COMMENTARIA

Ν A R I S T O T E L Ε M

GRAECA

EDITA CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE BORUSSICAE

VOLUMEN X
SIMPLICII IN PHYSICORUM LIBROS POSTERIORES

BEROLINI
TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMERI
MDCCCLXXXXV
 SIMPLICII

IN ARISTOTELE PHYSICORUM
LIBROS QUATTUOR POSTERIORES
COMMENTARIA

CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE BORUSSICAE

EDIDIT

HERMANNUS DIELS

BEROLINI
TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMERI
MDCCCLXXXXV
 P R A E F A T I O

Simplicii in Physica commentarli pars altera, quae posteriores quat-

tuor libros complectitur, priore paulo emendatius legitur in libris manu-
scriptis, ut correctoris auxilium raro desideretur. neque Aldinae textus
tarn foede corruptus quam prioris partis legitur huius, ut quae ex me-
lioris classis exemplo derivata sit. nihilo tamen setius consentaneum
est etiam buie parti ex codicibus salutarem ubivis opem adlatam esse.
De codicum virtutibus singillatim nunc exponam hoc in universum
praefatus optimum esse A, altero loco censeri C, tum M, deinceps
deterioris farinae F, Aldinae denique naturam mixtam esse, nonnullis
locis corruptionem quasi per gradus gliscentem vides, cuius generis
exemplum videas p. 1029,17 et 18. sed ecce codices accuratius descriptos:

MARCIANUS 226, membraneus quadratus foliorum 882, saec. circiter X A

(sec. Zanetti Graeca S. Marci Bibl. Ven. 1790 p. 118), collatus summa accu-
ratione ab H. Vitellio. continet is libros V—VIII íntegros, de praestantia
huius codicis iam vol. IX p. va, ix monui. librarius enim non solum
eximia cura exemplar secutus est, sed indidem etiam ipse emendavit.
itaque banc scriptoris manum, sive textum scripsit sive correxit, A 1 nomi- A 1
nare soleo 1 ), supervenit autem postea recentior corrector (A"), qui ut A 2
egregium saepe et ipse exemplar ad emendandum accivit, velut mancum
Eudemi fr. 82 eius virtute restitutum est p. 1357,25 (cf. praeterea 1048,8
1324,23 sqq. al.), ita baud raro in deterioris classis castra transiit velut
p. 842,20 1218,18. interdum etiam interpolationis arguitur velut p. 1337,23

') in extremis ego accuratius A et A 1 ut textus et emendationis scripturam distinxi,

quae tamen cum eiusdem sit hominis et eiusdem exemplaris, ue error e discrepanti modo
adnotationis nascatur, haud vereor.
 VI PRAEFATIO

ubi ex Platone suo foede interpolavi Simplicium. ceterum monendum

est orthographiam maxime ad hunc librum qui unus antiquae consuetu-
dinis vestigia reliquit conformatam esse (cf. Praef. ad. vol. IX p. ix). ita ν
paragogicum ad eius normam posui restitutum illud etiam eis locis, ubi
correctors posterions rasura deletum est. quod tituli formam εις το E
υπόμνημα δ έστι πέμπτον antiquitus translatum olim (cf. 1. c. p. ν 2 ) conieci,
nunc mihi testimonio confirmare videor Philodemi, cuius extant simillimi
tituli velut Περί κακιών κτλ. Ζ, δ έστι Περί κολακείας.

C LAUEENTIANUS L X X X V 5 membraneus quadratus saec. XI [sec. Ban-

dinii Catal. Bibl. Laur. Ill 251]. constat fol. 198, continet librum V et
VI. inc. έν τω τρίτψ βιβλιψ—πη δε κινείται, tum f. 101ν τοΰ αυτού εις το
ζ Έθος εχοντες—αποδείςει δε τούτο ύστερον, contulit Η. Vitellius. hic liber
etsi minus accurate scriptus est quam A et in aspiratione miro modo
saepe vacillat ήρεμεΐν, άπέδείςεν, ουσιών et contra αϊ ουσίαι scribendo, tarnen
est ubi A atque adeo omnium ceterorum librorum consensum virtute sua
superet. scilicet ex eodem non modo archetypo manavit unde ceteri sed
etiam eodem exemplari quo A usus est codicis C pater, verum supplementa
hic et varias lectiones, quibus illud iu margine et iuter versus ornatum erat,
haud raro felicius vel plenius in usum vocaverat quam A. id quod facile
tibi persuadeas, si legas quae adnotavi ad p. 880,15 886,1 887,143) 900,14.
notandum est nonnullis locis C cum codice M uno contra AF verum
servasse velut p. 916,6. 21 936,3. 8 et 939,20. imprimis conspicitur co-
dicis C praestantia inde a p. 915, unde A per aliquot plagulas suae
nobilitatis immemor nescio quo pacto in deterioris memoriae (F) socie-
tatem tractus est.

M chartaceus oblongus, saec. X I V sec. Hardtii Catal.

MONACENSIS 4 2 8 ,
IV 319, s. XV, ut ego iudico. contulit Guilelmus Schmitthenner Mat-
tiacus. continet libros V — V I I I . folia numerantur librorum singulorum
λλ,
singula, ita ut summa quinti (φυ μη) folio primo et extremo adscripta
sit et sic deinceps. etiam quaterniones in imis marginibus numerantur
âovj βον cet. desinit codex post μεταβα'λλουσαν p. 1265,23. venit Ex libris
r
Acacii Heits, ut f. l notatum est.

') cf. Scotti Fragni. Hercul. (Oxon. 1875) p. 69 sqq. n. 222. 1471.
2
) ubi pro aF legendum aA.
 PRAEFATIO VII

Scriptum, quia exemplar plane legi non poterat, multis lacunis vitiata,
quae non omues indicatae sunt, omnino tarn neglegenter hie codex
scriptae, ut diu haesitarem, num in ordinem reeiperem. at praestantiae
non obscura indicia me moverunt, ut tamquam subsidiarium exemplum
codici A adderetur, ex cuius exemplari profectum est. sed familiae nobi-
litatem male tuetur. nam immixta sunt saepissime deterioris stirpis ( F )
vitia, aucta illa propriae neglegentiae exemplis innumeris. quare in
octavo libro inde a p. 1154 plenam discrepantiam huius codicis non
iam exhibui.

Ut praestantiam, de qua dixi, probem, afferò hos locos 893,26 κατά

τό γένος, 1182,26 φαιή; et ne e coniectura haec orta credas (nam ne
talia quidem desunt cf. p. 821,13 al.), moneo non nulla ita cum optimo
libro A consentire, ut non ex ipso A (quod suaderi potest locis qualis
p. 838,7 862,13 903,8), sed ex exemplari communi descriptum esse M
appareat. velut p. 818,9 τό μή ov οίον ή ατέρψις servata sunt integra in
CF; iam cum A 1 omiserit τό μή ov οΓον, Μ τό μή ov, vides uno gradu
propius ad exemplar obscuratum accedere codicem hunc quam ilium
(cf. p. 903,9.10 904,1). simul apparet nihil necessitudinis ei esse cum
correctore posteriore A a , quippe qui ex altera classe τό μή ov οΓον totum
restituent (cf. p. 862,13; nihil contra p. 903,13 914,16). quam sui sit
iuris M, ex cognatione maxime elucet, quae est ei cum codice C cf.
p. 939,20 979;24.27 980,1 1024,12. nihilo minus etiam inferioris classis
tam aperta et crebra sunt vestigia, ut inde correctum esse non ipsum
M at eius exemplar in propatulo sit. nam ut inde emendatum est inter-
dum melioris familiae mendum velut p. 805,29, ita saepius foede corruptus
est liber, velut p. 826,17 827,21 872,19 apertae interpolationis socii
sunt FM. quid? quod ipse M (sive eius exemplar) adnotat p. 1254,28
(unde deficit F ) τέλος ευρον ένταΰ&α εις έτερον βιβλιον. ñeque tarnen ipsum
F accitum esse existimo, quod etsi per aetatem licet, consensionis tarnen
natura excludi videtur. nam ad insignem illam corruptionem, qua
p. 875,23 μίνωες· οι τίνες e x μηνός δε ει τίνες in F e f f e c t u m est, quasi
ponte transitur per illud μήνοες δε of τίνες quod exhibet M. ñeque aliter
δια
p. 876,2.3 Vitium explicar! potest, nisi illa άρρενας παΐδας βτήααντες in
communi exemplari corrupta (δια in δύο) et varie transposita in apo-
graphis sumas, itaque artioris necessitudinis speciem, quam omissa velut
p. 888,24 (homoeoteleuto) aut addita velut p. 888,26 praebent, fortuitam
esse censeo.
 vin PRAEFATIO

F MARCIANUS 227, quem contulit H. Vitellius. de eo in superioris tomi

p. vu et XIII egi. idem quod in priore parte de eius pretio dixi, di-
cendum est in hac altera, neque enim solum ipse Georgius monachus,
qui scripsit, mira socordia versato sed familia quoque eius doterions
est notae et ad extrema versus adeo vilescit pessumdato vel obliterato
prototipo, ut inde a p. 1154,3 plenam discrepantiam eius (sieut codicis
M ) adponere supersederim; et deficit ipse p. 1254,28. excipiunt Simplicium
primum τοΰ φιλοπόνοο ΐωάννου εις το έπίλ«ηπον της φυσικής ακροάσεως '), ubi
miraberis Fortunam inimicissimos adversarios in idem commississe, tum
EXC. EXCERPTA mixta ex Philopono et Simplicio, quae inde a p. 1282,12 non
sine usu ad recensendum textum adhibui. nam etsi ita sunt vitiorum
similitudine coniuncta cum A, ut videri possint ex eo ducta esse, tamen
non raro propria virtute nitent, ubi ex coniectura vera restituía esse in
tanto excerptoris stupore credibile non sit. velut p. 1353,17 αχίνητον,
1284,6 1310,33 1351,16, praecipue vero p. 1283,2. praeterea si ex A
descripta essent, unde factum putas, quod et cum A et A 1 et A ' con-
gruunt (cum A e. g. 1295,40 1350,32, cum A 1 1344,32 δτι, cum A a p. 1322,
29 1314,23.26)? nonnullis denique lectionibus velut p. 1346,15 vitiorum,
quae sunt in A, origo et propago Excerptorum depravatione patefit, non
contra. Excerpta ex Marciano 219 ( G ) apographo codicis F (cf. t. I X
p. XIV, Philop. ed. Vitelli p. xviii) sedulo exaravit atque in meum usum
commisit H. Vitellius, unde primum caput non Simplicianum et alteram
Simplicianum in Supplemento p. xin edam, ut indoles eorum appareat.

a Aldinae editionis originem et naturam in prions voluminis Praefa-

tione p. VII explicavi. in altera parte hoc monendum est primum inter-
polations ardorem paullatim si minus extinctum, at lenitum esse, ut
rara sint exempla impudentiae quale legitur p. 1303,33. tum vero forma
universa aliquanto melior huius quam priorie partis, quia non deteriorem
codicem, sed optimum A ducem nactus est editor (cf. p. 1193,10 1308,19),
quem correctum iam altera manu ( A 3 ) invenit. neque tamen huic cor-
rectori neque omnino uni codici A se mancipavit, sed, ut consentaueum
est, etiam F vel potius descriptum inde Pallantis exemplum Parisinum
1906- (de quo cf. t. I X p. xvin et infra) interdum consuluit (cf. p. 1042,
17 1179,17) nullo sane Consilio nullaque constantia.

!) edidit G. Vitellius in Philoponi sui p. 888 sqq. ν. eius praefationem p. X I I I ; de

Excerptis cf. Praef. t. I X p. X I V , Vitellius ad Philop. p. X I I I et quae adnotavi ad Simpl.
p. 1282,12,
 PRAEFATIO IX

De ceteris codicibus, quos inutile visum est conferve collatosque in

notas referre, Supplementum consulenclum est. in Addendis commemo-
ravi, quae in P. Victorii, viri incomparabilis, exemplo Monacensi (A Gr.
b. 198) sero cognito emendata inveni. multas autem lectiones ex D
transtulit, nonnullas nisi fallor ex F et M vel similibus.

Alterum hoc volumen minus conspicuum est fragmentis veterum

pbilosopborum servatis, quorum gratia plerique Simplicium evolvere
soient, sed praeter interpretis diligentiam et sagacitatem, quae Aristoteli
illustrando summa cum utilitate adhiberi solet, in primis digitum intendo
ad ingentem varietatem lectionum Aristotelearum, unde hic quoque
memoriae vicissitudines per saecula variatas egregie observare licet,
quantum autem utilitatis inde bauriri posset, cum in extrema vol. IX prae-
fatione significavi tum accuratius demonstravi peculari quodam Academiae
nostrae libello *). idem fructus redundaturum esse confido ex alterius vo-
luminis et inprimis libri VII materia, si quis simili modo ad Aristotelei
libri historiam explicandam uti voluerit. quid enim? Alexandri coniecturam
ποσοΰ, quam Simplicius p. 975,24 commémorât, si omnes ac vel optimos
libros Aristotelis p. 235 "18 pro genuino τόπου obsidere videas, quid
cogitandum est de eis lectionibus, quarum origo minus certo indicio
prodatur? quippe interpolationis fiumina omnibus saeculis ex marginibus
in antiquam probamque archetypi memoriam undique irruentia vides,
qua re ad irritum saepe numero cadit eorum sollertia atque sedulitas,
qui et in Aristotele et in aliis primae classis scriptoribus stemmatis con-
fectis recensendi operam consummatam esse opinentur. ad quos edo-
cendos (sunt enim adbuc multi et laudati viri) novam Physicorum edi-
tionem ad banc rationem adornatam plurimum valere scio, interim ego
in Simplicii notis buie rei quantum potui diligentiae adhibui. sciendum
autem est praeter Bekkerianos libros (quos utinam diligentius aliquis
iterum excutiat) int-erdum Barberini I 136 lectiones me enotasse et
Bekkeriani codicis E nova et egregia collatione usum esse, quam
G. Vitellius amicus suavissimus confecit, cuius auxilio, ultro saepe oblato
quantopere sim adiutus, grato animo palam testifico!·.

') Zur Textgeschichte der Aristotelischen Physik. Abh. d. k. Ak. d. Wiss. 1882. Berlin
1882.

Berolini
Kai. Ian. MDCCCXCV. HEKMANNUS DIELS.
 SUPPLEMENTUM PRAEFATIONIS

CONSPECTUS CODICUM A D R E C E N S I O N E M NON ADHIBITORUM

ANGELICANUS 9 8 [olim C. 1. 1 2 ] fol. chartaceus s. X V continet libros

V—VIII. nullius eum pretii e s s e iudicavit Torstrikius, quod confirmant v e l
ultima verba f. 2 9 5 r ( p . 1 2 5 7 , 1 4 ) : το δέ αυτό έχ της παρά φύσεως ή ρ ε μ ο ύ ν τ ω ν
καί κινουμένων δείκνυται. ή γάρ παρά φύσιν κίνησις εκστασίς έστι άπο της κατά
φύσεως ηρεμίας βιαίως κ ι ν ο ύ μ ε ν η · διά τ ο ύ τ ο φησίν γεγονέναι δηλον οτι οδδε —
hic desinit. apparet e u m auctis interpolationibus e x codicis M exemplari
derivatum e s s e , si discrepantiam illius contuleris, quam hoc loco p l e n a m
a p p o n o : το δέ αότο (om. και!) έκ των παρά φύσιν ε ί ρ η μ έ ν ω ν καί κινουμένων
δείκνυται· ή γάρ παρά φύσιν κίνησις εκστασίς έστιν από της κατά φύσιν ηρεμίας
βιαίως γινομένη διά τούτο φησί γέγονε δηλον· δτι ουτε κτλ.

ESTENSIS MÜTINENSIS III 6. 3 fol. chartaceus s. XV. post Alexan-

drum de sensu habet Simplicii in Physicorum libros IV posteriores sub
nomine Philoponi.
LAURENTIANUS LXXXV 1 [B]. de eo dixi t. IX p. xii: ubi quae de
cognatione codicis F dixi, et ex hoc specimine cernitili· et inde quod
uterque desinit in p. 1254,28.
p. 9 2 3 , 1 titulus σιμπλικίου μεγάλου διδαακάλου έζήγηαις εις το ξ της φυσικής ακροά-
σεως άριατοτέλους || 3 έκ περιπάτου || 4 την oui. || 9 βιβλίων om. || 10 ευδήμου sed e
COÏT. II 11 αύτοΰ || 12 με om. || καί άποατεϊλαι om. || 14 μόνων sed e corr. || ήρεμία γάρ
transp. || 15 πέμπτον] ς || βυβλίον || 6 θεόφρ. έκ τ. φυα. || 16 όγδοω] η || 18 πρότερον—
φυ3ΐκοΐς (924,2) om. || ρ . 9 2 4 , 3 u t a F || 5 ό'τι τα πέντε || 6 τρία om. || 7 π ρ ώ τ ψ ] δ ut
F y 7 γε oin. || 8 χρόνφ om. sed ante έν habet καί (ut F) || 9 άρα] άμα | | τοΰτο πρ<ί-
τερον y καί πάλιν — κινήαεως (12) οια. || πέντε] η (ε F) || 15 οί> om. || μόνα || περί τοΰ
οίφανοΰ II 16 ά'λλα] ά'μα || 17 πέμπτον] ε (ut F) || 18 6 om. || τα τοΰ άριατοτέλους lac.
rei. (ut F) || 19 μη δέ (ut F) || 21 π έ μ π τ ψ ] ε (ut F) || προσαχθείσι || 22 έν om. || προο-
εχρήυατο — βιβλίου (24) om. ||" 24 οΰδέ || 25 τούτου ||

MAECIANUS 220 chartaceus s. XV [de eo cf. Vitellii Praef. ad Philo-

poni Phys. p. xiv]. in Simplicio codex non nauci est, quia et ex dete-
 SUPPLEMENTO! PRAEFATIONIS XI

riore familia proficiscitur et ipse omni iieglegentiae genere auctus est.

specimina misit C. Castellani, bibliothecae Marcianae praefeetus, v. ci.,
unde videas cum ceteris locis maxime accedere ad codicem F tum
p. 875,22, ubi exhibet ώς άρραβες ν.Ά δαμασκηνοί και μίνωες of τίνες κτλ.

1». 8 0 1 , 4 έστιν (ut il) τι μεταβολή || fi κοινοτέρα || καθολικοτέρα (om. έστιν) || 9 κί-
νηση; δ1 ου (om. είσί) || 11 ήρτιμένος || κοινού ora. || 12 τά om. || 13 παρεβλήθη || 14
φυσικών || του om. || ρ. 8 0 2 , 1 κοινώς] κυρίως || πράγμα || 4 ύπάγχον || 6 ενός || ποίο
κίνησις II 7 ποία ήρεμία || 8 πέμπτου oui. || 9 τα περί om. || 10 μεν τά || 11 βιβλίου ||
12 αΰτολεξεί || 13 έττιγραφεαθαι || 15 πρώτον om. || 16 της om. || 18 ó om. || 19 τον om.
II 23 μέρος u t vid. || 24 χείρ] χρεία || 27 τ φ ] το ||

MARCIANOS 255 quadratus, bombycinus foliorum 130, s. XI (secundum

Zanettium p. 127, immo s. XIII Torstrikio iudice) continet post Alexandra
in Metaphysicorum Α, α, Β (ubi simillimus est codicis A sed deficiens
in p. 233,13 Hayd.) f. 76 r Simplicii librum quintum et sextum, sed ne
bunc quidem integrum, cum in lemmate ετι δε πάσα κίνησις (cf. p. 971,17)
desinat.

MARCIANI classis IV codices 17.18. continent hi Simplicii in Physica

libros V VI et VII VIII (priores insunt in eiusdem manus codicibus
15. 16). catalogas ms. tribuit earn manum s. XV, sed Dominicus
Belardelli, qui catalogum codicum ex monasterio SS. Johannis et Pauli
translatorum coufecit (Calogerà Nuova Raccolta d' opu.sc. scienti/, e. lett.
Ven. 1770 t. XX p. 221) eos saeculo XIV adscribebat. desinit codex 18
f. 100R verbis συνεχώς κινοΰντος γίνηται (cf. p. 1265,7). collationis specimen
debeo C. CASTELLANI, viro doctissimo, unde intellegas C codicis similli-
mum (cf. 802,27), sed non apograpbum esse.

μ . 8 0 1 , 1 σιμπλικίου ε(ς τό πέπτον του φυσικής άκροάσεως || 3 τ ώ της μ,εταβολής καί

τ ώ της κινήσεως || G καινότερον || 7 έατι om. || 12. 13 κοί κενοϋ καί τόπου || 15 ώαπερ
και τά έφεςής τρία βιβλία περί || ρ. 8 0 2 , 1 1 μέχρι || 13 έπιγράφεσδαι || 14 έως —πρώτον
om. II 22 δσα] ό'τι (e sii.) || 27 καί κα8·' αυτό τό ολον || ρ . 8 0 3 , 5 τρεις αδται είαΐ coll. ||
11. 12 μέρος (e sil.) του ξεστιαίου ύδατος θερμαινόμενου || 13 τάς αύτάς είναι διαφορα'ς ||
15 γάρ] μέν II

OxoNiENSis. CoLLEGii NOVI 245 quadratus saeculi XVI continet libros

V—VIII, sed multis lacunis scatet, in primis ad finem versus.
PALATINUS VATICANUS 2 3 7 [de eo t. I X p. x v i n t. X p. 9 2 5 , 1 0 a d n . ]

PARISINUS 1859 fol. min. bomb. s. XIV continet praeter Aristotelis

Pbysica in margine Themistii, Philoponi (? cf. Vitellii Praef. p. xvin),
Simplicii selecta quaedam scholia, quorum specimen hoc dedit Torstri-
kius, unde patet mixti eum generis esse:

p . 9 2 6 , 5 μεγεθών έν τοις ουσι coll. || 8 εις] ώς || 10 μεριστών (cf. adn.) || 11 έπε-

γνωκότες || τέμνειν || 17 την δημ.. δοςαν καί λευκίππου 6 άριστοτέλης διήλεγξε, ubi deficit
scholium II
XII SUPPLEMENT™ PRAEFATIONIS

Ad illustrandam universam excerptoris indolem compono eclogam a

Torstrikio ex f. 3 r transcriptam cum Simplicii et Philoponi locis:
Simpl. 1 0 4 , 1 7 : τα λήμματα του μελίασου ώς αυνελίντι φάναι εατι τ α ύ τ α · τό ο ν où
γέγονε· τό μή γενόμενον άρχήν ουκ εχει, έπεί τό γενιίμενον αρχήν εχει. τό μή εχον άρχήν
άπειρον, τό άπειρον μεθ' έτέρου δευτέρου [sic conseil tiens cum Torstrikii c o n i e c t u r a ] ούκ
äv είη, αλλ' εν. τό δέ δν καί άπειρον άχίνητόν έστιν. c o n t i n u â t statim ex
P h i l o p . 6 0 , 5 : ούτος δέ αρχήν ¿λάμβανε την κατά τά μο'ρια, ότι παντός του γινομένου
γίνεται πρώτον τιίδε τό μόριον, έγκαλεϊ αΰτυΐ 6 άριατοτέλης, ό'τι μή μόνον της άπλής γενέσεως
άρχήν ί>πέλαβε τοιαυτην είναι καλώς, άλλα καί π ci σης άπλώς. εστι γάρ, φηϊίν, άλλοίωσις ή
τις oi) κατά μίριον γίνεται άλλ' άθρόον άλλοιοΐ τό πράγμα, ώς έπΐ της πήξεως του γάλακτος
εόθίις δΓ δλου αϋτη γινομένη καί οί»κ έκ του κατά μικρόν καί έξ άρχής καί ή ό'ρααις άθρο'α
γίνεται: — Ibidem liberius
ex Simplic. 1 0 4 , 2 1 : δ μ-έντοι μελίβϊου συλλογισμός ε λ ε γ ε ν εί τό γενόμενον άρχήν εχει,
καί τό μη γενόμενον άρχήν ούκ εχει. εό&υς εχει τό άτοπον, οτι τε την άντιατροφήν έκ τοΰ
ήγουμένου έποιεΐτο καί δτι ψευδής ήν ή πρότασις ή τό μή γενόμενον άρχήν ούκ εχει.

Praeterea f. 127 habet de partt. anim. cum Michaelis Ephesii scho-

liis. explicit f. 148 τοις μεν ουν άλλοις των όστών φησι τά μεν είσι χάριν
της σαρκός.

PAKISINUS 1906 fol. chartaceus saec. XV, ex eadem officina unde

Parisinus 1908 et 1909 profectus [cf. t. I X p. xviii]. duos scribas distinxit
Torstrikius in hoc exemplo. prior certo agnoscitur Io. Argyropulos qui
1908 exaravit, inde a f. l l r eum alter excipit (nimirum Pallas) qui in ilio
exemplo Aristotelem et varias lectiones adscripsit. post f. 40 v iterum
apparet Argyropuli manus usque ad f. 42 v , tum continuât Pallantis manus
et finit, liber est deterioris familiae, ut apparet cum ex eis quae dixi
1. c. et ad p. 875,22. 23, tum ex multis quae inde in exemplo Brandis»
servantur lectionibus. et deficit f. 268 r in v e r b a αρχή της άλλης [sic]
κινήσεως (p. 1254,28), quae consentiunt cum G apographo codicis F , de
quo cf. Vitellii praef. ad Philop. p. XVIII.

RICCARDIANI 18. 19. 20 chartacei forma maxima saec. XV sive XVI.

de eis dixi t. I X p. xni. cod. 20 libros posteriores continet. f. l r Σιμ-
πλικιου έζήγησις εις τό πέμπτον της άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως: — Έ ν
τά) τριτψ βιβλίω ταύτης κτλ. deficit f. 251 ν διότι ύφ' ένος του πρώτως συνεχώς
κινουντος γίνεται: -+- (cf. ρ. 1265,7).

VATICANUS 312 fol. bombyc. saec. X I V continet post Philoponi d e

generatione et corruptione Procli στοιχείωσιν φυσικήν, sed seri ρ tura eva-
nida, eademque condicione Simplicii εις τά δ υστέρα βιβλία των έκτώ της
φυσικής ακροάσεως, ων τοΰ πρώτου ή αρχή λείπει.
 E X C E R P T A

ESCOKIALENSIS Φ III 9 bombycinus quadratus saeculi XIV continet

Aristotelis Physica cum excerptis liberioribus ex Simplicio et Themistio,
quorum utrumque citare solet. exhibeo éclogas duas ex Torstrikii
commentariis :
cf. Simpl. 8 0 8 , 1 8 sqq. : έπεί δέ εϋπεν άκίνητα τά είδη καί τά πάθη, φησίν άπορων δτι
εί ή λευκίτης πάθος, το δέ πάθος κίνησις, ή λευκίτης äv είη κίνησις. κοί λύει γοργώς την
άπορίαν, ή λεύκανσις λέγων έστί πάθος, ούχ ή λευκίτης· ή γάρ λευκίτης πέρας πείοεως.
ώστε δτε έλεγεν είναι τά είδη καί τά πάθη άκίνητα, πάθος τό πέρας της παθήσεως ελεγεν.

cf. ρ. 1 0 3 7 , 1 3 sqq.: το προκείμενον έστίν έν τ φ ξ βιβλίψ της φυσικής ακροάσεως, δτι πάν
το κινούμενον ί)πό τίνος κινείται· άφ' ου καί τινα έτερα ήρτηται φυσικά θεωρήματα· έπεί δέ
των κινουμένων τά μέν έτεροκίνητά έστιν οια τά ώθούμενα καί έλκόμενα, τα δέ αυτοκίνητα
οΓα τά φυσικά σώματα καί κατ' ίρμήν ψυχικήν, των μέν έτεροκινήτων τέως ού ποιείται
λίγον, ώς προφανώς υπό τίνος κινουμένων των δέ αύτοκινήτων τά μέν φησι πρώτως κι-
νεΐσθαι καί καθ 1 αυτί, τά δέ κατ' άλλο καί κατά συμβεβηκίς. περί ων καί έν τη άρχη του
ε 0 " διώρισε.

MARCIANUS 2 1 9 [cf. supra p. vin] f. 3 5 0

cf. Philoponus Vitellii p. 8 4 2 , 3 0 s q q . aov. "Ο λέγει συντίμως, τοΰτό έστι, του μέσου
ποτέ μέν δυνάμει λαμβανομένου, ποτέ δέ ένεργεία· ό'ταν μέν ένεργεία λαμβάνηται καί διαιρή
την γραμμήν, τότε τ ω όποκειμένω Sv ôv, δύο λίγους άναδέχεται· έστι γάρ τό αύτό του μέν
προτέρου, ήμισυ • του 8έ έτέρου άρχή. όταν ούν έπί τη τοιαύτη γραμμή κινήταί τι κατ' ένέρ-
γειαν, διηρημένης γενομένης έν τ ω κατ' ένέργειαν τούτω σημείω τ ώ διαιροΰντι αύτήν, άνάγκη
στήναι, δι1 ούς ήδη προειλήφαμεν λίγους: Δεϊ δέ λαβείν διαιρουμένην την γραμμήν, καί τό
σημεϊον κατ"1 ένέργειαν γινίμενον, ου τ ή τομή, άλλά τ ώ το κινούμενον μέχρις έκείνου άιριγ-
μένον, ώς έπί τι πέρας ούτως άνακάμπτει. καν μή άνακάμπτη δέ, άλλά καί τό λοιπόν ήμισυ
φέρηται, τ ώ έπί τό ήμισυ, ώς έπί αλλην τινά γραμμήν άφικνεϊσθαι, καί έπί τό έτερον ήμισυ
Υ
πάλιν ώς έπί άλλην γραμμήν. ταύτη τό μέσον σημεϊον, ένερ λαμβάνεται. 8ν μέν τ ώ ί>πο-
κειμένω υπάρχον, τ ώ δέ λίγω, δύο. ού τούτο ούν λέγει, δτι ένεργεία διαιρεί τό σημεϊον την
ϊ'
γραμμήν. δύο γάρ οϋτω σημεία γίνονται κατ' ένέργειαν μάλιστα γάρ εί μή διασταΐεν ένερ
αϊ γραμμαί, ούκ άνάγκη δύο είναι τά σημεία· εί γάρ απτοί ντο άλλήλων αί γραμμαί, ανάγκη
έφαρμοζίντων άλλήλοις τών πρώτων, Εν είναι τό σημεϊον· ού γάρ δήπου σημεϊον σημείου
άπτεται.
XIV SUPPLEMENTUM PRAEFATIONIS

cf. S i m p l i c . p. 1 2 8 2 , 1 2 sqq. ßov. l ' ò συνεχώς κινούμενον, καί μηδαμοΰ ίστάμενον,

οδτ' δν γεγονέναι ?ν τινι καί άπογεγονέναι άπ αύτοΰ λέγοιτο, ούδενί γαρ ώ ς ττέρατι καί άρχη
ϊ
έχρήσατο, οδτ äv μέσον τι ένερ ποιοΐτο μενοΰαης συνεχούς καί άδιαιρέτου της ευθείας · το
γάρ γενόμενον ?ν τινι, άνάγκη καί ήρεμησαι τινά χρόνον έν έαυτώ· où γαρ δυνατόν άμα και
έν τ ώ αύτώ νΰν γενέσθαι τέ εν τινι και άττογενέσθαι άπ' έκείνου, καί έλθείν - ε καί άπελθεϊν.
άίμα yip âv είη καί ούκ είη έν τ ώ αύτώ, ώστε έν ά'λλω καί έν ά'λλω καί έν ά'λλω. εί δε
τοΰτο πάντων δεΐν νΰν μεταξύ έστι χρόνος, τοΟτ' αν είη ήρεμοϋν έν έκεινω, έν ώ τε γέγονε καί
οδ άπογέγονε· το δέ συνεχώς κινούμενον γεγονέναι μέν κατά τι των έν ταίς εϋθείαις σημείων
οόχ οΓον τ ε , είναι δέ αν κατά ταΰτα λέγοιτο ούκ έν χρόνιο, άλλα κατά τα έν τ ώ χρόνω νΰν
ä πέρατα έστί χρόνος, καί ού χρόνος κατά τό δυνάμει ουν μόνον τό συνεχώς κινούμενον, εν
τε τοις μεταξϊ) σημίίοις έστι· καί έν τοις μετάξι) νΰν:
 SIMPLICII

IN ARISTOTELE PHYSICORUM
LIBROS QUATTUOR POSTERIORES
COMMENTARIA
 ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΕΙΣ ΤΟ Ε ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 190·
ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙ ΠΕΜΠΤΟΝ

Έ ν τψ τρίτψ βιβλίφ ταύτης της πραγματείας περί κινήσεως δι-

δαςας της κοινώς λεγομένης, ήτις ταυτόν έστι τη μεταβολή, και άδιαφόρως 5
5 έπ' έκείνοί) τφ της κινήσεως και της μεταβολής ¿νόματι χρησάμενος,
βούλεται νυν διορισαι καί δειξαι δτι κοινότερον μεν και καδολικώτερόν
έστιν ή μεταβολή, ή δέ κίνησις μερικωτέρα της μεταβολής έστι καί ώς
είδος υπό γένος έστί την μεταβολήν, είπερ καί ή γένεσις καί ή φθορά, ώς ίο
δείξει, μεταβολαί μεν είσι, κινήσεις δέ οόκ είσί· διορισας δε την κίνησα
10 από της μεταβολής καί τά είδη λοιπόν της κυρίως κινήσεως παραδίδωσι
καί εστίν ούτος δ λόγος ήρτημένος εΐκότως τοΰ κοινοΰ περί τής μεταβολής
λόγου καί συνεχής προς αυτόν, κάν μετάξι» τά περί άπειρου καί τόπου
καί κενοΰ καί χρόνου παρενεβλήθη· διό καί το πέμπτον τοΰτο βιβλίον τοις
Περί αρχών Φυσικοΐς λεγομένοις 'Αριστοτέλης καί οι τοΰ 'Αριστοτέλους ι»
15 εταίροι συναρι&μοΰσιν, ωσπερ τά έφεξής τρία Περί κινήσεως καλεΐν είώ-
θασι. μετά γαρ την διαίρεσιν τής κινήσεως τής κατά το ποσόν καί ποιόν
καί την που κατηγορίαν φυσικά προστίθησι θεωρήματα èv τούτοις, περί

1 I n s c r i b u n t σιμπλικίου φιλοσόφου, είς τό εί τής άρισιοτέλους φυσικής άκροάσεως Υπόμνημα

ο έστιν ε maiusculis Α : σιμπλικίου φιλοσόφου είς τό ε τής φυσικής άκροάσεως τοΰ άριστο-
τέλους rubro C : σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου έςήγησις είς τό Γ τής φυσικής ακροάσεως F :
σιμπλικίου φιλοσόφου έξήγησις είς τό ε τής τοΰ άριστοτέλους φυσικής άκροάσεως· βιβλίον
πέμπτον r u b r i s maiusculis M : σιμπλικίου υπόμνημα είς τό πέμπτον τής άριστοτέλους φυ-
σικής ακροάσεως maiusculis a 5 έ π ' CM : έξ a A F κινήσεως καί τής μεταβολής
A M : μεταβολής καί τ ώ τής κινήσεως C : μεταβολής καί κινήσεως a F G νυν a C M F :
τά νυν Α 1 : τανΰν Α 2 κοινοτέρα a F καθολικωτέρα a F 7 έστιν A C M : τής
κινήσεως a F ή δέ κίνησις—έστι om. F έστι a A : oui. CM 9 μετα-
βολαί μέν είσιν ώς δείξει a F οΰκ είσί A M : ου a C F 10 λοιπο'/////,ν A 1 : corr. Α 2
παραδίδουσι Μ 11 κοινού om. F Ρ τά a A (à in ras.) C : om. F M 13 διό
καί A C M : διό a F 14 φυσικοίς Α : φ ρ ι κ ώ ν a C F M : vide p. 8 0 2 , 1 0 et p. 4 , 8 sqq.
(vol. IX) άριστοτέλης A ' C M : 6 άριστοτέλης a A 3 F τοΰ A C M : om. a F 15 ώσπερ
καί τα έφεξής τρία βιβλία C : ώσπερ καί τό έφεξής βιβλίον M 1G τήν διαίρεσιν] τής
διαιρέσεως Μ τής a C F M : τήν sic Α 1 : τήν Α 2 17 προστίθησι , στί in ras. A ,
itemque p . 8 0 2 . G έν] τά έν Μ

Comment. Arisi. Χ äiiuplic. in Phys. 1

 802 S I M P L I C n IN PHYSICORÜM V Prooemlum. In c. 1 [Arist. p. 224«21]

τίνων διδάσκων καί αότών κοινώς τοις φυσικοΐς πράγμασι παρακολουθούν- Ι90γ
των τοις έν τ ό π ω την υπαρξιν εχουσι και κινουμένοις κατά τόπον, τ ί τό
αμα, τ ί τό χωρίς, τ ί το απτεσΟαι, τ ί το μεταξύ, τ ί τό έφείης, τί τό έχό-
μενον, τ ί το συνεχές, καΐ τοις ποίοις Ικαστον τούτων υπάρχειν πέφοκε, 20
5 και τις ή μία κίνησις κατά πάντα τά σημαινόμενα τοΰ ενός. τριχώς δε
λέγεται το Ιν, γένει, ε Κ ε ι , α ρ ι θ μ ψ · και έπΐ τέλει προστί&ησι, ποία κί-
νησις ποία κινήσει και ποία ηρεμία έναντία. θαυμάζω δε τον φιλοσοφώ-
τατον Πορφύρων, π ώ ς έν τ η συνόψει του π έ μ ψ ο υ τούτου βιβλίου, καίτοι
φιλοκάλως τά περί της διαιρέσεως τών δκτώ βιβλίων ίστορών και δτι
10 πάντες τά μέν πέντε Φυσικά χαλοΰσιν, τά δε τρία Περί κινήσεως, αυτός
όμως τά από του πέμπτου άχρι του δγδόου βιβλία έφεξής τέτταρα περί 25
κινήσεως εχειν την πραγματείαν αυτη λέξει φησί και ιδία Περί κινήσεως
έπιγεγράφθαι.

ρ. 2 2 4 » 2 1 Μ ε τ α β ά λ λ ε ι δέ τό μ ε τ α β ά λ λ ο ν π ά ν εως του τ ο δ έ καθ'

15 αυτό πρώτον.

Προθέμενος δεΐξαι μερικωτέραν ουσαν της μεταβολής την κίνησιν SB

διορίζει πρώτον τάς της μεταβολής διαφοράς, την μ έ ν κ α τ ά συμβεβηκός
λέγων, δταν λέγωμεν τό μουσικόν βαδίζειν, δτι ó άνθρωπος ω
συμβέβηκε τδ μουσικφ είναι βαδίζει καθ' αυτό, καί δταν τον έν
20 τ η νηι ήρεμοΰντα πλωτήρα λέγωμεν κινεΐσ&αι, δτι ή ναΰς, η τρόπον τινά
συμβέβηκεν ó πλωτήρ, κ α θ ' αυτήν κινείται και μεταβάλλει, τά δέ, φησί,
λέγομεν μεταβάλλειν, δσα κατά μέρος μεταβάλλει, δταν ύγιάζεσθαι
λέγωμεν το σ ώ μ α , δτι ó δφθαλμός ή ó θώρα£ μέρη όντα αυτού ύγιάζε- 40
ται, ή κινεισθαι τον άνθρωπον, δτι ή χειρ αυτοΰ κινείται, τρίτη δέ δια-
25 φορά μεταβολής έστιν, δταν μήτε κατά συμβεβηκός κινήται τό κινουμενον
μήτε κατά μέρος, αλλά καί προηγουμένως καί ουχί τ ω άλλο κινεισθαι,
δπερ πρώτον τ ω κατά συμβεβηκός αντίκειται, καί καί)' έαυτό δλον, δπερ
του κατά μέρος κεχώρισται. καί τοΰτό έστι το καθ' αυτό κινητόν

2 καί κατά τόπον F 3 έξης Α 4 τοις ποίοις] τοιτούτοις Μ 7 ποίαι ήρε-

μίαι Α : ποία ήρεμία a C F M 8 τοΰ πέμπτου τούτου ACM : τούτου του a F 9 τά
om. a F χαΐ δτι A C F M : καί om. a 10 μέν τά a 11 μέχρι C βιβλίου a F
έφεξης τέτταρα om. F 12 αύτολεξεί F 13 έπιγεγρώρθαι Α : έπιγράφεσθαι a C F M
14 pro Εως τοΰ plenum lemma ut solet explet a 15 post πρώτον ex Arist. addit
ofov à μέν ιατρός {¿¡ται, ή δέ χειρ πλήττει a 16 της A C M : ora. a F 18 τό μου-
σικόν ACM (cf. Themist. 343,7): τον μουσικόν a F ut Arist. codd. HI 6 (post δτι)
om. a F 19 τό μουσικώ a C 2 F : τώι μουσικώι Α : τό μουσικόν C'M καθαυτό
ut solet Α τον om. F 21 καθ' έαυτήν C μεταβάλλεται Α
22 δσα A C F M : δτι a μέρος A C F M : μέρη ex Arist. a 23 τό σώμα λέγομεν
(sic) a ¿ (post δτι et η) om. A 23. 24 ΰγιάζηται F 25 μεταβολή M
κινήται, η in ras., A 26 καί (post άλλα) A C F M : om. a ούχί] ού lacuna
VII litt. Μ τώ ex τό coït. C 27 τώι in coi r. A : τό Μ καθαυτό (sic) C
τό δλον CM
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 1 [Arist, p. 224«21] 803

ήτοι μεταβλητόν. έπί μεταβολή; γάρ ετι ποιείται τόν λόγον, xáv τά παρα- 190r
δείγματα κινήσεων η . πρώτα δέ διαρθρώσας τό τε κατά συμβεβηχος χαι 45
το κατά μέρος ούτως έπάγει το καθ' αυτό, διότι έκ της έκείνων αναιρέ-
σεως τοΰτο παρίστησι· και έπάγει δτι πολλών όντων είδών της μεταβολής
5 έν πασιν αί τρεις είσιν αύται διαφοραί τής μεταβολής αί είρημέναι· άλλο
γάρ κατ' άλλο μεταβολής είδος εχει τάς είρημένας διαφοράς, oîov το
άλλοιωτον κατά άλλοίωσιν. Ιπειδή δε πολλά τής αλλοιώσεως είδη καί καθ'
εκαστόν είσιν αί τρεις διαφοραί, έπήγαγε καί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς ό γ ι α ν τ ο ν ή
θ ε ρ μ α ν τ ό ν · και γάρ όγιάζεσθαι καί θερμαίνεσθαι εστι καί κατά συμ- 50
10 βεβηχος καί χατά μέρος καί καθ' αυτό· καθ' αυτό μεν γάρ θερμαίνεται
το υδωρ, κατά συμβεβηκός δε το γλυκό υδωρ, κατά μέρος δέ, δταν μέρους
τοΰ ύδατος του ίεστιαίου θερμαινομένου λέγωμεν το ξεστιαΐον θερμαίνε-
σθαι. ειπών δέ έπί τοΰ κινουμένου καθ' 2καστον είδος ταύτας είναι τάς
διαφοράς, έπάγει δτι χαΐ έπί τοΰ χινοΰντός είσιν αύται αί διαφοραί, χαί
15 δήλον δτι καί έπί τούτου καθ' Ικαστον είδος, υγιάζει γάρ ó μουσικός
κατά | συμβεβηκός, δταν τψ χαθ' αυτό ίατρευοντι, τω ίατρψ, συμβαίνη 190*
το μουσικψ είναι· χαι θερμαίνει κατά συμβεβηκός ποτε ή τοΰ ψυχροΰ
ύδατος χατάχυσις, δταν τη ένδον θεομότητι έπισυμβη· καί κατά μέρος
δέ χινεΐ ó την μυλην τη χειρί κινών· κινεί δέ καθ' αδτό το μήτε κατά
•20 συμβεβηκ&ς μήτε κατά μόριον κινοΰν, αλλ' αότο καθ' αυτό πρώτον, ουτω
δέ άντιτέθεικε τψ μέν χατά συμβεβηκός το χαθ' αυτό, τψ δέ χατά μέρος 5
τό πρώτως, ώς φησιν 'Αλέξανδρος, ή τάχα άμφοτέροις έχάτερον καί το
καθ' αυτό γάρ πρός τε τό κατά συμβεβηκός αντίκειται χαί προς το κατά
μέρος, διότι έκεϊνο ου καθ' δλον έαυτό· και τό πρώτως πάλιν ομοίως ου
25 τω κατά μόριον μόνον αλλά και τψ χατά συμβεβηχός, διότι έχεΐνο ου
πρώτως κινεί, αλλά τψ τψ πρώτως κινοΰντι συμβεβηκέναι. δτι δέ άμφω
έφ' έκατέρου παρέλαβε, δηλοΐ καί αυτός έφείής το " πρώτον" αντί αμφο-
τέρων ειπών, δταν λέγη " έπεί δέ εστι μέν τι το κινοΰν πρώτον, εστι δέ ίο

2 πρώτα A C M : πρώτον aF 3. 4 άναιρέως sic Μ 5 al (ante είρημέναι) om. aF

G μεταβολή M 7 έπειδεί δέ sic M 9 γάρ om. a F ϋγια'ζεσθαι καί a A F :
όγιοίζεσθαι r¡ CM χαί (post ϊστι) om. aF 10 ante καθ' habet καί M : deletum C
« Τ β
11. 12 μέρους τοΰ ύδατος τοΰ ζεστιαίου θερμαινομένου Α : μέρους τοΰ ύδατος ζεοτιαίου (nu-
méros superscr. C 3 ) θερμαινομένου C: μέρος τοΰ ϋδατος τοΰ ζεστιαίου θερμαινόμενον a F :
μέρος τοΰ ύδατος ζεστιαίου θερμαινομένου Μ 13 ante καθ' addii χαί C ταύτας
είναι τάς Α : τάς αύτάς είναι CM : είναι ταύτας τάς F : είναι τάς τοιαύτας a 14 καί (post
ότι) oui. F 16 τό κ α θ ' αύτό Μ συμβαίνει Μ 17 τό μουσικψ a C F : τώι μουσι-
κώι Α : καί μουαικώ Μ θερμαίνη Μ 18 ένδον a A F : ενδοθεν CM καί om. CM
19 δέ (ante κινεί) om. aF 6 την ACM: δταν F : όταν τήν a κινών] κιν-β a F
δέ aCM: δέ καί A F 20 μι5ρια CM αύτό om. a 21 δέ (prius) A C F M : γαρ a
άντιτέθεικε AC et (ει ex η corr.) Μ: άντετίθεί a F 22 post φησιν add. i A 23 τε
erasum C κατά (prius) om. F 24 πρώτος M : πρώτως C 1 25 τψ (post
χαί) om. M 26 τώ 'τως om. τω πρω in Vil litt. lac. M 27 άφ' έκατέ-
ρου Μ post πρώτον add. έστ τό κινούμενον (lac. ν litt.) cf. v. 28 M
28 λέγτ)] p. 224»34 μέν τι om. F πρώτος C ' : πρώτως C 2
1*
804 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 1 [Arist. p. 2 2 4 « 2 1 . 3 4 ]

τι το χινούμενον". ó δέ 'Αλέξανδρος το " π ρ ώ τ ο ν " έκεϊνο τοΰ καθ' αυτό 190»

δηλωτικον είναι φησι· " τ ό γάρ πρώτον, φησίν, αυτό κινοΰν χαί μή κατά
μόριον οδδέ χατά συμβεβηχος κ ι ν ε ί " , καί δτι μέν το πρώτον άμφοτέροις
χαί αυτός άντικεϊσθαι νομίζει τψ τε κατά μέρος καί τψ κατά συμβεβηκός,
5 δήλον où μέντοι τό ούτως πρώτον οΐμαι ώ ς μή κατά μόριον κινούν ανάγκη
μηδέ κατά συμβεβηκός κινεΐν. ó γάρ ίατρευων μουσικός ου κατά μόριον
κινών (ου γάρ μόριον ó ιατρός τοΰ μουσικού) κατά συμβεβηχος ίατρευει. 15
εί γάρ τις λέγοι τον ιατρόν μέρος είναι του μουσικού ίατροΰ, αναγχασθήσ3-
ται, δταν ó μουσικός ιατρός ίατρευη, μή λέγειν καθ' αυτό ίατρεύειν αυτόν,
10 αλλά κατά μέρος.

ρ. 224ί>34 Έπει δέ έ σ τ ι μ έ ν τι τ ο κ ι ν ο ΰ ν π ρ ώ τ ο ν ε ω ς τοΰ τ ο ε ί δ ο ς 20

ή ó τόπος ή τό τοσόνδε.

Διακρίνας τήν καθ' αυτό μεταβολήν από τε της κατά συμβεβηκός καί
της κατά μέρος έ π ί τε τοΰ κινουμένου καί επί τοΰ κινοΰντος, τήν καθ'
15 αυτό χαί πρώτως προεβάλετο προς τήν διάρθρωσιν των της μεταβολής
είδών, διότι πάσα γνώσις έπιστημονιχή και αποδεικτική από τών κ α θ ' αυτά
υπαρχόντων συνάγεται, προ δε τοΰ τά είδη της μεταβολής παραδοΰναι καί 25
της κινήσεως πρώτον δείκνυσιν, έν τίνι εστίν ή κίνησις· έπειδή γάρ ή κί-
νησις ου τών καθ' έαυτά υφισταμένων έστίν, αλλά τών έν άλλοις το είναι
20 έχόντων, <5ν μή πρότερον φανη, έν τίνι έστίν, ουτε ή φύσις αυτής γνωσθείη
αν οΰτε τά είοη διορισθείη· προ δέ τούτου, τίνα έστί τα συνεδρευοντα r{¡
κινήσει, τουτέστι τίνα χρή πάντως είναι, ει έ'στι κίνησις καί μεταβολή, ώστε
έν τούτων xtvl ζητεΐν τήν κίνησιν. καί αυτός μέν ώς έναργή ταΰτα λαμ- 30
βάνει· διό και τψ παρασυναπτικψ χρήται συνδέσμψ· προφανής δέ έστι
25 καί ή ανάγκη τοΰ λόγου, έπειδή γάρ ή κίνησις ήτοι ή μεταβολή πάθος
τι τοΰ κινουμένου έστίν ένεργητικόν, καί το πάσχον είναι χρή καί τούτω
τό ποιούν ευθύς συνεισάγεσθαι. το γάρ πάσχον καί προς το ποιοΰν εστι
τε και λέγεται· μεταβολή δέ ουσα καί άλλο μετ' ά'λλο δηλοΰσα καί το έξ
ού και τό εις δ πάντως συνεμφαίνει, εί καί άλλο μέν έπί τής φοράς τό

I τι τό a A : τό C M : τι F τό (post Αλέξανδρος) om. Μ 2 χινοΰν αυτό φησι C

3. 4 χαί αότός άμψητέρακ aF 4 τ ω (post χαί) om. a F 6 μηδέ] μή F
8 λέγοι a A : λέγει C F M μέρος] τέλος, sed coir, i n mrg. F είναι oui. F 9 6
om. C ίατρεόει C 1 αύτόν a A F : τόν ¡ατρόν C M 10 μέρος] συμβεβηχός F 1
I I δέ έατι A C F M : δ ' έστι a μέν τι A C - M cf. p. 8 0 5 , 2 3 : μέν τοι a C : τι F τό
om. F post χινοΰν addit μέν F 13. 14 συμβεβηκός et μέρος inter se mutant C M
η
15 προεβάλλετο a F M 16 γνώσις om. F 17 προς M 2 0 φανήι A M : φάνει C :
φανείη a F αύτών M 22 εσται A M χίνησις itérât M 2 3 έν τούτων τινί A C M :
έν τ ώ τών τίνων F : έχ τούτων τινι a ante τήν inserunt μέν a, είναι F M μέν
om. F 2 4 χρήσθαι Μ 25 ή (post χαί) Om. Μ ή (post ήτοι) om. Μ
2 6 είναι] έστί Μ τούτου F 27 χαί om. aC 2 9 συναναφαίνει C ante
εί habet διο deletum F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 224 « 34] 805

s i ou και το εΙς δ (τόποι γαρ έναντίοι), άλλα δέ επί των άλλων κινήσεων. 190»
έπειδή δε και το πρότερον καί τό ύστερον πάντως εχει, εί'περ άλλο μετ'
άλλο καί σωμάτων Ιστί (περί γάρ των τοιούτων νυν ο λόγος), ανάγκη 30
καί χρόνον συνεισάγεσθαι καί τόπον, πάσα γαρ κίνησις εν χρόνψ, ώς
5 εδειςεν εν τ ω προ τούτου, και πάν σώμα εν τ ό π ω .
θ ε ί ς δε καί όνόματα τ ω μεν κινούμενα) το δ, τ ω δε ές ou κινείται
το έξ ο υ , τ ψ δέ εις 8 κινείται τό ε ι ς δ , καί ειπών ετερα είναι το ές
ou καί εις ο αυτοΰ του κινουμένου, ώσπερ του ξύλου τό τε ψυχρόν έξ ου
κινείται καί το θερμον εις δ κινείται, δείκνυσιν έκ των διαφόρων όνομά- 40
10 των την ετερότητα, ειπών δε ετερον είναι το κινούμενον προσέθηκε τό
πρώτον το καθ' αυτό κινούμενον δηλών έπί γάρ τούτου αληθές το
ετερον αυτό είναι του ές ου, των δέ γε κατά συμβεβηκός κινεΐσθαι λεγό-
μενων οδδέν κωλύει ταυτόν είναι τό κινούμενον τ φ ές ου· οίον όταν λέγη
τις το λευκόν κινεΐσθαι κινουμένου του (¡ϊ συμβέβηκεν είναι λευκώ, ειη
15 δέ ή κινησις αότω έκ λευ/oû· γίνεται γαρ τότε ταότον τό τε κινούμενον
καί το ες ou. αλλά καί τό κινούν καθ' αυτό του καθ' αυτό κινουμένου 45
ετερον κατά συμβεβηκός γαρ ουδέν κωλύει ταότον είναι το κινούν καί το
κινούμενον, ώς ó κυβερνήτης κινών την ναυν εαυτόν συγκινεί, καί ó ιατρός
δταν εαυτόν ίατρεόη.
20 Διορίσας δέ ταύτα α π ' αλλήλων έπάγει ή δ έ κ ί ν η σ ι ς δ ή λ ο ν δτι
έν τ ω ς ύ λ ω , τουτέστιν εν τ ω κινουμένοι. καί είτε ουτω γέγραπται ή δ έ
κ ί ν η σ ι ς είτε ή δ η κ ί ν η σ ι ς , άμφοτέρως οΐμαι τοΰτο ακολούθως έπάγε-
ται τ ω έ π ε ί δέ έ σ τ ι μεν τι το κ ι ν ο ύ ν καί τοις έξης. έπεί γάρ τα
προειρημένα δει είναι, ει κίνησις έ'στι, δήλον δτι ή κινησις ουκ έν άλλο) 50
25 τινί των προειρημένων εστίν, άλλ' έν τ ω κινουμένφ' το γάρ είδος ή το
μέγεθος ή ó τόπος ή ολως ε?ς δ κινείται το κινούμενον οΰτε κινεί ουτε
κινείται, άλλά άλλο τούτων έκατέρου έστι'ν. ó δέ Αλέξανδρος, ει μέν
ή δ η κ ί ν η σ ι ς ειη γεγραμμένον, επεσθαι τούτο τοις προτέροις, ώς εί'ρηται,
φησίν ει δέ γράφοιτο ή δ έ κ ί ν η σ ι ς διά του ει, ειπών, φησί, τίνα δει

1 μέν γάρ F άλλα ôè aA: άλλο ò' C: άλλο δέ Μ: άλλοι δέ F 4 καί χρόνοι καί τόπον
ανάγκη συνεΐΐάγεοίίαι aF ουνάγεσβαι Μ 6 καί om. Μ 7 τό έξ ου, τό δέ τό F
8 ώς C 11 δηλών κινούμενον C 12 αυτό ACFM : αότοΰ a τοΰ έξ ου G- : τό
έξ οδ aAC'FM post έξ ου habet άλλα τό deleta F γε om. M 13 ταυτόν
τό κινούμενον είναι FM τοΰ έξ ου Μ: καί τό έξ ου F οίον — καί τό έξ ού
(16) om. F 14 λευκφ] λευκόν Μ 15 γαρ om. Μ τό τε AM: τό C: καί)'
αυτό τότε a 16 καί (post άλλά) oui. F καθ' αυτό (post κινοΰν) om. aF
17 ετερον έστι C IS κυβερνίτης Μ 19 ¿'τε FM ίατρεύει C M 20 διο-
ρήοας C1 απ'] άλλ' a δέ sic libri omues ut Arist. codd. E F : δη Arist. vulg.
cf. v. 21 sqq. et Boiiitzii Stud. Arist. II 30 22 ante ή δη add. οϋτως a: οϋτιο F
άμφοτέρω; ACM: άμφότερα aF τοΰτο ACFM: τούτω a 23 έπί γάρ Μ
24 εί] ή Μ 27 έκάτερόν έστιν aF 28 εί'η] έοτΐ C ante τοΰτο add. δη
aF 29 ή δέ κίνησις aFM: εί δέ κίνησις AC falso interpretati voculam EI (v. 29)
εΐ sci'ipsi litteraua ε vocis δέ mtellegeiis: εϊ AC: η Μ: πέμπτου aF ειπών
δέ C
806 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 224 «34]

είναι, εί κι'νησις εσται, δτι κινούν, κινούμενον, χρόνον, καί ές ou και εις δ, 190»
καί δτι Ιτερα χαί | κεχωρισμένα τό κινούν καί το κινούμενον και τό εις 191'
δ, προστίθησι περί αδτης της κινήσεως και λέγει δτι αδτη, προς ην χρεία
των είρημένων, έν τ φ κινουμένφ έστίν· οίίτε γαρ καθ' αότήν (οδδέν γαρ
5 πάθος καθ' αυτό) οδτε έν τ φ κινοΰντι, διότι τό μεν κινούν Ινεργεία δν
άμετάβλητόν έστι καθόσον κινεί, ή δέ κίνησις μεταβολή, καί τό έν φ έστι
μεταβάλλει κατ' αότήν αλλ' οόδέ έν τψ τόπφ ή χίνησις, καί δτι
ακίνητος κατ' αότόν ó τόπος καί δτι άλλο 6 τόπος καί άλλο τό κατά 5
τόπον χινούμενον, έν φ χρή την κίνησιν είναι, αλλ' οδδέ έν τ φ έ ί οδ
10 έστιν ή κίνησις, δτι το άφιατάμενον αότοΰ οόκ δν έκινεΐτο, αλλά τό έν
αδτφ δν. νυν δέ άνάπαλιν τό μεν έν αδτφ où κινείται, το δέ αότοΰ
άφιατάμενον κινείται· αλλ' οόδέ έν τ φ εις 8 είη äv ή κίνησις, δτι το
έ π ' αυτό Ιόν κινήσεται προ του έν κινήσει γενέσθαι, και δτι κατά το
αδτό κινήσεται καί ηρεμήσει· καθόσον μέν γάρ έν κινήσει, κινήσεται,
15 καθόσον δέ έν τέλει γέγονεν, ηρεμήσει.
Ε π ε ι δ ή δέ οδ κατά ποιότητα μόνην γίνεται ή κίνησις, ήν κατ' είδος ίο
λέγει οδσαν άλλοίωσιν, οδδέ κατά γένεσιν καί φθοράν, αΓπερ κυριώταται
μεταβολαί κατ' είδος άν λέγοιντο, άλλά γίνονται κινήσεις καί κατά τόπον
ώς ή φορά καί κατά ποσόν ώς αδίησις και μείωσις, διά τούτο μετά την
20 κατ' εΐδος προσέθηκε καί ταύτας ειπών ή ó τόπος ή τό τοσόνδε. ώς
γάρ τό είδος έπί των κατ' είδος κινουμένων οίίτε κινούν έστιν οδτε κινού-
μενον, οδτως οδδέ δ τόπος έπί των κατά τόπον οδδέ τό ποσόν έπί των
κατά ποσόν, δτι δέ μή έν τ φ κινοΰντί έστιν ή κίνησις, καί έν τ φ τρίτψ lä
ταύτης εδειξε της πραγματείας, ενθα χαί προηγουμένως διδάσκει έν τίνι
25 έστιν ή κίνησις. εδειξε δέ έκεΐ, δτι οδδέ έν τ φ χ ρ ό ν φ , είπερ αριθμός
έστι κινήσεως ó χρόνος, λείπεται οδν τρία, το' τε κινούμενον καί το έζ
ou, καί τό είς δ. διό καί έπί τούτων μάλιστα ζ ψ ε ΐ , έν τίνι ή κίνησις.
τό δέ είδος, φησί, καί ó τόπος καί το μέγεθος οίίτε κινεί οδτε κινείται,
ταύτην δηλονότι την κίνησιν, ήν το είς αδτό μεταβάλλον κινείται· το μέν
30 γάρ άλλοιούμενον κινείται κατά άλλοίωσιν. τό δέ είδος, έφ' ο κινείται το 20

1 εί] ή Μ post κρίνον interpolant τόπον a F M καί (ante έζ)] τό C : om. Μ

-χαί (ante είς) om. F M 2 καί (post Ιτερα) om. F M καί (post χινοΰν) om. a
τό (ante είς) om. C 3 προτίθησι F αόττ) F M προς δν M 4 γάρ (prius)
om. F ουδέν] οόδέ F M 6 κινεί A C M : κινούν F : κινή a 8 αυτόν rasura
corr. ex αυτών C 1 0 έστιν ή A C M : ή F : utrumque om. a αότοΰ] έαυτοΰ C
έκινήτο M 10. 11 έν έαυτώ C itemque v. 11 11 τό δέ — κινείται (12) a F : om.
ACM 12 ή om. M 1 4 γάρ om. Α IG έπεί δέ a F M μόνην A cf.
ρ. 8 0 8 , 1 5 : μόνον a C F M ή om. C M 17 ούδέ] ούδ' ή C χυριώτατοι Μ
18 λέγοιτο Μ 1 κίνησις Μ 19 κατά τό ποσόν C M 2 0 προαέθηκαν Μ
2 3 κατά τό ποσόν a C M μή om. a F M ante έστιν add. οίιδαμώς a : idem post
κίνησις F M τρίτψ ( Γ 3. 2 0 2 » 13 sqq.) a A 2 C F : πρώτψ Α ' Μ 24 έδοξε Μ
25 έδειξε] cf. Δ 1 1 . 2 1 9 b 1 sqq. έν om. M 26 κινήσεως έστιν a F τρία
om. Μ κινοΰν a F x a l om. a 27 xal ( p o s t διό) om. Α τούτων]
των M post, έν τίνι add. έστίν C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 224 »34. b6] 807

άλλοιουμενον οίον το λευκόν, où λευχαίνεται· αλλ' ουδέ το είδος, εις ο το 191Γ

γινόμενον μεταβάλλει, γίνεται κατ' έκείνην την γένεσιν· γίνεται μέντοι μή
πρότερον ον. και καλώς γε οΐμαι ό Στράτων την κίνησιν oò μόνον έν τω
χινουμενιρ φησιν είναι, αλλά και έν τοί ές ou και έν τω εις δ, άλλον δε
5 τρόπον έν έκάστψ· το μέν γαρ ύποκείμενον, φησί, κινείται ώς μεταβάλλον,
τό δέ έ£ ou καί εις 8 το μεν ώς φΟειρόμενον το δε ώς γινόμενον. ε? δε
τινα των ειδών κινείν λέγεται, ώσπερ ή ψυχή το ζφον και ή βαρυτης τον 2δ
λίδον, ουχί το αίτιον της κινήσεως ζητεί νΰν, οΓα έστίν ή βαρυτης και ή
ψυχή, αλλ' έν τινι έστ'ιν ή κίνησις· oò κινείται δέ ή βαρύτης προηγου-
10 μένως άλλα κατά συμβεβηκος ώς δ έν τη νηι πλωτήρ. έξαρκεΐ δέ καί
ó της κινήσεως ορισμός δεΐξαι, δτι έν τω κινουμένφ και ουκ έν άλλω τινί
έστιν ή κίνησις· έλέγετο γάρ έντελέχεια του κινητού ή κίνησις.

p. 224b6 Ά λ λ ' εστι κινοΰν καί κινουμενον εως του αλλ' ή λευ-
κανσις.

15 Δείςας δτι πέντε όντων των όφειλόντων είναι, ειπερ είη κινησις, του 35
κινουμένου καί τοΰ κινοΰντος καί τοΰ χρόνου καί του ές ου ή κίνησις και
εις δ, έν τ«ϊ ιανουμενω έστίν ή κίνησις και έν οόδεν'ι των άλλων, έκ των
πέντε τρία λαμβάνει τά χρήσιμα πρός τον έφεςής αύτιο λόγον έσόμενα, το
κινοΰν και το κινουμενον καί το εις ο ή κίνησις, τον μέν χρόνον παραλι-
20 πών ώς έζω&εν οντα· διά τί δέ το είς 8 ή κίνησις παραλαβών το ές ου
παραλέλοιπεν, αότος διδάσκει, μάλλον γάρ φησιν ή μεταβολή άπο τοΰ
εις 8 μεταβάλλει το μεταβάλλον δνομάζεται ή άπο τοΰ έ£ ου μετα-«
βάλλει, φδοράν γάρ λέγομεν την εις το μη ον μεταβολήν καί γένεσιν την
εις το ον· καίτοι κάΐ ή φθορά εξ οντος, καί ή γένεσις έκ μή οντος· άλλ'
25 δμως από τοΰ τέλους μάλλον δνομάζονται. δηλοΐ δέ τοΰτο μάλιστα ή
άλλοίωσις το όνομα τοΰ εις 8 έχουσα· λευχαίνεσ&αι γάρ λέγεται το είς
λευκότητα ίόν καί όερμαίνεσδαι το είς θερμότητα, ουτω δέ και το φ&εί-
ρεσΟαι από τοΰ μή οντος ώνόμασται μάλλον και το γίνεσ&αι άπο τοΰ όν-
τος. υπομιμνησκει δε ημάς τοΰ όρισμοΰ της κινήσεως τοΰ έν τφ τρίτφ βι- 45
30 βλίψ άποδοθέντος δεικνυς καί δι' έκείνου, δτι ή κίνησις έν τφ κινουμένφ

1. 2 μεταβάλλει τό γινόμενον a F 3 την κίνησιν ó ατράτων C 4 έν (ante τω έξ)

om. Μ 6 καί τό_ είς 8 a F M τό μέν ώς γινο'μενον τό δ ' ώς φδειρόμενον C
8 νΰν] μόνον Μ 8 . 9 καί ή ψυχή — βαρύτης om. Μ 10 à om. C 1 : superscr. i n
ras. M 11 inter 6 et της rasum Α όρισμός in ras. M 12 έλέγετο — κίνη-
σις ad lemma trahit F γάρ] δ ' F έντελεχεία F 15 εϊη] ή F 16 καί
(post κινουμένου) om. M 17 έν οόδενί] καί oòx εν τινι Μ 19 καί (post κινοΰν)
om. C ή om. M 19. 2 0 παραλείπων A 2 0 ώς om. a F M διατί δέ ή κίνη-
αις τό είς 8 transposita in C 1 rest. C 3 τό (ante είς) om. M 2 2 ¿νομίζεται A C
Aristoteles: έπονομάζεται a F M 2 4 καί (post καίτοι) om. a, post φθορά transposait C
2 5 ¿νομάζονται A : ¿νομάζεται a C F M 2 6 τοΰ (ante είς) om. F λέγομεν a
27 τό (post καί) om. F 2 8 ¿νομάζεται a F M 2 9 . 3 0 έν τω τρίτφ βιβλίφ] Γ 2 .
202»7 3 0 δεικνυς C F A 3 : δεικνυσι sic Α ' : δείκνυσι Μ : δεικνύων a
808 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 224 bG]

έστίν. εί γάρ έστιν " ή κίνησις έντελέχεια του κινητοί» η χινητόν", ή δε 191··
έντελέχεια είδος ούσα ή ένέργεια έν έκείνφ έστίν ou έστιν έντελέχεια, δή-
λον δτι ή κίνησις έν τ φ κινουμένω έστίν, αλλ' ούτε έν τ φ ειδει, είπερ
εις είδος ή μεταβολή, ώς έπί των γινομένων, ούτε έν τ φ πάθει ώς επί
5 των άλλοιουμένων, ουτε έν τ φ τ ό π φ ώς έπί των φερομένων, διότι τά μεν
έν οίς έστιν ή κίνησις, κινείται, τά δέ είδη χαί π ά θ η καί δ τόπος, εές α 50
ή κίνησες έστιν, ακίνητα έστιν, ώς δέδεικται. χαί πιστοΰται αότο διά του
της έπιστήμης και της θερμότητος παραδείγματος, εί γαρ ταΰτά έστι τά
κινούμενα, τά εις αότά ιόντα οίίπω κινείται καί τά έν αδτοΐς γενόμενα ουκ
10 ηρεμήσει, αλλά κινηθήσεται.
Ε ί π ώ ν δέ δτι τά είδη και τά π ά θ η καί ó τόπος καί δηλονότι χαί το
ποσόν, είς & κινείται τά κινούμενα ακίνητα έστιν, άπορίαν τινά έπάγει τ ψ
λόγω τοιαύτην· εί ή λευκότης πα'9ος, το δε πάθος κίνησις, ή είς πάθος
μεταβολή είς κίνησα áv εΐη διά | κινήσεως, καί οόκέτι έν τ φ κινουμένω 191»
15 μόνφ ή κίνησις, αλλά καί έν τ φ είς δ ή κίνησις· εί δε τοΰτο, έσται το
κινοόμενον έπί τό πάθος ή καί δτε μεταβέβληκεν έτι κινοόμενον, ει γε είς
κίνησιν μεταβέβληκεν, ή δτε γέγονεν έν κινήσει, μηχέτι κινοόμενον. λύει
δέ την άπορίαν ταυτην γοργώς διά της πρός την μείζονα πρότασιν έν-
στάσεως την λέγουσαν τά π ά θ η κινήσεις είναι· oò γάρ ή λ ε υ κ ό τ η ς , φησί,
20 κ ί ν η σ ί ς έστιν, αλλ' ή λ ε ύ κ α ν σ ι ς , τουτέστιν ου τό λευχόν, δπερ έστί τό 6
πάθος, κίνησίς έστιν, αλλ' ή λεύκανσις, ήτις έστίν είς τό λευχόν μεταβολή·
διό το π ά σ χ ο ν , δπερ έστί τό λευκαινόμενον κινείται, άλλ' ου το λευκόν.
μήποτε δέ της απορίας γενομένης έκ της του πάθους ομωνυμίας, διότι
πάθος λέγομεν καί τό τέλος της πείσεως, τουτέστι τό λευχόν, χαί την
25 πεΐσιν αότήν ώσπερ την λεύχανσιν, τ φ διορισμφ της ομωνυμίας την άπο-
ρίαν έ'λυσεν. ου γάρ τόν αυτόν έ'λαβον μέσον δρον αι προτάσεις, άλλ' ή
μέν έλάττων ελεγε τό λευκόν πάθος είναι το πέρας της πείσεως τό έ φ ' ίο
ο ή χίνησις λαμβάνουσα, ή δέ μείζων τό πάδος κι'νησιν ελεγε, πάθος την
κατά τό πάσχειν μεταβολήν oîov την λευκανσιν λέγουσα.

1 έντελεχεία F του oía. C ή κινητού. C 1 4 είς orn. F ώς oui.

FM 5 τ ψ om. a F M 6 a n t e πά9η inserunt τά CM 6 om. a 7 έστιν
(post κίνησίς) om. a F M aùxò om. a F M 8 της (ante θερμότατος) om. a F M
9 τά (ante είς) oui. F καί τά έν αύτοίς γενόμενα a : καί έν αύτοίς γινόμενα A 2 C M :
καί έν έαυτοίς γινόμενα F : καί τά έν οΓς γινόμενα Α 1 12 τινά om. a F M
12. 13 τ ψ λόγψ τοιαύτην om. Μ 13 εί] άλλ' F 14 ούκ εστίν C M 15 μόνφ
om. Μ 16 ή ναι δτε itérât F δτι Μ post ετι add. τό deletum Μ
17 post μηκέτι add. και Μ 18 ταύτην om. a διά την C 1 19 την om. a F M
20 post λεύκανσις habet έστίν deletum C τό (post έστί) om. C 22 λευκαινόμενον,
ε ante v i n ras. II litt. M 2 3 μηδέποτε της F 26 Spov om. F : μέσον Α'ρον om. M
27 έλέγετο λεοκόν C 1 et fartasse A 1 27. 28 έ φ ' ώ M 29 ποίσχον C
 SIMPLICII IN PHYSIC0RUJ1 V 1 [Arist. p. 224b 16] 809

p. 224i)i6 " Ε σ τ ι δ ε χ α ί έν έ κ ε ί ν ο ι ς κ α ί τ ό κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς εως 191ν

τοΰ κ α ί κ ι ν η τ ψ κ α τ ένέργειαν.

Δείςας δτι έν τ ω κινουμένψ καί ουκ έν άλλψ τινί των τ η κινήσει

συνυπαρχόντων, έφεξής, δπερ πρότερον έ'δειξεν έπί τε του κινοΰντος και 20
5 έπί του κινουμένου, δτι το μέν τί έστιν αυτών κατά συμβεβηκός, το δε
κατά μέρος, το δέ καθ' αυτό και πρώτως, νΰν λέγει δτι και έπί τά άλλα
τά τ η κινήσει συνυπάρχοντα ή διαίρεσις αυτή έκτείνεται, τό τε έν φ καί
το έ ί ου καί το εις δ , τά τρία ταύτα γαρ έσήμανεν ειπών ε σ τ ι δ έ κ α ί
έν έ κ ε ί ν ο ι ς. αλλά περί μέν του έν <«, δπερ ήν ó χρόνος, άπέόειξεν έν
10 τοις περί χρόνου, περί δε των δυο προί)έμενος ποιείται τον λόγον έφ' ενός
του εις ο ή μεταβολή πάθους ή είδους ή τόπου, το γαρ είς λευκόν μετα- 25
βάλλον, δπερ έστί το λευχαινόμενον, ε ί ς μ ε ν τ ό ν ο ο ύ μ ε ν ο ν κ α τ ά σ υ μ - '
βεβηκός μεταβάλλει· συμβέβηκε γαρ τ ψ λευκψ το ν ο ε ί σ θ α ι . είς
δ έ χ ρ ώ μ α μεταβάλλειν λεγόμενον κατά μέρος μεταβάλλει, δ τ ι μ έ ρ ο ς τ ο υ
15 χ ρ ώ μ α τ ο ς τ ο λ ε υ κ ό ν · μέρη γάρ π ώ ς έστι καί τά ε ίο η τών γενών, είς
μέντοι λ ε υ κ ό ν λεγόμενον μεταβα'λλειν το λευχαινόμενον οΰτε κατά συμβε-
βηκός αλλά κ α θ ' α υ τ ό μεταβάλλει, οΰτε κατά μέρος αλλά πρώτως. ομοίως
δέ καί το είς το κατά τόπον μεταβάλλον είς Α θ ή ν α ς άπιον είς μέν το νο- 30
ούμενον κατά συμβεβηκός μεταβάλλει, συμβέβηκε γάρ καί ταΐς 'Αθήναις
20 το νοείσθαι, ε ί ς δ έ τ η ν Ε ό ρ ώ π η ν κατά μέρος, δ τ ι μ έ ρ ο ς α ί ' Α θ ή ν α ι
της Ευρώπης, είς δέ τάς 'Αθήνας καθ' αυτό καί πρώτως.
Καί έπί του ές οΰ δέ, καν αυτός παραλέλοιπεν αδτό, τά αυτά πως
δυνατόν λέγειν, το γάρ έκ λευκου μεταβάλλον κατά συμβεβηκός μέν έκ
του νοουμένου μεταβάλλει, κατά μέρος δέ έκ χρώματος, καθ' αυτό δέ έκ
25 λευκοΰ. συμπεραινόμενος δέ λοιπόν τον δλον λόγον, δι' ου εδειίε τίνα τέ sí
έστι τά τ η κινήσει συνυπάρχοντα, καί δτι έν πασίν έστι τό τε καθ' αυτό
χαί πρώτως καί ετι τό κατά συμβεβηκός καί κατά μέρος καί δτι ή κίνησις
έν τ ψ κινουμένψ καί ουκ έν τ ψ εί'δει, έν ω αν μάλιστα τών άλλων εδοίεν
είναι (οΰτε γάρ έν τ ψ κινοΰντι οΰτε έν τ ψ τ ό π ψ , είπερ ακίνητα έκεΐνα,
30 οΰτε μάλλον έν τ ψ έξ ου), δήλόν φησιν δτι έν τψ κινουμένψ έστίν ή κί-
νησις. το δέ κινουμενον μετέλαβεν είς τό κινητον κατ' ένέργειαν, ίνα του

1 καί (post έκείνοις) a A : om. C F M 2 καί κινεϊτο Μ 3 post κινουμένψ add. ή

κίνησις a : έστίν ή χίνησις C 4 τε oui. C 5 τί oui. Ο 6 και (ante έπί)
Oía. F είς τ ' ά'λλα C 7 τε] δέ F M 9 δπερ] ώσπερ A ' : r a s u r a corr. Α -
ήν A C M : έστιν a F 11 είς τό λευκόν C 12 τά λευκώμενον C 1 : superset'. λε Ο-
Ι 4 μεταβάλλειν] μεταβάλλει A M λέγομεν F μεταβάλλει om. F M
post δτι μέρος add. έστί a F , idem post χρώματος M 15 τό λευκόν του χρώματος
Arist. 16 μεταβάλλειν λεγο'μενον C μεταβάλλει Μ 18 τό (ante είς) om.
aF άπιον om. F M 19 καί om. C 2 3 post λευκοΰ occupata ex v. 25. 26
συμπεραινόμενος—συνυπάρχοντα del. F 24 κ α θ ' έαυτό a C M 25 τά δλον C
2 8 έδειξεν F M , sed corr. F 1 30 μάλλον έν a C 2 F : έν om. A C ' M έστίν
om. a
810 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 224b 16. 26]

δρου της κινήσεως ημάς υπόμνηση· ε i γάρ εντελέχεια τοΰ κινητού έστιν 191"
ή κίνησις, τό κινούμενον κινητόν έστι κατ' ένέργειαν. 40

p. 224b26 Ή μέν ουν κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς μ ε τ α β ο λ ή ά φ ε ί σ Ο ω εως

τοΰ καΐ μ έλα ν τυρός το λ ε υ κ ό ν .

5 Δείξας δτι το καθ' αϋτό και κατά συμβεβηκός υπάρχει καΐ έπί τοΰ
κινοΰντος καΐ έπί τοΰ κινουμένου, άπερ των έν τ η . κινήσει συνυπαρχόντων
ώς χρήσιμα προς τον έφεξής λόγον έξελέξατο, το κατά συμβεβηκός έν φ
και τό κατά μέρος συνελαβεν ώς άπειρον τε καί αόριστον άποσκευάζεται.
και δτι τοιούτον έστι, δείκνυσι διά τοΰ την κατά συμβεβηκός μεταβολήν 50
10 έν π ά σ ί τ ε εΐναι κ α ί d e l κ α ί π ά ν τ ω ν έν π α σ ι μεν, δτι έν τοις δέκα
γένεσίν έστιν ή κατά συμβεβηκός μεταβολή· τ φ γάρ την ουσίαν εΤναι την
κινουμένην, τα δέ άλλα πάντα τη ουσία συμβεβηκέναι, Ικαστον αυτών δυ-
νάμεθα λέγειν κινεΐσθαι, δταν ή υποκειμένη αυτοΐς ουσία καδ' αυτήν κι-
νήται· το δέ καί π ά ν τ ω ν , ήτοι δτι πάντων εστι κατηγορήσαι των κινου-
15 μένων καί ακινήτων το κινεΐν καί κινεΐσθαι, δταν κατά συμβεβηκός κατη-
γορώμεν, | ώσπερ της ψυχής· ακίνητος γάρ ουσα ή ψυχή κατά τήν έαυ- 192Γ
της φυσιν λέγοιτο äv κατά συμβεβηκός κινεΐσθαι. ή π ά ν τ ω ν άντί τοΰ
πάντων είς πάντα, καί γάρ το λευκόν είς το μουσικόν εστίν ειπείν μετα-
βάλλειν κατά συμβεβηκός καί το γλυκύ ει'ς τό άνω. το δε έν π α σ ι κ α ι
20 π ά ν τ ω ν επί των φυσικών άκουειν χρή, έφ' ών υπάρχειν δυνατόν το κατά
συμβεβηκός κινεΐσθαι· τά γάρ υπέρ τήν φυσιν, απερ έστί τά πρώτως κι- &
νοΰντα, ου μόνον καί)' αυτό ακίνητα, αλλ' ουδέ κατά συμβεβηκός κινού-
μενα δειχθήσεται. τό δε ά ε ί σημαίνοι άν, δτι καί δτε μή κινείται τι
οίον τε κινεΐσθαι αυτό κατά συμβεβηκός τω έν κινουμένω είναι, ώς ó έν
25 τη πλεουση νηΐ ήρεμών· ή δτι και έπί των μηκέτι ό'ντων εστίν ουτω
κατηγορεΐν τό κινεΐσθαι· τόν γάρ μηκέτι δντα Σωκράτην εστίν ειπείν κι-
νεΐσθαι, δταν το σώμα και ή υλη ήτις ην ποτε Σωκράτους κινήται· φ
γάρ συμβεβήκει είναι Σωκράτει, τοΰτο κινείται.
Ει ουν το κατά συμβεβηκός ούτως άπειρον έστι καί αόριστον, ουδε- ίο
30 μία δέ έπιστήμη περί το άπειρον και αόριστον, είχότως παραιτείται τήν

3 άφίαθω C 6 έπί τοΰ om. Μ post κινουμένου add. και έπί των λοιπών· τοΰ, έν
φ - τοΰ, ά φ ' ο υ · τοΰ, προς 8 C έν om. C 7 έξελέγξατο a τό δέ κατά Μ 9 τοΰ
om. F κατά τό F 10 καί έν πάσί Μ : έν όίπασί Aristoteles ut Simpl. p. 811,2,
f. 197^37, 249>·10 11 τοΰ γάρ F 14 ήτοι πάντων (om. δτι) itérât F 17 τοΰ
om. F : των M 20 άκουειν om. Μ ΰφ' ών F M ύπάρχει M "22 καθ'
αίιτό A F M (at Aristotelis terminus 224 "29 constaret): •/aft'' αϊιτά aC oòòè om. F
23 δεχθήσεται Μ σημαίνει Μ : αυμβαίνοι F καί oui. F 24 τψ] τό F
post έν inserunt τ φ aFM 4 om. C 26 σωκράτη a 27 δταν] οτε C
σωκράτης F κινείται CM 27. 28 ώς γάρ Μ 28 συμβεβήκει A M : συμβέβηκεν
τ
aCF σωκράτης Μ (αωκρα F) 29 έστίν άπειρον aFM 29. 30 ουδεμία —
αόριστον om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 4 » 2 6 . 35] 811

κατά συμβεβηκός μεταβολήν, έκλεγεται δε την ¡ ι ή κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς , 192··

ώς ο ό κ έν απααι κ α ι α ε ί και π ά ν τ ω ν ουσαν κοινήν, αλλ' έν ώρισμέ-
νοις· έν γάρ τ ο ι ς έ ν α ν τ ί ο ι ς κ α ι τ ο ι ς μ ε τ α ξ ύ κ α ι έν ά ν τ ι φ ά σ ε ι , του-
τέστι κατά τά έναντία καί τά μεταξύ καί κατά άντίφασιν. τοΰ δε πασαν
5 μεταβολήν κατά τούτων τι γίνεσθαι την πίστιν έκ της έπαγωγής ποιείται*
ην γαρ άν τις προχειρίσηται, κατά τούτων τινά γινομένην εύρήσει. καί ó 15
λόγος δέ οδτως εχειν αναγκάσει* ού'τε γαρ έκ του αυτοΰ τι εις τδ αυτό
ού'τε έξ όμοιου είς δμοιόν τι μεταβάλλει (τι γάρ δει μεταβολής;), αλλ' ή
έξ έναντίου είς έναντίον ή έκ τοΰ μετάξι) ή πάντως γε έκ του μ ή τοιού-
10 του, δπερ έστι τό κατά την άντίφασιν. δέδεικται δέ ταΰτα και έν τ φ
πρώτιρ ταύτης της πραγματείας, δτε τά εναντία αρχάς έτίθετο προαπο-
δείξας, οτι οόκ έκ τοΰ τυχόντος ή μεταβολή γίνεται.

Ειπών δέ και έκ των μετάξι» την μεταβολήν γίνεσί)αι τήν αίτίαν τού- 20
του προσέθηκεν, οτι ώς έξ έναντίοο γίνεται τοΰ μεταξύ, κα'ι τούτου δε
15 πάλιν τήν αίτίαν προσέθηκεν, οτι το μεταξύ προς έκάτερον των άκρων τον
τοΰ έναντίου λόγον έχει* ή γάρ μέση δξεΐα προς τήν ύ π α τ η ν και
β α ρ ε ί α π ρ ο ς τ ή ν ν ή τ η ν έστί, κ α ί το φ α ι ο ν λ ε υ κ ό ν μεν π ρ ο ς τ ο με-
λά ν, προς δέ το λευκόν μέλαν. εΐ γάρ το μετάξι» ή κατά μϊξιν και κρίσιν
των έναντίων γίνεται, ώς το φαιον έκ λευκού καί μέλανος καί τό χλιαρόν
20 έκ θερμού καί ψυχροί», ή καθ' εν είδος τοιούτον, το έκ τοΰ μετάξι» μετά- as
βάλλον ου καθό κοινωνεί καί μετέχει τοΰ είς 8 μεταβάλλει κατά τοΰτο
μεταβάλλει (ουδέν γάρ είς δ έστι μεταβάλλει), άλλά καθό άλλο παρ' εκείνο
έστιν* ήν δέ άλλο τό μετάξι» τοΰ έτερου των ά'κρων, καθόσον τοΰ έναντίου
μετεΐχεν. ώστε αληθώς είρηται, δτι ώς έξ έναντίου ή έκ τοΰ μεταξύ μετα-
25 βολή γίνεται* si γάρ το φαιον έκ λευκοΰ καί μελανός έστι μεμιγμενον, είς
μέν λευκόν μεταβάλλει κατά το έν αυτφ μέλαν (τοΰτο δέ έναντίον τιδ
λευκψ), είς δέ μέλαν πάλιν κατά τό έν αύτψ λευκόν. so

ρ. 224<>35 Έπει δέ πάσα μεταβολή έ σ τ ι ν εκ τίνος εις τ ι εως τοΰ

ο υ τ ε έν ά ν τ ι φ ά σ ε ι έστιν.

30 Άποσκευασάμενος τήν κατά συμβεβηκός μεταβολήν καί τήν καθ' αύτο

2 κοινήν] κίνησιν Μ 3 καί έν άντιφάσει—μεταξύ καί (4) oin. Μ 4 τά (ante με-

ταξύ) om. F : post καί itérât C 5 τι τούτων tiansponuut aF 6 προχειρίσαιτο aF
8 τι (post δμοιόν) om. C 10 ταΰτα om. aF 10. 11 έν τψ πρώτφ] Α 5
188»31 sqq. 11 ταύτης] τήσδε a έναντι C 11. 12 προσαποδείξας a
12 post τυχόντος addtint έστιν, post μεταβολή και FM 13 καί om. aF γίνε-
σθαι om. aFM 14 ώς — δτι (15) om. F M post γίνεται add. έκ C 14. 15 καί τού-
του δέ πάλιν τήν αίτίαν AC: και την δέ πάλιν τούτου a 17 νήττην Μ 18 προς
δέ τον Μ πρός — μέλαν om. A 1 : in inrg. add. μέλαν δέ προς τό λευκόν A 2 r¡ om.
aFM 19 γίνεται A C : λέγεται aFM 20 r¡ evan. F : εί M 22 ούδέ M
23 τό μεταξύ έκατέρου C 24 έκ om. aF 25 ante λευκού add. τού a 26 ante
λευκόν add. τά C έν αύτψ] εαυτό F μέλανες Μ 27 είς δε τό μέλαν aF
28 έκ τίνος είς τι έστίν F M 29 έν άντιφάσει ACM: άντίφασίς aF Aristoteles
30 post κατά add. τό F
812 S I M P L I C l l IN P H Y S I C O R U M V 1 [Arist. p. "224 b 3 5 ]

προχειρισάμενος, προτίθεται πάσας λαβείν τάς μεταβολάς προλαβών, δτι 192"·

π ά σ α μ ε τ α β ο λ ή εκ τ ί ν ο ς ε ι ς τι γίνεται, δπερ έναργες 3ν υπέμνησε καί ·ω
έχ του της μεταβολής δνόματος· άλλο γαρ μ ε τ ' άλλο δηλοϊ. και το
μετα σημαίνει, δτι το μεν τι π ρ ό τ ε ρ ό ν έστιν έν αυτη, το δε ύ σ τ ε ρ ο ν .
5 τοοτί δη προλαβών έχ διαιρέσεως λοιπόν απαραλείπτους τάς μεταβολάς ευ-
ρίσκει πάσας· έπεί γάρ εκ τίνος εις τι πάσα μεταβολή, ή έξ υποκει-
μ έ ν ο υ φησίν ε ι ς υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν έστιν ή έ£ ούχ υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ ε ι ς ύ π ο -
κείμενον ή ές υποκειμένου είς ουχ υποκείμενον ή έξ ουχ υποκειμένου
εις ουχ υποκείμενον. παρά γάρ τουσδε τους τρόπους ουκ εστίν άλλην
10 συμπλοκήν ευρειν τοΰ εκ τίνος εις τι. τί δέ τ ό υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν αυτω ση- 45
μαίνει, δεδήλωκεν ειπών λ έ γ ω δ έ το υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν το κ α τ α φ ά σ ε ι δη-
λούμενον, Γνα μή την ουσίαν μόνην υποκείμενον νομίζωμεν, αλλά και
το ποιον και το ποσόν καί παν ον το καταφάσει δηλουμενον. καταφάσει
δε δηλουμενον ου το δια προτάσεως καταφατικής σημαινόμενον, αλλά
15 τό άνευ άποφατικοΰ μορίου, ώς το ά'ν&ρωπος και το λευκόν καί δσα
τοιαύτα· καί ταΰτα γάρ καταφάσεις έκάλουν και άπλα οντα καί «σύν-
θετα· τά δέ μετά τοΰ αρνητικού μορίου άποφατιχά δνόματα καλοΰσιν, 50
ώς το ουκ άνθρωπος, τό δε υποκείμενον έστι τό ον τό καταφάσει
δηλουμενον, δτι ουχ υποκείμενον τό μή δν έστι το έκ της αποφάσεως
20 σημαινόμενον. καί τούτο είκότως· πάσα γάρ μεταβολή ή ές έναντίου είς
έναντίον γίνεται ή έκ τοΰ μή τοιούτου είς το τοιούτον ή είς τό μή τοιού-
τον. τά δέ έναντία καταφάσει δηλοΰται· άμφω γάρ εί'δη έστι. καί διά
τοΰτο ή έξ δντος είς ον ήτοι έκ τοΰ έναντίου είς το έναντίον, ές υποκει-
μένου είς υποκείμενον είρηται, ή δέ έκ τοΰ μή τοιούτου | τουτέστι τοΰ 192»
25 μή δντος καί ή είς το μή τοιούτον, ή μεν έξ ουχ υποκειμένου είς υπο-
κείμενον, τουτέστιν έξ αποφάσεως είς κατάφασιν, ή δέ έξ υποκειμένου είς

1 προχειρησαμένην Μ 5 τοΰτο C M άπαραλείπτου C 7 έστιν om. a F post

έστιν constituí locum ex Simplicii f. 1 9 3 » 5 1 cf. infra v. 2 5 s q q . : ή έξ υποκειμένου είς ούχ
υποκείμενον ή έξ ούχ υποκειμένου είς sic i n t e x t u A , qui in mrg. e x h i b e t ούχ ύποκ. ή
έξ ούχ intox, είς ύποκ.: ή ούκ έξ ΰποκ. είς ούχ ύποκ. η έξ ύποκ. είς ούχ ΰποκ. ή ούχ έξ
ΰποχ. είς υποκείμενον C : ή έξ ούχ υποκειμένου είς ούχ υποκείμενον ή έξ ούχ (sed hoc
erasum) υποκείμενον είς ουχ υποκείμενον ceteris omissis F : r¡ έζ υποκειμένου είς ούχ ΰποκ.
η έξ ούχ ΰποχ. είς ΰποχ. ή έξ ούχ ΰποκ. είς ούχ ύποκ. Μ : ή έξ ούχ υποκειμένου είς ούχ
ύποχείμενον, ή έξ ούχ υποκειμένου είς υποκείμενον ή έξ υποκειμένου είς ούχ ύποχείμενον a
9 τούσδε A C M : τούτους a F 9. 1 0 άλλη συμπλοκή F 1 0 τοΰ είς τι εκ τίνος col-
locat C τό (post τί δέ) oui. Μ 11 δέ] δή a τό ante ύποχείμενον ut Arist. codd.
F H I exhibent Simplicii libri: om. Arist. vulg. τό κατά φύσιν M 12 "να —
δηλουμενον (13) om. F ΰποκειμένην C 1 3 xal τό πάν C M 14 δια superscr. C 2
15 άποφαντικοϋ a F ώς τό A C : ώς 6 Μ : ώς a F IG. 17 ¿σύνθετα A C M : σύνθετα
aF 17 άποφαντιχά M 18 τό δέ] ό'τι δέ Μ τό (post ôv) A : om. a C F M
19 δτι A : δηλονότι C : δήλον τό δέ M : δηλονότι τό δέ a F ante τό μή add. δέ C
20 ή CM: om. a A F 21 είς τό τοιούτο F 21. 22 ή είς τό μή τοιούτον
om. a F 2 2 δηλοϋνται a C F 23 ή a C M : ή (post τοΰτο) A F είς ôv » A M :
είς τό 3ν C : έστίν F ήτοι ή έχ C M post έναντίον add. ή A M 2 5 xat
ή Α : καί C M : utrumque om. a F τοιοδτο a F
 S I M P L I C I I IN P B Y S I C O R Ü M V 1 [ A r i s t . p. 2 2 4 b 3 5 . 2 2 5 « 1 2 ] 813

ουχ υποκείμενον, ά'μφω κατά άντίφασιν γινόμενο» του οντος καί μή οντος. 192ν
διό και ή τετάρτη ή έζ ουχ υποκειμένου εις οόχ υποκείμενον, κάν διά τό
άπαράλειπτον των συμπλοκών παρελήφθη, ούκ εστι καθ' αυτό μεταβολή
αόριστος ούσα. τό γαρ έκ μή λευκοΰ eie το μή θερμον μεταβάλλον, άόρι- 6
5 στον εχει τήν μεταβολήν, εί μή τύχοι το μή θερμον μέλαν υπάρχον, καθ'
αυτά δέ ούτε έναντία ΙστΙ τά τοιαύτα, ειπερ μή καταφάσει δηλοΰται, ουτε
άντιφατικώς αντίκειται, είπερ άμφω αποφάσεις είσι. δέδεικται δε προσ-
εχώς, δτι πάσα μεταβολή έν τοις έναντίοις και έν τοις κατά άντίφασιν
αντικειμένοις γίνεται, xäv ειπεν ουν τ ε τ ρ α χ ώ ς μεταβάλλειν το μεταβάλλον,
10 ουχ ώς έν πασι τοις τμήμασι της διαιρέσεως ούσης της μεταβολής λέγει,
αλλ' δτι έν τη διαιρέσει ταύτη πάσα μεταβολή περιέχεται· ή γάρ μία τών ίο
τεσσάρων ή έζ ουχ υποκειμένου εις οόχ υποκείμενον ουκ εστι μεταβολή,
ó δέ Ευδημος και τάς στερήσεις υποκειμένοις έοικέναι φησίν· ου γαρ
ομοίως λέγεσθαι το τυφλον καί το μή εχον όψιν, ουδέ το φαλακρον καί
15 το μή εχον τρίχας, υποκείμενα μεν ούν και τά τοιαΰτά φησιν, ουχ ομοίως
δέ ταΐς καταφάσεσιν.

ρ. 225»12 Ή μεν ούν έζ ο υ χ υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ εως του καθάπερέλέχθη

καί έ π ί τ η ς γένεσεως.

Άποκρίνας τήν άδόκιμον συμπλοκήν τήν έ£ ουχ υποκειμένου etc ουχ

20 υποκείμενον διά το μήτε έναντίαν μήτε έν άντκράσει είναι τάς τρεις λοι- 20
πόν υποβάλλει τοις είοεσι της μεταβολής, χαί πρώτην τήν ε ζ ουχ υπο-
κ ε ι μ έ ν ο υ ε ι ς υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν κατά άντίφασιν γινομένην γένεσιν είναι φησιν
καλώς το κ α τ ά ά ν τ ί φ α σ ι ν προσθείς· ου γάρ έκ μή λευκοΰ εις γλυκυ ή
μεταβολή γίνεται, πλήν εί μή κατά συμβεβηκός, τήν δέ καθ' αυτό πάσαν
25 έκ μή υποκειμένου είς υποκείμενον μεταβολήν ανάγκη κατά άντίφασιν γί-
νεσθαι. έπειδή δέ διχώς ή γένεσις λέγεται, ή μέν ά π λ ώ ς , ή δέ τ ί ς ·
α π λ ώ ς μέν γάρ γένεσις επί τών ουσιών λέγεται, όταν έκ μή οντος άπλώς 25
εις ον ή μεταβολή γίνηται, τ ί ς δέ γένεσις έπι τών άλλων, δταν έκ του
τινός μή οντος είς τό αντικειμενον αυτφ μεταβάλλη. οίον έκ του μή λευ-
30 κοΰ άνθρώπου είς λευκον ά'νθρωπον τίς γένεσις ουχ άπλώς ουδέ ουσίας

2 είς ύποχείμενον F 3 παρελείφθη Μ 4 έκ τοΰ μή a μεταβοίλλον oro. F

4. 5 ίγει αόριστον a F M 5 τύχη C ante μή habet μεταβολή deletum Μ
ΰπάρχειν Μ 5 . G καθ' αυτό F M G δηλοΰνται aC 11 τούτης Μ
13 Ευδημος] fr. 5 4 p. 7G,8 S p . ύποκειμένας F 14 λέγεται a F όψιν A C :
om. F M : ¿φθαλμούς a 15 μεν om. a F 17 ουν om. F ante Εως posuerat
καθάπερ, quod delevit F έζ οΰχ υποκειμένου etiam Aristotelis cod. F : ούκ έξ ύποκ.
A list. vulg. 19 ουχ (post είς) oui. C 1 2 0 είναι post έναντίαν ponit O
2 1 πρώτον a F 2 2 φασί C 2 3 είς τό γλυκί) F ή om. F M 2 5 έκ του
μή a F 2 6 έπειδει δέ Μ 27 γάρ A F M : ούν C : anacoluthoii vitans delevit a
οΰαών F " δτε C 2 8 είς 3v oui. a F M γένεται C : γίνεται M τοΰ A C cf.
V. 3 5 M : om. a F 2 9 αυτού a F μεταβάλληι, ηι in ras. A τοΰ fortas.se de-
lendum 3 0 ούχ άπλώς — γένεσις (p. 1 4 , 1 ) om. F
814 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225a 12]

γένεσις. ουδέ γάρ έξ απλώς μή οντος. άπλώς δε μή Sv où το μηδαμη 192Τ

μηδαμώς ον λέγει ( έ * γάρ τοΰ ουτω μή οντος οόδέν γίνεται), άλλα το
ένεργεία μέν μή ον δυνα'μει δέ ον* άπλώς γαρ μή ον το απλώς μή τόδε·
άπλώς δέ μή τόδε το μή κατ' ένέργειαν ον. π ώ ς δέ οόχί καί ή της SO
5 ουσίας γένεσις έκ τοΰ μή τόδε οντος, άλλο δέ τι οντος έστίν, ωσπερ καί
ή τοΰ λευκοΰ, άλλ' έκ τοΰ άπλώς μή δντος (εΓ γε μηδέποτε ή υλη κ α θ '
αυτήν έστιν, αλλ' αεί μετά τίνος είδους καί ενεργεί^· καί γάρ ó άνθρωπος
έκ σπέρματος γίνεται και ή συκή· το δέ σπέρμα ου μόνον δυνάμει έστιν
άνθρωπος, άλλα καί ένεργεία σπέρμα, ώσπερ το μ ή λευκόν έ£ ου το λευ-
10 κον γίνεται)· πώς ουν έκ τοΰ άπλώς μή οντος ουσία, το δέ λευκόν έκ
τοΰ τινός μή οντος; λύουσι δέ ταυτην τήν ζήτησιν λέγοντες, δτι ή μέν 35
οόσία οόκ έξ έναντίου, άλλ' έκ στερήσεως γίνεται (ου γάρ εχει ή ουσία
έναντίον), το δέ λευκόν έκ τοΰ μέλανος ή τοΰ μετάξι) ώς μέλανος, ω ουν
διαφέρει ή στέρησις τοΰ έναντίου, τουτψ διαφέρει τό νΰν λεγόμενον άπλώς
15 μή ον, έξ ου ή της ουσίας γένεσις, τοΰ τινός μή οντος, έξ ου ή τών
άλλων, ήτις ουδέ γένεσις άπλώς λέγεται, άλλα τις γένεσις· καθόσον μέν
έκ τοΰ μή τόδε, καί αυτή γένεσις, καθόσον δέ έκ τοΰ τόδε καί έναντίου,
άλλοίωσις.
Καί προσφυέστερον δέ ετι λυοντες λέγουσιν, δτι ή μέν είς οόσιαν ω
20 μεταβολή ουδενός ένεργεία υποκειμένου και υπομένοντος γίνεται, καθ' ου
δυνάμεθα κατηγορήσαι, δτι τόδε έστί το μεταβάλλον· έπΐ γάρ της είς ου-
σίαν μεταβολής αυτό το υποκείμενον άλλοτε άλλο γίνεται οίον τό σπέρμα,
διό καί έκ τοΰ μή όντος άπλώς ή είς ουσίαν μεταβολή λέγεται, αί δέ
κατά τα έναντία συμβεβηκότα μεταβολαί ένεργεία τι εχουσιν υποκείμενον
25 ταυτο μένον, ψ συμβεβήκασι τά έναντία, καθ' ου το άλλοιοΰσθαι κατη-
γορείται, ώ ς ó άνθρωπος μένων άνθρωπος μελαίνεται ή τόδε το σώμα, καί 45
ουχί άλλο τι γινόμενον, ώσπερ το σπέρμα μή μένον σπέρμα, άλλά άεί τι
άλλο γινόμενον μεταβάλλει είς άνθρωπον. καί τοΰτο δέ καλώς προστί-
θησιν δ Άσπάσιος είς διάκρισιν της άπλώς γενέσεως καί της τινός,
30 δτι ή μέν άπλώς γένεσις άνευ προσθέσεως λέγεται· άνθρωπος γάρ

1 οΰ γάρ F μηδαμή] μηδαμοΰ Μ 2 ουδέν Μ : ούδέν τι C : ουδέ a A F

post γίνετα( add. τι a 3 άπλώς μέν γάρ a F 4 ή post οόσίας transp. a F M
5 έστίν om. M 7 ένεργείας C M καί γάρ και F (vel A ) 8 έστιν 6 M
10 μή οντος om. M ή ουσία C 11 λύουσι] in mrg. vetus scholion trans-
scripsit C 2 αίίτη ή λύσις έπί μέν τών κατά ποιότητα μεταβολών λέγειν τι δοκεΐ διαφοράν
παραδίδουσα τοΰ μή τόδε, έξ ου ή ούαία καί τά κατ 1 ούσίαν γινόμενα γίνεται, προς τό έν
τοις κατά ποιότητα γινομένοις μ ή τόδε· έπί δέ τών κατά ποσόν γινομένων ή τών άλλων
κατηγοριών τών μή έχουσών έναντίωσιν ούδέν λέγει· δώ χρείττων ή έτέρα λύσις : —
12 άλλ\ tuai duae litterae erasae F 14 ή om. a F νΰν τό άπλώς λεγόμενον a F
17 αύτη a F M : αδτη A C καί τοΰ έναντίου a 19 ϊτι λύουσιν ότι F είς om.
C 1 : κατά suppl. C 2 21 έπί] έπεί C γάρ] δέ a είς om. Μ 23 διό καί
aFM: διό C : καί Α 2 5 ταυτόν a C F M μένον] μέν ουν F συμβέβηκε a
τάναντία a F 2 6 ώς 6 a C F : ώς A M 27 τι] τε (superscripto άλλο C 2 ) C
γενόμενον ut ν. 2 8 Μ 27. 2 8 άλλό τι a F 3 0 ό άνθρωπος et ¿ ίππος C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225 >12. 20] 815

λέγεται γεγονέναι καί ίππος, λευχόν δέ μετά προσθήκης· ά'νθρωπον 192ν

γάρ λευχόν.
Είπών δέ περί της έ£ οόχ υποκειμένου είς υποκει'μενον μεταβολής,
οτι άπλώς γένεσις α υ τη, έφεςης περί της αντικείμενης αύτη λέγει, της έ ζ co
5 υποκειμένου εις ουχ υποκείμενον. και φησι την μεταβολή ν ταυτην
φθοράν είναι, ά π λ ώ ς μεν την έχ της ουσίας είς το μή 8ν αυτής, τινά
δέ την είς την άντιχειμένην άπόφασιν ου γαρ ή έχ του γλυχέος είς
το μή λευχόν μεταβολή φθορά τίς έστιν ώρισμένη, άλλ' ή είς τήν οίχείαν
άπόφασιν είς τό μή γλυχυ, ώς έλεγεν έπί της γενέσεως, κατά αντίφασιν.
10 ταότόν γάρ είπείν κατά αντίφασιν χαί είς τήν άντιχειμένην άπόφασιν.
άλλ' εί ή φθορά μεταβολή έστιν έξ όντος είς μή ον, πάσα | δέ μετα- 1!)3Γ
βολή έκ του δυνάμει έστιν είς το ένεργεία, εσται τό μέν ον δυνάμει, τό
δέ μή ον ένεργεία. ή χαί τό έκ του οντος είς το μή 3ν μεταβάλλον, καθό-
σον το ον δυνάμει μή όν έστι καί πεφυχε μή ον γίνεσ&αι, κατά τοΰτο
15 μεταβάλλει είς τό μή ον το ένεργεία ον.

ρ. 225 »20 E? δή τ ο μ ή 8ν λ έ γ ε τ α ι π λ ε ο ν α χ ώ ς 2ως του τ ^ δ έ φ θ ο ρ ά

γένεσις έναντίον.

Το μέν προχείμενόν έστι δεϊξαι οτι ουτε ή γένεσις ουτε ή φθορά

κινήσεις είσίν. επειδή δε ή μέν γένεσις έκ του μή οντος εις το ον εΓρη-
20 ται μεταβολή, ή δέ φθορά έκ του οντος είς τό μή ον, πολλαχώς δέ λέ-
γεται το μή όν, τάς σημασίας αότοΰ πρώτον απαριθμείται, καί δείχνυσι
λοιπόν, ( ο τ ι ) τό πώς λεγόμενον μή ον το τ η γενέσει και φθορά προσήκον
κινείσθαι αδύνατον έστι. τό μέν ουν ουτω μή ον ώ ς μηδαμη μηδαμώς ΐδ
ον ώς πάντη αδρανές παρήκε, το δέ όπωσοΰν έν υποστάσει μή ον τριχη
25 διεΐλεν. λέγεται γάρ μή ον το μέν, ώς ψευδός, δπερ έν συνθέσει καί δι-
αιρέσει έστίν· ή γάρ συντίθησι τά μή συγκείμενα ώς δ λέγων'Λευκών
κέρατα ε χ ε ι ' , ή διαιρεί τά μή διηρημένα, ώς δταν λέγη Άριστόξενον μή
εΐναι μουσικόν. το δέ συγκεΐσθαι καί διαιρεΐσθαι κυρίως μέν έπί των
σωμάτων λέγεται, κατά μεταφοράν δέ έπί του υπάρχοντος καί μή ύπάρ-

1 δέ] γάρ Μ 2 fort, λευχόν (λέγομεν) 3 οόχ om. Μ 5 post ίιποχείμενον add. μετα-
βολής C τήν τοιαύτην a ταΰτην ACM: τήν aF 7 τήν (post είς) om. aF
ή oui. M 9 είς] ή είς F post έπί τής habet μή deletum F κατά] τήν κατά C
10 «ατά άντίθεσιν F 11 είς τό μή 8ν aF 13 καί om. C έ* τοΰ A C M :
έκ μή F : έξ a μεταβάλλει FM 14 τό έν δυνάμει F μή (prius) A C M : om. aF
15 συμβάλλει F ένεργεία Sv CM: μη interponunt aAF 1G. 17 τηι δέ φθοράι
γένεσις έναντίον A F : itemque inserto τό ante έναντίον C: ή δέ φθορά γενέσει έναντίον ex
Arist. aM cf. f. 193"42 18 μ έ ν ουν C ή ante γένεσις et φθορά om. a
19 έπεί δέ a δ έ ] καί Μ μ έ ν om. aF 20 έκ τοΰ μή όντος, sed μή dele-
vit A 21 τό om. FM άπαριθμειται aCF (cf. Index s. v.): καταριθμείται A M
22 λοιπόν om. aF ότι addilli τό τη scripsi: τό F : rg aACM καί tri
φθορά M 23 έστι om. a ώς μηδαμώς μηδαμώς Μ 25 ψευδές Μ
26 μ}) om. F λευκά F : λΰκον Μ 27 Ιχειν FM
816 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225» 20]

χοντος, τουτέστιν έν καταφάσει καί αποφάσει· συνθεσις μέν γάρ ή κατά- 193'
φασις, διαίρεσις δέ ή άπόφασις. έν ταυταις δε το ψεύδος καί το άληθές 20
(ό γάρ αποφαντικός λόγος ταΰτα εχει) λέγεται μή όν, και τό δυνάμει μεν
ον ένεργεία δέ μή ον, δ αντίκειται τ φ ένεργεία όντι λεγόμενον άπλώς
δ μή 3ν διά τήν πρός τό άπλώς 3ν αντίθεσιν· αντίκειται γάρ το δυνάμει τ φ
ένεργεί^, ώς τό μήπω ον δλο>ς προς το ήδη ον. καΐ ή έκ τοΰ τοιούτου
μή όντος μεταβολή εις το άντικείμενον αυτφ ον ή απλή καΙ άπλώς γέ-
νεσις ήν. λέγεται δέ μή ον καΙ τόδε μέν τι μή ον, άλλο δέ τι ενεργεία 25
όν, οιον θερμόν μέν οδκ εστί, σώμα δε εστίν ένεργεία· περί 8 υπομένον
10 τό μή ον θερμόν εις τό θερμον μεταβάλλει, διό καί τινά γένεση καί
τινός, αλλ' ουχ άπλώς γένεσιν ταυτην έκάλει τήν μεταβολήν. καί ήν ή
μέν πρώτη γένεσις ή έκ τοΰ άπλώς μή οντος έπί τών ουσιών άπλή γέ-
νεσις ουσα και άπλώς γένεσις, δτι έκ τοΰ μή οντος τοΰ τ φ ενεργεία αντι-
κειμένου ή μεταβολή ήν. τών γάρ μή όντων, δσα ένδέχεται δλως είναι
15 μή δντα, το άπλώς μή ον το τ ψ ά π λ ώ ς ό ν τ ι ά ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο ν έστιν·
άπλώς δέ ον τό έ ν ε ρ γ ε ί α ον έστιν, ώστε και άπλώς μή ον τό δυνάμει, so
ένδειξάμενος οδν τήν εις τά τρία ταΰτα τοΰ όπωσοΰν έν υποστάσει μή ον-
τος διαίρεσιν λέγει μ ή τ ε το κ α τ ά σ υ ν θ ε σ ι ν κ α ί δ ι α ί ρ ε σ ι ν μή όν, του-
τέστι τό κατά κατάφαση καί άπόφασιν ψεΰδος, κ ι ν ε ϊ σ θ α ι (ουτε γάρ λόγος
20 ψευδής οΰτε δόξα, δταν εις άληθή μεταβάλλη, κινείται, ώς εδειξεν έν
Κατηγορίαις· où γάρ κατά τήν έν αυτοις μεταβολήν αεί μεταπίπτει ταΰτα,
αλλά άλλων πολλάκις τινών κινουμένων ó γάρ πρότερον ψευδόμενος τ^
δόξη και τ φ λόγφ, δτι κάθηται Σωκράτης, έάν έστώς τυγχάνι;) καθίσαντος 35
αυτοΰ άληθευσει, ου τής δόξης ή τοΰ λόγου μεταβαλλόντων, άλλα τοΰ
25 πράγματος)· ουτε ουν τό κ α τ ά σ υ ν θ ε σ ι ν ή δ ι α ί ρ ε σ ι ν φ η σ ί ν έ ν δ έ χ ε τ α ι
κ ι ν ε ϊ σ θ α ι , ειπερ μηδέ μεταβάλλει δλως τοΰτο καθ' αυτό, άλλά άλλου
μεταβάλλοντος αυτό μεταβάλλει, ουτε δέ τό κ α τ ά δ υ ν α μ ι ν μή όν, του-
τέστιν το ώς δυνάμει μή όν, 8 τ φ κ α τ ' έ ν έ ρ γ ε ι α ν ό ν τ ι αντίκειται, ουτε
τοΰτο ουν φησι δυνατόν κινεϊσθαι, διότι ή κίνησις κ<3ν ατελής ένέργεια,
30 αλλ' ουν ένέργειά πώς έστι. καί χρή το κινουμενον, ένεργεία τι ον καί
τόδε τι ον καί σφζόμενον κινεΐσθαι· τό δέ ουτω λεγόμενον μή δν ουδέν 40
τών όντων έστιν ένεργεία - ουδέ γάρ τό σπέρμα μένον σπέρμα μεταβάλλει

5. G τ φ δυνάμει τό ένεργεία a F 8 òè om. C τόδε A M : τό τόδε a C F

11 καλεϊ C M ή om. M 12 ή A C M , superscr. F 1 : o in. a όντως M
13 τ ψ ] τών M : αύτώ F 14. 15 μή οντα είναι M 17 τά oui. a F 18 διαί-
ρεσιν μή (μή om. F ) οντος a F : οντος διαίρεσιν Μ 19 κατά κατάφασιν καί άπόφασιν
a C F cf. ν. 1: καταφάσκον και άποφάσκον A M ψευδώς F M 20 άλήθειαν F
μεταβάλλει, corr. C 20. 21 έν Κατηγορίαις] 5 ρ. 4 a 2 3 sqq. 21 έν αύτοϊς A C M :
έαυτών a 22 τινών πολλάκις a F M 2 3 6 σωκράτης a F M δν έστώς
η
τυγχάνει C 24 αότοΰ] σωχράτους a : τοΰ σωχράτους F άληθεΰει aFM
μεταβαλόντων C 25 τό oui. a F ένδέχεται φησι a F M 2G μηδέ] μήτε Α
μεταβάλλειν Μ τοΰτο ό'λως a F M 27 αύτός F δέ om. C 29 τοΰτο
ουν Α : ουν τοΰτο a C F M 29. 30 ένεργεία ntrobiqiie F 31 λεγόμεν sic C
32 ένεργεία έστίν a F M
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 fArist. p. 225 »20] 817

et? φυτόν ή ζψον, ώσπερ ó άνθρωπος μένων άνθρωπος κατά τι των έαυ- 193r
τώ συμβεβηκότων κινείται ά~ο τοΰ μή λευκοί είς λευκον και από τοΰ μ η
άγαθοΰ είς αγαθόν μεταβάλλων. και διά τούτο κινεΐσθαι λέγοιτο άν τά
άλλοιουμενα και où μεταβάλλεσθαι, δτι ένεργεία τι ύπομένον ένεργεΐ κατά
5 την κίνησιν.
Τ η τοίνυν παραθέσει τοΰ τρίτου μ ή οντος, κ α θ ' δ ή τις γένεσις έλέ-
γετο, την τε διαφοράν τ η ς τινός γενέσεως προς την ά π λ ώ ς ¿δήλωσε καί 4»
τήν αίτίαν έφανέρωσε τοΰ τό μεν ά π λ ώ ς γινόμενον καί εις ουσίαν μετα-
βάλλον μ ή λέγειν κινεϊσθαι, τ ω ν δε άλλων τήν μεταβολήν κίνησιν ¿νο-
10 μάζειν. του μεν γαρ τί μεν οντος ένεργεία οιον ανθρώπου, τί δε μ ή ον-
τος οίον ου λευκοΰ δια το δυνάμει είναι λευκον δύναται τό ένεργεία δν,
δ άνθρωπος, κινεΐσθαι ου κ α θ ' αύτό (υπομένει γάρ ó ά ν θ ρ ω π ο ς ) , αλλά
κατά τό συμβεβηκός α ύ τ ψ . διό καί κ α τ ά συμβεβηκός αυτό φησι κι-
νεΐσθαι, ου συνήθως τ ω δνόματι χρησάμενος. ή γάρ άπο του μ ή λευκοΰ
15 είς λευκον μεταβολή κ α θ ' αύτό έστιν, αλλ' ου κατά συμβεβηκός, κεκληκε 60
δέ αυτό κατά σ υ μ β ε β η κ ό ς , δτι το ούτως μ ή ον ω ς μ ή λευκον τ ω ένερ-
γεία οντι συμβέβηκεν. εί δε ουτω το τί μ ή ον κινείται, τό ά π λ ώ ς μή
δν, τουτέστι τό μ ή δν ένεργεία μηδέ ύπομένον, ουτ' άν κ α θ ' αύτό ου'τε
κατά συμβεβηκός κινοΐτο. ουτε γάρ καθο μ ή εστι κινείται ουτε τ φ άλλο
20 τι είναι ένεργεία ταυτόν μ έ ν ο ν , ω ς ά ν θ ρ ω π ο ς ήν το μ ή λευκόν. εί ουν
τ& ουτω μ ή ον αδύνατον κινεΐσθαι, ή δε έκ τοΰ ουτω μ ή δντος, 8 ά π λ ώ ς
μ ή ον έλέγετο, είς το ά π λ ώ ς | καί ένεργεία δν μεταβολή γένεσις ήν, 193»
αδύνατον τ ή ν γ έ ν ε σ ι ν κ ί ν η σ ι ν ε ί ν α ι · γίνεται μέν γάρ το μ ή δν (oò γαρ
δή το δν), κινείται δέ το δν, είπερ ένέργειά τις ή κίνησις. διό έπιστήσαι
25 χ ρ ή , δτι έν μέν τοις είς ουσίαν μεταβάλλουσα κίνησις μέν δλως ούκ εστίν,
δτι ούκ εστι τι έν αυτοις τό ένεργεία δν, ίνα ένεργη τήν κίνησιν, μετα-
βολή δέ μόνον έν έκείνοις έστίν ή κατά γ έ ν ε σ ι ν έν δέ ταΐς κατά ποιό-
τ η τ α ή κατά ποσότητα ή κατά τόπον μεταβολαΐς ή δλως ταΐς π α ρ ά τήν 5
ουσίαν, κίνησις μέν έστι τοΰ ένεργεία: ύπομένοντος, οιον τοΰ α ν θ ρ ώ π ο υ κ ι -
30 νουμένου, γένεσις δε τοΰ λευκοΰ έκ μ ή λευκοΰ, το δέ δλον άλλοίωσις.
ουτω δέ και έπι τ ώ ν άλλων, διά τοΰτο ουν ή γένεσις κίνησις οόκ έ'στιν,
δτι ουκ εστι τό κινούμενον ένεργεία τι ύπομένον, ώ ς τό άλλοιουμενον καί

1. 2 έαυτώι συμβεβηκότων A F : ¿αυτής συμβεβηκότων Μ : έν αύτψ συμβεβηκότων C: συμ-

βεβηκότων έαυτώ a 2 τοΰ ante μή λευκού et μη άγαθοΰ om. a είς τό λευκόν
et είς τό αγαθόν CFM 3 μεταβοίλλον F 4 ante δτι habet μόνον a τι 8ν
καί ύπομένον FM ένεργεΐν Μ 9. 10 όνομάζει Μ 10 μέν om. a
11 τό μή δυνάμει FM 13 τά oin. F -/ai om. M κατά τό CM
φησι om. M 14 συνήδει F τοΰ om. C 15 είς τό aFM 15. 16 κέκλη-
ται δέ αύτιΰ C 17 τό δ ' άπλώς C 18 το μή δέ civ ένεργεία a F M : τό μή ένεργεία
C: τό μηδέν ôv ένεργείαι Α μηδέ ύπομένον a F : ύπομένον ACM OUT1 civ AC:
ουτε aFM 19 κινοΐτο C: κινοΐτο αν Α : αν κινοΐτο aFM 20 ένεργεία είναι C
μένον] μή ôv F 25 ό'λως om. Μ 26 έν έαυτοΐς F 28 ή κατά prius] ή χαΐ κατά
Μ : ή (om. κατά) C 29. 30 κειμένου FM 30 ¿λλοιώαεις Μ 31 ουτω δε AC :
ούτως F : ουτω aM ή] χαΐ Μ ούκ in ras. M 31. 32 εστίν ό'τι οόκ om. Μ
Comment. Arist. Χ Simplic. ili Phys. 2
818 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 3 « 2 0 ]

αδςόμενον και φερόμενον· ó γάρ άνί)ρωπος υπομένων λευκαίνεται, το δε 193"

oò λευκόν το έν αυτω ουχ ύπομένον, ώσπερ δ άνθρωπος, μεταβάλλει είς
τό λευκόν· διό oò κινείται μεν το oò λευκόν, γίνεται δέ λεοκόν. ώστε
ή γένεσις οδκ εστι κίνησις. ίο
5 Ειπών δε ort τό μή δν, ές ου ή γένεσις, oò κινείται μεν γίνεται δε
( γ ί ν ε τ α ι γ α ρ φησι το μ ή ον), πώς εΐπεν γίνεσΟαι το μή ον έςηγεϊται,
δτι ου τό κα&' αυτά μή ον γίνεται, αλλ' ω συμβεβηκε το μή ο ν ή γάρ
υλη καί δλως το δυνάμει ές ου γίνεται τό γινόμενον ου καθ' αυτό μή ον
έστιν, αλλ' δτι συμβέβηκεν αυτω το μή ον οιον ή στέρησις, ήτις οόχ ύπο-
10 μένει έν η} γενέσει, πλήν καθόσον το γινόμενον Stà τήν στέρησιν ουκ
εστι τοΰτο δπερ γίνεται, α λ η θ έ ς ε ι π ε ί ν δ τ ι υ π ά ρ χ ε ι το μ ή ον κ α τ ά
του γ ι ν ο μ έ ν ο υ α π λ ώ ς * το γάρ άπλώς γινόμενον οΓον ή υλη τοΰ άν&ρώ-15
που ουδέν έ'χον ενεργείς ύπομένον δλον κατά το δυνάμει καΐ τήν στέρησιν
τοΰ άν&ρώπου υφέστηκεν· ó δε λευκαινόμενος άνθρωπος υπομένοντος τοΰ
15 κατ' ένέργειαν ανθρώπου λευκαίνεται. εί ουν το γινόμενον αληθές ειπείν
μή ον, δτι μηδέν έστι κατ' ένέργειαν, το δέ μή κατ' ένέργειαν ού κινείται,
ή γένεσις ουκ âv ειη κίνησις.
Λέγει δε καί άλλην έςήγησιν τοΰ προκειμένου τοιαυτην ó 'Αλέξανδρος·
τω άπλώς μή οντι, τουτέστι τω δυνάμει, έ£ ου γίνεται τό γινόμενον, κατά
20 συμβεβηκός υπάρχει τό γίνεσθαι, δτι φ συμβέβηκε τό άπλώς μή ον, τουτ- 20
έσιιν ή στέρησις, τοΰτο γίνεται· το δέ κινεϊσθαι oò κατά συμβεβηκός αυ-
τιο υπάρχει, ειπερ μηδέ εστίν δλως, αλλ' είπερ άρα, τό κινεΐσδαι τούτω
τ<υ μή ό'ντι υπάρχει, δ αντίκειται τω τινι οντι, δπερ έστίν οόχ άπλώς μή
ον άλλα τόδε μή ον, έφ' ου ή τις γένεσις κατηγορείται, καί τοΰτο δέ
25 κατά συμβεβηκός· ου γαρ καθο μή ά'ν, άλλα /aDò άλλο τι όν· δει γάρ το
κινουμενον είναι ον· οντος γάρ ένέργεια ή κίνησις. τεκμήριον οδν τοΰ μή
κινεϊσθαι τό γινόμενον ελαβε τό ύπάρχειν αυτω τό μή ον. ó δέ Άσπά- 25
σιος οδτως έξηγεΐται τήν λέςιν ταυτην* " είπών, φησίν, δτι τό μή ον έστι
το γινόμενον, έπειδή τοΰτο άμφισβητήσιμον ήν (είποι γάρ άν τις μή είναι
30 το μή ον το γινόμενον, άλλ' έκ τοΰ μή οντος), διά τοΰτο λέγει, δτι κ3ν
δτι μάλιστα συγχωρήσωμεν τό μή ον κατά συμβεβηκός λέγεσθαι γίνεσθαι
καί μή κυρίως, αλλ' δμως τό γε άντιστρέφον αυτω άληθές έστιν, δτι τό

1 αόςανόμενον Μ φερόμενο-; A F M cf. ρ. 8 3 1 , 2 7 : φθειρο'μενον C ύπομένον C 1

λευκαίνεται, ai e ras. C 2 : λευκαινο'μενος F 2 ού om. F 3 τό λευκο'ν] τό μή λευκόν F
07
4 έοται a 5 δτι om. a F 8. 9 μή έυτιν Α 1 9 τό μή ον οίον superscr.
Α 2 : τό μή 3ν om. Μ 10 a n t e πλήν iterata ή γάρ δλη (7. 8) delevit F διά τήν]
δυνατήν F 11 ό'περ A C : δ a F M γίγνεται et γιγνομένου u t saepe F
13 ό'λως F M 14 δε] γάρ F M 15 άλη»ώς Μ 18 λέγει δέ άλέξανδρος καί άλλην
έςήγησιν τοΰ προκειμένου τοιαυτην C : λέγει δέ καί άλλτ,ν έξ. 6 άλ. τοΰ προκ. τοιαύτην a
άλλον Μ 21. 22 υπάρχει αΰτψ a F : αότό υπάρχει Μ μ ή δ ' ένστιν sic Μ
τοΰτο τ ώ F : τοΰτο τό Μ 26 ¿'ντο; A C : ούτως a F M ένέργεια F : ή ένέργεια
(ora. ή a n t e χίνησις C) C M : ένεργεία a ( A ? ) γοΰν F 27 έλαβε τό γινόμενον F M
ϋπάρχον F 28 τό om. a F 29 ήν om. F εϊπη C 3 0 τό (post 8ν) oin. C F M
3 1 γίνεα&αι] κινείσδαι F M 3 2 άντιστρέφον C : άναυτρέφον a A F : άντιστρέφειν M
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U Ì I V 1 [Arist. p. 225 >20] 819

γ ι ν ό μ ε ν ο ν τ ό [χή ò'v ε σ τ ί ν · oò γ ά ρ άν ε τ ι γ ί ν ο ι τ ο , εί'περ ον ή ν . έ π ε ί ουν 193 ν

τ ο γ ι ν ό μ ε ν ο ν ουκ ον έστΊ, τ ο δε ουκ ον où κ ι ν ε ί τ α ι , το γ ι ν ό μ ε ν ο ν oò κ ι ν ε ί -
ται, οδδέ ή γενεσις άν είη κίνησις."
'Ομοίως δέ, φ/ ( σί, και το ήρεμεΐν τοις απλώς γινομένοις οόχ ύπα'ρχει· 30
5 καί γάρ ή ηρεμία οντος έστί στέρησις ουσα του πεφυκότος κινεϊσ&αι· πε-
φυκε δέ κινεΐσί)αι το ον, ώστε ο άδυνατον κινεΐσ&αι, τοΰτο και ήρεμεΐν
αδύνατον, αμφότερα γαρ τοΰ οντος είαίν ένέργείαι. δείςας ουν έκ τοΰ
τ ω γινομενψ υπάρχειν το μή ον, δτι ου'τε κινείται τό γινόμενον ουτε ήρε-
μεί (έπεί γάρ ά μ φ ω ταΰτα οντος είσίν ένέργείαι), έφεξής και κατ' άλλην
10 έπι^είρησιν το αυτό δείκνυσιν άτοπον τι λέγων επεσΟαι τοις λέγουσι κινεί-
σβαι το γινόμενον, εί'περ μή ον έσπν. εί γάρ π ά ν τ ό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν έν 3δ
τ ό π ψ , ώς δείξει προελΟών, τό δ ε μ ή ον o ò x έν τ ό π ψ καδ' αυτό, τό
άρα μή δν oò κινείται, έν δευτέρψ σ / ή μ α τ ι συναχθέντος τοΰ λόγου, καί
δτι μέν τό γινόμενον μή ον έστι, πρότερον υπέμνησται, δτι δέ τό μή ον
15 ουκ έν τ ό π ψ , συντόμως ένεδείξατο διά τοΰ εί'η γ α ρ άν π ο υ . ε? δε που
έστι, δήλον οτι καί εστι καί ενεργεία εστι · τό γάρ δυνα'μει ον ουτε άπλώς
ον έ3τιν ουτε που έστιν. ώστε καί έν π ρ ώ τ ψ σχήματι δυνατόν συναγαγείν
ούτω· το γινόμενον το ένεργεία μή ον έστι· τό ένεργεία μή δν ουκ έ'στιν
έν τ ό π ψ κ α θ ' αυτό· τό μή δν έν τ ό π ψ oò κινείται· το άρα γινόμενον ου 40
20 κινείται· ή άρα γένεσις ουκ εστι κίνησις. δυνατόν δέ το αυτό και υποθε-
τικώς συλλογίσασ&αι. δτι δέ ο υ δ έ ή φ & ο ρ ά κ ί ν η σ ι ς , δείκνυσι συντόμως
προλαβών, δτι t q κ ι ν ή σ ε ι έναντίον έστίν ήτοι κ ί ν η σ ι ς ή η ρ ε μ ί α , έπεί
ουν ή φθορά έναντία έστί τη γενέσει, εί έστι κίνησις ή φί)ορά, ανάγκη
τήν γένεσιν ή κίνησιν είναι ή ήρεμίαν. εί ουν ή γένεσις δέδεικται μηδε-
25 τερον ουσα τούτων, δήλον δτι ουδέ ή φ&ορά κίνησίς έστιν, άλλ' οόδέ ηρε-
μία· ειη γάρ άν πάλιν ή γένεσις κίνησις, εί'περ έναντία a ò r g έστιν ή 45
φ&ορά. κοινότερον δέ νυν τήν ήρεμίαν άντι τοΰ άντικειμένην ειπείν έναν-
τίαν εϊπεν τ η κινήσει, στέρησιν αότήν αποδεικνυναι μέλλων της κινήσεως.

1 τό μη 8ν— ουν τό γινόμενον (2) om. Μ 5 ή] εί r¡ F ό'ντως F : ούτως Μ

ουαα om. F M πέφυκε — άδύνατον κινείσβαι (G) om. F 5. 6 κινεϊσ&αι Bè πέφυκε a
7 του οντος om. Α είσίν C F : post γάρ t r a n s p o s i t u m Α : έστιν Μ : έοτί transposition post
ένεργεία a ένέργείαι (sic) C : ένέργεία F : ένεργεία a A M δείςας ex δόξας M 7 . 8 έκ
του
των γιγνομένων Μ 8. 9 ουτε ήρεμεί τό γινόμενον a F M 9 γάρ om. C όντως Μ
ένέργείαι s c r i p s i : ένεργεία a A C M : ένέργεια F καί om. a F 10 τι oro. F
12 oò* εστίν έν τ ó - ψ Arist. 13 τοΰ λόγου om. Μ 14 ΰπέμνησεν F M ύπέμνη-
σαι πρότερον sic a 22 ή (!) om. Μ) κίνησί; έίτιν έναντίον a F M ήρεμία u t in
proximis C 24 τήν γένησιν ή χίνηαις είναι η ήρεμία Μ : ή γένεαις ή κ ί ν η ΐ ι ; ή ήρε-
μία F ή (ante ήρεμίαν) om. a 24. 2 5 μηδέτερον δέδεικται a F 25 ουδέ (post
άλλ') a A M : oò δέ ή F : ούδε({|ι (ex ούδέν?) C 2G αυτή έο-'ι τ ή φθορά a F M
27 νυν om. C 28 ϋποδεικνύναι F
820 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225a33]

p. 225»33 'Επειδή δέ π ά σ α κ ί ν η σ ι ς μ ε τ α β ο λ ή τ ι ς £ως του τ ο γ υ μ - 103 ν

vòv κ α ί λ ε υ κ ο ν και μέλαν.

Τ η ν μεταβολήν τ ε τ ρ α χ η διελών εις τε την ές ύποκειμένου etc ύποκεί-

μενον καί την έ£ ο ό χ υποκειμένου εις ύποκείμενον καί την ές υποκειμένου
5 εις ο ό χ ύποκείμενον και έτι την ές ο ό χ υποκειμένου είς ο υ χ ύποκείμενον,
καί τ η ν τελευταίαν σ υ μ π λ ο κ ή ν ώ ς ασυστατον άποκρίνας εδειςεν, δτι ουδε-
τέρα τ ω ν δυο μεταβολών κίνησίς έστιν, ουτε ή ες ο ό χ ύποκειμένου είς ύπο-
κείμενον, ή τ ι ς ήν γένεσις, ουτε ή ές υποκειμένου είς ο ό χ υπο|κείμενον, 194'
ήτις ήν φ&ορά. και έπάγει λοιπόν έπε! δε πάσα κίνησις μεταβολή
10 τ ι ς (το γαρ ά λ λ ο μετ' άλλο έν αυτ-β θ ε ω ρ ε ί τ α ι ) , τρεις δε έδείχίίησαν αί
πασαι μεταβολαί, ων αί δυο κ α τ ' άντίφασιν, αύται δε ήσαν αί κατά
γ έ ν ε σ ι ν καί cpôopàv οό κ ι ν ή σ ε ι ς , α ν ά γ κ η την λοιπήν μεταβολήν την
ές ύ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ είς ύποκείμενον ταύτην εΐναι κ ί ν η σ ι ν μόνην. τά
δέ υ π ο κ ε ί μ ε ν α , έξ ών καί ει'ς a αί μεταβολαί, ή έ ν α ν τ ί α έστίν ή με-
15 τ α ς υ. ειπεν δέ δτι καί τά μεταξύ είς τά άκρα ώ ς έναντία μ ε τ α β ά λ λ ε ι , 6
επειδή δέ και έκ στερήσεως γίνεται μεταβολή, έ ζ ή τ η σ ε ν áv τ ι ς , πότερον
ώ ς έξ ύποκειμένου είς ύποκείμενον ή κατά άντίφασιν έστιν ή τοιαύτη μετα-
βολή. καί λέγει δτι ώ ς έξ υποκειμένου· κείσθω γάρ, φησίν, έναντίον ή
στέρησις· εί δέ έναντίον, δήλον δτι καταφάσει δηλουται. καταφάσει δέ
20 δηλουμενον τό ύποκείμενον εΐπεν είναι πρότερον. ω σ τ ε ή στερησις ύπο-
κείμενον έστι καί τό έκ στερήσεως μεταβάλλον είς εξιν, ώ ς ές υποκειμένου
είς ύποκείμενον μεταβάλλει, τ ί ουν ο υ χ ί και ή γένεσις έκ στερήσεως έ σ τ ι ; ίο
π ώ ς ουν ο υ χ ί και α υ τ η ί ζ υποκειμένου ; ή ώσπερ το δυνάμει διττόν έστι
το μέν προς ούσίαν, το δέ π ρ ο ; σ υ μ β ε β η κ ό ς , ουτω καί ή στέρησις ή μέν
25 ουσίας έ σ τ ί ν , ή δέ συμβεβηκότος· καί ή μέν του σ υ μ β ε β η κ ό τ ο ς , διότι έν
ουσία έστί τ ο ΰ τ ο , π ο λ λ ο ύ του οντος μετέχει καί καταφάσει δηλουται καί
έ'στιν ύποκείμενον και δύναται κινεϊσΟαι τό έν φ έστιν ή στέρησις, ώ ς το
νοσούν καί άμουσον καί γυμνόν. ή δέ τ η ς οόσίας στέρησις, έπειδή ουσίας
έκπεσοΰσα καί του δντος έ κ π έ π τ ω κ ε ν , άποφάσει δηλουται. ον δε δηλονότι ΐδ
30 νυν καί ουσία το ένεργεία λέγεται, καί ούκ έκεΐνο το ον, ου καί ή στέρησις
καί τό δυνάμει καί ή υ λ η μετέχει.

1 έπειδή A C : έπεί a F M ut v. 9 et Arist. 4 την (prius) om. Μ ούχ]

μη Μ 5 ετι Om. a 7 έξ ούχ] έκ μή C 8 ήν ή γένεσις aF εί; μί)
ύποκείμενον Μ 9 ήν ή φθορά aF έπεί δε a A C : έπειδή (ota. δέ) F M cf.
ν. 1 10 αύτη a C : αύτώι A F M έδέχθησαν Μ 11 δύο a: β F: om.
ACM 12 κίνησις Μ 13 μόνον Μ 15 post μεταξύ add. καί F
16 πρότερον, sed corr. Μ έπειδη δέ A M : έπειδή F : έπεί δε aC 18 post έξ
ύποκειμένου add. είς ύποκείμενον aF 20 είναι είπεν πρότερον C 22 ούχΐ] οόχ
ή a καί om. F γέννεοις C 23 αύτη Α 26 τούτο' έστι a: τοΰτο om. Μ
τά
27 ή στέρησίΐ έστιν aF 30 καί ούοία τό ένεργεία A C M : καί ένεργεία f¡ ούσία λέγεται
F: τό ένεργεία καί ούοία a ou superset·. Α '
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 5 » 3 3 ] 821

Π α ρ ά δ ε ι γ μ α os τ ο ΰ τ ή ν στέρησιν κ α τ α φ ά σ ε ι δηλοΰσ&αι τ ο γ υ μ ν ο ν 1ί)4>·

λαβών έπήγαγε κ α ί το λευκόν και το μ. έ λ α ν , òsi κνυς οτι ως ταύτα
καταφάσει δηλοΰται, ουτω και το γ υ μ ν ό ν . μήποτε όέ καί άλλο τι ένε-
δείςατο δ ι α τ ο ύ τ ο υ , δτι τ α ές α λ λ ή λ ω ν γινόμενα έναντία ου μόνον ώ ς ές
5 εναντίων γίνεται αλλά και ω ς ές α π ο φ ά σ ε ω ν · το γ ά ρ λ ε υ κ ό ν εκ τ ο υ μέ-
λανος γ ί ν ε τ α ι , οτι το μ έ λ α ν ου λευκόν έ σ τ ι · και μ έ ν τ ο ι και ώ ς έκ σ τ ε ρ ή - 20
σ ε ω ς · το γάρ σ ώ μ α τό τ έ ω ς μ έ λ α ν α π ο υ σ ί α ν ε χ ε ι λ ε υ κ ο ΰ π ε φ υ κ ο ς καί α υ τ ό
δέχεσ&αι. σ τ έ ρ η σ ι ς δε ουδέν έατιν άλλο, ή απουσία τοΰ πεφυκότος ένυ-
πάρχειν. το δέ γ υ μ ν ό ν ου τ η ς κ υ ρ ί ω ς σ τ ε ρ ή σ ε ω ς έστι π α ρ ά δ ε ι γ μ α · έκείνη
10 γ ά ρ ουκ ανακάμπτει ποτέ είς τ η ν εςιν ώσπερ το γυμνόν είς το ένδε-
δΰσ&αι.

Ο υ τ ω μ ε ν ουν ó ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς τ η ν κίνησίν τ ι ν α μ ε τ α β ο λ ή ν ( λ έ γ ε ι , επί

π λ έ ο ν ουσαν την μεταβολήν) τή; κινήσεως, τ η ν γένεσιν καί την φ&οράν
μεταβολάς μεν λ έ γ ω ν , κινήσεις δε ο ΰ · δ δέ γ ε Π λ ά τ ω ν τουναντίον δ ο κ ε ΐ 25
15 τ ή ν κίνησιν έ π ι π λ έ ο ν τ η ς μεταβολής λέγειν- καί γ ά ρ τ ά ς μ έ ν μεταβολάς
τ ά ς α ύ τ α ς τ ω Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι λέγει καί κ ι ν ή σ ε ι ς α υ τ ά ς είναι β ο υ λ ό μ ε ν ο ς ( κ α ί
γ ά ρ καί τ ή ν γένεσιν καί τ ή ν φ&οράν έν τ ω δεκάτψ τ ω ν Ν ό μ ω ν τ α ΐ ς φυ-
σικαίς κινήσεσι σ υ ν α ρ ι θ μ ε ΐ ) , κ ί ν η σ ι ν δέ καί τ ή ν τ ο ΰ νοΰ έ ν έ ρ γ ε ι α ν ¿ ν ο μ ά ζ ε ι ,
'σφαίρας έντόρνου' κινήσει τήν έπιστρεπτικήν τοΰ νοΰ ένέργειαν απει-
20 κ ά ζ ω ν , τ ο σ α υ τ η ς ουν δοκουσης αυτών έν τ ο ύ τ ο ι ς δ ι α φ ο ρ ά ς θαυμάζω, εί
μ ή μ έ χ ρ ι τ ω ν δ ν ο μ ά τ ω ν μόνον έστίν ή δ ι α φ ω ν ί α , τ ή ν μ έ ν ουν μεταβολήν
ο μ ο ί ω ς έ κ ά τ ε ρ ο ς έ π ι π ά ν τ ω ν τ ί θ η σ ι τ ώ ν κ α τ ά χ ρ ό ν ο ν έ ς α λ λ α τ τ ο μ έ ν ω ν , κί- 30
νησιν δέ ó μέν Π λ ά τ ω ν πασαν τήν από τοΰ οντος έ'κστασιν υ π ο & έ μ ε ν ο ς
τ ά ς τ ε μ ε τ α β ο λ ά ς ά π ά σ α ς κ ι ν ή σ ε ι ς ε ί π ε ν ε ί κ ό τ ω ς , καί μέντοι καί τ ά ς ά μ ε τ α -
25 β λ ή τ ο υ ς καί αεί κ α τ ά τ ά α υ τ ά καί ω σ α ύ τ ω ς έ χ ο υ σ α ς έ ν ε ρ γ ε ί α ς ουκ ώ κ ν η σ ε
κινήσεις καλεΐν διά τήν της ένεργείας πρόοδον από τ ο ΰ οντοςé έ'κστασις
γάρ τ ή ς ουσίας έστίν ή ένέργεια είς ουσίαν πάλιν έρειδομένη. ó δέ γ ε
' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς σ υ μ μ ε τ ρ ό τ ε ρ α φ ι λ ο σ ο φ ώ ν τ ο ι ς π ο λ λ ο ί ς α ν Ο ρ ώ π ο ι ς κ α ί τ ά ς π α ρ α - 35
κοάς αυτών φυλαττόμενος ηόλαβήί)η τήν τοΰ νοΰ ένέργειαν άμετάβλητον
30 ο υ σ α ν , ή ώ ς α υ τ ό ς έ'τι σ ε μ ν ό τ ε ρ ο ν ε ί π ε ν , ουσίαν ουσαν τ ή ν έ ν έ ρ γ ε ι α ν τ ο ΰ
νοΰ κ ί ν η σ ι ν ε ι π ε ί ν , δ γ α ρ α κ ο υ ω ν κίνησιν ευΟυς μ ε τ α β ο λ ή ν ε ν ν ο ε ί καί π α -
Οητόν το κινουμενον ύ π ο π τ ε υ ε ι καί χ ρ ό ν ο ν ευί)υς τ ή κ ι ν ή σ ε ι συναναφέρει.
έν δέ γ ε τ α ΐ ς μ ε τ α β ο λ α ι ς δ ι α φ ο ρ ά ν τ ι ν α θ ε α σ ά μ ε ν ο ς , κ α δ ό σ ο ν αί μ έ ν ένερ-
γεία οντος ή δ η τοΰ μεταβάλλοντος καί υπομένοντος επιτελούνται, ώσπερ

1 γυμνον cf. Bonitzii Stud. Arist. I 218 G λευκόν oí) μέλαν F M 8 άλλο έστίν
Α : έοτιν άλλο αλλ' Μ 8. 9 ύποίρχειν F 10 είς] προ; F 10. 11 ένόέχε-
σθαι Μ 12 λέγει—μεταβολήν (13) a : om. A C F M 13 της κινήσεως] δείςας Μ
14 μεταβολήν F μέν om. a F λέγει Μ 15 λέγει F M μεν om. Μ
16 καί (post λέγει) om. a F 17 δεκάτω τών Νόμων] ρ. 894 sqq. 19 σφαίρας έν-
τόρνου] de legg. Χ 898 Β σφαίρας δέ Α εντορνον F κινήσει om. F
έπιτρεπτικήν Μ ένέργειαν A C M : κίνησιν a F 20 δοκούσης ουν C 21 μόνον
ante μέχρι a F 24 καί (ante τάς) om. Μ 28 σύμμετρα a 30 σεμνοτέραν, sed
corr. F 1 γε είπεν M cf. ν. 33 32 χρώνον F συναφέρει Μ 3 3 γε om. a F
33. 34 ένεργεία aA : ένέργειαι C F : ένέργει Μ 34 τοΰ om. F
822 S I M P L I C I I IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 δ « 3 3 ]

άλλοίωσις καί αΰξησις και μείωσις καί ή κατά τόπον μεταβολή (έν πάσαις 1!)4Γ
γάρ ταυταις ταΐς μεταβολαΐς το μεταβάλλον οΓον ó άνθρωπος ó λευκαινό- jo
μένος ή αυξανόμενος ή βαδίζων ένεργεία ών άνθρωπος και υπομένων άν-
θρωπος μεταβάλλει κατά ταΰτα), τινές δε των μεταβολών ουκ εκ του ένερ-
5 γεια δντος, αλλ' εκ του δυνάμει, οόδέ όπομένοντος αλλά αεί άλλοτε άλλου
γινομένου επιτελούνται ώσπερ ή του άνθρώπου γένεσις έκ του σπέρματος,
δπερ έν τουτψ έστιν ουσιωμένον έν τω δυνάμει άνθρωπον είναι, ένεργεί^
δέ ουδέν έστι, δηλοΐ δ» τό μ ή έπιμένειν έν τ φ του σπέρματος εΐδει, δπερ 46
υπάρχει τοις τελείοις και ένεργεί^ ή δ η ουσιν, αλλά άλλοτε άλλο γίνεσθαι,
10 εως αν εις το ένεργεία καταντήση· ταύτην ουν την διαφοράν έν ταΐς μετα-
βολαΐς θεασάμενος, και δτι αί μεν έκ του δυνάμει είς το ένεργεί<£ καί έκ
του ουτω μή δντος είς το ούτως δν παθητικαί μάλλον είσι, καν εστι τι
καί έν αυταις βραχυτατον ένεργητικόν (το γάρ δυνάμει παθητικόν έστι μά-
λιστα, αί δε έκ των ένεργεία ή δ η όντων και ένεργεΐν δυναμένων μετα-
15 βολαί μεν είσι καί αύται, παθητικαί και αυταί ουσαι, τρανεστέραν δε εχουσι
την ένεργειαν), έπεί ουν ή κίνησις, καίτοι μεταβολή τις ουσα καί πάθος 50
του κινουμένου, ένέργειά τις δμως αότου δοκεΐ είναι και εστίν ατελής μεν
διά το πολλω συμμεμΐχθαι τω πάθει, ένέργεια δέ δ μ ω ς , διά τοΰτο των
μεταβολών τάς μέν ένεργητικάς κινήσεις καλεί, TGCÇ ÒS 77 αθητικάς μεταβολάς
20 μόνον, ώς κατά το πάθος μάλιστα χαρακτηριζομένας, κάν εχωσί τι βραχυ-
τατον καί αύται ένεργητικόν και θαυμάζω την τοΰ όνοματοθέτου σοφίαν,
όπως το μεταβάλλειν καίτοι ένεργητικώς λεγόμενον πάθος δμως δηλοΐ. εί
ουν I το της κινήσεως όνομα κατ' άλλο μέν σημαινόμενον ó Πλάτων έκ- 194»
δέχεται τήν άπό του δντος εκστασιν του όπωσοΰν δντος κίνησιν καλών, ó
25 δέ 'Αριστοτέλης κατά τάς κοινάς των ¿νομάτων προλήψεις τήν μεταβολικήν
ένεργειαν κίνησιν καλεί, αλλ' οίίτε τήν παντελώς άμετάβλητον τήν τοΰ νου
οΰτε τήν κατά πάθος σχεδόν τι μόνον μεταβολήν έλάχιστον ή ουδέν εχουσαν
το ένεργητικόν, περί όνόματος οίμαι καί ου περί πράγματος έστιν ή δια- 5
φορά, έπεί καί ό Πλάτων άκίνητον äv εί'ποι ώς άμετάβλητον τήν τοΰ νοΰ
30 κίνησιν καί τήν των μεταβολών διαφοράν ουτω λεπτώς διακριθεΐσαν άπο-
δέξαιτο άν. καί ó 'Αριστοτέλης τήν ένέργειαν ομολογεί τοΰ νοΰ ó λέγων

1 καί αυξησις om. Μ 3 η 6 αύξανόμενος η i a 3 . 4 άνθρωπος oui. C

5 ΰίτομένοντο Μ 7 έστιν έν τούτω a F M ώσιωμένον F άνθρωπος CM
8 σ-έρματι, om. του et είοει F 9 είδη Μ 11 καί (ante δτι) om. Μ καί (ante
έκ) om. a 12 κδν A C M : καί F : εί καί a 13 ένεργητίον, t del., et α super-
scr. M παθητόν M 15 καί αύται (αύται C) A C M : om. a F καί αύται A C :
καί αύται a F M τρανοτέραν a F M 16 καίτοι] καί τις F τις om. F 17 δο-
κεΐ ομως αύτοΰ a F 18 -ολλά Μ 19 μεταβολλών C ένεργειτιχάς C
2 0 τι] τό a F M 21 τοΰ om. a F 22 δπως] πώς a F M δμως a C : όμοίως A F M
25 προσλήψεις a F μεταβολήν F M 26 ένεργεία F καλεί κίνησιν a F M
τήν (alteram) om. Μ νοός om. ούτε F M 27 μόνον om. Μ έχουσα F 28 και
om. a F 30 διακριθήσαν F 31 όμολογών a ¿A: om. a C F M
λέγει F post λέγων add. αυτόν a
 S l i l P L I C I I IN PHYSICORÜM V 1 [Arist. p. 2 2 5 » 3 3 ] 823

"τη ουσΐ7. ών έ ν έ ρ γ s t a , " καί ει' τις α υ τ φ ο ο ί η τους πολλούς ανί)ρώπους 194ν
κίνηση/ άμετάβλητον καί άχρονον δυναμένους έννοεΐν, ουκ αν οϊμαι παραι-
τήσαιτο την ένεργειαν τοΰ νοΰ κίνησιν καλεϊν. αλλά ταύτα μεν έμοί φίλον
ο υ τ ω περί φίλων ανδρών άλλήλοις τε και τ η σοφία νοείν.
5 Ευόυνουσι δε τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν την γενεσιν καί την φΟοράν έκβάλλοντα ιο
τ ω ν κινήσεων έκ τοΰ το ¡χεν κινουμενον έν τ ό π φ ε ί ν α ι , το δε μ ή 3ν ές
ου ή γενεσις και είς 8 ή φθορά μ ή είναι έν τ ό π φ , λέγοντες κ α κ ώ ς το μή
ον ές ou ή γενεά!ς την υλην λαμβάνειν, και δια τοΰτο λέγειν αυτήν μη
είναι έν τ ό π φ . οόδε γάρ περί την π ρ ώ τ η ν υλην, αλλ' οόδε περί το ά π λ ώ ς
ΙΟ σ ώ μ α ή γένεσις· ουδε γάρ σ ώ μ α γίνεται κ α δ ό σ ώ μ α , ω ς αυτός άπεδείςεν
έν τ η Περί οδρανοΰ, άλλά τό γινόμενον καί. φ&ειρόμενον τό τοιόνδε σώμα
έστι · τοΰτο δέ παν έν τ ό π φ . ψ ε υ δ ή ς άρα, φασίν, έστίν ή πρότασις ή λε- ΐδ
γουσα το μ ή δν ές ου ή γένεσις οόκ έν τ ό π φ . άλλά ρητέον οΐμαι προς
ταΰτα, δτι ούτε τήν π ρ ώ τ η ν υλην ουτε το ά π λ ώ ς σ ώ μ α ειπών μ ή ο ν , ές
16 ου ή γένεσις, ειπεν αυτό μ ή έν τ ό π ω είναι, αλλά το δυνάμει καθό δυνάμει,
ω ς γάρ ον ουκ έ'στι κ α τ ' ένεργειαν το κατά το δυνάμει οόσιωμενον, ούτως
ουδε έν τ ό π φ κ α τ ' ένεργειαν· " ε ί η γάρ αν π ο υ " φησίν. εί γάρ έν τ ό π φ
είη κατ' ένεργειαν, καί ε ί η άν κατ' ένεργειαν. ει δέ καί το άπλώς μή
ον, φ α σ ί , λάβοιμεν, άναγκάσομεν αυτόν καί τήν γενεσιν κίνησιν φάναι δια
20 τοΰ δρου της κινήσεως, εί γάρ το άπλώς μ ή 3ν δυνάμει έστί τοΰτο ο 20
γίνεται, ή δε έκ τοΰ δυνάμει οδός είς το ενεργεία κίνησίς έ σ τ ι ν , ως ορί-
ζεται α υ τ ό ς , έ'σται καί ή έκ τοΰ ά π λ ώ ς μ ή οντος οδός είς το ένεργεία 8
ήν έκεΐνο δυνάμει ον κίνησις. εί ουν αΰτη έστίν ή γένεσις, δήλον τό
συμβαίνον, τοιοΰτον μεν ουν καί κατά ταυτην τήν λέςιν έστίν το δεύτερον
25 έ π ι χ ε ί ρ η μ α εύαπολυτώτερον οΐμαι τοΰ προτέρου τυγχάνον. ó γάρ άποδο&είς
έν τ φ τ ρ ί τ φ βιβλίφ της κινήσεως ούτος ορισμός τ η ς μεταβολής ήν. καί
μέχρι τοΰ νυν άδιορίστως έχρήσατο τω της κινήσεως ¿νόματι καί τ η ς 25
μεταβολής άδιόριστον τό δυνάμει λαμβάνων, νυν δε διελών αυτό είς τε
το ά π λ ώ ς μ ή δν καί τό τί μ ή ον κατά ταυτην τήν διαίρεσιν τήν κίνησιν

I η } οόσία ών ένέργεια] Arist. de anima Γ 5 . 4 3 0 " l 8 τη οόσία ών A C M : τη Άαία

ών F : τ ή οόσία a ένέργεια A C F M : ένέργειαν a : ένεργεία Aristotelis codd., sed ex
Sinipl. de anima p. 2 4 3 , 8 . 37 illud restituit Torstrikius καί om. a Soίη αύτιίΐ
aF 2 κίνησιν είναι a F M άμετάβλητον ν ex σ, A 1 2. 3 παραιτήσετο C :
παραιτήσομαι F 4 αλλήλων Μ νοείν Α Ο Μ : έννοεΐν a F 5 άριστοτέλη aA
έκβαλόντα F M 7 post γένεσις additum την delevit C λέγοντες — είναι έν τ ό - φ (9)
ο in. F 8 ante τήν υλην ex v. 7 itérât καί είς 8 ή φθορά Μ λαμβάνειν C M :
λαμβάνει aA 11 έν oin. Μ τ ^ ] τώ C έν rrj Περί οϋρανοϋ] Γ 2. 301ι>31
I I τοιοΰτον δέ Α 12 έστιν om. a 13 άλλά Ρητέον A C M idemque sed evanidum
Ρητέον F : αλλ' efcoι αν a 14 τήν πρώτην] τώ προς τήν F 15 αύτώ C
16 τό (post κατά) om. C M 17 φησίν] p. 2 2 5 a 3 2 18. 19 τό μή 5ν άπλώς Μ
19 φασί] φησί F τήν supra add. C 2 0 τόν δρον a F 21 ώς om. M
22 αύτός] Arist. Phys. Γ Ι . 2 0 1 »11 23 έστίν ή A C : έστί a F M 24 τοι-
ούτο a καί om. a F M ταυτην a C F M : αύτήν A 25 προχείρου M
26 τρίτφ βιβλίφ] cf. v. 11 ούτος όρισμό; A C : ό'ρος ούτος a F M 27 μέχρι τοΰ
a F M : μέχρι AC 2 8 τό om. F τε om. a F
824 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225»33]

διέκρινε της γενέσεως καί φθοράς, το δε εφεξής το λέγον μή πδσαν κι- 194»
νησιν μεταβολήν είναι, είπερ δ νοΰς κινείται à μεταβλητό ν καί άχρονον κί-
νησιν, ές υποθέσεως προϊόν ανατρέπεται σαλευομένης της υποθέσεως, ó
γαρ Αριστοτέλης, ώς ειρηται, κατά τάς των πολλών δόξας πασαν κίνησιν
5 μεταβολήν καί εγχρονον τιθέμενος ουκ άςίοΐ τήν τοΰ νοΰ ένέργειαν κίνησιν so
καλεΐν, Γνα μή καί μεταβολήν ευθυς καί χρόνον ó άκουων έπ' ¿κείνης
φαντα'ζηται. δ δέ γε Πλα'των, κάν Χέγη κινεΐσθαι τδν νοΰν καί τήν ψυχήν
καί τά φυσικά σώματα, κατ' άλλο καί άλλο σημαινόμενον έκάστψ τούτων
τήν κίνησιν αποδίδωσιν, έπεί πως καί τον νουν κινεΐσθαι λέγων τήν ψυχήν
ΙΟ αότοκινητον κατ' ουσίαν εΤναί φησιν. ε? γαρ παν το κινουμενον ή υφ'
έαυτοΰ ή υπ' άλλου κινείται (τοΰτο γάρ καί πρδ τοΰ 'Αριστοτέλους δ Πλά-
των ήξίωσε) καί προϋπάρχει το ύφ' έαυτοΰ κινουμενον τοΰ υπ' άλλου κι- 85
νουμένου, δ νοΰς 3ν είη κατ' αυτόν προ της ψυχής αυτοκίνητος, αλλά
τήν μέν ¿ν τψ νω κίνησιν κατά τήν από τοΰ όντως οντος πρώτην είς
15 ένέργειαν εκστασιν έθεάσατο, το δέ αότοκινητον της ψυχής κατά τήν άφ'
έαυτής διάκρισιν καί τήν έν αυτη διπλόην, καθ' ήν αυτογένητος υπέστη·
το γάρ αυτόζων καί τδ αυθυπόστατον οΤμαι καί τψ νψ προσήκειν· τήν
δέ γε φυσικήν κίνησιν κατά τήν τοΰ προτέρου καί υστέρου κατά χρόνον
μεταβολήν καί αυτός έθεάσατο ομοίως τψ Άριστοτέλει, πλην δτι ó μεν 40
20 Πλάτων πάσας τάς φυσικάς μεταβολάς κινήσεις ήςίωσε καλεΐν, δ δε
'Αριστοτέλης καί τοΰτο μέν, το τάς φυσικάς πάσας μεταβολάς κινήσεις
καλεΐν, έζήλωσε τοΰ καθηγεμόνος έν ταΐς Κατηγορίαις καί έν ταύτη τη
πραγματεία μέχρι τοΰδε (τον γοΰν δρον της μεταβολής ώς κινήσεως άπο-
δέδωκεν έν τψ τρίτφ), ευρών δέ τήν είρημένην έν ταΐς μεταβολαΐς δια-
25 φοράν κατ' αότήν διέστησε τήν κίνησιν άπο της γενέσεως καί φθοράς.
εΐ δε δοκεΐ, διά τους δυσχεραίνοντας πρδς τήν διαφοράν της κινήσεως καί
της μεταβολής, καν μακρότερος ó λόγος γίνηται, πειραθώμεν σαφέστερον τι 4ä
περί αυτών ειπείν.
Επειδή γάρ των όντων τά μέν είσιν οόσίαι, τά δε συμβεβηκότα, δήλον δτι

1 της ante φοράς repetit a 1. 2 post κίνησιν addunt είναι F M 3 προϊόν — υπο-
θέσεως om. F προιών ανατρέπει Μ 6 καί (post μή) ο m. a F 6 om. aFM
7 φαντάζεται F M γε A : om. aCFM λέγει C : λέγοι M 11 γάρ] γε M
12 προυπάρχειν M 13 κατ' αυτόν A C M : κατά αυτόν a : κατά το αύτό F 14 νοί
τ'
CFM όντος όντως a 14. 15 πραι ένεργείας F είς om. F M 15 έφ' Μ
16 έαυτοΰ F έν αί>τώ F αύτογέννητος in t e x t u C : αυτοκίνητος F M et mrg. C 1
γε υπέστη a F M 17 αΰτό_ζων A 1 (cf. Simpl. de anima p. 287,34. 246,24 [quod in Indice
p. 337 emendatum est]): αύτοζών CM: αί>τοζώον a A 2 F 19 αότοΰ F άριστο-
τέλη M 20 πάσας — 'Αριστοτέλης (21) A C : πάσας τάς μεταβολάς τάς φυσικάς κινή-
σεις κτλ. Μ : πάσας τάς μεταβολάς τάς φυσικάς καλεΐν έζήλωσε τοΰ καθηγεμόνος F : πάσας
τάς φ. μετ. χ. ήξίωσε χαλείν. ην έζήλωσε 8(ίξαν καί άριστοτέλης a 21 καί ACM:
om. a F : deleam τοΰτο μέν — καθηγεμόνος (22) A C M : om. a F 22 έν ταϊς Κατη-
γορίαις] c. 14 ρ. 15 «13 sqq. 23 της κινήσεως χαί της μεταβολής F M 2 3 . 2 4 άπέ-
δωκεν a : άπέδωκεν oûtioçF 24 έν τψ τρίτψ] cf. Phys. Γ 1. 201 »8 25 κατά ταΰτην
aFM 29 των όντων έπειδή (om. γάρ) a F έστιν a F
 SIMPLICH IN PIIYSICORUM V 1 [Aiist. p. 2 2 δ » 3 3 ] 825

καί ai μεταβολαί ai μεν είς ουσίαν γίνονται, αί 5ε είς συμβεβηκός. καί 194ν
το δυνάμει ήτοι το μή ο ν, ές ου ή μεταβολή, το μεν προς où día ν δυνάμει
χαί προς οόσίαν αντιφάσκει, τό δε προς συμβεβηκός. κοινώς μέντοι, καθ-
όσον έχ μή οντος είς ον, γενεσίς έστιν ή τοιαύτη μεταβολή, το γαρ πρό-
5 τερον μή ον ύστερον δε ον διά γενέσεως έχει τοΰτο, άλλ' ή μεν είς ουσίαν
μεταβολή απλώς γενεσις, οίον εί άνθρωπος èx μή άν&ρώπου, οτι και κυ- 50
ρίως ον ή ουσία, ή δε είς συμβεβηκός, οίον είς λευκόν έχ μή λευκου, τις
γενεσις, οτι καί τί ον το συμβεβηκός μή καθ' εαυτό υπάρχον, άλλα τη
ουσία πάντως παραφυόμενον. έκατέρα μεντοι γένεσις, καθόσον έκ μή οντος
10 είς ¿'ν, μεταβολή, καί κατά άντίφασιν, δπερ Κιον γενέσεως καί φθορά ή
άντικειμένη. έπειδή δε πάλιν των δυνάμει τούτων, άφ' ών ή μεταβολή,
το μεν προς συμβεβηκός πεφυκός ουσία εστίν υπομένουσα | κατά το υπο- 1!)5Γ
κείμενον αυτή καί}' έαυτήν τελεία και ένεργος καί ου συμπληρουσά τινα
άλλη ν οόσίαν μετά του συμβεβηκότος, οίον ó άνθρωπος ó έκ μέλανος είς
15 λευκόν μεταβάλλων ή έκ βραχυτερου είς μείζονα ή από του ά'νω είς τό
κάτω, δτε και το έναντίον πάντως εχει τ φ είς 8 μεταβάλλει ή υποκειμένη
ουσία* εί γαρ εις λευκόν μέλας ών πρότερον, ή τι των μεταςί) χρωμάτων
έ'χων, ούτως είς λευκόν μεταβάλλει· και έπί τών άλλων ωσαύτως, το δέ 5
γε προς οόσίαν δυνάμει ofov ó μή άήρ, άφ' ου ή είς αέρα γίνεται μετα-
ν
η ι ' * V * î Γ r 2

20 βολή, καν ει η υοωρ η σωμα αποιον, αλλα το μεν υοωρ ουχ υπομενει εν
τ-fl είς τον αέρα μεταβολή, το δέ άποιον σώμα συμπληρωτικόν έστιν έκα-
τέρας ουσίας, καί οόδέ τό έναντίον τψ είς ο ή μεταβολή έστιν έν τψ προς
ουσίαν δυνάμει· ου γάρ ε στ ι τι η} ουσία έναντίον, έπεί ουσίας πάλιν άμφω
δεήσονται της παρά μέρος τα έναντία δεχόμενης, κ ¿tv κοινόν ουν άμφο-
25 τέραις ταΤς μεταβολαϊς το έκ μή οντος είς ον και έκ του δυνάμει είς τό ίο
ένεργεια, αλλά καί διαφορά τις αξιόλογος έν αυταΐς όραται, καθόσον ή μεν
υποκειμένου τινός έστι τελείου καί υπομένοντος και έκ του συμβεβηκότος
αυτψ καί μή συμπληροΰντος αότοϋ την ουσίαν έναντίου είς το έναντίον
μεταβάλλοντος, ή δέ ουκ έκ του τοιούτου, άλλ' έκ του δυνάμει του άτε-

2 Sv a n t e ήτοι add. a τό ήτοι t r a n s p . F 3 καί προς οόσίαν A F C M : om. a

αντιφάσκει — είς ον (4) om. Μ, sed exhibet i n iteratis μή <¡v (ó) 4 έκ τοΰ a F
μεταβολή ή τοιαύτη γένεσίς έστι a F : ήτοι αδτη γένεσίς έστι (om. μεταβολή) Μ 5 post
μή 8ν lacunam rei. lV litt., tum itérât φάσκει (sic) τό δε κτλ. (3) Μ τοΰτο] τό εί-
ναι a 6 εί om. a 7 έκ λευκού είς μ ή λευκόν a F M 9 καθόσον A 2 C F M :
καθό ον Α 1 : καθο'σον ôv a 10 a n t e μεταβολή h a b e t ή C γενέσεως A C M : γενέ-
σει τε a F φθορά ή A C : φ9οράς ή Μ : φθορά ή F : φθορά a 11 τ ώ ν ] τ ώ Μ
12 ΰπομένουσαν a M 13 κ α θ ' έαυτή F ένεργής F 14 ¿ (ante έκ) scripsi: 8
A : om. a C F M 15 μεταβάλλον F μείζον a Ι δ . 16 κ ά τ ω et άνω commutavit a
16 τ φ είς] τό είς F M 17 εί A ' C : ή a A 2 C F : είς (om. είς post γαρ) Μ μέλαν
Sv a F M 18 έχον a M 19 ή om. Μ 20 ποιόν F ούχ υπομένει — ουδέ
τό (22) on). F 21 συμπληρώτερον Μ 21. 22 έτέρας r a s u r a effecit C 22 τό
είς F M 23 πάλιν om. F 23. 24 δεήσονται άμφω a F M 24 ούν A C : om. a F M
25 είς 8 M 26 ένεργεία] έργον Μ 27 ΰποκείμενον Μ 28 αύτοΰ F
29 μεταβάλοντος sic C ούκ om. Α ' Μ τοΰ (ante τοιούτου) om. F τοΰ (tertium)
om. a F
826 SIJIPLIOII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 ú « 3 3 ]

λοΰς ώς προς το ον, χαΐ έχ του ούτω μή δντος είς το ον, και από ΰτε- 105··
ρήσεως ει'ς είδος ου συνόντος τη στερήσει τοΰ εναντίου είδους τ φ είς 8 ή
μεταβολή, ώσπερ επί των συμβεβηκότων· ουδέ γάρ ή ν ουσία υπομένουσα,
αλλά στέρησις χαί το δυνα'μει της υλης καί αυτή ή υλη· χδν γάρ το is
5 άποιον σώμα ύπομένη, αλλά χαί τοΰτο υλικόν έστι και ανενέργητον, 2ως
αν των ποιοτήτων μ ε τ ά σ χ η . καΐ το δυνάμει καί το μή δν ούτως έστί
προς το σύνθετον είδος ώς χαί ή π ρ ώ τ η υλη· καί γάρ έχ τούτου ώς ές
εκείνης το σύνθετον· ου γάρ ούτως εχει τούτο προς τάς ουσιώδεις ποιό-
τητας ώς προς το λευκον δ άνθρωπος. καί δτι μεν πολλή τις των μετα-
10 βολών τούτων όραται διαφορα', δήλον έκ τών είρημένων.
Διά τί δέ την μέν κατά αντίφασιν γένεσιν είναι, την δέ έκ τοΰ έναν- 20
τίου κίνησιν λέγει, άξιον έπισκέψασθαι· καί γάρ και ή κατά αντίφασιν έ'κ-
στασις ουσα από τοΰ μή οντος εις το ον ή άνάπαλιν κίνησις δοκεϊ, και ή
είς τό έναντίον, το πρότερον μέν μή ον, ύστερον δε ον γένεσις. κατά τίνα
15 ουν σημασίαν συνδιαιρεΐ τοις πράγμασι τοις διαφέρουσι τά όνόματα; ή δτι
ή μέν κίνησις ένεργητική τις είναι δοκεΐ μεταβολή, κινείται ούν ουκ ά'λλο
τι ή το ένεργεΐν δυνάμενον, ένεργεΐ δέ το ενεργεία, ενεργεία δε έστι το
τέλειον είδος· ώστε καν ε χ η τι ατελές καί δυνάμει καθόσον μεταβάλλει, 2δ
αλλά καθόσον ένεργεΐ ένεργεία έστίν. ή μέντοι γένεσις είς ον ουσα μετα-
20 βολή καί εις ουσίαν τοΰ ατελούς πάντως καί της μή ουσίας έστίν· δπερ
κατά το δυνάμει μάλλον θεωρείται καί ου κατά το ένεργεία. διά τοΰτο
ουν ή μέν έκ τοΰ έναντίου ή τοΰ μεταξύ είς το έναντίον, ταυτον δέ ει-
πείν έ£ υποκειμένου είς ύποκείμενον, δτι τοις έναντίοις υπόκειται ή ουσία,
έπειδή ουσίας έστί μεταβολή καί ένεργεία οντος τινός οίον α ν θ ρ ώ π ο υ , κί-
25 νησίς έστι και ου γένεσις· ου γάρ γίνεται ó άνθρωπος έάν μελανθ^ ή so
βάδιση, δτι ουκ έστι τις οόσία ó μελανθείς ή δ βαδίσας άνθρωπος, αλλ'
ουσία καί συμβεβηκός. διά τοΰτο ή τοιαύτη μεταβολή ώς ένεργεία κίνησις
λέγεται, τό δέ γε ατελές καί δυνάμει καί μ ή π ω ον, εϊ καί πάσχοι τήν
είς το ον μεταβολήν, αλλ' ουτω πάσχει ώς 8ν καί ουσία γινόμενον, αλλ'
30 ουχ ώς ένεργεία; οόσία ον, ώς ó άνθρωπος έκ μέλανος είς λευκον μετα-
βάλλει. ου γάρ είς είδος ουδέ είς οόσίαν ή τοιαύτη μεταβολή· διό ου
γένεσις. αλλά καί τελείου· διό ένεργεία καί κίνησις. και διά τοΰτο δ 'Αρι-
στοτέλης διετείνατο, δτι τό μή δν ου κινείται (ου γάρ ένεργεΐ· τό γάρ 8δ

1 xat (ante έκ) om. F M 2 τ φ είς 8 ή] τό είς 8 Μ : εις 8 F 3 οί)5έ — ΰπομέ-

σ
νουσα A C M : où γάρ τήν οϋσίαν ΰπομένου F : ού γάρ αύτη έστίν ή όπομένουσα ουσία a
5 τοΰτο] τό Μ 6 âv] ôv Μ έ ι χ ΐ ] a n εχει? 7 ή πρώτη aCFM: πρώτη Α
12 καί (post γάρ) om. a F M 13 δοκεΐ κίνησις a F M ή (post χαί) a A C 2 M : om. C ' F
15 σημασίαν A M : σήμα σημασίαν C : σημαινόμενα a F 16 μεταβολή δοχεϊ a F κινη-
τοί C 17 post τι add. άλλ' a F M ένεργεΐ] ένεργεία Μ 18 τέλεον Μ 19 άλλα]
άλλ' ού F M ένεργεΐ A 2 : oui. Α 1 είς] εί Μ 24 έπειδή A C : έπειδή δέ a F M
τινός ίντος a F 26 6 (post οόσία) ex corr. C 2 : ή C 1 4 (post ή) om. C
28 πάσχοι A C : πάσχει a M : πάσχη F 29 δν ώς C : ώς A 1 : καί ώς δν Α 2 F M :
ών a 3 0 6 om. M 31 ουδέ γάρ C είς (ante είδος) om. F M
 SIMPLICÜ IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 5 » 3 3 ] 827

ενεργούν ov st ναι χ ρ ή π ά ν τ ω ς ) καί οτι συναναιρειται τ<ΰ είναι το ένεργείν, 195 r

ώστε καί συνεπιφέρεται· καί μέντοι δτι ον εκείνο νομίζομεν, ώς καί ó
Πλάτων μαρτυρεί, το ποιεϊν δυνάμενον και π ά σ χ ε ι ν . το δέ γε μ ή civ, είπερ
εις το δν πρόεισι και είς ουσίαν, γίνεσθαι μεν αν λέγοιτο, κινεΐσθαι δε οϋ.
ó σ η μ ε ί ο ν δε της άτελειας αυτοΰ και το μ ή είναι έν τ ό π ω παρελαβεν δ 'Apt-
στοτέλης· το μεν γάρ τελειον ή δ η καί ένεργεΐν δυνάμενον φυαιχον άτε καί
ταΐς οίκείαις ποιότησι συμπεπληρωμένον ή κοΰφόν έστιν ή βαρύ και πάντως 40
ή άνω ή κ ά τ ω · καί γαρ αυτός πάν το έν τ ό π ψ ή κούφον ή βαρύ φησι·
το δε γε ατελές καί μ ή ον, είτε την ΰλην λέγοις είτε άποιον σ ώ μ α , μετά
10 του δυνάμει ή τ η ς σ τ ε ρ ή σ ε ω ς ατε μ ή έχοντα κουφότητα ή βαρύτητα ουκ
εστίν έν τ ό π ω . αλλ' εί ή κίνησις του κινουμένου πάθος ουσα λέγεται δμως
ένέργεια, δια τί μή καί ή γένεσις του γινομένου πάθος ουσα ρ η θ ε ί η δν
και α ύ τ η ένέργεια καί διά τοΰτο κ ί ν η σ ι ς ; ή ουδ' αν λέγοιτο πάθος όλως
ή γένεσις, ότι το πάθος διάθεσίς τις είναι βούλεται του οντος κ α τ ' αυτόν. 45
15 λέγει γουν έν τοις έξης περί ποιου γ ρ ά φ ω ν · " λ έ γ ω δε ποών ού το έν τ ή
ουσία (καί γαρ ή διαφορά ποιόν), αλλά το παθητικόν, καθ' δ λέγεται
πάσχειν ή απαθές είναι." ώσπερ γάρ κινεΐσθαι αδύνατον έστι το μή
ον, ουτω καί πάσχειν. εί δέ τις και την γένεσιν πάθος είναι βιάζοιτο,
άλλο τοΰτο πάθους σημαινόμενον, δπερ ουκ áv είς ταυτόν ερχοιτο τη
2 0 κινήσει.

"Ετι δέ άν τις καί έντεΰθεν Γόοι τ η ς κινήσεως προς την γένεσιν την
διαφοράν. το κινούμενον ον τι πάντως ο υ τ ω κινεΐσθαι λ έ γ ο μ ε ν βαδίζει γάρ
άνθρωπος καί λευκαίνεται μένων ά ν θ ρ ω π ο ς · το δέ γινόμενον άτε αυτό δλον 50
καθ' εαυτό τήν μεταβολήν ίσχον ο υ χ υπομένει, τεκμήριον δέ τούτου έν-
•25 α ρ γ έ ; , κινούμενον μέν γάρ έκεΐνο λέγομεν, δ μετ' ¿λίγον εσται κεκινη-
μένον, καί κεκινημένον, δ προ ¿λίγου κινούμενον ήν, ώ ς υπομένοντος κατ'
ά μ φ ω του α υ τ ο ΰ · έπί δέ τ η ς γενέσεως ο υ χ ο ύ τ ω ς , ου γάρ δπερ έστί γινό-
μενον, τοΰτό έστι γεγενημένον. γινόμενον μέν γάρ υ δ ω ρ ó α ή ρ έ σ τ ι ν , ου
μέντοι γεγενημένον εστίν ó αήρ υδωρ ούόε έ'στιν δ λ ω ς · δπερ γάρ πολλάκις
3 0 εΐπον, ολιρ έ α υ τ ψ καί où | κατά τι μετέβαλεν. διό ουκ έ'στιν έν r ( ¡ γε- 195»

1 συναναιρειται A C M : συνανήρηται a : δτι äv αίρήται F τώ είναι τό A C 3 Μ : το είναι

το C : τό είναι τω a : το είναι F
1 ένεργεί F 3 ποιεϊν δυνάμενον a F M 6 φυ-
σικώς C καί (post ά'τε) om. a F M 7 πεπληρωμένον a F 9 λίγοι τις a
post εϊτε add. το a 11 ή om. Μ δμως λέγεται a : λύεται όμως F 12 ένερ-
γεία F 13 αίίτη aM ένέργεια sic F λέγοιτο] γένοιτο F 14 τις om. Α
αύτό F 15 ούν Μ : γοϋν και a γράφων] c. 2 ρ. ' 2 2 6 a 2 7 τό ποιόν Ari-
stoteli codd. 16 ποιόν etiam cod. F Arist.: ποιότης Arist. vulg. 17 ή
απαθές — πάσχειν (18) om. F γάρ και a F M 18 καί τό πάσχειν Μ 19 αλλο â :
άλλα A C F M 21 ιδη Μ post γένεσιν add. καί την φθοράν a F M 22 ante κινού-
μενον fortasse μέν addendum ίν C 2 : om. a A C ' F M : post πάντως inserunt a A 2
γάρ δ a F M 23 μένων] μεν ώς F 24 έχον C, sed corr. in mrg. C 1
τοΰτο F 2 5 μέν A : om a C F M 8 AC2: ή C1: δπερ a F M 26 καί κεκι-
νημένον om. M 27. 2 8 γινόμενον] κινούμενον C 28 έστί τό C μέν A C :
om. a F M 29 post όλως add. αύτώ Μ γαρ om. F M 30 ό'λω έαυτφ] αλλ'
δμως διόλου F : άλλ' δλον διόλου M où om. Μ μετέβαλλε F C διό καί ού* F
828 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 5 - 3 3 ]

νέσει τό ϋπομένον. τι οδν ειποι άν τις έν τ η είς ύ δ ω ρ από αέρος μετά- 1!)5ν
βολη ; ουχί μεταβαλών ó αήρ τ η ν θ ε ρ μ ή ν ποιότητα εις τήν ψ υ χ ρ ά ν με-
νοιίσης τ η ς ύγρας έγένετο ύ δ ω ρ , και τοΰ άποίου σ ώ μ α τ ο ς ύπομείναντος και
άλλων ί σ ω ς πολλών; ή εί μεν άποβαλών τήν θ ε ρ μ ή ν ποιότητα καί μετα-
5 λαβών τήν ψυχράν ó αήρ εμενεν δ μ ω ς αήρ ó αυτός ποτέ μεν θ ε ρ μ ό ς ποτέ
δ ε ψ υ χ ρ ό ς γινόμενος, ω σ π ε ρ αμελεί κατά θέρος και χ ε ι μ ώ ν α π ά σ χ ε ι , οΰτε δ
είς ουσίαν ήν ή μεταβολή οίίτε γένεσις τό τοιούτον, αλλά άλλοίωσις. εί
δε ο ό σ ι ώ δ η ς ήν ή άποβληΟεΐσα θερμότης, ουκέτι εμεινεν ó αήρ ó άπο-
βαλών. ώ σ τ ε ο ό χ υπομένει ουσία ουδέ ε ί δ ο ς , αλλά πα'λιν το ατελές καί
10 το δυνάμει καί το μή δν, άφ' ου ή γενεσις. αλλ' ουδέ το υγρόν τοΰ
αέρος οΐμαι υπομένει έν τ η είς ύδωρ μεταβολή πλήν κατά συγγένειαν, έπεί
άλλο τ ω ειοει το τοΰ αέρος υγρόν καί άλλο το τοΰ ύδατος, τεκμήριον δε
τοΰ έν μεν τ η γενέσει μή ειναί τινα τήν υπομένουσαν ουσίαν, έν δε τ η ίο
κινήσει ε ί ν α ι , τό τήν μεν γένεσιν κατά άντίφασιν τοΰ οντος καί τοΰ μή
15 δντος έ π ι τ ε λ ε ι σ θ α ι , τήν δ ε κίνησιν έξ έναντίου είς έναντίον. οίς ανάγκη
υποκεϊσθαι ουσίαν υπομένουσαν τά έναντία παρά μέρος πεφυκυΐαν υποδε-
χεσ&αι ή τά μετάξι» ή τήν άντικειμένην τ ώ συμβεβηκότι στέρησιν, οΓον
α μούσια ν ή νόσον και το γυμνόν, ά τινα διά το ουσία συνυπάρχειν ύπο-
μενουση καί καταφατικώς λέγεται καί ειδοποιείται π ω ς · ή δέ γε τ η ς ουσίας ι®
2 0 στέρησις όντως μ ή ον έ σ τ ι .

Κ α ι άλλως δέ ο ί κ ε ί ω ς ταϊς 'Αριστοτέλους υπο&έσεσι τ η δε άν τις οΐμαι

τ η ς γενέσεως καί τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς Γόοι τήν διαφοράν. πάσαν μεν γάρ μετα-
βολήν το άλλο μ ε τ ' άλλο πάντως εχειν φησίν, αλλά τινά μέν αθρόαν και
άχρονον θεασάμενος και ουκ έν παρατάσει το εΐναι ε χ ο υ σ α ν , γένεσιν μέν
25 αν καλέσοι δτι έκ τοΰ μ ή οντος είς το ο ν , καί φ&οράν δτι έκ τοΰ οντος
είς το μ ή ον, κίνησιν δέ ου, δτι έν παρατάσει και έν χρόνιο π δ σ α κίνησις.
το δέ είδος παραγίνεσδαι και απογίνεσθαί φησιν άχρόνως, καν δοκη τις 20
χρόνος έν τ η γενέσει δαπανάσθαι, μή της γενέσεως είναι τοΰτο μέτρον,
αλλά τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς των έν τ η γενέσει κινουμένων είδών και άλλοιουμένων,
3 0 ων τη πολυειδεΐ τροπή καί αλλοιώσει αθρόως έπιγίνεται το είδος, διό
ή μέν κίνησις έν τ ω γίνεσδαι ε'χει τό είναι, και έ'στι γένεσις κινήσεως,
δτι το αεί ον τ η ς κατά τήν κίνησιν παρατάσεως γέγονε· γενέσεως δέ γένεσις

1 υποκείμενο-; a F M 2 την θερμότητα είς F 4 r¡ om. F M Υποβάλλων A

4. 5 xal μεταλαβών τήν ψυχράν] τήν ψυχράν om. Μ : είς τήν ψυχράν μενούσης της ϋγρας F
5 ante ψυχράν iterata θερμήν ποιό delevit C 5. 6 θερμός et ψυχρός mutant a F M
7 αν ήν a 8 6 (ante άήρ) om. C 8. 9 άποβαλών a A ' - F M : άποβάλλων Α 1 : άποβαλλών
sic C 11 οΐμαι υπομένει Α : οΐμαι υπομένειν C : υπομένειν οίμαι a F M 12 τψ] τό C 1
14 τό] τω Μ μεν om. C τοΰ (ante μή) om. A C 16 πεφυκυΐαν om. M
18 ουαίαι A : οϋαίαις a C F M 18. 19 ΰπομενούσηι A : ΰπομένουσι F C M : ί>πομενού-
a 19 καταφατικά M λέγονται a F M 21 ΰποθέσεσι. τί δέ M : ύπο-
θέσεσιν ώδε C τή οΐμαι in lacuna omissis quae intersunt F 2 3 φησίν cf.
p. 8 2 0 , 9 . 829,4 24 γένεσι C 1 25 καλέσει C 27 άχρόνος ut p. 8 2 9 , 1 0
aM 29 έν γενέσει C 30 έπιγίνηται A διό καί C 32 της
om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 2 2 5 * 3 3 . b5] 829

οόκ εστίν, ώ ς αυτός δείκνυσιν, ουδε κινήσεως κίνησις. καίτοι εί ε ί χ ε 195 ν

παράτασιν καί ή γένεσις ώσπερ ή κίνησις, και αεί άλλοτε άλλο αυτής είς 2δ
το ον παρήν, έν τ ω γίνεσθαι αν ε ί χ ε τό είναι καί ήν αν γενέσεως γένεσις.
άλλ' εί το κοινόν όνομα τ η ς μεταβολής έςηγουμενος " μ ε τ ' άλλο γαρ τ ι ,
5 φησίν, καί το μεν πρότερον δηλ οι, το δε ύστερον," π ώ ς ου δόξει πάσα
μεταβολή τό πρότερον καί ύστερον έχουσα καί χρόνου παράτασιν έ'χειν,
ώ σ τ ε καί ή γένεσις; ή εστίν μεν έν προτέριο χρόνψ το ές ου ή γε'νεσις
οίον το σ π έ ρ μ α , καί εστίν έν υστέρφ χρόνψ το είς ο οίον ó άνθρωπος,
καί έ'στι και το μεταξύ χρόνος, άλλ' ου του είδους ó χρόνος ούτος (ου'πω so
10 γάρ έστιν, εί'περ άχρόνως παραγίνεται), αλλά των πρό του είδους και των
υποκειμένων τ φ είδει, οις έπανΟεΐ. καί τούτων δε Ικαστον, εί ώ ς γινό-
μενον 9εωρήσαις οιον σάρκα και δστοΰν καί νεΰρον, καί τούτων ά&ρόαν
έρείς την γένεσιν· εί δε μ η ώ ς εΪδός τι άλλο λαμβάνοντα, άλλ' ώ ς κατά
τάς πα&ητικάς ποιότητας θερμαινόμενα, άλλοίωσις έ'σται τοΰτο καί ου γέ-
15 νεσις.

ρ. 225 b 5 Εί ο3ν αί κ α τ η γ ο ρ ί α ι δ ι ή ρ η ν τ α ι ε ω ς του κ α ι τ ψ π ο ι ε ΐ ν 35

ή πάσχειν.

Διελών την μεταβολήν εις τ ε την γένεσιν καί την φ&οράν καί είς την
κίνησιν και δ ε β α ς , οτι ή μεν κατ' οόσίαν μεταβολή γένεσίς έστι και φ&ορά,
20 ή δέ κατά τι των συμβεβηκότων κίνησις, έπιδιελών δε και τήν γένεσιν καί
τήν φί)οράν είς τε τήν άπλώς καί είς τήν τινά, βουλεται λοιπόν και τήν
κίνησιν διελεΐν τήν διαίρεσιν αυτής κατά τάς κατηγορίας ποιούμενος· έν
οσαις γάρ άν των κατηγοριών δειχΟη κίνησις ουσα, τοσαυτα εσται τά τ η ς ω
κινήσεως είδη. έπειδή 8k ή κίνησις μεταβολή ήν έξ υποκειμένου είς υπο-
25 κείμενον καί έξ έναντίου είς έναντίον, έκί>έμενος έπτά κατηγορίας, έν αΓς
εδοξεν άν είναι κίνησις, ουσίαν, ποιόν, π ο υ , πρός τι, ποσόν, και το ποιεΐν
καί τό πάσχειν, δείίας οτι έν τοις τέτρασι τούτων ουκ εστι κίνησις, κατα-
λέλοιπεν έν τοις τρισίν αυτήν, π ο ι ώ , π ο σ ω και τ ω που" διό και τρεις αί
πάσαι κινήσεις κατά γένος* έν δέ τ ή άπαριΟμήσει των κατηγοριών παρέ-

2 ώσπερ ή κίνησις om. F 2. 3 είς τό ον om. Μ 3 παρη F γενέσεως] γε-

νέσει F 4 τι] το ι F 5 φησίν] ρ. 2 2 5 » 2 δόξει] δόξη Μ 7 τό (ante
έξ) om. F M 8 οίον καί σπέρμα F M καί έστιν] έστί· καί F M τ ω εί« 8 οιον 6
(δ om. F ) άνθρωπος F M 9 an και τ ι ; μεταξύ? cf. ρ. 8 3 0 , 1 7 où του] oò τό C 1
οίπω] ούτε F άχρονος a C 11 άποκειμένων a F 12 θεωρήσαις A C 2 :
θεωρήσει; a M : θεωρήσεως ut videtur F : θεωρήσας C1 13 έρεΐν M 14 τάς om.
FM εσται a F M : έστι A : έστί C 16 xal τ ω ποιεΐν a : καί τό ποιεΐν A C M : καί
τοϋ ποιεΐν F 17 y) a C F M : και τό Α 19 μεν om. a F 2 0 έπιδιελών A C M :
έπί διελών a : διελών F δέ (ante καί) om. Μ 21. 22 λοιπόν διελεΐν καί τήν κί-
νησιν Μ 2 3 εσται καί τά a F 24 ήν a A : om. C F M 2 5 έζ] ¿uÇ ut saepe M
τέ
2 6 εδειξεν M 27 καί δείξας a F M ταΐς CM τρασι Α τέτρασι κατη-
γορίαι; τούτων Μ 28 τψ ποΰ] το'που Μ 29 απαριθμήσει C 29. 1 παρ-
έλειπε A C
830 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225 b 5]

λιπε τό ποτέ και το κεϊσ&αι καί το έχειν, ώς προδήλως έν τούτοις μή 195 ν

ούσης της κινήσεως, κα&ά φησιν ó 'Αλέξανδρος, διότι μή εστίν έν αυτοίς 4δ
έναντίωσις (ουτε γαρ έν τω κεϊσ&αι οΰτε έν τ ψ έχειν οίίτε έν τω χρόνω),
ή δε κι'νησις έξ ενάντιου και είς έναντίον, το δε γε κεϊσθαι καί το εχειν
5 ήρεμ,ι'α μάλλον εοικεν ή κινήσει, έπειδή δε έν τ ψ χρόνψ δοκεϊ τις είναι
έναντίωσις του παρεληλυ&ότος προς το μέλλον καί του νεωτέρου προς τό
πρεσβύτερον, ó 'Αλέξανδρος σπουδάζει δια πλειόνων δεικνύναι, δτι ουκ έ'στιν
έν τ ψ χρόνψ κίνησις. " π ά σ α μεν γαρ κίνησις, φησί, μετά χρόνου καί έν δο
χρόνψ, ου μην είς χρόνον τι κινείται, ώς γαρ είς κίνησιν ουδέν κινείται,
10 ούτως ουδέ είς χ ρ ό ν ο ν κινήσεως γαρ τις χρόνος, εί γαρ τις είς χρόνον
κινείται, ήτοι ουκ έχον χρόνον έπί το εχειν κινείται ή εχον έπ' άλλον έξ
άλλου, αλλά τό μέν έκ του μή έ'χειν χρόνον είς το έχειν κινουμενον προ
του έν χρόνψ είναι είη äv έν χρόνω · εί γάρ Γνα σ χ η χρόνον κινείται,
πάση δέ κινήσει παρακολουθεί χρόνος, είη äv έν χρόνφ ήδη, κα&ο καί έν
15 κινήσει, έ'τι γένεσις αλλ' ου κίνησις ή έζ ουχ | υποκειμένου είς όποκεί- 196 Γ
μενον. αλλ' οόδέ έξ άλλου, φησί, χρόνου είς άλλον χρόνον κινήσεται· εσται
γάρ τις μεταξύ χρόνος του τε έξ ου καί του είς ον ó τη κινήσει παρα-
κολουθών ώστε ουδέπω ον έν άλλψ χρόνω, ει γε έπ' αυτόν κινείται,
είη äv έν άλλψ τψ της κινήσεως χρόνω. έτι ή μέν κίνησις έξ έναντίου
20 είς έναντίον, χρόνος δέ χρόνψ ουκ έστιν έναντίος. καί κοινώς δε, εί πάσα
μεταβολή ή έξ έναντίου ή έξ αντιφάσεως, καί τά είς χρόνον κινούμενα 5
ουτω κινείται, αλλ' έκ μέν άντιφάσεως αδύνατον (έδείχθη γάρ, δτι έκ μή
χρόνου είς χρόνον ουχ οίόν τε κινεΐσ&αι· εσται γάρ έν χρόνψ προ του
είναι έν χ ρ ό ν ψ ) , οόδέ ώς έξ έναντίων δ έ · ου γάρ έστιν έν χρόνψ έναν-
25 τίωσις. έτι, φησί, το είς χρόνον κινουμενον είς μετρον κινήσεως κινείται·
ενθα δέ τό μέτρον, καί τό μετροόμενον· ωστε άμα καί είς κίνησιν κινείται*
δείξει δέ ó 'Αριστοτέλης, δτι κίνησις είς κίνησιν ουκ εστίν, δτι μηδέ κι-
νήσεως κίνησίς έστιν. έ τ ι , φησίν, έξ υποκειμένου είς υποκείμενον * # * ίο
αλλ' έν τ ψ γίνεσθαι τό είναι εχει. ή εί υποκείμενον ή ν , φησί, τό κατα-
30 φάσει δηλούμενον, καί ó χρο'νος ούτως υποκείμενον."

1 κ ι/ΙΙΙΐ! εϊαθαι C 2 της om. CM «ατά a 3 τώ χρόνψ A C M : χρόνψ aF

4 καί (aute είί) ora. aF είς έναντίου F 5 ήρεμία είναι C κινήσει in ras.
Α : κίνησις C 6 παρελθόντος a F 8 γάρ φησι κίνησις Μ μετά χρόνον FM
10 τις Α : τι 6 aCFM τι] τις F 11 Ιχων utroque loco F M έπί
τώ F 12. 13 προ των F qui είναι — χρόνος (14) oui. 14 πάση, η in corr. C :
πάσα Μ είη γάρ έν χρόνφ (om. αν) M xal om. F 15 ή om. aF
οόχ (post έξ) om. M 17 καί τό είς 8ν M : xal τό είς 3ν, sed corr. C 17. 18 παρά
κολουθόν C 1 : äv άκολουθών F : άκολουθόν M 18 εΓ γε άκ αύτοϋ C κινείται
δέ Μ 20 εί aAM: ή C : om. F 22 κινοϊτ' clv a δτι om. C
2-1 έν χρόνου a δέ oui. F M 26 ώστε άμα aA: άμα, ώστε CFM 27 ¿ om. M
28 φησίν (seil. Alexander) ACFM: φασίν ή κίνησις a, qui locum aperte lacunosum uteunque
resarciré studet 29 αλλ'] 6 δέ χρόνος a post εχει add. καί oòx (sic) υποκεί-
μενον a εί aAM: είς F : om. C φησιν ώς a 30 xal ¿ χρόνος ούτως Υπο-
κείμενον A C M : item nisi quod post ούτως add. έστίν F : ήν αν 6 χρόνος καί oòx έγένετο
interpolât a
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI V 1 [Arist. p. 225 b 5] 831

Τινές δέ καί τούτο έπάγουσι προς το μ ή είναι /ατά χρόνον κίνησιν, 196 Γ
δτι κα&' δσα κινεϊσ&οα δυνατόν, κατά τοσαΰτα και ήρεμεΐν· καί γάρ κατά
το ποών καί τό ποσόν καί τον τόπον καί κινεΐσί)αι καί ήρεμεΐν δυνατόν
ε? οδν κατά χρόνον μ ή δυνατόν ήρεμεΤν, διότι del ó έπιών χρόνος Ετερος,
5 ουδέ κινεϊσ&αι δυνατόν κατά χρόνον. ετι άλλάσσει τι χρόνον καί ηρεμούν ι»
ουδέν ελαττον, ώ ς έπί των πρόσδεν εδειςεν αυτός, δτι δέ ουκ εστίν έν
χ ρ ό ν φ έναντίωσις, ούτως οΐμαί τις δείςειε· τά έναντία εις άλληλα πέφυκε
μεταβάλλειν, αλλ' ου το ετερον μόνον είς τό ετερον· έν δέ τ ψ χρόνοι η
τοις έν χρόνφ τά δοκοΰντα έναντία τό παρεληλυδός έστι καί τό μέλλον
10 καί το νεώτερον καί πρεσβυτερον, ών τό μέν παρεληλυθός εις το μέλλον
μεταβάλλει, το δέ μέλλον ουκέτι είς τό παρεληλυθός, καί το μέν νεώτερον
εις το πρεσβυτερον μεταβα'λλει,' τό δέ πρεσβυτερον εις το νεώτερον ουκέτι. 20
ώ σ τ ε ουκ 5ν ε ί η ταύτα έναντία, εί δέ μ η ταύτα, ουδέ άλλην εστίν ευρεΐν
κατά χρόνον έναντίωσιν. έν δή τούτοις έπιστήσαι χ ρ ή , δτι καν μ ή η
15 κυρίως έναντίωσις έν τ ω χ ρ ό ν φ , αλλά άντίθεσίς τις έστιν καί ή μεταβολή
ή έκ του παρεληλυ&ότος εις το μέλλον ές υποκειμένου είς υποκείμενόν έστι
κατά αντίθεσιν, ομοίως καί ή έκ του νεωτέρου είς το πρεσβυτερον* ουσία
γάρ έστιν υπομένουσα ή ζφου ή φυτοΰ ή δλως σώματος ή ασωμάτου ή
κατά χρόνον μεταβάλλουσα, ωσπερ καί κατά ποιότητα καί ποσότητα καί 2»
20 τόπον, δήλον δε δτι ουκ από του μ ή εχειν χρόνον είς το εχειν κινήσεται
το κατά χρόνον μεταβάλλον, αλλ' έξ άλλου είς ά'λλον, οδτω μέντοι ώ ς καί
έπί ποιότητος καί ποσότητος, ώς γάρ το έκ μέλανος είς λευκόν κινου-
μενον διά χ ρ ώ μ α τ ο ς μεν κινείται οόχ ώρισμένου δ έ , καί το έκ παιδικού
μεγέ&ους είς το του ανδρός αόςόμενον διά μ ε γ έ θ ο υ ς πρόεισιν, αλλ' άορί-
25 στου, καί ουδέν άτοπον το μ η δ έ π ω ον έν τ ψ χ ρ ώ μ α τ ι , ε φ ' 8 κινείται, έν
χ ρ ώ μ α τ ι δ μ ω ς εΐναι άλλψ, καί μ η δ έ π ω ον έν μ ε γ έ θ ε ι , έ φ ' δ κινείται, έν 30
ά λ λ φ δ μ ω ς είναι μεγέδει, καί μ η δ έ π ω δν έν τ ό π φ , είς 8ν φέρεται, έν ά'λλφ
είναι τ ό π φ τψ δι' ου φέρεται, ουτω καί το έκ χρόνου τινός είς ά'λλον
χρόνον κινουμενον μηδέπω ον έν έκείνψ τψ είς ον κινείται, ε Γη äv έν
30 ά'λλφ τ φ τ η ς κινήσεως χρόνφ. καί ουδέν οΐμαι τούτο άτοπον έπήγαγεν
ó 'Αλέξανδρος, προς δέ το μ ή ήρεμεΐν έν χ ρ ό ν φ ρητέον, δτι «δσπερ είναι

2 χαθ' δσα a A : καθ' Sa ον C : καί F M κινεΐσθαι] χρόνον C κατά τοσαΰτα—

δυνατόν (5) om. F 3 καί κατά τό ποσόν a 7 äv οΐμαι fartasse recte a
7. 8 μεταβάλλειν πέφυκεν a F 8. 9 ή τοις] η τοιΜτοι; Α 9 έν τψ χρόνφ aFM
τό ante παρεληλυθός om. aF τό ante μέλλον om. a 10 τό ante πρεσβυτερον add. M
11 ούχέτι post παρεληλυίός aFM 12 δέ om. C 1 13 eUv a 14 έν A 2 :
εί A 1 15 έν MAC: om. aF ή om. M 16 ή om. aF 17 είς πρεσβυτερον A
18 όλου aFM ή AC: où F : om. aM 19 xaì (post ώσπερ) om. a 20 είς τό —
χρόνον (21) om. A 1 : in mrg. add. A 2 2χειν χρόνον CM 21 άλλον] άλλο a F
ώς xal AM: xaì ώς F : xaì C : ώς a 22 ποιοτήτων M ή ποσότητος a F : η πο-
σοτήτων M 23 τό του έχ παιδιχοΰ F 24 τό του áv5pó; ACM: άνδρός aF
24. 25 αορίστως aF 25 ουδέν] μηδέν Μ μηδέπω δν — άλλψ χαί (26) om. F
τ φ (ante χρώματι έφ' 8) om. a τφ έφ' 8 Μ 20 έφ' ώ F M 29 τό είς
8ν F 30 οιμαι άτοπον τοϋτο Μ 31 δ om. a
832 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V 1 [Arist. p. 2 2 5 b 5 ]

εκαστον έν χ ρ ό ν ψ λέγεται, κατά σύλληψίν τινα θεωρουμένου τοΰ χρόνου 196 Γ

οίον ώρας και ημέρας καί μηνός και ένιαυτοΰ, ουτω καί ήρεμεΐν κατά
χρόνον καί κινεΐσθαι απ' άλλου έπ' άλλον δυνατόν· ή μέντοι θέσις και 85
έναντίωσιν ε χ ε ι ν δοκεΐ, ώ σ τ ε καί τό άπ αυτής παρώνυμον το κ ε ΐ σ θ α ι . τό
5 γαρ Γστασθαι τ ω καθήσθαι και τό πρηνές τ ω υ π τ ί ω έναν-ta έστίν, κα'ι έν
τω έ'χειν δε εοικεν αύτος έναντίωσιν άποτίθεσθαι· "καί γαρ ή στέρησις,
φησι, κείσθω έναντίον και δηλοΰται καταφάσει τό γυμνόν." τό δε γυμνόν
στέρησίς έστι τοΰ ένδεδΰσ&αι καί εχειν ίμάτιον.

Μ ή π ο τ ε ουν τάς τ ρ ε ι ς ταύτας κατηγορίας τό ποτε καί το κ ε ΐ σ δ α ι καί

10 το εχειν παραλέλοιπεν ένταυθα δια την αυτήν αίτίαν, δ ι ' ήν και έν Κ α τ η - to
γορίαις την διδασκαλίαν αυτών παραλέλοιπεν, αρκεσθείς μόνγι τ-fl υπογραφή
του σημαινομένου. αίτιον δέ έστι το αμενηνάς ταύτας είναι· των γαρ κ α τ η -
γοριών ή μεν ούσία ουσιοΐ το υποκείμενον καί την δλην υπαρξιν αυτψ
παρέχει· διό ή κατ' αυτήν μεταβολή γενεσίς έστι καί φδορά. τών δε
15 άλλων αί μεν διατιθέασί π ω ς την υποκειμενην ουσίαν, αί δέ σ χ ε τ ι κ α ί τινές
είσι καί άμενηναί. και γάρ καί τον χρόνον αδρανή πως έ'οικεν ópàv ó
'Αριστοτέλης, 8 ς γενέσεως μέν αότον ου δοκεΐ λέγειν αίτιον, φθοράς δε 45
μόνον αίτιάσ&αι καί ουδέ ταύτης κυρίως, αλλ' δταν ουχ όρώμεν, φησίν,
άλλο αίτιον, τοΰ μέντοι τ ό π ο υ πολλήν δρα δύναμιν, είπερ, ω ς αυτός φησι,
2 0 γένεσίς έστι τ ο ΰ πυρός ή έπί τό άνω φ ο ρ ά · διό και α υ τ ο φ υ ώ ς έφίεται τών
οίκείων τόπων τα φυσικά σ ώ μ α τ α , καί το κεΐσθαι δ έ καί το έ'χειν ουδε-
μίαν δοκεΐ τοΐς σώμασιν έμποιεΐν άξίαν λόγου διάθεσιν. ταύτας μεν ουν
διά το άμενηνον ϊσως καί νΰν καί τότε ó ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς παραλελοιπε. τό
μέντοι πρός τι διά το πάσης σχέσεως είναι περιληπτικον ε ί κ ό τ ω ς μ ν ή μ η ς 50
25 ή ί ί ω σ ε ν . αλλά τούτο μεν ου πολλής άξιον ζ η τ ή σ ε ω ς , δι' ήντινα δ ή ποτε
αίτίαν τά τρία ταΰτα παραλέλοιπεν δ Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς τάς κατηγορίας άπαρι-
θμούμενος, έκεΐνο δέ καί μάλα σπουδής άςιον το ζητεΐν, έν τίσι κατηγορίαις
έστί κίνησις, καί προ τούτου ζητεΐν d την κίνησιν άποφάσκει μόνην τινών

2 καί ήμέρας om. a F 4 τό κινεϊσ&αι F 5 τό πρηνές τψ ύπτίψ A F M : τώ πρ.

τώ υπτίω C : τψ ΰπτίψ τό πρηνές a 6 αύτός έναντίωσιν Ιοικεν a F M ΰποτίθε-
σθαι C 7 φησί] ρ. 2 2 5 b 2 δηλούτω Μ τό γυμνόν καταφάσει C 8 Ιμά-
τια a F 9 τάς τρεις ταύτας A C M : ταύτας τάς γ F : ταύτας τάς τρεις τάς a
10 καί om. Μ παρέλειπεν Μ 12. 13 έστι τό άμενηνάς ταύτας είναι τών γαρ κα-
τηγοριών A C : τοΰ μή ταύτας είναι τών κατηγοριών F : έστι τοΰ μη ταύτας είναι τών κα-
τηγοριών κυρίας, ώσπερ τάς Άλας a : έστι τό μή μόνας ταύτας είναι τών κατηγοριών Μ
13 ή μέν γαρ a 14 παρέχει αυτοί a κατά ταύτην C 16 καί post χρόνον
traiisp. a F M 17 8ς μή 6è a F μέν om. a ού om. a F αίτιον ante
αύτόν ponit a F : ante δοκεΐ M 18 φησίν] u b i ? cf. Δ 12. 2 2 1 b l atque 13. 2 2 2 b 2 4
19 πλην όρα δυνάμει F φησι] cf. Δ 8. 2 1 4 b 14 20 του] τοΰτο C
έφίεται, I rasura (ex ύ?) C 22 έμπιεΐν C 1 : έμποιεΐ, sed ipse corr. A 1 23 6
V
om. Μ παρέλιπε a F M 25 ού a A 2 C F M : ούν A" 27 καί om. a F μάλα] μ
(μήν?) F τό om. a F τί////αι C : πο'σαις M 28 έστίν ή a F
μόνον a F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1. 2 [Arist. p. 225 „5. 7] 833

κατηγοριών δ 'Αριστοτέλης ή καί την μεταβολήν. άκολουθοΰντες ουν τοις IflCr

υπό τοΰ 'Αριστοτέλους λεγομένοις ταύτα ζ η τ ή σ ω μ ε ν . |

ρ. 2 2 5 b 7 ' Α ν ά γ κ η τ ρ ε ι ς εΤναι τ ά ς κ ι ν ή σ ε ι ς Ι ω ς του δ ι α τ ο μ η θ έ ν 1!Ι6ν

είναι ουσία των όντων εναντίον.

5 Έ κ θ έ μ ε ν ο ς τάς άξιολογους των κατηγοριών έν τρισί τούτων εΐναί φησι

κίνησιν έν τ φ ποιψ και τ φ π ο σ ω καί τ φ ποΰ, καί πρώτον μέν δείκνυσιν,
δτι έν ταΐς άλλαις κατηγορίαις οόκ êcra κίνησις ουτε έν οόσία οΰτε έν τ ω r·
προς τι ουτε έν τ ω ποιεϊν καί πα'σχειν, και τότε δτι έν ταΐς τρισί ταόταις
ταΐς είρημέναις έστί κίνησις. και δτι μέν έν τ η ουσία ουκ εστι κίνησις,
10 δείκνυσι διά τοΰ την μέν κίνησιν έξ έναντίου εις έναντίον είναι μεταβολήν,
μηδέν δέ είναι τ η ουσία έναντίον. ει γάρ ήν τι έναντίον αυτή, έξ έναν-
τίου S.V ή εις την οόσίαν έπετελεΐτο μεταβολή· έ φ ' ών γα'ρ έστιν έναντία,
εκ τούτων καί εις ταύτα αί μεταβολαί γίνονται, ε? ουν ή εις οόσίαν μετα-
βολή ουκ έξ οόσίας έναντίας, αλλ' έκ σ τ ε ρ ή σ ε ω ς γίνεται, και ή έξ ουσίας ιο
15 πάλιν οόκ είς οόσίαν, αλλ' εις στέρησιν καί φθοράν (ου γάρ έστι τ φ άν-
θρωποι έναντίον ώς τφ λευκώ), ει ο3ν ή μέν κίνησις έν τοις έναντίοις,
ουσία δέ ουκ έν έναντίοις, έν ουσία οόκ εστι κίνησις. oò γάρ έξ υποκει-
μένου είς υποκείμενον ουδέ έκ τοΰ ένεργεία τόδε τι οντος καί υπομένοντος
γίνεται εις οόσίαν μεταβολή, αλλά κατά αντίφασιν • έκ γάρ τοΰ μ η τόδε
20 τόδε καί οόσία γίνεται, ώς εδειξεν έν τ φ π ρ ώ τ φ τήσδε τ η ς πραγματείας
έκ σ τ ε ρ ή σ ε ω ς λέγων γίνεσθαι την οόσίαν, κάν κοινότερον έ κ ε ΐ την στέρησιν ι»
5 r \ r » y^ y Ύ r / τ t \ ì ν λ ç«\ \

εναντιαν λεγη τ φ ειοει. ει ουν η στερησις απουσία και μ η ον, το δε μ η

ον ουκ οόσία ουδέ καταφάσει δηλοΰται, δήλον δτι οόκ έξ έναντίας οόσίας
ή οόσία γίνεται, εΐ δέ τις το σ π έ ρ μ α , έξ ου ό άνθρωπος, οόσίαν όρων
25 έξ ουσίας λέγει γίνεσθαι την είς οόσίαν μεταβολήν καί διά τοΰτο καί κί-
νησιν είναι έν τ η ουσία νομίζει, οόκ έννοεί δτι έκ σπέρματος δ άνθρωπος
οό καθό ουσία τό σπέρμα, αλλά καθό δυνάμει άνθρωπος, ταότόν δέ ειπείν
έκ τ η ς τοΰ ανθρώπου στερήσεως καί τοΰ μ η ό'ντος. εΐ ουν λέγει τις κί-
νησιν είναι την τοιαυτην μεταβολήν, τ ί εσται το κινουμενον έν αυτη ένερ-20
30 γεια 8ν καί υπομένον; οίίτε γάρ ó άνθρωπος (οίίπω γάρ εστι· γίνεται γάρ)
ουτε το σπέρμα· οό γάρ σ φ ζ ε τ α ι . το δέ υποκείμενον τ φ σπέρματι ή υλη

1 ή om. Α ούν τοις] αύτοις F : τοις Μ 2 ζητήσωμεν ταύτα C: άξιολιίγως ταύτα

ζητήσωμεν Μ 3 άναγκαΐον a F M τάς om. a Aristoteles 4 είναι των όντων
οόσία a : οόσίαν των όντων Μ έναντίαν Μ 5 φησιν εΤναι a F 6 καί (post
ποιφ) om. a F και έν τ φ ποΰ a F το ποΰ Α 1 δεικνύει a F 7 fortasse
έν τη ούσία ut ν. 9 9 μεν την transp. F 11 της ούσίας a F τι oui. F
αύτη] τ η Μ 13 μεταβολαί αυτών C εί ούν ή A C : ή ούν ή a : ή ούν F M
16 τί έναντίον a F M ώς τό λευκόν Μ έν έναντίοις a F : έναντίοις A ' C 1 , sed
eorr. A ' C 2 : έναντίοις M 2 0 έν τ ω π ρ ώ τ φ ] Α 8 . 191 · Ί 5 21 την oui. F
'/δν A C : καί a F M κοινοτέραν Μ 22 λέγη C : λίγοι, οι in ras. Α 2 : λέγει a F M
2 5 είς om. Μ και (post τοΟτο) OÍD. a F 2S τις A C M : την F : om. a 2 9 τί]
τί libri αύταϊς F 31 τ ώ δέ C ή om. Μ
Comment. Arist. Χ äimplic. in Phys. 3
834 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 7 . 1 1 ]

έστι το δυνάμει μεν ον, ενεργεία δέ μή ον, ο οόχ οιόν τε κινεΓσ&αι. 196»
εί δέ ή μέν κίνησις ές έναντίου εις έναντίον, το δέ σπέρμα où* εστίν έν-
αντίον χω γινομένω, οόχ äv εΐη κίνησις ή έχ σπέρματος μεταβολή.
Ζητήσοι δε άν τις, πώς οόχ είσίν έναντίαι ουσίαι άλλήλαις το πυρ
δ καί το ύδωρ, ώστε είναι έναντίαν ουσιαν ουσία· εί δέ τούτο, πώς ή είς 25
άλληλα πυρός χαΐ ύδατος μεταβολή ές εναντίου είς έναντίον οδσα, ουκ εσται
κίνησις, ώστε και έν ουσία είναι κίνησιν. ή ρητέον ότι έν υδατι χαί πυρί
έναντίαι ποιότητες είσί τίνες, ψυχρόν θερμφ και ύγρον £ηρω, έν οΓς ουκ
εστι μόνοις τψ πυρί τό είναι, αλλά χαί έν κουφότητι χαί λαμπρότητι, κα&'
10 α τω πυρί δόξει ή γη μάλλον εναντία είναι· τό δέ του πυρός είδος έν
πα'σαις ταΐς ποιότησίν έστι καΐ τη υποκείμενη ταΐς ποιότησιν ουσία· ώστε
τω πυρι απλώς ουδέν έστιν έναντίον, κάν αί ποιότητες τοϋ πυρός καί τοΰ so
ύδατος άλλήλαις είσίν έναντίαι. xáv συγχώρηση δέ τις έναντία είναι πυρ
καί υόωρ, ή είς άλληλα αυτών μεταβολή ουκ äv ειη κίνησις. τί γαρ εσται
15 τό κινούμενον, οταν ύδωρ είς πυρ μεταβάλλη; οΐίτε γάρ το ύδωρ (φθεί-
ρεται γαρ) ουτε το πυρ (ουδέπω γάρ εστίν), 8 δέ έστι μετά τήν κίνησιν
κεκινημένον, τούτο ήν και τό κινούμενον. έπιστήσαι δέ χρή, δτι έκ τών
νυν είρημένων τήν κίνησιν άποφάσκει τών άλλων κατηγοριών, αλλ' ου τήν
μεταβολήν. μεταβολή γάρ έστιν έν τη οόσία ή γένεσις χαί ή φθορά. 35

20 p. 225b 11 Ουδέ δή πρός τ ι · έ ν δ έ χ ε τ α ι γάρ εως τοΰ ώ σ τ ε κατά

σ υ μ β ε β η χ ό ς ή χ ί ν η σ ι ς αυτών.

' Έφεςής δείχνυσιν, δτι ουδέ έν τ<5 πρός τι έστι κίνησις χα&' αυτό·
ου γάρ κατά τήν οίκείαν μεταβολήν τά πρός τι αεί μεταπίπτει, αλλά καί
μηδέν αυτά κινούμενα άλλων κινουμένων άλλοτε άλλως έχει, ώστε ου διά ω
25 κινήσεως οικείας ή κατά το πρός τι μεταβολή, τά δέ κινούμενα κα&' αυ-
τά αυτά δει μεταβάλλειν, ώσπερ τά άλλοιούμενα καί αυξανόμενα καί φερό-
μενα. το δέ πρότερον δεξιον άριστερόν γίνεται άλλου κινη&έντος, καί το
αδτο μηδέν μεταβάλλον μείζον και ελαττον καί διπλάσιον καί ήμισυ, ώς

1 8 A CM : om. F : τό δέ ένεργεία μή ον a 4 ζητήσοι A C F : ζητήσειε aM άλλή-

λαις om. F : oùaiat άλλήλαις om. Μ 5 τό om. Μ ούσίαν ουσίαν οόσία C
6 έστι aFM 7 η aC: om. A F M 8 θερμψ a A : θερμόν C F M καί om. C F M
ίιγρόν και a C F ξηρόν F M 9 τψ είναι M 9. 10 κα»' ä( C 10 μάλλον
ή γή είναι έναντία a K : μάλλον έναντία ή γη είναι Μ 12 post οϋδέν duae litterae
erasae A ante κάν habet καί ai deleta F τοΰ (post καί) om. a F M 13 ei-
olv A C F M : ώσιν a 14 γάρ έστι aFM 16 γαρ (prius) om. M 17 τούτο —
κινούμενον om. F τό deleverim cf. p. 8 2 7 , 2 5 sqq. 19 έστιν om. F M
20 δή A C F M (Arist. cod. Ε ) : δή τα> a Arist. vulg.: έν τ<ρ πρός τι in paraphrasi est
Simpl. p. 409,2 ένδέχεται γάρ om. F post ώστε occupavit ή κίνησις, quod suo loco
iteravit A ούδέ] où M 22 καθ1 αύτό C M : καθ'auto sic Α : καθ' αίιτήν a F
24 μηδέ Μ άλλοτε άλλοις εχει άλλων κινουμένων a F M 25 οικείας] ίδιας Μ
κατά τό a A : κατά F M C , sed τά superscr. C 2 25. 26 αυτά καθ' αίιτά a F 26. 27 φε-
ρόμενα aA cf. ρ. 8 1 8 , 1 : φθειρόμενα C F M 28 ήμισυν ut saepe M 28. p. 8 3 5 , 1 ώς
καί A C M : καί ώς a F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 11] 835

και ó αυτός λόγος ποτέ μέν αληθής ποτέ δέ ψευδής του πράγματος μετά- 196"
πίπτοντος. ει ουν μεταβάλλει τι κατά το προς τι μή κινηθέν, oòx εστίν ή
κατά το πρός τι μεταβολή κίνησις, πλήν ει χατά συμβεβηκός. έκεινο γαρ 4»
καθ' αυτό μεταβάλλει, ω τούτο συμβεβήκει δεξιόν είναι, χαί ούτως τούτο
δ γίνεται έκ δείιοΰ άριστερόν. και αότά δέ τα καθ' αυτά κινούμενα χαί διά
της οικείας κινήσεως τήν χατά το πρός τι σχέσιν αμείβοντα ή κατά τόπον
κινούμενα τοΰτο ποιεί, ώς ó έκ δεξιού αριστερός γινόμενος, ή κατά ποιό-
τητα, ώς ó έξ άνομοίου δμοιος, ή κατά ποσότητα, ώς τό ίσον έξ άνισου γινό-
μενον. ώστε ή της σχέσεως αλλαγή κατά τήν κατά τι έκείνων κίνησιν
10 γίνεται.' ταΰτα μέν ó 'Αλέξανδρος καλώς περί των πρός τι τά του Ά ρ ι - öo
στοτέλους σαφηνίζων εγραψεν.
Έφιστάνοι δέ αν τις ίσως πρώτον μέν, εί τήν κίνησιν άποφάσκει μόνον
τοΰ πρός τι ó 'Αριστοτέλης ή και τήν μεταβολήν, ώς δοκεΐ λέγων· έν-
δέχεται γαρ θ α τ έ ρ ο υ μεταβάλλοντος άληθεύεσθαι θάτερον μη-
16 δέν μ ε τ α β ά λ λ ο ν , εί μή άρα τις λέγοι, οτι τψ της μεταβολής ονόματι
αντί της κινήσεως έχρήσατο νυν. δηλοΐ δέ εφεξής μεταλαβών τήν μετα-
βολήν είς τήν κίνησιν έν τω ώ σ τ ε κατά συμβεβηκός ή κ ί ν η σ ι ς αυ-
τών. αλλ ου γαρ καθ' αυτό κινουμένου | ή κατά τόπον ή κατά ποιό- l!)7r
τητα ή ποσότητα δοκεΐ τι αυτό μεταβάλλειν. ή δέ κατά ταΰτα μεταβολή
20 κίνησις.
Δεύτερον μήποτε ή τοΰ πρός τι κατηγορία ύποκείμενον μηδέν έχουσα
ίοιον άλλά σχέσις ούσα μόνη έν ουσία και ποιότητι καί ποσότητι και ταΐς
αΚΚαις κατηγορίαις και έν άμφοτέροις ύφεστώσα τοις τήν σχέσιν προς άλ-
ληλα εχουσι, τοΰ έτερου κινουμένου ποιεί πάντως καί το έτερον κινεΐσ&αι &
25 ού κατά συμβεβηκός άλλά καθ' αυτό, διότι μένουσα ή σχέσις έν άμφοτέ-
ροις ή αυτή κινείται, ώσπερ της μιας ράβδου θατέρου των περάτων κινη-
θέντος συγκινείται καί θάτερον· ουτω δέ καί του πρότερον δεξιού κινη-
θέντος κατά τόπον κινείται και ή σχέσις. καί μεταβάλλει έκάτερον κατά

1 6 αυτός C 2 ut Bonitzius suaserat Arist. Stud. 1 , 2 1 7 : ούτος C : αύτός 6 a A F M

2 τι κατά τό πρός τι Μ τό om. F 3 εί] είς Α τό om. F εί]
είς Α 4 ψ s c r i p s i : ou' sic Α : ου C : où a F M post τούτο add. lu (i. e. emen-
datala lectionem prioris ou) a A 2 F : add. 3v Μ συμβέβηκε a 5 8è om. a
τά om. M 6 κατά τό πρός τι A 2 C : κατά τόπον πρός τι Α 1 : κατά πρός τι F : κατά τά
πρός τι a M 7 6 oui. Μ γινόμενος A F J M : γενόμενος a C F 1 8 κατά ποσότη-
τος Μ τό oui. a F M 8 . 9 γινόμενον A F M : γενόμενον aC 9 αλλαγή a C F M : μετα-
βολή A κίνησιν a A 3 C F : ή χίνησις Α 1 1 0 γίνεται] λέγεται Μ 12 έφιστάνει Μ
post εί littera erasa F : εις Μ μόνον—δοκεΐ ( 1 3 ) om. M 13 è "Αριστοτέλης
om. a F 14 άληθεύεσθαι sic l i b r i : Simplicium μή άληθεύεσθαι legisse e x paraphrasi
v. 1 (quae tarnen est Alexandri) efficiebat Bonitzius 1. c., at tu cf. Simpl. p. 4 0 9 , 3 et
f. 2 0 1 » 3 5 θάτερον A ut saepe 15 λέγει F M IG μεταβολών F M
τήν om. C ' 18 post αύτό littera (u?) erasa A 19 ή κατά ποσότητα a F
τι αυτό A C M : αύτό τι a : ούτω τι. F κατά a F : μετά A C M 2 2 ίοιον om. F M
ούσα μόνη A C : μόνον ούσα a : μόνον ούσα μόνη F M ποιότητι et ποσότητι mu-
tât F 2 3 ΰφεστώσι F 25 ή μέλλουσα ή σχέσις A 1 : coir. A 2 2G θατέρου
των παράτων (sic) κινηθέντων Μ 27 προτέρου a F M όεξιοϋ om. Μ
3*
 836 SIMPLICII IN PHYS1C0RUM V 2 [Arist. p. 225»>11]

την σχέσιν το μεν πρόσθεν δεξών ον εις τί> άριστερόν, το δέ άριστερόν εις 197··
το δεξιόν. κδν γάρ άχίνητον κατά τόπον εμεινεν το πρώτον άριστερόν δν,
άλλ' ή σχέσις, καθ' ήν άριστερόν ήν έ κ ι ν ή θ η , καί την θέσιν μετέβαλεν. ίο
έφιστάνειν ουν χ ρ ή ού περί τοΰ έχοντος την σχέσιν, άλλά περί αυτής της
δ σχέσεως, είτε καθ' αυτό είτε κατά συμβεβηκός αυτήν χρή λέγειν κινεΐ-
σθαι. ότι γάρ της σχέσεως καθ' αότό κινούμενης, καί τά έχοντα τήν
σχέσιν τήν κατά τήν σχέσιν κίνησιν καθ' αυτά ε χ ε ι , πρόδηλον δοκεΐ. καΐ
εχει μέν τινα διαφοράν το ποτέ μεν αότοΰ τίνος κινουμένου ποτέ δε έτερου
μεταβάλλεσθαι τήν σχέσιν αυτοΰ. άλλά πρώτον και άμφοΐν κινουμένων
ΙΟ μεταβάλλεται ή σχέσις, ώς ή της έσότητος εις τήν τοΰ διπλασίου πρός το ίο
ήμισυ, όταν των τριών και τριών τών μέν άφαιρεθη μονάς, τοΐς δέ προσ-
τεθη. καί έπί τούτων δέ καί έφ' ων τοΰ έτέρου μεταβάλλοντος αμείβε-
ται ή σχέσις μιας ούσης της αμφοΐν σ χ έ σ ε ω ς , και ταύτης είτε υφ' ένός
είτε υπ' άμφοΐν κινουμένης, πώς ουκ άμφω καθ' αυτό κινείται, κατά τήν
15 σχέσιν τήν μίαν κινούμενα, καί ε? μέν πρότερον μ ή ουσα δλως ή σχέσις
ύστερον γίνοιτο κατ' ουσίαν ούσης τ η ς μεταβολής, ώ ς δταν παιδιού γεννη-
θέντος δ μέν πατήρ γίνοιτο ó δέ υιός, απλώς γένεσις σχέσεώς έστι, φθα- 20
ρέντος δέ τοΰ έτέρου ή αμφοτέρων απλώς φθορά τ η ς σχέσεως, eì δέ κατ'
ά'λλην τινά κατηγορίαν γίνοιτο σχέσις μ ή πρότερον ουσα, τις γένεσίς έστι
20 καί πάλιν τίς φθορά, ei δέ τά υποκείμενα μεταβάλλοι κατά τήν σχέσιν
απ' άλλης ά'λλην μεταλαμβάνοντα ώσπερ άπο δεξιοΰ εις άριστερόν ή από
άνομοίου εις δμοιον ή άπό άνισου εις Γσον μεταβάλλοντα καί έ£ έναντίου
εις έναντίον μένοντος τοΰ υποκειμένου, κίνησις, ώς δ ο κ ε ΐ , ή τοιαύτη κατά
τήν σχέσιν και το πρός τί έστιν. δλως δέ d εστίν έναντίωσις έν τ ω πρός 26
25 τ ι , ώ ς έν Κατηγορίαις ήχουσαμεν λέγοντος αυτοΰ " υ π ά ρ χ ε ι δέ χαί Ιναν-
τιότης έν τοις πρός τ ι , οίον άρετή κακία έναντίον καί έπιστήμη αγνοία,"
εστι δέ καί ουσία τις ύποκειμένη τοις πρός τι και υπομένουσα έν τ η έξ
έναντίου εις έναντίον μεταβολή ώσπερ έπί τούτων τών παραδειγμάτων ή
ψυχή, δια τί μ ή κίνησιν λέγομεν τήν τοιαυτην μεταβολήν; καί γάρ έξ

1 πρόσθεν] πρότερον aFM ôv Α : ο m. aCFM 2 κ3ν] καί Μ πρώην CM

3 άριστερά ήν a F μετέβαλλεν C 4 έφιστάνει ούν χρή Μ 4. 5 της σχέσεως
αυτής aFM 7 καδ' αυτόν Μ 8 δέ δι' F 9 μεταβάλλοντος F 10 ή της
om. C 13. 14 είτε ύπ' άμφοΐν εϊτε ίκρ' ένός a F M 14 κινουμένου F ' ού
xaft' αί>τό άμφω aFM 15 κινούμενα τήν μίαν aFM πρότερον μή C : πρότερον,
suprascr. γρ. η sic Α 1 : προτέρ, sed statim corr. in πρότερον F : πρότερον aM. fortasse μή
ante πρότερον coMocandum ut v. 19 16 γένοιτο C γίνοιτο ύστερον a F δταν
A C F M : ό'τε a 17 γίνοιτο sic libri σχέσεως γένεσις a F 18 ή] ή Α
σχέσεώς έστιν aFM 19 τινά a C F M : om. A 20 μεταβάλλει a F M 22 τοΰ
ante άνομοίου add. a F ίσον A C : άνισον aFM και] και ούκ Μ 2 3 ώς om.
aFM ή om. a 24 τήν om. Μ έστιν om. a eí om. M 25 Κα-
τηγορίαις] c. 7 p. 6 " 15 post κατηγορίαις M vqp. κίνησις δοκεΐ, sed del.
25. 26 έναντιώτης sed coir. A 1 26 αρετή C ante κακία add. καί a F M
έναντία a(F?)M ante άγνοια add. καί a A F M άγνοια aCFM 2 9 λέγωμεν M :
λέγουσα F μεταβολήν om. FM
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arisi. p. 225b J1. 13] 837

υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ εις υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν το έκ οεςίου είς ά ρ ι σ τ ε ρ ό ν έ κ γ ά ρ σ ώ μ α τ ο ς 197'

εις σ ώ μ α · κ α ί το ές ε π ι σ τ ή μ η ς ε ί ς ά γ ν ο ι α ν έκ γ ά ρ ψ υ χ ή ς είς ψ υ χ ή ν και 80
τά υποκείμενα εναντία ή έπιστήμων ψυχή τη αγνοούση. τ α ΰ τ α μ ε ν ουν
ί σ ω ς ά ν τ ι δ ι α τ ά τ τ ο ι τ ό τις 5ν π ρ ο ς τον λόγον.
5 Μήποτε δε καί γίνεται μεν τ ά π ρ ο ς τι καί κ ι ν ε ί τ α ι , αλλ' ου καί)'
αυτό, αλλά κατά συμβεβηκός. δ π ε ρ καί α υ τ ό ς σ υ ν ε χ ώ ρ η σ ε ν είπών ώστε
κατά συμβεβηκός ή κίνησις αυτών, εί γ ά ρ μ ή εστίν δ λ ω ς κ α θ ' α υ τ ό
τ ά π ρ ο ς τ ι , αλλ' έ τ έ ρ ο ι ς έ π ι σ υ μ β έ β η κ ε ν έν τ η προς άλληλα αυτών σχέσει
θεωρούμενα, καί γ ί ν ε τ α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς καί κ ι ν ε ί τ α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς . 35
10 ó γ ά ρ σ χ έ σ ι ν κα&' α υ τ ό λ έ γ ω ν γ ί ν ε σ θ α ι ή κινεΐσ&αι έ'οικεν τ ψ λέγοντι το
κατά συμβεβηκός κα&' αυτό είναι, έάσας ουν ó 'Αριστοτέλης την κατά
συμβεβηκός κίνησιν κ α ί μεταβολήν ώς αόριστον δτε έ'λεγεν " ή μεν γάρ
κατά συμβεβηκδς μεταβολή αφείσΟω- έν α π α σ ι γ ά ρ έστι καί α ε ί κ α ί πάν-
των," τ ή ν δέ καί)' α υ τ ό ζ η τ ώ ν ε ί κ ό τ ω ς ε ΐ π ε ν έν τ ο ι ς π ρ ό ς τι μ ή ύπάρχειν
15 α υ τ ή ν , κ α ν γ ί ν η τ α ι καί φ ί ) ε ί ρ η τ α ι ή κ α τ ά το π ρ ό ς τι σ χ έ σ ι ς , αλλ' ώς αυ-
τ ό ς έν τ ω έβόόμο) βιβλίω διώρισεν, γίνονται καί φ&είρονται αί τ ο ι α ΰ τ α ι ίο
σχέσεις " άλλοιουμένων τινών, έν οίς τ υ γ χ ά ν ο υ σ ι ν ουσαι π ρ ώ τ ο ι ς . " τό δε
τοιούτο κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς έστι.

ρ. 2 2 5 Η 3 Ουοε δή ποιοΰντος καί π ά σ χ ο ν τ ο ς ε ω ς του έ κ ε ΐ ν ο μετα-

20 βάλλει ότέ μεν είς έ π ι σ τ ή μ η ν ότέ δε είς ύγίειαν. |

Ε φ ε ξ ή ς δείκνυσιν, δτι ουδέ κ α τ ά τ ο π ο ι ε ί ν καί π ά σ χ ε ι ν κ ί ν η σ ί ς έστι, 197»

μ ε τ α λ α β ώ ν τό ποιείν καί π ά σ χ ε ι ν είς τ ο ποιούν καί π ά σ χ ο ν , εί γ ά ρ έστι
κίνησις κατά τό ποιείν καί πάσχειν, ούτως έστίν ώς του ποιοΰντος καί
πάσχοντος κ α τ ά το ποιείν καί πάσχειν μεταβάλλοντος, ώσπερ καί κατά
25 π ο ι ό τ η τ α έ'στιν δ τ ι τ ο π ο ώ ν σ ώ μ α κ α τ ά τ ή ν έν α ύ τ ω π ο ι ό τ η τ α μ ε τ α β ά λ λ ε ι ,
ε ΐ η δ έ άν τ ο υ μ ε ν π ο ι ο ΰ ν τ ο ς κ α τ ά τό π ο ι ε ί ν μ ε τ α β ο λ ή , δ τ α ν τό ποιούν έκ »
τ ο υ π ο ι ε ί ν είς άλλο τ ι ποιείν μ ε τ α β ά λ λ η , τ ο υ δε π ά σ χ ο ν τ ο ς , δ τ α ν τ ο πά-
σχον είς άλλο π ά σ χ ε ι ν μεταβάλλη έί άλλου. "προσέί)ηκε δέ, φησίν ó
'Αλέξανδρος, οόδε παντός κινουμένου καί κινοΰντος καθολικώτερον
30 δ ε ι κ ν υ ς τ ό π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν έ'στι γ ά ρ τ ό μ ε ν π ο ι ε ί ν υ π ό τ ό κ ι ν ε ί ν , τό δε π ά -

2 τό odo. a 3 άνηκούαη F 4 άν τις a πρός τόν λόγον a A 1 : πρός τό A'-'FM: προς

1
την άριστοτέλους (τέλ et ς oiti. C , suppl. C-) δόξα ν C. oratio in archetype hiaiis foisitan
sic restituatur προς τον (Αλεξάνδρου) λόγον 5 μηόέποτε F καί (post δέ) om. aFM
καί γίνεται iteravit A ' 9 θεωρούμενον A M 10 6 γάρ] εί γάρ Μ 11 καθ 1
αυτό — συμβεβηκός (12) OU). Μ κατά τό F 12 κίνησιν] καί κίνησιν Μ ώς
ό'ταν ελεγεν F M ελεγεν] Ε 1. 224l>2G 13 μεταβολή a F M : oíd. AC καί (post
άει) om. F 15 καν γίνεται καί φθείρεται Μ κατά τά a 16 έβδο'μφ βιβλίω]
Η 3. 246 b 15 16. 17 αί τοιαΰται σχέσεις om. F 17 αλλοιωμένων a ουσαι]
είναι F 18 έστι om. a F M 19 δή, ή iu ras. Α 20 δτε u t r o b i q u e A : oté C
ύγείαν C F M 22 μεταλαβείν C 23 et 24 καί τό πάσχειν aFM 24. 25 κατά
ποιότητος Μ 25 σώμα] τ ώ F έν om. F 26 ποιείν A C M : ποιούν a F
27 post ποιείν add. τί C 27. 28 post πάσχον add. έκ του πάσχειν a F 8 πάσχειν
a F : πάσχον A C M : τό πάσχειν τι C 2 29 καθολικώτερον post προκείμενον a F M
838 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 225» 13]

σχειν υπό το κινεΐσθαι." αλλ' εί τούτο αληθές και το μεν ποιεϊν και 197ν
πάσχειν υπό το κινεΐν και κινεΐσθαι, τό δέ κινεΐν καί κινεΐσθαι υπό το
μεταβάλλειν καί μεταβάλλεσθαι, παντός οίμαι ζητεΐν, διά τί έν ταΐς δέκα ίο
κατηγορίαις τό ποιεϊν καί το πάσχειν εταξεν ώς χαθολιχώτερα, αλλ' οδ
5 το κινεΐν καί κινεΐσθαι ή μάλλον τό μεταβάλλειν καί μεταβάλλεσθαι. μή-
ποτε ουν καθολικώτερα τούτων έστι το ποιεϊν και το πάσχειν· καί γαρ το
ήρεμίζειν καί το έν αυτψ συνέχειν ποιεϊν τί έστιν, où μέντοι κινεΐν ουδέ
μεταβάλλειν. εί δέ τοΰτο αληθές, τό ποιεϊν καί πάσχειν ουχ ώς είς κα-
θολικώτερα ανήγαγε το κινεΐν καί κινεΐσθαι, αλλά μετήγαγεν αότά πρδς την
10 ύπόθεσιν· δ γάρ λέγων είναι κίνησιν έν τψ ποιοΰντι καί πάσχοντι ουτω ι»
λέγει ώς τοΰ μέν κινοΰντος του δέ κινουμένου, κάν συγχώρηση ουν τις
τοΰτο, έκ περιουσίας δεικνυσιν, δτι ο ό δ έ π α ν τ ό ς κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ κ α ί κι-
ν ο ΰ ν τ ό ς εστι κίνησις, τουτέστιν δτι ου κινείται ή κίνησις, ουτε έκεινη καθ'
ην τό κινοΰν κινεΐ ουτε έκείνη χαθ' ην τό χινούμενον κινείται· έπε! δτι
15 και τό κινούν κατά κίνησιν κινεί χαί το χινούμενον κατά κίνησιν κινείται,
δήλον καί δτι έν τψ πάσχοντι καί κινουμένφ έστίν ή κίνησις, ώς αυτός
εδειξεν. ου λέγει ουν, δτι ου κινείται τό πάσχον τι έν φ ή κίνησις, αλλ' 20
δτι οόχ ούτως εχει ταύτα κίνησιν, ώς της έν αυτοΐς κινήσεως κινουμένης,
8 και δηλον πεποίηκε διά τοΰ δ τ ι ουκ ε σ τ ι κ ι ν ή σ ε ω ς κ ί ν η σ ι ς . εΐ γάρ
20 μη εστι κινήσεως κίνησις, ού'τε ή τοΰ κινοΰντος κίνησις ουτε ή τοΰ κινου-
μένου κινηθείη äv. π ο ι ο ΰ ν τ ο ς ουν καί π ά σ χ ο ν τ ο ς οόχΐ των οδσιών
είπεν (αύται γάρ κινοΰνται), αλλ' αντί τοΰ ποιεϊν καί πάσχειν, αιπερ ήσαν
αι κατηγορίαι, τουτέστιν αντί ποιήσεως καί πείσεως τό ποιοΰν καί πάσχον
ελαβεν, διότι και το ποιοΰν κατά την ποίησίν έστι ποιοΰν καί το πάσχον 26
25 κατά την πεϊσιν πάσχον, δτι δέ ουκ έπΐ κινήσεως μόνης τοΰτο αληθές,
αλλά και έπί της άντιχειμένης τη κινήσει γενέσεως και έπΐ της άμφω
περιεχουσης μεταβολής, έδήλωσεν ειπών ουδέ γ ε ν έ σ ε ω ς γ έ ν ε σ ι ς ο ό δ έ
δλως μεταβολής μεταβολή.

2 κινεΐν καί κινεΐσθαι (τό — τ ό om.) Μ a n t e τό δέ add. έστί C τό δέ κινεΐν γ.al

κινεΐσθαι om. Α 3 πάντως Μ : παντός δέ F διότι Μ δέκα om. a F M librum falso
intellegentes 4 τό ( a n t e πάσχειν) om. Μ καθολικώτερον F άλλ' où] οΰχί δέ
aF 5 τό a n t e μεταβάλλεσθαι add. a F 6 καθολικώτερα a A 2 : καθολικώτερον A ' C F M
a n t e τούτων h a b e t τούτων μεταβάλλεοθαι deleta Α έστι τούτων a F M 7 ήρε-
μίζειν, prior ( in ras. II litt. A M αΰτω scripsi: αύτψ a A F M : ταυτψ C
8 άλληθές C καί τό πάσχειν a F M 10 πάσχον Μ οΰτως είναι a : είναι (ora.
ούτω) F M 12 τούτω C 13 ό'τι où] ούτε ούν F 13. 14 έκεϊνο κ α θ ' 9jv Μ
u t r o q u e loco 14 ψ a n t e κινείται add. M 15 κατά (post χινούμενον) om. F
16 δήλον καί A C M : δήλον a F δτι om. Μ πάσχειν M 17 τι a A : om. C F M
18 ταύτα εχει a F M έν αύτη F : έν αύτψ M 19 δτι A C : om. a F M εί — κινήσεως
κίνησις ('20) om. F 20 κίνησι/ί/ς (ante ουτε) Α του ( a n t e κινοΰντος) C M : om. a A F
21 κιθείη C 1 post civ inseruit ουδέ ποιούν δη καί πάσχον, εΐπερ αύται ού κινούνται a
ουν A C F M : δέ a οόχί τών ουσιών εΤπεν a A C M : ούχ ήττον εΐπερ F 22 ταΰτα
(om. γάρ) F : αύται ουν Μ 2 3 τουτέστιν A C M : καί a F 24 δτι a F M 25 τοΰτο
A C : τοΰτ' a M : τ α ΰ τ ' F 27 μεταβολής περιεχούσης a C F M 28 μεταβολής μετα-
βολή ACM u t Arist. Met. Κ 12. 1068a Ι ό cf. p. 409,7 et f. 2 5 0 * 3 9 : μεταβολή μεταβολής a F
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V2 [Arist. p. 2 2 5 b 1 3 ] 839

Δ ε ί ς α ς οδν δτι ó λέγων κίνησιν είναι έν τ φ ποιεΐν καί π ά σ χ ε ι ν χινή- 197»

σ ε ω ς λέγει κίνησιν ε ί ν α ι , εί'περ το ποιούν κατά την ποίησιν κινεί καί το
πάσχον κατά την πείσιν, ή δέ ποίησις /.αϊ ή πεΐσις κινήσεις τινές ε ί σ ι , 80
δείκνυσι λοιπόν διά δ ύ ο έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν δτι ούκ εστι κινήσεως κίνησις.

5 ώστε ουδέ έν τψ ποιεΐν καί πάσχειν εσται κίνησις. των δέ δύο έπιχειρη-
μάτων το μεν πρώτον έκ διαιρέσεως αναγκαίας είλημμένον τοιούτον έστιν·
εί εστι κινήσεως κίνησις, ή ύποκείμενον τί έστιν ή κίνησις ώς αότή κινού-
μενη κατά τι είδος κινήσεως, ώς λέγομεν ανθρώπου κίνησιν είναι μετα-
βάλλοντος ή κατά ποιόν ή κατά ποσόν ή κατά τόπον· εί δέ τούτο, εσται
10 ή κίνησις θερμαινόμενον ή αόξόμενον ή τινα άλλην μεταβολήν μεταβάλλον, 85
ίνα ή κινήσεως κίνησις. αλλά μην ύποκείμενον ουκ εστίν ή κίνησις· οΰτε
γαρ θερμαίνεσθαι ή ψύχεσθαι λέγεται· ουσίας γαρ ταύτα, ίδια· ή δέ κίνησις
ουκ εστίν ουσία έν τψ κινουμένψ το είναι έχουσα ώς έν ύποκειμένφ καί
ουσία, εί ούν ουτω μη εστι κινήσεως κίνησις, λείπεται, εί έστιν δλως,
15 ούτως είναι, ώς έν ύποκειμένω ούσης της κινήσεως το ύποκείμενον μετα-
βάλλειν έκ κινήσεως ετέρας είς έτεραν κίνησιν, ώς λέγομεν έκ του λευκαί-
νεσθαι μεταβάλλειν είς το μελαίνεσθαι, δτι ύποκείμενον τι τούτοις οίον ó 40
άνθρωπος έκ του ετέρου αυτών είς το ετερον μεταβάλλει, αλλ' ουδέ ουτω,
φησίν, οίον τε λέγειν κινήσεως είναι κίνησιν, ώς άλλου τινός υποκειμένου
20 κάκ κινήσεως τίνος είς κίνησιν έτέραν μεταβάλλοντος, ές έτερου είδους δη-
λονότι είς ετερον, πλην εί μη κατά συμβεβηκός τις λέγοι. πώς δέ κατά
συμβεβηκός δυνατόν έκ κινήσεως είς κίνησιν μεταβάλλειν, αυτός έρεί· δταν
γάρ λέγηταί τις έκ λήθης είς ανάμνησιν μεταβάλλειν, έκ κινήσεως μέν είς
κίνησιν ή μεταβολή δοκει. κινήσεις γάρ τίνες ή τε ανάμνησις και ή λήθη, 46
25 αλλά κατά συμβεβηκός της κινήσεως ή κίνησις δοκεΐ, διότι ω συμβέβηκε
το έπιλανθάνεσθαι ούτος είς το μνημονεύειν μεταβάλλει, ομοίως δέ καί
έκ του νοσάζεσθαι είς το ύγιάζεσθαι μεταβάλλων έκ νόσου γάρ είς ύγείαν
ούτως είπεν ώς έκ κινήσεως είς κίνησιν. το δέ ε ί ς Ι τ ε ρ ο ν ε ί δ ο ς καλώς
πρόσκειται, και την αίτίαν αυτός έπήγαγεν. είπών α υ τ η γάρ ή κ ί ν η σ ι ς
30 έ£ ά λ λ ο υ είδους είς άλλο έστί μεταβολή, και ού μόνη ή κίνησις

2 ποίησιν] κίνησιν C 3 ή δε] εί δέ ή Μ 5 κίνησις εσται a F M 8è oía. Μ

7 ώς a A : om. C F M αυτη C F 8 ώς C et oui. primitus lest. Α1: ώσπερ
aFM κίνησιν ανθρώπου (om. είναι) a F M 9 το ante ποιόν et ante ποσόν add. M
τρόπον, in mrg. coir. F 1 10 μεταβολήν iteratimi del. A 12 ή A C : οΰτε a F M veri
similiter γάρ έατι a F M 14 λείπεται, alt. ε in ras. M post εί III fere litterae
erasae A 15 post ούσης M add. γάρ 15. 16 το ύποκείμενον καί μεταβάλλει F
17 αύτοϊς a 18 το om. a F μεταβάλλειν Μ οδτω] τοϋτο Κ 2 0 κάκ scripsi:
καν A 1 (superset·, ¿κ Α'-): καί άπό C : έκ a F M 21 τις om. C F M λέγει F δέ om. F
2 2 έκ κινήσεως δυνατόν a F M 2 3 γαρ om. F λέγηταί] μεταβάλλη (ora. μεταβάλλειν post
άνάμνησιν) a F τις om. Μ follasse έξ άναμνήσεως είς λήθην ut Aristoteles p. 2 2 5 b 3 2
μέν om. C 2 6 μεταβάλλειν, sed ν del. C 27 όγιάζειν F μεταβάλλων A C : μετα-
βάλλει a F M : fortae.se μεταβάλλειν 27. 28 υγείαν είπεν· ούτως δέ έκ F : υγείαν είπεν
οδτως ώς έκ Μ 30 είδους libri oranes cf. p. 8 4 0 , 9 : om. codd. E H Arist. P h y s . et
Met. Κ 12, 1 0 6 8 » 2 4 έστί —άλλο (p. 8 4 0 , 2 ) om. F μόνον M
840 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 13]

άλλα και ή γένεαις και ή φθορά ωσαύτως εχει· έξ άλλου γάρ είδους είς 197*
άλλο και έπΐ τούτων ή μεταβολή· πάσα γάρ μεταβολή έξ αντικειμένου εις 61
άντικείμενον, πλην δτι ή μεν γένεσις και ή φθορά εις τά αντικείμενα οδ-
τως ώς κατά άντίφασιν, ή δέ κίνησις είς τά αντικείμενα τά ώς έναντία.
5 τούτο γάρ α δ τ φ σημαίνει το αί μεν, τουτέστιν ή γένεσις καί ή φθορά,
είς ά ν τ ι κ ε ί μ ε ν α ώδί, τουτέστι κατά άντίφασιν, ή δ έ ώ δ ί , τουτέστιν είς
τ ά έναντία, ή κίνησις.
Έδειξε δέ καί διά του παραδείγματος, δτι πάσα μεταβολή έξ άλλου
είδους είς άλλο I γίνεται, ειπών· οίον ά ν θ ρ ω π ο ς έκ νόσου ε ί ς όγείαν. 198Γ
10 ώς γάρ έπι τούτου διαφέροντα Ιστι τό τε έξ ου καί τό είς δ, ουτω καί εί
έκ κινήσεώς τι είς κίνησιν κινοϊτο, διαφέρουσα εσται ή έξ ης της είς ην.
ή γάρ έκ της βραδυτέρας κινήσεως είς τήν θάττω μεταβολή τάχα μέν καί
αυτή έξ αντικειμένου είδους είς άντικείμενον έστι, τάχα δέ οδκ έκ κινήσεως
είς κίνησίν έστι· μία γάρ ή είς τό αυτό· γίνεται δέ ή έπίτασις έκ του
15 μεταξύ καί ώς έκστάσεώς τε καί ηρεμίας· ή γάρ βραδεία κίνησις μίξει 5
ηρεμίας καί έ'χει προς τήν ταχείαν ούτως ώς τό φαιόν προς τό λευκόν.
κατά συμβεβηκός μέν ουν ώς είρηται δυνατόν κινήσεως εΐναι κίνησιν, δταν
το υποκείμενον είς έτέραν κίνησιν έξ έτέρας μεταβάλλη, καθ' αυτό δέ αδύ-
νατον. και το έπόμενον άτοπον έπήγαγεν αυτός ειπών άμα οδν μ ε τ α -
20 β ά λ λ ε ι έξ υ γ ι ε ί α ς ε ί ς νόσον, καί έξ α υ τ ή ς τ α ύ τ η ς τ η ς μεταβολής
ε ί ς άλλην. εί γάρ ή έξ υγείας είς νόσον μεταβολή ή κίνησις αυτή κινεΐ-
aftat λέγοιτο, τό έί υγείας είς νόσον κινουμενον άμα τε ταύτην κινείται τήν ίο
κίνησιν και έξ αυτής ταύτης είς άλλην μεταβάλλει οίον είς λεύκανσιν, είπερ
ή κίνησις κινείται, άμα τε ουν είς νόσον είη μεταβάλλον, καί είς έκεΐνο,
25 ο τέλος έστί της μεταβολής, είς ήν μετέβαλεν έκ της έξ υγείας είς νόσον
μεταβεβληκός οΓον τό λευκόν. δταν ουν έν νόσψ η , δήλον δτι αμα τε είη
αν είς νόσον μεταβεβληκός καί εις άλλο τι είς 8 ήν ή κίνησις, είς ήν ή
πρότερα κίνησις μετέβαλεν· έπειδή δέ ουκ ήν ώρισμένον τό είς οποίαν, διά 15
τοΰτο δταν ν ο σ ή σ ω , φησί, μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς ε σ τ α ι είς ό π ο ι α ν ο ΰ ν έν-

1 ώσαύτος C 1 2 έπί] ετι F 3 τά oui. a F M 4 ή 8 κίνησις sic Μ sed 8 i n ras.

5 αύτ<ί>] αότό Μ σημαίνει AC : δηλοϊ a F : βούλεται Μ τό al om. M Simplicii lectio-
nem αί μέν ώδί, ή ôè ώδί, ή κίνησις conféras cum Phys. cod. E , Metaph. Κ 12. 10G8»25
6 ώδί] δ») M 8 του om. a F M 9 είδους A C M : om. a F cf. p. 8 3 9 , 3 0 et Philopono
Phys. p. 7 9 0 , 1 . 2 post άλλο add. είδος a F οίον] οι ò C 1 : οίον ό C 2 ανθρώ-
πους F 10 τά τε A G M : τά a F τό (ante είς) om. Α 11 κινείται a F M
12 ή γάρ] εί γάρ C 13 αύτη F Ιαται F M 15 * a l (post μεταξύ) om. F
fortasse ώς (έξ) εί γάρ (sic altero loco) βραδεία — είς άλλην (21) iterata del. A 16 τα-
χεΤαν] βραδείαν C 18 μεταβάλλη, η in ras. C : η ex ει correct. M 19 post έπό-
μενον add. μεταβάλλη i. e. emendationem prioria versiculi ex exemplari translatam
αμα μέν ουν M 2 0 ΰγιείας A priore loco Μ : υγείας a C F A altero loco ταύτης a C F M A
altero loco: om. A priore loco 21 ti in ras. C ή A 2 F 2 : ή a A ' C M : om. F 1
2 4 μεταβάλλον, λλον ili ras. A 2 5 είς ην μετέβαλλεν A C έξ om. C F M 26 μετα-
βεβληκός A 2 F M : μεταβάλλον C : μεταβολής aA 1 ήι A 1 : ή a C : κινείται F : κινήται M
mrg. A 2 27 äv om. F M 2 8 μετέβαλεν a F M : μετέβαλλεν A C όποιον, sed
statim corr. F 1 : ποίαν Μ είς τό F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 225b 13] 841

δ έ χ ε τ α ι γ α ρ καί μεταβαλεΐν το μεταβάλλον καί ήρεμήσαι παυσάμενον της 198··

μεταβολής, όταν μέντοι έκ κινήσεως εις κίνησιν κινεΐσΟαι λέγηται, ανάγκη
είς όποιανουν κίνησιν μεταβεβληκεναι και ουκετι εις ήρεμίαν. το ουν έκ
κινήσεως εις κίνησιν μεταβάλλον, δήλον οτι κινοόμενον έτι την κίνησιν
5 έχείνην, ές ής λέγεται μεταβα'λλειν, εσται καί άλλην κινοόμενον, είς ην
λέγεται έχ ταύτης μεταβάλλειν· ως γαρ το έκ λευκού είς μέλαν μεταβάλλον 20
ετι π ω ς 3ν έν τ ώ λευκψ ές αυτοΰ μεταβάλλει και εχει τι αυτοί», εως άν
τελέως μεταβάλλη έ£ αότοΰ, ούτως εί καί έκ κινήσεως τι είς κίνησιν μετα-
βάλλει, ετι 3ν έν τ η κινήσει έξ ής λέγεται μεταβάλλειν καί κινοόμενον κατ'
10 αυτήν, άμα και κατ' έκείνην κινήσεται είς ήν μεταβάλλει, καί έτι όταν
ή είς το Ετερον μεταβεβληκός, οπερ ειπεν αυτός ο τ α ν ν ο σ ή σ η , τότε καί
είς ετερον όποιονοΰν έσται μεταβεβληχός. ώστε πρώτον μεν άτοπον το
έπι πλείω αμα καί διαφέροντα κινεϊσΟαι, έπειτα το έν πλειοσιν αμα είναι, 25
τρίτον δέ εί ή κίνησις μεταβολή έστιν ές έναντίου είς έναντίον καί μετα-
15 βάλλει τι έκ κινήσεως είς κίνησιν, δήλον δτι έκ της ές έναντίου είς έναν-
τίον μεταβάλλοι αν είς την έ£ έναντίου είς έναντίον· αύται γάρ είσιν έναν-
τίαι κινήσεις, ως γαρ, το έκ χρώματος είς χ ρ ώ μ α μεταβάλλον ουκ έκ του
τυχόντος είς το τυχόν, αλλ' έξ έναντίου είς έναντίον μεταβάλλε^ ουτω καί
το έκ κινήσεως είς κίνησιν μεταβάλλον καί κινοόμενον ουκ είς την τυχοΰσαν
20 μεταβάλλει, αλλ' είς την έναντίαν · αυτη δέ ήν ή έ ; έναντίου είς έναντίον. 30
καί έπί της κινήσεως έτι μάλλον τούτο, είπερ τό κινήσει ειναί έστι το
μεταβολή είναι ές έναντίου ' είς έναντίον. ώστε συμβήσεται καί τών πρό-
σί)εν άτοπώτερον· ου μόνον γαρ έπί πλείω αμα διαφέροντα κινήσεται, άλλα
καί έπί έναντία, καί ου μόνον έν πλειοσιν αμα διαφέρουσιν εσται, άλλα
25 καί έν έναντίοις. η μεν γαρ έν κινήσει έστί τ η κατά το υγιάζεσΟαι, έκ
νόσου αν είς ύγειαν μεταβάλλοι· η δε έκ της κινήσεως ταύτης μεταβάλλει
είς άλλην την έναντίαν αύτη (ού γαρ είς την τυχοΰσαν), αμα αν είς υγείαν 35
μεταβάλλον έν τ ω ύγιάζεσΟαι κατά την αυτήν ταυτην μεταβολήν και είς
το έναντίον τη υγεία την νόσον μεταβάλλοι, εί κινείται καί)' αυτό ή κί-

1 γάρ] μεν γάρ Α μεταβαλεΐν corr. ex μεταβάλλειν C : μεταβάλλειν a A F M 4 ετι

post • χίνησιν a F M 5 εσται — μεταβάλλειν (6) oui. M 6 μεταβάλλον oía. a F
7 ετι π ώ ς ον A C F M : δτι 8ν a ές αϋτοΰ] έξ ou Μ και οινι. a 8 μετα-
βάλλη a C M : μεταβάλει Α : μεταβάλη F εί καί A C F : εί a : καί Μ 8. 'J μεταβάλ-
λει, ει in η coir. F 1 11 είΐ] προς a F αύτός a C F M : καί ούτος Α
12 ώστε καί F M πρώτων C 1 14. 15 ή μεταβάλη τις F 15. 16 έκ τής έκ τοϋ
(έκ τοϋ om. F M ) έναντίου είς τό (τό om. Μ) έναντίον a F M 16 μεταβάλλει αν Μ
20 ή om. Μ 21 καί έπι —έναντίον (22) om. F τοϋτο ετι μάλλον a 22 μετα-
βολή] μεταβάλλον Μ είναι τοϋ C : om. Μ συμβήσεται τι Μ 2 3 γάρ] γε Μ
post άμα add. καί a F itemque v. 24 24 έττΐ τά έναντία εσται χαΐ Μ έν A C M :
έπί a F 24. 25 άλλα καί] άλλα Μ 25 έν (post και) om. a C F η ] εί F
itemque v. 26 κατά τοϋ F 26 αν om. a F : post υγείαν ponit Μ μετα-
βάλλει a F 26. 27 μεταβάλλοι είς Μ 27 ΰγίειαν a F 28 μεταβάλλοι a
ταυτην om. C 2 9 τό om. Μ τη om. M lac. X I I litt. ΰγιεία M
μεταβάλοι F
842 SIMPLICII IN PHYS1C0RUM V 2 [Arist. p. 225b 13J

νησις. έπειδή δέ το κινούμενον έπί τι xáv γένοιτο έν έχείνφ έφ' 8 χι- Ι98 Γ
νεΐται, δταν παυσηται της κινήσεως, αμα εσται έν τοις έφ' α άμα έκινεΐτο
κατά αμφοτέρας τάς κινήσεις· ην δέ ταύτα νόσος τε καί υγίεια. άμα άρα
έν υγεία τε και νόσψ εσται καί δλως έν τοις έναντίοις το έκ κινήσεως είς
5 κίνησιν κινούμενον. καί αυτός δε ó 'Αριστοτέλης το μεν έπί πλείω δια- 40
φέροντα κινεϊσΟαι καί το έν πλείοσι δίαφέρουσιν είναι έσήμανεν διά τοΰ
αμα ουν μεταβάλλει έξ υ γ ε ί α ς είς νόσον και έξ α υ τ ή ς ταύτης
της μεταβολής είς άλλην. δηλον δη δτι δταν νοσήση μεταβε-
βληκός εσται είς όποιανοΰν. το δε έπί τα έναντία αμα κινεΐσ&αι καί
10 έν τοις έναντίοις αμα είναι έσήμανεν διά τοΰ κ α ί ετι είς μ ή την τυ-
χοΰσαν αεί, κ ά κ ε ί ν η ν εκ τ ί ν ο ς εΓς τι Ετερον· ώ σ τ ε και ή ávTt-
κειμένη εσται υγίανσις.
ϊ ί ουν ου μεταβα'λλει τι έκ τοΰ άναμιμντήσκεσί}αι είς το έπιλανδάνε- «
σΟαι, καί έκ τοΰ νοσάζεσθαι είς το υγιάζεσθαι; εί ουν κινήσεις αύται καί
15 έναντίαι, πώς ουκ äv είη μεταβολής μεταβολή καί κινήσεως κίνησις; ταυ-
την δη λύων την ενστασιν ου καί)' αυτό φησιν έκ κινήσεως είς κίνησιν
είναι την μεταβολήν, αλλά κατά συμβεβηκός, δτι φ,συμβέβηκεν αναμιμνη-
σκεσί)αι ούτος έπιλανθάνεται πάλιν· εί μέν γάρ άναμιμν^σκόμενος έν τιΰ
άναμιμνήσκεσθαι έπελανΟάνετο, ήν äv ούτως έκ κινήσεως είς κίνησιν μετα-
20 βολή. εδει γάρ ετι μένουσαν την μνήμην κινεΐσί)αι είς λήί)ην · το γάρ κι- 50
νουμενον ετι μένον δπερ έστι κινείται καί ουχ ούτως εχει ώς το γινόμενον.
έπειδή δέ κα&όλου χ ρ ή το κινηΟεν γενόμενον έφ' ο έκινεΐτο στη ναι, εί
μέλλοι την έναντίαν πάλιν κίνησιν κινεϊσθαι, καί ó άναμιμν^σκόμενος δταν
άναμνησθη εστη, είτα οδτως, είπερ άρα, έπιλανΟάνεται. το ουν περί τον
25 αυτόν αμφότερα γίνεσδαι παρά μέρος κινεΐσί)αι λεγομεν έν τ η συνήθεια έκ
τοΰδε είς τόδε. πώς δέ το κατά συμβεβηκός άναμιμνγι|σκεσ8αι μετα- 198*
βάλλει είς το έπιλανδάνεσΟαι, έδήλωσεν ειπών δτι ω υπάρχει παρά
μέρος ταΰτα, τουτέστιν δ άνθρωπος ή ή ψυχή, έ κ ε ϊ ν ο μ ε τ α β ά λ λ ε ι κατά

1 γένοιτο A C : γίνηται a F : γένηται Μ έφ' ώι AM 2 έφ' 8 F : έφ' ψ ä sic M

3 κατά τάς, sed τάς del. C <2μα άρα Α : άμα μέν ουν C : αμα a : καί FM 4 εσται
έν νόσψ τέ καί υγεία aFM 5 δέ] μέν aF έπί] είς C πλειον Μ 8 post είς
add. ταύτην .del. F δή δτι a A : δέ δτι F M : δη C 9 post δέ adii, και AC έπεί
sic Μ 11 άείβΑ: δή F : δει γάρ CM κάκεϊνον Μ 13 ο6 om. Μ 13. 14 είς
το έπιλανθάνεσθαι a A 2 C ' - F M : om. A ' C 1 14 νοσίζεσθαι a ante είς add. είς ύγίειαν
ή aF 15 μεταβολής μεταβολή scripsi (cf. p. 8 3 8 , 2 8 . 8 4 3 , 2 0 ) : μεταβολή μεταβολής
a C : μεταβολή κινήσεως AFM 15. 16 αότήν F 16 δή] δέ Μ λύει aFM
φηοί γάρ ou καθ' αυτό aFM 16. 17 είναι είς κίνησιν a : είναι κίνησιν F
20 εδει γάρ Ετι μένουσαν την μνήμην scripsi: εδει γάρ έπιμένουσαν τήν μνήμην Α ' : έδει γαρ
έτι (ras. ex έπί) ΰπομένουσαν τήν μνήμην C : εδει γάρ h ι μένον είς μνήμην A'-F: έδει γάρ
itt μένοντα έν μνήμη a : εδει γάρ έπί είς την μνήμην Μ [post έπί lac. V litt.]
λήθησιν Μ 21 έτι μένον a F M : έπιμένον Α : έτι ύπομένον C καί ούχ A CM:
οόχ F : 00 γάρ a 22 γινόμενον Μ 23 μέλλει a 23. 24 i άναμιμνησκίίμενος
πάλιν άναμνησθείς Μ 24 εστη aCF (cf. στήναι ν. 22): 2στη Α : εσται Μ είπερ]
ώσπερ F τό ουν aF : τώι ούν Α : έν τώ ούν CM 24. 25 περί των αυτών Μ
26 το κ. συμβ. AM: κατά συμβεβηκός τό a F : κατά σ. έν τώ C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p . ' 2 2 5 b 13. 33] 843

ταύτα, εί ούν ανάγκη μέν ή ύποκείμενον εΐναι την κίνησιν ή έν ύπο- 1!)8ν
κειμένω, ούτε δέ ύποκείμενον εστίν ούτε έν ύποκειμένφ ου σα δύναται κι-
νείσίΐαι, κατ' ούδενα τρόπον είη αν κινήσεως κίνησις.
Έπιστήσαι δέ έν τούτοι« ώς οιααι άξιον, δτι où πασαν μεταβολήν
5 άποφάσκει τής κινήσεως, αλλά την κίνησιν μόνην. το γάρ άμα μεταβάλλειν 5
εξ υγείας εις νόσον, και έξ αυτής ταύτης της μεταβολής εις άλλην, όπερ
ώς άτοπον έπήγαγε, τούτω επεται τ<5 την κίνησιν κινείσί)αι· το γάρ κινου-
μενον όπαμένον δπερ εστί κινείται, εί οδν το νοσάζεσΟαι κινείται μένον
δπερ έστίν είς το άντικείμενον το ύγια'ζεσί)αι μεταβάλλει, ώστε το αυτό
10 ά μ α άν νοσάζοιτο και ύγιάζοιτο. τούτο δέ τό άτοπον τη γενέσει ουκ ακο-
λουθεί· ου γάρ μένον τι δπερ έστί γίνεται, ώσπερ μένον δπερ έστί κινεί-
ται· ου γάρ έξ οντος είς ον, άλλ' έκ μ ή οντος είς ον καί ές ουχ υποκει- ίο
μένου εις ύποκείμενον. άλλά καν Ικ μ ή οντος εις 3ν ή γένεσις, έάν τήν
μεταβολήν ταύτην μεταβάλλειν τις είπη, επειδή καί το μεταβάλλον ές άντι-
15 κειμένου εις άντικείμενον μεταβάλλει, άμα έκ μή όντος εις ον και ές οντος
εις μή ον μεταβάλλει, ώστε καΟό γίνεται φθείρεται.

ρ. 2251>33 Έ τ ι δ έ ε ί ς ά π ε ι ρ ο ν β α δ ι ε ί τ α ι ε'ως του ο ϋ τ ε τ ο γ ί ν ε σ ί ) α ι

ο ύ ν ο ύ τ ε τ ο κ ι ν ε ϊ σ Ο α ι ο ί ό ν τ ε ού'τε μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν ούΟέν.

Δείξας δτι ουκ έ'στι κινήσεως κίνησις, τουτέστιν δτι ή κίνησις ου κι-
20 νείται, καί)ολικώτερον έτι δείκνυσι το πρόβλημα, δτι ουδέ μ ε τ α β ο λ ή ς 20
μεταβολή εστίν δλως. καί ίνα δείξη δτι τήν μεταβολήν νυν ουκ άντί
της κινήσεως ειπεν, άλλ' έπι της κυρίως μεταβολής το ονομα τέθεικε τής
κοινής, ύφ' ήν καί ή κίνησίς Ιστι καί ή γένεσις καί ή φδορά, έπήγαγεν το
καί γ ε ν έ σ ε ω ς γ έ ν ε σ ι ς . δείκνυσι δέ αυτό διά τής είς άτοπον άπαγωγής
25 συλλογιζόμενος ούτως· εί εστι κινήσεως κίνησις ή γενέσεως γένεσις ή δλως
μεταβολής μεταβολή, ούτε κίνησίς έστιν οΰτε γένεσις ούτε δλως μεταβολή·
τούτων δέ μή δντων, ούτε το γίνεσ&αι, ούτε τό κινεΐσ&αι, ούτε το μετα-25
βάλλειν δλως τι δυνατόν είναι· εί δέ μή τ α ύ τ α , οΰτε τά κινούμενα ούτε
τά μεταβάλλοντα έ'σται. καί δτι μέν ταύτα άτοπα καί άδυνατά έστι καί

I μέν om. a F M 4 έν om. Μ ώς A C M cf. p. 8 4 6 , 3 : om. a F 5 τ ψ γάρ M

6 Ογίας A 1 post ές (alterum) eras, littera A 7 ώ ς ] ής C : είς M επεται
τοΰτω a F τ ω xrjv] τό φ τήν Μ τήν oui. F το γάρ (ò i n ras.) M
9 δϊΐέρ έστι τό Μ (οία. είς) 10 αμα om. a F τη γενέσει a C F : τής γενέσεως AM
I I γίνηται C 12 καί ές] ή -/.al Μ 13. 14 της μεταβολής ταύτης μετα-
βολήν a F 14 τό μεταβάλλον] μάλλον F M 15 μεταβάλλει oui. F M 16 φβείρεσθαι
aF 17 ν Ετι δέ καί είς τό Μ δέ om. Arist. praeter coilil. FI άπειρα a
τό a n t e γίνεσθαι et κινεϊσθαι om. a et Arist. (οϋτε — κινείσθαι OÍD. F ) 18 μεταβάλ-
λει F οόδέν a 19. 20 κεϊνεϊται C 20. 21 μεταβολή μεταβολής a F cf.
v. 2 6 : μεταβολή μεταβολών M 21 νΰν om. C 22 τής (priraum) A : om. a C F M
μεταβολή Μ τέθηκε C 22. 2 3 τέ&εικε τής κινήσεως καί ή χίνηαις ύ φ ' ήν έστι
καί ή γένεσις καί ή φθορά F 24 γένεσιν a F έπαγωγής Μ 29 καί (tertium)
om. M
844 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p . 2 2 5 b 33]

δια τούτο xai έκεΐνα, οις ταύτα επεται, εΐπερ επεται, τουτέστι το είναι 198ν
κινήσεως κίνησιν καί γενέσεως γένεσιν και μεταβολής μεταβολή ν, πρόδηλον.
το δε συνημμένον δια δύο μέσων δρων δείκνυσιν· εί γαρ έστι γενέσεως
γένεσις ή μεταβολής μεταβολή, είς άπειρον ανάγκη προϊέναι· εί δε τούτο,
5 ουτε το πρώτον εσται ούτε το εσχατον · ώστε ουκ εσται ουτε γένεσις ουτε 30
μεταβολή, δτι δε ανάγκη είς άπειρον είναι την πρόοδον, εί εστι μετα-
βολής μεταβολή, δείκνυσιν έκ του, εΐπερ δλως έστί μεταβολής μεταβολή,
μη μόνον ταύτης είναι της προβεβλημένης, άλλα καί έκείνης, αφ' ής ή
εις ταύτην γέγονε, καί πάλιν έκείνης ά'λλην, και άει της λαμβανομένης μετα-
10 βολής προϋπάρχουσάν τινα άλλην μεταβολήν ανάγκη λαμβάνεσ&αι, εί δέ
τούτο, είς άπειρον αεί προϊέναι άλλην άεί προ άλλης λαμβάνοντα, εί δέ
τούτο, καί το εφεξής ακολουθήσει* πρώτης γάρ μη ού'σης μεταβολής οόδ' 85
άν ή μετ' αυτήν εΐη ουδέ ή ταύτης εφεξής οόδέ άλλη τις δλως εως τής
έσχάτης· ώστε εί εστι μεταβολής μεταβολή, ουκ εσται μεταβολή, αυτός
15 δέ επί τής γενέσεως τον λόγον προάγει, μάλλον τη άφωρισμένη μεταβολή
τής διανοίας έπερειδόμενος ήπερ τη κοινή, και το άτοπον έπί του μηδέν
γίνεσ&αι φανερώτερόν έ σ τ ι ν επεται γαρ τούτω το μηδέ είναι τι των γε-
νητών έναργώς άτοπον υπάρχον, καί μέντοι καί άλλο τι άτοπον προσανα-
φαίνεται κατά ταύτην την άπόδειξιν το μη οδσαν την γένεσιν ήδη είναι, ω
20 Διαφόρου δέ οΰσης έν τούτψ τ φ χωρι'(ο τής γραφής ó 'Αλέξανδρος
καί την σαφεστέραν εγραψεν εχουσαν ούτως, οίον εί ή ά π λ ή γ έ ν ε σ ι ς
έ γ ί ν ε τ ό π ο τ ε , καί το γ ι ν ό μ ε ν ο ν έ γ ί ν ε τ ο , ώ σ τ ε ο ί ί π ω ήν ή δ η . καί
εξηγείται άπλήν γένεσιν την χωρίς του γινομένου νοουμένην, περί ής ζη-
τοΰμεν, εί γίνεται, εί ουν αυτη ή γένεσις έγίνετό ποτε, το δέ γινόμενον
25 γίνεται τέως καί οίίπω εστίν (ου γάρ οιόν τε αυτό γινόμενον μη γίνεσβαι),
οίίπω οδσα ή γένεσις ήδη ήν· ου γάρ ήδύνατο γενέσ&αι μη ου ση ς γενέσεως. 4»
οίδε δέ καί τούτο τω είρημένψ προσκείμενον ó 'Αλέξανδρος ά λ λ α γ ι ν ό -
μ ε ν ο ν ήν γ ι ν ό μ ε ν ο ν ή δ η , δπερ τω είρημένψ άτοποι τω μήπω ουσαν
την γένεσιν ήδη είναι το άντίστροφον άτοπον άποδίδωσι το ήδη ουσαν την
30 γένεσιν γ ι ν ό μ ε ν ο ν ετι είναι, τουτέστι μήπω εΐναι. καί άλλην δέ γραφήν

1 x a l A M : ora. a C F είπερ Επεται om. F 2 πρόδηλον — μεταβολή (4) om. F

4 εί δέ — εϊναι (G) om. F 5 ώστε ουκ oin. Μ εσται post γένεσις pou. Μ
6 είς άπειρον ανάγκη προϊέναι a : άνα'γκη έ π ' άπειρον ίέναι Μ. 8 έφ 1 ής Μ 9 έκείνης]
άλλης F 11 άεϊ a l t e r a m om. a 13 μετά ταύτην a F post είη add. Μ ούδέ (sic)
τοΟτο και τό έφεζής ακολουθήσει sed del. puiictis 14 εσται a μεταβολών μετα-
βολή Μ ούχ εστι Μ 15 αφορισμένη a M μεταβολή sic C 16 έπερειδόμενος C F M :
έπερειδομένης a A είπερ C 17 μηθέν a F M , qui om. τι 18 προ υπάρχον C
21 καί A C F M : om. a. r e s p o n d e t καί άλλην δε ν. 30. sed melius scribebat μέν
ή om. C F 22 καί το] το μεν F έγίνετο τε F 2 3 έξηγείτο F 23. 24 περι
Vjv ζητοΰμεν, εί έγίνετο Μ 24 αύτη Α δε] μεν F M 25 έγίνετο F M
26 οδπω ούν F ήδύνατο a F (cf. f. 2 0 8 * 2 ) : έδύνατο A C M 27 τούτο om. F
τό είρημένον Α άλλέξανδρος C 28 ήν γινόμενον om. F : ήν ήδη γινόμενον Μ
τό (ante μ ή π ω ) Μ 28. 29 μ ή π ω γένεσιν ούσαν a F 29 άντιστρέφον F 30 γι-
νόμενον] γινομένην C
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 3 3 ] 845

προστίΟησι τοιαυτην ω σ τ ε ο ΰ π ω ή ν γ ι ν ό μ ε ν ο ν α π λ ώ ς , α λ λ ά τι γ ι - 198 ν

νόμενον ή δ η . καί είη áv το λεγόμενον, δτι ή άπλή γένεσις έγίνετο ήδη
τινός γενέσεως ούσης · δι' ής γάρ ή άπλή γένεσις έγίνετο, αυτη γένεσις 50
ο υ σα ήδη ήν. και έν πολλοίς άντιγράφοις αυτη φέρεται η γραφή, μή-
5 ποτε δε ούτως αυτήν έξηγητέον· ει γίνοιτο ή γένεσις, οίίπω ήν άπλώς
γένεσις γινόμενον, αλλά τι γινόμενον ήδη, τουτέστιν αλλά χαί άλλο τι μετά
της γενέσεως πεπονθος την γένεσιν, ωστε τό δλον γινόμενον είναι, ώσπερ
έστι γινόμενον άν&ρωπος. εί ουν γίνοιτο ή γένεσις, où γένεσις εσται
άπλώς, άλλ' εν τι τών γινομένων, ταύτα ουν μετάξι) τά άτοπα προσεν-
10 δειξάμενος έφεξής | προστίθησι, πώς έπ' άπειρον προελευσεται ή γένεσις 199Γ
καί πώς αναιρεΟήσεται, εί εστι γενέσεως γένεσις. εί γάρ ή γένεσις δια γε-
νέσεως γίνεται καί πάλιν έκείνη ή γένεσις διά γενέσεως καί ομοίως πάσα
γένεσις διά γενέσεως (ου γάρ εστίν ειπείν 8tà τί ήδε μεν γίνεται, δι' ης
δέ αυτη γίνεται γενέσεως ουχί καί αυτή γίνεται), ει ουν ταΰτα ούτως,
15 ανάγκη έπ' άπειρον ιέναι άλλην πρί> άλλης γένεση γενέσεως λαμβάνοντα. 5
έπί δε τ ώ ν ά π ε ί ρ ω ν , φησί, ουκ έ'στι π ρ ώ τ ο ν , παντός γάρ τοΰ λαμ-
βανομένου εστι τι πρότερον λαβείν, εί δε μή πρώτον, φησίν, ουδέ το
έχόμενον· ουδέ το μετ' εκείνο άρα· ωστε ουδέ τό εσχατον τούτο αφ'
οΰ ó λόγος ώρμή&η. ó δε Άσπάσιος " έ ά ν γράφηται, φησίν, οΓον εί ή
20 ά π λ ή γ έ ν ε σ ι ς έγι'νετό π ο τ ε , καί το γ ι ν ό μ ε ν ο ν έ γ ί ν ε τ ο , ώ σ τ ε οίίπω
ήν γ ι ν ό μ ε ν ο ν ά π λ ώ ς , αλλά γ ι ν ό μ ε ν ο ν ή δ η , εσται μόνον, φησί, δει-
κνυμενον διά ταύτης της λέξεως ο προέθετο, δτι έπ' άπειρον προήςει ή
γένεσις· εί γάρ ή γένεσις γίνεται (άπλώς δε γινόμενον έστιν το είς ουσίαν ίο
έρχόμενον), εί ουν το γινόμενον γινόμενον έστιν, οίίπω ήν άπλώς γινόμενον·
25 ου γάρ έ'ρχεται είς ουσίαν, άλλ' εις το άπλώς γινόμενον· πάλιν δέ έκεΐνο,
εζ ου γινόμενον έγίνετο, δει γινόμενον είναι καί τοΰτο έπ' άπειρον, και
τω έπι της κινήσεως δέ, φησί, λόγω συμφωνοτέρα εσται αυτη ή γρα-
φή· έπί γάρ της κινήσεως ή άπειρία μόνον δείκνυται κατά τον αυτόν

1 ήν C F M : ήν τό a A . eadem discrepantia ν. G et in Aristoteli.·! P h y s i c i s et Metaphy-

sicis τι] τό M 1.2 γιγνόμενον a 2 καί — f¡ór¡ ήν ( 4 ) om. F
δτι eí άπλή Μ ήδη — έγίνετο (3) om. C 3 ή] oí a γένεαις άπλή Μ
4 ουααι a M post ήδη add. τινός — ήδη C έν πολλοίς άντιγρα'φοις ut in
Physic, codd., levioribus tarnen discrepantiis 5 post άπλώς add. ή a F M G post
γένεσις habet τό a : om. A C F M : add. A 1 cf. v. 1 8 έστι γινόμενος C
h άνθρωπος a F γένοιτο M 9 γενομένων F 11 *αί πώς] καί έ π ' άπειρον F :
χαί πώς έπ' άπειρον Μ 13 ήδε μέν] ή μεν Μ 14 δέ αύτη C 15 έπ'
άπηρον Μ 16 έπί libri cf. p. 8 4 6 , 2 4 et 8 4 8 , 1 0 : έπεί Aristoteles πρώτον libri cf.
p. 8 4 6 , 2 5 et 8 4 8 , 1 0 : τι πρώτον Aristoteles, sed om. τι cod. E i n Physicis et Metaph.
17 λαβείν πρότερον a F 18. 19 έ φ ' ο υ M 19 ώρμήθη 6 λόγος a F M οΓον A C M :
ώς a F εί ή om. F 2 0 ποτε καί τό γ. έγίνετο om. F 21 μόνο C
2 2 προήξει a A 3 F : προέξει Α 1 : προάξει C 2 3 γίνεται] έγίνετο a 24 άπλώς γινό-
μενον Α : γινόμενον άπλώς a F M : γινόμενον C 2 5 où — γινόμενον om. C F M
2 6 έζ ου om. F 27 δέ om. C αίίττ) ή A C M : ή τοιαύτη a F 2 8 οϋτως a :
ώς F : om. A C M άπορία M
846 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 3 3 ]

τρόπον, εί εστι κινήσεως κίνησις." ταύτα μεν ουν έν τούτοις τά τοΰ 'Apt- 1ί(!)Γ
στοτέλους καί των τοΰ 'Αριστοτέλους έξηγητών.
Έφιστάνειν δε άξιον, ως οΓμαι, πως έπί τ ω ν ά π ε ι ρ ω ν , εί μή ε σ τ ι 15
το π ρ ώ τ ο ν ο υ δ έ το έ χ ό μ ε ν ο ν έστιν, ώς είπεν δ 'Αριστοτέλης, καί διά
5 τούτο εΐ έπ' άπειρον έστι γένεσις προγενέσεως καί μεταβολή προ μετα-
βολής, ουκ εστι γένεσις ουδέ μεταβολή, ούτος γαρ δ λόγος αναιρεΐν δοκεϊ
τήν έπ' άπειρον πρόοδον των γινομένων καί φθειρομένων, ήν φαίνεται μά-
λιστα βέβαιων δ 'Αριστοτέλης, και γαρ δτι εστι δείκνυσι και τάς αίτιας
αυτής ανευρίσκει πάσας έν τη Περί γενέσεως και φθοράς τήν τε ύλικήν
10 και ποιητικήν καί τελικήν. και αότός έστιν δ λέγων έν τω δευτέριρ τής 20
πραγματείας έκείνης δτι " τ φ λειπομένω τρόπω συνεπλήρωσε τά δλον δ
θεός ενδελεχή ποιήσας τήν γένεσιν," τοΰ ένδελεχοΰς το έπ' άπειρον δη-
λούντος. καί έν τω τρίτφ δέ ταύτης τής πραγματείας άναιρών το κατ'
ένέργεϊαν άπειρον, και τω μεγέθει καί xc5 άρι!)μφ το έπ' άπειρον είναι
15 συγχωρεί, δπερ έν τούτοις αναιρεΐν δοκεϊ. εί δέ δπερ έπί τής γενέσεως
αυτός έρωτα, έπί τίνος έρωτήσω των ατόμων, οιον εί τοΰδε τοΰ πατρός
ή τοΰ ανθρώπου ανάγκη πατέρα είναι καί έκείνου πατέρα καί τοΰτο εις 25
άπειρον, καί επειδή τ ω ν α π ε ί ρ ω ν ουκ ε σ τ ι π ρ ώ τ ο ν , εί δε μή πρώτον,
ώς φησιν, ο υ δ έ το έ χ ό μ ε ν ο ν ε σ τ α ι , ουδέ οΰτος δ πατήρ ή δ άνθρωπος
20 ουδέ δλως έσται πατήρ ή άνθρωπος κατά ταύτην τήν έρώτησιν, είπερ πρό
παντός πατρός ανάγκη πατέρα εΐναι και πρδ παντός άνθρωπου άνθρωπον.
" άνθρωπος γαρ άνθρωπον γεννά καί ήλιος," ώς αυτός φησιν. εί οδν ούτω
και γενέσεως γένεσις προηγείται, καί δια τούτο τήν γένεσιν άνειλεν, δτι
ανάγκη έπ' άπειρον προϊέναι, έ π ί δ έ τ ώ ν α π ε ί ρ ω ν , ώς φησιν, ο υ κ ε σ τ ι so
25 π ρ ώ τ ο ν , ώ σ τ ε ο υ δ έ το έ χ ό μ ε ν ο ν , τω αυτφ λόγιο άναιρεθήσεται πάσα
ή έπ' άπειρον πρόοδος, καίτοι, δπερ ειπον, αυτός τά άλλα τοΰ άπειρου
σημαινόμενα τά κατ' ένέργεϊαν άνελών, δσα δμοΰ το άπειρον είναι φησιν
είτε άριθμιρ ειτε μεγέθει, μόνον τοΰ άπειρου σημαινόμενον το έπ' άπειρον
καταλέλοιπε λέγων ούτως· " δ λ ω ς μέν γαρ ούτως έστί το άπειρον τω αίεί
30 άλλο καί άλλο λαμβάνεσθαι, και το λαμβανόμενον μέν αεί πεπερασμένον,
αλλ' άεί γε Ιτερον καί ετερον, ώς ή ημέρα καί δ άγών, οις το είναι οόχ 35

1 οον om. a F M 2 τών τοΰ άριστοτέλους A M : τών Αριστοτέλους a F : τών αυτού C

3 απείρων C F M : έ π ' άπειρον a A cf. v. 1 8 . 2 4 εί] τό F 4 το (ante πρώτον)
om. F post πρώτον add. ώς sic C 5 . G πρό μεταβολών M 7. 8 μάλιστα
φαίνεται a F 0 εΰρήσεις F M πα'σας om. a F M 10 λέγων] λίγος M
Βευτέρψ] De gen. et corr. Β 10. 33G >j 31 12 ένδελεχη recte libri cf. Bonitzii Index
Arist. 2 4 9 » 2 3 : έντελεχή Arist. vulg. 13 τρίτιο] P h y s . Γ 4 sqq. δέ om. a F M
14 άπειρο^ν A τώ έπ' C IC. 17 άν9ρώπου ή τοΰ πατρός a F M sed cf. v. 19
18 x a l om. a F έπί δη C cf. p. 8 4 5 , 1 6 19 ώς oui. F M έσται a F M : oòx έσται
AC 2 2 φησιν] P h y s . β 2 . 194i> 13 2 3 γεννέσεως C άνεϊλε την γένεσιν Μ 2 4 τών
έπ' απειρο#ν A cf. ρ. 8 4 5 , 1 6 2 5 έπόμενον Μ 2 6 εϊπον] ν. 1 5 : είπεν F M
27 τά] τό Μ άνελών post μεγέθει a : om. F 29 λέγων οδτως] Phys. Γ 6.
206a27 deci a C F M 3 0 άλλο χαί άλλω C μέν άεί] αν είη F : άεί Μ
άεί είναι Arist. cf. Simpl. P h y s . p. 7 8 2 , 3 et f. 3 0 3 * 1 3 1 post έτερον Aristoteles
έτι τό είναι — οίχίαν (cf. ρ. 7 8 2 , 4 ) om. hic Simpl. ή om. F δ om. F
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 5 b 3 3 ] 847

ώς ούσία γέγονεν, αλλ' αεί έν γενέσει ή φθορά πεπερασμένον, αλλ' αεί 199Γ
ετερον χαί 2τερον." είναι δε τούτο το έπ'' άπειρον εν τε τω χρόνιο ψηαί
και έπί των ανθρώπων, δήλον δε δτι και πάντων των έν γενέσει, χαί επί
της των μεγεθών διαιρέσεως, εν πασι 3έ τοις τοωύτοις ουκ εστι το πρώ-
5 τον. χρόνος γαρ αεί προ χρόνου καί άνθρωπος προ ανθρώπου, διά τί
οδν μή και γένεσις ουτω, κάν άλλη πρό άλλης αεί καί μή εστι πρώτη,
εστίν δμως κατά το έπ' άπειρον, μήποτε γαρ το μεν έπ' άπειρον ϊέναι 40
άναγκαίως έπήχται τω λόγω καί το μή είναι πρώτον έπί των ούτως
απείρων παντός γαρ τοΰ ληφθέντος εστι τι πρότερον λαβείν, το δε ' ε ι
10 μή εστι το πρώτον ούδε το έχόμενόν έστιν' oòx οίδα δπως αληθές δοκεΐ.
έπί γάρ της έπ' άπειρον προόδου πρώτον μεν ουκ εστίν ούδέ εσχατον ·
παντός δέ τοΰ ληφθέντος εστι τι έχόμενόν καί άνωθεν καί κάτωθεν, διό
ουδέν κωλύει καί έπ' άπειρον πατέρα πρό πατρός καί άνθρωπον προ αν-
θρώπου, ουτω δέ καί γένεσιν προ γενέσεως φαίη άν τις, τιθέντων ημών 46
15 είναι δμως πατέρα καί γένεσιν, καν μή εστι πρώτος πατήρ καί πρώτη γε-
νεσις· τοΰ γάρ αεί ληφθέντος το έχόμενόν ουκ έπιλείπει. καί γαρ έφ' ών
μεν άπειρα κατ' ένεργειαν υποτίθεται' τις προηγεΐσθαι τοΰ λαμβανομένου
οΓον τοΰδε τοΰ πατρός άπειρους κατ' ένεργειαν πατέρας, τουτέστιν άμα
πάντας υφεστώτας, αληθές δτι αδύνατον τούτον γενέσθαι τόν πατέρα* το
20 γάρ τοιοΰτον άπειρον άδιεξίτητόν έστιν. έπί δέ των έπ' άπειρον, έφ' ών
μή πάντα τά άπειρα άμα υφέστηκεν, άλλά τό λαμβανόμενον άεί πεπερα- 60
σμένον έστιν έν πέρατι τών προϋπαρίάντων υποστάν, αεί δέ ετερον και
έτερον καί διά τοΰτο έπ' άπειρον, έπί τούτων ουκ αναιρείται το προτεθέν
ουδέ ή πρόοδος, καν έπ' άπειρον τά αίτια αυτοΰ πρόεισιν άλλο προ άλλου
25 λαμβανόμενον· πεπέρανται γάρ έν τω προκειμένω οίον έν τ<ρ Σωκράτει τά
προ αυτοΰ πατρικά αίτια ή ανθρώπινα, διά τοΰτο ουν κάν έπ' άπειρον
άλλος προ άλλου άνθρωπος ή άλλος προ άλλου πατήρ καί μή εστι |
τον πρώτον λαβεΐν, ουκ αναιρείται δμως ó Σωκράτης ως πατήρ ή ως 199»
άνθρωπος, δτι έπερατώθη εις αυτόν τά αίτια, δπου μέντοι απείρων κατ'
30 ένέργειαν, τουτέστιν αμα πάντων ύφεστώτων τών προηγουμένων αίτιων ó
'Αριστοτέλης αναιρεί τήν τοΰ έκείνοις ϋπεσθαι λεγομένου υπόστασιν, ορθώς
ó λόγος εχει.

1 7) AC cf. Simpl. 1. c.: καί ex Arist. viilg. aFM 2 τό om. F τιίΓ] αυτό
sic Μ φησί I. c. p. 20Gb 2 4 τ 0 » μεγέθους aF 6 γενέσεως Μ μ))
εστι] μή έτι Μ 7 κατά] καί Μ έπ' AC: del. F: om. aM γάρ AC: 8è
aFM 8 *aì om. M 10 ό'πως aCFM cf. f. 204r4: πώς A 11 έπί ras. ex
έπεί A μέν ouv C 12 κάτοθεν M 13 ούδέ F 14 post τις âddunt ¿|Λ0((ΐ)ζ
aF, qui omittit δμως 15 καί (post πατέρα)] κατά Μ 19 άληθώς Μ 20 έπί, ι
ras. cori·. C 21 τό μέν λ. Α 24 αότής F 25 προκειμένω F 2G πατρί καί
αίτια C γοΰν aF άπειρα C 27 άλλος προς άλλο πατήρ ή άλλος προς άλλον
άνθρωπος F (πατήρ et άνδρωπος mutant etiam aM) άλλος] άλλο Μ (utroquc loco)
28 τόν AC: τό aFM 29 μέντοι ACM: μέν τό F: μέντοι τό a άπειρον aF
31 έκείνης α
848 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 225^33]

'Αλλά το μέν μή είναι γένεσιν γενέσεως καί κίνησιν κινήσεως καί δλως 199»
μεταβολήν μεταβολής και διά των προτέρων έπιχειρημάτων δειχί)έν καί 5
διά των έφεξής δειχΟησόμενον τω Άριστοτέλει μενέτω, προς δέ τον διά
τοΰ έπ' άπειρον λόγον ή ζήτησίς μοι νΰν γέγονεν, ε? αληθώς ελαβεν τό
5 μή δντος έν τψ έπ' άπειρον τοΰ πρώτου μηδέ το έχόμενον είναι, φ ήκο-
λούθησεν τό ε? εστι γενέσεως γένεσις μή είναι γένεσιν· εί γάρ εστι γενέσεως
γένεσις, ανάγκη έπ' άπειρον lèv αι. εί δέ τούτο, οόκ ε σ τ ι τό π ρ ώ τ ο ν ,
ώ σ τ ε ο ό δ έ τό έ χ ό μ ε ν ο ν φησιν. ώστε οόδέ ή προτεΟεΐσα γένεσις. αλλ'
έγυμνάσατο μέν μετρίως ó λόγος ούτος ή λαθών ή oò νοήσας, δτι τό υπό ίο
10 'Αριστοτέλους είρημένον τό έ π ί δέ τ ω ν α π ε ί ρ ω ν ουκ ε σ τ ι π ρ ώ τ ο ν ,
ώ σ τ ε ο υ δ έ τ δ έ χ ό μ ε ν ο ν , οόκ έπ! πάντων είρηται των έπ' άπειρον, αλλ'
έπί τών νΰν υποτεθέντων έπ' άπειρον ίέναι της τε γενέσεως καί της μετα-
βολής. εί γαρ ή απλή, φησί, γένεσις, ήτις ουχί γενέσεως γένεσίς έστιν
αλλά άλλου τινός οίον ανθρώπου, εί ουν αυτη έγίνετό ποτε, ώς λέγουσιν
15 οί γενέσεως γένεσιν τιθέντες, γινόμενον έγίνετο. έπειδή γάρ ή γένεσις έν
τω γινεσθαι το είναι έχει, έάν γίνηται ή γένεσις, γινόμενον τι γίνεται καί ΐό
ουπω έστί γινόμενον* το γαρ γινόμενον ουπω έστίν 8 γίνεται, καί δήλον
δτι καί ή τούτου γένεσις έγίνετο καί ουπω ήν. τό μέν γάρ γίνεσθαι ήδη
εχει, το δέ είναι δπερ γίνεται, τουτέστι γινόμενον, οίίπω εχει. καί εί έπ'
20 άπειρον τοΰτο, έπί δέ τών απείρων πάντων μέν κοινώς ουκ εστι τό πρώτον
λαβείν (άλλο γάρ προ άλλου αεί), έπί δέ τούτων καί ίδικώς, δτι ουδέν τών
λαμβανομένων έστίν ο λέγεται (ου γάρ έστι γένεσις, αλλά γίνεται, εί εστι
γενέσεως γένεσις), εί οδν μή εστι τις γένεσις δλως αφ' ής άρξασθαι δυ- 20
νατόν, ούδέ το έχόμενον έσται, τουτέστιν ουδέ έφεξής άλλη γένεσις εσται,
25 δτι μή έστι προ αυτής γένεσις, καθ' ήν γενήσεται. καί γάρ καί ή πρδ
αυτής έγίνετο γένεσις, καί τοΰτο ήδη είχεν τό γίνεσθαι γινόμενον, έπειδή
έν τω γίνεσΟαι τό είναι εχει ή γένεσις, ου μέντοι είναι πω τοΰτο δπερ
έγίνετο, τουτέστι γένεσις. ουδέ αί έφείής ουν γενέσεις είσίν, είπερ γίνε-
σ&αι μέν υπόκεινται, γένεσις δέ αυτών ου προϋπάρχει κατά τοί»ς λέγοντας
30 γενέσεως είναι γένεσιν. διό καί τοΰτο έπήγαγεν τό άτοπον το μήτε τό 25
γίνεσθαι είναι μήτε τό κινεΐσθαι μήτε το μεταβάλλειν, α ίπεται τοις έπ'
άπειρον γένεσιν γενέσεως καί μεταβολήν μεταβολής υποτιΟεμένοις. άν-

1 άλλα τό μέν] άλλά τό Μ : χαί τό a γενέσεως γένεσιν aM κινήσεως κίνησιν Μ

2 μεταβολήν μεταβολών Μ καί (post μεταβολής) om. aF 3 έξης a F δειχθησο-
μένων F τον] τό a 4 μοι ante λόγον ponit F 7 έπ' άπειρον άνάγκη C προιέ-
ναι a F : είναι Μ τό fartasse delendum cf. p. 845,16 8 ώστε prius, ω in ras. ex
corr. A ώστε alterum oui. FM οόδέ] ή δέ C 9 6 λόγος μετρίως οϋτως Μ
10 έπί hic quoque libri 11 τών] τό C άλλ'—άπειρον (12) oui. Μ 12 τε A C M :
om. a F 13 ή γάρ άπλή FM, sed post μεταβολής 1 littera erasa cui superscr. εί φησί]
φύσις F 15 γενόμενον C ή γένεσις om. F 19 γίγνεσθαι Μ οδπω C: δπερ F
εί] ή F 20 τούτου F ¿πείρων C : έ π ' άπειρον aAFM cf. p. 846,3 21 προς άλλο F
post έπί δέ repetita τών απείρων πάν del. C ιδίως aF οόδέ F 23 αυξασθαι Μ
24 άλλη — καί ήδη (26) om. F άλλη τίς C 25 μή Ισται Μ 26 ήδη τοΰτο a cf. F
(v. 24) 28 al oui. AM 30 είναι γενέσεως aFM 32 μεταβολήν μεταβολών Μ
 S I M P L I C n IN P I I Y S I C O R U M V 2 [ A r i s t . p. 2 2 5 b 3 3 . 2 2 6 « 6 ] 849

!)ρωπον δέ προ άνθρωπου xtöe'u έπ' άπειρον τις ου περιπίπτει τούτω τ(5 19!)ν
άτόπω. καν γαρ πρώτος άνθρωπος μη η , άλλά πάς ó λαμβανόμενος άν-
θρωπος ήδη εστίν, ώς òùvna'òai ποιεΐν άνθρωπον και ουχί γινόμενος άν-
θρωπος, ώσπερ ή γένεσις γινομένη ήν ετι κ οι i ουκ ο 5σα.

5 p. 220«0 " Ε τ ι τ ο υ α υ τ ο υ κ ί ν η σ ι ς ή έ ν α ν τ ι « εως τοΰ ε ί ν α ι γ ά ρ δεΐϊο

το φθειρόμενον.

Και δι' άλλης επιχειρήσεως δείκνυσιν, οτι ουκ εστι γενέσεως γένεσις,
εις άτοπον άπάγων το το γινόμενόν, ο τ α ν γ ί ν η τ α ι , τότε φθείρεσθαι. καί
εστίν ούτως άτοπον το τάς έναντίας κινήσεις άμα κινείσθαι. δείκνυσι δε
10 αυτό προλαβών ώς άςίωμα το τάς εναντίας κινήσεις του αυτού είναι, ουχ
άμα δηλονότι ά μ φ ω , ουδέ ά μ φ ω πάντως κατά φυσιν, αλλ' oit το κινου- 35
μενόν τινα κίνησιν κινητόν έστι καί κατά την έναντίαν αύτη. ομοίως δέ
προλαμβάνει και οτι ου έστι κίνησίς τ ι ς , τούτου καί ή τ η κινήσει εκείνη
αντικείμενη ήρέμησις. καί γαρ επί αλλοιώσεως και αυξήσεως και φοράς
15 καί επί γενέσεως καί φθοράς άληθή ταύτα, εί ουν έ'στι γενέσεως γένεσις,
ώστε γινόμενόν τι είναι την γένεσιν, δήλον οτι και φθειρόμενον έ'σται· του
γάρ αυτοΰ το γίνεσί)αι καί φθείρεσθαί έστι. πότε ουν φί)είροιτο άν τούτο
το γινόμενόν ή γένεσις, ει γάρ μήτε έν ά ρ χ η του γίνεσθαι, δπερ αυτός ειπεν 40
ε υ θ υ ς γ ι ν ό μ ε ν ό ν (ου γάρ αν έγίνετο ετι), μήτε ύστερον μετά το γενέ-
20 σθαι, δτε πάντα φθείρεται τά φθειρόμενα (ή γάρ γένεσις έν τ φ γίνεσί)αι
ούσα καί μετά το γενέσθαι ουκέτι ουσα ουκ αν τότε φθείροιτο · είναι γάρ
δει το φθειρόμενον, Γνα φθείρηται, ή δέ γένεσις μετά το γενέσθαι ουκέτι
έστίν ώσπερ ουδέ ή κίνησις μετά το κινηθήναι το κατ' αυτήν κινούμενον),
εί ουν μήτε ευθυς γινομένη ή γένεσις φθείρεται μήτε ύστερον μετά το
•25 γενέσθαι, ανάγκη οταν γίνηται τότε φθείρεσθαί. ó μεν γάρ Σωκράτης, 45
οταν παυσηται του γίνεσθαι καί γενόμενος ήδη ή , τότε φθείρεται· ή δέ
γένεσις, εί'περ γίνοιτο, οταν γενομένη η , ουκέτι έστίν, ώστε ουδέ φθείρεται
τότε. είναι γάρ δει το φ θ ε ι ρ ό μ ε ν ο ν . ώστε έάν γινόμενόν η ή γένεσις,
ο τ α ν γ ί ν η τ α ι γ ι ν ό μ ε ν ό ν , τ ό τ ε φ θ ε ί ρ ε τ α ι · δπερ άτοπον το άμα το αυ-
30 το γίνεσθαι' τε καί φί)είρεσί)αι. εί γάρ γίνεται ή γένεσις, δήλον οτι καί

2 πας om. F : p o s t λαμβανόμενος a 3 ώς] ώιτε Μ 4 ήν] ή Μ 5 ή

om. F δει] άεί A , sec! cf. v. 2 8 : δή M 7 δεικνύει M 8 τ ο ( p o s t τ ο ) om. F
γένηται Arist. Metaph. 1. c. e t Phys. cod. Ε φθείρεται F M 9 όντως C M
10 p o s t κινήσεις a d d . ätxa C 11 καταφάίεις F 12 καί κ α τ ά ] κ α τ ά Μ
αυτί) old. F 13 ό'τι om. F ¿κείνηι Α : έκείνη a C F ( M ) 14 ήρέμησις
om. F φδοράς, sed θ e r a s a C cf. p . 8 1 8 , 1 14. 15 φοράς καί έπί o m . F M
17 p o s t γίνεσθαι a d d . άμα F έστι om. F φίΐείροι C : φθείροιτ' C 2
1 2
17. 18 τοϋτο τ ό ] τοΰτο C : το C 18 είπεν αυτός a F 20 φθειρόμενα] in
m r g . γινόμενα Α 2 21 τότε] τοϋτο F : του τότε ( p o s t τοΟ lac. Χ 1.) Μ
22 φθείροιτο Μ 23. 2 4 κι εί (νούμενον in VI l i t . lac. om.) M 2 4 p o s t γέ-
νεσις a d d . καί F 25 τότε] το C 1 27 ήπερ F γίνοιτο A C cf. p. 8 5 0 , 2 3 :
γίνεται a F : γίνηται M γινομένη a 29 δπερ κ τ λ . cf. p. 8 5 6 , 2 1
Coimneut. Arist. X Simplic. in Phys. 4
 850 SIMPLICII IN PIIYSICORUM V 2 [Arist. p . 22G»6]

φθείρεται διά τό προληφθέν αξίωμα τό τοΰ αυτού είναι τάς έναντίας χι- 199»
νήσεις.
Καί ó μεν 'Αριστοτέλης επί της γενέσεως διά βραχέων τό άτοπον εο
ένεδείξατο. εί δε ή γένεσις τινός έστι γένεσις, καί τό γινόμενον δταν γί-
5 νηται τότε φθαρήσεται οίον δ Σωκράτης ή τι άλλο των γινομένων, έφ'
ων έναργέστερον το άτοπον το τό αυτό άμα γίνεσθαι καί φθείρεσθαι αναι-
ρουμένης γενέσεως καί φθοράς, έμφαίνεται δέ τι και άλλο συμπέρασμα
τοις είρημένοις. εί γάρ μή φθείρεται ή γένεσις μήτε ευθυς αρχομένη μήτε
ύστερον μετά το γενέσθαι, διότι αρχομένη μεν οίίπω έστί, γενομένη δέ
10 ουκέτι έστί, μή μέντοι | μηδέ γινομένη φθείροιτο, ίνα μ ή άμα τάς έναν- 200^
τίας κινήται κινήσεις, δήλον δτι δλως oò φθείρεται, εί δέ μή φθείρεται,
οόδέ γίνεται διά τό προληφθέν αξίωμα τό λέγον δτι τ ο ΰ α υ τ ο ΰ κίνησις
ή έναντία. άλλα τουτψ μεν τ ω άξιώματι τ ω τοΰ αότοΰ κίνησιν εΤναι
την έναντίαν καί διά τοΰτο γένεσιν καί φθοράν τοΰ αυτοΰ προσχρησάμενος
15 έδειξε τά είρημένα, το δέ καί ήρέμησιν τοΰ αυτοΰ είναι και τοΰτο προ-
αξιωθέν τίνα αότψ χρείαν έν τούτοις παρέσχετο; λέγουσι δή καλώς οί έξη- 5
γηταί, δτι διά της ηρεμίας ένεδείξατο καί έπί κινήσεως άρμόττειν τόν αυ-
τόν λόγον· εί γάρ ή κίνησις κινείται, τό δέ κινουμενόν τινα κίνησιν καί
ήρεμεΐν πέφυκε την έκείνη τ η κινήσει άντικειμένην ήρεμίαν, δήλον δτι καί
20 ή κίνησις ηρεμήσει κίνησις ουσα, δπερ άτοπον, ετι δέ άτοπώτερον τό άμα
αυτήν κινεΐσθαι καί ήρεμεΐν* εί γάρ είναι δει τό ηρεμούν ώσπερ καί τό
φθειρόμενον, ή δέ κίνησις ευθυς μέν αρχομένη ουπω έστί, παυσαμενη δέ ίο
ουκέτι εστίν, αλλ' έν τ φ κινεΐσθαι τό είναι ε χ ε ι , εϊπερ κινοϊτο, δήλον δτι
άμα κινήσεται και ηρεμήσει, και έκ τοΰ έτερου δέ αξιώματος τοΰ λέγον-
25 τος τοΰ αυτοΰ τάς έναντίας είναι κινήσεις καί έπί ι ή ς κινήσεως το άτοπον
συναχθήσεται. ει γάρ έν τ φ κινεΐσθαι μόνως εστίν 'ή κίνησις ώσπερ ή
γένεσις έν τ φ γίνεσθαι καί ουτε πρότερον οΰτε ύστερον, έάν κινήται ή κί-
νησις, έπειδή είς την έναντίαν κινείται μένουσα δπερ ήν, άμα τάς έναντίας
κινήσεται.
30 Έ π ε ι δ ή δέ ή γένεσις έ δ ε ί χ θ η μήτε γινομένη μήτε φθειρομένη, ζητεΐν 15
οΐμαι πάλιν άναγκαΐον, εί μ ή περι της απλώς γενέσεως, άλλά καί περί της
τινός οίον τής Σωκράτους έ δ ε ί χ θ η , δτι ουτε έγένετο ουτε έ φ θ ά ρ η , πώς
δλως τών όντων ή ν , ειπερ άνάγκη πάν τό όπωσοΰν ύποστάν ή των άεί
όντων είναι ή τών γινομένων καί φθειρομένων; εί ούν ή τοΰ Σωκράτους

4 έστι γενέσεως Μ 6 έναργέστερον, α in ras. A 2 8 τ ώ ν είρημένων F 9 γινο-

μένη A 10 μηδέ] δή F 11 κινήται κινήσεις Μ : κινήται (ή in ras. ex εΐ) κινήσεις A :
κινείται κινήσεις C : κινήσεις F : κινήσεις κινηθή a φθείρηται Α 12 διά A C : κατά
aFM προσληφθέν a F 13 τοϋ τ ω C : τούτου (om. τ ψ ) F 14 γένεσις a
15 τοϋ om. a F 16 χρείαν αυτω a F δέ a F M καλώς om. F M 17 ήρεμίας u t
s o l e t e : ή in ras. Ii litt. A έπί τής C κινήσεως άρα F 21 δει corr. ex δή C
2 3 κινείτο M 26 μόνος a 26. 27 έν τ ω γίνεσθαι (γενέσθαι F ) ή γένεσις a F
κινείται C 28 δπερ a C F M : ήπερ Α τάς έναντίας άμα a F M 29 κινήσεις
Α ' : κινήται s u p r a vers. add. A 2 31 ά - λ ή ς C καί om. a F 32 της A C M :
του a F έγίνετο A C 3 3 τών όντων om. F είπερ, εί add. C 2
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 « 6 ]

γένεσις, καθ' ή ν γέγονεν ó Σωκράτης, μή των αεί όντων έστι, των γινο- 200Γ
μένων καΐ φθειρομένων ανάγκη αυτήν είναι, καί όλως ει πρότερον μή ουσα
ύστερον ήν και πάλιν ουκ εστί, πώς ουχί καί γεγονεναι καί έφΟάρθαι αυ- 20
την έροΰμεν; μήποτε ουν ανάγκη μεν είναι μεταβολήν και περί την μερι-
ά κήν γένεσιν, εί'περ πρότερον μη [εστίν] ούσα ύστερον εστίν χαί πάλιν ουκ
έστι, καί εΐ χρόνψ μετρουμένην έχει την υπόστασιν. άλλ' 6 μεν Αριστο-
τέλης κατά συμβεβηκος καί ταδτα μεταβάλλειν ερεϊ μετ' δλίγον καθ' αυτό
μεν γαρ μεταβάλλει το υποκείμενον, ή δέ μεταβολή κατά συμβεβηκός, δτι
έν τψ καθ' αυτό μεταβάλλοντί έστι. μήποτε δε και καθ' αυτό μετα-
10 βάλλειν ανάγκη τήν μεταβολήν τήν γινομένην καί φθειρομένην,· άλλ' δνο- 25
μάτων ένδεια τήν άπορίαν ποιεί, τάς γάρ των πραγμάτων μεταβολάς εις
δυο ή τρία διαστησάμενοι εις τε κίνησιν καί είς γένεσιν καί φθοράν, ταΤς
των μεταβολών μεταβολαϊς κατ' άλλον τρόπον γινομέναις οόκέτι έχομεν
οικεία προσάπτειν δνόματα· ώσπερ γάρ άλλο τί έστιν ó Σωκράτης και άλλο
15 παντελώς κατά υποστάσεως είδος ή του Σωκράτους μεταβολή, ουτω καί αί
τούτων άμφοίν μεταβολαί διαφερουσιν τη 5kf¡ φύσει, καί εΐπερ ήν δνό-
ματα ιοια ταΐς της γενε&ως καί της φθοράς μεταβολαΐς, ουκ άν ίσως τα so
είρημένα άτοπα ήκολούθησεν. ου γάρ ήν γινόμενον ή γένεσις ουδέ φθει-
ρόμενον, αλλά άλλως πως είς το είναι καί μή είναι μεταβάλλουσα, τε-
20 κμαίρομαι δε τοΰτο καί έκ της κινήσεως* τήν γάρ κίνησιν κινεΐσθαι μεν ή
ήρεμεΐν λέγοντες άτόποις περιπεσουμεθα, γίνεσθαι δε καί φθείρεσθαι αυτήν
ου παραιτουμεθα λέγειν, τήν γοδν κίνησιν έν τψ γίνεσθαι καί φθείρεσθαι
το είναι έχειν πάντες φαμέν, καί τάχα ταύτα καί τψ Άριστοτέλει δοκοΰντα
μετ' δλίγον φανήσεται, δταν μεταβολήν μεν είναι της κινήσεως λεγ-β, κί-ss
25 νησιν δε αυτήν δνομάζειν oò συγχωρά· " ο υ γάρ εσται, φησί, μάθησις ή
της μαθήσεως γένεσις."
Μήποτε δε καί το συναχθέν ως άτοπον, εΐ εστι γενέσεως γένεσις το
άμα γίνεσθαι καί φθείρεσθαι τήν γένεσιν, εί'περ έν τψ γίνεσθαι φθείρεται
καί οΰτε έν άρχη οίίτε έν τέλει, έπί των τοιούτων των έν τψ γίνεσθαι
30 καί φθείρεσθαι το είναι έχόντων ουκ έ'στιν άτοπον, καί γάρ ή ήμερα καί

I όντων om. Μ 1. 3 γινομένων et φ9ειρομένων m u t â t Μ 2 ανάγκη post έστί

εί
aFM εί] ή M sic 3 έφθάρται C 4 μέν om. F 4. 5 μερικήν]
μεταβολήν F 5 Ιστιν inclusi εστίν (ante καί) scripsi: έστίν C : έστί F M : οδσα
A : om. a 7 -καί ταύτα κατά συμβεβηκός a 9 έστι om. F M και om. a F M
I I τάς] της, sed coir. F 1 12 διαστησάμενο; Μ είς (post -καί) t r a n s p o n u n t post
είς Bio ή (11. 12) a F M 13 μεταβολαϊς om. M 15 κατά ί>π<ίστασιν είδος F M
al a n t e μεταβολαί a : om. F 17 τ η ς (ante φθοράς) om. a F M 18 ήκολούθη-
σαν a post γάρ add. áv a 19 καί μη είναι om. F 2 0 ή om. M
22 γοϋν A C M : γάρ a F 23 είναι p o s t πάντως t r a n s p . F εχουσαν C πάντως
aF τ ά χ α ] τάλλα C καί τ ψ άριστ. ταύτα a F άριστοτέλη C 24 μεταβολή
et inox λέγηται Μ inter λέγη et κίνησιν insevit -κίνησιν C 25 ¿νομάζειν A C : είναι
aFM συγχωρεί C F M Ισται A A r i s t . : έστι a C F M φησι] 2 2 6 " 1 5
27 άναχθέν C γένεσις] γενίσεως, sed coir. F 1 28 év τ ψ γίνεσθαι καί φθείρεται
(φθείρεσθαι F ; a F 30 καί γάρ] οί> γάρ Μ
4*
852 SIMPLICII IN PIIYSICORUM V 2 [Arist. p. 226»6]

ó άγων καίτοι φθειρόμενα ουτε έν α ρ χ ή φθείρεται, δτι μ ή π ω τότε έστίν, 200>·

είναι δε χ ρ ή το φθειρόμενον, ουτε έν τέλει, δτι τότε ουκέτι έστίν, αλλά 40
τ ω γίνεσθαι καί το φΟείρεσθαι συνακολουθεΐ. ο υ τω δε χαΐ ή κίνησις ώσπερ
καί ó χρόνος, καν τ ω λόγψ διαφέρη έ π ' αυτών τό γίνεσθαι τε και φθείρε-
5 σθαι, αλλ' οπερ äv λάβης μέρος γινόμενον όψει• εί γάρ πρότερον γινόμενον
μέρος τι της κινήσεως ή του χρόνου ύστερον φ&είρεται ώσπερ ή οικία,
ανάγκη είναι μεταξύ χρόνον, έν φ ουτε γίνεται ουτε φθείρεται, αλλ' εστι
και εστηκε κατά το είναι· καίτοι έπί της κινήσεως και του χρόνου καί 45
πάντων των έν τ ψ γίνεσθαι το είναι έχόντων οόκ εστι στάσιν λαβείν, αλλ'
10 εοικε θαυμασίως π ω ς έν τοις τοιούτοις όμοΰ τά τρία μ ε μ ΐ χ θ α ι , γένεσις καί
φθορά καί τό είναι, καί γάρ καί τοΰτο έν παντί μέρει των τοιούτων φαν-
τάζεται, καθ' 8 καί είναι δοκεΐ, κατά τό έπιβάλλον αυτω τοΰ δντος μέτρον,
ώσπερ καί γίνεσθαι καί φθείρεσί)αι κατά την μϊξιν ταυτην της γενέσεως
καί φθοράς, καί ουχί κατ' έκείνας τάς διεστηκυίας αλλήλων καί τ η φύσει,
15 ώς έναντίας καί συνυπάρχειν μ ή δυναμένας, καί τ ω χ ρ ό ν ψ , ώς τήν μεν 50
προτέραν είναι, τήν δέ υστέραν. τό δέ μικτόν τοΰτό έστι το παρά τψ
Πλάτωνι γινόμενον καί άπολλυμενον, όντως δε οόδέποτε ον. είκών γάρ τοΰ
δντως έ'ντος έστί τό έν αυτψ μετά της γενέσεως καί φθοράς έμφαινόμενον.
τ ά χ α δο κάν έν τοις ουσιν ή μικτή φύσις αυτη, καθ' ήν τό γινόμενον
20 αμα καί φθείρεται, ουδέν ήττον άτοπον εσται το υπό τοΰ 'Αριστοτέλους
έπηγμένον, εί γίνοιτο ή γένεσις καί ή κίνησις κινοΐτο. είς γάρ το έναντίον
οΰσης της μεταβολής αυτό το γίνεσθαι καί | φθείρεσθαι εσται καί τό κι- 200»
νεΐσθαι ήρεμεΐν. αλλ' δτι μεν καί ó 'Αριστοτέλης συγχωρεί καί τήν μετα-
βολήν κατά συμβεβηκός μεταβάλλειν αότοΰ λέγοντος ακουσόμεθα, εί δέ καί
25 κ α θ ' αυτό κατ' άλλον τινά τρόπον, έπί πλέον ζητείσθω. τό δέ έξης έπι-
χείρημα προσφυέστερον οΤμαι των προκειμένων δεικτικον υπάρχον τοιούτον
έστιν.

1 φθειρόμενον F 2 ούτε έν τελειότητι. τότε γάρ οόχέτι κτλ. Μ δτι τότε, δτι
τ in ras. VI litt. A 2 3 τό γίνεσθαι xaì φθείρεσθαι CFM 4 καί (prius)
om. Μ xäv] xal xäv CM διαφέρει C αίιτήν F τε om.
aF 6 ή om. aF 7 εστι] εστη aM 8 καίτοι] xaì C χαί èr.l τοΰ
χρόνου aF 9 στα'σις C 1 10 ante πως littera erasa A supra έν
rubro ser. χαί Μ 6μοδ om. aFM 11 μέρη a: om. F 12 αίιτοΰ F
14 της φθοράς M διεστώσας a 15 δυναμίας M ώς τήν] χαί τήν C
li) καί τό μιχτόν δέ τοϋτο a τοΰτό έστι om. F περί F τψ om. a
17 ΓΙλατωνι] cf. Tim. p. 28 A 18 όντως corr. ex όντος C' 19 αύτή
aFM 20 ήττον om. F υπ' οίριϊτοτέλους M 21 έπειγμένον F : έπηγμένων a
είς aFM: εί AC 22 xaì (post γίνεαθαι) om. Μ φ9είρεοθαι om. M 22. 23 post
ytνεΐσθαι add. xai aF, χαί τό M 23 xaì (post μέν) om. M ò om. a xaì
(ante τήν) om. aF 24 xaì om. aF 2G είρημένων F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [A ris t. p. 226« IO] 853

p. 226·>ίο " Ε τ ι δει υλην υπεΐναι και τ ψ γ ι ν ο μ έ ν ψ εως του δ ε ι γ α ρ 200*

είναι την τούδε έκ τ ο ύ δ ε είς τ ό δ ε κίνησιν ή γένεσιν. δ

Κ α ι τούτο κοινόν έπί πάσης μεταβολής έστι το έπιχείρημα. ει γάρ

γενέσεως γένεσίς έστιν καί δλως μεταβολής μεταβολή, έπειδή πάν το γι-
5 νόμενον εκ τίνος υποκειμένου γίνεται και υλης τινός, ήτις το είδος δεχό-
μενη γίνεται τούτο ο γίνεται, γίνεσθαι δέ λέγεται ή γένεσις και ή μετα- ίο
βολή μεταβάλλειν, εσται τι υποκείμενον Ι ς ου ή γένεσις καΐ ή μεταβολή,
ώσπερ και τ φ πυρί γινόμενα» υπόκειται τις υλη, έξ ή ς γίνεται, καί τψ
ανδριάντι ó χαλκός, καί τ η αλλοιώσει υπόκειται ή σώμα ή ψ υ χ ή , ουτω
10 καί τ ω γινομένψ · καί oò μόνον τ ω απλώς γινομένψ, αλλά καί τ η τι vi
γενέσει καί κινήσει καί όλως μεταβολή· τούτου γάρ χάριν παραδείγματι
τ η αλλοιώσει έχρήσατο. μηδενός γάρ ό'ντος υποκειμένου, ουδ' δν γίνοιτό 15
τι. εί ουν ή γένεσις γίνεται καί εστι γινόμενον ή γένεσις, δει πάντως καί
τούτω γινομένφ υλην ύπάρχειν, ήτις τη με&έξει της γενέσεως γίνεται.
15 καί εί κινείται ή κίνησις, ομοίως υποκείμενον τι εσται τό κατά την κίνη-
σιν κινουμενον έκ τούδε είς τ ό δ ε , τουτέστιν εξ άλλου είδους είς άλλο, είς
δ μεταβάλλον τό έν τ ω γινομένψ καί κινουμένψ υποκείμενον γένεσις καί
κίνησις γίνεται, ώσπερ έν τ ψ λευκαινομένυ) τό ύποκείμενον κατά την λευ-
κανσιν μεταβάλλον είς λευκόν μεταβάλλει, ε? ουν υποκείμενον τι χ ρ ή 20
20 είναι τ ό γ ι ν ό μ ε ν ο ν κ ί ν η σ ι ς ή γ έ ν ε σ ι ς άλλο παρά την κίνησιν καί την
γένεσιν, τ ί τουτό έστιν, ώσπερ το ά λ λ ο ι ω τ ό ν ή σ ώ μ ά έστιν ή ψυχή
άλλο παρά την άλλοίωσιν; εί δέ ή κίνησις κινείται καί ή γένεσις γίνεται,
ουκ έ'στι τι ώς υλη υποκείμενον, δπερ άτοπον καί αδύνατον, εί ανάγκη
υλην υποκείσ&αι τψ κινουμένψ καί γινομένψ. τοΰτο μεν ουν £ν άτοπον
25 συνήγαγε συντόμως δια του τ ι ς ο δ ν ε σ τ α ι ή υποκειμένη υλη, ώ σ π ε ρ τό
άλλοιωτον ή σώμα ή ψυχή, ίτερον δέ έκ τοδ δείν μέν εΤναί τι είς 2S
8 κινούνται τά κινούμενα άλλο παρ' αυτά· οΓον εί λευκαίνεται τό σώμα,

1 δεϊ υλην όπεϊναι καί a A C : δλην ΰποκεϊσθαι δεί (sic) F : ίϊλην δεί υπεΐναι καί Μ : δεί post
δλην Arist. vulg. ( Ε ) , contra cum Simpliciano ordine consentiunt non solum FHI ut soient
sed etiam Metaphysica 1. c. 1068t>10 1. 2 δεί —κίνησιν om. F 2 είναί τι a ut
p. 854,14 et Arist. vulg. (sed. cf. Metaph. 1. c.) την τοϋδε είς είς τόδε Μ (post
pr. είς lac. Χ litt.) ή γένεσιν " A C M : η γένεσιν είς τόδε F : καί μη κίνησιν η γένεσιν a
ex Arist. vulg. sed cf. p. 854,15 sqq. 4 έστιν om. C μεταβολών μεταβολή Μ
6 γίνεσθαι] γίνεται Μ λέγεται καί a F καί om. Μ 7 μεταβάλλειν — μετα-
βολή iteravit, sed iterata del. A : post μεταβολή add. μεταβάλλον εσται F 8 ώσπερ
γαρ a καί prius om. C 12 γαρ om. F 14 δλην om. M 16 ante έκ add.
καί a 17 γινομένφ καί om., καί γινομένφ post υποκείμενον add. a F M 20 κίνησις
η γένεσις άλλο Α Ό : ου κίνησις ή γένεσις άλλο δέ A 2 : oò κίνησις oò γένεσις, άλλο δέ a F : oò
κίνησις ή γένεσις άλλη Μ 20. 21 κίνησιν καί την γένεσιν CM et την om. a F : γένεσιν
καί την κίνησιν Α εσται C έστιν ή ψυχί) (ψυδη a) libri 22 άλλο a : άλλα
ACFM περί F 23 ante ουκ add. καί a 6'περ om. a άτοπον a A 2 C F M :
υποκείμενον Α* εί A C M : εί καί Α 2 : είπερ a : ούκοΰν F 27 παρά ταΰτα a F M item-
que (nisi quod περί ταΰτα F ) p. 854,12
854 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 226« 10. 14]

εστι τι τό λευκόν άλλο παρά το σώμα, εις ο κινείται το σώμα, μηδέν δε 200 ν
έπί των προκείμενων είναι άλλο π α ρ ' αυτά. εί γαρ κινείται και ή κίνησις
γίνεται ή γένεσις, τίνα εσται παρά τήν κίνησιν και την γένεσιν άλλα, εις δ
κινείται ή κίνησις καί γίνεται ή γένεσις, ώσπερ το λευκον καί ή έπιστήμη
5 άλλα έστί σώματος καί ψ υ χ ή ς , είς δ κινούνται τί> σώμα και ή ψυχή. εί
ουν έπί τούτων μη εστίν άλλο τι το είς ο , χ ρ ή δε πάντως είναι έπί του 80
κινουμένου καί γινομένου, δήλον δτι ουτε ή κίνησις κινείται ουτε ή γένεσις
γίνεται, δεύτερον ούν τοΰτο άτοπον από του δεΐν μεν έπί των κινουμένων
ειναί τι τό είς 8 κινούνται καί είς 8 γίνονται, ώσπερ καί ές ου κινοΰν-
10 ται και έξ ου γίνονται, ε? δέ λέγοι τις τήν κίνησιν κινεΐσ&αι καί τήν γέ-
νεσιν γίνεσθαι, μή εχειν ειπείν, είς 8 κινείται ή κίνησις, καί είς 8 γίνε-
ται ή γένεσις άλλο τι παρ' αυτά, ώσπερ οδδέ το έ£ ου είχομεν ειπείν
πρότερον.
Ταΰτα μέν οδν, εί ούτως είη γεγραμμένον δ ε ι γ α ρ ε ί ν α ι τ ι τ ή ν 85
15 τ ο ΰ δ ε έ κ τ ο ΰ δ ε ε ί ς τ ά δ ε κ ί ν η σ ι ν ή γ έ ν ε σ ι ν . ó δέ 'Αλέξανδρος καί
άλλην θείς γραφήν τήν λέγουσαν έκ τ ο ΰ δ ε ε ί ς τ ό δ ε κ ί ν η σ ι ν μ ή κ ί ν η σ ι ν
¿ξηγείται καί ταύτην ούτως· εί ή κίνησις κινούμενόν έστιν, άλλο δέ τι το κινού-
μενον καί άλλο το καί)' 8 ή κίνησις οίον το σώμα καί ή λεύκανσις, δήλον δτι
ή κίνησις της κινήσεως ή έκ τοΰδε είς τόδε ουκ δν είη κίνησις· ώστε ουκ
20 αληθές δτι κινείται ή κίνησις. και ó Θεμίστιος ταύτην εοικεν ά~οδέχεα'ι)αι
τήν γραφήν. έφιστάνει δέ καλώς ó 'Αλέξανδρος, δτι ή προτέρα γραφή
μάλλον οικεία τοις προκειμένοις, διότι τοΰτο το συμπέρασμα το τήν κίνη- ω
σιν μή είναι κίνησιν έφεξής δείκνυσιν ó 'Αριστοτέλης, καί τοΰτο δε ρη-
τέον δτι το έπιχείρημα τοΰτο πεποιηται έκ τοΰ δεΐν μέν έπί τών κινου-
25 μένων καί γινομένων είναι το έξ ου και το είς δ. εί δέ λέγει τις τήν
κίνησιν κινεΐσθαι καί τήν γένεσιν γίνεσ&αι, μηδέτερον Ιχειν έπ' αυτών
αποδιδόναι μήτε το ές ου μήτε τό είς δ.

