your test?"-ang supladong tanong nito kay Catalina.
Agad namang namula ang mga pisngi ni Catalina dahil sa narinig nito. Ganun ba ito
kahalata? Masyadong mabilis lang naman ang ginawa nitong pagtingin sa mukha nito.
"Stop it Marcus!"-ang suway ng Reyna kay Marcus.
"Ahh, Marcus pala ang pangalan niya."-ang kausap ni Catalina sa sarili.
"Marcus, siya ang magiging makakasama mo, siya din ang tutulong sayo kung ano ang
mga kailangan mong gawin kaya pakitunguhan mo siya nang maayos. Maliwanag ba
Marcus?"-ang sabi ni Haring Anad.
"MARCUS! NARINIG MO BA ANG SINABI KO?"-ang sigaw ng Hari kasi hindi niya narinig
ang pagsagot ni Marcus.
Nakatingin lang kasi ito kay Catalina, at waring kinakainin na ito sa paraan ng
pagkakatitig niya. Sobrang tutok na tutok din ang mga mata nito sa mukha ni
Catalina para maging maasiwa si Catalina ng sobra.
"I heard you clearly."-ang malamig na sabi nito bago nagsimulang lumakad papaalis.
Napako naman sa kinatatayuan si Catalina, hindi alam kung ano ang gagawin, susundan
ba ang magiging amo nito o manatili lang sa kinatatayuan niya. Naguguluhan ito sa
gagawin niya. Ayaw niyang magkamali dahil baka iyon ang mitya na mapaparusahan
siya.
Hindi pa naman nito alam kung gaano ka bigat ang parusang ipapataw sa iyo kapag may
nalabag ka na batas sa Kaharian.
"Slave!"-malakas na sabi ni Marcus.

Agad namang napa-alerto si Catalina matapos marinig ang pagtawag nito. Pero bakit
ganun? Alam na naman ni Catalina na utusan siya dito pero bakit nasasaktan siya
nung narinig ang pagtawag ni Marcus sa kanya?
"Po?"-ang mahinang sambit nito.
"Follow me."-ang sabi nito bago nagsimulang maglakad ulit.
Wala nang nagawa si Catalina kundi sundan na lamang ang amo niya. Simula sa araw
na'to magbabago na ang buhay nito. Kung ano man ang dadanasin niya sa kamay ni
Marcus, sana maging matatag at matapang siya para harapin lahat ng iyon.
Pumasok si Catalina sa isang panlalaking kwarto, nakasunod lang kasi ito kay Marcus
at dito sila nakarating. Isa lang ang masasabi ni Catalina sa kwartong napasukan
niya. sobrang itim at ni walang liwanag. Parang hindi nga mahahalata na may araw sa
labas dahil sa sobrang dilim dito. Pero siguro nakadagdag na din yung parte na yung
Kaharian ay nasa pinakapuso nang isang gubat kaya maliit na lamang na liwanang ang
nakakarating dito.
Sobrang kapal nung mga kurtina na umaabot hanggang sahig. Tapos yung kama din nito
sobrang laki na akala mo ay sampung tao ang mahihiga at matutulog. Sa isang sulok
naman may nakitang pintuan si Catalina, siguro ito yung banyo.
"I expect you to do your job perfectly.And I don't tolerate mistakes!"-ang ma-
awtoridad na sabi nito.
"Opo."-magalang na sagot ni Catalina.
"And starting tomorrow you need to get up early in the morning to feed me."-ang
kaswal na sabi nito bago naglakad na naman patungo sa pintuang nakita kanina ni
Catalina. Hindi na ito lingid sa kaalaman ni Catalina. Isa sa mga dahilan kung
bakit ginawa nilang utusan ang mga mortal ay para may magpakain sa kanila.
"You can leave now."-ang malamig na turan nito bago tuluyang pumasok sa pintuang
iyon.
Napaluha na lamang si Catalina. Heto na talaga. Simula ngayon, wala na ang mga
magulang niya para umagapay at mag-aalaga sa kanya. Wala na din ang kapatid nito na
siyang nagpapasaya sa kanya kapag malungkot siya.
Sa tingin palang kasi ni Catalina sa magiging amo niya ay wala itong puso. Scratch
that! Wala na pala itong puso dahil patay na ito. At wala talaga itong puso!
======
KING ANAD - ALBERT MARTINEZ
REYNA ESTELLA - GRETCHEN BARRETO

<hr>
THIRD PERSON POV

Paglabas na paglabas ni Catalina sa kwarto nang amo niya ay tumigil na din ito sa
pag-iyak. Ayaw niyang may makakita sa kanya at higit sa lahat ayaw niyang ipakita
sa mga Bampirang andito sa palasyo na mahina siya.
Tumingin ito sa kanan niya tapos sa kaliwa, hindi alam kung saan siya pupunta. Saan
nga ba? Hindi naman kasi siya sinabihan o nasali sa briefing kanina. Nakakatakot
naman kung gumalagala siya dito sa palasyo. Baka mapagtripan na lang siya at
lapain.
Kaya walang nagawa si Catalina kung hindi ang umupo nalang sa gilid malapit sa
pintuan ng kwarto ni Marcus. Magbabasakali nalang siya na lumabas ito at kahit na
natatakot sa amo ay kakapalan na lamang niya ang mukha niya para magtanong kung
saan namamalagi ang mga utusang kagaya niya.
Hindi na namalayan ni Catalina ang oras na nakatulog na siya sa pwesto niya.

Nakasandal lang ang ulo nito sa dingding. At siya lang ang tanging tao na andun sa
hallway na yun. Nakakatakot ang paligid pero hindi na iyon nahalata ni Catalina
dahil sa sobrang himbing ng tulog nito.
"SLAVE!"-nagimbal si Catalina at nakamulat agad matapos marinig ang boses na
tumawag sa kanya.
At hindi nga siya nagkakamali. Si Marcus ang tumawag sa kanya! And malamig niyang
amo! Napansin ni Catalina na sobrang lapit nang mukha nito sa kanya. Nakasandal pa
din kasi ito sa dingding kaya hindi nito maiatras ang mukha niya para sana bigyan
ng konting distansya ang pagitan ng mga mukha nila.
Namula si Catalina nung dahan-dahang inilapit pa ni Marcus ang mukha nito sa kanya.
Seryoso din itong nakatingin sa kanya na waring binabasa kung ano ang iniisip niya.
"May kakayahan kayang makabasa nang utak si Marcus?"-yan ang naging tanong nito sa
sarili.
Pero mukhang wala naman, kasi ganun pa din ang itsura nito. Hindi man lang nakakita
si Catalina ng konting pagbabago sa mukha nito.
"Sweet."-ang mahinang bulong ni Marcus sa tenga ni Catalina. Hindi maiwasan ni
Catalina ang pamulahan ng mukha sa pwesto nila nang amo niya. Para na kasi itong
nakayakap sa kanya. At hawak-hawak din ng isang kamay nito ang baba niya.
Tumingin si Catalina sa paligid. Ganun pa din ang hallway, walang ka tao-tao.

Kinakabahan man sa pwesto nila ay nagawa pa ding magsalita ni Catalina.
"Ahh, Marcus.."-ang tawag niya sa amo nito.
"Master."-ang narinig niyang bulong ulit ni Marcus habang nararamdaman ang pag-
amoy-amoy na naman nito sa kanya.
"Po?"-naguguluhang sabi ni Catalina.
"You address me as Master Marcus!"-at pagkatapos marinig ang mga salitang iyon ay
napaigik sa sakit si Catalina.
Nanlaki din ang mga mata nito. Nagulat sa mga pangyayari. May mga ilang butil din
ang pumatak mula sa mga mata niya. Nararamdaman ni Catalina ang pagsip-sip ni
Marcus ng mismong dugo niya sa leeg niya. Sa una nasasaktan siya sa gawi nang
pagsip-sip nito.
Para kasi itong bata na uhaw na uhaw ng gatas. Pero nung lumaon naging banayad na
ito at doon palang naramdaman ni Catalina ang isang damdaming hindi niya
maipaliwanag.
Nag-iinit siya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Gusto nitong hawakan si
Marcus pero sobra ang ginawa niyang pigil sa mga kamay nito. Ano bang nangyayari sa
kanya?
Tumagal lamang ng isang minuto ang pagsip-sip ni Marcus sa kanya. Pero naramdaman
agad ni Catalina ang panghihina. Halos hindi niya magawang kumilos dahil para
siyang gulay na nalalanta.
Ang tanging nagawa na lamang nito ay ang tingnan ang amo niya na kasalukuyang
pinapahiran ang dugong umagos mula sa bibig nito.
"Next time, don't sleep here. You have a Slave's Quarter."-ang tanging sabi nito
bago dahan-dahan na tumayo.
"M..master Ma.r.rcus , p.we.weden niyo bang ituro sa akin kung saan ang daan
papunta doon?"-ang nanghihinang tanong nito sa amo niya.
"It is just the start of the day, so you are not allowed to go to your Slave's
Quarter."-ang sabi nito habang nakatalikod na kay Catalina.
"Clean my room."-ang huling narinig ni Catalina sa amo niya matapos ito mawala na
parang bula sa paningin niya.
Hindi na ito lingid sa kaalaman ni Catalina, na ang mga Bampira ay may iba't-ibang
kakayahan. At isa na ang sobrang mabilis na pagkilos ng mga to.
Kahit na nanghihina pa rin ay tumayo na si Catalina. Humawak ito sa dingding para
makakuha dito nang suporta. Kung gano karaming dugo ang ininom ni Master Marcus sa
kanya ay siguradong madami iyon.
Tiningnan ni Catalina ang naging lugar kung saan una niyang pinainom ang amo niya.
More like, kung saan una siyang kinagat at ininuman ng amo niya.
"Dito na pala ako nakatulog."-ang mahina nitong sabi bago mabagal na lumakad
papasok sa kwarto ng amo niya.
At nanlumo nalang ito sa nakita niya. Mukhang mapapasubok na naman siya. Nagkalat
kasi ang mga damit ng amo niya sa sahig, tapos yung mga papeles nito sa isang mesa
ay ganun din ang itsura. Magulo din ang kama nito.
"Kaya mo to Catalina. Sanay ka naman sa gawaing bahay."-ang sabi nalang ni Catalina

sa sarili niya.
=====
<hr>
THIRD PERSON POV
Maghapon na babad si Catalina sa pag-aasikaso sa mga gamit at paglilinis ng kwarto

nang amo niya. Simula sa paglilinis, sa pag-aayos hanggang sa paglalaba nang mga
damit nito siya lahat ang gumawa.
Nagulat na nga lang ito nung marinig ang tunog ng tiyan niya. Halos isang araw din
pala siyang hindi kumain. At doon lang nito napansin na gutom na gutom na pala
siya.
"Kailan kaya ang oras ng kainan dito?"-ang tanong ni Catalina.
Napabuntong-hininga na lamang ito at tiinis ang sariling gutom para tapusin nalang
ang kailangan niya pang mga gawain.
Sa kabilang banda naman.
"Dude, I've heard you already have a slave?"-ang tanong ni Omer sa kaibigan niyang
si Marcus.
"Oo nga! Ano pare magkwento ka naman?"-ang isang gatol pa ni Motli.

"Tss."-yun lang ang ginawang sagot ni Marcus at ipinagpatuloy ang ginagawang
pagbabasa nang isang dokumento na hawak-hawak niya. Wala siyang panahon na pag-
usapan ang utusan niya.
"Chilla man, we just want some info about her."-ang sabi ulit ni Omer.
"OKAY! What do you want to know about her?"-ang ngayong naiinis na si Marcus. Hindi
niya kasi maintindihan kung anong pake nang mga kaibigan niya sa utusan nito.
"Anong feeling nang magkaroon ng isang utusan?"-agad na tanong ni Motli matapos

umupo ito sa tabi ni Marcus para mas makausap ito nang maayos. Sa kanilang tatlong
magkakaibigan kasi, si Marcus palang ang siyang nagkakaroon ng utusan. At si
Catalina nga iyon.
Sa mga Bampira kasi na papasibol palang o yung mga tinatawag na mga batang pambira
kagaya nina Marcus, Omer at Motli May tamang panahon para magkaroon sila nang isang
utusan. Kailangan kasi nilang ipasa kung ano mang pagsubok ang ibigay sa kanilang
mga magulang para makakuha nang isang utusan.
At sa sitwasyon ni Marcus, nasa gulang na sampu palang si Catalina ay napasa na
nito ang pagsubok na ibinigay sa kanya nang mga magulang pero naghintay pa ito nang
walong taon bago makakuha nang isa sa kung ano mang dahilan, hindi alam ni Marcus.
Basta ang palaging sinasabi lang ng kanya ama ay hindi pa nito nahahanap ang tamang
utusan na ibibigay sa kanya.
Wala naman problema doon si Marcus kasi mas gugustuhin niya na walang inaalala at
walang iniisip kundi ang sarili niya. Pero dahil may utusan na nga siya kailangan
niyang ipakita sa ama at ina niya na kahit papaano ay inaalagaan niya ang ibinigay
na utusan ng mga ito.
"I don't know. It's okay. Nothing to say really."-yun lang at pingapatuloy ni
Marcus ang pagbabasa.
"Can you at least give us a better answer Marcus?"-ang naiinis na turan ni Omer.
"DAMN IT! What do you want to KNOW!?"-ang galit na turan din ni Marcus sa dalawang
kaibigan nito. Hindi ba nila nahahalata na may ginagawa ako?
Dahil sa pagsigaw ni Marcus ay medyo natakot na ang dalawa. Kahit naman kasi
kaibigan nila si Marcus, purong dugong maharlika ito. Habang sila may may konting
dugong maharlika lang kaya kapag nagalit na ito tiyak na mapapatahimik sila at
dapat ilugar ang sarili kung hanggang saan lang.
Konting panahon nalang naman kasi at ito na ang papalit bilang Hari nang mga
Bampira.
Natahimik na lamang ang dalawa. Ayaw sagupain ang init ng ulo ni Marcus.
"One thing I can tell you is that her blood is aromatic as a perfume and sweet as a
honey."-ang sabi ni Marcus na siyang ikinabaling ng dalawang kaibigan niya sa gawi
nito. Gusto pa sanang magtanong nung dalawa kaya lang pinigilan nalang nila ang
sarili nila.
Nung nagising si Marcus kanina sa pagtulog niya ay nainis ito nang hindi makita ang
utusan niya. Binigyan niya ito nang pagkakataon na dumating pa sa sinasabi niyang
oras pero natapos nalang siya lahat-lahat wala pa din ito.
Biglang uminit ang ulo niya at marahas na nilakad ang pintuan niya para puntahan
sana mismo ito sa Slave"s Quarter nung may marinig siyang pagtibok ng puso sa
kabilang dingding. Kaya agad niyang binuksan ang pintuan niya at hindi nga siya
nagkakamali dito nga nakatulog ang utusan niya.
Dahil na din sa nararamdamang gutom ay hindi na napigilan ni Marcus ang ilapit ang
mukha nito sa mukha nang utusan niya.
At sa paglapit niyang iyon ay agad niyang naamoy ang mabangong dugo nito. Kaya
ginising na niya agad ito bago pa magulantang nalang ito sa gagawin niya at
magpumiglas pa ito. At ayaw na ayaw ni Marcus mangyari yun dahil may posibilidad na
mapatay niya ito kung magpupumiglas ito.
Likas na katangian na iyon ng mga Bampira. Kung ipagkakait mo dito ang pagkain niya
ay tiyak na magwawala ito.
At nung magising nga ang utusan niya ay wala na siyang sinayang na oras at kinagat
agad ito. At sa pagkagat niya nalasahan niya agad ang matamis at kakaibang dugo na
ngayon niya lang natikman sa tanang buhay niya.
Hindi na din niya napansin na naging banayad pala ang pag-inom na ginawa niya sa
utusan niya, kung bakit yan ang hindi alam ni Marcus.
=====
MARCUS - DANIEL PADILLA

<hr>
THIRD PERSON POV

Natapos na lahat si Catalina sa mga ipinagawa sa kanya nang amo niya. At kanina pa
din kumukulo ang sikmura niya. Sobrang sakit na din nito na kailangan na niyang
hawakan para lang maibsan kahit konti yung sakit.
Sa tanang buhay niya, kahit mahirap sila hindi siya kailanman nagutom. Pero dahil
nga wala na siya sa bahay nila, kailangan niya nang matutong huwag masanay sa
nakagawian.
Lumabas nalang si Catalina sa kwarto at nagdesisyong hanapin na talaga ang Slave's

Quarter na sinasabi nung amo niya. Kung hindi pa siya kikilos malamang mamamatay
siya sa gutom at hindi sa pagkaubos ng dugo niya.
Nagdesisyon si Catalina na tahakin ang kanan na daan.
"Bahala na kung ano man ang mangyari sa akin."-ang tanging sabi nito sa sarili.
Pilit pinapalakas ang loob. Nung papaliko na ito sa isang pasilyo ay nalito na
naman ito dahil kailangan na naman niyang pumili kung saan siya pupunta. Sa kanan
ba o sa kaliwa?
"Bakit ba kasi ganito ang mga daan sa palasyo? Pareho-pareho."-sabi na naman ni
Catalina sa sarili niya. Muli siyang tumingin pabalik sa kanyang dinaanan. Kahit na
malayo ay nakikita niya pa din ang pintuan ng kwarto ni Master Marcus.
Kung hihintayin niya pa ito ay tiyak hindi na niya ito kakayanin. At hindi naman
nito pwedeng iasa nalang sa amo niya. At gaano naman siya kasiguro kung tutulungan
nga siya nito.
Kaya inihakbang nalang nito ang mga paa sa kanan ulit na direksyon. Mabagal lang
itong naglalakad kaya matagal din itong nakarating sa isa na namang pasilyo.
Kakanan na sana ulit siya nang may muntik na siyang mabunggo. Agad siyang umatras
sa pag-aakalang isa itong Bampira pero isang mahinang tawa lamang ang narinig ni
Catalina.
"Huwag kang mag-aalala, hindi ako Bampira."-ang sabi ng babae sa kanya. Nakasuot
ito ng simpleng puting damit. Mataas din ito at maputi. Yung buhok naman nito ay
hanggang balikat lamang. Ang amo nang mukha na mapagkakamalan mo nang isang anghel
na napunta sa lupa.
"Uy!"-tawag nito kay Catalina nung nakita nitong nakatitig lang ito sa kanya.
"Ha?"-agad naman na napakurap si Catalina at nabalik sa ryelidad.
"Ang sabi ko hindi ako isang Bampira kaya wala kang dapat ikatakot."-ang sabi nito
na bakas ang tuwa sa mukha.
"Ibig bang sabihin, mortal ka?"-ang nag-aalinlangan na tanong ni Catalina dito.
Isang magiliw na tango ang naging sagot nito sa kanya.
"Ngayon lang kita nakita, bago ka lang ba dito?"-ang tanong nito sa kanya.
"Ha..Ah.,oo. Nawawala nga ako eh."-ang pag-amin niya. Baka kasi matulungan siya
nito.
"Halata nga. Halika samahan kita saan ka ba pupunta?"-ang tanong nito.
"Sa, Slave's Quarter sana."-ang mahina niyang tanong habang hawak-hawak pa din nito
ang tiyan na sumasakit. Napansin naman agad yun nung babaeng kaharap niya.
Napakunot ang noo nito at hindi napigilan ang magtanong.
"Masakit ba ang tiyan mo?"
"Oo., simula nung kinuha ako sa amin kahapon, hindi pa ako kumakain."-ang
pagsusumbong niya.
"HA?! Bakit ngayon mo lang sinabi. Halika! Oras na naman din ng pagkain maya-maya
kaya pwede na tayong kumain. Lahat kasi dito, may oras kung kailan pwedeng kumain
at kung kailan pwedeng pumunta lang sa Slave's Quarter." --sabi nito.
Kaya pala nasabi yun nung amo niya kanina.
"Ako nga pala si Mai."-ang sabi nito habang mabilis na hinahatak si Catalina
papunta kung saan man ang Slave's Quarter.
"Catalina nga pala."-baling ni Catalina dito.
"Ang ganda nang pangalan mo."-ang sabi nito at tiningnan siya nang saglit bago
itinuon ulit ang pansin sa dinadaanan nila.
"Salamat. Matagal ka na ba dito?"-ang tanong ni Catalina.
"Mag-iisang taon na din."-ang tipid na sabi nito tsaka biglang tumahimik. Nagbago
din ang mood nito. Kung kanina ay masaya at magiliw ito, ngayon bigla itong
nalungkot. At nahalata iyon ni Catalina, kaya nanahimik nalang din siya.
"Pasensiya na. Isa kasi talaga ako sa mga ayaw na manatili dito sa palasyo. Mas
gusto ko pa na manilbihan sa mga matataas na tao dito sa Kaharian natin kaysa
dito."-ang basag nito sa katahimikan na namayani.
"Bakit?"--Catalina
"Iba kasi dito. Basta."-yun lang bago ito naunang lumakad. Sumunod na lamang si
Catalina kahit na naguguluhan sa sinabi ni Mai.
"Ano naman ang pinagkaiba sa paninilbihan sa palasyo at sa mga matataas na tao

dito sa Kaharian kung utusan pa rin ang tingin nila sa'yo?"-ang natanong na lamang
ni Catalina sa isip niya.
===========
MAI - LAUREN YOUNG
I need names po para sa ibang characters.
Baka gusto niyo po. Thank you.
@ohyeahitsmai -- sana okay lang. Ginamit ko yung name mo..HAHAHAHA..(cross-fingers)

<hr>
THIRD PERSON POV
Kararating lang nila Mai at Catalina sa kusina nang palasyo. Actually, ito lang
yung isa sa mga kusina sa palasyo. At ang kusina na ito ay para lang sa mga utusan
na kagaya nila.
"Nakikita mo ba yung pintuan na yun?"-ang turo ni Mai sa pintuan na makikita sa

gilid. Mapapansin mo na itong pintuan na ito ay iba sa mga pintuang nasa palasyo.
Gawa lang kasi ito sa kahoy at dalawa ito na pinagdugtong.
Isang tango lang ang ginawa ni Catalina dahil tutok na tutok ang diwa niya sa
pintuan na tinuturo ni Mai.
"Yan ang Slave's Quarter, jan natutulog ang mga utusan dito sa palasyo. Mga babae
lang ang gumagamit niyan kasi yung sa mga lalaki ay yung pintuan na yun oh!"-turo
nito sa kaharapan nang pintuang sinasabi kanina ni Mai.
"Kadalasan ang mga lalaking utusan ang nagmementina sa mga kotse dito sa palasyo.
Yung iba naman, sila yung nagpapaganda nang harden dito. At yung iba, sila yung
katuwang ng mga Bampirang gwardiya."-ang sabi pa din ni Megan habang naglalagay na
nang mga pinggan sa mesa.
"Ilan ba lahat tayo dito?"-ang tanong ni Catalina.
"Mahigit tatlumpong utusan."-ang sabi nito na patuloy lang sa paglalagay ng mga

pinggan sa mesa.
"Mamaya-maya pa siguro dadating yung iba kasi tinatapos pa siguro yung mga gawain
nila."-sabi pa nito. Isa sa mga napansin na katangian ni Catalina kay Mai ay ang
pagiging madaldal nito.
Kahit naman kasi salita ito nang salita ay hindi naman naiingayan si Catalina.
Natutuwa nga siya kasi parang nakikita niya sa katauhan nito ang kapatid niyang si
Jomar. Madaldal din kasi ito.
"Ay, naku! Mag-ingat ka pala dun sa striktong Mayordoma dito sa bahay ah."-ang sabi
nito sa nananakot na boses.
"Anong ibig mong sabihin?"-naguguluhan niyang tanong. Bakit naman ito isrikto
gayung pare-pareho lang naman silang mortal. Dapat nga nagtutulungan sila at hindi
pinapasakitan ang kapwa.
"Kung inaakala mong mortal ang Mayordoma dito sa palasyo, diyan ka nagkakamali. Isa
siyang Bampira! At ubod ng sungit. Kaya kung ako sa'yo sundin mo na lang ang lahat
ng sasabihin niya."-sabi pa nito na ngayon ang yung mga kubyertos naman ang
inilalagay sa mga platong nalagay niya na kanina.
"Bakit Bampira ang ginawa nilan.."-Catalina

"Masyadong mautak din ang mga Bampira, hindi nila pagkakatiwalaan ng ganun kalaki
ang mga mortal na kagaya natin. Sa kanila kasi, mahihina tayo. At higit sa lahat,
iniisip din nila na papaano kung isabutahi sila di ba kung pagkakatiwalaan nila ang
mga mortal ng sobra?"-sabi pa nito.
Tama nga naman.
"At teka lang."-hirit na naman ni Mai. Napailing nalang ng kaunti si Catalina.

Grabi hindi ba ito napapagod sa kakasalita?
"Saan ka pala inilagay ni Lady Trina?"-tanong nito. Agad naman na naguluhan si

Catalina.
"Anong inilagay at sinong Lady Trina ang sinasabi nito?"-sa isip ni Catalina.
"Ha?"-Catalina
"Ang sabi ko, saan ka inilagay ni Lady Trina? Siya yung sinasabi kung Mayordoma sa
palasyo."-ang sabi ni Mai na ngayon ay nakatingin at naghihintay sa magiging sagot
ni Catalina.
"Yung Hari kasi mismo yung nagtalaga sa akin kung saan ako maninilbihan."-ang
mahinang sagot ni Catalina.
0_0
"A..ang Hari?"-hindi makapaniwalang kumpira nito sa akin.

"Bakit? May masama ba dun?"-ang nakakunot-noo nitong tanong sa kausap.
"Ahh, ano..wala naman, kaya lang nakapagtataka naman. Kadalasan kasi si Lucas ang
naghahatid sa mga panibagong utusan na maninilbihan dito tapos si Lady Trina na ang
bahala."-ang sabi nito habang hinahawakan nito ang baba niya.
Animo'y talagang nag-iisip ng sobrang lalim.
"So, saan ka itinalaga nang Hari?"-tanong nito nung hindi ma-konek kung bakit ang
Hari ang mismong nagtalaga sa magiging katungkulan ni Catalina sa palasyo.
"Kay Master Marcus."-ang simpleng sabi nito.
0_0
Agad na lumapit si Mai kay Catalina at hinawakan ito nang mahigpit sa balikat.
Nakaupo kasi si Catalina sa isang mataas na stool kaya halos pantay lang sila ni
Mai.
"Mai.."-Catalina
"Si Prinsipe Marcus ba kamo? SIYA BA?"-tanong nito sa kumikinang na mga mata.
*0*--Mai
"Ahh..oo.. Siya nga."-ang naasiwang sagot ni Catalina.
"KKKKKYAAHH!"-impit na tili nito.
============
<hr>
THIRD PERSON POV
"KKKYYYAAAAHH"-impit na tili ni Mai.
"NAKAKAINGGIT KA NAMAN!"-ang sabi nito sa malakas na boses.
"Ano namang nakakainggit dun, eh ang lamig-lamig kaya nang pakikitungo niya sa akin
tapos ang sungit-sungit pa."-ang kwento naman ni Catalina kay Mai.
*0*
"GIRL! MAGKWENTO KA DALI!"-ang sabi pa ni Mai na tumatalon dahil sa excitement at
tuwa.
"Ano ka ba!"-ang natatawang pahayag na lamang ni Catalina.
"Sige na. Alam mo crush na crush ko kaya si Prinsipe Marcus. Ang hot niya at
sobrang ma-appeal!"-ang sabi pa nito sa kumikinang na mga mata.
"Wala pa naman akong ikukwento sa iyo eh. Kakasimula ko pa nga lang di ba, tapos
buong araw naman siya ngayong wala kaya hindi din kami nagkasama."-ang sabi ni
Catalina.
"Ay ganun ba. Siguro kasama na naman ulit ni Prinsipe Marcus yung mga kaibigan
niya."-ang pahayag nito bago tumalikod sa pwesto ni Catalina at umupo sa mesa na
hinainan niya kanina.
"Kilalang-kilala mo siya ah."-ang naging komento ni Catalina.
"Isang taon na naman kasi akong andito."-ang sabi lang nito at nanahimik na.
"Siya nga pala. Kailangan mo munang magtiis kasi hindi tayo pwedeng maunang kumain
keysa sa iba."-ang sabi nito at nangngalubaba nalang mesa.
"Okay lang. Naiintindihan ko."-Catalina
=====
"WHERE IS THAT DAMN SLAVE!?"-ang sigaw ni Marcus sa Slave's Quarter ng mga babae.
Nagulantang ang lahat sa sigaw nito. Ang iba nga ay dahan-dahan pang napa-atras
dahil sa mukha nito. Galit na galit kasi ito at ngayon lang ito nagawi sa Slave's
Quarter. Kahit nga ang tumapak malapit sa Slave's Quarter ay iniiwasan nito noon.
"ANSWER ME!? WHERE IS SHE?"-ang sigaw pa din nito.
Salubong ang mga kilay nito at naging pula na din ang mga mata nito. Animo ay handa
nang kumain ng sino mang magustuhan nito.
Walang may balak na magsalita dahil sa takot na baka sa kanila ibunton ang galit ng
Prinsipeng kaharap nila. Alam na kasi nilang mga utusan kung papaano magalit ang
Prinsipe. Sobra itong nakakatakot.
"SO ONE WILL GOING TO ANSWER ME HUH?!"-ang malamig nitong sabi habang mahinang
naglalakad papasok ng tuluyan sa kwarto. Agad namang napaurong ang mga utusang
malapit sa pwesto ni Marcus.
Ang iba ay nanginginig na sa takot.
Napaiyak na lamang ang iba sa takot para sa kanilang buhay nung ibinalibag ni
Marcus ang isang kahoy na mesa patungo sa isa sa mga dingding sa kwartong iyon.
Para siyang halimaw pero kahit na ganun ay hindi pa din nito hinahayaan na lumabas
ang mga pangil nito.
Kaya nagmukha lang siyang mortal na nagwawala. Pero sino ba ang niloloko ko kapag
sinabi ko parang lang siyang mortal na nagwawala gayong kitang-kita nang mga utusan
kung gaano nagbago ang itsura nito.
At dahil na din sa malakas na ingay na narinig ni Catalina ay agad siyang napalabas

sa banyo. Nasa loob lang kasi ang mga banyo sa Slave's Quarter.
At nagulat nito nung makita ang amo niya.

<///////////////////>
"Ang tanga mo."-ang tanging nasabi nito sa sarili.
Dahil sa pagmamadali kasing lumabas sa banyo at makita kung ano yung kaguluhang
nangyayari sa kwarto nila ay lumabas si Catalina na nakatapis lang ng tuwalya.
At sa paglabas niya, agad niyang nakita ang mga nakakatakot na mata nang amo niya.
Pulang-pula itong nakatingin sa kanya. Agad namang tumayo ang mga balahibo nito sa
katawan sa nakikita.
Ngayon kasi, masasabi niyang isang Bampira nga ang among pinagsisilbihan.
"YOU! COME HERE!"-ang sabi nito.

Hindi magawang ikilos ni Catalina ang mga paa niya. Hindi alam kung ano ang unang
gagawin, ang magbihis o ang sundin ang amo niya. Hindi ba nito nakikita ang ayos ni
Catalina ngayon?
"WHAT?! DID YOU HEAR ME?!"-ang galit na naman na sigaw nito nung nakitang hindi man
lang gumalaw ang utusan niya para sundin ang utos niya.
Humakbang nga ito pero sobrang liit naman at ang galaw nito ay sobrang hinhin.
Aabutin sila nang siyam-siyam sa kilos nito kaya malalaking hakbang ang ginawa ni
Marcus at sa isang iglap ay nabuhat nito si Catalina na parang isang sakong bigas.
"IBABA NIYO PO AKO! MAKIKITAAN AKO SA GINAGAWA NIYO!"-ang sigaw ni Catalina pero
hindi siya pinakinggan ng amo niya.
Tulala namang nakatingin ang mga kasamahang utusan niya sa nasaksihang eksena.
===========
<hr>
THIRD PERSON POV
"Parang awa niyo na po. Sasama naman po ako sa inyo eh."-ang pagmamakaawa ni
Catalina kahit na hirqp na hirap sa pwesto. Gusto nitong humawak sa beywang ng
Prinsipe pero baka magalit lang ito lalo sa kanya dahil sa kapangahasan niya.
"Ibaba niyo lang po ako, kaya ko naman pong.."-pero agad na napatigil sa

pagsasalita si Catalina nung umalingawngaw yung malamig na boses ng amo niya sa
tinatahak nilang daan.
"SHUT UP! OR I'LL DROP YOU HERE!"
Kaya wala nalang nagawa si Catalina kundi ang manahimik. Kahit na naaasiwa siya sa
pwesto nila ngayon ay hindi nalang nito pinansin. At sa tuwing hahakbang ang amo
niya ay bumabangga ang mukha niya sa likod nito. Kaya naman, naaamoy nito nang
hindi sinasadya ang Prinsipe.
<////////////>
"Ang bango-bango naman ni Master Marcus."-ang hindi maiwasang sabi ni Catalina sa

sarili.
"Close you're eyes."-ang maya-mayang sabi nito kay Catalina.
Magtatanong pa sana ito kung bakit pinapapikit siya nang amo niya kaya lang nasagot
na siya nito sa naging pagkilos. Nahihilo na ipinikit ni Catalina ang mga mata niya
dahil sa bilis ng pagtakbo nang Prinsipe na ginagawa.
At sa isang iglap ay naibaba siya nito sa mismong kama nito. Dali-dali namang
iniayos ni Catalina ang tuwalyang nakatapi sa kanya. Wala kasi itong suot sa
ilalim. Nakatungo lang ito, hinihintay kung ano ang sasabihin ng Prinsipe.
Natatakot pa din kasi si Catalina. Naiwan kasi sa isipan nito ang mga mapupulang
mata ng Prinsipe.
"Get dress."-ang sabi nito kay Catalina bago mabilis na pumasok sa banyo.
Naguguluhan naman na napaangat ng tingin si Catalina, pero hindi na nito na abutan

ang Prinsipe. Nakapasok na kasi ito sa banyo. Hindi maintindihan ni Catalina kung
bakit dinala pa siya nang Prinsipe dito kung pagpapabihisin lang naman din siya
nito.
Napabuntong-hininga nalang si Catalina. Babalik na naman kasi ito sa Slave's

Quarter. Nagdesisyon na si Catalina na kumilos agad para hindi na magalit ang
Prinsipe at sa pagbaba niya sa kama ay nahagip ng mga mata niya ang damit na
nakalagay sa kama.
0_0
"Ang ganda."-ang mahinang sambit ni Catalina sa sarili.
Isa itong tube na puting damit. May mga dyamanteng hugis dahon sa may dibdib ng
damit. Tapos yung detalye nang damit ay sobrang ditalyadong-ditalyado. Dahan-dahan
na lumapit si Catalina sa damit.
"Ito siguro yung sinasabi ni Master Marcus."-ang mahinang sabi nito.
Dahan-dahan na pinadaanan ni Catalina ng haplos ang damit. May mga paru-paro pa

itong disenyo sa ibabang parte ng damit at kulay rosas ito (pink). Parang buhay na
buhay ang mga paru-paro na dumapo sa damit na'to.
At dahil sa sobrang nagandahan si Catalina sa damit ay agad-agad na niya itong

sinuot. Hindi mawala sa labi nito ang ngiti habang sinusuot ang damit.
"Sigurado akong ang mahal nito."-ang sabi ni Catalina sa isip niya.
Sa tanang buhay kasi niya, ngayon palang siya makakapagsuot ng ganito ka kagandang
damit. Simple lang naman kasi ang mga damit niya. Yung iba nga dun ay mismong ina
niya pa ang tumahi lang.
Nung nasuot na ni Catalina ang damit ay hindi nito maiwasan na humanga sa damit na
suot-suot niya. Ikot din ito nang ikot dahil natutuwa siya sa galaw ng damit. Sa
ginagawa niya din yung mga paru-parong nasa damit niya ay talagang nabuhay at
lumilipad.
"You like it?"-ang nagpahinto sa pag-ikot-ikot ni Catalina. Napaharap agad siya sa

amo niya. Nakasandal lang ito sa pinto nang banyo.
May tuwalyang nakasabit sa leeg nito at wala itong suot na pang itaas na damit kaya
kitang-kita ni Catalina ang hubog ng katawan nito. Napatitig ito sa katawan ni
Marcus. Hawing nihahanap ang naligaw na mga taba sa tiyan nito pero kahit isa ay
wala siyang makita.
Mayroon din itong 6-pack na abs. At, nakadagdag sa pagkatulala ni Catalina ang mga
butil na tubig ang tumutulo sa katawan nito na galing sa basang buhok ni Marcus.
"Ang kisig-kisig niya."-ang naging pahayag ni Catalina sa isip niya.
Nakita naman agad niyang napailing si Prinsipe Marcus at lumakad papalapit sa

kanya. At ulit, napako na naman sa kinatatayuan si Catalina. Bakit ba ang gwapo-
gwapo nang amo niya at sa tuwing tititigan siya nito ay para siyang dinadala sa
ibang dimension na silang dalawa lang ang nag-e-exist.
"Fron now on, that dress will be you're uniform."-ang sabi nito at nilampasan si
Catalina sa pwesto nito at pumunta sa cabinet nito para kumuha nang isang t-shirt.
"Ito uniform? Pero parang ang ganda naman nito para gawing uniform lang. Tapos
paano ako kikilos ng maayos sa suot-suot ko ngayon?"-ang sunod-sunod na tanong ni
Catalina sa isipan niya.
"You can leave now. But, you need to be here early in the morning."-malamig na
naman na sabi nito matapos masuot ang damit na kinuha kanina.
Bigla namang may takot na dumaan sa mga mata ni Catalina at agad na napansin iyon
ni Marcus.
"Don't worry. I won't feed on you tomorrow."-ang sabi nito bago tuluyang pumunta sa
kama at nahiga. Sinyalis na kailangan nang umalis ni Catalina doon.
===========
<hr>
THIRD PERSON POV
Pagbukas na pagbukas ni Catalina sa malaking pintuan ng Slave's Quarter ay bumungad

sa kanya ang madilim na kwarto. Pinilit niyang inaninag ang mga kakilalang mga
kasamahang mortal lang kanina. At nakita nitong tulog na nga ang lahat sa kanila.
"Napagod siguro sila nang husto."-yun nalang ang nasabi nito sa isip niya habang
dahan-dahan na humahakbang sa takot na may magising siya sa mga kilos niya. Pumunta
ito sa pinakadulong kama na andoon.
Nagkasalubong naman agad ang paningin niya nang may makita siyang damit. Pero ang
damit na ito ay mas simple lang kaysa sa suot-suot niya. Napaisip naman agad si
Catalina. Hindi siya pwedeng matulog nang nakaganito. At wala naman siyang ibang
damit maliban sa suot-suot niya nung pumunta siya dito at sa pagkaka-alala niya ay
nilabhan na niya ito kanina sa pag-aakalang may damit na ibibigay sa kanya.
"Siguro ito na yun."-ang bulong nito.
Pero hindi pa din maiwasan ni Catalina ang hindi humanga na naman sa damit. Parang
ang garbo-garbo naman ng palasyo para bigyan ang mga kagaya nilang utusan ng mga
ganitong damit.
Hindi na nagsayang ng panahon si Catalina at agad-agad na pumasok na sa banyo para

makapagbihis. Kailangan pa siyang gumising ng maaga.
Nang makapagbihis na siya ay mahina itong gumapang sa kama niya. Ngayon lang din
nito naramdaman ang sobrang pagod. Kaya sa pagpikit ni Catalina ay agad na itong
nakatulog.
=====
Naalimpungatan si Catalina sa pagtulog niya nang may naririnig siyang bulong-

bulungan at parang sobrang lapit nito sa kanya. Gusto sana nitong baliwalain ang
mga naririnig kasi antok na antok pa ito kaya lang parang mas lalong lumalakas na
yung naririnig siyang mga bulong-bulungan.
Naiinis na nagmulat ng mata si Catalina at sasawayin sana kung saan nagmumula ang
mga ingay na iyon. Pero agad siyang napatigil sa pagsasalita dahil lahat ng mga
kasamahan niya ay napabaling sa kanya. Tapos parang kakaiba pa ang tingin na
ibinibigay nito sa kanya.
"Eeer.. May problema ba?"-ang kinakabahang tanong nito sa mga kasamahan niya.
"Bakit ganyan ang suot mo?"-ang tanong sa kanya ni Yumi. Isa din siya sa mga mortal
na utusan dito sa palasyo. Sa pagkakatanda ni Catalina si Yumi ang prangka kung
magsalita pero hindi naman din ito taklesa.
"Eh?"-ang naguguluhang tanong nito kay Yumi. Napatingin din siya sa suot-suot niya
ngayon. Ano namang masama sa pantulog niya? Sobra ba itong makulay? Agad din nitong
iniayos ang laylayan ng damit niya dahil tumaas ito nang konti dahil sa pagtulog
niya.
"At bakit ganito ang uniform mo? Uniform mo ba talaga to?"-ang mapag-usisang tanong
naman ni Venice. Si Venice ang isa sa mga taong ayaw mong kabanggain kasi medyo
strikta kasi ito.
"Eh, Venice yan lang naman kasi yung binigay sa akin nung amo ko."-ang paliwanang
ni Catalina kay Venice. Pero mukhang sa lahat ata kasi maigi siyang tinitingnan ng
mga kasamahan niya.
"NI PRINCE MARCUS?!"-ang bulaslas ni Mai.
0_0
"MAI!"-suway ni Catalina kay Mai. Itinago kasi nila ito kahapon sa mga kasamahan
nila nung tinanong siya kung asan siya naka-assign na magtrabaho pero nagdesisyon
nalang si Catalina na magsinungaling at sabihin na hindi niya pa alam. Kasi naman,
sapat na ang reaksyon ni Mai kahapon para huwag munang sabihin sa iba niya pang mga
kasamahan.
At tama nga ang hinala ni Catalina dahil mula sa pagkagulat na mga mata ay naging
matang aso ito na kumikinang.
*0*
Napailing na lamang si Catalina. Wala na siyang magagawa pa dahil nasabi na nga ni

Mai. Mabuti pang aminin na lang din niya.
"Para sa katanungan mo Venice, mukhang yan nga yung magiging uniform ko. Yan kasi
ang dahilan kung bakit ako hinahanap kahapon ni Master Marcus."-ang sabi niya.
"SABI NA NGA BA NAMIN! KASI NAMAN, NAKAKAGULAT KAYA YUNG GINAWA KAHAPON NI PRINCE
MARCUS. AT SAKA KAHAPON LANG NAMAN YUN NAGAWI DITO AT TALAGANG PUMUNTA LANG DITO
PARA SA SLAVE NIYA."-ang mahabang litanya naman ni Samantha. Kung siguro madaldal
si Mai mas madaldal si Samantha.
Pero lahat naman ng mga mortal na utusan dito sa palasyo ay nakakasundo ni

Catalina. Mababait naman kasi ang mga ito at may iba't-ibang uri nang kagandahan.
"ANO PANG TINUTUNGA-NGA NIYO JAN! HALA MAGSKILOS NA KAYO!"-ang sigaw ni Lady Trina
sa kanila kaya naman agad silang napahinto sa pag-uusap at agad na umalis para
makapaghanda.
"AT IKAW! KEY BAGO-BAGO PERO PRIMADONA NA AGAD! ABA! KUNG NAG-AAKALA KA NA ISPESYAL
KA DAHIL SI PRINSIPE MARCUS ANG PINAGSISILBIHAN MO DIYAN KA NAGKAKAMALI DAHIL
"UTUSAN" KA PA DIN!"-ang sigaw nito sa mukha ni Catalina.
Napayuko na lamang si Catalina.
"HALA! TUMAYO KA NA JAN! BAGAL-BAGAL KUMILOS!"-Lady Trina
"AT KAYO! ANO PANG TINUTUNGANGA NIYO JAN! KILOS!"-Lady Trina at maarte itong
nagmartsa papalabas ng Slave's Quarter.
"Hayaan mo nalang yun Catalina. Ilabas mo nalang sa kabilang tenga yung narinig mo,
huwag mo nang ipasok sa puso mo kasi masasaktan ka lang."-ang sweet na sabi ni Bur.
Ang pinakamahin-hin sa grupo nila at ang pinaka-sweet sa lahat.
"Oo nga. Huwag mo na lang yung intindihin."-ang sabi ni Heide ng nakangiti.
At dahil dun, hindi na nga lang inisip ni Catalina ang mga narinig niya kanina.
Hayaan na lamang ito.
===========
AN: Sa mga hindi po nasali..Pasensiya na po, hindi naman po kasi pwedeng kayo
lahat..Binagay ko lang din po yung mga pangalan.. Sorry po talaga sa iba.. Bawi
nalang po ako sa inyo in any way ah!
<hr>
THIRD PERSON POV
Suot-suot na ngayon ni Catalina ang puting damit na ibinigay sa kanya kahapon ni

Prinsipe Marcus. Kahit ngayon ay hindi pa din mapigilan ni Catalina ang matuwa
dito.
Ang ganda-ganda naman kasi nito. Tapos nung sinuot niya ito kanina, kitang-kita
niya sa mga mata nang mga kasamahan niya ang inggit pero nakangiti naman sila na
nakatingin sa kanya.
Simple lang naman kasi ang uniporme na sinusuot nila. Isang plain na buting bestida
lang. Parang sa damit na sinusuot nila ipinapakita kung gaano sila ka linis at
busilak.
At inaamin ni Catalina na kung malalaman niya kung sino ang may ideya sa naging
uniporme nila ay magpapasalamat siya dito, kasi ipinapakita nito sa mga Bampira na
pinagsisilbihan nila ito nang malinis ang kalooban nila.
At nung makarating na si Catalina sa pintuan ng kwarto ni Prinsipe Marcus ay bigla-

bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya. Palagi nga nitong tinatanong ang
sarili niya kung bakit ganito na lamang ang reaksyon niya kapag napapalapit sa
Prinsipe.
Parang ibang-iba lang kasi.
Marahan ang ginawang pagkatok ni Catalina sa pintuan ni Prinsipe Marcus. Pero hindi
pa nga ito nakakadalawang katok ay agad na niyang narinig ang malamig na boses nito
na parang idinuduyan ka.
..LUB..DUB..LUB..DUB..-ang tunog nang puso ngayon ni Catalina.
At sa pagbukas niya nakita niya agad ang Prinsipe na nakaabang sa kabila.

Pinasadahan siya nito nang tingin at muling ibinalik sa mukha niya. Agad namang
nagsitayuan ang mga balahibo ni Catalina. Bakit ba kasi ganito na lamang ang epekto
nang Prinsipe sa kanya?
"Good that you know how to follow simple instructions."-ang sabi nito at tumalikod
para pumunta sa isang sulok ng kwarto nito.
Hindi man naintindihan ni Catalina kung ano ang ipinapahiwatig nito na marunong
siyang sumunod sa utos ay isinantabi na lamang niya ito at tinanong na ang Prinsipe
sa mga ipapagawa nito para masimulan na niya.
"Ahh. Ma-mmaster Marcus, ano po yung ipapagawa niyo sa akin ngayon?"-ang tanong
nito sa Prinsipe.
"Just stay here. You need to accompany me later."-ang sabi nito habang nasa sulok
pa din na iyon. Hindi naman makita ni Catalina ang ginagawa nito kasi ang lapad-
lapad ng mga balikat nito.
"Sige po."-yan na lamang ang isinagot ni Catalina at umupo sa isang upuan na nakita
niyang malapit sa kanya.
=====
Andito ngayon sila Catalina sa isang liblib na lugar ng kagubatan. Medyo malayo nga
ito sa palasyo at kailangan pa nilang gumamit ng kotse para makalayo lang.
Naguguluhan man at curious sa sinong kikitain o anong gagawin ni Prinsipe Marcus sa
lugar na ito ay nanatiling tahimik nalang si Catalina at hindi na nagtanong.
Alam na naman kasi nito kung saan at kung kailan ilulugar ang sarili niya.
Kanina pa paikot-ikot ang Prinsipe sa pwesto nito. Palagi din itong sumusulyap sa
relos na suot-suot nito.
Maya-maya pa, may puting kotse na tumigil malapit sa pwesto nila. Agad namang
napatingin sa direksyong iyon si Marcus at Catalina. At lumabas sa kotseng iyon ang
nagpaluwa sa mga mata ni Catalina.
==========
<hr>
THIRD PERSON POV
Nakita ni Catalina ang paglabas ng isang babae. Hindi lang basta babae kundi isang
sobrang magandang babae. Pero agad namang nakita ni Catalina ang mga mapupulang
mata nito na nagsasabi na isa itong Bampira.
Agad naman na nakalapit si Prinsipe Marcus sa kinatatayuan nung babaaeng yun at

walang habas na hinalikan ito sa labi. Nagulat nga si Catalina sa nasaksihan ng
kanyang mga mata. Ang alab ng halik na pinagsaluhan nila. Isinandal pa nga ni
Prinsipe Marcus ang babae sa kotse nito at ipinagpatuloy ang matinding
paghahalikan.
Pero ang babae ang unang marahan na tumulak sa Prinsipe at maarteng inayos ang
sarili. Kahit naman medyo nawala sa ayos ang ibang hibla nang buhok nito dahil sa
paghawak-hawak doon nung Prinsipe ay maganda pa naman din ito.
Bigla nalang nakaramdam ng inggit si Catalina. Kahit gusto niyang pigilan iyon ay
hindi niya magawa. Parang kusa nalang iyong naramdaman niya.
Pano ba naman, sobrang sexy nito sa suot na isang maitim na short shorts at isang
puting tank top lang. Simpleng suot lang pero nagmkuha na itong kaayaya.
"I can't stay long."-ang sabi nung babae kay Marcus.
"Wala namang hindi maganda sa kanya? Pati boses niya parang nanghahalina tuwing may
sinasabi siya."-ang reaksyon ni Catalina sa isip niya.
"I thought.. What is it this time Ivory?"-ang naiinis na turan ni Marcus sa kausap.
Naghintay ito nang sobrang tagal tapos sasabihin lang nitong hindi siya pwedeng
magtagal. Ang tagal na nitong na-set na date para sana makasama nila ang isa't-isa
pero heto na naman ang nobya nito at may kailangan na naman sigurong gawin.
"I'm really sooorry Hon.."-ang malambing na sabi nito bago hinaplos ang isang
pisngi ni Marcus. Agad namang ipinatong ni Marcus ang isang niyang kamay sa kamay
ni Ivory na nasa pisngi nito.
"And, you know how busy I am?"-ang sabi pa din nito.
"Ivory. I can allocate some of my time to be with you, why can't you just do the
same?"-ang sabi nito sa nasasaktan na boses.
"Marcus, pagtatalunan na naman ba natin to?"-ang sabi ni Ivory na mababakasan mo

nang pagod sa boses niya.
Isang buntong-hininga na lamang ang pinakawalan ni Marcus. Wala na naman siyang
magagawa. Ganito na lamang parati ang set-up nila. Matagal na ang relasyon nila
Ivory. Halos sampung taon na din. Pero dahil sa isang dahilan ay inilihim nila ang
relasyon sa lahat.
Kaya nga kung magkikita sila ay panakaw lang at palihim. Natagalan naman nila ang
ganoong set-up pero lately parang nagiging malamig na ang pakikitungo ni Ivory kay
Marcus at hindi iyon nakalampas sa Prinsipe.
Kahit na ganoon, inintindi iyon ni Marcus, siya naman kasi talaga ang dahilan kung
bakit hindi nila pwedeng sabihin sa lahat ang relasyon nila. Kaya siguro hindi
maiiwasan ni Ivory na magduda sa pagmamahal nito.
Pero mahal na mahal ni Marcus si Ivory na handa niyang gawin ang lahat pero hindi
pa nga lang ngayon. Hawak pa din siya sa leeg ng kanyang ama. Wala siyang mapapala
kung ngayon palang ay susuway na siya.
"Magkakasama rin tayo sa mga susunod na araw. I promise that Hon."-ang sabi nito
bago binigyan ng isang marahan na halik na naman si Marcus.
Wala nang nagawa si Marcus kundi ang tumango na lamang. Ano pa nga bang magagaw
nito kundi ang magtiis.
Napabaling naman agad ang tingin ni Ivory kay Catalina na hanggang ngayon ay
mataman silang tinitingnan. Agad namang napataas ang isang kilay nito at
pinasadahan ito nang tingin mula ulo hanggang paa.
Bakas sa mukha nito ang pagkadisgusto sa nakikita niya.
"Who is she?"-ang mataray na tanong nito kay Marcus pero na kay Catalina pa din ang
mga mata nito. Waring kinakain sa uri nang tingin na ibinibigay nito.
Agad naman na napayuko na lamang si Catalina.

"My slave."-ang tipid at walang ganang sagot ni Marcus sa tanong ni Ivory.
"Ooww. You're slave."-ang sabi nito sa nakakauyam na boses.
"Well, I will definitely want to chitchat with her some other time but for the mean
time kailangan ko nang umalis Hon."-ang maarte na naman nitong sabi.
"I'll miss you."-ang madamdaming pag-amin ni Marcus. Totoo! Ma-mi-miss na naman

niya ito dahil panigurado matagal na naman silang magkikita.
"And I'll miss you too Hon."-at niyakap nito si Marcus. Dahil nakatalikod si Marcus
sa gawi ni Catalina ay hindi nito narinig ang sinabi ni Ivory kay Catalina. Paano
na naman maririnig ni Marcus eh, she only mouthed those words to Catalina.
"BITCH!"-ito ang maanghang na sabi ni Ivory kay Catalina. Isang mataray pa na mukha
ang ibinigay nito kay Catalina bago biglang naging maamo matapos kumalas ni Marcus
sa yakapan nila.
"Ito ba ang minamahal ni Master Marcus?"-ang tanong ni Catalina sa sarili.
===========
<hr>
THIRD PERSON POV
"The thing you saw earlier.."-ang basag sa katahimikan ni Marcus. Nakabalik na

silang dalawa sa palasyo at andito na sila sa kwarto ni Marcus.
Bigla namang napatigil sa pag-aayos ng mga dokumento si Catalina sa ibabaw ng mesa
ni Prinsipe Marcus sa narinig na pahayag nito. Mula kasi nung bumalik sila dito ay
iyan pa lamang ang mga salitang lumabas sa bibig nito.
Ang lalim-lalim kasi nang iniisip nito kanina. Tapos kunot-noo pa ito at salubong
ang mga kilay. Kahit nga nababahala para sa amo nito ay hindi nalang nakialam si
Catalina baka kasi siya pa ang pagbuntungan ng galit nito.
"Just keep it for yourself."-ang seryosong sabi pa nito. Kahit hindi maintindihan
ni Catalina kung bakit ay tumango na lamang ito.
"Good. Cause you wouldn't want to taste the product of my anger."-ang malamig at
seryoso pa ding sabi nito kay Catalina bago mabilis na bumangon sa pagkakahiga at
lumabas ng kwarto nito.
Wala man lang itong pasabi o utos para sa kanya.

Napabuntong-hininga na lamang si Catalina sa mga pangyayari.
"Ano na naman kayang gagawin ko?"-ang sabi nito dahil sa paglibot ng kanyang
paningin ay wala na siyang makitang aayusin pa.
=====
"Dude."-ang kausap ni Omer sa kaibigan. Kanina pa kasi ito sa sparing ring at

sobrang kawawa na ang ka-sparing nito na si Motli. Nasa gym sila nang palasyo.
Naglalabas kasi nang sama nang loob itong si Marcus.
"SHE DID IT AGAIN OMER! DAMN IT! SHE DID IT AGAIN!"-ang sunod na sunod na sigaw
nito habang walang pakundangan na pinapaulanan ng suntok si Motli. Isang malakas na
suntok sa panga ang nagpabagsak dito.
Kumpara naman kasi sa lakas nila wala silang pamana sa magigigng sunod na Hari nang
Bampira.
"Suko na ako! AYOKO NA!"-ang reklamo ni Motli at uugod-ugod na lumakad papalabas ng
ring. Marahas naman na tinanggal ni Marcus ang suot-suot na gloves at itinapon sa
malapit na dingding.
"F*CK!!"-ang malutong na mura nito.
"Man, we already told you, Ivory already changed!"-ang pilit na kausap nito sa
kaibigan.
"Tama. Iba na siya nuon keysa sa ngayon."-ang sigunda naman ni Motli.
Isang nakakatakot naman na mukha ang ibinigay ni Marcus sa dalawa. Sino ang mga ito
na pagsalitaan ng ganun-ganun nalang si Ivory?
"Okay. Chill man."-ang pagpapakalma ni Omer dito.
"Just leave me alone."-ang malamig na pahayag nito bago nagsimulang lumabas na din
sa ring.
"Hanggang kailan ka papayag na gaganyanin nalang Marcus?"-ang mahina pero seryosong

pahayag ni Motli. Hindi ito nakatingin kay Marcus bagkus sa ibang direksyon ito
nakatingin.
"Palaging ikaw nalang yung umiintindi sa kanya. Oo! May mga bagay ka na nagagawa
para masaktan siya nang di sinasadya pero para lang naman sa kanya yun eh. Pero ang
tratuhin kang ganito ? Ibang usapan na ata yan."-ang sabi pa din nito.
Saksi kasi ito kung papaano naging asong sunod-sunuran ang kaibigan niya. At ang
tinutukoy nitong mga bagay na hindi sinadyang gawin ni Marcus ay paglihim ng
relasyon nila. Ayaw lang naman kasi ni Marcus na masaktan si Ivory.
"Motli.."-ang pagpipigil sana ni Omer dahil kitang-kita na nito ang pagbabago sa
mukha nang Prinsipe. Kunting-konti nalang at talagang sasabog na ito. Pero hindi pa
din nagpaawat si Motli.
"Tama nga siguro ang sinasabi nang mahal na Hari at Reyna na hindi siya ang para
sa...BUGGGGSSSHH!"-hindi na natapos ang sasabihin sana ni Motli dahil isang malakas
na naman na suntok ang tinamo nito sa pisngi.
Agad namang nakatayo si Motli sa pagkakahiga at pinahiran ang mga dugong umagos
mula sa bibig niya. Kahit masakit ay nagawa pa ding ngumiti nito. Dahan-dahan din
itong tumayo.
"Sa ginagawa mong yan, ikaw lang din ang kawawa sa huli Marcus. Tandaan mo yan."-
ang maanghang na sabi nito bago mahinang lumakad papaalis sa gym.
Ginawa lang naman iyon ni Motli para magising na sa katotohanan si Marcus. Matagal
na sila ni Ivory pero hindi pa din nito nakikita ang masamang ugali nito. O
talagang nakikita at napapansin na nito pero hinahayaan pa din.
Nang makalabas na nang tuluyan si Motli sa gym ay maya-maya naman dumating ang
isang humahangos na si Lucas, ang kanang kamay ng Hari. At nang makita nito ang
kondisyon ng Prinsipe ay napailing na lamang ito.
"Mahal na Prinsipe, gusto po kayong makausap ng mga magulang niyo."-ang sabi nito.
Agad naman napailing si Omer. Dahil alam na naman nito kung ano ang mangyayari at
ang pag-uusap nila. Habang si Marcus naman ay sunod-sunod na lamang na napapamura
sa galit at inis.
===========
10 votes for next update:))))

<hr>
THIRD PERSON POV
"P*NYETA NAMAN MARCUS! ANO NA NAMAN BANG PUMASOK JAN SA ISIPAN MO AT NAKIPAGKITA KA
NA NAMAN SA BABAENG IYON! ILANG BESES NA BA KITANG SINABIHAN NA HUWAG NA HUWAG NG
MAKIPAGKITA DUN?! AT TALAGANG HINDI MO PA TINATAPOS YANG RELASYON NIYO! ANO
BANG.."-sigaw ni Haring Anad kay Prinsipe Marcus. Pero napatigil ito sa pagsisigaw
nung pinigilan siya nito nang kanyang Reyna.
May sakit kasi sa puso ang Hari at natatakot lamang ang Reyna na baka kung anong
mangyari dito. At base, sa estado nila ngayon, hindi pa handang pumalit si Marcus
sa ama niya. Marami pa itong dapat gawin at patunayan sa mga kalahi nila.
At isa na dun, ang humanap ng magiging kasangga nito sa pamamalakad sa kaharian.

Ang magiging asawa nito.
"Marcus, binabalaan kita kapag may nangyaring hindi sa plano..."-hindi na naman
natapos ang sasabihin sana nang Hari dahil sumagot na ang nananahimik kanina na si
Marcus.
"NA ANO?! NA BAKA MALIHIS LAHAT ANG ITINAKDANG MANGYARI? NANINIWALA BA TALAGA KAYO
SA MGA PROPISIYANG IYAN!?"-galit na turan ni Marcus sa ama. At minsan lang ito
magsalita nang Tagalog. At kapag nagsalita na ito nang Tagalog tiyak na sobrang
galit na ito.
"Marcus!"-suway ni Reyna Estella sa anak.
"Ama po pa rin siya at siya ang Hari nang mga Bampira."-Reyna Estella
"Yeah right!"-ang mapang-uyam na pahayag nito.
"IYAN BA ANG NADUDULOT NG BABAENG YUN SA IYO MARCUS!? HA!? YAN BA!?"-sigaw na naman
ulit ng Hari. Hindi na kasi nito kilala ang anak. Parang naging sobrang bato na
ito. Hindi nakikinig sa mga ipinag-uutos niya.
"Don't you dare involve Ivory in this argument."-ang malamig at punong-puno nang
pagbabantang sabi ni Marcus.
"Ako ba talaga tinatakot mo Marcus, baka nakakalimutan mo kung sino ang kaharap mo
ngayon."-ang mapang-uyam na sabi nang Hari sa anak nito. Nakikipagsukatan din ito
nang tingin kay Marcus. Walang planong makipagtalo sa anak.
Anak lamang ito. Siya pa din ang ama nito.
"And what? You'll gonna threaten her again to stay away from me?"-ang nakangising
sabi ni Marcus. Luma na kasi masyado ang istilong iyon. At nagawa na iyon dati nang
Hari at Reyna kaya malamang na hindi na ito gagana sa susunod.
"Hindi mo nga pala talaga ako kilala Marcus."-ang ganting turan ng Hari.
Habang nakikinig lang ang Reyna Estella sa maaanghang na palitan ng salita nang
kanyang mag-ama. Kapag ganito na ang sitwasyon, hinahayaan na lamang nito ang
dalawa. Ayaw niya kasi na may pinapanigan.
"This is pointless."-ang turan ni Marcus sa napapagod na boses. Palagi nalang

kasing ganito ang tagpo sa tuwing malalaman ng Hari na nakipagkita na naman siya
kay Ivory.
Tumalikod na si Marcus sa mga magulang niya at magsisimula na sanang lumakad

papalabas sa bulwagan na iyon kung saan andun ang mga trono nito nang mapahinto
siya sa sinabi nang kanyang ina.
"Parang awa mo na Marcus. Gawin mo kung ano yung itinadhana para sa iyo. Para sa
inyong dalawa ni .."-Reyna Catalina
"I'm not one of your slaves that will follow you around. I have my life and I am
the one that will decide what I want to do."-ang malamig na sabi nito bago tuluyang
lumabas sa bulwagan na iyon.
Napabuntong-hininga na lamang ang Reyna. Sobrang tigas na talaga nang ulo ni
Marcus.
"Hindi pwedeng hayaan na lamang natin siya sa pinaggagawa niya Estella. Masasaktan
niya si.."-Haring Anad
"Sssh.. Tama na. Makakasama yan sa iyo."-Reyna Estella habang inaalalayan nito ang
Hari na maupo sa trono nito. Binigyan niya din ito nang isang basong tubig.
"Pero Estella papaano kung ang kabaliktaran nga ang mangyari?"-ang natatakot na
pahayag nito.
"Huwag mong isipin iyan. Ang kailangan nating gawin ngayon ay paglapitin lalo ang
loob nung dalawa at para na din mabaling man lang yang katangahan ni Marcus sa
Ivory na iyan sa babaeng karapat-dapat na para sa kanya."-Reyna Estella
"Ang ikinatatakot ko lang kasi baka kay Marcus lang din bumalik ang lahat ng ito
kapag hindi niya seseryosuhin ang propisiya."-ang nababahalang turan ulit ng Hari.
"Kung mangyari man nga iyang kinakatakutan mo, si Marcus na ang bahala sa sarili
niya. Iyon ang pinili nito kaysa sa makasama ang tunay na magbibigay sa kanya nang
kasiyahan."-ang sabi nang Reyna.
"Sana nga. Sana nga hindi mangyari iyon at buksan ni Marcus ang puso niya para kay
Catalina."-Haring Anad
===========
Sorry kung medyo natagalan. Bare with me, medyo napasarap pa sa pagkain. Per
anyways, thank you sa support guys. Page 7 na po tung story na'to sa FANTASY
section.
10 votes again for the next update:)))
(baka mapasubo ako nito sa pinaggagawa ko) [cross-fingers]

<hr>
THIRD PERSON POV
Pabalibag ang ginawang pagbukas ni Prinsipe Marcus sa pintuan ng kwarto niya. At

sakto, pagbukas na pagbukas niya ay nakita agad nito ang isa sa mga dahilan kung
bakit siya galit na galit ngayon.
"YOU!"-maanghang na turo nito kay Catalina. Agad namang napaatras si Catalina sa

Prinsipe. Nakakatakot na naman kasi ang mukha nito. Lalo na ang mapupulang mga mata
nito. Hindi alam ni Catalina kung bakit ganito na ang mukha nang Prinsipe nung
bumalik ito.
Kanina lang kasi balisa ito pero ngayon parang handa na itong pumatay sa estado
nang mukha nito ngayon. Sobra itong nakakatakot.
"YOU ARE THE REASON WHY I CAN'T STAY WITH IVORY!"-ang sigaw nito sa mukha ni
Catalina habang papalapit sa pwesto nito. At nung nakita ni Prinsipe Marcus na wala
nang maaatrasan si Catalina dahil nakasandal na ito sa dingding ay napangiti ito
nang masama.
Hindi naman maintindihan ni Catalina kung ano ang pinagsasabi ni Prinsipe Marcus.
Ano naman ang kinalaman nito sa kanila eh, kararating lang niya sa palasyo at
kakikilala lang nila kanina nung nobya ni Prinsipe Marcus na nagngangalang Ivory.
Hindi nga talaga sila pinakilala sa isa't-isa eh, dahil narinig lang ni Catalina
ang pangalan nito sa Prinsipe.
"H-h-hindi k-ko po-o ala-m ang sinasabi niyo po."-ang natatakot na pahayag ni
Catalina.
"DAMN YOU!"-at napapikit na lamang si Catalina nung makita ang kamao ni Prinsipe
Marcus na papalapit sa mukha niya. Ang pumikit na lamang ang nagawa ni Catalina,
pero maya-maya ay walang suntok na dumapo sa mukha nito kundi sa dingding lamang na
malapit sa kanyang pisngi.
0_0
Nagulat si Catalina sa mga nangyayari ngayon. Nakita na niya kung papaano magalit
ang Prinsipe at kahit na babae pa siya kaya siya nitong saktan. Kayang-kaya.
Napaluha na lamang si Catalina. Hindi naman ito ang ginusto niyang mangyari. Bakit
ba kasi dito pa siya inilagay? Ang pagsilbihan ang Prinsipe. Pwede naman siyang
tagahugas o di kaya ay tagaluto. Pero bakit dito sa piling ng isang walang pusong
Bampira?
"YOU REALLY DON'T KNOW ANYTHING."-ang nang-uuyam na sabi nito habang inilalapit ng
Prinsipe ang mukha nito sa mukha ni Catalina.
"POOR THING!"-hirit pa nito habang hinahaplos ang isang pisngi ni Catalina.
"Ma-asster Marr---hhhhmmmpphh.."-nakain na lamang ang ano pang sasabihin ni

Catalina dahil hinalikan na siya ni Prinsipe Marcus.
Unang reaksyon nito ay ang pagkagulat pero maya-maya pa ay may naramdaman nalang
siyang kurenteng dumadaloy sa katawan niya. Tapos parang mas gusto niya pang
laliman ang halik na pinagsasaluhan nila ni Prinsipe Marcus.
Kahit na hindi marunong humalik si Catalina ay madali siyang natuto. Ito kasi ang
kauna-unahang halik ni Catalina. At hindi nito inaasahan na si Prinsipe Marcus pa
ang magiging unang halik nito.
Uhaw na uhaw sila sa isa't-isa. Halos kainin na ni Marcus ang mga labi ni Catalina.
Hindi din nito maintindihan ang sarili kung bakit hindi niya magawang pigilan ang
sarili sa paghahalik sa slave niya.
Kahit anong sabi nang utak niya na hindi ito tama ay mas nanaig ang init ng katawan
niya.
Naramdaman na lang ni Catalina na mas hinahapit siya ni Prinsipe Marcus at

humihingi na ito nang permiso para makapasok sa loob ng bibig ni Catalina. Si
Catalina naman, hindi naman kasi nito alam kung anong nangyayari kaya hindi niya
maintindihan kung ano ang gusto nang Prinsipe, basta ang nararamdaman lang nito ay
ang pagkagat-kagat nito sa ibabang labi niya.
Hindi na nakatiis ang Prinsipe na bigyan ng daan ni Catalina kaya pinisil na lamang
nito ang beywang ng dalaga para mapasinghap ito. Agad naman iyong sinamantala ni
Prinsipe Marcus at ipinasok ang dilang takam na takam na mas malasahan ang tamis ng
bibig ni Catalina.
"UUuhmm."-ang ungol ni Catalina
Langong-lango na sila sa enerhiyang pumapaloob sa kanila. Hindi na din napansin ni

Catalina na unti-unti na pala siyang tinutulak ng marahan ni Prinsipe Marcus
papunta sa kama nito habang naghahalikan pa din.
"Te-teka lan-g p-oo."-ang hinihingal na pigil ni Catalina sa Prinsipe. Kasi naman,

halos hindi na siya makahinga dahil wala namang planong pakawalan ni Marcus ang mga
labi nito.
Pero hindi pa nga nakukuha lahat ni Catalina ang hininga niya ay siniil naman siya
nang isang mapusok at maalab na halik ni Prinsipe Marcus. Wala nang nagawa si
Catalina dahil dalang-dala na siya. Ibang klasi ang halik na ibinibigay sa kanya
nang Prinsipe.
"Why does her kisses are very different? I can't feel this way towards Ivory when
we are kissing?"--ang tanong ni Prinsipe Marcus sa kanyang isipan.
0_0
IVORY
Ang nobya nito. Mali itong ginagawa nila. Kaya kahit na ayaw pa nitong pakawalan
ang mga matatamis na labi ni Catalina ay itinipon nito ang lahat ng lakas niya para
maitulak si Catalina. Agad namang sumilay ang sakit sa mga mata ni Catalina.
"Leave."-ang malamig na utos ng Prinsipe kay Catalina at mabilis na pumasok sa

banyo nito. Naiwan naman na nakatulala si Catalina.
"Ganun na lang iyon?"-hindi mapigilan na itanong ni Catalina sa sarili.
Sobra siyang nasasaktan sa naging trato sa kanya nang Prinsipe.
"Ano bang nangyayari sa akin?At bakit ako nasasaktan ng ganito?"-ang tanong pa din
nito sa sarili habang unti-unting umiiyak.
===========
Gagawin ko na pong 15 votes..Napasubo po ako. Ang bibilis niyo pong mag-like.
HAHAHAHA..
:))))
Enjoy reading..
<hr>
THIRD PERSON POV
"DAMN IT! DAMN IT!"-sigaw ni Marcus sa loob ng kanyang kwarto. Gulong-gulo ito.
Hindi niya maintindihan ang sarili niya kung bakit gusto niyang puntahan si
Catalina sa Slave's Quarter.
Hindi niya maintindihan na kahit na anong gawin niyang iwas ay palagi pa din siyang
napapalapit kay Catalina.
"URRGGGH!"-sigaw nito habang marahas na pinagkakamot ang ulo. Hindi ito dapat
nangyayari. Hindi ito ang gusto niyang mangyari!
..KNOCK..KNOCK..
"F*CK! JUST LEAVE ME ALONE!"-ang sigaw ni Prinsipe Marcus sa kung sino mang
kumakatok ngayon sa pintuan nito. Gusto nitong mapag-isa at makapag-isip-isip sa
mga nangyari lang kanina. Ang bilis-bilis lang naman kasi nung mga pangyayari.
Pagpasok nito sobrang galit ito kay Catalina pero nung napalapit siya nag-iba na
lamang ang nararamdaman niya at bigla nalang gusto niya itong halikan.
..KNOCK..KNOCK..KNOCK..
"DAMN IT! WHY CAN'T YOU UNDE.."-napatigil sa pagsigaw si Marcus dahil nakita niya
ang nakangiting mukha nang kanyang ina.
"Pwede bang pumasok?"-sabi pa nito habang hindi pa din nawawala ang ngiti sa mukha.
Hindi maipagkakaila na sobrang ganda ni Reyna Estella. Sobrang hinhin din nito na
animoy hindi makabasag pinggan.
Kaya nga siguro nahalina ang ama at Hari kay Reyna Estella.
"What do you want?"-ang malamig na turan nito sa ina. Sanay na naman si Reyna
Estella sa anak. Ganyan na ganyan din kasi ang asawa niya noon. Sobrang seryoso na
animoy pasan-pasan ang buong problema nang lahat.
Pero mas lalong naging malapad lamang ang ngiti ni Reyna Estella habang nakatingin
sa anak na hindi mapakali sa kakalakad. Gulong-gulo kasi ito.
"MOM! WILL YOU STOP SMILING YOU'RE CREEPING ME OUT!"-sigaw nito nung hindi na
matagalan pa ang mukha nang kanyang ina.
"HAHAHAHA.. I JUST LOVE MESSING YOU AROUND."-ang tumatawang sabi nito habang
lumapit sa anak. Ini-muwestra nito si Marcus na maupo sa kama nito. Nakita naman
agad ni Reyna Estella ang pamumula nang mukha ni Marcus nung makita nito ang kama
niya.
"I exactly knew what happen here earlier."-ang masayang sabi nang kanyang ina.
"STOP IT MOM!"-alam kasi nito ang kakayahan ng kanyang ina. At isa na ang makita
ang mga nangyayari sa paligid. Iba naman ito sa vision kasi ang nakikita nang mga
Bampirang may kakayahan ng vision ay kung ano ang posibleng mangyari sa hinaharap.
Pero ang kanyang ina, kapag iniisip nito ang isang Bampira at gustong malaman ang
ginagawa nito ay pwedeng-pwede niyang malaman ang nangyayari dito.
"You know you can't resist the bond."-ang sabi nito sa magiliw na boses.
"NO!"-ang mariing tanggi ni Marcus at napatayo pa nang marahas.

"SHE IS NOT MY MATE! AND SHE WILL BE NOT!"-ang galit na turan nito bago nagdesisyon
na umalis sa kwartong iyon. Naaalala lang kasi nito ang lahat.
"Marcus, remember what will happen if you still reject her."-ang nababahalang sabi
ni Reyna Estella sa anak.
"I DON'T GIVE A DAMN!"-Marcus
"Then, you will end up miserable.."-Reyna Estella.
"That won't happen cause I have IVORY on my side."-ang sabi nito bago tuluyang
lumabas.
"She will not son."-ang malungkot na lamang na naibulong ni Reyna Estella. Ngayon
palang naaawa na siya sa posibleng mangyari sa hinaharap.
===========
12lovesdjpadilla26 -- Thank you sa pag-dedicate mo nang chapter 5 sa akin. Hindi ko

pa siya nababasa pero mamaya, BABASAHIN KO IYON.
AND GUYS, LET'S SUPPORT HER WITH HER STORY..
"LUCKY, I'M INLOVE WITH MY BESTFRIEND..."--ang title.. :))))))
<hr>
THIRD PERSON POV
Sa loob ng isang lingo ay walang imikan sina Prinsipe Marcus at Catalina. Iniwasan
na din ni Prinsipe Marcus ang mapalapit pa ulit kay Catalina. Ayaw na kasi nitong
mangyari ulit ang hindi dapat nangyari noon.
Pero sa loob-loob ni Catalina, hindi niya maiwasan na hindi malungkot sa gawi nang
pakikitungo nito sa kanya. Hindi na din naulit ang pag-inom ni Prinsipe Marcus sa
dugo ni Catalina. Para bang pinandidirian ni Prinsipe Marcus si Catalina kung
iwasan.
Kapag kasi sa umaga, nag-iiwan na lamang ng note si Prinsipe Marcus sa mga

kailangang gawin ni Catalina. At kapag, nadadatnan ni Marcus na nasa kwarto pa nito
si Catalina tuwing uuwi na siya ay isang salita lang ang palaging sinasabi nito at
ito ang palaging nagpapawasak sa puso ni Catalina.
"Leave."-isang salita lang pero sapat na para masaktan si Catalina.
Sa loob kasi nang isang lingo ay napagtanto ni Catalina na may espesyal na siyang
nararamdaman para sa Prinsipe. Kung paano nangyari yun, yan ang hindi kayang
sagutin ni Catalina. Nagigising nalang kasi ito tuwing umaga na hinahanap na ang
mga halik ni Prinsipe Marcus.
Pero kadalasan, nauuwi lang sa luha ang lahat ng mga gusto sanang mangyari ni
Catalina. Ayaw niyang umasa pero hindi niya maiwasan na sana..sana..
At talagang sinasadya niyang hintayin ito sa pag-uwi kung asan man siya nagpupunta
para masilayan man lang ang mukha nito na palaging dumadalaw sa kanya sa panaginip.
Pero dahil sa isang salita na iyon, parating nanlulumong umaalis si Catalina.
"Catalina"-ang tawag ni Reyna Estella kay Catalina nung papasok na sana ito sa
Slave's Quarter. Hindi naitago ni Catalina ang namamasang mga mata nito sa Reyna.
Galing na naman kasi ito sa pag-iyak dahilsa pagbabaliwala sa kanya ni Prinsipe
Marcus.
"Mahal na Reyna."-ang sambit ni Catalina habang yumuyukod para bigyan ito nang
respeto.
"Para pala sa iyo. Suotin mo yan ah bukas ng gabi. May mangyayari kasing isang
pagtitipon."-ang sabi nito habang inaabot ang isang malaking kahon kay Catalina.
Naguguluhan man ay tinanggap pa din ito ni Catalina.
"Kakailanganin kasi ni Marcus ng makakasama."-ang sabi nito.
"Sige po mahal na Reyna."-nag nahihiyang sabi ni Catalina.
"Sige, matulog ka na, mukhang ang dami mong ginawa sa araw na ito."-ang sabi nito
habang marahan na hinawakan ang balikat ni Catalina.
"Sige po."-ang nakangiting sabi ni Catalina sa Reyna at tiningnan na lamang ang

papaalis na pigura nito.
"Bukas na bukas din kailangan mo nang malaman ang lahat Catalina.''--ang tanging
nasabi ni Reyna Estella sa sarili habang unti-unting umaalis sa lugar na iyon.
"Talagang sinadya pa ako nang Reyna."-ang nahihiyang bulaslas ni Catalina sa

sarili.
=====
Nakatanaw ngayon si Catalina sa isang malaking bintana sa palasyo. Kitang-kita niya

ang mga bisitang nagsidatingan na sobrang gaganda at gwa-gwapo sa mga suot nito.
Kitang-kita din sa mga suot nito ang karangyaan na meron sila.
"Hoy girl anong pang tinutunganga mo jan, hanapin mo na si Prinsipe Marcus,

magsisimula na yung pagtitipon."-ang sabi sa kanya ni Mai habang marahan siyang
pinalo sa likod. Tutok na tutok kasi ang pansin nito sa mga bisitang dumarating.
"Dadating kaya siya?"-ang mahinang sambit ni Catalina. Ang ibig nitong sabihin kung
dadating ba si Ivory sa pagtitipon na iyon.
"Hoy! Ano pang binubulong mo jan, baka hinahanap kana ni Prinsipe Marcus."-ang sabi
na naman ni Mai sa kaibigang lutang ngayong gabi.
Sayang pa naman. Ang ganda-ganda pa naman nito sa suot. Bagay na bagay sa kanya
talaga ang kulay na puti. Para kasing mas nagiging anghel siya kapag puting damit
ang sinusuot nito. Tapos ang mukha niya ang inosenting-inosenti talaga.
Nakasuot ito nang puting tube na damit na sobrang eleganteng-elegante. Tapos may
suot-suot pa itong tunay na dyamante na palamuti sa kanyang ulo na ginawang parang
korona niya. Tapos ang babang bahagi nang suot nito ay sobrang aagaw ng pansin mo
dahil para itong bulaklak na namumukadkad.
"Alam mo, isang tunay nalang na korona ang kulang saiyo at magmumukha ka nang
Prinsesa."-ang magiliw at masayang sabi nito sa kaibigan. Totoong masaya si Mai sa
kung ano man ang natatamasa nang kanyang kaibigan, kahit hindi nito mawari pa rin
kung bakit ganun na lamang ang ginagawang pagpapahalaga sa kanya nang Hari at
Reyna.
"Sa damit lang naman yan Mai."-tanging nasabi ni Catalina.
"O siya, sige na, pupuntahan ko na si Prinsipe Marcus sa kwarto niya. Baka
hinihintay na ako nun."-ang sabi ni Catalina sa kaibigan at nagsimula nang maglakad
papunta sa kwarto ni Prinsipe Marcus.
Hindi na naman naiwasan ni Catalina ang hindi kabahan.
"Magagandahan kaya ang Prinsipe sa suot-suot niya ngayon?"-ang tinig ng isang parte
nang utak ni Catalina.
At hindi pa man kumakatok sa pintuan ay biglang bumukas na lamang iyon at iniluwa

ang sobrang gwapo at kisig na si Prinsipe Marcus.
<3
..LUB..DUB..LUB..DUB-ang tunog ng tibok ng puso ni Catalina habang nakatulalang

nakatingin sa Prinsipe na nagulat din na makita siya.
===========
The next chapters will be interesting guys. Few of your questions will be answered.
<hr>
THIRD PERSON POV
"I don't need your assistance."-ang malamig na basag ni Prinsipe Marcus sa matagal
na katahimikan na namayani sa kanila.
"Pero ang sabi po kasi ni Reyna Estella..."-Catalina

"Didn't you hear me what I just said?"-ang malamig na turan ni Prinsipe Marcus.
"I.DON'T.NEED.YOUR.ASSISTANCE!"-ang ulit nito na parang ipinapamukha kay Catalina

na talagang ayaw na ayaw siya nitong makasama. Kahit na nasasaktan ay tumango na
lang ito at humakbang sa kanan niya para makadaan si Prinsipe Marcus.
"And don't you ever approach me in the party."-ang maanghang pa nitong mababala
bago nawala sa paningin ni Catalina ang Prinsipe. Bakit ba siya nasasaktan ng
ganito? Ano bang nangyayari sa kanya?
Oo inaamin niyang may espesyal na siyang pagtingin para sa Prinsipe, pero ito bang
nararamdam niya ngayon ay mas mabigat na sa salitang espesyal.
Nasasaktan kasi ito sa tuwing binabalewala lang siya nung Prinsipe. At ang dahilan
kung bakit siya hinalikan nito noon ay hindi pa niya nalalaman. Gusto nitong
malaman kasi nagbabakasakali ito na baka may nararamdaman din sa kanya ang
Prinsipe.
"Huwag tanga Catalina!"-ang suway sa kanya nang isang bahagi nang kanyang utak.
"Tama, huwag tanga Catalina."-ang mahinang bulong na lamang nito at sabay pahid sa
isang butil na kumawala sa isang mata niya.
"Kahit kailan hindi ka makikita nang Prinsipe sa gustong mong mangyari. Isa ka lang
utusan. Yun lang."-ang pilit na kumbinsi ni Catalina sa sarili niya.
=====
Nagdesisyon na lamang si Catalina na maglakad-lakad sa ikalawang palapag ng

bulwagan. Ayaw niya kasing makisalamuha sa mga Bampirang nasa baba. Baka kasi siya
pa yung maging usap-usapan doon. Andito lang naman siya para sa utos ng Reyna.
Kanina pa nga niya hinahanap ang Prinsipe eh, pero mailap talaga ito at hindi niya
makita. Kanina pa siyang tingin ng tingin sa baba, nagbabasakali na makita niya ito
at masulyapan man lang.
"Ayan ka na naman Catalina."-ang suway na naman ng kanyang isipan.
Marahas ang ginawa niyang pag-iling-iling para mabura lang sa isipan ang mga hindi
dapat isipin.
"Hey. You okay?"-ang sabi nang lalaking kalalapit lang kay Catalina.
At sa unang tingin pa lang alam na agad ni Catalina kung ano ito.
"Bampira."-ang sabi nang utak niya.

"Ahh.."-hindi alam ni Catalina ang sasabihin.
"Huwag kang matakot sa akin. Actually, kanina pa nga kita tinitingnan sa pwesto
ko."-ang nahihiyang pag-amin nito. Napatingin naman ng seryoso si Catalina sa
lalaking nasa harapan niya.
Ang amo nang mukha nito, at kung hindi lang sa mapupulang mga mata nito, aakalain
talaga ni Catalina na isa itong mortal. Tapos parang ang sarap din sa mata ang suot
nito. Light lang kasi ang pinili nitong tux, hindi katulad sa iba at kay Prinsipe
Marcus na itim.
Magiliw din ito, at hindi ipinagdadamot ang mga ngiti niya. Habang tinitingnan nga
ito ni Catalina ngayon ay nakangiti ito.
At mas maputi ito nang kaunti kaysa kay Prinsipe Marcus, pero base sa pagdadala
nito nang sarili mas masasabi ni Catalina na walang-wala ito kay Prinsipe Marcus.
May angas kasing taglay yun habang ito namang kaharap niya ay mukhang mabait at
hindi gagawa nang kung anong ikakasakit sa kapwa.
"Ilan ang score ko?"-ang natatawang tanong nung lalaki Catalina. Napansin kasi nito
ang pagtingin ni Catalina na parang sinusuri siya.
"Ha?"-nakakunot na tanong ni Catalina
"HAHAHA.. Wala. Nevermind. Ngayon lang kita nakita dito? Saang lugar ka ba
galing?"-ang curious na tanong nito sa kanya.
"Ha? Ahh..Anno.."-Catalina
"Okay lang kung ayaw mong sabihin. Hindi naman kita pipilitin pero mas matutuwa ako
kung sasagutin mo yung tanong ko tapos sasamahan mo pa nang pangalan mo."-ang
magiliw na sabi nito habang tinaas baba pa ang dalawanag kilay.
"Mapagbiro din pala siya."-ang sabi Catalina sa isipan niya.