ρ. 226 «14 " Α μ α δ έ π ώ ς κ α ί ε σ τ α ι £ως τοΰ ο υ δ έ τ ί ς τ ι ν ό ς . 4δ

Πέμπτον οίμαι τοΰτο έπιχείρημα δεικνύον, δτι ουτε γενέσεως γένεσίς

30 έστιν ουτε κινήσεως κίνησις, απάγει δέ και τοΰτο είς ά τ ο π ο ν εί γάρ έστι

1 εαται F M τι τό A C M : τι a F 2 εί γάρ κτλ.] cf. Bonitzii Arist. Stud. I 2 1 5

3 τίνα έσται a F : τινά εαται C : τινά έστι Α τήν κίνησιν και om. Α τήν (ante γέ-
νεσιν) om. C 4 κίνησις ex γένεσις corr. C 1 5 σώματι καί ψυχή F κινεϊ-
ται Μ 6 μή p o s t oùv t r a n s p . a F 7 κινουμένου] Υποκειμένου F 8 ούν] δέ F
9 καί (post ώσπερ) om. Μ 10 λέγοι A C : λέγει a F M 10. 11 καί — γίνεσ&αι ο m.
sed i n mg. suppl. M 11 μή εχειν p e n d e n s illud ab από τοΰ (8) A C : ουκ έχει τι a F :
ουκ έχει Μ είς ä altero loco M 12 έχομεν a F 14 τι A C : om. a F M cf. p . 853,2
15 r¡ A C M : τε καί a F 16 τιδείς C γραφήν] seil. Metaphysicoium 1. c. p. 1068b 14
cf. P h i l o p o n u s P h y s . p. 8 5 4 , 1 4 Vit. 17 δέ τό A 19 τής om. F M ή
om. F Θεμίστιος] p. 352,6 S p . ώσίΡ άμα τε κίνησις, καί ού κίνησις εοικεν] βού-
λεται Μ 25 καί (post ου) om. Μ τό είς 8 Α : είς 8 a C F M 26. 27 έ π ' αύτών
άποδ. om. F M 26 έ π ' αύτόν C 28 καί π ώ ς εσται a F M u t Aristotelis codd. F H I cf.
i n f r a p. 855,12 29 γένεσις γενέσεως a C F M 30 έ-άγει Μ δέ om. C
 SIJIPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 226» 14] 855

κινήσεως κίνησις καί γενέσεως γένεσις, OUTS ή της κινήσεως κίνησις δυνα- 200 ν
ται κίνησις είναι ουτε ή της γενέσεως γενεσις ε Γη άν γένεσις. δείκνυσι
δέ αυτό ές όμοιου παραθέσεοας. ώσπερ γάρ ουκ έ'στι μ ά θ η σ ι ς ή τήςόο
μαθήσεως γ έ ν ε σ ι ς (εί'η γάρ αν ή μάθησις πριν γενέσθαι), ούτως ου-
5 δέ γ ε ν έ σ ε ω ς γ έ ν ε σ ι ς . ε? γάρ ή γ-ένεσις γινόμενον έστιν, ειπερ εστι της
γενέσεως γένεσις, το δο γινόμενον ουπω εστίν, ουκ &ν είη γένεσις ή της
γενέσεως γινομένη γένεσις. έτι δε εί άλλο τό αλλοιουμενον καΐ άλλο ή
άλλοίωσις αυτοΰ καί άλλο το μανθάνον και άλλο ή μάθησις αυτού, ουτω
δέ και άλλο τό γινόμενον καί άλλο ή γένεσις αυτοΰ, εί το γινόμενον ή γέ-
10 νεσίς έστιν, ή της γενέσεως γένεσις ουκ έ'σται γένεσις. ουδέ ή της |
κινήσεως κίνησις έσται κίνησις. διά τοΰτο ουν αρχόμενος του έπιχειρή- 201 Γ
ματος ούτως ειπεν· άμα δέ πώς καί εσται ή άμα δέ καί πώς
έ σ τ α ι ; έκατέρως γάρ ευρίσκεται γεγραμμένον, το δέ αυτό σημαίνει, πώς
γα'ρ, φησίν, εσται κίνησις ή της κινήσεως λεγομένη κίνησις ή γένεσις ή
15 της γ-ενέσεως γένεσις; προστέθεικε δε τό ο υ δ έ τ ι ς τ ι ν ό ς , ίνα μη νομίση
τις της μεν καθόλου γενέσεως μή είναι γένεσιν, δτι ανάγκη καί ταυτην
είναι καθόλου, δυο δε καθόλου αδύνατον τά αυτά είναι, καί ο τι των καθ-
όλου ουκ έ'στι γένεσις, ως αυτός έν τω πρώτω των Περί γενέσεως είπεν, δ
της δε τινός μηδέν κωλυειν άλλην τινά γένεσιν είναι, καί τοΰτο ουν
20 άνεϊλεν. απλώς γάρ άλλο καί τω γένει καί τιρ είοει το γινόμενον έστι
καί άλλο ή γένεσις αότοΰ. έπιστήσαι δε άξιον, δπερ πρότερον έ'λεγον,
οτι καί ó 'Αριστοτέλης μεταβολήν της κινήσεως είναι φησι, γένεσιν δε
αυτήν αλλ' ου κίνησιν είναι βούλεται, δταν λέγη ου γ ά ρ έ σ τ α ι μάθησις
ή της μαθήσεως γένεσις· κίνησις γάρ έστιν ή μάθησις. καί την με-
25 ταβολήν αότής γένεσιν μέν είναι βουλεται, μάθησιν δε ου. καί της τινός 10
ουν γενέσεως έ'στι τις πάντως μεταβολή, καθ' ήν εις τό είναι καί το μή
είναι πρόεισιν. αλλ' οΰτε γένεσιν ουτε φθοράν ταύτας ρητέον, διά τά
είρημένα άτοπα· αλλ' ώσπερ αύται μεταβολαί είσιν άλλων τψ γένει τινών

1 καί] ή C ουτε ή — ααθήαεως γένεσις (4) post oboi γενέσεως γένεσις ( 4 . 5 ) coll. C
2 ειη αν γένεαις A C M : om. a F 3 αύτο A C M : καί α6τό a F όμοιας a F M γάρ
A C : γάρ φησιν a F M 4 ε ΐ η — γενέσθαι om., sed in mrg. restii. A 1 ή oui. a F M
5 εί γάρ — γενέσεως γένεσις (6) ο m. F έστιν (ante ειπερ) ο m. Μ 6 ουπω] ουτε F
7 γινομένη] λεγομένη CM δε εί] δε καί Μ 9 δέ καί aC : δέ Α : καί F M εί]
εις Μ 9. 10 γένεσίς έστιν] γένεσις αότοΰ Μ 10 ante ουκ habet έστίν deletum C
εσται a A : εστι C F M 12 είπεν] de varia lectione cf. p. 8 5 4 , 2 8 και alteram
oui. C 12. 13 άμα δέ καί πώς εσται έκατέρω; ceteris omissis F item qui xal omittit M
14 εσται φησίν ή κίνησις a F : εσται φησί κίνησις Μ 15 προσέθηκε a F M δέ καί
aF τό ουδέ τις] ού τί F : ούδέ τις Μ μη] μην a 16 της] την F
λ
17 είναι μαθείν, δύο δέ καθό Μ 18 τών] τ ώ F ΓΙερΙ γενέσεως] an Α 3.
319"13? 19 τινά άλλην a F : άλλά τινά Μ γοΰν a F 22 και ΑΛΙ: ora.
aCF μεταβολή, sed con·. A 1 23 αλλ' ού κίνησιν αύτην a F έστι a F
24 μαθήσεως μάθησις. κίνησιν a : μαθήσεως, κίνησις (γένεσις om.) Μ 25 ο δ om. in
lac. VI litt. M 26 εστι] ετι Μ τις om. a F M καί τό A C M : ή τό a : τό F
27 γένεσιν, ν ex ς C 1 28 αύται A : om. C : ταϋτα a F M τ ψ ] τών a F
856 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 " 14. 16. 19]

οίον άν&ρώπου x a l ίππου, ούτως καί τούτων άλλας τ ω γενεί Οετέον μ-ετ«- 201 Γ
βολάς· ανάγκη γάρ τ ψ κοινψ όνοματι καλεΐν οόκ έχοντα iStov.

ρ. 226» 16 Έτι εί τρία είδη κινήσεως έστιν εως τοΰ την φοράν
άλλοιοΰσθαι ή φέρεσΟαι. ΐδ

5 Καλώς έξ υ π ο θ έ σ ε ω ς ειπεν ei τρία είδη κινήσεως έστι· τούτο

γαρ άποδεΐξαι προέκειτο, δτι έν ταΐς τρισί μόναις κατηγορίαις έστί κίνησις,
έν π ο σ ω καί ποιω και τ φ που καί ούτε έν ταΐς άλλαις ουτε έν τ ω ποιεΐν
και π ά σ χ ε ι ν , διότι κινήσεως κίνησις οόκ εστίν, εις 8 καί τά προειρημένα
έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ α καί τούτο το vùiv προκείμενον κατεβάλετο. έπειδή οδν ίδιον
10 τι γέγονε πρόβλημα το μ η είναι κινήσεως κίνησιν, δείκνοσιν αυτό υποΟέμε- 20
νος τρία είναι τ η ς κινήσεως είδη καί προσ&είς, δτι άνάγκη παν το κινούμενον
κατά τούτων τι των της κινήσεως ειδών κινεΐσ&αι. καί δια τούτο καί ή
υποκείμενη τ φ λόγω φύσις, τουτέστιν ή κίνησις ήν λέγομεν κινεΐσ&αι, ή
άλλοίωσίς έστιν ή φορά ή κατά ποσόν μεταβολή, ου μόνον δε την κίνησιν,
15 ήν λέγομεν κινεΐσ&αι, όποκειμένην τ-ξ κ ι ν ή σ ε ι , καθ' ήν λέγεται κινεΐσ&αι,
ανάγκη τούτων τι είναι, αλλά καί τά ε ί ς α κινούνται· ή γάρ ποιόν ή
ποσόν ή ποΰ καί τούτων εκαστον ή γάρ εις λευκον ή εις μείζον ή
ά'νω ή έπΐ τά τούτων συγγενή, τούτων δε ούτως έχόντων κατά κοινού λα- 2δ
βών το α ν ά γ κ η έπήγαγεν, δτι α ν ά γ κ η τ η ν φ ο ρ ά ν , είπε ρ αυτη τύχοι ή
20 κίνησις ήν λέγομεν κινεΐσ&αι, ή ά λ λ ο ι ο ΰ σ θ α ι , ή φέρεσόαι, ή κατά πο-
σόν μεταβάλλειν. δπερ καί καταγέλαστον δοκεΐ το την φοράν λευκαίνεσθαι
ή θερμαίνεσ&αι ή φέρεσθαι καί αδύνατον έστιν.

ρ. 2 2 6 * 1 9 Όλως δέ έ π ε ί κινείται το κινούμενον ί ω ς τοΰ την δέ

κατά συμβεβηκός άφεΐμεν πάλαι. 30

25 Δείξας δτι αδύνατον κίνησιν κινήσεως είναι ή γένεσιν γενέσεως κ α θ ' αυτό
ή δλως μεταβολήν μεταβολής διά πλειόνων έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν , προστίθησιν δτι
τ ρ ι χ ώ ς τ η ς κινήσεως λεγομένης, ώ ς ötiuptoxat πρότερον, ή κ α ό ' αυτό ή κατά
μόριον ή κατά συμβεβηκός, κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς μ ό ν ω ς δυνατόν είναι κινή-
σ ε ω ς κίνησιν καί γενέσεως γένεσιν καί δλως μεταβολήν μεταβολής, δταν ο

1 xal (ante 'ίππου) om. F M τω γένει om. F 1. 2 τάς μεταβολάς aFM

2 ϊδιον om. F 3 ετι δέ F φ&οράν FM 6 προύκειτο F έστιν ή
aF 7 τφ (ante που) om. aFM '/.ai ούτε A C : ουτε F M : ουτε δέ a
8 είρημένα aF 9 έπεί aFM 12 καί (alterum) om. aFM ή post καί om., sed
inseruit C 13 φύσις τφ λόγφ aFM 14 κατά το ποσόν Μ 15 post alterum
κινείσδαι iterata r¡ άλλοίωσις — μεταβολή ( 1 3 . 1 4 ) del. F 16 είναι] έστιν F γάρ
om. F 16. 17 ποσόν ή ποιόν C 19 αότή AC τύχηι F M 22 ή φέρεσθαι om. a
έστιν om. Μ 24 άφιεμεν, sed ίε in ras. Α άφεΐμεν—-γενέσεως (ν. 25) om. Μ
28 μόνος a cf. p. 857,16 29 μεταβολήν μεταβολών M : mirum ni μεταβολής μετα-
βολήν δταν é] δταν Μ
 SIMPLICII IN PIIYSICORÜJI V 2 [Arist. p. 226« 19] 857

υ γ ι α ζ ό μ ε ν ο ς , φ η σ ί , τ ρ ε χ ί β ή μ α ν Ο ά ν η , ο ύ χ ώ ς ó ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς οΤμαι λ ε γ ε ί , 201 Γ

διότι δ ι ά τ α ύ τ η ς τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς υγια'ζεται. αλλ' ουκ έκ τ α ύ τ η ς ε ι ς έκείνην 3ό
μεταβάλλει. οτι γ ά ρ ο υ χ ώ ς α ί τ ι ο ν το τ ρ έ χ ε ι ν τ η ς υ γ ι ά ν σ ε ω ς παρέλαβεν,
αλλ' ώ ς τ η ν τ υ χ ο ΰ σ α ν κ ί ν η σ ι ν , δ ή λ ο ι π ρ ώ τ ο ν μ ε ν δτι oò τον τ ρ έ χ ο ν τ α υγια-
5 ζόμενον ύ π έ θ ε τ ο , α λ λ ά τον υγια£όμενον τ ρ έ χ ο ν τ α · επειτα δτι έπήγαγεν τό
ή μανθάνη. ου γ α ρ δ ή και δ ι ά της μαθήσεως υγιάζεται, άλλ' ουδέ ε ί
ήν κινήσεως κίνησις, έκ τ η ς ε τ έ ρ α ς είς τ η ν έ τ έ ρ α ν ή ν αν μ ε τ α β ο λ ή , άλλ'
υ π ή ρ χ ε ν ή έτερα rg έτερα, ώστε κατ' αυτήν κινεΐσί)αι. α λ λ ά λεγοι αν jo
κ ι ν ή σ ε ω ς κίνησιν ε ί ν α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς , όταν τοϊ κ ι ν ο υ μ έ ν ω κ ί ν η σ ι ς οΓον
10 ή ύ γ ί α ν σ ι ς τ ψ υγιαζομένψ υ π ά ρ χ η και ά λ λ η κ ί ν η σ ι ς το τ ρ ε χ ε ι ν ή το μαν-
Οα'νειν. τότε γάρ κατά συμβεβηκός τούτων τις των κινήσεων υ π ά ρ χ ε ι τω
ό γ ι ά ζ ε σ θ α ι · ώ σ τ ε κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς τ η ν κ α τ ά το υ γ ι ά ζ ε σ θ α ι κίνησιν τ ρ ε χ ε ι ν
ή μανθάνειν, δτι ω συμβέβηκε τό υγιάζεσθαι οίον τψ Σωκράτει ούτος
τρέχει ή μανθάνει.

15 Ίστέον δέ δτι τά μεν των βιβλίων ούτως εχει την γραφήν κατά
συμβεβηκός μόνως áv Ινδεχοιτο μεταβάλλειν την μ ε τ α β ο λ ή ν , 45
οίον εί 6 ύγιαζόμενος τρέχοι ή μανθάνοι, τα δέ ούτως κατά
συμβεβηκός μόνως αν ένδέχοιτο μεταβάλλειν την μεταβολήν,
ε? σ υ μ β α ί ν ε ι τινί τροχα'σαντι ΰγιαίνειν, οίον εί ó ύγιαζόμενος
20 τ ρ έ χ ο ι ή μανθάνοι. καί οιδε και ταύτην την γραφήν ó 'Αλέξανδρος,
καν ο ύ τ ω ς δε η γεγραμμένον, ούχ ούτως οΐμαι λέγεσθαι ώ ς του τρεχειν
α ί τ ι ο υ τ η ς υγείας γ ι ν ο μ έ ν ο υ , αλλ' ώς άμφοΓν τψ αυτψ υπαρχόντων, καί
τοΰτο οιμαι ένδεικνύμενος δ 'Αριστοτέλης έπήγαγεν τό ή μανθάνοι· ου
γάρ δή ώσπερ το τρέχειν ουτω καί το μανθάνειν αίτιον υ γ ε ί α ς δ ο κ ε ΐ , 50
25 α λ λ ά το τρέχειν ώς κίνησιν τινα παρέλαβεν, ώσπερ καί το μανθάνειν.
μόνως ουν κ α τ ά συμβεβηκός δυνατόν είναι κ ι ν ή σ ε ω ς κ ί ν η σ ι ν , καί οϊίτε
καθ' α υ τ ό , ώ ς δ ε δ ε ι κ τ α ι π ρ ό τ ε ρ ο ν , ο ΰ τ ε κ α τ ά μ έ ρ ο ς · ώ ς γ α ρ ουκ αν καθ'
δλην ή άλλοίωσις φεροιτο, ούτως οόοε κατά μέρος 3ν φέροιτο. zi ουν

1 τρέχει ή μανθάνει Μ ούχ A C M : καί ούχ a F ό'τι a F 2 ούχ A M : οΰδ'

a F : om. C έκείνην A C M : ταΰτην a F 4 ώς in ras. IV litt. A 1 ουχί a F
6 η μανθάνηι Α : ή μανθάνη C : εί μανθάνει F : ή μανθάνει (ut cod. I Arist.) a M : η μαν-
θάνοι Arist. Tulg. cf. v. 17, 20, 23 7 την om. a F M ήν áv ή a
μεταβολή//// C : μεταβολήν M 9 ante κίνηιις habet όταν τ ώ υγιαζομένω F
χίνηιις n A F : «ίνηβιν, superscr. τινά C : χίνηΐιν Μ 10 ή ύγίανσις F : την ΰγίανσιν
A C M : ίιγίανσις a των ίιγιαζομένων ΰπάρχειν Μ ή] καί a F 11 τότε γάρ
A C M : τότε a : utruuique om. F τ ψ ] τό Μ 1δ δε om. a F 16 μόνως A C F
(ut FI Arist.): μόνο; a : μέν, ώς Μ (ω in ras.): μόνον Arist vulg. 17 ofov — μαν-
θάνοι om. F 6 om. C τρέχει Μ μανθάνει CM κατά — μεταβολήν (18)
om. F 18 μόνως a A M : μόνον C 19 συμβαίνει libri: legendurn συμβαίνοι
εί orn. a F 20 τρέχοι ή μαν8άνοι A : τρέχει ή μανθάνει a C F M 21 ήν C
22 τό αύτό F M 23 ή] εί F μανθάνει aCM 24 υγείας om. C 26 μό-
νος a 27 ώς γάρ—μέρος (28) om., sed in mrg. add. adscripto λείπει C 1 27.28 καθ'
λ
όλη ν Α : χαθό C : καθόλου a F M
858 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 226»19. 23]

μόνον το κατά συμβεβηκός, το δέ κατά συμβέβηκός έκβέβληται ώς άνεπι- 201Γ

τήδειον προς έ π ι σ τ ή μ η ν , συνάγοιτο άν δτι oùx εστι κινήσεως κίνησις. εξ
ου δ ήλο ν δτι ουκ εστίν έν τ φ | ποιεΐν καί πάσχειν κίνησις, δπερ προέ- 201»
κειτο δείζαι. έπί δέ του πάσχοντος μόνου τον λόγον έποιήσατο, διότι μία
5 ουσα ή ένεργεια εκ του ποιοΰντος έν τ ω πάσχοντί έστιν.

ρ. 2 2 6 » 2 3 Έπεί δέ ο υ τ ε ο υ σ ί α ς ο υ τ ε τ ο υ π ρ ό ς τ ι εως του έ ν έκά-

στφ γαρ έστι τούτων έναντίωσις.

Προθέμενος δεΐξαι δτι ουκ έν πάσαις έστι ταΐς χατηγορίαις κίνησις, αλλ' 5
έν τρισί μόναις, τω τε π ο ι ψ καί τ ω ποσφ και τ ω που, καί δείξας δτι
10 ουτε έν ουσία, ουτε έν τ ψ προς τι οΰτε έν τ ω ποιεΐν καί πάσχειν, έπειδή κι-
νήσεις μεν αυταί τινές είσι, κινήσεως δέ κίνησις ουκ εστι καθ' αυτό, όπερ
δια πλειόνων απέδειξε, συμπεραίνεται λοιπόν δτι μ ή ούσης κινήσεως έν ταΐς
άλλαις κατηγορίαις, λείπεται κατά το ποιόν καί τό ποσόν καί το που κίνησιν
είναι μόνον, και την αίτίαν του έν τούτοις είναι xiVTjdiv π ροστί&ησιν ειπών
15 έ ν έ κ ά σ τ ψ γ ά ρ έστι τούτων έναντίωσις· ή γάρ χίνησις έξ έναντίου ίο
εις έναντίον ήν μεταβολή, ε? ουν εστίν έναντίωσις καί έν τ η των πρός τι
κατηγορία, ώς αυτός έν Κατηγορίαις έδήλωσεν είπών "υπάρχει δε καί
έναντιότης έν τοις πρός τ ι " , ουδέν κωλύει καί κατά ταυτην εΐναι κίνησιν.
το μεν γαρ κινουμενον καί ένταυθα ή ουσία έστίν, κινείται δέ κατά την
20 σχέσιν ώσπερ κατά ποιότητα και ποσότητα καί την του που κατηγορίαν.
καί γαρ έκεΐ ή ουσία έστίν ή κατ' έκείνας κινούμενη υπομένουσα, αί δέ
ποιότητες αύται καί ποσότητες και αι κατά τόπον φοραΐ γίνονται καί φ θ ε ί - 1 5
ρονται μάλλον ή π ε ρ κινούνται· ου γάρ υπομένουσιν, δπερ προσεϊναι χ ρ ή
τοις κινουμένοις, αλλ' ή υποκείμενη ουσία έν τ η κατ' έκείνην μεταβολή
•25 υπομένουσα κινεΐσθαι λέγεται, καί κατά το ποιεΐν δέ καί το πάσχειν κι-
νοΐτο äv το υποκείμενον, καν αυτή ή ποίησις καί ή πεΐσις ου κινώνται,
άλλα γίνονται καί φθείρονται καί τ α ύ τ η μεταβάλλουσιν. αντίκεινται δέ τό

1 τό (prius) A C F M : om. a τό δέ κατά συμβεβηκός a F M : om. Α : κινήσεως κίνησις

έδείχ8η· τό δέ κατά συμβεβληκός (sic) interpolane C χέχληται F 2 προ έπιστή-
μης Μ χίνησις oui. Μ 3 έν ταυτώ F 4 μόνον a F 5 έν τώ πάσχειν τι
έστίν Μ 6 Έπειδη òè C 6. 7 έν έκάστφ γάρ om. F 7 τούτων om. F
έστίν post τούτων colloc. M 8 έστι ταΐς A C : έστί M : om. aF ante χίνησις
babent έστίν ή a F : ή M 9 μόναις τρισί a F M τφ ποσω τφ ποιψ καί τψ που a F :
τφ ποιψ τφ ποσφ καί τφ πού Μ 10 ούτε έν τψ πρός τι om. Μ 11 κίνησις δέ
κινήσεως a ώσπερ C 13 κίνησις Μ 15 έναντίωσις· ή γάρ — έστιν (16)
om. C IG μεταβολήν Μ καί om. a F των] τοϋ C 17 έν
Κατηγορίαις] C. 7 p. 6b 15 18 έναντιότης] έναντίωσις M xal om. F
19 καί om. a F 20 post ώσπερ inseruit και Μ του a F M : om. AC cf. p. 862,4
22 ai om. F φοραΐ a C F : διαφοραί AM 22. 23 xal φ&είρονται om. F 24 xi-
νουμένοις, IV in ras. C μεταβολών M 25 ποιεί a δέ oto. FM
τό (ante πάσχειν) om. M 2G Verba xal ή πείσις om. Μ κινούνται aC 27 άντί-
κεινται δέ] αυτίκα òr) F : άντίχει δέ και M sic
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 » 2 3 ] 859

ποιείν και τό πάσχειν ώς τά πρός τι· Sto καί συνυπάρχει άλλήλοις χαί 201 ν
μεταβάλλει είς άλληλα πολλάκις. όγρανί>είς γάρ ó αήρ υπό του ύδατος
υγραίνει την γήν χαί θερμανθείς υπό τοΰ πυρός θερμαίνει, χαί κατά τάς 20
λοιπάς δε κατηγορίας ή υποκείμενη οΐμαι ουσία λέγοιτο αν κινεΐσ&αι.
5 χατά χρόνον μεν έκ του παρεληλυϋότος είς το μέλλον, καν μ ή κυρίως \
έναντία ταΰτα, εί'περ το μεν παρεληλυΟος είς το μέλλον μεταβάλλει, το δε
μέλλον ούκέτι είς το παρεληλυΟός. κατά δέ το κεΐσδαι χαί έναντιότης
φαίνεται της στάσεως πρός την κα&έδραν καί τοΰ πρηνοΰς προς τό υπτιον.
καί ουδέν άτοπον την υποκειμένην ουσίαν κινείσί)αι καί κατά ταύτας τάς
10 αντιθέσεις αυτήν υπομένουσαν. καί έν τιϊί εχειν δέ μεταβολή τις έστι τοΰ 25
υποκειμένου από στερήσεως της καταφάσει δηλουμένης είς τήν εςιν, οίον
έκ τοΰ γυμνοΰ είς το εχειν ίμάτιον. καί τοΰτο καί αυτός 'Αριστοτέλης
στερήσεως καταφατικής τέθεικε παράδειγμα δηλών τάς κατά κίνησιν με-
ταβολάς, οτε ελεγε " κ α ί γαρ ή στέρησις κείσ&ω έναντίον"· και δηλοΰται
ιό καταφάσει το γυμνον χαί λευκόν καί μέλαν.
Ά λ λ α μήποτε ó 'Αριστοτέλης τήν κίνησιν ώς μεταβολήν τοΰ υποκει-
μένου κατά διάθεσιν Οεασάμενος πασών αυτήν άπέφησε τών κατηγοριών
τών σχετικών καί άμενηνών καί ουδέν έκφανώς το ύποκείμενον διατι9ει- so
σών· το γαρ κεΐσδαι καί το εχειν οόδεμίαν δοκεΐ τ ψ υποκειμένφ δευσο-
20 ποιον διάίίεσιν έμποιεϊν. τί γαρ διαφέρει τψ σώματι πρηνεΐ κεϊσδαι ή
υ π τ ί φ καί περιχεΐσδαι δακτυλιον ή μ ή ; καί τον χρόνον δε ώς αδρανή δοκεΐ
τεΟεασθαι. διό γενέσεως μεν ουδαμώς αίτιον φησιν είναι, φθοράς δέ μό-
νης δοκεΐν καί ταύτης διά το μηδέν άλλο όραν α ί τ ι ο ν τοιαύτη δέ καί ή
κατά το πρός τι σχέσις, δι' ής οιμαι καί το αίτιον ένεδειξατο τοΰ μή
25 είναι κίνησιν έν ταΐς σχετικαΐς κατηγοριαις το μ ή διατι&έναι το υποκείμε- 35
νον, οταν λέγΐβ " έ ν δ έ χ ε τ α ι γαρ θατέρου μεταβάλλοντος άληί)ευεσ&αι θάτε-
ρον μηδέν μ ε τ α β ά λ λ ο ν " , τουτέστι μ ή τρεπόμενον μηδέ άποβάλλον τινά διά-
θεσιν ή προσλαμβάνον, δπερ έπί τών σ χ ε τ ι κ ώ ν κατηγοριών πασών υπάρχον
διά μιας τής τών πρός τι κατηγορίας ένεδείξατο. το γάρ ποιόν καί το ποσόν
30 καί ή κατά ταΰτα μεταβολή τρέπει καί διατί&ησιν άλλοτε ά λ λ ω ς τάς υποκεί-
μενα; οόσίας. ο μ ο ί ω ς δέ καί δ τόπος δυναμιν oò τήν τυχοΰσαν εχει κατ'

2 γάρ transposuit post πολλάκις F M 4 áv oui. F M 5 καν μή — είς τά μέλ-

λον (6) OLD. Μ 6 δπερ a F 7 κεισθαι] κινεΐσθαι Μ 9 οΰό' a F
11 καταφάσειος Μ τήν om. a F M 12 αύτός h aCFM 13 στερήσεως
om. Μ l i ελεγε] E 1. 225 ij3 15 γυμνός F 16 τήν oui. a F 17. 18 τών
σχετικών κατηγοριών a F M 18 ουδέ F έκφανώς a F (cf. v. 2δ et p. S32,15):
έκφανές ACM 18. 19 διατείεισών F M 19 τά γάρ κινεΐσίαι M cf. ν. 7
τ ψ υποκείμενον, sed C O Ï T . Ο 1 : τών Υποκειμένων Μ 19. 20 δευσοποιόν] iu iiiig. εμαο-
λ
νον· σημαίνει δέ καί τον βαφέα Α 1 : ποιάν Μ 21 δακτύλων] δέ δακτυ sic Μ
22 θεάσασίαι a F M αίτιον ούδαμώς a F M 22. 23 μόνης] μάλλον F
23 δοκεΐ Μ . δέ καί ή] δέ ή Μ 25 τό μή] τ ώ μή CM 2G θατέρου] θάτε-
ρον F 27 ante μηδέ add. τουτέστιν F 28 πασών κατηγοριών a F : κατηγοριών
άπασών Μ 30 άλλως άλλοτε a F M 31 δύναται F εχειν F
 860 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist, p. 2 2 6 « 2 3 ]

αυτόν, είπερ γένεσιν νομίζει των στοιχείων την έπΐ τους οικείους τόπους 201 ν
φοράν, έν δέ τ ω ποιειν καί πάσχειν ου βουλεται είναι κίνησιν, διότι κίνη- 40
σις έκεΓνα, κινήσεως δέ κίνησις ουκ εστι, καν γένεσις αδτής η και φθορά·
γενέσεως δέ γένεσις ουκ εστι, καν μεταβολή ή , αλλ' ουδέ μεταβολής με-
5 ταβολή, κάν άλλο; τις ή τρόπος, κα&' δν ή μεταβολή άπό του μ ή είναι
εις το είναι πρόεισι καί από του είναι είς τό μ ή είναι.
Δια τάς είρημένας ουν ίσως διαφοράς δ 'Αριστοτέλης απαγορεύει κί-
νησιν είναι έν ταΐς είρημέναις κατηγορίαις μεταβολήν πάντως εΤναι συγχω-
ρών έν αυταΐς, είπερ μή είσίν άίδιοι· ó μέντοι Είίδημος έν τοΤς έαυτοΰ «
10 Φυσικοις τά του 'Αριστοτέλους παραφράζων καί είπών δτι " έ ν τω πρός
τι ουκ εστίν κίνησις πλην κατά συμβεβηκός" καί τήν αίτίαν προσθείς
"γίνεται γάρ, φησί, και εστι το δ ί π η χ υ διπλάσιον άκίνητον ον πάντίβ πάν-
τως γινομένου π η χ υ α ί ο υ " , καί είπών δτι τόν αυτόν τρόπον καί έπί των
άλλων των πρός τι συμβαίνει, έπήγαγεν " έ ν χρόνψ δέ πάντα κινείται",
15 τρόπον δέ άλλον τούτο οΐμαι ένδεικνύμενος, δτι κίνησις μέν των υποκειμέ-
νων εστίν καί κατά τάς σχέσεις, άλλον δέ τρόπον ήπερ κατά τάς διαΟέ- όο
σεις, ώσπερ άλλον τρόπον κατά τήν ουσίαν, δτι ουδέ κίνησιν καλεΐν άξιοΰ-
σιν οί άπό του Περιπάτου, αλλά γένεσιν καί φί)οράν διά το μ ή υπομένειν
τό μεταβάλλον. 6 μέντοι Θεόφραστος έν τ ψ πρώτψ των έαυτοΰ Φυσι-
20 κών κα&' Ικαστον γένος των κατηγοριών τήν κίνησιν θεωρεΐσί)αί φησι
γράφων ούτως· " π ε ρ ί δέ κινήσεως τόν μέν καθόλου καί κοινόν λόγον ου
χαλεπόν άποδοΰναι καί ειπείν, ως ένέργειά τις έστιν ατελής του δυνά-|
μει οντος η τοιούτον καθ' Ικαστον γένος των κατηγοριών." εοικε δέ 202Γ
νυν κίνησιν κοινώς τήν μεταβολήν λέγειν· καί γάρ ó ορισμός ó λέγων έν-
25 τελέχειαν του δυνάμει, ή τοιούτον έστιν, oò της κυρίως κινήσεως έστιν,
αλλά καί γενέσεως καί φ&οράς καί δλως πάσης μεταβολής, διό καί προ-
ελ&ών δλίγον ó Θεόφραστος " ζ η τ ε ΐ ν δει, φησί, περί τών κινήσεων, εί αί
μέν γενέσεις είσίν, αί δέ ωσπερ ένέργειαί τ ί ν ε ς " , αλλ' δτι μέν μεταβολήν Β
ανάγκη πάντως εΐναι καί έν ταΐς σ χ ε π κ α ΐ ς κατηγορίαις τών υποκειμένων
30 κατά τάς σχέσεις, πρόδηλον, είπερ μή άίδιοι είσιν αί τών ουσιών κατ'
αυτάς σχέσεις, εί ουν μεταβάλλουσι κατ' αυτάς αί ουσίαι, ή κατά γένεση
καί φί>οράν αυτάς ανάγκη μεταβάλλειν ή κατά κίνησα, είπερ αύται δια-

1 τό στοιχεϊον F 2 x a t τ ψ πάσχειν a F 3 aDte o ò * h a b e t ¿κείνα, s e d d e l e -

tum C x ä v A 2 : '/.al A 1 α υ τ ή ς (αύτοίς F ) p o s t φί)ορά a F : α υ τ ή ς ή ή φθορά Μ
4 γένεσις δέ γενέσεως Μ x ä v ] καί Α άλλ' om. a F M 4. 5 μεταβολή μεταβολής
aF: μεταβολή μεταβολών Μ 7 ουν o m . Μ ίσως om. F μεταφοράς Μ
8 είναι π ά ν τ ω ς Μ 9 μή om. Μ Ευδημος] fr. 55 ρ. 77,27 Sp. 1 0 παραφράζουν
τ ά του άριστοτέλους a F 12 φησί] 1. c. ρ . 7 8 , 1 π ά ν τ η γάρ F 13 πηλυαιου Μ
14 έ π ή γ α γ ε ν ] 1. c. ρ . 7 8 , 5 ante έν h a b e t εί a παντί F 1 5 οΐμαι τ ο ΰ τ ο a
p o s t μέν a d d . π ά ν τ ω ν C 16 κ α ί ] ή a F τ ά ς ( a n t e σχέσεις)] τα C ήπερ aF
19 Θεόφραστος] f r . 19 W i m m e r 20 ante κα»' add. καί a F 21. 22 άποδοΰ-
ναι οϋ χ α λ ε π ό ν C 2 3 δέ o m . M 2 4 νυν κίνησιν F : καί νυν κίνησιν a : καί κ ί -
νησιν νυν Μ 2 5 κ ι ν ή σ ε ω ς ] γενέσεως Μ 1 sed κ ι ν ή σ ε ω ς i n m r g . 2 7 δει A M : δεϊν a C F
2 8 γενέσεις A C M : κινήσεις a F 2 9 καί o m . M 3 2 p o s t είπερ a d d . ούν M
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 226 »23] 861

φοραί μεταβολής υπό του 'Αριστοτέλους έκ διαιρέσεως παραδίδονται, άλλα 202Γ

γίνεσΟαι τον άνθρωπον ουχ αν λίγη μεν, όταν δαχτύλων περιί)ήται ή κατ'
άλλην μεταβάλλ-fl σχέσιν · ώστε κινεϊσθαι ανάγκη κατά τάς τοιαύτας μετα- ίο
βολάς.
5 Κατ' άλλον δε τρόπον κινήσεως ó Εύ'δημος εΐπεν, και où κατ' έκεΐ-
νον, καθ' 8ν αί κατά οιάθεσιν μεταβολαί γίνονται, και γαρ και αυτός 6
'Αριστοτέλης προϊών την άποβολήν η) λήψει έναντίαν ειναί φησι, και με-
ταβολάς ταύτας άξιοι καλείν λέγων " δ ι ό γενεσις φθορά εναντία καί άποβολή
λήψει". αύται δε μεταβολαί μεν, κινήσεις δε ου. ε! δε βούλεταί τις
10 μηδε ολως κίνησιν έν ταύταις είναι ταΐς κατηγορίαις, μηκέτι την μετα-
βολήν είς μόνας γένεσιν καί φθοραν καί κίνησιν διαφείτω, άλλά προστι- ι>>
θέτω τι και άλλο εΐδος το ταίς κατά σχέσιν μεταβολαϊς έφαρμόττον, ώστε
την μεν ές οόχ υποκειμένου εις ύποκείμενον μεταβολήν γένεσιν είναι, τήν
δε ές υποκειμένου εις ουχ ύποκείμενον φθοραν, τήν δε λοιπήν τήν ές υπο-
15 κειμένου είς ύποκείμενον διαιρεΐσθαι εις τε τήν κατά διάθεσιν, ήν κίνησιν
άξιοι καλεΤν ó 'Αριστοτέλης, καί εις τήν κατά σχέσιν, ήν κίνησιν μεν απα-
γορεύει καλεΐν ώς οόδεμίαν έμφαίνουσαν του ύποκειμένου τροπήν, δια δε 2«
το μή κεισθαι ονομα ίοιον τω του γένους δνόματι μεταβολήν καί αυτήν
καλεί, καί τούτο δέ άληί)ές οιμαι λέγειν, ώς εί τα κατά μέρος κινούμενα
20 μή άςιοί καθ' αυτό λέγειν κινεϊσθαι, άλλα τοις κατά συμβεβηκός κινουμέ-
νοις αυτά συντάττει, πολλψ μάλλον τά κατά σχέσιν καί τά άλλων κινου-
μένων αυτά μεταβάλλοντα ουκ αν είποι καθ' αύτό κινεϊσθαι. περί δε
των καθ' αύτό κινουμένων ήν ή ζήτησις, ώστε καν ó Θεόφραστος έν πά-
σαις είναι λέγη ταϊς κατηγορίαις τήν κίνησιν, άδιορίστως εΐπεν μήπω 25
25 μήτε τήν κίνησιν της μεταβολής διορίσας μήτε το καθ' αύτό καί το κατά
συμβεβηκός. άλλα ταΰτα μεν καί επί πλέον ζητείσθω, ει'περ δόςει ζητή-
σεως άξια, δια τήν έν αότοις των έξηγητών παραδρομήν. έπί δε τά έςής
ίτέον.

1 παραδέδονται FM 2 λέγομεν Μ δάχτυλον sic Μ 3 μεταβάλλειν F

5 της κλήσεως aFM Εΰδημος] 1. c. ρ. 79,6 7 μεταβολήν CM λείψει Μ
(sic et iu v. 9) 8 λέγων — καλείν (17) om. F λέγων] E 5. 229 b 12
έναντίον M 10 είναι έν ταύταις C: δούναι έν ταύταις Μ 11 μόνος a
12 T/i/ffl//// σιν Α 13 post είναι ins. καί C2 14 δέ (ante έξ) oui. CM 17 έμ-
φαίνουσα Μ 18 κεισθαι] κινείσδαι F άίδιον a αύτός Α
19 καλείς C 20 χα»1 αύτό AM cf. v. 22.23: χα»' αί>τά aCF λέγεσΗαι F
κινεϊσθαι ex κεϊσίαι C2 21 αύτά# C: αϋτάς AM: ταύτας aF τήν αχέαιν F
και τά άλλων C: καί το άλλων Α: καί άλλων FM: γάρ τά άλλων a 22 καθ'
αυτό CM: καίΓ αυτά aAF 23 καθ' αυτά aF Θεοφραατος] fr. desideratili· ap.
Wiuimerum 24 λέγ/j om. M 25. 2G και το κατά αυμβ. aAC: τά om. FM
26 καί om. aF δοξει aF: δόξοι ACM
862 SIMPLTCII IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 6 » 2 6 ]

p. 226 »26 Ή μ ε ν ο δ ν κ α τ ά τί> π ο ι ο ν κ ί ν η σ ι ς ά λ λ ο ί ω σ ι ς ε σ τ ω 2ως 202Γ

τοΰ καί δσα μ ή α υ τ ά έ α υ τ ά κ ι ν ε ί κατά τόπον. so

Άφορίσας τάς κατηγορίας, έν αις χρή τήν καθ' αυτό κίνησιν ύπάρ-
χειν, τήν τοΰ ποιου καί τήν τοΰ ποσού και τήν τοΰ ποΰ, διδάσκει λοιπόν, s»
5 τίς έν έκάστψ των γενών τούτων κίνησις και τίνες αυτών α? διαφοραί καί
μέχρι τών δνομάτων, καί τέως δτι ή κατά το ποιόν κίνησις κοινψ όνόματι
άλλοίωσις καλείται, έπειδή δε ποιαί λέγονται καί αί ουσιώδεις διαφοραί
οίον το λογικόν, τό χρεμετιστικόν, ποιαί δε λέγονται καί αί παθητικαί
καλούμεναι ποιότητες οίον θερμότητες καί ξηρότητες, καί)' ας π ά σ χ ε ι ν
10 ή α π α θ έ ς ε ί ν α ι λεγομεν, διορίζει καλώς, δτι τήν κατά ταύτας τάς ποιό-
τητας μεταβολήν καί κίνησιν καλεΐν άξιοΰμεν καί αλλοίωσιν δνομάζομεν. 40
ή γάρ κατά τάς ουσιώδεις διαφοράς μεταβολή, ού κίνησις, αλλά γένεσις
καλείται καί φθορά, διό ουτε άλλοίωσις, αλλά άλλότης μάλλον (ά'λλο γάρ
καί ουκ άλλοΐον αναφαίνεται το γινόμενον), ού κίνησις δέ, δτι ουδέν υπο-
15 κείμενον ένεργεία το αυτό μένον έκ λογικού εις άλογον μεταβάλλει ή δλως
έξ έναντίου εις έναντίον. ποιότητες δε λέγονται αί συστατικαί τών είδών
διαφοραί καίτοι ουσίαι ουσαι, δτι περί ουσίαν τό ποιόν άφορίζουσιν. εοικε
δέ το της αλλοιώσεως όνομα αυτός έπιθεΐναι τ ^ κατά τό ποιόν κινήσει, 45
έπί δέ της κατά ποσότητα μεταβολής ουκέτι κοινόν δνομα κείται, ώσπερ
20 έπί της κατά ποιότητα το τής (Αλλοιώσεως, άλλ' έκεί ή μεν είς το τέ-
λειον μέγεθος κίνησις αυςησις λέγεται, ή δέ έκ τοΰ τελείου μεγέθους μείω-
σις. έ'δειςε δέ διά τούτου και τίς ή κατά τό ποσόν έναντιωσις, oVi το
τέλειον μέγεθος καθ' εκαστον τών αυξεσθαι πεφυκότων καί το άτελές.
άλλ' ή μέν κατά το ποιον μεταβολή τό κοινόν εΐχεν ώνομασμένον, ή δέ
25 κατά το ποσόν τά ίδια. ή μέντοι κατά τ ό π ο ν κίνησις κατ' ά'μφω, φη- 60
σίν, α ν ώ ν υ μ ο ς έστιν. ουτε γάρ κοινόν δνομα τής κατά τόπον κινήσεώς
έστιν ουτε ίδια έκάστης.
Φοράν δέ το κοινόν αυτός καλέσας ή και ούτως καλούμενον ευρών,
δτι μή κυρίως καλείται, δείκνυσιν, είπερ μόνα ταΰτα κυρίως φέρεσθαι λέ-
30 γεται τά άψυχα τά τε φύσει καί τά βία κινούμενα, τά μέντοι έμψυχα

2 αυτά μή a 3 καθ' αυτόν Μ 4 τήν του (ante ποσού) om. a F M τοΰ (ante
ποΰ) om. A 6 τό Olii. A 9 άπαθεΐς C 10 ταύτας ποιότητας M
11 κατονομά£ομεν a F in summo mrg. schema motuum adscr. A 13 ουτε A C F M :
ούδέ a άλλότης C : άλλοίωσις A ' M : γένεσις a A 2 F 14 άναφαίρεται Μ ουδέ C F
15 τό αύτο Α : έν τώ αύτώ C : 8ν καί τό αυτό a F : êv τό αυτό Μ ά'λλογον C
16 ante ai add. καί C 17 περί οϋσίαι C άφορίζεται M 18 ίίναλλοιώσεως C
19 où* εστι a κείμενον a 20 τό της άλλοιώσεως Α : τό om. C: τό της om. F M
et a, qui idem correxit άλλοίωσις έκεΐ A C M : έχεΐνο (om. ή) F : om. a είς] έπί C
22 δέ ή διά F : δέ χαί διά Μ τούτων a : του Μ κατά ποσόν Μ 23 τέλειον
μέν F M post τών add. ζώων C F M χαί άτελές Μ 26 άνωνύμως C
έστιν om. F post τόπον add. ίδιον a F 29 χεΐται C M φθείρεσθαι sed corr. A 1
29. 30 λέγομεν a F 30 τά περί φύσιν F κινούμενα βία a F
 SIMPLICII IN PHYSICOÜRM V 2 [Arist. p. 226 »2G. ι>1] 863

xcti τοΰ xivciaöat και τοΰ στήναι αρχήν έν αυτοίς έχοντα την ψυχήν, ουκ- 202Γ
έτι κυρίως λέγομεν φέρεσ&αι, | αλλ' έκεϊνα μόνα, δσα μ ή τ ε α υ τ ά 202 ν
έαυτά κινεί κατά τόπον μήτε δταν κινήται έξουσίαν έχει του στήναι.
έν τούτοις ó Ε ΰ δ η μ ο ; προστίδησιν, δτι πασαι at κινήσεις και αί μεταβολαί
δ απί» του εις 8 μάλλον λέγονται ή από τοΰ έξ ου, αΰξησις μεν ή έπί το μέγα,
μείωσις δε ή έπί το μικρόν, καί έπί αλλοιώσεως μάδησις υγίανσις, και
έπί των κατά τόπον, είς 'Αθήνας καί sic Κόρινδον μάλλον ή άνάπαλιν.

p. 22Gb 1 Ή δ έ έν τψ αυτω ειδει μεταβολή εως τοΰ έ κ τούτων 5

δηλον.

10 Ε ί π ώ ν δτι ή μεν κατά το ποιόν κίνησις κοινόν όνομα έχει τήν άλ- ίο
λοίωσιν, ή δέ κατά το ποσόν κοινόν μεν ουκ έ'χει, "δια δε τήν αΰξησιν καί
τήν μείωσιν, ή δε κατά τόπον ουτε κοινόν οίίτε ίδιον, επειδή τα κατά
ποιότητα μεταβάλλοντα ποτέ μεν έξ άλλου είοους εις άλλο μεταβα'λλει ώς
έκ τοΰ μέλανος εις το λευκόν, ποτέ δέ έν τ ω αυτω είοει μένοντα έπί το
15 μάλλον αυτοΰ καί ήττον τήν μεταβολήν ποιείται, έφιστάνει καλώς, δτι ή
κατά το μάλλον καί ήττον έν τ ω α υ τ ω ε ί ' ο ε ι μ ε τ α β ο λ ή άλλοίωσίς έστι
καί ου χ ρ ή ζητειν ίτερον έπ' αυτής ονομα. δτι δέ τοΰτο ούτως έ'χει, ι»
δείκνυσιν έκ τοΰ πασαν κίνησιν δεδεΐχθαι έξ έ ν α ν τ ί ο υ είς έναντίον γινο-
μένην ή α π λ ώ ς ή π η . έστι δέ ή π η έκ τοΰ μεταξύ γινομένη κατά τήν
20 έν τ ω αύτψ είοει έπίτασιν. έ δ ε ί χ δ η δε καί ή άπο τοΰ μεταξύ ή εί; το
μεταξύ μεταβολή από έναντίου καί είς έναντίον ουσα. si ouv το λευκόν
ήττον γινόμενον λευκόν εις το μεταξύ μεταβάλλει ώς είς το έναντίον έαυ-
τοΰ, δήλον δτι ώς είς μέλαν μεταβάλλει· το γαρ ήττον λευκόν μίξει τοΰ
μέλανος γίνεται τοιούτον, διό καί έ π ί το ή τ τ ο ν ί ο ΰ σ α ή κίνησις είς20
25 τ ο υ ν α ν τ ί ο ν λεχ&ήσεται μεταβάλλειν, έπί δέ το μάλλον, δταν
μάλλον λευκόν γίνηται, ώ ς έκ τοΰ έ ν α ν τ ί ο υ έαυτψ λευκφ ¿'ντι μετα-
βάλλειν τοΰ ήττον λευκοΰ, καθόσον μέλαν ήν τό μεταξύ, εί ουν το είς
τό ήττον και το μάλλον ώς εις το μεταξύ καί έκ τοΰ μεταξύ κινεΐσΟαί
έστι, το δέ μεταξύ π η έναντίον, καί ή είς τό ήττον καί είς το μάλλον

1 έν αΰτοίς scripsi : έν αύτοϊς C : έαυτοίς A M : έν έαυτοίς a F 1. 2 οί>κέτι] ουτε C

2 μιίνα om. F 3 έαυτά om. Μ τοΰ ατηναι εχει a F 4 Εΰόημος] fr. 56 ρ. 80,11 Sp.
άπο τοΰ a C : υπέρ της F : ο ω . AM 6 μα'ν9ησις C 6. 7 της κατά τόπον Μ -/.at
(post Αθήνας) om. a F post άνάπαλιν M i n s é r a i t : κοινόν εχει ονομα τήν άλλοίιυσιν (ex
ν. 10) sed p u n c t i s delevit 10 εχει όνομα Μ 11 ϊδια A (cf. ρ. 862,2ό): ίδία
aCFM 16 είδη C 1 17 έ π ' α!>τής έτερον C 18 έξ] έκ του a F M 19 òè
ή πη libri: 8έ " ή π ή " B r a n d i s 20 ή scripsi: καί ή A C : καί a M : oin. F
21 άπό τοΰ έναντίου Μ καί om. a F είς τό έναντίον Μ 22 ή τ . . . γινό-
μενον M (syll. τον om. in lac. m litt.) 2 3 ώ ; om. F 24 in mrg. schema κι-
νήσεως έπί τό ήττον καί έπί το μάλλον adscr. Α 2 5 τό έναντίον C μεταβα'λ-
λει a 26 γένηται F M αυτώ sic F όντος F 26. 27 μεταβάλλειν C :
μεταβάλλει a A F M 28 καί έκ τοΰ έναντίου, sed COÏT, in mrg. F 29 είς τό ήττον καί
τό μάλλον A M : είς τό έναντίον ήττον καί τό μάλλον C : είς τό μάλλον καί είς τό ήττον a F
864 S I M P L I C I I IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 · ) ! ]

κίνησις ώ ς είς έναντίον καί έξ έναντίου π η ούσα ο μ ο ί ω ς άλλοίωσις καλεί- 202»

ται, ώ σ π ε ρ χαί ή εις τό α π λ ώ ς έναντίον αυτό το μέλαν καί ή έχ του με- 2»
λανος· διαφέρει γαρ ουδέν προς τί> άλλοίωσιν λέγεσίΐαι το π η μεταβάλλειν
καί ά π λ ώ ς , τουτέστιν είς τά μεταξύ καί έχ τούτων ή εις τά άκρα καί έξ
5 έκείνων. ειπών δε δτι ουδέν διαφέρει το π η μεταβάλλειν ή ά π λ ώ ς προσ-
έΟηκεν ασφαλώς, δτι έπί της πη μεταβολής πη δεήσει τά έναντία
υπάρχειν. το γάρ μεταξύ, έξ ou και είς ο ή π η μεταβολή, υύχ άπλώς
έναντίον έστί προς έκάτερον τών άκρων, άλλά π η έναντίον καί πη ουκ
έναντίον · διό ουχ άπλώς έναντίον. καί δια το μεταξύ τούτο π η μεν ον so
10 έναντίον πη δε οίί, και ποτέ μεν πλέον ποτέ δε έ'λαττον εχον του έναν-
τίου το μάλλον καί το ήττον συμβαίνει ταίς έκ τούτου καί είς τούτο με-
ταβολαΐς. εί ουν δια το μεταξύ έστιν ή του μάλλον και ήττον φύσις,
ir f 1 î 1 * / _ ? ι « ι ν ν> ι

εικοτως η μεν επι το μεταςυ κινησις ήττον εν τω α υ τ ω ειοει ποιεί το

κινούμενον, ή δε από του μεταξύ μάλλον.
15 Ό μεν ουν 'Αλέξανδρος καί ó Θεμίστιος το μάλλον καί το ήττον έπί
μόνης της κατά το ποιον μεταβολής υπό του ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς είλήφ&αι νο-
μίζουσιν, ί σ ω ς έ π ε ι δ ή του ποιου το μάλλον καί το ήττον ίοιά έστιν· ó δέ 8δ
Πορφύριος "έπειδή, φησιν, έν π ά σ η κινήσει εστίν τό μάλλον καί το ήττον
(καί γάρ έν τ η κατά τόπον έπίτασις καί άνεσις καί έν τ η κατά αυξησιν
2 0 καί φΟίσιν καί έν τη κατά ά λ λ ο ί ω σ ι ν ) , ζητεί την κατά το μάλλον καί
ήττον κίνησιν τίνος χ ρ ή γένους θ έ σ 8 « ι , καί φησιν δτι ή έν τ ω α ύ τ ω εί,'δϊΐ
μεταβολή έπί το μάλλον χαί ήττον άλλοίωσίς έστι· κατά ποιότητα γάρ
είναι, έν ω áv κ ι ν ή σ ε ω ς γίνηται ε ί δ ε ι . " ταΰτα δε είπων έπί τ η ς κατά τό
ποιον κινήσεως καί αυτός τά υπό του 'Αριστοτέλους είρημένα έξηγεϊται. 40
25 είκος δέ τον Πορφύριον είς ταύτην έλθεΐν την εννοιαν διά το τον Άρι-
στοτέλην μ η δ α μ ο ΰ παρενδείξασ&αι, δτι τ η ς κατά ποιότητα μόνης κ ι ν ή σ ε ω ς το
μάλλον καί τό ήττον ζ η τ ε ί , εί δέ καί το μάλλον καί το ήττον ποιότητος Γδια
δοκεϊ, χρή γινώσκειν δτι παντός είδους αι συστατικαί διαφοραί ποιότητές
τινές e t u i , καί του ποσοΰ αί τοΰ τελείου καί ατελούς διαφοραί καί του
30 μεταξύ, καί του που αί τοΰ άνω καί κ ά τ ω καί τοΰ μεταξύ, κατά τάς 46
διαφοράς ουν τό μάλλον και το ήττον έπιδεχόμεναι καί αύται άλλοιοΰσθαι

1 έναντίον καί έξ om. F πη ούσα] ποιούσα Μ 2 αί>τώ C τό μέλαν a A :

μέλαν C F M 3 λέγεσθαι] γενέσθαι C 4 ν.α\ (ante άπλώς) om. Μ είς τό
μεταξύ Μ ή a A : om. sed add. F 1 : καί C : om. H 5 δτι om. M ή ] καί M
6 ante οτι add. ( e x Arist.) πλην a F 7 ή πη om. sed add. F 1 8 έκάτερα C
9 διά τό τό a F τούτων Μ : τούτο τούτων C δν A C M : είναι a F 10 εχον
scripsi: 2χει Α : εχειν a C F M 11 τό (ante ήττον) om. aC συμβαίνει δέ Α
καί (ante είς) om. Μ 12 διά τοΰ C 1 14 καί μάλλον F M 16 μόνος Μ
17 ί'διόν έστιν Μ 21 ό'τι om. F έν τώι αΰτώι εΐόει A C M : έπί τό αί>τά είδος
aF 2 2 post ήττον iterata κίνησιν (21) — ήττον (sed omissis καί φησιν) delevit Α
2 3 ειδει γίνηται a F M 2 3 . 2 4 τό ποιόν A C M : τόπον a F 25. 26 άριστοτέλη (άριστο-
τέλην Α) μηδαμοΰ A C M : δρισμόν μηδαμώς a F 27 καί τό (tertium) a F M : κ al A :
τό C 2 8 δοκεϊ A C : είναι δοκεϊ a F (cf. p. 2 8 1 , 1 4 . 3 7 2 , 9 ) : om. M 2 9 τελείου A C M :
έντελοΰς a : τέλους F διαφοραί καί ατελούς a F M 3 0 ante τοΰ μετάξι» inser. αί Μ
31 αΰταΐ άλλοϋσ&αιC
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 226b 1. 10] 865

λέγονται, τά δε έναντία χαΐ τά μεταΓυ καί έν τψ ποσψ κατά το τέλειον 202 ν

καί ατελές καί έν τψ πού κατά το άνω καί κάτω θεωρείται τα'χα καί
αυτά κατά τήν χαρακτηριστικών αυτοΐς ποιότητα ένυπάρχοντα. ειπών δε
ταύτα ó 'Αριστοτέλης συμπεραίνεται λοιπόν λέγων έκ των είρημενων είναι
5 δήλον, οτι μόναι τρεις είσιν αύται κινήσεις, ή κατά το ποιον καί ή κατά
το ποσόν καί ή κατά τόπον. 50

p. 22Gb 10 Άκίνητον δέ έστι τό τε δλως αδύνατον κινηθήναι

εως τοΰ ώ σ τ ε σ τ έ ρ η σ ι ς δ ν εΓη τ ο ΰ δ ε κ τ ι κ ο ύ . |

Διακρίνας τήν κίνησιν από της γενέσεως καί φθοράς και αυτήν καθ' 203 r
10 αυτήν άφορισάμενος, δτι εστίν έκ τοΰ εναντίου είς το εναντίον μεταβολή
υπομένοντος τοΰ υποκειμένου και μεταβάλλοντος, καί δείςας έν τίσιν μέν
των τοΰ ό'ντος γενών εστι κίνησις, έν τίσι δέ ουκ εστίν, ακολούθως αν και
περί ηρεμίας ειπεν, ήτις αντίκειται τη κινήσει στερησις οδσα αυτής, ó
δέ εις το καθολικώτερον άνελθών περί ακινησίας λέγει, ύφ' ήν και ή ήρε- 5
15 μία τα'ττεται. καί διαιρεί το άκίνητον τετραχώς, κυρίως μέν άκίνητον
λέγων το μή πεφυκος δλως κινεΐσθαι. καί παράδειγμα τοΰ κυρίως μή
πεφυκότος παρέθετο το τον ψόφον άόρατον λέγεσθαι· δλως γάρ ου πέφυκεν
ó ψόφος όράσθαι. ακίνητοι δέ ούτως είσιν καί οί έν τω ουρανψ πόλοι ώ ;
μή πεφυκότες κινεΐσθαι, αλλ' οΰτοί γε καν καθ' αυτό μή κινώνται, αλλά
20 κατά συμβεβηκός τψ έν κινουμένψ είναι, κυριώτατα δέ ακίνητοι είσιν αί
πάντη χωρισταί σωμάτων ουσίαι · αύται γαρ ουδέ κατά συμβεβηκός πε-10
φυκασι κινεΐσθαι. λέγεται δέ καταχρηστικώτερον άκίνητον τό κινουμενον
μέν, βραδέως δέ κινουμενον, ώς έν πολλψ χρόνψ όλίγον έξανυειν διάστημα,
ωστε τη αίσθήσει ή μηδέ δλως δοκεΐν κινεΐσθαι ή βραχυτατον, ώς οί
25 απλανείς αστέρες ακίνητοι δοκοΰσι τήν έπ' ανατολάς κίνησιν διά το κατά
εκατόν έτη μίαν κινεΐσθαι μοΐραν. λέγεται δε άκίνητον καί τό βραδέως
α ρ χ ό μ ε ν ο ν κινεΐσθαι καί μόλις άλλο ον τοΰ βραδυνοντος έν τη κινήσει, ώς
λέγομεν άοργήτους τους βραδέως καί μόγις άρχομένους ¿ργίζεσθαι. τεταρ- is
τον δέ σημαινόμενον τοΰ ακινήτου λέγει το πεφυκός μέν κινεΐσθαι
30 καί δυνάμενον, μή κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν δέ τ ό τ ε , δτε π έ φ υ κ ε καί δύναται
κινεΐσθαι, καί ταύτην τήν άκινησίαν ήρεμίαν καλεί μόνην, ακριβώς αυτήν

1 τά έναντία καί τό μεταξύ Μ 2 καί τό ατελές a C F M έν τώ a M : τώ F : τό A C

καί τό κάτω a F M 3 αότης ποιότητα Μ 4 συμπεραίνει a pro είναι iteravit
λέγων Α 5 κ α ί Ο : om. a A F M 10 τό om. C 12 των όντως γενών F
άκόλουδον ή ν — ειπείν ( 1 3 ) a F M 1δ τετραχώς] schema a p p i n x i t A 18 ακίνητοι M:
¿κίνητα a A C F καί om. C πόλλοι C 19 μή κινώνται καίΡ αότό a F : μή κινούνται
καθ' αί)τά Μ 2 0 τψ om. F post έν i n s é r a n t τ ψ a F κυριώταται Μ ακί-
νητα C 21 ούδέ] où F M 2 2 τό om. A : δέ τό F 2 3 κινουμενον om. a F
διανύειν a F M 2 4 rf¡ αίοθήση μ.ηοέ δλως δοκεί Μ βραδΰτατον M 2G εκαστον
έτος F μίαν έτη tiansp. C 1 2 S μο'γις A C M : μο'λις (ut libri omnes ν. 2 7 ) a F
3 0 μή] μέν, μή A M 3 0 . 3 1 κινεϊαθαι καί δύναται a F
Comment. Arist. Χ Sìmplic. in Pliys. O
866 SIMPLIOII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 226b 10]

περιγράψας. ηρεμία γοίρ èattv ακινησία τοΰ πεφυκότος κινεΐσθαι, αλλ' οόχ 203··
απλώς, αλλά τότε δτε πέφυκε. και γάρ πέφυκεν όραν το σκυλάκιον,
αλλ' οόκ ευί)υς τεχΟέν· διό οόδε ήρεμεΐν άν τότε λέγοιτο κατά την δρα-
σιν· ουδέ γάρ τυφλόν είναι ώ ς έστερημένον όψεως· στέρησις γάρ καί ή 20
5 ηρεμία της κινήσεως, αλλά και ε ί τι μή κινοΐτο ένθα μ η πέφυκε κινεΐ-
σθαι ώς έν αέρι τά πεζά, οόκ áv λέγοιτο ήρεμεΐν, δτι μηδέ πέφυκεν έκεΐ
κινεΐσθαι. άλλα καί εί ώς πέφυκε κινεΐσθαι μή κινείται, τότε λέγεται
ήρεμεΐν· τά μεν γάρ ό'ρνεα κατά πτήσιν ήρεμεϊ, τά δε πεζά κατά βάδισιν
καί Ερψιν, τά δέ ένυδρα κατά νή£ιν· ου μέντοι τά πεζά λέγοιτο áv κατά
10 πτήσιν ήρεμεΐν ουδέ τά άλλα παρηλλαγμένως, έπεί μηδέ την αρχήν ουτω
πέφυκε κινεΐσθαι. ζητεΐν δε χ ρ ή τά μ ή κινούμενα, δτε μ ή πέφυκε κινεί- 25
σθαι· ώς τό νεογενές σκυλάκιον ουχ ό ρ ά · τότε υπό ποίον είδος άναχθήσε-
ται τοΰ ακινήτου; ουτε γάρ υπό τά δλως ανεπίδεκτα κινήσεως ουτε υπό τά
έναργώς κινούμενα ουτε υπό τά πεφυκότα τότε κινεΐσ&αι και μ ή κινούμενα,
15 αλλ' ή υπό τά βραδέως αρχόμενα ή ά'λλο τι τοΰ ακινήτου εΤδός έστιν, 8
ποτέ μέν πέφυκε μ ή κινεΐσθαι μόνως, ποτέ δέ πέφυκε κινεΐσ&αι καί μή
κινεΐσθαι. έπΐ δέ τούτων των μ ή π ω πεφυκότων ó 'Αλέξανδρος ου τό άκί-
νητόν φησιν αρμόζει, αλλά το μ ή κινουμενον. τό δέ έ ν α ν τ ί ο ν γάρ ή so
ήρεμία τη κινήσει κοινότερον ε φ η τ α ι , διότι ποτέ και τήν στέρησιν έναν-
20 τίον λέγει καί καταφα'σει δηλοΰσΟαι ώς το γυμνόν. διό καί έπήνεγκεν
ωστε στέρησις áv είη τοΰ δεκτικοΰ· καί γάρ υπαλλάσσει πολλάκις
τά έναντία καί τήν στέρησιν· τοιγαροΰν καί έπί των όμολογουμένων έναν-
τίων τό χείρον αυτών στέρησιν λέγει τοΰ βελτίονος ώ ς το μέλαν τοΰ λευ-
κού καί το ψυχρών τοΰ θερμοΰ. καί πάλιν τά κατά στέρησιν αντικείμενα
25 έναντία κ α λ ε ΐ , δταν μή άκριβολογήται περί τά ειδη της αντιθέσεως, ώς 85
νΰν τήν ήρεμίαν έναντίαν λέγει τη κινήσει· ε? μ ή άρα έ ν α ν τ ί ο ν εΤπεν
αντί τοΰ άντικείμενον. αλλά διά τ ί ή μέν ήρεμία στέρησις της κινήσεώς
έστιν, ή δέ κίνησις οόκέτι στέρησις της ηρεμίας ; ή δτι προηγουμένως ή
φύσις κινήσεως έστιν αίτια ένεργείας οΰσης, αί δέ στερήσεις Ιξεών είσι
30 καί ένεργειών άπουσίαι. και ή ήρεμία ουκ εστι στάσις ένεργεία· ένέργεια
γάρ καί ή στάσις καί εΐδος τ η κινήσει σύσπηχον, ή δέ ήρεμία οόκ εστίν

1 περιγριΑ... ήρεμία Μ (post περιγρίλ lac. m litt.) in mrg. δρος ήρεμίας Α

2 άλλ' δτε a F 3 ôv post λέγοιτο a F 3. 4 δρασιν . . δέ M (om. où in lac. II litt.)
4 είναι] έστιν aFM ή om. F M 5 κινείται aFM ένθα μή] Ινθεν F : ενθα
* a l μή Μ 7 κινήται Α 8 γάρ om. a F κατά (prius) A C M : κατά τήν a F
schematis βάδισιν etc. illustrât in summo mrg. A 9 £ρψις Μ οόκέτι δέ a
9. 10 κα|πτήσιν ex κα|ταήσιν C 10 παρηλαγμένως C έπειδή a F 11 post χρή
inser. εί M 12 6ρδι A : ¿pò C : όρών a F M 14 έναργώς scripsi: άργώς a A C M :
δλως έναργώς F post πεφυκίίτα add. όλως, sed del. F κινεϊσ&αι τότε a 15 άπο M
βραδέων a (C?) 17 μήπω] μή aF : μήποτε M 18 αρμόζει a F M μή om., sed
rest. F 1 18. 19 ή et τή om. et Physica et Metaphysica Arist. 20 καί (post διό)
om. M 22 καί (ante τήν) om. F 24 τοΰ θερμοΰ τό ψυχρόν aFM τά om. M
25 άκριβολογείται C ε Κει C 27 της κινήσεως ατέρησις a F 28 ούκέτι] οόκ εστι
aM 29 «ρύσεως C 30 απουσία F ένεργεία om. C F M 31 της κινήσεως C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 . 3 [Arist. p. 226b 10. 16. 18] 867

ένέργεια, αλλ' απουσία μόνον κινήσεως, où γάρ τοιαύτη στέρησίς έστιν ή 203 Γ
η ρ ε μ ί α , οία ή τ υ φ λ ό τ η ς · έκείναι γαρ ουκ άπουσίαι μόνον είσί τ ω ν ένερ- 41
γειών, αλλά καί τ ω ν εςεων και τ ω ν ουσιών παρά φυσιν δια&έσεις. διό
ουδέ άνακάμπτουσιν ως ή ηρεμία στέρησις οδσα του δεκτικού τ η ς κι-
5 νήσεως.

ρ. 226 l'I 6 Tí μέν οδν έστι κίνησις ίως του φανερόν έκ των
είρημένων.

Συμπεραίνεται λοιπόν το δλον πρόβλημα το διακρϊναν την κίνησιν των 45

άλλων μεταβολών καί τ ά ς κατηγορίας έν αις εστίν ή κίνησις άφορισάμενον
10 και την ήρεμίαν π ώ ς ε χ ε ι προς την κίνησιν υπόδειξαν, τί μεν οδν έστιν
ή κ ί ν η σ ι ς είρηκε μεταβολήν αδτήν ε ί - ώ ν έκ του εναντίου εϊς το έναντίον
υπομένοντος τοΰ υποκειμένου καί μεταβάλλοντος· τ ί δε η ρ ε μ ί α , δτι f στε-
ρήσεως ακινησία τοΰ πεφυκότος κ ι ν ε ΐ σ θ α ι , οτε π έ φ υ κ ε και ου πέφυκε καί
ως πέφυκε· π ό σ α ι δέ αί μ ε τ α β ο λ α ί , δτι πάσαι αί έκ τοΰ δυνάμει είς
15 το ένεργεία πρόοδοι μένοντος ετι τοΰ δυνάμει· και δτι τούτων κινήσεις μέν w
αί ές έναντίου εις έναντίον, ω ς εί'ρηται, αί δε άλλαι αί κατά άντίφασιν
γενέσεις καί φθοραί. τό γάρ έν ταΐς τρισί κατηγορίαις είναι τήν κίνησιν,
τ ω π ο ι ω , τ φ π ο σ ψ , Ttô που, ή δ η πρότερον συνεπεράνατο, δτε έ'λεγεν " δτι
μεν ουν αύται τρεις μόναι κινήσεις είσίν, έκ τούτων δ ή λ ο ν " .

20 p. 226 b 18 Μ ε τ ά δέ τ α ύ τ α λ έ γ ω μ ε ν τ ί έ σ τ ι τ ό α μ α ε ως του κ α ί 203*

τοις ποίοις §καστον τούτων, υπάρχειν πέφυκεν.

Τ ω ν π ρ ώ τ ω ν πέντε βιβλίων τ η ς Φυσικής ακροάσεως σκοπον έχόντων

περί τών φυσικών α ρ χ ώ ν καί τών κοινή πάσι τοις φυσικοΐς πράγμασι πα- &
ρακολουίίουντων διδάίαι το π έ μ π τ ο ν τοΰτο βιβλίον τον περί τ η ς μεταβολής
•25 λόγον έτελεώσατο· έν μέν γάρ τ ψ τρίτω τό κοινον τ έ ω ς π ά σ η ς μεταβολής
άποδέδωκε κίνησιν όνομάσας α υ τ ή ν , ένταΰί>α δέ αναλαβών τόν λόγον το
γένος τ η ς μεταβολής είς τά οίκεΐα διελών είδη εν τούτων τήν κίνησιν ου-
σαν απέδειξε, καί τίνι τών άλλων μεταβολών διαφέρει παραδέδωκε καί
έν τίσι γένεσι τ ώ ν όντων τήν υπόστασιν έ'λαχε. τό δε έντεΰί)εν διδά-

1 τοιαύτη C M : τοιαύτης a A F 2 οΓον a F 6 τίς F έστιν ή F 8 Συμπε-

ραίνεται δέ Μ 10 απόδειξαν F 11 έστιν ή a F ειπών αυτήν Μ 13 στε-
ρήσεως ακινησία ACM : στερήσις aF. conicio στέρησις τοΰ δεκτικού της κινήσεως η
8τε ex οτι Α ' 13. 14 ού πεφΰκει AC inter ου πεφύκει et καί ώς πέφυκε add.
καί ώς πεφύκει Α 14 δέ αί] τέ αί ex τέ ê μεταβολαί καί C αί (post πάσαι)
oui. C 15 ετι Α : εστι C : έτι post δυνα'μει a F M 17 τήν oin. a F 18 πρώ-
τον a F ελεγεν] p. 226 b 8 19 μόνον F 20 ΤΜΗΜΑ Δ Ε Π ΐ ' , Ι Ό Ν superscr. a
λέγομεν aM 20. 21 καί τοις ποίοις om. F 21 υπάρχον C 22 πέντε πρώτων
aF 23 φυσικώς a πάσι της φυσικής πραγματείας Μ 24 δειδα'ξαι Μ
της oui. a F M 25 έτελειώσατο a F τέως οία. a F : post πα'σης M 26 άπέδωκε
aF 29 του οντος a F M καί τήν Μ εί?.ηχε a F M
5*
868 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Allst., p. 226b 18. 21]

σκει περί τίνων των καί αυτών κοινώς παρακολουθούντων τοΐς φυσικοί? 203'
πράγαασι τοις έν τ ό π ω την ύπόστασιν έ'χουσιν. και μοι δοκεΐ τά μεν περί n
των μεταβολών έν τούτοις είρημένα τοις έν τ ω τρίτω βιβλίψ περί κινήσεως
ρη&εΐσι το πλήρες άποδιδόναι, τα δέ εντεύθεν ρηί)ησόμενα τοις περί τόπου
5 λόγοις άκολουθεΐν, ους έν αρχ^ τοΰ τετάρτου βιβλίου συνεπερα'νατο. εχει
δε τινα χρείαν ταύτα, τά μεν πρδς τά έφεςής έν τοις τρισι βιβλίοις περί
κινήσεως ρη&ησόμενα, τά δέ πρός το δεΐςαι δτι μή γίνεται συνεχές τι
έ£ άμερών· διό καί αρχόμενος τοΰ 2κτου βιβλίου έπί τούτοις ώς δεδειγμέ- 15
νοις ποιείται τόν λόγον είπών " έπεί δέ έστι συνεχές καί άπτόμενον καί
10 έφεξής." δτι δε ώς τ ω φυσικω χρησίμων όντων μνήμην αυτών ποιείται
νυν, δήλον ευ&υς από τοΰ α μ α · έν μεν γάρ ταΐς Κατηγορίαις, δπου περί
τών σημαντικών φωνών ήν ó λόγος, ώς πλεοναχώς λεγόμενον τά όίμα διε-
λών είς τά σημαινόμενα τά μεν τω χρόνω είπεν ά μ α , τά δε τ ψ συναν-
αιρεΤν ά λ λ η λ α , καί μηδέτερον αίτιον είναι Οατέρψ τοΰ είναι, τά δέ τ ω
15 έκ τοΰ αυτοΰ γένους άντιδιτβρήσθαι. ένταΰδα δέ τούτων μέν ουδενός 20
μνημονεύει, τίνα δέ λέγεται κατά τόπον αμα είναι, νυν έκτίθεται· τοΐς γάρ
φυσικοΐς σώμασι τό αμα κατά τόπον μάλιστα υπάρχει, ζητεΐν δέ άζιοΐ
και έν π ο ί ο ι ς Ι κ α σ τ ο ν τ ο ύ τ ω ν υπάρχειν πέφυκεν, δπερ διά τοΰ τ ί
έστιν εκαστον δηλωθήσεται. δείςει δέ καί αυτός, δτι τό μέν αμα καί τό
20 χωρίς καί τό απτεσθαι καί τό έχόμενον καί το συνεχές καί τό μεταξύ έν
τοις θέσιν εχουσι θεωρείται, τό δέ έφεξής καί έν τοΐς ουκ εχουσι ί)έσιν
ώσπερ έν αριθμοΐς.

ρ. 226 b 21 "Αμα μέν ουν λέγω είναι ταΰτα κατά τόπον εως τοΰ
χωρίς δέ δσα έν έτέρψ.

25 "Αμα είναι λέγει κατά τόπον ταΰτα, δσα έν évi τóπω έστί τω
πρώτφ. τις ουν ó εις τόπος καί τις ó π ρ ώ τ ο ς , διακριτέον. "είς μέν
ουν έστιν, ώ ς φησιν 'Αλέξανδρος, ó μ η διηρημένος, άλλά συνεχής, τ ψ καί
αυτά τά αμα λεγόμενα έν τ ό π ψ συνεχή αλλήλοις είναι ώς τά τοΰ συνε-
χοΰς μέρη. ού γάρ δτι έν ένί τ ω αυτοί κατ' άριΟμόν έστι τόπω δύο
30 σώματα ή πλείω, τά αμα λεγόμενα είναι, ώς δι' α λ λ ή λ ω ν χ ω ρ ε ΐ ν (τοΰτο

1 τών om. F αότών om. Μ κοινώς (οι in ras.) C 5 ακολουθεί F

7. 8 προς τό μή συνεχές τι γίνεσθαι έξ άμερών δεϊξαι a F 8 έκτου] έκτός Μ 9 ειπών]
Ζ. 1 ρ. 231 »21 έπεί libri ut Arist. cod. I : εί Arist. vulg. et Siinpl. lemma f. 2 1 6 ^ 3 9
και alteram om. C 11 Κατηγορίαις] c. 13. 14b 24 12 ήν om. M 13 δέ τ ψ ]
δε τοΰ F : δέ έν τ ώ C 14 αίτιον post alterara είναι a F θατέρωι (ut Arist.) A C M :
θάτερον F : θατέρου a 8ε τοΰ F 15 έκ ταυτοΰ C 16 νΰν έκτίθεται Α : συνεκτί-
θεται C : νΰν λέγει a F M 19 καί (ante αυτός) om. Μ 2 3 λέγω ( u t Arist. E) A C F M :
λέγεται ex Arist. vulg. a ταΰτα είναι ex Arist. a in mrg. περί τών αμα καί
χωρίς Α 25 ταΰτα κατά τόπον a F 25. 26 τό πρώτον F M 26 6 είς supra
add. C καί τί Μ πρώτος ex πρώτως ras. Α 27 φησίν & F 28 αότός Μ
τά (post αυτά) om. a F αμα συνεχή C : συνεχεΐ Μ 29 οϋ γάρ] seil, συνεχή έστι
τψ] τό τψ Μ 3 0 τά a A ' C : τό A 2 F λεγόμενα A ] C M : λέγομεν a A ° F
 SIMPLICII IN P H Y S 1 C 0 R U M V 3 [ A m t . p. 2 2 6 ^ 2 1 ] 869

γαρ αδύνατον αποδεδειχτεί έν τιϊ> προ τούτου β ι β λ ί ψ ) , άλλ' δτι δσα μ ή 203ν
διηρηται μ η δ έ υπό οικείας έπιφανείας περιέχεται., ταύτα ούδέ ίδιον εχει 31
τόπον, εν γάρ έστι καί συνεχές και το του περιέχοντος πέρας το περιέχον
τα ούτως ηνωμένα αλλήλοις." οΰτω μέν ου ν ô 'Αλέξανδρος τον Ινα τό-
5 πον τον σ υ ν ε χ ή ακούει καί τα α μ α έν τόπφ συνεχή νομίζει είναι, καί-
τοι τά αμα μάλλον διέστηκεν αλλήλων ήπερ τά άπτόμενα, καί τά άπτόμενα
μάλλον ήπερ τά σ υ ν ε χ ή , ώ ς μα&ησόμε&α. π ώ ς οδν τά αμα σ υ ν ε χ ή ; άλλ' 35
εν α τόπον ρητέον των αμα κατά τόπον λεγομένων, τον π ρ ο σ ε χ ώ ς δ ι η ρ η μ έ ν α
αυτά περιέχοντα την πάλιν, εί έν πόλει καί τον περίβολον, εί έν π ε ρ ι β ό λ ψ .
10 το δέ π ρ ώ τ φ πρόσκειται μηνυτικόν του π ρ ο σ ε χ ώ ς οικείου τόπου των αμα
λεγομένων έν τ ό π φ · ταύτα γαρ έστι τά κ υ ρ ί ω ς αμα κατά τόπον, έπεί κοι-
νότερον α μ α λέγονται έν τ ό π φ είναι καί τά έν τ η α ύ τ η οίκία οντά καί τά
έν τ«) α υ τ ω θ ε ά τ ρ φ καί τά έν τ η α ύ τ η πόλει και τά έν τ ω κ ό σ μ ψ . άλλ'
ου'τε εΓς κυρίως ó τών ούτως αμα λεγομένων τόπος ου'τε προσεχής καί 40
15 οικείος πολλά και ά'λλα έν έαυτψ εχων, αλλ' ó π ρ ώ τ ω ς καί κυρίως έστί
τόπος ó προσεχώς περιέχων τοΰτο, ο λέγεται "έν έαυτω" είναι ώς έν
τόπφ· ουτω γαρ έδίδαςεν αυτός έν τ ψ προ τούτου β ι β λ ί ψ . καί έπί τών
π α χ υ λ ώ ς δέ αμα λεγομένων είναι έν τ ό π ψ , ώ ς έν οικία ή έν πόλει διά το
ώ ς ίνα καί π ρ ο σ ε χ ή τόπον λαμβάνεσδαι τήν οίκίαν ή την πόλιν, καν μή
2 0 κυρίως, διά τούτο καί αύτά αμα λέγονται κοινότερον· το γαρ αμα συναγω-
γόν έ'χον εννοιαν καί τά κεχωρισμένα συνάγει ή ακριβώς ή παχύτερον, 45
α κ ρ ι β ώ ς μέν δταν και αυτό ακριβώς λέγηται τον iva καί π ρ ο σ ε χ ή τόπον
α κ ρ ι β ώ ς σημαίνον, παχύτερον δέ δταν έν διαφόροις μέν υφ' ενός δέ τίνος
π ε ρ ι ε χ ο μ έ ν ο ι ς , έν ω λέγονται αμα είναι οίον οικία ή πόλει· κυριώτερον δε
25 αμα λέγεται τά έν ελάασονι τω αύτψ- τά γάρ έν τ η α ύ τ η οικία, τών έν τ η
α ύ τ η πόλει κυριώτερον αμα λέγεται καί τ ή ς οικίας τά έν τ ω αύτω οίκή-
ματι καί του οικήματος τά έν μ έ ρ ε ι , καί απλώς τά έν τω πρώτφ ατόμο)
τψ αύτψ τ ψ μ ή καί ά'λλα σ ώ μ α τ α στερεά περιέχοντι, καν αήρ τις ή με- 50
ταςύ, xäv μ ή συνεχή ή μ η δ έ άπτόμενα, ταύτα κυρίως αμα. τοις κεκρα-

1 πρoff C βιβλίου F , cf. Δ G. 2 1 3 b 2 0 2 διείρηται Μ έπιφο . . είας Μ (post

ο lac. 2 litt.) 3 έστι γάρ a F M 5 έν τόπι.» om., sed rest. Α 1 : καί έν το'πφ Μ
ον
8 τον αμα Μ , coir, in marg. κοιτά om. Η λεγόμενων sic M 9 την -ερι-
βολήν εί έν περιβόλυι Μ 10 προσε/οϋς Μ 11 post έν τόπφ add. είναι (ut ρ. 8 6 8 ,
2 8 . 3 0 . ρ. 8 6 9 , 1 2 . 18) a F ; at cf. v. 8 ταύτα —είναι (12) om. F 14 εις oui. M
αμα λεγομένων ουτω a F : οίίτω λεγομένων (om. αμα) Μ 15 άλλ' δ A C M : αλλά a F
πρώτος C F M 16 έαυτω a A F : 0άυτώ C: αϋτώ emendato!' Ainbros. (cf. vol. IX
p. Vili et 5 4 8 , 3 7 ) 17 μεν γαρ F αυτός έδίδαξεν a F . cf. Δ 2. 2 1 0 » 5 18 παχυ-
λώ; in mrg. iter. Α 1 : παντελώς F : παχυ . ώς Μ ' (λ om. in - lac. ι litt.); παχυδώς in mg.
corr. Μ 2 είναι om. a F έν τη οικία (οίκεία a) καί πόλει a F διά τό] διό
αότό Μ 21 χωρισμένα F 22 αύτά F ante λέγηται add. άμα a F M
2 4 περιεχόμενον Μ οίον έν (έν οίον F ) οικία και πο'λει a F : οΓον οίκίαν ή πο'λιν Μ
25 άμα a C F M : άεί Α λέγονται C τά] τό F 2 6 πόλυ C 1 27 του αύτοϋ
οικήματος a F M 27 τά έν μέρει F M : τά έν μέρη a C : έν μέρει Α τιΰ om. F M
28 η om. F 29 ταΰτα om. M
870 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2. 3 [Arist. p. 2 2 6 b 2 1 . 23]

μένοις δε τούτο μάλιστα φησιν υπάρχειν ó Είίδημος, ουδέ τούτοις δέ κυ- 203 ν
ριώτατα* δύο γάρ είναι δώματα ουχ οιόν τε άμα έν ένί και ατόμω τόπον
άλλά κατά μεν τον λόγον το ακριβές φησι ζητητέον, κατά δέ τάς χρείας
και το ί/ανόν και το σύνεγγυς δή τούτου παν άμα λεκτέον.
ó Λέγεται δε καί έν χρόνφ αμα τά έν τψ αότψ άτόμφ χρόνω, 8ς δη-
λονότι καί εις και προσεχής έστι. το δέ χωρίς από του αμα δήλόν έστι·
τά γάρ έν διεστώσιν άλλή|λων τόποις καί χρόνοις οντά ταΰτα χωρίς άλλη- 204Γ
λων έστί καί κατά τόπον καί κατά χρόνον.

ρ. 226»23 " Α π τ ε σ θ α ι δέ ών τά ά κ ρ α α μ α .

10 Ζητεί μεν έν τούτοις καλώς ó 'Αλέξανδρος, έπειδή διχώς τά άκρα

λέγεται, τά μέν ώς μέρη των ών έστιν άκρα, τά δέ ώς πέρατα, ποια άκρα
των άπτομένων αμα είναι φησι. τά δέ έφεςης ουκ οίδα δπως έπάγει· " εί 5
μέν γάρ τά ώς μέρη φησίν, ουκ εστι ταΰτα άμα· ήν γάρ άμα τά έν ένί
τόπιο π ρ ώ τ ψ , άπερ συνεχή έστι. τά δέ των διηρημένων καί άπτομένων
15 σωμάτων μέρη ουκ έν évi πρώτω τόπω έστίν (ουτε γάρ συνεχή έστιν άλ-
λήλοις οΰτε κατά πάντα τά οικεία μόρια έφαρμόζει άλλήλοις), αλλ' έ'στι
καί αυτά άπτόμενα αλλήλων, ή άκρα μέν, φησι, λέγει τάς έπιφανείας και
τά πέρατα των σωμάτων, καθ' ά άπτεται αλλήλων, άμα δέ ταΰτα λέγει
καί έν τ(5 αύτψ τόπφ κατά συμβεβηκός. ώς γάρ ή έπιφάνεια ή του έτέ- to
20 ρου των άπτομένων σωμάτων κατά συμβεβηκός έν τόπιο τψ το σώμα ου
έστι πέρας έν τόπφ είναι, ουτω καί α? αμφοτέρων έπιφάνειαι των σωμάτων,
καθ' ας άπτονται αλλήλων, έν τόπφ κατά συμβεβηκός, καί έν ψ ή ετέρα
τέως ήν, έν τούτψ άμφότεραι γίνονται· έφαρμόζουσι γάρ άλλήλαις έν τη
των σωμάτων άφί]. δύναται δέ, φησι, το ά μ α νυν άντί του έφαρμόζειν
25 λέγειν· τά γάρ έφαρμόζοντα άλλήλοις καί άμα· άπτεται ουν ταΰτα αλλή-
λων, ών τά πέρατα έφαρμόζει άλλήλοις καί ούτως έστίν άμα· το γάρ 15
πρότερον είρημένον άμα ουχ απλώς, αλλ' ώς προσέ&ηκε 'κατά τόπον',
καί είη άν, φησίν, άλλο τοΰτο σημαινόμενον τοΰ άμα." έν δή τούτοις
ó 'Αλέξανδρος την τοΰ άμα έξήγησιν έαυτοΰ φυλάττων, καθ' ήν ελεγε τά άμα

1 φησι μάλιστα τούτο a F M ίίπάρχει Μ Εϋδημος] fr. 57 ρ. 81,9 Sp. δέ]

γάρ F 2 είναι post οΓιίν τε a F 4 καί (prius) om. C δή] δέ Μ 5 τά a C :
το A F M 7 άλλήλοις F χρόνοις χαί τόποις a F 8 χαί (post έστί) om. Μ
κατά ypóvov και κατά τόπον a F in mrg. περί τών άπτομένων Α 11 ά'χρα A CM :
άρα a F 12 είναι άμα (άμα ex μέρη corr. F 1 ) a F δπως A C M (cf. p. 8 4 7 , 1 0 ) :
πώς a F 14 π ρ ώ τ ψ τ ό π φ a F M 16 οΰτε κατά—άλλήλοις Om. M 17 r¡
άχρα — άπτεται αλλήλων (18) om. Μ λέγει Α : λέγειν a C F 18 a n t e τών add.
τά C λέγεται C 19 γάρ έπιφάνεια Μ ή A M : superscr. C 1 : om. a F
21 αί om. F M , post αμφοτέρων add. a 22 έν τόπω om. Μ καί A M : ό'τι a C F
23 άμφότεραι γίνονται Α : άμφότεραι γίνεται C : αμφότερα γίνεται a F M άλλήλοις Μ
24 δύναται — λέγειν (25) om. F το άμα A C M : τα αμα a άντί] έναν-
τίον Μ 26 τών τά πέρατα άλλήλοις έφαρμόζει Μ 26. 27 το γάρ προειρί)-
μένον Μ 27 άλλ' ώς] άλλά Μ 28 τοΰτο άλλο a F 29 έαυτώ F M
το αμα Μ
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 3 [Arist. p. 226 b 2 3 ] 871

συνεχή είναι απορεί δικαίως, πώς των άπτομένων άμα τά πέρατα 204 Γ
εσται, και αναγκάζεται άλλο του άμα σημαινόμενον είσάγειν, τό έφαρμόζον.
έστι δέ οδκ άλλο, άλλά άλλων εκείνο μεν -/«ρ τό άμα των σωμάτων ήν
των έν ένί τόπψ τ ψ προσεχώς αυτά περιεχοντι, κάν ήν οιμαι καί άλλα τά 20
5 υπό του αυτοΰ τόπου περιεχόμενα (καί γαρ και αυτά άμα τοις πρότερον
είρημένοις ήν), έν δέ τοις άπτομένοις ου τά σώματα αυτά μόνα υπό ενός
τόπου περιέχεσδαι λέγει, κάν διηρημενα η , άλλα καί τάς έπιφανείας
αυτών συνήφ&αι καί έν ένί τόπψ είναι, ως πέφυκεν ή έπιφάνεια έν τόπω
είναι, προποδισμος γάρ άπο του άμα έπί την συνέχειαν καί την ενωσίν
10 έστι το άπτεσθαι. τά γάρ υπό ενός του προσεχούς τόπου περισχεθέντα,
δταν πελασγ] άλλήλοις, ως τάς Ιπιφανείας συνάψαι καί έν ένί τόπω ποιή- 25
σαι έφαρμοζούσας άλλήλαις δια το άβαθες, τότε άπτεσθαι λέγεται αλλή-
λων , ωσπερ δταν αί δύο έπιφάνειαι μία γένωνται, τότε συνεχίζεται, δή-
λον δέ τούτο ούτως εχον καί έκ του τά μεν άπτόμενα πάντως καί αμα
15 είναι, τά δέ άμα οντά μη πάντως καί άπτεσθαι.

p. 226b23 Μ ε τ α ξ ύ δέ ε ί ς ο π έ φ υ κ ε π ρ ώ τ ο ν ά φ ι κ ν ε ΐ σ θ α ι εως του 80

μ έ τ ρ ο ν δ έ τό π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν . 85

Περί του έν κινήσει μεταξύ λέγει, ότι τοΰτό έστι μεταξύ, ο μέσον
έστι του τε έξ ου μεταβάλλει τό μεταβάλλον καί του εις 8 εσχατον μετα-
20 βάλλει, διό καί έκ τούτου έσήμανεν αότο έκ του πρώτον είς αυτό
άφικνεΐσθαι τό μ ε τ α β ά λ λ ο ν ήπερ είς έκεΐνο ε ί ς 8 ε σ χ α τ ο ν μετα-
β ά λ λ ε ι κατά φ ύ σ ι ν σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν . καί δτι μεν τό μεταξύ παρ'
έκάτερα εαυτού έχει τό τε έξ ου καί το εις δ, δήλον καί έκ του ονόματος,
τούτο γάρ έστι το δι' έαυτοΰ μετάξον τό κινούμενον άπο ί)ατερου έπί θά- 40
25 τερον. διό καί έν έ λ α χ ί σ τ ο ι ς τ ρ ι σ ί ν έ σ τ ι ν άδυνατον γάρ μ ή έκατέρω-
θεν δντος τινός είναι τό μεταξύ, έν έ λ α χ ί σ τ ο ι ς δέ τ ρ ι σ ί ν είπε, διότι
δύναται καί πλείω είναι τά μεταξύ τίνων λαμβανόμενα, τά μέντοι άκρα
δύο έστι, τό τε έξ ου καί τό είς δ , άπερ έστίν έναντία έμμεσα· έξ έναν-
τίου γάρ καί είς έναντίον ή κατά φύσιν γίνεται κίνησις. εί γάρ τό έ'σχα-
30 τον της μεταβολής, είς 8 ή μεταβολή τελευτόί, έναντίον έστι, τό δέ έναν-
τίον έναντίψ έναντίον έστι, καί το πρώτον έξ ου ή μεταβολή έναντίον. τό 4ό

1 άπορεί δικαίως post τούτοις (ρ. 870,2S) collocant a F M 2 τό ex του F 3 ψ

A C : έστί a F M 6 ψ om. M 7 περιέχεται C 9 άπο om. a F 11 πέλας
ή F 12. 13 άλλήλοις F 13 γίνωνται A 14 καί (ante έκ) om. F
16 πέφυκε πρώτον ut Arist. Phys. A C : πρώτον πέφυκεν a : πέφυκε πρώτως F M : πέφυκε
πρότερον Arist. ìletaph. cf. Hoiiitzii Stud. Arist. I 216 in mrg. περί του μεταξύ é A
18 Περί ora. Μ λέγειν M 21 εϊπερ F 23 αύτοϋ F καί (ante έκ)
oui. M 24 τό μετάξον δι' έαυτοΰ a F 25 τρισσόν F 26 έν έλαχίστοις δ'
έστί τό μεταξύ τρισίν Arist. διότι] οτι a F 27 πλείονα C τά (ante μετάξι»)
oui. Μ 28 δύο om. a F τά έξ ου, καί τά a F έναντία] έν αύτοίς Μ
έμμεσα a A F M cf. p. 8 7 2 , 1 5 : άμεσα C 29 καί om. F γίνεται itérât C
30. 31 έναντίον έναντία έναντίον M 31 καί om. F
872 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 226 b 23]

δέ μεταξύ τ ω ν εναντίων κατά τόπον μεν φυσικώς, δ μέσος τοΰ ά ν ω τε 204··

και κ ά τ ω , κατά ποιότητα δέ το κ α θ ' εκάστην έναντίωσιν των έμμεσων
έναντιώσεων μέσον, κατά δε το ποσόν το μέσον τοΰ τελείου μεγέθους καί
τοΰ ατελούς, έξ ών και εις δ μεταβάλλει το αόξόμενον και μειοόμενον ετι
ó σωζόμενον· ώρισται γάρ τ ά κατά φόσιν έκάστψ μεγέ&η. τ ά δέ άλλως
μέσα τινών λεγόμενα ου κυρίως έστί μεταξύ, άλλά α π ό της προς ταύτα
όμοιότητος λέγεται, το δέ κ α τ ά φύσιν σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν δηλωτι- 60
κόν έστι τοΰ δεΐν το μεταξύ, καθ' δ ή κίνησις, ομοειδές είναι τοις ών
έστι μεταξύ, τότε γάρ συνεχώς κινείται μηδέν διαλείποντα ή δλίγον τοΰ
10 έ φ ' ο κινείται ή καθ' 8 κινείται, ταύτα δέ έξ έναντίου είς έναντίον.
έπεί δύναται τι είς τό ά ν ω κινηθέν κατά φύσιν πάλιν από τούτου είς το
κάτω κινεΐσδαι βία· αλλ' ου διά τοΰτο εσται το άνω μετάξι» τοΰ κ ά τ ω ,
α φ ' ου και έ φ ' ο κεκίνηται το κινούμενον. ουτε γάρ κατά φύσιν άμφό-|
τερα, οίίτε συνεχώς, δήλον δέ δτι τ ώ ν έναντίων τ ά μεν έστιν άμεσα, 204 ν
15 τά δέ εμμεσα, και δτι έν τοις έμμέσοις έναντίοις έστί τό μεταξύ.
Ε έπων δέ τοΰτο είναι μεταξύ, είς δ το σ υ ν ε χ ώ ς κατά φύσιν κινούμενον
πέφυκε π ρ ώ τ ο ν μεταβάλλειν ήπερ ε ί ς ο ε σ χ α τ ο ν , και τί τ ο εσχατον,
ότι τ ό έ ν α ν τ ί ο ν , άκολούΟοις λέγει τό συνεχές τοΰτο ποιόν έστιν. έπειδή
γάρ μεταβολή διττόν ε χ ε ι το σ υ ν ε χ έ ς , το μεν από τοΰ χρόνου το δέ άπο δ
20 τοΰ όποκειμένου, κ α θ ' 8 ή μεταβολή γίνεται, οίον τ η ς αλλοιώσεως ή τ η ς
αυξήσεως ή τ η ς φ ο ρ ά ς , καί έκάτερον συνεχές τοιοΰτόν έστιν ώ ς μηδέν ή
ελάχιστον άπολείπειν (τό μέν ά π ο τοΰ χρόνου κατά χρόνον, το δέ άπο
τοΰ υποκειμένου κατά τό ύποκείμενον), λέγει δτι ου τοΰ κατά χρόνον συν-
εχοΰς χρεία τ ω μεταβάλλοντι προς τήν είς το μετάξι) άφιξιν προ τοΰ είς
25 τό πέρας έ λ Ο ε ΐ ν του πράγματος γάρ ή τοΰ χρόνου εϊπεν αντί τοΰ
' τοΰ πράγματος ή π ε ρ τοΰ χρόνου' · καί γάρ διαλείποντος τοΰ χρόνου τ η ς ίο
βαδίσεως, ώστε το βαδίζον άναπαυσάμενον πάλιν βαδίζειν, ουδέν κωλύει
έλθεΐν είς τό της βαδίσεως μεταξύ και τοΰ υποκειμένου μήκους, καί μ ή
διαλείποντος δέ τοΰ χρόνου, αλλά συνεχοΰς ό'ντος ενδέχεται α π ό τοΰ έναν-
30 τίου είς τό έναντίον εό$>υς μεταβάλλειν, ώς ει τις τήν υπάτην κρούσας

2 καί τοΰ κάτω aF έμμέσων] αμέσων C 1 3 κατά ποίον δέ a 3. 4 τοΰ έντελοΰς

(τέλους F) μέγεδους καί άτελοϋς τό μέσον aF 4 αόξανόμενον aF 5 γάρ τά] γάρ
in ras. ιι litt, (τά om.) Μ έκαστου aF μέγεθος M 6. 7 της πρώτης ταΰτα
δμοιότητος Μ 7. 8 δηλοτικόν Μ 8 τό om. F ομοειδές, έ in ras. A
9 έστι oui., sed add. A 1 διαλείπον sic C: fortasse διαλείπον ut Arist. ν. 28 ή A2:
εί A 1 : είς M 10 έφ' ψ M 11 άπό] έπί A 1 , sed corr. A 3 12 άλλ' δτι δη τοΰτο Μ
τό ανω Ισται aF 13 έ φ ' φ Μ κινείται aFM 13. 14 άμψοτέρας C: αμφοτεροις F :
άμφοτέραις Μ 14 τών] τήν F 15 μεταξύ Α : τό μεταξύ aCFM 17 πρώτον
ACM: πρώτως aF cf. supra 18 ότι a F : καί τί ACM 19 τή μεταβολή διττο'ν έστι
FM 21 φθοράς Μ μηδέν ή] μή δέ F 23 oí) τοΰ aFM, superset'. A 1 : oui. C
23. 24 συνεχώς F 25 ή τοΰ χρόνου libri (cf. p. 873,11): μή τοΰ χρόνου Aristoteles
(cf. Philoponus p. 792,2. 855,6). f¡ legisse aliter interpretaus videtur Themistius p. 354,4
26 τοΰ τοΰ] τοΰ aFM 28 καί τό υποκειμένου μήκους Μ 29 δέ om. C
30 μεταβάλλειν εύθύς aFM τήν] είς τήν C
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 3 [ A i i s t . p. 22Gb231 873

εις την νήτην ευϋυς μεταβαι'νοι. ουκ άρα το συνεχές του χρόνου συντελεί 204*
προς το μεταξύ τοΰτο, άλλά το του υποκείμενου, εί μέν κατά τόπον ή
μεταβολή, του τε τόπου αυτοΰ καί τής κατά τόπον κινήσεως, καΐ γαρ 15
συνεχούς κατά ταΰτα της μεταβολής οϋσης αδύνατον το κινουμενον μή είς
5 πρώτον έλΟειν το μεταξύ καί τότε εις το έ'σχατον. και εί μή συνεχής
ούτως, αλλ' εχοι τινά μεγάλα διαλείμματα, ου πάντως είς το μετάξι) προ
του πέρατος άφικνεΐται. άρχαιοπρεπώς δέ άπήγγελται το ουΟέν γαρ
κ ω λ ύ ε ι δ ι α λ ε ί π ο ν τ α , καί ε υ Ο υ ς δέ μ ε τ ά τ ή ν ύ π ά τ η ν φί>έγξασί)αι
την νεάτην.

10 Ειπών δε συνεχώς κινεΐσΟαι κατά τούτο το συνεχές το μ η δ έ ν ή το

ελάχιστον δ ι α λ ε ΐ π ο ν τ ο υ π ρ ά γ μ α τ ο ς ήπερ τ ο υ χ ρ ό ν ο υ , δτι ου χρεία ¿o
του χρόνου, έδήλωσεν εκ τε του διαλείποντος του χρόνου μηδέν κωλυειν
διά του μετάξι) τήν κίνησιν είναι καί μή διαλείποντος μηδέν κωλυειν από
του εναντίου είς το εναντίον είναι τήν μετάβασιν μή διά του μεταξύ. δεί-
15 ξας δέ εξ άμφοΐν, οτι ουχί της του χρόνου συνεχείας χρεία προς τήν διά
του μεταξύ κίνησιν, έπήγαγεν άλλά του πράγματος έν ω κινείται,
ώστε τοΰτο μηδέν ή το ελάχιστον διαλείπειν. το δέ ελάχιστον διάλειμμα
του πράγματος ώς προς άναλογίαν της ολης κινήσεως παραβάλλοντι, εάν μέν 25
ολίγον '}[ προς αύτό το διάλειμμα, καί ó σκοπός εΓς μένει τοΰ πράγματος,
20 ώς εί' τις Άθήνηί)εν είς Πειραιά βαδίζων επιστάς προς βραχί) δήσοι το
υπόδημα, ου διέκοψε τήν συνεχειαν· εί μέντοι μήτε είς είη σκοπός τής είς
Πειραιά άφίξεως, άλλά καί τής όδοΰ έκτραπείς οΐκονομήσοι τι τών προς
χρείαν, ουκέτι συνεχής αυτη ή κίνησις. καί τα μέν μιας ούσης τής προ-
θέσεως μεταξύ συμβαίνοντα, οταν πολυχρονία γένηται, διασπά τής κινήσεως
25 τήν συνέχειαν ώς τοΰ κιΟαρίζειν, δταν ραγείσης χορδής άλλην ένάπτειν 30
άναγκασ&ώμεν. μή μενούσης δέ μιας τής προ&έσεως καί όλιγοχρόνιόν τι
παρεμπεσόν λύει τήν συνεχειαν, ώς si τις είς Πειραιά τε άμα καταβαίνει
προτίθοιτο καί τών έν τ ή όδω τινι διαλεχθήναι.
Μετά δέ τό ειπείν ποίου συνεχούς χρεία προς το μεταξύ, δτι τοΰ
30 κατά το πράγμα, λέγει καί περί τοΰ εναντίου, είς ο έ'σχατον μεταβάλλει
το μεταβάλλον διά τοΰ μεταξύ, τί τοΰτο εστι καί έν τίσι θεωρείται, καί

1 μεταβάλλει F M 4 κατά ταΰτα] καί ταύτης Μ 5 καί εί μή] καί μή Μ

οι
συνεχές F M 6 εχει a F : εχει M où oin. M 7 έπήγγελται F M ουδέν
aFM 8 δέ om. C 1 0 δέ om. Μ 11 εΐπερ Μ post τοΰ inserunt καί
i. e. emendatalo lectionem vocis ή ( 1 3 ) ACM 13 και a F M : ή AC ουδέν
κωλύει καί άπό a F 14 τό oui. Μ 14. 15 δείςασίΐαι δέ Μ 15 έ; ACM:
δ ι ' a : oin. F 17 διαλιπεϊν F post διάλειμμα inser. Μ καί ó σκοπός, sed del.
18 ώς προς] ώσπερ a : ώς προ sic Μ παραβάλλοντι A ' C M : παραβάλλειν ôet aA-'F
μέν A ' C M : μέν γάρ aA'-'F 19 μένηι A M 2 0 δήσει Μ 21 είη A C : ¿ a F :
ειη é Μ είς τον a F 2 2 οίκονομήσων F : οίκονομίσοι, sed coir. Α 1 : οικονομή-
σει M 22. 23 προς τήν χρείαν a F 24 ό'τε a F πολύχρονων F
γίνεται a 2 5 τοΰ A C M : τόν F : τό a τής χορδής a άνάπτειν Μ
2 6 τι] τε F 27 λύοι F είς τον a 2 8 προστί9οιτο F 2 9 χρεία A C M ;
χρόνου F : om. a, qui δει post μετάξι) addit
874 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M Y 3 [Arist. p. 2 2 6 b 23. 3 4 ]

λέγει δτι κ α τ ά τ ό π ο ν έναντίον έστί τ ο κ α τ ' ε υ θ ε ί α ν π λ ε ί σ τ ο ν α π έ - 204»

χον τό μέν γάρ πλείστον άπέχειν ανάγκη τοις έναντίοις. το δε κ α τ ' 3β
ευθείαν προσκείμενων ώρισμένον καί μεμετρημένον ποιεί το πλείστον*
«ορισμένη γάρ έστιν ή ευθεία, μετρείται δε πάντα τ φ ώρισμένψ. έπειδή
5 γάρ ή ευθεία έλαχίστη έστί των τά αυτά πέρατα έχουσών γραμμών, ή δέ
έλαχίστη ώρισται (τούτο γάρ αύτψ σημαίνει το π ε π έ ρ α ν τ α ι ) , ή δέ ώρι-
σμένη μεμέτρηται, καί τ ό κ α τ ' ε υ θ ε ί α ν π λ ε ί σ τ ο ν μεμετρημένον äv ε Γη
καί ώρισμένον, ώστε καί (το) π λ ε ί σ τ ο ν κυρίως λέγεσθαι. ή γάρ έπί τά ίο
αυτά πέρατα της ευθείας περιφερής αόριστος εστι και άλλοτε άλλου μέ-
10 τρου, ή μέν μάλλον κυρτουμένη, ή δέ ή τ τ ο ν ώστε ει τη περιφερεΐ κρί-
νοιτο ή των περάτων διάστασις, δυνατόν της μείζονος περιφερείας τά πέ-
ρατα κυρτοτέρας ούσης έγγυτέρω εΐναι ήπερ τά της έλλάττονος καί εσται
έγγυτέρω τά μείζονι γραμμή διεστώτα. και δλως ή μέν έπί τά αυτά πέ-
ρατα ευθεία μία καί δια τοΰτο ώρισμένη. αί δέ περιφέρειαι πολλαί καί 45
15 αόριστοι, και εοικε τά έναντία πρώτον έν τ ω τόπψ φανήναι καί άπο τού-
του και εις τά άλλα μετήχθαι· διό καί ή υπογραφή των έναντίων τά πλεί-
στον απέχοντα άποδίδωσι. τά ουν κεχωρισμένα πλείστον απ' άλλήλων κατά
τόπον οία τά κατά τόπον έναντία έστίν, εί μέλλοι το πλείστον ό'ντως ώρι-
σμένον διεστάναι· καί γάρ τό πλείστον ώρισται καί το έλάχιστον κατ' ευ-
20 θεΐαν εχειν χρή τήν διάστασιν.

p. 226b34 Εφεξής δέ ου μ ε τ ά τήν αρχήν ό'ντος εως του ά λ λ α 50

ταΰτα έκείνοις.

Το έφεξής τινί έφεξής έστιν, 8 αρχής εχει προς αυτό λόγον· το γάρ
μετά τήν αρχήν ομογενές 3ν τή αρχή, μάλλον δέ ομοειδές, έφεξής έστι τ η
25 αρχή, όταν μηδέν ομογενές ή ομοειδές μεταξύ ή αυτοϋ τε | καί της dp- 205 Γ
χής, οίον οικία οικία εφεξής ή δευτέρα τη πρώτη, δταν μή η αότών άλλη
μεταξύ οικία· καί ή αρχή δέ του έ φ ε ξ ή ; ό'ντος, καί το εφεξής αυτό πολλα-
χ ώ ς λέγεται· ή γάρ θ έ σ ε ι ή τάξει ή ε "δ ε ι ή πάθει ή χρόνφ ή γενέσει
ή αριθμώ ή ά λ λ ψ τ ι ν ί τοιούτψ· θέσει μέν δσα που έστιν, οίον εί γραμμάς

1. 2 πλείστον άπέχον cf. ν. 7 : άπέχον πλείστον Arist. άπεχόμενον ut vid., sed ras.
corr. G 2 άπέχον F 3 προσκείμενον C cf. f. 2 0 6 ν 3 1 : προκείμενον aAFM
μεμερησμένον (ut vid.) ποιεί ποιεί, sed corr. C 1 4 μετρεΐ ôè C 1 τά ώρισμένα M
6 ώρισται, ω in ras. Α 1 αί>τοδ a τ ω πεπέρανται M 8 τό addidi
9 περιφέρεια C 12 ήπερ] r¡ παρά Η 13. 14 έπί τ ώ αότώ πέρατι C 14 ευθείς
δέ
M sic 15 άδιόριστοι Α χαΐ εοικε a C F : εοικε Α πρώτον a A M : πρώτα C :
πρότερον F έν το'πω Μ 17 κατά τόπον ante οία om. a 18 έναντίον Μ
τό om. a όντως Α : όντως τό C : οίίτως καί F : όντος τό Μ : οδτω καί a ώρισμένω C
21 όντος A C M : om. F : μόνον όντος Alexandri lectionem cf. p. 876·· 2 3 ex Arist. vulg. a, sed
om. μόνον A r i s t . cod. F 1 et Metaph. 2 2 ταύτα έκείνοις A C ' F (ut A r . cod. Ε 1 ) : τ α υ τ '
έκείνων a C 2 : ταΰτα έν έκείνοις Μ 2 3 λόγον προς αυτό a F M 2 6 post οικία add.
καί F οικία] οικίας C 2 6 . 27 άλλη μετάξι) αυτών (αυτής F ) a C F 27 καί
αρχή ή Μ δέ om. C M έφεξης δε αύτό F 2 8 γεννέσει Μ
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 2 2 6 b 3 4 ] 875

πλείους γράψαιμεν ή οικίας πλείους ή πόλεις λάβοιμεν, τάξει δε ώ ς το 205'

προοίμιον της διηγήσεως καί αύτη των αγώνων, είοει δε οίον εί τά 5
χ ρ ώ μ α τ α έφεξής καί>' εκαστον λαβοιμεν από του λευκού αρξάμενοι μέχρι
του μέλανος, είτε επτά εΐη ταΰτα είτε πλείω (καταριθμείται δε αυτά ó
5 ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς έν τ ω Περί των α ι σ θ η τ ώ ν ) , πάθει δέ ε? την από του ψυχρού
μεταβολήν οδοί γινομένην είς το γαλακτώδες και χλιαρόν και ί)ερμόν καί
ζεστόν νοήσαιμεν, κατά χρόνον δε όταν νουμηνίαν καί δευτέραν καί τρί-
την καί τάς έφεξής ό ν ο μ ά ζ ω μ ε ν , γενέσει δε δταν έπΐ μεν των ζ ώ ω ν λέ-
γωμεν πρώτην την καρδίαν συνίστασδαι, εΐτα πνεύμονα ει τύχοι, είτα 1«
10 σπλήνα, είτα νεφρούς, έπί δε των φ υ τ ώ ν ρίζαν, είτα πρέμνον, εΐτα στέλε-
χ ο ς και τά ε ξ ή ς , άρι&μφ δε δταν μονάδα δυάδα τριάδα λέγωμεν εφεξής,
των δε α ρ χ ώ ν αί μεν φύσει είσίν ώς αί κατά τον αριθμόν φύσει γαρ
πρώτον το εν των δύο καί ταΰτα τών τριών · καί αί κατά την γένεσιν τών
ζοίων καί τών φυτών, ετι δε καί αί κατά τά είδη, οίον επί τών χρω-
15 μ ά τ ω ν · αί δε κατά τά πάί)η ά ρ χ α ί , ώ ; έπί του ψ υ χ ρ ο ύ καί λευκού είρη-
τ α ι , ώ ς αν η μ ε ί ς όρίσωμεν, ούτως εξουσι το δεύτερον καί το εφεξής, ε ί τ ε 15
από του ψυχροΰ ε ί τ ε από του ζέοντος άρξόμεΟα, καί έπί τών χρωμάτων,
είτε από του λευκοΰ είτε άπο του μέλανος· έπί δε του χρόνου καί τ ώ ν
ρεόντων καί γινομένων φύσει το πρότερον πρότερόν έστιν· ας δε ημείς
2 0 ποιούμε&α αρχάς ένιαυτοΰ μεν περί θερινός τροπάς ώ ς ' Α θ η ν α ί ο ι , ή περι
μετοπωρινάς ώς οί περί την νυν καλουμένην Ά σ ί α ν , ή περί χειμερινά;
ώς ' Ρ ω μ α ί ο ι , ή περί έαρινάς ώς 'Άραβες καί Δ α μ α σ κ η ν ο ί · μηνός δε εί
τίνες α ρ χ ή ν την πανσέληνον λέγουσιν ή την νέαν, θέσει έσονται αΰται. 2«
έπί δέ τών έν τ ό π ψ , οταν μεν τάξις τις ε ί η τ ώ ν κειμένων καί η ώρι-
25 σμένα έ π ' ευδείας ή ξύλα ή κίονες, έσονται άρχαί τά άκρα έφ' εκάτερον
καί, ώ ς αν η μ ε ί ς θ ώ μ ε θ α , ο ύ τ ω ς εσται τών περάτων α ρ χ ή εκείνο καί το
έφεξής λαμβανόμενον. επί δε τών έν πόλεσιν οικιών ουκέτι άχραι τινές είσι,
το δε άφ' όποτέρας α ρ ξ ώ μ ε δ α , έφ' ή μ ϊ ν καταλείπεται, καί έ'στιν ολον δέσει,
είτε στρογγύλος ε ί τ ε τετράγωνος ε ί τ ε όποιος αν "(¡ ó περίβολος, το παρα- 2δ
3 0 πλησίον δέ καπί τών πόλεων αυτών το εφεξής κατά {)έσιν εστί.

1 γράψομεν F οικείας, sed corr. Α λάβωμεν F δέ om. a F 2 αυτη

(sc. ή διήγτ,σις) A M : αύτη a C F 4 ταΰτα] αύτά C πλείω A C : καί πλείονα a F M
δ ΙΙερΙ τών αισθητών] c. 3 ρ. 4 3 9 1 1 1 8 sqq. τών om. a F τοΰ om. a F G. 7 καί ζεατόν
a A M : καί ζέον (cf. v. 17 et p. 8 7 6 , 1 8 ) C : om. F 7 νουμονίαν sic M 8 τά έφεξής
CFM όνομάζομεν C ' F 8. 9 λέγομεν C 9 πρώτον a F M 11 και post
δυάδα inser. Μ λέγομεν C 1 12 κατ' αριθμόν a F 13 al a F M : om. A C '
15 τά A C M : om. a F έπί τοΰ λευκοΰ καί τοΰ ψυχροΰ a F : έπί τοΰ θερμού και ψυχροΰ Μ
16 όρίσωμεν (cf. 26 et p. 8 7 6 , 1 7 ) A C F M : δρίσαιμεν a 17 άρξώμεθα A 2 0 θερείας C
21 άσίαν A F C 2 : δσίαν C ' M : οόσίαν a 22 αρραβες a F δαμασκινοί M 2 2 . 2 3 μη-
νός δέ ει (ώς a) τίνες a A C : καί μήνοες δέ ο'ίτινες Μ : και μίνωες* ο'ίτινες (quod notimi ex
Paris. 1906 imposuit Brandisio Scliol. p. 406i>27) F 2 3 έσονται θέσει a F 25 τά
άκρα άρχαί a F έκατέρων F M 26 εσται οίίτω a περάτων oui. Μ
έκείνωι Α 27 άκρα F 28 άρξόμεθα C : αρξασθαι F M ό'λως F M 29 αν
oni.FM ή a F : είη A C M (cf. ν. 4 3 ) 2 9 . 3 0 το παραπλήσιον A C F M : παραπλησίως a
3 0 κάττί A C M : καί έπί a : έπί F έστί] έχει F M
876 S I M P L I C I I IN PHYSICORITM V 3 [Arist. p. 2 2 6 b 3 4 ]

Τούτων δέ διωρισμένων έχεινο χρή κρατεΐν, δτι ομογενή ανάγκη είναι 205 r
τά εφεξής, τό δέ ομογενές πολυχούστερον. εί μέν γαρ άρρενας παΐδας δια-
στήσαντες λέγοιμεν έφεξής, ώς έν παιδίοις φαμέν το ομογενές, εί δέ και
άνδρας άναμίξαντες, ώς άρρεν το ομογενές, εί δε καί γοναΐκας, ώς άνθρώ-
5 πους· προσθέντες δέ καί άλογα ζψα, ώς ζωα λέγομεν ομογενή και έφεξής·
προσεχέστερον γάρ και πορρώτερον έκαστων το ομογενές, εί μέν γαρ 30
βάθρα εϊη πάντα, καθό βάθρα, εσται ομογενή, εί δέ και δίφροι, καθό κα-
θέδραι, εί δέ καί κλΐναι, καθό άναπαυόμεθα έπ' α υ τ ώ ν άκατονόμαστον
γάρ έστι το κοινόν έπ' αότών. εί δέ τίνων εφεξής μεταξύ τινα γίνεται
10 άνομοειδή, ουκ έπί πάντων των εφεξής τούτο οίητέον συμβαίνειν· ούτε γάρ
έπί των κατ' άρι&μόν οίίτε έπί των κατά χρόνον οίίτε έπί των κατ' είδος
ή πάθος μεταβαλλόντων έπί δέ των κατά γένεσιν οΓον έπί καρδίας καί
πνεύμονός έστιν μετάξι» άνομογενή γεννώμενα οίον αι φλέβες δια το είλή- 35
φθαι ώς έν σπλάγχνοις τά εφεξής, δήλον δέ δτι έπί μέν των φύσει την
15 άρχήν έχόντων καί το έφεξής φύσει, καί δτι ούκ εστίν άναστρέφοντα
είπεΤν τά γάρ δύο του ενός έφεξής, ου μεντοι το εν των δύο. έπί δέ
των θέσει, ώς άν όρίσωμεν την άρχήν, ούτως καί το έφεξής ε χ ε ι , είτε
το ψυχρόν άρχήν είτε το ζέον όρίσαιμεν. ó δέ Θεμίστιος προστίθησιν,
δτι κυρίως μέν έφεξής τά ομοειδή έστιν, οίκος οικφ καί γραμμή γραμμή,
20 λέγεται δέ έφεξής καί μη ομοειδή τινα πολλάκις· "έφεξής γάρ ó άγων τ% 40
πομπή καί . το νυμφαΐον τω γυμνασίω."
Ίστέον δέ δτι των πολλών αντιγράφων έχόντων έ φ ε ξ ή ς δέ ου μετά
τήν άρχήν οντος ή θέσει ή εί'δει, ó 'Αλέξανδρος ουτω γράφει ου
μ ε τ ά τ ή ν ά ρ χ ή ν μόνον ο ν τ ο ς , το μ ό ν ο ν προστιθείς, καί έξηγεϊται οτι
•25 δηλωτικόν έστι το μόνον του μη κυρίως πάντως τήν άρχήν λαμβάνεσθαι,
άλλ' όπως δν ή άρχή ληφθτβ, ή θέσει ή φύσει, του έφεξής άκολυυΟουν-
τος. έφεξής δέ ειπεν γ ρ α μ μ ή γ ρ α μ μ ή ς ή γ ρ α μ μ α ί ή μ ο ν ά ς μονά-
δος ή μονάδες. διότι καί μίαν γραμμήν έφεξής είναι δυνατόν r(¡ 45

2 γάρ δύο F 2 . 3 παϊδας άρρενα« στήσαντες έφεξής λέγομεν (λέγοιμεν F ) a F δια-

στήσαντες] στήσαντες δύο Μ 3 παισί a : παιδίας Μ φάμενον Μ 2 εί δέ — ο μ ο -
γενές (4) bis exaravit M 4 . 5 προς ανθρώπους Μ 5 άλλογα C 6 πορρότερον Μ
Εκαστον F M 7 πάντα βάθρα εϊη a F δίφροι C 3 (cf. ρ. 8 7 8 , 2 9 ) : διαφέροι AC1:
διαφέρει a F M 7 . 8 καθέδραι a M : καθέδρα A C F 8 άναιταυσόμεθα a F άκατα-
νόμαστον, sed COÏT. A 1 9 γένηται F : γένοιτο a 10 άνομοιοειδτ) M
πα'ντων A C M : τούτων a F συμμένειν C ' 12 ή πάθος om., sed post μεταβαλ-
λόντων inser. παθών M 13 μεταξύ καί a F ανομοιογενή F M γινο'μενα C :
γεννόμενα M sic 14 τό έφεξής C 16 μέντοι καί a F 17 θέσει] μερών F :
θέσεων Μ 18 ¿ρίσαιμεν a F M : δρίσωμεν A C Θεμίστιος] ρ. 3 5 5 , 3 τίθησιν
CFM 2 0 τινα μή δμοειδή a μή om. Μ 21 τ ώ νυμφαΐον C 23 οντος —
μόνον ( 2 4 ) om. C εί'δει] τάξει Μ γράφει] cf. ad p. 8 7 4 , 2 1 2 4 όντος τό μόνον
om. Μ τό] S F 25 δηλώτερον Μ μή om. Α 26 ληφθείη C
ή φύσει ή θέσει a 2 6 . 27 άκολουθοΰντες F 27 γραμμής] γραμμή Μ 27. 28 ή
μονάς μονάδος A C F M : καί μονάς μονάδος a : ή μονάδος μονάς Arist. Phys. (brevius Metaph.
1069 b 33)
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 3 [Arist. p. 2 2 6 b 8 4 . 2 2 7 " 6 . 7 ] 877

πρώτη γ ρ α μ μ ή , καί πλείονος, και μίαν μονάδα τή π ρ ώ τ η μονάδι, και 205Γ

πλείονας.

ρ. 227 a6 Έ χ ό μ ε ν ο ν δε 8 έ φ ε ξ ή ς ον ά π τ ε τ α ι .

Ειπών τί το άπτόμενον και τί το εφεξής έπάγει τι το έχόμενον, οτι

ó το εφεξής αμα ον καί άπτόμενον τοΰτο έχόμενον έστιν οίίτε γαρ το εφε-
ξής μόνον αρκεί προς το έ'χεσδαι (οί γοΰν «ρι!)μοί έφεξής οντες oò λέ-
γονται εχεσ&αι αλλήλων, οτι μή απτονται) οίίτε το απτεσΟαι μόνον au- 50
ταρκες προς το έ'χεσθαι. ó γοΰν χιτών άπτόμενος τοΰ σώματος διά το
μή έφεξής είναι où λέγεται έχόμενος αυτοΰ, οικία δέ οικίας εφεξής οδσα,
10 δταν καί απτωνται αλλήλων, έχόμεναί ε tat, καί οί των άλυσεων κρίκοι,
ομογενή γαρ δει είναι τά έχόμενα κα'ι μηδέν έ'χειν μεταξύ μήτε ομογενές
μήτε ανομογενές. διό ου μόνον έφεξής έοτιν, αλλά καί άπτόμενα. το μεν
γαρ έχόμενον παν καί έφεξής έστι, το δε έφεξής | où παν έχόμενον, εί 205 ν
μή και Οέσιν έχοι και απτοιτο. διό οΰτε ή δευτέρα τής νουμηνίας εχε-
15 afta ι λέγεται κυρίως οίίτε το έκ λευκοΰ μέλαν γινόμενον έ'χεσόαι τοΰ λευ-
κού, οτι μή θέσιν έ'χει ταΰτα μηδέ υπομένει άμφω, αλλά τής δευτέρας
ούσης ή νουμηνία οόκέτι εστι καί τοΰ μέλανος γινομένου το λευκόν οί'χε-
ται. τά δέ μήτε θέσιν έ'χοντα μήτε υπομένοντα άμφω ουκ αν απτοιτο,
τά δέ μή άπτόμενα ουκ <5ν έ'χοιτο. εί δέ θείη τις λευκόν σώμα καί του- »
20 του άπτόμενον φαιόν καί εκείνου μέλαν, ουδέν κωλύει ταΰτα έχεσΟαι αλλή-
λων· των δέ υγρών τά μέν συγχεόμενα ουκ εχεται αλλήλων, έλαιον δέ καί
υδωρ λέγοιτο äv έ'χεσ&αι.

ρ. 227»7 Έπεί δέ πάσα μ ε τ α β ο λ ή έν τ ο ι ς ά ν τ ι κ ε ι μ έ ν ο ι ς έως τοΰ

φ α ν ε ρ ό ν ο τ ι έν τ ο ϊ ς ^ έ ν α ν τ ί ο ι ς ε σ τ α ι το μεταξύ.

25 Εΐρηκε μέν ήδη, τι έστι το μεταξύ, οτι το " είς ο πέφυκε πρώτον άφικνεΐ- ίο
σ&αι" πάν " τ ο μεταβάλλον" προ τοΰ είς το έ'σχατον έλ&εΐν, καί προσ&εις
οτι "έ'σχατον τής μεταβολής έστι το έναντίον", έκείνοις ουν τά άκόλου&α
προστιθείς αποδείκνυσιν, οτι το μεταξύ έν τοις έναντίοις έστί. δείκνυσι δέ αυτό
ούτως· το μετάξι) έν μεταβολή έστι· πασα μεταβολή από αντικειμένου είς

1 μονάδος F 3 8 á v — απτηται ex Arist. a M 4 post έχόμενον repet. καί τί τό

έφεξης, sed delev. M 6 οί γοΰν] oí γαρ a : ήγουν Μ έξης M 7 απτωνται M
9 οίκίας] οικία a F 10 καί (post όταν) oui. F άπτονται Ο αλλήλων A C M : αυτών
αλλήλων F : αλλήλων αυτών a έχόμενα είσι a 11 μετάξι) εχειν Μ όμοιογενές
FM 12 ανομοιογενές a F M (in quo post primiim ο ι litt, erasa) καί οα>. F
13 έχόμενον oò παν a F 14 εχει A νουμίας, sed coir. A 15 ουτε το C F M :
οόόέ τό Α : ούτε a 16 μή] μή δέ C 17 εϋται Α 19 θείη C : θείς a A F M
21 τών δέ — αλλήλων om. C 2 2 λέγεται εχεαθαι Μ : λέγοιτο έχεται F extremis add.
αλλήλων a F M 25 τό πρώτον a F cf. p. 8 7 1 , I G 2 6 είς 8 εαχατον F M και om. a
post ό'τι add. το a C F M 27 έστί ante της μεταβολής Arist. p. 2 2 6 b 2 6 ουν τά
ακόλουθα] νυν C : νυν τά ακόλουθα Μ 2 8 προσθείς a έν om. F
 878 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 227*7. 10]

αντικείμενων· πάσα ή από αντικείμενου είς αντικείμενον μεταβολή ή από 205»

αντιφάσεως ή από έναντίου έστί· καί γάρ ή στέρησις έναντίον πως, ώς
είρηκεν αυτός, καί των προς τι τινά έστιν έναντία. eí ουν ή κατά αντί-1»
φασιν μεταβολή κατά γένεσιν καί φθοράν έστιν, οδκ εστι δε γενέσεως καί
5 φθοράς μεταξύ, διότι το μεν μετάξι) ύφεστώτων έστί τινών μεταξύ, έν δε
τη γενέσει χαί φ&ορά οδχ όφέστηκεν άμφω τά άκρα, αλλ' έν μεν τη γε-
νέσει μόνον τό etc δ , έν δέ τη φθορά μόνον το έξ ou (τά γάρ άλλα οδχ
υποκείμενα έστιν, αλλά άποφάσει δηλούμενα), ανάγκη έν τοις έναντίοις είναι
το μεταξύ, ουκ έν πασι δε τοις έναντίοις λέγει (εστι γάρ τινα των έναν-
10 τίων άμεσα), αλλ' δτι έν τφ γένει των έναντίων. 20

ρ. -227»IO Tò δε συνεχές εστι μέν δπερ έχόμενον ί ω ς του καί

τοις όποίοις εκαστον τούτων υ π ά ρ χ ε ι , είρηται. 85

"Ωσπερ από του εφεξής και του άπτεσθαι έγίνετο το έχόμενον, ούτως
από του έχομένου το συνεχές, δταν ή αφή των έχομένων γένηται 2νωσις.
15 τούτο δέ γίνεται, δταν των άπτομένων τά πέρατα δυο τέως δντα, συμφυ-
έντα εν γένηται· τότε γάρ οδκέτι μένει άπτόμενα. δει δέ και τά άπτε-
σθαι μέλλοντα αλλήλων, συνεχή είναι· μεριστά γάρ, διότι τά άμερή οδχ
άψεται αλλήλων, φ α ν ε ρ ο ν ουν δ τ ι έν τ ο ύ τ ο ι ς έ σ τ ί το σ υ ν ε χ έ ς , έξ40
ών εν τι π έ φ υ κ ε γ ί ν ε σ θ α ι κατά τήν συναφήν. πέφυκε δε γίνεσθαι
20 εν τά μέν συμφυσει ώσπερ τά έγκεντριζόμενα φυτά, τά δέ άφη και συν-
αρμογή ώς ή ναυς. των δέ το αίτιον του εν είναι πλεΐον μέν ή κατά
άφήν, ενδεέστερων δέ συμφύσεως, ωσπερ ύδατος και αέρος· καί διαλυθέν-
των γάρ αυτών οδχ ήττον τά μόρια ήνωται καί τήν αδτήν τω δλψ σιιίζει
φύσιν. άλλα δε δεσμψ το εν έ'χει ώς φάκελος, τά δέ πλοκή ώς ίμάτιον,
25 τά δέ έμπλέξει τών μορίων ώς ή άλυσις, τά δέ ράψει ώς υποδήματα, τά 45
δέ κόλλη ώς χάρτης, τά δέ κράσει ώς μελίκρατον, τά δε συνθέσει τοιάδε
ώς σωρός, τά δέ συντάξει ώς το στράτευμα, τά δέ συνδέσμφ ώσπερ at
οδχ άπλαΐ προτάσεις, το δέ άρμα καί ή συνωρίς κατά πολλούς τρόπους
εν γίνεται* ó μέν γάρ δίφρος ώσπερ καί οί τροχοί συναρμόσει Sv γίνον-
30 ται, το δέ προς άλληλα τούτων ένοποιον αίτιον σύνθεσις άν τις εΐη. τών

2 άπό του έναντίου Α 3 είρηκεν] c. 1 p. 2 2 5 b 3 έναντία έστίν aF 4 oòx ε arai C

5 έατίν post tert. μετάξι) aF, ante tert. μετάξι) M G ούχ] οδθ'' F άμφω om. a 9 πασι
(ex πάση?) C τινα om. CFM 12 ποίοις a ΰπάρχειν FM 13 οίΐτωΐ ACM:
οΰτω (ούτως F) v. at aF 14 ante 2νωσις habet εφ ε deletiiin F 15 òè om. C
IG γίνεται F : γίνηται M 17 μεριστή M τά om. F 18 φανερον (α in ras. π
litt.) M oùv om. FM 19 κατά τήν συναφήν (άφήν F) γίνεσθαι aF άφήν M
20 έγκετριζομενα a 21 τά αίτια Μ 8ν είναι πλεΐον aA 2 : έν είναι πλείονα Α 1 : 6ν,
vacuum ιν litterarum, πλείονα F : είναι πλείονα CM 22 τήν άφήν C ένδεέο-
τερα Μ 24 δέσμιο] in mrg. genera unitatis niimerat δ usque ad ίγ Α Ιχει τό 8v
aF φάκελλος A : σφάκελλος C : σφακέλος M 2G κολλτ), ώς] κόλλη καί Μ
χάρτες F 29 γάρ om. F δί/?'φ#ρος Α συναρρ,ώσει C 30 τά δέ FM
êv ¿ποίον CF
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 227 a 10] 879

δέ ίππων ώς προς αλλήλους τε καί τον δίφρον σύζευξις. το μέντοι πάν 205 ν
σύστοιχα συνθεσις. είσί δέ καί άλλοι πλείους τρόποι τής του ενός συστά- 60
σεως. ó μέντοι Αριστοτέλης τεττάρων έμνήσθη ή γ ó μ φ m ειπών ή
κ ό λ λ η ή á<pír¡ ή π ρ ο σ φ ύ σ ε ι γίνεσθαι το συνέχον εν. λέγει δε σ υ ν έ χ ο ν
5 εν τό άναβεβηκός, καί ύπερσυνεχές 3ν καί αίτιον του συνεχούς* καί γάρ
το ¡JLSV συνεχές καί ?ν, -h δέ Sv ου πάν συνεχές· πλοϊον γαρ καί ίμάτιον
καί οικία εν τι, αλλ' ουχί συνεχές, φανερον δε φησι καί δτι πρός
νόησιν πρώτον έστι τ ο Ι φ ε ξ ή ς του άπτομένου, το δέ άπτόμενον του
συνεχούς· τ ο μ έ ν γ ά ρ ά π τ ό μ ε ν ο ν ανάγκη | εφεξής είναι, τ ο δ έ έ φ ε - 206 Γ
10 ξ ή ς ου π α ν ά π τ ε σ θ α ι . δ ι ό κ α ί έν π ρ ο τ έ ρ ο ι ς τ ω λ ό γ φ τ ο έφεξής
έστι. πρότεροι δέ καί πρεσβύτεροι οί αριθμοί των μεγεθών, καί έν τού-
τοις το εφεξής· τα γάρ δυο του ενός έφεξής. ά φ ή δ έ ουκ ε σ τ ι μονά-
δων. πρότεροι δέ αριθμοί καί μονάδες σωμάτων καί μεγεθών ουχ υπο-
στάσει, αλλά λόγιο, διό κατά γένεσιν τελευταίον τ η έπινοία τό συνεχές·
15 πρώται γάρ αί μονάδες, έν αίς το έφεξής, θέσιν δε λαβουσών το απτέ- 6
σθαι έπιγίνεται, της δε αφής συμφυείσης τό συνεχές, καί ουδέν ετι
μετά τούτο.

Ό μέντοι Ευδημος το συμφυές του συνεχους μάλλον ήνωμένον θεα-

σάμενος καί ίδιον τών φυσικών αυτό ειπών "τούτο, φησί, κατά τον λόγον
20 πρώτον έστι καί αρχή* τούτοι γάρ έπεται το συνεχές καί έχόμενόν τε καί
έφεξής· κατά δέ την γένεσιν, φησί, τελευταίον τό συμφυές", δήλον δε
δτι τ ω λόγφ τοΰτο πρώτον ειπεν ώς έξ έκείνων συνεστώς. ó δέ 'Αριστο-
τέλης τό έφεξής του άπτεσθαι πρώτον ειπε τ ω λόγφ ώς όλικώτερον καί ω
άπλουστερον καί συναναιροΰν καί συνεπιφερόμενον. υστατον ουν κατά γέ-
25 νεσιν το συνεχές, διό ει συνεχή ε ί η , ανάγκη άπτεσθαι. ουχ ουτω
δέ λέγει ώς του συνεχούς, καί δτε συνεχές έσπν, άπτομένου οντος (ουκέτι
γάρ εσται συνεχές κατ' εκείνο το μέρος, καθ' ο ή άφή), αλλ' δτι συνε-
χούς γενομένου, έκ πλειόνων ανάγκη την άφήν προύποστήναι. εί δέ
άπτοιτό τινα, ,ούκ ανάγκη συνέχειαν έπινοείσθαι, ώστε έν οίς ουκ εστίν ή
30 άφή, οΰτε σύμφυσις ουτε συνεχειά έστιν έν τούτοις, εί'περ της συνεχείας ι»
προηγεΐσθαι δει την άφήν. ου μέντοι έν πασιν, έν οίς έστιν ά φ ή , καί
σύμφυσιν ήδη γενέσθαι δυνατόν· καί γαρ ξύλου λίθος άπτεται καί ίμάτιον
ζωου, αλλ' ου συμφύεται ταΰτα εις ενωσιν.
Ε ί ουν αληθές το μη είναι ταύτον τό έφεξής καί τό άπτεσθαι μ η δ έ

1 «ίλλήλλους C τον δίφρον a A C M : τών δίφρων in mrg. F ' : τών "ππων i n textu F 1
3 άνεμνήσθη a F έπων F 4 προχΰαει F εν τό συνέχον a F : 2ν τό συνε-
χές Μ λέγεται a F 4. 5 σ υ ν έ χ . . . εν (syll. ον oui. in i n litt, lac.) M
5 ΰπερφυές C G γάρ om. F M 7. 8 πρώτον προς νόησιν A C 11 δέ] γάρ a
12 τοΰ om. C M 15 έν ali o in. M IG τούτο post ετι add. M 17 μετά
om. F 18 Ευδημος] f r . 58 p. 8 2 , 8 18. 19 θεασάμενος ήνωμένον a F : ήνωμένον
θεασάμενον Μ 19 καί a A : om. C F M 20 τούτο C 1 22 pro είπεν in-
cohaverat έστί, sed coir. C έχείνou F 24 συναιρούν F : συν . . . αιροΰν (αν om. in
lac. m litt.) M 26 δέ om. F 28 ίιποστήναι F 29 ή om. M 32 συμφυσις F
γενέσθαι (γίνεσθαι a) ήδη a F M 34 έφεξής] συνεχές, s e d ' c o r r . F
880 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V3 [Arist. p. 2 2 7 » 1 0 ]

τοις αότοίς υπάρχει, συναχθήσεταί τι ωσπερ πόρισμα από τούτου, δτι κάν 20Cr
είεν στιγμή και μονάς χωρισταί των πραγμάτων, ώσπερ υποτίθενταί τίνες
οί τα υποκείμενα τοις μαθήμασι μή έξ αφαιρέσεως λέγοντες, oòx αν είη ταυ-
τόν στιγμή και μονάς, ώς εδοξέ τισι, καν άμερή άμφω *áv αρχή ποσού έκάτε- 20
5 ρον ή , είπερ ταΐς μεν στιγμαις υ π ά ρ χ ε ι θέσιν έχούσαις τό α π τ ε σ θ α ι κατά
στιγμήν, τ α ΐ ς δέ μ ο ν ά σ ι το ε φ ε ξ ή ς υπάρχει· εΐ ουν μή έν τοις αυτοΐς
το απτεσθαι και το έφεξής ουκ αν είη ταυτον στιγμή και μονάς· υπάρχει
δε ταϊς στιγμαΐς τό απτεσθαι ου καθ' αυτάς (άμερεΐς γαρ εΐαι, τά δέ άπτό-
μενα μεριστά ανάγκη είναι), αλλ' δτι ή τό απτεσθαι αντί του έφαρμόζειν
10 εΐπεν (σημεΐον γάρ σημείψ συντιθέμενον σημεΐον ποιεΤ· ουτω δέ ήκουσεν 25
ó Αλέξανδρος), ή μάλλον δτι κατά τά σημεία υπάρχει τό απτεσθαι ταΐς
γραμμαις.
Ου μόνον δέ έκ της διαφοράς του απτεσθαι καί του εφεξής ή δια-
φορά του σημείου καί της μονάδος δείκνυται, άλλά καί έκ του μεταξύ,
15 είπερ τινών μεν στιγμών ενδέχεται ε ί ν α ι τι μεταξύ, τινών δέ οΰ.
των μέν γάρ έφαρμοζουσών αλλήλαις στιγμών ουδέν έστι μεταξύ, των δέ
μή έφαρμοζουσών ένδέχεται είναι μετάξι) γραμμήν ή γραμμάς· ουδέ γάρ
τούτων ανάγκη μεταξύ είναι γραμμήν, αλλ' ενδέχεται, είπερ καθ' αυτάς so
υποτεθεΐεν αί στιγμαί και μή ώς τών έν σώματι γραμμών πέρατα, τών
20 δέ μονάδων οόθέν μεταξύ έστιν μονάδος γάρ καί δυάδος ανάγκη μηθέν
μεταξύ είναι, τό γάρ ουκ α ν ά γ κ η μ ε τ α ξ ύ αντί του 'ανάγκη μή είναι
μεταξύ' είρηται· οί γάρ αριθμοί, ώς οι Πυθαγόρειοι λέγουσι, τω κενω απ'
αλλήλων χωρίζονται ουδέν εχοντες αλλήλων μεταξύ.
Ίστέον δέ δτι διχώς φερομένης της γραφής έν τοις βιβλίοις δπου μέν
25 π ά σ α γ ά ρ γ ρ α μ μ ή μ ε τ α ξ ύ σ τ ι γ μ ώ ν , δπου δέ π ά σ η ς γάρ γ ρ α μ μ ή ς 85
μετάξι) στιγμή, τήν προτέραν σαφεστέραν ουσαν ίσασιν οί έξηγηταί-
πάσα γάρ γραμμή πεπερασμένη μεταξύ δυεϊν στιγμών έστι τών τά πέρατα
αυτής όριζουσών· ένδέχεται δέ καί μή είναι μεταξύ γραμμήν, δταν καθ'
αυτάς αί στιγμαί νοηθώσιν υπό τών χωριστάς αυτάς υποτιθεμένων, ή δέ
30 ετέρα, είπερ μή κατά διαφθοράν είη γεγραμμένη, άκολουθοίη <5ν τω προ-

1 συνάγεται a ώς F ante πόρισμα ras. C 2 εΐεν] εΐ έν C : ή Εν F

χωριστό» — μονάς (4) oin. F 4 εδειςε C F 5 μέν A C M : om. a F 7 τό απτε-
σθαι — στιγμαΐς ( 8 ) om. C 8 ού καθ'—είναι ( 9 ) oui. Μ έαυτάς a F 1 0 συντε-
θέν a F M post ποιεί add. αύτό F post δέ add. αύτό a ήκουεν F M
15 τινών δέ ou C : om aAFM. scilicet próxima τών μέν — μετάξι) in archetypo propter
homoeotelenton omissa et in margine siippleta turbas dederunt, quarum indicium iu Λ
remansit, l a c u n a post μεταξύ (IG), quam lineolis explevit A 1 17 ούδέ] ού M
18 κατ' αύτάς F 19 ώς τών] όντων C 2 0 ούθέν et μηθέν ut in Aristotele! lem-
matis paraphrasi A C : ούδέν et μηδέν a M : ούδέ et μη δέ F μονάδος δέ F 21 post
prius μεταξύ add. αν τι (sic) Α γαρ άν F 2 1 . 2 2 oòx ανάγκη μεταξύ l i b r i : in
Aristotele deest μεταξύ, seil in cod. E próxima sunt μεταξύ γάρ ουδέν, non ούδέν γάρ μεταξύ,
fortasse etiam μονάδος καί δυάδος ordine inverso legit cum cod. F Simplicius 2 2 ώς
καί oí C πυθαγόριοι A C κενω ex -/.οινώ C 2 6 στιγμή, ή in ras. ιν litt. C
27 δυείν A C : δυο a F M τά om. M 2 8 καί om. F M 2 9 διανοηθώσιν C
3 0 διαφοραν F γεγραμμένον a F άκολουθείη F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜXÍ V 3. 4 [Αιist. p. 227« 10. b3] 881

ειρημένφ. ειπών γάρ περί των στιγμών καί τ ω ν μεν ε ν δ έ χ ε τ α ι ε ί ν α ι 200'·

τι μ ε τ α ξ ύ έπήγαγεν· π ά σ η ς γ ά ρ γ ρ α μ μ ή ς μετάξι) σ τ ι γ μ ή , εί γάρ ω
πάσης γραμμής μετάξι) στιγμήν ενδέχεται είναι τήν διαιρούσαν αυτήν, και
πάλιν των παρ' έκάτερα της στιγμής γραμμών έκατέραν εστί διελειν
δ ατιγμ-g, αληθές δτι τών στιγμών τής τε άκρας όποτερασουν καί τής μέ-
σης ενδέχεται είναι τι μεταξύ τήν γραμμήν (τών γάρ ¿'νιων τί εστίν ή
γραμμή) και τής μέσης καί τής λοιπής άκρας τήν έτέραν γραμμήν. καί
εχοι S.V τι πλέον ή γραφή αύτη ή λέγουσα π ά σ η ς γ ά ρ γ ρ α μ μ ή ς μ ε -
τάξι) σ τ ι γ μ ή το μή έπί τής πεπερασμένης μόνης γραμμής άληθεύειν το 45
10 ένδέχεσθαί τι είναι μεταξύ τών στιγμών, αλλά καί έπί τής άπειρου, καί
γάρ καί ταυτην ένδέχεται διελειν στιγμή καί δείξαι, ώς είρηται, δτι με-
ταξύ τών στιγμών ένδέχεται είναι γραμμάς. ειπών δέ περί εκάστου
τών προτεθέντων συμπεραίνεται λοιπόν τον λόγον, όπομιμνήσκων κατά
τάξιν, δτι είρηται περί πάντων καί τί έστιν c/,αστον κ α ί τ ο ι ς π ο ί ο ι ς τών
15 όντων υ π ά ρ χ ε ι · είρηται γάρ δτι τα μεν άλλα πάντα τοις έ'χουσι Οέσιν
υπάρχει, το δε έφεξής καί τοις ουκ έ'χουσι Οέσιν, εΐπερ καί έν άριΟμοΐς no
τούτο θεωρείται.

ρ. 227f 3 Μία δε κ ί ν η σ ι ς λ έ γ ε τ α ι π ο λ λ α χ ώ ς εως του | γ έ ν ο ς δε 206ν

τών επιστημών.

20 Άκόλουθον μεν ήν μετά τα περί κινήσεως ήδη ρηΟέντα, εν οΓς διέ-

κρινε τήν κίνησιν τής γενέσεως καί τής φθοράς, καί τάς κατηγορίας έν αίς 5
ή κίνησις υπάρχει παραδέδωκε, ταύτα τά νυν ρηΟησόμενα περί κινήσεως
έπαγαγειν, τις ή μία κίνησις, καί δτι τριχώς λεγομένου του ενός ή γένει
ή είοει ή άριΟμιϋ, ώς καί έν άλλοις διώρισται, καί ή μία κίνησις τριχώς
20 ρηΟήσεται. καί τις μεν ή τω γένει μία, τις δέ ή τ<ϋ είοει, τις δε ή τ<»
αριθμώ, ήτις καί κυρίως μία δειχΟήσεται. έπειδή δε ή μία συνεχής έστι
καί ή συνεχής μία, έδει προγινώσκειν τί το συνεχές εστίν, ινα καί έπί
κινήσεως αυτό γνωρίζειν δυνώμεΟα. έπειδή δε το μεν συνεχές έχόμενόν ίο
τί έστι. το δε έχόμενόν έφεξής τι καί άπτόμενον, ταύτα δε άμα είναι χρή,
30 συν&εωρεΐται δε τούτοις καί το μεταξύ, είκότως ή έκείνων διδασκαλία προ
τών νΰν ρηΟησομένων παραδεδοται. αυτό μέντοι τούτο το πρόβλημα το
δεικνύον, τις ή μία κίνησις, έ'στι μεν καθ' αυτό τής φυσικής θεωρίας οί-

2 ρ,εταξΰ τι a F M 4. 5 οιαιρεϊν (sed coi r. F 1 ) έχατέραν στιγμί) (στιπμήν F ) έοτίν aK

5 αληθώς F G ή oui. a F M 7 τί ( ς μέτης oui. F 8 γάρ om. F M !) στιγ-
μψ F το] τ<ι7 Μ μή post της iteratimi del. F μόνης om. F M 10 Tt post
μετα;ί> a 11 καί (ante ταύττ,ν) Olii. a C F M ό'τι] τι F 13 -ροθέαεων C
post προτεΟέντων add. και δείςας M 14 τί Α : δ,τι a C F M IG τοις] το sic F
θέσιν] τάςιν F : om. M 20 μέν om. a F M 22 ή om. a 23 τριχώς
ora. Μ η om. F M 24 ήίει a έν άλλοις] velnt ìletapli. Δ G. 101 G1'.'il
καί (ante ή) om. n F 2G καί om. OFM 27 a n t e μία add. δέ C εδεί CM et. (εδ
coir, nescio linde) A : r¡ór¡ F : ε Κει a -ρογινιό-ϊκει F : προδιδα'σχειν M 30 τού-
τω FM 31 παραδίόοται F
Comment. Allst. X S i m p l i c . in P h y s . G
 882 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 4 [Arist. p. 227 b 3]

κειότατον ( ώ ς δηλώσει τά περί α ò r i υ λεγόμενα, και προς το τέλος δέ τ η ς 206»

δλης φυσικής πραγματείας συντελέσει το σ κ ο π ι μ ώ τ α τ ο ν α π ' αυτοΰ γαρ
δ ε ι χ θ ή σ ε τ α ι τις ή μία καί συνεχής έν τ ω κόσμψ χίνησις, δτι ή κυκλοφο- ΐό
ρι'α, και τ ί τό π ρ ο σ ε χ ώ ς ταύτην κινοΰν, δτι τό ακίνητον και άμερές και
5 díSiov αίτιον), τί» δέ νυν εχον την μίαν κίνησιν τ ρ ι χ ώ ς λέγεσ&αί φησιν,
ώ σ π ε ρ και τό £ν, ή γένει ή ειδει ή άριδμοϊ.
Γένει μ έ ν ουν μ ί α κίνησις ή έν τ ^ αυτ^ κατηγορία - οίον πάσα φορά
προς πδσαν φοράν μία τ ω γένει Ιστίν· έν γάρ η ) που κατηγορία ένί γένει
οντι πάσαι. καί άλλοίωσις προς ά λ λ ο ί ω σ ι ν έν γάρ ποιότητι. ομοίως δέ καί
10 αυξησις πρός αΰξησιν καί μείωσις προς μείωσιν· έν ποσότητι γάρ πάντα, ει 20
ουν ετεραι τ ω γένει κινήσεις, ουχ ώ ς γένος τι κοινον ή κίνησις κατηγορείται
των πολλών κινήσεων, ώστε ουδέ ó ορισμός αυτής ώς ενός γένους καί
μιας φύσεως έγένετο. ειδει δέ μίαι πλείονες sfai κινήσεις, δταν έν
τ ω αυτιίΰ γένει ουσαι και έν TY¡ αύτη κατηγορία και έν ειδει τ ω αυτψ
15 είσιν υπό τό αυτό γένος οντι άτόμω και μ ή διαιρουμένψ ε?ς είδη. οΓον
πάσαι αί λευκάνσεις και τω γένει μία είσί ( χ ρ ώ μ α τ α γάρ καί π ο ι ό τ η τ ε ς )
καί τ ω ειδει μία, λεύκανσις δέ καί μελανσις τ ω μέν γένει αί αόταί, τ ω
δέ ειδει διάφοροι. 25
Ε ί π ώ ν δέ δτι χ ρ ώ μ α τ ο ς μ έ ν ε ι'σι δ ι α φ ο ρ α ί κατά κίνησιν λεύκαν-
20 σις καί μέλανσις, και διά τοΰτο λεύκανσις μέν καί μέλανσις διάφοροι κ α τ '
είδός sfai, λευκανσις δέ λευκάνσει ή αυτή τ ω ειδει καί μέλανσις μελάνσει,
έπήγαγεν· λευκότητος δέ ουκ εσται· διό π ω ς εΓδει μ ί α λεύκανσις
λευκάνσει. καί είη άν λέγων δτι χ ρ ώ μ α τ ο ς μέν ει'σι κατ' είδος διάφοροι',
δτι μ ή εστίν άτομον είδος το χρώμα είς είδη καί αυτό διαιρούμενον τό
25 λευκον καί το μέλαν, λευκότητος δέ ουκ είσί κατ' ε?δος διαφοραί, διότι 80
άτομον εΐδος ή λευκότης ώς ó άνθρωπος, καί διά τοΰτο, φησίν, ή αυτή
π ω ς τ ω ειδει λεύκανσις λευκάνσει. το δέ π ώ ς ενίοτε πρόσκειται διά την
έπαχδησομένην άπορίαν προς την μίαν τω ειδει κίνησιν. ίστέον δέ δτι
έν τισι τών βιβλίων τοΰτο τό ρητον ου φέρεται λευκότητος δέ ουκ
30 ε σ τ ι · διό π ω ς ειδει μία λεύκανσις λευκάνσει. καί οί έξηγηται δέ
φαίνονται παρατρέχοντες αότό.

1. 2 της δλης πραγματείας της «puai/ης aFM 3 δειχθήσεται] όή χρήσεται FM 4 τό

(post δτι) OÍD. a F προσεχές a 6 ¡j γένει, inter ν et ε ras. C post ή γένει add.
είη F 8 έσται ai γάρ τόπου κατηγορίαι évi γένει ίντι πδσι F 9 ¿μοίως γάρ καί F
ή αυξησις Μ 11 έτέρα τ. γ. κίνησις F γένη sic τι κοινον Μ 12 ό om.
aF ένός] γένος F 13 μίαι scripsi: al libri post αϊ add. αύται C
είσιν] ώσι μεν Μ 15 υπό — είδη oui. F τό om. a γένος — είδη om. M
16 αί in ras. C μία reete aAC (cf. p. 8 9 0 , 7 ) : êv F M γαρ] τε F 17 τ ω ]
τά a μία] Εν F M δέ] τε F καί τω μέν F 19. 20 κατά κίνησιν
λεύκανσις δέ «al F 20 μέν om. C καί μέλανσις add. in mrg. C 22 λευκό-
τητι F ούκ Ισται libri ut Arist. cod. Η : oòx εστίν Arist. cod. Ε : οόκέτι Arist. vulg.
διό πώς (ut Arist. cod. Η) AC (διό πιος a): διόπερ F M : διό τω Ar. vulg. 24 δτι —
λευκότης (26) om., pro quibus κατά κίνησιν exhibet F καί (ante αυτά) om. M
27 ένίοτε om. a 28 κίνησιν] δείκνοσιν F M 30 διόπερ aFM πως post μία
insérait a
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM V 4 [Arist. p. 227 υ 3. 14] 883

Ε ί π ώ ν Ss μίαν εϊναι τ φ s'iòsi κίνησιν την έν ατό acó μιαν οδσαν, έπειδή 20GV
εστι τινά ε ί δ η , α ουδέν κωλύεται κ·*1 γένη άλλων είδών είναι δια το μ η 3»
εΐναι άτομα εί'δη, ωσπερ το ό'ρνεον εΤδος ον του ζ ω ου καί γένος έστιν
»•s«/ » > ι» / \ t ff r ^ / >\ ·*» V>
ειοων τίνων, οιον αετοί» και ιερακος, λεγει οτι at κατα (τα) τοιαύτα ειοη
r 3 \ / < \ «,. λ 3 5 Λ ί· > χ ~ <s f ft ~

5 a i αύται κινήσεις απλώς μεν ουκ εισιν at αύται τιυ ειοει, οιοτι οιαιρουνται
είς διάφορα εί'δη, ώς το λευκόν και μελαν · πώς δε είσιν, οτι έν τ ω αυτοί
ειοει είσί, κ5.ν μή η ά'τομον το είδος, παράδειγμα δέ των υπαλλήλων
ειδών την έπιστήμην παρεθετο, ε ί δ ο ς μ ε ν ουσαν υ π ο λ ή ψ ε ω ς , ταυτον δε
είπεΐν γνώσεως, γ έ ν ο ς δ ε τ ω ν άλλων έ π ι σ τ η μ ώ ν , γεωμετρίας, αρι&μη-40
10 τ ι κ ή ς , μουσικής, ιατρικής και των λοιπών. &1 οδν ή μάί>ησις άνάληψίς
έστιν επιστήμης καί κίνησις κατά έπιστήμην, ώς ή έπιστήμη πώς μεν εν
εΐδός έστιν, οτι ά - ò γένους δΓβρέΟη της γνώσεως, άπλώς δέ ουχ εν, ott
ουκ έστιν άτομον είδος, ούτως εςει καί ή μά&ησις κίνησις ουσα και έπιστή-
μης άνάληψις.

15 ρ. 2271> 14 Άπορήσειε δ έ άν τις, εΐ είδει μία ή κίνησις έως του 45

γένει μέν οδν και ε ί δ ε ι μία κ ί ν η σ ι ς οΰτως.

Ε ι π ώ ν μίαν κατ' είδος είναι κίνησιν την κατά τό αυτό είδος έπιτε-
λουμένην, απορεί εΐ δει λέγειν μίαν κίνησιν κατ' είδος την του αυτοΰ κι-
νουμένου έ κ τ ο υ α υ τ ο ΰ ε ί ς τ ο α υ τ ό π ά λ ι ν κ α ι π ά λ ι ν , κινουμενον μέν
20 την στιγμήν λαβών, εν δέ είδος κινήσεως το άπό του αυτοΰ είς το αυτό. 60
καί λέγει οτι, εί' τις ταύτην μίαν τ ω είδει λέγοι κίνησιν, έ ' σ τ α ι ή κυκλο-
φορία τ fi εόΟυφορία ή αυτή κατ' είδος, δύναται γάρ το αυτό από
του αυτοΰ έπι το αυτό ποτέ μέν έ π ' ευθείας κινεΐσί)αι, ποτέ δέ κύκλω.
ι » r 1 / » ί ο f r J \ t i <\Α

και ε σ τ α ι η κ υ κ λ ο φ ο ρ ί α τη ευυυφορια η αυτή τψ ειοει, ομοίως οε

25 (ικαι/ ή κ»VN
υλισις f
τ η_<ι β α δ ίrσ ε _ι , καί
σ
λυει
ν
την απορίαν,
τ
διωρίσ&αι
<\> n /
λέγων
T>

μιαν τ ω ειοει γινεσΟαι κίνησιν, οταν ατομον ειοος η , καί) ο γίνεται η

ώς I αυτός είπεν, έν ω γίνεται· έάν δέ Ετερον καί ετερον η τοΰτο, ο τ ι 207 Γ
ετέρα και ετέρα ή κ ί ν η σ ί ς έστι. το δέ π ε ρ ι φ ε ρ έ ς του ε υ ί ΐ έ ο ς έτε-

1 post έν ras. C μίαν] ειοει ACM 3 τά ορνεα είδη όντα F 4 ofi M

όετοΰ] αϋτοΰ a τά a M : om. A C F fi post ώς add. τό χρώμα είς a καί τό
μέλαν C 7 τό om. F ί>π' αλλήλων aFM 9 ante γεωμετρίας add. οίον aM
γεωμετρείας, sed corr. C 11 ή om. C 11. 12 Sv είδος CM: εϊόος A 1 : ώ ; 8v
ε Κος a A 2 F 12 της γνώσεως om. F M 15 'Απορήσει F ή om. a F «t Arist.
1G γένει — εϊόει om. F post γένει ras. C κίνησις μία a ut Arist. 17 μία a
18 μίαν λέγειν a F M 19 ante έκ add. καί a F 20 τό άπό om. F post αυτό
add. την εύθυφορίαν a 21 -/.αϊ om. F λέγοι κίνησιν Α : λέγει κίνησιν C : κίνησιν
λέγει a F M 22 τη εύθυφορία oui. F 24 τη εύθεία a F τι« ειοει quod
in paraplirasi quoque v. 21 et Tlieniistii 357,1 recurrit, in illis exemplis Aristotclis fol-
lasse hic legebatur; contra defuisse videtur ili proximis post ετερον η (v. 19) cf. p. 27
25 κΰκλησις, super η scr. ι iteinquc p. 8 S 4 , 2 F διωρίσθη F 2(! μίαν — γίνεται
ex Themistio p. 357,4 κίνησιν γίνεσθαι M τό άτομον F η om. C
27 post ό'τι add. καί F M 28 καί om. M ή om. aFM
(j
 884 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 4 [Arist. p. 227b 1 4 . 2 1 ]

pov τ ω ε ι δ ε ι , είτε το έν φ ή κίνησις ληφθειη ώς ευθεία γραμμή καί 207*

περιφερής, είτε δ τρόπος καθ' 8ν ή κίνησις ώς ή χύλισις και ή βάδισις.
και τούτο δν μάλλον σημαινοι το έ ν ψ ή κίνησις. ή γάρ κύλισις καί ή
βάδισις δύνανται έπ' ευθείας άμφότεραι γίνεσΟαι, καί ουδέν διοίσουσι
5 κατά τό υποκείμενον. καί ó 'Αριστοτέλης δέ τους τρόπους τής κινήσεως 5
παραφέρειν εοικε κυκλοφορίαν λέγων και ευθυφορίαν και περιφερές καί
εύθί) κινήσεως είδος, αλλ' ούχι γραμμάς υποτίθεσθαι. ή δέ απορία αυτη
και λύσις εοικεν έπήχθαι πρός διορισμδν άκρφέστερον τής μιας τ φ ειδει
κινήσεως, δι' ου τό μέν ούτως εν είδος ώς ύπάλληλον καί δυνάμενον ε?ς
10 είοη καί αυτό διαιρεισθαι, δείκνυσι μή ποιούν μίαν κατ' είδος κίνησιν· τό
γάρ είδος τούτο, καθ' δ τό αυτό από του αύτοΰ έπΐ το αυτό πάλιν καί
πάλιν κινείται, εί' τις λέγοι κυρίως §ν εΐδος, ομοίως καί την κυκλοφορίαν ίο
καί εύθυφορίαν κυρίως Εν είδος έρεϊ. επειδή δέ ουκ εστίν άτομον τό εΐδος
τοΰτο τής κινήσεως, αλλά διαιρείται ε?ς ταΰτα, πώς μέν τά αυτά τω ειδει
15 έστί ταΰτα, απλώς δέ ούκ εστι τά αυτά.

p. 227b21 " Α π λ ώ ς δέ μ ι α κ ί ν η σ ι ς ή τ ή ο υ σ ί α μ ί α καί τ φ άριθμφ

ί ω ς του εί δέ μ ή , ή α υ τ ή μ έ ν , μ ί α δέ ο ό χ ί .

Ειπών τις ή τ φ γένει μία κίνησις καί τίς ή τ φ ειδει ή τε κυρίως

καί ή πώς μέν πώς δέ ου, λέγει λοιπόν, τίς ή τψ άριθμφ μία κίνησις, ss
20 ήν καί απλώς καί κυρίως καί τή ουσία μίαν λέγει, κυρίως γάρ Ιν το τ φ
άριθμφ ί ν , οτι τό τ φ γένει και τ φ ειδει εν πολλά μάλλον έστιν ή ίν.
μίαν δέ τοί άριθμφ φησιν την εν τ φ άριθμφ τών τριών έ'καστον εχου-
σαν, περί S ή κίνησίς έστιν, ώς δυνατόν έν έκάστφ τδ εν τ φ άριθμφ
όπάρχειν. τρία δέ έστι περί α ή κίνησις τό τε κινούμενον αυτό οίον ó
25 Σωκράτης, και τό έν φ ήτοι καθ' δ εϊδος κινείται τό κινούμενον οίον ή
βάδισις, καί τό δτε ó χρόνος, έν φ κινείται το κινούμενον· παν γάρ το
κινούμενον έν χρόνφ κινείται, τούτων δέ τών τριών τό μέν έν φ ή κί- 30
νησις καθ' αυτό την τ φ γένει ή είοει μίαν κίνησιν έπιδείκνυσιν. ή μέν
γάρ κυκλοφορία τή εύθϋφορία ή αυτή τ φ γένει, δτι καί ή ευθεία τή πε-
30 ριφερεία τ φ γένει ή αότή· γραμμαί γάρ άμφω· πάσα δέ εύθϋφορία τ φ

1 post χίνηαίς add. έστιν a F M ληφθειη om. F M ευθείας sic M 2 περι-

φέρεια F ή χίνησις om. F 3 και τοΰτο — βάδισις (4) om. F 4 αμφότερα a F
5 i om. M 6 άναφέρειν F 7 post, εύθί) add. και F είδη a F M αύτη
AC1 9 είδος êv a F δυνάμενον] διαιρούμενον a 9. 10 εις ήδη M
12 λέγει a C F όμοίως καί] ¿μοιώααι F 13 έπεί δέ a F 14 τά αύτά ex
ταΰτα C 14. 15 ειδει δ ' έστί Μ 15 άπλώς] πώς F 16 ή τ ί où σία — άριθμω
om. F 17 εί δέ μή, ή αύτί) μέν om. F δ ' où a ex Arist. 18 τε] τι F
post κυρίως add. sed del. μέν C 19 τοΰ αριθμού F 21 τό om. F το7 γένει
y.ai ora., sed add. Α 1 τό γένει xat το ειδει C : τό τψ γένει -καί τό τ ψ ειδει Μ
πολλώ F έστιν om. F 23 τό έν F 25 οίον—κινούμενον (26) om. F 28 την τψ
γένει ή A C M : τ ώ μέν έν F : τψ a 29 ή αύτη A C : μία a F M 30 ή αύτη τ ώ γένει C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 227&21] 885

είοει ή αυτή, ομοίως δέ και πάσα κυκλοφορία, έπειδή καί πάσα ευθεία 207'
π ά α η εύθεία·. ή αυτή τ φ είοει καί πάς κύκλος παντί κύκλω, ó òè συνε-
χ ή ς χρόνος καθ' αυτόν έχομένας ποιεί τάς κινήσεις τάς διαφόρους, καν
τε το αυτό η το κινούμενον καν τε δια'φορον μη διαλείποντος του χρόνου. 85
5 δταν μέντοι καί το κινούμενον εν κατ' αριθμόν ή το αυτό οίον ó Σωκράτης
και το είδος της κινήσεως εν οίον ή βάδισις και ó χρόνος εις καί συνεχής
ώς ή ήμερα, μία τότε γίνεται κατ' αριθμόν ή κίνησις. καί π ώ ς μεν εις δ
χρόνος λαμβάνεται, κδν διαστατός η , έσήμηνε διά του μ ή δ ι α λ ε ί π ε ι ν (είς
γάρ χρόνος ó συνεχής καί μή διαλείπων λέγεται), π ώ ς δε tv κατ' αριθμόν
10 το κινούμενον, έδήλωσεν δτι τό μ ή ώς κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς λαμβανόμενον.
ó γαρ Κορίσκος δταν αμα μελαίνηται καί βαδίζη, είς κατ' αριθμόν ών, ω
ώς δοκεΐ κινείται δύο κινήσεις αμα. αλλά κατά συμβεβηκός το εν έν τ ω
λευκώ Κορίσκψ, δτι τό λευκόν τ ω Κορίσκψ συμβέβηκε. διό καί αί κινήσεις
δύο, καν έν συνεχεΐ γίνωνται χ ρ ό ν ω , δτι καί τό κινούμενον ου κ α θ ' αυτό
15 όν. άλλα κατά συμβεβηκός ε λ ή φ θ η · ου γάρ κατά τό αυτό άμφοτέρας κινεί-
ται τάς κινήσεις ó Κορίσκος, αλλ' έκατέραν αυτών κατ' άλλο καί άλλο ώς
δύο όντων τών κινουμένων καθό μεν γάρ λευκός ó Κορίσκος μελαίνεται,
καθό δέ βαδιστικός βαδίζει, τούτο μεν καθ' αυτό ε χ ω ν , το δέ λευκόν 46
κατά συμβεβηκός. το δ ε , καθ' ο ή κίνησις έν τοις τοιούτοις, ου μόνον
20 α ρ ι θ μ ώ ουκ εστίν ε ν , αλλ' ουδέ είοει ουδέ γένει, εί'περ το μέν μελαίνε-
σθαι άλλοιοΰσθαί έστιν, το δε βαδίζειν φέρεσθαι.

Ε ι π ώ ν δέ δτι εν είναι δει το κινούμενον μή κατά συμβεβηκός εν,

επάγει δτι καί καθ' ο ή κινησις εν είναι δει ούτως ώς άτομον καί εν τ ω
άριθμιΰ, αλλά μή ώς κοινόν καί τ ω είοει εν, αλλ' ουχί τ ω α ρ ι θ μ ψ , οία
25 εστίν ή τών οφθαλμών εί τύχοι νοσούντων υγίανσις. εί'η γ ά ρ âv δ ύ ο so
ανθρώπους υγιάζεσθαι τήν αυτήν υ γ ί α ν σ ι ν την της δφθαλμίας.
αλλ' ή τοιαύτη μία καί ή αυτή τ ω είοει καί ου τ ω ά ρ ι θ μ ψ , δταν ώς
κοινή λαμβάνηται. ειπών δέ δτι επί της κυρίως μιας κινήσεως καί τό
κινούμενον εν είναι χ ρ ή καθ' αυτό, αλλά μή κατά συμβεβηκός, και το
30 καθ' δ ή κίνησις εν ώς άτομον, αλλά μ ή ώς κοινόν έπάγει δτι καί τον
χρόνον έν η ) συνεχείς ενα είναι χ ρ ή , οίον εΐ ó 2'ωκράτης μανθάνοι γοαμ-
ματικήν έν συνεχεΐ χ ρ ό ν ω · μία γάρ αυτη κίνησίς έστιν, δτι τό | εν ó 207*
χρόνος κατά τήν συνέχειαν εχει, καί ου κατά τό α ρ ι θ μ ώ κυρίως εν ώς τό

1 πάσα ή F 2 πάση eùikici ora. C F M post παντί add. τ ώ C F 3 κ α θ ' αί)-

τους F ποιείται τάς κινήσεις τάς Μ in t e x t u ; in mrg. alteram τάς corr. in τους
5 μέντοι] μέν F οίον ó] οίον M 7 post γίνεται ins. ¡«'α C 2 8 έσήαανε F M
9 à χρόνος ó C όιαλιπών F 10 κατά ora. F 11 μελαίνεται A βαδίζοι F
12 ώς] (5 M αμα] άρα Μ τό εν A M : λαμβανο'μενον τό (ora. εν) C : post κορίσκψ a F
13 λευκώ om. F ¿'τι — Κορίσκψ ora. Α 14 γίνονται Α 16 κ α τ ' άλλου καί
άλλο Μ 20 ούκ ora. F 22 μή om. F ív om. F M 23 καί prius om. F
2") τών νοσούντων ¿φθαλμ,ών εί τ6χοι a F post αν h a b e t άμα Arist,., i n s é r a n t post άν-
θρώπους a F M 26 υγίανσιν] ύγείαν, sed in mrg. corr. F 1 27 οϋ] οίιχί M
28 κυρίως καί μιας Μ 31 έν om. CM ένα] ϊ ν F : post είναι M : om. C μανθάνοι
a A : μαν&άνει C F M 32 αΰτη ή C 33 κατά τον αριθμόν F ώς om. F M
886 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 237»21. 228»6J

υποχείμενον. ό δε Ευδημός φησιν, 2τι <uç ό χρόνος εχει το εν, οδτως 207*
και ή άλλοίωσις και ή φορά. oòSè γαρ ή άλλοίωσις, φησίν, υπομένει
οόδε ή φορά, αλλ' ώσπερ ό χρόνος ύπορρεί καί άλλη γίνεται αεί· διό τω
ειδει εν τούτο ρητέον xaì oò τΰ> άριθμφ." ei μέντοι, φησίν ó Αριστοτέλης,
5 από της * πάλιν èv άλλφ χρόνφ την αυτήν ήν άπέβαλεν άναλαμβάνοι, οδ
λεκτέον ετι ταύτην μίαν τω αριθμώ, άλλα μάλλον τφ είοει την αύτήν. fi
και την ανάγκην ένεδείξατο του λόγου δια της αδυνάτου υποθέσεως, τότε
γαρ 3.V ήν μία τω άριθμφ χίνησις, ή της προτέρας μαθήσεως χαί της
μετά την λήθην αναλήψεως της έπιστήμης, εί ένεδέχετο τό φ θ α ρ έ ν το αυτό
10 τφ άριθμφ πάλιν γίνεσθαι. εί δε τοΰτο αδύνατον, αδύνατον και την
έν άλλω καί άλλφ χρόνφ γινομένην κίνησιν μίαν είναι χατ' αριθμόν, τοΰτο
δε το ζήτημα τη των Στωικών έστι μάλλον άρμόττον παλιγγενεσία· λέγον-
τες γάρ έχεΐνοι τον αυτόν έμέ πάλιν γίνεσθαι έν τη παλιγγενεσία ζητοΰσιν ιο
είκότως, πότερον εις είμι τω άριθμφ ó νυν χαί τότε δια το τη ουσία
15 είναι ó αότός, ή τη κατατάξει τη εις άλλην καί άλλην κοσμοποιίαν δια-
φοροΰμαι. άπλώς δέ μία κίνησις, έν η το κινούμενον άριθμφ εν καθ'
r / 1 _ \ \ > Π — (\ > y» / ν r f

αυτο έστι, και το καί) ο κινείται εν είναι ειόει κατηγορίας, ατομον υπάρ-
χον καί μή κοινόν, καί ó χρόνος συνεχής και μή διαλείπων εΐ δε μή
πάντα ταύτα συνδράμοι, ή αυτή μεν τψ είοει δύναται είναι κίνησις, μία δε
20 κυρίως οόκέτι κατ' αριθμόν. 15

ρ. -228»6 "Εχει δέ άπορίαν ταύτη παραπλήσιον εως τοΰ αύται

μεν ουν ε ί σ ι ν αί ά π ο ρ ί α ι έ ξ ω τ η ς νυν σ κ έ ψ ε ω ς .

Ειπών δτι τοΰ χρόνου διαλείποντος ουκ αν εΐη μία τφ άριθμφ ή κί-
νησις, εί μή το φθαρέν καί γινόμενον εν sffisi είη ή τφ άριθμφ, και 25
25 τοΰτο ώς αδύνατον ένδειξάμενος δια τοΰ " εΐ μεν ενδέχεται το φθαρέν πά-
λιν εν γίνεσθαι τφ άριθμφ", βουλόμενός τινα άπορίαν εκθέσθαι τήν δο-
κοΰσαν δεικνύναι, ότι ουδέν κωλύει τήν φθειρομένην κίνησιν καί τήν γινο-
μένην μίαν τφ άριθμφ γίνεσθαι, μετάγει τήν άπορίαν άπδ των κινήσεων

1 Εϋδημος] fr. 5 9 ρ. 8 3 , 1 0 S p . «τι ώς C : ώς a A F M Ιχει—ή φορά (2) C : om. a A F M

2 φορά s c r í p s i : φθορά C ώς φησιν Μ 3 φθορά F καί A C : άλλ' a F M 4 εί
μέντοι — άριθμφ (G) om. Μ 5 της a A F M : τοΰ C : conicio της φθοράς πάλαι F
post άλλω i n s . τ ώ F άπέβαλλεν C άναλαμβάνοι C : άναλαμβάνον Α : αναλαμβάνει a F
8 άν om. F ή κίνησις F ί) λήθην] άλήί>ειαν F ένδέχεται F 1 0 γενέσθαι a
11 χρόνφ καί άλλω a F 12 στοϊκών Α 1 έστι a C F : ετι A : oíd. Μ άρμόττον C F :
άρμόττει a A M 13 τόν αυτόν a C F : αύτόν A M με a F γενέσθαι a έν oui. a F
14 ό] ών F : om. M 15 κατατάξιν M κοσμοποιία M 17 êv είναι a A F M vix
χ
r e c t e : έν ένι C άτόμω C 17. 18 υπάρχον a : ϋπαρ' F : ίίπάρχοι A C : ί>πάρχει M
19 συνδράμη a F : συνδράμει sic Μ ή αύτη] αίίτη F δύναται μία κίνησις είναι
aFM κυρίως] κίνησις a 2 0 ούκ εστι Μ 21 παραπλήσιον A F : παρά πλησίον
C : -αραπλησίαν aM «t. Arist. αύται — άπορίαι (22) om. F C 2 4 γινόμενον ACM:
γενόμενον a F äv είοει εΐη (εί'η oui. Α ' Μ ) η τφ a A ! M : εν ηδη ή τ ώ F : εν είναι δει
τώ C 26 £ν om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228«6] 887

έπί τάς εςεις, ώς έκείναις πιθανώτερον έπιχεφουμένην. χρήται δέ τψ Ήρα- 207''

κλείτοο λόγω τψ λέγοντι πάντα ρεϊν και μηδέποτε το αυτό είναι, και λέγει
δτι sì μία κατ' αριθμόν ή υγεία εστίν ή εωί)εν άχρι εσπέρας συνεχούς so
δντος του χρόνου, καίτοι και των σωμάτων και των £ςεων καί των πα-
5 θών πάντων ρεόντων, ως φησιν 'Ηράκλειτος, δια τί οδχί και δταν δ ι α λ ι -
πών τουτέστι νοσήσας ύγιασθη, τήν αυτήν τψ αριθμψ ρηθήσεται είληφέ-
ναι; καί γάρ Σωκράτης ές άποδημίας έπανελθών είς καί ó αότός έστι
κατ' αριθμόν τω πριν άποδημήσαι, καί ή ύγει'α καί ή επιστήμη ή αότή
τοΰ αυτοΰ δοκεΐ, ωσπερ τά διαλυτά καί συνακτά κλινίδια τά αότά έστι,
10 χ$ν πολλάκις διαλυθέντα συντεθη. ή τά μέν κλινίδια τά αότά, αί δε 8δ
συνθέσεις καί διαλύσεις ουχ αί αόταί τω άριθμψ. εί δ' ουν Ιξις μία, κιϊν
διαλίπη ó χρόνος, δια τί μή καί ή κίνησις ήτοι ή ενέργεια μία ή έκ της
εξεως; δπερ δε έπί της εξεως, τούτο και έπί των παθών δυνατόν λέγειν,
δτι έάν εις δ πυρετός ή μία ή δφθαλμία ή έν τό> χρόνω τω εωθεν
15 εως εσπέρας, διά τί μή καί διαλείποντος τοΰ χρόνου μία· εί δέ εν κατ'
άριθμον ταύτα, δια τι μή καί αί κινήσεις καί ένέργειαι. ταύτα ειπών
έφιστάνει τη από των ενεργειών έπί τάς Ιςεις μεταβάσει, δτι διαφορά τις 40
έστι των ένεργειών προς τάς 2£εις καί τά πάθη. εί μέν γάρ ή ένέργεια
μία, ανάγκη καί τήν εςιν μίαν εΐναι καί ετι πρότερον το ύποκείμενον· μία
20 γάρ αριθμψ ενέργεια μιας τω αριθμψ ε£εως, καί μιας τω άριθμιρ εςεως
εν το ύποκείμενον. ουκέτι δέ το ανάπαλιν αληθές· où γάρ ενός δντος
~ f / / ι r χ frh -Τ ν ~ — r/t· ν
του υποκείμενου μιαν αναγκη τήν εςιν είναι, ουτε μιας της εξεως ούσης,
ανάγκη μίαν τήν ένεργειαν είναι, τό τε γάρ εν ύποκείμενον δύναται πολλάς
εςεις έ'χειν, καί μιας ούσης εξεως δυνατόν πολλάς ένεργείας άποδίδοσθαι 16
25 διαλειμμάτων του χρόνου μεταςυ γινομένων καί ούτως πληθυομένων των
ένεργειών. δσα δέ περί τών οξέων, ταΰτα καί περί τών παθών άρμόττει
λέγειν διάθεσις γάρ έκάτερον ψυχής καί σώματος, άλλα το μέν πάθος
ευαπόβλητός έστι διάθεσις, ή δέ εςις μόνιμος, πώς δέ, εί ή αυτή Ιςις ή
το αυτό πάθος, ουχί καί ή κίνησις ήτοι ή ένέργεια ή από της είεως της

I ώς ένεκείναις C 1 . 2 Ηρακλείτου] cf. fr. 4 1 . 4 2 Bywateri 2 λέγει om. F

3 εί] ή M : om. F συνεχή M sed corr. in mg. 5 και ούχί a F 5. 6 διαλιπών
ί
A r i s t . : διαλείπων libri 6 {»τ,θήσηται M 7 ó om. C 8 τη πρίν άποδημ M :
τη πριν άποδημήσοι F ή (ante υγεία) om. F όγίεια Μ ή αύτη a C : αύτη
AFM !) post ώα-ερ add. καί a συναπτά a 10 post αυτοί add. έστίν C
I I post καί i n s é r a n t αί a F M δ ' om. a F ή εξις C 12 διαλίπη a : διαλίποι
FM'-': διαλείπηι A C : διαλείποι Μ 1 διότι M 14 ή έν τψ χρόνω τώ (τω om. F M )
C F M : ή (sic) εν τό χρώμα a t ' et recti us G inter ¿φθαλμία et ή έν τώ χρόνω κτλ. s i c : έν
άλλοι: ούτως· η 8ν το χρώμα τό εωθεν quod scholion e x archetypi inargine peti tum lineóla
delebat C - 1G καί αί ένέργειαι a F 17 έπί — ένεργειών (18) OÍD. C 18 έστι τών]
έιτιν CCTTÒ τών F 2 0 μια; εςεως αριθμώ και μιας εξεως τω άριθμφ a τω (prius)
00). F καί μιας τω άριθμω εξεως οιη. F M 2 2 ανάγκη καί (καί om. F ) τήν £ξιν
μίαν είναι a F : ανάγκη μίαν τήν ίξιν είναι Μ 2 3 τό τε γαρ Sv A C : τό γαρ a F : τό γαρ
£ν Μ , in quo post ύποκείμενον lac. m litt. 2 5 πληθυνομένων C F M 27 διαθέσεις a
2 S εί om. F post ή add. καί a
888 S I M P L I C I I IN PIÏYSICORUM V 4 [Arist. p. 2 2 8 » 6 J

α υ τ ή ς μία καί ή α υ τ ή , καν έκ δ ι α λ ε ι μ μ ά τ ω ν γίνηται. ένδέχοιτο γαρ αν 2 0 7 »

τό αύτίι φθείρεσθαι καί είναι πολλάκις, όπερ πρότερον άπεγνώσθη. 50
Αύται ουν, φησίν, αί απορίαι έ'ςω της νυν είσι σκέψεως καί
δ λ ω ς τ η ς περί κ ι ν ή σ ε ω ς πραγματείας, το γαρ περί εξεων καί παθών ζη-
ö τεΐν, πώς ταΰτα ¿ν και ο ό χ εν, και εί ομοίως το Sv εχει η τε διαλεί-
πουσα εξις καί πάλιν και πάλιν έγγινομένη, και ή μένουσα μεν τ ψ δέ ρείν
το υποκείμενον αλλάσσεσθαι δοκοΰσα ως έν άλλφ καί άλλω υποκειμένιρ
άλλη κατ' άριθμόν ο υ σ α , ταΰτα τά ζ η τ ή μ α τ α έφαπτό|μενα τοΰ τ ε π ρ ώ - 208Γ
του υποκειμένου καί τοΰ δευτέρου καί τί το μένον ζητοΰντα ρεούσης της
10 υ λ η ς , άλλης αν ε ί η πραγματείας, έφάπτεται γάρ και τ ω ν τοΰ αυςομένου
δυσλύτων ά π ο ρ η μ ά τ ω ν , τ ί το μένον έν τ φ δ ι ' δλου μεταβάλλοντι καί αυςο-
μένφ· ου γαρ δ η ά σ κ ψ παραπλησίως φυσάται το αυξόμενον καί μένον μεν
ώ ς δ ασκός, ευρυνόμενον δε καί δγκουμενον, αλλ' εστι τρόπος δυσκατανόητος,
8ν έν τ η Περί γενέσεως και φθοράς πραγματεία παραδε'δωκε. διό πάντα 6
15 ταΰτα ώς αλλότρια τ η ς περί κινήσεως πραγματείας άποσκευάζεται.

Τ α ΰ τ α μεν οδν περί της δλης τών είρημένων έννοιας· κατά δέ την
λέςιν το εί μεν δύο, δι' αυτό τοΰτο βραχέως άπαγγελθέν άσάφειαν
έποίησεν. λέγει 8ε δτι ó αυτός λόγος έπι τών εξεων καί τών κινήσεων
αρμόζει, π λ η ν τοσοΰτον διαφέρει ó τών έξεων λόγος προς τον τών κινή-
20 σεων, δτι εί μεν δυο αί ίξεις αί έκ διαλείμματος έγγινόμεναι, δ ι ' αυτό τοΰτο
δυο καί αί από τών εξεων ένέργειαι και κινήσεις, δπερ έλλείπει τ ψ λόγω. ίο
δείκνυσι δε τοΰτο έκ τοΰ αντιστρόφου α υ τ ω . ώ ς γαρ τ ω αριθμώ δταν ή
μία ενέργεια ή πάλιν καί πάλιν, καί τάς έξεις τάς πάλιν καί πάλιν μίαν
είναι ανάγκη, ούτως έάν δυο ώσιν αί Ι ξ ε ι ς , και τάς ένεργείας δυο είναι
2 5 ανάγκη· εί γάρ μια, καί ή έ'ξις μία και το υποκείμενον έ'τι μάλλον εν.
καί την ανάγκην έπήγαγεν· μία γαρ τψ αριθμψ ένέργεια ένος τοϊ
αριθμώ τοΰ ενεργούντος, είτε εςις ε ι η είτε δυναμις είτε το υποκείμενον.
ειπών δε δτι δυεΐν ουσών τ ώ ν Ι ς ε ω ν δ ι ' αυτό τοΰτο καί αί ένέργειαι δυο, ΐό
καί προς την τούτου άπόδειξιν τό αντίστροφον παραθείς και κ α θ ' έαυτδ
3 0 χ ρ ή σ ι μ ο ν τ ο ι ς προκειμένοις υπάρχον τό λέγον, δτι ή τ ω ά ρ ι θ μ ψ μία ενέρ-
γεια από μιας τ ω αριθμώ εξεώς έ σ τ ι , καί κατά ταΰτα δείξας την ομοιό-
τητα τ ώ ν προς άλληλα λόγων τ η ς τε εξεως xocl τ η ς ένεργείας, προστίθησι

1 μία * a i αυτή Μ καν A C M : καί F : καί εί a γίνεται a ένδέχεται (oui. αν) a

âv om. F 2 καί post δττερ add. Μ άπεγνώσθει M 6 πάλιν καί] ή F : OLD. Μ
7 ώς καί έν C 10 αύξομένου] έφαπτομένου Μ 11 αύξανομένφ a F 11. 12 παρα-
πληαίως άσχώ Μ 12 καί μένον om. a F 13 ό om. a F M 14 έν om. F ΙΙερί
γενέσεως καί φ9οράς] A 5ρ. 3 2 0 » S s q q . 14 παρέδωκε πραγματεία a F ταϋτα πα'ντα
a F at cf. ρ. δ 1,15 15 post πραγματεία; iteratimi παραδέδωκε del. C 17 άπαγγέλ&η F
18 έποιήσατο C òè om. F M ¿ξέων M ut saepius ili vs. sqq. 19 προς τον] καί Μ
2 0 at prius om. F αί alteram om., sed add. C : om. M 21 αί om., sed add. F
22 διαστρόφ'/J F M ό'ταν] έάν C 2 4 είναι om. Α οίίτως — άνάγκη (25) om. F M
2 6 ή ένέογεια F M ante ένός add. ή a A F M : om. ut Arist. C 2 8 δυοίν a F M
αί om. C F M 31 υπό F 32 την πρός άλληλα, om. λόγων C : την προς άλληλα
λέγων Μ αλλήλους a της εξεως τε καί της (om. a) ένεργείας a F M
 SMPLICU IN PHYSICORÜM V 4 [Arist. p. 22S-6. 20] 889

καί τήν οιαφοράν, St' ήν και την ομοιότητα παρέί)ετο. s ì γαρ ή ε ς ι ς 2<18Γ
μία, φησίν, ουκ ά'ν τ ω ο ό ς ε ι ε μ ί α κ α ί ή ε ν ε ρ γ ε ί α είναι, ώς μιας
της ενεργείας οΰσης μίαν ήν ανάγκη την εςιν είναι, από γαρ τ η ς αυτής 20
ν
rty \ / r\ / ι / > - ι ' 3 _

εςεως και μια ουναται είναι ενεργεία και πλειους. οι ο ειπεν ο υ κ α ν τω

5 δ ό ξ ε ι έ π ω μ ί α , δτι καί πλείους. όταν γαρ παύσηται βαδίζων, ουκ-
έτι εσται ή βάδισις, πάλιν δε βαδίζοντος έ'σται μιας οΰσης της
βαδιστικής εξεως. καί άλλην δε γραφήν τούδε του ρητού φέρεσί)αί φησιν
'Αλέξανδρος τοιαυτην· ο τ ι εί μ ε ν δύο ο ύ τ ω ς τφ αριί)μω, καί τάς
εξεις aveίγκη· μία γαρ άριί)μω ενέργεια ενός ά ρ ι Ο μ φ . καί ακούει
10 το εί μεν δύο ούτως τ<5 α ρ ι θ μ ο ί ουκ επί τ η ς εςεως αλλ' έπί τοΰ 25
υποκειμένου τ η εξει, οπερ διά την συνεχή ρύσιν ου μένει εν τ ω αριί>μω,
καί δια τούτο και τάς εςεις άνα'γκη πλείους είναι τ ω άριί)μω • ή γαρ μία
εςις τ ω άριί)μω ενός τ ψ αριί)μιΰ υποκειμένου· ως δε τά ύποκείμενον έ χ ε ι
προς τήν εςιν, ούτως ή έξις προς τήν ε ν έ ρ γ ε ι α ν καί γαρ μιας μεν ένερ-
15 γείας μία ε ς te, μιας δε εςεως καί πολλάς ενεργείας είναι δυνατόν τοις
διαλείμμασι του χρόνου μεριζομένας.

ρ. 228»20 Έ π ε ί δ ε σ υ ν ε χ ή ς π ά σ α κ ί ν η σ ι ς εως τοΰ τ ι ς μ ε ν ο ύ ν κί-ao

νησις α π λ ώ ς μία, εί'ρηται.

Δείςας τις ή μία κίνησις έκ των τριών των περί α ή κίνησις, του τε
20 κινουμένου καί τοΰ καί)' 8 ή κίνησις καί του χρόνου, ών εκαστον ώ ς π ε - 45
φυκεν εν αριί)μω χ ρ ή είναι, εί μέλλοι μία είναι κυρίως κίνησις, προστί-
í)/ ( 3t καί άλλα τινά καί)' αυτά υπάρχοντα τ η μια κινήσει, ών πρώτον το
συνεχή είναι τήν μίαν κίνησιν. δείκνυσι δε αυτό έκ τοΰ πάσαν τήν λαμ-
βανομένων κίνησιν αυτήν έκα'στην, καν μέρος ~(¡ κινήσεως, συνεχή είναι
25 κατά φύσιν, οόχ οτι πάσα κίνησις π ά σ η κινήσει σ υ ν ε χ ή ς , αλλ' οτι εκάστη
καί)' έαυτήν. εί δε τοΰτο ά λ η δ έ ς , διότι πάσαν κίνησιν ανάγκη διαιρετήν
είναι, οπερ μ ε τ ' όλίγον τής α ρ χ ή ς παρενέβαλε ' το γαρ διαιρετόν σ υ ν ε χ έ ς ' , 6«
ανάγκη τήν α π λ ώ ς μίαν κίνησιν δειχ&εΐσαν συνεχή είναι προς έαυτήν μίαν ου-
σαν, ώς καί εκαστον μέρος κινήσεως, καί ει σ υ ν ε χ ή ς δέ, μία εστίν, ώς αντι-
30 στρέφειν άλλήλοις. οτι δε ή μία κατ' αριί)μον κίνησίς έστιν ή συνεχής καί

1 καί (prills) om. M 2 ί'ίως oòx ά'ν τψ δόςειέ πω μία κτλ. Arist. ante είναι
ras. C ο ήν A: είναι C: om. aFM ante τήν add. και a 4 είναι oui. F
πω] που F : om. M 5 ctt ACM: om. F : άλλα a post πλείους add. δηλονότι a
fi έστιν Arist.. (priore loco) 7 φησιν a 8. !) τής εςει; sic M 0 post ένό; άριίίμιίϊ
add. αριθμώ, καί τάς εςεις ανάγκη C 11 σε/ή C1 : coir. C- μένειν a 12. 13 άριίίμιίϊ
ένός (om. ή — άριί)μφ) Μ 15 καί Olli. F IG μερισμένους a 17 Έ~ειδή
δέ Μ 17. 1S τις μέν ούν κίνησις om. F 17 ουν om. M 19 Δείξας—
μία κίνησις om. Μ ä ras. ex ο § C 21 μέλλει M 21.22 προστί!)ησιν (om.
και) aF 23 τήν (prius) aC: om. AFM 25 -ασα ή κίνηοις aF ίν.άατψ FM
26 καθ' αυτήν aF άλληθές C άνα'γκη om. F 27 ταϊς άρχαίς FM cf. Pliys.
A 2 p. 18»l> 10, ubi είς άπειρον γάρ διαιρετόν τό συνεχές 20 ώς prius om. F κα!
(post ώς) om. Μ εί] ή CM δε om. FM
890 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228*20]

αδύνατον τάς μή οί>τω μίαν κίνησtv ποιούσας συνεχείς είναι, εδειξε διά 208'
τοΰ oò γάρ π ά σ α γ έ ν ο ι τ ο áv σ υ ν ε χ ή ς π ά σ η . οΰτε γάρ at τω ειδει
αί αύται συνεχείς άλλήλαις ομοίως οΰτε αί τω γένει, ετι δέ μάλλον at
άνομογενεΐς ουκ αν εΤεν συνεχείς. | ου γάρ δύναται πάσα κίνησις πάση 208 ν
5 κινήσει συνεχής εΐναι, οίον ή βάδισις τη λευκάνσει ή μαθήσει. si γάρ
ήδύνατο, ουκ άν ή συνεχής μία ήν τοί άριθμφ· οΰτε γάρ αί τω εϊδει αί
αυταί οΰτε αί τω γένει οΰτε ετι μάλλον αί κατά ταΰτα διαφέρουσαι μία
τω αριθμώ είσιν. αυτός μέντοι δείκνυσιν, δτι ου πάσα κίνησις πάση
κινήσει συνεχής, κάν έν συνεχει γίνοιντο χρόνψ, έκ τοΰ μηδέ άλλο μηδέν
10 τιΰ τ υ χ ό ν τ ι το τ υ χ ό ν συνεχές είναι, κάν ομοειδή τύχη. οΰτε γάρ σώμα 6
σώματι παν παντί ουτε έπιφα'νειαι οίίτε γραμμαί, κάν έν τυί αυτω χρόνιο
ώσιν. αλλ' έκείνα των όντων γίνεται συνεχή άλλήλοις, ών τά έσχατα
δυνατόν εν γενέσθαι· έσχατα δέ τά μέν των όντων ουκ εχει ώσπερ αί
μονάδες αδιαίρετοι ουσαι (διό ου γίνεται' τι συνεχές έξ αυτών), τά δέ εχει
15 μέν έσχατα, άλλα δέ τω εϊδει καΐ διαφέροντα και όμωνύμως έσχατα λε-
γόμενα ή πέρατα, δπερ επί μέν των έτεροφύλων έναργές έστιν· άλλο γάρ ίο
πέρας γραμμής και άλλο βαδισεως· καί επί κινήσεως δέ· άλλο γαρ πέρας λευ-
κάνσεως καί άλλο θερμάνσεως- καί λευκάνσεως δέ άλλο πέρας τής έμής και
άλλο τής σής· καί έν έμοί άλλο τής τών τριχών καί άλλο τής του δέρματος.
20 διό έκ τούτο>ν ουκ άν γένοιτο συνεχής κίνησις. αλλ' έ χ ό μ ε ν α ι μ έ ν , φη-
σίν, ε ι ε ν άν κινήσεις κ α ί αί μ ή α υ τ α ί τ ψ ε ί δ ε ι μ η δ έ τιί> γ έ ν ε ι δη-
λονότι· δ ρ α μ ώ ν γ ά ρ άν τ ι ς π υ ρ έ ξ ε ι ε ν ε υ θ ύ ς · έ χ ό μ ε ν α δέ ταΰτα ου
τώ απτεσθαι, ως πρόσθεν έπί τών κατά θέσιν άφωρίζετο το έχόμενον (ουδέ 15
γάρ έ'στιν αφή έπί τούτων), ά λ λ α τ ω τον χ ρ ό ν ο ν ε ί ν α ι σ υ ν ε χ ή , ειπεν
2ò γάρ καί τη τοΰ χρόνου συνεχείς κρίνεσθαι τάς έχομένας κινήσεις, ως τή
τοΰ καθ' 8 κινούνται ταυτότητι, τάς τω γένει ή τιΰ εΐοει τάς αυτάς. καν
δραμών ουν τις εόθυς πυρέίειε, μηδενός μεταςυ γενομένου χρόνου, ου συν-
εχείς αί κινήσεις· άνομοειδή γάρ αυτών τά πέρατα, ως μή δύνασθαι εν
γενέσθαι, συνεχή δέ ήν, ών τά πέρατα ϊν. τά δέ τούτων πέρατα όμω-
30 νύμως λεγόμενα πέρατα καί μή κοινωνοΰντα τής αυτής φύσεως ουκ άν 20

1 έδειξε C : δείκνυσι a : om. A F M 1. 2 διά τούτο F 2 αν γένοιτο a F

3. 4 μάλλον, εάν ¿μογενείς Μ δ εί a A 2 F M : ras. Α 1 : εί ex ή C S οί> o m .
FM 9 γίνοιτο χρόνιο F : χρόνψ γίνοιτο a 10 εΤναι] είη F τΰχοι C F
post τ ύ χ η add. οντα a F 11 έπιφάνειαν a αϋτώ om. F M 13 γίνεσδαι
aF δε] γάρ F 14 διό ουδέ Μ έξ αυτών συνεχές a F Ιό δμονΰμως,
sed corr. A 15. IG έσχατα αεί λεγόμενα ή (om. F) πέρατα F M 16 έναργώς F
17 γραμμών F κ α ί — π έ ρ α ς λευκάνσεως (18) om. Μ γάρ om. interpuiictioue post δέ
omissa a F 18 post λευκάνσεως add. καί άλλο πέρας βαδίσεως a F καί a l t e r a m
om. F λευκάνσεως δέ ora. F M 19 post σης falso incollata καί έν έμοί άλλο της
σης del. C έν a C F M : om. Α τής u t r u i u q u e om. F 20 μέν ουν Arist.
(ουν cod. Η) 21 al coir, iiescio u n d e C 2 22 πυρέξει F : πυρέζοιεν M
έχόμεναι hic q u o q u e Arist. codd. E H cf. Bouitzii Stud. Arist. p. 209 23 πρόσθεν]
c. 3 ρ. 2 2 7 a G ουδέ] oò a F 24 είπεν] ειπερ M 25 κρίνεσθαι a A F M : κινεϊσθαι
C 1 : γίνεσ8αι C - 26 ö] ην F 27 ευί)ϋ F μηδ^ν F γινομένου C
28 αί] ή sic C 29 γίνεσ»αι F M 30 τής αυτής] τοις αύτοίς F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 2 2 8 * 2 0 ] 891

συμφυοιτο είς fv. αλλ' επί μεν τούτων πρόδηλον. χαί των ομοειδών δε 20SV
κινήσεων, καν ομοειδή τά πέρατα, zi μή συμφυοιτο, où ποιεί συνέχειαν,
ώ ; επί της εμής xat σής λευκα'νσεως καν έν συνεχει γίνοιντο χρόνω, ούτε
συνεχείς οΰτε μία γίνοιντ' αν, διότι την μεν συνεχή και τω αρι0μω μίαν
_ » / \ ~ ι/> / > \ ^ - ν> ' 5 ) ' Λ *
5 αναγκη χαι τιρ ειοει μιαν είναι, την οε τφ ειόει μιαν ουχ αναγκη και τω
άριί)μι» μίαν είναι, έπί δέ τής φοράς της λαμπάδος τής έχ διαδοχής μετά
δρόμου διαδιδομένης αλλήλοις υπό των τρεχόντων οί μεν έξηγηταί μίαν καί 2δ
συνεχή δοκεΐν την των τρεχόντων κίνησίν φασιν ομοειδή ουσαν, μή μέντοι
κυρίως είναι μίαν μηδέ συνεχή τω μή τό αυτό είναι το κινουμενον. αλλ'
10 εστι, φησίν, έχομένη και αύτη· ουδέ γαρ τούτων των κινήσεων τά έσχα-
τα fv, αλλ' έκαστου των τρεχόντων οΐκεΐόν τι του δρόμου πέρας εστί, καί
ουκ εστι το τοΰ φΟάσαντος δρόμου πέρας αρχή του μετ' αυτόν τρέχοντος,
αί δέ τοιαΰται κινήσεις έχόμεναί είσιν τ<ί> τον χρόνον έν ώ γίνονται συν- 30
εχή εΐναι, αλλ' ουχί αυταί αί κινήσεις συνεχείς, μήποτε δε ου την των
15 τρεχόντων κίνησιν δοκοΰσαν μίαν έχομένην είναι καί ου συνεχή φησιν ó
'Αριστοτέλης, άλλα την τής λαμπάδος φοράν καί κίνησιν μίαν δοκοΰσαν,
ώς ενός ουσαν τοΰ φερομένου καί δια την τής λαμπηδόνος συνέχειαν μηδέ
αυτήν μίαν καί συνεχή είναι αλλ' έχομένην. ó uàv γάρ των πολλών δρό-
μος οόκ αν είς είη πολλών όντων τών τρεχόντων, ή δε τής λαμπάδος
20 φορά καί μιας ούσης καί τήν αίγλην έχουσης συνεχή μία δοκοΰσα οόκ 35
εστίν ουδε αότή μία, δτι διώρισται τά πέρατα και σ τ ά σ ε ι διαλαμβάνε-
ται έν τη διάδοχη.
Διχώς δέ τήν γραφήν ηυρον ταύτην φερομένην οπου μεν οίον ή
λ α μ π ά ς έ χ δ ι α δ ο χ ή ς φοράς γ ε ν ο μ έ ν η , συνεχούς δέ ου, οπου δε
25 οίον ή λ α μ π ά ς εκ δ ι α δ ο χ ή ς φορά έ χ ο μ έ ν η , σ υ ν ε χ ή ς δέ ου. καί
έ'οικεν έκατέρωβι ή λ α μ π ά ς ου τήν δάδα λέγειν, άλλα τήν έ'κλ.αμψιν καί
διαδρομήν τοΰ φωτός, έχόμεναι, γάρ φησιν, ε ι ε ν αν κινήσεις καί αί
μ ή α υ τ α ί τ ω εί'όει καί αί αυταί, ώς ή λ α μ π ά ς , τουτέστιν ή διαδρομή 40
τής λαμπάδος· τήν γάρ κίνησιν λαμπάδα έκάλεσεν τήν κατά το αυτό είδος,
30 ώς πρότερον περί τής μή κατά το αυτό λέγων, δραμών γάρ ά'ν τ ι ς ,
φησί, π υ ρ έ ζ ε ι ε ν . καί τάχα τής έν Πειραιεϊ λαμπάδος τής έν Βενδιδίοις

1 et 2 συμφύοιντο a 3 γίνοιτο a F M 4 συνεχής a F M γίνοιντο C : γένοιντο

Α : γένοιτ' a F M 6 ôè oui. Μ , ili quo ante ézì lac. iv litt, est post φοράς add.
καί της φοράς καί F G. 7 μεταδρόμου a C M "J είναι pr.] ουσαν F τό primo
o id iss. add. M 10 φασιν A C 11 τοΰ δρο'μου τί al·" 12 τό ο ni. F 14 αύται C :
αύται a A F M τών om. 1? 15 άνεχομ,ένην Μ είναι] ουσαν F καί ού] ού Μ
17 ουσαν A C M : ό'ντος a F λαμπεδονος Μ : λαμπάδος a F 19 εΐη εΓ; a F M
a
ôè om. F 2 1 . 22 ατάαις ήδη λαμβάνεται F : στ ιδία λαμβάνεται M 2 2 έν oui. a F
τη ϊτεριοχηι διαδοχήι F 2 3 ηυρον ταύτην Α : εύρον ταύτην C : ταύτην εύρον a F M
2 4 γενομένης C, fortasse reete συνεχούς δέ A C : συνεχής (συνεχής a) δ' (δέ M ) a F M
δπου δε — ου (25) oui. F 2 5 φορά έχομένη C (ut codd. Arist.): φορά έχομένη a (et A ? ) :
φορά ( e x φορά corr. vid.) M 2G εκατέρωθεν F M την (post άλλα) et τού (ante
φωτός) om. A 27 post àv add. αί a F 2 8 ώ ς ] τουτέστιν, sed coir. F 31 -ειραέι
sic M βενδιδίοις a A : βενδιδείοις C : βενδιδεία F : βενδιδείας M
 892 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228«20]

μνημονεύει, περί ής ó Πλάτων έν α ρ χ ή τ η ς Πολιτείας· " λ α μ π ά ς εσται, 208»

φησιν, άφ' ίππων τ η θ ε ψ " . και ερμηνεύουν το γινόμενο ν " λ α μ π ά δ ι α , φη-
σιν, έχοντες διαδώσουσιν αλλήλοις άμιλλώμενοι τοις ί π π ο ι ς " .
Αί ουν τοιαΰται, φησί, κινήσεις έχόμεναί είσιν, αλλ' où συνεχείς, συν-
5 ε χ ή γάρ ών τά έσχατα εν. ώστε εί σ υ ν ε χ ε ί ς , καί έχόμεναί. συνεχής 45
γαρ, φησίν, εστίν οπερ έχόμενόν τι. έ'τι δε κ α ί ε φ ε ξ ή ς ε ί σ ι ν . si γαρ
έχόμεναί, καί εφεξής, ειπερ έχόμενόν έ'λεγεν, δ εφεξής ον απτεται. αλλά
τούτο μεν επί των θέσιν έχόντων. κινήσεις δε έχόμεναί αλλήλων οδσαι
εύθυς καί συνεχείς είσι συναλειφομένων αλλήλοις των περάτων τψ καί τον
10 χρόνον τον μετρουντα την κίνησιν σ υ ν ε χ ή εΐναι. τά γάρ νυν εφεξής όντα,
ώ ς μή εχειν μεταξύ χρόνον, ος ήν ομογενής τοις εκατέρωθεν, ουκ εφεξής
αλλά συνεχή γίνεται· άμερή γάρ οντά ούχ άπτεται, αλλ' έφαρμόζεται 50
άλλήλοις καί γίνεται εν και συνεχές ποιεί τό ολον. τδ δέ αυτό και έπί
της κινήσεως συμβαίνει, εί ουν ó χρόνος μέτρον έστί κινήσεως καί ή
15 κίνησις διά τον χρόνον γίνεται συνεχής καί ó χρόνος διά τήν κίνησιν καί
έκάτερον δι' εαυτό τ ω τά έ σ χ α τ α των μερών είς εν συντρέχοντα εχειν, εί
ουν ταύτα ούτως έ χ ε ι , καλώς έξ αρχής έλέγετο, δτι ανάγκη τήν απλώς
σ υ ν ε χ ή και μίαν κίνησιν τά τρία ταύτα, τό τε είδος κ α θ ' 8 ή | κίνησις 209 Γ
καί το κινοΰμενον και τον χρόνον, εκαστον εν τ ω αριθμψ εχειν. τψ μεν
20 γάρ χρόνψ ανάγκη μίαν είναι, ίνα μ ή ακινησία μετάξι) γένηται· ου γάρ
αν εΐεν δυο ή πλείονες χρόνοι μ ή μεταξύ ακινησίας ούσης, εί γάρ μή
είη μεταξί» ακινησία, συνεχίζονται προς αλλήλους καί οί χρόνοι ωσπερ καί
ή κίνησις, ακινησίας δε ούσης μεταξί) και αί κινήσεις πλείους γίνονται μιας
αί παρ' έκάτερα τ ή ς ακινησίας και οί χρόνοι τρεις ο τ ε -ήν άκινησίαν με- δ
25 τρών και οί τάς παρ' έκάτερα τ ή ς ακινησίας κινήσεις· συλλογίζεται ουν
δυνάμει όυτως· ή κίνησις ή πλείονας έχουσα χρόνους σ τ ά σ ε ι διαλαμβά-
νεται· ή στάσει διαλαμβανομένη ουκ εστι μία. καί ταύτην πρώτην τέ-
θ ε ι κ ε τήν πρότασιν. καί τό συμπέρασμα δήλον, οτι ή κίνησις πλείονας
έχουσα χρόνους ουκ έ'στι μία. ει δε τούτο α λ η θ έ ς , καί το συν αντιθέσει
30 άντίστροφον αληθές, οτι ή μία κίνησις ύφ' ενός μετρείται χρόνου, ή
/ ~ Vo \ / / * ? - ' / 7 * V
μεντοι τ ψ ειοει μη μια κινησις, καν εν συνεχει χρονψ γινηται, ουκ αν ειη ίο
μία τ φ ά ρ ι θ μ ψ , καν το αυτό έ'χη το κινοΰμενον. ώς δραμών ά'ν τις

δ
I άμνημονεύει Μ Πολιτείας] I ρ. 328 Α 2 λαμπάδια aAC: λαμπά F : λαμπάδα Μ
3 διαδιδόασιν F : διδόασιν Μ 4 αί μέν ουν FM 4. 5 συνεχή AC: συνεχείς
aFM 5 εί om. F M 6 έστίν oui. Μ είσιν] έστιν Μ 7 ελεγεν] Ιλαβεν Μ
9 συναλειφομένων] καί συνεχιζόμενων F : συνεχιζόμενων καί Μ καί (post τψ) om. F
I I ομογενής ήν a F ουκ om. C 12 άμερεί C ούχ έφάπτεται a F : ούκ έφάπ-
τεσθαι Μ 15 διά του χρόνου F 17 ανάγκη τήν om., add. mrg. C 1 20 γάρ
om. a F γίνηται A : γίνεται M 22 ακινησίας C 23 post ούσης itérât προς άλλή-
λους καί οί χρόνοι (coir, χρόνοι oí) C 23 post άκινησία; add. Μ κινήσεις 26 ή
κίνησεις sic C ή (post κίνησις) om. aFM 27 ουκ ετι F 2S πλείους C
29 post χρόνους iterata στάσει διαλαμβάνεται ή στάσει διαλαμ. del F 30. 31 ή μέντοι —
κίνησις oui. Μ 31 post χίνησις iter, ύφ' ένός μετρείται χρόνου F 32 μία
om. Μ εχει Μ ώς εί aF
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U J I V 4 [Arist. p. 2 2 8 a 2 0 . H I ] 893

π υ ρ έ ξ ε ι ε ν ε ò ft υ ς. ου γαρ γίνεται των τοιούτων κινήσεων εν τά έσχατα· 20!Η

άλλη γαρ τω είδει ή κατ' άλλο είδος· ώστε έτι μάλλον τω αριθμώ ετεραι
αύται, st μεν γαρ μία τω αριδμω κίνησίς έστι, δει και το είδος της κι-
νήσεως το αυτό εΤναι. ει δε το είδος εν, ού πάντως μία ή κίνησις, εί
5 μ ή και το κινούμενον εν είη καί ó χρόνος συνεχής και εις. αυτη γα'ρ 15
έστιν ή είρημενη απλώς μία κίνησις. καί δήλον οτι xh προστεθέν τ*/) μια
κινήσει το καί συνεχή αυτήν είναι τ η κατ' αριθμόν μια και κυρίως μια
προσήκει μόνη, ουτε τη κατά γένος ουτε τ η κατ' είδος το Ιν έχούση.
έπιστήσαι δε άςιον, δπως άναγκαίως προπαρελήφδη της κατά τήν μίαν κί-
10 νησιν αποδείξεως ή του εφεξής καί του έχομένου καί του συνεχούς διδα-
σκαλία, είπερ δι' εκείνων έδείχ&η, τις μεν ή μία καί συνεχής κίνησις,
τίνες δέ αί εφεξής καί έχόμεναι. 20

p. 228b 11 " Ε τ ι δέ λέγεται μία καί ή τέλειος εως του ε ά ν μόνον

η συνεχής.

15 Δεύτερον άλλο τι προστίΟησι της μιας κινήσεως ίοιον. το τέλειον ου

τ η κατ' άριί)μόν μια, τ η κυρίως μια προσήκον μόνη, αλλά καί τ η κατά 25
γένος και κατά είδος μια λεγομένη· μίαν γάρ, φησί, κυριώτερον λέγομεν
κίνησιν, έάν καί τέλειος η , είτε κατά γένος εστίν ή λαμβανομένη είτε κατ'
είδος, είτε κατ' αριθμόν, όπερ καί οόσίαν έκάλεσε· κατά γένος μεν
20 γαρ κίνησις ή κατά τόπον ή πό>)εν ποϊ. καί οταν τέλειος γένηται αυτη,
τουτέστιν οταν το κινούμενον άφίκηται εις εκείνο, εφ' ο έ'σπευδε, καί τε-
λεία γένηται ή κίνησις, τότε μίαν αυτήν λέγομεν κατ' εΐδος δέ ή κά-
τωθεν άνω καί άνωθεν κάτω· κατ' άρι&μόν δέ ή τούδε του πυρός καί 30
τήσδε τής βώλου. καί τούτων ουν εκάστη οταν τελεία γενηται, τότε μία
25 κυρίως εστίν, αί μεν γάρ κατά γένος καί κατ' είδος πλείονες τω άρι&μω
ουσαι μία γίνονται κατά το γένος καί κατά το είδος· ω. τε γάρ πόί)εν ποί
κατ' αυτό τοΰτο μία καί αί άνωθεν κάτω πασαι μία, καί ομοίως αί κά-
τω&εν άνω. καί μία μάλλον εκασται, αν τέλειοι ώσιν, ήπερ έάν ατελείς,
εί γάρ εν εκαστον λέγομεν εις τήν ουσίαν αυτοί) καί το εΐδος αποβλέποντες

1 ëv post, έσχατα a F M 3 \ι.ίι τιίί άριθμω κινήσεως Μ 4 μία πάντως a F

ή oía. M G κίνησις μία a F 7 καί (ante κυρίως) om. Μ 8 ουτε δέ (post
μιίνη) CM τό OU). F 9 προελήψθη F 10 ή του έχομένου καί τοΰ έφεξής
aFM 11 εϊπερ αν F 12 αί post δέ oíd. F καί om. a F M 13 τελείως F
15 Δεύτερον — προστίθησι] Τίθησι M cett. om. είναι ίόιον F τό δέ τέλειον Μ
15. 16 οί> ττ)] ουν τό F IG TÍ¡ κυρίως] foitasse καί κυρίως προσήχει μ,ονον Μ
16. 17 tt¡ κατ' είδος καί τί) κατά γένος μια a F 19 ούσίαν] oonicio κατ' οϋσίαν μεν]
ή F 2 0 ποί] πή Μ τέλεος Μ αύτη C F et is post τουτέστιν 2 2 γίνεται F
22. 2 3 κάτο8εν sic M 2 4 βόλου Μ γένειται C 2 5 κατ" είδος καί -/.ατά γένος a F
26 κατά τό (τό Μ : ora. a A F ) γένος καί κατά τό είδος a A F M : κατά τό είδος χαί κατά τό
γένος C 27 αί (post καί) om. AM 2 8 ϊκασται (έκαστη CM) αν τέλειοι ώσιν A C M :
αν τελείωσις έ'καστα F : αν τέλειος ή έκαστη a είπερ F ατελής a M 1 29 λέ-
γωμεν F
894 SIMPLTCII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 2 2 8 b 1 1 ]

' ε ιζ ο Σ ω κ ρ ά τ η ς ' , ' ε ι ς ó άνθρωπος', ' ε ν το ζ ψ ο ν ' , δταν μ ή π ω τό είδος 209 r

άπειλήφη τούτων εκαστον, αλλά ατελές η, ώσπερ το είδος ουπω απειλή- 3β
φεν, ούτως ουδέ το £ν κατά την μορφήν και τον χαρακτήρα, καθ' 8
εκαστον λέγεται εν. ώσπερ γαρ ουπω ον λέγομεν το γινόμενον και κατ'
5 ουσίαν ατελές ον, ούτως οδδέ εν αυτό λέγειν δυνατόν* εν μέν γαρ καί τό
ατελές λέγομεν, οίον το σπέρμα εν και το εμβρυον εν, αλλ' ουχ ώ ς άν-
θρωπον εν, αλλ' εκείνο δπερ έστί τέλειον σπέρμα £ν, οτι τέλειον σπέρμα,
καί εμβρυον ομοίως, δλως δέ τό ατελές δυνάμει έτι εστίν, το δέ δυνάμει 40
τι ον πλείω δύναται, και ου τοΰτο μόνον, δήλον ουν δτι ή κατ' άριθμόν
10 μία κίνησις, όταν προς τοις τρισίν έκείνοις τοις ήδη ρηθεΐσι καί τό τέ-
λειον προσλάβη, τότε κυριώτερον γίνεται μία.
Ό δέ 'Αλέξανδρος έν τούτοις τοις Πυθαγορείοις αυτόν και τοις Πλα-
τωνικοΐς κατακολουθεΐν φησιν, οιτινες το εν άριστον υπολαμβάνοντες τω
τελείι;) άπένεμον καί όλοκλήρω καί διά τοΰτο αρχήν έ'λεγον αυτό, ώς καί 4ά
15 της κοινής χρήσεως κατά των τελείων καί δλων το εν κατηγορούσης. εικός
δέ καί τόν 'Αριστοτέλη καί τόν Άλέξανδρον εις τά έν τ ψ Πλάτωνος Παρ-
μενίδη κατά την δευτέραν ύπόθεσιν λεγόμενα άφοραν, έν οίς τό §ν δν όλον
άποδείξας δτι και τελειόν έστι δείκνυσιν α ρ χ ή ν αυτό καί μέσα καί τέλος
εχειν συλλογιζόμενος οίς τό τέλειον χαρακτηρίζεται, λέγει δέ περί μέν
20 του δλου συμπεραινόμενος· " κ α ί δλον ά'ρα έστίν, 8 αν η εν, καί μόρια
εχει," περί δέ του τελείου· " τ ί δέ; εί δλον, ού καί άρχήν αν εχοι καί GO
μέσον και τελευτήν, ή οΓόν τε δλον είναι άνευ τριών τούτων."
Προστίθησι δέ ó 'Αριστοτέλης, δτι κυριώτερον μέν μία κίνησις ή συν-
ε χ ή ς , δταν καί τέλειος η · ήδη δέ καί ή ατελής, έάν μόνον συνεχής ή ,
25 μία λέγεται κατ' αριθμόν καί αότή. έπιστήσαι δέ χ ρ ή , δτι τό μέν συνε-
χ έ ς τ η κατ' αριθμόν μια κινήσει φησί μόνη προσήκειν, ήν καί κυρίως
μίαν είναι φησι, του δέ τελείου και ταΐς κατά γένος καί ταϊς κατ' εϊδος
τό εν έχούσαις μετείναί φησιν, | δτι του μέν συνεχούς ου μέτεστιν αυταΐς 209 ν
διηρημεναις είς τά οικεία π λ ή θ η , απερ ουκ εστίν αλλήλοις συνεχή· οΰτε
30 γάρ οι πολλοί άνθρωποι συνεχείς αλλήλοις, ές ων καί έν οΓς εστίν ó είς

2 άπειληφός ή C M 3 ούτε A M τό a n t e δν om., addito την post sed

del. F f o r t a s s e τό εν (τό) 4 in m r g . περί του ένάς καί του οντος έν τ ώ γινο-
μ έ ν ω Α" δ αύτό# C 6. 7 άνθρωπος Μ 8 καί ολιυς δε a F : δλως τε Μ
έστίν ετι a F M 9 τοΰτο] ταϋτα Μ 10 προς τοις, ς τοϊς c o i r , n e s c i o u n d e A
ταΐς ήδη ^ηθείσιν Μ 12 πυθαγορίοις, ι in ras. Α 1 αυτόν ora. C 13 φησι κατα-
κολουΗεϊν a F M 14 άπένειμον Μ αυτό] τό Μ ώ ς ] εως F IG άριστοτέλην
CM 17 5ν δλον] τέλειον F 18 καί δτι a F δείκνυσι δέ F μέσον a M :
μέσην F 18. 19 τέλος ε-/ον Μ 19 συλλογισμένος C λέγει] Parmeniil.
ρ. 142 D μεν om. F 2 0 8 A C M : δπερ a F 21 εχει A C : ε χ η a F M τί δέ
κ τ λ . ] ρ. 145 Α εί om. P l a t , vu Ig. ob καί] ουκ Μ οϋ] ôv F εχοι A C :
έχη aFM 2 2 μίσον C τ ω ν τριών τ ο ύ τ ω ν C 2 3 προτίθησι F 2 4 τέλος F
ήδη, η a l t e r a r a in ras. C : εϊδει M , sed con·, in ra a r g . inf. μόνη M 2 4 . 2 5 η , μία
om. a F 2ί> λέγηται a F αίίτη a F M 2G προσήκειν (προσήκει Μ ) φησί μόνη
aAFM 27 του τελείου δέ a F M 2 9 ίιηρημένοις a 3 0 oi παλαιοί F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Allst, p. 228b H . 15] 895

άνθρωπος, ούτε τά ζ<ίϊ<ζ. τέλειον δέ έστιν εκαστον εϊδος καί γένος κατά 20!Ιν
την του οικείου χαρακτήρας άπόληψιν· καν γάρ xotvòv f¡ τι και μή άτο-
μον, και αυτό κατ' εΐδος άφωρισμένον έ'χει τελειότητα οίκείαν.

p. 228b 15 " Ε τ ι δε ά λ λ ω ς π α ρ ά τάς ε?ρημενας λέγεται μία κίνη- 5

5 σ ι ς , ή ο μ α λ ή ς εως του δ έ ο ι γ ά ρ α ν εφαρμόττειν.

Τρίτον τούτο προστίθησι τη μια κινήσει υπάρχον τό όμαλες και τ η 20

κατά γένος καί τη κατ' εΐδος καί τη κατ' αριθμόν δυνάμενον υπάρχειν,
ώσπερ καί τό άντικείμενον αύτω το άνώμαλον. καί πανταχού των άλλων
των αυτών όντων ή ομαλής μάλλον μία δοκεΓ είναι της ανωμάλου, διότι
10 ή ανώμαλος διηρημένη π ω ς είναι δοκεί κατά τάς εν τ η ανωμαλία διαφοράς,
λέγει δε πρώτον, τις ή ομαλής κίνηδις και τις ή ανώμαλος, καί δείγμα
της ομαλούς τήν ευθείαν παρήγαγεν, ώς φησιν ó 'Αλέξανδρος, διά το καί 25
της κινήσεως της έ π ' εδθείας όμοια είναι πάντα τά μόρια καί πάντα
πασιν έφαρμόζειν ώσπερ και της ευθείας γραμμής, ε φ ' ής ή τοιαύτη κί-
15 νησις γίνεται, " ο μ ο ί ω ς δε, φησί, και ó κύκλος έ'χει καί ή έπί του κύκλου
κίνησις· ομαλής γαρ καί αυτη διά το πανταχόθεν ομοίως περιαγές της κυ-
κλικής γραμμής, ανώμαλοι δέ είσιν αί κεκλασμέναι γραμμαί και αί μή
ομοίως περιηγμέναι, ως παν μόριον παντί εφαρμόττειν καί αί επί των
τοιούτων κινήσεις." μήποτε δέ τό ώ σ π ε ρ ή ε υ θ ε ί α ου τήν κίνησιν τήν 30
20 έπί της ευθείας γραμμής ενδείκνυται, αλλ' ούτως εχειν πασαν όμαλήν κί-
νησίν φησι κατά πάν είδος κινήσεως, ου μόνον φοράς αλλά καί αλλοιώσεως
καί αυξήσεως, ώς έχει ή ευθεία· ομαλής γάρ αυτη διά το παν μόριον
παντί έφαρμόζειν. καί πάσα ούν κίνησις είτε έ π ' ευθείας είτε έπί κυκλου
είτε κατ' αλλοίωσιν είτε κατά αΰςησιν ομαλής ουσα ούτως έχει ώς ή εύ-
25 θ ε ί α · έπεί δυνατόν καί έ π ' ευθείας ανωμάλως κινεΐσθαι, οταν μή αυτή ή
κίνησις ομοίως η τ η ευθεία διακείμενη, ώς παν μόριον ομο«ν είναι παντί. 35
"διαφέρειν δέ φησι τήν όμαλήν τής ανωμάλου κατά το μ ά λ λ ο ν κ α ί
ή τ τ ο ν , ώς μέν φησιν ó 'Αλέξανδρος, διότι μάλλον μία ή ομαλής τής ανω-
μάλου καί ήττον έκείνη ταύτης· συνεχείς γάρ άμφότεραι." μήποτε δε ού
30 προς το μ ί α τό μάλλον καί τό ήττον νυν λέγει, άλλα προς τό εΐδος, έν
ιο είσιν· εί μεν κατ' ευθείαν ή κύκλον τό όμαλες και άνώμαλον, οτι μάλλον

1 "/.Givòv ή ι Α: κοινον ή CM: xoivòv ή a: κοινωνή F 4 άλλη Μ μία om. F

5 δέη M G όμαλόν M 7 ίιπάρχειν ACM : o in. aF, cum ante δυναι*ενον F uizáp-
χει insérât, a άρμόττειν 8 xr¡ άντικειμένη αύττ] (sic etiain F) τό άνώμαλον a
9 μάλλον om. A 1 : post μία add. A- 11 l¡ ¿μαλής, ή ó in ras. III litt. A 12 δ
oui. M 13. 14 -αντάπασιν aFM 14 έφ' ής— γραμμής (17) om. F IG οότή
ut v. 22 C 17 αί (post καί) om. aF IS ai om. A'FM 19 χινήαεων FM
20 πασαν om. FM όμαλήν ACFM: ομαλή a 23 έφαρμόττειν aFM 24 ώς
om., sod add. in marg. Μ 25 ¿νομ'-ίλως Α μή] μ.ηόε Μ 2(ί παντί ομοιον
είναι aFM 27 ίμαλή a of. v. 20 άνομίίλου A 1 ut p. SOG, 13 cf. v. 25
28 διότι ACM : ό'τι aF 29. 30 post où προς addita τό μάλλον del. F 30 τό (ante
ήττον) om. aFM λέγει νυν aF 31 εί] ή C itemque p. 89G,1
896 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228» 15]

ευθεία καί κύκλω ή ομαλής της ανωμάλου, εί δέ κατά λεύκανσιν ή θέρ- 209ν
μανσιν, δτι μάλλον λεύκανσις και μάλλον θέρμανσις ή ομαλής της άνω- 40
μάλου, καί ε? κατά αίίςησιν, ομοίως. διό καί έπήγαγεν δτι ε σ τ ί ν έν
άπάση κινήσει το όμαλώς ή μή. ε? δέ κατά τό μάλλον και ήττον
5 έν τι» αυτω εί,οει διαφέρουσιν, où κατ' είδος αυτών έστιν ή διαφορά, έν
I » ) » ν> λ » /fr -«-J / ^ / ι e \ τ

γαρ τ ω αυτιο ε « ε ι το ήττον μιςει του έναντιου τοιούτον εστίν, ω ς το ήττον

λευκόν μι'ςει μέλανος καί έπί των άλλων ομοίως, είπών δέ, δτι έν π ά σ η
κινήσει έ'στι τ ο ό μ α λ ώ ς ή μή· καί γαρ άλλοιοΐτο αν τι όμαλώς,
έπήγαγε κ α ί φ έ ρ ο ι τ ο έφ' όμαλοΰ, ή έφ' όμαλω, ώς ó Αλέξανδρος«
10 καί ó ΓΙορφύριος γράφουσα, ο ί ο ν κ ύ κ λ ι ο ή ευθεία, έ π ε ι δ ή γαρ αδύνα-
τον ό μ α λ ώ ς τι ένεχθήναι μή έπί όμαλοΰς φερόμενον τήν όμαλήν φοράν,
απέδωκεν από τ ώ ν έ φ ' ών οιόν τ ε γενέσθαι αυτήν είπών οίον κύκλου
ή ευθείας* δύναται μέν γαρ και έπί τούτων α ν ώ μ α λ ο ς φορά γ ε ν έ σ θ α ι ,
αλλ' ή γε ό μ α λ ή ς έ π ' ουδενος γίνεται ή έπί όμαλοΰς.
15 Ε ί π ώ ν δε τις ή ομαλή κίνησις, δτι ή μία και όμοιομερής ώ ς ή ε υ θ ε ί α ,
καί τίς ή ανώμαλος, δτι ή είς πολλά διαιρούμενη, καί τις αότών ή δια-
φορά, δτι oò κ α τ ' εΐδος αλλά κατά το μάλλον καί το ήττον, λέγει λοιπόν 50
τίνες αι τ η ς άνωμάλου κινήσεως διαφοραι', καί παρά πόσας καί τίνας αί-
τιας ανώμαλος γίνεται κίνησις· οικεία γάρ τ<5 περί κινήσεως καί ταύτα
20 λ ό γ ω . ή γάρ παρά το έ φ ' ου γίνεται, οΓον εί έπί κεκλασμένης· αδύνατον
γαρ ό μ α λ ή κίνησιν γενέσθαι έπί ανωμάλου γινομένην, οια καί ή ε λ ι ί έστιν.
ή δ λ ω ς έπί μ ε γ έ θ ο υ ς τοιούτου, ου μ ή έφαρμόζοι τ ο τ υ χ ό ν μέρος έ π ί το
τυχόν, καν συνεχής ή έπ' αύτοΰ κίνησις γίνηται. ζητητεον δε εί καί 55
έπ' αλλοιά>σεως κατά τούτο ε'σται όμαλής καί ανώμαλος κίνησις κατά το
25 έ φ ' ου ή κίνησις. δπερ γάρ | έπί τών φερομένων ó τόπος, έφ' ου 210 Γ
φέρεται το φερόμενον, τοΰτο έπί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς ή ποιότης έστί· παν δέ το
κατά ποιον μεταβάλλον ές εναντίου εις έναντίον μεταβάλλει, μελαινόμενον
ή λευκαινόμενον· ουδέν δέ μέρος τ ή ς λ ε υ κ ά ν σ ε ω ς ή μ ε λ ά ν σ ε ω ς έφαρμόσαι
δύναται ά'λλ(ΐ) μέρει, ουχ δτι ούχ υπομένει, αλλ' ουδέ τ η έννοια ( ο ύ -γάρ

2 δτι a A : om. CFM 3 και εί a A : εί oin. F : καί ή CM 4 πάση a όμαλώς

A C : ομαλές aFM η μή ACM: oin. a F G ώς A 2 : om. A ' C F M : Giova 7 πάσα M
8 ομαλές utroque loco F ή ACM: καί a F post μή iterata εί ôè — διαφέρουσι
(lei. F αν άλλοιοίτο Arist. 9 φέρει τό Μ : φέροιτο civ a έ φ ' ] ácp' F
όμαλοΰ ACFM (ut Arist.): ομαλούς a έφ 1 όμαλιίϊ] sic Arist. cod. E prima ui.
10 γράφουοιν A C : λέγουΒιν aFM κύκλω ή εύθεϊα F : κύκλφ ευθείαν Μ : κύκλου et
εύθείας priori lectioni responderle Sirapl. v. 12. 13 et Arist. vulg. έπεί C 11 τι
όμαλώς a F ¿μάλη aC 12 άπό] έπί a έφ' aC (ill ras.): άφ1 A F M
15 ομαλή A : όμαλής aCFM ή (ante μία) om. Μ μία καί ή a F
IG καί 7jTiç ή C πολλάς a 17 κατά] καί F καί ήττον Μ λέγίΐ oui.
aF 18 post κίνησις add. λέγει a (non F ) 20 ή γάρ A C M : εί γάρ F : ένίοτε
μέν ουν a περί τό ¿ φ ' ου F εί oin. aFM 21 όμαλήν Μ γίνεοθαι F
22 έφαρμ,όζει a M : έφαρμόζοιτο (om. proximo τό) F τυχεϊν F 23 γίνεται Μ
εί om. Μ 24 καί κατά F 24. 25 κατά τοΰτο έφ' ου C 2C τό (ante φερόμενον)
oui. a F 27 κατά το ποιόν F 28 r¡ της a F 29 δυνατόν a ούχ
A C F M : ού μο'νον a ού/ ότι post ούχ ΰ-ομένει C 1 : coir. C 2
 SIMPLICII IN P H Y S 1 0 0 R U M V4 [ A i ï s t . p. 2 2 S M 5 ] 8 9 7

εσται μέρος ίτερω μέρει ομοιον), άλ)' ως επί της ημέρας, έπ'ι δέ της 210'·
αυξήσεως και φ&ίσεως, έπειδή κατά μέγεί)ος αί μεταβολαί, έπ' ευ&ειών 6
γ ί ν ε σ α ι δοκοΰσι και όμαλαί· ή εστίν άλλη τις άνωμαλία κατά γε το αυ-
ξόμενον, εί ποτέ μεν Γσταιτο ή αΰςησις τροφής μή ένούσης, ποτέ δε καί
5 είς φδοράν μεταβάλλοι ώς έν ταίς νόσοι?· ανώμαλος γαρ τότε έσται ή
αυςησι?, ώσπερ καί εί ποτέ μέν πλέον, ποτέ δέ έλαττον είς φ&ίσιν έπιδι-
δοίη. καί έν αλλοιώσει δέ ή μέν κατά τον τεταγμένον προποδισμόν της
ποιότητος ανωμαλία τις έστιν αυτής ανωμαλία· οταν δέ νυν μέν σφοδρό-
τερον θερμαινηται, αύθις δέ ήττον, καί πάλιν έπιτείνη, τότε ανωμαλία ίο
10 κατά την ποιότητα, έφ' ής ή κίνησις γίνεται, άλλη δέ τις ανωμαλία έν
πάσαις ταΐς κινήσεσίν έστι κατά ταχύτητα καί βραδύτητα καί όλως παρά
τόν χρονον. καί έ'στιν αυτή (ή) κυρίως κινήσεως ανωμαλία ούτε παρά το
έφ' ου κινείται το κινούμενον ώς ή προειρημένη (τούτο γαρ σημαίνει
αυτω τό π ο υ ) , οΐίτε έν τω τον χρόνον μή ενα καί συνεχή είναι, οπερ
15 αυτό) το ποτέ σημαίνει, οίίτε [το] παρά το ε ί ς ο ή μεταβολή γίνεται,
οίον εις το άνω ή κάτω ή λευκον ή μέλαν ή μέγα ή μικρόν· ενδέχεται ι·>
γαρ πάντων τούτων των αύτών καί όμοιων όντων, του έφ' ου, του χρόνου,
του είς ο, άνώμαλον κίνησιν γίνεσ&αι παρά τον της κινήσεως τρόπον και
τό & ς , εί ποτέ μέν ταχέως, ποτέ δέ βραδέως κινοΐτο· τότε γάρ ανώμαλος
20 γίνεται κίνησις, ωσπερ ομαλής, οταν όμοια ή ή κίνησις. έ'στι γαρ οτε,
φησίν, ή ανωμαλία ου τοις πρότερον είρημένοις, αλλά τ α χ υ τ ή τ ι διώρισται
καί βραδυτήτι.

Ε?πών δέ, οτι εστι τις όμαλότης καί ανωμαλία παρά τήν του κινου-
μένου ταχύτητα καί βραδύτητα, έπάγει, οτι ταύτα, τουτέστιν ή ταχυτής 2«
25 καί ή βραδυτής, ουκ έ'στιν ε ί δ η κ ι ν ή σ ε ω ς ουδέ δ ι α φ ο ρ α ί κατ' είδος
ή ταχυτής καί ή βραδυτής, καί)' ας διαφέρουσιν αλλήλων αί όμαλαι καί
ανώμαλοι κινήσεις, καί δείκνυσι τούτο έκ του έν πασι τοις εΐδεσι της
κινήσεως είναι ταχύτητα καί βραδύτητα· καί γάρ φέρεσ&αι καί αλλοιοΰ-
σί}αι καί αυςεσΟαι δυνατόν έκατέρως. τό δέ έν πασιν ον τοις είοεσιν ουκ

1 έτερομ.ερεϊ F : έτερεί sic Μ 2 έ π ' ευθείας a F M 3 δμαλεϊς C εί έ'στι τις

άλλη a F M γε a : τ ε A C F M 3. 4 post, αύξομενον add. εσται a 4 ί'σταιτο A C :
σταίη a F : σταίοιτο Μ 5 εσται τότε a F M G. 7 έπιδοίη a F M 7 "/αί έν
αλλοιώσει òè A C M : καί έν α λ λ ω ώ ς ειδεν F : έπί 5ε 'αλλοιώσεως a post προποδισμόν add.
γινομένη a 8 ανωμαλία τις έστιν αυτής ανωμαλία ( h o c Olii. M ) A F M : όμαλότης έστιν αύτής
C : ανωμαλία, αύτής έστιν ή ανωμαλία a μέν ο m. Α 9 θερμαίνεται Μ άνώμαλον a
10 ής A C M : οίς F : 8 a 12 ή addidi κινήσεως κυρίως a F οΰτε παρά C:
οϋτε τ ι άρα A F : οϋτε τ ι αίτιον αρα Μ : ήτις οϋτε κ α τ ά a 13 ή supra add. M
post προειρημένη add. έστιν a 15 τό (post οϋτε) A C F M : oui. a rcapàj περί
ili niarg. Μ IG μέλαν] μίαν F 17 και ou). F τοϋ (ante έ φ ' ou) om. F
18 του είς 8] τ ό είς 8 F 19 κινείται a F 2 0 ¿μοία] μία, sed in mrg. corr. F 1
21 προτέροις C 23 ο μ α λ ώ τ η ς και C : oil). F 24 τ α ϋ τ ά έστι τουτέστιν Μ 25 ή
ante βραδυτής ora. a A κινήσεως C M ut Aristoteles (cf. v. 28. p. 898,2. 29) : κινήσεων
aAF όιαφοραΐ ut A r i s t . Α : δια'φορα C : διαφορά a F : διαφέρει M 26 όμαλείς C
27 τ ο ΰ τ ο oui. a F 27. 28 των κινήσεων F 28. 29 καί αυξεσθαι καί άλλοιοΰσθαι
aFM 29 έκάτερον Μ
C o l i m i eut. A r i s t . Χ « ¡ n u i l i c . in Pliys. 7
898 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 4 [Arist. p. 2 2 8 b 1 5 ]

άντιδιαιρεϊται έχείνοις τοις έν οίς έστι· το γάρ άντιδιαιρούμενόν τινι εζω 210»·
δφείλει εΐναι έκείνου. αλλά μήν ουτε ένός τίνος των της κινήσεως ειδών «5
είδη έστίν ή ταχυτής καί ή βραδυτής· τό γάρ τίνος είδος ουχ οΓόν τε
είδος εΤναι και του άντιδιτ^ρημενου αυτφ. διά γάρ ταύτην την αίτίαν ουδέ
5 τό θήλυ καί τό άρρεν είδη ζφου, δτι Ιν πάσίν έστι σχεδόν τοις είδεσιν.
οΰτε ουν άντιδιαιρεΐσθαι τούτοις δυνατόν οΓον τοϊ πεζφ χα'ι ένυδρα» και
πτηνω, ώς εϊναι προς τούτοις το Οηλυ χαί το άρρεν · έν έκείνοις γάρ έστιν,
αλλ' ουδέ τίνος αότών είδη εΓη άν οίον του πεζού· εστι γάρ χαί έν τοις
άλλοις, ουχ οίον τε δε των διαφερόντων γενών τα αυτά είοη είναι, διό a»
10 ουδέ γυνή καί άνήρ είδη τοΰ ανθρώπου, δτι εστι και έν τοις άντιδιηρη-
μένοις τω άνθρώπφ· ή γάρ γυνή και ó άνήρ κατά το θήλυ χαί τό άρρεν
τήν διαφοράν εχουσιν. ή μεν γάρ κουφότης και βαρύτης κατ' είδος δια-
φέρουσιν αλλήλων, ή δέ ταχυτής καί βραδυτής ένέργειαί είσιν καθ' έκα-
τέραν τούτων των δυνάμεων· χαί το κοΰφον γάρ θαττον καί βραδύτερον
15 έπί το άνω φέρεται και το βαρί) έπί το κάτω· το μεν γάρ βαρύτερον
θαττον, τό δέ ήττον βαρί) βραδύτερον. ώς ουν το βαρύτερον και τό ήττον 85
βαρί) ου κατ' εΐδος διαφέρουσιν έν ροπή αλλήλων, ουτω καί αί ταΐς δυνά-
μεσι ταύταις άκολουθοΰσαι ένέργειαί ή ταχυτής και ή βραδυτής ουκ είσί
κατ' είδος διαφοραί της ενεργητικής κινήσεως· έν γάρ τω αυτφ εΓδει μέ-
20 νουσιν ποτέ μέν τφ τοΰ πυρός, δταν θαττον. καί βραδύτερον κινήται, ποτέ
δέ τω τής γής· ουδέ γάρ ή βαρύτης χαί ή κουφότης αί έν τφ αότω
εΓδει μένουσαι, δταν πυρός τό μέν κουφότερον το δέ βαρύτερον λέγωμεν,
κατ' ειδός είσι διαφοραί, δτι μηδέ πυρ πυρός κατ' είδος διαφέρει μηδέ 40
γή γής. αλλ' ουδέ αότή ή άτομος γή εαυτής κατ' είδος διαφέρει, χάν
25 πρός τον ο?κεΐον τόπον θάττον κινήται. έπιστήσαι ουν χρή δτι ταχύτητα
καί βραδυτήτα λέγει νυν μή διαφέρειν κατ' είδος αλλήλων τάς έν τή ανω-
μαλία θεωρουμένας· αύται δέ έν τω αότω εΓδει κατά τό μάλλον καί ήττον
υφεστήκασι. τό δέ μάλλον καί ήττον έν τφ αυτω ειδει ον ου ποιεί τήν
κατ' είδος διαφοράν. αύται δέ είσιν αί έν πα σι ν τοις είδεσιν τής κινή-
30 σεως θεωρούμεναι, έν οις καί ή ανωμαλία, εί δέ τις εΓη ταχυτής καί 45
βραδυτής μή έν τφ αότφ etoet θεωρούμεναι μηδέ κατά τό μάλλον χαί
ήττον άφωρισμέναι, ώς δταν ταχυν λέγωμεν τον ΐππον καί βραδεΐαν τήν
χελώνην καί ταχέα τά πτηνά καί βραδέα τά χερσαία, ή τοιαύτη ταχυτής

4 άντιδιαιρουμένου C 5 κ α) τό άρρεν A C : ού δε τό â(j{jv/ a F 6 γοϋν a F M

7 post άρρεν add. είδη ζώου a F έν om. F 9 τά αίιτά A C M : ταΰτα a F
10. 11 άντιδιαιρουμένοις a 11 γάρ] ουν a 12 κουφότης καί ή βαρύτης Μ 1 3 τρα-
χΰτης καί ή βραδύτης Μ 13. 14 έτέραν C M 14 βραδύτατον F 15 φέρεται
om. F M βραδύ C βαρύτερον, αρΰ in ras. A 1 16 βαρύτερον] βραδύτερον C ' F
17 ούτως F M 19 διάφορα F κινήσεως Μ in ing., in t e x t u δυνάμεως 2 0 καί
om. F 2 1 κοφάτης C 2 2 δταν τοΰ πυρός 6 τό sic μέν κτλ. Μ 2 3 μηδέ τό
πυρ a F 24 γής] της F κατ' είδος έαυτης Μ 25 Ttpè Μ 1 sed corr.
τον οίκείον τόπον a F : τώι οίκείωι το'πωι A et, sine iota C M κινείται A 2 6 κατ'
είδος om. a F 27 καί τό ήττον A C 2 8 τό δέ xal F Sv om. F 32 ταχυν
om., sed rest. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228b 15] 899

καί βραδυτής ουτε έν πάσιν τοις είδεσι τοις κατά τόπον κινούμενοι? ουτε 210^
έν ένί άμφω ουτε κατά το μάλλον καί ήττον υφεστήκασιν, εί μ ή άρα
και έν ταύταις καί)' υφεσιν του τάχους εστίν ή βραδυτής και κατά
συγκρισιν λεγόμεναι το μάλλον έ'χουσι καί ήττον, ó γαρ ίππος, καν 50
5 της χελώνης ταχύτερος ή , αλλά πτηνού βραδύτερος· καί κάν έν άλλω
καί άλλω είοει ζυίων υφεστήκασιν, αλλ' έν ένί κινήσεως είοει τω
της φοράς, ó δε αυτός τρόπος της διαφοράς έστι καί έν αλλοιώσει·
καί γάρ το μεν θερμαίνει ί)αττον, το δε βραδύτερον. καί ουδέν ήττόν
έστιν έν τούτοις το μάλλον καί τό ήττον του αυτου της κινήσεως
10 έ'ντος είδους.
Ειπών δέ την όμαλήν κινησιν μίαν είναι, καί μάλλον της ανωμάλου
δια την ομοιότητα, λέγει δτι καί ή ανώμαλος | μία διά τό συνεχές, εΐπερ 21<)ν
ε ι η συνεχής μεν, ανώμαλος δε. εκείτο γάρ ή μ ΐ ν ή συνεχής μία είναι,
ωσπερ ή μία καί συνεχής, συνεχής δέ έστι' ποτε καί ή ανώμαλος, καν
1δ συνεχής δε f j , ήττόν έστιν αυτη μία της ομαλούς· εί δέ ήττον, τό δ έ
ή τ τ ο ν έν παν τι μίςει τ ο υ ε ν α ν τ ί ο υ , εχοι άν τι καί πλήθους έν εαυτή
ή ανώμαλος, τό δε ή τ τ ο ν δε, όπερ τη κεκλασμένη συμβαίνει 5
φ ο ρ ά , ταότόν έστι τ ω ο τ η επί της κεκλασμενης γινομένη φορά συμβαίνει,
πάσα γάρ ή έπί της τοιαύτης ανώμαλος καί ήττον συνεχής καί μία.
20 ειπών δε δτι καί ανώμαλος τις κίνησίς έστι συνεχής καί μία ωσπερ ή
έπί της κεκλασμενης, εί καί ήττον ε χ ε ι το συνεχές έπα'γει, τίνες ανώμαλοι
κινήσεις ού δύνανται συνεχείς είναι καί μία. καί λέγει δτι καί αί έ χ ό -
μ ε ν α ι αλλήλων κινήσεις, αν μ ή κατ' είδος ειεν αί αυταί, ουκ άν εΤεν
μ ί α καί σ υ ν ε χ ή ς , καί δείκνυσιν αυτό λαβών έκ των προειρημενων, δτι ίο
•25 τήν μίαν καί συνεχή κινησιν, οίον την έπί τό άνω ή έπί τό κάτω ή τήν
λεύκανσιν ή θέρμανσιν ή αυςησιν ή μείωσιν ένδεχεται καί όμαλήν είναι
καί άνώμαλον, καί προσλαβών δτι ή ές άνομοίων ειδών συγκειμένη οίον ές
αλλοιώσεως καί φοράς ουκ άν ε ί η ομαλής, συνήγαγε συμπέρασμα έν δευ-

1 πάσιν έστίν C: έστι post εϊδεσιν inser. Μ κατά τόπον] κατόπιν FM 4 καί τό
ήττον aF ò γάρ] καί γάρ Μ 5 r¡ om. aF G είοει alternili ou. aF 7 διαφοράς]
φοράς aF έστί τη έναλλοιώσει F 8 θερμαίνει τό |JÌV a F : θερμαι. . . τό μέν (νει Olli,
in lac. in litt.) Μ θαττον] μάλλον M 9 τό alt. om. aF 11 ομαλή aC
άνωμάλλου C : ανωμαλίας F 13 συνεχές μέν, άνώμαλον δέ aF 14 καν scripsi:
καί a A F M : καί εί C 15 òè η scripsi: δεδεηι sic A : δέ εί F M : δέ aC καί
μία a μία ante αϋτη F εί δέ] ήδε A 1G έαυτή AC: αύτη F : αύτη aM
17 ήττον δέ oui. ACF, sed ili inrg. add. A 1 δέ o m. aM 18 S C: om. aAFM
τη om., sed supra add. C 1 συμβαίνει ACM: συμβαίνειν aF 19 άνώμαλος AM:
άνώμαλον, sed corr. C 1 : ανωμάλου aF 20 ειπών — καί μία οιπ. aF 21 εί καί
A C : καί εί Μ: καί F : και γάρ a post συνεχε; interpolât και μία έστίν. ειπών δέ δτι
τήν μίαν ένδεχεται καί ¿μάλη (sic) είναι καί μ.ή a 22 où δύνανται — κινήσεις (23)
om. Μ καί αϊ Α: καί F : αί nC 22. 23 post έχο'μεναι ras. C mirimi si
Aristotelis vulgatam interpretetur ούκ αν εί'ησαν ai (om. E ) μή κατ" είδος έχόμεναι αύται
(και αύται I) μία (ή μία Ε) καί συνεχής 25 οίον om. F 2G ή τήν θέρμανσιν Μ
¿μαλή α 28 φθοράς Μ
900 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4. 5 [Arist. p. 228» 15. 229»7]

τέρω σ χ ή μ α τ ι , δπερ καί μέσον τέΟεικεν, ότι α ί μ η κ α τ ' ε ί δ ο ς έ χ ο μ ε - 210»

ν α ι κινήσεις οόκ αν εΐεν μ ί α καί συνεχής, των δε προτάσεων την
μέν μείζονα π ρ ώ τ η ν τέ&εικε την λέγουσαν πασαν μίαν και σ υ ν ε χ ή κίνησιν 15
έ ν δ έ χ ε σ δ α ι καί όμαλήν είναι xaì ά ν ώ μ α λ ο ν , την δε έλάττονα έ σ χ ά τ η ν την
5 λέγουσαν π ώ ς γ α ρ ä v ε ι η ο μ α λ ή ς ή έ£ α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς σ υ γ κ ε ι μ έ ν η κ α ί
φ ο ρ ά ς , αντί αποφάσεως το σ χ ή μ α τούτο της ε ρ ω τ ή σ ε ω ς παραλαβών, και
την αΐτίαν έπήγαγε δ έ ο ι γαρ 3ν έφαρμόττειν. ομαλής γα'ρ έστιν, ή ς
τα μόρια άλλήλοις έφαρμόττειν δύναται, ου μόνον δέ όμαλήν αδύνατον
είναι τήν έκ διαφόρων ειδών, αλλά και άνώμαλον ούτως ώ ς μίαν καί συν- 20
10 ε χ ή · ή γάρ άνώμαλος κίνησις είρηται ήττον μία, το δε ήττον μίξει του
εναντίου, ου του άνομοειδοΰς πάντ-fl καί έκβεβηκότος, άλλα του έν τ ω αυ-
τιΰ είοει το μετέχον φυλάττοντος· το γάρ φαιόν ήττόν έστι λευκον ου φοράς
μίςει άλλα μέλανος, καί το μετά συνεχείας οδν άνώμαλον έν τ ψ αυτω
είοει ή γένει έ'χει τό μάλλον καί ήττον, το ουν έκ διαφερόντων ειδών
15 τ η ς κινήσεως ουκ äv ε ί η ουδέ άνώμαλον ώ ς συνεχές καί εν.

ρ. 229»7 "Ετι δε δ ι ο ρ ι σ τ έ ο ν ποία κίνησις ?ως του ο υ γ ά ρ έ σ τ ι ν 25

άλλως άντιτιθέναι.

Τοις είρημένοις περί κινήσεως καί μεταβολής προβλήμασι καί τοΰτο

προστί&ησιν άναγκαϊον, π ο ί α κ ί ν η σ ι ς ποία κινήσει έναντία· ζητήσει δε καί
20 π ε ρ ί μονής ήτοι ήρεμίας τ ά αυτά ζητήματα, καί εστίν άναγκαϊον το
πρόβλημα· έκ τούτου γαρ α? τε φυσικαί κινήσεις δείκνυνται καί ή τών
στοιχείων προς άλληλα έναντίωσις, καί τίνα έκ τίνων γίνεται, καί άλλα
πλείστα τ ώ ν έν φυσιολογία, έπειδή δε ή κίνησις εκ τίνος εις τι καί εζ 85
έναντίου εις έναντίον μεταβολή έ σ τ ι ν , έκτίΟεται τους τ ρ ό π ο υ ς , καί)' ους
25 δυνατόν δυο κινήσεις έναντίας είναι, καί διακρίνει, τίνες έν ταυταις αί έν-
αντίαι κινήσεις eia (ν. έ π ε ι δ ή δέ άπεφήνατο μ ή είναι ά λ λ ω ς άντιτι&έναι
ή κατά τους είρημένους τρόπους τά εκ τίνος εις τι μεταβάλλοντα, πειρα-
τέον έκ διαιρέσεως αυτους άνευρεϊν, η φαίνεται καί αυτός χ ρ ώ μ ε ν ο ς . έπεί
ουν εκ τίνος εις τι ή μεταβολή καί έξ έναντίου ε?ς έναντίον, άνάγκη τ ά ς
30 έναντίας κινήσεις ή έ£ ένός τ ώ ν δυο ή έκ τ ώ ν δυο τ ώ ν έναντίων χ α ρ α κ τ η - 40

1 τέθειται F : τέ9ηκεν C 1 2 τέθηκε Μ 3 τήν μίαν πόσον a (μίαν πασαν collocat

etiam F) 4 δμαλή C καί άνώμαλον είναι a 6 έρωτίσεως C
8 όμαλή a 9 άνώμαλλον ut saepe C 11 où aC: om. AFM 12 τό με-
τέχον— £ tò e( (y. 14) om. M 14 είδη C τό μάλλον καί (τό add. Μ) ήττον
ϋχει aFM έν άλλοις εδρον ήττον ουν τό έκ διαφέρων (sic) insérait inter μάλλον xal
et ήττον C ουν ACM: γοϋν aF ειδών oui. F 15 συνεχής C 17 άντιτι-
θέναι libri ut ν. 26 et p. 901,16 et Arist. cocld. F H I : άντιθεϊναι Arist. vulg. 18 τοϊς —
προβλήμασι lemmati continuât A 19 ποία -/ινήσπ om. M 21 αϊ τε AM et (ex
α'ίται eorr.) C : καί al aF δείκνυται Μ αλλήλους (υ in ras. C'-) C 23 φυσιο-
λόγοις F δέ om. F είς τι] έστί Μ 25 είναι έναντία« aF τίναΐί C 1
al om. F 26 άντιθέναι Μ 28 άνευρεϊν (άναιρεϊν F, εί>ρεΐν Μ) αυτούς aFM
29 και om. F 30 έξ ένός τών aCFM: ίζ έναντίων A 1 , sed in mrg. γρ. ή ένός τών
δύο Α 2 ή έκ τών δύο om. Μ 86ο (ante τών)] δύω a
 SIMPLICIl IN PHYSICORUM V 5 [Arist. p. 2 2 9 « 7 . 16] 901

ρίζεσδαι. ή ouv ά μ φ ω αί κινήσεις εξ ενός τοΰ αυτοΰ χαρακτηρισ&ήσονται, 210ν

δταν ή ¡-LÈV έζ αότοΰ, ή ôà είς αυτό γίνητoit, οΓον ή έκ νόσου μεταβολή τη
είς νόσον, ή ή ές υ γ ε ί α ς τ η είς ύγείαν, ώ ς δοκοΰσιν άντικεΐσβαι γε-
νεά tç και φ&ορά· ή μεν γαρ γένεσις είς το ον έστι μεταβολή, ή δε
5 φ&ορά έκ τοΰ οντος. ώ σ τ ε ή εις το αυτό τ η έκ του αυτοΰ· ή γαρ έκ
του αότοΰ τ η έκ τοΰ αυτοΰ ή ή ei'ç το αυτό τ η είς το αυτό ουδ' áv δό-
κησιν έναντιώσεως παράσχοιντο. ή α φ ' έκατέρου έκάτερον χ α ρ α κ τ η ρ ι σ δ ή σ ε - 45
ται, και τοΰτο τ ρ ι χ ώ ς · ή γαρ ώ ς έκ τοΰ έναντίου ώς ή έζ υγείας τη
έκ νόσου, ή ώ ς είς το έναντίον ώ ς ή είς ύγίειαν τη είς νόσον, ή
ί ο δταν ή μεν έκ τοΰ έναντίου, ή δέ είς το έναντίον, ώς ή έξ υ γ ε ί α ς τη
είς νόσον. ή άμφω απ' αμφοΐν χαρακτϊ}ρισ&ήσονται αντικειμένως το ές
ου και το είς ο ε χ ο υ σ α ι , όταν έκατέρα έκ τοΰ εναντίου είς το έναντίον γί-
νεται. οΓον ή ές υγείας είς νόσον τη έκ νόσου εις ύγείαν. και
ο υ τ ω διελών έπήγαγεν, δτι άνα'γκη ή εν α τ ο ύ τ ω ν είναι των τρόπων,
15 κα&' ον χίν^σις κινήσει έναντιοΰται, ή πλείους, διότι ουκ εστίν ά λ λ ω ς δο
άντιτιδέναι τάς άντικειμενας μεταβολάς.

ρ. 229··» 16 'Έστι δέ ή μεν ές έναντίου τη είς έναντίον ε ω ς τοΰ |

οίον το γ ε ν έ σ θ α ι λευκόν μή έ'κ τ ί ν ο ς . 211Γ

Έ κ διαιρέσεως ο δ τ ω ς απαραλείπτου τάς αντιθέσεις λαβών έκαστ/jν λοι- 12

2 0 tío ν π ρ ο ο ρ ι ζ ό μ ε ν ο ς δ ε ί ς ε ι , ποΐαί είσιν έναντίαι κινήσεις, και πρώτον δτι
ή έί έναντίου τη είς έναντίον ουκ έστιν έναντία, ο Γ ο ν ή έ ς υγείας
τη είς νόσον· ή αυτή γάρ έστι και μία. εί γάρ ή κίνησις έζ έναν-
τίου είς έναντίον ή έξ υγείας μ ε τ α β ο λ ή είς νόσον γίνεται, πάντως και ή είς 15
νόσον ές υγείας* ώ σ τ ε μία καί ουτε έναντίαι οΰτε πλείους. ου μέντοι ó
2 5 αυτός, φ η σ ί , λόγος τ ή τε ές έναντίου και τ η είς έναντίον, διότι ή μεν ές
έναντίου το έξ ου ή μεταβολή μηνύει, ή δε είς έναντίον το είς δ. και
έ'στιν καί}' έκατέραν έκφοράν προηγούμενον μέν το ετερον τ ω ν έναντίων,
κατά σ υ μ β ε β η κ ό ς δε θάτερον δηλούμενον. καί δια τοΰτο ειπεν ώ σ π ε ρ ου

1 η a C A 2 : εί A ' F M ουν om. M ai oni. F M 2 είς το αότό F

3 ή a et M et nescio unde con·. A : om. C F 3. 4 ή γένεσις CM 4 καί ή φ&ορά
AM 5 ante ώστε add. είς τό \j.r¡ ον Μ ώστε καί ή C ή γάρ — αύτοϋ (ν. 6 alt.)
ο m. Μ 6 ή om. F 7 παράσχοι το Μ : πάσχοιεν a έκάτερον] έκατέρα ras.
coi r. C 7 . 8 χαραχτ»)ρισ9ήσεται aM : χαρακτ/)ρισ9ήσονται A C F 9 έκ τοΰ (!) νόσου F
ώ ; (ante είς) supra add. Μ εί; ύγείαν C F 10 εις έναντίον F M ή (ante έξ)
supra add. C 12 έκα'τερα F 13 τιή] της F 14 η om. F τούτων έ'να a F
ένα τινά Arist. τον τρο'πον a : τον τρο'πον δέ F 17 τη ora. F είς έναντίον
a F M : είς το έναντίον AC 18 γίνεσθαι a ex Arist. 2 0 ποίαις Μ ' , corr. rubro
21 οΓον om. Α : οΓον — νόσον (22) om. F M 2 2 εί γάρ ή A C M : ή γάρ ή F : ή γαρ a
post κίνησις add. ή a 23 δέ post υγείας inser. Μ πάντως post νόσον (24) a F
2 4 μετα|3ολή post vósov add. Μ έναντία F 2 5 η ) utrumque] της CM 26 είς
έναντίον, ί in ra«. C 27 φοράν F 2 8 ώσπερ et αύτο τό om., sed rest. C 1
902 S I M P L I C I l IN P H Y S I C O R U M V5 [Arist. p. 2 2 9 « 1 6 ]

το α υ τ ό το έξ υ γ ε ί α ς μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν χ α ΐ το ε ί ς ν ό σ ο ν μεταβάλλειν. 211Γ
ου γάρ ταύτον έκάτερον σημαίνει τ ω οπου μεν το έξ ou, ο που δε το είς 20
8 ώρισ&αι. και καθόλου ουν où το αυτό πάντη το έξ έναντίου τ ω εις
έναντίον.
5 Δευτεραν αντίθεσιν προχειρίζεται την έζ έ ν α ν τ ί ο ο τ η έ£ ε ν ά ν τ ι ο ι » ,
κατά μεν το έξ έναντίων δοκοΰσαν έναντίαν εΐναι, ου μέντοι κινήσεις εναν-
τίας περιέχουσαν, δτι πάσα κίνησις ού μόνον το ές ου εχει, αλλά και το
είς ο. το γαρ έξ υγείας κινούμενον, πόθεν μεν ή κίνησις άρχεται, δήλοι,
την δε κίνησιν ουκ έμφαίνει. αότός δέ πρώτον δείκνοσιν, δτι αυτη ή αύτη
10 έστι τ η κατ' ά'μφω λεγομένη, α μ α γάρ σ υ μ β α ί ν ε ι ές έ ν α ν τ ί ο υ εΐναι 25
κ α ί εις έ ν α ν τ ί ο ν ή τ ο μ ε τ α ξ ύ , καί τούτο ώς έναντίον* ώστε είναι την
αντίί)εσιν της ές έναντίου είς έναντίον, έν η μόνη δείξει προελί>ών την των
κινήσεων έναντίωσιν διό νυν αναβάλλεται αύτήν. δήλον δε δτι και ή είς
έναντίον τ η είς έναντίον ή αύτη έστι· το γαρ είς έναντίον έξ έναντίου πάν-
15 τως. ώστε πα'λιν την αύτήν αντίθεσιν γίνεσΟαι τήν ες έναντίου είς έναν-
τίον τ η ες έναντίου είς έναντίον. ει δε τις ούτω ψιλώς ώς κατά τήν δι-
αίρεσιν λάβοι τήν ές έναντίου τ η ές έναντίου μόνον μ ή προσλογιζόμενος, 30
οτι καί είς έναντία αύται, και πάλιν τήν είς έναντίον τ η είς έναντίον μή
έννοών δτι αί είς έναντία καί ές έναντίων πάντως scori, μάλλον δόξουσιν αί
20 είς έναντίον γινόμεναι μεταβολαι έναντία'. είναι ήπερ αί έζ έναντίων, διότι
ή λήψις των έναντίων μάλλον εχει έναντίωσιν ήπερ ή αποβολή των έναν-
τίων. τά μέν γάρ αποβάλλοντα τα έναντία παυεσδαι κατά τούτο δοκεΐ της
έναντιώσεως, τά δέ προσλαμβάνοντα γίνεσΐ)αι μάλλον έναντία. και εστίν
ή μέν είς έναντίον μεταβολή τη λήψει των έναντίων χαρακτηριζόμενη, ή 35
25 δε ές έναντίων τ η άποβολη. ετι δε και αί κινήσεις καί αί μεταβολαι χα-
ρακτηρίζεσδαι δοκοΰσιν μάλλον άπό των εις α γίνονται και ούκ <yrò των
ές ων, ώς ήδη καί πρότερον είρηται. νοσάζεσ9αι γάρ λέγομεν το είς
νόσον ίόν και ύγιάζεσ&αι το είς ύγείαν.
Είπών δέ μάλλον έναντίας δύνασΟαι είναι τάς είς έναντία γινομένας
30 ήπερ τάς ές έναντίων καί άποκρίνας ετι μάλλον διά του τάς έξ έναντίων
άπαλλαγήν εχειν των έναντίων, ζητεί λοιπόν περί τε των είς έναντία γινο- «

1 μεταβάλλει Μ μεταβάλλειν alterum om. F M 2 τψ a : τό A C F M

3 ώρίσθη F : ώρισμένον Μ τό έξ A C M : τ ω ές a F τω oui. C F G μέν
om. F χινίσεις C 6. 7 post έναντίας add. είναι del. F 7 περιέχουσα M
9 τήν δέ είς 8 κίνησιν a ουκ om. F M 10 λεγομένη om. C post συμ-
βαίνει add. καί del. Μ είναι] ¿'τι F : είναι ¿'τι Μ 12 post είς έναντίον i n s é r a n t
variara et fortasse veiam (cf. v. 16) lectionein τη ές έν. είς έναντίον C F M 14 ή αυτή
δέ έστι F 16 τήν om. a F M 18 τ ή είς έναντίον τήν είς έναντίον a τή
είς] τής είς Μ 19 αί Είς έναντίον Α 2 0 έναντίον είναι ήπερ ή Α διόπερ F
21 ή λήψιν sic Μ αποβολή A C F M : μεταβολή a 2 2 γάρ] δέ F 2 4 έναντία
CM λείψει Μ 2 5 . 2 6 χαρακτιρίζεσί)αι C 27 προτερον] Ε Ι . ρ. 2 2 4 b 7
29. 3 0 τάς έναντίας γινομένας είπερ (ήπερ Μ ) F M 3 0 òli τοΰ C : διατοΰ Α : δι' αό-
τοϋ a M : δι' έαυτοϋ F 31 ά-αλλαγήν ΐχειν τών έναντίων C : om. aAFM
λοιπών C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM λ ' 5 [Arist. p. 2 2 9 » 1 6 ] 903
μ έ ν ω ν e? α ύ τ α ι έναντία'. καί περί τ ω ν ές ε ν α ν τ ί ω ν sic έ ν α ν τ ι « , λ ε ί π ε σ δ α ι 211Γ
γ α ρ τ α ύ τ α ς τ ά ς σ υ ζ υ γ ί α ς φ η σ ί τ ω ν εν α ι ς αί έναντίαι δ ύ ν α ν τ α ι κ ι ν ή σ ε ι ς γί-
νεσΟαι, έ π ε ί και ή π ρ ώ τ η κ α τ ά τ η ν διαίρεσιν λ ε ί π ε τ α ι ή έκ του α υ τ ο ΰ τη
ε ι ς τ ο α υ τ ό · ο υ δ έ π ω γ α ρ ούδέ π ε ρ ί τ α ύ τ η ς ε ί ρ η τ α ι . δείςει δέ δ τ ι ουκ έν
5 κινήσει ή άντί&εσις α υ τ η . λ έ γ ε ι δέ περί τ ω ν εις έναντία, οτι συμβαίνει
μ ε ν ταΤς ε ί ς ε ν α ν τ ί α γ ι ν ο μ έ ν α ι ς κ α ί εζ έ ν α ν τ ί ω ν γίνεσ&αι. ώσπερ είπεν
χαί ε π ί τ ω ν ές έ ν α ν τ ί ω ν , π ρ ο σ θ ε ί ς έ κ ε ΐ , δτι μ ά λ λ ο ν έ ν α ν τ ί α ι αί ε ι ς έναν-
τ ί α τ ω ν έζ έ ν α ν τ ί ω ν . κ ά ν σ υ μ β α ί ν η δ ε , φ η σ ί , τ α ϊ ς είς έ ν α ν τ ί α καί έ£ έν- 4δ
α ν τ ί ω ν γίνεσ&αι, ώ ς είναι τ α ύ τ ά ν τ ό τε είς έναντίον καί το έζ έναντίου είς
10 έναντίον ( τ ο γ α ρ είς υγείαν μ ε τ α β ά λ λ ο ν α μ α καί έκ νόσου μεταβα'λλει), το
δε ε ί ν α ι καί 6 λόγος οόχ ó αυτός έστι του τε είς υγείαν καί τ ο υ έκ
νόσου, καί δ ι ά τ ο ύ τ ο ουδέ α ύ τ α ι έ ν α ν τ ί α ι μ ή ε χ ο υ σ α ι π ρ ό ς τ ω είς 8 κ α ί
το ές ου, ώ σ π ε ρ έ ρ ε ΐ π ρ ο ϊ ώ ν . ο ύ τ ω ς ά π ο δ ε ί ξ α ς δ τ ι έν ο υ δ ε μ ί α τ ω ν είρη-
μ έ ν ω ν ά ν τ ι ί ) ε σ ε ώ ν έστι κ ι ν ή σ ε ω ν έ ν α ν τ ί ω σ ι ς έ φ ε ς ή ς δείκνυσιν δ τ ι τ ω ν λοι- δο
15 π ώ ν δύο, της τε ές έαυτοΰ είς ε α υ τ ό καί τ η ς ές έ ν α ν τ ί ο υ είς έναντίον,
αυτη έστίν ή την έναντίωσιν έχουσα των κινήσεων, δείκνυσι δ έ α π ' αυ-
τής της αιτίας άρξα'μενος* έπειδή γάρ ή κίνησις της μεταβολής ταύτη
διενήνοχε τψ ές υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ εις ύ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν είναι καί εζ έναντίου είς
έναντίον, το δέ έναντίον ύποκείμενον έστιν, είκότως ή ές έ ν α ν τ ί ο υ είς
•20 εναντίον κίνησις τ ή έζ έναντίου είς έναντίον κινήσει έ ν α ν τ ί α έστι. μετα-
βολαί μ ε ν γ ά ρ καί ές υ π ο κ ε ι μ έ ν ω ν είς | ο ύ χ υ π ο κ ε ί μ ε ν α ' είσι καί έζ οόχ 211ν
υ π ο κ ε ι μ έ ν ω ν είς υ π ο κ ε ί μ ε ν α ώ σ π ε ρ ή φ θ ο ρ ά καί ή γ έ ν ε σ ι ς . αί μέντοι κι-
ν ή σ ε ι ς ές υ π ο κ ε ι μ έ ν ω ν είς υ π ο κ ε ί μ ε ν α είσι καί ές έ ν α ν τ ί ω ν είς έ ν α ν τ ί α .

"Οτι δε τ ο ΰ τ ο ο ύ τ ω ς ε χ ε ι καί έκ τ η ς έ π α γ ω γ ή ς έπιστώσατο. τάς

25 γ α ρ ο μ ο λ ο γ ο υ μ έ ν ω ς έ ν α ν τ ί α ς κ ι ν ή σ ε ι ς λ α β ώ ν , τό νοσάζεσί)αι καί τό ύγια'ζε-
σί)αι, ευρίσκει τ α ύ τ α ς έζ έ ν α ν τ ί ω ν ε ί ς έ ν α ν τ ί α γ ι ν ο μ έ ν α ς . τ ο ι ο ύ τ ο ν δε καί &
τό μανΟάνειν καί ά π α τ ά σ & α ι υφ' έτερου φησί, τό υ φ ' ετέρου προσ-
&είς ή δτι τον υφ' έαυτοΰ άπατώμενον δυνατόν μή ές έ ν α ν τ ί α ς δόςης
μεταβαλλειν μ η δ έ γεγονέναι έν τ η άληδεΐ πρότερον δ ό ς η π ε ρ ί τό προκεί-
30 μ ε ν ο ν , αλλ' ε υ Ο ί κ ες α ρ χ ή ς περί αύτο ψευδοδοςήσαι· ó δέ τ ο ι ο ύ τ ο ς ουκ
έζ έναντίου είς έναντίον μεταβάλλει, ó μέντοι υφ' έτέρου παραγόμενος
είς το α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο ν π ε ρ ι ά γ ε τ α ι α π ό ά λ η ί ) ο ΰ ς είς ψεύδος μ ε δ ι σ τ ά μ ε ν ο ς . ο υ τ ω ίο

1 αύται A C 2 γαρ] ôeî Μ συζυγείας Μ 3 έκ του αύτοϋ] έν τώ αύτώ F

6 ταΐς έναντία γινομέναις Μ 8 συμβαίνη] η in l'as. Α'-': συμβαίνει M 9. 10 καί
τό ές έναντίου είς έναντίον oin. Α 12 προς τψ a C : πρός τό A F M 8] ον Μ
13 ώσπερ έ ρ ε ΐ Ο : ώσπερεϊ Α 1 : ώς έρεϊ A- et έρεΐ post προϊών collocane Μ : ώσπερ είπε a
ούτος, (ίποδείςας δέ a 14 έναντίωσιν a 15 post δύο inser. έκ τοϋ αύτοϋ είς τό
αυτό Μ της τε A C M : της a : το F έξ αύτοϋ a είς εαυτό A C M : και τό είς εαυτό
F : είς αυτόν a 16 αυτη δέ F 20 ante κίνησις iterata τό δέ έναντίον del. C-
22 είς '////;< υποκείμενα C : είς ούχ ΰποκείμενον Μ ώσπερ καί F 23 είσι]
έστιν Μ 25 όμολιγουμένας a 20 εϋρίσκ . . . αύτας Μ [ει τ om. in lac. vi litt.]
είς έναντίον M 27 μανδα'νει και τό a ύφ' έτέρου] μή δ ι ' αύτοϋ Arist. 29 xr¡
άληθεία (coir, in mg. in άληθη) Μ δόςει C παρά τό F 30 εύ9ί> C
αυτά «F 31 μεταβάλλοι C παραγενόμενο: FM
904 S I M P L I O I I IN P D Y S I C O R U M V5 [Arisi, p. 2 2 5 ° 1 6 ]

μεν ουν ó 'Αλέξανδρος, μήποτε δε ώσπερ ó μανθάνων ποτέ μέν έκ ψευ- 211*
δους εις άλήθειαν μετάγεται, ποτέ δέ ουδέν περί του προκείμενου εννόων
ούτε ψευδές ουτ' αληθές, έπιστήμην αυτού λαμβάνει, ουτω καί ó άπατώ-
μενος ή από αληθούς εις ψευδός μεταβάλλει ή ψευδή δόξαν ευθυς ίσχει
5 από τοΰ άπατώντος. δυο δέ τούτων όντων του τε μανθάνειν και του ευ-
ρίσκειν, τοΰ μεν έξωθεν του δε ένοοθεν την έπιστήμην πορίζοντος, αντί-
κειται τη μέν μαδήσει ή ύφ' ετέρου απάτη, τη δέ ευρέσει ή υφ' έαυτοΰ. 15
είκότως ουν τη μαθήσει ουχ άπλώς άπάτην, αλλά την υφ' έτερου άπάτην
αντιτέθεικεν οόχ ώς από αληθούς είς ψευδός πάντως μετατιθείσαν, αλλ'
10 ώς έκ του μή ψευδοδοξείν ει'ς το ψευδοδοξείν μεθιστασαν, ειτε αληθές τι
πρότερον δοξάζων έ'τυχε περί τοΰ προκειμένου ó άπατώμενος, είτε μηδέ
δοξάζων ολως. ή δέ άντίθεσις τοΰ μανθάνειν προς τδ άπατασθαι μή δι'
αύτοΰ, κινήσεών έστιν άντίθεσις της από αγνοίας είς γνώσιν προς τήν από
γνώσεως εις άγνοιαν. καί τρίτην δέ πίστιν από των κατά τήν φοράν έναν- 20
15 τιώσεων έπάγει τοΰ έναντίας είναι κινήσεις τάς ές έναντίων είς έναντία.
τήν γάρ έπί το άνω φοράν τη έπί το κάτω έναντίαν λέγομεν ώς έν μ ή κ ε ι ,
κ α ι ή ε ί ς δ ε ξ ι ά καί ε ί ς α ρ ι σ τ ε ρ ά έναντίαι ώς έν π λ ά τ ε ι , καί ή ε ί ς
το έ μ π ρ ο σ θ ε ν καί ό π ι σ θ ε ν ώς εν βάθει. δείξας δέ καί έκ τής επα-
γωγής, οτι έναντίαι κινήσεις εκεΐναι αί έκ των έναντίων είς τά έναντία γι-
20 νόμεναι, έπισημαίνεται πάλιν, οτι ή είς τά εναντία μόνον λεγομένη μή
συμπροφέρουσα δέ καί τό ές έναντίων ου κ ί ν η σ ί ς έστιν, α λ λ ά μ ε τ ά - 25
βολή, διότι εν υποκείμενον δηλοί τό είς ο μόνον, τό δέ ές ου οδκέτι·
δπερ χρή τη κινήσει προσεϊναι ές υποκειμένου είς υποκείμενον γινομένη,
το γάρ γ ί ν ε σ θ α ι λ ε υ κ ο ν κατ' αυτό τοΰτο μεταβολήν μέν ώς γενεσιν ση-
25 μαίνει, κίνησιν δε ου, οτι μή πρόσκειται αυτφ τό ές ου καί έν τη λέξει,
έπεί δήλον οτι έκ μέλανος τό λευκον γίνεται.

ο
1 ουν om. Α 2 ουδέ a F έννών C 3 ουτε ψευδές ουτε αληθές C : ουτε ψευδές
AFM: ουτ' εί ψευδός ουτ' αληθές a λαμβάνειν Α 4 ή a l t e r a m ] καί Μ
ϊσχει εύθυς a M : ε'χει εί>9ϋς F 5 υπό a τούτων om., sed rest. A 1
6. 7 αντίκειται δέ a 7 εύρίσει C ύφ" έαυτοΰ a M : ύφ' έτέρου A C F , seil vitium
notavit C cf. Philopoii. p. 7 9 6 , 1 5 9 ίντέθηκεν F πάντη M μετατεθεΐ-
σαν F 1 0 ώ ; om. a F M είς τά ψευδοδοςεΐν om. a F μεθιστάνει τέ άληθές
τι F 11 ίτυχε (ώς Ιτυχε F ) alite ό a F μηδέ A C M : μή a F 12 πρός τό
μή άπατασθαι Α 13 κινήσεώς a F 14 δέ om. Μ 15 απάγει F M
17 καί είς A C M : καί ή είς F : ττ] είς e x Arist. a έναντίαι Α : έναντία a C F M
καί ή a A M : και C F 18 καί οπισΗεν A C F M : η ) είς τό όπισθεν ex Arist. a
19 έκείναι om. F M αί έκ τών C F : έκ των Α : αί ές aM τά om.
aF 2 0 λέγομεν, ή μή F 21 έπιφέρουσα C : συμπεριφέρουϊα Μ 2 2 ο&κέτι]
ου* έ'στιν a 2 4 τό γαρ A C M : και γάρ τό a F μέν] μή F 24. 25 σημαίνει]
συμβαίνει F 2 6 έπε! δήλον om. F
 SIMPLICII IN P H Y S I C O ß ü M V ó. 0 [Arist. p. 2 2 9 M 1 . 23] 905

p. 229Ml Κ α ί ο σ ο ι ς μ ή έ σ τ ι ν ε ν α ν τ ί ο ν εως τοΰ καΟα'περ ε ί ' ρ η τ α ι 2Π ν

καί π ρ ό τ ε ρ ο ν .

Μία λοιπόν άντίδεσις καί αυτη δοκοΰσα απελείπετο, ην πρώτην οιπη-

ριί)μήσατο -/ατά την διαίρεσιν, ή έκ του αυτού τη είς το αυτό. λέγει ουν
5 καί περί τούτου, οτι ώσπερ αί είς εναντία μ ή εχουσαι α.ντικείμενον το έξ
ου μεταβολαί μέν ήσαν, κινήσει; 5ε ου, ουτω χαί ή έχ του αυτού καί ή
είς το αυτό εν μόνον το ύποκείμενον λαμβάνουσαι το αυτό, τό τε έξ ου
χαί το είς ο, το δέ έναντίον αυτω παραλείπουσαι μεταβολαί είσιν έναντίαι, 40
αλλ' ου/ι κινήσεις· ή γάρ χίνησις ες εναντίου είς έναντίον, το δέ έχ του
10 αυτοΰ είς τό αυτό τη φίίορα χαί τη γενέσει προσήκει. έξ ου γάρ ή
φθορά μεταβάλλει, είς τούτο ή γένεσις πρόσεισι. καί έξ ου ή γένεσις, είς
τοΰτο ή φί>ορά. ομοίως δε καί ή αποβολή προς την λήψιν ε χ ε ι · ή γάρ
του αυτοΰ λήψις προς την του αυτοΰ αποβολήν έναντίως ε χ ε ι · ου γάρ ή
αποβολή, τούτου ή λήψις, καί ου ή λήψις, τούτου ή αποβολή, είπών δε
Ιό πρότερον, οτι " ά μ α μεν συμβαίνει έξ έναντίου χαί είς έναντίον ή μεταξύ,"
δείκνυσι νΰν, οτι καί αί είς το μεταξύ καί έχ των μετάξι) ώς είς έναντία 45
καί ες έναντίων γίνονται τω το μεταξύ προς έχάτερον των άκρων έναντίου
λόγο ν εχειν. μίξει γάρ των έναντίων τά μετάξι» συνίσταται, ώς εί'ρηται
πρότερον. διό καί ώς έ ν α ν τ ί ψ χρήται τω μεταξύ ή κίνησις, è φ'
20 ό π ό τ ε ρ α αν μ ε τ α β ά λ λ η · οίον έκ φαιοΰ μεν, δταν είς λευκόν μεταβάλλη,
ώς μελάνι χρήται τιϊ» φαιιδ, καί όταν έκ λευκοΰ είς φαιόν· δταν δέ έχ
φαιοΰ είς μέλαν ή έκ μέλανος είς φαιόν, τότε ώς λευκοί χρήται τω φαιω. 50
καί τάς έπί τό μεταξύ ουν καί έχ τοΰ μεταξύ κινήσεις ώς έναντίας Οετέον.

ρ. 229ΐ>23 Έπεί δέ κ ι ν ή σ ε ι ου μ ό ν ο ν δ ο κ ε Τ χ ί ν η σ ι ς έ ν α ν τ ί α £ως

25 τοΰ I έ ν α ν τ ί α τ η έν υ γ ι ε ί ς . 212«·

Δείξας, ποΐαι κινήσεις έναντίαι είσίν αλλήλαις, έπειδή καί ηρεμία προς

1 ό'σοις 5έ a ex Arist. viilg. (seil òè oin. E) έστιν A C M ut Arist.: έατί τι a F (ut

Arist. cod. I) έναντίωσις F M 2 καί oui. Μ post πρότερον lemma ex
Arist. continuât: κίνησις μέν ír¡ κινήσει έναντία ούτως ή έξ έναντίου είς έναντίον τη ές
έναντίου είς έναντίον a 3 αύτη C F πρώτον A C 5 έχουσα α αντικεί-
μενα a F M τά έξ a G ήσαν A C M : είσι a F ή έκ Α : έκ C F : al έκ aM
G. 7 και ή είς Α : καί είς C M : είς a F 7 post τό αυτό rep. λέγει ούν καί περί
τούτων del. F λαμβάνουσι F 7. 8 τώ τε έξ ου καί τώ είς 8 F 8 αύτό C
où a F M 10 τη γενέσει προσήκει καί τη φθορά a F M 12 τοΰτο καί C
14 ή alt. om. A M ή tert. om. M 15 προ'τερον] E 5 p. 2 2 9 ^ 2 1 αμα μέν γάρ
Arist. καί om. C IG δείκνυσιν ουν F : δείκνυσιν Μ αί om. a F M
είς (post ώς) om. C ' F 17 γίνονται, o iu ras. C 18 συνίστανται Μ : σημαίνεται F
εΐρηνται M 19 πρότερον] E 1. p. 2 2 4 b 2 9 sqq. 20 μεταβάλοι (post αν) F : μετα-
βαλλοι Μ μεταβάλη (post λευκόν) F 21 μέλαν, sed coir. A 1 καί δταν —
φαιω (22) om. F 23 καί τάς από τοΰ μεταξύ ουν καί ir,ι τό μεταξύ κινήσεως a
έκ] άπό F M 24 κίνησις είναι a ex Arist. 2G κείνησιν ut vid. ante ras. O
906 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 2 2 9 b 2 3 ]

κίνησιν αντίκειται και δοκεΐ έναντι?, είναι, ζητεί και περί ταύτης πρώτον 212Γ
μέν δπως αντίκειται απλώς ή ηρεμία τη κινήσει, ε π ί ι τα καΐ ποία ηρε-
μία ποια κινήσει αντίκειται, έπειδή καί προ της κινήσεως έστιν ηρεμία
καί μετά την κίνησα, και λέγει δτι κυρίως μεν ε ν α ν τ ί ο ν κίνησις κι-
5 ν ή σ ε ι εστί (καί γαρ είδη ά μ φ ω καί μεταβάλλει είς άλληλα), ή δε ηρεμία ίο
προς κίνησιν αντίκειται μεν, ώς στέρησις δε μάλλον άντίκειται καί ουχ ως
κυρίως έναντία, διότι μη είδος τί έστι και αυτή ώσπερ ή κίνησις, άλλα
άπουσία μόνον κινήσεως, ε σ τ ι δ ε ώ ς κ α ι ή σ τ έ ρ η σ ι ς , φησίν, έ ν α ν τ ί α
λέγεται, κοινώς μεν πάσα στέρησις, καθόσον αντίκειται τ ψ είδει ή τ η
10 εςει ή τ η ένεργεία· ή δε άντίί)εσις έναντιότης δοκεΐ. αυτη δέ ή στέρησις
ή κατά την ήρεμίαν καί άλλο τι εχει, καί)ο και έναντία λέγοιτο άν μάλλον
τών άλλων στερήσεων· τά μεν γαρ τάς άλλας έχοντα στερήσεις ου μετα- is
βάλλει είς τάς Ιξεις ή τά είδη (ό γάρ νεκρός καί ó τυφλός oò μεταβάλ-
λουσιν είς το ζην ή το δραν), τά δέ ήρεμοΰντά ποτε καί κινεΐσ&αι πάλιν
15 πέφυκεν* ηρεμία γάρ έστιν ή του πεφυκότος κινεΐσί^αι ακινησία, καί εοικεν
ή στέρησις αυτη τ η της υλης στερήσει τη μετά της έπιτηδειότητος της
προς το είδος όεωρουμένη, έφ' ής καί αληθές το ε σ τ ί ν ώ ς κ α ί ή σ τ έ -
ρησις έναντία λέγεται, έπειδή γάρ αί γενέσεις έκ τών έναντίων, τά
πεφυκότα μεταβάλλειν κατά την έν εαυτοΐς έναντίωσιν εχει ταυτην την έπι- 20
20 τηδειότητα. εΐτα ζητεί ποία ηρεμία ποία κινήσει άντίκειται κατά την μέσην
ταυτην άντίΟεσιν τών τε κυρίως λεγομένων στερήσεων καί τών έναντίων,
κα$}' ήν ή ηρεμία τ η κινήσει αντίκειται, καί πρώτον λέγει δτι ή εν τινι
γένει ηρεμία έναντία τ η έν τ ω αύτψ γένει κινήσει· τοΰτο γάρ δι' ενός γέ-
νους κινήσεως έσήμανεν είπών τ η κ α τ ά τ ό π ο ν ή κ α τ ά τ ό π ο ν , δήλον
25 γάρ δτι καί έπί τών άλλων κινήσεων, άλλοιώσειυς τέ φημι καί αυξήσεως,
ó αότός έστι λόγος, oò γάρ ή κατά το ποιον ηρεμία έναντία τ η κατά 2ό
τόπον κινήσει, αλλ' ή κατά τόπον τ η κατά τόπον, καί ή κατά άλλοίωσιν
τ η κατά άλλοίωσιν καί ή κατά το ποσόν τ η κατά τό ποσόν, άλλ' ουκ
αρκεί τοΰτο ειπείν, δτι ή κατά τόπον ηρεμία τ η κατά τόπον κινήσει άντί-
30 κείται καί δλως αί ομογενείς άλλήλαις· τοΰτο γάρ απλώς καί ολοσχερώς
λέγεται· πλείους γάρ καί κινήσεις καί ήρεμίαι κα&' έκάστην τοπικήν διά-
στασίν star καί γάρ κατά μήκος κίνησις ή μέν έπί το άνω ή δέ έπί το
κάτω, καί ηρεμία ή μέν έν τ ψ άνω ή δέ έν τ ψ κάτω.

Ζητητέον ουν, ποία έν τούτοις ηρεμία ποία κινήσει αντίκειται, καί so

1 a n t e ζητεί add. και, sed del. A 3 ποίοι κινήσεις αντίκεινται Κ κινήσει]

κίνησις Μ 4 μετά κίνησιν a F M έναντία Μ 5 είδη] ήδη F
7 καί om. Ι ' αίϊτη a F M S) κινώς C 10 ή τ ώ (coir, τη) ένεργεία F
ή δέ] ήεί sic C έναντίωσις a αύτη C 11 ή] η F καί (post
καθά) om. a F 13 η είς τά είδη Μ 16 αίϊτη π ή της F την έπιτηδειότητα F
της] τ ή C 1 17 θεωρουμένης Μ 17. 18 έναντία post ω ; a 19 μεταβάλλει Μ κατά
τήν έναντίωσιν την έν έαυτοϊς a F M αύτοϊς C 2 3 γένει] γενέσει Μ 26 τό
ποιόν aC : ποιόν Α : το'πον F M έναντία A M : εστίν έναντία a F : ora. C 28 τό u t r u m -
que om. A : a l t e r a m F : p r i a s M 30 καί (post άπλώ;) om. a F M 31 καί (post γαρ)
om. a F 34 ζητητέον o'iv A C M : ζητητέον F : διό ζητητέον a έν τούτοις ποία C
 S I M P L I C I Í IN PHYSICORO.M V 6 [Arist. p. 2 2 9 b 2 3 ] 907

φησίν οτι, έ π ε ι δ ή ή κίνησις ές υποκείμενοu ε?ς υποκείμενόν έστι ( τ ο ύ τ ο γαρ 212 Γ

δηλοϊ το έν δυσίν υ π ο κ ε ι μ έ ν ο ι ς civat · ές ενάντιου γάρ είς εναντίον
εστίν, φ και διαφέρει κίνησις γενέσεως καί φ θ ο ρ ά ς ) , τη μεν κινήσει τη
έ * τούδε εις το εναντίον οίον τ η έκ τοΰ κάτω είς το άνω ή τη εκ του
5 λευκού εις το μέλαν ή έν τ ω κάτω καί ή έν τ ω λευκώ μοναί έναντίαι·
πάλιν δε τ η έκ τοΰ άνω επί το κάτω κινήσει ή τη έκ τοΰ μέλανος εις
το λευκον ή έν τ ω άνω ηρεμία καί ή έν τ ω μελάνι εναντία, ώ σ τ ε καί)- 3»
όλου την έν τ ο ύ τ ω , ες ου ή κίνησις γίνεται, ήρεμίαν έναντίαν τ η ές αυτοΰ
κινήσει γίνεσί)αι, αλλ' ουχί τ η εις α υ τ ό · και γαρ ανάγκη έκεϊνο μεν 8
10 φεύγει κατά φύσιν εναντίον είναι, το δε εις δ άπεισιν οίκειον. επειδή δε,
φ'^σίν, άτοπον κινήσει? μεν εναντίας είναι άλλήλαις, η ρ ε μ ί α ς δε ¡χή είναι,
ίστέον οτι καί ήρεμίαι αυταί είσιν εναντίαι άλλήλαις αί έν τοις έναντίοις
τόποις καί ταίς έναντίαις ποιότηβιν ή π ο σ ό τ η σ ι ν , οίον ή έν τιί> άνω ηρε-
μία τ η εν τ ω κ ά τ ω καί ή έν τ ω λ ε υ κ ώ τη έν τοί μελάνι καί ή έν υγεία ω
15 τ η έν ν ό σ ω · κινήσει μεντοι ή έν υγεία ήρεμία αντίκειται τ η είς νόσο ν, ω ς
είρηται πρότερον· τη γαρ έκ νόσου sic υγείαν άντικεισδαι αυτήν
ά λ ο γ ο ν έστι. καί τ η ν αίτίαν νυν προστίίίησιν έ ν α ρ γ ή · ή γαρ κατά φυσιν,
φ η σ ί , κίνησις ή έπ 1 έ κ ε ϊ ν ο , έν φ κατά φυσιν ή ρ ε μ ε ϊ το κινούμενον, σκο-
πόν έκείνην έχουσα τ η ν ή ρ ε μ ί α ν , καί δι' αυτήν γινομένη, γ έ ν ε σ η τρόπον
2 0 τινά της ήρεμίας έστί καί ή ρ έ μ η σ ι ς . ώ σ τ ε οίκειότης έστί πλείστη τ η κι-
νήσει τ η έν ω ήρεμήσει προς την έν έκείνω ή ρ ε μ ί α ν . εί δε οικεία, ουκ
εναντία· ου γαρ τ η γενέσει τινός το γινόμενον εναντίον οίον τ ε λέγειν ή 45
στέρησιν αυτής, εί δε καί τέλος τ ω ν επί τι κινουμένων ή έν έκείνοις ηρε-
μία, το τέλος τινός π ώ ς άν εναντίον ε ί η ή στέρησις α υ τ ο ΰ ; εί ουν ανάγκη
25 τήν ές ου ή τήν είς ο ήρεμίαν έναντίαν είναι τη κινήσει ( ο υ γαρ δ ή ή
ές άλλου γένους ή ρ ε μ ί α έναντία εσται τ η έν άλλω γένει κ ι ν ή σ ε ι ) , αδύνατον
δε τάς εις ο έναντίας άλλήλαις ε ί ν α ι , ανάγκη τήν ές ου ήρεμίαν έναντίαν
είναι τ η έ ; αυτοΰ κ ι ν ή σ ε ι , καί γαρ εί κατά φυσιν έστί t o i κινούμενο» ή
έκ τοΰδε κίνησις, ή εν αυτοί ήρεμία παρά φύσιν αυτοί γίνεται, έναντίον 50
3 0 δε το παρά φύσιν τω κατά φύσιν. εί δε τις άπορεΐ, πώς εί εν ένί έν-
αντίον, τ η κινήσει καί κίνησις αντίκειται καί ή ρ ε μ ί α , καί τ η ή ρ ε μ ί α ομοίως

1 ό'τι ora. F 2 òuaìv ora. F 3 καί ante ty¡ [J.èv inser. M 4 τ^ (post ¡5)
0111. aF ó ή (post μέλαν)] ή A ή έν (post καί) οία. a F μοναί C:
μόναι a A F M 6 έ~ί τά κάτω a Κ έκ μελανό; Μ 7 μέλανιΟ. λευκώ a A F M
έναντίαι Μ 8 έξ ου] καί}1 8 F M 11 οίτο-ον oui. Μ ήρεμίαν CM
12 αύται Α 1 12. 13 έν -αίς (!) έναντίοις τόποις Μ 13 η ποσότησιν ο in. Μ έν τή
άνω F 14 τη κα'τω F ή (alternili) otn. F 15 κίνησις Μ post μέντοι
add. τ-jj ές υγείας a ante ήρεμία add. ζ al M τ/J είς νο'σον A C M : τη έν νόσω
F: ού/ ή έν νόβφ a IC« αυτήν δε Μ 17 άλογόν A C F M : εΰλογον a
έστι ο m. a F νυν om. F M έναργώς a F 18 έπ' έκεϊνο C : έπ' έκείνω A F M :
είς έκεϊνο a ήρέμει Α 19 αύτό γενομένη F 2 0 ήρέμισις a F 21 ήρεμί-
σει C τήν έκείνω (έν om.) Μ 21. 22 ή (superscr. εί) òè οικεία έναντία Μ
24 post ανάγκη add. ή C 25 ή oin. Μ 27 έξ ου A C F ' M : έν ψ a F -
έναντία a 2 8 των κινουμένων F 3 0 πώς om. F εί] ή sic Μ
 908 S I M P L I C l l IN P H Y S I C O R U M V 6 [ A r i s t . p. 2 2 9 b 2 3 . 2 3 0 » 7 ]

και ηρεμία καί κίνησις έναντίαι λέγονται είναι, ρητέον ?τι où κυρίως έναν- 212··
τίαι ει'σίν ήρεμία χαί κίνησις, άλλ' ουδέ στερησις ή ηρεμία τοιαύτη, ofav
έν Κατηγορίαις εΓπεν την μ η υποστρέφουσαν είς τό είδος, αλλά κατά τι
μέσον είδος στερήσεως και έναντιότητος εοιχεν άντικεϊσί)αι άλλήλοις ήρε-
5 μία καί κίνησις. |

ρ. 2 3 0 a 7 Ό σ ο ι ς δέ μ ή εστίν έναντίον Ι ω ς του ή δ έ γ έ ν ε σ ι ς ε ί ς 212 ν

έκείνην.

Ε ι π ώ ν την έν τ ω έτέρω των εναντίων ήρεμίαν έναντίαν είναι τ η έξ

αυτοΰ κινήσει ζ η τ ε ί , ει καί έπί των μεταβολών τών μ ή ες έναντίου είς
10 εναντίον γινομένων καί διά τούτο μ ή ουσών κινήσεων, ως έλέγετο έπί γε- ίο
νέσεως και φθοράς, εστι τις ηρεμία ταύταις ταΐς μεταβολαΐς έναντία τη
εξ αύτοΰ εις αυτό. αύται γαρ ήσαν αι μεταβολαί αί ώς γένεσις καί
φδορά άντικείμεναι· φδορά μεν γ'άρ ή έκ τοΰ όντος, γένεσις δε ή είς το
όν. ή ουκ εστι ταύταις αντικείμενη ηρεμία, διότι οόδε κινήσεις αύται λέ-
15 γονται, α λ λ ά μεταβολαί μόνον· ή δέ ηρεμία τή κινήσει αντίκειται, τί
ουν ουκ εστι τι πέρας τ η ς γενέσεως ή έν τ ω είδει μονή ώσπερ της άνωθεν
χ ά τ ω κινήσεως ή έν τ ω κάτω μονή; ή εστι μεν, ηρεμία δε oò κλητέα ΐδ
αύτη, άλλά άμεταβλησία μάλλον, διότι ή μεν τ ή ς κινήσεως απουσία
ηρεμία λέγεται, ή δέ τ ή ς μεταβολής άμεταβλησία. αλλ' εστω άμεταβλησίαν
20 καλεΐσΟαι· τίνι αν ε ί η άμεταβλησία και τίνι μεταβολή έναντία ή άμετα-
βλησία α υ τ η ; ή ε ί μ ε ν εστι τ ι ύ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν το μ ή ον ώσπερ ή υλη, ή
έν τ φ όντι ά μ ε τ α β λ η σ ί α τή έν τ ψ μή ό ν τ ι άμεταβλησία εσται έν-
α ν τ ί α καί τ η έχ τοΰ όντος κινήσει, ε ί δ έ μ ή ε σ τ ι τ ι τ ο μ ή ό ν , φησίν,
άπορήσοι ά ν τ ι ς τ ί ν ι άμεταβλησία: έστίν έ ν α ν τ ί α ή έ ν τιρ ό ν τ ι ά μ ε τ α - 20
25 β λ η σ ί α , άπορήσοι δέ άν τις, φησί, καί εί ήρεμίαν χ ρ ή λέγειν τήν έν τ ψ
όντι άμεταβλησίαν δια τά επόμενα άτοπα. εί γάρ ήρεμίαν τις λέγοι έπί
γενέσεως καί φ&ορας τήν έν τ ω όντι άμεταβλησίαν, δυοίν Οάτερον άνάγκη
συμβαίνειν· ή γάρ οδ πάσα ηρεμία κινήσει, έναντία εσται, είπερ ή έν τι»
όντι άμεταβλησία ηρεμία ουσα τ η έκ τοΰ όντος μεταβολή άντίκειται* αυτη
30 δέ ουκ εστι κίνησις, ώ ς δέδεικται πρότερον, διότι μ ή εστίν ές υποκειμένου

3 έν Κ α τ η γ ο ρ ί α ι ς ] c. 10 p. 1 2 b 2 2 s q q . εΐπεν p o s t otav C G έναντίον A C F M ut

ρ. 9 0 9 , 1 9 et A r i s t . coiid. II et cori·. E , q u i p r o μ ή h a b e n t μ η δ έ ν : έναντία a A r i s t . v u l g .
1 0 έναντίον e x έναντίαν c o i r . C 1 κινήσεως a 12 είς τό a i t ò C M al (ante
ώς) om. hFM 12. 13 a l γενέσεις καί cp&opà M 13 γάρ o n . a F M ή έκ τοΰ
δντος είς τό μ ή 8ν μεταβολή a δέ ora. F 13. 14 ή είς τό αότό όν Μ : ή έκ τοΰ
μ ή όντος είς τό όν a 14 εστίν αΰταϊς a F 15 μόναι a F 16 τι o m . F
17 ήρεμία δέ oò A C M : oò μ ή ν δέ ήρεμία F e t ( o m . δέ) a 18 αότή A 2 1 ή εί C
e t e x ήι corr. A 1 : ή F: εί Μ : ή a ή ( a n t e δλη) ora. F 22 μή om. A'F
23 ante ίντος add. μή Α2 κινήσει] μεταβολή a τι o m . F 24 άπορήσειεν hic
et. v. 2 5 a F M e x A r i s t . 2 6 διά — άμεταβλησίαν (27) o m . F λέγει M 27 άμετα-
βλησία a δυείν C 2 8 συμβαίνειν o m . a ή γάρ] εί γάρ Μ 3 0 ώ ς ] οόδε Μ
πρότερον] cf. Ε 1. ρ . 2 2 5 » 7 s q q . πρότερον . . . ότι M (lac. n i lit.)
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 6 [Arist. p. 2 3 0 » 7 ] 909

είς υποκείμενων, ή εί πάσα ηρεμία κινήσει αντίκειται, έ'σται και ή φ&ορά 212'
κίνησις, ομοίως δέ καί ή γένεσις. δεδεικται δε οτι ουκ είσίν au τα. ι κινή- 2β
σεις. iva ουν μηδετερον τούτων των άτοπων συαβαίνη, ήρεμίαν μεν ου
κλητέον την έν τψ οντι μονήν, δ μ ο ι ο ν δέ τι αυτό ηρεμία ρητεον. καί
5 κλητεον αυτό αμεταβλησίαν στέρησιν ουσαν ου κινήσεως, αλλά μεταβολής,
αυτη δέ ή έν τψ οντι άμεταβλησία ή ούδενί έστιν εναντία· ή γαρ ηρεμία
και ούχι ή άμεταβλησία εκειτό τινι έναντία. ή ε? έστι τινί εναντία, ήτοι
τή έν τοΐ μή οντι άμεταβλησία εσται έναντία, ε? εστι τι το μή ον, ή τη 30
cpôopâ, ήτις έστίν εκ του οντος μεταβολή· ταύτη γάρ ώς μεταβολή άντι-
10 κείσεται, καν μή η τι το μή ον. διό ούτως εΐπεν ή τ η έν τ<ί» μ ή ο ν τ ι
ή τη φθορά· αυτη γάρ, φησίν, ή φθορά ές α υ τ ή ς έστι της έν τιδ
οντι άμεταβλησίας, ή δέ γ ε ν ε σ ι ς όδός έστιν έπ' έ κ ε ι ν η ν . ώς γάρ έπί
τής ηρεμίας έδείχίΐη, ούτως έ'χει και έπί τής άμεταβλησίας· ή γάρ έξ ου
μεταβα'λλει αμεταβλησία τη ές αυτού μεταβολή αντίκειται, αλλ' ούχί τη
15 εις αυτό· ώστε τη μεν φί)ορά ώς μεταβολή αντίκειται ή έν τψ οντι αμε-
ταβλησία. τη δέ γενέσει καί τη έν τιδ οντι αμεταβλησία. είη αν άμετα- 85
βλησία αντικείμενη ή έν τ<5 μή οντι, ειπερ είη τι το μή ον.

Ή δέ έν αρχή ταύτης τής λέξεως γραφή τριχώς φέρεται, ή γάρ ού-

τως* δ σ ο ι ς δέ μ ή ε σ τ ί ν έναντίον, μεταβολή μεν έ σ τ ι ν άντικει-
20 μ έ ν η ή έξ α υ τ ο ΰ τη είς αυτό, κίνησις δέ ουκ εστίν, ή ούτως·
δ σ ο ι ς δέ μ ή ε σ τ ί ν έ ν α ν τ ί α , τ ο ύ τ ω ν μ ε τ α β ο λ ή μεν έ σ τ ι ν α ν τ ι κ ε ί -
μενη καί τά έςής τά αυτά δηλονδτι τοις προτέροις σημαίνοντα, εστι δέ
και τρίτη τοιαύτη ο σ ο ι ς δέ μή εστίν έναντία, ών μεταβολή μεν
έ σ τ ι ν α ν τ ι κ ε ί μ ε ν η ή έ£ α ό τ ο ΰ τ η ε ί ς α υ τ ό , κ ί ν η σ ι ς δέ ο υ κ ε σ τ ι . 40
25 καί ταυτην μάλλον ó 'Αλέξανδρος αποδέχεται. " ώς γάρ σημαίνων, φησί, τίνων
ουκ εστίν ηρεμία αλλά αμεταβλησία, λέγει, αλλ' ούχ ώς δεικνυς οτι μή
ει'σι κινήσεις αί τοιαυται μεταβολαι μηδέ ώς κινήσεις άλλήλαις αντίκεινται,
αλλ' ώς μεταβολαι'· τοΰτο γάρ ήδη δεδεικται".

1 εί oíd. F : ôè M 2 ¿μοίως δέ -/al ή γένεσις om. C 3 συμβαίνει, sed

coir. A1 4 ήρεμίαι Α : ήρεμία a C : ήρεμίαν F M 4. 5 κλητέον. καί ¿ητέον
αυτό a F M G ή cùòevl — ή άμεταβλησία (7) om. F ή om. M 7 έναν-
τίον (ante ή) a F ή εί εστι τινί έναντία om. C ei εστι] εϊ τι F 1 1 0 καν
μηδέ r¡ Μ 12 άμεταβλησία a έπ'] είς Arist. et ipse Simpl. p. 9 0 8 , 6
13 ή γάρ] εί γαρ Μ 14 αυτου] οδ a 16 τη δέ γενέσει — αμεταβλησία
om. C I S . 19 ή γάρ ούτως oíd. F 19 έναντίον A C M (cf. ρ. 9 0 8 , 6 ) : έναντία a F
μεταβολή C post έστιν add. ή F 20 τ η ] τί C 21 έναντία sic
libri μεταβολή C 21. 22 post άντικειμένη iterata τή ές αύτοΰ -/.αί είς
αυτό dui. F 2 2 τά δέ αυτά a δηλονότι om. a : subducta lineóla delebat F
σημαίνοντα A C F M : -/.αί ταύτα σημαίνει a 2 2 . 2 3 εστι δέ γαρ a 2 3 δέ om. a F
ών a F (recte ut apparet ex proximis. nain Alexander apodosin fecisse videtur a μονή
(ν. 10), a n t e quam vocem καί etiam cod. E o m i s i t ) : τούτων C M : om. A 2 4 ή έκ
του αύτοϋ C είς τό αύτό C M 2 5 ταΰτην A C M : ταϋτα a F 27 μηδέ — μετα-
βολαΐ ( 2 8 ) om. C αντίκειται Α
910 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 6 [Arist. p. 2 3 0 * 1 8 ]

p. 230" 18 Άπορήσειε δ έ άν τ ι ς εως του | αλλ' ή ή μ έ ν τ ο ι α δ ι , 213Γ

ή δε τοιαδί α ό τ ώ ν έστιν.

Κίπών τίνες κινήσεις καί ήρεμίαι τίσι κινήσεσι καί ήρεμίαις είσίν έν-
αντίολ κατά φύσιν ά'αφω, οτι κίνησις μεν κινήσει ή έκ του έναντίου τη
5 έκ του έναντίου, κίνησις δέ μονη ή εκ τίνος τη έν αότψ, έπειδή οδ μόνον
αί κατά φύσιν τοις κατά φύσιν αντίκεινται ώς ή κάτωδεν άνω του πυρός δ
r/j άνωθεν κάτω της γης, αλλά καί ή του αυτοΰ παρά φύσιν τη κατά
φύσιν ώς της γης ή κάτωθεν άνω τη άνωθεν κάτω, μέλλων καί περί τού-
των λέγειν των αντιθέσεων, απορεί πρώτον, διά τι έν μεν τ η κ α τ ά τ ό -
10 πον μ ε τ α β ο λ ή καί κινήσεις είσί και μοναί και κ α τ ά φ ύ σ ι ν κ α ί παρά
φύσιν. τη γάρ γη κίνησις μεν κατά φύσιν ή εις το κάτω, μονή δε ή έν
τυ7 κάτω, παρά φύσιν δέ χίνησις μεν ή είς το άνω, μονή δέ ή έν τω
άνω, καί έπι των άλλων άπλών σωμα'των χαί των άπλών κινήσεων ó αυ- 10
τός λόγος έπί γε των κατά τόπον· έπί δέ αλλοιώσεως και της κατά το
15 ποσόν μεταβολής ουκέτι ή του κατά φύσιν καί παρά φύσιν άντίθεσις όρα-
σθαι δοκεί· ουδέν γάρ μ ά λ λ ο ν το λευκαίνεσθαι του μελαίνεσθαι κ α τ ά
φ ύ σ ι ν ή π α ρ ά φ ύ σ ι ν έστί τοις σώμασι καί το υγιάζεσθαι ή νοσάζεσθαι.
ομοίως γάρ δοκει το σώμα των ζφων αμφοτέρων τούτων είναι δεκτικόν.
ó δέ αυτός λόγος και έ π ί α υ ξ ή σ ε ω ς καί φίΚ'σεως. οΰτε γάρ ή μέν
20 αΰξησις κατά φύσιν, ή δέ μειωσις παρά φύσιν οΰτε ανάπαλιν, αλλ' ουδέ ιε
αύ'ξησις α υ ξ ή σ ε ι αντικεΐσθαι δοκεΐ, ώς είναι την μέν κατά φύσιν, την
δέ παρά φύσιν. ομοίως δέ καί έπί των άλλων μεταβολών της τε γενέσεως
καί της φθοράς εχει· ουδέ γάρ το μέν ετερον αυτών κατά φύσιν, ή γέ-
νεσις, τό δε ετερον παρά φύσιν, ή φθορά. το γάρ γ ή ρ α ς , ο έστι μετα-
25 βολή έκ του είναι έπί το μή εΐναι καί φθορά, κ α τ ά φ ύ σ ι ν καί αυτό οο-
κεΐ είναι, αλλ' ουδέ γένεσις γενέσει δοκεΐ ούτως αντικεΐσθαι, ώς είναι
τήν μέν κατά φύσιν, τήν δέ παρά φύσιν. so

Άπορήσας δέ ουτω τω μέν άμφω τάς αντικειμένας οΓον λεύχανσιν

καί μέλανσιν καί αυξησιν καί μειωσιν καί γενεσιν καί φθοράν κατά φύσιν

1 τις OID. C η ή] ή ή C : ή F M 1. 2 τοιάδε ή δέ τοιάδε C : τοιάδε (cel. oro.)

FM 3 Είπών δέ Μ τίνες post ήρεμίαι itérât C post κινήσεαιν add. αντί-
κεινται F M 4 αμφω a A : ora. C F M 4. 5 τη έκ τοΰ έναντίου] είς τό έναν-
τίον C 5 μονή F τη έν] της έν Μ 7 άλλ' ή F 8 ώς om. Α
μέλλων οε G 9 αντιθέτων F 10 καί (ante κατά) om. Μ 11 τη γάρ γη
ACM: om. F : οίον πυρές παρά φύσιν μέν a κατά φύσιν ora. a F ή (ante είς)
oui. F κ ά τ ω — μ ε ν ή είς τό ( 1 2 ) om. F 12 παρά] κατά a ή (ante είς) oui. a
13 των (post καί) A C M : άλλων a F 14. 15 τό ποσόν] τόπον F 15 ή έκ
τοΰ C IG ούόέ C F 17 έστι oui. a F 19 καί έπί αυξήσεως om. F περί a
2 2 έπί] περί a τε om. a F 2 3 της om. a F oùòè] oò a 24 τό γαρ γήρας
ut Arist. vulg. l i b r i : ή γάρ γήρανσις Arist. codd. EH 2 5 έπί] είς a F 28 τω]
τό a F M 2 9 καί μέλανσιν om. F M
 SIM PLICHI IN P H Y S I C O R U M V 6 [Arist. p. 2 3 0 » 18] 911

είναι ένδίδωσι· xal γάρ επί της κατά τόπον ή άνω και κάτω άντικείμεναι 213Γ
ά μ φ ω κατά φύσιν είσίν, ει και έ π ' άλλου καί άλλου· το δέ επί τοΰ αυ-
τοΰ είδους οίον της φθοράς ή της γενέσεως ή αυξήσεως είναι τήν μεν
κατά φύσιν τήν δέ παρά φύσιν, ώς επί της άνω κινήσεως ή επί της κα'τω,
& δείκνυσιν έκ τοΰ το βίαιον έν πα'σαις όρασθαι, το δε βίαιον παρά φύσιν 8»
είναι, καί φ θ ο ρ ά ουν αν εΓη φθορά έναντία ή βίαιος τη κατά
φύσιν. αλλ' επί μεν φθοράς το βίαιον δήλον. καί γενέσεις δέ είσι βί-
αιοι καί ου κατά τον είρμόν της φύσεως γινόμεναι, ας ' ο ύ χ είμαρμένας'
ειπεν, οταν προ ηλικίας γεννά τινα. καί σημειοΰνται εντεύθεν οί έςηγη-
10 τ α ί , οτι τήν είμαρμένην οί από τοΰ Περιπάτου έν τοις κατά φύσιν τίθεν-
ται, εϊπερ τάς βίαιους και παρά φύσιν κινήσεις ούχ είμαρμένας ειπεν. καί
αυξήσεις δε παρά φύσιν είναι φησί τινας, ώς τ ώ ν ταχυ δ ι ά τ ρ υ φ ή ν 3«
ή β ώ ν τ ω ν , ο" και γεννωεν αν παρά φύσιν καί βία, καί σίτος δε διά θερ-
μην τ α χ υ φύεται καί αΰςεται έν τοις Άδώνιοος καλουμένοις κήποις προ
15 τοΰ ριζωθήναι καί πιληθήναι έν τ η γ η . καί έπί αλλοιώσεως δε το κατά
φύσιν ευρίσκει καί παρά φ ύ σ ι ν οί μεν γάρ έν ταϊς κ ρ ι σ ί μ ο ι ς ήμέραις
τών νόσων παυόμενοι κατά φύσιν άλλοιοΰνται καί βεβαίως, οί δέ μ ή έν
κ ρ ί σ ι μ ο ι ς παρά φύσιν καί αβεβαίως. ειπών δε καί γενέσει γένεσιν έν-
αντίαν είναι καί φθορά φθοράν έπέστησεν, οτι έ ' σ ο ν τ α ι φθοραί έναν-35
20 τ ί α ι ά λ λ ή λ α ι ς . ει δε τοΰτο, έπειδή τ η φθορά καί ή γένεσις αντίκειται,
δύο ένί εσται εναντία· τ η γάρ φθορά καί γένεσις έ'σται καί φθορά έναν-
τία. ομοίως δε καί τ η γενέσει γένεσις καί φ θ ο ρ ά , είπερ καί γενέσει γέ-
νεσις αντίκειται, ταύτην δή τήν ενστασιν βραχέως ένδειςάμενος διά τοΰ
' έ σ ο ν τ α ι δ ή έ ν α ν τ ί α ι φ θ ο ρ α ί ά λ λ ή λ α ι ς ουτω λαμβανόμεναι, καί ο υ χ ί
25 γ ε ν έ σ ε ι · εί ουν καί γενέσει, δύο ένί έναντία εσται' λύει τήν έ'νστασιν
λέγων μηδέν κωλύειν κατά τι καί φθοράν είναι φθορά έναντίαν ου καθό 4«
φθορά, άλλα καθό ή μεν κατά φύσιν, ή δέ παρά φύσιν, α συμβέβηκε ταϊς
φθοραΐς. ώστε ου δύο ένί έναντία, εΓπερ καθό μεν φθορά γενέσει μόνη
έναντία εστί. καθό δέ κατά φύσιν φθορά τ η παρά φύσιν. ώσπερ καί εί
30 ή μεν το ήδυ ε ί χ ε συμβεβηκός, ή δε το λυπηρόν, ήν άν τις αυτών καί
κατά τοΰτο άντίθεσις.

I xal γάρ και ίτύ Μ καί ή κ ά τ ω a F 2 είσί κατά φύσιν a F M εί ο ω .

CFM το otn. Μ 3 οίον αυξήσεως ή γενέσεως καί φθοράς a F M 4 τήν Sè παρά
φύσιν om. Μ ή] ή Α έπί (post η) oui. M 5 τοϋ τό] τούτου F
έν πάσαις — βιαίον oui. A 1 : suppl. in ìiirg. A 2 post τό δέ βίαιον iterata έν πα'σαις
del. C β <5ν ουν a F post έναντία x litterae e r a s a e Α ή βία F
7 όέ om. M 9 προς compenti. F 10 κατά] παρά F M 11 βιαίους AM:
βιαίας a C F 12 τα-/ϊ> oui. M 13 όέ] μέν C 17 άλλοιοΰται a 18 καί
(post δέ) om. a F γένεσιν γενέσει a F 10 φθοράν φθορά a F M 1!). 2 0 έναντίαι
αϊ φθοραί άλλήλαις Arist. vulg. (sed αϊ έναντίαι φθοραί άλλήλαις [sic, erravit Bekkerus] E ,
et al om. H) cf. v. 24 2 0 τη φθορά post γένεσις C 21 ή γένεσις et ή φθορά a F
22 φθορά . . ' . περ sic Μ (εί om. in lac. i l l litt.) 2 3 ταύτην δέ τήν εκστασιν Μ 24 δε
Arist., sed Simplicius p a r a p b r a s i n exhibet 24. 25 ού γενέσει Arist., n o n où γενέσεις
sec. Bekkerum cf. T o r s t r i k i u s Philo], χ ι ι 5 2 8 2 5 λύει§/ A 2G κ ω λ ύ / f ειν C
έναντίον M 27 μέν om. F 28 μόνη ι Α: μ ί ν η a C F M 29 φθορά C 3 0 καί oui. a F
912 SIMPI-ICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 230b 10]

p. 230» 10 Όλως μεν ουν έ ν α ν τ ί α ι κ ι ν ή σ ε ι ς και ή ρ ε μ ί α ι εως τοΰ 213r

ή μεν γάρ κατά φύσιν α υ τ ώ ν ή άνω ή κ ά τ ω , ή δέ π α ρ ά φύσιν. 60

Δείςας δτι και ή κατά φύσιν καί παρά φύσιν έναντίωσίς έστιν έν ταΐς
κινήσεσιν εφεξής δείκνυσιν, δτι μ ή κ α τ ' άλλον τινά τρόπον εναντιώσεως
5 π α ρ ά τον πρότερον είρημένον ταϊς κινήσεσιν ύ π ά ρ χ ε ι ν ή κατά φύσιν καί
ή παρά φύσιν κινήσεις είσίν έναντίαι, αλλ' εστίν δ αυτός τρόπος τ η ς εν-
αντιώσεως. δταν γάρ το αότό η το κινούμενον τάς εναντίας κινήσεις, τουτ-
έστι τάς έκ τ ω ν έναντίων καί είς τά εναντία, | ω ς ή έτερα εστίν αυτοί 213»
κατά φύσιν, τότε ή έτερα τούτιρ γίνεται π α ρ ά φύσιν. φέρεται μεν γάρ
10 τ η ν ά ν ω φ ο ρ ά ν φύσει το π ΰ ρ , την δέ κα'τω ή γη. καί έναντίαι
γ ε α υ τ ώ ν αί φ ο ρ α ί . τ ό δ έ π υ ρ ά ν ω μ ε ν κατά φυσιν κινείται, κάτω
δέ π α ρ ά φύσιν. καί έ ν α ν τ ί α ή κατά φύσιν α υ τ ο ΰ τ η π α ρ ά φύσιν,
οτι έξ έναντίων καί εις έναντία, καί αί μ ο ν α ι δs ωσαύτως, ή γάρ
άνω μονή τη άνωδεν κάτω κινήσει έναντία. γ ί ν ε τ α ι δέ τ η γ η ή δ
15 μ ε ν ά ν ω μ ο ν ή π α ρ ά φ ύ σ ι ν , ή δ έ κ ά τ ω κ ί ν η σ ι ς κ α τ ά φ ύ σ ι ν . ώστε
κινήσει μονή έναντία ή παρά φύσιν τοΰ αότοΰ· καί γάρ ή κί-
νησις τοΰ αυτοΰ. έ ν α ν τ ί α άρα τ η έκαστου τ ώ ν στοιχείων κατά φύσιν
κινήσει έναντία κίνησις παρά φύσιν αυτοί έστιν. έπεί δέ ες ου τι κινείται
ή κατά φύσιν ή παρά φ ύ σ ι ν , ή έν έκείνψ μονή αντίκειται τ η έζ αυτοΰ
20 κ ι ν ή σ ε ι , δήλον δτι τοις άπλοϊς σώμασιν a t έν έκείνοις μοναί, ές ών κατά
φύσιν κινούνται, αύται π α ρ ά φύσιν είσίν* ώστε αί π α ρ ά φύσιν α υ τ ώ ν μοναί
τε και ήρεμίαι έναντίαι είσι ταις κατά φύσιν αυτών κινήσεσιν. ίο
Έ ν τισι τ ώ ν αντιγράφων μετά το τέλος τ η ς ρήσεως ταύτης το λεγον
ή μεν γάρ κατά φύσιν αυτών ή άνω ή κάτω, ή δέ π α ρ ά φύσιν
25 πρόσκειται τοΰτο· κ α θ ό λ ο υ δε καί π ρ ώ τ ω ς ταΰτα κυρίως υπάρχει,
καί ίσασιν εν τισι τοΰτο προσκείμενον καί οί έςηγηταί. λέγοι δέ άν δτι
τ α ΰ τ α , τό τε κατά φυσιν καί το παρά φύσιν κινεΐσθαι, κυρίως τοις άπλοις

2 αύτών εαται ή άνω r¡ ή κα'τω a ex Arist., sed cf. 24 et Arist. codd. FI

3 καί ή παρά aF 4 έφεξής om. F οτι oía. aF 5 ή κατά ACM: καί ή κατά
F : ήτε κατά a G ή om. aF κινήσεις a F : κίνησις ACM έναντίαι άλλήλαις
CM 7 τά (ante αότό) om. AM S ώ;] 3τε a ούτω έστι α : αότων έστι F
9 τούτω oíd. aF post γίνεται add. αύτω a 10 την fièv άνω Simpl. f. 2 1 5 · Ί 3
ut Arist. (praeter cod. Κ) φοράν ut f. 215*13 (oui. Arist. cod. E) 11 γε libri
ut f. 2 1 5 ' 13 et Arist. codd. H et coir. E 13 εις τά έναντία CM 14 κάτω sic
libri et. Arist., etiaui cod. E ex καιτω corr. (Bekkerns errat) 14. 15 ή μέν μονή ¿κείνη
Arist., sed ή άνω add. cod. Η 15 ή δέ κίνησις αίίτη (hoc ora. E 1 ) Arist. IG παρά
φύσιν αύτοϋ F 16 ή (ante κίνησις) oin. Μ 16. 17 ή κίνησις ή αύτών F
17 άρα post έκαστου a 18 αύτών F κινήται C 21 αύται] αύταί C
αύτών] αυτοΰ a F 23 εν τισι aA 2 C: εν τι Α ' : εστι F ^ήσεως] κινήσεως F
ταύτης oui. F 24 η άνω i¡ κάτω] cf. supra 25 καθό δέ Μ additamentum
exhibent Arist. codd. H et in mrg. coir. E 2G καί ίσασιν] ¡"σασί ôè a
έν τινι F 27 ταΰτα om. CM τό τε ACM: τό aF τό (ante παρά)
om. aF
 SIMPLICir IN PHYSICORÜM V 6 [Arist. p. 230b 10. 21] 913

τών φυσιχών οωμ,άτων υπάρχει και πασι καί π ρ ώ τ ω ς έν τ η κατά τόπον 213ν
αυτών κινήσει καί η ρ ε μ ί α , έν δέ ταίς ά'λλαις κινήσεσιν έ'στι μέν χαί έν ΐδ
αυταίς το κατά φύσιν καί παρά φύσιν, ώς είρηκεν, ου κυρίως δε ουδέ
πρώτως, άλλα κατά τήν από τούτων μεταφοράν. δοκεΐ δέ έλλείπειν tu)
δ κα&όλου δέ κ α ι π ρ ώ τ ω ς ταΰτα κυρίως υπάρχει το τούτοις τοις
άπλοίς σώμασιν, ων έν τ η άνω καί κάτω φορά το κατά φυσιν καί παρά
φυσιν έτεχνολόγησεν.

p. 230b21 "Εχει δ έ α π ο ρ ί α ν , ε ί έ'στι π ά σ η ς ηρεμίας εως τοΰ ή

συμβαίνειν άμα.