Napangiti na lamang si Catalina at nadesisyon na sabihin na ang lahat. Kaya lang
naman siya nag-aalangan na sagutin yung tanong nito kanina kasi baka bigla nalang
itong umalis kapag nalaman nitong isa lang pala siyang utusan.
Nagustuhan na kasi ni Catalina ang presensiya nito. At wala naman siya ginagawa sa
pagtitipon na ito kundi ang tumingin na lang ng tumingin, at nung may lumapit na sa
kanya nabuhayan ng loob si Catalina na baka may makilala pa siyang ibang pwedeng
maging kaibigan.
Pero ngayon palang nalulungkot na siya kapag ganun nga ang magiging reaksyon nito
sa sasabihin niya na utusan lamang siya dito sa palasyo. Baka nga layuan na siya
nito.
"Aahh. Ano..Catalina yung pangalan ko."-ang sabi nito sa nahihiyang boses at agad
na inalis ang pagkakatingin nito sa lalaki.
"BEAUTIFUL. The name suits you."-ang sabi nito habang nakangiti kay Catalina.
"At isa akong slave dito sa palasyo."-at sa mga salitang iyon biglang nawala ang
ngiti sa lalaking kakikilala lang ni Catalina.
"Sabi ko na nga ba."-sa isip ni Catalina
============
Next chappy you'll gonna meet HIM:))))

<hr>
THIRD PERSON POV

"At isa akong slave dito sa palasyo."-at sa mga salitang iyon biglang nawala ang
ngiti sa lalaking kakikilala lang ni Catalina.
Napayuko na lamang si Catalina at nagsisimula nang umalis para hindi na mahirapang

maghanap ng maidadahilan sa lalaking nakausap niya lang kanina. Sayang at hindi man
lang niya nalaman ang pangalan nito.
"Hey."-ang pagpigil nito kay Catalina sa pag-alis sana. Hinawakan din nito ang
kanang braso ni Catalina para mapaharap niya ito sa kanya.
"Grabi ka naman. Ayaw mo man lang bang malaman kung ano yung pangalan ko?"-ang sabi
nito sa nasasaktan na boses.
"Hindi..Ano..Akala..Pasensya.."-ang paiba-ibang sabi ni Catalina kaya hindi siya

maintindihan ng kaharap niya.
"Well, you know what, I'm Sebastian. Sebastian Orlando."-ang sabi nito habang
inilalahad ang isang kamay para makipagkilala kay Catalina nang pormal.
"Kinagagalak kitang makilala Sebastian."-ang sabi ni Catalina na hindi maitago ang

tuwa sa sarili.
"You really should smile more often, it makes you more beautiful."-ang sabi nito na
siyang naging dahilan para pagmulahan ng pisngi si Catalina.
<///////////////>
"I'm saying the truth."-ang dagdag pa nitong sabi nung makitang parang hindi naman
naniniwala sa kanya si Catalina.
"Hindi ka ba nahihiya na baka makita ka nang iba mong kasamahan na Bampira na
nakikipag-usap sa akin?"-hindi na natiis ni Catalina na hindi tanungin si
Sebastian.
"Bakit naman ako mahihiya sa gandang mong yan, tiyak sila pa yung maiingit sa
akin."-ang sabi nito.
"Seryoso nga kasi, isang lang akong utusan dito sa palasyo."-ang sabi ni Catalina.
"Oh ano naman kung isa ka lang utusan sa palasyo, buti ka pa nga hindi ka natatakot
sa akin."-Sebastian
"Bakit naman ako matatakot sa'yo? May balak ka bang saktan ako?"-ang nakangiting
sabi ni Catalina.
"Yan ang hinding-hindi ko gagawin."-ang seryosong pahayag nito na siyang

nakapagpawala sa ngiti ni Catalina.
"Di nga Sebastian, nasasabi mo lang kasi yan kasi tayong dalawa lang ang andito."-
ang sabi ni Catalina.
"Yun ang akala mo."-ang sabi nito at inilapit ang mukha nito sa mukha ni Catalina.
Nagulat man ay agad na nakabawi si Catalina nung marinig ang ibinulong ni
Sebastian.
"Pero, maraming mga matang nakatitig sa atin ngayon. At alam na alam din nila na
hindi ka isang Bampira."-pagkatapos ay tumingin ito sa kanya nang isang
makahulugang tingin bago, kinaladkad patakbo si Catalina.
Tawa naman ng tawa si Sebastian nung makarating sila sa Harden ng palasyo. Dito
kasi siya dinala ni Sebastian.
"That was great!"-ang sabi nito bago pabagsak na umupo sa damuhan.

"Tuwang-tuwa ka ah. Samantalang hindi na ako magkandaugaga sa kakahawak sa suot ko
para lang hindi ko maapakan."-ang maktol na sabi ni Catalina at tumabi na din kay
Sebastian.
"You know what. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang maging malaya."-ang sabi ni
Sebastian na magiliw na tinitingnan si Catalina na ngayon ay busying-busy sa
pagtingin sa kalangitan.
"Bakit kinulong ka ba dati?"-ang pangtri-trip ni Catalina kay Sebastian.
"Sana nga lang, kinulong nalang ako noon."-ang seryosong turan nito kaya naman
napatingin agad si Catalina dito at nagtagpo ang mga mata nila.
"CATALINA!"-napahinto lamang ang titigan nila nung may tumawag kay Catalina.
"Mai. Ikaw pala, bakit?"-ang tanong nito sa humahangos lang na si Mai.
"Hinahanap ka nang Reyna."-ang sabi nito na habol pa din ang hininga.
"Sebastian, kailangan ko nang umalis. Hinana.."-Catalina
"Go. I'm okay."-ang nakangiting sabi nito.
Agad naman na tumayo si Catalina at hindi na lumingon sa pwesto ni Sebastian. Mas

importante ngayon ang Reyna. Kinakabahan nga si Catalina eh, kasi hindi niya
natupad ang inuuutos nung Reyna sa kanya.
"Halika na. Kanina ka pa niya hinahanap."-ang sabi ni Mai kay Catalina at inakay
ito para mas makalakad ito nang maayos.
Habang naiwan naman si Sebastian na nakatingin sa unti-unting papalayong pigura ni
Catalina.
"We will definitely see each other again."-ang pangako nito sa sarili.
===========
@ohyeahitsmai --here you go! at andito ka pala sa chappy na'to..HEHEHE:)))

<hr>
THIRD PERSON POV

"Mahal na Reyna hinahanap niyo daw po ako."-ang sabi ni Catalina pagkita na
pagkakita nito. Agad naman na napatingin si Reyna Estella sa kasamahan ni Catalina.
"Pwede ka nang umalis."-ang baling nito kay Mai. Yumukod naman agad si Mai para
magbigay galang at para na rin ipaalam sa Reyna na aalis na ito. Isang marahang
tango lang ang ginawang pagsagot ng Reyna.
"Doon tayo sa kwartong iyon Catalina."-ang sabi ni Reyna Estella at iginiya si

Catalina papasok sa isang pribadong pinto.
Pagbukas na pagbukas palang sa pintuan ay agad na napahanga na si Catalina sa ganda

nang kwartong iyon. Isa itong kwarto nang pang-babae. Halos lahat ng bagay na
andito ay naghuhumiyaw sa kulay na rosas (pink).
Tapos yung mga mwebles ang gaganda at sobrang elegante. Sa sobrang pagkamangha ni
Catalina ay hindi na niya napigilan ang sariling tanungin ang Reyna.
"Kaninong kwarto po ito?"-ang baling nito sa Reyna na naaaliw na pinagmamasdan si

Catalina.
"Ito sana ang magiging kwarto nang anak kung babae, kaya lang sa kasamaang palad ay
hindi ko na siya nagawang ipanganak."-ang malungkot na sabi ni Reyna Estella.
"Pasensiya na po sa kapangahasan ko. Masyado lang po kasi akong nagandahan sa

kwartong ito."-ang pag-amin ni Catalina na hindi maiwasan na pagmasdan ulit ang
kwarto.
"Talaga?"-ang masayang sabi nito kay Catalina. Agad namang napabaling ang dalaga at
sunod-sunod na tumango.
"Mabuti naman kung ganoon."-ang sabi nito habang nakangiting pinagmamasdan si
Catalina.
"Kamukha mo talaga si Adelfa."-ang pahayag ng Reyna na naging dahilan para

mapakunot ang noo nito. Hindi kasi nito maintindihan ang narinig lang mula sa
Reyna. Sinong Adelfa ang tinutukoy nito at bakit sinasabi nitong kamukha siya nito?
"Ahh, pasensiya na po Mahal na Reyna pero hindi ko po kilala ang sinasabi niyong
Adelfa at bakit niyo naman po nasabi na kamukha ko siya? Sino po ba siya?"-ang
sunod-sunod na tanong ni Catalina. Sobra kasi siyang nahihiwagaan sa mga sinabi
nito kani-kanina lang.
"Este.. O andito ka na pala Catalina."-ang padadarating lang ng Hari.
"Talagang hinihintay lang kitang dumating Anad."-ang sabi naman ni Reyna Estella at
lumapit sa Hari.
Ngayon talagang naguguluhan na si Catalina. Ano bang nangyayari? At bakit gusto

siyang kausapin ng Hari at Reyna?
"Kung may nagawa po akong masama o nalabag.."-ang natatakot at ngayong

pinagpapawisan na pahayag ni Catalina sa Hari at Reyna.
"Catalina, wala kang ginawang masama. At hindi ka andito para parusahan namin.
Andito ka kasi, may dapat kang malaman sa tunay na pagkatao mo."-ang sabi nang
Reyna na siyang nagpatigil sa kung ano mang sasabihin ni Catalina.
Ngayon talagang hindi na niya alam ang mga nangyayari.
"Ano ang tungkol sa tunay na pagkatao ko?"-ang tanong na lamang ni Catalina sa

isip.
============
<hr>
THIRD PERSON POV
"An-ano pong dapat kung malaman sa tunay na pagkatao ko?"-ang naguguluhang tanong
nito sa Hari at Reyna. Papalit-palit din ang tingin nito sa dalawa habang
naghihintay kung sino ang magsasalita at magpapasabog ng bomba.
"Halika maupo muna tayong lahat."-ang sabi ning Haring Anad habang humihila nang
dalawang silya para ibigay kay Reyna Estella at para kay Catalina. Habang kumuha pa
ito nang isa at dahan-dahan na umupo.
Tumingin din muna si Haring Anad kay Reyna Estella na binigyan naman siya nang
isang ngiting nagsasabing kaya mo yan. Nagbuntong-hininga muna ito bago
nagdesisyon na simulan na ang lahat.
"Catalina, ang sasabihin ko ngayon ay baka makaapekto nang sobra sa iyo pero
kailangan mo talagang malaman ito at para matulungan kami."-ang sabi nito at
tumingin kay Reyna Estella.
Isang tango lang ang isinagot ni Catalina at hindi na nagsalita para ipagpatuloy ni
Haring Anad ang mga sasabihin nito.
"Si Adelfa.."-ang paumpisang panimula nito.
"Isa siyang mortal na umibig sa isang Bampira."-ang sabi ni Haring Anad.
0_0
Nagulat si Catalina sa narinig. Dahil sa buong kasaysayan ay wala pang ni isang
nangahas na mortal ang umibig sa isang Bampira. Ayaw na ayaw kasi nang mga mortal
na pumasok sa magulong mundo nang mga Bampira.
At hindi din naman siya nabibilang pa kasi espesyal pa naman ang tingin nito para
sa Prinsipe.
"Espesyal nga lang ba?"-ang tanong na naman ng makulit na isang bahagi nang utak
nito. Pero isinantabi na lamang iyon ni Catalina at itinuon ang lahat ng atensyon
sa Hari.
"At ang Bampirang inibig nito ay si Augosto. Ang matalik na kaibigan ko."-ang
patuloy na pagkwe-kwento ni Haring Anad.
"Saksi ako sa pagmamahalan nilang iyon. At masaya ako para kay Augosto kasi nakita
na nito ang makakapareha sa buhay. Itinago lang nila ang kanilang relasyon at
tanging ako lamang ang nakakaalam at nang lumaon ay si Estella na naging matalik na
kaibigan ni Adelfa."-ang sabi nito.
Napatingin naman agad si Catalina sa Reyna at isang ngiti ang ibinigay nito. Kahit
man naguguluhan sa patutunguhan ng istoryang ito ay patuloy na nakinig na lamang si
Catalina.
"Galit na galit kasi ang mga magulang noon ni Augosto sa mga mortal dahil minsan na
silang naluko nang mga ito kaya hindi masabi-sabi ni Augosto ang relasyon nila ni
Adelfa."-Haring Anad
Tumigil muna ang Hari sa pagkwekwento at tiningnan ng maigi si Catalina, waring

sinusuri kung talaga nga ba itong nakikinig sa kanya.
"Hindi po ba ipinaglaban ni Augosto yung pagmamahalan nila ni Adelfa?"-ang hindi na

mapigilan na tanong ni Catalina sa Hari. Nabitin kasi ito sa pakikinig.
"Gustong ipaglaban ni Augosto si Adelfa noon kaya lang nalaman kasi nang mga
magulang nito na nagdadalang-tao ito kaya walang magawa si Augosto kundi ang iwan
si Adelfa, kapalit ng kaligtasan nito at sa magiging anak."-Haring Anad
"Pero bago tuluyang iwan ni Augosto si Adelfa ay ibinilin muna niya ito sa amin ni
Estella. Kaya kami na ang naging pamilya ni Adelfa simula noon. Ulilang lubos na
naman kasi si Adelfa noon kaya wala na talaga itong matutuluyan. Hanggang sa
nanganak ito."-ang sabi nang Hari at napabuntong ng malalim.
Nakita ni Catalina ang lungkot at pait na dumadaan sa mga mata nito bago agad din
na nawala.
"Hindi kinaya ni Adelfa ang panganganak dahil sa labis na dugong nawala mula rito.
Ayaw naman niyang maging katulad namin nung ipinilit ni Estella na gawin na namin
siyang isang Bampira. Mas gusto kasi nitong mamatay na mortal pa rin."-ang sabi ni
Haring Anad.
Walang masabi si Catalina. Nakaramdam siya nang awa para kay Adelfa na hindi man
lang niya nakikilala o nakikita.
"Pero isang bagay ang hiniling nito sa amin ni Estella at ang alagaan ang anak niya
at bigyan ito nang normal na buhay. Buhay ng isang mortal dahil kahit anak siya
nang isang Bampira may dugo pa din itong mortal na dumadaloy sa mga ugat nito."-
Haring Anad
"Bakit niyo po to sinasabi sa akin? Ano po bang pinakalaman ko sa kanila?"-ang

hindi na makatiiis na sabi ni Catalina.
"Dahil ikaw ang anak ni Adelfa."-ang walang paligoy-ligoy na sagot nito kay
Catalina.
Marahas na napatayo si Catalina. Nagulat sa narinig.

"Hindi po totoo iyan. Hindi po yan TOTOO! MAY MGA MAGULANG AKO! SI BELLA AT PABLO!
SILA PO ANG MGA MAGULANG KO!"-walang takot na sigaw ni Catalina habang unti-unti na
ding nagbabaksakan ang mga butil ng kanyang mga luha.
"Si Belen at Pablo lamang ang pinakiusapan namin na mag-alaga sa iyo Catalina, ayun
na din sa gustong mangyari nang iyong ina."-ang marahan na sabi ni Reyna Estella na
sinusubukan sanang pakalmahin si Catalina pero lumalayo lang ito sa kanya.
"Hindi po totoo ang mga sinasabi niyo."-ang mahinang usal na lamang ni Catalina
habang naiisip ang mga mukha nang mga taong kinilala niyang mga magulang niya.
==========
<hr>
THIRD PERSON POV
"SSshh.. Tahan na."-ang pag-aalo ni Reyna Estella kay Catalina habang umiiyak ito
at nakaluhod sa sahig. Niyakap na lamang ito nang Reyna at tiningnan ang Hari nang
nababahala. Ayaw na kasi nitong dagdagan pa ang nararamdaman ngayon ni Catalina.
"Kailangan niyang malaman Estella."-ang sabi nang Hari.
"ANAD!"-ang suway nung Reyna sa pagpupumilit sana nung Hari.
"A-ano pa yung dapat kung malaman?"-agad namang tanong ni Catalina habang kumakalas
sa pagkakayakap ng Reyna sa kanya.
Agad naman na umupo ang Hari sa harapan ni Catalina at mataman itong tinitigan sa
mga mata nito. Mga matang nagpapaalala sa kanyang matalik na kaibigan noon na si
Augosto. Mga matang kay amo.
"Haring Anad, ano po yung dapat ko pang malaman?"-ang untag ni Catalina sa Hari
nung hindi ito nagsalita.
"Anad."-ang pagpipigil pa sana ni Reyna Estella sa asawa pero mukhang buo na ang
desisyon nito dahil makikita sa mukha nito ang kaseryusohan.
"Si Marcus.."-ang unang basag ni Haring Anad sa pananahimik niya. Bigla-bigla

namang tumibok ang puso ni Catalina sa narinig na pangalan. Agad din siyang
nakaramdam ng pangungulila. Hindi nito malaman kung saan nagmumula ang mga
damdaming iyon.
"Siya ang nakatandahan sa iyo."-ang sabi nang Hari sa malamig at mahinang boses na
animoy isang sikreto ang sinasabi nito kay Catalina.
"HA? Ano pong nakatandahan?"-ang hindi maiwasan na hindi sumabat ni Catalina at
magtanong.
"Mate."-ang simpleng sabi nito na siyang nakapagpalaki nang mga mata ni Catalina.
Alam na ni Catalina ang mga bagay na ito, kasi naririnig na din niya itong pinag-
uusapan ng mga kaibigan niyang mortal noon sa tinitirhan nila.
Sa pagkakaalam nito, tanging may mga dugong maharlikang mga Bampira lamang ang may
nakalaan na isang "Mate" na sinasabi nila. Ito ang magiging kasangga nito sa buhay
at ang magbubuo sa sarili nito. Pero bakit si Catalina?
"Baka nagkakamali po kayo."-ang mahinang sabi ni Catalina. Kahit na itinatanggi

niya ang posibidilad na mangyari iyon dahil totoong imposible naman talaga; ay
hindi pa din niya maiwasan na makaramdam ng sakit kapag naiisip palang na hindi
siya ang "Mate" ni Marcus.
"Hindi ka ba naguguluhan kapag napapalapit si Marcus sa'yo bigla nalang bumibilis

ang puso mo? Hindi ka ba nagtatanong kung bakit nasasaktan ka sa tuwing hindi ka
pinapansin nito? At hindi mo ba nararamdaman ang init kapag naghahalikan kayo at
umiinom ng dugo sa iyo si Marcus?"-ang sabat ni Reyna Estella na naging dahilan
para sobrang pamulahan ng mukha si Catalina.
<///////////////>
Hindi din ito magawang tumingin sa mga mukha nang Hari at Reyna dahil sa kahihiyan
na nararamdaman niya.
"Papaano nito nalaman ang mga nangyayari?"-ang hindi maiwasan na itanong ni

Catalina sa sarili niya.
"Catalina, hindi ka ba naguguluha kung bakit nangyayari at nararamdam mo ang mga

ganoong emosyon?"-ang marahan na mahinang sabi nang Reyna na nakahawak na ngayon sa
baba ni Catalina para mapaangat nito ang mukha at makita ang mga mata nito.
Isang mabagal lamang na tango ang naisagot ni Catalina. Hindi niya kasi mahanap ang
boses niya, nahihiya pa din siya sa mga sinabi lang ng Reyna kanina. Kaharap niya
kasi ang mismong mga magulang ni Marcus. At hindi lang sila basta magulang, dahil
sila din ang Hari at Reyna nang mga Bampira.
"Dahil kusang mo iyong mararamdaman Catalina. Dahil si Marcus ang kahati nang
katauhan mo at ikaw naman ang kahati ni Marcus para tuluyan kayong mabuo."-ang
pagpapatuloy na paliwanag ni Reyna Estella.
"Pero bakit po ako? Isa lamang akong mortal?"-ang bulaslas ni Catalina.
Nagulat naman ang Hari at Reyna sa naging reaksyon nito.
"Catalina, narinig mo lang ang sinabi ko kanina, hindi ka isang mortal. Isa kang
dhampir. Kalahating Bampira at kalahating tao."-ang sabi naman ng Hari.
"Pero may dugong mortal pa rin."-ang mahina at nanlulumong pahayag ni Catalina.

"At iyon ang dapat mong ipagmalaki Catalina. Dahil, may dugong mortal ka, dahil sa
dugo na iyan patuloy kang magiging busilak at puro."-ang pahayag pa nang Reyna
habang hinahaplos nito ang buhok ni Catalina.
"Catalina, dapat sana, hindi namin to sasabihin pa sa iyo pero mukhang kailangan
dahil natatakot na kami na baka mangyari nga ang isa sa mga propesiya."-ang ngayong
seryosong sabi nang Hari. Unti-unti din mas nagiging mapula ang mga mata nito
kumpara kanina.
"Ano pong propesiya?"-Catalina
"Dalawa ang naging propesiya noon Catalina, na may ipapanganak na isang kalahating
Bampira at kalahating mortal na babae na magiging dahilan para maibalik sa dati ang
kapayapaan na matagal ng nawala sa mga mortal at mga Bampira."-sabi ni Haring Anad
"At wala iba kung hindi ikaw iyon Catalina."-ang seryosong sabi ni Haring Anad
habang nakahawak na ngayon sa isang balikat ni Catalina.
Napangiwi naman si Catalina sa narinig.

" Siya? Ano naman ang kaya niyang gawin para maibalik ang kapayapaang sinasabi nang
Hari?"-ang hindi maiwasan ni Catalina na ibulaslas sa isipan.
"At para mangyari ang nakatadhana ay kailangan niyang makita ang kabiyak nito na
isang purong maharlika na Bampira sa panahon na iyon para tulungan siya. At tanging
si Marcus lamang ang purong maharlika na Bampira sa panahon mo Catalina."-dagdag
pang sabi ni Haring Anad.
"Ikaw ang magsisilbing liwanag niya, at siya naman ang magsisilbing lakas mo para
lumaban, para makamit niyo ang nasa propesiya."-ang pinal na sabi ni Haring Anad.
=============
<hr>
THIRD PERSON POV
"Kailangan mo kaming tulungan ngayon Catalina para makuha ang loob ni Marcus at
tuluyang mabaling ang nararamdaman niya kay Ivory para sa iyo."-Reyna Catalina
"Kung ako nga po ang sinasabi niyong kabiyak ni Marcus, bakit hindi niya po
nararamdaman niyong mga nararamdaman ko?"-ang tanong ni Catalina sa Reyna na
napangiti matapos marinig ang sinabi nito.
"Masyado lang matigas si Marcus, at ginagawa niya lamang iyon dahil gusto niyang
ipakita sa amin ng kanyang ama na hindi siya katulad ng iba na pwede lang naming
utos-utosan. May sarili kasi siyang pananaw. At sobra siyang nahuhulog sa ideyang
mahal niya si Ivory. Pero ang totoo, ang isipan na lamang niya ang nagsasabi
nito."-ang paliwanag ni Reyna Estella.
"Bakit parang ang dami namang alam ni Reyna Estella?"-ang tanong ni Catalina sa
isipan niya.
"Ano po ang kailangan kung gawin para matulungan po kayong mangyari yung
propesiya?"-ang tanong ni Catalina kay Reyna Estella at maya-maya tumingin din sa
Hari na ngayon ay nakatingin lang sa kanila. Parang masyadong malalim ang iniisip
nito.
"Kailangan mo siyang paibigin Catalina, gawin mo ang lahat para sa anak ko."-ang
pagsusumamo ni Reyna Estella. Kahit naguguluhan man sa naging pagsusumamo nito ay
tumango na lamang si Catalina. Hindi niya pa rin alam kung ano ba talaga ang
nararamdaman niya kay Marcus pero alam niya sa mga susunod na mga araw ay masasagot
na iyon.
Kaya heto ngayon si Catalina at hinahanap si Prinsipe Marcus. Halos patapos na din
yung pagtitipon at nagsisialisan na din yung mga bisita.
Hindi na ulit nakita ni Catalina ang naging bagong kaibigan na si Sebastian. Kahit
gusto niya pa itong makita sa huling pagkakataon ay hindi na siya nabigyan ng
pagkakataon ng tadhana.
Isa din sa mga hiniling pa nang Hari at Reyna na patuloy lang daw siyang maging
utusan ni Marcus dahil sa paraang iyon mapapalapit pa din siya sa Prinsipe at hindi
siya nito maiiwasan. Ang tanging nagbago lamang ay ang magiging kwarto ni Catalina.
Dahil ang kwartong pinagdalhan kanina sa kanya nung Reyna ay ibinigay na sa kanya.
Noong una nga hindi siya makapaniwala. Dahil sobra-sobra na ang mga ginagawa nito
para sa kanya.
At kaya pala ganoon na lamang ang natatanggap niyang pagmamahalaga sa palasyo dahil
anak pala siya ng mga matalik na kaibigan ni Haring Anad at Reyna Estella.
Kahit na wala nang sinabi ang mga Hari at Reyna sa tunay na mga magulang nito ay
okay na kay Catalina. Hindi na naman niya kasi ito nakilala. At mukhang hindi na
makikilala. May pamilya naman siyang handang tumanggap sa kanya kapag natapos na
itong lahat.
Patuloy lamang na hinahalughog ni Catalina ang hardin ng palasyo. Nagbabasakali na
baka makita niya ang Prinsipe.
Liliko na sana ito nang may marinig siyang nag-uusapan sa kabilang panig kaya
inihinto na muna nito ang pagpunta doon at tatalikod na sana papaalis nang marinig
niya ang pamilyar na boses na iyon na nagiging sanhi para tumibok ng mabilis ang
puso niya.
"Ivory, you can't do this to me!"-ang sabi nito sa mahina pero nakakatakot na
boses.
"Ivory? Kasama niya si Ivory?"-ang tanong ni Catalina sa sarili habang unti-unting

nakakaramdam ng inggit. "Pumunta nga talaga dito si Ivory."--ang dagdag pa nito sa
isipan.
"Kaya ba ayaw nitong magpasama sa akin kasi si pupunta pala si Ivory dito?"-tanong
pa ulit ni Catalina sa sarili niya.
"News flash Marcus, I just did! I just dumped you!"-ang naging sagot ni Ivory kay
Marcus. Nagulat naman agad si Catalina sa narinig.
"F*ck you Ivory! So all this time, all you want is the crown huh?!"-ang malamig na
turan ni Marcus pero andoon pa din yung nakakatakot na boses.
"Well f*ck you too! Such a loser!"-ang narinig pa ni Catalina na sagot ni Ivory.
"Can't believe I fell for your trap."-ang sabi ni Marcus sa nasasaktan na ngayon na
boses. Agad-agad nakaramdam si Catalina na gustong nitong lapitan si Prinsipe
Marcus at yakapin ito. Aluhin at sabihin na andito lamang siya pero papaano naman
niya gagawin iyon.
"You just did! Tama nga si Dad, wala akong mapapala sa iyo. Bakit hindi ko na lang
tanggapin ang inaalok na kasal ni Arturo? At least sa kanya may may pag-asa pa
akong mas yumaman pa."-Ivory
PPAK
"F*CK YOU!"-ang nanggagalaiting sabi ni Marcus kay Ivory.
"You're so pathetic. And oh by the way send my regards to you're future weak
mate."-ang sabi ni Ivory bago nakarinig ng mga habag na papaalis si Catalina. At
nagulat nalang ito nung sa pag-angat niya nang kanyang ulo ay mukha ni Prinsipe
Marcus ang kanyang nakita. Pulang-pula ang mga mata nito at para anytime ay papatay
ito sa anyo niya.
"Eavesdropping huh?"-ang naka-smirk na pahayag nito sa kanya. Agad namang napaatras

si Catalina. Natatakot kasi ito sa gagawin ni Prinsipe Marcus ngayong nalaman nito
ang ginawa niya.
"Hindi ko naman po talaga sinadya na marinig yung pag-uusap niyo po. Aalis na po
sana..."-Catalina
"Save it!"-ang sabi nito bago siya nilampasan.
Agad namang napalingon si Catalina sa likod niya at nakita ang unti-unting lumiliit
na pigura nang Prinsipe. At ang dalawang kamay nito ay nakapamulsa pa.
Napakunot naman ang noo ni Catalina sa nakikita.
"Bakit parang wala lang sa kanya yung nangyari kanina nila Ivory? Tapos nung nakita
ko pa siya kanina parang handa na itong pumatay pero anong nagbago nang mood
nito?"-sunod-sunod na tanong na lamang ni Catalina sa sarili.
Pero ang isa pa sa hindi lumampas sa tenga ni Catalina ay ang mga huling sinabi ni
Ivory.
"And oh by the way send my regards to you're future weak mate."

"Alam niya kaya yung propesiya?"--ang natatakot na tanong ni Catalina sa sarili.
============
<hr>
THIRD PERSON POV

Maagang nagising si Catalina kinabukasan kahit maliit na oras na lamang ang
naitulog nito. Hindi na din ito natulog sa Slave's Quarter kundi sa bagong kwartong
bigay ng Hari at Reyna. Agad itong nag-unat dahil napasarap siya sa kanyang
pagtulog.
Ngayon lang kasi ito nakahiga sa sobrang malambot na kama, na para kang idinuduyan
sa pagtulog mo. Tapos, hindi na siya giniginaw dahil sa kumot na gamit-gamit niya
ngayon na sobrang kapal.
Agad na itong tumayo at pumasok sa banyo. Matapos makapagligo ay pumunta na ito sa

isang malaking cabinet sa kwarto niya. At sa pagbukas niya ay nalula na lamang siya
sa kanyang nakita.
0_0
*0*
Ang daming magaganda at magagarang damit na nasa cabinet nito. Hindi makapaniwala
si Catalina na makapagsusuot pala siya nang ganitong kakagandang damit. Akala niya
kasi yung huling damit na isunuot niya kahapon ang pinakamaganda na, meron pa
palang hihigit dito.
Pero kahit na gustong-gusto na ni Catalina na magsuot man lang kahit isa sa mga
damit na nasa loob ng cabinet na iyon ay pinigilan na muna niya ang sarili niya.
Baka kasi magtaka si Prinsipe Marcus kapag nakita nito ang suot-suot niya at
magtanong ito.
Hindi pa naman pwedeng sabihin ni Catalina na alam na niya na siya ang kabiyak nito
sa buhay at ang propesiyang nakatakdang mangyari, kaya kailangan niyang mag-ingat.
Ang sabi naman ng Hari at Reyna kay Catalina ay tutulungan siya nang mga to.
Hindi magkandaugaga si Catalina sa pagdadala nang mga bagong bed sheets, pillow
cases, at comforter. Tapos yung suot niya pang uniporme. Kaya halos hindi na makita
ni Catalina ang dinadaan niya. Mabuti na lamang at wala namang napapagawi sa floor
kung asan ang kwarto nang Prinsipe kaya wala siyang dapat ikabahala kung may
mabubunggo man nga siya.
Pagpasok na pagpasok ni Catalina sa kwarto ni Prinsipe Marcus ay hindi niya ito

nakita, kaya naman napabuntong-hininga ito. Nawala din ang tensyon na nararamdaman
niya.
Inilapag na nito ang mga dala-dala sa sofa na andun sa kwarto ni Prinsipe Marcus.
Sinimulan na din ni Catalina ang pagtanggal ng mga ginamit na mga bed sheets,
pillow cases at comforter ni Prinsipe Marcus.
Matapos ipagpag ni Catalina ang mga unan at maayos ang pagkakalagay ng bed sheet at
comforter ay sunod niyang kinuha ang vacuum cleaner na nakalagay sa isang sulok
doon sa kwarto ni Prinsipe Marcus.
At nang matapos siya doon ay kinuha naman nito lahat ang maruruming damit nito para
sana malabhan na.
"Where are you going?"-ang boses sa likod ni Catalina na siyang nakapagpatigil din
sa paglalakad niya papalabas sa kwartong iyon. Agad din niyang naramdaman ang
pagwawala nang puso niya.
Pumihit si Catalina paharap dito at dahan-dahan na tumingin sa mukha nang Prinsipe.

At nagsitayuan ang mga balahibo niya nang makita ang malamig na mukha nito. Agad
siyang yumuko para bumati at para na rin magbigay galang.
"Mag-gandang umago po Master Marcus, lalabhan ko lang po sana itong mga damit mo."-
sabi ni Catalina habang mabilis na pinasadahan ng tingin ang mga damit na nasa
kamay niya.
"No, leave it there."-ang malamig na sabi nito at tumingin sa sahig na kinatatayuan

niya. Tumingin naman agad si Catalina sa Prinsipe nang nagtatanong.
Pero hindi na ito nagsalita pa. Naglakad lang ito nang mabagal sa kama na kakaayos
lang ni Catalina at umupo doon. Nakita din ni Catalina ang sunod-sunod na
pagbuntong-hininga nito na para bang pinapakalma ang sarili.
"Just leave."-ang turan nito.
"Bakit ba, sobra siyang mahilig sa salitang yan?"-ang naiinis na sabi ni Catalina
sa isip niya.
"May kailangan pa po ba kayo Master Marcus?"-ang tanong nito. Napansin din kasi ni
Catalina na parang matamlay ito at parang nanghihina.
"GO! BEFORE I LOSE MY CONTROL!"-ang sigaw nito. Bigla namang napaatras si Catalina
dahil sa sigaw na iyon pero hindi siya nagpatalo sa galit nito at nagdesisyong
lapitan si Prinsipe Marcus matapos nitong ilapag ang mga damit na dala-dala niya sa
sahig na kinatatayuan niya kanina.
"What the?"-pero agad nalang napatigil sa kung ano man ang sasabihin si Prinsipe
Marcus dahil sa ginawa ni Catalina.
Inilahad kasi nito ang pala-pulsuhan niyang kamay. Ngayon lang kasi nito
naintindihan ang lahat. Kaya pala, pinapaalis siya nito kanina kasi nauuhaw na pala
ito. At talagang pinaninindigan pa din ni Marcus na huwag na ulit uminom kay
Catalina.
"Sige na po. Alam ko pong nauuhaw na kayo."-ang sabi ni Catalina sa mahinang boses.
Hindi na kinaya ni Marcus ang pagpipigil dahil mismo ang iniiwasan niya ang siya na
mismong lumalapit sa kanya. Bigla niyang nalunok ang laway niya nung maamoy na
naman ang mababangong samyo nang dugo nito.
Nakita ni Catalina ang pag-smirk ni Prinsipe Marcus bago mabilisan siya nitong
hinila sa kamay na inilahad niya na siyang naging dahilan para mapahinga silang
dalawa. Agad din itong pumaibabaw sa kanya.
"Prrinns.."-Catalina
"Don't move."-ang malamig na sabi ni Prinsipe Marcus.
===========
<hr>
ATTENTION!
BEFORE ANYTHING ELSE, I REALLY REALLY N-E-E-D YOU GUYS TO BE
OPEN-MINDED IN THIS CHAPPY!

PLEASE.
AND FOR THOSE WHO ARE BELOW 18 YEARS OLD, PLEASE IF KUNG AYAW NIYO PO OR KUNG HINDI
NIYO BET ANG MGA "SPG" SCENES THEN SA LAST PART NALANG PO KAYO..MAIINTINDIHAN PAMAN
DIN PO EH. THANKS AGAIN AND PLEASE PO, I'M NOT FORCING ANYONE HERE TO READ THIS
CHAPTER IF IT WILL JUST MAKES YOU UNCOMFORTABLE:))))))
THIRD PERSON POV
"Prrinns.."-Catalina
"Don't move."-ang malamig na sabi ni Prinsipe Marcus.
"Hhhm you smell so good."-ang sabi pa nito habang patuloy na inaamoy-amoy ang leeg
ni Catalina. Idinadaan-daan din ni Marcus ang tungkil ng kanyang ilong sa leeg ni
Catalina. Sobra na itong lango sa naamoy niya at nadadagdagan lamang ang pananabik
niya na makainom sa dugo nito.
"Im hungry."-ang sabi ulit nito sa mas nahihirapan na boses. Radam na ramdam din ni
Catalina ang hininga nito sa kanyang leeg.
At alam ni Catalina na ramdam na ramdam ni Prinsipe Marcus ang lakas ng tibok ng

puso niya kasi sobrang lapit na nang mga katawan nila. Halos nakasampa na kay
Catalina si Prinsipe Marcus kung hindi lang sa dalawang braso nito na nakatukod
malapit sa balikat ni Catalina para hindi ito masyadong mabigatan ito sa kanya.
At nanlaki na lamang ang mga mata ni Catalina dahil naramdaman na nito ang pagbaon
sa mga pangil ni Prinsipe Marcus sa kanyang balat. Pero wala siyang maramdamang
sakit. Kundi ibang damdamin ang nahanap ito.
Init. Kasabikan. Pagmamahal.
"Pagmamahal?"-agad na nagulat si Catalina sa napagtanto. Pero wala na siyang

panahon pa para mag-isip dahil bihag na siya ni Prinsipe Marcus sa kung ano mang
kapangyarihan meron ito.
"Hhmm."-hindi mapigilan ni Catalina ang hindi mapaungol. Inaamin kasi nito,

nasasarapan siya sa gawi nang pag-inom ni Prinsipe Marcus sa kanyang dugo. Isa
siguro nga siyang tangang mortal dahil siya pa mismo ang nagbigay sa sarili niyang
dugo para sa isang Bampira, tapos keysa masaktan, nasasarapan pa siya.
"AHhmm."-pero mas napaungol si Catalina ulit nung maramdaman na lamang nito ang mga
kamay ni Prinsipe Marcus na unti-unti nang naglalakbay sa katawan niya. At maya-
maya pa ay napasinghap na lamang ito dahil sa pagpisil ni Prinsipe Marcus sa dibdib
ni Catalina.
"Aah.."-ang daing ulit ni Catalina nung naibaba na ni Prinsipe Marcus ang suot-suot
nitong tube na gown. Dahilan para tuluyang mahawakan nito ang dibdib ni Catalina.
Tapos pinanggigilan pa nito ang dibdib ni Catalina nang husto.
Ang tanging nagawa na lamang ni Catalina ay ang kumapit sa malalapad na balikat ni

Prinsipe Marcus at doon kumuha nang lakas dahil sa mga oras na ito ay tuluyan na
itong nawala sa kanya.
Tapos unti-unti nalamang naramdaman ni Catalina ang panghihina at panghihilo. Medyo
hindi na din niya maigaw ang mga kamay at braso niya.
Nahalata naman iyon ni Prinsipe Marcus kaya agad siyang tumigil sa pag-inom ng dugo
mula dito kahit na gusto-gusto niya pa. Ginawa niya ang lahat para lang mapigilan
ang sarili.
Ang akala ni Catalina ay doon na matatapos ang lahat pero hindi pa pala dahil
ngayon naman ay hinahalikan na siya ni Prinsipe Marcus sa kanyang leeg. Tapos sa
papaakyat sa kanyang baba, tapos pababa ulit sa kanyang leeg at papunta sa
collarbone nito.
Isang marahan na dampi nang halik sa labi ni Catalina ang ibinigay ni Prinsipe
Marcus bago ito tuluyang tumayo at kinumutan si Catalina.
"Rest. I'll just get you something to drink."-ang sabi agad nito kay Catalina
matapos maayos din ang sarili.
</////////////////////////>
Napahawak na lamang si Catalina sa kanyang leeg at dali-daling inayos ang kanyang

suot. Habang ginagawa niya ito ay hindi niya maiwasan na pagpawisan.
"Totoo ba talaga ang lahat ng nangyari kanina?"-ang hindi nito mapigilan na

maibulaslas.
Nung maisuot na ulit ni Catalina ang damit niya nang maayos na ngayon ay sinisisi
nito dahil sa nangyari sa kanya. Sinubukan niyang tumayo pero agad siyang napatumba
at dire-diretsong bumagsak sa sahig.
Napaungol agad ito sa sakit. Hinimas din nito ang puwetan at ang braso na siyang
unang tumama sa sahig. Tatayo na sana siya nang makaramdam ulit siya nang
panghihilo.
"Masyadong maraming mainom na dugo si Prinsipe Marcus."-ang sabi nang isang bahagi
nang kanyang isipan.
Kaya inipon na lang lahat nito ang lakas para kumapit sa kama at maitayo niya ang
sarili niya kaya lang sa kasamaang palad napaupo ulit siya. Hindi niya kayang
tumayo dahil sa mga tuhod niya na parang naging gel-o na sa lambot.
"I TOLD YOU TO REST!"-ang siyang nagpakagulat kay Catalina kaya mapatingin agad
siya sa Prinsipe na ngayon ay galit na nakatingin sa kanya. May dala-dala itong
tray na naglalaman ng pagkain at isang basong gatas.
Agad naman siyang dinaluhan ni Prinsipe Marcus at inalalayaan na makahiga ulit sa

kama. Hindi na siya nagprotesta pa dahil nakaramdaman na din ng pagod si Catalina.
"Here eat this."-ang bigay sa kanya ni Prinsipe Marcus sa dala-dala nito kanina.
Agad naman lumingo si Catalina na nakapikit na ngayon. Kinakain na din kasi ito
nang sobrang kahinaan.
"Okay. Just this capsule."-ang sabi ni Prinsipe Marcus kay Catalina habang
ibinibigay dito ang isang capsule nang Iron sulfate. Pampatulong kasi ito sa
magpapabalik ng mga dugong nawala kay Catalina.
Kaya kahit na nanghihina na talaga pinilit ni Catalinang isubo ang gamot na iyon at
inumin ang kalahati nang laman ng basong tubig na dala-dala din pala nito kanina.
At sa pagpikit niya ang mukha ni Prinsipe Marcus ang nakita nito.
"Pagmamahal."-ang huling nasa utak ni Catalina bago tuluyang kainin ng pagod at

antok.
===========
<hr>
THIRD PERSON POV
Hindi na mapigilan ni Prinsipe Marcus ang hindi lumambot kay Catalina. Kahit anong
gawin niyang pagpipigil sa sarili niya kusa na lang niyang nakikita ang sarili na
unti-unting nagkakaroon ng puwang sa puso niya si Catalina.
AT HINDI NITO GUSTO ANG BAGAY NA IYON!
Bakit? Dahil isa siyang mortal at dahil isa lamang siyang utusan.
"AARGGGHH!"-napasabunot nalang si Marcus sa kanyang buhok. Naalala na naman nito

ang nangyari kahapon at kung paano humantong sa ganoon sila ni Catalina.
"F*CK!"-mura ni Marcus. Hindi na naman kasi nito maintindihan ang sarili. Sa tuwing
naiisip niya ang mukha ni Catalina para may nag-uudyok na lamang sa kanya na
puntahan ito at ikulong sa mga bisig niya.
Hindi na nga nito naaalala si Ivory. Speaking of Ivory bakit wala na siyang
makapang sakit sa ginawa nito, at bakit parang gumaan pa ang pakiramdam nito nong
nalaman niyang korona lang pala ang habol nito sa kanya.
Sa kapag nasa kanya na ang pwesto nang pagiging Hari nang mga Bampira ay
mapapasakanya na din ang TRONO na matagal na pala nitong inaasam. Nabulag ito sa
pagmamahal na akala niya ay totoo pero isang kasinungalingan lang pala ang lahat.
At ngayon, wala na siyang ibang nararamdaman dito kundi galit at puot.
"Master Marcus"-agad na nasamid si Marcus sa kanyang iniinom dahil sa boses na

iyon. Andito kasi siya sa harden at nagmuni-muni. Iniisip kung ano na ba ang
nangyayari sa sarili niya. Para kasing may ibang enerhiya na pumapaloob sa kanya
kapag napapalit kay Catalina. Kagaya na lamang ngayon.
"STAY THERE."-ang sigaw nito sa natatarantang boses.
"Mast-er."-ang naguguluhang sabi ni Catalina. Na-we-werduhan kasi ito sa inaasal

ngayon ng amo niya. Para kasing may takot siyang nakikita sa mga mata nito tapos
parang may nababasa siyang pananabik pero agad din naman iyong nawala.
"Don't make a step."-ang sabi pa nito sa malamig na boses. At sa pagkakataong ito

ay blangko na ang mukha nito. Wala nang ibang kahit konting emosyon ang nakikita ni
Catalina.
Kahit na naguguluhan man sa inaasal ngayon ng Prinsipe Marcus ay marahan na lamang

itong tumango at tumalikod. Wala na naman pala itong iuutos sa kanya, kaya babalik
na lamang ito sa loob para sana makausap naman yung mga naging kaibigan nito sa
palasyo.
"And where do you think you're going?"-ang narinig na naman ni Catalina na sabi ni
Prinsipe Marcus.
"Ang gulo nitong lalaking to ha!"-hindi na napigilan ni Catalina ang mapakomento sa
asal nito ngayon. Akala kasi nito na ayaw siya nitong makita tapos ngayon naman
tatanungin ito kung saan daw siya pupunta? Talagang magulo nga si Prinsipe Marcus.
"Papasok na po sana sa loob, kasi wala naman po kayong ipag-uutos sa akin."-ang

sagot nito.
"And who told you that?"-ang malamig na sabi pa din nito. Hindi din ito nakatingin
kay Catalina kasi nasa binabasang libro lang ang atensyon nito. At sobrang tutok na
tutok pa na animoy hook na hook na sa istorya.
Napailing na lamang si Catalina.
"Ano po bang ipag-uutos niyo para magawa ko na po kaagad?"-ang tanong ni Catalina

kay Prinsipe Marcus na agad namang napahinto sa paggalaw at parang nabahala ito
sandali.
"Ahhm.,I want you to.. I want you to.. I WANT YOU TO SAY WHERE YOU'RE STANDING
AT!"-ang bulaslas nito.
Nagsalubong agad ang dalawang kilay ni Catalina.
"EH? Seryoso siya? Nasasapian ba to ngayon at parang wala sa sarili ito?"-sabi ni

Catalina sa sarili.
Habang sunod-sunod naman ang ginawang pagmumura ni Marcus sa sarili niya.
"F*CK! OF ALL THE THINGS? THAT'S WHAT YOU CAME UP FOR?"-ang sigaw nito sa sarili
niya.
Ayaw kasi nitong umalis si Catalina, ang gusto niya ay andito lang ito. Yung
nakikita niya, yung alam niyang nasa paligid lang ito. Pero ayaw naman nito na
napapalapit kay Catalina. Baka kasi kung saan na naman humantong ang lahat. At
tiyak, hindi na naman nito mapipigilan ang sarili niya. Nasa labas pa naman sila
ngayon.
"Sige po."-ang sabi na lamang ni Catalina.
Andun lang ito nakatayo at pinapanood ang Prinsipe sa pinaggagawa nito. Hindi nga
nito maiwasan na mapangiti. Ngayon lang kasi niya nakita ang Prinsipe na nawalan ng
control sa sarili. Parang balisa at hindi alam kung ano ang gagawin.
Habang si Prinsipe Marcus naman ay patuloy lang sa pagbabasa nang librong hawak-
hawak niya. Tutok na tutok nga ang atensyon nito sa binabasa eh.
"May naiindihan ba siya sa binabasa niya?"-ang hindi mapigilang itanong ni Catalina

sa sarili. Kasi naman, kanina pa niya ito napansin. Baliktad kasi ang libro na
hawak-hawak ni Prinsipe Marcus. Nagkibit balikat na lamang ito. Baka style. Yan na
lamang ang naisip nito. Meron na naman kasing ibang libro na sinasadyang baliktarin
ang book cover para makadagdag halina sa mga mambabasa.
Pero ang hindi alam ni Catalina ay totoong nabaliktad ang pagkakahawak ni Marcus
sa libro. Hindi naman kasi ito nagbabasa talaga. Pinapakiramdaman lamang nito ang
pintig ng puso ni Catalina at ang paghinga nito. Kung bakit? Yan ang hindi pa
masasagot ni Marcus.
===========
<hr>
THIRD PERSON POV
Ilang araw na din ang lumipas at mukhang mas naaayon na sa plano ang lahat.
Napapalapit na nang tuluyan si Marcus kay Catalina. At kay Catalina na mismo
umiinom ng dugo si Marcus. Actually, sa lumipas na mga araw naging mabait na si
Marcus kay Catalina. Pero grabi pa din ang pagpipigil ni Marcus na huwag na ulit
mangyari ang nangyari noong huli pinainom siya ni Catalina nang dugo nito.
Hindi na din ito masyadong malamig ang pakikitungo sa kanya. Tapos, minsan nahuhuli
ni Catalina si Prinsipe Marcus na nakatingin lang sa kanya. Pero agad din itong
magbabawi nang tingin at aaktong para wala lang kapag nahuhuli na ni Catalina.
Kinikilig nga ang Hari at Reyna sa kanila kasi parang ganoon na ganoon din ang
nangyari sa kanila noon. Mas ma-pride nga lang tong si Marcus kompara sa ama nitong
si Haring Anad.
Kasalukuyang nasa kwarto lamang sina Prinsipe Marcus at Catalina. Mamaya daw ay
darating ang mga kaibigan nito kaya kailangang maghanda si Catalina nang makakain
para sa bisita nang kanyang amo. Binilinan din siya kanina ni Prinsipe Marcus na
kumuha nang dalawang bag ng dugo sa isang malaking Refrigerator dito sa palasyo.
Alam na naman ni Catalina kung asan iyon kasi nakita na niyang kumuha doon ng mga
pack ng dugo si Samantha at sinabihan siya kung saan nakalagay ang mga iba't-ibang
type ng dugo doon sa Ref na iyon.
Maya-maya pa nagsidatingan na nga ang mga kaibigan ni Prinsipe Marcus. Kaya

nagpasintabi muna si Catalina na aalis para kuhanin yung meryenda nang mga ito.
"Dude, she's hot!"-ang bulaslas agad ni Omer.
"And she has such a sweet scent."-sabi pa nito habang inaamoy ang dinaanan lamang
kanina ni Catalina.
"Marcus, tell me, does she taste as sweet as her scent?"-ang hindi pa din tumutigil
na pag-aamoy ni Omer sa hangin. Nanatili kasi ang amoy nito kaya sobra itong
nahalina sa matamis at mabangong amoy nito.
"DON'T EVEN THINK ABOUT IT OMER!"-ang naging biglang pagsigaw ni Marcus sa

kaibigan. Tiningnan niya din ito nang sobrang dilim na may halong pagbabanta.
"Walang ibang makakainom sa dugo ni Catalina kundi siya lang at siya lang!"-ang
saloobin ni Marcus.
"Possessive ka naman masyado Marcus."-ang turan pa ni Motli. Kaya agad na nabaling
ang atensyon ni Marcus sa kanya. Hindi pa din ito nakakabawi sa naganap lang na
awayan nila noon kaya naman agad-agad na lamang nabuhay ang galit nito.
"Don't start with me Motli."-ang matigas na sabi nito na may halong pagbabanta.
"Okay."-ang playful na sabi ni Motli at hinayaan na si Omer sa kabaliwang iyon.

Inaamin ni Motli kahit siya nahalina sa samyo nang amoy ng dugo nito pero alam
naman niyang ilugar ang sarili niya.
Silang dalawa ni Omer ang mas nakakakilala kay Marcus. At kapag may bagay o may
pag-aari itong sobra niyang pinapahalagahan, kahit na anong pilit mo hinding-hindi
niya iyon ibibigay o ipapahiram man lang.
"Pero hindi naman bagay si Catalina eh. Utusan lang niya ito. Bakit ba sobra itong
apektado sa mga naging komento namin ni Omer?"-ang sabi pa ni Motli sa sarili.
"Yeah dude, why are you so possessive with her? She's just your slave."-ang sabi ni
Omer na siyang naging dahilan para mapatayo si Marcus. Agad na nahawakan nito ang
collar ni Omer at mabilis na itinaas iyon kaya naman biglang naka-bitay si Omer sa
ere. At sa lakas ni Marcus hindi kaduda-dudang kaya nitong gawin iyon.
"I'M WARNING YOU OMER! SHE IS MINE! MINE! UNDERSTAND?! AND IF EVER YOU LAY A SINGLE
FINGER ON THE STRAND OF HER HAIR, I PROMISE YOU, THAT THE HAND THAT IS HOLDING YOU
RIGHT NOW WILL BE THE HAND THAT WILL KILL YOU!"-ang sigaw nito sa mukha ni Omer
bago mabilis na binitiwan ang pagkakahawak sa damit nito dahilan para mapabagsak
ito sa sahig.
Agad namang napatayo si Omer at tumango. Now they know not to cross the line with
the slave of Marcus again. He is ruthless when it comes to her!
And he will definitely forget the friendship that he had for that slave.
"Maybe she's special."-ang sabi na lamang ni Omer sa isipan niya bago napangiti
nang totoo. Hindi kasi nito nakita ang naging reaksyon lang nito kanina kapag
inaasar nila ito noon si Ivory. Nagagalit lang ito kapag nilalait nila ito pero sa
estado ni Catalina, wala naman kaming sinabing masama sa kanya kundi ang tawagin
itong utusan na totoo naman talaga.
Napailing na lamag si Omer at tumingin sa kasamahan niya na si Motli na nakatingin
ngayon sa gawi ni Marcus. Sobrang seryoso din nito. Hindi lang pala si Omer ang
nakahalata kundi pati pala si Motli.
"Ano bang meron sa babaeng yun Marcus at ganun nalang ang naging reaskyon mo?"-ang
tanong ni Motli sa sarili.
==========
<hr>
THIRD PERSON POV

Habang papabalik na si Catalina sa kwarto sana ni Prinsipe Marcus, hindi niya
maiwasang hindi matanong ang sarili. Napapansin na din kasi nito ang ipinagbago ni
Marcus sa pakikitungo nito sa kanya. Mas naging sensitive ito sa magiging damdamin
niya.
At sa tuwing iinom ng dugo si Marcus sa kanya, hindi niya maiwasan na hindi

kiligin. Abnormal na nga ata si Catalina. Kasi naman, natutuwa pa siya kapag
panahon na para uminom sa kanya si Prinsipe Marcus, kahit na ang kinalabasan noon
ay nawawala ang lakas niya.
May kakaiba kasi sa tuwing iinom si Prinsipe Marcus sa kanya. Parang ipinaparamdam
sa kanya kung gaano siya ka importante, at kung gaano siya nito iniingatan sa gawi
nang paghaplos nito sa katawan niya at mukha niya kapag umiinom ito.
Pero ang nakakadismaya. Ay hindi na ulit nangyari ang mainit na tagpo noon. Ramdam
na ramdam ni Catalina na nagpipigil ng Prinsipe. Dahil kapag malapit ng dumating sa
puntong iyon, agad na itong titigil sa pag-inom at tutulungan si Catalina para
makahiga nang tama at papainumin ito nung kapsula na ibinibigay nito parati kapag
umiinom ito kay Catalina.
At sa maikling panahon na iyon, mas napatibay ni Catalina sa sarili na mahal na nga

niya ito. Kung kelan hindi niya alam? Siguro nung una niya itong nakita sa
pagdating niya sa palasyo. O baka naman nung unang beses itong uminom sa kanya nang
dugo ay may iba na siyang naramdaman.
Pero siguro, dumagdag na din yung katotohanan na si Prinsipe Marcus ang kabiyak
nito sa buhay. Ang kahati na makakasama niya. Ang tinatawag nga nilang "Mate".
===
Nakatapat na ngayon si Catalina at handa na siyang tawagin si Prinsipe Marcus para

sana pagbuksan nalang siya nang pintuan nung hindi na naman sinasadya nitong
marinig ang pinag-uusapan ng mga kaibigan nito.
"Dude, are you really sure about that?"-ang narinig ni Catalina. Hindi niya alam
kung sino sa dalawa ang nagsasalita sa mga kabigan ni Marcus.
"Tama si Omer, baka magulat yun kapag sinabi mo yan."-ang sabi naman ng isa pang
nitong kaibigan.
"I don't know what to do anymore! I tried to do something about it but it's not
working anymore! I want to be with her DAMN IT!"-nanlaki naman ang mga mata ni
Catalina sa narinig.
"Her?"-ang tanong nito sa isipan. At agad na pumasok sa isip nito si Ivory.
"Si Ivory pa din pala?"-ang nasasaktan na turan ni Catalina. Nanlumo siya sa

narinig. Hanggang kailan ba siya mapapansin ni Prinsipe Marcus. Hanggang kailan ba
siya nito makikita bilang isang "mate" at hindi isang utusan lamang.
Kaya nitong ibigay ang pagmamahal na nararapat para sa Prinsipe. Hindi nito
kailangang magtiis sa babaeng nanakit dito. Pwede namang siya. Siya nalang. Kung
bibigyan lang talaga siya nang pagkakataon ng Prinsipe.
Kahit na nasasaktan, isinantabi nalang muna iyon ni Catalina. Saka nalang ito iiyak
kapag tapos na niyang gawin ang ipinapagawa nito sa kanya. Ibubuka na sana nito ang
bibig para tawagin si Prinsipe Marcus nung hindi sinasadyang mabitiwan niya ang
tray na dala-dala dahil sa narinig niya ulit.
"I badly want to claim Catalina."-Marcus
===========
<hr>
MARCUS' POV
Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa akin. Nitong mga nakaraang araw parang
may pwersa lang na humihigop sa akin para mas mapalapit kay Catalina. Kapag hindi
ko siya nakikita para bang hindi mabubuo ang araw ko, tapos nagiging mainitin din
yung ulo ko.
I'm not like this! I am controlled and no one can make me feel this way before.
Except HER! And I hate it, cause I'm starting to lose my control.
"I badly want to claim Catalina."-ang sabi ko sa dalawang ugok na ito.
..BLAG..TING..SPLASH..
Lahat kaming tatlo ay napatingin sa pintuan dahil doon nanggaling ang ingay na
narinig namin. At base sa tibok ng puso na naririnig ko at sa amoy na nalalanghap
ko ngayon wala nang duda kung sino ang nasa kabilang pinto.
Catalina
The name that kept on haunting me when I'm in sleep and the name that I utter when
I misses her. Damn it! There I go again. Losing my control!
"For pete's sake Marcus, you'll become soon the King of the Vampires and you're
acting this way? Such a shame!"-my conscience told me.
I saw Omer started to make a step but before he could reach to Catalina's location
I immediately take the lead and open the door.
And there!
The girl that makes my world go crazy!
Pero sa pag-angat niya nang mukha niya ay nakita ko ang isang natatakot na
Catalina. What's wrong? Bakit ganyan ang itsura niya. Tapos, nakita ko din yung
panginginig ng mga kamay niya. I was so bothered what happened to her that I
started to hold her right hand but she just take her hand back.
She's rejecting me! By that simple gesture, my hearts ache. And again I question
myself, why do I feel this way?
I grab her chin to make her look at me kasi nasa nakatungo lang ito. And when I saw
her face, I got pissed. She cried! Kasi mamasa-masa pa ang pisngi nito at mapula-
pula pa din ang mga mata nito. Pero, sa pangalawang pagkakataon, inalis ni Catalina
ang pagkakahawak ko sa kanya.
Why?
I'm starting to get frustrated here! I can't understand her. She's okay when she
went out in my room a while ago. What's all this fuss?
"Ahhm, Marcus, I think Motli and I need to go."-Omer told me.
I just simply nodded my head; I didn't even look at their direction because my
attention is solely focused on the lady in front of me.
"Sige, Marcus mauna na muna kami. Tawag ka nalang kung may kailangan ka."-ang
pahabol pang sabi sa akin ni Motli but I didn't give a damn.
I look at Catalina seriously. Then it hit me! Damn it!
She heard us! She heard me!
And for the first time, I, Prince Marcus Von Stein, future King of the Vampires
panicked!
"Come."-I told Catalina why holding her hand. Ipinapasok ko siya sa kwarto ko.
Bahala na yung kalat sa labas. I know if someone sees it, he/she will clean it
anyway. The important thing here is that I and Catalina will fix these things that
are happening between the two of us!
"Sit."-I told her while I slightly pushed both her shoulders to make her sit on the
bed.
I immediately stand in front of her.
Damn it! Why she's not even looking at me.
"Look at me."-ang seryoso kung sabi sa kanya. I felt relieved when she obliged.
But then, andun pa din yung takot sa mga mata niya. I don't want to see her this
way. Ako ba ang kinatatakutan niya?
"The thing that you heard a while ago.."-Prince Marcus

"I DON'T WANT TO BECOME A VAMPIRE!"-ang sigaw ni Catalina sa mukha ko. Napatayo din
ito bigla dahil sa pagsigaw niya. Pero kahit na ganun, kailangan niya pa ding
tumingala sa akin para magkatitigan kaming dalawa.
But what does she just said?
"I DON'T WANT TO BECOME A VAMPIRE!"
She doesn't want. Why?
WHAT MARCUS? You're even considering her making as you're kind? WHAT IS HAPPENING
TO YOU? AND ARE YOU EVEN LOSING YOU'RE MIND? YOU JUST TOLD OMER AND MOTLI TO CLAIM
HER!
WAKE UP MAN!
THIS IS A MESS!
============
This chappy is for you kasi ikaw talaga yung nag-re-request ng pov ni Marcus. And
here you go. Hindi lang kasi ako makapag-reply sa'yo kasi hindi ko pa alam kung
kelan ako magsisimula na yung characters na talaga yung mag-pov..:)))
<hr>
CATALINA'S POV
"The thing that you heard a while ago.."-Prince Marcus
"I DON'T WANT TO BECOME A VAMPIRE!"-ang sigaw ko.
Oo! Ayokong maging Bampira. Noon pa man, ayoko na sa mga lahi nila. Kahit na yung
minamahal ko ay isang Bampira at may mga mababait din akong mga nakilalang mga
Bampira kagaya na lang ni Haring Anad at Reyna Estella at isama na natin si
Sebastian pero hindi pa din yung nangangahulugan na sapat na yung mga yun para
pumayag ako.
Kahit noong nalaman ko pa ang propesya at ako ang kabiyak ni Marcus,

napagdesisyunan ko talagang ayoko. Oo may kalahating dugo na ako nang Bampira pero
hindi ko naman nararamdaman eh. Para sa akin, mortal pa din ako, at dahil doon
nagpapasalamat ako.
Matagal ang katahimikang namayani sa amin ni Prinsipe Marcus. Nakatingin lang din
ito sa akin na waring may iniiisip din. Tapos nakakunot pa ang noo ito. Parang ang
lamin talaga nang iniisip. Pero maya-maya ay marahas na lamang niya akong itinulak
kaya napatumba ako at bumagsak sa malambot niyang kama.
"Mas.ter Marcus."-ang pagpro-protesta ko sana pero napigilan na iyon ng mga kamay
niya. Nakadagan na din siya sa akin ngayon. Tapos yung mga maiitim niyang mga mata
ay unti-unting nagiging pula. Pero may kung anong pwersa na naman ang nagsasabing
hindi ako dapat matakot sa kanya.
At totoo. Wala akong takot na nakapa sa akin ngayon. Siguro kanina pero ngayon,
wala na. Hinaplos nito ang isa kung pisngi. Tinanggal na din nito ang kamay na
nakalagay sa bibig ko kanina.
"When I told to claim you, it means that YOU.ARE.EXCLUSIVELY. MINE."-ang sabi nito
na sinadyang bagalan talaga ang pagsasabi sa mga huling salita. Waring isang bata
ang kinakausap nito na talagang pilit ininaintindi sa kausap kung ano ang gusto
nito.
Pero ano?
Ako? Magiging para lang talaga sa kanya? Eh, yun naman talaga ang dapat di ba?
Dahil ako yung kalahati niya at siya naman ang kalahati ko?
"AND.I.DON'T.NEED.YOU'RE.PERMISSION.TO.DO.IT."-ang dagdag pang sabi nito na mas
lalong nagpagulo sa sistema ko.
Ano? At papaano naman niya yung gagawin? Gagawin niya talaga akong Bampira ganun
ba?
"AYOKO!"-sigaw ko na siyang naging dahilan para mas lalong maging pula ang mga mata
niya. Tapos parang anytime, kakainin niya na ako. Eh sa ayoko ko ngang maging
Bampira!
Pambira naman kasi tong mga nangyayari sa akin, I mean sa amin ngayon! Di ba
pwedeng, pareho na lang kaming mortal?
"I.DON'T. NEED YOU'RE APPROVAL BABE."-ang sabi nito at sabay smirk.
<////////>
Langya! Bakit ang gwapo niya? Bakit parang mas lalo yata niya akong binibihag sa
mga labing naka-smirk sa akin ngayon. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na
naisin na mahagkan ulit ang lalaking nakadagan sa akin ngayon at ang lapit-lapit
lang ng mukha sa akin.
Nanunukso yata to sa akin eh, kasi nakita ko ang pagbabago sa mukha niya. Nakangiti
na kasi ito, nakangiti na parang may binabalak. Binabalak na ayaw ipaalam sa akin.
Pero TEKA!
Tinawag niya akong babe di ba? Di ba? Ibig bang sabihin nun, napapansin na din niya
ako? Ibig bang sabihin nun, nagagawa ko nang makapasok sa buhay niya?
"But I won't claim you yet. Not now. Cause I know you are not yet ready."-ang
tuloy-tuloy pa din na sabi nito sa akin.
Bakit parang wala akong opinion sa bagay na'to? Dapat isa-alang-alang lang naman
niya yung gusto ko di ba? Hindi siya yung mawawalan kung saka-sakali. Ako! Ako yung
mawawalan!
Yung pagiging puro at inosenti ko mawawala sa akin.
"But if you provoke me, I promise you Catalina right there and then I will claim
you no matter what!"-ang huling sabi nito bago mabilis na umalis sa pagkakadagan sa
akin. Ngayon nakatayo na ito at seryoso akong tinitingnan. Waring may iniisip na
naman.
"On second thought, I believe you truly belong in that bed!"-ang sabi nito na
ngayon ay nakahawak na sa baba niya na mataman akong tinitingnan.
"Po?"-ang tanging nasabi ko nalang sa dami nang narinig ko mula sa kanya.

Yung utak ko hindi na din nag-pro-proseso. Parang na struck na ito at ayaw ng
gumana at tanging pangalan na lamang ni Marcus ang palaging iniisip.
"Huwag kang mag-alala Catalina, gusto ka lang e-claim ni Marcus na sa kanya na.
Hindi ka niya tuluyang gagawin na katulad namin."-ang nakapagpalaki sa mga mata ni
Catalina. At saan nanggaling ang boses na iyon.
"Si Haring Anad to, isa sa mga kapangyarihan ko ang makausap ang isang Bampira sa
isipan. At dahil may dugo kang Bampira kaya kitang kausapin sa tulong ng aking
asawa na si Estella na nakikita ang mga nangyayari sa inyo ngayon."-Haring Anad
<///////>
Kakainis naman yang mga tinataglay na kapangyarihan ni Haring Anad at Reyna

Estella, parang wala kay bagay na maitatago.
=============
<hr>
CATALINA'S POV
Kasalukuyan akong papunta ngayon sa kwarto ni Prinsipe Marcus. Matapos kasi nung
mga narinig ko galing kay Haring Anad ay agad na din akong nagpaalam kay Prinsipe
Marcus na umalis na sana. Pumayag naman siya kaya wala na akong pinalampas na oras.
Naiilang kasi ako, tapos di ko pa din maiwasan na hindi kiligin sa mga pinagsasabi
nito. Parang ang possessive lang kasi kapag iisipin mo talaga. Yung parang ni lamok
ayaw ipadapo sa iyo kasi siya lang yung may karapatan na kumuha sa dugo ko.
Inaamin ko, natatakot ako sa ugali niya na iyon. Pero sa tumagal-tagal ay nakakaya
ko na naman na intindihin. Sana lang talaga tuloy-tuloy na tong nangyayari sa amin.
Kasi, hindi ko siguro makakaya kapag bumalik pa sa buhay ni Prinsipe Marcus si
Ivory.
At ang rason ko talaga kung bakit ayaw kung MAGING BAMPIRA MUNA kasi..gusto ko
kapag babaguhin na ako ni Prinsipe Marcus yung MAHAL na niya ako. Ayoko nung
gagawin niya lang kasi yun ang tama o kung yun ang dapat gawin. Gusto ko na mahal
niya ako. Mahal bilang kung ano ako ngayon. Hindi yung ginawa niya muna akong
Bampira bago niya ako minahal.
Yung puso ko kasi sobra na talagang hulog na hulog kay Prinsipe Marcus. Wala na nga
akong ibang naiisip kundi siya at siya nalang. Buti at hindi na din ako doon
natutulog sa Slave's Quarter kasi baka kapag natutulog ako sinasabi ko na pala yung
pangalan niya, mabuking pa ako!
"ARAY!"-daing ko. Nabangga kasi ako sa matigas na bagay. Ayan na nga bang sinasabi
ko. Isip kasi ako nang isip doon sa Prinsipe Marcus na iyon. Heto't lutang na naman
ako. Nasaktan pa tuloy tong ilong ko. Ito kasi yung unang tumama sa matigas na
bagay. Siguro pader tong...
"Hey"-ang masiglang bati sa akin ni..
Sino nga to?
Familiar ang mukha niya pero hindi ko lang matandaan kung saan ko siya nakita. Pero
alam ko sa sarili ko na kilala ko itong kaharap ko ngayon.
"Forget about me huh?"-ang sabi na din nito na hindi maalis-alis ang ngiti sa mga
labi.
"Does Sebastian ring a bell?"-ang sabi pa nito.
AAAAH!
"SEBASTIAN!?"-ang sigaw ko sa pangalan niya. Nagulat kasi ako. Simple lang naman
kasi ang ayos nito ngayon. Isang plain violet t-shirt. Tapos may isang dog-tag na
kwentas na suot-suot nito at isang malaking bag pack sa likuran naman nito.
Malayong-malayo sa porma nito noong gabi nang pagtitipon. At gabi din kasi nung
mga panahong iyon kaya hindi ko talaga napagmasdan ang mukha nito nang masyado.
"The one and only."-ang sagot nito na nakangiti pa din. Hindi mawala-wala ang ngiti
nito na siyang naging dahilan naman para mapangiti na din ako. Mahahawa ka kasi sa
kanya. Parang napaka-positive lang ng aura niya.
"Anong ginagawa mo dito I mean..pasensya na pala sa kapangahasan ko pero gusto ko

lang.."-ako
"AND WHAT THE HELL ARE YOU DOING HERE?"-ang matigas at sigaw na sabi nang isang
boses sa likuran ko na siyang naging dahilan para mapatalon ako sa gulat.
Agad na nakalapit sa pwesto ko si Prinsipe Marcus at matalim ang mga matang

ibinibigay kay Sebastian. Kaibigan din ba siya ni Prinsipe Marcus pero bakit parang
iba ata ang pakikitungo nito kaysa sa dalawang kaibigan na nadala ni Prinsipe
Marcus nong isang araw?
"Just chillin."-ang kibit-balikat na sagot ni Sebastian.
"YOU'RE NOT ALLOWED HERE!"-ang sigaw pa din ni Prinsipe Marcus. Mukhang hindi nga
niya kaibigan.
"Says who? Cause as far as I remember, si Haring Anad pa din ang may karapatan kung
sino ang mga taong pwede niyang papuntahin dito at kung sino ang hindi pwede? Di ba
PRINSIPE MARCUS?"-ang sabi ni Sebastian na talagang sinandyang bagalan at bigyang
diin ang huling dalawang salitang binigkas nito.
Agad naman na napakuyom ang mga kamay ni Prinsipe Marcus dahil sa narinig. Alam
kung nagawang tamaan ni Sebastian ang ego ni Prinsipe Marcus kaya ganyan na lamang
ang naging reaksyon nito. Nakita ko din kasi ang pagbabago sa kulay ng mga mata
nito.
"As you've said, I am PRINCE MARCUS, should you at least give some respect to me?"-
ang nakakatakot na pahayag nito. Pero maya-maya ay nag-smirk nalang ito nung nakita
ang napipikon na ngayon na mukha ni Sebastian. Ano bang nangyayari sa dalawang to?
"I'm waiting."-ang sabi pa ni Prinsipe Marcus na ngayon ay nakahalukipkip na.
Tiningnan muna ako ni Sebastian bago ito dahan-dahan na yumuko. Nanlaki ang mga
mata ko. So ito pala ang gustong mangyari ni Prinsipe Marcus. Agad naman akong
napatingin sa gawi nito at nakita ang isang panalong mukha nito.
Ang sama niya. Tiningnan ko ulit si Sebastian na ngayon ay hindi na makatingin sa

akin.
"Ahh.. Sebastian.."
"Let's go. He knows the palace. He won't get lost."-ang malamig na sabi ni Prinsipe
Marcus habang hinihila na ako papalayo sa lugar na iyon. Tumingin na lamang ako sa
likuran ko at nginitian si Sebastian at nagwika nang pasensya.
Hindi naman ako binigo ni Sebastian dahil nakita ko ulit ang mga ngiti nito.
"TSS. Get in."-ang sabi ni Prinsipe Marcus bago ako bahagyang itinulak papasok sa
kwarto nito.
===========
<hr>
CATALINA'S POV
"You knew him?"-ang agad na baling na tanong sa akin ni Prinsipe Marcus matapos
niyang masara yung pinto. At take note po, talagang binalibag niya pa yung pagsara.
Parang bata!
"Ahh.,opo."-ang sagot ko.
"That's it?!"-ang sabi nito sa naiiritang boses. Ano bang gusto niya? Tinanong niya
ako kung kilala ko si Sebastian, tapos sinagot ko siya. Oh ano naman bang tinuputok
ng botse nito?
"Opo."-di ba? Yun lang naman yun eh.
"Urggh!"-ang daing nito habang ginugulo yung buhok niya. Sobrang frustrated na din
ito na animoy hindi alam kung ano ang gagawin.
"I WANT TO KNOW THE FULL DETAILS!"-sigaw niya na ngayon ay sobra nang naiinis na
nakatingin sa akin. As if parang ako na yung pinaka-slow na na-meet niya. Tong
isang to, kung hindi ko lang mahal to, nasapak ko na to eh! Kung gusto niyang
malaman yung "FULL DETAILS" dapat sinabi niya agad.
"Ano po, nagkakilala po kami nung kagaganap lang po na pagtitipon. Nilapitan niya
po kasi ako, at dun po, nagkakilala kami tapos naging magkaibigan."-ang simple kong
sabi habang nakangiti nung maalala kung paano nangyari ang lahat ng iyon.
"F*CK!"-malakas na mura ito na siyang naging dahilan para agad na magsalubong ang
mga kilay ko at mawala yung ngiti ko.
"FROM NOW ON, YOU WILL DEFINITELY STAY HERE. IN THIS ROOM!"-ang sigaw nito sa akin
bago tumalikod at nagsimulang maglakad papalabas.
"Pero, teka lang po.. Ano po kasi.."-pag-aapila ko sana.
"THAT'S AN ORDER CATALINA!"-ang sigaw nito bago tuluyang makalabas.
Wala na akong magawa kundi ang sumunod. Ano pa nga ba. Tumingin nalang ako sa
kabuoan ng kwarto ni Prinsipe Marcus, pero lahat naman ay nasa ayos pa din. Ano na
naman kaya ang gagawin ko dito eh halos lahat na lang na ayos ko na.
Tapos wala na man siyang ibang binigay na utos kundi ang manatili dito. Pero teka
lang.
0_0
"FROM NOW ON, YOU WILL DEFINITELY STAY HERE. IN THIS ROOM!"
"ANO?!"-ang sigaw ko. Bigla akong na alarma. Kami? Dito sa kwartong to? Halos hindi
ko nga matagalan ang presensiya lang ni Prinsipe Marcus kahit saglit kasi sobra-
sobra talaga ang epektong nagagawa niya sa akin at sa katawan ko.
MARCUS' POV
"Maraming salamat po sa pagpapatuloy niyo po sa akin dito sa."

"AND WHY DID YOU EVEN LET THIS GUY STAY HERE HUH?"-ang sigaw ko sa Hari at Reyna na
ngayon ay kausap si Sebastian. Ang walanghiyang yan! At ano na naman ang ginagawa
niya dito? Manggugulo lang yan eh!
"MARCUS!"-ang pagsuway sa akin ng Ama ko, pero hindi ko iyon pinansin at mas
lumapit pa sa kinaruruonan ni Sebastian.
"You better leave now or.."
"MARCUS!"-pagsuway ulit sa akin ng Ama ko. Galit na galit itong nakatingin sa akin.
He can't blame me. From the very start were not in good terms with Sebastian tapos
papatirahin pa nila dito. Are they nuts?
"TITIRA SIYA DITO SA AYAW AT SA GUSTO MO!"-ang sabi ni Ama bago binalingan ng
atensyon si Sebastian.
"Pasensya na Sebastian. Doon ka nalang sa kwartong tinutuluyan mo pa din dati."-ang
sabi nito kay Sebastian. PATHETIC!
"Feel at home."--ang dagdag pang sabi ni Reyna Estella bago ngumiti. THE F*CK! They
treating him as if I didn't even existed. I am their son and kinakampihan nila yang
ugok na yan?
SERIOUSLY? THEY HAVE A TWISTED MIND!
Nung nakita kong papaalis na si Sebastian ay agad akong sumunod sa kanya. At nung
nakalabas na siya sa kwartong kinaruruonan ng mga magulang ko walang sabi-sabi ko
siyang hinawakan sa balikat ng marahas para mapaharap siya sa akin.
"ANO BANG PROBLEMA MO!?"-sigaw nito sa akin, habang malakas na tinabig ang kamay ko
na nakahawak sa kanya kanina. Eh di lumabas din ang kulay mo, hay*p ka!
"WHAT THE F*CK ARE YOU PLANNING THIS TIME?"-ang sigaw ko sa pagmumukha niya. Hindi
ko na din napigilan na ilabas ang mga pangil ko. Nanggigil ako ngayon!
"Afraid uh?"-ang nakangisi nitong balik na tanong sa akin.
"DON'T YOU DARE MESS WITH ME SEBASTIAN..CAUSE"-pero napatigil ang sasabihin ko sana
sa mga narinig kung salita mula sa bibig niya.
"I'm here because of someone special."-habang ang lawak-lawak ng ngisi nito.
"YOU WON'T HAVE HER!"-alam ko na naman kung sino ang tinutukoy niya eh! Kilalang-
kilala ko ang kalaw ng bituka nitong kaharap ko!
"She is still not yours Marcus, so don't claim her as if you already OWN HER!"-ang
sabi nito bago nawala nalang siya sa harapan ko.
JUST F*CK!
===========
<hr>
CATALINA'S POV
Kasalukuyan kong hinihintay ngayon si Prinsipe Marcus. Tatanong ko kasi kung

seryoso na siya dun sa dito na ako mananatili. Kahit sinasabi nang isang bahagi
nang utak na pumayag hindi ko pa din kasi maiwasan na kabahan at matakot sa
posibleng mangyari.
Konting dikit lang kasi namin para nilulunod na kami nang hindi man lang namin
nalalaman. At baka kung saan pa kami mapunta nun. Kaya nga, kakausapin ko talaga si
Prinsipe Marcus pagdating na pagdating niya dito.
Naghintay pa ako nang ilang minuto bago pumasok ang isang nakakatakot na si
Prinsipe Marcus. Pulang-pula ang mga mata nito at nakalabas din ang mga pangil
nito. Napalunok ako, bakit ba imbes na matakot ako eh parang nagwa-gwapuhan pa ako
at mas lalo pa siyang nagmukhang hot sa itsura niya ngayon.
"Catalina."-ang tawag niya sa pangalan ko. Ang sarap lang pala pakinggan kapag
sinasambit yung pangalan mo nang taong mahal mo noh?
"Come here."-ang mahina nitong utos sa akin. Pero kahit na ganun, hindi ko maiwasan
na hindi na naman pamulahan habang nakatingin sa kanya. Bakit ba kasi ang kisig
niya tapos nakadagdag pa yung aura niya ngayon sa kakisigan niya.
Agad niya akong hinila papayakap sa kanya nung medyo nakalapit na ako. Tapos
naramdaman ko nalang na inaamoy-amoy niya yung leeg ko. Aah! Siguro nauuhaw siya.
"Master Marcus, inom lang po kayo."-ang sabi ko sa kanya habang i-be-ne-bend yung
ulo sa left side para hindi siya mahirapan sa pag-inom sa akin. Pero nagulat lang
ako nung inihilig niya lang yung ulo ko sa dibdib niya.
0_0
At rinig na rinig ko yung malakas at mabibilis na pagtibok ng puso nito. Ganun din
ba epekto niya? Eh! Imposibling mangyari yun. Galit siya kaya ganyan yung tibok ng
puso niya. Huwag kang assuming!
"What are you doing to me Catalina?"-ang sabi nito sa nahihirapan na boses.

"You're driving me crazy. In a moment, I'm happy, then I'm furious and now you can
calm me just by having you in my arms. Why is that?"-ang sabi nito sa mahinang
boses na parang pinapatulog niya lang ako.
"You're a mystery you know that."-ang sabi na naman nito. Hindi nalang ako
nagsalita. Wala naman kasi akong masabi eh, kasi yung tibok ng puso ko nagiging
abnormal na naman at kapag ganun, hindi na ako makapag-isip ng maayos.
Pati utak ko kasi nahahawa na sa baliw kung puso. Pero bago ko pala makalimutan
yung sasabihin ko kay Master Marcus ay sinabi ko na.
"Ahh, ano Master Marcus, yung sinabi niyo po kasi kanina na dito na ako
mananatili.."-he cut me.
"And it will start now."-ang sabi nito habang unti-unting kumakalas sa pagkakayakap
sa akin at iginiya ako papunta sa kama niya. No! Mas lalong naghumintaryo ang puso
ko!
"Pero..kasi Master Mar."-again he cuts me.
"No buts Catalina. I'll get you something to eat."-ang sabi nito bago bigla nalang
nawala sa paningin ni Catalina. Isang malakas na ihip lang ng hangin ang naramdaman
nito.
"Hay."-wala na nga akong kawala nito. Inilibot ko ang paningin sa loob ng kwarto ni
Prinsipe Marcus. Kahit na maraming beses na akong nakapunta dito, hindi ko pa din
maiwasan na kabahan ng sobra. Saan ako matutulog nito?
At bago pa ako makatayo sa pagkakaupo ko ay nakabalik na si Prinsipe Marcus dala

ang isang tray na punong-puno nang pagkain. Inilapag niya ito sa may mesa doon at
inayos. At sa nakikita ko parang siya yung utusan ko at ako yung amo niya?
Nabaliktad ata?
"Come and eat this."-ang utos nito sa akin habang nakalahad sa akin ang isa niyang
kamay. Tinanggap ko naman agad. At ayun na naman yung parang kurenteng dumadaloy sa
katawan ko. Alam kung naramdaman din yun ni Prinsipe Marcus kasi nakita ko siyang
napangiti nang bahagya pero agad niya din pinigilan.
"I already told Trina to transfer all your clothes here."-ang sabi nito maatapos
akong alalayan sa pag-upo pero agad akong nataranta matapos maintindihan ang sinabi
lang nito.
Alam kung alam na ni Lady Trina na hindi na ako natutulog doon sa Slave's Quarter
at doon na mismo sa kwartong ibinigay ni Haring Anad at Reyna Estella. Pano nalang
kapag nakita ni Prinsipe Marcus ang lahat ng mga damit na nasa loob ng cabinet na
iyon.
"Relax."-naramdaman ba nito yung pagkabalisa ko?
"I know already."-ang simpleng pahayag nito. Know already? As in lahat? Lahat-
lahat?
"Po?"-ang di maiwasan kung tanong sa kanya sa nanginginig na boses.

"Silly. It's me who knew the prophecy first. And I am smart enough to connect the
links."-ang sabi lang nito na ngayon ay naka-smirk na sa akin. Ano ba?
"The slave part was just my parents' strategy to make you enter into my life."-ang
sabi na nito.
"And you know what Catalina, you succeed."-ang pahina nang pahina nitong sambit.
Nakatitig lang ako ngayon kay Prinsipe Marcus. Hindi alam kung ano yung sasabihin.
"And you my slave make it! You make it break the barrier I'm putting on."-ang sabi
nito na siyang naging dahilan para mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Tapos
unti-unti itong lumapit sa akin at ginawaran ako nang isang matamis na halik. Ibang
halik na ibinigay nito sa akin dati.
Halik na may damdamin. Hindi ko lang mawari kung ano.

==========
GUYS!
I NEED YOUR HELP..
CAN YOU SUPPORT MY ENTRY IN MISS puRpleNayi One Shot Writing Contest?
PLEASE..PLEASE..PLEASE..hahaha:)))
And plese do LEAVE A COMMENT PO:)))
By the way po, mag-u-update pa po ako nang isa kapag naka-vote na po kayo dun..
AND THE NEXT CHAPPY WILL BE A GREAT REVELATION:)))

<hr>
CATALINA'S POV
Nagising ako dahil sa nakakakiliting mga halik na ginagawad ni Prinsipe Marcus sa
leeg ko. Tapos, singhot pa siya nang singhot kaya mas lalo lang yung nakadagdag. At
ang lapit-lapit pa niya sa akin ngayon, kung makakapit siya para lang siyang
tarsier na takot mahulog.
"I'm thirsty."-ang bulong nito sa tenga nung maramdaman niya siguro na gising na
ako. Ah! Oo nga pala. Matagal-tagal na din siyang hindi nakainom sa akin. I offered
myself last night pero humindi naman siya.
Hindi na ako sumagot at ibinaling ko nalang yung ulo sa kabilang direksyon para mas
lalo siyang mabigyan ng space. Ang nakaka-frustrate pa kasi hindi pa siya agad
uminom. Nilaro-laro niya pa yung pangil niya sa balat ng leeg ko.
And I find a bit too much to take. Parang gusto ko nang ibaon niya agad yung pangil
niya. Parang pinanabikan ko pa yung gagawing pag-inom ni Prinsipe Marcus sa akin.
What is happening to me?
"Parang-awa niyo na po."-ang sabi ko.
0_0
I was shock with the words that came from my mouth. Ako ba talaga yun? Ako yung
naki-usap na kagatin na niya ako? This must be a dream right?
"The bond is working."-ang narinig ko lang na bulong ni Prinsipe Marcus bago niya
marahan na ibinaon ang mga pangil sa leeg ko. But I didn't feel anything. Walang
sakit. At kalaunan unti-unti na naman akong nakakaramdam ng init. Palagi nalang.
Ano ba talaga tong nangyayari? Tapos hindi pa ako makapag-isip ng maayos dahil sa
mga sensasyon na dinudulot sa pag-inom ni Prinsipe Marcus.
Maya-maya lang tumigil na ito at tiningnan ako nang sobrang seryoso. I look at him
questioningly. I know hindi sapat yung nainom niya. Kasi, tumigil na agad siya,
kadalasan kasi mararamdaman ko talaga na nanghihina ako.
"I don't need that much."-ang sabi nito sa akin, habang unti-unti nang tumatayo at
pumasok sa banyo.
Now, I don't know what to do anymore. Gulong-gulo na ako. Yung "bond" na sinabi ni
Prinsipe Marcus tapos itong mga kinikilos ko, as if wala na akong control sa sarili
ko. And lastly, bakit ako tiningnan ni Prinsipe Marcus kanina tapos unti-unti iyong
naging guilty. Pero agad din niyang naitago. May ginawa ba itong hindi ko alam?
Huwag mong sabihin na nagkikita ulit sila ni Ivory?
O baka naman, worse, nagkabalikan na sila tapos hindi niya lang masabi sa akin.
Pero Catalina sino ka naman para sabihan ni Prinsipe Marcus sa mga nangyayari sa
buhay niya. And there I go, I felt a pang in my heart.
MARCUS' POV
Mas nauna akong nagising kanina kay Catalina. And I really plan that. Last night
when I kissed her, I realized something. And that's why I was able to answer all of
my questions.
When I was able to pass the test that my parents gave me to have a slave. They told
me to wait, hindi ko alam kung bakit. Pero hindi ko nalang iyon inisip dahil wala
pa naman akong pakialam noon. Hanggang sa sinabi nila sa akin na they are just
waiting and finding for the right slave. Doon na ako simula nag-imbestiga.
I know I'm a Prince, pero grabi na naman ata yung tagal ng paghihintay ko di ba?
And with that, I accidentally read the prophecy in the library, yung librong yun,
sobrang luma na, and nakalagay iyon sa pinakatagong parte nang library. No one
would even give it a second glance kapag nakita nila ito. But with me, I got
curious kaya doon ko nalaman ang prophecy na sinasabi nila.
First, I take it for granted, kasi naman I didn't know na ako lang pala ang purong
maharlikang Bampira ngayon, sa panahon na ito. Nalaman ko nalang iyon nung marinig
ko ang parents ko na pinag-uusapan ang bagay na iyon. And there!
But I really didn't give a damn on that prophecy.
Hanggang yung araw na ibinigay na nila yung slave na sinasabi nila sa akin. When
the first time I looked at her I was suddenly hooked by her face. Then electricity
are flowing on my veins. Weird but again I dismiss it. Hanggang sa mismong si Ina
na yung umamin sa akin na siya pala yung "mate" ko.
I admit when I know it, I was disappointed. My mate is a mortal. Who would want a
mate as a mortal where in fact I am the Prince of the Vampires? No one, right? Kaya
hindi ko tinanggap ang idea na iyon at pinagpilitan ang nararamdaman ko kay Ivory
kahit na alam kung something is wrong with our relationship.
But my mom was right. I can't resist the bond and so is Catalina. Napatunayan ko
yun kanina. When she beg. I know it's the bond.
Habang patuloy akong umiinom sa dugo niya, patuloy lang na nagiging matibay ang
"bond" namin. Ang kulang nalang ay ang dugo ko na inumin niya para she would be
mine completely. That's the thing I'm telling her that I would claim her.
Pero I can feel her hesitations and I can't do anything about it. I remember
clearly when she shouted that she doesn't want to be a vampire, the beat of my
heart stop that time, and for the first time I felt pain in my heart.
But I won't give up especially Sebastian is here! I will do anything to make

Catalina MINE. Mine and mine alone.
Cause no one can take the future Queen of Vampires in my arms.
The future Queen of Vampires that is a mortal.
And that mortal is the one that I truly, deeply and passionately love.
<hr>
CATALINA'S POV
"CATALINA!"
Paglingon ko, nakita ko si Sebastian na nakangiti at nasa likuran ko. Kakalabas ko

lang kasi sa kwarto ni Prinsipe Marcus. Gusto ko kasi sanang kausapin ang Hari at
Reyna pero ito nga at tinawag ako ni Sebastian.
Unti-unti itong naglakad papalapit sa akin. At ang ngiti niya talagang hindi na
nawala sa labi niya. Tong isang to, kung makangiti naman akala mo kung sino ang
kaharap niya.
"I've been waiting for you."-ang sabi nito nung makalapit sa akin. Akma nga niya
akong yayakapin sana pero bigla akong napaatras. Yung feeling na ayaw mong may
humawak sayong ibang lalaki dahil parang hindi tama.
Kailangan ko na talagang makausap ang Hari at Reyna. Ang gulo-gulo na nitong mga
nangyayari sa akin. Tapos ang weird pa kasi hindi ko magawang umalis kanina sa
kwarto ni Prinsipe Marcus. Parang kapag inihakbang ko yung mga paa ko palayo sa
kanya, para may kulang akong nararamdaman.
Tumakas lang naman kasi ako. Naliligo kasi ito ngayon at talagang kailangan ko nang
makita ang Hari at Reyna ngayon bago pa kami maabutan ni Prinsipe Marcus dito na
kasama si Sebastian.
"Ahh, ano Sebastian, may pupuntahan pa kasi ako. Pasensya na talaga."-ang sabi ko
sa kanya at hindi na hinintay ang magiging sagot nito dahil dali-dali na akong
tumalikod at nagsimulang maglakad.
Pero nakalimutan ko pala, Bampira tong si Sebastian kaya nakahabol kaagad sa akin.
Sinasabayan na niya ako ngayon sa paglalakad. Ano ba naman tong isang to? Sunod ng
sunod?
"Saan ang punta mo?"-narinig kung tanong nito sa akin. Hindi ko na siya tiningnan
matapos marinig ang sinabi niya at patuloy lang ako sa paglalakad.
"Ano, kakausapin ko lang yung Hari at Reyna."-ang sabi ko. Wala naman sigurong
rason di ba kung bakit kailangan kong itago kung saan ako pupunta kasi mukhang wala
namang balak tong kasama ko na lubayan ako.
"Close kayo?"-ang tanong niya na nagpatigil sa paglalakad ko. SHOOT! Ang tanga mo!
Bobo! Di ba ang alam niya utusan ka lang dito sa palasyo. Kaya magtataka talaga
siya kung bakit mo kakausapin ang Hari at Reyna. Pano na'to ngayon. Kailangan kung
lumusot.
"Ahh. Ano. kasi.."-ang mautal-utal kung sabi. Walang pumapasok sa utak ko na

pwedeng irason sa kanya.
"Ha?"-ang nakakunot nitong tanong sa akin. Ano ba naman tong si Sebastian ang
kulit! At bakit ba ako nag-e-explain sa kanya. urgh!
"May pinapasabi lang kasi si Prinsipe Marcus."-yun! Sana lumusot na ako. At mukha
nang nakalusot ako kasi nakita ko itong tumatango-tango.
"So, una na ako ah."-ang paalam ko na lang sa kanya bago pa may itanong na naman sa
akin. At nakuha naman niya ang sinabi ko kasi hindi ko na naramdaman na sumusunod
siya sa akin.
-----
"Hindi ko lang po kasi maintindihan kung bakit ganito po yung nararamdaman ko."-ang
sumbong ko sa Hari at Reyna na nakaupo ngayon sa trono nila.
"Una, may nararamdaman po akong kurenteng dumadaloy sa katawan ko kapag

nagkakalapit kami ni Prinsipe Marcus. Pangalawa, palagi ko po siyang iniisip kapag
hindi kami magkasama. Pangatlo, at peace po ako kapag andyan siya sa tabi ko. Pang-
apat, kapag umiinom po siya nang dugo sa akin, nagugustuhan ko po. Panglima, kapag
napapalapit ako sa ibang lalaki naaasiwa po ako na parang mali po yung ginagawa ko.
Pang-anim..."-ang litanya ko na sobra-sobrang nababahala.
"Catalina, lahat ng nangyayari sa iyo ngayon ay dahil unti-unti na kayong

napapalapit sa isa't-isa. At nasisimulan na din yung "bonding process" niyo. Di ba
umiinom na si Marcus sa dugo mo? Ibig sabihin.."
"MOM!"-ang sigaw ni Prinsipe Marcus na siyang naging dahilan para mapatingin kaming
lahat sa kanya.
"I NEED TO TALK TO YOU."-ang sigaw nito sa mga magulang niya na parang natatakot.
Bakit may nangyari ba?
"Pero, as you can see, meron pa kaming pinag-uusapan ni Catalina."-si Reyna
Estella.
"This can't wait!"-ang sabi nito.
"Ahh. Okay lang po, sa susunod nalang."-ang sabi ko nalang kay Reyna Estella.
Mukhang importante nga kasi nagmamadali talaga si Prinsipe Marcus.
"Are you sure?"-ang tanong ulit ni Reyna Estella sa akin.
"Opo. Sige po, mauna na po ako. Sa susunod nalang po ulit."-ang sabi ko bago
yumukod at dahan-dahan ng tumalikod sa kanila.
"Go straight to my room Catalina."-ang madiin na utos sa akin ni Prinsipe Marcus na

siyang ikinabaling ulit ng atensyon ko sa kanila.
"And when I say straight to my room, don't to talk to someone that you might pass
by with."-ang seryoso pang sabi nito sa akin. Agad naman akong napatingin sa Hari't
Reyna at nakita ko na ngumiti lang si Reyna Estella at isang tango lang ang
ibinigay sa akin ni Haring Anad.
"Opo."-ang tanging isinagot ko nalang para makaalis na din doon.