10 'Απορεί νΰν εί πάσης ηρεμίας γένεσίς έστι ή ου. το τε γάρ μη

είναι γένεσιν πάσης ηρεμίας αδύνατον, καί τήν αίτίαν βραχεως ένεδείςατο 25
διά τοΰ ειπείν τ η ς μ η α ε ί . ή γάρ ηρεμία στέρησίς έστι κινήσεως έν τ ω
ποτέ κινουμένψ, ή δέ έν τ ω ποτέ κινουμενψ ηρεμία ουκ έ'στιν αεί, εί'περ
ποτέ κινείται· το δέ μη αεί ον γέγονε, το δέ γεγονός έγίνετο, το δέ γι-
15 νόμενον γένεσιν έ'χει· κατά γάρ τήν γένεσιν γίνεσθαι λέγεται, ωσπερ το
κινούμενον κατά τήν κίνησιν κινεισ&αι. αυτός δέ ήρκέσ&η τ ω μή αεί είναι
τήν ήρεμίαν, οτι τά οντα ή αεί οντα έστίν ή ποτέ, τά δέ ποτέ οντα γινό-
μενά έστιν. ένδειξάμενος ουν τήν ανάγκην τοΰ δεϊν πασαν ήρεμίαν γένεσιν
εχειν και προσθείς δτι ή γένεσις της ηρεμίας τ ο Γ σ τ α σ θ α ί έστιν, δπερ so
20 έστί το ήρεμίζεσ&αι (το γάρ ήρεμείν το έστάναι έστίν, του δέ έστάναι γέ-
νεσις το ΓστασΟαι ώς τοΰ κεκινήσθαι το κινεΐσί)αι), έπάγει λοιπόν τήν άπο-
ρι'αν τήν άναιρεΐν πειρωμένην το πασαν ήρεμίαν γένεσιν εχειν διά τοΰ δει-
κνύναι, δτι ή βίαιος ηρεμία ουκ έ'χει γένεσιν· ουδέ γάρ έ'χει το ΐστασθαι.
εί γάρ ή βίαιος ά'νω ηρεμία καί το έστάναι ά'νω βία της γης έ'χοι γένεσιν,
25 έ'χοι αν το Γστασ&αι βιαίως, τουτέστιν το φέρεσθαι βιαίως, έπί το έστάναι.
εί ουν τό ΓστασΟαι δλως μ ή δυνατόν είναι βίαιου φοράς έπί το έστάναι, s»
δήλον δτι ουκ áv εί'η της βίαιου ηρεμίας γένεσις. δτι δέ το ίστασΟαι οόκ
έ'στιν έπι της βίαιου, δείχνυσι δυνάμει ουτω· το ίστάμενον κατά φυσιν φέ-
ρεται έ π ' έκεΐνον τον τόπον, έν ω έ'σται έστηκός· το κατά φυσιν έπί τινα
30 τόπον φερόμενον, έν φ έ'σται έστηκός, πλησιαίτερον έκείνου γινόμενον τοΰ
τόπου Οαττον κινείται δυναμούμενον έτι μάλλον υπ' αυτοΰ. καί συμπέ-
ρασμα τούτου τοΰ λόγου, δτι το ίστάμενον, τουτέστι το έπι τό έστάναι φε-
ρόμενον, θαττον κινείται πλησιάζον τ ψ τ ό π ω , έν φ στήσεται. προσλη-40

4 τ ω ] τό Α 10 γένεσις — ήρεμίας (11) om. F εστι a n t e πάσης u t Arist. a

τε om. a 11 ήρεαίας πάσης C M αίτίαν] άπόοειξιν, sed in mrg. coir. F 1
12 a n t e έστι add. ούκ F 14 γέγονε] γεγονός F έγένετο F 16 τ φ ] τά a A
17 έστιν a n t e όντα Μ : είσΐν a F 17. 18 ή ποτέ τά δέ ποτέ οντα γινόμενα έστίν C M :
r¡ ποτέ γινόμενα a A F 21 κεκινεϊσθαι F M τό κινεΐσθαι bis ser., sed alter, del. M
22 ήρεμίαν] άπορίαν, sed corr. F 1 24 βία om. F ίχοι γένεσιν Α : εχει γένεσιν
C M : γένεσιν ϊγζι a F 30 έστιν F γενόμενον F cf. p. 9 1 4 , 6 : γινόμενον post
τόπου C M 32 τό ίστάμενον, τουτέστι om. F
Comment. Avist. X Simplic. in Phys. Β
 914 SIMPLICII IN PHTSICORUM V 6 [Arist. p. 230b21]

φθείσης ουν έτέρας ταύτη προτάσεως της λεγούσης, δτι το βία φερόμενον 213ν
ού φέρεται θαττον προς τον τόπον, έν ψ βίοι στήσεται, αλλά καί βραδύ-
τερον, συνάγεται έν δευτέριο σχήματι προσεχώς μεν, δτι το ßiqi φερόμενον
οόχ ίσταται, τουτέστιν ουκ εχει την όρμήν έπΐ τό έστάναι, τούτω δε επε-
5 ται τό το βία ηρεμούν μη γίνεσθαι ηρεμούν, ειπερ μή εχει το ίστασθαι και
ήρεμίζεσθαι. τό οδν ßt'cf ηρεμούν εσται ηρεμούν, oò γ ι ν ό μ ε ν ο ν η ρ ε μ ο ύ ν ·
où πάσης άρα ήρεμίας γένεσίς έστιν, εϋπερ της βιαίοο μή εστίν, έφεξής «·
δέ δοκεΐ μεν ώς άλλο έπιχείρημα έπάγειν διά το 5 ε τ ι δ ο κ ε ΐ τό ι σ τ α -
σ θ α ι κ υ ρ ί ω ς λ έ γ ε σ θ α ι έ π ί τ ο ΰ κ α τ ά φ ύ σ ι ν και των έξης, μάλλον δέ
10 οίμαι τό συνεκτικον του προτέρου λόγου διά τούτου υποδεικνύναι· συνήχθη
γαρ ó λόγος έκεϊνος ώς τοΰ ίστασθαι μή δυναμένου τω βία φερομένω
προσεΐναι, άλλα τω κατά φύσιν έπί τό έστάναι κινουμένφ· τώ γάρ τήν
όρμήν καί τον σκοπόν έπί τό έστάναι εχοντι τούτψ προσήκει τό ΓστασΟαι
ώς το ήρεμίζεσθαι τψ εις ήρεμίαν σπεύδοντι καί τό λευκαίνεσθαι τω εις 60
15 το λελευκάνθαι. ειπών δέ ε τ ι δ ο κ ε ϊ τ ο Γ σ τ α σ θ α ι κ υ ρ ί ω ς λ έ γ ε σ θ α ι
έ π ί τ ο ΰ κ α τ ά φ ύ σ ι ν ε ι ς τ ό ν ο ί κ ε ΐ ο ν τ ό π ο ν ι ό ν τ ο ς , οόκ έ π ί τ ο ΰ
π α ρ ά φ ύ σ ι ν έπήγαγεν (είπερ, ώς φησιν δ 'Αλέξανδρος, καί τοΰτο είη γε-
γραμμένον) ή δ λ ω ς ε ί ν α ι . " και σημαίνοι αν, φησίν, δτι δ ο κ ε ΐ το Γστα-
σΟαι ή δ λ ω ς ε ϊ ν α ι , ένεργεία των φυσικών σωμάτων έκάστφ τοΰτο είναι
20 τό είς τον αύτοΰ καί τόν οί'/εΐον φέρεσθαι τόπον· αμα γάρ έστι γεγονός
καί ένεργεία ον καί εόθέως κινείται έπί τον οίκεΐον τόπον | σπεΰδον 214'
έπί τήν κατά τοΰτο τελειότητα, áv μή τι έμποδίζη, δ έστι, φησί, δεικτικόν
τοΰ τδ ίστασθαι λέγεσθαί τε καί είναι έπί της κατά φύσιν λεγομένης κινή-
σεως." ουτω μεν οδν ό 'Αλέξανδρος άψάμενος οΪμαι καί τοΰ μέλλοντος
25 υπ' έμοΰ λέγεσθαι. μήποτε δέ το ή δ λ ω ς ε ί ν α ι πρδς τό λέγεσθαι άπο-
δέδοται, δτι δοκεΐ τό ίστασθαι κυρίως λέγεσθαι. ή οό λέγεσθαι μόνον 5
αλλά καί είναι δλως έπί τοΰ κατά φύσιν, ίνα μή τό λέγεσθαι είς λεκτικήν
συνήθειαν άποπέμψη τδ ίστασθαι· άλλα το ίστασθαι κυρίως είναι το είς
τόν αυτοΰ τόπον φέρεσθαι. ή ε? το μέν ίστασθαι άπό της στάσεως έφ'
30 ήν σπεύδει τήν εννοιαν ε χ ε ι , τό δέ φέρεσθαι άπό της κινήσεως ο&κ είναι

2 où φέρεται—φερόμενον (3) om. F τόν τόπον CM: τψ τόπψ aA καί (post

άλλα sic C) oui. CM 4 τήν om. aF 4. 5 τούτωι δέ έπεται τό ACFM: ταύτη δή
ήκολουθήσε a 5 τό alteram om. FM I-χει τό] Ικει το F β γούν CM εσται
ήρεμοΰν om. Μ γενόμενον a ex Arist., sed cf. 918,22 et p. 913,30 7 της] του F
8 μέν om. a διά τοΰ δοκειν F 9 κυρίως λέγεσθαι έπί τοΰ κατά φύσιν είς τόν οίκεϊον τόπον
ιόντος άλλ' ού* έπί τοΰ παρά φύσιν Arist. cod. Η, cf. infra y. 15: κυρίως — κατά φύσιν etiam
in mrg. corr. E, ceteri haec omnia om. Arist. codd. 10 προτέρου om. F 12 άλλά
τό F τφ γαρ την] τ . . . τήν Μ (cett. om. in lac. III litt.) 13 Ιχοντι έπί τό έστάναι CM
14 τψ (ante είς) om. Μ 15 λελευκάνθαι aA: ^ελευκάνθαι F: λευκαίνεσθαι CM τό
ίστασθαι δοκεΐ aF 16 ούκ έπί aA2CM: ούκέτι A ' F 18. 19 τό ίστασθαι δοκεΐ aF
19 τούτω F 20 αύτοΰ scripsi: αύτοΰ aACF: αύτόν Μ καί είς aF γάρ om. Μ
έστι γεγονός om. F 21 κινείται ευθέως aF 22 εί —έμποδίζοι aF φύσει F
24 ούν om. Α 25 τό λέγεσθαι] τό δέδοσθαι F 26 8τι —φύσιν (27) om. F 27 λεκτι-
κον a 28 άποπέμψει C 29 αύτοΰ a: αύτοΰ AF: αύτόν CM άπό CM: έπί aAF
30 έχειν F άπό ACFM: έπί a ante κινήσεως iteratum στάσεως del. C
 S I J I P L I C I I IN PHYSICORUM V G [Arist. p. 2 7 0 ^ 2 1 ] 915

άπλώς ταότον το Γστασ&αι καί το ε ί ς τον α υ τ ο ΰ τ ό π ο ν φ έ ρ ε σ & α ι , 214Γ

αλλά σ υ μ β α ί ν ε ι ν αμα. ή τότε συμβαίνειν το ιστασδαι, δτε συμβαίνει
τι Irrt τον αυτού τόπον φέρεσθαι. τούτο δε καί προ ¿λίγου αυτός είπεν ίο
ούτως " ή γαρ εις αυτό κίνησις ήρέμησις μάλλον έστιν ή συμβαίνει γε
5 αμα γίνεσδαι zr¡ κινήσει." εί ουν τοΰτο άτοπον το μ ή γινόμενόν τι ηρε-
μούν είναι ήρεμου ν, δπερ έπήγαγεν, άτοπον ôà διότι τδ γεγονός ανάγκη
πρότερον γίνεσΟαι, διττό ν ρητέον το ΓστασΟαι, τό μέν κατά φυσιν κυρίως,
το δε παρά φυσιν μεταφορικώς ή όμωνυμως. καί δια τούτο ίσως ειπών
το ιστααί)αι έπί του κατά φυσιν λέγεσί)αι προσέ&ηκε το κ υ ρ ί ω ς . τιί> γάρ
10 οντι το έπί στάσιν Ιόν ιστασδαι λέγεται ώς το έπί ήρεμίαν ήρεμίζεσδαι, ΐδ
το μέντοι βία κινούμενον οδχ έπί στάσιν κινείται· έάν γοΰν παυσηται
ή βώλος της βία γινομένης έπί το άνω κινήσεως, έπί τό κάτω φέρεται ευ-
θέως, έάν μ ή τι βία κράτηση, βίαιος γάρ ηρεμία έστίν ή βία κρατούν-
τος τίνος, ωσπερ βίαιος κίνησις ή βία κινοΰντος. καν το ΤστασΟαι ουν
15 μ ή λέγηται κυρίως προϋπάρχειν τοΰ βία ήρεμοΰντος, αλλ', δτι γέγονεν ήρε-
μοΰν, ανάγκη γένεσιν αυτοΰ προϋπάρχειν, και το Γστασ&αί τι άνάλογον. τί
ουν ; αρα σοφιστικόν έστι το έπιχείρημα από της ομωνυμίας τοΰ ΓστασΟαι 20
προαχ&έν; ή τάχα τον λόγον σοφιστικώς ούτως άπορουμενον θείς διέλυσε
διά της τοΰ κυρίως Γστασ&αι διακρίσεως, δείξας δτι κυρίως μεν ουκ áv
20 λέγοιτο ΐστασθαι τό βιαίως φερόμενον, καταχρηστικώς δε οόδέν κωλύει το
βίαιον στάσιν βιαίως φερόμενον Γστασδαι καί αυτό λέγειν, δτι προηγείται
τι της βίαιου ήρεμίας άνάλογον ον τ ψ κυρίως ΓστασΒαι τω της κατά φυσιν
ήρεμίας προηγουμένψ, δπερ τη κατά φυσιν κινήσει συνήν; εί μ ή άρα,
δπερ είπον, ή μέν κατά φυσιν κίνησις είκότως εχει έν εαυτή και τδ ιστα- 26
25 σΟαι, δπερ έστί τό έπί τό έστάναι σπευδειν, ή δέ παρά φυσιν ουκ έπί τό
έστάναι έν τ ψ παρά φυσιν σπευδοντος τοΰ κινουμένου οδκ αν όλως εχοι
το Γστασθαι· οόδέ γάρ σταίη 3ν τό βία ένεχ&έν, εί μ ή βία κατέχοιτο.
πλην έπειδή αδύνατον το βία. που ήρεμοΰν μ ή βία ένηνέχθαι είς έκεΐνον
τον τόπον έν ω βία η ρ ε μ ε ί , εί'περ το κατά φυσιν φερόμενον είς τον κατά
30 φύσιν φέρεται τόπον έν ψ κατά φυσιν ηρεμεί, προηγείται τής βιαίου ήρε-
μίας ή βίαιος φορά ώσπερ τής κατά φυσιν ή κατά φυσιν. καί κατά τοΰτο 30

1 ταυτόν τώ Ϊστασθαι τό είς F : τό ΐστασθαι ταυτόν τ ψ είί a αύτοΰ a : αύτοΰ C M :

αότόν A F 2 συμβαίνει (post τότε) C M : ambiguo compendio F 3 αύτοΰ A C F M
τόπου F φέρεσθαι a M : om. A C F , sed insérait C καί αυτός προ ¿λίγου C M
προ ¿λίγου] c. 6 ρ. 2 3 0 a 4 4 κίνησις έν if ϊστηκεν Arist. αύτα F ήρέμισις
a et superscr. F r¡ om. A γε] τε F δ. 6 ήρεμοΰν om. F 6 δτι a F
8 μεταφορικός M ή om. aF ϊσως] οϋτως C 9 τ ψ ] τό A ' (?) et F

10 ί ν τ ι τό om. F èri το 'ίστασθαι iòv είσστάσιν λέγεσ&αι C 11 ουν a F 12 τ η

βία C 1 τής γίανομένης sic Μ 14 ούν] 8 F 15 λέγοιτο C M προυπάρχη F
16 και τό] xal τώ C 2 M 16. 17 «τι ουν F 17 αρα a F M 18 πραχ»έν F
21 στάσιν βιαίως φερόμενον om. F 22 τι om. F τής] τής τοΰ C M 3ν
om. Α 24 εχει είκότως a : εχοι εί/ότως F 26 σπεύοοντι F 28 ¿δυνατόν
έπειδή F -ου om. Μ βίαπέντ,νέχ9αι (sic) C ένεχθήναι a F 29. 30 κατά
φύσι Μ ut saepe 31 ή -αρά φύσιν F xal om. F τοΰτο] τοΰτου sic Μ
8*
916 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 230b 21]

εί και ακύρως, λέγοιτο äv Γστασ&αι και το βιαίως φερόμενον, οταν βία 214'
μ έ λ λ η ήρεμειν. το δέ κατά φύσιν φερόμενον λέγεται κυρίως Γστασθαι, δτι
έπί στάσιν Γεται.
Ε π ε ι δ ή δέ τούτο τό πρός τοις οίκείοις τόποις θαττον φέρεσθαι τά
5 κατά φύσιν φερόμενα ώς άςίωμα πάντες προφέρουσι, καί την μέν α?τίαν
ευλογον άποδιδόασι δυναμοΰσθαι λέγοντες αδτά μάλλον πλησιάζοντα τ η ol-
κείαι όλότητι ώς τελειούμενα τότε μάλλον κατά τό είδος, άλλοι δέ τό πλή- 35
θος τοΰ μετα£ί> αέρος έμποδίζειν λέγουσιν τοις έπί το ά'νω ή κάτω κινοο-
μένοις, Ιως áv πλησιάζοντα τοις οίκείοις τόποις δλίγον άπολίπη τό μεταξύ,
10 την δέ πίστιν τοΰ οδτως εχειν, δτι τά κατά φύσιν φερόμενα θαττον κινεί-
ται πρός τοις οίκείοις τόποις γινόμενα, δλίγοι προστιθέασιν, ουδέν ίσως
κωλύει τά υπό τοΰ φυσικού Στράτωνος είρημένα τεκμήρια παραγράψαι. έν
γάρ τ φ Περί κινήσεως οδτως ειπών, δτι την έσχάτην τοΰ τόπου έξαλλαγήν
έν έλαχίστψ χ ρ ό ν ψ έςαλλάσσει τό κινοόμενον, έπάγει· " έ ν μέν ουν τοις μ
15 τω βάρει φερομένοις διά τοΰ άέρος φανερόν έστιν ουτω γινόμενον· τό τε γάρ
«irò των κεράμων καταρρέον υδωρ, έάν τις άφ' ύψηλοΰ τόπου φερόμενον
αυτό θ ε ω ρ η , άνωθεν μέν συνεχές φαίνεται ρέον, έν δέ τ φ κάτω διεσπα-
σμένον πίπτει έπί τό έδαφος, εί ουν μ η αεί τον ύστερον τόπον θαττον
έφέρετο, ουκ ά'ν ποτε συνέβαινεν αυτψ τοΰτο. λέγει δέ τοΰτο τό άποσπα-
20 σθαι τοΰ συνεχοΰς τό πλησιαιτερον τοΰ έδάφους γινόμενον." ετι δέ καί
αλλο προστίθησι τεκμήριον λέγων " έ ά ν τις λίθον ή άλλο βάρος εχον άφη 45
άποσχών της γης δσον δακτυλιαΐον υψος, oò πάνυ ποιήσεται ενδηλον πλη-
γήν έν τ φ έδάφει, έάν δέ πλέθρον ή ετι πλέον άποσχών άφη άνωθεν,
ίσχυράν πληγήν ποιήσει, καί άλλο μ έ ν , φησίν, οόδέν αίτιον τ η ς πληγής
25 έστιν* ουτε γάρ το βάρος μείζον ε χ ε ι , ουτε μείζον τό κινοόμενον γεγένηται
ουτε πλείω τόπον έπωθοΰν ουτε ύπό πλείονος ώθούμενον, θαττον δέ φε-
ρόμενον. καί παρά τοΰτο καί ταΰτα καί άλλα πολλά συμπτώματα συμ-
βαίνει." τοΰτο δέ οΐμαι τό τεκμήριον δηλοΐ, δτι ¿λίγον έξαιροόμενον άπό 60
της γης tu ς ετι έν τ η γ η ον δυσκίνητόν έστιν, άπό πολλού δέ κινοόμενον
30 έπί τον οίκεΐον τόπον, άεΐ καί μάλλον δυναμοΰται πρός τοΰτο. ó δέ Άσπά-
σιος εις ταότην την λέξιν έπεράτωσε τό βιβλίον.

1 καί εί transp. aF ¿κύριος] μη κυρίως s τό om. C 2 μέλλη, η in ras. A 2

4 post τόποις interpolât γινόμενα a 5 post άξίωμα rasum C 6. Τ αύτά — πληβιά-
0U
ζοντα— τελειούμενα CM: αύτό—πλησιάζον— τελεκ>ύμενον aAF 9 πλησιάζωαι F
άπολίπη ¿λίγον aF άπολίπει Μ 11 ουδ1 F 13 ούτως aA : οδτος F : om.
CM έδχάτην τοΰ CFM: έσχατου Α : τοΰ έβχάταυ a 15 τώ ex τό C 16 ά<ρ']
έάφ' sic M 17 αύτος F θεωρεί Μ άνωθεν μέν C F M : άνω μέν Α : άνω a
φέρεται F 17.18 διεαπασμένον τι πίπτει Μ 18 post del interpolât είς C 2 θδσσον A
19 έπεφέρετο F 19. 20 τοΰτο τώ άποαπ5σ8αι F 21 έχων AM 21. 22 άφη
Μπουχών της γης CM: άπό της γης A F : άπό της γης ΰψώσας a 22 post δψος add.
(!>ίψη a 23 έν] έπί a F άνωθεν άφη aF 24 post πληγην ras. M
ποιήσεται aF οόδέν αΐτιο'ν φηβι a: οόδέν αίτιον F 25 μείζων Ιχει C 26 ante
ύπό add. δ' C 26. 27 έπωθούμενον. ή παρά τό θαττον φέρεβθαι. παρά τοΰτο γάρ καί
ταΰτα κτλ. a 27 xal (ante παρά)] η F 30 δυναμοΰται] δραμείται F
 SIIIPLICII IN PHYSICORUJI V 6 [Arist. p. 230 b 2 8 ] 917

p. 2 3 0 b 2 8 Έχει δέ άποριαν, εί έναντία ή έ ν τ α ΰ θ α μ ο ν ή εως τοΰ 214 Γ

καί τίνες έναντίαι xtatv, ειρηται. |

Ε ι π ώ ν πρότερον, δτι τ η έκ τούτου εις το έναντίον κινήσει ή έν τού- 214»

τψ μονή αντίκειται, τη δε εκ του έναντίου εις τούίτο ή έν τ ω έναντίψ,
5 απορεί νυν προς τοΰτο καί λέγει, δτι εί έναντία έστιν ή έν&άδε ηρεμία
τη έντεΰΟεν κ ι ν ή σ ε ι , ώς ειρηται πρότερον, έπειδή το άρχόμενον κινεί-
σ&αι έντευθεν ετι εστί και ένθάδε, ένθάδε δε ον ηρεμεί (τοΰτο γάρ έστιν
αυτψ τό ένθάδε ε ί ν α ι ) , συμβαίνει άμα το αυτό ήρεμεΐν τε και κινεϊσθαι
τάς έναντίας άλλήλαις κίνησίν τε και ήρεμίαν. ή γαρ εις ο κίνησις τ η 5
i o èv α ύ τ ω μονη ουκ εστίν εναντία· διό ουκ έπί τούτων έποιήσατο τον λόγον.
το δέ αμα περί ταυτόν τάναντία συμβαίνειν αδύνατον· δτι δε το άρχόμενον
έντευθεν κινεϊσθαι ετι έστιν ένταΰθα, δείκνυσιν έκ τοΰ λόγου τοΰ λέγοντος,
δτι τ ο ΰ κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ το μεν τ ί έστιν έκεΐ έξ ου κινείται, τό δε έκεΐ
είς δ κινείται· «δσπερ εί νοήσαιμέν τι λευκόν μελαινόμενον, μ ή π ω δέ τε-
15 λέως μελανθέν, μένει έχον τι ετι τοΰ λευκοΰ καί ήρεμοΰν έν τ φ λευκψ
κατά τοσούτον, ουτω και ή τοπική κίνησις έτι έ'χουσά τι τ η ς έν τ η ήρε- ίο
μία διαθέσεως λέγοιτο άν μ ή άποβεβληκέναι τελέως τήν ήρεμίαν. λύει δέ
τήν άποριαν λέγων μηδέν άτοπον συμβαίνειν έκ τοΰ λόγου, έάν η περί το
αυτό τά έναντία, μ ή κατά το αυτό δέ, αλλά κατ' άλλο και άλλο· τό γάρ
20 αυτό δυνατόν είναι λευκόν καί μέλαν κ α τ ' άλλο καί άλλο μέρος, 8 γίνεται
και έπί τοΰ τ η ς κινήσεως αρχομένου· oò γάρ κατά το αυτό ήρεμει και
κινείται, αλλά κατ' άλλο καί άλλο. το μεν γάρ αότοΰ έστιν έ κ ε ΐ , το δέ
ουκέτι· ου γάρ άμερές το κινούμενον· δειχθήσεται γάρ, δτι ουδέν άμερές 15
κινείται, ei δέ τι ε'ιη έν τοις έναντίοις κατ' άλλο καί άλλο, οόδέν άτοπον.
25 τοΰτο οδν δια βραχέων ένδειζάμενος διά τοΰ ειπείν εί' π η η ρ ε μ ε ί ή έ'τι
μένει, τουτέστιν ει κατά τι η ρ ε μ ε ί ή κατά τι μένει, έπιφέρει δτι ουδέ
έναντίον ήρέμησις τ η κινήσει κυρίως· στέρησις γάρ μάλλον έστιν, άλλ' έστι

1 άποριαν έναντίον F ή ένταΰ&α μονή ACM ut cod. Η Arist. (μονη ή ένταΰθα cod.
Ε ) : ή μονη ή ένταΰθα ex Arist. vulg. a : o n . F : lemma in εί ετι μένει desinens ex-
hibet a τίαιν] είσίν F cf. p. 9 1 1 , 2 1 3 τούτου A C M : τοΰ F : τοΰ έναντίου a
4 μονη a A 2 M : μονηι A 1 : μονή C F τήν δέ F 5 εί ex η corr. C : om. a
ένθαδε] ένταΰθα CM 6 πρότερον] inde ab initio c. 6 έπεί CM τό] τώ M
7 ετι] δτι F έστιν (om. καί) CM ένθάδε δέ om. F 8 τό ένθάδε είναι αύτω a F
9 κινήσεις a F ήρεμίας a F 10 où* (post διό)] καί F 12 ένταΰθα] έντευθεν C
14 post ώσπερ add. γάρ a εί om. F 15 ετι ante Ιχον C 18. 19 περί αύτό CM
19 τό γάρ — άλλο καί άλλο (20) om. Μ 20 post είναι add. καί C ante κατ' add.
καί F δ om. F 21 καί (ante έπί) om. a F 22 έκεΐ έστι a F 2 3 οίικ εστίν
aFM oò γαρ κτλ.] cf. Themist. p. 364,10 ούδέ C M 25 εί πή seri psi : εί
πή a A F M Arist. cod. H : ή πή in ras. C ut Arist. vulg. cf. Schol. Brandisii p. 4 0 4 » 19
ή a AM (Arist. codd. E ' H ) : εί C ras. et F (Arist. vulg.) 26 post μένει erasae x x x v
fere litterae A εί] ή C ή om. F : εί in ras. C έπιφέρει post κυρίως (27) a :
om. F 27 έναντία a ήρεμίσις a F
918 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 6 [Arist. p. 230»>28. 231 »2. 5]

κυρίως κ ί ν η σ ι ς κ ι ν ή σ ε ι έναντία ή έξ έναντίου εις έναντίον s í έναν- 214 ν

τ ίο υ ε(ζ έναντίον, ώς προείρηται· έν γαρ ταΤς τοιαύταις κινήσεσιν où συμ-
βαίνει τό αότο έν τοις έναντίοις είναι. 20

ρ. 231 »2 Κ α ! περί μέν κ ι ν ή σ ε ω ς καί ηρεμίας πώς έκατέρα μία,

5 κα! τίνες έναντίαι τίσιν, είρηται.

Πως μέν ή κίνησις μία ειρηται, ου μέντοί πώς μία ή ηρεμία, αλλ'
εοικεν ώς είρημένον κα! τοΰτο τι&έναι, διότι έκ τών περ! της κινήσεως
ρη&έντων δήλόν έστι καί περί της ηρεμίας, πώς μία. εΐ γαρ στέρησις
κινήσεως έν τω πεφυκότι έστίν ή ήρεμία, δήλον ori όσαχώς λέγεται μία
10 κίνησις, τοσαυταχώς &ν μία καί ήρεμία ρηΟήσεται. ώστε καί αδτη ή μέν 25
γένει τις έσται μία, ή δέ είδει, ή δέ άριΰμφ και ούσία. μέχρι τούτου τό
πέρας έστί του βιβλίου έν τισιν άντιγράφοις, έν δέ άλλοις καί τά έξης ρη-
Οησόμενα πρόσκειται, απερ ουδέ δ Πορφύριος συνοψίζειν οόδέ ó Θεμίστιος
παραφράζει ειλετο. δ μέντοι 'Αλέξανδρος έπισημηνάμενος, δτι εν τισιν άντι-
15 γράφοις ου φέρεται, έξηγειται δμως αυτά.

ρ. 231 «5 Ά π ο ρ ή σ ε ι ε δ έ άν τ ι ς κ α ! π ε ρ ί τ ο υ ί σ τ α σ Ο α ι εως του κ α ί

ήρεμοίη αν τ ι π α ρ ά φύσιν.

Είπερ μ ή ώς έτυχε ταΰτα πρόσκειται, τά αυτά τοις πρότερον ε?ρη-

μένοις λέγοντα, έν οίς άναιρείν δοκεί τό ιστασ&αι έπ! τών παρά φυσιν κι-
20 νουμένων καί παρά φυσιν ήρεμούντων· πρότερον συστήσας αδτό διά της
είς αδύνατον Απαγωγής, δτε συνήγεν, δτι εί μή έ'στι το ΓστασΟαι έπί τών
βίοι κινουμένων καί βία ήρεμούντων, ' o ò γινόμενον ηρεμούν τι έσται ήρε-85
μοϋν,' έπειδή έν έκείνοις έδοξε το ίστασ&αι αποφάσκειν τών βία κινουμένων
διά τε του "το ίστάμενον αεί φέρεσΟαι θαττον πλησιάζον τω οίκείφ τόπφ,
25 τό δέ βία τοόναντίον,' κα! διά του ' τ ο ΓστασΟαι έπί τοΰ κατά φύσιν είς
τον οίκεΐον τόπον ίόντος λέγεσ&αι,' βούλεται δέ ώς εοικεν έφ' έκάτερα
κρατύνεσ&αι την άπορίαν, διά τοΰτο νυν τό έτερον αότης μέρος ανέλαβε
τό δεικνύον, δτι κα! έπ! της βίαιου κινήσεως κα! της βίαιου ήρεμίας της
αντικείμενης αυτη, ανάγκη είναι το Γστασθαι· ε? γαρ μή, μένει δέ τι βία, 40

2 ώσπερ εφηται a 4 ante πώς ex Arist. vulg. add. καί a, sed ora. etiam p. 920,2
et Arist. codd. EI 6 ή (post μία) ora. a 7 της om. aF 8 εί in
ras. A 9 έν τψ πεφυκότι — αυτη (10) om. F ή ήρεμία post εί γαρ traiecerunt
CM 10 αν μία ora. a 11 τις] τι a : om. F έατί F ή δέ xai άρι9μώι Α
12 του βιβλίου έστίν aF έφεξής Α 13 ό (post ουδέ) om. a 18 Είπερ - έτυχε
om. F 19 λέγοντα (seil, έστίν) A C M : λέγουσιν aF δοκοΰσι τι ϊστασθαι FM
19. 20 ήρεμουντων et κινουμένων mutant a F 2 0 πρότερον òè a cf. Arist. p. 230b 24 sqq.
22 ίαταί τι aF 23 έπεί òè F 24 τε τοΰ τό CM: τε τό Α : τό τό a F πλη-
σιαζον — τόπι» CM: om. a A F 25 τοΰ C M : τοΰτο a A F είς] έπί CM 27 μέρος
αυτής aF 28 δεικνύων C της tertium om. F 29 μή om. F τι] τήι A
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 231 a5. 10] 919

εσται ή ρ ε μ ο ΰ ν τ ι ο ό κ a s 1 ά'νευ τ ο υ γεν έσ 8 α ι. δπερ εΤπεν πρότερον 214»

οτι " o ò γινόμενον άρα ήρεμοΰν εσται ηρεμούν." νυν δέ προσέ&ηκε τφ
ή ρ ε μ ο υ ν το ε σ τ α ι οόκ αεί, περιττώς οιμαι· εί γαρ ήρεμεΐ το πεφυκός
κινεΐσόαι, οόκ δν εΐη άίδιος ηρεμία. δ ή λ ο ν δέ δ τ ι , φησίν, ε σ τ α ι τι βία
5 ηρεμούν· ώς γαρ κινείται τι παρά φύσιν, ουτω καί ήρεμεΐ παρά φύσιν.
ωστε είναι τον συλλογισμών κατά τον δεύτερον τρόπον των υποθετικών τοι-
ούτον όντος τοΰ βία μένοντος, ώς άποδείςω, εί μ ή εστι το ΓστασΟαι έπ' 45
αύτοΰ ώς και έπί τοΰ κατά φύσιν, ή ρ ε μ ο ΰ ν τ ι ε σ τ α ι ο ό κ α ε ί ά'νευ τ ο ΰ
γενέσθαι, ε? ουν τοΰτο αδύνατον, εστι καί έπί τοΰ βία μένοντος το Γστα-
10 σΟαι. δτι δέ έστι το βία μένον καί παρά φύσιν, δήλον έκ τοΰ εΤναι το
παρά φύσιν κινούμενον. άντικεΐσ&αι δέ τ η παρά φύσιν κινήσει oò (τήν
παρά φύσιν μονήν) κυρίως, άντέκειτο γάρ τ η παρά φύσιν κινήσει οΓον τ η
έπί το ά'νω της γης οΰχ ή παρά φύσιν αότής ή έν τ φ άνω μονή, αλλ'
ή κατά φύσιν ή έν τ φ κάτω. ακριβέστεροι δέ μοι δοκοΰσιν οί ταύτην τήν
15 λέξιν τό αότο άπαραλλάκτως τ η πρότερον είρημένη λέγουσαν ώς ύστερον 50
υπό τίνων προστεΟεΐσαν ου προσιέμενοι.

ρ. 231 " 1 0 Έπεί δέ έστιν ένίοις κίνησις κατά φύσιν και παρά
φ ύ σ ι ν Ι ω ς τοΰ τέλους. |

Τ ο μεν λεγόμενόν έστιν· έπειδή τ φ πυρί ή μεν άνω κίνησις κ α τ ά 215 Γ

20 φ ύ σ ι ν , ή δέ κ ά τ ω παρά φ ύ σ ι ν , τ η δέ γη ή μέν κάτω κατά φύσιν, ή
δέ ά'νω παρά φύσιν π ό τ ε ρ ο ν τ η τοΰ πυρός κατά φύσιν ή αότοΰ τοΰ πυρός
παρά φύσιν έ ν α ν τ ί α εσται ή ή τ η ς γης κατά φύσιν; καί έπικρίνει δτι ίο
ά μ φ ω έναντίαι, αλλ' ο ό χ ωσαύτως, αλλ' ή μεν της γης κατά φύσιν τη
τοΰ πυρός κατά φύσιν ώς κατά φύσιν ά'μφω, ή δέ τοΰ πυρός παρά φύσιν
25 τ η κατά φύσιν αότοΰ ώς ή παρά φύσιν τ η κατά φύσιν. και αυτη δέ ή
λε£ις έκ περιττοΰ πρόσκειται ή δ η ρηθείσα συντομώτερον ούτως· "φέρεται
δέ τήν μέν άνω φοράν φύσει τό πΰρ, τήν δέ κάτω ή γή καί έναντίαι γε
αότών αί φοραι. το δέ πΰρ άνω μέν φύσει, κάτω δέ παρά φύσιν. και
έναντία γε ή κατά φύσιν αότοΰ τη παρά φύσιν." δτι δέ έκ περιττοΰ ΐό

1 οόκ 3ν ε Γη F 2 γενόμενον CM τ ψ ] τό Α 3 oò* άει περιττώ«] oò*

άπρεπώς F 4 φύσει F βία τι transp. a F 5 τι κατά φύσιν F 1 οδτω τό
ήρεμεΐ Μ 6 υπόθετων Μ i a mg. 7 εστι] £σται F 8 έπί τών κατά φόσιν CM
ήρεμούντων οόκ del έσται CM 9 γίνεαθαι F άδύνατον έστί τοΰτο, εστί a
9. 10 post ιστασθαι hiatum χ χ χ fere litteraruiii explèvit lineolis A 1 10 τό βιαζο-
μενον M 11 δέ om. M τη a A 2 C F M : τήν A 1 11. 12 τήν παρά φύσιν
μόνην a : om. A C F M ; in mrg. supplevit μονή τή et παρά φύσιν A®, quae olim spectasse
credo ad lectionem talern τήν παρά φύσιν κίνησιν μονη τη παρά φύσιν 13 τό ανω]
τη άνω F ante αυτής add. κινήσει C ή (ante έν) om. Μ 14 άκριβέστερον
aCFM 17. 18 κατά φύσιν καί παρά φύσιν ora. F 18 ?ως τέλους Μ 19 τω
μέν πυρί a F 21 ante αότοΰ add. δέ Α 2 4 . 2 5 ή δέ τοΰ πυρός κατά φύσιν τη παρά
φύσιν a F 2 5 ή (post ώς) a F : om. A C M αυτή F 2 6 δή βηθεΐσι συντόμως F
οίτως] p. 2 3 0 b 12 27 φησί F 29 γε om. Μ
920 SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 231 «10] EPILOGUS

ταύτα πρόσκειται, δηλοΐ πάλιν δ αότος έπίλογος καί τούτοις έπαγόμενος ó 215Γ
λέγων " περί μέν ουν κινήσεως καί ηρεμίας π ώ ς έκατέρα μία, καί τίνες έν-
αντίαι τίσιν, ειρηται."

Μ ε τ ά δη την τ ω ν κατά μέρος έν τ φ βιβλίω τ ο ύ τ ω διάρθρωσιν, καλόν

5 äv οΐμαι καί τ ά κεφάλαια αότοΰ συντόμως τε καί ώ ς δυνατόν άπαραλείπτως
άναγράψασθαι. προθέμενος τοι'νυν έν α ρ χ ή την μεταβολήν διελειν εις τε
κίνησιν καί τ ά τ η ς κινήσεως ειδη καί είς γένεσιν καί φθοράν πρώτον δεί- 20
κνυσιν, δτι τ ά μεταβα'λλοντα τ ρ ι χ ώ ς μεταβάλλει ή κατά συμβεβηκός ή κατά
μόριον ή κ α θ ' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς , Γνα τούτων ποιήσηται την διαίρεσιν. είτα
10 δτι ου μόνον τ ά μεταβαλλόμενα καί κινούμενα, αλλά καί τ ά μεταβάλλοντα
καί κινοϋντα κατά τους τρεις τούτους διήρηται τρόπους, και έφεξής δτι
πέντε δντων τ ώ ν υ π α ρ χ ό ν τ ω ν , si έ'σται κίνησις, τοΰ κινοΰντος, του κινου-
μένου, τοΰ χρόνου, και ετι του έξ ου ή κίνησις καί τοΰ είς δ , έν τ φ κι-
νουμένφ έστίν ή κίνησις καί έν ουδενί άλλοι · το δέ αυτό δείκνυσι και α π ό 26
15 τοΰ δρισμοΰ τ η ς κινήσεως, είτα δτι τό είδος είς 8 κινείται τό γινόμενον,
καί το π ά θ ο ς είς ο κινείται τό αλλοιούμενον, καί ό τ ό π ο ς είς 8ν κινείται
τό φερόμενον ακίνητα έστι, καί το μέγεθος δέ είς 8 τό αυ£όμενον, και
δ λ ω ς τό είς 8 ή κίνησις. τούτοις δε απορίαν επάγει τ ο ι α ύ τ η ν ει ή λευ-
κότης π ά θ ο ς , το δε π ά θ ο ς κίνησις, ή είς π ά θ ο ς μεταβολή είς κίνησιν αν
20 ε ί η διά κ ι ν ή σ ε ω ς · καί ουκ έν τ φ κ ι ν ο υ μ έ ν φ μ ό ν ω ή κίνησις, αλλά καί
έν τ φ είς δ. καί λύει την απορίαν έκ τ η ς τοΰ π ά θ ο υ ς ο μ ω ν υ μ ί α ς , δτι 30
και το λευκόν π ά θ ο ς λέγεται καί ή λεύκανσις, κίνησις δέ ου το λευκόν,
αλλ' ή λεύκανσις. δείξας δέ πρότερον δτι και το κινούμενον καί το κινοΰν
τ ρ ι χ ώ ς λ έ γ ε τ α ι , προστίθησιν δτι καί έν τοις άλλοις, τ φ τε είς 8 και τ φ
25 έξ ου καί τ φ έν φ , τουτέστι τ φ χ ρ ό ν φ , εστι το τριττόν, τό τε κατά συμ-
βεβηκός καί το κατ' άλλο καί τό π ρ ώ τ ω ς καί κ α θ ' αυτό. καί ούτως τήν
μεν κατά συμβεβηκός καί κατ' αίλλο μεταβολήν ώς κοινήν π ά ν τ ω ν καί
άόριστον άποσκευασάμενος έν τ η κ α θ ' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς ώρισμένη καί έπι- 85
στήμη πρεπούση τάς διαφοράς τ ώ ν μεταβολών έπιδείκνυσι τ ρ ι χ η διελών

2 λέγων] ρ. 231 »2 cf. Simpl. p. 918,4 καί περί μέν κινήοεως Arist. ut Simpl. I. c.
4 δτ) A F M : δέ aC τών oía. aF 6 άναγράψεαθαι F 7 καί είς τά ταύτης
της F 8 ή primum om. F 8. 9 αυμβεβηκός et μόριον mutant CM 10 βαλλό-
μενα F καί (post άλλά) om. C 1 11 τούτους δ. τ. Α : τ. τρ. δ. a : τρ. τ. δ. Μ: τρ.
δ. (om. τούτους) CF 12 όντων πέντε aF 13 τοΰ (ante χρο'νου) om. F
καί έτι om. CM 15 ol ίσμοϋ sic Μ δτι om. F γινόμενον] κινούμενον F
16 8ν] 8 Α 17 post φερόμενον itérât δτι a δέ om. aF 18 τούτοι C' 20 ή
κίνηιις om. F 22 obl/fr τό C 23 κινοΰν et κινούμενον mutant aF 24. 25 έζ ού
et είς 8 mutant aF 25 τρίτον FM 26 καί τό πρώτως—άλλο (27) om. C
πρώτω F : πρώτερον sic M 28 δρισμένη A ' 29 τάς μεταβολών διαφοράς aF
 SIMPLICII IN PHYSICORUM Y E P I L O G O S 921

αύτάς. και την μέν έν τοις έναντίοις λέγει, την δε έν τοις μετάξι) ώς εν- 215Γ
αντίοις, την δε έν άντιφα'σει. δείξας δε, έν τισιν έστίν ή μεταβολή, δεί-
κνυσιν έξης, κατά πόσους γίνεται τρόπους, έκ διαιρέσεως προάγων τον λ ό γ ο ν
το γάρ μεταβα'λλον παν ή έξ ύποκειμένου είς υποκείμενον μεταβα'λλει, τουτ-
5 έστιν έξ οντος είς ον, ή έξ υποκειμένου είς οόχ υποκείμενον, τουτέστιν έξ
οντος είς μή ον, ή ανα'παλιν, ή το λοιπόν έξ οόχ δποκειμένου είς οδχ 40
υποκείμενον, δπερ έστίν άσύστατον οόδέν γάρ έκ του μή οντος εις το μ ή
ον μεταβα'λλει. και εστίν ή μέν έξ υποκειμένου είς οόχ υποκείμενον, καί
ή έξ ουχ υποκειμένου είς υποκείμενον ή μέν γένεσις, ή δέ φ&ορά ουκ
10 οδσαι κινήσεις· ή δέ έξ υποκειμένου είς υποκείμενον μόνη κίνησις· τά δέ
υποκείμενα ή έναντία ή μεταξύ, έπί τούτοις ζ η τ ε ί , έν ποίαις των κατη-
γοριών έστιν ή κίνησις, και δείκνυσιν έν τ η του ποιου καί τ η του ποσού
καί του που, ουτε δέ έν ουσία ουτε έν τ φ πρός τι ουτε έν τ φ ποιεΐν και J5
πα'σχειν, είπερ μή εστι κινήσεως κίνησις μηδέ γενέσεως γένεσις μηδέ δλως
15 μεταβολή μεταβολής, απερ πολυειδώς αποδείκνυσι. καί έφεξής δείκνυσιν,
οτι ή μέν κατά το ποιόν κίνησις κοινον έχει ονομα τήν άλλοίωσιν, ή δέ
κατά το ποσόν κοινον μέν ουκ έ χ ε ι , ίδία δέ αυξησιν καί μείωσιν, ή δέ
< ν y» ν ρ r \ ì ) \ / \ f « ) ι /

φορα ουτε ιόια ουτε κοινον· η γαρ φορα επί μονών λεγεται των αψυχως
κινουμένων καί δτι το μάλλον και ήττον έν πάσαις ταΐς κινήσεσιν ό.λ-
20 λοίωσίς έστιν. δείξας δέ ταΰτα έπί της κινήσεως έφεξής το άκίνητον τε- βο
τραχώς διαιρεί εις τε το δλως αδύνατον κινηθήναι καί τί) έν πολλω χρόνιο
μόγις κινούμενον καί το βραδέως αρχόμενων καί το πεφυκός μέν δυνάμενον
κινείσ&αι, μή κινούμενον δέ τότε δτε πέφυκε καί ου καί ώς, είπερ ήρεμεΐν
μόνων των ακινήτων φησί λέγεσ&αι. ταΰτα δέ περί κινήσεως καί ακινη-
25 σίας είπών διαρθροΐ λοιπόν, τί το α μ α , τί το χ ω ρ ί ς , τί το απτεσ&αι, τί
τό μεταξύ, τί το έφεξής, τί τό έχόμενον, τί το συνεχές, καί τοις ποίοις
εκαστον τούτων ύπάρχειν πέφυκε. καί τούτοις προστί&ησιν έν τίσιν έστί 55
τό μεταξύ, προλαβών δέ ώς χρήσιμα τά είρημένα προς τους | έφεξής 215"
λόγους δείκνυσιν, δτι τ ρ ι χ ώ ς λέγεται μία ή κίνησις ή τ ψ γένει ή τ ψ εί'δει
30 ή τ ψ αριθμώ, καί δτι κυριώτερον μία ή τ ω ά ρ ι θ μ ψ μ ί α , ήτις εκαστον
των τριών περί α ή κίνησις, τό τε κινούμενον καί το είδος καί)' δ κινεΐ-

1 δέ om. M 3 προαγαγών C M 4 post r¡ έξ add. οΰχ del. F 4. 5 τούτ-

ο'
έστιν A C M : δπέρ έστιν a : ό'περ τοΰτ' εστίν F 7 ουδέν] où F 8 p e s t ή μέν έξ
add. ούχ C 2 : del. F οΰχ erasit C 2 8. 9 a n t e καί ή έξ οόχ add. ό'περ F , post
illa ουχ erasit C 3 9 εις οόχ υποκείμενον C ή μέν om. a F ή δέ A C M :
καί a F 12 post δείκνυαιν add. ό'τι a F έν τ η ] έν τ ψ Μ τηι του A M : τη το
sic. C : τη om. a : τη του om. F 14 μηδέ γενέσεως γένεσις om. Α 18 ούτε//// ίδια Α :
ουτε ίδιον a C F M μόνον Α 1 21 δλον C κινηθηναι άδΰνατον a F M
πολλώ τ ώ χρόνιο F 2 2 άρχόμενον om. F μεν a A : μέν om. F : μέν και C M
22. 23 κινεισθαι δυνάμενον a F 2 3 δτε om. Μ καί ου — είπών (25) om. F
ώς, είπερ s c i ï p s i : ώσεπερ Α 1 : ώσπερ Α 2 : ώς ό'περ a C M 24 μόνων Α : μόνον
aCM ταΰτα — άπτεσ&αι (25) M oui., sed rest, in mg., ubi τό ( a n t e χωρίς) deest
25 διαρθρεί C 28 προλαβών a A : προσλαβών C F M 29 ή μία a F 30 καί
δτι — άριθμψ om. F ή om. a A 3 1 περί άκινησίαν F
922 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V EPILOGUS

ται και τον χρόνον έν φ κινείται, §ν κατ' αριθμόν εχει. καί έπάγει δτι 215 ν
ή μία τ φ άριθμψ κίνηαις καί συνεχής έστι καί δτι καί ή κατά γένος μία
κίνησις και ή κατ' είδος καΐ ή κατ' αριθμόν τότε μάλλον εχει τό μία 6
είναι, δταν τέλειος η , καί δτι ή μέν κατά γένος καί κατ' εΤ8ος μία κίνησις
5 τότε μία λέγεται, δταν τέλειος η , ή δε κατ' αριθμόν μία, κδν μή τέλειος
η , συνεχής δέ μόνον λέγεται μία. καί έφεξής δτι καί τό ομαλές δει προσ-
εΐναι τ ή μΐ^ κινήσει· μάλλον γάρ μία ή ομαλής της ανωμάλου, καί δτι
το ταχί) καί βράδυ οόκ εστίν ειδη κινήσεως, διότι έν πδσίν έστι ταύτα
τοις της κινήσεως είδεσι. καί λοιπόν διαιρεί τάς των κινήσεων Αντιθέσεις
10 καί διακρίνει των άλλων έκείνην την κατά έναντίωσιν. καί τότε ζ η τ ε ί ίο
ποία κίνησις ποία κινήσει έναντία, και ποία κίνησις ποία ηρεμία έναντία,
καί ποΐαι ήρεμίαι άλλήλαις. καί προστίθησιν δτι καί ή κατά το κατά
φυσιν καί παρά φυσιν Ιναντίωσίς έστιν έν ταΐς κινήσεσιν καί ήρεμίαις κατά
τόν αυτόν τρόπον, καθ' δν καί έν τοις κατά φυσιν. καί απορεί, ε? έπί
15 της παρά φυσιν μονής έστι προηγουμενον τό ιστασθαι, και έπιχειρεΐ έφ 1
έκάτερα. καί έτέραν άπορίαν έπάγει, εί έναντία ή ένταΰθα μονή τ η έν- u
τευθεν κινήσει, ώς είρηται, τό δε κινουμενον δοκει ήρεμείν, πώς ουχ αμα
υπάρξει τά έναντία; καί την λυσιν τ η απορία περιέλαβεν, δτι oò κατά
ταάτον τά έναντία, άλλά πη μεν ηρεμεί, π η δέ κινείται. |

1 Ιχειν F 2 καί (post δτι) om. a C F 4 τέλος C καί δτι — xáv μ ή τέλειος
if (5. 6) om. F 7 γάρ] δέ a καί oui. aï" 8 τό om. F καί το βράδυ
CM 12 κατά τό om. M 14 εί καί έπΐ C M 16 ένταΰθα] έντεΰ9εν F
μονή ι sed corr. A 1 17 δοκεΐ C F M : καί a A 18 συμπεριέλαβε^ a 19 post
κινείται add. τέλος του πέμπτου βιβλίου C : Σιμπλικίου φιλοσόφου έξήγησις είς τό ε της
άριστοτέλου φυοικής άκροαοεως Μ
 Σ1ΜΠΛΙΚΙ0Υ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ' ΕΙΣ ΤΟ Ζ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 216r
ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙΝ ΕΚΤΟΝ

Έ Ο ο ς έχοντες οί έχ του Περιπάτου τήν των βιβλίων τάξιν έπιγράφειν δ

κατά τήν τάξιν των του λόγοι» στοιχείων ά λ φ α , βήτα, γ ά μ μ α καί έφεξής,
5 ει'κότως το ίκτον της Φυσικής άκροάσεως έπιγράφουσι ζήτα, οπερ έν
αριΟμοΓς τον επτά αριθμόν δηλοΐ, έν δέ τοις στοιχείοις τήν εκτην τα'ςιν
άποκεκλήρωται. είρηται δέ και πρότερο ν, δτι τά μέν πέντε βιβλία τά πρό
τούτου Φυσικά καλοΰσιν, τά δέ έντευ&εν τρία Περί κινήσεως· οΰτω γάρ ίο
καί Ανδρόνικος έν τ<ρ τ ρ ί τ φ των 'Αριστοτέλους βιβλίων διατάττεται, μαρ-
10 τυροΰντος περί των πρώτων και Θεοφράστου γράψαντος Εΰδήμου περί τίνος
α υ τ φ των ήμαρτημένων αντιγράφων κατά το πέμπτον βιβλίον· " υ π έ ρ ών,
φησίν, έπέστειλας κελευων με γράψαι και άποστείλαι έκ των Φυσικών, ήτοι
έγώ οδ ξυνίημι ή μικρόν τι παντελώς εχει το άνά μέσον τοΰ " οπερ ήρεμείν ΐδ
καλώ τών ακινήτων μ ό ν ο ν έναντίον γάρ ηρεμία κινήσει, ώστε στέρησις áv
15 είη τοΰ δεκτικού," ώστε καί τό πέμπτον βιβλίον ' έ κ τών Φυσικών' δ
Θεόφραστος νομίζει, αυτός δέ ó 'Αριστοτέλης έν τ ω όγδόω κατ' αρχάς
φησίν' "αρξώμε&α δέ πρώτον έκ τών διωρισμένων ή μ ΐ ν έν τοις Φυσικοΐς
πρότερον. φαμέν δή τήν κίνησιν ένέργειαν εϊναι τοΰ κινητοΰ η κ ι ν η τ ό ν " ·

1 T i t u l u m dedi ex A C (φιλοσόφου om. C ) : σιμπλικίου μεγοίλου διδασκάλου εις τό ζήτα τ.

ά. φ. ά. F : σιμπλικίου υπόμνημα εις τό 2κτον τ η ς ά. φ. ά. a : σιμπλικίου— διήλεγξε (ρ. 925,18)
folio avulso om. M 4 τήν om. C 5 τό] είς τό a F 6. 7 άποκεκλήρωται
τάξιν Α 7 πρότερον] ρ. 4,14." 8 0 1 , 1 3 9 post τρίτφ add. βιβλία» a τών
Αριστοτέλους βιβλίων Α : τών βιβλίων άριστοτέλους C : τών Αριστοτέλους κινήσεων F : τών
Αριστοτέλους περί κινήσεως a. cf. Zur Texígesch. der Arist. Phys. (Abh. d. Beri. Akad. 1SS2)
p. 40' 10 εύδήμου A C : ένδήμου a : εύδήμω F 11 αΰτω a A C : αύτοΰ F
ήμαρτημένων A C : διημαρτημένων a F 12 με a A : oui. C F καί άποστειλαι ora. F
13 τό «ναμέσον A C : τοΰ άναμέσον a F ό'περ — δεκτικού (15)] Arist. P h y s . E 2.
226IJ14 — IG. E u d e m o locum quinti libri nescio quem in suis P h y s i c i s Aristoteleis cor-
r u p t e legi quereliti respondiese videtur s a n u m eum esse, n a m nihil fere distare illum ab
hoc quem citât 14 μόνων F ήρεμία γάρ collocai F 15 βυβλίον a F
15. 16 6 θεο'φραστος έκ τ ώ ν φυσικών a F 16 όγδόψ] θ 1. 251 " 8
924 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI PROOEMIÜH

είρηχε δέ τοΰτο έν τψ τρίτψ. και πάλιν "έτέΟη μεν γάρ ή φύσις έν τοις 216··
Φυσικοΐς αρχή κινήσεως και ηρεμίας"· τούτο 6è èv τψ δευτέρψ είρηκε.
έπΐ τελευτη δέ τοΰ όγδοου βιβλίου φησίν· "άπειρον μεν ουν δτι ουκ έν-20
δέχεται μέγεθος εϊναι, δέδεικται πρότερον έν τοις Φυσικοΐς"· ειρηκε δέ καΐ
5 περί τούτου έν τψ τρίτψ. και δτι μέν τά πέντε Φυσικά έκάλουν, διά
τούτων δήλο ν δτι δέ τά τελευταία τρία Περί κινήσεως, δηλοΐ σαφώς ó
'Αριστοτέλης έν τψ πρώτψ των Περί ουρανού λέγων " α λ λ ' έκεΐνό γε φα-
νερόν, δτι αδύνατον τήν άπειρον διελθεΐν έν πεπερασμένψ χρόνψ. έν απείρψ
ά'ρα· δέδεικται γάρ πρότερον τοΰτο έν τοις Περί κινήσεως, καΐ πάλιν·
10 "λόγος έν τοις Περί κινήσεως, δτι ου&έν εχει άπειρον δύναμιν των πεπε-26
ρασμένων ουδέ των απείρων πεπερασμένην." ειρηται δέ περί τούτων έν
τοις τρισίν. δτι δέ τά τρία έστί τά Περί κινήσεως, καί τά πέντε Φυσικά',
μαρτυρεί καί Δάμας ó τον βιον Ευδήμου γράψας λέγων " κ α ι των έκ τής
Περί φύσεως πραγματείας τής 'Αριστοτέλους των Περί κινήσεως τρία."
15 Φυσικά δέ έκα'λουν ου τά δκτώ μόνον, αλλά κ at τά Περί ουρανοΰ και Περί
ψυχής καί άλλα πλείστα· ιδίως δέ Φυσικής ακροάσεως τά πέντε, δτι δέ so
τό νυν προκείμενον βιβλιον τ η τάξει μετά τό πέμπτον έστί, δηλοΐ μέν καί
ó Εΰδημος τά του 'Αριστοτέλους παραέέων, συνάψας τοις έν τψ πέμπτψ
βιβλίψ ρηΟεΐσι τό μηδέν των συνεχών έξ άμερών συγκεΐσθαι. καί Ά ν -
20 δρόνικος δέ ταύτην τήν τάξιν τούτοις τοις βιβλίοις άποδίδωσι, καί μέντοι
καί ó 'Αριστοτέλης τοις έν τψ πέμπτψ βιβλίψ προδιδαχθεΐσι, τψ συνεχεΐ
καί άπτομένψ καί έφεξής, εόθυς έν α ρ χ ή τούτου του βιβλίου προσεχρή-
σατο. δτι δέ καί πρό του έβδομου τοΰτο, δήλον έ£ ών έν τψ πέρατι τού- 85
του του βιβλίου δείξας, δτι ουδέν άμερές κινείται, καί δτι ουδεμία μετα-
25 βολή άπειρος, έν τψ Η, δπερ έφεςής 8ν τούτψ ίβδομόν έστιν, ώς δεδειγ-
μένοις χρήται τούτοις, ομοίως δέ καί το μ ή είναι κίνησιν άπειρον έν

1 είρηκε δέ τοΰτο AC: είρηκε δέ F : τούτο δέ είρηκε a τρίτψ] Γ 2. 202»7

έτέθη—ήρεμίας] Θ 3. 253b 7 2 post άρχη add. καθάπερ codd. Arist. δευτέρψ]
Β I. 192b20 3 έπί δέ τη τελευτη τοδ ιγδίου φησίν aF όγδόου] Θ 10. 267b20
5 τρίτψ] Γ 5 sqq. τά μέν aF 6 τρία AC: on». aF 7 πρώτψ των aCF:
πρώτψ Α Περί ούρανοϋ] Α 5. 272«28 γε om. F 8 χρόνψ om. F
9 άρα] άμα F τοΰτο πρότερον aF πα'λιν] de cáelo A 7. 275b21 10 λόγος]
λέγει (om. έν τοις περί. κινήσεως) F 11 πεπερασμένα F * 12 τά (post έστί) om. a
13 Δάμας satis vulgaris nominis ignotus homo, fortasse Eudemi discipulus (cf. Zelleri
H. Ph. II 2 3 86). Brandis ex fattili codice protractum Δάμασος recepii, alii Δαμάσκιος
των (post καί) aCF: om. A 14 aut τά ΙΙερί κινήσεως τρία aut των Π. κ. τριών corri-
gendum 15 oí) om. F μόνον AC: μόνα aF ούρανίου a 15. 16 καί τά περί
ψυχής C 18 6 AC: om. aF Εΰδημος] fr. 60 p. 83,18 Sp. τά τοΰ άριστο-
λ
τέλους παραξέων A : C : τά τοΰ άριστοτέλους πράξεων Α : τά του άριστοτ' (lac. ν litt.)
F : τό τψ άριστοτέλει ώδε είρημένον a συνάξας C 19 τό μηδέν (μή δέ F) — συγκεΐσθαι]
cf. Ζ 1. 231 »24. 2. 233b31 21 προδιδαχθεΐσι AC: προαχθεΐσι aF 22 καί τώ έφε-
ξής C 22. 23 του βιβλίου τούτου προεχρήσατο C 23 προ τού (sic) εύδημω, ω in
ου corr., F δήλων sic C 23. 24 τούτου τοΰ βιβλίου] Ζ 10 et 7 24 ούδέ F
25 Η] ήτα Α : όγδόω F τούτψ aA: τούτου CF; at cf. p. 928,9 26 χρήται] cf.
Η 1. 242»7 τό μή είναι κτλ.] Ζ 2 sqq.
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 1 [Arist. p. 2 3 1 » 2 1 ] 925

πεπερασμένα» χρόνιο μήτε απείρου οντος τοΰ κινουμένου μήτε πεπερασμέ- 216Γ
νου, ένταΰθα μέν δείκνυσι, χρήται δέ αότφ έν έκείνω ώς δεδειγμένω.

ρ. 231 »21 E ? δέ έ σ τ ι σ υ ν ε χ έ ς κ α ί ά π τ ό μ ε ν ο ν εως τοΰ ¡ ί τ ε ρ ο ν γ ά ρ

τ ο ε σ χ α τ ο ν , και ου εσχατον.

5 Πέντε όντων έν τοις ουσι μεγεθών, γραμμής έπιφανείας σώματος καί

ετι κινήσεως καί χρόνου, το μεν συγκείσθαι εκαστον έξ Ικείνων των μερών 45
ε?ς α και διαιρείται, κοινή τις πάσιν έ'δοξεν έ'ννοια. foia δε λοιπόν οί μέν
έπ' άπειρον πάν το ληφθέν μέγεθος εις μεγέθη διαιρείσθαι νομίζουσιν, ώς
μηδέποτε της διαιρέσεως εις άμερή καταληγούσης, καί διά τοΰτο καί έκ
10 μερών συγκείσθαι τά μεγέθη λέγουσι καί ουκ έ£ άμερών· οι δέ της έπ'
άπειρον τομής άπεγνωκότες, ώς oò δυναμένων ημών έπ' άπειρον τεμεΐν
και έκ τούτου πιστώσασθαι το άκατάληκτον της τομής, έ ; αδιαιρέτων ελεγον
ύφεστάναι τά σώματα καί εις αδιαίρετα διαιρείσθαι. πλην οτι Λεύκιππος 50
μέν καί Δημόκριτος οδ μόνον την άπάθειαν αίτια ν τοις πρώτοις σώμασι
15 τοΰ μή διαιρείσθαι νομίζουσιν, αλλά και το σμικρόν καί άμερές, Επίκουρος
δέ ύστερον άμερή μεν ούχ ηγείται, άτομα δε αότά διά την άπάθειαν εϊναί
φησι. καί πολλαχοΰ μεν την Λευκίππου καί Δημοκρίτου δόξαν ó 'Αριστο-
τέλης διήλεγξεν, καί δι' έκείνους ί'σως τους έλέγχους προς το άμερές ένι-
σταμένους ó 'Επίκουρος ύστερον μέν γενόμενος, συμπαθών δέ τη Λευκίπ-
20 που καί Δημοκρίτου δόξη περί τών πρώτων σωμάτων, άπαθή μέν έφύ-55
λαςεν αυτά, τό δέ | άμερές αυτών παρείλετο, ώς διά τοΰτο υπό τοΰ 21GV
Αριστοτέλους έλεγχομένων. νΰν μέντοι ô 'Αριστοτέλης καθόλου δείξαι προ-
τίθεται, δτι ου συνέστηκεν έ£ άμερών τά μεγέθη τά συνεχή διάστασιν
έχοντα, καί πρώτον μέν έπί τών τοΰ σώματος μεγεθών αυτό δείκνυσι,
25 καί τότε έπί κινήσεως καί χρόνου, επειδή δέ έστί τινα μεγέθη καί έξ
άπτομένων τινών συγκείμενα, ώς οίκία, ώς σωρός, οτι ούδέ το τοιοΰτο μέ- 5
γεθος έζ άμερών δυνατόν γενέσθαι συναποδείκνυσιν. εΐ ουν πάν μέγεθος
ή ώς έκ συνεχών σύγκειται τών μερών ή ώς έ£ άπτομένων, τά δέ άμερή
ουτε συνεχή δύναται γενέσθαι άλλήλοις ουτε άπτόμενα, οόδέν ¿tv εΐη μέγε-

2 χρήται] Η 1. 2 4 2 b 3 2 3 Ei A C F ut Arist. v u l g . : Έ π ε Ι a ut Simpl. p. 8 G 8 , 9 et

Arist. cod. I G τών om. F 7 καί om. F τις] τοις F 1 0 μερών A C :
μεριστών supra v. C 1 (quod praebent etiam Paris. 1 8 5 9 in rarg. et P a l a t i n u s 2 3 7 (N),
uncle B r a n d i s i u s a r r i p u i t ) : τών μερών a F 11 έπεγνωκο'τες F τεμεΐν C : τέμνειν
aAF 12 άχατάληπτον C F 13 ΰφίστασθαι aF 15 Επίκουρος] fr. 2 6 8
p. 1 9 2 , 1 0 Usener 17 την δημοκρίτου δ<5ξαν καί λευκίππου a : την δημ. καί λευκ.
δο'ξαν F 18 καί δι' i n c i p i t Μ 18. 19 ένιστα'μενος Μ 19 μέν om. a F
19. 2 0 δημοκρίτου καί λευκίππου a F post λευκίππου incohatum δο del. C
2 0 άίωμίίτων F 2 2 έλεγχομένων ex λεγόμενον F 2 3 συνέβτησεν F άμερών,
μ in ras. C 2 τά prius] τό a 24 αότό] τοΰτο a F 25 έπειδή A C M : έπει
aF 2 6 post σωρός add. καί Μ τοιούτον F M 27 δυνατόν έξ άμερών a F
γενέδίαι] αυγκείαθαι a 2 9 ουτε] οί) Μ αλλήλων a F οόδέν] ούδ' C M
«η] ή F
926 SIMPLICIl IN PHYSICORUM VI 1 [Arist. p. 231 «21. 2 9 ]

9ος έ£ (ίμερων συγκείμενον. χαί δει'κνυσιν έπΐ της γραμμής καί των στιγ- 216»
μών πρώτον, δτι αδύνατον συνεχή ουσαν την γραμμήν έκ στιγμών είναι,
δεικνυσι δέ αυτό ούτως· ή γραμμή συνεχής ουσα έκ μερών έστι συνεχών
συνεχή δέ ήν ών τά έσχατα ε ν εί ουν ή γραμμή έκ των τά έσχατα εν ίο
δ εχόντων μερών έστιν, αί δέ στιγμαί τά έσχατα 1ν οόκ ε χ ο υ σ ι ν , ουκ &ν
είεν έκ στιγμών αί γραμμαί, κατά τήν του δευτέρου σχήματος συναγωγήν.
καί δτι μεν συνεχής ή γραμμή καί έκ συνεχών μερών, ών τά έσχατα εν,
πρόδηλον. δτι δε των στιγμών ουκ εστίν εν τ ά έσχατα, δείκνυσιν έκ
του ών έστιν εσχατον άλλο μεν τό εσχατον ε ϊ ν α ι , άλλο δέ έκεινο το ου
10 εσχατον έστιν. εί ουν ή στιγμή άμερής καί οόκ εστι τι αυτής εσχατον,
οόκ áv ε ϊ ή δυεΐν στιγμών τά έσχατα ε ν , ώστε καί ί ν τι έ£ αυτών γενέ- 15
σθαι. ουκ άρα συνεχές τι έκ στιγμών οίον τε γενέσθαι, εί δε λέγοι τις,
δτι το πέρας ουκ εστι μέρος, καί διά τοΰτο οόδέν κωλύει του ήμερους
είναι πέρας, ομολογεί καί ούτος, δτι ου ταυτόν έστι το δλον καί τό πέρας.
15 εστίν ουν καί άλλο τι παρά τό πέρας· έν δε τ η στιγμή ουκ εστίν, δλως
δέ τό εχον πέρας καί αρχήν εχει καί μέσον, ώστε καί μόριον. δέδεικται
ουν, δτι άδύνατον έζ ¿ μ ε ρ ώ ν είναι τό συνεχές, τά γαρ έπί γραμμής εΐοη-
μένα καί έπί άλλων συνεχών ρηθήσεται· ου γάρ διότι στιγμαΐ αλλ' δτι so
ώμερή, αληθή τά έπ' αότών είρημένα. αμερή δέ και τά νυν και αί μο-
20 να'δες, ώστε καί εί σώματα τίνες αμερή λέγοιεν, ώ ς ó Διόδωρος οίεται
δεικνύναι, καί έπ' έκείνων τά αότά ρηθήσεται.

p. 2 3 1 » 2 9 Έτι άνάγκη ήτοι συνεχείς είναι τάς στιγμάς ε ω ς τοΰ

καί τόπο) κεχωρισμένα.

Επειδή δοκεΐ τινα μεγέθη συνεχή γίνεσθαι έκ μή συνεχών αλλ'

25 άπτομένων, ώ ς δ τοίχος έκ τών πλίνθων, δτι μηδέ ούτως έκ σημείων ή
έξ άμερών δλως δύναται μέγεθος τι γίνεσθαι, δεικνυσι προλαβών, δτι εί' so
τι γίνεται συνεχές έκ στιγμών, ή έκ συνεχιζομένων αότών γίνεσθαι ή έ£
άπτομένων ανάγκη, καί δτι συνεχείς οδ γίνονται διά τά προδεδειγμένα.
και λοιπόν έπάγει δτι οόδέ άπτόμεναι αί στιγμαί ποιοΰσί τι συνεχές, καί
30 πρόχειρον μέν ήν δεΐξαι, δτι οόδέ άπτονται αλλήλων αί στιγμαί, είπερ
απτεται μέν έκεΐνα ών τά πέρατα α μα, αί δέ στιγμαί πέρατα οδσαι πέρας

G post γραμμαί rasuram exh. C 9 έκεινο τό οδ Α : έκεινο οδ τό C M : τό ou a F

10 xal ούκ M : où* a A C F post έσχατον add. εί δέ τούτο a 11 είεν ôuoîv a F
εν C M : om. a A F êv τι] έν τη F 11. 12 γενέσθαι a A : γίνεσθαι C M : γενέ-
σει F 12 ofóv τε γίνεσθαι CM λέγει Μ 13 πέρας] περίσυ sic F
ιίμερές F 15 παρά] περί Μ 16 καί μέσον εχει colloeat Μ μόρια non recte
CM 18 post έπί add. τών M 19 έπ' A C M : όπ' F : περί a post νυν add.
είρημένα del. C 2 0 εί σώματα] ¿σώματα F τις άμερή λέγοι a λέγεινεν sic F
Διόδωρος] Cronus cf. Zelici· H. Pb. II l 4 267* οΓονται F 22 ?τι »bri ut Arist.
codd. F K : ετι δέ Arist. vulg. είναι om. F 24 Επειδή δέ F post μεγέθη
add. καί a F 26 δυνατόν a F δείκνυσι — γίνεσθαι (27) om. F 27 συνεχές C M : om.
aAF γίνεται M 28 συνεχείς — -οιοΰσι (29) om. F 31 μέν om. a τά om. a
 S I Ì I P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M VI 1 [ A r i s t . p. 2 3 U 2 9 . b ß ] 927

ουκ εχουσιν. ó δε τους τρόπου? έκθέμενος έκ διαιρέσεως, καθ' ους άπτε- iíl6 b
σθαι λέγοιτο άν τινα αλλήλων, και είπών οτι ή ολον δ λ ο υ «πτεται ώς
σημεΐον σημείου ή ai έφαρμόζουσαι «λλήλαις γραμμαί, ή το μεν κατά 36
μόριον το δε καθόλου ώς γραμμή σημείου, ή κατά μόρια ώς γραμμή
5 γραμμής κατά σημεΐον (μόριον γάρ πως του δλου το σημεΐον), έπα'γει οτι
αμερεΤς ούσαι αί στιγμαί οίίτε κατά μέρη ουτε ώς δλον μέρους άλλήλων
έφα'ψονται, αλλ' εΐ ά'ρα, ώς ολον ολου, ώς έφαρμόζειν άλλήλοις. ταύτα
δε άπτόμενα μεν ουκ αν λέγοιτο κυρίως, εΐπερ άπτόμενα ήν, ων τα πέ-
ρατα αλλήλοις εφαρμόζει, αλλ' ουχ δλα δλοις. εί δε καί συγχωρήσοι τις
10 καί ταύτα άπτόμενα καλεΐν ή κατ' άλλον τρόπον πελα'ζειν άλλήλοις, οόκ 40
δν έκ των τοιούτων γένοιτο τι μέγεθος· τό τε γάρ έκ συνεχών γινόμενον
μέγεθος καί το ές άπτομένων μέρη έχει, το μέν ά λ λ ο , τό δέ ά λ λ ο , το
δε ές à μερών ουκ εχει. ώστε ουδέ ές άπτομένων των σημείων γίνοιτο
άν τι μέγεθος, καί ή μέν πρώτη δεΐξις προήλθεν από του μή εχειν πέ-
1δ ρατα τα σημεία, αδτη δε από τοΰ μέρη μή ε χ ε ι ν άλλο δέ τό πέρας και
άλλο το μέρος, κάν αότος νυν δοκή τω πέρατι ώς μέρει κεχρήσθαι. ει-
πών δέ οτι τό σ υ ν ε χ έ ς ε χ ε ι το μέν άλλο το δέ άλλο μ έ ρ ο ς , έπη-tó
γαγεν κ α ι δ ι α ι ρ ε ί τ α ι ε ί ς ο ύ τ ω ς ε τ ε ρ α καί τ ό π ω κ ε χ ω ρ ι σ μ έ ν α . το
γάρ συνεχές, έπειδή μήτε σύγκειται ές άμερών μήτε διαιρείται είς αμερή,
20 είς συνεχή διαιρείται, ωστε μή το δλον μόνον, αλλά καί των μερών ίκα-
στον των ές αυτοΰ δι^ρημένων το μέν άλλο μέρος εχειν το δέ άλλο, ου
τω λόγιο μόνον κεχωρισμένα, ώσπερ αί τοΰ μήλου ποιότητες, άλλα καί
τω τόπω.

ρ. 2311)6 Άλλά μήν ουδέ εφεξής έ'σται στιγμή στιγμής εως τοΰ 50
25 x a ì τ ώ ν νΰν χ ρ ό ν ο ς .

Δείξας δτι ουδέ ώς έκ συνεχών στιγμών ή τών νΰν οόδέ ώς έ£ άπτο-

μένων δυνατόν εν τι γενέσθαι μέγεθος, έκ περιουσίας δείκνυσιν, δτι καί
έκ τών έφεξής στιγμών ή τών νΰν ε? τις νομίζει γίνεσθαί τι μήκος ή |

1 ?χουσαι, sed corr. F 2 λέγοιντο a C M post δλον add. f¡ F 3 αί έφαρ-

μόζουσαι A C 2 : έφαρμόζουσιν a C ' M post άλλήλαις add. ώς a F et (si silentio fides) A :
ώς al M et C : del. C 2 4 κατά μόριον F G ώς 6'λον μέρους C M : ίλον μέρος
Α: χα9' ολον καί μέρος a F άλλήλων om. a 7 εί] r¡ F ώς C 2 : oíd.
aAFM έφαρμόζει F άλλήλαις M : άλλήλοις a et A C F (e silentio)
ή
8. 9 πέρα C 1 9 άλλ' om. a x a l om. C συγχωρήσει a C : αυγχωρ γενο'μενον
μέγε&ος F 11 γενόμενον F 14 από — αύτη δέ (15) om., sed in mrg. add. C 1
16 Boxfj vûv F : δοκεϊ (om. νΰν) C ώς μέρει κεχρήσθαι τ ώ πέρατι Μ 17 εχει]
είναι F 21 ϊχει F : εχον M où] ούτε F 2 2 κεχωρισμένον F 2 3 τόπιρ]
λόγω C 1 25 τών] τ ώ Μ : τό F 2G οτι A C M : δτι ώς F : ώς a
ουδέ ώς (ώς superscr.) C : oòòèv Μ : οόδέ a A F post συνεχών add. τών M
ώς (ante έξ) A C M : ante ούδέ F : om. a 27 xal oui. a 2 8 νομίζοι a F
928 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 1 [Arist. p. 231 b6]

χρόνιν, où καλώς οίεται. πρώτον μεν δτι *άν, εί έφεξής ή ν ταύτα άλλη- 217Γ
λοις, οόκ έποίει τι 1ν άνομογενοΰς τίνος οντος μεταξύ, επειτα δτι ου μόνον
συνεπείς άλλη λα ις αδύνατον είναι τάς στιγμάς καί άπτομένας αλλήλων,
αλλ' ουδέ έφεξής άλλήλαις αυτάς είναι δυνατόν, και εστίν έκ τοΰ μάλλον
5 τό έπιχείρημα. εί γάρ έφεξής αλλήλαις αδύνατον εΤναι τάς στιγμάς, πολλω
μάλλον άπτεσ&αΓ αλλήλων αδύνατον, εί'περ τά άπτόμενα προς τ ω έφεξής 5
είναι και άμα εχει τά πέρατα· καί ετι μάλλον συνεχείς εΤναι αδύνατον,
ε? τά πέρατα αότών εις iv συντρέχειν ανάγκη τών μερών άλλου άλλαχη
κατά τόπον διεστώτος. δτι δε ουκ είσίν έφεξής άλλήλαις αί στιγμαί, δεί-
10 κνυσι τ ω όρισμψ τοΰ έφεξής προσχρώμενος καί πα'λιν έν δευτέρψ σχήματι
συλλογιζόμενος ούτως· έφεξής έστιν ών μ η δ έ ν έ σ τ ι μ ε τ α ξ ά συγγενές,
ώ ς οίκίαι έφεξής άλλήλαις ών μη εστίν οικία τις μεταξύ, κδν δένδρον ή
ά'λλο τι μεταξί) τυγχάνη ή αργός τόπος, τών δε στιγμών εστι τι μεταξί) ίο
ομογενές γραμμή καί τών νυν χρόνος, συνάγεται ούν δτι ουτε αί
15 στιγμαί εφεξής είσιν ουτε τά νυν. καί δτι μεν μεταξύ δυεΤν στιγμών
πανταχού γραμμή έστι και μεταξύ δυεΐν νΰν χρόνος, πρόδηλον· π ώ ς δέ
ομογενές ή γραμμή ταΐς στιγμαΐς; ή ώ ς πέρας έκείνου ου έστι πέρας, ώς
έν Ήθικοΐς την ήδονήν συγγενή τήν οίκείαν έδειξε τ ή ένεργεία, ής έστι
πέρας, αλλ' εί το μέν σημεΐον ομογενές τ η γραμμή, το δέ νΰν τψ χρόνψ,
20 ποσά δέ ή γραμμή καί ó χρόνος, ποσά άν είη καί τό σημεΐον καί το νΰν,
ε? μή άρα υπό το ποσόν καί ταΰτα ώ ς ποσοΰ πέρατα. όπί> γάρ τινα αν 15
άλλην είη κατηγορίαν, εί'περ χρή παν τό έν ύποστάσει υπό τινα τών δέκα
κατηγοριών άναχΟήναι. εί δέ έν παντί χρόνψ εστι νΰν καί έν πάση γραμμή
σημεΐον, ών μεταξύ έστι γραμμή και χρόνος, τούτων μεταξί) áv είη ση-
25 μεΐον καί το νΰν, εί μή άρα δυνάμει καί οόκ ένεργεία έστίν έν τ η γραμμή
στιγμή καί έν τψ χρόνφ το νΰν, ή το δυνάμει ον δύναται καί ενεργεία
γινεσδαι.

Ό δέ Είίδημος τψ έπιχειρήματι ούτως έχρήσατο " εί γάρ έστι, φησίν, 20

έφεξής τά άμερή, δει πάντως είναι τι αυτών μεταξί) μή ομογενές, ώστε
30 στιγμή μέν οδκ <5ν είη, γραμμή δέ ή κενόν μεταξί) στιγμών έν μήκει. ουκ
εσται οδν έκ τών στιγμών ή γραμμή· οδ γάρ έν αότη αί έφεξής στιγμαί·

1 οί>* ί λ λ ω ς Μ δτι om. a F εί A C : om. a F M 2 post τι ras. C *aì

om. M 3 άλλήλων C M : om. a A F ; sed cf. v. 6 6 προ; τό C 7 συνεχή F
8 εί] ή C 9 διεστώτος κατά τόπον C M άλλήλων a F αί om. F 10 τ ώ
e x τών corr. Μ ¿ρισμω του om. a F προαχρόμενος C 1 11 oùòèv μεταξί)
έστί a F 12 οίκίαι et οικία, ( in ras. il litt. C 13 τυγχάνη, η in ras. C
13. 1 4 ¿μογενές μεταξύ C 14 γραμμή a et add. A " : om. C F M 15 δυοϊν h i c et
V. 16 a F 17 δμογενής a F ώς πέρας] ώσπερ F έκείνου C M : έκείνψ aAF
18 έν Ή θ ι κ ο ϊ ς ] cf. Κ 5 . 1 1 7 5 « 2 0 sqq. τήν (post συγγενή) a A : * a l C F M έστι τό F
19 εί in ras. C μέν τό F 2 0 τά vûv C 22 άλλην om. F πάν om. C
2 3 εί δε] καί εί a F 2 4 χρόνος καί γραμμή C M 2 6 ή ] εί F 2 8 Εύδημος]
fr. 61 ρ. 8 4 , 1 9 Spengel φησίν A : post έφεξής a F : om. C M 29 άμερή] μέρη F 1
πάντων Μ 2 30 ή ] εις, superscr. ώς F 31 ουν om. a, qui ante ούκ interpolât
εί μέν oùv γραμμή oí) γάρ a A C : ουδέ F : οΰόέ γαρ Μ έφεξής al transp. C
 SIMPLICII IN PHYSICORUSI VI 1 [Arist. p. 2 3 1 ^ 6 . 10] 929

si δε κενόν, πλέον έ'σται m κενόν έν τοις συνεχέσι τών έξ ών, τουτέστι 217r
των ¿φέξη? λεγόμενων στιγμών, ή ουδέ εσται μέγεδος δλως. ώσπερ γάρ
άπτόμεναι δύο στιγ,ιχαΐ μήκος oòòàv ποιοΰσιν, ούτως ουδέ στιγμή και κενόν."
μήποτε ουν ορί)ώς ένοήσε το υπό τοΰ 'Αριστοτέλους ρηδεν ó Είίδημος, οτι 25
5 ουχ άπλώς αναιρεί το έφεξής είναι στιγμήν στιγμή ή το νυν τω νΰν, αλλά
το ούτω; είναι έφεξής, ώστε έκ τούτων είναι τό μήκος ή τον χρόνον. sì
γάρ μεταξύ των στιγμών καί τών νυν γραμμή έστι καί χρόνος, π ώ ς έκ
τών έφεξής στιγμών είη δν συγκειμένη ή γραμμή, εί'περ πέρατα μόνον αυ-
τής εισιν αί έφεξής στιγμαί;
10 Ό δε 'Αλέξανδρος και ούτως έπεχείρησε τ φ λ ό γ ψ · " ο μ ο γ ε ν ή , φησίν,
τών σημείων την γραμμήν είπεν και τών νΰν τον χρόνον κατ' αυτους
έκείνους, ειγε εκαστον αυτών I ; αμερών σύγκειται, ώς αυτοί φασιν, ή μεν so
γραμμή τών σημείων, ó δε χρόνος τών νΰν. ώστε κατ' αυτους έκείνους
ουκ έφεξής τά σημεία, εί' γε το έξ αυτών γινόμενον κατ' αυτους μεταξύ
15 έστιν αυτών, ον αυτοΐς ομογενές." καί έ'οικεν ó 'Αλέξανδρος πανταχού το
έφεξής νομίζειν άναφεΐν τον 'Αριστοτέλη, αλλά μή το ούτως έφεξής είναι,
ώστε έκ τούτων το μήκος είναι ή τον χρόνον. δπερ σαφώς δι' αυτών
τών λέξεων ó 'Αριστοτέλης έσήμανεν.

p. 231b 10 " Ε τ ι δ ι α ι ρ ο ϊ τ ο δ ν ε ι ς α δ ι α ί ρ ε τ α εως τοΰ ή ε ί ς α δ ι α ί ρ ε τ α . 35

20 τ ο ΰ τ ο δε συνεχές.

Καί τοΰτο οΐμαι τό έπιχείρημα τοΰ αυτοΰ δεικτικόν έστι τοΰ μηδε
έφεξής είναι τά ά μ ε ρ ή , ώστε έκ τούτων είναι τό μήκος ή τον χρόνον. 40
δήλοι δε και το έ'τι προσκείμενον, οτι προς τό αυτό καί ούτος ó λόγος
πεπόρισται. έ'στι δε τοιοΰτος· ει έκ τών έφεξής αμερών το συνεχές έστι,
•25 τουτέστιν ή γραμμή καί ó χρόνος, περί ών εί'ρηται το έκα'τερον, ή μεν
έκ στιγμών, ή δε έκ τών νΰν, καί δ ι α ι ρ ο ϊ τ ο δ ν ε ί ς τά έφεξής Α δ ι α ί -
ρετα· έξ ώ ν γάρ Ικαστον σύγκειται, ε ί ς τ α ΰ τ α καί δ ι α ι ρ ε ί τ α ι , καί
έ'στιν αυτη τοΰ συνημμένου ή άπόδειξις, ή δέ πρόσληψις λοιπόν έξ αναι-
ρέσεως τοΰ έπομένου· άλλα μην ο υ δ έ ν ην τών συνεχών εις άμερή
30 δ ι α ι ρ ε τ ό ν . καί το συμπέρασμα ήτοι ή έπιφορά ώς σαφής παρεΐται, οτι 4»
τό συνεχές οό σύγκειται έκ τών έφεξής άμερών. τήν δε πρόσληψιν τήν
λέγουσαν μηδέν τών συνεχών είς άμερή διαιρετόν είναι δείκνυσι μεταλαβών
τό συνεχές είς τό μεταξύ (τό γαρ μεταξύ ήν ή γ ρ α μ μ ή και ó χρόνος),

2 η] χαί coni. Spengel όλως μέγεθος a F 3 στιγμή A C M : στιγμαί a F 4 έννοη-

σαι δοκεϊ a F £j¡ftév] είρημένον CM 5 ουκ αναιρεί άπλώς a άπλώς ora. F : άπ-
λοϋν Μ 8 μόνον] μέν F 9 al oto. F 11 τώ//// ardito//// C εϊπεν] είναι F
•züi/ff νΰν C 12 ώς ¿ αυτός φησίν F : ώς αυτός φησιν a 13 δέ oui. F 1 δ 8ν]
ών F 16 άριστοτέλην a C M 17 σαφών a αυτών a A F : τών C : oui. Μ 18 6 dp.
post σαφώς C 19 διαιρεϊτο C άδιαίρετα coir. in i ù διαιρετά A ή είς άδιαίρετα
ora. F post άδιαίρετα suppl. η είς άά διαιρετά ex Arist. a, cf. p. 930,8 22 ti μέρη F
2 3 ετι τό invertit F προκείμενον A F 24 εί om. C 1 28 συναγμένου F 29 οόδέν
ήν τ ώ ν ] ουδέ όντων F 3 0 σαφές Μ 31 ob oui. M 32 μηδέ F 33 ή om. a F
Comment. Arist. X S i m p l i c . in P h y s . 9
930 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 1 [Arist. p. 2311>10]

καί λέγει fra ά λ λ ο γ έ ν ο ς ο υ χ ο ι ό ν τ ε ε ί ν α ι μ ε τ α ξ ύ των άδιαιρέτων 217··

(où γαρ οίον τε μετάξι) τούτων είναι το φαιόν ή το χλιαρόν), άλλ' ή τό
διαιρετόν ή το άδιαίρετον, καί μάλιστα εί έκ των αδιαιρέτων συγκεΐσθαι
λέγοιτο το μεταξύ. καί γαρ αντιφατική έστιν ή διαίρεσις. έν τ ψ γένει so
5 τούτω ή τοΰ διαιρετού καί αδιαιρέτου. εί ουν άδιαίρετον μ ή εστι το
μετάξι» συνεχές, είπερ συγκεΐσθαι λέγεται έκ των άμερών, το δέ αυγκεί-
μενον και διαιρείται, άνάγκη διαιρετόν αότό είναι, καί ήτοι ε ι ς αδιαίρετα
ή εις dei δ ι α ι ρε τ α', αλλά τοό μ ή είς αδιαίρετα έφεξής προστίθησι τήν
ύπόμνησιν· 'ei γαρ εις αδιαίρετα, εσται άδιαίρετον αδιαιρέτου άπτόμενον',
10 ίνα γένηταί τι §ν έξ αυτών· δπερ απεδείχθη αδύνατον ον. ζ η τ ε ί δέ |
ó Αλέξανδρος, πώς όγιής ή δεΐξις, si δια μεν τοΰ μ ή διαιρεΐσθαι το 217 ν
συνεχές εις άμερή δείκνυσιν, δτι μηδέ σύγκειται έξ αμερών, δτε ελεγεν
α λ λ ' ο υ δ έ ν ή ν τ ώ ν σ υ ν ε χ ώ ν ε ι ς ά μ ε ρ ή δ ι α ι ρ ε τ ό ν , τό δέ μή διαιρεΐ-
σθαι εις άμερή δείκνυσι δια τοΰ μ ή άπτεσθαι τά άμερή αλλήλων, τουτ-
15 έστι μ ή συγκεΐσθαι άλλήλοις, δι' ου εδειξεν ήδη ότι έξ αμερών οόχ οιόν 5
τε συγκεΐσθαι το μέγεθος, καί λύει τήν ενστασιν λέγων άλλο είναι το έπι-
χείρημα τό από τοΰ μεταξύ το λέγον, ότι ή διαιρετόν έστιν ή άδιαίρετον,
καί εί δ ι α ι ρ ε τ ό ν , ή εις α δ ι α ί ρ ε τ α ή είς άεί δ ι α ι ρ ε τ ά , εί τοίνυν τό
συνεχές μήτε άδιαίρετον έστι, μήτε διαιρετόν είς αδιαίρετα, έξ άνάγκης άν
20 είή διαιρετόν είς αεί διαιρετά, "και πιστοΰται, φησίν, αότό έκ τούτου,
εί είς αδιαίρετα διαίροΐτο, 'εσται άδιαίρετον άδιαιρέτου άπτόμενον', Γνα
γένηται τό συνεχές, μήποτε δέ ούδέ, ως εΓρηται πρότερον, διάλληλός ίο
έστιν ή δεΐξις, άλλ' έκ τοΰ μ ή άπτεσθαι άλλήλων τά άμερή πρότερον μέν
έ'δειξεν, δτι où σύγκειται έξ αμερών τά συνεχή (ούχ δτι ταυτόν το άπτε-
25 σθαι και τό συγκεΐσθαι ήτοι συνεχίζεσθαι, άλλ' δτι προηγείται πάντως τό
άπτεσδαι τοΰ συνεχίζεσθαι), νΰν δέ δείκνυσιν έκ τοΰ αυτοΰ πάλιν, δτι où
διαιρείται είς άμερή τά συνεχή, έκ δέ τούτου δτι ούδέ σύγκειται έξ αμε-
ρών. ώστε άμφω μέν έκ τοΰ μ ή άπτεσθαι δείκνυται, τό δέ μ ή συγκεΐ- ι»
σθαι καί έκ τοΰ μ ή διαιρεΐσθαι, καί ούκ εστίν αυτη διάλληλος ή δεΐξις.
30 μήποτε δέ έπί τών τοιούτων ούδέ εστίν άτοπος ή διάλληλος δεΐξις· εί γαρ
μ ή διαιρείται είς άμερή, où σύγκειται έξ άμερών, καί sί μή σύγκειται έξ
άμερών, où διαιρείται είς άμερή· καί έπί πάντων τών άλλήλοις άντακολου-
θ ο ύ ν τ ω ν εί γάρ τέτοκε, γάλα εχει, καί εί γάλα ε χ ε ι , τέτοκεν.

Προστίθησι δέ καί τοιαύτας τινάς επιχειρήσεις δ 'Αλέξανδρος έκ τοΰ

35 Εύδήμου λαβών· "εί εστίν έξ άμερών μέγεθος, εσται γραμμή γραμμής

4 λέγεται aF 5 post καί add. τοΰ aF 7 καί A C M : xal ex xàv F : om. a αύτό διαιρε-
τόν aF 8 προστίθησι] p. 231 »>16 10 lb A F : post αύτών CM : om. a δν om. aF
12 συγχεϊσθαι F 13 ούδέ ήν τι τών aF to in ras. A 16 λύειν M 17 τό (ante
λέγον) oui. Α λέγων, sed corr. C ή (post δτι) om. F 18 xal ci διαιρετόν a F 2 : om.
ACF'M 21 διαίροΐτο CM: διαρ-οΐτο sic A : διαιρείται aF 22 διαλλήλους ut v. 29 C 1
23 ή δεϊξις έστίν aF μή om. M πρώτον a F 25 πάντως προηγείται aF 26 ante δτι
add. χαί a 27 τούτων F ούδε] ούδέν Μ 28 post ώστε add. εί a 29 χαί (ante ούχ)
om. a ή om. F 30 έπί] έπεί F άτοπον CM 3 2 . 3 3 άντακολουί>ούντων Α : áxo-
λουδούντων CFM : άναχολουθούντων a 35 Εύδήμου] fr. 62 ρ. 85,20 Ιξω μερών Μ
 SIMPLICII IN PHYSÍCORÜSI VI 1 [Arist. ρ 231 MO. 15] 931

στιγμή μείζων. άλλ' εί τούτο, ή ου διαιρεθήσεται πάσα γραμμή δίχα, ή 217>

εί διαιροΐτο, καί ή έκ περισσών συγκειμένη διαιροΐτο «ν. ουτω δέ âv είη 21
καί το σημεϊον διαιρούμενον. ετι ει ολως γραμμή γραμμής σημείφ μεί-
ζων, και κύκλο; αν ε ί η κύκλου· ώστε ó μεν έξ αρτίων, ó δε έκ περισσών.
5 ή ουν τον έκ περισσών ου διαιρήσομεν είς ημικύκλια ή το σημείο ν δίχα
διαιρήσομεν." τήν δε διαίρεσιν έποιήσατο του διαιρετού εις αδιαίρετα ή
αεί διαιρετα', Γνα το συνεχές Ιν τ ω διαιρετό) είς αεί διαιρετά περιγράψ-fl.

ρ. 231 b 15 Φανερόν δέ και οτι παν συνεχές διαιρετον εως του εν 23

γ ά ρ το ε σ χ α τ ο ν και ά π τ ε τ α ι τών συνεχών.

10 Δείξας έν τοις προτέροις έπιχειρήμασιν, οτι το συνεχές ου σύγκειται

έξ άμερών, νυν δείκνυσιν οτι ουδέ διαιρείται εις άμερή. οτι μέν γάρ διαι-
ρετόν το συνεχές μέγεθος έ'χον, πρόδηλον, καί οτι ανάγκη το διαιρουμενον
ή είς διαιρετά ή εις αδιαίρετα διαιρεΐσθαι, ώς προείρηται. ου γάρ έ'στι τι
της αντιφάσεως μεταξύ, οτι δέ ουκ είς αδιαίρετα διαιρείται τό συνεχές, so
15 δείκνυσιν έκ του συμβαίνειν άδιαίρετον αδιαιρέτου άπτεσθαι· εί γάρ εν τά
έσχατα τών τό συνεχές ποιούντων γίνεται, άνάγκη πρότερον άψασθαι αυτά
αλλήλων, και ούτως είς τό εν συναλείφεσθαι. ωστε εί Sv γίνεται, πάντως
καί άπτεται, εί μέντοι άπτεται, ου πάντως εν. διό ώς αίτιον τελικόν του
άπτεσθαι το εν γίνεσθαι ε ι π ε ν ου γάρ οίον τε εν γενέσθαι τά μή άψά-
•20 μενα μεγέθη, οτι δέ αδύνατον έξ άπτομένων άμερών γενέσθαι τι συνεχές, 35
τουτέστι μέγεθος, έδειξε πρότερον έκ τής τών άπτομένων διαιρέσεως, ού'τε
γάρ μέρει δυνατόν άπτεσθαι τά άμερή, ουτε ολον ολου άπτόμενα τά μέρη
καί έφαρμόζοντα άλλήλοις συνεχές τι ποιειν, διότι το συνεχές ά'λλο άλλα-
χοΰ μέρος έ'χει. "κοινότερον δ έ , φησίν ó 'Αλέξανδρος, τό έξ άπτομένων
25 συγκείμενον μέγεθος λέγεται σ υ ν ε χ έ ς , " καί ούτως ακούει ώς του 'Αριστο-
τέλους είπόντος ' Ιν γάρ τά έ'σχατα, η άπτεται τά έσχατα τών συνεχών'.
μήποτε δέ ου το έξ άπτομένων είπεν συνεχές ó 'Αριστοτέλης, άλλ' οτι το 40
έ'σχατον τών συνεχών τών ποιούντων τι μείζον συνεχές εξ έαυτών εν εστίν·
εί δέ εν, και άπτέσθαι άνάγκη, ώς είρηται· ου γάρ γίνεται εν μ ή πρότερον
30 άψάμενα.

1 ή (ante ai) om. F 2 διαιροΐτο A C M : διαιρεθήσεται aF ή om. F 3 ετι

εί a A : ¿πει F M : καί έπεί C γραμμή] γραμμές C 1 στ¡μείον C 4 ó μέν a A F :
τό μέν Μ : είναι τον μέν C ó δέ έκ περισσών a A 2 F : τό (τον C-) δέ έκ περισσών CM:
om. A 1 5 διαιρήσομαι utroque loco F 6 η είς a 7 διαιρετά] διαιρείται F 1
άεΐ διαιρετά] άδιαίρετα F : αεί (om. διαιρετά) C 8 καί οτι aA : οτι καί CM: ό'τι F
8. 9 êv γάρ τά εσχατον καί ο m. F 10 πρωτέροις M où om. F 11 δείκνυΐι
νΰν a F μέν om. F 11. 12 όιαιρετόν C F M : διαιρείται a et, εί in ras., A
13 «ίδιαίρετα ή είς διαιρετά a F τι om. CM 18 εί μέντοι άπτεται om. M
μέντοι καί a F διό καί C του] τό F 20 έκ μη άπτομένων F μερών
aF τι] τό F M 21 πρότερον] ρ. 2311)2 sqq. 22 τά μέρη a A ' C M F : τά
άμερ5) corr. Α 2 23 ποιεί a F 24 ές] δέ F 25 λέγεσθαι aF ουτοί F
ώς] έπί a 26 fl] ·ή A ' C : η aFM 28 έμποιούντων a F τι] τό CM
•29 Εν oin. C
9*
 932 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 1 [Arist. p. 2311> 18]

p. 231b 18 Τ ο ΰ δέ α ό τ ο ΰ λ ό γ ο υ μ έ γ ε θ ο ς κ α ί κ ί ν η σ ι ν κ α ι χ ρ ό ν ο ν 217ν
έως τοΰ | ει δέ μ ή κ ι ν ή σ ε ι ς , τ ή ν κ ί ν η σ ι ν μ ή έκ κ ι ν ή σ ε ω ν ε ί ν α ι . 218""

Δείξας κοινώς δτι οόδέν συνεχές έξ αδιαιρέτων σύγκειται ουδέ διαι-

ρείται εις αδιαίρετα, έπειδή των συνεχών ώς συνελόντι είπείν τρία εστί',
5 μέγεθος και κίνησις καί χρόνος, δείκνυσι νυν δτι 6 αυτός έστιν έπ' αυ-
τοϊς λόγος, καί δμοίως ή έξ αδιαιρέτων σύγκειται πάντα και διαιρεί-
ται είς αδιαίρετα ή ουδέν αυτών, καί πρώτον δείκνυσιν, δτι ομοίως εχει
τω μεγέθει ή κίνησις, καί τότε, δτι καί ó χρόνος τδν αυτόν εχει τούτοις ίο
λόγον. δτι δέ ε? το μέγεθος έξ αδιαιρέτων σύγκειται, καί ή κίνησις ή έπ'
10 αυτοΰ έκ τοσούτων αδιαιρέτων κινήσεων συνεστήξεται, δείκνυσι πρώτον έπί
εκθέσεως ώς είωθε το πρόβλημα σαφηνίσας. εί γαρ είη μέγε&ος το Α Β Γ
έκ τριών αδιαιρέτων τών Α Β Γ συγκείμενον, καί εί'/) τι κινούμενον έπι τοΰ
ΑΒΓ μεγέθους το Ω, τήν Δ Ε Ζ κίνησιν, εσται καί αυτη έξ αδιαιρέτων
τινών συγκειμένη, και ή μέν εκθεσις του προβλήματος του τήν ομοιότητα
15 παριστώντός έστιν αυτη. ή δέ άπόδειξις κατά τον δεύτερον τών υπο&ετι- ι»
κών έκ της τοΰ έπομένου αναιρέσεως γίνεται, ó δέ συλλογισμός τοιούτος·
εί τό μέγεθος ές αδιαιρέτων, καί ή κίνησις έξ αδιαιρέτων· άλλα μην ή
κίνησις ουκ έξ αδιαιρέτων, ώς δείξω· ουδέ άρα το μέγεθος, καί το μέν
συνημμένον έκ τών πρότερον δειχθέντων τέθεικεν. εί γάρ ακολουθεί ή
20 κίνησις τω μεγέθει έφ' ου γίνεται, ώς δέδεικται, εόλο'γως ei τό μέγεθος
εί'η έξ αδιαιρέτων συγκείμενον, καί ή έπ' αότοΰ κίνησις. τήν δέ πρόσ-
ληψιν τήν λέγουσαν 'άλλα μήν ή κίνησις ουκ έξ αδιαιρέτων' δι' άλλου 20
συλλογισμού κατασκευάζει τοιούτου· ei ή κίνησις έξ αδιαιρέτων, καί τό κι-
νείσθαι έξ Αδιαιρέτων · αλλά μήν τοΰτο αδύνατον καί τό ήγούμενον άρα.
25 καί πάλιν το συνημμένον το λέγον ' e i ή κίνησις έξ αδιαιρέτων, καί τό κι-
νεΐσθαι έξ αδιαιρέτων' δείκνυσι κατά τον δεύτερον άναπόδεικτον συλλογιζό-
μενος ούτως· λαβών ώς άντιστρέφοντα το παρούσης κινήσεως κινεΐσθαί τι
καί εί κινείται τι παρεΐναι κίνησιν, έξ ου συνάγεται, δτι ώς εχει ή κίνησις,
έ'χει και το κινεΐσθαί, συνάπτει τό έπόμενον, ποιών τό συνημμένον τοι- 2ό

I λόγου καί μέγεθος καί χρόνον καί κίνησιν ex Arist. vulg. a : Simplicii lectionem nonnulli
Arist. codi), s e q u u n t u r 2 εί — κίνησιν om. F κινήσεις] κίνησi{ Μ : κινήσεις είσΐ a
3 δτι ουδέ Μ 4 συνελ///#όντι Α : διελόντας F 5 καί a n t e χρόνος et post om. a F
δείκνυσιν οϋτως νυν δτι ούτος Μ 6 η] εί F σύγκειται πάντα C M : πανταχού σύγκειται
aAF 6. 7 καί διαιρείται —σύγκειται (9) om. F 9 δέ om. M 10 συνέστηκε F
II εϊιυδε A C M : είρηται a F σαφινίσας C 13 Q] ω in ras. Α την δέ ε ζ
κίνησιν F ¿διαφόρων F 16 έπομένου] υποκειμένου F 18 δείξω A C F M : δείξει
verisimiliter a μέν ora. F 21 έξ] έ l a c u n a relicta M 22 ουκ oui. F
22. 2 3 δι' ά'λλου συλλογιζόμενος οϋτως κατασκευάζει συλλογισμού F : δι' άλλου τοιού-
του κατασκευάζει συλλογισμού a 24 άλλα μήν — αδιαιρέτων (2G) om. F 25 τό
τε συνημμένον Α 25. 2G καί τό κινεΐσθαί έξ αδιαιρέτων om. C 1 28 fortasse καί
(τό) εί κινηταί τι sic C 29 καί C M : om. a A F συνάπτει A F : καί συνάπτει
C M : συνάπτει δε a
 SIMPLICII IN PflYSICORUll VI 1 [Arist. p. 231 " 1 8 ] 933

οΰτον· si ή κίνησις ές αδιαιρέτων, κτλ το xtvsTa&at ες αδιαιρέτων· αλλά ϋ18Γ

μήν τοΰτο αδύνατον δειχθήσεται · ακολουθήσει ο5ν το μηδέ την κίνησιν ές
αδιαιρέτων είναι, tu τεθέντι συναποδειχθήσεται το μηδέ το μέγεθος ές
αδιαιρέτων είναι, ο καί πρότερον καθ' εαυτό απεδείχθη, νυν 6ε προσ-
5 απεδείχθη το ομοίως έ'χειν την κίνησιν καί το μέγεθος κατά το μή είναι
ές αδιαιρέτων, την μεν ουν άντιστροφήν του παρεΐναι κίνησιν καί του
κινεΐσθαι ως έναργή παρελαβεν où γαρ οίον τε ή κινεΐσθαι τι μ ή κινή- 30
σεως παρούσης ή παρούσης κινήσεως μή κινεΐσθαι. μετέβη δέ από της
κινήσεως έπί το κινεΐσθαι, διότι έπ'ι τούτου φανερώτερόν έστι το έπόμενον
10 άτοπον, τω ές αδιαιρέτων είναι, ήπερ έπί της κινήσεως αυτής· από γάρ
της διαφοράς του κινεΐσθαι καί κεκινήσθαι γίνεται ή απόδειξις, ώς μαθη-
σόμεθα, ή αναιρούσα το ές άμερών τήν κίνησιν συγκεΐσθαι.
Λαβών ουν έπί της έκθέσεως, ότι το Ω το κινούμενον το Α μέγεθος,
έκινήθη τήν τό Δ έ'χουσαν έπιγεγραμμένον κίνησιν, οτι μή οιόν τε το κι- 35
15 νούμενόν τινα τούτων των κινήσεων αδιαίρετον είναι, δείκνυσι, προλαβών
αδύνατον είναι το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν - ο θ έ ν π ο ι α μα τε κ ι ν ε ΐ σ θ α ι έφ' 8 κι-
νείται κ α ι κ ε κ ι ν ή σ θ α ι , και είναι εκεί έφ' ο έκινείτο. το γάρ εις Θήβας
βαδίζον α δ ύ ν α τ ο ν α μ α β α δ ί ζ ε ι ν τε εις Θήβας, καί είναι έν θήβαις, οτε
βαδίζει, αλλά πρώτον γίνεται το βαδίζειν είς Θήβας του έν Θήβαις εϊνκι.
20 τούτο προλαβών μεταβαίνει πάλιν επί τήν έ'κθεσιν καί λέγει, οτι τήν Α
άμερή γραμμήν ή διάστασιν, -ή παρήν κίνησις ή τό Δ , έκινείτο τό Ω · ίο
κατά γάρ τήν το Δ κίνησιν το Ω υπεκειτο έπί της Α κινεΐσθαι. άνα'γκη
ουν ή πρότερον μεν διιεναι ύστερον δε διεληλυθέναι ή αμα διιέναι καί
διεληλυθέναι· ου γάρ εστι τι μεταξύ, αλλ' εί πρότερον διιόν ύστερον διελή-
25 λυΟε, διαιρετή äv είη ή κίνησις, δπερ πιστοΰται δια τ ο υ , οτε δ ι ή ε ι , οΰτε
ήρεμεϊν ώς μήπω άρςάμενον κινεΐσθαι (ου γάρ έ'στιν έν τ ψ ές ου έκινείτο)
ουτε ήδη διεληλυθέναι (οόκέτι γάρ αν έπί τι έκινείτο, αλλά μεταςί) ήν
του τε έξ ου και του είς δ ) · εί δε μεταξύ έστιν ή κίνησις καί ουδέπω 45
πάσα γέγονε, μεριστή αν ειη καί διαιρετή, καί τοΰτο μεν ακολουθεί τω
30 πρότερον διιόν ύστερον διεληλυθέναι, εί'περ πάσα κίνησίς ποθέν ποι ουσα

3 συναχδήσεται F 4. 5 νυν Βέ προσαπεδείχθη om. Μ 5 τό primum] του Α

6 τήν] τών C 1 7 έναργώς F ή aC: τι ill τό corr. Α 1 : ή μή F : om. Μ
μη] ή F 8 παρούσης κινήσεως (post ή) trausponimt a F μεταβαίνει aF
9 τούτου a A - C M ·. ταύτης A ' F φανερο'τερον F 10 άτοπον om. M τψ] τό
FM εί'περ M 12 ή άναιροΰσα] η ά·/. F συγκεΐσθαι τήν κίνησιν CM
13 Ω τό] αύτό F : ω in ras. τό Α 14 έπιγεγραμμένην F : έπιγεγραμμέν /IIUIIIHIIIII C
14. 15 τό κινεΐσθαι A C F : κινεΐσ9αι Μ : τό κινούμενον a 15 προσλαβών CM 16. 17 κι-
νείται, τ ill lit. Ii litt. C 17 είς A(sed ι ili ras.),CM: è* F : ές a 18 βαόίζειν]
βαδίζον Α 1 έκ ί>ήβας (superset', ών) F 19 πρώτον] cf. Themist. p. 3 6 9 , 1 3 Sp.
είς C M : ές a A F 2 0 προσλαβών C M 21 3 ] η a C M : ή A 1 : εί A 2 F παρήν]
παρ' 'r¡i A 1 κίνησιν Α ' Μ ' ή aFCM: ή A ante έκινείτο add. ήν a
22 υπόκειται F 23 ούν A ' C M : del. A' 2 : oca. a F 24 διίοι, ύστερον òè <ι
2 6 ού γάρ a : οΰτε γάρ A C F M 27 όιελήλυδεν CM ήν om. a F 2 9 τούτω F
τψ] τό F 3 0 εϊπερ] έπεί a
934 S IM P L ICH IN PHYSICORUM V I 1 [Arist. p. 2 3 1 b 18]

μόρια εχει, xaì το μέν τι αυτής γέγονε, το δε μέλλει, εί δε λέγοι τις, δτι 218*
α μ α διέρχεται τε και διελήλυθεν, εσται τό βαδίζον δτε βαδίζει βεβαδικός
ήδη χαί κεκινημένον, καΐ έν έκείνψ ον, έ φ ' 8 κινείται· ou τι άν ε Γη άδυ-
νατώτερον ;
5 Ε ί τ α προστίθησί τι, δπερ εικός ήν τινα ειπείν, δτι έπΐ μέν τοΰ δλοι>
μεγέθους τοΰ Α Β Γ τοΰ έ£ άμερων συγκειμένου, μή ο ν το ς δέ άμεροΰς, το 60
Ω κινείσθαι τήν Δ Ε Ζ κίνησιν, μηκέτι δέ καί έκάστην τούτων των άμερων
κινείσθαι αλλά κεκινήσθαι· ούτω γάρ ουκέτι δόξει άκολουθεΐν το άμα τε
κινείσθαι και κεκινήσθαι· έπί μέν γάρ της δλης ε στα ι κινουμενον, ούκέτι
10 μέντοι καί καθ' Ικασταν των μορίων αότών των αδιαιρέτων εσται κινου-
μενον. ΟεΙς δέ τοΰτο έπάγει τά έπόμενα άτοπα τη τοιαύτη ύπονοία· η
τε γάρ κίνησις εσται συγκειμένη ο υ κ έκ κ ι ν ή σ ε ω ν ά λ λ ' έκ κινημάτων,
τουτέστιν έκ των περάτων της κινήσεως, κ α ι Ικ τ ο ΰ | κ ε κ ι ν ή σ θ α ι . 218*
ή γάρ Δ Ε Ζ κίνησις οόχ Ιίει τά μόρια τά Δ καί Ε καί Ζ κινήσεις· κεκι-
15 νήσθαι γάρ εκείτο τ α ΰ τ α , oò κινείσθαι. ομοίως δέ και τοΰ κινείσθαι τά
μόρια εσται ου κινείσθαι, αλλά κεκινήσΟαι, καί διαιρεθήσεται τό κινείσθαι
είς μόρια, α οό κινείσθαι εστίν, αλλά κεκινήσΟαι.
Ε π ά γ ε ι δέ καί άλλο άτοπον άκολουθοΰν ταύτη τ η υποθέσει, το κεκι-
νήσΟαι τι μή πρότερον κινουμενον οίον βεβαδικέναι τι μ ή πρότερον βαδίσαν. 5
20 κείται μέν γάρ κινείσθαι τό Ω τήν Δ Ε Ζ κίνησιν έπί τοΰ Α Β Γ μεγέθους·
ουτε δέ έπί τοΰ Α κινείται (κεκίνηται γάρ έ π ' αότοΰ) ουτε έπί τοΰ Β ,
ομοίως δέ ουδέ έπί τοΰ Γ. τήν δλην άρα κίνησιν κεκινημένον εσται μή
κινουμενον αυτήν πρότερον. δτι δέ ου π ά ν τ η άπίθανον ταυτην τέθεικε τήν
ενστασιν, δηλοΐ το καί θέντος αυτήν καί διαλυσαντος τους περί Έπίκουρον
25 δμως ύστερον γενομένους ουτω λέγειν τήν κίνησιν γίνεσθαι· έ£ άμερων
γάρ καί το μέγεθος καί τήν κίνησιν καί τον χρόνον είναι λέγοντες έπί μέν ίο
τοΰ δλου μεγέθους τοΰ έ£ άμερων συνεστώτος κινείσθαι λέγουσι το κινου-
μενον, καθ' ίκαστον δέ των έν α δ τ φ άμερων οδ κινείσθαι, αλλά κεκινή-
σθαι, δια τό εί τεθείη καί έπί τούτων κινείσθαι τό έπί τοΰ δλου κινου-
30 μενον διαιρετά αότά εσεσθαι.
'Επάγει δέ καί άλλο άτοπον τψ λέγοντι λόγω, έπί μέν τοΰ Α Β Γ μεγέ-
θους τοΰ έζ άμερων μέν συγκειμένου, μ ή οντος δέ άμεροΰς, κινείσθαι το
Ω τήν Δ Ε Ζ κίνησιν, μηκέτι δέ καί έπί έκάστου των Α Β Γ άμερων κινεϊ-

1 μέν τι] μέντοι C F λέγοι a A F : λέγει Μ : μέλλοι sed corr. C 1 2 t è διέρχεται

aFM 3 κινημένον C 1 έφ' ώ M κινηται C 1 5 τι, δπερ] δτι εΐπερ F
7 Ω] Ρ F καί oui. a F post άμερων addituui ουγκεΐσδαι del. F 8 κε-
κινεϊσθαι C F 9 ούκέτι] où F 11 δέ] δή a έπάγει post ί»πονοία pouiint
aF άπονοίαι A 12 κινήσεως F του versículo e x t r e m o , t u m τουτ-
έστιν C του scripsi cf. Themist. p. 3 7 0 , 1 4 : τών libri κεκινεϊσθαι u t libri
hic saepius a 14 ή ] εί, sed corr. Μ τά δε{ F 15 οί>] ä F καί
o m. C M 20 τψ] τψ δέ Μ 22 oòòè] xal F 23 τέθηκε C 24 εκστασιν Μ
Έ π ί κ ο υ ρ ο ν ] fr. 2 7 8 ρ. 1 9 8 , 1 5 Us. 2G και τό μέγεθος post κίνησιν p o n i t a 28 καί
καθ' F μερών, sed corr. M 29 ti///// M 31 xal om. M 32 κε/.ι-
νεϊσθαι F 3 3 Ω] p F i t e m q u e p. 9 3 5 , 3
 SIMPLICII IN PDYSICORUM VI 1 [Arist. p. 2 3 I M S . 2 3 2 » 1 8 ] 935

σΟαι i t άλλά κεκινήσθαι. καί εστίν εναργής ó ελεγχος. εί γαρ το πε- 218 ν
φυκός, φησι, κινεΐσθαι, δτε πεφυκεν, ανάγκη ήρεμεΐν ή κινεϊσθαι, δτε δε ίο
την Α Β Γ μεριστήν κινείται σ υ ν ε χ ώ ς τό Ω , ού'τε έν τ ψ Α οΰτε έν τψ Β
ουτε έν τ ψ Γ κινείται, ώς λέγουσιν, ήρεμοίη äv. αλλ' εκείτο και κινεΐ-
ό σθαι έπι τοΰ Α Β Γ μεγέθους σ υ ν ε χ ώ ς , καίτοι εί έν πασι τοις Α Β Γ μο-
ρίοις σ υ ν ε χ ώ ς η ρ ε μ ε ί , καΐ έν παντί äv αυτψ ήρεμοίη. ώ σ τ ε άμα καί κι-
νουμενον αν εΐη τό αυτό κατά τό αυτό καί ήρεμοΰν σ υ ν ε χ ώ ς , ου τί αν
είη άδυνατώτερον ;
Καί τέταρτον δέ άτοπον έπάγει τψ λόγψ σποράδην μεν έν τοις προ- ¡¡ο
10 δεδειγμένοις είρημενον, νυν δε έν ίδίψ καταταχθέν έπιχειρήματι. τά γάρ
ΔΕΖ αδιαίρετα ήτοι κινήσεις είσίν ή ου κινήσεις· αλλ' εί μεν κινήσεις,
εσται τι παρούσης κινήσεως αυτω μ ή κινουμενον άλλα ή ρ ε μ ο ΰ ν το γάρ Ω
δτε μέν έπι τοΰ Α ήν, παρήν αυτψ ή Δ κίνησις, δτε δε έπι τοΰ Β ή Κ,
δτε δέ έπί τοΰ Γ ή Ζ. ei δέ μ ή κινήσεις τά Δ Ε Ζ , ή κίνησις εσται ουκ
15 έκ κινήσεων συγκειμένη, οόδέ τά μέρη έαυτής κινήσεις έχουσα, καί δήλον
μεν, δτι ό λέγων έξ ά μέρων συγκεΐσθαι καί το μέγεθος καί την κίνησιν 25
και τον χρόνον, τοΰτο οδχ ώς άτοπον προσδέχοιτο άν, αλλ' ώς έκ τών
άλλων δεδειγμένου τοΰ την κίνησιν μ ή ές αμερών συγκεΐσθαι, τψ δέ λέ-
γοντι έπί τοΰ Α και τοΰ Β καί τοΰ Γ μεγέθους μ ή κινεΐσθαι αλλά κεκι-
20 νήσθαι, είκότως έπήκται καί τοΰτο το έπιχείρημα.

ρ. 232» 18 Όμοίως δέ ανάγκη τψ μήκει καί τη κινήσει εως τοΰ

καί ή το Α ε σ τ α ι διαιρετή.

Προθέμενος δεΐξαι, δτι ομοίως εχουσι το μέγεθος καί ή κίνησις καί

ó χρόνος προς το έκ διαιρετών είναι ή έξ αδιαιρέτων, καί δείςας πρώτον,
25 δτι ώ ς έ χ ε ι το μέγεθος ούτως ε χ ε ι καί ή κι'νησις, καί δτι έκάτερον έκ
διαιρετών έστι τών μερών, προστίθησι νΰν, δτι όμοίως τ ψ μ ε γ έ θ ε ι , έφ'
ου ή κίνησις, καί τ η κινήσει καί τον χρόνον έ'χειν άνάγκη προς το έξ 3δ
αδιαιρέτων εΤναι ή μή. εί γάρ έκεΐνα ές αδιαιρέτων, καί ó χρόνος έκ
τών νΰν εσται όντων αδιαιρέτων, καί τό ετερον δήλον δτι α λ η θ έ ς , δπερ
30 νΰν μεν ώς έναργές oò προστέθεικεν, δτι καί εί έκ διαιρετών έκεΐνα, καί
ó χρόνος έκ διαιρετών, τοΰτο δέ αύτό δεικνυς, δτι εί τό μέγεθος καί ή

3. 4 Bet Γ commutât F 4 Ικοιτο κεκινήσθαι Μ. καί fartasse delendum 5 εί om. F

6 έν] où F 7 κατά τοΰ αΰτοΰ ήρεμοΰν F 9 έν om. Μ 11 ήτοι] εϊτοι C
12 αύτώ ante κινήαεως poiiiint CM: αύτό F : αύτώι, superscr. τώι Α 1 13 τοΰ Α]
τοΰ om. F οτε δε] δτι δέ F 15 κινήσεως aF τά] an κατά? αυτής a
16 μέν om. aF συγκεΐσθαι] κινεΐσθαι F καί (post συγκεΐσ&αι) om. a 17 αλλ'
<1)4 om. F δεδειγμένου a A : δεδειγμένον CM: compendio incerto F 18 post
«μερών add. είναι C δέ CM: om. aAF 19 τοΰ ante Β et Γ om. aF
24 προς τό διαιρετόν είναι F 25 ότι om. C post κίνησις praecepta νΰν οτι
del. F 26 έστι oui. F μεγέθη C 27 καί (post κινήσει) om. CM
30 οτι εί καί a F 31 καί ή OFM: ή ή a A
936 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VII [Arist. p. 2 3 2 * 1 8 ]

κίνησις έξ αδιαιρέτων, και ó χρόνος έξ αδιαιρέτων έ'σται, έκ τούτου δει- 218»

κνυσι καί το νΰν προκείμενον συλλογίζεσθαι το ομοίως Ιχειν και προς το
Ικ διαιρετών ή έξ αδιαιρέτων συγκεϊσθαι τ η κινήσει τον χρόνον.
Κατά μεν την γραφήν τήν λέγουσαν ε ί γάρ π ά σ α δ ι α ι ρ ε τ ό ς , τουτ- «f
5 έστιν εί διαιρετός πάσα ή γραμμή ή διάβτααΐζ (εθος γαρ τ ω Άριστοτέλει
θηλυκώς τά μεγέθη καλεΤν δια το γραμμήν αντί τοΰ μεγέθους Ικτιθεσθαι),
ε? ουν διαιρετός ή γραμμή ή ή κίνησις, έπειδή το ίσοταχώς κινουμενον
ελαττον μέγεθος ή ελαττον μέρος κινήσεως έν έλάττονι χρόνω δίεισιν (oò
γάρ έν τ ω αυτω χρόνψ καί τό μείζον και το ελαττον ή τοΰ μεγέθους ή
10 της κινήσεως κινήσεται) το ίσοταχώς κινουμενον συνδιαιρεθήσεται τψ με-
γέθει ή τ η κινήσει και ó χρόνος, ου γαρ εστίν ελαττόν τι λαβείν, τοΰτο 45
διαιρετόν εσται. είκότως ουν έπήγαγεν, δτι καί ó χρόνος διαιρετός Ισται.
ουτω δέ από του μεγέθους διαιρετόν δείξας τόν χρόνον, τ η αότη έφόδψ
από του χρόνου τό μέγεθος διαιρετόν δείκνυσι. τα'χα δέ ?να και τοΰ
15 π ά σ α αβιάστως ακούσωμεν έπί της κινήσεως, ρητέον από μεν της κινή-
σεως τόν χρόνον δεδεΐχθαι διαιρετόν, από δέ τοΰ χρόνου το μέγεθος, εί
γάρ πας χρόνος διαιρετός, καί έκεΐνος έν ψ κινείται τι το Α μέγεθος το
δοκοΰν αδιαιρετον, διαιρετός εσται· ώστε έν τψ έλάττονι τοΰ δλου το ίσο-
τ α χ ώ ς κινουμενον ελαττον τοΰ Α διελευσεται· διαιρετόν άρα τό Α , ειπερ 50
20 έ'στι τι αυτού ελαττον μέρος λαβείν.
Ε ί μέντοι είη γεγραμμένον ώς έ'ν τισι των αντιγράφων ευρίσκεται εί
γ ά ρ α π α ς δ ι α ι ρ ε τ ό ς , έξηγεΐται ó 'Αλέξανδρος, δτι εί πάς έστιν ό χρόνος
διαιρετός, συνδιαιρεθήσεται τ ω χρόνψ διαιρουμένφ και το μέγεθος, καίτοι
ó 'Αριστοτέλης ου τοΰτο έπάγει, αλλ' δτι καί ó χρόνος διαιρετός εσται.
25 καί τουτψ καί ό 'Αλέξανδρος ύστερον έπιστήσας λέγει δτι "δείξας δτι, ¿tv
το μέγεθος πάντη διαιρετόν ή , καί δ χρόνος | εσται διαιρετός, το άντί- 219Γ
στροφον πα'λιν έλαβε διά τοΰ ε ί δε ó χ ρ ό ν ο ς δ ι α ι ρ ε τ ό ς έν φ φέρεται
τήν Α, και ή το Α ε σ τ α ι διαιρετή.
Ό μέντοι Άσπάσιος καί άλλην οΐδεν της γραφής τοιαυτην διαστολήν
30 εΐ γ ά ρ π α ς , είτα έπάγει τό α δ ι α ί ρ ε τ ο ς , καί έςηγεΐται δτι ' ε ι πας υπο-
τεθείη αδιαίρετος χρόνος, έν τψ έλάττονι δέ το ισοταχές δίεισιν έ'λαττον,

1 έξ άδιαιρέτων a : έκ διαιρετών utroque loco libri 2 συλλογίζεσθαι om. a

3 ή έξ άδιαιρέτων— χρόνον C M : όμοίως ϊχειν δείκνυσι varia lectione i n t r u s a A F : είναι a
4 τήν alteram om. Μ εί] ή F 5 εί] ή F ή (post πάσα) om. a F in mrg.
ση τό άριστοτελικόν εθος Α 6 θηλυκώς om. Μ τοΰ om. a F 8 ελαττον μέ-
γεθος η om. Μ δίεισιν ού a C M : δ'ίεχεινου' Α : δι' έκείνου F 10 κινηθήσεται a F
διαιρεθήσεται F 1 0 . 1 1 τή κινήσει η τψ μεγέθει a F 11 ou scripsi : oò libri 13 δεί-
ξ α ς — διαιρετόν ( 1 4 ) om. F 14 δέ] καί F 14. 15 τοΰ πάσα om. in χ ι ι litt, lacuna F
16 εδειξε F 17 πας h χρόνος a F 18 έν τ ώ iterata del. C 2 1 εν τισιν άντι-
γράφοις a F 22 άπας A C M : πάς a F ότι a A M : '6 C : διότι F ό χρόνος εστι
aF 2 3 διαιρεθήσεται F 2 4 τούτω C M : τοΰτο a A F 2 5 καί 6 Α : ό a C F M
post ό'τι add. 6 F 2 6 ή a A : ήν F : είη Μ : civ είη C 2 6 . 27 έπάγει πάλιν τό αντί·
στροφον, διά τοΰ εί ό χρόνος a F 2 8 την A C F M : τι τήν a e x Arist. 29 είδε
aF της τοιαύτης γραφής a F 3 0 τό om. a F διαιρετός F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 1. 2 [Arist. p. 2 3 2 « 18. 23] 937

διαιρετός έ'σται και ó χρόνος ó ó m i s í k i ? αδιαίρετος'. καλώς δε ó Άσπά- 219'

σιος ένταΰθα έπέστησεν, δτι οδ μόνον ακολουθίαν δείκνυσιν ώς θατέρου 5
οντος διαιρετού και θάτερον εσται, αλλά και -ροσαναγκάζει διαιρετά είναι
καί τον χρόνον και το μέγεθος, ώσπερ καΐ τήν κίνησιν ή γάρ από των ίσο-
5 ταχών απόδειξις τήν διαίρεσιν αναγκάζει, ώς και έβεςής μαθησόμεθα.
δείκνυται γάρ τά αδτά καί δι' έκθεσεως ούτως· έ'στω γάρ ισοταχές το Ω,
μέγεθος δέ έφ' ου κινείται το Α Ε διαιρετόν. καί κείσθω δτι το ίσοταχές
έν έλάττονι χρόνοι ελαττον δίεισι. διερχεσθω δε τήν Α Ε έν τ ψ Ζ Η ίο
χρόνψ. έάν ουν έλάττω διέλθ-fi της Α Ε , οΓον τήν A B , έν έλάττονι
10 αδτήν χρόνψ διελευσεται τω Ζ Θ · έ'σται άρα καί ó χρόνος τετμημενος.
ομοίως δε 3ν τέμωμεν το A B μέγεθος έ'λαττον προϊόντος του Ω, τεμοδ-
μεν πάλιν τον Ζ θ χρόνον· καί αεί συν τω μεγέθει καί ó χρόνος τμηθή-
σεται. οτι δε καί εάν ó χρόνος f¡ διαιρετός, καί το μέγεθος έ'σται διαι-
ρετόν, κειμένου πάλιν του το ισοταχές έν έλάττονι χρόνψ ελαττον κινεΐ-
15 σί)αι, φανερόν καί τούτο, εστω γάρ διαιρετός δ χρόνος έφ' ω Ζ Η , καί
τό Ω ίσοταχώς κινείσθω τήν Α Ε έν τω Ζ Η χρόνψ. οδκουν έν έλάττονι ΐδ
χρόνψ τψ ΖΘ έλάττονα κινήσεται τήν A B . τμηθήσεται άρα τω Ζ Η
χρόνψ ομοίως καί ή Α Ε καί πάν μέγεθος, ουτω δέ έκ της ισοταχούς
κινήσεως του κινουμένου δείίας, οτι ομοίως διαιρούνται δ τε χρόνος καί
20 το μέγεθος, καί έκ της θάττονος καί βραδύτερα? κινήσεως το αυτό δεί-
κνυσι δίδασκαν, δτι υπό μέν του βράδιον κινουμένου μερίζεται τα μεγέθη,
υπό δε του τάχιον ó χρόνος.

ρ. 232*23 Έπεί δε παν μ έ γ ε θ ο ς εις μεγέθη διαιρετόν εως του 20

έν έ λ ά τ τ ο ν ι χρόνψ δ ι ι έ ν α ι το θάττον.

25 Ό μέν 'Αλέξανδρος " έν τούτοις, φησί, μετά το δεΐξαι δτι, ώς έ'χει τό

μέγεθος καί ή κίνησις προς το έζ άμερών είναι ή μ ή είναι, ούτως έ'χει 40
καί ó χρόνος, νυν δείκνυσιν δτι μ ή σύγκειται ó χρόνος έζ à μερών μηδέ
έκ των ν υ ν " , μήποτε δέ καί τοΰτο ήδη δέδεικται, δτε έ'λεγε 'καί ó χρό-
νος διαιρετός έ'σται', τουτέστι παν μόριον χρόνου· χρόνος γάρ τό του χρό-
30 νου μόριον. αλλ', ώς εί'ρηται, μετά το έκ της ισοταχούς του κινουμένου

2 έπέστησεν A C M : ύπέστιξεν a F άκολουθίαν a A F : ακολούθως CM 3 καί alterura

om. F 4. δ ίσοταχώς Α : άνισοταχώς F 5 καί om. a F 6 τό Ω oui. F
7 έ φ ' ου κινείται post διαιρετόν a F τό (post ό'τι) ora. Μ 8 έν έλάττονι χρόνψ·
δίεισι δέ αε έν τώ ζη χρόνω F δε oui. a 9 έλάττω] ελαττον a F την
om. F 10 χρόνψ αύτην a F 11 έάν a F τό A B — Ω οω. F αβ a, in
lit. Α : ζ ϊ CM 11. 12 τεμοΰμεν A C M : om. a F 12 ΖΘ] η ϊ F
χρόνον συντεμοΰμεν. dei γάρ συν a 13 έάν καί a F 14 τό om. F M
17 χρόνψ a F M : om. A C ελαττον a F κινη9ήσεται a C F τμηί)ήσεται— òjWio?
om. M 20 καί (ante έκ) oui. F 23 διαιρείται F 24 έν έλάττονι χρόνψ om. F
25 δτι ante ώς om., sed post έχει add. οτι και F 28 καί (post δέ) om. F ήόη post δέ
coll. a F έλεγε] 1. p. 232 « 21 διαιρετός ε στα ι καί ο χρόνος 30 post ισοταχούς ras. C
938 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 2 [Arist. p. 232 >23]

κινήσεως δεΐξαι, και δτι διαιρετά έπ' άπειρον έστιν δτε χρόνος και το 219'
μέγεθος καί δηλονότι και ή κίνησις, καΐ δτι civ άλογο ν άλλήλοις διαιρούν-
ται, νΰν έκ τοΰ θάττονος και βραδυτέρου τά αυτά δείκνυσιν· οό γαρ μόνον 45
δτι ó χρόνος διαιρετός, αλλ' δτι καί τό μέγεθος, καΐ τούτο και αυτός
5 ομολογεί ó 'Αλέξανδρος, καί ó 'Αριστοτέλης δε λέγει πρός τψ τέλει της
ρήσεως δτι "διαιρήσει το μέν θαττον τον χρόνον, το δέ βραδύτερον το
μήκος", προηγουμένως μέντοι τον χρόνον άποδεικνύναι έν τούτοις διαι-
ρετόν καί συν τψ χρόνω το μέγεθος, είς 8 καί άπέβλεψεν ó 'Αλέξανδρος,
διό καί έπήγαγεν ó 'Αριστοτέλης το " άμα δέ δήλον δτι καί μέγεθος
10 απαν έστί συνεχές", έν μέντοι τη έκθέσει παρα'λληλα δείκνυσιν άμφω.
προλαμβάνει δέ είς την τούτου δεΐξιν, δτι α ν ά γ κ η το θ α τ τ ο ν έν τ ω 60
ί σ ψ χ ρ ό ν ψ μ ε ί ζ ο ν καί έν τ φ έ λ ά τ τ ο ν ι π λ έ ο ν κ ι ν ε ι σ θ α ι . ταΰτα
δέ δείκνυσι μέν καί διά τοΰ όρισμοΰ του θάττονος (θαττον γαρ λέγομεν
τό έν ίσψ χρόνψ μείζον κινουμενον καί έν τψ έλάττονι πλέον), δείκνυσι
15 δέ καί έκ τοΰ άκολουθεΐν τψ παν μέγεθος διαιρετόν είναι το θαττον κι-
νουμενον έν τψ ίσψ χρόνψ πλέον κινεισθαι καί το βραδύτερον ελαττον.
εί γάρ μή ήν παν μέγεθος διαιρετόν, οδχ οίον τε ήν το βραδύτερον άεΐ
έν τψ ίσψ χρόνψ ελαττον κινεισθαι τοΰ | θάττονος. το γάρ άτομο ν 219'
και τό άμερές έν τψ αότψ χρόνψ και τό θαττον διέρχεται καί τό βραδό-
20 τερον· εί γάρ έν πλείονι, έν τψ ίσψ ελαττόν τι τοΰ άμεροΰς διελεύσεται.
διδ καί τοις περί Έπίκουρον αρέσκει ίσοταχώς πάντα δια των άμερών κι-
νεισθαι, ίνα μή τά άτομα αυτών διαιρούμενα μηκέτι άτομα ή. έκ δέ τοΰ
όρισμοΰ τοΰ θάττονος δήλόν έστιν, δτι ανάγκη παν μέγεθος είς μεγέθη
διαιρετόν είναι τψ το θαττον καί τό βραδύτερον τοιαΰτα είναι, είπερ όρι- 5
•25 σμός ουτός έστιν αυτών· εΐ μή άρα διά τοΰτο τοιαΰτά έστι τό θαττον καί
βραδύτερον, έπεί παν μέγεθος είς del διαιρετά διαιρετόν έστιν.
Ούτως οδν συντόμως δείξας, δτι το θαττον έν ίσψ χρόνψ μείζον κι-
νείται, δείκνυσιν αυτό λοιπόν καί διά της έκθέσεως. θεις γάρ θαττον μέν
κινούμενον τό Α, βραδύτερον δέ το Β, καί προλαβών ώς έναργές, δτι τοΰ-
30 τό έστι θαττον 8 πρότερον τοΰ βραδυτέρου μεταβάλλει, έκτίθεται χρόνον
μέν έν ψ μεταβάλλει τό θαττον τόν ΖΗ, μέγεθος δέ 8 μεταβάλλει έν τψ ίο
Ζ Η χρόνψ τό ΓΔ. έπεί ουν έν ψ χρόνψ τό Α τό θαττον μεταβέβληκεν

1 καί (ante δτι) om. F 2 καί (ante ή) om. F 3 θαττον a βραδύτερον aM

» η
5 8è om. CM λέγει] p. 233»7 6 διαιρήσει ACM: οιαιρ/ F : διαιρεί a : διαιρήσει
γάρ Arist. 6. 7 / a i τό μήκος aF 7 άποδεικνύναι A ' C F M : ίίποδείκνυσιν a A 2 :
immo verbum velut δοκεί intercidit 9 έπήγαγεν] p. 233»10 ότι xaì a A F : δτι καί
τό CM: καί δτι Aristoteles 10 έστί τό a A F έν] καί CM 12 χρόνψ
om. F 13 μέν om. C λέγωμεν C 14 κεινούμενον C 1 πλέον] χρόνω F
(cf. v. 12) 15 τψ] τό FM 18 τ ψ om. aF Ιλαττον — χρόνψ (19) om. C 1
19 τό (ante άμερές) om. C 2 M 21 Έπίκουρον] fr. 277 p. 197,9 Usener 22 ούκ-
έτι M 23 δτι μή M (cf. v. 22) 24 τψ CM : τοΰ a A F post ε(περ add. 6
aF 25. 26 καί τό βραδύτερον aFM 26 είς άεΐ iterata del. C διαιρετά aF :
om. CM et A 1 qui idem add. 28 δείκνυσι λοιπόν αύτό a μεν post κινουμε-
νον F 29 προσλαβών F 31 μεταβάλλον (post ψ) Μ τον CM: τό a A F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 2 [ A r i s t . p. 2 3 2 » 2 3 ] 939

από του Γ επί το Δ, το βραδύτερον το Β οΰπω έρχεται εις τό Δ , αλλ' 219»

απολείπεται, είπερ τοΰτό έστι το βραδύτερον το ύστερον μεταβάλλον, δήλον
οτι το θαττον έν τ ψ ίσψ χρόνω πλέον διήλθε τοΰ βραδυτέρου, είπερ το
μεν δλην την ΓΔ, το δέ απολείπει, είτα δείκνυσιν, οτι και έν τ ψ έλατ-
ο τονι χρόνω το θαττον μείζον δίεισιν, οόχ όσψοΰν μείζον (ψεύδος γαρ τούτο), 15
άλλ' οτι μείζον τι. των γαρ αυτών έκκειμένων, έπεί το Α έν τ φ ΖΗ
χρόνψ προς τ ω Δ γέγονε, το δε βραδύτερον το Β απελείφ&η ένδοτέρω
τοΰ Δ, κατά το Ε εί τ ύ χ ο ι , εστι δέ τι μέγεθος μεταξύ τοΰ Δ καί τοΰ Ε
διαιρετον ον και αότό, διηρήσθω κατά το Θ · μείζων δη έστι της Γ Ε ή
10 Γ θ , έλάττων δέ της ΓΔ· έπεί ούν το Α έν τ ψ Ζ Η χρόνω παντί κεκίνη-
ται την Γ Δ , έν έλάττονι εσται την Γ θ κεκινημένον· έλάττων γαρ αυτη
ολης της ΓΔ. καί εστω ó έλα'ττων τοΰ Ζ Η χρόνου χρόνος ó Ζ Κ · αλλά 20
μην το Β εκείτο έν τ ψ Ζ Η χρόνψ παντί την Γ Ε κεκινημένον, ήτις ήν
έλα'ττων της Γ θ · έν πλείονι άρα χρόνψ το Β την έλάττονα κεκίνηται
15 της Γ θ , ήν το Α έν έλα'ττονι τοΰ Ζ Η χρόνψ τψ ΖΚ κεκίνηται. δέ-
δεικται άρα καί το δεύτερον, δτι το 9αττον έν έλάττονι χρόνψ μείζον
δίεισι διάστημα.

Καί προχείρως δέ οδτως <5ν δ ε ι χ θ ε ι η · εΐ γαρ το Οάττον έν τριπλασίψ

λόγψ το τάχος έχοι προς το βραδύτερον, τοΰ θάττονος τήν τρίποδα κινου-
20 μένου το βραδύτερον έν τ ψ Γσψ χρόνψ τήν ποδιαίαν κινηΟησεται, ώστε τήν 2»
δίποδα τό Μττον έν έλάττονι χρόνψ κινήσεται μείζονα οδσαν της ποδιαίας.
τοΰτο δέ έκ περιουσίας έοικε δεικνύναι ó 'Αριστοτέλης προς τό λαβείν, οτι
εί πλέον έν έλάττονι κινείται τό θαττον, πολυ μάλλον τό ίσον έν τ ψ έλάτ-
τονι κινηθήσεται. τούτψ γάρ καί προσχρήσεται πρός τήν διαίρεσιν, ο τρί-
25 τον δείκνυσι καί αότό διά της έκ&έσεως φ α ν ε ρ ό ν αυτό λέγων έκ των
ήδη δεδειγμένων γεγονέναι. καί ήν μεν δυνατόν διά της αυτής εκθέσεως
καί τοΰτο δειχθήναι. άμείψας δέ αυτός τά στοιχεία διά το πολυειδώς 30
οίμαι γυμνάζειν τους έντυγχάνοντας άσαφέστερον έποίησε τον λόγον.
λαμβάνει γάρ αντί μεν του ΓΘ μεγέθους το Λ Μ, αντί δέ τοΰ Γ Ε το ΛΞ,

I τό δέ βραδύτερον a 2 έστι om. a μεταβάλλειν a 3 πλεϊον Μ διελή-

λυθε a F 4 καί om. Μ 5 τοΰτο γάρ ψεύδος a F 6 γάρ ο m. C 1 έκκειμένων,
κει in ras., M 7 προς τό F 7. 8 τοΰ ô ένδοτέρω C M 8 τοΰ (post καί) OÍD. a F
9 αύτόν F διηρείσθω Μ δή] δέ a F 9. 10 ή γ θ της γε a 10_έλάττονος Μ
I I έ λ ά τ τ ο ν # , ι eras. Α 12 ΓΔ scripsi: γ9δ A C M : γδε F (cf. v. 13): γθ a ó (prius)
A C M : ή F : om. a χρόνος τοΰ ζη χρόνου a 13 post μην add. καί a F Γ Ε ] γε, ε
in ras. F post κεκινημένον iterata ex v. 11 έλάττων — γδε del. F 14 τ ώ β F 1
15 χρόνψ τοΰ ζη a F χρόνου Μ 1 τιίΐ] τό F IG δεύτερον A C : β0>/ Μ : β F :
τέταρτον a 18 δε C M : oui. a A F έν] έκ Μ 19 έχει a F M 20 τοΰ
βραδυτέρου F έν τ ω — κινηθήσεται C M : oin. A ' F : ill m r g . suppl. τήν ποδιαίαν κινη-
θήσεται Α'·': τήν ποδιαίαν κινείται (om. έν τ ψ ΐ ΐ ψ χρόνψ) a inter έν et έλάττονι ite-
r a t a (seil, ex exemplairs mrg.) βραδύτερον — ποδιαίαν κϊ del. M 21 κινήσεται A C M :
κινηδήσεται a F 22 òè oui. M 25 καί αύτό post έκθέσεως coll. F post
post φανερόν add. καί a 29 λαμβάνουσι Μ μέν a n t e γαρ p o n u n t a F
τό (ante AM) om. CM άντί δέ A C M : καί άντί a F Λ 3 ] λζ M
940 SIMPLICII IN PHYSICORUSI VI 2 [Arist. p. 232«23]

χρόνον δε τον iv m τό A , τουτέστι το Οαττον κινούμενον το μείζον δια- 21!)ν

στημα κινείται, το Λ Μ ήτοι τό Γ θ τον Π Ρ , 8ς ανά λόγον εστί τυί Ζ Κ .
έν φ δε τό ελαττον του Λ Μ διάστημα κινείται το Λ Ξ ήτοι τό Γ Ε τον
Π Σ έλάττονα δηλονότι όντα του Π Ρ ήτοι του Ζ Κ . λαμβάνει δε και τον
5 Π Χ χρόνον, εν φ το Β τό βραδύτερον εκείτο κεκινήσΟαι την Γ Ε , ην νυν 35
Λ Ξ είπεν. ούτος δε ήν ó Ζ Η μείζων τοΰ Π Ρ , εί' γε ó Π Ρ ανά λόγον
έστί τ φ Ζ Κ . έπί τοιαύτη τοίνυν έκΟέσει λέγει, δτι έ π ε ι δ ή δέδεικται τό
Οαττον την μ ε ί ζ ω , τουτέστι την Λ Μ ήτοι την Γ θ , έν έλάττονι χ ρ ό ν φ τφ
Π Ρ ήτοι τ ψ Ζ Κ διιέναι, ήν το βραδύτερον έν τ φ μείζονι διήει τ φ ΖΗ,
10 αυτό δέ καθ' αυτό τό Οαττον λαμβανόμενον ίσοταχώς κινούμενον έν
πλειονι χρόνφ την μείζω της έλάττονος δίεισιν οίον την ΛΜ τ η ς Λ Ξ ,
πλείων δν ε ί η χρόνος ó Π Ρ , έν φ την Λ Μ δ ι έ ρ χ ε τ α ι , ή ó 111", έν ψ ίο
την Λ Ξ . εί ουν την Λ Ξ τό μέν βραδύτερον διέρχεται έν τ φ Π Χ χρόνφ,
το δέ Οαττον έν τ φ Π Σ , ó δε Π Σ έλάττων τοΰ Π Ρ , καί ó Π Ρ έλα'ττων
15 τοΰ Π Χ , το δέ τοΰ έλάττονος ελαττον καί αυτό έ'τι μάλλον ελαττον, δήλον
δτι τό Οαττον έν έλα'ττονι χ ρ ό ν φ δίεισι το αότο το Λ Μ , τουτέσι το ίσον,
ή π ε ρ το βραδύτερον.
'Γοΰτο δέ τό το Οαττον κινούμενον τοΰ βραδύτερου έν έλάττονι χρόνφ
το ίσον διάστημα κινεΐσΟαι καί άλλως δείκνυσιν έκ διαιρέσεως ο ύ τ ω ς · ε?
20 π ά ν το ίσον διάστημα τινι κινούμενον ή έν Γσφ χ ρ ό ν φ κινείται ή έν πλειονι 45
ή έν έλάττονι καί παρά ταύτα οόκ έ'στι, καί το Οαττον άρα ίσον διάστημα
τ φ βραδυτέρφ κινούμενον ή έν πλειονι χ ρ ό ν φ κινηΟήσεται ή έν Γσφ ή έν
έλάττονι· αλλά τό μέν έν πλειονι χρόνφ κινούμενον τό ίσον ή τό αυτό
διάστημα βραδύτερον (ούτος γάρ τοΰ βραδυτέρου ορισμός), τό δε έν ι σ φ
25 ισοταχές, τό δέ Οαττον οΰτε ισοταχές έστιν έ κ ε ί ν φ , ου έ σ π Οαττον, ουτε
ετι μάλλον βραδύτερον· ώστε ουτε έν ι σ φ χ ρ ό ν φ οΰτε έν πλειονι την ίσην
δίεισιν· έν έλάττονι άρα. χ ρ ή δέ καί τους του βραδύτερον κινουμένου όο

1 χρο'νον την (?) έν u> F 1. 2 τό μείζον τό διάστημα ήτοι τό γθ F 2 τό (post

ήτοι) om. Α 8ς om. aF άνάλογον libri εατι CM: εσται A : om. aF
3. 4 τό πσ F 4 ήτοι τοΰ ζκ CM: om. aAF 5 πχ aC: χ AFM 6 οδτος
, , Τ
δέ] ούτως F εϊγε AC: είτε F : εϊπερ a: εί Μ άνάλογον ACM: άνάλο F : άναλογο» a
7 τοιαύτης τοίνυν έκθέσεως aF 8. 9 τ φ post χρόνφ et ήτοι] τό F 9 τώ ΖΗ] τό ζη F.
collirio τω ( Π Χ ήτοι τψ > ΖΗ τό θάττον om. F τό ίσοταχώς F 11 έλάτ-
τωνος Μ δίησιν C 1 12 πλεϊον Α 1 : πλεϊων sic C: πλείω Μ post είη add. ó
aFM r¡ 6 πσ aCM: ή πσ F : ή~ερ, ερ in ras. A 13 έν τω πχ χριίνψ CM: έν
τώι π χ χρο'νωι Α : έν τω χρονω τ φ πχ (χ F) aF 15 ΓΙΧ] - χ Α : χ F μάλλον
ετι aF 16 τό (ante ΛΜ)]: τψ aF τό ίσον CM: τό τό ίσον Α : ίσον aF
18 δέ τό τό C: δέ τό aAFM 19 κινη&ήσεται a άλλει Μ: άλλως δέ a
20 τινι κινούμενον] στιγμή διαιρούμενον F 21 εσται F καί (ante τό) a A F : om.
CM 22 r¡ (post κινούμενον) om. aF r¡ (sic) έν ϊσω add. in mrg. C 1 έν
tertium om. M 23 τό ίσον] τι ίσον F 24 όρισμός Α : 6 όρισμός aCMF
25 έστιν,β' C ου έστι θάττον] ούτε δάττον, punctis del. A 26 ουτε (post ώστε)
add. in mrg. C 1 ίση C 1 27 κινουμένου βραδύτερον (βραδυτέρου F) aF
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 2 [Arist. p. 2 3 2 » 2 3 . b 2 0 ] 941

ορισμούς από του θάττονος μετάγειν, έπειδή και ó 'Αριστοτέλης ου μόνον 219«
τω τοΰ θάττονος ορισμοί χρήται, αλλά καί τω το3 βραδυτέρου. ει ουν
θαττον τό έν ί'σω χρόνω πλέον κινούμενον, βραδιον το έν ισω χρόνιο
ελαττον· καί εί θαττον τό έν έλάττονι χρόνιο πλέον κινούμενον διάστημα,
ó βρα'διον τό εν πλείονι χρόνιο ελαττον· ομοίως d Οάττον τό έν έλάττονι
χρόνιο ίσον κινούμενον διάστημα, βρα'διον τό έν πλείονι χρόνω ί'σον κινού-
μενον. I

ρ. 232<>20 Έ π ε ί δε π ά σ α μ έ ν κ ί ν η σ ι ς έν χ ρ ό ν φ έ'ως τοΰ και τ ά ς 22()r

ί'σας δ ι α ι ρ έ σ ε ι ς δ τ ε χ ρ ό ν ο ς κ α ί το μ έ γ ε θ ο ς διαιρείται.

10 Δείςας, δτι τό θαττον το ί'σον διάστημα έν έλάττονι χρόνω κινείται

καί το βραδύτερον έν τ ω ί'σω έ'λαττον, τούτοις προσχρώμενος δείκνυσιν,
δτι ó χρόνος oò σύγκειται έκ των νΰν όντων άμερών, αλλ' εστι συνεχής
τε καί διαιρετός είς ίίεί διαιρετά, ομοίως δέ καί τό μέγεθος, καί το μέν
Οάττον διαιρεί τον χρόνον, το δέ βραδύτερον το μέγεθος, ?να δε μή τις 20
15 είπη, 2τι ου πάσα κινησις έν χρόνφ ουδέ εν πάση κινήσει το θαττον καί
το βραδύτερον, εί δε τοΰτο, ού πας χρόνος υπό τοΰ Οάττονος διαιρεθήσε-
ται, υπομιμνήσκει τούτων ώς έν τοις πρόσθεν δεδειγμένων τε καί ώμο-
λογημένων, δτι πάσα κίνησις έν χρόνιο γίνεται καί έν παντί χρόνω κίνη-
σις, εί'περ ó χρόνος κινήσεώς τι ών έδείχθη· ώστε δπου κίνησις, καί χρό-
20 νος, καί ένθα χρόνος, έχει καί κίνησις. έπί τούτψ προσλαμβάνει το πάν
τό κινούμενον δύνασθαι καί θαττον κινεΐσθαι καί βραδύτερον καί απορεί 25
καλώς ó 'Αλέξανδρος, πώς έπί τοΰ κυκλοφορητικοΰ σώματος αληθές όμα-
λώς κινουμένου τό θαττον καί βραδύτερον κινεΐσθαι. καί την μέν πρώτην
λύει μαλθακώς, ώς οιμαι, λέγων μή είρηκέναι τον 'Αριστοτέλη τό αυτό
25 θαττον καί βραδύτερον κινεΐσθαι, αλλά δύνασθαι κινεΐσθαι, δ φησι καί τ ω
κυκλοφορητικψ ύπάρχειν δια τό κατ' οίκείαν βούλησιν ουτω κινεΐσθαι,
καί μή κατηναγκασμένως μηδέ ώς κεκωλΰσθαι υπό τίνος τό καί άλλοις
κινεΐσθαι. " ουδέ γαρ οι αγαθοί, φησί, τά αγαθά κατά ανάγκην πράττου- 30

1 όρισμούς— καί τψ ( 2 ) om. F 2 χρήται C M : χρήσεται a A 3 τό om. F έν

τώ Μ πλεϊον a F βράδιον—κινούμενον ( 4 ) om. Μ βραδύτερον hic et v. 5 , 6 a
¿v τυί ί'σω C 4 ελαττον — πλείονι χρόνφ (6) om. F 6 faov prius] πλείον a
8 μέν om. F τà; om. F 9 δ χρόνος διαιρείται καί τό μέγεθος Arist. cod. E
solus IO τό (ante ίσον) oíd. a F 12 άμερών όντων C M 13 διαιρετός post
διαιρετά a έ; aF διαιρετα'] διαιρετός M 14 post τό δε add. άρα Μ δέ (post
tva) a, superscr. C<: om. A F M 16 ού] οΰόέ C 2 17 υπομήμνήσκει C ώς om.
CM έμπροσθεν aF 17. 18 δμολογημένων M 18. 19 -/.ίνησις obi. F 19 δ om. aF
ôv a F 19. 2 0 καί δ χρόνος a C F 2 0 ένθα] ό'που C M έπί] έπεϊ C 21 καί
(ante θαττον) om. F 2 2 κυκλοφορικού F M , ut v. 2 6 23 post κινεΐσθαι praecepta
άλλ' ού δύνασθαι (v. 2 5 ) del. F καί πρώτον μέν a 2 4 άριστοτέλην Μ
2 5 ά)Χ ού δύνασθαι F 25. 2 6 τό κυκλοφορικό·/ F 2 6 βούλησιν A C M : κίνησιν a F
2 7 κατηναγκασμένως] post κ α lìttera vacat, γ in ras. Μ κωλύεσθαι a F τό] τ ώ
F: om. M 2 8 φησί, τα ά·[αθά] τάγαθά a ά^κην M
942 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 2 [Arist. p. 2 3 2 b 2 0 ]

σιν, el χαί αεί αυτά πράττουσιν, άλλ' εχουσι και των αντικειμένων δόνα- 220··
μιν." έχρήν δέ οΐμαι έννοεΐν πρώτον μέν, δτι of άγαθοί άνθρωποι δύνα-
μιν εχειν λέγονται τοΰ έναντιου, δτι ποτέ καί ένεργοΰσι κατ' αδτό, τα δέ
ουράνια καί άίδια όντα πώς &ν εχοι δυναμιν μηδέποτε έκβαίνουσαν si;
5 ένέργειαν; επειτα δτι διττή τις έστιν ή ανάγκη, ή μέν θειοτέρα, καθ' ήν
ανάγκη τον θεόν αγαθόν είναι και τάς αχράντους ψυχάς μηδέποτε κακύ-
νεσθαι, ή δέ βίαιος, καθ' ήν αναγκάζονται και οί κακοί υπό των νόμων 3S
μή άμαρτα'νειν· καί ή δύναμις διττή, ή μέν τελεία, ή δέ ατελής, καί δυ-
νάμει μάλλον, τά ουν οόράνια καί ανάγκην εχει την θειοτέραν αεί ώσαύ-
10 τως κινεϊσθαι καί βουλησιν έν τιο άγαθψ ώρισμένην καί τελεωτάτην καί
της αμφιβόλου δυνάμεως καθαρεύουσαν· οδ γάρ ομοίως εχουσιν αί θεΐαι
ψυχαί ταΐς ανθρωπίναις τό αγαθόν, άλλ' αί μέν πεπερασμένον καί μετα-
βάλλον ποτέ ε?ς τοδναντίον, αί δέ άπειροδυναμον καί αει èv ταυτότητι
ίδρυμένον. έφεξής δέ λύει καλώς δυνάμει, λέγων δτι ή κίνησις διάστημα 40
15 εχει τό αδτό -ctjjí μεγέθει, έφ' ου γίνεται, τό ουν διάστημα της κινήσεως
της έπί σταδίου ή έπΐ μιας μοίρας τοΰ ζιοδιακοΰ γινομένης δύναται καί
το θαττον κινούμενον διανύσαι καί το βραδύτερον, άλλα το μέν έν έλάτ-
τονι χρόνω, το δέ έν πλείονι. καί παράγει καί τον Κυδημον έν τω τε-
τάρτφ των Φυσικών ούτως άποδεικνύντα τό είρημένον· λέγει γάρ καί
20 αότός· " έ π ε ί δέ τό κινούμενον παν έν χρόνω, καί έν παντί χρόνω έστί
κίνησις, κινήσει δέ πάση τάχος καί βραδυτής ίπεται, μερίζεσθαι πάντα«
άναγκαΐον τά ε?ρημένα. εστι γάρ κατά τοΰ αύτοΰ μεγέθους καί θδττόν τι
καί βραδύτερον κινούμενον λαβείν, εί χαί μή τό αότό ποτέ μέν θαττον
ποτέ δέ βραδύτερον οίόν τε χινηθήναι".
25 Λαβών δέ διά τοΰ έν παντί χρόνω κίνησιν γίνεσθαι καί πάσαν κίνη-
σιν το θαττον εχειν καί βραδύτερον τό έν παντί χρόνω γίνεσθαι κίνησιν
θάττω και βραδυτέραν έπάγει δτι τούτων όντων άνάγκη καί τον
χρόνον συνεχή είναι, καί αφορίζεται τό σ υ ν ε χ έ ς δτι τό διαιρετόν
έστιν ε?ς άεί διαιρετά, καί λοιπόν έπάγει δτι τοιούτου ¿'νιος τοΰ 50
30 συνεχοΰς άνάγκη τον χρόνον συνεχή είναι, είπερ έν παντί χρόνψ εστι κί-
νησις θάττων καί βραδύτερα, καί δείκνυσιν δτι άεί διαιρείται καί ó χρό-
νος καί τό μέγεθος, καί υπό μέν τοΰ θάττονος διαιρείται ó χρόνος, υπό

I εί — πράττουσιν om. F ταύτα a x a l (ante των) om. a 5 δτι] και F

έστιν om. F 7 βιαία Μ τον νόμον a F 8 ante διττή add. δέ a 8. 9 xal
δυνάμει μάλλον a A : καί δόναμιν μάλλον C M : ώ ; δ6ναμις μόνον F 9 οδν om. F M
Λ τρ'
καί áv εχειν τά θειο και áel F 1 0 κινήσθαι C τελειοτάτην Μ : τελειωτάτην C
I I ίχουσαι C 1 1 3 ante ποτέ add. πάντη F τό έναντίον a F 14 δυνάμει] cf.
ν. 8. 9 15 ουν] ού F 1 16 έπί τοΰ σταδίου a F ή έπί a A F : ή καί C M
ζωδιασμοϋ Μ 17 έν om. F 18 Εδδημον] fr. 6 3 S p . 18. 19 τετάρτωι
A C M : δ F : δευτέρψ a 2 0 έπεί δέ A M : έπειδή a F : έπεί δή καί C 2 2 άνάγκη a F
καί om. a F τι om. F 2 3 λαβείν a A : λαμβάνειν C M : εΰρεϊν F 25 γίνε-
σθαι κίνησιν a κίνησιν — χρόνος ( 2 6 ) om. F 2 5 . 2G εχειν χίνησιν τό θαττον a
2G τό έν — βραδυτέραν (27) om. a 27 τούτων δ ' Al istoteies 2 9 είς αδιαίρετα Α 1
3 1 θαττον F
 SIMPLICII IN PnYSICORUM VI 2 [Arist. p. 2 3 2 b 2 0 ] 943

òà του βραδυτέρου το μ-s-j-siioç. λαβών γαρ π ρ ο ω μ ο λ ο γ η μ ε ν α , δτι το 220 Γ

θάττον του βραδυτέρου τό ίσον δ ι ά σ τ η μ α έν έλάττονι χρόνιο δ ί ε ι σ ι , το δε
βραδύτερον του θάττονος έν τ ω ΐσφ χ ρ ό ν φ έ'λαττον διάστημα, καί έ κ θ έ -
μενος I πάλιν θάττον μέν κινούμενον το Α , βραδύτερον δέ το Β , μέγε- 220 ν
5 ί)ις δε δ κινείται το βραδυτερον έν τ φ Ζ Η χ ρ ό ν φ το Γ Δ , λέγει δτι τό
θάττον χινούμενον έν έλάττονι του Ζ Η χρόνου κινηθήσεται την Γ'Δ. και
εστω ούτος ó Ζ θ . έπεί ουν τό θάττον έν τ ω Ζ θ χ ρ ό ν φ ôtελήλυθε τ η ν
Γ Δ , δήλον ώς τό βραδυτερον έν τ φ α υ τ φ χ ρ ό ν φ ελαττον διελεύσεται διά
τό έν παντί μέν χ ρ ό ν φ κίνησιν γ ί ν ε σ θ α ι , δύνασθαι δέ έφ' ου το θάττον »
10 κινείται, έπι τούτου καί το βραδυτερον κινεΐσθαι. ε σ τ ω ουν 8 διελήλυθε
τό Β τό βραδύτερον έν τ φ Ζ Θ χρόνφ, το Γ'Κ μέγεθος, πάλιν δε έπεί
το βραδυτερον έν τ φ ΖΘ χρόνφ διελήλυθεν το Γ Κ μ έ γ ε θ ο ς , το θάττον
έν έλάττονι αυτό διελεόσεται· διαιρεθήσεται ουν πάλιν ó Ζ Θ χ ρ ό ν ο ς · αλλ'
έν φ πάλιν χρόνφ τό θάττον διελήλυθε το Γ Κ μέγεθος, έν τούτφ το
15 βραδύτερον ελαττον πάλιν του ΓΚ μεγέθους διελεύσεται. καί ούτως αεί
ó μεν χρόνος ύπο του θάττονος διαιρεθήσεται, το δε μ έ γ ε θ ο ς υπό του ίο
βραδυτέρου δια το έν παντί χρόνιο κίνησιν γ ί ν ε σ θ α ι , καί πάσαν κίνησα
δύνασθαι και θάττω γενέσθαι καί βραδυτέραν· τούτοις γάρ κειμένοις έ£
ανάγκης ε π ε τ α ι τά δ ε δ ε ι γ μ έ ν α , δι' ών δηλον το πάντα χρόνον είναι διαιρε-
20 τ ό ν · έν παντί γάρ τ φ ληφθέντι τό βραδύτερον κινούμενον διεξιόν τι μέγε-
θος έσται, 8 το θάττον κινούμενον έν έλάττονι χ ρ ό ν φ δίεισιν, έν φ χ ρ ό ν φ
τό βραδύτερον κινούμενον ελαττον μ έ γ ε θ ο ς δίεισι. και ούτως άεί άντιστρε-
φομένων του θάττονος καί του βραδυτέρου, υπό μεν τοΰ θάττονος δ 15
χρόνος διαιρείται έπ' άπειρον, υπό δέ τοΰ βραδυτέρου το μέγεθος, αντι-
25 στροφήν δέ νυν ήτοι την μετάληψιν λέγει την από τοΰ θάττονος έ π ι το
βραδύτερον και άπο τοΰ βραδυτέρου έπί το θάττον, ή καί άντιστροφην
εστι λαβείν τοιαύτην· et τό θάττον διαιρεί τον χ ρ ό ν ο ν , και τό βραδύτερον
το μ έ γ ε θ ο ς , καί εί το βραδύτερον το μ έ γ ε θ ο ς , και τό θάττον τον χρόνον.
δέδεικται δέ ταΰτα α π ' έκείνων τ ω ν π ρ ο δ ε δ ε ι γ μ έ ν ω ν , τοΰ τε το θάττον έν
30 έλάττονι χρόνφ το ίσον κινεΐσθαι, καί τοΰ το βραδύτερον έν τφ ΐ σ φ 20
χρόνφ τό ελαττον. είκότως δε περί τοΰ χρόνου δ ε ί ί α ς , έ π ή γ α γ ε ν οτι έκ
τ ω ν ε ί ρ η μ ε ν ω ν δηλον γεγονεν, δτι ά μ α καί τό μ έ γ ε θ ο ς συνεχές έστι, ταυ-
τον δέ ε ι π ε ί ν έ π ' άπειρον διαιρετόν, διότι πάς αυτάς καί ισαρίθμους διαι-
ρέσεις δ τε χρόνος διαιρείται καί τό μ έ γ ε θ ο ς .

1 γάρ Μ : τά AC; δε τά a F -ροειρημένα a F 2 δίεισι om. F : post βραδυτέρου add. a

3 τ ψ ante ΐ ι ψ om. a F 5 τό (post κινείται) om. Μ Ζ Η ] ηζ a 6 χρόνου A C M :
χρόνφ a F 6. 7 καί εατω— την ΓΔ (7. 8) om. Μ 10 Ισται Μ 13 ούτω Μ
15 μεγέθους C M : μέγεθος a A F 18 καί (ante θάττω) om. CM γίνεσθαι a F
20 διεξιόν — κινούμενον (22) om. F 20. 21 εσται διεξιόν τι μέγεθος a A
22. 23 άντιίτρεφομένου a F 23. 24 έπ' άπειρον 6 χρόνος διαιρείται a F 25 λέγει
om. a F 26 καί τήν άπο a F εί; τό θάττον a F J¡] εί F 28 εί om. F
τά θάττον τόν χρόνον καί τό βραδύτερον τό μέγεθος, sed ordmem coir. F 29 ò r ' ]
υπ' a τό om. F 30 κινεΐσθαι τό faov a έν om. M 31 τόν ελαττον F
32 άμα καί τό μέγεθος CM : καί οί. τ. μ. Α : τό μ. αίμα a F 33 έπ ' άπειρον είπείν a F
944 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 2 [Arist. p. 2 3 2 b 2 0 ]

Εικός δε τίνος καί ένταΰθα μέμφεσθαι την άπόδειξιν και ώς δι άλλη- 220*
λον και ώς αυτό δι' αυτού δεικνΰσαν, εΐπερ έκ μεν τοΰ πάν μέγεθος είς
μεγέθη διαιρετον είναι δείκνυσιν, οτι τό θάττον έν τ ω foto χρόνω μείζον 25
καί έν τ ω έλάττονι πλέον κινείται και έν τ φ έλάττονι [το] "σον · από δέ
5 τούτου οτι αεί διαιρετός δ χρόνος, και ά-b τούτου οτι το μέγεθος τοι-
ούτον. δό£ει γαρ λέγειν, έπειδή το μέγεθος αεί διαιρετον, καί ó χρόνος αεί
διαιρετός, καί έπειδή ó χρόνος, καί το μέγεθος - καί συνελόντι, έπειδή το μέ-
γεθος αεί διαιρετον, έ'στι το μέγεθος αεί διαιρετον. αλλά ρητέον, οτι πρώτον
μεν καί έκτος τοΰ προλαβεΤν, οτι πάν μέγεθος είς μεγέθη διαιρετον έστιν,
10 εκ τε τοΰ ορισμοί» του θάττονος καί έκ της έκθέσεως δείκνυσι τα προκεί- 30
μενα' επειτα οτι προηγουμένως νυν τον χρόνον δείκνυσι διαιρετον, ω συν-
αποδείκνυται καί το μέγεθος, έκ δε αυ τρίτων ρητέον, οτι δια της τοι-
αύτης αποδείξεως 6 'Αριστοτέλης ένεδείςατο, οτι δια το όμοφυώς είναι
συνεχή τό τε μέγεθος καί τον χρόνον, καί έ£ αλλήλων άποδείκνυνται ου-
15 τ ω ς , ώς αίτια άλλήλοις δοκεΐν της έπ' άπειρον διαιρέσεως, μήποτε δε
τοιαύτη τίς έστιν ή τοΰ ολου λόγου άγωγή· δείζας πρότερον έκ της ισο-
ταχούς τοΰ κινουμένου κινήσεως, οτι μ ή σύγκειται ές α μερών μήτε το μέ- 3»
γεθος μήτε ή κίνησις μήτε 6 χρόνος, αλλ' εστι συνεχή καί διαιρετά είς
αεί διαιρετά, καί τό αότό τοΰτο προθέμενος δείξαι καί έκ τοΰ θάττον καί
20 του βραδύτερον κινουμένου, πρώτον μεν συντόμως ουτω δείκνυσιν αυτό
δυνάμει, λέγων, ώς εί μ ή ήν παν μέγεθος είς μεγέθη διαιρετον, τό τε
τοΰ χρόνου καί το τοΰ μήκους καί το της κινήσεως, ουκ áv ήν το θάττον
καί το βραδύτερον τοιαΰτα, οία οριζόμενοι λέγομεν αυτά, θάττον λέγοντες
το έν τ ω ίσω χρόνο) μείζον καί έν τ ω έλάττονι πλέον κινούμενον. έπειδή 40
25 δε διαιρετά έστι τά μεγέθη, δια τοΰτο καί τά διαιρετικά αυτών έστι τό τε
θάττον καί τό βραδύτερον, το μεν θάττον τοΰ χρόνου, το δέ βραδύτερον
τοΰ μήκους, καί εστίν ώς από τών προς τι ή πίστις. έναργοΰς γάρ οντος
τοΰ το θάττον καί βραδύτερον καί είναι έν τοις ουσι καί διαιρετικά είναι
τοΰ χρόνου καί τοΰ μεγέθους, * * * έπειδή ανάγκη το διαιρετον είναι,

1 τινας om. F 2 καί ώς αότό—μείζον ( 3 ) om. F δεικνΰσαν Α : δεικνΰσαι a .

δεικνύουσαν C M 4 πλέον A C F M : τό πλέον a καί έν τψ έλάττονι τό Ισον C M :
καί έν τψ ΐαω τό ίίλαττον a A F : delevi τό cf. Arist. p. 2 3 2 » 2 5 ) 5 άεί A C M : εί άεί
F: om. a 5 . 6 τοιούτο δείξει F 7 συνελόντα F 8 «ίεί διαιρετών, εστι τό μέ-
γεθος om. Α 1 εστι s c r i p s i : έστι a F : εσται C M : καί Α τό μέγεθος αεί διαιρετον
om. F ante άλλα habet εσται Α : έστιν a F είς om. M 1 0 τοΰ alternai]
τ
καί M 11 προηγούμενος A 1 12 τρίτων Α : τρί C : τρίτον aFM
Ρητέον] διαιρετον F 14 έζ] οόξ ut saepius Μ άτ:οδείκνυται F M 14. 15 καί
ούτως Μ 15 άπειρα F 16 ολου om. a F 16. 17 ισοταχής a 18. 19 είς
άδιαίρετα Α 1 19 θάττονος C 2 0 ante τοΰ add. έκ C M αότα Μ : τό F 2 2 τό
(ante τοΰ) om. C ' F τό (ante της) om. F 2 3 τό om. A 2 4 τό έν] τΛ έν Μ
25 δέ om. F 2 6 τό μ έ ν — βραδύτερον ( 2 8 ) om. F 2 8 τοΰ το] τοΰτο a καί
τό βραδύτερον CM διαιρετικά a C M : διαιρετική/ Α : διαιρετικόν F 2 9 lacunam
signavi. intercidisse puto διαιρετά είναι ανάγκη και τά μεγέθη τοΰ χρονου καί τοΰ μήκους
2 9 διαιρετον είναι CM : διαιρετικόν είναι a A F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I 2 [Arist. p. 2321-20. 2 3 3 « 13] 945

είπερ εατι το διαιρετικόν. έ'ατι S ì το διαιρετικόν, ώστε και τό διαιρετον, 220ν

ώσπερ καί δέδεικται. είτα συστήσας διά της έκί)έσεως, δτι τοιαύτα έστι *•>
τό Οάττον καί βραδύτερον οια λέγεται, χρήται λοιπόν αυτοίς είς την του
χρόνου καί τοΰ μή/ους διαίρεσιν τον τρόπον της έπ' άπειρον διαιρέσεως
5 διά της έκδεσεως έπιδεικνύων.
Έ π ι σ τ ή σ α ι δε χ ρ ή , δτι διά της κινήσεως νυν τον χρόνον καί το μέ-
γεθος έ'δειξε διαιρετοί· το γάρ Οαττον καί βραδύτερον κινήσεώς είσι δια-
φοραί, διότι π α ν τό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ένδέχεται καί Οαττον κινείσθαι
καί β ρ α δ ύ τ ε ρ ο ν , ώς αυτός είπεν, τό αυτό δηλονότι της κινήσεως óta-
lo στημα, δπερ λααβα'νεται έκ τοΰ διαστήματος έφ' οΰ κινείται, ουκ αν δε 50
ή ν το αυτό δια'στημα της κινήσεως και Οαττόν τι καί βραδύτερον κινεί-
σθαι, ε( μ ή διαιρετον ήν καί το της κινήσεως μέγε&ος. τά ουν τρία με-
γέ9η, τό τε της κινήσεως καί τοΰ χρόνου καί τοΰ μήκους έφ' ου ή κίνη-
σις, ομοίως οντα συνεχή καί διαιρετά είς αεί διαιρετά έ£ αλλήλων δεί-
15 κνυται. ανάγκη γάρ ενός οντος διαιρετού καί τά λοιπά διαιρεΐσβαι • τοΰ
γάρ μήκους διαιρετού οντος ανάγκη καί την έ π ' αυτοΰ κίνησιν διαιρετήν
είναι, καί τον μετροΰντα αυτήν | χρόνον, καί της κινήσεως διαιρετής 22I r
ούσης καί το μήκος έφ' ου γίνεται καί τον μετροΰντα αυτήν χρόνον
άνάγκη διαιρετά είναι, καί τοΰ χρόνου διαιρετοΰ οντος τήν τε κίνησιν την
20 υ π ' αυτοΰ μετρουμένην ανάγκη διαιρετήν είναι καί το μέγεθος έφ' ου ή
κίνησις. ώς γάρ τό έφ' ου ή κίνησις διαιρούμενον διαιρεί τήν κίνησιν,
ούτως καί ή κίνησις το μήκος έφ' ου γίνεται.

ρ. 233" 13 ' Έ τ ι δε κ α ί έκ τ ω ν ε ί ω & ό τ ω ν λόγων λέγεσ&αι, φανε- 5

ρ ο ν εως τοΰ ε ί δέ ά μ φ ο ΐ ν , άμφοΐν καί το μέγεθος.

25 Δείξας δι' έκ&έσεως, δτι τη τοΰ χρόνου διαιρέσει συνδιαιρεΐται καί το ίο

μέγεθος, το αότό φησι δείκνυσδαι καί έξ ά'λλων λόγων συνειΟισμένων, ώς
έ'οικεν, τότε τοις περί τούτων διαλεγομένοις. ήν δε ó λόγος από των ΐσο-
ταχώς κινουμένων είλημμένος τοιούτος· εί τό ίσοταχώς κινούμενον έν τ ώ
ήμίσει χρόνψ ήμισυ διέρχεται καί άεί έν τ ψ έ λ ά τ τ ο ν ι , έ'λαττον
30 καί κατά τον αυτόν λόγον έ'λαττον, επεται τοΰ χρόνου έ π ' ά'πειρον οντος

1 εατι prius] ανάγκη C διαιρετικόν C et M, qui extremo vei'SU adscripsit τό διαιρε-

τών: διαιρετον a A F 2 και om. CM 3 καί A (cf. v. 7 . 9 ) : και τό a C F M αϋτοΐς]
αύτη M 4 ν.al τήν τοΰ a F 5 δεικνύων F 7 έδειξα Μ καί a A F : -/-at τό
CM 13 καί τοΰ χρόνου oui. F 14 άδιαίρετα F elff/ς M 14. 15 δείκ-
νυνται a 15 ένός suprascr. Α 1 συνδιαιρεια&αι CM 16 αΰτώ CM 17 χρό-
νον αύτήν Μ καί της — χρόνον (18) om. F 19 διαιρετον F 21 ως γάρ —
κίνηαις om. F 22 post κίνησις add. καί M 23 δέ και a A : δέ C F M
λέγεσ&αι om. F 2 4 εί δέ άμφοΐν, άμφοΐν καί τό μέγεθος A 1 ut Arist. coil. E 1 :
εί δέ ές άμφοΐν τό μέγεθος F : εί δέ άμφοΐν ό χρόνο;, άμφοΐν καί τό μέγεθος (lit ílett.
codd. Arist.) a C M et iu mrg. A 1 2G φησι om. a F , qui λέγει addunt post δείκνυ-
σθαι 28 είλημμένος—κινούμενον om. A ' : in mrg. suppl. A 2 30 έλαττον
delebat A 2
Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 10
946 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 2 [Arist, p. 233« 13J

διαιρετού ομοίως και το μέγεθος έφ' ou ή κίνησις έπ' άπειρον διαιρετόν 221··
είναι· αί γ ά ρ α ύ τ α ι διαιρέσεις αμφοτέρων, εί δέ ομοίως εχουσιν αλ- 15
λήλοις, δήλον δτι εί άπειρον το ετερον, χαι το Ιτερον άπειρον εαται. διτ-
τού δε οντος έν τοις συνεχέσι του άπειρου ήτοι δ ι χ ώ ς έπινοεΤσθαι δυνα-
5 μένου, ή τοις έσχάτοις (άπειρον δε τοις έσχάτοις έστί το μή εχον
έ'σχατα, αλλ' άδιεξίτητον ον) ή τ η δ ι α ι ρ έ σ ε ι τ ω αεί τό λαμβανόμενον
μόριον διαιρετόν είναι, ή κατ' ά μ φ ω , ώς äv ε χ η , φησίν, ó χρόνος το
άπειρον, ούτως αυτό καί το μέγεθος ίζει. αλλ' οτι μεν ώς δ χρόνος συν-
ε χ ή ς ων έ π ' άπειρον έστι διαιρετός, ούτως καί τό μέγεθος, δήλον, έπειδή 20
10 και αυτό συνεχές έστι· παν δέ συνεχές έ π ' άπειρον διαιρετόν έστιν. έπειδή
δέ ó χρόνος και τοις έσχάτοις άπειρος έστι μήτε αρχήν εχων μήτε πέρας,
ώς έν τ ω τελευταίψ ταύτας δείκνυται τής πραγματείας, π ώ ς αληθές δτι
καί το μέγεθος ούτως άπειρον έστιν· αυτό γαρ τοόναντίον έν τ ω τρίτιο
ταύτης δέδεικται τής πραγματείας, δτι οόδέν μέγεθος άπειρον έστι τοις
15 έσχα'τοις. μήποτε ουν ώσπερ χρόνος διττός έστιν, ó μέν άπειρος τοις έσχά-
τοις ó τήν άναρχον καί άτελεύτητον κοκλοφορίαν μέτρων, δ δέ τοις έσχά- 25
τοις μεν πεπερασμένος, έν δέ τ ή διαιρέσει μόνη τό άπειρον ε χ ω ν , ώς 6
μερικός 6 τάς έ π ' ευθείαν κινήσεις μέτρων, οδτως καί μέγεθος διττόν έστι,
το μέν άπειρον τοις έσχάτοις, ούχ ώς αόριστον, οΓον άπεγίνωσκεν έν τ φ
20 τρίτψ βιβλίιρ, άλλ' ώς κυκλικόν και μήτε αρχήν μήτε πέρας ε χ ο ν , το δέ
καί αρχήν εχον καί πέρας, οΓα τά έν γενέσει, έ π ' άπειρον δέ όντα διαι-
ρετά διά το συνεχή είναι, άμφοΐν δέ ταΐν άπειρίαιν καί ó δλος χρόνος
μετέχει καί τό κυκλοφορητικόν σώμα· καί γαρ άναρχα καί ατελεύτητα'so
έστι και συνεχή δντα έ π ' άπειρον έστι διαιρετα'. έμοί μέν ουν ουτω και
•25 άπορήσαι ταύτην έπήλθεν τήν άπορίαν και διαλυσαι παρ' ουδενί των έξη-
γητών αυτήν ηυρηκότι, εί δέ τις πιθανωτέρως έπιβάλλοι, φίλος ων αλλ'
ουκ έχθρός κρατεί, δήλον δέ δτι κδν αυτός του χρόνου καί του μεγέθους
έμνημόνευσε μόνων έν τούτοις, άνάγκη καί περί τής κινήσεως τά αυτά
ά κ ο υ ε ι ν ώς γάρ ó χρόνος εχει, ούτως έ'χει καί ή κίνησις ής έστι μέτρον
30 ó χρόνος.

1. 2 είναι διαιρετόν C M 3 εί] εις F 5 έβτι om. F έχον, ο in ras. M

G έοχατον F άλλ' ¿διεξίτϊ/τον a : άλλά άίιεξίτητον A M : άλλά διεξιτητόν F :

άλλΛεξίτητον C 7 εχη ι A C M : Ιχοι a F 9 έπ 1 a F , supr. Α ' : είς C M

10 αότός A 11 καί τοις a A F : έν τοις C M άπείροις Μ 12 ώς C M : om.
aAF τελευταίφ] Θ 8. 263»11 sqq. π ώ ς — πραγματείας (14) om. F 13 τρίτψ]
cf. Γ 5 sqq. velut p. 2 0 G a 7 s q q . 14 ουδέ a F έ π ' άπειρον F 15 χρόνος A :
ò χρόνος a C F M , sed cf. v. 18 IG άναρχον] άρχψ F 18 εϋδείας a F κίαεις C
καί τό μέγεδος a F M 19 οΓα γίνωικεν, lac. vi litt, interfecta M 20 κυκλι-
κός F πέρας] τέλος F M έχων post αρχήν F , εχον post αρχήν a 21 εχων F
22 διά τό C M : δε τ ώ F : δέ τώι (ex τό) Α : τω a τοΐν άπειρίαν a F 6 ora. F
23 κυκλοφορικόν F M : κυκλοφοριτικόν a 24 έίτι prius om. a F γοΰν F ουτω
om. C M 25 έπήλθεν post ουν a : om. F ουδέν F 2G εΐιρηκίτι a C M : είρηκοτων F
έπφάλοι M 2 8 μονον a F 29 έχει post κίνησις a F μέρος a F
 SIMPLICII IN P H Y S I C 0 R U 1 I VI 2 [Arist. p. 2 3 3 » 2 1 ] 947

p. 23?)»21 Δ ι ό κ α ί ó Ζ ή ν ω ν ο ς λ ό γ ο ς ψ ε υ δ ό ς λ α μ β ά ν ε ι εως του κ α ι 221ν

ά π τ ε σ Ο α ι τ ω ν ά π ε ι ρ ω ν τ ο ι ς ά π ε ι ρ ο ι ? , où τ ο ι ς π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ι ς . 40

Δείςας ομοίως δν το άπειρον εν τε τ ω χρόνψ καί έν τ ψ μεγέί)ει,

τούτψ προσχρώμενος λύει τινά των υπό του Έλεάτου Ζήνωνος ήρωτημένων
5 λόγων προς το μή είναι κίνησιν. εστί δε ó λόγος ó του Ζήνωνος τοιούτος·
ε? έ'στι κίνησις, ένδεχεται έν πεπερασμένψ χρόνω τά άπειρα διελθεΐν άπτό-
μενον αυτών εκάστου· άλλα μην τοΰτο άδύνατον· ουκ άρα εστι κίνησις.
και το μεν συνημμένον έδεικνυ χρώμενος τη των μεγεί)ών έ π ' άπειρον 45
διαιρέσει- εΐ γαρ πάν μέγεθος εις άπειρα διαιρετόν, είη αν και ές άπειρων
10 συγκείμενον · ώστε το κινούμενον και διιόν ότιουν μέγεδος άπειρον αν κι-
νοΐτο καί διεςίοι καί άπειρων άπτοιτο έν πεπερασμένψ χρόνψ, έν ω το
ολον τό πεπερασμένον δίεισιν. «ψασθαι δε τ ω ν άπειρων καθ' 2κα-
α τ ο ν φησίν, έπεί δύναται τι τά άπειρα δοκεΐν διεληλυΟεναι τ ψ υπερβαίνειν
αότά. καί ουτω μεν το συνημμένον έδεικνυ· την δε πρόσληψιν την λε-
15 γουσαν 'άλλα μην άδυνατον τά άπειρα διελθεΐν και άψασΟαι έν πεπερασ-30
μένψ χ ρ ό ν ψ ' δεί/νυσιν έκ του το άπειρον άδιεςίτητον είναι καί έ κ τ ο υ μή
δυνατόν είναι έν πεπερασμένψ χρόνψ των άπειρων άψασίΐαι, ει' γε έν άλλψ
καί άλλψ του χρόνου άπτεται το κινούμενον των του υποκείμενου μερών,
αδύνατον δε εκάστου «ψασΟαι τών άπειρων ειπεν, διότι δ άπτόμενος οΓον
20 άρι&μεΐ· άριδμήσαι δέ άδυνατον τά άπειρα, ó δέ 'Αριστοτέλης την πρόσ-
ληψιν αιτιάται· ου γάρ άδύνατον έν πεπερασμένψ χρόνω τά άπειρα διελ-
θεΐν. δ ι χ ώ ς γάρ λεγομένου του άπειρου, του | μεν κατά τά έ'σχατα, 221»
του δε τ η διαιρέσει, το μεν κατά ποσόν άπειρον, ου τά μέρη άπειρα τ ω
πλήδει κατ' ένέργειαν, διότι και το μέγεθος άπειρον, άδύνατον τι διελθεΐν
25 έν πεπερασμένψ χ ρ ό ν ψ , το δε κατά διαίρεσιν καί δυνάμει άπειρον, ουκ
ένεργεία ένδέχεται· καί γάρ ó λαμβανόμενος πεπερασμένος χρόνος ούτως
έστίν άπειρος κατά διαίρεσιν ουκ έν πεπερασμένψ ουν το άπειρον, άλλ'
έν τ ψ ομοίως άπειρψ. καί άψεται ουν τών δυνάμει άπειρων, άλλ' oò τών 5
καί)' εκαστον ένεργεία διηρημένων του υποκειμένου μορίων, τό κινούμενον
30 έν τοις ομοίως άπείροις του χρόνου μέρεσιν ή έν τοις έαυτοΰ. καί γάρ καί
το κινούμενον συνεχές δν έ π ' άπειρον έστι διαιρετόν.

Τ ο ουν σόφισμα του Ζήνωνος έγίνετο παρά την του άπειρου όμωνυ-
μίαν καί το μεταλαμβάνειν τό κατά διαίρεσιν άπειρον είς το τοις έσχάτοις

1. 2 καί ά'πτεσδαι τών άπειρων om. F 3 τ ψ (post έν) om. a F 4 άπο F

4. 5 ή ρ ω τ η μ ά τ ω ν λόγων Μ δ κίνησιν] δείκνυσιν F 6 λο'γος 6 του Ζήνωνος] cf.
Zeller P h i l . gr. I 5 597 2 7 εσται A 9 είς άπειρον C 10 διιόν] άίδιον M
11 διεξιήει F post ά'πτοιτο eras, τό A 12 απτεσθαι, sed corr. M 13 τ ω ex
τό A 16 και om. a F 19 εϊπεν post όίψασθαι a : om. F 20 άριθμη C
άδύνατον δέ 4ρι9μήσαι a F 2 3 ποσόν Α : τό ποίον a C F M ou] o i F τιυ] τ/,ν M
2 1 μέγε9ο;] μέρος F 25 έν τ ω F 2G ένδέχεται ένεργεία F ούτος a F
29 διειρημένων C : διαιρουμένων F μόριον Α 1 30 έαυτοΰ A M : έαυτοΰ C: αΰτοΰ
F : αΰτοΰ a και (post γάρ) oui. CM 31 έστι om. F 32 έγένετο F
10*
 948 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 2 [Arist. p. 2 3 3 » 2 1 . 31]

άπειρον, τούτο γάρ αδύνατον ήν τό άπειρον έν πεπερασμένα) διελθεΐν 221'

χ ρ ό ν ψ καί αψασΰαι των ούτως άπειρων, το δέ κατά διαίρεσιν άπειρον μέ- ίο
γεθος έν τ ω κατά διαίρεσιν άπείρψ χ ρ ό ν ψ διελ&εΐν ουδέν άτοπον δ δέ
Ζ ή ν ω ν το μεν μέγεθος έλάμβανεν εις άπειρα δι^ρημένον ένεργεία, τον δέ
5 χρόνον ουκέτι καίτοι ομοίως έχοντα τιΰ μεγέΟει. αλλ' ένταυθα μεν ούτως
έ'λυσε την Ζήνωνος άπορίαν μηδέν άτοπον λέγων έν τ ω ομοίως άπείρψ
χ ρ ό ν ψ τά ομοίως άπειρα διιέναι, έν δέ τ ψ τελευταίο) ταύτης της πραγ-
ματείας την λύσιν ταυτην ' π ρ ο ς μεν τον έρωτώντα ίκανώς ε χ ε ι ν ' φησίν
( " ή ρ ω τ α τ ο γάρ εί έν πεπερασμένο) χ ρ ό ν ψ άπειρα ένδέχεται δ ι ε ξ ε λ θ ε ΐ ν " ) , ΐδ
10 προς δέ το πράγμα καί την άλήθειαν ουχ ίκανώς· ουδέ γάρ ó χρόνος
το άπειρον ένεργεία εχει, αλλά δυνάμει, διό άκριβέστερον έκει λύει
δεικνυς έν τοις συνεχέσι μ η είναι τά άπειρα κατ' ένέργειαν, αλλά δυνάμει,
τ ψ ουν έρωτώντι, φησίν, εί ένδέχεται άπειρα διεςελθεΐν ή έν χ ρ ό ν ψ ή έν
μήκει, ρητέον δτι έ'στι μεν ως ένδέχεται, έ'στι δέ ως ουκ ένδέχεται· έν-
15 τελεχεία μέν γάρ οντα άπειρα ουκ ένδέχεται, δυνάμει δέ ένδέχεται.

ρ. 233»31 Οΰτε δη το άπειρον οΓόν τ ε έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ ε ω ς του 20

είς ιαα γ ά ρ δ ι α ι ρ ε θ ή σ ε τ α ι ώ ς καί το μέγεθος.

Δείξας ομοίως σ υ ν ε χ ή τόν τε χρόνον καί το μέγεθος και ομοίως διαι-

ρετά έπ' άπειρον καί τον Ζήνωνος λόγον έκ ταύτης διαλυσας τ η ς όμοιό-
20 τητός προστίθ'^σί τι τοις προδεδειγμένοις ώς άκόλουθόν τε καί ώ ς ές εκεί-
νων δεικνυμενον το μ ή τ ε τό άπειρον δ ι ά σ τ η μ α , καν υποτεθ-fl είναι έν πε-
περασμένψ χ ρ ό ν ψ , δυνασθαί τι κινηθήναι μ ή τ ε έν άπείρψ χ ρ ό ν ψ τό πε- 30
περασμένον. ά'πειρον δέ νυν λαμβάνει το κυρίως άπειρον το κατ' ένέργειαν,
όπερ τοις έσχάτοις έ'λεγεν άπειρον, ποιείται δέ την δεΐςιν δια αδυνάτου
25 έ κ θ ε τ ι κ ώ ς , πεπερασμένον μέν μέγεθος λαβών το έφ' ου A B , χρόνον δέ
άπειρον τον έφ' ου Γ · καί άφελών τι του χρόνου πεπερασμένον τό έφ'
ψ Γ Δ , έν ψ το κινούμενον δίεισίν τι τοΰ A B μεγέθους, οΓον τό Β Ε · μό-
ριον γάρ τι αυτοΰ κινηθήσεται έν τ ψ Γ Δ χρόνψ, είπερ τό δλον το AB
έν τ ψ άπείρψ χ ρ ό ν ψ τψ Γ έκινεΐτο. όσαπλάσιον δ ή έστι τό A B μέγεθος 35
30 τοΰ ίδιου μορίου τοΰ B E , τοσαυταπλάσιος εσται καί ó δλος χρόνος, έν ψ
το κινούμενον ό μ α λ ώ ς καί ίσοταχώς δλον το A B μέγεθος δίεισι, τοΰ ΓΔ
χρόνου, έν ψ το B E μέγεθος κινείται· πεπερασμένος δέ δ Γ Δ χρόνος·

1. 2 χρόνω διελθεΐν a F 4 έλάμβανεν om. Κ : post ένεργεία coll. a εις τα a F

7 τελευταίφ] Θ 8. 263» 11 8 post r/etv iter, ταύτην a F 9 έρωτατο F : έρωτα a
διελθεΐν ένδέχεται C M : διελθεΐν etiam F 10 οόδέ] oi F 11 διό — δυνα'μει (12)
om. M 13 εί] η F διελθεΐν C 1 ένδελεχείαι Α 1 16 post δη add. ex dett.
codd. Arist. ουν aCM 17 εί F διαιρεθη F 20 τι a A : om. C F M προα-ο-
δεδειγμένοις a F τε] τι F 22 το om. a F 23 λαμβάνειν C τό (ante κατ')
oui. F 24 post δια add. τοΰ a F 25 μέν om. M 26 τόν] τό a F 26. 27 έφ'
oî ACF(M in ras.): έφ' ou a 27 τοΰ αβ μεγέθους post κινούμενον a : post οίε tat (om.
τι) F 29 τό γ A 1 30 δλος ó a F 32 B E μέγεθος] β έν μεγέθει F
 SIMPLICII IN PHYSIC0RU1I VI 2 [Arist. p . 2 3 3 » 3 1 ] 949

πεπερασμένος άρα καί Ó Γ /¡ιόνον, εν ω το A B μεγεδος το πεπερασμένον 221"

οίεισι, κ où où/ άπειρος· st? οσα γάρ το A ß μέγεί)ος διαιρείται ίσα τφ
B E , εις τοσαυτα καί Ó Γ χρόνος ίσα τ ω Γ Δ · πεπερασμένον δε ήν το A B 40
μέγεθος και ó Γ Δ χρόνος* ώστε εις πεπερασμένα χαί τ φ μεγέΟει και τ φ
5 άριί)μφ ώσπερ το μέγεθος, ούτω και ó χρόνος διαιρεβήσεται. καί ή μεν
άπόδειςις τοιαύτη.
Μεταξύ δε ενστασιν λυων την λέγουσαν, ο τι το B E μέγε&ος ου πάν-
τως καταμετρεΐ το δλον το A B , ώστε καί ά λ η δ ώ ς είπεΐν δτι τριπλάσιον,
ει τ ύ χ ο ι , ή τετραπλάσιον ή όποσαπλασιονοΰν έστι το A B τοΰ B E (δυνα-
10 τον γάρ καί έλλείπειν έν τ η μετρήσει και υπερβάλλειν), λέγει ο υ ν δτι ου-
δέν διαφέρει, καν έλλείπν) καν ύπερβάλλ-β, εί μόνον το Γσον τ φ B E μεγέ- «
Osi έν ι σ φ τ φ χρόνιο τ φ Γ Δ διεςέρχεται· ώς γαρ το B E μέγε&ος δαπανά
το A B , καν τε υπερβάλλη καν τε έ λ λ ε ί π η (καί το έλλείψαν γαρ μέρει τινί
εαυτού ελλείπει καί το υπερβάλλον ομοίως π ο σ φ τινι υπερβάλλει), ουτω καί
15 ó Γ Δ χρόνος πεπερασμένος δαπανήσει τον Γ χρόνον, καν έλλείπη καν
πλεονάζη, τοσαυταπλάσιος αυτοί» γινόμενος, όσαπλάσιον το B E μέγεδος του
AB μεγέί)ους, είτε άπηρτισμένως είτε καί μέρει τινί αυτοΰ ελλείπων ή öo
πλεονάζων, αμα γάρ τό τε μέγεθος το A B υπό του B E καταμετρηδήσε-
ται καί ó Γ χρόνος υπό του Γ Δ διά το είς ίσα τ φ άρι&μψ διαιρεΐσ&αι.
20 έπιστήσαι δέ χ ρ ή δτι, όταν μεν λ έ γ η τ ο ΰ τ ο δ ε ή κ α τ α μ ε τ ρ ή σ ε ι το έφ'
ω AB ή ελλείψει ή υπερβάλει, κυρίως χ ρ ή τ α ι τφ καταμετρήσει,
καταμετρήσαι γάρ έστι το απηρτισμένως πολλαπλασίασαν έ£ισωί)ήναι τ φ
καταμετρουμένφ. δταν δέ λέγΐ(] τ ο ΰ τ ο δέ καταμετρεΐ τά δλον τφ
'καταμετρεΐ' αντί τοϋ ' δ α π α ν ά ' έχρήσατο. καν γάρ έ λ λ ε ί π η ή | πλεο- 222"
25 ν ά ζ η , εις δσα το μέγε&ος τό πεπερασμένον διηρέδ/;, εις ί'σα τ φ άριίΐμφ,
τουτέστιν εις τοσαΰτα, καί ó χρόνος διαιρεί)ήσεται ó Γ , έν φ το A B μέγε-
θος δλον έκινήΟη. ουτω δέ άκολουδήσει το πεπερασμένον αυτόν είναι·
όσαπλάσιος γαρ äv ή τοΰ πεπερασμένου, ειτε άπηρτισμένως είτε μετά
μορίου τινός, πεπερασμένος εσται.
30 Δ ι χ ώ ς δέ φερομένης της γ'ραφής της έν τ φ τέλει της ρήσεως ταυ-

1 πεπερασμένος— χρόνος om. Μ άρα a F : δέ ά'ρα A C ώ] τ φ sed coir. C

μέγεθος— AB (2) om. Μ τό (post μέγεθος) a A : om. C F 3 post τοσαΰτα add.
διαιρείται del. C 4 εί;] εί a F 7 λύων A C M : λύει a F o n oui. M
8 ώστε où άληθές CM δτι om. F 9 τύχη CM ¿σαπλασιονοΰν CM ^ J έλ-
λείπει xäv υπερβάλλει A 11. 12 μέγεθος F 12 έν (am χρόνφ CM ΓΔ] βδ M :
γ C 1 : coir. C'J 13 μέρη a 14 αύτοϋ a F έλλείπηι A 15 έλλίπη F
IG πλεονάζει C έαυτοϋ C M : αύτοϋ a A F : έαυτό m ig. M γενόμενος a F
IG. 17 τοΰ βε μεγέθους τό αβ μέγεθος CM 17 άπηρτισμένως Α : άπηρτισμένος a C F M
αύτοϋ] έαυτοϋ Α 19 είς om. F 20 λέγει C δε εί -/αταμετρήσοι F 20. 21 τό
έ φ ' ψ — καταμετρήσει oui. C 20 έ φ ' ] dtp' F 1 21 ο5 a F υπερβάλλει Α 1 :
υπερβάλλει F τ φ Μ : τό Α ' : τη a A 2 F 22 άπηρτισμένον F πολλαπλασιά-
σαι Μ 23 καταμετροϋντι F 1 λέγει C M 1 τ ω ] τό a F 24. 25 πλεονάζει F
25 post μέγεθος add. καί a F διαιρεθη F 2G AB] ßa A 26. 27 δλον
μέγεθος C 27 αύτό a F 28 άπηρτισμένος F ante μετά add. καί a : τό F
29 ζεπερασμένως (?) Α ' : άπηρτισμένος F
950 SIMPLICII IN PHYSICORUH VI 2 [Arist. p. 233«31. b7]

της, εί μεν sfij γεγραμμένον, ε ί ς ί'σα γ ά ρ δ ι α ι ρ ε θ ή σ ε τ α ι ώ ς κ α ì τ ο 222^

μ έ γ ε θ ο ς , σαφές αν είη το λεγόμενον, δτι και δ χρόνος ε ί ς ί σ α τ ω αριθ- β
μω διαιρεθήσεται, ώς καί το μέγεθος· εί δέ ώ ς 'Αλέξανδρος καί
Ά σ - ά σ ι ο ς και Θεμίστιος γράφουσιν ε ί ς ί σ α γ ά ρ δ ι α ι ρ ε θ ή σ ε τ α ι και το
5 μέγεθος, λέγοι $ν ' ε ί ς ί'σα γάρ διαιρεθήσεται, είς οσα και το μέγεθος.'
περί γάρ του χρόνου λέγει, τούτον δεικνυς δτι μ ή ά'πειρος.

p. 233b 7 Έ τ ι δέ ε ι μ ή α π α ν μ έ γ ε θ ο ς £ως τοΰ ή α υ τ ή δ έ άπόδειξιςίο

κ α ί εί τ ο μ έ ν μ ή κ ο ς ά ' π ε ι ρ ο ν , ó δ έ χ ρ ό ν ο ς πεπερασμένος.

Λαβών πρότερον τό B E μέγεθος άδιοριστότερον και ώ ς μ ή π ά ν τ ω ς 15

10 καταμετρούν τό A ß , αλλά καί υπερβάλλον ενίοτε ή έλλεΐπον, και ώ ς υπό
τοΰ Γ Δ χρόνου πεπερασμένου μετρούμενης τ η ς έ π ' αυτοΰ κ ι ν ή σ ε ω ς , απερ
ά μ φ ω ένστάσεις εχειν δοκεϊ τ ι ν α ς , διά τουτου τοΰ έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ ο ς τοιούτον
άφαιρεϊ τό B E ώ ς καταμετρεΐν το δλον, καί έξ υ π ο θ έ σ ε ω ς λαμβάνει το
εν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ χ ρ ό ν φ διιέναι αυτό τό δι' αυτοΰ κινούμενον, καί δείκνυσιν
Ιό δτι κάν καταμετρούν έξ α ρ χ ή ς υ π ο τ ε θ η τό B E το A B , τοΰ Γ Δ χρόνου
ληφθέντος πεπερασμένου καί δ δλος χρόνος πεπερασμένος δ ε ι χ θ ή σ ε τ α ι . εί 20
γάρ δέκατον λ η φ θ ε ί η μέρος τό B E τοΰ A B , το ί σ ο τ α χ ώ ς κινούμενον έν
δέκα χρόνοις ί'σοις τ φ Γ Δ τά δέκα μέρη τά ίσα τ ω B E κινηθήσεται. τά
δέ πεπερασμένα δέκα μέρη τοΰ χρόνου συντεθέντα πεπερασμένον τόν δλον
20 ποιεί, είτα δείκνυσιν, δτι oò δυνατόν τό B E μέγεθος πεπερασμένον καί
μέρος ον τοΰ A B έν ά π ε ί ρ φ χ ρ ό ν φ διιέναι, εί'περ δλον τό A B εν άπειρο)
διήει. ύποθέμενος γάρ κατά θάτερα πεπερασμένον τόν Γ χρόνον, καί λα-
βών ώ ς έναργές τό έν έλάττονι χ ρ ό ν φ το μόριον κ ι ν ε ΐ σ θ α ί τι ή π ε ρ το δλον, 2ό
δτι πεπερασμένος έφ' έκάτερα δ χ ρ ό ν ο ς , έν φ τό B E κινείται τ ι , δεί-
25 κνυσιν. α π ό γάρ τ η ς α υ τ ή ς α ρ χ ή ς άρίάμενον π ε π ε ρ α σ μ έ ν η ς οίίσης συμ-
περάνει αυτόν καί έπί θ ά τ ε ρ α · εί γάρ μ ή τοΰτο, ουκέ-t έν έλάττονι χρόνιο
το μέρος εσται διεξιον ή π ε ρ τό δλον, αλλ' έν τ φ ίσιο. κατά θάτερα δέ
πεπερασμένον ε'λαβε τόν ΓΔ χρόνον, ίνα έ φ ' έκάτερα πεπερασμένον αφελή

1 post διαιρεθήσεται add. ώς ACFM: om., imde άσα'φειαν εχει. λέγοι δ' ί·> είς ίοα —
μέγεθος, εί δέ — μέγεθος ante σαφές 3ν είη interpolavit a 3 ώς AM: είς 6'αα aCF
3. 4 ante άλέξανδρος, άαπαοιος, θεμιστιος add. 6 CM 4 ¿σποίαιος et θεμίστιος mutant aF
post διαιρεθήσεται add. ώς aF 5 pro λέγοι — διαιρεθήσεται transponit σαφής — διαιρε-
θήσεται (3. 4) F είς ό'σα ACM: ώς aF G τοϋτον] τούτο C 7 πάν ex Arist.
aF δε] ή F 9 BE] αβε F καί om. F 10 καί (post αλλά) om. F
υπερβάλλων F 1 ένίοτε] évi τό, ί in ras. ι litt., Μ έλλείπων F 1 ώς oin. a
12 δοκεϊ aCFM: έδ<ί/.ει A τοιούτον om. F 13 S καταμετρεϊ F 14 καί aCM:
om. AF 15 τό αβ CM: om. aAF 16 πεπερασμένου ora. A 1 : add. A'-'
ό'λος 6 aF πεπερασμένος om. aF 17 τοΰ αβ CFM: τό βα A 1 : τοΰ βα aA 2
19 τόν aA: τό CFM 20 post είτα add. oò F 21 τοΰ] τό F 23 έν om. C
Εί'περ F 25 αυτή; om. C άρςάμενον aM : ¿ρςαμένων AF : άρςάμενος C 25.26 συνε-
πέρανεν ACM: αυρ.-ερανεϊ aF 26 θάτερ&ν aF post έλάττονι praecepta τό μέρος
del. F 27 διεςιών F διεξιόν εσται a είπερ Μ 28 Ι'Δ scripsi: γ ACM:
om. aF έφ'] dtp' M
 SIMPLICII IN P I I Y S I C O R l ' J I VI 2 [Arist. p. 2 3 3 ^ 7 ] 951

εκείνον, εν ώ τό B E δίειαιν. καί συγχωρηθείη os αν αυτώ τούτο ραδίως· 222Γ

st γαρ έν τω έπί θάτερα άπείρω μ ή δυνατόν το B E διελθειν, πολλω 30
μάλλον έν τω έπ' άμφω άπείρω αδύνατον, αλλ' εί ώς εναργές έ'λαβε το
εν έλάττονι το μέρος διιέναι, το δε του άπειρου ελαττον πεπερασμενον
5 ανάγκη εΐναι, τίνος ετι δει λόγου προς τδ έν πεπερασμένα» χρόνω το Β Ε
διεςιεναι, εί μή άρα του έπ' άμφω άπείρου ελαττον το έπί θάτερα άπειρον
και αϋτό άπειρον ον; αλλ' εί τούτο, δια τί επί θάτερα άπειρον υπέθετο
τον χρόνον, έν ψ το A B μέγεθος δίεισι το κινούμενον; εί γάρ έπ' άμφω
άπειρον υπέθετο τούτον, ουδέν έκώλυεν έν έλάττονι του έπ' άμφω άπείρου, 35
10 έν ω το A B δίεισι, διιέναι τό B E μέρος δν του A B , έν τω έπΐ θάτερα
άπειρο» μέρει οντι χαΐ αυτω τοΟί έπ' άμφω άπειρου. η εί ανάγκη ώς υπό
του B E μεγέθους καταμετρείται το A B μέγεθος, ουτω καί υπό του χρόνου
τον χρόνον, αδύνατον τον μεν έπ' άμφω άπειρον eivat, τον δε έπί θάτερα·
ουτε γάρ καταμετρεϊ ó άπειρος αόριστος ών καί άνάριθμος και άμετρος
15 ουτε καταμετρείται, ύποθέμενος ουν το B E καταμετρεΐν το A B και λαβών,
οτι είς ίσα διαιρεθήσεται τω άριθμψ δ τε χρόνος καί το μέγεθος, τάς 40
τοιαύτας ένστάσεις έςέκλινε. το γαρ καταμετρούν το πεπερασμένον, πεπε-
ρασμένον ανάγκη εΐναι ώς το B E . καί το ίσάκις τφ πεπερασμένφ κατα-
μετρούν οίον δεκάκις ή είκοσάκις ουδέ έπι θάτερα δύναται άπειρον είναι.
20 εί γαρ το είκοσαπλάσιον αυτοΰ πεπερασμένον έστί καί ώρισμενον καί ήρι-
θμημένον, πολλοί μάλλον το του είκοσαπλασίου είκοστόν.

Δείςας δε ούτως, δτι αδύνατον έν άπείρω χρόνω το πεπερασμενον

μέγεθος κινηθηναι, τοις αύτοΐς χρωμενους έ'νεστιν, φησίν, δεΐςαι δτι μη δε 45
το άπειρον έν πεπερασμενψ χρόνω διελθειν δυνατόν, πεπερασμένου γάρ
25 υπο τεθέντος του χρόνου άφαιρήσω τι μόριον αυτοΰ, ύφ' ου καταμετρηθήσε-
ται ó δλος, άφαιρήσω δε καί έκ του άπειρου μεγέθους μέγεθος τι, έφ' ου
έκινήθη έν τω άφαιρεθέντι χρόνω· καί έπειδή έν ίσω χρόν<ρ ίσον κινείται,
ίσάκις καταμετρηθήσεται ó χρόνος υπό του χρόνου καί το μέγεθος υπό
του μεγέθους· το δε έκ πεπερασμένων συγκείμενον καί τω μεγέθει καί τω δο
30 άριθμω πεπερασμενον έ'σται, άλλ' ουκ άπειρον, καλώς δε έπέστησεν ó Θε-
μίστιος δτι 'καν μ ή έν ί'σψ χρόνιο το ίσον κινήται διάστημα, αλλά ποτέ
μεν έν πλείονι τό ί'σον ποτέ δέ έν έλάττονι, διαφεθέντος καί ούτως του

1 έν ψ ] είναι Α 1 : έν ώ et Sv superscr. Α 2 τούτο] τοΰτω F 2 εί γάρ μή έν F

5 λόγο; a πεπερασμένον C 7 ΙΗτερον Μ : θάττέρον C 8 τον χρόνον
ante άπειρον C M έν ι ί — ύπέθετο (9) OÍD. C 9 άπειρον] άπειρο Μ
τοϋτο a έν om. Μ 10 έν alterimi oui. F 11 ή εί] εί ουν F 12 αβ a :
βα A F M : βε C 13 έ-1 oiD. F 14 ôv F αναρίθμητος CM άμέ-
τρητο; M 15 αβ a : βα A C F M 18 post B E add. τό ε a F τό πεπερασμένον a F
19 δυνατόν είναι άπειρον a F 20 αύτοϋ oiu. F 23 χρώμενος F ενεστ( φτ;σί δείςαι
(δ-ίξας C) C M : ενεοτιν δείςαι Α : φησίν, t r a n s p o s e s ενεστι δεϊξαι post δυνατόν a F
25 του oía. F άφαιρήσω A C F M : άφαιρείίθω a ; itemque v. 26 26 6 ante όλος om. M
μέγεθος oui. F 27 καί έπειοη C M : έπειδη A F : έπεί ουν a 29 μεγέθει] χρόνω F
ύπέϊτησεν F 30. 31 Θεμίστιος] ρ. 376,1!). Simplicius non \ c i b o verbuui îedilit 31 καν
A C M : καί F : εί xsrt ut Them, a κινηται sic C : κινείται a A F M
952 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 2 [Arist. p. 233b7. 15]

πεπερασμένου,διαστήματος είς τ ά ίσα μ έ ρ η συνδιαιρεθήσεται καί ó χρόνος 222Γ

εις τοσαΰτα μεν μέρη, ουκέτι δε είς ίσα αλλήλοις, αλλά προς γε το π ε π ε -
ρασμένον αυτόν έπιδεΐξαι έξαρκεΐ το έκ μορίων πεπερασμένων αυτόν έπι-
δεΐξαι καί τ ψ α ρ ι θ μ ψ καί τ ψ μ ε γ έ θ ε ι , κάν | άνισα τυγχάν-fl τ ά μ έ ρ η 222»
5 (το γάρ έκ πεπερασμένων καί τ ω ά ρ ι θ μ ψ και τ ω μεγέ&ει μορίων π ε π ε -
ρασμένον ανάγκη είναι), ομοίως δε καί άνάπαλιν, εί ó χρόνος μεν π ε π ε -
ρασμένος, άπειρον δέ υποκέοιτο το δια'στημα. μόνως τοίνυν ένδέχεται έν
ά π ε ί ρ ψ χ ρ ό ν ω πεπερασμένον κινεΐσδαι δ ι ά σ τ η μ α , εί χ υ κ λ ψ τό αότό πάλιν
καί πάλιν κινοϊτο ώσπερ τ ά &εία σ ώ μ α τ α ( α ί γαρ έ π ' ευθείας άνακάμπτου-
10 σαι κινήσεις στάσει διαλαμβάνονται, ώ ς έν τ ψ τελευταίοι τ α ύ τ η ς δ ε ι χ θ ή - 5
σεται τ η ς πραγματείας), εί δέ το πεπερασμένον σ ώ μ α οό δίεισιν άπειρον
διάστημα έν πεπερασμένο) χ ρ ό ν ψ , φανερον ώ ς οόδέ το άπειρον σ ώ μ α , εί
κινουμενον υπο&οίμε&α, διέλδοι áv πεπερασμένον διάστημα έν χ ρ ό ν φ πε-
περασμένψ. ήνίκα γάρ <5ν διί'β το άπειρον σ ώ μ α την πεπερασμένην γραμ-
15 μην, καί ή π ε π ε ρ α σ μ έ ν η γ ρ α μ μ ή το άπειρον σ ώ μ α διέ£εισιν· άποδέδεικται
δε τούτο αδύνατον, καί μέντοι εί χαί το διάστημα άπειρον υπο9οίμεί)α
καί το κινουμενον σ ώ μ α , μόνον δέ τον χρόνον π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν , ανάγκη και ίο
τ ά λοιπά άναφανηναι πεπερασμένα.'

ρ. 233») 15 Φανερον οδν έκ τ ώ ν ε ί ρ η μ έ ν ω ν ε ω ς του φ α ν ε ρ ο ν ουν,

20 δτι οόκ εστίν οδδέν τ ώ ν σ υ ν ε χ ώ ν άμερές.

Δείςας δτι ουδέν τ ώ ν συνεχών οιόν τέ έστιν έζ ά μ ε ρ ώ ν συγκεΐσθαι,

μ η μέγεθος, μ η κίνησιν, μ η χρόνον, καί οτι παν μέγεθος συνεχές διαιρε-
τόν έστιν εις άει διαιρετά ( ή γάρ άδιαίρετον ανάγκη αυτό είναι ή διαιρετόν,
καί ε? διαιρετόν, ή εις αδιαίρετα ή είς άεΐ διαιρετά· άλλ' ουτε άδιαίρετον
25 έστι μέγεθος γε ον ουτε είς αδιαίρετα διαιρετόν* εσται γάρ άδιαίρετον άδιαι- 26

1 διαιρεθήσεται F 3 αύτών priore loco C ' F έξαρκεΤ—έπιδείξαι (3.4) om. FM

3. 4 τό έκ μορίων ώρισμένων τψ άριθμψ συγκείμενον, αύτόν έπιδείξαι Them. 3 αυτών
altero loco A 1 4 μεγέθη C άνισα] άριστα F τυγχάνη, η in ras. A 5 τό
γαρ — είναι (6) Simplicius addidit τψ C έκ om. F πεπερασμένον aF μιίριον A ' F
5. 6 πεπερασμένων C: πεπερασμένως F 7 ίιποκέοιτο AC: ίιποκέειτο Μ: Επίκειται a F :
υπάρχει Them. μο'νος Α 1 9 κινοϊτο ACFM: κινείται a Them. αϊ γαρ — πραγ-
ματείας (11) Simplicii emblema 10 τελευταίψ] Θ 8. 264«9sqq. 10. 11 δειχθήσεται
post πραγματείας CM 11 της om. Μ τό om. CM 12 ώ ; ACM Them.: οτι
ΐ
aF 13 αν aAF Them.: äv τό CM 14 áv διηι Α: διίοι (om. âv) CM: αν δίεισι F
Them, cocld.: δίεισι (om. âv) a 15 δίεισιν F 16 δέ om. F 17 δέ καί (χαί
del. A 2 ) A 19 φανερον ούν δτι ουκ εστίν om. F 20 ό'τι ούκ έστιν A C M : δτι a:
om. F ούδεν τών συνεχών άμερές Α : οόδέν (ούθέν έστι a) τών συνεχών έστίν άμερές (ut
Arist. codd.) a F : om. CM 21 Δείξας δτι τών συνεχών ουδέν οΓον τέ om. in mrg.
suppl. A 1 ουδέ F τι A ' F έστιν om. aF 22 μέγεθος alt. om. CM 23 ή
γάρ — ή είς άεί διαιρετά (24) om. F αύτό ανάγκη (sic eolloc. ut CM 2 ) — μέγεθος γε
ôv (25) om. M 1 , suppl. ia mrg. M 2 24 εί om. C, mrg. M είς prius om. a
•7¡ είς άεί διαιρετά om. mrg. M
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M VI 2 [Arisi, p.-230b 15] 953

ρέτου άπτόμενον, ώστε είς αεί διαιρετά), δείςας δε και δτι ομοίως ó χρόνος 222"
και το μέγεθος τό τε άπειρον έ'χουσι καί το πεπερασμένον, ες ου καί τον
υπό Ζήνωνος έρωτηθέντα λόγον περί του μή είναι κινησιν ελυσε, λέγει
νυν δτι δεδειγμένου ή μ ΐ ν του τά συνεχή μή διαιρεΐσθαι είς άτομα, φανερον
5 μεν καΐ έκ τούτου δτι ουδέν μοριον των συνεχών άτομόν έστι και άδιαί-
ρετον, είπεο μή διαιρετά είς άτομα τά σ υ ν ε χ ή · δείςει δε καί έ π ' αυτών
τών μορίων ó λόγος, δτι αδύνατον αυτά άτομα είναι, πρώτον μεν το του 30
μεγέθους, είτα καί το του χρόνου, διαφέροι δε αν ή άπόδειξις αυτή τ η ς
πρότερα?, δτι ¿κείνη μεν Ιδείκνυ μή οντα αυτά αδιαίρετα, αυτη δε δείκνυσι
10 προηγουμένως, δτι διαιρετά έστι, καί την ανάγκην της διαιρέσεως έπι-
δείκνυσι. καί μέντοι πρότερον μεν από της του συνεχούς φύσεως έδείκνϋτο
τά μόρια αύτου διαιρετά, νΰν δέ αυτά καθ' αυτά τά μόρια άποδείκνυται
τοιαύτα, γραμμήν δε το μέρος της γραμμής είπεν καί έπίπεδον το μέρος
του επιπέδου και χρόνον το του χρόνου καί δλως συνεχές το του συνεχούς Sö
15 μέρος, περί γάρ τών έν τοις συνεχέσι μορίων νυν ó λόγος έστίν, δτι ουκ
εστίν αδιαίρετα, 8 δείκνυσι πρώτον έπ! του μ ε γ έ θ ο υ ς , είτα καί επί του
χρόνου προσχρώμενος τ ω ομοίως έ'χειν προς άλληλα τόν τε χρόνον καί
το μέγεθος έφ' ου ή κίνησις. δείκνυσι δέ αυτό διά τής είς αδύνατον απα-
γωγής κατά τον δεύτερον τών υποθετικών δυνάμει συλλογιζόμενος ούτως·
20 εί τό μέρος του μεγέθους άτομον, διαιρεθήσεται τό ά τ ο μ ο ν το γάρ μέρος ίο
του μεγέθους διαιρείται· αλλά μην αδύνατον διαιρεΐσθαι το ά τ ο μ ο ν καί το
ήγούμενον άρα αδύνατον τό (το) μέρος του μεγέθους άτομον είναι, καί το
μέν συνημμένον δείκνυσι προσχρώμενος καί έναργεΐ οντι καί προειλημμένη
τιΰ έν παντί χρόνψ είναι το Οαττον καί βραδύτερον, είπερ έν παντί μέν
25 χρόνω κίνησις, έν π ά σ η δε κινήσει τό θάττόν έστι καί βραδύτερον, καί
έ'τι μέντοι τ ω το Οάττον κινούμενον έν τ ω ί'σψ χρόνο» μείζον διάστημα
κινεΐσθαι του βραδύτερον κινουμένου· τούτων δέ κειμένων τρίτον λαμβάνει 45
το καί έν λόγψ τινί δύνασθαι λαβείν τάς κινήσεις τήν τε του Οάττονος καί
τήν του βραδυτέρου, ώς έν τιΰ αυτψ χρόνω διπλάσιον κινεΐσ&αι τό θάττον
30 του βραδυτέρου ή ήμιόλιον. ταΰτα ουν προλαβών δι' εκθέσεως δείκνυσι
το προκείμενον ήμιόλιον υποθέμενος τήν του θάττονος κινησιν προς τήν
του βραδυτέρου, ώστε έν ω χρόνω το βραδύτερον κινείται τι μέγεθος, έν
τούτψ το θαττον εν καί ήμισυ έκείνου κινεΐσ&αι. δ ι ί β ρ ή σ θ ω ουν, φησί,

3 ελυε Μ ο. 4 νΰν λέγει C M 5 μεν καί A C : μέν Μ : δε ilelevit et superscr.

καί F : om. a ουδέ F 6 μή et τά om. A 8 διαφέρει C F 9 μή delevit A
11 τής του] της F έπεδείκνυτο F : άπεδείκνυτο a : έδείκνυ M 12 τά μόρια iteravit F
14 χρόνον τό a C : χρόνον F : χρόνου τό Μ : χρόνος ó A 15 έν oía. F post έστιν
add. αύτφ a F 16 - ρ ώ τ ο ν om. C 18 είς oui. M 1 19 κατά om. F
20 μέρον F 21 όιαιρεΐι&αι — αδύνατον (22) om. M 22 τό alterimi addidi 24 τ ω ]
ό'τι F έν] έν τ ώ C M είναι] έστι F καί τό βραδύτερον a C F M εΐπερ —
βραδύτερον (25) om. F 25 xal τό βραδύτερον C M 26 ετι] εστί F τψ (aute τό)
oíd. F 28 τήν του om. F 29 κινεΐσθαι διπλάσιον a 30 post βραδυτέρου
i t e r a t a ώς — χρόνψ del., διπλάσιον iteratimi n o n del. F 32 τι a A : om. C F M
3 3 έκείνου om. F οιαιρείσ&ω F
954 SIMPLICII IN PDYSICORUM VI 2. 3 [Arist. p. 233b 15. 33]

τ ά δύο ταύτα μ ε γ έ θ η . δ μεν -/ινεΐται Οαττον τό Α Δ , εις τρία μέρη τά 222 ν

Aß ΒΓ ΓΔ, ο δέ βράδύτερον το E H , είς δύο τά Ε Ζ Ζ Η · οδτω γαρ 51
ήμιολιος ó λόγος, ομοίως δέ xal ó χρόνος ε / ω ν τψ μεγέΟει, έφ' oú ή
κίνησις, διαιρεθήσεται χαΐ αυτός κατά την υπόδεσιν ó Κ Ν χρόνος, έν ψ
5 τό Οαττον κινείται την Α Δ , εις τρεις χρόνους τους Κ Λ AM Μ Ν · το γάρ
ίσον έν τιό ί'σω χρόνψ δίεισι τό κινούμενον ίσοταχώς. έπεί ουν το βρά-
δύτερον κινούμενον έν τψ αυτψ χρόνψ χινεϊται την Ε Ζ Ζ Η έκ δύο ουσαν
άμερών, την Ε Ζ | άρα έν τψ ήμίσει χρόνψ κινη&ήσεται* διαιρεθήσεται 223 Γ
άρα δίχα και δ χρόνος ωσπερ το μέγεθος, έφ' ou το βράδύτερον κινείται.
10 εί δέ δ έχ τριών ατόμων συγκείμενος δίχα διαιρεΟείη, διαιροΐτο αν τό
μέσον άτομον· ου γάρ οΓόν τε άλλως είς ίσα δύο το έκ τριών ίσων διαι-
ρεΟήναι· ισαι δέ αί άτομοι και ουχ ή μέν μείζων, ή δε έλάττων, ώς είναι
τάς δύο τη μι^ fa ας. είκότως ουν έπήγαγεν το δ ι α ι ρ ε θ ή σ ε τ α ι άρα τό 5
άτομον, δπερ αδύνατον, αδύνατον άρα και ψ τούτο ήκολούΟησεν το
15 άτομον εΐναι το μέρος του συνεχούς, έπάγει δέ καί άλλο άτοπον έπό-
μενον, οτι το α μ ε ρ έ ς ο υ κ έν α τ ό μ ψ δ ί ε ι σ ι · το γάρ βράδύτερον κινού-
μενον δίεισι τό Ε Ζ μέγεθος κατά ταύτην την εφοδον ουκ έν ατόμφ χρόνψ
τω ΚΑ, δπερ έχρήν, αλλ' έν τω αμερεΐ ελαττον του αμερους κινηΟήσεται·
τί δέ αν ε Γη του αμεροΰς ελαττον; και μέντοι και ούτως διαιρεθήσεται τό
20 αμερές, είπερ εστι τι αυτοΰ ελαττον, εις τε το ελαττον καί την υπεροχήν.
έν δή τούτοις προόέμενος τά μέρη τών μεγεθών μάλιστα δεΐξαι μή οντα ίο
άτομα, διότι τψ λέγοντι άτομα αυτά είναι ακολουθεί τό διαιρεΐσΟαι τά
άτομα, δπερ έστίν αδύνατον, τά μεν του χρόνου μέρη άτομα ύποτεΟέντα
έ'δειξε διαιρούμενα, τά δέ του μεγέθους οόκέτι, καίτοι ήμιόλια τά μεγέθη
25 λαβών, δτε ελεγεν έ ν η ν έ χ ό ω οδν το Οαττον ή μ ι ό λ ι ο ν έν τ ψ αότψ
χρόνψ. μήποτε ουν διά τών του χρόνου μερών ένεδείξατο, δτι xal τά
του μεγέθους μέρη διαιρεθήσεται άτομα υποτε&έντα· ε? γάρ του Κ Ν χρό- is
νου δίχα τμηθέντος κατά τό Ξ τό AM μόριον άτομον υποτεΟέν δι^ρέΟη,
έν τψ Κ Ξ χρόνψ τψ ήμίσει τίι ήμισυ του Α Δ μεγέθους διελεύσεται τό
30 Οαττον κινούμενον, καί τμηΟήσεται το Β Γ μόριον δίχα άτομον υποτεΟέν.

ρ. 233ΐ)33 'Ανάγκη δ έ και το νΰν το μή καθ' ί τ ε ρ ο ν Εως του δ ι α

τό μ ή ε ί ν α ι σ υ ν ε χ έ ς έξ ά ' μ ε ρ ώ ν .

Δείξας διαιρετά τά μέρη τών συνεχών, του τε χρόνου καί του μεγέθους,

2 8 δέ aCM: 8 δέ τό AF έη ACM: ε aF 3 μεγέθη C 5 την αδ om., sed

suppl. A 1 6 τό κινούμενον] την κίνηβιν F 7 ουααν aCM: ούαών AF 9 άγ Μ
10 post ατόμων add. μη F διαιρεϊτο à v C : διαιρεί F : διαιρεΟήσεται a 11 ante μείον
add. αϋτό F : αότοΰ a 13 ούν] άρα aF 14. 15 τό άτομον aA: τώ άτομον CFM
16 τό (post δτι) om. aF 17 εφοδον ACM: μέ9οδον aF 18 δντ:ερ F 20 έατιν αότοΰ
τί CM εις τε τό ελαττον old. F 22 αότά άτομα a τα om. Μ 23 τά μέν δή a
23. 24 μερη εί υποτίθεται άτομα εδειξε (seil εί supiascr. F) aF 25 6'τι a τών] τον Α 1
27 ΚΝ] κη F 28 τό Λ.Μ] καί τό λ καί τό μ F 21) ΚΞ] χζ Μ 30 οτ.οτζ-
θέν «τ&μον CM 31 και a : om. CFM, supra add. A 1 31. 32 δια τό oui. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 3 [Arist. p. 2 3 3 » 3 3 ] 955

και δηλονότι και της μέσης τούτων κινήσεως, εκ τοΰ sì μή διαιρετά ε ΐ η 223Γ
ctottpsioOat το άτομον, όπερ αδύνατον, έπειδή και το νΰν τοΰ χρόνου τί 26
έστιν, είκότως έφεςής τά περί αυτου διαρΟροϊ. διττού δε οντος του vùv,
τοΰ μεν ώς α ρ χ ή ? καί πέρατος τοΰ χρόνου, ο αναλογεί τ ή σ τ ι γ μ ή τβ έν
5 τ η γ ρ α μ μ ή , του δε κατά χρόνον τον ένεστώτα λεγομένου, oc άντιδιήρηται
πρδς τον παρεληλυδοτα και τον μέλλοντα, το μεν ώς α ρ χ ή ν καί πέρας, ο
και άδιαίρετόν εστί, κ α θ ' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς νυν λέγεσδαί φησι, το δε
Ιτερον ου κ α δ ' αυτό ουδε π ρ ώ τ ω ς , αλλά κ α δ ' δσον εχειν έν εαυτψ το so
π ρ ώ τ ω ς και καδ' αυτό. ουτω γα'ρ τοι καί έν τ ό π ω το μεν τι λέγεται καί}'
10 αυτό και πρώτοις, ο εν τ ω πέρατι τοΰ περιέχοντος έστι προσεχώς, το δε ουχ
ούτως, ώς έν τ φ οίκω είναι, διότι το πέρας του περιέχοντος προσεχώς έν τ ω
οικψ έστι. το ουν κ α δ ' αυτδ και π ρ ώ τ ω ς λεγόμενον νυν άδιαίρετόν, φησίν,
έ'στι και εν κατ' άριδμον το αυτό του μεν παρεληλυδότος πέρας, του δε
μέλλοντος α ρ χ ή , καί ουκ άλλο και άλλο ταΰτα, τοιούτον δέ ον ουκ εστι μέρος
15 χρόνου, εί'περ έν παντί ενυπάρχει χρόνοι τό αυτό α ρ χ ή καί τέλος ον, ώσπερ 35
το σημείον έν π ά σ η γ ρ α μ μ ή , δταν ώς μία καί σ υ ν ε χ ή ς λαμβάνηται· πάν τ η
γαρ έστι διαιρετή, και ή διαίρεσις κατά το σημείον. περί δή τούτου τοΰ
νΰν έ'δειςε μεν καί έν τοις περί χρόνου, δτι εστίν αμερες καί άδιαίρετον
καί έν παντί χρόνω εν καί ταυτόν, πέρας μεν τοΰ γεγονότος, α ρ χ ή δε τοΰ
•20 μέλλοντος, δείκνυσι δέ καί νΰν ταΰτα προλαβών ώς εναργές, δτι το νΰν
έ'σχατόν έστι τοΰ γεγονότος καί προ τοΰ νΰν τούτου, ο ειπεν αυτός, ου έ π ί · ω
τ ά δ ε , ώς έπί το γεγονός, ο υ δ έ ν äv είη τ ο ΰ μ έ λ λ ο ν τ ο ς , προ γαρ της
τοΰ γεγονότος τελευτής π ώ ς δύναται εϊναί τι μέλλον; είη γαρ iïv ουκέτι
μέλλον, άλλ' ετι γεγονός, προ τοΰ πέρατος υπάρχον τοΰ γεγονότος, πάλιν
25 δέ πρόδηλον, δτι ά ρ χ ή τοΰ μέλλοντος το νΰν εστίν, εί'περ μετ' αυτήν ουδέν
έστι τοΰ γεγονότος, π ώ ς γαρ άν τι παρεληλυδος είη μετά τήν τοΰ μέλ-
λοντος α ρ χ ή ν ; αλλ' δ μεν 'Αριστοτέλης έ π ί τ ά δ ε άμφοΐν ε ί π ώ ν , καί τοΰ
πέρατος καί της α ρ χ ή ς , ασαφή τον λόγον έποίησεν. δ δέ Ευδημος " ο υ δ έ ν ,
φησίν, έπί τάδε τοΰ πέρατος οόδε έπέκεινα τής α ρ χ ή ς . " ταΰτα ουν τό τε 45
30 εσχατον τοΰ γεγονότος καί το πρώτον τοΰ μέλλοντος, ών ουδείς μεταςυ
χρόνος ουτε π α ρ ε λ η λ υ δ ώ ς ού'τε μέλλων, έάν δ ε ι χ δ ή ταυτόν καί εν κατ'

1 h . ] xal F 2 τά άτομα CM 5 τον ένεστώτα χρόνον a F G το μεν] τόν

μεν F άρχή ///// Α 7 διαιρετόν Μ ante χ α ί Γ add. καί CM πρώτον
Aristoteles, at cf. Philoponus 803,30 νΰν —οϋόέ - ρ ώ τ ω ς (8) om. A 1 8 άλλα] όίμα
A 1 : coir. Α 2 9 τοι ο ω. CM τι] τοι C F 10 δ και έν a F 11 ώς om. Μ
11. 12 εστι p o s t περιέχοντος a F 12. 13 φησίν έστι Α : έβτι φησί a C F M 14 ταΰτα]
τοΰ αύτοΰ F 15 τψ χρόνψ a F 17 έστι om. CM δέ Μ 18 έν τοις περί
χρόνου] Δ 12. ¿ 2 2 " 10 sqq. 20 τοΰτο a F προσλα,3ών F 21 νΰν om. Α
21. 22 ου έπί τάδε] έπειτα δε Μ 23 γεγονότα;] μέλλοντος C τι] τό F
είη] εί C 1 24 πρό a A F : εί πρό CM πέρατα Μ υπάρχον aA : υπάρχει C F M
τοΰ (ante γεγονότος) oui. F πάλιν — γεγονότος (2G) om. F hinc sequitur The-
mistiuin p. 378,18 Sp. 2G παρεληλυ&ός είη CM (cf. Theinist.): παρεληλυ&ότος είη a A :
-αρελήλυ&ε F 28 Ευδημος] fr. G4 p. 8 7 , 5 S p . 31 παρεληλυθός A 1
μέλλον a
956 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 3 [Arist. p.233b33]

αριθμόν δντα τά δοκοΰντα δύο, δεδειγμένον εσται, δτι και άόιαίρετόν εστι 223 Γ
τούτο, 8 αρχήν αμα καί πέρας του χρόνου το αυτό λέγομεν.
Ούτως ουν όρίσας ακριβώς το νυν, περί ou ó λόγος, δείκνυσιν δτι εν
καΐ ταύτόν έστι τ ο έ σ χ α τ ο ν τοΰ τε παρεληλυθότος και τοΰ μέλλοντος
5 ε σ χ α τ ο ν καί την αρχήν τοΰ μέλλοντος καλέσας, διότι καί ή αρχή πέρας 60
τι καί άμερές έστι. δείκνυσι δε αύτό τρία συναγαγών αδύνατοι επόμενα
τψ λέγοντι μή εν καί ταύτόν είναι νυν το πέρας του παρεληλυ&ότος καί
τήν αρχήν τοΰ μέλλοντος, αλλ 1 ετερον καί ετερον, ών το μεν πρώτον έκ
διαιρέσεως εΐληπται τοιαύτης· εί εστίν έτερον καί ετερον, ή ε φ ε ξ ή ς έστιν
10 αλλήλων (το δε έ φ ε ς ή ς νυν αντί τοΰ εχεσ&αι καί άπτεσθαι λαμβάνει) ή
κεχωρισμένα άλλήλων καί où* εστι παρά ταύτα· εί οδν μήτε απτεσ&αι |
δυνατόν αδτά, où μόνον δτι τά άπτόμενα άλλο χ ρ ή εχειν το πέρας, ψ 223 ν
άπτεται, καί άλλο το περατούμενον, άλλα καί, δπερ αυτός φησιν, δτι άόύ-
νατον συνεχές τι ές άμερών είναι, εστι δέ ó μεν χρόνος συνεχής, τά δε
15 πέρατα αυτοΰ άμερή • τοΰτο γαρ ώς όμολογούμενον νυν ειληπται διά το τά
πέρατα υποκεϊσδαι. εί γαρ μή εϊή αμερή, ουκ αν εϊή έσχατα, αλλά τού-
των άλλα τά έσχατα, δόξει δε ουτω συλλογιζόμενος το έν άρχη λαμβάνειν 5
προέκειτο γαρ δεΐξαι το νυν άδιαίρετον. έάν γάρ, φησίν, δ ε ι χ θ η , οτι ταυτόν
άμα, φανερόν έσται δτι καί άδιαίρετον. ó δέ προσχρήται τούτω ώ ς έναρ-
20 γεΐ αδύνατον λέγων συνεχές τι είναι ές αδιαιρέτων, καί δυνατόν λέγειν,
δτι τό προσεχώς ζητούμενόν έστιν, εί άμφω ταύτα τά πέρατα εν κατ'
άρι&μόν έστι· καί τοΰτό έστι το ν ΰ ν καί προς τοΰτο παρείληπται ώς
έναργές το μή είναι δύο πέρατα άπτόμενα άλλήλων καί ποιοΰντά τι συνεχές
δια τό δεΐν μεν τά άπτόμενα κατά μέρη άπτεσ&αι, τά δέ πέρατα άμερή ίο
25 είναι καί άδιαίρετα έκάτερον κα&' αυτό, έπεί ουδέν κωλύει άπ1 άλλήλων
κεχωρισμένα καί διηρημένα είναι, δπερ έπί τοΰ πέρατος καί τής άρχής
αδύνατον ον δειχόήσεται. έδείχΟη δέ καί)όλου, δτι μή οΓόν τε ές άμερών
άπτομένων άλλήλων γίνεσθαι το συνεχές, καί δια μέν τούτου δέδεικται,
οτι ουκ εστι δύο τά έσχατα ώς άπτόμενα άλλήλων, διά δε τοΰ έφεςής,
30 δτι ούδέ ουτω δύο ώς κεχωρισμένα, ές ών συνάγεται δτι εν καί ταυτόν·
φ άκολουΟεΐ το καί άδιαίρετον αύτό είναι ουχ ώς έπί δύο περάτων νΰν 16
λεγόμενον, ωσπερ πρότερον, άλλ' ώς έπί τοΰ κοινοΰ, καί μέντοι τοΰ άδιαι-
ρέτου ουκ άπό τοΰ συνεχοΰς δεικνυμένου, ώς πρότερον, άλλ' άπό τοΰ εν
είναι, ώστε où το έν άρχ·ή λαμβάνει ó λόγος ένταΰδα μέν τά υποτε&ε'ντα

1 καί om. a F 3 ουν om. C M δ και (ante τήν) oui. C M τήν iter. C
6 άμερές C M : μέρος a A : dp/ή F αύτό] τοΰτο a F αυνάγων a F 7 ëv καταυ-
τόν Μ 10 λαμβάνειν F 11 κεχωρισμένως a F post άλλήλων add. ¿στίν
CM 12 τό om. a ψ] 8 F 13 οτι oui. F 14 τι om. F : τι; a
15 τά a F : oui. A C M 16 εϊή pr.] ή F 16. 17 τούτων A C M : ante άλλά F : om.
τοότφ a 18 προύκειτο a 2 0 ou δυνατόν A 1 2 1 ταΰτα om. A C M
ante êv add. ά'μα a A F 2 4 κατά τα a F 2 5 έπεί] έπειαέ Μ 1 χωλύει—έδείχθη
δέ (27) om. Μ 1 2 8 τό] τι a 30 οί>δέ scripsi (cf. ρ. 9 5 7 , 6 ) : ουτε libri
ταύτόν] τό αύτό a F 31 post ω add. καί Α 3 4 ¿ λόγος A C M : ó χρόνος F : 6
άριοτοτέλης a ϋϊίοτιθέντα F
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VI 3 [Arist. p. 2 3 3 b 3 3 . 2 3 4 * 7 ] 957

δύο πέρατα άμερή άναγκάσας είναι, έχει δε το ευρεθεν εν χαΐ ταυτον 223 ν
άδιαίρετον αποδεικνύς.

ρ. 234»7 E? δε χ ω ρ ί ς έκάτερον, μετάξι) εσται χρόνος εως του

τ ο ύ τ ο δ ι ο ρ ι ε ΐ τον π α ρ ή κ ο ν τ α καί τον μ έ λ λ ο ν τ α χρόνον.

5 Δείξας, δτι ετερον καί ετερον ου δύναται είναι τά έσχατα ώς άπτό-

μενα αλλήλων, δει'κνυσιν έφεξής οτι ουδέ ώς κεχωρισμένα καί άφεστώτα 2»
αλλήλων εσται δύο τά έσχατα τοΰ χρόνου· el γαρ είη δύο, ανάγκη χρόνον
εΐναι μεταξύ· έν παντί γαρ συνεχεΐ τό μεταξύ των περάτων συνώνυμόν
έστιν έκείνοις, ών έστι τα πέρατα· εί ·|· γραμμών τά πέρατα τά έν αυταίς
10 ε Γ/], τό μετάξι) γραμμή (πάντων γάρ σημείων μεταξύ γραμμή, αί δε γράμ-
μα! συνώνυμοι άλλήλαις), εί δέ γραμμαί ειεν τά πέρατα, το μεταξύ των
γραμμών έπιφάνεια (αί γαρ γραμμαί έπιφανειών πέρατά είσιν). τών ουν
έν τ η συνεχεία της έπιφανείας λαμβανομένων δύο γραμμών κεχωρισμένων 30
το μεταξύ επιφάνεια πάντως έστι, καί τών έν σώματι δύο έπιφανειών τό
15 μεταξύ σ ώ μ α · έπΐ δέ τούτου καν κεχωρισμένων σωμάτων έπιφανείας λά-
βωμεν, το μεταξύ σώμα ανάγκη εΐναι διά το μηδέν εΐναι κενόν, καί έπί
κινήσεως δε ó αυτός λόγος, μεταξύ γαρ τών της κινήσεως περάτων, α
κινήματα καλοΰσιν, τών έν τ ^ συνεχεία της κινήσεως ανάγκη κίνησιν είναι,
ομοίως δέ καί έπι τοΰ χρόνου· συνεχής γαρ και ούτος, καί έ'στι πέρατα 85
20 αυτοΰ τά νυν. και δια τούτο ανάγκη μεταξύ τών διεστώτων νυν χρόνον
είναι· έ'χει γάρ τι και έξαίρετον ó χρόνος παρά τά άλλα συνεχή τό πας
είναι συνεχής τε καί μή απεσπάσ&αι αφ' έαυτοΰ ώς γ ρ α μ μ ή από γραμμής
καί επιφάνεια άπο έπιφανείας αί έν τοις διαφόροις σώμασιν. πάντων ουν
τών τοΰ χρόνου περάτων το μετάξι) χρόνος, πάς δέ χρόνος διαιρετός, διότι
25 ó χρόνος συνεχής, παν δέ συνεχές διαιρετόν. έάν ουν δ ι α ι ρ ε ί ^ 6 μεταξύ
χρόνος ούτος τοΰ τε πέρατος τοΰ παρεληλυ&ότος και της α ρ χ ή ς τοΰ μέλ- 40
λοντος, δν νυν έκάλεσεν ώς ένεστώτα, διότι μετάξι) τοΰ παρεληλυί)ότος έστί
και τοΰ μέλλοντος, έάν ουν ούτος διαιρε&η, ε?ς παρεληλυ&ότα καί μέλλοντα

1 είναι «ίναγκάαας C M 4 τοϋτο — παρήκοντα om. F : τοΰτο om. Μ 5 a n t e où

a d d . μετάξι» εσται χρονος del. M G οτι et ώς oui F ΰφεστώτα (om. Αλλήλων) F
7 post έσται add. ό'λως a F 9 τά (post έστι) om. a post εί add. μεν γάρ a. for-
tasse εί (γαρ σημεία μέν) γραμμών τά (post πέρατα) A C M : om. a F αύτοϊς a
αι
10 τό μεταξύ a : τά μεταξύ A C F M πάντων — γραμμή om. F μεταξύ γραμμή Μ
] 1 ¿λλήλοις Α 1 εί δέ τά πέρατα ειεν γραμμαί a : αϊ δέ έν τοις πέρασι γραμμαί F 1'2 έπι-
φάνειαι u t ν. 14 F post γραμμαί add. τών a F 14 τό prius om. A 1
pro τών ex insequ. iteravit τό μεταξύ F : τό μεταξύ τών, om. posterioribus τό μετάξι» a
έν τ ω σώματι a F 19 δέ om. Α καί (post γάρ) om. Μ 20 νΰν διεστώ-
των aF 21 post τά άλλα add. περι del. Μ 2 2 άποσπάσϋαι a : διεσπάσθαι C M
αύτοϋ a 2 3 αί] ή F 24 χρόνος τό μεταξύ a : τό μεταξύ om. F 25 civ a F
2G τοΰ τε τέρατος] έστι πέρας F της αρχής om. F 27 ώς om. F μετάξι»
ACM: τό μεταξύ a F 28 a n t e τοΰ μέλλοντος add. (ex v. 26) τής άρχής CM
ούν om. M
958 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I 3 [Arist. p. 234«7. 14]

διαιρεθήσεται· παν γάρ το ένεστώς ουτω διαιρείται, τούτων δή προειλημ- 223*

μένων έπειδή ó μετάξι) χρόνος ούτος, κα&όσον μέν μετά τδ πέρας εστί
του παρεληλυΟότος, μέλλων έστί, κα&όσον δέ προ τ η ; αρχή; του μέλλον-
τος, παρεληλυΟώς, οταν μεν ώς μέλλων ληφί)^) δλος δ μεταξύ, τότε εσται
5 τι τοΰ παρεληλυθότος το Ι κ της διαιρέσεως γινόμενον έν τψ μέλλοντι, 45
οταν δέ ώς παρεληλυΟώς πάλιν ληφίίη, το μέλλον εσται έν τ φ παρεληλυ-
Οότι το έκ της διαιρέσεως, δυνατόν δέ καί έπΐ έκατέρου μέρους της διαι-
ρέσεως συναγαγείν το άτοπον, ώς ô Άσπάσιος συνήγαγεν. έπειδή γάρ ή
του μεταξύ διαίρεσις το μεν παρεληλυδος ποιεί το δε μέλλον, έάν έκα'τερον
10 των τμημάτων του ένεστώτος διαφε&η, είς παρεληλυί)ός πάλιν καί μέλλον
διαιρεί)ήσεται, καί έ'σται και έν τω μέλλοντι του παρεληλυ&ότος τι και έν
τω παρεληλυ&ότι του μέλλοντος. 50

ρ. 234a 14 " Α μ α δέ κ α ι ουκ áv κ α θ ' α υ τ ό εί'η το ν υ ν , άλλα καθ'

ε τ ε ρ ο ν · ή γ ά ρ δ ι α ι ' ρ ε σ ι ς ου κ α θ ' α υ τ ό .

J5 Δεύτερον έπιχείρημα τοΰτο ένστάσεως οΐμαι τίνος λυτικον της λε·,'ού-

σης, δτι ουδέν άτοπον μεταξύ του παρεληλυ&ότος καί του μέλλοντος είναι
το νυν το ώς ένεστώς. καί λέγει δτι το μετάξι) τοΰτο ουκ εστι το καί)'
αυτό νυν· άμερές γάρ τό καί)' αυτό, τοΰτο δέ διαιρετόν, διότι χρόνος έστί.
καν λέγηται ουν νΰν, | ουχ ώς καί)' αυτό υπάρχοντος αυτοί του δνό- 224Γ
20 ματος λέγεται, αλλ' ώς καί)' ίτερον, δτι εστίν έν αυτω το νΰν το κα&"
αυτό. δτι δέ οό καθ' αυτό τοΰτο το νΰν έστιν, οίον χρή είναι το κυρίως
μεταξύ τοΰ παρεληλυ&ότος καί τοΰ μέλλοντος, δήλον έκ τοΰ διαιρείσί)αι ·
ή γ ά ρ δ ι α ί ρ ε σ ι ς ου τ ο ΰ κ α θ ' α υ τ ό νΰν έστιν, αλλά τοΰ έν πλάτει καί
καί)' 2τερον λεγομένου. έ'στι δέ και άλλη γραφή τοιαύτη ή γ ά ρ δ ι α ί - 6
25 ρ ε σ ι ς καί)' αυτό. καί λέγοι άν, δτι τό μεταξύ τοΰτο καί)' ετερον έστι
νΰν · ή γάρ διαίρεσίς έστι το καί)' αυτό νΰν, αλλ' ου τό όιαιρούμενον.

1 ένεατός Α ' Μ 1. 2 προειλλημένων C 2 τό om. Α 3 μέλλον, Ιβτι δέ προ

τ . ά. F 4 παρεληλυθός C F λη<ρ9ή om. F δλος 6 μετάξι» ληφβη a
4 oui. A 5 γενόμενον A 6 παρεληλυίώς a C 2 M : π^ρεληλυίός A C ' F 8 συναγα-
γεϊν Α : αυνάγειν a C F M δ om. a F ¿ítei γάρ a 10 τμηθέντων F
διαιρεθεί Μ είς τό παρεληλυθό; CM 11 xort (post εσται) om. C M 11. 12 έν τ ψ
παρεληλυθότι τοΰ μέλλοντος τ ί και έν τ φ μέλλ. τ. παρ. a 13 καί om. F 13. 14 ειη
κ α θ 1 αυτό ceteris omissis F 14 οϋ A C M u t A r i s t . : ού τοΰ a cf. v. 2 3
15 τοΰτο om. C 17 ώς om. Μ 1 ένεΐτός Α ' Μ post τοΰτο a d d . που F
18 post διαιρετόν add. έστι Μ δ χρόνος F 19 λέγειται C αότιίϊ] τ ώ F
ού
20 τό νΰν C M : om. a A F 21 τό (post τοΰτο) C M : om. a A F 23 où τοΰ] τό F
cf. v. 14
 SIMPLICII IN PIÍYSICORUM VI 3 [Arist. p. 234-1G] 959

p. 234« 1G Προς òà τ ο ύ τ ο ι ; του νυν το μ ε ν τι γεγονός έ σ τ ι ν 224''

εως του α ν ά γ κ η τ ο α υ τ ό s i v a t τ ο έ ν έ κ α τ έ ρ ψ νυν.

Δείςας πρότερον, δτι επεται τοις λέγουσι μ ή ταδτόν καί εν είναι τ ψ ίο

άριΟμψ τό τε πέρας του παρεληλυ9ότος καί την α ρ χ ή ν του μέλλοντος,
5 αλλ' εχειν μεταςί) χρόνο ν, το έ'σεσδαί τι του μέλλοντος χρόνου έν τ ψ παρ-
εληλυ^ότι και τοΰ παρεληλυί)ότος έν τυ> μέλλοντι, νυν δείκνυσιν δτι αυτου
τούτου του νυν, δ μεταξύ του π α ρ ε λ η λ υ ϋ ό τ ο ; υπόκειται καί του μέλλοντος,
εσται τό μεν παρεληλυΟος το δε μέλλον, ó γαρ μεταςυ των περάτων χρό-
νος 8ς δοκεΐ νυν είναι, έπεί μ ή τ ε παρεληλυί)ώς έστι μ ή τ ε μέλλων, ούτος l ì
10 áv δ ι α ι ρ ε ί ^ , δήλον δτι καί τα μέρη αυτοΰ νυν έ'σται· ο γάρ δλος νυν ήν.
αλλά διαίρεσις πάσα χρόνου το μεν παρεληλυδός ποιεί, τό δε μέλλον,
διορίζουσα έκάτερον, ώστε του νυν τι μέρος καί αυτό νυν ον το μέν τι
παρεληλυδός έ'σται, το δε μέλλον· άτοπον δε του νυν του ένεστώτος το
μεν παρεληλυδέναι λέγειν, το δέ μέλλειν · επεται μέντοι τψ έν πλάτει
15 τό νυν όρίζοντι το μεν τι αυτου παρεληλυ&ος είναι, το δε μέλλον, έπειδή
το κυρίως νυν άμερες ον διορίζει το παρεληλυί)ος καί το μέλλον, έάν δε 20
πάλιν το μεταζυ τούτο κατ' άλλο τμηθ-fi καί μ ή καί)' 8 πρόσ8εν έτμή&η,
αλλ' ή πλησίον τ η ς α ρ χ ή ς του μέλλοντος ή πλησίον του πέρατος του παρ-
εληλυδότος, ε? μεν της α ρ χ ή ς του μέλλοντος, έ'σται τότε ώς έν τ ψ μέλ-
20 λοντι πάλιν έν τ ψ παρεληλυί)ότι, εί δε του πέρατος του παρεληλυΟότος,
έ'σται τότε ώ ς έν τ ψ (μέλλοντι πάλιν έν τ ψ ) παρεληλυ&ότι μέρος ον αυτου,
(καί ουτω) πάλιν τό αυτό του νυν μέρος γεγονός ή μέλλον έ'σται. αλλά
μ ε τ α π ί π τ ε ι τό αυτό έκάστης διαιρέσεως το μέν τι γεγονός το δέ μέλλον
ποιούσης του διαιρουμένου, δείςας δε δτι ουκ αεί το αυτό γ ε γ ο ν ό ς 25
25 καί μέλλον εσται, έπάγει δτι ου δ ε νυν τό αυτό εσται αεί. αίτιον δε
δτι ó μεταξύ ούτος χρόνος (νυν) ων διαιρετός έστιν εις άεί διαιρετά· καί
πασαι αι έν α υ τ ψ τομαί ει'ς τά νυν έ'σονται τά ενεστώτα, έ π ε ι δ ή καί ó
ολος ούτος χρόνος, έν ψ a l τομαί, νυν έστι, καί αι διαιρέσεις νυν άλλοτε

I δέ oni. CM post τούτοις add. καί F μέντοι a C 1 εαται a 2 άνάγκη

τό αύτό είναι] καί F 3 μή ταύτόν] μήτε τον a 4 τε om. a F 5 έχει τι με-
ταξύ F τό] τ ώ F 7 τούτου Oui. CM 8] ó F 9 8ς] ώς A ' F
παρεληλυΒός A ' F 2 μέλλον F 3 ούτως A 1 10 civ διαιρεθεί Αναιρεθείς F
I I άλλα] a f X ή a 12 έκάτερα CM μέν τοι C 1 15 μέν τοι C F έπειδή]
όπου γε a 16 νϋν] ôv F ôv om. F 17 μή] νϋν μή F 18 άλλ' η]
άλλα F του πέρατος om. F 19 μέλλοντος, εσται τότε ώς έν τω παρεληλυθότι μέρος
ον αύτοϋ. εί δέ τοϋ πέρατος τοϋ παρεληλυ&ότος, εσται ώς έν τψ μέλλοντι. καί οίΐτιυ πάλιν
τοϋ νϋν τό αύτό μέρος a 20 εί δέ — ώς έν τ ψ παρεληλυθότι (21) οιβ. Μ 21 μέλ-
λοντι πάλιν έν τω (post ώς έν τιίΤ) addidi 22 καί ούτω a : om. A C M F πάλιν
τό αύτό τοΰ νϋν A M : πάλιν τό (superscr. ού C'-') αύτό τό νϋν C : πάλιν τοΰ νϋν τό αύτό
aF μέλλον] μάλλον F άλλα] και a 23 μετα-ίπτοι αν a μέν τοι C 1
24 της διαιρουμέντ,ς F 2G b post ούτος a F χρόνο; ούτος CM νϋν addidi
ών] αν Μ 27. 28 6 post ούτο; a F 28 ούτο; om. Α
960 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 3 [Arist. p. 2 3 4 » 16. 2 0 . 2 4 ]

άλλαt γινόμεναι. συμβήσεται ουν, εΐ 6 μεταξύ χρόνος νΰν έστι, τά έν 224Γ

τψ αότψ νΰν γινόμενα μή είναι Ιαοχρόνια δια τά πολλά τά έν πλάτει νΰν.
ει ουν μήτε ούτως δύο τά έσχατα ως άπτεσδαι αλλήλων μήτε ούτως δυο 80
ώς κεχωρίσθαι, ανάγκη εν και ταότόν είναι νΰν τό τε πέρας του παρελη-
5 λυδότος και την αρχήν τοΰ μέλλοντος.

ρ. 234»20 ' Α λ λ ά μην ει το α υ τ ό φανερόν δτι και ά δ ι α ί ρ ε τ ο ν εως

τοΰ δήλόν έ σ τ ι ν έκ τ ω ν ε ί ρ η μ έ ν ω ν .

Τψ εν καί ταυτον είναι τό τε πέρας τοΰ παρεληλυΟότος και τήν άρ- 8ό

χήν τοΰ μέλλοντος άποδεδειγμένψ άκολου&εΓ, φησί, τό και α δ ι α ί ρ ε τ ο ν
10 αύτο είναι, εί γάρ ειη διαφετόν, εποιτο άν πάλιν τή διαιρέσει αυτοΰ τά
προειρημένα άτοπα· εσται γάρ τοΰ νΰν τό μεν παρεληλυθος το δέ μέλλον,
καί ου τό αυτό αεί παρεληλυ&ος ουδέ τό αότο αεί μέλλον, αλλ' ουδέ
το νΰν αεί το αυτό. δτι δε αδιαίρετον, δήλον και έκ τοΰ πέρας μεν εΐναι
τοΰ παρεληλυδότος και τοΰ μέλλοντος αρχήν, αδιαίρετα δε είναι και το
15 πέρας και τήν αρχήν, άλλα τοΰτο μεν ώς όμολογουμενον ελαβεν, δτε ελεγε ω
" διά τό μή είναι συνεχές έξ αμερών," νΰν δέ εδείςεν ουχ δτι έκάτερον
αδιαίρετον τό τε πέρας καί ή αρχή, άλλ' δτι άμφω εν κα'ι ταότόν έστι,
καί ούτως εν ώς αδιαίρετον (εν γάρ τι καί ή ήμέρα), αλλ' ουχ ώς αδιαί-
ρετον· τά δέ νΰν ταΰτα άμφω εν καί ταυτον ηυρέί)η κατά το υποκείμενον
20 καί ούτως tv ώς αδιαίρετα.

ρ. 234»24 " Ο τ ι δέ οόδέν έν τ ω νΰν κ ι ν ε ί τ α ι εως τοΰ δήλον ώ ς ο υ - 6 0

δέ ή ρ ε μ ε Γ ν .

Δείξας, δτι 1ν καί ταυτον έστι καί άδιαίρετον τό ώς αρχή άμα καί
πέρας λαμβανόμενον νΰν, έ'τι παραδοξότερον έπάγει το μηδέν έν αυτω μήτε
25 κινεϊσ&αι μήτε ήρεμείν. καί δείκνυσιν αυτό St« πλειόνων έπιχειρημάτων,
ών τό πρώτον τοιοΰτόν έστιν· ε( κινείται τι έν τω νΰν, διαιρετον εσται το
νΰν· άλλά μην τοΰτο αδύνατον (δέδεικται γάρ αδιαίρετον)· ουκ άρα κινεί-
ται τι έν τψ νΰν. καί ή μέν πρόσληψις φανερά, δτι αδύνατον διαιρεθήναι

1 γενόμενοι a 2 ισόχρονα C M έν C M : έν τψ a A F 3 μήτι (post ουν) F 4 Sv

iteratum del. M 6 τό αυτό (ut Arist. cod. E) A C F M : ταυτον a : ταάτό Arist. vulg.
7 έστιν om. (ut Arist. cod. E ) a 8 Tuì] τό F τε om. a C F 9 αποδεδειγμένων F
άχολουθεΐν Μ τό oíd. a F 1 0 είναι (iter. F ) αυτό a F 12 τό άεί αύτο μέλλον Μ
πριν
15 όμολογουμενον Α ελαβεν C M : έλάμβανεν a : om. A F Ιλεγε] p. 2 3 4 » 7
IG δια τό oui. a post είναι add. τό a δέ om. F 17 έστι — ταότόν (19)
om. F 18 post άδιαίρετον repetita το' τε πε'ρας χαί ή άρχή del. C 19 ευρέθη
aCFM 2 0 άδιαίρετον Μ 21 ώ ; l i b r i : δτι e x dett. codd. Arist. a 2 1 . 2 2 oòòè C M :
οΰτε A F : ούδ' a 2 3 ώς έν άρχη sic C 2 4 νυν C M : oíd. a A F 2G τ ι ; M
2 8 διαιρεθήναι C F M : διαφετόν είναι a A
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R I W VI 3 [Arist.. p. 2 3 4 » 2 4 . 3 4 ] 961

το νΰν. τ ο δε συνημμενον δείκνυσι - ρ ολαβών το ήδη ώμολογη|μένον, 224ν

5tt έν ω δυνατόν τι κινεΐσί)αι βραδύτερον, έν τούτ<ρ καί ί)άττον δυνατόν
κινεϊσίίαι. δι' ών δείκνυσιν έ κ θ ε τ ι κ ώ ς , οτι εάν κ ι ν ή τ α ί τι έν τ φ νυν, διαι-
ρείσαι ανάγκη το νυν. έ σ τ ω γάρ τ ο νυν, έν φ κινείσίΐαι λ έ γ ε τ α ι τι, το
5 Ν. καί τ ο Οαττον κινουμενον έν τ φ Ν κινείσί)ω την A B . ουκουν το
βραδύτερον έν τω αυτφ νυν έλοίττω της AB κινηθήσεται οίον
την ΑΓ. έπειδή δε το βραδύτερον έν τ ω νυν την ΑΓ κεκίνηται, τ ο »
θαττον έν έ λ ά τ τ ο ν ι του νυν την ΑΓ κινηθήσεταί. δ ι α φ ε τ ό ν άρα το
νυν. έφεςής δε ότι οόδ' η ρ ε μ ε ί τι έν τ ω νυν δείκνυσι σ υ ν τ ό μ ω ς τ ω αότω
10 τ ρ ό π ω χ ρ ώ μ ε ν ο ς της αποδείξεως· ε ί γάρ μ ή κινείται τι έν τ φ νυν, ούδε
ηρεμεί· αλλά μην ου κινείται' τι, ώ ς δ ε δ ε ι κ τ α ι , ουδέ άρα η ρ ε μ ε ί , και πα'λιν ή
μεν πρόσληψις σ α φ ή ς ώς προσεχώς δεδειγμένη, το δέ συνημμένον ύπομι-
μν^σκει έ κ του ορισμού του ή ρ ε μ ε ι ν ήρεμεΐν γαρ λέγομεν ου πάν τ ό ίο
άκίνητον, αλλά τό πεφυκός μεν κ ι ν ε ΐ σ δ α ι , μή κινούμενον δε δτε
15 π έ φ υ κ ε κινεϊσΟαι (διό τ ο άρτιγενες σκυλάκιον ου λέγομεν ήρεμειν κατά
την ορασιν, Οτι ουδέ π έ φ υ κ ε τ ό τ ε κ ι ν ε ί σ θ α ι κατ' αυτήν) καί ου πεφυκεν
( ο ό γάρ η ρ ε μ ε ί τ α ένυδρα μ ή κινούμενα έν γ ή ) καί ώς πεφυκεν (ου γάρ
ηρεμεί τά νηκτά μή βαδίζοντα)· ο υ τ ω γάρ ώρίσί)η το ήρεμειν. ε? ουν
έν τ ω νυν ο υ δ έ ν πέφυκε κινεΐσ&αι, δήλον οτι ο υ δ έ ήρεμειν.

2 0 ρ. 2 3 4 » 3 4 'Έτι δε εί το αότό μεν έστι τό ν υ ν έ'ως του τ ο γ α ρ α υ τ ό 16

έ'σχατον των χρόνων αμφοτέρων το νυν.

Δεύτερον έ π ι χ ε ί ρ η μ α δεικνύον, οτι έν τω κυρίως νυν οΰτε κινεϊσΟαι

τι δυνατόν ουτε ήρεμειν. δείκνυσι δε καί τοΰτο κατά τον δεύτερον τ ω ν 30
υποθετικών τρόπον εις αδύνατον αποίγων τ ό το αύτο αμα κινεϊσ&αι καί
25 ή ρ ε μ ε ΐ ν . λ α β ώ ν γαρ τ ο προδεδειγμένον, οτι τ ο νυν εν καί ταότόν ον τω
αριί)μφ πέρας μ ε ν έ σ τ ι του π α ρ ε λ η λ υ ί Η τ ο ς , α ρ χ ή δε του μ έ λ λ ο ν τ ο ς , λέγει
οτι έάν λ η φ ί ) ή τι τον παρεληλυδότα χρόνον δλον κινουμενον, καί έν

1 τό (ante ήόη) OÍD. a F όμολογούμενον F : όμολογημένον a 2 κινεϊσθαί τι Μ : τι

κ. τι C post κινεϊσθαί add. καί A F δυνατόν καί θαττον a F 3 κινεϊταί AC
3. 4 ανάγκη διαιρεϊσθαι C M : διαιρεθήσεται άναγκη F 4 τι λέγεται a F 4. 5 τό Ν]
το νυν F δ έν τιύ Ν] έν τώ νΰν CM G νΰν, έλα'ττω ACM : ν ελαττον a F
7 έπειδη δέ A C M : έπειδη F : έπε i τοίνυν a νΰν] ν a F 8 έν oia. F τοΰ
ν a διαφετόν C M : OUÏ. F : διαιρεθήίεται a inarg. Α 2 άρα add. C 1 8. ¡I τό ν,
έόείχθ/j δέ άδιαίρετον a ί) i t i oiu. A ό τ ι — ούδέ ( 1 0 ) oiu. F δείκνυσι ante
ό'τι a τό αύτώ C 1 11 άλλα μήν — ά'ρα ήρεμεϊ oui. Μ ώς δέδεικται post μ.ήν a F
ante ουδέ add. έν τιί> νΰν a F ήρεμεϊ άρα a F 13 του ήρ.] τό ήρ. Μ λέγομεν
libri ut Arist. coil. I: έλέγομεν Arist. vulg. 16 την oin. Α τότε] όλως F
ου] ώς F 17 ante ού γάρ addita ούδέ τα νηκτά μη del. F έν τγ] γ») a
17. 18 ού γάρ ήρεμεί] ού δέ F 18 ώρί®9η Α : ώρίσθαι C : ώρισται Μ : ώρίαατο
aF 2 0 τό νΰν] τοΰ νΰν F 20. 21 ού γάρ αύτο εσχατον αμφοτέρων των χρό-
νων το νΰν F 22 δεικνύων Α 1 : δείκνυσιν F 2 4 άπαγαγών CM τό prins
oui. C 25 τό priiis oui. F -ροδεδειγμένων F 25. 2 6 τω αριθμώ ôv a
2 6 μέν m i . M
Comment. Arist. X Simplic. in Pllys. 11
962 SIMPLÏCIT IN PHYSICORUM VI 3. 4 [Arist. p. 234a84. bS. 10]

ότωοΰν αυτοΰ κινουμενον εσταt τ ω ν κ α θ ' δ πέφυκε κινεΐσθαι· εί 224*

ουν και έν tuj πέρατι αυτοΰ τ ω νΰν πέφυκε κινεΐσθαι, ώς υποτίθεται ó
λόγο;, δήλον δτι και έν αύτψ κινήσεται. έάν δέ λ η φ θ η το αυτό τόν μέλ- 25
λοντα χρόνον δλον ηρεμούν (δυνατόν γάρ ούτως υποθέσθαι), και έν ότωοΰν
5 αότοΰ η ρ ε μ ή σ ε ι , έν ω πέφυκεν ήρεμεΐν· εί ουν πέφυκεν έν τ φ νΰν τ ώ
κατά την αρχήν τοΰ μέλλοντος ήρεμεΐν, ηρεμήσει καί έν αότω τά έν δλω
τω μέλλοντι ή ρ ε μ ο ΰ ν έν τ ω αυτψ άρα νΰν, ο πέρας μεν έστι τοΰ παρελη-
λυθότος, α ρ χ ή δέ τοΰ μέλλοντος, κινηθήσεταί τι άμα και η ρ ε μ ή σ ε ι κατά
ταύτόν • άδιαίρετον γαρ το νΰν. διό ουκ έν τ ω δε μέν αυτοΰ κινηθήσεταί,
10 έν τιρβε δέ ηρεμήσει, τό δέ κ α θ ' 8 π έ φ υ κ ε κ ι ν ε ΐ σ θ α ι προσεθήκε, διότι so
έν μέν τοις μορίοις τοΰ χρόνου πέφυκε τά κινούμενα κινεΐσθαι, έν δέ τοις
πέρασιν ου πέφυκεν. ε? μέντοι τις υπόθοιτο καί έν τούτοις κινεΐσθαι, τό
δεδειγμένον άτοπον ακολουθήσει.

p. 2 3 4 b 5 "Ετι δέ ήρεμεΐν μέν λέγομεν εως τοΰ α ν ά γ κ η άρα καί

15 κ ι ν ε ΐ σ θ α ι τό κινουμενον έν χ ρ ό ν ψ καί ήρεμεΐν το ήρεμοΰν.

Τρίτον συνα'γει, δτι έν τ ω νΰν ουκ εστίν ήρεμεΐν. ó δέ συλλογισμός 3δ

ε ί η άν έν δευτέρω σ χ ή μ α τ ι κατηγορικός τοιοΰτος· ήρεμεΐν έστιν το ομοίως
εχειν αυτό και τά μέρη αότοΰ καί νΰν xal π ρ ό τ ε ρ ο ν έν τ φ νΰν άδιαιρέτιρ
οντι ουκ έστι τό νΰν καί πρότερον· έν τ ω νΰν άρα το ήρεμεΐν ούχ έστιν.
20 άποδείξας δέ ούτως έναργώς το ποοτεθέν είκότως έπήγαγεν, οτι ανάγκη
καί κινεΐσθαι το κινουμενον έν χρόνω καί ήρεμεΐν το ήρεμοΰν, είπε ρ έν
τ ω νΰν οΰτε κινεΐσθαι δυνατόν οίίτε ήρεμεΐν.

p. 234b 10 Tè δέ μεταβάλλον άπαν ανάγκη εως τοΰ φ α ν ε ρ ό ν ο υ ν 40

δτι άπαν τό μ ε τ α β ά λ λ ο ν έσται διαιρετόν. «

25 Δείξας πρότερον, δτι καί τό μέγεθος έ φ ' ου ή κίνησις διαιρετόν έστιν

εις αεί διαιρετά, καί ή κίνησις αυτή καί ó χρόνος, νΰν δείκνυσιν δτι και
τό κινουμενον αυτό αδύνατον ά μ έ γ ε θ ε ς είναι καί άδιαίρετον. καί τοις προσ-
ε χ ώ ς δέ είρημένοις άκολουθως έπήκται τά νΰν λεγόμενα, δείξας γάρ δτι
έν μέν τ ω άμερεΐ τοΰ χρόνου τ ω νΰν ουδέν οΰτε κινείται οΰτε ή ρ ε μ ε ΐ , έν
30 χρόνω δέ τιρ διαιρετω καί τά κινούμενα κινείται καί τά ήρεμοΰντα ήρε- 50
μ ε ΐ , νΰν δείκνυσιν, οτι ου μόνον ó χρόνος έν ψ ή κινησις διαιρετός έστιν,

1 δτψοΰν αυτοΰ aAC 2 : ότωοΰν αυτά C ' : ότωοΰν αυτό Μ : τώ αότώ F 2 καί om. F
TUJ νΰν] τό vüv F 3 κινηθήσεταί aF òè C F M : δή aA 5 αότοΰ ora. a F ήρεμή-
σοι F post ήρεμήσει add. των αυτών a 11 κινούμενο] φαινόμενα C'M 12 πέρασιν
ACM: πράγμασιν aF 14 ανάγκη — χρόνω (15) om. F 16 fortasse συνάγον ut
p. 961,22 17 κατηγορικός oui. F ante ήρεμεΐν add. εί F 18 αυτά (post Ιχειν) F :
και ante αύτό add. C 2 xal vúv aCM: το(νυν F : νΰν A 21 τό κινουμενον καί (καί
oui. a) χινεΐσδαι aF 23 φανερόν — απαν (24) om. F ουν om. a 24 παν ex
Arist. a 28 òè om. M 29 μέν A : om. aCFM ήρε("'ϋ C
31 δτι — κινεΐσθαι (p. 963,1) om. F μόνος CM
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V I 4 [Arist. p. 234b 10] 963

αλλά καί το κινούμενον αυτό καί ή κίνησις και xò κινείσδαι καί το μέγε- 224ν
θος έφ' ου ή κίνησις. καί ομοίως ε χει πάντα, διότι ενός διαιρουμένου
καί τα άλλα διαιρε&ήσεται. νυν 6ε τέως, οτι το κινούμενον διαιρετον, δεί-
κνυσι προλαβών όμολογούμενον, οτι πάσα μεταβολή εκ τίνος εις τί έστι.
5 χαί ως έπί διαιρέσει τοιαύτη ποιούμενο; τον λόγον λέγει· έπειδή το μετα-
βάλλον εκ τίνος εις τι μεταβάλλει, ανάγκη αυτό | έν τ ω μεταβάλλειν ή 225Γ
έν έκείνψ έ'τι είναι ές ου μεταβάλλει καί αυτ?> καί τά μέρη αυτοΰ ή έν
τ ω εις ο μεταβάλλει ή έν αμφοτέροις η έν ουδετερφ αυτό πάλιν καί τά
μέρη αυτοΰ, ή το μέν τι αυτοΰ έν Ικείνφ έ£ ου μεταβάλλει, το δε έν
10 έκείνω ε(ς ο μεταβάλλει, και παρά ταύτα ου δοκεϊ τι άλλο εϊναι τμήμα
της διαιρέσεως, έάν ουν δειχί)"^, οτι ουδέν των άλλων τμημάτων υγιές
έστι, καί λειφδη το λέγον το μέν τι αυτοί» είναι έν τ ω έζ ου μεταβάλλει, 5
το δε έν τ ω είς 8 μεταβάλλει, διαιρετον δηλονότι φανήσεται το μεταβάλλον·
αλλ' οτι μέν οταν η έν τούτφ έ£ ου μεταβάλλει οό μεταβάλλει, δήλον
15 (ήρεμεΐ γάρ τότε καί ουπω μεταβάλλει), αλλ' ουδε όταν έν έκείνφ είς 8
μεταβάλλει (μεταβεβληκός γαρ έσται τότε καί οό μεταβάλλον), αλλ' ουδ'
έν ά μ φ ο τ έ ρ ο ι ς ολον είναι δυνατόν αυτό, τ φ τε ές ου μεταβάλλει καί τ ω
εις 8 μεταβάλλει (αυτό τε γαρ εαυτοΰ χωρίς έ'σται καί άμα μεταβεβληκός
Ισται χωρίς του μεταβάλλειν), άλλ' ουδέ ούτως εςει, ώστε έν μ η δ ε τ έ ρ ω ίο
20 είναι μήτε αυτό μήτε τά μέρη αυτοΰ. έν μ η δ ε τ έ ρ ω δέ ούτως λέγεται ως
'μηδε έν τ ω μεταςύ', ώς ειται δήλον· καί εστι τοΰτο πάντων άδυνατώτατον.
λείπεται άρα του μεταβάλλοντος το μέν τι είναι έν έκείνω έξ ου ή μετα-
βολή, τδ δέ τι έν έκείνω είς 8 μεταβάλλει· si δε τοΰτο, διαιρετον έσται.
οόχ οτι όταν άπο λευκοΰ είς μέλαν μεταβάλλη, το μέν έν τ ω λευκά
25 εσται, το δε έν τ φ μέλανι - ανάγκη γάρ έν τ ω φαιοί πρώτον γενέσθαι,
διό προσέδηκε το λ έ γ ω δέ ε ί ς ο μ ε τ α β ά λ λ ε ι τ ο π ρ ώ τ ο ν κ α τ ά τ η ν 15
μ ε τ α β ο λ ή ν , ο ί ο ν έκ τ ο ΰ λ ε υ κ ο ΰ τ ο φ α ι ό ν , ου τ ο μέλαν. διό ουκ
ανάγκη το μεταβάλλον ή έν τ ω έξ ου εΤναι ή έν τ ω είς 8. αλλ' έν τω
π ρ ώ τ ω κατά την μεταβολήν πρώτον δέ τοΰ είς 8 ώς είς τέλος το μεταξύ
30 καί τοΰ μέλανος το φαιόν. δια γάρ τούτου από τοΰ λευκοΰ οδεύει έπί

2 καί OÍD. a ένός] όμοίως F 4 post προλαβών add. ώς aF. fortasse ( τ ο ) ut p. 961,1
5 διαιρέσεως τοιούτης aF τον λόγον oro. F : ante ποιούμενος a λέγει a F : om. A C M
G αυτό a C M : αύτώι A : το αύτό F μεταβάλλειν, μ in ras. C 7 ετι oui. F : post
είναι C M καί (ante αυτό) oro. C M μέρη αύτό Α 1 7. 8 ή έν τ ψ είς 8 (8
in ras.) C M : η (in corr. A ) είς 8 a A : είς 8 F 8 αύτό a A F : αύτών C M 9 το
μέν τι AC'-'M 2 : τό μέντοι C M 1 : πάλιν τι F : πάλιν τό μέν τι a post αυτοΰ add. καί F
10 τμήμα είναι a F M 12 ληφδη C M 13 έν τ ώ είς ο C M : έν τιΰδε είς 8 a A F
15 έν om. Μ 16 γάρ om. C τότε oro. C 16. 17 ούδ' έν] ούδέ F 17 post
αύτό add. ώστε είναι έν C M τ ω (pr.)] τό F τ ώ (alt.)] τό F 18 τε om. aF
χωρίς έαυτοΰ C M 19 ουδέν F ώστε ACM: ώσπερ F : ώς a 21 πάντων
τούτο (τούτων F ) τό aF 22 μέντοι F 22. 23 έξ ου μεταβάλλει, τό δέ έν aF
24 έάν F άπά τοΰ λευκοΰ aF μεταβάλη F 26 ante κατά inserunt και
AF 29 τό (ante μεταξύ) om. M 30. p. 964,1 έπί τό μέλαν οδεύει άπό του
λευκοΰ aF 30 ante λευκοΰ add. φαιοΰ del. C
11*
 964 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 4 [Arist. p. 234b 10]

τό μέλαν, ωστε δταν λέγη ουχ οίον - ε είναι έν τ ψ είς ο μεταβάλλει, ουκ 225··
είς 8 πρώτον μεταβάλλει άκουστέον, αλλ' έ φ ' 8 σπεύδει ώς έπΐ τέλος,
ομοίως δε καί δταν λέγη ο ύ τ ε έν μ η δ ε τ έ ρ ψ , ούχ ώς έν τ ω μεταξί) 20
δυναμένου είναι λέγει, αλλ' ώς ει έ'λεγεν 'οΰτε έν τ ω λευκώ οίίτε έν τ ψ
5 μελάνι ουτε έ'ν τινι τών μεταξύ.' φ α ν ε ρ ό ν ο υ ν , φησίν, δ τ ι π α ν τ ο μ ε -
τ α β ά λ λ ο ν ε σ τ α ι δ ι α ι ρ ε τ ό ν , των δέ μερών ουδέν χαί)' αυτό μεταβάλλει,
αλλ' δσα τούτων μεταβάλλει, κατά συμβεβηκός μεταβάλλει· του γαρ σώ-
ματος κινουμένου κινείται χαί τά έν αυτω οίον έπίπεδον, γραμμή, στιγμή.
Έ κ δέ τούτου του έπιχειρήματος δυνατόν έστι λύειν τον την κίνησιν
10 άναιροΰντα λόγον έκ του δεΐν το κινούμενον ή έν τ ψ έξ ου ή χίνησις είναι 25
ή έν τ<Γ εις 8 ή κίνησις, μηδέτερον δέ δυνατόν είναι· εν τε γαρ τ ψ έξ
ου 8ν ουπω κινείται, χαί έν τ ψ είς 8 ον ουκέτι κινείται αλλ' ηρεμεί·
έδείχδη γάρ δτι έν ουδετέρψ δλον, αλλά τό μέν τι αυτου έν τούτψ τό δέ
έν έκείνψ. έν δέ τούτοις ó Άλείανδρος εις τήν οίκείαν περί ψυχής ύπό-
1δ θεσιν πάντα ελκών τήν λέγουσαν άχώριστον είναι τοΰ σώματος τήν ψ υ χ ή ν ,
και έκ των νυν λεγομένων φησίν δήλον είναι τούτο, εί'περ ή ψ υ χ ή ασώ-
ματος καί άμερής, τό δέ άμερές ου κινείται, εί ανάγκη τοΰ κινουμένου το μέν 8«
τι έ( ου κινείται τό δέ εις 8 κινείται, τό δέ μή κινούμενον oò χωρίζεται,
"τούτο δέ, φησί, το άτοπον φεύγοντές τίνες δ χ η μ α αυτή σώμά τι περιά-
20 πτουσι, και λανδάνουσιν έαυτους διά τούτου ή σώμα ôtà σώματος χ ω ρ ε ΐ ν
λέγοντες, ε" γε ή ψυχή είς παν είσκρίνεται το σώμα ουσα μετά σώματος,
ή καί τούτου χωρι'ζοντες αυτήν καί κινουντες κα&' αυτήν έν τ η είς τά
σώματα είσκρίσει." ρητέον δέ οίμαι πρός μέν τό μ ή κινεΐσθαι τήν ψυχήν 35
άμερή ουσαν, δτι σωματικήν μέν ου κινείται κίνησιν, κινείται μέντοι βου-
25 λευομένη καί διανοούμενη χαί κρίνουσα χαί θεωρούσα τάς ψ υ χ ή προση-
κούσας κινήσεις, καί δύναιτο μέν αν οίμαι ó αποδοθείς της κινήσεως
ορισμός καί ταίς ψυχικαΐς κινήσεσιν έφαρμόττειν ή ταΐς γε πλείσταις έχου-
σαις το δυνάμει έν τ ψ κινεΐσθαι. εί δέ καί μή έφαρμόττει αλλά κεχώ-
ρισται, κατ' άλλο τι κινήσεως είδος αύτάς άφοριστέον. ταΰτα δέ και τον
30 κορυφαΐον αρέσκει τών 'Αριστοτέλους έταίρων τον Θεόφραστον έν τ ψ πρώ- 40
τ ω τών Περί κινήσεως αυτου λέγοντα, δτι " α ί μέν όρέξεις και έπι&υμίαι

1 λέγει C 2 μεταβάλλειν F 3 οΰτε] δτι F έν τιΓ μηδετέρψ a A F 5 ούτε

h τινι om. Μ τών] τψ a τό] τέ F G oòòèv o m . , rarg. add. A 1 : où-
θέν G 8 έπιπέδου F 9 òè om. F 10 άνανοοΰντα F λόγον] seil. Ze-
n o n i s cf. i n f r a f. 2 3 8 »4 sqq. 11 ή κίνησις om. F 15 post λέγουσαν add.
εί F 16. 17 άσώματός τε a F 18 είς 8 où F 19 τό άτοπον φησιν a F
σώμά τι a A C : σώματος F M 20 αυτούς (αΰτους a) F διά τούτου ora. CM
ή om.F χωρεΐν] χωρίζειν C 1 21 είσκρίνεται CM : έγκρίνεται a A F ούσα A C M :
δσα F : όταν (add. ή a n t e ή) a 23 μέν om. F τό μή A C F : τό aM
24. 25 βουλομένη C 1 2G μέν om. F 27 a n t e ή add. ή πα'σαις forlasse
recte a 28 τό δυνάμει scripsi: τι δυνάμει a A F : τό δυνάμενον C M καί om. F
29. 30 τον κορυφαΐον A (cf. ρ. 2 2 2 , 2 9 . 258, 15): - c i κορυφαία) a C F M έτέρω F
τόν θεόφραστον Α : τω θεοφράστω C M : θεοφραστω a F 31 Περί κινήσεως] fr. 53
Wimmer λέγοντι a C F M καί αί έπι9υμίαι a C F : και αύταί έπιθυμίαι Μ
 S I M P L I C í I I N PHYiSICORUAl Y 4 [ A r i s t . p. 2 3 4 H O ] 965

καί οργαί σωματικαί κινήσεις είσί καi από τούτου την αρχήν έ'χουσιν, 225r
ο σα ι δε χρίσει; καί θεωριαι, τ α ύ τ α ; ουκ έ'στιν ε te ετερον άναγαγεΐν, αλλ'
έν αύτΫ) τ-β ψυχ-fi καί ή αρχή καί ή ενεργεία και το τέλος, εϊ δέ δή καί
ó νους κρείττόν τι καί Βειότερον, άτε δή έςωί)εν έπεισιών καί παντέλειος."
5 και τούτοις επάγει " υπέρ μεν ουν τούτων σκεπτέον, ει τινα χωρισμον έ'χει
προς τον δρον, έπεί τό γε κινήσεις είναι καί ταύτας όμολογ'ούμενον". 45
καί Σ τ ρ ά τ ω ν δε ó Λαμψακηνός ó Βεοφράστου γεγονώς ακουστής καί έν
τοΓς άρίστοις [Ιεριπατητικοΐς άριί)μούμενος τήν ψυχήν ομολογεί κινεΐσί)αι
ου μόνον τήν άλογον αλλά καί τήν λογικήν, κινήσεις λέγων είναι τάς ένερ-
10 γείας καί τής ψυχής, λέγει ουν έν τιΰ ΙΙερί κινήσευκ προς άλλοις πολ-
λοίς καί τάδε· " α ε ί γ'άρ ó νοών κινείται ώσπερ καί ó όρων καί άκούων
καί οσφραινόμενος· ενέργεια γαρ ή νόησις τής διανοίας καθάπερ καί ή
ορασις τής όψεως", καί προ τούτου δε του ρητού γέγρα»εν· '"έπεί ουν 50
είσιν αί πλείσται τ ω ν κινήσεων αί'τιαι, ας ή ψυχή καί)' αυτήν τε κινείται
15 διανοούμενη καί ας υπό τ ω ν κινήσεα>ν έκινήί)η πρότερον. δήλον δέ ε σ τ ί ν
οσα γαρ μή πρότερον έώρακε, ταύτα ού δύναται νοεϊν, οίον τόπους ή
λιμένας ή γραφάς ή ανδριάντας ή ανθρώπους ή τ ω ν άλλυιν τι τ ω ν τοιού-
των". αλλ' οτι μεν ή ψυχή κινείται | κατά τους αρίστους τ ω ν Περιπατη- 225ν
τικών, καν μή τήν σωματικήν κίνησιν, δήλον έκ τούτων, καί. αυτός δε ó
20 'Αριστοτέλης έν τόΐ τελευταίο) βιβλίω ταύτης τής πραγματείας "ή γαρ
φαντασία καί ή δόςα, φησί, κινήσεις τινές είναι δοκούσι." προς δέ τον
ετερον τον από του οχήματος λόγον ρητέον, οτι ού δια το χωρίζεσί)αι
τούτου του σώματος τήν ψυχήν το όχημα εκείνο φαμεν αυτής έςηρτήσΟαι·
καί γαρ έν αυτψ ουσα κεχώρισται κατ' ούσίαν αυτού· ει γάρ ένεργείας 5
25 εχει χωριστάς αυτού, πολλοί μάλλον τήν ούσίαν έ'χει κεχωρισμένην, ώ ς ó
'Αριστοτέλης έν rfl [Ιερί ψυχής διετάςατο. ού μέντοι ουδέ τοπικώς έν
τούτο» τ<ΰ σάιματι λέγεται είναι ή ψυχή ωσπερ έν άγγείω, άλλα σχετικώς,
ώ σ τ ε προς το χο»ρισί>ήναι αυτού ού δεΐται σώματος άλλου τοπικώς κινου-
μένου· αρκεί γαρ ή τού σώματος άνεπιτηδειότης πρός το μή οέχεσί)αι τήν
30 έ'λλαμψιν τής ψυχής· καί τοΰτό έστι το χωρισί)ήναι τήν ψυχήν. αλλ'

I τούτου a A C M : τ ο ύ τ ω ν F τ ή ν C M : om. a A F εχουσαι C 2 κρίσις a

άγαγεϊν a F M 3 aùrjj OÍD. Μ καί ή άρχή om. a εί όέ δή l i b r i ; conicio εί γε δή
4 κρείττ'ίν τ ι καί θειότερον Α : -/.ρεϊττο'ν τ ι μέρος καί θειότερον (θειότατον F ) a F : θειότερον τ ι
καί κρεϊττον C M έπισιών a C M παντελή F 5 καί τούτοις] ώ ς έν τούτοις F
ούν om. F εί] εί; Μ 7 γεγονός Λ 1 έν ora. aF 10 καί A : om. aCFM
γούν C τιίϊ a A F : τοις C M , at cf. p. 9 1 6 , 1 3 10. 11 άλλοις και πολλοίς τοιάόε F
II ó iterant ante ακούων el όσφραινόμενος C M 12 νοήσις] κίνησις F και (ante ή )
oin. C M 13 έπεί] οτι a ούν είσιν l i b r i ; collirio του νοεϊν 14 αίτιαι »CM:
αίτίαι Α : αίτιον F : αϊ αύται Η . Poppelreuter Zur Psychologie des Arist. Progr. 1891,453.
p. 47 n. τ ε om. aF 15 διανουμένη a κινήσεων A C F M : αισθήσεων a cf. P o p p e l -
reuter I. c. δέ oui. a 19 δήλων? C 20 τελευταίοι] 0 3. 2 5 4 » 2 9 21 κίνησιν F
22 Ητερον τον C M : έτέρου (post τ ο υ ) A ' F 1 : del. A 2 F 2 : om. a σχήματος M 23 ταύ-
της a F 25 τ ή ι A : τω C: τοϊ; a M 26 Περί ψυχής] Γ 5. 4 3 0 » 17 διετάςατο,
τα in ras. C 28 άλλου a A F : έτέρου C M 29 έπιτηδειότης M
966 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VI 4 [Arist. p. 2 3 4 " 1 0 ]

εκείνο το όχημα της ψυχής άποδεικνύουσιν έςηρτήσθαι, διότι εγκόσμιος 225*

ούσα και έν διαφόροις μέρεσι τοΰ κόσμου πολιτευομένη οίκειον εχει πάντως ιι
όχημα τω μέρει έκείνω, έν ω πολιτεύεται ψυχούμενον υπ' αύτής· όταν
ούν έν αέρι πολιτεύηται, πνευματικόν έστι τδ έξημμένον αυτής, ωσπερ έν-
5 ταΰθα το όστρεώδες τοΰτο. ε? δέ τοΰτο το αίτιον των διαφόρων δχημά-
των, ουκ άναγκαΐον Γσως έν τούτω οδσαν εχειν και τδ πνευματικόν, εί δέ
καί εχοι, ουκ αναγκαΐον έν τούτψ είναι έκεΐνο, ωστε σώμα διά σώματος ΐδ
χωρείν, οπότε οδδέ τοΰτο οΐμαι άτοπον τδ τά υπέρτερα καΐ λεπτότερα
και μή όμοφυή διά των παχύτερων και ένυλοτέρων χωρείν· και γάρ τό
10 ήλιακδν φως κατά τους σώμα λέγοντας αυτό δι' όλου τοΰ αέρος λέγεται
χωρείν, καί οί ουρανοί σφαϊραι τέλειαι οδσαι καί ουχ αψίδες μόνον, είπερ
συνεχείς είσι πρδς το κέντρον, δι' όλων χωροΰσιν τών έφεξής. ταΰτα μεν
ουν, ώς καί αυτός εΐπεν ó 'Αλέξανδρος, εξωθεν όντα τοιαύτης τυγχανέτω
παρ' έμοΰ διακρίσεως.
15 Άποροΰσι δέ καλώς προς τό είρημένον υπό τοΰ Αριστοτέλους, δτι 20
τό κινούμενον τό μέν τι εχει έν τψ ές ου κινείται, τό δέ έν τω εις ο ή
τω μεταξύ· ei γάρ τοΰτο αληθές, πώς αυτός έν τ ψ πρώτψ ταύτης της
πραγματείας αίτιώμενος Μέλισσον ως άρχήν λέγοντα της αλλοιώσεως έπή-
γαγεν " ώ σ π ε ρ οόκ αθρόας γινομένης μεταβολής"· ώς γάρ δυναμένου τινός
20 άπαντος αθρόως άλλοιοΰσθαι καί μή κατά μόριον λέγει· και γάρ τδ πη-
γνύμενον γάλα καί υδωρ καί τδ θερμαινόμενον ολον αθρόως δοκεΐ μετα-
βάλλειν άλλοιούμενον και ου κατά μέρος, εί δε ουτω γίνεται αλλοίωσις, 2δ
καν σώμα τδ κινούμενον η , ουκ ανάγκη τοΰ μεταβάλλοντος τδ μέν τι έν
έκεινω έξ ου ή μεταβολή είναι, τδ δέ έν έκείνφ εις 8 πρώτον μεταβάλλει·
25 τδ γάρ άθρόον μεταβάλλον όλον έν τψ έτέρψ έστίν είς ο μεταβέβληκε.
τοιαύτης δέ της απορίας ούσης ó 'Αλέξανδρος ου πρδς τδ νΰν λεγόμενον
υπαντάν τήν άπορίαν ταύτην φησί· νΰν μέν γάρ περί τοΰ μεταβάλλοντος ó
λόγος, τοΰτο δέ έστι τδ μηδέπω μεταβεβληκός, αλλ' ετι μεταβάλλον, έφ'
ού πάσα άνάγκη τδ μέν τι αυτοΰ έν τω έ£ ου είναι, τδ δέ έν τψ είς S so
30 πρώτον ή μεταβολή· αλλ' είπερ άρα, ειη άν ή απορία πρδς τό· εί μή πάν
τδ μεταβεβληκδς διά τοΰ μεταβάλλειν μεταβέβληκεν, ού μεταβάλλον πρό-
τερον μεταβεβληκδς áv ε"η. άπορεΐται ούν ή απορία ου πρδς τδ μετα-

1 άποδεικνύουσιν A C : άποδείκνυσιν, sed coir. Μ 1 : άπεδείκνυεν F : άποδείκνυται a

2 ττολιτευομένη τοΰ κόσμου a F 3 έκείνψ om. Α 4 ζνευματικήν Μ : η πνευματι-
κόν F 7 και έχει a M : εχει F είναι έν τούτω a F σώμα om. F : post σώ-
ματος C M 8 όπότε δέ ουδέ F το om. a F 9 μή om. C ένυλωτέριον a F
post γάρ add. κ al C M 1 0 ante κατά add. και M 10. 11 λέγεται χωρείν τοΰ άέρος a F
10 λέγεται add. in rnrg. C 11 ai oùpavtai a F τέλειοι M ούκ αψίδες A : αψί-
δες C 1 1(5 μέντοι F 17 αυτός ante αίτιώμενος a F πρώτω] 3. p. 186 » 1 5
18 έχοντα F 19 οόκ] où x a i A γενομένης M ut p. 9 6 7 , 2 3 της μεταβολής a F
20 μοριον] μέρος a 21 καί τό C : καί T i a A F : καίτοι Μ ό'λον om. F
2 5 όλον om. F 27 άπανταν a : απαντών F μέν om. a F 28 έστι μηδέ-
ποτε F αλλ'—τό μεταβεβληκός ( ρ . 9 6 7 , 1 ) ota. F 30 πρώτον Α1 εί C M :
om. a A 3 1 ante διά add. 8 a τοΰ om. Μ 1 μεταβεβληκέναι· ού γάρ Α 2
 S I M P L I C I I IN PHYSICORDM VI 4 [Arist. p. 2 3 4 b 10] 967

βάλλον, αλλά προς το μεταβεβληκός, ει δυνατόν μεταβλψ.ός είναι τι μή 225 ν

πρότερον μεταβάλλον. και γάρ ó 'Αριστοτέλη? εν τοις προειρημένοις ώς
εις άτοπον απάγει τούτον τον λόγον, οτε ελεγεν· " ώ σ τ ε εσται τι βεβαδι-
κέναι μηδέποτε βαδίζον." διά δε ταάτψ την άπορίαν τινές φασι την 85
5 δεϊξιν αυτόν νυν έπί του κατά τόπον κινουμένου πεποιήσόαι· έπί γαρ τού-
του υγιές δοκεϊ το του κινουμένου το μεν τι δφειλειν είναι èv τψ έξ ου,
το δέ έν τψ εις δ πρώτον ή μεταβολή, και τούτο πιστοΰται δια του το
έπί μεγέθους κινούμενον λαβείν· τούτο γαρ τοπικώς κινείται, τινές δέ
περί παντός κινουμένου φασίν αυτόν δεικνύναι· και oò περί κινουμένου
10 μόνον, αλλά περί παντός μεταβάλλοντος, λέγει γαρ το δ έ μ ε τ α β ά λ λ ο ν 40
απαν α ν ά γ κ η δ ι α ι ρ ε τ ό ν εϊναι· ουκ άρα περί του κατά τόπον κινου-
μένου μόνον ó λόγος. ετι δέ δι' ου δείκνυσι διαιρετόν είναι το μετα-
βάλλον ου μόνον τοις κατά τόπον κινουμένοις υπάρχει, άλλ' ομοίως πα σι
τοις μεταβάλλουσα πάσα γάρ μεταβολή εκ τίνος εΓς τι, ώς και αυτός εϊπεν.
15 εί ούν διά το εκ τίνος εις τι γίνεσθαι τήν μεταβολήν διά τούτο το μετα-
βάλλον διαιρετόν έστι, το δέ έ'κ τίνος εις τι ου μόνον τά κατά τόπον εχει
κινούμενα, αλλά άπαξάπαντα τά μεταβάλλοντα, ή πάντα ομοίως εσται διαι- 45
ρετά μεταβάλλοντα του πο&έν ποι κεκοινωνηκότα ή ουδέν, δτι δέ ου περί
μόνων των τοπικώς κινουμένων, άλλά περί πάντων ó λόγος αυτψ, έδήλωσε
20 και διά του παραδείγματος, οΰ παρέΟετο· το γάρ λευκόν χαί το φαιόν και
το μέλαν παρέλαβε, καθ' ä ή άλλοίωσις, αλλ' ουχ ή τοπική κίνησις έπι-
τελείται. εις δέ τήν άλλοίωσιν έφορών έν τω πρώτψ τήσδε της πραγμα-
τείας ειπεν το "ώσπερ ουκ άί)ρόας γινομένης μεταβολής." δύναιτο δέ
αν τψ λευκψ χαί τψ φαιψ και τψ μέλανι χρήσασ&αι νυν εις παράδειγμα 50
25 ουχ ώ ; περί αλλοιώσεως λέγων, άλλ' υπέρ του δεϊξαι, τί έστι το εφεξής,
εις ο ή μεταβολή γίνεται. έν μεντοι τοις εφεξής έπί πάντων των κινου-
μένων χρήται τοΐ διαιρετά αυτά είναι ώς καί)όλου δεδειγμένψ. έπί τέλει
δέ του βιβλίου | και περί τών κατά άντίφασιν μεταβαλλόντων, ταΰτα δε 226··
έστι τά γινόμενα καί φ&ειρόμενα, λέγει δτι μέρος έστι και τούτων έν έκα-
30 τέρψ τής αντιφάσεως μορίφ, ώς δεδειγμένον έ'χων, δτι ου το κινούμενον
μόνον διαιρετόν, αλλά καί το μεταβάλλον απαν. έπιστήσαι δέ άξιον, δτι
έπί μέν τών κατά τόπον κινουμένων ανάγκη είναι το μέν τι έν τψ έξ ου,

2 εν oui. Κ 3 εις om. F M έπάγει F τούτο A ' C ελεγεν] Ζ 1. 2 3 2 » 10

4 μηδέποτε A C M : μή πρότερον a F φασί τίνες a F 5 αύτών F : αυτόΟ 1 5. 6 τού-
των M G δοκεϊ τό κινούμενον F δφειλεν, OÍD., sed in inrg. rest, είναι C :
όφειλε ιν om. F 7 τό òè iter. A 1 τό (post του) om. F S έπί του μεγέδους a F
κινουμένου F τό π ι κ ώ ; A F ' : τό τοπικώς Μ !) post κινουμένου add. χινεϊσδαι C
φησίν Μ 12 rV ου om. C 1 13 υπάρχειν Α 2 14 καί om. CM 16 εχει om. sed
inrg. rest. C ' 17 καθάπαξ άπαντα a F 18 χεκινηχότος CM οϋδενός Μ post
ου adii, μόνον del. F 19 τοπικών F M 2 0 καί primura om. A φαιόν et λευκόν
commutata 21 ούχ ή] ούχί F 2 2 είς] et Α 1 τηίδε A C M : ταύτης a F cf. p. 966,17
23 γενομένης F 2 4 τό λευκόν C 1 νυν έν παραδείγματι F 2 5 άλλοιώοεως λέγων
iterata del. C 27 καθόλου] καί)' ο F τέλει] Z I O 2 8 άντίφασι Μ 29 φθειρό-
μενα καί γινόμενα C 32 μέν om. a F τόπον, ο altero® in ras. Α μέν τοι F
968 SIMPLICII IN PIIYSICORÜM VI 4 [Arist. p. 234b 10]

το δέ τι έν τιδ εϊς δ. ουτω γάρ έπί τούτων το ποθέν ποι, επί δε της 226··
αλλοιώσεως και της αόξήσεώς τε και μειώσεως ουκ άναγκαΐον δοκεϊ το ο
ούτως εχειν, αλλά δύναται έπί τούτων καΐ ή αλλοίωσις αθρόα γίνεσθαι καί
αίίξεσθαι αθρόως· παντί γάρ μορίω του αόξομένου ή πρόσθεσις αμα γίνε-
5 τί)αι δοκεΐ, ομοίως δε καί ή μείωσις αθρόα, "γίνοιτο δε άν, φησίν ó
'Αλέξανδρος, κίνησις καί έπί των αθρόως μεταβαλλόντων τ ω πάντως είναι
καί έπί τοότων τι μεταξύ, καθ' ο ή μεταβολή γίνεται, καί μή δύνασΟαι
το μεταβάλλον κατ' αδτά έκ τούδε εις τόδε μεταβάλλειν, ει μή διά του
μεταξύ· το γάρ μέγεθος, εις 8 μεταβάλλει το αύξόμενον, καί πάν τό προσ- ίο
10 τιθέμενον α ό τ ψ , ίνα αύςηΟη, διαιρετόν έ σ τ ι ν ομοίως δέ καί το απιόν,
ίνα μειωθ-ξ. XCÙ TÜJV 7Îοιοτήτων δέ, είς ας ή κατά άλλοίωσιν μεταβολή
γίνεται, έ'στι τινά τά μεταξύ, δι' ών έπί το είναι τοιούτον μεταβάλλει το
άλλοιούμενον, καν δλον άμα μεταβάλλη· είς 8 γάρ äv μεταβάλλη, εσται
τι εκείνου πρώτον, 8 μεταξύ έστι του τε έξ ου μετέβαλλεν καί του είς 8
15 μεταβέβληκε· διό καί πάσα κίνησις έν χρόνω. χ ρ ή δέ, φησίν ó 'Αλέξαν-
δρος, περί τούτου έπι πλέον ζητήσαι. μετ' όλίγον γάρ δεικνύς, οτι διαι- 15
ρετόν έστι καί ή ποιότης, καθ' ην άλλοίωσις γίνεται, λέγει οτι "κατά
συμβεβηκός." τ η γάρ του άλλοιουμένου διαιρέσει συνδιαιρείται, ως καί
τούτου κατά μόρια μεταβάλλοντος, μήποτε δέ, φησίν, ά'μεινον άκούειν
20 του ' ώσπερ οόκ αθρόας γινομένης μεταβολής" ουχ ώς έ φ ' ολου του κι-
νουμένου εΐρημένου, αλλ' ώς μέρους του κινουμένου αθρόως μεταβάλλοντος,
ουκέτι δε καί ιοΰ ολου· μέρος γάρ του πηγνυμένου γάλακτος αθρόον μετα-
βάλλει, αλλ' ου το δλον· ου σημεΐον xò μή αεί ομοίως γίνεσθαι τήν πήξιν 20
έπί τε πλείονος και έλάττονος· έπί παντός γάρ θαττον μεταβάλλει το εΰ-
25 παθέστερον ή τ η φύσει ή τ ω έγγυτέρω του ποιουντος εΤναι. και του ήλιο-
καυτοΰντος μέρος αθρόον μεταβάλλει· ή γάρ τετραμμένη προς τον ήλιον
επιφάνεια πρώτη · ήν δε ουκ αυτή ή κινούμενη, αλλ' ου ήν αυτη. το δέ
αυξόμενον sí και παν αυξεται, αλλ' οόχ α μ α · ά'λλα γάρ ά'λλων μόρια έγγυ-
τέρω της χορηγούσης αυτοϊς τήν αυξησιν τροφής." ταύτα μέν ουν ó
30 'Αλέξανδρος είς τούτον συνεβάλετο τον τόπον, ó δέ εΰφραδής Θεμίστιος 25
ουκ αποδέχεται τοΰ Αλεξάνδρου το καί έν τοις δοκοΰσιν αθρόως μεταβάλ-

2 της om. Μ τε καί μειώσεως oíd. C : τε ora. Μ οόκ ο iti. M 3 καί ( a n t e

ή) t r a n s p o n i t post δύναται F 4 αύςανομένου F 5 γίνειτο C φησίν post κίνη-
σις a 6 άλλέξανδρος C τιίϊ] τό F 7 έζί τούτων — έκ (8) om. F
S κ α τ ' αύτά a A (seil, αΰξησιν καί μείωσιν) : κατά ταυτόν C M 10 όμοίως δέ τό
άποιόν a 11 μ ή ω 9 ή C 1 όέ oui. C M 12 τά (post τινά) om. aK 13 ά'μα
μεταβάλλη A M : μεταβάλλη (μιταβάλη F) άμα a F : μεταβάλλη, om. 'bi.rx in iiirg. rest. C
αν μεταβάλη F εσται a A F : εστι CM 14 μετέβαλλε/jy Α : μετέβαλλε M : μετέβαλε C :
μεταβα'λλει a F 16 τ:ερί τούτου om. F μ ε τ ' ¿λίγον] Ζ 4. 235 »18 IG. 17 διαι-
ρετόν A C M : άδιαιρετόν F : διαιρετός a tt¡] ή F διαίρεσις F 20 μεταβολής γινομένη;
a F , sed cf. p. 966,19 21 μέρος F 23 άει o in. a F 25. 26 ήλιοκαυτούντος] ήλιο/,αοτ
teruiinatione in lac. x x litt, omissa M. de re cf. p. 969,1 et Pbiloponus Phys. p. 6 0 , 1 3

27 ου A C M : ουν a F 2!) αύτοϊς] αύ M 30 τοσούτον F συνέβαλε C ;

συνέλαβε M 31 τον άλέξανδρον a F τό καί om. F
 SlilPLICII IN PHYSICORUM VJ 4 [Arist. p. 234 H O . 21] 969

λ ε σ θ α ι ώ ς ε π ί του π η γ ν υ μ έ ν ο υ γ ά λ α κ τ ο ς καί τ ο υ μ ε λ α ι ν ο μ έ ν ο υ σ ώ μ α τ ο ς 226'·

το μ ε ν τι π ρ ό τ ε ρ ο ν μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν μ έ ρ ο ς , το δέ ύστερον · τ η ν γαρ αί'σθησίν
φησι δεικνύναι, οτι γίνονται τίνες τ ω ν σωμα'των άθρόαι μεταβολαί και
αλλοιώσεις, μήποτε δε ή από της αίσί>ήσεως μαρτυρία έν τ ο ύ τ ο ι ς ουκ
5 έστιν α σ φ α λ ή ς , δ ι α φ ε υ γ ο ι γ α ρ άν τ η ν α ί σ θ η σ ι ν και τ ο υ γ ά λ α κ τ ο ς και τ ο υ
μ ε λ α ι ν ο μ έ ν ο υ σ ώ μ α τ ο ς μ ι κ ρ ά μ ό ρ ι α μ ή ά μ α τ ο ι ς λ ο ι π ο ΐ ς ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν α , α λ λ ά so
ρητέον μ ά λ λ ο ν , ότι ε ι π ε ρ εστίν ο λ ω ς τι μέρος και β ρ α χ ύ το α θ ρ ό ω ς ά λ λ ο ι -
ούμενον, ο π ε ρ δίδωσιν ó ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς , ε π ε ι δ ή και εκείνο μ ε ρ ι σ τ ό ν έ σ τ ι ν , ει
μ ε ν ολον ά μ α ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι , ουκ α λ η θ έ ς τό νυν υ π ό τ ο υ ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς ρ η θ έ ν ,
10 οτι το μ ε τ α β ά λ λ ο ν παν το μεν τ ω ν έ α υ τ ο ΰ μ ε ρ ώ ν έν τ ω ες ου μ ε τ α β ά λ λ ε ι
έ χ ε ι , το δε έν τ φ είς 8 μεταβάλλει, εί δε μηδέ το μέρος αμα ολον
ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι , π α ρ έ λ κ ο ι Άν το εν τ ω π ρ ώ τ ψ β ι β λ ί φ ρ η θ έ ν π ρ ο ς Μ έ λ ι σ σ ο ν το
" ώ σ π ε ρ ουκ α θ ρ ό α ς γ ι ν ο μ έ ν η ς μεταβολής," ώστε μένειν έτι τ ή ν ά π ο ρ ί α ν . 35
ó μέντοι Θ ε μ ί σ τ ι ο ς " α , ο η σ ί ν , ή μ ϊ ν έ π ή λ θ ε ν είς β ο ή θ ε ι α ν τ ω λ ό γ ω , ταΰτά
15 εστίν, οϊόμεθα τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν περί μεν των αθρόως μεταβαλλόντων,
οτι δ ι α ι ρ ε τ ά έστι, μ η δ έ λόγου π ρ ο σ δ ε ί σ θ α ι ν ο μ ί σ α ι · εί γάρ αθρόως εκείνα
μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν φ α μ ε ν , υ>ν ά π α ν τ α α μ α τ ά μ έ ρ η και καθ' ενα χ ρ ό ν ο ν άλλοι-
ο ΰ τ α ι ή α υ ξ ε τ α ι , δήλον ώ ς ε π ί τ ω ν μ έ ρ η τινά κ ε κ τ η μ έ ν ω ν εστίν ή τ ο ι α ύ τ η
μεταβολή, ά δε ουδέν κ έ κ τ η τ α ι μέρος, π ώ ς άλλοιοίτο άν άμα καθ' δλα
20 τ ά μ έ ρ η ; ή τοίνυν ου τουτό έστι το μεταβάλλειν ά θ ρ ό ω ς το κ α τ ά πάντα«
ó μου τά μόρια μεταβάλλειν ή , εί το ά θ ρ ό ω ς τούτο' έ σ τ ι , γελοϊον το ζη-
τειν. εί δ ι α ι ρ ε τ ά τ ά τ ο ι α ύ τ α , διόπερ ó 'Αριστοτέλης έπί μεν τούτων δλως
ουδέ ε π ο ι ή σ α τ ο τον λόγον, επί δέ των κατά τους άλλους τρόπους μετα-
βαλλόντων."

25 ρ. 2341)21 Κίνησις δέ έ σ τ ι διαιρετή διχώς εως του ώστε ή ολη

κίνησις του δλου έστί μεγέθους κίνησις.

Δ ε ί ς α ς π ά ν το κινούμενον διαιρετόν νυν δ ε ί κ ν υ σ ι ν , οτι καί ή κίνησις

διαιρετή και δίχως έστι διαιρετή, καθ' ενα μεν τρόπον τω χ ρ ό ν ι ο , so
διότι π ά σ α μ ε ν κίνησις έν χ ρ ό ν ψ , χ ρ ό ν ο ς δέ π α ς διαιρετός, και δ έ δ ε ι κ τ α ι
30 οτι έν τ ω έ λ ά τ τ ο ν ι χ ρ ό ν ψ έ'λαττον κινείται τό ομοίως κινούμενον καί έν

2 μέντοι F μεταβάλλει F 3 φησι] Theinist. p. 382,8 πραγμάτων F

áSpóat CM Theinist.: om. a F : in rarg. rest. A 1 5 διαφεύγει Β1 8 έκείνω C
10 μεταβάλλειν M 11 μηδέ C M : ota., sed superscr. A 1 : μή a F 12 μέλλιίαον C
14 Θεμίστιος] ρ. 382,13 ¿i τοίνυν ήμϊν κτλ. 15 άριστοτέλη a μεν a A C M : oía. F
Them. 16 διαιρετά έστι καί μεγέθη Them. νομίσαι] νοήσαι Thein. 17 αμα
et και (ante καίΓ) om. Them. χρόνον r¡ Them. 11) οΰδεν] oò Κ άλλοιοϋν-
ται F αν om. C F ό'λα aCM Them.: ¿'λον F : όλου A 20 où] εί F
τό (post έστι) om. Them, μεταβάλλον F M 20. 21 κατά πάντα ¿μοΰ A Them.: όμοΰ
κατά πάντα a : όμοΰ C F M 21 ή om. F 22 εί διαιρείται ταύτα F δ om. a
Them. 22. 23 όλως ουδέ A T h e m . : ό'λως ουκ C M : ούδ' όλως a F 23 τον om.
Them. 25 ώστε — τοΰ (26) om. F 28 έ'σται a F 29 πάς δέ χρο'νος a F
30 κινείσδαι C '
970 SIMPLICII I N PHYSICORUM V I 4 [Arist. p. 234»21]

τ ώ πλείονι πλέον, τ ο δε εχον τ ο πλέον καί ελαττον τ ο ύ τ ο διαιρετόν έ σ τ ι 226Γ

κ α τ ά τον χρόνον. και γαρ εκείνος το πλέον και ε λ α τ τ ο ν ε χ ε ι , διότι διαι-
ρετός έστιν. αλλά περί μεν τ η ς κατά τον χρόνον διαιρέσεως τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς
και εί'ρηκεν ή δ η πλείονα καί μ ε τ ' ολίγον πάλιν έρεΐ. δείξας δε προ|σε- 226"
5 χώς δτι το κινούμενον διαιρετόν έστιν, εφεξής νυν δείκνυσι τον 2τερον
τρόπον τ ή ς κατά την κίνησιν διαιρέσεως κατά την διαίρεσιν τοΰ κινουμέ-
νου γινομένην. επειδή γάρ τ ο κινούμενον διαιρετόν 3ν ε χ ε ι τι δια'στημα
και μήκος, ανάγκη καί τ η ν κίνησιν αυτοΰ εν δλιρ ουσαν τ ω τοΰ κινουμένου
δ ι α σ τ ή μ α τ ι καί αυτήν το αυτό τω κινούμενο) δ ι ά σ τ η μ α εχειν. εί τοίνυν
10 ίση ( ή ) τ ή ς κ ι ν ή σ ε ω ς διάστασις τ ή τ ο ΰ κινουμένου διαστάσει τή είς μέρη 5
διαιρουμένη, διαιροΐτο άν καί α υ τ ή τ ο ν αυτόν τρόπον τοις τ ο ΰ κινουμένου
μέρεσιν. ώ ς sîvat τόν δλον λόγον τ ο ι ο ΰ τ ο ν · εί ή αυτή κίνησις τοΰ δλου
εστίν, ήπερ καί τ ω ν μερών συντεθεΐσα, διαιροΐτο άν ή κίνησις κατά το
μέγεθος τ ο κινούμενον. τοΰ δή συνημμένου έναργοΰς οντος, eì το ήγού-
15 μενον α λ η θ έ ς , και τ ο λήγον α λ η θ έ ς εσται. δτι δε τ ο ήγούμενον αληθές,
δείκνυσι δι' εκθέσεως τοιαύτης· εστω κινούμενον μέγεθος το Α Γ , μέρη
δέ αύτοΰ τ ά A B ΒΓ, καί έ ' σ τ ω τ ο ΰ μεν AB κίνησις ή Δ Ε , τοΰ δέΒΓιο
ή ΕΖ· τοΰ γάρ δλου κινουμένου ανάγκη καί τ ά μέρη κινεΐσθαι. λ έ γ ω ουν
δτι καί τοΰ Α Γ μεγέθους δλου δλη εσται κίνησις ή ΔΖ· τοΰτο δε δια
20 πλειόνων αποδείκνυσι καί α π ο δ ε ι χ θ έ ν τ ο ς αυτοΰ δήλον δτι διαιροΐτο άν ή
κίνησις κ α τ ά τ ο μέγεθος, δείκνυσι δε αυτό κατά τό πρώτον επιχείρημα
λαβών ώ ς εναργές τι, δτι ουδέν τ ώ ν κινουμένων κινείται τ η ν ά'λλου κίνησιν.
δήλον δε τ ο ΰ τ ο σκοπουμένοις επί τών τής κινήσεως ειδών καί έπί τών
μερών, ούτε γάρ τ ο κ α τ ά τόπον κινούμενον τ ή ν τ ο ΰ άλλοιουμένου κίνησιν 15
25 κινήσεται οΰτε τ ο τ ή ν τ ο ΰ AB τήν τοΰ β Γ, αλλ' έκάτερον τήν έαυτοΰ.
εί ουν τ ο Α Γ δλον κινείται, δήλον ώς καί τ ά μέρη αυτοΰ κινείται τ ό τε
AB καί τό ΒΓ. ουτω γάρ δλον ε σ τ α ι κινούμενον. καί εσται τοΰ μεν
AB κίνησις ή Δ Ε , τοΰ δέ Β Γ ή ΕΖ, μέρη ουσαι καί αύται δλης τ ή ς Δ Ζ
κινήσεως, καν γάρ μή καθ' αυτά κινήται τ ά μέρη τοΰ συνεχούς έν τη
30 τοΰ δλου κινήσει, άλλ' εν γε τ φ δ λ ψ κινείται, διά τ ο ΰ τ ο γάρ καί ή κί-
νησις διαιρετή, άλλ' ου δ ι η ρ η μ έ ν η · διηρημένη γάρ αν ήν, εί ί κ α σ τ ο ν τ ώ ν 20
τοΰ δλου μ ε ρ ώ ν κ α θ ' αυτό έκινεΐτο. εί ούν ή μέν Δ Ε τ ο ΰ A B , ή δέ Ε Ζ τ ο ΰ

1 τό πλεϊον C M 2. 3 διαιρετόν F 3 τόν om. aF 4 καί prius ponit ante

τής F 7 ôv om. F 8 τ ω om. C ' F M 9 post εχειν iutei'stitium duorum vei-
suum et semissis relictum lineolis explevit A ci] ή C M 10 ή a:· ora. A C F M
τ φ τ . *. διαστήματι aF 10.11 τ ψ είς μ. διαιρουμένου a 11 αύτη C F M 1 '2 τό όλον C '
14 έναργοΰς C M : ένεργοΰς a A F 15 αληθές — ήγούμενον oui. F 17 τ ά ] τό C M
καί onj. a 19 καί (post δτι) om. C M 20 άποδείκνυσι κ α Ι Α Ο Μ : αποδείκνυσι και
τοΰ F : δείκνυΐιν a δ' αύτοΰ a 22 fortasse έναργές τό κίνησιν τήν άλλου aF
23 σκοπουμένων F post σκοπουμένοις add. καί C M έπί alt. om. F 24 τό
om. A κίνησιν, Í in ras. C 25 τό τήν a: τήν, supra addito τό A : τήν F : ή M :
ή C τοΰ alt. om. F 26 καί τά cori·. C: καί κατά τά Μ : κατά a A F το' τε C M :
τό δέ A F : οίον τό a 27 post γαρ add. καί τό aF εσται alt. om. F 28 όλως F
31 άλλ' oò διαιρούμενη a A F ήν] εϊη F είπερ C M 32 έκινεΐτο, prius ι in lit. C
 SIMPLICH IN PHYSICORUM VI 4 [Arist p. 2 3 4 b 2 1 . 29] 971

Β Γ , δήλον οτι κα ί ολ/jv τήν Δ Ζ ανάγκη ολου είναι τοΰ Α Γ . άλλου γαρ 226 >·
ουχ οίον τε αυτήν είναι δια το κείμενον καθόλου, οτι ουδέν κινείται κατά
τήν άλλου κίνησιν. τούτου γαρ κειμένου οιίτε των μερών τίνος του Α Γ
μεγέθους εσται ολη ή Δ Ζ κίνησις οΰτε άλλου τινός παρά ταύτα· ουτω μεν
5 ουν καθ' ενα τρόπον έδείχθη το προτεθέν · ήν δέ τούτο οτι ή των μερών
κίνησις συντεθείσα ολη του εκ τών μερών μεγέί)ους όλου εσται κίνησις. 25
καί το άντίστροφον ουν αληθές, οτι εί του ολου ολη, καί τών μερών τά
μέρη, ψ ακολουθεί ές ανάγκες το τήν κίνησιν διαιρείσθαι κατά το κινου-
μενον μέγεί)ος. αλλά δια τί μή του Α Ι ' μεγέθους κίνησίν τινα λαβών τήν
ΙΟ Δ Ζ καί ουτω του μεν A B τήν Δ Ε δειςας, του δέ Β Γ τήν Ε Ζ , συνήγαγεν
οτι κατά το μέγεθος διαιρείται ή κίνησις; ή οτι τοΰτο το έν « ρ γ η ήν λα-
βείν, αλλ' ου δι' έτερων αποδεϊςαι το προκείμενον. καί μέντοι εί ολου
του Α Γ ολη ες α ρ χ ή ς ελήφθη ή Δ Ζ , ου πάντως ήκολούθει καί τά μέρη 80
τών μερών, τί γάρ; ε? αδιαίρετος ήν ή κίνησις; ε? μεντοι τά μέρη τών
15 μερών, ανάγκη καί τήν δλην του όλου. το γάρ ολον και άδιαίρετον είναι
καί διαιρετον δυνατόν.

p. 234b29 " Έ τ ι δ έ ε ί π ά σ α μ ε ν κ ί ν η σ ι ς εως του κ α ν ή ο λ η κ ί ν η σ ι ς 85

είη του Α Β Γ μεγέθους.