"AND DON'T TALK TO SEBASTIAN AGAIN."-ang pahabol pa nitong sigaw bago ko tuluyang
nasarado ang pintuan sa kwartong iyon.
</////>
Kailangan niya pa ba talagang sabihin yun? Andun ang Hari't Reyna. Ano na lang ang
masasabi nito.
Pero teka lang, ibig sabihin ba nun alam niya na nagkausap kami kanina ni
Sebastian? Pero wala naman siyang sinasabing bawal ko siyang kausapin di ba? Ngayon
lang.
===========
<hr>
MARCUS' POV
"Son, kalma, parang susugod ka sa gyera ah!."-ang pang-iinis sa akin ni Ama.

Tiningnan ko siya nang masama para malaman niya na naiinis ako ngayon at wala akong
panahon sa mga pang-aalaska niya. Nayayamot ako ngayon. Kahit kailan talaga, hindi
marunong lumugar sa tamang paglagyan niyang si Sebastian na yan! Kasura lang!
"Anad, kausapin mo nga si Catalina, sabihin mo na bumalik dito.HAHAHAHA."-ang

dagdag pang-panggagatong ni Ina kay Ama. Pero teka, napakunot ang noo ko naman doon
sa sinabi niya at agad nila itong napansin.
"Tong Ina mo talaga Marcus, Estella papaano ko naman kakausapin si Catalina eh,
hindi naman siya Bampira."-ang sabi ni Ama sa kinakabahan na boses. Hindi talaga
sila marunong magtago. Buking na nga! Mas nabubuking pa. Oh well, ang akala kasi
nila, maliit lang ang alam ko sa propesiya pero jan sila nagkakamali.
"Whatever."-ang sabi ko sa bored na boses. Kahit naman kasi itago pa nila, alam ko
din naman at unti-unti ko nang ginagawa ang plano ko. Kaya nga napasugod agad ako
dito dahil kapag natuloy ni Ina kanina yung sasabihin niya tiyak na masisira lahat
ng pinaplano ko.
"So, ano na yung gusto mong sabihin sa amin?"-ang sabi nito sa kaswal na boses na
ngayon. Galing talaga umarte nitong Ina ko, pero dahil matagal ko na siyang kilala
alam kung pinipilit niya lang maging mahinahon pero alam kung kinakabahan na siya.
"Don't mention anything to Catalina."-ang seryoso kung sabi sa kanya at tiningnan
ito direkta sa mata. Para malaman niya na hindi ako nagbibiro.
"At bakit?"-ang pagsabat ni Ama sa pag-uusap namin. Nakakunot pa ang noo nito na
waring hindi maintindihan ang sinabi ko lang kani-kanina.
"You'll ruin everything."-ang tipid kong sagot pero andun na lahat yun.
"I'm serious. Don't tell her everything."-ang sabi ko na may halong pagbabanta sa
boses. Kahit na sila ang Hari at Reyna hindi ako natatakot sa kanila. Siguro dahil
isa din akong purong maharlikang Bampira. At ang susunod na magiging Hari nang mga
Bampira.
"I'll go now."-ang sabi ko nalang para wala na ulit silang maitanong sa akin. Wala
din naman akong planong sabihin sa kanila kung ano yung ginagawa ko na.
"Son, just a question."-ang sabi ni Ama na nag-echo pa ang sinabi niya sa loob ng
kwartong iyon. Agad naman akong tumigil sa paglalakad papalabas at hinintay kung
ano ang itatanong nito. Hindi na ako humarap sa kanila. Kakapagod lang kasi.
"Do you already love her? Catalina?"-pero si Ina ang narinig kong nagtanong sa
akin.
"It's you Mom who most likely know the answer to that question."-ang sabi ko at
itinuloy na ang paglalakad. Pero hindi pa din pala ako tinantanan ni Ina.
"I just want it to hear straight from you."-ang sabi na nito sa hopeful na boses.
"Love is an understatement Mom."-ang sabi ko nalang at tuluyan na talagang lumabas

pa sa kwartong iyon.
Totoo naman eh. With the feelings I'm feeling right now for Catalina, the word
"love" is not enough to describe what I'm feeling for her. And if anyone tries to
take her away from me I will definitely kill that bastard with my bare hands.
-----
UNKNOWN POV
Nagtipon-tipon kami ngayon dito sa pribadong kwartong ito at siniguradong kami lang
ang andito. At kapag sinabi kung kami lang, ibig sabihin, ang mga kasali lang sa
planong ito. Kung ano man ang binabalak namin, sa takdang panahon niyo na
malalaman.
Pero sa ngayon kailangan na muna namin talagang mag-usap. Hindi basta-basta ang
gagawin namin. Kailangan ito nang matinding plano para maging matagumpay kami sa
pinaplano namin.
"Kailangan na nating kumilos. Malapit na yung oras. Kung hindi pa ngayon, kailan
pa? Kapag wala na tayong sapat na panahon?"-unknown 1
"Kumalma ka lang. Dapat natin tong i-plano nang maayos. Hindi basta-basta ang
kalaban natin."-unknown 2
"Mauubusan tayo nang oras niyan!"-unknown 1
"Hindi tayo pwedeng magmadali. Maraming buhay ang madadamay kapag nagpabaya tayo."-
unknown 2
"At ano tutunganga nalang muna tayo?!"-unknown 1
"Pero dapat po nating pag-isipan to nang mabuti. Kasi buhay po ang nakasalalay
dito."-unknown 3
"Kaya ikaw, gawin mo na ang dapat mong gawin. Huwag ka nang magpaligoy-ligoy pa.
Wala na tayong oras."-unknown 1
"Paano po kung hindi umayon sa atin ang mangyayari?"-unknown 3
"WALANG PAPAANO DAHIL AAYUN SA ATIN ANG LAHAT!"-unknown 1
"ANG TAGAL NATIN TONG HININTAY, NGAYON PA BA TAYO PANGHIHINAAN NG LOOB?"-unknown 1
"Aayun sa atin ang lahat, dahil panahon na para baguhin ang bulok na sistemang
ito!"-unknown 2
===========
<hr>
CATALINA'S POV
Matapos kung makipag-usap sa Hari at Reyna ay hindi pa din ako naliwanagan.
Sumulpot naman kasi bigla si Prinsipe Marcus. Alam ko, kung narinig ko lang yung
dapat sana sasabihin ni Reyna Estella baka hindi na ako naguguluhan ngayon.
Ewan ko ba! Hindi naman ganito kagulo ang buhay ko dati. Simple lang naman kasi ang
pamumuhay noon. Pero ano kaya ang buhay ko no kung hindi namatay yung tunay kung
ina at kasama ko pa yung tunay kung ama ngayon?
Siguro masaya kami, pero siguro hindi rin, kasi maraming tutol sa pagmamahalan
nila. Pero hindi ko pa din maiwasan na asamin kung ano yung feeling na lumaki sa
tunay na magulang mo. Inihilig ko nalang yung ulo ko para mawala yung lungkot ko.
Naging masaya din naman ako sa mga magulang na kumumkop sa akin. Sobra-sobra yung
pag-aalagang ibinigay nila sa akin at kung tutuusin nga hindi naman nila ako kadugo
pero naramdaman ko sa kanila yung pagmamahal ng isang magulang.
"A penny for your thoughts?"-ang boses na naging sanhi para mapatingin ako sa gilid
ko. At bigla na lang akong kinabahan nung nakita ko ang nakangiting si Sebastian.
Siya na naman. Napatingin agad ako sa likuran ko. Any minute from now, susunod sa
akin si Prinsipe Marcus.
Hindi niya kami pwedeng makita ni Sebastian.
"I can see you're nervous with something."-ang naging pahayag nito at biglang
sumeryoso ang tingin niya sa akin.
Ano naman yung sasabihin ko? Na pinagbawalan ako mismo ni Prinsipe Marcus na huwag
siyang kausapin? Ayoko naman na magmukhang masama si Prinsipe Marcus sa harapan ni
Sebastian. Hindi pa naman sila magkasundo.
"Ah..ano.. wala. Bothered lang siguro. Sige Sebastian ah, mauna na ako, baka kasi
hinahanap na ako ni Prinsipe Marcus."-ang mabilis kong sabi at agad na binilisan
ang paglalakad ko.
"I get it. Pinagbawalan ka siguro ni Marcus na makipag-usap sa akin no?"-ang tanong
nito na ngayon ay nakaagapay pa din sa akin.
"HINDI NO."-ang pagsigaw ko nang wala sa oras kaya mas nagmukhang defensive ako.
Gumuhit nalang ang pilit na ngiti nito sa labi niya nung marinig ang sagot ko. Agad
naman akong na-guilty. Bakit ko naman kasi ginaganito si Sebastian, wala naman
siyang ginawang masama.
Actually, siya pa nga yung isa sa mga Bampirang tumanggap sa akin.
"Ahh, Sebastian pasensya na talaga sa naging asal ko nitong mga nakaraang araw
ah."-ang sabi ko sa kanya na tumingin diretso sa mata niya. Para malaman niya na
sincere ako sa paghingin ng tawad ko.
"Wala ka namang ginawa sa akin ah?"-ang sabi nito na nakangiti na ulit. Ayan! Much
better. Hindi siya si Sebastian kapag hindi ngumingiti.
"Basta. Pasensya na talaga."-ang dagdag ko pang sabi.
"Well, naiintindihan naman kita. Knowing Marcus."-ang sabi nito na parang kilalang-
kilala na talaga niya ito.
"Ano ba yung relasyon yung dalawa?"-ang tanong ko.
0_0
Agad namang nanlaki ang mga mata nito. Bakit may nasabi ba akong mali?
"I'M NOT GAY!"-ang sigaw nito sa mukha ko tapos biglang pinamulahan ito nang mukha.
Ahw! Ang cute niya. Gusto ko tuloy kurutin ang pisngi nito.
"Aww.."-ang daing nito. Hala! Nakurot ko nga siya. Sobra siguro akong na-cutan sa
kanya kaya hindi ko na namalayan na yung iniisip ko ay nagawa ko na pala.
"Hala. Sorry. Sobra lang kasi akong na-cutan sa'yo!"-ang sabi ko na naging dahilan
para mas pamulahan pa siya.
"GWAPO ako hindi cute."-ang pagmamaktol na sabi nito. Hahahaha. Parang bata lang.
Nag-pout pa! Nanggigigil na naman ako. Pero pinigilan ko na yung sarili ko.
"Okay sabi mo eh."-hindi na ako komontra. Totoo naman eh. Sa mukha ba namang iyan,
sasabihin mo lang ng cute, ewan ko nalang kung ano pa yung gwapo sa dictionary ko.
Ngumiti nalang ako sa kanya. At ngumiti naman ito habang nagkakamot sa batok niya.
Ay sus! Nahiya pa. HAHAHAHA.
"Sweet. Why don't you kiss each other to make the scene much sweeter?"-ang narinig
naming boses sa likuran namin. Agad bumilis ang tibok ng puso ko. Si Prinsipe
Marcus!
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya pero seryoso lang itong nakatingin sa akin.
Hindi ko mabasa kung ano ang nasa isip niya kasi walang emosyon ang mukha nito.
"Really? I would like to, if Catalina would let me."-ang gatong ni Sebastian na
naging dahilan para masuntok siya bigla sa mukha ni Prinsipe Marcus. Habang ako
naman ay nanatiling nakatingin lang sa kanila dahil sa gulat.
"ASSH*LE!"-ang sigaw ni Prinsipe Marcus at aambahan na naman sana nang suntok si

Sebastian kaya agad na akong kumilos at humarang sa harapan ni Sebastian. Agad
namang napahinto sa ere ang kamao nito.
"GREAT! JUST GREAT!"-ang sigaw nito. Bakas na mukha ang sobrang galit. Namumula na
din yung mga mata niya. At yung paghinga niya sobrang bilis na.
"Okay ka lang ba Sebastian?"-nakita ko kasing may mga dugo na lumabas galing sa

bibig nito.
"PSHH."-ang huli kong narinig kay Prinsipe Marcus bago ito tuluyang umalis.
===========
<hr>
PARENTAL GUIDANCE IS RECOMMENDED
CATALINA'S POV
Matapos kung marinig ang huling reaksyon ni Prinsipe Marcus ay agad ko na siyang
sinundan. Wala na akong pakialam kay Sebastian. Hindi ko na nga binigyan ng pansin
at hinabol na agad si Prinsipe Marcus. Kahit na hindi ko alam kung ano ba talaga
ang meron sa kanilang dalawa at sobrang mainit ang dugo nila sa isa't-isa, hindi pa
din tama na nilabag ko ang utos ni Prinsipe Marcus.
Siguro kakausapin ko nalang si Sebastian mamaya o di kaya hahanap nalang ako nang
tyempo para sabihan siya na iiwas na muna ako. Maiintindihan niya naman siguro ako
di ba? At saka, mabait naman siya eh.
Pagbukas na pagbukas ko sa pinto ay agad akong binuhat ni Prinsipe Marcus at
ibinagsak sa kama. Nagulat ako sa ginawa niya. At masakit din ang leeg ko dahil sa
ginawa niya. Pero ang mas ikinababahala ko ay ang walang emosyong mukha na nakikita
ko.
"Kiss me NOW."-ang utos niya sa akin na siyang naging dahilan para mas magulat ako
lalo. Yung mga mata ko din ay nanlaki sa narinig ko. Pero bakit kailangan niya pa
akong utusan. Kung sana hinalikan niya nalang ako, gaganti naman ako eh.
Parang ipinaparamdam lang kasi nito sa akin kung ano lang ang tingin niya sa akin.
At iyon ay bilang isang utusan lamang.
"Catalina, I told you to kiss me."-ang pag-ulit niya.
"Ayoko po."-ang mahina kong tangi na seryosong nakatingin na sa mga mapupula niyang
mga mata.
Matapos kung tumanggi ay wala akong narinig na naging pahayag nito. Seryoso lang
din itong nakatingin sa akin. Pero yung mga kilay niya ay malapit ng magtagpo at
alam kung indikasyon yun na galit siya.
Galit ba siya dahil pangalawang beses ko na siyang hindi nasunod? Yung una naman
niyang utos, hihingi na ako nang patawad kaya lang hindi ko na nagawa dahil sa
ginawa nito. Kung paparusahan man nga ako ni Prinsipe Marcus, tatanggapin ko
nalang.
Kahit naman kasi medyo okay na kami, utusan niya pa din ako. Kung ano man ang rason
niya kung bakit niya nasabi noon na gusto niya na akong e-claim ay hindi ko alam at
hindi pa din ako papayag hanggat hindi niya ako natutunan na mahalin.
Pero nahinto nalang ang pag-iisip ko nung marahas akong hinalikan ni Prinsipe
Marcus. Tapos, mabilis nitong napunit ang damit na suot-suot ko. Pati na din yung
bra na suot-suot ko ay hindi niya pinalampas na sirain.
Sinubukan kung kumawala at sumigaw pero wala din. Dahil napipigilan lang nung mga
labi ni Prinsipe Marcus na patuloy pa din na humahalik sa akin.Mapupusok at mapang-
parusa ang mga halik niya.
"Know your place Catalina. Even if you are my "mate", you are still my slave."-ang
sabi niya sa seryosong boses at tiningnan ang dibdib kung nalantad na dahil sa
kakagawan niya.
I felt so exposed kaya agad kung tinakpan ang sarili ko gamit ang dalawa kung kamay
pero no use, dahil hinablot lang ulit ni Prinsipe Marcus ito. And he pinned it in
the top of my head.
"Do I have to hurt you, to make you understand that you are MINE?"-ang sabi nito.
Mabilis akong lumingo dahil sa maaaring gawin na naman nito kung hindi ako susunod
sa kanya.
Dahan-dahan niyang ipinadaan ang index finger niya sa pagitan ng dibdib

ko.Masyadong mabagal ang ginawa niya. Parang me-ne-morize ang lahat ng detalye na
nakikita niya. Sobrang hiya na talaga ang nararamdaman ko ngayon.
Tapos hindi pa matapos-tapos tong mga tanong sa isipan ko. Kung bakit niya to
ginagawa? Kung nagugustuhan niya ba ang nakikita niya? O may panama ba ako sa
katawan ni Ivory? Lahat yun, paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko.
Pero lahat ng iyon ay nawala nung nakita ko ang biglang paglungkot ng mukha nito.
Bakit?
Agad na naman niya akong siniil ng halik pero ngayon masyadong ng mabagal at ramdam
na ramdam mo yung pangangailangan niya na sagutin ang halik niya. And, namalayan ko
nalang ang sarili kong unti-unting tumutugon sa halik nito.
At dahil dun, unti-unti nang lumalalim ang paghahalikan namin. He ask for an
entrance and I gladly give it to him. Masyado ko na ngang mahal si Prinsipe Marcus
na kahit sinaktan niya ako kanina ay nagagawa kung makalimutan dahil sa isang halik
lang.
"Ah..Prinsipe Marcus.."-ang daing ko nung bigla-bigla na lang niyang pinisil ang

dalawa kung dibdib. Tapos yung mga labi niya ngayon ay naglalakbay na pababa sa
leeg ko hanggang sa marating nito ang pakay na destinasyon.
He sucked one of my nipples. And the ecstasy that I'm feeling right now is beyond
the limit. He was so good. He knows which part to make you screamed with pleasure.
"God, I want you so bad."-ang daing nito at seryosong tumingin sa akin. Tapos
inangkin na naman niya ulit ang mga labi ko. Pero kaya ko ba? Kaya ko na bang
ibigay ang sarili ko?
When he looked at me again I saw he clenched his jaws. And then he just buried his
face at the side of my neck inhaling my scent.
"Sorry. I got carried away."-ang mahinang sambit nito. Bakas na bakas sa boses nito
na talagang humihingi siya nang paumanhin.
"But remember Catalina, one day.. I will claim you."-ang sabi pa nito malapit sa
tenga ko.
"And if you still provoke me, I swear you won't like the thing that I will do."-ang
babala nito na ngayon ay direstong nakatingin sa mga mata ko.
"STAY AWAY FROM SEBASTIAN. That's an order coming from you're mate."-Prinsipe
Marcus
===========
<hr>
MARCUS' POV
"LEAVE HER ALONE!"-ang sigaw ko kay Sebastian nung nakita ko siyang nakatingin na
naman kay Catalina na ngayon ay masayang nakikipag-kwentuhan sa ibang mga utusan na
andito sa palasyo. Ang walang hiya! Pinagmamasdan pala si Catalina sa malayo.
Kung hindi ko pa hinanap si Catalina, hindi ko pa siya mabibisto sa ginagawa niya.

Kaya pala, mawala lang saglit sa paningin ko si Catalina, agad-agad na siyang
umaariba. GAG*!
"You don't own her."-ang ganting sabi nito sa akin na hindi man lang humarap sa
akin. Patuloy lang siyang nakatingin kay Catalina. Eh bastos pala tong isang to eh!
Marahas ang ginawa kung paghawak sa balikat niya at iniharap siya sa akin.
Agad naman niyang inalis ang kamay niya at masamang tumingin sa akin. Ako pa talaga
ang tatakutin niya? PATAWA! I smirked at him!
"In fact, I do! So BACK-OFF!"-babala ko sa kanya. Pero nag-init ang ulo ko nung
nakita kong ngumisi din ito. At parang iniinis pa ako.
"Why? Did you claim her already to say that you OWN her?"-ang nanunuyang sabi nito
sa akin. Suntukin ko ulit tong isang to nang makita niya kung sino ang kinakalaban
niya eh.
"I WILL."-tipid kong sagot sa kanya. Sino naman siya para pagsabihan ako sa mga
pinaplano ko. Matagal ko nang kinalimutan kong ano man meron kami noon.
"She is not Iike M.."-ako
"STOP! DON'T YOU DARE INVOLVE HER WITH THIS."-Apektado pa din pala ang mukong
na'to. Sino naman ang mag-aakala na hindi pa pala niya nakakalimutan ang babaeng
naging sanhi nang pagwasak ng pagkakaibigan namin.
"WHY? It doesn't mean that Catalina is giving you a nice treatment you can replaced
Mar with her."-ang seryoso kong sabi sa kanya. Nakita ko naman agad ang galit sa
mukha nito at ang pagpipigil na suntukin ako sa mukha.
"DAMN YOU MARCUS!"-siya na ngayon ay ng gagalaiti na talaga sa galit.
"Did I hit a nerve, Sebastian?"-ang nanunuya kong tanong sa kanya.
"SH*T MARCUS! IT WAS ALL YOU'RE FAULT IN THE FIRST PLACE!"-ngayon ay hindi na
talaga ito nagpigil at sumigaw na sa harapan ko. Hinawakan na din nito ang suot ko
at akmang susuntukin na ako sa mukha.
"My fault? I just did you a very huge favor."-totoo naman eh.
"HA! AT SINONG LELONG ANG NILOKO MO! SINABI MO KAY MAR NA BAMPIRA AKO PARA LAYUAN
NIYA AKO. PARA IWANAN NIYA AKO. DAHIL AYAW MONG MAGING MASAYA AKO. DAHIL NAIINGIT
KA, DAHIL MINAHAL AKO NANG ISANG MORTAL NA KAGAYA NI MAR. AT SA'YO HINDI KA MAN
LANG MAPANSIN-PANSIN NOON NI IVORY!"-ang mahaba niyang sabi.
Agad kong tinangggal ang pagkakahawak niya sa kwelyo ko at itinulak siya papalayo
sa akin.
"Yes she loves you. But, she left you after I told her that you are a vampire. Now,
tell me Sebastian, did Mar really love you. Cause if she do, she will accept you
for who you are."-oo. Ako ang nagsabi noon kay Mar (ang babaeng minahal ni
Sebastian na mortal) na Bampira siya.
Kahit na nakiusap na siya sa akin na siya na ang magsasabi ay hindi ako nakinig.
Para saan pa, kung tanggap siya ni Mar, mamahalin pa din siya nito kahit na isa
siyang Bampira. Sinabi ko yun kay Mar dahil ayokong mahirapan pa lalo ang
bestfriend ko kapag tumagal pa ang relasyon nila at hindi siya tanggapin nito.
I was concerned with him. Dahil, nahuhulog na siya sa mortal na iyon ng sobrang
lalim at wala iyong kasiguraduhan kung sa huli ay sila pa din. I just did that for
him.
"KUNG HINDI KA NAKIALAM AT HINAYAAN NA LANG AKO SANA..SANA.. MAY POSIBILIDAD PA NA

TINANGGAP NIYA AKO."-bakit pa ang kitid ng utak nitong isang to. Hindi nga siya
tinanggap di ba?
"What? You're still dealing with that idea. Okay! If you say so, where is she right
now? Did she come back for you?"-ngayon nakita ko ang sakit sa mga mata niya.
Minahal naman niya kasi talaga ang babaeng yun. Kaya ngayon, hinahabol-habol niya
si Catalina, knowing na baka this time matanggap na siya nang isang mortal. But
sadly, I won't let him again this time.
Not because, the girl doesn't deserve him but because I already own that girl!
"Brace yourself Sebastian. Mar is not worth it!"-ang sabi ko nalang at nagsimula
nang maglakad papunta sa kinaruruonan ni Catalina.
"You're just lucky."-ang narinig kong mahinang sambit nito. Kung ano man ang ibig
niyang sabihin, ay wala na akong pakialam. Kung totoo man nga iyon, sana noon pa,
napapayag ko na si Catalina na e-claim ko siya. But I guess, magiging pareho lang
din ako kay Sebastian. I just hope Catalina is not like Mar.
"Marcus."-ang tawag sa akin ni Sebastian. Huminto lang ako sa paglalakad pero hindi
na ako tumalikod para tingnan lang siya.
"Watch you're back. I might do the same thing you did with me 5 years ago."-ang
sabi nito bago umalis.
Agad akong kinabahan. At napatingin sa babaeng nagiging mundo ko na. Hulog na hulog
na din ako. Will things happen the same 5 years ago? Pero this time it would be me
and Catalina?
===========
@mar_ramz -- i used for name..Sorry, I didn't ask for permission.. Bagay lang kasi
na e-name sa isang mortal..HAHAHAHA:))))
<hr>
CATALINA'S POV
Nagising ako na nag-iisa nalang sa kama. Simula nong inutusan ako ni Prinsipe
Marcus na dito na ako mamamalagi sa kwarto niya ay dito na din ako natutulog.
Actually, tabi nga kami eh. Pero ni minsan, hindi ko naramdaman ang mahiya o ang
maasiwa dahil simula nong nag-stay na ako dito, naramdaman ko yung respeto na
ibinibigay nito sa akin.
At tuwing magigising ako, yung mukha niya ang unang tumatambad sa mga mata ko.
Palaging ganun yung scenario namin pwera nalang ngayon na hindi ko siya makita sa
loob ng kwarto niya. Ngayon lang kasi ito nangyari. Kahit na nagtataka ay
ipinagsawalang-bahala ko nalang. Kasi naman, hindi naman lahat ng bagay kailangan
malaman ko at magsabi sa akin si Prinsipe Marcus.
Bumangon nalang ako at ginawa ang dapat kong gawin. Lumipas ang dalawang oras na
hindi pa din bumabalik si Prinsipe Marcus. Asan na kaya siya? Kahapon naman, okay
lang kami. Hindi ko tuloy maiwasan na mabahala kung may nagawa ba akong ikinagalit
niya. O baka naman, pinakikisamahan niya lang ako dahil kailangan pero sa totoo ay
galit siya sa akin.
Ewan ko ba. Baka nagiging paranoid lang siguro ako. At habang patuloy ako na
nagmamasasid sa labas mula dito sa malaking bintana sa loob ng kwarto ni Prinsipe
Marcus ay nakita ko ang pigura ni Sebastian na malungkot na nakatanaw sa malayo.
Nakuha naman nito ang pansin ko at nawala sa isipan ko ang mga tanong na
bumabagabag sa akin tungkol kay Prinsipe Marcus. Nakita ko pang may pinahiran siya
sa pisngi niya. Umiiyak siya? Pero bakit? Sa pagkakakilala ko sa kanya, isa siyang
masayahin na tao. Baka may problema siya.
At hindi ko namalayan na unti-unti na pala akong naglalakad papalabas sa palasyo.

Nasa harden kasi kanina si Sebastian nung pinagmamasdan ko siya mula sa kwarto ni
Prinsipe Marcus. Siguro ito na din yung pagkakataon na pwede kong kausapin si
Sebastian tungkol sa pag-iwas ko muna sa kanya. Kahit na mukhang wala ako sa tyempo
dahil malungkot siya, kailangan ko pa din itong gawin. Ngayon lang ang panahon ko
dahil wala si Prinsipe Marcus.
"Malungkot ka yata."-ang paunang salita ko kay Sebastian. Nakaupo ito sa isang

bench malapit sa malaking fountain na magarbong ipagsasayaw ang mga tubig. Doon
lang ito nakatitig at waring walang balak na tapunan ako nang tingin.
Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at umupo sa tabi nito. Tumingin nalang din sa
ako kung saan siya nakatingin ngayon.
"May maitutulong ba ako sa'yo?"-ang tanong ko ulit. Mukha kasing wala itong planong
kausapin ako.
"Catalina, may itatanong lang sana ako."-ang mahinang usal nito matapos ang isang
minutong katahimikan na namayani sa amin. Hindi din kasi nito pinansin ang huling
sinabi ko sa kanya kanina.
"Shoot! Ano ba yun?"-ang sabi ko na talagang sinadyang pasayahin yung atmosphere

namin. Nahahawa na din kasi ako sa kalungkutan niya.
"May minahal ka na ba?"-ang tanong nito sa akin.
0_0
Nagulat ako sa tanong niya. Tapos, this time bumaling na siya sa akin. Seryoso pa
siyang nakatingin sa akin ngayon. Ni hindi man lang kumurap.
"Ano ba naman yang mga tanong mo Sebastian."-ang sabi ko. Hindi ko kasi pwedeng
sabihin na oo, dahil tiyak na ang susunod na tanong nito ay SINO? at hindi ko
kayang sagutin yun. Dahil, kapag sinabi ko, malayang magagawa ni Prinsipe Marcus
ang matagal na niyang binabalak. Ang e-claim ako na hindi ko man lang nalalaman
kung mahal na ba talaga niya ako o hindi.
"Sagutin mo na lang. Promise hindi ko tatanungin kung sino."-nababasa ata ni

Sebastian tong utak ko eh. Akalain mo yun. Pero sa kanya na din mismo nanggaling di
ba? Hindi niya tatanungin kong sino.
"Oo. Bakit?"-pag-amin ko na. Bakit pa ako magpapaligoy-ligoy. Pero hindi ko din

maiwasan na magtanong kung bakit niya ba nasasabi ang mga iyan. Parang may
pinaghuhugutan lang kasi siya.
"Pano kapag, lumapit yung kaibigan nung minamahal mo at sabihing Bampira ang
minamahal mo, tatanggapin mo ba siya? Kaya mo pa rin bang mahalin yung minamahal mo
kahit na hindi pala siya yung inaakala mong magbibigay sa'iyo nang pinapangarap mo
na buhay?"-ang sunod-sunod na tanong nito. Hindi na din nito itinago ang sakit at
lungkot na nararamdaman niya ngayon. Kitang-kita ko kasi iyon sa mga mata niya.
Pero yung tanong niya. Pano nga ba?
"Ahh ano..oo?"-patanong na sagot ko. Kasi naman, sa simula palang alam kung isang
Bampira na yung minamahal ko. At oo tinanggap ko kung ano siya. Kahit na noon,
ayoko sa mga Bampira pero hindi ko napigilan ang sarili kung mahulog kay Prinsipe
Marcus. Siguro nga, kailangang mangyari ang dapat mangyari.
Tiningnan ako nang maguguluhan ni Sebastian.
"Ehem.."-tumikhim ako bago sineryoso ang mukha ko.
"Ano kasi Sebastian, kung magmamahal ka, hindi lang naman isang ugali o isang
bahagi nang pagkatao ang minahal mo, yung kabuuan niya mismo. Kaya kahit ano pa man
siya, matatanggap at matatanggap mo siya kahit na ano pa yung sabihin ng iba o
kung ano man yung nakaraan niya. Kasi kung hindi mo siya matatanggap, ibig sabihin
lang non na hindi mo talaga siya mahal kasi hindi mo siya kayang tanggapin ng
buong-buo."-ang seryoso kung sagot sa kanya.
"Ang swerte niya."-ang mahinang bulong nito habang nakayuko na ngayon. Akma ko
sanang inaangat ang mukha niya para makita ito nang pigilan niya ang kamay ko. Kaya
hindi nalang ako nagpilit.
"Sinong swerte?"-hindi ko maiwasang itanong.

"Yung gag*ng yun!"-may bahid ng inggit at sakit sa boses niya.
"Sana lang una kitang nakikilala kaysa sa kanya. At sana, una mo din akong nakilala
kaysa sa kanya."-ang mahinang sambit ulit nito bago bigla na lang naglaho sa harap
ko. Isang malakas na ihip lang ng hangin ang huli kong naramdaman.
Pero hindi ko pa din magawang umalis sa kinauupuan ko kasi hindi ko maintindihan

kung ano ang sinabi ni Sebastian. Parang riddle lang kasi.
==========
AN: "Sana lang una kitang nakikilala kaysa sa kanya (MAR). At sana, una mo din
akong nakilala kaysa sa kanya (PRINSIPE MARCUS)."
Kung sino ang mga naka-gets agad isang malakas na palakpak!
BRAVO!
<hr>
CATALINA'S POV
Kakapasok ko palang sa kwarto ni Prinsipe Marcus nung magulat ako sa boses na
narinig ko galing sa likuran ko at base na din sa pagkakarinig ko tiyak na galit na
galit siya ngayon. Nakita niya ba ako kanina? Damn it! Bakit ba kasi sa tuwing
maglalapit kami ni Sebastian eh palagi niyang nakikita o nalalaman? Pinapasundan
niya ba ako? O may kapangyarihan din ba siya kagaya ni Reyna Estella.
"So, you were with HIM again."-yan ang bungad niya sa akin, pagpasok na pagpasok ko
palang. Dahan-dahan akong humarap sa nagagalit na si Prinsipe Marcus. Kahit na
kinakabahan ako ay pinipilit ko pa ding tibayan ang loob ko.
"I was just away for a few hours, and you are already flirting with him huh?"-ang
nannuyang sabi nito. At dahil sa sinabi niya agad akong napatingin sa mukha niya.
Ako? Nakikipaglandian? Bakit? Ano ba ang nakita niya at nasabi niyang
nakikipaglandian ako kay Sebastian?
Minsan naiirita na talaga ako kay Prinsipe Marcus. Hindi ko kasi makuha ang idea
kung bakit ayaw na ayaw niya akong lumalapit kay Sebastian. Wala naman kaming
ginagawang masama. At hindi niya ba makita-kita na kaibigan ko si Sebastian.
Nakakainis lang kasi minsan.
"Bakit po ba gusto niyo ko siyang iwasan? Kung wala naman po kayo sa tabi ko, gusto
niyo palagi niyo akong binibilinan na huwag na huwag lumapit sa kanya?"-hindi ko na
talaga maiwasan na hindi itanong ang mga bagay na ito. Matagal ko na dapat tinanong
si Prinsipe Marcus nito eh.
"I don't need to answer anything from you."-ang malamig na sabi nito at akmang
aalis sa harapan ko pero pinigilan ko siya. Agad ko namang naramdaman ang mga
bulta-bultahe nang kuryente na dumaloy sa katawan ko. Pero hindi ko nalang pinansin
iyon at mas binigyang halaga ang taong kaharap ko ngayon.
"Kailangan ko po nang sagot para maintindihan ko kung bakit niyo ako pinapalayo sa
kanya?"-ako
"It's not yet the right time to tell these things to you!"-ang maanghang na kontra
nito sa akin.
"Bakit? At kelan pa yung time na yun? Pagod na po ako sa kakatanong sa sarili ko

kung pwede ko naman malaman ang sagot mula sa inyo!"-ang sabi ko na unti-unti nang
tumataas ang tono nang boses ko. Kung saan ako nakahanap ng lakas para umakto nang
ganito ay hindi ko alam.
"Catalina, remember I am still the Prince of Vampires and you don't have the right
to treat me like that."-ang sabi nito sa nagbabanta na boses. I don't care! Basta
ang importante sa akin ngayon ay maliwanagan na ako. Kung may sapat na rason si
Prinsipe Marcus para iwasan ko si Sebastian then susunod ako pero kung wala siyang
maibigay na sapat na rason pwes hindi ko siya susundin. Bahala na!
"Parusahan niyo na po ako kung lumalabag na ako. Pero bago po sana yun mangyari
sagutin niyo lang po ako. Mahalaga po sa akin si Sebastian at may pinagdadaanan po
kasi siya ngayon. Kailangan ko po siyang dama.."
"SHUT UP! DON'T YOU EVEN DARE TO SAY HIS NAME!"-napatigil ako sa pagsasalita at
napaatras dahil sa pagsigaw nito. Bigla-bigla din ang naging pagbabago nang kulay
ng mga mata nito.
"YOU WANT AN ANSWER RIGHT?"-ang tanong nito malapit sa mukha ko. Nakalapit na pala
siya ,hindi ko man lang naramdaman. Tapos yung hininga niya ramdam na ramdam ko na
sa mukha ko. Ganyan siya kalapit sa akin ngayon.
"Opo."-ang mahinang usal ko.
"I want you. DAMN IT! I want you to so bad that it badly hurts every time I see you
with Sebastian laughing hard. I can't make you even smile when you're with me."-ang
klaro-klarong pagkakasabi nito. Nanlaki ang mga mata ko na nakatingin lang sa kanya
ngayon? Totoo ba tong mga naririnig ko o nananaginip lang ako?
"I can't control myself anymore. I'm definitely losing my f*cking control when I'm
with you and I don't want that. I don't want to hurt you or force you into
something."-ang pagpapatuloy niya sa sinasabi niya. Habang ako naman ay nakanganga
lang na nakatingin sa kanya.
"I won't give you away. Cause you are born to me MINE."-ang seryosong sabi nito at
tinawid na niya ang maliit na pagitan namin. Yung noo namin ay magkalapat na. Pati
na yung ilong namin. At yung dalawang kamay ni Prinsipe Marcus ay nakahawak na din
sa magkabilang pisngi ko.
"Now Catalina, after hearing my answer will you stay away from Sebastian?"-ang
seryosong tanong nito sa akin habang nakatingin direkta sa mga mata ko.
Isang tango lang ang nagawa ko. Sapat na sapat na ang mga narinig ko para sundin
siya. Gusto ako ni Prinsipe Marcus! GUSTO NIYA AKO!
Hindi ko maiwasang mapangiti sa loob-loob ko. Habang yung puso ko naman ay sobrang
tuwa sa mga narinig lang kanina. Kahit na sinabi niyang "I want you" lang okay na
okay na sa akin yun dahil jan naman nagsisimula ang lahat di ba?
"Are you satisfied with my answer?"-tanong ulit nito. At isang tango lang ulit ang
naging pagsagot ko sa kanya.
"Do you want me too?"-tanong na naman niya.
And again isang tango lang din ang sinagot ko. At tyaka lang nanlaki ang mga mata
ko nung ma-realize ang huling tanong ni Prinsipe Marcus. Napa-amin niya ako nang
ganun lang kadali? OHEMGEE.
"Say it."-he commanded me.
"I want you..too."-ang sabi ko. Wala na. Pagdating talaga sa kanya nawawala dina
ang kontrol ko sa sarili.
At nakita ko sa mga mata yung pagkagulat. Bakit? Hindi pa ba halata na gusto ko

siya? Hindi naman ako magtitiis ng ganito kung hindi ko siya gusto. Scratch that!
Kung hindi ko siya mahal ng ganito.
And ang mga sumunod na lang na nangyari ay ang pagsakop nito sa mga labi ko. He is
kissing me passionately but at the same time I can feel the eagerness to make me
respond to his kisses. And next thing I knew I was kissing the Prince of Vampires
really hard!
===========
Make me happy with your comments:))))
I just really need that para pang-inspire sa pag-aaral mamaya..

<hr>
CALATINA'S POV
Matapos ang nakakagulantang na aminan namin kanina ni Marcus ay eto kami ngayon.
Hindi mapaghiwalay sa isa't-isa. Oo! Ako na yung kinikilig grabi. Sino naman kasing
mag-aakala na ang Prinsipe nang mga Bampira ay gusto ang isang Catalina Vallejo,
ang taong may dugong mortal.
Nakahiga kami ngayon sa kama ni Prinsipe Marcus. Tapos yung isa niyang braso ay
ipinaunan niya sa akin. Habang yun isa naman ay nakayakap sa bewang ko. Hindi ko
nga maisip na dadating din pala kami sa ganito. Kasi naman, kahit tabi na kami
matulog noon, hindi naman kami ganito ka dikit sa isa't-isa. Oo minsan may hindi
inaasahang pangyayari pero hindi pa naman kasi malinaw sa amin noon ang
nararamdaman ng isa't-isa kaya kanya-kanya nalang ulit kami nang asal na parang
walang nangyari.
Hindi katulad ngayon na hindi na kami mahihiya na iparamdam at gawin yung mga bagay
na gusto naming gawin. Naramdaman ko pang mas hinapit ako lalo ni Marcus, at
napangiti nalang ako. Ang sarap lang kasi nang feeling ko ngayon. Yung, nakakulong
kalang sa mga bisig ng taong mahal mo na animo ay takot na takot na mawala ka sa
kanya.
"I want to know you more."-ang sabi nito. Ramdam na ramdam ko yung hininga niya
dahil ang lapit-lapit lang ng mukha namin. Hindi ko makayanan yung intense nang
pagkakatitig niya sa akin kaya naman ako yung unang nag-iwas nalang at nagdesisyon
na isandal ang ulo ko sa dibdib niya.
At sa ginawa ko, mas nabigyan ng pagkakataon si Prinsipe Marcus na haplusin ang

buhok ko at gawaran ako ng halik sa ulo. Sabi nila kapag hinahalikan ka daw sa noo
o sa ulo nang isang lalaki, ibig sabihin nirerespeto ka niya. At halik daw sa noo o
ulo ang pinaka-matamis na halik sa lahat.
"I need you to answers my few questions about you."-ang narinig ko pang dagdag na
sabi nito. Grabi napaka-bossy pa din. Kanina kasi sinabi na niya na ayaw na niyang
pino-po at opo ko siya. Tapos Marcus nalang yung itawag ko sa kanya. Nag-alangan
nga ako kanina kaya lang, ano naman ang panama ko kay Prinsipe Marcus. Siya yung
batas eh!
"Okay. Game. Ano yun?"-ang sabi ko na nakatingin lang ngayon sa muscles ng braso
niya. Grabi! Ang hot naman nitong isang to. Parang walang taba na tinatago sa
katawan eh.
"Real name."-tanong nito. Hindi naman yun tanong eh. Pero sige na nga, magtatanong
nalang, tinitipid pa.
"Catalina Vallejo."-ang sagot ko.
"You sure?"-ang sabi nito kaya naman napa-angat ang mukha ko para tingnan siya.
Nakatingin lang din ito sa akin ng seryoso.
"You're not a Vallejo. You're Catalina Black. That's the surname of Rudolfo, you're
biological father."-ang sabi nito na siyang dahilan para mapaangat lalo ako.
Itinukod ko yung isa kong kamay sa dibdib niya habang yung isa ko namang braso ay
itinukod ko sa kama. Tiningnan ko din siya nang maigi, sinusuri kung nagsasabi ba
siya nang totoo. And I think he's really saying the truth base sa mukhang nakikita
ko.
Pero pano niya nalaman ang tungkol sa bagay na ito? Ibig sabihin alam niya na
lahat-lahat ng misteryong bumabalot sa katauhan ko? Pero bakit tinatanong niya pa
ako kung alam niya na pala.
"You're frowning. Stop it."-ang sabi nito bago ni-trace ang dalawa kung kilay na
malapit na magtagpo.
"Pano..?"-hindi ko na nagawang ipagpatuloy pa yung sasabihin ko sana kasi nagsalita

na ito.
"I won't be the Vampire of Prince for nothing."-ang sabi nito at nag-smirk pa. At
dahil sa ginawa niya bigla na lang akong pinamulahan. Damn it! He's so hot! At
hindi sa lahat ng oras makikita mo ang ganitong Marcus. Yung hindi sobrang seryoso.
</////>
At talagang hindi pa siya nakuntento dahil nag-wink pa ito sa akin. Ako talaga
pinapahirapan ng isang to eh. Sobrang pigil na talaga ang ginagawa ko para hindi
siya sunggaban ng halik. At talagang ako yung nagpipigil.
"So alam mo na ang lahat? Yung tungkol sa propesiya yung tungkol sa pagiging "mate"
natin at yung tungko.."-I was stop again in my track when he give me a smack kiss.
Bakit ba sobrang pinapakilig ako nitong si Marcus. At hanggang ngayon hindi pa din
ako sanay na tawagin siyang Marcus, but I'm definitely trying my best.
"Yes babe. Everything."-ang sabi nito habang ngumingiti nang sobrang tamis. Mas
lalo siyang gumagwapo sa pagngiti niya. Kung siguro ngingiti na siyang madalas mas
magiging maaliwalas talaga titingnan yung mukha niya. At naulit na naman yung
pagtawag sa akin ng babe. At I find it sweet kahit na napaka-common na. The thing
is, iba kasi kapag siya ang nagsasabi nang salitang "babe".
"Alam mo dapat ngumiti ka nang mas madalas."-ang sabi ko.
Agad naman nawala ang ngiti nito sa mga labi niya. Tingnan mo to? Napaka-moody.
Kanina lang nakangiti tapos ngayon agad namang sisimangot.
"You're making me as Sebastian."-ang sabi nito. Ha? Ano daw? Ginagawa ko siyang si
Sebastian? Hindi naman ah. Ay shet! Palagi nga palang nakangiti si Sebastian, baka
akala niya, ginagawa ko siyang katulad ni Sebastian.
"Sabi ko nga, okay na ako jan sa simangot mo. Hot ka naman jan eh."-ang sabi ko
nang nakangiti.
Agad siyang nag-iwas ng tingin at nagtanong ulit. Aysus! Tinago pa yung pamumula
nang pisngi niya eh kita ko na naman. HAHAHA
"Favorite flower."-siya
"Tulips."-ako
"Song"--siya
"A thousand years."-ako
"Book."-siya
"Dear John."-ako
"Why?"-siya
"Kasi napaiyak ako nang author."-ako
"They didn't end up together."-siya
"Yeah, but the thing is, mahal nila ang isa't-isa pero hindi na sila pwedeng maging
sila. Parang kakawa lang. And, idol ko si John kasi kahit na iniwan siya ni
Savannah hinanap niya pa din ito. SIGN OF TRUE LOVE. Kaya mong lunukin kahit PRIDE
mo."-ang sagot ko sa kanya.
"Crush."-siya
"Huh?"-ako
"I said who is you're first crush."-siya. Napangiti naman ako. Grabi! Hindi ko
akalain na pinapatulan ni Marcus ang mga ganitong bagay. Natatawa nalang ako.
"Ano.. Wag ka magagalit ah pero si Sebastian."-pero siya naman talaga. Nahihiya

lang kasi akong umamin. Kasi naman. Basta.
"F*CK."-narinig kong mahina siyang napamura at bigla din siyang nanigas pero
pinagpatuloy niya pa din ang pagtatanong.
"Kiss."--</////> tinatanong pa ba yan.
"Ikaw."-ang mahinang sambit ko. Naramdaman ko naman na parang natawa siya. Tingan
mo to, kahit na wala si Sebastian dito nakikipag-kompetensiya pa din. Grabi lang!
"Like."-seriously? Tinatanong pa ba yan. Kainis naman tong isang to. Parang

inaalaska lang ako neto eh.
"Ikaw."-pag-amin ko pa din.
"Love."-this time nahigit ko yung hininga ko. Is this the right time? Para kasing
ang bilis lang. Oo alam kung gusto na namin ang isa't-isa pero iba naman kasi yung
gusto sa mahal.
"Okay. I'll change it. Claim or Change?"-this time! Napabangon na talaga ako.
==========
<hr>
MARCUS' POV
"Okay. I'll change it. Claim or Change?"-I asked Catalina. I saw she immediately
straighten up and face me seriously. Then she looked at me with a worried
expression. I don't want her to feel this way but I need to know what's going
inside her head.
I can't read her thoughts. No one, even the current King of Vampires can't do that.
Maybe because she's a dhampir but I really don't give a damn at that right now.
What's important with me is to have her this way; in my room, in my bed and in my
arms.
The question is a tricky one. Because, if she choose the "claim" part, then
definitely she will be a full vampire soon cause she will be my queen. And if she
choose the "change" part, I still need to claim her. Yeah! I'm a selfish bastard
man but I am just inlove. And I don't intend to make my girl end up in the arms of
someone else just because I didn't make a move.
And you already knew that I am currently working on my plan. I just hope that it
will be a successful one.
..TOK..TOK..
We both glanced at the door upon hearing the knock. We are being interrupted. I
still want to hear her answer even though she can't do anything about it but to be
claimed and changed by me. I noticed that she started to make a move. Maybe, to get
the door, but due to her dress she is having a hard time. I find it cute that she
is being tangled.
"I'll get it babe."-I told her. I just love calling her in that endearment. It's
sweet. And before I totally get up I give her a peck in the lips once again. Just
can't get enough with those addicting lips.
When I open the door it's Lucas. He's looking at me seriously before he saw the
figure on my bed. I immediately lift an eyebrow.
"Something wrong?"-that question really means is something wrong with Catalina

being in my bed. But Lucas misinterpreted it.
"Hinahanap po kayo nang Mahal na Hari."-he told me. Okay! I just dismissed his
reaction earlier with Catalina.
"I'll be there."-I told him before I close the door. In a flash I was in the bed
again looking at the surprised face of Catalina. I chuckled. She just so cute. I
pinched her right cheek before informing what Lucas told me.
"Dad, wants to see me. Will you be okay in here?"-I asked her.
"Oo naman. Okay lang ako dito."-she replied showing those white teeth.
"I'll be back in no time."-I told her and kissed her mouth fully but before I lose
my control I immediately cut it. I went to the door and open it.
"Don't provoke me Catalina."-I warned her. The idea of Sebastian and Catalina being
together really get me furious. And I already don't trust Sebastian.
"Hindi ako aalis dito. Promise!"-she told me while raising her right hand showing
the promise sign. I sighed!
"Okay. I'll go now."-I informed her before going out and close the door. I can
still hear her heartbeat in my location. And right now, I don't want to be away
from her. That girl really drives me crazy.
-----
When I reached at the room where my Mom and Dad are always spending their time of
the day, I noticed that the councils are full in attendance. Okay! So, what's the
fuss here? I immediately look at my Dad and Mom's location and they give me this
apologetic look. Now, I was really confused.
"What's the commotion all about?"-I asked loudly in order to get all their
attention. Everyone stayed still and looked at me seriously. These councils are
composed of elderly vampires. And they think that they knew better than the Royal
Family.
"We heard the news."-the leader of the councils spoke to me. So their fast! That's
the reason why my parents looked at me apologetically earlier.
"What news?"-I replied, playing around the bush. I already have a hint but I can't
just spill it. Maybe the news that they heard is not the one that's on my mind.
"YOU'RE MATE IS A MORTAL!"-he shouts! He didn't ask, he stated it as if he really

knows the truth.
"So what if she is?"-I asked him bored. Seriously? Even this issue, they make it as
a big fuss. And for the record I don't think it's part of their job description as
a mentor.
"Hindi pwedeng maging Reyna nang mga Bampira ang isang MORTAL!"-ang sabi nang isa
pang Council. So all this years they still have a grudge on mortals huh. Isn't it
enough that they lose their only son because of that mentality they have. And maybe
now, they will lose their only granddaughter.
Yeah! You read it right. The one who told that my mate is a mortal is Nicholas. The
father of Rudolfo, who is the father of my mate. And the one who told me that my
mate can't be the queen of the Vampires is Teresa, the mother of Rudolfo and the
grandmother of Catalina.
They are part of the councils and they are the ones that really give us a headache.
They contradict what law my father wants to implement. They want to have a boundary
between the mortals and the immortals. That's the reason why we still don't have a
peaceful living.
I wanted to shout at their faces that my mate is not purely a mortal but it can
just ruin everything. And I know, it will be a dangerous act. No one knows what
these councils can do. Nicholas and Teresa have the hold of the other councils.
That's why, they can easily manipulate them.
===========
<hr>
MARCUS' POV
"Napagdesisyunan lahat ng Councils na mapupunta lang ang trono kay Prinsipe Marcus
kapag pinakasalan niya ang babaeng gusto naming maging Reyna ng mga Bampira."-I
heard Teresa told everyone. Nag-aapoy na ako sa galit ngayon pero wala akong
magawa. Gusto-gusto ko nang baliin yang leeg niya pero sobrang pigil ang ginawa ko.
"Marcus, kalma lang."-my Dad told me though the mind-link. Damn it! How I am
supposed to calm down here when they want me to marry someone else. I can't even
afford to imagine myself marrying someone else aside from Catalina.
"And who are you to command us like that? Don't you think you went overboard?
Remember WE ARE STILL THE ROYAL FAMILY. Know your grounds!"-ang maanghang na sabi
ko sa kanila. Nakita ko naman ang pagkabigla na dumaan sa mga mukha ni Nicholas at
Teresa. Maybe, they didn't expect that.
"HOW DARE YOU!"-nang-gagalaiting sigaw ni Teresa.
"Teresa!"-my Dad warned her in an authorative voice. She stayed still when she sees
that my father starts to stand up. Now, you see who is in the higher rank.
"Wala pa rin kayong karapatan na sumugod nalang dito basta-basta at magsasabi nang
kung ano-ano. Ako pa din ang Hari at ako lang ang BATAS sa ngayon."-Dad told them
in a serious tone. Everyone starts to bow their head aside from Nicholas and
Teresa.
"Ano naman ngayon kung mortal ang kabiyak ni Marcus? Baka nakakalimutan niyo na
siya ang itinakda nang propesiya."-my Dad added.
"PAANO TAYO NAKAKASIGURO NA SIYA NGA! HUH?"-hindi pa din pala magpapatalo tong si
Teresa. Nakita ko namang nagpipigil na din si Dad na bulyawan tong isang to. Ang
angas akala mo naman kung sino. Kung hindi lang kasi to isa sa mga matatandang
Bampira hindi naman to masasali sa councils eh. Dinamay pa ang kabiyak niya.
"Teresa mukhang kami na yata ang bahala jan. Baka nakakalimutan niyo, tagapayo lang
kayo nang Royal Family hindi ang pangunahan kami sa mga bagay na pwede naming gawin
at ipatupad."-my Mom interrupted. Her voice is sweet and while she spoke those
words, she is smiling at them but you could really feel the venom she is releasing.
"Mawalang galang na Mahal na Reyna pero baka nakakalimutan niyo na ang mga mortal
ang dahilan na yan kung bakit tayo naghirap noon. Halos, wala na silang itinira sa
mga kahali natin noon. Baka nakakalimutan niyo na kung papaano natin naramdaman
yung sakit na pinapatay nila yung mahal natin sa buhay, kaya hindi sila dapat
magkaroon ulit ng karapatan! AT HINDI PWEDE NA MAGING REYNA ANG ISANG MORTAL NA
IYAN! BAKA TRAYDURIN LANG TAYO NIYAN!"-ang sabi pa nang isang council na siyang
naging dahilan para mag-init lalo ang ulo ko. Agad ko siyang hinawakan sa kwelyo
niya. Wala akong pakialam kung matanda siya pero kailangan niyang bawiin lahat ng
sinabi niya tungkol kay Catalina.
"How dare you say those words to my mate."- I told him darkly. Unti-unti ko pa
siyang itinataas sa ere para mahirapan siyang huminga. Ngayong hindi na siya
magkandauga-uga sa paghawak sa kamay ko kaya marahas ko naman siyang ibinagsak sa
sahig.
Bakit ba? Hindi porket matanda na siya ay mahina na siya. Bampira kami. Iba kami sa
mortal.
"WALA KANG GALANG!"-ang sigaw nito sa mukha ko. Nagpapatawa ata to eh. Sino ba sa
amin ang walang galang?
"If I remembered correctly you and your group are the ones that do not have
respect. You are facing and talking with the Royal Family as if you are talking to
mere slaves!"-I told him.
"Umalis na kayo dito!"-I heard my Dad ordered them.
"Hindi pa dito natatapos ang lahat. Malalaman ng lahat ng Bampira kung ano ang
nangyari dito at kung ano ang binabalak niyo. TANDAAN NIYO YAN! Luluhod din yang
mga mortal na yan sa lupa at kasama na kayo dun!"-ang sigaw ni Teresa sa amin
habang dinuduro-duro pa kami.
"LUCAS! Palabasin ang mga yan!"-Dad's voice echoed on the room. Agad namang silang
hinila papalabas ng mga gwardiya. Napaupo nalang si Ina sa upuan niya habang sapu-
sapo nito ang ulo niya.
Agad naman siyang nilapitan ni Ama at hinagod-hagod ang ulo nito. And with that
scene I felt envy. I hope 10 years from now; we will be like that with my mate.
Caring and loving each other in times of difficulties.
"Dad, we need to do something."-ang sabi ko sa kanya. Hindi ito ang panahon para
mang-asam ng mga bagay-bagay. Kailangan ko munang lampasan to para mangyari ang
gusto ko.
"Ikaw ang mas magaling sa mga ganyan Marcus, kailangan mong mag-isip ng plano.
Hindi natin sila pwedeng hayaan nalang. Kapag ganoon, wala nang susunod sa atin na
mga Bampira."-I heard my Dad told me worriedly.
He's right, knowing the councils, especially Nicholas and Teresa, they can
manipulate everyone. And we need to do something before they can make all the
Vampires turns away from our side. I need a plan!
"I have an idea but.."-me
"Ano Marcus. Hindi ito ang oras na magdalawang-isip ka pa."-this time it's my Mom,
and she is looking at me expectantly.
"It's crucial and I think I can lose my mate with this plan."-ang mahinang sambit
ko.
==========
<hr>
BEFORE YOU READ:
THIS CHAPTER CONTAINS SOME WORDS AND DESCRIPTIONS THAT ARE NOT SUITABLE FOR VERY
YOUNG READERS THERE.
PLEASE READ AT YOUR OWN RISK.
KAILANGAN LANG TALAGA NANG GANITO SA STORY NA'TO. YOU'LL KNOW IN THE FUTURE.
BUT FOR NOW, PLEASE..PLEASE PO..SA MGA MINORS, I RECOMMEND YOU NOT TO READ THIS
CHAPPY IF YOU'RE NOT AN OPEN-MINDED PERSON.
HINDI KO DIN GINAWANG PRIVATE TO PARA LANG ANG MGA FOLLOWERS KO ANG MAKAPAGBASA.
HINDI PO AKO GANUN.
SO, EVERYONE, BRACE YOURSELF FOR THE UPCOMING CHAPPIES:))))
LAPIT NA YUNG PROLOGUE..
CATALINA'S POV
Nakatulog nalang ako sa paghihintay kay Marcus. Hindi ko na din kasi kinaya yung
antok ko. Talagang pumipikit na yung mga mata ko. Sabi niya babalik din agad siya
pero mukhang umabot na ata nang dalawang oras akong naghihintay sa kanya, at wala
pa ding Marcus na pumapasok sa kwartong to.
At habang himbing na himbing na akong natutulog ay may naramdaman na lang akong

kumukuliti sa may batok ko. Kaya on instincts ay kinamot ko ang parteng medyo
nakiliti ako. Pero napadilat ako nung may marinig akong mahinang tumawa.
Napabaling agad ako sa likuran ko and there! The man that really melts my heart
every time I see him. At kahit, kagigising ko pa lang, ang gwapo-gwapo pa din niya.
At hindi nakalampas sa paningin ko ang abs niya. Gosh! Wala kasi itong suot na
pang-taas. Naka-jeans lang siya ngayon.
Ang hot niya sobra! Gusto ko tuloy hawakan yung abs niya. Gusto kong ipadaan ang
mga palad ko sa bahagi na yun ng kawatan niya. Parang ang sarap lang ipaglandas ang
mga kamay ko dun. At nag-smirk naman ito nung makitang tinitingnan ko ang katawan
niya.
Naman eh! Nahuli pa ako. Ang obvious naman kasi.
But the thing that shock me the most is nung siniil nalang ako nang maalab na halik
ni Marcus. I was caught off guard. Hindi ko kasi inaasahan na gagawin niya yun.
Akala ko kasi tutuksuhin niya pa din ako. But turns out in the other way.
Hinalikan ko na din siya na parang sa kanya lang ako humuhugot ng lakas. His kisses
are so sweet at the same time it makes you want to have more. Tapos yung mga kamay
niya, kung saan-saan na din napupunta. First, his holding my cheeks, then maya-maya
nasa likuran ko na. Tapos, mamaya nasa may bandang tiyan ko na naman. Ang likot-
likot ng mga kamay niya.
Pero kahit na ganun, everytime he touches a part of my body ay nag-iiwan ito nang
kakaibang init. Init na mas lalong naging dahilan para mas tangayin ako sa daloy ng
nararamdaman ko ngayon.
His lips are so soft. Ang lambot-lambot. At hindi ko nga maiwasan kanina na makagat
siya. He's driving me crazy. I'm craving for something that I can't describe what
it is. Siya lang ang may kakayahan na iparamdam sa akin ang mga nararamdaman ko
ngayon.
Then, pinakawalan na niya ang labi ko noong magsawa na ito. Agad naman nitong
binigyang pansin ang leeg ko. Tapos, inamoy-amoy niya pa ito. Gusto niya bang
uminom sa akin?
"Marcus, iinom ka ba?"-tanong ko sa kanya. Andun lang kasi siya sa leeg ko at
inamoy-amoy lang. Inunahan ko nalang siya.
"Hhmm. I'm just inhaling you're scent babe."-ang sabi nito na siyang naging dahilan
para mas lalo akong mag-init. Kasi naman yung hininga niya nagbibigay goosebumps sa
akin.
Dahan-dahan niya tinatanggal ang suot-suot ko ngayon. Siguro nga, eto na yun. Eto
na yung time na kailangan ko nang ibigay ang sarili ko. Kapag mahal mo naman kasi
ang isang tao wala kang reservations. Nang matagal na niya nang tuluyan ang damit
ko ay wala na siyang sinayang na oras at agad na sinunggaban ang dibdib ko.
Sa una ay hinahawakan niya nalang ito, tapos unti-unti na siyang nang-gigil kaya
mas naging mas malakas at medyo masakit na ang pagkakahawak niya sa dibdib ko. Pero
imbes na dumaing ako sa sakit ay iba ang lumabas sa bibig ko.
"Hhmm."-I moaned.
Then this time, Marcus sucked my nipples like he is a hungry baby. Na parang hindi
siya pinakain ng nanay niya for a day.
"Ggosh.hhm"-I just kept on moaning. Tapos yung tibok ng puso ko ngayon sobrang
bilis. Ipinagpatuloy lang ni Prinsipe Marcus ang ginagawa niya sa dibdib ko nung
maramdaman kung unti-unti bumababa ang isa niyang kamay.
And when he reached the destination, I felt he starts to caress me. Gosh! I can no
longer take it. This is too much. I moaned again. And the next thing I knew, we
were both naked and he is on top of me. While I can feel his angry manhood between
my thighs. This is such a torture.
"Catalina, I need you now."-he told me. Need? Am a asking too much? Why do I feel
like parang nalungkot ako sa narinig ko. Maybe because I am expecting too much.
Pero kahit na ganun, I decided to give myself to him this night.
"Do it Marcus."-I've given already my permission. It's now or never Catalina. And
upon hearing those words, I immediately saw how the color of his eyes changed.
He positioned his self and in one swift move he was already inside me. It happen so
fast that the pain just starts too emerged. Gosh! It hurts like hell. Parang may
napunit sa pagkababae ko. And I can't stop myself from crying.
Then I felt Marcus dried up my tears by kissing it.
"Sshh. It just for a minute, the pain will go, I promise."-he told me sweetly and
he kissed me again in my lips. I responded with the same intensity.
Tapos, makaraan ang ilang sandali ay nag-umpisa na siyang gumalaw. At first it's
still painful but as my body became accustomed with his ay unti-unti na ding
nawawala yung sakit at napapalitan ng kakaibang damdamin.
We were being caught with each other. Having a world of our own and only our moans
will be heard in the room. This night we became one with the man that I truly
loved.
When he feels that I am near my climax, he bit me in my neck at the same time being
inside me, and it's killing me. I think I was about to be in heaven with the
sensations I'm feeling right now.
"Ahh. M-marcus."-I sreamed his name upon reaching my climax. But he continued to
move inside me getting faster and harder this time.
"You are mine."-ang sabi niya.
"Say it Catalina."-he commanded me while he is still moving faster inside me.
"I'm.. I'm.."-ang hirap. Hindi ko masabi-sabi dahil sa kinikilos niya. At hindi ako
makapag-isip ng maayos. Kaya hindi ko din masabi-sabi ang kanina ko pa gustong
sabihin.
"I'm yours Marcus."-there I said it.
Then as if on cue I felt something hot inside me. At unti-unti siyang bumagsak sa
akin. We just laid there catching our own breaths. And he's still inside me for
pete's sake pero dahil sa pagod ay unti-unti na din akong kinakain ng kadiliman.
The last thing that I heard was
"I love you Catalina and I'm sorry."-kahit na gusto ko pang idilat ang mga mata ko
ay hindi ko na magawa dahil hindi na sumusunod ang mga mata ko. Maybe I'm just
dreaming.
And the weird part is, I feel some hot liquid in my mouth. It taste like metallic
and I can't describe what it is. It is just a few drops but definitely made my
heart beat faster.
===========
NO HARSH COMMENTS PO..
HAHAHAHA..
Magtatago na talaga ako neto. Sana naman wholesome lang yung nagawa ko. (crossing
my fingers)
<hr>
AN: Guys, umaga pa naman di ba? HAHAHAHA.. Pasensya na po. Medyo late nakatulog
dahil nag-aral pa ako. HELL WEEK kasi ngayon..BWAHAHAHA.. Anyways, eto na yung
update.. Sensya talaga @SamanthaDanica na late lang ng konti..:)))))))
CATALINA'S POV
Nagising ako na sobrang masakit yung katawan ko. And I feel something different
within me. Pero hindi ko lang ma pin-point kung ano and when I started to stand up
away from the bed doon ko lang na realize kung bakit parang may kakaiba sa akin.
Agad naman akong napa-upo at dali-daling kinuha ang comforter na nasa kabilang side
na pala.
And memories of last night just flooded in my head. At umagang-umaga palang pero
pulang-pula na tong mukha ko. I can't stop myself from touching my swollen lips.
Grabi! Halos hindi na ako pinapahinga ni Marcus kagabi sa paraan ng paghalik niya.
Parang it would be the last time. And nung ma-realize ko yung naisip ko agad-agad
akong napalingo nang marahas. What was I thinking? Of course, this will be the
start of something better. Nagdesisyon na akong tumayo at mag-ayos na nang sarili
ko. Baka madatnan pa ako ni Marcus na ganito ang itsura ko mas lalong nakakahiya
yun.
But before I totally entered the comfort room, binalingan ko ulit ng tingin ang
kama ni Marcus. And there! The proof that last night did really happen. The blood
stain in the bed sheet showing I am no longer a pure one. But, I don't have
regrets. Kasi, masaya ako.
When I got inside the comfort room, ang unang pinuntahan ko ay ang malaking salamin
na nasa loob nito. I removed the comforter from my body and watch my birthday suit.
I can see red marks, namula nalang ako habang inaalala ang mga nangyari kahapon. I
have like more than 20 marks in my body.
Pero ang talagang nakatawag ng pansin ko ay ang marka sa leeg ko. Iba kasi ito sa
ibang marka ko. Ito kasi, it really look like a bite mark. Then, naalala ko, uminom
pala sa akin kagabi si Marcus pero the weird part is, hindi naman nagmamarka kapag
umiinom siya noon sa akin. Bakit ngayon meron ng ganito?
Oh well, I just dismiss what I've discovered at naligo nalang. Papalitan ko pa pala
yung bed sheets ni Marcus baka may makakita pa nito. But I know na alam na ni Reyna
Estella ang nangyari kagabi. Pero again, bakit hindi ko man lang narinig kagabi ang
boses ni Haring Anad?
Siguro nagiging paranoid lang ako. Hindi naman kasi sa lahat ng oras ako lang yung
aalahanin ng Hari at Reyna. Siguro kakasapin ko nalang sila ngayon. Para naman,
matanong ko na din kung ano na ang susunod na mangyayari.
---
Pero laking gulat ko nong sa pagpihit ko sa siradura ay hindi ko magawang ibukas

ang pintuan. Naguguluhan man ay pinihit ko ulit ito pero sa pagkakataong ito mas
dinagdagan ko na ito nang pwersa. Pero ayaw pa din bumukas. Ano bang nangyayari?
Ikinulong ba ako ni Marcus dito? Pero bakit?
Okay naman kagabi ah. Agad akong napatakbo papunta sa bintana. Marahas kung tinabig
ang makapal at mabigat na kurtina sa bintana. At sa pagtingin ko palang, nakita ko
na agad ang hinahanap ko.
Nakatayo si Marcus sa isang bahagi nang harden na nakikita ko. Tapos may
nakapalibot sa kanyang mga matatandang tao. Sa tingi ko ay mga Bampira din sila. At
base na din sa suot-suot nilang pulang hood masasabi ko na nasa mataas sila na
posisyon dito sa palasyo.
Tumagal lang ng tatlong minuto akong nakatitig kay Marcus. Inoobserbahan lahat ng
ikikilos niya. Kung papaano nagtatagpo ang mga kilay nito kapag ayaw nito ang
narinig niya o salungat sa pinaniniwalaan niya. At habang tumatagal ko siyang
tinitingnan hindi ko maiwasan na makaramdam ng tuwa. Dahil, sa lahat ng may gusto
sa kanya dito sa palasyo, ma -swerte ako at ako ang nagustuhan nito.
Hindi ko pa naman kasi alam kung mahal na ba niya ako o natutuhan na niya akong
mahalin. Pero hindi naman ako nagmamadali eh. Alam kung marami din siyang
pinagdaanan at hindi din iyon madali. Tapos ngayon, ugong-ugong ang balita na
malapit na daw bumaba sa pwesto Si Haring Anad kaya ang ibig sabihin lang niyan ay
si Marcus na ang papalit dito.
At nung makita ko ang paggawi sa mga mata ni Marcus sa akin ay hindi ko napigilan
ang sarili kung kumaway sa kanya at ngumiti nang ubod tamis. Napansin din siguro
nung mga kasama niya kung saan ito nakatingin ngayon kaya sinundan nila ito.
At nung makita nila ako, parang may bahid ng pagkadisgusto akong nabasa sa mga
mukha nila tapos yung iba naman galit. Agad akong napatingin kay Marcus.
Nagtatanong ang mga mata ko. May nagawa ba ako?
Pero binalewala lang ako ni Marcus. Tapos nakita ko nalang na inaya na niya yung
mga kausapan niya na pumunta sa isang lugar. Hindi na din siya tumingin ulit sa
lugar ko.
Sumandal nalang ako sa bintana nang patalikod nung naglaho na sila sa paningin ko.
Ngayon alam kung may mali talaga.
Una, nagising ako na wala sa tabi ko si Marcus na sobrang bihirang mangyari.
Pangalawa, ikinandado niya ako sa kwartong to.
At pangatlo, hindi niya man lang ako pinansin kanina.
Ayokong mag-isip ng kung ano-ano pero iniiwasan ba ako ni Marcus?
Dahil ba nakuha na nito ang pagiging puro ko?
============
<hr>
CATALINA'S POV
Mahigit isang oras din akong nakatunganga lang dito sa loob ng kwarto ni Marcus.
Buti nalang at dumating ngayon si Mai para pagdalhan ako nang pagkain. Pero kanina
pa ako tanong ng tanong sa kanya hindi naman niya ako sinasagot. Nakatungo lang
siya habang nilalapag yung mga dala-dala niyang pagkain para sa akin.
"Mai, please. Kailangan ko talagang makalabas ngayon."-pagmamakaawa ko na naman.

Pero gaya nang nangyari kanina hindi man lang niya ako pinansin o tiningnan man
lang. Na-fra-frustrate na din ako. Pati ba naman pakikipag-usap sa akin bawal?
"Bawal mo ba akong kausapin?"-mahinang tanong ko sa kanya habang sinusundan ko kung

saan siya pupunta. At bigo na naman ako.
"Sige hindi na kita guguluhin."-ang pagsuko ko nalang. Wala naman kasing mangyayari
kung magpipilit ako. Baka siya pa yung mapahamak ng dahil lang sa kakulitan ko.
Nung nakita kong papalabas na siya nang kwarto ay agad din akong kumilos para
sumabay sa kanya. Agad naman siyang na-alarma sa nakikita kaya sa kauna-unahang
pagkakataon nagsalita ito simula nung pumasok siya sa kwarto.
"Maawa ka na Catalina oh. Kung may binabalak ka, huwag mo nang ituloy, ako lang
kasi yung mapapahamak."-ang sabi nito sa akin na talagang nagsusumamo. Kahit na
gustong-gusto ko na talagang maka-usap ngayon si Marcus ay hindi nalang ako
nagpilit. Mabait si Mai at kargo nang konsensya ko kung mapapahamak siya nang dahil
sa katigasan ko.
Isang tango nalang ang ginawa ko para ipaalam sa kanya na wala na akong balak na
tumakas. Dali-dali naman siyang lumabas matapos makita ang naging pagsagot ko.
Siguro naninigurado nalang din siya na hindi ako makakatakas. Bakit ba kasi
kailangan pa akong ikulong?
"Anong ginagawa mo?!"-ang boses na narinig ko sa kabila. Si Sebastian!
"Napag-utusan lang po ako."-at narinig ko namang sagot ni Mai at ang tunog ng

pagtakbo. Marahil si Mai yung nagmamadaling umalis.
"Catalina. Catalina!"-ang pagtawag sa akin ni Sebastian. Pwede naman siguro akong

humingi nang tulong sa kanya di ba? Wala namang ibang ibig sabihin yun eh. At
gagawin ko naman ito para makapag-usap kami si Marcus.
"I can hear your heartbeat Catalina."-ang sabi pa ni Sebastian. Ito na yung tulong
na hinihintay mo pa kanina Catalina. Malakas si Sebastian kaya niyang sirain ang
kandadong ginamit para makulong ako dito sa kwartong to.
"Sebastain, kailangan ko nang tulong mo. Please, ilabas mo ako dito."-pagmamakaawa

ko.
"Catalina, okay ka lang ba? Sinaktan ka ba ni Marcus?"-ang dali-dali nitong tanong
ni hindi na nga nito sinagot ang pakiusap ko.
"Okay lang ako."-ang sagot ko. Totoo naman eh. Kung ang ibig sabihin ni Sebastian
sa hindi ba ako sinaktan ni Marcus sa pamamagitan ng pagbubuhat ng kamay, talagang
hindi ang sagot ko. Pero sa ginagawa niya sa akin ngayon unti-unti na niyang
sinasaktan ang puso ko.
"Sabi ko na nga ba. May kakaiba ngayon. Simula kanina hindi na makausap ang Hari at
Reyna dahil may inaasikaso daw itong mahalagang bagay. Habang si Marcus naman
nakita ko siya kanina kasa-kasama ang mga councils."-ang mahabang sabi ni Sebastian
na mukhang mas sa sarili pa sinasabi kaysa sa akin.
"Nakita ko sila kanina sa labas. Mukhang may mahalaga nga silang pinag-uusapan."-
ang dugtong ko na lang sa sinabi niya.
"Catalina, totoo bang hindi ka talaga sinaktan ni Marcus?"-ang tanong nito na nag-
de-demand talaga nang isang makatotohanang sagot.
"Sebastian, hindi ako sinaktan ni Marcus pero nung nagising ako eto na. Nakakulong
na ako."-ang sabi ko. Para naman akong timang neto. Kinakausap ang isang pintuan.
"Sige, ilalabas kita jan. Atras ka lang ng kaunti."-ang narinig ko mula sa kanya.
Kaya naman dali-dali akong sumunod. Pero lumipas na ang dalawang minuto hindi pa
din mabuksan-buksan ni Sebastian ang pintuan.
"Catalina, hindi ko magawang buksan. Naguguluhan nga ako eh."-ang saad nito.
"Pero Sebastian, madali lang namang nabuksan yan kanina ni Mai eh, yung babaeng
naabutan mo kanina jan sa labas."-ang sabi ko na unti-unti na ding nawawalan ng
pag-asa na makakalabas ako dito.
"Damn it!"-ang narinig kung pagmumura ni Sebastian.

"He's using the Royal Lock. At kung bakit nabuksan yun kanina nung babaeng nakita
ko ay dahil dugo ni Marcus mismo ang ginamit nitong pangbukas."-ang nanghihinang
saad nito.
"Bakit ngayon ko lang to napansin?!KAINIS!"-ang narinig ko pang dagdag na reaksyon

ni Sebastian.
"Okay lang Sebastian. Pero maraming-maraming salamat na din dahil sinubkan mo parin
akong tulungan."-ang nanghihinayang kung sabi sa kanya.
"WHY IS HE DOING THIS TO YOU?! YOU DON'T DESERVE TO BE TREATED LIKE THIS
CATALINA!"-ngayon nagsisigaw na si Sebastian. Hindi ko naman siya masisisi. Kahit
ako, kapag naiisip ko palang ang ideya na nagawa akong ikulong ni Marcus sa
kwartong to, hindi ko maatim na tanggapin.
At hindi ko mapigilan ang sarili ko na masaktan. Bakit niya ginagawa sa akin to?
===========
<hr>
CATALINA'S POV
Halos lumipas na yung tatlong araw pero ni anino ni Marcus ay hindi ko man lang
nakita. Tapos kapag tinatanong ko naman si Mai kung ano na ang nangyayari sa labas
ay palaging sinasagot niya lang ay "Catalina, wala ako sa pwesto para sabihin sa'yo
ang nangyayari sa labas." Buti nalang talaga at palagi akong dinadalaw ni Sebastian
dito sa kwarto.
Noong isang araw nga lang halos doon na siya tumambay sa labas ng kwarto para lang
libangin ako at samahan. At natutuwa ako don. Kasi kahit na nakakulong ako dito,
hindi ako masyadong nalulungkot kasi andyan si Sebastian para patawanin ako.
Ang dami nga niyang jokes eh. At palagi niya pa akong tinatanong kung okay lang ba
daw talaga ako. Oh kung hindi ba ako nababagot. Eh sino naman ang mababagot kapag
si Sebastian na yung kausap mo. May sense of humor kasi siya. Hindi katulad ni
Marcus na napaka-seryoso sa buhay.
Naaalala ko naman si Marcus. Ano na kayang ginagawa niya sa labas? Okay lang kaya
siya? Bakit hindi niya pa din ako pinupuntahan dito? Galit ba siya sa akin? Yang
lang naman ang palaging tanong ko sa sarili ko, kahit nga kay Sebastian tinanong ko
na din niyan pero wala naman siyang ibinigay na sagot maski isa.
"Catalina."-narinig ko ang pagtawag ng boses ko sa labas.
Sebastian
Akala ko si Marcus. Pero hindi ko nalang pinansin yung pagkadismaya ko at agad

nalang na lumapit sa pintuan.
"Sebastian."-ang mahina kong tawag sa pangalan niya. Lately napapansin ko parang

nanghihina ako, tapos kapag pumapasok si Mai may nag-uudyok sa akin na amuyin siya
pero pinipigilan ko naman ang sarili ko. Baka kasi kung ano pa yung isipan niya sa
akin. Pero nakapagtataka lang talaga.
"Okay ka lang ba jan? Dinalhan ka na ba nung naghahatid sa'yo nang makakain mo?"-
ang sunod-sunod na tanong nito sa akin.
Bago ko pa siya sagutin ay umupo muna ako malapit sa pintuan at isinandal ang likod
ko dito. Niyakap ko na lang din yung dalawa kung binti. Buti pa si Sebastian,
palagi niya akong kinukumusta. Si Marcus kaya naiisip din ba niya ako?
"Catalina."-untag nito sa akin nung hindi ako sumagot.
"Ahh. Oo. Pero yung wine lang niya yung inunom ko. Wala pa kasi akong gana."-ang
simpleng sagot ko nalang sa kanya.
"Basta kumain ka mamaya ah."-sabi nito
"Huwag kang mag-alala. Kakain din ako."-ang sagot ko nalang. Pero ang totoo niyan,
hindi ko naman talaga kinakain yung mga dinadala ni Mai dito. Fina-flush ko lang
sila lahat sa bowl. Yung wine lang talaga yung palagi kung iniinom. Sobra kasing
sarap nun, tapos matamis pa.
"Sebastian, may balita ka ba na?"-tanong ko sa kanya. Yan palagi ang tinatanong ko

kapag pumupunta siya dito.
At matapos kung magtanong nun, isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa

amin. Ganun ba kahirap sagutin ang tanong ko? Simple lang naman yun eh.
"Pagod na kasi akong mag-isip sa posibleng maging sagot sa lahat ng katanungan ko

Sebastian. Nakakapagod na."-ang mahina kung sabi na ramdam na ramdam sa boses ko
yung lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.
"Sasagutin ko na lahat ng tanong mo kasi karapatan mo din yun. At alam kung ikaw
ang sinasabi nilang "mate" ni Marcus na isang mortal. Tama ba ako Catalina?"-ang
tanong ni Marcus sa akin na siyang naging dahilan para mapatuwid ako nang upo.
"Hindi mo na kailangang mag-deny Catalina dahil sa nangyayari ngayon, halatang-

halata na."-dagdag niya pang sabi.
"Sebastian."-ako
"Ang sasabihin ko sa'yo ay ang katotohanan at yung talagang nangyayari sa labas ng

kwartong ito. Ikaw na ang bahala kung maniniwala ka sa akin o hindi."-ang sabi pa
nito. Hindi nalang ako nagsalita pa kasi sa mga naririnig ko palang ngayon sa kanya
sobrang kaba na yung nararamdaman ko. Paano pa kaya kung yung sinasabi niyang
"katotohanan" na talaga ang marinig ko. Naiisip ko palang parang guguho na yung
mundo ko.
"Si Marcus. Ano-pano ba'to."-sabi niya na hindi malaman kung saan mag-uumpisa.
"Sebastian, please."-pagmamakaawa ko. Hindi ko na kasi kaya yung maghintay nalang.