Δεύτερον επιχείρημα τούτο δεικνύον, οτι ολη ή Δ Ε Ζ κίνησις ολου

20 τ ο υ Α Β Γ μ ε γ έ θ ο υ ς έστί. δείκνυται δέ επί προειλημμένα) τ ω τήν μεν
Δ Ε του A B είναι μεγέθους, τήν δέ Ε Ζ του Β Γ , καί επί άςιώματι τ ω λέ-
γοντι, οτι πάσα κίνησις κινουμένου τινός έστιν. ή δε δείΐις εκ διαιρέσεως
πρόεισι τοιαύτης· ή Δ Ζ κίνησις ολη ή τών μερών του Α Γ μεγέθους εστίν 40
όποτερου ή ολου τοΰ Α Γ ή άλλου τινός παρά ταΰτα. καί έ'στιν ανελλιπής
25 ή διαιρεσις· el ουν μήτε τών μερών έστιν μηδετέρου ή ολη (μέρους γάρ
έκατέρα έστιν, ή μεν Δ Ε του A B , ή δέ Ε Ζ του Β Γ · ώστε ουδετέρου
αυτών ή ο λ η ) · αλλά μήν ουδέ άλλου τινός έ'σται ή Δ Ζ κίνησις. εί γάρ
ήν ολη τινός άλλου, καί τά μόρια αυτής τών εκείνου μορίων αν ήν (ου
γάρ δή άμερές ον έκινεϊτο. τούτο όέ ώς εναργές λαμβάνει καί ως ήδη

1 Β Γ ] αγ C 2 αυτήν ούχ ofáv τε a F 4 ολη εσται C M ταΰτα# C

5 τρόπον OID. F Π μέρους ολου F : ό'λου μεγέθους a 7 εί] ή C F 8 lu
ora. Α 10 xai a n t e ο υ τ ω ; posui: a n t e λαβών habent A F : oui. a C M μέν oui. C
δείξας τήν δε a F 11 ήν] ôv F 12 τέ om. F ei ολου] ή ολη F : εί;
ολου M 13 ού πάντα); a A F : ωσαύτως CM ήκολούθη F καί τά μέρη]
•/ατά μέρος καί F 14 εί] ή F : ή C 1 άδιαίρετα Μ 15 τό γαρ όλον] τοΰτο γαρ
όλον C M : oui. F 16 δυνατόν A F : post ολον t r a n s p o n i t a : δύναται CM 17 εί oui. F
a r a n a a ex Arist. vulg. 18 είη ut Arist. E F l i b r i : εϊη âv Arist. vulg. Γ om. F
19 post δεύτερον add. μέν delevit M post οτι add. ή C M -/.ίνησις om. a F
21 A B ] βα A 22 διαιρέσεως τίνος a F 23 τοιαύτη a F ή δε (coir, nescio
linde) όζ C ΑΓ] α β F 24 η τοΰ αγ ολου a F ¿νελλειπής Α 26 έχατέ-
ρου a 27 άλλα per anacoluthian a d i u n g i t u r post γαρ add. ούν del. C
29 δή] δέ Μ
972 S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R U M V I 4 [Arist. p. 234b29. 34]

3εοόΓ|'μενον αύτιυ έν τη προ ταύτης επιχειρήσει)· αλλά μην τά μέρη της 226ν
Δ Ζ τά Δ Ε Ε Ζ των του Α Γ μερών έστι, τοΰ τε A B καί του Β Γ , καί ου 4β
δύναται ταύτα τά μέρη της κινήσεως και άλλων είναι μερών· ου γάρ οίον
τε την αυτήν καί μίαν κατ' άριί)μόν πλειόνων είναι, λείπεται άρα δλην
δ τήν Δ Ζ κίνησιν όλου τοΰ Α Γ μεγέθους είναι.

p. 234ΐ>34 Έ τ ι δέ sì ε σ τ ί ν ά λ λ η τ ο υ δλου κ ί ν η σ ι ς εως του | κ α ί 227Γ

άνάγκη παντός είναι του μεριστοΰ αυτήν.

Δείςας τήν Δ Ζ κίνησιν ολην τοΰ Α Γ μεγέθους ούσαν ολου δια τοΰ μή
δύνασί)αι άλλου τινός αυτήν είναι μεγέί)ους νΰν δείκνυσι το αύτο δια
10 τοΰ μή δύνασΟαι άλλην τινά κίνησιν είναι τοΰ Α Γ μεγέθους παρά τήν
ΔΖ. d γαρ δυνατόν, εστω τοΰ Α Γ μεγέθους δλου άλλη τις παρά τήν
Δ Ζ ή Θ1· τά δή μέρη της Θ1 Ισται τών μερών τοΰ Α Γ . καί εί μεν τά 6
μέρη τής ΘΙ κινήσεως οΓον τά Θ Κ ΚΙ ίσα εστί τοις μέρεσι της Δ Ζ κι-
νήσεως τοις Δ Ε Ε Ζ , και τά αυτά ανάγκη καί τήν ολην τήν θ ΐ τη δλη
15 τη Δ Ζ ίσην είναι και τήν α υ τ ή ν έκαστου γάρ κίνησις μία. καί ου δύναν-
ται οΰτε τών μερών τοΰ Α Γ άλλαι τίνες εΐναι κινήσεις μετά τών Δ Ε Ε Ζ
οιίτε τοΰ ολου μετά τής Δ Ζ · αλλ' εί μεν ή Θ1 κίνησις εις τάς τών μερών
κινήσεις διαιρεδείη, ή αυτή έ'σται τη Δ Ζ · εις γάρ τά εκείνης μέρη οιαι- ίο
ρεϊται. αυτός δε άντί τοΰ είπεϊν ' ή αυτή έ'σται τ η Δ Ζ ' , είπερ εις τά έκεί-
20 νης μέρη διαιρείται, ί σ η ε σ τ α ι είπεν ή Θ1 τ η Δ Ζ . εί δε αφαιρουμένων
άπό τής Θ1 τών ίσων τοις Δ Ε Ε Ζ άπολειφί)είη τι άλλο μέρος οΓον το
Κ Ι , τοΰτο το μέρος τής Θ1 κινήσεως ο υ δ ε ν ο ς ε σ τ α ι κ ί ν η σ ι ς τοΰ Α Γ ·
OUTS γ ά ρ τ ο ΰ δλου ( ή γάρ ΘΙ δλη τοΰ δλου ην) οΰτε μέρους τινός αυτοΰ·
ουδε γάρ έχει τι άλλο μέρος παρά τά A B Β Γ , ών ήν κίνησις ή ΘΙ εις δύο
25 διαιρεΟεΐσα ίσα ταΐς Δ Ε Ε Ζ . ειπών δε οίίτε ά λ λ ο υ τών μερών το μεν 15
προσί>είναι, διότι μηδέν άλλο μέρος εχει, παρείασεν ώς σαφές, οτι δε ού-
δενός τών εις α διήρηταί έστιν, έ'δειξεν ειπών δ ι ά το μίαν είναι τοΰ
ε ν ό ς · ού γάρ δύναται το αυτό μέρος άμα τών τε Δ Ε ΕΖ μερών τίνος
είναι και δλου, αλλ' ουδέ και έ'ςωΟεν άλλου τινός εσται. ου αίτίαν προσέ-

1 αύτό F 6 ετιν Μ : μεν έστι a ex Arist. vulg. (sed om. E F ) τοΰ ό'λου κίνη-
σις άλλη ex Arist. vulg. a καί oui. F 7 παντός] τινός F αυτοϋ F
9 ante vûv iterata vûv — δΰνασϊαι ά'λλου — μεγέθους del. C 11 γάρ] γε F 12 εί
ία ras. Α : ή F 13 Κ Ι oui. C εσται Α τοις] τής F : οίον τοϊς a
14 καί (ante τ ά ) om. F 15 τ η OÍD. a 15. IG δύναται F M 16 αλλας (oui.
τίνες) F κινήσεις είναι aF 17 εί] ή F 18 καί ή αυτή F ΔΖ] Ζ
om. in lac. x x x v litt. M 18. 19 post διαιρείται lac. x litt. M 19 δέ om. M
είπερ — Δ Ζ ("20) om. M 20 Δ Ζ a: δεζ A C F τοις C M (cf. v. 14): της (post ίσων) a F :
τοΰ A 21 τι om. A 22 τό μέρος om. F τοΰ Α Γ om. C M οόδε a: ουτε
ACFM 24 τά M : τό a A C F ήν a C F : ή M : ήν ή A Θ1 a: »x ACFM
2δ ίσα post Ε Ζ a 26 μή δέ aF παρήκεν a δε om. F 27 διαιρείται F
τοΰ om. Arist. cod. E 1 2S τινές C 1 29 καί (post ουδέ) om. fortasse recte C M
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü J I Vf 4 [Arist. p. 2 3 4 b 3 4 ] 973

Οηχε το a s συνεχής μεν γάρ ή ΘΙ κίνησις, ή δέ συνεχής συνεχούς τίνος 227''

καί ενός. ουδέν 8 ε εστίν άλλο εν τ ω Α Γ μόριον παρά τά A B ΒΓ συνεχές
αύτιίϊ · το γαρ έ'ςω&εν λαμβανόμενον καί ¡i.ή ον μέρος του Α Γ oò συνεχές 20
έστιν αότό>. ó δε αυτός λόγος, / α ν a i των μορίων του κινουμένου κινήσεις
y υπερβάλλωσι τήν τ η ς Θ Ι κινήσεως διαίρεσιν, ώ ς είναι τάς των μορίων τ η ς
ΑΓ κ ι ν ή σ ε ω ς των A B Β Γ τάς Δ Κ Ε Ζ μείζους τ ω ν τ η ς Θ Ι κινήσεως μο-
ρίων, ήν υπόκειται το Α Γ κινείσ&αι. τίνος γαρ έστι το υπέρβλημα; οΰτε
γαρ του δλου (τουτου γαρ ή ολη ή ν ) οΰτε των μερών τίνος· ετεραι γα'ρ
είσιν αύται του ύπερβλήματος. εί ουν ανάγκη τινός είναι πάσαν κίνησιν,
1 0 έλλειπούσης δε ή υπερβαλλουσης οΰτε το ελλειμμα ουτε το υπέρβλημα 2δ
τινός εσται, δήλον οτι οΰτε ελλείπει οΰτε υπερβάλλει, αλλά απαρτίζει, καί
ίση Ιστίν ή έκ των μορίων τη ολη. ε ì δε "ση ή αυτή· καί γάρ τά
μόρια πάντα τά αυτά τω ολω. ούτως ουν δείςας, οτι ή της κινήσεως
διαίρεσις κατά τήν διαίρεσιν γίνεται του κινουμένου μεγέθους, εί'περ
15 καί ή ολη του δλου καί τά μέρη των μερών έστι, συμπεραίνεται τά
ειρημένα. παντός δέ του μεριστοΰ εΐπεν ή αντί του 'του κινουμέ-
) / V "Ν > 1 (* » ί r # ì \ Μ \

νου (εοείςε γαρ οτι παν το κινουμενον μεριστον εστίν) η π α ν τ ό ς 80

του μεριστοΰ εΤπεν αντί του ' π ά ν τ ω ν τών μορίων του κινουμένου', ει'
δε πάντων τών μορίων του κινουμένου εστίν ή κίνησις, καί διαιροΐτο áv
2 0 κατά τά μόρια του κινουμένου.
Ό δε Ε ΰ δ η μ ο ς καί ούτως έοειςε το προκείμενον, " &1 γάρ εστι του
δλου κίνησις, έστι δέ καί τών μορίων εκάστου, ετεραι δέ αύται καί μέρος
έκαστη τ η ς δλης, at τών μορίων κινήσεις μόρια έσονται τ η ς όλης τοσούτον
εκαστον, όποστημόριον καί αυτό του κινουμένου εστίν· ω σ τ ε εί τά του κι-
25 νουμένου μόρια ι'σάζει τ<5 ολφ, καί αί κινήσεις αί του κινουμένου ί'σαι só
έσονται τ η ο λ η " . καί απορίαν δέ τινα φαίνεσθαι περί τά είρημένα φησίν
ó Εΰδημος· "πώς χ ρ ή λέγειν τά μόρια κινείσί)αι· ου γάρ έ'στιν ενεργεία,
ή πάντα έ'σται τά μεριστά πολλά καί άπειρα, εν δέ ου&έν; εί δ ή δει νοήσαι
τά μ έ ρ η , έπί μέν αλλοιώσεως φαίνεται πως ένδέχεσ&αι τό λ ε χ ί ) έ ν · λευ-
3 0 καίνεται γάρ καί σκέλος καί τών ά'λλων εκαστον. καί τούτων ίοιαι φαί-
νονται
* \
αί r αλλοιώσεις
tv
αρι&μων · ενδέχεται
r
γάρ' το r μέν λευκαίνεσί)αι,
* \ f
το
'
δέ
μ η λευκαινεσΐ)αι. ειοει οε εστωσαν αι α ύ τ α ι · γίνεται ουν και η πάντων 40

1 post τό lacunau] posili, intcrcidisse credo συνεχές είναι 2 post ενός add. ουδέν δ έ —
aß (3γ συνεχούς τινός / a i ένος delevit C τά ACM : την a F 4 εσται M
5 της alt.] του a G κινήσεις a Δ Ε Ε Ζ ] δεζ Μ 7 άπόχειται a εσται a
8 εταιραι C 10 post οΰτε prins add. δέ a 11 λείπει CM 12 εί] ή F
14 διαιρέσεως (ante κατά) ut vid. Α 1 κινουμένου, ι in ras. C IG του το5 A ' C : του
aA2FM 17 μεριστον om. F έστιν a C F : εστω Α ' : εστι A 2 : om. in lac. iv litt,
sed in mrg. rest. M 18. 19 εί δέ — κινουμένου ( 1 9 ) om. F : iteravif, sed delevit C
20 post κινουμένου habet εί δέ — μόρια του κινουμένου F 21 Εΰδημος] fr. 05.
ρ. 8 7 , 2 3 S p . 24 ό-οστημόριον, οστ in ras. Α -/ινούμενον (om. του) F
εί] καί εί Μ : καί ή C 2 6 ν. ai oíd. F 27 Εΰδημος] fr. 6 5 p. 8 8 , 5 Sp.
30 καί (post σκέλος) oui. a ίδιαι] ήδη F 31 αί om. CM αριθμοί] κατ'
άρι&μο'ν F τό òil////ii C : τό, s u p e r s c r i p t δέ A 32 εϊδει] ήδη F
974 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 4 [Arlst. p. 234 b 34. 235» 10]

Tifi τοΰ όλου ή αυτή. τί γάρ διαφέρει την έκαστου καθ' εκαστον ειπείν 227r
ή απάντων «¡χα; έπι δέ των φερομένων πώς έροΰμεν; Εκαστον γάρ των
¡χορίων Γσην ένήνεκται και το πρώτον ληφθέν καί το εσχατον καί όποιονοΰν.
αλλά δή τά μόρια άπειρα, πότερον ουν την του ολοο κίνησιν σταδιαίαν
5 λεκτέον ή πολυστάδιον; άπειρα γάρ εσται σταδία το δλον ουτω γε διελη-
λυθός. ή δέ αυξησις τ η αλλοιώσει φαίνεται συμπαθεστέρα, ώστε αί μεν
τούτων κινήσεις κατά τάς των μορίων κινήσεις μερισθήσονταί πως. περί 45
δε της κατά τόπον σκεπτέον." ταύτα μέν ουν ó Ευδημος αύτοΐς ρή-
μασιν απορεί, ρητέον δέ οΐμαι προς αυτά το προ όλίγου ρηθέν, ότι κ3ν
10 μ η καθ' αυτά κινήται κατά τόπον τά μέρη του συνεχούς, αλλ' εν γε τ ω
ολω κινείται· καί δια τοΰτο καί ή κίνησις καί το μέγεθος διαιρετά, αλλ'
ου διηρημένα λέγεται, διίβρημένα γάρ αν ήν, ει Ικαστον τών τοΰ ολου με-
ρών καθ' αυτό έκινεΤτο.

ρ. 2 3 5 " 1 0 "Αλλη δέ κατά τον χρόνον εως τοΰ ανάγκη πάσαν κί-50
15 νησιν διαιρεϊσθαι κατά τον χρόνον.

Ει'πών δ ι χ ώ ς διαιρετήν είναι πάσαν κίνησιν, Ινα μέν τρόπον τ ω χρόνω,

ά'λλον δέ κατά το κινούμενον μέγεθος, και δείξας κατά τρεις τρόπους οτι
κατά το κινούμενον μέγεθος διαιρετή έστι, συντόμως καί σαφώς δείκνυσιν,
οτι και κ α τ ά τ ο ν χ ρ ό ν ο ν διαιρετή έστιν ή κίνησις· πάσα γάρ κίνησις
20 έν χρόνω, χρόνος | δέ πας διαιρετός, καί έν μέν τω ήμίσει 227*
του χρόνου το ήμισυ κινήσεται το όμαλώς κινούμενον, έν δέ τ ω τρίτφ τό
τρίτον, καί όλως έν μέν τ ψ πλείονι πλέον, έν δέ τφ έλάττονι ελαττον.
εί δέ έν μέν τ ω πλείονι χρόνω πλείων κίνησις, έν δέ τω έλάττονι
έλάττων καί κατά τον αυτόν λόγον, πασα άρα κίνησις διαιρείται κατά
25 τον χρόνον. " ε ι η δέ άν, φησίν ó 'Αλέξανδρος, ή μέν κατά χρόνον γινομένη
διαίρεσις της κινήσεως ώσπερ κατά μήκος, ή δέ κατά τά μέρη του κινου- δ
μένου ώσπερανεί κατά πλάτος· καί γάρ ó μέν χρόνος κατά γραμμήν
πρόεισιν ουδέν έμφαίνων πλάτος, το δέ κινούμενον πλάτος εχον ώς έπί
έπιφανείας κινείται, άλλ' ουχ ώς έπί γραμμής."

1 ή om. Μ 2 πάντων CM post έροΰμεν add. 2χαστον a 3 ένήνεγκται

aF όποιανοΰν F 4 σταδίαν Μ 5 τά στάδια Μ : τά διί F γε om. F
7 χοιτά] καί C'M συμμερισδήσονται a F 8 post τόπον add. κινήσεως aF
έπισκεπτέον a 8. 9 ^ήμασι διαπορεϊ CM 9 προς αύτόν CM τό προς τό δλον
^ηθέν F 12 εί om. F 13 καίΓ έαοτό aCM 14 Άλλον Μ τον ODI. F
iteinque v. 15 17 καί δείξας —έστι (18) ora. F 18 κατά om. C 1
19 και om. F τον A C M : om. a F 20 έν] εί F 21 κινείται a F
22 τω (post μέν) om. F πλέονι ττλε'ον AC 24 έλάττον a C 2C κατά τό
μήκος Μ τά A C M : om. a F 27 ώσπερ äv εί C M 1 : ώσπερ άν είτ( a A M 2 :
ώσπερ äv ή F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 4 [Arist. p. 235» 13] 975

p. 235» 13 Έπεί δε π ά ν τ ο κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ε ν - t v ι κ ι ν ε ί τ α ι εως του 227»

και π ά λ ι ν τ η ν έ λ ά τ τ ω τ ω έλάττονι.

Δείξας τά συνεχή πάντα τό τε μέγεθος το κινούμενον καί το καί)' 8 15

ή κίνησις είτε κατά τόπον είτε κατά ποιότητα ή ποσότητα, και την κίνησιν
5 και τό κινεϊσθαι και τον χρόνον, διαιρετά εις αεί διαιρετά και μηδέν ές
αδιαιρέτων, νΰν δεικνυσιν, οτι π ά ν τ ω ν τούτων αί αύται διαιρέσεις εΐσί και
ομοίως πάντα συνδιαιρεΐται αλλήλοις. το δε κ α ι π α ν τ ό ς έ σ τ ι κ ί ν η σ ι ς ή
ελλείπει του κινουμένου, Γνα η ' παντός του κινουμένου εστί κίνησις' οπερ
εΐπεν πρότερον, οτι πάσα κίνησις τινός έστι, του κινουμένου δηλονότι 20
10 (τούτου γάρ και τό κ α θ ' ο ή κίνησις καί δ χρόνος έν ω κινείται) ή παν-
τός έστι κίνησις, διότι το κινούμενον κ α θ ' αυτό ολον ον καί παν κινείται,
και τό εν τινι δέ το καί)' 8 ή κίνησις δηλοΐ, τό τε κατά τόπον καί το
κατά ποσόν καί το κατά ποιόν. ε{πών ουν την αυτήν είναι τούτων πάν-
των διαίρεσιν, έπειδή τό ποών δοκεΤ μ η διαιρεϊσθαι καί)' αυτό την είς
15 μέρη διαίρεσιν, οτι μηδέ ποσόν έστι, διά τοΰτο προσέθηκεν οτι ο υ χ ομοίως
π ά ν τ α διαιρεθήσεται τ ά κ α θ ' δ ή κίνησις γίνεται· ó μεν γαρ τόπος, κ α θ ' 2»
ον ή κατά τόπον κίνησις, καί το μέγεθος, καί)' 8 ή αύ'ξησις καί ή μείω-
σις ποσά όντα κ α θ ' αυτά διαιρεθήσεται, τό δέ ποιον κ α θ ' 8 ή άλλοίωσις
ούκέτι κ α θ ' α υ τ ό αλλά κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς διαιρείται· τι!) γαρ τό σώμα
20 διαιρεϊσθαι, έν ψ το ποιόν, τούτω καί αύτό το ποιόν διαιρεθήσεται. θεις
δέ το τ ο υ μ έ ν τ ό π ο υ κ α θ ' α υ τ ό είναι την διαίρεσιν ουκέτι προσέθηκε
τό καί του μεγέθους, κ α θ ' 8 ή κατά αυξησιν καί μείωσιν κι'νησις, αλλ'
ώ ς γνώριμον τοΰτο πάρεις έπήγαγεν τ ο υ δ έ π ο ι ο υ κ α τ ά συμβεβηκός.
" ή δει, φησίν ó Άλέςανδρος, γεγρα'φθαι αντί του τ ο υ μέν τ ό π ο υ κ α θ ' so
25 α υ τ ό τό τ ο ΰ μ έ ν π ο σ ο ύ κ α θ ' α υ τ ό · ουτω γάρ αν καί περί του τόπου
καί περί του μεγέθους ελεγε· ποσόν γάρ έκάτερον." ταύτα ουν προσθείς
μετά ταύτα δεικνυσιν α υ τ ά · καί πρώτον, οτι τ ω χ ρ ό ν ω συνδιαιρεΐται ή
κίνησις, καί άνάπαλιν, οτι τ ή κινήσει ó χρόνος, ει γάρ έν τοΐ Α χ ρ ό ν ω
τι δλην την Β κινείται, δήλον ώ ς το όμαλώς κινούμενον έν τ ω ήμίσει του Α

1 post κινείται add. καί del. F 2 έλάττονα aM τω] έν τώ a ex Arist.

την F 5 διαιρετά είς AC: διαιρετά είναι είς a F : εις Μ 7 τώ δε CM έστιν
ή aF ή oui. F 9 πρότερον] p. 234 b 29 post δτι add. καί CM 10 xal τό]
καί τοΰ F ή — κινείται (11) ora. Μ 11 post διότι add. καί C 12. 13 τό
κατά τό ποσόν καί τό κατά τό ποιόν Μ: κατά τό ποσόν καί κατά τό ποιόν C 13 καί
κατά τό ÍTOIÓV Α 13. 14 πάντων τούτων CM 14 post έττειδί) add. καί C
κατ' αύτό aA 2 F 14. 15 είς μέρη om., sed rest, in uirg. C 1 16 τά oiu. M
17 ή (ante μείωαις) om. aF 19 τό oin. FM 20 τοΰτο F 21 μέν orn. CM at
cf. v. 24 24 ή δει] ήδη F άντί τοΰ τοΰ AC : άντί τοΰ aFM 25 τό om. F
ούτως γάρ περί τόπου τε αν καί a 26 περί του CM: τοϋ F : περί a : περί μέν τοΰ Α
έλεγε aA : OÍD. CFM ποσόν μέν γάρ F προθείς aA 28 Α] πρώτω F
29 τί δλην την aA : την 6'λην την CM : την πρώτην ό'λην την F
976 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 4 [Arist. p. 235» 13. 25]

χρόνου την ήμίσειαν της Β κινηθήσεται· και αει τ η τοΰ χρόνου διαιρέσει 227*
συνδιαιρεθήσεται κατά τά αυτά και ή κίνησις. άνάπαλιν δέ, ε? ή κίνησις 3»
διαιρετή και ώ ; διαιρετή (τοΰτο γαρ νΰν μάλιστα δείκνυται), και τον χρόνον
ούτως ανάγκη διαφετόν sîvat. εί γαρ δλην την Β κίνησιν έν τ ψ Α παντί
5 χρόνιο κεκίνηταί τ ι , την ήμισειαν αυτής έν τω ήμισει και την έλάττονα
αεί έν t(û έλάττονι κινηθήσεται χρόνω.

ρ. 235«25 Τον αυτόν δέ τρόπον και τό κινεΐσθαι διαιρεθήσεται

εως του λ η φ θ έ ν τ ο ς γάρ του κινεΐσθαι καθ' έκατέραν συνεχές
και το δλον.

10 Δείςας τον χρόνον καί την κίνησιν άλλήλοις ομοίως διαιρούμενα δεί- 45
κνυσιν, δτι κ α ί τ ο κ ι ν ε ΐ σ θ α ι , δ έστιν ένεργεια κατά την κίνησιν ή πάθος,
ομοίως τ η κινήσει διαιρείται, εί γάρ το κινεΐσθαι παρουσία κινήσεως έστι,
δήλον δτι τ η μεν της πλείονος κινήσεως παρουσία πλεΐον το κινεΐσθαι, τ η
δέ της έλα'ττονος ελαττον, ώστε συνδιαιρεθήσεται τ η κινήσει το κινεΐσθαι,
15 ής παρουσία έστίν. d γάρ το Γ έστι τό κινεΐσθαι δλον, ή δέ Α Δ κίνησις,
ής παρουσία τ ω Γ το κινεΐσθαι, κ α τ ά τ η ν η μ ί σ ε ι α ν της Α Δ την A B 50
κίνησιν ελαττον εσται τό κινεΐσθαι· το γάρ ήμισυ του Γ . κδν την
ήμισειαν τ η ς A B κινήσεως λάβωμεν, κατά ταυτην ήμισυ του ήμίσεος κι-
νεΐσθαι εσται. κ α ί α ε ί ο υ τ ω διαιροΰντες την κίνησιν, τ η αυτη διαιρέσει
•20 καί τό κινεΐσθαι διαφήσομεν. ουτω μέν ουν εοειξεν, δτι εί τό δλον κι-
νεΐσθαι τ η της δλης κινήσεως παρουσία γίνεται, καί τά μέρη του κινεΐσθαι
κατά τά αυτά μέρη της κινήσεως διαιρείται, εφεξής δέ δι' εκθέσεως το
άνάπαλιν δείκνυσιν, δτι εί τά μόρια του κινεΐσθαι τ η των μορίων τ η ς κινή-
σεως παρουσία | συνδιηρηται, καί τό δλον κινεΐσθαι τ η της δλης κινή- 228··
25 σεως παρουσία γενήσεται. έ'στω γάρ ή δλη κίνησις ή Δ Ε διηρημένη κατά
το Γ , και τοΰ μέν Δ Γ μέρους αυτής ή ένεργεια καί το κινεΐσθαι έ'στω
το Ζ Η , τοΰ δέ Γ Ε του ετέρου της κινήσεως μέρους το κινεΐσθαι εστω το
ΗΘ. ώστε το Ζ Θ το δλον κινεΐσθαι κατά τήν δλην κίνησιν την Δ Ε γίνε-
σθαι. εί δέ λέγοι τις της δλης Δ Ε κινήσεως μ ή τό Ζ Θ είναι το κινεί- 6
30 σθαι, αλλ' ή εν των Ζ Η ΗΘ ή ά'λλο τι παρά ταΰτα, ουκ όρθώς έρεΐ.
τοΰ μέν γάρ Ζ Η κινεΐσθαι ή Δ Γ κίνησις ην, τοΰ δέ Η Θ ή Γ Ε · ουδετέρου
δέ ολη ή Δ Ε . ει δέ άλλου τινός, π λ ε ί ω εσται κινεΐσθαι κατά τήν «υτήν

1 post Β add. κινήσεως a 2 συνδιαιρεΐται F καί άνάπαλιν όέ CM 3 γάρ

oui. F 5 αύτής ora. et καί ante τψ ήμίσειαν add. a F 7 post τρόπον add. άεί F
8 ληφ8έντος — έκατέραν OÍD. F έτέραν M 9 καί A C F M : εσται a ut Arist., super
καί add. A 1 1 5 om. M 13 παρουσία καί F 16 παρουσία scripsi: παρουσία
ACM: παρουσία έστί a τό γ C F M : τώι γ aA 17 καν ACM: κατά F : ωσαύτως
κ'ΐν a 1!) nr¡ airrvj] τοιαύτη F 20 μέν ουν aA : μέν F : γάρ CM ότι oin. a
24 συνδιείρηται C post ολον add. καί τό όσον F 2fi μέν om. F ΔΓ] γδ
aF 27 δέ om. C ' _ 28 δλον τά transp. aF 2i) λέγει FM 30 ή έν των ζη η»
ή AC: εί έν τιϋ ζη ηΚ η Μ : ή έν τώ ir, ή θη F : ή τό ζή ή η» ή a 31 ούδετέρα
aF 32 post δέ piius add. ή a
 SI MP LICIT IN PIIYSICORUM VI 4 [Arist. p. 235" 25. 34] 977

κίνησιν, οπερ αδύνατον· u.ivc γάρ κ ι ν ή α ε ω ; τιίϊ αρι&μω εν το κινεϊσβαι. 228^

το δε ω σ π ε ρ έδείςαμεν χ et ì τ ή ν κίνησιν διαιρετήν είς τάς των
μερών κινήσεις ειπεν, διότι προ ολίγου δεικνυς, οτι ή κίνησις συνδιαι-
ρεΐται τοις του κινουμένου κ α τ ' αυτήν μέοεσιν, ελεγεν και έκεΐ, ω ς ει μ ή ίο
5 ή έκ τ ω ν μερών τ η ς ο λ η ς συγκείμενη κίνησις ολου εί'η του κινουμένου,
ά λ λ α ά λ λ η τις, άτοπον ακολουθήσει το πλείους είναι του αυτου κινήσεις ·
τά τε γάρ μόρια τ ή ς πριυτης λ η φ θ ε ί σ η ς κινήσεως έσονται του αυτου κινή-
σεις και τά της δευτέρας της υποτεΟείσης, ε? εί'η άλλη· και ο ύ τ ω ς άμα
αν εί'η τάς δύο κινουμενον. δείςας δε τό έπόμενον άτοπον, δν μ ή τό ολον
10 κ ι ν ϊ ΐ σ δ α ι παρουσία τ η ς όλης κινήσεως λέγ-fi τις γίνεσ&αι, ής τ ή των μερών
παρουσία τά του κινείσί)αι μέρη εκείτο γινόμενα, πώς ολον το κινεΤσίίαι 1:>
παρουσία τ η ς ολης κινήσεως έσται, λέγει, εί γάρ λ η φ β ε ί η κ α θ ' έκάτερον
μόριον τ η ς κινήσεως οΰσης συνεχους τό κινεΐσί)αι, καί τούτο ο μ ο ί ω ς αν τ-β
κινήσει συνεχές αν δεικνύοιτο κ α τ ' αυτήν γινόμενον.

15 ρ. 235¡>34 Ώσαυτοκ δέ δ ε ι χ θ ή σ ε τ α ι καί το μήκος διαιρετόν εως

του ο μ ο ί ω ς εςει κατά πάντων.

" Ω σ π ε ρ ó χρόνος, φησίν, έδείχθη καί το κινεΐσ&αι τ α ΐ ς αυταίς διαι- 2«

ρέσεσι διαιρούμενα, ουτω δειχί)ήσεται τοις προειρημένοις συνδιαιρουμενον
το καί)' ΰ ή κίνησις γίνεται, εί μεν κατά τόπον ή κίνησις, το μ ή κ ο ς , εί δε
20 κατά π ο σ ό τ η τ α ως αύ'ςησις καί μείωσις, τό μ έ γ ε θ ο ς , ε? δέ κατά ποιότητα
ή π ο ι ό τ η ς · οτι γάρ áv διαιρεΟη τ ο ύ τ ω ν , καί τά αλλ α πάντα τ-β α ύ τ η διαι-
ρέσει συνδιαιρεθήσεται. εί γαρ έν ολιρ τινί χ ρ ό ν ψ ο λ η ν τινά κίνησιν κι-
νοΐτό τι, ή κατά τόπον ή κατά ποσόν ή κατά ποιόν καί διαιρεθέντος του -·>
χρόνου είς ή μ ι σ υ ή τρίτον ή άλλο τι μόριον, καί ή κίνησις καί το καί}'
25 ö ή κίνησις είς τά αυτά μόρια διαιρείΐήσεται. ή μέντοι ποιότης, εί κατά
ποιότητα ή κινησις εί'η, ου καί)' αυτό διαιρεθήσεται, α λ λ ά κατά συμβεβη-
κός (oò γάρ καί>ό π ο ι ό τ η ς ) , αλλά κ α δ ό TO άλλοιούμενον καί μεταβάλλον
κατά ποιότητα ποσόν έστιν. τ ω γάρ τούτου τό ή μ ι σ υ έν τ ω ή μ ί σ ε ι χρόνω
άλλοιουσίΐαι και τό καί)' ο ή α,λλοίωσις γίνεται είς ή μ ι σ υ διαιρείται· του
30 γάρ εν τ<« ο λ ψ ποιου ή μ ι σ υ το έν τ ψ ήμίσει του ολου. καί το κινούμε- so
νον δε ο μ ο ί ω ς διαιρεθήσεται τοις είρημένοις, ώ ς είπεν έν τοις π ρ ώ τ ο ι ς · ε?
γάρ ολον έν τ ω ολιρ χ ρ ό ν ω , τό ήμισυ αύτου έ'σται έν τ ω ήμίσει κινού-

1 post. 8ν add. άριθμω CM 2 τό δ έ — δ ι ό τ ι προ (3) om. F 3 όλίγον F

4. 5 ώς μη έκ F 5 κινήσεως F εΐη ό'λου a F G αύτοϋ Α 2 8 της (post
τά) οίο. F καί (ante οίίτως) ora. Α 10 παρουσία libri u t v. 12 λέγη
a : λέγοι A C F M xr¡ orn. C 1 11 τό oiu. F 12 έσται a n t e παρ-
ουσία t r a n s p . a : o m. F ληφθή F κ α θ ' έτερον F : π α ρ ' έκάτερον C ' M
13 αν A C M : oui. a F 13. 14 τι κινήση M : om. F 14 äv h a b e n t omnes libri
18 συνδιαιρού,αενον] διαιρούμενων F 21 αύτ^ om. F 2 3 ¡^ κατά τό ποιόν, v¡ κατά τό
ποσόν, ή κατά το'πον a F καί (ante διαφε9έντος) ο in. a 24 ήμισυν Μ ut ν. 28 et 32
27 post κα9ό add. ή F 2 8 τό γάρ τούτου ήμισυ F 29 άλλοιουται F ήμισυ] είδη F
30 του έν F 31 πρώτοις] cf. Ζ 2 3 2 ίσται a n t e τό ήμισυ a
Comment. Ariet. Χ S i m p l i c . in P h j s. 1 2
978 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 4 [Arist. p. 2 3 5 » 3 4 . »1]

μενον. dkk' έπί μεν των βία κατά τόπον κινουμένων συνδιαιρεΐται τδ χι- 228··
νούμενον τ ω χρόνιο· το γάρ πλεΐον μέγεθος το αυτό διάστημα έν πλείονι
χ ρ ό ν φ κινείται βία και τό ελαττον έν έλάττονι. έπί δέ της κατά φύσιν
γινομένης κινήσεως π ώ ς τούτο υγιές έστιν; ανάπαλιν γαρ έν τοις κατά
5 φύσιν κινουμένοις τό μέρος του δλου και τό ελαττον του πλείονος έν 35
πλείονι χρόνω κινείται, ή και έπί τούτων σώζεται μέν το άνάλογον τ«ίϊ
χρόνιο διαιρεΤσθαι τό μέγεθος καί τ ω μεγέθει τί>ν χρόνον, αλλ' ανάπαλιν
και ουχ ομοίως της αναλογίας λαμβανομένης· ή μεν γαρ του μεγέθους
διαίρεσις του κατά φύσιν κινουμένου τον χρόνον αυξήσει κατά την αναλο-
10 γίαν της διαιρέσεως* δσω γαρ αν έ'λαττον ή το κινούμενον κατά φύσιν,
τοσούτφ πλείων ο χρόνος έν ω κινείται, ή δε του χρόνου πάλιν διαίρεσις
το μέγεθος αυςήσει κατά την αναλογίαν της ίδιας διαιρέσεως· δσω γάρ 40
3.V έλα'ττων ó χρόνος, τοσούτιρ μείζον τό κατά φύσιν κινούμενον μέγεθος
την αυτήν κίνησιν τ ω έλάττονι· ώστε ανάπαλιν εχειν την αναλογίαν έπί
15 τε των κατά φύσιν καί έπι των παρά φύσιν κινουμένων κατά τόπον, δείξας
δε δτι ομοίως άλλήλοις πάντα τά είοημένα διαιρείται, ομοίως εχειν φησί
καί έπί του πεπερασμένα ή άπειρα είναι τά έκ της διαιρέσεως αότών γινό-
μενα μόρια, π ώ ς δέ έστιν έν αυτοΐς τό άπειρον, καί δτι κατά το έπ'
άπειρον, αυτός έν τοις έφεςής διαρθρώσει.

20 p. 235 b 1 Ή κ ο λ ο ύ θ η κ ε δε μ ά λ ι σ τ α τ ό δ ι α ι ρ ε ΐ σ θ α ι 2ως του τ ό δέ«

άπειρον έν τοις έ π ο μ έ ν ο ι ς εσται δήλον.

Λοιπού οντος του δεΐςαι, δτι καί τό κινούμενον, δπερ ήδη δέδεικται
διαιρετον ο'ν, ομοίως διαιρείται τοις άλλοις, έκ περιουσίας τούτο δείκνυσιν,
οτι καί τά άλλα πάντα τά διαιρούμενα τ η προς το κινούμενον ακολουθία 50
25 διαιρείται, ουτε γάρ ó χρόνος ουτε ή κίνησις ουτε το κινεϊσθαι οΰτε
τόπος ή μέγεθος ή ποιότης ί'σα δλου τε του κινουμένου καί μορίου αότου.
είκότως δέ από τούτου τοις άλλοις υπάρχει ή διαίρεσις, διότι τά λοιπά ή
τούτου έστιν ή τών τούτου, τό μεν γάρ μήκος του σώματος καί ή κίνησις καί
το μέγεθος καί ή ποιότης, ó òà χρόνος τής κινήσεως- ή μέντοι ποιότης έναρ-
30 γέστερον το είναι διαιρετή από τοΰ μεγέθους εχει του κινουμένου· το γάρ
ποιόν ουτε συνεχές ουτε διαιρετον κ α θ ' αυτό. προσθείς δέ δτι καί τό
άπειρον ομοίως έ'χει πάντα, | από τοΰ μεγέθους άρςάμενα τ ' ϊ κινουμένου, 228"
το μεν δτι το διαιρετον ομοίως εχει πάντα δεδεΐχθαί φ ι ι · τούτο γάρ
ι — Π _ ~ ν% β- , \ m/ r /

εστίν ο προσεχώς εοειξε. π ω ς οε το άπειρον εν αυτοις αι π ω ς ομοίως

35 εν πάσιν, ύστερον δειχθήσεται. ζητεΐ δέ πάλιν ó 'Αλέξανδρος, π ώ ς ή κατά

1. 2 τ») χρόνω τό κινούμενον CM G ή ] εί F 8 Αναλογίας γινομένη« a F : άνα-

λαμβανομένης Μ 10 αν om. F T¡] ή C 11 τοσούτον C M 12 a n t e
τό add. καί F 14 τ«>] τό Α 1 έχει F 17 είναι r¡ άπειρα s e c u n d u m Aristote-
lem a F 18 έ π ' om. F 19 έν τοις om. F αυτός post έφεξής a F
20 Ή*ολοΰ9η5ε CM μα'λλιστα C : μάλλον F 21 δήλον a et add. A : om. C F M
2 3 ov om. n post όμοίω; add. κινείται del. F 25. 26 ουτε 6 τόπος a F
29 μέντοι] μέν F 30 τ ώ είναι F 1 τό κινούμενο·; F
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VI 4 . 5 [Arist. p . 2 8 5 b 1. 6 ] 979

αλλοίωσtv κίνησις την διαίρεσιν /ατά την του κινουμένου μεγέδους διαί- 228 ν
peatv έχει, εί'ττίρ τινά καί αθρόως μεταβάλλει, ώς προς Μέλισσον άποτεινό- δ
μένος αυτός έν τω πρώτω ταύτης της πραγματείας έ'φη. ένταΰΟα δε και
έφιστάνει ó 'Αλέξανδρος, δτι καν μή παν άλλα μέρος τι αύτοΰ ά&ρόον μετα-
5 βάλλη, ουκέτι τη του μορίου τούτου διαιρέσει συνδιαφοΐτο iïv ούτε ή κι-
νησις ουτε ó χρόνος, καί επικρίνει λέγων· " ή ου πάσι τοις μορίοις αότοΰ
συνδιαιρεϊται, αλλά τοις ώς κινουμένου καϋό κινείται".

ρ. 235·»β ΈπεΙ δέ πάν το μ ε τ α β ά λ λ ο ν εκ τ ί ν ο ς ε ι ς τι μεταβάλ-

λει εως του ο μ ο ί ω ς γάρ έ π ί μ ι α ς καί τ ω ν ά λ λ ω ν . ίο

10 Τ ο προκείμενόν έστι δειςαι, οτι το μεταβεβληκός δτε πρώτον μεταβέ-

βληκεν, εί; δ μετέβαλλεν, ανάγκη έν τούτω είναι είς δ μεταβέβληκεν ου
γάρ άπλώς το μεταβεβληχός ανάγκη ήδη είναι έν τω είς 8 μετέβαλλεν.
εί γάρ τι μεταβάλλον έκ μέλανος είς λευκον είη έν τω φαιω, τούτο μετα-
βεβληχος μεν έσται έκ του μέλανος, ουπω μέντοι μεταβεβληκός είς το 20
15 λευκον . είς ο μετέβαλλε, δι' ο ουδέ εστι πω έν τω λευκώ είς δ μετέ-
βαλλε. το δε π ρ ώ τ ο ν πρόσκειται τω μ ε τ α β έ β λ η κ ε , διότι ούτως άλη-
Οεύσει ó λόγος, τον γαρ έλ&όντα Ά δ ή ν α ζ ε , δτε πρώτον έλήλυΟεν, ανάγκη
έν 'Αθήναις είναι, τον μέντοι πέρυσιν έληλυδότα Άθήναζε, ουκέτι αναγκαίο ν
νυν είναι έν 'Αθήναις · τότε δε ήν, δτε πρώτως έλήλυόε. το μέν ουν πρό-
20 βλήμα τοιούτον, προλαβών δε ώς έναργές, δτι τό μεταβάλλον παν εκ τ ί ν ο ς
ε ι ς τι μ ε τ α β ά λ λ ε ι , δείκνυσι το προκείμενον από τε της τών ¿νομάτων μετα- 25
λήψεως καί από της έναργώς τούτο έχούσης μεταβολής κατά γένεσιν καί
φί)οράν. ή μεν οδν μετάληψις έγένετο του μεταβάλλειν είς το άπολείπειν.
ή γαρ τ α ύ τ ό ν έ σ τ ι , φησί, τω μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν το α π ο λ ε ί π ε ι ν ή πάντως
•25 α κ ο λ ο υ θ ε ί τ φ μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν το ά π ο λ ε ί π ε ι ν . εί δε ταύτα ούτως έχει
προς άλληλα, ώστε ή τά αυτά είναι ή το ετερον τω έτέρψ άκολουί)εΤν,
δήλον δτι και το μεταβεβληκέναι καί το άπολελοιπέναι ούτως εξει προς
άλληλα, ώστε ή ταυτά είναι ή επεσ&αι τι» μ ε τ α β ε β λ η κ έ ν α ι τό άπολε-30

2 ώσ-ερ αΰτ<ίς φτ,ο προς Μέλισσον άποτεινιΐμενος a F μέλλισίον άποτινόμενος C 3 πρώτοι]

α F ; cf. A 3 . If'G» 5. supra p. 9G6,18 εφη C M : om. a A F καί om. F 4 τι ora. F
4 . δ μεταβάλλει M 5 διαιρέσει τούτου a F 5. G ουτε ή -/ίνησις om. Μ 8 εί; τι οιυ. CM.
10 ά-οκείμεν ν F ό'τε — μεταβεβληκος ( 1 2 ) ora. C M 11 είς 8 — μεταβέβληκεν om. F
μετέβαλλεν Λ (cf. ν. 12 sq.) : μεταβέβληκεν a 12 το μεταβεβληκός] μεταβέβληκεν F
μετέβαλεν F ¡ 3 μεταβάλλον Α 15 μετέβαλεν F : μετάβαλλε Μ διότι δε F εατι πω
post λευκψ a : om. F Ι δ . IG μετέβαλεν F 16. 17 αληθεύει a 17 cf. Themist.
p. 3 8 3 , 1 9 S p . άθήναζεν M δτι F 17. I S έν άθήναις είναι άνάγκη a F 18 πέρι-
συν F 19 νΟν είναι aA'-'C: συνεΐναι A ' F : εί νυν είναι Μ 2 0 τοιούτο F 2 2 post μετα-
βολής add. της Μ 2 3 έγίνετο C 2 4 γαρ — ή om. F ή ] εί Μ φησί om. a
•nû μεταβάλλειν — άκολουθεϊ ( 2 5 ) om. A , sed i n mrg. addit, e x Aristotele scilicet το μετα-
βάλλειν καί τό άπολείπειν, η ακολουθεί A 1 , idquc exhibet a πάντως C F M : ora. a A
σ
2 5 ήκολούθη τό μετά τό άπολιπεϊν sic F τω ili ras. A 27 το ( a n t e άπολελοιπέναι)
C M : om. a A F '28 τ ω ] τό C 2 8 . 9 8 0 , 1 άποβεβληκέναι F
12*
980 S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R I W V I 5 [Arist. p; 235bß. 19]

λ ο ι π έ ναι. τούτου δέ π ρ ο ε ι λ η μ μ έ ν ο υ φανερόν έ π ί τ η ς κ α τ ά γ έ ν ε σ ι ν και 228 ν

φ9οράν μεταβολής, η έστιν έχ τ ο υ μ ή ό'ντος είς τ ο ον, οτι τό γεγονέναι
τό μεταβεβληκέναι εστίν έχ του μή οντος, το δε μ ε τ α β ε β λ η κ έ ν α ι τ ο απο-
λελοιπέναι έστί τό μή ον τ ο δε ά π ο λ ε λ ο ι π ό ς τ ο μ ή ον έν τ ω δντι παν-
5 τως έστίν · ουδέν γ ά ρ μ ε τ α ξ ύ τ η ς τ ο υ είναι και μ ή εΐναι α ν τ ι φ ά σ ε ω ς , καί
ή μεταβολή δε είς τ ό ον έ γ ί ν ε τ ο α ό τ ω . δείξας δε έπί της γενέσεως το
προκείμενον έ π ή γ α γ ε ν , οτι ε ί έν τ α υ τ η τ η μ ε τ α β ο λ ή ο ύ τ ω ς έ'χει, καί κοιό- 8δ
όλου έν πάσαις αληθές, οτι παν το μεταβεβληκός, οτε πρώτον μεταβε-
βληκεν, εστίν έν τ ω είς δ μετέβαλλε. τούτο δε αληθές ες υποθέσεως
10 της λεγούσης, οτι ομοίως έπί τε μιας μ ε τ α β ο λ ή ς όποιασουν και έπί των
άλλων έχει το είρημένον.

ρ. ·23δΐ)19 "Ετι δέ κ α ί καθ' έκάστην λαμβάνουσι φανερόν εως του

δτε μεταβεβληκε πρώτον, έν έκείνψ έστί, δήλον. «

Άξιώσας ως έπι τής γενέσεως έχει, ούτως έ'χειν καί έ π ί τ ώ ν άλλων

15 μ ε τ α β ο λ ώ ν το μεταβεβληκός (είναι γάρ έν έκείνφ το μεταβεβληκός είς ο
μετέβαλλεν), νυν καί έ φ ' ε κ ά σ τ η ς μ ε τ α β ο λ ή ς πειράται α υ τ ό τ ο ΰ τ ο δεικνύναι
ούτως έχον, και χρήται δείξει καθολική έπί πάσης μεταβολής άρμόσαι
δυναμέν η, ά μ α δε δια τ α ύ τ η ς τ ή ς α π ο δ ε ί ξ ε ω ς καί έ ν σ τ α σ ι ν λύει φ ε ρ ο μ έ - 60
νην προς τ ή ν προλαβουσαν άπόδειξιν. λέγοι γάρ άν τις, ο τ ι τ ο μ ε τ α β ε β λ η -
20 κός, καν „άπολέλοιπεν έκεινο έ ξ ou μ ε τ α β ά λ λ ε ι , δύναται μήπω είναι έν τιϋ
είς ö μ ε τ α β ά λ λ ε ι , αλλ' έν μ ε τ α ξ ύ τ ι ν ι · έ'στt γ ά ρ έν ταΤς π λ ε ί σ τ α ι ς μεταβο-
λαΐς τ ο μεταξύ, και ουκ έ χ ρ ή ν από τ ώ ν κατά άντίφασιν μεταβολών τών
μή έχουσών τι μ ε τ α ξ ύ καί τάς άλλας μεταβολάς κανονίζειν, έν αις έστι
το μεταξύ, λύει ούν και τ α ύ τ η ν τ ή ν ένστα|σιν διά τ ο ύ τ ο υ τ ο υ έ π ι χ ε ι ρ ή - Ü29r
25 μ α τ ο ς . εί γάρ α ν ά γ κ η , φησί, τ ο μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς είναι που, είτα tv α
μ ή τις τ ο που έπί διαθέσεως άκούσ'β τινός, ω ς εί'ρηται, αλλ' έπί τόπου,
όπερ δοκεΐ σημαίνειν τ ο που, π ρ ο σ έ θ η κ ε ν ή έν τινι, ό π ε ρ κοινότερον δο-
κεΐ, εί ουν τ ό μεταβεβληκός άναγκαίον έ'ν τ ι ν ι είναι ή τόπω ή μεγέθει

1 post, φανερόν add. δτι aF έπί της] έπεί xal a 2 μεταβολή a ή έστίν C M :
έστιν a A F 8τι C M : οΰκοϋν a A F τ ώ ι γεγονέναι Α 4 άπολελοιπός ACF:
προς
άπολελοι Μ : άπολελοι-έναι a τ ψ oui. a 5 της om. aF post είναι alteram
add. καί τής a άποφάσει F G ôv] ëv C 1 αυτοϋ C, ou superser. αύτώ M 1
7 cl om. F 8 άλληθέςΟ: άλη8ώς F 9 μετέβαλε F ôè om. M 10 καί έ-εί
των C 12 καί (ante καθ') om. F et Arist. ν nig. 13 οτι F δήλον om. CM
14 ίγει] εχειν Μ εχειν om. F post έπί add. τής F 16 μετέβαλε F
17 εχειν C δόξη F άρμόζειν Μ : άρμόζειν C 18 ένστοίσεως F
λύει///M 19 προς τήν προλαβουσαν om. F προλαβουσαν A C M : προτέραν a εϊποι a
20 δύναται — μεταβάλλει (21) om. A ¡j.r¡- io Μ : μή πόρρω aCF έν τ ω C M : έν
τοΤς aF 21 8 C F M : ci a supra μεταξύ add. έστι A 22 κατά τήν άντίφασιν
aF 23 άλας C κανονίζειν om. M 25 εί γάρ] είπερ Arist. φησί om. aF
27 ή A C M : τό F : τό ή a καινότερον F 28 άναγκαίον είναι εν τινι a : άναγκαίον
τό ΐν τινι F
 SIMPLICri IN PHY.SK'ORl'JI VI 5 [Arist. p. 235bIS)] 981

ή π ά θ ε ι ή τ ώ έτερο) ¡j-spsi της αντιφάσεως, άπολέλοιπε δε το έ ; ού μετε- 220 r

βαλλεν, ή έν τ ο ύ τ φ έ'σται είς 8 μετέβαλλεν, ή εί εν ά λ λ ο ) τινί ¿'ντι i
προ τούτου εις 8 μετέβαλλεν, μετάβαλλοι αν ε'τι είς 8 έλεγετο μεταβεβλη-
κέναι και ου μεταβεβληκος εί'η. ού γαρ άνευ μεταβολής ά π ο τούτου, εν
ó ω υπόκειται είναι, έ'σται έν έκείνω, είς 8 εκείτο μεταβάλλειν διάστημα
γαρ τι π ά ν τ ω ς εσται α π ό τούτου έ π ' εκείνο. ού γαρ άμερή εστί ταύτα
παρακείμενα άλλήλοις, ώ ς δύνασί)αι α π ό τούτου είς εκείνο μεταβεβληκέναι
χ ω ρ ί ς του μεταβάλλειν · εί γαρ σ υ ν ε χ ή ς ή μεταβολή ή από τού Α επί το
Β , είς 8 μετέβαλλεν, ανάγκη εί μ ή π ω εστίν έν τ ω Β , μεταβάλλειν έ π ' ίο
10 α υ τ ό · είς γαρ τούτο έ'κειτο μεταβάλλειν. εί δε μ ή συνεχής ή επί το Β
μεταβολή, ούδε τήν α ρ χ ή ν είς τούτο μετέβαλλεν, άλλ' είς έκεΐνο έν ψ
π ο ώ τ ω π έ π α υ τ α ι της μεταβολής, ώστε εί μ ή π ω έστίν έν τ<ό Β το μετα-
βεβληκός, είς αυτό ετι αν μεταβάλλοι, είς δπερ μετέβαλλεν, δπερ άτοπον,
αδύνατον άρα το μεταβεβληκός έν ά λ λ ω τινί είναι ή έν έκείνιο είς 8 μετε-
15 βαλλεν. " δ ύ ν α τ α ι δε, φησίν ó'Αλέξανδρος, δια τού σ υ ν ε χ ή ς δ ε ή μετα-
β ο λ ή δείκνυσί>αι, οτι μηδε έν άλλ';) τινί έ'σται το α π ό τού Α είς το Β is
μεταβεβληκός, 8 έκτος έστι της A B και κ ε χ ώ ρ ι σ τ α ι α υ τ ή ς · εί γαρ σ υ ν ε χ ή ς
ή μεταβολή, ή δε σ υ ν ε χ ή ς έπί συνεχούς καΐ ου διαλείπουσα, ουκ αν εί'η
τ η A B συνεχές το κεχωρισμενον αυτής", λύσας ουν και τήν είρημένην
20 ενστασιν, έπιφέρει οτι φανερον καί νύν γεγονεν, οτι άληδες έστι το είρη-
μενον καί έπί της κατά άντίφασιν μ ε τ α β ο λ ή ς · το γαρ γ ε γ ο ν ό ς , δ τ ε γε-
γονεν, τότε έ ' σ τ α ι καί δτε έ'φ&αρται, τότε ουκ έ'σται καί καθόλου
π ε ρ ί π ά σ η ς μ ε τ α β ο λ ή ς άληί)ώς εί'ρηται τό είρημενον, εί καί μάλιστα 20
έν τ ή κ α τ ά ά ν τ ί φ α σ ι ν προφανεστερόν έστιν. έ π ε ι δ ή ανάγκη μεν εν τ ω
25 ετερω μέρει τής άντιφάσειυς είναι το κατά τινα τούτων τ ω ν μεταβολών
μεταβάλλον αδύνατον δε έν τ ω ες ού μεταβέβληκε καί άπολελοιπεν είναι
έ'τι· ανάγκη άρα, έν τ ω έτέρφ.

i ή - ά 9 η C : ora. F 1. 2 μεταβάλλει F : μεταβάλλε'/ sic a iteraqne ν. \ì 2 r¡ εί

aC: η AFM 3 μετέβαλεν F : μετέβαλλεν suprascripto r¡ Α μεταβάλοι F
εί; (alt,)] εί C 5 είς έκεΐνο a G έ π ' ] είς a F εσται F 8 ή
( a n t e a r ò ) on). F 9 μετέβαλεν F εί μ ή π ω έστίν A C M : έστι μήπω ôv a F
έν τι»] τό F ' μεταβάλλειν — μεταβάλλειν (10) ora. Α 11 μετέβαλεν CF
είς] εις 8 F 12 πρώτον a F 12. 13 έστί τό μεταβεβληκός έν τψ β
aF 12 Β] ä CM 13 ετι αν είς αυτό a μεταβάλοι F
μτέβαλεν A F άτοπον A C M : αδύνατον a F 14 αδύνατον] άτοπον F
14. 15 μετέβαλεν F 15 όέ ora. C 15. 16 ή γαρ (δε cod. Ε ) μεταβολή
συνεχής Arist. 16 ουδέ a F 17 ό'περ a F 18 λείπουσα Κ 2 : λήγουσα F 1
19 τη] τ φ CM αϋτοΰ CM 20 inter S et τι (post γέγονεν) inserta τι φανερόν
έστι 3 del. F 24 èv r/fl εντι M εσται, corr. F 25 μέρει, με in ras. M
των μεταβολών τούτων a F 27 ετι ανάγκη — έτέρφ, um. έν φ — μεταβέβληχεν pro
lerauìate posuit F
982 SIMPLICII IN P H Y S I C O R Ü M VI 5 [Aiist. p. 235»32J

p. 235 b 32 Έν φ 8ε π ρ ώ τ ο ν μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν εως τοΰ έν ά τ ό μ φ τ ό 229 r

μ έ ν ε φ θ α ρ τ α ι , το δέ γέγονεν.

Δείξας δτι το μεταβεβληκός, δτε πρώτον μεταβέβληκεν, άναγκαΐον εν

έκείνφ είναι, εις δ μετέβαλλεν. νΰν δείκνυσιν δτι τούτο το έν φ πρώτφ
5 μεταβέβληκε το μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς , oò χρόνος έστίν, άλλα ά τ ο μ ό ν τι
πέρας χρόνου, δπερ ' ν ΰ ν ' καλοΰμεν, δπερ Πλάτων 'έςαίφνης' έκάλεσεν.
έξηγησάμενος δέ, τί σημαίνει το π ρ ώ τ ο ν , ούτο^ς έπί την άπόδειξιν τοΰ 85
προκειμένου χ ω ρ ε ί . πρώτον γάρ καθόλου λέγεσθαί φησιν τόόε τι ή τοιόνδε
είναι ή τοσόνδε και έπ'ι πάντων ομοίως, ο μ ή τ ψ ε τ ε ρ ό ν τ ι πρό α υ τ ο ΰ
10 ε ί ν α ι τ ο ι ο ύ τ ο ν καί αυτό τοιούτον λέγεται, αντίκειται δέ τ ω π ρ ώ τ φ το
κατ' άλλο· κατ' άλλο δέ λέγεται ή το τ ω μόριόν τι αυτοΰ τοιούτον είναι
δλον τοιούτον λεγόμενον, ώσπερ το όραν υπάρχειν λέγομεν τ ω άνθρώπφ
ου π ρ ώ τ ω , διότι τοις ομμασι πρώτοις· καί έ ν ' Α θ ή ν α ι ς είναι λεγόμεί)« τ φ
μόριον τών 'Αθηνών είναι τον έν ω έαμεν τ ό π ψ . ήτοι (ο) τ φ το γένος ω
15 αυτοΰ καί ω υποτέτακται τοιούτον είναι καί αυτό τοιούτον λέγεται, ώς το
ίσόπλευρον τριγωνον δυσίν δρθαίς ίαας εχειν λέγεται τάς τρεις γωνίας ου
πρώτον, αλλά διότι πάν τριγωνον. έπεί οδν δύναται τι λέγεσθαι μεταβε-
βληκέναι έν χρόνο) τινί, δτι εν τινι τών τούτου μεταβέβληκεν (έν γάρ τ<ΰ
πέρατι αυτοΰ), δια τοΰτο προσέΟηκε το π ρ ώ τ ω . δείκνυα·. δε δτι άτομον
20 το έν ψ π ρ ώ τ φ μ ε τ α β έ β λ η κ ε τ ο μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς διά της ζΐς άόύνα-45
τον α π α γ ω γ ή ς · εΐ γάρ δυνατόν, εστω το έν φ π ρ ώ τ ω μεταβέβληκε οιαι-
ρετόν, καί εστω το Α Γ , κ α ί δ ι ^ ρ ή σ & ω κ α τ ά τ ο Β . ανάγκη ουν ή έν
έκατέρφ τών A B Β Γ μεταβεβληκέναι το έν τι» Α Γ π ρ ώ τ φ υποκείμενον
μεταβεβληκέναι ή έν έκατέρω μεταβάλλειν ή έν μέν τ ω έτερφ μεταβάλλει·/,
25 έν δε τ ω έτέρφ μεταβεβληκέναι. αλλ' ει μέν έν έκατέρω τών A B Β1
μεταβέβληκεν, ουκέτι έν το> Α Γ π ρ ώ τ φ μεταβέβληκεν, ε" γε καί έν τφ
μορίω αυτοΰ πρώτφ τω A B μεταβέβληκε. π ώ ς δέ καί έν άμφοτέροις 50
πρώτοις μεταβεβληκέναι λέγοιτο άν, είπερ δτε μέν έν τω π ρ ώ τ φ μέρει
μεταβέβληκεν, ου'πω έν τ φ δευτερφ, δτε δέ έν τ φ δευτέρφ, ουκέτι έν τ φ
30 π ρ ώ τ ω ; εΐ δέ έν άμφοτέροις τοις μορίοις τοΰ Α Γ τ φ τε A B καί τ φ ΒΓ

1 πρώτον A C M : π ρ ώ τ ω νΰν πρώτον a : π ρ ώ τ φ Arist. et Simp], ipse v. 4. 19 sqq. cf.

ïheixiist. p. 384, 19 cum adn. Spengeiii έν άτόμφ ora. F 2 το δέ εφθαρται a
εφθαρτον Μ 4 μετέβαλλεν] μ.εταβέβλη-/.ε F νυν om. F π ρ ώ τ ω ι A C M : πρώτον
aF ϋ το μεταβεβληχιίς οία. F 6 χρόνου πέρας a F Π λ ά τ ω ν ] in P a r m e n i d e
p. 156 I) 9 τ φ ] τό Η 10 είναι post τ φ F τοιούτο u t r o b i q u e a F 11 ? το
τιί> scripsi: ήτοι τ φ a A C M : ήτοι τό F είναι τοιούτον a 12 a n t e λεγόμενον add.
τό C <ϊ>3περ] οίον a F λέγομεν ύπα'ρχειν a F , at cf. T h e m i s t . p. 3 8 4 , 2 3 , linde
Simplicius 14 μορίω F τον] τ ώ F τόπον Μ ήτοι A C F M : /; a
ο addilli τ φ om. Μ γένος] γεγονός F IG εχειν post γωνίας a : om. F
17 άλΚ ότι A 19 τούτου Α τό A F M : τ ω aC 20 τό δέ μεταβεβλη-
κός F 23 τών scripsi: τ ώ C M : om. a A F 24 μεταβεβληκέναι a n t e υποκείμενον
C : om. F M 26 π ρ ώ τ φ ] πρώτον a F 27 τό αβ F 30 τ φ τε] τό τε F
τ φ (post xal) om. a F αγ F
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VI 5 [Arist. p. 235b32] 983

μεταβάλλον έστί, καί έν ο λ φ τ φ Α Γ έ'αται μεταβα!λλον, où μεταβεβληκός· 220'

ύπέκειτο òè μεταβεβληκεναι έν τ ω Α Γ π ρ ώ τ ι υ · το γάρ έν ~ ά α ί τίνος τοις
μερεσι μεταβάλλον και έν δλοι αν α ύ τ φ μεταβάλλον ε"η. εί δε έν μεν
"(μ έτερω μέρει | τοΰ Α Γ μεταβάλλει έτι, έν δέ τ ω ετερω μεταβέβληκεν, 22 ( >
5 άτοπον τι συμβαίνει το είναι τ ο ΰ πρώτου π ρ ό τ ε ρ ο ν · υπεκειτο γάρ εν
τιίϊ Α Γ π ρ ώ τ φ μεταβεβληκεναι. εί ούν εν μέρει αυτοΰ όποτερωοΰν μετα-
βέβληκεν, έν πρώτο) τούτω αν είη μεταβεβληκός, καί τότε, εί άρα, έν τ ω
ο λ φ , ώστε τοΰ π ρ ώ τ ο υ πρότερον ληφί)ήσεται. άτοπον δε και και)' αυτό
μεν τοΰτο το εΓναί τι τ ο υ π ρ ώ τ ο υ πρότερον (ουκέτι γαρ πρώτον έστιν 5
10 εκείνο, ου έστί τι πρότερον) και μεντοι, οτι έν ττρώτφ έλεγετο έκεινο το
μ ή έν μερει αυτοΰ αλλ' έν ο λ ω . εΐ ουν έν μέρει τοΰ Α Γ ήν το μετα-
βεβληκεναι, ούκετι το Α Γ πρώτον ήν έν ω μεταβεβληκε. δεις ας ουν, οτι
τ(ί) ύποτιΟεμενιρ διαιρετόν εϊναι το έν ω π ρ ώ τ ω τι μεταβέβληκεν αδύνατον
ακολουθεί τι και)' εκαστον τ μ ή μ α τ η ς διαιρέσεως, είκότως συνεπεράνατο
15 τον λόγον ειπών ώστε ουκ α ν εΐη διαιρετόν έν ω μεταβεβληκε,
π ρ ώ τ φ δηλονότι, καν παρήκεν ώ ς σαφές αυτό.
Ε π ε ι δ ή δε έν τ ω προ τουτου έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ ι έ'όειςεν, οτι το μεταβεβλη- ίο
κός, οτε πρώτον μεταβεβληκεν, έν έκείνω έστίν έν ω μεταβεβληκε, καί
οτι τοΰτο έναργώς φαίνεται μάλιστα έν τ η κατά γενεσιν καί φί)οράν μετα-
20 βολή, είκότως καί νυν έπήγαγεν φ α ν ε ρ ό ν εϊναι, ο τ ι καί το έφί)αρμε-
νον κ α ί το γ ε γ ο ν ό ς έν ά τ ό μ ι ρ το μεν εφ&αρται, τό δε γεγονεν.
εί γάρ τό έφδαρμενον καί τό γεγονός έν ιι> πρά>τιρ μεταβεβληκε το μεν
έφί)αρμενον έστί το οέ γεγονός, το δε έν ιό πρ«>τω το μεν έφί)αρμένον
έστί το δε γεγονός έν ά τ ό μ φ τό μέν έ'φΟαρται το òà γέγονε, το εφΟαρμε- 15
25 νον καί το γεγονός έν άτόμιρ το μεν έ'φδαρται το δε γεγονε. " διά τουτου
δε, φησίν ό 'Αλέξανδρος, καί την λύσιν ή μ ί ν ένεόείςατο τοΰ υπό των σοφι-
στών έ ρ ω τ ω μ έ ν ο υ λόγου, έν ποίιρ χ ρ ό ν ψ Δίων άπεθανεν ή γάρ οτε έ'ζη
ή οτε τ ί Ο ν η κ ε ν αλλ' ουτε έν ω έ'ζη (έν έκείνω γάρ έ'ζη) οΰτε έν ώ τε-
Ονηκεν (έν παντί γάρ τούτψ τεί)νήκει)· εί ουν μ ή τ ε έν ω χρόνιρ έ'ζη μ ή τ ε
30 έν ω τεί)νηκεν, άπείΐανεν ó Δίων, ουκ άπέί)ανεν ó Δίων. σημαίνει δέ το
μεν ' άπεί)ανε' την πριότην από τοΰ ζην μεταβολήν, τό δε ' οτε τέί)νηκε' 20
τον χρόνον έν ω τείΐνηκώς έστιν εί δε μ ή έν χρόνιο το μεταβεβληκός

1 μετάβαλλοντι (ante έστί) Μ 4 μεταβεβληκός Κ 5 τώ εϊναι, sed τό con·. F

πρότερον τοϋ πρώτου a : πρότερον προτέρου F 7 «ν είη τούτι;) CM εί om. a
9 τό oin. Μ 8 post πρότερον piaecepta καί μέντοι—πρώτιρ di·!. F 10 έκείνω F
έστί] Ιτι C τι oin. Μ 15 έν ψ] εις 8 F IG πρώτον F παρηκεν, εν in
vas. M 17 δέ oin. F 18 έν <ύ μεταβεβληκε oui. F 19 εναργές Cil
post φαίνεται adii, -/.al M 20 είκότως καί oin. Μ: καί om. C ψανερόν, òv in
ras. M 20. 21 τό γεγονός καί τό έ-ίί)αρμένον a post έφ&αρμένον add.
έστί F 22 ε! γάρ — γέγονε (ν. 25) om. F 23 alt. τό δέ —γεγονός (ν. 25) oui. Μ
24 τό δε γέγονε — εφ»αρται (25) om. C 25 τούτο F 26. 27 σοφιστών, ιστών in
coir. M. cetera m cf. Them. p. 385,5 2S ά-έ&ανεν F 29 έν παντί — τε&νήκει
1
om. F 30 έν ώ άπέ^ανεν τέίνηκεν F 6 Δίων alterara ora. aF ση μένει C
31 οτε] οτι F 32 τε9νηκό; Α' εί δέ μτ, A CM: εί μεν F: ir.û ουν ουκ a
984 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 5 [Arist. p. 235b32. 236«7]

μεταβέβληκεν, où φοβητέον το ' ούδεποτε άπέ&ανεν ó Δ ι ω ν ' · ουδέποτε γαρ 229*

ώ ς έν χ ρ ό ν ψ , εί'περ έν ά τ ό μ φ μεταβέβληκεν από του ζην".

ρ. 236«7 Λ έ γ ε τ α ι δέ τό έν φ π ρ ώ τ ω μ ε τ α β έ β λ η κ ε δ ι χ ώ ς εως του

ά π ε ι ρ ο ι γ ά ρ αί δ ι α ι ρ έ σ ε ι ς . s»

5 Δείξας καί δτι τό μεταβεβληκός, δτε πρώτον μεταβέβληκεν, εστίν εν

έκείνω είς ο μεταβέβληκε, χαί δτι τό έν ψ πρώτο) μεταβέβληκεν άτομόν
έστιν (οό γάρ έν χ ρ ό ν ω , αλλ' έν τ ω νυν), ακολου9ως τούτοις έπάγει, δτι
το πρώτον έν φ μεταβέβληκε τι δ ι χ ώ ς λέγεται· τό τε είς ο μετέβαλλε το
μεταβα'λλον, έν φ καί π έ π α υ τ α ι του μεταβάλλειν και μεταβεβληκός έστιν
10 έν α υ τ ω , λέγεται δέ καί το έ ν ω π ρ ώ τ ω ή ρ ξ α τ ο τ η ς μεταβολής καί ω
του μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν καί τούτο γάρ λέγεται έν ω π ρ ώ τ ω μεταβέβληκε, διότι
οιμαι α π ό του μ ή μεταβάλλειν μετέβη, διχώς ουν ουτω λεγομένου καί
ακουομένου του έν φ π ρ ώ τ ψ μεταβέβληκε τό μεν έπί του τέλους, φησί,
τ η ς μεταβολής πρώτον λεγόμενον, καί εστι καί λέγεται κυρίως· έπιτετέλε-
15 σται γαρ ή μεταβολή, καί εστι τι έν φ π ρ ώ τ ψ έπετελέσί)η, ώ ς δέόεικται,
τό vùv. ου γάρ έστι τό τέλος τ ή ς μεταβολής μεταβολή, τό δε κατά τής
α ρ χ ή ς τ ή ς μεταβολής, ήτις. άρχή καί αυτή μεταβολή έστι, πρώτον λεγό- 45
μενον του χρόνου, έν ω ή α ρ χ ή τ ή ς μεταβολής, τοϋτό φησιν ουκ έ'στιν
δ λ ω ς έν υποστάσει, αλλά κενώς λέγεται καί ακούεται, διότι ουκ έ'στι λα-
20 βείν π ρ ώ τ ο ν τι του χρόνου, έν φ ήρξατο τ ή ς μεταβολής το μ ε τ α β α ' λ λ ο ν
ουτε γ ά ρ τ ή ς μεταβολής ουτε τοΰ χρόνου εστίν α ρ χ ή ν λαβείν, έν ω πρώ-
τον τι μετέβαλλεν, διότι ή α ρ χ ή τ ή ς μεταβολής μεταβολή καί α υ τ ή έστιν,
α λ λ ' ουκ ε£ω τοΰ μ ε τ α β ά λ λ ε ι έστι το έν α ύ τ η ώ σ π ε ρ έν τιίϊ πέρατι, δτε
μεταβεβληκός ήν · καί ε ί η αν το λεγόμενον, δτι μ ή εστίν α ρ χ ή α ρ χ ή ς , 50
25 έπειδή του χρόνου, 8 áv ώ ς α ρ χ ή ΰποτεΰγ/, τούτο άλλην α ρ χ ή ν εχον ευ-
ρε&ήσεται.
Δείκνυσι δέ αυτό καί δι' έκί}έσεως ο ύ τ ω ς · ε ί λ ή φ θ ω γάρ τι, φησί,
πρώτον τοΰ χρόνου, έν ψ τ ή ς μεταβολής το μεταβάλλον ήρςατο, καί έ'στω
τούτο το Α Δ · τό δή Α Δ άδιαίρετον οόκ δν είη • εσται γάρ ó χρόνος ές
30 αδιαιρέτων συγκείμενο;· ή γαρ α ρ χ ή τ ή ς μεταβολής μεταβολή, π ά σ α δε
μεταβολή έν χ ρ ό ν ω • ωστε εί άδιαίρετον το Α Δ κατά την ύπό&εσιν χρόνος
έ'σται, καί | ó χρόνος έ£ αδιαιρέτων εσται συγκείμενος, δπερ έσήμηνε δια τοΰ 230*

á άπειρον a 5 xal ACM : ora. aF 6 post δτι add. τοϋτο a 8 μετέ-

βαλε F 10 τό έν] τώ έν C 12 οδτω] τούτω C 13 φ ili ras. M
14 ante λέγεται add. εσται καί C 15 it β C έπιτετέλεαται F : έπετετελέσδη a
IG. 17 της άρχής ACFM: τήν άρχτ,ν a cf. Arist p. 236a 13 17 μεταβολή AF (cf.
v. 22): μεταβολής aCM 18 έν i¡5 — χρόνου (v. 20) ora. F 19 δλω M
κινώ; a 20 τι ora. a 22 μετέβαλεν A F 25 ώ áv ή άργη F υποτεθεί C
25. 26 εΰρίθήοεται, σ in ras. M 29 i ] δ τε CM post χρόνος add. ό M
31. 32 χρόνος ϊσται orci. F 32 εσται post χρόνος aF: oui. CM έσήμηινε A :
έοήμανε CM: έσήμαινε aF
 SIMPLICII IN PHYSICORIWI VI 5 [ A r i s t . p . 2 3 6 * 7 ] 985

σ υ μ β ή σ ε τ α ι γ α ρ έ χ ό μ ε ν α ε ΐ ν α ι τ ά vùv. ή τούτο εί'ρηκε τ ψ το ΑΔ, 230»

έν ω ήρξατο της κινήσεως, άοιαίρετον υποτιί)εμενψ συμβαίνειν, διότι συμ-
βήσεται έν τ ψ vùv κίνησιν γίνεσίΐαι, εί'περ τό Α Δ άοιαίρετον ο ν το vùv
έστιν, έν δε τούτω ήρςατο κινεϊσΟαι, ή δε οίρ/ή της κινήσεως κίνησίς έστιν.
ó εί δέ έν τ ω vùv είη κινούμενόν τι, έπειδή πάν τό κινούμενον εν χρόνο) κινεί- 5
ται, χρόνου αν εί'η μέρη τά vùv και ó χρόνος είη αν είς τά vùv διαιρού-
μενος καί έκ των vùv συγκείμενος- έν ω γαρ δύναται κίνησις γίνεσί>αι,
τοΰτο μόριόν έστι του χρόνου, οτι δε μή εστίν άμερες τό ΑΔ, και δι'
άλλου δείκνυσιν έπιχειρήματος τοιούτου· τό άρχόμενον έν τω ΑΔ κινεϊ-
10 σΟαι, ές ηρεμίας πα'ντως μεταβα'λλον άρχεται κινεϊσΟαι. έστω ουν έν τω
Γ Α ήρεμοΰν καί έν τ ω Α Δ αρχόμενον χινείσί>αι. εί ούν έν παν τ ι τι» 1 Ά
ηρεμεί, δήλον οτι και έν τ ω Α του Γ Α ο'ντι τι ηρεμεί, εί ουν έ'στι το ίο
ΑΔ άμερες, ταύτον έσται τ ω Α το Α Δ · καί έν τ ω ΑΔ άρα ήρεμοι'/; άν
το έν αυτί» της μεταβολής α ρ χ ό μ ε ν ο ν τό δε αρχόμενον εν αότω τής μετα-
15 βολής κινείται έν α υ τ ψ - έν τ<ί> αύτω άρα ηρεμήσει τε καί κινηί>ήσεται,
όπερ αδύνατον, έ'λαβεν δε έν τ ω Α ήρεμείν ώς ίσον τω μή κινεϊσί)αι·
έ'κειτο γαρ οτι έν τ ψ άμερεί ουτε κινεΐσί>αι οιόν τε τι ουτε ήρεμείν. ακο-
λουθεί ουν κατά άλή&ειαν où το άμα έν τ ω αυτώ vùv ήρεμείν τε καί
κινείσί)αι, αλλά τό άμα μ ή χινείσ&αί τε καί κινεϊσδαι, οπερ άδυνατώτερόν 15
20 έστι διά το άςίωμα τής αντιφάσεως, δει'ςας δε οτι ουκ αδιαίρετος, άλλα
διαιρετός έστιν ó κατά την αρχήν τής μεταβολής χρόνος, δείκνυσιν έφεςής
τό προκείμενον, οτι ούδεν έ'στι λαβείν εν τούτω έν ω πρώτοι μεταβάλλει
το μεταβα'λλον εί γαρ μή άμερές το ΑΔ, ανάγκη αυτό διαιρετόν είναι καί
μή έν -ρά)τω αυτψ μεταβάλλειν. εί γάρ έν πρώτο) τ ψ Λ Δ μεταβάλλει,
2ä ή έν ¿τιμούν αυτού μορίψ ε'σται μεταβάλλον ή έν ούόετερψ ή έν τ ω έτε-
ρω · άλλ' εί μεν έν άμφοτεροις ή έν τιο έτερψ, ουκ έν τ ψ δλω πρώτως 20
μεταβάλλει- εί δε έν μηδετερψ μεταβάλλε^ ουδέ έν τ ψ ολψ μεταβάλλοι
αν ουδαμώς, εί ουν μεταβάλλει έν τ ω ολψ, έν ότφουν α ότου μορίω με-
ταβάλλει. πολλά δε ε'σται μόρια, εί'περ συνεχές τό ολον, πάν δέ συνεχές
30 έ π ' άπειρον διαιρετόν. ώστε ουκ έ'στι λαβείν έν ω π ρ ώ τ ψ μεταβάλλει- έν
παντί γαρ τ ω λαμβανομενω ομοίως- και ουκ έστιν έν rfl έπ' άπειρον διαι-
ρέσει το πρώτον, καί έ'στι μεν ó λόγος περί τοΰ π ρ ώ τ ω ς μεταβάλλειν ( ή
γαρ ά ρ χ ή τής κινήσεως κίνησις ήν), αυτός δε άντί του μεταβάλλειν τ ω 25

1 τ ώ ] τοΰ F : τοις a 2 υποτιθεμένης F : ύ-οτιθεμένοι; a 8 εατιν o m . CM

p o s t άμερές a d d . του-/ρο'νου C 10 ίαται aF 11 Γ Α (prius)] «γ a F ΓΑ (alterara)]
ay a F 12 ήρέαει A Γ Α ] «γ a οντι τ ι C M : ό'ν τ ί F : ό'ντι a A ήρέμει a A M
εί GUV l a c . rei. ora. M 13 τ ο ύ τ α F M : ταΰτά C τ ω A ora. F apa post
àv a : ora. C M 1 5 ή ρ ε μ ή α α τε A C : ήρεμήσεται F : ήρεμήσει a M κινήοεται a
16 p o s t δε d e s i d e r o τό ήρεμεϊ a F 17 τι ora. F 18 νΰν μεν M 19 p o s t
ά μ α a d d . νυν C 2 1 p o s t όείκνυσιν e r r a t a ó κ α τ ά την τι d e l . A 2 2 έν τ ο ύ τ ω τό
έν ώ πρώτον F 24 αύτψ] τώ aô C μ ε τ α β ά λ λ ω ν — Α Δ oin. C 1
μ ε τ α β ά λ λ ε ι ] μεταβάλλειν C 1 2 5 μεταβάλλον ε3ται a F 27 μ ε τ α β ά λ λ ο ι ] μεταβάλοι
F: μεταβάλλει a 28 αϋτώι Α 3 0 ουκ ε ί τ α ι C M : οϋκέτι F 3 1 τ ψ ora. F
μεταβαλλομένιρ CM 3 2 τοϋ] τ ω a ή, superset*, εί, Μ
986 SIMPLIOII IN PHYSICORUM VI 5 [Arist. p. 2 3 6 « 7 ]

μεταβεβληκέναι χρήται, έπειδή το μεταβάλλον εις τέλος τοΰ μεταβάλλειν 230r

έρχόμενον μεταβέβληκεν.
Έ ν δή τούτοις άπορον δοκεΐ, π ώ ς πέρας μέν είναι λέγεται και της
κινήσεως καί του χρόνου, χα$}' 8 το μεταβάλλον μεταβεβληκέναι λέγεται,
δ α ρ χ ή δε μή είναι, καί γάρ ó Θεόφραστος έν τ ώ π ρ ώ τ φ των Περί κινή-
σ ε ω ς · " θ α υ μ α σ τ ά , φησί, φαίνεται κατ' αυτήν οντα τήν φυσιν (τά) της κι-
νήσεως, οίον sì μή εστίν αυτής α ρ χ ή , πέρας δέ έστι." π ώ ς δε το μέν 80
πέρας άδιαίρετον έλάμβανεν, τήν δε αρχήν έ π ' άπειρον διαιρετήν; δυνατόν
γάρ τοις αότοΐς χρώμενον λόγοις καί το πέρας τοΰ συνεχούς έ π ' άπειρον
10 διαιρ.ετόν λαβείν και τήν α ρ χ ή ν άδιαίρετον. εοικεν ουν καί το πέρας διττον
είναι καί ή α ρ χ ή διττή της τε κινήσεως καί τοΰ χρόνου καί παντός συνε-
χούς, το μέν ως το πρώτον ή το εσχατον μέρος τοΰ συνεχοΰς, το δε α ρ χ ή
καί πέρας, τα μηκέτι μέρη μηδέ όμοια τιίϊ ολω. έπί γάρ τών τοιούτων
και ήξίωται το μή είναι ταΰτόν α ρ χ ή ν και το ου έστιν α ρ χ ή μηδέ πέρας sö
Ιό καί το ου έστι πέρας, ωσπερ το σημεΐον καί α ρ χ ή και πέρας έστί της
γραμμής ούκ ον αύτό γ ρ α μ μ ή · ομοίως δέ καί το νΰν τοΰ χρόνου και το
κίνημα της κινήσεως· καλοΰσι γάρ ουτω το της κινήσεως πέρας, και
πρώτον μέν το μεταβεβληκός έν τ ω τοιούτω πέρατι ελεγεν είναι -(5 μετά
τήν δλην μεταβολήν. νΰν δέ αρχήν λαμβάνει καί χρόνου καί κινήσεως
20 τήν ως μέρος· δήλον δέ έκ του ειπείν τοΰτο αρχήν έ ν φ π ρ ώ τ φ ή ρ ς α τ ο
μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν , τουτέστιν κινεϊσίίαι. το δέ κινούμενον πάν έν χ ρ ό ν φ κινείται, -ω
καί ούκ έν πέρατι χρόνου · ή δέ τοιαύτη α ρ χ ή μέρος ουσα συνεχοΰς καί
συνεχής διαιρετή εστίν εις αεί διαιρετά· το δέ τοιούτον ουκ εχει αρχήν,
οτι δπερ αν λάβης καί έκείνο διαιρετόν εστίν, επεί ή γε αδιαίρετος α ρ χ ή
25 ή αντικείμενη τφ πέρατι, έν u> μεταβεβληκέναι λέγεται, τοιαύτη έστίν,
ώς μή μεταβάλλειν τι έν αύτη ως ουδέ έν τιΰ πέρατι, άλλα προ μετα-
βολής υπάρχειν και μή εχειν άλλην α ρ χ ή ν προ αυτής, αυτός δέ άρχήν
μέν κινήσεως καί πρώτον κίνησιν λαβών τήν κατά το μεταβάλλειν ώς μέρος 4»
κινήσεως καί έν χρόνω ουσαν, πέρας δέ το έν m πρώτιρ μεταβέβληκε το
30 μεταβάλλον, τοΰτο μέν υπάρχειν φησι καί ληπτόν είναι ( έ ν δ έ χ ε τ α ι γάρ
έπιτελεσί)ήναι μ ε τ α β ο λ ή ν ) , έκείνο δέ μή υπάρχειν μηδέ είναι λαβείν,
οτι πάσης της έν έκείνψ α ρ χ ή ς έστιν άλλη α ρ χ ή , ώσπερ καί έπί τοΰ πέ-
ρατος τοΰ ώς μέρους παντός πέρατος εστίν άλλο πέρας λαβείν, καί δήλον

1 ir.ítόέ F 5 ί>εόφραϊτως C Θεόφραστος] fr. XXV ρ. 166 W i m m e r cf. Themist.

p. 386,16 τών] τώ C 6 φαίνεται] λέγεται F τά addilli 7 δέ (post πώς)
superset', γαρ F 8 έλάμβανεν, ν ult. erasa Α : έλαμβάνομεν a C F M . at cf. Themist.
p. 386,25 i) τ ώ αύτώ χρήαασδαι λόγω F 10 λαμβάνειν C 11 τε om. F
12 post τό δε hauti inscite add. ώς a άρχην M 13 μέρη a C F M : μόνα in μό-
ρια coir. A 14 ταυτήν M 15. 16 της γραμμής έατίν a F 17 οδτω τό] αότό F
18 πρώτον a F : πρότερον A C M μεταβεβληκέναι a C F M 19 καί (post χρόνου) om. F
2 0 μέρου; Μ δε καί έκ Μ τοΰτο om. Μ ήρξατο π ρ ώ τ ω a F 22 καί (ante ουκ)
om. Μ 27 υπάρχει F εχει a C F αύτη;] α ρ χ ή ; F 28 μεν C M : om. a A F πρώ-
τον C 29 καί έν om. F πρώτωςF 30 υπάρχει, sed coir. M 31 post λαβείν prae-
cepta καί δηλονότι — ληφθέντος (v. 3 3 sq.) del. F 32 τ ή ; om. a A F 3 3 μέρου;] μέρος C
 SIMPLICIl IN PHYSIC0RUJ1 VI 5 [Arist. p. 236»7. 27] 987

οτι ώς μέν συνεχούς του ολου ληφ&εντος πεπερασμένου και τά άμερή πέ- 230Γ
ρατα και τα ώς μέρη τελευταία εστί λαβείν, όταν δε ώς έπ' άπειρον διαι- δ«
ρετόν ληφί)·β, ουτε τα άμερή ουτε τα μεριστά πέρατα καταλαβεΐν δυνατόν
προ παντός γαρ του ληφ&έντος μεριστου εστίν άλλο χαί μετά παν άλλο.
5 καν ληφΟή δέ τι πρώτον μέρος ή έσχατον, έπειδή μεριστόν έστι τοΰτο,
ανάγκη εν ότιοούν αυτου μεταβεβληκέναι· ώστε πα'λιν εσται τι αυτού πρό-
τερον χαί μεριζομένου αεί του ληφθέντος μόνως πρώτον έ'σται το ώς άτο-
μον α ρ χ ή ή πέρας ον. |

ρ.'.'lili«'27 Ούδε δή του μεταβεβληκότος έ'στι τ ι πρώτον έ'ως 230»

10 του φ α ν ε ρ ο ν ε κ τ ώ ν είρημένων.

Δείςας οτι ουδέν έ'στι του χρόνου λαβείν, έν ω π ρ ώ τ φ το μεταβα'λλον

ήρςατο της μεταβολής, νυν δείκνυσιν οτι ουδέ αυτού του μεταβάλλοντος
έ'στι τι πρώτον ώς μέρος λαβείν, το γαρ τοιούτον πρώτον και νυν λαμ-
βάνει, αλλ' ουχί το αμερές το τ ω άμερεΐ πέρατι αντικείμενον, όπερ επί
15 του χρόνου ελεγε το έν ω μεταβέβληκε. και δείκνυσι και αυτό δι' εκ- 1«
θέσεως ~f¡ εΐ; αδύνατον α π α γ ω γ ή χρώμενος. έπειδή γαρ διαιρετόν έστι
παν το μεταβάλλον, έ'στω το Ζ Ε το μεταβάλλον ολον και διηρήσΙ)ω είς
τα Ζ Δ Δ Ε . και π ρ ώ τ ο ν εστω μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς το Ζ Δ τ ο υ Δ Ε . ó δε
χ ρ ό ν ο ς έν ω τ ο Ζ Δ μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν έ σ τ ω ó Θ1· έν χρόνο) γαρ πάσα
•»0 μεταβολή, και ορα οτι νυν χρόνον έί)ετο τον ΘΙ, έν <ρ μεταβέβληκε το
ΖΔ, ούχ ώς πέρας το μ ε τ α β έ β λ η κ ε λαβών, αλλ' αντί του ' μετέβαλλεν'
αυτό Οείς. ε ί ο ύ ν έν τ φ π α ν τ ί χρόνω τι» ΘΙ τ ο Δ Ζ μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν , ι·>
έν το> ή μ ί σ ε ι του ΘΙ χρόνου, έπειδή και πας χρόνος διαιρετός έστιν,
έ λ α τ τ ό ν τι έ ' σ τ α ι του Δ Ζ μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς , και δηλονότι και προ ολου
25 του Δ Ζ , κ α ι π ά λ ι ν του μορίου τ ο ύ τ ο υ ά λ λ ο τι πρώτον κατά την του
λαμβανομένου χρόνου διαίρεσιν. ουτω δε αεί του πρώτου άλλο έ'σται πρώ-
τον, και ουδέν έ'σται λαβείν του μεταβεβληκότος, 8 πρώτον μεταβέβληκεν.
έπί δή τούτοις συμπεραίνεται, οτι ο υ τ ε του μ ε τ α β ά λ λ ο ν τ ο ς ο υ τ ε του
χρόνου έν ω μ ε τ α β ά λ λ ε ι το μεταβάλλον έ'στι τι πρώτον λαβείν. so

4 εστίν άλλη Μ 5 ή] και Κ έστι] ή εσχατον Α 6 εσται τι πάλιν CM

7 μόνο; aC 1 ί) εσται CM J1 πρώτον Μ 14 άμερή C 15 έλέγετο έν
ώ F 15. 10 δι' έκίΐέσεω;] εκ διαίίέσεως CM, seil coi r, mi g. M 17 όλον post
δι/,ρήσίΚυ F 18 τά] το F 20 νυν aA: καί νυν CFM vix recte τόν tìl
om. CM 21 μετέβαλεν a, coir. F : μεταβάλλειν CM 22 τώ (post ypóvt¡)) ex τό
coir. A- tìl] θ Μ τό (ante ΔΖ) ex τώ C 23 post ήμίσει add. άρα CM
24 post προ add. του aF 25 ΔΖ] ζδ aF, at Aristotelicara rationem, non suam inde
a v. 22 sequitur 26 post χρόνου add. πρώτου CM ουτιο ex où coir. F
26. 27 -ρώιον] πρότερον a 27 λαβείν A: om. aCFM 8 om. A1 28 έπί
δή] έπειδή C F M
 988 SIJIPLICII IN PHYSICORUM VI 5 [Arist. p. 236b 1]

p. 236" 1 Α υ τ ό δέ 8 μ ε τ α β ά λ λ ε ι ή κ α ι ) ' 8 μ ε τ α β ά λ λ ε ι εως τοΰ ε ν - 230»

δέχεται άδιαίρετον καθ' αυτό είναι. 81

Δ ε β α ς οτι οίίτε του χρόνου εστι τι πρώτον, έν ιρ το μεταβεβληκος

ήρξατο της μεταβολής, οίίτε αυτοΰ τοΰ μεταβάλλοντος εστι τι πρώτον 8
5 μεταβέβληκεν, επειδή πάσα μεταβολή τινός έστι, του μεταβα'λλοντος, καί
εν τινι (έν χρόνιο γάρ) και κατά τι (ή γαρ κατά τόπον ή κατά ποσόν ή
κατά ποιόν ή κατά αντίφασιν), έπί το τρίτον τοΰτο μετελήλυθε το καν)' 3ό
8 ή μεταβολή γίνεται, ζητών και έ π ' αύτοΰ εί εστι τι πρώτον του καθ'
8 ή μεταβολή, περί τούτου δε ειπών ές αρχής α υ τ ό δ έ ο μ ε τ α β ά λ λ ε ι
10 εις σαφέστερον αυτό μετέλαβεν το κ α θ ' 8 μεταβα'λλει· ώς γάρ έςη-
γητικον εκείνου τοΰτο προσέθηκε. και λέγει, οτι ο ύ κ έ τ ι ομοίως εχει
το ζητούμενον έπί παντός του καθ' 8 ή μεταβολή ώς έπί τοΰ μεταβάλλον-
τος αυτοΰ καί του χρόνου· ταύτα μεν γάρ τη αυτών φύσει διαιρετά έστι.
και διά τοΰτο ουδέν εστίν αυτών πρώτον λαβείν, έν m ή α ρ χ ή της μετα- 40
15 βολής, οόκέτι δε παν το καθ' 8 ή μεταβολή διαιρετόν κ α θ ' αυτό· το
γάρ ποιόν, καθ' ο ή κατά αλλοίωσιν μεταβολή γίνεται, ουκ εστι τ η αύτοΰ
φύσει διαιρετόν, οτι μηδέ ποσόν, κατά συμβεβηκός μέντοι καί αυτό διαι-
ρετόν έστι τ ω το ύποκείμενον αυτώ καί αλλοιουμενον διαιρετόν είναι· τούτω
γαρ καί ή ποιότης συνδιαιρείται ποσουμένη καί αυτή κατά συμβεβηκός·
20 ποσοΰ γάρ το διαφεΐσθαι. κατά συμβεβηκός δέ πάντα είπε διαιρετά,
ούχ ώς καί τοΰ τόπου καί τοΰ μεγέθους κατά συμβεβηκός διαιρουμένων 4ό
(ταΰτα γάρ καθ' αυτά διαιρετά έστιν), αλλ' ήτοι πάντα τά ποιά, καί)' α
ή άλλοίωσις, κατά συμβεβηκός ειπεν διαιρετά, ή οτι συναριθμουμένου τοις
διαιρετοΐς καί τοΰ κατά συμβεβηκός διαιρουμένου πάντα γίνεται διαιρετά
25 τά καθ' α ή μεταβολή, καί έπί πάντων αληθές το μ ή είναι το πρώτον
λαβείν διά τήν έπ' ά'πειρον διαίρεσιν. είτα τών καθ' α ή μεταβολή γίνεται
τά καθ' αυτά διαιρετά λαβών καί πρώτον τον τόπον, έπί τούτου δείκνυσιν,
οτι ουκ εστι το πρώτον λαβείν, έκθέμενος το μεν κινούμενον μέγεθος το A B , 50
τόπον δε εφ' ου κινείται αρχήν μεν έχοντα καί αυτόν το Β , τέλος δε το
30 Γ, διότι το κινούμενον τη έαυτοΰ ά ρ χ η ή τ ω τέλει της αρχής τοΰ τόπου
άψάμενον, ούτως άρχεται της κινήσεως, διό κοινόν έλαβε το Β μόριόν
τι τοΰ τόπου λαβών το Β Γ , οπερ ανάγκη ή άοιαίρετον είναι ή διαιρετόν.
καί εί μέν αδιαίρετα τό τε Β καί τό Γ καί έχόμενα αλλήλων, εσται ó

1 ή — μεταβάλλει om. F u t Arist. cod. I 2 άδιαίρετον post καθ 1 ainò C F M (non a A ) :

1
oui. Arist. codex E 4 τοΰ oin. C 7 τό (ante καθ') om. F 9 περί τούτου — μεταβολή
(ν. 12) oui. F 10 μετέβαλε Μ 10. 11 έξηγητόν, sed coir. înrg. M 13 αύτών
C : αύτη F 1-1 αυτών a 16 ουκ εστι] οόκέτι F αύτοΰ C F 17 αυτό,®' C
18 αύτψ a C M : αότήι A F 19 αδτη F 21 καί p r i u s om. F 23 p o s t διαι-
ρετά add. έστιν C 24 post πάντα add. γάρ A 25 τό (aute πρώτον) om. C M
27 και a u t e πρώτον CM : om. a A F τρο'πον M 29 a n t e άρχήν add. τήν A 3 1 άπτο'-
μενον a F 32 f¡ prius om. CM tío εί μέν άδιαίρετον F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI δ [Arist. p. 23Gb 1] 989

ΒΓ τόπος σ υ ν ε π ή ; ων και μεγεί)ος s'/ων ές αδιαιρέτων | συγκείμενος, 231 Γ

καί έ'σται τά ά μ ε ρ ή καί αδιαίρετα Αλλήλων έ / ό μ ε ν α , 8 δέδεικται αδύνατον
ò'v. εί δε δ ι ή ρ η τ α ι ά π ' αλλήλων τά. πέρατα του τόπου το Β "/où το Γ,
έ'σται τι προ του Γ οίον το Δ , είς ο πρώτον μεταβέβληκε το από του
5 Β ε π ί το Γ κινούμενον κατά τόπον, καί του Δ πάλιν άλλο πρότερον οΓον
το Ε , κ ά κ ε ί ν ο υ πάλιν α λ λ ο πρώτον, και αεί ούτως. ωστε μ η δ έ ν είναι
πρώτον λαβείν του τόπου, ε ι ς 8 το κινούμενον μ ε τ α β έ β λ η κ ε , όιά το μηδέ- 5
ποτε έ π ι λ ε ί π ε ι ν την διαι'ρεσιν. ομοιος οέ ó λόγος εστί καΙ ε π ί της του
ποσοΰ μεταβολής της κατά αυξησιν και μείωσιν. και την αίτίαν της
10 όμοιότητος προσεί)ηκε, διότι γαρ καί το αύςόμενον μέγεί)ος συνεχές έστι
και διαιρετόν είς άεί διαιρετά" το γαρ τοσόνδε αυξόμενον μέγε&ος εν το-
σ ω δ ε χρόνιο έν τ ω έλάττονι ελαττον αυςηΟήσεται, καί πάλιν έν τιΰ τούτου
έλάττονι ελαττον. οτι δε την προτέραν οεΓςιν επί του τόπου έποιήσατο,
έδήλωαεν έ κ ε ι άλλο μεν το κινούμενον μέγε&ος λαβών το A B , άλλο δε το 1«
15 έ φ ' ού κινείται το Β Γ έκ του β είς το Γ κινούμενον. το δέ αύξόμενον
καί μειούμενον μ έ γ ε θ ο ς έν τ ώ α ύ τ ώ έ σ τ ι . δείςας δε οτι ουτε του τόπου οϋ'τε
I t i t - ι (
του μεγέί)ους έ σ τ ι τ ι πρώτον λ α β ε ΐ ν otà το σ υ ν ε χ ή είναι καί διαιρετά είς
αεί διαιρετά, επιφέρει, οτι μόνον τών καί)' α ή κίνησις το ποιον καί)'
αυτό άδιαίρετον ε ν δ έ χ ε τ α ι είναι, δήλον δε οτι κατά σ υ μ β ε β η κ ό ς καί τοΰτο
20 διαιρετόν · καν άδιαίρετον δε η τ-β αυτού φύσει, ουδε έν αύτιό έ'σται τι
πρώτον ( τ ο γάρ πρώτον έν διαιρουμένω καί μ έ ρ η έ'χοντι), άλλα καί καί)' ι »
8 του υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ <]> συνδιαιρείται ουκ έ'στι τ ι πρώτον, ουδε αυτού του
συνδιαιρουμένου εί'η άν τ ι πρώτον, συνδιαιρείται δε ή άλλοίωσις, εί μή
αί}ρόα γίνοιτο ή μ ε τ α β ο λ ή , ήν αυτός ήίι'ου γ ί ν ε σ ί ΐ α ι έν τοΐ π ρ ώ τ ω βιβλίω
25 προς Μέλισσον διαλεγόμενος, οτε έ'λεγεν " ώσπερ οόκ άΟρόας ούσης μετα-
βολής." ó μέντοι Εύοημος εύλαβέστερον περί τούτου οιετάςατο έν τφ
τ ε τ ά ρ τ ω τ ώ ν Φυσικών γράφων ο ύ τ ω ς · " τ ά δε άλλοιούμενα π ώ ς χ ρ ή λαμ-20
βάνειν μ ε τ α β ά λ λ ο ν τ α ; εί μεν γάρ ποσόν το σώμα άλλοιούται καί μή
πάν ά μ α -θερμαίνεται καί ξηραίνεται, έν τούτοις έ'σται το πρώτον · εί δε
30 πως άλλως πάσχουσιν, άλλος λόγος."

2 ante αδύνατον adii. καί F 3 διείρηται C 6 πρώτον] πρότερον a 8 ομοίως Μ

έστιν ό λόγο: a F 10 προσέθηκε post αίτίαν CM γάρ ACM (cf. Index): ο m. a F
αύξανόμενον C 1 1 . 1 2 τοκίϊδε A : τφ Olii òè CM : τω τοϊώδε a F 12 post χρόνφ
add. καί a τω post έν oni. CM αύξητήσεται F πάλιν post τούτου a F
15 δέ om. M 16 τοϋ τόπου ουτε oui. Μ 17 συνεχή — καθ' αυτό (18. 19) oui. Μ 1
συνεχεί C διαιρετοί C 17. 18 είς άεΐ διαιρετά oui. F 18 έπιφέρει A C M 2 :
έπήγαγεν a F μόνων a F 20 ή post φύιει CM αύτοΰ C F ούδε έν aA :
ούδεν Μ : ούδέν έν C F τι om. F 21 έν τώ διαιρουμένω F μέρει Μ
καί (ante καί)') om. F 24 έν — αθρόας (25) in mg. add. C πρώτοι βιβλίιρ] p. 1SG» 15
25 ουκ άθρόας om. Μ ουκ] ού καί Α 25. 2G οΰσης μεταβολής Α : ου3ης της
μεταβολής C M : μεταβολής οΰιης a F : γινομένης μεταβολής Aristoteles et Si m pli ci its p. 9GG,10
2R Κΰόημος] fr. fi Γι p. 0 0 , 5 Spengel. 27 τετα'ρτωι A C F M : δευτέρψ a 2Í) ante
έν τούτοις male adduiit ούδέ CM 30 ά'λλου λόγου F
990 SIMPLICII IN PHYSICORUil VI 6 [Arist. p. 23GM9]

p. 23GM9 Έπεί δέ τ ο μ ε τ α β ά λ λ ο ν ί ι α ν έν χ ρ ό ν ο ) μ ε τ α β ά λ λ ε ι 231Γ

εως τοΰ α ν ά γ κ η ά ρ α έν ό τ φ ο ΰ ν τ ο υ X P κ ε κ ι ν ή σ ί ί α ι . 80

Δείξας δτι ουκ εστίν έν τ ω χ ρ ό ν φ , έν ω τι μεταβάλλει, το π ρ ώ τ ο ν

λαβείν, επειδή λέγεται τι έν π ρ ώ τ φ χ ρ ό ν φ μεταβάλλειν τό μ ή εν τινι μέρει
5 τοΰ λεγομένου χρόνου αλλ' έν α υ τ ω π ρ ο σ έ χ ω ? , προτίθεται δείίαι, δτι xal
τούτο το πρώτον διαιρετόν ον ού σ υ γ χ ω ρ ε ί το κυρίως πρώτον λαβείν, δί-
χ ω ς γαρ λεγομένου του έν χ ρ ό ν φ μεταβάλλειν, ή ως έν πρώτφ η ώ ς
κα&' έ τ ε ρ ο ν , κα&' ετερον μεν έστι το εν τινι τών τούτου μερών μετα- 8ό
βάλλον έν γάρ τοϊ ένιαυτφ τ ο ύ τ φ δ άγων, δτι έ ν τ η δ ε αύτοΰ τ η
10 ή μ ε ρ α , πρώτφ δε το έν ττβδε τ η ή μ ε ρ α ή τ η δ ε rfl ώρα. πώς οδν
λέγεται π ρ ώ τ ο ς ούτος ó χρόνος, ειπερ μ ή έστι πρώτον χρόνον λαβείν; και
δείκνυσιν, δτι ουτε ούτος π ρ ώ τ ο ς κυρίως εστίν, είπερ και ούτος μεριστός
έστι χρόνος ων καί ανάγκη έν ότφοΰν αύτοΰ μέρει μεταβάλλειν τό μετα-
βάλλον, ώστε μ ή εχειν ειπείν έν φ π ρ ώ τ φ το κινουμενον ήρςατο της κι-
15 νήσεως. τοΰ γάρ ληφ&εντος π ρ ώ τ ο υ άλλο τι π ρ ώ τ ο ν ληφ&ήναι δυνατόν 40
καί έκείνου άλλο καί αεί ούτως, δείκνυσι δε καί έκ τοΰ όρισμοΰ τοΰ τοι-
ούτου π ρ ώ τ ο υ , δτι μέρος τι ον τοΰ δλου διαιρετόν έστι καί αυτό. έν π ρ ώ τ ω
γάρ έλέγετο ε ΐ ν α ί τι ή κινεΐσβαι χ ρ ό ν φ το μ ή έν τινι τών τοΰ είρημένου
χρόνου ον ή κινουμενον. τφ γάρ κατά τι μέρος καί τ φ κατ' άλλο το
20 πρώτον αντίκειται, ω ς μεριστός ούν είληπται καί οΰτος ó χρόνος, είπερ
διά τοΰτο π ρ ώ τ ο ς , δτι ουκ εν τινι τ ώ ν αυτοΰ μερών.
Τρίτην δε άπόδειξιν δι' έκθέσεως πάλιν ποιείται καί της εις αδύνα-
τον α π α γ ω γ ή ς , δτι ουδέ έπί τούτου α λ η θ έ ς τό πρώτον είναι χρόνον κυ- 45
ρ ί ω ; έν φ κινείται τι. λαμβάνει δή χρόνον έν φ π ρ ώ τ φ τό κινουμενον
25 κινείται τον X P . καί έπεί π α ς χ ρ ό ν ο ς δ ι α ι ρ ε τ ό ς , διαιρεί αυτόν κατά
τό Κ . τό δ ή έν π ρ ώ τ φ τ φ X P κινούμενον έν τ φ μέρει αύτοΰ τ φ ΧΚ
ή τ ο ι κ ι ν ε ί τ α ι ή ου κ ι ν ε ί τ α ι , καί ομοίως έν τ φ K P . καί εί μεν έν
μ η δ ε τ έ ρ φ κινείται, ουδέ έν παντί τ φ X P κινήσεται αλλ' ηρεμήσει, ο γάρ
έν μηοενί τ ώ ν μορίων τινός κινείται, τοΰτο αδύνατον έν δ λ φ α υ τ φ κινεϊ-

2 χ ρ a: χρ //////////ζ®' AO : χρον,υ ΛΙΚ κε/.ινησί}αι A in ras. CFM: xexivîisSai a

3 ¿v ω — χρόνω (4) ora. M 4 μέρει] χρόνιοι A 5 post ούτω add. τυ> «F
6 τό (ante πρώτον) oin. M 7 έν τώ χρόνω Μ ώς prius oin. F 1 , alternili CM
έν Α: έν ώ aCFM 8 ante καί)' έτερον iter, έν ώ πρώτω F 10 πρώτω — ήμέρα
oro. F πρώτον Μ 10. 11 πρώτο; ούν πώ; λέγεται aF 11 οδτως Μ-
μή oía. Α 13 μέρη a 13. 14 τό μεταβάλλειν F' 15 τοΰ] τούτου Μ
πρώ
πρώτου a: του Α: τούτου F: oiu. CM πρώτον ACFM: προ'τερον a IG καί
(post δέ) om. CM 16. 17 τοΰ τοιούτου aCM: τούτου τοΰ Α: τοιούτου superscripto
τοΰ Κ 17 mv, scd coir. F αύτω C 21 αύτοΰ a 24 τό κινούμενον
πρώτω aF 25 XP] χρόνον compendiose F έ-ειδή aF 2G X P ] χρόνφ F: χρ
ypo'vii) a iteinque uterque v. 28 27 ή ού κινείται ora. F 28 κινήσεται A:
κινηβήσεται aCFM
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 2 3 6 b 1 9 ] 991
σ9αt. εΐ δε έν τ ώ ετέριο των ¡χορίων αυτοΰ τ ώ Χ Κ ή τ ψ K P κινείται, 231Γ
έν δέ τ ψ έτέρψ μ ή κινείται, ουκ áv έν π ρ ώ τ ω κινοϊτο τ ώ Χ Ρ · έν γαρ των 51
τούτου τινί γίνεται κινούμενον, όπερ ουχ ήν το έν π ρ ώ τ ω τ ω X P χρόνω
κινείσδαι· το γάρ έν π ρ ώ τ ω ήν το μή εν τινι των τούτου, αλλ' έν απαντι.
5 ουκ άρα πρώτος ó X P χρόνος, εί'περ π α ς χρόνος διαιρετός έστιν. άλλ' εί
το έν π ρ ώ τ ω χρόνω τούτο ήν τό μ ή έ'ν τινι των τούτου, αλλ' έν απαντι,
δυνατόν το έν παντί τ ω X P χ ρ ό ν φ κινούμενον έν π ρ ώ τ φ α υ τ ω κινεΐσί)αι.
κδν γάρ μεριστός | ή ó X P χρόνος, το μ ή εν τινι των αυτοΰ αλλ' έν 231ν
απαντι κινούμενον έν π ρ ώ τ ω αότοΐ λεγοιτο (áv) κινεΐσδαι· αλλ' α ρ χ ή ν μέν
10 χρόνου καί οΰτως πρώτον ουκ εστί λαβείν. 8 γάρ αν λάβης μέρος χρόνου
ώ ς πρώτον, ε χ ε ι τι εαυτοΰ πρότερον δια τήν έ π ' άπειρον του χρόνου διαί-
ρεσιν. χρόνον δε τινα πρώτον οιόν τε έστι λαβείν ολον όμοΰ λαμβανό-
μενον έν ολω γα'ρ τι πάν μεταβάλλει καί ουκ έν μορίφ αότοΰ, ώς τ η 5
κινήσει αυτοΰ συμπαρατείνεσί)αι τήν μεταβολήν. ó γάρ άγων έπιτελειται έν
15 " ώ δ ε τ ω μηνί, αλλ' ου π ρ ώ τ ω , άλλά πρώτο) r / j ò ì τ η ήμερα καί τήαόε
της ημέρας έν ώραις, έν αίς έπιτελειται πάσαις ομοίως, καί εστι πρώτος
οΰτος χρόνος, ουχ οτι ουκ εστίν άλλος προ αυτοΰ χρόνος, άλλ' οτι ούκ
εστίν άλλος προ αυτοΰ, έν φ ó άγών έπιτελειται, καί οτι ούκ έν ότωοΰν
αυτοΰ μέρει, ώστε τήν έ π ' άπειρον οιαίρεσιν ε£σαχ0ήναι· άλλ' έν δλω
20 α υ τ ω έπιτελειται ¿ όλος άγών, καί ή μεταβολή αυτοΰ συμπαρατείνεται τ η ίο
τοΰ χρόνου κινήσει, ó μέντοι 'Αριστοτέλης έν ταΐς έκτεί)είσαις άποδεί-
ν> ρ ft — rr r r i * t ì ν \ Γϊ —

εσιν εοείςεν, οτι πρώτον ούτως χρονου ως α ρ χ ή ν χρονου ουκ εστίν λ α β ε ί ν ·

διό καί τ η έ π ' άπειρον διαιρέσει τοΰ χρόνου έχρήσατο οόδαμοΰ κατά το
ολον αύτλν λαβών, έφεςής δέ καί ώς όλον αυτόν λαμβάνων πρώτον αυτόν
25 χρόνον καλεί, οταν λ έ γ η · " ε ? γάρ έν τ ω X P π ρ ώ τ ψ χ ρ ό ν ω το ΚΛ κε-
κίνηται."
' Ε π ε ι δ ή δε άναγκαΓόν έστι το πρόβλημα, ουδέν άτοπον οιμαι καί τά
τ ώ Ε υ δ ή μ ω περί τούτου γεγραμμενα παρα})έσί)αι πάντων μάλλον τών έςη-
γ η τ ώ ν τήν τοΰ 'Αριστοτέλους γνώμην έπισταμένω. γράφει δε ó Εϋ'δημος
30 έν τ ω τετάρτω τών Φυσικών τ α ΰ τ α · "'πώς ουν εσται το πρώτον έν φ
μετεβαλλεν; έν ω μεν γάρ έπετελέσ&η, έ'στι · πέρας γάρ έν τούτω, το δε
τέλος ή το πρώτον π λ ε ο ν α χ ώ ς λέγεται· Ινα μεν τρόπον, έν ιο άτόμψ.
τοΰτο δέ έπί μεν τοΰ μεταβεβληκέναι έ'στιν, έπειδή έ'στι μεταβεβληκέναι
έν ά τ ό μ ψ , έπί δε τοΰ ήρεμεΐν και μεταβάλλειν ουκ έ'στιν, έπειδή οΰτε κι-

1 τ ώ ν μορίων A C M : μορίω F : μέρη (sic) a αύτιΰ C M 2 p o s t έν a l t e r a m add.

τυϊ a XP] χ* F 4 οίπασιν C ó ó χρ χρόνος C M : 6 χρlililí χρόνος (eraso 6)
A : ό χρόνος ό χρ a F G post π ρ ώ τ ω add. τω a 7 π α ν τ ί ] οίπαντι a χρόνω
τ φ χ ρ collocaiit C M αυτοΰ F 8 6 χρόνος ¿ χ ρ a F 9 äv a : oui. ACFM
14 έν] έπί a F IG π ά ί α ι ς έπιτελειται Μ IG. 17 εστίν ούτος π ρ ώ τ ο ς a F 17 ούκ p r i u s
coi r, nescio u n d e A - χρόνος προ αίιτοϋ a F 18 ά'λλο M oòx om. C 19 μέ-
ρη a 21 έκτιθείσαις A 1 2 2 εδοξεν M ο ύ τ ω ς χρόνου ώ ς ] ό άπας χρόνος F
έχει Κ 23 τοΰ χρόνου διαιρέσει a F 25 λέγ-fl] ρ. 2 3 6 ^ 3 4 27 δέ ο αι. Μ
29 έπιτυαμένων Μ 30 τέταρτοι] δευτέρφ a Φυιικών] fr. 6 7 ρ. 9 1 , 1 Spen-
ge!. ούν oui. a F 3 1 μετέβαλεν C F 3 3 του βεβλη-χέναι F e t A sed c o i r . A 1
992 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI G [Arisi, p. 236ι>19. 32]

νειται οΰτε ηρεμεί έν ατόμω. έν ώ δε π ρ ώ τ ω κινείται εστίν, ωσπερ είρηται, 231ν

ου μην εν τινι, αλλ' ομοίως έν παντί. λέγομεν γαρ δτι Ιν τ ω μη vi τ ω 21
Ό λ υ μ π ι κ ι ί ϊ έςελιπεν ó ήλιος, ότι τ*β ν ο υ μη ν ία · και τ η νουμηνία δε, οτι εν
τινι μορίυ) ταύτης, εν τω δε οε τ ω μορίω ούκέτι, οτι έν άλλω, άλλ' οτι
5 εν ότωοΰν τούτου, αλλά τούτο μεριστόν, ωστε πρότερον έν τ ω προτερω·
πρότερον γαρ το μέρος έν τ ω μέρει, αλλ' ή όλη έν τω ολω χρόνιο,
ωστε έν τούτω π ρ ώ τ ω έςέλιπεν ώς έν χρόνω. χρόνος μεν ουν ουκ έ'ιτι
πρώτος, έπειδή πας μεριστός, έν ιυ δε πρώτιο έκινεΐτο ή άλλο τι έ'πασχεν, 25
έ'στιν, έπειδή έν χρόν(« τα τοιαύτα έστι και εν τινι οίϊτω, ώστε έν ότιοοΰν
ΙΟ γίνεσΟαι αυτου. τοΰτο δέ λέγεται το έν π ρ ώ τ ω . "

p. 236b32 Δ ε δ ε ι γ μ έ ν ο υ δε τ ο ύ τ ο υ φανερον εως του ώ σ τ ε κεκινη-80

μ έ ν ο ν έ'σται το κινούμενον.

Δεδειγμένου του πάντα χρόνον καί τον πρώτον λεγόμενον έ π ' άπειρον
διαιρετον είναι, επεσθαι τούτω φησί το παν το κινούμενον ές ανάγκης πρό-
ΐ£ι τερον κεκινήσθαι, ουχ ώς πεπαΰσί)αι δέ της κινήσεως λέγεται κεκινήσΟοα
το κινούμενον, αλλ' ώς ήδη τι διεληλυΟέναι το διϊόν. έπεϊ γάρ το κινού-
μενον, οταν κινήται, μετήλλαχεν έ'κ τίνος εις τι (ε? γάρ έν ταύτψ είη, ουκ
äv κινοιτο), το δε μετηλλαχος κεκίνηται, δήλον ώς το κινούμενον άναγκαΐόν sr>
έστι κεκινήσΐ)αι. αυτός δε δείκνυσιν αυτό ούτως· λαμβάνει το ΚΛ κινού-
20 μενον έν τοΤ X P π ρ ώ τ ω χ ρ ό ν ω . έν παντί ουν αυτοΰ κινείται μορίω*
το γάρ κ ε κ ί ν η τ α ι , ώς είπον, ουχ ώς πεπαυμένου της κινήσεως ήδη του
κεκινήσί)αι λεγομένου λαμβάνει, αλλ' ώς έν τ ω κινεΐσΟαι ήδη τι διεληλυ&ός.
έπεί ουν έστι τις χρόνος ó X P , έν ω π ρ ώ τ ω μεταβάλλει το κινούμενον
το ΚΛ τ ω έν παντί αυτω μεταβάλλειν, έάν άλλο τι όμοταχώς τιΰ ΚΛ
25 κινούμενον ληφΟ-β, αμα του κινεΐσΟαι αρχόμενον τ ω ΚΛ, έν τιΰ ήμίσει 40
χ ρ ό ν φ του X P , τουτέστι τ<ί> Χ Κ , το ήμισυ διελεύσεται. έν τ ω αύτω δε
χρόνω καί το ΚΛ το ισοταχές αυτιίϊ καί αμα άρζάμενον αυτοί το αυτό
διελεύσεται. έν γάρ ότωοΰν μοριφ του χρόνου κεκίνηται το έν παντί
αυτοί κινούμενον· τ ο άρα κινούμενον την δλην την ήμίσειαν πρότερον κε-
30 κίνηται. επειδή δε το ΚΛ έν π ρ ώ τ ω τ ω X P χρόνω ύπέ&ετο κεκινημένον,

1 κινείται Olii. C 3 ¿λυμπικω aA: ¿λυμπιακ<Γ CFM έξέλειπεν A, sed corr. A 1 ;

itemque v. 7 4 οΰ-/.έτι ό'τι a : cW-rt οϋτε ACFM 5 ότωοΰν, 6 in ras. Ii litt. A
6 post γάρ adii, où, sed erasit A 7 έν ολω χρίνω F ουκ εστι] ούκέτι A
9 ώστε] ώς F έν τωοϋν, superaci*, è C 10 λέγει aF 11 δέ om. M, qui post
τούτου add. πάντα -/povov, sed del. 11. 12 ώστε το κινούμενον έσται κεκινημένον F
13 post χρόνον add. και παν μέγεθος a τον πρώτον ACM: τον πάντα F : τό πρώτον a
15 κεκινησθαι, η in ras. A 16 γάρ] και F 17 post κινηται add. τι F 20 τω
om. aF χρόνω πρώτψ aFM 21. 22 ούχ ώς πεπραγμένου τοϋ κεκινησθαι λεγομέ-
νου ήδη της κινήσεως F 22 ήδη διεληλυθότος τί CM 24 τώι κ # τώι έν Α ' : τό
χλ, τό έν F αυτω aCM: αϋτοΰ AF 26 έν τιίί— διελεύσεται (28) om. F
27 xal τό] κατά το Μ 29. 30 κεκίνϊΐται C similiterque saepe 30 τώ -/.λ έν τώ
πρώτω C κεκιν^ημένον C
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 23Gb32. 237.->2] 993

διά τούτο άλλο τι έ'λαβεν όμοταχές τ φ ΚΛ εν τ φ ή α ίσε ι χ ρ ό ν φ του X P 231ν

το ήμισυ κινουμενον. ου έκινήβη το ΚΛ έν ολφ τ ω X P χ ρ ό ν φ , iva δι' 45
εκείνου καί το Κ Λ δ εις η και αυτό προ του το δλον κεκινήβϋαι το ήμισυ
κεκινημένον· ε! γάρ αυτό το ΚΛ καθ' αυτό έ'λαβεν έν τ ω ήμίσει του X P
ó χρόνου τ ω Χ Κ κεκινημένον, έ'νστασιν (αν) έ'χειν έδόκει τινά. διότι έν
π ρ ώ τ ω τ ω X P χ ρ ό ν φ υπετέθη κεκινημένον το ΚΛ.

ρ. -237«2 ' Έ τ ι δ ε ε ί έν τ φ π α ν τ ί χρόνω τφ XP εως του α π α ν το

μ ε τ α β ά λ λ ο ν ά π ε ι ρ α έ'σται μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς . |

Δεύτερον έπιχει'ρημα τούτο δεικνύον, οτι ανάγκη παν το κινουμενον 232'

10 κεκινήσδαι πρότερον. ε? γάρ πάν το κεκινημένον κεκινήσ&αι λέγομεν έν
ότφοΰν χρόνφ τ φ λαβείν το έ'σχατον νυν το όρίζον τον παρεληλυ&ότα
χρόνον έν φ έκινεϊτο (προ παντός γάρ του νυν χρόνος έστί διά το μή
ε'χεσ^αι αλλήλων τά νυν, πάς δέ χρόνος καί ó έλάχιστος διαιρείται τ φ νυν),
δήλον οτι και έν έκείνφ τ φ νυν τ φ ôtaipoùvTt εις ήμισυ τον παρεληλυθότα δ
15 χρόνον κεκινημένον έ'σται. ώστε το κινουμενον έπί το έ'σχατον του χρόνου
νυν, προ του κινεΐσδαι ταυτην την κίνησιν κεκινημένον ήν, δτε το ήμισυ
διήλί)εν. ήν γάρ και του ήμίσεος έ'σχατόν τι νυν, καί oò τοΰ ήμίσεος
μόνον, αλλά και ότουοΰν μέρους μείζονος τε και έλάττονος, διότι πας χρόνος
καί ó έλάχιστος διαιρετός έστ;. καί διαιρείται κατά το νυν, καί καθ'
20 εκαστον νυν κεκινημένον έστίν ώσπερ καθ' εκαστον χρόνον κινουμενον. εί
δε τοΰτο ούτως έχει, καί πας χρόνος έ π ' άπειρον υπό των νυν διαιρείται, ίο
καί πάντων των νυν μεταξύ χρόνος έστίν, iva μ ή έ'χηται αλλήλων τά νυν,
το κινουμενον ου μόνον κεκίνηται προ τοΰ κινεϊσ&αι, άλλά καί απειράκις
κεκινηται· οσάκις γάρ έ'στι λαβείν το νυν έπί τοΰ χρόνου, έν φ κινείται
25 το κινουμενον, τοσαυτάκις έ'στιν αυτοΰ κατηγορείν το κεκινήσδαι. τό δέ
νΰν έ'στι λαβείν τοσαυτάκις, οσάκις έ'στι διελείν τον χρόνον. ó δέ χρόνος
έ π ' άπειρον έστι διαιρετός, ώς δείςει. άπειρα άρα έ'σται κεκινημένον τό
κινουμενον. εί γάρ πάς χρόνος διαιρετός έστιν, έ'στι δέ καί τό μεταξύ των ι»
διαιρέσεων χρόνος διά τό μή έ'χεσ&αι αλλήλων τά νΰν, καί ούτος διαιρετός
30 έστιν. ώστε εί πάς μέν χρόνος διαιρετός, μετά πάσαν δέ τήν ληφθεΐσαν
διαιρεσιν καταλείπεται χρόνος, οόδεποτε έπιλείψει ή διαίρεσις τ φ μηδέποτε
έπιλείπειν έν ταΐς τομαΐς τό ôiatpstaôai δυνάμενον · τοΰτο δέ ήν ó χρόνος,
έπ' άπειρον άρα ή διαίρεσις. έφ' δσον δέ ή διαι'ρεσις, έπί τοσοΰτον καί τά

1 post XP add. χρόνου aF 2 τό ί^μιβυ — χρόνου (5) om. Ρ 4 κεκινημένον] κινου-

μενον C 5 χρόνω Μ αν a: OÍD. ACFM 6 ί)πέ8τμε CM 7 εί om. F
7. 8 άπαν τό μεταβάλλον om. F 11 τι«] τό Α 13 τφ] τό Μ 14 εί« τό ήμισυ
CM 16 ό'τε aA: ort F M : 6'τι C 17 καί (post γάρ) om. CM τι] τό M
18 πάς] τάς Μ 20 post χρόνον add. τό F 21 υπό των νΰν έπ' άπειρον CM
22 των om. F 23 οί> μόνον aA: οια. CFM 24 τό νΰ/ om. έπί M 2G τοσαυ-
τάκις post νΰν ponunt CM 27 post έστι vin fere litt, erasae C δειχθήσεται
aF 29 χρόνος om. Μ ούτως M 30 εβται a 33. p. 994,1 xaì τά νΰν om.
A, sed suppl. in mrg. A 1 : καί om. F
Comment. Arist. X Simplic. in Pliys. 13
994 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 237«2. 11. 17]

νΰν· κατά ταΰτα γάρ ή διαίρεσις. έφ' δσον δέ τά νΰν, έπί τοσούτον 232>·
καί το κεκινήσΟαι κατηγορείται τοΰ κινουμένου, άπειρα άρα εσται μετα- 20
βεβληκός το κινουμενον. δήλον δε δτι δυνάμει τά άπειρα καί ουκ ένεργεία,
ώσπερ καί ή διαίρεσις δυνάμει τό άπειρον εχει τ ω έπ' άπειρον διαιρεΐσδαι
5 τό διαιρουμενον, αλλ' ουχί τ ω εις άπειρα ποτε διίβρήσΟαι κατ' ένέργειαν.

ρ. 237¡>11 "Ετι δε εί τ ό σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν εως τοΰ π α ν τ ο με-2δ

ταβάλλον άπειρα εσται μεταβεβληκός.

Τρίτον τοΰτο επιχείρημα δεικνυον, δτι πάν το μεταβα'λλον έπ' άπει-

ρον πρότερον μεταβέβληκε, το γάρ συνεχώς κινουμενον, καί μήτε έφ&αρ-
10 μένον μήτε πεπαυμένον της κινήσεως έφ' όσονοΰν, ανάγκη έν «ρ κινεΐσθαι
λέγεται xpóvq> ή μεταβάλλειν ή μεταβεβληκέναι· αλλά μην έν τ ω νΰν δέ-
δεικται δτι ουκ εστι μεταβάλλειν* μεταβεβληκέναι άρα· ώστε καδ' εκαστον 30
τ ω ν νΰν τών έν τ ω χρόνφ λαμβανομένων, έν φ συνεχώς κινείται το κι-
νουμενον, κεκινημένον καί μεταβεβληκός εσται· άπειρα δέ τά νΰν ώς έπ'
15 άπειρον· άπειρα άρα εσται μεταβεβληκός το μεταβάλλον.

ρ. 237« 17 Où μ ό ν ο ν δε τ δ μ ε τ α β ά λ λ ο ν 2ως τοΰ ω σ τ ε μεταβάλλοι

3ν π ρ ό τ ε ρ ο ν .

Δείξας, δτι παν το μεταβάλλον ανάγκη πρότερον μεταβεβληκέναι, δει- 40

κνυσι καί το άντίστροφον αυτω άλη&ές ον, δτι πάν το μεταβεβληκός άνάγ-
20 κη πρότερον μεταβάλλειν. δεικνυσι δέ αυτί» προαποδείξας, δτι παν τό
μεταβεβληκός εκ τίνος εις τι έν χ ρ ό ν φ μεταβέβληκε. τοΰτο δέ
δεικνυσι διά της είς αδύνατον άπαγωγής. εί γάρ μη έν ·χρόνφ, αλλ' έν
τ ω νΰν τ φ αυτψ από τοΰ Α είς τό Β μεταβέβληκεν, άμα εσται έν τ ω Α
καί έν τ φ Β , δπερ άδύνατον ουδέ γάρ δυνατόν τό μεταβεβληκός, δτε 45
25 μεταβέβληκεν, είναι έν τουτφ, έξ ου μεταβέβληκεν, ώς εδειξε πρότερον,
δτε ελεγεν, δτι το μεταβάλλειν καί άπολείπειν ήτοι ταυτόν έστιν ή ακο-
λουθεί τ ω μεταβάλλειν το άπολείπειν. σαφεστέρα δέ <5ν ήν ή λέξις, εί τ φ
α μ α γ ά ρ äv ε ι η κ α ί έν τ φ Α καί έν τ φ Β έπαγαγών το 'δπερ αδύ-
νατον,' τότε υπέμνησε της τοΰ άδυνάτου λέγων τ ό γ ά ρ μεταβεβληκός,
30 δ τ ε μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν , δ τ ι οόκ ε σ τ ί ν έ ν τ α ό τ φ , δ έ δ ε ι κ τ α ι π ρ ό τ ε ρ ο ν .

1 κατά — διαίρεσις om. F 2 άπειρα A C F M : άπειρα'χις a 5Jtuj] τό Μ

άπειρον F ποτε om. C M διαιρεϊβθαι Μ 6 Έ τ ι δέ τά F : Έ τ ι δη τό Μ συνεχές
corr. C 10. 11 κινείται, om. λέγεται, F 13 τ ω om. C συνεχώς post τό κινουμενον aF
15 μεταβάλλον ex Arist. a : μεταβεβληκός prono errore A C F M 16 ώστε om. F
μεταβάλοι F 19 αότώι A C : αυτών a F M 20 μεταβάλλει A 1 23 post
εσται add. * a l aF 24 δυνατόν post μεταβέβληκεν C M 25 τ ο ύ τ ψ ] τ ψ CM
26 ίλεγεν] c. 5. p. 235 b 9 δτι om. C M ¿πολιπείν utrobique F 26. 27 á*o-
λουθείν C 27 ήν] είη F 28 καί (post είη) om. M ut Arist. (praeter FB1K
codd.) 29 γάρ τ ό transposita C 1 30 έν ταυτώι A C M (cf. próxima): ένταΰθα
a F : έν τ ο ύ τ ω Arist. cf. c. 5. p. 235<>22, cuius loci ipse memiiiit
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 237 a 17. 28] 995

st ouv μή έν τώ αότώ vûv άπό τοΰ A s k ~ο Β μ3ταβέβληκεν, αλλ' έν 232^

ετερω καί έτέρω, πάντων δε δυεΐν νΰν μεταςυ χρόνος έστίν, ειπερ μή εστίν 51
έχόμενα τά νυν, δήλον οτι εν χρόνψ την μεταβολήν υπεμεινε· τούτο γαρ
σημαίνει vùv το έν χ ρ ó ν ω μεταβεβληκεναι, αλλ' ουχί έκεΐνο 8 πέρας έστί τοΰ
5 μεταβάλλειν. εϊ ouv έν χρόνψ μεταβέβληκε, πάς δέ χρόνος διαιρετός, δήλον
οτι καί έν τω ήμίσει τοΰ χρόνου το ήμισυ μεταβεβληκε, και πρότερόν γε
το ήμισυ πριν το δλον, και έν τψ ήμίσει του ήμίσεος χρόνου το ήμισυ
πάλιν τοΰ ήμίσεος | μεγέθους μετεβαλλε, και αεί ούτως δια την έπ' 232 ν
άπειρον τοΰ χρόνου διαίρεσιν. το δε κατά μόρια μεταβεβληκός οόχ οιόν
10 τε αθρόως δλον μεταβεβληκέναι, αλλά δια τοΰ μεταβάλλει είς το μεταβε-
βληκέναι πρόεισι. μόνως γαρ äv ήν το μεταβεβληκός ου διά τοΰ μετα-
βάλλειν μεταβεβληκός, εί άχρόνως έγι'νετο ή μεταβολή και ήν το μέγεθος
ές άτόμων συγκείμενον. πάσης δε μεταβολής έν χρόνψ γινομένης ανάγκη 5
παν το μεταβεβληκός εκ τίνος εις τι δια τοΰ μεταβάλλειν πρότερον μετα-
15 βεβληκέναι.

ρ. 237»28 " Ε τ ι δε έ π ι τ ο ΰ μεγέθους φ α ν ε ρ ώ τ ε ρ ο ν εως τοΰ κ α θ ά -

περ έ π ί των α υ ξ α ν ο μ έ ν ω ν καί κ α θ α ι ρ ο υ μ έ ν ω ν γραμμών.

' Α π ό τοΰ χρόνου έν ψ ή μεταβολή δείξας, οτι προ τοΰ μεταβεβλη-

κέναι έστί τό μεταβάλλειν, το αότό έναργέστερον είναί φησιν από τοΰ με-
20 γέθους καθ' ö ή μεταβολή, έπί των κατά μέγεθος δηλονότι μεταβαλλόντων
ταΰτα δέ έστι τά τε κατά τόπον μεταβάλλοντα καί τα κατά αυξησιν και
φθίσιν. τά γάρ κατά ποιόν μεταβάλλοντα οόχ υποπίπτει ταύτη τ ή άπό 20
τοΰ μεγέθους άποδείξει, ώσπερ ουδέ τά γινόμενα και φθειρόμενα. ουδέ
γάρ κατά ποσόν ή τούτων μεταβολή, ωστε οόδέ κατά συνεχές καί αεί διαι-
25 ρετόν, ές ών ή άπόδειςις γέγονεν. οτι δέ φανερώτερον έπί τοΰ μεγέθους
ή έπί τοΰ χρόνου το προκείμενόν έστι, δήλον, εί'περ έν μεν τη άπό τοΰ
χρόνου άποδείςει καί τ ψ μεγεθει προσεχρήσατο, δτε ελεγεν " έν τ ω ήμίσει
ά'λλο έσται μεταβεβληκός καί πάλιν έν τψ έκείνου ήμίσει άλλο." έν δέ
τ η άπό τοΰ μεγέθους ου δεϊται τοΰ χρόνου, δείκνυσι δε αότό λαβών δυο 25
30 μεγέθη ή τοΰ τόπου έπί τής κατά τόπον μεταβολής ή καθ' ο ή αυξησις
και φθίσις, καί το μεν ές ου μεταβάλλει, τό δέ είς ο μεταβάλλει πρώτως,
το μεν Γ τό δέ Δ θέμενος. έφ' ών ανάγκη ή άδιαίρετον εΐναι δλον το

2 έν post *αί iterant CM δυοΐν aFM έχο'μενά έστι aF 4 έν τψ χρ<5νψ a

7. 8 ήμίσεως utrobique C 8 μετέβαλε F 9 κατά τά CM 10 ίίλως C:
5iu¡i Μ 11 μονως] όνο; lac. ιν litt, aute relicta M 12 εί in ras. A
άχρονος (sic) έγένετο a 16. 17 καθάπερ— αυξανομένων OÍD. F 18. 19 βεβλη-
κέναι A 21 τε om. CM τά (ante κατά) om. M 22 φθίσειν F
κατά τό -οιόν CM 24 ouôè] οί> aF post κατά (alt.) supra add. tè A
24. 25 διαιρετόν ACFM : διαιρετά είσιν a 25 ή om. F 26 τό προκείμενον post
μεγέθους aF τοΰ (post άπό) om. aF 27 άποδείξει, άπο in ras. A
Ιλεγεν] p. 237 a 26 30 post τόπου add. ώς aF ή (postò) om. A 31 καί (ante
τό) oui. A 32 ή om. C M
13*
996 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 237*28. b9]

Γ Δ ή διαιρετόν. αλλά άδιαίρετον αδύνατον- άμερές γάρ άμεροΰς εσται 232 ν

έχόμενον τό τε έξ ου -/αϊ το εις ο. εΐ δε διαιρετόν, ¡χεγε&ός έστι μεταξύ,
ου τό μέν ές ou αρχή έστι, το δε εις 8 τελευτή. τό δε μέγε&ος διαιρετό ν 80
είς αεί διαιρετά, ώ σ τ ε είς τά μέρη μ ε τ α β ά λ λ ε ι π ρ ό τ ε ρ ο ν καί εις τά
5 των μερών μέρη. ταΰτα δέ ειπών κοινόν έπάγει συμπέρασμα, δτι α ν ά γ -
κ η το μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν πρότερον. και έπειδή ή προσ-
εχής άπόοειξις ή από του μεγέθους η το ι τοΰ συνεχούς ουκ έπέβαλλεν
τοις κατά ποιότητα, απερ εΐπεν έναντια, ουδέ τοις κατά γένεσιν καί φ&ο-
ράν μεταβάλλουσιν, απερ έν ά ν τ ι φ ά σ ε ι καλεί, και έν τούτοις φησί την
10 αυτήν είναι άπόδειξιν άπό τοΰ χρόνου λαμβανομένην, έν <5 μεταβέβληκε. 3δ
τοιαύτη δε ήν ή προ ταύτης άπόδειξις τιο συνεχεΐ καί αεί διαιρετω τοΰ
χρόνου έπί πάσης μεταβολής συγχρησαμένη. είκότως ουν ά'μφω όμοΰ
λοιπόν κα&όλου συνεπεράνατο, δτι και τ ο μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς ανάγκη μ ε τ α -
β ά λ λ ε ι ν πρότερον κ α ί το μ ε τ α β ά λ λ ο ν μ ε τ α β ε β λ η κ έ ν α ι , καί έκάτερον
Ιό αεί προ τοΰ έτερου, ου γάρ εστί το πρώτον καί την αρχήν της μεταβο-
λής λαβείν διά το τά συνεχή έπ' άπειρον διαιρετά είναι καί μ ή συγκεϊσ&αι
αυτά ές άμερών· άπειρος γάρ ή διαίρεσις επί των συνεχών καί κ α 0 ά π ε ρ , 4 θ
φησί, δήλον έστί τοΰτο έ π ί τ ώ ν α υ ξ ο μ έ ν ω ν κ α ί κ α & α ι ρ ο υ μ έ ν ω ν γ ρ α μ -
μών. αν γαρ λάβωμέν τινα γραμμήν καί διέλωμεν αυτήν δίχα, καί τό
20 μεν ήμισυ άδιαίρετον φυλάςωμεν, τό δε ήμισυ αυτής διελόντες πάλιν διχ-fl,
το ετερον αυτοΰ προσ!)ώμεν τω αδιαιρέτφ έζ αρχής ήμίσει, καί αεί το έξ
αρχής αύξήσωμεν τη τών ημίσεων τοΰ διαιρουμένου προσθήκη, έπ' άπειρον
κα9αίρεσις καί αύ'ξησις φανήσεται.

ρ. 237b9 Φ α ν ε ρ ο ν ο υ ν , δ τ ι καί τ ο γ ε γ ο ν ό ς α ν ά γ κ η γ ί ν ε σ Ο α ι π ρ ό - 4 5
25 τ ε ρ ο ν εως τοΰ ώ σ τ ε , έν <¡» αν ή , ουκ αν ε ί η ως π ρ ώ τ ι ρ .

Πρότερον ει'πών, δτι ή αυτή άπόδειξις ή πρό τοΰ μεταβεβληκέναι το

μεταβάλλειν δεικνΰσα καί τοις μή συνεχέσι προσήκει, τοις τε έναντίοις καί
τοις κατά άντίφασιν, δταν άπό τοΰ χρόνου ληφί)η ή | άπόδειςις, νΰν 233Γ
δείκνυσιν δτι καί έπί τών κατά άντίφασιν μεταβαλλόντων, τουτεστι τών έκ
30 τοΰ μ ή ό'ντος είς το ον ή έκ τοΰ δντος είς τό μ ή ον, τουτέστι τών γινο-
μένων καί φ9ειρομένων δσα διαιρετά καί συνεχή έστιν, ου μόνον ή έκ τοΰ
χρόνου άπόδειξις αρμόσει, άλλά και ή άπό τοΰ μεγέθους, ώστε τό γ ε -

1 ϊαται om., qui post γάρ interp. civ ήν a 3 oí» (prius)] ουν F G post πρότερον
iterata ex 4. 5 καί είς τά τών μερών μέρη del. F 7 έπέβαλλεν Α 1 : έπέβαλλε A 2 CMF 2 :
έπιβάλλει aF 1 9.10 είναι την αυτήν aF 11 καί άδιαιρέτω F 12 χρηαομένη F
14 τό om. A : superscr. F post μεταβεβληκέναι add, πρότερον CM 18 αύςουμέ-
νων Α: αυξανομένων in lemmate ut Arist. 20 ήμισυ ν M et sic deinceps αότης
a: αύτήν F : αύτοΰ ACM διχή πάλιν aF 22 αόξήσομεν aF 25 ώστε
έν ψ âv η om. F πρώτον F 2G άπόόοβις CM 27 μεταβάλλον C
τε om. F 28 ά-Μοαις CM 30 τοΰ prius om. CM ή] καί F έκ —μή
¿ν] έκ τοΰ μή ό'ντος είς τό ον C'F 1 32 άπόδοοις άρμόττει CM
 SIMPLICri IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 2371-9] 997

γ o v ó ? μέγεθος α ν ά γ κ η γ ί ν ε σ θ α ι π ρ ό τ ε ρ ο ν και το γ ι ν ό μ ε ν ο ν γεγο- 283"

v i v a t. και ουκ επί των γινομένων μόνον α λ η θ ή ς ο λόγο;, αλλ' επί πάν- 5
των των όπωσοΰν μεταβαλλόντων, où μεντοι αεί 8 γίνεται τούτο και γέ-
γονε πρότερον, άλλα τι των εκείνου μ ε ρ ώ ν , γινομένης γαρ ετι τ η ς οικίας,
5 γέγονέ τι αυτής ή δ η ó θεμέλιος, δταν οί τοίχοι καί ó κέραμος γίνηται.
και έ π ' αυτοί» δε ί σ ω ς xou θεμελίου αληθές ειπείν, οτι γινομένου αεί τι
προγέγονε διά τον έ π ' άπειρον μερισμόν. δια τί δε ει'πών αλλά άλλο
προσέθηκε το έ ν ί ο τ ε ; αεί γαρ επί του ετι γινομένου μέρος τι αυτοΰ προγε-
γονεν. ή το ενίοτε πρόσκειται ο υ χ ί έ φ ' ών τό γεγονέναι προηγείται του ίο
10 γίνεσθαι, αλλ' έ φ ' ών το γίνεσθαι τοΰ γεγονέναι· καί γαρ ένίοτε μεν αυτό
τούτο έλέγετο γίνεσ&αι, δ νυν γεγονέναι λέγεται, οίον ή οικία ή ó θεμέλιος,
ένίοτε δέ το γινόμενον πρότερον oò τούτο ήν ο νυν γέγονεν, άλλα άλλο τι
καί μέρος α υ τ ο ΰ · εί γάρ ή οικία γέγονεν, έγίνετο πρότερον· αλλ' έγίνετο
μεν καί δτε έτελειοΰτο ή σύμπασα οίκία, ου μην αλλά καί οτε ó θεμέλιος
ι ό αυτής έγίνετο, τής οικίας τι ήν το γινόμενον. ομοίως δε έ'χει, φησί,
και έπί τοΰ ¿φθαρμένου ώ σ π ε ρ έπί τοΰ γινομένου, καί γάρ του φθεί-
ρεσθαι το έφθάρθαι προηγείται, καί τοΰ έφθάρθαι το φθείρεσθαι. καί έπι ΐό
τούτων ουκ ανάγκη το έφθαρμένον τούτο είναι, 8 έφθειρετο πρότερον, ου-
δέ το φ&ειρόμενον, ο έ'φθαρτο. αλλά δύναται καί μόριον τοΰ δλου το ήγού-
20 μενον είναι* ώ ς γάρ επί γενέσεως ο ύ τ ω ς ανάγκη καί επί φθοράς έ'χειν.
καί την αίτίαν τοΰ προηγεΐσθαι αλλήλων ταΰτα έπί τε τ ή ς γενέσεως
καί τ ή ς φθοράς προσέθηκε το ενυπάρχει τι άπειρον τοις γινομένοις
καί φθειρομένοις. σωμάτων γάρ έστι καθ' αυτό καί κυρίως ή γένεσις
καί ή φθορά, τα δε σώματα έπ' άπειρον διαιρετά. καί τούτου δέ 20
25 αίτιον το συνεχή αυτά είναι· παν γάρ συνεχές έ π ' άπειρον έστι διαιρετόν,
οτι ού σύγκειται ές άμερών τα σ υ ν ε χ ή , καί ó χρόνος δέ έν ω γένεσίς
έστι καί φθορά σ υ ν ε χ ή ς ών έ π ' άπειρον έστι καί αυτός διαιρετός, ώστε
και διά την άπό τοΰ χρόνου καί διά την άπο τοΰ μεγέθους άπόδείςΐν καί
έπί γενέσεως καί έπί φθοράς αεί προηγήσεται τ ο ΰ έτερου το έ'τερον.
30 Γ ο δέ έν α ρ χ ή τ ή ς λέξεως τό δ σ α δ ι α ι ρ ε τ ά καί συνεχή προσκεΐ-
σθαί φησιν δ 'Αλέξανδρος, οτι έ'στι τινά, έ φ ' ών τό γενέσθαι κατηγοροΰμεν, 25
ού διά γενέσεως το είναι έχοντα· τάς γοΰν άφάς γεγονέναι λέγομεν, ου

2 ουκ om. F γινομένων a C M : κινουμένων A F μόνων C : om. Μ 3 ¿ποσ-

ό ûv C μεταβαλο'ντων a 4 ετι post οικίας CM 6 γινόμενον F 7 post ά'λλο add.
τι a F 9 η] η o F ' : η οτι a ουχί'/////, Α : ουχί τό F 1 0 μεν om. a F
I I ελεγε τό γίνεσθαι F 12 άλλα άλλο τι] ά)Χ' ετι F 13 ή om. C M οικία
γέγονεν, α γ in ras. A 16 διεφθαρμένου CM καί έπί τοΰ φθειρομένου και ¿φθαρ-
μένου Arist., sic scripsit fortasse etiam Simplicius 16. 17 post φθείρεσθαι add. έπί ex
έπεί correctuiii C 17 τοΰ supra add. A 19 εφθαρται a F δυνατόν F 21 τε
oiu. F τής om. utrobique a F 23 καί κυρίως om. F : κυρίως και post έστι CM
2 5 διαιρετόν έστιν a F 27 έστι J}' (post άπειρον) C : om. F διαιρετός καί αυτός a F
2 9 έπί alteram A : om. a C F M 3 0 οσα] τα F 31 τό] oò τό F 32 ού
om. F έχειν M γοΰν A C M : γάρ a F 3 2 . p. 9 9 8 , 1 où μην A M :
ούχι a C F
998 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6. 7 [Arist. p. 237b9. 23]

μην γίνεβθοκ. καί δήλον δτι έπί τ ω ν τοιούτων où προηγείται του γεγο- 233Γ
νέναι τό γίνεσθαι ουδέ τοΰ γίνεσθαι το γεγονέναι, εϊπερ μηδε εστίν δλως
έν αότοϊς το γίνεσθαι. δλως δέ τό προηγεΐσθαι αεί τοΰ μέν μεταβεβλη-
κέναι τό μεταβάλλειν, τοδ δέ μεταβάλλειν τό μεταβεβληκέναι, έπί μεν τ η ς
5 κατά τόπον μεταβολής γνωριμώτερόν έστι διά τό συνεχές είναι το τοΰ τό-
που διάστημα καί όμοίως διαιρεΐσθαι τ ψ χ ρ ό ν ψ , έπι δέ τ ω ν άλλων μετα- 30
βολών διορίζεσθαι ασφαλές, ώ ς ei μεν άπασα μεταβολή έν χ ρ ό ν ψ , α λ η θ έ ς
δτι τοΰ μεταβεβληχέναι προηγείται κατά χρόνον τό μεταβάλλειν, καί τοΰ
μεταβοίλλειν τό μεταβεβληχέναι. εί δέ καί αθρόως γίνονται τίνες μεταβολαί,
10 ουκέτι ισως τούτω συγχωρητέον. αθρόως δέ, οόχ ώς καθόλου τ ά μόρια
μόνον, ώ ς έπι τ η ς π ή ξ ε ω ς , αλλ' ο ΰ χ ώς έν χ ρ ό ν ψ . έπι γάρ τούτων
oò προηγείται αλλήλων τό τε μεταβοίλλειν και τό μεταβεβληκέναι, δτι ουδέ
εστίν δλως έ π ' αυτών τό μεταβοίλλειν. δοκεΐ δέ ó Θεόφραστος άπορεΐν, 3ό
εί πάσα μεταβολή έν χ ρ ό ν ψ , υφορώμενος ίσως τάς από σκότους είς φως
15 μεταβολάς, δταν είσκομισθέντος είς το δωμοίτιον λ ύ χ ν ο υ π α ς αθρόως ó
οίκος ά ν α π λ η σ θ η τοΰ φωτός άνευ χρόνου, ή δέ ά φ ή , εί μ η δια γενέσεως
το είναι ε χ ε ι , ουδέ γεγονεναι λέγεται, αλλ' είναι άνευ γενέσεως, διό έν τ ψ
π ρ ώ τ ψ τ η ς Περί ουρανοΰ §ν τ ω ν τοΰ άγενήτοο σημαινόμενων το κατά την
άφήν 'Αριστοτέλης είναί φησιν.

20 p. 237b23 Έπεί δ έ π α ν τ ό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν έν χ ρ ό ν ψ κ ι ν ε ί τ α ι ε ω ς τοΰ ω

έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν φ âv χ ρ ό ν ψ το A B κ ι ν ο ΐ τ ο . |

Πρόκειται μέν α υ τ ψ δεΐξαι, δτι ουτε έν ά π ε ί ρ ψ χ ρ ό ν ψ δυνατόν έ σ τ ι ν 233 ν

π ε π ε ρ α σ μ έ ν η ν κ ι ν ε ΐ σ θ α ι γ ρ α μ μ ή ν ή κίνησιν ουτε έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ άπει-
ρον. καί πρώτον τό πρώτον ρηθέν, π ώ ς δέ λαμβανομένης τ η ς πεπερα-
25 σμένης γ ρ α μ μ ή ς ή κινήσεως αληθές έστι το αδύνατον είναι πεπερασμένην
έν τ ψ άπείρψ χ ρ ό ν ψ κινεΐσθαι, προδιορίζεται· ώστε γάρ τήν δλην πεπε-
ρασμένην ουσαν άπαξ λέγειν έν παντί τ ψ άπείρψ διελθεΐν, καί μή τήν δ
αυτήν πολλάκις, ώ σ π ε ρ όρώμεν έπί τοΰ κυκλοφορητικοΰ σώματος γινόμενον,
ή της αότής τι πάλιν καί π ά λ ι ν · ουτω γάρ ενδέχεται, ώστε δέ άπαξ τήν

1. 2 τοΰ γεγονέναι τά γίνεσδαι ουδέ τοΰ γίνεσδαι τό γεγονέναι scrïpsi : τοΰ γεγ. τό γίν. ούδέ
τό γίν. τό γεγ. sic Α : τό γεγ. τοΰ γίν. ούδέ τοΰ γίν. τό γεγ. C H : τό γεγ. τοΰ γίν., ούδέ τό
γίν. τοΰ γεγ. aF 2 Ιστιν om. aF 6 διαιρεΐσθαι ομοίως aF 8 δτι τό μεταβάλ-
λειν κατά χρόνον προηγείται τοΰ μεταβεβληχέναι a : τό μεταβάλλειν om. F 9 άθρόαι
Μ at cf. Themist. p. 389,4 10 τοΰτο ίσως a συγκεχωρητέον F δέ oui. a
καθόλα M 11 οόχ om. CM; άλλ' ώς ουκ έν χρόνψ Themist. ρ. 389,6 Sp., qui cum
continuet έφ' ou τοΰ μεταβεβληκέναι πρίτερον τό μεταβάλλειν οΰκ εατιν, in proximis conicio
έπί γάρ τούτου 12 αλλήλων où προηγείται τό μεταβάλλειν aF ούδε] δέ Α 1
13 Θεόφραστος] fr. L1V Wimmer, cf. Themist. p. 389,9 15 άθρόον Η 16 ή]
εί F 17 τψ om. Α 18 της] των aF ΙΙερί ουρανού] A l l . p. 280 b 6 19 post
άφήν add. ò CM 20 κινείται om. F 21 άν C: om. F 25 ή] καί aF
έστι a A : εσται CFM 26 προσδιορίζεται CM γάρ om. CM et nisi Vitium latet,
audacius est ellipsis genus statuendum 28 κυκλοφορικού F : κυκλοφορά M 29 δε
om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 2 3 7 f 23] 999

αυτήν έν τψ άπείρψ κινηθήναι χρόνο) αδύνατον, καί φθάνει μεν ή δ η 233 ν

δεδειχώς, δτι ούτε έν άπείρψ χρο'νψ πεπερασμένα τω πλήθει διεςεισιν
οΰτε έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ άπειρα, δτε προς τον Ζ ή ν ω ν ο ς ένέστη λόγον. τό
αυτό δε νΰν τοΰτο δείκνυσι πρώτον μεν έπι μεγέθους, είτα και έ π ' α υ τ ή ς
5 της κινήσεως, καθολικωτέρα τη αποδείξει χρώμενος. προλαμβάνει δε ίο
των ή δ η όμολογηθεντων τινα', δτι τ ε πάν το κινούμενον έν χρόνψ κινείται
καί δτι το αυτό έν πλείονι χρόνψ μείζον κινείται μέγεθος καί δηλονότι
καί πλείονα κίνησιν. τοΰ δη κινουμένου ή ί σ ο τ α χ ώ ς ή ά ν ι σ ο τ α χ ώ ς κινου-
μένου, έπί π ρ ώ τ ο υ του ί σ ο τ α χ ώ ς κινουμένου δείκνυσι το προκείμενον, έφ'
10 οΐ> καί προχειροτέρα έστιν ή απόοειξις. ληφθέντος γαρ μορίου τινός
τ η ς δλης γ ρ α μ μ ή ς ή τής δλης κινήσεως, δ καταμετρήσει την δλην
πεπερασμένην ουσαν, έ'σται τι καί του χρόνου πεπερασμένον, έν ψ το λ η φ θ έ ν
μόριον έκινεΐτο τής γραμμής ή τής κινήσεως· ε? γαρ την δλην έν τ ψ 15
άπείρψ χ ρ ό ν ω έκινεΐτο, δήλον δτι το μέρος έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ διά το προ-
15 λ η φ θ έ ν αξίωμα το λέγον, δτι το αυτό έν πλείονι χ ρ ό ν ω μείζον κινείται,
έν ϊαοις ουν τ ψ αριθμώ χ ρ ό ν ο ι ς πεπερασμένοις, δσα τά μόρια έστι
τ ή ς γ ρ α μ μ ή ς καί τ ή ς κινήσεως, τ η ν δλην κεκίνηται το κινούμενον. εί
ουν τά μ έ ρ η τής γ ρ α μ μ ή ς και τ ή ς κινήσεως πεπέρανται καί τψ μεγέθει
καί τ ω α ρ ι θ μ ώ (τούτο γάρ αυτψ σημαίνει το τ ψ πόσον εκαστον και
20 τ ω ποσάκις), καί τ ά του χρόνου μόρια ομοίως άν ε ί η καί τ ψ μ ε γ έ θ ε ι 20
και τ ψ ά ρ ι θ μ ψ πεπερασμένα· ου δέ τ ά μόρια καί τ ψ μ ε γ έ θ ε ι καί τ ψ άριθ-
μψ πεπέρανται, τούτο καί αυτό ολον αν είη π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν ουκ ά'ρα άπει-
ρος έστιν δ χρόνος, άλλά πεπερασμένος, έν ψ την πεπερασμένην γραμμήν
καί κίνησιν δίεισι το κινούμενον.
25 Κ ά ν μ η ί σ ο τ α χ ώ ς δέ, φησί, κινήται το κινούμενον, οόδεν διαφέρει
προς το δεϊςαι, δτι το πεπερασμένον μ έ γ ε θ ο ς καί την πεπερασμένην κίνη-
σιν οόκ έν άπείρψ χρόνψ δίεισι τό κινούμενον, αλλ' έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ ενός
μόνου φυλαττομένου του έν πλείονι χρόνψ άλλο ποοσλαμβάνειν διάστημα 25
τό κινούμενον, άν τ ε ί σ ο τ α χ ώ ς κινήται, άν τε παρά μέρος άνιη και έπι-
30 τείνη, άν τ ε έπί του ετέρου τούτων μ έ ν η αεί ή τ ή ς ά ν έ σ ε ω ς ως αεί άνι-
έναι μόνον ή τής έπιτάσεως ώς αεί έπιτείνειν. προστεθέντος γάρ τίνος

1 κινηθηναι post αυτήν a F 2 ούτε a : ούδε ACFM διέξεισιν] διελθεϊν δυνατόν a

post διέξεισιν itérât inox deleta ούτε èv πεπερασμένα τ. π. διέζησιν C δτε] Ζ 2. 2 3 3 » 2 1
4 τοΰτο νυν transponit a μέν oíd. F έπί τοΰ μεγέθους a F δ δείξει F 6 όμολογη-
θέτων Μ τε om. a : δέ F 12 έστι F 13 έκινεΐτο A F : έκινοϊτο a : έκείνο CM
τής (ante γραμμή;) oíd. F 14 έν τψ πεπερασμένψ a F 14. 15 προσληφθέν F
1C χρόνοις] Simpl. Alistotelei cod. E lectioui favet, ceteri έν ισοις τ ο ι ς χρόνοις 19 τό
τώι Α: τό τώ (ex τό coït.) C: τό τό Μ: τό aF 19. 20 και τώι AC coït.: καί τό
aC'FM 21 πεπερασ////////μένα, ιι litt, erasis C καί τψ μεγέθει oíd. F 22 τοΰτο
oui. a : post καί ponit F àv etVj ό'λον a F 24 καί κίνησιν post κινούμενον
transponit F : utrobique exhibet a 25 δέ, φησί oía. F 29 τό κινούμενον om. F
post μέρος itérât άλλο προσλαμβάνη (sic) — μέρος servatis verbis τό κινούμενον F άνίη
libri 30 άεί (ante άνιέναι) C F M : oca aA 31 ώς om. Μ προστιθεμένου
a : προσέθετο F
1000 SIMPLICII IN PHYSICORDM VI 7 [Arist. p. 237b23]

χρόνου, έν ψ κεκίνηταί τι του όπωσοΰν κινουμένου, πάντως καί διάστημα 233ν

τι προστεθήσεται ή μεγέθους ή κινήσεως τ φ διαστήματι, ο φθάνει κεκινή-
σθαι έν τ φ πριν ληφθέντι χρόνφ. καί διαιρείται πάλιν καί δ χρόνος, κδν
εις άνισα τη γραμμή καί τη κινήσει, αλλ' εις πεπερασμένα γε τ φ άριθμιρ 30
5 καί τ φ μεγέθει. δείκνυσι δε αυτό προλαβών το ήδη δεδειγμένον, δτι παν
τό κινουμενον πρότερον άλλο μόριον τούτου κεκίνηταί έν μορίω του παντός
χρόνου· των γαρ του μεγέθους καί της κινήσεως μορίων, S κινείται, άλλο
άλλου πρότερον κεκίνηταί κατά τά μόρια του χρόνου τα πρώτα καί τα υστέρα
την τάξιν της κινήσεως ποιούμενον τό κινουμενον· ου γαρ άμα παν τό Sta-
io στημα κεκίνηταί. αλλά μήν ούτω γινομένης της κινήσεως, 3ν τ φ τοσφδε
χρόνφ τοσήνδε τινά ή κεκινημένον είτε ίσοταχώς είτε άνισοταχώς κινού- 35
μενον, προστεθέντος τινός χρόνου έν τ φ πλείονι πλείονα κινηθήσεται· ου
γαρ δη την αυτήν καί έν τ φ πλείονι καί έν τ φ Ιλάττονι, εί'περ άληθες
έκεΐνο τό αξίωμα το λέγον έν τ φ πλείονι χρόνφ μείζον κινείσθαι διάστημα
15 το κινουμενον και μη τό αυτό έ'ν τε τ φ πλείονι καί τ φ έλάττονι, προς
τήν του χρόνου προσθήκην και της κινήσεως καί του μεγέθους προστι-
θεμένων. διό παρέλαβεν τό τά πρώτα μόρια του μεγέθους ή της κινή-
σεως κατά τά πρώτα μόρια του χρόνου κινείσθαι τό κινουμενον. έάν ο3ν
μόρια εχτη τό τε διάστημα καί ή κίνησις οίον τό AB, ων τά μεν πρώτα» ·">
20 τά δέ υστέρα κεκίνηταί το κινουμενον, έάν άφέλωμέν τι μόριον τό ΑΕ,
δ τήν δλην τήν A B πεπερασμένην καταμετρήσει, και άπό του ΓΔ άπει-
ρου χρόνου άφέλωμέν, έν φ τό μόριον έκεΐνο άνισοταχώς έκινήθη τό κι-
νουμενον, εσται δηλονότι πεπερασμένον καί μόριον του παντός, καν πάλιν
άλλο του διαστήματος καί της κινήσεως άφέλωμέν καί λάβωμεν τον του-
25 του χρόνον πεπερασμένον, καν μή ίσος ή τ φ πρώτφ άφαιρεθέντι χρόνφ,
πεπερασμένος δμως έστί, διότι το ολον διάστημα το πεπερασμένον έν τ φ 45
άπείρφ έκινεΐτο χρόνφ τό κινουμενον. αδύνατον δέ έν τ φ αυτφ το τε
δλον καί το μέρος κινείσθαι, έάν δή άφαιροΰντες άεί άπό του πεπερασμέ-
νου διαστήματος ή του μεγέθους ή της κινήσεως ίσα τ φ πρώτφ άφαιρε-
30 θεντι δαπανήσωμεν αυτό, καί καθ' εκαστον άπό του άπειρου χρόνου του
ΓΔ πεπερασμένον άφέλωμέν, έν φ κινείται τό άνισοταχώς κινουμενον,
τοσαΰτα εσται τά του άριθμοΰ μόρια, οσα καί τά του μεγέθους, πεπε-
ρασμένα δε τον αριθμόν τά του μεγέθους· πάν γάρ πεπερασμένον όο
είς ισα άλλήλοις πεπερασμένα τ φ άριθμφ διαιρείται. καί οί χρόνοι

I του] τό A ' F όποσοΰν Μ κινουμενον F 2 8] vcal F 5 μεγέθη C

8 άλλον F τά πρότερα καί υστέρα aF 9 πάν άμα a F 10 γενομένης F
I I τοσόνδε F 13 τψ (prius) a A F : om. CM καί έν τψ a F : καί έν CM: καί
A : fortasse καί τψ ut ν. 15 εΐπερ— έλάττονι (15) om. F 14 μείζω Μ
15 τό κινουμενον om. a F τώ αύτώ Μ 16 καί (post κινήσεως) om. Μ
20 ΑΕ] αβ F 21 την α β ό'λην καταμετρήσει πεπεραβμένην aF ΓΔ] αδ F
23 πεπερασμένον post μόριον CM 24. 25 τον τούτου A C M : τον του F : τό
του a 25 χρόνου aF ήι Α : ή CM: ε Γη a F 28 έάν ôè F 29 ίσα Α : ίσα
CFM : ιαω a 30 δαπανήσομεν F καί] xäv F 32. 33 πεπερασμένα — τοϋ
μεγέθους om. CM 34 τψ άριί)μψ πεπερασμένα aF
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 237 b 23. 238 »18] 1001

άρα κατ' αριθμόν πεπερασμένοι έσονται, εν Ά : το παν δια'στημα διελεύσε- 233 ν

-ο.ι το κινούμενον. ó δε έκ πεπερασμένων τυ} αριθμώ και τω διαστήματι
συγκείμενος χρόνος πεπερασμένος και αυτός έστιν. εν πεπερασμένα» άρα
χρόνιο την πεπερασμένην και γραμμήν καί κίνησιν κινήσεται τό κινούμενον
5 καί ουκ έν άπείρω. καν γαρ μή ίσα ή τα του χρόνου διαστήματα δια το άνι-
σοταχές της κινήσεως, αλλά πεπερασμένα γε οντά τω άρι&μω καί εκαστον 55
τω μεγέθει πεπερασμένον το ολον πεπερασμενον ποιεί, καν τε ίσα ή καν
τε άνισα, καί ε Γη αν ó συλλογισμός έν δευτεριρ σχήματι τοιούτος· ó
χρόνος εν ω το κινούμενον | την πεπερασμένην κινείται είτε γραμμήν 234 r
10 είτε κίνησιν υπό μορίων απαρτίζεται καί καταμετρείται τω άριΟμψ καί τω
μεγέθει πεπερασμένων ó άπειρος χρόνος υπό τοιούτων μορίων ουκ απαρ-
τίζεται· ó άρα χρόνος, έν ψ την πεπερασμένην δίεισι το κινούμενον, ουκ
εστίν άπειρος, επειδή δε του άπειρου χρόνου ουκ ήν ληφΟήναί τι μόριον, ο
καταμετρήσει αυτόν, καί)' εκαστον δε μόριον του μεγέ&ους, 8 κινείται το 5
15 κινούμενον, ή τής κινήσεως, δύναται τι ληφ&ήναι του χρόνου μόριον πε-
περασμένον, καί συναπαρτίζεται τα μόρια του χρόνου τοις μορίοις του
μεγέθους ή τής κινήσεως, εάν τε ί'σα ή άλλήλοις εάν τε άνισα, ó δε έκ
πεπερασμένων καί τω μεγέ&ει καί τω άριί>μοϊ χρόνος πεπερασμένος εστί
καί ουκ άπειρος, δια τοΰτο ουτω μετεχειρίσατο την άπόδειςίν.

•20 ρ. 238 a IS Ω σ α ύ τ ω ς δε καί επί ήρεμήσεως.

Ε ί μεν ή ήρεμησις την ήρεμίαν αύτω δήλοι την άντικειμένην τή κι- ίο

νήσει, επειδή καί το ηρεμούν έν χρόνο) ηρεμεί, λέγοι άν, δτι ωσπερ κί-
νησιν πεπερασμένην αδύνατον έν απείρω χρόνω γίνεσί)αι, ουτω καί ήρε-
μίαν. εί δε ήρέμησις καί το ήρεμίζεσί)αι την κίνησιν δηλοΐ την έπί ήρε-
25 μίαν, όπερ έν τοις έςής ίστασβαι καλεί ώς έπί στάσιν ιόν, είκότως τά αυτά
καί έπί τής ήρεμήσεως άςιοΐ, άπερ έπί τής κινήσεως, την γαρ κίνησιν
διχη τεμών τό μεν προς το ες ου κινείται το κινούμενον κινεϊσθαι καλεί,
τό δε προς το είς δ ΓστασΟαι καί ήρεμίζεσδαι. ΐ·">

1 πεπερασμένοι κατ' αριθμόν a F 2 6 Sè — τό κινούμενον (4) ο in. F 4 καί (ante

γραμμήν) A : OID. a C M 5 διαστήματα] μόρια a 6 γε] τε Α 1 7 η post ά'νισα a :
om. F 8 6 (post αν) ο m. C ' M 9 κινείται τήν πεπερασμένην a F ποιείται M
10 τοΤ άρι&μψ om. A 1 11 τοιούτων oui. F 12 post πεπερασμένην add. γραμμήν ή
κίνησιν Α 3 13 δέ om. C M 14 i¡ om. F 2 0 περί C M post ήρεμήσεως
add. ώστε — και εν a e x Arist., quae obelo notavit P i a n t e l i u s , sed cf. p. 1 0 0 2 , 1 21 εί
μέν ή] ή μέν F ήρέμισίΐ hic et deinceps a post δηλοΐ add. νυν a 22 λέ-
γει C 24 καί expuuxit, ideili post ήρεμί^εσΟαι addit C - την prius oiu. A
2 4 . 2 5 ηρεμία a F 2ϋ καλεί] δηλοΐ F τά αύτά] τοιαύτα a 2 6 καί έπί τής
Α : καί έπί a C F M ά'περ και a : οπερ καί F
1002 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist, p. 2 3 8 « 19. 2 0 ]

p. 238» 19 Ώ σ τ ε ο υ τ ε γ ί ν ε σ θ α ι ο υ τ ε φ θ ε ί ρ ε σ θ α ι οίον τ ε α ε ί τ ι το 234*

αυτό και εν.

Πορισμοί τι συνήγαγεν έκ των είρημένων, το μήτε γίνεσθαι μήτε

φθείρεσθαι αεί το αδτό και εν, τουτέστι το πεπερασμένον έν άπείρψ
5 χρόνψ· τούτο γαρ σημαίνει το αεί. εί γαρ πάσα κίνησις καί πάσα μετα-
βολή πεπερασμένη έν πεπερασμένψ γίνεται χρόνψ, τό δε γίνεσθαι και
φθείρεσθαι μεταβάλλειν έστί, πάσα γένεσις καί φθορά πεπερασμένη έν
πεπερασμένψ γίνεται χρόνω· ή δέ του πεπερασμένου γένεσις καί φθορά
πεπερασμένη έστίν · ώσπερ γάρ κινεΐσθαι την πεπερασμένην γραμμήν έν 20
10 άπείρψ χρόνω αδύνατον πλην εί μ η πάλιν και πάλιν, ούτως καί γίνεσ&αι
ή φθείρεσθαι το πεπερασμένον έν άπείρψ χρόνω αδύνατον.

ρ. 238»20 Ό δέ α υ τ ό ς λ ό γ ο ς και δ τ ι ο υ δ έ έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ
χ ρ ό ν ψ 2ως του £ γ ά ρ α ύ τ ο ς έ'σται λόγος.

Δείξας δτι μη οίον τε έν άπείρψ χρόνω πεπερασμένον τι μέγεθος 80

15 διεξιέναι ή πεπερασμένην είναι κίνησιν, νυν το άντίστροφον έκείνω δείκνυ-
σιν, δτι μηδέ το άπειρον οΐόν τε διεξελθειν μηδέ άπειρον είναι κίνησιν
έν πεπερασμένψ χρόνψ. αλλ' ο υ δ έ ή ρ ε μ ί ζ ε σ θ α ι άπειρον ήρέμησιν έν
πεπερασμένψ χρόνψ. καί εί το ήρεμίζεσθαι το ήρεμείν σημαίνει το άντικεί-
μενον τ ψ κινεΐσθαι, λέγοι δν δτι μηδέ άπειρον ήρεμίαν οίον τέ τι ήρεμείν
20 έν πεπερασμένψ χρόνψ. το δέ ο υ τ ε ό μ α λ ώ ς κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν ουτε άνω-
μ ά λ ω ς εί μέν κατά κοινοΰ έπήκται τ ψ κινεΐσθαι καί ή ρ ε μ ί ζ ε σ θ α ι , 85
ε ί ή αν το ήρεμίζεσθαι σημαίνον το προς ήρεμίαν ίεσθαι, εί δέ προς μόνον
έπήκται το κινεΐσθαι, μάλλον äv υπό του ήρεμίζεσθαι το ήρεμείν σημαί-
νοιτο. αποδείξει δέ τ η αότη χρήται και νυν το πεπερασμένον καί έν-
25 ταυ θα οιαιρων καί συνδιαιρών αυτψ το άπειρον, πλην δτι πρότερον μέν
το μέγεθος διελών (αυτό γάρ ήν το πεπερασμένον ύποτεθέν) συνδιεΐλεν τον
άπειρον υποτεθέντα χρόνον. νυν δέ τον χρόνον υποθέμενος πεπερασμένον
καί άπ' αυτοΰ μόριόν τι αφελών, ο καταμετρει τόν δλον, έπειδή έν έκάστψ 40

1 ώστε— εν (2) lemma agnovit Μ , ceteri continuare textui videntur. το δέ praefigit a

τι om. F 1 : τε C 3 τι συνήγαγεν A C M : συνήγαγεν F : έστι συνηγμένον a μήτε
γίνεσθοι om. F 6 τό δέ — χρι'νοι (8) om. F 6. 7 και το φθείρεσθαι C M
9 πεπερασμένο« έστίν C post έστίν interpolât ώστε καί αΰτη έν πεπερασμένψ γίνεται
χρόνω a 11 πεπερασμένων Α 1 12 αύτός ôè transponit ex Arist. a ουδέ
A C : ούδέν F : οόδει Μ : ουδ' a 13 έστω F 15 διϊέναι a F έχεϊνο M
17 άλλ'—χρόνψ (20) iterata del. C : om. F ουδέ a : ούτε A C M 18 post ήρεμίζεσθαι
add. -/ai F 19 τ ψ ] τό M μή δέ A C M : οΰδέ a F τι om. F 20 πεπε-
ρασμένψ] άπείρψ a 21 τ ψ ] τό Μ 22 ίεσθαι a A M 23. 24 σημαίνη F
26 τον a A F : αύτώ τον C M 27 ante χρόνον add. άπειρον delevit F ΰποθέμενος]
anacoluthoii struxit, nisi hiatus est hoc loco 28 έν om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 238 a 20. 32] 1003

τούτων των χρόνων πεπερασμένον τι κινείται τό χινούμενον (ίσα μεν δταν 234 Γ
ίσοταχώς χινήται, άνισα δε οταν μ ή ίσοταχώς, αεί δε πεπερασμένα· où
γαρ δή έν μορίφ του · δλου χρόνου την άπειρον κινήσεται· έν γαρ τ ω
δλφ χρόνω ύπέκειτο την άπειρον κινεισθαι), συνδαπανηθήσεται ουν τω
5 πεπερασμενω χρόνφ καί το άπειρον υποτεθέν μέγεθος, είτε ίσα είτε άνισα
είη τά τμήματα, πεπερασμένης δε της διαιρέσεως ούσης έν τ φ χρόνω
πεπερασμένο» δντι ομοίως συμπερανθήσεται καί ή έν τ ω μεγέθει διαίρε- 4»
σις κ α ί τφ ποσφ και τω π ο σ ά κ ι ς , τοοτέστι καί τ φ μεγέθει καί τ φ
αριθμφ. τό δέ έκ πεπερασμένων καί τ φ μεγέθει καί τ φ αριθμφ ουκ
10 εστίν άπειρον, ώστε οό δίεισιν εν πεπερασμένφ χρόνω τό άπειρον, προσ-
τίθησι δε δτι ούδεν προς την δείςιν διαφέρει το έ π ί θάτερα λαβείν
άπειρον το μέγεθος ή έ π ' αμφότερα· δήλον δε δτι καί πρότερον τον
χρόνον. καν γαρ έ π ' άμφω ληφθ-fl, ή αυτή προχωρεί δεΤ£ις· έν γαρ τ φ τοΰ
πεπερασμένου χρόνου μορίφ τ φ πεπερασμένφ ανάγκη μόριόν τι του μεγέ-
15 θους τοΰ έ π ' άμφω υποκειμένου απείρου πεπερασμένον ληφθήναι, καί το- δθ
σαυτάκις ληφθέν το πεπερασμένον μέρος, οσάκις καί επί του χρόνου πεπε-
ρασμένου οντος, κάν τε ίσα κάν τε άνισα η τά μέρη, πεπερασμένον δείξει
το υποτεθέν άπειρον μέγεθος, καί πρότερον δε λαβών τον χρόνον έπί
θάτερα πεπερασμένον έοείςεν, δτι τό μόριον τοΰ πεπερασμένου μεγέθους
20 έν πεπερασμένφ χρόνφ κινηθήσεται το χινούμενον, κάν τό πάν εϊη κινει-
σθαι έν άπείρφ. |

ρ. 238»32 Δεδειγμένων δε τούτων φ α ν ε ρ ο ν ε ω ς τοΰ έ'τι δε κ α ί 234*

τοΰ χρόνου λ η φ θ έ ν τ ο ς ή αύτη έ'σται άπόδειςις.

Πρότερον δείςας καί προσεχώς πάλιν, δτι τό κινούμενον ού'τε μέγεθος

25 πεπερασμένον ουτε κίνησιν πεπερασμένην εν άπείρφ κινηθήσεται χρόνφ, 15
ομοίως δε καί το άντίστροφον, δτι οΰτε μέγεθος οίίτε κίνησιν άπειρον έν
πεπερασμένφ χρόνφ κινηθήσεται, τούτοις ωσπερ πόρισμα τά επόμενα
επάγει τά έ π ' αύτοΰ τοΰ κινουμένου συμβαίνοντα οόκέτι άδιορίστως ώς
πρότερον λαμβανομένου, άλλα διοριζομένου, καί ποτέ μεν άπειρου, ποτε
30 δε πεπερασμένου όποτεθέντος. δεδειγμένων γάρ, φησί, τών εΐρημένων
έκ της αυτής αποδείξεως φανερόν έστιν επί τοΰ κινουμένου, δτι είτε πεπε-
ρασμένον όποτεθείη, αδύνατον αυτό άπειρον τι μέγεθος έν πεπερασμενφ 20

1 τούτων om. F τών OÍD. F 1 2 κινήται a M : κινείται A C F 3 κινηθήσεται

aFM 6 τά oui. a χρόνφ post ό'ντί a F 7 ό'ντι] ου τι M 9 δε post
πεπερασμένων a F 1 0 ώστε — τό άπειρον οαι. M où δίεισι ante χρόνφ a F
13 τ αϊ οαι. Α 14 μορίφ χρόνου a F 15 τοΰ καί έπ aF πεπερασμένου Μ
16 post χρόνου add. τοΰ a F IS πρότερον] c. 7 initio 19 πεπερασμένου μεγέ-
θους C M : πεπερασμένου μορίου A F : άπειρου μεγέθους a 20 post κινηθήσεται quae iii-
cohaverat τούτου ώσπερ πόρισμα επάγει τά έ (cf. ν. 2 7 ) del. F 22 'Αποδεδειγμένων
e x Arist. a 22. 2 3 ετι δέ καί τοΰ χρόνου ληφθέντος om. F 27 πορίσματα έπο-
μένα C et eraso accentu super πο A
 1004 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 238 »32]

χρόνοι διελθειν, site άπειρον όποτεθειη, εί κινοϊτο δλως το άπειρον, ούτε 234»
το πεπερασμένον έν πεπερασμένα) διελευσεται χρόνφ ουτε ετι μάλλον το
άπειρον, καί δτι μεν πεπερασμένον τί ον οό διελεύσεται' τι άπειρον μέ-
γεθος έν πεπερασμένφ χρόνφ, δείκνυσι διά της αυτής, ής και πρότερον,
5 αποδείξεως- διαιρουμένου γαρ του πεπερασμένου χρόνου εις πεπερασμένα
μόρια έν έκάστφ πεπερασμένον τι του μεγέθους μέρος διιόν τό κινουμενον 25
απαρτίζει τό ολον, ώστε πεπερασμένον τι διιέναι καί οόκ άπειρον έν τω
πεπερασμένη χρόνφ· εί δέ άπειρον υποτεθείς τό κινουμενον, το δέ διά-
στημα δι' ου κινείται πεπερασμένον, οΰ κινηθήσεται τό άπειρον διά του
10 πεπερασμένου έν πεπερασμένοι χρόνω· ουδέν γάρ διαφέρει, φησίν, ή τό
κινουμενον άπειρον ποιεΐν, πεπερασμένον δε το διάστημα, ή άνάπαλιν.
έάν γαρ τό Α τό άπειρον κινήται διά του Β πεπερασμένου, εσται
τι του άπειρου μέρος έν τ φ Β οίον το ΓΔ καί π ά λ ι ν άλλο καί
άεί ο ύ τ ω ς , εως άν πάντα τά του άπειρου μέρη του κινουμένου 30
15 παρέλθ^ τό Β. ώ σ τ ε ά μ α σ υ μ β ή σ ε τ α ι τό τε κινουμενον άπειρον ον
διεληλυθέναι διά του Β καί τό Β πεπερασμένον ον δ ι ε λ η λ υ θ έ ν α ι τό
ά π ε ι ρ ο ν , ουδέ γάρ άλλως δυνατόν τό άπειρον διιέναι λέγειν τό πεπε-
ρασμένον ή τ φ το πεπερασμένον δι' δλου του άπειρου διελϋεΐν. το γάρ
άπειρον μέγεθος, εί'περ άπειρον εί'η πανταχού δν, αυτό μεν ουκ εχει που
20 μεταβήναι, λέγοιτο δέ άν κινεΐσθαι διά τίνος πεπερασμένου μόνως ούτως,
εί το πεπερασμένον διά πάντων αυτοί των μορίων διείιοι· όπερ εί γίνοιτο, 36
άναμετρηθήσεται το άπειρον υπό του πεπερασμένου· ου γαρ άλλως οίον
τε διελθεΐν αυτό. ει ουν καί τοΰτο άτοπον καί πάλιν το πεπερασμένον
φαίνεται διά τοΰ άπειρου καί νυν διιόν, δπερ άδυνατον έδείχθη, δήλον οτι
25 ουκ άν διίοι το άπειρον διά τοΰ πεπερασμένου έν πεπερασμένο» χρόνω και
καλώς είπε μηδέν διαφέρειν ό π ο τ ε ρ ο ν ο ΰ ν ε ί ν α ι τό κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν .

Δειςας δε δτι ουτε το πεπερασμένον μέγεθος τό άπειρον διάστημα

δίεισιν έν πεπερασμένφ χρόνφ ουτε τό άπειρον μέγεθος τό πεπερασμένον 40
διάστημα, νΰν δείκνυσιν δτι μηδέ το άπειρον μέγεθος το άπειρον διά-
30 στημα δίεισιν έν πεπερασμένφ χρόνφ. εί γάρ μέλλοι το άπειρον δλον
διεξιέναι διά τοΰ άπειρου, δεΤ τι μέρος αυτοΰ πεπερασμένον πρότερον διελ-
θεΐν αυτό. και οόκ εστίν ειπείν, δτι ουκ εχει το άπειρον μέρος πεπερα-
σμένον· ένυπάρχει γαρ τ φ άπείρψ το πεπερασμένον. el ουν δέδεικται

1 οίίτε] είτε F 1 2 post έν add. τυϊ a F 4 ης om. Α 1 6 διϊόν μέρος τοΰ μεγέ-
θους a F 8 εί όέ — χρόνφ (10) itérât F 10 έν τω (sic) πεπ. χρόνφ ante διά
ponunt a F 11 post η add. τό CM 12 Α τό om. F : τό om. a Β] α M
πεπερασμένον A 13 αλλο καί άλλο Arist. 14 αν om. F 15 τε om. CM
c!v utrumque om. A 17 οίιδέν A 1 τό άπειρον ACM: om. aF 18 έλθεϊν a F
20 λέγοι C μόνος a 21 πεπερασμένων C 22 περασμένου C post γαρ
add. αν a 23 αυτόν in iteratis ού (22) — πεπερασμένου (25), sed corr. F 25 τό
άπειρον post πεπερασμένου aF '25. 2G καί καλώς] καλώς ουν a 27 ουτε a : ουδέ
ACFM τό alt. om. aF 28 ουτε — χρόνφ (30) om. F πεπερασμένφ a
30 δίεισιν post χρόνφ a μέλλει F όλον om. F 31 πρότερον πεπερασ-
μένον aM
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Avist. p. 23S»32. b l 7 ] 1005
αδύνατον TO πεπερασμένον εν άπειρο) χρόνιο διελΟεΐν, δήλον οτι ουδε το 234*
άπειρον αυτό διελευσεται. και άπο του χρόνου δ έ , φησίν, άρςάμενοι το
αυτό δείςομεν· και δέδεικται πρότερον, οτι μ ή οίον τε το άπειρον διελθεΐν
εν πεπερασμένο) χ ρ ό ν ω · εάν γάρ α π ό του χρόνου μόριον άφέλωμέν τι κα-
5 ταμετροΰν τον ολον πεπερασμένον οντά, έν τουτιο μόριόν τι κινηίΙήσεται
του απείρου, επειδή το ολον άπειρον υπέκειτο έν τ ω ολω χ ρ ό ν ω κινεΐσθαι
τω πεπερασμενω. εάν ουν καί}' έκαστον τ ω ν τοΰ πεπερασμένου χρόνου
μορίων λαμβάνωμέν τι τοΰ απείρου μόριον. επειδή τα τοΰ χρόνου μόρια 50
πεπερασμένου ο'ντος πεπερασμένα εστί, συναπαρτισθήσεται καί τά τοΰ
10 απείρου, καί ουκέτι άπειρον ε στα ι δι'ίον.

ρ. 2 3 8 Μ 7 Έπεί δε ουτε το π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν το ά π ε ι ρ ο ν δίεισιν εως

τοΰ κ α ί θ α ' τ ε ρ ο ν | ε ί ν α ι ά π ε ι ρ ο ν . 23Γ»·'

Δέδεικται μεν ή δ η πρότερον μετά τοΰ μ ε γ έ θ ο υ ς , ε φ ' ου ή κίνησις,

οτι ουδε κίνησιν άπειρον έν πεπερασμένοι χρόνω κινήσεται το κινουμενον
15 ουδε έν άπειρο) π ε π ε ρ α σ μ έ ν ω ν κοινή γάρ ή ν ή ά - ό δ ε ί ς ΐ ? · οσον γάρ το
διάστημα το δι' ου ή κίνησις, τοσαυτη καί ή κίνησίς έστι. διό και εγώ
την κίνησιν έν τ-fi αποδείξει τ ω μεγέθει συμπαρελάμβανον, αυτός δε έν 5
άρχ-fl μέν τοΰ θ ε ω ρ ή μ α τ ο ς ειπούν ' αδύνατον έστιν έν τ ω άπείριρ χ ρ ό ν ω
πεπερασμένην κινεΐσθαι, μ ή την αυτήν άεί και των έκείνης τι κινουμενον"
20 ίσως μέν ώ ς περί γ ρ α μ μ ή ς λέγων, δ ι ' ή ς ή κίνησις, Οηλυκον όνομα τεθει-
κεν, ίσως δε τήν κίνησιν έννοών. εί δέ και περί ηρεμίας τ η ς άντικειμένης
τ η κινήσει τά αυτά ήςίωσε, δήλον οτι καί περί κινήσεως ήν τά πρότερον
αποδεδειγμένα· καί γαρ ε?ς τοΰτο έ'τεινεν ó λόγος α ύ τ ω . νΰν μέντοι έκ
των περί τοΰ μεγέθους δειχθέντων, δι' ου ή κίνησις έπιτελείται, συνάγει το ίο
25 μηδέ κίνησιν άπειρον είναι έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ω χρόνω. το δε μέγεθος, δι'
ου ή κίνησις, τοπικόν έστιν, έ φ ' ου ή κατά τόπον κινησις έ χ ε ι το διά-
στημα. έπειδή γ α ρ , φ η σ ί ν , ουτε το άπειρον μέγεθος ουτε το πεπερα-
σμένον τήν κατά τόπον κίνησιν κινουμενον δίεισι τό άπειρον διάστημα έν
πεπερασμένψ χρόνιο, φ α ν ε ρ ο ν οτι ουδέ κίνησις έ'σται ά π ε ι ρ ο ς έν
30 π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ) χρόνω, εί μ ή πάλιν καί πάλιν έπί τοΰ αύτοΰ γίνοιτο.
ή γάρ άπειρος πάσα κίνησις ή κατά φοράν έπί άπειρου διαστήματος τοπι- ι.»
κοΰ γ ί ν ε τ α ι · π ά σ α γάρ φορά κατά τόπον κίνησίς έστι. καί ή άπειρος μία

2 αύτό ora. a : post διελευσεται F post, διελευσεται add. έν τω πεπερασμένψ a

3 xal δέδεικται] δέδεικται γάρ a "ò om. a διεξελθεΐν CM 4 post μόριιίν
add. τι erasum post άφέλωμέν C G άπειρον ολον a 7 τό πεπερασμενω, sed
corr. F 8 μορίων] μο'ριον Α μόρια A: om. a C F M 12 post άπειρον
lemma ex Avist. continuât πάσα γάρ φορά έν το'πφ a cf. v. 32 14 άπειρον om. M
15 δση F 17. 18 έν τ ^ άρ/f a F 18 μέν om. Μ ειπών] c. 7 p. 2 3 7 b 2 4
19 post πεπερασμένην additum κίνησιν del. F κινουμένων M 20 γραμμή M
θηλυκώ ¿νο'ματι F 22 τά αυτά] ταϋτα CM ήν om. Α 24 τοΰ om. a F 24 ou
C M : <T>v a A F 25 δέ] γάρ a τό post μέγεθος add. M 2G ante τοπικόν add.
τό a A έφ' CM: αφ 1 a A F 28 δίεισι C M : où δίεισι a A F
1006 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI 7. 8 [Arist. p. 238bl7. 23]

έπί απείρου τόπου, έάν μή πάλιν καί πάλιν ή αυτή. ει ουν δέδεικται, 235Γ
οτι ουκ εστίν άπειρον διάστημα κινεΐσθαι έν πεπερασμένψ χρόνφ, δήλον δτι
ουδέ κίνησιν άπειρον είναι δυνατόν, ήν γαρ αν καί τό διάστημα άπειρον,
δι' ου ή κίνησις. αλλ' δσον έπί το δεΐςαι μή ουσαν άπειρον κίνησιν τίνα
5 χρείαν παρέσχεν το μηδέ το κινούμενον άπειρον είναι ; ή δτι έάν η άπειρον
μέγεθος και κινήται δλως κάν έφ' δσονοΰν χρόνον, άπειρος εσται ή κίνησις 20
ώς τψ μεγέθει ου έστι συνεκτεινομένη. δέδεικται γαρ δτι ή κίνησις καί τψ
μεγέθει συνδιίσταται, ου έστιν ή κίνησις, ώσπερ καί τψ διαστήματι, δι' ου
δίεισι τό κινούμενον. καλώς ουν oò μόνον τη του διαστήματος απειρία, δι'
10 ου κινείται τό κινούμενον, συνανεΐλε την έν πεπερασμένη χρόνψ της κινήσεως
άπεφίαν, αλλά καί τη του κινουμένου μεγέθους απειρία· ει γάρ άμφοτέροις
τούτοις συμπαρατείνεται ή κίνησις μηδετέρου τούτων απείρου υπάρχοντος τψ
κινουμένψ έν πεπερασμένψ χρόνφ, ουδε κίνησις άν αδτψ άπειρος ύπάρξοι. 25

ρ. 238·>23 Έπεί δέ πάν ή κ ι ν ε ί τ α ι ή η ρ ε μ ε ί εως του o ò * εσται

15 έν ψ π ρ ώ τ ψ ισταται. 40

Τό μεν προκειμενόν έστιν αότψ, κάν παραδοξολογεΐν δοκη κατά το

φαινόμενον, δεΐξαι δτι τό ίστάμενον ταυτόν έστι τψ κινουμένψ, και δτι
δσα τψ κινουμένψ υπάρχει τοσαΰτα καί τψ ? στα μεν ψ · λαβών δέ άλλο μεν
το ηρεμούν τό τψ κινουμένψ άντικείμενον καί έν ταυτψ μένον, άλλο δέ
20 το ήρεμιζόμενον τό κινούμενον έπί τό ήρεμεΐν ώσπερ το λευκαινόμενον έπί
το λευκόν είναι, τψ μέν ήρεμουντι ταυτόν φησιν εΐναι τό έστώς, τψ δέ 45
ήρεμιζομένψ τό ίστάμενον, δπερ έστι το έπί στάσιν ιόν. καί πρώτον
δείκνυσιν, δτι κινείται το ίστάμενον, προλαβών άναγκαΐόν τι διαιρετικον
το λέγον, δτι πάν ή κινείται ή ηρεμεί, τό πεφυκός δηλονότι· τό
2δ γάρ άκίνητον φύσει οίίτε κινείται οΰτε ήρεμεΐ, άλλ' δπερ κινεΐσθαι
πέφυκε, τοΰτο καί ήρεμεΤν, έπειδή στέρησις του κινεΐσθαι το ήρεμεΐν
έστιν. στέρεταί τε τό π ε φ υ κ ό ς εχειν, δτε π έ φ υ κ ε μη εχον· ου γάρ
δη το αρτιγενές σκυλάκιον ήρεμεΐν άν λέγοιτο κατά τό μη όραν, δτι τότε 50
οόδέ πέφυκεν όράν. άλλ' οόδέ ó έν τψ στήθει μή εχων δφθαλμους
30 άνθρωπος έστερήσθαι äv λέγοιτο του έν τψ στηθεί μή εχειν. δπου γαρ
έπεφύκει εχειν μή εχων, λέγοιτο άν έστερήσθαι. οόδέ οί ίχθύες της
έν άέρι κινήσεως έστερήσθαι άν λέγοιντο, δτι μηδέ έπεφύκεσαν έκεΐ κινεΐ-
σθαι. άλλ' ουδέ της κατά βάδισιν κινήσεως οί ίχθύες έστέρηνται· νήχε-

4 έπί τώι Α κίνησιν om. aF 5 μηδέ τό aAF: μηδε CM3: òè Μ1 η] είς F

G καί κινητοί] κεκίνηται F 7 ό'τι om. aF, qui ante καί insérant ώς 8 καί
prius om. CM 9 ούν om. M 11 δι'—κινούμενον om. a δι' ου κινείται]
δείκνυται F 13 äv om. F αύτό M υπάρξει CF: ΰπάρζη M 14 ante
lemma τό μέν — καν παρα (16) posita rubro del. C ήρεμεΐν M 19 αύτώ C
21 iaxii A l F 2 22 δπερ] 8 πέρας M 23 διαιρετόν M: διαιρετικώς F 24 λό-
γον a 27 έστέρηται aF 28 ¿pàv — πέφυκεν (29) om. F 29 τφ om. CM
30 λέγοιτο τώ F μή oui. CM 31 έπεφύκει A: πέφυκεν aCFM ιχθύς
aF 32 πεφύκααιν CM 33 βάσιν C' έοτέρηται a
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI 8 [Arist. p. 238 b 2 3 ] 1007

σθαι γάρ, αλλ' ουχί βαδίζειν πεφύκασιν. ανάγκη οδν πάν το πεφυκος κινεί- 235Γ
σθαι, εί μή κινείται, δτε πεφυκε καί ο που πεφυκε καί ωαπερ πέφυκεν,
έν στερήσει ον του κινείσθαί | ήρεμεΤν αυτό. το οδν ίστάμενον, TOUT- 235 ν
έστι το επί στάσιν ιόν, επειδή πεφυκός έστι κινεΐσθαι, ανάγκη ή κινεΐσθαι
ó ή ήρεμεΐν· αλλά μήν ουκ ήρεμεΐ· το γάρ ηρεμούν ήδη οόκέτι ήρεμίζεται,
το δε ίστάμενον ήρεμίζεται· οδός γάρ εί? ήρεμίαν, ωαπερ τί> ήρεμίζεσθαι,
ούτως καί το Γστασθαι έστι· ταυτον γάρ άμφω. διό το ήρεμίζεσθαι μετέλαβεν
εις το Γστασθαι. εί οδν το ίστάμενον κινείται, το δε κινοόμενον εν χ ρ ό ν φ κι-
νείται, φανερον έκ των δεδειγμενων δτι το ίστάμενον έν χρόνφ Γσταται, εί'περ ft
10 το ίστάμενον πεφυκός κινεΐσθαι και ήρεμεΐν ουκ ήρεμεΤ άλλα κινείται, το δε
κινοόμενον έν χρόνφ κινείται, δείκνυσι δε τούτο καί άλλως· εί γάρ Γστα-
σθαι εστι θ ά τ τ ο ν και βραδότερον (τό γάρ έπί στάσιν ibv ή θαττον
άπεισίν ή βραδότερον), πάν δε το θάττον καί βραδότερον έν χρόνφ, τό άρα
Γστασθαι έν χ ρ ό ν φ . δείξας δε δτι το ίστάμενον καί κινοόμενον έστι καί έν
15 χ ρ ό ν φ Γσταται, δείκνοσιν έφεςής δτι καί τούτο υπάρχει τ φ ίσταμενφ ώσπερ
τ ω κινουμενφ τό μή είναι πρώτον λαβείν έν φ Γσταται τό ίστάμενον, διότι ίο
προ παντός τοΰ πρώτου τεθέντος εστι τι πρότερον, ως καί έπί της κινήσεως
έδείκνυτο, διά την έ π ' άπειρον τομήν καί το5 χρόνου καί του διαστήμα-
τος, 8 κινείται, καί της κινήσεως αυτής καί του καθ' ο κινείται τό κινου-
20 μενον, δταν κατά ποσόν κινήται. δτι δε ουκ εστι πρώτον λαβείν έν φ
Γσταται το ίστάμενον, άλλ' δνπερ άν τις χρόνον ώς πρώτον λ ά β η , προ
τούτου άλλος εύρεθήσεται. δείκνυσι πρότερον δ ε ί ΐ α ς , δτι έ ν φ χρόνφ
π ρ ώ τ φ Γσταται, έν ό τ φ ο ΰ ν τούτου ανάγκη Γστασθαι. διαιρεθέν-1·'>
τος γάρ του χρόνου, έν φ π ρ ώ τ φ λέγεται Γστασθαι τό ίστάμενον, εί μεν
25 έν μηδετέριο τών μερών Γσταται, οόδε έν τ φ δ λ φ · ώστε ουκ άν Γσταιτο
τό ίστάμενον. εί δέ έν τ φ έτερφ Γσταται, καί πρώτον δηλονότι έν τ φ
π ρ ώ τ φ , ουκ άν έν π ρ ώ τ φ τ φ δλφ Γσταιτο· έν γαρ τ φ δ λ φ ούτως Γστα-
ται, ώς κ α θ ' έ κ ά τ ε ρ ο ν τών μερών ίστάμενον, ώσπερ πρότερον έπί τοΰ
κινουμένου έ λ ε χ θ η · ομοίως γάρ έχει τό κινοόμενον καί το ίστάμενον, δτι
30 καί το ίστάμενον κινοόμενον έστιν. ώς οδν το κινοόμενον, έν φ άν π ρ ώ τ φ 20
υποτεθώ κινεΐσθαι, ανάγκη εν τινι τών τούτου αυτό κινεΐσθαι, ούτως εχει
καί το ίστάμενον. τοΰτο οδν προδείξας εφεξής δείκνυσιν έκ τούτου, δτι
ώσπερ τοΰ κινεΐσθαι ουκ έστι πρώτον λαβείν, έν φ κινείται τ ι , ούτως
oòòà τοΰ Γστασθαι. δείκνυσι δέ καί τοΰτο διά της εις αδύνατον άπαγω-

2 κινοϊτο a F και δπου πέφυκε οίο. Α 5 ούκ ήρέμει A ut ν. 10 6 τό

δέ — ήρεμίζεται om. a F 7 μετέβαλλεν Μ : μετέβαλεν C 1 15 post "σταται iterata
είπερ (9) — άλλως (11) del. F καί om. F IG post κινουμένψ a d d . ψ M
2 0 κατά] καί Μ κινηται, η in ras. corr. A 2 2 1 ό'περ F χρόνος 8ς F
λάβοι C M 2 : λαβείν F 2 3 ¿τοοϋν Μ ανάγκη τούτου Arist. 24 "στασθαι
λέγεται F 25 ισταται] ΐατασθαι εϊποις a ισταται Μ 26 τό (ante Ιστάμενον)
om. Α 26 "σταται A C M : ΐσταιτο a F 27 έν τ ώ π ρ ώ τ ω ΐσταιτο ολω ϊσταιτο F
ϊστατο F "σταται A C M : ΐσταιτο F : 'ίστατο a 28 κ α θ ' έτερον u t Arist. codd. E F
aF 28. 29 τών κινουμένων F 31 ανάγκη — κινείσδαι om. F 34 τοΰ]
τά F
1008 S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R Ü M V I 8 [Arist. p. 238^23]

γης. ε σ τ ω γ ά ρ , φησίν, έν φ π ρ ώ τ φ λέγεται Γστασ&αι το έ φ ' φ Α Β. 23δν

8 πρότερον μεν ευθυς διεϊλεν, νϋν δε δείκνυσι πρώτον, οτι διαιρετόν έστιν,
έχ τοΰ μη είναι άμερές. δτι δε ουκ εστίν άμερές, δείκνυσιν έχ τοΰ μ ή 2»
είναι κίνησα έν τ φ άμερεΐ, ώστε ουδέ το Γστασδαι, είπερ το Γστασ&αι
5 κινεΐσ&αί τί έστιν. δτι δέ κίνησις ουκ εστίν έν τ φ άμερεΐ, διά των ήδη
δειχ&έντων υπέμνησεν. εί γάρ άνάγκη τό κινουμενον κεκινήσ&αι πρότερον,
ουκ έν άμερεΐ ή κίνησις. ου γάρ δυνατόν έν τ φ αυτφ κινεΐσθαί τι καί κε-
κινήσ&αι, τ ο δέ ί σ τ ά μ ε ν ο ν δέδεικται κινουμενον. έπεί τοίνυν διαι-
ρετόν έστιν το A B , έν φ πρώτφ λέγεται Γστασ&αι τό ίστάμενον, έν ότφ-
10 οΰν αυτοΰ των μορίων Γστατα'.· τοΰτο γάρ προδέδεικται, δτι έν φ so
π ρ ώ τ φ Γστασ&αι τι λέγεται, έν ό τ φ ο ΰ ν των έ κ ε ί ν ο υ μορίων Γστασ&αι
ανάγκη, ει ουν χ ρ ό ν ο ς έ σ τ ι ν έν φ π ρ ώ τ φ Γστασ&αι λέγεται, και ουκ
άτομόν τ ι , χρόνος δέ άπας έπ' άπειρον διαιρετός, ουκ άρα εσται πρώ-
τον τι αυτοΰ· ουδέ του Γστασ&αι άρα έ'σται τις άρχή, έν η πρώτως Γστα-
15 ται το ίστάμενον. ως γάρ ó χρόνος έχει, έν φ το Γστασ&αι, ουτω καί
το έν αυτφ Γστασδαι. άπο οδν τοΰ έν ότφοΰν τών μορίων τοΰ έπ'
άπειρον διαιρουμένου Γστασθαι εδειξεν, δτι ουκ έ'στι τι πρώτον έν ψ Γστα-
ται. οόδέ γάρ έ'στι τι πρώτον τοΰ έπ' άπειρον διαιρουμένου, αλλ' εί το 35
Γστασ&αι κινεΐσ&αί έστιν, έπί δέ τοΰ κινεΐσ&αι δέδεικται δτι ουκ εστι τι
20 λαβείν, έν φ πρώτφ κινείται τό κινουμενον, δήλον δτι ουδέ τοΰ Γστασ&αι
εστι τι πρώτον λαβείν, τις ουν χρεία της και έπί τούτου αποδείξεως τ φ
βραχυλογοΰντι ; ή πρώτον μεν βουλόμενος άποδεΐξαι, δτι τό Γστασ&αι τοΰτο
κινεΐσ&αί τί έστι, κάν παρά την συνήΟειαν η τό λεγόμενον, είκότως προήχθη
δεΐςαι, δτι δσα τ φ κινεΐσ&αι υπάρχει, τοσαΰτα καί τ φ Γστασ&αι, καθ' δσον
25 κινεΐσ&αί τ ί έστι το Γστασ&αι. επειτα εί μέν ταότον άπαραλλάκτως ή ν το 40
κινεΐσ&αι καί το Γστασ&αι, περιττός áv ήν δ περί τοΰ Γστασ&αι λόγος·
έπειδή δέ ουχ απλώς κινεΐσ&αί έστι τό Γστασ&αι τοΰτο, αλλά το έπί στά-
σιν κινεΐσ&αι, ταυτόν δν, ως εί'ρηται, τ φ ήρεμίζεσ&αι, είκότως καί έπί τοΰ
τοιούτου κινεΐσθαι την άπόδειξιν έποιήσατο, Γνα ε'χτ] έπί πάσης κινήσεως
30 άλη&ή τον λόγον, της τε προς το έξ ου ή κίνησις καί της πρίις το εις δ.
καί δτι ταυτην έ'σχε την έ'ννοιαν ó 'Αριστοτέλης, τεκμαίρομαι έκ τοΰ περί
της ηρεμίας τά αυτά ευ&υς έπαγαγεΐν της άντικειμένης τη δλη κι- *ό
νήσει.

I έφ1 φ τό A B Arist. 2 μέν om. F καί διεϊλεν F δέ oía. F δ δέ ή κίνησις

aF διά] έχ C M ήδη om. Μ 6 ante πρότερον add. τι F 7 post ού γάρ add.
λέγεται ϊστασ&αι τό ίστάμενον (cf. ν. 9) del. F 8 κενήσθαι Α 1 9 το ίστάμενον —
ϊστασθαί (11) om. C M 10 ότι A : om. F : ώς a οι a ex Arist.: δτωιοΰν A F
II λέγεται om. C M 14 τοΰ] τό F εστι F έν ώ π ρ ώ τ ω F 14. 15 ϊστασθαι
βηθείη a 16 τά έν « ύ τ ώ F τοΰ (post oüv) A C M : τ ώ ν aF 18 forai C
πρώτον] πρότερον Μ 19 κινεΐσ&αι ί'ΐτααθαι F : κινεΐσθαι om. Μ 21 τ ι ] τό Α
καί της transp. C M 22 μέν om. F : μην a δεΐξαι C M 26 6 περί] περί A
27 έπεί δέ aF 28 ώς είρηται post ήρεμίζεσθαι C M 28. 29 τοΰ τοιούτου C M :
τούτοις ού τοΰ A F : τούτοις τοΰ a 30 τά ές ού, itemqne τά εις δ, ut videtur A 1
32 έπαγαγεΐν om. C ' M : δεικνύειν in rnrg. C-
 SIUPLICII IN PHYSICORUM VI 8 [Arist. p. 239« !0. 23] 1009

ρ. 239·ι10 Ο υ δ έ δ ή τ ο η ρ ε μ ο ύ ν δ τ ε π ρ ώ τ ο ν ή ρ ε μ η σ έ ν έ σ τ ι ν έ'ως 2 3 5 '

τοΰ ά π α ν γ α ρ ε ι ς ά π ε ι ρ ο ν μεριστόν.

Μετά το δεϊςαι έπι πάσης κινήσεως τ η ς τε ά π λ ή ς καί της κατά το

ιστασθαι λεγομένης, δτι ουκ έ'στι το πρώτον λαβεϊν α υ τ ή ς , αλλ' δπερ άν
δ τις ώ ς πρώτον λάβη, εστι τι καί τούτου πρότερον, νυν τά | αυτά περί της 236·'
η ρ ε μ ί α ς δείκνυσι τ η ς rr¡ ολη κινήσει αντικείμενης, αιτία δε ή α υ τ ή καί έπί
τ η ς ηρεμίας, ήτις και έπι της κινήσεως· διό καί αποδείξει τ7| α υ τ ή χ ρ ή τ α ι . sì
γαρ στέρησίς έστιν ή ηρεμία της κινήσεως, στέρεται δε το πεφυκος κινεϊσθαι,
έν αί πέφυκε κινεϊσθαι μ ή κινούμενον, έν χρόνιο καί ήρεμεϊν α ν ά γ κ η , καί
10 ουκ έν ά τ ό μ ψ , ώ σ π ε ρ ουδέ κινεϊσΟαι έν ά τ ό μ φ . έτι δέ καί άλλως δεί-
κνυσιν, δτι έν χρόνιο τό ήρεμεϊν έστιν καί ουκ έν ά τ ό μ ψ , ύπομιμήσκων s
ήμας του πρόσθεν περί τ η ς ήρεμίας ρηθέντος, οτι ήρεμεϊν λέγεται το
ομοίως έχον αυτό καί τα μέρη αύτου νυν καί πρότερον. ώστε υπό δυεϊν
νυν όρίζεσβαι την ήρεμίαν του τε νυν καί του πρότερον· π ά ν τ ω ν δε δυεϊν
15 νυν χρόνος μεταξύ έ σ τ ι ν έν χ ρ ό ν ω ουν πάσα ηρεμία* καί γαρ το νυν καί
πρότερον χρόνου μέρη έστί* του δε χρόνου, έν φ το ήρεμεϊν ήρξατο της
ήρεμίας, ουκ έ'στι τι πρώτον λαβείν* ó γαρ χρόνος σ υ ν ε χ ή ς καί έ π ' άπειρον
διαιρετός* οόδέν δέ έν συνεχεϊ πρώτον. ίο

ρ. 239<>23 Έπεί δ έ π α ν τ ο κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν έν χ ρ ό ν φ κ ι ν ε ϊ τ α ι εως του

20 σ υ μ β α ί ν ε ι γ α ρ τό φ ε ρ ό μ ε ν ο ν ήρεμεϊν. 20

Τ ά παράδοξα τ ω ν περί κινήσεως θ ε ω ρ η μ ά τ ω ν , απερ ουκ άν τις ουδέ

έννοήσειε ραδίως οόδε πιστεύσειε, ταύτα μετά αποδείξεων έν τούτοις πα-
ραδίδωσιν ó 'Αριστοτέλης, καί ήν μέν καί έκεϊνα θαυμαστά τ ά προσεχώς
αποδεδειγμένα, οτι ουκ έστιν α ρ χ ή ν λαβείν ουτε κινήσεως ουτε ήρεμίας·
25 δήλον δέ δτι ουδέ τέλος δια τήν αυτήν αΐτίαν. έ'τι δέ μάλλον ά π ε μ φ α ί ν ε ι
το νυν δεικνύμενον, δπερ καί διά το λΰσαι τον Ζήνωνος περί κινήσεως λό- 25
γον έ'οικεν έν τούτοις παραδιδόναι. έπειδή γάρ, φησίν, έν χ ρ ό ν ω κινείται
τό κινούμενον, έν φ χ ρ ό ν ω κινείται τι καί)' αυτό, τουτέστιν έν ω δλω, καί
μ ή τ ω εν τινι τ ώ ν έκείνου κινεΐσΟαι, δπερ έν πρώτφ πρόσΟεν έλέγετο

1 έστιν otü. F 2 άπειρα ex Arist. a 4 τό πρώτον] τι πρώτον CM λαβήν C

5 post νυν eiasurn περί Α 6 άντικειμένης τη όλη κινήσει CM 7 εί] ή F 9 ήρε-
μοΰν Μ post άνα'γκη add. έν χρόνφ Α 2 12 λεχθέντος a F 13 έχον a A F : έχειν
CM νυν post αότό a : ntrobique habet F δυοϊν a F itemque inox Ιό ουν a i CM
15. IG καί τό πρότερον a F 16 είσί a F ήρεμουν CM 17 6 γάρ ACM : καί
γαρ F : καί γάρ δ a 18 διαιρετός ών, ούδέν έχει πρώτον CM ο io έν συν-
εχεϊ F συνεχεϊ, εϊ in las. Α φερόμενον] κινούμενον F 21 ante απερ add. καί CM
22 έννοήσει, sed con'. A 1 : έννούση sic M ante ταϋτα add. καί F άποδείξεως a
23 χάχεινα a 25 post αυτήν addituiii ταΰτην del. C άποφαίνει F 2G τό (post
δια) oui. M 1 27 έοικε παραδιδόναι έν τούτοις a F κινείται —χρόνφ (28) bis scripsit Μ
28 τι oíd. a : 7/ F 29 ώσπερ έν τοϊς πρόσ&εν F
Comment. Arist. Χ Simplic. in Pli vs. 14
 1010 SJMPLICII IN PHYSICORUM VI 8 [Arist. p. 239» 23]

(ταύτάν γαρ α ό τ ψ έ π ί τ ο ΰ χρόνου τ α ύ τ α σημαίνει το έν π ρ ώ τ ψ και τ ο 236r

κ α θ ' α υ τ ό και τό μ ή τ ω έ ν έ κ ε ί ν ο υ τ ι ν ί ) , ά δ υ ν α τ ο ν έν τ ο υ τ ψ τ ψ χ ρ ό ν ψ
κ α τ ά τ ι ε ί ν α ι τοΰ δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς , έν ψ κινείται, ώ σ τ ε και αύτό τό κινούμενον
και τ ω ν μ ε ρ ώ ν Ικαστον αυτοΰ έν τ ψ α υ τ ω είναι και ί σ ψ έαυτοΐς δ ι α σ τ ή μ α τ ι . 80
ö δείκνυσι δέ α υ τ ό ο ύ τ ω ς · εί τό κινούμενον έν χ ρ ό ν ψ τινί π ρ ώ τ ψ εστίν εν τινι
τ ψ α υ τ ψ καί αότό καί τ ά μ έ ρ η αυτοΰ, έπειδή π α ς χρόνος διαιρείται ζίς
πρότερον καί ύστερον χρόνον, εσται εν τινι τ ψ α υ τ ψ νΰν καί πρότερον και αυτό
καί τ ά μ έ ρ η · το δέ έν τ ψ α υ τ ψ χρόνον τινά ον και αύτό και τ ά μ έ ρ η αυτοΰ
η ρ ε μ ε ί · το άρα κινούμενον έν χ ρ ό ν φ τινι π ρ ώ τ ψ , έάν ή εν τινι τψ αυτψ
10 καί α υ τ ό καί τ ά μ έ ρ η αυτοΰ, η ρ ε μ ε ί · αλλά μην αδύνατον, δτε κινείται τι, 3»
τ ό τ ε ή ρ ε μ ε ΐ ν αυτό* ουκ άρα το έν π ρ ώ τ ψ χ ρ ό ν ψ κινούμενον εστίν εν τινι
τ ψ α υ τ ψ καί αυτό καί τ ά μ έ ρ η αότοΰ. δτι δέ τοΰτό έστι τί> ή ρ ε μ ε ΐ ν , εδειξε
διά τ ο ΰ οδτω γαρ λέγομεν ήρεμεΐν, δταν έν άλλψ καί άλλψ
τ ω ν ν ΰ ν α λ η θ έ ς η ε ι π ε ί ν , δ τ ι έν τ ψ α υ τ ψ κ α ί α υ τ ό κ α ί τ ά μέρη.
15 δεοεικται οδν το προκείμενον, δτι ο ό κ έ ν δ έ χ ε τ α ι το μ ε τ α β ά λ λ ο ν κατά
τον π ρ ώ τ ο ν χρόνον είναι κατα' τ ι , καί)' 8 μ ε τ α β ά λ λ ε ι αυτό καί τ ά μέρη
αυτοΰ. τοΰτο γάρ σημαίνει το δ λ ο ν . αίτιον δέ, δτι π α ς χρόνος διαιρετός
έστιν, ώ σ τ ε έν ά λ λ ψ καί ά λ λ ψ αυτοΰ μέρει π ρ ο τ έ ρ ψ καί υ σ τ έ ρ ψ ά λ η θ έ ς 40
εσται ε ι π ε ί ν , δτι έν τ ψ αυτψ έστι καί το δλον καί τ ά μ έ ρ η . τοΰτο δε
20 ήν τό ήρεμεΐν, αλλ' ο υ χ ί κινεΐσ&αι. ώστε οόκ áv έν πρώτψ χρόνψ
μεταβάλλον τι εσται κ α τ ά τι αότό καί τ ά μέρη. αλλ' " ε ί έν μηδενί
χ ρ ό ν ψ το κινούμενον έστι κ α τ ά τι τ ο ΰ δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς έ φ ' ου κ ι ν ε ί τ α ι , μηδέ
τον ίσον α υ τ ψ κ α τ έ χ ε ι τ ό π ο ν , πώς διανύει τό δλον έν τ ο ύ τ ψ τ ψ χρόνψ
διάστημα καί διέξεισιν α ό τ ό ; ή δτι έν τ ψ νΰν έστι κ α τ ά τι τ ο ΰ δ ι α σ τ ή -
25 μ α τ ο ς · τοΰτο δέ π έ ρ α ς τοΰ χ ρ ό ν ο υ · " ώ σ τ ε εί έν χ ρ ό ν ψ λέγεται, οό π ρ ώ τ ψ
οόδέ κ α 9 ' α υ τ ό , αλλά καί)' δσον εν τινι τοΰ χρόνου ού μορίψ, αλλά 4»
πέρατι. διό καί αυτός α ρ χ ό μ ε ν ο ς " τ ο ΰ λόγου είπεν μή τψ έν έκείνου
τινί ε?ς το π έ ρ α ς αότοΰ το νΰν αφορών, έν τ ψ νΰν δέ μ ό ν ψ κατέχει
τον ίσον έ α υ τ ψ τ ό π ο ν , έν ψ δύναται καί ή ρ ε μ ή σ α ι . ου μέντοι ή ρ ε μ ε ΐ έν
30 α ό τ ψ τότε. π α ν γ ά ρ τό ήρεμοΰν έν χ ρ ό ν ψ ή ρ ε μ ε ΐ , ουκ έν τ ψ νΰν, ώ σ π ε ρ
καί κινείται έν χ ρ ό ν ψ · έν ψ γάρ κινείται, έν τ ο ύ τ ψ καί ή ρ ε μ ε ΐ . διό μή

1 ταϋτα ante έπί a καί τό om. Μ 2 post καθ' αύτό add. καί των del. F
τυί h A F : έν τψ a : év CM 6 έ-ειδη — μέρη (pr. 8) iteravit F 6. 7 εί; τό πρότερο ν F
7 χρόνον om. F 8 post μέρη add. αύτοΰ a F cf. p. 1011,7 τό δέ—μέρη om. M
9 τό άρα — ήρεμεΐ (10) om. F M 10 καί αύτό Α : καί ούτω C : om. a 11 τότε
om. a F 14 τ ω ν — κ α ί άλλψ (18) om. F των CM: τψ aA ή om. M
post μέρη add. έατί a 15 μεταβάλλον] μάλλον a 17 post αύτοΰ add. καί M
18 αΰτώ M μέρη a 19 έστιν F ό'τι A : ώστε C F M : ώί a, cf. p. 1006,7
20 ούχΐ] ού aF ούκ äv F : ούκάν A C M : ού* a 21 Ισται τι a F ante αύτό add.
καί Μ εί κτλ. ex Tbem. p. 391,21 Spengel 22 post κινείται add. εί κατά τόπον
κινείται a C F M : om. A et Themistius 23 διανύειν M 24 αύτό om. Themistius
25 πέρας έστί aF post ού octo fere litt, erasae C 27 αύτός post λίγου aF
όρχόμενον Μ τιί" έν] τ ώ ^ ' ν C: τώ Μ : τό έν F 28 έν τω om. Μ μόνον
aF 29 τον] το AM 30 τότε om. C
 S I M P L I C n IN PHYSIC'ORUM VÍ 8. 9 [Arist. p. 2 3 9 « 2 3 . " 5 ] 1011

κινεΐσθαι μέν τι φάναι έν τ ψ vûv δυνατόν άληθεύοντα, ήρεμεΐν δε ουχ 230"·

οΓόν τε έν τ ω νΰν. το δε έν " / ρ ό ν ψ δε ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι ε ί ν α ι κ α τ ά bo
το η ρ ε μ ο ύ ν περί του κινουμένου εί'ρηται. διότι το κινούμενον εστι μεν
κατά το ίσον α υ τ ψ , έν ψ και ηρεμούν είναι δύναται· έν γαρ τψ ΐσψ
5 αυτψ ηρεμεί, oò μην έν χρόνοι έστίν έν τ ψ ίσψ αυτψ το κινούμενον,
αλλ' έν τ ψ νΰν. ε? γάο έν χ ρ ό ν ψ , είη &ν η ρ ε μ ο ύ ν το γαρ έν χρόνψ
τινί αότο καί τά μέρη εν τινι ον ηρεμούν έ δ ε ί χ θ η · εσται ουν τδ αυτό
ήρεμοΰν τε καί κινούμενον. |

p. 239>>δ Ζ ή ν ω ν δ ε π α ρ α λ ο γ ι ζ ε τ α ι 2ως τοΰ ο υ δ έ ά λ λ ο μ έ γ ε θ ο ς 236*

10 ουδέν.

Αί του θεσπεσίου Ζήνωνος τοΰ Έ λ ε ά τ ο υ απορίαι, περί ου ó σιλλο-

γράφος εΪπεν το
άμφοτερογλώσσοιο μέγα σθένος ουκ αλαπαδνδν 5
Ζήνωνος,
15 καί των θαυμαστών τούτων περί κινήσεως θεωρημάτων τοΰ 'Αριστοτέλους
γεγόνασιν ή μ ΐ ν a t r i a l · ως γάρ χρήσιμον προς λύσιν του Ζήνωνος λόγου
το προειρημένον ήμίν περί της κινήσεως παραδέδωκε· διό καί της άπορίας
εόθυς έμνήσθη της Ζήνωνος καί την λύσιν αυτής από του προσεχώς
ρηθέντος έποιήσατο. ó δέ Ζήνωνος λόγος προλαβών, οτι παν δ τ α ν ή
•20 κ α τ ά τ ο ί σ ο ν έαυτψ ή κινείται ή ήρεμει, καί δτι ουδέν έν τ ψ νΰν κι-
νείται, καί δτι το φερόμενον αεί έν τ ψ ί'σω αύτψ έστι καθ' εκαστον νΰν, ίο
έψκει συλλογι'ζεσθαι ούτως· τό φερόμενον βέλος έν παντί νΰν κατά το
ίσον έαυτω έστιν, ώστε καί έν παντί τοϊ χρόνψ · το δέ έν τ ψ νΰν κατά
τό Γσον έαυτψ ον ου κινείται, έπειδή μηδέν έν τ ψ νΰν κινείται· το δε
25 μ ή κινούμενον ήρεμεΤ, έπειδή παν ή κινείται ή ηρεμεί - το άρα φερόμενον
βέλος, εως φέρεται, ήρεμει κατά πα'ντα τον της φοράς χρόνον. ου τί άν
είη παραδοξότερον; ειπών δέ δτι άπαν ή ήρεμει ή κ ι ν ε ί τ α ι , δταν ή
κ α τ ά το ισον, έπήγαγεν έ'στι δ ε ά ε ί τ ο φ ε ρ ό μ ε ν ο ν έν τ ψ νΰν. οτι ι·>
δε κατά το ισον έστί το φερόμενον έν τ ψ νΰν, δηλ ον. την δε λύσιν αυτός
30 έπήγαγε πρδς τό ' έ ' σ τ ι ν α ε ί τ ό φ ε ρ ό μ ε ν ο ν κατά τό ίσον έ α υ τ ψ ' ένι-
στάμενος. ου γάρ εί έν παντί χρόνψ έστί νΰν, έν δε τ ψ νΰν έστι κατά το

1 μέν τ ι ] μηδέν τι Μ : μηδέν C φάναι, αν in litura corr. Μ 2 ήρεμεΐν—ήρεμοΰν (3)

u t lemma rubro M 2. 3 κατά τό] καθαυτό F 4 αϋτώ u t deinceps A C F
έν (alt.)] oò F 5 αύτό (ante τό) M 6 είη γάρ έτι έν χρόνω âv F 7 post μέρη
add. αύτοΰ a F 11. 12 σιλλογράφος] Tiuion fr. 5 (Sillogi·, rei. ed. W a c h s m u t h p. 97)
14 Ζήνωνος om. C M : ζεν ζήνωνος F 15 τούτων A C M : τούτου F : τούτω a : an τού-
των (των)? θεωρημάτων om. F 16 αϊτιαι C : αίτια ι a A F : αίτια Μ των ζή-
νωνο; λ ί γ ω ν a F 17 της (post περί) om. C M 19 δτι πάν om. Μ 21 αύτω a :
αύτώι A C F M νΰν] ούν F 22 παντί (τω) B r a n d i s i u s (?) 24 post κινείται add.
ήρεμει άρα a έπειδή — κινείται om. Μ μηδέν] ουδέ F 28 τό φερόμενον
«ίεί a F 2 9 òè om. A post λΰΐιν add. τ ω ν ¿πόρων F : τ ω ν άποριών a
αύτάς om. F
14*
 1012 S J M P L I C I I IN PHYSICORUM VI 9 [Arist. p. 2 3 9 b 5 . 9]

ίσον έαυτψ, ήδη καί έν χρόνψ έστί καί αεί, διότι μ ή μόριον χρόνου τό 230*
νυν έστιν, άλλα πέρας, έν ψ δέδεικται τό κινούμενον έν τω ίσω έαυτψ
ον, έν τω προ τούτου δεωρήματι. εί ουν δ χρόνος μ ή σύγκειται έκ των
νυν τ ω ν α δ ι α ι ρ έ τ ω ν (τοΰτο δε προσέ&ηκεν, έπειδή και χρόνον τινά ώς 20
5 ένεστώτα νυν καλοΰμεν), ούδέ το φερόμενον βέλος τον χρόνον, ον φέρεται,
έν τω ίσω έαυτφ έστιν· ώστε οόδε ηρεμεί έν έκείνψ τω χρόνω. και
έκείνο δέ ουκ αληθώς ειληπται, δτι πάν ή κινείται ή ηρεμεί· έδείχ&η
γαρ, δτι έν τ ψ νυν ουτε κινείται τι ουτε ηρεμεί· ου γάρ ε ί τι μ ή κινείται,
τοΰτο ήρεμεΐν ανάγκη. ώστε έκ του προλεχΟέντος 0εωρήματος του
10 δεικνύντος, οτι ουκ εσται χρόνον οόδένα κατά τι το κινουμενον, αλλά κατά
το πέρας του χρόνου, έ'λυσεν το d e l το φ ε ρ ό μ ε ν ο ν κατά το ίσον έαυτω ¡>δ
είναι· ου γαρ αεί, αλλ' έν τ ψ νυν, δτε συμβαίνει αότψ μήτε κινεϊσΟαι
μήτε ήρεμεΐν. το δέ νυν τοΰτο, έν ψ το ίσον έαυτψ κατέχει το κινου-
μενον, ώς δυνα'μει μόνον ύπα'ρχον έννοειν χ ρ ή ώσπερ την έν τή γραμμή
15 σ τ ι γ μ ή ν εί γάρ ένεργεία ληφ&είη πανταχού τοΰ χρόνου, είς τά άμερή αν
διαιροίτο ó χρόνος xal έκ τούτων συντι&οΐτο. καί εσται ένεργεία τά άπειρα.
6 δε Ζήνωνος λόγος ώς έκ των νυν συγκειμένου του χρόνου την άπορίαν
έκίνησεν, ώς είγε τούτο μή οοθείη αύτψ, ουκ εστίν άληδες, οτι εστίν del so
έν τ ψ ίσο,) το φερόμενον.

20 p. 239b9 Τ έ τ τ α ρ ε ς δέ ε ί σ ι ν οί λ ό γ ο ι π ε ρ ί κ ι ν ή σ ε ω ς εως τοΰ π ε ρ ί

ου δ ι ε ί λ ο μ ε ν έν τοΤς π ρ ο τ έ ρ ο ι ς λόγοις.

Τέτταρας είναι φησι τους περί κινήσεως τοΰ Ζήνωνος λόγους, δι' ών
γυμνάζων τους άκροωμενους άναιρείν έδόκει το εναργέστατων έν τοις ouat, 35
τήν κίνησιν. ώστε και Διογένη τον κύνα των αποριών ποτε τούτων άκού-
25 σαντα μηδέν μεν ειπείν προς αότάς, άναστάντα δέ βαοίσαι καί δια της
έναργείας αυτής λυσαι τά έν τοις λόγοις σοφίσματα, τέτταρας δ» είναί φησι
λόγους τους δυσκολίας παρέχοντας τοΓς λύειν έπιχειροΰσιν, ή δτι τέτταρες
ήσαν πάντες οί περί κινήσεως λόγοι δυσαντίβλεπτοι πάντες τυγχάνοντες, ή
δτι πλειόνων δντων τέτταρες ήσαν οί πραγματειωδέστεροι. επρεπε δέ τω
30 περί κινήσεως πραγματευομένψ λύειν τους άναφεϊν αότήν έπιχειροΰντας 40
λόγους, και μάλιστα τους έκ τών φυσικών άρχων έπιχειρηΟέντας, οίοι

2 πέρα; έν ώ a et in înrg. Α ' : πεπερασμένωι in textu Α : πεπερασμένο·/ F M : πέρας μό-

νον C δέδεικται δε C M έαυτψ a F : έαυτοϋ A C M 4 πρόεθηκεν C ] F : προυϋηκεν M
5 άκοΰομεν F δν] 2ν a 7 r¡ (ante κινείται) in ras. Α έδείχθη A C M : έδείκνυε F :
έδείκνυτο a έδείχδη — ήρεμε! (8) in rnrg. C 8 τι κινείται M I I αεί τε A 1 , coir. A 2
12 αύ-ò M 14 τη om. C M 15 χρόνου om. M 1G διαιρεϊτο C τό άπειρον F
17 ώς om. F 18 μη τοΰτο a F : τοΰτο M 20 δέ είσιν oi A C F M : ô1 είσϊ (ut Aiist. cod.
τ Ρ,

E) a 21 προτέροις A C M : -po F : πρόσ&εν (ut Arist. codd. F H I K ) a 23 συμνάζων M

άνερείν I I έναργέστερον C : ένεργέστερον M 24 διογένη A : διογένην a C F M . cf. Laert.
D. VI 39 άπορων F 25 αότοΰς a F 2G ενεργείας a σαπίσματα M 26. 27 λό-
γου; tpyjoiv a F 27 λόγοι; C 29 ήσαν] είσιν a F πραγματιωδέστεροι M
 SIMPLICII IN P H Y S I C 0 R U 1 I Vt 9 [Arist. p. 2 3 9 b 9 . 14] 1013

καί οί Ζήνωνος ή 3αν λόγοι τή έπ' άπειρ ον των μεγεθών αποχρώ- 236»
μενοι και τω κινείσ&αι παν ή ήρεμεϊν κοά οσα τοιαύτα.
Των ok τεττάρων λόγων αδύνατα τινα επεσδαι δεικνύντων τω είναι
κίνησιν ó πρώτος τοιούτο; έ σ τ ι ν ε? εστι κίνησις ανάγκη τό κινούμενον έν
5 πεπερασμένο) χρόνο) άπειρα διε£'.έναι· τοΰτο δε αδύνατον· οόκ άρα έ'στιν
κίνησις. έδείκνυ δέ το συνημμένον έκ του το κινούμενον διάστημα' τι κι- 45
νεΐσί)αι· παντός δε διαστήματος έπ' άπειρον οντος διαιρετού το κινουαενον
ανάγκη τό ήμισυ πρώτον διελ&εΐν ou κινείται διαστήματος καΐ τότε τό
ολον· άλλα καΐ προ του ήμίσεος ολου το έκείνου ήμισυ, και τούτου πάλιν
10 τό ήμισυ· εί ουν άπειρα τά ήμίση δια τό παντός του ληφθέντος δυνατόν
είναι τό ήμισυ λαβείν, τά δε άπειρα αδύνατον έν πεπερασμένος διελΟεΐν
χρόνο) · τοΰτο δε ώς εναργές έλάμβανεν ó Ζήνων (τούτου δε του λόγου 50
πρότερον άπεμνημόνευσεν ó 'Αριστοτέλης λέγων αδύνατον είναι έν πεπε-
ρασμένοι τά άπειρα διεςελ&εΐν και τών άπείρο)ν άψασδαι)· άλλα μην παν
15 μέγεθος άπειρους διαιρέσεις έ χ ε ι · αδύνατον άρα έν πεπερασμένο) χρόνιο
μέγεί)ός τι διελ&είν. έ'λυσε δε αυτόν ειπών μ ή είναι ένεργεία τά άπειρα
έν τιδ διαστήματι, αλλά δυνάμει, και οτι τά μεν ένεργεια ήμίση η
άπειρα ουδέν οιόν τε διεςελίίεΐν έν πεπερασμένο) χρόνο), τά δε δυνάμει
ουδέν κωλύει· ουδέ γαρ το κινούμενον διαιρούν | είς άπειρα ήμίση 237·-
•20 τό διάστημα δίεισιν, αλλ' ώς εν και συνεχές, διό ου κωλύεται διεςιέναι
τά ούτως άπειρα· εί γαρ διέλοι εις τά ήμίση, ουκέτι ώς έπι ενός καί
συνεχούς κινηΟήσεται, ουδέ ή κίνησις συνεχής έ'σται. ουτω μέν οδν
κατά τον του απείρου διορισμόν έ'λυσε τον λόγον. έ'τι δε καί έκ του
όμοίαν εΐναι την άπορίαν έν τε τω χρόνω και έν τ ψ διαστήματι. ώστε

25 ουκ έν πεπερασμένο) χρόνω το άπειρον, αλλ' έν ομοίως απείρω δίεισι· ó

καί γαρ καί ó χρόνος έπ' άπειρον διαιρετός, αλλά δυνάμει καί ουκ ένερ-
γεια τό άπειρον, τά ουν δυνάμει άπειρα του μεγέθους έν τοις δυνάμει
απείροις του χρόνου δίεισιν.

ρ. 239b 14 Δ ε ύ τ ε ρ ο ς δέ 6 κ α λ ο ύ μ ε ν ο ς Ά χ ι λ λ ε υ ς έ'ως του ο ΰ τ ο ι μ έ ν ι»

30 ούν δύο λ ό γ ο ι .

Καί ούτος ó λόγος έκ της έπ' άπειρον διαιρέσεως έπικεχείρηται κατ'

1 καί oíd. F ήσαν posi ζήνωνος a F 2 ή om. M 3 δε] δτ¡ a : om. F

3. 4 Τ(1) είναι κίνησιν oui. F (Ì ¿δείκνυε C M 9 ante 5λου interpolant τοϋ a F
τό] του A ' (?) τούτου ο ni. M 10 ήμισυν Μ ήμίσει C του oíd. C M
11. 12 χρόνιο 8ιελί}εϊν a 12 ό ζήνων ελάμβανε CM post Ζήνων interpolât ana-
locuthi impatiens αδύνατον ά'ρα κίνησιν είναι a 13 πρότερον oui. F . cf. e. 2
p. 2 3 3 » 2 1 sqq. όπέμνησεν F IG ante τι add. άπειρον F αύτά F
17 διαστήματι A C M : μεγέ&ει a F άδυνάμει a καί ότι om. a F post μέν add.
ούν a ' f] ή C 18 ούδέν A C M : ούχ a F 21 διέλοι A C M : διέλοιτο F : διαφε-
θήσεται a 23 του (post τον) om. a F 24 όμίαν C á-ειρίαν a έν om. a F
26 καί (post γαρ) A M : om. a C F 27 τά ούν —δίεισιν (28) om. F 29 δεύτερον F
ά-/ιλεύ; M 30 ούν om. F δύο λόγοι A C F M : λο'γοι δύο (ut Arist. codd. H K ) a ;
οί δύο λόγοι Arist. cod. Ε, oí λόγοι δύο Arist. cod. F
1014 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 9 [Arist. p. 2 3 9 b 1 4 ]

ά'λλην διασκευήν. καί είη 3ν τοιούτος· ε? εστι κινησις, το βραδύτατον 237··

υπό τοΰ τάχιστο« οόδέποτε καταληφΟήσεται· άλλα μην τούτο αδύνατον·
ουκ άρα εστι κίνησις. καί το μέν συνημμένον εναργές έστι, την δέ πρόσ-
ληψιν κατασκευάζει την λέγουσαν, δτι αδύνατον το βραδύτατον υπό τοΰ 20
5 ταχίστου καταληφθήναι, βραδότατον μεν λαμβάνων την χ ε λ ώ ν η ν , ήν χαί
δ μΰθος ώς φύσει βραδεΐαν έν t t ¡ προς τον ίππον άμιλλη παρέλαβε, τα-
χύτατον δέ τόν ' Α χ ι λ λ έ α , δς ούτως έδόκει ποδωκέστατός, ώ ; το ποδάρκης
ñtov αυτοΰ δοχεϊν ονομα παρά τ ω ' Ο μ ή ρ ω St« το καί αυτω και τοΐς συμμά-
χοις αυτοΰ άρκεΐν την τ α χ ύ τ η τ α τ ω ν ποδών. Ά χ ι λ λ ε υ ς οδν ó λόγος από
10 τοΰ παραληφθέντος έν α ό τ φ Ά χ ι λ λ έ ω ς έ κ λ ή θ η , 8ν αδύνατον φησιν ó λόγος 25
τήν χελώνην διώκοντα καταλαβεϊν. καί γάρ άνάγκη μέν t è καταληψόμενον
προ τοΰ καταλαβεϊν ε?ς τό πέρας έλθεϊν πρώτον, δθεν έ£ώρμησε τδ
φεΰγον. έν ω δέ τό διώκον έπί τοΰτο παραγίνεται, έν τ ο ύ τ ω τό φεΰγον
πρόεισί τι διάστημα, ε? χαί ελαττον ου προηλθεν τό διώκον τ ψ βραδύτερον
15 είναι· άλλ' ουν πρόεισιν· ου γάρ δη ηρεμεί. χαί έν ω πάλιν χρόνφ
τοΰτο δίεισι τό διώκον δ προήλθε το φεΰγον, έν τ ο ύ τ φ πάλιν τψ χρόνψ
δίεισί τι το φεΰγον τοσουτψ ελαττον ου πρότερον έκινή&η, δ σ ω βραδύτερον 80
έστιν αυτό τοΰ διώκοντος. καί ούτως έν παντί χ ρ ό ν φ έν ω το διώκον
δίεισιν, ο προελήλυθε τό φεΰγον βραδύτερον ον, έν τ ο ύ τ φ πρόεισί τι χαί
20 το φεΰγον· κάν γάρ άεί ελαττον, αλλ' ουν δίεισί τι χαί αυτό κινούμενον
δλως. τω δέ έ π ' άπειρον ελαττον άλλο άλλου διάστημα λαμβάνειν διά
τήν έ π ' άπειρον τών μ ε γ ε θ ώ ν τομήν, oò μόνον " Ε κ τ ω ρ 6πό τοΰ Ά χ ι λ λ έ ω ς
ού κ α τ α λ η φ θ ή σ ε τ α ι , άλλ' ουδέ ή χελώνη. υποκείσθω γάρ στάδιον είναι
το ύποκείμενον καί προάγειν τήν χελώνην τό ήμισυ τοΰ σταδίου καί δεχα- 85
•25 πλάσιον έν τ ψ αυτω χρόνω της χελώνης κινεϊσθαι τον ' Α χ ι λ λ έ α , αρΚα-
μένου δή τοΰ Ά χ ι λ λ έ ω ς άπο τ η ς α ρ χ ή ς τοΰ σταδίου τήν χελώνην διώκειν,
έν δσψ πρόεισί τό ήμιστάδιον, ώς έλθείν είς το ήμισυ δθεν ή χελώνη
έζώρμησε, καί ή χ ε λ ώ ν η εσται τό δέκατον διερχομένη τοΰ όπολειπομένου
ήμισταδίου. πάλιν δέ έν δ σ φ ó Ά χ ι λ λ ε υ ; τό δέκατον τούτου τοΰ ήμιστα-
30 δίου δίεισι, τοΰ δεχάτου τοΰ ήμισταδίου δέχατον ή χ ε λ ώ ν η δ ι έ ρ χ ε τ α ι , καί
εϊ έπί παν το λαμβανόμενον δέκατόν τίνος διαστήματος καί αυτό δέκατον 40

1 τοιούτον Μ ante τό add. καί F et intercidisse quaedam videntur βραδότατον

A C M ut v. 4 et Aristotelis codex E Vitellio accurate testante (om. Bekkerus): βραδύτε-
ρον a F 2 ούκέτι ποτέ F 3. 4 καί ή μέν πρόσληψις έναργής έστιν. τό δέ συνημμένοι
κατεσκεύασε, τό λέγον δτι ε( ίστι κίνησις άδύνατον a 4 κατεσκεύασει F 6 φύσει] φησί C
παρέβαλλε CM 6. 7 ταχύτατον om. A ; in mrg. add. τάχιστον A 1 7 άχιλέα ut ία
proximis subinde Μ οδτος Α 1 πεδάρκης C 8 παρ' ¿μήρω a καί (post
τό) A : om. a C F M αί>τό C 1 τοις] της F 11 καί γάρ a : εί γαρ libri; for-
tasse άεΐ γάρ 12 τό (ante πέρας) om. F έξιίρμησε Α 13 τούτω Μ
14 ού τό διώκον προήλθε a F τψ] τό Α 1 17 τι a A : om. C F M τοσού-
τον M 19 όν om. C F M τι om. F 2 0 Ιλαττον om. F : post διάστημα a
2 3 ού om. M 2 4 προάγην M 25 κινεϊσθαι της χελώνης CM 2 6 δέ F M
διώκειν την χελώνην CM 27 ήμιστάδιον Α : ήμισυ στάδιον a C F M 3 0 ή χελώνη
δέκατον a F 3 0 . 31 και εί C M : ηι καί Α : εί ούν a F
 SIMPLICII IN PHYSICORU.M V I 9 [Arist. p. 239b 14. 30] 1015
εχει, αεί τε ή χ ε λ ώ ν η εσται προάγουσά -ι τον 'Αχιλλέα και ουδέποτε 237Γ
ουδέτερον αυτών το στάδιον διέςεισιν.
Ό μεν ουν λόγος και οΰτος τοιούτο;, τον αυτόν δέ φησιν αυτόν είναι
τω προ αυτοΰ, διότι ήρτηται και τούτου ή πιθανότης έκ της του μεγέθους
5 έ π ' άπειρον διαιρέσεως. διαφέρειν δέ ¿κείνου δοκεΐ τ ω μή κατά διχοτο-
μίαν καί είς ήμισυ διαιρεΐν αεί, αλλά κατ' άλλον τινά λόγον, καθ' Βν ή
του ταχίστου κίνησις υπερέχει την του βραδυτάτου, είτε δεκαπλάσιος είτε
άλλος τις δ λόγος είη. προστετραγιόδηται δε τουτψ τ ω λόγω το δτι ουδέ tô
το τάχιστον καταλήψεται το βραδυτατον διώκον, καί ó Ά χ ι λ λ ε υ ς και ή
10 χ ε λ ώ ν η ώς έν τραγωδία ή κ ω μ φ δ ι α παραγόμενα πρόσωπα, ή δε λύσις
καί ένταΰθα ή αυτή άπό του διορισμού της έ π ' άπειρον διαιρέσεως· ου
γάρ ένεργεία τά άπειρα έπί τοΰ συνεχούς καί της συνεχούς έ π ' αυτοΰ κι-
νήσεως. ου γάρ έ'τι συνεχή μένει διαιρούμενα· καθό γάρ διαιρείται αυτό
τε Γσταται καί ού τηρεί συνεχές το μέγεθος, το δέ βραδυτερον, δτε μεν
15 προέχει, ου καταλαμβάνεται, καταλαμβάνεται δ' δμως. sí γάρ δίδωσιν ó 50
λόγος διεξιέναι την πεπερασμένην ώσπερ το ήμιστάδιον καί το δέκατον τοΰ
ήμισταδίου, δήλον δτι και δλον το στάδιον διελευσεται, και θάττον τοΰ
βραδυτέρου κινουμένου έν τ ω αύτω χρόνψ, καί δπερ το βραδυτερον διείήλ-
θεν, έπιλήψεται· και ούτως καταλήψεται αυτό. ο γάρ έν ταϊς δέκα ώραις
20 κινείται το βραδυτερον, έν μια ώρα διελθον το ταχύτερον, εις το αυτό
καταντήσει τ ψ βραδύτερο). ή δέ απορία καί ένταΰθα | γέγονε παρά το 237»
ένεργεία τά άπειρα λαβείν, δπερ ουκ εστίν αληθές καί μάλιστα συνεχών
φυλαττομένων του τε μεγέθους καί της κινήσεως, κάν γάρ ανάγκη κινεϊ-
σθαί τι πρώτον μέρος το κινούμενον καί ουτω τό δλον, αλλ' ούχ ώρισμενον
25 ανάγκη είναι τοΰτο. μάλλον δέ ανάγκη μη είναι ώρισμένον, ίνα μή διαι-
ρήται το συνεχές.

p. 239b30 Τ ρ ί τ ο ς δ έ ó νΰν ρ η θ ε ί ς 2ως τοΰ ο υ κ ε σ τ α ι σ υ λ λ ο γ ι σ μ ό ς . •

Τρίτον είναί φησιν τοΰ Ζήνωνος λόγον, ον προ δλίγου διέλυσεν λέγοντα,
δτι τό φερόμενον βέλος έν τι» φέρεσθαι Γσταται, είπερ ανάγκη πάν ή κι-
30 νεΐσθαι ή ήρεμεΐν, το δέ φερόμενον άεί κατά τό Γσον έαυτψ έστι. το δέ
άεί κατά τό ισον έαυτψ ον ου κινείται· ήρεμεΐ άρα. ψεΰδος δέ λαμβάνει

1 τ ι ] τε C M 2 τό oin. F 3 δ' εφην C αότόν om. a F post είναι a d d .

τούτον a 4 διότι καί ή τούτου πιθανότης ήρτηται a F ήτηται C τούτου]
αϋτοΰ C M 5 τ ω ] τό Α 5. 6 διχομίαν Μ 7 τ'ψ om. C M 8 δέ om. F
τό ότι] τ φ , ό'τι a 10 παραγόμενα] τά λεγόμενα Μ : δια τά λεγόμενα C 12 έπ'
αϋτω C M 13 έτι] έπί F μένει] η F 14 τε] τι a F διίσταται C M
1
1δ καταλαμβάνει F 17 καί (post δτι) Oin.F διελεύαονται Α καί θάττον aA FM:
καί το θάττον A'-C 18 βραδυτερον a F 2 και a n t e δπερ om. a 19 έπιλείψεται Κ 1
ταϊς om. F 25 τοΰτο είναι a F διώριβμένον C M 25. 26 διαιρείται CM et u t
videtur A 1 27 Τρίτον A έσται A F : εστι C M : εσται ¿ a 28 είναι] ουν C M
προ ¿λίγου] p. 239 b 7 λέγοντα a C F M : δ λέγων A 3 0 άεί om. F 31 ψευδώς
δέ λαμβάνεται F
1016 SIMPLICIl IN PHYSICORUM VI 9 [Arist. p. 2 3 9 b 3 0 . 3 3 ]

ó λόγος ούτος το κατά τό ίσον έαυτψ εΐναι έν χρόνψ· δέδεικται γαρ, οτι 237»
εν τώ νυν μόνψ κατά το ίσον έαυτψ έστι τό φερόμενον. και τοΰτο μέν
συγχωρεί, οόκ έννοεΐ δε, οτι έν τω νυν οόδέν ουτε ηρεμεί ουτε κινείται,
έπειδή δε τά νυν οόκ έπιλείπει, διά τοΰτο νομίζει έν τ ψ χρόνψ της φοράς
5 έστάναι αυτό, οόδέν έκ τουτου συλλογιζόμενος, είπερ μ ή εστι συνεχή άλλή-
λοις τά νυν μηδέ γίνεται έκ των νυν χρόνος.

p. '239b33 Τ έ τ α ρ τ ο ς δέ ó π ε ρ ί τ ω ν έν τ ψ σ τ α δ ί φ 2ως του συμ-

β α ί ν ε ι δ ε π α ρ ά τ ο ε ί ρ η μ έ ν ο ν το ψ ε υ δ ό ς .

Καί ó τέταρτος των περί κινήσεως του Ζήνωνος λόγων εΙς αδύνατον
10 άπαγων και ούτος τό είναι κίνησιν τοιούτος τις ήν· ε{ εστι κίνησις, των
ίσων μεγεθών και ίσο ταχών το Ιτερον του έτερου έν τ ψ αυτψ χρόνψ
διπλασίαν κίνησιν κινήσεται καί ουκ Γσην. καί εστι μεν καί τοΰτο άτοπον,
ά'τοπον δε καί το τουτψ έπόμενον το τον αυτόν και ίσον χρόνον αμα διπλάσιόν 30
τε καί ήμισυ είναι, δείκνυσι δέ αότο όμολογουμενον λαβών το τά ισοταχή
15 καί ί'σα έν τ υ} ίσψ χρόνψ ίσον δια'στημα κεκινήσ&αι· καί έτι μέντοι τών
ισοταχών τε και "σων, äv το μεν ήμισυ, το δέ διπλάσιόν ή κεκινημένον,
έν ήμίσει μέν χρόνψ το ήμισυ, έν διπλασίψ δέ το διπλάσιόν είναι κεκινη-
μένον. τούτων προλη-
φθέντων στάδιον υπετί-
20 A Α Α Α Οετο οίον το Δ Ε , καί
£ τέσσαρα μεγέθη ή όσα-
Δ Β Β Β Β
οΰν, άρτια μόνον, ώστε
— \\\ / / /
Γ Γ Γ Γ εχειν ήμισυ ίσόογκα (ώς
δε ó Εΰδημός φησι, κυ-
25 βους) έφ' ων τά Α,
ώς το μέσον διάστημα έπέχειν τοΰ σταδίου έστώτα ταΰτα. ών 85
έστώτων πρώτον ορίζει τό προς τ η αρχή τοΰ σταδίου τ η κατά τό

1 τό C M : om. A ' F : δτι dei a A 2 είναι έν χρόνφ C F M : έστι τό φερόμενον a et A ,

qui είναι έν χρόνφ — τό ίσον έαυτφ omittit 2 τό φερόμενον A C M : om. a F
5. G συνεχής άλλήλοι; Μ : άλλήλοις συνεχή a F 7 τών σταδίων F τό (alt.) om. a
ut Arist. 9 τοΰ Ζήνωνος om. C M 10 το μ η είναι F 12 διπλάσιόν F ούκ
ί'στ/v] ob*'///avi A 14 είναι post τε C M ημισυν a τό τά] δτι τά F
15 κεκινείσδαι C : κεκίνηται F μέντοι] μέν C 16 τε A : om. a C F M f¡i A C M :
εΐη a F 17 ήμισυν M pro figuris in libris nonnullis adpictis veram imaginem
Simplicianae e x p l i c a t i o n s ipse delineavi 19. 20 ύ-ο-ί9εται a F 20 οίον A C M :
ου F : έφ' ου a 21 τέσσαρα] non mutavi orthographiant, quia constantia scribendi
Alexandream originem (v. p. 1017,20) forsitan prodat cf. Prol. vol. I X , v m 1 22 μ<5-
vio M 23 ήμισυν Μ : ήμίση a F 24 6 om. C M Ευδημος] fr. 68 p. 9 2 , 1 8
Spengel. 25 τά a A C F : τά a¡3 Μ : τά a a a a a ; qui similiter in proximis quaternas
ponit litteras. Aristotelis E (itemque Philoponi in E scholia cf. Vitellii ed. p. 817,21)
habet a a , acta F H K , a a a a I ; in proximis vero litteris (p. 2 4 0 » 8 sqq.) singulares fere
ponunt 27 πρώτω C 1
 S M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VI 9 [Arist p. 239 b33] 1017

Δ, έ'σχατον δε το προς τ ώ E , καί λαμβάνει άλλους τεσσαρας όγκους 237ν

ή κύβους ί'σους τοις έστώσι καί το μέγεθος καί τον αρι&μον έφ'
ών τά Β, άρχομένους μεν άπο αρχής του σταδίου, τελευτώντας òs
κατά το μέσον των τεσσάρων Α, κινουμένου; òs τούτους ώς έπί το
δ έ'σχατον του σταδίου τό Ε. διό και πρώτον λέγει τον κατά το μέσον 40
των Α ώς έ'μπροσθεν των λοιπών οντά έν τη έπΐ το Ε κινήσει, δια
τούτο δε Αρτίους ελαβε τους όγκους, ίνα εχωσιν ήμισυ· δεΐται γαρ τούτου,
ώς μαδησόμεόα. δι& και το πρώτον Β κατά του μέσου των έστώτων Α
τίθησιν, είτα και άλλους ίσους τ ω μεγεθει και τ ω αριθμώ, τοις Β , δήλον
10 δε οτι κα'ί τοις Α , λαμβάνει έφ' ων τά Γ άντικινουμένους τοις Β. τών
γαρ Β άπο του μέσου του σταδίου, έν ιρ καί τών Α το μέσον ήν, έπί το 45
έ'σχατον του σταδίου το Ε κινουμένων οι Γ από του έσχατου μέρους, έν
ψ το Ε , έπί το Δ κινούνται το έν τη αρχή του σταδίου, και πρώτον
δηλονότι τών τεσσάρων Γ ó προς τό Δ νενευκώς, έφ' 8 ή κίνησις τοις Γ -
Ι 5 τίθησιν δε τό πρώτον Γ κατά του πρώτου Β. τοιαύτης ουν της ές αρχής
θέσεως ύποτεθείσης εάν τών Α έστώτων τά μεν Β κινήται ώς από του
μέσου τών τε Α καί του σταδίου έπί το τέλος του σταδίου το Ε, τά δε Γ
ώς α π ό τ ο υ έ σ χ α τ ο υ του σταδίου έπί την άρχήν δηλονότι (ου γαρ δη ώς 50
"από του έ σ χ ά τ ο υ Β," οπερ ώς έ'οικεν εν τισιν άντιγράφοις εύρων ó
20 'Αλέξανδρος ήναγκάσθη λέγειν, οτι ο πρότερον ειπεν πρώτον Β, τοΰτο νυν
έ'σχατον έκάλεσε), σ υ μ β α ί ν ε ι τ ο π ρ ώ τ ο ν Β α μ α έ π ί τοϊ έ σ χ ά τ ι ρ εΐναι.
της έαυτοΰ κινήσεως και το πρώτον Γ, παρ' ά λ λ η λ α κινουμένων
αυτών καί ίσοταχώς ή έπί τοϊ έσχάτιρ αλλήλων. του γάρ πρώτου Γ
κατά τοΰ πρώτου Β οντος εξ αρχής, άντικινουμένων αυτών ίσοταχώς καί
25 διε|ξελθόντων άλληλα, το μεν πρώτον Β έπί τ ω έσχατο) έ'σται Γ , το 238Γ
δέ πρώτον Γ έπί τ<ρ έσχατο) Β. καί τούτο áv είη τό συμβαίνειν το
πρώτον Β αμα έπί τψ έσχάτφ είναι καί το πρώτον Γ παρ'
άλληλα κινουμένων ή γάρ παρ' άλληλα κίνησις ποιεί το έν τοις
έσχάτοις αλλήλων γίνεσθαι. σ υ μ β α ί ν ε ι δ έ , φησι, και τ ο Γ, το π ρ ώ τ ο ν

1 τό] τ ώ Μ προς τό ε A M 3 τά (τό C) β A C F M et sic deinceps: τά β β β β a

àr.ò της άρχης aF 5 τ ο ν ] τό β τό C M 6 εμ-ροα9ε Α όντα τ ώ ν λοιπών aF
7 ήμίση a τούτων aF 8 μαθησο'μενα F 9 τί9ηοι post μέσου aF IO òè oía.
aF τά γ C M : τό γ A F : τά γ γ γ γ a άντικεινουμένου; C : αντικειμένου; a

12 κινοΰμενον C ' 13 έπί τοΰ δ F 1 τό έν in τοΰ έν coil'. F 3 πρώτος Μ

14 δηλονότι om. F τό — νενευκός a -pò? τ ώ ι Α 15 πρώτου β] aß C F ' M
16 κινήται C : κινείται a A F M ώ « oíd. C M 17 τό Ε ] τοΰ ε F 18 τοΰ

om. aF ώς om. F 1 20 Β ] a M τοϋτον β M 22 έαυτοΰ A C M : αύ-

τοΰ F : αύτοΰ a 23 ή A C M : f¡ F : ota. a 24 post άρχής arid, καί a
αντικειμένων F 1 post ¡3οταχώ; repet. ή έπί — πρώτου γ del. M 25 εαται] είναι,
om. Γ—ιυμβαίνειν, F 26. 27 αμα post είη τό et ουμβαίνειν post είναι transp. a
28 παράλληλος Μ 29 δέ a A C M ut Alexander (infra p. 1019,27) et probi A r i s t o t e l i
libri, etiam E 1 : γαρ F : δή Arist. vulg. τό γ Aristotelis probi libri, etiam E 1 : τ ά γ
habent E I !
1018 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VI 9 [Arist. p. 239 b 33]

δηλονότι, π α ρ ά π ά ν τ α τ α Α δ ι ε λ η λ υ Ο ε ν α ι , το δέ Β π α ρ ά τ ά ή μ ί σ η 238Γ
Α. και δτι μέν το Β το από του μέσου των Α άρχόμενον διά των δύο
Α έκινήόη ή διά των ημίσεων, όπόσα $ν ή άρτια, έν δσψ το Γ διά των
διπλασίων Β δίεισι, δήλον· το γάρ πρώτον Β από τοΰ μέσου των Α την
5 άρχήν έποιήσατο. καί έν δσψ tò Β παρά τά δύο Α τά έσχατα τά έστώτα
κινείται, το Γ τό πρώτον άντικινούμενον τοις Β διά των τεσσάρων Β
δίεισιν· αί γάρ δυο κινήσεις τών άντικινουμένων διπλάσιον ανύουσι διά-
στημα της μιας, ην κινείται το Β παρά τά Ιστάμενα Α. καί τούτο μεν
δηλον. πώς δέ τ ό Γ π α ρ ά π ά ν τ α τά Α διελήλυθεν; ουτε γάρ παρά ίο
10 ταΰτα έκινεΐτο, άλλά παρά τά Β , ουτε απ' αρχής τών Α έκινεΐτο, αλλά
άπ' αρχής τών Β, ήτις ήν κατά το μέσον τών Α. ή ότι καί τά Β ίσα
ήν τοις Α. τό ουν Γ έν δσψ χρόνω παρά τά Β κεκίνηται, είη áv καί
παρά τά Α τά Γσα τοις Β κεκινημένον. και δ παραλογισμός ένταΰ&ά
έστιν, δτι έ'λαβεν απλώς έν ίσω χρόνοι κινουμενον το παρά ίσα κινουμενον
15 μή προσλογισάμενος, δτι τών ίσων τά μέν άντικινούμενα ήν τά δέ έστώτα. 15
λαβών δέ δμως, δτι έν Τσψ χρόνω τά τε Β καί τά Α δίεισι τά Γ, έπειδή
έν δσψ χρόνω το πρώτον Β δίεισι τά δυο Α, έν τοσούτψ το Γ τά τέσ-
σαρα Β ήτοι τά τέσσαρα Α, συνήγαγεν δτι το Β καίτοι ισοταχές δν τψ Γ
έν τψ αυτψ χρόνψ το ήμισυ κινείται, ου το Γ κινείται, δπερ έστι παρά
20 τά προομολογηθέντα και τά έναργή· τά γάρ ισοταχή έν ί'σω χρόνω το
ίσον κινείται, αλλ1 δταν ομοίως έχη, ώστε ή άμφω παρά τά έστώτα κινεί- 20
σθαι, ή ά'μφω παρά τά κινούμενα, καί ούχ δταν τά μέν παρά τά έστώτα
ως το Β , τά δέ παρά τά άντικινούμενα ως τό Γ. ετι δέ και ó χρόνος,
έν ψ κινείται το Β διά τών δύο Α , ημισύς έστι τοΰ χρόνου, έν ω κι-
25 νεΐται το Γ διά τών τεσσάρων Β , είπερ ίσα τά Α τοΐς Β , καί ισοταχή
τό τε Β καί το Γ. έδόκει δέ καί ίσος είναι ó χρόνος ήτοι ó αυτός,
έν ψ τό Β έκινεΐτο διά τών δύο Α, καί έν ψ το Γ διά τών τεσσάρων Β.
συμβήσεται οδν και μέγεθος το αυτό είναι διπλάσιόν τε καί ήμισυ, είπερ
έν τω αυτψ χρόνψ τών ίσοταχών τό μέν Β τά δύο Α διήει, το δέ Γ τά 28

1 πάντα τά a libri Simplicii (cf. p. 1019,10 et Alexander ib. v. 28) et Aristotelis codd. F K E 2 :
πάντα β cod. Ε 1 διεξεληλυ8έναι Aristotelis codd. [praeter H] cf. p. 1019,28 ή μίση a
Simplicius: ήμίση Alexander infra p. 1019,30 et Aristotelis libri 2 τό (post Β) om.
CM άρχόμενον aM: άρχομένιον ACF 3 ειη F 5 τά έστώτα a A F : έστώτα
C: om. M 6 τεττάρων a A F 7 αί] καί F 9 πώς δε om. F 1 : ώς ού F-'
τό Γ om. F : post A ponit a 10 τά Β] τό β F 11 post τών A add. πώς ουν τό
γ παρά πάντα τά a κεκίνηται a 12 post τοΐς add. δύο F 2 13 καί 6 μέν Μ: ώς
ό μέν C 14 2τε F 15 προαλογιζόαενος aF 16 τά Γ] τό γ a 18 Α
om. F 20 τό προιομολογημένον καί τό έναργές a τά (post καί) om. F
έναρχή CM 20. 21 τό ίσον κινείται έν τ ψ (sic) ϊσω χρόνψ aF 21 post iyr¡
iteratum όταν del. F ή post ώατ' om. F τά ante έστώτα oui. A 22 τά μέν]
τό μέν a F τά (ante έστώτα) om. AC 23 τά δέ CM: τό δέ aAF τά (ante άντι-
κινουμενα) om. Α κινούμενα F 24 δύο s.o. a F et sic infra ήμισυ F
25 τών o m. F τεσσάρων a a τοις] της C 28 καί τό μέγεθος C ήμισυν Μ
29 τό μέν a C
 SIMPLICII IN PHYSIC0RU11 VI 9 [Arist, p. 239 b 33] 1019

τέσσαρα Β , ίσων όντων των Β τοις Α · και χρόνον τον αυτόν διπλάσιόν 238 Γ
τε χαί ήμισυν, ε ί π ε ρ καί ή μ ι σ υ ; ήν δ χρόνος, έν ψ το Β διά τ ω ν δυο Α
διήει, τοΰ χρόνου, έν φ το Γ διά των τεσσάρων Β , και ó αυτός, το δε
ίσον γ ά ρ έκάτερόν έστι π α ρ ' ε κ α σ τ ο ν δηλοϊ δτι καί τό Β καί τό Γ
δ ίσοταχή οντα "σον χρόνον ποιεί παρ' εκαστον, δι' ών κινείται των τε Β
και τ ω ν Α . ει δε ίσον, δήλον δτι διπλάσιος έστιν ó χρόνος, έν ψ τό Γ
τα τέσσαρα Β δίεισιν, ήμισυς δέ, έν ψ τό Β τα δυο Α, ή μάλλον, έν ω 30
το Γ τά τέσσαρα Α δίεισι, τοΰ έν ω το Β τό ισοταχές α υ τ ψ τ ά δυο Α .
εί'ρηται γάρ, οτι έν ω τά Β δίεισι το Γ , έν τούτω και τά Α .
10 Ε ι π ώ ν δε οτι σ υ μ β α ί ν ε ι τ ο Γ π α ρ ά π ά ν τ α τ ά Α διεληλυθέναι,
διότι π α ρ ά π ά ν τ α τά Β διέρχεται, και μετάξι) Οείς τά έπόμενα ά'τοπα, τό
τε ή μ ι σ υ διάστημα τ ω διπλασίψ διαστήματι ταότον είναι καί τον ήμισυν
χρόνον τ ω διπλασίφ χρόνψ, έπήγαγεν δτι α μ α συμβαίνει καί τ ά Β
παρά πάντα τά Γ παρεληλυθέναι, ωσπερ τ ά Γ π α ρ ά τά Β . α μ α 35
15 γ ά ρ εσται τό πρώτον Γ καί το πρώτον Β έπί τοις έναντίοις
έσχάτοις, το μεν Γ έπί τ η α ρ χ ή τοΰ σταδίου, το δέ Β έπί τ ω τέλει,
απερ ά'μφω έ'σχατά έστιν. αντικινουμενα γάρ ίσοταχώς καί ί'σα οντα, καί
ά π ο α ρ χ ή ς αλλήλων άρξάμενα α μ α τ ά πέρατα αλλήλων καταλαμβάνει, ί'σον
χρόνον π α ρ ' εκαστον γινόμενον τ ώ ν Β τδ Γ , δσον π α ρ ' εκαστον τών Α ,
20 xäv μ ή κινήται τό Γ παρά τά Α , διά το αμφότερα τά τε Γ καί τά Β
ί'σα οντα καί ¿σοταχή, ίσον χρόνον παρά τά Α γίνεσ&αι. διά δέ τουτου ω
όίμα μέν ένεδείςατο, διά τί έ'λαβεν τά Γ παρά τά Α κεκινήσθαι καίτοι μ ή
κ ε κ ι ν η μ έ ν α , δτι διά την προς τ ά Β ισότητα καί ί σ ο τ ά χ ε ι α ν α μ α δε καί,
οτι παρά τοΰτο γέγονεν ó παραλογισμός, ένεδείξατο διά τοΰ προσθεΐναι τό ώ ς
25 φ η σ ι ν . ου γάρ ί'σον χρόνον το Γ π α ρ ' ?καστον γίνεται τών άντικινουμένων
καί τ ώ ν Α τ ώ ν έστώτων.

Δύναται δ έ , φησίν ó 'Αλέξανδρος, τω συμβαίνει δέ το Γ παρά

π ά ν τ α τά Α διεληλυθέναι έξης είναι το ί'σον χ ρ ό ν ο ν παρ' οκαστον
γινόμενον τών Β, δσονπερ τών Α, είτα έφεξής τό δέ Β π α ρ ά τ ά 46
30 ή μ ί σ η εως τοΰ α μ α γ ά ρ έ ' σ τ α ι τ ο π ρ ώ τ ο ν Γ κ α ί τ ό π ρ ώ τ ο ν Β έπί
τοις έναντίοις έσχάτοις, έφεξής δέ τούτοις το διά το αμφότερα
ισον χρόνον κατά το Α γίνεσΟαι. δ μέν ουν λόγος τοιοΰτός έσπν

1 τοις] τω F 2 6 om. a 3 ante τοΰ erasum A 6 οτι δήλον F δ χρόνος

έστίν CM Γ] γδ Μ 7 τά (ante τέσσαρα) om. FM Β] a Μ 8 τά (post Γ')
oui. F εν φ τά β CM τά (post αύτιΰ) in ras. Μ δύο o.a. F 9 Β] τέσσαρα β a :
τέσσαρα β β β β F έν om. Μ τά Α] τό « A ' F M 11 χαί om. aF 12 post
τε add. τό aF διαστήματι-—χρο'νφ (13) om. C 13 χρο'νφ om. M 14 διεληλυθέναι
CM Β] e superscripto β M 15 τό (post καί) om. a F 18 άρξάμινα αλλήλων,
τά πέρατα ά'μα a F 19 γινόμενα τά βγ F τών] τώ CM 20 κινείται ut ρ. 1020,2 C
21 ισοταχή οντα και ίσα CM 22 τό γ F 23. 24 όίμα δέ δτι καί περί τούτου F
24 τό ante ώς om. aF 25 γίνεται ante παρ' CM άντικεινουμένων Μ: άντικειμέ-
νων C 27 τω] τό F περί F 28 τώ ΐσω χρ<ίνω F 29 όσων περ Μ : ό'σον παρά F
είτα —έσχάτοις (31) ut lemma rubro Μ είτα τά CM 30 αμα — Β om. F
1020 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 9 [Arist. p. 239b33. 240» 19J

εΰηίίεστατος ώ ν , ώ ς φησιν ó Ευδημος, διά τ ό προφανή τον παραλογισμών 238'

εχειν, εΓπερ άξιοι τ ά ί'σα καί ι σ ο τ α χ ή , έάν τ ο μεν παρά κινούμενον κινήται,
τ ο δέ παρά ηρεμούν, τ ο taov δ ι ά σ τ η μ α έν το} "am χ ρ ό ν ω κινεΐσ&αι, ο-ερ
εστίν έναργώς ά τ ο π ο ν τά γάρ άντικινούμενα άλλήλοις ι σ ο τ α χ ή διπλασίαν 50
5 α φ ί σ τ α τ α ι διάστασιν έν τα> α υ τ ω χ ρ ό ν ω , έν <5 το παρά ηρεμούν κινούμενον
τ ο ή μ ι σ υ διίσταται, κ ί ν ισοταχές έκείνοις f¡.

ρ. 240» 19 Ουδέ δή κατά την έν τ-fl άντιφάσει μεταβολήν εως

του I έ ν ο υ δ ε τ έ ρ ι ο δε δ λ ο ν αίεί. 238»

Διαλύσας τους του Ζ ή ν ω ν ο ς λόγους τους άναιρεΐν δοκοΰντας την •/.(-

10 ν η σ ι ν , παράγει καί άλλους λόγους είς το αυτό έ ρ ω τ ω μ έ ν ο υ ς σ ο φ ι σ τ ι κ ώ ς , 5
ίνα και αυτών διάλυση τους σοφισμούς. ών δ πρώτος ó έκ της κατά
άντιφασιν μεταβολής έ π ι χ ε ι ρ ώ ν τ η ν κίνησιν άναιρεΐν έ σ τ ι τοιούτος· έπειδή
κείται τό κινούμενον καί εκ τίνος εις τι μεταβάλλον έν μηδετέριρ είναι,
δ τ ε κινείται, μ ή τ ε έν τ ω έξ ου ( ο ί ί π ω γάρ κινείται τ ό τ ε ) μ ή τ ε έν τ ω εις
15 3 ( ο υ κ έ τ ι γάρ κινείται τ ό τ ε ) , ώ ς και αυτός ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς έν τ ο ύ τ ω τ ω β ι β λ ί ω
διδάσκει, ε σ τ ι δε καί κατά άντιφασιν μεταβολή, τό μεταβάλλον κατά άντι-
φασιν έν ο υ δ ε τ ε ρ ω εσται μορίιρ τ ή ς α ν τ ι φ ά σ ε ω ς , δπερ ά'τοπον· ε σ τ α ι γάρ ίο
τ ι μεταξύ τ ή ς α ν τ ι φ ά σ ε ω ς , ή εί μή τούτο, ουκ ά λ η θ ε ς , οτι το μεταβάλλον
οίίτε έν τ φ έξ ου μεταβάλλει έ σ τ ί ν , οίίτε έν τ<υ ε ί ; δ μ ε τ α β ά λ λ ε ι , έν ω
20 μεταβάλλει χρόνψ· και γάρ ή κατά άντιφασιν μεταβολή τό μεν ές ου
έ'χει, το δέ εις 3· έκ γάρ λευκού εις μή λευκόν καί έκ μ ή λευκου είς
λευκόν μ ε τ α β ά λ λ ε ι καί ές οντος είς μή ον καί έκ μή οντος εις ¿'ν. εί
ουν μεταβολής ούσης ανάγκη έν μ η δ ε τ ε ρ φ είναι τ ή ς ά ν τ ι φ ά σ ε ω ς τό μετα-
βάλλον, τοΰτο δε αδύνατον, διότι ουδέν έκφεύγει τ ή ν αντίθεσιν τ ή ς ά ν τ ι - tô
25 φ ά σ ε ω ς , ουκ δν ε ί η μεταβολή, τούτον δή λύων τον λόγον φησίν, οτι
ολον μεν τ ο μεταβάλλον κατά άντιφασιν έν ουδετερω μοριψ τής αντιφά-
σεως έστι, μέρος δέ τ ι έν έ κ α τ έ ρ ω . καί δέδεικται τοΰτο πρότερον, δτε
έ'λεγεν ο τ ι τοΰ μεταβάλλοντος ανάγκη τ ό μέν έν τω ές ου, το δέ τι έν

1 άληθέατατος CF 4 A F : om. aCM συλλογισμόν F 1 2 είπερ μή F

καί] μη F μέν τό transp. C 3 παρά τό ήρεμοΰν aF 4 έναργές F αντικεί-
μενα F 6 έκείνης C 7 06] là Μ έν om. F 8 ουδέ ολον άεί Μ
9 τοΰ om. Μ 11 οολοικισμούς F 6 (post ών) a C F : om. A M 12 άναιρεΐν την
κίνησιν C M 13 κείται C M : κινείται a A F et auctoris Themistii codd. p. 395,13 Sp.
και A C M Themist, : om. aF μεταβάλλειν C είναι] δέ έστιν a 14 μήτε] ουτε
utroque loco a ουπω et ουκέτι (15) mutât a το'τε scripsi hic et v. 15: τοΰτο libri,
om. parentheses Themistius p. 395,1δ, ubi contra Spengeiii opinionem continuanda perio-
dus et corrigendum ή νίκα αν γίνηται 15 ¿ om. aF Αριστοτέλης] Ζ 4 ρ. 234 b 10 ;
cf. etiam Simplicii intevpretatio p. 1005,20 sqq. 17 μορίφ εσται aF post αντι-
φάσεως addunt άλλ' έν τ ω μεταξύ aF, ex qua interpolation Themistium interpolabat
Spengelius p. 395,19 εσται A C M : ουκ έστι aF 18 μεταξύ τι aF 20 άντι
φασι M 21 δέ om. F 22 έκ τοΰ μή C 23 της αντιφάσεως είναι aF
24 οϋδ' F 25 post ειη additum η del. F 27 πρότερον] Ζ 4. 234l>15 28 post
τοΰ add. a F δέ τι, έ τι in ras. A
 SIIIPLICII IN PFIYSICORUM VI 9 [Arist. p. 240» 19] 1021

τ ω ε te δ · εί δε τούτο, ουτε έν τ ω έτερω μέρει της αντί φάσεως εσται 23 8 ν

όλον το μεταβάλλον ού'τε της αντίφάσεώς τι μεταςυ εσται, εν ω αύτο
δεήσει είναι, αλλ' εστίν Ιν αμφοτέριις. τι ουν ρηΟήσεται, λευκόν ή où 20
λευκόν; ανάγκη γάρ το Ετερον δ'.ά το της αντιφάσεως αξίωμα. είτε δε
5 λευκόν ε ί τ ε où λευκόν, ουκ εν άμφοτέροις. ταύτην δε λυων την έ'νστασίν
φησιν, οτι ουκ ανάγκη δλον εν όποτέρφ είναι, ωστε λευκόν ή où λευκόν
λέγεσΟαι· και γαρ λευκόν λέγεται ού μόνον το δλον τοιούτον ον, αλλά και
το τ ά πλείστα ή τά κυριώτατα με'ρη τοιαύτα έ'/ον. ομοίως δε και
ού λευκόν τό τά πλείστα ή τά κυριώτατα μ ή εχον λευκά, ώστε έν ω το
10 πλέον ή το κυριώτερον, έκ τούτου ρηΟήσεται. δλον δε έν ούδετέρω έν τω 2δ
μεταβάλλειν έ'σται. πώς ουν τό αυτό λευκόν και ού λευκόν, ή πρώτον μεν
και ούτος 6 διορισμός επί τ η βεβαιότητι της αντιφάσεως παρηγγελλετο τό
μ ή κατ' άλλο και άλλο, έ'πειτα τό μεν απλώς μ ή είναι έν λευκώ ού δύ-
ναται τ ω έν λευκώ εΐναι συναληί)εύειν, το δε μ ή είναι δλον έν λευκώ
15 δύναται τ ω κατά μέρος λευκώ συναληθεύειν. και λέγεται λευκόν ο μή
δλον έστί λευκόν, έ π ε ι δ ή μ ή ταύτόν έστι το ού λευκόν απλώς καί το ούχ
δλον λευκόν. λαβών δε έπί του λευκού καί ού λευκού τήν κατά άντίφασιν 30
μεταβολήν, καί έπί ταύτης λύσας τήν άπορίαν διά τ η ς τού δλου προσθή-
κης (ού γάρ αληθές το μ ή έν μ η ό ε τ ε ρ ψ άπλώς είναι της αντιφάσεως το
20 μεταβάλλον, ώς ó άπορών ή ϊ ί ο υ , αλλά άλη&ες το μ ή ολον ε ί ν α ι · ού ταύτόν
γαρ το μ ή δλον είναι καί το μ ή είναι), λύσας ουν ούτως έπί του λευκοΰ
καί ού λευκοΰ έπήγαγεν, οτι ο μ ο ί ω ς έ'χει κ α ί έ π ί τ ο υ ο ν τ ο ς κ α ί μή
οντος, έφ' ών κυριώτερον έ'στιν ίόεΐν τήν κατά άντίφασιν μεταβολήν μόνην
ουσαν· το μεν γάρ λευκόν καί είς το εναντίον κυρίως μεταβάλλει το μέλαν ή 8δ
25 το μεταξύ, το δε ον είς τό μ ή ον μόνον καί τό μ ή ον είς το ον. προάγεις
ou ν καί το ον και το μ ή ον κοινώς έπήγαγεν, οτι κατά πασαν άντίφασιν
ουτω λυτεον τήν άπορίαν. έ'σται μεν γάρ καί το μεταβάλλον ώσπερ καί
τά άλλα πάντα έ ς α ν ά γ κ η ς έν Ο α τ έ ρ ω μέρει της αντιφάσεως, αλλ' ούκ
αεί δλον· έν γάρ τ ω μεταβάλλειν ούχ ολον. διό άπλώς μεν λεγομένης
30 τ η ς αντιφάσεως αύτη της απορίας ή λύσις ή διορίζουσα του μ ή είναι τό
μ ή δλον είναι. ε( δε μετά της του δλου προσθήκης λεγοιτο ή πρότασις 40
'λευκόν έστιν ολον' άλη&ής έπί τούτων ή έχουσα τό ούχ δλον άπόφασις.

1 έν τιίΤ μέρει τψ έτέρψ aF 2 ειται τι μεταςυ (μεταξόΰ C) CM 3 διήσει Μ

5 ούχ] ούδ' CM 7 λέγεσδαι a A : γίνεσθαι CFM τό τοιούτον ολον a F
8 τά κυριώτατα AM : καί κυριώτερα aF : κυριώτατα C 9 η xat κυριώτερα aF
λευκό'? a 10 ή τό] r¡ καί F δε oni. Μ έν χω CM cf. v. 2 9 : έν φ Α :
έν ψ τό aF I I αυτά oui. Α καί ο!) λευκόν ora. C 12 δρισαός F
του βεβαιοτάτου F 14 τω ο in. F αυναλϊ,9εύει F όλως F 15 où δύνα-
ται Μ τώ] τό C IG τά (aute ού) om. CM 17 ού λευκοΰ] μή λευκοΰ a F
18 ταύτην Μ: ταύτα C 19 μή OÍD. CM 20 6 (post ώς) ora. F M où—ολον είναι
(21) om. C 21 γάρ] δέ a : oiu. F 22 και έ-ί τοΰ μή οντος Arist. 24 ή]
καί είς a 25 μόνον om. Μ 27 λεκτέον CM καί τό] κατά τό aF
29 μεταβάλλον F 30 ή (post λύΐΐς) A : ora. aCFM μή om. M 31 τοΰ oui.
A C : τ?,ς M 32 άληθώ; F
 1022 SIMPLICII IN PHYSI00R0M VI 9 [Arist.. p. 240« 19. 29]

αλλ' δτι μέν καί το γινόμενον και το φ&ειρόμενον εστίν ε?πεΐν πώς μέν 238 ν
ον πώς δε μ ή ¿'ν, κατά τόν συνεγγισμόν τον προ; το ον τε καί το μ ή ον
δήλον. τίνα δέ "αλλα" έστί κ α τ ά ά ν τ ί φ α σ ι ν ; ή πάντα τά οντα, δταν
καταφάσεt καί άποφάσει τ η άντιφατικώς αντικείμενη διαιρήται.

5 ρ. 240»29 Π ά λ ι ν δε έ π ί τ ο υ κ ύ κ λ ο υ καί τ η ς σ φ α ί ρ α ς ί ω ς τοΰ κ α ί 50

τ ω ν ά λ λ ω ν τ ω ν εν α ό τ ο ΐ ς κινουμένων.

"Οτι μεν έτι προς λόγον ένίσταταί τινα των αναιρούντων την κίνησιν,
δήλον έκ του και το πρό τούτου έπιχείρημα ως ακόλουθον τοις πρός τον
Ζήνωνα είρημένοις ούτως άρςασ&αι· " ο υ δ έ δη κατά την έν τη άντιφάσει
10 μεταβολήν ουδέν ή μ ΐ ν εσται αδύνατον" προς το είναι κίνησιν. δήλον οδν
δτι και νυν ώς περί του αυτοί» λέγων π ά λ ι ν φησίν έ π ί τ ο υ κ ύ κ λ ο υ και
τ η ς σ φ α ί ρ α ς κ α ί τ ω ν έν αύτοϊς κινουμένων, ότι συμβή|σεται 239 Γ
α υ τ ά ή ρ ε μ ε ΐ ν , ώς οίονται οί σοφιζόμενοι, ουδέ τούτο αδύνατον τι έπάγει
τω είναι κίνησιν. καί ó Ά σ π ά σ ι ο ς δε τούτον έχειν τον σκοπον καί τοΰτόν
15 φησι τόν λόγον, καί προ αύτοϋ ó Ευδημος. ó μέντοι 'Αλέξανδρος νομίζει
το νυν λεγόμενον προς τους άναιρουντας τον άποδοθέντα υ π ' αότοΰ τής
ηρεμίας όρισμόν λέγεσ&αι· έπειδή γαρ ήρεμεΐν εΐπεν τό έν ταυτοϊ χρόνον
τινά ον καί αυτό καί τά μέρη, δείκνυσιν δτι οόδέ τούτο αναιρείται διά 6
τών έν τ ψ αότψ τόπψ κινουμένων, ώς οίονται τίνες· τοιαύτα δέ έστι τά
20 περιφερόμενα, α δοκεΐ έν τ ψ αοτψ τόπψ είναι χρόνον τινά καί αότά καί
τά μέρη καίτοι κινούμενα. ' δείκνυσιν οδν, φησίν, δτι ουχ υποπίπτει
ταύτα τ ψ τής ηρεμίας όρισμψ." καί δτι μέν τοΰτο δείκνυσι, δήλον
δείκνυσι δέ aòtò oò τον τής ηρεμίας όρισμόν βεβαιούμενος, άλλά το μηδέ
έκ ταύτης τής απορίας άναιρεΐσί)αι την κίνησιν. έφκει δέ τοιαύτη τις
2δ είναι ή απορία, ε? τά δοκοΰντα την πρώτην καί κυριωτάτην κίνησιν κι- 10
νεΐσ&αι την κυκλικήν ταΰτα φαίνεται μ ή κινούμενα αλλ' ήρεμοΰντα, ουκ áv

1 τό (ante φθειριίμενον) oro. aCM 2 συνεγγυσμόν AF 1 τό (ante μή) om. FM

3 πάντως F 4 άντιφατική F διαιρείται F ' M δ —άλιν δέ ut Arist. cod. Η
A C F M : πάλιν ut Arist. vulg. a xal έπί τής ex Arist. a 5. 6 -/ai τών άλλων
τών ACFM ut Arist. cod. F : xaì τών (ex Arist. vulgata καί έπί τών άλλων τών) a
6 αύτώ F 8 τό om., sed supra add. Α 1 τόν om. C 9 oùSè] ούτε C cf.
Arist. p. 240»19 rj) om. aF ut Arist. cod. H 10 ούδέ F ήμίν ετι ίσται (εστίν
F) aF προς τό είναι χίνησιν om. Arist. ουν om. C M : fortasse δτι (εί) 11 του
ACM: oui. a F 12 καί όλως τών Arist. αύτοϊς libri (ut Aristotelis Ε sec. Vitellium)
sed cf. p. 1024,2 13 οίονται] ο Ιόν τε F 13. 14 τι τω έπάγει είναι κίνησιν
a : τι τό (F 1 : corr. F 2 ) είναι έπάγει κίνησιν F 14 εχειν CM: ε / a a A F 15 προ]
προς Μ Ευδημος fr. 69 ρ. 93,20 Spengel νομίζει om. Μ 16 ΰποτεθέντα
a : όποθετ, superscr. τε et τ ' F 16. 17 ¿ρισμόν τής ήρεμίας aF 18 τινά
aCFM: τιναοΰν A, quod dicendum saltern erat όντιναοΰν 19 αυτοί om. M
20 τόπυι om. a 21 καίτοι a A : om. CFM φησιν] έφεξής F 22 τούτω' ex
τοΰτο A 23 αϋτάν F όρισμόν om. M 24 έδόχει CM 25. 26 χι-
νεϊσθαι, ει in l'as. A
 SIMPLICII IN PHYS1C0RUM VI 9 [Aris», p. 2 4 0 " 2 9 ] 1023

εΐη κίνησις. τοΰ δε συνημμένου εύπαραδέκτου οντος (τις γάρ ούχ όμολο- 23!)··
γεί, ότι εί ή πρώτη κ ο» κυριωτάτη των κινήσεων μή εστι κίνησις αλλ'
ηρεμία, ουκ áv είη κίνησις) την πρόσληψιν έόόκουν άποδεικνύναι όμολο-
γούμενον μεν καί έκ των δεδειγμένων λαμβάνοντες το τά έν τ ω αυτω τόπω
5 χρόνον τινά δντα καί αυτά καί τά μέρη ήρεμεΐν, προσλαμβάνοντες δε τί>
τα κυκλικώς καί σφα'.ρικώς κινούμενα έν τω αυτιΰ τόπω χρόνον τινά ôîvat ι»
καί αυτά καί τά μέρη, καί. ôià τούτων συνάγοντες δτι τά κυκλικώς και
σφαιρικώς κινεΐσδαι δοκοΰντα ηρεμεί. λύει δή καί τούτον τον λόγο ν
δεικνυς δτι τά ουτω κινούμενα ουτε αυτά ούτε τά μέρη αότών έν τ<ΰ
ΙΟ αότω τόπω έστίν οόδένα χρόνον. καί πρώτον, οτι τά μέρη ουκ εστίν έν
τ ω αυτω ουδένα χρόνον, φησίν· εκαστον γάρ των μορίων άλλοτε έν άλλψ
καί κατ' ά'λλο γίνεται τοΰ περιέχοντος· ei γάρ μή την αυτήν άεί θέσιν
διαφυλάττει τά μέρη, δήλον δτι άλλοτε έν ά'λλψ τόπω εκαστόν έστιν.
ηρεμούν δέ ήν το ομοίως έ'χον αυτό τε καί τά μέρη χρόνον τινά. αλλ' 20
15 οόδε το δλον έν τω αυτω μένει· el γάρ τά μόρια πάντα, καί το δλον κι-
νείται κατά τά μόρια, αυτός δε περιγεγονότως μάλλον οόκ από των
μερών δείκνυσι το δλον κινούμενον, αλλά καθ' δλον έαυτό. καί το δλον
γάρ, φησί, μεταβάλλει αεί είς ετερον δηλονότι τόπον, δπερ δοκεΐ δαυμα-
στον. εί γάρ άλλη έστί περιφέρεια ή από τοΰ Α λ α μ β α ν ο μ έ ν η μέχρι
20 τοΰ Α καί άλλη ή από τοΰ Β μέχρι τοΰ Β καί καί)' εκαστον σημείον
ουτω, καί ή τοπική περιφέρεια ομοίως είς τάς άνά λόγον ταύταις διηρηται. 26
καί έστιν εκάστη περιφέρεια δλη καί τοΰ έν τόπω καί τοΰ τόπου, έπεί
δε κινείται τά σημεία, το δλον μεταβάλλει άεί είς ετέρου καί ετέρου δλου
τόπον, είπερ μή έ'στιν ή αυτή ή από τοΰ Α έπί το Α περιφέρεια τη άπό
25 τοΰ Β έπί το Β μήτε έν τω τόπω μήτε έν τ ω έν τ ό π ω , πλήν ει μή
κατά συμβεβηκός, δτι πασαι της αυτής είσι περιφερείας· ώ ς ó μουσικός
άν&ρωπος, δτι σ υ μ β έ β η κ ε τ ω Ά ρ ι σ τ ο ί έ ν φ άνίίρώπω δντι καί μουσικψ
είναι, ώστε μεταβάλλοι άν αεί ή έτερα είς τήν έτέραν· τάς γάρ αλλήλων 30
θέσεις μεταλαμβάνουσιν. δπου γάρ νΰν ήν ή άπό τοΰ Α έπί το Α περι-
30 φέρεια, έκεί μετ' όλίγον έσται ή άπό τοΰ Β έπί το Β . μεταβάλλοντα δέ
ουκ εσται έν τω αυτω χρόνον τινά ουδέ το δλον. οόδε ηρεμήσει άρα.
δείξας δε έπί τοΰ κύκλου το μήτε τά μέρη μήτε το δλον ήρεμεΤν (μηδε

2 εί om. A : suppl. in mrg. A 1 , ins. post κινήσεων Α 2 : εΐ C της πρώτης καί κυριω-
τάτη; F 3 άτ.οδεικνύναι om. F 4 καί oui. a F 5 προλαμβάνοντες F
6 εΐναί τίνα coll. CM 7 post μέρη ¡terat ήρεμεΐν — μέρη (7) F τοϋτο F
συνάγοντες a F : συναγαγόντες ACM 8 ήρεμεΐν F δή A C : δέ aFM 10 καί
πρώτον — χρόνον (11) om. Α 11 άλλοτε] ά'λλο τι F 13 διαφυλάττοι a F
14 αυτά F 16 περί γεγονότος F M 18 άεί οοα. CM 21 Ανάλογους a F
22 έκάτη Μ post όλη add. άλλη a v.al (post τόπφ) om. F 22. 23 έττε'ι δέ
a : έπειδή ACFM 23 ante κινείται add. καί a F μεταβάλλον CM ετέρου καί]
έτέρους Μ έτέρου alterum om. A 1 25 μήτε έν τω έν τόπω om. F 26 οτι]
ώστε F πάσα aM 27. 28 καί μουσικώ είναι άνδρώπω οντι a F 28 αεί oin. F
31 χρόνον aCM: χρόνωι A F τινά (sc. σημεία) A C F M : τινά τά μέρη a 32 μήτε
το δλον μήτε τά μέρη a F
1024 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 9 . 10 [Arist. p. 2 4 0 « 2 9 . b 8 ]

γαρ έν τώ αυτώ μένειν), τον α υ τ ό ν λόγον φησίν έ'σεσθαι καί επί 239'
σφαίρας καί έπί των άλλων τ ω ν έν έ α υ τ ο ΐ ς κ ι ν ο υ μ έ ν ω ν και μή
έξισταμένων του έαυτών τόποι), οΓοι καί οί στρόμβοι είσί καί s? τι άλλο 3δ
περιδινεϊται.
5 Ίστέον δε, οτι του 'Αριστοτέλους είπόντος μή την αυτήν είναι περι-
φέρειαν [πρώτον] την από του πρώτου Α λαμβανομένην τη από του Β,
δ φιλαλήθης Ευδημος· " πότερον, φ'/¡σι, την αότήν φατέον είναι περιφέρειαν
τήν δλην όπο&ενοΰν άρςαμένων ή έτέραν, εχει ζήτησιν."

ρ. "2401)8 ' Α π ο δ ε δ ε ι γ μ έ ν ω ν δε τ ο ύ τ ω ν εως του κ α & ά π ε ρ αν εί τον 55

10 χ ρ ό ν ο ν έκ τ ω ν νυν ή το μ ή κ ο ς έκ σ τ ι γ μ ώ ν . |

Δείςας πρότερον, οτι ουτε κινείται τι έν άμερεΐ οίίτε ηρεμεί, άλλά 239 ν
μή xivstaftat μεν άληί)ές ειπείν έν άμερεΐ καί εΤναι κατα' τι εν άμερεΐ,
ου μέντοι ήρεμειν, καί διά τοΰτο μνημονεύσας του Ζήνωνος λόγου ώς
παραλογιζομένου, οταν άξιοι παν ή ήρεμειν ή κινεΐσ&αι, οταν ή κατά το
15 ίσον, και διαλυσας τον άναιρεΐν έκ τούτου τήν κίνησιν πειρώμενον λόγον,
εΐτα καί τους άλλους του Ζήνωνος παραγαγών τους άναιρεΐν σοφιστικώς 5
πειρωμενους τήν κίνησιν και διαλύσας αότους καί μνημονευσας καί δυεΐν
άλλων λόγων τον αυτόν έχόντων σκοπόν καί διαλύσας καί έκείνους, απο-
δεδειγμένων φησί των τε περί κινήσεως προσεχώς ρηθέντων καί τών
20 πρότερον περί του μήτε κινεΐσί)αί τι έν άμερεΐ μήτε ήρεμειν, λ έ γ ω μεν
έφεξής έκείνοις, οτι το ά μ ε ρ έ ς ο υ κ έ ν δ έ χ ε τ α ι κινεΐσ&αι πλήν κατά
σ υ μ β ε β η κ ο ς τφ είναι έν τω κινουμένω σώματι ή μεγέθει. πώς δέ λέ-
γεται, έδήλωσεν έπί του κατά το πλοΐον παραδείγματος· τα γάρ έν αότψ ίο
μή κινούμενα καθ·' αυτά τφ έν κινούμενα) είναι τψ πλοίιρ καί αυτά φέρε-
25 ται κατά συμβεβηκός. τφ δέ σώματι το μέγεί)ος προσέί>/·;κεν, ώς μεν ó
'Αλέξανδρος φησι, μέγεθος τήν γραμμήν καί τήν έπιφάνειαν λέγων, απερ
οόκ έ'στι σώματα ουδε χωριστά σώματος, ó δέ Άσπάσιος έκ παραλλήλου
ταΰτα λέγεσόαί φησιν ουδέ γαρ κινείται τι καί}' αυτό άλλο μέγεθος πλήν

1 έπί A C M : έπί της ut Aristoteles a F 2 σφαίραις Μ έαυτοΐς A M : αότοΐς C F :

αυτοΐς a 3 οΓον F 5 . G περιφέρει A 1 6 πρώτον delevi πρώτου A :
om. a C F M 7 πρότερον M 8 post τήν δλην add. είναι A : del. A 2
¿ρξάμενων Α 1 : άρξαμένην a A 2 C F M 9 καθάπερ—νυν ( 1 0 ) om. F post εί littera
erasft C 1 0 μήκος A C F M ut Aristotelis cod. E sec. Vitelliuin : μέγεθος a et Arist.
vulg. 12 μή] μηδέ Μ άλληθές C : αληθές ψ aF καί είναι κατα' τι έν
άμερεΐ C M : κατά τι F : om. A (si silentio fides) et a 13 οί>] ουτε a λόγων F
14 ή prius om. C M ήρεμεί ή κινείται F 15 διαλΰσας έκ τούτου τον άναιρείν
πειρώμενον λόγον τήν κίνησιν a F IG post Ζήνωνος add. λόγους a σοφιστικώς
ACM: καί αότους F : utramque lectionem copulavit a 17 καί δυεΐν A C M : δυοΐν
aF 19 τε om. F 2 0 περί τε του C M μή κινείσθαι Α λέγωμεν A C M
[ut Arist. cod. E ree. m a n . ] : λέγομεν a F Arist. vulg. 2 3 -λείον M et a n t e rasuran)
hic et in proximis C 2 5 ó A F : oo). a C M 2 6 λέγειν F . 27 σώματος] σώ-
ματα F M post δε rasuran) ιι litt, habet C 2S ουδε] οϋ a F
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VI 10 [Arist. p. 240b8] 1025

το arnica· καί γαρ καί ή γραμμή καί ή έπιφάνεια κατά συμβεβηκός κι- 23!)ν
νοΰνται τ ω έν κινουμένω είναι τ ω σώματι. α ή ζ ο τ ΐ δε όρμησα? ειπείν ο ί ο ν 15
κινουμένου τ ο υ σ ώ μ α τ ο ς τ ω s ν υ - ά ο y ε t ν έπέστησεν, οτι ουκ έν τ ψ
σώματι π ρ ώ τ ψ το άμερές εστίν, αλλ' έν τη γ ρ α μ μ ή · διό προσέΟηκεν ή
ó τ ο υ μ ε γ έ θ ο υ ς τ ω ένυπάρχειν έν κινουμένψ μεν τ«ρ της γραμμής μεγεθει,
καί αύτψ δε κατά συμβεβ/,κος κινουμένω τ ω ένυπάρχειν τη έπιφανεία,
ήτις καί αότή κατά συμβεβηκος κινείται το} ένυπάρχειν τ«) κα&' αυτό κι-
νουμένω, τω σώματι. ταΰτα ουν πάντα ένεδείςατο προσδείς το ή τ ο ΰ
μεγέίΐους. ειπών οε το έν τ ω πλοίιρ ηρεμούν κατά συμβεβηκός κινεΐσΟαι 20
10 τ ω έν κινουμένω εΐναι τι» πλοίψ προσέΟηκεν ή το μ έ ρ ο ς τη τοΰ δλου
κινήσει· και γαρ καί το μέρος κατά συμβεβηκός κινείται, οταν το δλον
κινήται τ ω έν κινουμένω είναι τψ ολψ. μέλλων δε δεικνυναι, οτι ουχ
ofóv τε το άμερες καθ' αυτό κινεΐσΟαι, όρι'ζεται πρώτον το άμερές, οτι
έ'στι το κατά ποσόν α δ ι α ί ρ ε τ ο ν. καί τούτον τον όρισμον μεταξύ
15 παρεμβαλών ακολούθως τ ω ή τ ο μέρος τη του ολου κ ι ν ή σ ε ι έπάγει
και γαρ αί των μερών κινήσεις ετεραι ε£σι κατ' αυτά τε τά
μέρη και κατά την τοΰ ο λ ο υ κ ί ν η σ ι ν ενστασιν λύων τινά φερομένην «δ
προς το κατά συμβεβηκός κινεΐσΟαι τα μέρη. δτε γάρ την κίνησιν
έοείκνυ μεν διαιρετήν οδσαν ού μόνον κατά τον χρόνον, αλλά καί κατά τά
•20 του κινουμένου μόρια, τότε καί τών μορίων αότών καί)' αυτά κίνησις
έλαμβα'νετο· νυν δέ κατά συμβεβηκός φησι κινεΐσΟαι τά μόρια τ ψ έν κι-
νουμένω είναι τ ω ολψ. λέγει ουν. οτι διτταί είσιν αί τών μερών κινήσεις,
αί μεν αότών καί)' αυτά κινουμένων τών μερών, αί δέ κ α τ ά την τοΰ
ολου κίνησιν. άμα δέ δια τούτου καί την διαφοράν δείκνυσι της τε ¡ίο
•20 τών μερών έν τ ψ ολψ κινήσεως καί της τοΰ αμεροΰς έν τ ψ μεγέΟει.
επειδή γαρ ειπεν οτι τό άμερες ουκ ενδέχεται κινεΐσθαι πλην κατά συμ-
βεβηκός τ ψ ένυπάρχειν κινουμένψ τ ψ σώματι, ώσπερ καί το μέρος τη
του ολου κινήσει κινεΐσΟαι λέγεται, έπήγαγεν, οτι ή τοΰ μέρους κίνησις
διττή έστι. ταύτη ουν διαφέρει τοΰ άμεροΰς, οτι το μεν άμερες μόνως
;ί0 κατά συμβεβηκός κινείται, τό δε μέρος καί καθ' αυτό καί κατά συμβε-
βηκός. οτι δε έν τη τοΰ δλου κινήσει είσί καί τών μερών έκαστου καί}' sr>
αυτά κινήσεις, δείκνυσιν έναργώς έπί της περιφερόμενης σφαίρας, άλλο
γάρ τό τάχος έστί τών προς τ ψ κέντρψ μορίων αυτής και άλλο τών ί'σων

1 τό] τώ C 2 post τώ σώματι piaecepit πρώτω τό ¿(Λερές ex ν. 4 delevitque F

είπε·/ Μ 3 τω] τό Α ένέατησεν F 4 πρώτοι] μόνω F δι' ών F
5 τό τ. γ. μέγεθος F (i αύτό aF κινούμενο·/ F 8 τιΰ A: ora. aCFM
8. y -ρο5»εΙί i) ρ.εγέί>ει F » όέ τό ¿v Μ: όέ τιιΐ έν aAC: τό έν F 12 κι-
νείται C έν oro. F 13 τό oro. F κινεΐαβαι καθ' αυτό aF 14 το κατά τό F
διορισμό·/ CM 16 τε AM: οπι. CF: τό a 17 τίνα oro. F 19 έδείκνυ μέν
libri (έόείκνυμεν C): cf. Index s. ν. μέν 20 τό#τε C κ α Η' αότό F : καί}'
αυτόν Μ ή κίνησις CM 22 είναι τιίϊ oro. Μ γοΰν F 23 τών μερών
κινουμένων C τοΰ ora. Μ 24 τοΊτων F 25 «ίμερους ACM: μέρους aF
26 γαρ oro. Μ 29 μόνος ut ρ. 1026,19 a 30 καί (ante καθ') oui. aF 31 post,
έκάατου erasum C 31. 32 v.aft' αύτό F 32 καί έπί aF 33 τό κέντρον aF
Comment. Arist. X Simplic. in Pbys. 15
1026 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 240*8]

τούτοις προς τ η έχτός έπιφανεία· εί γαρ μ ή πολλω θάττονα ήν τα προς 239*

τ η έκτος έπιφανεία μόρια των προς τω κέντρω, ουκ ¿tv τοσούτω μείζον
διάστημα έν τ φ αυτω χρόνιο διεςήει κατά την της σφαίρας περιφοράν
συναποκαθίστανται γαρ το μέν κατά τον μέγιστον, το δε κατά τον ελάχιστον 4U
5 κύκλον περιφερόμενα, "δύναται δε, φησίν ó 'Αλέξανδρος, το τ ω ν προς
τω κέντρψ καί των ε κ τ ό ς λέγειν περί τε των δια τοΰ κέντρου γραφο-
μένων μεγίστων κύκλων, ώς του ισημερινού καί του ζφδιακοΰ, καί των
περί τους πόλους· ούτοι γαρ έκτός είσι τοΰ κέντρου της σφαίρας, καί
δηλονότι άνάπαλιν έπί τούτων θάττονες μεν ώς μείζονες οί προς τω κέντρω,
10 βραδύτεροι δε οί έκτος, εί'περ εν τ φ αότψ χρόνω συναποκαθίσταται τα εν
αότοϊς σ η μ ε ί α . " ουτω μέν ουν διαφέρουσιν αλλήλων αί των μορίων κινή- 45
σεις, καί της όλης δέ, ήν ή δλη σφαίρα κινείται, διαφέρουσιν, εί'περ
έκείνη μέν έν τω αυτω χρόνω πάντα δίεισι τά έν r(¡ σφαίρα διαστήματα,
των δέ μερών Ικαστον το καθ' εαυτό· καί ουδενο; μέρους κίνησις ή αυτή
15 έστι τ-ζ ο λ η · ωστε καί τά μόρια κινείται τινα κίνησιν καί)' αυτά παρά
την τοΰ ολου, και ου μόνον κατά συμβεβηκός ή τούτων κίνησις ώς ή των
άμερών.
Ταΰτα περί των μερών δείξας μεταβαίνει λοιπόν επί το άμερες καί
λέγει, δτι τοΰτο κατά συμβεβηκός μόνως έ ν δ έ χ ε τ α ι κ ι ν ε ϊ σ θ α ι ώς ó έν 60
20 τιμ πλοίω καθήμενος του πλοίου θέοντος, καθ' εαυτό δέ ουκ
ένδέχεται. και δείκνυσι τοΰτο έπί πάντων τών της μεταβολής ειδών,
κατά μέγεθος μέν λέγων μεταβάλλειν τό αύςόμενον καί μειούμενον καί το
κατά τόπον μεταβάλλον· μέγεθος γάρ τι καί ó τόπος, διό ουδέ έμνημόνευσε
τοΰ τόπου ώς έν τω μεγέθει συνειλημμένου. έ£ ε ί δ ο υ ς δέ sic εΐδος
25 την κατά ποιότητα λέγει μ ε τ α β ο λ ή ν ποιότης γάρ το είδος, κατά άντί-
φασιν δέ την γένεσιν καί την φθοράν. από γαρ | τοΰ μ ή οντος ζΐς 240'
το ον και από τοΰ όντος d e το μ ή ον αύται, δείκνυσι δέ αυτό κατά την
είς αδύνατον άπαγωγήν προσχρώμενος τοις εμπροσθεν δεδειγμένοις περί
τοΰ παν τό κινούμενον διαιρετόν είναι, διό καί έκεί καθολικήν έπί πάν-
30 των τών κινουμένων έδόκει ποιεΐσθαι τήν απόδειξιν καί οόκ έπί μόνων τών
κατά τόπον μεταβαλλόντων, λαβών δέ οτι το μεταβάλλον πόθεν ποί μετα-
βάλλει καί έν χρόνιο συλλογίζεται δυνάμει ούτως· εί τό άμερές μεταβάλλει s
καθ' αυτό, τό δέ μεταβάλλον έν τ φ μεταβάλλειν ανάγκη ή ολον έν έκείνιι)
είναι έ£ ου μεταβάλλει ή δλον έν έκείνψ είς 8 μεταβάλλει, ή τό μέν τι

1 θάττιο a: θάττον F 2 τώ προς τό κέντρον F τοσούτον aF 4 συναπο-

καθίσταται a: συναποκαθίστατο F έλάττονα superset·. F δ τώ προς F S της
σφαίρας του κέντρου aF 9 προς τό κέντρον F 10 συνα-οκαίΗστανται Μ 10. 11 ¿ν
αύτοις] αυτά F τούτω Μ 12 κινείται σφαίρα a 14 ν. α ft1 αυτό a κι νήσει;
(ut v. 1G A 1 ) C 1 18 περί] έπί F 18. li) καί λέγει ο m. aF 19 ένδέόεται a
20 καθ' αυτό a 21 καί ante δείκνυσι oro., pro <μιο interpolât òè a είδών oui. F
24 συνειλημμένου, ειλη in ras. A ante έξ adii, καί M 29 καί oui. Μ post έκεί
add. ελεγε καί F καδολικωτέραν a iiO ποιείν a άπόφασιν F καί oui. A
31 τό μεταβάλλον post -<¡lhv ποί CM 34 έξ ου et εί; 8 mutant aF
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 2 4 0 b 8 ] 1027

αυτού έν τούτω, το δε έν έκε ίνω (το γάρ εν μηδετερφ ώς έναργώς άτοπον 240'
παρήκεν), αδύνατον os έν τούτων είναι τινι το άμερες, αδύνατον &ν είη
μεταβάλλειν αυτό καθ' αυτό. και το μεν συνημμενον ώς έναργες έκ της
διαιρέσεως ον (της) και πρότερον ρηθείσης παρελιπεν, την δε πρόσληψιν
5 καθ' εκαστον δεικνυσι. και πρώτον οτι ουκ αν το μεν τι α υ τ ο ύ έν ίο
τ ο ύ τ φ ε ί η , το δε έν έκεινω, έοειςεν έκ του μεριστον είναι το τοιούτο,
είτα ou ουδέ έν τω εις S μεταβάλλει έστίν· τό γαρ έν έκεινω ον μετα-
βεβληκός εστί* τούτο δε υπόκειται μεταβάλλον. και τό λειπόμενον, οτι
ουόε έν τ φ ές ου μεταβαλλει έστί, καθ' ον μ ε τ α β ά λ λ ε ι χρόνον· έν
ίο γαρ τω έί ου μεταβάλλει ον ηρεμεί και ου μεταβάλλει, το γ à ρ έν τ ω
α ό τ ω ε ί ν α ι χρόνον τ ι ν ά ή ρ ε μ ε ΐ ν έλεγετο. ώστε ουκ ένδεχεται το
άμερες κινεϊσθαι ουδέ ολως μεταβάλλειν καί)' αυτό. ι»
Δείξας δε ούτως, οτι αδύνατον είναι κι'νησιν του άμερούς, άκριβε-
στέραν επάγει κατανόησιν λέγων, οτι μόνως αν ο ύ τ ω ς ή ν α υ τ ο ύ κί-
15 ν η σ ι ς , ει δ χρόνος ή ν έκ τ ω ν νυν. ήν δε αότοΰ καί τότε κίνησις ουχ
ώς κινουμένου αλλ' ώς κεκινημένου· Ικαστον γαρ έν τ φ νυν κεκι'νηται, oò
κινείται· εί γαρ έκινεΐτο, έοει αυτού τό μεν έν άλλω, τό δε έν άλλιρ είναι,
ώσπερ δεδεικται πρότερον το δε τοιούτον ουκ άμερές. εί δε έκ των νυν
ó χρόνος συγκείσεται, ακολουθεί καί την κίνησιν έκ κ ι ν η μ ά τ ω ν , απερ 2«
•20 έστί πέρατα κινήσεως άμερή, συγκεϊσθαι. εί γάρ καί)' εκαστον των νυν
κεκίνηται το άμερες, έκ δέ των νυν ó χρόνος, εσται και ή κίνησις έκ
τοσούτων κινημάτων καί περάτων κινήσεως συγκειμένη, έ£ δσων καί ô
χρόνος των νυν, έν φ χρόνω λέγεται κεκινήσί>αι τό άμερές. οτι δε αδύ-
νατον ές άμερών συγκεϊσθαι τι συνεχές, δεδεικται διά πλειόνων, ούτε γάρ
·2ί> χρόνο; ού'τε μέγεθος ουτε κίνησις ές άμερών δύναται συγκεϊσθαι* ώστε
ούδε ούτως άν εχοι κίνησιν τό άμερες ώς κεκινημενον έν χρόνω · καί γάρ s»
καί άλλως τούτο αδύνατον, δεδεικται γάρ οτι το κεκινημενον ανάγκη κι-
νεϊσθαι πρότερον, ώσπερ καί το κινούμενον πρότερον κεκινήσθαι· ε? δε ήν
κίνησις έν τω νύν, έγίνετό τι κεκινημενον ου διά του κινεϊσθαι έπί τούτο
30 έλί)όν· κινεϊσθαι γάρ ουκ ήν έν τω νύν, άλλά κεκινήσθαι μόνον· τό γάρ
πέρας έν τ φ περατι.

2 τούτοις F τινί είναι C M 3 ώς έναργές oin. F 4 Sv ante έκ ponit a

της a : oui. A C F M παρέλιπε C M : παρέλαβε ν Α ' : παρέλαβε aA L 'F δ ούκάνΑ: * δ ν
CM : εί a F 6 εδοξεν Μ : εδειζεν αδύνατον a 7 γάρ] δέ F 8 post μεταβάλλον
adii, είτα a 11 χρόνον είναι CM λέγεται a F τό oíd. Α 13 τοΰ ex τό Α 1
14 ¡.ιόνιος A C F M : μόνος a : μοναχώς Aristoteles et. ipse Simplicius p. 1029,16 ούτως
ήν A Aristoteles: ήν οϋτως a C F M 15 δέ] δ ' âv a 17 μέν A C M F : μέν τι a F
έν (post μέν) OID. Α 1 τό δέ έν ά'λλψ ο ni. Μ είναι post άλλιρ prius ponit a
15 άμίρές] οίλτ(8ές F 20 άμερί, post έστίν CM 23 κεκινί,ιθαι λέγεται a F
2C ε/'Cj a F 27 -/.ai o u . a F γάρ om. M 29 τ ι ] τό F post κεκινημένον
add. έν αύτιίι a 29 δια τούτο Μ

15*
 1028 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 241 «6]

p. 241»6 Έτι δ ε κ α ι έ κ τ ώ ν δ ε φ α ν ε ρ δ ν εως του κ α ί τ ο κ ι ν ε ί σ ί ί α ι 2401'

το α δ ι α ί ρ ε τ ο ν αδύνατον.

Και άλλως δείκνυσιν, οτι οόχ οιόν τε κινείσ&αι το άμερές. ή δέ ss

δεΐξις α υ τ η , οτι μ ή κατά φοράν κινείται, δείκνυσι καί επί τούτοις γίνεται
5 προομολογουμένοις οτι το κινούμενον ή μείζον τι του οικείου ογκου τοπικον
διάστημα διεξέρχεται ή "σον ή ελαττον· oò γαρ αδύνατον καί ελαττον
έαυτοΰ κινηΟήναι διάστημα, το γαρ πηχυαϊον δύναται ή μ ι π η χ υ α ϊ ο ν διά-
στημα κινηίΐήναι· κατέχειν μεν γάρ αεί ίσον έαυτώ ανάγκη, κινεϊσ&αι δε
ποτέ μέν ίσον, ποτέ δέ μείζον, ποτέ δέ ελαττον. οταν μέν γάρ άπολίπ-Q 40
10 τον τ ό π ο ν , έν φ ήν αότο μόνον ολον ίσον έαυτιρ ό'ντα και τον έκείνω
σ υ ν ε χ ή έπιλάβη πάλιν ίσον έ α υ τ φ , τότε ίσον έαυτω κεκινηται· εί δέ μή
όλον τον ίσον έ α υ τ φ τόπον ά π ο λ ί π ο ι , ελαττον έαυτου κινείται· zi δε μή
μόνον τον ίσον έ α υ τ φ άπολίποι, άλλά καί άλλον έκείνιρ συνεχή, τότε
μείζον εαυτού κινείται διάστημα, τουτό τε ου ν προειλήφδαι χρή και οτι
15 αδύνατον τό κινούμενον μείζον τι έαυτου διάστημα τοπικόν διελί>είν, πριν
ίσον έ α υ τ φ ή ελαττον διέλβοι. τούτων ουν προειλημμένων όήλον, οτι καί 45
ή στιγμή πρδ του μείζον έ α υ τ ή ; κινηΟήναι ή "σον έ α υ τ ή άεί ή έ'λαττον
έαυτής κινηθήσεται διάστημα, έπεί δέ ελαττον αδύνατον (ουδέν γάρ ελαττον
του άμεροΰς), δήλον οτι ίσην έαυτχ) άεί διάστασιν κινείται ή στιγμή, είπερ
20 κινείται, καί κάν μείζονα κινηί)η, ως έ£ ίσων πολλών συγκειμένην τήν μεί-
ζονα κινείται, el δέ αεί κατά το ίσον έαυτή κινηΟήσεται, οταν διεξέλί)η
τήν γ ρ α μ μ ή ν , εσται αυτήν κ α τ α μ ε μ ε τ ρ η κ υ ϊ α . εί δέ τούτο, έσται ή γ ρ α μ μ ή
έκ στιγμών τοσούτων άμερών συγκειμένη, οσάκις έ π ' αυτής κινούμενον το 50
άμερές κατά τά ίσα έ α υ τ φ έγίνετο · π α ν γάρ το καταμετρούμενον υπό τίνος
2ό μόριόν τι έ'χει έαυτοΰ το καταμετρούν αυτό τοσαυταπλάσιον αυτού ον,
οσάκις αν υ π ' αυτου καταμετρήται · αδύνατον δε ·τήν γραμμήν εξ άμερών
συγκεΐσβαι· αδύνατον άρα κινεΐσίΐαι το άμερές. καί εστίν ή ολη του λο'γου
σύν&εσις καί α δ τ ή είς αδύνατον άπάγουσα τοιαύτη· εί κινείται ή στιγμή
κατά φοράν, κατά το ίσον έαυτή αεί κινούμενη καταμετρήσει τήν γραμμήν.
30 καί εσται ή | γ ρ α μ μ ή έκ σ τ ι γ μ ώ ν αλλά μήν τούτο α δ ύ ν α τ ο ν ουκ άρα 240 ν
κινείται ή στιγμή.

I καί aA Aristoteles: om. CFM 3 άλλοςC 4 γίνεται add. mrg. C 5 προομο-

λογουμένοΐί CM: προομολογημένοις, alteram >> in ω coir., F : προομολογούμενον aA
7 δύναται ήμιπηχυαϊον om F : καί Ιλαττον αυτοϋ ήτοι ήπηχυαΐον (sic) δύναται a 8 κι-
νεϊσθαι F: κινείται a κατέχει Μ ί) ποτέ ôè μείζον om. Α 10 αυτόν CM
II πάλιν έπιλάβη (έπιλαβοι sic F) aF 12 post κινείται add. διάστημα a εί δέ
μή— κινείται (14) oil). F 14 χρή] γάρ Α 15 τό om. Α διελ&εϊν τοπικόν
aF IG διέλθοι ACM: διελθεϊν AF 17 έαυττ, CM 19 δήλον] άλλ' F διάστα-
σιν άεί aF 19.20 ή στιγμή, είπερ κινείται και aA: om. CFM 20 συγκειμένη M
21 διεξέλθοι F 23 τοσούτον C 1 δσάκης C 24 έαυτφ aCFM : αύτώι A
έγίνετο CM: έγένετο aAF 28 αυτη Α: αΰτη C 29 κινουμένη άεί aF 31 κι (ex-
tremo versu) κινείται Α
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 241 »15. 26] 1029

p. 241 λ 15 Έτι ε? π ά ν έν χ ρ ό ν ω κ ι ν ε ί τ α ι 2ως του τ ο υ γ ά ρ α υ τ ο ΰ 240 γ

έ σ τ ι λ ό γ ο υ έν τ ψ ν υ ν κ ι ν ε ί σ ί ) α ι κ α ί α δ ι α ί ρ ε τ ό ν τ ι κινεΐσΟαι.

Τρίτο; λόγος ούτος δεικνύς, οτι τό αμερες αδύνατον κινείσίίαι. και

πρόεισι μεν και ούτος ώς επί στιγμών, ή δε δεΐξις επί πάσης άρμόττει ίο
5 μεταβολής προλαμβάνουσα ώς προδεδειγμένον, δτι πάν το κινούμενων έν
χρόνιο κινείται, έν δε τ ω νυν ουδέν κινείται, καί είς αδύνατον άπάγουσα
και αυτη το διαιρετόν είναι το αδιαίρετον, εΐ κινείται το à ¡ιερές. 6 δέ
λόγος τοιούτος· εί κινείται το άμερές, έν χ ρ ό ν ι ο κ ι ν ε ί τ α ι · π ά ς δ ε χ ρ ό -
νος δ ι α ι ρ ε τ ό ς · εί'η ά ν ουν έπί παντός κινουμένου είτε μεριστου είτε
10 άμερους έλάττων τις χρόνος του έν ω τό Γσον έο.υτω κινείται το κινου-
μενον, και έν αύτω ελαττον άνάγκη τι κινείσί}αι· ώστε έ'σται τι του αδιαι- ιό
ρέτου έ'λαττον, καί διαιρε&ήσεται το αδιαίρετον εις τε το έ'λαττον καί την
ύπερο/ην, ώστε έ'σται διαιρετόν τό αδιαίρετον διαιρε&ήσεται γάρ τό κι-
νουμενον εις έ'λαττον τι και αυτό κινουμενον, ώσπερ καί ó χρόνος είς έλάτ-
15 τονα χρόνον, έν m κινείται το έ'λαττον. ώσπερ ί ε πρότερον έπήγαγεν τη
άποδείςει, οτι ' μοναχώς άν ούτως ήν κίνησις του «μέρους, εί ó χρόνος ήν
εκ των νυν,' οΰτω νυν λέγει, οτι μ ο ν α χ ώ ς αν κ ι ν η τ ό τ ο ά μ ε ρ έ ς , εί
ήν έν τιί) ν υ ν κ ι ν ε ί σ ί ) « ι δ υ ν α τ ό ν αυτό· εί γάρ ήν έν τ<ϋ νυν κινεϊσί)αι, so
το άμερές αν ήν τό κινουμενον έν αύτιίϊ και ουκ αλλ ο. δήλον δέ έκ των
20 προειρημένων, οτι κινείσίΐαι μεν ουχ οίόν τε έν τ ω νυν, κεκινήσΟαι δε
μόνον.

ρ. ¿41 "20 Μ ε τ α β ο λ ή δ ε ο υ κ έ ' σ τ ι ν ο υ δ ε μ ί α ά π ε ι ρ ο ς ε ω ; του ώ σ τ ε

μή ώρίσΟαι π ε ρ α σ ι , φανερόν.