Ayokong nabibitin.
"Papalitan na niya sa trono si Haring Anad bukas ng gabi."-ang sabi nito. At sa

sinabi niya nakahinga ako nang maluwag.
"Pero hindi siya maluluklok sa pwestong iyon kung hindi niya ipapakilala ang
babaeng papakasalan niya sa gabing din iyon."-siya. Akala ko nakahinga na ako nang
maluwag pero unti-unti na naman akong nahihirapan na huminga.
"At hindi ikaw yun Catalina."-ang sabi niya na naghatid ng bomba sa bong sistema
ko.
"Ba-bakit? Ako yung kabiyak niya di ba?"-ang nanghihina kung tanong. Bakit? Akala
ko ba, buto sa akin ang Hari at Reyna at akala ko ba, tanggap na din ni Marcus na
ako yung kabiyak niya? Bakit ganito?
"Dahil mortal ka."-ang sagot nito. Gusto ko sanang isigaw na hindi ako mortal. Oo
mortal ako pero kalahati lang. At saka papaano na yung propesiya?
"At hindi yun gusto nang mga councils."-ang sabi pa nito.
"Councils?"-naguguluhan kung tanong.
"Oo, yung nagsisilbing tagapag-gabay sa Royal Family. Binubuo sila nang mga
pinakamamatandang Bampira sa Kaharian."-ang sabi pa nito. Kung ganon, pwede naman
akong ilaban ni Marcus di ba? Pwede naman siyang tumutol. Mas mataas pa din ang
posisyon niya kaysa sa kanila.
"Puma-p-pumayag ba siya?"-ang nauutal kong tanong kay Sebastian. Natatakot ako sa

magiging sagot niya.
"Yung gag*ng yun. OO! PUMAYAG SIYA!"-ang sigaw ngayon ni Sebastian. Unti-unti nang
nagbabadyang bumagsak ang mga luha ko. Pumayag siya! Bakit? Akala ko ba, gusto na
niya ako?
"At si Ivory ang papakasalan niya."-ang naging dahilan para mapahagulgol nalang
ako. Si Ivory. Peste! Si Ivory naman pala yung papakasalan kaya siya pumayag. Ano
namang panama ko dun di ba? Eh isa lang naman akong mortal na utusan.
Bukas na sila ikakasal. Kaya ba ikinulong niya ako dito para hindi ako makapang-
gulo sa magiging seremoniyas bukas?
SEBASTIAN'S POV
Rinig na rinig ko ang mga hikbi ni Catalina sa kabilang dingding. Gusto ko man
siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil sa kandadong to. Kung makakakuha lang
sana ako nang dugo ni Marcus.
At bigla nalang nagliwanag ang isipan ko nung maalala ang babaeng nagdadala nang
pagkain ni Catalina dito. Bukas ng gabi tutulungan ko si Catalina. Ilalabas ko siya
sa kwartong iyan para naman makita ni Marcus ang babaeng papakawalan niya.
Dahil kung tuluyan na niya itong iiwan, ako mismo ang hahatak kay Catalina papaalis
dito. Papaalis sa buhay niya.
Ma-swerte siya dahil minahal siya nang isang mortal na kailanman ay hindi nangyari
sa akin kahit na yun ang inaasam ko.
===========
Guys, eto lang muna for this day ha. Tmbak kasi yung exams ko for tomorrow. I hope
you'll be okay with this. Promise by the end of this week tapos na tong story
na'to!:))))
<hr>
SEBASTIAN'S POV
"Ibibigay mo ang dugo ni Marcus sa akin o iinumin ko yang dugo mo hanggang sa

maubusan ka?"-ang naiinis na sabi ko sa babaeng kaharap ko ngayon. Kanina ko pa
siya kinakausap tungkol sa dugo ni Marcus na hawak-hawak niya pero nagmamatigas pa
din siya.
"Hindi niyo po yan magagawa."-ang sabi nito sa kalmado na boses pero hindi
maitatago sa mga mata niya ang takot. Isa pa din siyang mortal. Mahina, at madaling
matakot.
Unti-unti akong lumapit sa kanya at hinwakan ng isang kamay ko ang leeg niya yung
tipong sasakalin ko siya. Agad namang siyang nag-panic at agad-agad na hinawakan
ang kamay ko para sana alisin iyon, pero hinding-hindi niya yun basta-basta
magagawa, dahil isang akong Bampira.
"Gusto mong subukan ko?-ang sabi ko habang inilalapit ang mukha ko sa mukha niya
para amoyin siya. Pilit niyang inaatras ang ulo niya sa akin pero dahil sa
nakasandal na siya ngayon sa pader ay wala na siyang matatakbuhan pa.
"Parang-awa niyo na po. Napag-utusan lang po ako."-ang pagsuko niyang sabi nung
nakita niyang inilabas ko na ang aking mga pangil para tatukin siya lalo.
"Madali naman akong kausap."-ang sabi ko sa seryosong boses at gumalaw na para

ilapit ko ang bibig ko sa leeg niya. Kitang-kita ko ang takot sa mga mata niya.
"Parang-awa niyo na po."-ang sabi niya na ngayon ay nagsisimula nang umiyak. Wala
pa nga akong ginagawa eh. Matakot siya kapag tinuluyan ko talaga yung pananakot ko
sa kanya. Kung hindi lang talaga to mahalaga kay Catalina matagal ko na tong
nasakal eh. Ang arte!
Nakiusap kasi sa akin si Catalina. Alam nito ang plano ko na kuhanin ang dugong
nasa kamay ng kaibigan nito na ang pangalan nga ay Mai. Pero katakot-takot ang
pagbabanta na inabot ko bago makaalis at puntahan nga tong babaeng to.
Kung hindi lang talaga mahalaga sa akin si Catalina. Hindi ko na siya tutulungan
ngayon. Pero kailangan niyang makita kung anong klaseng tao ang minamahal niya
ngayon para kapag inalis ko na siya sa lugar na ito wala na siyang panghihinayangan
at wala na din siyang hihintayin.
At sa panahong iyon, ako mismo ang pupuno sa hindi kayang ibigay ni Marcus sa
kanya.
"Si Catalina, kaibigan mo siya di ba?"-tanong ko sa kanya. Nauubusan na talaga ako

nang pasensiya sa kanya. Hindi niya ba nakikita na tinutulungan ko lang ang
kaibigan niya.
"Opo."-ang walang kagatul-gatol na sagot niya sa akin.
"Yun naman pala, sa tuwing nakikita mo ba siya habang hinahatiran mo nang makakain,
nakikita mo pa din ba yung Catalina dati?"-tanong ko.
Agad naman siyang nagyuko nang ulo. Eh alam naman pala nito ang nangyayari kay
Catalina, dapat siya na mismo ang gumawa nang paraaan para man lang mapabuti ang
kaibigan niya. Anong pagkakaibigan pala ang meron sila sa inaasta neto?
"May dahilan po kung bakit ko to ginagawa. At para naman din po to sa kabutihan ni

Catalina."-ang sabi niya. At sa narinig ko nag-init na talaga ang ulo ko. Pwes
pasensyahan nalang tayo.
Maigi ko siyang tiningnan sa mga mata niya at iniwika ang mga salitang "Ituturo mo
sa akin kung asan nakalagay ang dugo ni Marcus."-ang pag-utos ko. Agad ko namang
nakita ang epekto neto dahil unti-unti siyang tumango.
Buti nalang talaga at hypnotism ang kakayahan ko. Kaya hindi pa man umaabot ng
limang minuto ay napasa akin na ang boteng naglalaman ng dugo ni Marcus. Ang
damuhong yun! Humanda talaga siya! Dahil kapag pumanig sa akin ang tadhana hinding-
hindi ko na papakawalan pa si Catalina.
-----
CATALINA'S POV
"Maraming-maraming salamat talaga Sebastian ah! Kung hindi dahil sa'yo hindi na ako
makakalabas doon. Kailangan kung pigilan ang pagpapakasal ni Marcus kay Ivory."-ang
sabi ko kahit na mabilis kaming naglalakad ngayon papunta sa kwarto kung saan
madalas namamalagi ang Hari at Reyna.
Doon daw kasi mangyayari ang kasalanan nina Marcus at Ivory ngayong gabi. At konti-
konti nalang talaga ang oras at magsisimula na ang seremonyas.
"Catalina, pano-pano kung.."-ang nag-aalinlangan na sabi ni Sebastian sa akin.

Tumigil din ito sa paglalakad kaya naman napatigil din ako. Tiningnan ko siya
direkta sa mga mata niya at nakita ko ang halo-halong emosyon nito. Takot, pangamba
at awa?
Bakit? May dapat ba siyang ikaawa sa akin? Pipigilan ko pa naman ang kasal nina
Marcus eh. At hindi pa sila nakakasal kaya may pag-asa pa. Nangako ako sa mahal na
Hari at Reyna na gagawin ko ang lahat para lang matupad ang propesiya.
"Ano Sebastian? Wala na tayong oras, pwede mamaya nalang yan."-ang sabi ko at
maglalakad na sana nung nahigit nito ang braso ko dahilan para mapahinto ako sa
paghakbang sana.
Tiningnan ko ulit siya. Hinihintay kung ano man ang sasabihin niya.
"Papaano kung hindi ka niya piliin?"-eto, eto ang dahilan ko kung bakit ayoko nang
pakinggan ang gustong sabihin sa akin ni Sebastian dahil kahit ako kagabi hindi ko
alam kung ano ang gagawin ko.
"Sebastian.."-ang sabi ko sana para magmakaawa na lumakad na kami.
"Catalina, eto ang tandaan mo, kung ano man ang mangyari, kung iiwan ka man ni
Marcus at si Ivory ang piliin niya, huwag mong kakalimutan na may Sebastian na
andito at handang maging Marcus ng buhay mo. Catalina, noon pa man gustong-gusto na
kita. Kaya lang hindi ako makaporma dahil andyan parati si Marcus sa tabi mo."-ang
seryosong sabi nito sa akin. At sa panahon na sinasabi niya ang mga salitang iyon
ay nakatingin ang ako sa kanya. Hinahanap sa mukha niya kung nagsisinungaling man
nga siya pero wala akong nakita.
"Sebastian."-may sasabihin pa sana ako kaya lang pinigilan na naman niya ako.
"Tara na."-ang wika nito at hinila na ako para tumakbo. Habang tumatakbo kami,
nakatanaw lang ako sa kamay namin na magkahawak. Kung sana si Sebastian ang una
kung nakilala sana hindi ako nasasaktan ng ganito.
At sana, walang kukontra sa amin dahil simpleng Bampira lamang siya at isang
kalahating mortal lang ako. Kung sana lang si Marcus ang nakahawak sa kamay ko
ngayon. Kung sana lang..
===========
<hr>
CATALINA'S POV
Kitang-kita ko na si Marcus sa kinatatayuan ko ngayon. Andun lang siya nakatayo sa

isang sulok at nakayuko. Nakasuot siya nang isang itim na pantalon, itim na polo at
itim na hood. Parang hindi kasalan nga ang mangyayari eh dahil ang ibang mga
Bampirang andito na ay nakasuot din ng itim.
Parang may lamay lang na nangyayari pero sinong mag-aakala na kasal pala ang
magaganap ngayon. Iniisip ko palang parang hindi na ako makahinga. Kanina nga,
noong nasulyapan ko ang mukha ni Marcus parang gusto ko nalang natakbuhin siya at
yakapin pero hindi naman pwede yun kasi makakatawag ako nang pansin. At palagi
akong hinihila pabalik ni Sebastian kapag nagsisimula na akong maglakad papunta sa
kintatayuan ni Marcus.
Wala pang masyadong Bampira dito sa bulwagan. Wala pa nga din ang Hari at Reyna
pati na din ang mga councils na kanina pa namin hinahanap ni Sebastian. Kilala kasi
nito isa-isa ang mga councils at kapag nakita nila na andito ako ngayon, tiyak
paniguradong may kaguluhan na mangyayari.
Andito lang kami sa isang sulok, tagong parte nga ito nang bulwagan eh. Pero hindi
pa din maalis-alis ang tingin ko kay Marcus. Humahanap lang kasi ako nang tyempo na
mapapag-isa siya at doon ko na siya lalapitan.
Habang nakatingin ako ngayon sa kanya hindi ko maiwasan na masaktan. Ang aga naman
niya ata. Wala pa nga yung ibang matataas na opisyales sa kaharian pero siya andito
na agad. Ganun niya ba kagusto na pakasalan si Ivory?
Hindi na ako makakatiis pa na tingnan nalang si Marcus mula dito. Nung tumingin ako
sa gilid ko napansin kong nakatalikod sa akin si Sebastian tapos parang tutok na
tutok siya sa tinitingnan niya kaya naman sinamantala ko na ang pangyayari para
tumakbo papalapit kay Marcus.
Niyakap ko kaagad siya. Bale, niyayakap ko siya ngayon galing sa likuran niya. At
sa oras na nagdantay ang mga balat namin ayan na naman yung bulta-bultaheng kurente
na nararamdam ko. Nung una, nanigas ang katawan ni Marcus pero madali siyang
nakabawi at agad akong hinila sa isang sulok na naman sa bulwagan na'to.
Sobrang bilis nung pangyayari na siyang naging dahilan para mahilo ako. Kahit na
hindi na nga kami gumagalaw ay parang umiikot pa din yung paningin ko kaya
nagdesisyon nalang muna akong pumikit.
At sa pagbukas ng mga mata ko, isang mapupulang mga mata ang sumalubong sa akin.
Galit ba siya? Bakit? Dahil ba ayaw niyang magulo ang kasalang magaganap ngayon?
Hindi naman ako manggugulo eh. Gustong-gusto ko lang siyang kausapin para maging
maliwanag na ang lahat.
"What are you doing here?"-yan agad na unang tanong niya sa akin. Tapos sobrang
seryoso pa yung pagkakasabi niya. Parang hindi nga siya natuwa nong makita ako eh.
Samantalang ako, kanina ko pa pinipigilan ang sarili ko na yakapin siya. Ganun ko
siya na-miss.
"Marcus."-sa dami-dami nang gusto kung sabihin yan lang yung lumabas sa bibig ko.
Hindi ko alam kung saan ako magsisimula.
"Look Catalina, I don't want you here, so please just go back to the..."-hindi ko
na siya pinatapos. Ganun nalang yun? Parang basura lang yung tingin niya sa akin
ngayon eh. Mas masahol pa sa isang utusan. Sa inaasal at sa mga naririnig ko mula
sa bibig niya, unti-unti na din akong MAS dinudurog sa kaloob-looban ko.
"T-t-totoo bang ikakasal kayo ngayon ni Ivory?"-ang mahina kung tanong. Please
Marcus sabihin mong hindi. Sabihin mong saan ko nakuha ang mga bagay na'to. Sabihin
mong over lang akong mag-isip. Pero iba ang nangyari.
"Yes, NOW LEAVE."-ang sabi nito sa pagmumukha ko. Matapos ang lahat ng ginawa ko,
ganito lang din pala aabot sa lahat.
"P-paano na ako? Akala ko ba.. Akala ko ba, gusto mo ko?"-kakapalan ko na ang mukha
ko. Sinabi naman niya yun sa akin di ba? Di ba?
And then I saw he clenched his jaws, tapos his hands forms into a fist.
"You're stupid to believe me."-at dahil jan nag-uunahan na yung mga luha ko na
pumatak. Pero mararahas ko lang na pinapahid ito. Pero wala pa din, kasi kapag
pinapahiran ko yung luhang bumagsak galing sa mata ko may panibago na naman na
tutulo kaya hinayaan ko nalang.
"I believe you because I ..
I love you."-ang pag-amin ko. Gusto kong malaman niya yung nararamdaman ko. Baka
kasi kapag nalaman niya ay magbabago na ang isip niya at hindi na siya magpapakasal
kay Ivory.
Maigi ko siyang tiningnan sa mga mata niya. At hindi ko mawari kung may saya na
dumaan sa mga mata niya pero agad din yung natakpan ng ibang emosyon. Napalunok
ako. Wala na ba talaga akong magagawa para piniliin niya ako?
"Ako yung "mate" mo di ba? Dapat.. Dapat tayo yung.."-ako na patuloy pa din na
umiiyak.
"Mate? You're making me laugh."-at talagang nagawa niya pang tumawa. Nagagawa niya
pang tumawa kahit na nasasaktan na ako ngayon.
"I don't want you as a mate..
Cause you will just ruined my reputation when I will be crowned as the new king."-
ang sabi nito sa akin na siyang naging dahilan para mapahagulgol ako nang iyak.
Unti-unti na din akong napaupo dahil sa nanghihina kung mga tuhod. Tinakpan ko na
din yung bibig ko nang isa kong kamay para maitago ang mga ungol ng iyak ko.
Ang sakit.
Ang sakit-sakit. Wala lang mas sasakit pa sa mga narinig ko mula sa bibig ng taong
minamahal ko. Yung pagsabihan ka na hindi ka nababagay sa kanya at kinakahiya ka
niya.
I was just being rejected by my mate.
==========
<hr>
THIRD PERSON POV
Kahit pa pinipilit nang hilahin ni Sebastian si Catalina sa kwartong iyon ay hindi

pa din natitinag si Catalina. Nakatayo lang ito at nakayuko. Tiyak na umiiyak pa
din. Nung nakita niya kasing papalapit na si Catalina kay Marcus kanina ay wala na
itong nagawa kundi ang hayaan nalang silang dalawa mag-usap.
Yun naman talaga ang ipinunta nila dito. Ang makausap ni Catalina si Marcus para
magkaliwanagan na ang dalawa. Pero mukhang didibdib nga ni Catalina kung ano man
ang mga sinabi ni Marcus dahil wala pa din itong humpay sa kakaiyak.
Nakikita nga ni Sebastian yung pagtaas baba nung mga balikat ni Catalina. Gusto
niya itong patahanin pero parang isinirado ni Catalina ang sarili niya sa iba.
Yayakapin nga ito ni Sebastian kanina nung bumalik ito sa pwesto nila kanina-kanina
lang pero umatras lang ito at yumuko. Hindi naman tanga si Sebastian para hindi
maintindihan yung inasal ni Catalina.
Kaya walang nagawa si Sebastian kundi ang tumayo nalang sa gilid ni Catalina.
Dahil, sa mga oras na'to ay magsisimula na ang seremonyas. Kaya nga pinipilit na
niyang hinalahin si Catalina papaalis sa lugar na iyon dahil mas masasaktan lang
siya.
"Sebastian, please, ngayon lang. Gusto kong makita ang lahat. Gusto kong makita na
maikasal silang dalawa."-ang saad ni Catalina kay Sebastian na siyang naging
dahilan para mainis siya dito. Ngayon lang kasi na-realize ni Sebastian kung gaano
kamahal ni Catalina si Marcus.
At naiinggit siya. Naiinggit siya na may nagmamahal ng ganito kay Marcus. Na kaya
pa ring tiisin nito ang lahat kahit na sa huli siya lang din yung masasaktan. Kung
sana lang talaga, siya ang unang nakilala ni Catalina kaysa sa Marcus na iyon.
"Masokista ka ba? Gusto mong makita silang kinakasal? Eh di mas lalo kang nagngawa
diyan."-ang naiinis na sabi ni Sebastian kay Catalina.
"Ngayon lang naman to eh. Pagkatapos nito hindi ko na siya ulit makikita. At
ginagawa ko din to para makita kung gaano ako sinaktan ni Marcus dahil yun ang
gagamitin ko para makalimot."-ang tanging nasagot ni Catalina. Pagod na pagod na
ito. Kanina nga ang gusto na lang niyang gawin ay ang humiga sa kama at yakapin ang
sarili.
"Tss."-yan na lamang ang tanging naging reaksyon ni Sebastian sa sinabi ni

Catalina. Masokista nga!
Ilang sandali pa sila naghintay nung magsimula nang tumugtog. Senyales na

magsisimula na ang kasalan at ang paggawad kay Marcus sa korona. Andun na ang
lahat. Ang Hari at Reyna na nakaupo sa trono nila at si Marcus na nakatayo malapit
sa kanila. Sila kasi ang magkakasal dahil sila ang nasa pinakamataas na rangko.
Hindi makikitaan nang anumang senyales ng emosyon ang Royal Family. Seryoso lang
silang nakatingin ngayon sa magiging sunod na Reyna ng mga Bampira na naglalakad na
sa aisle. Nakasuot ito nang puting damit na ilang bahagi lang ng katawan ang
natatakpan ng tela.
At sa mga nakakita nito ay hindi maiwasan na mangamba sa kung ano ang mangyayari sa
kanila sa susunod na mga araw. Hindi lang kasi ang mga matataas na opisyal ang
andito. Meron ding mga ordinaryong mga Bampira na nakikisaksi sa kasalang matagal
na hinintay nila na mangyayari.
Habang naglalakad si Ivory sa aisle ay panay ang ngiti neto. Amino humarampa lang.
Kulang na nga lang at kumaway siya sa mga Bampirang andito sa kwartong ito. Habang
naglalakad si Ivory sa mahabang aisle ay panay tango at panay ngisi naman ang mga
councils sa nasasaksihan ngayon.
Lahat kasi nang plano nila ay umaayon. Parang demonyo lang kung makangiti sina
Nicholas at Teresa. Plano nilang lahat ito. Kapag kasal na sila Marcus at Ivory ay
mas mapapansin na sila. Mas mabibigyan ng kapangyarihan dahil hawak nila sa leeg si
Ivory.
Hindi pa nga lang alam ni Ivory ang sasapitin niya sa mga kamay nina Nicholas at
Teresa kung maisasakatuparan ang lahat. Pero ang hindi alam ng lahat may ibang
plano pa ang mag-asawa at hindi na sila makapaghintay pa. Malalasap na din nila ang
tagumpay.
CATALINA'S POV
Habang naglalakad si Ivory sa aisle, nakatingin lang ako sa kanya. Hindi na din
pala ako umiiyak. Siguro wala nang luhang lalabas sa mga mata ko. Naubos na kanina
pa. Pero kahit na ganun, triple na din yung sakit na nararamdaman ko.
Yun yung pangarap ko eh. Yang ginagawa ngayon ni Ivory. Ngayon nagsisisi ako kung
bakit hindi pa ako nag-pa-claim kay Marcus kasi kapag nangyari yun, Bampira na sana
din ako ngayon at sana may pag-asa na maging kami pa.
Pero dahil nga may kondisyon ako. Kung sana, pumayag nalang ako. Ang gusto ko lang
naman kasi noon, bago ako baguhin ni Marcus mahal na niya ako. Dahil, mas magiging
makatotohanan yun. Doon mo malalaman na seryoso nga siya at mahal na niya nang
totoo dahil nagawa niyang mahalin ang isang mortal na kagaya mo.
Nung makarating si Ivory sa harap ni Marcus ay wala nang mapapaglagyan ang mga
ngiti nito. At kahit na masokista siya, hindi niya pa din kayang makita ang lahat.
Kaya tumingin nalang siya sa ibang direksyon. At sa pagtingin niyang iyon ay may
napansin siya. Na naging dahilan para kabahan siya nang todo.
"Ivory, tinatanggap mo ba si Marcus bilang magiging kabiyak mo sa buhay?"-ang

narinig kung tanong ni Haring Anad pero hindi ko na magawang pansinin ang
nangyayari ngayon sa harap dahil mas natutok ang pansin ko sa second floor ng
kwartong ito.
"Yes you're king."-ang maarteng sagot ni Ivory.
Pinagpawisan na ako nang malamig.
"Ikaw Prinsipe Marcus, tinatanggap mo ba si Ivory bilang magiging kabiyak mo sa

buhay?"-ngayon napahinto na ako sa paghinga. Agad din akong napatingin sa pwesto ni
Marcus. Please Marcus, huwag. Please nagmamakaawa ako.
At ngayon may naramdaman na naman akong tumulo sa mga mata ko. Akala ko ba, naubos
na yung mga kuha ko, pero mukhang hindi pa pala.
Kaya ko naman sigurong ibigay ang mga kailangan mo Marcus. Kaya kitang alagan. At
kaya kung ibigay ang lahat para sa iyo.
At habang hindi pa sumasagot si Marcus ay inihakbang ko na ang mga paa ko. Dahil
nakita ko ang isang babaeng pumwesto na para panain ang direksyon ni Marcus. Nung
makita kung hinihigit na niya palayo ang pana ay tumakbo na ako. Wala na akong
pakialam sa maaaring mangyari sa susunod. Basta ang sa ngayon ay mailigtas ko ang
taong mahal ko.
"Yes."-ang narinig ko bago ko sinalo ang pana na dapat ay tumama kay Marcus.
Kaya ko naman sigurong ibigay ang mga kailangan mo Marcus. Kaya kitang alagan. At
kaya kung ibigay ang lahat para sa iyo.
Kahit sarili kung buhay pa Marcus.
Unti-unti akong napahiga sa sahig at tiningnan ang lalaking walang ibang laman ng
puso ko kundi siya.
"Sana maging masaya ka na Marcus. Ito ang tandaan mo mahal na mahal kita. Minahal
ka nang mortal na'to kahit na mahina lang yung tingin mo sa kanya."-ang sabi ko
habang unti-unti na akong kinakain ng kadiliman. Siguro ito talaga yung nakatakdang
mangyari sa akin at hindi ang propesiyang sinasabi nang Hari at Reyna.
SEBASTIAN'S POV
Kitang-kita ko ang lahat. Lahat-lahat. Kung gaano binuhis ni Catalina ang buhay
niya para sa walang kwentang lalaking to!
Tumakbo agad ako sa pwesto ni Catalina. Dali-dali akong lumuhod sa ulohan ni

Catalina at hinawakan ang mukha niya na punong-puno pa din ng luha.
"Gago ka Marcus! Dahil sa ginawa mo, hinding-hindi ka na magiging masaya! SINUSUMPA

KO YAN!"-sigaw ko sa kanya. Galit na galit ako ngayon. Gusto ko siyang suntukin.
Hindi! Gusto ko siayng patayin!
"TANGA KA dahil hindi mo nakita kung gaano ka kamahal nitong babaeng to. Mahina ang
tingin mo sa kanya pero dahil sa babaeng buhat-buhat ko ngayon kung bakit andyan ka
pa sa TRONO mo!"-ang sigaw ko sa kanya.
===========
AN: Guys next chappies are flashbacks okay?

<hr>
AN: Guys kung malilito kayo? Pwede niyong basahin yung CHAPPY 44. Ito kasi yung
sumunod na nangyari..:)))))
MARCUS' POV
"I have an idea but.."-me
"Ano Marcus. Hindi ito ang oras na magdalawang-isip ka pa."-this time it's my Mom,
and she is looking at me expectantly.
"It's crucial and I think I can lose my mate with this plan."-ang mahinang sambit
ko.
"Ano ba ang plano mo anak, nang matulungan ka namin."-my dad told me seriously.
Deep in my heart, I don't want to do this. She is so important to me that I can't

risk losing her. But, if I won't do anything, she will definitely be gone. And when
I say gone, it means perish, vanish or die. Yes! You heard it right; the councils
are our worst nightmares.
Kung tinatanong niyo kung bakit hinahayaan namin sila, diyan kayo nagkakamali dahil
noon pa gustong-gustong buwagin ni Ama ang grupo nila. Hindi sila nararapat sa
pwesto nila. Hindi naman kasi si Ama at Ina ang nagtalaga sa mga walang hiyang
councils na yan kundi sila din mismo.
Akala mo kung sino, sa matinong usapan lang, wala naman silang naitutulong eh. Mas
sila pa nga yung nakakagulo dahil LAHAT ng gustong ipatupad na batas ni Ama ay sila
yung una-unang bumabatikos. Nakakainit nga nang dugo eh!
"Marcus."-untag sa akin ni Ina.
"I will claim and change her."-ang simple kong sagot sa kanila.
Nakita ko namang biglang nanlaki ang mga mata nila. Wala na akong pakialam kung ano
yung sasabihin nila sa akin. Sa planong ilalahad ko sa kanila maya-maya kailangan
kung manigurado. Oo na! Pero hindi ako papayag na walang panghawakan.
"But, Marcus. She doesn't still want to unless...."-ang sabi ni Ina na hindi ko na
pintapos.
"Unless what Mom?"-untag ko na hindi ko na siya pinatapos magsalita.
"Unless, you told her that you love her."-ang sabi pa nito. Well if that's the case
hindi ko na pala kailangan na ma-guilty sa gagawin ko.
"Then I'll do it! You know what I'm feeling for her right?"-ang sabi ko pa. Then
nakita ko nalang na tumango sila. An indication that they are okay with my first
plan. Kailangan ko lang talagang magawa to nang maayos kung hindi buhay ni Catalina
ang nakataya dito.
Dahil alam kung sa mga oras na ito ay binabantayan na nila ang magiging galaw
namin, kaya kailangan naming mag-ingat.
"After I change Catalina, I will claim her as mine. And it will happen tonight. "-
ang sabi ko pa. Kailangan na naming kumilos nang maaga. Hindi pwedeng mag-relax
lang kami dahil tuso ang mga councils na yan. At hindi ko hahayaan na magaya lang
kami ni Catalina sa mga magulang nito na sina Adelfa at Rudolfo.
"Tama ka Marcus, kailangan nating bilisan ang pagkilos bago mahuli ang lahat."-ang
sabi ni Ama na ngayon ay naglakad papaupo sa isang silya. Lumapit naman si Ina at
umupo sa tabi nito. Siguro handa na silang marinig kung ano man ang mga binabalak
ko.
"First, we need to do the plan first thing in the morning. Dad, you need to call
all the councils and have them in a meeting and tell them that we will cooperate.
We will going to show to them that Catalina is not that all worth it. And we
decided to follow them because our power is more important than her."-ang sabi ko
sa kanila. At habang binabanggit ko ito hindi ko maintindihan ang sarili ko pero
nasasaktan ako. Naririnig ko kasi ang pinagsasabi ko, at kabaliktaran ang lahat ng
gusto ko.
Catalina is all worth it! Kaya ko nga ginagawa to para sa kanya. Para ibigay ang
mundo ko na handang tumanggap sa kanya. Hindi yung punong-puno nang panglalait at
mapanghusgang Bampira ang humarap sa kanya.
Wala akong pakialam sa trono ko. Kung gusto nila, matagal ko nang ibinigay sa
kanila to eh. Yun lang naman ang dahilan nila Nicholas at Teresa sa mga ginagawa
nila di ba?
Kapangyarihan.
"Okay, I get it. Then?"-ang sabi ni Ama sa akin encouraging me to go on with

sharing my plan.
"And this will I need your abilities. You need to tell us everything that they are
planning but I know it won't be that simple cause knowing them; they know how to
hide their minds and the things that are happening."-ang sabi ko. Kahit ako hindi
ko pa alam kung papaano namin mababantayan ang mga gagawin nila.
Sila ang mga tinaguriang matatandang mga Bampira sa kaharian namin at madami na din
silang alam. At hindi naman kasi lingid sa kaalaman nila na kayang makita ni Ina
ang mga bagay na ginagawa nang isang Bampira at ni Ama na marinig at mabasa ang
isang utak ng Bampira.
"Son, you miss one simple thing."-ang sabi ni Ama na ngayon ay nakangiti na. Na
waring kami na yung magwawagi sa huli. Na magiging matagumpay ang mga pinaplano
namin dito.
"And what is it?"-ang sabi ko na hindi na makapaghintay na marinig ang sasabihin

niya.
"Rudolfo."-ang simpleng sabi nito pero dahil sa narinig ko, mas nagkaroon ako nang
kompyensa sa sarili ko na kaya nga namin to. Siya ang mas makakatulong sa amin
ngayon. Knowing na alam niya ang lahat ng galaw ng bituka nang mga magulang niya.
This will definitely be the start.
===========
<hr>
AN: Guys minsan na nga lang ako mag-author's note HAHAHAHAHA basahin niyo naman.
Ayan tuloy naguluhan kayo sa last update ko. Actually, yung chappy-52 is the
continuation of chappy 44..:)))Buti pa si @219lovesdjpadilla26 at @prettyapples na
gets nila..
So bali itong chappy naman na'to is continuation sa CHAPPY 45. Okay girls?:)))))
MARCUS' POV
"You are mine."-I told Catalina.
"Say it Catalina."-I commanded her while I am still moving inside her in a faster
pace.
"I'm.. I'm.."-ang nahihirapan niyang sabi. Maybe because, there is so much going on
around her. My touch, my kiss and my movements.
"I'm yours Marcus."-there she said it. I am so happy. Maybe, happy is an

understatement because my emotions right now are mixing. With love, enjoyment and
happiness.
Then as if on cue I release my seed inside her. And in slow motion, bumagsak ako sa
kanya. We just laid there catching our own breaths. And I'm still inside her and
damn it! I still want her. But, I know she is still sore. I was the one who got her
first and I will definitely kill if someone got her before me.
"I love you Catalina and I'm sorry."-I whispered in her ear. I'm not sure if she
heard it or not kasi steady na yung paghinga niya. Sorry, of the thing I will going
to do. Let me just clafiry this one, hindi ako nagsisisi sa nangyari lang sa amin
kanina. Ang hinihingi ko nang tawad ay ang pagbabago ko sa kanya. I know, I didn't
ask for her permission. But it's for the best at para may panghawakan ako.
Then, immediately I bite my wrist and let a few drops of my blood be drank my
Catalina. And I make it sure that she was able to drink it. It that way, I already
mark her as mine. No one will be going to take her away from me now.
Kahit na gustong-gusto kong ang makita niya sa pagbukas ng kanyang mga mata ang ay
mukha ko pero hindi pwede iyon. Dahil, kailangan ko pang pumunta kila Ama at Ina at
alamin kung ano na ang nangyayari doon. Kung nakausap na nila si Rudolfo, ang ama
nang babaeng hawak-hawak ko ngayon sa mga bisig ko. At isa sa mga tutulong sa
amin.
I sighed deeply. I need to get out of here. Kailangan ko munang magtiis.

"After all of these Catalina, I promise I will definitely marry you. And start to
have a family where you could be the wife of my children."-ang bulong ko sa kanya
at hinalikan ang noo nito. Whatever happens I won't give you up.
Pagkalabas na pagkalabas ko sa kwarto ay nakita kung naghihintay na ang kaibigan ni

Catalina. Sa lahat na pwedeng pagkatiwalaan siya lang ang tanging nakakuha nang
tiwala ko. Dahil mortal siya. At ang mga mortal, bihira ka lang na bibiguin. At
alam kung hinding-hindi niya ako bibiguin.
"This is my blood. Use it! And remember if Catalina asks you what is happening
don't tell her anything. And when I say anything that means NOTHING. Understand?"-
ang seryoso kung sabi sa kanya.
"Opo. Maasahan niyo po ako sa bagay na ito. Pinagsabihan na din po kasi ako ni
Haring Anad at Reyna Estella. Huwag po kayong mag-aalala dahil aalagaan ko pa siya
at hindi ko siya hahayaang makalabas dito baka po kasi may gawing masama pa yung
mga councils sa kaibigan ko."-ang mahaba nitong sagot sa tanong ko. Pero sapat na
ang simpleng opo niya kanina.
"Take care of her while I do my duties for the future quuen."-ang huli kung sabi sa
kanya at nagsimula nang maglakad papunta sa tagpuan namin nina Ama at Ina. And I
know that Catalina will going to be definitely a good queen in this kingdom
someday.
"Hindi po totoo na maswerte si Catalina sa inyo dahil siya yung totoong ma swerte
sa inyo."-ang narinig ko pang sabi nang kaibigan ni Catalina pero na ako sumagot at
nagpatuloy lang sa paglalakad.
-----
Pagpasok na pagpasok ko ay mga nakangiting mukha ang bumungad sa akin pero nung
tumingin ako sa kabuonan ng kwarto ay hindi ko nakita si Rudolfo. Pano nagagawang
ngumiti nang ganyan ang mga magulang ko?
At bago pa ako makapagtanong ay nasagot na nila ako.
"We can already use our abilities because Rudolfo helped us."-ang masayang sabi ni
Ina. So ibig sabihin nakikita na nila at alam na din nila ang plano nang mga
councils o mas malinaw na sabihin ni Nicholas at Teresa.
"Alam mo kasi Marcus, Rudolfo has the ability to control over the will of a Vampire
without even asking their permission. At pinuntahan ko kanina kung saan namamalagi
si Rudolfo at nakiusap na kailangan namin ng tulong niya. Kahit hindi niya pa alam
kung anong sadya ko ay pumayag na siya kasi malaki daw ang utang na loob nito sa
amin ng Ina mo. Kaya, sinabi ko na agad yung kailangan natin, at hindi lang man
tumagal ng dalawang minuto at kaya ko nang malaman kung ano ang tumatakbo sa isipan
nila."-ang mahabang paliwanag sa akin ni Ama.
"He used his ability to control the will of his parents to grant us an access to
them and the good thing is, hindi nila ito alam na pumayag na pala sila."-ang
dugtong pang sabi ni Ina sa akin.
"Then where is he?"-ang tanong ko.
"He will be here in the right time. Masyadong delikado kapag pumunta siya dito
dahil ang alam ng lahat ay patay na siya."-ang sabi ni Ama. So ngayon ang kailangan
nalang namin ay ang umayon at paghandaan ang mga plano nang mga councils.
"So?"-ang untag ko sa kanila. Kailangan na naming paghandaan ang mangyayari bukas.

Bukas na bukas na din kasi pupunta ang mga councils.
"Nicholas and Teresa wants to control the whole kingdom by letting you marry Ivory
and killing you in that night matapos maikasal kayong dalawa at ipalabas na isang
mortal ang gumawa nun para mas madiin at mas pahirapan ang mga mortal."-ang sabi sa
akin ni Ina. Ngayon bumabangon na naman ang galit sa katawan ko. Ang sarap lang
pumatay nang mga matatanda ngayon!
"May lason yung panang ipapana sa iyo nang mortal kaya hindi mo kayang mapagaling
ang sarili mo. At kapag namatay kana, syempre si Ivory na ang Reyna nang mga
Bampira, wala na kami sa scenario dahil kinasal na kayo at ang ibig sabihin lang
non ay kayo na ang bagong Hari at Reyna nang mga Bampira.
At dahil, si Ivory nalang ang nasa pwesto, kaya na nilang paikutin sa leeg si Ivory
dahil sila din ang gumawa nang paraan para ibigay dito ang matagal na nitong
inaasam."-ang mahabang sabi ni Ina.
Nagpupuyos ako sa galit ngayon. Ito pala ang plano nila. Pwes sinasabi ko palang
ngayon, hinding-hindi sila magtatagumpay.
===========
<hr>
MARCUS' POV
Mabilis na nangyari ang lahat. Halos hindi ko na naririnig ang mga sinasabi ni
Sebastian sa akin, at ang tanging nag-re-register nalang sa utak ko ay ang babaeng
dala-dala nito sa mga bisig niya na sinalo ang panang dapat naman talaga sa akin.
Ang tigas-tigas kasi nang utak niya eh. Ang sabi ko umalis na siya dito dahil gusto
ko lang siyang ilayo sa kapahamakan. Kaya nga kahit hindi ko pa alam ang mga plano
nang mga councils ikinulong ko na siya sa kwarto ko para hindi na siya masaktan at
mapahamak.
"You know what you need to do."-ang narinig kung sabi ni Ama sa amin. Isang mensahe
para sa lahat. Sa akin, kay Lucas at sa mga sundalong Bampira.
At nakita kung nagkagulo na ang lahat. Pinaghuhuli na ang mga walang kwentang
councils na iyan. Agad silang pinusasan nung espesyal na posas na nagbabawal para
magamit ng mga Bampira ang mga kapangyarihan nila. Some of them have the ability of
strength kaya kayang-kaya lang nilang sirain ang ordinaryong posas kung yun ang
gagamitin namin sa kanila.
Ito ang plano namin. Ang hulihin sila nang sabay-sabay. Dahil kung hindi kami
umayon sa mga plano nila tiyak na mahihirapan na kami sa paghuli at pagtugis sa
kanila, lalong-lalo na sina Nicholas at Teresa. At ngayon nga sobra silang nag-
iingay pero wala na namang kwenta yan, dahil sa ginawa nila papatawan sila nang
karampatang parusa at iyon ay ang
Kamatayan
Hindi din nakaiwas si Ivory sa mga sundalong Bampira. Ako mismo ang nag-utos na
isali siya. Simula palang trono na yung gusto niya at hinding-hindi ako papayag na
agawin niya ang dapat na kay Catalina.
"Hey. You stupid moron, don't hold me with you filthy hands, I AM NOW YOU'RE NEW
QUEEN."-ang sabi nito na talagang itinaas pa ang ulo para ipakita ang
kapangyarihang merong daw siya. Pero pati siya ay nagulat nong pinusasan din siya
nung espesyal na posas. At wala nang humpay ang tili ni Ivory.
Hindi ibig sabihin na sumagot ako kanina nang "Yes" ay automatic na yun na
naproklama na siya na magiging Reyna na siya. Hindi siya naproklama nang mismong
Reyna ngayon na sa kanya na nito ihahabilin ang kanyang trono at korona.
"WILL YOU SHUT UP BITCH!"-lahat ay napatahimik sa sigaw ni Ina. At nagwika pa siya

nang salitang ngayon ko lang narinig. Napangiti nga ako nang kaunti eh. Ngayon ko
lang nakita si Ina na ganito, mawalan ng poise at umasal nang ganito.
"You don't deserve the crown. Only Catalina owns it!"-ang sabi pa nito na siyang
naging dahilan para mas tumahimik ang lahat ng andoon.
At sa kaguluhang iyon ay nakita ko ang babaeng unti-unting tumatakas sa second

floor. Siya yung papana dapat sa akin. Just damn it Catalina! Wala naman kasing
problema yun dahil kanina ko pa ginagamit ang shield ko na yari sa hangin. I can
control the ELEMENTS. Fire, water, earth and air. Kaya kayang-kaya ko silang utusan
para sundin ang gusto ko.
"GET HER!"-ang sigaw ko at agad namang nakakilos ang mga sundalong Bampira malapit
sa pwesto niya. Agad silang tumalon papunta sa second floor.
Sa lahat ng nangyayari ngayon hindi ko magawang lumapit kay Catalina. Kahit na

gustong-gusto ko na siyang kargahin sa mga bisig ko ay hindi ko magawa dahil ako
ang may kasalanan kung bakit ganyan ang estado niya ngayon.
"Go to her son, she needs you."-ang sabi ni Ama sa akin sa pamamagitan ng pagsabi
sa utak ko. Kaya kahit na natatakot ako ay unti-unti kung inihakbang yung mga paa
ko papunta sa kintatayuan ni Sebastian na nakatingin sa ibang direksyon.
Nung nakalapit na ako kay Catalina, unti-unting pumatak ang mga luhang hindi ko
akalain na meron pala ako. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na umiyak ako. Umiiyak
ng tahimik. Dahil nakikita ko ang babaeng mahal ko na wala nang buhay. Hindi na
humihinga at hindi ko na din ulit maririnig ang sinabi niya kanina lang sa akin na
mahal niya ako.
Nung narinig ko yun, sobrang saya-saya ko. Gusto ko siyang yakapin ng sobrang
higpit at halikan siya nang walang humpay. Yun yung gusto kong marinig noon palang.
Akala ko nga matatagalan pa para mahalin niya ako pero kita niyo naman ngayon,
minahal ako nang isang mortal na nagngangalang Catalina.
"You can still save her."-ang sabi nang isang baritonong boses mula sa likuran ko.
At nung paglingon ko nakita ko ang isang lalaking Bampira na mukhang kasing edad
nina Ama at Ina. Ang lahat naman ng mga taong naroon ay napasinghap dahil sa
nakikita nila ngayon.
"Rudolfo?"-ang naiiyak na daing ni Teresa. Pero hindi man lang siya tinapunan ng
tingin ni Rudolfo. So siya pala ang ama ni Catalina. Nakatingin lang siya kay
Catalina. At hindi naglaon ay kinuha na nito ang katawan ni Catalina sa mga bisig
ni Sebastian at siya na ang nagbubuhat ngayon.
"AKALA KO BA PINATAY KA NA NI ADELFA!"-ngayon si Nicholas naman ang sumigaw. Pero

kapareho nung kanina hindi ulit sila sinagot ni Rudolfo at nakatingin pa lang din
sa anak niya. Puno nang pagmamahal na tiningnan niya ito.
"Anak."-ang mahinang sambit ni Teresa. At sa pagkakataong ito ay humarap na si

Rudolfo sa mga magulang niya. Punong-puno nang sakit at galit na tinginan nito ang
mga magulang niya.
"You've done so much already and if it's possible I am the one that will cut you're
lives off."-ang nakakatakot na sabi nito. Mas nakakatakot pa ang boses nito kaysa
sa Hari nang mga Bampira mismo.
Napahagulgol nalang si Teresa habang si Nicholas naman ay napayuko nalang.
"Akala ko talaga pinatay ka niya."-ang mahinang usal pa ni Nicholas. Siguro si

Adelfa ang sinasabi nito. Wala naman kasing nakakaalam sa tunay na nangyari sa
kanila kundi si Rudolfo lang at si Adelfa.
Pero gaya nung una ay hindi na ulit sila pinansin ni Rudolfo na parang hindi man
lang niya kilala sa mga kumakausap sa kanya.
"You."-ang sabi nito sa akin. By just that simple stare I already had a goosebumbs.
This man is something for making me feel this way.
"Do you love my daughter?"-ang tanong nito sa akin sa sobrang seryosong boses. Agad
naman akong napalunok.
"Y-yes sir."-this is record breaking. Me, Prince Marcus stampering in front of a

mere Vampire.
"Then prove it."-ang sabi nito.
"How?"-kahit na kinakabahan ako at natatakot sa kanya ay hindi ko dapat na

ipahalata sa kanya iyon.
"Suck the poison out of her body."-ang simpleng sabi nito. Parang sinasabi lang na
"go to you're room"
"Rudolfo, ano ba? Si Marcus naman ang mamamatay ng gusto mong mangyari eh. May iba
pang paraan. Catalina is now a Vampire, kaya lang mahina pa yung transformation
niya kasi may halo nang Bampira ang dugo niya."-ang pagpapaliwanag ni Ama sa
matalik niyang kaibigan.
"That's my condition. Take it or leave it. And just a trivia Anad. I don't like
you're son for my daughter."
===========
RICHARD YAP = Rudolfo

<hr>
SEBASTIAN'S POV
"Anong ginagawa mo dito Mar?"-ang mahina kong tanong sa kanya. Nakakulong siya
ngayon sa isang maliit na selda. Hindi nga ako nagkamali kanina nung makita ko
siya. Siya nga iyon. Pero hindi ko naman aakakalain na magagawa niya yung nagawa
niya kanina-kanina lang.
Nung dinampot na siya nang mga guwardiya ay agad na din akong sumunod sa kanya.
Hindi ko nga alam eh. Kasi parang may sariling isip ang mga paa ko na lumakad at
sumunod papunta kung saan hinihila si Mar.
Hindi ko nga maintindihan eh. Andoon sa kwartong iyon at nag-aagaw buhay si

Catalina pero andito ako ngayon at kinokopronta ang dating nagwasak ng puso ko. At
sa nakikita at naamoy ko ngayon ay mortal pa din siya. Ano ang dahilan niya at
nagbalik siya?
"Bumalik ako dito para sa'yo."-ang sabi nito na kanina pa umiiyak matapos niyang
makita na sumunod pala ako. Pero ano daw yung sabi niya? Bumalik siya para sa akin?
Bakit pa? At bakit ngayon lang? Tama nga si Marcus eh. Kung mahal ako ni Mar noon
babalikan niya din ako pero ano umabot na nang limang taon bago siya ulit nagpakita
sa akin. Lolokohin pa pala ako nang babaeng ito eh. Sayang!
Kailangan ko nang bumalik sa itaas. Kailangan ako ni Catalina. Kung ano-ano pa

naman ang pinagsasabi ko sa harapan ni Marcus kanina pero nung nakita ko lang si
Mar ay bigla nalang akong nawala? Tiyak na pagtatawanan lang ako non.
At kailangan ko na ding malayo si Catalina sa lugar na ito. Masyadong magiging

magulo ang buhay niya dito kung saka-sakali mang mabuhay pa siya. Kanina kasi
masyado na akong nadala sa mga nangyayari na hindi ko agad naramdaman ang mahinang
tibok ng puso nito.
Tumalikod na ako.
"Please Tian, makinig na naman sa akin ngayon oh."-ang talagang tinawag niya pa
ako sa endearment niya sa akin dati. Kahit na nahihirapan ay inihakbang ko ulit ang
isa ko pang paa. Di ba? Dapat si Catalina na ang nasa isip ko ngayon. Dapat wala na
si Mar dahil hindi ko na siya mahal. Si Catalina na ang mahal ko pero bakit ganito?
Bakit sa bawat paghakbang ko ay mas bumibigat ang pakiramdam ko.
"You're 5 years late Baby Mar."-ang sarcastic na sabi ko kay Mar. Tinawag ko na din
siya sa endearment ko dati sa kanya. Narinig ko naman na napahagulgol na siya.
Ano ba Sebastian umalis ka na nga dito. Hindi na siya mahalaga pa. Si Catalina na
di ba? Di ba? Aissh! Pati ako naguguluhan na din eh.
"I'm sorry."-ang mahinang sambit nito sa pagitan ng pag-iyak niya.
"Hindi ko nagawang balikan ka dahil ikinulong na ako nina Sir Nicholas at Maam
Teresa nong nalaman nila ang relasyon natin. Nung nalaman nga nila ay ikinulong
nila ako. Hindi ko naman kasi sinasadya na umalis noon nong kinumpronta mo ako.
Hindi mo naman ako masisisi di ba kung umalis ako noon. Nagulat lang talaga ako.
Pero nung lumipas ang gabing iyon, pupuntahan na sana kita eh, kaya lang hindi na
ako makalabas sa kwarto ko."-ang sabi nito. Agad akong napaharap sa kanya.
Tiningnan niya ako nang punong-puno nang pagsusumamo. Doon kasi nagtratrabaho si
Mar bilang utusan.
Pero hindi na ulit ako maniniwala sa bibig ng babaeng ito. Maraming nang nangyari
at hindi na ako ang dating si Sebastian na sobrang patay na patay sa kanya.
"And what made you think that I will believe you're amazing plot?"-ang tanong ko sa
kanya habang tinataasan ko pa nang isang kilay ko.
"Hindi kita pipilitin pero hindi ka ba nagtataka kung bakit nagawa ko itong mga
bagay na ito."-ang sabi niya na naging dahilan para matigilan ako. Tama siya! Sa
pagkakakilala ko kasi sa kanya. Hindi niya kayang manakit ng kahit na sino man.
"Maraming pwedeng mangyari sa 5 years malay ko ba at nagbago ka na."-ang sabi ko

nalang. Hindi pa din ako magpapadala sa drama niya.
"Ginawa ko to dahil pingakuan ako nina Nicholas at Teresa na gagawin nila akong
Bampira kapag matapos ko yung piapagawa nila. Kahit na labag sa kalooban ko ginawa
ko pa din yun kasi sa pamamagitan nun magiging sapat na ako sayo.
Nung nalaman ko kasi na isa palang Bampira ang minamahal ko naisip ko na parang
hindi ako sapat. Mahina ang tingin ng mga kalahi niyo sa aming mga mortal kaya
pumayag ako sa binigay nila. At kapag ginawa ko din yun ay mababalikan na kita.
Pero mukhang wala na ata akong babalikan kasi kitang-kita ko naman kanina kung
papaano mo pinuntahan si Catalina. Noon ganun na ganun ka sa akin pero ngayon
masakit pala makita na yung mahal mo sa iba na ginagawa yung dapat na sa iyo."-ang
mahaba niyang sabi. Sa loob ng panahon na sinabi niya yun ay hindi niya ibinababa
yung tingin niya.
Punong-puno nang hinagpis ang mga matang nakatingin sa akin ngayon. Sakit.
At hindi ko kayang makita siyang ganyan. Matapos ko narinig ang lahat nakita ko
nalang ang sarili kung lumalapit sa kanya at dahan-dahan na ipinasok ang kamay ko
sa rehas ng seldang kinaruruonan niya.
"Tian."-ang pagsambit niya sa pangalan ko sabay sa pagtanggap sa kamay na inilahad

ko.
-----
MARCUS' POV
"That's my condition. Take it or leave it. And just a trivia Anad. I don't like
you're son for my daughter."-ang narinig kung sabi nang Ama ni Catalina. Damn it!
Ngayon pa ba! Nag-aagaw buhay na si Catalina pero yan pa din yung inuuna niya.
I can do anything for Catalina. Even risking my own life just like what she did a
while ago. She's all worth it!
===========
COLEEN GARCIA = MAR (@mar_ramz)
<center><h1>FINAL CHAPTER</h1></center>
<hr>
MARCUS' POV
I position myself. Bahagya kung itinalikod si Catalina para doon mismo sipsipin ang
lason sa tama niya. Hindi ko na naiisip ang sarili ko. Ang mahalaga ay ang buhay ni
Catalina. I am ready to die if it will going to save her.
I was about to suck the poison out of the body of Catalina when a hand stopped me.
Rudolfo
He is staring at me intently para bang inuusisa niya ang kaloob-looban ko. But I
don't have time for this. Naghihingalo na si Catalina, I might not be able to save
her from dying.
"You will really going to sacrifice your own life just to save my daughter?"-ang
tanong nito sa akin.
"Yes now shut up and let me do it!"-ang naiinis ko nang sabi. Kahit na natatakot
ako sa kanya. Kapag naiisip ko ang kalagayan ngayo ni Catalina ay nawawala ito.
"Even if it will lead you to death?"-ang tanong pa ulit nito. I looked at him
angrily.
"Yes!"-tipid kung sagot.
"The kingdom will lose the Future King. Which is more important to you the welfare
of your kingdom or the woman dying in front of you?"-tanong na naman niya. But this
time, it caught me. He was right. I have a responsibility with my kingdom.
"Important is an understatement Sir. This woman dying in front of me that you're

referring to is everything to me. So without her, I can't still fulfil my duties
with my kingdom and my parents are always there to take my responsibility after I
die this night."-ang sagot ko.
Unti-unti itong napangiti at napailing. What is it this time?
"Such a courageous man."-ang tanging sambit nito bago lumapit sa akin dala-dala pa
rin si Catalina.
"Here. I'm entrusting her to you."-ang sabi nito bago tumingin sa mga magulang ko.
"You raised him well."-ang sabi nito kay Ama at Ina.
Isang tango lang ang naging sagot ni Ama habang si Ina naman ay nakangiti nang
tipid dito. Pero bakas pa din sa mga mukha nito ang pagkabahala habang tumingin na
naman sa gawi namin. Hawak ko na ngayon ang medyo malamig na katawan ni Catalina.
"Here's an antidote. Let her drink it."-ang pahayag nito habang ibinigay sa akin
ang isang maliit na bote na naglalaman ng isang kulay luntian na likido.
I immediately let Catalina drink it. Itinapat ko lang iyon sa bibig niya at tuluyan
na itong pumasok sa sistema nang katawan niya.
"She's going to be safe."-ang pahayag ulit ni Rudolfo sa akin.
Andon lang kaming lahat habang tinitingnan ang bisa nang gamut na ibinigay ni
Rudolfo sa akin.
Please Catalina, please live.
I can't imagine living this world without you.
Babe.
Mate.
Cataline.
Damn it! Wake up!
I love you so much.
Plese.
I'm begging, please live. Do it for me.
And after the long wait, I immediately observed the changes. Unti-unti nang
bumabalik ang init ng katawan nito tapos hindi na din siya maputla. Bumabalik na
ang kulay ng mukha niya. Maya-maya lag pantay na ang paghinga nito. At makaraan nga
nang ilang sandali ay dumilat na ito.
Pero hindi agad ito nakapagsalita dahil paulit-ulit muna itong pumikit-pikit at
dumilat-dilat. Siguro naninibago palang yung mga mata niya.
"Ma-marcus."-ang unang salitang lumabas sa bibig niya. Ang sarap lang pakinggan.
Tapos marahan din niyang hinaplos ang pisngi ko.
"Buhay ka."-ang sabi pa nito sa mahina na boses. Damn it! Siya na nga tong muntik
ng mamatay pero siya pa din tong nag-aalala para sa kalagayan ko.
She's safe. That's the only thing that registered in my mind. She is so important
in my life that by just losing her makes my world goes crumble down. She's my life!
Without her I can't survive.
"Young man, what you did a while ago is a brave stunt. If only my daughter was
able to witness it, she will surely be proud of you."-Rudolfo says those words to
me. And he is looking at me straight in the eye.
"If only, I was the same with you 18 years ago, maybe, just maybe, I was able to
save her mom and my mate."-ang dagdag pang sabi nito. Halos lahat ng andito ay sa
kanya lang nakatingin. After all those years ngayon malalaman na din nila kung ano
ba talaga ang nangyari noon. The secrets will definitely be revealed now.
"Catalina, I'm sorry. I am a coward back then."-ngayon ay sa kanyang anak na ito

nakatingin. Punong-puno nang pagsusumamo ang mukha nito. Pait, sakit at hinagpis,
yan ang mga emosyon na nakalarawan ngayon sa mga mata niya.
Isang ngiti lamang ang itinugod ni Catalina sa kanyang tunay na ama. Sapat na yun
para sabihin sa kanyang ama na naiintindihan niya ang lahat at wala siyang
karapatan na husgahan kung ano man ang ginawa ng kanyang ama 18 years ago.
"Everyone, especially, you Nicholas and Teresa."-ang paunang sabi ni Rudolfo sa

lahat. Ganun na lang din siguro ang galit nito sa mga magulang dahil hindi na niya
ito kayang tawagin bilang Ama at Ina.
"Adelfa, didn't kill me, it was my decision to vanish like a bubble. She doesn't
deserve all this accusations, because the only mistake she did was to love a
vampire."-ang sabi nito. Desisyon niya pala ang lumisan at huwag nang magpakita.
Ang indahin ang lahat ng sakit na nararamdaman niya.
"Marcus, take care of my child. Don't ever hurt her again. She's all that I have
now. She's the only remembrance I have from her mother. So can I count you're word
here?"-ang seryosong sabi nito sa akin.
I looked at Catalina, she has this sleepy eyes but trying her best to stay awake.
For Rudolfo, she is a remembrance but for me she is a valuable possession you won't
trade for something else. That's how important she is to me.
"Definitely sir."-I told him firmly.
"That's all I need."-ang sabi nito bago unti-unting ibinibigay si Catalina sa mga
bisig ko. Nang masiguro na niyang hawak-hawak ko na si Catalina ay tumingin siya sa
mga magulang ko.
"I'm still watching your son Anad."-and sabi nito na siyang naging dahilan para
tumawa nang malakas si Ama.
And with that, naglaho na lang siya na parang bula. That guy is definitely
something. You can't predict him. A minute he is okay to talk to, and then a minute
later, he will eat your soul out.
"Bring them to the dungeon!"-ang umalingaw-ngaw na boses ni Ama sa boung silid na

iyon. Ang ibig sabihin nito ay ang mga councils na hawak-hawak pa rin ng mga
sundalong Bampira, pati na din si Ivory na ngayon ay lumong-lumo sa naging takbo
nang mga pangyayari.
"I'm gonna bring her to my room."-ang paalam ko sa mga magulang ko. Dahil sa
nangyari ay sila pa din ang Hari at Reyna nang mga Bampira. And I think, they can
still serve for a few more years. I still want to enjoy my future days with my
mate.
While as I was walking back in my room which I haven't seen for days, I can't help
to feel a huge guilt in my heart. Nagawa kong ikulong si Catalina, but it is for
her own good. Alam ko din na hindi niya kinakain ang mga pagkaing dinadala ni Mai
sa kwarto niya.
Good thing is, iniinom niya yung wine kuno na dala-dala parati ni Mai kapag
magdadala na siya nang pagkain. The truth is, is not a wine, it's my blood. Kung
bakit gusto-gusto niya iyon at hindi na niya nahahalata ang lasa nang dugo dahil
unti-unti na siyang nagiging Bampira.
After she wakes up, I will explain to her the full details of what happened. She
deserves to know the truth. At kailangan ko na ding sabihin ang nararamdaman ko sa
kanya. Just to make sure that this time, she can those words back to me.
-----
CATALINA'S POV
"You're awake."-ang narinig kung boses na sobrang lapit sa isang tenga ko. Gagalaw
sana ako papalayo sa kung sino man iyon dahil nakikiliti ako sa hininga niya, pero
agad niyang nahulaan ang gagawin ko kaya naman mas lalo na niya pang hinigpitan ang
pagkakayap sa akin at mas lalo niya din isiniksik ang kanyang ulo sa leeg ko.
Kung kanina hindi ko pa alam kung sino to pero nung nawala na yung antok ko ay
tsaka ko pa lang napagtanto na si Marcus pala itong nakayakap sa akin. Then, what
happened yesterday just flooded in my head easily.
"I'm sorry."-ang narinig kong sabi nito. Yung mukha niya nakasiksik pa din sa leeg
ko. Gusto ko nga sanang harapin niya ako pero pilit niya pa ding sinisiksik ang
mukha niya kaya hinayaan ko nalang siya. Baka talagang ayaw kaya hindi ko nalang
pinilit.
"I did those things to protect you, that's the only way I know to despair you from
danger."-ang sabi pa nito. Ramdam na ramdam sa boses nito kung gaano siya nagsisisi
sa ginawa niya. Sabihin na natin na dahil sa mga ginawa niya nasaktan ako pero may
rason naman ang lahat ng iyon eh. At sino ba naman ako para magalit pa sa kanya
kung ginawa niya lang ang lahat ng iyon para sa kabutihan ko.
Hinaplos ko ang likod ng ulo niya. Nilalaro ko din ang buhok niya. Bakit ngayon ko
lang nagawa to? Siguro nga, maliit pa lang yung oras na ipinagsama namin.
"Sshh.Naiintindihan ko. At kahit hindi ka na humingi nang tawad papatawarin pa din

kita kasi ganun na yata kita kamahal."-ang sabi ko.
"Yata? You're not sure?"-ang baling na sabi nito sa akin. Agad naman akong
napatigil sa paghalos sa buhok niya. Sobrang bihira lang kasing magsalita nang
Tagalog si Marcus, at ito yung isa sa mga pangyayari kung kailan nasaksihan ko
siyang magsalita nang hindi English.
"You told me yesterday that you love me."-ang dagdag pang sabi nito. Hindi ko
mawari kung ano ang nararamdaman niya ngayon kasi normal lang na tono an ginagamit
niya sa pagsasalita. Hindi ko tuloy alam kung galit ba siya o nagtatampo.
"Hindi naman kasi ganun ang ibig kung sabihin."-ang sagot ko sa kanya. Nung sinabi
kung ganun ko na "yata" siya kamahal, ang gusto kung iparating nun na ganun na pala
ako kalalim na nahuhulog sa kanya. Na kahit ano pala ang gawin niya, tatanggapin at
tatanggapin ko pa din pala siya.
"So it's not true?"-ang baling nito sa akin. Ang alin?
"Ha?"-sabi ko. Gustong-gusto ko na talagang makita ang mukha niya pero ayaw naman
niya. Panay siksik lang naman kasi siya eh.
"I thought our feelings are mutual."-ang bulong nito na parang sa sarili niya lang
pero kasi nga nakasubsob siya sa leeg ko kaya rinig na rinig ko yung sinasabi niya.
At hindi lumampas sa tenga ko ang sinabi niya lang kanina.
"Teka nga."-ang reklamo ko at sa pagkakataong ito ay pilit ko na talagang inaangat

ang mukha niya. Hindi na naman siya nagpumiglas pa kaya matagumpay kung nagawa
iyon. Ngayon, kitang-kita ko na ang mukha niya at pwede ko na siyang titigan
direkta sa mga mata niya.
"Anong ibig mong sabihin na you thought the feelings are mutual?"-ang tanong ko sa
kanya na hindi maiwasan sa sarili ko na maguluhan. Nakita ko naman agad ang pag-
iwas niya nang tingin sa akin.
"Marcus, kinakausap kita. Ano bang nangyayari sa'yo?"-ang sabi ko habang pilit na
naman na pinapatingin siya sa akin.
"YOU TOLD ME THAT YOU LOVE ME!"-ang sigaw nito sa mukha to. Tapos unti-unti na din
siyang namumula. Seriously? Si Marcus nag-blu-blush? Mukhang ibang dimesion ata to.
HAHAHA. At hindi ko na nga napigilan na mapatawa.
"Now you're laughing. Great!"-ang maktol na sabi nito. Akma nga siyang tatayo na
nung hinila ko siya papalapit sa akin kaya ang nangyari tuloy ay bumagsak siya sa
ibabaw ko.
"Aw."-ang reklamo nito. Piningot ko nga ang tungki nang ilong niya. Ang arte! Ako
nga na siyang binagsakan niya hindi nasaktan siya pa kaya.
"Marcus."-ang pagtawag ko sa kanya. Kasi naman, talagang pinaninindigan niya yung

hindi pagpansin at pagtingin sa akin. So ganyanan nalang ngayon. Kung tutuusin
dapat ako yung nag-iinarte eh, kasi ako yung nasaktan pero tingnan ko naman tong
isang to ngayon. Daig pang buntis na hindi nabigyan kung magtampo.
Ayaw mo talaga akong tingnan ah. Pwes humanda ka! And with that mabilis kung nahila
ang ulo niya para masiil siya nang halik sa labi niya. And as always, ang lambot-
lambot talaga nang labi niya. Sino bang mag-aakala noon na mahahalikan ko ang
Prinsipe nang mga Bampira.
Naramdaman ko na din na siya na yung nagdadala sa paghahalikan namin. Kaya hinayaan

ko nalang siya. Ramdam na ramdam sa gawi nang paghalik niya yung pangungulila at
guilt kaya as much as possible gusto kung alisin yung guilt na nararamdaman niya.
At makaraan nga ang ilang sandali unti-unti ko nang nararamdaman ang isang emosyon
na hindi ko kayang pangalanan. O ayaw ko lang pangalanan dahil hindi pa din ako
sigurado at ayaw ko na ding bigyan ng maling pag-asa ang puso ko.
"I-I-I I love you Catalina."--ang agad na lumabas sa bibig ni Marcus matapos ang
paghahalikan namin. I was speechless. Did he just say that he loves me? Ito na yung
matagal na hinihintay ko. Ang marinig ang mga salitang iyon, at ngayon ay
nagkatotoo na talaga.
==========
<center><h1>EPILOGUE</h1></center>
<hr>
CATALINA'S POV
"Itago niyo ko. Ayoko nang magpakasal kay Marcus!"-ang mabilis kung sabi habang
hingal na hingal pa dahil galing lang ako sa pagtakbo. Pero imbes na magulat sa
sinabi ko ay malalakas na tawa lang ang narinig ko. Sinamaan ko nga nang tingin
tong dalawang kaharap ko.
"Sebastian! Umayos ka ha! Kung hindi dahil sa akin, hindi mo makakasama tong si
Mar!"-naiinis na reklamo ko sa kanya habang pilit na nagtatago sa likuran ni
Sebastian. Panay naman ang ilag niya para hindi ako maharangan ng likuran niya.
Si Mar nakatingin lang sa amin pero kita mo sa mga mata niya kung kasayahanan na
nararamdaman niya ngayon.
They deserve to be happy. Kaya when Sebastian went to me to ask some favor ay hindi
na ako nagpapilit pa at talagang tinulungan siya para kumbinsehin si Marcus na wag
nang isali si Mar sa mga papatawaran ng kaparusahan dahil nagamit lang din siya ng
mga councils.
"Pano ba yan paparating na si Marcus, tiyak sermon na naman ang abot mo don."-ang
natatawang sabi sa akin ni Sebastian.
"Alam ko, naririnig ko yung mga yabag ng paa niya."-ang nayayamot kung wika sa
kanya. Simula nong ganap na akong Bampira ay marami nang nagbago. Yung pandinig ko
naging matalas na, at kagaya na din ako nina Marcus at Sebastian na mabilis ng
kumilos.
"Oh, akala ko ba itatago kita?"-ang sabi pa nito na tinaas-baba ang dalawang kilay
niya.
"Alam mo isa ka pa! Magsama kayo ni Marcus! Ngayon mo pa ako itatago eh ayan na
siya!"-hindi ko na talaga itinago yung inis sa boses ko. At alam kung narinig din
ako ni Marcus.
"So what are you doing here? You're supposed to be at the court practicing for the
march."-ang normal nitong salaysay habang naglalakad papalapit sa akin. Cool na
cool lang siyang naglalakad papunta sa akin nang nakapamulsa.
"Err. Kasi ano, nagbago na isip ko."-ang mahina kung sabi ko na nakatingin sa
kanya. Bigla naman siyang naguluhan sa sinabi ko basi sa mukha niya ngayon.
"Ayaw na daw niyang magpakasal sa'yo sasama nalang daw siya sa amin ni Mar. HAHAHA.
Ang haba-haba naman kasi daw ng pinapalakad niyo sa kanya araw-araw."--ang sabat ni
Sebastian na parang tuwang-tuwa pa sa sinabi niya.
Pero totoo. Hindi ako nagbibiro. Ang layo-layo talaga nung dapat kung paglalakaran
na aisle papunta sa altar sa kung saan kami ikakasal. Tapos, okay lang sana kung
isang beses lang di ba? Eh, paulit-ulit yun.
"Tian."-mahinang bulong ni Mar kay Sebastian. Hanggang ngayon ay hindi pa siya

binabago ni Sebastian. Sabi kasi nito ay may tamang panahon ang lahat at gusto niya
ay e-enjoy muna yung idea na sa wakas ay minahal na siya nang isang mortal.
"Buti pa alis na muna tayo dito. Tong dalawang to, nananahimik kami dito tapos
guguluhin niyo."-ang bulong-bulong ni Sebastian habang inaalalayan si Mar na
tumayo. Nakaupo kasi kaming tatlo dito sa damuhan sa isang parte sa garden ng
palasyo.
"Catalina."-ang tawag sa akin ni Marcus.
"Marcus naman eh! Nalakad ko na yung aisle na yun for the seventh time. Ang sakit-
sakit na nang paa ko."-pero nagsisinungaling lang ako sa last part na sinabi ko.
Hindi naman masakit pero nakakangalay lang, mataas kasi ang takong ng sapatos na
suot-suot ko.
"Babe let's go."-ang sabi pa nito na talagang sinadyang lambingan yung boses niya.
Alam na alam kasi nito kung ano yung kahinaan ko sa kanya.
Nagkanda-haba-haba naman yung nguso ko. Don't tell me paglalakarin na naman niya
ako. Ayoko na talaga promise. I had enough for this day.
By the way, next week na pala yung kasalan namin. At kung bakit sobrang haba ang
lalakaran ko kasi lahat ng mga nasasakupan ng kaharian ay imbetado sa kasalan
namin. At ang nakakasaya pa ay pati mga Mortal ay kasali sa inimbetahan.
Sa nakalipas na mga araw, nagsimula na din ang kapayapaan dito sa kaharian, agad
inutos ni Marcus na wala nang Bampira ang magpapahirap sa mga Mortal na nasa
kaharian dahil ang magiging susunod na Reyna nila ay naging isang Mortal din.
At ang sabi pa niya sa kasulatan na pinakalat sa buong kaharian ay, hindi na

pwedeng pilitin ang mga Mortal na magsilbi sa mga Bampira. Ang kagustuhan ng mga to
ang masusunod. Agad namang natuwa ang mga Mortal sa naging utos ni Marcus. Pero
hindi din maiiwasan na may ibang Bampira na hindi naging masaya sa naging desisyon
nito pero pasasaan ba at magkakaayos din ang dalawang panig na ito. Ang kailangan
lang ay panahon.
-----
"Catalina, I'm warning you."-ang pagbabantang sabi nito sa akin. I just smirked and
winked at him. Hinanda ko na din yung kamay ko.
"Don't you dare use you're powers with me again."-dagdag pang sabi nito na madilim
ng nakatingin sa akin. Simula kasi nung malaman ko yung kapangyarihan ko ay hindi
ko na tinantanan si Marcus. Tuwing gabi habang wala akong magawa ay siya yung
pinagkakadiskitahan ko.
"Babe, 5 minutes lang."-ang lambing na sabi ko sa kanya. Talagang sinadya kong

paganahin ang charms ko para pumayag siya. Bagot na bagot na kasi ako. Ito namang
kasama ko, busy masyado sa kung anong papeles na binabasa niya.
"I'm busy."-masungit nitong sagot sa akin. Ni hindi man lang ako tinapunan ng
tingin. Ah! So ganyanan na ngayon. Humanda ka sa akin. May bago pa naman akong
ability na nadiskubri ngayon. Ma-practice nga sa'yo.
"Catalina."-this time he used his authorative voice with me. Pero dahil mate niya
ako ay walang epekto niyan sa akin. Ngumiti lang ako sa kanya.
"Okay. Hindi na. Ang KJ mo naman kasi."-ang pagsuko kong sabi. But in the back of
my head, hindi talaga yun ang plano ko. I'm planning to wait for at least 3 minutes
para akalain niya na I already dismiss the idea. Pero, itutuloy ko pa din yung siya
ang gawin kung study subject sa kapangyarihan ko. Well, he can't still read my
thoughts so hindi niya malalaman.
"You should sleep now."-ang sabi pa nito na hanggang ngayon ay hindi man lang ako
tinitingnan. Ang sungit talaga nito. Hayaan na. Mamaya ngingiti din to.
Makalipas ang ilang sandali ay ginawa ko na yung pinaplano ko.
I concentrated in my head to move the lip muscles of Marcus para naman ngumiti ito.
And hindi nga ako na-disappoint kasi nakikita ko na ang nakakatawang mukha ni
Marcus.
Nakangiti nga pero ang sama-sama nang tingin niya sa akin. His face is just so
epic!
"Catalina, make it stop."-ang sabi nito sa matigas na boses pero nakangiti pa din
kaya napatawa na talaga ako.
"It's not funny."-ang reklamo pa nito. Sige na nga. Sa naglalambing lang eh. Lately
kasi, medyo nagiging busy na talaga siya kasi puspusan na yung pagsasanay na
ginagawa nila ni Haring Anad para maging handa na si Marcus sa pagiging Hari nito.
I cut my manipulation with the lip muscles of Marcus. Kung gano ako kamukha sa
tunay kung Ina ay parehong-parehong kapangyarihan naman ang nakuha ko sa Ama ko.
Ang kakayahang mag-manipula. Pero ang tanging iba sa kapangyarihan ng Ama ko sa
akin ay hanggang isipan lamang siya nang taong kaya niyang makontrol.
Ako kasi, pati bagay ay kaya kong pagalawin kahit anong bigat pa niyan. Tapos
napapasunod ko din ang isang Bampira sa gusto kung mangyari sa pamamagitan lang ng
isipan ko. Kagaya nalang ngayon sa ginagawa ko kay Marcus.
I pouted nung natapos ko nang alisin yung pagmamanipula kay Marcus.
Napabuntong-hininga naman ito at mina-sage-masage ang gilid ng noo niya. Itinabi na

din niya yung mga papeles na kanina pa niya binabasa. Tapos tinapik niya yung kama
sa gilid niya, na parang sinasabing lumapit ako sa kanya.
I followed and sit beside him. Nakasandal kami ngayon sa head-board ng kama niya.
His left arm is resting on my shoulders while his other arm is holding my right
hand. He even kissed my temple.
"Sorry if I've been busy these past couple of weeks. I can't even accompany you to
the wedding rehersals."-ang malambing na sabi nito sa akin. Naradaman kung
isinandal niya yung ulo ko sa dibdib niya at hinawakan ulit ang kamay ko.
"You know what, when I saw you being hit by that arrow, that was the time when I
felt the most painful ache in my heart. And I don't want to experience that again
if it involves you."-ang madamdaming sabi nito sa akin.
Ngayon nakapatong na yung ulo niya sa leeg ko. Tapos ramdam na ramdam ko yung init
ng hininga niya.
"I can't afford to lose you Catalina, you're my life."-ang simpleng sabi nito pero
naghatid ng sobrang kasiyahan sa puso ko. Naninikip na din yung dibdib ko dahil
ngayon lang to nangyari. Yung hayag-hayagan na sinasabi ni Marcus sa akin yung
nararamdaman niya.
"Marcus, pa-pano kung hindi ka tinulungan ni Papa noon sa pagsagip sa akin? Ano
yung gagawin mo?"-ang mahinang tanong ko. Kapag naiisip ko nga lang yung idea na
mapapalayo ako o hindi ko na makakasama si Marcus sumisikip na agad yung dibdib ko.
"I won't think twice to suck the venom out to your body."-ang diretsong sagot nito
na ikinatingin ko sa kanya.
Magsasalita sana ako pero walang lumabas na boses sa bibig ko. Kaya itinikom ko
nalang ulit ito.
"Even if I know the consequences of my action the important thing is, you will
live."-ang pahayag pa nito. Nakatingin na din ito sa akin. Sobrang seryoso nang
mukha niya kaya alam kung totoo lahat ng mga sinasabi niya.
"Ma-marcus,--
"Catalina, you were able to give your life to me and I can do the same thing.
That's how I love you. I love you that I can risk my own life just to protect
you."-Marcus
Ngayon, hindi ko na talaga nagawang isara ang bibig ko sa gulat dahil sa narinig ko
mula kay Marcus. Unti-unti na ding namamasa ang mga mata ko. I'm just happy. Super
happy that this man really loves me. Nagawa din akong mahalin ni Marcus.
"Mahal na mahal din kita."-ang mahinang sambit ko sabay yakap sa kanya. At sa

dibdib niya na ako tuluyang napaiyak.
"Sshh. It's okay. Everything that is happening now is according to the prophecy so
don't worry."-ang pang-aalo nito sa akin.
"Marcus hanggang pagkaka-ayos lang ng mga Mortal at mga Bampira ang nakasaad sa
propesiya pan-pano pala kung may mangyayari pang mas-
"Stop. Don't think that kind of things. It will harm the baby."-ang marahan niyang
sabi habang patuloy pa din yung paghagod niya sa likod ko.
Yes. I'm pregnant. Kahapon lang namin nalaman. Iba naman kasi ang mga Bampira kung
magbuntis kasi walang mga symptoms kagaya nang mga Mortal. Nalaman ko nalang nung
may naramdaman na akong pintig sa tiyan ko. Actually si Marcus talaga ang
nakapansin non.
Sa aming dalawa kasi si Marcus ang unang nagigising sa umaga kaya hinihintay niya
muna din akong magising bago siya tatayo at maghanda sa sarili.
Sa oras na yan nakatitig lang yan sa akin at minsan naglalakbay ang mga kamay niyan
sa buong katawan ko. Sinasadya niya din kasi yan para magising na din ako nang sa
ganun makainom na siya sa akin.
Were bonded now. At dahil mate niya ako, it is forbidden to drink aside from me.
Ganun din ako. Hindi ako pwedeng uminom ng dugo nang iba kundi kay Marcus lang.
Nung mga panahon na yun nagawi ang kamay niya sa tiyan ko at naramdaman na lang ang
malakas na pintig dito. And just by that, nagising din ako dahil na din doon.
Parang napaka-unsual lang kasi.
At doon nga niya sinabi sa akin na I was pregnant. What a great news to start my
day.
Pero mabalik tayo ngayon.
"Pero Marcus.."
"We will make our own prophecy and we are going to start it now."-ang sabi nito.
Magtatanong pa sana ako kung ano ang ibig niyang sabihin ng siniil na niya ako nang
isang mapusok na halik.
Niyakap ako nang mahigpit ni Marcus. Umupo na din ito nang diretso at pinaupo ako
sa mga hita niya at mas inilalapit pa niya ang mga katawan namin. Siguro mahihiya
sa amin ang hangin sa pwesto namin ngayon. Wala na kasing tinirang space man lang
si Marcus sa aming dalawa.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at parang may sariling isip ang mga kamay ko na
nahanap nito ang leeg ni Marcus. Doon ito namalagi habang ang mga hita ko naman ay
pumaikot na din sa baywang nito.
Naramdaman ko naman na nagsisimula nang gumalaw si Marcus kaya ramdam na ramdam ko

ang katawan niya na tumatama sa katawan ko. Hindi pa din ito tapos sa pagbibigay sa
akin ng mainit na halik. At ang tanging nagagawa ko lang ay suklian ang lahat ng
mga ibinibigay niya at pinaparamdam sa akin.
"Hhmm"-I moaned.
Bumaba na ang mga halik ni Marcus sa leeg ko hanggang sa makarating na iyon sa

ibabaw ng dibdib ko. Unti-unti na din nitong tinatanggal ang pantulog na suot ko.
Habang siya naman ay kanina ko pa naalis ang t-shirt na suot nito. Ang tanging
natitira nalang na suot niya ngayon ay ang boxer shorts niya.
Nong natanggal na niya nang tuluyan ang pantulog ko ay agad na siyang kumilos para
hawakan ang isa kong dibdib habang ang isa naman ay nilalaro na nito gamit ang
bibig niya.
I arched my body because of the sensation Marcus was giving me. He is really good
at this.
Yung mga kamay nito ay nagsisimula na ding lumakbay sa iba't-ibang parte nang
katawan ko. Nagsimula ito sa likod ko tapos unti-unti bumaba at tumaas naman uli.
Pati ang mga hita ko ay hindi nito pinalampas.
Nagtagal din si Marcus sa dibdib ko. Parang pinagsawa lang nito ang sarili bago
dahan-dahan na inilayo ang sarili niya sa akin. Inalis niya ako sa pagkakandong sa
kanya at tuluyan na akong inihiga sa kama. Agad naman itong pumaibabaw sa akin at
bumalik na naman sa paghalik sa akin. Minsan nalalasahan ko yung dugo. Hindi ko nga
lang alam kung kaninong dugo ito. Kay Marcus ba o sa akin.
Pagkatapos niya akong pagbawalan na huminga dahil sa panghahalik nito sa akin ay

unti-unti na naman itong bumababa para bigyang pansin ulit ang dibdib ko. Pero
hindi siya masyadong nagtagal doon katulad ng kanina.
Unti-unti pa itong bumaba, at nasa pusod ko na siya ngayon. Bigla-bigla nalang niya
itong hinapan kaya naman napaliyad ako at napahawak ng mariin sa bedsheet.
At sa isang iglap tuluyan ng natanggal ang panty na suot-suot ko at sinunod na din

nito ang suot -suot niyang boxer shorts. Parehos na kaming hubad ngayon.
Agad naman itong bumalik at ginawaran na naman ako nang halik bago nagsimulang i-
pwesto ang kanyang sarili. Nararamdaman ko na yung pagkalalaki niya sa pagitan ko.
Pero bago niya ako tuluyang angkinin ay tiningnan pa niya ulit ako sa mukha nang
punong-puno nang pagmamahal.
"I love you."-bulong nitong sabi bago tuluyan ng pumasok sa akin. Imbes na "I love
you too" ang sagot ko ay naging isang ungol iyon.
"You're still tight."-ang sabi nito pero hindi ko na masyadong binigyan ng pansin
iyon kasi tutok yung pansin ko sa pagkapit sa balikat ni Marcus. Dito ako humuhugot
ng lakas. Minsan nga hindi ko maiwasan na maibaon ang mga kuko ko sa balat niya
dahil sa sensasyong nararamdaman ko.
He's doing it while he's kissing me continuously. He's doing a multi-tasking.

Kung kanina ay medyo marahan at mabagal lang ang galaw ni Marcus ngayon ay
nagsisimula na itong gumalaw ng mabilis at dinidiinan na din nito. Kahit na
langong-lango na ako sa nararamdaman ko ngayon ay pilit kung pinapantayan ang bawat
galaw niya para ibigay din pabalik ang binibigay nito sa akin.
When I feel that my walls are contracting and something is building up inside me,
mas lalo pang binilisan ni Marcus ang galaw niya. Siguro malapit na din siya. And
hindi nga naglaon, I came. Nanghihina akong napayakap sa kanya.
I don't have the energy to still move that's why it is just Marcus who is doing all
the effort now. He continues to move in a faster pace above me until he spent and
limp on top of me.
Niyakap ko pa nang mas mahigit si Marcus. Rinig na rinig ko ang paghabol nito sa
hininga niya. Tapos ang lalalim din ng hugot nito sa paghinga.
Pero kahit na pagod na pagod ay nagawa pa din nitong suklian ang yakap na binibigay
ko.
Matapos akong gawaran ulit ng isang marahan na halik ay iniangat na ni Marcus ang
kalahati nang katawan niya at tiningnan ako nang sobrang lagkit.
"I didn't hear your reply."-ang seryosong sabi nito sa akin.
Napatawa ako.
"Ano ulit yung sinabi mo kanina?"-I teased him.
Tiningan lang niya ako nang masama. Ayan na naman siya. Kapag hindi nakukuha ang
gusto ay dinadaan niya sa pananakot niya. As if naman kasi na tatalab yan sa akin.
"Tapos ngayon ayaw mo nang sabihin ulit sa akin?"-I continued to tease him.
"Mar-
"Catalina, I love you."-ang madamdaming sabi nito sa akin. This man is totally
worth dying for. Kaya kung mauulit man na malagay sa panganib ang buhay niya,
ibibigay ko ulit ang buhay ko para ma-protektahan siya.
"And I love you too soon-to-be King Marcus."-ang nakangiti kung sagot sa kanya. He
smiles upon hearing my reply. This time, hindi ko na kailangan pang i-manipulate
siya dahil ngumiti na ito nang kusa.
Tama nga siya. Magagawa at matatapos na namin ang propesiyang nakasaad pero pwede
naman kaming sabay gumawa nang panibagong propesiya sa buhay namin na ngayon ay
magkasama pati na din ang sanggol sa tiyan ko ngayon.
"Babe."-ang tawag nang pansin nito sa akin.
"Hhm."-I answered him by just a sound. Nakatingin na kasi ako sa kanya.
"I'm hungry."-ang sabi nito na hindi napigilan ang sariling mag-blush. Aww. He's so
cute. Mas lalo akong napangiti.
"Oo nga pala ako yung blood-bank mo."-ang sabi ko na natatawa.
He just shrugged his shoulders and inilapit na ang mukha niya sa leeg ko.
THE END

(Frosty Foxxy) The Love of A Mortal (Completed)

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

(Frosty Foxxy) The Love of A Mortal (Completed)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

<center><h1>The Love of A Mortal (On-Going Series)</h1></center>

MARCUS - Vampire Prince

CATALINA - A mortal one that will love Marcus.

SEBASTIAN - Vampire, mortal na magkaaway sila ni Marcus

Haring Anad - ama ni Marcus at ang kasalukuyang Hari ng mga Bampira

Reyna Estella - ina ni Marcus, asawa ni Haring Anad

Belen - ina ni Catalina

Pablo - ama ni Catalina

Jomar- nakababatang kapatid ni Catalina

Sinalo ni Catalina ang pana na dapat sana ay tumama kay Marcus.

Unti-unti itong napahiga sa sahig habang nanghihinang tumingin sa lalaking

"Gago ka Marcus! Dahil sa ginawa mo, hinding-hindi ka na magiging masaya! SINUSUMPA

Super duper salamat talaga.

And God Bless You!!!

Minamata lang silang mga mortal ng mga bampira.

"ASAN NA ANG ANAK NINYO?"-malakas na sigaw ng isang sundalo kay Pablo.

"Nay, kukunin na nila si Ate."-ang sumbong na pahayag ni Jomar sa Nanay nito.

Pagkarinig naman ni Catalina sa tinuran ng kanyang kapatid ay halos hindi na siya

"Nay..Ate.."-nagsisimula nang umiyak ang kapatid nito na si Jomar.

"Parang awa niyo na po." -ulit ni Catalina sa mga sundalo.

Hindi naman siya nabigo dahil pinakawalan siya nito.

"Bilisan mo, marami ka pang gagawin."-ang ma-awtoridad na pahayag ng isang sundalo.

"Sana ay danasin ko din ang dinanas ni ina."-ang wika ni Catalina sa sarili.

Pagkarating ni Catalina sa palasyo ay nalula siya sa kanyang mga nakita. Kung

"TINATANONG KITA!?"-sigaw na din nito.

"O..oopo.. Nai..in.tindihan ko." -ang pautal-utal na sagot ni Catalina sa

Huminto sila sa isang malaking pinto.

JOMAR - HARVEY BAUTISTA

THIRD PERSON POV

Nangingig na lumakad si Catalina papalapit sa pwesto nang Hari at Reyna. Napansin

Habang papalapit sila sa Hari at Reyna ay nakatungo lamang si Catalina. Natatakot

"UTUSAN! Magbigay galang ka sa Hari at Reyna!"-ang sigaw ng lider ng mga gwardiya

"ANAK NI BELEN! PUMUNTA KA DITO!"-ang pag-alingawngaw sa buong silid na iyon.

"NARINIG MO BA ANG SINABI NANG HARI!?"-ang sigaw ni Lucas kay Catalina.

Napaigik naman ito sa lakas ng boses na siyang ikinagulat ni Catalina. Hindi na

"Sino kaya siya?"-ang nawika ni Catalina sa sarili.

"Ano ang pangalan mo?"-ang tanong ng Hari kay Catalina.

CATALINA - KATHRYN CHANDRIA BERNARDO

Salamat girl sa suporta talaga.

Hope you'll give it a shot kahit na medyo dramatic yung Prologue.

THIRD PERSON POV

Sa pag-angat palang ni Catalina sa ulo niya ay agad na siyang nahalina sa mga

Habang ang ilong naman nito ay matangos at perpektong-perpekto ang pagkahubog.

"Stop it Marcus!"-ang suway ng Reyna kay Marcus.

"Ahh, Marcus pala ang pangalan niya."-ang kausap ni Catalina sa sarili.

"Slave!"-malakas na sabi ni Marcus.

"Po?"-ang mahinang sambit nito.

"Follow me."-ang sabi nito bago nagsimulang maglakad ulit.

"Opo."-magalang na sagot ni Catalina.

KING ANAD - ALBERT MARTINEZ

REYNA ESTELLA - GRETCHEN BARRETO

THIRD PERSON POV

Hindi na namalayan ni Catalina ang oras na nakatulog na siya sa pwesto niya.

Tumingin si Catalina sa paligid. Ganun pa din ang hallway, walang ka tao-tao.

"Ahh, Marcus.."-ang tawag niya sa amo nito.

"Po?"-naguguluhang sabi ni Catalina.

"Kaya mo to Catalina. Sanay ka naman sa gawaing bahay."-ang sabi nalang ni Catalina

THIRD PERSON POV

Maghapon na babad si Catalina sa pag-aasikaso sa mga gamit at paglilinis ng kwarto

"Kailan kaya ang oras ng kainan dito?"-ang tanong ni Catalina.

Sa kabilang banda naman.

"Oo nga! Ano pare magkwento ka naman?"-ang isang gatol pa ni Motli.

"Anong feeling nang magkaroon ng isang utusan?"-agad na tanong ni Motli matapos