' Ι ',πειοή δέδεικται πρότερον, οτι π α ν τ ό ς τ ο υ κινεΐσί)αι π ρ ο η γ ε ί τ α ι το

25 κ ε κ ι ν ή σ ί ) α ι και τ ο υ κ ε κ ι ν ή σ ί ) α ι τ ό κ ι ν ε ΐ σ ί ΐ α ι , κ α ί έ δ ό κ ε ι τ ο ύ τ ο τ ο ι ς π ρ ο χ ε ι -
ρως ακουουσιν άπειρον εκα'στην ύποτ''ί)εσί)αι μεταβολήν δια τούτο τ ο ύ τ ο 35

1 εί A C M : δέ F : δ ' ε( ex Aristotele a fer/ a i l Aristoteles του — νυν κινεϊσθαι (2)

oui. F 2 έστι oíd. a Aristoteles λόγου έκ των νϋν συγχεϊσίΐαι CM 3 ούτος
λόγος a F : ó λόγος ούτος Μ 4 καί οίο. F έπΙ — δείςις οιη. A ' : add. in
Ι111-0-. Α - άρμόττειν A- 5 ώς obi. a : δέ ώς (δέ postea additimi) A 7 καί
Olli. F 8 πάς (ut Aristoteli* codi!. F i l i l i ) libri 9 ούν] ώς δέ F 9. 10 εν τε
¿μέρους F 10 του oui. F 11. 12 post αδιαιρέτου adii. ·3ν F 12 τό διαιρετόν Α
Ιό έπήγαγεν] ρ. 240>>31 τ^] τών Μ Κ! ψ οΰ-ως F : ήν ούτω a cf. p. 1027,14
17 λέγειν a κινοϊ M 17. 18 εί h τ ω νϋν δυνατόν ήν κινεϊσθαι αύτό aC, et ουν
(pio ήν oniisso) traiisiecto post, εί F : verum et Atistotelimii onlinetn servant AM nisi
quod A posi ήν ad·!, civ, M pro αϋτό sci ij>-iI αύτιίΐ post γάρ ήν add. δυνατόν a
18. ID τό άμερές -/.ινείοϋαι F 19 ήν αν a F άλλω F 1 20 ττροεφημένων C F M :
είρημένων a Α οΓόν τέ εστίν Α δέ οιη. Α ' 22 ώστε οιη. F 23 διω-
ρίϊ®αι a : ώρίζείΟαι Μ 24 Έ - ε ί CM 25 χεχίνεΐσ&αι " t saepiiis C
2G ϋ-οί}έ39αι CAI τούτο alterimi olii. M
1030 SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 241 »26]

προστίθησι το θ ε ώ ρ η μ α δεικνύων, δτι οδκ έ'στιν άπειρος μεταβολή, όεί- 2 4 0 ν

κνυσι δέ έκ τοΰ πάσαν μεταβολήν είναι ε κ τ ί ν ο ς ε ι ς τ ι , ταύτα δέ ώ ρ ί σ θ α ι .
καΐ γάρ ή κατά άντίφασιν, κι5ν μ ή έ£ υποκειμένου εις ύποκείμενον, άλ)'
ε κ τίνος εις τι καί αυτή· έκ γάρ του μ ή δντος εις το ον καί εκ του οντος
5 εις τό μ ή ον. καί το μ ή ον δε τι έστι σημαινόμενον δλως. και ή μέν
κατά άντίφαβιν πέρατα καί δρους ε χ ε ι τά μέρη της αντιφάσεως το είναι
καί το μ ή είναι, ή δέ αλλοίωσις κίνησις ουσα έξ έναντίου είς έναντίον εστί.
τ ά δέ έναντία ώρισται οίον λευκόν, μέλαν, θερμόν, ψυχρόν, υγεία, νόσος, 40
αγαθόν, κακόν τά γάρ έναντία πλείστον διέστηκε, τά δε πλείστον διε-
10 σ τ ώ τ α ώρισται. και ή α ί τ η σ ι ς δέ καί ή μ ε ί ω σ ι ς πέρατα ε χ ε ι , ή μεν τό
κατά τήν οίκείαν φύσιν τέλειον μέγεί)ος, ή δέ τήν από τούτου έ'κστασιν.
έ π ι δέ τ ή ς φοράς οδ πανταχού ώρισμένα τά π έ ρ α τ α έστιν · έπι μέν γάρ
τ η ς κ α τ ' ευθείαν το άνω και το κ ά τ ω έναντία τ ε και ώρισμένα έστίν, ουκέτι
δέ καί ή τ ω ν ζ ψ ω ν κίνησις, ήν κινείται μεταβατικώς, ώρισμένα εχει τά
Ιό πέρατα, καί ή έγκύκλιος δέ φορά ούκ έζ έναντίου είς εναντίον· ου γάρ «
εστι τι τ η κ ύ κ λ ω φορά έναντίον· από γάρ του αυτοΰ έπι το αυτό ή κυ-
κλοφορία, αλλ' ουκ από έναντίου εις έναντίον· οόδέν γάρ αυτό α υ τ ψ έναν-
τίον. εί ουν μ ή εστίν έναντίωσις έν π ά σ η φορά, κατά ταύτην μέν ουκ εστι
δειξαι τον των περάτων όρισμόν· κ α τ ' ά'λλην δέ μέθοδον δείκνυσιν έπί π ά σ η ς
•20 μ ε τ α β ο λ ή ς άρμόζουσαν, προλαβών δτι το αδύνατον τ μ η θ ή ν α ι ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι
τέμνεσθαι. π ο λ λ α χ ώ ς δέ τοΰ αδυνάτου λεγομένου (καί γάρ και το μόγις καί »ο
το χ α λ ε π ώ ς , ώ ς έν τ η του δυνατού καί αδυνάτου διαιρέσει μεμαθήκαμεν,
καί 8 οόκ ένδέχεται δλως) τοΰτο νυν του αδυνάτου τό σημαινόμενον έκ-
λέγεται. και λέγει δτι τ ο ο ύ τ ω ς αδύνατον τμηθήναι, ώς μή ένδέχεσθαι
25 τ μ η θ ή ν α ι , ουκ ένδέχεται τ έ μ ν ε σ θ α ι . οόδέ τό αδύνατον γενέσθαι ένδέχεται
γίνεσθαι· μάτην γάρ 3ν γίνοιτο, ει μ ή δυνατόν αυτό γενέσθαι, ουδέν δέ
μάτην οΰτε ó θ ε ό ς ποιεί οΰτε ή φύσις, τ ά χ α δέ άκριβέστερον ó 'Αριστο-
τ έ λ η ς οόδέ γίνεσθαι δ λ ω ς φησίν, 8 μ ή έ ν δ έ χ ε τ α ι γενέσθαι, κάν γάρ ε θ ε σ α ν |
έκείνοι τήν " Ο σ σ α ν έ π ί τ ω Ό λ ύ μ π ψ καί έπί τ η " Ό σ σ η το Πήλιον, ουκ 241 Γ
30 ήν γένεσις τούτο τ ή ς εις ούρανόν αναβάσεως, έ π ε ι δ ή μ η δ έ γενέσθαι δυνατόν
ήν έκείνην. το γάρ γινόμενόν τι καί γενέσθαι φύσιν έχει. εί δέ ταΰτα
άληθή, ουδέ τό μεταβαλεϊν αδύνατον ένδέχεται μεταβάλλειν είς έκεϊνο,
είς 8 άδύνατον μεταβαλεϊν, ώ σ τ ε καί το τ ο ύ τ ω άντίστροφον α λ η θ έ ς , δτι ει

1 δεικνίιον a F 2 ώρισται a F 4 τοΰ (ante μη) oui. Μ τό ο m. a 4. 5 6ντος

είς τό om. Α ' 5 σημενόμενον C ή μέν] εί μέν C 7 τό om. F έξ έναν-
τίων F 8 λευκόν καί μέλαν et sic deinceps a F : estremimi αγαθόν xaì κακόν etiam
CM 11 φύσει M 12 τά πέρατα ώριαμένα aF 13 τε om. a F 15 φοράν a :
φθορά C 1 Ili τι om. M 17 ούδέ a F 20 οόκ oui. F 21 πολλαχο'9εν F
καί alt. om. a τό om. F 22 τό om. CM τη τοΰ αδυνάτου διαιρέσει καί τοΰ δυ-
νατού a F 22 μεμαθήκαμεν] quo spectet nescio 24 τό om. Α ένδέχεαθαι C:
ένδέχεται a A F M 25 ante οόκ suprascr. 8 A 2tì αυτό A C M : αί>τι5 aF
27 θεόν a 29 τήν ό'σσα a έπί (ante τυΤ) om. F 30 της ώς είς F έπεί F :
ίπ\ a μή CM γίνεσθαι Μ 31 έκείνω Μ : έκείνοις F τι] an τοΰ? 32 μετα-
βαλεϊν utroque loco CM: μεταβαλλειν a A F μεταβάλλειν] μεταβαλεϊν F 3 3 τούτων a F
 SIMPLIOII IN PHYSICORUM VI 1(1 [Arist. p. 241 »26. »12]. EPILOGUS 1031

τι μεταβάλλει εις τι. τούτο καί μεταβαλεϊν, τουτεστι μεταβεβληκέναι, είς 241··
εκείνο δυνατόν είναι. ο δε μεταβαλεϊν οίον τε si ς τι, τουτέστι μεταβεβλη-
κέναι, τούτο ουκ Ί:Ι άπειρον διάστηο.α κινοϊτο ουδέ άπειρον κίνησιν· εν
γαρ r(¡ -i—3i'o(o κινήσει ουδέν εστίν εσ/ατον, εις ο το μεταβάλλον δυνατόν
Λ έ'σται μεταβαλεϊν. πεπερασμένη άρα καί ή κατά τόπον κίνησις πάσα. και
γαρ τ ή ; κύκλιο εσ:ι τι το αυτό αφ' ου ήρςατο. δείςας ουν ταύτα,
συνεπεράνατο τον λόγον φανερό ν είναι λέγων, οτι ουκ έ'στιν ούτως άπειρο?
μεταβολή, ώ σ τ ε μ ή ώ ρ ί σ ί ) α ι π έ ρ α σ ι ν , εί'περ το μεταβάλλον αδύνατον
¡χή μεταβαλεϊν εις 8 μεταβάλλει. ιο

10 ρ. 241 b 12 'Αλλ' εί ο ύ τ ω ς ε ν δ έ χ ε τ α ι ε'ως του τέλους.

Δειςας μηδεμίαν κίνησιν ούτως άπειρον, ως ¡χή έ'χειν πέρατα τό τε 15

ες οΰ και τό ει'ς ο, επί τούτοις ζητεί, ε! ενδέχεται τ ω χρόνιο άπειρον κί-
νησιν γενέσθαι την αυτήν και μιαν κατ' είδος πάλιν και πάλιν γινομένων,
επειδή το επ' ευθείας άπειρον αδύνατον έόείχ})η. μήποτε ουν δυνατόν
Ιό μίαν κατ' άριί)μόν εΐναι συνεχή κίνησιν τ ω πάλιν καί πάλιν γίνεσίίαι τήν
αυτήν, καί επέστησε καλώς, οτι μή μίαν μεν μηδέ τήν αύτήν ούδεν κω-
λύει είναι τ ω χρόνιο άπειρον, εί άλλη άλλην διαδέχοιτο, ο ί ο ν εί μετά
φ ο ρ ά ν ά λ λ ο ί ω σ ι ς εί'η κ α ί μ ε τ ά ταύτην α ύ ς η σ ι ς κ α ί π ά λ ι ν γ έ ν ε σ ι ς . so
άλλ' ου γίνεται ή εκ τούτων μ ί α οΰτε τ ω άριί}μ(Γ οϋτε τ«5 είοει, ώς
20 αυτός δείςει. κοινότερον μεν γαρ αν λέγοιτο καί ή ούτως γινομένη μία,
κυρίως δε ουκ εστί μία και συνεχής, ήμεϊς δε ζητουμεν, εί οιόν τε έστι
μίαν καί συνεχή κίνησιν επ' άπειρον γίνεσ&αι τφ πάλιν καί πάλιν τήν
αυτήν μή διαλαμβανομένην υπό στάσεών τίνων μεταςυ μηδέ ες άνομοειδών
συγκειμένην, αλλά τήν αυτήν μένουσαν κατά τό είδος, μίαν δέ φησιν μόν^ν
25 δύνασΟαι τοιαύτην γίνεσΟαι τήν κύκλω, διότι έν ταϊς άλλαις κινήσεσιν ή Ά
επί τα αυτά πάλιν καί πάλιν επάνοδος στάσεσι διαλαμβάνεται· ή κύκλο)
άρα μόνη δύναται μία τε καί συνεχής γίνεσί)αι άπειρος τ ω χρόνω. καλώς
δε τ ω χ ρ ó ν ψ προσέί>ηκεν, οτι ού τ φ μεγέί)ει ουδέ τ ή εφ' εν της κινή-
σεως εκτάσει. αλλά ταύτα νυν μεν προανεφ^έγίατο ώδίνων ήδη τήν ε π '
30 αύτοϊς άλήikiav, ύστερον δε αποδείξει.
Ή μεν ούν των κατά μέρος έν τούτψ τω βιβλίω σαφήνεια κατά γε
τήν έμήν δύναμιν ούτως έ χ έ τ ω · ή δε σύντομος επί κεφαλαίων επιδρομή
τοιάδε τις έ'στιυ. το συνεχές, οτι ποτέ έστιν, έκ των προόιωρισμένων λαβών so

I μεταβαλεϊν CM F : μετα βάλλει·/ a Α. 2 μεταβάλλων Α ') μεταβάλλει·/ a A G γ cip

oiu. F τι om. A 7 oîl-ω; oui. aF 9 μεταβαλεϊν CM: μεταβάλλειν aAF
I I οΰτω; ¡ A: om. CFM 12 τιί χρονιυ post κίνησιν aF 13 γίνεοϋαι a
γενομένη·/ F 1"> είναι om. F 16 εστηαε M 17 άλλη οίο. Λ' 17. 18 μετά
την φοράν Aristoteles 18 μετ' αύτη·/ aF 19 ή om. CM 20 civ om. F
ή 0111. F 1 21 ουκ ετι A εί Olli. M 23 διαλαμβανομένη M 24 μέ-
νουσαν] o7J3av a 25 òóvasSai om. F 27 μ<5νη à'pa M τε om. aF
28 τοί aAF: τό τ.ϋ M: τώ τε C 29 μεν vOv F 29. 30 ίκ αύτη ς CM 30 άλλή-
¡>ειαν C 32 -αραόρομή F 33 εατω om. F ζροιόιωρισμένων aF
1032 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI EPILOGUS

καί δτι t ò μέγεθος συνεχές δει'κνυσι πρώτον ώς έπί γ ρ α μ μ ή ς , δτι ού σύγ- 241··
κείται έξ άμερών, τουτέστιν έκ στιγμών, οόδέ διαιρείται εις ταύτα, είτα
δτι και ή κίνησις και δ χρόνος ο μ ο ί ω ς τω μεγεθει συνεχή οντα ομοίως
εχει τό μ ή τ ε συγκεΐσθαι έξ άμερών μ ή τ ε διαιρεΐσθαι εις άμερή. πρώτον
5 δέ την τοΰ μεγέθους καί τ η ς κινήσεως ομοιότητα δείξας τότε προστίθησι
τόν χρόνον. βουλόμενος δε καί δι' έκθέσεως δεΐςαι τά προειρημενα προ-
δείκνυσιν, δτι το θάττον έν τ ψ ί'σψ χρόνο) μείζον δίεισι του βραδύτερου 35
καί έν τ ψ έλάττονι καί ίσον καί πλέον, δει'κνυσι δέ τούτο δια τε τοΰ
ορισμού του θάττονος καί διά τ η ς εκθέσεως, τούτοις δέ προσχρώμενος
10 συνάγει δι' έκθέσεως, δτι καί το μέγεθος καί ó χρόνος έ π ' άπειρον διαι-
ρούνται, καί δτι το μέν θάττον διαιρεί τον χρόνον, το δέ βραδύτερον το
μέγεθος. τά δέ αότά δει'κνυσι καί έκ τοΰ τό ισοταχές οίεί εν τ ω ήμίσει
χ ρ ό ν ω τό ή μ ι σ υ διιέναι καί άπλώς έν τ ω έλα'ττονι το έλαττον. τών γαρ
αυτών διαιρέσεων γινομένων, εί το ετερον έπ' άπειρον διαιρετόν εστι, καί ω
15 τό ίτερον τοιοΰτον εσται. δείΐας δέ ούτως, δτι ή οιαίρεσις είς αεί διαι-
ρετά γίνεται, λύει τον Ζήνωνος λόγον τον άναιρεΐν την κίνησιν επιχειροΰντα
διά τ η ς τών μεγεθών έ π ' άπειρον διαιρέσεως, d γάρ έ'στι, φ η σ ί , κίνησις,
ανάγκη έν πεπερασμένο» χ ρ ό ν ψ τά άπειρα διελθεΐν. δείκνυσιν οδν οτι ουκ
έν πεπερασμενψ τά άπειρα, αλλ' έν τ ψ ομοίως εχοντι τό άπειρον χρόνω.
•20 καί γάρ ώ σ π ε ρ το μέγεί)ος, οΰτω καί ó χρόνος ουκ ενεργεία, αλλά τω
κατά διαίρεσιν έ π ' άπειρον το άπειρον ε'χει. δείςας δέ δτι τά μέρη τοΰ
μεγέθους καί τοΰ χρόνου καί δηλονότι καί της κινήσεως διαιρετά έστιν, 45
εφεξής δείκνυσιν, οτι τό κυρίως νΰν, xäv δοκ-jj χρόνου μέρος είναι, ουκ έ'στι
μέρος αλλά πέρας καί α ρ χ ή , καί δτι εν καί ταύτόν έστι τ ψ α ρ ι θ μ ώ τό τε
25 πέρας τοΰ παρεληλυθότος καί ή αρχή τοΰ μέλλοντος, δει'κνυσι δέ αυτό
διά τοΰ δεΐςαι, οτι ού δύναται ταΰτα δύο είναι ουτε ώ ς άπτόμενα ( ο υ γάρ
άπτεται τ ά μ ε ρ ή ) ουτε ώ ς κεχωρισμένα (μεταςί». γάρ αν έ'χοι χρόνον). τώ
δέ εν καί ταύτόν είναι το νΰν ώς ακόλουθον έπάγει το καί άδιαίρετον
αυτό είναι, καί π ρ ο σ χ ρ ώ μ ε ν ο ς τοις δεδειγμένοις δείκνυσιν, δτι έν τι» νΰν 50
30 ούτε κινεΐσθαί τι δυνατόν ού'τε ήρεμεϊν, αλλά καί το κινούμενον έν χρόνψ
κινείται καί το ήρεμοΰν έν χρόνψ ηρεμεί. εφεξής δέ δει'κνυσι πάλιν,
δτι ου μόνον ή κίνησις διαιρετή καί ó χρόνος, αλλά καί αυτό το κινού-
μενον μέγεθος κατ' άλλην έπιχείρησιν τοιαύτην· si ανάγκη έκ τίνος εις τι
κινούμενον, τό μεν έαυτοΰ έν τ ψ ές ου κινείται έ'χειν, το δε έν τ ψ είς ο
35 κινείται, διαιρετόν αν ε ί η τό κινούμενον. καί την κίνησιν δέ οιαιρετήν δεί-
κνυσιν ού μόνον κατά τον χρόνον ώς πρότερον, άλλά καί κατά τό μέγεθος δό

3 συνεχή οντα τφ μεγέθει a F 4 τό A C M : τψ a F :j καί τψ της a F

G xal om. F πριδεϊςαι F (i. 7 δείκνυσιν F 8 òè καί τοΰτο Α ί) òtà
om. F 11 οτι om. a F 15 '"τι οΰτως a F 16 τόν τοΰ F τόν (post λόγον)
om. F 18 τό άπειρον F L'I εχει τό άπειρον CM ·>2 καί (post χρόνου) oui. Μ
- 3 κδν] οϋ καν F 1 2Ü δύο ταΰτα a F '¿'t τάμερή] τά άμερη HA-'C-: τά μέρη
Α1C1 FM χωριζόμενα F εχη CM τ ψ ] τό F 31 ήρεμεί] κινείται F
33 post dváyxi) add. τό CM 35 δέ oui. a F
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VI EPILOGCS 1033

το προσεχώς διαιρετόν δεδειγμενον. καί ουτω καί το καί)' δ ή κίνησις, 241'·

είτε κατά τόπον είτε /ατά ποσόν είτε κατά ποιον καί την κίνησιν καί το
κινίΐατ&αι καί τον χρόνον διαιρετά δείςας, έφεςής δείκνυσιν, | οτι πάντων 241»
τούτων αί αύται διαιρέσεις είσί καί ομοίως πάντα συνδιαιρεΐται αλλήλοις,
5 καί πρώτον οτι ó χρόνος καί ή κίνησις, εΐτα οτι ή κίνησις και το κινει-
σ&αι, εΐτα οτι και τά καί)' α ή κίνησις. προί>έμενος òk εφεξής δεΐςαι, οτι
το μεταβεβληκός ούκ έν χρόνο) μεταβεβληκεν, άλλ' εν τω νυν άτόμω οντι
πρώτον δείκνυσιν, οτι τό μεταβεβληκός έν έκείνιρ εστίν, εν ιρ π ρ ώ τ ω μετα-
βεβληκε, καί ούτως οτι τό έν ώ πρώτιρ τι μεταβεβληκεν άτομόν έστι καί δ
10 oò χρόνος, διαίρει δε τό έν ω π ρ ώ τ ω δ ι χ ώ ς , εί'ς τε την αρχήν της μετα-
βολής καί είς το πέρας, καί δείκνυσιν οτι το μεν πέρας εστίν, ή δε α ρ χ ή
ούκ εστίν· ούδε εστίν α ρ χ ή μεταβολής, αλλ' ούδε του μεταβεβληκότος έ'στι
τι πρώτον 8 μεταβεβληκε. των δέ καί)' α ή μεταβολή επί μεν του τόπου
καί του ποσού ουκ έ'στι το πρώτον λαβείν, διότι συνεχή έστιν, επί δε του
15 ποιου καί)' αυτό μεν ούκ έ'στι, κατά συμβεβηκός δέ έ σ τ ι ν αλλ' ούδε έπί
του χρόνου, έν ω ή μεταβολή, έ'στι τό πρώτον λαβείν, ώς δε επόμενον
τοις είρημένοις επάγει το παν τό κινούμενον κεκινήσί)αι πρότερον καί το ιο
κεκινημενον πρότερον κινείσδαι. καί δείκνυσιν οτι καί επί γενέσεως καί
φί)οράς ó αύτος αρμόσει λόγος, καί συνάγει λοιπόν, οτι καί έπί πάσης
20 μεταβολής, τούτοις δε έπάγει το αδύνατον είναι έν άπειρος χρόνω πεπε-
¡Γ/σμενην γ-ραμμήν ή κίνησιν κινεΐσί)αι, πλήν εί μ ή τήν αύτήν πάλιν καί
πάλιν ώς έπί τής κυκλοφορίας, αλλ' ούδε γίνεσί)αι ή φί)είρεσί)αι. ακό-
λουθο ν δε τούτω τό μηδέ έν πεπερασμενιρ χρόνιο άπειρον κινηί)ήναι δυνα-
τόν ή ήρεμίζεσί)αι μήτε μέγεί)ος μήτε κίνησιν ή ήρεμίαν. καί έφεξής 15
•2 ó δείκνυσιν, οτι ούδε τό άπειρον μεγεί)ος δίεισι το πεπερασμένον διάστημα
έν πεπερασμενιρ χ ρ ό ν ψ . καί ουτω περί τών τελείων καί απαρτιζόμενων
κινήσεων τεχνολογήσας τά υπάρχοντα λοιπόν το έπί στάσιν tòv καί δια
τούτο ιστασ&αι λεγόμενον παραδίδωσι δεικνύς, οτι καν Γστασί)αι λέγηται
τούτο, ταύτόν έστι τιδ κινουμενψ, καί οσα τ φ κινουμένψ υπάρχει, τοσαυτα
30 καί ~ ω ούτως ιστασ[)αι λεγομένω υπάρξει, ώστε καί τό έν χρόνιο ΐστασίίαι
καί τό μ ή εΐναι το πρώτον λαβείν έν τ ώ ιστασί)αι ώσπερ ούδε έν τ ω κινεί- 20
σ&αι. δείςας δε ταύτα έπί τε τής απλώς κινήσεως καί τής κατά τό ίστα-
σί)αι λεγόμενης δείκνυσι καί έπί τής ηρεμίας τής τ η όλη κινήσει αντικεί-
μενης, οτι καί έπί ταύτης τό τε έν χρόνω καί οτι ούκ έ'στι το πρώτον
35 λαβείν, τούτων δε έ'τι ί)αυμασιώτερον έφεζής δείκνυσιν, οτι το κινούμενον,

1 καί)' ou Μ 4 dal ora. a F (i καθ1 5 F 7 αχρόνφ οντι καί άτόμιη aF

8 πρώτον — πρώτφ om. Μ έκείνφ] ω C 10 οϋ] ό C M διαιρείται ¡iF
12 άλλ' om. F εσται F Η διότι — λαβείν (10) om. F IG έ'στι τί
πρώτον CM 1S καί δείκνυσιν oui. C ' καί (post $τι) om. CFM li) λίγος
αρμόσει CM 20 post μεταβολής add. 6 αύτός άρμ.όσει λόγος α δε om. Μ
άπείριρ] ττεπερασμένιυ F 2 0 . 2 1 γραμμ.ήν πεπερασμένη-; μΚ 21. 22 καί πάλιν om. F
22 τής] την Λ 2fi οίπηρτισμένων CM 28 παραδιδοσι C λέγοιτο F 28. 29 τοϋτο
λέγηται CM 30 τό τώ CM 1
1034 SIMPMCII IN PnYSICORUM VI EPILOGUS

έν φ χρόνψ κινείται π ρ ώ τ ω , αδύνατον κατά τι είναι του διαστήματος, έν 241»

(5 κινείται, ω σ τ ε έν ολιο τι» χρόνιο καί αυτό καί των μερών εκαστον αυτοΰ
¿ν τ ω α ύ τ ω είναι καί ίσιο έαυτοϊς διαστήματι, αλλ' έν τοΐ νυν ¡ιόνιο εστίν 25
έν τιΰ fai» ε α υ τ ω διαστήματι. εκ δε τούτου και τόν Ζήνωνος ε λ υ σ ε λόγον
ó τον λέγοντα, εί το φερόμενον βέλο? αεί κατά το ίσον έαυτιυ έστι, το δε
κατά τό Γσον εαυτοί χρόνον τινά ον ή ρ ε μ ε ΐ , το φερόμενον βέλος εως αν
κινητά; ή ρ ε μ ε ΐ . λύει δέ δ'.ά του μ ή έν χρόνιο είναι κατά τό ίσον εαυτω,
αλλ' έν τ ω νυν, έν ιρ ούτε κινείται' τι ουτε ή ρ ε μ ε ΐ . τεττάρων δε όντων
των περί κινήσεως του Ζ ή ν ω ν ο ς λόγων δ μεν π ρ ώ τ ο ς ελεγεν, εί εστι κί-
10 νησις, ανάγκη το κινούμενον έν πεπερασμένα) χρόνοι άπειρα διεξιέναι, 8ν
έ'λυσεν ή δ η . δεύτερος ó καλούμενος Ά χ ι λ λ ε υ ς καί αυτός λ έ γ ω ν , εί εστι 3«
κίνησις, το βραδύτατον ύπό του τ α χ ί σ τ ο υ oò καταληφ&ήσεται δια την έπ'
άπειρον των μεγε&ών τομήν. έκ των αυτών δε ώρμημένος τοις αυτοΐς
καί αυτός λ υ δ ή σ ε τ α ι . τρίτος δε του Ζ ή ν ω ν ο ς λόγος έστίν ó από του φερο-
15 μενού βέλους, καί τέταρτος ó από τών έν τ ω σταδίψ "σων καί ισοταχών
μεγεθών, τ ώ ν μεν παρά έστώτα κινουμένων τών δε παρά άντικινούμενα,
καί τ α ύ τ η δοκούντων άτοπον τι συνάγειν το τών ίσων καί ισοταχών μεγε-
θ ώ ν έν τι» α υ τ φ χ ρ ό ν φ τό ετερον του ετέρου διπλασίαν κίνησιν κινεΐσίΐαι »5
καί τον αυτόν καί ίσον χρόνον ά μ α διπλάσιόν τ ε καί ήμισυν είναι, ή δε
•20 τούτου λύσις προφανεστέρα, όρμήσας δε ο λ ω ς διαλύσαι τους ένισταμένους
προς την κίνησιν λόγους μ ε τ ά τους Ζ ή ν ω ν ο ς καί άλλους παράγει καί .δια-
λύει. ων π ρ ώ τ ο ς ó από της αντιφάσεως, εί γαρ το μεταβάλλον οϋ'τε έν
τ ω εξ ου μεταβάλλει έστίν ( ο ί ί π ω γάρ iïv μεταβάλλοι) ουτε έν τ ω εις 8
μεταβάλλει (οόκέτι γάρ δν μεταβάλλοι), εί εστι μ ε τ α β ο λ ή , έ'σται τι μεταςί) ί«
•25 τ η ς α ν τ ι φ ά σ ε ω ς του οντος καί μ ή οντος, λευκού καί μ ή λευκού, οπερ αδύ-
νατον· ουκ άρα εσται μεταβολή, λύει δε καί τούτον τον λόγον έκ τού
ολον μεν έν ο υ δ ε τ έ ρ ω είναι, αλλά τό μέν τι αυτού έν τ ω έζ ου, το δε εν
τω εις ο. δεύτερον δέ άλλον τινά διαλύει λόγον ο ύ τ ω ς ένίστασβαι δοκούντα
προς την κίνησιν· εί τα δοκουντα την πρώτην καί κυριωτάτην κίνησιν
30 κινεΐσϊ)αι ó κύκλος καί ή σφαίρα ου κινείται αλλ' ή ρ ε μ ε ΐ , είπερ έν τω

1 κατά τι] κατά C 1 : κάτω Μ 2 καί αύτό] έαυτά F 3 έαυτοΐς A C M : αϋτψ a :

αύτώ F άλλ' — διαστήματι (4) οιιι. CM 4 αύτω a F λόγον ελυσε a F G ôv
τινά a : τινά F τό άρα φερόμενο ν CM G. 7 αν κινείται a, et om. áv F 7 κατ
ίσον F 8 τι om. F 9 τών om. M 10 χρόνψ itérât C 11 διέλυ-
σεν F δεύτερος δέ CM 12 βραδύτερον C F M του om. CM oò om. M
14 καί αύτός post ώρμημένος (6ρμ. a) a F δέ ACM: om. a F Ιό έν oui. F
16 τών δέ παρά] τό δέ περι F 17 συνεισάγειν CM 17. 18 post μεγεθών iterata
τών μέν — άντικινούμενα (16) del. C 18 κίνησιν διπλασίαν a F κινείσΐΐαι ante
κίνησιν CM 19 είναι om. F 20 λύσις τούτου CM 21 τους A M : τους του aF:
του C άλλα F προσάγει Μ 21. 22 λύει F πρώτο; om. C F M
post αντιφάσεως add. ó λέγων a 23 μεταβάλλει] μεταβάλλον Μ μεταβάλοι C
24 αν μεταβά/.οι C : âv με-αβάλλειν M 1 εί ACM: εί 5έ F : έν τ<>7 μεταξύ έσται. εί δή
interpolate a μεταξύ post άντιφάσειος aK 2.") inter οντος et λευκού add. καί a
26 εστι CM 27 όλου M 28 άλλον om. Α διαλύει (λύει F ) λόγον άλλον τινά
aF 29. 30 κίνησιν κινείσΐΐαι aK 30 ante ού add. ταϋτα a : ταΰτα δέ F
 sniPLicri in physicor™ vi epilogcs 1035

αύτ({5 τόπ<ρ εστίν, ου χ αν εί'η κίνησ iç. λύει δε δεικνύ;, οτι τα ουτω 241ν
κινούμενα ού'τε αυτά ούτε τα μερη αύτων εν τιο αύτιίϊ τόποι εστίν ούδενα 4·"·
-/ρόνον. μετά δή ταύτα δείκνυσιν, οτι το άμερε; où κινείται ~λήν κατά
τ.>μβεβηκός -Λ είναι εν κινούμενο) σώματι ή μεγεί>ει· δείκνυσι δε αύτο
5 òtà τριών επιχειρημάτων, επί τούτοις δείκνυσιν, ότι ουδεμία μεταβολή
άπειρο; έστι, καν ανάγκη ( η ) προ του κινεΐσίΐαι είναι αεί το κεκινήσί)αι και
προ του κεκινήσίΐαι το κινείσθαι· δείκνυσι όε αυτό και}' εκαστον εΐδο; μετα-
βολή; ές ώρισμενου εί? ώρισμενον ο υ 3 η ; της μεταβάσεως:, και επί τελεί
ζητεί, εί ένδε/εται τω χρόνψ άπειρον κίνησιν γενεσί)αι την αυτήν και .">υ
10 μίαν κατ' είδο: πάλιν και πάλιν γινομενην. και λεγει οτι ή κύκλος μόνη
δύναται τοιαύτη είναι, ώς του πάλιν και πάλιν εν αύτη μή διαλαμβανομένου
στάσει· αποδείξει δε τούτο ύστερον, j

ϊτι oin. F 6 r¡ ,ΊΐΙιΙίιΙί : oin. libri είναι oin. A

10 γινομένη A' li post στήσει adii. ν.ai uF
 Σ1ΜΠΛΙΚΙ0Ϊ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ" ΕΙΣ ΤΟ Η ΤΗΣ ΑΡΙΠΌΤΕΛΟΪΣ 242'

ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙ ΕΒΔΟΜΟΝ

Έστι μέν εβδομον τούτο της Φυσικής ακροάσεως βιβλίον, οπερ Η

έπιγράφειν εί)ος έστί τοΐς έκ τοΰ Περιπάτου, διχώς Òà φέρεται κατά β
5 την λέςιν μόνη ν εχον όλίγην τινά διαφοράν· τά γάρ προβλήματα και al
αποδείξεις αυτών επί τής αυτής τάξεως έν άμφοτέροις τά αυτά φέρεται,
οπερ δε άμφοΐν οί τοΰ 'Αριστοτέλους έίηγηταί σαφηνίζουσι, τοΰτο καί έγώ
νυν προεχειρισάμην. ίστέον δε δτι των έν τ ω έβδόμω τουτψ βιβλίφ κει-
μένων προβλημάτων τά κυριώτερα καί προς την προκειμένην πραγματειαν ίο
10 οίκειότερα έν τ ω μετά τούτο βιβλίφ τ ω τελευταίφ της ολης πραγματείας
κείται μετά άκριβεστέρων αποδείξεων· διό καί παρέλκειν έοοξέ τισι τούτο
το βιβλίον έν τ η πραγματεία μαλθακωτέραις ή, ώς φησιν 'Αλέξανδρος, λο-
γικωτέραις χρώμενον ταις άποδείξεσι καί δ γε Ευοημος μέχρι τούδε
σχεδόν τοΐς δλης της πραγματείας κεφαλαίοις παρακολουί>ήσας τοΰτο παρ-
15 ΐλ&ών ώς περιττόν έπί τά έν τ ω τελευταίψ βιβλίφ μετήλΟεν. καί ó
Θεμίστιος δε την δλην πραγματειαν παραφράζων έν τοΰτφ τ φ βιβλίφ γενό- 15
μένος πολλά των εν α ό τ φ κεφαλαίων κατενωτίσατο· αλλ' επειδή φαίνεται
καί τοΰτο μ ή πάνυ τι της προς τά ά'λλα βιβλία συγγενείας τά έν ταύΐη
τπραγματεία άπ^δον μηδέ της 'Αριστοτέλους άγχινοίας ανάξιον, τάχα

1 Inscripsi ut exliibet A : ápιίτοτέλους φυσικής άκροάσεως ήτα F : σιμ;:λικίου φιλοσόφου

έξήγι,σις εις το ήτα τής τοΰ άριστοτέλους φυσικής άκροάσεω; βιβλίον εβδομον rubi', mai. M :
Σιμ-λικίου υπόμνημα είς το Εβδομον τής άριστοτέλους φυσική; άκροα'σεως a 3 μέν a F :
μέν ουν A M 4 διχώς om. Μ in lac. III litt. 5 Ιχοντα M 7 δε A : ôè έπ'
aFM xal έγώ Α : κάγώ a F : καί έγώ post νυν transpos. Μ 8 έβδομο,) a A M :
ζ F τούτω a A M : τούτω τ ω F βιβλίφ om. Μ 11 άκριβεστέρων άποδείςεων
A M : άποδείςεως άσφαλεστερας F : άποδείξεων άσφαλεστέρων a διό a A M : διότι F
παρελκειν a A : παρέλκον F M 13 χρώμενον ταϊς A M : μένον ταΐς F : ταΐς a post
άποδείξεσι add. χρώμενο; (sic) a Εϋδημος fr. 70 p. 1)4,7 Sp. τοΰδε] τούτου δή M
σχεδόν τοις όλης seri p s i : σχεδόν τοις ΐλοις Λ Μ : τοις ό'λοις σχεδόν F : τοις ολης σχεδόν a
παρακολουϋήσας Λ Μ : άκολουβήσας a F 15 post βιβλίο,) add. κεφάλαια a 16 τούτψ
βιβλίφ M 1S τι A F M : τοι a συγγενείας a A M : ευγενείας F 19 τής A M :
τής τοΰ a F
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VII PROOEMIUM. e. 1 [Arist. p. 241b2] 1037

αν εί'ποιμι πρότερον μεν ύττο -où 'Αριστοτέλους γραφήναι τούτο, ύστερον 242>·
δέ έν τ<ί> τελευταίφ βιβλίω των έν τούτω κεφαλαίων άκριβέστερον διαρ&ρω-
θέντων τινά? ώς οίκείον αυτό τη -ραγματεία συντάςαι. και εχοι αν οιμαι 20
χρείαν οδχ άπόβλητον προγυμνάζον ημάς και συνεθίζον είς την των μεγά-
y λων όντως και συνεκτικών της όλης φυσιολογίας θεωρημάτων κατανόησιν,
ών έν τω τελευταίω βιβλίω παραδίδωσιν ó 'Αριστοτέλης, α υ τ ί / α γοΰν
το πρώτον έν τούτω ύπ' αυτού προβληθεν το πάν το κινούμενον υπό τίνος
κινείσίΐαι, ακριβεστέρας εκεί τετύχηκεν αποδείξεως, άλλα τοις γ ε ένταυίΐα
παραδιδομενοις τέως παρακολουθούντες τήν ε'ννοιαν αυτών ώς δυνατόν
10 άνι/νεύσωμεν.

ρ. 241·'24 Άπαν το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν α ν ά γ κ η υπό τίνος κ ι ν ε ί σ θ α ι ε ω ; ·•!.">

του κ α ι π ό τ ε ρ ο ν τ ό κινούμενον.

Το μεν προκείμενόν έστιν οτι "πάν το κινούμενον υπό τίνος κινείσθαι', si

α φ ' ου πα'ντα τά έφεςής ήρτηται φυσικά θεωρήματα, επειδή 6ε των κι-
1 ó νουμενων τά μεν έ'ςωθεν κινείται τα δε ουκ έ'ςωθεν (ε'ςωθεν μεν τά βία
κινούμενα, ουκ έ'ςωθεν δε τα' τε κατά φύσιν κινούμενα σώματα και
τά κατά όρμήν ψυχικήν), ότι μεν τά έ'ςωθεν κινούμενα υπό τίνος κινεί-
ται, ουκ ήςίωσε δείςαι προφανούς οντος του κινοΰντος ή τω ώθείν ή
τ<» ελκειν ή τω οχείν ή τ φ δινεΐν, έπΐ δε του δοκοΰντος ές εαυτού 1·<>
•20 και μ ή εξωθεν κινείσθαι όείκνυσι, διορίσας πρότερον το κ«ft' αυτό καί
πρώτως κινούμενον από των κατ' άλλο καί ολως κατά συμβεβηκός
κινουμένων, οία καί τά κατά μόριον κινούμενα' έστιν, ώς έν itp/'fi
πέμπτου βιβλίου δι-ηρηται. καί γαρ ó τήν χείρα κινών ·λ· ·» χ αυτός λέγεται,
αλλά τ ω των αύτου τι κινεΐσΟαι λέγεται αυτός κινείσθαι. τό δή καί)'
·2ό αυτό καί πρώτως ές εαυτού κινούμενον, 8 ουτε κατά σϋμβεβηκός ουτε τι»
των τούτου τι κινείσθαι κινείται, λαβών εν τ ω ουτω κινουμένω δείκνυσιν
ά'λλο μεν εΐναι το κινούν, ά'λλο δε τό κινούμενον. πρώτον δέ τήν νόησιν ίο
ημών απευθύνει διδα'σκων μή διά τούτο νομίζειν τό έ£ έαυτου ολον κινού-
μενον υπό μηδενός κινείσθαι, οτι μή φαίνεται έ'ξωθεν τό κινούν αυτό. δύ-

2 κειραλαίω F 3 αύτό aA: οώτή F : αύτώ Μ αυντάξαι aAM: συνόψαι F

î'/ti âv F G ών aAM: ώς F 7 τό (ante πρώτον) om. a τούτω aF: τούτοις
AM 9 παραδεδο,υένοις Μ παρακολουθοΰντες τέως παραδιδομένοις aF 11 òro
τίνος άνάγχτ) κινείσθαι Aristotelis principalis receiisio (ed. R. Shute Anecdota Oxoniensiu
Class. Ser. I 3 p. 109 sqq.) quam sequi solet Simplicius 12 πρότερον FM
13 κινείσδαι sic aAF, fortasse κινείται lit p. 1038,24 et M 14 ηρτψται F έπειδί)
όέ AM: έπειδή F : ¿ni. δέ a 17 τά (ante κατά) om. Μ ψ ϋ ζή ν a διώκειν
Μ (seil in mg. γρ. δινεΐν) 20 ν.ai}' έαυτό M 21 ττρώτως] sic M, sed in ing. γρ.
πρώτου 22 οΓον F 23 ^ε'μπτου] Ε 1 p. 224"32 post κινών iiitercidisse viile-
tur veliit οϋ πρώτως κινεΐσϋαι. laciinam sarciebat additis ούκ post, κινών et κινεΐσϋαι post
λέγεται F. hoc -/.ινείίθαι etiain a addit, οί>κ M inserit αύτός] αΰτοϋ M 24 τι
supra add. A: post κινείσαι Μ 2Γ> τω om. M 26 τι supra add. A 27 τό
κινούν, άλλο δέ τό κινούμενον Α Μ : τό κινούμενον, ά'λλο δε τό κινούν aF 28 ήμάς άπε-
9ύνει (sic) a
 1038 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 1 [Arisi, p. 241 b24. 3 3 ]

vetrai γαρ μ ή sTvat φανερον τό κινούν καί έ φ ' ών προδήλως άλλο τι έστι 2 4 2 '
τό κινούν καί άλλο το ύπό τούτου κινούμενον, ώ ς έπί έκθετικου παραδείγ-
ματος αυτός δείκνυσιν. ει γάρ εΐη το K M κινούμενον δλον τω μέρος
μεν αυτού το Κ Λ κινείν κινουμενον και αότό, μέρος δε τό ύπολειπόμενον
ó αυτου το Λ Μ υπό του Κ Λ κινεΐσθαι, οόκ άν τις λέγοι δικαίως τό K M 4»
μ ή κινεΐσθαι υπό τίνος δια το μ ή φανερών είναι, πότερον έν α ό τ ψ τό κι-
νούν καί πότερον τό κινουμενον· καί γάρ έπί των ζ ω ω ν δλον μεν δραται
κινουμενον τό ζωον, ομολογείται δε υπό τ ή ς ψ υ χ ή ς το σώμα κινεΐσθαι.
ήτις τ ω κινεΐσθαι το σώμα συγκινείται α ό τ ψ . διό κάν μ ή φαινηται, υπ'
10 αυτής λέγομεν κινεΐσθαι τό σώμα. ούτως οδν καί του A B ολου κινουμένου,
κάν μή φαινηται τό κινούν, οό διά τοΰτο χ ρ ή λέγειν υπό μηδενός κινεΐσθαι
αυτό. εί οδν καί τό εξωθεν κινουμενον προδήλως υπό τίνος κινείται καί
τό έξ έαυτου, κδν μ ή φαινηται τό κινούν, ουδέν κωλύει υπό τίνος κινεΐσθαι, Γ>ο
συνάγεται δτι παν το κινουμενον ύπό τίνος κινείται, του μ ή φαίνεσθαι το
15 κινούν ουδέν ήμίν έμποδίζοντος προς τον λόγον. δήλον δέ δτι έκ τούτου
του επιχειρήματος οό δεδεικται μέν, δτι καί το έξ έαυτοΰ δοκούν κινεΐσθαι
έζ ανάγκης ύπό τίνος κινείται, εγνωμεν δέ δτι, καν μ ή φαινηται το κινούν,
οόδέν κωλύει ύπό τίνος κινεΐσθαι το κινούμενον. το δέ έφεξής δείκνυσι το
προκείμενον ούτως·

20 ρ. 241 b 3 3 Είτα το μ ή ύπό τ ί ν ο ς κινουμενον 2ως του ά ν ά γ κ η καί

το δλον ή ρ ε μ ε ΐ ν . |

Δείξας δτι ουκ ανάγκη, εί μή φαίνεται τό κινούν, ύπό μηδενός κινεί- 2 4 2 ν

σθαι τό κινούμενον καί τήν άπο του φαίνεσθαι πρόληψιν διαρθρώσας, δεί-
κνυσι λοιπόν το προκείμενον, δτι παν τό κινούμενον ύπό τίνος κινείται, δεί-
•25 κνυσι δέ αυτό προλαβών δτι ε ί τι η ρ ε μ ε ί τ ψ άλλο π ε π α ΰ σ θ α ι κινού-
μενον, ανάγκη ύπό τίνος αότό κινεΐσθαι. το μέν γάρ μ ή κινούμενον
ύπό τίνος, ουκ άνάγκη παύσασθαι κινουμενον άλλου τινός παυσαμένου. από ίο
τ ύ χ η ς μέν γάρ άν ποτε καί το μή ύπό τίνος κινούμενον παυσαμένου τής κινή.
σεως έκείνου παύσαιτο άν κινούμενον και αότό, ου μήν άνάγκης. εί οδν τό
30 μ ή ύπό τίνος κινουμενον οόκ άνάγκη παύσασθαι άλλου τινός παυσαμένου, το
έ£ άνάγκης παυσάμενον άλλου τινός παυσαμένου άνάγκη ύπό τίνος κινεΐσθαι.

1 τό κινούν A M : κινούμενον F : τό κινούν ώς τό κινούμενον a τί A M : om. a F 3 αύ-

τός δείκνυσιν Α: αύτό δείκνυσιν Μ : τοΰτο δείκνυσιν αυτο'ς a F e Γη τό χμ κινούμενον δλον
Α: έν τώ κμ' κινούμενον δλον F : ή ν τό κμ κινούμενον δλον Μ : τοΰ κμ κινουμένου όλου a
τψ scripsi: τώ A 2 in mg.: τό a A ' F M 4 κινείν Μ : κινεί a A F 5 κινεΐσθαι A M :
κινεί F : κινείται a όικαίως τό (A snperscr. τώι) κμ A M : τό κμ δικαίως a : τό κλ μή
δικαίως (om. μη ante κινεΐσθαι) F 6 πρότερον Μ utroque loco 8 κινεΐσθαι τό σώμα Μ
9 τψ supra add. Α σύγκειται a 10 τό σώμα κινεΐσθαι Μ 11 où δια—τό κινοΰν
(13) om. F 15 ήμΐν in ras. Μ IG έαυτοΰ Α: αότοΰ a : αύτοΰ F M 20 μή] μέν F
έτι κτλ. sec. vers. vulg. (quam hinc fere iieglego) a 23 πρόσληψιν F διορθώσας AM
cf. p. 1040,14 27 ούκ om. M 28 κινουμένου M παυσαμένου AFM : παυσαμένης a
30 παύσασθαι A M : πεπαΰσθαι a F 30. 31 τό έξ άνάγκης — παυσαμένου om. F : τό έζ άλλου
παυσαμένου παυσάμενον τοΰ κινεΐσθαι τοΰτο Μ 31 Ανάγκη om. Α κινείται AM
 SIAIPLICII IX PIIYSICORILM VII 1 [Arist. p. 241 b 3 3 ] 1039

τούτο ουν κατά τον δεύτερον των υποθετικών σ υ ν α γ α γ ώ ν καί π ρ ο σ λ α β ώ ν 242ν

το π α ν τό κινούμενον διαιρετον είναι, οπερ έ'δειςε π ρ ο ς -<ô τέλει τού προ- ΐ">
λαβόντος βιβλίου, έ κ τ ί θ ε τ α ι το A B κινούμενον διαιρετον ον, οτι κινούμενον,
και διαιρεί αυτό κατά το Γ καί λέγει ότι του ΓΒ μή κινουμένου, ο
5 εατι μ έ ρ ο ς του ΑΓΒ, ουδέ το A B κινηθήσεται ολον έ'τι. εί γαρ λέγοι τ ι ;
το AB κινείσθαι του ΓΒ μ ή κινουμένου ό.λλά του ΑΓ μόνου, ουκέτι το
ΛΒ ολον έ'στοιι xotί>' α υ τ ό κινούμενον ουδέ π ρ ά ι τ ω ς , α λ λ ά τ ω μόριον α υ τ ο ύ
κινείσθαι το ΑΓ. αλλ' ουχ ούτως ύπέκειτο κινείσθαι, αλλά καθ' αυτό
πρώτως το ΑΒ· μή κινουμένου άρα του ΓΒ, ουδε το A B ολον π ρ ώ - 20
10 τ ω ; κ ι ν η θ ή σ ε τ α ι · εί 3ε μή κινείται έ'τι το AB του ΓΒ ήρεμούντος, υπό
τίνος ε σ τ α ι κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν · τούτο γαρ ήν κείμενον υπ' άλλου κινούμενον, 8
τω σ τ ή ν α ί τι π α ύ ε τ α ι κινούμενον.

Ταύτην την απόοείςιν αιτιάται μεν καί ó φιλολογώτατος Γαληνό?,

αίτιώνται δε και ά λ λ ο ι ώς άόυνάτιρ χρωμένην υποθέσει τη λεγούο - (| του
15 A B πρώτοκ καί καί)' α υ τ ό κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ το Γ Β μ ή κινείσθαι. ó δε ' Α λ έ -
ξανδρος καίτοι π ο λ λ α χ ο ύ τήν απόδειςιν ύποπτεύων εΓλετο λέγειν, οτι ουκ
εστι π ρ ο ? υ π ό θ ε σ ι ν αδύνατον το του καθ' αυτό καί πρώτως κινουμένου ss
μέρος ύ π ο θ έ σ θ α ι ίστάμενον· "μόνα γαρ, φησίν, προς ύ π ό θ ε α ί ν εστίν αδύ-
νατα τα αλλήλων άναφετικα". ώς το διά π έ τ ρ α ς π λ ε ι ν . " μήποτε δε καί
•20 τ ο ύ τ ο τοιούτον έ σ τ ι ν εί γαρ το καθ' αυτό και πρώτως κινούμενον τούτο
ή ν το ολον αυτό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν , καί o ò y t το τ ω μέρος τι αυτού κ ι ν ε ί σ θ α ι κι-
νούμενον, π ώ ς δύναται τ ω καί)' α υ τ ό καί π ρ ώ τ ω ς κινουμένφ συνυπα'ρχειν
το μ έ ρ ο ς μ έ ν τι α υ τ ο ύ κ ι ν ε ί σ θ α ι , μ έ ρ ο ς δε μ ή κ ι ν ε ί σ θ α ι ; α λ λ ' ή μέν ακο-
λουθία υγιής, εί γάρ σ τ α ί η τι μόριον του καί)' αυτό κινουμένου, καί το Μ)
•25 ολον σ τ ή σ ε τ α ι , καί ουκέτι ολον καθ' αυτό κινήσεται καί πρώτως· το δέ
τον καθ' αυτό κινουμένου σ τ ή ν α ί τι μόριον, Ιως άν καθ' αυτό καί ολον
κινούμενον υποκέηται. τούτο αδύνατον, εμοι δε και τούτο άπορον δοκεί,
πώς ε ι λ η π τ α ι τό Α Γ Β κινούμενον εί μ ε ν γάρ ώ ς σ ώ μ α μόνον, τ ί αν ει'η
εν α υ τ ω τό κ ι ν ο ύ ν ; εί δε ώ ς ζ ψ ο ν , του μεν Γ Β κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ μόνον ώς σώ-

2 εόοξε F 2. 3 τέλει του προλαβόντος βιβλίου] Ζ 10 ρ. 2 4 0 i J 8 sqq. 4 Γ Β ] βγ

<* Τ β _
FM 5 του add. F Α Γ Β ] πρώτου τρίτου δευτέρου F : αβ Μ ολον έτι *ινη-
θή'εται a λέγει M G Γ Β ] βγ F 7 εσται] έστί Μ post αύτό add. τό F
αλλ à τό μόριον Μ 8 ί)7ϊό·/.ειται Μ 9 Γ Β ] βγ F 9. 10 κινήσεται πρώτως Μ

ßr
Γ Β ] δευτέρου γ F 13 φιλολογώτατος A M : ψιλοπονώτατος ;iF: πολυμαθέστατος audit
ρ. 7 1 8 , 1 3 14 ώ ; oui. F χρωμένων F 15 Γ Β ] βγ F 16 παντα-
χού F 17 τό τοΰ] τα του F I S . 19 άδύνατ^ έστιν Μ . 19 τ ά Α : οοα a F M
posi αλλήλων adii, έϊ-ìv a 20 τό coir, in τώ F κινούμενον — -ρώτως (22)
oiu. F 21 τό τ ψ ] ταύτό Μ 2 2 τ φ ] τό Μ 2ο μέν τοι F 24 τις F :
τό Μ 25 στήσεται — καί ολον (2G) oui. Μ sed vest, in rnig. κινήσεται AM cf.
p. lO.'i.'S.I I: χινηΒήσεται ¡iF 25. 26 τό δέ καίΓ αυτό M 2G. 27 καί ό'λον κινού-
μενον A M : κινούμενον καί ίλον F : κινούμενον ό'λον a 27 άπειρον a 28 ΑΓΒ]
aß F M γαρ oui. F 29 τό κινούμενον F ΓΒ] βγ F μόνον
om. Μ
 1040 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I 1 [Arist. p. 241b33]

ματος οντος, του δέ Α Γ' κατά τ η ν ψυχήν τοΰ ζ ώ ο υ τεταγμένου καί διά 242*
τοΰτο κινοΰντός τ ε α,αα και κινουμένου, π ώ ς τ ό δλον καί)' αυτό και πρώ-
τ ω ς λ έ γ ε τ α ι κινεϊσΟαι. είπερ τί) A B , τ ο υ τ έ σ τ ι ν ή ψυχή, κατά συμβεβηκός 35
κινείται τ<5 έν κινουμένψ είναι τω σώματι; π ώ ς δέ δ λ ω ς τ ο Α Γ κινοϊτο
5 αν του ΓΒ ήρεμοΰντος, είπερ ή ψ υ χ ή καί)' έαυτήν μεν ακίνητος έστι,
κινείται δε τ<ΰ εν κινουμένφ είναι τ ω σώματι; ώστε οόδέ κατά μέρος αν
τό A B λέγοιτο κινεϊσ&αι, ώ ς του Α Γ έν αυταΤ κινουμένου· εΐ γάρ τ ό ΓΒ
ή ρ ε μ ε ϊ κ α τ ά τ ό σ ώ μ α τ ε τ α γ μ έ ν ο ν , καί τ ο Α Γ ήρεμοίη αν άντί τ η ς ψυχής
παρειλημμενον. έγκαλοΰσι δέ τ ω λόγω καί ώ ς τ ο έν ά ρ χ η α?τοΰντι, ειπερ
IO ótà τ ο υ μή κινεϊσδαι τ ο μέρος όείκνυσι τ ό δλον μ ή καί)' αυτό κινούμενον· 40
ó γάρ υποτιθέμενος μή κινεϊσθαι τ ο μέρος δι' αδτοΰ τούτου ύποτί&εται
μηδέ τ ο δλον κινεϊσόαι καί)' αυτό και πρώτως.
' Ε π ε ι δ ή δέ οόδέ άπόβλητόν τι τ ώ ν 'Αριστοτέλους νοημάτων εΐναί μοι
δοκεΓ ουτε δ ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς καίτοι πολλαχη στραφείς διαρί)ρώσας φαίνεται
ιό τον λόγον ώ ς ά π τ α ι σ τ ο ν , ουδέν ί σ ω ς κωλύει καί τ ή ν έμήν περί αύτοΰ υπό-
νοιαν είς έξέτασιν προΟεϊναι τοις έντυγχα'νουσι. μήποτε ουν ó Α ρ ι σ τ ο -
τέλης προί)έμενος δεϊςαι, δτι το καί)' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς κινούμενον τ ο σ ώ μ α
ον ουκ ές έαυτοΰ τ ή ν του είναι αρχήν ε χ ε ι , αλλ' υπό τίνος κινείται, δει- 45
κνυσι τ ο ύ τ ο προλαβών, δτι τ ό ηρεμούν τφ άλλο τι πεπαυσθαι κινου-
20 μ ε ν ο ν υπό τίνος κινείται καί ουκ ές έαυτοΰ τ ή ν κίνησιν ε χ ε ι ουδέ εαυτό
κινεί, τ ο ύ τ ο δε εδείςε δια τ ο υ αντικειμένου α ύ τ φ έναργεστέρου δντος συν
αντιί)έσει τ ή ν ά ν τ ι σ τ ρ ο φ ή ν ποιησα'μενος. εΐ γάρ τό μή υπό τίνος κινού-
μενον ουκ ανάγκη παύεσ&αι κινούμενον τω άλλο τ ι ήρεμεϊν, 8 ανάγκη
παύεσί)αι κινούμενον τ φ άλλο τι ήρεμεϊν υπό τίνος κινείται, το δέ άλλο
25 τ ο μέρος έλαβε ν, ου παυομένου παύεσί)αι τό δλον καί)' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς δο
κινούμενον. διό καί έν τιρ τελεί τ ο υ λόγου έ π ή γ α γ ε τ ο υ δ έ μέρους μή
κινουμένου ανάγκη καί τό δλον ήρεμεϊν. ο ό χ ώ ς κινοΰν οδν ελαβεν
εκείνο, ου παυομένου παύεται τό δλον κινούμενον, αλλ' ώς καί αυτό έν
Tip δ λ ω κινούμενον καί ~f¡ έαυτοΰ κινήσει συμπληροΰν τήν τοΰ δλου κί-
30 νησιν. καίτοι εί ές έαυτοΰ τ ο δλον έκινεϊτο καί μ ή υπό τίνος άλλου, αλλ'
αυτό ήν καί τ ο κινοΰν καί τ ο κινούμενον, ανάγκη ήν δλον δ λ ω έ α υ τ ω έφαρ-
μ ό τ τ ε ι ν καί άμερές είναι καί άδιαίρετον, προσδήσω δέ δτι καί άεί κινεΐ-

1 τοΰ ζώου ψυχήν collocat a 2 τε om. M 3 λέγεσθαι F A B ] αγ aM

4 πώς δέ—αώματι (G) om. F Α Γ ] γα A 5 Γ Β ] βγ Μ 6 τ φ prius] τών Μ
6. 7 äv τ ό ] αύτό F 7 εί γάρ τό γβ (βγ M ) a A M : είς τό βγ F 9 προειλημ-
μένων Μ τό έν] τ ώ έν F 9. 10 ήπερ διά tò F I I ύποτεθειμένος M
12 όλως F 13 έπεί a οόδέ A F : ούκ aM τ ώ ν ] τοΰ F μοι] μή Μ
14 διαθρώσας Μ : διόρθωσα; a 15 τον λόγον] τοΰτο Μ 15. 16 ίννοιαν F
IG προθηναι Α 1 18 έαυτοΰ A M : αϋτοΰ a: αότοΰ F 21 αύτψ oiu. Μ
23 πεπαΰαϊαι Μ 8—ήρεμεϊν (24) oui. F 24 τ φ άλλο τι ήρεμεϊν post o traiis-
poiiit a κινούμενον F 25 τό δλον — παυομένου παύεται (28) om. sed rest, ill
ling. M 26 μή (post μέρου;) om. M 30 ές αότοΰ F 31 καί (post ψ ) om. M
ήν καί τό itérât F τό (ante κινοΰν) oui. a τό (ante κινούμενον) om. aF
ήν] η M 32 καί (ante άεί) om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 1 [Arist. p. 241i>33] 1041

σθαι· ώς γάρ μή άπολειπον εαυτό οίίποτε λήγει κινούμενον. ει δ» διαιρετόν 242ν

έστιν, έπειδή μή έφαρμόττει δλον δλω έαυτώ où πάρεστιν άλλήλοις παντα-
χού το κινούν καί το | κινούμενον, μάλλον δε ούδαμοΰ πάρεστιν έν ταυτω. 243"'
διό καί μέρος τι μή χινούμενον δυνατόν έπί τούτου λαβείν και διά τό
ú μέρος και το δλον ήρεμείν. είκότως ουν καί αυτός το διαιρετόν είναι τό
χινούμενον αίτιον είπεν εΐναι του το δλον ήρεμείν του μέρους μή κινου-
μένου, ώς είναι την του λόγου συναγωγήν κατά μεν τον Άλέξανδρον έν
πρώτω σχήματι τοιαύτην · ' παν το καί)' αυτό χινούμενον καί πρώτω; έξ
ανάγκης ου κινείται παυσαμένου τινός της κινήσεως· 8 έξ ανάγκης où κι- "'>
10 νεΐται παυσαμένου τινός της κινήσεως, τοΰτο υπό τίνος κινείται.' τάχα δέ
έν δευτέρω σχήματι συνάγειν άμεινον ούτως· 'τό καθ' αυτό καί πρώτως
κινούμενον διαιρετόν ο ν μέρους ήρεμοΰντος τό όλον ηρεμεί· το έξ έαυτοΰ
χινούμενον ούκ ηρεμεί μέρους ήρεμοΰντος ολον (où γαρ έχει μέρος τό
τοιούτον)· το άρα καθ' αυτό καί πρώτως κινούμενον διαιρετόν δν ούκ εξ
lú εαυτού κινείται.' δπερ εις το υπό τίνος κινεΐσθαι μεταλαμβανόμενον κατα-
φατικόν έποίησε τόν Άλέξανδρον συναγαγεΐν έν πρώτω σχήματι το συμπέ- 1«
ρασμα. δτι δέ ούτως ώς εΐπον συνήκται, τεκμαίρομαι έχ του την έλάττονα
πρόταση δλην αύτόν τεθεικέναι προς τοϊ πέρατι του λόγου λέγοντα α ε ί
μ ε ν γ α ρ ε σ τ α ι τ ό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν δ ι α ι ρ ε τ ό ν , τ ο υ δέ μ έ ρ ο υ ς μ ή κ ι ν ο υ -
20 μ έ ν ο υ α ν ά γ κ η κ α ί τ ό ολον ή ρ ε μ ε ί ν , δ ταύτόν έστιν ώς οΐμαι τ φ ' τ ο
κινούμενον διαιρετόν ον του μέρους ήρεμοΰντος το ολον ήρεμεΐ.' ει' δε
έ'τυχον όπωσοΰν εγώ του σκοπού των είρημένων, oùx αδύνατον οιμαι του
καθ' αυτό καί πρώτως κινουμένου μέρος ύποθέσθαι μή κινούμενον· καθ'
αυτό μεν γάρ καί πρώτως κινούμενον ύπετέθη τό διαιρετόν μεν ον, οΰπω ta
•>û δε διηρημένον • το δε διαιρετόν ύποθέσθαι διηρημένον ουκ έ'στι των αδυ-
νάτων. καί διά τοΰτο καί ó 'Αριστοτέλης διαιρετόν υποθέμενος τό καθ'
αυτό κινούμενον διεΐλεν αύτό, καί τ-Q διαιρέσει τη κατ' ένέργειαν ήκολούθησεν
το μή καθ' αυτό κινεΐσθαι. καί προς την έμήν δε άπορίαν λέγω, οτι τό
A B το κινούμενον έστι σώμα, οπερ οτι oùx έξ έαυτοΰ κινείται, έοειξεν έκ του
30 μερισθήναι καί μέρους έν αύτω ήρεμείν υποτεθέντος το δλον ήρεμείν οπερ
τψ έξ έαυτοΰ κινουμένω ουχ υπάρχει διά το μηδέ εχειν μέρος. ουτω 20
δέ ληφθείς ó λόγος ούδέ το έν αρχή αίτεΐν áv λέγοιτο. έλήφθη μεν γάρ

1 έαυτό A M : έαυτή F: έαυτοΰ a λήγε ι a A : λέγειν F : λήγειν Μ διαρετόν Μ

2 fj.ij A M : ούκ a : om. F έφαρμόττειν A 3 έν αύτω M 4 τούτον F 1
5 αύτό F G είναι είπεν a F του τό] τοΰτο F 7 ώς ούν την του ό'λου F
τόν A M : ora. a F 8. 9 έξ άνάγκης— χινούμενον ( l à ) oui. F 9. 10 της κινήσεως]
τοΰ κινεΐσθαι Μ ιιtroque loco 12 μέρους ήρεμοΰντος A M : ήρεμοΰντος τοΰ μέρους
aF ήρεμείν F 13 ό'λον post ήρεμεΐ collocai a τό όλον Μ 16 συνα-
γαγεΐν post σχήματι collocant a F 18 ό'λην αύτην Μ 19 μεν om. Arist.
20 ίίνάγχη om. F έστιν s u p r a add. A 21 ήρεμείν F 22 όπωσοΰν om. M
2 3 υποθέσθαι A M : ύποτιθέναι a F 24 μέν prius om. Μ ύπετέθη a A M : έτέίΐη F
26 καί (ante διά) ora. M 29 οπερ οτι A M : 6'τι οπερ F : οπερ a κινεΐ-
σθαι a 30 ήρεμείν ύποτεθέντος A M : ύποτεθέντος ήρεμείν a F τό ό'λον ήρεμείν AM :
ήρεμείν τό ό'λον F : ήρεμεΐ τό ολον a 31 αύτοϋ Μ 3 2 δν post άρχ-ζ collocat Μ
Comment. Arist. Χ Siniplic. ¡ti Phys. 16
1042 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I 1 [Arist. p. 24lb33. 242» 15]

τό A B , Ι ω ς άν διαιρετον η καί μ ή διηρημένον, και)' αυτό και π ρ ώ τ ω ς 243Γ

κινούμενο ν δ ι α φ ε θ έ ν τ ο ς δέ τ ο υ διαιρετού τ η τ ο ΰ μέρους ηρεμία έδείχθη
τό ολον ηρεμούν, ώς μηδέ καθ' αυτό καί πρώτως ε τ ι κινούμενον είναι
αυτό μ ε τ ά τ ό ένεργεία διαιρεθήναι. ε ί τ ε γαρ κινείται τ ά ένεργεία γενόμενα
5 με'ρη, ουκέτι π ρ ώ τ ω ς τό ολον κινείται, ε ί τ ε ή ρ ε μ ε ϊ τι των μερών, ουκετι
κ α θ ' αυτό κινείται τό 2λον, αλλ' είπερ άρα, τ ω μέρος τ ι αότοΰ κινεϊσθαι.
ίστέον μέντοι οτι έν τω έφεξής βιβλίφ προτίθεται πάλιν δεΐξαι τ ο ύ τ ο τ ο 25
πάν τ ο κινούμενον υπό τίνος κινεϊσθαι, καί δείκνυσιν α ό τ ο ακριβέστερόν τε
και ένεργέστερον.

10 ρ. 242"15 Έπει δέ π α ν το κινούμενον άνάγκη υπό τίνος κινεϊ-

σθαι ίως τοΰ τ ο ύ τ ο δέ αδύνατον.

Λαβών ώς δεδειγμενον τό παν τ ο κινούμενον υπό τίνος κινεϊσθαι,

τούτου κειμένου δείκνυσιν, οτι ε σ τ ι τι τ ό π ρ ώ τ ο ν κινούν καί ούκ έ π ' άπειρον
άλλο άλλο κινεί, αλλ1 εστι τ ι 8 κινεί μή υπ' άλλου κινούμενον. δείκνυσι
15 δε αυτό επί τ η ς κατά τόπον κ ι ν ή σ ε ω ς . έπειδή γ α ρ α υ τ ή π ρ ώ τ η τ ω ν κινή-
σεων τ ψ μή ούσης τ α ύ τ η ς μηδέ άλλην τ ι ν ά κινησιν είναι, ώ ς έν τ ω έςής 5«
βιβλίω μ α θ η σ ό μ ε θ α , έάν έπί ταύτης δ ε ι χ θ η τό είναι τ ό π ρ ώ τ ο ν κινούν, καί
καθόλου αν ε Γη δεδειγμενον. ή δε δεϊξις διά της εις αδύνατον απαγωγής
πρόεισιν. ύποθεμενος γάρ έπ' άπειρον άλλο υπ' άλλου κινεϊσθαι, δείκνυσιν
20 έπόμενον τούτω τό έν πεπερασμένιο χρόνψ άπειρον γινεσθαι κίνησιν,
δπερ αδύνατον έν τω προ τούτου δεδεικται βιβλιιρ. τό δε υπ' άλλου
κινούμενον καλώς εΐρηται, Γνα μή μόνον υπ' άλλου είπών δόξη το
έν αρχή λαμβάνειν τό είναι τι τό πρώτον κινούν· ο δείκνυσι διά τοΰ
δεϊξαι ο τ ι ουκ έ π ' άπειρον άλλο προ άλλου κινούμενον κινεί, έπί τούτου 55
25 ουν τ ο ΰ ( τ ο ) ό π ' άλλου κινούμενον άεί κινεϊσθαι ποιείται τ ή ν δεϊςιν άναι-
ρών τούτου το έπ' άπειρον καί δεικνύς, οτι εστι τι πρώτον κινοΰν μή
υπ' I άλλου αυτό κινούμενον. υποθέμενος ουν το κινούμενον υπ' άλλου 243 ν
αεί κινουμένου καί αυτοΰ υπ' άλλου κινεϊσθαι καί τοΰτο έπ' άπειρον,
δείκνυσι τ ό έπόμενον αδύνατον τ ή υποθέσει, έπεί γαρ τ ό κινοΰν υπόκειται

1 i¡¡] ψ F 4 το ένεργεία γινόμενα (sic) F 5 ήρεμείν F fi τό ¿¡λον κινείται aF τψ]

τό F 7 δτι έν τ ψ ] ώς τό Μ προστίθεται F 8 κινείται Μ τε ora. Μ 9 an
έναργέστερον (cf. ρ. 20ί),">)? I I τούτο όέ A M : τοΰ τό F 12 post λαβών add. δέ F
13 κειμένου] post ι duarura litterarum litura A « otri. F 15 τόπος a έπειδή γάρ
A M : έπεί γάρ F : έπειδή a 16 τ ψ ] τό F ταύτης A F M : αϋτής a μηδε] ο6δε Μ
έφεξης a 17 βιβλίω] Θ 7 ρ. 260^5 μαθησόμεθα hoc loco om. F post μα-
θηβόμεθα inculcai τό òè ί>π' άλλου (21) —κινεί (24) a, itcmque F qui post κινεί itérât ώς
έν τ ώ έξης βιβλίω μαθησόμεθα 17 έάν ουν έπί της κατά τόπον κινήσεως δειχδτ) inter-
polât a 18 äv είη A M : είή âv aF 21 βιβλίο)] Ζ 7 p. 238»32 sqq.
τό όέ —κινεί (24) post μα9ησόμεί)α (17) transiciunt aF 21. 22 τό δέ ύπ' άλλου άεί
κινούμενον Μ 23 τ ώ είναι τι πρώτον F: τό είναι τι πρώτον Μ 25 προ άλλο F 1
τό υπ' άλλου κινούμενον λ : υπ' άλλου κινουμένου Α F M κινεϊσθαι ποιείται] ποιεί Μ
cett. ora. 28 καί (ante τοΰτο) oía. M
 SlilPLICII IN PHYSICORUM VU 1 [Arist. p. 242a 10] 1043
κινουμενον αυτό ú~ó τίνος κινεϊν, δήλον οτι άμα τε αυτό εσται κινούμενον 243ν
υπό του κινουντος αότο καί κινούν το υφ' εαυτου κινούμενον, εί'περ τ ώ
κινεϊσθαι ύ π ' άλλου κινεί· έν τ ω αυτψ άρα χρόνοι και κατά το αυτό η τε
του κινουντος καί ή του κινουμένου κίνησι; έπιτελειται (οτε γάρ κινείται »
ú το κινούν, τότε κινεί)· ώστε άμα ή κίνησις έ'σται πάντων των κινούντων
τε και κινουμένων, εί γάρ το μεν Α ύπό του Β κινοΐτο το δε Β υπό
του Γ τούτο δε υπό του Δ καί άεί το έχόμενον υπό του έχομένου, φανε-
ρον οτι άμα εσται ή του Α και ή του Β και ή του Γ και εκάστου των
κινούντων και κινουμένων κίνησι;, έπειδή εκαστον των κινούντων καί κινου-
10 μένων εν κ α τ ' αριθμόν έστι, του δε ενός κατ' άριί)μόν μία κατ' άριίίμον
ή κίνησις· κάν γαρ ή έκ πάντων μια καί συνεχής γίνηται, άλλ' ή μία αΰ'τη ίο
σύγκειται έκ των κατ' άριί}μόν τοσούτων, οσα έστι τά κινουντα καί κινού-
μ ε ν α · κάν γαρ άμα πάντα κινήται, άλλ' εκαστον αυτών ίδίαν κίνησιν κι-
νείται όιωρισμένα κατ' άριί)μόν. του γαρ άρι&μφ ένος μία ή κατ' άρι&μον
10 κίνησις καί ώρισμένη τ φ ένί. π ά σ α γ α ρ κ ί ν η σ ί ς φησιν ε κ τ ί ν ο ς εί'ς
τι. τοΰτο γάρ έστι το κινήσει είναι καί ολως μεταβολή το είναι ε'κ τίνος
εί'ς τι καί ώρίσί)αι τ φ έζ ου καί τ φ είς ο. ει'πών δέ οτι εκάστου των
κινούντων καί κινουμένων μία τ ω άριί)μφ κίνησις, δείκνυσιν οτι ' ή έ κ του
α υ τ ο ί » εις το α υ τ ό κατά άριόμόν έν τ ω α υ τ φ κατ' άριΟμον χρόνιο γινο- ι»
·>0 μ έ ν η ' . έ κ τ ο υ α υ τ ο υ δε το έζ ου λέγει και εις τό αυτό το είς ο, είτε
το αυτό έστιν είτε ετερον το έζ ου καί εις ο. καί 6 χρόνος δέ δν μ ή εις
ή καί σ υ ν ε χ ή ς της άπό τίνος είς τι κινήσεως άλλά διαλείπων, ουκ έστι
μία ή κίνησις· αν γαρ έκ τοΰδε του λευκου είς τόδε το μέλαν μεταβάλλε
μ ή έν ένί κατ' άρι&μον καί συνεχεΐ χρόνω, άλλ' έν ά λ λ φ καί άλλφ, ει
25 καί οτι μάλιστα εν κ α τ ' άριί)μόν ε ί η τό τε έζ ού καί τό είς S καί το
μεταβάλλον εν, ουκ εσται κατ' αριθμόν μία κίνησις ή διακεκομμένη, άλλ'
ειπερ αρα, μια τ φ ειοει.

Ε ι π ώ ν δέ περί της κατ' άριδμον μιάς κινήσεως έπάγει, οτι καί ή 20

κίνησις ώσπερ καί τά άλλα τ ρ ι χ ώ ς το εν είναι ε χ ε ι · ή γάρ άρι&μφ, ως
ν 1 1 / ν ν · * » \ \ ι- / V /

30 ειρηται, η γενεί η ειοει. και τις μεν η κατ αριαμον μια ειρηται, γενεί
δε μία κίνησίς έστιν ή της αυτής κατηγορίας οΓον ουσίας ώς ή γένεσις και
ή φθορά, ή ποιότητος ώς άλλοίωσις, ή ποσότητος ώς αυίησις καί μείωσις,

2 εΐ-ερ τό Μ 3 κινεϊσθαι υπ' άλλου AM : άλλον κινεϊσθαι F: υπ' ά'λλου κινεϊσθαι a

4 ή κίνησις a A M : κίνησιν F 5 πάντων on]. F G κινοΐτο] το supra add. A
8 εκάστου A M : έκαστη; F: έκαστη α 9 έπειδή aM: έπεί δέ A F κινούντων A M :
κινούντων τε aF 12 τά ο in. Μ 13 κινείται Μ 14 άριθμω a A M :
άριθμοΰ F 16 είναι post εί'ς τι collocant aF 17 ώρίσθη F τω ές ού καί
τιί είς 8 aFM : τό έξ ού καί τό είς 5 Α 18 τω] των F 1 κίνησιν F 20 έκ
του αύτοϋ δέ a A M : έκ τούτου ούν τοϋδε F τό (post δέ) a: του A F M 22 άπ6
Α : ϋτζό F M : έκ a ούκ έστι A M : ούκέτι a F : fartasse ούκ εσται ut v. 2G vel ούκέτι
εσται ut Aristoteles p. 242·»3 ούκέτι εσται άριθμω μία κίνησις 24 συνεχή a : συνε-
χείς Μ 24. 25 εί καί A M : και εί aF 2G ούκ έστι Μ μία post εσται itérât
το
a : oro. utiOl>i<|iie F 29 ώς] καί M 32 ποιότητος a: ποιότης Λ: ποκίτης FM
ποσότη; FM
16*
1044 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 1 [Arist. p. 242» 15]

ή της που ώς ή κατά τόπον, κατηγορίας γαρ ταύτα τα γένη λέγειν έ'θος 243 ν
αύτψ. εί'δει δε αϊ αύται κινήσεις είσίν αί έκ των αυτών τ ω είδει είς τά
αυτά πάλιν άλλήλοις τ ω είδει γινόμεναι, οίον έκ λευκών είς μέλανα γινό- 25
μεναι· του γάρ αυτοΰ είδους έστί τά λευκά και του αότοΰ τά μέλανα.
5 είτε ουν άμα γίνοιντο πλείονες κινήσεις έκ λευκών είς μέλανα είτε έν
άλλω και άλλψ χρόνω, ai αύται τ ω εϊδει είσίν. είπών δέ ή έξ αγαθού
ε ί ς κ α κ ό ν έπήγαγεν έ ά ν η ά δι ά φ ο ρ ο ν τ ψ ε ί ' δ ε ι , το αγαθόν δηλονότι
και το κακόν ώς σωφροσύνη καί άκολασία. εί μέντοι κατ' είδος διαφέρει
τά αγαθά, τά τε έξ ών καί πάλιν τά είς 5 ή μεταβολή ώς σωφροσύνη
10 άνδρίας καί ακολασία δειλίας, ουκέτι ομοειδείς αί έν τοις τοιούτοις μετα-
βολαί, αλλ' εί'περ άρα, ομογενείς κατά το αγαθόν καί κακόν. περί δε 30
της μιας κατ' αριθμόν κινήσεως προειρηκώς έ'τυχον. καί χρή τοσούτον
μόνον προσθεΐναι, δτι καί το κινούμενον εν είναι χρή κατ' αριθμόν, εί
μέλλοι μία κατ' αριθμόν ή κίνησις είναι, εί'ρηται δέ περί τής μιας κινή-
15 σεως καί έν τ ω π έ μ π τ ω τήσδε τής πραγματείας, είς α ημάς άναπέμπων
εΐπεν έν τ ο ι ς π ρ ό τ ε ρ ο ν είρήσθαι.
Μετά δε το συστήσαι, δτι μίαν κατ' αριθμόν κίνησιν 2καστον κινείται
τών κινοόντων τε και κινουμένων, λαμβάνει τον χρόνον, έν ω το εν τών
κινουμένων κινείται, οΓον το Α πεπερασμένον οντα, έπειδή καί ή κίνησις s»
20 ή έκαστου πεπερασμένη υπόκειται εκ τίνος εις τι ουσα. ή δε πεπερα-
σμένη κίνησις έν πεπερασμένη» δέδεικται χρόνω. και τίθησι τον τής
κινήσεως το5 Α χρόνον πεπερασμένον τον Κ. επειδή δέ άπειρά έστι
τά κινοΰντα και κινούμενα, καν ή εκάστου κίνησις πεπερασμένη η,
αλλ' ή έξ άπασών απείρων ό'ντων άπειρος έ'σται. το γάρ συντιθέ-
•20 μενον μέγεθος έκ τής τών απείρων τψ πλήθεί μεγεθών συνθέσεως
ανάγκη άπειρον εΓναι, καν πεπερασμένον Ικαστον ή τών συντιθέντων.
άπειρος ουν ή ΕΖΗΘ ώς τω λόγω ειπείν κίνησις ή έκ τών άπειρων 40
τ ω πλήθει κινήσεων συνεστώσα. έπεί ουν έν ψ το Α κινείται χρόνω,
τοΰτ' εστίν έν τ ψ Κ, έν τούτψ καί τών άλλων εκαστον τών κινουμένων
30 απείρων όντων τ ψ πλήθει κινείται, συμβήσεται καί τήν ολην τήν ΕΖΗΘ

1 ταύτα γένη Μ 2 -κινήσεως a αί om. F M 3 γινόμενον Μ οΓον A M :

ofov αί a : εις F 3. 4 γινόμενοι om. F M 5 έκ] έυ sic M G a n t e αί M in-
ser. καί είσί τ ψ εϊδει Μ 7 είς κα-κοΰ siiperscr. òv F έάν 7¡ om. Ari-
stotelis codd. 9 τάγαθά a 10 ανδρείας F M άκολασία littera i n fine
erasa A ούκέτι A M : ουκ εστίν F : ουκ είσίν a ομοειδείς, ει in lit. Μ τοις
τούτοις Μ 11 είπερ] εί Μ 13 Sv post χρή collocant a F 13. 14 εί μέλλοι A M :
äv μέλλει Κ: αν μέλλη a 15 και om. F π έ μ π τ ψ ] Ε 4 ρ. 2 2 7 b 3 sqq. άνα-
πέμπων ή μας collocant a F 16 πρότερον a F : προτέροις A M 17 μετά a A M : κατά F
18 τε καί] καί Μ 19 όντα a A : ό'ν F M καί om. Μ 20 εκ τίνος om. Μ
21 έν πεπερασμένη a δέδεικται A M : om. F : post κίνησις collocat a 22 το α χρό-
νου F πεπερασμένον oui. F έστι aK: εσται AM 2 3 πεπερασμένη a A M : άπειρος F
24 ίντιον] ούσών M 24. 25 συντιΐ)έμενον A M : συντεθειμένον a F 26 συνθέ-
α
των Μ 27 post ώς add. έν F 28 έν τ ψ a Μ 29 τιΓ] τ corr. in τ ώ F
30 τήν (post δλην) om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 1 [Arist. p. 242«1S. » 2 0 ] 1045
κίνησιν άπειρον ou σοι ν έν πεπερασμενφ γίνεα&αι χρόν<ρ το) Κ · αδύνατον 24 Μ ν
άρα τι ήκολουΰησε το έν πεπερασμενφ χρόνφ άπειρον κινεϊιίΐαι κ ί ν / , σ ι ν
έδείχί)η γαρ τούτο αδύνατο ν εν τ φ -pò τούτου βιβλίφ. ήκολούί^σε δε
τω άπειρα τ φ πλήίίει υποί)εσί)αι τά /.tv où ν τα και κινούμενα · αδύνατον άρα 45
5 τό εϊναι ταύτα άπειρα, εστίν άρα πρώτον τι 3 κινεί μηκετι υπ' άλλου κινούμε-
νον. επειδή δε το ες απείρων τ φ πλήί)ει μεγεί>ών, καν τε ίσα ή τά με-^εί)·/)
κάν τε άνισα, άπειρον έστι, μέγεθος δε τι και ή κίνησις, είκότως προσέ-
^•/¡κεν, δτι ε ί ' τ ε ί σ α ι άλλήλαις είσίν αί άπειροι τφ ~λήί)ει κινήσεις είτε
άλλαι άλλων μ ε ί ζ ο υ ς , αμφοτερως άπειρος ή ολη.

10 ρ. 242'>20 Ούτω μ ε ν ο ύ ν δ ό ς ε ι ε ν άν δ ε δ ε ί χ ί > α ι τ ο ες α ρ χ ή ς εως του

άμα δε πολλά κινείσΟαι ουκ αδύνατον.

Ά δ ι ο ρ ί σ τ ω ς ληφϋεντος εν τ ή προειρημεν^ αποδείξει του άπειρα είναι 52

τφ πλήί)ει τά κινοΰντα και κινούμενα, έφιστάνει καλώς, οτι μ ή τυγχάνων
τού προσήκοντος προσδιορισμού ó λόγος δοκεί μεν άποδεικνύναι το ες
Ιό αρχής προτεί)εν το ει vat τι πρώτον κινούν διά του αδύνατον τι οείςαι επο-
μενον τ φ αντικείμενοι τ φ λεγοντι άλλο προ άλλου έπ' άπειρον αεί κινεΓν 55
τε καί κινεϊσι)αι και δια τούτο απείρους τάς κινήσεις υποί)εμενφ, καί μίαν
άπειρον τ ω μεγέΟει τήν εκ τών απείρων τ φ πλήί}ει συστήσαντι καί συναγα-
γόντι αδύνατον τι τό τήν | άπειρον ταύτην εν πεπερασμενφ χρόνιο κινεϊσίίαι. 244'·
•20 οτι ούν μ ή συνάγεται εκ τών κείμενων τούτων αδύνατον τι, δείκνυσι. τό
μεν γαρ κείμενον ήν άπειρων τ φ πλήξει κινήσεις άπειροι και αύται τφ
πλήί)ει. ένδεχεται δέ τάς απείρους τ ω πλή&ει ταύτας κινήσεις εν πεπε-
ρασμενφ χρόνιο γίνεσί>αι άμα γινομενας, ώς είρηται, τήν του Α καί Β
καί τών άλλων, καί ουδέν αδύνατον ακολουθεί, άλλα τό αδύνατον ή/ολού-
2ó i)r ( aî τ φ μίαν άπειρον κινηαιν εν πεπερασμενφ χρόνφ κινεΐσίΐαι, έπεί τό 5
- ε πλείους τ φ πλήί}ει καί απείρους άμα εν πεπερασμενφ γίνεσΟαι ουκ
αδύνατον, d ούν μελλει τό αδύνατον άκολουί>είν, χρή δείςαι, πώς αί
άπειροι τ φ πλήί>ει κινήσεις εις μίαν κίνησιν άπειρον τω μεγεί>ει συντί-
θενται άμα γινομενην εν πεπερασμενφ χρόνφ, έν φ καί μία τών πεπερα-

1 ούσαν] τους Μ χρόνιο γίνεσθαι Μ 2 τι ora. Μ, sed ήκολ in ras. est 3 βιβλίω]
cf. ad p. 1042,21 4 θέσίΐαι F ú μηκέτι] μή M G κάν τι ίσα F τφ μεγέΗει Μ
7 έστι τό F δέ τι OÍD. F 7. 8 τ:ροςτέ»ειχεν Μ 8 άλλήλαις A M : άλλήλοις aF
κινήσεις τω πλή&ει a F 9 άλλαι on). Μ άμφοτέριυς, ριος in lit. M 10 δόςειεν
αν Α : όόςειε F: όόςειν Μ 11 πολλά] πολλάκις Μ 12 τοϋ] εί τού Μ 13 τώι
Α : τά a F Μ 14 διορισμού Μ 10 προτιίΙέν F l'i έπ' άπειρον post λέγοντι col-
locai a 17 καί (ante διά) om. F τάς A H : um. a F 18 τώι πλήίίει A M : oni.
aF 21 post ψ nilil. τών a τό πλ//ί)ει Μ post πλήξει adii, καί αί a : αί Μ
και αύται AM: καί αύται F : uin. a 22 ταύτας post άπειρους collocant uFM, κινήσεις
post, ταύτας M 23 χρόνι» oui. Μ τήν AM : τήν τε a F καί τού β <ιΚΜ
24. ·>:> ήχολοΰβησε A F M : ήκολούθησεν άν a τιί] τό F 26 αμα a M : Oiu.
aF 27 μέλλει να τον Μ (τό άόύ nm. in lac. V litt.) ante πώς habet οτι F
28 άπειρον κίνησιν Μ 27. 28 συντίθεται F
1046 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 1 [Arist. p. 242b20. 24]

σμένων γίνεται· ουτω γάρ ήχολούθει το αδύνατον το έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ χρόνιο 244··

άπειρον είναι κίνησιν. τούτο ουν έφεςής ποιεί δεικνυς ο π ω ς μία άπειρος
ή τοιαύτη κίνησις αποτελείται. ίο

p. 242b24 'Αλλ' εί τό κ ι ν ο ύ ν π ρ ώ τ ο ν κατά τόπον εως του ουδέν

5 προσήκει διά τούτο γίνεσθαι αδύνατον.

Πολλών μέν όντων και απείρων τ ω π λ ή θ ε ι των κινούντων και κινου-

μένων ουδέν αδύνατον επεται τ ψ τάς απείρους κινήσεις ά μ α έν π ε π ε ρ α -
σ μ έ ν η γίνεσθαι χρόνο), αλλ' εν τι γίνεται, φησί, το έκ π ά ν τ ω ν των κινούν-
των και κινουμένων τό γαρ κινούν τι κατά τόπον πρώτον, τούτ' ε σ π 20
10 π ρ ο σ ε χ ώ ς καί μ ή δι' άλλου, καί σωματικήν κίνησιν κινούν ανάγκη συνεχές
δν τ ψ κινουμένψ ή άπτόμενον αυτού ουτω κινειν αότό. σωματικήν δε
λέγει κ ί ν η σ ι ν την αντερειστικήν· κινεί μέν γαρ καί το π ρ ώ τ ω ς κινούν καί
τό έραστόν, καί κατά τόπον κινεί ταύτα, αλλ' ου σ ω μ α τ ι κ ώ ς · σωματικώς
γαρ κινεί τό ωθούν ή ελκον ή δινούν ή όχούν. τά δή τοιαύτα άπτεσθαι
15 ανάγκη τών υ π ' αότών κινουμένων και διά της αφής τρόπον τινά ενούσθαι
αυτοΐς. καν π λ ε ί ω ουν κάν άπειρα ή τά κινοΰντα καί κινούμενα έκ δια- 25
δ ο χ ή ς , καί ταύτα εν εσται κατά τήν ά φ ή ν ' ε ί τ ε δέ άπειρον, φησί, το εν
τούτο είτε πεπερασμένον, ουδέν διαφέρει,' ουχ οτι αδύνατον εξ απείρων
τ ψ π λ ή θ ε ι μ ε γ ε θ ώ ν άπτομένων αλλήλων, xäv τ ώ ν Δημοκρίτου ατόμων ε Γη
20 τ ψ μεγέθει βραχύτερα, πεπερασμένον τι εν γίνεσθαι, αλλ' ότι ού πρόκειται
νΰν σκοπείν, είτε εστι τι άπειρον μέγεθος είτε ουκ εστίν, καν γάρ π ε π ε -
ρασμένον αυτό τις υποθήται, τ η ς κινήσεως απείρου ούσης καί μιας τ η ς εκ
τών απείρων τω π λ ή θ ε ι κινήσεων συγκειμένης άκολουθήσει το αδύνατον 30
το έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ χ ρ ό ν ψ άπειρον κίνησιν κεκινήσθαι, είτε τ ο πεπερασ-
25 μ έ ν ο ν μέγεθος είτε το άπειρον· άμφοτέρως γάρ αδύνατον, ως
δέδεικται έν τψ πρίι τούτου βιβλίψ. καί νΰν δε ύπέμνησεν, οτι ό π ω ς
αν ληφθώσιν αί άπειροι τ ψ π λ ή θ ε ι κινήσεις, είτε Γσαι είτε άνισοι μέγεθος

1 γίνεται aFM: έγίνετο Α ήκολούθει AM: ήχολού&ησε F : άν ήκολού&ησε a τό έν] τώ

έν F 2 πώς μία άπειρον Μ 3 ή τοιαύτη aAM: αύτη ή F 4 κινούμενον a
πρώτως a 5 γενέσθαι M G μέν a F : μέν ούν AM, at cf. p. 1038,21 et 1049,3 sim.
T(iî πλήθει aFM: "λήθει A τών AM: Olli. aF καί AM: τε xal aF 7 αδύνατον
aAM: άτοπον F τψ τάς a F : τό τάς AM 8 γίνεται aA: γίνεσθαί FM (hic posi
φησί) 9 τώ γάρ κινοΰντι F 11 post κινουμένψ add. χινεϊν a 13 καί κατά
A F M : καί εί χαί κατά a 13. 14 άϊΧ où σωματικώς δέ κινεί Μ 14 η τό έλκον
η τό δίνουν ή τό ¿χουν Μ δη Α: δέ aFM 15 υπ' ατών Μ 16 καν
πλείω ούν ο m. F κά'ν τε άπειρα ή χάν τε μή, τά κινούντα F η oui. aM
17 post ταύτα adii, γάρ a 18 άδύνατον a F : δυνατόν AM 20 βραχυτέρων ut
videtiir F 21 σκοπών F ούχ ίσται Α 1 21. 22 γάρ πεπερασμένον AM:
to πεπερασμένον F : πεπερασμένον γάρ a 22 μίαν F 23 κινήσεως Μ 24 κι-
νεϊσθαι F 24. 25 είτε πεπερασμένον είή τά μέγεθος είτε άπειρον a 25 άμφότερα F
γάρ AM: γάρ τό aF post άδύνατον add. εψεται a 2G έν oui. Κ βιβλίψ]
cf. ad p. 1042,21 οτι AM: ήμάς F: ήμάς ώς a
 SIMPLTCir IN PHYSIC0RC1I V H 1. 2 [Arist. p. 2 4 2 b 2 4 . 2 4 3 » 3 ] 1047

ουσαι, άπειρον τό ολον τ ώ μεγέί)ει ποιοΰσι, προσ&είς νυν, οτι καί μία γίνε- 244··
ται κίνησις δια την των κινούντων καί κινουμένων επαφήν εν ποιούσαν το
κινούμενον. ή δε του ενός κίνησις μία- το δε ο γ v. ρ ε ν δ ε χ ε τ α ι, λ η ψ ó - 35
μ ει) α ω ς υ π ά ρ χ ο ν περί του ί'σας ή άνισους λαβείν είπεν. επεί γάρ άμ-
•J φοτέρως ενδέχεται, οπερ αν ύποτεθή, τούτω εςομεν άκολουί)ούν το αδύ-
νατον. άπειρον δε υποί)εμενος το εκ του ΑΒΙ'Δ μέγεί)ος άπειρων
όντων τ ω πλήί)ει μεγεθών εν τ ή συναγωγή του λόγου ή το πεπερα-
σ μ s ν ο ν ή τό ά π ε ι ρ ο ν ειπεν ώς καί)' εκάτερον του αδυνάτου άκολουί)ούντος.
καί γάρ άπειρον κ7.1 -επερασμ.ένον μέγε&ος άπειρον κινεΐσί)αι κίνησιν έν
10 πεπερασμενω χρόνω ομοίως άόύνατον εδείχί)η εν τ ω προλαβόντι βιβλίω.
μετά δε το διαλύσαι την εκ του άδιορίστως ύποτείΙέντος έ'νστασιν συμπε- ω
ραίνεται λοιπόν τον λόγον· αδυνάτου γαρ δειχί)έντος του επ' άπειρον είναι
τα κινοΰντα καί κινούμενα, εί'περ αδύνατον τι α ύ τ φ ήκολούί)ησεν, ανάγκη
το άντικείμενον τούτω άληί)ες είναι, το Γστασί)αι την πρόοδον ταύτη ν και
15 μή ε π ' άπειρον ίέναι άλλ' είναι τι το πρώτως κινούν μηκέτι αυτό υπ'
άλλου κινούμενον. επειδή òà ου δεικτικώς αλλ' ες υποθέσεως αυτω προ-
ήλί)εν ó λόγος της άπειρα τω πλήί)ει τά κινοΰντα καί κινούμενα ύποΐΐε-
μένης, καί ταύτ/j το αδύνατον επήγαγεν, iva μή τις ειπβ μηδέν είναι
δεδειγμένον, εί'περ ές υποθέσεως το αδύνατον ήκολού{}ησε, καλώς έπήγαγεν «
1
•20 δτι ή υπόί)εσις εί'ληπται ώς ενδεχομένη', ó γάρ μή συγχωρώ ν είναι τι
πρώτον κινούν ώς ενδεχομένου τού έ π ' άπειρον δύνασί)αι λαμβάνειν άλλο
προ άλλου κινούν τε καί κινούμενον ούτως εκείνο ου συγχωρεί, τ<» δε ένόε-
χομένω υποτεί)έντι ουδέν άόύνατον άκολου&εϊ, άλλα αδύνατον μεν άόυνάτ<;>,
δυνατόν δε δυνατω, ώς έν τοις ΆναλυτικοΓς εδιδάχβημεν. ώστε καν ώς
•J.j ενδεχόμενον υποτεί)ή, ουκ ήν ένδεχόμενον. όταν δέ λέγη ή γ α ρ ύ π ό ί ΐ ε σ ι ς
ε ι λ η π τ α ι ε ν δ ε χ ο μ έ ν η , άντί του ώς ενδεχομένη άκουστέον. ώστε καν ες 50
υποβεσεως συνέβη το άόύνατον, εξ ΰποίίέσεως συνέβη ώς ενδεχομένης υπο-
τεϋείσης. καί εί'περ ήν ενδεχομένη, ουκ έχρήν αδύνατον τι αυτή άκολου-
ί)ήσαι.

30 ρ. 243«3 TÒ δ έ π ρ ώ τ ο ν κ ι ν ο ύ ν , μ ή ώ ς τ ο ου ε ν ε κ α εως του π ρ ώ τ η

γάρ αΰτη τών κινήσεων. |

Ί ν α δείςη μίαν τ φ αριθμώ γινομένην κίνησιν την εκ της επ' άπειρον 244»

1 ούΐαι aF: εχουσαι AM άπειρον AM: xal ά'-ειρον F: άπειρον καί a προβείς F
νυν ¿'τι καί Α: νυν οτι F: νυν καί ort a: καί νυν οτι M 2 διά AM: κατά aF
ποιοϋΐι F 3 ή γάρ a 4 υπάρχει Μ είττεν a AM: έπηγεν Κ 4. ó άμφο-
τεριυς AM: αμφότερα a F 5 εςωμεν a ακολουθούν AM : άκολουθεϊν F: άκόλουίΐον a
Ο μέγείίος OÍD. M 7 λόγου] όλου F 11 μετά òè το »AM: τό όέ F άίιορίστιο;
AM: άορίοτως aF 16 έπεί δέ aF αύτιί> aF: inn. AM 17 τα οι». Μ καί
τά κινούμενα aF IS μή τις εΐπηι AM: μη εΪΓΟι τις Κ: μη εί'-η τις a 20 ώς
post έπήγαγεν ti a iispoiiiι ut. FM 22 εκείνα συγ/ωρεϊ M 24 Αναλυτικοί;] voliit lì 14
p. (¡2l>29 sqq. 27 τό άδύνατον — συνέβη on). M 28. 29 άκολουίίειν F 30 òè F:
δ' ούν AM ενεκεν Arist. 32 τήν] της FM της] τών Μ απείρων Α 1
1048 SIMPLICII IN P B Y S I C O R U M VII 2 [ A r i s t . p. 2 4 3 »3]

των κινούντων καί κινουμένων όποθέσεως, και τουτψ το αδύνατον έπαγάγη 244'
το έν πεπερασμένα) χρόνψ άπειρον κινείσ&αι κίνησιν, έχρήσατο τ ω το προσ-
ε χ ώ ς κινούν όφείλειν άπτεσ&αι τοΰ κινουμένου ή συνεχές αύτω είναι,
τοΰτο δε τότε μεν από της έπαγωγής έπιστώσατο ειπών "κα&άπερ όρώμεν
5 επί π ά ν τ ω ν " , νυν δε αποδείξαι αυτό καθ' Ικαστον κινήσεως είδος προτί- 5
θεται, οτι τό προσεχώς κινούν ανάγκη άμα είναι τ ψ κινουμένψ. επειδή
δέ το κινοΰν διττόν, το μεν ώς το οί)εν ή α ρ χ ή της κινήσεως, τοΰτ' εστι
το ποιητικόν, το δε ώς το ου ενεκεν, τουτ' έ'στι το τελικόν, περί του
ποιητικού νυν αύτω ή άπόδειξις γίνεται, το γαρ ώς τέλος κινούν και δλως
10 το δρεκτόν ουχ αμα τ ω κινουμένω· ή γαρ ό'ρεξις μ η παρόντος μάλιστά
έστιν, εκτασις έ π ' αυτό ουσα. πρώτον δέ κινούν λέγεται μεν καί το τήν
α?τίαν ένδιδον της κινήσεως καν δι' άλλων τινών μεταξύ κινήσεων, ώς 6
δια σχοίνων 2λκων ή δια ράβδου ώί)ών. ουτω δε και το πρώτιστον αίτιον ίο
της κινήσεως τό άκίνητον τά ένταΰ&α λέγεται καί ώς ποιητικόν κινεΐν.
15 πρώτον δέ κινούν λέγεται καί το προσεχώς κινοΰν, ώς νυν έχρήσατο τφ
ονόματι τό π ρ ώ τ ο ν ουτω κ ι ν ο ΰ ν ά μ α λέγων τ ω κ ι ν ο υ μ έ ν ψ . οπως δέ
τά άμα λέγει, αυτός έξηγήσατο ειπών λ έ γ ω δ έ τ ο ά μ α ο τ ι ο υ δ έ ν έστι
μ ε τ α ξ ύ , ο ταυτόν έστι τ ψ άπτεσΟαι. άπτεσί)αι γάρ εκείνα έλέγετο, ων
τά άκρα άμα, ώστε μηδέν εχειν μεταξύ, ειπών δέ οτι τοΰτο κοινόν
•20 έστιν ε π ί π α ν τ ό ς κινουμένου καί κ ι ν ο ΰ ν τ ο ς , δήλον οτι τοΰ ούτως, 15
ώ ; εί'ρηται, ποιητικώς κινοΰντος διαιρεί λοιπόν τά είδη της κινήσεως είς
τήν κατά τόπον καί κατά ποιον καί κατά ποσόν, και τρία τά κινοΰντα λαβών
το ψέρον καί τό ά λ λ ο ι ο ΰ ν καί το αυξον ή φί)ίνον, επί πρώτης
της φοράς ώς πρώτης ούσης των κινήσεων, ώς δείξει έν τ ψ έφεξής βιβλίψ,
•25 τον λόγον ποιείται.

1 καί τών κινουμένων a F τούτω aM : τοΰτο A F 2 τό έν a F M : τ ώ ι έν Α

χίνησιν κινεΐσθαι collocant a F τ φ τό a F : τό Α: τψ Μ 2. 3 προσεχή Μ
3 όφείλειν Α : όφείλον a F M 4 τότε δέ τοΰτο colloc. Μ από] έκ Μ ειπών]
ρ. 242 ·ι 26 δ είδος κινήσεως a F 5. 6 συντίθεται F 6 είναι τ ώ ι κινου-
μένωι A M : τ ώ κινουμένω F : τ φ κινουμένφ είναι a έπειδή A M : έπεί a F 8 τό
δέ — τελικόν am. A 1 F , add. in imo mrg. A 2 et in t e x t u a M ενεκα A 2 M : ενεκεν a
9 ώί τό τέλος M I I μέν a n t e λέγεται t r a n s p o n i t F 12 ένδιδόν A M :
ένδιδοΰν a F ώς om. A ' F : add. a M et s u p r a versum A 2 13 σχοίνων A M : οχοίνου
aF ράβδων Μ τό om. M 16 οίΐτω] τ ψ Μ λέγων όίμα collo-
cant a F 17 καί a n t e τά add. a F τά ά'μα A F : τό άμα fartasse recte aM
δέ τά αμα F : δέ άμα Μ ό'τι] ών a ουδέν έστι a A : οϋδέ F : ούδ' εστι Μ :
ούδέν έστιν αυτών Arist. 20 παντός τοΰ a F οΰτως] οντος Μ 21 ποιητικού Μ
21. 22 είς τά Μ 22 ποιόν et ποσόν m u t â t Μ κατά (ante ποσόν) om. F
τό a n t e ποσόν add. M 23 τό φέρον om. Arist. codd. plerique καί (post
ψέρον) oui. M 24 φθοράς M et lit videtur A 1 , corr. A 2 ώς πρώτης ούσης itérât
post βιβλίω F βιβλίφ] Θ 7 p. 2 G 0 " 2 8 sqq.
 S I M P L I C I I IN PHYSICORUM VII 2 [Arist. p. 2 4 3 « 11] 1049

p. 2 4 3 » 11 "Απαν δή το φερόμενον ή αυτό υ φ' εαυτού xcvstxott 244ν

ε ω ς του π λ ή ν οσαι έν γ ε ν ϊ σ ε ι καί φί>ορ^ είσί.

Φ ε ρ ό μ ε ν ο ν μεν λέγει το κατά τόπον κινούμενον και από τ η ς φοράς »ο

ουτω προσαγορευόμενον. Ζ~ι δε ¿'ντο; του κινουμένου ανάγκη και το κι-
5 νουν είναι, δήλον, εΐπερ πάν το κινούμενον υπό τίνος έ δ ε ί χ ί ) η κινεΐσί)αι.
διελών δέ τα κατά τόπον κινούμενα εις τε τά υφ' εαυτών κινούμενα και
εν έαυτοίς έχοντα τό κινούν, ώσπερ τα ζώα εν έαυτοίς έ'χει την ψυχήν
κινούσαν το σ ώ μ α , καί εις τα έ'£ωί)εν καί υπ' άλλου κινούμενα ( π α ρ ά γαρ
τούτους τους τρόπους ουκ εστίν κινεΐσί)αι) τά μέν υφ' εαυτών κινούμενα
10 φανερώς, φησίν, έν έαυτοΐς αμα το κινούν έ'χει τ ω κ ι ν ο υ μ έ ν ψ , μ ή κ ε χ ω - 3»
ρισμενον αύτου μ η δ έ διαλαμβανόμενον υπό τίνος μεταςυ παρεμπίπτοντος·
ο υ τ ω γαρ ή ψ υ χ ή σύνεστι τ ω σ ώ μ α τ ι κινούσα αυτό, κάν μή σωματικώς
κινή. ή δε υπό τίνος εςω&εν κινουντος γινομένη κίνησις, βίαιος ουσα δη-
λονότι και ου κατά φύσιν, τέτταρας έ'χει τάς άνωτάτω διαφοράς· ή γαρ
15 ελκει το κινούν ή ώ ί ) ε ϊ ή ο χ ε ΐ ή δινεί. οτι δέ ούτοι μόνοι τρόποι της
ε'ςω&εν καί ύ π ' άλλου γινομένης βίαιου κ ι ν ή σ ε ώ ς είσι, δείκνυσιν έκ του
πάσας τάς ύπ' άλλου βία γινομένας κινήσεις υπό τινα τούτων άνάγεσί}αι
των διαφορών, την μεν γαρ επωσιν καί την άπωσιν υπό την ώσιν ανάγει. 4«
εΐ γάρ έστιν ή ώ σ ι ς , ώ ς αυτός μ ε τ ' ολίγον ορίζεται, ή αφ' εαυτού προς
2 0 άλλο ή απ' άλλου προς άλλο, έ'πωσις δε έστιν όταν καί άφ' εαυτού τινι
κ ι ν ο υ μ έ ν ψ ακολουθούν τι έ π ω ί ) η αυτό, άπωσις δέ δταν α φ ' εαυτού ή άπ'
άλλου ώ δ ή τ α ί τι υπό του κινούντος μή έπακολουΟούντος τω κινουμένιρ,
κοινή ουν άμφοίν ή ώσις, διαφέρουσι δέ ή έ'πωσις και ή άπωσις τω
έπακολου&ειν ή μή. καί τήν ρίψιν δέ είς τήν ώσιν ανάγεσί)αί φησιν
25 ε ω ς γάρ τ ό τ ε ριπτείσΟαι λέγεται τ ι , 2 ω ς αν ή σφοδρότης τ η ς ώ σ ε ω ς έπι- 15
κράτη της οικείας του ριπτουμένου κ ι ν ή σ ε ω ς · δταν δέ έκείνης έκλυδείσης
αυτη έ π ι κ ρ α τ ή σ η , οΓον ε? λίθος ε ι η , ούκέτι κατά τήν ρίψιν φέρεται πλάγιος
ει τ ύ χ ο ι ή προς τό άνω, αλλά κατά τήν οίκείαν ροπήν έπι το κ ά τ ω . ώσις
ουν τις έστι καί ή ρ ί ψ ι ς · καν γάρ έπι τό κ ά τ ω τις ρ ί ψ η τον λίθον, έ'ως
3 0 μέν ή του ρίψαντος ώ σ ι ς έπικρατεί τ η ς κατά φύσιν κ ι ν ή σ ε ω ς , ρίψίς έστιν

1 δη] δε Μ αύτό οm. ree. principalis nostri c'odd. at cf. p. 1 0 5 1 , 1 1 2 post όσα
(sic F M ) iuser. τψ sed delevit Μ 5 έδείχθη κινεΐσθαι] ένδέχεται M G. 7 καί τά έν
αύτοίς έχοντα Μ 10 φανερών φησιν ώς aM 12 αύτώ F 15 ¿χει et ώ!)εί
mutât Μ 16 βιαίας F M 17 γινομένου βία a ϋπιί τίνος ut videtur F
18 γαρ] ουν Μ τήν (ante άίπωσιν) oui. F 19 μετ' ¿λίγον] p. 2 4 4 "7 2 0 επωσις]
οΰ-ωσις F καί oin. aM 20. 21 κινουμένφ τινί coll. M 21 (ίκολουίοϋν τι di-
s t i n s i : άκολου&οΰντι A: άκολουί)οΰντες F : έπακολουϋοΰντι M : άκολουϊουντος a 21. 22 άπ'
άλλου a A M : κατ' άλλο a F 22 τι om. Μ τοΰ κινουμένου M 2 3 ουν A F M :
3ν είη a τό A 1 2 4 άκολουθεϊν F είς] ύπό Μ 25 τι λέγεται a F της
om. Α 1 25. 26 έπικρατεί Μ 26 έκλυ&είσης A M : λυ8είσης a F 27 αίίτη aF:
αύτη A M 27 έπικρατήσοι F τήν om. F πλαγίως Μ 28 τύχη Μ η
om. Α 1 2 9 ούν τις A M : τίς ούν a F καί ή ¿>ϊψις — £ΐψίς έστιν (30) om. F
3 0 έπικρατεί A M : έπικρατη a φύσιν, ιν om. lacuna ιι litt. rei. M
1050 SIMPLICJI IN P H Y S I C O R U M VII 2 [Arist. p. 2 4 3 « 1 1 ]

ή κίνησις, έκλυί)είσης δέ ¿κείνης καί της κατά φύσιν κρατούσης, ουκέτι 244»
ρΐψις ουδέ ώσις. και επί τής ρίψεως os, καν το ρΐψαν μηκέτι άπτηται τοΰ
ρκρίΐέντος, αλλ' ο γε αήρ προσεχώς αυτά κινών την αρχήν από του πρώ- so
του κινήσαντος λαβών καί ευφυώς εχων προς την επί το πλάγιον κίνησιν
5 5ιά το μήτε βαρύς απλώς είναι μήτε κούφος ώίίεί το ριφϋέν έφαπτόμενος
αύτου, ώσπερ αυτόν ó πρώτος κινήσας άνθρωπος εί τύχοι ή ó παρ' εκεί-
νου τήν δύναμη του κινείν κατά το συνεχές διαδεςάμενος αήρ· ουτω γάρ
αυτός έν τω έφεζής βιβλίψ τήν ρΐψιν αιτιολογεί τήν άντιπερίστασιν μή
προσιέμενος. καί τήν δίώσιν ôà καί σύνωσιν τη ώσει υπάγει και ελςει· ή
10 μεν ·)'άρ δίωσις άπωσίς έσπν άπ' αλλήλων, ή δέ άπωσις ώσις, ή δέ συν- 55
ωσις ελ£ις, ή δε ελςις ή προς αυτό ή προς άλλο. δοκεί δέ καί ή σύνωσις
ώσίν τινα δηλουν, αλλ' ου χωριστικήν ώς ή δίωσις, αλλά συναγωγόν μάλλον
καί συμπιλητικήν. καί | τά είοη δέ, φησίν, τής τε διώσεως και της συνώ- 245 Γ
σεως υπό τήν ώσιν καί τήν ελξιν αναχ&ήσεται. ε Γόη δε τής μεν διώσεως
15 κέρκισις καί πτυσις και έκπνοή καί πάσα διακριτική κίνησις, τής δέ συνώ-
σεως σπάδησις καί εισπνοή καί τής τροφής ή του πόματος όλκή και
απλώς πάσα συγκριτική κίνησις. ίνα γάρ μή τοις καί)' εκαστον επιών
άμα μεν μηκυνγ^ τον λόγον, άμα δέ υποψίαν επί τοις παραλειπομένοις πάρ-
εχηται, είς σύγκρισιν καί διάκρισιν πάσα; τάς τοιαύτας άναγαγών τήν μεν 5
20 διάκρισιν ώσιν τινά φησιν είναι, τήν δέ σύγκρισιν ελξιν. ειπών δέ οτι
πάσαι αί συγκρίσεις και διακρίσεις έσονται συνώσεις και βιώσεις έπήγαγεν
π λ ή ν οσα έ ν γ ε ν έ σ ε ι κ α ι φ ί) ο ρ σ. s ì σι ν. έπειδή γάρ τοις περί Άναςα-
γόραν καί Λεύκιππον και Δημόκριτον πάσα γένεσις καί φθορά συγκρίσει
καί διακρίσει γίνεσί)αι έδόκει, αυτω μέν τούτο ουκ αρέσκει, εί δέ γι'νε-
2υ ται ολως, φησί, τινά καί φί)είρεται κατά σύγκρισιν καί διάκρισιν, ουκ αν
ή σύγκρισις αυτη και διάκρισις άνάγοιτο είς τήν σύνωσιν και δίωσιν ούόέ ίο
οιά τούτων είς τήν Ιλςιν καί τήν ώσιν. το μεν γάρ συνωδούμενον καί
διωΟούμενον όντα κατά τήν ούσίαν καί μένοντα, άπερ εστί, διωί)εϊσί)αι καί
συνωί)είσί)αι λέγεται καί δλως ώ&εΐσόαι καί έ'λκεσ&αι, τα δέ γινόμενα καί

3 βιφέντος Μ 6 iteiav. Μ post άήρ αυτό κινών A M : κινών αύτό F : κινούν

αυτό a 4 Ιχον Α 1 τήν έπί τό] τήν έκ Μ δ jbitpèv Μ 6 πρώτος Α :
ττρώτως a F M άνθρωπος] äv F τύχη M 7 κινειν] χινήσαι Μ συνε-
χώς Μ 8 βιβλίφ] Θ 10 ρ. 2 6 6 b 3 0 sqq. άντιπαροίστασιν Μ 12 χωριστικήν Α :

χωριστήν a F : γνωριστικήν Μ 13 συμπιλητικήν Α: συμπηλι t e r m i n a t o n e incerta F :

συμπιλητιχόν aM 13. 14 της τε συνώσεως καί τής διώσεως a 14 διώσεως a A :
ώσειυς F : διώξεως Μ 16 χαί ή τής a M τροφής ή του στάματος ¿λ/.ol F
18 μέν oui. Μ υποψίας F έπί scripsi: υπό A M : oui. a F 18. 19 παρέ-
χηται A M : παράσχηται a F 20 τινά ώαιν colloeat a 21 σύνωαις χαί όίωσις
aF 22 πλήν ο in. a osai M 23 xal (ante Λεύκιππον) oui. a 23. 24 δια
συγκρίσεως χαί διακρίσεως F 24 έδόχει γίνεσ9οα Μ 24. 25 τοϋτο ούκ άεΐ δέ γίνεται
S έστι φησί κτλ. Μ 2ό χαί διάκρισιν uni. F 26 αυτή F ή δια'κρισις Μ
27. 28 διωΗούμενα χαί συνωϊούμενα ΑΙ: διιυ8ούμενον και συνωϋούμενον a 28 κατ'
ούσίαν a διαμένοντα F 29 λέγεται χαί ολως] λέγονται καί 5 έστιν ώς Μ
χαί ολως ώί)εϊσ3αι om. F
 SIMPLICII IN PIIYSICORUìI VII 2 [Ari.st. p. 243Ml. »10] 1051

φί>ειρόμενα oò μένοντα έπί της οικείας ούσίας κατά γένεσtv καί φΟοράν 245·'
μεταβα!λλει, έπειδή κ« τ' ουσία ν είσίν αί T'-taÒTat μεταβολαί. òtò ούχ ελςεις
ούδε ώσεις αί τοιαύτα». συγκρίσεις και διακρίσεις· ούδε γάρ κινήσεις όλως
είσίν αί γενέσει? καί αί φί>οραί, οόοε ελκεσΟαι ή ώ9είσΙ)αι οίον τε τ ò ε'τι γινόμε-
ό νον και μηδεπω ον. έπειδή δε ó 'Αλέξανδρος έν τ<5 ετέροι έβδόμι;) βιβλίω 15
τω κατά την λέςιν ολίγον τι τούτου δ'.αφέροντι και τήν σπαί)ησιν καί τήν
κέρκισιν t7¡ ώσει ύπάγεσβαι λέγει, ίστέον οτι εν οι; έ'γνων εγώ ούτως
ηύρον γεγραμμένον καί ή σπάίίησις δε καί ή κερκισις· τό μεν γαρ
αύτών σύγκρισις, το δε διάκρισις. ίστέον δε οτι ó Θεμίστιος έν οις
10 έ'γνων εγώ βιβλίοις από ταύτης τής ρήσεως της λεγουσης άπαν δ ή το
φερόμενον ή αυτό ύφ' εαυτού κινείται ή υπ' άλλου ήρςατο τούτο
το βιβλιον παραφράζειν των μέχρι τούδε ρηίΗντων έν αύτιΰ καταφρονήσας, 20
καί ούδε έν τοις εξής τήν συνέχειαν φυλάττει.

ρ. 240''10 Ά μ α δε φανερόν οτι ούδε ¿στιν ά'λλο τι γένος ε'ως τού

Ιό απασαι γάρ πίπτουσιν είς τέτταρας ταύτας.

' Ειπών τάς συγκρίσεις καί διακρίσεις τάς μεν συνώσεις είναι τάς δε ¿5
διώσεις, και διά τούτο τάς μεν ελςεις τάς δε ώσεις, επειδή τίνες των φυ-
σικών αρχάς où μόνον τών κατά τόπον κινήσεων αλλά καί πασών έτίί)εντο
τήν συγκρισιν και δια'κρισιν καί ού μόνον κινήσεων αλλά καί μεταβολών
•-0 πασών, αυτός ού τούτο μόνον άναιρείν δοκεΐ το πασών αρχάς αύτάς είναι
τών κινήσεων, αλλ' ούδε άρχαί, φησίν, είσί πρώται ούδε γένος τι έστιν
ολως κινήσεως τούτο παρά τά τέτταρα τά είρημενα, αλλ' ύπ' εκείνα και
ταύτα ακαγεται και τα τούτων ειοη· και γαρ η μεν εισπνοή συγκρισις ουσα 30
ελςις εστίν, ή δε εκπνοή δια'κρισις ουσα ώσίς εστίν ομοίως δε και ή πτύσις.
•jó και δ'σαι ά'λλαι, φησί, δια τού σώματος εκκριτικοί είσιν ή ληπτικαι κινήσεις αί
μεν διακριτικαί ουσαι αί δε συγκριτικαί, αί μεν υπό τήν ώσιν ανάγονται,
αί δέ υπό τήν ε'λςιν.' ού'τω μεν ουν τήν αρχήν 6 'Αλέξανδρος έςηγήσατο

1 οικείας aAM: άυ F 2. 3 ούχ ελςεις ούόέ ώσεις AM: ούκ έλξις ούόέ ώσις Κ: ού*
ώσεις ουδέ έλξεις a 3 ο λα Μ 4 αί (post καί) oui. aF οίόν τέ έστι F
ó μηόέπω Α: μήπω aF: τό μτ,οέπω Μ 6 σπάΟισιν Μ 7 οτι om. F
άνέγνων Μ 8 ευρον aFM καί ή σπάίτ,σις— διάκρισις (9) in nostris cotUi. alterili*
recensionis lion servatili· !) δε oíd. F Θεμίστιος] p. 400,1 Sp. 10 έγνων AF
et (εγ in ras.) AI: άνέγνων a εγώ om. M 11. 12 τούτου του βιβλίου F: τό βιβλιον
τοϋτο Μ 12 με/ρις a 13 οϋόέν F έν ταϊ; Μ 15 απαοα γάρ πίπτουσα F
17 τά; μέν ώσεις τάς à' έλξεις a 18 τών κατά τόπον κινήσεων om. F
έθεντο Μ 1 ·Ι καί (ante ού) om. a 20 τό aFM : του Α 21 post
πρώται ηιΙΊ. Μ αλλ' ΰπεκεϊνα ex vers. seq. έστιν om. a 22 κινήσεως ολω;
rapà Μ (τοϋτο om.) τοϋτο μόνον άναιρείν δοκεΐ περί τά τέσσαρα F cf. ad ν. 2ύ
άλλ' ΰπεκεΐνα transpoiiit M cf. ail ν. 21 23 και τά] και διά F 24 ù>5iv έστίν
ομω; δέ F 2ό òià του σώματος om. F ipii pio Iiis priora είσί πρώται (21)— ομοίως
òè (24) itérât correctis menili» praeter περί (ante τά τέσσαρα v. 22) 2(i λι'Jj πτικαί M
27 τήν αρχήν post άλέξανδρος colloc. M
 1052 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I 2 [ A r i s t . p. 243b 101

τήν σύγκρισιν καί διάκρισιν λέγων ϊεοεΐ/βαι μή άλλο γένος ούσας κινήσεως, 245Γ
αλλ' ύπαγομένας αύτάς ταΐς προειρημέναις τέτρασιν ώ ς μέρη εκείνων οΰσας.
εφεξής ί ε αναλαβών τον λόγον, είτε κατ' άλλ η ν επιβολήν ύστερον προσ- 35
γραφεισαν είτε ουκ οιδα όπως, γενικωτάτας φησιν ύπ' αυτοί» κινήσεις δεί-
5 κνυσί)αι τήν τε σύγκρισιν καί τήν διάκρισιν· " π ά ν τ α γάρ, φησί, τ ά είδη τής
κινήσεως ύιτό ταύτα εύρε&ήσεται· εί γαρ πάντα μεν υπό τήν δίωσιν και
τήν σύνωσιν, τούτων δε ή μέν σύγκρισις ή δε οιάκρισις, πάντα ει'; σύγκρισιν
καί διάκρισιν άνάγοιτο αν." ταύτα ó 'Αλέξανδρο; αυτή λέξει γέγραφεν,
καίτοι του 'Αριστοτέλους είπόντος " ο μ ο ί ω ς δέ και αί άλλαι συγκρίσεις καί
10 διακρίσεις· « π α σ α ι γάρ έσονται διώσεις και συνώσεις, πλήν οσαι έν γενέσει ω
καί φί)ορά." ώ σ τ ε ουχ ή σύνωσις σύγκρισίς τις έστιν ουδέ ή δίωσις διά-
κρισίς τις, ώς ó 'Αλέξανδρος φησιν, αλλά τουναντίον αί συγκρίσεις καί
διακρίσεις συνώσεις και διώσεις etat, πώς δε είς σύγκρισιν καί διάκρισιν
πασαι άνάγοιντο άν έκ τ ω ν νυν είρημένων αί κινήσεις, είπερ πάσας εί;
15 τάς είρημένας τέτταρας πίπτειν φησιν ó 'Αριστοτέλης καί τάς δύο πάλιν
τ ω ν τ ε τ τ ά ρ ω ν τήν οχησιν και τήν δίνησιν εις τάς δύο τάς λοιπά; άναγαγών
τήν ελξιν καί τήν ώσιν έπί τούτων ώς κοινών συνήγαγε τον προκείμενον 15
λόγον ειπών " ώστε ει το ωθούν και το ελκον αμα τω ώβουμένω καί
έλκομένω, φανερον δτι του κατά τόπον κινουμένου καί κινοΰντος ουδέν έστι
20 μεταξύ." αλλ' ουκ εΐπεν ' ώ σ τ ε εί το συγκρΐνον καί διακρΐνον'. έν μέντοι
τ ψ έ τ ε ρ ω έβδόμψ βιβλίψ ούτως αυτή λέξει γέγραπται· " κ α ί πάσα δή χί-
νησις ή κατά τόπον σύγκρισις καί διάκρισίς έ σ τ ι " . και από ταύτης Γσως
τής λέξεως ó Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς τ ά ύστερον ρη&έντα προσέ&ηκεν ου συμφωνούντα
τοις ένταυί)α γεγραμμένοις, ώ ς δοκεΐ. δυνατόν δε ί'σως συμφώνους οει-
25 κνύναι τούτους τους λόγους του 'Αριστοτέλους τήν συγκρισιν καί τήν δια- 5«
κρίσιν ουχ απλώς ύπό τήν σύνωσιν καί τήν δίωσιν ήτοι τήν 2λξιν καί τήν
ώσιν ώ ς ύπό κα&ολικωτέρας άνάγοντος, αλλ' ώ ς τάς αυτάς έκείναις ταύτας
λέγοντος, ουτω γάρ καί ó 'Αλέξανδρος ύστερον διετάξατο λέγων " πασαι
αν ύπάγοιντο ταΐς δύο ταύταις, τ ή τε ελξει καί τ ή ώσει, ώ ν ή μεν σύγ-

1 ουβαν F 2 ταΐς προηγουμέναις Μ 4 φησιν a A : φύσεις compend. F : φασίν Μ

4. 5 δείκνυσδαι A M : àzôsiy&at a F 5 τ ή ν ( p o s t καί) om. a F 8 άνάγοιντο M
αύτη ι Α : αυτί) τ η a F : τ-jj Μ 9 είπόντος] p. 243b7 δέ om. F 9. 10 καί δια-
κρίσεις om. F 10 διαιρέσεις Μ συνώσεις και διώσεις Μ 11 post σύνωσις add.
καί F τις oui. Μ 12 τ ι ; om. Μ 12. 13 ώ ς αί συγκρίσεις καί αϊ διακρίσεις F
14 πάσα άνάγοιτο F post äv duae litterae erasae Α έκ τ ω ν νυν εϊρ.] αί του νΰν
είρημέναι F πασαι coir, ill πάσας Α 1 είς om. F 15 τέσσαρα; τ ά ς είρημένας a
δύο καί τάς F τάς (post δύο) om. M 1G άναγαγών A M : άναγάγη F : άνάγεσθαι a
17 ante έπί habet και a κοινόν a F M 18 post λ ό γ ω ν littera erasa Μ ειπών]
p. '24414 18. 19 καί έλκομένωι A ili mg. et M : om. a F : καί τ ω έλκομένω priue. reo.
Arist. 21 έ τ έ ρ φ ] p. 2431)29 βιβλίω έβδόμω F γέγραπται A M : γεγραμμένον
έστίν aF 24 ίσως συμφώνους a A - : ίσοσυμφώνους A ' F : ίσως σ υ μ φ ώ ν ω ς Μ
25. 26 τήν τ ε (τε oui. Μ ) συγκρισιν καί διάκρισιν F M 26 τήν (ante δίωσιν) ex-
punctum A 27 κ α ί ο λ ι κ ω τ έ ρ ο υ F ταύσης a καί om. a 29 ΐίπάγοιντο,
ν supra add. Α τ ε om. a F
 SIMPLTCII IN PHYSICORUM VII 2 [Aiïst. p. 243b IO. 1G] 1053

κρισίς έστιν ή όέ διάκρισις · καί ουτω γενικώταται αν ειεν κινήσεις σύγ- 245··
κρισις τε και διάκρισις.

ρ. 2431>1 fi Τ ο ύ τ ω ν δε πάλιν ή ό'χησις καί ή δίνησις έ'ως -où |

ουτω γάρ σ υ ν ε φ έ λ κ ε τ α ι ί)άτερον. 245ν

Ο Δΐίξας οτι stç τάς τέτταρας τάς είρημενας πασαι αί κοιτά τόπον ανά- β
γονται κινήσει?, τάς δύο πάλιν την τε οχησιν και την δίνησιν stç τάς λοι-
πάς ανάγει δύο την τε ώσιν καί την ελξιν. δείκνυσι γάρ την μεν οχησιν
ή κατά ελςιν ή κατά ώσιν ή κατά δι'νησιν γινομένην, την δε δίνησιν συγκειμενην
εκ τε ελξεως καί ώσεως. καί οτι μέν ή οχησις υπό τινα των τριών έστι osi-
lo κνυσι λαμβάνων το μεν οχούμενον μ ή καί)' αυτό κινεισί)αι, αλλά κατά συμ- ι»
βεβηκός· τω γάρ το ¿χουν κινείσί)αι τούτω κινείται το δχούμενον, καί
ως εκείνο καί)' αυτό κινείται, ουτω τούτο κατά συμβεβηκός. ώστε τά
όχουντα χ ρ ή ζητείν κατά πόσους κινείται τρόπους· κατά γάρ τ^υς αύτους
κινήσεται καί το δχούμενον. των δέ όχούντων τά μεν αφ' έαυτών κινού-
15 μενα ο χ ε ϊ , ως ó Γππος τον άναβάτην καί ολως τά έμψυχα, τά δε έ'ςωί>εν
καί αυτά κινούμενα, αλλά περί μεν των έ μ ψ υ χ ω ν και έξ έαυτών κινου-
μένων δεδεικται πρότερον, οτι αμα εχουσιν έν έαυτοις καί το κινούν καί
το κινούμενον, τά δε άψυχα καί εξωί)εν κινούμενα, Ιν οΓς τινα οχοΰντά 15
έστι, κατά τους τρεις κινείται τρόπους· ή γάρ έλκόμενα ως ή ναΰς ή
20 δχουσα τους έπιβάτας, ή ώί)ούμενα ώς ή προς ά'νεμον πλέουσα, ή δινου-
μενα ώς στρόμβοι και μύλοι, οιτινες καί δχοΰσιν εστίν οτε τινά αυτοΐς
επικείμενα, ώστε ή οχησις κοινή τών τριών έστι τρόπων· ή γάρ ελζει ή
ώσει ή δινήσει κινείται το δχούμενον. ουτω μεν ή οχησις. ή δε δίνησις,
φησί, σύγκειται έ'κ τε ελςεως και ώσεως. δ γάρ δινών ποτέ μεν έφ' έαυ-
25 τον προσάγει τό δινούμενον, ποτε δε αφ' έαυτοΰ άπω$)εί ώς επί τών ταις
χερσίν άλη&όντων· ώί)ών γάρ αφ' έαυτοΰ την μύλην καί πάλιν Ιλκων 20
ποιείται τήν δίνησιν.

E f ουν αί μέν τέτταρες κινήσεις ε?ς ελξιν ανάγονται καί ώσιν, το δε

ίλκον καί τό ώί)οΰν αμα τψ έλκομένψ καί ώ θ ο υ μ έ ν ψ έστι, φανερόν οτι

1 έστιν oui. Μ καί οΰτω — διάκρισις (2) om. Μ εϊη F 3 όχλησις a F

καί om. F 4 συνεφέλκεται A M : Ουνεφέλκεί F: συνεφέλκηται a 5 δέ ό'τι Μ
τάς Α: ταύτας τάς F M : om. a 6 post ό'χησιν expuncta habet ή κατά Ο,ξιν F
εις] καί F 8. 9 ε* τε ελξεω; καί ώσεως AM: έ* της ώσεως καί έλξεως F : εκ τε
ώσεω; και έ'λξεως a I I τφ γαρ — συμβεβηκος (12) Μ om. sed rest., in roarg.
γάρ τώ ¿χοΰντι χινεϊσ&αι τούτο F 12 καί τούτο Μ 13 χρή] δεί Μ 14 χι-
νήσεται AM of. p. 103!),25: κινηθήσεται a F άφ'] ùcp' F 15 6 om. F
όλως] S έστιν ώς M 17 εχουσιν om. a καί (post έαυτοίς) om. M 18 καί
om. M 1Í) τους A: του M : om. a F 19. 20 ή έχουσα M 21 ώς oí F
δ'τε om. M εστίν οτε post έπικείμενα transponunt a F 23 διώσει M
μέν ή] μέν ούν Μ "24 εκ τε] έκ τ?(ς Μ 24. 25 έφ' έαυτών Α 1 25 το κι-
νούμενον M 2G άληΟόντων a F : άλούντων sed λ in duaraia litt, litura A : äka-
νύτων M
 1054 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 2 [Arist. p. 2 4 3 M G ]

τά κατά τόπον κινουντα άμα εστί τοις κατά τόπον υπ' αυτών κινούμενοι? 245»
καί ούδέν έστιν αότών μεταξύ, λοιπόν ουν δεΐξαι, δτι το ώ&οΰν και το
Ιλκον άμα τοις ύπ' αυτών κινουμένοις έστι. τούτο δή δείκνυσιν έκ των
ορισμών της τε ώσεως καί της ελςεως. ó δέ κυριώτατος τών αποδείξεων
5 τρόπος έκ τών ορισμών έστιν. ορισμός δε της μέν ώσεώς έστι κίνησις ή 25
αφ' έαυτου προς άλλο ή απ' άλλου προς άλλο, της δε ελξεως κινησις
απ' άλλου ή προς έαυτό ή προς άλλο, δ τ α ν , φησίν, ί> ά τ τ ω ν ή κ ι ν η σ ι ς
'5 χ ω ρ ι ζ ο υ σ η ς α π ' α λ λ ή λ ω ν τά σ υ ν ε χ ή , τότε, φησι, τό ελκον
έφελκεται θάτερον ή προς έαυτό ή προς άλλο, δταν κατισχυγ; το έλκον
10 της του έλκομενου οικείας κινήσεως τψ θάττονα είναι την του έλκοντος
κίνησιν της του έλκομενου, ήτις δσον έφ' έαυτ-fl χωρίζει απ' αλλήλων
τά συνεχή, τουτέστι τά έλκόμενα έπ! το άψασ8αι καί ταύτη συνεχιζόμενα·
ή γαρ οικεία κινησις έκαστου δσον έφ' έαυτη χωρίζει καί αποσπά τά υπό so
του έλκοντος βία συναπτόμενα αλλήλοις· πολλαχοΰ γάρ τά άπτόμενα συνεχή
]& καλειν είωθεν δ 'Αριστοτέλης, δταν òè ή του ελκοντος κι'νησις Οάττων ή
της του έλκομενου τής χωριζούσης απ' αλλήλων τά συνεχή μέλλοντα γί-
νεσί>αι υπό τής όλκής, τότε ή ολκή γίνεται καί συνεφέλκεται τ » κινού-
μενον υπό του κινοΰντος· ή μάλλον ρητέον, δταν θάττων ή κίνησις f¡ του
ελκοντος βία προς το άνόμοιον καί άποσπώντος το τέως ον συνεχές προς
20 το δμοιον τής του έλκομενου κατά φυσιν κινήσεως τής χωοιζούσης άπ' ϊό
αλλήλων τά ανόμοια συνεχή. <χί γάρ κατά φυσιν δυνάμεις ίκαστα τοις
όμοίοις συνεχίζουσαι έν τοις οίκείοις φυλάττουσι τόποις, ωσπερ αί βία
ελκουσαι άποσπώσαι τά τέως συνεχή έπί τους άνομοίους Ιλκουσι τόπους.
si δέ καί έπί τους όμοιους, ως ε" τις έπί το κάτω λί&ον Ιλκοι ή έπί το
2ϋ άνω πυρ, άλλα βάττονα είναι χρή την του ελκοντος κίνησιν τής του έλκο-
μενου, κάν έπί τά αότά γίνηται, d μέλλοι ή όλχή έπιτελεΐσ&αι.
Ίστέον òà δτι την λεςιν ταυτην την λέγουσαν δ τ α ν θ ά τ τ ω ν ή κ ί ν η -
σ ι ς η τ ή ς χ ω ρ ι ζ ο ύ σ η ς ά π ' α λ λ ή λ ω ν τά σ υ ν ε χ ή εν τισιν άντιγρά-40
φοις ó 'Αλέξανδρος μή φερεσθαί φησι. πώς δέ άν εχοι τούτο λόγον,
30 ειπερ από ταύτης τής προσ&ήκης έ'νστασιν ευθυς ó 'Αριστοτέλης έπάγει;
έν μέντοι τω έτέρφ έβδόμω βιβλίιρ ή λέξις αυτη ούτως έ'χει· ή δέ έ λ ξ ι ς

1 alteram κατά τοπον post κινουμένοις collocat a 2 έστιν αότών μεταξύ A M : έστι
μεταξύ αυτών a : μ ε τ ' αυτών μεταξύ F 3 3ή s u p r a add. Α : δέ M 4 της
ώσεως Μ ó δέ] fortasse ó γάρ 5 όέ της a A M : γάρ της F κίνησίς έστι
colloc. Μ 6 ττρός άλλου F της ôè έ λ ξ ε ω ς — προς άλλο (7) om. Μ κίνησις
a F A 2 : κινήσεως Α 1 7 όταν Α: οταν γάρ a F : ¿'τε Μ ή κίνησις θάττων F : θ ά τ τ ω
ή κίνησις Μ θάττον Aristoteles ή oui. a S j της] έστι τ ψ Μ ή χωρί-
ζουσα pars codd. Arist. 9 οτε κατάρχει Μ 10 τ ω ] τό F θάττον Μ 12 τ ώ
έλκομένω Μ τώι Α ταΰτα F 13 ά φ ' έαυτ^ F 13. 14 όσον τά ί)π' αότοϋ
2λκοντα βία F Ι ό ίίτε δή Μ θάττον M 1G της (ante του) om. F τά συνεχή καί
μέλλοντα Μ 17. 18 τό κινοΰν >j-ò τοΰ κινοΰντος Μ 18 θάττον Μ 22 τοποις
φυλάττουσιν collocat Μ 23 άποσπάσαι sic Μ τους om. F 24 εί δέ] είτε F
ελκει a F 25 θάττον u t ρ. 1055, G aM 2G μέλλει Μ 27 δταν] ¿'τι F
θάττον Μ 29 % Μ 31 β φ λ ί ω a F : om. a M ε-/οι F ή δέ 2λξις om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUJl VII 2 [Arist. p. 2 4 3 b l G . 2 4 4 " 11] 1055

ο τ αν ή τ ο ι π ρ ο ς α υ τ ό ν ή π ρ ο ς ε τ ε ρ ο ν ί ) ά τ τ ω ν ή κ ί ν η σ ι ς η τ ο υ 245 ν
ελκοντος μ ή χ ω ρ ι ζ ο μ έ ν η της του ελκομενου.

ρ. 244 " I l Τ ά χ α δ ε δ ό ξ ε ι ε ν αν ε tv « t τ ι ς ε λ ξ ι ς κ α ι άλλως έ'ως -où

φανερον οτι τ ο υ κ α τ ά τόπον κινούντος και κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ , ουδέν
5 âστ t μεταξύ.

'Γόν λόγον άποδους της Ελξεως και &άττονα έν α ύ τ φ άποδούς την

κίνησιν του ελκοντος της του ελκομενου κατά φύσιν κινήσεως έπέστησεν,
οτι τινά των έλκόντων δοκεΐ ελκειν μή κινούμενα αυτά, ό σ π ε ρ το ξύλον
ελκειν δοκεΐ τό πυρ προς εαυτό, και έ'τι μάλλον ή Ήρακλεία λίθος τον «ο
10 σίόηρον και το ήλεκτρον το άχυρον ου κινούμενα αυτοί, π ώ ς ούν Οα'ττων
ή τούτων κίνησις ε Γη άν της κατά φύσιν των έλκομενων κινήσεως; ή καί
έπί τούτων την φυσικήν δύναμιν έκείνην την ελκουσαν βία ίσχυροτέραν είναι
χ ρ ή της των έλκομενων δυνάμεως, καν μη κινηται τά ελκοντα. διό, φησίν,
ουδέν διαφέρει, είτε κινουμένου του ελκοντοζ είτε μένοντος γίνεται ή όλκή.
15 το δέ ό τ έ μεν γαρ ελκει ού έστιν ότέ δ έ ου ή ν ó 'Αλέξανδρος
εξηγούμενος " τ ο μεν ου έ σ η , φησί, σημαίνει το αφ' ου έστι, το δε ού ·>">
ή ν το αφ' ου ή ν και λέγει οτι το μεν αφ' έαυτοΰ προς άλλο ελκον, αφ'
ου εστίν αυτό το ελκον, από τούτου άγει το έλκόμενον, το δε απ' άλλου
προς αυτό, αφ' ού ήν το ελκόμενον, | απάγει αυτό προσάγων έ α υ τ ψ " . 24G1
20 άλλα απίθανος μοι δοκεΐ ή μετάληψις του ου εις το ά φ ' ου. κάλλιον
ουν οιμαι προελί)ών έξηγήσατο οτι " ε ί π ώ ν μηδέν διαφέρειν (μένον ελκειν
τό ελκον) ή κινούμενον επήγαγεν, οτι το μεν μένον ελκει, οπου έστίν αυτό,
το δέ κινούμενον Ιλί)ον έπί το ελκόμενον άγει αυτό εις τον εαυτού τόπον,
έν itî ήν προ τοΰ έπί το έλκόμενον χινηδήναι." ζητεί δέ ó 'Αλέξανδρος
25 καλώς, π ώ ς τά φυσικώς ελκοντα οιον ή ' Ηρακλεία λίί)ος και τά τοιαύτα ó
άπτόμενα τών έλκομενων ϋλκει αυτά, και λέγει οτι καν μή αυτά αυτών
άπτηται, αλλά τ-j) δυνάμει, òt' ής ελκει αυτά, έκείνη αυτών άπτεται, αλλ'
ου τούτο ήν το προκείμενον τ φ Άριστοτέλει δεϊξαι οτι ά σ ω μ ά τ ψ δυνάμει
άπτεται το ελκον του έλκομένου, αλλά σωματική, ώς μηδέν είναι μεταξύ

1 αυτόν a θάττον Μ 3 δε oui. M άν a F : oui. A M 4 καί iugiç

αλλω; F του κατά τόπον κινοΰντος καί κινουμένου A M : τοΰ κινοϋντος και κινουμένου
κατά τόπον F : τοΰ κατά τόπον κινουμένου και κινοΰντος a 7 έλκομένου] κινουμένου Μ
10 έλεκτρον a 11 τούτου F άν oui. F 11 είτε (ante μένοντος)] η F γένε-
ται Μ 15 γάρ (post μέν) ο m. Μ 17 καί λέγει δέ a 19 ελκον Μ
προςάγον Μ αίιτψ a 20 πιθανώς Μ τό ού Μ 21 ούν oui. Μ είΰών
« ρ
οτι Μ διαφέρειν scripsi: διαφέρει a A : διαφ F 21. 22 μένον ελκειν τό ελκον add.
Emendato!· A m b r o s i a n u s (cf. vol. IX p. V i l i ) 22 r¡ a : ή F: μή Μ : idem, sed in
litura A άπήγαγεν F τό μεν μέλλον έλκει Μ 23 έλθών F 1 αύτόν εις
έαυτοΰ τόπον Μ 2·Γ> οιον— τοιαΰτα om. Μ 26 ελκει αυτό F 27 έκείνηι Α: έκείν/ (
aFM 28 άριστοτέλ^ς a ά ί ω μ ά τ ω ν δυναμέων F 29 τό έ'λκον post έλκομένου Μ
σωματικών F μηδέ F
1056 SIMPLICII IN PHYSICORUM VJI 2 [Arist. p. 244« 11]

σωμό. κάλλιον ουν τό έφεξής υπ' αυτοΰ λεγόμενον " ή γάρ άπόρροιαί τίνες 246··
είσίν άπό των ήρεμούντων καί ούτως έλκόντων σωματικοί ι, δι' ών άπτο-
μένων και έμπλεκομένων, ώς τίνες λέγουσιν, ελκεται τα έλκόμενα, ή οδ
περί των ούτως έλκομένων ó λόγος α δ τ φ νυν (άδηλον γάρ τό γινόμενον ίο
5 έ π ' έκείνων), αλλά περί των ξύλων ειπεν, δ μένοντα το πυρ κατέχει π α ρ '
αύτοΐς ελκοντά π ω ς αυτό καί την ά'νω φοράν αότοΰ βιαζόμενα διά τό έξή-
φθαι α π ' αότών." ó δέ 'Αλέξανδρος έπέστησεν, ότι έν ταύτη r j j ρήσει
προστέθεικεν ó 'Αριστοτέλης τ η λέξει το ά φ ' έ α υ τ ο ΰ π ρ ό ς ά λ λ ο , δπερ
της ώσεως ίοιον ήν καί ά π ώ σ ε ω ς · μήποτε δέ oò περί του ελκοντος ά μ φ ω εΐπεν
10 το α φ ' έ α υ τ ο ΰ π ρ ό ς ά'λλο ή ά π ' ά λ λ ο υ προς έαυτό, άλλά τό μεν
αφ' έ α υ τ ο ΰ π ρ ο ς ά λ λ ο περί τοΰ ώ&οΰντος, τό δε ά π ' ά λ λ ο υ π ρ ο ς 15
ε α υ τ ό περί τοΰ Ιλκοντος. διό τάς τέτταρας κινήσεις εις ώσιν καί ελξιν
άναγαγών κοινώς λοιπόν συνεπεράνατο δτι τ ο ΰ κ α τ ά τ ό π ο ν κινουμένου
και κ ι ν ο ΰ ν τ ο ς ο ό δ έ ν έστι μεταξύ.
15 Μετά δέ ταύτην την λέξιν εν τισιν άντιγράφοις ó 'Αλέξανδρος τοιαύτην
τινά λέξιν γεγράφ&αι φηαίν· " ο μ ο ί ω ς δ έ κ<5ν ε ι τ ι ε σ τ ι π ο ι η τ ι κ ό ν καί
γ ε ν ν η τ ι κ ό ν τοΰ π ο ι ο ΰ , καί τοΰτο α ν ά γ κ η π ο ι ε ΐ ν ά π τ ό μ ε ν ο ν βαρυ
κοΰφον." έφεξής δέ τούτω κείσ&αί φησιν ουχί το " ά λ λ ά μην ουδέ τοΰ
άλλοιουμένου", δπερ μετά τά πρότερον είρημένα έν τοις πλείστοις γέγραπται, 20
20 αλλά τό μετ' δλίγον τούτου τό " έ ν πάσι γάρ συμβαίνει α μ α είναι το έ'σχα-
τον άλλοιοΰν και τό πρώτον άλλοιούμενον". " κ α ί λέγοι άν, φησί, διά της
τοιαύτης λέξεως δτι ου μόνον τά κυρίως κινοΰντα καί κινούμενα αμα έστίν
οίον τά κατά τόπον καί ποιόν καί ποσόν μεταβάλλοντα καί μεταβαλλόμενα,
άλλά καί τά κατ' είδος, τοΰτ' εστι τά κατ' οόσίαν, απερ έστί γένεσις καί
25 φθορά· καί έν τοις τοιούτοις γάρ τό μεταβάλλον αμα τ ψ μεταβαλλομένψ
έστίν ώς έπί των βαρέων καί κούφων γινομένων έχει, τουτέστι τών σωμα- 25
τικών στοιχείων." τά ουν ποιοΰντα καί γεννώντα ταΰτα ποιοΰ τινός έστι
γεννητικά· ποιά γάρ το βαρυ καί κοΰφον. καί γάρ έν τ ψ έφεξής βιβλίψ

1 τό έφεξής τό Μ λεγόμενον] κείμενον F 3 τίνες — λόγος (4) om. Μ οίι

om. a 4 αύτώι νυν Α : αύτώ νυν F : αότών ήν a : οδτως αύτω Μ γάρ] τό γάρ Μ
5 έ π ' ] ί>π' F 6 ϊλκοντα oíd. F 8 προσέθηκεν F τ η λέξει om. F
τό ά φ ' έαυτης a : τ η ά φ ' έαυτοΰ Μ post άλλο add. ό'τι Μ 9 fÔlov ήν A M :
έργον ήν F : ίδιον έργον έστι a καί της άπώσεως a μήποτε] ποτε Μ 10 a n t e ή
add. έργον a 12 έαυτό A F M : αυτό a ελξιν καί ώσιν collocai F 13 3ν
άγαγών a : άνοίγων Μ 15 τοιαύτην A M : την αύτήν a F 16 κ5ν A F M : καί a
16. 17 γεννητικόν καί ποιητικόν collocant a F 17 ποιοΰ] ποιητοΰ Μ καί τοΰτο om. Μ
17. 18 βαρυ ή κοΰφον Μ Emendato!' Auibrosianus, fortasse β. καί κοΰφον cf. ν. 26. 2 8
18 τοΰτο Μ ούχί τ ώ F άλλα μήν κτλ.] ρ. 244 >>2 ά
ούδε (om. λλά μην in lac. Χ Vil I litt.) M 19 πρότερα F 20 όλίγον τούτου
τό A M : ¿λίγου τούτου F : όλίγον τοΰτο a έν πάσι] έν όίπασι Aristotelis codd.
p. 2441)3 21 τό om. Μ πρώτον intercidit in Aristotelis codd. καί (ante
λέγοι) om. Μ λέγει F 22 μόνως F καί κινούμενα om. F 23 ποσόν καί
ποιόν collocant a M 24 καί κ α τ ' είδος Μ 26 γινόμενον Μ 27 έστι
AM,: είσί a F 28 καί τό κοΰφον a βιβλίω] θ 4 255 " 1 sqq. τ ω post βιβλίψ Μ
iter, sed del.
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R I W VII 2 [Arist. p. 2 4 4 » 11. b2] 1057

δείκνυσιν, δτι καί ταύτα κινείται υπό τίνος του ποιήσαντος αότά τοιαύτα. 2 4 6 '
νυν δε λέγει, δτι καν ει' τι έστι ποιητικόν και γεννητικόν βαρέος και κούφου,
και τούτο ανα'γκη ποιείν άπτόμενον· το γάρ έφεξής το "συμβαίνει αμα
είναι το έσχατον άλλοιοΰν και τό πρώτον άλλοιούμενον" περιττόν αότόθεν
ú δοκεϊ και μετακείμενον, έπειδή έφεξής περί του άλλοιουμένου καί άλλοιοΰντος
λέγει, και έν πασι τοις αντιγράφοις ή έφεξες ρη&ησομένη λέξις γέγραπται. 30

p. 244b2 'Αλλά μην ουδέ του άλλοιουμένου καί του αλλοιοΰντος

¿ ω ς τοΰ τ ο υ ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ο υ κ α ι τ ο υ άλλοιοΰντος.

Μετά τά κατά τόπον κινοΰντα καί κινούμενα καί, είπερ άρα, μετά τα
10 κατά είδος περί του άλλοιουμένου καί άλλοιοΰντος προτίθεται ειπείν, δτι 4δ
καί Ιπι τούτων ουδέν έστι μεταξύ, δπερ διά της έπαγωγής γνώριμον είναι
φησιν· έν πάση γάρ αλλοιώσει αμα ευρίσκεται τ ό τε ε σ χ α τ ο ν άλλοιοΰν
καί το π ρ ώ τ ο ν ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν ο ν . λέγει δέ ε σ χ α τ ο ν ά λ λ ο ι ο ΰ ν , 8 μέχρι
νυν πρώτον έκάλει τό προσεχώς κινούν καί μεταβάλλον. τούτο δέ π η
15 μεν πρώτον έστιν ώ ; προσεχές τ ω κινουμένψ, π η δέ εσχατον ω ς έ'σχατον
των κινούντων, όταν διά μέσων τινών κινη τό π ρ ώ τ ω ς καί κυρίως κινούν,
πρώτον δέ ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν ο ν λέγει, ο καθ' αυτό άλλοιοΰται κα'ι οΰτε κατά
συμβεβηκός ού'τε τ ω των τούτου τι άλλοιοΰσθαι· τφ γάρ ούτως άλλοιου- όο
μένω αμα το άλλοιοΰν. ειπών δέ êx της έπαγωγης δηλον είναι, δτι ουδέν
20 εστι μεταξύ τοΰ άλλοιοΰντος καί τοΰ άλλοιουμένου, έφεξής παρατίθεται
ταΰτα δι' ων οΓόν τε έκ της έπαγωγής τό προκείμενον λαμβάνειν, και
δείξας πρώτον τ ω λόγψ, υπό τίνων άλλοιοΰται τά άλλοΜυμενα, υπ' οψιν
άγει ταΰτα έπακτικώς παραδεικνύων, δτι αμα δντων τούτων τοις υπ' αυτών
άλλοιουμένοις ή άλλοίωσις γίνεται, υπόκειται μέν γάρ ήμΐν. φησί, τοΰτ'
25 εστι κείται καί ώμολόγηται, τό τά άλλοιούμενα κατά τάς παθητικάς κάλου- 55
μένας ποιότητας πάσχοντα άλλοιοΰσ&αι. είδος δέ ποιότητος Ιν Κατηγορίαις
τό κατά τάς πα&ητιχάς ποιότητας εγνωμεν, τέταρτον τοΰτο μετά την εξιν
καί την δύναμιν καί τό σχήμα. | πα&ητικαί δέ ποιότητές είσιν, ών 246ν

1 αύτά τοιαύτα, νυν δέ A M : τοιαύτα. 8 νυν F : ταΰτα. δ νυν a 2 δτι om. F

ποιητικά καί γεννητικά F 4 είναι post άλλοιοΰν collocant. a F εσχατον] πρώ-
τον F 5 καί μα'την κείμενον Μ καί (post δοκεϊ) oui. F άλλοιοΰντος καί
άλλοιουμένου Μ άλλοιοϋντα F G λέγει A M : έστιν 6 λόγος F : έστιν ¿λίγος a
7 άλλα μην ουδέ iteravi! F του (post καί) om. F τοΰ άλλοιοΰντος καί άλλοιουμέ-
νου Μ 8 του (post του et καί) om. Μ τοΰ άλλοιουμένου καί τοΰ άλλοιοϋντος om. F
9 είπερ] δπερ F 10 κατά A F M : αύτά a post κατά habent τό A F M , litiiraui
duamm litt. Α περί om. Μ προστίθεται a F M 13 μέχρι A M : μέχρι τοΰ
aF 15 προσεχής F ώς Εσχατον A : ora. a F M 16 6'τε Μ κινεί M
17 οΰτε Μ : oirôèAF: où a 18 τι» (ante των) om. F δντως F 19 <5μα
τφ Μ είναι om. Μ 20 του (post καί) oui. F M 22 καί τά F 1 τον
άλλοιούμενον Μ 2 4 μεν OUI. aM 2 5 ώμολόγηται a A ^ M : όμολόγηται Α 1 : όμολογεΤ-
ται F 2 5 . 2 6 καλουμένας A M : λεγομένας a F 26 post δέ add. τι a et supra
versum A : om. F M Κατηγορίαις] c. 8 p. 9 » 2 8
Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 17
 1058 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 2 [Arist. p. 2 4 4 b 2 ]

ή αντίληψις διά πάθους γίνεται τοις αίσθανομένοις, οίαί είσι θερμότητες 240»
ψυχρότητες ξηρότητες υγρότητες γλυκύτητες πικρότητες και αί τοιαΰται. και
αί κατά τά χρώματα διαθέσεις έπιπολαιότεραι κα.ί ουκ ειδοποιοί, ας πάσας
οδ τω πα'Οος έμποιεΐν τοις άντιλαμβανομένοις παθητικάς εφη ποιότητα;
5 καλεΐσθαι, αλλά τ ψ αδτάς από πάθους έγγίνεσθαι τοις λαμβάνουσιν αδτάς.
ή γάρ τοΰ πυρός θερμότης πάθος μεν Ιμποιεϊ τοις μετέχουσιν, οδ μέντοι 5
παθητική λέγεται, δτι μ ή διά πά&ους ένεγένετο, ώστε διάθεσιν έπιπόλαιον
είναι και εδμετάβλητον, αλλ' οδσιώδης έστιν. εΐ ουν τά άλλοιουμενα πά-
σχει, τά δέ πάσχοντα υπό των αισθητών πάσχει (τά γάρ ποιοΰντα τά
10 τοιαύτα πάθη αισθητά έστι), τά άρα άλλοιουμενα άλλοιοΰται υπό των αισθη-
τών πάσχοντα, αισθητά δέ φησιν είναι, οΓς διαφέρει σώμα σώματος,
διαφέρει δέ κατά τάς ποιότητας· καί γάρ και αί ποσότητες ποιότητες πώς
είσι. κοινόν οδν έχοντα το σώμα διαφέρει ταΐς ποιότησιν ή πλείοσιν ίο
ή έλάττοσιν ή τφ τών αδτών ποιοτήτων μάλλον καί ήττον μετέ-
15 χειν. εί ουν σώματά έστι τά κατά τάς παθητικάς ποιότητας άλλοιοΰντα
καί άλλοιουμενα, ανάγκη πελάζοντα άλλήλοις άλλοιοΰν καί άλλοιοΰσθαι.
ουτε γάρ το σώμα δρα τι εις άλλο σώμα κεχωρισμένον ουτε ή ποιότης
χωριστή τοΰ σώματος έστιν ουτε ένεργεΐ χωριστώς. το δέ τ α ΰ τ α γάρ
έ σ τ ι π ά θ η τ η ς υ π ο κ ε ι μ έ ν η ς π ο ι ό τ η τ ο ς ειπεν δηλών, δτι τοΰ τετάρτου
20 υποτεθέντος είδους της ποιότητος, ο παί)ητικόν λέγεται, ταΰτά έστι τά ΐδ
πάθη. ή ύποκειμένην ποιότητα τήν αίσθητήν λέγει, περί ης ήν ó λόγος,
δτι ταΰτά έστιν αδτής τά πάθη.
'Εφεξής δέ διαιρεί τά άλλοιουμενα σώματα εις τε τά έμψυχα και τά
ά'ψυχα καί τών έμψυχων τά μέρη εις τε τά αισθητικά, ο Γι ν σάρκας νεΰρα
25 καί τά τοιαΰτα, καί είς τά αναίσθητα, οστά καί τρίχας καί όνυχας, και είς
αδτάς τάς αισθήσεις, αίς εοικε καί τά αισθητικά συμπαραλαμβάνειν ειπών
τ ώ ν έ μ ψ υ χ ω ν τά τ ε μ ή α ί σ θ η τ ι κ ά τών μερών καί αδτάς τάς
αισθήσεις, ά λ λ ο ι ο ΰ ν τ α ι γάρ, φησι, π ω ς καί α ί α ι σ θ ή σ ε ι ς αδταί so
και οδ μόνα τά αίσθητικά μόρια· οδ μήν ως τά σώματα άλλοιοΰνται. δτι
30 δέ άλλοιοΰνται καί αί αισθήσεις, εδειξεν ειπών, πώς γίνονται αί αισθήσεις
αί κατ* ένέργειαν. τριττή γάρ ή αισθησις, ή μέν οδσιώδης, ή δέ δύναμις

1 ή] εί a πάθους, πα ex coir. A οίαί είσι A M : ofov a F 1. 2 θερμοί της

ψυχρότης ξηρότης !>γρότης γλυκύτης πικροτης F 2 ϋγρότητες om. a 3. 4 äc
πάσας où τ ψ a A M : άπάσας ουν το F 5 άλλ' ού τ ψ F 6 μέντοι] μήν Μ
7 λέγονται F μ)) A F M : ού a πάθος F έγένετο a F M 8 άμετάβλητον F
οόσιώδες F 10 άλλοιοΰνται F 11 διαφέρει πώς σώμα Μ 12 ποσότητες
Α: ποιότητες a F M 13 ταΐς ποιότητες sic Μ 14 καί ήττον A M : r¡ ήττον a F
15 σώματος Μ έστι A M : είσι a F τά om. F IG άνάγκη πελάζοντα] άναπε-
λάζοντα Μ άλλοιουσθαι καί άλλοιοΰν a F 18 σώματος] πράγματος Μ 19 δή-
λοι a 20 τά OLD. Μ 21 ή ] δέ a υποκειμένων, sed supra corr. F 22 τα
om. M 23 διαιρείται F δ ι α ι ρ ε ί — κ α ί τών (24) om. M 24 σάρκας
A M : σάρκες a F 25 καί (post ¿στα) om. F 26 συμπαραβάλλειν F 1 28 φησί
om. Μ al aM : om. A F αύται] αύται a A F M 3 0 πώς A M : πώς
γάρ a F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 2 [Arist. p. 244b2] 1059

της τοιαύτης ουσίας, ή δέ ενέργεια της ουσίας κατά την δύναμιν. αυτη 246 Τ
ουν ή κ α τ ' έ ν έ ρ γ ε ι α ν , φησίν, α ι α θ η σ ι ς , οίον τό όραν καί άκούειν, κ ί -
ν η σ ί ς εστί δια του σ ώ μ α τ ο ς του αισθητικού μορίου συγκρινόμενου ή
διακρινομένου, αλλ' οίίπω τούτο αίσθησις (συγκρίνεται γάρ καί διακρίνεται
5 καί τ ά αναίσθητα σ ώ μ α τ α ) , άλλ' δταν α ό τ ή ή κατ' ουσίαν αισθησις π ά θ η 25
τι π ά θ ο ς οίκεϊον, τότε ή κατ' ένέργειαν αίσθησις έπιτελεΐται. τ ί δέ το
π ά θ ο ς , έν τ ψ llepì α ί σ θ ή σ ε ω ς λέγει, δτι αντίληψίς έστι του αίσθητοΰ είδους
χ ω ρ ί ς τ η ς υλης, άντίληψις δε ου κ α θ α ρ ώ ς ένεργητική, ώ ς ή του νυν ενδο-
θεν ολη ουσα, αλλ' έχουσα' τι καί παθητικον υπό του αίσθητοϋ. διό μετά
ί ο αλλοιώσεως γίνεται, καί αλλοιοΰσθαι λέγονται καί α? αίσθήσεις αί ου-
σιώδεις.
Ε ι π ώ ν δέ π ώ ς αί αισθήσεις άλλοιοΰνται, δτι τ ψ εχειν τι π α θ η τ ι κ ο ν
αυτών την ένέργειαν, έφεξής την διαφοράν της αλλοιώσεως παραδίδωσι τ ω ν so
τε έ μ ψ υ χ ω ν σ ω μ ά τ ω ν καί τ ω ν ά ψ υ χ ω ν , καί πρώτον μέν λέγει ταύτην,
15 οτι καθ' ο σα μεν τ α ά ψ υ χ α σ ώ μ α τ α αλλοιουται, κατά ταύτα καί τά έμ-
ψ υ χ α · καί γάρ ψύχεται καί θερμαίνεται καί υγραίνεται καί ξηραίνεται, καί
πάσας τάς τοιαύτας αλλοιώσεις ά μ φ ω υφίσταται· oò μην καθ' δσα το έ'μ-
ψυχον αλλοιουται, κατά τοσαυτα καί το άψυχον. την γάρ κατά τάς αισθήσεις
άλλοίωσιν ουδέν τών ά ψ υ χ ω ν αλλοιουται. έμψυχα δέ νυν λέγει κατά τάς
•20 αισθήσεις αλλοιουσί)αι ο υ χ ί πάντα · ου γάρ δη καί τά φυτά καίτοι έ μ ψ υ χ α 35
οντά καί αυτά κατά τάς αισθήσεις αλλοιουται, αλλά τ ά ζ ψ α λέγει νυν έ'μ-
ψ υ χ α τά αίσθήσει καί τ-fl κατά τόπον κινήσει χαρακτηριζόμενα, δευτέραν
οέ λέγει διαφοράν τ η ς τών έ μ ψ υ χ ω ν αλλοιώσεως πρός την τ ώ ν άψυχων,
οτι τά μέν ά'ψυχα ου γνωρίζει οόδέ αισθάνεται πάσχοντα ουδέποτε, τά
25 δέ έ μ ψ υ χ α , τοΰτ' έστι τά ζ(!5α ποτέ μέν αισθάνεται π ά σ χ ο ν τ α , δταν κατά
τάς αισθήσεις π ά σ χ η , ώστε όραν ή άκούειν ή κατά τινα άλλην αΐσθησιν
αίσθάνεσθαι, ποτέ δέ, καν αισθητικά ή , ούκ αισθάνεται, καί γάρ λευκαί- 40
νεται καί μελαίνεται τά ζ ω α καί αύξεται καί μειοΰται ουκ αίσθανόμενα
τούτων.
30 Ει'πών δέ ταύτας τάς διαφοράς έπάνεισιν έπί τό προκείμενον, υπ'
όψιν ά'γων τό τά 6πό τών α ι σ θ η τ ώ ν άλλοιούμενα ά μ α εΐναι. έν απασι,
γάρ φησι, φανερόν, δτι αμα έστί το ε σ χ α τ ο ν άλλοιοΰν καί τό

1 κατά δύναμιν Μ 2 καί τό άκουειν aF 3 του (post διά) om. F 3. 4 ή διακρι-

νομένου oui. F 5 αύτη AM: αΰτη aF G τότε οίκείον colloc. M 7 Περί αίσθήσεως]
2. p. 43S U 22? cf. de anima Γ 4 έστι om. M 8 δέ oò] έστι καί oò Μ νυν] immo
νου vol νοεΐν 8. 9 ενθοδεν F 9 ολη om. Μ αίσδητικοϋ aF διό καί a
10 λέγεται F IO. 11 αϊ ούσιώδεις aM : καί (siipeiscr. αί Α 2 ) οόσιώδειςΑ: οόσιώδεις F
12 οτι τω εχειν τι παθητικον aAM : καί τά έχοντα παθητικών F 13 την ένέργειαν αότών
aF παραδίδοσι Α 1 14 σωμάτων post άψύχων collocat F 18 κατά (ante
τοσαΰτα) AM: om. aF 19 τών έμψυχων Μ εμψυχον a νΰν om. M
20 δη in litura A καίτοι om. F 20. 21 όντας έμψυχα a 21 νΰν λέγει
aFM 23 την άψυχων Μ 24 αισθάνονται F 26 ώστε aAM: ώ δταν sic. F
27 αισθάνεται, sed coir. Α 1 ήι A F M : είη a 31 άγων] έχων M 32 φησι
supra add. A
17*
 1060 S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R U M V I I 2 [Arist. p. 244>>2]

πρώτον άλλοιούμενον. και οείκνυσιν α υ τ ό φ α ν ε ρ ό ν ον τ η παραθέσει 246*

των καθ' έκάστην αί'σ&ησιν ά λ λ ο ι ο ύ ν τ ω ν τ ε και ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ω ν . καί π ρ ώ τ ο ν
τών κατά την άφήν. τψ μεν γαρ αίσΟητψ, φησί, τω άλλοιοΰντι συνε-
χής έστιν ó άήρ, τω δε άέρι το σώμα τ ό άλλοιούμενον. εί μεν γ α ρ 45
5 μηδέν ή ν μ ε τ ά ξ ι ) του άλλοιουμένου, δήλον αν ήν το έξ άρχής. και έφ'
ών δέ ó α ή ρ έ σ τ ι μ ε τ ά ξ ι ) δείκνυσιν, 3τι ούτος ώ ν το εσχατον καί προσε-
χώς άλλο too ν α μ α έ σ τ ί τ ω πρώτως ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ψ και σ υ ν ε χ ή ς α υ τ ψ , συνε-
χ έ ς πα'λιν τ ο ά π τ ό μ ε ν ο ν καλέσας. έ π ε ι δ ή δέ τ ό άπτόν αίσΟητόν, προατέ-
Οεικε και τ η ν άφήν, ήτις οόκ ε σ τ ί ν έν ά π ο κ ε χ ω ρ ι σ μ έ ν ω τινί αίσ&ητηρίψ,
10 αλλ' έν ο λ ψ τ ψ σώματι, διά τ ο ΰ τ ο ε ί π ε ν τ ψ δέ άέρι τό σώμα· ουτω
γάρ ψυχρότητος καί Ο ε ρ μ ό τ η τ ο ς αίσί)ανόμε&α καί τών τοιούτων, δταν μ ή 50
άμέσως πελάζη τό άλλοιοΰν, άλλα διά μέσου του αέρος, ο μ ο ί ω ς δέ καί
έπί τ ο υ ό ρ α τ ο ΰ · τό μέν χρώμα τό όρατόν πελάζει τ ω φωτι', τοΰτ' εστι
Ttj» πεφωτισμένα) άέρι· άόύνατον γάρ άνευ φ ω τ ό ς αίσί)έσί)αι τ ι ν ό ς όρατοΰ.
15 τ ό δέ φως τη οψει, τ ο ΰ τ ' έ'στι τ ψ ό π τ ι κ ψ α£σ&ητηρίψ. τ ο γάρ χρώμα
κινητικόν έστι του κατ' ένέργειαν διαφανούς, δπερ προσεχώς κινεί την
οψιν. τον α ό τ ό ν δέ τρόπον καί ή ά κ ο ή καί ή οσφρησις τψ πρώτψ κι-
νοΰντι π ε λ ά ζ ε ι . πρώτον δέ πάλιν κ ι ν ο ύ ν το προσεχώς κινοΰν λέγει, 8
πρό δλίγου ε σ χ α τ ο ν έκάλει, καί τήν αίτίαν νυν προσΟείς τ ο υ π ρ ώ τ ο ν 55
20 a i t ò λέγεσδαι· προς γ ά ρ τ ο κινούμενον, φησί, τοΰτο πρώτον λέγεται ώς
προσεχές αυτψ. δ τ ι δέ διά άέρος ή τ ε άκοή καί ή οσφρησις γίνεται έν
τοις Περί | ψυχής απεδείχθη. έπί μέντοι της γεύσεως αμα τ η γ ε ύ σ ε ι 247··
ó χυμός ó γευστός, ώς μ ή δεΐσ&αι τ ή ς δια τ ο υ μ έ σ ο υ τ ε χ ν ο λ ο γ ί α ς , δείξας
δέ έπί τ ώ ν αισθητικών άλλοιώσεων αμα τό πρώτον κινοΰν καί το κινού-
25 μενον, ομοίως φησί δειχθήσεσΟαι καί έπί τής τών άψυχων αλλοιώσεως
α μ α 3ν τ ο π ρ ώ τ ο ν και- π ρ ο σ ε χ ώ ς κινοΰν τ ω κινουμένψ. ο υ τ ε γαρ θερμαί-
ν ε τ α ι τι ά ψ υ χ ο ν σώμα ουτε ψύχεται οΰτε ξηραίνεται ουτε υγραίνεται ού'τε
δλως πάσχει τι καί ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι μή άπτομένου αότου τοΰ άλλοιοΰντος. εί s
δέ καί έπί τ ώ ν έμψύχων καί έπί τών αψύχων ή άλλοίωσις γίνεται, αμα
30 οντος τ ο ΰ π ρ ο σ ε χ ώ ς άλλοιοΰντος τω άλλοιουμένψ, ασφαλές καί καθόλου

1 καί δείκνυσιν—άλλοιουμένων (2) Μ om. sed restituit in margine 3 τήν om. F

G ó άήρ έστι A M : έστιν 6 άήρ a : έστιν (oui. ό άήρ) F post δτι add. καί a ών]
ήν F 7 συνεχής αϋτυϊ om. Μ συνεχεϊ F 7. 8 post συνεχές add. δέ aF
8 òè oui. a 8. 9 προστέθεικε F : προτέδεικε A : προσέθηκε a ί) άποχωρισμένω F
9. 10 αίσϊ») άλλ1 M (om. τηρίυι in lac. ν litt.) 11 θερμότητας καί ψυχρότητος Μ
τοις τοιούτοις Μ 12 πελάζη superscr. ει Μ άλλ'έμμέβως, ήγουν διά μέσως (sic) τοΰ
άέρος a 13 μέν γάρ a χρήμα F πελάζη F 14 άδύνοτον A M : ού δυνα-
τόν aF αίσ&άνεσθαι M 1G χινητόν F M 17 όσφρησις] αΐσθησις F 18 κινοΰν
alt. ο αι. F λέγει post ποίλιν tiaiciunt aF 20 τοΰτο] τό F ώ ς ] δέ ώ ς F
21 προσεχές μέν αύτφ Μ δέ (post οτι) om. F 22 Περί ψυχής] Β 8. 419 « 2 1 sqq.
23 6 χυμός γευστά M (lac. υ litt, interposita) τοΰ om. a F M 24 τ ψ πρώτον
Μ ( τ ψ πρώτ in ras.) τό (post, καί) om. F M 25 δειχθήσεται a M 27 άψυχον
om. F ΐιγιαίνεται M 28 ό'λως — εί δέ xal (28. 29) om. M 29 δέ καί Α : δέ
a: δ' F έμψύχων et άψυχων mutât Μ έπί alteram om. aF
 SIMPLICn IN PIIYSICORUM VII 2. 3 [Arist. p. 244b2. 245» 11. b 3] 1061

λεγειν, οτι ουδέν έστι μετάξι) του αλλοιοΰντος κ«1 αλλοιουμένου. άψυχων 247ι·
δε ειπών προσεθηκε καί α ν α ι σ & ή τ ω ν ή περί των αυτών λέγων (τα γάρ
ά'ψυχα και αναίσθητα εστίν), ή àvat3Ì)-/jr</ λίγων τά εν τοις έμψυχοις μ ή
αΐσί)ανόμενα μόρια. καί τά φυτά δε αναίσί)ητα μεν, ουκ ά'ψυχα δε.

5 ρ. 245» 11 Οòδέ μην του α υ ξ α ν ο μ έ ν ο υ τε και αύξοντος 2ως του ίο

ουδέν έστιν ανά μέσον.

Μετά τά κατά αλλοίωσιν κινουντα και κινούμενα δείκνυσιν, οτι και του
αύξοντος και αυξομένου προσεχώς ουδέν έστιν ανά μέσον ουδέ του μειουντος 15
και του μειουμένου, καί έστι ταΰτα έναργέστερα, εί'περ το προσεχώς
10 αύξον προστιθέμενον τψ αυξομένψ και ένούμενον ούτως αυτό αυξει και
το μειούμενον το7 άπορρεϊν τι αότου φθίνει καί έ'λαττον γίνεται· το δε
απορρέον συνεχές ην προ του απορρευσαι τψ μειουμένψ. εί ούν το μεν
αύξον και το μειουν το προστιθέμενόν έστι καί το απορρέον, ταύτα δε συν-
εχή κυρίως ήν τιδ αύξομένι» καί μειουμένψ, τών δέ σ υ ν ε χ ώ ν ουδέν
15 ανά μέσον, του αύξοντος ά'ρα καί αυξομένου και του μειοΰντος καί μειου-
μένου οόδέν έστιν άνά μέσον, δείξας δέ ιδία επί εκάστου τών της κινή- -20
σεως είδών καί κοινώς λοιπόν επί πάντων συνεπεράνατο, οτι τ ο υ κινου-
μ έ ν ο υ κ α ι του κ ι ν ο ΰ ν τ ο ς π ρ ώ τ ο υ καί ε σ χ ά τ ο υ προς το κινούμε-
νο ν ο υ δ έ ν έ σ τ ι ν α ν ά μ έ σ ο ν , το δέ προσεχώς κινούν καί πρώτον κινούν
20 ώς προς τό κινούμενον λέγεται, οτι προσεχές εκείνοι, καί έσχατον δέ
προς αυτό λέγεται, οτι πάντων τών κινούντων έ'σχατόν έστι τό προσεχές
τψ κινουμένψ.

ρ. 24Γ>ι>3 Ότι δέ τό ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν ο ν πάν λέγεται ε'ως του φανερόν

ο τ ι ο ύ κ αν ε ι ε ν α ί γ ε ν έ σ ε ι ς αλλοιώσεις.

25 Δεικνυς οτι ή κατ' αλλοίωσιν κίνησις αμα όντων του τε αλλοιοϋντος

καί του άλλοιουμένου γίνεται, συνεχρήσατο τψ την αλλοίωσιν κατά πάί)ος ®
γίνεσίίαι, πάσχειν δέ τά πάσχοντα υπό τών αισθητών, ώστε τά άλλοι-
ουμενα υπό τών αίσί>ητών άλλοιουσϋαι · τούτο» ούν χρησάμενος τότε νυν
δείκνυσιν αυτό. οτι γάρ έ ν μ ό ν ο ι ς τ ο ύ τ ο ι ς , φησί, λέγεται αλλοίωσις

I λέγει F 3 και oro. F είσιν a M έν τοις om. F 5 μην A M : ôrj F :

μεν a αυξομένου F M αύξοντος a F M cf. codil. A l ist. : αίιξείνοντος A 7 τά
supra add. A κινούν, s u p e r s c r i p t s τα A 7. 8 τοϋ ανιξανου (ανου i u f r a rasil-
l a ni) Κ 8 ουδέν έστιν A F Μ : ούκ εστι τι a !) τοϋ oui. F M 10 προστίθεται a
αύξανομένψ F και οίίτω; αυξει ένουμενον (sic) αϋτω a «ϋξει oui. F
II άπορείν, s e d coir. A 12 ψ » A M : 8v F 13. 14 συνεχώς F 15 τοϋ αύξον-
τος—μέσον (16) om. M 16 έστιν post μέσον F 17 καί om. M 18 τοϋ
om. F προς τό κινουμένου A li) και — κ ι ν ο ύ ν oiu. Μ πρώτον A:
πρώτως a F 2 0 λέγει M οτι προς έκεϊνο F 2 3 τ ψ άλλοιουμένο) Μ
πάν Α F M : άπαν a A r i s t . 24 οτι om. F γενέσεις A F M ( A r i s t . cod. I l ) : γενέσεις
αύται a A r i s t . v u l g . 26 τού om. a 29 δείκνυσι νύν Μ λεγέσ»αι F 1
1062 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 245 b 3]

δ σ α κ α θ ' α ύ τ ά π ά σ χ ε ι υπό τ ω ν α ι σ θ η τ ώ ν , κ α θ ' α υ τ ά jxèv τα μή 247^

κατά συμβεβηκός πάσχοντα λέγων (ό γαρ Σωκράτης κατά συμβεβηκός
ορατός, καθ' αυτό δέ το χρώμα), υπό τ ω ν α ι σ θ η τ ώ ν δέ λέγει τών πα-
θητικών ποιοτήτων, δήλόν φησιν έκ τοΰ κατά μηδεμίαν άλλην ποιότητα
5 άλλοίωσιν γίνεσθαι. δτι μέν γάρ κατά τάς παθηπκάς ποιότητας άλλοίωσις 40
γίνεται, έναργές και όμολογούμενόν έστιν. οτι δε κατά μόνας ταύτας και
κατ' οόδεμίαν (έτέραν) ποιότητα γίνεται αλλοίωσις, τούτο ουκ 3ν έναργές
δείκνυσιν έκ τοΰ μήτε τάς κατά το σχήμα μεταβολάς μήτε τάς κατά εξιν
αλλοιώσεις είναι, εξεις δέ ε?σιν α? τε έπιστήμαι και αί άρεταΐ και όγεϊαι
10 καί νόσοι και τα τοιαύτα, ειπών δε έν τοις σχήμασι καΐ μορφαις
και τ α ΐ ς Ε ξ ε σ ι ν υπολαβεΐν άν τινα είναι την άλλοίωσιν προσέθηκεν ή
τ α ΐ ς τ ο ύ τ ω ν λ ή ψ ε σ ι και ά π ο β ο λ α ΐ ς . oò γάρ ταΰτόν έστιν το ποιό-
τητα εχειν τω άλλοιουσθαι· έν γάρ μεταβολή ή άλλοίωσις. δείκνυσιν 45
OUV δτι ούτε έν τοις σχήμασιν ή ταΐς είεσιν ουτε έν ταΐς λήψεσιν αυτών
15 καί άποβολαΐς ή άλλοίωσίς έστι. καί πρώτον έπί τοΰ σχήματος τόν λόγον
ποιείται, δεικνίκ δτι μή εστίν άλλοιουσθαι το σχηματίζεσθαι ή κατά σχήμα
μεταβάλλειν. τ ώ ν δέ ά λ λ ω ν μάλιστα άν τις ύπολάβοι, φησί, το
σχήμα και την εςιν δέχεσθαι άλλοίωσιν, ήτοι πάντων τ ώ ν ά λ λ ω ν λέγων
ή μάλλον τών έν τη ποιότητι. έ'στι γάρ τι καί ά'λλο ποιότητος είδος ή
20 δύναμις καί έπιτηδειότης, καθ' ήν πυκτικους ή δρομικούς λέγομεν. περί 60
δέ τούτου του είδους τόν λόγον ουκ έποιήιατο τ ψ μήτε, εί τα τοιαύτα
ποιότητες είσι, γνώριμον είναι τάς τε λήψεις καί άποβολάς αυτών έτι μάλ-
λον άδήλους υπάρχειν. δείκνυσι δε, δτι ουκ άλλοιουται το σχηματιζόμενον,
έν δευτέρψ σχήματι συλλογιζόμενος ουτω· τίι σχηματιζόμενον, δταν άπο-
25 λάβη τό σχήμα καί τελειωθή κατ' αυτό, ούκέτι λέγεται τ ψ ονόματι ω το
ύποκείμενον και σχηματιζόμενον έλέγετο· ó γάρ άνοριάς ουκέτι λέγεται
χαλκός, αλλά παρωνύμως χαλκούς • και ή κλίνη ου λέγεται ξύλον, αλλά
ξύλινη · καί ή από του κηροΰ πυραμις ου κηρός, αλλά κηρίνη. το δέ 55
ήλλοιώμενον καί θερμόν ή ψυχρόν γεγονός ή τινα τοιαυτην ήλλαχος ποιό-
30 τητα, ετι τ ψ αυτψ ονόματι καλείται· είτε χαλκός είτε ξυλον ειη το θερ-

1 πάσχει (ei in corr. A 2 ) a A F M ut Arist. cod. Ε μέν] δέ M 3 δέ post υπό ρο-

nunt A M : om. F λέγει A F M : conicio λέγων: ilelevit a 4 δηλον φησΐν A M : φηαΐ
(φησίν a) δηλον aF 7 έτέραν a: om. A F M γίνεται ποιότητα aF 9 αί (ante άρεταί)
om. a F M ί>γεία M 10 ?ν τε τοις Arist. (sed εν τε om. Ε ) 10. 11 καί ταίς
μορφαϊς Arist. (codd. HE alii): καί έν ταϊς μορφαϊς Arist. vulg. 11 ίιπολάβοι άν τις Μ
η] καί Arist. 13 τ ω ] τό Α ' μεταβολαϊς a 14 δτι om. Μ ουτε (post
2ξεσιν) A M : ή aF 15 έστι om. F 15. 16 ποιείται τόν λόγον aF
IG Sri ουκ Μ τό μετασχηματίζεσαι Μ 17 δέ A F M : γάρ a ύπολάβη
aFM 19 τη έν transponit a εστι a F : idem M pust rasurara: *οΛ a
*al άλλο τι ποιότης Μ 20 καί] καί ή Μ πυητικοί η δρομικοί λεγόμεθα a:
ποιητικόν η δρομικόν λέγομεν Μ 21 δη a ταΰτα a 22 λήψεις αύτοΰ
καί άποβολάς ετι Μ 24 έν δευτέρψ— τό σχηματιζόμενον om. F 27 χαλκός a A M :
χαλκούς F παρώνυμο; Α 28 ή om. Α 1 Μ πηραμίς Μ 29 ήλλοιω-
μένον Α : άλλοιούμενον a F M καί 8ερμόν ή ψυχρόν A M : ή ψυχρόν η θερμόν aF
τίνος τοιαύτης μεταλαχόν ποιότητος a 30 fortasse (καί) είτε χαλκός
 SFÌIPLIC1I IN PHYSICORU.U VU 3 [ A r i s t . p. 2 4 5 b 3 ] 1063

μαινό|μενον ή ψυχόμενον ή λευκαινόμενον ή μελαινόμενον ή τι τοιούτον 247 ν

πάσχον μένει χαλκός καί ςυλον λεγόμενον καί μετά το πάί)ος· χαλκός γάρ
υγρός ή σκληρός κ où ξύλον λ έ γ ε τ α ι καί où τούτο μ ό ν ο ν , αλλά καί αντι-
στρόφως τ ό ύγρόν τοδε χαλκόν λέγομεν, αν x'r/'q κεχυμένος, καί
5 τό ΐ)ερμον ξύλον. ώστε όθεν αν άρχοίμεί)α, το ήλλοιωμένον ταύτον είναι
λέγεται, οπερ και πρότερον ήν. προσέί)ηκε δε τήν άντιστροφήν, ίνα καν
βιάζοιτό τις επί των έσχηματισμένων από του υποκειμένου αρχόμενος, τ ώ 5
( τ ω ) αύτφ καλείν ονόματι, οίον ó κηοος τρίγωνόν έστιν ή ó χαλκός κύκλος,
μ η κ ε τ ι δυναιτο τό αυτό φυλάττειν ονομα αρχόμενος από του σχήματος.
10 ου γαρ δυνατόν λέγειν το τρίγωνον κηρόν ή τον ανδριάντα χαλκόν. ομω-
νύμως δε τ ω πά&ει προσαγορευειν τήν υλην φησίν, οτι ύγρόν καί τό πάί)ος
λέγομεν καί τον χαλκόν καί ί)εραόν το πάίίος και τό ςύλον. κατασκευάσας
δε δια πλειόνων τάς προτάσεις εϊτα συνηρημένως αύτάς έκί)έμενος, καί
πρώτον τήν έλα'ττονα, όταν λέγ-fl ώ σ τ ε ε ΐ κ α τ ά μ ε ν τ ό σ χ ή μ α καί τά ίο
15 έξης, εΐτα τήν μείζονα, οταν Xi'ff¡ κ α τ ά δ έ τ ά πά'ύη κ α ι τ ά ς αλλοιώ-
σ ε ι ς λ έ γ ε τ α ι , ούτως επιφέρει το συμπέρασμα.

Κ α ί ήν μεν το προκείμενον ειπείν, δτι αί σχηματίσεις ούκ είσίν

αλλοιώσεις, 6 δέ έπήγαγεν οτι α ί γ ε ν έ σ ε ι ς ουκ είσίν α λ λ ο ι ώ σ ε ι ς δεικνύς,
οί)εν έ'χει τήν ίσχυν ó λόγος, οτι εκ του τάς μετασχηματίσεις γενέσεις
20 ή δ η τινάς είναι, δέδεικται δε έν χ<ί> π έ μ π τ ω β ι β λ ί ω , οτι αί γενέσεις ούκ
είσί κινήσεις, ώστε ουδέ αλλοιώσεις, αί γαρ αλλοιώσεις κινήσεις τινές είσιν.
ύπομιμνήσκει οδν ήμάς των ε κ ε ί δειχΟέντων, ε ι γάρ τό μεν άλλοιούμενον 15
μένον οπερ εστίν άλλοιοΰται, ως δηλοί καί ονομα τό αύτο φυλάττον, το
οέ γινόμενον ού μένον όπερ ήν μεταβάλλει. αλλ' ούδε το σχηματιζόμενον
25 μ έ ν ε ι τελείως οπερ ήν, ως δηλοΐ το μ ή καλείσί)αι τω αύτω όνόματι, καν
μ ή τελέως γινόμενον ή . μέσην μεν γάρ εοικεν εχειν τινά φύσιν το σχη-
ματιζόμενον των τε γινομένων καί των άλλοιουμένων, προς δε το γινόμενον
αύτ<ΐ> δοκεί μάλλον άποκλίνειν, διότι μ η δ ε τιρ αύτω καλείται ονόματι, οπερ
τοις γινομένοις υπάρχει, το μέντοι παρωνυμιάζεσί)αι δηλοΐ το άποχωρειν so
30 αυτό των τελέως γινομένων, άπορήσοι δέ αν τις ί'σως, μήποτε μάλλον
δράττονται του υποκειμένου αί παί)ητικαί ποιότητες καί μάλλον μεταβάλ-

1 τοιούτο a 2 μένει γάρ a κ α ί (ante μ ε τ ά ) ora. Μ 3 κ α ί υγρό; Μ

3. 4 αντίστροφος Μ 4 τύχοι F κεχυμένον Μ δ άρχοίμεί)α A F M : άρςοιώ-
μεΗα a ( v o l e b a t ά ρ ξ ώ μ ε δ α ) li οπερ A M : ώ-ερ aF 7 βιάζηται a τις oil]. F
8 τιίϊ aililidi 10 η a A M : ούίέ F 13 δια] κ α τ ά F τάς προτέρας F προτάσεις
η είτα τάς συνηρημένας Μ 14 έλάσσονα a F ώστε — λέγη (15) oui. Μ μέν
κατά a F 14. 15 τ ά έςί,ς A ( F ' ? ) : τάς εςεις aF- 15 τ ά Γ.<ίϋη A M : τό π ά ί ο ς a F
17 έπειν Μ 2 0 π έ μ π τ φ ] Κ 1. 2 2 5 a 2 6 21 αί γάρ] ουδέ γάρ αί Μ
22 où ν A F M : òè a ήμάς έ * τών Μ εί γάρ A F M : κ α ί γάρ a 2 3 μένον
on). Μ καί Α F M : τά a 24 μόνον a Μ 25 τό F M : τω aA
καλλείσί)αι Μ 26 γάρ oui. F ( ? ) εοιχεν εχειν Α : εοικε, t r a n s p o s i t o εχειν post
φύσιν (φύσει s i c M ) a F J l 2 7 τ ώ ν ( p o s t κ α ί ) oui. F 2 8 αύτό μάλλον δοκεί a F
¿ ν ό μ α τ ι καλείται a 2 8 . 2 9 οπερ έν τοις Μ 30 τελείως a άπορήσειε ò i ' a:
άπορήσειε δ ' Μ 3 1 δραττωνται Μ
1064 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 245b3. 246*4. 10]

λουσιν αδτό δι» βάθους χωροΰσαι ήπερ τό σ χ ή μ α την έπιφάνειαν μόνην 247 ν
διατιθέν, ή κδν Sta βάθους πως χωρώσιν at παθητικαί ποιότητες, αλλ'
επεισοδιώδεις είσί καί συμβεβηκότα παράχρωσίν τινα αμυδράν και εόαπό-
βλητον ποιοΰσαι· κατά γάρ τάς τοιαύτας ή αλλοίωσις γίνεται· άλλοιοΰται
5 γοΰν ó σίδηρος έπιπολαίως θερμαινόμενος, έάν δέ πυρακτωθη, ουκέτι 2δ
άλλοιωσις τοΰτο, αλλ' είς 2τερον είδος μετάβασις. τοιγαροΰν καί ένεργείας
εχει τότε πυρίους.

ρ. 246»4 ' Έ τ ι δ έ - κ α ί ε ι π ε ί ν ο ύ τ ω ς ά τ ο π ο ν εως τ ο ΰ ο ό δ ε ή γ έ ν ε σ ι ς

αυτών άλλοίωσίς έστιν.

10 Δείξας μή ομοίως λέγεσθαι έπί των κατά το σ χ ή μ α μεταβολών τό 30

τε υποκείμενον καί το έσχηματισμένον, καί ταύτη τοις γινομένοις έςομοιώσας
τά σχηματιζόμενα, έπί της γενέσεως δείκνυσιν δτι μή εστίν ή γένεσις
αλλοίωσις, ώς ε χ ω ν λοιπόν δτι ούδέ ή μετασχημάτισις αλλοίωσίς έστιν.
άτοπον γάρ φησιν τον γεγονότα άνθρωπον, ή την γεγονυΐαν οίκίαν ήλλοιώ-
15 σθαι λέγειν· άλλα γάρ τινα καί ουκ αλλοϊα γέγονε· κατ' ουσίαν γαρ αλλ'
ου κατά τι συμβεβηκός αυτοϊς ή μεταβολή γέγονε. τό μεν γάρ αλλοιοό-
μενον καί μένον δπερ ήν καί μετά τό ήλλοιώσθαι ούτως άλλοιοΰται, το 35
δε γινόμενον μ ή π ω ον γίνεται, ουτε γάρ ó άνθρωπος ήν πω ουτε ή οίκία·
ο δε ήλλοιοΰτο, τοΰτο καί ήλλοίωται. ειπών δέ άτοπον είναι τό γεγονός
20 ήλλοιώσθαι λέγειν, έπειδή φαίνεται άλλοίωσις εν τη γενέσει, καί ούδ' αν
γένοιτο τι μή ούσης αλλοιώσεως, διορίζει τοΰτο καλώς λέγων γίνεσθαι
μέν ε κ α σ τ ο ν των γινομένων άλλοιουμένης τής υποκείμενης υλης • μένουσα
γάρ έκείνη δπερ έστίν υπομένει τάς μεταβολάς, ου μήν ή γένεσις τοΰ
γινομένου άλλοίωσίς έ σ τ ι ν ου γάρ άν αλλοιοίτο τό μ ή π ω ον· το γάρ γινό-
25 μενον ουπω εστίν.

ρ. 246» 10 ' Α λ λ ά μ ή ν ο υ τ ε α ί ί ξ ε ι ς ο υ τ ε αί τ ο ΰ σ ώ μ α τ ο ς εως τοΰ 40

ώστε οόκ αλλοιώσεις. 4β

Δειζας δτι ή κατά τό σ χ ή μ α καί τήν μορφήν μεταβολή ουκ έ'στιν

άλλοίωσις, αλλά γένεσις μάλλον, δείκνυσιν δτι ουίέ ή κατά τήν εςιν μετα-
30 βολή, ήτις ήν το πρώτον είδος τής ποιότητος, ουδέ αυτη άλλοίωσίς έστιν,

1 μιίνον a 2 χωροΰσιν F 4 τοιαύτας] ποιότητας Μ 7 έχει πυρειδοίις

τότε F πυρείους Μ 11 ταΰτα F έξωμοιώσα; F : έξομοιοΰσθαι Μ qui ante
έπί aildit είπών 13 ή σχημάτισι; Μ 14. 15 ήλλοιώσθαι aAF'-: άλλοιοΰσθαι (ut
deter, codd. Arist.) F 1 : άλλοιώσθαι M 15 λέγειν om. F : ante ήλλοιώσθαι ponit a
άλλα] άμα F 16 τι (post κατά) om. M 17 καί (ante μένον) om. a άλλοι-
οΰβθαι aF 18 γενιίμενον M 19 8 δε — ήλλοίωται om. a τοΰτο om. F
20 ήλλοιοΰσθαι λέγει F 22 μέν ίσως Arist. 23 γάρ om. Μ μήν AM:
μο'νον F : μέντοι a 24 άλλοιοϊ τό μήπω a μήπως F 26 ουτε (post μήν) aAM:
δτι F : oi>ò' Arist., legitque Simpl. cf. ν. 29 et p. 1065,5 εως του om. M 27 άλλοίω-
σις FM 28 μεταβολήν sed corr. M 29 ούδέ om. F 30 αύτη ή άλλο ίωσίς M
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VII 3 [Arist. p. 246« 10] 1065

αλλά γένεσις μάλλον, διαιρεί δε τάς εζεις εις τε τάς ύυχικάς ώς άρετήν 247ν

και κακίαν καί ει'? τά? σωματικάς ώς ύγείαν και νόσον, ών ουδεμία 50
αισθητή έστιν, ίνα και ταύτας δείςας μ ή ούσας αλλοιώσεις κρατύνΐβ το
τάς αλλοιώσεις κατά τάς παθητικά; και αΐσί)ητάς ποιότητας γίνεσί)αι μόνας,
5 δπερ ήν το προκείμενον. ο υ δ έ αί ε ξ ε ι ς δε φησιν αλλοιώσεις είσι,
τουτέστιν αί κατά τάς εςεις μεταβολαί. ή οτι ού δι' αλλοιώσεως αί εξεις
παραγίνονται, οτι δέ οόκ είσίν αλλοιώσεις, δείκνυσιν εις άρετήν καί κακίαν
πάσας άναγαγών· καί γαρ καί υγεία καί νόσος άρετή καί κακία σώματος
είσιν. εί ουν το εις την άρετήν την εαυτοί» μεταβάλλον είς το κατά φύσιν 55
10 το έαυτοΰ μεταβάλλει, τδ δε είς το κατά φυσιν το εαυτοί» μεταβάλλον την
τελειότητα τότε την οΐκείαν απολαμβάνει, ο τε δε την τελειότητα την οΐκείαν
εκαστον άπολάβοι, τότε εστίν όπερ έστίν, δτε δε είς τοΰτο | προέλ&οι το 248 Γ
είναι δπερ έστί, τότε γέγονεν άλλ' ουκ ήλλοίωται, καί το συμπέρασμα
δήλον. αύτος δε συμπέρασμα είπών το ' δ τ α ν λάβΐβ τ η ν έ α υ τ ο ΰ ά ρ ε τ ή ν ,
ιό τ ό τ ε μάλιστα κατά φυσιν έστίν. δτε δε μάλιστα κατά φυσιν έστί, τότε
λέγεται τέλειον εκαστον. τό δέ την τελειότητα τήν έαυτοΰ απολαμβάνον
ουκ αν λέγοιτο άλλοιοΰσί)αι · ουδέ γαρ ó κεραμούμενος οίκος άλλοιοΰσί)αι
λέγεται, αλλά γίνεσθαι μάλλον, ώσπερ δε ή είς τήν άρετήν τήν οΐκείαν 5
έκαστου μεταβολή γενεσίς τ (ς έστιν αυτοί», ουτω καί ή είς τήν οΐκείαν
20 κακίαν φί)ορά'. Οαυμαστώς δέ το του κύκλου παράδειγμα παρέϋετο δηλών
δτι ώσπερ λέγονται μέν τίνες κύκλοι, ου μέντοι είσι κύκλοι, αν μ ή το τέ-
λειον εχωσιν, ουτω καί επί των άλλων είδών απάντων οόκ εστι κυρίως
τούτο ο λέγεται το μ ή έχον τήν εαυτοί» τελειότητα, ουδέ γαρ Ιπιδέχεται
τον τοΰ είδους όρισμόν το ατελές κατά τό είδος. εί δέ είσιν αί μέν είς
25 τάς άρετάς μεταβολαί τελειώσεις, αί δέ είς τάς κακίας φί)οραί καί έκστά-
σεις της τελειότητος, γενέσεις αν εΐεν μάλλον καί φί)οραί αί είς τάς εςεις ίο
μεταβολαί, αλλ' ουκ αλλοιώσεις, ά'τοπον γάρ τήν του ί)ριγκου περιβολήν
ή τήν τοΰ κεράμου έπίθεσιν άλλοίωσιν λέγειν της οίκίας της μηδέπω

1 άλλα] οόδί F 3 έατίν αίσ&ητή Μ "να δείξας καί ταύτα; αλλοιώσεις μ ή ού-
σας a ούσης Μ 3 . 4 τό τάς] καί τάς Μ 4 αίσθητικάς Μ μόνον aF
5 αί o m . Μ δέ] α" F 8 πάσαν Μ καί γάρ ύγιεία Μ 9 είς τήν έαυτοΰ
άρετήν a F : είς τήν έαυτοΰ (oíd. άρετήν) Μ 10 το (ante έαυτοΰ) om. a : τήν Μ
δε
τό δέ — άπολαμβάνει ( 1 1 ) oíd. F κατά A M : om. a 11 ¿'τε A: δτε καί F : ότι
δέ Μ : δέ a 1 1 . 1 2 τήν τελειότητα τότε εκαστον τήν οίκείαν άπολαμβάνει δτε έστιν δπέρ
έστιν F 12 πρόελθη F 13. 14 δήλον δήπου τό συμπέρασμα (oui. καί) a 14 είπε
veri similiter a δταν γαρ A r i s t . , sed γάρ o m . a l i q u o t libri, ceterum paraphrasin
exhibet Siinplicius λάβοι F 15 μάλιστα om. M 17 ούδέ γάρ A F M : ώς
ουδέ a 18 λέγεται] γίνεται Μ τήν οίκείαν om. Μ 19 ή om. F
1!). 2 0 ο ί κ ε ί α ν ' " ' ili t e x t u , c u i r e s p o u d e t κακίαν in m r g . A 1 : κακίαν F M : οϋκείαν a
2 0 δήλον F 1 21 ώσπερ τινές λέγονται ( o m . μέν) Μ λέγον a 2 1 . 2 2 είσί τό
τέλειον αν μη Ιχωσι κΰκλοι οΰτω F μή έχίοσι τό τέλειον a 2 3 αΰτοΰ F
2 5 . 2 6 . έκστάσεις] έκ πάσης F 26 τελειότητος A M : τελειώσεως ¡iF 2 7 Οριγγοΰ
aF μεταβολήν F 2 8 λέγει F : μόνην Μ τ η ς ( a n t e μηδέπω) on», a
1066 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 6 * 1 0 ]

ούσης αλλ' ετι γινομένης, ομοίως δέ και ή είς την άρετήν μεταβολή 248 Γ
τελείωσίς έστιν · ή δέ τελείωσις είς γένεσιν συντελεί.
Ά λ λ ά ζ η τ ή σ « αν τις οιμαι, π ώ ς την άρετήν και την κακίαν γένεσιν
και φθοράν της ψ υ χ ή ς δυνατόν λέγειν, ήπερ έχουσα τό είδος της άν&ρω-
ö πίνης ψ υ χ ή ς καί υπομένουσα έν τ ω αύτψ ποτέ μέν άρετουται ποτέ δέ
κακυνεται· διόπερ ó αότδς ποτέ μέν φαύλος ποτέ δέ σπουδαίος γίνεται. 15
π ώ ς δέ όμοια ή της αρετής πρόσληψις τ η του κεράμου ή του περιβόλου;
ταΰτα μέν γάρ μέρη τής οικίας έστί καί οόχ 2ξεις· έχεΐνα δέ oò μ έ ρ η · εί
γάρ μέρος ήν ή αρετή τής ψ υ χ ή ς , άπολώλει áv ή τήν άρετήν άποβαλουσα.
10 ολως δέ διττή ή τελειότης, ή μέν τ ή ς ουσίας αυτής ούσα, καί)' ήν πρώτοις
καί μέσοις καί έσχάτοις εαυτής μέρεσι συμπεπλήρωται ουκ ουσα ίζις αυτή
( τ ί γάρ áv ήν το εχον μ ή π ω του είδους οντος χ ω ρ ί ς τής τοιαύτης τελειό-
τητος;), ή δέ κατά τήν αρετήν καί τήν κακίαν καί όλως κατά τήν ίζιν so
έκείσακτός έστι τ φ ολψ είδει και έπισυμβαίνουσα· και γάρ γίνονται καί
Iύ απογίνονται'αύται χ ω ρ ί ς τ ή ς τοΰ υποκειμένου φθοράς, π ώ ς ούν είς παρά-
δειγμα τής 2ςεως τήν κατά τα μέρη τελειότητα παρέΟετο ώς επί τής
οικίας; μ ή π ο τ ε ουν Ικαστον είδος κατά φύσιν εχον ου μόνον τ η τών
μερών τών οίκείων τελειότητι συμπεπλήρωται, άλλά καί τ ή οίκεία α ρ ε τ ή •
το γάρ κατά φύσιν εχειν ουδέν άλλο έστίν ή το τήν οίκείαν εχειν άρετήν,
'20 ώστε τάς κατά φύσιν ένεργείας άποτελεϊν. καί διά τούτο ó Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς 2»
από του κατά φύσιν τήν τελειότητα συνελογίσατο. ώσπερ ουν το νοσούν
σ ώ μ α ουκ αν είη τέλειον, ότι μή δύναται τάς κατά φύσιν ένεργείας άπο-
διδόναι, xáv πάντα ε χ η τά σωματικά μέρη (νεκρά γάρ αυτά ε χ ε ι του κατά
φύσιν έστερημένα και τ ψ νεκρφ προσέοικεν), ουτω και ή λογική ψ υ χ ή τήν
•2ί> κατά φύσιν α υ τ η προσήκουσαν άρετήν άποβαλούσα καί μ ή δυναμένη τάς
κατά φύσιν αύτη προσηκούσας ένεργείας άποτελείν ου ψ υ χ ή κυρίως ουδέ
ζ ω ή λογική κατά φυσιν έχουσα, άλλά νενεκρωμένη τις έστιν. ώς μέρος 30
ούν το κυριώτατον τής δλης έκαστου ουσίας τήν κατά φύσιν αυτιί> προσή-
κουσαν άρετήν προσλογιστέον, ής χ ω ρ ί ς νεκρον το λοιπόν έστι καί ομωνύ-
30 μως λεγόμενον. δηλοΐ δέ το τάς οικείας ένεργείας τοΰ είδους μ ή άποδι-
δόναι. καλώς ούν δ 'Αριστοτέλης τοις μέρεσι τ ή ς οικίας τήν κατά τήν
εζιν τελειότητα ώς μέρος οδσαν το κυριώτατον παρέβαλεν. ουδέ γάρ συμ-

3 ζητήαειεν F τήν (ante κακίαν) om. F M 4 λέγειν δυνατόν Μ ηπερ Α : είπερ

»KM 7 κεράμεως Μ περιβολαίου F 8 μέν om. F είαΐ aM
εςις Α έκείνοι a μέρος a 9 άπωλώλει AM ή (post áv) om. M
άποβαλοΰβα AM cf. v. "25: άπιβάλλουια a F 11 συμπληροδται Μ αύτή a : αύτη
AFM 12 äv ήν A M : om. a F χωρίς τοιαύτης M 13 ή δέ] εί δέ Μ
16 την] τών Μ κατά τά μέρη A M : κατά μέρος F : κατά μέρη a παρέθηκεν F
έπι της — άλλά καί (18) oui. F 16. 17 ώς έπί χωρίς τής τοΰ οίκίας Μ 18 αυμ-
πληροΰται Μ 1ί) τό τήν οίκείαν ε-/ειν άρετήν A M : το τήν τελειότητα εχειν άρετήν
οίκείαν F : τά τήν τελειότητα εχειν καί άρετήν τήν οίκείαν a 24 οδτιο om. F
25 άποβάλλου^α a F 26 προσηκούΐας άρετάς ένεργείας Μ 28 έκάατου supra
addit Α τήν (ante κατά) om. F αότψ] αύτη M 30 τό om. A 1
32 παρέλαβεν KM γάρ αυμβεβηκός— ύποκείμενον (ρ. 1067,1. 2) om. Μ
 SIMPLICII IN PHYSKORUM VII 3 [Arist. p. 246» 10. b3] 1067

βεβηκός i στ; κατά αλήί)ειαν ή site καί ή αρετή (φθείρει γάρ το υπο- 24S1'
xîtfιενον αποχωρούσα), ώσπερ rióos ή ψ υ χ ή συμβεβηκος τω έ μ ψ υ χ ω σώματι. 35

p. 246^3 "Έτι και φαμεν «πάσας είναι τάς αρετάς 2ως του ή
έναντίως απαίΐές. 45

5 Ό τ ι μή είσιν αλλοιώσει? αί κατά τάς αρετάς καί τάς κακίας μετα-

βολαί, δείκνυσιν έχ του μηδέ ποιότητας αύτάς είναι, αλλ' υπό τα πρός τι
ανάγεσί)αι· κατά δέ τά πρός τι δεδει/εν αυτός έν τψ πέμπτο) βιβλιψ
μήτε άλλοίωσιν γίνεσίίαι μήτε ολως μεταβολήν. οτι δέ αί άρεταί και αί
κακίαι υπό τα πρός τι, δείκνυσι πρώτον μεν έπι των του σώματος ποιού-
10 μένος τον λόγον, είτα από τούτων μεταβαίνων επί τάς της ψυχής, ή γάρ »ο
υγεία, φησί, και ή ευεξία σώματος ουσαι άρεταί έν συμμετρία εΐσί των
σωματικών ποιοτήτων καί των πρώτων δυνα'μεων, θερμοτήτων ψυχροτήτων
ξηροτήτων υγροτήτων, ήτοι πρός αλλήλας αυτών το σύμμετρον έχουσών
ή καί πρός το περιέχον, ώς διά την τοιαυτην συμμετρίαν μη είναι ευτρεπτα
15 καί ε ύ π α θ ή τά σώματα υπό του περιέχοντος, καί το κα'λλος δε αρετή καί
καί τούτο σώματος ον εν συμμετρία των τε μερών έστι τών ανομοιομερών
μάλιστα κα'ι του χρώματος, καί ή ίσχυς δέ αρετή καί αότή ουσα σώ-
ματος έν συμμετρία τών όμοιομερών έστι νεύρων μάλιστα καί 0 3 ΐ ώ ν · ή 55
δέ συμμετρία τών πρός τι. έ κ α σ τ η ουν τών αρετών τών σωματικών έν
20 τ ψ π ρ ό ς τ ί π ω ς έ ' χ ε ι ν , ειπερ συμμετρία έστίν. ομοίως δέ καί αί κακίαι
ταΐς αρεταϊς αντικείμεναι έν | ασυμμετρία τών αυτών ε ί ΐ ΐ π α θ ώ ν έν γάρ 24SV
υπερβολή ή έλλείψει. καί ή μέν αρετή εκάστη ευ διατίί)ησι π ε ρ ί τά
ο ι κ ε ί α π ά θ η τον έχοντα αυτήν· ο ί κ ε ΐ α δέ π ά θ η έστίν, ύ φ ' ώ ν συμμέ-
τρως μέν έχόντων γίνονται καί εύθημονοΰσι, θερμότητες ψυχρότητες ς/)ρό-
·>5 τητες υγρότητες καί τά τοιαύτα, άσυμμέτρως δέ έχόντων φθείρονται καί
κακύνονται τά σώματα, ευπαθέστερα γινόμενα καί ευμετάβολα έν τοις
οίκείοις πάθεσιν υπό τε του περιέχοντος καί υπ' αλλήλων· εί ουν αί άρεταί ·>
καί αί κακίαι του σώματος έν τ ω πρός τί π ω ς έχειν είσί, δέδεικται δε έν

2 ύποχωροΰσαι a : αποχωρούντα Μ ώσπερ— σώματι oiu. F ή aM: om. A 3 Έτι

ôè ex Arist. aM καί om. F 3. 4 η έναντίω; άπαίίώ; M: μέν έναντίως καί άπαίΐές cum
aliquot libi'is Arist. a 5 Ιστιν A 6 υπό τά aFM: υπό τό A 7 εοειςεν a
αύτός] αυτά Μ έν τπΐ πέμπτφ] Ε 2. 225 Μ Ι 8 ό'λως post άλλοίωσιν adilit Μ
μεταβολή F αί (post καί) om. Μ 9 μεν πρώτον a 9. 10 έπί τον τοΰ σώ-
ματος ποιούμενος λο'γον Μ 12 τών om. Μ ί>ερμ0τ/,τος ψυχροττ,τος F
13 ξηροτήτων oro. F: post υγροτήτων a ύγρότητος F άλλήλας om. F 14 -/.αί
om. F μη om. M lü καί τοϋτο AM: του aF τών τε μερών — έν συμ-
μετρία (18) om. F έστι καί τών Μ 17 αϋτη a ουσα ante καί ponit Μ
18 έστιν om. F : post μάλιστα a 19 έν oui. Arist. 20 συμμέτρων (ων in
ras.) M 21 έν] καί F 23 έστίν] είσίν Μ 24 γίνεται aM εί>9υμ.ονοΰσι
F : εύί>τ(μονεί a ψυχρότητες ante βερμότητες F: post ξηρότητα Μ 24. 25 »ep-
μόν, ψυχρόν, ίηρόν, ύγρόν a 25 ίσχόντων AM 27 τε om. F καί om. F
28 al om. aF έν τψ — σωμα'των (p. 1068,5) om. F
 1068 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 6 b 3 ]

τ<ί> πεμπτω βιβλίψ, δτι έν τψ πρός τι οόκ εστίν κίνησις κα&' αυτό ουδε 248 ν
μεταβολή δλως, δήλον δτι ουδε άλλοίωσις ε ι η ά'ν. έδείχί)η γάρ πάσα
μεταβολή ή κατ' ουσίαν γινομένη ώς γένεσις καί φ&ορά, ή κατά ποσόν
ώς αΰςησις καί μείωσις, ή κατά ποιόν ώς άλλοίωσις, ή κατά τόπον ώς ή
ó φορά. εϊ ουν αί μεν άρεταί καί αί κακίαι των σωμάτων έν τω πρός τί
είσιν ώς συμμετρίαι καί άσυμμετρίαι, τά δέ πρός τι ούκ εστίν âv ποιότητι,
των δέ μή έν ποιώ όντων où κατά άλλοίωσιν ή μεταβολή, δήλον δτι ή 10
κατά τάς άρετάς καί τάς κακίας μεταβολή οόκ εστίν αλλοι'ωσις.
Δείςας δε οτι αί άρεταί καί αί κακίαι καί ολως αί έςεις αί σωματικαι
10 έν τω πρός τί είσιν, έπάγει οτι τά π ρ ό ς τι ο υ τ ε α υ τ ά έ σ τ ι ν αλλοιώ-
σ ε ι ς , ώ; ή ^έρμανσις, ώστε το μετέχον αυτών άλλοιουσθαι. το μεν γαρ
ί)ερμαινόμενον ή ψυχόμενον άλλοιουσί)αι λέγομεν, το δε διπλάσιον ή δεςιόν
ή σύμμετρον ή δμοιον ή Γσον γινόμενον où λέγομεν άλλοιοΰσ&αι. αλλ'
ουδε των πρός τι ά λ λ ο ί ω σ ι ς έστιν ώσπερ της ουσίας, ώστε τά πρός τι ΐδ
15 γινόμενα καί σχέσιν λαμβα'νοντα πρός τι καί άλλοιοΰσ&αί ποτέ λέγειν· où
γαρ το διπλάσιον μέγεί)ος Γσον γινόμενον άλλοιοΰται ώσπερ το δερμαινό-
μενον. διαφέρει δέ το άλλοίωσις είναι του άλλοιουμένου, δτι ή μεν άλλοίω-
σις μετέχεται υπό του άλλοιουμένου ώς ή Οέρμανσις υπό του θερμαινό-
μενου, το δέ άλλοιουμενον αλλοιώσεως μετέχον άλλοιοΰται. το ούν πρός
20 τι, φησίν, ουτε άλλοίωσίς έστιν ουτε άλλοιοΰται. έ'δειξε δέ έν τω πέμπτω
βιβλίιο, δτι ουτε γένεσις οΰτε κίνησις ουτε όλως μεταβολή έστι κατά τά
πρός τι έκ του μηδέν αυτό τι μεταβάλλον άλλο ίο υ τινός μεταβάλλοντος 20
ποτέ μέν διπλάσιον είναι, ποτέ δέ ου. φα νερό ν ουν έκ μεν των πρότερον
ει'ρημένων, δτι ή κατά το σχήμα μεταβολή ουκ εστίν άλλοίωσις, έκ δε
25 των νυν, δτι οόδέ ή κατά τάς εζεις · μόνως άρα άλλοίωσίς έστιν ή κατά
τάς παδητικάς καλουμένας ποιότητας μεταβολή.
Δείςας δέ δτι αί κατά τάς άρετάς καί τάς κακίας του σώματος μετα-
βολαι καί δλως αί τ ω ν ε ξ ε ω ν ά π ο β ο λ α ί καί λ ή ψ ε ι ς οόκ είσίν α λ λ ο ι -
ώ σ ε ι ς έφείής την αίτίαν διδάσκει, δι' ήν άλλοιουσθαι δοκεϊ τά κατ' αυτάς
30 μεταβάλλοντα καί λέγει δτι γίνεσδαι καί φί)είρεσόαι αδτάς άλλοιουμένων

1 πέμπτωι A M : έβόόμω a ; cf. p. 1067,7 2 ολως — μεταβολή (3) om. M 3 γε-

νομένη M 4 ώς allenili)] ώς ή Μ τόπον Α : τόπου Μ : το που a. sed obstat
articulus 5 φθορά M al (ante κακίαι) oin. a 6 συμμετρία καί ασυμμετρία F M
τό όέ AM 7 μ η ] (j.rjôè F : post έν Μ όντων ων ού Μ αί μεταβολαΐ Μ
8 τά; (auto κακίας) om. Μ ούκ — άλλοίωσις oui. Μ 9 αί (ante κακίαι) om. a
Κ). II άλλοίωσις Μ 11 θέρμασις sed corr. Μ ώ ι τ ε ] ουτε Μ άλλοιοΰ-
ται Μ 14 ούοέ τών] ούοέ της Μ 15 σχέσιν Μ : σχέσιν Α : σχέσεις a F
17 άλλοίωσι; a : αλλοιώσεις F : άλλοίωσιν A M δτι άλλοιουμένου (18) om. Μ
18 κατέχεται F 19 τό ούν] conicio τά ουν 20 πέμπτωι A M : F F : έβόόμψ a ; cf.
v. 1 22 ά'λλου a 2ο μεν (post έκ) AM : oui. a F προτέρων F 25 τάς
έξεις'— οτι αί κατά (27) om. a μονως A M : μόνη F 26 ποιότητας καλουμέ-
νας F 27 τάς (ante κακίας) oui. F 27. 28 μεταβολή a 28 μεταβολαί F
λείψεις Μ 29 έφεξες όέ ¡ι 30 μεταβάλλοντα — αΰτάς om. Μ καί φθεί-
ρεσϊαι om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 3 [Arisi, p. 2 4 G " 3 ] 1069
τινών ανάγκη· υγεία γαρ γίνεται θερμαινόμενων τινών του σώματος και 24S ν
ψυχομένων, τουτέστιν άλλοιουμενων. αλλ' οίίτε ή άλλοίωσις ή υγεία ή ν
οίίτε ή υγεία ή άλλοίωσις, άλλ' έπιγίνεται TQ αλλοιώσει ή συμμετρία των
άλλοιουμενων, καθ' ήν ή υγεία θεωρείται, ó δέ αυτός λόγος και επί
5 ισχύος καί επί κάλλους· εί γάρ τίνων άλλοιουμενων έπιγίνεται ταύτα, πώς
αν τις λέγοι τα έπιγινόμενα και μηδεπω οντα άλλοιοΰσθαι; ου γάρ το εί;
ύγείαν μεταβάλλον κατ' αυτό τοΰτο άλλοιουται, αλλά διά του άλλοιοΰσθαι
μεταβάλλει, εί μέν γάρ έν τ<ρ θερμόν ή ψυχρόν είναι το ύγιαίνειν ήν ή 3«
εις ύγείαν μεταβολή, ήν äv άλλοίωσις· έπειδή δε τούτων ούδέν ήν ή υγεία,
10 έν δέ τη τούτων συμμετρία το είναι έ'χει, δήλον ώς άλλοίωσις μέν ουκ
εστίν ή είς ύγείαν μεταβολή, δι' αλλοιώσεως δέ έπιγίνεται. το δέ κ α θ ά π ε ρ
το ε ί δ ο ς καί τ η ν μ ο ρ φ ή ν ειπεν δηλών, οτι ώσπερ ή γενεσις (αυτη γάρ
έστιν ή εις το είδος καί την μορφήν μεταβολή) κατά τε τήν του είδους
λήψιν καί άποβολήν οόκ έ'στι μέν άλλοίωσις, άλλοιουμενων δέ γίνεται τίνων,
15 ούτως έ'χει καί έπί της κατά τήν εξιν μεταβολής· καί γάρ αυτη άλλοίωσις sr.
μέν ουκ εστίν, άλλοιουμενων δέ τίνων έπιγίνεται. ή το είδος καί τήν
μορφήν εΐπεν, το σχήμα δηλών και τήν κατ' έκεΐνο μεταβολήν· εϊπεν γάρ
καί Ιπ' έκείνου γ ί ν ε σ θ α ι ΐ'σως εκαστον άλλοιουμενου τινός οίον της υλης
πυκνουμένης ή μανουμένης.
20 Ειπών δέ οτι αί Ιξεις έγγίνονται άλλοιουμενων τινών ο ί ο ν θερμών
και ψ υ χ ρ ώ ν ξηρών και υγρών, έπήγαγεν ή έν οίς τυγχάνουσιν
ου σαι πρώτοις, ώς ου προκείμενον αύτω νυν ζητεϊν, περί τα τίνων
πάθη καί κατά τίνας μεταβολάς πρώτας καί αλλοιώσεις αί εξεις έγγίνονται, ·ο
είτε τά τών όμοιομερών, ώς 'Αναξαγόρας, είτε τά των άτόμων, ώς Δημό-
25 κριτος, είτε τ ά τών ποιοτήτων, ώ ς 'Αριστοτέλης, οτι μέν γαρ άλλοιου-
μενων τινών έγγίνονται, πρόδηλον, τίνων δέ ζητείσθω. πιστοΰται δέ τον
λόγον καί έκ του τήν κακίαν καί τήν άρετήν περί τά πάθη λέγεσθαι, υ φ
ών ά λ λ ο ι ο ΰ σ θ α ι πέφυκε το έ'χον. ή τε γάρ άρετή Ιγγινομενη ή
τελέως α π α θ έ ς ποιεί, ε ί γε πάθη μόνα τά μοχθηρά καλοΰμεν, ή ώδί
30 π α θ η τ ι κ ό ν , τουτεστι μεμετρημένως, εί μή εν άπαθεια, άλλ' έν συμμε-
τρία παθών τήν άρετήν θεωροΰμεν. τοιαΰται γάρ είσιν έπί της ψυχής α? 45

1 άγιε ια Μ ut solet καί θερμαινομένων Μ '2 ψυχωμένων Μ άλλ'—άλλοιουμε-

νων (4) oui. F ή ante υγεία om. áM 3 ή ante άλλοίωσις om. ¡.M 5 έπί oin. F
7 ôià τό F 8 το] του Μ ήν ή oíd. F 11 καθάπερ και Arisi. 12 τό
om. Μ δηλονότι F 14 λειψιν καί τήν άποβολήν Μ εστίν έν άλλοιώσει Μ
δε γίνεται — άλλοιουμένων (1G) oui. F 15 καν γάρ αυτη ή M 1G γίνεται Μ
είδος A F M : σχήμα a 17 δηλών το σχήμα καί κατ' έκεΐνο Μ 20. 21 ψυχρών θερμών
ξηρών υγρών a F 21 post ψυχρών acldit ή Arist. 22 ουσα F αυτών F
23 γίνονται Μ 24 είτε περί τών Μ τά ante τών όμοιομερών et ante τών άτόμων
om. F ό άναξαγόρας Μ 24. 25 ώς 6 δημόκριτος a F 25 τα om. F
ώς δ άριατοτέλης F M 2Γ, γίνονται F 28 ή τε s c i ï p s i : ήτε libri έγγενο-
μένη Α 29 μόνα πάθη F ώδί A ut Arist. coiltl. Hl e h et altera recensiti
p. 2 4 7 » 2 3 : ώδί a F M : ώς δεϊ Arist. vulg. 3 0 παθητικά F 31 τής ψυχής a F :
ψυχής AM
1070 SIMPLICII IN PHTSICORUM VII 3 [Arist. p . 2 4 6 b 3 ]

τε ήθικαί και α? πολιτικά; άρεταί ουκ έκκόπτουσαι τελέως της ψυχής τους 248»
θομους καί τάς έπιθυμίας, αλλά μετροΰσαι αυτών τά κινήματα, καί έπΐ
τοΰ σώματος οόκ απαθές ποιεί το σώμα υπό των θέρμων και ψυχρών,
αλλά μετρεΐ αυτών τά πάθη ή σωματική αρετή, τουτέστιν ή υγεία, ώσπερ
5 ή κακία και ή νόσος ή à μετρία αότών έστίν. ei ουν περί ταΰτα at άρεταί
καί αί κακίαι είσίν, υφ' ών καί καθ·' α το εχον αυτάς άλλοιοΰσθαι πέφυκε,
κατά δε τάς παθητικάς ποιότητας αί αλλοιώσεις, περί τά πάθη äv καί 50
τάς παθητικάς τοΰ σώματος ποιότητας είεν αί άρεταί καί αί κακίαι του σώμα-
τος· ώστε έκείνων άλλοιουμένων ταύτας έγγίνεσθαι. περί τίνα δέ πάθη
10 έκαστη των τοΰ σώματος αρετών οίον υγεία και ίσχυς και κάλλος, οόκ ον
προκείμενον νυν παρήκε ζητεΐν. ώσπερ δέ ή αρετή των μέν μοχθηρών
παθών απαθείς ποιεί, των δε μεμετρημένο>ν (απερ ουδέ πάθη καλεΐν
άξιοΰσι τίνες) παθητικούς, ούτως ή κακία των μεν μοχθηρών παθών' παθη-
τικούς ποιεί, των δε μεμετρημένων απαθείς· ώστε περί πάθη ή αρετή 66
15 καί ή κακία και τη κατά ταΰτα αλλοιώσει έγγίνονται τη μέν συμμετρία
αυτών ή αρετή, r j ¡ δέ à μετρία ή κακία· ώστε οϋτε αί Ιξεις αλλοιώσεις
είσίν οΰτε αί κατά τάς εςεις μεταβολαί. έπειδή δέ και | έν τούτοις δ 249Γ
'Αριστοτέλης λέγει, οτι τών πρός τι ουκ εστίν άλλοίωσις ούτε γένεσις ουτε
δλως μεταβολή ουδεμία, Ιπιστήσαι χρή οτι τάς άρετάς και τάς κακίας
20 είπών τών πρός τι είναι ( Ι κ ά σ τ η γ ά ρ φησιν Ι σ τ ί τ φ π ρ ό ς τ ί π ω ς
ε χ ει ν) γίνεσθαι καί φθείρεσθαι λέγει αυτάς αλλοιουμένων τινών, πώς
ουν τών πρός τι οΰκ εστι γένεσις ουδέ δλως μεταβολή; ή γίνεται μέν
πάντως καί φθείρεται καί τά πρός τι· το γάρ μή ον πρότερον διπλάσιον 6
ύστερον εση καί πάλιν οόκ ε σ τ ί ν 8 δέ πρότερον μή ον υστερόν έστι,
25 τοΰτο γίνεται, καί ο πρότερον δν ύστερον οόκ εστι, τοΰτο φθείρεται* αλλ'
ου καθ' αυτά γίνεται καί φθείρεται, αλλ' ως ένταΰθα διώρισεν, άλλοιου-
μένων τινών ή δλως μεταβαλλόντων γίνεται ταΰτα καί φθείρεται, "ένδέ-
χεται γάρ, φησίν έν τω πέμπτα) βιβλίο), θατέρου μεταβάλλοντος άληθεύεσθαι
θάτερον μηθέν μεταβάλλον, ώστε κατά συμβεβηκός ή κίνησις αυτών."

1 καί αί Α : και a F M I. 2 τους θυμούς της ψυχής έπιθυμίας Μ 3 ψυχρών και

θερμών Μ 4 τουτέστιν ήγία a 5 e¡ ουν] εί μέν Μ 8 ποιότητας τοΰ σώματος
aF αί (post είεν) om. a αί (ante κακίαι) ou). a F 9 ταύτης a
10. I l προσκείμενον ούκ δν a 11 παρηξε F 12 απερ — μεμετρημένων (14) om. F
12. 13 τινές άξιοΰσι καλεΐν a 13 άςιώιι Μ ούτως] δέ τούτους Μ post κακία (15)
itérât ούτως ή κακία (13) usque ad καί ή κακία (15) F 14 πάθος utrobique F
15 ή om. Μ ταύτη1/ F : ταύτη Μ rfi μεν ούν συμμετρία M 1C άσυμμετρία
FM 17 δε οιο. F 18 τών om. F ουτε] ούδέ Μ priore loco 19 τάς
(ante κακίας) ora. F 22 ούν] δέ Μ 23 πάντως post φθείρεται Μ καί τά]
ή τά F 24 post 8ν (sic) arid, τοΰτο a 25 8ν a τοΰτο alt.] γίνεται F
φθείρεται — γίνεται (27) om. F 20 δώρεισεν a 27 r¡ A M : καί a μετα-
βαλο'ντων Μ 28 έν τω πέμπτω βιβλίφ] Ε 2. 225b 11 ; c f . Simpl. p. 409,2. 834,20
θατέρου] θάτερον ού F άληθεύοντο; F 29 μηθέν Α : μηδέν a F M Arist. μετα-
βάλλον AM A l ist. : μεταβάλλει-/ F : μεταβάλλει a ώστε καί F ή et αύτών
om. F
 SIMPLfCtl IN PHYStCORUM VII 3 [Arisi, p. 246·>3. 20] 1071

τήν δέ κατά συμβεβηκός μεταβολήν άφήκεν έν έκείνοις ως αόριστον. " έν 249·'

απασι γάρ, φησίν, έστί και αεί καί πάντων." ε? ούν τά πρός τι μ ή έστι
καθ·' αυτά, αλλ' έν άλλοι? το είναι έχει, εκείνων μεταβαλλόντων και τά
πρός τι μεταβάλλει oò καθ' αυτά, αλλά κατά συμβεβηκός.

ó p. 24Gb20 " Ο μ ο ί ω ς δέ καί έ π ί τ ω ν τ η ς ψ υ χ ή ς ε ς ε ω ν εως του α υ τ ή

δε οόκ ε σ τ ί ν άλλοίωσις.

Δει£ας οτι αί αρεταί και αί κακίαι τοΰ σώματος καί όλως αί εςεις 25
αί σωματικαί oò δι' άλλοιώσεως γίνονται και απογίνονται, ειπερ αι μεν
αρεταί τελειότητες είσι κατά φυσιν, αί δέ κακίαι παρά φυσιν, τά δε εις
10 το κατά φυσιν ίόντα γίνεται αλλ' ουκ άλλοιοΰται καί τά είς το παρά φυσιν
φθείρεται, καί ειπερ έν τω πρός τί είσι, μετέβη λοιπόν έπί τάς της ψυχής
οξείς, και δείκνυσιν δτι ουδέ αί κατά ταύτας μεταβολαί αλλοιώσεις είσίν,
εΓπερ και αύται ώσπερ καί αί σωματικαί τελειότητες είσι της ψυχής καί
έν τω πρός τί πως είναι την ύπόστασιν εχουσιν. ως ουν τελειότητος so
15 γενέσεις μάλλον αί λήψεις αυτών καί φθοραί αί άποβολαί, αλλ' ουκ αλλοι-
ώσεις· Ικαστον γάρ των όντων, 5ταν τέλειον η καί κατά φυσιν, τότε μά-
λιστα' έστιν οπερ λέγεται είναι· καί γαρ ίππος μάλιστα ó την ίππου άρετήν
εχων καί των άλλων εκαστον. οτι δέ καί αί τής ψυχής αρεταί (των)
πρός τι δήλον, ειπερ καί αύται συμμετρίαι είσίν έκείνων, έν οις έγγίνονται,
20 θυμών καί έπιθυμιών καί των τοιούτων ωσπερ αί σωματικαί θερμών καί
ψυχρών καί των τοιούτων, αυτός δέ το πρός τι αυτών έ δήλωσε διά τοΰ ·%
ή μεν α ρ ε τ ή ευ δ ι α τ ί θ η σ ι πρός τά ο ί κ ε ΐ α πάθη, ή δέ κακία
κακώς, ώς γάρ ταΐς σωματικαΐς εξεσι πρός tt οίίσαις υπήρχε το έκαστην
αυτών περί τά οίκεΐα πάί)η ευ ή κακώς διάτιθεναι το εχον αυτήν (καί) ή
25 μέν αρετή διά συμμετρίαν ή δέ κακία διά άσυμμετρίαν ή απαθές ή παθητικόν
ώδί ποιοΰσιν, ουτω καί αί αρεταί ευ διατιθέασι πρός το οίκεΐα πάθη τά
έχοντα καί αί κακίαι κακώς, ώστε καί αύται τών πρός τί είσι συμμετρίαι
τινές οδσαι καί άσυμμετρίαι. εί ουν τά πρός τι μήτε αότά αλλοιώσεις 40

1 έν οίο. FM ¿ν έχείνοις] Phys. Ε 1. 224>>27 1. 2 έν πάσι F cf. p. 810, 10

2 γάρ libri: τε γάρ Arist. (sed γάρ τε codd. EH) 4 καί oò F 5. (! «ίπή
δέ seri psi, cf. p. 249» 15: αυτη δέ (sic) A: αυτη δέ (ò' a) aFM: αόταί δ' et άλλοιώιεις
Arist. (sed ut a codd. be et Shiitiani) 7 Δείξας δέ Μ αί alternili oin. aF
καί ό'λως -/al a 8 καί οί>κ απογίνονται Μ 10 γίνονται a άλλοιοϋνται a
τά supra addit Α τό om. F 11 καί om. aF μετέβη AM; cf. p. 254aν 14:
μέτειίι F : μεταβαίνει a 12 εςεις] ¿ρέξεις M où?è αί a A 2 M : ουδέν Α': «ί Κ
ττ,
post μεταβολαί add. οόδέ F 14 τελεώτητος aA 2 : τελειοτήτων Α ' Μ : τελειο F
15 άλλ1 AM: om. «F 17 ίππου] ϊππον a : τοΰ ίππου Μ 18 δέ oui. F αί της]
αΰτης F τών a cf. v. 28: oin. AFM 20 καί θερμών M 20. 21 ψυχρών
αύ
και 8ερμών F 23 <ός] έν F έχάατη FM 24 τό Ιχον τά (τά in ras.) M
xal addidi 25 άπαθώί F 26 ώδί post -οιοϋσιν a F : ώδί sic ante παί)ητικόν M;
cf. p. 1069,29
 1072 SIMPLIGII IN P H Y S I C O R Ü M VII 3 [Arist. p. 2 4 6 b 2 0 ]

μήτε εστίν αότών αλλοίωσις, ουτε al ψυχικαί εξεις αλλοιώσεις είσίν οίίτε 249 Γ
αποβολαί καί λήψεις αότών· γίνεσθαι μεν τ ι ι καί ταύτας ά ν α γ κ α ΐ ο ν
ωσπερ τάς σωματικάς α λ λ ο ι ο υ μ έ ν ο υ τινός, αί μεν γάρ σωματικαί εξεις
γίνονται άλλοιουμένων τινών " έ ν οίς τυγχανιυσιν ουσαι πρώτως", δαρμών
5 καί ψυχρών καί τών τοιούτων, αί δέ ψυχικαί άλλοιουμένου τ ο ΰ α ι σ θ η -
τ ι κ ο ύ μ έ ρ ο υ ς · ά λ λ ο ι ω θ ή σ ε τ α ι δέ τοΰτο δηλονότι υ π ό τ ώ ν α ι σ θ η τ ώ ν ,
προς α πέφυκεν. του δε αίσ&ητικοΰ αλλοιουμένου είπεν, ώς τοΰ παθητικού*
τά γάρ πάθη, ως φησιν δ Πλωτίνος, ή αισθήσεις είσίν ή οόκ άνευ α?σθή- «
σεων.
10 Ειπών δέ πρότερον κοινώς περί τών ψυχικών Ιξεων, δτι καί αύται
τελειώσεις είσι καί έν τ<δ πρός τι συμμετρίαι τινές ουσαι και άσυμμετριαι
καί δτι γίνονται αλλοιουμένου τοΰ αισθητικού, διαιρεί λοιπόν τάς ψυχικός
άοετάς εις τε τάς ήθικάς και τάς νοητικάς καί εφ' έκατέρων δείκνυσι,
πώς έν τω πρός τ ί είσι καί πώς άλλοίωσις μέν ουδετέρα ουδέ εστίν αυτών
15 αλλοίωσις, γίνονται δέ άλλοιουμένων τινών, καί δτι μέν ή ηθική αρετή
αλλοιουμένου τοΰ αισθητικού γίνεται, όείκνυσιν έκ τοΰ πασαν την ήθικήν 50
άρετήν π ε ρ ί ή δ ο ν ά ς είναι καί λ ύ π α ς τ ά ς σ ω μ α τ ι κ ά ς , ώς έν τοις Ήθικοίς
άποδέοεικται. αί δέ ήδοναί καί αί λΰπαι αί σωματιχαί [καί] αλλοιουμένου
τοΰ αίσθητικοΰ υπό τών αισθητών γίνονται, ωστε ή ηθική αρετή άλλοιου-
20 μένου τοΰ αισθητικού υπό τών αισθητών γίνεται, δτι δέ αί ήδοναί καί
αί λΰπαι αλλοιουμένου τοΰ αισθητικού γίνονται, δείκνυσιν έκ διαιρέσεως,
ήδόμεθα γάρ ή λυπούμεθα ή έν τ ω π ρ ά τ τ ε ι ν τι ή έν τ ψ μεμνήσθαι
(καί γάρ ή μνήμη τών ηδέων ήδονήν | ποιεί καί τών λυπηρών λύπην) 249 ν
ή έν τ ιό έ λ π ί ζ ε ι ν (καί γάρ καί έλπίδες αί μέν τών ηδέων ήδουσιν, αί
25 δέ τών λυπηρών λυποΰσιν). εί ουν καί αί έν τω πράττειν ήδοναί καί
λΰπαι αίσθηταί τέ είσι καί υπό αισθητών γίνονται καί αί έν τω μεμνήσθαι
δέ ή έλπίζειν γινόμεναι υπό αισθητών γίνονται ( ή γάρ οία έπάθομεν καί
ων ησθόμεθα μεμνημένοι ήδόμεθα ή λυπούμεθα ή οία πεισόμεθα καί οΓων
αίσθησόμεθα έννοοΰντες) δήλον δτι αί ήδοναί καί λΰπαι ή μ ΐ ν συμβαίνουσιν β
30 αλλοιουμένου τοΰ αισθητικοΰ υπό τών αισθητών, δτι δέ ή η θ ι κ ή αρετή
περί ήδονάς έστι καί λύπας, δέδεικται μέν ωσπερ εΤπον έν τοις Ήθικοϊς

4 τινών A M : τών a F πρώτοις Arist. ρ. 244·) 17 (ρ. 1069,22) καί (post ψυχρών)
om. Μ 7 ώς ora. Μ 8 Πλωτίνος] cf. Enn. IV 6, 2 13 καί εις F νοητι-
κά; A F M : διανοητικώς a, sed cf. p. 249 ν 2 3 . 29. 32 έ φ ' έκάτερα F 14 άλλοιώ-
σεις Μ ουδετέρου F 15 γίνεται a 16. 17 πασαν άρετήν ήθικήν F
17 είναι om. Μ Ήβικοίς] Nicom. Β 2· 1104 ^ 5 sqq. 18 αί (post καί) oui. aM
al (post λΰπαι) om. F καί post σωματικαί A F : om. a M 19 ώστε — γίνεται (20)
om. F M 22 τι A M : om. a F Arist. 24 καί γάρ al M 25 al om.
a F M (M etiam καί omittit) πράττεσθαι F 26 τέ om. a υπό A : υπό τών
aF: Οπό τοΰ M αίσθητοΰ M al om. M 2G. 27 μεμνήσθαι et έλπίζειν
mutât M 27 δέ ή A M : η F : δέ a όπό scripsi: από a A M : άπό τών F
27. 28 έπάθομεν καί ών om. F 28 ante μεμνημένοι add. καί F ο'ίωνΑ: οΓον
F: ό'σων a : ών Μ 30 αισθητού Μ 2 rubro emendabat 31 ώς Μ είπον
om. F cf. v. 17
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 6 b 2 0 . 2 4 7 b l ] 1073

δια πλειόνων, λεγέσθω δε καί νυν συντόμως, δτι συνεθισμός του ήδεσθαι 249*
καί λυπεΐσθαι α ή ώ ς ε τ υ ^ ε ν , à.) Χ έφ' οίς δει και δτε δει καί έφ' δσον
αεϊ, ούτος τήν ήΟικήν αρετήν ποιεί, καί ταύτα καί ó Πλα'των έν Νόμοις
διδάσκει περί της ηδονής καί της λύπης λέγων "δύο γαρ αύται πηγαί ίο
5 μεθεΐνται ρεΐν, ών δ μεν αρυτόμενος δθεν τε δει καί όποτε καί όπόσον
ευδαιμονεΐ καί πόλις καί ζωον απαν."
Ά π ο δ ε ί ξ α ς δε τάς προτάσεις σ υ ν η ρ η μ έ ν ω ς έκτίθεται τον συλλογισμόν
ο ύ τ ω ς · α ρ ε τ ή ψ υ χ ή ς καί κακία έγγίνεται η δ ο ν ή ς καί λύπης έγγινομέ-
ν η ς , ήδοναί δε καί λΰπαι α λ λ ο ι ώ σ ε ι ς είσίν τ ο ΰ αισθητικού, φανερον
1 0 άρα δ τ ι α ρ ε τ ή και κακία έγγίνονται καί φθείρονται, άλλοιου μένου τοΰ
αισθητικού, ω σ τ ε τότε ά π ο β ά λ λ ε ι ν αότάς καί λαμβάνειν. δήλον ουν
έκ τ ω ν είρημένων δτι ή μ ε ν γ έ ν ε σ ι ς τ ή ς α ρ ε τ ή ς καί κακίας άλλοιουμένων ιγ·
τινών επεται, αυτή δέ ή γένεσις αυτών ο υ κ εστίν αλλοίωσις, αλλ'
έπιγίνεται τ η κατά τήν ήδονήν καί λύπην αλλοιώσει του αίσθητικοΰ, ή μεν
lú α ρ ε τ ή κατά το έγγινόμενον τ η αλλοιώσει τ α ύ τ η μέτρον, ή δέ κακία κατά
τήν αμετρίαν. το δ ε α ί ήδοναί καί αί λΰπαι αλλοιώσεις είσί του
αίσθητικου ειπεν αντί του άλλοιουμένου του αισθητικού γίνονται, ή μεν
γαρ άλλοίωσις του α ι σ θ η τ ι κ ο ύ , οΓον θερμανσις ή ψΰξις ή διάκρισις ή σύγκρι-
σις ή ό π ω ς άν τις αυτών τάς ιδιοτροπίας δνομάζειν δύναιτο, πάθη τοΰ 20
20 αισθητικού έστιν υπό των αισθητών έγγινόμενα· τούτοις δέ έπιγίνεται ποτέ
μεν η δ ο ν ή , ποτε δε λ ύ π η · τούτων δέ συμμέτρων μέν έγγινομένων αρετή
α κ ο λ ο υ θ ε ί , α σ ύ μ μ ε τ ρ ω ν δε κακία.

p. 2 4 7 b 1 Άλλα μήν ουδέ ή τοΰ νοητικού μέρους ε ξ ι ς 2 ω ς τοΰ έ π ί -

σταταί πως τη καθόλου τ ά έν μέρει.

·2Γ) Δείςας δτι αί ή θ ι κ α ί άρεταί καί κακίαι καί αί τούτων λήψεις τε καί
άποβολαί ουκ είσίν αλλοιώσεις, έφεξής δείκνυσιν δτι οόδέ αί τοΰ νοητικού

1 λεγέσθω δε] λίγων οίίτω F 2 ό'τε et έφ' οίον mutât Μ έφ' ό'σων F
3 ουτο; a A M : καί ό'τε δει οίίτως F τά ήθικήν Μ έν Νόμοις] I 8 ρ. 636 D
4 της (ante ήδονής et λύπης) ora. F πηγαί] πώς compendiose F 5 μεθεΐνται]
in îurg. explicat άφίενται Α 1 , φύσει quod in Platone sequitur omisit etiam Aspasius in
Eth. p. 4 6 , 7 Ileylbut fietv ών] fjivÄv F «ίναρυττόμενος F : άρυιίμενος M
τε &εί] τερείν sic Al 7 τάς προτάσεις om. Μ 8 κακίας έγγίνεσθαι F
10 έγγίνεται καί φθείρεται F καί φθείρονται om. Μ 12 ή μέν μένεσις Μ της
κακίας Μ 13 αίίτη Μ 14 τη] τι F λύπη Μ 15 τη om. F
μέτριο F 16 ή ήδονη Μ : αί δ' ήδοναί Arist. αί (ante λΰπαι) om. F M (ut
Arist. cofUl. HIeh) 17 είπεν — αισθητικού om. F 18 ofov om. F ή
aille ψύ-/ρανσις (sic) om. F 19 ίδιότητας F 20 αίσθητικών έγγινομένου F
έπιγίνονται M 21 μεν (alt.) superset". A έγγενομένων, ε (post γ) ex ι con". A
22 ή κακία F 23 ή τοΰ νοητικοΰ (νοητού F ) μέρους έξις A F (cf. ρ. 1 0 7 4 , 6 . 2 0 ) : τοΰ
νοητικού μέρους £ςίις Μ : αί τοΰ νοητικοΰ (νοητού (?) Sliutiani) μέρους έξεις Arist. (Themist.
p. 4 0 3 , 1 4 ) : alteram ree. p. 2 4 7 » 2 8 — b22 exhibet a τα etiam Ar. cod. d : το c et
Sliutiani: τέ b: τφ ceteri 25 post δείξας adiliint έν μέρει (μέρη F ) a F ex le m mate
extremo interpolatimi τε om. a 26 ούδέ n F : οΰτε A M νοητού F
Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 18
 1074 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I 3 [Arist. p. 2 4 7 b 1 ]

μέρους ούτε cd τούτων λήψεις και άποβολαί αλλοιώσεις είσίν. ώσπερ δέ 249 γ
ήθικαί ήσαν άρεταΐ at περί τό άλογον τ η ; ψυχής, έν ψ ήδοναί καί λΰπαι κοι-
νώς αύται καί τοις άλόγοις ζωοις υπάρχουσαι (πολλά γαρ έστι καί έν τούτοις
διά συνεθισμοΰ κατορθουμενα), ουτω νοητικαί ή διανοητικοί (γράφεται γάρ
5 έκατέρως), αϊ περί τό λογικόν d a i τής ψυχής, περί 8 έπιστήμη συνίσταται
καί ή κατ' αυτήν αρετή, ο&δέ ή τούτου ουν, φησίν, Εξις αλλοίωσίς
έστιν, ο δ δ έ ε σ τ ί ν α ύ τ ή ς ά λ λ ο ί ω σ ι ς ουδέ γ έ ν ε σ ι ς , απερ ε?ς τα πρός
τι καί ταύτην ανάγει, τα γάρ πρός τι έστι, περί ών είπεν προ όλίγου, 3δ
δτι " ο υ τ ε αότά έστιν αλλοιώσεις ουτε εστίν αότών αλλοίωσις ουτε γένεσις
10 ουτε δλως μεταβολή" καθ' αυτό δηλονότι, έπει καί τά πρός τι κατά συμβεβη-
κί»ς καί γίνεσθαι βούλεται καί μεταβάλλειν. ε? οδν έν τω πρός τί έστι το
έπιστήμον, του δέ πρός τι ουκ εστίν άλλοίωσις, ουδέ τής ίξεως τής έπιστή-
μονος εστίν άλλοίωσις ουτε γένεσις ουτε ¿'λ ω ς μεταβολή καθ' αυτό. δτι δέ
ή κατά τήν έπιστήμην £ξις έν τω πρός τι έστι κατασκευάζων έκ του
15 μάλλον τήν αρχήν υπέμνησε, πολί) μάλλον [έκ] των ηθικών εξεων το 40
έπιστήμον έν τω πρός τί πως εχειν λεγόμενον παραδεικνός. έναργέστερον
γάρ εχει το πρός τι ή έπιστήμη των έν τω ήθικφ αρετών, σωφροσύνης
και δικαιοσύνης, έκεΐναι μέν γάρ διά τής συμμετρίας είς το πρός τι ανή-
γοντο, ή δέ έπιστήμη έπιστητοΰ έστι καί πάσα γνώσις του γνωστού, δεύ-
20 τερον δείκνυσιν δτι αί τοΰ νοητικού ££εις έν τω πρός τί eia ι διά του μή
είναι γένεσιν αότών. τοΰτο γάρ ίδιον ήν τών πρός τι το το δυνάμει έν
αυτοΐς ένεργεία γίνεσθαι μηδέν αότό καθ' αυτό μεταβάλλον. δει γάρ του- 45
του μεμνήσθαι πανταχού, δτι τήν καθ' αυτό γένεσιν καί μεταβολήν άπο-
φάσκει τών πρός τι ó 'Αριστοτέλης κατά συμβεβηκός αότό και γίνεσθαι
25 καί μεταβάλλειν συγχωρών. 8 μέντοι μηδέν αότο καί)' αυτό μεταβάλλει,
δήλον δτι οδδέ γίνεται καθ' αυτό· πάσα γάρ γένεσις μεταβολή, εί ουν
τό κατά δύναμιν έπιστήμον το έν τω νοητικω ένεργεία γίνεται καί συνί-
σταται, τότε ή έπιστήμη τοΰ καθόλου γνώσις ουσα, δταν έ£ αίσθήσεως
έμπειρία τις τών καθ' Ικαστα γνώσεων συναχθή. δτι γάρ πας άνθρωπος 60
30 λογικός, έπιστημονικώς γνωρίζομεν έκ τής τών καθ' έκαστα έφόδου καί

1 δή F 2 άρεταΐ ήσαν a F 3 έστι καί] είσιν F M 4 καί διανοητικοί ή νοη-

τικοί Μ γαρ A M : γάρ tal a: δέ F 6 κ α τ ' αυτής Μ 7 αίιτοίς F
εις τά F : είς τό A M : είς τάς a 8 έστι ο m. F προ ¿λίγου] ρ . 2 4 6 I ' l l 9 άλ-
λοιώσεις] άλλοΐωβκ V έστίν αότών a A F M ut Η Arist. : αύτών έατιν Arist. vulg.
10. 11 κατά συμβεβηκός και τά πρός τι a : καί κατά συμβ. τά πρίς τι F 12 τοΰ ϋξεως Μ
12. 13 έπιστήμονος A M : έπιστήμης a F 14 εζιν a 1δ πολλω μάλλον Μ έκ A F M :
oui. a : fortasse latet έτι ίξεως a 17 τών έν om. Μ ήθικώι A M : ήθικών
aF 19. 2 0 δεύτερον δέ a 2 0 νοητού F έστί Μ διά τό F 21 ήν
ίδιον a F M τών] τ ώ ex τό F τό prius post τι om. F 2 2 μηδέν A M
(cf. v. 2 5 et p. 1 0 7 5 , 2 3 ) : μή δέ a F 24 6 άριστοτέλης post άποφάσκει a F καί
om. Μ 2δ μή δέ F μεταβάλλη F 27 δύναμιν om. Μ τό έν] τών έν F
2 8 τοΰ A M : τών a F post ουσα acid, γίνεται a, et aegre desideratur 29 τών
om. F δτι A M : ό'τι μέν a F 3 0 έπιστημονικός F έπιστημονικώς — φαν-
ταστική (ρ. 1 0 7 5 , 1 . 2 ) omisit sed i n marg. restituit M
 S l i I P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M VII 3 [Arist. p. 2 4 7 M . 7 ] 1075

πείρας, ήτις ουκ έν τφ νοητικφ γίνεται, αλλ' έν τψ αίσθητικφ και φαν- 249*
ταστικω. έν τούτοις ουν της του κατά μέρος πείρας συναχθείσης τό
δυνάμει έπιστήμον τό έν τω νοητικψ ένεργεία έγένετο οόδέν αυτό κινηθέν.
Ουτω ¡xàv ουν δ 'Αλέξανδρος έςηγήσατο έκ των κατά μέρος συνάγε-
5 σθαι τό καθόλου καί την του καθόλου γνώσιν βουλόμενος. καί τό έ π ί -
σταται [γα'ρ] π ω ς | τη καθόλου τά έν μ έ ρ ε ι ώς σημεϊον ειπεν 250r
είρήσθαι του διά των έν μέρει τήν του καθόλου γνώσιν άθροίζεσθαι, εί'περ
ή καθόλου έπιστήμη έκα'στου τών ύπό τό καθόλου έστίν, έί ων ήθροίσθη·
περιείληπται γάρ έν τη του καθόλου επιστήμη τά έν μέρει ώς έκ τούτων
10 καί Ιπί τούτοις έκείνης γινομένης. εί δε μη δυνατόν έκ τών κατά μέρος
απείρων όντων τά καί)όλου συνάγεσθαι μήτε τήν έν τω αίσθητικιΰ και 5
φανταστικφ γνώσιν της έν νω έπιστήμης ύποστατικήν εΐναι χείρονα ουσαν
πολλω κρείττονος, άπλοϊκώτερον και αληθέστερον οιμαι μάλλον έξηγητέον
τό ύπό του 'Αριστοτέλους είρημένον. ó γάρ νους έπιστήμην εχων τών
15 μεν καί)όλου αεί κατ' ένέργειαν είτε πρόχειρον εί'τε μ ή , τών δε έν μέρει
δυνάμει, δταν ή αίσθησις προσβάλλη τψ μερικφ, τότε οδν ó νους ένεργεία
γινώσκει τω καθόλου τά έν μέρει· " ό γάρ τις άνθρωπος και άνθρωπος",
ώς αυτός έν άλλοις εΓπεν. και διά τούτο το π ώ ς προσέθηκεν, δτι ουκ ίο
έ'στι σύστοιχος ή του καθόλου γνώσις τη του μερικού, αλλά γινώσκεται
20 τή καθόλου τό μερικόν τω περιέχεσθαι ύπό του καθόλου το έν μέρει.

p. -247b 7 Πα'λιν δε της χρήσεως καί της ένεργείας ίως του τό

γάρ χ ρ ή σ θ α ι καί τ ό έ ν ε ρ γ ε ΐ ν δ μ ο ι ο ν τούτοις.

Δείςας δτι το δυνα'μει έπιστήμον του μερικού καί αισθητού μηδέν

αυτό κινούμενον, οταν γένηται το μερικόν καί ε(ς αισθησιν ελθη, γινώσκει ι»
25 αυτό τη καθόλου, ές ou συνήκται δτι τών πρός τί έστι καί διά τούτο
ουτε άλλοίωσις οΰτε γένεσίς έστιν αυτοΰ καθ' αύτο οΰτε δλως μεταβολή,

1 ήτις A M : τΐΐ F : ή δέ πείρα a ουκ ora. Μ 2 τούτω F της τών a : της

τε Μ συναχθήσεις F 3 τό] τ ώ coi r. F έγίνετο F oùôè F M 5 καί
την του καθόλου oía. F 6 γάρ delevi cf. p. 1 0 7 3 , 2 3 . 2 4 τη ι A (cf. l e m m a ) : α infra
îasuram F (τά Arist. vulg. c o d d . ) : τψ (ut Arist. cod. d) a : τό Μ τά έν μέρει—καθό-
λου (7) om. F τ ώ έν μέρει Μ 8 ή του καθόλου Μ Οπό] έπί F 9 του
OID. F II την oui. a 13 άπλοϊκώτερα χαί αληθέστερα F 14 6 μέν γάρ F
νους έπιστήμων τών χτλ. Μ 16 προσβάλη Α : προβάλλη Μ ουν F : αυ a : Olli. A M
6 νου; γινώσκει ένεργεία τώ καθόλου τά έν τώ τοΰ μερικού- άλλα γινώσκει τώ καθόλου τά
μέρη. 6 γα'ρ τις χτλ. F : ί> νους ο6 γινώσχει τό καθόλου ένεργεία έν τψ μερικψ, άλλα γι-
νώσχει τ ψ καθόλου τά έν μέρει, ò γαρ τις a. ego seeutus sum A M 18 είπεν έν
άλλοις a F έν άλλοις] Cat. 5 ρ. 2 " 2 δ τό ante πως om. A M 19. 2 0 γινώσκει
τό καθόλου F 2 0 ύπό τό a 2 1 πάλιν — έ ω ς τοΰ bis Μ sed priora delevit
σχέσεως M utrobique 2 1 . 2 2 τό γάρ χρήσ9αι A F M (cf. p. 1 0 7 9 , 2 8 ) : om. a et Arist.
[sëd τό γάρ οϊεσθαι HIeh] 22 καί τό om. F ένεργεΐν] ήρεμείν Μ
τούτω F 2 3 καί s c r i p s i : καί / / / « M (fuisse videtur καί τοΰ) Α : τοΰ F : om. a
24 τό μερικόν post ελθοι (sic) posuit Μ είς αισθησιν] ή αίσθησις F 25 τη ι
A M : τψ a F 2 6 έστίν αότοΰ ν. α θ 1 αυτό οΰτε γένεσις a F
18*
 1076 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 247 b7. 9]

νυν δείκνυσιν οτι και υπάρχοντος του έπιστητοΰ είτε μερικού είτε καθόλου, 250>·
δταν το έπιστήμον ένεργ-fl περί αυτό χρώμενον rfl έπιστήμη, oò διά γενέ-
σεως έπιτελεΐται ή τοιαύτη ένεργεια ουδε έ'στι της τοιαύτης χρήσεως γένε-
σις. δι' 8 3è γένεσις οόκ εστίν αυτής, διά τοΰτο ουδέ άλλοίωσις έ'στι · γένε-
5 σις 8à οόκ εστίν αότής, διότι ένέργειά έστιν· ή μεν γάρ γένεσις έν χρόνο)· 20
ή δε έκ του μή ένεργεΐν εις το ένεργεΐν μεταβολή άχρόνως γίνεται ωσπερ
καί ή ανα'βλεψις καί ή άφή. δτι δέ αχρόνως ή εις ταύτα μεταβολή γίνε-
ται, δήλον έκ του παντός του ύποτεθέντος χρόνου ώς έλαχίστου, έν ω
από του μή απτεσ&αι και μ ή όραν ή μεταβολή εις τό απτεσθαι καί το
10 όρδν γίνεται, έλα'ττονα ευρισκεσθαι χρόνον, ώστε oòàh άλλοίωσις αν είη ή
τοιαύτη μεταβολή· και γάρ ή άλλοίωσις έν χρόνψ. ετι δε zi ή μεν
άνάβλεψις καί ή άφή ένέργειαί είσιν, ή δε άλλοίωσις πάθος, ουκ άν είη es
της ένεργεια ς πάθος καθο ένεργεια. ομοίως δε και ή έκ του μή ένεργεΐν
κατά τήν έπιστήμην είς το ένεργεΐν μεταβολή ου διά γενέσεως ουδέ δι'
15 αλλοιώσεως γίνεται.

p. 2 4 7 b 9 Ή δ έ έξ ά ρ χ ή ς λ ή ψ ι ς εως του κ α θ ά π ε ρ ε ί ρ η τ α ι πρότερον.

Ου μόνον ή χρήσις καί ή ένεργεια ή κατά τήν έπιστήμην τήν κατά 30

τήν εξιν ένοΰσαν, ου διά γενέσεως ουδέ δι' αλλοιώσεως από του μή ένερ-
γεΐν είς το ένεργεΐν μεταβάλλει, αλλά καί ή έξ α ρ χ ή ς λ ή ψ ι ς της έπι-
•20 στήμης. αυτη δέ έστιν ή έκ της πρώτης δυνάμεως είς τήν εςιν μεταβολή
τήν δυναμένην λοιπόν ένεργεΐν, καθ' ήν οόδέπω οίοι τε οντες έπιστήμην
έ'χειν μεταβάλλομεν είς το δύνασθαι λοιπόν τήν έπιστήμην εχειν. τοι-
αύτη δε γίνεται κατάστασις μετά τήν πρώτην ήλικίαν ήρεμιζομένης καί
ήσυχαζομένης της διανοίας από της πολλής ταραχής, ήν υπομένει διά 85
25 τάς πολλάς προσκρίσεις τε καί αποκρίσεις του σώματος τάς διά τήν τρο-
φήν καί αίίξην γινομένας άτονωτέρας έ'τι της φύσεως ούσης. καί τήν
τοιαύτην ουν μεταβολήν φησι μήτε άλλοίωσιν είναι μήτε γένεσιν. ή γάρ
ήρέμησις, τουτέστιν ή είς ήρεμίαν μεταβολή, κίνησίς έστιν, ώς δέδεικται
πρότερον· "κινήσεως δε κίνησις ουκ έ'στιν, ουδέ γενέσεως γένεσις ουδε ολως
30 μεταβολής μεταβολή', ώς καί ταύτα προδέδεικται καί νυν όπέμνησται διά 40

1 υπάρχει F έπιστατοΰ F 2 oò] καί Μ 2. 3 γενέσε sic F : γνώσεως Μ

4 διό A M : διότι a F έστι A M : ο m. a F 5 ένέργειά A M : ένεργεια a F (cf. v. 12)
äv
9 ή μεταβολή oiu. a 10 έγγίνεται ελαττον Μ άν είη a F : είη Α: είη αν Μ
12 ένεργεία F : ένεργείας Μ 17 την (ante κατά) ota. Μ 17. 18 -/.ατά την a F M :
κατά Α 19 είς τό ένεργεΐν ora. Μ 21 ούδέπω] τήν πω F 2 2 μεταβάλλο-
μ ε ν — εχειν ora. Μ μεταβαλλόμενης τώ όύνα39αι F 2 3 γίνεται] γένεσις F 1
2δ πολλάς A M : ora. a F προκρίσεις F 2G αυξην A (cf. p. 1 0 7 8 , 2 9 et 1077,13):
αυξησιν a F M 27 άλλοίωσις et γένεσις M 29 πρότερων] E 6. 230a4
30 μεταβολής μεταβολή A lit p. 4 0 9 , 7 et 8 3 8 , 2 8 : μεταβολή μεταβολή M : μεταβολή
μεταβολής a F ώς — μεταβολή (p. 1 0 7 7 , 1 ) oui. M προδέδεικται] E 2.
2 2 5 b15
 SIJIPLICII IX PHYSICORÜil VII 3 [Arist. p. 247 b9] 1077

-ou γενέσεως γαρ ουδεμία μεταβολή, καΟάπερ εί'ρηται πρό- 250 Γ

τερον.
Καλώς δε από -où σ τ ή ν α ι τ ή ν δ'.άνοιαν τό επίστασίΐαι ο 'Αριστο-
τέλης έτυμολογεΐ συμφωνά κα.νταυβα τοΤ σφετερω καί)ηγεμόνι φί>εγγόμε-
5 νος· 7.7.Ì γάρ ó 1 JXctrojv εν Τιμαίφ ταύτας αίτιας είναι φησι τής ές άρχής
των ανθρωπίνων ψυχών άνοιας καί τοιαυτην της έπιστήμης άπόληψιν·
μετά γάρ τήν των άιδάυν δημιουργίαν οί τά θνητά διακοσμουντες, φησί,
" τάς της αθανάτου ψυχής περιόδους ένεδουν είς έπίρρυτον σώμα καί 45
άπόρρυτον. αί δε εις ποταμον Ινόε>)εί·3αι πολύν ούτε εκράτουν ούτε έκρα-
10 τοΰντο, βία δε εφεροντο καί έ'φερον." καί πολλά περί της τοιαύτης κατα-
στα'σεως ειπών επάγει· " δ ι α δή πάντα ταύτα τά τίάί>η νυν κατ' αρχάς
τε άνους ψυχή γίνεται τό πρώτον, 6'ταν είς σώμα ivSsôrj ί)νητόν, όταν δε
το τής αΰςης καί τροφής έ'λαττον έπι-β ρεύμα, πάλιν δε αί περίοδοι λαμβα-
νόμεναι γαλήνης, τήν αυτών ¿δον ίωσι καί καΟιστώνται μάλλον έπιόν-
15 τος του χρόνου, τότε ήδη προς το κατά φύσιν ιόντων σχήμα εκάστου 5«
των κύκλων αί περιφορά! κατευθύνονται." εί γάρ καί τοις τελείοις αφρο-
σύνης αί'τιαι γίνονται αϊ τε του σώματος καί αί των αλόγων ορεςεων κινή-
σεις, πόσψ μάλλον τοις νεοις έν οίς καί σφοδρότερα τά σ<«ματικά κινή-
ματα καί ή φύσις άτονωτερα καί ó λόγος άγύμναστός τε καί άπειρος εστι.
20 προστίόησι δε καί ταύτα ó Πλάτων "αν μεν ούν συνεπιλαμβάνηταί τις
ορΐ>ή τροφή παιδεύσεως, ολόκληρος υγιής τε παντελώς, τήν μεγίστην απο-
φυγών νόσον γίνεται, καταμελής δε χωλήν του βίου διαπορευΟείς ζωήν 250*
ατελής καί ανόητος είς Ά ι ο ο υ πάλιν έρχεται."
Ό δε ολος λόγος τω Άριστοτελει συνήκται ου'τιος· ή ες αρχής
2ϋ λ ή ψ ι ς τ ή ς έ π ι σ τ ή μ η ς δια του ήρεμίζεσί)αι γίνεται· του δε ήρεμίζεσίίαι
ουκ εστίν κίνησις ουδέ μεταβολή, επειδή τό ήρεμίζεσ8αι μεταβολή εστι,
μεταβολής δε ουκ εστι μεταβολή, ε Γη γαρ αν είς τε τά αντικείμενα αμα
τι μεταβάλλον καί αμα εν τοις άντικειμενοις γινόμενον. ετι τε έπ' άπει- 5

I γενέσεως γάρ ούδεμία μεταβολή (μεταβολή« a) a A : γ γάρ ούδέ ζημία μεταβολής F : όλως
γάρ ουδεμιάς μεταβολής Arist. (sed ούδεμία μεταβολή H i e b ) 3. -1 6 άριστοτέλης το
έπίστασίαι a F 3 δ ota. Μ 4. 5 φ&εγγο'μενα F δ έν τ ω ¡iF Τιμαίφ]
ρ. 43. 44 " 6 τοιαύτης F τήν τής a 7 φησί] ρ. 4 3 Α φησίν post
áSováToa a : om. F 8 ένδούναι F σώμα] αιώνα F 9 ένδεδεϊσ!)αι F
ούτε Ινράτουν om. F 9. 10 έκραταιοϋντο F 10 post έφέροντο add. τε a
I I ειπών om. F έπάγει] p. 44 A B δια δή] δει δέ ΛΙ πάντα post πάθη F
παθήματα P l a t o 13 αϋξις Μ 14 αότών Α 1 F M ¿δον ϊ,§ωσι (fuerit ί'σωσι)
Α : ήδονήν ίσως F καί om. F προϊο'ντος F 15 ιόντων] αυτών F
15. 16 εκαστον των κύκλιο F : των κύκλω ( o m . εκάστων) Μ 17 αίτια F :
αίτίαι a γίνεται a F αί (post και) om. Μ 20 Ιΐλάτων] Tim. ρ. 44 BC
post ούν iialiet δή καί Plato συνεπιλαμβάνηται a A : άντιλαμβάνηται Κ: ξυνεπιλαμ,βά-
νηται P l a t o : συνόλως λαμβάνηται ΑΙ 22 καταμελής a et si silcntio fides A F M : κατα-
μελήσα; Plato δέ om. F χώλον M : om. F τήν τοΰ a F διαπεραιώ-
νεις M 25 είρτ,μίζεσ9αι A 1 τοΰ δε ήρεμίζεσ9αι om. F 27 αμα post μετα-
βάλλον F 28 έν om. F ετι a A - M : άτι A 1 F τε] τό F
1078 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist, p. 247 b 9. 13]

ρον ή πρόοδος εσται τ η ς μεταβολής και γενέσεως, ώ ς δέδεικται πρότερον· 250"

διά δέ ταύτα ουδέ τοΰ ήρεμίζεσδαι e Γη αν μεταβολή, το δέ γ έ ν ε σ ι ς μεν
où κ ε σ τ ί ν είρηκε μεν ώ ς ανταποδώσων τ ι , oò φαίνεται δέ τι ανταποδι-
:<
δούς, εΐ μ ή άρα το μετά πολλά ρηθέν το έν άμφοτέροις δέ άλλοιοομένων
5 τινών τ ω ν έν τ ψ σώματι" καί προς τούτο αποδέδοται, ώς 'Αλέξανδρος
φησι. μ ή π ο τ ε δέ την γραφήν ευρών ó 'Αλέξανδρος εχουσαν τ ψ γ ά ρ ήρε-
μ η σα ι κ α ι σ τ η να ι τ η ν διάνοιαν ένόμισεν έ λ λ ι π ή τον λόγον είναι, ώς ίο
τοΰ ( δ έ ' τ ψ ' μ έ ν ' μ ή «ποδεδομένου. αλλά πρώτον μεν καί ó ' γ α ρ ' την αίτίαν
λέγων αποδέδοταί π ω ς οιμαι προς τον ' μέν.' επειτα δέ εν τισι των άντι-
10 γράφων τ ψ δ έ ή ρ ε μ ή σ α ι κ α ι σ τ ή ν α ι γέγραπται καί είη äv άποοεόομένον.

ρ. 247b 13 Έτι δέ ώσπερ έ* τοΰ μεβόειν ή κα&εόδειν £ως τοΰ

π ο λ λ ή γαρ ή τ α ρ α χ ή και ή κίνησις.

Δείςας δτι καί ή έξ α ρ χ ή ς λήψις της έ π ι σ τ ή μ η ς , τουτέστι τοΰ δυνα-

σί)αι τήν έ π ι σ τ ή μ η ν εχειν καί έν ε£ει γίνεσ&αι αότής, où διά γενέσεως τ η ς
15 έ π ι σ τ ή μ η ς ουδέ δι' αλλοιώσεως τοΰ έπιστήμονος έσομένου γ ί ν ε τ α ι , είπερ 20
διά του ήρεμίζεσ&αι τήν έν τ ψ σώματι τ α ρ α χ ή ν προσγίνεται, τό δέ ήρεμι-
ζεσθαι où διά κινήσεως, είπερ κίνησις μέν το ήρεμίζεσί)αι, κίνησις δέ κινήσεως
ουκ εστι, καί διά παραδείγματος νΰν δείκνυσι τοΰ μεθύοντος ή καθεύδοντος
ή νοσοΰντος, δτι οόκ αλλοιουμένου τι τοΰ έπιστήμονος ή εις τήν χ ρ ή σ ι ν καί
20 ένέργειαν της ε π ι σ τ ή μ η ς μεταβολή γίνεται ουδέ γινομένου έπιστήμονος, κάν
αδύνατος ήν τ ή έ π ι σ τ ή μ η χρήσί)αι έν τ ψ κα&ευδειν ή μεθυειν ή νοσεΐν
δ έπιστήμων· αρκεί γάρ ή τοΰ έμποδίζοντος έξαίρεσις. ουτω, φησίν, 25
οΰδ' έν τ ψ έξ άνεπιστημοσυνης είς το φρονεϊν μεταβα'λλοντι έγγίνεταί τι 8
μ ή πρότερον ένήν, οόδέ άλλοιοΰται ó νοΰς, αλλά στάσις μόνη γίνεται τ η ς
25 φυσικής τ α ρ α χ ή ς καί γαλήνη • καί αρκεί τοΰτο προς το δύνασ&αι φρονεϊν
καί έπίστασθαι. διά γάρ τήν τ α ρ α χ ή ν ταύτην, φησί, κ α ί τ ά π α ι δ ί α οΰτε
μ α ν θ ά ν ε ι ν δ ύ ν α τ α ι ο ΰ τ ε ο μ ο ί ω ς τοις τελείοις αίσ&άνεσθαι καί κ ρ ί ν ε ι ν
ακριβώς τ ά αίσ&ητα'. πολλή γάρ, φησίν, ή ταραχή καί ή κίνησις
έν τοις παιδίοις δια τε τήν τροφήν καί τήν αΰςην. ώ ς ουν προς το ai- 8»

1 έιτί F και γενέσεως om. Μ πρότερον] Ε 2. 225 b 33 2 διά 6r¡ Μ μέν

om. Arist. viilg., habent codd. HIeh δ τινών om. Μ τ ψ om. F ut Arist. codd. cd
ό Ά. M 6. 7 τό γάρ ήρεμίσαι F (τό Μ quoque) 7 ένόμισαν F M έλλει-
πή Α είναι oui. Μ 8 μή om. Μ άποδιδομένου Μ 9 τον] τό F 10 τ ψ
δέ] τό δέ Μ 11 έχ Α : έπί F : έν Μ : όταν έκ a ex Arist. (sed ό'ταν om. cod. h), an
continuabatur μεταστάντα τινά? τψ M 14 εζεσι M γίνεσθαι a : γενέσ9αι A F M
18 νΰν] δέ M 19 τοΰ έπιστήματος M καί τήν a Κ 21 χρήσασθαι F
22 οδτως ούν a ουδέν Μ 23 έν τ ψ a : έ* τοΰ A F M άνεςεπιστήμονος
(praep. ές om.) Μ μεταβάλλοντι a : μεταβάλλοντος Α Κ Μ 23. 24 πρότερον 8 μή
collocai F 24 oùôè A M : οΰτε a F 25 γαλήνης F aule φρονεϊν addit «ai F
26 ταραχήν] άρχήν Μ ουτε A F M : ouòè a 27 δύνανται a F M ουτε om. F
28 αισθητικά M 29 έν τοϊς παιδίοις post φησιν Μ τε οίο. a αυξησιν a F M
cf. p. 1076,26 29. p. 1079,1 αόξάνεσ9αι F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 3 [Arist. p. 247bl3] 1079

σθάνεσθαι γίνεται έπιτήδεια τά παιδία παυομένης της τ α ρ α χ ή ς , ουτω και 25ϋ ν

προς το μανθάνειν χαί το φρονείν και το έπίστασθαι άρκούσης της των ταρατ-
τόντων ήρεμίσεως. αλλ' οί μεν μεθύοντες /.αί καθευδοντες χαί νοσοΰντες την
2ςιν έχοντες χαί προς μόνην την ένέργειαν έμποδιζόμενοι είκότως ούτε
5 γίνεσθαι έπιστήμονες λέγονται οΰτε άλλοιοΰσθαι ε(ς έπιστήμονας.
Τ ά δε π α ι δ ί α , ει λαμβάνει ποτε την εςιν της έ π ι σ τ ή μ η ς και φρονή-
σεως μ ή προτερον έχοντα, π ώ ς ουκ επιστήμονα γίνεται εξ άνεπιστημόνων ;
ή π ώ ς δμοιον το α π ό του μεθύοντος και καθεύδοντος και νοσουντος παρά-
δειγμα τοις την εςιν, ην μή εΐχον, λαμβάνουσι; μ ή π ο τ ε ουν, εί ομοίως
10 έ χ ε ι ó έξ α ρ χ ή ς λαμβάνων τήν εςιν τ ψ μεθυοντι και καθευδοντι, αεί ή
ψυχή τήν ίςιν ε χ ε ι και αί μαθήσεις όντως αναμνήσεις είσίν, ω ς ó του
Πλάτωνος βούλεται λόγος, αλλ' έ'στι " κ α ι ε χ ε ι ν , ω ς φησιν 6 Πλωτίνος,
και μ ή πρόχειρον ε χ ε ι ν " , και του προχείρου και του μ ή προχείρου πολλαί
αί διαφοραί. και τά μεν παιδία ουτα>ς έ χ ε ι τήν εςιν της έ π ι σ τ ή μ η ς και 40
15 της φρονήσεως ω ς έν τη ουσία ουσαν τέως άκίνητον. διό και λήψεως
ταύτα δεισθαι δοκεϊ τ η ς έ π ι σ τ ή μ η ς . και μανθάνειν αυτά φαμεν της μ α θ ή -
σεως νύξεως οΰσης τινός και τ η ς λ ή ψ ε ω ς κινήσεως ή δ η και παρασκευής
eie ένέργειαν, απερ ουδέ αυτά υ π ά ρ χ ε ι τοις π α ι σ ί ν , αλλ' δταν ή τ α ρ α χ ή
του σώματος ή δ η παυηται, ώς προτερον ετι μάλλον κ α τ α κ ε χ ω σ μ έ ν η ς της
20 εςεως και πολλής βοηθείας δεομένης προς έκφανσιν. ó δε μ ε θ υ ω ν και
καθεύδων γραμματικός προκεχείρισται μεν π ω ς τήν εξιν, έμπεπόδισται δε 45
ετι π ω ς δ προκεχειρισμένος. ó δε νήφων και έγρηγορώς και υγιαίνων προ-
χειροτέραν μεν και έτοιμοτεραν ε χ ε ι τήν ε ς ι ν , ετι δέ π ω ς και ούτος έπε-
χ ο μ έ ν η ν , χάν ή δύναμις έν τούτψ παρεσκευασται, προς άλλοις δέ έστιν,
25 ή το γνωστόν οίίπω πάρεστιν, ώ ς δ γε ένεργών κατά τήν εξιν ή δ η τελέως
αυτήν και είς ένεργειαν προκεχείρισται. δ δέ 'Αριστοτέλης ήρξατο μεν α π ό
του πρόχειρον μέν έχοντος τήν ¿£ιν, δια δε τό μ ή παρεΐναι τ η αίσΟήσει »ο
το γνωστόν μ ή ενεργούντος, είτα έπήγαγεν τον χ ρ ώ μ ε ν ο ν και ενεργούντα,
είτα τον λαμβάνοντα τήν έπιστήμην. και ί'σως α π ό τοΰ έναργεστέρου
30 τήν α ρ χ ή ν έποιήσατο. ó γαρ τ ψ το επιστητόν γενέσθαι έπιστάμενος ουδέν
αυτός κ ι ν η θ ε ί ς , άλλα τ ψ άλλο τι γενέσθαι έ π ι σ τ ή μ ω ν γίνεται κατ' ένέρ-
γειαν. και ή ένέργεια δε ή κατά τήν έ π ι σ τ ή μ η ν ουκ εστίν άλλοίωσις τοΰ
έπιστήμονος οόδέ γένεσις, αλλ' ουδέ ή λήψις τ η ς έ π ι σ τ ή μ η ς δοκοΰσα άλλοιου-
μένου τοΰ λαμβάνοντος γίνεται. |

1 τά παιόία oui. M 2 τό (ante έ-ίστασ&αι) om. F 3 ήρεμήσεως M post νοσοϋντες

add. καί F 4 εχοντες προς μόνην δέ Μ 4. δ ούδέ γίνεσθαι aF 5 λέγεται F έκι-
στήμονα F 6 δέ oíd. F και της aF 7 έπιστήμονες F γίνονται Η 8 τό]
τι F 10 λαμβανόμενος F Πλωτίνο;] Enn. I 1,9 13 μή προτερον Μ χαί
τοϋτο Μ τοϋ (post καί) om. F 15 διό δη καί Μ 16 δοκεϊ δείσδαι aFM
19 κατακεχωρισμέν/,ς F ¿1 πως oui. Α 1 21. 22 έμποδίστους δέ πως ¿ Μ
22 Γροκεχειρισμένος Μ: προκεχειρισμός a A : κε/ωρισμός F 22. 23 -ροτιμοτέραν F
23 εχειν Μ οϋτω; FM 24 προς άλλοις δέ έστιν om. F 25 δτε Η 27 μέν
om. a 28 χρόνον F 30 τψ — έποιήσατο om. Μ τω om. F : τά Μ ούδέ F
31 έπιστήμων γενέσθαι (οm. γίνεται) Μ
1080 SIMP L i d i IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 8 » 2 . 6]

p. 2 4 8 * 2 Καθίσταται δε και ήρεμίζεται 2ως του δταν νήφων 2tú r

γένητat και έγερΟγ).

Ε ι π ώ ν δτι κ α θ ι σ τ α μ έ ν η ? της τ ω ν έμποδιζόντων τ α ρ α χ ή ς xat αισθητι-

κοί γίνονται και φρόνιμοι καί επιστήμονες έπάγει δτι π ρ ό ς έ'νια μ έ ν υπό
5 της φύσεως καθίσταται, τουτέστι προς το τάς αίσθήσεις άκριβέστερον 5
ένεργείν, π ρ ο ς έ ν ι α δ è υπό έ θ ώ ν καί διδασκαλίας ωσπερ προς τάς ορέξεις
βοηθούσης καί προς ταύτας τ η ς φύσεως, μήποτε δέ προς μεν τάς φυσι-
κός κινήσεις τάς τε α ί σ θ η τ ι κ ά ς και τάς δρεκτικάς υπό της φύσεως καθίσταν-
τ α ι , προς δέ τάς τεχνικάς καί λογικάς υπό του λόγου. καθίστανται δέ,
10 φησίν, έ ν ά μ φ ο τ έ ρ ο ι ς άλλοιουμένων τινών, έ ν ά μ φ ο τ έ ρ ο ι ς δε δν
λέγοι τοις τε ύπό τ η ς φύσεως ενδοθεν καθισταμένοις καί τοις ε ξ ω θ ε ν υπό
έ θ ώ ν καί διδασκαλίας, ή έν αμφοτέροις εΤπεν τοις τε έζ α ρ χ ή ς λαμβάνουσι to
την εξιν καί τοις μ ε τ ά μ έ θ η ν ή υπνον ή νόσον άποκαθισταμένοις. αλλοιου-
μένων δέ τ ί ν ω ν έν τ ω σώματι καθίστανται άμφω o? τε ενδοθεν καί
Ιο εςωθεν κ α θ ι σ τ ά μ ε ν ο ι · υγρότερων γαρ ή ξηροτέρων ή θερμότερων ή ψυχρό-
τερων ( τ ω ν ) σ ω μ ά τ ω ν γ ι ν ο μ έ ν ω ν , ώς ε χ ε ι έπί του έκ του μεθύειν ε ι ς το
νήφειν μεταβάλλοντος, εξ όγρότητος καί θερμότητος άσυμμέτρου εις τό
κατά φύσιν άποκαθισταμένου του πνεύματος καί δια τούτο χ ρ ω μ έ ν ο υ πάλιν
Tfl έπιστήμ-fl, του πρότερον αδυνατούντος χ ρ ή σ θ α ι διά την μ έ θ η ν καί την α π ' 15
20 αύτής δυσκρασίαν. ώσπερ ουν έπί τούτου ουκ αναλαμβάνεται ή εςις, δταν
νήψη, αλλά παυσαμένου του ένοχλουντος διά της τίνων έν τ φ σώματι
αλλοιώσεως έτοιμος ή χ ρ ή σ ι ς , ουτω καί έπί του την ε'ςιν ές α ρ χ ή ς άναλαμ-
βάνειν δοκοΰντος.

ρ. 248»6 Φανερόν ουν έκ των είρημένων ε ω ς του έν άλλψ δ έ 20

25 ουδενί πλην κατά συμβεβηκός.

Ύ π ο μ ι μ ν ^ σ κ ε ι λοιπόν η μ ά ς , ού χ ά ρ ι ν έ λ έ χ θ η πάντα τά προειρημένα.

προΰκειτο γαρ α ό τ ω δεΐξαι, οτι ή άλλοίωσις κατά τάς π α θ η τ ι κ ά ; ποιότη-
τας γ ί ν ε τ α ι · αύται δέ είσιν αί α ί σ θ η τ α ί , ύφ' ών ή αί'σθησις άλλοιοΰται·

1 ήρεμίζει a ut Arist. codd. be 4 γινόμενοι F 5 καθίστανται a post καθί-

στανται Μ τουτέστι πρός ταΰτα (sic) της — φυσικός ex vers. 7 addidit sed delevit
πρός τό, ό in rasura coir, ex τά A 6 δέ, ε in ras. A ύπό των έθών κα'ι δι-
δασκάλων F 7 βοηθούς F ταύτα F 1 Μ μηδέποτε utrobique M 8 κινήσεις
oin. M τάς (post καί) om. F 8. 9 καθίσταται M 10. 11 φηαιν α μ φ ο τ έ ρ ω ν
σαν τοϊς
αλλοιουμένων τινών καθίστανται δέ φη της τε όπό της τε κτλ. F 11 τοις τε]
τιίτε Μ 12 διδασκάλων F αμφοτέρων Μ 14 al te] είτε Μ 14. 15 καί οί εξωθεν Μ
16 των a : om. A F M γενομένων F έπί του om. M 17 μεταβάλλοντα F
εις τά F 20 ουν a A 2 : om. A ' F M 21 έν σώματι M "22 έτοίμως M
26 ήλέχθη M 28 αυτά F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 3 [Arist. p. 2 4 8 » 6 ] 1081

ώστε τής ψυχής xò αι'σίίητικον μόνον αλλοιοΰται καί}' αυτό, ήτοι το έχον 251>
την ψυχήν κατά το αίσ&ητικον άλλοιιΰται, ου μέντοι ó νους ουδέ το ί)εω-
ρειν και φρονεΐν it άλλν.ώαζως επιτελείται πλήν ν,Ί.τό. συμβεβηκός· 25
"αλλοιουμένων" γοίρ " τ ι ν ώ ν (των) εν τ ω σώματι" ως έπί του μετά με&ην
5 νήφοντος εί'ρηται, καί μέντοι τ ω είναι έν τ ω αίσί)ανομένψ κ7.1 «/.λλοιουμένω,
κατά 8ε την έπιστήμην αυτήν ούκ εστίν αλλοίωσις. ν.'χί οτι τελείότης εστίν,
ή δε είς τελειότητα μεταβολή γένεσις ΐοκεϊ μάλλον καί ουκ αλλοιωσις.
και δτι των πρός τι ή έπιστήμη, έν δέ τοις πρός τι κίνησις ουκ εστί
καί)' αυτό.
10 Ζ η τ ε ί δε ó 'Αλέξανδρος· ει ή κατά ποιότητα μεταβολή αλλοίωσίς
έστι, ποιότητος δε πρώτον μεν είδος έν Κατηγορίαις εξις καί διάί)εσις απη- so
ρίί)μηται. τέταρτον δέ γένος ποιότητος σχήμα τε και ή περί έκαστο ν
μορφή, π ώ ς ή κατά τήν 2ξιν καί το σ χ ή μ α μεταβολή οόκ έ'στιν άλλοίω-
σις; και λύει καλώς έκ των Αριστοτέλους· κατά γαρ τάς παθητικά;
15 μόνας ποιότητας τήν αλλοίωσιν γινεσί)αί φησιν ó 'Αριστοτέλης, τον δέ πρώ-
τον και τέταρτον τρόπον της ποιότητος έλέγχει ώς ου ποιουντας αλλοίω-
σιν οσαι γαρ ποιότητες είς τήν ούσίαν καί τήν τελειότητα συντελουσιν
καί είδος γίνονται του μετέχοντος, ου ποιοΰσιν άλλοια τα κατ' αυτάς μετα- 3»
βάλλοντα, αλλά μάλλον άλλα. τοιαΰται δε είσιν α ΐ τε οξείς, τελειότητες
20 ουσαι καί είναι ποιοΰσαι τούτο όπερ λέγεται, καί τά σχήματα. διό το
σχηματισθέν ουκέτι λέγεται τιίϊ της υλης ονόματι ξύλον ή χαλκός, αλλ'
ουδέ ή κατά θερμότητα καί ψυχρότητα καί ξηρότητα και υγρότητα μετα-
βολή αεί άλλοίωσίς έ σ τ ι ν οταν γοΰν ές ύδατος πυρ γένηται μεταβαλούσης
τής υγρότητος καί ψυχρότητος είς ξηρότητα καί θερμότητα, oò λέγεται 40
25 άλλοίωσις ή τοιαύτη μεταβολή, οτι ουσιώδης καί ειδοποιός έστιν ή μετα-
βολή. καί αί κατά τάς άρετάς ουν μεταβολαί τελειουσαι το ΰποκείμενον
και είς το τί ήν είναι συντελοΰσαι ουκ είσιν αλλοιώσεις ουδέ αί κατά τά
σ χ ή μ α τ α καί τάς μορφάς. άλλ' έκείναι μόναι αί κατά τάς συμβεβηκυίας
ποιότητας, αΓτινες πά&η μόνον έμποιουσι τοΤς μετέχουσι και οόκ οόσιουσιν
30 ουδέ είδοποιουσιν αυτά.

I αί^&ητόν Μ καί)' οώτό — όλλοιοϋται (2) om. Μ 2. 3 θεωρεϊν και a A 2 M : om.

F : καί OÍD. A ' 3 τά φρονεΐν M 4 των addilli: oin. libri 5 εί'ρηται s u p r a
p. 248 »4 το είναι F M 6 δε post έπιστήμην F αύτοδ F 8 των] τ ω a
I I μέν post είδος F έν Κατηγορίαις] 8. 8 1 ) 2 6 s q q . έν ταΐς κατηγορίαις Μ
12 γένος] είδος Μ έκαστου a 13 τήν om. Μ 14 καί καί λύει Μ
15 μόνας oui. Μ 16 καί τον a ποιοϋντο; a M 17 τελείωσιν F 19 τοι-
αΰται δέ είσιν Α : τοιαύτα δέ είΐιν Μ : ποιοΰααι δέ είσίν F : ποιούνται δίεισιν a τελειότα-
τοι F 20 τούτο ποιοΰΐαι a : ποιοΰσαι oui. F 21 oò F 23 αεί om. F
μεταβαλούσης a : μεταβαλλούσης A F M 24 καί ψυχρότητος om. F είς θερμότητα
καί ξηρότητα F ξηρότητας a 25 οτι — μεταβολή on). F 27 και om. F
τί είναι ουντελοΰαιν F τά a M : om. A F 28 σχήμα F έκείναι] είναι F
τάς alteram om. F 29 ποιότητες M μόνον om. M 29. 30 oisiv ούαιν ούδέ
εΒος πιιοΰσιν F 30 αύτάς M
 1082 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248 «10]

p. 248» 10 Ά π ο ρ ή σ ε ι ε δ' άν τ ι ς π ό τ ε ρ ό ν έ σ τ ι κ ί ν η σ ι ς π ά σ α 2ως 251Γ

του ώ σ τ ε oò π ά σ α σ υ μ β λ η τ ή .

Συμπερανάμενος τον έξ αρχής λόγον τον δεικνύντα, m το π ρ ώ τ ω ς

κινούν μη ώς το ou ενεκα αλλά το όθεν ή α ρ χ ή της κινήσεως καί το 50
5 προσεχώς ύπ' 'χυτού κινούμενον κατά παν είδος κινήσεως αμα εστί καί
ουδέν έστι μεταξύ, καί εκαστον είδος κινήσεως μέχρι νυν κ α θ ' εαυτό έπι-
σκεψάμενος καί τά υπάρχοντα αυτοί παραδούς, απορεί καί ζητεί έντεΰθεν εΐ
π ά σ α κίνησις π ά σ η εστί σ υ μ β λ η τ ή κατά τάς ίδιας της κινήσεως δια-
φοράς, τό τε θαττον καί το βραδύτερον. ώστε μη μόνον τάς ομοειδείς
10 αλλήλαις συμβάλλειν οίον αλλοίωσιν αλλοιώσει, ώς είναι αότψ την μέν
θ ά τ τ ω τινός αλλοιώσεως, την δε | βραδυτέραν, την δε Γσην· άλλ' ει 251»
καί αλλοίωσιν φορά συμβάλλειν δυνατόν έστιν ή αυξήσει καί μειώσει, ώς
ή ισοταχείς αύτάς λέγειν ή την μεν θάττω, την δέ βραδυτέραν (ίστέον δέ οτι
το συμβάλλειν ταυτον σημαίνει τ ω παραβάλλειν καί συγκρίνειν καί ολως
15 συνεξετάζΐΐν. αλλ' οί μέν αρχαίοι παραβάλλεσθαι ταΰτα άλλήλοις ελεγον,
οί δέ νεώτεροι συγκρίνεσθαι, των αρχαίων φυσικών τψ της συγκρίσεως δ
¿νόματι κεχρημένων έπί του συνάγοντας είς ταυτο τά κεχωρισμένα). άπο-
ρήσας δέ τούτο δείκνυσιν, οτι ουκ εστι π ά σ α κίνησις π ά σ η συμβλητή
(oò γάρ έστι πασών κοινόν τι μέτρον), άλλ' αί ομοειδείς μόνον άλλήλαις.
20 δείκνυσι δέ αυτό δι' αδυνάτου έπί δυεΐν φορών πρώτον, της τε έπ' ευθείας
καί της κ ύ κ λ ω , προλαβών το ήδη δεδειγμένον αυτω το όμοταχή είναι τά
έν ΐ'σω χρόνψ ΐ'σον κινούμενα καί έπιφέρων αδύνατον τ ω συμβλητάς είναι
το ί'σην εσεσθαι ευθείαν γραμμήν περιφερεΐ. εί γάρ ειη ισοταχή τινα τό to
μέν έπ' ευθείας τινός κινούμενον τό δέ έπί περιφερούς (ισοταχή δέ έστι
25 τά έν Γσω χρόνω ίσον κινούμενα), ιση εσται ή ευθεία τ η περιφερεΐ. τοΰτο
δέ έζητεΐτο μέν ετι, εί δυνατόν ευθείαν Γσην είναι περιφερεία, άπέγνωστο
δε μ ά λ λ ο ν και δια τοΰτο οόδέ ó του κύκλου τετραγωνισμός ηυρητό π ω ,
καί νυν δέ καν δοκη ηύρήσθαι, άλλα μετά τίνων υποθέσεων άντιλεγομε-
νων. αίτιον δέ του καίτοι μ ή π ω ευρεθέντα τόν του κύκλου τετραγωνισμον

1 'Απορήσει Α 1 πρότερον Μ ίσται a 2 ώστε om. Μ συμβλητή] μετα-

βολή F 4 ενεκεν F 5 άμα — κινήσεως (6) om. F 6. 7 έπισκεψάμενος καθ'
αυτό a 6 αί>τό aFM 8 post πάση arid, κινήσει F κατά om. M
10 post συμβάλλειν add. άλλα καί τάς άνομοειδείς F. eadem videtur in mrg. scripsisse
A 2 nunc erasa οίον μή μόνον αλλοίωσιν αλλοιώσει αύτω μέν κτλ. F αύτών a:
αυτή Μ τήν] τή sed rubi', corr. M 11 άλλ' εί aAM: άλλα anacoluthian
vitans F 14 συμβα'λλον F post ταύτόν add. έστι καί F ταυτον δύναται
τω προβάλλειν Μ 17 ταύτόν F 20 δυοϊν FM 21 δεδειγμένον] Ζ 4 sqq.
22 κινούμενα ϊσον F έπιφέρων aA-: έττιφων Α 1 : ir.ì σφών F : έφ' ών Μ 23 του
ί'σην είναι F 23 περιφερή F 24 δέ έστι] είναι F 25 κινούμενον a
26 περιφερεία1 A (cf. ρ. 11)84,22 sqq.): περιφέρειαν F : περιφερεΐ aM άπέγνω (seq. III
litt, lac.) M 27 r/ϋρητό πω A: ήυρη τα'πω a: ευρη τόπω FM 28 εύρήσθαι Μ
29 δέ om. F τοΰ] τό Μ εύρε9έντο; F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 8 » 10. 1 8 ] 1083

ζητεισθαι έτι και το ει εστίν ευθεία περιφερεΐ Γση το μηοε Ζτι αδύνατα 251ν
- α υ τ ά εστίν η υ ρ ή σ θ α ί π ω ώσπερ το την διάμετρον ασύμμετρον είναι τ η
πλευρά. διό τούτο ουδέ ζητείται έτι.
Δει'ςας δε τάς επί τ ω ν γ ρ α μ μ ώ ν τούτων κινήσεις άσυμβλήτους δια το
5 ε π ε σ θ α ί τι αδύνατον δοκούν -ti) συμβλητάς αύτάς υ π ο τ ι θ ε μ ε ν φ , δείκνυσϊν
εφεξής έπΐ των άνομοειδών κινήσεων αλλοιώσεως τε και φ ο ρ ά ς , οτι και
αύται έτι μάλλον ασύμβλητοί εΐσι. δείκνυσι δε καί τούτο δι' αδυνάτου, ει
γαρ τις λέγοι Γσην αλλοίωσιν φορά, τουτέστιν ι σ ο τ α χ ή , οταν έν Γσψ
χρόνιο το μεν ά λ λ ο ι ω θ η το δέ ε ν ε χ θ η , συμβήσεται Γσον είναι το äo
10 π ά θ ο ς το κατά την αλλοίωσιν τ ω μ ή κ ε ι τ ω κατά την φοράν, ισοταχή
γαρ ήν τα έν Γσω χ ρ ό ν ω Γσον κινούμενα, αλλά αδύνατον Γσον εϊναι
πάί)ος μήκει* άσύμβλητα γάρ τό ποσόν καί το ποιόν, οτι του μεν το
Γσον, του δε το ομοιον κατηγορείται, καί δήλον οτι μ ή δυνατόν τό Γσον
κατηγορήσαι ουδ' äv τα κινούμενα κατ' αυτά ι σ ο τ α χ ή λεγεσθαι δυνατόν.
15 π ώ ς γαρ οίον τε θ ε ρ μ ό τ η τ α ή λευκότητα ί'σην λέγειν μ ή κ ε ι ; εΐ ουν μ ή
εστίν Γσον πάθος μήκει μηδέ συμβλητά ταύτα άλλήλοις, ουδέ at κατ' 25
αυτά κινήσεις Γσαι έ'σονται ούδέ συμβληταί· εΐ γαρ έκεϊναι, και ταύτα
δια το ι σ ο τ α χ ή είναι τα έν Γσο) χ ρ ό ν ω Γσον κινούμενα, ε ι π ώ ν δέ οτι έ'σται
άρα Γσον π ά θ ο ς μήκει, την αίτίαν τούτου το είναι αδύνατον έπήγαγεν. τότε
20 γαρ ι σ ο τ α χ ή λεγομεν, οταν εν Γσω χ ρ ό ν ω Γσον κ ι ν η θ η . το δε ή έ λ ά τ τ ω ν
προσκει'μενον το ολως αύτάς είναι συμβλητάς αναιρεί, εί μ ή τ ε ίση μ ή τ ε
έλάττων. δήλον γάρ οτι ούδε μείζων οπου γάρ ή μείζων, καί ή
έλάττων. δείξας δέ οτι ουδέ φορά π ά σ α π ά σ η συμβλητή ουδέ ή άλλοιωσις 30
ολως τ η φ ο ρ ά , είκότως συνεπεράνατο, οτι ου π ά σ α κίνησις π ά σ η συμ-
25 β λ η τ ή .

ρ. 248» 18 Έπί δέ του κύκλου καί τής ε υ θ ε ί α ς έ ω ς του α λ λ ' ου

συμβλητά· ο υ δ έ ά ρ α αί κινήσεις.

Δείξας οτι ουτε ή κύκλω τ η έ π ' εόθείας συμβλητή ουτε ή άλλοίωσις ω

τ η φ ο ρ ά , απορεί διά τ ί ου συμβλητή ή κ ύ / λ ω τ η έ π ' ευθείας καί αυτή
30 ή ευθεία τ η περιφερεΐ. πρώτον μέν γαρ άτοπον φησι το αδύνατον νομί-
ζειν ομοίως καί ί σ ο τ α χ ώ ς τοΰτο μέν έπί τ ή ς ευθείας κινεϊσθαι, τοΰτο δέ
έπί του κύκλου, αλλ' ευθύς οΓεσθαι ανάγκη είναι θάττον κινεϊσθαι τό έπί

1 μηδέ] μή F αδύνατον Μ ο òiò Α: δι' 8 a: διά FM 4 άσυγχλήτους F

5 Ò0-/.6Ì Μ 6 φ/////οράς Α 7 και om. Μ 8 λέγει F !) ò' F είναι
otri. F 10 τό OID. M 11 αλλ" FH 12 τό πά&ος F συμβλητά F: ασύμβλη-
τον Μ δτι] τι F τό (post μέν) om. a 13 ότι εί μή Μ τό oui. F
13. 14 τό ί'σον του ¿μοίου καττ,γορείν Μ 1δ τε om. F 17 αύτάς a καί]
ώς F 18 ίσον om. F 18. li) δέ άρα ό'τι εστι πάί)ος ίσον μήκει F 20 όταν
ίσον ΐσω χρονφ F ελαττον F 21 ολον F 22 έλάττω et μείΪω Μ (priore
loco) ή (ante μείζων sic) om. M 23 Ttáor, om. F ή om. F 24 ό'λως
om. F 2(ί ούδέ FM 27 συμβλητή M 28 έπ'εύ&εία FM 29 έξαιτορεϊ Μ
oò om. F τής έπ' ευθείας Μ 32 Ανάγκην probabilité!' Μ
1084 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248«18]

του έτερου αυτών κινούμενον, παρά του υποκειμένου δηλονότι την διαφοράν 251ν
λαμβάνον, ώς αν εί το μεν επί κατάντους έκινείτο, το δε έπί ανάντους. 4»
επί μεν γαρ των ούτως εχόντων ουδέν άτοπον και των φύσει ισοταχών
άνισοταχή γίνεσίΐαι την κίνησιν δια τήν των υποκειμένων διαφοράν. δ δε
5 κύκλος και ή ευθεία τίνα έ'χει τοιαύτην προς άλληλα διαφοράν; και μά-
λιστα εί μή δρί)ος ó κύκλος εστήκοι, ώστε δοκεΐν άναβαίνειν καί καταβαί-
νειν το κινούμενον, αλλ' ύπτιος έν έδάφει κεοιτο. έφεξής δε πειράται
δεικνύναι οτι, καν ΰποτεί>·(| επί της έτερας αυτών αεί Οάττω γίνεσ&αι τήν
κίνησιν είτε παρά τάς υποκειμένας γραμμάς είτε παρά άλλην αίτίαν, καί 50
10 είτε το αυτό εί'η το εφ' έκατέρας κινούμενον είτε ετερον και ετερον, ουδέ
ού'τως συμβαίνει το ασυμβλήτους αυτάς είναι· έ'σται γαρ ή μεν μείζων
αυτών, έφ' ής έν τω Γσψ χρόνφ ί)άττον κινεισί)αι το κινούμενον έτέί>η, ή
δε έλάττων, έφ' ής το βραδύτερον. έν αίς δε το μείζον καί το έ'λαττόν
έστιν, έν ταύταις οιόν τέ έστι καί το ί'σον λαβείν, ώστε έ'σται τις περιφε-
1.J ρής ευ&εία ίση. το δε έ'σται γ α ρ μ ε ί ζ ω ν καί έ λ ά τ τ ω ν ή π ε ρ ι φ ε -
ρ ή ς I τ η ς ε ύ ί ί ε ί α ς είπεν αντί του 'έ'σται γαρ ποτε μείζων ποτε δε 252r
έλάττων', μείζων μεν, αν το έπ' αυτής κινούμενον ίίαττον ύποτεί}^ κινεΐ-
σί)αι, έλάττων δε, αν βραδύτερον το γαρ θάττον κινούμενον έν τω ίσιο
χρόνιο μείζον κινηΟήσεται, καί το βραδύτερον έ'λαττόν.
20 Δείκνυσι δε αυτό καί δι' εκθέσεως, εί y i p έν τ φ αυτφ χρόνφ τω
Α το μ ε ν Οαττον κινούμενον τ ή ν Β τήν περιφερή δ ι ε λ ή λ υ Ο ε , τ ο δε
βραδύτερον τ ή ν Γ τήν ευί)είαν, δήλον ώς μ ε ί ζ ω ν έ'σται ή Β περιφέρεια δ
τ ή ς Γ ευθείας, εί'περ θάττον ώριζόμεθα πρότερον το έν ί'σω χρόνφ μείζον
κινούμενον. αλλά μήν θαττόν έστι και το έν έλάττονι χρόνφ ίσον κινού-
25 μενον. ώστε το ί)άττον έν μέρει τινί του Α χρόνου μέρος τι τής Β περι-
φερείας κινήσεται ο ί'σον έστι τή Γ ευθεία, ήν έν παντί τ φ Α χρόνφ
κεκίνηται το βραδύτερον κινούμενον ί'ση άρα καί ούτως έ'σται ή ευθεία
τη περιφερεία, 8 δεδήλωκεν διά του έ'σται τι μ έ ρ ο ς τ ο υ Α έν φ το Β
τ ο υ κ ύ κ λ ο υ δ ί ε ι σ ι . λαμβάνει δε το Β τά μέρος του κύκλου, 8 Γσον ίο
30 έστι -cTf) Γ. το δε καί το Γ έν δ λ φ τ φ Α τ ή ν Γ άσάφειαν εσχε, διότι καί

1 του (ante έτέρου) om. F ούτω F 2 ώς αν e¡] haec paraphrasis cum lectione
Shutianorum codicum ώσπερ òcv ci conferencia cf. Shute p. 159 3 μέν om. M
5 τινά F qui om. τοιαύτη ν 6 ¿ρ&ώς F : ¿ρθωθείς Μ εστηκεν F άναβαίνειν
δοκεί Μ 8 έπιτεβη Μ 9 είτε (ante -αρά τά;)] ουτε F παρά (ante τάς)]
περί Μ 10 εί'η τό om. Μ 10. 11 ούδέν οίίτω Μ 11 εατι F 13 τό (ante
ελαττον) om. F 14 έν ταύταις — είπεν (16) ota. F Ιό eü9eta aM 16 ποτέ
μεν F 17 μείζον FM 18. 19 έν τιιϊ ϊσφ θαττον κινηδήυεται Μ 20 τω (post
χρόνφ)] τό F 21 περιφέρεια-/ F διελήλυ9ε ut Arist. codd. HI Shutiani
22 τρίτην Μ τήν (post Γ) om. F εΰίίειών M μείζων aFM : μείζον A
23 όριζόυείΐα FM έν om. M μείζον — χρόνψ (24) om. F 25 -/ρόνου « F
26 κινηθ/,σεται S ίσα έστί της γ εΰΗείας τήν έν F τό a F 27 ούτως]
τοΰ Μ 28 εστι F 29 τί (post κύκλου) add. Μ δίεισι] τό ί'σον δίεισι Arist.
[praeter codd. EHIΚ] τό β μέρος Μ 30 τό Γ] τό τρίτον F Α] πρώτω Μ
τήν Γ] τώ τρίτιο F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arisi, p. 248··· 18. b6] 1085
το κινούμενον κατά της ευθείας έκάλεσε νυν Ι" μ ή πρότερον καλεσας. 2521'
π α ρ α σ τ ά ς δε ο 5 τ ω τ ω λεγοντι λ ό γ ω συμβλητά είναι καί τήν ευθείαν τη
περιφερεία καί τ ά ς έπ' αυτών κινήσει; (έκατέρω γαρ θάτερον επεται),
το μεν έλεγξα ι τον παραλογισμόν της συνηγορίας π α ρ ή κ ε νυν, ώ ς τελειό-
5 τερον μ έ λ λ ω ν τ η ν διακριτικήν αιτίαν έ π ά γ ε ι ν τ ω ν τε συμβλητών καί των
μ ή , είς δέ το αυτό αδύνατον ά π α γ α γ ώ ν πάλιν αναιρεί το εΐναι σ υ μ β λ η τ ά ς ir»
τάς κινήσεις καί τ ά ς γραμμα'ς, την ε υ θ ε ί α ν τη περιφερεΐ. si γαρ είσι
σ υ μ β λ η τ α ί αί γ ρ α μ μ α ί , φησί, σ υ μ β α ί ν ε ι το αρτίως ρηθέν άδύνατον το
ίσην είναι ε υ θ ε ί α ν κύκλω, εΐ ουν τούτο αδύνατον, ουκ έ'στι συμβλητά
10 ή τε ε υ θ ε ί α καί ή π ε ρ ι φ ε ρ ή ς · ει δε μή ταύτα συμβλητά, ο υ δ έ αί έπ'
α υ τ ώ ν κ ι ν ή σ ε ι ς · ε π ε τ α ι γαρ αλλήλοις, ώ ς καί ó τ ω ν ισοταχών ορισμός
δηλοΓ, ει' γε ι σ ο τ α χ ή τ ά εν ί'σω χρόνο» ί'σον κινούμενα, είτε γαρ αί κινήσεις
σ υ μ β λ η τ α ί , καί τ ά δ ι α σ τ ή μ α τ α ε φ ' ών αί κινήσεις σ υ μ β λ η τ ά και ί'σα· είτε 20
τ α ΰ τ α ισα α έν τ ω ί'σω / ρ ό ν ω κινείται, καί αί κινήσεις ι σ ο τ α χ ε ί ς είσιν.

15 p. 248bG 'Αλλ' οσα μή ο μ ώ ν υ μ α , α π α ν τ α σ υ μ β λ η τ ά ε ω ς του πολυ

δ' έ'τι ή τ τ ο ν έ ν ά λ λ ο ι ώ σ ε ι καί φ ο ρ ά . 25

Άπορήσας εφ' έκάτερα περί του σ υ μ β λ η τ ά ς είναι ή ου τάς τε γ ρ α μ -

μ ά ς , τήν τε ευθείαν και τ η ν π ε ρ ι φ ε ρ ή , καί τάς έπ' α υ τ ώ ν κινήσεις, βού-
λεται λοιπόν φιλοσόφως κανόνα τινά ευρείν, κ α θ ' 8ν δυνατόν έ'σται τ ά ς τε
20 σ υ μ β λ η τ ά ς π ά σ α ς καί τάς ά σ υ μ β λ ή τ ο υ ς διακρίνειν κινήσεις, καν έ π ί π α σ ώ ν
κινήσεων το ταχέως καί βραδέως κατηγορείται, καί π ρ ώ τ ο ν λεγει, οτι τ ά
μ ή ό μ ω ν ύ μ ω ς έ χ ο ν τ α το αυτό ονομα, το τ α χ υ καί βραδύ, αλλά δηλονότι 30
σ υ ν ω ν ύ μ ω ς , ταύτα σ υ μ β λ η τ ά έστι. τ ά δε ό μ ω ν ύ μ ω ς λεγόμενα ου σ υ μ β λ η τ ά ,
ώ σ π ε ρ το όςί) τ ω όςεϊ τό ό μ ω ν ύ μ ω ς λεγόμενον ου σ υ μ β λ η τ ό ν ού γάρ έστι
25 σ υ μ β λ η τ ά τό έν χ υ μ ο ΐ ς οςυ καί τό έν ογκοις καί έν φθόγγοις ουδέ έ'στι
συγκρίνοντα ειπείν, πότερον ¿ξύτερόν έστι τ ό γραφειον ή τό οξος
ή ή νήτη· άλλά δήλον οτι τό μεν έν φ θ ό γ γ ο ι ς δςυ τ ω έν φ θ ό γ γ ο ι ς συμ-
βλητόν έστι, καί ή ν ή τ η τ η ς παρανήτης εστίν δςυτερα· ταύτον γάρ έ π '
ά μ φ ο ΐ ν το όςί» σημαίνει, καί τ ά έν ό'γκοις ομοίως συμβλητά καί τά έν 3.1

1 καί τήν εύθείαν sic Μ Γ] τρίτον F 2 τώ initio versiculi itérât F

συμβλτ,τήν F 3 γάρ — έπάγειν (5) oro. F G έπαγαγών FM 7 περιφερείς F
8 ai γραμμαί συμβληταί a 8. 9 αδύνατον είναι ευθείαν ίσην F 9 είναι post ευ-
θείαν Arist. vulg., sed Simplicio consentiunt H et Sbutiani οόκέτι M 10 ή τε —
συμβλητά om. Μ 10. 11 oboi έπ' αύτώ F 12 έν τώ ί'σω F χρο'νον Α 1 γαρ
ora. Μ 13 συμβληταίον sic Μ 14 αί oui. F 15 πάντα Arist. (praeter II)
ξυμβ/.τ,τά a IG δέ έστϊ ήττον Α 1 I I : δέ τι ήττον aA 2 [ut Arist. Ε]: δέ ήττων έστιν F : scrips«
δ 1 ετι ήττον ut Arist. vulg. et Simpl. p. 10SG,15 καί φορά a A 2 M : om. A ' F : sed cf.
ρ. ΙΟδϋ,Ιό 17. 18 post γραμμάς add. και F 18 τε om. Μ περιφερειαν F αϋ-
ταίς M 21 βραδέως et ταγέως mutât Μ καί τό FM κατηγορήται a, follasse recte
cf. ρ 1(18(1,1. S 22 καί τό M 24 ώσπερ] ώς καί F 2δ καί τό έφθο'γκοις Μ
2G συγκρίνονται F, undo συγκρίνοντι cave commendos cf. p. 1090,2 post έστι add. τώ
ναφεί Μ τό οςος] ό οίνος Arist. Themist. p. 404,7 27 νήττη ut in sequentibus F
1086 SIMPLICII I N PHYSICORUM V I I 4 [Arist. p. 248b6. 12]

χυμοΐς. καί το ταχυ ουν καΐ τδ βραδύ, κάν άμφοΐν κατηγορήται τ ω ν κινή- 252··
σεων, της τε έπ' εύΆείας καί της έπί τοΰ κύκλιο, ουκ £σται συμβλητόν
διά τό όμωνύμως αότά κατηγορεΐσί)αι· και γαρ έπί τ ω ν άνομοειδών κινή-
σεων κατηγορείται το τ α χ ύ · καί γάρ αλλοίωσις ταχεία λέγεται και φορά.
5 αλλ' oò δια τούτο συμβλητόν το ταχύ τ ψ τ α χ ε ϊ · όμώνυμον γάρ έπ' αυτών
το ταχύ, ε'ι'περ και τ ά έφ' ων λέγονται μη εστι συμβλητά αλλήλοις· τό
γάρ ποιόν ουκ εστι τ φ που συμβλητόν. e? ουν καί ή ευθεία καί ó κύκλος, 4«
κδν μάλλον έκείνων ε χ η τι κοινόν, άσύμβλητα δμως έστί (τούτο γαρ ώς
αξίωμα λαμβα'νει), καί αί έπ' αυτών κινήσεις άσύμβλητοι άν εΤεν, ώς όμω-
10 νύμως λεγομένου τοΰ ταχέος τούτου καί βραδέος.
Ειπών δέ δτι ή ν ή τ η τ η π α ρ α ν ή τ η σ υ μ β λ η τ ή , διότι τ ό α ό τ ό ση-
μαίνει το δξυ έπ' άμφοϊν, έπήγαγεν ά ρ α ο υ ν ου τ α ό τ ό ν τ ό ταχί>
ένταΰθα κάκεΐ; ώς εί ελεγεν ' o ò ταυτον άρα το ταχυ ένταΰθα κάκεΐ',
τουτέστιν έπί τε της έπ' εό&είας καί της έπί κύκλου κινήσεως, π ο λ υ δ'
15 ε τ ι ήττον, φησί, το ταυτον τοΰ ταχέος έν αλλοιώσει καί φ ο ρ ά · 45
πλείων γάρ ένταΰ&α ή διαφορά, είπε ρ ή μέν άλλοίωσις ποιότητος, ή δε
φορά της ποΰ κατηγορίας έστίν, ή δέ ευθεία καί ή περιφερής ποσά ά μ φ ω
καί άμφω συνεχή ποσά καί γραμμαί άμφω. τοΰτο δέ προσέθηκε διά τό
μετ' ¿λίγον ρηθησόμενον, δτι " είσί τ ω ν ομωνυμιών αί μέν πολυ άπέχουσαι,
20 αί δέ εχουσαί τινα ομοιότητα." ίστέον δέ δτι ή γραφή τοΰ ρητοΰ τούτου
διάφορος φέρεται, δπου μεν α λ λ ' δ σ α μ ή ο μ ώ ν υ μ α , ά π α ν τ α συμβλητά,
ώς καί ó'Αλέξανδρος εγραψεν, δπου δέ α λ λ ' δ σ α μ ή σ υ ν ώ ν υ μ α α π α ν τ α »0
άσύμβλητα. τινές δέ τήν" έν τ φ έτερφ έβδόμψ βιβλία» γραφήν ένταΰθα
μετατεθείκασιν εχουσαν ο υ τ ω · ά λ λ ά ά ρ α γ ε δ σ α μ ή ο μ ώ ν υ μ α άπαντα
25 σ υ μ β λ η τ ά . δήλον δέ δτι πάντα τήν αυτήν évvoiav εχει.

ρ. 248» 12 "Η πρώτον μ έ ν τ ο ΰ τ ο ουκ α λ η θ έ ς £ως τοΰ δύο γ ά ρ π ρ ο ς

®ν κ α ί οό σ υ μ β λ η τ ά . |

Είπών δτι τ ά μέν μή ομώνυμα συμβλητά έστι, τ ά δέ ομώνυμα οδ 252»

συμβλητά, ένίσταται πρός τοΰτο παρατιθέμενος τ ο πολί» συνωνύμως δοκοΰν
30 κατηγορείσθαι έπί τε ύδατος καί αέρος, oò γάρ ωσπερ τοΰ ¿ξέος άλλος

1 κδν έπ' άμφοϊν Μ 2 ούκ lati Μ 3 διά τό] διά τοΰτο Μ 5 έπ' αύ-
τοίς Μ 6 λέγεται F 7 εί] ή sed con·, rubro Μ καί (ante 6) on>. F
8 κδν xa ετι τι κοινόν ¿κείνων άσύμβλητα F 9 αί om. F 10 καί τοΰ F et Μ
qui τούτου oroisit 11 ταυτό a 12 apa a A ' F M : άρα A 2 où ora. M ταυτό F
13 ώ ; — κακεί om. a 14 καί ¿rl της M 14. 1δ δέ τι A F : ôè ?τι a : δέ έστιν M
15 ήσσον τό ταύτόν φησί F έν] καί Μ 18 άμφω (post καί) om. Μ 19 μ ε τ ' ]
έπ' F μετ' ¿λίγον] ρ. 249»23 6μωνύμων F 21. 22 ώς καί — άσύμβλητα (23)
om. Μ 22 συνώνυμα sic Αι ist. EH et Shiitiani 23 άσύμβλητα, ut Ar. E» HI
α
Shutiani: συμβλητά F βυβλίφ a ut solet 24 μετ' έδήκ/ F: μετατεθήκασι M
ούτως Αχούσαν Μ άλλα άρα γε A F : άλλα άρα τε Μ 25 εχει εννοιαν Μ
30 ¿ξέω: a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 243M2] 1087

μεν ήν λόγος τοΰ έν χυμοΐς καί άλλος δ» τοΰ έν ογκοις καί άλλος του έν 252*
φθόγγοι?, ουιω καί τοΰ πολλού άλλος μεν λόγος τοΰ έν υδατι, άλλος δέ
τοΰ έν αέρι, αλλά τό αότο σημαίνει το πολί) έν εκατέρω αυτών, καί 6
ομως οό συμβλητά τό έν υδατι πολυ καί το έν αέρι. τούτο δε λέγει δτι
5 μή τοις ογκοις αυτών καί αί δυνάμεις άκολου&οΰσιν, αλλ' ή τοΰ τοσουδε
ύδατος δύναμις πολλαπλασία της τοΰ τοσούτου αέρος, εΐ ουν πολυ ην το
τοοτοΰτον υδωρ τ ω πολυ δύνασ&αι συν τι5 τηλικούτω ογκω (έν γαρ τη
δυνάμει μετά τοΰ ογκου ήν τό υδατι είναι), οόκέτι ó τοσούτος αήρ πολύς
εσται, κάν πλείων ειη τοΰ κατά τόν ογκον έλαττουμένου ύδατος τ ω κατά
10 την δύναμιν έλαττοΰσ&αι αυτοΰ. άσύμβλητα άρα τό τε έν υδατι καί τό ίο
έν αέρι πολύ. δ γάρ πλείων δοκών αήρ τ ω ογκψ έλάττων έ'σται τη δυ-
νάμει, καίτοι τοΰ πολλοΰ συνωνύμως κατ' αμφοΐν δοκοΰντος κατηγορεϊσί)αι.
ή φαίη τις άν καταλλήλως δεΐν τ ο π ο λ υ συγκρίνειν τον μεν ογκον προς
τον ογκον παραβάλλοντα, την δέ δυνάμιν προς τήν δυνάμιν. ó δε τη
15 παραλλαγή ταύτη άποχρησάμενός τι άσύμβλητον εδειξε, καίτοι της συνω-
νυμίας κατά τό έν τοις ογκοις πολυ καί δλίγον ληφθείσης, υπόπτου δε
οντος τοΰ το π ο λ υ συνωνύμως κατηγορεΐσδαι διά τά είρημένα τοΰ τε ι»
ύδατος και τοΰ αέρος ' εί δ à μ ή τό πολύ, φησί, συνωνύμως κατηγο-
ρείται, έπί τοΰ διπλασίου ποιητέον τόν λόγον.' και γάρ καί έν υδατι καί
20 έν αέρι το αότο σημαίνει τό διπλάσιον έκατέρω, sì γάρ διπλάσιόν έστι τό
λόγον εχον 8ν τά δύο προς εν, ωστε καί λόγος ó αυτός τοΰ διπλασίου έ π '
αμφοτέρων, καί ομως ουκ έ'στι συμβλητά το υδωρ καί ó άήρ κατά τό
διπλάσιον· oò γάρ ó τοΰ τοσοΰδε αέρος διπλάσιος άήρ εσται καί τοΰ το-
σούτου ύδατος διπλάσιος, τοΰτο δέ πάλιν διά τάς δυνάμεις, έν αίς έστι ¡so
25 το είναι υδατι ή αέρι. ει γάρ δ διπλάσιος αήρ τοΰ ήμίσεος τψ ογκω
άέρος πρός τ ω ογκω καί τήν δυναμιν εχει διπλασίαν, έν τ<ί> λόγω τω
δύο προς εν έστιν· οόκέτι δε το τ φ ογκψ ήμισυ υδωρ τοΰ τοσούτου αέρος
καί τ η δυνάμει ήμισύ έστιν ουδέ έλαττον Γσως, αλλ' ένίοτε καί υπερέχει
της έν τ ω διπλασίω άέρι δυνάμεως, οόκ άν εΐή ουν τό έν αέρι καί υδατι
30 διπλάσιον συμβλητά. έάν γάρ πάλιν κατά τήν δύναμιν ληφ&η το ετερον
τοΰ έτέρου διπλάσιον, οόκέτι κατά τον ογκον εσται διπλάσιον. άλλο ουν 2»
τι τό διπλάσιον εσται, οταν άήρ καί υδωρ συμβάλλωνται, αλλ' ουχ ο καί)'

1 6 λόγος F καί (post χυμοίς) om. F M 2 καί (ante του) oto. F ίίδασιν F

3 πολί>] ταχύ Μ 6 της τοΰ s c r i p s i : τ?/ τοΰ Α : τ η ς a F M 7 τ ω (prius)] τό F

8 έν υδατι F 9 εΐη] ή Μ ϋδατος om. Μ 10 αότόν Μ 11 εστι F l o τό
πολυ F : τά (?) πολύ A M : τά πολλά a 15 τι] fortasse αότο cf. ρ. 1 0 8 8 , 1 1 καίτοι] καί
τοις F IG κατά om. F τό — ογχοις om. Μ λιφθείσης M 19 διπλάσιον F
καί (post γάρ) om. a 2 0 τά (ante διπλάσιον)] του F 21 8ν A F : iv a : ών M
λόγος è a A cf. p. 1 0 8 8 , 1 3 : 6 λόγος F : 6 λόγος 6 M 22 άμφοτέροις F ó om. F
2 3 ου] ό F 6 τοσούτου F καί τοΰ a : καί A M : τοΰ F 2 4 όιπλάσεος Μ διά]
κατά F 2ό ήυίσειυς a A ' 26. 27 τά δύο προσένεστιν a 27 τό (post òè) om. F
2 7 . 2 8 ήμισυν υδωρ τοσούτου άέρος έν rr¡ δυνάμει Μ 2 9 διπλασίονι Μ είη oui. F
3 0 συμβλτ,τόν Μ πάλιν ante ληφθη F 3 1 εστι F 32 έστιν F συμβάλλωνται a M :
συμβάλλονται Α : συμβάλλοιντο F ούχ S s c r i p s i : ούχ 6 a A M : ούχί F
 1088 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248&12. 15]

έκατέρου αυτών κατηγορείται, καίτοι ταυτον έδόκει σημαίνειν έφ' έκα- 252 ν
τέρου αυτών, ώστε οδδέ τα συνωνύμως κατηγορούμενα ά π α ν τ α σ υ μ β λ η τ ά ·
τοΰτο γάρ βούλεται προσδείναι τοις επί τών ο μ ω ν ύ μ ω ν ε?ρημένοις, Γνα καν
φανή συνωνύμως κατηγορούμενον το ταχί) έ π ί τε τ η ς κυκλοφορίας καί
5 της ευθυφορίας, μή ήδη άκολουθή το και συμβλητάς εΐναι ταύτας τάς
κινήσεις.

p. 248b 15 "Η καί έπί τούτων δ αυτός λόγος ε ω ς του α λ λ ά κ α τ ά 80

το λευκόν.

Συγκρούσας τους δύο λόγους τόν τε λέγοντα τα ο μ ώ ν υ μ α π ά ν τ α μ ή 40

10 είναι συμβλητά καί τον λέγοντα τά συνώνυμα συμβλητά είναι, καί δείξας
οτι έπί αέρος καί ύδατος το πολυ καίτοι συνωνύμως άμφοΐν κ α τ η γ ο ρ ε ί σ α ι
δοκούν δ μ ω ς ουκ έ'στι συμβλητόν, εί δε μ ή τοΰτο, αλλά τό γε διπλάσιον
έναργέστερον και λόγον ε χ ε ι τόν αότον έν άμφοτέροις καί δ μ ω ς ουκ έ'στι
συμβλητόν διά τήν παράλλα&ν του όγκου προς τάς δυνα'μεις, και ποιήσας
lô ούτως άπορώτερον τον λόγον λέγει, δτι καί έπί του ύδατος καί του αέρος 45
δ ρ θ ώ ς έ'χει δ πρότερον άποδοθείς διορισμός, δτι τ α μεν ο μ ώ ν υ μ α ου συμ-
βλητά', τ ά δέ συνώνυμα συμβλητά. καί γάρ το πολυ καί το διπλάσιον
άσύμβλητά έστιν έπί του ύδατος καί του αέρος, διότι και αυτά δ μ ω ν ύ μ ω ς κατά
άλήΟειαν κατηγορείται* ου δοκει δέ, έπειδή καί δ λόγος αυτών ομώνυμος
20 ων κατ' αμφοτέρων λέγεται, καί)' ων καί τό ονομα. δ γάρ λόγος του
πολλού ó λέγων δτι π ο λ ύ έστι τ ό τοσούτον και έ'τι ομώνυμος και
αυτός έστιν. άλλο γάρ τ ψ εί'δει τό έν υδατι τοσούτον καί ετι καί άλλο
τό έν αέρι. καί τών ίσων δε λόγος το τών αυτών μέτρων ή τών α υ τ ώ ν 50
άρι&μών εϊναι, αλλά καί τούτων καί το ονομα καί ó λόγος όμωνύμως
25 κατηγορείται, ών κατηγορείται, διό ου συμβλητά οόδε κατά το ίσον τό ύδωρ
καί δ αήρ. ουδέ γάρ zi τοις ογκοις ίσα, καί ταΐς δυνάμεσιν ίσα έστιν. καί
ó του διπλασίου δέ λόγος δ λέγων δύο προς §ν ομώνυμος έστι. καί γάρ καί
το §ν αυτό όμώνυμόν έστιν, εί'περ άλλως μέν κατηγορείται κατά οόσίας
άλλως δε κατά ποιότητος, εί δε τό §ν δμώνυμον, καί τά δύο. δ δέ έξ δ μ ω -

1 έτέρου aF 2 αύτΑ F ουδέ oía. F κατηγορούμενα] λεγόμενα Μ 3 τοις

έπί τών είρημένων είρημένοις Μ xâv F: καί aA 1 : μέν Α 2 : καί εί Μ 5 άκολου-
θεϊν F τψ καί Μ 7 "Η om. F έπί τε F post έως τοϋ ante άλλά add.
μη κατά τι χρώμα άλλ' rj χρώμα F 9 "Η τρί; δύο λίγους συγκρίνουσα Μ 11 καί-
τοι] καί τοις F άμφοΐν] αυτών Μ 14 τόν όγκον F: τοϋ οκου Μ 15 καί izi τοϋ
ύδατος καί τοϋ άέρο; scripsi: τοϋ prius om. Μ: ύδατος orti. Α: ύδατος καί τοϋ oui. aF
IG πρότερο; a όρισμός F: περιορισμός M ού ora. F 18 post έπί add. μεν M
όμιονύμως] συνωνύμως M 19 όμωνύμω; A 1 21 ort τό πολύ τό [τό om. Ε] τοσού-
τον και έτι όίλλο τό [om. Ε] τοσούτον Arist. (aliter Shutiani). etiam Siraplicium hic con-
tinuasse καί έτι άλλο τοσούτον ex v. 22 verisimile 22 αυτόν F 23 καί τών] καί
τούτο Μ τών ίσων λόγων F μερών F 24 είναι om. Μ 25 διό καί
ού Μ 26 ού F εί] έν Μ ταΐ;] τοις F 27 δέ om. F έστι orn. F καί
(ante τό) om. F 28 αύτώ F κατά ούσίας κατηγορείται a 29 τα δύο. ó
δέ έξ όμωνύμων] δ F τά δύο] τά p Μ
 SIMPLICII IN PHYSIC0RU1I ΥΙΓ 4 [Arist. p. 248b 15] 1089

νύαων συγκείμενος λόγο? j και αυτός ομώνυμος έστιν. ώς ουν ευλόγως 253 Γ
είπών καί ταύτα όμωνύμως κατηγορεϊσθαι έπήνεγκε το έπεί δtà τί τά
μεν σ υ μ β λ η τ ά τά δε ου, ε ΐ π ε ρ ήν μ ί α φ ύ σ ι ς ; ει γάρ το διπλάσιον
τό αυτό ήν έπί τε αέρος καί ύδατος, ώς εστίν έπί άερος καί αέρος και
δ ύδατος καί ύδατος, δια τί αήρ μεν αέρος διπλάσιος καί ήμισυς καί συμ-
βλητοί καί ύδωρ υδατι, αήρ δε υδατι ουκέτι συμβλητός, ώ σ τ ε τον τοσόνδε
αέρα του τοσοΰδε ύδατος είναι διπλάσιον, εί'περ ήν μία φύσις του δίπλα- 5
σίου έν αέρι καί υδατι, ώ ς έν αέρι καί αέρι καί υδατι καί υδατι; άπορήσας
δε ουτω προς την συνώνυμον ρηθεΐσαν είναι του πολλού καί του διπλα-
10 σίου κατηγορίαν έπί αέρος καί ύδατος καί διά τοΰτο όμώνυμον αυτήν
ειπών έπα'γει καί άλλην αίτίαν του, καν συνωνύμως κατηγορήται, μή είναι
αυτά συμβλητά τό άλλο καί αλλο είναι τά πρώτα δεδεγμενα αυτά σώματα·
άλλο γάρ υδωρ καί άλλο αήρ, κάν τό πολυ καί τό διπλάσιον ταυτόν έ φ ' ίο
έκατέρου σημαίνει ώ ς συνωνύμως κατηγορούμενα, έπεί δπου το πρώτον
15 δεδεγμένον τά συνωνυμως κατηγορούμενα ταυτόν έστι τ ω είδει, χ&ν τά έν
οίς έστι διαφέρω, συμβλητά Ιστιν έκεϊνα. καί δήλον έκ του τον Γππον
καί τον κύνα καίτοι διαφέροντα κ α τ ' είδος συμβλητά δμως είναι κατά τό
λευκόν. λέγομεν γάρ π ό τ ε ρ ο ν λ ε υ κ ό τ ε ρ ο ν ó ίππος ή ó κύων έπί ατό-
μων ζητοΰντες, ή τό ψιμύθιον καί την χιόνα παραβάλλομεν, διότι το
20 π ρ ώ τ ω ς δεξάμενον τό λευκόν έν άμφοτεροις ταυτόν έστιν, ή γάρ έπιφά- ι»
νεια. ομοίως δε καί κατά το μέγεθος συμβλητά έστιν ίππος καί
κύων συνωνύμως αυτών κατηγορούμενον καί τήν αυτήν έχον έν έκατέρψ
φύσιν, διότι τό έν αυτοΐς πρώτον δεκτικόν του μεγέθους ταυτόν έστι τι»
είοει τό σ ώ μ α . υδωρ δέ καί φ ω ν ή ου συμβλητά οΰτε κατά τό λευκόν
25 ουτε κατά το μέγεθος, οτι έν μεν υόατι του λευκού ή έπιφάνειά έστι
δεκτική, του δέ μ ε γ έ θ ο υ ς τό σώμα· έν δε φ ω ν ή ουτε έπιφάνειά' έστιν ουτε
σώμα. ώς ει γε καί τό πολυ καί το διπλάσιον μ ή του ύδατος καί του
αέρος κατηγοροΐτο π ρ ώ τ ω ς , ών έκάτεοον καί κατά τον ογκον αμα καί κατά 20
τήν δύναμιν ειδοποιείται, αλλ' ή κατά του ογκου άμφοιν λέγοιτο τό πολυ
30 ή τό διπλάσιον ή κατά τ η ς δυνάμεως, συμβλητά αν ειη, πότερος πλείων
ή μείζων ό'γκος ó του αέρος ή ó του ύδατος, καί οτι διπλάσιος καί ήμισυς,
καί έπί τ η ς δυνάμεως ομοίως.

1 καί Olli. F αότοϋ F 2 διά τί] διά τό Μ 3 φύσιν a 4 ήν

oui. Μ καί αέρος om. F ') καί ubar ο; oui. FM δια τό Μ άέρος]
ολος F δ. G συμβλητός F β ούκ εστι F M συμβλητοί a 7 του (post
αέρα) oui. Μ 8 ώς—ίΐδατι καί υδατι oui. F καί άέρι postea adii. A : ota. M
9 τοΰ πολλοΰ καί ora. Μ 11 κατηγορείσαι F 1 12 τώ άλλο F M δεδειγμένα
αότώ F: δεδειγμένα τώ Μ σώματι Μ 13 καν] καί F 14 σημαίνει sic libri
ώς om. Μ ¿μωνόμως F έπεί και F lü δεδειγμένον F M 18 λευκότερος M
έπί των a 19 ψιμύ&ιον A (cf. ρ. 119,IG): ψιμμίθιον a F : ψιμμΰΒιον Μ παραβάλ-
λαμε F : παραλαμβάνουν Μ 21 δέ και om. F κατά om. M 22 συνωνύμως
om. M 24 òè om. F 27 καί (post ει γε) om. M 28 κατηγορείται F
καί τό κατά F 29. 30 τό διπλάσιον η τό πολυ F 30. 31 ποτερον μείζων ¿ ογκος
ή πλείων F 31 ò (post ή) om. F 32 τοίς δυνάμεσι coït. F
Comment. Ariet. X Siinplic. in Phys. 19
1090 SIMPLICII IN PHYSIC0RÜM VII 4 [Arist. p. 248bl5]

Άλλ' η γε τοΰ 'Αριστοτέλους άγχίνοια και προς τούτον ένίσταται τόν 253Γ
λόγον έντρεπτικώς. τούτψ γάρ χρώμενον, φησίν, εστίν άναιρεΤν έ* των
όντων την των ομωνύμων φόσιν λέγοντα καΐ τά ομολογουμένως ομώνυμα
μή είναι ομώνυμα, άλλ' ίν τι και ταυτδ σημαίνειν. μή παραβάλλεσΟαι 26
5 δε προς άλληλα διά τδ έν διαφόροις είναι τοις δεκτικοΐς τό αυτό. οίον
λευκόν ταδτόν μέν καί το έν φωνη και τό έν σώματι σημαινειν, μή είναι
δέ συμβλητά την φωνήν καί τό σώμα κατά τό λευκόν, διότι άλλο τψ είδει
έκάτερον των δεδεγμένων αότό έστιν· άλλο γάρ τψ είδει φωνή καί άλλο
σώμα. ομοίως δέ καί τό γλυκυ ταότον μέν έρεϊ τις σημαίνειν έν φωνη
10 καί έν χ υ μ ψ , μή συγκρίνεσθαι δε φωνήν καί χυμδν κατά το γλυκύ, οτι
τά δεκτικά αότών ετε'ρα τήν φύσιν αλλήλων έστίν. ομοίως δέ καί τό ίσον so
ταυτόν μέν έπί τε ύδατος καί αέρος, ου συμβλητά δέ τό υδωρ καί ó αήρ
κατά τδ ίσον, οτι διαφέροντα οντα τό αότό δέδεκται.
Προστίθησι δέ καί άλλο έπιχείρημα του αότοΰ δεικτικόν, οτι ουκ
15 ¿ρ&ώς λέγει ó λέγων τά αυτά τη φύσει μή συγκρίνεσ&αί ποτε διά το έν
διαφόροις είδεσιν είναι, καί φησίν οτι οόκ εστι τό τ υ χ ό ν τ ο ΰ τ υ χ ό ν τ ο ς
δ ε κ τ ι κ ό ν καί μάλιστα το π ρ ώ τ ο ν , αλλ' εν ε ν ό ς φύσει δεκτικόν καί του
αυτοΰ τψ είδει, ώς χρωμάτων έπιφάνεια, χυμών γεΰσις. καί αδύνατον ή ss
τά αυτά οντα έν διαφέρουσιν είναι πρώτως ή διαφέροντα έν τψ αυτψ.
20 ώστε δταν έν διαφέρουσιν ή τι πρώτως, όμώνυμόν έστι, καί oò παρά τδ
άλλο είναι το υδωρ καί άλλο τον αέρα άλλο έσται τό πολυ καί το διπλά-
σιον τό έν έκατέρψ αότών τά αύτά οντα τήν φύσιν, ώς φησιν ó άπορήσας,
αλλά καί αυτά διάφορα τήν φύσιν έστί καί ομώνυμα· διό έν διαφόροις τψ
είδει δεκτικοΤς ένεγένετο. ασφαλώς δέ καί ένταΰ&α το π ρ ώ τ ο ν προσέ-
25 θηκεν είπών άλλ' Sv έ ν ό ς το π ρ ώ τ ο ν · δύναται γάρ τινα δευτερως ω
οντα δεκτικά τίνος διαφέροντα αλλήλων κατ' είδος συμβλητά άλλήλοις είναι
κατ' έκεΐνο, 8 δευτέρως έδέξατο, διότι τδ πρώτως αυτό δεδεγμένον ίν tt
ον αυτό τήν φύσιν τών διαφερόντων έστί. καί γάρ άν&ρωπος καί Γππος
ίτερα τψ είδει όντα συγκρίνεται κατά το λευκόν το έν αυτοϊς, οτι το πρώ-
30 τον αότό δεδεγμένον έν άμφοτέροις εν τήν φύσιν ή έπιφάνεια. ειπών δέ
Ιν ένός δεκτικόν το πρώτον καί διά τοΰτο συγκρίνεσθαι άλλήλοις ώς μή
οντα ομώνυμα τά ένός είδους οντα, έπέστησεν οτι ουκ άρκεϊ τδ μή όμώ- 46

2 έντρεπτικός Α 1 Ιστιν OÍD. F 4 παραβάλεσθαι F: παραλαμβάνεσαι Μ

G λευκόν μέν ταυτόν μέν Μ μέν ο·!) τό F σημαίνει a: σημαίνη compend. F
7 συμβλητόν Μ κατά] καί Μ 8 δεδειγμένων Μ αί>τώ έατιν F 8. 9 άλλο
τό σώμα Μ 9 σημαίνει aM 10 θυμώ F μή oui. Μ χυμόν καί φωνήν Μ
12 μέν —δδατος oui. Μ μέν] έστιν compend. F xi τε ύδωρ F 13 δέδειχ-
ται F 2 14 δεκτικόν F 1 16 τοΰ τυχόντος] ou δεκτικόν έστιν Arist. Shutiani ABC:
om. Arist. vulg. sed cf. p. 1096,2 17 ëv om. M 18 καί ante χυμών add. M
γεϋσις scripsi: χυμοί aA 1 : ή γεΰσις A 2 F: ί»γρόν Μ 22 τά έν F Λτα om. Μ
6 om. F 23 διαφέροντα Μ διό FM: διο sic Α: δι' 8ν a 24 έγένε-
το FM πρώτως F 26 διαφέρον F 27 δεδειγμένον FM 29 καί ίτερα F
κατά om. F τό (post οτι) ota. M 30 αότό δεδεγμένον oui. F post φύσιν
add. έστίν M
 S I M P L I C I I IN P B Y S I C O R U Ì I V I I 4 [Arist. p. 2 4 8 b l 5 . 2 4 9 » 8 ] 1091

νυμα είναι προς το συμβλητά είναι· ή γαρ έπιφάνεια χρωμάτων έστί 253 Γ
δεκτική πρώτως λΐυκου καί μέλανος, αλλ' oò των όμωνύμως λεγομένων
χρωμάτων où γάρ δή και των εν μουσική, και δμως οόκ εστι συμβλη-
τον το λευκόν τψ μελάνι κατά τό χρώμα, ού γάρ λεγει τις μάλλον είναι
5 χ ρ ώ μ α ή ήττον τό 2τερον του ετέρου, αλλά δει προς τψ μή είναι ομώ-
νυμα τά συμβλητά ομογενή οντα μηδέ την κατ' είδος εχειν διαφοράν,
αλλ' §ν είναι καί τ ω είδει ατόμω ovct, και μή μόνον τψ γένει καΐ έν ένί
τψ ειοει οεκτικψ· τούτο γαρ σημαίνει το μ η ε χ ε ι ν ο ι α φ ο ρ α ν , μ ή τ ε 0 μ ή τ ε Μ
έν οΓς· τό μεν γάρ 8 τό είδος αότό τό συγκρινόμενον λέγει οιον τό πολί> ή
ίο το διπλα'σιον, τό οϊ έν ο ί ς το έφ' ου τό καθ' 8 ή σύγκρισις οίον υδωρ
ή άερα ή ογκον ή δυναμιν. τά γάρ κατά τό γένος τά αυτά καί ουτω
συνώνυμα, διαφοράς δε έχοντα οόκ έ'στι συμβλητά. πότερον μάλλον χ ρ ώ μ ά
έστι τό λευκόν ή τό μέλαν ή τό φαιόν; ή πότερον τών έχόντων αυτά
μάλλον κέχρωσται; τά μέντοι του λευκοΰ χρώματος μετέχοντα συγκρίνεται
15 άλλήλοις, πότερον αυτών μάλλον λευκόν χιών ή κύκνος. |

ρ. 249»8 Ο υ τ ω καί π ε ρ ί κίνησιν όμοταχές έ ω ς τοΰ κ α ί γ ά ρ ή 253 ν

φορά είδη ε χ ε ι áv έκεϊνο ε χ η ε ί δ η , έ φ ' ου κ ι ν ε ί τ α ι . δ

Διαρόρώσας ουτω τον λόγον καί δείξας δτι, εί μέλλοι τινά συμβλητά
είναι, ου μόνον χρή αυτά μή εΤναι ομώνυμα, αλλά μηδέ κατ' είδος εχειν
20 διαφοράν μήτε αυτά κα&' α ή συγκρισις γίνεται (οίον τά λευκά μήτε έν
οίς έστι ταύτα οίον αί έπιφάνειαι αί κατά τά λευκά συγκρινόμενοι), άλλ' εν
είναι τ ω εΐοει καί το λευκόν καί τήν έπιφάνειαν, έπάνεισι λοιπόν έπί τον
προκείμενον λόγον τον περί κινήσεως, ου χάριν αί προειρημέναι ζητήσεις ίο
έκινήί)ησαν. προ&εμενος γάρ δεΐξαι δτι ου πάσα κίνησις πάση συμβλητή
25 έστιν (οόδέ γάρ ή ομοειδής πάσα· ουδέ γάρ ή φορά ή έπί κύκλου τ η
έ π ' ευδείας), Γνα μή άδύνατον ακολουθήση τι τό είναι εό&εΐαν ΐσην περι-
φερεία, καί διορίσας έπ' ά'λλων παραδειγμάτων τό ζητούμενον, ομοίως
εχειν φησί καί έπί τών κινήσεων, τ ω γάρ πλείω είδη κινήσεως είναι oò
μόνον τά κοινά οίον φοράν άλλοίωσιν αυ£ησιν μείωσιν, αλλά καί κα&'
30 έκάστην τούτων, oò πάσα πάση έστί συμβλητή, άλλά μόναι αί κατά το

1 χρώματος F 4 τον λευκόν a κατά OÍD. F 5 >)] καί F τώι μη A M :

τ ώ F : τό μή a 7 και έν] άλλ1 év Μ 8 δεκτίκώς F 9 οΓς a A M : ώ F item-
que v. 10 τό (post αυτό) om. F λέγει ο m. F 1 0 δέ om. F M 11 τό om.
aF 12 διάφορα a 13 πρότερον A 14 μετέχοντα μάλλον F 15 λευκόν
μάλλον F 16 κινήσεως M 17 εχει είδη· καί έκεϊνο έ φ ' ου κινείται F
είδη ε/7) eollocat Μ 18 διαρθρών F μέλλει F M 2 0 καί*' ¿i, ä in lit. h litt. M
μήτε τά F 21 al piïus om. F ai alterum om. M 22 τό (post καί) om. F
23. 2 4 έκινήθηααν ζητήσεις F γάρ] δέ F 2 5 γάρ όμοειδής πάσα M 2 6 τό γάρ
εΡ

είναι Μ 2 6 . 27 περιιρ F 27 Αλλήλων F όμοίως om. F 28 είδη,

η in ras. A 2 9 post άλλοίωσιν add. καί quod om. post άλλά F 3 0 Εκαστον M
έστί A M : post συμβλητή F : om. a 3 0 . 1092,1 μόναι κατά τά εΐόο; cett. om. M
19*
 1092 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VII 4 [Arist. p. 2 4 9 > 8 j

αυτό είδος το έ'σχατον γινόμεναι· 8 ουκέτι και γένος έστί. κοά τοΰτο δέ 253ν
όδιΰ π ρ ο ϊ ώ ν διαρθροΐ. τά γάρ έν Γσω χ ρ ό ν ψ ί'σα μ ή κ η κινηθέντα ί σ ο τ α χ ή
ρηθήσεται καί συμβλητά έ'σται· τά γάρ μ ή κ η Sv ειδός έστιν έ π ' εύίίειών
λεγόμενα, καί ουκ έ χ ε ι εί'δη πλείω ή ευθεία ουδέ ή έ π ' εόθείας κίνησις,
5 ώσπερ οόδέ το λευκόν χρώμα, ει έ'σχατον είδος ε "η, καί ή έπιφάνεια.
εί μέντοι έν τ ω α υ τ ω χ ρ ό ν ω το μεν υποκείμενον Sv ε ΐ η ή εύθεΐα, αί δέ
κ λ ή σ ε ι ς διάφοροι, ώ σ τ ε κατά μεν το ή μ ι σ υ του μήκους, τουτέστι τ η ς ευθείας,
παρατεταμένον τι ή αυτό τό ή μ ι σ υ του μήκους άλλοιωθήναι, κατά δέ το 20
λοιπόν έ ν ε χ θ ή ν α ί τι κατά φοράν κινούμενον, ουκέτι ι σ ο τ α χ ή ς ρηθήσεται ή
10 αλλοίωσις τ·/) φορά, κάν ά'μφω κινήσεις, κ $ ν έν τοϊ αυτω χρόνω, διότι ή
κίνησις ή έπι τ η ς εόθείας δια'φορα ε ί δ η ε χ ε ι · ά'λλο γάρ αλλοιωσις καί άλλο
φορα'. κάν τνύτον ουν ή το μήκος ή ί'σον έ φ ' ου ή κίνησις, αλλά δει
και την κίνησιν την έπι των ίσων ε υ θ ε ι ώ ν έν τ ω α υ τ ω χρόνω γινομενην
το αυτό είδος έ'χειν τ η ς κινήσεως, ei μελλοι ισοταχή είναι τά κινούμενα,
l ö ω ς οε αι οιαφερουσαι τψ ειοει κινήσεις επι του αυτου υποκείμενου γινο- 2»
μεναι ου συμβληταί, ουδέ αι αδιάφοροι κ α τ ' είδος κινήσεις συμβληταί έσον-
ται, áv Τ| τά υποκείμενα αυταΐς κατ' είδος δια'φορα. ώστε τά έν ί'σω
χ ρ ό ν ω Γσον μ ή κ ο ς κατά φοράν ά'μφω κινηθέντα ι σ ο τ α χ ή áv ε ι η καί συμ-
βλητά'. ε? ουν λέγοι τις ί σ ο τ α χ ή τά έπι ευθείας καί περιφερείας, ί σ η έ'σται
2 0 ή ε υ θ ε ί α xr¡ περιφερεΐ. εί ουν τούτο αδύνατον, τι το αίτιον του αδύνατον
άκολουθήσαι τω λέγοντι συμβλητάς είναι ταύτας τάς κινήσεις; αρα οτι ή
φορά ουκ έ'στιν εσχατον είδος άλλ' έτι γένος έστίν ώ ς διαιρεΓσί)αι είς ε ί ο η so
τήν τε έ π ' ευθείας καί την έπι κύκλου, ή αρά έστιν ή γ ρ α μ μ ή γένος διαι-
ρούμενον είς ευθείαν καί π ε ρ ι φ ε ρ ή ; είτε γάρ αί κινήσεις αύται διάφοροι
25 τ φ είοει, καν ά μ φ ω φοραί, είτε τά έ φ ' ων αί κινήσεις διάφορα, xäv ά'μφω
γραμμαί, ουκ áv είεν συμβληταί αί κινήσεις· εδει γάρ έπι των σ υ μ β λ η τ ώ ν
τήν τε κίνησιν ο μ ο ε ι δ ή είναι καί τά έν οίς ή κίνησις.

Πλην αυτός ζ η τ ε ί , πότερον ά'ρα τ ω ε τ ε ρ ω τ ή ς διαφοράς αίτιον έστιν

ή φορά γ έ ν ο ς ετι ουσα ή ή γ ρ α μ μ ή γ έ ν ο ς ουσα· ó μ έ ν γ ά ρ χρόνος
30 ó α ό τ ό ς ων, oò τ ψ εί'δει μόνον ó αυτός αλλά τω αριθμιμ, ουκ αν ε ί η 3δ
ταύτης τής διαφοράς αίτιος, αλλ' έ'οικεν τήν τών γραμμών διαφοράν
αίτιασθαι τ ή ς τ ώ ν κινήσεων δ ι α φ ο ρ ά ς · το γάρ á v δέ τ ψ είδε ι ή άλλα

3 μήκει Μ έπ' om. Μ εόθείας F : εόθει seq. lac. II 1. M 4 πλείω

είδη F ή (ante έπ') om. M 7 τουτέστι— μήκους (8) om. M 8 παρα-
τεταγμένο-/ F 9 ¡σοταχές M 10 της φοράς Μ ή om. F 11 έπ' ευθείας E
εχει τά είδη F 12 ούν OÍD. F 14 μέλλει F M 15 δε om. F IG oò
συμβληταί om. Μ διαφοραΐ F : διάφοροι M 17 xáv F η (post áv) om. M
άδΛφορα F 18 φοράν oto. Μ καί oui. M 19 λέγοι — εί ουν (20) om. F
λέγει M 2 0 post αδύνατον (alt.) iter, τί το sed fiel. M 23 ή om. et γραμμής F
2 5 φοραί] διάφοροι F 2 8 έστιν αίτιον M 2 9 διαφορά F ετι ουσαι a (et A F ? )
γάρ om. F (ut Arist. A Sbutianus) 3 0 ó post χρ¿νος om. Μ οϋτω M ¿ (post
μόνον) om. F αλλά καί aM ó αότός l i b r i : ο αυτός αεί Aiistotelis cod. F : αύτός dei
S h u t i a n i : αεί Ar. vulg. 31 ταύτης post διαφοράς coll. M 32 της διαφοράς τών
χινήβεων F άν δέ τιί εί'δει i¡ ά'λλα (αλλά A F ) libri: ατομος Aristoteles vulg., sed dv
δέ (sic) superscr. E 2 (auctore Vitellio): ¿τομος êv δέ (sic) Κ
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 9 » 8 ] 1093

περί τ ω ν γραμ¡ιών είπών επήνεγκε / ο : τ ' ε κ ε ί ν α ε ί ' δ ε ι δ ι α φ έ ρ ε ι η τε ε π ' 253ν

ευθείας φορά και ή έπί κύκλου ώ ς όηλοί 77. ε φ ε ς ή ς · καί γάρ ή φορά,
φησίν, ε ί ' δ η ε χ ε ι , äv εκείνο ε t'ò η ε χ τ , ε φ ' o u κ ι ν ε ί τ α ι . ó òs Ά λ έ -
/· ^ ^ λ / H ^\ ~ ν> Τ \ 1 ) 1 ~ V
ςανορος εύρων γεγραμμενον αν ο ε τιυ ε ι ο ε ι η, και επ εκείνα ειοει
ó διαφέρει ελλείπειν φησί τ ω α ν δ ε τ<[> ε ι ο ε ι η το ' ε τ ε ρ α ' . εγώ μέντοι 40
εν οιαφοροις αντιγραφοις ούτως ηυρον την γραφή ν αν οε τω ειοει η
άλλα, καί ¿κείνα εί'δει διαφέρει.
Καί άλλην δε γραφή ν φέρεσίΐαί φησιν ó 'Αλέξανδρος έ'χουσαν ούτως·
ó μεν γάρ χρόνο; ó αότος αεί ατομος τοί ε t'ò ε ι. ή ααα κάκεϊνα
10 ε ί ' δ ε ι διαφέρει, αλλά τήν μεν γραφήν ταύτην έκ του έτερου εβδόμου
βιβλίου ενταύθα τις μετατέθεικε, καί ουδέν έ'δει πολυπραγμονεΐν αυτήν
νυν ωσπερ ουδέ τα άλλα τά εκεί γεγραμμένα. πλην επειδή ¡¿σαφώς
προήκται, ουδέν κωλύει τήν έ π ' α ύ τ η του Άλεςα'νδρου έ ί ή γ η σ ι ν παραγρα'ψαι. ·»·>
" παρεμβεβλημένου, γάρ φ η σ ι , του πα'ντα χρόνον, έν <1 τά α μ α κινούμενα
15 κινείται, τον αυτόν τ ω αριθμώ καί άτομον είναι συναπτέον τω πότερον
ουν αί'τιον, οτι εστίν ή φορά γένος ή οτι ή γραμμή γένος· το ή
ά μ α κ α κ ε ϊ ν α εί'δει δ ι α φ έ ρ ε ι · τ η γάρ απορία υποφέρει το ή α μ α κάκεΐνα
εί'δει διαφέρει, τουτέστιν ακολουθεί Οατέρψ ί)άτερον. πόθεν δε αρχο-
μένης τ η ς διαφοράς ακολουθεί ή του ετέρου διαφορα', έδήλωσε προσίίείς
I V ' I V " * " >/ 7/Λ Μ * » *
•20 κ α ι γαρ η φορα ειοη εχει, αν ε κ ε ί ν ο εχ η ειοη. αν μεν γαρ τα
υποκείμενα ή τω ειοει διαφέροντα, ανάγκη καί τάς έν αύτοίς κινήσεις
εί'δει διαφέρειν. où μην άνάπαλιν, φησίν ó 'Αλέξανδρος, έπί πα'ντων άλη- 50
δες· oò γάρ αί κ α τ ' είδος διαφέρουσαι κινήσεις αεί έπί διαφόρων κατ'
είδος υποκείμενων γίνονται, αί γουν κατά τά χ ρ ώ μ α τ α μεταβολαί αί κατ'
25 είδος διαφέρουσαι επί ομοειδούς υποκειμένου γίνονται τ η ς έπιφανείας· ομοίως
δέ καν αί γραμμαί εί'δει διαφέρωσιν, ακολουθεί καί τήν έ π ' αυτών χίνησιν
εί'δει διαφέρειν. μ ή π ο τ ε δέ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, έπί της φοράς καί αντι-
στρέφει· καί γαρ των φορών εί'δει διαφερουσών καί τά υποκείμενα εί'δει 55
διοίσει. ή ó αυτός, φ η σ ί , λόγος καί επί αλλοιώσεως καί επί φοράς, 8ν

I κατ' έκείνα libri: καί έκείνα voliiisse Simpliciiim credo cf. v. 7: κάκείνα Arist. (seti κα
in rasura E " ) εϊδ/j διαφέρειν M 2 έςτ,ς F 3 φησίν ïyoι ( o u . ειοη) F
είο/j 'éy-ij a A M (ut Ar. H): l / r ¡ ειοη Arist, vulg. cf. v. 2 0 : '¿/r¡ om. F 4 ευρον F
τώι ειοει ~ ήι και ¿π' έκείνα Α : τώ εί'δει ή καί έκείνα Μ : τιιΤ ειοει ή έπ' έκείνα F
5 διαφέρη F 2 έλλείπει Μ φησί τό F η τώ έτέρω F 6 έν om. F άντιγρα'φοις
έτέροις οίίτως εύρων F εί)ρών Μ 7 άλλα Α 8 δέ φησιν 6 άλ. γρ. φέρ. a
9 6 (post χρόνος) om. M 10 έκ της έτερου Μ 11 μετέθηκε F simili qua
Alexaudri nostri codices interpolatioue laboraut cf. ad p. 1092,30 11. 12 νΰν αότήν
F : αότόν νΰν M 12 σαφώς J I 13 προείρηται F οίιδέ M 14 χρο'νου M
15 άριΒμόν Μ IG τό ή ] τώ η Μ 17 τη γαρ—διαφέρει (18) om. a
τό ή] τό Μ 19 έδήλωσεν είπών Μ 2 0 διαφορά Μ εϊδ/j t / r ¡ Μ : είδη ε/ει F
cf. ad v. 3 et p. 1 0 9 5 , 2 6 23 άεί κινήσεις F 24 υποκείμενων Α 1 γίνεται ΛΙ
κατά χρώμα F τά supersrr. Α 1 2(5 διαφέρουσιν a F M 27 καί om. F
28 post τά υποκείμενα add. καί)' il ή φορά, τούτον έπί άλλοιώσεως, sed punctis nota-
vi t F 29 και φορά; (om. έπί) Μ
1094 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Anst. p. 2 4 9 « 8 . 17]

γαρ ε χ ε ι λόγον έπί τ η ς | φοράς τά υποκείμενα κα&' α ή φορά, τούτον 254'

επί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς τά χρώματα, κα&' « ή κατά άλλοίωσιν μεταβολή ή έν
τ η έπιφανεία* ώ ς καΐ τ ή φορά κατά τ ά υποκείμενα καθ' α ή φορά, έπεί
και έπί τ η ς φοράς ή εόΟεΐα καΐ ή περιφερής έν έπιφανεία ώς έκεϊ το
5 λευκόν καί μέλαν. έ ρ ε ΐ δέ, φησίν, και αυτός π ρ ο ε λ θ ώ ν περί τούτου· καί
γάρ τ ψ οντι, ώ σ π ε ρ τά άλλοιούμενα την διαφοράν ε χ ε ι κατά την των χ ρ ω -
μ ά τ ω ν διαφοράν κα&' α άλλοιουται, ο ύ τ ω και τ ά φερόμενα διαφέρει κατά 5
την διαφοράν τ ω ν διαστάσεων καθ' δς φέρονται."
Έν δέ τ η λέξει τ α ύ τ η άσάφειαν εχειν έκεΐνό μοι δοκει το ρητόν εί
10 δ ή τ ο ΰ μήκους έν τψδί τί> μ έ ν ήλλοιώθη το δέ ήνεχ&η. πώς
γάρ λέγεται αλλοιωθήναί τι έν τ ψ ήμίσει εί τ ύ χ ο ι της εόΟείας; εί μή
άρα τό φερόμενον έν μέν τ ψ ήμίσει τ η ς ευ&είας φερόμενον άμα και αλλοι-
οΐτο, έν δέ το> ήμίσει φ έ ρ ο κ ο μόνον ή αυτό ή άλλο* ή ε " τι σ ώ μ α συμ-
παρατεταμένον τ ψ ή μ ί σ ε ι του μήκους, κατά μέν το τοσούτον μ ή κ ο ς ήλλοι- ίο
15 ιό&η, κατά δέ το Ιτερον ή μ ι σ υ ή ν έ χ θ η έν τψ ισψ χρόνψ έκάτερον. ου
γάρ έστιν ειπείν τότε, οτι ή άλλοίωσις όμοταχής έστι τη φορά, καν ο
χρόνος ί σ ω ς η , κάν τ ά διαστήματα Γσα η τοΰ μ ή κ ο υ ς τό τε καί)' ο άλλοι-
ουται καί τό κα&' 8 φέρεται, καί ί σ ω ς διά τούτο είπεν τ ο υ μήκους έν
τψδί τό μεν αλλοιοΰσ&αι τό δέ φέρεσί)αι, ινα δείξη οτι, κάν τό μήκος
20 ίσον τις ύ π ο θ ή τ α ι τ η ς α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς , ουδέ ο ύ τ ω ς συμβληταί είσιν αί κινήσεις.

ρ. 2 4 9 · 1 7 "Οτι δέ έάν δι' ου. οίον, εί πόδες, βάοισις εως του ΐδ

ώστε σκεπτέον, τις διαφορά κινήσεως.

Ε ί π ώ ν διάφορον γίνεσΟαι κατ' είδος φοράν, δταν τό έφ' ου ή φορά

διάφορον η κατ' εΐδος, προστι&ησιν οτι κδν το δι' ου ή φορά γίνεται
25 διάφορον ή κατ' είδος, διάφορον καί ή φορά κατ' είδος έ'σται · οίον έάν
τό μέν διά ποδών κινήται το δε διά πτερύγων, καί τών κινήσεων γίνεται 20
διαφορά· καί γάρ ή μέν διά ποδών βάοισίς έστιν. ή δε διά πτερύγων
πτήσις· καίτοι ε π ' ε ό δ ϊ ί α ς γίνεσθαι δυνατόν ά'μφω. τοΰτο δε ε ι π ώ ν έπι-

1 λόγον ίχει Μ τά] τά« F ή φορά om. Μ 2 ή (ante έν) oíd. Μ 3 ώσπερ Μ
4 καί ίιπεριφερής (oui. ή) Μ έκεϊ] ίγϊι F 5 καί τό μέλαν F èpeΐ — φέρονται (8)
om. Μ 9. 10 εί δή] εί μή Μ 10 δ' F 11 τύχη F : τύχει (!) Μ 11. 12 εί
δέ μή αρα Μ 13 δέ (post έν) om. F 13. 14 συμπαρατεταμμένον Μ 14 τό
om. Μ 15 ήμισυ ν Μ ut saepe 19 τό a A 2 F M : τώι Α μήκος A F M : μήκει a
20 συμβλητά Μ 21 ό'τι δέ έάν δι1 ou A F M : ετι (ex Ar. vulg.) δέ 5 y δι' ου a : in mrg.
γρ. δτε δέ έν ώι A 1 (ut Ar. cod. F ) : ό'τε δέ έν ώι Arist. Ε 2 (ν ώι in rasura, videtur ha-
buisse ίτε δέ έάν 8ι' ου ut coït. I): οτε δ' ìv δι' οδ Κ : ό'τε δ' έν ψ ού Shntiani (om. οίον —
ή ου) οΓον εί πόδες oui. Μ in lac. X V litt. 22 ώστε A F cf. p. 1096,3: ώστε
τούτο ut Arist. vulg. et a A 2 : τοΰτο M qui ante τοΰτο lacun. X X I I 1. exhib. τί{] -tí
ή M 23 γίνεσθαι διάφορον F διαφοράν aM 24 διάφορος έστί κατ' F
γίνεται aM: γίνηται A F 25 καί ή φορά εστζι κατ' είδος διάφορον F 26 πολ-
λών F κινείται Α 26. 27 τών κινήσεων γίνεται [κινήται Α] διάφορα [φορά F ] A F :
ταύτα διάφορα Ισται a : τά τών κινήσεων είδη διάφορα Μ 27 ή δέ] ήν F
 SIMPLICn IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 9 » 17] 1095

φέρει· ή oì>, άλλα. τοις σ χ ή μ α σ ι ν ή φορά άλλη. ου βουλόμ,ενος διά- 254Γ

φορον κατ' εΐδος γίνεσί)αι κίνησιν, αν τα όργανα δι' ών ή κίνησις κατ'
εΐοος διαφέρω, μηκέτι δε τά εφ' ών γίνεται, τ ω γαρ σ χ ή μ α τ ι μ ό ν ω , φησίν,
ε τ ε ρ α ί είσι κ ι ν ή σ ε ι ; ή τε πτήσις καί ή βάδισις και où τ ω είοει, οταν άμ-
α φοτεραι έ π ' εύ&είας γίνωνται. διό και συμβληταί αύται· και γάρ θαττον ss
κινεΐσδαι του βαδίζοντος το ίπτάμενόν φαμεν καί τ ή ν ουριοδρομοϊίσαν ναυν.
αλλά π ώ ς oò μάλλον κ α τ ' sîôoç διαφέρει πτήσις β α δ ί σ ε ω ς η βάδισις ή έπ'
ευθείας τ η ς έπί κ ύ κ λ ο υ ; ή κατ' άλλο μεν ί'σως μάλλον διαφέρει, κατά δε
τον νυν διορισμον ου διαφέρει, ει γάρ αί κατ' s Γόος διαφέρειν έλεγοντο,
10 εάν τά έ φ ' ών διάφορα είδη γραμμής ή, το μεν ευόεΐα το δε κύκλος,
δήλον οτι εάν μ ή δια'φορα ή τά έ φ ' ών ή φ ο ρ ά , ουδε ή φορά διάφορος
εσται κατά την νυν ζητουμένην διαφοράν, καί)' ην άσύμβλητοί είαιν αί 30
κινήσεις, καί γάρ την αρχήν προθέμενος ζητήσαι, τίνες των κινήσεων
σ υ μ β λ η τ α ί είσι κατά το Οαττον καί βραδύτερον καί ίσον καί τίνες ου, τάς
15 κ α τ ' εΐοος διαφόρους ελεγε μή είναι συμβλητάς και κατ' είδος διαφερειν
τάς έπί διαφερόντων κατ' είδος γινομένας. ή δέ πτήσις καί ή βάοισις
ουκ έπί διαφερόντων κ α τ ' είδος γίνεται· δύνανται γάρ ά μ φ ω έπ' ευθείας
καί άμφω Ιπί κύκλου γίνεσί>αι. συμπεραίνεται δε λοιπόν, τίνα έστί τά
ί σ ο τ α χ ή καί συμβλητά ολως, οτι τά έν ίσιο χρόνψ τό αύτό διάστημα
20 κ ι ν ο ύ μ ε ν α κατά φοράν, δηλονότι ταύτα ι σ ο τ α χ ή έστι. το αυτό δέ μέ-Sâ
γ ε 0 ος où τιίϊ α ρ ι ^ μ ι ρ πάντως, αλλά τ φ affisi, ώ σ τ ε είοει άδιάφορον αυτό
είναι, τοιούτον δε το ευ&υ προς το ευί)υ καί το περιφερές προς το περι-
φερές. ευί)υς μέντοι τ ο τ ω μεγέΟει άδιάφορον ειδει καί τη κινήσει
άδιάφορον κατ' ε ί δ ο ς έστιν.
2ό Είπών δε πρότερον μεν οτι ' έ ά ν έ'χη ε ί δ η το έ φ ' ου κινείται, καί ή
φορά ε ί δ η έ'χει' τουτέστι διαφοράς κατ' είδος, νυν δ ε οτι, έάν το ύποκεί-
μενον άδιάφορον ή τ φ είοει, καί ή κίνησις αδιάφορος έ σ τ ι , συντομωτεραν
ποιών τήν θεωριών· δταν, φησί, ζητψ μεν ποΐαι κινήσεις συμβληταί καί 40
ποΐαι ασύμβλητοι, ουκ ανάγκη το ύποκείμενον σκοπεΐν, άλλ' αρκεΐ τήν
3 0 κίνησιν αυτήν, περί ή ς ζητοΰμεν, ή συμβλητήν ή οδ πρόχειρον ή μ ΐ ν ουσαν
σκοπεΐν, εΐ έ'χει διαφοράς κατ' είδος· πάντως γάρ ομοίως εχει καί το
ύποκείμενον, καί ουδέν δεόμεΟα εις άμφω βλέπειν. ώστε καί οτε έζη-
τουμεν, πότερον αίτιον έστι του διαφοράς ε χ ε ι ν , άρα οτι ή φορά γένος ή
οτι ή γ ρ α μ μ ή γένος, μάτην έ ζ η τ ο υ μ ε ν . oò γάρ διαφωνεί το ύποκείμενον

1 άλλο Μ οΰδέ F 3 διαφέρει F 4 κινήσει; είαί F où] έν a 4. δ άμψό-

τερα F 5 γίνονται Α 1 7 ή] ή F 8 μάλλον oui. Μ 9 où om. M
10 έφ1 ον Α 1 γραμμής είδη η τό μεν F 11 έφ' ών ή eras, in V litt, lituia M
12 είτι F 13 ζψίί M 15 διαφοράς F καί FA-': oui. a A ' M 16 έπί
διαφόρων ut v. 17 Κ 17 γίνονται F 18. 19 είσί καί ίίοταyr¡ F 20 τό δέ αύτό F
21 δια'φορον (omissis ώιτε είδει F ) F M aùxò] μεν τό Μ 23 τό τυϊ] προς τώ F
ήδη Κ 25 πρότερον μέν ο in. Κ cf. ρ. 2 4 9 " 1(! : post ότι Μ 26 διαφορά ΑΙ
εχει είδη F M 27 συντομωτέρων Μ 28 ποιο; F 1 3 0 εί συμβλητη Μ συμβλη-
τψ Brandis: συμβληττ) libri 31 ακοπήν F διαφοράν F παν F
3 2 . 3 3 ζητοϋμεν F ; cf. ρ. 2 4 9 ' 14 3 3 έστιν αίτιον Μ
1096 SIMPLICII IN PHYSIC0RÜM VII 4 [Arist. p. 249» 17. 21]

τη κινήσει τη έ π ' αύτοΰ, ώ ; το μεν διαφοράς έ'χειν, το δε άδιάφορον 254γ

εΐναι· καί γαρ εϊ'ρηται οτι " ο υ το τυχόν του τυχόντος δεκτικόν, αλλ' §ν
ενός το πρώτον." ή το ω σ τ ε σ κ ε π τ έ ο ν , τ ι ς δ ι α φ ο ρ ά κ ι ν ή σ ε ω ς έπή-
γαγεν, ώς δέον ον τον μέλλοντα γινώσκειν, ποια κίνησις συμβλητή καί
5 ποία άσυμβλητος, τάς διαφοράς των κινήσεων πρότερον παρ' έαυτψ διηρη-
κέναι. αί γάρ των γραμμών διαφοραί πρόδηλοι καί τοις ίδιώταις.
Πλείονα δέ φησιν αυτόν ó 'Αλέξανδρος είρηκέναι περί της άσυμβλήτου
κινήσεως, διότι οΰπω δέδεικται οτι ουκ εστίν ευ&εία ίση περιφερεία, αλλά
μεμένηκε ζητουμενον. διό καθόλου λέγει τ η κατ' εΐδος διαφορά τών γραμ- 50
10 μών την κατ' είδος διαφοράν τών κινήσεων άκολου&εΐν.

ρ. 249» 21 Καί σημαίνει ó λ ό γ ο ς ο ύ τ ο ς , ο τ ι τ ο γ έ ν ο ς ο υ χ εν τι

2ως του δ ι ό ου δ ο κ ο ΰ σ ι ν δ μ ω ν υ μ ί α ι ε ί ν α ι ουσαι.

Δείξας οτι αί μεν όμοειδεΤς κινήσεις, ων το εΐδος ουκέτι διαιρείται 55

εις άλλα είδη, δια το μία φύσις εΐναι | συμβληταί είσιν, αί δέ διαφέ- 254»
15 ρουσαι κατ' είδος ασυμβλητοι, ώσπερ πόρισμα έχ τών είρημένων συνάγει,
οτι τα ομογενή οόκ έ'στι συμβλητά, διότι ουκ εστίν έν τ ω είοει άλλα τώ
γένει, τ ο δέ γ έ ν ο ς οόκ εστίν εν τ ι εΐδος ώσπερ το εσχατον είδος, 8
μηκέτι διαιρείται είς εί'δη (γένος γαρ έστι το εις πλείονα είδη διαιρουμενον),
ωστε τά ομογενή και μη ομοειδή ουκ εστι συμβλητα'. και π α ρ ά τοΰτο,
20 φησί, πολλά λανθάνει μη οντα μεν, νομιζόμενα δέ συμβλητά· ώς ή 5
εόί)εϊα και ή περιφερής, οτι γένος οδσαν την γραμμήν καί διαιρουμένην
είς ταύτας ώς μίαν τινά φυσιν έ'χον το γένος λαμβάνοντες καί την εΰ&εΐαν
καί περιφερή ώς όμοφυεΐς συμβλητάς νομίζουσιν.
Ει'πών δέ αίτιον είναι του τα ομογενή τινας συμβλητά νομίζειν τί> εν
25 τ ι ήγεϊσ&αι το γένος, έπάγει καί την περί τά ομώνυμα συμβαίνουσαν άπά-
την, δι' ην, καίτοι πάντων τών ομωνύμων έτεροφυών όντων, εί'περ ονομα
μόνον κοινον εχουσι την δέ ουσίαν διάφορον, καί άσυμβλήτων όντων, τινά to
δμως αυτών συμβλητά δοκεί. τών γάρ ομωνύμων, φησί, πολλή τις έστι
διαφορά· καί γάρ αί μ έ ν πολί> απέχουσιν ωσπερ αί άπο τ ύ χ η ς , α ί δ έ
30 έχουσί τινα ομοιότητα ώς αί είκόνε; πρό; τά πρωτότυπα, αί δέ
έ γ γ υ ς είσιν ή γ έ ν ε ι ή α ν α λ ο γ ί α , γ έ ν ε ι μέν τά αφ' ένος καί πρός εν
λεγόμενα* κοινον γάρ τι αυτοΐς τό τε αφ' ου καί το προς δ φαντασίαν

1 ίχιι F 2 εϊ'ρηται] ρ. 249 »2 cf. supra p. 1090,16 τό τυχεΐν F

4 δέον] δε F ôv oui. Μ δ. G διηρηκέναι παρ' αΰτώ F 11 γε 6 a ut cod. F
Arist. ούτος ora. M 12 όμωνυμία M: όμιυνΰμω; F είναι oùsai A: ουσαι είναι
F: civ ούσαι a: ούσαι M 13 κινήσεις om. F 14 άλληλα F et ante ras. A
συμβλητά F 16 év aAM: εν F 16. 17 τυί γένος M 18 tòJ όπερ F
διαιρείται F 1 î) ¡jltj 00). M περί F 20 λαν&α'νει πολλά Arist.
λανθα'νειν FM 22 ταΰτα F: ταύτην M τό γένος εχον F 24 τινά FM
25 τό γένος om. F 27 ίχοναι κοινον F άαυμβλητον όντων Μ 28 ομω-
νυμιών a ut Arist. [praeter Ε1] διάφοροι έστι F 29 έπέχουσιν a 30 εχου-
σαι F ut Arist. 31 γένη μεν Μ 32 έφ' ου Μ τό (ante προς) om. F
 SIIIPLICIT IN P H Y S I C O R U J I V I I 4 [ A r i s t . p. 249.->21. 2 5 ] 1097

7.-0τελούν γένους, α ν α λ ο γ ί α 6ε ο μ ώ ν υ μ α έστι τά την εν τ ω λόγψ καί τ η 254ν

χρεία ομοιότητα σώζοντα ώ ; ή αρχή· καί γαρ ή πηγή καί ή καρδία και
μονάς και σημεΐον και το ήγούμενον εν πόλει α ρ χ ή λέγεται τοσούτον άλλή- 15
λων τ η φύσει διαφέροντα, τά ουν εγγύς οντά καί ομοια ώ ς όμοφυή λαμ-
5 βάνοντες συμβλητά ηγούνται, ώς το πολύ καί διπλάσιον επί ύδατος καί
άέρος. δύναται δέ το κ α ί σημαίνει ó λόγος ο ύ τ ο ς οτι το γ έ ν ο ς ουχ
εν τ ι επί της κινήσεως ει'ρήσί)«ι. καί γάρ ειπεν πρότερον, οτι αίτιον του
μ ή συμβλητάς είναι την τε φοράν καί τήν άλλοίωσιν κινήσεις ούσας το
την κίνησιν εχειν ε ί δ η καί μ ή είναι εν τι αυτήν είδος μηδέ μίαν φύσιν
1 0 ώσπερ ουδέ ή γραμμή, ó δέ εν τι νομίζων τήν κίνησιν είδος άτομον 20
καίτοι γένος ουσαν κατά άλήί)ειαν, όμοφυεις πάσας τιΟείς τάς κινήσεις,
συμβλητάς πα'σας νομίζει καί τάς ού συμβλητάς νομιζομένας. έ'οικε δέ
τήν κίνησιν γένος ουτω λαμβα'νειν ώς κοινότητα ό μ ω ν ύ μ ω ς κατηγορουμένων
των διαφόρων κινήσεων, διότι άλλη μέν ή κατά τόπον, άλλη δέ ή κατά
15 ποιότητα, καί άλλη ή κατά ποσότητα τω καί τά γένη ταΰτα διαφέρειν
αλλήλων. καί δια τοΰτο επιφέρει τήν των ο μ ω ν υ μ ι ώ ν διαφοράν αίτίαν
τής πλάνης τής περί τάς συμβλητάς καί άσυμβλήτους κινήσεις λέγων το 25
τινάς τών ομωνύμων κινήσεων δ ι ' ομοιότητα όμοφυεΐς δοκεΐν καί δια τούτο
συμβλητάς.

20 ρ. 2 4 9 " 2 5 Ι Ι ό τ ε ουν ετερον το είδος εως του ί σ η δ έ ή ά ν ι σ ο ς , ή ω

έκείνο άνισον.

Ειπών τά μέν διαφέροντα κατ' είδος άσυμβλητα είναι, τά δέ αδιά-

φορα συμβλητά, ζητεί λοιπόν πότε ετερον τό είδος καί διάφορον.
άρα οταν τά υποκείμενα διαφέρω καί το είδος ετερον έστι το έν τοις δια-
25 φόροις ύποκειμένοις; οίον το λευκόν τό τε έν ί π π ψ καί εν άνί>ρώπ<υ άρα
ετερόν Ιστι κατ' είδος δια. τήν τών υποκειμένων διαφοράν ή ουκ άρκεϊ το
ύποκείμενον μόνον διαφοράν έ'χειν, άλλά χρή προς τη του υποκείμενου 45
διαφορά καί το είδος αυτό διάφορον είναι, ώ σ τ ε άλλο είδος Ιν άλλω εχειν
ύποκειμένω τά δ ι α φ έ ρ ε ι κατ' είδος λεγόμενα; καί γάρ εί'ρηται ή δ η , οτι εν
30 ενός δεκτικόν έ σ τ ι , καί οτι άντακολουθεΐ άλλήλοις τά τε υποκείμενα καί

1 άποτελοϋν Μ : άποτελών F : άποστέλλον a A 1 , sed τ e t ' (ον) s u p e r s c r . Α - έστι

om. F 2 καί γάρ καί Μ καί ή καρδία oui. F 2. 3 ή μονάς καί τό ση-
μεϊον Μ 3 καί (post μονάς) oca. F άρχ'η λέγεται] λέγεται ëv κατά τήν αρχήν F
4 καί τά ομοια F 5 καί τό διπλάσιον I I 7 προ'τερον] ρ . 2 4 9 " 1 1 9 ήδη a Μ
αυτό F p o s t εΐοος add. έ'ως του ίση F 1 0 ó δε] ού δέ F 11 τάς κινήσει; om. F
12 τάς ού συμβλητάς νομιΪομένας F , γρ. Α-': τών ώ ; συμβλητά νομι£όμενα A M : τω vif
συμβλητά νομιζομένα a 1 5 τ φ καί τιί) γένει Μ 16 έστί p o s t αλλήλων aild. Μ
τήν ¿μώνυμον F 17 τής πλάνης om. F κινήσεις — ΓΙότε ουν ( 2 0 ) o m . F 20 ή]
ή AM ψ ex -η Α : ή F: εί u t Arist. a 21 κάκείνο F 2 2 άδιάφορα a M , ά
p o s t e a a d s c i ï p t o A : μή διαφέροντα F 2 3 άδιάφορον Μ 2 4 άρα A M : ά'ρα a : άμα F
τό ύποκείμενον F 2 5 ύποκείμενον Μ έν (post, και) o m . F : τό έν Μ 2 7 μ<ίνον
om. Μ 2 9 εί'ρηται] ρ . 2 4 9 » 3 ëv o m . F 3 0 δεκτικόν Μ : δεικτικόν aAF
1098 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arisi, p. 2 4 9 » 2 5 ]

\ ί « « ν> \ V (f t 1 > / < \ ) ) » n > t

τ α εν α υ τ ο ι ς ε ι ο η . και καν τε έτερα ή τα όεκτιxa, xctt τ α εν α υ τ ο ι ς 254»

ϊτερα έστι· καν τ ε ο μ ο ε ι δ ή τ ά υ π ο κ ε ί μ ε ν α , καί τά έν α ό τ ο ΐ ς τ η ς αυτής
εστί φ ύ σ ε ω ς . ών γάρ ή έπιφάνεια ομοειδής ουσα δ ε κ τ ι κ ή έστι πρώτων,
τ α ΰ τ α τ η ς α υ τ ή ς έστι φ ύ σ ε ω ς άλλήλοις, καν μ η ο μ ο ε ι δ ή τ υ γ χ ά ν η ώσπίρ
ύ τά χρώματα. 50
Ζ η τ ε ί ουν τ ι ς ο ρ ο ς και τίνι κ ρ ι ν ο ΰ μ ε ν , πότε τ α υ τ ο ν σημαίνει τό
λευκόν ή το γλυκυ ω ς μ ί α ν και τ η ν α υ τ ή ν ε χ ο ν φ ύ σ ι ν , οιον ο τ α ν έν
ίππψ και κυνί τ ο λευκόν θ ε ω ρ ή τ α ι , ή 2τερον κ α ι Ιτερον, δταν έν έ π ι -
φ α ν ε ί α και έν φ ω ν η και τ ο γλυκί) το έν χ υ μ φ κ α ι έν φ ω ν η · ί ν α ουν μή
10 έν τοις κατά μέρος π ε ρ ι π λ α ν ώ μ ε & α , τις ορος και κριτήριον iïv είη τής
τοιαύτης διακρίσεως; άρα ουν, ώσπερ έδόκει Π ρ ω τ α γ ό ρ α , ή α ί σ θ η σ ι ς κρι-
τήριον ίκανον τ ω ν τοιούτων έστίν, ώ σ τ ε το έ κ ά σ τ ψ φ α ι ν ό μ ε ν ο ν κ α τ ά τήν
αίσί)ησιν τ ο ύ τ ο χ α ! ά λ η ί ΐ έ ς ν ο μ ί ζ ε ι ν , ε ι τ ε τ α υ τ ο ν ε ί τ ε Ι τ ε ρ ο ν ή αΓσθησις α π α γ - 55
γ έ λ λ ε ι ; ή ου χ ρ ή τ η α?σ&ήσει καί τ η α π ' α υ τ ή ς | φ α ν τ α σ ί α τ ή ν κρίσιν έ π ι - 2ô4ar
15 τ ρ έ π ε ι ν , π ο λ λ α χ ο υ δ ι α ψ ε υ δ ο μ έ ν α ι ς , α λ λ ά τ ψ λ ό γ ψ τ ή ν φ ύ σ ι ν χ α ί τ ή ν υπαρ-
ζ'.ν τ ω ν πραγμάτων ζητεϊν; έπεί η γε αισθησις το τ α χ υ και βράδυ τής
κ ι ν ή σ ε ω ς έ π ί τε τ ή ς ε υ θ ε ί α ς και έ π ί τ ο υ κύκλου ω ς ό μ ο φ υ ή κρίνει.
Τ α ΰ τ α έπί τής κατά τ ή ν φ ο ρ ά ν έννοιας ά π ο ρ ή σ α ς , χδν μή όνομάζη
τήν φοράν, αλλά λευκου χ α ί γ λ υ κ ε ο ς έ μ ν η μ ό ν ε υ σ ε ν , έχτείνει τήν ζήτησιν
20 και έ π ι τ ά ς ά λ λ α ς κ ι ν ή σ ε ι ς καί μ ε τ α β ο λ ά ς ζ η τ ώ ν , π ώ ς χ ρ ή κα'ι έ π ' έκεί- 5
ν ω ν ευρίσκειν τ ά σ υ μ β λ η τ ά καί ά σ ύ μ β λ η τ α , τό τ α υ τ ο ν καί μ ή τ α υ τ ο ν διορί-
ζοντας. και π ρ ώ τ ο ν τ ή ς α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς μ ν η μ ο ν ε ύ σ α ς δ ε ί κ ν υ σ ι ν , δτι κ α ί α λ λ ο ι ώ -
σεις ε?σί σ υ μ β λ η τ α ί · έ'στι γάρ τον μεν τ α χ έ ω ς ίαθήναι τ ο ν δε βρα-
δ έ ω ς και δ η λ ο ν ό τ ι κ α ί αμα τινάς. ε? ουν το υγιάζεσΟαι άλλοιοΰ-
•25 a f t a í έ σ τ ι ν , εσται άλλοίωσις ισοταχής ή έν ι σ ψ χρόνψ γινομένη,
άλλ' οόκ ή ν α π λ ώ ς ί σ ο τ α χ ή έν φορά τά έν ίσιο χ ρ ό ν ψ κ ι ν ο ύ μ ε ν α , αλλ'
οταν τό ίσον έν ι σ ψ κ ι ν ή τ α ι · Γσα δε έστι δ ι α σ τ ή μ α τ α τ ά τ ω ν α υ τ ώ ν δ ν τ α ίο
μέτρων, άλλ' έ π ί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς τ ί αν ε ί η τό καί)' ο ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι τό άλλοιού-
μ ε ν ο ν ; δηλονότι π ο ι ό τ η ς · ή γάρ κατά ποιότητα μεταβολή άλλοίωσις λεγε-
30 ~ 7 ΐ · τό δε ίσον οόκ εστίν έ π ί π ο ι ό τ η τ ο ς λεγόμενον, άλλ' ώς έν τώ
ποσψ ί σ ό τ η ς λέγεται, ο ύ τ ω ς έν τ ψ ποιψ όμοιότης, ώς καί έν Κατη-
γορίαις δ ι ώ ρ ι σ τ α ι . τ ο ύ τ ο ι ς ουν κ α λ ώ ς έ π ι σ τ ή σ α ς ε σ τ ω , φησίν, ισοταχές
είναι έπί αλλοιώσεως τ ο τό α υ τ ό μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν έν τψ ί'σψ χ ρ ό ν ψ , xoivòv

1 η] έστι Μ 2 εσται ετερα Μ 3 ίαται φύσεως Μ 6 πότερον F 8 θεωρείται Α

•/.ai ετερον oui. Μ 9 έν (ante tpcuvij)) u t r o b R u e cm. F , altero loco M quoque γλυκί>
τώι A 10 áv om. F της oui. M 13 είτε (post ταότον)] ή F έπαγγέλλει F M
14 où χρή] ou χρήται F : ουχί Μ 16 έπιζητείν F βραδύ xal ταχί) F 17 έπι
(ante τοϋ) om. F 18 τήν om. F xäv a A ' A ' - : οίαν F M ¿νομάζειν F : ¿νομάζει M
19 γλυχέ'/ς και λευκού M 21 τά άσύμβλϊ,τα Μ 21. 22 διορίζοντα F 23 τό
μέν F M τό δέ F M 2ϋ εαται ut Arist. Η et Shutiani: εστίν Ar. vulg. ή ante
άλλοίωσις M 27 το ίσον oui. F 28 μερών F 31 καί om. F M
31. 32 έν Κατηγορίαις] o. tí p. 6 » 3 4 . 8 p. 11»15 32 διώρισται ouj. M oûv om. F
33 τό (ante τό) om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 249» 25] 1099

ονομα το του -αυτού και τ η ; ¿σότητος ε όρων κοι>. τή; όμοιότητος. καί 254a r
απορεί λοt-òv το εν ταΐς συμβληταΐς άλλοιώσεσι ταυτόν π ό τ ε ρ ο ν έν τώ
ύποκειμενφ δεί ζητείν, έν ώ τό π ά θ ο ς ή έν ούτω τω πάθει, τουτέστι
ποτέρας ισοταχείς ρητέον αλλοιώσεις τάς εν τ<5 ί'σο» χρόνοι τα αυτά ύπο-
5 κείμενα έχουσας ήλλοιωμένα, ή τάς εν τω ΐσω χρόνιο κατά τά αυτά πα!}/·,
μεταβεβληκυίας. και φησιν, οτι έπί μεν του προτεθεντος παραδείγματος
του της υγείας ισοταχή; ή υγίανσίς έστι τω το πάθος, τουτέστι την υγείαν
καθ' ην ή μεταβολή τοις υγιαζομενοις γίνεται, τήν αυτήν είναι τω είδε·. 20
(οίον οφθαλμών φέρε ειπείν καί μή ά'λλου μορίου) ή τω υγείαν απλώς
10 αλλά μή άλλο πάθος stvat.
Καί τούτο δε χρή προσεΐναι ταΐς ίσοταχεσιν υγείαις το μήτε μ ά λ λ ο ν
μήτε ή τ τ ο ν αλλ' ο μ ο ί ω ς ύπα'ρχειν. ο γα'ρ έστιν έπί των μή ισοταχών
φορών το ποτέ μεν θαττον ποτε δε βραούτερον φερεσθαι, τούτο έπί των
μή ισοταχών αλλοιώσεων δοκεί το ποτε μεν μάλλον ποτε δέ ήττον άλλοιου-
15 σ!)αι. εάν δε τό π ά θ ο ; μή το αυτό ή , αλλά το μεν άλλο τό δε άλλο,
ώστε τό μεν λευκαίνεσϋαι τό δε ύγιάζεσθαι, οόδέν έστιν έν τούτοις, καθ' 25
ο συγκριθήσονται· οίίτε γάρ ί'σον ώς επί των ποσών, ουτε ομοιον ως έπί
των ποιών, ουτε ταυτόν, δπερ κοινώς επ' άμφοίν λέγεται, καί τήν αίτίαν
επήγαγεν καθ'* ο γάρ ή τών παθών διαφορά, καθ' S. ή αλλοίωσις, ευθυς
20 ε ί δ η π ο ι ε ί διάφορα α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς , καν περί ταυτόν ΰποκείμενον γίνηται.
καί χρή εν τω ή ήδη τ α ύ τ α τό ή δασύνειν. έρρήθη γάρ καί έπί της
φοράς, δτι al άνομοειδεϊς κινήσεις ουκ ει'σί συμβληται· ώστε ούδε έπί αλλοιώ-
σεως αί κατά τά διαφέροντα τ ψ είδει πάθη γινόμεναι συμβληται ε?σιν. 30
Εί ουν αί κατ' εΐδος διαφοραί της τε φοράς καί της αλλοιώσεως
25 αί'τιαι του άσυμβλήτου είσί, δει διγ(ρηκέναι παρ' έαυτιϋ πόσα φοράς είοη
καί πόσα αλλοιώσεως, ίνα τάς προτιθεμένας γνωρίζωμεν, πή τε διαφέρου-
σιν αλλήλων και πτ[ ου. αλλά τήν μεν εί; τά άτομα είοη διαίρεσιν εκάστη;
τών κινήσεων νυν παρατρέχει, κοινήν δε μεθοδον παραδίδωσιν από τ ή ;
τών διαφορών κοινότητος είλημμένην. τά γάρ διαφέροντα, ώς αυτός έδί-
30 δαςεν, ή γένει διαφέρει ή εί'δει ή αριθμώ. καθ' ήν ουν διαφοράν τά 35
κινούμενα διαφέρει αλλήλων, ου κατ' άλλο τι αλλά καθ' 5 κινείται (ταύτα

1 τό του αότοΰ Μ καί (ante απορεί) oui. F 5 ήλλοιωμένα om. F 5. G r¡

τάς μεταβεβληκυίας κατά τά αότά πά&η έν τφ ΐσι» χρόνιο F tí φασί Μ -ροσ-
τεθέντος F : προβέντος Μ 7 ή om. Μ ΰγίαν a ut iu pioximis saepe A 1
8 γίνεται] λέγεται F 9 ¿φβϊλμόν F η τό F 11 προσ&εϊναι F ί>γι=ίαι; M
«t saepe 12 μη oui. M 15 τό δέ ά'λλο OÍD. F 17 ούδέ γάρ F 18 τών
ποιών FM : ποιών aA ταυτόν a : ομοιον AFM 19 é! ή] 3 F 20 γίνεται Μ
21 ήδη] είδη F -g δασυνειν] r, δι' oí sic Μ έρρέί)η F καί om. Μ 22 αί
μεν FM άνομοειδτ,ς Μ 23 τά om. F 24 έάν ουν Μ 25 άσυμβλήτοις Μ
είσί, δεϊ] είς είοη F πο'σω διαφοράς Μ 25. 26 εΐδει καί π (ίσα καί της F 26 προ3-
τι8εμένας F 26. 27 διαφέρει F 28 κοινήσεων Μ παραδείκνυσιν F 29 κοι-
νώτητος Α 1 29. 30 έδίδαξεν p. 2 4 9 b l 2 cf. Top. A 7. 103»7 30 γενέσει F δια-
φέρειν Α η (ante εί'δει) om. A (add. Α 1 ) καθ' 9¡v] anacohithia statuenda est.; respondet
αυτή p. 1100,1 31 /.α»' ci] κατά τό Μ
1100 SIMPLICII IN PITYSICORÜM VU 4 [Arist. p. 249«25]

γαρ εΤπεν, ών α ί κ ι ν ή σ ε ι ς ) , εί μέν κατά γένος είη αυτή, και αί κινή- 254a r
σεις κατά γένος διοίσουσιν αλλήλων · οίον εί τό μεν αυςεται, το δέ λευ-
καίνεται, και ή αυςησις της λευκάνσεως γένει διοίσει- καί γάρ ή uàv κατά
τό ποσόν, ή δε κοιτά το ποιόν, απερ γενεί διαφορά έστι του οντος. εί δέ
5 εί'δει δ ι α φ έ ρ ε ι τα κινούμενα, και)' ο κινούνται, ε ί ' δ ε ι κ α ι αί κινήσεις
δ ι ο ί σ ο υ σ ι ν , ώς ή λεύκανσις της μελάνσεως. εί οε μή ειοει αλλ' ά ρ ι θ μ φ
μόνψ τοις κινουμένοις ή διαφορά καθ' ο κινούνται, και αί κινήσεις αύται 40
αλλήλων α ρ ι θ μ ώ διοίσουσι. καί αύται μόναι έσονται συμβληταί αί α ρ ι θ μ ώ
μόνψ διαφέρουσαι ομοειδείς καί ομογενείς κινήσεις. ώστε όπερ έπί της
10 φοράς oò διήθρωσε, τοΰτο νΰν σαφέστερον πεποίηκεν, οτι τη έτερότητι
καί ταυτότητι των καί)' α ή κίνησις γίνεται χ ρ ή κρίνειν τά άσύμβλητα
καί τά συμβλητά. το δέ ώ ν ε ί σ ι ν αί κ ι ν ή σ ε ι ς εΐπεν εΐδει διαφέρειν
δεΐν εν τοις κινουμενοις κα{)' α υ τ ό κ α ί μ ή κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς , ίνα τά
κινούμενα κατ' έκείνα καθ' α κινείται εί'δει διαφερη, το μεν εί τύχοι λ ε υ - 45
15 κ α ι ν ó μ εν ο ν , το δέ ύ γ ι α ζ ό μ ε ν ο ν (τούτων γάρ είσιν αί κινήσεις της λευ-
κότητος καί της υγείας) καί καθ' αυτό διαφέρη τούτοις εΐοει, τουτεστι
κατά την λεύκανσιν καί υγίανσιν, αλλά μή κατά συμβεκηκός τ ψ την μεν
εί τύχοι ίππου είναι την δέ ανθρώπου, τοΰτο γάρ ούκ εστι καθ' 8 κινούν-
ται εΐοει διαφέρειν, αλλά καθ' ο είσί. διό καί δοκεΐ πολλάκις τ ψ τά ύπο-
20 κείμενα τοις καθ' α ή κίνησις γίνεται εΐοει διαφέρειν καί αυτή ή κίνησις
εί'δει διαφέρειν ου διαφέρουσα τω μηδέ εκείνα διαφέρειν καθ' α ή κίνη- 50
σις γίνεται.
Ούτως τη διαφορά καί ταυτότητι του πάθους το ασύμβλητον και συμ-
βλητόν Ι π ί των αλλοιώσεων χαρακτηρίσας, ώς της αλλοιώσεως κατά πάθος
25 γινομένης, καί βουλόμενος προσθεϊναι καί την κατά τό υποκείμενον οιαφο-
ράν έρωτα: πάλιν πότερον, εάν ισοταχείς αί αλλοιώσεις ώσι, το
π ά θ ο ς δ ε ι μόνον αιτιάσασθαι ο'τι τό α υ τ ό ή μάλλον οτι ο μ ο ι ο ν (τοΰτο
γάρ οίκειότερον ό'νομα της ποιότητος καί της αλλοιώσεως, ώσπερ j το 254a v
ταυτόν της ουσίας), ή καί το υποκείμενον καί άλλοιούμενον, δταν έν έκάστω
30 των άλλοιουμένων ίσον ή τό άλλοιούμενον, οίον της έπιφανείας τό είς τό
λευκόν μεταβεβληκός Γσον ~(¡ έν τψ ί'σψ χρόνψ. καί προ δλιγου δέ τοΰτο
άπορήσας, 2τε έ'λεγε π ό τ ε ρ ο ν ο υ ν έν ψ τό π ά θ ο ς ή τό πάθος δει
σ υ μ β α λ ε ΐ ν , καί τό πάθος αίτιασάμενος, νΰν προστίθησι τό έν ψ τ ό π ά θ ο ς
πρός ά ' μ φ ω λέγων χρήναι βλέπειν καί προς το πάθος εί ταυτόν ή δμοιον 5

I αύτη F 4 τό (ante ποσόν et ποιόν) om. F γένει AF: γένη aM 6 εΐδει

post κινήσεις Arist. 8 oí om. M 9 ό'περ om. F 10 διήρθρωται F
II κα»' 8 KM 11. 12 τά συμβλητά καί άσύμβλητα F 12 al om. F 13 καίΡ
αυτό Ar. cod. F : καθ' αυτά Ar. vulg. post καί μή inser. συ· seq. I litt, litura M
14 εΐοει om. Μ εί τύχη Μ 16 διαφέρει Μ 18 τύχη FM 1 19 τψ
(ante τά) om. Μ 20 εί'δει — γίνεται (22) om. Μ αυτή F 24 *αί)ά A 1
26 ώσι] ώς F 27 δεϊ] δη Μ 29 ή om. Μ καί (ante τό) om. F έν
om. M 30 post έπιφανείας add. âv a 30. 31 τό είς λευκόν Μ 31 όλίγον F H
34 λέγων om. Μ εί] ή F
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VII 4 [Arisi, p. 249»25. M9] 1101

είη, καί προς το ύποκείμενον f¡ ί'σον · καί ά μ φ ω αεν συμβλητά νομίζειν, 254a v
άλλά κατά μεν το πάθος όμοια ή ανόμοια ή ταυτά. ή ετερα, κατά δε τό
ύποκείμενον ίσα ή άνισα, ουτω δε έ'σται τις «λλοίωσις ή α ό τ ή μ ε ν , αν
•/j κατά ταυτον πάθος, άνισος δέ, άν ή τά δεδεγμένα το πάθος άνισα, και
5 άνάπαλιν ίση μεν τις où χ ή αότή δε ή ουχ όμοια.

ρ.249'-19 Και επί γενέσεως δέ και φθοράς το αότό σκεπτεον

εως του τ ο δ ε π ο σ ό ν μείζον.

Ί α ς αίτιας των συμβλητών και άσυμβλήτων μεταβολών ε π ί τε φοράς

παραδους καί έπΐ Αλλοιώσεως την αίίξησιν καί την μείωσιν πάρεις έπί την
10 γένεσιν μετέβη καί την φθοράν, ώς γνώριμον δέ ον έκ των προειρημενων 16
παρήκε την αύ'ξησιν καί την μείωσιν. ή γαρ τοις όμοειδέσιν έν ίσιο χρόνφ
ίση γινομένη προσθήκη δι' δλου ισοταχής αυξησις και ή άφαίρεσις ή τοι-
αύτη μείωσις ισοταχής· τό γάρ ίσον καί έπί της αυξήσεως καί μειώσεως
ουτω λέγεται ώς καί έπί της φοράς, αλλά τούτο μεν ώς σαφές παρήκε,
15 ζητεΐ δέ έπί γενεσεως καί φ θ ο ρ ά ς , πώς γένεσις γενέσει και φθορά
φθορά ι σ ο τ α χ ή ς λέγεται, καί ώσπερ διαπορών καί ε ρ ω τ ώ ν άρα, φησίν,
ισοταχής λέγεται γένεσις, ε£ Ι ν Γ σ φ χ ρ ό ν φ τά αότά τ ω είοει καί άτομα 20
κατά τό είδος γίνοιτο οίον άνθρωπος, αλλά μη κατά γένος το αυτό
οίον ζ ω ο ν ; θα'ττων δ έ γένεσις, οταν ε ν τ ω α υ τ φ Γσφ χ ρ ό ν φ μή τό
20 αότό f j τό γεγονός, αλλά ε τ ε ρ ο ν , οίον εί ανθρώπων γινομένων ó μέν ήδη
γεγονώς είη άνθρωπος έν τ ω ί'σφ ή τ φ αυτα> χ ρ ό ν φ , δ δε μηδέπω, αλλά
τι μέρος είη των έν α υ τ φ γεγονός, μηδέπω δέ αύτός.
Ε ί π ώ ν δέ Οάττω, ε ί έν ί'συ> χ ρ ό ν φ ε τ ε ρ ο ν είη γεγονός τι καί μή
τό αυτό, απολογείται υπέρ του ετερον είπειν καί μή θεΐναί τι ίδιον ονομα.
25 oò γ ά ρ έ ' χ ο μ ε ν , φησί, τ ι ν ά δ υ ο , S ή έπί της κατ' ουσίαν μεταβολής 2»
ετερότης σημαίνει, ώσπερ έπι της κατά ποιότητα μεταβολής ή άνομοιότης
το μάλλον καί τδ ήττον σημαίνει, καί έπί της κατά ποσότητα κοινό ν μέν
ή άνισότης, δυο δέ σημαίνει το μείζον καί το ελαττον. ουχ ουτω, φησίν,

1 είη] ή Μ ü ίσον scripsi cf. in Iemmate η έκεΐνο ανισον: ή ίσον A : καί ίσον F : εί
ίσον ex Arist. a M 2 a n t e όμοια et isa add. ή M 3 τις άλλοίωσις a A 2 M : τις
άλλοίω Α 1 : τοις άλλοις F 4 δεδειγμένα F M 5 ή] ή Α 6 δε om. F
8 post αίτιας add. ώς Μ των άσυμβλήτων καί συμβλητών F μεταβολών Μ
9 έπί (post καί) om. aM 10 μεταβέβηκε a φοράν Μ 12 ίση om. Μ
γενομένη F προσθήκη] προσθέσ&αι Μ ή superscr. Α 13 μειώσεις ισο-
ταχείς Μ καί έπί της μειώσεις Μ 14 καί om. F M Ι ό π ώ ς òè F
φ9ορά om. M 16 ίσοταχώς F λ έ γ ε τ α ι - Ισοταχής (17) om., sed add. ili mrg. A 1
18 γένοιτο a 19 θαττον A ' M (similiter e r r a n t Aristot. codd. Ε Κ ) αότω om. F
21 γεγονώς Μ : γεγονός a A F 21 ή έν τ ώ χρόνω αίιτώ ¿ μ η δ έ - ω F τ ψ (post η)
om. Μ 22 δέ om. F 2 3 θαττον M cf. ρ. 1102,4 γεγονότι καί Μ 24 είπών F
θείναί τι s c r i p s i : θεϊναι ή Α : θείναι a F M 25 ί! a A ! : om. A ' F M ή] ή Μ
μεταβολή M 2G σημαίνειν Μ ώσπερ παί έπί Μ ποιότητος μεταβολή Μ
27 τό (post καί) om. F έπί τ ή Μ 28 τό ουν μείζον F
1102 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I 4. 5 [Arist. p . 249b 19. 2 7 ]

ή έπι της γενέσεως κοινώς λαμβανομένη έτερότης [ έ ' χ ο μ έ ν τ ι ν α ] δ ύ ο 254a v

σημαίνει. βουλόμενος δε χαί έπι της κατ' ουσίαν μεταβολής ευρεΐν δνό-
ματα οίχεΐα• επειδή, φησίν, ή ουσία, ής ή γένεσίς έστιν, έζ αριθμών
σύγκειται, θάττω γένεσιν ρητέον καί βραδυτέραν και δλως άνισοταχή, δταν 80
5 έν τ ψ αυτοί ή τ ω Γσφ χρόνιο του μεν π λ ε ί ω ν του δε έ λ ά τ τ ω ν α ρ ι θ -
μ ό ς ο μ ο ε ι δ ή ς γίνοιτο, ως δταν ανθρώπων γινομένων έν τω αύτω ή τ ω
Γσω χρόνω του μεν πλείων αριθμός γίνηται, οΓον πλείονα τ ψ αριθμψ
μόρια, του δέ έλάττων· δταν δε συμπληρωθώσιν, εσται δ μεν θδττον
γεγονώς, δ δε βραδύτερον, έκ τών ίσων αριθμών των άνθρωπείων άμφω
10 συγκείμενοι, αλλ' έπί μεν της κατά πάθος μεταβολής καί το κοινόν της
συγκρίσεως τών άνισοταχών ώνόμασται ά ν ο μ ο ι ό τ η ς λεγόμενο ν καί έκά-8.»
τερον τών υπό το κοινόν το μεν μάλλον το δέ ήττον, καί έ~ί της κατά
ποσόν κοινόν μεν τό άνισον, τών δε υπ' αυτό το μέν μείζον το δέ ελαττον.
αότος δε καίτοι ε κ ά τ ε ρ ο ν προθεις εΐπεΐν ήρκέσθη τά υπερέχοντα ονομά-
1S σαι το μ ά λ λ ο ν καί το μ ε ί ζ ο ν . αλλά πώς και το κοινόν α ν ώ ν υ μ ο ν
εΐπεν έπι της γενέσεως, εΐπερ το ετερον αότψ άρμόττει; ή δτι κοινόν έστι
το ετερον. καί γάρ το άνόμοιον καί τό άνισον ετερά έστιν. αριθμόν δε
την ουσίαν εΐπεν ή τοις Πυθαγορείοις ακολουθών αρχάς τών όντων λέγου- 40
σιν τους αριθμούς
20 κέκλυθι, κύδιμ' αριθμέ, πάτερ μακάρων, πάτερ ανδρών
και
άριθμψ δέ τε πάντ' έπεοικεν,
ή δτι κατ' αριθμούς τινας «ορισμένους τών τε στοιχείων καί τών μερών
απάντων γενέσεις καί συστάσεις έπιτελοΰνται· διό ουδέ τών ανθρωπίνων
•25 τεχνών τών την ολην δημιουργίαν μιμουμένων οόδεμία δύναται χωρίς αρι-
θμού συστηναι.

ρ. 249'» "27 Έ π ε ί δέ τ ο κ ι ν ο ύ ν κ ι ν ε ί Tt α ί ε ί κ α ί έν τι ν t Ιως του κ α ί

τ η ν ή μ ί σ ε ι α ν τ η ς Γ έν τ ψ ή μ ί σ ε ι τ ο υ Δ χ ρ ό ν ο υ κ ι ν ή σ ε ι .

Οικείος καί αυτός ó λόγος έστί τ ω περί της τών κινήσεων συγκρί- 50

1 Ιχομέν τινα a A F : in lac. l i t t . X I I vel X I I I om. M 3 ή (post ής) o m . F 4 θάτ-

των M ^ητέον τε και βραδυτέρων M 5 ή] ή F 5. 6 ¿μοειδήί άριθμός Μ
G γένοιτο F M S : γίνηται Μ 1 δταν] ό τ ώ ν F τ ψ (post ή) om. a 7 γίνηται
seri p s i : γίνηται libri 8 έλοίττω F θάττων F 9 βραδύτερος F
άνθρωπωπείων M 10 κατά τό a ποίθος] πλήθος Μ 10. 11 τών συγκρί-
σεων Μ 12 καί έπ'ι—ελαττον (13) oui. Μ 13 αύτοΰ F 14 τ ώ υπερέχοντι F
15. 16 εΐπεν άνώνυμον V 18 πυθαγορ</|ίοις Α 19 τους Αριθμούς om. F 2 0 κέκλυδι
F: κύκλυθι ( p o s t lac. IV l i t t . ) M; cf. P y t h a g o r e o i u m versuum fr. I X et X sylloges
X a u e k i a n a e (post Iambi. V. P y t h . P e t r o p . 1884 p. 234) δ ' ανδρών (!) M 22 τε
π ο τ ' εοικεν F : τε π ά ν τ ' έπεποίηκας Μ 23 ώρισμους a τε om. F 24 τ ώ ν o m .
FM 2ό με μυημένων F 27 κινεί τι αίεί a : κινεί τι άε'ι F : κινεί τε (ε i n r a s u r a )
αίεί τι (τι p o s t e a i n s e r t u m ) A (ut Arist. F ) q u o d f u e r i t oliui κινείται αίεί (ut A r i s t . E):
κινεί αεί τι S h u t i a n i : κινείται άεί M 2 7 . 28 καί την ύμίσειαν (sic) έν τ ω ήμίσει a ex
A r i s t . vulg., p l e n i u s l e m m a S h u t i a n i s r e s p o n d e t 2 9 Οικείοι ούτος δ λο'γος M
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I 5 [Arist. p. 249 b 2 7 ] 1103

σεώς τε *al παραβολής' και γαρ ενταΰ&α παραβάλλων τό τε κινούν και 254a v
το κινούμενον τάς προς άλληλα αυτών αναλογίας έπιζητεί έπί τε φοράς και
αλλοιώσεως χα! αύςήσεως χα! μειώσεως, ζητεί γάρ si, ώσπε ρ ή πολλα-
πλασία δυναμίς τίνος δυνάμεως χινούσης τι πολλαπλάσιον κινεί έκείνου,
δ ουτω κα! το πολλοστή μόριον της χινούσης τι δυνάμεως πολλοστημόριον
κινήσει του ύπ' έκείνης κινουμένου. οΓον si oí έκατόν άν&ρωποι την ¡
ναΰν κινοΰσιν, εί χα! ó είς τό έκατοστον της νεώς κινήσει, παραβάλλει 254b
δε χα! προς τον χρόνον χα! προς το της κινήσεως διάστημα την τε κινού-
σαν δύναμιν και το κινούμενον· οΓον si ή χινήσασα δύναμις τόδε τι, οΓον
10 τήνδε την ναύν, έν τοσωδε χ ρ ό ν φ τοσόνδε διάστημα, το ήμισυ της νεώς
Ιν τ φ αύτω χ ρ ό ν φ διπλάσιον διάστημα κινήσει· κα! εί ή ημίσεια δύνα-
μις τδ αυτό διάστημα έν τ φ α υ τ φ χρόνω τό ήμισυ του κινη&εντος υπό 5
της ολης κινήσει· ετι òà si ώς ή δλη δυναμις το ήμισυ του ύπ' αυτής
κινηί)έντος εν τινι χ ρ ό ν φ διάστημά τι έν ήμίσει του χρόνου τό αυτό διά-
15 στημα κινεί, ουτω κα! το ήμισυ τής δυνάμεως ολον το υπό της ολης
κινη&εν εν τινι χ ρ ό ν φ έν διπλασίφ τούτου του χρόνου κινήσει, ταΰτα γάρ
φαντασίαν μεν τινα παρέχεται ώς αναλογία ν διασφζοντα, ούχ ουτω δέ έ'χει,
ώς φαίνεται, πρώτον δέ έπί τής φοράς τον λόγον ποιείται, κα! ούτω τά
έπ! ταύτης δεικνύμενα κα! έπ! των άλλων κοινοποιήσει κινήσεων. ίο
20 Προλαμβάνει δέ ώς έναργή τό παν τό κινούν τ ! κινεϊν· ου γάρ οίόν
τε κινεϊν μέν, μηδέν δέ κινεϊν, αλλ' ώσπερ παν τό κινούμενον ύπό τίνος
κινείται, ουτω και παν τό χινοΰν τι κινεί, κα! δτι ε ν τ ι ν ι χ ρ ό ν φ κινεί
το κινοΰν· ού γάρ οίόν τε κίνησιν άνευ χρόνου γενέσί)αι. κα! ετι μέν-
τοι μ έ χ ρ ι του κινεί· τοσονδ! γάρ μ ή κ ο ς κινεί το κατά φοράν κινούν.
25 κα! τά μέν άλλα ώς έναργή παρέλαβεν, τούτου δε κα! απόδειςιν έπήγαγεν
έκ των πρότερον δεδειγμένων αύτήν ύπομιμνήσκων. εί γάρ παν το κινού- is
μενον κεκίνηται ήδη κα! τό κινούν κεκίνηκεν ήδη διά το έπ' άπειρον
τεμνομένης τής κινήσεως μή οίόν τε είναι αρχήν κινήσεως λαβείν, εί δη
τό κινούν κεκίνηκε, το δέ κεκινηκος ποσόν τι διάστημα κεκίνηκε, το κινούν
30 áv είη παν ποσόν τι διάστημα κεκινηκός ή δ η · ού γάρ δύναται κεκινήσ&αι
μέν τι, μή τοσόνδε δέ. ώστε πάν το κινούν τί τε κινεί κα! έν χ ρ ό ν φ τιν!
και διαστήματι.
Ταύτα προλαβών ώς αξιώματα έπ! τάς αναλογίας έρχεται λοιπόν τοΰ
τε κινούντος κατά φοράν χα! τοΰ κινουμένου ύπ' αότοΰ χα! τοΰ χρόνου 20

1 περιβολής Μ 3 εί oui. F 4 κινούσης τής πολλαπλασίας έκείνου κινεί F

έκείνης κινεί Μ 5 της — πολλοστημόριον om. F 6 έκείνου Μ οι οια. F
άνθρωποι] άνδρες Μ 7 νηός F : νεός Μ κινήσει ante της νεός Μ 9 τόδε τί
s c r i p s i : τό δέ τι a A M : τό τέ τι F 10 τόσψ Μ νεός Μ 10. 11 έν τ ώ αΰτώ
χρόνω post τοσόνδε διάστημα F 11 εί ή Α : ή Μ : εί a : oui. F 13 ή £λη í¡ a
16 διπλασίονι M 18 ποιείται τον λο'γον Μ 20 προσλαμβάνει F έναργώς F :
ένεργή Μ τί κινεί Μ γάρ post οίόν τε F 22 κινεί τί a οτι om. Μ
2 3 post κινούν add. μένον F κίνησιν a n t e γενέσθαι F 25 και oía. F 26 προ-
τέρων F : π ρ ώ τ ω ν Μ αύτψ a 27 κεκίνηται — κινοΰν oui. F 28 είναι oui. M
άρχψ της F 29 κινούν] κινεϊν Μ 30 τι om. Μ 31 μέν τι] μέντοι Μ
 1104 S I M P M C I I IN P H Y S I C O R U M VII 5 [Arist. p. 2 4 9 b 2 7 ]

καί του διαστήματος, λαμβάνει δέ την μεν κινούσαν δυναμιν το Α, το 2541»'·

δέ κινούμενον υπ' αυτής βάρος τό Β , τό δέ μήχος καί διάστημα της κινή-
σεως, S κεκίνηκεν ή Α δύναμις το Β βα'ρος, τί&ησι τό Γ, χρόνον δέ έν
ω την Δ. τούτων δέ κείμενων τό βάρος πρώτον διελών φησι την ίσην
5 δύναμιν ή την αυτήν το ήμισυ του βάρους διπλάσιον διάστημα κινείν έν
τ ω αυτω χρόνω. είτα καί τον χρόνον διελών έν τ ω ήμίσει του χρόνου
φησί το ήμισυ του βάρους τό αυτό του μήκους διάστημα το ές αρχής 25
κινηδήσεσδαι τό Γ υπό της αότής δυνάμεως· ουτω γαρ ή αναλογία σφζε-
ται. εΐ γάρ τι είη δεκατάλαντον βάρος κινοΰν έν ώρα σταδιαϊον διάστημα,
10 τούτο τό πεντετάλαντον έν ώρα δυο στάδια κινήσει, έν ήμιωρίο) δέ το
στάδιον μόνον, είτα τό διάστημα διελών του βάρους του ές ά ρ χ ή ς μένον-
τος συνδιαιρεΐ τόν χρόνον· των γάρ αύτών υποκειμένων ή Α δύναμις το
Β βάρος το ήμισυ του Γ διαστήματος κινήσει έν τ ω ήμίσει του Δ χρόνου·
εΐ γάρ τις δύναμις πάλιν δεκατάλαντον βάρος κινεΐ σταδιαϊον διάστημα έν 30
15 ώρα μια, τό αότο βάρος ήμιστάδιον κινήσει έν ήμιωρίψ. αί δέ τρεις
άναλογίαι αύται ουτω σώζονται. Ιν τ ω αυτοί χρόνω ή αύτη δύναμις το
ελαττον φορτίον μείζον διάστημα κινεί, και τοσούτιρ μείζον, όσιο έ'λαττον
το βάρος. ως ουν το ήμισυ του βάρους προς το δλον βάρος, ουτω τα
δύο στάδια προς το £ν, εϊπερ τοσούτω μείζον τό διάστημα, δσω ελαττον
20 το βάρος, καί έναλλάξ ουν ώς το δλον βάρος προς τό στάδιον, ουτω τό
ήμισυ του βάρους προς το διπλάσιον του διαστήματος, ή δέ δευτέρα 35
αναλογία ή το ήμισυ του βάρους τό σταδιαϊον διάστημα λέγουσα έν τ ω
ήμίσει χρόνψ κινεΐσβαι ούτως εχει το άναγκαΐον· ώς το δλον βάρος
προς το ήμισυ, ούτως ó δλος χρόνος προς τον ήμισυν, καί έναλλάς ώς
25 τά δέκα τάλαντα προς ώραν, ουτω τά πέντε πρός ήμιώριον.
Ί'αύτην ó Αλέξανδρος πρώτην τέδεικε την άναλογίαν, την πρώτην
οιμαι παρείς. δευτεραν δέ τέί)εικε την λέγουσαν ει ή δλη δύναμις τό
ήμισυ του βάρους έν τ ω ήμίσει χρόνφ τό σταδιαϊον έκίνησε διάστημα,
έν τ ω δλω χρόνω διπλάσιον κινήσει του σταδιαίου διαστήματος, καί ή 40
30 αναλογία δήλη· ώς γάρ τό ήμιώριον προς την ώραν, ουτω το στάδιον
προς τά δύο, και έναλλάί ώς το ήμιώριον προς τό στάδιον, ουτω τά δύο
στάδια προς την ώ ρ α ν και εστι μέν r j ¡ πρδ αυτής άκόλουδός π ω ς αυτη το
μέν διάστημα φυλάττουσα το αυτό, τον δέ χρόνον μερίζουσα, oò μέντοι αότήν

1 μέν οαι. Κ 2 βάρος] μέρος F 3 Α] πρώτη Μ τό γ F M : γ aA

χρόνω Μ : χρόνος a 4 την] το a δη (ante την) om. F κινείν scripsi :
κινεί a A F M 7 τό έξ] τ ώ έ ; Μ 8 κινηθήσεται a F 9 διάστημα om. Μ
10 τούτω τό πεντατάλαντον Μ ήμιορίωι Α 1 12 ή Α δΰναμις om. Μ 14 εί]
ή F IG αύτη] τοιούτη Μ 17 τοιούτον Μ βσω a F : ό'σον Α 2 Μ : ό'σον
om. Α 1 18 ώς ουν] ό'σον F 19 τοσούτον μείζον et οσον ελαττον Μ 22 ή
ora. F 23 ώς καί τό Μ 24 τό ήμισυν et inox τόν ήμισυ Μ ο (ante δλος) oui.,
seil add. A 1 25 πρός τό ήμιώριον F 2G την άναλογίαν πρώτην τέίεικε F
28 έν — χρόνω om. Μ 30 δήλη] 3λη Μ 32 στάδια] διαστήματα Μ πρός
τήν ώραν post, ουτω p o n i t F άκολού&ως F 33. p. 1 1 0 5 , 1 αϋτην οΐμαι om. M
3 3 αύτό F
 SIMPLICII IN PHYSICORCM VII 5 [Arist. p. 249b27. 250»6] 1105
οΐμαι π α ρ ά τ ώ Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι κεϊσθαι. ή δε τρίτη αναλογία ή το δια- 254b r
στημα διαιρούσα τοΰ βάρους του ές αρχής μένοντος λέγει, δτι ώς τό
διάστημα το σταδιαϊον προς το ήμιστάδιον, ούτως ή ώρα προς τό ή μ ι ώ - 4 5
ριον, καΐ έναλλάς ώ ς ή ώρα προς το στάδιον, το ήμιώριον προς το ή μ ι -
5 στάδιον. ώστε e! ή ολη δύναμις το δλον βάρος το στάδιον έν ώ ρ α έκίνει,
το ήμιστάδιον έν ή μ ι ω ρ ί φ κινήσει.

p. 2S0»6 Και ή ημίσεια ίσχυς τ η ς Α τό ήμισυ κινήσει εως τοΰ

την ήμίσειαν της Γ, τοΰ μήκους.

Τετάρτην άναλογίαν έπάγει νΰν π ρ ώ τ ω ς την δύναμιν μερίζων, ά μ α δε

10 και το βάρος, καί δεικνυς δτι ή ημίσεια δυναμις τό ή μ ι σ υ βάρος έν τ ψ
ολω χρόνιο, ω ή ολη δύναμις το όλον βάρος έκίνει, το ίσον διάστημα τ ω
ές ά ρ χ ή ς κινήσει· ή γαρ αύτη αναλογία μένει τ η ς δυνάμεως προς το
βάρος, ο καί | αυτός ητιάσατο. ώ ς γαρ ή Α ι σ χ ύ ς προς το Β βάρος, 2δ41»ν
ουτω το ήμισυ προς το ήμισυ, ώστε ίσον έν ί'σω χ ρ ό ν ω κινήσουσιν. είτα
Ιό καί π ε μ π τ η ν προστίθησιν, έν ή της μεν δυνάμεως πάλιν τό ή μ ι σ υ λαμ-
βάνει, βάρος δε το ές α ρ χ ή ς , καί χρόνον έκεϊνον τον Δ . και λέγει δτι το
ή μ ι σ υ κινήσει τοΰ Γ μήκους. εί γαρ ή ολη δυναμις το δλον βάρος έν
τωδε τινι τ φ χρόνοι τοσόνδε διάστημα έκίνει, το ήμισυ τ η ς δυνάμεως έν 5
τ ω αότοΐ χ ρ ό ν ω το αυτό βάρος το ή μ ι σ υ κινήσει τοΰ διαστήματος. ώς
20 γάρ ή ολη δυναμις προς το δλον δ ι ά σ τ η μ α , και το ήμισυ προς το ήμισυ
καί έναλλάς· καί γάρ έν τιδ α υ τ ω χ ρ ό ν ω ή έλάττων δυναμις έ'λαττον διά-
σ τ η μ α κινεί καί τοσούτψ ελαττον, οσω αυτή έλάττων. τοΰ δε αυτοΰ δια-
στήματος οντος προς τον χρόνον άντικειμένην αναλογίαν ε χ ε ι ή δύναμις.
ή γάρ έλάττων δυναμις το αυτό διάστημα έν πλείονι χρόνφ κινεί της
25 μείζονος καί τοσουτψ πλείονι, δσφ αυτή έλάττων έστίν. την δέ νΰν
προτεί)εϊσαν άναλογίαν, έν η τη δυνάμει άνάλογον έλαττοΰσίΐαι το διά- ίο
στημα εοειςε, προιων Οιελεγςει οια τ η ς εφεξής ρησεως ως ουκ αει το
αραρος έ'χουσαν. εστι γάρ τι μόριον της κινουσης την ναΰν δυνάμεως,
εί εκατόν άνδρες Ιλκουσιν αυτήν σταδίου δ ι ά σ τ η μ α , ή τοΰ ενός ανδρός
30 δύναμις, ήτις ού μόνον το έκατοστόν μέρος τοΰ σταδίου αδυνατεί την
ναΰν ελκύσαι, άλλά καί το δποσονοΰν έλάχιστον.

1 παρά] περί τών sic F τρίτη] μετρητη Β' 2 τό βάρος F 1 λέγει δτι
om. F 3 ήμιστάδιον A F M : ήμισυ στάδιον a 4 προς τό ή sic F 5 εί om. F
τό βάρος δλον F 7 τϊ,ς α A F et Arist. Shut.iaiii: της πρώτης M : om. a et Arist. vulg.
8 του μήκους om. a ut Arist. cf. p. 1106,3 9 τετάρτην την F πρώτος corr. ex
πρώτος M ôè om. F 11 έν ι» M ολη post δύναμις F I I . 12 τό
έξ ΛΙ 13 ήτήσατο F Α] πρώτη F M Β] δεύτερον F M (sed in mg ß M)
15 πέμπτον F έν ci) F 17 τοΰ μήκους γ F 18 τοσόνδε] τό δλον F
έκίνει — / ρ ί ν ω (19)] §ίίεισιν ή ήμίσεια δύναμις F '22 αύτη ελαττον F ' 23 άνακειμέ-
νην F 24 τής] τοΰ F 25 πλείονι a A - : πλεϊον Α 1 : πλείων F : πλέον Μ αΰτη Μ
νΰν 0Q1. Μ 26 τη OÍD. F τό άνάλογον F 27 έξης F ' 28 άραρός a:
άρα ~ρός sic Α: βάρος F M της κινήσεως F της ναΰν Μ 29 διάστημα στα-
δίου F 31 έλκύσαι] ελκουσαν Μ καί ¿ποσωνοΰν F
Comment. Alisi. Χ Simplic. in Pliys. 20
1106 SIMPLICII IN PHYSICOROM VII 5 [Arist. p. 2 5 0 * 6 . 1 2 ]

Φέρεται δε τις και τοιαύτη γραφή ταύτης της λέξεως· καί ει τ ο E 254bv
το Ζ κ ι ν ε ί έν τ ψ Δ χ ρ ό ν ψ τ ή ν Γ , οδκ α ν ά γ κ η έν τ ψ Γσψ χ ρ ό ν ψ ιβ
το έ φ ' ou το Ε δ ι π λ ά σ ι ο ν τ ο ΰ Ζ β ά ρ ο υ ς κ ι ν ε ϊ ν τ ή ν ή μ ί σ ε ι α ν τ η ς
Γ. καί εστι το υπό ταύτης της γραφής λεγόμενον άληί)έστερόν τε καί
δ τοις έπιφερομένοις οον^δον.

p. 250a 12 Ε ί δέ το Α τ ή ν το Β κ ι ν ή σ ε ι έν τ ψ Δ δσην ή το Γ εως

τοΰ κ α ι το μ ή κ ο ς 8 π ά ν τ ε ς έ κ ί ν η σ α ν .

Διά μεν τής προ ταύτης λέξεως εδειξεν, δτι έάν ή ημίσεια ίσχυς το
ήμισυ τοΰ βάροος κινή διάστημα τι εν τινι χρόνο), καί το διπλάσιον βάρος
10 κινήσειν τήν αυτήν ίσχυν το ήμισυ τοΰ διαστήματος έν τ<5 αότο^ϋ χρόνω·
διά δέ ταύτης άναιρεΐ το τήν ήμίσειαν ?σχυν δύνασ&αι το δλιν βάρος κινεϊν
έν τω αδτψ χρόνω το ήμισυ τοΰ διαστήματος, εοικεν ουν το πρότερον ϋό
είρημένον έπ' έκείνων μόνων είρήσδαι, έφ' ών συγχωρείται τά μεν κινεϊν,
τά δέ κινεϊσΟαι· εστι γάρ τινα οδτως έχοντα προς άλληλα, ώς καί το
15 δλον τοΰ όλου κινητικον είναι, καί το ήμισυ τοΰ ήμίσεος αναλόγως καί το
ήμισυ του δλου, ή τοΰ διαστήματος έλαττουμένου ή τοΰ χρόνου πλεοναζο-
μένου. καί δήλον δτι έπΐ των τοιούτων αληθές ειπείν, δτι έν ψ χρόνψ
ή ολη δύναμις το δλον βάρος κινεί τοσόνδε τι διάστημα, έν τούτω τψ
χρόνω το ήμισυ τοΰ βάρους υπό τής ήμισείας δυνάμεως το αυτό διάστημα 80
20 κινηθήσεται, καί το αδτό βάρος υπό τής ήμισείας δυνάμεως έν τω αδτψ
χρόνψ το ήμισυ τοΰ διαστήματος, ή το δλον διάστημα έν διπλασίψ χρόνψ·
ου γάρ περί του πάντως κινήσειν έκεΐνο εφηται, αλλ' δτι, δ.ν κιν-j), κατά
τήν έκκειμένην άναλογίαν κινήσει. οδ γαρ πάντως το ήμισυ τής δυνά-
μεως κινητικον εσται τοΰ διπλασίου βάρους, ετι δέ μάλλον ου παν μόριον
25 δυνάμεως παν βάρος όποσονοΰν ελάχιστον διάστημα κινήσει έν όποσωοΰν
πλείστψ χρόνω. λέγει ουν δτι ¿tv ή ολη δύναμις οίον ή Α κινη βάρος τι ss
το Β διάστημά τι τί> Γ έν χρόνψ τινι τψ Δ, οδκέτι τό ήμισυ τής Α δυνά-

1 γραφή] haec recepta est in Arist. 2 κινεί F: κινοϊ aA: χινοίτο M χρόνψ Shutiani
BC: om. Ar. vulg. 3 TU7 έιρ οδ M το ε aA (Arist. Shutiani BC): ε F Arist. vulg.:
τό β M (Shutianus D) ήμίσει αύτη ς a 5 έπιφερομένοις] έξης F : λεγομένοι; M G òè
F (ut Arist. codd. ΕΚ) ή τό aM superset*. A 2 : om. A ' F 7 καί A M : xal είς a F
μήκος] μή 8 F έκίνησε F 8 Διά τής |ièv F έάν om. F 9 χινεΐ F 10 κι-
νήσει ή αΐίτη ίσχυς τώ ήμίαει F 11 διά δέ — χρόνψ (12) om. F 12 loixev ούν] I
είναι M (lac. VIR litt, interpos.) 13 μένων Μ έφ' ώ Μ 15 άνάλογον F
15. 16 τοΰ ήμισυ Μ 16 έλαττομένου F M 18. 19 έν τούτψ χρόνφ Μ 21 διπλα-
σίονι Μ 19 post χρόνψ addita ή όλη δύναμις τό δλον βάρος τοΰ β delet F 22 περί
της τοΰ παντός κινήσεως F πάντως a M : παντός A (sed corr. A 1 ) F âv] έάν F
τ
κινή, η in ras. A 1 23 έγκειμένην F M 23. 24 où γάρ πάν κινητικον ϊστι τό ήμ.
τ. δ. τοΰ διπλασίου β. F 25 όπωσοϋν F κινήσει διάστημα Μ ¿ποσωνοδν a :
δποσοοϋν Μ 26 έάν F M ofov om. Μ 27 τώ β F post τινί add. οίον F
A om. F
 SIMPLICII IN PHYSIOORUJI VII δ [Arist. p. 250 «12] 1107

μ ε ω ς ofov τό Ε τό δλον βάρος το Β έν τ φ Δ χ ρ ό ν ω ή έν μ ο ρ ί φ τινί 2541»ν

αυτού κινήσει μόριόν τι του Γ διαστήματος, δπερ προς δλον το Γ έν τ φ
α υ τ ω λ ό γ ω έ'σται, έν ψ ή δλη δυναμις ή Α πρός εαυτής μόριον, δ Ζ
ώνόμασε· τό μέν γαρ Ε έ'κειτο α ύ τ ή ς ή μ ι σ υ είναι, où βούλεται δε έπΐ
ó του ήμίσεος μόνου τον λόγον ποιήσασί)αι, αλλ' έ φ ' ου δή ποτέ ουν μορίου,
διό ου τ ω Ε έχρήσατο, αλλά τ φ Ζ , Γνα ή ώ ς ή δλη δυναμις ή Α προς 40
μόριον έαυτής όποσονοΰν το Ζ , ουτω το δλον διάστημα τό Γ πρός xt
μόριον των έν α υ τ ω . ουτε ουν τό Ε , φ η σ ί ν , δ έστιν ήμισυ τ η ς Α δυνά-
μεως, κινήσει το Β βάρος έν τ φ Δ χ ρ ό ν ω ουτε εν τινι του Δ χρόνου
10 μορίφ μέρος του Γ δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς , ο τον αότόν εςει λόγον πρός δλον το Γ
διάστημα, 8ν ε χ ε ι τό είλημμένον μόριον τ η ς Α δυνάμεως προς δλην την
Α· ουδέ γαρ μόριον τ η ς Α δλον το Β κινήσει μόριον του Γ ουτε έν
τ φ Δ χ ρ ό ν φ ουτε έν μ ο ρ ί φ α υ τ ο ΰ · ένδέχεται γάρ το μόριον τ η ς Α δυνά- 4»
μ ε ω ς μηδέ δλως κινεΐν το Β μηδέ έν π ο λ λ α π λ α σ ί φ του Δ χ ρ ό ν φ το τ υ χ ό ν
15 διάστημα. ε? γαρ ή κινούσα ί σ χ υ ς αναλόγως τ φ διαστήματι έφ' ου ή
κίνησις διαιροΓτο, (ώστε) ώ ς ή δλη το δλον βάρος το δλον διάστημα κεχί-
νηκε, καί την ήμίσειαν της ισχύος το αυτό βάρος τό ήμισυ κινεΐν διά-
στημα και την τρίτην τό τρίτον, ή ναΰς άν ή υπό έκατόν ανδρών νεωλ-
κουμένη τοσόνδε διάστημα και υπό ενός &ν ελκοιτο τό έκατοστδν του δια-
20 στήματος, ου οί εκατόν έκίνησαν νεωλκοί· δπερ αδύνατον δράται. 50

" Έ κ δε του παραδείγματος δήλον, δτι το Α καί τό Ζ έπί τ η ς κινού-

σης δυνάμεως τέ&εικε, τό μέν Α αντί της δ λ η ς , το δέ Ζ άντι της όπο-
σησοΰν, οπερ αντί του Ε παρέλαβε, διότι το Ε ώρισμένως το ήμισυ
έδήλου. άσάφειαν δε έποίησεν ε ι π ώ ν ' ώ ς γάρ το μέρος τ η ς Γ προς δλην
25 α υ τ ή ν , οΰτω τό Ζ πρός το Α,' αλλ' oò τό Α προς τό Ζ . εί δε το Ζ
μή ώ ς μέρος όποσονοΰν τ η ς δυνάμεως ελαβεν, αλλ' ώς τό ήμισυ του
βάρους, ώ ς πρότερον δτε ελεγε " κ α ι του Β βάρους το Ζ ή μ ι σ υ " , έπειδή
ή A I δύναμις το Β βάρος έν τφ Δ χρόνφ τό Γ διάστημα έκι'νει, 255 Γ
δήλον δτι έν τ ω α υ τ φ χ ρ ό ν φ το ή μ ι σ υ του Β βάρους, τουτέστι τό Ζ ,

1 Β έν — όλον τό (2) om. Μ 2 τι μόριον F 3 περί τό έάυτης F 4 ώνόμα-

οται F Ε om. F δ ήμίϊεως a ποιεϊοθαι F οίουόηποτοΰν F _ 7 ού-
τως F καί τό ό'λον Μ 8 A oui. F ut v. 11 et 13 11. 12 την Α] την β Μ
12 post ό'λον add. où γάρ μόριον της a δυνάμεως πρός ολην την a F 13 Δ] τετάρ-
τω F A om. Μ quoque 14 μηδέν έν Μ πολλαπλαΐίονι Μ του] τώ F
χρόνφ τοΰ δ Μ 1δ εί] ή F 16 διαιρείται F ώστε addirli τό δλον om. Μ
17 χα\ την — διάοτημα (17. 18) om. Μ της] αυτής F κινεί F 18 ofov
ναϋς αν η F ή (post áv) om. M 18. 19 νεολκουμένη F 19 äv ελκοιτο
a F M : άνέλκοιτο Α τό] καί F 20 ου] οίον F oí om. Μ νεολκοί F
¿ραται om. F 22. 23 όπωαοΰν M 24 είπών] cf. p. 250 "14. 1δ γ] τρί-
της F 2δ οϋτω τό Ζ πρός τό Α] Alexander legit ώς τό Ζ πρός τό A cf. ρ. 1108,δ.
eius mutatio ώς τό Α πρός τό Ζ ut ρ. 1108,3 in Simplicium, sic in Aristotelem ir-
ì-epsit (ubi E Vitellio auctore exhibet ώς τό a πρός τό ζ (Bekkeius falso ς] itemque Κ.
vulgata inde fecit ώς τό a πρός τό ε) αλλ'—τό Ζ om. Μ 27 δτε om. F
Ιλεγε] ρ. 250 "7 βάρους του ζ ημισυν ή a Μ 28 ή (ante A) om. F τοΰ β M
29 βάρους β F
1108 SIMPLICII IN PHYSIC0RÜM VII 5 [Arist. p. 250*12. 19]

διπλάσιον διάστημα τοΰ I ' κινήσει, αντί o3y τοΰ ειπείν, δτι 8ν Ιξει λόγον 255'
τό μόριον τοΰ Γ διαστήματος προς το δλον Γ ή τό δλον Γ πρός το διπλά-
σιον αότοΰ, είπεν ώ ς το Α π ρ ο ς το Ζ." ούτως ó 'Αλέξανδρος βουλό-
μενος τό Ζ μ ή χ α ι ν ο π ρ ε π ώ ς ένταΰ&α π α ρ ε ι λ ή φ θ α ι μ η δ έ ακαίρως είρήσθαι 5
5 το ώ ς τ ό Ζ π ρ ο ς τό Α αντί τοΰ ώ ς τό Α προς το Ζ , άπιθανωτέραν
οΐμαι έξήγησιν έπενόησεν· oò γάρ âv εΐπεν ó 'Αριστοτέλης, δτι οόδε εν
τινι τοΰ Δ την Γ ή την διπλασίαν α ό τ ή ς τό ή μ ι σ υ τ η ς Α δυνάμεως κινή-
σει. εί γάρ τό Γ διάστημα μ ή δύναται κινήσαι τό Β βάρος ή ημίσεια
τοΰ Α δυναμις ή Ε έν τ φ Δ χ ρ ό ν φ πολλφ μάλλον τό διπλάσιον τοΰ Γ
10 μήκους οδκ Sv κινήσοι. κάλλιον ουν το ή ά ν ά λ ο γ ο ν π ρ ο ς τ η ν ο λ η ν Γ
έπί μέρους της Γ άκουειν, ώ ς εί'ρηται πρότερον.

ρ.250»19 Διά τούτο ó Ζήνωνος λόγος οδκ αληθής ε ω ς τοΰ τόιο

ί σ ο ν κ ι ν ή σ ο υ σ ι μ ή κ ο ς κ α ι έν ί σ φ χρόνφ.

Ειπών ou οδκ άν, ε? ή δλη δυναμις τό δλον βάρος έκίνει εν τινι 15

15 χ ρ ό ν φ όιάστημά τ ι , ή δ η καί ή ημίσεια τ η ς δυνάμεως τό δλον βάρος έν
τ φ αδτφ χρόνφ κινήσει ή μ ι σ υ ή μόριόν τι τοΰ διαστήματος (οόδε γάρ
π α ν μόριον της κινούσης δυνάμεως το δλον βάρος κινητικόν τοΰ δλου εσται
ουδέ έν όσφοΰν χ ρ ό ν φ ουδέ δσονοΰν δ ι ά σ τ η μ α ) , Sta τοΰτο λυει και τον
Ζ ή ν ω ν ο ς τοΰ Έ λ ε ά τ ο υ λόγον, ον ήρετο Πρωταγόραν τον σοφιστήν. "είπε
20 γάρ μ ο ι , ε φ η , ώ Π ρ ω τ α γ ό ρ α , άρα δ εις κέγχρος καταπεσών ψόφον ποιεί
ή τό μυριοστόν τοΰ κ έ γ χ ρ ο υ ; " τοΰ δε ειπόντος μ ή ποιειν " ó δε μέοιμνος, 20
εφη, των κ έ γ χ ρ ω ν καταπεσών ποιεί ψόφον ή ο ΰ ; " τοΰ δέ ψοφείν είπόντος
τον μέδιμνον " τ ί ούν, εφη ó Ζ ή ν ω ν , ουκ εστι λόγος τοΰ μεδίμνου των
κ έ γ χ ρ ω ν προς τον ενα καί τό μυριοστόν το τοΰ ε ν ό ς ; " τοΰ δέ φήσαντος
25 είναι " τί ουν, ε φ η ó Ζ ή ν ω ν , ου καί των ψόφων έσονται λόγοι προς αλλή-
λους οί αυτοί; ώς γάρ τά ψοφοΰντα, καί οί ψόφοι· τούτου δέ ούτως
έχοντος, εί ó μέδιμνος τοΰ κέγχρου ψοφει, ψοφήσει καί ó εις κέγχρος καί
τό μυριοστόν τοΰ κ έ γ χ ρ ο υ " . ó μέν ουν Ζήνων οΰτως ή ρ ώ τ α τον λόγον. 26
Ό δέ 'Αριστοτέλης λύει λέγων μ ή πασαν δύναμιν παντός μεγέ&ους κινη-
30 τικήν είναι μηδέ έν όσιροΰν χ ρ ό ν φ · κ<3!ν ó μέδιμνος ουν κινη τον τοσοΰτον

1 διάστημα ora. F της γ Μ ουν post ειπείν F : oui. Μ 2 η τό 8λον Γ'

προς oui. F 3 ώ« τό Α προς τό Ζ sic libri : scribeiiclum ώς τό Ζ πρός τό Α
4 καινοπρεπές F μηόέ] μη Μ 5 άντί — Ζ oui. F 7 διπλάσιον Μ
A om. FM 8 Β] δεύτερον Μ 9 E oin. F 10 κινήση Μ ή] ή F : oui. M
10. 11 ολην την γ υπό μέρους F (την Μ quoque) 12 λόγος oui. Μ post εως τοΰ
lacuna VIII litt, apparet in M 13 post χρόνψ ex Arist.. add. άνάλογον γάρ a : om.
AFM sed cf. p. 1109,18 14 εί ή sc.ripsi: ή F : εϊη εΙ ή aA: εϊη ή Μ 15 της
δυνάμεως om. Μ Ιό. 1G έν τφ—βάρος (17) ora. F IG conicio κινήσοι
γάρ (post ούδέ) om. M 18 τον] τοΰ F 19 έλεάττου λόγου Μ 20 ψόφον
ποιεί — καταπεσών (22) om. Μ 21 δε (post ό) oía. F 24 τον om. F 27 έχον-
τος om. M 30 έν δσονοΰν χρόνον F όποιωοΰν Μ 30. ρ. 1109,1 τον τοσοΰ-
τον xivf¡ άέρα, δ'αον ¿ κινούμενος Μ
 SIMPLTCII IN PHYSICORUM VII δ [Arist. p. 2 5 0 M 9 ] 1109

αέρα, οσος κινούμενος ψόφ^ν ποιήσει, ουκ ανάγκη και το μόριον τοΰ 25δ Γ
μεδίμνου δύνασδαι τοσούτον κινείν αέρα, οσος ψοφήσει. αλλά και tò τοσού-
τον μόριον του αέρος ή βάρους ουτινοσούν, όσον αν κίνηση μόριον δυνά-
μεως μετά της δλης δυνάμεως ον, ει και)' εαυτό εί'/j το μόριον της δυνά-
5 μεως, ου κινήσει το τοσούτον του βάρους μόριον. οίον εί το έκατοστόν 30
της νεώς είς των εκατόν συν τοις άλλοις κινουσι καΐ αυτοίς τά καδ' έαυ-
τοϊκ εκατοστά έκίνει, ουκ ήδη και ó είς νεωλκός και)' εαυτόν το έκατοστόν
της νεώς διγ,ρημένον κινήσει, καν έδόκει το τοσούτον μόριον τοΰ βάρους
υφ' έκαστου μορίου της δυνάμεως αμα δλης ούσης κινείσΟαι. τούτου 3ε
10 αίτίαν άποδέδωκεν, δτι ούκ έ'στιν έν τω δλω τά μέρη ένεργεία αλλά δυνάμει,
δτε εστίν ολον. ώστε ουδέ τότε τά εκατοστά της δυνάμεως έκίνει τά εκατο-
στά του βάρους, ο γαρ μή εστίν ενεργεία, τοΰτο ουδ' άν κινοΐ οόδε κινοΐτο 3S
ενεργεία, αλλά μερισθείσης με'ν, φησί, της δυνάμεως οό σψζεται ή αναλογία,
συντιθεμένης δε σώζεται, εί γάρ δύο τινά, φησί, κεχωρισμένα απ' αλλήλων
15 έκάτερον αυτών έκάτερον κινοίη βάρος και αυτά κεχωρισμένα αλλήλων διά-
στημά τι έν χρόνω τινί, καΐ συντιί)εμεναι αί των δύο των κινούντων
δ υ ν ά μ ε ι ς συντε&εντα τά δύο βάρη το αυτό διάστημα κ ι ν ή σ ο υ σι ν έν τω
αδτω χρόνο), ά ν ά λ ο γ ο ν γ ά ρ εστίν ως έκάτερον των κινούντων προς έκά- 40
τερον των κινουμένων, οΰτω και ά'μφω τά κινοΰντα προς ά'μφω τά κινού-
20 μενα, ώστε και το συναμφότερον έν τω αύτοϋ χρόνω τόσον διάστημα κινήσει.

Ά λ λ ' οτι μεν ουτε ó είς κέγχρος ( ή ή μία κέγχρος) ουτε το μυριοστόν
τοΰ κέγχρου ψοφήσει ουτε δ είς νεωλκός την δλην ναΰν κινήσει το όσον-
οΰν έλάχιστον διάστημα έν όποσωοΰν πλείστψ χρόνφ, δήλον· την δε
αίτίαν ζητείν άξιον, δι' ήν έπι μεν τοΰ ήμίσεος εί τύχοι της δυνάμεως και
25 τοΰ βάρους σάζεται ή αναλογία, ου μέχρι δε παντός προχωρεί, το γάρ τά
μέρη δυνάμει είναι έν τιρ ολω καί ούκ ένεργεία οό την αίτίαν αποδίδωσιν 4»
οιμαι την ζητουμένην, αλλά τοσούτον λέγει μόνον, οτι δυνάμει οντα έν τω
δλιρ τά μέρη ουτε έκίνει ουτε έκινεϊτο· ώστε ουκ έστιν έκ των συνεχών
μερών άναγκάσαι το και διαιρείΐέντα κινεΓν καί κινείσδαι. οίίπω δε δήλον
30 διά τί μή μέχρι παντός ή αναλογία ίσχύει. άν δε ίσχύειν τις λεγη μέχρι
παντός, ετι τούτου άπορώτερον ύπαντήσει το τον ε'να ά'νδρα τον "Α&ων
κινείν, εί ετυχε διηρημένος της γης. εί γάρ λίΟον ε'να τοΰ ' Ά θ ω κινεί

2 ψοφήσει] κινούμενο; ψόφον ποιήσει Μ τό (post καΐ) om. Μ 3 ¿τινοσοΰν Μ

4 μετά oui. Μ έαυτόν F ειη oui. Μ 5 τό (ante τοσούτον) ora. Μ μόριον]
μέρος Μ 6. 7 έαυτοΐς F 7 6 αυτός νεολκός F έαυτό M 8 post νεώς itérât
καθ' έαυτόν F τό om. F M 10 ένεργεία τά μέρη a 12 ούκ αν κινήται ούόέ κι-
νοΐτο F κινοΐ ούόέ om. M 13 μέν om. a post σιιίζεται itérât ή αναλογία M
14 φησί τινα Μ 15 κινήση Μ 17 συντεθέντα Kalbfleisch : συντιΗέντα libri 20 το'ΐον]
τό Ισον F , fortasse recte: τό ίσον γε Μ 21 ουτε oin. F ή —κέγχρος ODI. F ; aildidit
Simplicitis, u t Zenonis illud δ κέγχρος cum Aristoteleo ή κέγχρος componeretiir 22 νεολ-
κός F 23 διάστημα έλάχιστον F 24 έπί μεν ήμίσεος τύχη (coi r. i α τύχοι) Μ 25 πάν-
τως F 26 τά μο'ρια Μ είναι ante δυνάμει F ού] ου F 28 τά μέρη om. a
κινεί ουτε κινείται F 30 διατό F 30. 31 ίσχύειν, αν δέ ίσχύη τίς λέγοι μ. π., i τ .
άτοπώτερον άπαντήσει F 3 0 αν] έάν Μ 31 άθω Μ 32 κινεί του άθω F
Ilio SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 5 [Arist. p. 250» 19. 28]

τοσόνδε τι διάστημα έν τ ο σ ψ δ ε χ ρ ό ν φ , διά τί μ η καί τον ο λ ι ν έν πολλά- 255 r

π λ α σ ί φ χρόνο) πολλοστημόριόν τι κινήσει δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς ; τ α ύ τ η δέ τ η αναλογί^
του κινοΰντος και τοΰ κινουμένου καί του διαστήματος το σταθμιστικον οργα-
νον τον καλούμενον χαριστίωνα συστήσας ó Α ρ χ ι μ ή δ η ς ώ ς μ έ χ ρ ι παντός τ η ς
5 αναλογίας προχωρούσης έκόμπασεν έκεΐνο το " π α β ώ και κινώ τάν γ ά ν ; "
ρητέον οδν δπερ καί πρότερον συντόμως έρρή&η, δτι ου π ά σ α δυναμις παν βά-
ρος πέφυκε κινείν ουτε δσονοΰν έλάχιστον δια'στημα ουτε έν δποσφοΰν |
πλείστψ χ ρ ό ν ω , αλλ' οόδέ π ά ν μέγεθος ψοφεΐν π έ φ υ κ ε ν , αλλ' εστι τις 255 ν
δρος και τ η ς δυνάμεως της έλαχίστης, ητις διαιρούμενη οόκετι δύναται
10 κινείν οόδε δσονοΰν διάστημα oòòè ότιοΰν βάρος, και του κινουμένου βάρους
τοΰ μεγίστου, δπερ αόξόμενον οόκετι δύναται κινείσθαι ουδέ δσονοΰν διά-
στημα, ούδέ 6φ' ήστινοσοΰν τ ω ν σ ω μ α τ ι κ ώ ς κινουσών δυνάμεων, έν μ έ σ ω
δέ είσιν δροι τ ω ν δυνάμεων προς τά βάρη καί τ ά διαστήματα καί τους 5
χρόνους, έν οίς καί διαιρεϊσθαι δυνατόν αναλόγως καί συντίθεσθαι. τ η ς γαρ
15 τοσήσδε δυνάμεως τ ά μέρη πάντα μ έ χ ρ ι τοΰ προς τοΰτο έλαχίστου εκαστον
καί το δλον βάρος δύναται κινείν, δπερ ή δλη έκίνει, μειουμένου τοΰ δια-
στήματος ή αυϋομένου τοΰ χρόνου αναλόγως, δήλον δέ δτι καί τ ω ν κινείν
ίσχυουσών δυνάμεων και των κινείσθαι πεφυκότων βαρών και των διαστη-
μάτων καί τών χρόνων συμμετρίαι τινές είαιν και άσυμμετρίαι προς άλληλα.
20 ήδε γαρ ή δύναμις τόδε το βάρος τοσόνδε διάστημα έν τ ο σ φ δ ε χ ρ ό ν ω ίο
πέφυκε κινείν, και πλέον τι βάρος ελαττον διάστημα έν πλείονι χρόνο),
τόδε δε το βάρος ου πέφυκεν οόδε δσονοΰν διάστημα ουδέ έν όσιροΰν
χρόνφ. παρά ταύτας ουν τάς διαφοράς τά μεν αναλόγως έχει προς
άλληλα, τά δε ου· ή δέ αυτή αίτια και του ψόφου προς τ ά ψοφοΰντα
25 μ έ χ ρ ι τινός την άναλογίαν π ρ ο χ ω ρ ε ΐ ν αναγκάζει. ου γάρ παν μέγεθος
δύναται πλήττειν τοσούτον, ώς και ψόφον ά π ο τ ε λ ε ϊ ν , αλλά απολείπει το
μέγεθος 6 ψόφος. ώστε τά μεν μ ε γ έ θ η άνάλογον είναι όπόσον άν ή το 15
έλάχιστον, τους δέ τών μ ε γ ε θ ώ ν ψόφους οόκετι. αλλά ταΰτα μεν κ α θ '
έαυτά θεωρίαν έ χ ε ι τινά και ζήτησιν αςιόλογον. έπί δέ τ ά έςής ίτέον.

Τ
30 ρ. 250»28 Αρα ουν ο υ τ ω και έπί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς καί αυξήσεως £ως
τοΰ τέλους.

Δείξας έπί τ η ς φοράς τάς τών κινούντων καί κινουμένων αναλογίας

I τι] το M : om. F 1. 2 πολλαπλασίονι Μ 2 πολοστημο'ριον F διάστημα F

τουτί F 3 τοΰ (ante κινουμένου) om. F M σταθμικόν aM 4 χαριστίωνα] cf. Hei-
berg Quaest. Archimed. Haun. 1879 p. 37 5 πάι Α : πα a F M πα βώ itérât F
I I αϋξανόμενον F ¿ποσονοΰν F 12 ύ φ ' ] εφ" Μ τών OÍD. F σωματικής
κινοΰσης δυνάμεως F 14 καί (post oft) oui. M γάρ οίο. M 15 προς τοΰ (τοΰ
oui. Μ) το έλάχιστον F M 16 τό (ante 6'λον) oin. F 18 τών alteram om. F
19 συμμετρίαι] ού μετρίους Μ τών προς Al 21 πλέον ι F 22 ò νοσούν διάστημα Μ
έν om. F 2 3 περί F Ιχει om. F 26 καί τον F 29 τινά post ζήτησιν F
30 καί (post ουτω)] καν F αλλοιώσεως et αύξήσεως mutât Μ a n t e αυξήσεως add.
έπί a ; sed cf. p. 1 1 1 1 , 2 . 3 31 εως τέλους F ; lemma perscribit a 32 τάς om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII δ [Arist. p. 250«28]. KPILOGUS Uli

μέχρι τινός προϊούσας, ου μέντοι μ έ / p t παντός, ζητεί λοιπόν sì ούτως 255Τ

εξουσι καί επί των άλλων κινήσεων, τουτέστιν έπ' αλλοιώσεως κ α ί 2δ
αυςήσεως. και δείκνυσιν οτι των άλλων των αότών όντων άναγκαίον
καί τάς συμμετρίας και αναλογίας και επί τούτων μέχρι τινός προϊεναι.
5 και γαρ ώσπερ επί της φοράς το μεν ήν κινούν το δε κινούμενον, ουτω
καί το μεν άλλοιοί το δε άλλοιοΰται, καί το μεν αϊίςει το δε αΰξεται.
και έν χ ρ ό ν φ μέντοι τό τε άλλοιουν άλλοιοί και το αδςον αυςει, καί ποσόν
τι τ ο μ ε ν α υ ç ε ι τ ο δ ε α ϋ ' ί ε τ α ι , και το μεν άλλοιοί το δε άλλοιοΰται·
άλλά τούτου το ποσόν κ α τ ά τ ο μ ά λ λ ο ν κ α ι ή τ τ ο ν μετρείται, οταν το so
10 άλλοιουν ή πλέον ή ελαττον f¡ κατά την δύναμιν, καί)' ην άλλοιοί. sí
ούν τα αυτά άςιώματα καί έπί τούτων έστίν, άπερ έπί της κατά τόπον
κινήσεως, καί τα άπό των άςιωμάτων τα αυτά εσται. εί γαρ υπό του
Α το Β άλλοιοΰται οσον το Γ έν τ ω Δ χ ρ ό ν ω , έν διπλασίω χρόνιο
διπλάσιον άλλοιω&ήσεται το αυτό ύπο του αυτού άλλοιωτικού καί το
15 δ ι π λ ά σ ι ο ν έν δ ι π λ α σ ί ω κ α ί τ ο ή μ ι σ υ έ ν ή μ ί σ ε ι χ ρ ό ν φ και έ ν τ ω
ή μ ί σ ε ι το ή μ ι σ υ , ή αυξ/,&είσης της δυνάμεως έν ί'σψ χρόνιο διπλα-
σίων δύναμις δ ι π λ ά σ ι ο ν άλλοιώσει· ομοίως δε καί έπί αυξήσεως. ουτω 8ό
γαρ έδείχί)η και έπί της κατά τόπον κινήσεως, ούκετι μεντοι εί το τοσόνδε
υπό του τοσούδε ήλλοίωται τήνδε τινά την άλλοίωσιν ή ηίίςηται τήνδε
20 την αϋςησιν, ανάγκη καί το ήμισυ έν ήμίσει ή έν ήμίσει ήμισυ άλλοιού-
σΙ)αι ή αύ£εσί)αι ύπο της ημισείας δυνάμεως ή υπό της ημισείας τό ολον
έν διπλάσιοι χρόνιο άλλοιωΟήσεται. ούδε γαρ του ολου πάντως κινητική
ή ημίσεια δύναμις, άλλ' εί έ'τυχε τοσαύτη έστίν ή ημίσεια, ώς μ ή ίσχύειν
έ'τι άλλοιουν δλως ή αύξειν. άλλ' έν οσοις μεν έπί της φοράς έσψζετο ή ω
25 άναλογία, έν τούτοις καί έπί τούτων σω&ήσεται των κινήσεων, έν δσοις
δε έ π ' έκείνης έδείχί}η μή προϊούσα ή άναλογία, έν τούτοις καί έπί ταύ-
της ου προελεύσεται. τούτο μεν ουν έ'στω τέλος καί της του εβδόμου
τούδε βιβλίου κατά το δυνατόν έςηγήσεως.

Ού χείρον δε ί'σως καί τούτο δια κεφαλαίων έπιδραμεΐν. δείκνυσιν

30 ούν εόί)υς έν ά ρ χ η , οτι παν το κινούμενον υπό τίνος άλλου παρ' έαυτό
κινείται είτε εμψυχον είη είτε ά'ψυχον, είτα δτι εστι τό π ρ ώ τ ω ς κινούν, 46

I τινά; προϊούσας μέχρι τινός F 2 καί έπ' Arist. 3 αύτώ μέν όντων άνάγκη F
4 και (ante τάς) otn. Μ καί (ante έπί) om. Μ 8 αύξάνεται Arist. 13 Α]
πρώτου F 13 διπλασίονι M lit ili proximis saepius 14 καί post αύτό add. M
άλλοιωτικόν F 15 έν primuiu ora. M 15. 16 καί τό ήμισυ τω ήμίσει F
16 αϋζτ·9είσης] desidero άλλοιωΒείσης έν τώ ιαω F 16. 17 διπλασίων δύναμις
om. F διπλάσιον Μ 17 ουτω] τούτο Μ 18 εις τοσόνδε Μ 19 τοσού-
του άλλοίωται τήνδε τινός Μ 20 τό ήαισυν έν ήμίσει ή έν ήμίσει ή ήμισυ ν Μ
23 εί] o¡ sic M 24 r¡ αυξειν 6'λω; F 26 post δέ add. καί Μ μή om. F
έν oui. M 27 μέν om. F εσται FM 27. 28 τέλος ή της του ζ τούτου Μ
28 βυβλίου α lit solet 29 κεφαλαίων, αι ili ras. A 30 άλλ' ο!> παρ' έαυ-
τοΰ F 31 εστι τό] εστι τι τω Μ
1112 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII EPILOGUS

καί οόκ έπ' άπειρον άλλο άλλο κινεΐ, αλλ' εστι τι 8 κινεί μή ύπ' άλλου κι- 255ν
νούμενον. δείκνυσι δε αυτό έκ του, εί άπειρα εΐη τά κινοΰντα και κινούμενα
αμα καί έν τω αότω, συμβαίνειν την των απείρων κίνησιν έν πεπερασμένφ
γίνεσ&αι χρόνιο, δπερ αδύνατον έδείχβη έν τοϊ προ τούτου βιβλίιρ· είτα
5 έφιστάνει τω είρημένω, ώς οόδέν κωλύει τάς των απείρων κινήΰεις άμα γίνε-
σί)αι έν πεπερασμένψ χρόνω, αλλά χρή δειξαι οτι μία άπειρος ή έκ πασών
γίνεται κίνησις· ουτω γαρ συναχΟήσεται το αδύνατον. δείκνυσιν ούν οτι όο
τό κατά τόπον κινούν προσέχω; την σωματικήν κίνησιν καί μή δι' άλλου
ανάγκη ή συνεχές ον τιδ κινουμένφ ή άπτόμενον κινεΐν, ώστε Ιν ειναί πως
10 πάντα καί μίαν την του ένος κίνησιν. έπειδή δέ τη υπο&εσει τη λεγούση
άπειρα είναι τά κινοΰντα καί κινούμενα ήκολού&ησε το αδύνατον, Γνα μή
τις είπη μηδέν είναι δεδειγμένον, el ύποί)εσει το αδύνατον ήκολού&ησε,
καλώς έπήγαγεν οτι ή υπόθεσις ως ενδεχομένη εί'ληπται· του ¿ε ένδεχομέ-
νου I τεθέντος ουκ εδει τι αδύνατον άκολου&εΐν ε? οδν αδύνατον τι ήκολού- 2561'
15 θησεν, οόκ ή ν ένδεχόμενον το άπειρα είναι τά κινοΰντα καί κινούμενα.
Χρησάμενος δέ τω το προσεχώς κινοΰν την σωματικήν κίνησιν ή
άπτεσ&αι ή συνεχές είναι τω κινουμενφ καί έκ τούτου λαβών εν είναί
πως τά κινοΰντα καί κινούμενα και δια τούτο καί τήν κίνησιν μίαν καί
άπειρον, ψ τό αδύνατον ακολουθεί, έφεξής αυτό τοΰτο δείκνυσιν έπι τών 5
20 τριών ειδών της κινήσεως, οτι αμα εστί τό κινοΰν καί κινούμενον ως
μηδέν αότών είναι μεταξύ. καί πρώτον έπι της φοράς· τών γάρ κατά
τόπον κινουμένων τά μέν ύφ' εαυτών κινείται, τά δέ υπ' ά λ λ ω ν καί
τά μέν υφ' έαυτών κινούμενα ως τά έ'μψυχα έναργώς αμα εχει το κινοΰν
καί τό κινούμενον (ου γάρ έ'στι (τι) μεταξύ ψυχής και σώματος), τά δέ
25 εξω&εν και βία κινοΰντα ή ώΙ)εϊ ή ελκει ή δχεί ή δινεΤ· καί γάρ αί
άλλαι πασαι κινήσεις είς ταύτας ανάγονται, καί τών τεττάρων δέ τήν ίο
οχησιν και τήν δίνησιν υπό τήν ώσιν καί τήν ελςιν άναγαγών έπι τούτων
δείκνυσιν, οτι τοΰ κατά τόπον κινοΰντος καί κινουμένου οόδέν έστι μεταξύ
από τοΰ δρισμοΰ τής ώσεως καί της ελξεως τήν άπόδειξιν ποιούμενος.
30 είτα οτι καί τοΰ άλλοιοΰντος καί αλλοιουμένου οόδέν έστι μεταξύ δείκνυται·
εί γάρ τά σώματα έστι τά κατά τάς παθητικά; ποιότητας άλλοιοΰντα καί
άλλοιούμενα, οίίτε δέ τό σώμα είς κεχωρισμενον σώμα δρα ουτε ή ποιότης
χωρίς τοΰ σώματος ένεργεϊ, ουκ άν εί'η τι μεταξύ τών άλλοιούντων καί 15
άλλοιουμένων. καν γάρ ó αήρ η μεταξύ, ουτός έστι τό προσεχώς κινοΰν.

1 έπ' ora. Μ κινείται άλλ' Μ 2 έκ τοΰ om. Μ ei] eis F 3 συμβαίνει·; M :

συμβαίνει a A F 4 χρόνω γίνεσθαι F 6 ή (ante έκ) old. F 7 κινεΐν F 8 κι-
νούμενον F 9 8ν] ή Μ 10 τήν] τόν a δέ καί a 11 τό αδύνατον—ήκολού&ησε
(12) oui. F 15 ούκ om. Μ τά κινοΰν τά κινούμενα Μ post κινούμενα add.
sod del. ήκολού9ησε F 16 δέ τ ψ ] oùv F προσεχές M 18 καί a n t e τήν]
κατά M : om. a 22 ά φ ' F κινούνται F αλλήλων F 2 3 έναργές F
24 καί τό superscr. Α 1 τι a : ora. A F : post μεταξύ Μ ΨυΧή M 25 καί
om. a κινούμενα M ή δινεϊ ή <5χεϊ F 27 ώσιν] ό'σην M ê;iv aM
τούτων F M : abscissa Α: ταύτη« a 29 της (post και) om. F 3 0 καί αλλοιουμέ-
νου om. Μ και τοΰ a 32 ούτε δέ] ούτε γάρ Μ
 SIMPLK'll IN PHYSICORU.M VU EPILOGOS 1113

έφεςής δε οτι καί του - ρ ώ τ ω ; αΰςοντος και αυςομένου ουδέν έστι μεταςυ 250''
ουδέ -où μειοίίντος καί μειουμένου. εί'περ πρώτως « ϋ ς ε ι το προστιί)έμενον
καί πρώτως μειοΐ το αφαιρουμενον · ταύτα δε συνεχή εστι τω αύςομένω
και μειούμενο)· των δε συνεχών ουδέν εστι μεταξύ,
ö Χρησαμενος δε τιΰ το αλλοιούμενον υπό των αισθητών άλλοιουσί)αι
κατά τάς π α θ η τ ι κ ά ; ποιότητα; δείκνυσι τούτο εκ του κατά μηδεμίαν ά'λλην so
ποιότητα γίνεσίΐαι α λ λ ο ί ω σ ι ν οϋτε γάρ ή κατά το σ χ ή μ α μεταβολή οϋτε
ή κατά τήν εςιν αλλοιώσεις είσίν, αλλά γενέσεις μάλλον, ετι δε και άλλως
δείκνυσιν ότι ή κατά τήν έ'ςιν μεταβολή ούκ εστίν α λ λ ο ί ω σ η · αί γαρ αρεταί
10 και αί κακίαι συμμετρία'. και ασυμμετρίαι ε ί σ ί · ταύτα δε προς τ ι , των δε
πρός τι ουκ έ'στιν άλλοίωσις ουδέ κίνησις ολως ή μεταβολή καί)' αυτό· ώστε
κατά τάς ε'ςεις ουκ έ'στιν άλλοίωσις, αλλοιουμένων δε τίνων έπιγίνονται. δεί-
ςας δέ ταύτα πρώτον επί τής σωματικής αρετής και κακίας μεταβαίνει καί έπί 25
τάς τής ψυχής έ'ςεις καί δείκνυσιν. ότι καί αύται πρός τ ί ειαι και οτι γίνονται
15 αλλοιουμένου του αίσί)ητικού και αί ήίΚ/.αί αρεταί καί αί του νοητικού
μέρους, καί συμπεραίνεται λοιπόν, οτι ή αλλοίωσις υπό των αίσί)ητών εν
τω αίσίίητικω μορίω γίνεται τής ψυχής κατά τάς πα&ίτ,τικάς ποιότητας.

Δείςας δέ ούτως, οτι ουδέν εστι μεταςυ του τε κινούντος καί του κινου-
μένου κατά τε φοράν καί κατά αϋςησιν καί μείωσιν καί κατά αλλοίωσιν, 3«
20 εφεξής ζ η τ ε ί , ει πάσα κίνησις πάσγ, σ υ μ β λ η τ ή έστι κατά τάς ίδιας τής
κινήσεως διαφορα'ς, τό τε ί)άττον καί το βραδύτερο 1 ;· καί δείκνυσιν, οτι
ού πάσα ι , αλλ' αί κατά το ά'τομον είδος ομοειδείς, αίτινες μόνω τω
αριΟμφ διαφέρουσι. δείκνυσι δε τούτο καί)' έκάστην κίνηβιν καί μεταβο-
λήν καί πρώτον επί τής φοράς, οτι ή κύκλιο τή έπ' εΰί)είας ούκ έ'στι
•25 σ υ μ β λ η τ ή , έπεί έ'σται ί'ση ευθεία περιφερεΓ, οπερ αδύνατον, έ'τι δε μάλλον
φορά αλλοιώσει ουκ έ'σται σ υ μ β λ η τ ή , έπεί έ'σται ίσον παί)ος μ ή κ ε ι . είτα ss
ένίσταται προς το μ η είναι συμβλητάς τάς φοράς τήν τε έπί τής ευθείας
καί τήν έπί τής περιφερείας μηδέ αυτάς τάς γραμμάς. καί λύει τήν έ'ν-
στασιν ει'ς το αυτό αδύνατον άπαγαγών τό ί'σην έ'σεσΟαι εύί)εΐαν περιφερεία.
30 απορήσας δε έφ' έκάτερα περί του συμβλητάς είναι ή μ ή τα'ς τε γραμμάς
τήν τε ευθείαν καί τήν περιφερειαν καί τάς έπ' αυτών κινήσεις καΟολικόν
τίνα κανόνα παραδίδωσιν, καί)' 8ν δυνατόν τα'ς τε συμβλητάς καί τάς
ασυμβλήτους κινήσεις διακρίνειν, τάς μεν όμώνυμον έχουσας τό ταχυ καί -to
βράδυ άσυμβλήτους λέγων, τάς δέ μ ή όμώνυμον αλλά συνώνυμον συμβλη-
3δ τας. ειτα ένίσταται προς τούτον τον κανόνα το πολυ καί τό διπλάσιον παρα-

I έατι om. F 2 ά'ςει F προτιθέμενων M 3 συνεχώς F 5 τω om. F αισθητών]

συνε/ών F G όείχνυαι uM : òsixvù; A F άλλων (compenti.) F 11 ούόέ κίνησις
om. M ή] ή Μ κοιτά] κ'/ι ut v. 17 F lo oí 6'τι ταΰτα Η post μεταβαίνει
acid. òr( J I 14 ν.αί (post οτι) om. F ό'τι post και om. sed in rnarg. siipplevit M
15 όιανο/,τι/.οΰ F 17 γίνονται M 18 οίίτως om. F ό'τι] ώ; M 19 ν.αχά piïwum
om. F φίοράν Μ ante αΰςησιν add., sed del. τήν F 21 τό (post καί) om. F
24 της έπ' ευθείας Μ 25 ετι] ί τ ι M 2G έττεί εστι F 27 διαφορά; FM έπ' εό-
{Ιείας F 29 αύτό om. ΑΙ 30 έφ' om. Μ 31 τήν τε] καί τ>,ν F περιφερή Μ
κα&όλον Μ 32 παραόίόωϊι κανόνα a τάς (post καί) om. F 33 μέν ούν Μ
 1114 SIMPLICII IN PHYSICORUM VII EPILOGOS

τιΟείς έπί ύδατος και αέρος συνώνυμους λεγόμενα καίτοι ασυμβλήτων κατά 256Γ
ταύτα όντων το5 ύδατος χαί τοΰ αέρος, διότι δ δοκών πλείων είναι ή
διπλάσιο; αήρ κατά τον ογχον έλάττων εστί κατά τήν δύναμιν. καί έφι-
στάνει, . οτι και το πολυ καί το διπλάσιον όμωνύμως καί où συνωνύμως
S του αέρος και του ύδατος κατηγορείται, ου δοκεϊ δε ομώνυμα, δτι καί οι 45
ορισμοί αυτών ές ομωνύμων σύγκεινται. εΐτα καί ά'λλον διορισμόν έπα'γει
των συμβλητών το δεΐν το πρώτον δεδεγμένον τά συνωνύμως κατηγορού-
μενα ταυτόν εΐναι τ φ είδει. ουτω γαρ ίππον κυνός λευκότερον λέγομεν,
καίτοι διαφέροντα κατ' είδος, διότι το π ρ ώ τ ω ς δεςάμενον το λευκόν ή
10 επιφάνεια ταυτόν έστιν έν αμφοτέροις τ ω εΐδει. καί προς τούτον δέ ένί-
σταται τον λόγον λέγων ουτω πάντα δυνατόν είναι τά ομώνυμα έκβάλλειν, 60
sì διά τήν διαφοράν των δεχόμενων διάφορα γίνεται τά ένυπάρχοντα τά
αυτά οντά zf¡ φύσει, καί έφίστησιν, οτι οόοε δυνατόν τά αυτά zf¡ φύσει
εν διαφόροις εΐδεσιν υ π ά ο χ ε ι ν εν γάρ έν'ι υπάρχει πρώτως οΓον το χ ρ ώ μ α
15 έπιφανεία. είτα διδάσκει, οτι ουκ αρκεί το μή είναι ομώνυμα προς το
συμβλητά είναι, αλλά χ ρ ή τοΰ αυτοί είδους εΐναι του έσχατου καί αυτά
καί τά εν οις έστι· το γάρ λευκόν καί το μέλαν ουκ εστίν όμωνυμως
χρώματα, αλλά συνωνύμως. κα! | όμως ου συγκρίνεται, πότερον αυτών 256"
μάλλον χ ρ ώ μ α , επειδή μ ή του αυτοί έστιν είδους, αλλ' ομογενή μόνον.
20 ώστε, φησί, και έπί κινήσεως μόναι είσί συμβληταί κινήσεις αί κατά το
αυτό είδος το εσχατον, ο ουκέτι καί γένος εστί, γινόμεναι έν τ ω αυτοί
κατ' εΐδος υποκειμένψ. προστίΟησι δέ καί τήν αίτίαν, δι' ήν τών ομω-
νύμων τινά συμβλητά δοκεί εΐναι ώσπερ το πολί> καί το διπλάσιον· διότι
γάρ, φησί, τών ομωνύμων τά μεν πολυ απέχει τ ο ί φύσει τά αότά εΐναι 5
25 ως τά άπο τ ύ χ η ς καί κατά άναλογίαν, τά δε έγγυτέρω εστίν. έπειδή δε
συμβλητάς εΐπεν κινήσεις τάς τών έν ίσιο χρόνω "σα κινουμένων, έπί δε
αλλοιώσεως κατά ποιότητα γινομένης τής παραβολής ουκ έστιν είπείν το
ίσον, ζητεί, π ώ ς έπί τούτων τάς συμβλητάς ρητέον, κα! λέγει δτι αντί
τοί ί'σου καί άνισου το ταυτόν καί ετερον καί το δμοιον καί άνόμοιον
30 ληπτέον, ώστε τά ωσαύτως ή ομοίως μεταβάλλοντα έν ΐσψ χρόνω ίσο-
τ α χ ώ ς λέγεσίΐαι άλλοιοίσΟαι. δταν δέ το μεν πάθος δμοιον ή οΓον λεύ- ίο
κανσις, αί δε λευκαινόμεναι έπιφάνειαι Γσαι ή άνισοι, τότε συμβαίνει τήν
αλλοίωσιν κατά μέν τό πάθος όμοίαν ή άνομοίαν εΐναι, κατά δέ το ύπο-

1. 2 κατ' αότά F 2 τοΰ άέρος καί τοΰ ύδατος F η om. F 3 κατά alt.
om. F 4 où om. F 5 και τοΰ ύδατος καί τοΰ άέρος Μ 6 σύγκειται Μ:
idem, sed COÏT. Α1 διο^///¿ρισμόν Α: όρισμόν M 7 δεδειγμένον FM
S ταΰτα F 9 διότι τό] διότι τέ F 10 έν άμφοτέροις ταυτόν έστιν F έν
ora. Μ 10. 11 ένίστανται Μ 11 βάλλει·/ Μ 13 έφίσταται F τη] τά Α
14 πρώτοι; υπάρχει F 15 τη oui. F 16 εΐδους είναι] είδέναι Μ 17 καί (ante τά)
oui. Μ έστι om. F ομώνυμα F 21 αυτό oía. F ίσχατον καί ουκ
έπί γένος F 23 ώσπερ] ώς προς F 25 ώς τά] ώς τό Μ και (ante κατά) oui. Μ
έγγυτερον F 26 τάς κινήσεις τάς Μ 27 μεταβολής Μ 28 ζητείν έπί F
29 ί'σου καί om. Μ τό (aale ό'μοιον) om. a 30 τά oui. a 31 λέγεται F
32 ίσοι M
 SIMPLICH IN PIIYSICORUM VII KIMLOGUS 1115

κείμενον ί'σην ή ά'νισον. παραδους δε ούτω τήν 5ιαρί>ρωσιν των συμβλη- 2δΓιν
των κινήσεων επί τε φοράς καί αλλοιώσεως καί τήν αυςησιν καί μείωσιν
ως ¿κ τούτων δήλας παραόραμών (ή γάρ τοις όμοειδέσιν εν ίσιο χρόνιο
ίση γινομένη οι' ολου προσθήκη ισοταχής αυςησίς έστι καί ή άφαίρεσις
5 ή τοιαύτη μείωσις ισοταχής), ταύτα? ουν παραδρομών ε - ; την γένεσιν ήλθε ΐό
καί φί)οράν. και ζητεί, - ο ί α γενεσις γενέσει ισοταχής λέγεται ή άνισοταχής·
και φησιν άνισοταχείς είναι, δταν εν τ ω αυτιο ί'σιο χρόνιο το5 μεν πλείων
του 3ε έλάττων άρι&μός μορίων έν όμοειδέσι γΐνηται.
Καί έπί τούτοις άλλο τι προστίν)ησ ι θεώρημα οίκεΓον τ ω περί της
ίο των κινήσεων συγκρίσεως λόγιο· παραβάλλει γαρ τό τε κινούν καί το κινού-
μενον χαί τον χρόνον καί τό διάστημα καί τάς προς άλληλα αυτών ανα-
λογίας επιζητεί, ε? ώσπερ ή πολλαπλασία δύναμίς τίνος δυνάμεως κινούσης -Ό
τι πολλαπλάσιον εκείνου κινεί, ουτιο καί το πολλοστημόριον της κινούσης
τι δυνάμεως το πολλοστημόριον του υπ' εκείνης κινουμένου κινήσει (καί)
15 εί εκατόν άνίίρωποι την ναΰν κινοϋσιν, εί καί ó είς το εκατοστον της νεώς
κινήσει εν τιΰ αυτω χρόνω το αυτό διάστημα ή την δ'λην ναυν τό εκατοστον
του διαστήματος, ποιείται δε τον λόγον έπί πρώτης της φοράς, προλαβών
ώς άςιώματα το πάν το κινούν τι κινεΐν καί εν χρόνιο καί επί τοσόνδε.
διελών δε πρώτον το βάρος την αυτήν δύναμιν το ήμισυ του βάρους εν τ«) 25
•20 αυτοί χ ρ ό ν φ διπλάσιον διάστημα κινεΐν φησιν. είτα τον χρόνο ν διελών
δ'.γ,ρημένου του βάρους το ήμισυ του βάρους εν τ<ί> ήμίσει χρόνιο υπό
της αυτής δυνάμεως το ήμισυ του διαστήματος κινήσεσί)αί φησιν. είτα
τό διάστημα διελών του βάρους του ες α ρ χ ή ς μένοντος συνδιαιρεϊ τον
χρόνον. καί τότε τετάρτην άναλογίαν έπάγει την δύναμιν μερίζων καί το
25 βάρος, καί λέγει οτι ή ημίσεια δύναμις τό ήμισυ του βάρους εν τ φ ές
α ρ χ ή ς χρόνιο το ες α ρ χ ή ς διάστημα κινήσει· είτα της μεν δυνάμεως το 30
ήμισυ λαμβάνει, βάρος δε το ες α ρ χ ή ς καί χρόνον εκείνον, καί λέγει οτι
τό ήμισυ κινήσει του διαστήματος, ταύτην δε την άναλογίαν εύίίΰ; αναι-
ρεί· si γαρ μέρος τι της δυνάμεως τό ολον βάρος έν όσφουν χρόνο» διά-
30 στημά τι κινήσει, ή ναΰς αν ή υπό εκατόν ανδρών νεωλκουμενη τοσόνδε
διάστημα καί υπό ενός ελκοιτο άν έν τι» αυτιϋ χρόνιο το εκατοστον του
διαστήματος, ο έκίνησαν οι εκατόν νεωλκοί, ή καί το αυτό διάστημα εν
έκατονταπλασίφ χ ρ ό ν φ . ειπών δε μή πάσης δυνάμεως την ήμίσειαν δύνα- 35

3 τοΰτου Μ 4 και ή] ή om. a 5 την] τε F 6 ν.αΐ τήν Μ ζοΐα γέ-

νεαις -οία γενέσει αυμβλητή F 7 ctòni) om. Μ πλείω M 8 μ,όριον M
γίνεται F Ο τι om. a οίκεϊον post λόγο,) F : ante θεώρημα Μ 1Ü τό (|Ost
καί) om. F 12 ζητεϊν M 13 της κινούσης — πολλοστημόριον (14) om. F
14 πολλαστημόριον sic Μ ύπ'] έ - ' Μ και a: oiu. AFM 15 εί καί] καί λί
νηός F 17 της πρώτης M 1S ώς om. FM fonasse αξίωμα 19 έν τιυ — βα'-
ρους (21) om. F 21 διηρημένον Μ τοΰ χρόνου F 24 τότε a: τό AF: oui. Μ
τέταρτον τήν F τετα'ρτη οινολογία Μ 25 ήμίσει, sec! COÏT. A 1 28 ηνηϊ·. M
ήα μτ'
κινεί Α όια 3-η (ο m isso τοΰ) F 29 μέρει τι Μ 30 αν ή F νεουλκουμέ-
νη F 32 8] 8 ούκ Μ η om. FM 33 δέ (ante μη) oui. Μ μη oui. F
1116 SIMPLICH IN PHYSICORUM VII EPILOGUS

σθαι τό αυτό τ η όλη βοίρος κινεΐν ή δλως κινεΐν τι βάρος, δια τούτου 256»
καί τον Ζήνωνος λύει λόγον τον έπί τοδ κέγχρου. ε? γάρ ó μεόιμνος,
φησί, του κέγχρου καταπεσών ψοφεΐ, και ó εις κέγχρος ψοφήσει και το
μυριοστόν τοδ κέγχρου. λύει οδν τούτον τον λόγον λέγων μ ή πάσαν δύνα-
5 fJ-tv παντός βάρους χινητικήν είναι μηδε έν όσφοϋν χ ρ ό ν ψ . ουτω δε μηδε
πάν μέγεθος ψοφεΓν. καί συνελών τον λόγον λέγει δτι μερισί>είσης μεν 40
τ η ς δυνάμεως ου σώζεται ή αναλογία, έπειδή μ ή πάσα δύναμις και ή έλα-
χίστη κινεΐν ή ψοφεΐν δύναται, συντιθεμένης δέ σώζεται, δείξας ουν έπί
της φοράς ταδτα, λέγει δτι καί έπί των άλλων κινήσεων, έπειδή αί αρχαι
10 αί αύται s f a i , τό τε κινοδν καί το κινούμενον καί ó χρόνος καί τό διά-
στημα, καί τά από τούτων συμβαίνοντα τά αυτά εσται· ώστε έν οσοις
μεν έπί της φοράς σώζεται ή αναλογία, έν τούτοις καί έπί των άλλων 46
κινήσεων σω&ήσεται, έν δσοις δε έπ' εκείνης ου προεχώρει ή αναλογία,
έν τούτοις και έπί τούτων ου προχωρήσει.

1 τοϋ ό'λου F κινεΐν ή — βάρος oro. F M τούτο F M 2 τί,ς κέγχρου F M

ο της κέγχρου F M 4 της κέγχρου Μ 5 κινητικόν a όσιονοΰν Μ [¿ηόέ]
μη F 7 -/.al (post δύναμις) oui. M 8 ψοφείν ή κινεϊν F M συντιθεμένη Μ
συντι9εμένης—δείξας oro. F οΰκοΰν F 11 σημαίνοντα Μ έστι F 13 έπ']
προ a έκείνοις Μ προχωρεί FM 14 seqiiitur in Μ : σιμπλικίου tptXoaó'fOU εις
τον ζ ο ν τη; τοϋ άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως τέλο;
 Σ Ι Μ Π Λ Ι Κ Ι Ο Υ Φ Ι Α Σ Ο Φ Ο Τ Ε Ι Σ Τ Ο Θ Τ Η Σ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Ο Υ Σ Φ Ϊ Σ Ι - 2δ7·
Κ Η Σ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙΝ ΟΓΔΟΟΝ.

Τ η ς Φυσικής άκροάσεως του 'Αριστοτέλους το τελευταϊον βιβλίον, 8

κατά μεν τον άριβμον ογδοον της δλης πραγματείας έστί, χατά ôè την των δ
5 στοιχείων τάξιν Θ τοις Περιπατητικούς έπιγράφειν εί)ος, πολλών και καλών
έστι θεωρημάτων μ ε σ τ ό ν τ η τε γάρ περί των φυσικών άρχων πραγματεία
τέλος άριστον έπιτίόησιν άίδιον ουσαν την πρώτην φυσικήν κίνησιν απο-
δείκνυαν και την άιδιότητα τοΰ παντός διά της άιδίου κινήσεως λαμπρώς to
άνακηρΰττον και το δη μέγιστον την φυσικήν απασαν Οεωρίαν της πρώτης
10 έςάπτον φιλοσοφίας, και πασαν τήν φυσικήν υπαρ^ν της ύπερφυοΰς αιτίας
έξηρτημένην αποδεικνυον, όταν καί κινουμενον παν το σώμα το φυσικόν
απόδειξη καί παν το κινουμενον υπό τίνος κινεΐσ&αι. καί το πρώτως καί
κυρίως κινούν της ακινήτου καί αεί κατά τα αυτά καί ωσαύτως έχούσης ΐ"·
ουσίας έκφαίνη. τοιούτον ουν έχον σκοπόν το βιβλίον, είκότως αν ε ι ή
15 πα'σης αντιληπτικής προθυμίας έπάξιον. έπειδή δε των έφ' ημών τις γεγο-
νότων τελχίνων, ουδέν ηγούμενος νεανικόν άνδρώποις μόνοις βασκαίνειν καί
δια τούτο προς τον ουρανον αυτόν καί τον ολον κόσμον τήν έαυτου βασκα-
νίαν έκτείνων, δεινον ήγεΐται τήν τούτων ¿ιδιότητα, καί παρακουσμάτων
τινών ουκ ευτυχώς ουδέ ευγνωμόνως από φιλοσοφίας μετάσχων πρός τε

1 Titillimi dedi ex A : σιμπλικίου φιλοσόφου έξήγησις είς τον της του άριστοτέλους φυσικής
ακροάσεως βιβλίον ό'γδοον rubr. Μ : ΰπόμνησις σιμπλικίου φιλοσο'φου είς το θ της τοΰ άριστο-
τέλους φυσικής ακροάσεως ο έστιν ογδοον F : ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ Υ1ΙΌΜΝΙ1ΜΑ Γ.ΙΣ ΤΟ
ΟΓζ/ΟΟν" ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΠΣ AKl· ΟΛΣΕίΙΣ a 3 το] τό-
δε Μ βυβλίον a (ut solet): oui. M 4 των] πάντων M 5 έπιγράφειν τοις
περιπατητικούς εθος έστί F έπιγράφειν ex έπιγράφεται ut videtur A 1 G έστι post
θεωρημάτων F : Olli. M πραγματείας M 7. 8 post άποδεικνύον add. δταν '/.al
κινουμενον άπαν (cf. v. 11) F 9 άνακηρύττον a A M : άποδείκνυται F 10 έξάπτων F
i l a-i't F το φυσιχόν σώμα F M 12 post πρώτω (sic) -/.ai ili lac. m litt, omisit M
14 ουσίας] αιτίας F ουν oui. F αν M : oía. a A F 15 έπειδή τις των έφ'
ήμών Μ τις] in iiirg. τον φιλόπονον φησί lecte Α 10 νεσανικόν M ; an ίκανόν?
βασκαίνειν in lac. vi litt. om. M 18 τούτου F
 1118 SIMPLICII IN PBYSICORÜM VIH PROOEMIUM. c. 1 [Arist. p. 250«·! 1]

τά έν τ η Περί οόρανοΰ δεδειγμενα περί αιδιότητος αύτοΰ πέντε γέγραφε 25

πολόστιχα βιβλία, ών το σαθρον και προς ανοήτους μόνους ακροατάς τε-
θαρρηκός έπειροίθην έπιδείξαι το πρώτον της ΓΙερί ουρανού πραγματείας
έξηγούμενος, το δε έκτον αύτοΰ βιβλίον προς την άίδιον ένταΰθα δεδειγμένην
5 κίνησιν καΐ τον αίδιον χρόνον ανεζώσατο, διότι τούτων ανελέγκτων μενόν-
των άνάγκη πα'ντως ή ν à ίδιον είναι και αυτό το την αίδιον κίνησιν έν
' χρόνω αιδίψ κινούμενον, εδοξε μοι τοΰτο το βιβλίον έπερχομένψ και τάς
προς αυτό γενομένας αντιλογίας, όποΐαί τινές είσι καί από ποιας εςεως προα- 2»
γόμεναι, τοις φιλομαΟεστέροις έπιδεΐξαι. πειράσομαι δέ κάνταΰθα μετά
10 την έξήγησιν των 'Αριστοτέλους λόγων τάς προς αότους ένστάσεις παρατι-
Οείς ουτω τήν βα'σανον αύταίς προσάγειν.

ρ. 250 κ 11 Πότερον γέγονέ ποτε κίνησις οΰκ ο υ σ α π ρ ό τ ε ρ ο ν εως

του ο ί ο ν ζ ω ή τ ι ς ο υ σ α τ ο ι ς φ ύ σ ε ι σ υ ν ε σ τ ώ σ ι π ά σ ι ν . so

"Οτι μεν ó περί κινήσεως λόγος αναγκαίος τ ω φυσικω, διά πολλών

15 ήδη πρότερον έπιδέδεικται· δτι δε τω περί κινήσεως λέγοντι προσήκει
ζητεΐν, εί εστίν cuòio; κίνησις ή ούτως ε χει, ώστε ποτ» γεγονέναι μ ή πρό-
τερον ουσαν καί φί)είρεσί)αι πα'λιν, ώστε μηκέτι είναι κίνησιν, ουδείς <5ν
αμφισβητήσοι· δήλον δε δτι ου περί των ύπο σελήνην καί)' έκαστα κινή-
σεων τίνος ζητεί (τούτων γάρ έκαστη καί αρχήν έχει καί τέλος), οίίτε ει &">
20 ως μία καί συνεχής έστι κίνησις άίδιος νυν ζητεί (δπερ ύστερον εύρήσει),
αλλά καθόλου περί κινήσεως, εί ήν τις χρόνος οτε ουκ ήν κίνησις όποιαοΰν
ουδέ όλως έκινεΐτό τι των όντων, ή εσται τις χρόνος δτε ουδέν κινήσεται,
ή ταΰτα μεν αδύνατα φανεϊται, ήν δέ αεί καί εσται κίνησις, ώστε τ ο ΰ τ ο ,
τουτέστι τήν κίνησιν, à θ ά ν α τ ο ν κ α ί ά ' π α υ σ τ ο ν υπάρχειν τοις ουσιν. ή
25 γάρ κίνησις ου των καθ' αυτά ύφεστηκότων, αλλά των ά'λλοις υπαρχόντων
έστί, τουτέστι ταίς ουσίαις, αΓπερ οντά κυριώτερόν ει'σι των έν αυταΐς το 40

1 èv Tfl OÍD. Μ post oòpavoù add. ού Μ αύτοΰ u t v. 4 libri 2. 3 τε-

θαρρηκό: a M 2 : τεθαρρηκώς A F M ' 3 έπειράθη F άποδεϊξαι F 3. 4 το πρώτον
της Περί ούρανοΰ πραγματείας έξηγούμενος] cf. Indices Heibergianae editionis et huius s. v.
IOANNES 4 átov, sed con . A 1 ένταΰϊα άίδον F 5 τον] το a άνελέκτων F
6 καί oui. M άίδιον] αύτην F 7 μοι] μέντοι F το βιβλίον τοΰτο F : τούτω
τ ώ βιβλίω Μ 8 άντιλογίας γενομένας F a n t e τινές h a b e t τι F 11 προσάγειν
a M , COÏT. Α 1 : προάγειν A ' F 12 post ΙΙότερον add. δέ ex Arist. a : om. (ut Arist. Κ
et Barber. I 136) A F M κίνησίς τ:οτε F 13 post τοΰ lac. 18 fere litt, relin-
quit M 14 6 om. Μ λόγω F φυσικών F 15 άποόέδεικται a
10 εστίν άίδιος a M : έστινδιος (io in ras., dt super ν sciiptis) A , in iiiig. δέ Α 1 : Ιστιν (oui.
άίδιος) F εχειν a γέγονε ποτέ Μ 17 ούσα Μ φ9είρεται F
17. 18 ούδείς Αμφισβητήσει F 18 άμφισβητήση Μ 19 ζητεί τίνος Μ καί
(post έκάστη) om. Μ εί a A ' J F M : Olli. A1 20 ώς om. a καί oui. F
post άίδιος itérât έστί F post δπερ add. ές F 21 εί είη χρο'νος τις F
22 ούδε κινηθήσεται F 25 γαρ] δέ Μ ού τ ώ ν ] αυτών F αυτά aM: αύτό
AF άλλα — υπαρχόντων om. F 26 τών ούσιών F
 SIMPLICII IN PHYSICORUil VIII 1 [Arist. p. 250I'll] 1119

είναι έχόντων. διό τ ο ι ς ο υ σ ι ν ύπάρχειν την κίνησίν φησιν, ουχ οχι μή 257^
ον έστιν ή· κίνησις, αλλ' οτι κυρίως οντά αί ούσίαι και δι' αότάς τά αυμβε-
βηκότα του είναι μετεχουσι. το δε οιον ζ ω ή τις ο υ σ α τοις φύσει
σ υ ν ε σ τ ώ σ ι π α σ ι κατά τήν Άριστοτε'λους άκρίβειαν είρηται συμφωνούσαν
5 τ ω Πλάτωνι· ζην γάρ έκεΐνά φαμεν, οσα ένδοΟεν αφ' εαυτών κινείται· εί
ti υ ν καί τά φυσικά πάντα αρχήν κινήσεως έν έαυτοίς έχει την φύσιν, ζην
και ταύτα ε ΐ / ό τ ω ς &ν λεγοιτο κατά την ενδο&εν έπιτηδειότητα προς κίνησιν. ίδ
καί γαρ έσχατη των ζωών ή φύσις, διό καί έν υποκειμενιρ τοϊ φυσικιΰ
σώματι τό εΤναι έχει καί οίον ζών μάλλον έστιν ή ζ ω ή κυρίως, καί ή
10 κατ' αυτήν κίνησις έπιτηδειότης έστί προς κίνησιν, ως μαίίησόμε&α έν
τούτω τ ω βιβλίψ· οτι δε καί τοΰτο τ ω Πλάτωνι συμφώνως ó 'Αριστοτέλης
έφΟεγςατο 'οΓον ζωήν' είπών τήν ώς φυσικήν ενδοδεν κίνησιν, άκουε των
εν τ ω δεκάτω των Νόμων γεγραμμενων περί της ενδοΟεν κινήσεως· " έ ά ν
ιοιυμεν που ταυτην γενομενην εν τ(ο γηινω η ενυορω η πυροειοει κεχωρισμενω »ο
15 ή καί ξυμμιγει, τί ποτε φήσομεν έν τ ω τοιούτω πά&ος είναι, μών άρα με
έρωτας, ε? ζην αυτό προσερουμεν, όταν αυτό αυτό xtvfl". αλλά ταύτα
περί της κυρίως αότοκινήτου ζωής είρηται τής ψυχικής, διό καλώς ο
'Αριστοτέλης οΓον ζωήν ειπεν είναι τήν φυσικήν κίνησιν καί ουχ άπλώς
ζωήν, οτι δν έ'χει λόγον ή ψ υ χ ή προς φύσιν, τούτον έχει τον λόγον ή
20 κυρίως ζ ω ή προς τήν φυσικήν κίνησιν. δ δε 'Αλέξανδρος τό οΓον ζωή
τ ι ς ο υ σ α τ ο ι ς φ ύ σ ε ι σ υ ν ε σ τ ώ σ ι π α σ ι ν ώς δει|κτικόν του άί)άνατον 257»
καί άπαυστον είρήσίΐαι τήν κίνησίν φησιν. εί γαρ ούτως έ'χει ή κίνησις
προς τά φυσικά ώς ή ζ ω ή προς τά έ'μψυχα, ώς αδύνατον έστιν άνευ ζωής
έμψυχα είναι, ουτω καί φυσικά χ ω ρ ί ς κινήσεως, εί ουν άίόια τά φυσικά
25 καί)ο φυσικά (οΰτε γάρ ήρξατό ποτε οΰτε εις το μ ή είναι φθαρήσεται,
st'rrsp ή των φυσικών φ&ορά μεταβολή έστιν εις άλλο τι φυσικόν· ύδατος
γάρ φϋαρέντος αήρ γίνεται), δήλον οτι καί ή κίνησις, καί)' ην έστι φυσικά, »
άίδιός έστι. μήποτε δε ó 'Αριστοτέλης ουκ από τής των φυσικών άιδιότητος
το άίδιον τής κινήσεως έοειξεν. ουδέ γάρ άποδεδεικταί που τέως άίδια τά
30 φυσικά, άλλα ά π ' αυτοΰ του τής φυσικής κινήσεως ορισμού, ώς μαίίησό-
μεΟα, τήν φυσικήν κίνησιν άίδιον δείςει, καί άπό ταύτης το φυσικόν σώμα.
πασι δέ τ ο ι ς φ ύ σ ε ι σ υ ν ε σ τ ώ σ ι ν εΐπεν, διότι ουχ ώς ύδατος ή ώς άερος

I διό Α 2 FM: δι' 8 a : oio'''® (fuit follasse διότι) A1 τοις ούσι τήν κίνησιν ύπάρ-
χειν φηαίν F 2 έαυτάς Μ: αυτά F 4 την του Μ δ ό'σα supra add. A '
G v.'/i (ante τά) om. F «υτοίς M 7 προ; κίνησιν έπιτηοειότητ« Μ 8 των
Μ: τήν a(AF?) ζώων aFM 9 έστι μάλλον F 10 κατ' αυτήν] κατά τόπον F
II 6 άριστοτέλης συμφώνως Μ 12 οΓον — κίνησιν post κινήσεως (13) poiiit F
ώς oin. M 13 Νόμων] Legg. Χ p. 895 C 14 που] πως compendiose F
o
γενόμεν F ένύδρω] γηΐνω F 14. 14 κεχωρισμένην ή ν.αί ξυμμιγή F Ιό φύ-
σομεν Μ 10 προσεροϋμαι F 18 εϊπεν supra add. Α' καί ούχ—κίνη-
σιν (20) om. Μ 19 λόγον εχει F 22 φησί τήν κίνησιν F εί] ο\> Μ
24 εμψυ/ον Μ 25 γάρ oin. F 20 τι om. Μ ante ύδατος add. οίον, omisse
γάρ F 27 γίνεται άήρ Μ φυσική F 29 ούδε] ού Μ γάρ oin. F που τέως]
ποτέ ώς F 32 ή ώς] η Μ : xal F
1120 SIMP-LIGII IN PHYSICORUM VII! 1 [Arist. p. 2 5 0 b l l . 15. 18]

ζωή έστιν ή κίνησις, αλλ' ώς »υσικών πάντων καθο φυσικά καί καθο 257»
αρχήν έν έαυτοίς έ χ ε ι κινήσεως· διό καί άίδιός έσχιν ή κατά το κοινόν
λαμβανομένη κίνησις.

ρ. 250 Μ 5 Ε ί ν α ι μ ε ν ουν κ ίν *¡ σι ν π ά ν τ ε ς φ α σ ί ν 2ως τοΰ μ ή χινή-μ

5 σεως ούσης.

' Ε π ε ι δ ή το αίδιον είναι κίνησιν τοΰ όποΐόν τι σημαντικδν υπάρχει,

προηγείται δε έν τοις προβλήμασι τοΰ όποιον τι καί το τί έστι και τό ει'
εστίν δλως, καί το μεν τ ί έστιν ή κίνησις έν τω τρίτφ της πραγματείας 15
υπέδειξε, το δ' εί έ'στιν ου φαίνεται δεδειχώς. διό το περί του όποιον τι
10 νυν προθέμενος εις άπόδειςιν εί/ότως τήν αίτίαν διδάσκει τοΰ λαβείν όμο-
λογουμενον, δτι εστίν ή κίνησις. εί γάρ περί το είναι τήν κίνησιν πάντες
άλλήλοις συμφωνοΰσιν οί φυσικοί, καίτοι περί το áíótov ή μή διαφερόμενοι,
ουδέν áv άτοπον ε ί η το λαβείν όμολογουμενον, δτι έ'στιν ή κίνησις· τους
γάρ αναιροΰντας τήν κίνησιν έ'δειίεν μηδέ φυσικους οντάς μηδέ προσήκειν
15 τω φυσικω τον προς αυτους λόγον ώς τάς άρχάς αναιροΰντας τάς φυσικάς. ·20
αίτιον δέ τοΰ πάντας τους φυσικους περί κινήσεως λέγειν τό κ ο σ μ ο π ο ι ε ΐ ν ,
και π ε ρ ί γ ε ν έ σ ε ω ς καί φ θ ο ρ ά ς ε ί ν α ι τήν θεωρίαν πάσιν αότοΐς.
κοσμοποιεΐν δε λέγει τους φυσικους οόχ ώς γενητον από χρόνου τδν
κόσμον λέγοντας, αλλ' ώς τήν συστασιν αυτού διά κινήσεως παραδίδοντας.
20 ουτω γάρ καί Δημόκριτος κοσμοποιεΐ καί 'Εμπεδοκλής καί 'Αναξαγόρας,
οι μεν συγκρίνεσθαι καί διακρίνεσθαι τά άτομα σώματα καί τά τέτταρα
στοιχεία λέγοντες, 'Αναξαγόρας δέ έκκρίνεσθαι τάς όμοιομερείας από τοΰ 25
μίγματος λ έ γ ω ν καί ή σύγκρισις δε καί ή διάκρισις καί ή έκκρισις κινή-
σεις τινές είσι. καί περί γενέσεως δε καί φθοράς διαλέγονται πάντες, α?-
25 τίνες καν μ ή κινήσεις ώσιν, αλλ' ουκ άνευ γίνονται κινήσεως· καί γάρ κατά
τόπον κινήσεις καί αλλοιώσεις καί αυξήσεις καί μειώσεις των γενέσεων
προηγοΰνται καί των φθορών.

ρ.'250ΐ)ΐ8 Ά λ λ ' " j a m μ έ ν α π ε ί ρ ο υ ς κ ό σ μ ο υ ς ε ΐ ν α ί φ α σ ι ν εως τοΰ

καί π ε ρ ί τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς υ π ο τ ί θ ε ν τ α ι κ α τ ά λ ό γ ο ν . 31

30 Τοΰ τήν κίνησιν ώς ουσαν παραλαβεΐν απολογίαν έαυτφ πορίσας τήν

1 άλλ' ώ;] αλλά Κ 2 έν αύτοϊς F 4 πάντες φασίν om. F G ποιόν τι Μ

ύπάρχειν F 7 post όποΐόν τι add. έστί F εί om. F 8 ή om. F èv τώ
γ ταύτης της F 9 διό τό A F M : διά τοΰτο a τι] τό Μ 10 προ&εμένου F
10. 11 ¿μολογοΰμενος a 11 εί γάρ — κίνησις (13) om. Μ 12 συμφωνοΰσιν άλλή-
λοις F . άίδιον φερόμενοι F 13 ουδέν ουν είη ά'τοπον λαβείν F ?στι κίνησις F
14 γάρ] δέ Μ μηδέ] μή F 15 τών φυσικών F 17 γενέσεως] κινήσεως F αύτοίς
πασαν F 18 δέ in lac. om. M 21 τέτταρα OHI. F 24 δέ om. F 25 γίνονται
post κινήσεως M : om. F 26 post κινήσεις add. είσί Μ γενεών M 27 προηγούμε-
ναι Μ 28 οσοι A F M : όπόσοι a (ut Arist. EHI) post κόσμους add. τε a (quod post
απείρους Aristoteles exhibet omissum in codd. F K , liarb. I 13IJ) φασίν είναι F qui con-
tinuât lemma usque ad τους δέ φ9είρεσ9αι 29 της om. F 30 τοϋτο τήν F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 2SOMS] 1121
των φυσικών περί τούτο συμφωνιών έκ τής περι την άιδιότητα τής κινή- 257'
σεως διαφωνίας αυτών, πάλιν οτι αναγκαία ή περί τής άιδιότητος ζήτησις
παραδείκνυσι λέγων, τίνες μεν των φυσικών άίδιον ύπέί)εντο τήν κίνησιν,
τίνες ok ουκ àtòiov, -pòς τάς περί των κόσμων υποίΐέσεις καί τά περί της 33
Γι κινήσεως προσαρμόσαντες. οι μεν γάρ άπειρου? τω πλήί)ει τους κόσμους
ύποί>έμενοι, ώς οί περί Άναςίμανδρον καί Αεύκιππον καί Δημόκριτον καί
ύστερον οί περί Έπίκουρον γινομενους αυτους και φδειρομένους ύπεί)εντο
επ' άπειρον άλλων μεν αεί γινομένων άλλο;ν δε φβειρομένων, κ7.1 την
κίνησιν άίδιον ελεγον άνευ γάρ κινήσεως ουκ έ'στι γένεσις ή φθορά, των
10 δε ε ν α μόνον κόσμον λεγόντων οί μεν αγένητόν τε άπο χρόνου καί
άφΟαρτον αυτόν λέγοντες άίδιον καί την κίνησιν υπετί&εντο, ωσπερ Πλάτων 40
καί 'Αριστοτέλης· γενητόν δε καί φΐ)αρτόν τον Ινα κόσμον ποιουσιν, δσοι
αεί μεν φασιν είναι κόσμον, ου μην τον αυτόν άεί, άλλά άλλοτε άλλον
γινόμενον κατά τινας χρόνων περιόδους, ώς Άναςιμένης τε και Ηράκλειτος
15 καί Διογένης και ύστερον οί από της Στοάς, καί δήλον οτι καί περί
κινήσεως ούτοι την αυτήν εχουσι δοςαν οτε γάρ κόσμος ήν, τότε
κίνησιν άναγκαίον είναι. Εμπεδοκλής δε, εί μεν κατά το σχήμά τις άκούοι
του λόγου, ώς ποτέ μεν σφαΐρον ποτε δε κόσμον λέγοντος, δήλον οτι καί 45
τήν κίνησιν εν τ^ γενέσει του κόσμου θεωρών γινομένην καί φΐ)ειρομένην
20 ύπετίθετο αεί, εί δε καί τον σφαΐρον είναι βουλεται καί τον κόσμον αεί,
καί κίνησιν ένόμιζεν έν τω κόσμιο (αεί) είναι, απ' αρχής δε χρόνου δο-
κουσι λέγειν γεγονέναι τον κόσμον Αναξαγόρας τε και 'Αρχέλαος καί Μητρό-
δωρος ó Χίος· ούτοι δε καί τήν κίνησιν άρςασ&αί φασιν ήρεμουντων γάρ
τον προ του χρόνον των όντων κίνησιν Ιγγενέσβαι φασίν υπό του νου, ύφ'
2Γ> ής γεγονέναι τον κόσμον. φαίνονται δε και ούτοι τάςεως ενεκα δίδασκα- so
λικής αρχήν τής κοσμοποιίας ύπο&έμενοι. καί ο γε 'Αναξαγόρας σαφώς
άπο τής νοητής ενώσεως, έφ' ής ήν "όμου πάντα χρήματα", ώς φησι,
τήν κοσμικήν διάκρισιν υποστήσαι τον νουν λέγει, ó μέντοι 'Αλέξανδρος
καί τον Πλάτωνα φησιν απ' αρχής χρόνου τον κόσμον υφιστάνειν, πλήν
30 οτι καί προ τής του κόσμου γενέσεως κίνησιν i ν τοις ουσι πλημμελή καί

1 τούτων Μ 2 διαφωνία;] όιαφωνίαν Μ 3 τψ (ante κίνηοιν) ora. F 4 περί

των κόίμων Α: περί τον κόΐμον FM: om. a τά ora. Μ της (post περί) ora. F
5 γάρ ora. F άπείρω Μ τους om. F G ώς oí] οίοι F 7 γενομέ-
νου; F ί) άιδίαν M 10 μόνον ora. F: μεν τον M οί] εί A1: con·. A-
άγέννν,τον FM post, τε adii, καί M 11 ΰπέ3εντο M 12 γεννητόν FM
τον ora. FM 13 μέν άεί F 13. 11 άλλο γενόμενον F 14. 15 ίιογέν/); καί
ήράκλειτος ponit Μ 10 ούτοι post δόςαν pouit F 17 καί χίνηβιν a: καί ή κίνησις Μ
δέ, εί μέν] μεν εί F άκούει F 18 λέγοντες Μ 20 εί δέ Μ, in mrg. A':
έ-εί a: ora. A1 F καί (post όέ) om. M 21 άεί addilli cf. 1122,18 22 λέγειν
ora. F τον] τά Μ 24 των προ τοϋ των όντων χρόνον F τώ νώ F1
25 και ora. F 2G σοφώς F 27 αφ' ής Μ: εφηοεν F φη5ι] fr. 1 cf. supin
p. 34,20 alias 28 των κοίμικών F ΰποβτήναι F Αλέξανδρος] cf. Philoponus
contra Proclura VI 27 (fol. DSE) 29 τόν ora. M υφιστάνειν a: ύφεστα'νειν A: ύφε-
ΐτάναι FM 30 post ούσι add. καί F πλημμελεϊ M
Comment. Arist. X .Simplic. in rhys. 21
1122 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 250b 18]

άτακτον ελεγε. ' π α ρ α λ α β ώ ν γαρ, φησίν, ó θ ε ό ; π α ν οσον ήν όρατόν ο ϋ χ 257»

ήσυχίαν | εχον, άλλά χινουμενον π λ η μ μ ε λ ώ ς καί άτα'κτως αότό ήγαγεν 258"·
έκ της αταξίας.' αλλ' δτι μεν ουχ ούτως α π ' α ρ χ ή ς χρονικής ώ ς προ-
ϋπα'ρχοντος χρόνου γεγονέναι τον κόσμον ó Πλάτων φησί, δήλος έστι σαφώς
5 ε ι π ώ ν , δτι ó χρόνος μ ε τ ' οόρανου γέγονεν· ώστε ουδέ το π λ η μ μ ε λ έ ς και
άτακτον χ ρ ό ν φ π ρ ο ύ π ά ρ χ ε ι ν κατ' αότόν νομιστέον. αλλ' fva και την γενε-
σιουργόν ένδείξηται πλημμέλειαν κατά την α π ό του δντος υφεσιν υποστασαν 5
καί την από τοΰ δημιουργού τάξιν αεί διακοσμούσαν αότήν, χ ω ρ ί ς εκάτερον
υπέδειξε τ ψ λ ό γ ψ . δπερ έν τ ω Πολιτικψ πεποίηκεν άποστήσας τοΰ κόσμου
10 τ ψ λόγψ τον δημιουργόν και Οεασάμενος αότόν ' ε ί ς τον τ η ς άνομοιότητος
πόντον' ύποφερόμενον. τοιαύτης οδν ούσης διαιρέσεως τ ω ν περί κόσμου
δοξασμάτων οί μεν άπειρους λέγοντες ώ ς άλλων άεΐ γινομένων άλλους
φθείρεσ&αι άίδιον την κίνησιν ελεγον, δσοι δέ f v a τον αυτόν αεί ή Ινα μεν
μ ή τόν αότόν δέ αεί, ούτοι καί περί τ η ς κινήσεως οίκείως υπέ&εντο τ η ίο
15 περί τοΰ κόσμου δόξη. ο ί τε γάρ Ινα άει τον αότόν λέγοντες άίδιον και
την κίνησιν λέγουσιν, ομοίως δέ καί οί άλλοτε άλλον Ινα λέγοντες, δταν
τ η τοΰ έτέρου φ&ορά ή τοΰ έτέρου γένεσις Ι π η τ α ι , καί ούτοι άίδιον την
κίνησιν φ α σ ι ν άεί γάρ οντος κόσμου άνάγκη καί κίνησιν άεί εΐναι. ε? δέ
Ινα λέγοντες ά π ' ά ρ χ ή ς τίνος χρόνου τοΰτον γεγονέναι φασίν, ώς άλη&ές
20 είναι λέγειν, δτι ήν δτε οδκ ήν κόσμος, καί φθειρόμενον εν τινι χρόνο)
μηκέτι γίνεσ&αι, δήλον δτι καί ή κίνησις άρχήν Ιξει καί τέλος, άλλά 15
γεγονέναι μέν τον Ινα πολλοί λέγουσι κοσμοποιοΰντες καί τ ψ λόγψ την
τάξιν τ η ς δημιουργίας παραδιδόναι βουλόμενοι, γίνεσ&αι δέ καί φθείρεσ&αι
τον Ινα κόσμον, ώ ς μηκέτι είναι κόσμον, οόδένα τ ω ν φυσιολόγων ΐσμεν
25 λέγοντα.
Ε λ λ ι π ή ς 8έ ή λέζις δοκεΤ δια βραχυλογίαν ή λέγουσα δ σ ο ι δ έ ή ε ν α
ή μ ή ά ε ί · τ ψ μέν γαρ Ι ν α έλλείπει τό "καί ά ε ί ' , τ ψ δέ μ ή ά ε ί το "καί
Ινα', ώ ς εΐναι τό τέλεον ο ύ τ ω ς · ' δ σ ο ι δέ ή Ινα καί άεί τον αότόν ή Ινα

1 παραλαβών κτλ.] contracta ex Timaeo p. 30 A post ήν littera evasa A

2 ίχο·/ a (AM e silentio): άγον (ut Plato et Simplicius supra p. 704,16) F J : άγων F 1
κινούμενον post ατάκτως ponit F αύτόν F : αότό post ήγαγεν a 3 post της adii,
οικείας F 3. 4 προϋπάρχοντα τοϋ χρόνου F 4 δήλον Μ 5 ¿ om. M
G ύπάρχειν F νομιυθέον F 1 7 ένδείξη F 9. 10 τώ λόγω τοΰ κόσμου F
11 πόντον] λόγον F : τόπον codices Piatonis Polit, p. 273 D; sed πόντον (quamvis surdis
editoribus) ex Neoplatonicis Piatoni restituit Albertus Iahn (Zeilschr. f . Alterthumsk. 1842
p. 548 sqq., ubi addas Proclum in Tim. p. 85 Bas. [E, p. 127 Schneider] et Mich. Ephes.
in Eth. Arist. p. 480,17 ed. Heylbut) φερόμενον F περί] τοΰ F : περί τοϋ Μ
12 ώς ¿εΐ άλλων F 14 της (post περί) om. FM οίκείως om. M fortasse
ϋπετίίεντο ut ρ. 1121,20 15 άει ante λέγοντες Μ: ή F λέγοντες Μ
16 δταν — λέγοντες (19) om. Μ 17 φθορφ om. a έπιτελήται F 18 άεί (ante είναι)
om. F εί] oí F 19 τούτον om. F 21 ή (post καί) om. M 22 τον] τό a
26 έλλειπής aA ut p. 1123,2 ή λέγουσα] λήγουσα Μ ή om. F (et Aristoteles,
sed habet sec. Vitellini» E prima m. οσοιδεηεναημη, altera recenti δσοι δέ εΐεν άεί μή)
27 τψ μέν] τό F post τψ όέ add. ή Μ καί (ante Eva) om. F 28 είναι]
οδν F ούτως] τοΰ Μ δσοι, οι in ras. Α ή (post δέ) om. F
 SIMPLICII IN PHYSICORUU VIII 1 [Arist. p. 250b 18. 23] 1123

μεν, 'iòx αεί δε.' τούτο δε διχώς αν διαιρεθείη· ή γάρ ώς μ η del μεν 2 5 8 '
του αυτού, οντος δε άει κόσμου, ή ώς μηδέ οντος à&L το δέ έλλιπές
έθεράπευσεν ή ασφαλής έπαγωγή· ως γάρ αν αποφαίνονται, φησί, περί τοΰ
κόσμου, κατά τον αυτόν λόγον καί περί της κινήσεως υποτίθενται. και
5 γαρ οντος μεν κόσμου καί γινομένου και φθειρομένου ανάγκη κίνησιν
είναι, μ η οντος δέ μηδέ γινομένου ή φ&ειρομένου, ανάγκη μ η είναι κίνησιν.

p. 250ΐ)23 Ε ί δ η έ ν δ έ χ ε τ α ι π ο τ ε μ η δ έ ν κ ι ν ε ί σ θ α ι 2ως τοΰ ή δ έ τ ά δ ε 30

ένθένδε άλλάσσοντα.

Ειπών ότι των φυσικών οί μεν άίδιον υπέθεντο την κίνησιν, o? δέ οόκ
10 «ίδιον, οίκείως έκάτεροι ταΐς έαυτών περί του κόσμου δόξαις, άνελεΤν προτί-
θεται τους μ η α ίδιον αότήν λέγοντας λόγους, αλλ' ούτως εχειν ως Ι ν δ έ χ ε τ α ί
ποτε μηδέν κινεΐσθαι. καί δυο τρόπους έκ&έμενος, καθ' οδς δυνατόν
ποτε μηδέν κινείσθαι, καί τους προϊστάμενους αυτών προσπαραγράψας 85
Άναξαγόραν τε και Έ μ π ε δ ο κ λ έ α , διά τοΰ τουτους άνελειν τους τρόπους
15 εισάγει το δεϊν πάντως «ίδιον είναι την κίνησιν. δυο δέ οί τρόποι, διότι
κινήσεως νΰν φαινόμενης, ε ? έ ν δ έ χ ε τ α ι ' π ο τ ε μ η δ έ ν κ ι ν ε ί σ θ α ι , ανάγκη
ή ώς πρότερον μ η ούσης κινήσεως, ώς έόόκει λέγειν 'Αναξαγόρας την αεί
συνυπάρχουσαν των δευτέρων από των προτέρων υπόστασιν διά της κατά
χρόνον λέγεσθαι δοκουσης έκφάνσεως σαφεστέραν ποιών (ό δέ αυτός τρόπος
20 της υποθέσεως έστι, xäv ύστερον μ ή είναι τις κίνησιν ύπόθηται· διόπερ -»ο
ουδέ ¿μνημόνευσε τούτου)· έδόκει δέ λέγειν ó'Αναξαγόρας, 2τι ό μ ο ΰ πάν-
τ ω ν ό ν τ ω ν χρημάτων κ α ί ή ρ ε μ ο ύ ν τ ω ν τον ά π ε ι ρ ο ν πρό τοΰ χ ρ ό ν ο ν ,
βουληθείς ό κοσμοποώς νους δ ι α κ ρ ΐ ν α ι τα είδη, απερ δμοιομερείας καλεί,
κίνησιν αυταϊς ένεποίησεν ου γάρ ήν διάκρισιν σωματικήν άνευ κινήσεως
25 γενέσθαι, δεύτερος δέ τρόπος ó κατ' Έμπεδοκλέα παρά μέρος κίνησιν
ποιοΰντα καί ήρεμίαν. υπέθετο γάρ ούτος τόν τε νοητόν καί τον αίσ&ητόν
κόσμον έκ των αδτών στοιχείων των τεττάρων συνεστώτας, τον μέν παρα- 45
δειγματικώς δηλονότι τον δέ είκονικώς, καί ποιητικά αίτια τοΰ μέν νοητοΰ

I διχώς] δικαίως (καί compendio) Μ 2 δέ (ante άεΙ) oui. F 3 άποφοίνον-

ται F 4 της om. F 5 post μεν add. τοΰ Μ ¿νόγκη — φθειρομένου
om. M 7 μηδέ F 7. 8 το γάρ ήδε τάδ' άΧΧάααοντα, ένθένδε έκεϊσε λέγειν αυτόν
ύποληπτέον ex altera Aristotelis recensione (codd. F B I Barb. I 136) a 8 ένθένδε A :
ενθ' (ut videtur) F : om. Μ : ένθένδε τά Aristoteles (E) cf. p. 1125,5 άλλάσσονται F
10 έκάτεροι^ A : έκάτερον υπό F : έκάτερον Μ τοΰ om. F προτίθενται F
I I τους] τάς F αότόν Μ λόγον F ένδέχεται a A * F : ένδέχεσθαι coir.
Α'Μ 12 μηδέν] μή F καί δύο — κινείσθαι (13) om. Μ 13 μηδέν] μή F
προσπαραγροίψαι F : παραγροίψας Μ 14 διά τοΰ] διά τό F : διά τοΰτο Μ τό-
πους Μ 16. 17 ή όνάγκη η F 17 ώς (ante έδόκει) om. F λέγων F
19 δοκοόσης έκφάνη ΰφεστέραν Μ 20 έστι om. Μ ύποτίθηται Μ 22 όντων
των F πρό τοΰ ante άπειρον F 23 βουληθείς ό , εις ο in lac. om. M
24 διάκρισις σωματική F 26 τόν (post καί) om. F M 27 κόσμον om. F
τεσσα'ρων στοιχείων (om. των) F ιυνεστώτα M
21*
 1124 S I M P L I C I I IN P F I Y S I C O R U M V I I I 1 [Arist. p. 250i>23]

την Φιλίαν δια της ένώσεως τον σφαίρον ποιούσαν, 8ν καί Osòv επονομάζει 258 Γ
(καί ουδετέρως ποτέ καλεί " σφαΤρον έ'ην"), τοΰ δέ αίσ&ητοΰ το Νεΐκος,
δταν έπικρατη μή τ ε λ έ ω ; , διά της διακρίσεως τόν κόσμον τούτον ποιούν,
δυνατόν δέ καί έν τούτω τψ κόσμω την τε 2νωσιν δραν καί την δια'κρισιν,
5 την μέν κατά τον οόρανόν, 8ν άν τις καί σφαΤρον καί ftsòv είκότως καλέσειε,
τήν δέ κατά το υπό σελήνην., ο μάλιστα τοΰ κοσμεΐσ&αι δεόμενον κόσμος
καλείται κυριώτερον. δυνατόν δέ καί έν τψ υπό σελήνην άμφω Οεωρείν
τήν τε ενωσιν καί τήν διάκρισιν άει μέν άμφω, άλλοτε δέ άλλην έν άλλοις
και άλλοις μέρεσιν ή Ιν άλλοις καί άλλοις χρόνοις επικρατούσαν, καί γάρ 50
10 καί ενταύθα το Νεΐκος καί τήν Φιλίαν παρά μέρος έπικρατεϊν έπί τε ανθρώ-
πων καί ίχθύων καί θηρίων καί ορνεων ó Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς φησι τάδε γράφων·
•J· τούτον μέν άν βροτέων μελέων άριδείκετον ογκον
άλλοτε μέν Φιλότητι συνερχόμεν' εις εν άπαντα
γυΐα, τά σώμα λέλογχε βίου θαλέάοντος έν άκμ-β·
15 άλλοτε δ' αυτε χαχηαι διατμηθέντ' Έρίδεσσι
πλάζεται άνδιχ' ίκαστα περί ρηγμΐνι βίοιο·
ωσαύτως Οάμνοισι καί ίχθύσιν υδρομελάθροις |
θηρσί τ' ¿ρειμελέεσσιν ίίε πτεροβάμοσι κύμβαις. 25 8ν
Παραθέμενος δέ ó 'Αριστοτέλης τα τοΰ Ε μ π ε δ ο κ λ έ ο υ ς επη, έν οίς
20 αυτόν οίεται τήν τε κίνησιν καί τήν άκινησίαν παραδιδόναι, τήν μέν κίνησιν
κατά τήν γένεση θ ε ω ρ ε ί τοΰ τε ενός έκ των πολλών καί τών πολλών έκ
τοΰ ενός, σαφώς καί τοΰ Εμπεδοκλέους είπόντος
τ η μ έ ν γ ί ν ο ν τ α ι τ ε καί ου σ φ ι σ ι ν έ ' μ π ε δ ο ς αιών.
δτι γάρ τ ή γενέσει κίνησις σύνεστιν εϊρηται πρότερον, τήν δέ άκινησίαν α
25 εοικεν δ Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς ένοράν κατά τήν άίδιον ταυτότητα τής είς άλληλα
τοΰ ενός καί τών πολλών μεταβολής· τοιούτον γάρ το

2 σφαίρον εην] ν. 134 Stein., 6 4 Karsten καλεί ποτε F cr¡v om. F 3 έπι-
κρατηι, ήι in ras. Α 1 κρίσεως F ποιών M 4 έν τ ω κόσμω τοΰτψ a
5 την μέν — διάκρισιν ( 8 ) A F M : om. a 8ν άν — τήν δε (G) om. Μ 8ν ά'ν]
òpàv F 6 κατά] καί Μ 8 τε (post τήν) ora. F 9 καί γάρ — μέρος ( 1 0 )
oui. Μ 10 έπικρατεϊ F : έπικρατεϊν δέ Μ 11 καί ίχθύων καί om. F
δ om. a τάδε] ταϋτα F γράφων] ν. 2 4 7 — 2 5 1 St., 3 3 5 — 3 3 9 K a r s t .
12 τοΰτον (sed ο altern m in rasura Α ' ) μέν άν βροτέων AF: τούτον μέν άμβροτε'ρων
Μ : τούτον μέν βροτέων a. lege τοΰτο μέν: hoc (seil. Concordiae et Discordiae certamen)
manifestum est in corpore humano 13 συνερχόμενα F 14 σώμα a A : σώματα
FM λέλεγχε F θαλέθοντος a A M : θαλέοντος F : θαλέθουσιν perperam Karsten
15 διατμηθέν π 1 Μ έρίδεσσι a : έρίδεσι Α : έρίδεσιν F : έργϊδέσιος M 16 πλάζετ M.
de anacoluthia cf. v. 101 St. άνδιχ' a A 1 : οίχ 1 A F : όίνδεχ' M περί Ρηγμΐνι a :
περίρ^ηγμϊνι A : περί ^ηγμήνι M : περί ^ηγμήνεαι F βίοις F 17 ΰδρομελάκροις M
18 θερσί τε ¡¡ιημελέεσσιν F . pro ¿ρειμελέεσσιν (sic a A M ) emendavit Schneider ¿ρειλεχέεσσιν
ex v. 4 3 8 S t . ¡δέ πτεροβάμοσι κΰμβαΐζ a A : ήδέ πτεροβάσι κύμβαι; Μ : ήδέπερ κύμβαις
F: ίδέ πτεροβήμοσι κ. Merzdorf 19 δέ om. F 2 0 έαυτόν F 1 τε om. F
21. 22 τών πολλών έκ του ένός] τοΰ έξ ένός πολλά Μ 2 2 καί itérât F είπόντος]
ν. 71 St., 97 Κ . 2 3 ου σφισιν] ους φτ,σιν Μ εμπαιδος F 24 νέστιν Μ
2 5 δ om. F M 2 6 τοιούτο a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arisi p. 250^23. 251 »5] 1125

ή δε τ ά δ ' ά λ λ ά σ σ ο ν τ α δ ι α μ π ε ρ έ ς ο ό δ α μ ά λ ή γ ε ι , 25SV
τ α ύ τ η δ' αίέν εασιν ακίνητοι κατά κύκλον
ó δε 'Αλέξανδρος οίδεν μεν και τούτον τον voùv, φησί δε μή κατά τούτον
έκδέχεσδαι τον Άριστοτέλην, αλλά καί ταύτα περί τ η ; μεταβολής άκούειν,
5 όταν λ έ γ η · η δέ τ ά δ ' ε ν θ έ ν δ ' ά λ λ ά σ σ ο ν τ α , τουτέστιν ε£ς τα'δε έχ τώνδε
μεταβάλλοντα ού λήγει. " κατά την άμειψιν ταυτην και την είς άλληλα 1«
έν μέρει μεταβολήν καί ταύτη άιδιά έστι, τουτέστιν άίδιος αυτών ή εις
άλληλα μεταβολή, ίδια μεν γαρ ουΟέτερον των γινομένων υπό του Νεί-
κους και της Φιλίας εκ των στοιχείων άίδιόν εστίν ουδέ έ ' μ π ε δ ο ς αυτοΐς
10 ó α ί ώ ν , ή μέντοι sic άλληλα αυτών μεταβολή άίδιος· τούτο γάρ σημαίνει
το α ί έ ν ε α σ ι . " ταύτα κατά λέςιν ειπών ó'Αλέξανδρος έπάγει· " ε ί τ α επί
τούτοι; εΐή αν ίδια λεγόμενον το α κ ί ν η τ ο ι κ α τ ά κ ύ κ λ ο ν , τουτέστιν ακί-
νητα γενόμενα καί>' έκάστην περίοδον καί κα&' έκάστην τελειότητα, ήν 15
κυκλον λέγει." μήποτε δε απίθανος ή άπόστασις του α κ ί ν η τ ο ι κατά
15 κ υ κ λ ο ν , άμα δέ καί αδιανόητος· δειται γαρ του α ΐ έ ν ε α σ ι ν . αλλά μάλλον
ρητεον ούτως άκούειν τον Άριστοτέλην, οτι καθ' οσον μέν είς άλληλα αεί
μεταβάλλει, άίδιος αυτών ή μεταβολή καί ή κίνησις, καί)' οσον δέ ενϋενδε
εκεϊσε μεταβάλλοντα τάδε γίνεται, οίον εκ πολλών εν ή ες ενός πολλά,
καί μετά την μεταβολήν Γσταται ποτέ μεν είς το εν εΐναι ποτέ δέ είς το
20 πολλά, ταύτη κατά περιόδους αεί μετά τήν μεταβολήν άποκα&ιστάμενα είς 20
το του ενός ή το των πολλών είδος άκίνητά εστι κατά τήν περίοδον εκεί-
νην, εως αν πάλιν μεταβάλλειν άρςηται. φαίνεται δέ καί ó Θεμίστιος ταύτης
της εννοίας εχόμενος· τήν γαρ ήρεμίαν εν τοις μεταςυ τών μεταβολών
χρόνοις γίνεσ&αί φησι.

2ί> ρ. 251 " 5 - κ ε π τ έ ο ν δ ή π ε ρ ί τ ο ύ τ ο υ π ώ ς έ ' χ ε ι εως του τ ή ν περι

της ά ρ χ ή ς της πριότης.

Ή περί της άιδίου κινήσεως ζήτησις ο π ω ς αναγκαία, δείκνυσιν, εί'περ 25

συντελεί μέν καί προς τήν φυσικήν ι)εωρίαν (εί γαρ άίδιος ή φυσική κί-
νησις. ή μέν κατά συνέχειαν, ή δέ κατά τήν άνέκλειπτον μεταβολήν, δήλον
30 οτι καί τά φυσικά άίδιά εστι τα μέν τ ω ά ρ ι ^ μ ψ τα αυτά μένοντα, τα δέ
τ ω τήν άλλου φί)οράν άλλου γενεσιν υπάρχειν), συντελεί δέ καί προς τήν

1 ν. 72. 73 St., 99. 100 Κ. cf. ρ. 34,3. 158,12. 160,21 ούδ' άμα AF λήγοι, τοι-
αύτη Κ 2 εαοαιν ut ν. 11 et 17 a 3 είδε ex ί'δεν coir. Α 1 κατά τούτο Μ
4 ένόέ/εσθαι F 5 ένθένδ' oui. Μ: évi}' F cf. lemma G post άλληλα itérât τοϋ
ένός άλλάσαοντα ex v. 1 omissis έν μέρει (7) — μεταβολή (S) F 8 ού 3άτ·ρον Μ: ού
θάτερα F 9 στοιχείων] τοιούτων F 11 κατά τήν λέξιν F ¿ άλ. ειπών Μ
12 τούτων Μ 14 άπόδειξι; compendiose F 17 ή κίνηαι;] ακίνητο; Μ ένβένδε
oin. F 18 ίν.ζϊ F 19 τό (ante πολλά) oin. FM 20 ταύτα Μ: ταύτη δέ F
άποκαϋΐΐταμένη F 21. 22 έκείνη F 22 Θεμίστιος] ρ. 409,ü Spengel. 23 εν-
νοίας] κοινωνίας F 25 δε F (ut Arist. coild. £ et Barber. I 136) τούτου A FM
(ut Arist. IHK): τούτων ex Arist. vulg. a 29 άνέκληπτον (ora. τήν) M
31 άλλου είναι γενεσιν F : ά'λλο γ. Μ ύπάρχειν om. F
1126 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251 »5. 8]

έπί την πρώτην αρχήν άνοδον, ης ή θεωρία οόκέτι φυσικής έστι πραγμα- 258 ν
τείας, άλλα τής πρώτης φιλοσοφίας· συντελεί δέ και προς έκείνην, δτι 80
δειχθήσεται ή αίδιος κίνησις υπό ακινήτου αίτιου γινομένη παντελώς της
φυσικής οόσίας έξηρημένου.

5ρ.251»8 Άρξώμεθα δέ π ρ ώ τ ο ν , έκ τ ώ ν διωρισμένων ήμΤν £ως

τοΰ και κ α υ σ τ ι κ ό ν , π ρ ί ν κ ά ε ι ν .

Όρμήσας αποδεΐξαι την κίνησιν άίδιον ουσαν διά πλειόνων έπιχειρη-

μάτων το πρώτον από τοΰ όρισμοΰ ποιείται της κινήσεως, ον έν τοις Φ υ -
σικοΐς διορισθήναί φησι, Φυσικά καλών τά πρώτα της Φυσικής ακροάσεως 40
10 πέντε βιβλία, απερ και Περί αρχών δνομάζει πολλάκις, έν γάρ τψ τρίτψ
τδν της κινήσεως όρισμόν άποδέδωκεν, ου καί νυν υπομιμνήσκει, δτι εστίν
ή κίνησις ένέργεια τοΰ κινητοΰ f¡ κινητόν, τουτέστι μένοντος δυνάμει τοΰ
κινουμένου, Ι ω ς áv κινήται. άποβαλον γάρ τελέως το δυνάμει καί ενερ-
γεία γενόμενον κατ' έκεΐνο, καθ' ο έλέγετο δυνάμει, οόκέτι κινείται, αλλ'
15 Ιστηκεν έν τφ ένεργεία; · κινείται δέ αεί καθ' δ εχει τι δυνάμει έπί το
ένεργεία μεταβαΐνον. έ* δή ταύτης τής έννοιας τής κινήσεως άίδιον δει- 46
κνυσι την κίνησιν, oò την κυρίως λεγομένην μόνην, άλλα την μεταβολήν,
υφ' ήν καί γένεσίς έστι καί φθορά· τής γάρ τοιαύτης ορισμός έστιν ούτος,
άίδιον δέ δείκνυσιν oò τήνδε τινά την κίνησιν την άτομον, οίον τήνδε την
20 λευκανσιν (τοΰτο γάρ αότόθεν ψευδός· αρχήν γάρ εχει καί τελευτήν ή
άτομος), άλλά άπλώς κίνησιν · ώστε πάσης κινήσεως λαμβανομένης αεί
δείκνυσθαι προύπάρχουσαν άλλην κίνησα την όποιανοΰν καί μετ' αυτήν
υπάρχουσαν άλλην, ώστε μήτε τήν πρώτην κίνησιν δυνατόν είναι λαβείν, 60
ως είναι ποτε δτε οόκ ήν κίνησις μηδενός κινουμένου πρό τής πρώτης
25 κινήσεως, μήτε τήν έσχάτην, ώς πάλιν μετά ταυτην μή είναι κίνησιν διά
το μηδέν κινεΐσθαι. καί δήλον δτι ή ούτως άίδιος κίνησις οΰτε μία οίίτε
συνεχής έστιν, αλλ' έφεζής. λαβών ουν έκ τοΰ όρισμοΰ τής κινήσεως, δτι
ανάγκη τό μέλλον κινεΐσθαι κινητόν είναι πρότερον κατά φύσιν καί τοιούτον
ώς δυνασθαι κινεΐσδαι, διότι πάσα ένέργεια γενητή από δυνάμεως προχωρεί, |
30 καί οόκ äv γένοιτο τι, δ μή ήδυνατο γενέσθαι, οόδ' άν έκινήθη τι φυσι- 259 Γ
κώς μή δυναμιν εχον τοΰ κινηθήναι (πρώτον γάρ έν τοις γενητοΐς τψ
χρόνφ το δυνάμει τοΰ ένεργεία:, διότι έζ ατελούς έπί τό τέλειον τά γινό-
μενα προκόπτει), τοΰτο ουν έκ τοΰ όρισμοΰ δι' δλίγου ρήματος υπομνήσας

I έπί] περί F 1. 2 φυσικοΰ έστι πράγματος F 4 έξηρημένης F 5 άρξό-

μεθα Α ήμίν] είδεΐν Μ 10 βυβλία a τρίτφ] c. 1 ρ. 2 0 1 » 10. 27
II τής] περί F 13 κινουμένου] κινοϋντος καί F άποβαλών F : άποβάλλον
(om. γάρ) Μ 14 οόκέτι —δυνάμει ( 1 5 ) om. Μ 15 άεί om. F έπί τοΰ Μ
1G post μεταβαΐνον add. οόκέτι κινείται Μ 2 0 aóitííh F M 2 2 άλλην — ίίπάρχου-
σαν ( 2 3 ) ou). F με//#τ' Α τήν όποιανοΰν — κίνησις ( 2 4 ) om. Μ 2 5 μήτε] μή Μ
ταύτα Μ 2 6 μηδέ F δτι ή om. A : add. supra A ' 2 9 γενητή] κινητή F 3 0 ήδυ-
νατο F : έδύνατο a A 2 M : δόνατο Α 1 τι om. Μ 3 2 ττ δυνάμει Μ τά τέλεια Μ :
τό τέλος F 3 2 . 3 3 τα γινόμενα ante έπί collocai Μ 3 3 τούτου F M
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251 >8. 16] U27

τοΰ λέγοντος ά ν α γ κ α ί ο ν ά ρ α ύ π ά ρ χ ε ι ν τ ά π ρ ά γ μ α τ α τ ά δ υ ν ά μ ε ν α 259Γ

κ ι ν ε ΐ σ δ α ι κ α f t ' ε κ ά σ τ η ν κ tv η α ι ν έπέστησε καλώς, οτι καί χ ω ρ ί ς του 5
ο ρ ι σ μ ο ύ π ά ς á v ó μ ο λ ο γ ή σ ε ι ε ν ά ν α γ κ α ί ο ν ε ί ν α ι εκείνο κινεΐσί)αι,
τ ο δ υ ν α τ ό ν x t v e t o & a i καί>' ε κ ά σ τ η ν κ ί ν η σ ι ν · οπερ και έπί εκάστου
5 είδους της κινήσεως παραδείκνυσιν άλλοιοΰσθαι μεν τό άλλοιωτόν
λέγων, κατά τόπον δε κινεΐσ&αι τό φορητον και πρ'ιν καίεσί)αι καυστόν
ύπάρχειν. έπειδή δε έν τοις φυσικοίς και γενητοΐς ου μόνα τά πάσχοντα
κινούμενα πάσχει, αλλά καί τά ποιοϋντα κινούμενα ποιεί, και δεϊ και έπί
τούτων προυπάρχειν του κινουντος τό κινητικόν, δια τούτο προσέί>ηκε κ α ί ίο
10 κ α υ σ τ ι κ ό ν πρίν κάειν. δήλον δε οτι ταΰτα ουκ έπί πάσης ένεργείας
έστ'ιν άλη&ή· ου γάρ έπί των τελείων καί υπέρ το γενητόν, αλλ' έπί των
ατελών, έφ' ών άεί σύνεστι το δυνάμει τ ω ένεργεία, τοιαύτη δε έστιν ή
κίνησις άμφοίν ουσα μίγμα, ώστε έπί κινήσεως μεταβολικής οϋ'σης αληθής
λόγος, οτι δει προυπάρχειν τό πεφυκός κινείσί>αι τής κινήσεως, είτε παί)η-
ΐό τικώς είτε ποιητικώς κινείται.

ρ. 251 « IG Ουκοΰν καί τ α ΰ τ α αναγκαΐον Ιως τοΰ ώστε προ τήςΐό

π ρ ώ τ η ς μ ε τ α β ο λ ή ς , έ'σται μ ε τ α β ο λ ή πρότερα.

Λαβών οτι προϋπάρχειν ανάγκη τής κινήσεως τό τε κινητον καί τό

κινητικόν καί λαβών αυτό από τε του όρισμοΰ τής κινήσεως καί από τής
20 έναργείας, έφεςής λοιπόν έκ διαιρέσεως έρωτα, οτι ά ν α γ κ α ί ο ν ταΰτα ή 2ό
γ ε ν έ σ θ α ι π ο τ έ ο υ κ ο ν τ α πρότερον ή άγένητα εΐναι. αλλ' ει μεν γέγονε
τό κινητον καί τό κινητικόν, έπεί πάσα γενεσις οιά κινήσεως, ανάγκη προ τοΰ
τό μεν κινήσαι το δέ κινη&ήναι κίνησιν είναι, καί}' ήν ταΰτα γέγονεν (άλλως
γαρ αδύνατον γενέσθαι τι), ώστε προ τοΰ τό μεν κινήσαι το δε κινηβήναι
25 άναγκαίον είναι κίνησιν. ώστε ουκ ήν α ρ χ ή κινήσεως ή ληφί)ΐίσα. zi δε
μή έγενετο τό κινητον καί τό κινητικόν, αλλ' ο ν τ α π ρ ο ϋ π ή ρ χ ε ν αεί κι-
ν ή σ ε ω ς μ ή ο ύ σ η ς , ά λ ο γ ο ν μ ε ν φησι κ α ί α ό τ ό ί ) ε ν έπιστήσαντι φανεί- 3«
ται, το άμφοιν άιδίων υποκειμένων, τοΰ τε κινητοΰ καί τοΰ κινητικού, κατά
τον άπειρον τόν πρό τοΰ χρόνον μ ή ένεργήσαντα αυτά κατά τάς δυνάμεις,
30 ας έ'χουσι, νυν άρχεσδαι ταύτης τής ένεργείας άναιτίως· oò γαρ έ'χομεν

1 ά ν ά ρ . η άρα ΐιπάρχει F 3 άνάγκη F 4 δυνάμενον a 5 μεν] p i ντο ι Μ

6 χάεσθαι F 7 γενητικοϊςF μόνον Μ : υ.όνην F 8 ποιοϋντα] κινοϋντα a òsi]
δη F καί (post δεϊ) om. M S) προϋπάρχει F τό κινητον M 10 καυστόν
πρίν κάει Μ 11 άληθη είσ( Μ ού] καί Μ άλλ' ύπέρ FAI 12 τ ώ δυνάμει τό ένερ-
γεία Μ ή oui. F 13 post κινήσεως initio folii repetit post lac. ώστε irà κινήσεως F
μεταβολής M 14 τό om. F 14. 15 παθητικός A ' : coir. A 2 16 καί om. M
post ώστε ail'I. καί F M 17 π ρ ώ τ η ; om. M πρότερο ν M 18 προϋπάρχων M
τό (post καί) om. F 19 αυτό] τοϋτο F post όρισμοΰ adii, καί M 22 τό κινητικόν
καί κινητον F επειδή Μ ανάγκη οιά κινήσεως Μ πρό] ττρό; seil coi r. A 1
25 άναγκαίον oui. Μ : άνάγκη F κινήσεως άρχή F 27 αύτό8ι έπιϊτήσαντα F
2 8 άίδιον a τοΰ (post καί) oui. F 29 τόν (post άπειρον) oui. F
1128 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251« 16. 28J

αίτίαν άποδοΰναι, δια τ ί νΰν αλλά μ ή πρότερον. έτι δε μάλλον, φησί, το 25!) Γ
άτοπον φανήσεται προϊοΰσι κατά τον λόγον. εΐ γαρ όντων των μέν κινη-
τών των δέ κινητικών και ήρεμούντων τον προ του πάντα χρόνον, ώ ς μή
είναι τότε κίνησιν, νΰν ήοξατο τό μεν κινεΐν το δε κινεΐσ&αι, άναγκαΐον 35
5 μεταβολήν τινα περί αυτά πρότερον γενέσθαι τη? αίτιας, δι' ήν τον άπειρον
προ του χρόνον ήρεμοΰντα νυν ήρξατο το μεν κινεΐν το δε κινεΐσθαι· εί
δέ μεταβολήν, δήλον δτι κίνησιν· πάσα γάρ μεταβολή κίνησις ή μετά
κινήσεως, των γάρ αυτών περί αυτά μενόντων οόκ &ν πρότερον μεν η ρ ε μ ε ί ,
νΰν δε έκινεϊτο από τίνος αρςάμενα χρόνου, αλλά πάντως τι γεγονεν αίτιον,
10 ο πρότερον οόκ ήν, του τον άπειρον προ του χρόνον μή ένεργοΰντα προς
άλληλα νΰν ένεργήσαι. ή γάρ πρότερον αλλήλων αφεστηκότα νΰν έπλη- 40
σίασαν, ή μεταξύ τι ήν το κωλύον, 8 νΰν ανήρηται, ή μηδέ επιτήδεια
οντα πρότερον ύστερον γεγονεν επιτήδεια, o u δε αν τούτων γένηται, δει
μεταβολής πρώτης και κινήσεως, ?να δυνηί)ή κατ' ένεργειαν τούτων το
15 μεν κινεΐν, το δέ κινεΐσί)αι· ώστε έ'σται πα'λιν κίνησις προ τ ή ς πρώτης
κινήσεως, ειπών δέ ήν γ ά ρ τ ι αί'τιον τ ή ς η ρ ε μ ί α ς την αίτίαν τούτου
προσέ^ηκεν επενεγκών ή γάρ ηρεμία στέρησις κινήσεως, όπερ ήν 45
δεδειγμένον έν τοις έ'μπροσί)εν. πάσα δε στερησις ες αίτιας γίνεται τίνος,
σ _ \ r σ* \ 'ι __ r > \ f t

ω ί π ε ρ και η εςις, και μαλιστα ή κατα τήν η ρ ε μ ι α ν ου γαρ τοιαύτη στε-

20 ρησίς έστιν ή ηρεμία, οίαί είσιν αί παρά φύσιν στερήσεις· ή γάρ φύσις
ώσπερ κινήσεως α ρ χ ή ουτω και ήρεμίας λέγεται, εί ούν πάντα τά κατά
φύσιν γινόμενα κατά αίτιας γίνεται τινας, δήλον δτι και τής ήρεμίας ανάγκη
τι αίτιον υπάρχειν. στέρησις δε ή ηρεμία ώς ή κατά τήν δύναμιν επιτη-
δειότης στέρησις λέγεται· διό και αυτή αρχή πώς εστι των εν γενέσει όθ
25 και π ρ ώ τ η κατά χρόνον τ ή ς ε ξ ε ω ς και τής τελειότητος.

ρ. 2 5 1 ° 2 8 ΐά μέν γάρ κινεί μοναχώς εως τοΰ | έ'σται άρα τις 259»
πρότερα μεταβολή τής πρώτης.

Δείςας δτι καν γενητά υ π ο τ ε λ ή τό τε κινοΰν και το κινούμενον, νΛν

αίΐια μέν, από α ρ χ ή ς δέ χρόνου τό κινεΐν καϊ το κινεΐσδαι λαβόντα, ανάγκη
30 προ τής υποτεί)είσης αρχής τής κλήσεως άλλην λαμβάνεσ&αι κίνησιν, ίο
ώστε τής πρώτης δοκούσης μεταβολής είναι πάντως αεί προτέραν, και
ούτως άίδιον δείκνυσ&αι τήν κίνησιν t o j μή είναι τήν πρώτην λαβείν
ταύτα ουν δείςας απο τοΰ κινουμένου μάλιστα έφεξής και α.πο τοΰ κινοΰντος

1 διότι Μ, sed coir. Μ 2 : δια τί μή F 2 τόν orn. Μ 4 ποτέ Μ ήρξατο νΰν Μ

άναγχαϊον — κινεΐσ9αι (6) oro. F 5 μεταβολή Μ 9 άρξά;/ενα ά~6 τίνος F 9. 10 τι
γεγονέ τι δν 8 F 10 τοΰ τόν] τώ τόν F χρόνου Μ 11 υφεστηκότα Μ νΰν]
ΐιτερον F 11. 12 έπληαίααεν F 12 τι OLD. Μ 14 μεταβολή Μ ίνα —κινή-
σεως (16) orn. Μ τούτου F 15 ειτι F 16 τήν αίτίαν] 8 ήν αίτιον F 17 post
στέρησις add. τής Arist. meliores codd. κινήσεως έΐτίν Μ IS εμ-ροσ!)ε Α γέγονε
FM 19 τοιαύτης a 20 περί F 21 πάντα] πρό; τι Μ 22 και ή τής Μ
23 αίτιον] έτερον Μ post ώ ; add. καϊ F τήν ora. Μ 25 τή; alt. om. M 26 post
μοναχώς add. τά 8è F 27 μεταβολή πρότερα Μ 31 αεί om. Μ πρότερον FAI
 SIÌ1PLICII IN PIIYSICORUÌI Vili 1 [Arist. p. 251 "28] 1129

τό αυτό δείκνυσι. το γαρ κινητικόν τίνος δυνοίμει εί μέλλει καί ενεργεία 25!)ν
κινείν, μεταβάλλειν αυτό πρώτον ανάγκη τοΰ χινητοΰ ώσαυτως έ'χοντος
υποκειμένου. και ήν μεν τούτο και αότόΟεν εναργές· τοΰ γάρ κινητού
ομοίως έχοντος, sì και το κινητικόν ομοίως είχε, δια τί ποτε μεν δυνάμει ΐδ
5 μόνον ήν, -oià δε ενεργεία κινητικόν; αυτός δι και κατ' άλλην μέί)οδον
αυτό δείκνυα· προλαβών γαρ δυνάμει, δη τα τάς εναντίας κατά φυσιν
κινοΰντα κινήσεις των κινουμένων των αυτών μενόντων ανάγκη αυτά μετα-
βάλλοντα τάς εναντίας κινείν, εκ διαιρέσεως λοιπόν λαμβάνει, οτι των κι-
νουντων τα μεν μίαν ¿πλην κίνησιν κινεί ώς το πυρ θερμαίνει και ή χιών
10 ψύχει, τά δε τάς εναντίας ώς ή επιστήμη τήν ψυχή ν προς τό αληθές και 20
το ψευδός, όταν εκών ó σπουδαίος διαμαρτάν-fi προς άπάτην τινός, και
έφιστάνει, οτι και τα δοκοΰντα μοναχώς κινείν και ταΰτα τάς εναντίας
εμποιεί διαθέσεις, ώσπερ το ψυχρόν θερμαίνει κατά συμβεβηκος τ ψ άπο-
στήναι. ούτοι δε κat τό κατά τόπον κινοΰν ήρεμίζει τω άποστήναι, του-
15 τεστιν τω αυτό άλλοίως διατεΟήναι. ώστε πάντα τά κινοΰντα ουκ αεί
δύναται κινείν ουδέ αεί ήρεμίζειν, άλλά πλησιάζοντα μεν sí τύχοι κινείν, 25
άφιστάμενα δε ήρεμίζειν. ώστε οταν ου'τως εχη, ώς το μεν μή κινείν το
δε μή κινεΓσί)αι, είτα ύστερον τό μεν κινή το δε κινήται, δήλον δτι μετα-
βολή τις γέγονεν ή περί άμφω ή περί ί)άτερον · πάντα γάρ τά πρός τι ούτως
20 εκ του δυνάμει γίνεται ενεργεία, ή έτερου μεταβάλλοντος ή άμφοίν. πρός τι δε
καί το κινοΰν και το κινουμενον. είκότως ουν πάλιν συμπεραινόμενος τον
λόγον έπήγαγεν έ'σται άρα τις π ρ ό τ ε ρ α μ ε τ α β ο λ ή της π ρ ώ τ η ς ,
και περί ταύτης πάλιν τά αότά ερωτητέον, ήν κινείται το κινούν iva 30
ενεργεία ουνηίΐή κινείν. δια τί γάρ πάλιν Ικείνην τήν κίνησα νυν, άλλα
25 μή πρότερον εκινήί)η; έ'σται γάρ πάλιν το τοΰ κινοΰντος κινητικόν πρότερον
αυτό κινουμενον, ίνα τοΰτο κίνηση μή πρότερον κινούν αυτό. ταύτα μεν
ουν τά τοΰ 'Αριστοτέλους εν τη πρώτη των αποδείξεων κατά τοιαύτας
έννοιας ώς οΐμαι ρηίΗντα.

Ε π ε ι δ ή δε πολύν συρφετόν ó Γραμματικός έκεϊνος κατ' αυτών μεν

1 μέλλει (F?) Μ κινητόν et sic saepe Μ όυνάμεως comp. F 2 έχοντος aA 2 :

εχειν A'FM 3 -/.ai γάρ ψ F 7 κινήσεις F 8 λοιπόν] αύτά Μ λαμ-
βάνειν F 9 κινεί oui. F II άμαρτάνη II 12 έφιστάνη M 13 συμβάν M
14 5έ οίο. F τό] τώ Μ κινείν ήρεμίζει τό ά. τ. τό Μ 16 δύνανται Μ
18 -κινεί FM κινείται FM 20 ά'μψω ο in. in lac. vin litt. M 22 πρότερα
τις Al 23 ταΰτα M 26 αυτό κινούν a 27 ουν τά τοΰ] τα παρά F: τά
oui. Α'Μ έν τώ F post -/.ατά add. τάς Μ 28 ώς οϊμαι Α: οΐμαι aM:
δμα F ρη&ήϊεται F 29 έπεί Μ Γραμματικός] sc. Ioannes Philoponus, contra
cuius perdîtes sex in Aristoteli* de mundi aeternitate libros (cf. p. 1117,15. 1118,3 c.
not.), diversos a servato contra Procliim opere, quod ante illos quidera conscriptniü (cf.
l'liilop. c. Proci. I 3. A IHi'29 cf. XVIII 12), sed aeque atque eiusdem De mundi creuiione
libri VII (ed. Viennae 1630) sprctuin est a Simplicio (cf. p. 1141,9; f. 266i'48 et De caelo
p. 135,27 Ileiberg.), in octavo Physicoruin et in primo De caelo pugnavit vehementissime
commentator κατ1 αυτόν M
1130 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M V I I I 1 C O N T R A PH1L0P0NUM

ουχί, κατά δέ των ανόητων ανθρώπων έπεσώρευσεν, φέρε τον Άλφειόν 259»
με{)' Ηρακλέους παρακαλεσαντες των είσδεξαμένων αυτόν ψυχών κατά
το δυνατόν έκκαί)άρωμεν. προ&είς δή την 'Αριστοτέλους ρήσιν καί του τε
'Αλεξάνδρου την έςήγησιν πασαν καΐ του Θεμίστιου την παρα'φρασιν έπ-
5 ενεγκών, ?να πολύστιχα μάλλον αότοΰ γενόμενα τά συγγράμματα τω πλήθει
καταπλήττ-fl τους ίδιώτας, έπάγει λοιπόν τάς έαυτοΰ ένστάσεις τω λόγ<ρ
πρώτην τοιάνδε· " έπειδή, φησίν, ó 'Αριστοτέλης την κίνησιν οριζόμενος
έντελέχειαν είναι του κινητού r¡ κινητόν κοινώς πασαν κίνησιν δια του 40
ορισμού περιείληφεν, αλλά δή και τών κινήσεων τάς μεν άιδίους είναι, τάς
10 δε και αρχήν και πέρας εχειν υποτίθεται, πό&εν ώς έπόμενον τω όρισμφ
της κινήσεως εΐληφε το της μ ή άιδίου κινήσεως, αλλ' αρχήν έχουσης του
είναι προϋπάρχειν εξ ανάγκης κατά χρόνον τά κινεΐσθαι μέλλοντα μόνην
τήν δύναμιν της κινήσεως χωρίς της ένεργείας έ'χοντα;" τοΰτο γαρ, οτι μ ή
εστίν αληθές, πειράται κατασκευάζειν ουτω· '"πας ορισμός, φησίν, ίσοτί- 45
15 μως του όριστοΰ παντός κατηγορείται", και μηκυνει κάνταΰ&α τον λόγον
τοΤς παραδείγμασιν. "ώστε, φησί, και ó της κινήσεως ορισμός ομοίως
εφαρμόττει και τη άνάρχφ κινήσει, ει τις ε Γη τοιαύτη, καΐ τη αρχήν
έχούση. ει ουν έπί της μ ή άιδίου επεται τω όρισμφ το προϋπάρχειν δεΐν
κατά χρόνον της κινήσεως το κινούμενον, εψεται το αυτό και έπί της
20 άιδίου. εί ουν ταύτα άλη&ή, ανάγκη ή μ ή αληίίεύειν τόν όρισμόν καί
έπί της άιδίου κινήσεως, καίτοι ώς κοινόν άποδο&εντα, οπερ άτοπον· ή εί 50
καί έπί ταύτης άλη&εύοι το κατά χρόνον προϋπάρχειν της κινήσεως τό
κινούμενον, ώστε καί της κυκλοφορίας προϋπάρχειν κατά χρόνον τήν του
ούρανοΰ ουσίαν, ουδέν δέ τών έχόντων τι κατά χρόνον έαυτοΰ προϋπάρχον
2ο αίόιόν έστιν, ουδέ ή κατ' αυτόν άίδιος κίνησις άίδιος εσται, καί εις τοόναν-
τίον ó λόγος | αυτω περιτετραπται. ή εί βούλονται, φησίν, άίδιον κίνησιν 260"·
είναι, ουκ έ'στιν άληίίες το τω όρισμω της κινήσεως έ£ ανάγκης επεσΟαι
το προϋπάρχειν κατά χρόνον της κινήσεως το κινητόν έπί γάρ της άιδίου
κινήσεως où προϋπάρχει." είτα έφεξής σπουδάζει δεικνύναι, δτι δτε τον
30 όρισμον απεδίδου της κινήσεως ό 'Αριστοτέλης, ου ταύτην είχε τήν εννοιαν
περί του δυνάμει, ώς δυναμένου χωρίζεσί>αι της ενεργείας, τουτέστι της δ
κινήσεως, αλλ' ώς καί της κινήσεως εως τότε ούσης, εως ενεστι τό δυνά-
μει, καί του δυνάμει 2ως τότε οντος, Ιως έστίν ή κίνησις· παυσαμενης

I άνδρών F Άλφειόν] cf. S i u i p l . De cáelo p . 1 1 9 , 1 2 . 1 3 6 , 1 H e i b e r g . 2 ήρακλέα M

αύτών M : αύτά Κ κατά '/////, Α 3 προιθείς F M δέ F : om. Μ τήν του Μ
4 . 5 άλεξάνδρου καί τοΰ ίΐεμιατίου έξήγηοιν παοαν είίενεγκών F 4 παράφασιν Μ 5 γι-
νόμενα F τ.λάτει a 6 καταπλήττει Α 7 (καί) πρώτην ? 8 κινητού ή κινητ») F
8. 9 δ ι ' opil;j.oü παρείληφεν F 10 καί ( a u t e αρχήν) o m . Μ υποτίθεται Ιχειν F
I I του] τά Μ 12 τά κινεϊαθαι Μ μόνον Μ : μ.όνην δέ F κ α τ 1 παντός ponit F
17 ήτις Μ 18 δει Μ 19 έπεται F 2 0 αληθώς F καί o m . a 2 2 καί
om. Μ αληθεύει Μ προϋπάρχειν Oli), i l 23 κατά χρόνον τ ι αίιτοϋ M
2 4 ούδέ Α : οϋτε a F M αύ-οϋ F 2G ε ί ] ου Μ 27 τό o m . Μ 29 δτι
oíd. F 31 περί A F : oui. a M της δυνάμεως F 3 2 καί om. F £<υς a l t e r a m ]
2ως ου hic et v. 3 3 F
 SIMPLICII IN PIIYSICORUU VIII 1 CONTRA PHILOPONUM 1131

γαρ τής κινήσεως, οταν siς τέλος Ιλί)η το κινούμενον, παύεσί)αι κ oit το 2 6 0 Γ
δυνάμει. καί ποίρατίίΐβται τοΰ 'Αριστοτέλους λέςιν λέγοντος " α λ λ ' οταν η
οίκία, ουκέτι οίκοδομητόν εστίν · οικοδομείται δε το οίκοδομητόν", καί
τους έξηγητάς των έχει λεγομένων προσμαρτύρεται, οτι ώς συνοΰσαν ττ] ίο
5 κινήσει τήν S6v7.ij.iv έν έκείνοις ελαβεν δ 'Αριστοτέλη; και ουχ ώς κεχω-
ρισμένην τής ένεργείας, ώς νΰν ' παραλογισασδαι', φησί, βουλόμενοι κέχρην-
ται. τοιαύτη μεν ή π ρ ώ τ η τούδε τοΰ ανδρός ενστασις σπουδάζοντος δει-
κνύναι, οτι μ ή καλώς εφηται προϋπάρχειν κατά χρόνον τ η ς κινήσεως τά
δυνάμενα κινεΐσΛαι. ρητέον δε πρός αυτά πρώτον ¡χέν, οτι ó τ η ς κινήσεως
10 ορισμός πάσης ομοίως έστί κινήσεως της τε à ιδίου και της αρχήν και
τέλος έ χ ο υ σ α ς · πάσα γαρ κίνησις ένέργειά έστι των μετά του ένεργεΐν ΐδ
καί το δυνάμει ετι το προς το ένεργεΐν έχόντων. διό και ατελής ένέργειά ή
κίνησις λέγεται, οτι τ ψ δυνάμει άζί συνυπάρχει, δεύτερον δε οτι καί το
προϋπάρχειν της κινήσεως το δυνάμενον κινεΐσί)αι έπι πάντων μεν καί αυτό
15 των κινουμένων άλη&ές, αλλ' έπί μεν των αρχήν καί τέλος έχόντων τής
κινήσεως ούτω προυπάρχειν τής κινήσεως το δυνάμενον κινεϊσί)αι, ώς καί
μ ή π ω κινήσεως ούσης ύπάρχειν έκεΐνα· έπί δε των άίδιον κίνησιν κινου- so
μένων αεί μέν έστι κίνησις, άλλοτε δε άλλη δηλονότι. αεί δέ το προς
εκάστην κίνησιν δυνάμει προϋπάρχει τ ή ς κινήσεως· δ γάρ ήλιος, δτε τον
20 κριόν κινείται, δυναμιν εχει τοΰ καί τον ταΰρον μετά τον κριόν διελί)εΐν,
καί δήλον οτι τον κριόν διερχόμενος προϋπάρχει μετά τοΰ δυνάμει τής
κατά τον ταΰρον κ ι ν ή σ ε ω ς . " τούτων ουν ούτως έχόντων, δρα, δπως ή
τοις ά'λλοις ούτος ώς αναισ&ήτοις προσφέρεται ή έαυτον παραλογιζόμενος
ουκ αισθάνεται, d γάρ τής κυκλοφορίας προϋπάρχει, φησί, κατά χρόνον 25
2 5 ó ουρανός ουκ αν εΓη άίδιος ή κυκλοφορία* παρελογίσ&η δε τήν άίδιον
κυκλοφορίαν άμα πασαν ύφεστώσαν τήν άπειρον λαβών καί ουτω προ-
υπάρχειν αυτής κατά χρόνον τον ουρανόν ύποί)έμενος καί συνάγειν οίεται,
οτι ουκ εστίν άίδιος ή κυκλοφορία, εί'περ έ'χει τι κατά χρόνον προϋπάρχον
εαυτής, εδει δε μ η ώς άμα ύφεστώσαν άπειρον τήν άίδιον κίνησιν ύπο-
30 &έσθαι, αλλ' ώς έν τ φ γίνεσδαι έπ' ά'πειρον άίδιον έ'χουσαν το είναι· so

2 παρατίδηοι την τοΰ ά. λέξιν λέγουσαν F λέξεις Μ 2. 3 οικία r¡ Alisto-

teles Phys. Γ 1 p. 201 I'll, sed transpositionem etiam in libro De aeternitate muudi IV G
exhibet Philoponus 3 δέ] γάρ M 4 προμαρτύρεται M 4. 5 τώ κιVT¡///// F 1
6 βουλεμένος F 7 πρώτη oui. Μ του òè (sic) post ίνσταοις transp. F
8 προϋπάρχει M 9 ό'τι ¿ oui. F 10 πάσης — χινήσεως om. F χινήαεως] 6ρι-
atj.òi Μ χινήσεω; post άιδίου M 12 τό (post ϊτι) oin. aF 13 οτι τώ
aA: ίτι τό Μ: ώς δτι τό F δεύτερον — προυπάρχειν (13. 14) orn. Μ òè oui. F
13. 14 προϋπάρχον F 14 δυνάμει F έπί πάντων — χινείσϋαι (16) OÍD. F
17 άϊδίως F 18 μεν έστι κίνησις] μέν τι χινεϊται F άλλο F δέ (ante τό)]
γάρ F 19 προϋπάρχον F 20 δυνάμει FM 21 δήλοι ό'τι F προυπάρχειν F
τοΰ δυνάμει oui. Μ1 22 χατά] χαιφ/ M ouv om. Μ πώς Μ η ora. F
23 άναισδήτω; ούτος (om. ώ;) Μ προσέρχεται η αύτόν F 24 φησί προϋπάρχει Μ
25 είη] ή F ή κυκλοφορία] χίνησις αΰτη F 27 καί om. Μ 28 τι — έαυτης
(29)] τι προϋπάρχον αΐιτη ό κατά χρόνον F 29 την άίδιον κίνησιν άπειρον ΰποστήσαι F
 1132 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

αΰτη γαρ ή της κινήσεως φύσις ουχ ¿Tuloí ύφεστώσης, αλλ' εν τ ώ γίνεσ&αι 260Γ
το είναι έχούσης· ώστε τ ή ; αεί υπαρχούσης κινήσεως άλλοτε άλλης ούσης
προϋπάρχει πάντοκ αεί τά δυνάμενα κινείσίίαι. μάτην άρα ούτος νεανι-
εύεται ώς είς τουναντίον περιτρέψας τον λόγον, ετι δέ μάτην παραλογίζεσί)αι
5 τον Άριστοτελην φησί και τους του Αριστοτέλους έξηγητάς τψ όρισμω
της κινήσεως άκολουβείν λέγοντας τό προϋπάρ/ειν της κινήσεως το δυνά- 35
μενον κινείσδαι. καν γαρ εΤπεν ó 'Αριστοτέλης, δτι μετά της κινήσεώς
έστι το δυνάμει καί παυσαμένης τ η ς κινήσεως, δταν είζ τέλος ελ&ΐβ το
κινούμενον και γένηται ή οικία, παύεται καί το οίκοδομητόν, τουτεστι το
10 δυνάμει· άλλ' ούκέτι καί εκείνο είπεν, οτι μ ή π ω ούσης της κινήσεως ουδέ
το δυνάμει εστίν, οπερ έμάχετο αν τ ψ λίγοντι λόγω προϋπάρχειν της
κινήσεως τό δυνάμενον χινεϊσ&αι. άλλ' ούτος ουδέν των λεγομένων συνιείς
σπουδάζει δεικνύναι τον Άριστοτέλην καί τους του 'Αριστοτέλους έςηγητάς Jo
και συνυπάρχειν καί συναποπαύεσΟαι το δυνάμει καί την κίνησιν λέγοντας,
15 ουκ έφιστάνων οτι, καν συνυπάρχη και συναποπαύηται, ουδέν κωλύει καί
προηγείσΟαι · τούτο γάρ έπί των αρχήν καί τελευτήν έχουσών κινήσεων
καί εναργέστατα φαίνεται γινόμενον. τό γαρ δυνάμενον κινεΐσί)αι καί)'
εκάστην κίνησιν τέως ηρεμούν ολίγον ύστερον κινείται, π ώ ς δε ó ταύτας
του 'Αριστοτέλους τάς ρήσεις παραγράφειν φιλοτιμούμενος, έν αίς λέγει 15
20 συνυπάρ/ειν καί συναποπαύεσί)αι τ η κινήσει τό δυνάμει, έκείνας ουκ έν-
ενόησεν, έν αίς λέγει μ ή κατά ταύτον υπάρχειν το δυνάμει και τό ενερ-
γεία μηδέ άμα, οταν έν τ ψ τρίτω λέγ'{| · " έ π ε ί δε έ'νια ταότά καί δυνάμει
καί ενεργεία εστίν, ούχ άμα δε ή ού κατά ταύτον, άλλ' οΓον βερμον μεν
εντελεχεία, ψυχρόν δε δ υ ν ά μ ε ι ; " καί πάλιν αυτός έστιν ó λέγων " έ ν δ έ χ ε τ α ι
25 γάρ ε'καστον ότέ μέν ένεργεΐν, ότέ δ» μ ή " , των δυνάμει όντων δηλονότι. 50
παραί)έμενος δε καί του Θεμίστιου την παράφρασιν ταύτης της λέξεως λε-
γουσαν· " έ ν δ έ χ ε τ α ι γάρ εκαστον ότε μεν ένεργεΐν καί}' ο δύναται, ότε δέ
μ ή π ω , οίον το οίκοδομητόν (ο) έστιν δυνάμει, ποτέ μέν ένεργεΐν ώς οίκοδο-

1 ούχ in lac. m litt. om. M 2 της] τά F 3 παντός dei F : πάντων áv M

4 περιτρέπω Μ 5 του om. a G προϋπάρχον F 6. 7 δυνάμει F 7 καν]
καί F 8 είς τό F 9 γένηται a F : γένηται καί Μ : γίνεται Α ή] οί F
10 ούδέ om. Μ : ουδέν F 11 âv om. F 11. 12 της προϋπάρχει·/ κινήσεως M
12 δυνάμει F ούτως Μ 2 ουνείς M 13 τοί>ς add. Α ϊ 15 καί (post
κωλύει) om. F 16 post γάρ add. καί a 17 καί om. F έναργέστερον F
τό γαρ δυνάμενον om. F 18 ήρεμοϋντος F 19 τάς om. Κ βουλόμενος Μ
20. 21 έκείνας ού·/. ένενο'ησεν Μ : έκείνας ένενόησεν A ' F , sed ούκ mrg. adscr. Α 1 : ούκ έκ.
ένεν. a 21 υπάρχειν A F M : συνυ~άρχειν a τό (ante ένεργείοι) om. F 22 οταν
et λεγτ) oui. F λέγιτ,] Γ 1 ρ. 201» 19 ένι F 23 ού om. F 24 έντελεχεία
et δυνάμει commutata habet Aristoteles 1. c., sed consentit cum Simplicii ordine verso
quem tuetur etiain p. 1 1 3 8 , 8 . 2 5 , codex Aiist. Barber. I 136 6 post πάλιν transpo-
rt F λέγων] I. c. ρ. 201·>7 25 έναργώς F δυνάμεων F 26 την ante τοΰ Al
26 Θεμίστιου] p. 2 0 9 , 9 sqq. Speugel παράφααιν M 27 ένδέχεται γάρ εκαστον
om. M 28 μηοέπω Themistius ci ex Them, addilli ένεργεί; Μ : ένεργή äv
vel ένεργεία αν Them, cocld., unde ένεργοίη αν Victorius. si ένεργεΐν verum est, pendet
ab ένδέχεται
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PIIILOPONUM H33

μητόν οταν οίκοδομήται, ποτε òà ου, οίον | κέοιντο άπλώς λίθοι και 200^
ó πηλός μήπω κινούμενοι υπό του τ ε χ ν ί τ ο υ " , ουκ έπέστησεν, οτι προ-
ϋπάρχειν ούτοι λέγουσιν οι λόγοι τ ή ; κινήσεως το δυνατόν κινεισίίαι. τοι-
ούτον μεν οδν το πρώτον τοΰόε τοΰ ανδρός πάλαισμα παρά ορί)<ί) κριτή
5 πολλήν οίμαι άλογιστίαν έμφαΐνον, ?να τά μεταξύ πολλά Ορασέως άποφαν-
θέντα παραλείπω· ών τάχα ουδέν κωλύει καν ενός μνημονεΰσαι προς την s
της εξεως αότοΰ κατανόησιν. " πάς, φησίν, ορισμός ίσοτίμως τοΰ όριστοΰ
κατηγορείται, ώσπερ ó της ουσίας ορισμός ουκ άλλως μεν επί των άιόίων
ουσιών, άλλως δε επί των εν γενέσει και φίίορα νοείται." καίτοι τίς ούτως
10 έστίν δψιμαί>ής, ως άγνοείν οτι κατά τήν αφ' ενός πρόοδον από της αιδίου
ουσίας ή γενητή πρόεισιν ουσία, και καν ή τις ορισμός κοινός της ουσίας,
και ούτος ως αφ' ενός προϊών, αλλ' ουκ ίσοτίμως, ως ουτός φησι, ταίς
διαφόροις οόσίαις Ι φ α ρ μ ό σ ε ι ; αλλ', ώς ε'οικεν, άκουσας εν είσαγωγαΐς ε π ' ίο
ίσης τά γένη των είδών κατηγορεΤσί)αι ένόμισε καί τοις όρισμοΐς τούτο
15 προσήκειν.

Δεύτερον δ' έπιχείρημα προσάγει τοις υπό του 'Αριστοτέλους είρημέ-

νοις τοιούτον· "καί έπι των κινήσεων, φησί, των ομολογουμένως αρχήν
έχουσών τοΰ είναι και πέρας εί δειχθείη τινά των ουτω κινουμένων άμα
τε εις το είναι παραγόμενα και ευί)υς συνεπομένην τήν εκ φύσεως αυτοΐς
20 προσοΰσαν κίνησιν έχοντα, δηλον οίμαι παντί γένοιτο άν, ώς έφαρμόσει is
και τ η αυτών κινήσει ó ορισμός· κινητά γαρ οντα καί δυνάμενα κινείσί)αι
ουτω κινείται μενούσης ετι της δυνάμεως καί ου προϋπάρχει της κινήσεως
τά πράγματα δυνάμει μόνον οντα." ούτως ουν τήν άμιλλαν προβαλλόμενος
πειράται δεικνύναι, οτι τινά των γενητών άμα τε γεγονε καί τήν κατά
25 Φύσιν εό&υς κινείται κίνησιν. καί φησιν, οτι το πυρ, εί κάτω συνίσταιτο,
άμα τε πυρ γίνεται και συνορομον ί'σχει τ η ουσία τήν επί το άνω φοράν, 20
ομοίως καί το έν τοις νέφεσι συνιστάμενον υδωρ άμα το~ συστήναι, sí μή
τι κωλύσει, έπι τό κάτω φέρεται, είτα ώσπερ ένστασιν λυων τήν λέγουσαν,
οτι προϋπάρχει το ξύλον δυνάμει ον πυρ της του πυρός έπι το άνω κινή-
30 σεως, οτε έκ ξύλου το πυρ γέγονεν " ο υ το ξύλον, φησίν, ήν τό τήν δύνα-
μιν εχον τ η ς έπί το άνω φοράς· γένεσις γάρ ή εις το πυρ του ςύλου
μεταβολή, καί ου κίνησις. ó δε είρημένος ορισμός ου γενέσεώς έστιν, άλλα
κινήσεως (έντελέχεια γάρ, φησί, του κινητού η κινητόν). ούκουν εί ή 25

1 οτε òè οδ, εί κέοιντο F κέειντο Μ 2 6 om. Μ κινούμενα F 4 ούν oui. F

τοΰόε] τό δέ Μ ante παρά add. τό F 5 ¿ναλογίαν F 1 G παραλίπω F καν
ένός] τό F 8 άλλος A, sed con·. A 1 9 ούσών Μ ά'λλος F οίΐτως, ω ex ο corr. A 1
IO έστίν om., ήν post τίς (9) inserto F 11 ή γενητή] εί γένοιτο F 11. 12 in ini'g. ώς
ή αίσΙΙητή οόσία έκ τ/;? νοητής πρόεισιν ώς αφ' ένός Α- 11 *ctì oro. Μ τή; ουσίας
κοινός F : ουσίας κοινό; Μ 12 καί ούτος a F : καί οΰτως ΛΜ αλλ" oca. F 13 εισα-
γωγή F 15 προάγει Μ IG υπό τοΰ om. F 17 όμολογουμένων F 18 òci/χΆη M
21 έαυτών F 22 προϋπαρχούσης F 23 an προβαλόμενος? όντα μόνον a oîitiu
μέν οδν F imrao προβαλόμενος (cf. f. 3 2 1 v 2 I ) 25 τά] ò in ras. A συνίσταται FM
2G τω άμα τε π. γίνεσϋαι σύνόρομον F 28 κωλύει Μ 2!) όυνοίμει το ξόλον Μ
32 μεταβολή έστι καί κινήσεις Μ οΐ> a : ούτε A F M 33 εί ή A F M : είη a
 1134 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII I CONTRA PBILOPONUM

μέν έπί το άνω φορά κίνησίς εστι καΐ oò γένεσις, ή δέ εις το πΰρ τοΰ 260»
ξύλου μεταβολή γενεσίς ε στ ι καί oò κίνησις, εί καί μ η άνευ κινήσεως ή
γένεσις, οδκ άρα ή έπί τό άνω φορά τοΰ πυρός έντελέχεια ην της το5 ξύλου
δυνάμεως, τά μεν γάρ κινούμενα κ α θ ' £χαστον εΤδος κινήσεως μένοντα έπι
5 της αότών ουσίας καί μ η φθειρόμενα κινείται, το δε ξύλον οδ μένον ξύλον
έπί το άνω φέρεται, αλλά φθαρέν καί είς πΰρ μεταβεβληκος ουκ αυτό κινεΤ- so
ται ( π ώ ς γαρ το φθαρέν καί μηκέτι ò'v;), άλλα το έξ αυτοΰ γινόμενον
πΰρ." οδκ άρκεσθεις δέ τούτοις καί άλλα έπάγει έπιχειρήματα δεικνύναι
πειρώμενος, δτι ου το ξύλον έστί τό την δύναμιν εχον τοΰ άνω φέρεσθαι,
10 αλλά τό πΰρ, έκ τούτου δεικνύναι νομίζων, δτι ουκ εστίν αληθές τό προ-
ϋπάρχειν της κινήσεως τό δυνάμενον κινεΐσθαι, έξ ου δέδεικται ή τ η ς κινή-
σεως άιδιότης. " τ ό μέν γαρ ξύλον, φ η σ ί , προϋπάρχει της τοΰ πυρός έπί
τό άνω κ ι ν ή σ ε ω ς , έπειδή καί τοΰ πυρός τοΰ έξ αυτοΰ γινομένου προϋπάρ- 85
χει· το δέ πΰρ άμα πΰρ έστι καί έπί τό άνω κινείται." δια τοΰτο οδν
15 έπιμένει δεικνύς, δτι οδ το προϋπάρχον έστί τό δυνάμενον κινεΐσθαι οΓον
το ξύλον, αλλ' αδτό το κινούμενον οίον το πΰρ το συνυπάρχον τ η κινήσει
αδτό καί δυνάμενον έστι κινεΐσθαι. " ε ί γαρ τοΰ ξύλου, φησίν, έντελέχειάν
τις λέγοι την έπί το άνω φοράν, πρώτον μέν τ ω ν έναντίων ή αυτή εσται
ένέργειά τε και κίνησις· το μέν γαρ ξύλον βαρύ, τό δέ πΰρ κοΰφον. εί 40
20 ουν ή έπι το άνω κίνησις καί τοΰ πυρός έστιν ένέργειά καί τοΰ είς αδτό
μεταβεβληκότος ξύλου, τών έναντίων ή αδτή εσται ένέργειά καί κίνησις,
καί ου κατ' άλλο τ ι , άλλα καθ' 8 τών έναντίων μ ε τ ε χ ο υ σ ι ν έναντία δέ
κουφότης καί βαρύτης. οδ μόνον δέ τοΰτο, αλλά καί τοΰ αδτοΰ έκατέρα
τών έναντίων κινήσεων έντελέχεια εσται καί ένέργειά, είπερ τοΰ ξύλου
25 καί ή έπί τό κάτω φορά έντελέχεια καί ή έπί τό ά ν ω , ήν τό πΰρ φέρε-
ται τό έξ αδτοΰ γενόμενον. ε? ουν μ ή πέφυκε, φησί, το ξύλον, εως m ή 45
ξύλον, τήν άνω φοράν φυσικώς κινεΐσθαι, οδδέ δύναμιν εξει της έπί τό
άνω φοράς, ουδέ εστίν αδτοΰ ένέργειά και τελείωσις ή έπί τό άνω τοΰ
πυρός κίνησις." είτα καί τρίτον έπιχείρημα προς τό αδτό τοιοΰτον έπά-
30 γει· εί πάντα τά στοιχεία καί τά έξ αδτών σύνθετα σώματα εις άλληλα
μεταβάλλειν δύναται, ή α μ έ σ ω ς ή καί δια μέσων έτερων (το γάρ υδωρ
δια μέσου αέρος μεταβάλλοι δν είς πΰρ), συμβήσεται πάσαν κίνησιν παντί
κατά φύσιν είναι καί τών κούφων έκάστψ καί τών βαρέων, καί τ έ τ α ρ τ ο ν 50
" είπερ ή αίίξησις, φησίν, έντελέχειά έστι τοΰ αδξητοΰ η τοιοΰτον έστιν οΓον

1 μέν om. F oò om. M 2 καί ού om. M 3 ήν om. F 4 κινήσεως

om. F 5 αότών a : αότών A F M 8 άρκεσθή καί τούτοις F άλλως M
9 άναφέρεσθαι F 11 ή in ras. superscr. M 12 άϊδιότητοί Μ προϋπάρχειν F
IG τώ συνυπάρχειν F : καί συνυπάρχον Μ 17 αύτό] τό Μ έστί post κινεΐσθαι Μ :
om. F 18 λέγει a αότή έστιν F : αότή Μ 20 ή a F : om. A M έστιν
ένέργειά τε Μ : ένέργειά έστιν F 21 έστι F ένέργειά τε καί Μ 22 oò καλλο
τι Μ 28 ή τοΰ έπί Μ 30 συνθέντα Μ 30. 31 είς άλλα μεταβαίνειν F
α
31 ή καί] η F M 32 μεταβάλλει (ora. αν) F 33 τετάρτων Μ : τετρ F 34 του —
έστιν] τοΰ κινητού ή αόξητοΰ ή αύξητ'ίν Μ
 SIMPLIOII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM 1135

φέρε της σαρκός, δύναται δέ ó άρτος χ «i ó οίνος έν ζυίω μεταβληΟέντα 200 ν

γενέσ&αι σαρξ, ειη αν ή αυξησις ένέργειά τε και έντελέχεια τοΰ άρτου τε
χαί I τοΰ οίνου, όπερ αδύνατον· αίίξεται μεν γαρ τα τρεφόμενα, τρε- 201Γ
φεται δε τά έμψυχα, ή δε τροφή τρέφει, oò τρέφεται, ουκ άρα ή της
5 σαρκός αυξησις έντελέχεια τροφής έστιν, ής μεταβαλλούσης σαρξ γέγονεν.
ώστε ουδέ ή έπί το άνω τοΰ πυρός κίνησις του ξύλου έστίν ενέργεια και
χίνησις, αλλά το προσεχώς κινεΐσθαι πεφυκός τήνδε τήν κίνησιν, φησιν,
έπί της έαυτοΰ μόνον φύσεως καί μ ή φθεφόμενον τούτο λέγομεν δυνα'μει 5
είναι κινητον έκείνην τήν κίνησιν, οίον τον άνΟρωπον βαδιστικόν, ου τά
10 στοιχεία· καί τήν κίνησιν δέ της προσεχούς δυνάμεως έντελέχειαν είναι
φαμεν. ε? ουν το πΰρ έστι, φησί, το δυνάμει κινητον καί ου το ξύλον,
αμα δε πΰρ γίνεται καί, ει μ ή τις βία κωλύσειεν, έπί τό άνω φέρεται,
ομοίως καί το έν ταΐς νεφέλαις ύδωρ, ουκ αληθές το μ ή έπι των αιδίων
κινήσεων προύπάρχειν κατά χρόνον της κατ' ένέργειαν κινήσεως το δυνά-
15 μει κινητόν." έν δή τούτοις πρώτον μεν tu) σκοπώ τών λεγομένων έπι- ίο
στήσαι χρή, οτι προς άντιλογίαν μόνην παρεσκεύασται της αληθείας ουδέν
πεφροντικώς. εΐ γάρ ó 'Αριστοτέλης τοΰτο δείξαι προτίθεται, δτι ουκ εστι
πρώτη κίνησις, αλλά προ πάσης τής λαμβανομένης εστι τις άλλη, φ επε-
ται τό αιδιον είναι τήν κίνησιν άλλης προ άλλης έπ' άπειρον αεί λαμβα-
20 νομενης (δείκνυσι δε αυτό προλαβών, οτι προϋπάρχει τής κινήσεως το δυνα-
μενον κινεϊσθαι), ει αληθές εστι τό μή είναι πρώτην κίνησιν, ψευδές δε ι»
τό προύπάρχειν το δυνα'μενον κινεΐσθαι τής κινήσεως, το μεν δόγμα αυτό
τό αίδιον είναι τήν κίνησιν ou κ Ιλέγχεται, ó δε τρόπος, εί άρα, τής απο-
δείξεως ¿δόκιμος φανεΐται. ουτο; ουν ανελεΐν προθέμενος τό προύπάρχειν
25 το δυνάμει κινούμενον τής κινήσεως κινήσεις έ'λαβε πυρός και ύδατος, ώι*
ομολογεί προύπάρχειν τάς εξ άλλων γενέσεις αυτών, ώστε άεί προ κινή-
σεως κίνησιν είναι.

Και τί λέγω ταΰτα; οτε σαφώς ούτος υπό τής αντιλόγου φιλονεικίας 20
εσκοτωμενος· " τ έ ω ς γάρ νυν, φησίν, ου ζητοΰμεν, είτε εξ όντων τά γινό-
30 μενα γίνεται είτε Ικ μ ή όντων, ουδέ εί εστι τις πρώτη κίνησις ή μ ή
εστίν, αλλ' οτι ουκ αληθές το έκ τοΰ όρισμοΰ δήθεν τής κινήσεως εΐλημ-
μένον αξίωμα", καίτοι ε? μή εστι πρώτη κίνησις, καν μ ή αληθές η το
αξίωμα, ουδέν βέβλαπται το δόγμα τό περί τής άιδίου κινήσεως, ταΰτα
μέν ουν έμήκυνα τον σκοπον τοΰ ανδρός παραγυμνώσαι βουλόμενος· οτι
35 δέ ουδέ το αξίωμα σαλεύει τά υπό τούτου λεγόμενα οόδέ νοήσας φαίνεται ss

1 post έν adii, τ ψ a 2 τε (alteram) om. F 3 του om. F M 4 τρέφει ora. a

G τοΰ (post άνω) om. M 7 -έψυχε τήν δέ κίνησιν έπί F 8. 9 είναι δυνάμει F
12 ôè τό πΰρ F 13 μ η om. Μ 14 προϋπάρχον κατά τόν χρόνον Μ
15 ακίνητον F Ιό. 1G έπιστήναι M 1G μόνον F 18 πρώτως F φ ] ώς
FM 19 πρό] έπ' Μ 20. 21 τό δυνάμενον — προύπάρχειν (22) om. Μ
21 post εί add. ουν a 24 ούν OLII. Μ 26 αλλήλων F 2G. 27 κινήσεως]
αότης F 29 τέως] τε ων. ώς F φησί vûv Μ 30 ούδέ om. F
3 2 η ] Ζ [i. e. είναι] F 35 δέ oui. F
 1136 SIMPLICII IN PHYSIC0RU1I VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

τά είρημενα, ώδε áv μάθοις· το δυνάμενον κινεΐσ&αι διττόν εστίν, οπερ 261 Γ

ούτος άγνοήσας εαυτόν τε συνέχεε καί τους άγνοοΰντας αότοΰ την Ιςιν.
λεγομεν γαρ δυνασί)αι κινεΐσδαι το την τελειαν εχον δυναμιν την προβλη-
τικήν της ένεργείας, η σύνεστιν ή ένέργεια ( ο υ τ ω γάρ το μεν πυρ έπί το
5 άνω δύναται κινεΐσ&αι, το δέ υδωρ έπί το κάτω συνουσης αεί τ η δυνάμει
ταύτη της ένεργείας καί άπ αυτής προαγομενης)· λεγομεν δέ δυνάμενον so
κινεΐσθαι καί το δυνάμει κινητόν, δ οϋπω μεν την τελειαν εχει δυνα-
μιν την οίστικήν τ η ς ένεργείας, πέφυκε δε ισχειν. ουτω δυνάμει λεγομεν
κινεΐσθαι το πεφυκός μεν κινεΐσθαι, μήπω δέ πρόχειρον εχον την
10 τελειαν δυναμιν την οίστικήν τής ένεργείας. του ουν 'Αριστοτέλους προ-
ϋπάρχειν ε ν ό ν τ ο ς τής κινήσεως το δυνάμενον κινεΐσθαι ούτως, ως το πεφυ-
κός μεν, μήπω δε κινούμενον ή μ η έκεΐνο τής κινήσεως το μέρος κινου-
μενον (και γάρ τον ήλιον δυνάμει έν ταύριο κινεΐσθαι λεγομεν, όταν τον 35
κριόν κινήται) καί litt τούτων προύπάρχειν είπόντος το δυνάμενον κινεΐ-
15 σθαι τής κινήσεως, ούτος έλέγχειν οίεται τον 'Αριστοτέλους λόγον έπί του
πυρός κα'ι του ύδατος δεικνυς συνυπάρχουσαν τήν κίνησιν τ ω δυναμένιρ
κινεΐσθαι κατά τήν τελειαν δυναμιν τήν οίστικήν τής ένεργείας. ταύτην
ουν άγνοήσας τήν διαφοράν μάτην πάντα τά εφεξής έρραψωδησε δεικνύναι
φιλονεικών, οτι τήν δυναμιν τής έπί το άνω κινήσεως το πυρ εχει το
20 ή δ η κινούμενον έπί το ά ν ω , άλλ' ου το ξύλον το πεφυκός γίνεσθαι πΰρ, 40
οόκ έννοών οτι άλλην μέν εχει το πΰρ τήν τελειαν, άλλην δε το ξύλον
τήν ατελή καί κατά το δυνάμει λεγομενην, καί)' ήν πεφυχε πυρ γενόμενον
καί αυτό έπί το άνω φέρεσθαι. ολως γάρ, εί πΰρ μέν έστι δυνάμει το
ςυλον, τω δέ πυρί συμπεφυκε κατ' ένεργειαν ή έπί το άνω κίνησις, πώς
25 ουχί καί τι» ςυλιρ ωσπερ το πυρί είναι, ουτω καί το έπί το άνω κινεΐ-
σθαι δυνάμει υπάρχει; άλλ' " ή είς το πΰρ, φησί, τοΰ ξυλου μεταβολή ουκ
εστι κίνησις άλλα γένεσις. ó δέ είρημένος ορισμός ου γενέσεώς έστιν, 45
άλλα κινήσεως (έντελέχεια γάρ, φησί, τοΰ κινητού η κινητόν).' ώστε,
φαίη άν, το ξύλον γενέσεως προϋπάρχειν, ου μέντοι κινήσεως ειπεν ó
30 'Αριστοτέλης, άρα ουν οίος άνήρ έστιν ούτος προς 'Αριστοτέλη διατεινό-
μενος ó μηδέ γινώσκων τά υπό τοΰ 'Αριστοτέλους είρημένα; αυτίκα γοΰν
τον όρισμόν τον λέγοντα " έ ν τ ε λ έ χ ε ι α τοΰ κινητού η κινητόν" κινήσεως
ειναί φησιν άλλ' ου γενέσεως, άγνοών οτι τον όρισμόν τοΰτον άποδεδωκεν
'Αριστοτέλης μήπω διακρίνας τήν γένεσιν καί φθοράν άπο τής κυρίως 50
35 κινήσεως· τοΰτο γάρ έν τω πέμπτφ βιβλίω πεποίηκεν. ετι δε μάλλον

2 λέξιν FM cf. ρ. 1137,22 3 κινεΐσθαι — δυνοίμενον (Ci) om. F τήν (ante τελειαν)
oni. M 3. 4 προβλεπτικών M 7 ό'περ M 14 τούτω F 15 ελεγχον F
IG πυρός om. M 18 έρραψωδησε] iiirg. έφλυάρησεν, έψεύσατο, ήόολεσχήσθη A 19 άνω]
αλλω Μ κινήσεως — άνω (20) om. F 22 λεγόμενον F καθ' ί!ν Μ 23 εί ora. F
25 τώ πυρί F το (post καί) om. F 25. 26 δυνάμει κινεΐσθαι F 2G φησί] cf.
ρ. 1133,30 26. 27 ουκ εστι γενέσεως M 2S f, oui. ία lac. ih litt. M
29 προϋπάρχει A 6 oui. A 30 ουν oui. F ό προς M 31 τοΰ om. F
ουν F 32 έντελέχειαν a: om. F 34 6 cip. FM καί τήν M 3Λ πέμπτο»
βιβλίω] E 1. 224 b 8 sqq. 2. 226» 12 al. «τι δέ Μ: καί ετι F
 SIMPLICII IN PHYS1C0RU.U V I I I 1 CONTRA PHILOPONUM 1.137

ήγνόησεν, δτι σ α φ ώ ς VSÀ ω ς γ ε ν έ σ ε ω ς και φ θ ο ρ ά ς τον ορισμον τ η ς κινή- 2(il r

σεως άποδέδωκεν. και προ ολίγου μεν ( κ α ί έν τούτοις δε έ'τι σαφέστερον
τοις ρ η τ ο ί ς ) · 'διηρημένου κα&' εκαστον γένος τοΰ μεν έ ν τ ε λ ε | χ ε ί α , του 2C1V
δε δ υ ν ά μ ε ι , την τοΰ δ υ ν ά μ ε ι οντος ένέργειαν η τοιούτον έστιν λ έ γ ω κίνη-
5 σιν είναι, οΓον τ ο ΰ μεν ά λ λ ο ι ω τ ο ΰ r¡ ά λ λ ο ι ω τ ό ν ά λ λ ο ί ω σ ι ν , τ ο ΰ δε αόξητοΰ
και τοΰ αντικείμενου φ δ ι τ ο ΰ (ουδέν γαρ ονομα κοινόν έ π ' α υ ξ ή σ ε ι και φ θ ί σ ε ι )
αυξησιν και φί)ίσιν, τοΰ δε γ ε ν η τ ο ΰ και φ θ α ρ τ ο ΰ γένεσιν και φΟοράν, τ ο ΰ δ ε
φορητού φοράν.' π ώ ς ουν ούτος τ η ν ε?ς το π ΰ ρ τ ο ΰ ξύλου μ ε τ α β ο λ ή ν γένεσίν 5
φησι καί oò κίνησιν; ινα προ γ ε ν έ σ ε ω ς μεν εί'η το γ ε ν η τ ό ν , μ ή μέντοι προ
10 κ ι ν ή σ ε ω ς τ ο κινητόν. αλλ' δτι μεν και ή γένεσις κίνησίς έ σ τ ι κ α τ ά τ ο κοινόν
της κινήσεως καί τ ω όρισμψ της κοινής κ ι ν ή σ ε ω ς υ π ο β έ β λ η τ α ι , πρόδηλον,
και δτι ή τ ο ΰ ξύλου τ ο ΰ μ ε τ α β ά λ λ ο ν τ ο ς εις π ΰ ρ κίνησις ή γ έ ν ε σ ί ς έ σ τ ι καί
μ ε τ α β ο λ ή ή ε ι ς π ΰ ρ , και τ α ύ τ η ς προσεχώς προϋπάρχει τ ο ξύλον, π ρ ο ς ήν
κα'ι δ υ ν ά μ ε ι ήν, αλλ' ουχί της επί τ ό ά ν ω φοράς τ ο ΰ π υ ρ ό ς · οόδε αυτη
15 έστίν ή τοΰ ξύλου έ ν τ ε λ έ χ ε ι α καί κ ί ν η σ ι ς , αλλ' ή εις το πΰρ μ ε τ α β ο λ ή , ίο
ούτος δε ως τοΰ ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς λέγοντος, δτι το δυνατόν κινεΐσ&αι προ-
ϋπάρχει της κινήσεως, ουχί ταύτης, προς ήν έ λ έ γ ε τ ο δ υ ν α τ ό ν , αλλά της
έκείνου κ ι ν ή σ ε ω ς , ε?ς δ μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν , οίον τ ο ξύλον τ ο δυνατόν είς πΰρ
μεταβάλλειν ουχ δτι της είς πΰρ μεταβολής προϋπάρχει, άλλά τ η ς έπί
2 0 το ά ν ω κινήσεως τοΰ π υ ρ ό ς , ούτος ευδύνειν έ π ι χ ε ι ρ ε ΐ τον λόγον δια πλειό-
νων έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν . καί δήλον μ ε ν , δτι παρά θύρας ύπαντώντος πάντα is
εστί περιττά· πλην ίνα καί την έν τ ο ύ τ ο ι ς 2ξιν τ ο ΰ ανδρός αποκαλύψω,
ποιήσομαι καί τ ο ύ τ ω ν λόγον τινά.

" Ε ί γάρ τοΰ ξύλου, φ η σ ί ν , έ ν τ ε λ ε χ ε ι ά ν τις λέγοι τ η ν έ π ί το ά ν ω φοράν,

25 καί των έναντίων ή αυτή έ'σται ένέργεια, καί τοΰ αυτοΰ έκατερα των
έναντίων κινήσεων εντελέχεια εσται καί ένέργεια', καί παρεδέμην αυτοΰ
προ ¿ λ ί γ ο υ την τ α ΰ τ α δηλοΰσαν λέξιν. τί δή ά τ ο π ο ν , ώ τάν, εί τ η ν έπί
το άνω κίνησιν το μεν ξύλον δυνάμει έ'χει ώς πεφυκός γίνεσ&αι π ΰ ρ , 20

1 καί ώ ; Μ 2 παραδέδωκε F ¿λίγου] cf. Γ 1. 201 »9 δε oui. F 3 διηρημέ-

νοις Μ 5 y άλλοιωτόν om. Μ άλλοίωσις a 6 ούθέν a : ούδέ F έ π ' αύξ. κ. φ.]
αύτοϊς Μ 9 μ ή — κ ι ν ή σ ε ω ς ( 1 0 ) ] προ κιν. δ' ού μέντοι F 13 προϋπάρχειν F
15 καί om. Μ 16 λέγοντος, έγοντ om. in lac. v i n litt. M 17 ούχί] άλλ' où F
προς] κ α θ ' F 2 0 άνω om. lac. relicta M ούτος A M : ούτως a F ιθύνειν M
21 ύ-αντώντος Α : άπαντώντος a F M : eadem varietas f. 1 1 4 5 , 2 1 . 1147,33 f. 3 1 2 r m et
p. 6 4 8 , 3 4 E., cf. Arist. Phys. Δ 6. 2 1 3 b 2 . proverbiara in mrg. expl. ση παροιμία έπί των
παρά σκοπόν ¡Βαλλόντων, ή του [sic, τ supcrscr. υ; fortasse άπό τοΰ] κατά θύρας κατά σκο-
πόν Α 22 "να μή καί F λέξιν Μ 2 3 -οιήϊομεν καί τοΰτον τον λόγον τινά F
2 4 λέγοι a A : λέγει F M 2 5 έστιν Μ 27 προ ¿λίγου] ρ. 1 1 3 4 , 2 3 ώ τάν] όταν F .
in mrg. A : ώ τάν. ώ ούτος, ώ τάλαν. ώ μελέ. ταΰτα γάρ παρά τοις νεωτέροις υπό μό-
νων λέγεται γυναικών, παρά δέ τοις παλαιοΐς καί υπό άνδρών. πολλάκις δέ καί έπί πλήθους
φασίν τό ώ τάν ώς παρά κτησιφώντι. ol γάρ άττικοί τήν πρώτην συλλαβήν περισπώσι· την
δέ δευτέραν βαρύνουσι. καί βέλτιον. άδύνατον γάρ ευρεθήναι μίαν λέξιν δύο έχουσαν περισπω-
μένας. δίδυμ-ος [ρ. 4 0 3 Schmidt] δε τό πλήρε; είναί φησι ώ 2ταν (sic), άγνοων ώς άρα (sic)
τοΰ ετης ή κλητική έστιν ετα. και δωρικώς έταν cf. Schol. Plat. Apol. p. 25 C et Suidas
s. ν. ώ τάν εί om. F 2 8 την μεν F εχη F : ϊχειν M

Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 22

 1138 SWPLICII IN PIIYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

το Sä πυρ κατ' ένέργειαν· καί αδ πάλιν του ξύλου κατ' ένέργειαν μεν ή 26Ι ν
έπί το κάτω φορά, κατά δυναμιν δε ή έπί το άνω, δτι δυνάμει πυρ έστι,
δυνατόν δέ καί τω κα&' αυτό και κατά συμβεβηκός ταύτα διαιρεΐν. ή ουκ
αληθές είπεΐν καί το υδωρ Ινεργεια μέν και κα&' αυτό ψύχειν, δυνάμει δέ
5 καί κατά συμβεβηκό; θερμαίνειν, δτι μ ε τ α β ά λ λ ε ι ποτέ πέφυκε το υδωρ είς
πυρ. καί εδει του 'Αριστοτέλους άκοΰσαι λέγοντος έν έκείνοις τοις περί κινή- 25
σεως λόγοις· " έπεί δε ενια ταότά και δυνάμει και έντελεχεία έστίν, οόχ άμα
δέ ή ου κατά ταότόν, αλλ' οίον Οερμόν μεν έντελεχεία, ψυχρόν δέ δ υ ν ά μ ε ι " ,
ψυχρόν καί δυνάμει κατώφορόν έστι. δήλον δέ, δτι το ξυλον, ί ω ς άν ή
10 ςυλον την μέν οίστικήν δυναμιν της έπί το άνω φοράς οδχ ε χ ε ι , δυνάμει
μέντοι καί κατ' έπιτηδειότητα πυρ έστι καί έπί το άνω φέρεται το ξυλον.
καί το τρίτον δέ από της αυτής αγνοίας έπαχ&έν ομοίως έστίν εόαπόλυτον.
πάσα γάρ κίνησις καί ή έπί το ά'νω καί ή έπί το κάτω παντί στοιχείφ 80
προσήκει καί κουφω καί βαρεί καί κατά φυσιν, εΐ βουλει· πλην ουτω το
15 κατά φύσιν, ώς ποτέ μέν δυνάμει ποτέ δέ ένεργείαι* καί γάρ TtS υδατι ή
έπί το άνω φορά δυνάμει προσήκει, δτε δύναται γενέσ&αι πυρ.
Καί προς τό τέταρτον δέ το αύτο ρητέον, δτι καί ó άρτος δυνάμει
σάρξ ων λέγοιτο δν αϊίξεσθαι δυνάμει, κάν γάρ ή προσεχής έπιτηδειότης
τω ά'ρτιρ τής είς σάρκα μεταβολής έστιν, άλλά μεταβάλλων είς σάρκα
20 αυξεσ&αι ένεργεία πέφυκεν. έπειδή δέ καί νομο&ετών ούτος ó χρηστός 3»
αποφαίνεται, δτι τό προσεχώς κινεισδαι πεφυκος τήνδε την κίνησιν έπί
τής έαυτοΰ μένον φύσεως και μ ή φ&ειρόμενον, τοΰτο λεγομεν δυνάμει
εΐναι κινητον έκείνην την κίνησιν, οίον τον άν&ρωπον βαδιστικόν, οό τά
στοιχεία, έρωτητέον αυτόν πρώτον μ ε ν , πώς εΪπεν 'Αριστοτέλης " θ ε ρ μ ό ν
25 μεν έντελεχεία, ψυχρόν δέ δ υ ν ά μ ε ι " , αρα οόχ ώς του δυνάμει ψυχρού
μεταβάλλειν είς το ψυχρόν πεφυκότος; επειτα, ε? μηδέποτε αυτός δυνάμει 40
σάρκα τον ά'ρτον εΐπεν ή το σπέρμα δυνάμει ζ ψ ο ν καίτοι σπέρμα ουκ
έπί τής έαυτοΰ μένον φύσεως άν&ρωπίζεται. άλλά κάνταΰθα ταυτόν
πέπονΟεν ούτος, άγνοών γάρ την διαφοράν τής τελείας δυνάμεως προς τε.
30 το δυνάμει τό ατελές καί τάς μετάξι» δια&έσεις τάς τής τελείας δυνάμεως
τω δυνάμει τ φ άτελεΐ προσάπτει, το γάρ άνευ μεταβολής ένεργοΰν κατά
την τελείαν δυναμιν ένεργεΐ την τής ένεργείας προβλητικήν, τό δέ ατελές

1 τό δέ πυρ om. Μ 3 τώ] τοΰ F : τό Μ συμβάν Μ 5 καί utro-

bique om. F 7 λόγοι«] Γ 1 p. 201 a 19 cf. supra p. 1132,24 δέ om. F
έστίν — κατώφορόν (9) om. F 8 ψυχρόν A M : om. a 9 δυνάμει μέν κατό-
ψορόν M 11 έπιδειότητα F 12 τό om. A , restituii A 1
έννοίας άπαχθέν M 13 ή (post καί) om. M 14 οδτιο τό a A M : οδτιο F
16 προσήκει δυνάμει Μ δτι Μ 18 äv om. F 19 μεταβάλλον Μ
20 ένεργεία αυξεσθαι F έπεί δέ a 21 πεφυκός OID. Μ 22 μένει Μ :
μέν F 23 κινητήν F βαδιστικόν om. a 24 μέν —θερμόν om. F
2G αυτός om. M 27 τό (post ora. F 28 ταότόν scripsi: τούτον A : τοΰτο
F M : τοιοϋτόν τι a 29 -επόμεδα F διάφορον F 30 τό (post δυνάμει)
oui. F 31 τώι δυνάμει A F M : τό δυνάμει a τφ άτελεΐ] πώς ά. Μ
μεταβολή Μ ένεργείν F
 SIMPLICII IN PFIYSICORUM VIII 1 CONTRA PIIILOPONÜM 1139

δυνάμει μεταβάλλοντος τοΰ δυναμένου γίνεται ενεργεία, γινομένου μεν του 261 ν
γενητοΰ, αυξομένου δε του αύξητοΰ, άλλοιουμένου δε τοΰ άλλοιωτοΰ. εστι
δέ τις και μέση διά&εσις, έν η το δυνα'μει συντρέχει π ω ; τή τελεία δυνά-
μει, οπερ εν τοις κατά τόπον κινουμένοις όραται, διότι τελειότατα των
5 άλλων έστί τά κατά τόπον κινούμενα, το γοΰν πυρ κινητόν έπι τό άνω
λέγομεν συνούσης αεί της τελείας δυνάμεως τοί à τελεί δυνάμει και τ ή
φύσει πλησιάζοντι, διότι χωρίς της του κινουμένου μεταβολής ή κατά τόπον 50
μετάστασις γίνεται· το μέντοι γινόμενον μεταβάλλον αυτό τό τε δυνάμει
άτελεστερον εχει καΐ την δυναμιν αυτήν, καθ' ήν μεταβάλλει, της κατά
10 τόπον κινούσης άτελεστέραν. τοιούτων οδν οόσών διαφορών εν τε τψ
δυνάμει και έν τη δυνάμει αυτός έπί των κατά τό|πον κινουμένων άξιοι 262 Γ
πάντα τά δυνάμει έπί της εαυτών μένοντα φύσεως καΐ μή φΟειρόμενα,
λέγεσίίαι δυνάμει είναι κινητά, εδει δε καί το επί της γενέσεως δυνάμει
ΟεάσασΟαι κατά την της ουσίας μεταβολήν είς τό ένεργεία μεταβάλλον,
Ιό ώσπερ τό έπί της αυξήσεως κατά την της ποσότητος και έπί της άλλοιώ-
σεως κατά τήν της ποιότητος. καί κάλλιον ήν έπί μεν τοΰ ξύλου μετα- 5
βάλλοντος εις πυρ τήν κατά γένεσιν κίνησιν ίδείν καί δπως προϋπάρχει καί
φύσει καί χρόνψ της τοιαύτης κινήσεως τό δυνάμενον αότήν κινηδήναι
ξύλον, έπί δε τοΰ πυρός τήν κατά τόπον καί οπως καί τοΰτο τη οόσία
20 προϋπάρχει της άνωφόρου ένεργείας· δει γάρ πυρ γενόμενον ούτως έπί τό
άνω κινη8ήν«ι, xáv εόΟυς άμα τω γενέσ&αι πυρ κινήται. sì δε καί το
ξυλον τις, ώσπερ της εις πυρ μεταβολής, ούτω καί της έπί το άνω φοράς
προύπάρχειν λεγοι, οόκ άν διαμαρτάνοι. ώστε έπί μέν των άλλων τών 10
τριών κινήσεων, γενέσεώς φημι καί αλλοιώσεως καί αυξήσεως, και ούτος
25 áv οιμαι όμολογήσειε προϋπάρχειν της κινήσεως το δυνάμενον κινεΐσΟαι,
οίον το σπέρμα καί τό έπιδιδόν κατά ποσότητα καί το μεταβάλλον κατά
ποιότητα· καί έπί της κατά τόπον δέ μεταβολής, έφ' ής ούτος μάλιστα
νομίζει τον λόγον έλέγχειν, είπερ ομολογεί καί ούτος ένϋπάρχειν τφ κινου-
μένω τό δυνάμει (προϋπάρχει δε πανταχού το δυνάμει τοΰ ένεργεία, καν 15
30 ή δύναμις τη ένεργεία συνϋπάρχη), δήλον ότι καί το δυνάμενον προϋπάρχει
τοΰ κατ' ένέργειαν. καί γαρ καί το πΰρ, κάν εόθυς πΰρ γενόμενον έπί
το άνω κινήται, αλλ' έν τη μεταβάσει το δυνάμει, φέρε ειπείν έν τω

1 τοΰ δυνάμει Μ 2 αυξανομένου F αλλοιωμένου F 3 πως] προς Μ

4 τελειο'της F δ τί γοΰν πΰρ έπί τό άνω κινητόν F 6. 7 την φύσιν F 8 αί>-
τώ F 9 έντελέστερον Μ ταύτην Μ 10 κινήσεως Μ τούτων Μ οδν]
γάρ F 11 έν om. Μ η ) ] τω F δυνάμει] ένεργεία Μ 12 της] τών F
14 κατά την] καί Μ μεταβολών om. Μ ένεργεϊν Μ 15 τό om. F
15. IG άλλοκί (superscr. ττ) F 16 τήν om. F ήν om. F 17 κατά τήν
γένεσιν ponit M πρου-άρ/ειν M 18 αυτό M 19 tß οόσία om. a
20 άνωφεροΰς M: ά'νω φοράς F ένεργεία F 21 πυρ om. M 22 έπί της
τό M 23 λέγει M 24 καί (post φημι) om. Μ ούτος aA 2 : ούτως A ' F M
25 κινεϊσθαι —τόπον δέ (27) om. F 26 έπιοίδον^Α: έπιδίδον Μ 27 έφ'] ίκρ' Μ
28 νομίζει super vers. add. Α 1 : νομίζειν M 29 τό prius] τη M 30 ένερ
cuoi lac. αν ή M συνυπάρχει M 31 καί (post γάρ) om. M
22*
1140 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 1 CONTRA PIIILOPONUM

αέρι γενέσθαι, π ρ ο ϋ π ά ρ χ ο ν έ'χει του ένεργεία καί το δυνάμει έν τ ψ ύπεκ- 202 Γ

καύμα τι προϋπάρχει τοΰ ένεργεία. καί έ'στι διά πάντων ανέλεγκτος δ
'Αριστοτέλους λόγος ó λέγων άναγκαιον είναι προύπάρχειν τά π ρ ά γ μ α τ α 20
τά δυνάμενα κινεΓσΟαι κ α θ ' έκάστην κίνησιν. ώστε μάτην ούτος έπί τω
6 τέλει του λόγου μ ε γ α λ α υ χ ο ύ μ ε ν ο ς · ' ε ? ψευδός, φ η σ ζ δέδεικται το π ρ ο ύ π ά ρ χ ε ι ν
τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς τά δυνάμενα κινεΐσθαι, καί το έκ τουτου άρα συγκατασκευα-
ζόμενον, ώς ó Γ ρ α μ μ α τ ι κ ό ς έ'φρασε, το άναρχον είναι την κίνησιν συνελέγ-
χεται.' δικαιότερον γάρ οϊμαι λέγειν, ώς el τοΰτο διά π ά ν τ ω ν αληθές
άποδέδεικται, καί το έκ τουτου δεικνυμενον α λ η θ έ ς άν ε ί η μηδέν όπο τοΰ
1 0 θορύβου τ ω ν κολοιών ταραττόμενον. 2δ

Ούτος μέντοι τάς 'Αριστοτέλους αρχάς της αποδείξεως περιπτυσας

αυτός ήμΐν οίκείαν είσηγήσασθαι βουλεται μέθοδον "μόνως äv ουτω,
λέγων, άναρχος είναι ή κίνησις ά π ε δ ε ί κ ν υ τ ο , εί'περ ην α λ η θ έ ς το πολυ-
θρυλητον τ ω ν φυσικών, ώς αυτοί φασιν, α ξ ί ω μ α το ' μηδέν έκ τοΰ μηδαμη
15 μ.ηδαμώς οντος γ ί ν ε σ θ α ι ' , αλλά π α ν έκ προϋπάρχοντος έ'χειν την γ έ ν ε σ ι ν . "
καί μ έ μ φ ε τ α ι τ ω Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ ε ι μή τοΰτο λαβόντι το α ξ ί ω μ α εις τό συλλο-
γίσασθαι, δτι άναρχος έστιν ή κίνησις, άγνοών ούτος άνήρ, δσον τ η ς 30
'Αριστοτέλους ά γ χ ι ν ο ί α ς δ ι έ σ τ η κ ε ν , άγνοών δε καί δτι τ η ς 'Αριστοτέλους
έπιστήμης ΐοιόν έστι το π ρ ο σ ε χ ε ί ς α ρ χ ά ς αεί τ ω ν αποδείξεων λαμβάνειν
20 καί μ ή κοινάς. έν μεν γάρ τ φ π ρ ώ τ ι ρ της Φυσικής ακροάσεως τάς της
γενέσεως άρχάς ζητών έμνημόνευσεν απορίας τινός π ε ι ρ ω μ έ ν η ς άναιρείν
τ ή ν γένεσιν διά το δεΐν π α ν το γινόμενον ή έξ οντος γ ε ν έ σ θ α ι ή έκ μή
οντος· έκάτερον δέ αδύνατον είναι* " ο υ τ ε γάρ το ον γίνεσθαι (είναι γάρ 35
ήδη) έ'κ τε μ ή οντος ουδέν άν γενέσθαι ( ύ π ο κ ε ΐ σ θ α ι γ ά ρ τι δ ε Τ ν ) " , καί
25 λυει τήν άπορίαν έκ μεν τοΰ α π λ ώ ς μή οντος μηδέν γ ί ν ε σ θ α ι λ έ γ ω ν , έκ
δέ τοΰ μ ή οντος κατά συμβεβηκδς γ ί ν ε σ θ α ι , διότι έκ τ η ς στερήσεως ου
καθ' αυτήν, αλλ' έν τοί έ σ τ ε ρ η μ έ ν φ ούσης, καί κ α τ ' έκεΐνον τον λόγον
καί είναι γένεσις καί άίδια καί άνέκλειπτα δείκνυται τά γ ι ν ό μ ε ν α , ειπερ
παντός τοΰ γινομένου π ρ ο ϋ π ά ρ χ ε ι τι άλλο και αυτό γενητόν, καί μετά το
30 φθειρόμενον υπολείπεται τι και αυτό φθαρτόν. ένταΰθα μέντοι ου τά 40
κινούμενα, άλλά τήν κίνησιν άίδιον δείξαι προθέμενος, έξ αυτοΰ τοΰ όρισμοΰ

1 γενέσθαι om. F τοΰ ένεργεία — προϋπάρχει (2) om. F το ένεργεία Μ

2. 3 6 Αριστοτέλης λέγων προύπάρχειν ανάγκη είναι τά πρ. F 5 μεγαλαυχώμενος F
τό προύπάρχειν itérât F : καί τ. πρ. M 7 εφρασε, ras. inter α et σ, A 1 : έγραψε M
8 αληθές om. M 9 δέδεικται M 10 τον κολοιόν F 11 και oíl-
ο
τως F 12 οικείας F μέθοδον βούλεται Μ μόνος Μ : μόν F 13. 14 πολυ-
θρύλλητον ut soient a F M 15 ante γίνεσδαι habet δείκνυσδαι F 17 άνήρ scripsi: 6
άνήρ F M : άνήρ a A 18 καί (ante οτι in ras.) om. M 19 ϊδιόν] îcurn lac. iv litt. M
τό προσεχείς] in fenestra είς rei. M 20 άλλα μή Μ Φυσικής ακροάσεως] Α 8
ρ. 191 " 2 4 sqq. 21 πειρώμενος F 22 μέν πάν F γενέσ&αι A F : γίνεσθαι aM
Arist. 1. c. 24 μή ίντος — έκ δέ τοΰ (25. 2G) om. F 26. 27 στερήσεως où
καθ'' αϋτήν] in lac. rei. στερ. M 28 γένεσιν F M άνέκλειπται a δείκνυται]
γίνεται F 31 άί, ceteris διον δείξαι in lac. om., M προθέμενος] βουλόμενος F
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PÏIILOPONUM 1141

της κινήσεως επεχείρησε και του όριατμοΰ αυτής προϋπάρχει ν αεί της 2G2·1
κινήσεως ένδεικνυμένου το κινεϊσδαι δυνάμενον ώς ή ουσία πανταχού
προϋπάρχει της ένεργείας. άρα ουν έ&ελήβοι τις αν νουν έ'χων την 'Αρι-
στοτέλους μέΟοδον άφείς ταΐς προπετέσι τούτου φαντασίαις άκολουΟείν;
ó Πλήν έπειδή ραδίως άποδεικνύναι νομίζων ψευδή τον λέγοντα λόγον <5
' μηδέν έκ του μηδαμ-ίβ μηδαμώς οντος γίνεσδαι' διατείνεται μόνως αν ούτως
¿ίδιον είναι την κίνησιν, ε? αληθές άποδειχόείη το μηδέν έκ του μηδαμ-β
μηδαμώς οντος γίνεσδαι, φέρε και ταύτας αυτού τάς αδολεσχίας έπισκεψώ-
με&α, ας τελέως μεν έν τ ω ένάτιιι καί ενδεκάτω των ΓΙρός Πρόκλον ειπεν
10 εαυτω γεγράφθαι άρι&μοΐς ημάς βιβλίων καταπλήττων προς άνδρας ευκλεεΐς
αντιγεγραμμενων, καί νυν δε ου δι' ¿λίγων έκτί&εται· "πρώτον μεν,
λέγων, εί καί ή φύσις έξ όντων ποιεί τα υπ' αυτής δημιουγρούμενα δια 50
το και τήν ουσίαν αυτής καί την ένεργειαν έν υποκείμενο) έ'χειν και χ ω ρ ί ς
έκείνου μ ή τ ε είναι μήτε ένεργεΤν δύνασΟαι, ουκ ανάγκη καί τον Οεόν τον
15 έςηρηαενην έχοντα των όντων απάντων καί τήν ουσίαν καί τήν ένεργειαν
ές όντων δημιουργειν. ουτω γαρ ουδέν ε'ςει πλέον της φύσεως, καίτοι
γε ου μόνον τα εί'|δη των αμέσως 6π' αυτού δημιουργούμενων ποιεί 2 6 2 "
ó θεός, άλλα και αότήν τήν υλην παράγειν και δημιουργεΐν πεπίστευται·
μόνον γαρ το πρώτον άγένητόν έστι καί αναίτιον. ει' ουν καί τήν υλην ó
20 θεός υφίστησιν (ου δεΐται δε ή υλη ετέρας υλης εις υπαρξιν· αυτή γαρ
έστι το πρώτον απάντων τών φυσικών υποκείμενον)· οόκ άρα παν το γινό-
μενον έζ οντος γίνεται, είτε γάρ άεί υπό θεού γίνεται ή υλη είτε ποτέ, 5
ου δεήσεται δήπουΟεν έτέρας υλης, αυτή το πρώτον ούσα- τών σωμάτων
υποκείμενον ουκ ά ρ α , εΐ τά γινόμενα υπό φύσεως εζ όντων γίνεται,
25 ανάγκη καί τά αμέσως υπό ί)εου γινόμενα εξ δντων γίνεσί)αι. εί'περ ή
μεν φύσις καί χρόνου δείταί τίνος καί γενέσεως, ίνα έκαστον δομιουργήσ-fi
τών φυσικών, ó δε θεός άχρονως καί άνευ γενέσεως, τουτέστι διαπλά-
σεως τών κατά μέρος καί διαμορφώσεως, τά άμέσως υπ' αυτού γινόμενα
υφίστησιν αρκεί γάρ αυτω μόνον το Οέλειν εις τήν τών πραγμάτων ίο
30 ουσίωσιν."

1 οριστικού superscr. Α- 2 το] του F 3 προϋπα'ρχειν Μ έ8ελήσει Μ

4 προτάσεσι M G μηδέν ora. Μ διατείνεσαι Μ οϋτως] του Μ
8 post γίνεσθαι itérât διατείνεσθαι—άΐδιον (7), sed del. M 8 καί τάς αϋτοΰ ά. F
9 τελέως μεν oro. F έν τιί> ένατοι καί ένδεκάτιρ τών ΓΙρός Ιΐρόκλον] cf. de acterii.
mundi I X 8 sqq. X I 3 sqq. ef. Siiupl. De cáelo p. 135,28 έννάτφ AM τών
προ; Ιΐρόκλον post γεγράφΒαι a ί). 10 εΙπεν έαυτφ A'-' (cf. 1147,10): εϊττεν τώι Α 1 : είπε
τώ F M : είπε a 11 άντιγραψαμένων F δέ δι' ¿λίγου F oi om. etimo M
12 ποιείται F 14 μήτε ένεργεΐν μήτε δύνασ&αι είναι F ανάγκη καί] άναγκαΐον F
τόν (post θεόν) oui. F 15 έξηρημένον Μ άπάντων om. F : post έχοντα Μ
16 δημιουργεί F 17 αυτών Μ 18 ολην F και δημιουργεΐν om. Μ
πεπίστωται a 20 έφίοτησιν F αύτη ut ν. 23 F : αυτη aAM 22 ά~ό ί)εοϋ
άεί F 23 δεήσει Μ 24 υπό της φύίεω; F 25 γίνεται F
27. 28 τουτέστιν άνευ διαπλάσεως Μ διά-λασιν F 28 διαμορφώσεων Μ : διαμορ-
φωσιν F 29 αυτό a F μόνον post γάρ ponit F
1142 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M VIII 1 C O N T R A PHILOPONUM

Είτα και άλλης αποδείξεως ήμας υπομιμνήσκει έν τψ ένδεκάτω των 262'

προς Πρόκλον ρηθείσης, δι' ής εδειςεν, ώς οί'εται, δτι και τά υπό φύσεως
και τά υπό τέχνης γινόμενα έκ μή ο'ντος υφίσταται καί είς το μη ον
φθείρεται, "συνθέτων γαρ, φησίν, όντων των οδτω γινομένων ές δλης
5 καί είδους, καί της μεν πρώτης δλης οΰτε γινομένης υπό της φύσεως
οίίτε φθειρομένης, ουδέ μην του έξ δλης καί είδους συνθέτου καί)' δλον ΐδ
αυτό (ουτω γάρ αν καί την υλην γίνεσθαι συνέβαινε και φθείρεσθαι), λεί-
πεται του είδους μόνου την γένεσιν είναι καί την φθοράν. εί ουν τα' τε
χρώματα καί τά σχήματα καί α\ της ψυχής άλογοι τε και φυσικαί δυνά-
10 μεις, καί άπλώς είπεΐν τά ενυλα είδη έν μέρει χρόνου την δπαρίιν εχει
(φημί δε τά έν έκάστψ φυσικω πράγματι άτομα είδη· τούτων γαρ ή
γένεσίς έστι καί ή φθορά), εί ουν ταύτα έν τη των σωμάτων φθορά είς
το μηδαμώς 8ν μεθισταται, δήλον ζ τ ι και πρότερον οόδαμώς οντα την 20
δπαρξιν έκ μή όντων ειληφεν." ειτα έπί τούτοις έπήγαγε· "τούτο δέ
15 ίσως ουδέν ήμΐν προς την προκειμένην συνοίσει ύπόθεσιν. κάν γάρ έκ μή
όντων τά έ'νυλα είδη είς το είναι παράγηται, αλλ' ουν ουδεμία φυσική
γένεσις άνευ κινήσεως υφίσταται, μετά κινήσειος γάρ πάντως ή γένεσις,
ώστε αεί οΰσης γενέσεως αεί καί κίνησις ήν. αλλά πόθεν, δτι αεί ήν
γένεσις; ó γάρ λέγων, δτι αεί ήν γένεσις, ουδέν 2τερόν φησιν ή δτι αεί
20 ήν κίνησις· ώστε το έξ αρχής αιτεί καί το ζητούμενον λαμβάνει δμολο- 2δ
γούμενον." είτα έφεξής άλλοκότως οίμαι συνάπτει τούτοις· " ο υ τ ε γάρ έκ
πρού'ποκειμένου τινός τά αμέσως υπό θεοΰ δημιουργούμενα γίνεται οΰτε
διά γενέσεως ή χρονικής παρατάσεως· καί τήν δλην γάρ αυτήν καί τον
χρόνον αμα τ ψ παντί συνύπέστησεν ó θεός, ώστε oò προύπήρςε του κόσμου
25 κίνησις. δήλον οδν έντεΰθεν, ώς εί μή τις δείξειε λόγος τον κόσμον άναρ-
χον είναι καί ατελεύτητο ν, αδύνατον τήν κίνησιν à ίδιον άποδεϊξαι. των 30
λόγων οδν απάντων, έ; ών άίδιον είναι τον κόσμον κατασκευάζουσιν έλεγ-
χομένων, και το έπόμενον έζ ανάγκης συνελέγχεται." αλλ' εί τοσαΰτα
και τοιαύτα παραγράφειν αυταΐς λέξεσιν έκαρτέρησα, μή τις των ευφυεστέ-
30 ρων άμουσόν μου σχολήν καταψηφίσεται · οίδα γάρ καί αυτός, δτι τοις
όπωσοΰν ήγμένοις ευσύνοπτος ή των λόγων τούτων έστίν άλλοκοτία. αλλ'
έπειδή τοις άπαιδευτοις ούτος άκροαταΐς άρμοζόμενος καί μακρά γράφει,

1 ένδεκάτφ] error sive Simplicii utpote qui librum contra Procium se non legisse testetur
De caelo p. 135,27 Helberg (cf. P h y s . supra p. 1129,29. 1141,9) sive librariorum. ex un-
décimo enim nihil fere, ex nono quadrat velut cap. 11 cf. index f. F V I * 15 των] τώ M
2. 3 Οπό] ά~ό utrobique F 3 έκ τοΰ μη F 4 φησίν] locum non ex libro contra
Procluu), sed ex eodem unde cetera excerpsit sumpsit Siiupl. 5 post είδους add. συν-
θέτου F γινομένη F 6 φδειρομένη F 10 μέρη F 11 φησϊ F πράγματα M
14 όντος M έπί τούτοις om. F 15 ίιπόδεσιν συνοίσει F 16. 17 á W ουν ή δέ μία
γένεσις φυσική F 17 συνίσταται Μ 18 ην prius om. F 18. 19 γένεσις ήν Μ
19 ό γάρ — γένεσις om. F ή om. M 20 αιτείται Μ post λαμβάνει add. καί M
24 συνέστησεν F προϋπήρχε F 25 δείξει J í 25. 26 τον άναρχον κόσμον F
26 υποδείξαι F 27. 28 ελεγχόμενοι F 29 τοιαύτην Μ 30 μου om. F καταψη-
φίσεται F 31 έστιν post ευσύνοπτο (sic) Μ 32 μακρά γροιφη F
 SIMPLICII IN PHYSICORCM Vili 1 CONTRA PIIILOPOxNUM 1143

καί ώ ς αποδεδειγμένα σ υ μ π ε ρ α ί ν ε τ α ι τ α μ η δ έ sí? νόη<jiv α υ τ φ ά φ ι γ μ ε ν α 262"

φιλάνί)ρωπον οίμαι και τ ο ύ τ ο ι ; ώ ς δυνατόν υποδείςαι τήν εςΐν του ανδρός,
και δ ή τ ο ύ τ ω π ρ ώ τ ο ν έ π ι σ τ ή σ ω μ ε ν , οί)εν ούτος ó μακρός ηρςατο λόγος· ó
γαρ ε ι π ώ ν έν αρχ-fl, οτι μόνως αν ού'τως ά ν α ρ χ ο ς είναι ή κίνησις απεδεί-
5 κνυτο, είπερ ήν α λ η ί ΐ έ ς το πολυϋρύλητον τ ω ν φ υ σ ι κ ώ ν , ώ ς αυτοί φασιν,
ά ς ί ω μ α το ' μηδέν έκ του μ η δ α μ τ , μηδαμώς οντος γ ί ν ε σ θ α ι ' , καί διατει-
να'μενος, δτι τούτου ο ύ τ ω ς έ χ ο ν τ ο ς αδύνατον μ ή αεί είναι κίνησιν καί μετ' 40
ολίγα α π ο κ ο μ π ά σ α ς , οτι τούτο μόνον ήρκει λαβείν τυ> Ά ρ ι σ τ ο τ ε λ ε ι το
αξίωμα είς το συλλογίσασ!)αι, οτι ά ν α ρ χ ο ς εστίν ή κ ί ν η σ ι ς , άκουσον οΓα
10 τούτων έπιλαί)όμενος έν τοις εςής ó σοφός ούτος έ π ή γ α γ ε . δείςας γαρ, ώ ς
ο ί ε τ α ι , οτι έκ μ ή όντων ή γένεσις, ό π ε ρ ο ύ τ ω προέκειτο ώ ς αναιρετικον
του ές όντων, ω μ ό ν ω ς άκολουΟείν το άίδιον είναι τήν κίνησιν έ'λεγεν,
επάγει· "τούτο δέ ίσως ουδέν ή μ ΐ ν π ρ ο ς τ ή ν προκειμενην συνοίσει ύπό-
Οεσιν" καί τ ά έξης, Γνα μ ή πάλιν τ ή ν αυτήν ανακινώ κόνιν. εί ουν μηδέν tó
15 ή μ ΐ ν συντελεί προς τ ή ν υπό&εσιν, βε'λτιστε, πώς ελεγες, οτι μόνως αν
οΰτως ά'ναρχος ή κίνησις ά π ε δ ε ι κ ν υ τ ο , είπερ ήν α λ η θ έ ς το νυν μηδέν
λεγόμενον συνοίσειν προς τήν προκειμενην ύπόΟεσιν; πώς δε "τούτο
μόνον, ε λ ε γ ε ς , ήρκει τ ω Ά ρ ι σ τ ο τ ε λ ε ι λαβείν το α ς ί ω μ α " , 8 μηδέν ε φ ά ν η
συνοίσον.

20 Άλλ' ί δ ω μ ε ν , δ π ω ς το π ο λ υ θ ρ ύ λ η τ ο ν ά ς ί ω μ α τ ώ ν φυσικών ανατρέπει

δεικνυς αυτός, οτι έκ του μ η δ α μ η μ η δ α μ ώ ς οντος γίνεται τ ά γινόμενα καί
είς το μ η δ α μ η μ η δ α μ ώ ς ον φί)είρεται. καί τ ο ύ τ ω δε π ρ ώ τ ο ν ε π ι σ τ ή σ ω - 5«
μεν, εί δ ο κ ε ΐ , εί ένενόησεν ό λ ω ς άνήρ ο ύ τ ο ς , π ώ ς είρηται το ές οντος ή
έκ μ ή οντος γίνεσθαι το γ ι ν ό μ ε ν ο ν φαίνεται γαρ ού'τως άκούων ώ ς του
25 αυτού είδους π ρ ο ύ π ά ρ χ ε ι ν ¿ φ ε ί λ ο ν τ ο ς , Γνα ές αυτού γίνηται το γινόμενον,
οίον τ ή ν υλην ές υλης καί τ ά ά τ ο μ α είδη έκ τ ώ ν ομοίων, λεγει γουν·
" ε ί ουν καί τήν υλην ó θεός ύφίστησιν, ού δεΐται δε ή | υλη έτερας υ'λης 263 Γ
είς υ π α ρ ς ι ν , ούκ άρα παν το γινόμενον έξ ¿'ντος γ ί ν ε τ α ι . " καί περί τ ώ ν
ατόμων δε ε ί δ ώ ν , ών τήν γενεσιν είναι καί τ ή ν φ δ ο ρ ά ν φησιν. εί ουν

1 άποδεδειγμένην Μ : ού οεδειγμένα F όνησιν F αϋτών Μ 2 οίμαι]

είναι F άποδείξαι F 3 τούτοι aA : τούτο Μ : τούτου F έπιστήσομαι ό'Ι)εν ο
μακρός ούτος r¡. λ. F 5 ώς αυτοί φασιν post ολικές, sed ώς αύτός φησίν post φυσι-
κών F G. 7 διατεινόμενος Μ 8 ¿λίγον F 10 post τούτων add. ώσπερ F
13 oòòèv post ôè M 14 πάλιν μ.ή Μ κόνιν] iu mrg. ση παροιμία έπί τών έν
παλαίστρα δεύτερον είς συμπλοκών άφιγμένων καί πάλιν κονιζομένων Α ούδέν F : μη-
δεις Μ 15 ήμΐν προ; τήν προκειμένην συντελεί (οιο. προς τήν ύπόίεσιν F) ώ βέλ-
τιστε M 1G άναρχος] άλλος Μ είπερ a: όπερ AFM 1G. 17 λεγόμενον, μηδέν a
18 i f η (comp.) F 20 πώς M 21 οντος — μηδαμώς (22) oui. Μ γίνε-
σί>αι F 22 τοΰτο FM 23 ένοησεν Μ άνήρ scripsi: 6 άνήρ Μ: άνήρ a A F
ούτος Μ 25 ¿φείλοντος ίνα] ί omissis in fenestra ceteris Μ αυτών γένηται F
τά γινόμενα M 2G τήν om. Μ γοΰν] ούν F M 27 εί ούν a A : εί Μ :
οίον F υφίστη lacuna apta relicta M 28 είς σύστασιν Μ: προς ΰπαρςιν F
οντιον Μ 29 είδών ών om. lac. rei. Μ post είδών ex v. 2G suppleudiim
λέγει (cf. p. 1144,20) φασιν M
1144 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

ταύτα πάντα έν τη των σωμάτων φ&ορά ε?ς το μηδαμώς ον μεθίσταται, 263Γ

δήλον δτι καί πρότερον ουδαμώς δντα την υπαρξιν έκ μή όντων ειληφεν.
e? γαρ δια τούτο έχ μή δντος, δτι ουκ ήν αυτά πρότερον, δήλον δτι έ£ δντος
αύτά δν ήν πρότερον. χαί ουδέ του 'Αριστοτέλους ήκουσεν έν τ φ πρώτψ β
δ της Φυσικής άκροάσεως την των φυσικών άπορίαν εκτιθεμένου καί λέγον-
τος* "ουτε γάρ το ον γίνεσ&αι (είναι γαρ ήδη) εκ τε μή οντος ουδέν άν
γενέσθαι (υποκεΐσ&αι γάρ τι δ ε ΐ ν ) " · ού γάρ äv αότο έαυτω υποκεΤσθαι ένό-
μισεν. αλλ' άρα τοΰτο μεν το έζ οντος ή έκ μή δντος γίνεσ&αι τα γινό-
μενα αγνοεί δπως λέγεται παρά τοΓς φυσικοΐς, τήν δε γένεσιν ητις ποτέ
10 έστι γινώσκει, ή ταύτην ετι μάλλον άγνοών φαίνεται; καί γάρ χαί 'Αριστο-
τέλης χαί οι άλλοι φυσικοί γίνεσ&αι λέγουσιν ου το απ' αίτιας όπωσοΰν ίο
υφιστάμενον, άλλά το έν μέρει χρόνου τήν εις το είναι πάροδον λαχόν.
διόπερ ουδέ έξ δντος ελεγον δυνατόν γενέσθαι το ον (προύπάρχειν γάρ το
δν) οΰτε έκ μή δντος (υποκειμένου γάρ δεΐν τίνος), άπερ άμφω έπί των
15 ποτέ γινομένων άρμόττει. το γάρ ¿ίδιον καί αεί ον πώς δν έξ δντος ή
έκ μή δντος; ó δέ 'Αριστοτέλης καίτοι αίτιον του ουρανού καί της αιδίου
κινήσεως αυτοΰ τόν θεόν λέγων, δμως άγενητον αυτόν καί 9 άφι)αρτον άπο-
δείκνυσιν. καί μέντοι τήν άπορίαν λυων των φυσικών έκ της στερήσεως 15
της έαυτοΰ γίνεσθαί φησι το γινόμενον. πώς δέ αν είη τοΰ άιδίου στέρη-
20 σις; καί τί λέγω τους άλλους, δτε καί αυτός ούτος τήν γένεσιν καί τήν
φθοράν τών ατόμων είναι φησι καί έν μέρει χρόνου τήν υπαρξιν έχόντων;
ó δή ταΰτα λέγων καί τήν υλην άίδιον ουσαν γενητήν φησι, καί έπ' αυτής
πειράται δεικνυναι, δτι ουκ έζ δντος, αλλ' έκ μή δντος γίνεται το γινο'-
μενον. καί oò τήν υλην μόνην, άλλα καί τα άλλα πάντα πλήν τοΰ πρώτου
25 γενητά φησι, καί αποφαίνεται σαφώς, δτι μόνον το πρώτον αγένητον έστι 20
καί άναίτιον. δρα ουν, δτι πρότερον τά άτομα λέγων γενητά τά έν μέρει
χρόνου τήν υπαρξιν έχοντα έν τούτοις γενητά λέγει τά άπ' αίτιας, εί'περ
καί τήν υλην άίδιον λέγων γίνεσΟαί φησιν αυτήν έκ μή δντος και εΐπερ
το πρώτον μόνον αγένητον καί άναίτιον φησι, συντάςας τ φ άγενήτω το
30 άναίτιον, καί μηδέ τους όμοδόξους ευλαβηθέίς γινόμενον καί ποιουμενον
δηλονότι καί το μετά το πρώτον φησι· το γάρ γινόμενον καί δημιουρ- 2δ
γούμενον καί αυτός φησιν, άλλ' ουχί το γεννώμενον. καί oò περί άλλων
καί άλλων ποιούμενος τον λόγον τους ευρίπους στρέφεται τούτους, άλλ' έν

1 εις τά μ. όντα Μ 3 όντων F et ante ras. ut vid. Μ ταΰτα F 3. 4 ές—

πρότερον] καί πρότερον ουδαμώς όντα F ηχούσαν Μ τω (post έν) aFM : oía. A
5 Φυσικής ακροάσεως] Α 8. 191 "30 cf. ρ. 1140,23 6 αν aM: αεί Α: αν είη F
7 δει F 7. 8 έ νόμισε ν ύποχεϊσθαι Μ 10 ετι post άγνοών FM 10. 11 και
Άρ.— χρόνου τήν (12) om. F καί Αρ.] 6 dep. M 11 oí om, M γενέσθαι M 12 τώ
έν M 13 δύναται F γαρ om. M 14 ον] μή όν F 15 αν om. Μ ante ή add.
ή a 16 καίτοι] καί τό a 18 τών φυσικών λύων Μ 19 της έαυτοΰ] αυτού F
post φησι add. τά γινόμενον F 22 δή] δέ F γενητόν Μ 23. 24 τά γινό-
μ.ενα Μ 25 γενητοί φησι F post ότι add. ού a 29 άναίτιον καί άγένητον a
άναίτιον] άίδιον Μ 30 καί μή του; όμοδοΰλους F 31 δηλονότι om. F 32 γενόμε-
νον F 33 τοί>ς λογούς Μ τρέφεται F
 S I H P L I C I I IN PUYSICORUM VIII 1 CONTRA PIÎILOPONUH 1145

τ φ svt των λεγομένων είρμψ. άρα ουν όποϊόν τίνα τούτον χρή νομίζειν, 203Γ
sì μηδε γινώσκων, περί τίνος ποιείται τους λόγου?, προς τους κορυφαίους
των φιλοσόφων αντιλεγειν φιλοτιμείται ατιμώρητον αύτω νομίζων έ'σεσ0αι
τήν γιγαντικήν ταυτην θρασύτητα; αλλ' ΐδωμεν λοιπόν, οπως άποδείκνυσιν,
5 δτι ουκ έξ δντος άλλ' έκ μή δντος γίνεται τά γινόμενα, κάνταΰδα δε πάλιν 30
τήν αύτοΰ προς αυτόν δρα διαφωνίαν των λόγων.
'Αρχόμενος μεν γάρ της αποδείξεως τήν φύσιν εξ όντων ποιεϊν τά
γινόμενα συγχωρεί και τήν αίτίαν έπάγεί το χαί τήν ουσίαν αυτής και
τήν ένέργειαν έν ύποκειμένψ εχειν, καΐ τον θεον ταύτ-β διαφερειν της
10 φύσεως φησι, καθ' δσον αυτη μεν ες όντων, ó δε θεός εκ μή όντων ποιεί
τά γινόμενα' προελθών δε αποδείξεως ημάς αναμιμν^σκει, έφ' r¡ σεμνύ-
νεται, δεικνύσης, οτι καί ή φύσις και ή τ έ χ ν η έκ μή δντων ποιουσιν, 35
ώσπερ και τον θεον ελεγε ποιεϊν. καίτοι πρότερον ταύτη διαφερειν της
φύσεως τον θεον ειπών τ φ τήν μεν έξ δντων, τον δε έκ μή δντων ποιεϊν,
15 και δυσχεραίνων έ'λεγεν " ε ί καί ó θεός έξ δντων ποιεί, ούδεν εξει πλέον
της φύσεως ó θ έ ο ς " . επειδή δέ τήν υλην αίδιον όμολογών υπό του
θεοΰ γίνεσθαί φησιν έκ μή δντος καί τά είδη τά άμεσεως υπ' αυτου
παραγόμενα, δηλονότι καί ταύτα άίδια οντά, ειπερ τά γινόμενα καί φθειρό-
μενα καί υπό φύσεως καί κατ' αυτόν γίνεται, φανερόν οτι τά άίδιά φησιν
20 έκ μ ή δντων γίνεσθαι, απερ άγένητα παντελώς ó 'Αριστοτέλης άποόείκνυσι.
καί παρά θύρας υπαντών φαίνεται, του γαρ 'Αριστοτέλους καί γενητά λέ-
γοντος τά έν μέρει χρόνου τήν υπόστασιν έχοντα και ταΰτα έξ δντος τήν γέ-
νεσιν ί'σχειν άποδεικνύντος, ούτος τά άίοιά φησιν έκ μ ή δντων γίνεσΟαί, απερ
'Αριστοτέλης ουδέ γίνεσθαι άξιοϊ. αλλά κατ' άλλον τρόπον υπό θεού παρα'γε-
25 σβαί φ η σ ι · τά γαρ γινόμενα πάντως καί φθείρεσθαι νομίζει, καν αληθές ούν,
δτι έκ μή δντων ó θεός τά à ίδια καί)' όντιναδηποτε τρόπον εις το είναι παρά- «
γει, οόόεν τούτο προς τον 'Αριστοτέλους λόγον ένίσταται. όλως γάρ εί ο
θεός, ώς φησιν, αχρόνως καί άνευ γενέσεως τά αμέσως ύπ' αυτοΰ γινόμενα
υφίστησι, δήλον δτι ουκ έ'στι ταύτα τά δια γενέσεως τό είναι λαχόντα.

I χρή νομίζειν τούτον a τίνος A M : τινα F : τίνων a 2 ποιεί A , sed coir. A 1

τον λόγον F 3 άτιμόρητον A , sed coir. Α 1 γάρ νομίμων έαυτψ F 4 πώς Μ
5 ές où* t r a u s p . Μ γίνηται F γινόμενα, ι in ras. Α κάντεϋθεν (oui.
δέ) F 7 μέν aA-': o u . A 1 F M cf. p . 1146,28 ποιεί F 10 φησι oui. M
I I ôè] γάρ F r¡ a F : r¡0 A : ης M 12 δεικνυοόσης M : δεικνύση a 14 τι|ΐ] τό
F : ώς M τόν δέ] την δέ a F 15 οντος F M Εξει ora. F 16 όμολογών om.,
inserto post θεοΰ ομολογεί F 17 όντων F M 17. 18 π α ρ ' αύτοΰ] γινόμενα Μ
18 ci ιδίως Μ 19 καί a n t e υπό oui. a υπό της φ. κ α τ ' αότόν F 20 post όντων
add. φαίνεσΒαι καί τά είδη — μη όντων, ab editis n o n diversa nisi in άιδίως (18), M
γίνεσθαι F M : ex γίνεται Α 1 : γίνεται a απερ] εϊπερ Μ 21 ΰπαντών A F : άπαν-
τ ώ ν a M cf. ad p. 1137,21 του] τοϋτο M 22 χρόνου μέρει F 2 3 τήν υπόστασιν
έχοντα Μ 23 οίίτω Μ απερ ό F 24. 25 παραγενέσθαι F 25 άληθής
ήν Μ 26 είς τό είναι κ α θ ' ό'ν τινα τρόπον, oto. δήποτε et collocato παράγει post θεός F
οίονδήτινα (om. δήποτε) Μ 27 οόδε F έπίσταται F γάρ φησιν F 28 ώς
φησιν] παράγει τά άίδια είς τό είναι F γενόμενα F M 29 τά om. F έχοντα F
1146 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 1 C O N T R A PHILOPONUM

' άλλα δή τά χρώματα, φ η σι, και τά σχήματα και απλώς είπείν τά 263Γ
ενυλα χαι άτομα ε Γόη, ών ή γένεσίς έστι καί ή φί)ορά, εις το μηδαμώς
ον μεθίσταται· δήλο ν ουν δτι καί πρότερον ουδαμώς οντά την υπαρίιν έκ
μή όντων εί'ληφε.' καίτοι ποίον χρώμα ή ποίον σχήμα φί)αρέν ουχ ούτως 50
5 έφδάρη, ώστε ε?ς άλλο χρώμα καί σχήμα μεταβαλεϊν; εΐ γάρ το σώμα
υπομένει έν ταΐς μεταβολαίς, ώς ούτος ομολογεί τοΰτο νομίζων είναι την
πρώτην υλην, παν δε σώμα φυσικόν μετά χρώματος έστι, δήλον ο τι τό
λευκάν σώμα μεταβαλεΐ χρώμα εχον άλλο· καί έπί του σχήματος ó
αυτός λόγος· αδύνατον γάρ σώμα πεπερασμένον μή εχειν σχήμα μετά
10 του χρώματος. αλλ' ούτος άνήρ ώς καί πρότερον εΤπον, παντελώς
άγνοεΐν μοι δοκεΐ, πώς λέγεται τό έξ οντος γίνεσ&αι | τά γινόμενα και 263 ν
φί)είρεσ&αι εις ο ν φαίνεται γάρ οίόμενος λέγεσ&αι, δτι ές οντος του αυτοΰ
τω ειδει καί εις ον το αυτό. τοιαύτην γάρ εννοιαν έμφαίνει λέγων, δτι
r if y > ç» r * f rr\ \ er ï « w \ ' _

η υλη ου δεησεται ετερας υλης, και οτι ουοαμως οντα τα ειοη προτερον
15 την υπαρξιν έκ μή όντων εί'ληφε, καίτοι του Αριστοτέλους μυριάχις τά
αυτά άποδείξαντος, δτι έξ εναντίων ή γένεσις καί ή φθορά εις τά έναντία.
Οαυμαστον δέ, δπως όμολογών τά αμέσως υπό Οεοΰ παραγόμενα, οίον είναι δ
χαί τον κόσμον νομίζει, μήτε διά γενέσεως μήτε δια χρονικής παρατάσεως
ύφίστασ&αι, τοσούτους δαπανά λόγους καί ούτως άσεβη σκοπόν ένεστήσατο
•20 σπουδάζων δεΐξαι τά αμέσως υπό του πρώτου Οεοΰ παραγόμενα άρχήν τε
εχειν χρονικήν και πέρας, "έπειδή δέ, φησί,, κίνησις ου προϋπήρξε του
κόσμου, 5ν μή τις δείξη τον κόσμον άίδιον, αδύνατον την κίνησιν άίδιον
άποδεΐξαι". έλέγςας οδν, ώς οίεται, τους άίδιον είναι τον κόσμον κατα-ίο
σκευάζοντας λόγους, συνήλεγξε και το άίδιον είναι την κίνησιν. άλλ' δτι
25 μεν ουτε τοις περί τής άιδιότητος του κόσμου δεδειγμένοις υπό του 'Αρι-
στοτέλους φαίνεται παρακολου&ήσας ούτος ουτε σαλεύσας τι των άποδει-
χθέντων, έν τοις είς τό πρώτον τής Περί ουρανοΰ γεγραμμένοις ώς οιμαι
μετρίως υπέδειξα, και νυν δέ, δτι άρχόμενος μεν του λόγου μόνως ειπεν
την άιδιότητα δείκνυσ&αι τής κινήσεως, εί' τις άποδείςοι τά γινόμενα έξ
30 όντων γινόμενα, προελ&ών δέ ουδέν τοΰτο συντελεΐν φησι πρός την τής 15
άιδιότητος άπόδειξιν· έπί τέλει δέ· " ά ν μή τις ·δείξ-β, φησί, τον κόσμον
άίδιον, άδυνατον την κίνησιν άίδιον άποδεΐςαι" άγνοών, δτι τής μέν αύτοΰ

1 φησί] cf. ρ . 1 1 4 2 , 8 3 καί τό πρότερον F 4 σχήμα — χρώμα χαί (5) oui. Μ

5 μεταβάλλειν F 6 τούτον νομίζων F είναι post δλην F 8 μεταβαλεΐ aA : μετα-
βάλειν sic F : μεταβάλλει M 9 γάρ] δέ F 1 0 του om. A, lest. Α 1 άνήρ s c r i p s i : άνήρ
a A : 6 άνήρ F M cf. p. 1 1 4 0 , 1 7 καί om. F 10. 11 άγνοεϊν δοκεΐ μοι παντελώς λέγε-
ται F 14 δέεται Μ ούδέν ώς Μ έίντος F 15 post Αριστοτέλους add. προς αό-
τόν F 18 νομίζειν Μ χρονικής παρατάσεως in lacuna pleraque omissa Μ παρα-
τάξεως F 19 δαπανών F 2 2 χρονισμού F 2 3 ώς οίον τε a είναι — τόν κόσμον]
τήν κίνησιν Μ 25 τ ή ς οιη. F M κόσμου δεδειγμένοις partim in fenestra om. M
2 6 τι] δτι Μ 27 Περί ούρανοΰ] videatur Heibergianae editionis Index nominimi s. v.
'Ιωάννης ώς oui. F 2 8 υπέδειξε M ôè om. M μέν om. M μόνως aAJM:
μ-όνος A 1 F 2 9 τής κινήσεως om. M ήτις F άποδείξει F : άποδείξαι lac. rei. M
3 0 οϋδέ F συντελεί a 31 φησί δεΐξαι, superscr. η F άδύνατον om., sed rest. A 1
 S I M P L I C I I IN P O Y S I C O R U M V I I I 1 C O N T R A P H I L O P O N U Ì I 1147

παχυτητος 6 τρόπος ήν ι ut ι ς της άποδε ίςεως είκότως. àiotou γάρ του 263 ν
κόσμου δείχδέντος, τις ετι λοιπόν έζήτει νουν εχων, ει «ίδιος ή του άιδίου
κόσμου κίνησις; μή κινουμένου γάρ διηνεκώς του οόρανοΰ ού'τ' αν αυτός
ήν άεικίνητον εχων την φυσιν οίίτ' αν τά υπό σελήνην διέμενε συνεχώς
5 μεταβάλλοντα. της μεντοι του 'Αριστοτέλους μεγαλονοίας ήν και τον 20
κόσμον αίδιον δεικνυναι καί την κίνησιν αυτήν ε φ ' εαυτής καΐ από της
οικείας φύσεως το άίδίον εχουσαν, ώσπερ καΐ τον χρόνον έπιδείςει. μη-
κύνειν δε ούτος τους έαυτου λόγους μηχανώμενος, Γνα τούτω τους ¿νοη-
τούς έκπλήτττβ, προφανεστεραν ετι μάλλον τήν έαυτου δυσσυνεσίαν ποιεί.
10 Πάλιν γάρ είς τουπίσω μεταχωρήσας άποδεδεΐχΟαί τε αυτφ φησί
τινα των γενητών μή χρόνω προϋπάρχειν της κατά φυσιν εαυτών κινή-
σεως , οπερ ώς έμά&ομεν ουκ απέδειξε, καί το αυτό πα'λιν άποδεικνύναι
πειράται καί τον 'Αριστοτέλους διελέγχειν λόγον τον λέγοντα, ώς ανάγκη 25
έν τοις πρός τι ή άμφω ή θάτερον κινεΐσθαι, Γνα τήν προς άλληλα
15 δέξηται σχέσιν. "λαβών γάρ, ως φησιν ούτος, ó 'Αριστοτέλης όμο-
λογούμενον, οτι δει προϋπάρχειν πρότερον τά πρός τι, είτα τήν προς
άλληλα σχέσιν άναδέχεσ&αι, ώς ουκ ένδεχόμενον άμα τε είναι τινα
και προς τι είναι, ουτω συνήγαγε το δεϊν πάντως ή άμφω κινη&έντα
ή θάτερον τήν προς άλληλα σχέσιν άναδέξασΟαι." και πάλιν τήν τε
20 'Αριστοτέλους ρήσιν καί τήν 'Αλεξάνδρου έςήγησιν παραβέμενος τά αυτά 30
δεικνύειν επιχειρεί, οτι το πυρ κάτω γενόμενον καί το υδωρ άνω συστάν
ευΟυς άμα τ φ γενέσθαι τήν εαυτών ε χ ε ι κίνησιν, καί οò προϋπάρχει αυτής
κατά χρόνον ή κινητική του υποκειμένου φύσις, "εί ουν κινητικον μέν,
φησίν, ή έν αύτω φυσική δυναμις, κινητόν δε το υποκείμενον αύτ-β σώμα,
25 πρός τι δε εστι το κινητόν καί το κινητικόν, καί προϋπάρχειν ανάγκη
ταΰτα κατά χρόνον, ώς φησιν 'Αριστοτέλης, της πρός άλληλα σχέσεως,
ουκ εύΟυς το πυρ άμα τ ω πυρ είναι κινήσεται έπί το άνω, εί'περ κάτω 3S
τύχοι γεγονός, οπερ παρά τά εναργή φαίνεται, καί έπί των μορίων δέ,
»ησί, τών ζωων άμα τε διαμεμόρφωται και τήν του δεξιού καί αριστερού
30 σχέσιν αναλαμβάνει, καί ου πρότερον μόρια γέγονεν, εΐί>' ούτως άνείληφε
τήν σχέσιν." αλλά τ ί μοι τάς τούτου ληρψδίας άναμετρεϊσί)αι μηδέν νοή-
σαντος, ω ς οιμαι, τα υπ ò του 'Αριστοτέλους είρημένα καί διά τούτο παρά
θύρας προς αυτόν όπαντήσαντος; ó μεν γάρ 'Αριστοτέλης είπών προϋπάρ- ίο

1 ιίποφα'σεως Μ 2 τίς τι Μ ζητήσει F 3 κίνησις κόσμou Μ 4 ήν

post άεικίνητον F : post τήν φύσιν, quod ante εχων Μ εμενε Μ 7 ίδιας Μ
Αποδείξει Μ 8 έαυτών F 9 έχ-λήττει Α ποιών, sed c o i r . F 1 10 φησί τινα
post τών γενητών F 11 τινα ο in. Μ 13 ώ ; oui. a 14 κινεΐσθαι post άμφω F
15 δείξηται F 1 ώς om. M 15. IG όμολογούμενα M 17 άμα om. a τε oui. M
18 ά μ φ ω ] ά'μα M 19 τε om. F 21 δεικνύναι ΛΙ έπιχειρεϊ, sub ει et post
rasum A γενόμενον om. M 2 2 εχειν F αότοϊς F 2 3 . 2 4 μέν έστί φησιν
ή αότΛ κινητική όύναμις F 2 5 τό ( p o s t καί) om. F 2G φησιν ¿ M 27 άμα
τψ πΰρ om. F κινη9ήσεται F 28 τύχη F γεγονώς sed coir. A 1 2 9 τε
oui. Μ μεμόρφωται F 3 1 μη M 3 2 ΰπό] παρά M 3 3 ΰπαντήσαντος AF:
άπαντήσαντος a M cf. p. 1 1 3 7 , 2 1
1148 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

χειν της κινήσεως τά πράγματα τά δυνάμενα κινεΐσθαι καθ' έκάστην κινη- 263 ν
σιν, έχ διαιρέσεως λοιπόν έρωτα τον λόγον λέγων· 'ουκοΰν και ταύτα
άναγκαΐον ή γενέσθαι ποτέ ουκ οντα ή ¿tota εϊναι. εί μεν τοίνυν έγένετο,
άναγκαΐον πρότερον της ληφθείσης ά'λλην γενέσθαι μεταβολήν χαΐ χίνησιν.
5 εί δέ οντα προύπήρχεν αεί κινήσεως μ η ούσης, δήλον ώς ουχ ούτως εΤχον
ως ήν δονάμενα το μεν κινεΐσθαι τδ δε κινεΐν, αλλά μετέβαλλε θάτερον
αυτών. άνάγχη γαρ έν τοις προς τι τούτο συμβαίνειν, οίον εί μη 3ν δι- 45
πλάσιον νΰν διπλάσιον, μεταβάλλειν, εί μ η αμφότερα, θάτερον'. όράς, δτι
κατά την άκολουθίαν της διαιρέσεως τά δυνάμενα κινεΐν καί κινεΐσθαι ή
10 ποτέ γινόμενα ή αεί οντα υποθέμενος, ειπών τδ έπόμενον τ ψ γίνεσΟαι τά
λοιπά πάντα έπί της αεί είναι λεγούσης υποθέσεως τίί)ησιν. ώστε καί
των προς τι, καν προϋπάρχω κατά το αληθές πανταχού της σχέσεως ή
ουσία, αλλ' oò νΰν τοΰτό φησιν δ 'Αριστοτέλης* αλλ' δτι υποκειμένων μέν
αεί είναι των δυναμένων κινεΐν καί κινεΐσθαι, ήρεμουντων δέ, δήλον ώς ουχ 60
15 ούτως ειχον, ώς ήν δυνάμενα τδ μέν κινεΐσθαι ενεργεία, τδ δέ κινεΐν (ου γάρ
αν ήρεμει), αλλά τδ μέν έκίνει, τδ δέ έκινεΐτο. εί οδν μέλλει τδ μέν κινεΐν,
τδ δέ κινεΐσθαι, δει μεταβάλλειν ή ά'μφω ή θάτερον ή προσθήκην ή άφαί-
ρεσιν λαμβάνοντα, fva γένηται τδ μέν διπλάσιον τδ δέ ήμισυ, ή πλησιά-
ζοντα, εί πρότερον διειστήκει. τίς ουν ήν χρεία σοι τοσούτους δαπαναν
20 λόγους δεικνυντι, δτι τά πρός τι ου προϋπάρχει της σχέσως, και τδν
Άριστοτέ|λη συκοφαντεΐν (και) γράφειν· " ο υ κ ά'ρα έστίν αληθές τδ δεΐν 264Γ
πάντως τά πρός τι, εί μη των αεί όντων είη, προϋπάρχειν κατά χρόνον
της αυτών σ χ έ σ ε ω ς " , του τε 'Αριστοτέλους σαφώς είπόντος " ε ί δέ ό'ντα
προϋπήρχεν άεί κινήσεως μ η ούσης" καί έπί τουτου τοΰ τμήματος της
•25 διαιρέσεως την άπδ των πρός τι μαρτυρίαν προσλαβομένου; αλλ' έπειδή
και νΰν ώς άποδεδειχώς φρυάττεται, οτι ουκ εστίν αληθές τδ υπδ τοΰ 6
'Αριστοτέλους είρημένον τδ προϋπάρχειν της κινήσεως τά δυνάμενα κινεΐσθαι
και πρδς ταΐς προτέραις ά'λλην έπιχείρησιν κομίζειν δοκεΐ, μηδέ ταύ'ψ
ανεπίκριτον καταλίπωμεν. " ε ί γάρ έστι, φησί, κινητικδν μέν ή έν τ ψ πυρί

1 κινήσεως δυνάμενα τά πρ. κιν. καί κ α θ ' F 2 λέγων] P h y s . Θ 1. 251 "16 3 ή (post
άναγχαΐον) om. Ρ post έγένετο h a b e n t το F : oùx M : ornissa Aristotelea των κινητών
ϋκαστον post κίνησιν oíd. κ α θ ' ην έγένετο τό δυνατόν κινηθήναι ή κινήσαι Aristo-
telea Simplicius 5 προϋπάρχει Μ κινήσεως άεί F μη om. a post
οϋσης i n t e r c e p t a s u n t Aristotelea 251 a 21—1>5 6 ώς ήν F (cf. v. 15; sic Arist. codd.
Ε Κ ) : ώς ή A : ή M : ώς a μετέβαλλε M (ut Arist. cod. I i ) : -μετέβαλε a A F (ut Arist.
cod. Ε ) : εδει μεταβάλλειν A r i s t . vulg. θάτερον F M : θάτερα a A 8 μεταβάλλειν
F: μεταβάλλει a A M 9 τα δυνάμενα iteravit F καί om. M IO άεί
om. F τ ψ om. M : τό F 1'2 πανταχού om. F 15 είπον F
ήν] είναι a 15. 16 τό μεν κινεΐν τό δέ κινεΐσθαι ένεργεία ούτε αν ήρεμει F
19 εί] δέ F ήν om. F : ή Μ 20 où om. F 21 συκοφαντεΐν Μ : συκο-
φάντην F : συκοφαντεί Α : συκοφαντοΰντι a καί addidi οί>κ άρα a A M : ούχ F
2 3 αύτών A F M τοΰ τε scripsi : τούτο Α : τούτο τού F : τού a M Αριστοτέλους]
cf. ρ. 251 " 2 0 άριστοτέλης (?) A 1 , sed coir. A 1 24 άεί post κινήσεως i t é r â t F
24. 25 της διαιρέσεως A M : τίς διά F : διαιρέσεως a 25 προσλαβόμενος F 26 φαί-
νεται Μ 28 έτέραις F καί μηδέ F 29 καταλείπωμεν F κινητική F
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM 1149

φυσική δύναμις, κινητον δε το υποκείμενον αύτη σώμα, καν αμα πυρ γένη- 264^
ται, το μεν κινεϊ το δε κινείται, ουτε το δυνάμενον κινείν καί κινεϊσθαι
προϋπάρχει κατά χρόνον της κινήσεως οΰτε τά - ρ ό ς τι της προς άλληλα
σχέσεως, εί'περ προς τι το κινοΰν έστι καί το κινουμενον". προς δή ταΰτα ίο
5 είρηται μεν καί πρότερον, ώς εί το μεν κινουμενον ουσία εστίν, ή δε κί-
νησις ένεργεία, καί προϋπάρχει πανταχού κατά χρόνον ή ουσία της γενητής
καί φ&αρτής ένεργείας, δήλον οτι καλώς είπεν ó 'Αριστοτέλης, γεγονέτω
γάρ πυρ κάτω καί κινείσ&ω έπί το ά ν ω · ει μεν γάρ μή άπέλαβε κάτω
το τοΰ πυρός είδος, ουδ' άν το άνω κινεΐσθαι ειχεν. εί δε πΰρ ον μή
10 εό&ύς έστιν ή έν τ ω μέσο) ή έν τ ω άνω τ ό π ω , δήλον οτι προϋπάρχει ή
ουσία τοΰ πυρός κατά χρόνον της κατά τόπον κινήσεως καί της αεί γενη- 15
σομένης κινήσεως, κάν ώς συνεχή διέλ-ης αυτήν έ π ' άπειρον, προϋπάρχει
κατά χρόνον αεί το δυνάμενον κινεΐσΟαι της κινήσεως συνδιαιρουμένου
δηλονότι καί τοΰ χρόνου· ώστε καν κινούν άμα και κινουμενον η το φυσικόν
15 σώμα, προϋπάρχει ή τοΰ κινοΰντος καί κινουμένου οόσία της ενεργείας αυτοΰ.
αλλά τοΰτο μεν καί ήδη είρηται· γινωσκέτω δέ καί τοΰτο ó τά τοιάδε άντι-
λέγων, οτι ή έν τ ω κινουμένω ένυπάρχουσα φυσική δυναμις ου κατά το κινείν
κυρίως θεωρείται, άλλά κατά το κινείσ&αι, εί'περ δυνάμει έστι καί ατελής, ao
καί ο υ τω λέγεται α ρ χ ή κινήσεως έν ω έστιν, ώς κατά το κινείσ&αι α ρ χ ή
20 οδσα. το γάρ κυρίως κινούν τέλειον τέ έστι καί έζηρημένον είναι βουλεται
τοΰ κινουμένου ώς τοΰ δυνάμει το ένεργεία. διό καί προϋπάρχειν άνάγκη
τοΰ κινουμένου το κινοΰν, εί'περ το κινοΰν έκ τοΰ δυνάμει είς το ένεργεία
άγει το κινουμενον. καί ουκ έμαυτοΰ ταΰτα λέγω, αλλ' ó 'Αριστοτέλης έν
τοί τρίτψ της Φυσικής ου τήν έν τ ω γινομένψ άν&ρώπφ φυσιν ποιεΐν τον 2δ
25 άνΟρωπόν φησι κυρίως· έκείνη γάρ γίνεται μάλλον ή ποιεί, αλλ' οτι " ό
έντελεχεία άνθρωπος ποιεί έκ τοΰ δυνάμει οντος ανθρώπου άνβρωπον."
καί έν τούτο) δε τω βιβλίφ έρει σαφώς περί τών φυσικών σωμά-
των, οτι "ουδέν τούτων κινεί εαυτό, αλλά κινήσεως αρχήν έχει, oò τοΰ
κινείν ούδε τοΰ ποιεΐν, άλλά τοΰ πάσχειν." ουτω δέ καί έπί τών κατά
30 τόπον κινουμένων ζητήσας τι τό κυρίως κινοΰν ου τήν έν τ ω κινουμένω
φυσιν ήτιάσατο, διότι κινούμενη μάλλον έστιν αυτη ή κινοΰσα, αλλά το
τοΰ είδους έκείνου π ο ι η τ ι κ ό ν το γάρ ποιοΰν πΰρ τοΰτο της έπί το άνω 30

1 φυσική] κινητική Μ xäv seri psi cf. v. 14: καί libri άμα A F M : έπειδάν a
5 eí μεν τό κινουμενον còlta είη M G πανταχού post οίισία F 7. 8 γέγονε τό
πΰρ F 8 κάτω oíd. Μ κινεϊσ&αι F 10 ή p r i u s odi. M 11 τ . , κατά
τούτων κιν. Μ 11 καί — κινήσεως (12) om. F 12 αυτά Μ προυπα'ρχειν, seil
corr. A 1 13 όυνα'μει F 13. 14 συνδιαιρουμένης άεί καί τοΰ χ . F 16 καί
(ante ήδη) on). Μ καί τόδε 6 F 17 ή oíd. Μ κινοΰν F 22 post κι-
νοΰν a l t e r a m lac. vi litt. lei. M 22. 2 3 τό ένεργεϊν τό κινουμενον άγει F
2 3 ούχ έμαυτοΰ Μ : ο·!> κ α τ ' έμαυτοΰ F . fortasse οόκ «¡π" έμαυτοΰ 24 Φυσικής] Γ 2.
202 " 1 1 25 κυρίως φησί Μ 25. 2G δτι ή έντελέχεια οίνθρωπον M 2G δντος
om. F 26. 27 άνδρωπον καί om. Μ 27 post έρεί lac. m litt. Μ
περί om. F 28 οόδέν κτλ.] Phys. θ 4. 2 2 5 ' ' 2 9 αυτό κινεί έαυτά Aristoteles,
sed constat sibi Simpl. p. 2 8 7 , 3 2 30 ζητήσει τις F 31 φησιν M
1150 SIMPLIOII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

κινήσεως αΓτιον ποιητικόν ειπεν. ώστε *αί κατά τούτους olixoti τοί>ς λόγους 264<·
ή από της φύσεως xai τοΰ υποκειμένου σώματος ενστασις υπό τούτου
προβληθείσα ουδέν τον 'Αριστοτέλους λόγον δχλήσει λέγοντα, δτι πάντα
μεν τά δυνάμενα κινεΐν και κινεΐσθαι προϋπάρχει τ ω χρόνω της κινήσεως.
5 και γάρ επί μεν γενέσεως καί αυξήσεως και αλλοιώσεως προϋπάρχει σαφώς
το ποιούν καί το γινόμενον, οΓον το σπέρμα και το καταμήνιον καί οί 35
λίί)οι καί τά ξύλα της τοΰ άν&ρώπου καί τοΰ οίκου γενέσεως xftì ó άρτος
καί ή σαρξ της αόξήσεως καί το σ ώ μ α καί ó ήλιος της μελάνσεως. δέδει-
κται Òè οϊμαι καί έπί της κατά τόπον μεταβολής τοΰτο ούτως εχον. έπί
10 δε τών προς τι δτι μάτ^ν ένέστη προς τον Άριστοτέλην ώς έπί πάντων
των πρός τι λέγοντα προύπάρχειν τά πρός τι της σχέσεως, καί δτι τό
κινοΰν καί κινούμενον καί "f" τά ουτω πρός τι, δέδεικται.
Καί τά από τών μορίων ουν τών ζ ω ω ν άπορη ί)έντα μάτην ήπόρηται.
καν γάρ συνυπάρχω έ π ' αυτών ή σχέσις, ουδέν ó 'Αριστοτέλους λόγος 40
15 έμπεπόδισται· αυτός γαρ τών ένεργητικών σχέσεων προύπάρχειν τάς ουσιώ-
δεις υπάρξεις φήσειεν άν. έπί τέλει δέ ένστασιν έαυτω προβαλόμενος,
ώς εί καί μή π ά ν τ ω ς έπί τών πρός τι προϋπάρχει τά πράγματα της σχέ-
σεως, άλλ' ουν δια κινήσεως είς το εΐναι παρήλθε (κινηθέντος γάρ τοΰ
σπέρματος τά μόρια γέγονε, καί άλλου τινός πάλιν προκινηθέντος το σπέρμα·
20 ομοίως καί έπί πυρός καί τών άλλων, ώστε ουκ έ'στι λαβείν πρώτην 4»
κίνησιν), ουτω δ' ουν ένστάς πάλιν λύει λέγων δτι ' κ α ί ε? ή φύσις έξ
όντων δημιουργεί, ουκ ήδη καί τον θεόν ανάγκη, εί γάρ μή άεί ή ν ó
κόσμος, δήλον ώς !κ μ ή όντων αυτόν έδημιούργησεν δ θεός, καί δτι εί
ομοίως τ η φύσει ποιεί, οόδεν διοίσει της φύσεως, καί δτι καί την υλην
25 τών σωμάτων έκ μ ή δντων παρήγαγεν · ου γάρ δη έξ υποκειμένου'. καί
εΐρηται μεν ταΰτα καί πρότερον π α ρ ' αυτοΰ καί διά πλείστων, καί διαλέ-
λυται, ώς οϊμαι, καί νΰν δε διά τους άλλοτε άλλοις χωρίοις έντυγχάνοντας 5«
άνάγκη τι συντόμως είπείν. καί δτι μεν περί κινήσεως ζητούντων η μ ώ ν ,
είτε άίδιος είτε μή, το λέγειν ' ε ί γάρ μ ή αεί ήν ó κόσμος, δήλον ώ ς έκ
30 μ ή ό'ντων αότον ó θεός έδημιούργησε' τών λίαν οιμαι άνοήτων έστίν· δτι
δε τά αμέσως υπό τοΰ θεοΰ παραγόμενα άίδια πάντως ¿'ντα ούδΙ γίνεσθαί
φησιν 'Αριστοτέλης (γίνεσθαι γάρ έκεΐνα μόνα τά έν μέρει χρόνου, δσα
φθορά διαδέχεται), κάν την υλην ουν παρήγαγεν ό θεός, ουκ έξ υποκειμένου

1 τούτον οΐμ. τόν λόγον Μ 3. 4 πάντα (J.èv om. F 4 τ ώ χρόνψ] κατά χρ(ίνον F
5 χαί (ante αυξήσεως) om. F προϋπάρχον Μ 6 καί γινόμενον F M 7 της
om. F καί της τοΰ F M 9 τούτο οδτως εχον a : om. Μ : τό ούτως Ιχον A F 10 δέ
om. F 1'2 καί τό κινούμενον M conicio καί ταΰτα τών πρός τι 16 3ν om. Μ
έπί τέλει] έπεΐ τελείαν F προβαλόμενος scrips! cf. ένστάς (21): προβαλλόμενος libri cf.
p. 1133,23 18 προήχθη in παρήχθη con·. F 20 τοΰ πυρός F 21 δτι εί xal φύοις F
22 εί] xaì, in marg. χ3ν Μ άεΐ oui. Μ 23 ώς om. Μ εί δτι F 24 την
φύσιν δημιουργεί F 25 ουδέ γάρ F δη] μή Μ 29 τ ώ λέγειν F 30 ante
τών add. χαί F 31 δέ om. F τά om. M τοΰ om. F M πάντα F
οόδέν M F 32 γίνεται a έκεϊνα om., seti suppl. A 1 33 post διαδέχεται add.
καί τοΰτο δηλον probabiliter a
 SJMPLICII IN P I I Y S I C O R U i l V I I I 1 CONTRA PHILOPONUM 1151

άλ)Α dctotov αυτήν | παρήγαγεν, ώ σ π ε ρ χ a i t ò είδος τό κοινόν. eí ουν 264v

έν τ η φ υ σ ι κ ή γενέσει άεί τι ύστερον έκ προτέρου γίνεται ( τ ο ύ τ ο γαρ ούτος
ομολογεί), ανάγκη έ π ' άπειρον προϊέναι άλλο προ άλλου τιθέντα. εί γάρ
υ π ο θ ώ μ ε θ ά τι π ρ ώ τ ο ν , ο υπό θεοΰ άμεσους έγένετο καί ουχ υπό φύσεως,
5 πρώτον μεν άίδιον ανάγκη εΐναι έκεϊνο και ου γινόμενον. επειτα πώς αν
όμοφυές εί'η το υπό θεοΰ α μ έ σ ω ς γινόμενον τοις έκ φύσεως γινομένοις. β
τ ά χ α δέ χαί χείρον, ειπερ ές υποκειμένου εκείνου ή φύσις το εαυτής απο-
τέλεσμα ποιεί. " ω σ π ε ρ δέ, φησίν, ή δ ε τυχόν ή υλη έκ προϋποκειμένου
πυρός έγένετο πυρ κάκεΐνο ές άλλου, ένδέχεται δέ στήναί ποτέ ανιόντων
10 εις τι π υ ρ , 8 μ ή έξ άλλου πυρός έςαφθείσης αότοΰ της υλης γέγονεν, αλλ'
ή έκ π α ρ α τ ρ ι ψ ε ω ς ή έξ άλλης τινός αιτίας, ου μην έκ ΐτυρός, ουτω 6η
καί έπί τ η ς τών πραγμάτων ες αλλήλων γενέσεως ουκ εστίν αδύνατον,
φ η σ ί , το παραπλήσιον όραν γινόμενον. νυν μεν ουν, φησίν, άτε δή υπό ίο
φ ύ σ ε ω ς α υ τ ώ ν γινομένων άλλο 1$ άλλου την γένεσιν ί'σχει, α ρ χ ή ν δε δμως
15 εχειν αυτά της υπάρξεως ένδέχεται καί εΐναί τι πρώτον καθ' Ικαστον
είδος, 8 μ ή ές άλλου προϋπάρχοντος όμοιου ή άνομοίου τήν γένεσιν ε ι λ η φ ε ,
καί μάλιστα έ π ' α υ τ ώ ν τών π ρ ώ τ ω ν σ τ ο ι χ ε ί ω ν , άλλα τη έκ θεοΰ πρώτη
του κ ό σ μ ο υ σοστάσει συνυπέστη· τά γάρ έκ τών στοιχείων, εί καί τότε
πρώτως, αλλ' ουν ές αυτών δηλονότι καί ουτω γέγονεν. οόκοΰν, δπερ
2 0 καί πρότερον έλέγομεν, εί μή ó κόσμος άναρχον ε χ ω ν κατά χρόνον δει- ι»
κνύοιτο τήν υπόστασιν, ο υ χ δτι ή κίνησις άναρχος έστι δ ε ι χ θ ή ν α ι δύναται."
Λ * ) « > « r / )/ Ι Ν> Α/ >

ταύτα μεν ουν αυτοις ούτος τοις ρημασιν εγραψεν. ιύωμεν οε των ειρη-
μένων Ικαστον. το γάρ πρώτον, 8 λέγει, πυρ κάν μ ή έκ πυρός άλλ' έχ
παρατρίψεως εσχεν τήν γένεσιν, ανάγκη προϋπάρχειν, καί έκείνου τό ές
25 ου γέγονεν, οίον άέρα τον παρατριβέντα· καί πάλιν καί του π ρ ώ τ ο υ πυρός
έξ οντος ή γένεσις· ώ σ τ ε ε? τό δμοιόν τις καί έπί τών άλλων φυλάξειεν,
άνάγχη πάντως χαί του π ρ ώ τ ο υ λεγομένου γίνεσθαι π ρ ο ϋ π ά ρ χ ε ι ν τι το έζ 20
ου γέγονε. τό δέ λέγειν, δτι νυν μεν υπό τ η ς φ ύ σ ε ω ς γινόμενα τά στοι-
χ ε ί α έξ αλλήλων γίνεται, έν α ρ χ ή δέ υπό του θεοΰ έγένετο, θαυμαστώς
3 0 άταλαιπώρου ψ υ χ ή ς έστι προς τήν τ η ς αληθείας ζ ή τ η σ ι ν . πόθεν γάρ άλλο-
θεν ε χ ε ι τοΰτο το ές αλλήλων γίνεσθαι εί μ ή υπό θ ε ο ΰ ; πώς δέ άν τις
νοΰν ε χ ω ν τοσαύτην περί τον θεόν μεταβολήν έννοήσειεν, ώ ς πρότερον μή
ποιοΰντα έν έ λ α χ ί σ τ ω τινί χ ρ ό ν φ π ο ι η τ ή ν στοιχείων μόνων γενέσθαι, καί

2 έχ του προτέρου a 3 όμολογεϊν Μ άλλο προιέναι F 4 S] ή Μ 5 άναγκαϊον

áíóiov Μ έχεΐνο om. M 6 φΰως A, sed corr. A 1 7 έκείνου] μόνου F
8 ποιεί om. M ήδη M έκ του προκειμένου F 10 τι om. Μ αύτη ς F
13 δή om. M IG Υπάρχοντος F 17 πρώττ)] πρό F 18 συνεπέΐτη F : suv-
υπεστήσατο Μ τά γάρ ο in. in lac. Μ καί om. in lac. M '20 εί μή a A :
εί καί μη F : ρ.τ) καί Μ εχον (om. κατά χρόνον) F 21 ούχ A F M : ο6δ' a
δεικν6ναι F 22 ούτως Μ 23 post πυρός add. ειη F 2 4 Ιαχάτψ γ. F
έκεϊνο F 26 τις oui. Μ φυλάξει Μ 27 παντός a τι τό] δή τό F : τι Μ
2 8 νυν μέν δτι F 2 9 ύπό θεοϋ F 31 εχειν F τό om. F ε? μοι F 32 περί
τον θεόν post τοβαΰτην μεταβολήν, quorum loco in fenestra xii litt, relictum est τοσα et
λήν, ponit M 3 3 ποιητήν τών στοιχείων μόνον F
1152 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 248» 18. >>10]

πάλιν παύσασθαι της ποιήσεως τ-fl φύσει παραδεδωκότα την τε των στοι- 264 ν
χείων έξ αλλήλων γένεσιν και των άλλων έκ των στοιχείων, δήλον δέ
δτι κατά την τοΰ καλοΰ τούδε διδασκαλίαν ou τοΰ κόσμου ουδέ των έν
α ό τ φ πάντων, αλλά των στοιχείων μόνων ó θεός αίτιος και τούτων φθαρ-
5 των, εί'περ εις άλληλα μεταβάλλουσι. καίτοι, δπερ είπον, τα άμέσως οπό
τοΰ θεού γινόμενα, ατε υπ' αύτοΰ μόνου αμεταβλήτου οντος και άεί κατά
τά αυτά και ωσαύτως έχοντος γινόμενα, άίδια και αύτά έστί. διό καί τά
ουράνια προσεχώς υπ' αύτοΰ παραχθέντα άίδιον εσχε καί κατ' αριθμόν 30
την υπόστασιν καί των υπό σελήνην αί κοινότητες κατ' είδος εσχον την
10 άιδιότητα, διότι κατ' αυτό ύπ' αύτοΰ προσεχώς π α ρ ή χ θ η , το δε γινόμενον
και φθειρόμενον αύτοις από τών έν ούρανω άιδίων μεν κινουμένων δέ αιτίων
προσυφάνθη· και τοΰτό έστιν, 8 προς τους νέους θεούς ó παρά Πλάτωνι
δημιουργός εΤπεν " τό δε λοιπόν υμεΐς ά θ α ν ά τ φ θνητον προσυφαίνοντες
άπεργάζεσθε ζ ώ α καί γεννάτε τροφήν τε δίδοντες αυξάνετε καί φθίνον
] 5 πάλιν δέχεσθε." άλλ' δσα μεν ούτος προς την πρώτην του'Αριστοτέλους 35
έπιχείρησιν πεοί της κατά την κίνησιν αιδιότητος Ιτόλμησεν άντειπεΐν,
μετρίας οΐμαι τετυχηκεν έπικρίσεως· έπί δε το δεύτερον έλθών έπιχείρημα
σαφηνίζειν τε αυτό πειράσομαι, καί τότε τάς προς αύτό ενστάσεις έκθήσο-
μαι, καί π·() σαθρόν έκεΤναι φθέγγονται παραστήσω.

20 ρ. 251 MO Π ρ ο ς δε τ ο ύ τ ο ι ς το π ρ ό τ ε ρ ο ν καί ύ σ τ ε ρ ο ν εως του τ ο ν ίο

γαρ χρόνον άγένητον είναι.

Πάνυ έναργή και ταύτην (την) άπόδειξιν κομίζει τοΰ την κίνησα μήτε
γίνεσθαι μήτε φθείρεσθαι, άλλα άίδιον υπάρχειν, από τοΰ χρόνου κατα- 45
σκευάζων αότήν δια συνημμένου τοιούτου· εΐ άίδιος ó χρόνος, άίδιος καί
25 ή κίνησις· άλλα μην το ήγούμενον, το άρα λήγον. καί το μεν συνημμένον
καί νΰν δείξει καί ύστερον έκ τοΰ τον χρόνον κίνησιν είναι, ώς τίνες ένό-
μισαν, ή αριθμόν ή πάθος τι της κινήσεως· δτι δε ó χρόνος «ίδιος, καί
έκ τών γενητήν την κίνησιν λεγόντων πειράται δεικνύναι μετά τοΰ καί
περιτρέπειν τον λόγον. εί γαρ γίνεται, φησίν, ή κίνησις πρότερον μ ή ουσα
30 καί εί φθείρεται ύστερον μηκέτι ουσα, δήλον δτι καί τό πρότερον έστι προ 5«

1 παύεαθαι F παραδεδωκότος Μ 3 ότι -/ατά την] δτι F : ο cum lac. xii litt. M
διδασκάλου F où τοΰ κόσμου om. F οϋ] x a l Μ ουδέν M 4 αύτών M
5. 6 ύπό θεοΰ F M 7 τά (ante αότά) itérât Α έχοντα F 8 ταραχθέντα F 1 καί
om. F M 9 εαχον post ¿ιδιότητα F 10 προσεχώς υ π ' αύτοΰ F 11 a n t e αίιτοίς
add. ί)π' Μ κιν. δι' αίτιων F 12 τοΰτο a A 2 M : τό A ' F Πλάτωνι] T i m . ρ. 41 D
13 ήμείς F 14 άττεργάζεται F γεννάται F αυξάνεται F φθίνον A F : φθίνειν
Μ : φθίνοντα a Plato 15 πάλιν ante φθίνειν Μ δέχεσ&αι F M οΰτω F 16 ει-
πείν F 17 οΐμαι] δ μεν F 18 τε om. Μ αυτό (post προς) a M : αύτόν A F
19 σαθρά F 20 τούτοις] τοϊς Μ τό A F M : om. (ut Arist. cod. E 1 ) a καί δίτερον
om. M 20. 21 τό γαρ a : τόν γαρ om. F 22 έναργώς F την post ταύτην a d d i d i
κομίζει om. F τοΰ] τούτο a 24 εί] εις Μ 28 κινητην F έχόντων Μ
29 μγ) ουσα πρότερον a 30 εί om. F M καί ύστερον F
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V i l i 1 [Arist. p. 251b IO] 1153

της χινήσεως και τό ύστερον μετά την κίνησιν· ει δε το πρότερον και 264 ν
το ύστερον, ανάγκη και χρόνον εΐναι προ της κινήσεως και μετά την κί-
ν η σ ι ν το γαρ πρότερον καΐ το ύστερον τούτο, /αϊ}' 8 λέγουσιν πρότερον
μ ή ουσαν κίνησιν ύστερον γίνεσθαι καί πρότερον ουσαν ύστερον μ ή είναι,
5 τάξιν των του χρόνου μερών δηλοί· μέρη γαρ ταύτα χρόνου, καί εις
αυτά διαιρείται ó χρόνος, εΐ δε χρόνον ανάγκη προ της κινήσεως εΐναι
καί μετά την κίνησιν, ó δε χρόνος ή κι'νησίς έστιν ή | αριθμός κινήσεως, 265 r
ώς δέδεικται, ανάγκη καί κίνησιν είναι προ της κινήσεως καί μετά την
κίνησιν. ωστε τοΐς λέγουσιν, δτι μ ή ουσα πρότερον κίνησις υστερόν έστι
10 καί ουσα πρότερον ύστερον οόκ εσται, επεται το λέγειν δτι ήν ποτε κίνησις,
δτε οόκ ήν κίνησις, καί εσται ποτε κίνησις, δτε οδκ εσται κίνησις. αλλά
τούτο μεν αυτός παρήκεν έπαγαγειν. λαβών δε δτι ô χρόνος ή κίνησίς,
έστιν ή αριθμός κινήσεως, ώς «ει χρόνου ο'ντος είναι κίνησιν, καί δτι 6
άίδιός έστιν ó χρόνος, έπήγαγεν δτι α ν ά γ κ η κ α ί κ ί ν η σ ι ν ά ί δ ι ο ν είναι.
15 δτι δέ άίδιος ó χρόνος ήνίςατο μεν διά του προτέρου καί υστέρου, εί γάρ
ó μεν χρόνος το πρότερον καί υστερόν έστι, το δε πρότερον καί ύστερον
άίόιόν έστιν (ει '¡'dp τι εί'η προ του προτέρου, καί αυτό πρότερον έστι, καί
εί μετά το ύστερον, καί αύτο ύστερον), καί ó χρόνος άρα αίδιος. καί δείκνυσι
οε πρώτον μεν έκ της κοινής των φυσικών περί τουτου δόξης, πάντας γάρ
20 άίδιον οίεσθαι τον χρόνον πλην του Πλα'τωνος· ούτος γάρ αμα τ ω κ ό σ μ φ ίο
γενέσθαι φησίν αυτόν· δ π ω ς δέ τούτο λέγει Πλα'των, μ ε τ ' όλίγον είσόμεΟα.
ó μέντοι Δημόκριτος ούτως άίδιον έπέπειστο εΤναι τον χρόνον, δτι βουλό-
μενο; δεΐξαι μ ή πάντα γενητά ώς έναργει τω τόν χρόνον μή γεγονέναι
προσεχρήσατο. καί 'Αναξαγόρας δέ, δταν λεγγ) " ή ν όμοΰ πάντα χ ρ ή μ α τ α " ,
25 χρόνον ένδείκνυται προ της κοσμοποιοΰ διακρίσεως· καί γάρ το " ή ν "
χρονικόν, καί αδιάκριτα ό'ντα τον ά'πειρον προ του χρόνον ύστερον δια-
κρϊναι καί κοσμήσαι τον νουν φησι, καί Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς δε έξ άιδίου λέγων 15
ανά μέρος την έπικράτειαν γίνεσθαι ποτε μέν της Φιλίας ποτέ δέ τοΰ
Νείκους δήλός έστιν άίδιον τον χρόνον οίόμενος· εί δέ δ χρόνος άίδιος,
30 καί ή κίνησις.

1 καί τό ύστερον— πρότερον (3) oía. F 2 τό om. M 4 γενέσθαι Ρ 6 post

άνάγκη add. καί F 8 και προ τϊ/ς κινήσεως κίνησιν είναι Μ 9 λέγουσι μή
ουσαν - ρ . κίνησιν Μ πρότερον — καί ουσα (10) oíd. sed in mrg. add. A '
9. 10 έστι καί — οόκ εσται] γέγονεν F 10 ούκ ε. υ. transp. Μ 12 ή ] ή Μ
15 πρότερον και ύστερον F IG μεν om. Μ καί τό ίίστ. έστι Μ 17 προ]
έκ Μ 18. 19 δείκνυσι πρότερον μεν Μ : δ. μέν πρότερον F 19 κοινής] κινή-
σεως Μ 21 λέγει τούτο F 22 τον χρόνον είναι Μ 23 έναργή F : ένεργεϊ Μ
24 καί — χρονικόν (26) oui. F Αναξαγόρας] fr. 1 25 δεικνύει Μ 26 άδιάκρι-
τον Μ post προ του addendum esse νου dubitante!' coniecerat ß r a n d i s i u s (in Siin-
plicii Aldina), sed recte in Scholiis suis p. 4261>20 sprevit

Comment. Arisi· X Simplic. in Pi]ys. 23

1154 SIMPLICII IN PHYSIOORUM VIII 1 [Arist. p. 251 M 7 ]

p. 251b 17 Π λ ά τ ω ν δέ γ ε γ ο ν έ ν α ι μόνος, ά μ α γάρ α δ τ ό ν τ ώ 265··

ο δ ρ α ν ψ γ ε γ ο ν έ ν α ι , τον Òè ο δ ρ α ν ό ν γ ε γ ο ν έ ν α ι φ η σ ί .

Τά πολλάκις έν άλλοις είρημένα πρδς έμοδ καί νΰν άναγκαΐον ειπείν, 20

δτι πολλαχώς τοδ γενητοδ καί άγενήτου λεγομένων άλλως μέν 6 Πλάτων
5 άλλως δέ ó 'Αριστοτέλης αδτψ χρώμενοι δοκοΰσιν έναντιοδσθαι προς αλλή-
λους οδκ έναντιούμενοι. καί γάρ γενητόν λέγεται τό πρότερον μέν μη ον,
ύστερον δέ ον, και έν μέρει χρόνου την δπόστασιν έχον, καθ' 8 σημαινό-
μενον 'Αριστοτέλης χρηται τ φ γενητψ πρός τό άίδιον αντιδιαιρών αυτό.
άλλο δέ τοδ γενητοδ σημαινόμενον το πρός τό όντως ον το αίώνιον και
10 αδθυπόστατον άντιδιηρημένον, δπερ έν τω γίνεσθαι τό είναι εχον απ' 25
αιτίας άλλης δφίσταται καί οδχ ύφ' έαυτοδ. καί δι' άμφω ταδτα διά τε την
προς τό όντως ον καί άμα δλον ον και την πρός το αδθυπόστατον αντί-
θεσιν γενητόν λέγεται, κάν άίδιον ή . και κατά τοδτο το σημαινόμενον ó
Πλάτων πασαν τήν αίσθητήν καί σωματικήν συστασιν γενητήν καλεί- το
15 γάρ σωματικόν παν διεσπασμένον ουτε αδτό υφιστάνειν έαυτό δύναται οΰτε
άμα δλον συνήχθαι ουτε κατά τήν οδσίαν ουτε κατά τό εΐναι της ουσίας·
καί δήλός έστιν εδθυς τ φ όντι το γενητόν άντιτιθείς, έν οις φησι· " τ ί τό so
8ν μέν άεί, γένεσιν δέ οδκ έχον, καί τί τό γινόμενον μέν, ον δέ ουδέποτε."
κατά δη τοδτο τό γενητόν και οδχι τό υπό τοδ 'Αριστοτέλους λεγόμενον
20 καί τί>ν κόσμον γενητόν ó Πλάτων φησί και τον χρόνον. έρωτήσας γοδν
περί τοδ κόσμου " πότερον ή ν αεί γενέσεως αρχήν έχων οδδεμίαν, ή γέ-
γονεν απ' αρχής τίνος άρξάμενος" άπεκρίνατο· "γέγονεν· ορατός γάρ άπτός
τέ έστι καί σώμα έχων, πάντα δέ τά τοιαύτα αισθητά, τά δέ αίσθητά 3»
δό£η περιληπτά μετ' αίσθήσεως, γινόμενα και γενητά έφάνη." δρας, δτι
25 τήν αίτια ν άποδιδους τοδ γενητόν είναι τόν κόσμον οδκ είπεν, δτι ' πρότερον
γάρ μή ον ύστερον έστιν', άλλ' δτι "ορατός γάρ άπτός τέ έστι καί σώμα
έχων." αλλά καί τον χρόνον γενητόν είναι βουλεται "χρόνος δ' ουν
μετ' οδρανοδ γέγονε" λέγων, και τούτου δέ αίτιον οδ τό πρότερον όντα
τον χρόνον ύστερον μή είναι· άίδιον γάρ αδτόν εϊναι λέγει, εΐ καί μή
30 ούτως ώς τόν αιώνα, άλλ' δτι είκών έστιν αιώνος και κατά κίνησιν υφέ-
στηκε. λέγει γοδν ó παρά Πλάτωνι Τίμαιος μετά τήν τοδ σωματοειδοδς 40
ψυχωσιν· " ώ ς δέ κινηθέν αδτό καί ζών ένόησεν τών άιδίων θεών γεγονός

1 γεγονέναι Α F M : αύτόν γεννά a ex Aristotele (ubi tarnen αότόν sec. Vitellium om. E)
post μόνος incipit demum lemma in F, quod sic legitur πλάτων άμα τ φ ούρανψ φησί
γεγονέναι 3 codices F M , quia tìnem versus magis magisque mendose et lacu-
nose scripti sunt, nisi gravioribus locis non iam adnotabuntur et desinunt f. 2 9 1 r 4 0 F ,
f. 295»2 M 8 post σημαινόμενον add. 6 FM 9. 10 δν — αόθυπόστατον F M :
om., sed in mrg. suppl. Α 1 : δν ceteris omissis a post Sv add. xaì F 11 ούκ
ί>φ' έαυτοΰ a : οίικ átp' έαυτοΰ F 17 φησι] Tim. p. 27 D 18 μέν (post Sv) om.
Plato cf. Simpl. p. 135,10 μέν άεί Plato, at cf. Simpl. 1. c. 20 έρωτήσας] Tim.
p. 28 Β 22 ¿ρζάμενον a 28 λέγων] Tim. p. 38 Β 31 Τίμαιο«] p. 37 CD
cf. p. 703,30. 1159,16 32 ζών A M : ζώον aF γεγονός a F : γεγονώς AM
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251b 17] 1155

άγαλμα ó γεννήσας πατήρ, ήγάσθη τε. καί ευφρανθείς έτι δή μάλλον δμοιον 265 Γ
προς το παράδειγμα έπενόησεν άπεργάσασθαι. καθάπερ οδν αδτο τυγχάνει
ζψον άίδιον ον χαί τόδε το παν ούτως εις δυναμιν έπεχείρησε τοιούτον
άποτελεΐν. ή μεν οδν ζώου φύσις έτύγχανεν οδσα αιώνιος, καΐ τούτο
5 μεν δή τω γενητω παντελώς προσάπτειν οόκ ήν δυνατόν · είκώ δέ έπενόει 45
κινητόν τινα αίώνος ποιήσαι, και διακόσμων oòpavòv αμα ποιεί μένοντος
αιώνος έν Ivi κατ' αριθμόν ίοΰσαν αίώνιον εικόνα, τούτον δν δή χρόνον
ώνομάκαμεν·" έπίστησον ουν, δτι καί τόδε τό παν ώς δυνατόν άίδιον
είναι βουλόμενος δ δημιουργός εικονικοί οντι τούτω είκόνα τοΰ αιώνος
ίο αύτιίϊ τον χρόνον έδωρήσατο, Ύνα ώς ομοιότατος, φησίν, ó κόσμος τ φ παρα-
δείγματι κατά δυναμιν η. το μέν γάρ δή παράδειγμα πάντα αίώνά
έστιν ον, ó δε αυ δια τε'λους τδν άπαντα χρόνον γεγονώς τε καί ων και ω
έσόμενος.' εί οδν έν παντί χρόνψ καί γεγονώς έστιν ó κόσμος καί ων
καί έσόμενος, δήλον δτι άίδιός έστι καί αδτός, ουχ ώς αιώνιος δέ. τδ γαρ
15 αίώνιον αμα πασαν έαυτοΰ καί τήν ουσίαν εχει καί την δυναμιν καί τήν
ένεργειαν, δτι και δ αιών το αεί τ φ οντι συνηρηκεν. ó δέ χρόνος καί το
έγχρονον έν τω γίνεσ&αι το εΤναι έχοντα τό όλοτελές έκείνων κατά κίνησιν
καί γενεσιν έκμηρύονται. εί οδν καί Πλάτων διά τον χρόνον φησί της
δυνατής ¿ιδιότητος το πάν μετέχειν, | δήλον δτι καί κατ' αυτόν άίδιός 265»
20 έστιν ó χρόνος, εί καί μ ή ούτως ώς ó αιών. μηδείς ουν πρός τα ρήματα
βλέπων έναντιούσΟαι νομιζέτω τους φιλοσόφους, ε? μεν γάρ τά αυτά ση-
μαινόμενα τοΰ γενητοΰ καί άγενήτου λαμβάνοντες ó μέν γενητόν, ó δέ
άγένητον ελεγε τον χρόνον καί τον κόσμον, έναντίως <5ν ελεγον· νΰν δέ
ταίς μέν έννοίαις συμφέρονται. εί γάρ ó μέν 'Αριστοτέλης αρι&μδν κινή-
25 σεως λέγει τον χρόνον, δ δέ Πλάτων κατ' αριθμόν ίοΰσαν αίώνιον εικόνα, τι 6
άρα ταΰτα ταίς έννοίαις διαφέρετον, όποτε καί μέχρι τών ¿νομάτων συμφέ-
ρονται; καί εί ó μέν 'Αριστοτέλης àiôtov τον χρόνον φησίν, δ δέ Πλάτων
άίδιον τον κόσμον διά τής τοΰ χρόνου μεθέςεως γεγονέναι λέγει, καί εί
σαφώς ó Πλάτων τόν μέν κόσμον γενητόν ώς σωματικόν φησι, τον δέ
30 χρόνον ώς έν κινήσει καί τ φ γίνεσί)αι το είναι έχοντα, απερ καί 'Αριστο-
τέλης έπ' αμφοϊν ομολογεί, πώς ετι τό γενητόν τοΰ Πλάτωνος πρός τό ίο
άγένητον του 'Αριστοτέλους ταΐς έννοίαις καί ουχί τοις δνόμασι μόνοις
αντιφάσκειν νομίζομεν; διά τί οδν, φαίη τις ά'ν, δ 'Αριστοτέλης έξω ένος
πάντας φησί τόν χρόνον άγένητον λέγειν τήν μέν αρχήν αίνιξάμενος, ύστερον
35 δε καί ¿νομαστί προσθείς, διι Πλάτων μόνος γεγονέναι φησί καί τήν αι'τίαν
τοΰ γεγονέναι προσί)είς· αμα γάρ α δ τ ό ν τ ψ ουρανφ γεγονέναι, τον
δ έ ο ύ ρ α ν ό ν γ ε γ ο ν έ ν α ι φ η σ ί ν ; ή δτι παλαιδν εθος ήν καί προς το φαινό-
μενον άντιλέγειν φειδοϊ τών έπιπολαιοτέρων τάς γνώμας. έπειδή ουν τό 16
γενητόν συνηΟέστερον έπί τών πρότερον μή δντων ύστερον δέ όντων έλέ-
40 γετο, διά τοΰτο προς ταυτην τήν σημασίαν τοΰ ονόματος αντιλέγων δ

3 fiv supra v. add. Α 1 4 τοΰ C«'ou Plato [cf. Simpl. 1. c.] 10 φησίν] Tim.
p. 38 Β "ν1 ώς ίμοιότατος αύτυϊ κατά ίύνοτμιν η το fièv γάρ κτλ.
23*
 1156 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251b 17. 19]

'Αριστοτέλης δοχει μέν εόθύνειν τον Π λ ά τ ω ν α ώς γενητόν είπόντα, ευθυνει 265 ν

δέ κατά το α λ η θ έ ς où τόν Πλάτωνα, αλλά τους έπί τούτου του σημαινό-
μενου το γενητόν τ ψ χ ρ ό ν ω καί τ ω κ ό σ μ ψ προσάψαντας.

ρ. 251 b 19 Εί οδν άδύνατον είναι καί νοήσαι χρόνον άνευ του

5 ν ΰ ν ?ως τοΰ ε Γ π ε ρ δ χ ρ ό ν ο ς π ά θ ο ς τι κινήσεως.

Ε π ε ι δ ή 6 χρόνος ή κίνησίς έστιν ή άριθμός ή π ά θ ο ς τι τ η ς κινήσεως 2ό

ή άπλώς τη κινήσει τι π ά ν τ ω ς συνυπάρχον, sí àiôtoç ó χρόνος, αίδιος
π ά ν τ ω ς έστιν καί ή κίνησις. δείξας οδν πρότερον, δτι άίδιος ó χρόνος
εκ τε τοΰ προτέρου καί υστέρου καί έκ της π ά ν τ ω ν των φυσικών πλην
10 ένός, ώ ς φησιν, περί τούτου δόξης, τό αυτό καί δι' άλλης έπιχειρήσεως
έτι μάλλον τ ψ χ ρ ό ν ψ προσηκούσης άποδείκνυσιν. ή δε άπόδϊίςις δοκεϊ μοι
τοιαύτη· 6 χρόνος κατά τό νΰν εστι τε καί νοείται* τοΰ γάρ χρόνου τό νΰν
μόνον έν όποστάσει εστί, διότι τό μέν παρεληλυθός οόκέτι έστί, τό δέ »ο
μέλλον ο υ π ω · τό κατά το νΰν ύφεστός κατά μεσότητα υφέστηκεν, ήτις
15 α ρ χ ή μέν έστι τοΰ έσομένου χρόνου, τελευτή δέ τοΰ παρελθόντος, τό
κατά μεσότητα τοιαυτην υφεστός, ώ ς καί προ τοΰ ληφθέντος αεί καί μετά
τό λ η φ θ έ ν ε ΐ ν α ί τι, τοιοΰτον· παν γαρ τό έν υποστάσει νΰν μέσον έστί
χρόνων καί των έν αύτοΐς νΰν· τό ουν τοιοΰτον άίδιόν έ σ τ ι ν 8 γαρ άν
δ π ο θ ή τ α ί τις ώ ς εσχατον νΰν, καί αότό μέσον έστί καί έ χ ε ι μ ε θ ' εαυτό
20 χρόνον, ώστε μ ή είναι εσχατον νΰν μηδέ χ ρ ό ν ο ν εί γάρ χρόνον, καί νΰν, SÖ
εί το πέρας τοΰ χρόνου νΰν ώ σ π ε ρ τ η ς γ ρ α μ μ ή ς στιγμή, ομοίως δέ οόδέ
α ρ χ ή ν ?£βι· καί γάρ τό έν α ρ χ ή δοκοΰν νΰν μέσον καί αυτό έστιν, ώσπερ
α ρ χ ή τοΰ μέλλοντος, ουτω πέρας ον τοΰ παρεληλυθότος. ó χρόνος άρα
άίδιός έστιν ουτε α ρ χ ή ν ε χ ω ν οϋτε τέλος, εί δέ ó χρόνος αεί έστι, δήλον
25 δτι καί ή κι'νησις άεί έσται, ειπερ ó χρόνος αριθμός ή π ά θ ο ς έστί της
κινήσεως. καί ώσπερ οόδέ κίνησιν άνευ χρόνου λαβείν δυνατόν, ουδέ
χρόνον άνευ κινήσεως.
Τ ά μέν οδν δπό τοΰ 'Αριστοτέλους κάνταΰθα νοερώς καί θ ε ί ω ς είρη- 40
μένα πρός άπόδειξιν τοΰ άίδιον είναι τήν κίνησα τ η ς δυνατής υπό των
30 έξηγητών σαφήνειας τετυχηκεν. ó δέ Γραμματικός πάλιν καί τούτοις
άντιλέγειν πειραθείς Β ω μ ε ν , όποιος άρα φανεΐται βασανιζόμενος. συγχω-
ρήσας δή ούτος ομοίως ε χ ε ι ν τ ψ χρόνφ τήν κίνησιν αιδιότητός τε πέρι
καί γενέσεως καί φθοράς προς τήν άιδιότητα μ ά χ ε τ α ι τοΰ χρόνου καί τους
κατασκευάζοντας αότήν λόγους άνατρέπειν φιλονεικεϊ τ ρ ι χ η διηρημένους,
35 ών δ π ρ ώ τ ο ς ευθυς άπό τοΰ προτέρου καί υστέρου τήν έπιχείρησιν έποιή- 45
σατο. δ γάρ λέγων τήν κίνησα γενητήν είναι οόδέν άλλο λέγει ή δτι
πρότερον μ ή οδσα ύστερον έστι, καί ό λέγων φ θ α ρ τ ή ν οόδέν άλλο λέγει
ή δτι πρότερον οδσα ύστερον οόκ έστιν. εί οδν τό πρότερον καί τό ύστερον

4 άδύνατον A F M : ϋ\ί\ατύ\ έστι χαί ex Aristotele a 7 b oro. a 30 Γραμμα-

τικός] cf. ad p. 1117,12 et inprimis 1129,29
 SIMPLICII IN P H Y S . VIII 1 [Arist. p. 217b 19] CONTRA PHILOPONUM 1157

χρόνου μ έ ρ η έστίν, καί προ κινήσεως εσται / ρ ό ν ο ς καί μετά την κ ί ν η σ ι ν · 265ν
όπου δε χρόνος, πάντως καί κίνησις. ώστε και προ τ η ς π ρ ώ τ η ς δοκούσης
κινήσεως έ'σται κίνησις αεί, και μ ε τ ά την έ σ χ ά τ η ν δοκοΰσαν πάλιν ε στα ι
χ ί ν η σ ι ς · άίδιος άρα ή χίνησις. προς δή τοΰτον τον λόγον απαντών ούτος 5«
5 τρία τινά προείληφεν οΓον α ξ ι ώ μ α τ α προς την })αυμαστήν αυτοΰ κατα-
σκευήν, πρώτον οτι ó χρόνος τρίτην από σωμάτων ε χ ε ι τήν υπαρςιν ή
τετάρτην, ως ύστερον έπιδιορ9ούμενος λ έ γ ε ι , είναι γαρ πρώτον το σώμα
και δευτέραν τήν κινητικήν αυτού δύναμιν χαί τρίτην τήν χίνησιν, χαί
ούτως ε π ί τη ένεργητικη κινήσει τόν χρόνον αριθμόν οντά κινήσεως.
10 δεύτερον δέ τάς νοεράς ουσίας παντός εξηρήσ&αι φησι σώματος και τ η
ουσία | και τ η Ινεργεία καί έ π α ι ν ε ί καί τον Πλάτωνα και τον Ά ρ ι σ τ ο - 266 r
τέλην καί τους άλλους φιλοσόφους τους τούτο άποδείξαντας. καί τρίτον
" συνωμολόγηται, φ η σ ί , περί του νυν, ως εί ά μ ε ρ ή ς αυτοΰ καί άδιάστατος
ή προς τα νοητά τ υ γ χ ά ν ε ι ε π ι β ο λ ή και μ η δεομένη συλλογισμών είς τήν
15 του νοητού κατάληψιν ως διανοίοι μεταβαίνουσα έ π ί προτάσεις από προτάσεων,
αλλ' ή ά π τ ε τ α ι ή οόχ άπτεται. άλλ' ουν γ ε πάλιν καί τοΰτο περί τ η ς του 5
νου ένεργείας προσωμολόγηται, ως ουκ άβρόαν άμα πάντων τών όντων
ί'σχει τήν νόησιν· ουδέ γαρ καί θεον αμα καί άγγελον καί τάς τών ψ υ χ ώ ν
διαφοράς τ ε καί κοινωνίας καί σώματα καί χρόνον καί αιώνα καί τά λοιπά
20 τών όντων νοειν δύναται· τοΰτο γαρ τής ί)είας μ ό ν η ς , ίνα ούτως εί'πω,
νοήσεως έστιν ί'διον, ή ά μ ε ρ ή ς απάντων τών όντων καί τών παρψχηκότων
αμα καί τών μελλόντων γνώσις. ου περί του θ ε ί ο υ δέ, φ η σ ί , νου τον λόγον
νυν π ο ι ο ύ μ ε θ α , αλλά περί του μ ε τ ' έ κ ε ΐ ν ο ν , ε ί τ ε αγγελικός εί'η ε ί τ ε ψ υ χ ι - ίο
κός ε ί τ ε όποιοσοΰν άλλος, δ τοίνυν νους, φησί, μεταβατικώς από νοή-
25 ματος ε ί ς νόημα προϊών δύο άμα νοήματα κατά ταότον οόκ έπιοέχεται,
αλλά τό μεν τι πρώτον έ ν ό η σ ε , το δε δεύτερον, το δε τ ρ ί τ ο ν . " ταϋτα
ώσπερ αξιώματα προλαβών έπήγαγεν αότοΐς· "εί ó νους τ ή ς πρός τά
σώματα σχέσεως καί τή ουσία καί τή ενεργεία κ ε χ ώ ρ ι σ τ α ι , δήλον δτι
καί τ ή ς τ ώ ν σωμάτων κινήσεως π ο λ λ ψ μάλλον έ σ τ έ ρ η τ α ι καί του χρόνου.
30 εί ούν άσχετος μεν ó νους καί)ό νους έστι προς τον χρόνον, οόχ άμα 16
δέ πάντων τών νοητών ί'σχει τήν νόησιν, αλλά τόδε τυχόν πρότερον νοήσας
έφεςής είς ετερον μ ε τ έ ρ χ ε τ α ι νόημα κάξ εκείνου πάλιν ε ι ς άλλο, εστίν άρα
έν τ α ΐ ς νοήσεσι του νου το πρότερον νόημα καί το ύστερον, καίτοι χρονι-
κ ή ς άπάσης ήλλοτριωμένου σχέσεως, ουκ άρα το όπωσοΰν νοούμενον ή
35 λεγόμενον πρότερον τε καί ύστερον εόί>υς καί χρόνου δηλωτικόν έστιν. εί
δε καί χρόνος, φ η σ ί , μ ε τ ' οόρανοΰ γέγονε κατά τον Πλάτωνα, ε ί τις άνέλοι
τά σ ώ μ α τ α , αναιρεί καί τον χρόνον, ου μ έ ν τ ο ι τον νουν αναιρεί, εί ουν 2«
μ ε τ α β α τ ι κ ή έστιν ή του νου ενέργεια καί χρόνου μ ή ό'ντος, ανάγκη το μεν
πρώτον νοεΐν τό δέ δ ε ύ τ ε ρ ο ν τοΰτο γαρ α ϋ τ φ , φ η σ ί , κατ' ουσίαν υ π ά ρ χ ε ι .
40 ουκ άρα τό όπωσοΰν πρότερον είναι καί ύστερον λεγόμενον ευθίις καί

14 ουλλογισμοϋ a 17 τών όντων om. a 38 ή τ ψ voû a καί χρόνου μ,η

ίντος om. a
1158 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p . 2 1 7 M 9 ] CONTRA PHILOPONÜM

χρόνου δηλωτικόν έστιν. αλλά γάρ e í τις, φησί, μηδέ τάς νοεράς ουσίας 266 Γ
έλευθέρας είναι της προς τόν χρόνον σχέσεως συγχωρήσειε, πάντως γοΰν
τον του χρόνοι» δημιουργόν παντός υπέρτερον είναι καί έπέκεινα χρόνου
τις άξιώσειεν. εί οδν αμέσως δημιουργεί τόν oòpavòv ó θεός, καί το 25
5 τοιώσδε κινεΐσθαι αότψ δέδωκεν· αν ισοταχής δέ των ουρανίων εστίν ή
χίνησις. ει τις ουν υπό την α&τήν του ζωδιακού μοΐραν τοί»ς πλανωμένους
των αστέρων συνεληλυθότας έπινοήσειε, δήλον δτι ουκ έν τ ψ αυτψ χρόνιρ
είς το αυτό σημεΐον Ικαστος αότων έπαναστρέψει. οόκοΰν oxs εις το
αότό σημεΐον ή σελήνη τον έαυτης άνύσασα κυκλον πάλιν κατήντησεν, έν
10 ψ πάντες αμα οντες έτυγχανον πρότερον, εγνω δήπουθεν ó ταΰτα διαταξά-
μενος θεός, ώς αυτη μέν τόν έαυτής ήνυσε κυκλον, of λοιποί δέ οόδέπω· 30
ώστε εί τόν μέν εγνω πρότερον αποκαταστάντα των αστέρων, τον δέ ύστε-
ρον, εστίν άρα, δσον επί ταΐς 'Αριστοτέλους έπιχειρήσεσι, και έν ταϊς θείαις
νοήσεσι το μέν πρότερον το δέ ύστερον, διά τοΰτο δέ καί δ χρόνος· ου
15 γάρ δη άγνοεΐν αυτόν ταΰτα φήσουσιν, ων αυτός έστιν αμέσως δημιουργός·
και ουκ έν ταΐς νοήσεσι μόνον, άλλα καί έν ταΐς βουλήσεσιν. δτε γάρ ή
σελήνη το αυτό κατειλήφει σημεΐον, έβουλετο δήπουθεν αυτήν ούτως εχειν
ó θεός, τους δέ λοιποί»; ούδέπω έβουλετο. καί δτε τον ήλιον υπομένειν 35
ήθελε, τοΰτο ουπω τόν στίλβοντα φέρε ή των άλλων τινά. έστιν άρα καί
•20 έν ταΐς βουλήσεσί του θεοΰ προτέρα τις καί δευτέρα βουλησις καί τρίτη,
καί διά τοΰτο χρόνος, έτι των μελλόντων την γνώσιν έχει ó θεός· μέλ-
λοντα δέ έστιν oò τά καθόλου, αλλά τά καθ' έκαστα καί άτομα οίον Σ ω -
κράτης, πριν γενέσθαι, καί Πλάτων, οόκοΰν sí οιδεν τό μέλλον ó θεός,
οίδεν ως ουπω ένέστηκεν· δταν δέ πάλιν ένστη, οΐδεν δτι ένέστηκε· καί
25 έπειδάν φθαρη, οίόεν ώς παρφχηκε καί ούκέτι των όντων έστιν. ώστε 40
ή ,γνώσις, καθ' ήν η δει δτι μέλλει, προτέρα έστιν της καθ' ήν γινώσκει,
δτι ουκέτι των όντων έστίν. εί ούν διά τήν του προτέρου καί υστέρου
λέξιν ευΟυς καί χρόνος έμφαίνεται παρυφιστάμενος, ουδέ τόν του χρόνου
δημιουργόν έξω της τοΰ χρόνου ποιήσομεν σχέσεως." ταΰτα ειπών έφεςής
30 διά πολλών πειράται κατασκευάζειν, δτι τά ΰπέρχρονα μήτε νοήσαι μήτε
έρμηνεΰσαι δυνάμενοι χρονικοϊς κεχρήμεθα ρήμασιν. ώς γάρ ó θεός άχρό-
νως τά υπό χρόνον νοεί, ούτως ημείς τά υπέρ χρόνον χρονικώς, εί ουν «
λέγομεν ' ο υ κ ήν αεί χρόνος' ή 'ουκ ήν πριν γενέσθαι' ή άλλη τινι λέξει
χρώμεθα χρονικήν έννοιαν σημαινουση, ουκ ευθυς ανάγκη καί χρόνον συνεπι-
35 νοεΐσθαι ταϊς λέςεσιν, αλλά μόνον το μ η αεί τον χρόνον είναι, δτι γάρ

1 oòaia« in mrg. A 1 (cf. p. 1162,14. 1 1 5 9 , 2 8 ) : om. a A F M 4 τις] 1. οδτος ex

p. 1162,15 5 άνισοταχής F M : άνισοταχείς a et (si silentio fides) A έατίν ή A M :
είσίν αί a : om. F 6 χινήσις A F M : κινήσεις a τις] τι a 11 ol λοιποί aM
et corr. A ' : λοιποί A 1 : λοιπόν F 18 ουδέποτε a 19 τοΰτο (seil. ί»πομένειν
ήθελε) A F M : τότε a 21 post ν,αί add. oò a 22. 23 σωχράτην a 25 ώς]
δτι a (ut p. 1162,36) 28 τοΰ om. a 29 ιτοιήσομεν AM (cf. p. 1162,26): ποιήσομοι
F : ποιηβόμεθα a 31 χεχρήμεθα F M : κεκτήμε&α A : έρμηνεόομεν a 32 ΰπό a (cf.
p. 1163,19): υπέρ A F M : in mrg. γρ. τά οπό χρόνου A 2
 S I M P L I C I I IN P H Y S . V I I I 1 [Arist. p. 2 1 7 » 1 9 ] C O N T R A P H I L O P O N U M 1159

at χρονικά! λέξει? où πάντως καί χρόνον, όπως άν λέγωνται, σημαίνουσιν, 26Gr

εν τω πέμπτφ των [Ιρός Πρόκλον άποδεδειχέναι φησί. καί εκείθεν τάς
περί τουτου πίστεις εκλέγεσθαι τους έντυγχάνοντας παραιτείται, ώς λέγει
ó Γραμματικός, 'να το παλιλλογεΐν ( ω μάλιστα γέγηί)εν) έκφύγ-fl. τούτων 50
5 αύτη λέξει τά πλείστα γεγραμμένα παρε&έμην πολλούς έλπίζων άπιστείν,
εί τοιαυτά τις έννοών καί γράφων προς τους κορυφαίους των φιλοσόφων
άντιλέγειν έτόλμησεν.
'Αλλ' ΐοωμεν τά υπ' αυτου ρηΟέντα άπό των υπ' αότοΰ προλη-
φί)έντων ώς αξιωμάτων άρξάμενοι. το δή πρώτον ελεγε τόν χρόνον
10 τρίτην ή τετάρτην από σωμάτων εχειν την υπαρξιν μόνον τον της ένερ-
γείας μετρητικόν χρόνον θεασάμενος. | καίτοι των γε μεριστών και γενη- 266 ν
των καί δλω; των του όντως οντος έκβεβηκότων ου την ένέργειαν μόνην,
αλλά και την του εΐναι παράτασιν καί την κατά τάς ποιότητας μετρεΐ ó
ó χρόνος, έπειτα ó πολλαχοΰ τον Πλάτωνα παράγων ουκ ένενόησεν, δτι
15 διά την του χρόνου μέΟεξιν όμοιότερον γενέσθαι τω παραδείγματι τον
κόσμον φησίν, έν οίς γράφει " ως δε κινηθέν αυτό καί ζών ένόησε των
άιοίων ί)εών γεγονός ά'γαλμα ó γεννήσας πατήρ" και τά έφεξής, α προ δ
ολίγου παραίΗμενος ου δέομαι πάλιν ένοχλεΐν. εί οδν της ¿ιδιότητος, ήν
ούτος μόνω τψ ί)εψ προσήκειν οίεται, διά τόν χρόνον ó κόσμος μετέσχε
20 καί της μάλλον πρίις το παράδειγμα όμοιότητος ήπερ δτε σωματικός μόνον
ήν και έμψυχος, πώς αυτόν άμενηνον ούτος ένόμισεν; εί δε καί την αυτήν
άναλογίαν εχει προς τόν κόσμον, ήν ó αιών έχει προς το παράδειγμα του
κόσμου (ώς γάρ έκεΐνο διά τήν του αιώνος μέδεξιν υπερτέραν έχοντος ίο
τάς ιν αϊώνιόν έστιν, ουτω και ó κόσμος διά τήν του χρόνου μέθεξιν άίδιος
25 ων ώς υπερτέρου μετέχει του χρόνου) * * » αλλά τούτο μεν ουδέν Οαυ-
μαστόν, εί λέληδε τούτου τήν περίεργον άδολεσχίαν τοις κλεινοΐς τών φιλο-
σόφων πεπιεσμενον.
Tò δέ δεύτερον αυτου τών αξιωμάτων το λέγον τάς νοεράς ουσίας
πάντως έξ·((ρήσί)αι σώματος καί τη ουσία και τη ένεργεία ειρηται καλώς,
30 xáv οήλος ·(; ούτος παντελώς άγνοών τήν νοεράν οΰσίαν, ώς έκ του τρίτου 15
μαδησόμεί}«. ó γάρ αυτός έν τω τρίτφ λέγει, καί δτι άμερής αότοΰ καί
αδιάστατος ή προς τά νοητά τυγχάνει επιβολή, και δτι οόχ αμα θεόν καί
ά'γγελον καί τάς τών ψυχών διαφοράς καί κοινωνίας καί τά άλλα γινώσκει,
αλλά μεταβατικώς άπό νοήματος εις νόημα προϊών καί δυο αμα νοήματα
35 κατά ταότον μή καταδεχόμενος. τούτο γάρ Οεοΰ φησιν ίδιον, αλλ' ου του
αγγελικού ή του ψυχικοΰ νου· ούτος γάρ το μέν τι πρώτον ένόησε, το δέ
δεύτερον, το δε τρίτον, πώς ουν άμερής αυτοΰ και αδιάστατός έστιν ή 20
έπιβολή, ε( μή δύο αμα νοεί, άλλά το μέν πρώτον, τό δέ δεύτερον, τό δέ
τρίτον, καί μεταβαίνει άπ' ά'λλου είς ά'λλο; τίνα δέ καί λέγει τον νουν

1 λέγονται A : con'. Α 1 2 έν τυί -έυ,πτψ τών προ; Πρόκλον] de mundi aetern.

V 2 10 άπό τών σωμάτων a IG γράφει] cf. p. 1 1 5 4 , 3 2 2 5 lacunae
siguum non e x t a t in A M (lacunosus totus locus in F ) : explet πώς ούτος Ισχατον τούτον
ήγείται a 2 9 παντός F αώματα a
1160 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217»19] CONTRA PHILOPONUM

τούτον; ή γαρ την λογικήν ψυχήν ή το άκρον ταύτη? ή τινα άλλην ουσίαν 266ν
υπέρ ψυχήν; d μεν γάρ την λογικήν ψυχήν νουν καλεί (ταύτης γαρ Γδιοί
είσιν αί συλλογιστικοί καί μεταβατικοί άπ' άλλων εις άλλα νοήσει?), οόκ
εστίν άσχετος αυτη ουτε προς σώματα ουτε προς χρόνον. πώς γάρ οίον τε
5 μετάβασιν άπ' άλλου εις άλλο άχρόνως γενέσόαι; πώς δέ το μη άμα 25
νοούν ου το μέν έν προτέρφ χρόνφ νοεί, το δέ έν υστερώ; λεγέτω γάρ
ήμΐν ó Γραμματικός, τί το άμα σημαίνει και τί το οΰχ άμα, εί μη άρα το
άμα ώς ταυτόν τω όμοΰ xsöstxe και την τούτων διαφοράν άγνοήσας.
αισθάνομαι γάρ, οτι κατά τον μΰθον ώς κεράτων ούτος της έν φιλοσο-
10 φία μεγαλαυχίας έπιίίυμήσας καί τών ώ τ ω ν άπεστερήίΐη, της προσηκούσης
αότψ κατά την γραμματικήν συνασκήσεως, εί'περ το μή άμα γινώσκον,
άλλ' άπ' άλλου είς άλλο μεταβαΐνον καί το μέν πρότερον νοούν το δέ 30
ύστερον, νομίζει μή κατά χρόνον νοεϊν. εί δε το άκρον της λογικής ψυχής
νομίζει νουν ή τινα υπέρ ψυχήν ουσίαν, εί μέν μεταβατικήν ποιείται τήν
15 νόησιν, ώς ούτος άξιοι, πλήν του Οεοΰ, είπερ άρα, πάντα ουτω γινώσκειν
λέγων, ουτε υπέρ ψυχήν έστιν έκεΐνο ουτε υπέρ χρόνον. εί δέ ά&ρόαν
πάντων καί άμετάβατον, όπερ προσήκει τ φ κατ' ουσίαν νιο, οόκέτι το
πρότερον καί το ύστερον, ουδέ το είς Ιτερον ές έτερου μετερχόμενον έχει
χώραν. ώστε ουκ άν εύροι πρότερόν τι και ύστερον τοιούτον μή κατά so
20 χρόνον λεγόμενον, δπερ σπουδάζων άποδεΐςαι τήν άδιάρθρωτον έαυτου περί
τής νοεράς ουσίας έ'ννοιαν άπεγύμνωσεν, εδει γάρ τα του προτέρου καί
υστέρου σημαινόμενα ή υπό του 'Αριστοτέλους εν τε Κατηγορίαις και μετ'
δλίγον διαιρούμενα άκουσαι, ή αυτόν διελόμενον δεΐςαι, ποία μέν επιβάλλει
τ ω χρόνφ, ποία δέ οιί. λεγέσΟω δέ δμως προς διάρθρωσιν τής εκείνου
25 συγχύσεως, δτι το 'πρώτον' τάξιν δηλοΰν τριχώς ώς έν τοις παρουσιν αν
είη λεγόμενον, ή γάρ τ η θέσει ( ώ ς πρώτον άνω&εν τον απλανή λέγομεν ίο
οόρανόν) ή τή φύσει και τ ή οόσία ( ώ ς το συναναιροΰν μέν μή συναναι-
ρούμενον δέ, καί συνεπιφερόμενον μέν μή συνεπιφέρον δέ, ώς έχει τά γένη
προς τά είδη) ή το χρόνω πρότερον, ώς τά Τρωικά τών Πελοποννησια-
30 κών. λεγέτω τοίνυν ήμΐν, εί μή κατά χρόνον έστί το πρότερον καί ύστερον
έν τοις νοήμ·χσι του παρ' αδτοΰ λεγομένου νοΰ, κατά τί άν άλλο ειή;
ί)έσις μέν γάρ έν τοίς νοητοΐς οόκ εστίν, εί μή κατά μεταφοράν λέγοιτο·
εί δέ καί ήν, ουδέν έ/.ώλυεν άμα νοεΐν το πρότερον καί τό ύστερον· άμα ίο
γουν οίμαι νοεί τής σφαίρας τό τε κέντρον καί τήν περιφέρειαν. άλλα
35 καί το φύσει πρότερον καί ύστερον, ώσπερ τό αίτιον καί αίτιατόν, άμα oò
μόνος ó νους, άλλα καί ή ψυχή νοεϊν αναγκάζεται διά τήν προς άλληλα
σχέσιν. τό δέ κατά μετάβασιν πρότερον καί ύστερον καί μή άμα πάντως
εχει συνυπάρχοντα χρόνον καί κίνησιν. καί τό γε έν τη γνώσει πρότερον
καί ύστερον τό μή άμα υπάρχον ουδέ έπινοήσαι δύναμαι, πώς άν κατ' όο
40 άλλο σημαινόμενον ή τό κατά χρόνον λέγοιτο. άλλα λόγους ούτος έκφυσί}

3 άπ' άλλων ei« άλλα a: ά π ' άλλήλων είς άλληλα A F M 9 μΟθον] 184 Aesopi Hal-
ffliani de camelo et love κράτων a 11 τήν o m. a 15 γιγνώσχει a M
22 Κατηγορίαις] c. 12 p. 14 » 2 6 sqq. 34 άλλα] άμα a
 S I M P L I C I I IN P H Y S . V I I I 1 [Arist. p . 2 1 7 i > 1 9 ] C O N T R A PHILOPONUM 1161

κενούς εις σύννοιαν αυτών ουκ έρχόμενος, δς γε τον νουν όπερ χρόνον 266 ν
ί)είς μεταβατικός αυτφ δέδωκεν ενεργείας. ' τόδε, γάρ φησt, νοήσας εφε-
ξής εις ετερον μετέρχεται νόημα, οby αμα νοών', καί τούτο &είς υπέρ
χρόνον είναι φησι τήν τοιαύτην ένεργειαν, σαφώς ένδεικνύμενος τοις δυνα-
5 μένοις παρακολου&εΐν, οτι οΰτε της νοερας ουσίας ή γνώσεως ουτε της του
χρόνου φύσεως εννοιαν έ'χει διηρ|ί)ρωμένην. òiò προίΗμενος δείςαι πρό- 207>"
τερόν τι καί ύστερον μή κατά χρόνον υπάρχον, προεβάλετο μεν τον νουν
ώς υπέρ χρόνον οντα καί ένεργοΰντα κατ' άλλο τι πρότερον και ύστερον·
το δε πρότερον καί ύστερον τά χρονικά λαβών έπ' αυτοΰ πάντα συνέφυρεν.
10 εί γάρ απ' άλλου εις άλλο μετέρχεται, δήλον οτι κινείται, δπου δέ κίνησις,
Ικεΐ καί χρόνος, ώς καί αυτός της άντιλογίας αρχόμενος ώμολόγησεν 5
άρι&μον κινήσεως τι&είς τον χρόνον. καν μή πάν οδν το πρότερον καί
ύστερον όπωσουν λεγόμενον εύθυς καί χρόνου δηλωτικόν έστιν (ου γάρ δή
το κατά φύσιν ή το κατά Οέσιν), άλλα τό γε έν τη μεταβατική νοήσει
15 πρότερον καί ύστερον, καί)' 8 τόδε πρότερον νοήσας εφεξής εις ετερον
μετέρχεται κάς εκείνου πάλιν εις άλλο, οτι ποτέ αν η το οΰ'τω νοοΰν,
τούτο το πρότερον καί ύστερον κατά χρόνον καί ου κατ' άλλο τι του προ-
τέρου καί υστέρου σημαινόμενον κίνησίς έστιν ή μετά κινήσεως, ή γαρ ίο
μετάβασις, δπερ εΐπον, κίνησις· δπου δέ κίνησις, έκεΐ καί χρόνος· ώστε
20 καί πάντα αυτου τά εφεςής επιχειρήματα τά λέγοντα μεταβατικήν μεν,
άχρονον δε τήν του νου καί του ìhoù ένεργειαν ματαίως έπικεχείρηται.
μάταιος δέ καί ή κατ' έπίνοιαν άναίρεσις των σωμάτων καί του χρόνου
συναναίρεσις. 'εί γάρ άνέλοι, φησί, τις τά σώματα, καί τον χρόνον συν-
αναιρεϊ, είπερ χρόνος μετ' ουρανού γέγονεν, ώς φησιν ó [Ιλάτων, ου μέντοι
•25 τον νουν αναιρεί. εί οδν μεταβατική, φησίν, έστιν ή του νου ενέργεια ι»
καί χρόνου μή οντος, καί ανάγκη το μεν πρότερον νοεΐν, τό δέ δεύτερον,
ου παν τό πρότερον καί ύστερον λεγόμενον εΰ&υς καί χρόνου δηλωτικόν
εστίν.' ένταΰί)α δε καί προσέθηκε το το μέν πρότερον νοεΐν, τό δέ δεύ-
τερον, κατ' ουσίαν υπάρχει τω νιί>. καί οτι μέν ó νους νοεί το πρότερον
30 καί το δεύτερον καί το κατά φύσιν καί το κατά θεσιν καί το κατά χρόνον,
πρόοηλον (τί γάρ áv άγνοήσοι νους ων), οό μέντοι μεταβατικώς το μέν
πρότερον νοεί, το δέ ύστερον, καί τάχα τούτο εσφηλε τον Γραμματικόν. 2«
άκουσας γάρ ίσως τών φιλοσόφων λεγόντων, οτι ó νους τήν πρώτην έν
έαυτιΰ διάκρισιν αναφήνας καί παράγει διακεκριμένα τά πράγματα καί νοεί
35 διακεκριμένως μέν άμεταβάτως δέ τά μέν πρώτα οντα τά δέ δεύτερα ώς
διακεκριμένα, ούτος μή νοήσας το λεγόμενον ένόμισε λέγεσί)αι, οτι τά μέν
πρώτα νοεί, τά δέ μεταβατικώς εις ετερον έ£ ετέρου νόημα μετερχόμενος.

1 ώς γε a 2 φησι] cf. ρ. 1 1 5 7 , 3 1 3 ίρχεται a 11 άρχίμενον a 17 post

χρόνον add. ôv a 19. 2 0 καί post ώστε a M , supra add. A 1 : om. F 2 0 έπικεχείρη-
κε
ται a : έπιχείρηται Α : έπιχειρεΐται F : έπι0/*εχείρηται M 2 2 ante τοΰ add. ή a
2 3 φηαί] cf. p. 1 1 5 7 , 3 6 . 3 7 26 καί (ante άνάγχη) om. F M . diversa est structura
1. priore
 1162 SIMPMCir IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217b 19] CONTRA PBILOPONÜM

τούτο δε διά την άγνοιαν πέπονθεν των περί τοΰ νοΰ καλώς πεπιστευμέ- 207 Γ
νων. zi γάρ ήκουσεν Αριστοτέλους λέγοντος περί τοΰ νοΰ " τ η où α ία. ών 2ό
ενέργεια" καί οτι ó νοΰς τά πράγματά έστι, και άκουσας ένόησε τά λεγό-
μενα, ούκ αν μεταβατικά? ενόει τάς ενεργεία? τοΰ νοΰ. εί γάρ ή ένέργεια
5 τοΰ νοΰ και τ η ouaíci αότοΰ συμπέπηγε καί τοις πράγμασι, δήλον δτι
αμετάβατος αν είη. αλλά τοΰτο μέν, δπερ εΤπον, εστω πολύ την τούτου
όια'νοιαν υπερβαίνειν περί σκιάς και είδωλα τά προς άντιλογίαν αΰτιρ χ ρ ή -
σιμα διατρίβοντος, το δε μ ή έφιστάνειν, δτι τά κατά μετάβασιν ενεργούντα, so
ώς είς »τερον ¿ς Ιτέρου νόημα μετιέναι άπο προτέρου είς ύστερον καί μ ή
10 άμα άμφω συναιρεΐν, "f τοΰτο κατά χρόνον ένεργοΰν χρονικον ε χ ε ι το πρό-
τερον και το ύστερον, τοΰτο των άγαν ανόητων μοι δοκεϊ, ώσπερ και τά
εφεξής αύτω γεγραμμενα. où γάρ αρκεσθείς οις είς τον νοΰν πεπαρψνηκεν
μεταβατικάς αΰτοΰ τάς ένεργείας νομίζων· " ε ι τις, φησί, μηδέ τάς νοεράς
οόσίας ελευθέρας είναι τ ή ; προς τον χρόνον σχέσεως συγχωρήσειεν, αλλά
15 τόν γε τοΰ χρόνου δημιουργον παντός υπέρτερον είναι χρόνου και ούτος 35
άξιώσειεν. εί ouv αμέσως, φησί, δημιουργεί τον ουρανον ó θ ε ό ς " (καί
δσα τούτοι; έπήγαγεν, ίνα μ ή δις τά αυτά γράφω), ' έπειδή καί γινώσκει
τάς των αστέρων αποκαταστάσεις ó θεός, δτι ó μέν πρότερος αποκαθίσταται,
ó δέ ύστερος, καί βούλεται ούτως, αλλά μήν καί το μέλλον οίδεν δτι μέλλει
20 καί το ένεστός δτι ένέστηκε καί το παρωχηκός δτι παρψχηκεν, εστίν άρα
καί εν ταϊς ί)είαις νοήσεσι καί βουλήσεσι τό μέν πρότερον το δέ ύστερον,
καί ή γνώσις, φησί, καθ' ήν η δ ε ι δτι μέλλει, προτέρα έστί της καθ' ήν 40
ΐβόει δτι ένέστηκε, ταύτης δέ πάλιν υστέρα, καί)' ήν γινώσκει δτι ουκετι
των όντων έστίν. εί ουν διά την τοΰ προτέρου καί υστέρου λέξιν ευ&υς
25 δοκεϊ τ ψ Άριστοτέλει καί χρόνος έμφαίνεσθαι, ουδέ τον τοΰ χρόνου δη-
μιουργόν εςω της τοΰ χρόνου ποιήσομεν σχέσεως', λεγέτω τοίνυν το έν
ταίς νοήσεσι καί βουλήσεσι πρότερον καί ύστερον, πότερον κατά μετάβααιν
ί)εωρει γινόμενον, δτι νοήσας τόόε τι πρότερον καί έφεξής είς ετερον
μετέρχεται νόημα καξ έκείνου πάλιν είς άλλο, ή κατά τι άλλο σημαινόμενον -»δ
30 τοΰ προτέρου καί ύστερου ; εί μέν γάρ κατά μετάβασιν καί κίνησιν αυτό
θεωρεί, αότός έστιν ó μετά τάς τοΰ νοΰ ένεργείας καί τάς τοΰ θεοΰ τοΰ
τον χρόνον δημιουργήσαντος υπό χρόνου μετρεΐσθαι λέγων, καί δτι ουτω
μάλλον το πρότερον καί ύστερον νοεί, δήλός έστιν έκ τοΰ " δ τ α ν δέ πάλιν
ένατη, οιόεν δτι ένέστηκε, καί έπειδάν φθαρη, οίδεν δτι παρψχηκεν."
35 εί ούν δταν ένστη, τότε οιδεν δτι ένέστηκε, καί έπειδάν φί)αρή, τότε
οίδεν δτι π α ρ ψ χ η κ ε , καί οΰτε πρότερον οΪόε ταΰτα οίίτε ύστερον, το δέ 60

2 λέγοντος] De anima Γ δ. 4 3 0 » 19 3 ένέργεια A (ut nunc tandem Torstrikio

praeeunte Aristoteli restitutum est a Belgero ad Trendelenburg» editionem alt. p. 4 0 2 ' ) :
ένεργε(<^ a F M Arist. codd. 4 οίικ αν a : oúxouv M et A (sed ν in ras.): où* είς F
9 μετιέναι M : μετεΐναι a et (si silentio fides) A F 10 τοΰτο γάρ * . χρ. ένεργεϊ F .
fortasse τ ψ x. χ. ένεργεϊν 13 φησί] ρ. 1158,1 14. 15 άλλα τόν γε]
πάντως γοΰν τον 1. ο. 15 καί ούτος] τις male 1. c. 19 οδτος (sic) A 1
33 ¿ * τοϋ] cf. p. 1158,24
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217b 19] CONTRA PHILOPONUM 1163

παρψχηκος καί τδ ένεστηκός και το μέλλον ου χ άμα εστίν, άλλα. κατά 267Γ
τον ρέοντα χρόνον το μέν ούκέτι το δε εστίν το δε ουόέπω, δήλον ώς τήν
ροήν ταύτην καί έν ταις του θεού νοήσεσιν ούτος φαντάζεται. και το
'οτε' δέ καΐ ' τ ό τ ε ' εί μ ή χρονικά εστίν έπιρρήματα, λεγέτω ούτος όποια
5 χρή νομίζειν αότά, ε? ôè κατ' άλλο τι σημαινόμενον του προτέρου καί
υστέρου τήν μέν τινα προτέραν έν τ ω θ ε ψ γνώσιν φησι, τήν δε υστέραν
(ποιήσωμεν γαρ | αυτόν εί δοκεϊ κάν τ ω λόγω καλλι'ονα, επειδή τ ψ εργψ 267ν
τ έ ω ς ουκ ίσχύομεν), εί μεν οδτω προτέραν λέγει και υστέραν, ώς προ-
τέρου και υστέρου τ ω ν κατά χρόνον έχοντος γνώσιν του θεοΰ καί γινώ-
10 σκοντος, δτι το μέν πρότερον γέγονε, τό δέ δστερον, ου πάνυ άτοπον·
ουδέ συνεισέρχεται χρόνος τ η τοΰ προτέρου και υστέρου γνώσει, ώσπερ
οόδέ τ η αίτια αότοΰ τη íteía· οΰτε 'Αριστοτέλης τό τοιούτον πρότερον s
καί ύστερον ήνάγκασε χρονικώς άκούειν. μή μέντοι τολμάτω τις το του
γνωστού πρότερον και ύστερον είς τήν τοΰ Οεοΰ γνώσιν άναφέρειν καί κατά
15 τούτο λέγειν, οτι ή γνώσις, καθ' ήν η δει δτι μέλλει, προτέρα έστί της
καθ' ήν ήδει, οτι ένέστηκε, ταύτης δέ υστέρα, καθ·' ήν γινώσκει, δτι ουκέτι
τών όντων έστίν. άμα γάρ έστιν έν α ό τ ω τούτων ή γνώσις καί οόχί ή
μέν προτέρα ή δέ υστέρα, και άναμιμνησκέσθω τών έαυτοΰ λόγων, έν ο Γ;
ελεγε καί τ ά υπό χρόνον άχρόνως γινώσκει τόν Οεόν. αλλ' ώς εοικεν
20 ήγνόει, τ ί τότε ελεγεν. εί δέ τό πρότερον καί ύστερον ώς κατά θεσιν ή, ίο
ώς αν έκεΐ τις ειποι κυριώτερον, κατά τάξιν αιτιώδη ή κατά φύσεως
υπεροχήν έν ταΐς νοήσεσιν ή βουλήσεσί τις όρα του θεού, ουδέν ταύτα
προς τον 'Αριστοτέλους λόγον τ ά σημαινόμενα, αλλ' εστι παίδων παιζόντων
το από τοΰ άδιορίστου της ομωνυμίας άντιλέγειν έπιχειρεΐν.
25 Προελθών δέ άξιοι τον άκούοντα, δτι πριν γενέσθαι οόκ ήν χρόνος,
μή χρονικώς τό 'πριν' έννοεΐν· " π ο λ λ α ΐ γάρ λέξεις χρονικαί, φησιν, ου
πάντως χρόνον σημαίνουσιν, αλλά μόνον τό μή άεί τον χρόνον είναι νοεΐν 15
έκ της λέξεως." δ δή ταΰτα λέγων δήλος έστιν οό βουλόμενος νοεΐν α
λέγει, εί γάρ άξιοι μή κατά χρόνον τό πρότερον τοΰτο και ύστερον έν-
30 νοεΐν, έζήτησεν άν, πώς άλλως αότδ δυνατόν έκλαμβάνειν, καί ευρών, δτι
ου δυνατόν άλλως, άπέστη της άκαιρου άντιλογίας. ó γάρ λέγων, δτι προ
έξακισχιλίων εί τυχοι έτών ουκ ήν ó κόσμος, τ ί διάφορον λέγει τοΰ λέ-
γοντος, δτι προ τοσώνδε έτών ούκ ήν γραμματική τ έ χ ν η ; δ δέ τοΰτο λέγων
τ ί άλλο λέγει ή δτι έν τ ψ προ έκείνων τ ώ ν έτών χρόνψ οόκ ήν; τό γάρ ¡so
35 τοιούτον πρότερον οΰτε τ η θέσει έστίν, ώ ς εί ελεγον ' πρδ τοΰδε τοΰ κίονος
ουκ έ'στιν άλλος' (καί γάρ θέσις κειμένων έστίν) οΰτε τ η φύσει, ώς και
πρότερον εΐπον· καί τοΰτο γάρ άπαιτει τι είναι τό πρότερον, δταν λέγωμεν
πρότερον είναι τό γένος τοΰ είδους, δλως δέ το πρδ έξακισχιλίων έτών
υστέρα έαυτοΰ εχει τ ά έξακισχίλια ε τ η · τό γάρ πρότερον υστέρου πρότερον.
40 εί οδν χρόνος δ ύστερος, χρόνος áv ε Γη καί δ πρότερος ή έν χρόνψ. άλλα

2 οόκέτΐ A : οόκ εστι aFM οδπω a 7 -xäv aM: καν Α : κάν F 18 λόγων
aFM : (cf. p. 1158,32): λόγων έστίν A 39 έαυτοΰ supra add. A 1 : αΰτοΰ M
 1164 S I M P L I C I I IN P H Y S . V I I I 1 [Arist. p. 217b 19] C O N T R A PHILOPONÜM

τούτο, φ η σ ί , νόησον μόνον, ότι où χ αεί έστιν δ χρόνος, τ ί ουν τούτο άρα 267ν
σημαίνει; ουχί οτι ποτέ μέν εστι, ποτέ δέ o ù * ε σ τ ι ; τό δέ ποτέ αρα ουδέ
αυτό χρόνο ν δηλοΰν δ Γ ρ α μ μ α τ ι κ ό ς έ ρ ε ί ; δ ί κ α ι ο ; ουν λέγειν αυτός, τί ποτε
άλλο σημαίνει, οό γαρ άσημος ή λεζις φαίνεται, αλλά κινεί χινα του
5 ακούοντος γνώσιν και διατίί)ησί π ω ς αυτόν, ταύτα μέν ουν προς το πρώ-
τον τ ω ν νυν ρη&έντων έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν ειπέν τε και ήκουσεν δ Γ ρ α μ μ α τ ι κ ό ς .
Προς δέ το δεύτερον των 'Αριστοτέλους έπιχειρημάτων τό πιστού-
μενον άίδιον είναι τδν χρόνον, έκ τοΰ πάντας τους φυσικους πλην ενός του 30
11λάτο)νος δ μ ο ν ο η τ ι κ ώ ς έχοντας φαίνεσΟαι περί την άιδιότητα του χρόνου
10 και τό άγένητον είναι, άκουσον οία πάλιν ούτος άντιλέγειν προείλετο.
πρώτον μέν γαρ ' οόκ έ π ε ι δ ή , φ η σ ί , συμφωνοδσι πρός αλλήλους οί παρά τον
Πλάτωνα, πέντε τυχόν ή δέκα άνδρες, άγένητον λέγοντες τόν χρόνον ήδη
οιά τοΰτο προκρίνειν άξιον αότους τοΰ Π λ ά τ ω ν ο ς · ου γάρ π λ ή ξ ε ι δει τών
άποφηναμένων κρίνεσί)αι την άλήΟειαν, έπεί ο υ τ ω γε μόνος 'Αριστοτέλης
15 την πέμπτην ουσίαν του σώματος είσάγων την χείρονα ψήφον άποίσεται 35
πάντων ή τών γε πλείστων α ρ χ ά ς τοΰ κόσμου τά τέτταρα στοιχεία ή πάντα
ή τούτων τινά λεγόντων, ολως δέ εί χ ρ ή τω πλή&ει τών φυσικών ακο-
λουί)είν, π ώ ς , ώ ς αυτός έν τ ψ π ρ ώ τ ψ τ η ς Περί ουρανοΰ φ η σ ι , τον κόσμον
εκείνοι μέν γενόμενον απαντες είναί φασιν, αυτός δέ άγένητον άποδείκνυσιν;
2 0 εκ τρίτων δ ε , εί μάλλον χ ρ ή πεί&εσ&αι τοις σύμφωνα πρός έαυτους λέ-
γουσιν ή τοις και πρός έαυτους ά σ υ μ φ ω ν ο ΰ σ ι , σύμφωνα δέ μάλλον δ Π λ ά -
των ε α υ τ ω λέγει " χ ρ ό ν ο ς δ ' οδν μ ε τ ' ουρανοΰ γ έ γ ο ν ε ν " ειπών τ ώ ν άλλων ΊΟ
τον μεν κόσμον γενητόν, τον δέ χρόνον άγένητον ερπόντων, καίτοι μηδε-
τέρου τούτων χ ω ρ ί ς θατέρου την υπόστασιν έ χ ο ν τ ο ς , τω Πλάτωνι μάλλον
25 πειστεον μετά τοΰ κόσμου καί τον χρόνον γενητόν είναι λέγοντι. 'ετι,
φ η σ ί ν , εί έν τοις άλλοις άπασι φ υ σ ι κ ο ΐ ς μακράν άποπλανηόέντας τ η ς αλη-
θείας τους άλλους φυσικους έοειξε, π ώ ς τήν περί τ ο ΰ άγένητον eïvat τον
χρόνον μαρτυρίαν αυτών ώ ς άξιόπιστον είναι π α ρ α δ ε ξ ό μ ε θ α ; ' και έπί τού-
τοις πλείονας καί άρχαιοτέρους καί τό άξιόπιστον πολλαχό&εν έχοντας άντι- 4»
3 0 διαταττομένους τοις άγένητον λέγουσι τον χρόνον δεικνυειν εχειν φησί.
ρητέον τοίνυν καί πρός ταύτας αΰτοΰ τάς α ν τ ι ρ ρ ή σ ε ι ς , δτι τάς τ ώ ν άλλων
μαρτυρίας ο δ χ ώ ς άποδεικτικάς δ ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς παρατίθεται, αλλά μετά τάς
αποδείξεις ώ ς τά πολλά, ε? τινας καί τ ώ ν προτέρων εύροι τοις αποδεδειγ-
μ έ ν ο ς σύμφωνα λέγοντας, μνήμην αυτών ποιείται πρώτον μέν ευγνώμονα
35 χ ά ρ ι ν άποδιδούς, δτι π ρ ώ τ ο ι τήν τοιαύτην ειδον άλή&ειαν, επειτα καί τοις 50
μανί)άνουσι π ε ι θ ώ μετά τ η ς αποδεικτικής ανάγκης π ρ ο σ φ έ ρ ω ν · άναμφισβη-
τότερα γάρ δοκεΐ τά παρά τοις πλείοσι καί σοφωτέροις δμολογούμενα ώσπερ
τά παρά πάσι παντελώς άναμφίλεκτα διά τό μ ή εχειν άλλαχόσε ποι πρός
άντικείμενον τήν διάνοιαν άποκλΐναι. ούτος δέ δ Γ ρ α μ μ α τ ι κ ό ς τοΰ τοιού-

1 cipa a corr. Α 1 : άρα A F M 8 τοΰ (post ένός)] τψ a 18 ΙΙερί οόρανοΰ] Α 10

p. 2 7 9 b l 2 2 2 είζών] T i m . ρ. 3 8 Β cf. p. 1154,27 3 3 τινας a A ' M : τίνος Α (?) et F
3 5 ίδον Α
 SIMPLICII IN P H Y S . VIII 1 [Arist. p. 217b 1 9 ] C O N T R A PHILOPONUM HG5

του σκοπού των λόγων μή συναισί)όμενος ως προς άποδεικτικήν την μα ρ- 267 ν

τυριά ν άντιλέγων " ο υ δει, «ησι, ταϊς αναποδείκτοις αότών άποφάνσεσι δί-
κην αλόγων | κατακολουΟείν " . δτι δε ó Πλάτων γενητόν τόν τε κόσμον 2C8r
εΐπεν και τόν χρόνον oò κατά το αυτό τ ω Άριστοτέλει σημαινόμενον, καί
5 δπως δ 'Αριστοτέλης παλαιά ν συνήθειαν διασωζων οό προς τόν Πλάτωνα,
αλλά προς τους κατά την πρόχειρον έκδοχήν το γενητόν ακούοντας αντι-
λέγει, oò δέομαι πάλιν λέγειν προ ¿λίγου ταύτα κατά την των 'Αριστοτέλους
έξήγησιν ώς οΐμαι διασαφήσας. ώστε καί ει' τινας άλλους των φυσικών »
ώς γενητόν λέγοντας τον κόσμον ο 'Αριστοτέλης ευδύνει, και έκείνων προ;
10 τό φαινόμενον υπαντα. καί τί Οαυμαστόν, εί' τινας ένόμισεν 'Αριστοτέλης
κατά τό πρόχειρον άποδέξασθαι το τοΰ Πλάτωνος καί των ά'λλων γενητόν,
οτε μετά τοσούτους του Πλάτωνος έίηγητάς τους το γενητόν, δπως εϊ'ρηται
παρά τ ω Πλάτωνι, διαρΟρώσαντας δ Γραμματικός ούτος συμφωνειν έαυτω
τον Πλάτωνα νομίζει τον κόσμον καί τον χρόνον γενητόν ούτως, ώς ούτος
15 βούλεται, λέγοντα, ώς πρότερον μεν μή οντά ύστερον δέ εις το είναι παρ-
ελθόντα, καί οόκ ήκοοσε του Πλάτωνος λέγοντος, δτι δμοιον τον κόσμον ι»
τω παραδείγματι και κατά την αιδιότητα βουλόμενος ó θεός άπεργάσασδαι
άντι του έκεΐ αιώνος του την αίώνιον άιδιότητα παρεχομένου τ ω παρα-
δείγματι είκόνα του αιώνος τον χρόνον τ ω κόσμω παρέσχε, την χρονικήν άι-
20 διότητα διδόντα ; καί παρεθεμην προ ¿λίγου τά του Πλάτωνος αυτά ρήματα,
αλλ' ουδέ την πέμπτην οόσίαν ε?σαγαγών 6 'Αριστοτέλης κατά την εννοιαν
διαφέρεται πρός τοί>ς ά'λλους καί μάλιστα προς τον Πλάτωνα, εί γάρ δια ι»
τούτο φαίη <5ν δ Πλάτων καί τόν οόρανόν έκ πυρός καί γης είναι καί των
μεταξύ, δτι ορατός καί άπτός έστιν, ουδέν δέ όρατόν ά'νευ πυρός ουδέ
25 άπτον ά'νευ γης, έρωτητέον καί τον Άριστοτέλην, zi μή καί αυτός ά'μφω
ταΰτα δμολογήσοι, και το όρατόν καί άπτον είναι τον ουρανόν καί το ταύτα
τ ω πυρί καί τ η γη π ρ ώ τ ω ς υπάρχειν. διά τί οδν ούτος πέμπτην οόσίαν
αυτόν καλεί; ή δτι καί 6 Πλάτων ά'λλην του ούρανοΰ την οόσίαν παρά τά
τέτταρα στοιχεία τά υπό σελήνην φησίν, είπερ τ ψ μεν ουρανω τό δωδε- 20
30 κάεδρον άποδέδωκε σ χ ή μ α , των δε τεττάρων εκαστον άλλω καί άλλω
διεζωγράφησεν σχήματι. πέμπτην ουν και ούτος οόσίαν την του ουρανοΰ
φησιν· άλλην γάρ παρά τά τέτταρα τά υπό σελήνην στοιχεία, είπερ πέμπτον
εστί το δωδεκάεδρον σ χ ή μ α , καί ουσιώδη τά σ χ ή μ α τ ά έστιν. ετι δε τούτο
σαφέστερον πεποίηκε Ξενοκράτης δ γνησιώτατος τών Ιΐλάτωνος ακροατών
35 έν τ ω Περί του Πλάτωνος βίου τάδε γεγραφώς· " τ ά μεν ουν ζωα πάλιν
ουτω διηρεΐτο είς Ιδέας τε και μέρη πάντα τρόπον διαιρών, Ι ω ς εις τά 25
πάντων στοιχεία άφίκετο τών ζ ψ ω ν , α δή πέντε σχήματα καί σώματα
ώνόμαζεν, είς αίθέρα καί πυρ καί υδωρ καί γήν καί αέρα" · ώστε ó αίί)ήρ
πέμπτον άλλο τι σώμα άπλοΰν έστι καί αυτοί παρά τά τέτταρα στοιχεία.
40 Ά λ λ ' ουδέ άσυμφωνα προς έαυτους λέγουσιν οί τον μέν κόσμον γενη-

9 έκείνων, ω e x ο Α 1 10 άπαντα a 12 γενητόν s c r i p s i : γ έ ν η } a ( A F M ? ) 14 τόν

( a n t e χρόνον) s u p r a a d d . A ' 34 Ξενοκράτης] cf. Z e l l e i i H . P h . II l 4 3 8 9 1
1166 SIMPLICII IN PHYS. VIII I [Arist. p. 217b 19] CONTRA PHILOPONUM

τον κατ' άλλο σημαινόμενον λέγοντες ή ώς απ' αίτιας ή ώς καθ' υπόθεσιν, 268*
τον δέ χρόνον αγένητον, ώ ς οδχί πρότερον μέν μή όντα ύστερον δέ όντα,
κάν αεί συνυπάρχωσιν, δ τε χρόνος καί ó κόσμος. δ μέν γαρ κόσμος
διά την των προτέρων έν αυτψ καί υστέρων φυσιν έδέχετο την καί)' όπό- 30
5 Οεσιν γένεσιν, δ δε χρόνος καί τό πρότερον έν έαυτω καί τό ύστερον
χρόνον εχων ουδέ καθ' ύπόθεσιν έδυνάτο λέγεσθαι γενητός οδτως. εί γάρ
γενητόν τό πρότερον μεν μ ή 8ν ύστερον δέ ον, το δέ πρότερον χρόνος, πως
οΓόν τε γενητόν τον χρόνον έννοεΐν; αλλ' ουδέ έν πασιν, ώς ουτός φησι,
τοις φυσικοΐς σκέμμασι " μακράν αποπλανηθέντας της αληθείας τους άλλους
10 φυσικους" ό 'Αριστοτέλης έπέδειξεν, δς γε καί νΰν καί έν άλλοις πλείστοις
αγαπά την έαυτοΰ πρός έκείνους συμφωνίαν. ή ουχί πολλούς έοαπάνησε »6
λόγους δεικνυς πα'ντας σχεδόν τους φυσικους έ£ έναντίων καί υποκειμένου
τινός την γένεσιν λέγοντας, εί καί άλλος κατ' άλλην έπιβολήν είς ταύτην
ήνέχθη την εννοιαν; και ουχί τούτο λέγω, δτι πάντες έν πάσι συμφώνως
15 περί των φυσικών μάλιστα πραγμάτων άπεφήναντο, άλλ' δτι τά πλείστα
ταΐς έννοίαις συμφωνήσαντες τ φ φαινομένφ των ¿νομάτων διήνεγκαν, προς
δ τάς πολλάς άντιλογίας ó 'Αριστοτέλης πεποίηται. έπειδή δέ πλείονας
φησιν εχειν έπιδεικνυναι καί άρχαιοτέρους καί μάλλον άξιοπίστους τους 40
τον χρόνον γενητόν λέγοντας, άρα έφθόνησεν ήμϊν τουτους μαΟεϊν, ους
20 'Αριστοτέλης ήγνόησε σαφώς ειπών " ε ς ω ένος όμονοητικώς" πάντας αγέ-
νητον λέγειν τον χρόνον, ή μηδένα εχων ειπείν τ η δήθεν αποσιωπήσει
τήν άγνοιαν συνεκάλυψεν; εί δέ τον τών 'Ιουδαίων νομοθέτην ένδείκνυται
λέγοντα " έ ν α ρ χ ή έποίησεν ó θεός τον οδρανδν καί τήν γήν, ή δέ γή
ην αόρατος καί άκατασκευαστος, καί σκότος έπάνω τής αβύσσου, καί πνεύμα
25 θεοΰ έπεφέρετο έπάνω του ύ δ α τ ο ς " , είτα ποιήσαντος αυτοΰ το φώς καί 46
διαχωρίσαντος ανά μέσον του φωτός καί ανά μέσον του σκότους έπήγαγε
" καί έκάλεσεν ó θεός τό φώς ήμέραν και το σκότος νύκτα, καί έγένετο
εσπέρα καί έγένετο πρωί ημέρα μ ί α " , εί ουν ταυτην του χρόνου νομίζει γένε-
σιν τήν από χρόνου, Ιννοείτω δτι μυθική τις έστιν ή παράδοσις καί από μυ-
30 θων Αιγυπτίων είλκυσμένη. έπεί πώς είχε λόγον τον ήλιον τον τής ημέρας
αίτιον, ώς καί αδτος ó Μωϋσής φησι, τ η τετάρτη τών ημερών γεγονέναι;

Τ ο δέ τρίτον τών του 'Αριστοτέλους έπιχειρημάτων τό λέγον ' ei άδυ- βο

νατον είναι καί νοήσαι χρόνον άνευ τοΰ νΰν, διότι μηδέν εστι λαβείν έν
τω χρόνω παρά το νΰν, το δέ νΰν εστι μεσότης αρχήν μέν εχον τοΰ έσο-
35 μένου χρόνου τελευτήν δέ τοΰ παρελθόντος, άνάγκη αεί είναι χρόνον, εί
δέ χρόνον, φανερόν δτι ανάγκη είναι καί κίνησιν, ειπερ δ χρόνος πάθος
τι κινήσεως', πρός δή τοΰτο λέγειν άρξάμενος " έ μ ο ί , φησι, λίαν θαυμάζει ν

7 δέ (post τό) supra add. A 1 8 φησι] cf. p. 1 1 6 4 , 2 5 10 ò (ante Αριστοτέλης)

om. a ¿πέδειξεν A : άπέδειξεν a F M : ίδειξεν 1. c. 17 6 om. a δέ om. A (sed F
restituit A 1 ) 2 0 είπών] Θ 1. p. 2 ö l b 14 22 Ιουδαίων] Gen. 1,1 sqq. in mrg. ση"
περί μωσέως τοΰ προφήτου Α : τον κϋνα (!) σιμπλ(*ιον ώδε (!) μοι σχ<5πει φάσχοντα μύθους τους
λίγους μωύ'σέος F 1 (cf. I Praef. p. X I V ) 27 post σχιίτος add. έχώλεσε M ex Genesi
2 9 μύθων, ω ex o A 1 3 2 τοΰ om. a 3 3 είναι] ¿στι a 37 θουμάζειν λίαν a
 SIMPLIOII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217bl9] CONTRA PHILOPONUM 1167

τον φιλόσοφον έπεισιν, eí μ ή αυνεώρακεν ούκ άποδεΓ/νύς, αλλ' αίτησάμενος 268'

τό ζητούμενον. ζητουμένου γαρ, εί τών άεί όντων έστίν δ χρόνος, άξιώ-
ματι πρός | την τούτου δείξιν έχρήσατο τφ είναι το νΰν μεσότητα 268 ν
χρόνου, τοΰτο δέ ταυτόν έστt τ ω λαβείν, ότι ó χρόνος έστίν άίδιος,
b ώ σ π ε ρ εΓ τι? γ ρ α μ μ ή ν τινα έπί μήκιστον έκτεταμένην διάστημα, ής τά
πέρατα ο δ χ όραται, ζ η τ ώ ν εί π ε π ε ρ α σ μ έ ν η εστίν ή άπειρος, λαμβάνοι δτι
πάν τό έν τ η ζητούμενη γ ρ α μ μ ή σημείον μεσότης έστί γ ρ α μ μ ή ς · εί γάρ
τοΰτο. προ παντός τοΰ λαμβανομένου σημείου και μ ε τ ' αυτό γ ρ α μ μ ή έστιν,
εί δέ τοΰτο, άπειρος ή ζητουμένη γ ρ α μ μ ή , ώσπερ ουν, φησίν, έπί τούτου 5
10 τοΰ υποδείγματος ó λαμβα'νων παντός τοΰ έν τ η ζητουμένη γ ρ α μ μ ή ση-
μείου έφ' έκάτερα εΐναι γραμμήν ουδέν έτερον ή δτι άπειρος έστιν ή
γ ρ α μ μ ή λαμβάνει και αυτό το ζητούμενον έν τ η τοΰ συλλογισμού προτάσει
παρείληφεν, ουτω καί ó τον χρόνον άίδιον δείξαι βουλόμενος, είτα λαμβα'-
νων α ξ ί ω μ α και πρότασιν, δτι παντός νΰν έ φ ' έκάτερα χρόνος έστίν, αυτό
ι ύ δή τούτο λαμβάνει το ζητούμενον, δτι ó χρόνος άναρχος έστι καί άτελεύ- ίο
τητος". τοΰτο μέν ουν αυτού το πρώτον άντιλογικόν έστιν έ π ι χ ε ί ρ η μ α .

Κ α ί ούτος μέν, ώ ς λέγει, τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν τε&αύμακε μή συνεωρα-

κότα, δτι ούκ άποδείκνυσιν, αλλ' α ι τ ε ί το ζητούμενον. τις δέ ουκ άν τού-
τον θαυμάζοι δικαίως, εί μηδέ τ ά πρόχειρα τ ώ ν λογικών μεθόδων έπιστά-
20 μένος άντιλέγειν τολμά προς 'Αριστοτέλη περί ων αυτός 'Αριστοτέλης ηυρέ
τε καί έτελεώσατο. έστι μεν γαρ τό έν α ρ χ ή αίτείσΟαι το δι' αυτού
δεικνύναι τό μ ή δι' αύτοΰ δήλον· τοΰτο δέ γίνεται ή άντικρυς καί φα-
νερώς αξιούντων το προκείμενον, ώσπερ η μ ώ ν λεγόντων τινά αγαθά μ ή 15
ευϋυς αγαθούς ποιείν, οίον τάς δυνάμεις, αίς εστίν ευ καί κακώς χ ρ ή σ θ α ι
25 ( α γ α θ ή μεν γαρ ή έ φ ' έκάτερα δυναμις, αγαθόν δέ ού ποιεί, εί μ ή το ευ
χΓ.ώμενον α ύ τ η ) οί Στωικοί τούτο άναιρούντες " π ά ν , φασί, τό αγαθόν άγα-
μους π ο ι ε ί ' το έν α ρ χ ή λαμβάνοντες, ποτέ δέ ούκ άντικρυς μέν αυτό το
έν ά ρ χ η αίτοΰσί τίνες, άλλ' είς προτάσεις μεταβαίνειν σχηματιζόμενοι λαμ-
βάνουσιν ώ ς έναργή έκεΐνα, â ουχ οιόν τε άλλως ή διά τοΰ ζητουμένου
30 ά π ο δ ε ι χ θ ή ν α ι . οίον εί προδέμενοι άποδεϊξαι, δτι το τρίγωνον δυσίν δρθαΐς 20
ίσας έ χ ε ι τάς τρεις γωνίας, λάβοιεν, δτι τό τετράγωνον τέτταρσιν, δπερ
έστί διά τοΰ τριγώνου δεικνύμενον. τρίτος δέ τρόπος τοΰ το έν άρχη
αίτεϊσθαι, δταν τών άλλήλοις άντιστρεφόντων τού ετέρου ζητουμένου τό
ετερόν τις λαμβάνοι, οίον εί ζητουντων η μ ώ ν , εί ή διάμετρος σύμμετρος
35 τ η πλευρά, λαμβάνοι τις, δτι ή πλευρά τη δ ι α μ έ τ ρ φ ασύμμετρος, μή-
π ο τ ε δέ ο ύ χ ά π λ ώ ς ó τό άντίστροφον λαμβάνων το έν α ρ χ ή αιτεί, εί'περ 25
έκ τ ώ ν ορισμών αί κυρίως αποδείξεις γίνονται, άλλά τότε μόνον, δταν
ο μ ο ί ω ς άδηλον η καί το άντιστρέφον. τοΰ οδν 'Αριστοτέλους έκ τ η ς έναρ-
γείας λαβόντος, δτι το νΰν μεσότης έστί χρόνου, καί έκ τούτου δείξαντος,
40 δτι άίδιος ó χρόνος, ούτος ταυτόν είναι φησιν ά μ φ ω . καί δτι μέν ουκ έστι

8 τοΰ oui. a 10 τοΰ (ante υποδείγματος) s u p r a add. A 1 21 et 22 αύτοΰ

AFM 34 ¿σύμμετρος a
1168 SIHPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217b 19] CONTRA PHILOPONUM

ταδτόν, πρόδηλον, ουτε τ η λέξει ούτε τ ώ σημαινομένψ. oò γάρ έστι το 208»

μέσον νΰν ó άίδιος χρόνος, είπερ ó χρόνος π ά ς και έκ τοΰ παρεληλυθότος
και έκ τοΰ μέλλοντος συμπληροΰται. où μέντοι οίίτε διά τό άίδιον είναι »ο
τον χρόνον δείκνυται τό νΰν μέσον, αλλά καί έκ της τοΰ νΰν έννοιας.
5 αλλ' ουδέ ομοίως δήλα έστι το à ίδιον είναι τον χρόνον καί τό μεσότητα
είναι τό νΰν. εί δέ τα έξ ανάγκης έπόμενα τά αυτά νομίζει ούτος, ώρα
λέγειν α&τψ, δτι a ¡ διά των έξ ανάγκης έπομένων γινόμεναι αποδείξεις
διά των αότών γίνονται καί το έν α ρ χ ή αίτοΰσι, τοιαΰται δέ αί έκ των
καθ' αυτά υ π α ρ χ ό ν τ ω ν , τοιαΰται δέ αί κυρίως αποδείξεις.
10 "Ιδωμεν δέ καί το από τοΰ κατά την γ ρ α μ μ ή ν σημείου ληφθέν έπι- 35
χείρημα· κάνταΰθα γάρ τό κοινον έλαβεν τοΰ τε σημείου καί τοΰ νΰν το
άμερές, καθ' 8 ά ρ χ α ί καί πέρατα γίνονται τό μέν γ ρ α μ μ ή ς τό δέ χρόνου,
οΰκέτι προσλογισάμενος, δτι το μέν σημεΐον καί π ε π ε ρ α σ μ έ ν η ς γ ρ α μ μ ή ς
α ρ χ ή καί πέρας εΐναι δύναται μή έμφαΐνον μεσότητα, αλλά μόνον τό
15 άμερές έν τοις θέσιν εχουσι, τό δέ νΰν οδχ ά π λ ώ ς άμερές έστιν, αλλ'
ούτως ω ς το ένεστός τοΰ χ ρ ό ν ο υ · τοΰτο δέ εόθυς συναναφέρει τον παρε-
ληλυθότα καί τον μέλλοντα, διότι οίίτε πρότερόν έστιν ουτε ύστερον, αλλά 4«
νΰν. ώστε δ παντός τοΰ νΰν έ φ ' έκάτερα χρόνον είναι λέγων καί διά
τοΰτο άίδιον είναι τον χρόνον άποδεικνυς oò τό έν αρχή αιτεί ουδέ τό
20 ζητουμενον λαμβάνει, αλλά το έξ ανάγκης έπόμενον τη έναργεΐ τοΰ νΰν
μεσότητι λαμβάνει, τις δέ Sv ήλπισεν, δτι γραμματικός τις είναι βουλό-
μενος άντείποι 3ν προς (τό) τόν ένεστώτα χρόνον αεί μέσον είναι παρελη-
λυθότος καί μέλλοντος, καί λέγοι άν άπερ ούτος, δτι δ μέν π α ρ ' ήμΐν
ένεστώς τοιοΰτός έστιν, ήν δέ ποτε ένεστώς και εσται μή τοιοΰτος.
25 δμοιον γάρ μοι δοκεΐ λέγειν τ ψ λέγοντι ' νΰν ή δεκάς πέρας μέν έστι τ ω ν 45
μοναδικών α ρ ι θ μ ώ ν , α ρ χ ή δέ των δεκαδικών· ήν δέ δτε οόκέτι ή δεκάς
εξει προ έαυτής τους μοναδικούς αριθμούς, καί εσται δτε ο υ χ εξει μεθ'
έαυτήν τους δεκαδικούς, καίτοι ώ ς δεκάς αεί αμφότερα ε χ ε ι ' . ουτω δέ
καί ó ένεστώς καθο ένεστώς πέρας μέν έστι τοΰ παρεληλυθότος, αρχή
30 δέ τοΰ μέλλοντος, ώ ς ε ί γε ούτος κατά τό έν ά ρ χ η νΰν έκείνο, δ φησι,
γραμματικευόμενος έτεχνολόγει, τόν έν τοις ρήμασι παρεληλυθότα χρόνον
ου παρελάμβανεν. αλλ' ουδέ τους παρατατικους καί παρακειμένους καί 50
δλως τοί>ς συντελικους ένεστώτας χρόνους έ'χειν τινά τότε φυσιν είπεν άν,
είπερ έπικοινωνοΰσί π ω ς ούτοι προς τον παρεληλυθότα. αλλ' ώς εοικεν
35 όπόθεσιν οίκείαν περαίνειν βουλόμενος ούτος καί τάς κοινάς των ¿νομάτων
έννοιας έν έαυτω διαφθείρει. ' καί οόκ εστι, φησί, δεΐξαι το νυν μεσότητα
χρόνου, εί μ ή π ρ ο α π ο δ ε ι χ θ ε ί η δτι άίδιός έστιν ó χ ρ ό ν ο ς ' , καίτοι εί από
τ ώ ν σαφεστέρων χ ρ ή τάς αποδείξεις είναι (πολύ δέ σαφεστέρα ή τοΰ νΰν με-
σάτης τοΰ άίδιον είναι | τον χρόνον· τις γάρ ουκ οίδε καί μ ή γραμματικός 26!Κ

16 ούτος Α 1 ένεβτώς aM τοΰτο, τοΰ supra add. A 1 22 τό om. libri

1
26 μονάδων A, sed corr. A 27 an είχε προ (cf. p. 1153,11)? 33 φΰαιν τότε
a M : τότε oui. F 36 xal] άλλ' a 37 εί (post χοίτοι) om. A : restituit A 1
 SIMPLICII IN PnYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251b 19. 28] 116'J

ών, δτι ó ένεστώς χρόνος μέσος έστί τοΰ· παρεληλυθότος και μέλλοντος), 2C!)··
καλώς ó 'Αριστοτέλης έκ της του νυν μεσότητος απέδειξε το ¿ίδιον,
" έ π ε ι δ ή δε, φησί, τ ω ουρανψ καί τ<ρ κόσμψ συνυφέστηκεν ó χρόνος, oò-
δείς δέ λόγος των άίδιον δεικυντων τον κόσμον ανέλεγκτος έ'μεινε, συν-
5 απελέγχοιτο αν καί ή περί της του χρόνου άιδιότητος υπόληψις." εί ουν,
ώς έγώ ν ο μ ί ζ ω , πάντας αυτοΰ τους τήν «ιδιότητα έλέγχειν έπιχειροΰντας 5
λόγους έ'δειξα σαθρούς το πρώτον της ΓΙερΙ ουρανοΰ του 'Αριστοτέλους
πραγματείας έπισκεπτόμενος, δήλον δτι κενόν äv εΐη αότοΰ καί τοΰτο το
νεανίευμα.

10 ρ. 2511>28 Ό δέ α υ τ ό ς λ ό γ ο ς καί περί τοδί άφθαρτον είναι τήν

κίνησα £ως του ή γ α ρ φ θ ο ρ ά μεταβολή τις.

Προθέμενος δεΐξαι, δτι οόδέ έγένετο κίνησίς ποτε μή καί πρότερον

ουσα ου'τε φθείρεται, ώς μ ή και ύστερον είναι, δυσίν έχρήσατο έπιχειρή-
μασιν, ένί μέν τ ψ άπό τοΰ ορισμού της κινήσεως, έτέρω δέ τ ω άπό
15 του χρόνου δ ι χ ώ ς έκ τουτου τό ζητουμενον κατασκευάσας, εκ τε του προ- 15
τέρου καί υστέρου καί έκ τοΰ νυν του αεί έν μ έ σ ψ δντος τοΰ τε παρελη-
λυθότος και τοΰ μέλλοντος, αλλ' έν μέν τοις από τοΰ χρόνου έπιχειρή-
μασιν άμφοτέροις αμφότερα εδειξε, καί δτι ουκ ή ν δτε ουκ ή ν κίνησις,
καί δτι οόκ έ'σται δτε οόκ έ'σται κίνησις. έν δέ τ ω άπό τοΰ όρισμοΰ το
20 Ιτερον δείξας, δτι άγένητός έστιν ή κίνησις καί οόκ ήν δτε ουκ ήν κί-
νησις, καί μεταβάς έπί τό άπό τοΰ χρόνου έ π ι χ ε ί ρ η μ α τά νΰν προστίθησι
το λεΐπον τ ω από τοΰ όρισμοΰ έπιχειρήματι τό δτι καί άφθαρτος έστιν ή 20
κίνησις. ώσπερ γάρ άγένητον εδειζεν έν έκείνοις τήν κίνησιν διά τοΰ προ-
ϋπάρχειν αεί τό δυνάμενον κινεΐσθαι της κινήσεως, ούτως έν τούτοις άφθαρ-
25 τον αότήν δείκνυσι διά τοΰ μεθυπάρχειν αεί τό δυνάμενον κινεΐσθαι της
κινήσεως, τοΰτο γα'ρ έστι τό ο ό γ ά ρ <?μα π α υ σ ε τ α ι κινουμενον καί
κ ι ν η τ ό ν 8ν ουδέ κινοΰν καί κινητιχον ον. εί μέν γάρ παυσάμενον τοΰ
κινεΐν ή τοΰ κινεΐσθαι καί έφθείρετο ευθέως, ουκ äv όπέμενε μετά τήν
κίνησιν το δυνάμενον κινεΐσθαι. εί δέ καί μή κινουμενον, αλλ' ήρεμοΰν
30 είναι δυνατόν, διότι καί ηρεμίας ώσπερ καί κινήσεως έστιν α ρ χ ή ή φύσις, 25
οόκ έν τ ψ παυεσθαί τι τοΰ κινεΐσθαι ήδη καί τοΰ κινητόν είναι πέπαυται,
δταν ή κίνησις κίνησις ~(¡ κυρίως, άλλά μ ή φθορά τοΰ κινουμένου, έπί
κινήσεως γάρ τοΰτον τον λόγον έρωτα, ώς δ 'Αλέξανδρος βουλεται. εί ουν
παυσάμενον τοΰ κινεΐσθαι μένει κινητόν δν, δήλον δτι πάλιν κινήσεται, καί

I μέσιυς a 4 ένέλεγκτος a 5 äv a M : om. A F 7 τό πρώτον της Περί

ουρανοΰ] cf. editionis Heiberg. Index s. ν. 'Ιωάννης 10 φθαρτόν A : corr. A 2
I I καί γάρ ή φθορά μεταβολή τίς έατιν ex Aristotele a, quae falso continuât lemma usque
ad 6ΐέ δε oí (p. 252 b 4): ipse infra citat καί γάρ ή φθορά μεταβολή τις ρ. 1170,34 et καί
γ. ή φθ. μ. τίς έστι ρ. 1 1 7 3 , 1 6 ; 1174,9 12 οόδέ] melius ο5τε 16 όντως a
τοΰ τε a M : τοΰ τε τοΰ A : om. F 18 ούκ ήν ό'τε om. A : suppl. Α 2 21 καί
om. a 26 παυσεται etiam Aristotelis libri F H I , Barber. I 136: παύεται Ar. vulg.
30 ήρεμίαν a
Comment. Arist. X Sitnplic. in P h y s . 2 4
1170 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 2 5 l u 28]

οδκ ήν έ σ χ α τ η κίνησις έ χ ε ί ν η , ής έπαύσατο. και αδτος μέν ώ ς βαφεί 269 Γ

ή ρ χ έ σ θ η , ó δέ έξηγητής προσέθηκε καί τάς αίτιας· τό γάρ χινητιχόν και το
χινητόν ήτοι φθαρτά έστιν ή «ίδια· καί εί ¡xàv φθαρτά, κο!ν φθαρείη πάσα 30
φθορά διά κινήσεως, ώ σ τ ε ύστερα πάλιν εσται κίνησις της ύστατη? ρηθεί-
5 σης· εί δέ άφθαρτα, εί το μεν χινητιχόν ε*η, τό δέ χινητόν τον άπειρον
χρόνον, πάλιν αυτών τό μέν κινήσει, το δέ κινήσεται· τοΰτο γάρ έστι το
δυνατόν, 8 γένοιτο άν, εί μ ή φθαρήναι φθάσοι το λεγόμενον δυνασθαι.

Ε ι ς πίστιν δε τοΰ μ ή παυεσθαι αμα τάς τε ένεργείας των κινουμένων

χαί κινουντων καί τάς δυνάμεις παρέθετο τό μή άνάγκην είναι αμα παυεσθαι
10 χ α ι ό μ ε ν ο ν και καυστόν δν. καί δοκεΐ μέν άσάφειαν έμποιεΐν τ ω λόγο) 8ό
το χ α ι ό μ ε ν ο ν λαβών εις παράδειγμα, δ χαί φθείρεσθαι αμα τ ψ κινεΐσθαι
δοκεΐ, καίτοι τοΰ λόγου οόκ έπί των φθειρομένων, αλλ' έπί των κινου-
μένων άληθευοντος, ώ ς ó έξηγητής φησι. τά γάρ κινούμενα σ φ ζ ε τ α ι έν
τ ω κινεΐσθαι, καί οόκ εστίν αδτών ή κίνησις φθορά· καί τ ο υ τ φ διαφέρει
15 τ η ς κινήσεως ή φθορά, δτι τδ μέν κινούμενον υπομένει, το δέ φθειρόμενον
οδχ υπομένει, π ώ ς οδν τό χ α ι ό μ ε ν ο ν παρέθετο, 8 φθείρεται ώς έπίπαν;
ή δυνατόν μέν λέγειν, δτι άντί κινουμένου παρέλαβεν αδτό. ή δτι έ ν δ έ χ ε - 40
ται καί καυθέντα τινά μ ή έφθάρθαι, ώ ς τά χεόμενα οΓον χρυσόν, μόλυβδον,
χαλκόν καί τά τοιαύτα, ή οδ μάτην το χαυστόν παρέθετο, άλλ' ένδει-
20 κνύμενος, δτι καί τά ουτω κινούμενα ώ ς τά χαιόμενα χαί φθείρεσθαι δο-
κοΰντα και αότά μετά την κίνησιν απολείπει τι χινητόν χαί μετά την
καΰσιν καυστόν, δ πάλιν χαυθήσεται. xáv γάρ εις πυρ ή μεταβολή γένη-
Tat τοΰ καιομένου, έπειδή καί το πΰρ εις άλλο στοιχεία μεταβάλλει, εχει
καί αδτό το καυστόν, εί χαί μ ή π ρ ο σ ε χ ώ ς , δτι δέ κατά ταυτην μάλλον
25 τήν εννοιαν 6 'Αριστοτέλης το καυστόν παρέθετο, ώ ς καί έπί τοΰ φθαρτοΰ 45
αληθώς έχοντος τοΰ λόγου, δηλοΐ έπαγαγών· καί το φθαρτικόν δέ
δεήσει φθαρήναι, ώ ς φθαρτον λαβών το καυστόν καί δεικνυς, δτι χαί
από τουτου το αδτό φανήσεται το μ ή είναι κίνησιν έσχάτην ώσπερ οδδέ
πρώτην. ώ ς γάρ το κινούμενον παν υπό τίνος κινείται, ουτω καί το χαιό-
30 μενον ύπό τίνος καίεται και το φθειρόμενον ύπό τίνος φθείρεται, το δή
φθεΐραν οδ δήπου καί αδτό συνέφθαρται τ ψ φθαρέντι ύ π ' αδτοΰ, ύπομεΐναν
δέ δήλον ώς ύστερον φθαρήσεται καί αδτό φθαρτον δν, καί πάλιν το τοΰτο so
φθείραν ύστερον, εί οδν ή φθορά διά κινήσεως καί κίνησις ήτοι μετα-
βολή, δπερ έδήλωσεν ε ι π ώ ν · καί γάρ ή φ θ ο ρ ά μεταβολή τις, δήλον
35 δτι οδκ εσται τις ύστάτη μεταβολή, άλλ' αεί της λαμβανομένης εστίν
ύστέραν λαβείν· ώ σ τ ε ταί ή κίνησις άνέκλειπτός έστιν. άλλά π ώ ς ελαβεν,
δτι το φθαρτικόν τίνος καί αδτό φθαρτόν έστι; φθείρεται γάρ ασθενής
¿ φ θ α λ μ ο ς ατενίζων προς ήλιον, καί ξηραίνεται πολλά τών φυτών ύπό τοΰ
ήλιου άφθαρτον τήν οδσίαν έχοντος, ή πρώτον μέν ο δ χ | ύπό τοΰ ήλιου 269»

1 post μέν aegre desideres τούτψ '2 χινητιχόν corr. ex χινητόν Α 1 8 τε

oni. a 18 μάλυβοον a : μόλιβοον AFM 2G φθαρτικόν libri ut Arist. Ε Κ :
φθαρτόν Arist. vulg.
 SIMPLICII IN PIIYSICOKUM VIII 1 [Arist. p. 251 «>28. 252«3] 1171

φθείρεται τά είρημενα, αλλ' υπό τ ή ; εν τ φ αέρι γενομένης εκ του ήλιου 269 ν

διαθέσεως. εί γαρ ές έναντίων φθείρεται τά φθειρόμενα, τά δέ έναντι« υπό
τό αυτό γένος έστί καί έν τ ω αυτω υποκειμένω καί πανταχόθεν ομόφυλα,
ούκ αν υφ' ήλιου φθείροιτο τά Ιν γενέσει προσέχω?, επειτα εί μή γίνε-
5 ται προσεχώς υπό ήλιου τά γινόμενα, αλλά διά μέσων (άνθρωπον γαρ
ήλιος γεννά, αλλά δι' άνθρώπου), πολίι μάλλον ουκ átv φθείροιτο προσεχώς. »
αρκεί δε τ ω λόγω καί ή τών υπό σελήνην είς άλληλα μεταβολή καί τά
ένταΰθα φθείροντα καί φθειρόμενα ανέκλειπτον δεικνύντα τήν κίνησιν. έπι-
σημαίνομαι δέ προς το υπό τοΰ 'Αλεξάνδρου ρηθέν έν τούτοις, έν οίς
10 φησιν " ώ ς γινομένης μέν της φθοράς υ π ' Ιναντίου ή υπό όμοιου, ώς ή
κατά μάρανσιν χαί σβέσιν γινομένη." λέγει μέν γαρ ώς εοικε τοΰτο έπί
της έλάττονος φλογός της μαναινομενης καί σβεννυμένης υπό της πλείονος·
μαραίνεται δέ καί σβέννυται ουχ ώς φλόζ όπο φλογός, αλλ' ώς έλάττων ίο
υπό πλείονος, απερ πάλιν έναντία έστίν. Ιπιστήσαι δέ άξιον, ότι δείςας
15 άγένητον τήν κίνησιν ó 'Αριστοτέλης καί δυνάμενος έκ τοΰ άγενήτου δεΐξαι,
δτι και άφθαρτος, είπερ μηδείς μέχρι νυν έκαρτέρησεν άγένητόν τι φθαρ-
τό ν ειπείν, οόκ ήξίωσεν έκ τούτου ποιήσασθαι τήν άπόδειξιν, οτι μ ή π ω
μηδέ εδειξεν, 2τι αντιστρέφει ταύτα άλλήλοις το γενητον καί φθαρτόν καί
τό άγένητόν καί άφθαρτον, όΓπερ ύστερον άποδείκνυσιν έν τ ψ π ρ ώ τ ψ της ΐό
20 Περί οόρανοΰ πραγματείας.

ρ. 252a3 E? δή τ α υ τ ' α δ ύ ν α τ α ?ως τοΰ ό τ έ δ έ ου.

Άποδείξας, οτι αδύνατον γενητήν ή φθαρτήν είναι τήν κίνησιν το μέν

έκ τοΰ πάσης της λαμβανομένης ώς πρώτης προϋπάρχειν πάντως άλλην
κίνησιν, τό δέ έκ τοΰ πάσης της ώς υστέρας λαμβανομένης άλλην μεθυπάρ-
25 χειν, δείςας δέ ταΰτα καί έκ της τοΰ χρόνου ¿ιδιότητος, 8ς κινήσει
πάντως σύνεστιν, είκότως συμπεραινόμενος ειπεν, οτι εί ταΰτα άδύνατα το
γενητήν τε καί φθαρτήν είναι τήν κίνησιν, τουτέστι τό αρχήν ή τέλος
εχειν, δπερ ταυτον τ ψ είναι πρώτην καί υστάτην, άνάγκη άίδιον αυτήν 20
είναι καί μ ή ούτως εχειν ώς ποτέ μέν είναι, ποτέ δέ μή είναι.

30 Ό δή Γραμματικός καί έν τούτοις αόθαδιζόμενος· " ε ί δι' ων, φησίν,

έπεχείρησεν ó φιλόσοφος άποδεΐξαι, οτι άγένητος ή κίνησις, δια τούτων
καί οτι άφθαρτος κατασκευάζει, δι' ών άρα, φησί, καί ήμεΐς έκείνους τους
λόγους διελυσάμεθα, δι' αυτών καί τους προκειμένους εόθύνομεν". ρητέον
οδν πρό; αυτόν κατά τήν διά τριών λεγομένην παρά τοις νεωτέροις άγωγήν,
35 ώς εί δι' ών λόγων ούτος άνατρέπειν έπεχείρησε τό άγένητον είναι τήν 25

1 γινομένης aM 4. 5 γίνηται sed con'. A 1 5 γινόμενα aFM: γενόμενα A

10 φησιν] plenius p. 1175,13 IG μέχρι — νυν sic A (videtur olirci lectum-esse μέχρι
τοΰ νυν ut in F p. 1180,7. 10): μέχρι νυν FM: μέσως νυν a 19 όίπερ] δ'περ a
20 Περί ουρανού] Α 12. 282 "30 21 lemma om. a δή] δέ F 22 άποδείξας δέ a
24 ώς om., sed suppl. A 1 32 κατασκευάζει aFM: κατασκευάσει A 35 έπεχείρησες a
24*
1172 SIMPLICII IN PUTS. VIII 1 [Arist. p. 252 »3] CONTRA PHILOPONUM

κίνησιν, ούτοι περικρουσθέντες σαθρον έφάνησαν παντοίως φθεγγόμενοι, και 269 ν

οί το άφθαρτον ευθύνοντες τά αυτά πείσονται βασανισθέντες. έπειδή δέ
ώς νικήσας τό πρώτον πάλαισμα λοιπόν έπ' άδειας καί κουφοτέροις èm-
χειρήμασιν οόκ όκνεί χρήσασθαι, φέρε καί ταύτα παραθέντες έπισκεψώμεθα·
5 " οις γαρ έν κινήσει, φησί, το είναι ή απλώς οαα σωστικήν καί τελειωτικήν
τοΰ είναι εχει την κίνησιν αότών την κατά φύσιν, ταύτα παυσάμενα τοΰ
κινεϊσ&αι και τοΰ είναι παύεται, καρδία γοΰν καί άρτηρίαι και πνεύμων 80
άμα r j j φθορά της κινήσεως συνεφθαρμένην εχουσι και τοΰ κινεΐσθαι την
δύναμιν, μάλλον οε καί αότο το είναι ταύτα, απερ καλείται, καί τών
10 λοιπών δέ τοΰ ζψοο μορίων ίίκαστον. και τό πΰρ, φησίν, εατ' &ν ή κι-
νοόμενον, παυσάμενον της κινήσεως και τοΰ πΰρ είναι παύεται· οδκ άρα
ανάγκη, φησί, μετά πάσαν την όποτεθεΐσαν φθοράν της έσχατης κινήσεως
άλλην ύστέραν της έσχάτης υπολείπεσθαι κίνησιν." αρα καί ένταΰθα πα-
ρακολουθεΐν ούτος δόξει τοις είρημένοις; δτε 6 'Αριστοτέλης " ο ό γαρ άμα 85
15 παύεται, φησί, κινούμενον καί κινητόν ο ν " , τουτέστι δυνάμενον κινεΐσθαι
ου την αότήν πάντως κίνησιν, αλλά την όποιανοΰν. οό γαρ τούτο προυκειτο
δειξαι, δτι άίδιος ή τών έν γενέσει εκάστου κίνησις, ων οόδέ την οδσίαν
άίδιόν φησιν, άλλ' δτι άεί έστι και έν τοις υπό σελήνην κίνησίς καί οόκ
εστι τις υστέρα κίνησις, άλλα και μετά ταύτην εστι τις, κάν άλλην άλλη
20 άεί διαδέχηται. ούτος δέ καρδίαν φησί και πΰρ καί τά τοιαύτα παυόμενα
τοΰ κινεΐσθαι και τοΰ είναι παύεσθαι, καί οόκ ένενόησεν, δτι τοΰ μεν
είναι καρδία καί πΰρ παύεται καί τοΰ δύναμιν εχειν, καθ' ήν κινήσεται 40
την αυτήν κίνησιν, οό μέντοι τοΰ κινητά εΐναι· ή γάρ καρδία φθαρεΐσα
δηλονότι εις τά στοιχεία, έξ ων συνετέθη, διαλύεται και το πΰρ είς άέρα
25 μεταβάλλει· τά δε στοιχεία καί τά άλλα και ó άήρ δτι κινητά έστι, καί
οό τοΰτο μόνον, άλλά καί κινούμενα, ουδέ ούτος οΐμαι διαμφιβάλλει. και
δρα δπως καί προανελόντος τοΰ 'Αριστοτέλους την τοιαύτην παράνοιαν δι'
ων φησιν "οΓον καιόμενον καί καυστόν ον" οδκ ί'σχυσεν ούτος παρακολου-
θήσαι τοΐ είρημένψ, άλλ' ένόμισε λέγειν αδτόν, δτι παυσαμένης της κινή- 4S
30 σεως αυτό έκείνο μένει κινητόν δν κατά την αδτην κίνησιν, καίτοι εδει
κάν άπό της προς την γένεσιν παραβολής έπιστήσαι. "καθάπερ γάρ,
φησίν, έπί τοΰ γενέσθαι κίνησιν συνέβαινε προτέραν τινά είναι μεταβολήν
της πρώτης, ούτως ένταΰθα υστέραν της τελευταίας, ώσπερ ουν έκεΐ της
πρώτης υποτιθεμένης προτέρα έδείκνυτο έκείνη, καθ' ήν τό πρώτως κινη-
35 θέν ή γενητόν ον έγένετο ή άίδιον ον μετέβαλεν είς το δύνασθαι κινεΐσθαι, 50
ουτω καί ένταΰθα της τελευταίας υποτεθείσης εστίν άλλη υστέρα, καθ' ήν
τό υπολειφθέν κινηθήσεται, ή καθ' ήν το φθεΐραν φθαρήσεται". άλλ' οίίτε
έκείνοις ουτε τούτοις ó Γραμματικός φαίνεται παρακολουθήσας.
'Αλλ' ί'δωμεν το μετά τοΰτο ετι σοφώτερον αότοΰ δοκούν έπιχείρημα·

7 άρτηρίαι Α : άρτηρία a F M 1 4 όόξη a 15 φησί] ρ. 2 5 1 ' 3 1 1 8 καί οδκ —

κίνησις ( 1 9 ) om. A ' F sed in mrg. suppl. A 1 19 εστί τις A M : ϊατιν a F
2 1 ένόησεν a M 2 8 φησιν] Θ 1. ρ. 2 5 1 ν 3 2 καιο'μενον] κινούμενον a
3 9 ίοομεν A : corr. Α 1
 SIÌIPLICII IN PHYS. Vili 1 [Arist. p. 252«3] CONTRA PHILOPONUM 1173

"αλλ' οόδέ s? αληθές, φησί, το μετά το παυσασθαι της κινήσεως υπο- 209»
μένειν τι την του κινεΐσθαι δύναμιν έ'χον, oòòs ουτω καλώς το έςής ó
φιλόσοφος συλλογίζεται. εί γαρ ¡J.r¡ πάντα δια κινήσεως γίνεται τά |
γινόμενα, αλλ' εστίν άθρόα γενεσις κατά 'Αριστοτέλη χ ω ρ ί ς κινήσεως και 270^
5 χρονικής παρατάσεως, εστι και φθορά τοιαύτη, ώς ή των τελείων είόών
έν τοις υποκειμένοις παρουσία τε και άναχώρησις και ώς τα σημεία γίνε-
ται έν τ η ένώσει και ώς αί άφαί και άστραπαί καί ή της οπτικής αίσθή-
σεως άντίληψις. ου παν άρα το φθειρόμενον διά κινήσεως φθείρεται",
ωστε φαίη άν (αυτός γάρ άσυμπέραντον, ώς έμο'ι δοκεΐ, καταλελοιπε τον 5
10 λόγον), δτι κάν φθείρηται το φθεΐρον, ου πάντως διά κινήσεως φθείρεται,
" κ α ί εί ó θεός, φησίν, ó δημιουργός άνευ χρονικής παρατάσεως παράγει
τον ουρανον καί τον κόσμον αμέσως υπ' αυτου παραγόμενα, και οτε φθεΐραι
τον κόσμον θελήσοι, άχρονος, φησίν, εσται αυτου καί ή φ θ ο ρ ά " . ταύτα
μεν οδν ειπεν ούτος βουλόμενος μή παν το φθείρομενον διά κινήσεως
Ιό φθείρεσθαι. έ'δει δε καί των έντάυθα λεγομένων υπό του Αριστοτέλους
άκουσαντα, έν οίς φησι " κ α ι γάρ ή φθορά μεταβολή τις έ σ τ ι " , και των ίο
έν τ ω π έ μ π τ ψ τήσδε της πραγματείας, εν οίς φ η σ ι · " π ά σ α μεταβολή έ'κ
τίνος εις τ ι · δηλοΐ δέ και τουνομα (μετ' άλλο γάρ τι καί το μεν πρό-
τερον δηλοΐ, το δέ ύστερον)" και οτι ή γένεσις και φθορά μεταβολαί κατ'
20 οΰσίαν εΐσί, τούτων ουν άκουσαντα έχρήν έννοειν, οτι οταν ó 'Αριστοτέλης
άθρόαν τινά λέγη γένεσιν ή φθοράν ή άλλοίωσιν, ούχ ουτω λέγει ώς άνευ
μεταβολής γινομένην καί χρόνου (άλλο γάρ μ ε τ ' άλλο καί εν ταύταις, καί
πρότερον καί ύστερον καί παράτασις έ'νεστι και έκ του μή δντος είς το 15
ον, καί έκ του ό'ντος είς το μ ή ον μετάβασις), άλλα συν^ρημένη έν του-
25 τοις ή παράτασις και ή μεταβολή και ó χρόνος, διό καί το άθροον αότοΓς
προσεΐναι δοκεΐ ου κατά την δλην μεταβολήν έν τούτοις θεωρουμενον,
άλλα κατά το τέλος αυτής, τις γάρ αν την τ η ς οικίας οίκοδόμησιν άχρονον
λέγοι; άλλά το τέλος του είοους, ουχί το είδος απλώς, ή τής έσχάτης
κεραμιοος έπίθεσις παρέχεται, ώσπερ καί τήν άρχήν τ ή ς φθοράς ή άφαί-
30 ρεσις αυτής· καί ουτω το είδος άχρόνως παραγίνεσθαι καί άπογινεσθαι 20
λέγεται· καί ή τής γραμμής δέ διαίρεσις καί ενωσις καί τά άλλα τά παρα-
τεθέντα ουκ άν γένοιτο μ ή πρότερον κινηθέντων τινών τινα κίνησιν, ής έν
τ ω πέρατι ταύτα υφίσταται, καί εί' τις είς τά έκφανή πέρατα άποβλέπων
άχρονα νομίζοι, καί τά ζ ω α άν άχρόνως γίνεσθαι λέγοι και τά φυτά τ ω
35 τέλει τήν κίνησιν χαρακτηρίζων· καίτοι άλλο το γίνεσθαί έστι καί άλλο το
γεγονέναι. καί έν τ ω γίνεσθαι μάλιστα ή γένεσις θεωρείται, αλλ' ουκ έν
τ ω γεγονέναι, καί έν τ ω κινεΐσθαι ή κίνησις, άλλ' ουκ έν τ ψ κεκινήσθαι. 2ό
εί δέ εν τισι συνήρηται μάλλον ή τής γενέσεως καί αλλοιώσεως παράτασις
ώς έπί τής αστραπής καί τής αφής καί τής του γάλακτος πήξεως λέγεται

8 άντίληψις, ψ in ras. Μ: άντίλησις aAF 10 φθείρεται A 12 φ9εφ~αι A

16 φησι] Θ 1. 252 » 2 17 πέμπτψ] Ε 1. 225*1 μεταβολή έατιν Aristoteles
27 οικείας a 34 νομίζει aM 37 χινήσίΐαι A, sed corr. A'
1174 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252» 3] CONTRA PHILOPONUM

και τοΰ ύδατος, έφ' ών αθρόα λέγεται ή μεταβολή, oò κατά το άχρονον 270 Γ
λέγεται το άθρόον, άλλα κατά τό καθ' δλον αυτήν γίνεσθαι καί μ ή κατά
μέρος, δλως δε oò δει νομίζειν άνευ του γίνεσθαι γεγονέναι· καίτοι κα'ι
τό γεγονέναι, εί μ ή δνομα μόνον έστιν άσημον, το δια γενέσεως υποστήναι
5 δηλοΐ καί τό έ φ θ ά ρ θ α ι τό δια φθοράς όδεΰσαι.
Μ ή π ο τ ε δέ ούτος το μέν διά γενέσεως καί φθοράς δίδωσι, τό δέ διά 30
κινήσεως οό σ υ γ χ ω ρ ε ί μ ή έννοών, οτι τήν κίνησιν άίδιον ó 'Αριστοτέλης
φησίν έν τούτοις τήν κοινώς καί της γενέσεως και τ η ς φθοράς κατηγορου-
μένην καί εις ταύτόν ίοΰσαν τ ^ μεταβολή, διό καί ούτως είπεν " κ α ί γάρ
10 ή φθορά μεταβολή τις έ σ τ ι " καί πρό τούτου " κ α θ α ' π ε ρ γαρ έπί τοΰ γενέ-
σθαι κίνησιν συνέβαινε προτέραν τινά είναι μεταβολήν της π ρ ώ τ η ς , ούτως
ένταΰθα υστέραν τ η ς τ ε λ ε υ τ α ί α ς " , άδιαφόρως χ ρ ώ μ ε ν ο ς τ ω της κινήσεως 35
καί της μεταβολής όνόματι, μάλλον δέ ένδεικνυμενος, δτι κάν άλλο τι κι-
νήσεως είδος η τό πρώτον ή ύστερον υποτιθέμενον, άλλο δέ μεταβολής
J 5 όποιονοΰν είδος τό προ τ η ς π ρ ώ τ η ς καί μετά τήν όστέραν, καί ούτως άίδιος
ή κίνησις, xáv έν ά λ λ ψ καί άλλψ εί'δει υ φ ε σ τ ή κ ^ . ε? δέ ομολογεί τον
δημιουργόν ούτος ά χ ρ ό ν ω ς παράγειν τον oòpavòv καί τον κόσμον, π ώ ς πρό-
τερον μ ή παράγοντα ύστερον παράγειν φησί καί παραγαγόντα μετά τοΰτο
παύσασθαι τοΰ παράγειν. ου γάρ νομίζει νΰν παράγειν αυτόν ή δ η παρα- ή>
20 γαγόντα καί ετι μετά τοσάδε ετη φθείρειν αυτόν, π ώ ς ουν ά χ ρ ό ν ω ς παρά-
γει καί φθείρει τον κόσμον κατά τήν τοΰ χρόνου παράτασιν εις αυτόν
ένεργών; εί'περ ποτέ μέν παράγει, ποτέ δέ φθείρει, και παράγει τά μέν
πρότερον, τά δέ ύστερον, ώς ούτος ομολογεί, καί ποτέ μέν τάδε, ποτέ δέ
έκεΐνα, ωστε έν §ς ήμέραις ποιήσαντα τον κόσμον άλλο τι κατ' άλλην
25 τών ή μ ε ρ ώ ν άπεργάσασθαι. 2ως γάρ αν χρονικήν ταΰτα καί ουκ άλλην
σημασίαν έμφαίνΐβ, ου δυνατόν τόν κατά ταΰτα ένεργοΰντα μ ή χ ρ ο ν ι κ ώ ς 4δ
ένεργεΤν. αλλ' εί'περ ά χ ρ ό ν ω ς παράγει (τοΰτο γάρ αληθές), αεί παράγει
καί ου ποτέ μέν ποτέ δέ ο υ · ταΰτα γάρ χρονικά, ούτος δέ οόκ έφιστάνει
τά άσύνακτα συνάγων τό άχρονον και το ποτέ μέν ποτέ δέ ου. καίτοι
30 καί τοΰτο μόνον αυταρκες ην τήν άιδιότητα τοΰ κόσμου δεικνύναι, δπερ
ούτος ομολογεί, το τον θεόν ά μ έ σ ω ς αυτόν παράγοντα καί μ ή διά μέσου
τινός ά χ ρ ό ν ω ς παράγει, εί γάρ ά χ ρ ό ν ω ς αυιόν παράγει, oò ποτέ μέν
παράγει, ποτέ δέ ου * εί δέ τοΰτο, δήλον δτι del παράγει, ó δέ ώ ς ή δ η
δεδομένον αυτψ το ποτέ μέν (ποτέ δέ ου) (ταυτόν δέ ειπείν έν μέρει 50
35 χ ρ ό ν ο υ ) άχρόνως είναι παράγειν τον θεόν, " κ α ί δτε, φησί, φθεΐραι τον
κόσμον θελήσει, ά χ ρ ό ν ω ς αυτόν φ θ ε ί ρ ε ι " , εί ουν και το ' δ τ ε ' χρόνον
σημαίνει, πάλιν άν ε Γη λέγων, δτι έν μέρει χρόνου ά χ ρ ό ν ω ς αότόν φθείρει,
και f τό, εί έν μέρει χρόνου ποιεΐ, άνάγκη τά μέν πρότερα ποιεΤν, τ ά δέ
υστέρα, καί τ ά μέν έν ά λ λ ψ , τά δέ έν άλλψ χ ρ ό ν ψ . π ώ ς γάρ δυνατόν

1 λέγεται] γίνεται a 7 κίνησις a 9 είπεν] cf. ρ. 1173,16 10 πρό τούτου]

ρ. 2511)29 11 είναί τινα Arist. vulg., sed cum Simp!. coDsentiunt FHIK
31 όμολεϊ A, sed corr. A 1 34 ποτέ μέν A F M : ποτέ a ποτέ δέ oú addidi (seil,
παράγειν) cf. v. 29 36 είναι] τον κόσμον F 36 φθείρει aA : φθείρειν F : φ9ε-
ρεϊ Μ 38 τό] follasse δτι πρότερον et δατερον F
 S I J I P L I C I I IN P H Y S . VIII 1 [Arist. p. 2 5 2 " 3 ] C O N T R A PHILOPONUM 1175

πασιν αμα τοις το3 ζωδιακού τόποι? ένυπάρχοντας ποιήσαι τους πλανώ- 270 r
μένους αστέρα?; ή πόθεν άρξάμενον εκαστον της κινήσεως εποίησεν; ή
ποίαν I θέσιν έχοντα τον οόρανόν; εί δε παρ' ήαΓν έ'αρ πρώτον ποιήσας 270*
έπαύσατο της ποιήσεως έν ϊ ζ ήμεραις ή όσαισοΰν ποιήσας, δήλον οτι θέρους
5 και χειμώνος κατ' αυτούς οόκ εσται δημιουργός, τούτων δε καί των άλλων
των τοιούτων αποριών αίτιον το τον θεον ομοίως τοις ανθρώποις ένεργεΐν
νομίζειν χαί μέχρι ονόματος μόνον το άχρονον δίδοντας χρονικάς ά'ντικρυς
αύτοΰ τάς ένεργείας ύποτίθεσθαι, ποτέ μεν ποιεΐν ποτέ δε μ ή ποιεΐν καί »
ποτέ μεν φθείρειν ποτε δε μή λέγοντας, δέον άχρόνως ποιεΐν αυτόν λέγοντας
10 συνοραν, ότι άεί ποιεΐν ανάγκη.
Είτα έφεξής συμπεφυρμένως, ως οΐμαι, καί προς τον Άριστοτέλην
αντιλέγων είπόντα " κ α ι το φθαρτικον δή δεήσει φθαρήναι, δταν φθείρΐβ",
καί προς τον Άλέίανδρον είπόντα "ελαβεν δέ, οτι το φθαρτικον τίνος καί
αυτό φθαρτόν, ίσως ώς γινομένης της φθοράς ή υπ' έναντίου ή ύπό
15 όμοιου", καί δτι το φθεΐρον, εί μεν άίδιον μένοι, πα'λιν κινηθήσεται, ει
δέ φθείροιτο δια κινήσεως, φθαρήσεται· προς ταΰτα ουν άντιλέγων έν τω 10
τετάρτω λόγψ δεδειχέναι φησίν, οτι οό πα'ντως Ι κ του έναντίου τά γινό-
μενα γίνεται ούδέ είς τό έναντίον αύτοΐς μεθίσταται τά φθειρόμενα ουδέ
ύπό τοΰ έναντίου την φθοράν υπομένει, έπεί μηδέ παντί γινομένι» καί
20 φθειρομένψ εστι τι έναντίον· αλλ' έστι τινά των φθειρομένων οόκ έ£α> τό
της φθοράς αίτιον έ'χοντα, αλλά διά το μεμετρημένον της φυσικής αυτών
δυνάμεως τφ χρόνφ κατά μέρος άπορρεΐ κάμνοντα, εί καί μηδέν ήν αυτά 15
τό λυμαινόμενον έξωθεν, " ο ό κ ά'ρα, φησίν, έπί πάντων έ'δει των φθειρο-
μένων ζητεΐν, εί το της φθοράς αίτιον υπομένει μετά τό φθεΐραι την δύ-
25 ναμιν ε'χον τοΰ φθείρειν, καί είτε άίδιον τοΰτό έστιν είτε φθαρτόν, καί
ούτως είς το άπειρον τω σωρίτγ/ λόγω απάγει το άτοπον", προς δή ταύτα
οτι μέν τά γινόμενα (ταΰτα δέ έστι κατά τον Άριστοτέλην, ώς πολλάκις
δέδεικται, α πρότερον μ ή ό'ντα ύστερον εστίν), οτι ουν ταΰτα εζ όντων
γίνεται ή έ£ έναντίων ή έκ τών οικείων στερήσεων καί φθείρεται ή είς 20
30 έναντία ή είς στέρησιν, πάλιν δέ είς οντά, δέδεικται μέν προηγουμένως Ιν
τοις είς τό πρώτον της Φυσικής ακροάσεως είρημένοις, δέδεικται δέ καί
έν οις τά τολμηρώς υπό τούτου ρηθέντα προς τά πρώτα τής Περί ουρανού
βασανίζειν έπειράθην το τέταρτον αύτοΰ βιβλίον, ου νΰν έμνημόνευσε,
περικρούων. εΐρηται δέ περί τούτων καί προ ¿λίγου τά σύμμετρα, εί δέ
35 χρή καί νΰν αψασθαι τοΰ λόγου· εί μ ή πρότερον οντα ύστερον έ'στιν,
άδύνατον έκ μ ή όντων γίνεσθαι. τά μέν γαρ έξ όντων γινόμενα κατά τον 25
είρμόν τών τε προηγησαμένων καί τών έπομένων αναφαίνεται, τά γαρ

G τό (ante τον) om. a F 9 αυτόν ποιεΐν a F 11 συαπεφυρμένος Α 12 φθαρτικόν]

cf. ad p. 1170,26 δή sic libri h. 1. φδείρ^ a A M ut Arist. Κ [φίίειρή E " ] : φ»εί-
ρηται F ut Arist. vulg.: φ θ ι ρ ή Arist. E 1 et Barb. I 13G 13 είπόντα] cf. p. 1171,10
26 σωρίτηι A : οωρείτη a F 2 M ; similiter p. 1176,36 sqq. 33 τέταρτον] huius nisi fallor
illic non meminit Simplieius. sed cf. ad f. 3 1 3 r 5 34 προ ¿λίγου] cf. p. 1 1 4 0 , 2 0 sqq.
35 post λόγου intercidisse velut λέγω vix opus sumere εί μ,ή a A F M : i μή A 2
1176 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252>3] CONTRA PHILOPONUM

Τρωιχά, εί τύχοι, τότε καί ουκ άλλοτε δυνατόν ήν γενέσθαι διά τον είρμόν 270ν
των τε προηγουμένων καί των συνιστάντων έκεΐνα τα πράγματα καί των
επομένων αυτοΐς, τά δε έκ του μή οντος υφιστάμενα, τί μάλλον έν τωδε
ή έν τφδε τω χρόνω γένοιτο άν; έώ λέγειν, δτι σαφώς αί γενέσεις και
5 αί φθοραί μεταβολαί τινές είσιν άλλου μετ' άλλο την όπόστασιν ί'σχοντος.
ει οδν τό γινόμενον εκ τίνος γίνεται, ή έζ όμοιου γίνεται ή έζ έναντίου so
ήτοι της οίκείας στερήσεως, αλλά το έ£ όμοιου και ούτος άποδοκιμάζων
φαίνεται, ή ουν έζ έναντίου ή έκ της στερήσεως διά τό μή είναι τη ουσία
εναντίον, ώστε έφ' ων ουκ έστιν έναντίον, έκ της στερήσεως ή γένεσις,
10 καίτοι καί έπι τούτων τψ έπιβλέποντι κατά την των έναντίων εις άλληλα
μεταβολήν αί γενέσεις έπιτελοϋνται και αί φ&οραί· δταν γάρ έξ άρτου (δς
οόκ εστι σαρξ, έπιτηδείως δε εχει πρός σάρκα) γίνηται σαρξ, κατά την
τών έναντίων ποιοτήτων είς άλλήλας δρασίν τε καί πεΐσιν ή μεταβολή 35
γίνεται, 'άλλ' ουκ ανάγκη, φησίν, εξω&εν είναι τό της φ δοράς αίτιον,
15 αλλ' αρκεί ποτε το μεμετρημένον της τών φ&ειρομένων δυνάμεως προς
τό άπορρεΐν, καν μηδέν ή τδ λυμαινόμενον.' πάλιν ουν ó αυτός ήξει
λόγος, δν άγνοήσας ούτος πολλά λέγειν καί άκοόειν ήνα'γκασται. καί γάρ
εί μεν εις τό μηδαμη μηδαμώς ον έγίνετο ή απόρροια, τάχα αν άπέρρει
καί μηδενός ένοχλοΰντος τό όποκείμενον. εί δε είς θερμόν έκ ψοχροΰ
20 μεταβάλλειν ανάγκη, δήλον δτι οόχ υφ' έαυτοΰ μεταβάλλοι δν είς τοΰναν- 40
τίον, αλλ' όπο τοΰ ένεργεία Οερμοΰ το τέως μεν ψυχρόν, δυνάμει δε Οερμόν,
μεταβάλλεται, πώς δέ καί δυνατόν τά έν γενέσει πάντα έξ έναντίων ποιο-
τήτων συνεστώτα καί πλησιάζοντα μή δράν είς άλληλα καί πάσχειν υπ'
αλλήλων, αλλ' άνενοχλήτως την δύναμιν άπορρεΐν; έγώ μεν ουν οιμαι
25 συντρέχειν τά μέτρα της δυνάμεως προς την δρασιν και την πεΐσιν τών
έναντίων ποιοτήτων, τοιγαροΰν το αότό τοιασδε μεν τυχόν ομιλίας θαττον
φ&είρεται, τοιασδε δέ ήττον, πρός δέ τον τούτου λόγον είποιμι άν, δτι 45
εί μή το δραστικον τοΰτο καί παθητικον ήν τών έν γενέσει ποιοτήτων το
φΟεΐρόν τε καί φ&ειρόμενον, άλλ' ήσαν τελεσιουργώς μόνον καί ζωτικώς
30 μεταδιδοΰσαί τε καί μεταλαμβάνουσαι ώς έν τοις οόρανίοις, ουκ äv ήν
αότών ή δόναμις της οόσίας απορρέουσα ούδέ μέρει χρόνου μεμετρημένη.
καλώς ουν ε£ω τοΰ φθειρομένου τό φδεΐρον υπέ&ετο καί ó έξηγητής, καί
είτε άίδιον είτε φθαρτόν ειή τοΰτο, συνελογίσατο, δτι εσται κίνησις μετά 60
τήν υστέραν 6ποτι&εμένην. άλλ' εί χρή καί τούτω έφιστάνειν διά τους
35 άνεζετάστως τψ πλήθει τών τούτου λόγων ήπατημένους, δοκεϊ μοι νομίζει ν
ούτος τόν σωρίτην λόγον είς τό άπειρον άπλώς άπάγειν καί άρκεΐν οιμαι
τό δειχΟήναι τοΰτον μηδέ τήν τούτων διάκρισιν έπιστάμενον. ή μεν γάρ
εις τό άπειρον απαγωγή αποδεικτική ουσα ουδαμοΰ στάσιν εχει της προ-
βάσεως, ώς ει τις λέγοι πάν τό κινούν καί αυτό κινεΐσ&αι καί πάν τό

4 ή έν τψδε post χρόνω M: om.a 13 άλληλα aFM 14 φησίν] cf. p. 1175,20

24 άλλ' om. a 31 χρόνον μετρημένη A, sed con*. A1 36 ούτος aA2M:
1
οΰτως A F
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252 = 3] CONTRA PHILOPONUM 1177

κινούμενον υπό τίνος εξωθεν κ ι ν ε ΐ σ θ α ι · τούτων γάρ τεθέντων ανάγκη έ π ' 270 ν
άπειρον ίέναι κινοΰν προ | κινοΰντος τιθέντα. ó μέντοι σωρίτης σοφιστικός 271Γ
έστι λόγος Ι κ της παρά μικρόν, ω ς φασιν, έρωτήσεως ά π ά γ ω ν κατά την
έ'κλυσιν τ ω ν φαντασιών έ π ' άδηλον ή ψεύδος έκφανές. έ ρ ω τ ώ σ ι γαρ πό-
r / r \ ν> / r ^ ν î \ χ vs

δ τερον η π ρ ώ τ η ρανις εΟρασε τι εις την πετραν η ou· ει μεν γαρ εορασε,
π ώ ς ο υ χ δράται το π ά θ ο ς ; εί δε μ ή , ουτε ή δευτέρα οίίτε ή έ σ χ ά τ η · πώς
ουν ή κοιλότης έγένετο τ η ς π έ τ ρ α ς ; οράς, δτι ούτος ουκ είς το άπειρον 5
απάγει, π ώ ς ουν τ ω σωρίτ-{| φησ'ιν ε?ς το άπειρον ά π ά γ ε ι ν ; αλλά ταύτα
μεν τοις (την) εξιν τανδρος κρίνειν βουλομένοις γ ε γ ρ ά φ θ ω . τι γάρ όλως
10 νυν έδεΐτο τοΰ σωρίτου λόγου, εί μ ή πρός ¿νομάτων έπίδειξιν. είπόντος
δε τοΰ 'Αλεξάνδρου, δτι τά φθειρόμενα κινουμένων τινών φθείρεται, τών
φθειρόντων δηλονότι ( ο υ τ ω γάρ καί ó 'Αριστοτέλης ειπεν), και et μεν
άφθαρτα ταύτα, πάλιν κινηθήσεται, εί δε φθαρτά, εσται καί ουτω
πάλιν υστέρα τις τ η ς τελευταίας κινήσεως ή κατά την τούτων γινομένη 1«
Ιό φθοράν, ούτος μ ή νοήσας ου τά φθείροντα, αλλά τά φθειρόμενα νομίζω ν
λέγεσθαι νυν υπό τοΰ 'Αλεξάνδρου κινούμενα, " ο ί ο ν φέρε, φησί, τά στοι-
χ ε ί α και αυτά φ θ α ρ τ ά ό'ντα πάλιν άλλων κινουμένων καί αυτά φθείρεται,
της υλης φέρε και τοΰ είδους, ή δέ υλη ούκέτι συμφθειρομένη τοις πρά-
γμασι μένει την δύναμιν έχουσα τοΰ κινεΐσθαι." ούτως οδν ούτος παρα-
20 νοήσας καί μ ή τ ε τοΰ 'Αριστοτέλους άκούσας λέγοντος " κ α ι το φθαρτικόν
δή δεήσει φθαρήναι, δταν φθείρτβ, καί το τούτου φθαρτικόν πάλιν ύστερον," 15
λΰσαι ταύτην φησί πολλαχοΰ τήν απορία ν. " κ ά ν γάρ ή φύσις, φησί, μή
π ο ι η τήν π ρ ώ τ η ν υλην, αλλ' ó θεός π ο ι ε ί αυτήν ουκ ές υλης, ώστε καί
φθείρει αυτήν, δταν Οελήαη εις το μ ή civ, έξ ου γέγονεν, ώσπερ, φησί,
2ο καί το είδος ούκ είς άλλο είδος μεθίσταται, αλλ' είς το π ά ν τ η μ ή ον έζ
ου καί γέγονεν α ν α τ ρ έ χ ε ι " , δέδεικται δέ πολλάκις, ώ ς οΤμαι, δτι τά μεν
έζ ουκ όντων υπό τοΰ δημιουργοΰ παραγόμενα ουκ εστι γενητά κατά τοΰτο
τοΰ γενητοΰ το σημαινόμενον, καθ' ο το πρότερον μ ή 3ν ύστερον εστίν, 20
αλλά άίδιον ε χ ε ι τήν υ π ό σ τ α σ ι ν ου γάρ εστι τ ά εζ ουκ δντων παραγό-
30 μενα διά τι τ ό τ ε , αλλά μ ή άλλοτε, παρήλθεν είς τά οντα, ώσπερ τά έζ
όντων γινόμενα ευσύνοπτον έχει τήν αίτίαν τοΰ τότε γενέσθαι διά τον
είρμόν, ώ ς ειπον, τ ώ ν τε προηγησαμένων καί τών επομένων, ταύτα μεν
ουν άίδια έ£ ανάγκης ε σ τ ί , τά μέντοι γενητά κατά τόν είρημένον τρόπον
έζ δντων τε τήν γένεσιν έ'χει καί εις οντα τήν φθοράν μεταβολής ούσης
35 της γενέσεως καί τ η ς φθοράς, καί ποίον γάρ είδος ουκ α π ό τοΰ δυνάμει 25
πρότερον δντος είς τό ένερ-,εία μετέβαλε καί από τοΰ ένεργεία είς τήν
έαυτοΰ στέρησιν, αλλ' είς τό πάντίβ μ ή ον, ώς ουτός φησιν, α ν α τ ρ έ χ ε ι ;
Ταΰτα ειπών επαγγέλλεται δείξειν, δτι ουκ είς άνυπαρξίαν παντελή,
αλλ' είς άλλο τι κρεΐττον καί θειότερον ή τοΰ κόσμου μεταβολή γίνεται.

9 τήν ëÇtv τάνδρός scripsi (cf. f. 3 I 4 ' 2 et p. 1143,2): εξ ι ν ανδρός libri 14 γινομένην A ante
ras., sed corr. A 1 20 λέγοντος] p. 252a 1 cf. ad p. 1175,12 23 itoieî (post θεό;) AFM:
ποιη a 24 φθείρει F : φθείρηι A : φθείρει M: φθείροι âv a. cf. p. 1174,21. 36 32 εΙπον]
p. 1175,37 35 καί (ante της) om. A : suppl. A' και (ante ποίον) otiosum 38 δεΐξιν a
1178 S I Î I P L I C I I IN P H T S . V i l i 1 [Arist. p. 2 5 2 » 3 ] CONTRA PHILOPONUM

καί θαυμαστόν, δτι την μέν φθοράν του κόσμου μεταβολήν είς δν τι καί 271'
θειότερον οιεται, τήν δε γένεσιν ουκ έξ οντος εχειν φ η σ ί ν · ένδείκνυται δέ,
δπερ έν τοις έξης βιβλίοις πραγματεύεται, δτι ó κόσμος ούτος είς άλλον 30
τινά κόσμον μεταβάλλει θειότερον, ούκ έφιστάνων δτι τούτο ούκ εστι φθορά
5 τοΰ κ ό σ μ ο υ , αλλά τελείωσις. συμπεραινόμενος δέ τ ά προς τους άγένητον
χαί άφθαρτον τήν κίνησιν δείχνοντας λόγους ε π ι χ ε ι ρ ή μ α τ α , ίχανώς αυτους
άπελεγχθήναί φησιν έκ των ουτω σαθρών αυτοΰ τερετισμάτων, καί ώς
έκείνους διελέγξας τολμά χαί αύτος κ α θ ' αυτόν άποδειχνύναι, δτι αδύνατον
άγένητον εϊναι τήν κίνησιν. αξιώματα δε προς τήν άπόδειξιν προλαμβάνει
10 τρία, Εν μέν, ώς ε " τι των γινομένων άναγκαίως δεΐται προϋπάρχοντος 35
τίνος, ?να γένηται, οΓον ναΟίς ξύλων, ουκ άν γένοιτο μή προγενομένων
έκείνων· δεύτερον δτι αριθμόν άπειρον υποστήναι ένεργεία άδύνατον ή δι-
εςελθεϊν τινα άριθμοΰντα τον άπειρον, και δτι μείζον εϊναι τοΰ απείρου ή
αόξηθήναι το άπειρον αδύνατον· τρίτον ώ ς , ε ί ' τ ί ν ο ς είς γένεσιν άπειρα δέοι
15 προυποστήναι Ιν έξ ενός γινόμενον, τοΰτο αδύνατον γενέσθαι, "έκ τούτου
γαρ, φησί, καί ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς έν τη Περί γενέσεως εδειξεν, δτι αδύνατον ίο
άπειρα εϊναι καί κατ' αριθμόν τά των σ ω μ ά τ ω ν σ τ ο ι χ ε ί α , είπερ Ιξ αλλή-
λων αότοΤς ή γένεσις· το γαρ άπειρον άδιεξίτητον, ώστε ου φθάσει το
πυρ, ε? τ ύ χ ο ι , γενέσθαι, εί άπειρων προγενομένων γένοιτο άν. τούτων
2 0 ουν, φ η σ ί , π ρ ο ω μ ο λ ο γ η μ έ ν ω ν , ei ή τοΰδε τοΰ πυρός μ ε ρ ι κ ή κίνησις άρχήν
τ ο ΰ εϊναι και πέρας ε χ ε ι , Γνα δε αυτη γένηται, εδει πρό αότής άλλην
γενέσθαι κίνησιν, κ α θ ' ήν έξ άέρος φέρε μεταβάλλοντος έ'δει το τοΰ πυρός
σ ώ μ α γενέσθαι, καί πάλιν πρό τ η ς τοΰ αέρος κ ι ν ή σ ε ω ς τοΰ είς πΰρ μετα-
βεβληκότος προϋπήρξεν έτέρα κίνησις ή τοΰ ύδατος, εί τύχοι, καθ' ήν 45
25 είς αέρα μετέβαλε, και προ έκείνης άλλη καί τοΰτο Ι π ' άπειρον, εΓπερ
ουκ έ'σχεν α ρ χ ή ν ουτε ó κόσμος οΰτε ή τών πραγμάτων εις άλληλα μετα-
βολή, άπειρους άρα εδει προύπάρξαι κινήσεις, ίνα τόδε το πΰρ το μερικόν
γένηται· ου γάρ άν Ι γ έ ν ε τ ο , εί μ ή άπειροι προϋπήρχαν, διά το πρώτον,
ώ ς λέγει, τών αξιωμάτων, εί ουν αδύνατον απείρους κ α τ ' ένέργειαν γεγο-
30 νέναι κινήσεις διά το τών α ξ ι ω μ ά τ ω ν δεύτερον, οόδε άρα τήν τ ο ΰ μ ε ρ ι κ ο ΰ 50
πυρός υποστήναι κίνησιν δυνατόν ήν διά τε ταΰτα καί διά το τρίτον αξίωμα
το λέγον, δτι ου πρό τ η ς γενέσεως άπειρα προύποστήναι ανάγκη, τοΰτο ούκ
άν γένοιτο, εί ουν ή τοΰ μεριχοΰ πυρός χίνησις γέγονεν, ούκ άν προ-
ϋπήρξαν αυτής άπειροι κινήσεις κατά τήν της συν αντιθέσει αντιστροφής
35 ανάγκην, ( ώ ς φησιν ούτος ó χαί τήν συν αντιθέσει άντιστροφήν, ή τ ι ς ποτέ
έστιν, άγνοών, ώ ς εδειξα οϊμαι τά προς το πρώτον τ ή ς Περί οόρανοΰ ρη-
θέντα α ό τ φ βασανίζων)· εί ουν διά πεπερασμένων, φησί, κινήσεων ήλθεν
ή I φύσις, Γνα τήν τοΰ μερικοΰ πυρός π ο ι ή σ η κίνησιν, εστίν άρα τις π ρ ώ - 271 ν

4 μεταβαλεϊ a, at cf. ad p. 1 1 7 4 , 3 6 11 προγενομένων a F (cf. v. 19; p. 1 1 7 9 , 1 4 ) : προ-

γινομένων Α : προτεινομένων Μ 1δ γενόμενον F M 16 Περί γενέσεως] Β 5.
3321)30 sqq. 17 καί (ante κατ 1 ) oin. a 2 0 π ρ ο # ομολογημένων altero o iu ω cor-
recto Α 1 21 αύτη F M : αύτη aA 24 έτέρα, έ in ras. A 3 6 Περί ο&ρανοϋ]
cf. Simpl. comm. p. 28,7 sqq. ed. Heiberg.
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252 a 3] CONTRA PHILOPONUîl 1179

τη κίνησις, ή ς μ ή προϋπήρξεν άλλη. καί επί άλλων των καθ' έκαστα 271 ν
κινήσεων ó αυτός λόγο?, καί τοΰτο, φ-/¡σι", τ φ φυσικοί λόγω σύμφωνον έστι.
τά γάρ τέλεια των ¿τελών /αί τά ένεργεία των δυνάμει πρώτοι έστιν. εί
μεν ουν έπ' άπειρον ή άνοδο? γένοιτο, οΰτε τά τελεία των ατελών οΰτε
5 τά ένεργεία τών δυνάμει προηγήσεται, ει' δε πεπερασμέναι, ή πρώτη δηλονό- 5
τι αμα τφ παντί συνυποστασα Ικ τοΰ ενεργεία καί τοΰ τελείου την αρχήν
τών έξης πεποίηται κινήσεων, εί δε τών μερικών, φησί, κινήσεων αρχή
τις έστι καί ούχ οΓόν τε έπ' άπειρον άλλην προ άλλης έπινοεΐν κίνησιν,
ανάγκη και την έγκύκλιον τών ουρανίων κίνησιν από τίνος αρχής άρξασθαι
10 πρότερον ουκ ουσαν. oò γάρ ένδέχεται τον μεν οΰρανόν αεί ωσαύτως
εχειν, τά δέ έντός γενητά καί φθαρτά μή έν τω γίνεσθαι και φθείρεσθαι
το είναι εχειν." τέταρτον καί τούτο προστίθησιν · " ε ί ταΐς γινομεναις 10
κινήσεσιν αί γενησόμεναί προστιθέμεναι αΰξουσιν αυτών τον αριθμόν, το δε
άπειρον αίίξειν αδύνατον, ουκ <5ν άπειροι εΤεν αί προγενόμεναι κινήσεις."
15 πέμπτον δ ε · " ε ί ουκ ίσοχρόνως, φησίν, αί σφαΐραι κινούνται, αλλ' ή μέν
δια τριάκοντα έτών, ή δέ δια δώδεκα καί έφεξής δι' έλάττονος χρόνου,
ώστε την της σελήνης δια μηνός καί την της απλανούς δια ημερο-
νυκτίου, άναρχος δέ Ιστιν ή τοΰ ουρανού κίνησις, ανάγκη την του Κρόνου
σφαΐραν απείρους περιεληλυθεναι περιφοράς, την δέ τοΰ Διός έγγυς τρι- ι»
20 πλασίους τούτων, αί δε τοΰ ηλίου τριακονταπλασίους έσονται τών τοΰ
Κρόνου, αί δε της σελήνης τριακοσιοεξηκονταπλασίονες, αί δέ της απλανοΰς
πλέον ή μυριοπλάσιοι. πώς ουν ούκ άτοπου παντός έπέκεινα, εί μηδέ
άπαξ διεξιτητόν ένδέχεται είναι το άπειρον, μυριοπλάσιον τοΰ απείρου,
μάλλον δε άπειράκις το άπειρον ύποτίθεσθαι, ώστε ανάγκη, φησί, καί την
•25 τών ουρανίων κυκλοφορίαν άρξασθαι τοΰ είναι πρότερον ούκ ούσαν, οτε καί
αυτός ó ουρανός ( ώ ς ουτός φησι, μή γαρ έμός λόγος) τοΰ είναι ήρξατο." 2«

Έν δή τούτοις τά μέν άξιώματα δυνατόν αληθώς ειλήφθαι, Sv δε

ούτος άγνοήσας, ώς οίμαι, πολύν συρφετον άντιλογιών έσώρευσεν, έαυτόν
μεν πρώτον παραλογιζόμενος, είτα καί τους οίομένους της σφών αυτών
30 δόξης βεβαιωτικήν υπάρχειν την τοΰ κόσμου φθοράν. τό δέ ίν, δ λέγει,
τόδε έστί* το κατ' ένέργειαν καί κυρίως άπειρον, είτε κατ' αριθμόν είτε
κατά μέγεθος όποτί&εται άπειρον, ου κατά τι μέν άπειρον, κατά τι δέ πε-
περασμένον έστί· το γαρ τοιοΰτον ου μάλλον άπειρον έστιν ή πεπερασμένον, 26
αλλ' ουδέ το έπ' άπειρον προϊόν άπειρον έστιν ή λέγεται κυρίως, τό γαρ
35 προϊόν ε ί ; άπειρον ουπω το άπειρον άπείληφε, κάν αεί προϊόν έπί τοΰτο
μή παύσηται, οόδέποτε τό άπειρον άπολήψεται. ούτος δέ τά αξιώματα

6 συνυπο3τάσαι a 8 τίς] τι a 14 εϊεν a : ehιν A F : ώαιν Μ προγενόμεναι a,

corr. A 1 : προγινόμεναι (ante rasuram) A et F M 17 την σελήνην F , unde την της
οελήνην (sic) γίνεβθαι a 18 Κρόνου a et corr. A 1 : χρόνου M et ante ras. A : oipavoú
(comp.) F 19. 20 τριπλασία a 20 τριακονταπλα'αιοι F : τριακοντοπλασίως M
21 τριακοσιοεξηκονταπλασίονες a : item (sed -άσιοι) in textu F : τριακοσιονταεξηκονταπλα-
αίονες Α : τριακονταεξηκονταπλοίαιοι in mrg. γρ. F 1 : τριακοντοεξηκοντοδιπλαοίονες M
26 έμός λόγος] cf. Nauck Fr. Trag. p. 512 ad Eurip. fr. 484 29 οίομένους] seil,
christianos 32 post o6 add. τό omisso in fine v. 33 έατί a 34 ή om. a
1180 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252 »8] CONTRA PHILOPONUM

έπΐ των κατ' ένέργειαν λαβών άπειρων, έφ' ών άληθές δτι αριθμόν 271ν
άπειρον όποατήναι αδύνατον ή διεξελθεΐν άριδμουντα το άπειρον ή αυξη-
Οήναι το άπειρον ή προϋποστήναι γενέσεως τίνος τον ένεργεία άπειρον
αριθμόν, ώς έπί των στοιχείων έδειςεν 'Αριστοτέλης, ουκέτι επί του τοιου- 30
5 τ ou άπειρου τάς αποδείξεις προήγαγε του αμα οντος, άλλ' έπί τοΰ έπ'
άπειρον γινομένου, οιαν εΐναι την κίνησίν φαμεν, ουκ έννοήσας, δτι κάν
άναρχον και άτελευτητον την κίνησιν είναι λέγωμεν, άλλ' η γε μέχρι νΰν
ουκ εστίν άπειρος* πέρας γοΰν αυτής το νΰν ύποτιθέμεθα. ωστε τής τοΰ
μερικού τοΰδε πυρός κινήσεως ου προϋπάρχει άπειρος ένεργεία κίνησις* πεπέ-
10 ρανται γοΰν ή μέχρι νΰν τω νΰν τούτω, ουδέ κωλύεται γίνεσΟαι τοδί το 85
πΰρ διά τάς προϋπάρχουσας κινήσεις, οτι πεπερασμένοι είσιν έπί το γινό-
μενον· καί ου τοΰτο μόνον, αλλά και τά υπάρχοντα αίτια τοΰ πυρός πε-
περασμένα έστίν, εϊπερ ή γένεσις τοις τέτρασι στοιχείοις IS αλλήλων έστι
κυκλφ περιιοΰσα. πΰρ γαρ έ£ άέρος καί άήρ έξ ύδατος καί υδωρ έκ γης
15 και γή έκ πυρός, καί πάλιν πΰρ έ£ άέρος καί τοΰτο έπ' άπειρον, εδει
δέ την τοΰ έπ' άπειρον φυσιν, καί τίνι διαφέρει τοΰτο τοΰ κατ' ένέργειαν
άπειρου παρά τοΰ 'Αριστοτέλους μαθόντα, ούτως ε Ι' τι προς αυτήν ειχεν 40
άπορεΐν, άλλ' ουχί τά έπί τοΰ κατ' ένέργειαν άπειρου συναγόμενα άτοπα
τ φ έπ' άπειρον προσάγειν. λέγει δέ περί τοΰ τοιούτου απείρου τοΰ έπ'
20 άπειρον ó 'Αριστοτέλης έν τω τρίτω ταύτης τής πραγματείας τάδε· " δ λ ω ς
μεν γάρ ούτως έστί το άπειρον τ φ άεί άλλο και άλλο λαμβάνεσθαι, καί
τό λαμβανόμενον μέν άεί πεπερασμένον, άλλ' άεί γε Ιτερον καί έτερον."
ετι τό είναι πλεοναχώς λέγεται, " ώ σ τ ε το άπειρον ου δεΐ λαμβάνειν ώς
τόδε τι, οίον άνθρωπον ή οίκίαν, άλλ' ώς ή ημέρα λέγεται καί ó άγων, 46
25 οίς το είναι οόχ ώς ουσία γέγονεν, άλλ' άεί έν γενέσει καί φθορά πεπε-
ρασμένον, άλλ' άεί ετερον καί Ιτερον." καν προ έμοΰ ουν δ πατήρ, και
προ τοΰ έμοΰ πατρός ó έκείνου, καί τοΰτο έπ' άπειρον άναλυοιμεν ώς μή
οϋσης άρχής, άλλ' ουκ εστίν άπειρα τά προγεγονότα· πεπέρανται γοΰν
τέως εις έμέ άλλ' οδκ εστη, άλλ' άεί ετερον καί Ιτερον διαδέχεται άεί
30 πεπερασμένον.
Τοιαύτη μέν οδν έστιν ή των ατόμων γένεσις καί φθορά ουδέποτε
μέν έπιλείπουσα, άεί δέ έν πέρατι ουσα διά την τοΰ έπ' άπειρον φύσιν. 50
ó δέ Γραμματικός έπί τοΰ κατ' ένέργειαν άπειρου τά αξιώματα λαβών
άληθευοντα τοΰ μηδέ υφεστηκότος δλως, ώς καί αυτός ομολογεί* " ε ι τίνος,
35 φησιν, εις γένεσιν άπειρα δέοι προϋποστήναι εν έ£ ενός γινόμενον, τοΰτο
άδυνατον γενέσθαι, δτι άπειρους αυτής κινήσεις άναγκαΐον ήν προϋπάρχειν",
σαφώς το άδυνατον τό τ φ ένεργεία αμα οντι δλω άπείρψ καί πανταχόθεν
άπείρψ έπόμενον τψ έπ' άπειρον προσάγων, έν ψ παν τό λαμβανόμενον

4 Αριστοτέλης] loco ad p. 1178,16 indicato 16 διαφέρη a 20 τρίτψ] Phys. Γ 6.

206»27 21 γαρ om. a 22 άεί είναι πεπ. Arist., cf. Simpl. p. 782,3 25 ουσία
τις Arist., at τις om. Siispl. 1. c. et alias post φθορά om. Aristotelea εί καί ut alias
Simpl. 26 άεί γε Arist., sed γε iguorat Simpl. 27 πατρός] πυρός a
35 φηαίν] 271··38 sqq. 36 αϋτοΰ a
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 252«3] CONTRA PH1LOPONUM 1181

εστί πάντως, | αλλ' del Ιτερον καί ετερον. απείρων μεν γαρ όντων κατ' 272 r
ένέργειαν των προγεγονότων ουκ αν τι όντως ές αυτών γένοιτο oò μόνον,
οτι οδδεν έστιν εξω τοΰ απείρου, αλλ' οτι οόκ εστι συναφθήναι τ ω άπείρφ
το γινόμενον μ ή τ ε αρχήν εχοντι μ ή τ ε τέλος, δ δέ 'Αριστοτέλης έν τφ
5 δευτέρφ της Περί γενέσεως, έπειδή καί έκείνων ούτος έμνήσθη, μηδέν
των έκεΐ λεγομένων νοήσας, ουχί τ η έπ' άπειρον υποτιθεμένη των γινο- 5
μένων καί φθειρομένων προόδφ άκολουθείν φησι το μ ή γίνεσθαι τά στοι-
χεία, ώς ούτος φ ή θ η , μηδέ τοΰτο δυνηθείς έννοήσαι, 8τι αυτό τοΰτο
προυκειτο έν έκείνοις τ φ Άριστοτέλει έπ' άπειρον μέν καί α ίδιον δεΐςαι
10 των στοιχείων την είς άλληλα μεταβολήν άνακυκλουμένην, αλλ' ου τ φ
απείρους κατ' ένέργειαν υπετεθήναι τάς ειδοποιούς των στοιχείων έναν-
τιώσεις. τοΰτο δέ ακολουθεί τοις λέγουσιν ουκ έ π ' άπειρον άπλώς, <δσπερ
ημείς λέγομεν, ανακυκλούμενα τφ είδει, αλλά κατ' εΐδος έ π ' άπειρον ίο
έςαλλάττεσθαι τά γινόμενα έπ' εόθείας προϊόντα, οΓον έκ πυρός αέρα καί
15 έξ αέρος υδωρ καί έξ ύδατος γήν καί έκ γης άλλο τι κάξ έκείνου πάλιν
άλλο έπ' άπειρον, ουτω τ φ εί'δει διαφέροντα. ε( δέ τοΰτο, ανάγκη άπει-
ρους είναι κατ' ένέργειαν έν τ η φύσει των ό'ντων τάς ειδοποιούς των στοι-
χείων έναντιώσεις, καθ' ας ή μεταβολή γίνεται· ώς γάρ ουκ άν ήν τοΰ
λευκοΰ είς τό μέλαν μεταβολή, s i μ ή ήν τό μέλαν έν τοις ουσιν, ούτως
20 οόκ αν ήν έπ' άπειρον κατ' είδος έξαλλάττεσθαι, εί μ ή ήν άπειρα τ φ 15
ά ρ ι θ μ φ είδη. πεπερασμένων γάρ όντων αδύνατον ήν έπ' άπειρον τήν κατ'
είδος έξαλλαγήν γίνεσθαι· έπέλιπε γάρ άν. τ ή ουν έ π ' άπειρον υποτε-
θ ε ί σ η κατ' είδος μεταβολή των στοιχείων ήκολούθησε τό απείρους εΤναι
κατ' ένέργειαν τάς έναντιώσεις, οπερ ή μ ΐ ν οόκ ακολουθεί τοις έ π ' άπειρον
25 μέν λέγουσι προϊέναι τήν γένεσιν καί τήν κίνησιν, oò μέντοι κατ' είδος
έξαλλαττομένην, αλλά άνακυκλουμένην. δπερ καί αυτός είσαγαγεΐν βούλεται
δια τοΰ άνελεϊν τήν έπ' άπειρον έπ' εόθείας κατ' εϊδος πρόοδον. άναιρεϊ 20
δέ, ταύτη μέν άκολουθείν λέγων το απείρους είναι ένεργεία κατ' είδος τάς
έναντιώσεις, τούτφ δέ άτοπα άκολουθείν τό μέν τήν ήμετέραν περί των
30 όντων γνώσιν άναιροΰν, τό δέ τήν γένεσιν· ή μέν γάρ τοΰ τί έσην
ίκαστον γνώσις έν ή μ ΐ ν διά τών ορισμών έστιν· απείρων δέ κατ' ένέρ-
γειαν οόσών τών ειδοποιών διαφορών, καθ' ας ειδοποιείται τά στοιχεία,
είπερ άπειρος έπ' εόθείας έστίν ή τών στοιχείων έξαλλαγή, άλλου είδους
έ£ άλλου έπ' άπειρον γινομένου, ώς εΤπον, οόκ έ'στιν όρίσασθαι, είπερ έκ 25
35 γένους καί διαφορών ώρισμένων είσίν οι ορισμοί, αλλ' ουδέ γενέσθαι τι
δυνατόν απείρων όντων κατ' ένέργειαν καί άδιεξιτήτων τών μεταξύ· ε?
γάρ πεπερασμένα ταΰτα, και τά άκρα πεπερασμένα είναι ανάγκη, άλλο
ουν έστιν έκεΐνο το άπειρον το άμα δλον υποτιθέμενον καί άλλο το έπ'
άπειρον έν τ φ γίνεσθαι καί φθείρεσθαι τό είναι έχον, ώς είρηται* καί το
40 μέν ληφθέν άεί πεπερασμένον τούτου, Ιτερον δέ καί ετερον, οόκ έμ-
ποδιζομένης έκ τούτου της γενέσεως, άλλα συνεργουμένης μάλλον · ώστε 3D

5 Περί γενέσεως] Β δ. 332 b 3 0 sqq. cf. p. 1 1 7 8 , 1 5 27 άνελεϊ a 41 συνεργουμένη a

1182 SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Avist. p. 2 5 2 » 3 ] CONTRA PIIILOPONUM

και γέγονεν ή τοΰ μερικού πυρός και των άλλων κίνησις. και οό 272Γ
προϋπήρχαν αυτών άπειροι κινήσεις, α? γε πεπερασμένοι νΰν είσι, και
π ρ ώ τ η κίνησις οόκ εστίν, αλλ' αεί της πρώτης υποτιθεμένης εστι προτέ-
ραν λαβεΐν. εΐ δέ τοΰτο, ανάγκη και την έγκύκλιον των οόρανι'ων κίνησιν
ύ άναρχον είναι, αφ' ής ή των υπό σελήνην ανέκλειπτος κινησις διασώζε-
ται. αλλ' οόδέ αί προστι&έμεναι κινήσεις τον άπειρον κατ' ένέργειαν των
κινήσεων αριθμόν αυξουσιν, ώς ουτός φησιν, άλλα τον πεπερασμένον. 35
πεπέρανται γαρ ο μέχρι νΰν και δ αεί προστιθέμενος πεπερασμένος, αλλ'
οόκ άπειρος, κάν έ π ' άπειρον προστιΟήται. ώστε κάν άνισοταχεΐς αί
10 σφαΐραι καί άναρχος έκαστων ή άποκατάστασις, αλλ' οόκ άπειροι αί
μέχρι νΰν οδδέ γενήσονται άπειροι ποτε υπ' αυτοΰ τούτου τοΰ έπ' άπειρον
προϊέναι κωλυόμεναι άπειροι γενέσθαι· τό γάρ έ π ' άπειρον εχει τι αεί
έλλεΐπον (ένυπάρχει γάρ αυτιο dei το δυνάμει), τό δέ άπειρον, είπερ είη
τι τοιούτον, κατ' ένέργειαν ανελλιπές έστιν. αλλ' ουδέ τω φυσικφ λόγ<|) 40
15 τά υπ' αυτοΰ λεγόμενα συμφωνεί τ ψ λέγοντι τα τέλεια προηγεΐσδαι των
ατελών καί τά ένεργεί^ τών δυνάμει, όποτε οδδέ έφ' <δν ταΰτα άλη&ευει,
γινώσκειν ούτος εοικεν. έπί μεν γάρ τών δλων άληθές, έν μέντοι τη
γενέσει μάλλον έπί τοΰ αυτοΰ τά άτελή τών τελείων καί τά δυνάμει
προϋπάρχει τών ένεργεί^, εΐ και κατά άλήθειαν έζ αλλήλων την γένεσιν
20 εχουσι· καί γάρ έκ σπέρματος άνδρωπος καί έξ άνθρωπου σπέρμα, καί
ταΰτα μεν ώς πρός την χρονικήν προΰπαρξιν εΤπον, ήν μόνην, ώς εοικεν, 4δ
ούτος γινώσκει· έπει ·η| γε δυνάμει καί αίτια καί τ η της αξίας δ π ε ρ ο χ η
προϋπάρχει πάντως τών ατελών τά τέλεια και τών δυνάμει τά ένεργεια,
καί τ ω χ ρ ό ν φ δέ τά ποιοΰντα τών πασχόντων, έν μέντοι τ η γενέσει,
25 δπερ είπον, μ ή ούσης α ρ χ ή ς χρονικής, ουκ άν τις χρόνφ προϋπάρχειν
άπλώς φαίη το ένεργεία τοΰ δυνάμει· το γάρ έν έκάστφ δυνάμει τοΰ
κατ' αδτό Ινεργεία προϋπάρχει τ ψ χρόνφ ώσπερ τό ψόν της ορνιθος.
ΐ α ΰ τ α μέν ουν είρήσδω πρός τό Ικτον τοΰ Γραμματικού βιβλίον, 8 60
την «ιδιότητα της κινήσεως άνελεΐν έπειρατο, ίνα μή δι* αότήν άίδιος ó
30 κόσμος άποδεικνυηται· σκοπόν γαρ Ινα προδβάλετο μήτε τον θεόν άμετά-
βλητον μήτε τον κόσμον άίδιον υπό τών δυστυχώς αδτψ πειθομένων
νομίζεσθαι · μέχρι δέ τών είρημένων προελθών τέλος έχειν ένόμισεν αυτψ
την άντιλογίαν την πρός την άιδιότητα της κινήσεως οδδέ τούτφ έπιστή-
σαι δυνηθείς, δτι τα κυριώτατα της αποδείξεως έν τοις έφεξής παραδίδο-
35 ται, έν οις | δείκνυσιν δ 'Αριστοτέλης, δτι τών όντων τά μεν άκίνητά 272Τ
έστι, τά δέ αεί κινούμενα, τά δέ ποτέ μέν κινούμενα, ποτέ δέ ήρεμοΰντα.
άλλ' εί δοκεΐ λοιπόν έπί τό συνεχές τών 'Αριστοτέλους ρήσεων έπανιτέον,
δτε της άπαιδεύτου προσυλακτήσεως έκείνης τους τοις προλαβοΰσιν έν-
τυγχάνοντας άπηλλάξαμεν.

3 υποτιθεμένη a 9 κάν άνιαοταχεϊί Α 2 : καν {αοταχεΐς AM: άνισοταχεΐς F : *3ν μή

ισοταχείς a 14 όνελλειπές aA :¿3 πάντων a 25 τις lineóla notavit A 2
2G φαίη M: είποι a: oui. AF 32 αΰτω F : αότιρ aAM
 SIMPLICIl IN I'lIYSICORUM VIH 1 [Λlist. p. 252»4. 5J 1183

p. 252 "4 K a i γ ά ρ έ ' ο ι κ ε τ ο ο ύ τ ω λ έ γ ε ι ν Τΐλ,άσμ-ατι μ ά λ λ ο ν . 272 ν

Δείξας, οτι άίδιος ή κινησις διά τής τοΰ χρόνου (¿ιδιότητος καί οτι
αδύνατον κίνησιν ή χρόνον γινόμενα ή φί)ειρόμενα υποτίθεσδαι, νυν φησιν
οτι και έκ τούτου «ίδιος ή κίνησις και ó χρόνος δείκνυται έκ τοΰ το μ ή
5 ουτω λέγειν, αλλά ποτέ μεν είναι ποτέ δέ μ ή εΐναι κίνησιν ή χρόνον,
πλάσματι μ ά λ λ ο ν έοικέναι. τί γαρ άν είη πλασματωδέστερον τοΰ λέγειν,
οτι μ ή οδσα κίνησις μηδέ χρόνος πρότερον τότε γεγόνασι; διά τ ί γάρ ίο
τ ό τ ε , αλλά μ ή πρότερον ή ύστερον, πλάσματι μάλλον εοικε; λέγοι δέ 3ν
Γσως πλασματωδες και το λέγειν είναι χρόνον, δτε χρόνος oòx ή ν · 6 δέ
10 λέγων οτι ότέ μεν ήν χρόνος, ότέ δέ ou, τούτο λέγει, τό αότό δέ π λ ά σ μ α
και έπί κινήσεως, είπερ αριθμός κινήσεως ó χρόνος, εΐ γάρ ήν χρόνος,
δτε ουκ ήν χίνησις, δτε δέ κίνησις, oòx ήν οόδέ χρόνος, δήλον οτι δ τούτο
λέγων οόδέν άλλο λέγει ή οτι ήν χρόνος δτε oòx ήν χρόνος, " λ έ γ ο ι δέ
αν, ω ς φησιν 'Αλέξανδρος, π λ ά σ μ α τ ι μ ά λ λ ο ν έοικέναι το ουτω λέγειν, και ΐδ
15 διότι χ ω ρ ί ς αποδείξεως και λόγων εικότων οί ταύτα λέγοντες ελεγον, ή
δτι ακινήτου της κινήσεως δεδειγμένης τό φ&αρτήν αότήν λέγειν άπίΟανον,"
εΐ μ ή άρα τό π λ α σ μ α τ ώ δ ε ς οό πρός το φβαρτήν μόνον λέγειν, άλλά καί
προς τό γενητήν άποδέδοται.

ρ. 252··>5 'Ομοίως δ έ καί το λ έ γ ε ι ν , οτι πέφυκεν ούτως Ιως τοΰ

20 ή λόγον ε χ ε ι ν το μή άπλοΰν.

Πλάσματι έοικέναι ε ί π ώ ν το λέγειν, οτι ότέ μεν ήν κίνησις, ότέ δέ

ou, διά τό μ ή εχειν αίτίαν άποδοΰναι τούτου, έφεξής φησιν δτι καί τό
λέγειν ο τ ι π έ φ υ κ ε ν ο υ τ ω , κ α ί τ α ύ τ η ν ώ ς ά ρ χ ή ν καί αίτίαν άποδιδόναι, 30
ομοίως π λ α σ μ α τ ώ δ έ ς έστιν. τοδτο δέ έ ' ο ι κ ε ν ' Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς 8ν ειπείν,
25 δτε λέγει δτι τ ό κρατεΐν καί κ ι ν ε ΐ ν έν μ έ ρ ε ι τήν Φιλίαν χαί τό
Ν ε ϊ κ ο ς έξ α ν ά γ κ η ς υ π ά ρ χ ε ι τ ο ι ς π ρ ά γ μ α σ ι ν , εΐ δέ καί τοΰτο, καί
τδ ήρεμεΐν έν τ ψ μεταξύ χρόνψ· των γάρ έναντίων κινήσεων ηρεμία
μεταξύ Ιστιν. Εΐίδημος δέ τήν άκινησίαν έν τ η της Φ ι λ ί α ς έπικρατεία κατά
τόν Σφαΐρον έκδέχεται, έπειδάν ά π α ν τ α συγκριΟη,
30 ενί)' ουτ' ήελιοιο διείδεται ώκέα γυΐα,
α λ λ ' , <δς φησιν,
ούτως Ά ρ μ ο ν ί η ς π υ χ ι ν φ κρυφψ έστήρικται 35

14 ώς om. Α 19 οίϊτω a ut Simpl. v. 29. 44. 46 20 εχειν aAF (ut Arist. coir. E):
Ιχει M (Arist. vulg., etiam E 1 ) 2G έξ άνάγκης post τοις πράγμασιν Aristoteles xal
(ante τοϋτο) om. FM 28 Ευδημος] fr. 71 p. 95 Sp. 29 συγκραθη F 30 ?v8']
Empeclocles ν. 135 Stein, 72 Karst. διείδεται a A F : διείεται (intellegebat διίεται) M:
δεδίττεται άγλαόν είδος interpolate Plutarcbus γυϊα] βία F 32 ούτως] Eiiiped.
v. 137. 138 Stein., 74. 75 Karst. ούτως A M : οΊτος aF αρμονίας Μ: άρμονίως F
κρυφιυι A: κρυφώ M: κρϋφει F : χρύφα a. accentuili posui Herodianuin secutus
έστήριχτο F
1184 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 252 a 5]

Σφαΐρος κυκλοτερής μονιη περιγηδέι γ α ι ώ ν · 272 ν

άρξαμενου δε πάλιν τοΰ Νείκους έπικρατεΐν τότε πάλιν κίνησις έν τψ
Σ φ α ι ρ φ γίνεται·
π ά ν τ α γαρ έξείης πελεμίζετο γυΐα Οεοΐο.
5 Τ ί δε διαφέρει τοΰ δ τ ι πέφυκεν ούτως τό έξ ανάγκης λέγειν
αίτίαν μ ή π ρ ο σ η θ έ ν τ α ; ταΰτα δέ ' Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς εοικε λέγειν έν τ ψ ·
έν δέ μέρει κρατέουσι περιπλομένοιο χρόνοιο·
καί δτ' ανάγκην των γινομένων α ι τ ι ά τ α ι ·
εστίν ανάγκη χ ρ ή μ α θ ε ώ ν σφρήγισμα παλαιόν,
10 άίδιον πλατέεσσι κατεσφρηγισμένον δρκοις· 40
διά γάρ την ανάγκην καί τους δρκους τούτους έκάτερον παρά μέρος έπι-
κρατεΤν φησι. λέγει δέ καί ταΰτα ' Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς έπί τής τοΰ Νείκους έπι-
κρατειας·
αδτάρ έπεί μ έ γ α Νεΐκος ένΐ μελέεσσιν έ ρ έ φ θ η
15 ές τ ι μ ά ς τ ' άνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο,
δς σφιν άμοιβαΐος πλατέος παρελήλαται δρκου.
ταΰτα οδν φησι χ ω ρ ί ς αιτίας λεγόμενα ουδέν άλλο λέγειν έστίν ή πέφυ-
κεν οδτω.
Τ ά χ α δέ, φησι, καί 'Αναξαγόρας ó μίαν α ρ χ ή ν κινήσεως τ ω ν πρότερον
20 ήρεμουσών όμοιομερειών τόν νουν λέγων καί μ ή προστι&είς αίτίαν, δι' ήν 4ό
τότε έκίνησεν, αλλά μ ή καί πρότερον, οόδεν άλλο λέγει ή το π λ α σ μ α τ ώ δ ε ς
τοΰτο δτι π έ φ υ κ ε ν οδτω. καίτοι γε το άναίτιον καί άτακτον μάλιστα
έπί τ ή ς φύσεως καί των φύσει γινομένων φυλακτέον, διότι ή φύσις λόγος
οδσα αίτια πασι τάξεως έστι καί λόγοι», ó δέ χρόνος, δν ήρέμουν πρό-
25 τερον, άπειρος ων πρός τόν, ά φ ' ου ήρξαντο κινεισ&αι, ουδένα λόγον ε χ ε ι .
τό γάρ άπειρον προς το άπειρον ουδένα λόγον ε χ ε ι · αλλ' ουδέ προς το 50
πεπερασμένον. συνάγεται άρα έν δευτέρω σ χ ή μ α τ ί , δτι ή άπειρος ηρεμία
πρός τήν άπειρον ή την πεπερασμένην κίνησιν οόκ εστι φύσει, καί το
άπειρον δέ χρόνον ή ρ ε μ ε ΐ ν , είτα κ ι ν η θ ή ν α ί ποτε, και τούτου μηδεμίαν λέ-
30 γειν διαφοράν, δι' ήν νΰν μάλλον ή πρότερον κινούνται, μηδέ ε χ ε ι ν τινά
τάξιν, ουκ εστι φύσεως έργον, διότι τά φύσει ο υ χ ότέ μέν ούτως ότέ δέ
άλλως ε χ ε ι άνευ λόγου καί αίτιας, α λ λ ' ή ά π λ ώ ς καί ομοίως ε χ ε ι π ά ν τ α

1 μονιηιπεριγηθει Α : μονιή περιγηθέϊ aM : μονη, lac. IV litt., περιγήθει F : μονίτ) περιγηθέι

exhibet etiaiii De cacio p. 591,5 Heiberg. Simplicius γαίων Simp], De cáelo, alii:
αιών hoc loco Simplicii libri 4 πάντα κτλ.] Emped. 142 St., 70 Κ. γάρ âè] F
πελεμίζετο Α : πολεμίζετο FM : τελεμίζετο a γαϊα F 7 έν δέ κτλ.] Emp. ν. 112 St.,
138 Κ., cf. supra p. 33,19, infra 273r23 κρατουσι F : κρα (τέουσι om. in lac.) M
χρόνοιο] κύχλοιο ceteris locis Simpl. libri 8 δταν M 9 εστίν κτλ.] Emp. v. 369.
370 St., 1. 2 Κ. άνάγκης Plutarchus alii χρήμα] ^ήμα Bernaysius 8εψ F
σφρήγισμα Α: σφράγισμα aFM 14 αύτάρ κτλ.] Emp. v. 139—141 St., 66—68 Κ.
άλλ' δτε δή Arist. Metaph. Β 4. 1000Μ4 évi μελέεσσιν aM: ένίμμελέεσσιν Α : έν με-
λέεσσιν F έθρέφδτ) Arist. 15 τ ' orn. ΜΑ 16 δσσφιν Α : δσφιν a : 8 σφϊν
F : δφις Μ άμοιβαϊς F παρ' έλήλαται Sturz 17 λέγειν aM: λέγει Α :
λέγων F 19 πρότερον scripsi: προτέρων libri 23 λόγος A F : άλογος corr. Α ' Μ :
έλλογος a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 252 »5. 19] 1185

τά φύσει. ofov το πΰρ άνω φύσει φέρεσδαι | λέγομεν, διότι ούχ ότέ 273Γ
μεν ότέ δέ ου, αλλά απλώς άνω φέρεται καθόλου και αεί ομοίως· ή δέ
γη κάτω και αυτη απλώς, εί δέ τι τών φύσει μή αεί ομοίως έ'χει, αλλ'
ότε μεν ότέ δ' οΰ, εστί λόγος τις καΐ αιτία του μή άπλοΰ, αλλά διαφόρου,
5 οΓον τοΰ μή άεί θέρος είναι ή αεί χειμώνα, άλλα παρά μέρος, αιτία ή τε
του ζψδιακοΰ εγκλισις και ή τοΰ ήλιου έπ' αότοΰ κίνησις· καΐ τοΰ μή
αεί γεννάν τα ζψα αίτιον το τελείων εΐναι το δύνασ&αι δμοια ποιειν 5
έαυτοΐς.
Ό δε Εύδημος μέμφεται τψ Άναζαγόραι ου μόνον, δτι μή πρότερον
10 οδσαν άρξασ&αί ποτε λέγει τήν κίνησιν, αλλ' δτι καί περί τοΰ διαμένειν ή
λήξειν ποτέ παρέλιπεν είπείν, καίπερ ουκ οντος φανεροΰ. " τ ί γαρ κωλύει,
φησί, δόξαι ποτέ τψ νψ στήσαι πα'ντα χρήματα, καθάπερ έκεΐνος ειπεν
κινήσαι." καί τοΰτο δέ αιτιάται τοΰ Άναξαγόρου ó Ευδημος· " π ώ ς έν-
δέχεται στέρησίν τινα προτέραν είναι της αντικείμενης εξεως* ε? οδν ή
15 ήρεμία στέρησις κινήσεώς έστιν, ουκ άν είή προ της κινήσεως." ίο

ρ. 252»19 Δ ι ό π ε ρ άμεινον ώς Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς εως τοΰ τ ώ ν μέντοι

α ρ χ ώ ν , ουκ εστίν έτερον α ί τ ι ο ν , ά ι δ ί ω ν οόσών.

Κάν μή κατορθοΐ τελέως 'Εμπεδοκλής είπων άνευ αίτιας,

έν δέ μέρει κρατέουσι περιπλομένοιο κυκλοιο,
20 ώστε και έν μέρει το παν ή ρ ε μ ε ΐ ν τε καί κινεΐσ&αι, αλλ' δμως,
κα&' δσον το έν μέρει τάξιν τινά έμφαίνει τοΰ ώρισμένου πρός το ώρι- 25
σμένον, φυσικώτερον δοκεΐ λέγειν, τών γαρ μερών τοΰ χρόνου προς
άλληλα πεπερασμένων όντων λόγος τίς έστι, τοΰ δέ απείρου προς τον
άπειρον, cu 'Αναξαγόρας χρήσθαι δοκεΐ, ουδείς έστι λόγος, πλην, φησίν,
25 ουκ αρκεί τψ Έμπεδοκλεΐ καί τοις ουτω λέγουσι το παρά μέρος φάναι,
αλλ' έχρήν καί τήν αίτίαν τούτου προσ&εΐναι χ al μή τ ί θ ε σ θ α ι μηδέν
μ η δ έ άξιοΰν άνευ αίτιας, αλλ' εί μέν περί αρχής τίνος ó λόγος, δι'
έπαγωγής αδτήν πιστοΰσθαι (τάς γάρ αρχάς από τών υστέρων άνάγκη 80
βεβαιοΰσδαι), ε? δέ περί τών μετά τάς αρχάς, δι' άποδείξεως· ώσπερ
30 καί νΰν. ή γάρ Φιλία καί το Νεϊκος ουκ είσίν άρχαί καί αίτια ι τοΰ παρά
μέρος καί έν Γσψ χρόνψ κρατεΐν και κινεΐν. ή γάρ äv τ α ό τ ο ν ήν το
Φ ι λ ό τ η τ ι καί Ν ε ί κ ε ι ε ί ν α ι , αλλά τ ή ς μέν Φιλίας ιδιόν έστι το συνά-
γειν είς tv τά δπβρημένα, τοΰ δέ Νείκους το δ ι α κ ρ ί ν ε ι ν καί χωρίζει,
τοΰ δέ έν μέρει καί έν ίσψ χρόνψ άλλο άν είή τό αίτιον, δπερ
35 έχρήν προσαποδιδόναι τους ουτω λέγοντας, προστιθέντας καί έφ ων
τίνων άλλων ούτως εχει καί γίνεται· πιστός γάρ &ν ήν δ λόγος άπό τών 3ό

3 αύτά a 5 χειμών Α 6 εγκλιαις F : έγκύχληβι« aAM 9 Ε&δημος] fr. 71 ρ. 95,18

Spenge). 13 Ευδημος] fr. 71 ρ. 95,22 Sp. 16 άμεινον AFM (ut Arist. cod. Κ):
βέλτιον a ex Ar. vulg. 18 Εμπεδοκλής] v. 112 St. cf. f. 272 ν 38 31 τούτον]
legit igitur Simpl. quod secundum Vitellium Aristotelis cod. E l habet TOUT et falso inter-
pretatus est u t Ε 3 τ«ότό: τούτο Arist. vulg. 35 ττροστιθέντας Μ : προατιθίντα a A F
Comment. Arist. X Simplic. iu P h y s . 25
 1186 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 252M9. »>7]

έναργών μαρτυρούμενος, ώσπερ τό έν τ ω δλψ την μέν Φώίαν συναγωγόν 273Γ

είς ΐ ν είναι, το δέ Νεΐχος διακριτικόν καί σκορπιστικόν πιστόν δοκεΐ έκ
τοΰ και παρ' ήμΐν την μέν φιλι'αν συνάγειν τους ανθρώπους, την δε
Ιίχθραν διιστάνειν ά π ' αλλήλων, έπειδή γαρ τούτο φαίνεται έπί τίνων
5 πιστόν, δοκεΐ καΐ έπί τοΰ δλου. εδει οδν καί έπί τοΰ έν μέρει και δι'
ίσου έν τ ψ παντί κρατεΐν ά π ' άλλου τινός την πίστιν κομίζειν. ώς δέ
τίνος ραδίως τοις είρημένοις δπαντήσοντος, δτι ώσπερ ή μέν φιλία αεί 40
συνάγει, ή δέ έχθρα διακρίνει, και ου χ ρ ή τούτου ζητεΐν αίτίαν, ούτω χαί
αεί έν μέρει καί παρ' ήμΐν αί συγκρίσεις και αί διακρίσεις έπιχρατοΰσι,
10 λέγει αδτός, δτι où χ δ ρ & ώ ς ε χ ε ι , το αεί ούτως εχειν τι καί πανταχού
ώς αρχήν λαμβάνειν άναπόδειχτον · πολλά γαρ των όντων à ίδια μέν έστιν
καί πανταχού ούτως εχει, ου μην άρχαί και άναπόδεικτα, αλλ' εχει του
είναι τοιαύτα αίτιας τινός και αρχάς, ώσπερ έν τοις μα&ήμασι τό
τοΰ τριγώνου τάς έντός τρεις γωνίας δυσίν ¿ρθαΐς ίσα ς είναι άίδιον μέν 45
15 έστι καί έν παντί τριγώνφ ούτως εχει, ου μέντοι άρχή καί άναπόδειχτον.
άλλ' εστίν τις αρχή τούτου, έξ ής άποδείκνυται. ομοίως δέ το παρά
μέρος θέρος xaì χειμώνα γίνεσί)αι άίδιον μέν καί πανταχού ούτως, ου
μέντοι α ρ χ ή , αλλά αρχάς εχει και αιτίας της τοιαύτης κινήσεως, διό
οδκ άποδέχεται Δημόκριτον τάς περί φύσεως αιτίας είς αρχήν άνάγοντα
20 ταύτην, δτι ο υ τ ω κ α ί τ à π ρ ό τ ε ρ ο ν έ γ ι ν ε τ ο, καί μηκέτι άξιοΰντα των ΒΟ
del ομοίως γινομένων άρχήν καί αίτια ν ζητεΐν καί μή έννοοΰντα, δτι έφ'
ών μέν το άίδιον α ρ χ ή έστιν αότόπιστος και άναπόδεικτος, έπί τούτων
δρδώς εχει τό μή ζητεΐν αίτίαν τοΰ asi ούτως έχοντος, έφ' ών δέ οόκ
εστίν αρχή τό άίδιον, έπί τούτων αρχάς καί αίτιας άποδοτέον. ου γάρ
25 πάν άίδιον άρχή, κάν ή ά ρ χ ή πάντως καί άίδιός έ σ τ ι ν έπί πλέον γάρ τό
άίδιον της άρχής. διό καί ó γεωμέτρης άπαιτούμενος δεΐςαι, δτι δυσίν
¿ρδαΐς είσιν ίσαι, ουκ άρκεΐται είπεΐν, δτι άίδιον τοΰτό | έστι καί ά ρ χ ή 273 ν
καί άναπόδεικτον, άλλά τήν άπόδειξιν έπάγει. μή τοίνυν ó Δημόκριτος
αίτίαν της των άτόμων συνόδου τε καί περιπλοκής άρκοΰσαν ήγείσθω το
30 ούτως άεΐ γίνεσδαι τά γινόμενα, εφηται δέ πολλάκις, δτι καί Ε μ π ε -
δοκλής καί 'Αναξαγόρας ήνωμένον μέν τον νοητόν ελεγον κόσμον, διαχεκρι-
μένον δέ τον αίσθητόν. άμφοίν δέ del όντων τήν κατά χρόνον μετα-
βολήν είς ενδείςιν έλάμβανον τής τάςεως αυτών xaì της τοΰ αίσ&ητοΰ δ
γενέσεως από τοΰ νοητοΰ, Εμπεδοκλής δέ καί τής τοΰ αίσθητοΰ πρός το
35 νοητόν έπιστροφής.

p. 252b7 " Ο τ ι μ έ ν ο υ ν ο ό δ ε ι ς η ν χ ρ ό ν ο ς 2ως τοΰ ε ί π ε ρ ένδέχεταιϊο

κινεΐσ&αι τό ά π ε ι ρ ο ν καί ή ρ ε μ ε ΐ ν δλον.

Τριχώς άεΐ των προβλημάτων βεβαιουμένων διά τε τής προηγου-

7 άπαντήαοντος a 8 αίτίαν Μ: οίτίαι aAF 1 δ άρχή — τις (1G) om. A, suppl. Α1

τρ'
20 τά πρότερον aAM (Arist. Barber. I 136 τά προ ): τά πρότερα F (Arist. Κ): τό πριίτερον
Arist. vulg. 32 των αίσθτ,τών sed coir. A' 34. 35 τόν νοτ,τον aF
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI T i l l 2 [Arist. p. 252i>7] 1187

μένης αυτών αποδείξεως καί διά του των έναντίως λεγόντων έλέγχου και 273 ν
δια της των προς τά προβλήματα ενστάσεων διαλύσεως κατασκευάσας διά
προηγουμένων λόγων, οτι ή κίνησις αίδιός έστι, καί οιελέγςας τους δοκοΰν-
τας μή άίδιον λέγειν ώς πλασματώδη καί οό φυσικά λέγοντας, έπί το
5 τρίτον μέτεισι νυν το τάς ένστάσεις τάς δοκούσας σαλεύειν τον λόγον αυ- 25
του διελεγχειν και ψευδείς άποδεικνύναι. τριών δε ουσών ένστάσεων ή
πρώτη τοιαύτη έστίν · ουδεμία μεταβολή άίδιός έστιν. άπόδειςίς δε του
λόγου ηδε· πάσα μεταβολή εκ τίνος εις τι· μετ' άλλο γαρ εις άλλο ή
μεταβολή καί έκ του έναντίου sic το εναντίον ή δε εκ του εναντίου de
10 το έναντίον πέρατα καί ορούς εχει τά έναντία· ή πέρατα έχουσα είς
άπειρον ουκ áv γινοιτο· πάσα άρα μεταβολή καί κι'νησις εις άπειρον ουκ
αν γινοιτο, ταότον δε είπεΐν, ουδεμία μεταβολή μία καί συνεχής ουσα άί-
διός έστιν. ισοδυναμεί γαρ τιίϊ 'πας ουκ εστι' το 'ουδείς έστιν.' εί δέ so
μηδεμία κι'νησις μία ουσα άίδιός έστιν, oòò' áv ?λως κίνησις άίδιος είη.
15 καί εοικεν αυτη ή ένστασις ου το αεί είναι κίνησιν άναιρείν (τί γαρ κωλύει
προ έκαστης μεταβολής πεπερασμένης οΰσης είναι άλλην καί μετά έκάστην
άλλην;), αλλά το μίαν είναι συνεχή καί άίδιον κίνησιν ή ενστασις αυτη
έπιχειρεί άναιρείν.

Δευτέρα δε έ'νστασις προς το άγένητον είναι τήν κίνησιν έκ της έναρ-

20 γείας έπιχειρουσα. όρώμεν γαρ πολλά μή πρότερον κινούμενα μήτε
έχοντα έν έαυτοΐς μηδεμίαν κίνησιν μήτε καθ' ολον μήτε κατά μέρος είς 35
το κινεισθαι μεταβα'λλοντα, οΓον έ π ί των αψύχων όραται· λίθοι γαρ
καί ςύλα μήτε καί)' ολα μήτε κατά μέρη κινούμενα, αλλ' ήρεμοΰντα
τέως, κινείται ποτε καί άρχεται του κινεΐσί)αι ες ηρεμίας παντελούς εις
25 το κινεΐσδαι μεταβαλλόμενα, καίτοι εί ήν à ίδιος ή κίνησις, ή άεί κινεΐ-
oDai εδει ταύτα ή μηδέποτε κινείσβαι, ίνα μή έκ του μή είναι μετα-
βάλλουσα ή κίνησις γενητή καί μηκέτι άίδιος είη. νυν δε ταΰτα καί άρχε-
ται του κινείσθαι καί πάλιν παύεται, καί αυτη δε ή έ'νστασις προς το ίο
άγένητον είναι τήν κίνησιν ένισταμένη καί ή μετ' αυτήν τοσούτον μόνον
30 δεικνύουσα, οτι γίνονται τίνες κινήσεις μή πρότερον ουσαι, ου μέντοι οτι
ουκ εστι προ έκείνων άλλη κίνησις οόδε μετ' έκείνας άλλη.
Τρίτον δε καί πολ!) μάλλον έ π ί τών έμψύχων φανερόν δοκεϊ το
γίνεσ&αι κίνησιν μή πρότερον ούσαν. τά μεν γαρ άψυχα, εί καί ήρε-
μοΰντα πρότερον είς το κινεΐσί)αι μεταβάλλει, αλλά το κινούν αυτά έ'ίω-
35 Οέν έστι κινούμενον καί αυτό, ώς μή δεικνυσδαι γενητήν υπό τών άψυχων 45
τήν κίνησιν άπλώς διά το προϋπάρχειν άλλην κίνησιν της γ-ενητής τούτων
κινήσεως· έπί δέ τών ζω ων ου δυνατόν τούτο λέγειν, δταν φαίνηται
ταΰτα έκ παντελούς ηρεμίας i t εαυτών κινούμενα ουδενος έ'ςωίΙεν κινοΰν-
τος, οπερ κινούμενον έδύνατο κινεϊν. δοκεΐ γάρ έναργώς τότε γ-εννάσΟαι
40 κίνησις μή πρότερον ουσα, εί ές αυτοΰ κινείται μή πρότερον κινουμένου.

1 έλέγχει A, sed eorr. A 1 8 είς τι ut videtur ex eSTi A1 11 πΐ5α — γίνοιτο (12)

A : Olli. aFM 29 με/ίί/τ' A
25*
 1188 SIMPLICII IN PBYSICORUM VIII 2 [Arist. p. 252b7. 28]

ei δέ έν ζ ψ ψ δ υ ν α τ ό ν ά ρ χ ε σ θ α ι κίνησιν μ ή πρότερον ουσαν (βαιός δέ 273 ν

κόσμος το ζ ω ο ν κατά τάξιν τινά και φύσιν διακεκοσμημένον xal διοικου- δθ
μενον), τ ί κ ω λ ύ ε ι τ ο α δ τ ο σ υ μ β ή ν α ι κ α ί κ α τ ά τον δλον κόσμον, ώ ς
έξ ακινησίας αότόν παντελούς είς τό έξ έαυτοΰ κινεΐσ&αι μεταβαλεΐν. καί
5 ουτω μ ή πρότερον ουσαν κίνησιν γενέσθαι, εί δέ έ ν τ ψ κόσμψ φησί
τούτο δονατόν, καί έν τ ψ άπείρψ δυνατόν, ήτοι τ ψ Άναξαγόρου (ώς
ήκουσεν 6 'Αλέξανδρος, διότι το μ ί γ μ α το έκ τ ω ν όμοιομερειών άπειρων
ούσών άπειρον ανάγκη είναι) ή τψ Άναξιμένους καί 'Αναξίμανδρου καί
δ λ ω ς τ ω ν Ιν το στοιχεϊον | άπειρον κατά μέγεθος ύπο&εμένων, ή και 274^
10 τούτου καί εκείνου, προσέθηκε καί τό ε ί π ε ρ έ ν δ έ χ ε τ α ι κινεΤσθαι τό
άπειρον καί ή ρ ε μ ε ΐ ν δλον, δτι δέδεικται τό άπειρον κατά μέγεθος μ ή
δυνατόν ον κινηδήναι τήν τοπικήν κίνησιν, ην κινείται τ ά αότοκίνητα·
μ ή τ ε γαρ έ π ' ε υ θ ε ί α ς , εί μ ή εστίν δ π ο υ προβήσεται τό άπειρον, μήτε
κ ό κ λ ψ , είπερ μ ή εστι του άπειρου το μεν άνω τό δε κάτω, ή το εσχατον
15 και μέσον, πολλά δέ καί άλλα περί τούτου γέγραπται έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ α έν ε
τ ψ τ ρ ί τ ψ τήσδε της π ρ α γ μ α τ ε ί α ς .

p. 252b28 Τούτων δή τό μέν πρώτον λεχΟέν ε ω ς τοΰ δήλον δ'

ε σ τ α ι μ ά λ λ ο ν έκ τ ω ν ύστερον.

Τ ά ς τρεις ένστάσεις έκθέμενος τάς προς τό άγένητον και άίδιον είναι

20 τήν κίνησιν πρός τήν π ρ ώ τ η ν όπαντα τήν λέγουσαν μηδεμίαν είναι κίνησιν
άγένητον καί άνέκλειπτον, ειπερ π ά σ α κίνησις έξ έναντίου είς έναντίον και ι»
έκ πέρατος είς πέρας, ωστε και εί αεί κινοΐτό τι από του έναντίου εις το
έναντίον, μή είναι ταυτην μίαν μηδέ άδιάκοπον κίνησιν, άλλ' άεΐ άλλοτε
άλλην έκ της μεταξύ ηρεμίας γίνεσθαι. τούτον οδν διαλύων τον λόγον τό
25 μέν μ ή δύνασθαι μίαν είναι και σ υ ν ε χ ή τήν είς τ ά άντικείμενα γινομένην
κίνησιν άληΟές εΓναί φ η σ ι · κάν γάρ πάλιν και πάλιν κατά τά έναντία
γένηται τ ψ κινουμένψ ή μεταβολή, αλλ' αδύνατον τήν ουτω γινομένην
κίνησιν μίαν εΐναι καί συνεχή, ωστε τοΰτό φησιν ί σ ω ς άναγκαΐον το 20
μ ή άγενήτους μηδέ άιδίους είναι τ ά ς τοιαύτας κινήσεις, ειπερ μ ή αεί μίαν
30 καί τήν αυτήν είναι δυνατόν τήν του αυτοΰ καί ενός τοιαύτην κίνησιν.
έάν γάρ τοΰτο δ ε ι χ θ η , δτι αδύνατον τήν είς τά αντικείμενα γινομένην
κίνησιν μίαν είναι καί σ υ ν ε χ ή , δπερ ο υ π ω δέδεικται, ε?η äv δεδειγμένον
το μηδεμίαν τ ω ν είς τ ά άντικείμενα κινήσεων άίδιον είναι. δειχ&ήσεται
δέ, δτι άνάγκη του αότοΰ δντος του κινουμένου τάς άντικειμένας κινήσεις
35 στάσει διαλαμβάνεσδαι. δια τοΰτο τ έ ω ς νυν το ί σ ω ς προστέθεικεν, καί 2ό
μ ε τ ' όλίγον τό ά λ λ ' όμως δποτέρως ποτέ εχει, διότι μ ή π ω τοΰτο
δέδεικται. ειπών δέ ε ι π ε ρ μ ή ά ε ΐ μίαν καί τήν α ό τ ή ν ε ί ν α ι δυνα-

1 βίαιος A, sed corr. A ' 7 6 om. a 10 fortasse τούτων post προσέθηχε add.
δέ a 12 δν om. suppl. A 1 16 τρίτψ] Phys. Γ 5 18 ύιτέρων aM 20 άπαντα a
22 πέρατος ex πέρας A' 24 τούτων Μ et ante coi r. A 1 27 γινομένω a
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 2 [Arist. p. 2S2b28. 2 5 3 » 2 ] 1189

τ ο ν έπί παραδείγματος σαφές ποιεί το λεγόμενον· οίον της χορδής πάλιν 274 r
και πάλιν κρουομένης χα! είς ταναντία μεταχωρούσης κα! ομοίως κινού-
μενης πότερον εΓς και συνεχής ó αυτός φθόγγος έστιν ή ¿ ε ! Ιτερος και
ετερος; κα! γάρ εΐ φθόγγος, ou μα'λιστα αίσθανόμεθα, ó αυτός και εις,
5 κα! ή κίνησις μια κα! συνεχής έστιν· ακολουθεί γάρ τ η κινήσει ó φθόγγος, so
κα! εΐ ετερος κα! ετερος (όπερ δειχθήσεται), ομοίως κα! ή κίνησις Ιξει.
διορίσας ουν ou τω την ζήτησιν έ - ί της χορδής, ό π ο τ έ ρ ω ς äv ίχη, φησίν,
έ ~ ! των τοιούτων κινήσεων των έξ έναντίου εις έναντίον, εί'τε μία έστιν
έπ! τούτων ή κίνησις είτε ου μία, ο υ δ έ ν κ ω λ ύ ε ι είναι τινα άλλην κίνησιν
10 παρά τάς εις τά έναντία γινομένας συνεχή κα! μίαν κα! δια τούτο άίδιον,
ήν φησιν έκ των μετά ταΰτα ρηθησομένων δήλην εσεσθαι. λέγει δε περί
τής κυκλοφορίας· ταυτην γάρ μονην δειςει μή γινομένην εις τα έναντία, 3δ
ώς αί λοιπαί, κα! δια τοΰτο μίαν κα! συνεχή και άίδιον. του δή πρώτου
λόγου αληθές μεν φησι το τάς εις έναντία γινομένας κινήσεις μήτε συνε-
15 χεις μήτε άιδίους είναι, οόκ αληθές δε τό παν το κινούμενον έ£ έναντίου
κα! εις έναντίον κινεΐσθαι. δειχθήσεται γάρ, οτι εστι τις μία και συνεχής
κίνησις. κα! ορα, οπως δυνάμενος λΰσαι την ενστασιν έκ του μ ή άναιρεΐν
το είναι κίνησιν αλλά τό μίαν κα! συνεχή εϊναι (κα! γάρ ήρκει τοΰτο
άνενόχλητον φυλάττειν το αεί είναι κίνησιν), αλλά προς τήν έ'ννοιαν αυτής «ο
2 0 άποτεινόμενος έ'δειξεν, οτι κάν μή πάσα συνεχής, ουδέν κωλύει τινά
συνεχή είναι.

ρ. 253.12 Το δε κ ι ν ε ΐ σ θ α ι μή κινούμενον εως του δ ι ά τί τά μέν

η ρ ε μ ε ί των ό ν τ ω ν , τά δέ κινείται.

' Ε π ! τήν λύσιν τής δευτέρας ένστάσεως έλθών τής το άγένητον τής 46
•25 κινήσεως άναιρούσης έκ του τά άψυχα ήρεμοΰντα πρότερον ά'ρχεσθαι ποτε
κινεΐσθαι κα! παύεσθαί ποτε τής κινήσεως, κα! διά του το γίνεσθαι κα!
φθείρεσθαι τήν κίνησιν λύει λέγων, οτι το κ ι ν ε ΐ σ θ α ι μή κινούμενον
πρότερον τό άψυχον ουκ εστι δεικτικόν του γενητήν εϊναι τήν κίνησιν ου
γάρ έν τω ταΰτα άρχεσθαί τε του κινεΐσθαι κα! παύεσθαι δείκνυται κα!
30 καθόλου ή κίνησις γενητή · ά'λλα γάρ τινα έ'ςωθεν οντα κα! κινούμενα, όταν
παρ-jj, τής τούτων κινήσεώς έστιν αίτια, ώστε προϋπάρχει τής τούτων 50
κινήσεως ή των κινούντων αυτά κίνησις κα! τής έκείνων ή των έκεΐνα
κινούντων κα! έφεςής. ειπών δε τοΰτο κελεύει ζητεΐν ώς άςίον ζητήσεως,
πώς τ ο α υ τ ό κινητον υ π ό του αυτοΰ κινητικού ότε μέν κινείται ότε
35 δε ου. εί γάρ υπό των άεί κινουμένων τά ά'λλα κινείται, τί δήποτε όντων
άεί κινουμένων τών κινούντων ουκ άεί κινείται τά υπ' αυτών κινούμενα,
άλλ' ότε μεν κινείται ότέ δέ οίί; ó γάρ τοΰτο άπορων, οδ τήν κίνησιν |

2 κινουμένης aM 9 οό/Μ//μΙα Α 17 ό'ττως a corr. Α ' : πώί FM 22 post τί

suppl. ex Arist. οόκ áel a 23 χινείσΐ)αι A 28 τοό a F M : του τε A
31 της τούτων — προϋπάρχει om., sed suppl. A 1
1190 SIMPLICIl IN PHYSICORCM VIII 2 [Ariet. p. 253»2. 7]

γενητήν είναι κατασκευάζει, αλλά αρχήν ζητεί των νυν προκειμένων ε?; 274ν
Ιπίσκεψιν· αυτη δέ έστιν 'où παν το κινούμενον αεί κινείται και πάν το
ηρεμούν αεί ηρεμεί', ε ί γε τα υπ' άλλου κινούμενα αεί το κινήσον εχει,
αλλ' εστίν S παρά μέρος ηρεμεί τβ και κινείται, ταΰτα δέ μετ' δλίγον
5 διαρθρωθήσεται.

ρ. 253»7 Μ ά λ ι σ τ α δε δν δ ό ξ ε ι ε τό τ ρ ί τ ο ν ε χ ε ι ν ά π ο ρ ί α ν Ιως τοΰ

α λ λ ά γ ά ρ φ α ν ε ρ ό ν έ σ τ ι και π ε ρ ί τ ο ύ τ ω ν έ κ τ ω ν έ π ο μ έ ν ω ν .

Λύαας την δευτέραν ενστασιν τήν άπο των άψυχων και έ'ςωί)εν κινου-
μένων έκ τοΰ μηδέν άτοπον είναι ποτέ μεν κινεισθαι αυτά r/) του κινοΰν-
10 τος παρουσία και αυτου κινουμένου και δεικνύντος προϋπάρχειν άλλην
κίνησιν της νυν γινομένης, ποτέ δέ ήρεμείν, δταν μη παρή το κινούν, έπί
τήν τρίτην έλθών και σαφώς αυτήν έκθεμενος, δτι το εμψυχον ηρεμούν 15
πρότερον και μετά ταΰτα βαοίζαν μηδενός εξωθεν αυτό κινοΰντος, ω ς
δ ο κ ε ι , γενητήν τήν κίνησιν άποφαίνει, και μαρτυρήσας r/J ένστάσει xaúr/¡
15 ώς μάλλον των άλλων άπορίαν κινούση λύει αυτήν ψευδώς ειπών λαμ-
βάνειν τό μηδενός εςωθεν κινοΰντος αφ' έαυτών κινεΐσθαι τά ζωα τά
πρότερον ήρεμοΰντα· ό ρ ώ μ ε ν γ ά ρ , φησίν, α ε ί τ ι κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν εν τιΰ
ζ ψ φ τ ω ν σ υ μ φ υ τ ω ν , τουτέστι τών φυσικώς αυτφ συνόντων· ή γαρ
θερμαίνεται ή ψύχεται ή ξηραίνεται ή υγραίνεται ή κατ' άλλην τινά τών 20
20 φυσικών ποιοτήτων παθητικώς μεταβάλλει, τάχα δέ άν συμφύτους λέγοι
τάς φυσικάς και παρά τοις ύστερον καλουμένας δυνάμεις, έλκτικήν και
καθεκτικήν, άλλοιωτικήν και άποκριτικήν· άεί γάρ αύται ένεργοΰσιν έν τοις
σώμασι τών έμψυχων και μάλιστα τών ζφων ου κατά το αότοκίνητον
ταύτας έχόντων τών ζ φ ω ν · τοπική γάρ έκείνη μόνως ή κίνησις. τών δέ
25 συμφυτων κινήσεων το π ε ρ ι έ χ ο ν αίτιον ειπών προσεθηκε το ί σ ω ς και
νυν και μετ' δλίγον, ή δτι χωρίς αποδείξεως είρηται το τ ώ ν σ υ μ φ υ τ ω ν 2»
κινήσεων, ή δτι ου πάσαί είσιν έκ τοΰ περιέχοντος· και γάρ τρεφόμενα
και αυξόμενα κινείται και πάλιν μειούμενα και άεί κινείται κατά ταύτα,
ουτε υπό τοΰ περιέχοντος άπλώς ουτε κατά τοπικήν τών ζψων κίνησιν
30 τάς μέντοι κατά τάς παθητικάς ποιότητας κινήσεις, θερμότητας, ώς είπον,
και ψυχρότητας και διακρίσεις και συγκρίσεις και τάς τοιαύτας έκ τοΰ
περιέχοντος εχει μάλιστα, ο υ δ έ ν ο δν κ ω λ ύ ε ι , φησι, μ ά λ λ ο ν δέ ί σ ω ς
ά ν α γ κ α ι ο ν τούτων μέν τών φυσικών κινήσεων πολλάς από της τοΰ περι-30
έχοντος κινήσεως έγγίνεσθαι έν τψ σώματι, ένίας δε αυτών κινεΐν ποτέ
35 μέν τήν διάνοιαν, ποτέ δέ τήν ¿'ρεζιν · διά γάρ της αίσθήσεως ή μέν διά-
νοια γνωρίσασα τό πάθος βουλεύεται περί αυτου, είτε έκκλίνειν είτε ύπο-
μένειν αυτό χρή. και ουτω κινεί το ζω ο ν τήν τοπικήν κίνησιν ές αυτοΰ

4 ¿λίγου a 7 γάρ A: om. aFM Ιοτι om. a: forot Arist. 21 ή (om. Μ)

έλκτικήν ή *. FM 22 r¡ ante άλλοιωτικήν FM xal aM: om. Α: ή F
26 μετ όλίγον] 253*15 37 αότοΰ Α'FM
 SIMPLICII IN PHYSICORl'M VIII 2 [Arist. p. 253«7] 1191

δοκοΰσαν. ποτέ δε όταν ήδέος ή λυπηρού γένηται συναίσθησις, ή ορεςις 274 ν

κινείται καί ή εχκλισις ώς καί επί των αλόγων ζώων, και αύται κινοΰσι
κατά τόπον το ζψον οίον επί ποτόν ή βρώσιν, ουκ ούσης πρώτης, ώς 8δ
δοκεϊ, ταύτης της κινήσεως, αλλά προηγουμένων αυτής της τε κατά τήν
5 δια'νοιαν ή τήν ορεςιν, και προ τούτων της έν τψ σώματι παθητικής, ην
το περιέχον καί αυτό κινούμενον κινεΐ. άκριβέστερον δε έν τω Περί ζψων
κινήσεως τήν αίτίαν λέγει της κατά τόπον κινήσεως, πιστοΰται δέ το αεί
εΤναί τινα κίνησιν έν τοις ζψοις, οόκ ες αυτών, αλλ' έκ του περιέχοντος,
ήτις αίτια γίνεται της κατά τόπον κινήσεως τοις ζψοις, έκ τοΰ κατά τους
10 δπνους συμβαίνοντος, οί γάρ κοιμώμενοι μήτε τήν κατά τόπον κίνησιν 40
κινούμενοι μήτε αίσθανόμενοι, απερ ίοια των ζψων ως ζφων έστί, πολλάς
δμως κινούνται κινήσεις, τάς τε της αναπνοής και τάς άλλας συμφύτους
καί τάς κατά τήν πέψιν, καί ετι τάς φαντασίας καί τάς από τοΰ περιέχον-
τος παθητικάς θερμαινόμενου τινός έν αΰτοίς ή ψυχομένου. αλλ1 δταν
15 μεν αί από τής τροφής αναθυμιάσεις αθρόαι καταλάβωσιν τον έγκέφαλον
ή τήν καρδίαν καί ψυχθώσιν, υπνου γίνονται αίτια·.· θερμαινόμεναι δέ καί
διακρινόμεναι και λεπτυνόμεναι του διανίστασθαι, ως έν τω Περί υπνου «
δείκνυσι. καί πάλιν αισθάνονται τά ζψα καί κινούνται κατά τόπον, τήν
αρχήν ταύτης τής κινήσεως λαβόντα παρά τίνων κινήσεων, ας έκινοΰντο
20 κοιμώμενα, ως ει γε ήν παντελής ακινησία τότε, οόδ' äv έπανίσταντο τήν
αρχήν, ώστε καί έν τοις ζψοις αί εςωθεν κινήσεις αίτιαι τής τοπικής
κινήσεώς είσιν, ήτις ως έξ αυτών ύρχομέν/j πρώτως των ζψων χώραν
τ η από των ζψων ένστάσει παρέσχεν. όπως δε ταΰτα εχει τε καί γίνε-
ται, φ α ν ε ρ ο ν ε σ τ α ι , φησίν, έκ τ ώ ν έ π ο μ έ ν ω ν . δείςει γάρ, πώς κινεί- 50
25 τα ι τά ζψα καί υπό τίνος καί τίνα τρόπον όλως κινείται τά αυτοκίνητα.

Έπιστήσαι δε άςιον έν τούτοις, zi μηδεμιάς κινήσεως τοπικής αρχή

το ζψόν έστιν, αλλ' έ'ξωθεν τήν αρχήν εχουσι πασαι· ού γάρ μόνον έπί
ποτόν ή βρώσιν ή τι τών τοιούτων κινούμεθα διά τήν έν τψ σώματι θερ-
μότητα καί διαφόρησιν, αλλά καί μαθημάτων 2νεκα καί χρηματισμού καί
30 τιμής καί δυναστείας και διά καθήκοντος άποπλήρωσιν κινούμεθα πολλάς
κινήσεις κατά τόπον, καί ουχ ημείς | μόνον, αλλά καί τά ά'λογα ζψα 275··
φαντασίας κινηθείσης έπί τόπους όρμάί τινας. αλλά καί τούτων, φαίη ά'ν
τις, έ'ςωθέν έστιν ή άρχή τής κινήσεως· το γάρ ¿ρεκτον κινούν τήν
φαντασίαν ή τήν διάνοιαν έγειρε ι προς τήν κατά τόπον τοΰ ζψου κίνησιν,
35 το δέ ¿ρεκτον ακίνητον ον κινεί, δλως δε ó τήν από τών ζψων ενστασιν
λύσας τί άρα βοόλεται δειξαι; δτι τής κατά τόπον τών ζψων κινήσεως
προηγείται ά'λλη χίνησις, ή τής διανοίας ή φαντασίας χαί έκείνης ή έν τψ 6
σώματι καί έκείνης ή τοΰ περιέχοντος; καί τί τοΰτο; ουδέ γάρ μία καί
συνεχής ή τοιαύτη κίνησις έκ διαφόρων ειδών συνεστώσα, τής κατά τόπον

8 αότών ante corr. AFM 16 θερμαινόμενα et διακρινόμενα (17) a 17 Περί

υπνου] cf. c. 3 p. 4561>21 sqq. 21 al a : καί A F : om. M 22 αΰτών a
23 όπως] όπερ a τε om. M -/ai om. a 27 μόνην a 30 πολλά a
33 post τι; add. ώς a
1192 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V i l i 2 [Arist. p. 253 >7]

καί της φανταστικής καί άλλοιωτικής· οΰτε μέντοι άίδιος ή τοιαύτη* où 275Γ
πα'ντως γάρ ή τοΰ σώματος άλλοίωσις κινεϊ την διάνοιαν ή την όρεξιν,
οδδέ αυτη κινηθείσα πάντως κινεί κατά τόπον το ζωον, ουδε ή κατά τόπον
τούτου κίνησις πάντως άλλο τι κινεί, πώς οδν έκ τούτων βεβαιοΰται τό
5 άγένητον κα'ι άίδιον είναι την κίνησιν μίαν οδσαν καί συνεχή ; μήποτε ίο
οδν οδ τοΰτο πρόκειται διά της τών ένστάσεων τούτων λύσεως το τάς
μερικάς πάσας κινήσεις μίαν συνεχή δεϊξαι κίνησιν άγενητον καί άνέκ-
λειπτον· και γάρ σαφώς έν τη λύσει της προτέρας ένστάσεως ένδέδωκε
μη είναι τψ άριθμφ μίαν την είς τά έναντία κίνησιν, καί άναγκαΤον ειπών
10 είναι τοΰτο, ειπερ μη άεΐ μίαν καί την αυτήν είναι δυνατόν την του ένός
κίνησιν. άλλ' έπειδή αί προς το άναρχον της κινήσεως ένστάσεις μερικάς
τινας κινήσεις προέφερον άπ' αρχής τίνος γινομενας, τάς λύσεις, οΤμαι, 16
πρός τοΰτο μόνον υπαντήσαι δεικνύσας, δτι αί προβλη&εΐσαι ώς άναρχοι
κινήσεις ουκ είσΐν άναρχοι, άλλ' εχουσί τινας αρχάς, οδ μέντοι δτι
15 είς μίαν άναρχόν είσι συντεταγμένοι· οδδέ γάρ την έκ τούτων βούλεται
άγενητον και άφθαρτον δεΐξαι, άλλ' έκείνην, ήν ένδείκνυται, δτε ελεγεν,
δτι κ5ν αί είς τά έναντία κινήσεις μή ώσι συνεχείς καί μία, άλλ' δμως οδδεν
κωλύει είναι τινα την αδτήν τ φ συνεχή είναι και άίδιον. αυτη δε έστιν
ή κυκλοφορία, είς ήν ó πας αυτψ λόγος τείνει δ περί της μιας άνάρχου 80
20 καί άτελευτήτου κινήσεως, ώς έκείνης προηγουμένης πασών τών έχουσών
αρχήν κινήσεων, καί δι' έκείνην καί προ πάσης μερικής κινήσεως καί
μετά πασαν ούσης άλλης κινήσεως, διότι είς έκείνην άναφέρονται, εσται
δε τοΰτο έν τοις έξης σαφέστερον, δταν ή μία κίνησις ή άίδιος ζητήται.
τέως δε άγενητον καί άναρχον μέχρι νΰν την κίνησιν εδειξεν οδχ ώς μίαν
25 οδσαν καί συνεχή, άλλ' δτι προ πάσης κινήσεώς έστιν άλλη καί μετά
πασαν άλλη. άπό ταύτης δε ορμώμενος έν τοις έςής ευρήσει την μίαν 2ό
καί συνεχή καί άίδιον την τής κυκλοφορίας, ήτις καί τούτων τών άδια-
λείπτων κινήσεών έστιν αίτια, άλλά διά τί περί κινήσεως μεν προδβά-
λετο ζητεΐν, είτε άίδιος ή κίνησις είτε ου, περί δε ήρεμίας οδκέτι; ή δτι
30 ή ηρεμία στέρησίς έστι κινήσεως, οδδεμία δέ στέρησις άβιος, δτι μηδέ
άιδίου πράγματος είναι δύναται· οδδέ γάρ συνυπάρχει ή στέρησις τη
ίξει, άλλά τάς γινομένας καί φ&ειρομένας κινήσεις διαδέχεται, ή μέντοι
στάσις και μονή οδκέτι στέρησις οδσα, άλλ' έναντία τη κινήσει, άναρχος 80
έστι καί αυτη καί άίδιος ώσπερ ή κύκλω κίνησις. περί μένον γάρ αυτη
35 γίνεται πάντως.

5 post άίδιον add. τον (deletum ut videtur) A 8 ένδέδοκε sed eorr. A 1

13 άπαντησαι a 15 συντεταγμένοι a 16 Ιλεγεν] ubi? 17 δτι
om. a 20 προ#ηγουμένης A 22 Ιαται aA 2 : εστι A 1 F M 25 post δτι add.
*al A 2 F 29 οδ] δν a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 3 [Arist. p. 253*22] 1193

p. 253»22 Ά ρ χ ή δε τ η ς σ κ έ ψ ε ω ς ή π ε ρ κ α ί π ε ρ ί της λ ε χ θ ε ί σ η ς 275Γ

απορίας εως του καί τέλος ή μ ΐ ν τ α ύ τ η ς της π ρ α γ μ α τ ε ί α ς εστί.

Της ακριβεστέρας των προειρημένων διαρθρώσεως άρχήν είναί φησι

την αυτήν, ήν και περί της προειρημένης απορίας της ζητούσης, πώς το
5 αυτό κινητόν υπό του αύτοΰ κινητικού ότέ μεν κινείται, ότέ δε ου. ελεγε 40
δε οτι ουδέν άλλο απορεί ó τοΰτο λέγων ή διά τί ουκ αεί τα μεν ηρεμεί
των όντων τα δέ κινείται, αλλ' έ'στι τά ποτέ μεν ήρεμοΰντα ποτέ δε
κινούμενα, καί της απορίας ουν έκείνης καί του πώς τά ζωα κινείται την
αότήν αρχήν ταύτην εϊναί φησι. και ετι προς τήν ές αρχής ζήτησιν, si
10 άίδιος ή κίνησίς έστι, καί προς τους ένισταμένοϋς rfi άιδιότητι της κινή-
σεως λόγους χρήσιμόν φησι το άνωθεν διελομένους ίοεΐν, πώς εχει τά
ό'ντα ποος κίνησιν καί προς άκινησίαν. άνωθεν ουν άρςάμενος διαιρέσει α
χρήται άπαραλείπτψ δι' δλων χωρούσ^ τών όντων. α ν ά γ κ η γαρ ή
π ά ν τ α ή ρ ε μ ε ΐ ν άεί (τά) οντα ή π ά ν τ α ά ε ί κ ι ν ε ΐ σ θ α ι · καί εστίν Ιπί
15 πάντων αντιφατική ή διαίρεσις. ή γάρ κινεΐσθαι πάντα ή μη κινεΐσθαι
αεί, ή τά μεν κ ι ν ε ΐ σ θ α ι , τά δέ ή ρ ε μ ε ΐ ν . καί τούτο τριχώς, ήτοι τά
μ ε ν κ ι ν ο ύ μ ε ν α κ ι ν ε ΐ σ θ α ι ά ε ί , τά δέ ή ρ ε μ ο ΰ ν τ α άεί ή ρ ε μ ε ΐ ν . ή
πάντα τά οντα καί κινεΐσθαι καί ήρεμεΐν έν μέρει, ή τό λ ο ι π ό ν φησι
κ α ί τ ρ ί τ ο ν τά μέν ά ε ί τ ώ ν ό'ντων α κ ί ν η τ α ε ί ν α ι , τά δέ άεί κι-
20 ν ο ύ μ ε ν α , τά δέ ποτέ μέν κινούμενα ποτέ δέ ήρεμοΰντα. τρίτον δέ 50
εΐπεν τοΰτο έπί πρώτφ μέν τω ή πάντα ήρεμεΐν ή πάντα κινεΐσθαι, δευ-
τέρψ δέ τιο ή τά μέν κινεΐσθαι τά δέ ήρεμεΐν. οπερ τριχη διεΐλεν.
μετ' έκεΐνα ουν τά δύο τρίτον τοΰτό φησιν, δπερ αυτοί λ ε κ τ έ ο ν εΐπεν,
τουτέστι δεικτέον καί κατασκευαστέον. πάντα γαρ τά άπορεΐσθαι δοκοΰντα
25 τούτου φανερωθέντος λυθήσεται· οίίτε γάρ διά το πασαν κίνησιν πόθεν
ποΐ είναι το άίδιον άναιρεθήσεται της κινήσεως, εάν δειχθ^), οτι ου πάσα
κίνησις τοιαύτη, οίίτε το γίνεσθαι | κίνησιν έν άκινήτψ δεικτικόν έστι 275ν
του γένεσιν είναι κινήσεως, είπερ μη πανταχοΰ γίνεται κίνησις μή ουσα.
καί ή απορία δέ λυθήσεται ή ζητοΰσα, διά τί ουχί τά μέν κινούμενα άεί
30 κινείται, τά δέ ήρεμοΰντα άεί ήρεμεΐ, έάν εύρεθη καί άεί τι άκίνητον ον
καί άεί τι κινούμενον, καί άλλα ποτέ μέν κινούμενα ποτέ δέ ήρεμοΰντα.
καί τέλος ουτω το άριστον έπιτεθήσεται τη περί κινήσεως πραγματεία
άπο άρχής διά τών μέσων άποδεικτικώς έπί τό τέλος πορευομένη. τέλος 5
δέ φησιν ó 'Αλέξανδρος το εύρεΐν τι άεί καί συνεχώς κινούμενον υπό
35 άιδίου τε καί ακινήτου, μήποτε δέ ó 'Αριστοτέλης το αυτό και λύσιν
τών άπορουμενων καί τέλος της πραγματείας είπε τό βεβαιώσασθαι τό
τρίτον έκεΐνο, δτι τών δντων τά μέν ακίνητα έστι, τά δέ άεί κινούμενα,

1 post σκέψεως add. εσται ex Arist. vulg. (sed otû. cod. E) 5 αότοκίνητον AF
8 έκέίνη a 10 η] άϊδιο'ττ) τι της (signa inter η et τι posita rasuram tegunt) A :
άϊδιότη τής sic a: τών F: toto hoc loco deficit M 14 τά (post άεί) a: om. AF
22 διείλον a 3G η} πραγματεία a
1194 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 3 [Arist. p. 253>22. 32]

τά δέ αμφοτέρων μεταλαμβάνει, δυνατόν δέ καί ούτως, οΐμαι, της των 275»

όντων πρός κίνησιν χαί ήρεμίαν σχέσεως τριπλήν ποιήσασδαι την διαίρεσιν· ίο
τριών γάρ όντων τούτων του τε άεί κινεΐσθαι καί του αεί ήρεμεΐν καί
τρίτου του ποτέ μεν κινεΐσθαι ποτέ δέ ήρεμεΐν εις τρία τριχώς αί σχέσεις
5 διαιρεθήσονται ή πάντων των όντων την αότήν έχόντων χατάστασιν ή
δ ι χ η διηρημένων ή τ ρ ι χ η είς αρχάς καί μέσα καί τέλη. τι γάρ άν είη
περαιτέρω; καί εί μεν την αότήν εχει πάντα χατάστασιν, ή πάντα ηρεμεί
άεί ή πάντα άεί κινείται ή πάντα ποτέ μέν ηρεμεί ποτέ δέ κινείται παρά
μέρος, el δέ δ ι χ η διήρηται τά οντα, ή τά μέν αεί ηρεμεί τά δέ αεί κι- 16
10 νεΐται, ή τά μέν αεί ηρεμεί τά δέ ποτέ μέν κινείται ποτέ δέ ηρεμεί, ή
άνάπαλιν τά μέν del κινείται, τά δέ ποτέ μέν κινείται ποτέ δέ ηρεμεί,
ωστε τ ρ ι χ ή καί τούτο διήρηται τό τμήμα, το δέ τρίτον καί αληθές τ ω
σωρίτη· εί τριχη διήρηται τά οντα, ανάγκη τά μέν αεί ήρεμεΐν, τα δέ
άεί κινεΐσόαι, τά δέ ποτέ μέν ήρεμεΐν ποτέ δέ κινεΐσδαι. καί παρά ταϋτα
15 τά έννέα τμήματα οόκ εστίν, οΐμαι, των όντων σχέσις άλλη πρός κίνησιν
καί ήρεμίαν, είπερ ανάγκη ή κινεΐσΟαι ή ήρεμεΐν ή άμα καί κινεΐσΟαι 20
και ήρεμεΐν. κυριώτερον δέ έπί των μηδέποτε κινουμένων είπεν το ακί-
νητα είναι ήπερ τό ήρεμεΐν. ή γάρ ήρεμία στέρησις ου σα κινήσεως, τοις
και κινεΐσΟαι ποτέ πεφυκόσιν υπάρχει, ουτω δέ καί αντιφατική ή
20 διαίρεσις γίνεται είς τά άεί κινούμενα, καί τά "μηδέποτε κινούμενα
μεριζομένη.

μ. 253»32 Τ ό μ έ ν ουν π ά ν τ α ή ρ ε μ ε ΐ ν κ α ί τ ο ύ τ ο υ ζ η τ ε ΐ ν λ ό γ ο ν
ί ω ς τοΰ υ π ό Ο ε σ ι ς γ ά ρ δ τ ι ή φ ύ σ ι ς , α ρ χ ή τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς .

ΈκΟέμενος ουτω τήν των όντων διαίρεσιν κατά τε κίνησιν καί άχινη- 80
25 σίαν πασιν έπείέρχεται τοις άδοκίμοις της διαιρέσεως τμήμασιν έπιμελώς
ούτως, ως καί πάλιν άναλαβεΐν τον λόγον, διότι ή έφοδος αυτη μετά
ακριβούς άποδείςεως γινομένη των τε άπορουμένων, ώς αυτός είπεν, λύσιν
παρέχεται και τέλος άριστον έπιτίΟησι τ η φυσική πραγματεία, τά μέν
έσχατα των φυσικών είς τά πρώτα τών τοιούτων άνάγουσα, ταύτα δέ είς
30 τάς υπερφυεΐς τών όντων αρχάς άποκορυφοΰσα. πρώτον τοίνυν εοθύνει το 86
πρώτον έν τ η διαιρέσει χείμενον τό π ά ν τ α ή ρ ε μ ε ΐ ν λέγον καί τέτρασιν
έπιχειρήμασι συντόμως χρήται πρός τούτο· ένί μέν, οτι το ζητεΐν απο-
δεικτικών λόγον τοΰ πάντα ήρεμεΐν ά φ έ ν τ α ς τ ή ν α ί σ θ η σ ι ν ούτως έναρ-
γώς άντιφθεγγομένην καί πολλά κινεΐσΟαι λέγουσαν ασθένεια διανοίας έστί,
35 δι' ήν αγνοεί τις, δτι ουκ είσίν έπί τών τοιούτων προβλημάτων λόγοι της
αίσΟήσεως πιστότεροι· αγνοεί δέ καί τίνα χ ρ ή ζητεΐν, δτι ουχί τά προ-
φανέστατα, καί τίσιν έπί τίνων κριτηρίοις δει κεχρήσΟαι, δτι έπί τών αί- 40
σ&ητών τ η αίσΟήσει μάλιστα καί ταύτην αρχήν ποιεΐσΟαι τών αποδείξεων,

13 σωρίττμ Α 1 : βωτηρι Α 2 : σωρείτη a (σωρίτη ε{ otD. F) 19 ποτέ F : ποτέ 8è

aA 27 τε om. a
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U J I V I I I 3 [ A r i s t . p. 2 5 3 » 3 2 . bß] 1195

δεύτερον, δτι ó την κίνησιν αναιρών δοκεΐ μεν μέρος τι των υπαρχόντων 275 ν
τοις φυσικοί? πράγμασι την χι'νησιν αναιρεΐν, αγνοεί δε μή περί μέρους
άλλα περί τοΰ δλου αμφισβητών, si γαρ εν τούτω έ'χει το είναι ή φύσις
έν τω αρχή κινήσεως τοις φυσικοΐς eîvat, αναιρουμένης κινήσεως αναιρεΐ-
5 τα ι ή φύσις· ταύτης òè αναιρουμένης αναιρείται τά φυσικά, οΐς το είναι
έν τούτω έστίν έν τω φύσιν έ'χειν. τρίτον, δτι ου την φύσιν μόνον άναι- 45
ρεΐ καί τά φυσιχά ó πάντα ήρεμεΐν λέγων ουδέ προς τον φυσικον ένίστα-
ται μόνον, αλλά καί προς τάς τέχνας πάσας καί τάς έπιστήμας τάς
πρακτικάς, δηλονότι τάς μετά κινήσεως ένεργούσας· ή γαρ θεωρητική
10 τίνος δεΐται φυσικής κινήσεως, διό και ειπών προς ά π ά σ α ς τάς έπι-
σ τ ή μ α ς το ώς ε ι π ε ί ν προσέθηκεν. καί προς τάς δόςας δέ πάσας των
φυσικών ή καί πάντων ανθρώπων εναντιοΰται δια το κ ι ν ή σ ε ι χρήσθαι
πάσας, και έπιστήσαι χρή καί εντεύθεν ώς οΤμαι, οτι οόδε τους περί so
Παρμενίδην καί Μέλισσον πάν το ον άκινητον νομίζει δοξάζειν ó Άριστο-
ι δ τέλης, άλλα τό όντως ον καί νοητόν μόνον, τέταρτον δε έπάγει, δτι
ωσπερ ουκ έστι μαθηματικού το προς τους άναιροΰντας τάς των μαθημά-
των αρχάς άντιλέγειν οόδε ίατροΰ προς τους άναιροΰντας τάς ίατρικάς
αρχάς οόδε τών άλλων τινός προς τους άναιροΰντας αότοΰ τάς αρχάς,
ούτως ουδέ το νυν ρηθέν τό πάντα ήρεμεΐν τοΰ φυσικοΰ έστιν ανασχευά-
20 ζεIV. ώς γάρ αρχή τοις φυ|σικοΐς υπόκειται το τήν φύσιν αρχήν κινή- 276*
σεως είναι, ταύτα δε και έν τω πρώτψ τήσδε της πραγματείας εϊπεν
προς τους άκινητον το ον δοκοΰντας λέγειν, υποθέσεις δέ τάς αρχάς καλεΐν
εθος ώς ά'νευ άποδείςεως τιθεμένας καί όποτιθεμένας ταΐς ές αυτών άπο-
δείςεσιν· ó γάρ άποδεικνυς τάς αρχάς, δτι μή άρχαί είσιν ομολογεί· έκ
25 προτέρων γάρ α.ί αποδείξεις.

p. 2 5 3 b 6 ϋχεδον δέ τι και το φάναι κινείσθαι πάντα ψευδός έως 5

τοΰ έ κ τούτων καί ά'λλων τοιούτων πιστεύσειεν ά'ν τις.

Έπί το δεύτερον τμήμα μετέβη της πρώτης διαιρέσεως το λέγον 2δ

πάντα κινεΐσθαι καί φησιν, οτι καί τοΰτο έγγυς καί ομοιόν εστί πως
30 ψεύδος τω λέγειν πάντα ήρεμεΐν καί γάρ καί έπί τούτου ή αΓσθησις
αντιφθέγγεται έναργώς τίνων ήρεμούντων πλήν ή τ τ ο ν το πάντα κινεΐ-
σθαι του πάντα ήρεμεΐν παρά τήν μ έ θ ο δ ο ν έστι, φησί, τήν φυσικήν.
ήττον γάρ τοΰτο άναιρετικόν έστι της φύσεως, καν γάρ καθ' δσον ή
φύσις έν τοις φυσικοΐς έτέθη ώσπερ κινήσεως ουτω καί ήρεμίας αρχή,
35 κατά τοσούτον καί ó τήν ήρεμίαν άναιρών αναιρεί τήν φύσιν, αλλά καθ' 80
δσον ή κίνησις οίκειοτέρα τή φύσει μάλλον της ήρεμίας, κατά τοσοΰτον
ήττον παρά τήν φυσικήν μέθοδον οΰτοι λέγουσι· καί δτι έκεΐνοι μεν οό

16. 17 τών μαθημάτων AM: τών μαθηματικών a: om. F 21 πρώτψ] Phys. A 2.

18δ"1 26 πάντα κινεΐσθαι ex Arist. vulg. a 30 καί alt. om. A 1 F M : supra
add. A1 34 καί ante οίίτω itérât A
 1196 SIMPLICII IN PRYSICORUM VIII 3 [Arist. p. 253bG]

κίνησιν μόνον αλλά καί ήρεμίαν αναιροΰσιν ( ή ρ ε μ ε ΐ γαρ τα καί κινείσθαι 276 Γ
πεφυκότα), ούτοι δέ την ήρεμίαν μόνην · έ'τ( δε επειδή έ'στι μεν τινα των
φυσικών τά μηδέποτε ήρεμοΰντα, ουδέν δε έστι των φυσικών παντελώς
α κινητό ν. διά τούτο ήττον παρά την φυσικήν μέθοδον το πάντα κινεί- 35
5 σθαι λέγειν του πάντα ήρεμεΐν. καί τοΰτο δε σημεϊον του μ ή πάν τ η τών
φυσικών άπάδειν την πάντα κινείσθαι λέγουσαν δόςαν το καί δοξάζειν
τινά? αυτών το πάντα αεί κινείσθαι τά οντα, αλλ' ουχί τά μέν τά δέ ου,
μ ή δοκείν δε ή μ ΐ ν διά το τήν αίσθησιν διαλανθάνειν. πάντα δε κινείσθαι
ελεγον οί 'Ηρακλείτειοι, ών καί Πλάτων έν τω Κρατυλψ της δό£ης ούτως
10 άπεμνημόνευσεν. ó δε 'Αλέξανδρος τάς ατόμους φησί κατά τους τιθεμέ-
νους αυτάς αεί κινουμένας αίτιας καί τοις έξ αυτών συγκρίμασι γίνεσθαι, 40
καν μή αισθητώς, "καί κατά τουτους δέ, φησί, το κενόν άκίνητόν
έστιν". προς τουτους οδν, φησί, τους πάντα λέγοντας κινείσθαι, καίπερ
oò διορίζοντας π ο ί α ν κίνησιν πάντα λ έ γ ο υ σ ι κινείσθαι, ή ά'ρα π ά σ α ς
15 πάντα, oò χ α λ ε π ο ν υ π α ν τ ή σ α ι , διορίζοντα τά τών κινήσεων ε ί δ η καί
δεικνυντα, δτι κατ' ούδεμίαν δυνατόν αεί πάντα κινείσθαι. πρώτον οδν αυ-
τοΐς έγκλημα επάγει το άδιορίστως λέγειν καί μ ή διασαφείν, κατά ποίον
είδος κινήσεως πάντα τά οντα αεί κινείται, είτα δείκνυσιν έφ' εκάστης * *
τών τριών κινήσεων, δτι κατ' οόδεμίαν οίον τε πάντα αεί κινείσθαι, ει δε
20 κατά μηδεμίαν, δήλον ως ουδέ κατά πάσας, καί πρώτον δείκνυσιν, δτι
ουτε αυξεσθαι οίον τέ τι συνεχώς, ουτε πάλιν συνεχώς μειοΰσθαι, ουτε
συνάπτειν τήν αΰζησιν τ η μειώσει, αλλ' εστί στάσις καί ήρεμία έν μέσω
τιο καθ' έκατέραν τούτων τών κινήσεων κινουμένψ· ουτε γαρ το
αόξόμενον εις το μειοΰσθαι μεταβάλλει ουτε το μειούμενον εϊς το
25 αυξεσθαι, αλλά το μεν είς έπίδοσιν το δε είς φθίσιν. δταν οδν γένηται 6ο
έν έκείνοις είς α μετέβαλλε, δήλον ώς Γσταται, ε ΐ θ ' ούτως είς το μειοΰ-
σθαι μεταβάλλει, δείξει δε τοΰτο ούτως έχον έν τοις έςής. ειπών δε λέγειν
τινάς πάντα κινεΐσθαι, λ α ν θ ά ν ε ι ν δε τ ο ΰ τ ο τ ή ν ή μ ε τ έ ρ α ν αίσθησιν,
καί προβαλλόμενος τήν αΰξησιν καί τήν μείωσιν, ώς και έπί τούτων τά
30 αυτά λεγόντων αυτών, πρώτον ιστορεί, τίνι δός-β το λεγόμενον υπ' αυτών
δμοιόν έστιν, ήν δείξας ψευδή συναναιρεΐ καί το υπό τούτων | λεγόμενον. 276»
το γάρ λέγειν, φησίν, δτι κινείται μέν αεί πάντα, λανθάνει δέ ήμας τω
κατ' ολίγον, δμοιόν έστιν έκείνω τω λόγω τω περί τοΰ τον συνεχή τοΰ
δδατος σταλαγμόν κοιλαίνειν τήν π έ τ ρ α ν
35 πέτρην κοιλαίνει ρανίς ύδατος ένδελεχείΐβ,

φησίν ó Χοιρίλος, ώς υπό εκάστου μέν σταλαγμοΰ μειουμένης τ η ς πέ-

τρας, άδηλου δέ ή μ ΐ ν οΰσης της κατ' όλίγον μειώσεως, ομοίως δέ καί
υπό της έκφυομένης έν ραγάδι λίθου συκής, εί τυχοι, διίσταταί ποτε ó δ

15 υπαντηααι AFM Simplicii more: άπαντησαι a et Aristoteles τά aM: om.

AF 21 συνεχώς ουτε πάλιν om. A, sed suppl. in marg. A 1 22 οτάαεις a
36 Χοφίλος] fr. 9 p. 169 Naek., fr. 10 p. 271 Kinkel. Moscho idem tribuit Philoponus
p. 826,14 haud scio an recordatus Bionis fr. 15 (11) ex Stob. flor. X X I X 52 38 post
^αγάδι add. τοΰ a
 SIMPLICII IN PUYSICORUJI VIII 3 [Aiist. p. 2 5 3 b 6 ] 1197

λίθος και ρήγνυται, ώς καί έν τ ψ προ τοΰ χιρόνω παντί κατ' ολίγον μεν 2 7 6 ν
διισταμένου, λανθάνοντος δέ τ ω κατ' ¿λίγον την ήμετέραν αί'σί)ησιν. ώς
ουν οί ταύτα λέγοντες κινεΐσ&αι μεν συνεχώς φασιν έν τω προ τοΰ παντί
χρόνω τήν μεν πέτραν μειούμενων, τον οέ λι&ον ρηγνυμενον, λανδάνειν 6ε
5 τιο κατ' ολίγον τήν ημετεραν αίσ&ησιν, ούτω και οί πάντα κινεϊσβαι
λέγοντες αεί συνεχή μεν αυτών άζί φασιν είναι τήν κίνησιν, ήμας δε τ ω 10
κατ' δλίγον διαλαν&άνειν· ουτω δε καί τά αυξανόμενα και μειούμενα,
παραβείς ουν ουτω τήν όμοίαν δόςαν δείκνυσιν αυτήν ψευδή, καί δτι μή
συνεχής ή τε τ η ς πέτρας μείωσις καί ή τοΰ λίθου δια'στασις. ου γαρ εί
ίο σπι&αμήν έν ένιαυτω διέστησεν τον λίΟον ή συκή, καί το έκ της κεγχρα-
μίδος φυέν έν τ η π ρ ώ τ η ήμερα μέρος τι διέστησεν, ουδέ εί τήν πέτραν
έκοιλαναν χίλιοι σταλαγμοί, καί ó ε Γ; σταλαγμός μέρος τι πάντως
έκοίλανεν, άλλ' ούτως έχει ταΰτα, φησίν, ωσπερ ή νεωλκία· καί γάρ 15
έπί ταύτης of μέν έκατδν αμα καίΗλκουσι τήν ναΰν, εΓς δε έκαστος οόδ'
15 3ν σαλεύσειε προελ&ών. ουτω δε καί οι μέν τοσοίδε σταλαγμοί τοσόνδε
μέρος τ η ς πέτρας άφεΐλον, εΓς δέ σταλαγμός ουδ' ότιοΰν μέρος αν άφέλοι.
κάν γάρ διαφετόν η το άφαιρεδέν από τ η ς πέτρας μέγεθος, αλλ' ούκ
ανάγκη ίκαστον σταλαγμόν το τοσούτον μέρος άφελεΐν, δσον αότός έστι
των πάντων· υπό γάρ των δλων τό δλον άφηρέ&η. καί ώσπερ έπί της 20
20 νεωλκίας υπό πεντήκοντα ανδρών ή ναΰς τέως μή κινουμένη ενός ένίοτε
προσελ&όντος έσαλευβη, καί έπί ζυγοί» τα μεν δέκα τάλαντα, εί τύχοι,
ουκ έποίησε ροπήν, δραχμή δε προστεθείσα καί)είλκυσεν, ούτως οί μεν
τοσοίδε σταλαγμοί οΰπω δύναμιν έ'σχον κοιλαναι τήν πετραν, προσελ&όντος
δε ένός ήδυνήθησαν. ώστε καί έπί των αυςομενων καί μειουμένιον, xäv
25 έπ' άπειρον η διαιρετόν το προσιον και το άπιόν, ούκ ανάγκη κατά το
συνεχές αεί τι προστί&εσ&αι ή αεί άφαιρεΐσ&αι χωρίς, αλλ' δλον τι 25
προστίθεται ποτε καί δλον αφαιρείται, ου γάρ έπειδή τό δλον ύδωρ το
τοσούτον έκοίλανεν, καί τό ήμισυ αυτοΰ το ήμισυ κοιλανεΐ, ή δλως τό
τοσόνδε μέρος τοΰ ύδατος το τοσόνδε τοΰ άφαιρεδέντος άφελεΐ· ουδέ γάρ
30 έστιν ένεργεία τά μέρη έν τ ω άφαιρουμένψ, ωστε καί χωρίς εκαστον
κινεΐσ&αι, αλλ' αμα δλον κινείται, φίΐίσιν δέ λέγει τό άπιόν, κα&' ο ή
φ&ορά γίνεται, δήλον ούν δτι ε " τι πα'σχει υπό τίνος, ουχί καί υπό του
τυχόντος αυτοΰ μορίου πείσεται, καί εί' τι έν χρόνιο τινί πάσχει υπό 30
τίνος, ουχί καί έν απαντι μορίψ τοΰ χρόνου πάσχει, άλλ' έ'ν τινι άί>ρόον.
3δ έπιστήσαι δέ έν τούτοις χ ρ ή , πότερον έκείνου μνημονεύει νΰν τοΰ σωρίτου
καλουμένου παρά τοις σοφισταΐς λόγου, ώς έπί των καταφερομένων τοΰ
' / Λ 5 ï \ r / ν> _ / y \

υοατος ρανιοων έρωταται. ει γαρ η π ρ ώ τ η μηοεν εόρασε, φασιν, εις το

κοιλαναι τήν πέτραν, οόδέ ή δευτέρα· εί δέ μή αυτη, ουδέ ή τρίτη,
ωστε οόδέ ή έσχάτη. πώς ουν "πέτρην κοιλαίνει ρανίς ύδατος ¿νοε-

ί 5 προελθών a A M : πρασέλθη F : cave conicias -ροαελθών; diversum quidem est προσελ-

θόντος v. 21 21 προίελίΚντος Α : πραελ{Μντο{ aFM ζυγοϋ] ζητοΰ a 26 άύ
(post ή) om. aM 31 λέγει] ρ. 2531»22 35 δέ ora. Α οωρείτου aFM
37 φαίιν Α : φ/,αιν aFM
1198 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 2 [Arist. p. 2ó3b6]

λεχείη"; τούτου ουν άρα μέμνηται, δταν λέγη· ομοιος ó λόγος τψ 276ν
περί του τδν σταλαγμον κατατριβειν. ή άλλου έπΙ αθρόας ύδατος
καταφοράς έρωτωμένου ούτως· εί τό τοσόνδε δδωρ άμα κατενεχθέν
τοσόνδε της πέτρας άφεΐλεν, άρα και τό ήμισυ αυτού το ήμισυ όφειλε,
5 και ó εις σταλαγμός τό άνάλογον. ουτω γάρ δ 'Αλέξανδρος άκουσας
φαίνεται του λόγου. " τ η γαρ λεγουση, φησί, δόξη, έπεί υπό του τοσοΰοε
ύδατος του καταράξαντος έπι την πέτραν ή πέτρα κεχοίλανται ( ο στα-
λαγμών δνομάζει ισως από του καταστάζειν), καί υπό έκαστου των έπι- 40
πιπτο'ντων μορίων αύτοΰ έκοιλαίνετο, άδηλος δε ήμΐν ή κατά τοσούτον
10 κίνησις καΐ μείωσις αυτής." εοικε òà ó 'Αλέξανδρος τω κατά την νεωλ-
κίαν παραδείγματι άκολουθήσας, έφ' ου άμα ήσαν πάντες οί νεωλχοί, και
τόν σταλαγμόν έπι αθρόου ύδατος άκοΰσαι. έπεί δτι δ σταλαγμός επί
της ρανίδος λέγεται κυρίως, πρόδηλον, οΐμαι, έστί· δηλοΐ δε και τό οί
σταλαγμοί οί τ ο σ ο ί δ ε υπό του 'Αριστοτέλους είρημένον ώς διηρημένων
15 και ήριθμημένων των σταλαγμών, τοΰ δε 'Αριστοτέλους έπΙ των μερών tó
τοΰ αφαιρεθέντος από της πέτρας είπόντος α λ λ ' ο ό δ έ ν α ό τ ώ ν έκινήθη
χωρίς αλλ' άμα δ 'Αλέξανδρος καΐ επί τοΰ κινοΰντος ύδατος άκουων
τοΰτο " ο υ δ έ γαρ ήν ένεργεία, φησί, τα μέρη τοΰ κινοΰντος έν τψ δλψ,
ώς κινεΐν καθ' α δ τ ά " , ώς άθρόον λαβών τό κατενεχθέν ύδωρ καί άφελόν
20 τι της πέτρας, μήποτε δε, δπως μέν άν έρωτηθη ó λόγος, ει'ς το αυτό
τείνει το τ ψ κατ' έλιγον λανθάνειν την αΐσθησιν, είτε έν τ ψ αότψ νΰν ó
εις το κατ' όλίγον έπιμερισμος γίνεται ώς έπι της νεωλκίας καί τοΰ 50
άθρόου ύδατος τοΰ άφελόντος, ε * τε έν άλλψ καί άλλψ ώς έπι των
ρανιδων των έν χρόνω πλείονι τ η ένδελεχεία κοιλαινουσών την πέτραν.
25 τοΰτο δε οίκειότερον οΤμαι τοις προκειμένοις τό παράδειγμα, διότι καί ή
κίνησις οόχ άμα πάσα ουσα τ ψ μερισμψ λανθάνει την αισθησιν· ουτε
γάρ ή αΰξησις καί ή μείωσις άμα ουτε ή άλλοίωσις ουτε ή κατά τόπον
μεταβολή, τό δ' ουν λεγόμενόν εστίν, δτι κάν τό άπιόν έν τ η φθίσει καί
τό προσών έν τ η αυξήσει με|γέθη οντά έπ' άπειρον έστι διαιρετά, αλλ' 277>·
30 ουκ ανάγκη την άποχώρησιν καί την πρόσθεσιν κατά έλάχιστα γίνεσθαι·
άλλα άθρόον ποτε άπεισι καί άθρόον προστίθεται, ουκ άρα τψ κατ'
δλίγον λανθάνει ταΰτα ημάς έπ' άπειρον, ώς φασι, μειούμενα ή αυξόμενα.
εί δ έ , ώς ειπεν, εστι τι καί τό μέσον, έν ψ ίσταται τά αυξόμενα,
δταν άπολάβη τό μέτρον, οόκ ανάγκη έπ' άπειρον αΰξεσθαι ή έπ' άπειρον 5
35 μειοΰσθαι. κάν γάρ τρέφηται έν τ ψ μέσψ, άλλα άλλο τό τρέφεσθαι έστι,
καί άλλο τό αϊίξεσθαι, δήλον δέ, ort κάν άθρόον άφηρέθη τι της πέτρας
μέρος, άλλ' έκάστη ρανίς εδρασέ τι πάντως είς την πέτραν άσθενεστέοαν
ποιοΰσα, καί τών νεωλκών έκαστος εισήγαγε την καθ' εαυτόν δυναμιν τ η
δλη. καί ή της πέτρας διάστασις ποτε μίν καί κατ' όλίγον άνεπαισθή-

9 post δέ add. ήν a 13. 14 oí δέ σταλαγμοί a 14 oí om., sed suppl. A 1

τοσοίδε a F M : τοσοίδε A : τοσοιδί Arist. vulg. (sed τοσοίδε FH codd.) 17 χαί om.
aM 21 τείνει] πίπτει a τό τώι A F : τψ a : τό Μ 26 πάσαν a 27 ή
(ante άλλοίωσις) OÍD. Α 31 άλλά άθρίου a, item p. 1199,3 33 τι om. Aristoteles
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 3 [Arist. p. 2 5 3 b 6 ] 1199

τ ω ; γίνεται, ποτέ δε ρήγνοται μεν αθρόως, ή δε κατ' όλίγον υποτροφή 277 Γ

της συκής προοδοποιεΐ TT¡ ρήςει την της πέτρας άσ&ένειαν. χ αν κατ' ίο
έλιγον δέ μέχρι τινός άνεπαισί)ήτως πρόεισιν, αλλ' cií)póov έπί τέλει γενό-
μενον Γσταται, δταν είς τούτο ελ&η, είς 8 εσπευδε, καΐ ή αΰξησις και
5 ή μείωσις.

Δείςας δε δ 'Αριστοτέλης έπί της αυξήσεως και της μειώσεως, δτι

μή έπ' άπειρον ή αίίξησις καί ή μείωσις γινομένη τ ω κατ' δλίγον δια-
λανθάνει, είπερ μ ή κατά συνέχειαν ή πρόσί)εσις και ή άφαίρεσις, αλλά και
à&póat γίνονται, τόν αυτόν λόγον φησί καί έπί αλλοιώσεως πάσης άρμότ-15
10 τειν. oò γαρ εί τό άλλοιούμενον μέγεί)ός τί έστιν έ π ' άπειρον μεριστόν
(τούτο γάρ σημαίνει το μεριστόν είς άπειρα), διά τούτο καί ή
αλλοίωσις αδτοΰ κατά μόρια γίνεται κατά το πρότερον καί ύστερον,
αλλ' άθρόον άμα άλλοιοΰται· καί ή άλλοίωσις ά&ρόα γίνεται, ώσπερ ή
πή£ις του γάλακτος καί τοΰ ύδατος κα'ι των τοιούτων, άπερ κάν μεριστά
15 ή , αλλ' οδ πήγνυται κατ' έλάχιστα μόρια, αλλ' αθρόα μεταβάλλει καί
συνίσταται. " εδειςε δέ, φησίν, ó 'Αλέξανδρος, διά τοΰ νυν είρημένου, πώς 20
έν τω πρώτω τήσδε της πραγματείας προς Μέλισσον άντιλέγων είπεν ·
"ωσπερ οδκ ά&ρόας γινομένης μεταβολής." oò γάρ ά&ρόαν ως άχρονον
εΤ-cv (ψευδός γάρ τούτο), αλλά τήν ádpóou του μεταβάλλοντος εις το
20 μεταβάλλειν άρχήν, καί ου κατά μόρια, δτι δέ το αλλοιουμενον ουκ έ π '
άπειρον συνεχώς οίόν τε κινεΐσ&αι, ώ ς ελεγον οι πάντα αεί κινεϊσί>αι λέ-
γοντες, δείκνυσι καί έκ τοΰ ές έναντίου είς έναντίον τήν μεταβολήν τοις
άλλοιουμένοις γίνεσδαι, καί έν χρόνψ μεν αδτών γίνεσί)αι τήν μεταβολήν, 2δ
είναι δέ τι ώρισμενον, είς ο μεταβάλλουσι, καί δταν είς έκεϊνο ελ&ωσιν
25 Γστανται· είς τοΰτο γάρ τέταται ή μεταβολή· το γοΰν νοσοΰν καί μετα-
βάλλον έκ της νόσου κα&' δσον έκ νόσου μεταβάλλει, οόχ είς άλλο τι
μεταβάλλει ή είς όγίειαν (τοΰτο γάρ έναντίον τ ή νόσψ), καί έν χ ρ ό ν ψ γε
ή μεταβολή γίνεται αδτιδ, αλλ' οόκ έν πέρατι χρόνου, διότι πάσα
κίνησις έν χρόνφ καί το πέρας της κινήσεως έν τ ψ πέρατι τοΰ χρόνου.
30 δταν ουν ύγιαΐνον έκ νοσοΰντος γένηται, Γσταται έν τ ή υγεία, οό γάρ έστιν so
άλλο, είς δ κινήσεται το νοσοΰν· οδδέ γάρ ήν άλλο τι τ η νόσω έναντίον.
εΐ ουν μ ή εχει λοιπόν, έφ' 8 κινήσεται, τό λέγειν σ υ ν ε χ ώ ς άλλοιοΰ-
σΟαι, λίαν έστί τοις φανεροις άμφισβητεΐν. έπί τί γάρ ετι κινή-
σεται το καταλαβόν έκεϊνο, ου Ινεκα έκινεϊτο; διά δε τοΰ είπεΐν ανάγκη
35 χ ρ ό ν ο ν γ ε ν έ σ & α ι , έν φ υγιασθήσεται, καί μ ή έν π έ ρ α τ ι χρόνου
εδειζεν δτι κίνησις τις έστιν ή έκ νόσου είς υγείαν μεταβολή· oò γάρ
αχρόνως γίνεται, οόδέ έν πέρατι χρόνου, οδ μήν διά τοΰτο ήδη καί 36
έ π ' άπειρον γίνεται, το δέ έπιχείρημα τοΰτο καί έπί τών άλλων άρμόττει
μεταβολών, είπερ πάσαι ές έναντίου είς έναντίον γίνονται καί προς τέλος

1 υποστροφή a F : item, sed corr. A 1 M 2 προοοποιεϊ, sed corr. AM 3 μέχρι]

μέσων a 11 άπειρον Simplicius supra p. 107,10 12 xal Ββτερον a, mrg. A 2 :
πρότερον iteravit A 1 : om. F et uno versu vacuo M 17 είπεν] A 3. 186» 15 cf. p. 966,15
978,35 989,23 36 τίς om. a υγίειαν a
1200 SIMPLICII IN PHYSICORDM VIII 3 [Arist. p. 253b G. 254«3]

τι σπεύδουσι το έναντίον, άφ' ou καί δνομάζονται, γένεσις μεν από τοΰ 277··
ό'ντος, αυξησις δέ από της προσδέσεως, και λεύκανσις απί> τοΰ λευκού,
καί αναφορά από τοΰ άνω. δτι δέ μη έ'στι συνεχής ή κατά την
άλλοίωσιν κίνησις, δείκνυσι χαί έκ της έναργείας· δ γάρ λίθος έν πολ-
5 λψ χρόνψ ού'τε σκληρότερος γίνεται οίίτε μαλακώτερος, αλλ' 40
" ο ό δ έ έκα'στης ήμέρας άπορρεΐ τι αυτοΰ," ώς φησιν Ευδημος· " έ ν πολλοίς
γάρ ετεσι πλείων εσται ή απόρροια τοΰ σώματος, αφ' ου άπορρεΐ, καίτοι
διαμένοντα, φησί, φαίνεται πολλά και μικρά π α μ π λ η θ ή χρόνον άψαυστα
κείμενα."
10 Μνημονεύσας δέ του λίθου ώς ουκ αλλοιουμένου συνεχώς, επάγει,
δτι καί κ α τ ά το φ έ ρ ε σ θ α ι , τουτέστι κινεΐσ&αι κατά τόπον, ουκ εστι
κίνησις τω λι'Οω συνεχής καί άνέκλειπτος. κάν γάρ αί αυξήσεις και 45
αλλοιώσεις λελήθασιν ήμας, αλλ' δ γε λίθος ου λέληθεν ήμας ότέ μέν
κάτα> φ ε ρ ό μ ε ν ο ς , ότέ δέ μ έ ν ω ν έπί της γης. δλως δέ ή γ η καί
15 κα&όλου πάντα τά υπό σελήνην (κοινώς γάρ έπί πάντων δείκνυσιν, δτι οόκ
εστίν αυτοΐς συνεχής ή κατά τόπον κίνησις), ε{ όραταί ποτέ τινα αυτών
έν τ ο ι ς ο ί κ ε ί ο ι ς τ ό π ο ι ς , ά ν ά γ κ η μ ή χινεΐσθαι αυτά τότε κατά τόπον,
καί δείκνυσιν αδτο ούτως· τά φυσικά πάντα σώματα μένει μέν έ ν τοις
οίκείοις τόποις. κινείται δέ κατά φύσιν μέν έπί τους οικείους τόπους, 50
20 παρά φυσιν δέ χαί βία έκ τούτων, ει τινα άρα αυτών έν τοις οίκείοις
ειή ποτέ τόποις, ταΰτα άδυνατον κατά τόπον τότε χινεΐσθαι. ε? γάρ
άνάγκη το κινουμενον ή βία: ή κατά φυσιν κινεϊσθαι, ουδετέρως δέ ταΰτα
κινείται κατά τόπον, τά έν τοις οίκείοις όντα τόποις οόδ' αν κινοΐντο κατά
τόπον, χαί συμπεραίνεται λοιπόν τά δυο πρώτα τμήματα της διαιρέσεως,
25 ων τό μέν μ ή πάντα ήρεμεΐν αεί έκ της έναργείας χατεσκεύασε. | το 277 ν
δέ μ ή πάντα άεί κινεϊσθαι καί προσκατεσκεύασεν.

ρ. 254»3 'Αλλά μην οόδέ τά μέν αεί ένδέχεται ή ρ ε μ ε ΐ ν εως τοΰ

τ ά μέν κ ι ν ε ί τ α ι , τά δέ η ρ ε μ ε ί ένίοτε.

Έ π ί το δεύτερον τ μ ή μ α της διαιρέσεως προελθών τδ λέγον τά μέν 10

30 κινεϊσθαι τών όντων, τά δέ ήρεμεΐν, καί τούτου πάλιν το πρώτον διαιρε-
τικόν προχειρίζεται το λέγον τά τε κινούμενα άεί χινεΐσθαι, χαί τά ήρε-
μοΰντα αεί ήρεμεΐν, χαί .δείκνυσιν, δτι καί το ούτως εχειν τά όντα, ώστε
τά μέν αεί χινεΐσθαι, τά δέ άεί ήρεμεΐν, τό δέ ποτέ χινεΐσθαι καί ποτέ
ήρεμεΐν μηδενί ύπάρχειν αδύνατον, έστι, καί ομοίως αδύνατον ώσπερ τά
35 πρότερον ρηθέντα. καί γάρ καί τοΰτο έναργές, δτι τά αυτά όρώμεν ποτέ
μέν έκ κινήσεως είς ήρεμίαν μεταβάλλοντα, ποτέ δέ έξ ηρεμίας εις κί- 15
νησιν. αύται δέ είσιν αί είρημέναι μεταβολαί, δι' ας τινα ποτέ μέν ηρεμεί,

6 Εΰδημος] fr. 72 ρ. 96,9 Spengel. 8 σμικρά a 23 -/ινοίτο FM

24 πρώτιο a 27 μέν a οόδέ τά A F : ούτε τά a (ut Arist. FHI): οΰ πάν-
τα M 33 τό] immo τά 34 μηδενί όπάρχειν A M : μηδέν όπάρχον F : om. a
 SIJIPLICII I N P H Y S I C 0 R U 1 I VIII 3 [Arist. p. 2 5 4 * 3 ] 1201

ποτε δε κινείται, δεύτερον έπάγει τοΊί λόγφ το μάχεσΟαι τοις φανεροΐς 277ν
τον ταύτα αμφισβητούντα, καί κατά τί, προσέθηκεν. εί γαρ μή έ'στι το
ποτε μεν ήρεμεΐν ποτέ δε κινεΐσΟαι, ουτε ή αίίίησις ουτε ή βίαιος εσται
κίνησις, αλλά και γένεσις αναιρεθήσεται και φθορά, καί σχεδόν πάσα κί-
5 νησις καί ή κατά φύσιν και ή παρά φύσιν, ώς μαθησόμεθα. εί ουν φα-
νερόν, οτι καί αίίςησίς έστι καί βίαιος κίνησις και άλλαι μεταβολαί, δήλον 20
οτι τοις φανεροΐς μάχεται αναιρών το ποτε μεν ήρεμεΐν τινα των όντων,
ποτε δε κινεΐσΟαι. και οτι μεν βίαιος ουκ εσται κίνησις, έ'δείςε δια του
e? μ ή κ ι ν ή σ ε τ α ι π α ρ ά φ ύ σ ι ν η ρ ε μ ο ύ ν π ρ ό τ ε ρ ο ν το γάρ βία κινού-
10 μενον παρά φυσιν κινείται, το δε παρά φυσιν κινούμενον έκ του οικείου
και κατά φύσιν αυτιίϊ τόπου, έν ω πέφυκεν ήρεμεΐν, έςίσταται· εί ουν μή
πρότερον ήρεμοΰν κινείται, ουκ S.v εί'η παρά φύσιν καί βίαιος κίνησις. πώς 25
δέ ή αύ'ςησις έκ της τοιαύτης θέσεως αναιρείται, δοκεΐ παραλιμπάνειν.
καλώς δε ί Άλέςανδρος και τούτο διά τοΰ αύτοΰ δείκνυσΟαί φησιν. ου
15 γάρ εσται αΰςησις, ε? μή κινήσεται παρά φύσιν το ηρεμούν πρότερον· ή
γάρ τροφή ήρεμήσασα πρότερον, είτα άλλοιωΟεΐσα, αναφέρεται είς τους
άνω τόπους και τους πλάγιους, εις ους ου πεφυκε φέρεσΟαι κατά φύσιν,
καί έςομοιωθεΐσα προσκρίνεται, καί οταν πλείων f¡ του άπορρεύσαντος,
αυξεσθαι ποιεί το δεςάμενον. εστι δε καί από των πρότερον ρηθέντων so
20 δεικνύναι, οτι εί μή έ'στι μετά κίνησιν ήρεμεΐν, ουκ έ'στιν αύ'ςεσΟαι. το
γάρ αυξόμενον ουτε συνεχώς αυςεται ουτε συνάπτει r¡r¡ μειώσει την αυςησιν,
r
Λ ϊ ff V\0 ' * ' 5 Ϊ Ο r Vf- V λ fr \
αλλ οταν ελι}γ( εις τον ορον, εφ ον η αυςησις εσπευδεν, ισταται, και
τότε μεταβαίνει έπί τήν μείωσιν. ώστε διά μεν της αυξήσεως αναιρείται
το τό κινούμενον παν αεί κινεΐσθαι, διά δε της βίαιου κινήσεως το παν
25 το ήρεμοΰν αεί ήρεμεΐν. oò μόνον δε ή αυςησις καί ή βίαιος κίνησις
αναιρείται, εί μή είη τινά δυνάμενα παρά μέρος ήρεμεΐν τε καί κινεί-8δ
σθαι, αλλά καί γένεσις αναιρείται καί φθορά, ως φησιν, υπό τούτου τοΰ
λόγου· ώς γάρ το αυςόμενον κινείται τότε τήν κατά το αΰ'ςεσθαι κίνησιν,
ήν ουκ έκινεΐτο προ τοΰ αυςεσόαι, ουτω καί το γινόμενον καί φΟειρόμενον
30 τό τε γάρ αυξόμενον, εί καί προ τοΰ αυςεσΟαι τήν αυτήν έκινεΐτο κίνησιν,
ήν καί δτε αΰςεται, ήτοι ουδέ νΰν τήν αυςητικήν κινείται, ώστε ουδέν
αΰςεται αυξόμενον, ή καί πρότερον ήν αυςόμενον, δτε ουπω ηυςετο. καί
τά γινόμενα ομοίως καί φί)ειρόμενα εχει καί αρχήν της γενέσεως καί 40
παΰλαν, οταν γένηται, καί έπί της φθοράς ομοίως· ώστε εί αεί δεΐ κι-
35 νεΐσθαι τά κινούμενα καί αεί ήρεμεΐν τά ήρεμοΰντα, οίίτε αυςησις οίίτε
μείωσις οίίτε γένεσις έ'σται οίίτε φθορά. αί γάρ κατά ταΰτα μεταβολαί καί
από ήρεμίας ά'ρχονται της κατ' αυτά καί τέλος εχουσιν, ετι δε δ μή δύ-
ναται γενέσθαι, ουδέ τήν αρχήν γίνεται· ου δέ ουχ ώρισται ή γένεσις
ουδε έ'στιν αυτό έπί τέλος έλθεΐν, τοΰτο ου δύναται γενέσθαι· το γάρ γε-
40 νόμενον Γσταται καί παύεται της κατά τοΰτο κινήσεως. 45
"Ετι δέ γένεσιν καί φθοράν αναιρεί ó λόγος δ άναιρών τήν παρά φύσιν

2 9 p o s t έκινεΐτο a d d . τοτε a

Comment. Arist. Χ Simplic. in Pliys. 26

1202 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 3 [Arist. p. 254 a 3. 15]

κίνησιν· ή γάρ τίνων γενεσις άλλων έστί φθορά· φθείρεται δέ εκαστιν 277»
ουκ έν τ ψ κατά φύσιν μένον, αλλά - α ρ ά φυσιν κινούμενον. αλλά καί έν
τ ψ γινομενω »καστον ουκ εχει την οίκείαν χ ώ ρ α ν . διό καί λύεται τά γι-
νόμενα. τό δέ γ ε ν ε ώ ν οδν και φθοράν άναιρεΐ ούτος δ λόγος
5 δύναται, ώς ίσον είρήσθαι τ φ "ετι γένεσιν καί φθοράν αναιρεί ούτος ó
λόγος ó λέγων μή μεταβάλλειν ές ηρεμίας είς κίνησιν και έ* κινήσεως είς so
ήρεμίαν'. εσται γάρ τό τε γινόμενον πάν έπ' άπειρον γινόμενον καί το
φθειρόμενον ομοίως· οδτω δ' äv αδύνατον ει'η ή γενέσθαι τι ή φθαρήναι.
εί δέ γένεσιν καί φθοράν ούτος ó λόγος αναιρεί, καί πάσαν άν ε ΐ η κίνησιν
10 άναιρών, ?να μή καθ' ίκαστον είδος της κινήσεως ήτοι της μεταβολής
διατρίβωμεν· το γάρ κινεΐσθαι κοινώς λεγόμενον σ χ ε δ ό ν πασι γίνεσθαι
και φθείρεσθαι δοκεΐ. où γάρ δή τοδτο ή ν ακριβώς ειπείν, δτι πασιν
ουτω δοκεΐ. την δέ αίτίαν του πασι σχεδόν | δοκοΰντος ή του τό κινεί- 278Γ
σθαι σχεδόν γίνεσθαί τι καί φθείρεσθαι είναι (δύναται γάρ καί οδτω το
15 σ χ ε δ ό ν συνταχθήναι), αυτός έπάγει κοινήν έπί πα'σης κινήσεως, έπειδή
γάρ πάσα κινησις καί πάσα μεταβολή εκ τίνος εις τι (ά'λλου γάρ μετ'
άλλο), είς 8 μέν μεταβάλλει, γίνεται τούτο, είτε κατ' οόσίαν οίον άνθρω-
πος, είτε κατά ποσότητα οίον μείζων ή έλάττων, είτε κατά ποιότητα
λευκός ή θερμός· εί δέ κατά τόπον ή μεταβολή, το μεταβα'λλον oò γίνε- &
20 ται τό είς δ μεταβα'λλει, τουτέστι τό άνω ή τό κα'τω ή δλως δ τόπος,
αλλά γίνεται έν τούτψ. ίί ου δέ μεταβάλλει ή ές οόσίας ή μείζονος ή
λευκοΰ, φθείρεται τούτο· άνθρωπος γάρ φθείρεται καί μείζων καί λευκός,
δταν είς τάναντία τούτοις μεταβάλλη. εί δέ áx τόπου, φθείρεται έντεΰθεν
το έκεΐθεν έξιστάμενον. καλώς οδν εΤπεν, δτι ó γένεσιν καί φθοράν άναι-
25 ρών λόγος καί χίνησιν αναιρεί π ά σ α ν αυτός δέ τούτο μεν παρήκεν ώς
έναργές συμπεράνασθαι, τό δέ τ-Q αναιρέσει του τά μέν αεί κινεΐσθαι ίο
(εως άν η δηλονότι), τά δέ αεί ήρεμεΐν έπόμενον τούτο έπάγει λέγων·
ώστε δηλονότι τά μέν κινείται τά δέ η ρ ε μ ε ί έ ν ί ο τ ε . λέγει δέ,
δτι εστι τινά, α παρά μέρος κινείται και ηρεμεί καί ουκ αεί το ετερον·
30 δήλον γάρ δτι καί τά ένίοτε κινούμενα ένίοτε ηρεμεί καί τά ένίοτε ήρε-
μοΰντα ένίοτε κινείται, και οίίτε τά ένίοτε κινούμενα χ ρ ή νομιζειν αεί κι-
νεΐσθαι οίίτε τά ένίοτε ήρεμοίϊντα αεί ήρεμεΐν, άλλ' ά μ φ ω ποτέ μέν κινεΐ-
σθαι, ποτέ δέ ήρεμεΐν. ι»

ρ. 254» 15 Τ ό δ έ π ά ν τ α ά ξ ι ο ΰ ν ό τ έ μ έ ν ή ρ ε μ ε ΐ ν £ως του τ ά δ έ ό τ έ 20

35 μ έ ν ή ρ ε μ ε ΐ ν ότέ δέ κ ι ν ε ΐ σ θ α ι .

Του τμήματος του λέγοντος τά μέν κινεΐσθαι τά δέ ήρεμεΐν τ ρ ι χ η

διαιρεθέντος ε'ίς τε το τά τε κινούμενα αεί κινεΐσθαι καί τά ήρεμοΰντα
dei ήρεμεΐν, καί είς το τά πάντα ποτέ μέν κινεΐσθαι ποτέ οέ ήρεμεΐν, και

3 καί λύεται a A 1 Μ : κωλύεται Α 2 : καί κωλύεται F 5 αναιρεί post ουν Aristoteles,

post λόγος F 28 ήρεμεΐν A 38 τό τά πάντα a M : τό πάντα Α : τα πάντα F
 SIìIPLICII IN PHYSICORUM Vili 3 [Arist. p. 254» 15. 22] 1203

τρίτον εις το - à μεν αεί Ακίνητα είναι τά δε αεί κινούμενα, τά δε άμφο- 278"·
τερων μεταλαμβάνειν, έλεγξα; το πρώτον τμήμα το λέγον τά τε κινούμενα
αεί κινεΐσ&αι καί τά ήρεμοΰντα αεί ήρεμεΐν, μηδέν δε από του κινεΐσβαι 25
ε?ς το ήρεμεΐν ή από του ήρεμεΐν εις το κινεΐσδαι μεταβάλλειν, και μελ-
5 λων επί το δεύτερον μετιέναι τμήμα τούτου του διαιρετικού το λέγον πάντα
τά οντα ποτέ μεν κινεΐσ&αι ποτέ δε ήρεμεΐν, και προβαλλόμενος είς έ'λεγχον
αυτό, πάλιν έπί την ές άρχής διαίρεσιν έπανερχεται ύπομιμνήσκων τε
ήμας καί των προτέρων της διαιρέσεως τμημάτων καί τινα και προσεςευ-
πορών τοις προτέροις πρδς αδτά ρη&εΐσιν. μετά δε τά νυν διορισ&εντα,
10 φησίν, α ρ χ ή ν π ά λ ι ν ποιητεον την αυτήν, ήνπερ ήρξάμε&α πρό-80
τ ε ρ ο ν , καί την διαίρεσιν την αυτήν έπαναληπτεον, ήν έκτίΟεται μεν σαφώς,
έλλείπουσαν δε svi τμήματι τ φ προσεχώς έλεγχόέντι και δια τοΰτο ί'σως
νυν παραλειφΟέντι· τοΰτο δέ ήν το λεγον τά μεν αεί κινεΐσ&αι των όντων
τά δε ήρεμεΐν, τά δε ποτέ μεν κινούμενα καί ποτε ήρεμοΰντα μή εΓναι.
15 δύναται δε καί δια τούτο παραλελεΐφΟαι τοΰτο νΰν, δτι ομοίως αδύνατον
έστι τω πάντα αεί κινεΐσδαι ή πάντα αεί ήρεμεΐν, καί ομοίως έκεί-
νοις αναιρείται, ώς προελ&ών έρεΐ. 8δ

ρ. 2 5 4 » 2 2 "Οτι μεν τοίνυν οόχ οίον τε πάντα ήρεμεΐν έως τοΰ

τψ τά μεν αεί κ ι ν ε ΐ σ & α ι , τά δ έ ή ρ ε μ ε ΐ ν α ε ί . *δ

20 " Προς τους πάντα ήρεμεΐν λέγοντας ύπαντών πρότερον άρρωστίαν έ'λεγεν
διανοίας τό άφεντας τό οίκεΐον τών αισθητών κριτήριον, την αί'σ&ησιν, δια
λόγων πειρασΟαι άναιρεΐν τά rfl αίσ&ήσει φαινόμενα, καί οτι ó την κίνη-
σιν άναιρών ου περί μέρους τινός, ώς δοκεΐ, τών φυσικών της κινήσεως
αμφισβητεί, αλλά περί πάσης της φυσικής συστάσεως, εΐπερ ή φύσις κι-
25 νήσεώς έστιν άρχή. καί οτι ου την φύσιν μόνον αναιρεί καί τά φυσικά, 60
αλλά καί τάς τέχνας πάσας καί τάς έπιστήμας τάς μέν κινήσει χρωμένας
έν τοις εργοις, τάς δέ κίνησιν δμολογούσας είναι καί δια κινήσεως τάς
αιτίας τών γινομένων αποδίδουσας· καί έπί πασιν οτι ουδέ εστι τ«ί φυσικιί)
λόγος προς τον άναιροΰντα τήν κίνησιν, διότι την αρχήν τών φυσικών
3 0 αναιρεί, νΰν δέ πάλιν άναλαβών τον προς έκείνους λόγον προστί&ησιν, οτι
καί τοις άναιροΰσι τήν κίνησιν Ιπεται τό κίνησιν εΐναι· κάν γάρ αληθές
ή δ φασιν, | δτι το ον ά'πειρόν τε καί ΐίκίνητόν έστιν, ώς ίστόρησεν έν 278 ν
τ ψ π ρ ώ τ φ τήσδε της πραγματείας Μέλισσον τί&εσ&αι, αλλ' ου φαίνεσ&αί
γε τοΰτο ούτως έχειν κατά τήν αί'σ&ησιν, αλλά πολλά τών όντων κινεΐ-
35 σ&αι δοκεΐ. εί δέ έστι δός<* ψευδής καί φαντασία, δήλον ώς καί κίνησις
έ'στιν. ή τε γάρ φαντασία (μονή) της κατ' ένεργειαν αίσόήσεως καί ή

G fortasse προβαλόμενος 8. 9 προεϊευπορών, sed corr. A 1 9 πρότερον

bene F 13 παραλειφ&έντι, ει in ras. A 1 18 μεν A F : μεν oùv aM (ut Arist.
cocld. HI) 19 άεί ήρεμεΐν F (ut cocld. HI) 20 άπαντών a ελεγεν]
c. 3 p. 253 »33 sqq. 26 πόσης a 27 ¿μολογοΰντας M : λεγοΰαας a 3 2 . 3 3 έν
τψ πρώτφ] Α 2. 185»32sqq. 36 μονη atldidi ex p. 1204,35: OBI. libri
26*
 1204 SIMPLICII IN PHYSICORU1I VIII 3 [Arist. p. 254»22]

δόξα συγκατάθεσις φαντασίας, κα! ή αΐσθησις δέ κίνησις κα! διά κινήσεως. 278 ν
ε?πών δε ε ί π ε ρ oSv ε σ τ ι δ ό ξ α ψ ε υ δ ή ς προσέθηκε το ή ολο>ς δόξα·
oò γάρ ή ψευδής δόξα χαί φαντασία κινήσεις, διότι ψευδείς· πάσα γαρ
φαντασία χαί δόξα κίνησις. ώστε χαί οί ούτως αποφαινόμενοι, ει χαί
5 α λ η θ ή έ'λεγον, έτίθεντο δε το φαινόμενον αΰτοΐς χαί δοκούν, έκινοΰντο.
δι' ών άρα άπεφαίνοντο κίνησιν αναιρουντες, ήκολουθει αυτοΐς το είναι
κίνησιν."
Οδτω μεν ουν δ 'Αλέξανδρος καί αυτοΐς τούτοις τοις ρήμασιν έξηγή-
σατο τα προκείμενα· έπιστάσεως δέ, οιμαι, άξιόν έστι, πώς ε? κατά άλή- ίο
10 θειαν ούτως έ χ ε ι , ωστε ακίνητον εϊναι το ον, οδ φαίνεται κατά τήν α ϊ -
σθησιν ούτως, αλλά κινείται πολλά των όντων, πώς γάρ r(¡ αλήθεια ή
αίσθησις ή αληθής οίντιφθέγγεται; ετι δε εί κατά αλήθειαν ούτως εχει,
ώς λέγουσι, πώς ψευδής έστι δόξα; ώς γάρ τοις προτέροις έπόμενον εΐ-
ρήσθαι δοκεΐ τό ε ' π ε ρ ou ν ε σ τ ι δόξα ψ ε υ δ ή ς , μήποτε ουν τοις μεν
15 περί Μέλισσον αληθώς λέγειν ακινητον το ον συγχωρεί, τήν δε φαινο-
μένην τ η αίσθήσει κίνησιν ψευδώς ύποθέμενος δοξάζεσθαι ώς ακόλου-
θον τ ψ αληθές είναι τό μ ή κινεΐσθαι το ον (εί γαρ τούτο Αληθές, ψευδός 15
τό κινεΐσθαι), περιτρέπει τον λόγον αότοΐς συναγων, δτι εί άληθές τό ακι-
νητον είναι τό ον, εστι κίνησις. καί οιμαι τοιαυτην ειναί τίνα τήν του
20 λόγου συναγωγήν· ε? αληθές το ακινητον είναι το ον, ψευδής έστι δόξα
τών οίομένων φαίνεσθαι κατά τήν αισθησιν πολλά τών όντων κινούμενα,
εί δε εστι ψευδής δόξα, χα! κατ' έκείνους εστι δηλονότι το μ ή ον, εί δέ
εστι το μ ή ον, εστι το κενόν, εί δέ τοΰτο, εστι κίνησις. ανάπαλιν γάρ
ούτος ο λόγος οδεύει τ ψ παρ' έκείνων έρωτ(υμένψ. έπειδή γάρ τό μ ή ον 20
25 έν τ ψ ό'ντι φασίν οόκ εστίν, ουκ αν ε ί η το κενόν, εί δέ το κενόν μ ή εστίν,
ουκ εστι κίνησις· ανάγκη γαρ ή δια πλήρους ή διά κενοΰ κινεΐσθαι· το
δέ διά πλήρους αδύνατον, εί ουν εστι ψευδής δόξα, εστι το μ ή ο ν εΐ δέ
εστι τό μ ή civ, ουκ αναιρείται το μ ή ον· του δέ κενού οντος ουκ αναιρεί-
ται ή κίνησις. είς ταυτην δέ μ ε τήν εννοιαν τής έξηγήσεοις Ινήγαγε τό
30 μ ή S.V μάτην τον 'Αριστοτέλη ειπείν ε ί ' π ε ρ ουν έ'στι δόξα ψ ε υ δ ή ς , χα!
τότε έπαγαγεΐν τό ή ο λ ω ς δ ό ξ α . άλλά πώς εί δόξα χα! φαντασία εστι, 25
καί κίνησις εστι φυσική κα! σωματική, περί ής νυν ζητοΰμεν; ου γάρ είσιν
έκεΐναι κινήσεις κατά τον 'Αριστοτέλη, ταυτην δή τήν έ'νστασιν καλώς
ελυσεν ó 'Αλέξανδρος ειπών κίνησιν είναι τήν αί'σθησιν, τήν δέ φαντασίαν
35 μονήν τής κατ' ένέργειαν αίσθήσεως χα! τήν δόξαν συγκατάθεσιν τής
φαντασίας, εί ουν εστι δόξα, εστι φαντασία κα! ένέργεια αισθητική, ει δέ
αυτη, κα! φυσική κίνησις. " ε ί δέ κα! ποτέ μεν ουτω, φησί, ποτέ δέ ά'λλως
δοκεΐ περί τίνων τοις άνθρώποις (κα! γάρ άνακυκλεΐσθαι τάς περί τών so
όντων δόξας έν τοις άνθρώποις τ φ Άριστοτέλει δοκεΐ), και ούτως εστι κί-
40 νησις τ ψ καθόλου τό δοξάζειν μ ή γίνεσθαι χωρίς κινήσεως, ε ί γε έπ!

4 ol a A ' M : oui. A F 25 φααίν A F : φησίν aM 28 o fot pvius] ούκάν A 31 ε!

a : ή A FM 34 ειπών] supra v. 1 et p. 1203,36
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 3 [Arist. p. 254 «22] 1205

φαντασία, αυτη δέ επί αισθητική κ ι ν ή σ ε ι " · και συνάγει καλώς, οιμαι, λοιπόν 278ν
ένταυ&α τον λόγον ó 'Αλέξανδρος ούτως· α εί μηδέν κινείται των όντων
μηδέ εστι κίνησις, φαίνεται δέ κινείσΟαί τινα, φαντασία ε σ τ ί ν si δε φαν-
τασία έ'στι, κίνησις εστι και κινείται τινα των ό ν τ ω ν εί άρα μηδέν των
5 όντων κινείται μηδέ εστι κίνησις, εστι κινησις." καί ή περιτροπή του 35
λόγου έκ των κειμένων, πλην οτι αντί της ψευδούς δόξης την φαντασίαν ó
'Αλέξανδρος έ'λαβεν. έπιστήσαι δέ / ρ ή , οτι σαφώς ó 'Αριστοτέλης είπεν
εν τούτοις, οτι ή φαντασία καί ή δόξα κινήσεις τινές είναι δο-
κοΰσι καί ουχί κινήσεσιν άκολουδουσιν, εί μ ή άρα το δ ο κ ο υ σ ι προσκει-
10 μενον το κατά δόςαν άλλων είρήσδαι σημαίνει.
Ε ι π ώ ν δε ταύτα προς τους πάντα ήρεμεϊν λέγοντας έπάγει καί τών
Γίρότερον είρημένων τινά μετά πλείονος διαρθρώσεως. διδάσκει δε ημάς
τών γνα>σεων την διαφοράν, οτι ή μεν Ιστιν αυτόπιστος καί άπιστος ου 40
δεομένη δια αιτιώδους λόγου το πιστόν λαβείν, τοιαΰται δε είσιν αί άμεσοι
15 λεγόμεναι προτάσεις αί από κοινών εννοιών είλημμέναι, ή δε τίς έστι
γνώσις την πίστιν διά μέσου του αιτιώδους λόγου λαμβάνουσα· τοιούτος
δε έστιν έν τοις συλλογισμοίς ó μέσος ορος. καί δήλον οτι κρεάτων
έστίν ή αυτόπιστος καί έναργής γνώσις της του αιτιώδους λόγου δεομένης.
καί γαρ κατά μεν την έναργή γινώσκομεν ήδη καί β έ λ τ ι ο ν έ'χομεν ή
20 κατά το δεΐσδαι λόγου καί αίτιας, κατά δέ την έτέραν ζητοΰμεν έτι καί 45
πίστεως δεόμεθά τίνος, οταν ουν τών αυτοπίστων αίτιας καί λόγους ζη-
τώμεν, της βελτίονος γνώσεως την χείρονα σπουδάζομεν άνταλλάςασθαι διά
το άγνοεΐν, τί μεν το βέλτιον, τί δέ το χείρον εστίν έν ταϊς γνοίσεσιν, καί
τί μεν το πιστον άφ' έαυτοΰ, τ ί δέ το μ ή τοιούτον, άποδεικνύντος γοΰν,
25 φασί, γυμναστικώς τίνος κατά τον Ζήνωνος λόγον έκ της έπ' άπειρον δι-
χοτομίας, οτι ούκ αν ε ί η κίνησις, Διογένης παρών άναστάς έβάδισε, τούτο
εκείνο τό του 'Αριστοτέλους συμβουλεύων, έν οίς έ'χομεν αυτόπιστον γνώσιν 50
μ ή δεΐσΟαι περινοίας λογικής, αγνοεί δε, φησίν, ó τοιούτος καί τα οικεία
τών πραγμάτων κριτήρια, ώσπερ γαρ ó έπί της τών νοητών γνώσεως
30 κριτήριον τήν αίσβησιν προβαλλόμενος άτοπος έστι καί παραλλάττει, ουτω
καί ó έπί τών αίσ&ητών τήν αι'σΟησιν εις κριτήριον άτιμάζων καί λόγον
ζητών, άτοπος αν ε ί η · αγνοεί δέ καί τ ο π ι σ τ ο ν κ α ί τ ο μ ή π ι σ τ ό ν , εί'
γε το πεπιστευμενον ζητεί, ζητήσει δέ ουτω πάλιν καί τό δια ¡ της 27!)··
ζητήσεως εύρεΟέν καί πιστω^εν, εί μ ή αυταρκες αύτω το πιστόν προς τό
35 μή ζητείν. αλλ' ουδέ αρχής προς μ ή άρχήν διαφοράν οιδεν ó περί τών
έναργών ζητών. ταύτη γάρ αί άρχαί τών μετ' αυτάς διαφέρουσι τω
αύτόπιστοι είναι καί μή δεΤσΟαι ζητήσεως, ομοίως δέ, φησίν, αδύνατα
λέγειν τοις πάντα ήρεμεϊν λέγουσι καί τους π ά ν τ α κινεΐσθαι λέγοντας
καί τους τ ά μ ε ν άεί κινεΐσθαι τών ό'ντων λέγοντας, τά δέ αεί ήρε- δ
40 μ ε ΐ ν , καί τήν αίτίαν της όμοιότητος έπάγει, δ'τι μία πίστις έπί πάντων

3 δέ (ante -/.ινείσ9αί)] τό a 9. 10 προκείμενον a 12 ήμών a : όμως Μ 13 καί ά'πιατος

OHI. 61 foi'tasse recte ut var. lectioiieui, velut άπιστοι ipse Μ v. 37 dedit pro auto-tarn
29 κριτήρια prius ι in li tuia A 6 on. a 32 τό μή F : Α : μ)) aM
1206 SIMPLTCII IN PHYSIC0RÜM Vili 3. 4 [Arist. p. 254 «22. b4]

τούτων ικανή το όράσθαι των όντων ενια ποτέ μέν κινούμενα, ποτέ δε 27!)r
ήρεμοΰντα. τούτου γάρ οντος έναργοΰς ώ ς αδύνατα έκεΐνα π ά ν τ α έλέγχε-
ται. έν δέ τ η αναιρέσει και έκεΐνα τεθεικεν, α παραλέλοιπεν έν τ η προσε-
χ ε ΐ διαιρέσει, ε ι π ώ ν · ή τά μέν αεί κινεΐσ&αι, τά δέ άεί ήρεμεΐν·
5 καί τότε διά τοΰτο παραλιπών ίσως αυτά διά το ομοίως τοις άλλοις αναι-
ρεΐσθαι καί διά τ η ς αυτής έναργείας, δι' ής καί ούτος φανεράν είναι φησι ίο
την ομοιότητα.

p. 254b 4 Λοιπόν οδν θεωρήσαι, πότερον πάντα τ ο ι α ύ τ α 2ως του

τοΰτο γάρ δεικτέον ήμΐν.

10 Ληφθέντος ώ ς έναργοΰς τοΰ ενια τ ω ν όντων ότέ μέν κινούμενα φαί-

νεσθαι, ότέ δέ ήρεμοΰντα, καί δια τούτου των άλλων τ η ς διαιρέσεως
τ μ η μ ά τ ω ν έλεγχθέντο>ν δύο ετι λείπεται, έν οις τοΰτο τό έναργώς όρώ-
μενόν έστιν· ή γάρ π ά ν τ α τά ό'ντα τοιαΰτά έστιν, ώ σ τ ε ποτέ μέν κινεί- ΐό
σθαι, ποτέ δέ ήρεμεΐν, ή το τρίτον έκεΐνο τ η ς δλης διαιρέσεως τμήμα
15 ά λ η θ έ ς έστι τό λέγον τά μέν ούτως εχειν, ώ ς είρηται νΰν, ωστε ποτέ
μέν ήρεμεΐν ποτέ δέ κινεΐσθαι, τά δέ αεί ήρεμεΐν, τά δέ άει κινεΐσθαι.
τοΰτο γάρ ή ν τό τρίτον τ μ ή μ α τ ή ς έξ α ρ χ ή ς διαιρέσεως, καί τοΰτο προτί-
θεται δεΐςαι ώ ς άληθές ον· δειχθέντος γάρ άληθοΰς τούτου, και τ ά πρό-
τερον έ λ ε γ χ θ έ ν τ α π ά ν τ α καί τό τούτω συμπροβληθέν τό λέγον ή ούτως
20 εχειν πάντα, ωστε ποτέ μέν ήρεμεΐν ποτέ δέ κινεΐσθαι, ώ ς ψευδόμενα 20
έκβληθήσεται τ ψ ά λ η θ ε ΐ συνυπάρχειν μ ή δυνάμενα, δειχθέντος δέ τούτου,
συναποδειχθήσεται καί δτι ουκ εστίν ή κίνησις γενητή, καί αί άπορίαι
λυθήσονται αί πρός τό άγένητον τ ή ; κινήσεως ένιστάμεναι. χ ρ ή δέ έφι-
στάνειν, δτι κα'ι άλλα δύο τ μ ή μ α τ α δυνατόν ήν έκ τ ή ς διαιρέσεως άναφαί-
25 νεσθαι διχη τέμνοντα τά όντα, των μέν έπαμφοτεριζόντων καί ποτέ
μέν κινουμένων ποτέ δέ ήρεμούντων, των δέ λοιπών ή άει κινουμένων ή
άεί ήρεμούντων. καί δ γε Ε υ δ ^ μ ο ς παραφράζων σχεδόν καί αυτός τά 25
'Αριστοτέλους, τίθησι καί ι α ΰ τ α τ ά τ μ ή μ α τ α συντόμως λ έ γ ω ν "ή πάντα
έπαμφοτερίζει ή τινά αυτών, τά δέ λοιπά κινείται ή ή ρ ε μ ε ΐ . " δήλον δέ
30 δτι τής τ ρ ι χ ή τ α ύ τ η ς διαιρέσεως δεικνυμένης άληθοΰς, και τ ά νυν δ ι χ η
διαιρεθέντα έλέγχεται.

p. 254Ij7 Τ ω ν δ ή κ ι ν ο ύ ν τ ω ν κ α ί κ ι ν ο υ μ έ ν ω ν ε ω ς τοΰ κ α ί ο ύ τ ω ς το
παν αυτό αυτό κινεΐν.

Προς την άπόδείςιν τοΰ τά μέν αεί ακίνητα είναι ( δ π ε ρ νΰν αυτός
35 άεί ήρεμεΐν εΐπεν, ού κυρίως τοΰ ήρεμεΐν έπί των άεί ακινήτων λεγομέ-

4 άεί ήρεμεΐν aA: ήρεμεΐν F M : ήρεμεΐν del Aristoteles 5 τούτο ex τοΰ corr. A 1
8 θεωρησαι A F M : θεορητέον (sic) a (cf. Arist. codd. FHI) 12 τό om. a
13 ώς aF 22 γενητά a 27 Εϋδημο;] fr. 73 p. 97,5 Spengel. 33 άπαν
Aristoteles έουτό aM
 S I J I P L I C I I IN P F I Y S I C O R U M V I I I 4 [Arist. p. 2 5 4 b 7 ] 1207

νου), τά δέ «sì κινούμενα, τά δε ποτέ μέν ήρεμοΰντα ποτέ δε κινού- 279··

μενα, διαιρεί τά τε κινούμενα καί κινούν τα εις τε τά καί)' αύτά κινοΰντά 45
τε καί κινούμενα και εις τά κατά συμβεβηκός· οτι γάρ και κατά συμβε-
βηκός κινεί τίνα και κινείται, δέοεικταΛ πρότερον, zrt δε κ α τ ά συμβεβηκός
5 κινήσει νΰν υποτάσσει καί την κ α τ ά μ ό ρ ι ο ν, όταν μορίου τινός αυτών
κινοΰντος ή κινουμένου τά δλα κινεΐν ή κινεϊσΟαι λέγηται, καίτοι πρότερον
έν των κινούντων τε και κινουμένων διαιρέσει τά κατά μόριον ταΰτα
κινοΰντά τε καί κινούμενα άντιδιεΐλε τοις τε κα&' αυτό καί τοις κατά συμ-
βεβηκός· αντίκειται γαρ τοις μεν κατά μόριον κινοΰσιν ή κινούμενοι;, 50
10 τουτέστι τοις κατ' άλλο, τά πρώτως, τοις δε κατά συμβεβηκός τά καθ'
αυτό. νυν μέντοι παν, ο μή κυρίως καί πρώτως καί καί)' αυτό κινεί καί
κινείται, κατά συμβεβηκός ονομάζει, διελών δε ούτως την πρώτην τά μεν
κατά συμβεβηκός παρήκεν ώς ουδέν αυτψ συντελοΰντα προς την των
προκειμένων ζήτησιν, και οτι τά ούτως κινουντα καί κινούμενα και αυτά
15 την αναφορών έπί τά καί)' αύτά εχει. τά γάρ υπάρχοντα τοις καί)' αυτό
κινοΰσιν ή κινουμενοις ή ώς μέρη ή ώς | πάί)η ή ώς εξεις ή ώς όργανα 279 ν
ή άλλως όπωσοΰν, ταΰτα λέγεται κατά συμβεβηκός κινεΐν ή κινεΐσί)αι.
προσδείς δέ τά καί)' αύτά κινοΰντά τε και κινούμενα, άπερ τίνα έστίν,
έδήλωσε δια της των κατά συμβεβηκός αποφάσεως, πάλιν ταΰτα διαιρεί
20 ε?ς τε τά ύφ' εαυτών κινούμενα καί τά ύπ' άλλου, καί ταΰτα άμφω
συνελών διαιρεί εΓς τε τά φύσει κινούμενα, καί είς τά βία και παρά φύσιν.
διότι τά μεν ύφ' εαυτών κινούμενα άπαντα κατά φύσιν κινείται, τών δε 5
ύπ' άλλων κινουμένων τά μεν κατά φύσιν κινείται, ώς το πΰρ ύπο τοΰ
μεταβάλλοντος αότό καί ποιοΰντος πΰρ, ώς μαδησόμεδα, τά δι βία, ώστε
25 ύ π ' άλλου κινείται τά τε βία καί τών μή έμψύχων τά κατά φύσιν κινού-
μενα. καί πρώτον δείκνυσιν, οτι τά ύφ' εαυτών και ές αύτών κινούμενα
(τοιαΰτα δε έστι τά ζ ω α ) φύσει κινείται, κείται μεν γάρ φύσει κινεΐ-
σί)αι, οσα κατά την έν αύτοΐς αρχήν της κινήσεως κινείται καί)' αύτά και
μή κατά συμβεβηκός, τά δε έαυτά κινοΰντά δήλον ώς εν αύτοΐς εχει τήν 10
30 αρχήν της κινήσεως, έπειδή δε πολλάκις το σώμα τοΰ ζφου έν zf¡ τοΰ
ζψου ές αύτοΰ κινήσει ούχ ήν πέφυκεν αυτό κινείται κινησιν, οΓον εί τό
μεν σ ώ μ α βαρύ είη, το δε ζωον άνω κινοίτο άλλόμενον ή άναρριχώμενον,
καί ταύτης της κινήσεως έν εαυτοί τήν αρχήν π ω ς τούτω συμβαίνειν διε-
στειλατο το μεν ζωον λέγων φύσει αυτό εαυτό τότε κινεΐν, μηδέν δέ κω-
35 λύειν το σώμα τοΰ ζφου ποτέ μεν παρά τήν έαυτοΰ κινεΐσΟαι φύσιν,
ποτέ δέ κατά φύσιν. ή δέ διαφορά γίνεται τοΰ κατά φύσιν τότε καί παρά 15

1 μέν oiü., sed suppl. A ' G λέγιι/®ται Α : λέγεται F M 8 κινοΰντά τέ καί in mrg.
suppl. A 1 12 πρώτην] sc. διαίρείιν 13 αύτώι e x αύτά c o i r . A 1 18 προσ-
θείς, eraso priore σ A 2 2 τών δέ — κατά φύσιν ( 2 3 ) oui. A , in mrg. suppl. A 1
2 3 μέν] [jipïj a 2 4 τά δέ βία ο m. a 2 8 έν αϋτοϊς a 2 9 έν αύτοΐί A F M
3 1 αύτοΰ e x αύτοΰ Α : αύτοΰ Μ : έαυτοΰ a F εί om., sed suppl. supra A 1 3 2 post
•/ινοίτο add. οίον F ad άναρριχώμενον mrg. adscripta g l o s s a : άναβαΐνον είς ίίψο; άντερεϊ-
δον τοις κοσί καί ταϊς /εραίν ή άναα/άπτον Α 1 3 3 τούτω a : τοΰτο AFM
 1208 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 4 [Arist. p. 254 b 7]

φύσιν κινεΐσ&αι τό σ ώ μ α τοΰ ζώου από τε της ζώου ώ ς ζ ώ ο υ κινήσεως 27!)ν

où την αυτήν αεί κινουμένου κίνησιν, αλλά και τάς έναντίας πολλάκις, καί
α π ό τ η ς του πλεονάζοντος έν τ ω σ ώ μ α τ ι στοιχείου φύσεως, ου γάρ έστιν
άπλοΰν το σώμα του ζ ώ ο υ · διό δταν μέν το κοΰφον έν τ φ σώματι
5 πλεονάζη, τό δέ ζωον έπί τό άνω κινήται, τότε καί τ ω σ ώ μ α τ ι κατά
φύσιν ή έπι τό άνω γίνεται κίνησις, και συνεργεί καί αυτό r¿¡ ó ρ μ η του
ζώου· ε? δε το ζωον έπί το κ ά τ ω κινοΐτο τοΰ κούφου έπικρατοΰντος έν 20
τψ σώματι, π α ρ ά φύσιν καθέλκεται τό σ ώ μ α . ειπών δέ περί τών όφ'
έαυτών κινουμένων, τουτέστι τών ζ ώ ω ν , δτι ταύτα κατά φύσιν à s i κινεΐ-
10 ται κατά την έν έαυτοΐς α ρ χ ή ν κινούμενα, καί περί του σώματος αυτών,
πότε μέν κατά φύσιν κινείται, πότε δέ παρά φυσιν, εφεξής περί τ ώ ν υπ'
ά λ λ ο υ κ ι ν ο υ μ έ ν ω ν λέγει, δτι τούτων τ ά μέν φύσει κινείται, τά δέ
παρά φύσιν. καί πρώτον λέγει, τίνα έστί τών υπ' άλλου κινουμένων
τ ά παρά φυσιν κινούμενα· έκ γάρ τούτων λήψεται και τ ά κατά φύσιν. m
15 τ ά γάρ βία κινούμενα εις τους έναντίους ή πέφυκε τόπους ταύτα κινεί-
ται π α ρ ά φ ύ σ ι ν , ο ί ο ν δταν τ ά γ ε η ρ ά ά ν ω και το πυρ κάτω. αλλά
καί τά μόρια, φησί, τ ώ ν ζ ψ ω ν π ο λ λ ά κ ι ς κ ι ν ε ί τ α ι π α ρ ά φύσιν παρά
τε τάς θέσεις καί τους τρόπους τών κινήσεων, π α ρ ά μέν τ ά ς θέ-
σεις, εί' τις μ η τοις κ ά τ ω κώλοις αλλά ταΐς χερσί βαδίζειν έπιχειρεΐ,
20 π α ρ ά δέ τον τρόπον τ η ς κινήσεως, δταν μ η βαδίζη τις αλλά κυλίηται.
τότε γάρ, κδν τά δλον ζ ψ ο ν έ£ έαυτοΰ καί φύσει κινήται, αλλά τοΤς μο- 80
ρίοις π α ρ ά φυσιν ή κίνησις. εόρών δέ τούτον τόν τρόπον, κα&' δν καί
τ ά δ φ ' έαυτών κινούμενα π α ρ ά φύσιν ποτέ τοΤς μορίοις δοκεΐ κινεΐσ&αι,
έπάγει, δτι έν τοις παρά φύσιν κινουμένοις οόχί τό ύ φ ' έαυτοΰ αλλά τό
25 υ π ' ά'λλου κινεΐσθαι μάλιστα φανερόν έστιν· έπί γ ά ρ τ ώ ν βία κινουμένων
φανερόν έστιν ά'λλο ον τοΰ κινουμένου το κινοΰν. μ ε τ ά .δέ τά παρά
φ ύ σ ι ν π ά ν τ α έκδηλον έχοντα τήν διαφοράν τοΰ κινοΰντος προς τό κινού-
μενον, καί τ ώ ν κ α τ ά φ ύ σ ι ν τ ά α ό τ ά υ φ ' έαυτών κινούμενα, ο ι ο ν τά
ζω α, καί αυτά φανερόν ε χ ε ι το κινοΰν άλλο ον π α ρ ά τό κινούμενον* ο υ 8δ
30 γ ά ρ τ ο ΰ τ ο φησίν ά ' δ η λ ο ν εί όπό τίνος κινείται τά ζψα. προφανές
γάρ έστιν, δτι υπό τ η ς ψ υ χ ή ς κινείται τήν ώ ς ζ ώ ω ν κίνησιν. αλλά ζητεί-
ται, π ώ ς χρή δ ι α λ α β ε ΐ ν άπ' αλλήλων έν αότοΐς τό τε κ ι ν ο ΰ ν καί το
κινούμενον, πότερον ώς κεχωρισμένα πάντη καί φύσει καί τόπω ή
τρόπον άλλον, εοικε γάρ έπί τ ώ ν ζφων το κινοΰν προς το κινούμενον
35 ούτως ε χ ε ι ν , ώς έπί τ ώ ν μ ή φυσικών, αλλά κατά τ έ χ ν η ν κινουμένων καί
έν έαυτοΐς τό κινοΰν έ χ ό ν τ ω ν , ώ ς ε χ ε ι έ π ί τε τ ώ ν πλοίων καί τ ώ ν άρμά- 40
των· καί γάρ ταΰτα έν έαυτοΐς μέν ε χ ε ι τήν τ η ς κινήσεως αίτίαν, τον
κυβερνήτην καί τον ήνίοχον, διηρηαένους μέντοι καί έ π ' οικείας δντας
φύσεως, ουτω δέ δοκεΐ καί έν τοις ζ φ ο ι ς δι^ρημένα είναι κατά φύσιν,
40 et και μ ή τ ό π ψ , τό τε κινοΰν καί το κινούμενον, καί ουτω τό παν ζ φ ο ν

5 κινήται a M : κινείται A F 15 ή Α 16 y e f / η ρ ά Α 21 -/δν om. s u p r a add.

A1 29 παρά το κινούμενον A F : τοΰ κινουμένου a (τό κινούμενον άλλο ον τό κινούν Μ)
 SIJIPLICII IN PHYSICORUM VIII 4 [Aiist. p. 254 b7. 32] 1209

αυτό αύτο κινεΐν, ου μέντοι επειδή καί ταύτα υπό τίνος, δια τούτο ούχ 279 ν
6®' εαυτών.

p. 254b32 Μ ά λ ι σ τ α δ έ ά π ο ρ ε ΐ τ α ι το λ ο ι π ό ν ε'ως τοΰ | δ ι α ι ρ ο ύ σ ι 280··

τάς a t - ί α ς.

5 Ειπών οτι καί i ν τοις υ - ' άλλων κινουμενοις φανερον έστι το τε

κινούν και το κινούμενον και έν τοις υφ' εαυτών, τουτέστιν έν τοις ζωotç,
είπών δε ετι πρότερον τά μεν υφ' εαυτών κινούμενα πάντα φύσει κινεΐ-
σί)αι, τών δε υπ' άλλων κινούμενο« τά μεν φύσει τα δε βία και παρά 5
φύσιν, καί περί μεν τών υπ' άλλων βία κινουμένων είπών, τίνα τε εστι
10 καί οτι φανερον εχει τό τε κινούν καί το κινούμενον, το λ ο ι π ό ν άπορεΐ-
σί)αί φησι της διαιρέσεως ταύτη?, λέγει δε τών ύπ' άλλων κινουμένων τά
φύσει καί κατά φυσιν κινούμενα· ταύτα γάρ μόνα απορία ν παρεχειν φησίν,
υπό τίνος κ ι ν ε ί τ α ι , εί'περ καί τά υφ' έαυτών κινούμενα και τών ύπ'
άλλων κινουμένων τά βία κινούμενα φανερον είχε τό τε κινούν καί το
15 κινούμενον. ει'κότως ούν απορίαν ταΰτα παρέχει της κατά φυσιν κινήσεως ίο
τό αίτιον άδηλο ν έχοντα οίον τ à κούφα κ a l τ à βαρέα, τ α ΰ τ α γαρ
εις μεν τους α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο υ ς τόπους β ί α κινούμενα φανερον έ'χει το
κινούν, ε ι ς δ ε τ ο υ ς ο ί κ ε ι ' ο υ ς το μ ε ν κ ο ΰ φ ο ν ά ν ω , το δε β α ρ υ κάτω,
φύσει, το δε υπό τίνος οόκέτι φανερον, ώσπερ έστί φανερόν, οταν
20 κ ι ν ώ ν τ α ι παρά φ ύ σ ι ν . άπορον δε επί τούτοι εστί, διότι καί το υφ'
έτερου κινεΐσί}αι άυτά την κατά φύσιν κίνησα άτοπον δοκεΐ, εί'περ εν έαυ-
τοΤς έ'χειν λέγεται την της κινήσεως α ρ χ ή ν δια τούτο γ à ρ καί τά ζώα
υφ' εαυτών έλέγετο κινεΐσδαι, καί το υφ' έαυτών αυτά φάναι κινεΐσί)αι 15
αδύνατον τι λέγειν έστί· καί δείςας τούτο αδύνατον έ'χει λοιπόν οτι ύπ'
25 άλλου κινείται, καί ζητεί τό κινούν αυτά την κατά φύσιν κίνησιν άλλο
παρ' αυτά ¿'ν. οτι δε αδύνατον υφ' έαυτών κινεΐσ&αι ταΰτα, δείκνυσι οιά
πλειόνων έπιχειρημάτων, ών το μεν πρώτον, οτι το ές εαυτού κινεισόαι
ζωτικόν εστι· το γαρ ες έαυτοΰ κινούμενον ζην πάντες λέγομεν, ώς καί ó
Πλάτων εν τω δεκάτη) τών Νόμων φησί λ έ γ ω ν " μ ώ ν άρα με έρωτας, εί 20
30 ζην αυτό προσερούμεν, δταν αύτο αυτό κι ν η ; ναι ζ η ν . " καί τ ώ ν έμψύ-
χ ω ν Γδιόν έστί, φησί, τό έξ έαυτοΰ κινεΐσβαι καί τούτο υπό τού Πλάτω-
νος έν Φαιδρό) λεγόμενον· " ω γαρ έ'ςωΟεν, φησί, το κινεΐσΟαι άψυχον,
ω δε έ'νδο&εν αύτω ες έαυτοΰ έ'μψυχον." ε ι οδν τά μεν σώματα ταΰτα
άψυχα, τά δε ές έαυτών κινούμενα έ'μψυχα, ουκ αν εί'η ταύτα Ις έαυτών
35 κινούμενα· έν δεύτερη) σχήματι ή συναγωγή.
Δεύτερον δε έπάγ'ει προς τοΰτο, οτι s i κινεΐν έαυτό έδύνατο, καί ίστά-
νειν S.V έδύνατο εαυτό· το γάρ τοΰ κινεΤν έαυτό κύριον, καί του ίστάνείν

10. 11 άπο/β/Μρεϊΐ»αι Α 19 εστι a : εις τι AFM 27 τό (post οτι) scripsi:

oíd. AF: δ a, coït. A 1 : civ M κινεϊσίαι A : κινείται aFM 29 έν τιΰ δεκα'τφ
τών Νόμων] p. S95 C. cf. supra p. 286,2 30 κινεί aF 31 # ίδιον A: άίδιον F
32 Φαίδρψ] p. 245 Ε cf. supra p. 285,35 γάρ] μεν Plato
1210 SIMPLICÍI IN P H Y S I C O R U M V i l i 4 [Arist. p. 254i>32]

έαυτό την έξουσίαν ε χ ε ι · εί γαρ του βαδίζειν καί του μ ή βαδίζειν, ώς όρώ- 280^
μεν εν τοις ζψοις τοίς αφ' εαυτών κινουμένου· ώς γαρ βαδίζει 9ελήσαντα,
οδτω καί Γσταται πάλιν, δταν Οέλη. ου μόνον δέ του στήναι κυρία τα αυτά
έστιν, αλλά και του τάς έναντίας κινηΟήναι κινήσεις, από των δεξιών έπί τά
5 αριστερά και εμπαλιν, καί έπί τών άλλων τοπικών διαστάσεων ομοίως, δπερ
αυτόδεν μεν ου προστέ&εικεν ó 'Αριστοτέλης, ένεδείξατο δε αυτό έπί του
πυρός ειπών· ώ σ τ ε ε ί έ π ' α υ τ ω το άνω φ έ ρ ε σ ό α ι τ ω π υ ρ ί , δ ή λ ο ν so
δ τ ι και το κ ά τ ω . καί δια τών έξης δε το αυτό ένεδείξατο ε ι π ώ ν άλογον
δε καί το μ ί α ν κ ί ν η σ ι ν κ ι ν ε ΐ σ ί ) α ι μ ό ν η ν ύφ' έ α υ τ ώ ν , ε ί ' γ ε έ α υ τ ά
10 κ ι ν ο ΰ σ ι ν , ώς τών έξ έαυτών κινουμένων μή μίαν και άπλήν, αλλά
πλείους και τάς έναντίας δυναμένων κινεΐσδαι. " τ ο δ ε άλογον δ έ , φησίν
'Αλέξανδρος, άντί του 'άλογον γαρ' ειρηται, ώς την α?τίαν έπάγον του
προρρη&έντος".
Εΐτα τρίτον έπιχείρημα έπάγει δεικνύς, δτι τά τών στοιχείων σώματα
15 τάς κατά φύσιν κινήσεις ου κινείται υφ' έαυτών. δ δέ συλλογισμός τοι- 3ό
ούτος· τά στοιχεία συμφυή προς έαυτά έστι και συνεχή κυρίως, αλλ' οόχ
ούτως ώς καί τά κατά άφήν πλησιάζοντα συνεχή καταχρηστικώς λέγεται·
τά συνεχή κυρίως έαυτοϊς άπαί>η υφ' έαυτών έστι (και τοΰτο υπέμνησεν
έκ του αντικειμένου· καί)' ο γάρ κεχιΰρισται το ποιούν καί το πάσχον,
20. ταυτ"(| τό μεν πέφυκε ποιεΐν, το δέ πάσχειν)· τά δέ άπα&ή υφ' έαυτών
ουκ άν κινοΐτο υφ' έαυτών· το γάρ κινεΐσ&αι πάσχειν τί έστι. καί το
συμπέρασμα δηλον, δτι τά στοιχεία οόκ äv κινοΐτο υφ' έαυτών. καί προσέ- 40
θηκεν δτι ο υ δ έ ά λ λ ο σ υ ν ε χ έ ς ο υ δ έ ν , είκότως, ειπερ καί τά στοιχεία
διά τό συνεχή είναι άπα&ή υφ' έαυτών έστι· τά γάρ ποιοΰντα καί πά-
25 σχοντα ου συνεχή είναι, αλλά απτεσί>αι αλλήλων ανάγκη, ώς εδειξεν έν
τ<ΰ προ τούτου βιβλίω* κεχώρισται γάρ rfl ουσία τό ποιούν του πάσχον-
τος, εί'περ τό μεν δυνάμει τό δε ένεργεία έστί. το δέ δυνάμει τι ον άλλο
τί έστι κατ' ένέργειαν· ποιεί γάρ το πυρ είς τον αέρα δυνάμει οντά πυρ,
ένεργεία. δέ άέρα. " π ώ ς ουν, φησίν ó 'Αλέξανδρος, τά ζφα έαυτά κινεί tó '
30 συνεχή όντα;" καί λύει προχείρως, δτι το κινούν έν τοις ζωοις ουκ εστι
συνεχές τιΰ κινουμένψ· ουτε γάρ σώμα ή ψυχή ουτε ποσόν δλως· διό
ουδέ άπτεται αλλήλων, καί είπεν καί ó 'Αριστοτέλης προ όλίγου, δτι
ωσπερ έν τοις πλοίοις, ουτω καί έν τοις ζψοις διγιρημένον έστί φύσει τό
κινούν καί το κινούμενον. δτι δέ α ν ά γ κ η ό ι / ) ρ ή σ ί ) α ι το κ ι ν ο ύ ν προς
35 το κινούμενον, έναργώς όράται έπί τών αψύχων, δταν υπό έμψυχων ταύτα
κινήται. καί τά έμψυχα δέ, φησίν, υπό τίνος αεί κινείται· παν γάρ το όο
κινούμενον όπό τίνος κινείται, καί έ'στιν άλλο το κινούν διηρημένον του
κινουμένου καί ου συνεχές αυτω, οτι μηδέ την αρχήν ποσόν, καλώς δέ
οιμαι έπέβαλεν ó 'Αλέξανδρος, δτι τό α λ λ ά σ υ μ β α ί ν ε ι καί ταύτα ύπό

3 oò ante θέλΐβ transponit a τά'/////,οώτά Α 7 εί] έπεί Arist. praeter E

vulg. 8 post δτι add. έπ' αΰτιΐ Aristoteles 9 μόνην ante κίνησιν a
αυτά k v j r i Aristoteles 13 προρηθέντο; A 1 M 23 ουδέ] οϋτε Aristoteles
26 βιβλίφ] Η 1. 2421)25; clarius De gen. et int. A 6. 3 2 2 b 2 4
 SIMPLICII IN PHYSIC0RU1I VIII 4 [Arist. p. 25432. 255 »20] 1211

- i v i ? αεί κ ι ν ε ΐ σ & α ι δύναται μή περί των έμψυχων είρηκέναι, αλλά περί 280Γ
των κατά φύσιν κινουμένων· και γαρ και ταύτα δειχ&ήσεται υπό τίνος την
κατά φύσιν κίνησιν κινούμενα, καν μη όραται το κινούν αυτά ταύτην την
κίνησιν, ώσπερ όραται το κινούν την βία toy κίνησιν. ώς γάρ έπί τούτων
5 όρώμεν | διηρημένον το κινοΰν καί το κινούμενον, ουτω καί τά φυσικά 280ν
σώματα τάς κατά φύσιν κινήσεις ύπό διηρημένων αιτιών δειχθήσεται κι-
νούμενα. καί τούτο, φησί, γ έ ν ο ι τ ο α ν φ α ν ε ρ ό ν δ ι α ι ρ ο ΰ σ ι τάς κινη-
τικά; αίτιας· δείςει γάρ, οτι των κινούντων τά μεν έχόμενα των κινου-
μένων κινεί αυτά τ-β á'ffl» τά δε τ ψ ποιήσαι ένεργεία το πρότερον ον
10 δυνάμει, ο γενόμενον ένεργεία ές αέρος, εί τύχοι, ύδωρ και μή δυνάμενον 6
ετι μενειν έν τω του αέρος τόπο) επί τον του ύδατος οίκεΐον φέρεται τρόπον
τινά υπό τοΰ ποιήσαντος αυτό υδωρ φερόμενον.

ρ. 255a'20 "Εστι δέ καί έ π ί τ ω ν κ ι ν ο ύ ν τ ω ν λ α β ε ί ν τ ά ε ί ρ η μ έ ν α

εως του δ υ ν ά μ ε ι όντα.

15 Βουλόμενος δεϊςαι, οτι των αψύχων σωμάτων κα'ι τά κατά φύσιν

κινούμενα υπό τίνος έ'ςωΟεν κινείται καί ούχ ύφ' εαυτών, συνίστησι τούτο is
διελών καί τά κινουντα ώσπερ τά κινούμενα εις τε τά κατά φύσιν κι-
νοΰντα καί είς τά παρά φύσιν. εί γαρ καί ταύτα οΰτως έ'χει, δήλον οτι
τά μεν της παρά φύσιν κινήσεως κινητικά κινοίη S.v τά βία καί παρά
20 φύσιν κινούμενα, τά δε της κατά φύσιν τά κατά φύσιν κινούμενα, εν δε
των παρά φύσιν κινούντων παρήγαγε τον μοχλόν· ουδέν γάρ τών κατά
φύσιν κινουμένων μοχλψ κινείται, αλλ' έ'στι βία ώς ή τοιαύτη κίνησις.
τά γάρ βάρος έχοντα την παρά φύσιν έαυτοις κίνησιν την έπί τό ά'νω υπό 20
τοΰ μοχλού κινείται, καί διά τούτο δε ó μοχλός παρά φύσιν κινεί, οτι ου
2ό κατά τήν έν έαυτφ αρχήν κινεΐ (κάτω γάρ αν έκίνει), αλλά παρ' ά'λλου
έ'ςωθεν εχει τήν αίτίαν της κινήσεως, τά μεν ουν παρά φύσιν κινουντα
τοιαύτα, κατά φύσιν δε κινεΐν λέγεται τό ένεργεία τι ον τοΰ δυνάμει τοι-
ούτου · της τε γάρ κατά φύσιν κινήσεως αίτιον τοις ούτω κινουμένοις τό
ουτω κινούν καί κατά τήν έν εαυτοί αρχήν τε καί αίτίαν κινεί, το γάρ
30 ένεργεία Οερμόν, όταν &ερμαίνγ, το δυνάμει τέως θερμόν, έν αύτφ τήν 25
αίτίαν τοΰ κινεΐν έ'χον ού'τω κινεί, παρα&είς δε καί τό φύσει κινητόν
εόδύς σαφέστερον έποίησε τον λόγον. ώσπερ γάρ κινητικον φύσει τό
ένεργεία τοΰ δυνάμει, ουτω καί κινητόν φύσει το δυνάμει ύπό τοΰ ένερ-
γεία. καί ώσπερ τό δυνάμει κινητικον έν έαυτω τήν αρχήν καί δύναμιν
35 τοΰ κινεΐν εχει, ουτω καί φύσει κινητόν έστιν, οταν έν έαυτω τήν αρχήν
εχη ούκετι ένεργητικήν, ώς τό φύσει κινητικόν, αλλά κατ' έπιτηοειότητα
καί κατά τό δυνάμει· ώστε δυνάμει ποιον τοιόνδε ή ποσόν τοσόνδε ή 30
ά'νω δυνάμει ή κάτω· τούτων δε έμνήσδη τών κατηγοριών, οτι κατά

1 xivr¿a9ai a 6 αίτιων aAM 9 8ν ora. A, sed suppl. A1 30 αύτώι AF:

έαυτώ aM 37 τοαο'νάε] τοιονδε a
1212 SIMPLICII IN PHYSICORÜM Vili 4 [Arisi, p. 255»20]

ταύτας οΓεται μάνας την κίνησιν γίνεσθαι. ειπών δε δταν έ ' / η την αρχήν 280 ν
την τοιαύτην έν έαυτω, προσέθηκε και ταύτην μ η κ α τ ά συμβεβηκός.
κδν γαρ το ποιόν δυνάμει και ποσόν ή δυνάμει, αλλ' εις το ποιον μετα-
βάλλει καθ' αυτό, καθ' 8 δυνάμει ποιον έστιν. επειδή δε και δυνάμει
5 ποσόν ήν, ε ι τις λέγοι tò δυνάμει ποσόν είς το ποιόν μεταβάλλειν, κατά
συμβεβηκός ή τοιαύτη μεταβολή, δτι συνέβαινεν αυτω ζ αϊ ποσόν είναι 3δ
δυνάμει, καθ' αυτό δε το μεν δυνάμει ποιον είς ποιόν μεταβάλλει, το δε
δυνάμει ποσόν εις ποσόν, ή δέ παράλλαςίς κατά συμβεβηκός γίνεται.
Τίνα μεν ουν έστι τά κατά φύσιν κινητά, άποδεδωκε δια των είρη-
10 μένων επί των τριών κατηγοριών ποιησάμενος τον λόγον. οόκέτι δέ προσέ-
θηκε τίνα τά παρά φύσιν έστί κινητά έπί τών τριών κατηγοριών, έπΐ
μεν γαρ τών κατά τόπον, έπεί εστίν έκάστω τών σωμάτων καί κατά φύσιν
και παρά φύσιν κίνησις κατά τόπον ή είς τον Ιναντίον τω κατά φύσιν, *ο
δήλά έστι τά κινητά κατά τόπον παρά φύσιν· ου γαρ έ χ ε ι τοΰ οίϊτω κι-
15 νεΐσθαι την αρχήν έν αυτοΐς. έπί δε αύςήσεως καί αλλοιώσεως ουκέτι
πρόδηλος ή παρά φύσιν κατά ταύτα κίνησις· ή καί τούτων ειπεν αυτός
έν τοις προλαβοΰσι τάς παρά φύσιν κινήσεις έπί μεν αυξήσεως τοΰ σίτου
μνημονεύσας του έν τοις καλουμενοις Άδώνιδος κήποις παρά φύσιν αυςο-
μένου δι' έπιτηδεόσεως τοιαύτης, δι' ο ουδέ τελειοΰνται, και οί θάττον
20 δέ δι' άκολασίαν ήβάσκοντες ή γηράσκοντες καί αυςοιντο áv καί μειοϊντο 45
παρά φ υ σ ι ν καί γαρ τήν κρασιν μεταβάλλουσιν είς το παρά φύσιν δ μεν
θερμότερος, ó δέ ψυχρότερος θάττον τοΰ δέοντος γινόμενος. ου περί
τούτων δέ νΰν ή ζήτησις αυτοί, άλλα περί τών απλών σωμάτων, υπό
τίνος κινούνται τάς κατά φύσιν κινήσεις, ειπών δε ποία τά φύσει κινη-
25 τικά καί κινητά παράγει λοιπόν έκεϊνα, ων ενεκεν έπί τοΰτον ή λ θ ε τον
λόγον, καί λέγει, οτι το πΰρ καί ή γ ή καί όλως τά άπλα σώματα κινούν-
ται μεν, δταν κινώνται πάντως υπ' άλλων, αλλά βία μεν, όταν παρά 50
φύσιν από τών οικείων τόπων έπί τους έναντίους κινώνται, φύσει δέ, οταν
είς τους οικείους τόπους, έφ' οδς πεφύκασι φέρεσθαι κατά φύσιν. αυτός
30 δέ εΤπεν· δταν ε ί ς τάς έαυτών ένεργείας δυνάμει ό'ντα πρότερον
μεταβάλη, τουτέστιν δταν ένεργεια γενηται, δπερ ήν πρότερον δυνάμει, καί
άπολάβτfi τάς οί/.είας ένεργείας. το γαρ πΰρ, δταν ενεργεία γενηται πΰρ,
δυνάμει ον πρότερον, τότε ένεργεί κατά τάς τοΰ πυρός ένεργείας καί κινεί-
ται τήν κατά φύσιν | τοΰ πυρός κίνησιν. ου λέγει ουν ε ί ς τ ά ς έ ν ε ρ - 281'
35 γ ε ι α ς είς το ένεργεία κατ' ουσίαν (τοΰτο γαρ γένεσις κατά φύσιν έστίν,
άλλ' οό κίνησις), άλλ' οταν γενόμενον υπό τίνος απολάβω τάς οικείας
ένεργείας, καθ' ας λοιπόν υπ' έκεινου κινείται κατά φύσιν έπί τον οίκεΐον

1 εχει a 3 xal Β ποσόν Α είς] εί a 6 αύτψ aF: ούτό AM 15 αίι-

τοί;] αάτοϊς Α : έαυτοΐς aFM 18 μνημονεΰιας] Ε 6. 230b2 cf. supra p. 911,13
22. 23 où περί τούτων δε a F : οΰτε π. τ. òè Α: οίίτω δέ π. τ. Μ 23 ή om., supra
suppl. A 1 24. 25 κινητικά ex κινητά A 1 31 μεταβάλη A F : μεταβάλλη aM.
πρότερον μεταβάλτ), quod hodie noil invenimus in Aristotele, videtur tarnen legisse Siin-
plicius 34 κατά ex fc/τά coir. A '
 SIMPLICII IN PFIYSICORUM VIII 4 [Arist. p. 2 5 5 « 2 0 . 30] 1213

τόπον φερόμενον. τήν γάρ ένέργειαν καί κίνησιν ταύτην τήν επί τον οί- 281Γ
κειον τόπον ύπ' ¿κείνου osòójí>ott φησίν αυτω, ΰφ' ου καί τήν ουσίαν· χαί 5
τοΰτό έστι το υπ' εκείνου κινεΐσΟαι. ó δε 'Αλέξανδρος του; κατά φύσιν
τοις σώμασι τόπους ένεργείας αυτών είρήσΟαί φησι, τουτέστι τελειότη-
5 τας. " τ ό τ ε γάρ α δ τ ω δοκεΐ, φησίν, έ'καστον των σωμάτων ένεργεία βαρύ
ή κούφο ν είναι, όταν έν τ ω οι'κείω τ ό π ω γ ου γαρ πυρ ή υδωρ ή γη ή
αήρ δυνάμει λέγεται είναι προ του έν τοις οίκείοις είναι τόποις· εί γαρ
δυνάμει τι τούτων ή ν, οΰκέτι κινούμενα ήν, αλλά γινόμενα". αλλά ταΰτα
μεν ένεργεία έστι και εν αλλοτρίοις ο ν τα τόποις, τήν δε κατά τόπον τε- ίο
10 λειότητα τότε λαμβάνει, οταν ένεργη καί>' ο ε σ τ ί ν ένε'ργεια δε του κού-
φου το άνω φέρεσΟαι· φέρεται γαρ έπί τοΰτο, έν φ δυνάμει έστιν ώσπερ
το θερμαινόμενο ν κατά φυσιν άρα εστί καί ή έπί τήν τελειότητα κίνησίς
τε καί μεταβολή, ήτις τελειότης ήν έν —<¡> οίκείω τ ό π ω είναι, ώστε, εί
μή πλανώμαι, καί κατ' αυτόν ουχί ó τόπος δ οικείος έστιν ή οικεία ένέρ-
15 γεια, ώς ήρςατο λέγειν, αλλ' ή έπί τον τόπον τον οίκείον κίνησις. φύσει
ουν κινείται τά το είδος το οίκεΤον άπολαβόντα, καί)' ö ήν πρότερον δυ- 15
νάμει, καί συναπολαβόντα τιίϊ ένεργεία είοει τήν κατά το είδος ένέργειαν.

ρ. 205.->30 Έπεί δ ε το δ υ ν ά μ ε ι π λ ε ο ν α χ ώ ς λ έ γ ε τ α ι εως του κ α ί τ ο

ποσόν έκτείνεται, εάν μή τι κωλύη.

20 Ε ι π ώ ν κατά φυσιν κινεΐσ&αι τά είς τάς εαυτών ένεργείας κινούμενα

δυνάμει οντα ήτοι δυνάμει όντα έν τοις οίκείοις τόποις ή έχοντα τι έ'τι 35
δυνάμει, διότι ή κίνησις έντελέχεια του δυνατοί έστιν η δυνατόν, επάγει
οτι το δ υ ν ά μ ε ι τούτο το έν τοις κινουμένοις π λ ε ο ν α χ ώ ς λέγεται και
τούτο αίτιον έστι τ ο υ μή φανερον είναι το νυν ζητούμενον, υπό
•25 τ ί ν ο ς τ ά τ ο ι α ύ τ α κ ι ν ε ί τ α ι , οΓον τ ο π υ ρ ά ν ω κ α ί ή γ ή κ ά τ ω · δει
μεν γάρ το υπό τίνος κινούμενον αυτό μεν κινητόν τε είναι καί δυνάμει, υφ'
ού δε κινείται κινητικόν τε και ένεργεία. άδηλου δε οντος έν τ ω πυρί και
τ η γη του δυνάμει δια το πλεοναχώς λέγεσ&αι το δυνάμει, άδηλον καί το 40
κινητικόν αυτοί» ένεργεία ο'ν. διαιρείται τοίνυν το δυνάμει εις τε το κατ'
30 έπιτηδειότητα μόνη ν τέως μ ή π ω μηδαμώς γενόμενον τοΰτο ο λέγεται (ώς
δυνάμει γραμματικόν ή μουσικον τό παιδίον, οτι δύναται γενέσί)αι) καί είς
το γενόμενον μεν ήδη καί τήν εςιν τελείαν έχον, μή ένεργοΰν δέ κατ'
αυτήν, ώς δυνάμει μουσικον τον Άριστόςενον λεγομεν, οταν μή κιί)αρίζη,
αλλ' ή καί)εύδη ή άλλο τι ενεργή, καί έστι μέσον το δυνάμει τούτο τών
35 τελέως δυνάμει όντων καί δυνάμει μόνον καί τών τελεως και μόνως ένερ- 4δ
γεια όντων, άτε αμφοτέρων μετέχον καί το ετερον υπάρχον προς εκά-
τερον. δείςας ουν τά φυσικά σώματα ταΰτα έ'χοντα τά δυνάμει έν ταΐς
κατά φυσιν κινήσεσιν ευρήσει τά κινητικά αυτών - καθ' έκάτερον δυνάμει.

16 τά OÍD. A, sed s u p p l . A 1 2G τε είναι Α : είναι F M : 9εΐναι a 27 πορί]

—ερί a 34. 35 fortasse τών τε τελεω; 35 μόνον A F M : μόνων a
1214 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 4 [Arist. p. 255 »30]

λέγει δέ πρώτον, πώς χαί)' έκάτερον των δυνάμει εις το ένεργεία γίνεται 281Γ
ή μεταβολή χαί υπό τίνος. δταν γάρ, φησιν, αμα η τδ ποιητικόν και τό
παίίητικόν, τό μέν πρώτον δυνάμει το ατελές υπό τοΰ ένεργεία οντος 50
μεταβάλλει προσεχώς είς το ένεργεία τό κατά την ¿ α ν , ο καΐ αδτό δυ-
5 νάμει πως έτι έστί κατά το Ιτερον δυνάμει τό μ ή π ω ένεργοΰν. τοΰ δε
ένεργεΐν τοΰτο τό δυνάμει, ώστε τελεως ένεργεία; είναι, εστι μεν και ή
εξις αίτια, αίτιος δε και δ το έμπόδιον αφελών, ως ρηβήσεται, και πρώ-
τον γε καί κυριώτατον αίτιον και τούτου το την εξιν έμποιήσαν. έν δε
τ η λέξει τ η λεγούση ά ε ί δέ δ τ α ν ά μ α το π ο ι η τ ι κ ό ν κ α ί παΟητικόν
10 ώ σ ι , γίνεται ένίοτε ένεργεία το δ υ ν α τ ό ν ¡ το έ ν ί ο τ ε εν τισι 281 ν
μέν άντιγράφοις μηδέ προσκεΐσθαί φησιν ó 'Αλέξανδρος, sai προσκείμενον
δέ άλη&είας ασφαλούς ένδεικτικόν έστι, πρώτον μέν οτι, κδν αμα ή το
ποιητικόν τφ παθητικφ, εί μή τελεως ένεργεία ή το ποιητικόν, ώστε καί
την εξιν εχειν καί άνεμποδίστως ένεργεΐν, οδ γίνεται ένεργεία; το δυνατόν.
15 τοιγαροΰν καί αδτος τό έ ν ί ο τ ε έξηγούμενος δ τ α ν δέ φησιν ο ύ τ ω ς εχη,
&ν μ ή τ ι κωλύη, ένεργεΐ καί ΟεωρεΓ. έπειτα έπι μέν των σωμά- 5
των καί σωματικών πα&ών αρκεί το γειτνιάσαι καί αμα γενέσ&αι τό ποιη-
τικόν τ ω παθητικψ προς το γενέσθαι ένεργεία τό δυνατόν, έπι δέ τών
μαδήσεων καί διδασκαλιών οδ* αυταρκες το αμα γενεάί)αι το διδάσκον και
20 το μανθάνον προς το το μέν διδάξαι το δέ μαδεΐν, εί μή χαί προαίρεσις
ε Γη καί χρόνος· ωστε χρεία της τοΰ έ ν ί ο τ ε προσθήκης, ά λ λ ' οτι μέν τό
έκ τοΰ προτέρου δυνάμει μεταβάλλον είς τήν εξιν υπ' άλλου πάντως μετα-
βάλλει τοΰ κατ' ένέργειαν οντος, πρόδηλον. τοΰτο δέ γενέσεως καί οΰπω ίο
κινήσεως της κυρίως έργον έστίν. δταν δέ, φησιν, απολάβω τήν εξιν,
25 έ ά ν μή τι κ ω λ ύ η , ένεργεΐ καί θεωρεί ήδη συνάπτων τ η £ςει τήν
ένέργειαν· εί γάρ υπό μηδενός κωλυόμενον μ ή ένεργοίη, ειη ¿tv έν α ν τ ι -
φάσει καί ο δ χ άπλώς έν α γ ν ο ί α , ώς γράφει ó 'Αλέξανδρος, εί γαρ
μεταβέβληκε μέν είς έπιστήμην καί έχει τήν τοΰ είδέναι ε ξι ν παρά τοΰ
διδάξαντος, μηδενός δέ έμποδίζοντος αυτω μή ένεργεΐ κατά το είδέναι,
30 ο δ χ άπλώς έν αγνοία; έστίν ó τοιοΰτος, αλλ' έν ά ν τ ι φ ά σ ε ι . είδώς
μέν καί)' δσον εχει τήν έπιστήμην, μ ή είδώς δέ καί)' δσον καί μηδενός ΐδ
έμποδίζοντος οδκ ένεργεΐ κατ' αδτήν. καί δήλον οτι το μέν ά π λ ώ ς έν
άγνοίοι είναι οδκ αδύνατον έστι, το δέ έν άντιφάσει είναι αδύνατον,
εί μέντοι είη γεγραμμενον, ώς έν τοις πλείστοις άντιγράφοις, καί ε στα ι
35 έν τ η ά ν τ ι φ ά σ ε ι κ α ί έν α γ ν ο ί α , το αδτό μέν πώς έστι τό λεγόμενον,
λέγει δέ δτι ó τήν εξιν εχων καί είδώς κατ' αδτήν, μηδενός δέ κωλύον-
τος μ ή ένεργών έσται έν τ η άντιφάσει, διότι καί έν αγνοία έστί καί έν
τ φ είδέναι. οΪδεν δέ καί ταύτην τήν γραφήν ó 'Αλέξανδρος, εί ουν αδύ- 20

6 τοΰτο τό a: τούτωι τακ A F M 9 ante πα&ητικόν add. τό Arist. vulg. (sed

om. E') II άντιγράφοις] ut in nostris codd. F 1 1 29 αυτό a 34 ή εσται
Aristotelis libri 35 καί έν άγνοια aAM et Aristotelis E ' H : καί άγνοια F et Arist.
vulg. 36 δτι supra add. A 1 είόός A, COÏT. A 1 37 έν (ante άγνοία) om. a
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 4 [Arist. p. 255*30] 1215

νατον μή ένεργείν το τήν εςιν εχον παρά τίνος κατά την εςιν, ε? μηδέν 281 ν
αυτό κωλύοι, αλλά συνήπται r/j εςει ή ένέργεια καί ή κίνησις, ή ν κινείται
κατά τήν εξιν, είκότως δν λεγοιτο υπό τοΰ την εςιν αυτιϋ έμποιήσαντος
αυτό κινεΤσ&αι.
5 Ούτως ουν καθόλου τήν άπο των δύο δυνα'μει μεταβολήν είς το
ένεργεία δείξας καί τψ δευτερω δυνάμει συμφυή τήν ένεργειαν ύποδείςας,
εΐ μ ή τι κωλύοι, μετεισιν επί τα φυσικά σώματα καί δείκνυσι καί έν
τούτοις κοινώς πρώτον κινούμενον εκαστον τήν κατά φύσιν έν αυτω κίνη- 2δ
σιν υπό του μεταβάλλοντος αυτό έκ της πρώτης δυνα'μεως εί; το δεύτερον
10 δυνα'μει, διότι πρόχειρος έστιν ή ένεργεια τη εςει μηδενός έμποδίζοντος.
γενόμενον γαρ έκ ψυχρού θερμόν και ές ύδατος πυρ ενεργεί λοιπόν, καί)'
ο πυρ έστι. ν.αι καίει καί άνω φέρεται, δν μή τι κωλυση · ώστε ύπό
του ποιήσαντος αυτό ένεργεία πυρ καί το ένεργεΐν εχει. οό γαρ μετά το
γενέσθαι πυρ προσλαμβάνει το καίειν τε καί μ ή καίειν, αλλά τή είς πυρ
15 μεταβολή αυτοΰ, ήν ύπό του ποιήσαντος έ'σχεν, ή ένεργεια συνήπται. 30
δείςας δε τοΰτο· κοινώς ούτως έπι των φυσικών σωμα'των, οπως από του
πρώτου δυνάμει είς το δεύτερον το κατά τήν εξιν ή μεταβολή γίνεται,
καί οπως τούτω σύνεστιν ή ενεργεία καί ή κίνησις, áv μ ή τι κωλύη, με-
ρίζει λοιπόν τον λόγον έπι τών διαφόρων κινήσεων, και πρώτον μεν
20 συνηρημενως, είτα και άνηπλωμενως αότον παραδίδωσι. γίνεται γάρ,
φησίν, έκ τοΰ ένεργεία μεν βαρεος, δυνάμει δε κούφου, κατά το πρότερον 8»
δυνάμει το κοΰφον· οίον ές ύδατος βαρεος μεν οντος ένεργεία, κούφου δε
δυνάμει, γίνεται ó αήρ κούφος ών ένεργεία. καί ε ν ε ρ γ ή σ ε ι γε ευθύς,
δν μ ή τ ι κωλύ-fl. το δε τ ο ύ τ ο γ α ρ δ υ ν ά μ ε ι π ρ ώ τ ο ν καί ή δ η κοΰ-
25 φ ο ν ó Άλέςανδρος έπί τοΰ ατελούς δυνάμει και κατ' ένεργειαν βαρέος
ακούει. " το γάρ τοιούτο, φησί, καί ου'τως έχον ώς ένεργεία έ'τι βαρΰ είναι
κατά τήν πρώτην ρηΟείσαν δύναμιν δυνάμει κοΰφόν έστι, μεταβληθεν δε
και γενόμενον κοΰφον ευΟυς ένεργήσει τήν τοΰ κούφου ένεργειαν". δ δε ω
γε 'Αριστοτέλης τό κ α ί ήδη κοΰφον ου περί τοΰ κατ' ένεργειαν μεν
30 βαρέος, δυνάμει δε κούφου, κατά τό άτελες δυνάμει δοκεΐ μοι λέγειν· ου
γάρ άρμόττει έκείνιρ το ή δ η κοΰφον, αλλά τω κατ' ένεργειαν ήδη γε-
νομενω κούφω. αλλ' ουδέ το έπα/Οεν τό κ α ι έ ν ε ρ γ ή σ ε ι γ ε ε υ ί) έ ω ς ,
αν μ ή τι κ ω λ ύ η τω άτελεΐ δυνάμει άρμόττει, άλλα τψ κατά τήν έςιν.
ε.1 τοίνυν περί τοΰ αυτοΰ εί'ρηται τό ολον τοΰτο τοΰτο γάρ δυνάμει
35 π ρ ώ τ ο ν καί ή δ η κοΰφον καί ένεργήσει γε ε ό & ύ ς , δν μ ή τι κω-
λυΐβ, τό δε ή δ η κ ο ΰ φ ο ν καί το έ ν ε ρ γ ή σ ε ι γ ε ε υ ί Γ υ ς τω τελειοτέριρ «
δυνάμει τοΐ κατά τήν ες ι ν προσήκει, ανάγκη και το τ ο ΰ τ ο γ ά ρ δυνάμει
π ρ ώ τ ο ν έπι τοΰ αυτοΰ ακούειν, οό τήν κατά γένεσιν τάςιν δηλούντος τοΰ
πρώτου, έφ' ής πρώτον έστι τό άτελέστερον, αλλά τήν τελειότητα τελειό-

1 e¡ μηδέν aM: μηδέ AF 18 ή (ante κίνηβις) Olii, a 22 τό κοΰφον] τοΰ κούφου a

24 κωλύσϊ] a 32 τό,/^έ—ot/θέν Α ευθέως sic hoc loco libri 35 γε om.
aF 36 γε ota. a 38 τψ κατά aF et coir. A 2 : κατά τήν A ' M
1216 SJMPLICII IN PHYSICORUM V I I I 4 [Arist. p. 255" 30]

τερον γαρ το κατά την ε&ν δυνάμει τοΰ κατά την έπιτηδειότητα· έ ν έ ρ - 281ν
γεια δέ, φησί, τοΰ κ ο ύ φ ο υ το έν τιό άνω τόπω εΐναι* τούτο γάρ ση-
μαίνει το π ο ΰ κ a i ά ν ω , καί το έπιπολάζειν τοις άλλοις· καί γάρ και
τούτο ένέργειά έστι. καί τοΰ βαρέος δηλονότι ένεργεια το κάτω είναι και 60
ϋ ύφίστασθαι τοις άλλοις, καί αΰταί είσιν αί κυρίως ένεργειαι τοΰ κούφου
καί βαρεος το έν τω άνω καί τω κάτω είναι, διότι και το κυρίως ένερ-
γεια καί την κατά το είδος τελειότητα τότε άπολαμβάνουσιν ή γάρ έπί
τό άνω καί τό κάτω κίνησις ατελών έ'τι όντων έστίν αυτών καί ουπω την
κατά τό είδος άπειληφότων τελειότητα. εί~ών δέ περί της κατά τόπον
10 κινήσεως, ο μ ο ί ω ς φησίν έ'χει καί έ π ι τ ο ΰ π ο σ ο ΰ κ α ί έ π ί τ ο ΰ π ο ι ο υ ,
και γάρ το αυξητόν, | οταν ενεργεία τηλικοΰτον γένηται, όπηλίκον ήν 282Γ
δυνάμει υπό τοΰ αύξοντος αυτό, τότε εό&εως ένεργεΐ τάς καί)' 8 τηλικοΰ-
τον έστιν ένεργείας. εκτείνεται γάρ, μάλλον δε έκτεταται καί διεστηκεν
ενεργεία τοσοΰτον, δσον ήν αυτοΰ το μέγεθος δυνάμει, καί αυτη έστίν ή
15 ένεργεια αΰτοΰ ή τελεία, tb έκτετάσθαι καί διεστάναι τοσοΰτον. το γάρ
έ/τείνεσΟαι καί διίστασθαι άτελοΰς έ'τι οντος ατελής έστιν ένέργειά. ομοίως 5
δε κ α ί το π ο ι ο ν από τοΰ άτελοΰς δυνάμει εις το τέλειον μεταβάλλει καί
την Sii ν, καί ή ένεργεια ευθυς ακολουθεί ή τελεία, θ ε ω ρ ε ί γάρ το έ π ι -
σ τ ή μ ο ν , äv μ ή τ ι κ ω λ υ η . καί εστίν αυτη ή τελεία της ένεργεια έπι-
20 στήμης ένεργεια· το γάρ μανθάνειν ατελής ετι καί ατελές έστιν.
Ειπών δε κινητικόν αίτιον τών κατά φυσιν κινουμένων το ένεργεια
ποιοΰν αότά έκ τοΰ δυνάμει τοΰ άτελοΰς ύπομιμνήσκει ημάς, οτι τοΰτο
ήν τό ζητούμενον, διά τ ί καί υπό τίνος αίτιας τά φυσικά σώματα έπί τους
οικείους κινείται τόπους, οπερ ηυρηται ουκ έπι τών κατά τόπον μόνον κι- 10
2i> νουμένων, αλλά καί έπί τών κατά ποσόν καί έπί τών κατά ποιόν, αίτιον
γάρ έστι το ποίησαν αυτά τοιαΰτα, οΓοις ουσιν αυτοϊς ές ανάγκης επεται
ή τοιαύτη κίνησις. "δύναται δέ, φησίν Άλέςανόρος, το καί τ ο ΰ τ ο ζ η τ ε ί -
τ α ι ουχ ώς νΰν άπορηθέν μόνον, αλλ' ως καί καθόλου ζητούμενον ε?ρή-
σθαι". ζητείται γάρ όντως, τί ποτέ έστιν αίτιον της έπί τους οικείους
00 τόπους φοράς τοις σώμασιν, ηυρηται δε το αίτιον, οτι π έ φ υ κ ε μεν που ΐ·">
είναι· τοΰτο γάρ έστι το κ ο ύ φ φ καί β α ρ ε ί ε ί ν α ι το το μεν άνω το δε
κάτω είναι καί εί μεν ήν ευθυς οίά περ έστι τέλεια, παρ' εαυτών έχοντα
την τελειότητα, αυτά äv ήν καί της ένεργείας αυτών αί'τια. έπειδή δε
προ τοΰ εΐναι απερ έστίν ένεργεια, δυνάμει πρότερόν έστι τοιαΰτα, καί το
30 δυνάμει διττόν, ώς είρηται· καί γάρ οταν ή υδωρ βαρυ κατ' ένεργειαν
ον, δυνάμει πως. κατά γάρ τό ατελές δυνάμει άήρ έστι καί διά τοΰτο
κοΰφον, καί οταν γένηται άήρ, καί τότε κατά τινα τρόπον έτι δυνάμει έστι 20
διά τό έμποδιζόμενον ενίοτε μήπω ένεργεΐν την κατά το είδος ένεργειαν,
καθ' ήν άνω έστι το κοΰφον, αλλά αν άφαιρεθη το έμποδίζον, ένεργεΐ

3 καί (post γάρ) om. aM 6 τω -/.άτη aM: τό A : om. F αυτών έστιν a 20 άτε-
λης (seil, ένέργειά) A F M : άτελοϋς a 25 τών κατά] τών κα om., sed suppl. A 1 27 καί-
τοι τοΰτο Aristoteles 30 ευρηται aFM που] ποι Aristoteles τό#κούφωι Α
33 δέ om. F 30 ~ώ; Α : πώ; F M : ~ώί άήρ otiose a 38 διά τό τό a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM ΛΊΙΙ 4 [Arist. p. 2ΰ5»30. ^24] 1217

άπό ατελούς ένεργείας εις τελειοτεραν «si προκόπτον και αεί ανωτέρω γι- 282··
νόμενον, ε ω ς αν άνωτάτω γενό'χζνον την τελειοτάτην απολαβή ένέργειαν
το άνωτάτω είναι. ομοίως δέ φησι και το ποιον κκί το ποσόν εις το
ένεργεία μεταβάλλειν, αν μή τι κωλύη. έ'στι γάρ τινα αύςηθέντα μεν καί
5 το είδος άπολαβόντα, ουδέπω δέ τοσούτον κατέχοντα τόπον, οσον δύναται 25
κατέχειν, διά το κωλύεσθαι ώσπερ ó ές ύδατος γινόμενος αήρ âv μικροί
τινι οίκήματι· έςετάθη γάρ άν πλέον, εΐ μ ή συνεπιλεΐτο καί έπυκνοΰτο
υπό του οικήματος.

ρ. 2551>24 Ό δ ε τ ο υ φ ι σ τ ά μ ε ν ο ν κ α ί κ ω λ υ ο ν κ ι ν ή σ α ς εως του ο υ δ έ

10 του π ο ι ε ΐ ν , άλλα του πάσχειν.

Τ η ς κατά φύσιν κινήσεως καί ένεργείας αίτιον μέχρι νυν, ώς έμοί

δοκεΐ, την του είοους λέγει τελειότητα, ήν απολαβών ευΟυς ένεργεΐ καί)'
αυτό, εϊ μ ή τι κωλύσοι· το γάρ διά το ουτω πεφυκέναι ουτω κινεΐσθαι,
την φυσιν έστί καί το είδος αΐτιωμένου. προελθών δέ δλίγον καί το γεν-
15 νήσαν καί ποίησαν τοιούτον οίόν έστιν αίτιον της τοιαύτης λεγει κινήσεως, 35
οπερ οί έξηγηταί καί έν τοις πρόσθεν είρημενοις αυτόν αίτιασθαι νομί-
ζουσι. πολλαχου òà τό την ες;ν άπολαβόν ευθυς ένεργεΐν λέγων καί
προστιθείς δν μή τι κωλύη, λέγει νυν οτι καί ó τ ο ύψιστάμενον καί
κ ω λ υ ο ν άφαιρών έ ' σ τ ι ν ω ς κ ι ν ε ί , ε σ τ ι δ έ ω ς ου* κ α θ ' αυτό μέν γάρ
20 ου κινεί· άλλο γάρ τι προηγουμένως ένεργεΐ, κατά συμβεβηκος δέ κινεί,
ó γάρ τ ο ν κ ί ο ν α υ π ο σ π ά σ α ς καί)' αυτό μέν τούτον κινεί, κατά συμβε-
βηκός δέ καί το υπό του κίονος άνεχόμενον μέλαθρον καί κωλυόμενον κατά 40
την αυτοΰ φυσιν άνεχθήναι κάτω. ομοίως δέ καί ó τον έπικείμενον τω
πεφυσημένω άσκω λίθο ν αφελών, δι' 8ν έβυθίζετο καί ουκ έπεπόλαζεν
25 τ ω ΰδατι, προηγουμένως μέν τον λίθον έκίνησε, κατά συμβεβηκό; δέ καί
αυτόν τον άσκόν, ος αφαιρεθέντος του κατέχοντος αυτόν λίθου άνηνέχθη.
ετι δέ μάλλον την ανομοιότητα της κινήσεως την γινομένην υπό τε των
καθ' αυτά κινούντων καί των τα κωλυοντα κινεΐσθαι άφαιρούντων έπί της
σφαίρας εδειςεν της άποπαλλομένης άπό του τοίχου· ώς γαρ ταυτην 45
30 προηγουμένως μέν κινεί δ την άρχήν άφείς, κατά συμβεβηκος δέ καί ó
τοίχος, αφ' ου άποπάλλεται, ουτω καί τά φυσικά σώματα προηγουμένως
μέν υπό των μεταβαλλόντων αότά καί ποιησάντων τοιαύτα κινείται, κατά
συμβεβηκος δέ καί υπό των άφαιρούντων τά έμποδίζοντα προς την κίνη-
σιν. συναγομένου οδν έχ των είρημένων του μηδέν τούτων υφ' έαυτοΰ
35 κινεΐσθαι, άλλ' υ π ' άλλου, έ'νστασίς τις άναφύεται ζητούσα, π ώ ς λέγεται
τά ουσικά άρχήν κινήσεως εν έαυτοΐς έ'χειν την φυσιν, εί μή υφ' εαυτών 50
ενδοθεν, άλλ' εςωθεν υπ' άλλου κινούνται, καί λύει ταύτην την έ'νστασιν

ο το (ante άνωτάτω)] τψ a 12. 13 κατ' αυτό libri 16 εμπροοθεν (oin. είρημέ-

νοις) a 19 ίστιν] ëa-iv μέν Aristoteles 20 -/.ατά συμβεβηκός iteiatum del. A
3ß εχειν ex εχει A 1
Comment. Arist. X S i m p l i c . in P h y s . 2 /
 1218 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 4 [Arist. p. 235» 24]

λέγων, δτι κ ι ν ή σ ε ω ς α ρ χ ή ν εχειν λέγεται ταΰτα οδχ ώς τ ο υ κ ι ν ε ί ν 282'

o ¿ S é τοΰ ποιεΤν, αλλά τ ο ΰ κινείσθαι τε και π ά σ χ ε ι ν . οδ γάρ μόνον
το κινούν αφ' έαυτοΰ αρχήν εχειν κινήσεως λέγεται, αλλά καί τό κινεί-
σθαι πεφυκός καί αδτο κινήσεως αρχήν εχει. το γάρ της κινήσεως ονομα
5 κοινόν έστι καί τοΰ κινοΰντος καί τοΰ κινουμένου, zi δέ ή κίνησις εν τοί
κινουμένιρ έστίν, ώς δέδεικται πρότερον, | οίκειοτέρα δν ε?η τω κινου- 282*
μένω ή κίνησις. αρχήν δε εχειν τοΰ κινείσθαι λέγεται τά φυσικά σώματα
τ ω δυναμιν εχειν και έπιτηδειότητα προς το εις τοΰτο μεταβάλλειν, εις 8
μεταβάλλειν υπό τίνος κινήσεται τήνδε τήν κίνησιν, ής λέγεται αρχήν
10 εχειν· το γάρ πεφυκέναι κινείσθαι κατά τινα κίνησιν αρχήν εχειν έστι
της τοιαύτης κινήσεως, ώς ó εόφυής ων πρός φιλοσοφίαν αρχήν εχει φι-
λοσοφίας, ου τοΰ ποιήσαι φιλόσοφον άλλον, αλλά τοΰ αυτός γενέσθαι φι- 5
λόσοφος. εί ουν ή των σωμάτων φύσις μή εστίν α ρ χ ή τοΰ κινεΐν καί
ποιεΤν, αλλά τοΰ κινείσθαι καί πάσχειν, δταν ó 'Αριστοτέλης ποιητικόν αι-
15 τιον λέγη τήν φυσιν πβ μέν λέγων, δτι ουδέν μάτην ποιεί ουτε δ θεός
ουτε ή φύσις, πη δέ δεικνύς, δτι κατά λόγους ή φύσις καί ίνεκά του
ποιεί, ή άλλην τινά τήν φυσιν Ικείνην οίητέον τον διά πάντων διήκοντα
δημιουργικόν (νοΰν) ή ε? περί της αυτής λέγει φύσεως, υλικώς καί παθη-
τικώς ακουστέον τοΰ λεγομένου, ώς καί της αρχής ήκούομεν. ίο
20 Επιζητεί δέ ó 'Αλέξανδρος èv τούτοις, πώς έτι τό κυκλοφορητικόν
σώμα φυσικόν εσται, εί το μέν φυσικόν, ώς ó 'Αριστοτέλης φησίν, αρχήν
τοΰ πάσχειν εχει, τό δέ κυκλοφορητικόν απαθές έστι. καί λύει πρώτον
μεν λέγων, δτι κδν άεικίνητον η τό κυκλοφορητικόν, αλλά άλλοτε άπ
άλλου καί έπ' άλλο κινούμενον εχει τά δυνάμει έν έαυτω· έφ' όσον δε
25 τοΰ δυνάμει κεκοινώνηκεν, έπί τοσοΰτον καί παθητόν πώς έστι· παν γάρ
το δυνάμει υλικόν πώς έστιν· έ'χει οδν και έκεΐνο αρχήν κινήσεως της ΐδ
κατά το κινεΐσθαι έν αότφ, καί κατά τοΰτο φυσικόν έστιν. "ή ά'μεινον,
φησίν, έπί τοΰ θείου α κ ο ύ ε ι μή ώς επί τών αψύχων σωμάτων τήν κατά
φύσιν κίνησιν, αλλ' ώς έπ! τών κατά ψυχήν κινουμένων, α οδχ υπό τίνος
3 0 έξωθεν κινείται, άλλ' έν αότοΐς εχει τήν κινητικήν αρχήν τε και αίτίαν.
αλλ' εί τοΰτο, φησί, πώς οδχί καί στάσεως αρχήν εχει καί της εις τά
έναντία κινήσεως; ή είς τά έναντία μέν, φησίν, οδ κινήσεται, οτι μή έ'στι
τις έναντία κίνησις τ η κυκλοφορία· οδκ ηρεμεί δέ, δτι μήτε έπί τοιαΰτα
κινείται, έν οίς ανάγκη στήναι το γενόμενον, μήτε δεΐται στάσεως· δσα 20
35 γάρ τών κινουμένων υφ' εαυτών καί ίστασθαι πέφυκε, ταΰτα καί τοΰ
ίστασθαι έξ αυτών εχει τήν δυναμιν". ταΰτα μέν ó 'Αλέξανδρος, τί δέ
τό λεγόμενόν έστι το μή ώς έπί τών αψύχων σωμάτων έπί τοΰ ούρανοΰ
τήν κατά φύσιν κίνησιν λαμβάνειν, άλλ' ώς έπί τών κατά ψυχήν κινου-
μένων, είσόμεθα σαφέστερον υπομνησθέντες της δόξης αυτοΰ, ήν έχει

3 εχειν post έαυτοΰ a : om. F 15 oòòèv μύτψ κτλ.] de cáelo A 4. 271 " 3 3
IG ενε·/.ά του] cf. Phys. Β 8. 199«17 alias cf. Index Bonitzii p. S3Gi> 18 νουν a:
om. AFM αυτής a A ' M : τοιαύτη« A 2 F 21 6 om. aM 25 κεκίνηκεν a
28 ώς tel a A M : ί>πό A 1 F 39 αύτοϋ] Alexandri
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 4 [Arist. p. 255b24. 31] 1219
περί της τοΰ ουρανού ψ υ χ ή ς · την γαρ αυτήν οίεται ψυχήν είναι και 282 ν
φύσιν έν τω ουρανψ. καί γράφει γε έν τ φ ζΐς το δεύτερον της Περί ου- 8»
ρανοΰ ύπομνήματι ταΰτα· " η μ ε ί ς δε έπιχειροΰμεν δεικνύναι τοΰ θείου σώ-
ματος ουκ άλλην μέν την φύσιν, άλλην δε την ψυχήν, αλλ' ώς ή βαρύτης
5 της γης καί τοΰ πυρός ή κουφότης" καί μ ε τ ' δλίγα· " τ ι ς γαρ άλλη παρά
ταυτην αν ε ί η φύσις αυτοΰ; τελειότερα γάρ φύσις ή ψ υ χ ή · εΐίλογον δε
τοΰ τελειοτέρου σώματος και την φύσιν είναι τελειοτέραν". τοΰτο ουν
έστι καί το νυν ρηθέν αυτοΰ το την κατά φύσιν κίνησιν τοΰ ουρανοΰ
ώς υπό των κατά ψυχήν κινουμένων είναι, δήλον δε δτι ταΰτα συμφώνως 30
10 τ η περί ψυχής έαυτοΰ δόςη λέγει Ιντελέχειαν άχώριστον των σωμα'των
οίόμενος την ψυχήν είναι, όποια τις έστι καί ή φύσις.

ρ. 25ϋ'<31 Ε ί δ ή πα'ντα τά κ ι ν ο ύ μ ε ν α ?ως τοΰ α π α ν τ α άν τ ά κι-36

νούμενα υπό τίνος κινοΐτο.

Δ ε ί ί α ς προσεχώς, δτι τά φύσει λεγόμενα κινεΐσθαι, ουχ υφ' εαυτών

15 αλλ' ύπ' άλλων κινείται, εχων δε όμολογούμενον το καί τά βίοι και παρά
φύσιν κινούμενα υπό τίνος κινεΐσθαι (έναργές γάρ τοΰτο), λαβών δε δτι καί
έπί τών ζω ων το μεν υπό τίνος αότά κινεΐσθαι έναργές έστι καί όμολο-
γούμενον, ζητείται δέ μόνον έ π ' αυτών, πώς δει χωρίσαι το κινοΰν τοΰ 40
κινουμένου, ταΰτα ουν προομολογησάμενος συνα'γει λοιπόν έκ τών κειμένων,
20 δτι πάντα τά κινούμενα υπό τίνος κινείται, εί γάρ τών κινουμένων τά
μεν φύσει κινείται, τά δέ παρά φύσιν καί βία, καί τά τε βίοι και παρά
φύσιν πάντα υπό τίνος άλλου κινείται είωθεν κινοΰντος, και τών φύσει τά
μέν υφ' εαυτών ώς τά ζωα, τά δέ ουχ ύφ' εαυτών ώς τά κοΰφα και τά
βαρέα καί δλως τά άπλα τών σωμάτων, περί <υν δέδεικται δτι καθ' αυτό
25 μέν υπό τοΰ γεννήσαντος καί ποιήσαντος κοΰφον ή βαρύ, καί 4»
δλως τοιοΰτον οίον γενόμενον έπί τό ά'νω ή έπΐ το κάτω κινείται, κατά
συμβεβηκος δε υπό τοΰ τά έμποδίζοντα καί κωλύοντα άφαιροΰντος, δήλον
δτι πάντα τά κινούμενα υπό τίνος κινείται, ου γάρ έ'στιν ά'λλα κινούμενα
παρά τά είρημένα τά τε παρά φύσιν καί τά κατά φύσιν, και τούτων ή
30 διττή διαφορά, καί εστίν ó συλλογισμός τοιοΰτος· πάντα τά κινούμενα ή
κατά φύσιν ή παρά φύσιν κινείται· πάντα δέ τά παρά φύσιν καί κατά 50
φύσιν κινούμενα υπό τίνος κινείται· πάντα άρα τά κινούμενα υπό τίνος κι-
νείται. δύναται δέ καί ύποθετικώς συνάγεσθαι, ώσπερ καί δοκεϊ συνάγειν
ó 'Αριστοτέλης· εί γάρ πάντα τά κινούμενα ή φύσει ή παρά φύσιν κινεΐ-
35 ται καί τά τε φύσει και τά παρά φύσιν υπό τίνος κινείται, πάντα τά κι-
νούμενα ύπό τίνος κινείται, το δέ πρώτον (δέδεικται γάρ), τό άρα δεύτερον,
φυσικώτερον δέ νΰν έοειξεν, δτι πάν τό κινούμενον υπό τίνος κινείται, ήπερ
έν τ φ πρό τούτου β ι β λ ί ψ . ó δέ Εύ'δημος, δτι τό κινούμενον | ύπό τίνος 283 r

2 γε] Êè a (J ài post γάρ a: post eir, F 18 ζητεί A, coir. A 1 χωρί-

ζαι a 38 Εδοημος] fr. 74 p. 98,14 Sp.
27*
 1220 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M VIII 4. S [Arist. p . 2 S 5 b 3 1 . 2 δ 6 « 4 ]

κινείται, δείκνυσι χα ι έχ της των πρός τι συνυποστάσεως· " ώ ς γάρ το 283Γ

τεμνόμενον, φησιν, άλογον μή ύπό τίνος τεμνεσί)αι καί το Ιλκόμενον μή
ύπό τίνος Ιλκεσθαι καί δλως το ποιουμενον μή υπό τίνος ποιεΐσθαι, ουτω
καί τό κινουμενον μ ή υπό τίνος κ ι ν ε ΐ σ θ α ι " .
5 Άπορήσοι δ' αν τις, ώς οΤμαι, π ώ ς τά κατά φυσιν κινούμενα τήν το-
πικήν κίνησιν υπό τοΰ κινήσαντος αυτά καθ' αυτά κινεΐσθαι φησιν, είπερ
το μέν γέννησαν καί ποίησαν τήν οόσίαν καί τό εΐδος ποιεί, και της κατά 5
γένεσιν μεταβολής έστιν αίτιον, άλλη δε ή κατά γένεσιν μεταβολή καί άλλη
ή τοπική κίνησις. και δλως, εί τό γέννησαν καί ποίησαν πυρ πέπαυται
10 ένίοτε καί οΰτε πάρεστιν ουτε έφάπτεται τοΰ κινουμένου, π ώ ς υπ' έκείνου
λέγεται κινεΐσθαι τό πυρ; ωστε καί συναγαγεΐν, δτι παν το κινουμενον ύπό
τίνος ά'λλου παρ' αότά κινείται, καί ζητείσθω μέν έπί πλέον τοΰτο, λε-
γέσθω δε τέως το νυν έπελθόν, δτι εστι μέν π ω ς κινητικόν καί το τοΰ
είδους ποιητικόν τοΰ πεφυκότος κινεΐσθαι κατ' έκείνην τήν κίνησιν· ποιεΓ ίο
15 γάρ καί τήν κίνησιν καί ένέργειαν τοΰ είδους μετ' αύτοΰ, ώς δ τον αμ-
φορέα ποιών καί τό δέχεσθαι τόν οΐνον ποιεί, ου μέντοι ó τήν κίνησιν
1 -ν y> * f \ ,Λ î » / ι / f

μετα του ειΟους ποιων κινεί κυρίως το ειόος κατ εκεινην την κίνησιν, ως
6 τον λίθον τ η χειρί κινών, είπερ μηδέ πάρεστιν ετι κινουμένψ αυτψ το
ποιοΰν, αλλά άλλη αυτη φαίνεται κινοΰντος διαφορά, καθ' ήν το είδος
20 ποιεί πεφυκός κινεΐσί)αι καί κινουμενον, άν μή τι κωλύη. και θαυμαστώς
ηύρεν καί έν τοις κατά φυσιν κινούμενοι,· το υπό τίνος κινεΐσθαι το κινου- 15
μενον, έπειδή το κινεΐσθαι πάσχειν τ ί έστι, το δέ πάσχον δεΐται τοΰ ποι-
οΰντος. ή μεν γάρ τελεία ένέργεια έκ της τελείας ουσίας προϊοΰσα ου
δεΐται τίνος άλλης της παραγούσης αιτίας, ή δέ κίνησις ατελής οδσα ένέρ-
25 γεια καί πάθος μάλλον καί πολλψ τ ω δυνάμει συγκεκραμένη δεΐται τοΰ
ποιοΰντος αότήν.

ρ. 256"4 Τ ο ΰ τ ο δ έ δ ι χ ώ ς . ή γ ά ρ ου δ ι ' ε α υ τ ό το κ ι ν ο ΰ ν εως τοΰ

α ν ά γ κ η α ό τ ο υφ' ε α υ τ ο ΰ κ ι ν ε ΐ σ θ α ι .

Δείξας δτι πάν τό κινουμενον ύπό τίνος κινείται, έφε£ής άκολουθως

30 âv έζήτει, πότερον ύπό κινουμένου κινείται το κινουμενον ή ύπό άκινήτου·
διά δέ τό πασι σχεδόν, ως φησιν Εύ'δημος δοκεΐν το κινοΰν κινεΐσθαι καί 30
αυτό, τών δέ κινουντων αμα και κινουμένων το μέν αυτοκίνητόν έστι, το
δέ ό π ' άλλου είωθεν κινείται, δυο όντων αρχικών της κινήσεως τοΰ τε
ακινήτου καί τοΰ αυτοκινήτου, το αυτοκίνητον πρώτον παραδίόωσι καί
35 δείκνυσιν, δτι έ'στι τι πρώτον έν τοις κινοΰσί τε καί κινουμένοις, 8 κινεΐ
μή ύπ' άλλου εξωθεν κινουμενον. διαιρεί δέ πάλιν το κινοΰν καθ' αύτό

5 άπορήσοι A M : άπορήσει F : άπορήσειε a G κινήβαντος a : γεννήσαντος A F M

22 δει in δεΐται m u t . Α ' 27 έαυτό A F : αύτό a M 2 8 αϋτοΰ a 3 0 äv έζή~α
F : άνεζήτει Α : αναζητεί aM ύπό # Α 31 Εϋόημο;] f r . 7 5 ρ. 9 8 , 2 2 S p .
δοκεΐν A M : δοκεΐ a F 3 3 post ¿ίντων a d d i t τών F , quod recepii B i a n d i s i u s in Scholiis
34 του om. A
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2δ6«4] 1221

κατ' ά'λλην διαίρεσιν εις τε το μ ή δι' εαυτό κινούν, αλλά δι' ετερον εςω- 28Β Γ
Οεν αυτό κινούν και είς το δι' sot υ tò κινούν, κοιΐ λέγει δι' ετερον μεν
ώ ς το κινούν τι τ ω ύ π ' άλλου κινεία&αι, ω ς ó μ ο χ λ ό ; κινεί το βάρος ή 35
ώς ή βακτηρία τον λι'Οον άλλου κινούντος αδτήν. δι' εαυτό δε κινεί τό
5 την αίτίαν εν εαυτοί του κινεϊν έ'χον, ώ σ π ε ρ τά ζ ψ α καί)' όρμήν οίκείαν
κινεί, καί πάλιν διαιρεί το δι' εαυτό κινούν εις τε το πρώτον κινούν μετά
το εσχατον, οπερ εστί μόνως κινούμενον, ώσπερ όταν ó άνϋρωπος δι'
εαυτόν κινών άτε παρ' εαυτού το κινεϊν ε/ων κινη τον λίί}ον πρώτος ών
μετά το εσχατον, ο'περ εστίν ó λι'Μος κινούμενος μεν, μηκέτι δε άλλο τι
10 κινών αυτός, ώς προσε/ώς τον λίί)ον υπό του άνί)ρώπου κινεϊσ&αι. εις 40
τε ούν τούτο διαιρεί το δι' εαυτό κινούν καί εις το δια πλειόνων μέσων
κινεϊν το εσχατον, ώ ς ó άνί)ρωπος ó δι' εαυτόν κινών δια πλειόνων μέσων
κινεί τον λίί)ον, ος υπόκειται ε'σχατος είναι κινούμενος, ώ σ π ε ρ όταν ó μεν
άνθρωπος κινή την χείρα, ή δε χειρ τήν βακτηρίαν, ή δε βακτηρία τον
15 λίί)ον ε σ τ ω γάρ καί ή χειρ των μέσων, και ó μεν άνθρωπος κινεί ού
τω ύπ' άλλου κινείσί)αι, ó δε λίΗος κινείται μηκέτι άλλο τι αύτος κινών.
τα δε ούτω κινούντα, φησί, καν ά μ φ ω κινη, τό τε πρόσεχες τιϋ έσχάτιρ 45
ώ σ π ε ρ ή βακτήρια καί το πρώτον κινούν Λσπερ ó άνθρωπος, αλλά μάλλον
καί κυριώτερον το πρώτον εστι κινητικόν, τουτέστιν ó άνθρωπος, διότι
•20 εκείνος καί τήν βακτηρίαν κινεί, αλλ' ούχ ή βακτηρία τον άνί)ρωπον· καί
άνευ μεν του άνίΙρώπου ή βακτηρία ου κινήσει, ó δε άνθρωπος καί άνευ
της βακτηρίας κινεί, καί δια ταύτα μάλλον ó άνί)ρωπος κινεί της βακτη-
ρίας, εϊ'περ ó μεν άνί)ρωπος ού δείται άλλου τού κινούντος αύτον προς τό
κινήσαι, ή δε βακτηρία δείται· ώ σ τ ε πάν το κινούμενον υπό τίνος δείται 5»
25 τού δι' εαυτό κινούντος, ει' -¡ε τά μεν ού δι' έαυτά κινούντα, αλλά ύπ'
άλλων κινούμενα καί ού'τω κινούντα, δείται πάντως τού δι' εαυτό κινούντος,
καί ούκ άν άλλως κινήσοι, τά δε δι' έαυτά κινούντα ου δείται τών ού δι'
εαυτά κινούντων. πάν ούν το κινούμενον υπό τίνος δι' εαυτό κινούντος
ανάγκη κινείσΟαι, ή π ρ ο σ ε χ ώ ς δέ ή δια μέσου τινός τών ύ π ' άλλου κινου-
30 μένων, καί εί π ρ ο σ ε χ ώ ς , τουτέστιν εί πρώτον εύί)υς μετά το μόνως κι-
νούμενον έστι το δι' εαυτό κινούν, ούκ ανάγκη 8άτερον ετι είναι το μέ σον 283»
γινόμενον τού τε εαυτό κινούντος καί του εσχάτου κινουμένου, αρκεί γάρ
το εαυτό κινούν π ρ ό σ ε χ ε ς δν τ ω κινουμένω καί πρώτον μ ε τ ' αυτό είς το
κινήσαι αυτό. εί ούν ανάγκη τό ύπό τίνος κινούμενον ή π ρ ο σ ε χ ώ ς ή διά
35 μέσου ύπό τού δι' εαυτό κινούντος, τουτέστι τού αυτοκινήτου, κινεϊσΟαι,
ανάγκη τών κινητικών πρώτον είναι το αύτοκίνητον. καί δείκνυσι λοιπόν,
οτι εστι τι τοιούτον έν τοΐς ουσιν, ο κινεί κινούμενον αυτό ούχ υπό τίνος 5
έ'ςωί)εν, αλλ' υφ' εαυτού, εΐ γαρ πάν το κινούμενον καί ού'τω κινούν ύπό
τίνος εςωί)εν άλλου κινήσεται καί εκείνο ύ π ' άλλου καί τούτο αεί ούτως,
40 είς άπειρον ανάγκη ίέναι· άλλα μην τούτο αδύνατον· ου γάρ έ'σται, φησί,

S εχον a 18 ώα-ερ (ante ή) aM: ora., seil suppl. Α 1 : οΓον F 23 foi'tasse

άλλου του 32 εαυτό,: / itemque ante κινούν (33) A 34 τό itérât a διά ~~
(erasum) A
1222 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 256»4. 21]

το πρώτον κινούν λαβείν, μή οντος δε του πρώτου κινοΰντος ούδέ το τε- 283 ν
λευταΐον αν ειη το προσεχές τ ω κινούμενο) μεν, μηκέτι δέ κινοΰντι. εΐ
ουν μήτε πρώτον μήτε τελευταΐον έστι κινοΰν, ουκ εστι κίνησις· μ ή ο'ντος
γαρ του κινοΰντος ουδέ το κινούμενον εσται· ου/, άρα εις άπειρον ίέναι 10
5 χ ρ ή άλλο προ άλλου τιθέντα κινοΰν τε καί κινουμενον. εστίν άρα τό πρώ-
τον κινοΰν μή υφ' έτερου κινουμενον. καϊ συνάγει λοιπόν τά οεδειγμένα,
δέδεικται δέ, οτι παν το κινουμενον υπό τίνος κινείται, και προσετέθη οτι
το υπό τίνος κινουμενον υπό πρώτου κινοΰντος κινείται, ω προσελήφθη
οτι τό πρώτον κινοΰν κινείται μεν, οόχ ύπ' άλλου δε (oò γάρ αν έ'τι
10 πρώτον ήν, και εις άπειρον ανάγκη προϊέναι τά κινοΰντα και κινούμενα,
και ούτως άν^ρεΐτο ή κίνησις), ώστε παν το κινουμενον ύπίι πρώτου κι- Ιό
νείται τοΰ αυτοκινήτου, καί γαρ αναιρουμένου μεν τούτου αναιρείται και
τά μ ή ούτω κινοΰντα, έκείνων δέ αναιρουμένων, τοΰτο ου συναναιρεΐται.
ολως δέ το υ π ' άλλου κινούμενον υστερόν έστι τοΰ κινοΰντος κινουμένου
15 καί αότοΰ, πρώτον άρα τοΰτο. ετι 5έ τό κινοΰν τ φ κινουμένφ αίτιον έστι
τοΰ κινεΐσθαι. τό δέ αίτιατόν ύστερον τοΰ αίτιου, πρώτον άρα κινεΐ κινού-
μενον το αυτό κινοΰν. προστίθησι δε ó Ευδημος, οτι καί των ένταυΟα
κινήσεων αί ζωτικαί φαίνονται κινήσεις αίτιαι, και ή ούρανία τής τών στοι-
χείων δηλονότι μεταβολής, δοκεΐ δέ καί αυτη ζωτική π ω ς είναι· ου γαρ ·20
20 ύπ' άλλου κινείται ó ουρανός, αλλ' υ » ' έαυτοΰ.

p. 250*21 " Ε τ ι δέ κ α ί ώδε τον α υ τ ό ν τ ο ΰ τ ο ν λόγον εστίν έπελ-

θ ε ΐ ν εως τοΰ ή έ ' ρ χ ε τ α ί π ο τ ε ε ί ς τ ό τοιούτον.

"Οτι μέν γάρ ó αυτός έστι λόγος ούτος τ φ προ αΰτοΰ, καί αότος λε- 30
γει. " διαφέρει δέ, φησίν δ Άλέςανδρος, τ η έφόδιρ, οτι έκεΐ μέν ή α ρ χ ή
25 τής δείξεως από τοΰ τό κινούμενον ή ύπο αυτψ κινοΰντος κινεΐσθαι ή ούχ
αυτψ αλλ' υπ' άλλου, ένταΰθα δέ άπο τοΰ κινοΰντος ή δείξις αύτψ
πρόεισι· λαμβάνει γάρ παν το κινοΰν, ώσπερ τι κινεί (αδύνατον γάρ τι
κινεΐν μεν, μηδέν δέ κινεΐν), ουτω καί τινί κινεΐν. " μήποτε δε ού ταύτη
διενηνόχασιν οί λόγοι· καί γαρ και ó ήδη ρηθείς από τοΰ κινοΰντος έπε-
30 χ ε ι ρ ή θ η λέγων ' ή γάρ ού δι' εαυτό τό κινοΰν, αλλά δι' Ιτερον ο κινεί το 35
κινοΰν ή δι' εαυτό ' , αλλ' φ διαφέρει τό δι' εαυτό κινεΐν τοΰ εαυτψ κινεΐν
καί το δι' ετερον τοΰ άλλιρ, ταύτη διενηνόχασιν οί λόγοι, διαφέρει δέ
ταΰτα τ φ το μέν δι' έαυτο κινούν ως έν α ύ τ φ τήν αρχήν τής κινήσεως
εχον κινεΐν, το δέ αυτοί κινοΰν ώς προσεχώς έφαπτόμενον τοΰ κινουμένου
35 το τήν αρχήν τής κινήσεως εν αύτψ έχον. τοΰτο γαρ σημαίνει το ρηθέν
ύπ' αότοΰ οΓον ά ν θ ρ ω π ο ς ή αυτός ή τ^ βακτηρί^ι καί ó άνεμος
κατέβαλεν ή αυτός ή ó λίθος, 8ν έ ' ω σ ε ν . ώσπερ οδν πρότερον το 40

9 ούδέ γάρ a 11 αναιρείται F. fortasse (civ) άν^ρϊίτο 17 Εϋοτ,μος] fr. 70

ρ. 99,27 Spengel. 19 είναι oui. a 23 γάρ Α FM : om. recte, ut videtur, a
25 αύτω κινοΟντο« aM : αυτώι (sic) κινοΰντος A : αύτω κινοΰντι F : τοΰ aimj> κινοΰντοί ill
Aldina corrigebat Braiidisius 33 τώι τώι τό A
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI V i l i 5 [Arist. p. 2 5 6 » 2 1 ] 1223

δι' Ιτερον κινούν άνήγαγεν εις το δι' εαυτό κινούν και έ'δειςεν, οτι έάν η 283ν
το δι' έτερον κινούν, ανάγκη το δι' εαυτό κινοΰν προϋπάρχειν, ούτως το
φ κινεί το κινούν μείον δν του τε πρώτου κινοΰντος και το5 εσχάτου κι-
νουμένου ανάγει εις το αυτω κινούν καί δείκνυσιν, οτι οταν τινί κινη, αεί
5 ετερον ανάγκη îïvat πρότερον το αυτό εαυτοί κινοΰν, S και τήν αρχήν εν
εαυτω της κινήσεως εχει καί προσεχές έστι τψ κινουμένω, καί ου δι'
άλλου αυτό κινεί, του; μεν ούν λόγους ούτως οιμαι χρή διακρίνειν,
του Εύδήμου καί συνάψαντος αυτους εν οΓς φησι · " τ ο δ ή κινούν ή δι' 45
αυτό κινεί ή ot' ά'λλο καί έαυτω ή ά λ λ ω . "
10 Λαβών δε το πάν το κινοΰν τινί κινεΐν διαίρει το τινί κινοΰν εις τε
το αυτω κινοΰν καί το άλλι»· και γάρ ó δι' αυτοΰ τι καί μ ή δια μέσου
τινός κινών τινί κινεί, ώς ó άνί)ρωπος οταν αότος κινη τον λίθον· τψ
γαρ αύτοΰ σώματι κινεί αυτόν άπτομένφ αότοΰ. αλλά καί εί διά της
βακτηρίας κινοίη αυτόν, τινί καί τότε κινεί· τί γαρ καί ή βακτήρια, είτα
15 προσλαμβάνει τη διαιρέσει ταύτη το αδύνατον είναι το δι' ου κινεί τί άλλο 50
ον χωρίς τοΰ αυτω κινοΰντος κινεΓν. μή γάρ κινοΰντος τοΰ ανθρώπου, ος
αΰτω κινεί, ουκ αν ή βακτηρία ποτέ κινήσοι τον λ ί ί ΐ ο ν ουδέ γάρ αν τήν
αρχήν αυτή κινοίτο. το μεν γάρ αυτω κινοΰν, ουκ ες ανάγκης προσίεΐ-
ται τοΰ δι' ου κίνησε'., αϋταρκες γάρ και οι' αυτοΰ τοΰτο ποιείν, το δε
20 μέσον δι' οΰ κινείται τι τοΰτο πάντως δείται τοΰ αυτω κινοΰντος, Γνα κι-
νηΟεν υπ' άλλου κίνηση, εί γάρ μή εί'η τοιοΰτόν τι, αλλ' αεί το λαμ-
βανόμενον υπό τίνος άλλου κινοιτο, έ'ςω&εν και αυτοΰ κινουμένου και τοΰτο
αεί, ! εις άπειρον πάλιν ή πρόοδος γίνοιτο αν των κινούντων τε και κι- 284Γ
νουμένων· τούτο δε άτοπον καί άπλώς μέν· εί γάρ μή εί'η, δϊ)εν ή
25 α ρ χ ή της κινήσεως, ούδ' αν κίνησις εί'η· ού μήν άλλα καί διά το δειχί)εν
έν τω προ τούτου βιβλίω. έ'σται γάρ εν πεπερασμένψ χρόνω άπειρος
κίνησις απείρου γινομένου τοΰ κινουμένου μεγέθους, εί γάρ άπειρα εί'η τά
κινοΰντά τε καί τά κινούμενα, άναγκαϊον ε'ν τι μέγεθος ες αυτών γίνεσί)αι, δ
καν μή συνεχές, άλλα τ ώ άπτεσί)αι· πάντα γάρ τά κατά τόπον κινοΰντά
30 τ ω αυτά κινείσί)αι άπτόμενα κινεί, ανάγκη άρα στήναι· ώστε εί παν το
κινοΰν τινί κινεί καί ή αύτιρ ή άλλω, το δε άλλο, φ κινεΐ το κινοΰν, δεϊ-
ται προ τούτου έαυτω κινοΰντος, πρώτον 3.ν είη τών ουτω κινούντων το
αυτω κινοΰν. το δε αυτω κινούν κινείται μέν, ούχ υπ' άλλου δέ· υφ'
εαυτού άρα· το άρα πρώτον κινούν καί κινούμενον αΰτοκίνητον. καν γάρ
35 μή ευί)υς το κινούμενον υπό αυτοκινήτου κινήται, άλλα δι' άλλων μέσων, ίο
ύπο τοΰ αυτοκινήτου κυρίως έσται κινούμενον, ου χ ω ρ ί ς ουδέ το μεταςί)
κινεΐσΟαι ή κινείν εδύνατο. καί το άναγκαΓον έδήλωσεν τοΰ λόγου διά τοΰ

7 αϋτό A F Ì I : αότο a S Εύδήμου] fr. 77 p. 101,20 hû/J ok A 17 κινήαοι

a F (cf. p. 1221.27. 122(5,31): κινήοει A : κινήαη AI 18 έξ/Μ A 20 ποίντος a
αόΐΐΐ)] αυτώι (sic) A : αύτιίΐ a : αύτοΰ 1'ΛΙ 21 κινήσει a 26 προ τούτου βιβλίψ]
II 1. 2421»¿ίο sqq. 27 εί γάρ κτλ.] cf. Themist. p. 426,6 sqq. 32 τούτου A M :
τούτου τοΰ a F , at cf. p. 1 2 2 2 , 2 j 34 -/.ai o in. a 35 κινήται F M : κινείται aA
μέσον a
1224 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 5 [Arist. p.256»21.b3]

o r « v δ ή τ ι ν ι κ ι ν η α ε ί Ι τ ε ρ ο ν καί των έξης. οταν γάρ το κινούν διά 284 Γ

μέσου τινός κινη ετερόν τ ι , τότε ανάγκη είναι πρώτον το αυτό έαυτω
κινούν, ίνα μή έ π ' ά'πειρον ίωμεν προ μέσου μέσον αεί τιθεντες. νυν δε
τ φ τ ι ν ί επί του άλλω κινοΰντος έχρήσατο, καίτοι πρότερον καί το αΰτω
5 κινούν τινί κινείν εϊπεν.
Έ ν δή τούτοις δυο μοι πρόσεισιν άπορεΐν, εν μεν π ώ ς ώς άτοπον 15
εΤπεν το μή είναι τι πρώτον κινοΰν μηδε εσχατον, εί'περ καί ημείς λέγο-
μεν τών στοιχείων εξ αλλήλων γινομένων μή είναι τι τό π ρ ώ τ ω ς κινοΰν
ή τελευταίως, αλλ' έπ' άπειρον την κίνησιν είναι κύκλω περιοΰσαν; εκ
10 γαρ γης ύδωρ καί ές ύδατος αέρα καί ες αέρος πυρ καί έκ πυρός πάλιν
αέρα καί γήν έν τη Περί γενέσεως έμάί)ομεν γίνεσδαι. δεύτερον δε άπο-
ρήσειεν αν τις, π ώ ς παν τό κινούμενον ύπο πρώτου του αυτοκινήτου κινεΐ-
σδαι λέγεται, εί'περ τα στοιχεία ύπ' αλλήλων κύκλοι κινεΐσί)αί φαμεν 20
φυσικώς, καί ουχ ώς τά ζ φ α κινοΰντα άλληλα, μήποτε ουν προς ά μ φ ω
15 ρητέον τάς απορίας, οτι τά μεν στοιχεία ές αλλήλων ώς υλικών γίνεται
άλλο ές άλλου, καί ούτως εις κύκλον ανακάμπτει ή γένεσις α υ τ ώ ν έκ
γαρ ύδατος αήρ, ούχ οτι τό ύδωρ ποιεί τον αέρα ή κινεί, αλλ' δτι μετα-
βάλλεται το υδωρ είς αέρα. νΰν δε κινούν ζητεί ó λόγος τό ποιούν κι-
νεΐσΟαι τό κινουμενον, ώς έπί τών κατά τόπον κινουμένων καί κινούντων,
20 έφ' ών ανάγκη είναι τι πρώτον κινούν καί έ'σχατον κινουμενον καί τό -'·">
π ρ ώ τ ω ς κινοΰν αυτοκίνητον, ίνα μή έπ' άπειρο1,' δ λόγος προίη παν το
κινοΰν έ'ςωίΐεν καί αυτό λέγων κινείσδοα ύπ' άλλου, αλλά τοΰτο μεν καί
έ'τι πλέον διαρΟρωτέον, τοις δε έςής της λέξεως έ φ ε π ώ μ ε δ α .

p. 256b3 Π ρ ο ς δε τ ο ι ς ε ί ρ η μ έ ν ο ι ς κ α ι ώ δ ε σ κ ο π ο ΰ σ ι εως τοΰ δ έ -

25 δεικται γάρ πρότερον οτι α ν ά γ κ η κ ί ν η σ ι ν αεί είναι.

Αΰτη ή έπιχείρησίς τισι μεν έ'δοξεν, ώς ó 'Αλέξανδρος φησι, τ η μετ' 85

αύτήν άκολουΟείν επιχειρήσει τ η δεικνύση, οτι τοΰ αυτοκινήτου το μεν
έστι κινούμενον, τό δε κινοΰν ακίνητον ον, ής έπιχειρήσεως ά ρ χ ή · "αλλά
μην ει γε δέοι σκοπείν πότερον αίτιον κινήσεως καί α ρ χ ή . " δοκεΐ γάρ
30 ταύτη μεν επεσΟαι ή δεΐξις τοΰ το πρώτον κινοΰν ακίνητον εϊναι τέλος
έχουσα τό· " ε τ ι εί'περ ή δλη αυτή αυτήν κινεΐ, το μεν κινήσει αυτής, το
δε κινήσεται· ή άρα A B ύφ' εαυτής τε κινήσεται, καί υπό της Α."
τούτοις δε άκολουί)είν δοκει τό νΰν λεγόμενον διά τοΰ π ρ ο ς δ ε τ ο ι ς ε ί - 4«
ρ η μ έ ν ο ι ς καί ώδε σκοποΰσι καί τών εξής· προσκατασκευάζεσΟαι γάρ
35 διά τούτων τά δι' έκείνων αποδεδειγμένα, διδ καί άξιοΰσι τίνες εκείνα
προγεγράφθαι τε καί προαναγινώσκεσ&αι. εί μέντοι ή νΰν γεγραμμένη
τηροΐτο τάξις, οπερ ύγιέστερον καί ó 'Αλέξανδρος έγκρίνει, έπαγγέλλεται

4 τό αϋτφ aF 2 M: τώι αυτώι Α: τώ κυτώ F ' 10 πάλι·/, πάλι in rasura, A

11 ΙΙερί γενέσεως] Β 3. δ. 332 b 30 25 γάρ AFM : γάρ τοΰτο (ut Arist. codd.
FI) a 26 τισι] cf. Themislius p. 420,10 sqq. Speug. 28. 29 άλλα μήν κτλ.]
p. 257 »27 32 AB scripsi coni. f. 2 δ 8 ' 3 3 : β libri
 SLMPLICII IN PHYSICORUJI VIII δ [Arist. p. 2 5 6 b 3 ] 1225

κ α τ ' άλλον τ ρ ό π ο ν α π ο δ ε ί ξ ε ω ς το α υ τ ό δείςαι τ ο ι ς φ Ο ά σ α σ ι ν , οτι έν τ ο ι ς 2S4<

κινουμένοις καί κινούσι πρώτον έστι κινούν το αύτοκίνητον. μετάξι) δε
π α ρ ε μ β α λ ώ ν , οτι το π ρ ώ τ ο ν α π λ ώ ς κινούν ά κ ί ν η τ ο ν α ν ά γ κ η είναι, σ υ ν ά π τ ε ι J5
τον π ε ρ ί του α υ τ ο κ ι ν ή τ ο υ λόγον τ ο υ π ρ ώ τ ο υ , ουχί των απλώς κινούντων,
5 αλλά των μετά του κινείσΟαι και αυτά κινούντων, ζητών, τις ó τρόπος
τ η ς έν τ ο ύ τ φ κ ι ν ή σ ε ω ς , καί δ ε ι κ ν ύ ς , οτι το κινούν έν αότοΊί ά κ ί ν η τ ο ν ον
κινεί, ή καί τ ο ύ τ ο μεν δείκνυσιν, ου μ η ν ά λ λ α καί σ υ ν α π ο δ ε ί κ ν υ σ ι ν α ύ τ ψ
το αρχήν κινήαεως ή το άκίνητον ή το αύτοκίνητον είναι, τούτο δε
συναποδείκνυται δειχΟεντι τ<ΰ μ ή π α ν το κινούμενον υ π ό τίνος έ'ςωόεν κι-
10 νείσί)αι, και α υ τ ο ύ υ π ό τίνος έ'ςωΟεν κινουμένου, τ ο ύ τ ο δ ε δ ε ι κ τ α ι μ ε ν ή δ η 50
δι' άλλων επιχειρημάτων, δείκνυσι δε καί νυν —ttï ές α κ ο λ ο υ θ ί α ς καί διαι-
ρεσειυς ά ν α σ κ ε υ α σ τ ι κ ι ΰ τόποι χ ρ ώ μ ε ν ο ς . και έ'αττιν ή έ π ι χ ε ί ρ η σ ι ς τοιαύτη·
εί π α ν το κινούμενον υπό κινουμένου τινός έ'ςωί)εν καί α υ τ ο ύ κ ι ν ε ί τ α ι , ή
κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς το κινούμενον κινεί ή καί)' αυτό· κατά συμβεβηκός δε
15 το κινούμενον κινεί, όταν μ ή το> κινείσίΐαι κ ι ν ξ , αλλ' ένόεχηται αυτό καί
κινείσ&αι κινούν, καί μ ή κινεΓσΟαι. εί ουν μ ή τ ε κ α ί ) ' | α υ τ ό μ ή τ ε κ α τ ά 2S4 V
σ υ μ β ε β η κ ό ς π ά ν το κινούν υ π ό τίνος s'Sioösv καί α υ τ ό κ ι ν ε ί τ α ι , ώς δείςει,
δήλον οτι ου π α ν το κινούμενον υπό κινουμένου τινός έ'ςωί)εν καί αυτοΰ
κ ι ν ε ί τ α ι , αλλ' υ π ό τίνος μεν κ ι ν ε ί τ α ι π ά ν τ ω ς το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν , ή αυτοκινήτου
•20 δε ή α κ ι ν ή τ ο υ τ ο υ π ρ ώ τ ω ς κινούντος. καί εί μ ε ν υ π ό τίνος ες ω i h ν π ρ ώ -
τ ω ς κινούντος κ ι ν ο ΐ τ ο το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν , άκίνητόν έστι το κ ι ν ο ύ ν εί δε υπό
μηδενός έ'ςωθεν το πρίότως κινούμενον κινείται, αύτοκίνητον έ'σται. καί δ
οτι μεν κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς ο υ / οίον τ ε το κινούν κ ι ν ε ΐ σ θ α ι δείκνυσιν ούτως·
εί το κινούν κ α τ ά συμβεβηκός κινοΐτο κινούμενον και μ ή καί)' αυτό και
•25 α υ τ ό κ ι ν ε ί τ α ι , ουκ ές α ν ά γ κ η ς κινείται το κ ι ν ο ύ ν · εί δε μή ές α ν ά γ κ η ς ,
έ ν δ έ χ ε τ α ι το κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς κινούμενον καί ου'τως κινούν μ ή κινείσΟαί
ποτε. ε ά ν ουν ύ π ο 9 ώ μ ε ί ) α το έ ν δ ε χ ό μ ε ν ο ν γενέσί)αι γενόμενον, τ ο ύ τ ο δε
έστι το κ α τ ά συμβεβηκός ποτε τω κινεΐσΟαι κινούν, ψεύδος μεν δυνατόν
άκολουΟήσαι, έάν μήπω τότε μή κινούμενον κινη, οτε καί ή ύπό&εσις ιο
30 ψ ε υ δ ή ς · ού μήν αδύνατον το μή κινούμενον κινήσαι. καί γαρ ή κατά
σ υ μ β ϊ β η κ ό ς κινεΐσί)αι λ έ γ ο υ σ α ύπόΟεσις ουκ α δ ύ ν α τ ο ν , αλλά δυνατόν έτί&ει
το μ ή κινεΐσΟαι. έδείχδη δε έν τ ο ι ς Ά ν α λ υ τ ι κ ο ΐ ς , οτι δυνατιίϊ αδύνατον
ούχ επεται. εί ουν ύποτείΗντος τού μή κινεΐσδαι κινούν αδύνατον ακο-
λ ο υ θ ε ί τι τ ο μ ή είναι κ ί ν η σ ι ν , α δ ύ ν α τ ο ς ή τ ο ύ κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς ύ π ό β ε σ ι ς ,
35 α κ ο λ ο υ θ ε ί δε το μή είναι κίνησιν τω πάν το κινούμενον υπό κινου-
μένου κινείσί)αι, εί κατά συμβεβηκός τεΟείη κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν . εί γ α ρ μή κι- Ιό
νοΐτο τ ο κινούν, ουδ' αν κινοίη δια τήν ύπόΟεσιν τήν λέγουσαν πάν το
κινούμενον ύπο κινουμένου κινεΐσίίαι. μή ο'ντος δε τ ο ύ κινούντος, ούδε
κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν αν εί'η, τ ο ύ δε κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ μ ή ο'ντος ούδε κ ί ν η σ ι ς περιλείπεται.

1 οείξειν a 5 αυτά A F M 10 τοϋτο δέ a 15 κινή] κινεί a ένδέχηται

a F : ίνδέχεται A M 24 κινοΐτο a : κινεί το A F M v-aíF αότό a : κα9ό A F M
28 το τό ·/.. α. κινούμενον ττοτε μη xivstoSsi κινοΟν a 32 'Αναλυτικοί?] Α 13. 32" 18;
cf. Zeller SiLungsber. cl. Beri. Alcací. 1882, 155 39 περιλίπεται, sed coir. A 1
 1226 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 5 [Arist. p. 2 5 6 b 3 . 13]

έν γαρ Toi κινούμενο) εστίν ή κίνησις, τό δέ μ ή είναι κίνησιν ¿δυνατόν 284»

έστι· δέδεικται γάρ καί Ιναργές έστιν, δτι κινησις αεί έστι. τό δέ ψ ε ύ -
δος δέ ί σ ω ς ó Άλέςανδρος είρήσί)αί φησιν, οτι ουκ ανάγκη, ει ψευ-
δής ή πρότασις, καί τό συμπέρασμα ψευδές είναι· δέδεικται γαρ, δτι και 20
5 εκ ψευδών αληθές τι συνάγεται, μήποτε δέ ου διά τοΰτο νυν πρόσκειται
τό ί σ ω ς , αλλ' οτι αν κατά συμβεβηκός υποτεί)^ κινεΐσ&αι το κινούν,
ληφ&η δε μ ή κινουμενον, ψευδός μεν ενίοτε έστι τό ληφ$)έν, έάν τύχη
κινουμενον, ου μέντοι αδύνατον, οτι τό κατά συμβεβηκός ύποτεθέν κινεϊ-
σί>αι, δύναται ποτε και μ ή κινεΐσΟαι.

10 ρ. 256b 13 Κ α ί ε υ λ ό γ ω ς δ ε τ ο ύ τ ο σ υ μ β έ β η κ ε ν 2ως τοΰ κ α ι κ ρ α τ ο ί η 2 δ

αν α μ ι γ ή ς ών.

Έλεγςας τον λέγοντα λόγον, δτι πάν το κινουμενον καί αυτό κατά
συμβεβηκός ούτως κινεί, δέον μεταβήναι έπί το οεικνύναι, οτι μηδέ κα&' 3δ
αυτό κινουμενον το κινούν κινεί, πρώτον τήν ολην ΰπόθεσιν αναιρεί τήν
15 προ της διαιρέσεως της είς τό κατά συμβεβηκός καί το καί)' αυτό. ήν
δε ή ύπόΟεσις ή λέγουσα πάν το κινούν καί αυτό κινουμενον υπ' άλλου
κινεΐν· αναιρεί δε αυτήν δεικνύς, δτι προ των κινουμένων καί ουτω κι-
νουντων εστίν, ο άκίνητον ον ουτω κινεί, καί τότε τό έ'τερον τμήμα της
διαιρέσεως ελέγχει τό λέγον, δτι παν το κινούν καί>' αυτό κινουμενον καί
20 αυτό κινεί, τέως δε κα&όλου δείκνυσιν, οτι μ ή πάν το κινούν κινουμενον 40
καί αυτό κινεί δια του δεΐςαι, δτι εύλογόν έστι το πρώτον κινούν άκίνητον
είναι, καί δτι έ'στι τι 8 κινεί άκίνητον ον. τούτο δέ δείκνυσι λαβών, οτι
ανάγκη τρία εϊναι εν τη κινήσει το κινουμενον, δπερ έναργώς όραται, και
το κινούν (πάν γαρ τό κινουμενον υπό κινούντος κινείται) και μέσον
25 άμφοΐν το <ο κινεί το κινούν, κείται γαρ οτι πάν το κινούν τί τε κινεί,
τουτεστι το κινουμενον, καί τινί, τουτέστι τφ m κινεί, τριών ουν τούτων
όντων το μεν κινουμενον υπό του κινούντος κινεΐσΟαι μεν ανάγκη, ου μήν 45
καί κινεΐν · ου γα'ρ, εί' τι κινείται, τοΰτο ανάγκη άλλο τι κινεΐν · το γαρ
εσχατον κινουμενον κινείται μέν, οόκέτι δε άλλο κινεί· τό δέ ω κινεί τό
30 κινούν ανάγκη καί κινείσδαι καί κινεΐν. το γαρ διά τίνος κινούν τι τρίτον,
ουκ 3.V εκείνο κινήσοι, εί μ ή πρώτον κινήσει το δι' ου κινεί, ó γάρ τον
λίΟον τη ράβδιρ καί διά μέσης τής ράβδου κινών, πρώτην κινεί τήν ράβδον ·
τα γάρ μετα;υ τών τε πρώτων κινουντων καί τών έσχάτων κινουμένων
καί κινεΐν ανάγκη καί κινεΐσΟαι. καί τήν ανάγκην αυτός εδείςεν ε ί π ώ ν
35 σ υ μ μ ε τ α β ά λ λ ε ι γ α ρ τ ο ύ τ ο α μ α καί κατά το α υ τ ό τ ω κ ι ν ο υ μ έ ν φ όθ
ον. τό γάρ προσεχώς κινούν τω άπτόμενον κινεΐν ανάγκη συμμεταβάλλειν
τω υπ' αυτού κινουμενιο, ως εδειςεν έν τιίϊ προ τούτου β ι β λ ί φ · εί δέ

5 πρόκειται aM 10 δέ om. a F (ut Ar. F U I ) 11 3v om. a cum Aristotele

20 κινούν ora., sed rest. Α 1 2ιΐ τω om. A, sed suppl. A 1 33 πρώτων M
et (ex πρώτον) A 1 : ττρώτον F : ττρώτω a 34 καί (ante κινεΐν) om. a 37 πρό
τούτου βιβλίφ] cf. Η 2 p. 2 4 3 » 3 sqq. θ δ. 257 »17
 SI MP LICII IN PHYSICORUM VIII ó [Arist. p. 256b 13] 1227

συμμεταβάλλει, δήλον ώς και αυτό κινείται. καί οτι μεν oò μόνον τά 284 ν
κατά τόπον προσεχώς κινοΰντα άπτεται των υφ' εαυτών κινουμένων, αλλά
και τά κατά τά,ς άλλα; κινήσει;, έοείςεν εν τιίϊ προ τούτου βιβλίο»· νυν
δε ώ ; έπί έναργεστέρων αυτό τών κατά τόπον κινούντο« άςιοί ί)εωρειν.
5 προ|σέί)ηκε δε το μ ε / ρ ι τινός απτεσ&αι αλλήλων τα κατά τόπον κινοΰντα 285»'
καί κινούμενα δια τά ριπτουντα και ριπτούμενα. το γαρ ρίπτουν ές
ανάγκης μεν άψασί)αι o s i του ριπτουμένου και συγκινη&ήναι αύτώ, ου μην
αεί παρείναι καί συμμεταβάλλειν αεί δυνατόν. μετά γαρ το ρίψαι καί
άφεΐναι αυτό μεν ουκέτι απτεται αότοΰ, απτεται δέ ο φέρων αυτό αήρ.
10 δυοΐν ουν όντων του τε κινουμένου μόνω; καί του ω κινεί το κινούν, δπερ »
κινουμενον κινεί, δει είναι καί το κινούν ο υ χ ουτω; ώς το ω κινεί το κι-
νούν, οπερ κινουμενον κινεί, αλλά το μόνω; κινούν à κινητό ν ¿'ν, ώσπερ ήν
το μόνως κινουμενον, ουκέτι δε κινούν άλλο. όντων γαρ άμφοΐν του τε
κινουμένου δμου καί κινοΰντος Ιν τ<ί> μέσω τω κινουμένω όμοΰ καί κι-
15 νουν τι, ει έ'στι καί καί)' αυτό το κινουμενον, ώστε μηκέτι τούτο κινεΐν,
ευλογον καί το λοιπόν το μόνως κινούν, ουκέτι δε καί κινουμενον είναι
y.ci.Ι)' αυτό. ευλογον δε, οτι εί το μέσον άμφοΐν μετέχει καί σύγκειται έ'κ 1«
τε κινοΰντο; καί κινουμένου, καί εστί το έτερον τών απλών ές ών σύγκει-
ται καί)' αυτό, ευλογον καί το ετερον τών εν τ η συνδέσει άπλουν τε είναι
20 καί καί)' αυτό. εκάτερον γαρ τών άκρων, ες ών το μέσον έστίν, ευλογον
την αυτήν έ'χειν προς το μέσον άναλογίαν. ώς γάρ έπί του οινομέλιτος
μεμιγμένου ες οίνου καί μέλιτος, επειδή εστί καί)' αυτό το μέλι, ανάγκη
καί τον οΐνον είναι καίΐ' αυτό, ουτω καί επί του κινουντος καί κινουμένου
ευλογον, εί θάτερόν έστι κα&' αυτό, καί το ετερον είναι, ε υ λ ο γ ο ν δέ, εί ι.»
25 καί μ ή άναγκαΐον ειπεν, οτι ές ακολουθίας δοκεΐ συνήχίίαί τίνος το
ρηί)εν καί ουκ Ις αποδεικτικής ανάγκης, μήποτε δε καί άναγκαιόν εστι το
του ετέρου τών εν τω μίγματι δντος καί)' αυτό που είναι καί το ετερον
καί)' αυτό· εί μ ή άρα επί τών του λόγου στοιχείων τις έννοήσειεν, οτι
τά μεν φωνήεντα' εστι καί)' εαυτά εκφωνούμενα, τά δε σύμφωνα καλού-
30 μενα καί)' αυτά μεν ουκ έ'χει τινά φύσιν έκφωνήσεως, μετά δε τών φω-
νηέντων συντιθέμενα εκφωνείται καί αυτά. ακριβώς ούν ó 'Αριστοτέλης 20
ευλογον, εί καί μ ή άναγκαΐον ειπεν, οτι επί μεν τών πλείστων ούτως
έ χ ε ι , έπ' όλίγων δε παραλλάττει. συνίστησι δε καί δι' ενίόςου πίστεως
το άκίνητον είναι το πράιτως κινούν την Άναςαγόρου δόςαν έπαινέσας, ος
35 τον νουν το πρώτον κινούν ύποί)έμενος άκίνητον αυτόν καί αμιγή καί
άπλουν ύπεί)ετο, ώς οΰ'τως μόνως δυναμένου του πρώτως κινουντος
κρατεΐν τών δλων, εί άκίνητος ε ί η καί άπαί)ής· εί γαρ κινούμενος κινήσει,
ή καί)' αυτό ή κατά συμβεβηκος κινούμενος, ών το μεν κατά συμ-
βεβηκος άδύνατόν τι εχον επόμενον έφάνη το μ ή είναι κίνησιν, το δε 23
40 καί)' αυτό δειχΟήσεται εφεξής αδύνατον.

3 πρό τούτου ¡3ι,3λίφ] II 2. 244 b 2 sqi]. 15 τά om. a Öl) -/«Βεαυτά A : '/oíi}' αίιτά
aFM 37 εί καί ακίνητος a
1228 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p.2S6b27]

p. 256b27 ' Α λ λ ά μ η ν , εί ¡¿ή κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς 2ως τοΰ τον α ύ τ ο ν 285 Γ

τρόπον της ρίψεως.

Άντειπών προς τήν δλην υπό&εσιν την λέγουσαν πάν το κινούν καί
αυτό κινούμενον κινεϊν καί έλέγίας τέως αυτήν δια τε του μη κατά συμ-
5 βεβηζός πάν κινουμενον κινεϊν και διά μέσου δια του δεϊςαι εύ'λο-
γον το είναι τι κινούν άκίνητον, δπερ μέλλει μετ' ολίγον δι' αποδεικτικής 35
ανάγκης βεβαιούν, μέτεισιν επί το ετερον τμήμα της λεγούσης διαιρέσεως·
εί πάν το κινούν κινουμενον και αύτο κινεί ή κατά συμβεβηκός κινουμενον
ή καί^' αυτό, ών τω κατά συμβεβηκός αδύνατον άκολουί>ούν έοείχί}η το
10 μή είναι κίνησιν. εί δε μή κατά συμβεβηκός, φησίν, αλλ' ές
α ν ά γ κ η ς κ ι ν ε ί τ α ι τ ο κ ι ν ο ύ ν , ώς εί μ ή κ ι ν ο ΐ τ ο , ουκ αν κ ι ν ο ί η · δι'
ών έδήλωσε, τι το καί)' αυτό σημαίνει, οτι το οΰτως έ ; ανάγκης, ώς εί
μή κινοΐτο, μή κινεϊν. ες ου καί το κατά συμβεβηκός όποιον έστι, δήλον, 40
οτι ουκ ανάγκη, εί μή κινοΐτο, μή κινεϊν, αλλά δυνατόν κινεϊν το τοιούτον
15 καί μή κινεϊσί)αι. δείκνυσι δέ, οτι ουδέ ές ανάγκης, τουτέστιν ούδε καί)'
αυτό κινουμενον, το κινούν κινεΐ, οιελών το καί)' αυτό κινουμενον καί
ουτω κινούν εις τε τά το αυτό είδος της κινήσεως, ήν κινεί, κινούμενα
(οίον το Ο ε ρ μ α ϊ ν ο ν καί αύτο θερμαίνεσ&αι καί το ύ γ ι ά ζ ο ν ύγιά-
ζεσ&αι καί το φ έ ρ ο ν φέρεσθαι) και είς τά μή το αυτό, άλλ' ετερον
20 (οίον το ύγιάζον φέρεσίίαι, το δέ φ έ ρ ο ν α ύ ς ά ν ε σ & α ι ) , καί δείςας tô
άμφω ταύτα αδύνατα, εχει λοιπόν συνηγμένον, οτι ούδε καί)' αυτά πάντως
κινούμενα τά κινοΰντα κινεί, το δε αλλά φ α ν ε ρ ό ν δ τ ι α δ ύ ν α τ ο ν προη-
γουμένως μεν έπήκται τιΰ κατά ταυτον είδος λέγοντι κινεϊν τε καί κινεΐ-
σί)αι το κινούν, ώς δήλον εκ του δ ε ϊ γαρ μ έ χ ρ ι των ατόμων διαι-
25 ρ ο ύ ν τ α λ έ γ ε ι ν καί των έφεςής, άπερ έπί των κατά ταύτόν είδος της
κινήσεως κινούντων τε καί κινουμένων άρμόττει. διά μέσου δε τούτου το
αδύνατον δείςει και τω κατ' άλλο μεν είδος κινούντι, κατ' άλλο δε κινου- 50
μένω. δείξει γάρ, δτι καί τούτο έλεύσεται έπί το κατά ταυτον είδος
κινούν τε καί κινουμενον. το δε άτοπον του κατά ταυτον είδος κινεϊν τε
30 καί κινεϊσδαι έπί των ατόμων μάλιστα φαίνεσί)αί φησιν. εί γάρ το δι-
δάσκον γεωμετρεϊν τό αυτό τούτο, ο διδάσκει, μανί)άνει, καί το ρίπτουν,
οτε ρίπτει τον α υ τ ό ν τρόπον τ ή ς ρ ί ψ ε ω ς ριπτεϊται, επεταί τι άτοπον
το τά έναντία άμα είναι, ο μετ' ολίγον επάγει, εί γάρ διδάσκων άμα καί
μανδάνει το αυτό, | έ'χει τε άμα έπιστήμην του αυτού καί ουκ εχει, καί 285 ν
35 τό ρίπτουν άμα καί ριπτούμενον κατά το αύτο είδος ένεργεία τε άμα
έσται καί δυνάμει· το μεν γάρ ρίπτουν ενεργεί κατά τό είδος, τό δε
ριπτούμενον πάσχει, καί τό μεν ριπτικόν έστι, τό δε ριπτόν. μέχρι δε
των α τ ό μ ω ν εΐπεν δεϊν δ ι α ι ρ ο ύ ν τ α λέγειν ού των κυρίως λεγομένων

9 τώι AF : τό aM 20 αΰξεοβαι Arist. vulg., sed αύ5«νεα9αι etiaia ΕΚ 29 post

«τόπον add. έπί a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2 S 6 b 2 7 . 2 5 7 « 3 ] 1229

ατόμων, αλλά των κατ' εΐδος, ώς à - h γένους διαιρουμένων, των κατά το 2851'
αυτό εΐδος κινουντων τε noti κινουμένων· τοιαύτα γαρ και τά παραδείγματα· ò
εί' τ ι διδάσκει γεωμετρείν, τοΰτο διδάσκεσ&αι γεωμετρείν το
αυτό, ή εί ρίπτει ριπτεΐσθαι τον αυτόν τρόπον της ρίψεως.
Vi» * ~ ' _
5 ειοη γαρ ταύτα κινήσεως.

ρ. 257»3 Ε ί δο ο υ τ ω μ ε ν μ ή , ά λ λ ο δ ε έ ξ ά λ λ ο υ γ έ ν ο υ ς έ'ως του

ων το μεν μ ή ε χ ε ι ν , το δε έ'χειν έ π ι σ τ ή μ η ν άναγκαΐον.

' Ενδειξάμενος έκ των παραδειγμάτων το έπόμενον άτοπον τή υπο&έσει 15

τη λεγουση παν το κινούν κινεΐσ&αι κατά το αυτό είδος ο κινεί, καί μέλ-
10 λων μετ' ολίγον κοινον το άτοπον έπάγειν, έπί το ετερον τμήμα μετέβη
το λέγον κινεΐσΟαι μεν παν το κινοΰν, μή τήν αυτήν δέ κίνησιν ήν κινεΐ,
αλλά άλλην· οΓον εί το μεν Α υπό του Β φέροιτο, τό δε Β φέρον το Α
αυξοιτο υπό τοΰ Γ, το δε Γ αυξον το Β αλλοιοΐτο υπό τοΰ Δ, και τό Δ
άλλην τινά κίνησιν υπ' άλλου κινοΐτο. καί δείκνυσιν, οτι και αυτη ή υπό-
15 θεσις είς τήν προ αυτής μεταβήσεται τήν λέγουσαν πάν το κινούν κινεί- 20
σθαι τήν αυτήν κίνησιν ήν κινεί, προάγει δε τον λόγον έπ' άξιώματι τ ω
λέγοντι, πεπερασμένα είναι καί ουκ άπειρα τά τής κινήσεως είδη· έν τρισι
γαρ ήσαν αί κινήσεις, τόπω καί ποιφ καί ποσω, καί έν έκάστψ δε τούτων
i f ir\ ν / ) \ ν t ν» M \ f

τα ως ειοη ατομα πεπερασμενα· ου γαρ απειρα τα ειοη των κατα τοπον

20 κινήσεων
ν
ουτε των
erh \ ν
άψυχων
~ ir t
ουτε e των έμψυχων·
\ * *
ώρισμένοι
*
γαρ
\ ~
οί τόποι,
~

ειπερ γε ες, και ετι των ζψων αϊ φοραι των μεν πτησις και νευσις, των a>
δε πεζών βάδισις, ερψις, εί'λυσις καί τά τοιαύτα· ώρισμέναι δε καί α? αλλοι-
ώσεις, είπερ καί αί ποιότητες· αΰται δε, ει'περ αίσθηταί· αί δε αίσ&ήσεις
γνώσεις πεπερασμένων αλλά μήν καί αί αυξήσεις, οτι ουκ ήν έπ' άπει-
25 ρον— αυξεσθαι.
ν t
τόλ ουν
ν·\
Δ ~ το κινοΰν
t ^
το ~ Γ —
ήτοι \ ουκέτι κινηθήσεται,
w\ «
εί'
ταύτα ει η μονα τα ειοη της κινήσεως τ ω οειν το κινούν άλλο ειοος κινή-
σεως κινεΐσ&αι, παρ' ήν αυτό κινεί, μηκέτι δε είς άλλο είδος είναι μετά-
βασιν παρά τά είλημμένα, καί οΰτως ή κινήσει μή κινουμενον ή ουδε κι-
νήσει, μή κινοΰντος δε τουτου, ουδέ τά μετ' αυτό äv κινοΐτο, καί ουτω so
30 πάλιν άναιρε&ήσεται ή κίνησις. ή εί χ ρ ή αυτό κινεΐσθαι, ?να κινή, κινη-
θήσεται τινα κίνησιν, ήν τά προ αυτοί» κινείται, καί άνακάμψει πάλιν έπί
τά αυτά είδη τής κινήσεως· ώστε το Δ άλλοιοΰν τό Γ δεήσει φέρεσδαι,
äv ουτω τ υ χ η , υπό τίνος άλλου τοΰ Ε . άλλα το τό άλλοιοΰν φέρεσόαι
λέγειν πάλιν ταότόν έστι ποιεΐν τ ω το κινούν τι το αυτό είδος λέγειν τής
35 κινήσεως αμα κινεΐν τε καί κινεισ&αι· το γάρ Α το πρώτον φερόμενον
ουδέν μάλλον υπό τοΰ Β τοΰ προσεχώς αυτό κινοΰντος κινείται ή υπό τοΰ 3»
Ε τοΰ πρώτου, άλλα καί μάλλον ύπ' έκείνου. δέδεικται γάρ, οτι τό

δ γάρ -/.al a 6 Εί όέ (ut Arist. E 2 ) A F M : εί a: f¡ Arist. vulg. et E 1 21 ante

xal ετι itérât καί ετι των ζώων οί διαφοραΐ (sic), εί'-ερ γε a 22 ειλυιις Α : εϊλυοις
a : ε'ίλησι? F : ήλυσις Μ 24 και Ά F : v.oil aAM 3G κινείται aM: κινεί AF
1230 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257 a 3. 14]

πρώτον κινούν καί το έγγυτέρω του πρώτου κινοΰντος μάλλον κινεί τά τε- 285 ν
λευταΐα των προσεχώς αυτά κινούντων, οτι καί τούτοις π α ρ ' έκείνων ή
αίτια του κινεΐν. έπι τό αύτο άρα έλεύσεται καί εσται αμα τό φέρον καί
φερόμενον, εί το Α τό φερόμενον κινείται υπό του Δ φερομένου καί αυτου
δ υπό του Ε . τούτοις δέ έπήγαγεν ó 'Αριστοτέλης ά λ λ α μην τοΰτό γε
αδύνατον, διότι το Αδύνατον άκολουθεΐ πρώτως μεν τοις κατά ταυτόν <ο
είδος υποθεμένοις κινεΐν τε καί κινεΐσθαι συνιούσης εί; ταότό της αντι-
φάσεως, δια μέσων δε τούτων καί τοις καθ' ίτερον είδος λεγουσι το κι-
νούν κινεΐσθαι. ανακάμπτει γαρ καί αυτη ή υπόθεσιί πα'λιν έπί την κατά
10 ταυτόν, ως δέδεικται, καί λοιπόν έπάγει κοινώς το έπόμενον Αδύνατον τ ω
ούτως κινεΐν καί κινεΐσθαι, ως κ α θ ' αυτό κινούμενον το κινούν κινεΐν, είτε
την αυτήν κίνησιν κινούμενον είτε έτέραν. εστι δε τό αδύνατον, 3τι το
μεν κινούν ένεργεία ον τι κινεί, το δέ κινούμενον δυνάμει, εί δή κατά
ταυτόν είη κινούν τε καί κινούμενον, εσται άμα καί έχον έκεΐνο, καθ' δ 45
15 κείται κινεΐν τε καί κινεΐσθαι, καί μη εχον, εχον μέν κ α θ ' δσον κινεΐ, μ ή
εχον δέ καθ' δσον κινείται· το γάρ διδάσκον S οίδεν διδάσκει, καί το
Οερμαΐνον θερμον ον θερμαίνει, εί δή αμα καί τό μεν θερμαίνοιτο τό δέ
μανθάνοι, το μέν θερμαινόμενον οδχ εσται θερμον ήδη, το δέ μανθάνον
οίίπω έπιστάμενο|ν· ωστε αμα εσται Ιν τ η άντιφάσει. εί δέ τις λέγει δύ-
20 νασθαι το θερμαινόμενον θερμαίνειν, ούτος oò το θερμαινόμενον λαμβάνει,
αλλά το δι' ου θερμαίνει· τό γαρ έαυτψ θερμαΐνον, ο καί τοΐς μεταξύ 60
του θερμαίνειν παρέχει τήν αίτίαν, ένεργεία τοιούτον ον θερμαίνει ή δι-
δάσκει ή όλως κινεί· μηδενός γουν οντος τοιούτου, ουδ' áv τούτων τι
κινοίη. ετι καί τά ουτω θερμαίνοντα κατά συμβεβηκος κινούμενα κινεί·
25 ου γάρ τ φ Οερμαίνεσθαι θερμαίνει, αλλά τιΰ θερμότητα εχειν. ένδέχεται
γοΰν αυτά καί μή θερμαινόμενα θερμαίνειν. ούτως δέ εσται κατά συμβε-
βηκός τυΐ κινεΐσθαι κινούμενα, ουκέτι δε συντρέχει ή άντί|φασις, εί μ ή 2SGr
ε Γη κείμενον τό παν το κινούμενον υπό κινουμένου κινεΐσθαι. καί γάρ εί
έ'νια υπό κινουμένων κινείται, αλλά τό γε πρώτον αίτιον τοΐς ουτω κινοΰσί
30 τε και κινουμένοις ού κινούμενον κινεί.

ρ. 257» 14 Έ τ ι δ έ μ ά λ λ ο ν τ ο ύ τ ω ν ά λ ο γ ο ν £ως του ή α ύ τ ο ή ε α υ τ ό ίο

κινήσει.

Δείξας πρώτον από τών της κινήσεως τρόπων του τε κατά συμβεβη-
κός καί του καθ' αυτό, καί τούτου τών τε κατά το αυτό είδος κινούντων
35 τε καί κινουμένων καί τών κ α θ ' ίτερον, οτι άόύνατόν έστι παν το κινούν
ύφ' ετέρου καί αυτό κινούμενον κινεΐν, νυν ταυτο τοΰτο καθολικώτερον
δείκνυσι, καί διά τοΰτο μάλλον άλογον φαίνεσθαι το ουτω δεικνύμενόν

4 ante φερόμενον duae litt, erasae A G καταυτόν A , coir. A 1 17 καί ou),

bene F 19 λέγει A M : λίγοι aF verisiniiliter 31 'i¡ alteram om. cum Aristotele a
et cf. infra p. 1 2 3 2 , 8 . 9 3 3 τρόπον a, in τρόπων corr. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257»14] 1231

φησιν, οτι τά κα&όλou δει/νύμενα των έπί μέρους έστίν αναγχαατικώτερα. 286··
εί γάρ παν, φησι, το κινούν κινούμενον κινεί, συμβήσεται xò κινούν κα&'
8 κινητικόν έστι καί κινητόν είναι και κα&' ο κινεί κινεΐσΟαι, και rf¡ αύτη
δυνάμει κινητικόν τε καί κινητόν είναι, όπερ έστίν άλογώτατον. εί γάρ το
5 μεν κινεΐν ποιεΐν τι' έστι, το δε κινεΐσί}αι πάσχειν, ταύτα δε αδύνατον άμα
περί ταδτόν κατά ταυτόν έν τω αυτω χρόνιο είναι, αδύνατον äv εί'η παν
το κινούν κινούμενον κινεΤν. καί πιστοΰται πάλιν τό κα&όλου δια των
κατά μέρος παραδειγμάτων, έφ' ών πρότερον έποιήσατο τήν άπόδείςιν.
οδ γαρ οιόν τε το αυτό, και)' 8 υγιαστικόν έστιν, ύγ ι α σ τ ό ν ε ί ν α ι κ α ι so
10 τ ο οίκο δομικό ν ο ι κ ο δ ο μ ή τόν. τούτο ôè συμβαίνει τοις λέγουσι πάν
τό κινούν κινούμενον κινεΐν· αλλ' ή ε υ Dì) ς αυτοΐς συμβαίνει, όταν κατά
ταδτόν είδος λέγωσι κινεΐν τε xal κινεΐσί>αι, ή δ ι ά π λ ε ι ό ν ω ν , δταν κατ'
άλλο μεν είδος κινεΐν λέγωσιν οίον κατά τήν υγειαν ύγιάζειν, κατ' άλλο
8à κινεΐσ&αι ως κατά τήν άλλοίωσιν ώλλοιοΰσ&αι· καί τούτοις γάρ το αότό
15 άκολου&εΐ πάλιν το κατά το αότό λέγειν κινεΐν καί κινεΐσθαι. διοίσει δέ
τω διά πλειόνων μέσων είς τοΰτο κατανταν πεπερασμένων όντων των εί- 25
δών της κινήσεως, ώς δέδεικται πρότερον, είπερ τό εσχατον κινούμενον
υπό του πρώτου κινοΰντος μάλλον κινείται ή υπό τοΰ προσεχούς, τούτοιν
δε άμφοΐν, τοΰ τε κατά τό είδος καί του καί>' ετερον, το μέν αδύνατον
20 έστι, φησί, τ ο δε π λ α σ μ α τ ώ δ ε ς . καί ώς μεν ó 'Αλέξανδρος φησιν "'ου
τοΰτο λέγει, οτι το πλασματώδες αότών ουκ αδύνατον (άμφω γάρ αδύ-
νατα· έπί γάρ ταότόν άτοπον άμφω πρόεισιν), αλλ' εστίν 8 λέγει, δτι το
μεν αδύνατον αυτών, το δε προς τώ αδυνατώ καί πλασματώδες καί άπι'- 30
Οανον. εστι δε το άμφω έ'χον, το κατ' άλλο μεν είδος κινήσεως άξιοΰν
25 τό κινούν κινεΐν, κατ' άλλο δε κινεΐσ&αι ίζ ανάγκης· άτοπος γάρ ή ύπό-
δεσις το λέγειν ές άνάγκης τό άλλοιοΰν τι άλλο«ΰν αυςόμενον αότό, άλλως
δε μ ή δύνασθαι." ουτω μεν ο 1 Αλέξανδρος. μήποτε δε κυριώτερον ó
'Αριστοτέλης έπεμέρισεν τό μεν κατά το αυτό είδος αδύνατον είπών (αδύ-
νατον γάρ το ποιεΐν καί το πάσχειν είς ταύτον συνδραμεΐν)· το δε κατ'
30 άλλο μεν κινεΐσ&αι κατ' άλλο δε κινεΐν δυνατόν μεν αν ήν, μ ή πεπερα- Κ»
σμένοιν τών είδών της κινήσεως, μηδέ τοΰ πρώτου κινουμένου μάλλον υπό
τοΰ πρώτου κινοΰντος κινουμένου ή υπό τοΰ προσεχούς, το οέ τά πεπε-
ρασμένα άπειρα υπο&έσί>αι πλασματώδες όντως έστί, κενάς μακαρίας άνα-
πλάττοντος τό δύνασ&αι άλλην κίνησιν αεί μετ' άλλην λαμβάνειν, ουτω δε
35 καί τήν καδολικήν απόοειξιν προαγαγών ó 'Αριστοτέλης, συμπέρασμα έπή-
γαγεν, οτι ο υ κ άρα ανάγκη κινεΐσ&αι το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν υπ' άλλου,
κ α ί τ ο ύ τ ο υ κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ , ου τοΰτο λέγων, οτι οόκ ανάγκη αεί υπ' άλλου 40
κινεΐσί)αι το κινούμενον (το γάρ κινούμενον υπ' άλλου τινός δέδεικται κι-

10 οίκοδομικόν aAM (Avist. Ε'-): οίκοδομητικόν F (Arist. vulg., sed om. E 1 ) 15 τό

ante κατά oui., sed suppl. A 1 19 τό είδος aM(F deficit): τοΰ είδους Α
2'2 το om., suppl. Λ 2 "29 ταυτό '/////, Α 30. 31 post, πεπερασμένοι add. ίντων ¡ι
33. 34 άναπλάττοντος A M : άναπλάττονται F : άναπλάττον a 3G άεί κινείΐΟαι Aristo-
teles cf. p. 1232,2. 3 37 τούτο] το, sed coir. A 1
1232 SIMPLICII IN PHTSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257 »14. 27]

νούμενον), ουδέ δτι ούχ ύπ' άλλου μεν τίνος κινουμένου δέ καί αυτοί κι- 286"·
νήσεται (Setzet γαρ δτι ύπο του αυτοκινήτου κινείται), άλλ' δτι ουκ ανάγκη
τό κινουμενον υπό τίνος κινεΐσθαι, καί αότοΰ αεί υπ' άλλου κινουμένου,
διό καί συνάγει λοιπόν το το πρώτως κινούν ή άκίνητον είναι ή αυτο-
5 κίνητον έζ αύτοΰ καί μ ή ύπ' άλλου κινουμενον. καν γάρ r¡ τινα τά κινού-
μενα υπό τίνων εξωθεν καί αυτών κινουμένων, ως δ λίθος υπό της βα-
κτηρίας τ η ς υπό χειρός κινουμένης, αλλ' οόκ έ π ' άπειρον τούτο προελευ-
σεται, αλλά στήσεται, ώς μηκέτι τό κινούν υπ' άλλου κινεΐσθαι, αλλ' ή
άκίνητον είναι ή αυτόκίνητον.
10 " Δ ε δ ε ι γ μ έ ν ο υ òà του μήτε κατά τό αυτό είδος αεί κινουμενον το κι-
νούν κινεΐν μήτε καθ' ετερον, ειπετο, φησίν δ 'Αλέξανδρος, τό τό πρώτιος
κινούν άκίνητον εΐναι, είπερ άνήρηται το παν το κινουμενον υπό κινουμένου
κινεΐσθαι. δ δε τοΰτο οόδέπω λαμβάνει, ώς μή προηγουμένως αυτό
δείξας." μήποτε δε του μ ή ύπ' άλλου κινουμενον τό κινοΰν κινεΐν δε- 50
15 δειγμένου, αλλ' ουχί του μ ή υπό κινουμένου απλώς, ίπεται ουχί τό άκί-
νητον μόνως είναι το π ρ ώ τ ω ς κινούν, αλλ' ή άκίνητον ή αυτοκίνητον, ψ
καί αυτός προελθών έπέστησεν δ 'Αλέξανδρος, άπορήσοι δε άν τις, ώς
οΐμαι, τήν των στοιχείων μεταβολήν όρων, πώς αδύνατον το τό κινουμενον
υπό κινουμένου έ'ξωθεν καί αυτοΰ κινεΐσθαι· τό γάρ γινόμενον πυρ υπό
20 πυρός γίνεται καί αότοΰ τήν γένεσιν έχοντος ές άλλου πυρός ή όπό άέρος
παρατριβομένου καί έξαπτομενου. καί γάρ δέδεικται έν r?¡ Περί γενέσεως,
δτι Ι ς I αλλήλων άεί γίνεται τά στοιχεία άνακυκλουμενα. ώστε το κι- 2 8 6 ν
νουμενον πάν έν τοΐς υπό σελήνην υπό κινουμένου καί αυτοΰ ε ί ω θ ε ν κινεΐ-
σθαι, έπ' άπειρον άεί κατά κύκλον προϊούσης της τοιαύτης κινήσεως,
25 ώσπερ καί της γενέσεως, κάν πεπερασμένα η τά της κινήσεως είδη. μή-
ποτε οδν ρητέον προς ταύτα, δτι νυν ó λόγος ου το ύλικον αίτιον της
γενέσεως ζητεί, καθ' δ έζ άλλήλων γίνεται, άλλά το ποιητικόν, καθ' 8 β
ύπ' άλλήλων. το ουν γινόμενον πΰρ ύπο πυρός ή δ η οντος καί ου γινο-
μένου πυρός γίνεται, ώστε ουχ υπό κινουμένου εξωθεν κινείται, το δε
30 ύπο τοΰ παρατριβομένου άέρος έξαπτόμενον πΰρ κατά συμβεβηκος καί oò
καθ' αυτό γίνεται· πάν γάρ το κ α θ ' αυτό ποιούν δμοιον έ α υ τ φ ποιεί το
γινόμενον.

ρ. 2 5 7 » 2 7 'Αλλά μην καί εί' γ ε δέοι σκοπεΐν ίως τοΰ λ α β ο ΰ σ ι ν ίο

άλλην άρχήν.

35 Δείξας δτι το πρώτον κινοΰν ή άκίνητον ή αυτοκίνητον είναι άνάγκη,

εϊπερ μ ή άεί ύπο κινουμένου έ'ξωθεν κινείται τό κινουμενον, νΰν τέως δτι
το αυτοκίνητον άρχή κινήσεώς έστιν ήπερ το ύπ' άλλου κινουμενον καί

8 άλλά βτήβε-αι a A ' M : ora. A F 21 Περί γενέσεως] Β 5. 332i>30sqq.

26. 27 ζητεί της γενέσεως aM 29 τό δέ Λ'-'F: τό A M F : και τό a 34 post άρχήν
lemma in A F M omissiim ει τι κινεί αύτό οώτο, πώς κινεί καί τίνα τρόπον continuât a
37 post αυτοκίνητον desideres ¡Ι.ΪΏ,ΟΊ
 SÏMPLICII IN PHYSICORUM VIII δ [Arist. p. 2 5 7 » 2 7 . 33. b 2 ] 1233

ούτω κινοΰν, δείκνυσιν διά τοιούτου τινός συλλογισμού· το αυτοκίνητον 286'

καθ' αυτό αίτιον κινήσεως, ώσπερ το ύπ' άλλου κινουμενον καί ταύτη
1
κινούν καθ' Ιτερον· το καί) αυτό αίτιον κινήσεως πρότερον καί « ο χ ι κ ώ - 15
τερόν έστι τοΰ καί)' έτερον. καί ότι μεν το αυτοκίνητον κ α θ ' αυτό αίτιον
5 τοΰ κινεισθαι, εί'περ ές έαυτοΰ καί το κινείν έχει καί το κινεισθαι, πρό-
δηλον καθ' ετερον δέ το υπ' άλλου κινουμενον, Γνα κινήση. δτι δέ το
καθ' αυτό αίτιον κινήσεως του καθ' ετερον άρχικώτερον καί αίτιωδέστερόν
έστι, καί τοΰτο δήλον. τοΰ γαρ ' κ α θ ' έτερον' δ ι χ ώ ς λεγομένου ή κατά
συμβεβηκος ή δι' άλλο, ουτε το κατά συμβεβηκός έστι μή προτερευοντος
10 τοΰ κ α θ ' αυτό, ούτε το δι' άλλο μή πρότερον οντος τοΰ δι' αυτό, δπερ
έστι το κ α θ ' αυτό. ωστε το αυτοκίνητον πρώτον αίτιον καί α ρ χ ή των 20
κινουντων τε καί κινουμένων, ζητών δε έφεζής, π ώ ς τοΰτο κινεί εαυτό έχ
τής διαιρέσεως αυτοΰ της ε£ς το κινοΰν καί κινουμενον ευρήσει τε καί
δείξει πάλιν το πρώτον κινοΰν άκίνητον. άλλην δε άρχήν λαμβάνειν λέγει
15 τήν δτι παν τό κινουμενον διαιρετόν έστιν, ήν απέδειξε μεν έν τ ψ π έ μ π τ φ
βιβλι'ω ταύτης τής πραγματείας, ου μέντοι ταύτη προσεχρήσατο έν τοΐς
προλαβοΰσιν, αλλά τ η λεγούση πάν τό κινουμενον όπό τίνος κινεισθαι καί
τ η πάν το κινουμενον ή κατά φύσιν ή παρά φύσιν κινεισθαι. διά τοΰτο 25
ουν ειπεν λ α β ο ΰ σ ι ν ά λ λ η ν ά ρ χ ή ν . ζητεί δέ, π ώ ς το αότοκίνητον κι-
•20 νεΐται καί τις ó τρόπος αυτψ τής κινήσεως, ευρίσκων έκ τούτου, δτι τών
όντων τά μέν έστιν ακίνητα, τά δέ αεικίνητα, τά δέ ποτέ μέν κινούμενα
ποτε δε ήρεμοΰντα.

ρ. 257.133 Ά ν α γ κ α ΐ ο ν δή τό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ά π α ν εως τοΰ δ τ ι π α ν τ ο

κινουμενον καθ' αυτό συνεχές.

25 Έ ν τ ω π έ μ π τ ω ταύτης τής πραγματείας εδειξεν, δτι πάν το κινοιί- 80

μενον κ α θ ' αυτό συνεχές τέ έστι καί διαιρετόν. έδείχθη δέ τ φ τό κινού-
μενον μήτε έν τούτψ είναι, είς ο κινείται, μήτε έν τούτο) ετι, ές ου κινεί-
ται, αλλά το μέν τι αυτοΰ έν τούτω, τό δε έν έκείνψ, το δε τοιοΰτον
διαιρετόν. τοΰτο ουν άρχήν νΰν ποιείται τής περί τοΰ αυτοκινήτου ζητή-
30 σεως. έ'νεστι δέ καί έντεΰθεν συλλογίζεσθαι, δτι έπειδάν μέν έν τοΐς Περί
φύσεως είρήσθαί τι αότω λέγη, τά πέντε λέγει τά πρώτα τήσδε τής
πραγματείας βιβλία· έπειδάν δε έν τοις Περί κινήσεως, τά τρία άν λέγοι 85
τά τελευταία.

p. 257ΐ)2 'Αδύνατον δή το α υ τ ό κ ι ν ο ΰ ν εως τοΰ καί υ γ ι ά ζ ο ι καί

35 ύ γ ι ά ζ ο ι τ ο τήν αυτήν υγειαν.

' Ο μέν ουν Εύδημος προϊστορήσας, o"t το αυτό κινοΰν υπό Πλάτωνος
διεδόθη, διαιρεί πρώτον τους τρόπους, καθ' οδς ένδέχεταί τι αότοκίνητον 40

10 προτέρου a F 15. 16 π έ μ π τ ω βιβλι'ω] Ε 4. 2 2 8 » 2 0 s q q . 24 καθ αότό ·/. ex Ar. a

25 π έ μ π τ ω ] cf. ad v. 15. IG 27 ετι ora. A, sed suppl. A 1 34 αυτό ex αότό corr. A: αότό
F M : αυτό aù-ò ex Arist. a 35 ύγίειαν aM 36 ουν om. a Ε·"ό/,μοί] fr.78 p. 102,6Sp.
Comment. A t i s t . X Simplic. in P h y s . 28
 1234 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2 5 7 b 2 ]

λέγεσθαι, γράφων ούτως· ' η το ι γαρ δλον δλον κινεί ή μέρος δλον ή άνά- 28C"
πάλιν, ή μέρος μέρος, κινεΐν δε λέγομεν πρώτω; το αΰτψ κινεΐν oò το
έτερω καί το δι' αυτό καί où δι' άλλο." καί ουτω τοός τρεις τρόπους
καθ' Ικαστον άνελών μόνον δείκνυσιν αυτοκι'νητον δυνάμενον είναι το μέρει
5 μεν κινούν, μέρει δε κινοόμενον, καί τούτου το εχον έν αυτψ το μεν τι
κινούν άκίνητον ον καθ' αυτό, το δέ κινοόμενον. ó δέ γε 'Αριστοτέλης ου
προσέλαβε μέν την διαίρεσιν ταυτην, προελθών δέ τίθησιν αότήν συντό- 45
μως, δταν λέγη· " το γαρ δλον εί κινείται αότο υφ' έαυτοΰ, ήτοι υπό
των αότοΰ τίνος κινήσεται ή δλον υπό δλου." νυν δέ ευθυς ίνα ίκαστον
10 προχειριζόμενος των τρόπων τά έπόμενα άτοπα δείκνυσι. και πρώτον τό
το δλον υφ' δλου έαυτοΰ κινεΐσθαι διά παραδειγμάτων άπεμφαΐνον δείξας,
έφεξής δτι αδύνατον έστιν έπιδείκνυσι. τά δέ παραδείγματα· φέροι γαρ
άν, φησίν, δλον και φέροιτο τ η ν αυτήν φοράν, §ν δν καί ά τ ο μ ο ν
τ ψ εΓδει, ή άλλοιοΐτο και άλλοιοΤ, ώ σ τ ε διδάσκοι άν καί μαν-
15 θάναι ά μ α , καί υ γ ι ά ζ ο ι καί ύ γ ι ά ζ ο ι τ ο την αυτήν ό γ ε ί α ν · άπερ 60
ó Εΰδημος διά των αυτών δνομάτων σαφέστερα πεποίηκε γράφων ούτως·
"άρα οδν ένδέχεται φέρειν δλον δλον ειπείν έπί τοΰ ώμου, και αμα το
αότο καί §ν έπί τοΰ ώμου φέρεσθαι καί είναι καί έπί τοΰ ώμου φέρειν
και εχειν; ή τοΰτο μέν ούχ otóv τε, θερμαίνεσθαι δέ δλον υφ' δλου;
20 καί πώς; το μέν γάρ θέρμαιναν θερμαίνει θερμόν δηλονότι ον, το δέ θερ-
μαινόμενον ε?ς τό θερμόν μεταβάλλει· εις 8 δέ μεταβάλλει, ουπω έστιν
έκεΐνο, άμα | δέ είναι το αυτό θερμόν τε και μή θερμόν αδύνατον." 287«·
" Τ ω δέ §ν ον προσέθηκεν ó 'Αριστοτέλης το καί άτομον τ<¡> ε ? δ ε ι ,
ήτοι, ως φησιν ó 'Αλέξανδρος, καί αυτό έπί τοΰ κινουμένου λεγόμενον,
25 ώσπερ και τό εν ον, ώς ίσον δυνάμενον τω εν το έν άτόμψ είδει· τό γάρ
έν άτόμω εΓδει ον κατά άριθμόν έστιν Ι ν . ή τδ μέν έπί τοΰ κινουμένου
είρηται, τδ δέ άτομον τψ ειδει έπί της κινήσεως, Γνα ή το έξης· κινήσει
και κινηθήσεται άμα §ν ον τήν αυτήν φοράν και άτομον τψ ειδει." ταΰτα 5
τοΰ 'Αλεξάνδρου λέγοντος μήποτε άμεινον άμφω τό τε §ν ο ν καί τό άτο-
30 μον τ ψ ε ι δ ε ι , έφ' δλου τοΰ αότοκινήτου άκοόειν, τό δέ άτομον τψ
ε Τδ ε ι δηλοΰν, δπως ειρηται το εν δν, δτι ουκ άριθμψ εν άλλ' ειδει ίν,
τοΰ άτομου άντί τοΰ ένός είλημμένου. τό γάρ δλον φέρον έαυτο καί δλον
φερόμενον, καί άλλοιοΰν και άλλοιουμενον τψ ειδει έστιν εν, άλλ' ουχί τψ
άριθμψ, ώς όδί δ χαμαιλέων, εί τυχοι, δ άτομος έαυτδν χρωματίζων.
35 έφιστάνω δέ καί, πώς ó 'Αλέξανδρος τό έν άτόμψ ειδει 3ν κατά άριθμόν 10
Sv είναι φησι. τό μέν γάρ 'έν άτόμψ' τό Sv σημαίνειν ομολογώ, άλλο
μέντοι φημί το κατ' άριθμόν Sv είναι καί άλλο τό κατά είδος, και άσφα-
λώς τόν 'Αριστοτέλη δηλώσαι, πώς είπεν το Sv δν, δτι ου κατ' άριθμόν,

2. 3 τό έτέρωι Α: τφ έτέρψ a F M 6 γε om. a 7 προέλαβε a F 8 λέγ^] p. 2 5 7 b 2 8

10 των τρόπων a M : τόν (sed coir.) τρόπων Α 1 : τρόπον F 12. 13 φέροι et φέροιτο mu-
tant Arist. codd. vulg. et Simplicius infra p. 1249,27, seti consentit E 16 Εδδη-
μοί] fr. 78 p. 102,26 Sp. 17 δλον alterum male om. F 24 6 oui. a 25 aut
τιίΤ évi τό aut τό Sv τφ corrigendum videtur 28 κινήσεται a αμα om. a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2 5 7 b 2 . 6] 1235

αλλά κατ' είδος, το δέ αυτό καί προ όλίγου έσήμανεν ειπών· " δ ε ι γαρ 287Γ
μέχρι των άτόμων διαιροΰντα λέγειν," άτομα και έκεΐ τά έσχατα είδη
λέγων, αλλ' ου τά κατ' αριθμόν αφοριζόμενα. καλώς δέ υγιάζειν καί
υγιάζεσθαι την αότήν υγείαν εΤπεν · εΐ μεν γάρ άλλο το όγιάζον ήν, καΐ 15
δ άλλο το υγιαζόμενον, άλλη δν ήν ή έν τ ω ένεργουντι υγεία καί άλλη ή
έν τ ψ πάσχοντι. έπειδή δε το αυτό έστι το ύγιάζον και υγιαζόμενον,
καί ή υγεία μία <5ν και ή αυτή είη. τοΰτο δε άτοπον την αυτήν ένερ-
γητικήν τε καί παθητικήν είναι, δπερ έφεξής σαφεστερον άποδείκνυσιν.

p. 257bG Έτι διώρισται οτι κ ι ν ε ί τ α ι το κινητόν Ι ω ς του xb μέν

10 ά ρ α κ ι ν ε ΐ το δέ κ ι ν ε ί τ α ι τ ο υ α ύ τ ό α δ τ ο κ ι ν ο ΰ ν τ ο ς .

Ύποδείξας άπεμφαίνοντα τον λόγον τον λέγοντα δλον τι ύφ' δλου

έαυτοΰ κινεΐσθαι νυν δτι καί αδύνατον έστι τούτο, ώς προεΐπεν, άπο-
δείκνυσι. δείκνυσι δέ αδτο τψ της κινήσεως όρισμψ προσχρώμενος
και τ ψ του κινουμένου, κινουμενον γάρ φαμεν τό κινητόν καί ετι έν τ ψ 2»
15 δυνάμει ον καί είς έντελέχειαν βαδίζον την τελείαν, έπειδή ή κίνησις, κάν
έντελέχεια του κινητού η , αλλά ατελής έντελέχεια ώς ετι έν τ ψ δυνάμει
οντος τοΰ κινουμένου, το μέντοι κινοΰν ένεργεία εστίν ήδη. τό γαρ θερ-
μαΐνον θερμόν είναι χ ρ ή κατ' ένέργειαν, καί το μεταδιδον άλλφ τινός,
δπερ αδτός γ ε ν ν α ν είπεν, αότο πρότερον εχειν έκεΐνο, ου μεταδίδωσι.
20 τούτων οδν έναργών όντων, έάν δλον τι ύφ' δλου έαυτοΰ θερμαίνηται,
καί)' δσον μέν θερμαίνει, θερμόν ήδη έστίν ένεργεια;, καθ' δσον δέ θερ- 30
μαίνεται καί έπί τό θερμον είναι βαδίζει, δυνάμει μόνον έχον τοΰτο τέως
οίίπω θερμόν εστίν, ώ σ τ ε αμα το α υ τ ό και κ α τ ά τ ό α υ τ ό θερμον
ε σ τ α ι κ α ί ου θ ε ρ μ ό ν , δπερ αδύνατον, είπερ άδυνατόν έστι το την άντί-
25 φασιν συναληθευειν. ώς δε και έπί τοΰ θερμοΰ ουτω καί έπί των άλλων
κινήσεων, έ φ ' ών τό κινοΰν συνώνυμον ι'σχει Ιαυτψ το κινουμενον, otov
το φέρον φέρεσθαι ποιεί καί το αυξον αυξεσθαι καί το έπιστήμον ποιεί
έπιστήμον, ανάγκη τήν άντίφασιν συναληθευειν, εί αότό τι υφ' έαυτοΰ κι- 35
νοΐτο. εί δέ τοΰτο αδύνατον, αδύνατον τι δλον υφ' δλου έαυτοΰ κινεΐσθαι.
30 συνάγεται δέ και έν δευτέρψ σ χ ή μ α τ ι το αδύνατον ουτω· πάν το κινου-
μενον, καθ' 8 κινείται, ατελές· ουδέν κινοΰν, καθ' δ κινεΐ, ατελές· ουδέν
άρα κινοΰν, καθ' δ κινεΤ, κινείται, προαγαγών δέ έπι τοΰ θερμοΰ τον λόγον
ó 'Αριστοτέλης έπήγαγεν ο μ ο ί ω ς δέ καί τ ω ν άλλων Ικαστον, δσων
τό κ ι ν ο ΰ ν άνάγκη εχειν τό συνώνυμον, τουτέστιν είς συνώνυμον
35 αυτψ άγειν το κινουμενον υπ' αότοΰ, οίον το θερμαΐνον θερμον ον
θερμόν ποιεΐν το θερμαινόμενον καί το διδάσκον έπιστήμον 8ν έπιστήμον 40
ποιεΐν το διδασκόμενον. τοΰτο δέ λέγει, έπεί μή πάντα τά ποιοΰντα δμοια
αυτοΐς ποιεΐ· ή γαρ μάστιξ τους μώλωπας ποιεί οδκ έχουσα αδτή
μώλωπας.

1 έσήμανεν F M : έσήμαινεν a A είπών] C. 5. p. 25Gb34 8 τε om. a 9 ν-ινητόν a :

•χινητικόν A F M 12 προεΐπεν] ρ. 257 b l 26 s u p r a οίον add. εί A 2 36 ποιεί a F
28*
 1236 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257 b 6 ]

Διαιρεί δε 6 Θεόφραστος έν τρίτω των Φυσικών ή Περί οδρανοΰ τά 287··

γινόμενα ούτως· " ή γαρ υπό όμοιου γίνεται, φησίν, ώς άνθρωπος υπό
ανθρώπου καί θερμόν δπο θερμού, ή υπό έναντίου, ώς όρώμεν τους
κεραυνους καί τάς άστραπάς· όπό γαρ ψυχρότητος ή τούτου του πυρός έν
5 τψ αέρι γένεσις άθροίζοντος είς §ν τδ έν αδτοίς θερμόν καί έκπυροΰντος.
ή τρίτον υπό έντελεχεία δλως οντος, ώς καί ó μώλωψ· υπό γάρ έντελε- 45
χεία ούσης της μάστιγος γίνεται, ουτε δε όμοιας έ'τι ουτε έναντίας τψ γι-
νομένψ. και τά υπό του ήλίου δέ, φησί, γινόμενα υπό έντελεχείας γίνε-
ται· καί γαρ αυτός ουτε δμοιος ουτε έναντίος τοις γινομένοις υπ' αδτοΰ."
10 έφιστοίνει δέ ó 'Αλέξανδρος, οτι όπό έντελεχείας λέγεται γίνεσθαι τά υπό
της μάστιγος αντί τοΰ υπό ένεργείας και πληγής, καί δήλον δε δτι καί τά
άλλα πάντα τά γινόμενα υπό έντελεχείας γίνεται, είτε τό ένεργεία είναι, so
δ έστιν, είτε τήν ένέργειαν δηλοΐ ή έντελέχεια. μήποτε ουν ώς των μεν
άλλων και ίδίψ τινί χαρακτήρι κρατουμένων, τούτων δέ μόνον το ένεργεΐν
15 έχόντων, ούτως ώνόμασεν αδτά. έφιστάνειν δέ ά£ιώ τη των ποιούντων
καί γινομένων διαιρέσει, μήποτε πάντα τά καθ' αότδ ποιοΰντα καί γινό-
μενα φυσικώς όμοια ποιεί καί δμοια γίνεται, έκ μεν γάρ τών έναντίων
ώς έ£ υλης γίνεται πάντως τά γινόμενα, υπό δέ τών έναντίων ώς υπό
ποιητικών αίτιων οδδέν | γίνεται καθ' αυτό. δρα μεν γάρ είς άλληλα 287ν
•20 τά έναντία, γίνεται δέ οδ τό έναντι'ον υπό τοΰ έναντίου, αλλά το δμοιον.
και τοΰτο καί τψ Άριστοτέλει δοκεΐ έν πρώτψ της Περί γενέσεως γράφοντι
ούτως· "διό καί ευλογον ηδη τό τε πυρ θερμαίνειν καί τό ψυχρόν
ψύχειν, καί δλως το ποιητικον όμοιοΰν αυτψ το πάσχον· τό τε γάρ ποιούν
καί τό πάσχον έναντία έστί, καί ή γένεσις είς τοδναντίον, ώστε ανάγκη τό
25 πάσχον εις το ποιούν μεταβάλλειν." καί τό πυρ δέ υπό τοΰ ψυχροΰ κατά 6
συμβεβηκός γίνεται καί οδ καθ' αυτό· οδ γάρ καθ' δ ψυχρόν πυρός έστι
ποιητικόν, αλλά καθ' 8 ψυχρόν πυκνοί καί συνάγει τά τέως έσκορπισμένα
πυρά καί παρατριβόμενα άλλήλοις ετι μάλλον έκπυροΰσθαι ποιεί, μετα-
βάλλοντα είς έαυτά τά πλησιάζοντα, καί ή μάστιξ δέ καθ' αυτό μέν
30 δμοιον έαυτη τύπον έμποιεΐ τ φ μαστιζομένψ, βιαίως έπωθοΰσα διά τήν
κίνησιν, οί δέ μώλωπες κατά συμβεβηκός έπιγίνονται συχνών μικρών ίο
αγγείων ρηγνυμένων καί χεομένου τοΰ αίματος ένδον, d ουν ταΰτα αληθή
λέγω, έοικεν ó 'Αριστοτέλης το δ σ ω ν το κ ι ν ο ΰ ν α ν ά γ κ η ε χ ε ι ν τ ο
σ υ ν ώ ν υ μ ο ν κινούμενον ειπείν αντί τοΰ 'δσα καθ' αυτό κινεί', ώς από
35 τεκμηρίου τοΰ συνωνύμου δηλών αδτό καί έπί τούτων βουλόμενος τήν
άντίφασιν συναληθεύειν, εί τις αδτό τι υφ' έαυτοΰ λέγοι κινείσθαι, άλλ'
οδκ έπί τών κατά συμβεβηκός κινούντων τε καί κινουμένων, δείςας δέ,
οτι αδύνατον αδτοκίνητόν τι είναι ούτως, ώς δλον υφ' δλου έαυτοΰ κινεϊ- 15

1 Θεόφραατος] f r . 16 ρ. 163 W i m m e r 5 αότοίς A F M : αΰτοΐς a : conicias αότι», seil.

dipi, q u a m q u a m cf. Simplicii rationes ν. 27. 28 21 ΙΙερΙ γενέσεως] A 7. 324 1 1 9
tv
22 τό τε] τό a 2 3 όμοιοΰν ex Arist. a : όμοιοι (sic) Α: δμοιον F M p o s t αύτψ add.
ποιεϊν F 31 oí δε] oí ôè ai sic A 3 3 ó om. a δηλών a : δηλον A F M
 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I I 5 [Arist. p. 257 b 6. 13] 1237

aröott, καί συνεπεράνατο, δτι εΐπερ όλως έ'στι τι αυτοκινητον, ανάγκη tò 287»
μεν τι αυτού κινεΐν, το δέ κινεΐσ&αι.

ρ. 2571)13 " Ο τ ι δ ε ο υ κ έ'στι τ ο a i t ò α υ τ ό κ ι ν ο ύ ν οΰτ<ας εως τοΰ

εγγύτερον δε τ ο πορρώτερον τοΰ κινουμένου της αρχής ή το20
5 μεταξύ.

Συμπερανάμενος "ει εστι τι αυτοκινητον, ανάγκη το μεν τι αυτοΰ κι-

νεΐν, το δε κινεΐσθαι' δέδωκε πάλιν ήμίν καί τούτου την διαίρεσιν έννοεΐν.
εί γαρ το μεν τι κινεί το δέ κινείται, ή μέρος μεν κινεί τό δέ δλον κινεί-
ται, ή τό μεν δλον κινεΐ μέρος δε κινείται, ή μέρος μέν τι κινεί, μέρος δε
10 κινείται, διαιρεί δέ καί τούτο ó Είίδημος ούτως· " τ ο γάρ κινούν, φησί,
μέρος ή άκίνητον ον κινήσει ή κινούμενον* αλλ' εί μέν άκίνητον, δέδεικται
ο βουλόμε^α, δτι το αυτοκινητον σύγκειται έκ κινουμένου καί ακινήτου 25
του κινοΰντος. εί οέ το κινούν μέρος κινούμενον καί αυτό κινεί, επειδή
πάν το κινούμενον .υπό τίνος κινείται καί τούτο υπό τίνος κινηί)ήσεται,
1 * Vf· (\ Λ 5 >/ y \ Τ ί 1 1 W " f )
15 ουκουν εςωί)εν μεν ουχ οιον τε είναι το κινούν αυτο· ου γαρ αν ετι υφ
έαυτοΰ λέγοιτο κινεΐσ&αι το ολον, αλλ' όπ' άλλου τοΰ τό κινούν αυτό
μέρος κινοΰντος· υπό τίνος άρα των έν τω αυτοκινήτψ κινήσεται. ή οδν
υπό τίνος των έαυτοΰ μορίων κινήσεται τό κινοΰν μέρος ή υπό του κινου-
μένου. καί τούτο πάλιν τό κινούν ή άκίνητον ον κινεί, καί εσται τό πρώ- 30
20 τως κινούν άκίνητον, ή κινούμενον καί πάλιν ή υπό μέρους έαυτοΰ ή υπό
του κινουμένου, άνταναιροΰντες δέ, φησίν ó Ευδημος, ούτως ήςομέν ποτε
εις τά π ρ ώ τ ω ς κινοΰντα· ταύτα δέ ή ν , α μή τινι έκίνει, άλλ' ολα ολοις·
ου γάρ ενδέχεται την άνταναίρεσιν άπειρον είναι· ου γάρ αν κινοΐντο μ ή
οντος πρώτου, δέδεικται δέ, δτι ολον υπό δλου αδύνατον κινεΐσί)αι έαυτοΰ·
25 ώστε ανάγκη το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν άκίνητον ον κινεΐν." ουτω μέν ούν ó Ευ-
δημος διαιρεί* ó δέ 'Αριστοτέλης πρώτον άναιρεΐ τό μόριον μέν τι κινεΐν, 35
μόριον δέ τι κινεΐσ&αι ούτως, ώστε καί τό κινούμενον κινεΐν πάλιν το
κινοΰν αυτό και το κινοΰν κινεΐσθαι υπό τοΰ κινουμένου υπ' αότοΰ· συμ-
βαίνει γάρ ούτως έ κ ά τ ε ρ ο ν ύ φ ' έ κ α τ ε ρ ο υ κ ι ν ε ΐ σ & α ι υπό τε τοΰ κινου-
30 μένου υπ' αυτοΰ καί υφ' έαυτοΰ. εί γαρ τό Α κινεί το Β , το δέ Β
κινεί zb Α, καί ύφ' έαυτοΰ άρα κινείται το Α καί μάλλον ή ύπό τοΰ Β ·
μάλλον γάρ υπό τοΰ πρώτου κινοΰντος κινείται τό κινούμενον ή υπό τοΰ
προσεχούς, ώς δέδεικται πρότερον. ταύτην ουν έλέγχει την υπόί)εσιν ó 40
'Αριστοτέλης πρώτην είς άδύνατον άπάγων αυτήν το μηδέν έ'σεσ&αι πρώ-
35 τον κινοΰν, ώς το μεν είναι κινοΰν α υ τ ώ ν , το δέ κινούμενον υ π ' έκείνου.

1 καί om. a 3 t ò oui. et κινεΐν Arist. vulg., sed κινοΰν Ε Κ G εί

AF: ώ ί εί Μ : om. a 9 ή μέρος — κινείται (10) om. a 10 Εΰδημος] fr. 79
p. 103,22 Sp. 13 κινοΰν] κινούμενον a 16· τοΰ t ò ] του F 17 r¡ ουν a : εί
ouv A F M 21 ήξιομεν a 23 κινοίντο a A M : κινοϊτο F Spengel 27 κινεΐν
a corr. A 1 : κινεί A ' F M 29 ούτως, u> ex o cori'. A 1 3 3 πρότερον] c. 5. 256« 10
34 πρώτην om., sed suppl. A 1
1238 SIMPLICII IN PHTSICORÜM VIII 5 [Arist. p. 257 b 13. 20]

εδει γάρ, (ε?) μ η δλον αυτδ αυτό κινεί, το μεν τι είναι κινοΰν π ρ ώ τ ω ς , 287»
το δε υ π ' έκείνου κινούμενον* δτι δέ μηδέν εσται π ρ ώ τ ω ς κινούν έν τ ψ
ούτως αυτοκίνητα), δείκνυσιν έκ του έκάτερον των μορίων πρώτον ευρεθή-
σεσθαι κινοΰν· ε? δέ πάντα π ρ ώ τ α ομοίως, οόδέν áv ε?η πρώτον, δτι δέ
5 έκάτερον π ρ ώ τ ο ν , δεικνυσιν έκ τοΰ έκάτερον μ η μόνον το ίτερον κινεΐν, 45
άλλά καί έ α υ τ ό , και μάλλον υφ' έαυτοΰ κινεΐσόαι ή υ π ό τοΰ κινουμένοο
υ π ' αυτοΰ. τό δέ μάλλον κινοΰν τό πρώτον κινούν έοτιν. δτι δέ καί
έαυτό κινεί έκάτερον, δείκνυσι διά τοΰ τ ο γ ά ρ πρότερον αιτιώτερον
τοΰ κινεΐσ&αι τοΰ έ χ ο μ έ ν ο υ [μέν ψ ] κ α ί κ ι ν ή σ ε ι μ ά λ λ ο ν , εί γάρ,
10 ώ ς ε ί ρ η τ α ι , τό μέν Α κινεί τό Β , το δέ Β κινεί τό Α , εσται τό Α το
πρώτον κινοΰν καί έαυτό κινοΰν, καί μάλλον ή υπό τοΰ Β κινείται· ομοίως
δέ κ α ί , εί το Β κινεί το Α , τό δέ Α κινεί το Β , τό Β πάλιν πρώτον
κινοΰν και έαυτό κ ι ν ή σ ε ι , και μάλλον ή το Α τό π ρ ο σ ε χ ώ ς αότο κινοΰν, 50
ώστε έκάτερον καί πρώτον εσται καί έαυτό κινήσει και δλον υφ' δλου
15 έαυτοΰ κινήσεται· δπερ έδείχθη αδύνατον, τοΰ δέ μάλλον υφ' έαυτοΰ
κινεΐσθαι τό Α ή όπο τοΰ Β έν τοις άντικινουμένοις δεικτικον παρήγαγεν
το το μέν Α έαυτψ κ ι ν ε ΐ ν , τό δέ Β κινούμενον δπό τοΰ Α κινεΐν το Α·
μάλλον γάρ κινεΐ τό έ α υ τ φ κινοΰν ή το τιρ υφ' έτερου κινεϊσθαι κινοΰν.
το δέ έ γ γ ύ τ ε ρ ο ν δ έ τ ό πορρώτερον τοΰ κινουμένου της αρχής ή
20 τ ο μ ε τ α ξ ύ είρηκεν αντί τοΰ | συγγενέστερον καί οίκειότερον εις α ρ χ ή ς 288»
λόγον έστί τό πορρώτερον τοΰ έ σ χ ά τ ο υ κινουμένου ή π ε ρ τό μεταξύ τούτου
τε καί τοΰ πορρώτερον οντος. εί γάρ κινουμενον μέν εσχατόν έστι το Γ ,
π ρ ο σ ε χ έ ς δέ κινοΰν αυτό το Β καί πορρώτερον το Α , άρχοειδέστερόν έστι
τό Α τοΰ Β είς το κινεΐν τό Γ πορρώτερον ον τοΰ Γ ή π ε ρ το Β . και
25 εί μηδέν εχοι προ έαυτοΰ κινοΰν το Α , αυτό áv είη α ρ χ ή τ η ς κινήσεως,
ομοίως δέ καί δυεΐν όντων, έάν τό μέν Α κινή τό Β , τό δέ Β κινη τό 5
Α , αρχοειδέστερον προς την τοΰ Α κι'νησίν έστι το Α ή π ε ρ τό Β , πορ-
ρώτερον έαυτοΰ ο ν · (τό δ' αυτό καί έ π ί ) τοΰ Β ρητεον ώστε πάντα
ομοίως π ρ ώ τ α , καί διά τοΰτο οόδέν πρώτον, ó δέ 'Αλέξανδρος διά τών εί-
30 ρημένων δ ε δ ε ΐ χ δ α ι φησι τό μηδετερον αότών υπό τίνος εξωθεν και άλλου
κινηΟήσεσΒαι, αλλ' αυτά ύφ' αυτών, άμεινον δέ οιμαι λέγειν, δτι τό μηδέν
είναι πρώτον κινοΰν άποδέδεικται. καί πρός την τούτου κατασκευήν
παρείληπται τό έκάτερον αυτών καί έαυτδ κινεΐν, ίνα διά τούτου άρχοειδε- ίο
στερον καί πρώτον δ ε ι χ θ η .

35 p. 257b20 "Ετι οδκ άνάγκη τό κινοΰν κινεΐσ&αι, εί μή υφ' αό-

τ ο ΰ £ως τοΰ τ ό δ έ κ ι ν ο ΰ ν άκίνητον.

Δεύτερον έ π ι χ ε ί ρ η μ α δεικνύον, δτι το αΰτοκίνητον ουκ áv είη τοιοΰ-

1 εί addidi κινεί A 1 : κινεΐν a A ' F M 3. 4 εΰρεθήσεται a 9 μέν, ώι Α 1 :

μέν ώ F M : del. lineóla A 2 (credo relictum ex corrupta lectione tip έχομένψ): δι' 8 a
18 κινοΰν (alteram) a : κινεΐν AFM 24 ήπερ a A 2 FM : είπερ A 1 26 δυεΐν A : δυοΐν
aFM 28 τό δ' αυτό καί έπί omissa in AFM, sensui certe apta rest, a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Aiist. p. 2 5 7 b 2 0 . 23. 25] 1239

τον, ώς έκάτερον τ ω ν μ ε ρ ώ ν κινεΐν Οάτερον. δέδεικται γαρ έν τοις έ'μ- 288 Γ

προσΟεν, οτι ουκ ανάγκη πάν το κινούν υπ' άλλου τινός Ιςω íkv
κινεΐσΟαι, αλλά το πρώτον κινούν, εί α ν ά γ κ η κ ι ν ε ΐ σ δ α ι , ύφ' έαυτοΰ κινεί- 15
ται. έάν οδν ύποτεΟη το Β κινούμενον υπό το5 Α , αληθές ειπείν οτι
δ το Α οΰκ ές ανάγκης υπό τίνος εςωΟεν κινήσεται. έάν γάρ άντικινήταί
ποτε υπό του Β , κατά συμβεβηκός κινεί το Β , οτι συνέβη το Α τ ω ν κι-
νουμένων ύ π ' άλλου είναι καί ουτω κινούντων. το δε κατά συμβεβηκδς
κινοΰν δύναται καί μ ή κινεΐν. έάν ουν ληφΟη το Β κινοΰν, ουδέ το Α
κινείται, εσται ουν τό μεν Β κινούμενον, τό δε Α κινοΰν άκίνητον ον. οόκ 20
10 άρα ύ π ' αλλήλων άντικινεΐσΟαι α ν ά γ κ η τά του αυτοκινήτου μόρια, "φέ-
ρεται δε, φησίν ó 'Αλέξανδρος, καί άλλη γραφή τ ο ι α ύ τ η · έ'τι ο υ κ άνάγκη
το κινούμενον κινεΐν." καί αρέσκει μάλλον α υ τ ψ αυτη ή γραφή· τδ
γάρ ελαβον τοίνυν ένδέχεσΟαι μή κινεΐν υπό του 'Αριστοτέλους
ρηθέν άκολουΟεΐν μάλλον τ ω ο υ κ ά ν ά γ κ η τ ο κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν κινεΐν. αλλ'
1 5 εί ούτως ε ί η γεγραμμένον οόκ άνάγκη το κινούμενον κινεΐν, πώς
συνάγει το έπαγόμενον το εί μ ή ύφ' έ α υ τ ο ΰ , εί μ ή άρα προς το κινού-
μενον συντάττοιτο το ύφ' έαυτοΰ. αλλ' εοικεν ó ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς βούλεσόαι 25
δείςαι τά συντρέχοντα άλλήλοις τό μ ή τ ε τό Α έξ ανάγκης κινεΐσΟαι υπό
του Β μ ή τ ε τό Β έζ ανάγκης κινεΐν το Α . και αρχόμενος μεν περί του
20 Α είπεν, οτι οόκ ά ν ά γ κ η τό κινοΰν κινεΐσΟαι, προϊών δε περί του Β , οτι
ένδέχεται μ ή κινεΐν.

ρ. 257ΐ>23 Έτι ο υ κ ά ν ά γ κ η τ ο κ ι ν ο ΰ ν ά ν τ ι κ ι ν ε ΐ σ Ο α ι »ως του εί'περ

άνάγκη άεί κίνησιν είναι.

Ί ο τρίτον έ π ι χ ε ί ρ η μ α τό δεικνύον, οτι ουκ άντικινεΐται ύ π ' αλλήλων so

25 τά του αυτοκινήτου μέρη, έφόδφ μεν χρήται τη αυτη, οτι ουκ άνάγκη
παν το κινούν άντικινεΐσΟαι, είπερ δέδεικται, (οτι) το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν ή
άκίνητον ον κινεί ή αυτό ύφ' έαυτοΰ κινούμενον. ύπομιμνησκει δε της
αίτίας η μ ά ς , δ ι ' ήν α π ε δ ε ί χ θ η τοΰτο ούτως έ'χον · δει γ ά ρ είναι το π ρ ώ τ ω ς
κινοΰν ή άκίνητον ή αύτοκίνητον, εί'περ άνάγκη άει κίνησιν είναι,
30 ώς δέδεικται πρότερον. εί γάρ έ π ' άπειρον άλλο ύπ' άλλου έ'ςωΟεν κι-
νούμενον ύ π ο Ο ώ μ ε ό α , ουκ έ'σται κίνησις· δει γ ά ρ ε ί ν α ι τό πρώτον κινοΰν, 3ό
τ ώ ν δε άπειρων ουδέν έστι πρώτον.

p. 2 5 7 b 2 5 "Ετι ήν κινεί κίνησιν κινοΐτο άν, ώστε το Οερμαΐνον

θερμαίνεται.

35 Δέδεικται πρότερον, οτι ει κ α θ ' αύτό τι κινοΰν κινοΐτο, κατά το αυτό

5 άντικινεΐται Α 6 Β (alterum)] β a A ' M : a A 2 F 7 οδτω] oò τών F 8 τό

β μή κινοΰν a. sensus: non, si sumatur movens B, propterea etiam A movebitur 14 τώι
ex τό corr. A 1 26 ότι addidi, post κινοΟν a 27 κινεί] κινεΐν F ί>φ' έαυτό Α
30 πρότερον] c. 1. 251b 13 sqq. 31 υπο9ώμε8α A F M : ΰποθοίμεθα a 33 καί
xivoìt' a (ut Arist. vulg., sed και oui. ΕΚ) 35 πρότερον] c. 5. 256b 30 sqq.
1240 SIMPLICII IN PHTSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257b25. 26]

είδος κινήσει τε και κινηθήσεται, ώστε το θερμαΓνον θερμανθήσεται· 288 Γ

τούτο δέ έστιν αδύνατον, το μέν γάρ θέρμαιναν θερμόν ήδη ον ένεργεία
θερμαίνει, τό δέ θερμαινόμενον ου π ω θερμόν έστιν ένεργεία. ωστε το αδτό
κατά το αδτό καΐ θερμόν ε στα ι καί oò θερμόν, δπερ αδύνατον, τούτο οδν 40
5 συμβαίνειν φησίν, έάν έν τ ψ αδτοκινήτω τό μεν τι μέρος θερμαινη, το
δέ θερμαίνεται, μιας γαρ ούσης της του αυτοκινήτου κινήσεως θερμόν τε
είναι και ου θερμόν αυτό άνα'γκη, δπερ αδύνατον, εί μεν γάρ ώς δια-
κεκριμένα λαμβάνοιτο τά μέρη καί μή αντικινούμενα ύπ' αλλήλων, ουδέν
θαυμαστόν το μέν θερμαινειν, το δέ θερμαίνεσθαι, ώς θερμαίνει μέν το
10 ήπαρ, θερμαίνεται δέ ή γαστήρ έν τ ψ σώματι, καί το μέν ποιεί, τό δέ
πα'σχει· εί δέ ώς §ν τό αδτοκίνητον μίαν ένέργειαν ένεργοΰν κινεί και 45
κινείται, άτοπον έπί του ένός κατά ταδτον την άντίφασιν σοντρέχειν.
συνδραμεΐται δέ, έάν αντικινοΰντα άλληλα τά μόρια έν τιρ αδτοκινήτψ καί
έαυτά κινεΐν άναγκάζηται, ήν άλληλα κινεΐ κίνησιν. καί τοΰτο οδν τέταρ-
15 τον έπιχείρημα προστέθεικε δεικνόον, δτι αδύνατον ούτως αυτοκίνητον τι
εΐναι, ώς των μερών άλληλα αντικινούντων διά το συμβαίνειν και τών
μερών Ικαστον αότοκίνητον είναι και συντρέχειν έ π ' αδτοΰ την άντίφασιν.
ó δέ 'Αλέξανδρος την ρήσιν ταύτην ούτως έ'γραψεν δ τ ι ή ν κ ι ν ε ί τ α ι κί-50
ν η σ ι ν κ ι ν ο ί η ά ν , ουδέν της έννοιας διαφερούσης.

20 ρ. 257b26 Άλλά μήν, οδδέ του πρώτως αδτό αότό κινοΰντος

ί ω ς του | τ η ς δλης άρα, τό μ έ ν κ ι ν ή σ ε ι άκίνητον ον, τ ό δ έ 288»
κινηθήσεται.

Δείξας, δτι τ ω λέγοντι το αδτοκίνητον ούτως, ώς τών μερών αυτοΰ

κινοΰντων άλληλα συμβαίνει το καί έκαστον τών του αυτοκινήτου μερών 5
25 αδτοκίνητον λέγειν, καί τά έπόμενα άτοπα τ ω λόγω συναγαγών κατά
πλείονας έφόδους, προστίθησι καί τοΰτο τοις προδεδειγμένοις καθόλου, δτι
μ ή οΐόν τε αυτοκίνητον τι είναι ούτως, ώς εν τι μόριον αυτοΰ ή πλείω
αδτά έαυτά κινεΐν. εί γάρ είη το δλον αότοκίνητον, καί εχοι ή £ν μέρος
αότοκίνητον ή πλείω, ή υπό τών αυτοκινήτων έν αδτψ μερών κινήσεται,
30 ή δλον υπό δλου. αλλ' εί μέν τ ω αδτοκίνητον τι μόριον εχειν το δλον
αδτοκίνητον έστι, τό μόριον άν έκεΐνο εΐη τό π ρ ώ τ ω ς αδτοκίνητον, οδ τό ίο
δλον· πίστις δέ τούτου, δτι χωρισθέν τό μόριον αδτό μέν αδτοκίνητον
εσται, το δέ δλον οδκέτι. εί δέ δλον όφ' ολου κινείται, έχον έν έαυτφ
ή Ιν ή πλείω μόρια αδτοκίνητα, ήν μέν είπεΐν, δτι αδύνατον δέδεικται τό
35 δλον ύφ' δλου έαυτοΰ κινεΐσθαι, iva μή συνδράμη ή αντίφασις. νΰν δέ
οδ τοΰτο πρόκειται, άλλά το δείζαι, δτι αδύνατον το δλον αδτοκίνητον ή
Sv ή πλείω μέρη εχειν έν Ιαυτψ αδτοκίνητα. εί ουν δλον όφ' δλου έαυ-

8 oòftèv a 11 τό αότό | κίνητον sic a 18. 19 Alexandri lectioneu) Aristotelis

codici E obtrusit corrector (E 2 ) 23 μόνως γάρ ούτως ofdv τέ τι αότοκίνητον είναι, quod
in lemmate OÍD. Siinpl. (sed cf. p. 1241,24), restituii a 24 κινουντων, ούντων in
ras., A 35 κινεϊαθαι ίνα] υθαι ëva om. A : suppl. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 257b26. 258->3] 1241

του και} 1 αυτό κινείται, τά μέρη κατά συμβεβηκος αν αυτά έαυτά κινοΐ. 288 ν
ώς γαρ έν τ ψ δλφ κινουμένω τά μέρη τά συνεχή κατά συμβεβηκός κινεί-
ται, ούτως και τά του αυτοκινήτου ¡χόρια κατά συμβεβηκός αν είη εαυτά
κινουντα· εί δε κατά συμβεβηκός, ουκ ές ανάγκη;, ώστε εάν ύποτε&η μ-ή
5 κινειν έαυτά, ουδέν αδύνατον υποτεδήσεται. καί έγώ μεν οιμαι μέχρι
τούδε τήν άπόδειξιν προαγαγεΐν τον Άριστοτέλην δεικνύντα, οτι ουκ άνάγκη
ούτως αυτοκίνητον είναι το ολον, ώς ή εν ή ττλείω μόρια έν έαυτψ αυτο-
κίνητα έ'χον · είτε γαρ υπό των μέρων κινοίτο, οόκ έ'στι το ολον πρώτως 20
αυτοκίνητον, είτε ολον ύο' ολου ε α υ τ ο ί κινείται, ουκ άνάγκη εχειν έν
10 έαυτψ ή εν ή πλείω μόρια αυτοκίνητα, δπερ εδει δεϊςαι. ó δε 'Αλέξαν-
δρος· "έάν ύποτεθη, φησίν, τά κατά συμβεβηκός αυτοκίνητα μόρια μη
οντα αυτοκίνητα, αδύνατον μεν ουδέν ύποτεθήσεται. ουκέτι δ ε , φησίν,
έ'σται το ολον κινούμενον, εί ούτως ήν αυτοκίνητον, διότι τα μόρια αυτου
αυτά έκίνει. αλλ' εί ή ύπό8εσις καί ολον ύφ' ολου κινουμενον ελάμβανε
15 το εν ή πλειω μέρη αυτοκίνητα εχον, ταύτης μενούσης το αδύνατον έπί 25
των μερών χ ρ ή συνα'γειν." τούτο γάρ και πρόκειται δεϊξαι, οτι το αυτο-
κίνητον ουκ άνάγκη ούτως είναι αυτοκίνητον, ώς Sv ή πλείω μέρη εχειν
αυτοκίνητα, εί ουν είναι μεν χρή πάντως το αυτοκίνητον μεταξύ του
ακινήτου καί ετεροκινήτου, άνάγκη δε ή ούτως αυτό είναι ώς ολον υφ'
20 ολου έαυτου κινείσδαι, ή ώς ολον υπό μέρους, ή μέρος υπό ολου, ή ώς
Sv ή πλείω μέρη εχον έν έαυτψ αυτοκίνητα, ή ώς τό μέν τι εχον κινούν
άκίνητον ον το δέ κινούμενον, άνήρηται δε τά άλλα πάντα, είκότως συμ- 30
περαινόμενος ώς έπί γραμμής ειπεν, οτι τ ή ς δ λ η ς ά ρ α τ ο μ έ ν κινήσει
ακίνητον ον, τό δε κ ι ν η θ ή σ ε τ α ι . μόνως γάρ ούτως οΓόν τ έ τ ι
25 α υ τ ο κ ί ν η τ ο ν ε ί ν α ι , εί μέρος μέν τι αυτου ε ί η κινούν ακίνητον ον, μέρος
δε ύπ' έκείνου κινούμενον.

p. 25S»3 "Ετι είπερ ή ολη α υ τ ή αυτήν κινεΐ, το μέν κινήσει

αυτής, το δέ κ ι ν ή σ ε τ α ι . ή άρα A B ύπ' αυτής τε κινηθήσεται
καί υπό τ ή ς Α.

30 Ταύτην τήν ρήσιν ó 'Αλέξανδρος έ'δοξέν μοι καινοπρεπώς έξηγεϊσθαι· 35

σκοπον μέν γάρ αυτής είναι φησιν άλλο άτοπον προσθείναι τω ολον αυτό
αυτό κινειν λέγοντι λόγω ούτως ώς έκάστου των μερών αυτου αυτοκινή-
του οντος. το δέ άτοπον τοιούτον εί ούτως έ χ ε ι , δήλον οτι των μερών
εκαστον ές έαυτου κινούμενον και άλλο κινήσει· ουτω γάρ έ'σται το ολον
35 αυτοκίνητον, εί καί άλληλα κινοίη τά μέρη αυτοΰ οντα αυτοκίνητα, εί
γάρ μ ή συμπράττοι τι αλλήλοις τά μέρη προς τήν κίνησιν, αλλ' έφ'
εαυτών ε ί η κινούμενα, οόκ αν ε ί η το δλον αότοκίνητον, αλλ' εκαστον των 40

9 δλον] ολου a ανάγκη a F : ανάγκην AM 16 αυναγαγεϊν a 19 ακινήτου

a M : UBI·/.ινήτου Α : αυτοκινήτου F 31 τω] τό A : corr. A 1 3G. 37 é'f έαυτών a :
έφ' έαυτόν Α : ύφ' έακτών F M
1242 SJMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 258»3. 5]

μερών, τό δέ δλον άθροισμα <3ν είη πολλών αυτοκινήτων. sí οδν και 28 8 ν

άλληλα xtvst τ ά μέρη, 2καστον οότών ά μ α μεν έαυτό χι νήσει, ά μ α δέ καί
υ π ' άλλου κινηθήσεται, και ει μία ή ολου του αυτοκινήτου κίνησις, δήλον
ώ ς την αότήν κίνησιν εσται π ά ν τ α τ ά μόρια κινούμενα τε xal κινοΰντα,
5 ώστε 2καστον αυτών πλεονάκις εσται την αυτήν κίνησιν κινουμενον ύφ'
έαυτοΰ τε καί υ π ' άλλων, δ έστιν ά τ ο π ο ν άτοπον γάρ το λέγειν, ήν
έζ αύτοΰ τι κινείται κίνησιν, ταύτην αυτό καί υ π ' άλλου κινεΐσ&αι. ει 45
δέ άλλην μέν ε ΐ η κίνησιν υ φ ' έαυτοΰ κινουμενον, άλλην δέ υπό του μέ-
ρους, ετι άτοπώτερον* αδύνατον γάρ το αότοκίνητον μίαν ουτω κινηΟήναι
10 κίνησιν. " αυτός δέ, φ η σ ί , διά βραχέων ΟεΙς την έπιχείρησιν καί χωρίς
έξεργασίας έ π α υ σ α τ ο " . ουτω μέν δ 'Αλέξανδρος, οόδαμοΰ τ ο υ ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς ,
δσον έ μ έ γινώσκειν, υποθεμένου τ ά μέρη κινεΐν ά λ λ η λ α , αλλά την AB
υφ' έαυτής κινεΐσδαι λέγει καί υπό του Α. μήποτε ουν άμεινον άφε-
λέστερον άκούειν του είρημένου, δτι είπών " τ η ς δλης άρα το μέν κινήσει όθ
15 άκίνητον έ'ν, το δέ κινηΟήσεται" έπιστώσατο διά του έφεξής το είρημένον.
ε ί π ε ρ γάρ ή δ λ η αυτή αύτήν κινεί, ανάγκη ούτως έ'χειν ώ ς τό μέν
κινεΐν αυτής, το δέ κινεΐσ&αι· ή άρα A B δλη ό φ ' έαυτής ουτω λέγεται
κινεΐσΟαι, ώ ς τ η ς Α τής ακινήτου έν αυτη κινούσης, τ η ς δέ Β δηλονότι
κινούμενης, ώ ς έκ κινοΰντος ουν ακινήτου και κινουμένου το δλον αυτο-
20 κίνητον λ έ γ ε τ α ι · τοΰτο δέ καί έφεξής αναπτύξει. |

ρ. 258»5 Έπεί δέ κινεί το μέν κινουμενον υπ' άλλου 2ως του 289 Γ
ή θατέρου θάτερον. ίο

Ό μέν 'Αλέξανδρος " δ ε ί ξ α ς , φησίν, δτι το αότοκίνητον ε χ ε ι τό μέν

τι κινούν άκίνητον, το δέ ύ π ' έκείνου κινουμενον, διά τούτων δείκνυσιν,
25 έκ τίνων άνάγκη συγκεΐσί)αι το αότοκίνητον, δτι έζ ακινήτου μέν, κινοΰντος
δέ, καί κινουμένου υπό τούτου ουκ ές ανάγκης δέ κινοΰντος," έ γ ώ δέ τί
ταύτα διαφέρει αλλήλων απλώς ουτω λεγόμενα, ουκ έφιστάνω. μήποτε
ουν το πρότερον συντόμως είρημένον έςαπλοΐ νυν δ 'Αριστοτέλης διελών 1»
π ρ ώ τ ο ν είς τρία τ ά κατά κίνησιν ποιοΰντα ή π ά σ χ ο ν τ α , έπειδή γάρ δυεΐν
30 όντων τούτων, του τε κινοΰντος καί του κινουμένου, καί τό κινούν ακίνη-
το ν ον κινεί ή κινούμενον υ π ' άλλου, καί τό κινούμενον ή καί αότο κι-
νούν κινείται ή ουδέν κινούν, δύο μέν άκρα εσται τό τε κινούν άκίνητον
ον και τό κινούμενον μέν, μ ή κινοΰν δέ Ιτερον, μέσον δέ άμφοΐν καί κοινόν
το κινουμενον μέν 6 π ' άλλου, κινοΰν δέ ετερον· καί γάρ καί έν τ ω κι-
35 νοΰντι ήν τό κινούν μετά του κινεΐσθαι καί έν τ ω κινουμένψ ήν το κι- 20
νούμενον μετά τοΰ κινεΐν. ταύτα οδν τά τρία διαστησάμενος καί έπί μιας
έκθέμενος γ ρ α μ μ ή ς δείκνυσιν, έν τίσι τούτων π ρ ώ τ ω ς έστί τό αότοκίνητον.
δτι μέν γάρ δλον τό Α Β Γ αότοκίνητον έστι, δήλον, είπερ ε χ ε ι έν έαυτω

13 υφ' έαυτοΰ Μ: ύφ' αύτοΰ a 13. 14 άσφαλέστερον a 21 έπειδή (ut Arist. codd.
FHIK) a 29 δυοΐν aF 32 xtvouv alterum om. A : in mrg. suppl. A 1
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M VIII 5 [Arist. p. 2 5 8 « 5 ] 1243

τό τε κινεΐν έαυτο και το κινεϊσθαι υφ' έαυτοΰ. αλλ' έάν ά φ έ λ ω , 28!)*

φησί, τ ο Γ , ο κινούμενον ήν μηκέτι δε κινοΰν, το λοιπόν το A B κινήσει
εαυτό, ειπερ τό ¡j.àv Α κινοΰν ήν έν αυτοί, τό δε Β κινούμενον· το δε Γ
ου κινήσει εαυτό ουδέ δλως κινήσεται καθ' αυτό ο ν αλλ' ουδέ το Β Γ 26
5 κινήσει εαυτό του Α αφαιρεθέντος· καν γαρ κιν^ τό Β , αλλ' ουχ έαυτοΐ
κινεΐ, άλλά τ ω υπ' άλλου κινεϊσθαι του Α . το A B άρα μόνον έν τούτοις
αυτό αυτό κινεί, ανάγκη ουν το αυτοκίνητον συγκεΤσθαι εκ τε του κινοΰν-
τος μεν ακινήτου δέ οντος, καί του κινουμένου μεν μή ές ανάγκης δέ
κινοΰντος, άλλα xäv κινη, άλλο ώς κινουμένου λαμβανομένου, ζητήσοι δέ
10 ά'ν τις, ώς οιμαι, δια τι μή το ΑΓ μάλλον αυτοκίνητον πρώτως άπέ-
δειξεν, είπε ρ τό μέν Α κινεί μόνον μηκέτι και αυτό κινούμενον, το δέ Γ so
κινείται μόνον μηκέτι καί αυτό κινοΰν · ταΰτα γαρ ήν ές ών σύγκειται τό
αυτοκίνητον. μήποτε ουν έν τφ ζωιρ πρώτως τό αυτοκίνητον θεασά-
μενος, έν (5 κινοΰν μεν έστιν ή ψυχή, κινούμενον δε τό σώμα, δπερ καί
15 αυτό ποτε κινούμενον κινεί, ατε προσεχώς τής τοΰ κινοΰντος άπολαΰον
δυνάμεως, διά τοΰτο έν τ ω A B πρώτως εθετο τό αυτοκίνητον, έν ώ το
Β ουκ αεί μέν ουδέ έξ ανάγκης κινεί, αλλ' ώ ς κινούμενον λαμβάνεται·
πέφυκε δέ δμως ποτέ καί αυτό κινεΐν πρώτως καί κυρίως κινοΰντι
προσεχώς συνηρτημένον· ειπών δέ, δτι ανάγκη τό αυτοκίνητον εχειν το 35
20 κινοΰν μή κινούμενον δέ, καί το κινούμενον μηδέν δέ κινοΰν έξ
ανάγκης άλλ' δπότερα ετυχεν, έπάγει δτι ταΰτα εχει τδ αότοκίνητον
άπτόμενα ήτοι άμφω αλλήλων ή θατέρου θάτερον. εί μέν γαρ
είη καί το κινοΰν σώμα καθ' όπόθεσιν, ώσπερ καί τό κινούμενον ύπ' αυ-
τ ο ί , αμφότερα αλλήλων άψεται· άμα γαρ αυτών εσται τά πέρατα· ταΰτα
25 δέ έστι τά άπτόμενα, ών άμα τά πέρατά έστιν. εί δέ τό μέν κινούμενον
σώμα πάντως ανάγκη είναι, τό δέ κινοΰν άσώματον έστι καί άμέγεθες, 40
ουκέτι άμφω άψεται αλλήλων, αλλά θατέρου θάτερον, καί ου κυρίως αλλά
μεταφορικώς* τοΰ γάρ σώματος άπτεται τό άσώματον, ώς είρηται έν το~
πρώτψ των Περί γενέσεως, έν οίς φ η σ ι ν " ώ σ τ ε ε ί τι κινεί άκίνητον ον,
30 έκεΐνο μέν απτοιτο αν τοΰ κινητοΰ, έκείνου δε ο υ θ έ ν φαμέν γάρ ένίοτε
τον λυποΰντα άπτεσθαι ημών, αλλ' ουκ αύτοί έκείνου." το γάρ ένεργοΰν
άπτεσθαι λέγοιτο μάλλον ήπερ το πάσχον, ταΰτα δέ εΐπεν οϊμαι ένδείξα-
σθαι βουλόμενος, δτι συνεχή μέν ουδαμώς αν είη τό τε κινοΰν καί το κι- 45
νούμενον, άλλ' εί μέν άμφω σώματα, άπτόμενα άν αλλήλων είη κυρίως,
35 ε? δέ τό μέν σώμα το δέ άσώματον, άπτεσθαι άν λέγοιτο μεταφορικώς το
κινοΰν τοΰ κινουμένου άσώματον ον σώματος, έγώ μέν ουν τήν γραφήν
ούτως ηυρον κ α ί τ ο κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν μ έ ν μ η δ έ ν δ έ κ ι ν ο ΰ ν έζ ανάγκης,
άπτόμενα δέ ήτοι άμφω αλλήλων ή θατέρου θάτερον. ó δέ
'Αλέξανδρος το έξ ά ν ά γ κ η ς τοις έφεςής προστίθησι γράφων ούτως· άπτό-

8 μέν (alt.) a M : om. A F 1δ απολαύων F M itemque A , sed COÏT. A 1 2 6 ¿μέγεθος a

2 9 Περί γενέαεως] A 6. 3 2 3 » 3 l 3 0 áv απτοιτο Aristoteles 37 εδρον a M : εύρων F
μέν et οέ non solum in Aristotele dcsiderantur, sed etiain in Simplicii paraphrasi v. 2 0 .
fortasse ipse adiecit, ut Alexandreae lectioais differentiain clariorem exhiberet
 1244 SIMPLICII IN PHTSICORÜM VIII 5 [Arist. p. 258«5. 21]

μ ε ν α έξ α ν ά γ κ η ς ή τ ο ι ά μ φ ω αλλήλων ή θάτέρου θάτερον. χ α ΐ 289 Γ

δύναται μέν έκάτερον οίχείαν τοις προκειμένοις ά π ο σ ψ ζ ε ι ν εννοιαν, οίκειό-
τερον δέ οΤμαι το έζ άνάγκης τψ μηδέν κ ι ν ο ΰ ν προσάπτειν, διότι τό
έν τ ψ αυτοκίνητο) κινούμενον, οίον το σ ώ μ α έν τ ψ ζ ψ ψ , κινούν καΐ αυτό
5 πολλάκις φαίνεται, où μέντοι ές α ν ά γ κ η ς κινούν, sì τοίνυν μ ή προστεθείη
το έ ς α ν ά γ κ η ς τψ κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν μεν μηδέν δέ κινούν, Γνα σ η μ α ί ν η
το μ ή ές α ν ά γ κ η ς κινειν, νομισθήσεται το κινούμενον έν τ ψ αύτοκινήτω
υπό τ ο ΰ α κ ι ν ή τ ο υ αίτιου μηδέν ολως μηδαμώς κινειν, δπερ ούκ εστίν |
άληθές· π ρ ο σ ε χ έ ς γαρ ον τ ψ π ρ ώ τ ω ς κινοΰντι δέχεται τινα καί αυτό 289ν
10 κινητικήν υ π ' αυτοΰ δ ύ ν α μ ι ν , ώ ς εί'ρηται πρότερον.

ρ. 258»21 Ε ι μ ε ν ο υ ν σ υ ν ε χ έ ς έ σ τ ι τ ο κ ι ν ο ΰ ν ε ω ς τοΰ ώ σ τ ε ουδέν

κ ω λ ύ ε ι έν δ ι α ι ρ ε τ ο ΐ ς δ υ ν ά μ ε ι πρώτως έ ν ε ΐ ν α ί τι.

Ή έν à p y f i τ η ς δλης τ α ύ τ η ς ρ ή σ ε ω ς λέξις ή λέγουσα εΐ μέν ουν

συνεχές έστι το κινούν, το μέν γάρ κινούμενον καί τά έςής
15 ακαταλληλότερων έ'χειν δοκεϊ τω Άλεξάνδρω· "ώς γάρ άνταποδώσων,
φησί, τό ' εί δέ μή συνεχές' ο ύ τ ω ς ειπεν, ουδέν δέ άνταποδίδωσι. μή-
π ο τ ε ουν, φησί, το λεγόμενον τοιούτον έ σ τ ι ν · ει μέν οδν σ υ ν ε χ έ ς έστι το
κινοΰν, ετι άδηλον. έπεί μέντοι το κινούμενον το έν τψ αυτοκινήτψ
σ υ ν ε χ έ ς έστι, δήλον δτι τό π ά ν τό έκ τοΰ κινοΰντος και τοΰ κινουμένου,
20 δ π ε ρ έστί το αότοκίνητον, αυτό εαυτό κ ι ν ε ί . " ουτω μέν ó Ά λ έ ς α ν δ ρ ο ς .
μ ή π ο τ ε δέ ώ ς έ π ί γ ρ α μ μ ώ ν π ο ι η σ ά μ ε ν ο ς τ ή ν άπόδειςιν, έξ υ π ο θ έ σ ε ω ς και
τό κινοΰν συνεχές λαμβάνει. δηλοϊ δέ καί ή έπαγομένη άπορία, δτι
συνεχές ύ π έ θ ε τ ο καί τ ο κινοΰν, λέγουσα· ά π ο ρ ί α ν δέ έ'χει, έάν άφέλ-β
τ ι ς ή τ η ς Α , εί σ υ ν ε χ έ ς μέν το κ ι ν ο ΰ ν ά κ ί ν η τ ο ν δέ. βούλεται ουν
25 διά τοΰ νΰν λεγομένου τον τρόπον δειςαι τ η ς τ ο ΰ αυτοκινήτου κινήσεως 2«
π ρ ο ε ι π ώ ν , δτι έκ κινοΰντος α κ ι ν ή τ ο υ σύγκειται, καί έκ κινουμένου μ έ ν , μ ή
ές ά ν ά γ κ η ς δέ κινοΰντος. καί τοΰτο πάλιν αυτό βεβαιούμενος λέγει, δτι
τοΰ μέν κινουμένου έζ άνάγκης συνεχοΰς δντος, ώς δέδεικται πρότερον,
τοΰ δε κινοΰντος υ π ο τ ι θ ε μ έ ν ο υ σ υ ν ε χ ο ΰ ς , δήλον δτι αότοκίνητον λέγεται,
30 ώ ς π ά ν αυτό έ α υ τ ο κινοΰν. π α ν δέ αυτό τι έαυτό κινειν λέγεται ου τ ψ
αυτοΰ τι είναι τοιοΰτον μέρος, οίον αυτό αυτό κινοΰν, ώ ς ύ π ο τ ε θ έ ν πρό-
τερον ή λ έ γ χ θ η (ουκ ά ρ α ούτως αότοκίνητον τό ζ ψ ο ν , ώ ς αότοκίνητον έν 25
α υ τ ψ τήν ψ υ χ ή ν έ'χον), αλλ' δλον κινοΰν αυτό αυτό και δλον κινούμενον
τε καί κινοΰν, ου μέντοι καθ' δλον έαυτδ κινοΰν καί κα&' δλον κινού-
35 μενον, αλλά τ ψ αυτοΰ τι είναι το κινοΰν καί ά'λλο τό κινούμενον. ου
γάρ δλον κινεί τό A B ουδέ δλον κινείται, άλλα κινεί μέν μόνον ή τό Α ,

3 τψ] τά Α 4 έν τώι αότ.] τώι ex τό Α 1 12 πρώτως aM cf. p. 1246,11: πρώτοις

AF τι A F (ut Arist. codd. EK): om. cum Arist. vulg. aM 14 μέν, quod habent
etiam Eli codd. Arist., om. vulgata 22 ό'τι om. a 24 τό κινοΰν μέν collocai Ari-
stoteles 27 λέγει a F : λέγει δέ AM 30 τι delearn 33 αυτό om. a 36 ή
ante τό ut bis 1245,1) om. a M : ή A : recte F (seil, ή τό A εχουαα γραμμή)
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 258*21] 1245

κινείται δε μόνον ή το Β . κάν γαρ χιv/¡ ποτέ ή το Β , άλλ' οόκ έ£ 280"

ανάγκης. κατά κοινοΰ δέ τό μ ό ν ο ν άκουστέον. εν τισι δέ άντιγράφοις
μετά το κινείται δε ή το Β μόνον πρόσκειται το δέ Γ υπό τοΰβο
Α οόχετι* αδύνατον γάρ. ουκ οϊδε δέ την προσ&ήκην ταύτην ó Ά λ έ -
5 ξανδρος, ουδέ τά πλείονα, ώ ς εοικε, τ ω ν αντιγράφων, ει δέ έξ αρχαίου γε-
γραμμένον είη, λέγοι αν, δτι ή πρώτη σύστασις του αυτοκινήτου έκ
κινοΰντός έστιν ακινήτου και κινουμένου, δ κινεϊν μεν ποτε καί αυτό κι-
νουμενον πέφυκεν, ου μέντοι Ις ανάγκης κινεΤν. το δέ μόνως κινουμενον,
μηκετι δέ κινοΰν Ιτερον οίον το Γ (τοιούτον γάρ έ£ α ρ χ ή ς ύπετέ&η το
ΙΟ Γ ) , καίτοι κινουμενον καί αυτό υπό τοΰ Α διά του Β , καί μάλλον υπό
του Α κινουμενον ή υπό του Β , ώ ς δέδεικται πρότερον, δμως ου κινεί- 35
ται υπό τοΰ Α ούτως, ώ ς συμπληροΰν το αυτοκίνητον. εκείνο γάρ το
κινουμενον συμπληροΐ το αυτοκίνητον, 8 π ρ ο σ ε χ ώ ς υπό τοΰ ακινήτου κι-
νουμενον δυναμιν έ χ ε ι καί αυτό τοΰ π ο τ έ κινεΐν.
15 Ε ι π ώ ν δέ, δτι το αυτοκίνητον ου τ ω μόριον ε χ ε ι ν εαυτό κινοΰν αυτο-
κίνητον έστιν, άλλα τ ω το δλον είναι τοιούτον, έφεξής απορεί π ρ ο ; το
το δλον αότοχίνητον είναι π ρ ώ τ ω ς . έάν γάρ α φ ε λ ή τις, φησίν, ή της
Α , εΐ σ υ ν ε χ έ ς ύποτε&είη τ ο κ ι ν ο ΰ ν , ά κ ι ν η τ ο ν δ έ , ή τ η ς Β τ η ς κι-ω
νουμένης συνεχοΰς ούσης ή καί άμφοϊν, δήλον δτι (της Α και τ η ς Β ) ,
20 ή λοιπή άρα της Α κινήσει ή της Β κινηΟήσεται ή ου; έκα-
τέρως γάρ άτοπον υπανταν τι δοκεί. εΐ μεν γάρ μ ή κινεί ή μ η κινείται
μορίου αφαιρεθέντος το λοιπόν, άτοπον, ειπερ μ ή μόριον ή ν έν α υ τ ω τό
κινουμενον, άλλά το δλον. τοΰτο δέ αυτός παρήκε διελείν και έλέγςαι ώ ς
πρόχειρον ον. ει δέ κινεί το λοιπόν τ η ς Α ή κινείται το λοιπόν της Β ,
25 ουκ &ν εί'η π ρ ώ τ ω ς υ φ ' εαυτής κινουμένη ή A B , είπερ αφαιρεί>είσης
από τής AB έ'τι κινήσει έαυτήν ή λοιπή ή μετά την άφαίρεσιν 45
AB. ταυ—β δέ τ ή έ π ι χ ε φ ή σ ε ι και έν τ ω προ τούτου βιβλίψ κατά τήν
α ρ χ ή ν έχρήσατο, βουλόμενος δεϊξαι δτι το αυτοκίνητον υπό τίνος κινείται,
λαβών γάρ ώς έναργές το το ίστάμενον ,τω άλλο παύσασ&αι κινουμενον
30 υ π ' ά'λλου κινεΐσθαι και υποτιθέμενος το π ρ ώ τ ω ς αυτοκίνητον καί αφελών
τι μόριον ά π ' αυτοΰ (συνεχές γάρ παν το κινουμενον) καί στήσας αυτό
και εύρών τ η τοΰ μέρους αφαιρέσει καί στάσει ίστάμενον το πρώτως
αυτοκίνητον, έ'δειξεν δτι υπό τίνος κινείται, ένταΰ&α δέ ó άπορων κινου- 50
μενον υποθέμενος το λοιπόν εδείςεν, δτι ουκ έστι π ρ ώ τ ω ς αότοκίνητον.
35 λύει δέ τήν άπορίαν ύπο&έμενος ετι δύνασ&αι είναι συνεχές και διαιρετόν
\ Λ ~ J λ * / V-N * er ·> \ ι / ~

και το κινούν, επειοή μ η π ω εοειςεν, οτι αμερες εστι και αοιαιρετον τούτο,
ουδέν ουν κωλύει, φησίν, ή καί το κινοΰν διαιρετόν είναι, εΐ καί τοΰτο
υποτεί)είη τοιοΰτον, ή το κινούμενον μόνον· διαιρετόν όέ δυνάμει καί ουκ

1 γάρ κινεί Α 3 U ή F: δε η A (cf. Ar. cod. E): δε aM 4 a AFM: β a (ex

Ar. vulg.) 5 πλείω a. ceterum unus nobis talis extat codex E; ceteri additamentum
habent 7 κινεΐν ex κινεί A 1 10 διά — τοΰ A (11) in rarg. A 1 13 post συμ-
πληροΐ ras. A post αυτοκίνητον rasura xxx litt., quam lineolis explevit A 1
17 τό oíd. A 1 F : suppl. A 1 18 τό κινοΰν] cf. ad p. 1244,24 τ η ς — Β suppl. a:
om. AFM 27 βιβλίψ] H 1. 241b29sqq. 35 είναι om. a
1246 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2δ8»21]

έντελεχεία, τουτέστιν oò διηρημένον, αλλ' iv καί συνεχές είλημμένον. 289 ν

τοιούτου δέ οντος αυτού | ουδέν έστι τότε τ ω ν μερών αδτοκίνητον κατ' 290 Γ
ένέργειαν, έπεί μηδέ εστίν έ ve ρ γεια κα&' έαυτά τ ά μέρη, ώστε το δλον
εσται π ρ ώ τ ω ς αδτοκίνητον ένεργεί^· δυνάμει δέ ουδέν κωλύεται καί το
5 μέρος είναι, δταν δέ δηβρημένον ή δ η κ α τ ' ένέργειαν ληφδγϊ, τότε πάλιν
αδτοκίνητον ένεργεί^ γίνεται το μετά την άφαίρεσιν μορίου τινός ετι
κινούμενον. ώστε εί μέν έν τ ψ δλψ τψ πρώτψ ληφθέντι ένεργεία το
ελαττον ήν περιεχόμενον, οόκ δν ή ν το δλον π ρ ώ τ ω ς αδτοκίνητον. εί δέ δ
μ η εστίν ένεργεία, κατά δέ του ένεργεία οντος τό π ρ ώ τ ω ς αδτοκίνητον
10 κατηγορείται, είη <5ν το δλον πρό του διαιρεθήναι πρώτως αδτοκίνητον.
ουδέν ουν κωλύει διαιρετών υποκειμένων δυνάμει πρώτως έν τοις μέ-
ρεσιν είναι το αδτοκίνητον, καν ένεργεία π ρ ώ τ ω ς έν τ ψ δ λ φ η . δύναται
δέ τό δυνάμει τψ διαιρετοϊς συντετάχθαι, Γνα μ ή τις άκούση του
δ ι α ι ρ ε τ ο ΐ ς ώς διηρημένοις. έν γάρ τ ψ δυνάμει διαιρετψ οδδέν τών μο-
15 ρίων έστί κ α θ ' αυτό. δ δέ μ ή καθ' αυτό έστιν, οδδ' δν αδτοκίνητον ίο
είη. δταν δέ δ ι α ι ρ ε θ η , άλλάσσει την φύσιν και ένεργείαι γίνεται. ' πώς
ουν, φησίν ó 'Αλέξανδρος, αδτός ένιστάμενος του α π ό του μέρους του αυτό
κινοΰντος και δλον ούτως αδτοκίνητον λέγοντος οδκ ε φ η το δλον εσεσθαι
πρώτως αδτοκίνητον άλλα το μέρος αδτοΰ, (δ) καί άφαιρεθέν αδτο-
20 κίνητον μένει; και λύει την άπορίαν καλώς, δτι ο δ τ ω λέγων το μέρος έν
τ ψ δ λ ψ αδτοκίνητον ώ ς ένεργεία έαυτό κινούν ή δ η όπετίθετο. ει δέ τοΰτο,
ώ ς διτβρημένον και κ α θ ' έαυτό δφεστος έλαμβάνετο. ένταΰθα δέ έν τ ψ Χ»
δλψ αδτοκινήτψ σ υ ν ε χ ε ΐ δντι το ελαττον δια τό μηδέπω διηρήσθαι το
συνεχές οδ κινείται κ α θ ' αυτό, μ ή κινουμενον δέ οδδ' δν δυναιτο λέγε-
25 σθαι π ρ ώ τ ω ς αδτοκίνητον. άλλην δέ ειπεν φυσιν γίνεσθαι, δτι τ έ ω ς δυ-
νάμενον καί μ η δ έ π ω ον, τοΰτο ένεργεία γέγονεν." καί άλλως δέ τούτψ
έπέβαλεν δ 'Αλέξανδρος, δτι κδν διαιρετόν η τό κινουμενον, οδκ ή δ η καί
ώ ς κινουμενον διαιρετόν εσται. ένδέχεται γάρ διαιρεθέν αδτό μηκέτι ύπο
τοΰ κινητικού, ύ φ ' ου το δλον έκινεΐτο, κινεΐσθαι άλλης φύσεως γενόμενον 20
30 καί μ ή μεΐναν τοιούτον, οίου οντος αδτοΰ κινητικόν ήν το άκίνητον. "αλλ'
ε? μετά την άφαίρεσιν κινείται τό λοιπόν τοΰ αδτοκινήτου, οδκ άν, φησίν
ó 'Αλέξανδρος, ύγιώς ή δεΐξις ε χ ο ι ή έν τ ψ πρό τούτου β ι β λ ί ψ , δι' ής
έδόκει δείκνυσθαι π α ν τό κινούμενον υπό τίνος κινεΐσθαι. άλλά μήποτε,
φησίν, οδ τοΰτό έστιν, 8 κινείται το μέρος, ά λ λ ' έν τ η σ υ ν ε χ ε ί ς ον αδτό
35 ύπετίθετο ή ρ ε μ ε ΐ ν . τό δέ δ ι η ρ ή σ θ ω ελεγεν, ο υ χ iva χ ω ρ ι σ θ ώ τί> Ιτερον
ά π ο τοΰ έτερου, άλλ' Γνα έν τ η συνεχείς μένον λ η φ θ η ήρεμοΰν. δτι 25
γαρ συνεχές αδτό καί δλον έτήρει, δήλον έξ ων έπήνεγκε. τοΰ γάρ ΓΒ,
φησί, μ ή κινουμένου, δ ήν μέρος τοΰ π ρ ώ τ ω ς αδτοκινήτου υποκειμένου
τοΰ Β Α , οδ κινηθήσεται, φησί, τό A B , ώ ς ετι iv καί συνεχές μένον

2 τοιούτου ex τοιούτο Α 1 12 χδν] *al Α 13 συντετάχθαι a : τετάχθαι AF

(def. Μ) 17 τοΰ (ante άπο) Μ: τά A F : προς τόν a 18 λέγοντα a 19 8 a :
om. AFM 20 ¿ οδτω a 22 ίκρεστώς a 25 post δτι add. τό a 28 εστι a
29 γενόμενον a F : γινόμενον AM 34 έστιν — μέρος aFM: τοΰτο κινή τό μέρος Α : τοΰτο
κινηται 8 μ. Α 2 35 an όιηρήσ&αι? 36 ϊνα ex £να Α 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2 5 8 - 2 1 . b4] 1247
γελοΐον γάρ τό άφελόντα ά.τ «ύτοΰ το Γ Β λέγειν μ ή κινηθήσεσθαι το 290··
δλον, 8 μηδέ ήν ετι, ει ήν άφίβρημένον απ' αότοϋ το Γ Β . τούτου μέντοι,
φησίν ó 'Αλέξανδρο?, λεγομένου δει ζητεΐν, π ώ ς δυνατή ή υπόθεσις ή έν
τ<5 π ρ ώ τ ω ς αυτοκινήτω μέρος τι υποτιθεμένη ήρεμεΐν. εί γα'ο τις λέγοι so
5 αυτόν έ χ ε ι μ ή τούτο λέγειν, αλλ' οτι, εί άφαιρε&είη του AB δλου του
αυτοκινήτου μέρος το Γ Β καί σταίη, μηκέτι τό δλον εσεσθαι κινουμενον,
εί γ.<χ\ τό καταλειπόμενον κινοΐτο· ουκέτι γάρ δλον το καταλειπόμενόν
έστιν αφαιρεθέντος αυτοΰ μέρους, ουκ ον δε ουδέ μείναν δλον οόδ' άν
κινοΐτο δλον, πάνυ <5ν αυτόν λέγοι λογικώς τε και διαλεκτικώς, αλλ' ου
10 φυσικώς ουδέ άποδεικτικώς έπικεχειρηκέναι."

p. 2 5 8 b 4 Φανερόν τοίνυν έκ τ ο ύ τ ω ν £ως του τ ό πρώτον έν π ά σ ι ν 35

είναι τοις κινουμένοις άκίνητον.

Δείξας, οτι παν το κινουμενον καί φύσει καί ßicf υπό τίνος κινείται
καί δτι παν το κινούν ή καί αότο ύφ' έτέρου τινός εξω&εν άλλου κινου-
15 μενον κινεί καί τοΰτο έ π ' άπειρον, ή ε? τοΰτο άτοπον, ή είς άκίνητον Γστα- 40
σ θ α ί τι το π ρ ώ τ ω ς κινούν ή είς αυτοκι'νητον, 8 κινουμενον μεν κινεί, ουκ
ε ξ ω θ ε ν δε κινουμενον, αλλ' υφ' έαυτοΰ καί του κινεΐσ&αι και του ΐστασθαι
την αίτίαν εχον έν αυτω• ταύτα γάρ έστιν αδτοκίνητα, α καί του Γστασθαι
έν αυτοΐς την αρχήν έ'χει καί του κινεΐσθαι. δείξας δε, δτι καί έν τψ
20 αΰτοκινήτψ το κινούν άκίνητον ον κ α θ ' αυτό κινεί του α&τοκινήτου συγ-
κειμένου εκ τε του κινοΰντος ακινήτου οντος καί έκ του κινουμένου μεν,
μ ή ές ανάγκης δε κινοΰντος, ταΰτα ουν δείξας δια πλειόνων, άναμιμνήσκει m
τε αυτών συντόμως νΰν καί ακολούθως έ π ' αυτοΐς συμπεραίνεται, δτι συμ-
βαίνει το πρώτον κινούν έν πάσιν είναι τοϊς κινουμένοις άκίνητον, εικερ
25 τών μέν κινουμένων πάντων πρώτον το αυτοκι'νητον καί έν τούτω δέ τό
κινούν (ακίνητον).
Έπεί δέ περί του αυτοκινήτου τοις λόγοις δ 'Αριστοτέλης διαφέρεσθαι
προς τον Πλάτωνα δοκεΐ, καλώς äv εχοι καί ταυτην ίδεΐν τήν διαφοράν.
καί δτι μέν αρχή κινήσεως καί τών κινουμένων πάντων το αυτοκι'νητον,
30 αμφότεροι σαφώς όμολογοΰσιν, ó μέν 'Αριστοτέλης έν τούτοις λέγων ώ ς 50
" ει γε δέοι σκοπείν πότερον αίτιον κινήσεως καί αρχή, τό αυτό κινούν ή
τό υ π ' άλλου κινουμενον, έκεΐνο πάς άν Ο ε ί η " . ó δέ Πλάτων έν Φ α ί δ ρ ω
τ ε σαφώς τό αυτοκι'νητον ' π η γ ή ν καί αρχήν κινήσεως' εΤπεν. καί έν τ ω
δεκάτω τών Νόμων, έν οίς φησι συμπεραινόμενος ó 'Αθηναίος ξένος·

1 τό Γ Β ] του τό γβ F : του γβ a 4 λέγη A, sed corr. A 1 7 post γάρ add. τό

aF 11 πρώτον έν πααιν A F M (ut Arist. Ε ) : πρώτως κινούν έν άίπασιν ex vulg. Arist. a
16 τό om. F itemque A, sed suppl. A 1 2G άχίνητον a : OLD. AFM 27 έπεί δέ a M :
om. A ' F : έπεί òè έν τοις suppl. A® 28 τον om. a δοκεΐ a M A 2 : om. A ' F :
fortasse in lacuna ante περί olim locum habuit 30 τούτοις] Θ 5. 257 »29
31 αί>τό] αύτό αΰτό Aristoteles, cuius codex E sec. Vitellami prius το au punctis cle-
levit 32 Φαίδρψ] p. 245 C 34 Νόμων] X p. 895 Β
1248 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 5 [Arist. p. 2 5 8 b 4 ]

" α ρ χ ή ν άρα κινήσεων πασών καί πρώτην εν τε έστω σι γενομένην και èv 290 r
κινούμενες ουσαν τήν αυτήν αυτήν κινούσαν φήσομεν αναγκαίως είναι
πρεσβυτάτην και κρατίστην | μεταβολών πασών." και έ'τι μέντοι το 290"
ζωον αότοκίνητον αμφότεροι λέγουσιν, αλλ' ó μεν 'Αριστοτέλης -ρώτως
5 καί κυρίως αότοκίνητον το ζφόν φησιν έκ ψυχής και σώματος συνεστός,
ών τό μεν σώμα κινείται, ή δέ ψυχή κινεί ακίνητος ουσα κατ' αυτόν, ó
δέ Πλάτων πρώτως μέν καί κυρίως αότοκίνητον είναι τήν ψυχήν βούλεται
πάσαν, ή ώς τοις άκριβεστέροις τών έξηγητών δοκεί, τήν λογική ν διά δέ 6
ταύτην καί τό ζωον αυτοκίνητον γίνεσθαι, ίχνους αυτοκινησίας μεταλαμ-
10 βάνον. και δτι μέν κυρίως αότοκίνητον είναι βουλεται τήν ψυχήν, δηλοΐ
τούτον αότής όρισμόν άποδιδους εν τε τω Φαίδρφ καί έτι σαφέστερον έν
τ(5 δεκάτω τών Νόμων, δταν λέγη· "ψ δή ψυχή τουνομα, τις τούτου
λόγος; εχομεν άλλον πλήν τον νυν δή ρηΟέντα τήν δυναμένην αυτήν αυτήν
(κινεΐν κίνησιν; — το αυτήν κινεΐν φής λόγον εχειν τήν αότήν) ουσίαν
15 κινεΐν, ηπερ τουνομα, δ δή πάντες ψυχήν προσαγορεύομεν". 2τι δε διά
το τήν ψυχήν αότοκίνητον είναι και το ζψον αότοκίνητον είναι βουλεται, 10
καί τοΰτο έδήλωσεν έν τω Φαίδρφ λέγων " π ά ν γαρ σώμα, ψ μέν έ'ςωθεν
τό κινεΐσθαι, άψυχον, ψ δέ έ'νδο&εν αυτφ έζ έαυτοΰ, έ'μψυχον, ώς ταύτης
ούσης φύσεως ψυχής," της έαυτήν δηλονότι κινουσης καί τό μετέχον αυτο-
20 κίνητον φαίνεσθαι ποιούσης· ώστε τεκμήριον μέν της ψυχικής αυτοκινησίας
τήν του ζψου αυτοκινησίαν έποιήσατο, αίτιον δέ ταύτης έκείνην. ή τοίνυν
διαφορά γέγονε, παρ' δσον ó μέν Πλάτων πάσαν τήν όποιανοΰν μεταβολήν,
τήν τε ένεργητικήν καί τήν πα&ητικήν, κίνησιν ομολογεί, καί έν μέν Τιμαίιρ 16
"λέγει", φησίν, ή ψυχή, "κινουμένη διά πάσης α υ τ ή ς " , έν δέ τφ δεκάτω
25 τών Ν ό μ ω ν "άγει μέν δή ψυχή πάντα τά κατ' ουρανόν και γήν καί Οά-
λατταν ταΐς έαυτής κινήσεσιν, αις δνόματά έστι βούλεσΟαι, έπιμελεΐσ&αι,
σκοπεΐσδαι, βουλεύεσ&αι, δοξάζειν ορθώς, έψευσμένως, χαίρουσαν, λυπου-
μένην, θαρρούσαν, φοβουμένην, μισούσαν, στέργουσαν, καί πάσαι δσαι τού-
των συγγενείς πρωτουργοί κινήσεις." ó μέντοι 'Αριστοτέλης μόνας τάς
30 φυσικάς μεταβολάς κινήσεις αξιών καλείν, τήν ψυχήν ένεργεΐν, αλλ' ουχί 20
κινεΐσδαι νομίζει, καί δήλος έστιν έν τω πρώτο) της Περί ψυχής τάς φυ-
σικός κινήσεις της ψυχής άποφάσκων, όταν λέγ-fl· " δ ι χ ώ ς δή λεγομένου
του κινεΐσΟαι" ή καί)' αυτό δηλονότι ή κατά συμβεβηκός " ν υ ν , φησίν,
έπισκοποΰμεν περί τής ψυχής, εί καί)' αυτήν κινείται και μετέχει κινήσεως.
35 τεσσάρων δέ κινήσεων ουσών, φοράς, αλλοιώσεως, φ&ίσεως, αόίήσεως, ή

2 αυτήν om. P i a t o n i s codd. αγγ.αίως A , sed corr. A 1 αυτήν om. F M 3 μετα-

βολήν P l a t o 5 συνεστός A 1 : συνεστώς a A 2 F M 9. 1 0 μεταλαμβάνων sed coir. A 1
12 Νόμων] X p. 8 9 5 E 1 4 κινεΐν — αότήν homoeoteleuto omissa e x P l a t o n e r e s t i t u ì :
κινεΐν ante οόσίαν suppleverat A 2 , post ουσίαν a 15 ήπερ a : ήπερ A : ήνπερ F Plato
(def. M) 17 Φαίδρω] p. 2 4 5 E cf. p. 1 2 0 9 , 3 2 19 έαυτήν a F - : έαυτής A F 1 M
20 μέν om. a M 23. 2 4 Τιμαίψ] p. 37 A 24 λέγει· φησίν Α : λέγει φύσει F :
φησίν (supersc. λέγει) Μ : φησίν a 2 5 Νόμων] Χ ρ. 8 9 6 Ε sqq. 2 8 πάσαις Plato
29 συγγενείς ή Plato 31 Περί ψυχής] A 3 . 406»10 32 δή a A F (ut coniecit
Susemihlius) : όέ Aristoteles 3 5 τεσσάρων sic libri ή a F A - ' : εί A 1 : εις M
 SIJIPLICII IN PHYSICORUM VIII 5 [Arist. p. 2Ú8M] 1249
μίαν τούτων κινοΐτο αν ή πλείους ή πάσας." ταύτας δε καί ó Πλάτων 290 ν
άποφάσκει τ η ς ψ υ χ ή ς έν ταίς έννέα κινήσεσι ταΐς προ της ψ υ χ ή ς αυτάς 25
εν τ ω δεκάτψ των Ν ό μ ω ν καταριΟμούμενος, ψ υ χ ή ς 3ε κινήσεις τάς πρό-
σί)εν είρημενας παραδιδούς. καί δήλον δτι καί ó 'Αριστοτέλης ταύτας δι-
ό δωσι τη ψυχ-ζ καί ά π ' αυτής t i ; αυτήν α υ τάς γινόμενα; οϊδεν, αλλ' ου
κινήσεις αυτάς, αλλ' ένεργείας καί π ά θ η καλεί, καί γαρ οτι γινώσκει έαυ-
τήν ή ψ υ χ ή καί τελειοί π ά ν τ ω ς οιόεν 'Αριστοτέλης ó ίτοσαυτα περί ψ υ χ ή ς
φιλοσοφών, άλλ' ως α π α ς τοις σώμασιν απονέμων το έκστατικόν τ ή ς κινή- 30
σεως άκολούϋως ε α υ τ ω ουκ άξιοι την ψ υ χ ή ν αυτοκίνητο'/ καλείν, άλλα το
10 ζ ω ο ν , ώ ς έναργοΰς έν τυϊ σ ώ μ α τ ι τ ή ς κινήσεως τ ή ς κατά το κινεΓσ&αι
μόνον, ήν καί μόνην είναι κίνησιν νομίζων έν τ ω κινουμένω την κίνησιν
άποτί&εται· ώστε ου περί π ρ ά γ μ α νΰν, άλλά περί ονομα τοις φιλοσόφοις
έστίν ή διαφορά, ώσπερ καί έν τοις πλείοσι τ ω ν άλλων, αίτιον δε οΤμαι
(γίνε)ται πολλαχου το τον μεν 'Αριστοτέλη την συνήδειαν των ¿νομάτων
15 βούλεσδαι φυλάττειν καί άπο τ ω ν τ η αίσβήσει έναργών τάς έπιχειρήσεις 35
ποιεΐσθαι, τον δέ Πλάτωνα τούτων μεν καταφρονεΐν πολλάκις, προς δε τάς
νοητάς θεωρίας ευκόλως άνατρέχειν. βουλόμενος δε δείξαι ó 'Αριστοτέλης
κατά ποίαν κίνησιν το αυτοκίνητον νυν λαμβάνει καί δτι κατά τήν σωματι-
κήν, κα&' ήν ή ψ υ χ ή ου κατ' αότον μόνον, άλλά καί κατά τον Π λ ά τ ω ν α
20 ακίνητος έστιν, ά ρ χ ή ν τ ή ς άποδείςεως έποιήσατο το το κινούμενον ές άνάγ-
κης είναι πάν συνεχές και διαιρετόν ε?ς άεί διαιρετά· τοιούτον δε το σ ώ μ α
πρώτως. τί ουν αν εΓη κατά ταύτην τήν κίνησιν αότοκίνητον κυρίως ή τό 40
ζιοον; ουτε γαρ το σ ώ μ α κινεΐν δύναται ουτε ή ψ υ χ ή ταύτην κινεΐσί)αι
τήν κίνησιν, άλλά τό μεν σ ώ μ α κινείται, μ ή κινουμένη δε ψ υ χ ή κινεΐ άκί-
25 νητος ούσα* διό και ουδέν δλον εν αυτοκίνητον είναι βούλεται, δτι ουδέ το
κινούμενον κατά ταύτην τήν κίνησιν κινεΐν δύναται π ρ ώ τ ω ς ουδέ το κινούν
κινεΐσ&αι. καί το άτοπον έναργες έπήγαγεν ε ι π ώ ν "φε'ροιτο γάρ αν και
φέροι τήν αότήν φοράν εν ον καί άτομον τ ω εϊδει, καί άλλοιοΐτο καί αλ- ν>
λοιοϊ, ώ σ τ ε διδάσκοι αν καί μανθάνοι άμα, καί ύγιάζοι καί ύγιάζοιτο
30 τήν αυτήν ύγείαν." ώστε δυνάμει ά μ α έ'σται καί ένεργεια, καί ο ϋ π ω ον
άμα καί ή δ η ον κατ' έκεΐνο, 8 λέγεται, καί τ ω οντι εν τι καί απλούν
ον οόκ ¿ν ε ί η αότοκίνητον. καί γάρ καί ή ψ υ χ ή πάντας έχουσα τους λο-
γούς τους μεν προχείρους ε χ ε ι καί ένεργητικους, τους δε ήρεμοΰντας καί
δυνάμει τ έ ω ς ο'ντας έν α ύ τ η , καί τοΤς ένεργεια ουσι κινεί τους τ έ ω ς δυνά-
35 μ ε ι , κινούνται δε έκεΐνοι, καί ούτως ή π ά σ α «ότοκίνητος λέγεται, καί μ
συνάδει και ταύταις ταΐς έννοίαις Πλατωνικαΐς οΰσαις ó 'Αριστοτέλης, έ'στι
γάρ καί π α ρ ' α ό τ ω τ ή ς ψ υ χ ή ς ó μεν δυνάμει νους, ó δε ενεργεία· καί ο

3 Νόμων] Χ ρ. 894 cf. C 10 της κινήσεως έν τω σώματι οΰσης a 12 ¿νά-

ματος a 13 πλείοσι Α 2 : πλει, tum fenestra xii litt. A 1 14 γίνεται a : ται antea
lacuna quinqué litterarum relicta Α 1 : ται τό Α 2 : τό F : om. M τό (ante τόν)
aA 1 M : del. A 2 F 19 αύτήν a 24 ή ψυχή FM 2G κινεΐν] κινεί a 27 είπών]
Θ 5. 2571> 3 cf. ad p. 1234,12 post äv om. ό'λον libri 28 -/.ai (ante άλλοιοΐτο)] r¡
Aristoteles 29 post αν itérât άμα a 37 καί ó aM: καί α///// A : κώΐ ou F
Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 29
1250 SIMPLICII IN PHYSIGORUM VIII 5. G [Arist. p. 2 5 S M . 10J

δυνάμει γίνεται ενεργεία υπό τοΰ ένεργεία, διδασκουσης εαυτήν της ψ υ χ ή ς 290 ν
καί μαν&ανουσης παρ' έαυτής καί ζητούσης καί ευρισκουσης. πάσα γαρ
μάθησις διανοητική, ώς αυτός διδάσκει, και ζήτησις δηλονότι καί ευρεσις,
έκ προϋπαρχούσης γίνεται γνώσεως της κατά τον ένεργοΰντα τότε νοΰν.
5 καί διά τούτο ίσως καίτοι κατά | τάς φυσικάς κινήσεις την αότοκινησίαν 291Γ
ορίζων παρέρριψεν έν τοις παραδείγμασιν το "διδάσκοι γαρ áv καί μαν&ά-
νοι" τά αυτά ένδεικνύμενος, δτι εστι μέν έν τ·ζ ψ υ χ η τό διδάσκειν εαυ-
τή ν καί μανβάνειν παρ' εαυτής, αλλ' οόχ ώς μιας καί απλής ούσης, δπερ
" 5 \ ~ ν · \ 1 \) ι \ / \ 3 / 's

ατομον αυτός τ ω ειοει ειπεν, αλλ εις το ουναμει και ενεργεία οιαιρου-
10 μένης. διό καί εις τοΰτο το άτοπον άπηγάγετο τον λόγον το το αυτό εν 5
ον καί άτομον τ ψ είοει δυνάμει αμα καί ένεργεία έ'σεσδαι καί οίίπω ον
και ήδη ον, ώς ει γέ τις διγιρημένην λαμβάνοι τήν ψυχήν είς τό δυνάμει
καί τό ένεργεία, ουκετι άτοπον εσται τό το αυτό δυνάμει είναι καί ένερ-
γείοι. αότενέργητος ουν καί αυτόγνωστος καί αύ&εύρετός έστιν ή ψυχή
15 κατά τόν Άριστοτέλην, αλλ' ουχ ώς μία καί απλή, αλλ' ώς έχ τοΰ δυνά-
μει καί ένεργεία συγκειμένη, αυτοκίνητον δε αυτήν ούκ ήξίωσε καλεΐν διά
τό τήν κίνησιν έν τοις σώμασι μόνοις Οεωρεΐν* ταύτα γαρ τά συνεχή και ίο
διαιρετά είς άεί διαιρετά πρώτως. καί διά τοΰτο και ή κίνησις συνεχής
καί διαιρετή καί διά τήν κίνησιν δ χρόνος, αλλά π ώ ς κατά τον υ π ' αδτοΰ
20 τε&έντα τής κινήσεως όρισμον τον λέγοντα έντελέχειαν είναι τοΰ δυνατοΰ
η δυνατόν ουχί καί κινείται ή ψυχή καί αυτοκίνητος έστιν, εί'περ έκ τοΰ
δυνάμει είς το ένεργεία ύφ' έαυτής πρόεισι; μήποτε ουν ούτος μέν ó
ορισμός ó λέγων έντελέχειαν τοΰ δυνατοΰ ή δυνατόν κοινός πάσης έστί
μεταβολής καί ψυχικής καί σωματικής καί δλως τής άπό τοΰ δυνάμει είς 15
25 το ένεργεία προποδιζούσης. ó δε τής κινήσεως ώς κινήσεως ιδίως ορισμός
έστιν έντελέχεια τοΰ κινητοΰ η κινητόν. ουχ απλώς ουν πασαν μετα-
βολήν κίνησιν άξιοι καλεΐν ó 'Αριστοτέλης, αλλά τήν συνήθη τήν έπί των
σωμάτων· καί οδδέ ταύτην πάσαν· τήν γάρ γενεσιν καί τήν φθοράν διέ-
κρινε τής κινήσεως, δτι το μ ή π ω ον ουδείς δν λέγοι κινεΐσ&αι κυρίως, αλλ'
30 είναι μεν δει τι κατ' ένέργειαν τό κινούμενον, εχειν δέ τι δυνάμει, καί}'
8 ένεργοΰν λέγεται κινεΐσδαι.

p. 258D10 Επεί δέ δει κ ί ν η σ ι ν ε ί ν α ι α ε ί κ α ί μ ή δ ι α λ ε ί π ε ι ν £ως 20

τοΰ δ ή λ ο ν ώ δ ε σ κ ο π ο ΰ σ ι ν .

Δείςας, δτι τό π ρ ώ τ ω ς κινούν κα&' έκάστην κίνησιν ακίνητόν έστι,

35 νΰν δείκνυσιν, δτι το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν καί άίδιον εϊναι χ ρ ή , ώστε καί τής 25
τοιαύτης μεταβολής τής ώς γενέσεως καί φθοράς άνεπίδεκτον είναι, καί
τό μέν πρώτον έπιχείρημα κοινόν τε έπί κινήσεως άπλώς καί συντομον καί
σαφές έστιν· έπειδή γάρ δει κίνησιν άίδιον είναι, ώς έν ά ρ χ η τοΰδε τοΰ

3 ευ/////ρεαΐ5 Α 10 τό (post τοΰτο) om. Α 23. 24 μεταβολής έστί a 25 δριαμ<ίς]

cf. Γ 2. 202 a 7 27 καλεΐν] λέγειν a 32 είναι άεΐ ( u t Arist. codd. Ε 2 Η Κ ) AFM:
άει είναι u t Arist. vulg. a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII G [Arist. p. 258b 10. 16] 1251

β ι β λ ί ο υ δεδεικται, ή δε κίνησις έν τ ώ κ ι ν ο υ μ ε ν ψ , ώς έν τ ώ τ ρ ί τ ω μ ε μ α - 291>·

θ ή κ α μ ε ν , το δε κινουμενον παν υπό τίνος κινείται, ώς άπεδειςε καί έν τ ω
προ τουτου β ι β λ ί ω καί έν τούτω, ανάγκη ε ΐ ν α ί τ ι , δ πρώτως κινούν άίδιόν
έστι. προσε&ηκε δε καί άκι'νητον, où π α λ ι λ λ ο γ ώ ν , αλλ' αντί του καί 30
5 τ ε λ ε ω ς άκι'νητον, ώστε μ ή τ ε τ η ς κατά γενεσιν καί φθοράν μ ε τ α β ο λ ή ς μετ-
ε/ειν μήτε της κατά συμβεβηκός κινήσεως. έπειδή δε πολλά έστι τά
ακίνητα μεν οντα αυτά, κινουντα δε έτερα (τοιαυται γάρ πάσαι των ζωων
αί ψ υ χ α ί · διό το ζιοον αυτοκίνητον έ κ κινουμένου μεν του σ ώ μ α τ ο ς , της
δε ψ υ χ ή ς ακινήτου μεν ούσης, κινουσης δ ε , συγκινουμενον), το μεν εκα-
10 σ τ ο ν των ακινήτων μεν κινουντων δε άίδιον φησίν είναι ουδέν
προς τον παρόντα λόγον. ου γαρ τούτο ζητείται νυν, εΐ αί ψ υ χ α ί 35
πασαι αδάνατοί είσιν (αύται γάρ είσιν αί έν τοΐς αυτοκινήτοις ακίνητοι μ ε ν ,
κινοΰσαι δ έ · άλλης γαρ πραγματείας ή περί τ η ς ψ υ χ ή ς σ κ ε ψ ι ς ) , αλλ' ουδε
άπλώς ούτως, εί πάντα τά ακίνητα μεν κινουντα δε, à i ò l à έ σ τ ι . πρόκειται
15 νυν ζητεΓν, άλλα πρόκειται δειςαι νυν, ό τ ι ά ν α γ κ α ΐ ο ν ε ι ν α ί τ ι ή εν ή
πλείω. ουπω γαρ τούτο διώρισται το μ ή προς καιρόν τοιούτον, αλλά αεί
άκι'νητον μεν αυτό καί π ά σ η ς έ κ τ ο ς μεταβολής καί καί)' αυτό καί κατά
συμβεβηκός, κινητικόν δε έτερου, πάσης δέ έκτος μεταβολής εΐπεν νυν 40
καί ου ' π ά σ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς ' , ίνα καί την γενεσιν καί την φθοράν περιλάβω·
20 καί κ α τ ά συμβεβηκός δε το π ρ ώ τ ω ς κινούν άκίνητόν φ η σ ι · καί ταύτη
γαρ διαφέρει των έν τοις αυτοκινήτοις ακινήτων μεν κινουντων δ έ , οτ ι
έκεΐνα κα&' αυτά μεν ακίνητα, κατά σ υ μ β ε β η κ ό ς δε κινούμενα, τ ω τά σώ-
ματα έν οις έστι κινεΐσί)αι· το δε π ρ ώ τ ω ς κινούν ατε πάν τ η χωριστον
σωμάτων υ π ά ρ χ ο ν , ου μόνον τ η ς κ α θ ' αυτό μ ε τ α β ο λ ή ς ύ π ε ρ α ν ε χ ε ι , αλλά 45
25 καί τ η ς κατά συμβεβηκός.

p. 258 1 ' 1G 'Έστω δε, ει' τ ι ς β ο υ λ ο ι τ ο έπί τίνων ένδεχόμενον εως

του I ε ι δ έ π λ ε ί ω , τά α ί δ ι α πλείω. 291»

"Οτι έ'στι τ ι , 8 πρώτως κινούν οδ μόνον ακίνητον, άλλα καί αίδιόν

έ σ τ ι , δείκνυσι πάλιν ύποί)έμενος, οτι έ'στιν έν τοις ουσιν άίδιος κίνησις καί
30 μ ε τ α β ο λ ή , καί δτι δει των άεί μ ε τ α β α λ λ ό μ ε ν ω ν προϋπάρχει το ά μ ε τ ά β λ η - ίο
τον τ ή ς μ ε τ α β ο λ ή ς αίτιον, ένστάσεως δε ούσης τ ή ς λ ε γ ο ύ σ η ς , δτι αί έν
τοις αυτοκινήτοις αρχαί τ ή ς κ ι ν ή σ ε ω ς , τουτέστιν αί έν τοις ζωοις ψυχαί,
κδν μ ή αίοιοι ώσιν, αρκουσιν ε ι ς α ρ χ ή ς κινήσεως λόγον ακίνητοι ουσαι (oò
γάρ δια γ-ενέσεως ή φ&ορας ή ολως μ ε τ α β ο λ ή ς ποτε μεν είσί ποτε δε ουκ
35 είσιν · ε ι μεν γάρ διά μ ε τ α β ο λ ή ς ή κινήσεως αυταϊς συνέβαινε τούτο, άναγ-

1 τρίτω] cf. Γ 3. 202.113 sqq. 3 βιβλίφ] Π Ι . 2 4 1 b 2 4 s q q . τούτψ] θ 5.

256··» 14 sqq. 5 φί)οράν a F M : φ&οράς-~ in rasura) Α 9—11 εκαστον μέν ουν
diòtov είναι των ακινήτων μεν κινουντων δέ ουδέν προς τον νΰν λιίγον Aristoteles
18 πάσης έκτος (ut Arist. codd. ΕΚ) Simplicius: πα'σης της έκτός Arist. vulg.
20 ταύτην a 22 post έκεΐνα — ili ras. A 26 βούλεται a Aristoteles 27 πλείω
τά ¿iòta a ex Arist. vulg. (mutata praebet codex Ii)
29*
 1252 SIMPLICII I N PHYSICORUM V I I I 6 [Arist. p. 258 b 16]

καΐον ην προϋπάρχειν α υ τ ώ ν τ ο κινούν, â - ε ι δ ή δε ου διά κ ι ν ή σ ε ω ς ή δ λ ω ς 291»

μεταβολής δια το άμερεΐς είναι, α ό τ ά ρ κ ε ι ; áv εΐεν sì? α ρ χ ή ? λ ό γ ο ν , καί ΐδ
ου χρεία τ η ς άιδίου α ρ χ ή ? ) · τ α ύ τ η ν ουν τ η ν έ'νστασιν ευθυς έν ά ρ χ ή λύει,
σ υ γ χ ώ ρ η σ α ? μεν έ ν δ ε χ ε σ θ α ί τι ε ί ν α ι ποτε καί μή είναι άνευ γενέ-
5 σεως καί φθοράς, τα'χα δε οόκ ένδέχεσόαι, αλλά καί αναγκαίο ν
είναι, ε ί ' τ ι ά μ ε ρ έ ς δτέ μέν εστίν ότε δε μ ή εστίν άνευ του μετα-
βάλλειν ότε μεν είναι ότέ δέ μή εΐναι. έ ν δ ε χ έ σ ί ) ω ουν, φ η σ ί , καί
των αρχών του κινεΐσθαί τινας άνευ κινήσεως καί μεταβολής ότε μέν
είναι ότε δε μή είναι, oò μέντοι πάσας δυνατόν τάς αρχάς ότε μεν
ΙΟ εΐναι ότε δε μή ε ί ν α ι · δ ε ι γαρ είναι τι αεί τ ο του π ο τ ε είναι ταΐς τοιαυ- a»
ταις άρχαΐς αίτιον, έπειδή το ποτέ είναι αεί έστιν έν άλλοις καί άλλοις,
αυτός δέ καί ετι έναργέστερον δείκνυσιν, οτι καί τοις έαυτά κινοΰσιν, εΐ
υποτίθοιτο καί τ ο κινούν έν αυτοΐς ποτε μέν είναι ποτέ δέ μή, εστι τι
αίτιον àiôtov τ ο υ π ο τ έ μέν ε ΐ ν α ι , ποτέ δέ μή. καν γάρ τά κινοΰντα έν
15 τοις αυτοκινήτοις α σ ώ μ α τ α οντα καί άμερή άνευ γ ε ν έ σ ε ω ς καί φθορά? π ο τ έ
μέν ή , π ο τ έ δέ ουκ ή , αλλ' είπερ δ λ ω ς κ ι ν ε ί τ α ι , τ ο αότοκίνητον ανάγκη
μέγεθος έ'χειν, διότι ουδέν άμερές κινείται, ώ ? δέδεικται. το δέ κινούν 2δ
οΰπω δήλον, εί άμερές ανάγκη είναι, d ουν έ'στιν έν τοις αυτοκινήτοις
τ ά ποτέ μέν όντα π ο τ έ δέ μή οντα σ ώ μ α τ α , τ α ΰ τ α άνάγκη διά γενέσεως
20 καί φθοράς π ο τ έ μέν είναι, ποτέ δέ μή εΐναι. πάσης δέ γενέσεως καί
φθοράς εατι τ ι α ί τ ι ο ν · 8 δέ τ η ς τ ο ύ τ ω ν γ ε ν έ σ ε ώ ς έστιν αίτιον, ε ΐ ή άν καί
τών έν αυτοΐς κινητικών, εί'περ συν έκείνοις υφίσταται, ουκ άρα αρκεί τ ά
έν τοις αυτοκινήτοις ακίνητα είς α ρ χ ή ? κινήσεω? λόγον. ετι δέ τ ο υ τ ά μεν
γίνεσθαι τ ά δέ φ θ ε ί ρ ε σ θ α ι συνεχώ? άλλων μέν γινομένων ά λ λ ω ν δέ φθει- so
25 ρομένων το αίτιον δείκνυσι μ ή τ ε εν τ ώ ν ακινήτων μέν μή άεί δέ όντων,
ώ ς υπόκειται, υπάρχον μήτε ούτως ω ς τών μέν ταδί κινουντων, τών δέ
ετερα. του γάρ άεί καί συνεχώς οΰτε εν έστιν αίτιον, δπερ αότος
ειπεν ? κ α σ τ ο ν . εί γ ά ρ αυτό μέν ουκ άίδιον, ή δέ μεταβολή άίδιος, δτε
τούτο μή έ'στιν, ήτοι ουκ εσται ουδέ ή μεταβολή, καί οόκ έ'σται ά ίδιος
30 ουδέ συνεχής, ή εσται άλλο αίτιον αυτής, εί' γ ε καί μή οντος τούτου γίνε-
ται. αυτός δέ ε ι π ώ ν δτι τ ο υ αεί καί συνεχώς οΰτε εκαστον α υ τ ώ ν 35
ουτε πάντα α ί τ ι α τ ο μέν εν τ ώ ν μ ή άιδίων αίτιον εΐναι άνεΐλεν συντόμως
δια του το μέν γάρ ούτως έ'χον άίδιον καί έ£ α ν ά γ κ η ς , πώς δέ
τ ο υ αναγκαίου καί άιδίου τ ο μή άίδιον αίτιον είναι δύναιτο; δπερ ώ ς προ-
35 φανές έπαγαγεΐν παρήκεν. δ τ ι δέ μηδέ πάντα τ ά τ ο ι α ύ τ α οΐόν τ ε αίτια
εΐναι έοειςε διά του τ ά δέ π ά ν τ α άπειρα, καί οόχ άμα πάντα οντα.
άπειρα γάρ ο ύ τ ω ς ώ ς έ π ' άπειρον γινόμενα καί διά τ ο ύ τ ο ουχ άμα π ά ν τ α
οντα. π ώ ς οδν οΓόν τ ε π ά ν τ α αίτια λέγειν τ η ς άιδίου και συνεχούς μετα- JO
βολής τ ά μ ή τ ε άεί π ά ν τ α μήτε άμα όντα; τά γάρ μ ή π ω οντα ή μηκέτι
40 ο ν τ α π ώ ς άν α ί τ ι α του οντος εί'η; δτι δέ οόδέ ο υ τ ω πάντα, ώ ς π ά ν τ α μέν

13 post είναι acid, μή Α 27 συνεχούς Aristoteles, at cf. v. 31 28 ότε] óxè a

33 Ιχειν Aristoteles et Simplicius p. 1253,δ 38 λέγων A
 SIMPLICIl IN PHYSICORUM VIII 6 [Arist. p. 258blGJ 1253

- η ς αυτής καί μιας, άλλα δε άλλου μέρους, ώ ς τοΰδε μέν τούδε, άλλου 291 ν
δε έ τ ε ρ ο υ , οίον τά νυν ο'ντα των νυν όντων καί τά αυί)ις των αύί}ις, δείξει
προελθών. δυνατόν δε oT[xott καί ο ύ τ ω ς ε / τ ω ν είρημένων συλλογίσασί)αι,
οτι οΰτε εν των μή άιδίων ουτε πάντα αίτια της συνεχούς καί à ιό t ο υ
5 κ ι ν ή σ ε ώ ς εστι. λαβών γαρ δτι το ο ύ τ ω ς εχειν, τουτέστι το αίτιον είναι 45
συνεχούς και άιδίου κ ι ν ή σ ε ω ς , άίδιον ές α ν ά γ κ η ς έστίν, ή ως ó 'Αλέ-
ξανδρος και ó Θεμίστιος γράφουσιν, άίδιον καί εξ ανάγκης (καί γαρ
ανάγκη τό αίτιον του άιδίου αίεί είναι), ταύτη τή καταφατική προτάσει
προστίί)ησιν άποφατικήν πρότασιν την λέγουσαν ' τ ο εν εκαστον γενητόν καί
1 0 φ&αρτόν καί πάντα τα τοιαύτα ουκ εστίν άίδιον', έξ ών συνάγεσί)αι, δτι
το εν το γενητόν καί φθαρτον καί πάντα τά τοιαύτα ουκ εστίν αίτια της
συνεχους καί άιδίου κινήσεως, άλλ' οτι μεν το εν εκαστον τό γενητόν 5«
καί φΟαρτόν ουκ εστίν άίδιον, καί περιττόν ήν δεικνύναι. οτι δε ούδέ τά
πάντα άίδιά εστίν, δείκνυσι δια του άπειρα είναι, καί ούτως άπειρα ώς
15 έ π ' άπειρον γινόμενα, καί ουχ άμα πάντα δντα. άλλοτε γαρ άλλα
γινόμενα ουχ άμα πάντα έστίν, ώστε oòòs τά πάντα ά ί δ ι α · εί γαρ ήν
άίδια, άμα αν ήν τά πάντα, καί ου νυν μεν άλλα, αυίΚς | δε ετερα. 2!)2 Γ
δήλον τοίνυν, φησίν, οτι νΛν μ υ ρ ι ά κ ι ς , τουτέστιν έ π ' άπειρον, αί τοιαυται
άρχαί αί τ ω ν άκινήτων μεν κινουσών δε, οΓαί είσιν αι έν τοις αυτο-
20 κινήτοις άκίνητοι, τουτέστιν αί των ζοίων ψ υ χ α ί , καί πολλά δε των αυτο-
κινήτων ( τ ά γαρ υπό σελήνην πάντα τά μεν γίνεται τά δέ φθείρεται του
προλαβόντος άεί τω εφεξής αιτίου γινομένου της γενέσεως), άλλ' δμως
ουδέν ήττον εστίν τι άίδιον αί'τιον παρ' εκαστον τ ο ύ τ ω ν , ο περιέχει s
καί ορίζει τάς τούτων μεταβολάς το άνέκλειπτον otò c a i ; παρεχόμενον, όπερ
25 ουτε εκαστον των γινομένων καί φΟειρομενων ουτε πάντα άμα δύναται
παρασ/εΐν τό γαρ έφεξής οϋ'τε συνεχες ουτε άίδιον. άίδιος ôà καί συνεχής
ή κίνησις άποδέδεικται. δείξας ουν, οτι οϋ'τε εν ε'καστον ουτε πάντα τά
γενητά καί φθαρτά τ η ς κινήσεως αίτια δύναται τ ή ς άιδίου κ ι ν ή σ ε ω ς αίτια
είναι, είκότως έπήγαγε δήλον είναι, δτι εστι τι άίδιον αίτιον τής άιδίου
3 0 μεταβολής, είτα προστίδησιν, οτι τούτο μεν τό άίδιον αίτιον τ ο ύ τ ο ι ς ίο
τοις οόκ άιδίοις υποκειμενοις κινητικοΐς αίτιον ( τ ο υ ) είναι τε καί κινείν καί
τοίς αυτοκινήτοις, έν οΓς τά τοιαύτα κινητικά, έκεϊνο αίτιον του είναι,
ταΰτα δε τά αυτοκίνητα τοις άλλοις αί'τια τής κινήσεως έστι τοις
κινουμένοις μ ε ν , οόκ άεί δε ετερα κινουσιν, εί' γε ά ρ χ ή καί πρώτον των
35 κινουντων τε καί κινουμένων έστί το αυτοκίνητο ν , ίνα μή έπ' άπειρον
ι ω μ ε ν , προ παντός ετεροκινήτου έτεροκίνητον τιΟεντες. δύναται δε τούτο
μεν τ ο ύ τ ο ι ς λέγειν το άίδιον κινητικον τοίς άεί καί σ υ ν ε χ ώ ς κινουμένοις, ι»
τουτεστι τοίς κυκλοφορητικοίς, ταύτα δε τοίς γινομένοις και φΟειρομένοις
αίτια τ ή ς τε κινήσεως καί τ ή ς γενεσεως. άμεινον δε 'ίσως τό κ α ί τούτο

6. 7 Άλεξανόρος] cf. p. 1-25-2,33 7 Θ ε ^ - ι ο ς ] ρ. 4 3 0 , 1 6 Sp. 8 àà a 11 τό

εν om. A , siippl. A 1 ¿1 πάντα ora., sed suppl. A 1 γίνηται et φί}είρ/(ται a
23 ο -εριε'χει scripsi: όπερ εχει libri 31 του a : om. A F M
1254 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 6 [Arist. p. 258bl6. 259»8. 13]

μ έ ν τ ο ύ τ ο ι ς περί των έν τοις αυτοκινήτοις κινητών άκοόειν, έπειδή περί 292

τούτων π ρ ο σ ε χ ώ ς ó λόγος ήν. ώς συμπέρασμα δε τοις είρημένοις πάσιν
έπάγει σύντομόν τι καί υγιές συνημμένον. ε ί π ε ρ γάρ α ί δ ι ο ς , φησίν, ή
κίνησις, άίδιον και τ ο κ ι ν ο ύ ν αίτιον εσται, τό π ρ ώ τ ω ς δηλονότι χ ι - 20
5 νουν. s'y ων οδν το ήγούμενον κατεσκευασμένον το άίδιον είναι την κίνη-
σιν Οαρρουντως έπάγει το έπαγόμενον το άίδιον είναι τό π ρ ώ τ ω ς κινούν,
καί εί μεν εν ε Γη το αιδίως κινούμενον, εν εσται το κινούν «/.ίδιον, ε ί δ ε
π λ ε ί ω τ ά την άίδιον κίνησιν κινούμενα, πλείω και τ ά κινουντα diòici· εν
γάρ καί)' έκα'στην κίνησιν.

10 ρ. 259»8 " Ε ν δ έ μ ά λ λ ο ν ή π ο λ λ ά εως τοΰ ε σ τ α ι α ρ χ ή τ ο ι ς άλλοις

κινήσεως.

Εόλογώτερόν φησιν εν μάλλον είναι το π ρ ώ τ ω ς κινούν αίτιον ή πολλά'·

où γάρ αγαθόν πολοκοιρανίη, όπερ αυτός έν τ η Μετά τά φυσικά περί
τούτου λέγων Ο μ η ρ ι κ ώ ς άνεφ&εγ£ατο. εί δε πολλά, ευλογώτερον πεπερα- so
15 σμένα μάλλον νομίζειν ή άπειρα, καί την αίτίαν προστίθησι· διότι τών
αυτών συμβαινόντων τ ά πεπερασμένα μάλλον ληπτέον. τούτου δε
πάλιν αίτιον τό δεΐν έν τοις φυσικοΐς, ά ν έ ν δ έ χ η τ α ι , το πεπερασμενον
μάλλον υ π ά ρ χ ε ι ν , διότι βέλτιον τούτο του άπειρου καί τό §ν τών πολλών,
κείται γ ά ρ , δτι ή φύσις άει τών ένόεχομένων το άριστον ποιεί προηγου-
20 μένως. καί κατά τούτον τον λόγον έν τ ω πρώτα» τήσδε της πραγματείας
τών άπειρα τ ά στοιχεία υπο&εμένων Δημοκρίτου τε καί Άναξαγόρου προέ- 35
κρινεν Έ μ π ε δ ο κ λ έ α πεπερασμένα είπόντα καί π ά ν τ α αποδίδοντα, οσα έκεΐ-
νοι διά τ ώ ν άπειρων άποδεδώκασι. ταΰτα δε λέγει δεικνύναι μέλλων, δτι
καί τών πολλών συνεχών κινήσεων πεπερασμένων ουσών καί ουκ α π ε ί ρ ω ν
25 έστί μία π ρ ο ϋ π ά ρ χ ο υ σ α ή περιέχουσα τάς άλλας ή τ η ς απλανούς καί τών
κινητικών αίτιων έστίν Sv τό όπερανέχον, εις α καί νυν αποβλέπων έπή-
γαγεν, δτι ίκανόν καί εν, δ πρώτον τών ακινήτων άίδιον ον,
έ'σται α ρ χ ή τ ο ΐ ς ά λ λ ο ι ς κ ι ν ή σ ε ω ς . ίο

ρ. 259»13 Φ α ν ε ρ ό ν δέ κ α ί έκ τ ο ΰ δ ε , δτι άνάγκη ε ι ν α ί τ ι Sv Ιως

30 του oò σ υ ν ε χ ή ς ή δ λ η κ ί ν η σ ι ς , ά λ λ ' έφεξής.

Δείξας, δτι εστι τι τό π ρ ώ τ ω ς κινούν άίδιον κα&' ίίκαστον τ ώ ν συνε- «

χ ώ ς καί άιδίως κινουμένων καί δτι ευλογον εν το Oto νομίζειν, το αυτό
καί δ ι ' έτέρας έ π ι χ ε ι ρ ή σ ε ω ς τ η ς διά τριών ή διά πλειόνων κατά τον ύπο-
Οετικον τρόπον συναγομένης δείκνυσιν ο ύ τ ω ς · εί άνάγκη άεί είναι κίνησιν,

7 prius om. sed suppl. A 1 10 «pyr¡ post άλλοις a ; sed cf. v. 28 13 Μετά τά
φυσικά] Λ 10. 1 0 7 6 " 4 14 Ό μ η ρ ι χ ώ ΐ ] Β 204 20 π ρ ώ τ φ ] c. 6. 189»15
21 Αποθεμένων a F : ί)ποτι9εμένων Μ : ΰ-ο {,/θεμένων Α 27 Ικανόν όέ καί Aristóteles
28 post κινήσεως deficit F , qui continuât Philoponea edita in Vitellii editione p. 888 sqq.
cf. editoris praef. p. X I I I 32 νομίζει a l l
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 6 [Arist. p. 259 a 13] 1255
άν άγκ η συνεχή îïvat· εί ανάγκη άεί καί συνεχή είναι, άνάγκη μίαν 292>
είναι· εί άνάγκη άεί 7.7.1 συνεχή και μίαν είναι κίνησιν, άνάγκη υφ' ενός
άιδίου κινουμένου και ενός άιδίου κινουντος γίνεσΟαι. εί άρα ανάγκη αεί
είναι κίνησιν, ανάγκη εν καί άίδιον είναι το πριυτιυς κινούν αλλά μην «ο
5 δέδεικται το ήγούμενον αληθές άρα καί το έπόμενον. καί οτι μεν εί αεί
έστι, καί συνεχή? έστιν, έ'δειςε δια τοΰ το αεί καί συνεχές είναι· εί γαρ
διαλείποι, ουκ άει εσται, εί δε συνεχή;, μία· εΐ γ-αρ πλείους, ου συνεχή?,
αλλ' εφεξής, εί άρα συνεχής, ου πλείους, αλλά μία. <ra δε ουχ ούτως
μία, ώς έκ των έφεςής γινομε'νων συγκεισί)αι την άίδιον, δήλον, εί'περ την
10 έφεξής | κίνησιν ένδέχεται καί διαλείπειν ου γαρ ανάγκη μετά το πρώ- 2!)ÜV
τον κίνησιν εόδυς εΐναι καί γίνεσί)αι το μετ' αυτό κινοΰν, εί μ ή τι είη
άίδιον τε και εν τής αναγκαίας διαδοχής τοις κινοΰσιν αίτιον, οπερ νυν ó
λόγος εισάγει, μ ή οντος δε τοιούτου, ένδεχεται καί διαλείπειν καί μή
ευίΓυς τω φΟείρεσθαι το πρώτον κίνησαν το μετ' αυτό είναι, διαλείπον-
lü τος δε έκείνου, διαλείποι άν κα'ι ή κίνησις· τούτο δε αδύνατον, εί δε είη 5
συνεχής και μία, τω άριΟμω μία εσται· μία δε έστι το~> άριί)μω, ώς έ'μ-
προσΟεν έδειχΟη ή ενός τε τω άριδμω κινοΰντος καί ένος τω άριδμω
κινουμένου· οΰτε γαρ πολλών όντων των κινουμένων μία κίνησις, αλλ'
έφεςής, εί άρα, ουτε πολλών όντων των κινούντων. εν γάρ τ ή των κι-
•20 νουντων διάδοχη γίνεται τις στάσις· δει γαρ το μεν παυσασ&αι το δε άρ-
ξασθαι· ουτω δε ή συνεχεία διασπάται, έτι δε ερρήΟη, οτι οόδε ανάγκην
τινά εςει τοΰ εόΟυς μετά το πρώτον κίνησαν είναι το δεύτερον κινούν, ου 1«
γάρ δή πλείω οντα άίδια έκ διαδοχής κινήσει, ταύτα γάρ αναπαύσεως
δεϊται κατά τήν συνεχειαν τής ένεργείας, ά έν τω ένεργείν κάμνει· κάμνει
25 δε τά $)νητά, το δε άίδιον oò κάμνει, ετι ινα έκ του μή κινειν εις το
κινείν μεταβάλλη, δεήσει αυτά κινεΐσΟαι· άλλ' ήν ακίνητα· πρώτα γάρ.
έ'δει;ε δε δια τούτων, οτι μηδε πάντα τά κινητικά μεν, μ ή άίδια δε οίά
τε αίτια είναι τής «ιδίου κινήσεως έκ διαδοχής κινοΰντα. έοείςε δέ πρό-
τερον οτι oòòà πάντα άμα. δήλον ουν καί έκ τών νυν είρημένων, οτι το 15
30 εκάστης συνεχούς κινήσεως άίδιον κινητικον αίτιον εν είναι βούλεται. οΰτω
δε καί έν τη Μετά τά φυσικά έκ τών συνεχώς κινουμένων κυκλοφορητι-
κών σωμάτων τον αριθμόν τών ακινήτων μεν πρώτως δέ κινούντων αίτιων
έπεχείρησεν ευρεϊν.

Άπορήσοι δε άν τις είκότως, ώς οίμαι, πώς τω έν άρχη δειχ&εντι,

35 οτι άνάγκη άεί κίνησιν είναι επεται το συνεχή είναι· το γάρ αεί φησι
συνεχές, το δε έφεςής ου συνεχές, καίτοι ουχ ώς συνεχής, άλλ' ώς έφε- 20
ςής άεί ουσα κίνησις έν τοις φίίάσασι λόγοις εδείχί>η, εί'περ άει προ τής
πρώτης υποτιθεμένης μεταβολής άλλην έ'δειςε προτέραν και μετά τήν τε-
λευταίαν άλλην υστέραν. αί δε τοιαυται κινήσεις έφεςής είσιν, άλλ' oò

8 εί a l l : ή Α 17 fortas.se ή <&φ'> ut ρ. 1256,30 xat κινοΰντο; a 19 κινούν-

των aM: κινουμένων Α 21 άν^κη a 26 μζταβάλτ,ι Α 31 έν τ/j .Μετά τά
φυσικά] Λ 8 31. 32 χυχλοφορητικών, ω ili ras. A
1256 SIMPLICII IN PHYSICORUM V i l i 6 [Arist. p. 259 «13. 20]

συνεχείς, εί ουν το μεν ά ε ί σ υ ν ε χ έ ς , ως φ η σ ι , το δ έ έ φ ε ξ ή ς ο υ 292ν

συνεχές, συνάγεται έν δευτέρψ σχήματι κατηγορικώς, δτι το έφεξής ουκ
άεί. ε! ουν ή δειχΟεΐσα κίνησις έφεξής ή ν , ου δέδεικται δι' έκείνης της
δείξεως, δτι αεί κίνησίς έστιν, ουδέ δτι μία· ώστε ουδέ δτι εν το κινούν 26
5 δειχθήσεται, ώς νΰν ειπεν, έκ του δ ε δ ε ΐ χ δ α ι , δτι ανάγκη αεί κίνησιν είναι,
ουτω γαρ έδείχθη αεί ώς έφεξής, αλλ' ουχ ώς συνεχής, ή μεν ουν απο-
ρία τοιαύτη αν εί'η· ρητέον δέ ί σ ω ς , δτι έν α ρ χ ή μεν έδείχί>η, δτι αεί
έστι κίνησις κινήσεως έφεξης· τοΰτο γαρ έναργές ήν έν τοις προσεχέσιν
ήμιν τοις υπό σελήνην υπάρχον, έν οίς προ πάσης κινήσεως άλλη ν ανάγκη
10 προϋπάρχειν κα'ι μετά πασαν άλλην μεθυπάρχειν. έλήφ&η δε λοιπόν έξ
υποθέσεως, δτι προ της έφεξής άεί εστίν ή συνεχής άεί ή του άνεκλείπτου 80
της έφεσης αίτια, το ουν είρημένον ένταΰ&α ε ί δ ε ά ε ί , α ν ά γ κ η συνεχή
είναι· το γάρ άεί συνεχές, το δέ εφεξής ού σ υ ν ε χ έ ς δήλοι, δτι
το έφεξής, καθ' δ έφεξής, ουκ εστι συνεχές οόδέ το άεί έξ ανάγκης έ'χει.
15 έπε! ουν δέδεικται άνέκλειπτον το έφεξής της κινήσεως έν τοΐς υπό σελή-
νην, άπο συνεχούς τίνος άνάγκη το άνέκλειπτον και άεί τ ψ έφεξής υπάρ-
χειν· μ η γάρ ούσης συνεχούς και άιδίου της Ουρανίας κινήσεως, ουκ δν
ή των υπό σελήνην κίνησις εφεξής οδσα άνέκλειπτος καί άίδιος ήν. δτι 35
δέ έξ υπο&έσεως έλήφθη, τό άνεκλείπτου δειχ&είσης της έφεξής κινήσεως
20 είναι συνεχή κίνησιν, δηλοϊ προελθών αυτός, έν οΓς φησιν " α μ α δέ καί
το νΰν καί πρότερον ύποτε&εν, δτι ένδέχεταί τινα κίνησιν είναι συνεχή
καί άίδιον, φανερόν εσται τ η αδτη μ ε θ ό δ ψ " , καί δείκνυσιν, δτι μόνη των
άλλων κινήσεων ή κυκλοφορία τοιαύτη έστίν. ε? ουν ούσης έν τοις υπό
σελήνην τ ή ς έφεξής άνεκλείπτου κινήσεως, άνάγκη την φύσει προτέραν
25 προϋπάρχειν την συνεχή και μίαν και άίδιον καί του άεί τ ω έφεξής αίτίαν, 40
ούσης δε μιας καί συνεχούς καί άιδίου κινήσεως άνάγκη καί το κινούν
αυτήν εν είναι καί άίδιον, είκότως έκ του έν ά ρ χ η δεδειγμενου περί τοΰ
άεί κίνησιν έφεξής είναι δείκνυσ&αί φησιν, δτι καί συνεχή καί μίαν κίνη-
σιν άνάγκη είναι άεί, καί το κινούν αότήν εν καί άίδιον, εί'περ μία κίνησις
30 ή ύ φ ' ενός του κινοΰντος καί ενός τοΰ κινουμένου.

ρ. 2 5 9 » 2 0 Έκ τε δ ή τ ο ύ τ ω ν π ι σ τ ε υ σ ε ι ε ν άν τις εως τοΰ | ώ σ τ ε 293r

κ α ί τ ο έν τ ψ σώματι ον καί τ η μ ο χ λ ε ί ^ κινοΰν Ιαυτό. ίο

ΓΙολλαχώς δείξας, δτι έ'στι τι πρώτως κινούν άκίνητον, πιστευσειεν

άν τις, φησί, τοΰτο καί έπί τάς άρχάς των κινουντων έπιβλέψας,
35 τουτεστι τάς έν τοις ζ ψ ο ι ς ψυχάς καί αότάς άρχάς καί άκινήτους αρχάς
δοκουσας των κινήσεων, εί γάρ αύται μήτε πάσης τοΰ ζώου κινήσεως
άρχαί οδσαι φαίνονται (ουτε γαρ αυξήσεως οΰτε φθίσεως οΰτε άναπνοής,

4 το ex τώ coir. A 1 G έφης A, COÏT. Α ' 8 ν,ίντ,σις a : ή κίνηαΐΐ M : om. Α

13 τό γάρ] καί γάρ το Aristoteles 20 φηΐΐν] Θ 7. 261 " 2 8 30 fonasse ùtp' ένας (τε) cf.
ρ. 1255,17 et Arist. 32 καί τψ Α : y.aì τό M: -/.ai τό έν η) (ut Arist. praeter HIK viilg.) a
 SIMPLICII IN P H Y S I C 0 R U 1 I VIII 6 [Arist. p. 2 5 9 » 2 0 ] 1257

ά λ λ ' , ε ί π ε ρ άρα, τ ή ς κ α τ ά τόπον μόνης κινήσεως τ η ς καί)' ο ρ μ ή ν α ΐ τ ι α ί 293r

είσιν αί τ ω ν ζ ι ό ω ν ψ υ χ α ί , και ουδέ τ α ύ τ η ς κ υ ρ ί ω ς ά ρ χ α ί · έ'ςω&εν γάρ και
ταύτης αί άρχαί δειχθήσονται), s i os μ η δ έ ακίνητοι κατά πάντα τρόπον
ει'σίν, α λ λ ά κατά συμβεβηκός κινούνται τοις ύφ' εαυτών κινουμένοις σώ-
5 μασι συγκινούμεναι, δήλον οτι ουκ ει'σίν αύται κ υ ρ ί ω ς ά ρ χ α ί τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς ,
αλλ' εστίν ά'λλη τις προ τ ο ύ τ ω ν , ó μεν ούν ε ι ρ μ ό ς τ η ς π ρ ο κ ε ί μ ε ν η ς επι-
χειρήσεως τοιούτος ε σ τ ί ν ε ι π ώ ν δ ε , ότι και έ κ τ ω ν π ρ ο ε ι ρ η μ ε ν ω ν πιστεύ-
σειεν αν τ ι ς ε ι ν α ί τι πρώτον άκίνητον καί πα'λιν έπιβλέψας ε π ί 20
τάς αρχάς τών κινούντων, έ ς έ τ ρ ε ψ ε τον λόγον έ π ί την έ φ ο δ ο ν , καί)'
10 ήν ηύρέθησαν τά τών κινήσεων αίτια, αρχή δε πανταχού το φανερον
του αφανούς γίνεται, επειδή ουν π ρ ο φ α ν έ ς έ σ τ ι ν , οτι τινά τ ώ ν όντων ότέ
μεν κινείται ότε δε ηρεμεί, ώσπερ τ ά ζ ω α φαίνεται και τ ά φυσικά
σώματα κινούμενα μεν φυσικώς έπι τους οικείους τ ό π ο υ ς , έν τούτοις δε
κατά φύσιν ήρεμουντα, το δε αυτό και έκ τ ώ ν π α ρ ά φύσιν κινουμένων
15 δείκνυται ( ή γάρ παρά φύσιν κίνησις ε κ σ τ α σ ί ς έστιν από τ η ς κατά φύσιν 25
ηρεμίας βιαίως γινομένη), καί διά τούτου φησί γέγονε δήλον, οτι
ουτε πάντα τά. οντα αεί κινείται, ως 'Ηράκλειτος έδόκει λέγειν, ουτε
πάντα άεί ηρεμεί ουτε τά μεν αεί ηρεμεί, τά δε αεί κινείται,
τά γάρ π ο τ ε μεν κινούμενα π ο τ έ δε ή ρ ε μ ο υ ν τ α έ λ έ γ χ ε ι τ α ΰ τ α τ ά τ ή ς διαι-
20 ρ έ σ ε ω ς τμήματα, όντων δε τούτων τών ποτέ μεν κινουμένων ποτε δε
ήρεμούντων, καί π ρ ο φ α ν ώ ν όντων, ζητεί πάντως ó λόγος, εΐ τ ώ ν μέσων
τούτων καί έ π α μ φ ο τ ε ρ ι ζ ό ν τ ω ν έν τοις ουσιν όντων εστί καί τά άκρα τ ά so
μεν άεί ακίνητα, τ ά δε άεί κινούμενα, καί προϊόντες έ π ί τήν τούτου όει-
ςίν ε'Οεμεν άπαν το κινούμενον υπό τίνος κινεΐσ&αι, ό π ε ρ καί έν
25 τ ω προ τ ο ύ τ ο υ δέδεικται βιβλίω, τ ο δε κινούν ή άκίνητον ανάγκη είναι
ή κινούμενον, καί εί κινούμενον, ή υφ' έ α υ τ ο ϋ ή άεί ύπ' άλλου,
ώστε άεί το κινούν υπό τίνος έ'ςω&εν κινεϊσΟαι. τούτου ουν οντος άτο-
που, ίνα μή έπ' άπειρον Γωμεν, άρχαί τών κινουμένων έφάνησαν δύο,
προσεχής μέν τ ό ε α υ τ ό κινούν, π ά ν τ ω ν δε τ ο άκίνητον. καί παν το αυτο-
3 0 κίνητον το κινούν άκίνητον έχον έφάνη. ου μόνον δε κατά τον λογον 3δ
ηυρέ&η το αότοκίνητον ως ές ανάγκης προϋπάρχον τών κινουντων καί
κινουμένων, ινα μ ή έ π ' άπειρον ί'ωμεν, α λ λ ά καί έ κ τ ή ς α ί σ θ ή σ ε ω ς δήλον,
οτι έ'στι τινά τ ώ ν ό'ντιυν κινούμενα και ιστάμενα, α ουκ έ'ςω&εν τ ο κινούν
καί ίστάνον έ'χει, άλλ' έν α ύ τ ο ί ς , ω σ π ε ρ τ ά ζ ω α και δ λ ω ς δσα ψ υ χ ή ν έ'χει.
35 καί γάρ καί τ ά φ υ τ ά έ'νδοθεν τ ρ έ φ ε τ α ι τ ε καί α ΰ ς ε τ α ι καί φ θ ί ν ε ι · τ ά γάρ
φυσικά, καν έ'χη έν έ α υ τ ο ϊ ς α ρ χ ή ν κινήσεως, ο υ χ ώ ς π ρ ο ς τ ο κινειν έ'χει
τήν αρχήν, ώ ς ει'ρηται πρότερον, ά λ λ ά π ρ ο ς τ ο π ε φ υ κ έ ν α ι κ ι ν ε ΐ σ δ α ι . ει'ρη- 40
ται γάρ, οτι τ ά φ υ σ ι κ ά " κ ι ν ή σ ε ω ς αρχήν έ'χει, ου τ ο υ κινείν ουδέ του ποι-
είν, α λ λ ά του π ά σ χ ε ι ν " . τ ο υ δε τ ά ζ ω α καί δ λ ω ς τ ά έ μ ψ υ χ α α υ τ ο κ ί ν η τ α

3 εί δέ μή όέ A M : anacoluthon emendat scribendo μήτε a 5 αυγ/ινοΰμεναι] αι ex

οι A 1 I S ήρεμεϊν. οΰτε a 2 0 òè piius om. A, sed suppl. A 1 25 βιβλι'ψ] Η 1.
241 •> 24 sqq. 26 ei om. Aristoteles υ - ' άλλου άεί Aristoteles 3 4 ίιτάνον Α :
ίστάν a : ιστών Μ 37 είρτ,ται] Θ 4 . 2 5 5 b 30
1258 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 6 [Arist. p. 259 »20]

νομίζεσ&αι τεκμήριον παράγει το έκ τούτων άπορεΐν, μήποτε γενητή 2!)3·

έστιν ή κίνησις, ώς φανερώς έν τούτοις γινομένης κινήσεως της μ ή πρό-
τερον ούσης, έδόκει γάρ ακίνητα ποτε οντα μεταβάλλειν ές εαυτών είς
το κινεϊσί>αι. προς ήν άπορίαν ένισταμένην τω άγένητον είναι την κίνησιν
5 υπήντησεν κατ' αρχάς τοΰ βιβλίου δεικνυς, δτι μ ή εστίν ακίνητα τά ζφα, 45
έπειδάν μ ή κινήται τήν ές έαοτών κίνησιν· αυτη δε έστιν ή καί)' ορμήν
γινομένη μεταβατικώς. ύπερδέμενος δε τότε τον περί τούτου λόγον, ώς
ύστερον περί αυτοΰ σαφέστερον έρών, νυν λέγει κατ' άλλην έπιβολήν
δεικνύς, δτι ήν κινεΐ κίνησιν έαυτά τά ζφα, ουχί πρότερον ήρεμοΰντα τέ-
10 λεον άρχεται έαυτά κινεΐν, αλλ' ένούσης τινός έν αυτοΐς κινήσεως της υπό
των εξωθέν τίνος έγγινομένης ύπ' έκείνης καί ές έκείνης ή είς τήν εαυ-
τών κίνησιν αυτοΐς μεταβολή γίνεται, μία γάρ έστι κίνησις, ώς καί προ- 50
σ8εν ειπεν, ήν έαυτά κινεί τά ζφα, ή κατά τόπον μεταβατική, και ουδέ
ταυτην κυρίως κα'ι πάντη ές εαυτών κινείται· ου γάρ έν αότοΐς ή πρώτη
15 της τοιαύτης κινήσεως αρχή, αλλά κινείται μεν τινας κινήσεις ά'λλας φυ-
σικώς καί ουκ ές εαυτών, ώς τήν κατά αυςησιν καί μείωσιν καί τήν κατά
άναπνοήν καί υπνον και έγρήγορσιν. ών κινήσεων ουκ αυτό αυτφ αίτιον
τελέως το | ζω ο ν, αλλά το κυκλοφορητικόν σώμα. καί της μεν ανα- 293 ν
πνοής το π ε ρ ι έ χ ο ν , αήρ, αυξήσεως δε καί υπνου καί έγρηγόρσεως ή
20 τροφή αίτια, πεττομένης μεν γάρ αυτής καΟεύδει τά ζψα διά το
καταλαμβάνεσδαι τά αισθητήρια υπό των έκ της τροφής αναθυμιάσεων
καρουσών τω βάρει της ύγρότητος καί μή συγχωρουσών ένεργεΐν κατ'
αότά το ζφον. πάλιν δέ αυ μετά τήν πέψιν λεπτυνομένων καί κινουμένων δ
τών περιττωμάτων αφυπνίζεται το ζωον. καί τότε κινεί εαυτό τ η ς π ρ ώ -
25 τ η ς α ρ χ ή ς έ ' ς ω θ ε ν ού'σης. τοΰ γάρ διυπνισΟήναι αίτια ή της τροφής
πέψις καί τών άναΟυμιάσεων κίνησις, ήτις ουκ εστίν ές έαυτοΰ τοΰ ζώου
άπλώς, αλλ' έκ της τροφής καί τής φυσικής, αλλ' ου της καί)' όρμήν
ένεργείας. το δε δεΐσόαι μέν τά C<j>a τροφής τε καί υπνου, μ ή δύνασ&αι
δε καθεύδοντα άμα καί τήν ές αυτών κίνησιν κινεΐσ&αι, αίτιον έστι τοις
30 ζφοις τοΰ μ ή κινεΐν έαυτά συνεχώς, ειπών δε τής πρώτης α ρ χ ή ς ίο
ε ξ ω θ ε ν ο ύ σ η ς έπήγαγεν· ά λ λ ο γ ά ρ το κ ι ν ο ύ ν α υ τ ό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν καί
μεταβάλλον πρός ίκαστον τών κινούντων έαυτά. ά λ λ ο δέ λέγει
τό κυκλοφορητικόν σώμα· τοΰτο γάρ έστι το τά είωθεν προσπίπτοντα κι-
νοΰν καί μεταβάλλον τη έαυτοΰ συνεχεΐ κινήσει προς εκαστον, τουτέστιν
35 οίκείως έκάστψ τών υπό σελήνην αυτοκινήτων, κινεί δέ τά προσπίπτοντα
εξω9εν τάς φυσικάς κινήσεις οίον τάς κατ' αλλοίωσιν υπ' έκείνου γάρ
θερμαινόμενα ή ψυχόμενα τά προσπίπτοντα ή ά'λλην τινά μεταβολήν οίκείαν 15
τοις αότοκινήτοις μεταβάλλοντα κινεί αότά. καί διά τοΰτο ου συνεχώς
έαυτά κινεί τά ζφα, διότι άκολου&εΐ ταΐς έ'ξω&εν προσπιπτούσαις κινητι-
40 καΐς άρχαΐς. καί δεΐται καί αναπαύσεως καί υπνου, διά δέ τοΰ μήτε άκί-

8 χατ] χα " - τ ' erasa lacuna A 1 10 i-i il αυτοίς A "¿0 -εττομένης etiain Phi-
loponus 839,5: πεπτομενη; Aristoteles 21 ίιπό της τών A, sed της del. A 1 (ó-ò τής
έ. τ. τρ. άναθυμιοίοεως Μ) 25 όιυχνπίίήναι a 32 λέγει om., sed suppl. A 1
 SIJIPLICII IN PHYSICORUM VIII G [Arist. p. 259 »20. b 20] 1259

ν η τα ποτε οντά τά ζιίία ένδέχεσΟαι κινεΓν εαυτοί, καί ταύτης δε τ η ς χινή- 293"
σεως, ην ές εαυτών οον.ει κινεΓσδαι, έ'ςωδεν είναι το πρώτον αίτιον κινού-
μενον και μεταβαλλομενον προς εκαστον αυτών υπό τίνος αεικίνητου, «νή-
ρηται το έν τοις ζωοις γένεσιν κινήσεως γίνεσ&αι μ ή πρότερον όλως ούσης. 20
5 δείςας δε διά των ε ί ρ η μ ε ν ω ν , οτι ουκ Ιστι κυρίως α ρ χ ή κινήσεως το έν
τοις αύτοκινήτοις κινούν, διότι και τούτο έ'ςωί)εν έ'χει την α ρ χ ή ν τ η ς κινή-
σεως, έφεςής δείκνυσιν, οτι ουδέ ακίνητον κυρίως έστι τό έν τοις αυτοκι-
νήτοις κ ι ν ο ύ ν έν πασι γαρ τούτοις το κινούν π ρ ώ τ ο ν , τουτέστιν ή ψυχή,
αί'τιον ον τ ο υ αυτό έαυτό κινεΓν. διά γάρ την ψυχήν αυτοκίνητόν
10 έστι το ζ ω ο ν τοΰτο ουν το π ρ ώ τ ω ς κινούν κινείται υ φ ' έ α υ τ ο ΰ διά μέσου 25
του σώματος, κ α τ ά συμβεβηκός μέντοι κ ι ν ε ί έαυτο την τοιαύτην κίνη-
σιν κινούν γάρ το σ ώ μ α μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν τον τόπον υπό τ η ς έαυτοΰ μ ο χ λ ε ί α ς
ποιεί, καί συμμεταβάλλει τον τόπον αυτό έν τ ψ σώματι ον, ώστε r?¡
μοχλεία εαυτό κινεΐν, κατά συμβεβηκός μεντοι· τ ω γάρ το σώμα κινεΓν,
15 έν ω έστι. μοχλεία δε απείκασε την υπό τ η ς ψ υ χ ή ς του σώματος γινο-
μενην έν τοΓς ζιόοις κίνησιν, ή ως καί τής ψυχής έ'ξωθεν έχούσης την
αίτίαν του κινεΐν το σ ώ μ α , ώς καί οί μοχλοί όργανα ό'ντες τών π ρ ώ τ ω ς 30
κινούντων, ή τ ω τους μοχλούς προσκειμένους risi κινεΐν τά άπωί)ουμενα
καί ου χ ω ρ ι ζ ό μ ε ν ο υ ς , ούτω δε καί τήν ψυχήν αυνοϋσαν αεί τ ω σώματι
20 κινεΓν αυτό· ή μάλλον δια το βίαιον καί μ ή κατά φύσιν είναι τ φ σώματι
τήν τοιαύτην κίνησιν· ά'λλη γάρ ή κατά φυσιν έκαστου τών έν τ φ σώματι
σ τ ο ι χ ε ί ω ν κίνησις, τ ή ς μεν γ η ς κάτω, του δε πυρός ά'νω. διό καί κα'μνει
κινούμενα τήν υπό τ ή ς ψ υ χ ή ς κίνησιν καί ου δύναται διαρκεΓν έπί πολύ·
καίτοι τάς κατά φύσιν κινήσεις τάς έ π ί τους αυτών τόπους κινούμενα ου 35
25 κ ά μ ν ε ι . σημεΓον δε το πλησίον του οικείου τόπου γινόμενον εκαστον αυ-
τών δάττον κινεΓσίΙαι. τη δε μοχλεία κινεΓν είπεν εαυτό ου προηγου-
μένως, αλλά κατά συμβεβηκός· προηγουμένως γάρ το σώμα κινεί τη
μοχλεία.

ρ. 2δ9ΐ)20 Ές ων έ'στι πιστευσαι, οτι εί' τί έστι τών ακινήτων

30 μεν εως τοδ σ υ ν ε χ έ ς ον π ρ ο ς τ ή ν αρχήν.

Ε ι π ώ ν , οτι το έν τοΓς αυτοκινήτοις κινητικον άκίνητον ον κ α θ ' αυτό

κατά σ υ μ β ε β η κ ό ς καί αυτό κινείται τ ω σ ώ μ α τ ι συγκινούμενον τροφής δεο-
μ έ ν ω καί υπνου καί έγρηγόρσεως καί διά τούτο σ υ ν ε χ ή κίνησιν μ ή κινου- 45
μενφ, συνήγαγεν ο τ ι , εί' τί έστι τών ακινήτων μεν κινούντων δε
35 κ α ί έαυτά κατά συμβεβηκός, οτι ούτε κατά συμβεβηκός δυνατόν
συνεχή κίνησιν κινεΓν έπί τών θνητών ζω ων ποιούμενος τον λόγον
τών τροφής καί ΰπνου δεομένων καί διά τούτο μή δυναμένων συνεχή

11 μέν-eii] μέν A, sed coiT. A 1 18 τω a : τό A M 24 τα; (ante έπί) oui. a

32 βογχιμενον A, sed coi r. A 1 35 έαυτά etiaiii Arist. cod. Κ Theiuistius: αυτό E 1 : «ΰτών
κινουμένων Arist. vulg. 36 ζώιων, ω alteram ex o A 1
 1260 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I I 6 [Arist. p. 2 5 9 b 2 0 ]

κίνησιν κινεΐσθαι την οίκείαν τοις ζ ψ ο ι ς την κ α θ ' όρμήν μεταβατικήν κατά 293 ν
τόπον ουσαν. εί γαρ τ ά κινούμενα σ ώ μ α τ α μ ή π ε φ υ κ ε σ υ ν ε χ ώ ς κινεΐσ&αι,
ουδέ το κινούν σ υ ν ε χ ώ ς κινεί ου'τε αυτά τά σ ώ μ α τ α outs εαυτό κατά συμ- so
βεβηκός τοϊ έν κινουμένω τ ψ σ ώ μ α τ ι είναι, τούτοι ουν δειχθέντι τψ τά
5 έν τοΓς αυτοκινήτοις ακίνητα μεν κινητικά δε μή κινείν συνεχή κίνησιν,
συνάπτει ά'λλην έπιχείρησιν δεικνΰσαν, οτι προ τών έν τοις αΰτοκινήτοις
κινητικών ά'λλο τι είναι χρή κυριώτερον τής κινήσεως αίτιον, ει γαρ
άνα'γκη μεν είναι συνεχή κίνησιν, τά δέ έν τοις αύτοκινήτοις κινητικά
αδύνατον σ υ ν ε χ ή κί|νησιν κινείν ακίνητα μεν οντα κ α θ ' αυτά, κινούμενα 204 Γ
10 δέ κατά συμβεβηκός, δει είναι το πρώτον κινούν μ η δ έ κατά συμβεβηκός
κινουμενον. τούτο γάρ δηλοΐ τ ο ά κ ί ν η τ ο ν κ α τ ά συμβεβηκός. δει ουν
εΐναι, φ η σ ί , το τοιούτον αίτιον, εί'περ μέλλοι ε σ ε σ θ α ι , καθάπερ δεδεικται,
ά'παυστός τ ι ς έν τ ο ι ς ουσι και αθάνατος κίνησις. σ υ ν ε χ ή ς γάρ ή
τοιαύτη· ή γάρ μή συνεχής διακέκοπται. το δέ κατά συμβεβηκός xt-
15 νουμενον ώς μεταβαΐνον τόπον έκ τόπου (περί τούτων γάρ δ λόγος) ου 5
κινεί σ υ ν ε χ ή κίνησιν, οτι μ η δ έ το κινουμενον ύπ' αυτοΰ συνεχώς πέφυκε
κινεϊσθαι. καί εί'περ μενοι, φησί, το ον αυτό έν αύτω καί έν τω
αυτω. ου γάρ έστι ( τ ι ) παρά τό ον, ον δέ λέγει τον κόσμον. ώ σ τ ε έν
α ύ τ ω έστι καί έν τ ψ αυτψ oò μεταβαίνων τόπον έκ τόπου, ουδέ άλλος
20 ές ά'λλου γινόμενος· καί τ ω ειδει γάρ τ ή ς ουσίας έν τ ψ αυτψ μένει καί
τη ποιότητι τής κινήσεως, το γάρ κυκλψ κινουμενον έν τ α ό τ ψ μένον
κινείται, "καί ο ύ τ ω ς άν μ ό ν ω ς , φησίν ó 'Αλέξανδρος, δυναιτο μ η δ έ κατά 10
συμβεβηκός κινεϊσθαι τό κινούν, εί το κινουμενον υπ' αυτοΰ έν ταυτψ
μένον κινοϊτο. ti γάρ τό μέν δλον έστίν, έν ψ τό τοιούτον κινητικόν,
25 τοΰτο δέ έν τ ψ α υ τ ω μένει ( κ α τ ά μόρια γάρ τ ψ κύκλψ κινουμένψ ή κί-
νησις), ουδ' αν τό έν αότοΤ ον κινοϊτο κατά συμβεβηκός έ'τι υ φ ' έαυτοΰ·
ήν γάρ κινεί κίνησιν τό σ ώ μ α , oò κατά μεταβολήν του ολου γίνεται, έν ψ
έ σ τ ι ν , ώ ς έγίνετο ε π ί τ ώ ν θ ν η τ ώ ν ζ ω ω ν , α τη μ ο χ λ ε ί α έκινεΐτο υπό τής
ψ υ χ ή ς άλλάσσοντα δλα τους τόπους· ου γάρ δή κατά μόριόν τι του κυκλψ 15
30 κινουμένου τό κινητικόν έροΰμεν είναι, τί γάρ μάλλον τούτο ή τοΰτο
πάντων ο μ ο ί ω ς υ π ' αυτοΰ κινουμένων; εί δε τις απαιτοίη, φησίν, π ώ ς ουν
έν τ ψ δλψ ε σ τ α ι , έροΰμεν, δτι οπως αν καί ó έν μέρει τινί λέγων αυτό
είναι του κινουμένου υποθήται· ου γάρ δή σώμα έστιν, ώ ς τόπον τινά
κατέχειν αφωρισμένον· α σ ώ μ α τ ο ν δέ φυσιν τινά καί ουσίαν ουδέν θαυ-
35 μαστόν έν ολψ τινί αμα ε ί ν α ι . " τ ή ς δέ ¿ ι δ ι ό τ η τ ο ς του κινουμένου αίτιον
το πρώτον κινούν τοΰτο γάρ δηλοϊ τό τής γάρ αρχής μενουσης2<>
ανάγκη καί το παν μένειν συνεχές δν π ρ ο ς τ ή ν αρχήν μενοι δε
$ν ή α ρ χ ή , ει' μ η δ έ κατά συμβεβηκός κινοϊτο. καί οτι πάσα κυρίως α ρ χ ή

11 άκίνητον κατά αυμβεβηκός] fortasse άκίνητον (·/.αί) κ. σ. ; sic eiiirn Aristotelis cocld. H
et, eraso μη, E. vulgata lectio άκίνητον και μη κατά συμβεβηκο'ς 13 έν τοις ούσι
post άθάνατος Μ : ante απαυστος Aristoteles IG ante ό'τι erasum A 18 τι a :
oui. AM 25 κατά ex xal τά A 1 ο4 άφοριομένον, sed coi r. A ' 3 8 μ/jòè scripsi
coni. v. 2 2 : μήτε aAM post κινοϊτο addit μήτε v.aä' αυτό a
 SIJIPLICII IN P H Y S I C O R U M VIII 6 [Arist. p. 2 5 9 b 2 0 . 2 8 ] 1261

ά β ι ο ς ( " αρχής γάρ άπολομενης ούτε αυτή ποτε εκ του ουτε άλλο Ις έκεί- 2041
νης γενήσεται", ώς Πλάτων φησί), καί το ~5ν δε σ υ ν ε χ ε ς ο ν π ρ ο ς την
α ρ χ ή ν , τουτεστι προσεχώς καί αμέσως. υπό τής άιδίου α ρ χ ή ; κινούμενον,
άναγκη και αότο μένειν α ίδιο ν τής γάρ α ρ χ ή ς αεί ωσαύτως κινούσης
5 αδύνατον μή και το προσεχώς κινούμενον άίδιον είναι, ε? γάρ τούτο 25
φΟείροιτο, ουτε α ρ χ ή αν ετί έκεΤνο εί'η ουτε ¿si κ ι ν ο ύ ν ή γάρ α ρ χ ή αεί
συν τ φ ου έστιν α ρ χ ή και το κινούν συν τ ω κινουμένψ. ουκ ίδίως δέ
νυν περί του πρώτου ουρανού λέγει του προσεχώς ύπ' αυτοί κινουμένου,
οτι à ίδιος (τούτο γάρ έν τοις έςής δείξει), αλλ à κοινώς οτι τό παν και ó
10 κόσμος είη äv ούτως άίδιος, πάντων τών έν α ό τ φ κινουμένων ες έκείνου
την αρχήν εχόντων τής κινήσεως.

ρ. 259·'-28 Ο υ κ έ'στι δ ε τ α υ τ ο κ ι ν ε ί σ & α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς εως του 30

θ ά τ ε ρ ο ν τ ο ι ς φ&αρτοΤς μόνον.

Είπόντος αυτου, οτι έπι τών ακινήτων μεν κινούντων δε καί έαυτά
15 κατά συμβεβηκός αδύνατον συνεχή κίνησιν κινεΐν, παντός ήν άπιρεϊν, π ώ ς
οί ουρανοί ζοΊία καί αυτοί οντες αυτοκίνητα καί εχοντες το κινούν à κινητό ν 35
μεν κα&' αυτό, κατά συμβεβηκός δε εαυτό κινούν, αλλ' ύφ' έτερου κατά
συμβεβηκός κινούμενον (υπό γάρ του απλανούς οί πλανώμενοι τήν έκεί-
νου κίνησιν κινούνται), συνεχή ομοίως κινούνται κίνησιν. ταΰτην ουν τήν
20 άπορίαν λύει λέγων μή είναι τ ο α υ τ ό τό κ ι ν ε ϊ σ Ο α ι κατά συμβεβη-
κός υφ' ε α υ τ ο ί και τό κινεϊσ9αι υφ' ε τ έ ρ ο υ , τό μεν γάρ ύφ'
ετέρου φησίν ύ π α ' ρ χ ε ι καί ταΐς πλανωμέναις σφαίραις άλλην μεν τήν
οίκείαν κινουμέναις περί τους εαυτών πόλους, ά'λλην δε τήν τής απλανούς, 40
περί τους έκείνης πόλους κινουμένων τών οικείων αότών πόλων, καί δυ-
25 νατόν συνεχή κίνησιν κινεΐσδαι τήν υπό τής απλανούς συνεχώς κινού-
μενης καί κινούσης· ύφ' εαυτών γάρ ου κινούνται κατά συμβεβηκός, διότι
τό κινούν έν δλψ έστί, το δε ολον ου κινείται· κατά μόρια γάρ κινείται
τά κύκλω κινούμενα καί ου κα&' ολα. το δε κατά συμβεβηκός ύφ' εαυ-
τών κινεΐσδαι τοις φ&αρτοΐς ύπάρχει μόνοις· το γάρ μόνον αντί του
30 μόνοις εί'ρηται. καί ó μεν Άλέςανδρος τάς έν ταϊς πλανωμέναις σφαίραις «
ψυχάς κατά συμβεβηκός κινεϊσόαί φησιν, ουχ υφ' εαυτών μέντοι, αλλ'
υπό τής τά σώματα αυτών κινούσης, διότι έν τούτοις είσί κινουμένοις
ουκ επί τά αυτα', έφ' α κινείται υπό τών έν αυτοίς ακινήτων, "το δε
πρώτον, φησίν, αίτιον το τής απλανούς κινητικόν ουτε ύφ' έαυτοΰ ουτε
35 υπ' άλλου κινοϊτο αν κατά συμβεβηκός τ φ μίαν κίνησιν κινείσ&αι τήν

2 ΓΙλοίτων] in P h a e d r o p. 245 D, quem locum fortasse hic quoque ex A l e x a n d r e citavit

u t p.'234,12; u b i vide notam 11 έχώντων, sed corr. A 1 12 τούτο (ut Arist.
cod. E 1 ) A M : ταύτό τά a Arist. vulg. 13 θάτερον Μ : καθκρώτερον A: θάτερον òè ex
Arist. a A 2 14 έ~ί a : έστί A : ίβτι M 17 post κ α θ ' αϋτο' add.-/.ol ούδέ (om. òè
a n t e ίαυτό) a 19 ομοίως Α : τε όμοίως Μ : δ'μως a (cf. I n d e x s. ν. όμοιος) 24 πό-
λων, o in ras. A
1262 SIMPLICII IN PHYSICORUM Vili 6 [Arist. p. 259»28. 32]

απλανή, καί ταύτην έν τψ αδτψ μενόντων των πόλων, ή τι» μηδέ την 294γ
αρχήν εΐδος είναι τοΰ κινουμένου σώματος, αλλ' οδσίαν τινά -/.¿χωρισμένων." βο
ταύτα μέν οδν ó Αλέξανδρος λέγει τάς άλλας πάσας ψυχάς ε"δη νομίζων
αχώριστα των σωμάτων, αλλά τοΰτο μέν έν άλλοις έξετάζειν έστίν οίκειό-
5 τερον. έπιστήσαι δέ άξιον, μήποτε άλλο μέν τό κατά συμβεβηκός ήγεΤ-
σθαι νομίζει δ 'Αριστοτέλης liti των θνητών ζ ω ων αυτό θεωρών, άλλο δέ
το υφ' ετέρου καΐ ταΐς πλανασθαι λεγομέναις σφαίραις υπάρχον, τό μεν
γάρ κατά συμβε|βηκος άίδιον είναι οδ δυνατόν, διότι παρυπόστασις του 294 ν
καθ' αύτό έστι και έκτροπή του προηγουμένου* ουδεμία δέ τοιαύτη φύσις
10 α ίδιος, το δέ ύφ' έτέρου και προηγούμενον έ'χειν λόγον δυνατόν, και δια
τοΰτο ó 'Αριστοτέλης ούτως εΐπεν, ότι ο δ κ ε σ τ ι ταύτόν τό κίνεΓσθαι
κατά συμβεβηκός ύφ' εαυτού και το ύφ' έ τ έ ρ ο υ κινεΐσθαι, ουκ
άξιων οΐμαι προσυπακούειν τ ω ύ φ ' έ τ έ ρ ο υ το κατά συμβεβηκός.

ρ. 2591>32 ' Α λ λ ά μ η ν , ε " γ έ έ σ τ ί τ ι ά ε ί τ ο ι ο ύ τ ο τ ο κ ι ν ο ύ ν εως τοΰ 5

15 καί ό τ έ μέν η ρ ε μ ο ύ ν , ό τ έ δέ κινούμενον.

Δείξας πρώτον, δτι εστι κίνησις άεί, και ούτε γέγονέ ποτε κίνησις
πρότερον μή ουσα ούτε φθείρεται' π ο τ ε , ώστε μή είναι κίνησιν, είτα έφε-
ξής δείξας, δτι το πρώτως κινούν ' κ α θ ' έκάστην κίνησιν', ώς ó Εύδη-
μος προστίθησιν, άκίνητον είναι χ ρ ή και καθ' αυτό καί κατά συμβεβηκός, 15
•20 εΐναι δέ καί άίδιον ώς άιδίου κινήσεως αίτιον, ανάγκην ειναί φησι το
π ρ ώ τ ω ς κινούμενον ύπο του άκινητου και άιδίου κινητικού άίδιον καί αύτό
είναι· συνυπάρχει γάρ άλλήλοις το κινούν ώς κινούν καί τό κινούμενον ώς
κινούμενον. αυτός δέ καί άλλην άπόδειξιν τούτου προστίθησι. λαβών γάρ
όμολογούμενον τό είναι γένεσιν άεί καί φθοράν έν τοις ουσιν συνημμένον
25 τι τοιούτον έπάγει· εΐ μή εστι τι άίδιον κινούμενον τε καί κινούν,
οδκ αν είη γένεσις άεί καί φθορά· άλλά μήν έ'στι ταύτα· έ'στιν άρα 20
άίδιον τι κινούμενον τε καί κινούν, καί την μέν πρόσληψιν, ώς ειπον,
την λέγουσαν, δτι εστίν άεί γένεσις καί φθορά, ώς όμολογουμένην τέθεικεν·
οό γάρ äv είη γενέσεως γένεσις, το δέ συνημμένον δείκνυσιν ούτως· το
30 γινόμενον καί φθειρόμενον δεΐται πάντως τοΰ κινοΰντος. ή ουν άκίνητον
ή κινούμενον άνάγκη τό κινοΰν είναι. άλλά τ ό μέν άκίνητον άτε
άμετάβλητον ον τ ο ν αυτόν κινήσει τρόπον, ώστε ή γίνεσθαι ή φθεί-
ρεσθαι μόνον, τ ο δέ κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ύ π ο τ ο ΰ ά κ ι ν η τ ο υ διά τό έν έναν-2ό
τίοις γίνεσθαι τόποις καί ποτέ μέν προσάγει ποτέ δέ άφίστασΟαι το γεν-
35 νητικόν, ώς έν τ η Περί γενέσεως καί φθοράς λέγεται, ου τ η ς α δ τ ή ς έ'σται

14 τοιούτον κινούν Aristoteles 18. 19 Εύοσμος] fr. 80 ρ. 105,8 Spengel.

20 άνάγκη aM 24 άεί om. a 32 κινήσει oui., sed suppl. Α ' τό μέν
γάρ άκίνητον del τον αυτόν -/.ινήαει τρό-ον Aiist. (cod. Κ, partim erasa praebet Ε): τ. μ. γ.
άκ. την αύτην άεί κινήσει τον αΰτόν τρόπον Arist. vulg. 33 έν a, coir. A 1 : om.
AM 3ó Περί γενέσεως -/ai φ9ορ«ς] Β 10. 336» 17
 SIJVIPLIC-Ií IN P H Y S I C O R U J I VIII G [Arisi, p. 2 5 9 ^ 3 2 . 2 6 0 » 11] 1263

κινήσεως αίτιον, αλλ' έναντίως κινούμενον εκαστον των άλλων παρέξε- 294*
ται, καί το αυτό ποτέ μεν ηρεμούν, ποτέ δε κινούμενον. αληθές ουν δτι
ει' μ ή έ'στι τι, ο κινήσει κινούμενον, où/, ε στο: ι γένεσις ¿si καί φθορά,
και δήλον δτι και άίδιόν έστι το τάς τοιαύτας κινήσεις κινούν και αυτό
5 κινούμενον. εί γαρ αεί είσιν αύται αί κινήσεις, αεί δει τό κινούν αότάς 30
εΐναι. εί γαρ μή αίοια είη τα τούτων των κινήσεων αίτια, άλλα γινό-
μενα τε καί φθειρόμενα, πάλιν άλλο τι αίτιον της τούτων γενέσεως καί
φθοράς ζ η τ η θ ή σ ε τ α ι · καί έκεΓνο πάλιν ακίνητον μεν ουκ &ν ε ί η , sì δε
κινούμενον, ή αεί καί άίοιον έ'σται ή γενητόν καί φθαρτόν. καί πα'λιν
10 ή αυτή ζήτησις· αεί γαρ του έν γενέσει οντος αίτιον τι αυτοκίνητον
οφειλοντος έ'χειν, εί μή εις άπειρον ή πρόοδος εσεσθαι μέλλοι, εσται
τι πρώτον αότοκίνητον άίοιον υπό του πρώτου κινοΰντος ακινήτου
καί αιδίου κινούμενον συνεχώς· ουτιο γαρ ή τε κίνησις συνεχής καί ¡K
άιοιος, καί ή γένεσις καί ή φθορά καί ή εις άλληλα τ ω ν σ ω μ ά τ ω ν μετα-
15 βολή άπαυστος.

Ειπών δε το κινούμενον υπό του ακινήτου προσέθηκεν ή κι-

νουμένου ήδη, διότι υπό μεν του ακινήτου προσεχώς κινείται ή
απλανής, υπό δε του απλανούς κινουμένου ή δ η το πλανώμενον. έν έναν-
τ ί ο ι ς δε τ ό π ο ι ς ή εί'δεσι λέγει, ότι ποτε μέν πλησιάζει ήμϊν ó ήλιος
2 0 καί τά άλλα άστρα οιά τήν ε'γκλισιν του ζωδιακού, ποτε δε αφίστανται
η μ ώ ν καί προς τα νότια ο μ ο ί ω ς διατίθενται καί ότε μεν υψηλότερα γίνε- 40
ται, ότέ δε περιγειότερα. έν έναντίοις δε εί'δεσι, ψυχροτέροις ή θερμο-
τέροις, δτι κατά τάς διαφόρους εαυτών θέσεις τών έναντίων ειδών τούτων
καί τών τοιούτων έστί ποιητικά, τ ά χ α δε άν τις εί'ποι τά έν Φ α ί δ ρ ω του
25 Πλάτωνος ένταυθα παραξεειν τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν , όταν έκεϊνος λέγ-fi· "ψυχή
πάσα παντός έπιμελεϊται του α ψ ύ χ ο υ , πάντα δε ουρανον περιπολεί άλλοτε
έν άλλοις εί'δεσι γινομένη." προς γάρ τήν τών έκεΐ είόών θεωρίαν δια-
φόρων όντων καί αί κινήσεις α υ τ ώ ν γίνονται διάφοροι καί ή από τών κι- 45
νήσεων ένταΰθα διαφορά υφίσταται.

3 0 ρ. 2 6 0 » 1 1 Φανερον δή γέγονεν έκ τών είρημενων και ο κατ'

αρχάς ήποροΰμεν ε ω ς του μίαν καί άπλήν κινήσει κίνησιν.

Ε ι π ώ ν αίτιον είναι του τινά τ ώ ν όντων γίνεσθαι καί φθείρεσθαί καί

ποτε μεν κινεΐσθαι, ποτέ δε ή ρ ε μ ε ί ν , τ ή ν διάφορον προς αδτά τ ώ ν ουρα-
νίων κινήσεων σχέσιν, υπομιμν()σκει ημάς, ότι έκ τών | νυν είρημενων 295γ
35 λέλυται το πρόσί>εν άπορηθέν. δτε γάρ έ'λυεν τους κατασκευάζειν δοκοΰν-
τας λόγους, δτι ή κίνησις γίνεται μ ή πρότερον ουσα, έ'λεγεν άπορον είναι
τοις γενεσιν κ ι ν ή σ ε ω ς ύποτιθεμένοις, δια τίνα αίτίαν o ò πάντα ή κινεΐ-

2 ποτέ priiis oui., sed siippl. A 1 18 πλανώμενον, ώ ex 6 A 1 21 ήμών

om. a 2 4 Φαίόριο] p. 2 4 6 Β 2 5 . 26 τΛαα ή ψυχή Plato 35 ό'τε] cf. c. 3.
2 5 4 » 19 sqq.
1264 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 6. 7 [Arist. p. 260··» 11. 20]

τ α ι άεί ή ή ρ ε μ ε ΐ άεί, ή τά μ έ ν α ε ί κ ι ν ε ί τ α ι , τά δέ ά ε ί η ρ ε μ ε ί , 295 Γ

αλλ' εστίν έν τ ψ κόσμψ και τά ποτέ μέν κινούμενα, ποτέ δε ήρεμοΰντα.
τ ο ύ τ ο υ δή, φησι, το α ί τ ι ο ν νΰν γέγονε δήλον. διότι γαρ τά μ ε ν υ π ό δ
ακινήτου κινείται άιδίου, ανάγκη ταύτα αεί κινεΐσβαι, τά δ έ υπό
5 κινουμένου και μ ε τ α β ά λ λ ο ν τ ο ς αεί, ανάγκη καί ταύτα αεί μεταβάλ-
λειν. το δέ ά κ ί ν η τ ο ν , ώ σ π ε ρ ε ι ρ η τ α ι , δια το άεί ομοίως έχειν, μ ί α ν
κ α ι ά π λ ή ν καί συνεχή καί άίδιον κινεί κίνησιν. ώστε είκότως τά μεν
έστιν άεί ακίνητα τά πρώτως καί κυρίως κινοΰντα, τά δέ άίοια καί άεί
κινούμενα ομοίως, δσα προσεχώς υπό των άκινήτων κινείται, τά δέ γινό-
10 μενα καί φ&ειρόμενα καί ποτέ μέν κινούμενα, ποτέ δέ ήρεμοΰντα, δσα ίο
υπό των άεί μέν κινουμένων, ά'λλοτε δέ άλλην σχέσιν εχόντων κινείται.

ρ. 260=20 Ου μ ή ν ά λ λ ά κ α ί ά λ λ η ν π ο ι η σ α μ έ ν ο ι ς ά ρ χ ή ν εως του

κ α ί φ ο ρ ά ς , ε ί έ'στιν ή μ έ ν π ρ ώ τ η ή δ έ υ σ τ έ ρ α , τ η ν π ρ ώ τ η ν . ι»

Δείξας, δτι άιδίου τής κινήσεως όμολογηθείσης άνάγκη καί το πρώτως

15 κινούν άίδιον είναι καί το πρώτως κινούμενον, έφεςής δείκνυσι ποίαν των
κινήσεων άίδιον είναι καί συνεχή δυνατόν, δήλον γάρ δτι ταύτην και το
άίδιον κινοΰν κινήσει καί το άίδιον κινούμενον κινηθήσεται. άίδιον δέ καί
συνεχή εΰλογον είναι την πρώτην των κινήσεων, εί'περ τάς μ ε τ ' έκείνην. 20
ζητεί ουν, τις ή πρώτη των κινήσεων, καί διελόμενος τά τής κινήσεως
20 είοη, δείκνυσιν δτι ή κατά τόπον κίνησις πρώτη των κινήσεών έστι κατά
πάντα του πρώτου τά σημαινόμενα, καί τής κατά τόπον κινήσεως ή κυκλο-
φορία, ήν μόνην άίδιον είναι καί συνεχή δυνατόν, ώστε καί πρώτον των
κινουμένων καί άίδιον τό κυκλοφορητικον έσται σώμα, καί το πρώτον κι-
νούν άίδιον ον και αυτό τοΰτο προσεχώς κινήσει, συναποοείκνυται ουν τω 25
25 το κυκλοφορητικον πρώτως καί άιδίως κινούμενον είναι το το πρώτως κι-
νούμενον καί το πρώτως κινούν άίδιον είναι, διό καί άπο άλλης άρχής
τοΰτο φανερον γίνεσί)αί φησι συναναφαινόμενον τω το πρώτως καί άιδίως
κινούμενον τό κυκλοφορητικον είναι σώμα. άρχήν δέ τής σκέψεως εΐναί
φησι, π ό τ ε ρ ο ν έ ν δ έ χ ε τ α ι συνεχή κίνησιν εΐναι ή ο υ . καί ε ί ένδεχε-
30 τ α ι , τ ί ς α ΰ τ η · αυτη δέ καί πρώτη των κινήσεών έστιν. άλλά το μέν,
εί ένδέχεται συνεχή κινησιν είναι, νΰν ύπερθέμενος, μετ' ολίγον ζητήσει, so
νΰν δέ ποία πρώτη των κινήσεών έσπ, δείκνυσιν. φ συναποδείκνυται καί
ποία ή συνεχής έστιν· ή γάρ συνεχής πρώτη των μ ή συνεχών έστι· και
γάρ ή άίδιος των μ ή άιδίων. έκθέμενος δέ έν τάςει τά προβλήματα (πρώτη
35 γάρ ή περί τοΰ εί έστι ζήτησις τής περί τοΰ τί έστιν) έφεξής δείκνυσιν.

1 κινείται «ίεί Arist. vu]g. (praeter FHI) 11 δέ om. sed suppl. A 1 13 lemma
quod desinere debet in συνεχή καί πρώτην (2G0»26) usque ad proximi finem (260b7)
extenditur; utrum Simplicii errore an librariorum similis clausulae specie deceptoium,
nescio 15 post xtvûûv rasum A 18 εί'περ Μ : ήπερ aA 25 τό τό
Α: τό aM 27 φανερον τοΰτο a τώι ex τό Α 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 260» 20. 20] 12G5

είς τι χρήσιμον αύτώ τò δειξαι, τίς ή π ρ ώ τ η καί συνεχής κίνησις, δυνάμει 295Γ
συλλογιζόμενος ούτως· εί άναγκαίόν έστι κίνησιν άεί είναι, δπερ δέδεικται,
αύτη δε ή άίδιος πρώτη καί συνεχής έστι (πρώτη γάρ ή άίδιος και 35
συνεχής των μή τοιούτων), εάν δείξω τις αυτή, δήλον δτι το πρώτον κι-
5 νουν ταυτην κινεί προσεχώς και συστοίχως την κίνησιν, ήτις μδνη τών
άλλων μία καί ή αότή έστι καί συνεχής καί πρώτη, διότι υφ' ενός του
π ρ ώ τ ω ς συνεχώς κινοΰντος γίνεται.

ρ. 260»26 Τ ρ ι ώ ν δ έ ο υ σ ώ ν κ ι ν ή σ ε ω ν εως του κ α ί φ ο ρ ά ς , ε? ε σ τ ί ν

ή μεν π ρ ώ τ η , ή δε υ σ τ έ ρ α , τ ή ν πρώτην.

10 Τριών οόσών κατ' είδος κινήσεων, της τε κατά μέγεθος,

τουτέστι της κατά αυξησιν καί μείωσιν, κ α ί τ η ς κ α τ ά π ά θ ο ς , τουτέστι
της άλλοιώσεως (αυτη γάρ έδείχθη κατά τάς παθητικάς γινομένη ποιότη-
τας), κ α ί τ η ς κ α τ ά τόπον, ήν καλοΰμεν φοράν, ταυτην πολλοίς
έπιχειρήμασι δείξει πρώτην ουσαν τών άλλων κινήσεων, καί τό γε 50
15 πρώτον τών έπιχειρημάτων δείκνυσι μήτε αύ'ξησιν δυναμένην χ ω ρ ί ς αλλοιώ-
σεως γενέσθαι μήτε άλλοίωσιν χ ω ρ ί ς φοράς, ώστε π ρ ώ τ η κατά φύσιν ή
φορά τών άλλων κινήσεών έστιν. εί γάρ χ ω ρ ί ς μέν ταύτης ουδεμία τών
άλλων, ή δε φορά καί άνευ έκείνων, ώς δειχθήσεται, δήλον δτι συναναιρεΐ
μέν αυτη τάς άλλας, ου συναναιρεΐται δέ υπ' αυτών, τά δέ τοιαύτα τ η
20 φύσει πρώτα, αλλ' δτι μέν άλλοίωσις αυξήσεως προϋπάρχει, δείκνυσιν
έκ τοΰ τό αόξόμενον υπό της τροφής | αυξεσθαι, τήν δέ τροφήν εξ 295 ν
αρχής άνομοίαν ουσαν τ(5 τρεφομένψ καί έναντίαν π ω ς , δι' 8 και λέγεται
τό έναντίον τροφή τ ψ έναντίψ, υ'στερον εις τουναντίον μεταβάλλουσαν καί
έξομοιουμένην τ ψ τρεφομένψ προσκρίνεσθαι καί τρέφειν καί αΰξειν αυτό.
25 μεταβολής άρα χρεία και αλλοιώσεως· τήν γάρ είς τά έναντία κατά ποιό-
τητα μεταβολήν άνάγκη άλλοίωσιν είναι, φυσικώτερον δέ λέγει νυν περί
αυξήσεως τροφής προσθήκη λέγων αυξεσθαι το αυξόμενον ήπερ έν ταΐς 5
Κατηγορίαις ελεγεν το τετράγωνον αυξεσθαι τ η περιδέσει του γνώμονος.
δτι δέ οόδέ άλλοιωθήναί τι δυνατόν μή ούσης φοράς, δήλον, εί'περ τό
30 άλλοιούμενον υπό αλλοιοΰντός τίνος καί μεταβάλλοντος αυτό έκ του δυ-
νάμει είς τό ένεργεία άλλοιοΰται. τό δέ μεταβάλλον αυτό καί άλλοιοΰν
δήλον δτι οόχ ομοίως έ'χει προς αυτό τ η θέσει νυν τε, δτε μεταβάλλει
αυτό, καί πρότερον, δτε μ ή π ω μετέβαλλεν. εί γάρ ομοίως είχεν, διά τι
μ ή καί τότε το μέν μετέβαλλεν, τό δέ μετεβάλλετο; δει άρα τοπικήν κί- ίο
35 νησιν γενέσθαι ή αμφοτέρων τοΰ τε άλλοιοΰντος καί τοΰ άλλοιουμένου ή
πάντως γε τοΰ έτέρου αυτών, Γνα τό μέν άλλοιώση, το δέ άλλοιωθη· καί
γάρ καί ή τροφή ουκ αν έ π έ φ θ η καί ήλλοιώθη κατά χώραν τήν έαυτής

7 π ρ ώ τ ω ς A M : πρώτου a 2 3 post, μέταβάλλουααν desiiiit M . restât praeter a

unus A 27. 28 έν ταΐς Κατηγορίαις] c. 14 p. 1 5 " 3 0 29 δήλον A : oui. a
30. 31 είς t ò ένεργεία έκ τοΰ δυνάμει a 37 άλλοιώθη itemque ρ. 1266,1 a
Comment. Arist. Χ Simplic. ili P b y s . BO
1266 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p.260«2G. b7]

μένουσα, αλλά προσενεχθείσης αδτής έκείνη μεν ήλλοιώθη, το δέ έν ήμΐν 295 ν

πεπτικόν ήλλοίωσε. χρεία άρα φοράς, d μέλλοι άλλοίωσις έπιτελεΐσθαι.
καί συμπεραινόμενος τδν λόγον εί α ρ α α ν ά γ κ η φησίν d e l κ ί ν η σι ν
ε ί ν α ι , α ν ά γ κ η κ α ΐ φ ο ρ ά ν del ε ί ν α ι π ρ ώ τ η ν δειχθεΤσαν τ ω ν κ ι ν ή - 1 6
5 σ ε ω ν · ή γάρ πρώτη κατά φυσιν α ίδιος άν είη των άλλων μάλλον. εί
δέ καί της φοράς ή μέν πρώτη έστίν ή δέ υστέρα, δειχθήσεται δε ή
κυκλοφορία πρώτη ουσα της έπ' εόθείας κινήσεως, αυτη άν εΓη πρώτη
κατά φύσιν πασών των κινήσεων, εΓπερ της μεν φοράς ή κυκλοφορία
πρώτη, των δέ άλλων ή φορά.

10 p. 2G0t>7 "Ετι δέ π ά ν τ ω ν τ ω ν π α θ η μ ά τ ω ν α ρ χ ή 2ως τοΰ μετα-

β ά λ λ ε ι κ α τ ά τ ό π ο ν το μ έ γ ε θ ο ς .

Δεύτερον έπιχείρημα τοΰτο δεικνυον, δτι ή φορά προϋπάρχει των τε

κατ' άλλοίωσιν κινήσεων καί των κατά αυξησιν καί μείωσιν, και οό μόνον 25
τούτων, άλλά καί της κατά γένεση και φθοράν μεταβολής, καί δτι μέν
15 των κατά άλλοίωσιν δείκνυσιν ούτως· αρχή τ ω ν π α θ η μ ά τ ω ν , τουτέστι
των κατ' άλλοίωσιν μεταβολών, π ύ κ ν ω σ ι ς κ α ι μ ά ν ω σ ί ς έστι· π ό κ ν ω -
σ ι ς δέ κ α ί μ ά ν ω σ ι ς σ ύ γ κ ρ ι σ ι ς έστι και δ ι ά χ ρ ι σ ι ς , ή μέν πύκνωσις
σύγκρισις, ή δέ άραίωσις διάκρισις· των δέ συγκρινομένων καί δια-
κρινομένων κατά τόπον έστιν ή μεταβολή· αρχή άρα των κατά άλλοίω-
20 σιν μεταβολών ή κατά τόπον έστιν [ή] μεταβολή, και δτι μέν πάντων
τών παθημάτων άρχή πύκνωσις καί μάνωσις διά των καθ' εκαστον είδος 80
της ποιότητος έπιδείκνυσι· β α ρ υ γάρ φησι κ α ι κ ο ΰ φ ο ν κ α ί μ α λ α κ ό ν
κ α ί σκληρον καί θ ε ρ μ ό ν και ψ υ χ ρ ό ν π υ κ ν ό τ η τ ε ς δ ο κ ο ϋ σ ι ν καί
ά ρ α ι ό τ η τ ε ς είναι τ ί ν ε ς , το μέν βαρυ καί σκληρόν καί ψυχρόν πυκνό-
25 τητες, τά δέ έναντία τούτοις άραιότητες. είη δ' áv ουτω καί το μέν
λευκόν καί τό γλυκί) υπό την άραιότητα, διότι καί ταΰτα δοκεϊ ομοίως
τω θερμψ διακριτικά είναι τών καθ' έαυτά αισθήσεων, τά δέ αντικείμενα
αότοΐς πυκνότητες, δτι δέ ή πυκνωσις καί ή μάνωσις σύγκρισίς έστι καί 3δ
διάκρισις ¿νομάτων όντων διαφόρων έπΐ τψ αδτψ πράγματι, δήλον. ειπών
30 δέ την πυκνωσιν και μάνωσιν σύγκρισιν είναι καί διάκρισιν προσέθηκε
κ α θ ' ας γ έ ν ε σ ι ς καί φ θ ο ρ ά λ έ γ ε τ α ι τ ώ ν ο ό σ ι ώ ν δεικνύς, δτι οό
μόνον άλλοιώσεως καί αυξήσεως, άλλά καί γενέσεως καί φθοράς ή κατά
τόπον μεταβολή προηγείται, είτε γάρ σύγκρισις καί διάκρισις αδτόθεν έστιν
ή γένεσις καί φθορά, ώς ήρεσκε Δημοκρίτφ τε και 'Αναξαγόρα και Έ μ -
35 πεδοκλεϊ καί οαοι τά πρώτα σώματα άπαθή υποθέμενοι τελέως έκ τούτων 40
έγέννων τά άλλα, ή δσοι §ν υποθέμενοι το στοιχεΐον, ώσπερ 'Αναξί-
μανδρος το μεταξύ, πυκνούμενον τοΰτο και μανούμενον τά άλλα άποδι-
δόναι φασίν, ειτε καί κατά άλλοίωσιν ή γένεσις και ή φθορά, καί ούτως

9 δέ om. A, sed suppl- A 1 20 ή alt. del. a 33 αάτάθεν om. et suppletum

interpolavit v. 3â a 38 post φησίν (sic) add. οώτόθεν άληθές το ζητούμενον a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 2601>7. 15] 1267

υγιές το κοιτά σύγκρισιν και διάκρισιν τήν γένεσιν καί την φθοράν έπιτε- 295 ν
λεϊσθαι, εί'περ πάσης αλλοιώσεως ώς ειπείν ηγείται συγκρισις καί διά-
κρισις. ειπών δε καθ' ας γ έ ν ε σ ι ς χαί φθορά λέγεται προσέθηκε
των οόσιων· αύται γάρ αί χυρίως γενέσεις είσί χαί φθοραί. χαί μ ί ν τ ο ι 46
5 περί των κατά ποιότητα χαί μέγεθος ειρηται, δτι διά συγκρίσεως χαί δια-
κρίσεως έκεΐναι. δείξας δέ χαί διά της συγκρίσεως καί διακρίσεως, δτι
χαί άλλοιώσεως και γενέσεως καί φ θ ο ρ ά ς π ρ ο ϋ π ά ρ χ ε ι ή κατά τόπον μετα-
βολή, δείκνυσιν δτι χαί των αυςομένων καί φθινόντων μεταβάλλει κατά
τόπον τό μέγεθος, oò μόνον δέ το αόξόμενον καί μειουμενον μεταβάλλει
10 τον τόπον του μεν αυξομένου μείζονα καταλαμβάνοντας τόπον, τοΰ δέ 50
μειουμένου έλάττονα, άλλα και τήν τροφήν, ύφ' ής αΰξεται το αόξόμενον,
κατά τόπον ανάγκη μεταβάλλει ν, ώστε α μ α τ ψ τρεφομένψ καί αύξομένψ
κινεϊσθαι τήν τροφήν. καί πάλιν εί γίνοιτο μείωσις, δει τι χωρισθήναι
τοΰ μειουμένου.
15 Έπιστήσαι δέ άξιον, μ ή π ο τ ε κατά τήν αυτήν μέθοδον τήν άπο της
συγκρίσεως καί διακρίσεως καί τοΰ αυξομένου καί μειουμένου π ρ ο ϋ π ά ρ χ ε ι ν
ένδείκνυται τήν κατά τόπον μ ε τ α β ο λ ή ν καί γάρ τούτων κατά τόπον μεταβολή
μεγέθους τοΰ μέν | αυξομένου συγκρινομένης α υ τ ψ τ η ς τροφής, τοΰ δέ 296 Γ
μειουμένου διακρινόμενης απ' αυτοΰ τίνος ουσίας, κ ά ν τ α ΰ θ α δέ δ 'Αριστοτέλης
20 συμφωνεΐν βουλεται τψ έαυτοΰ καθηγεμόνι· καί γάρ δ Π λ ά τ ω ν έν τψ
δεκάτψ των Νόμων πρώτην ά π α σ ώ ν είναι λέγει τήν κατά τόπον κίνησιν,
α π ό ταύτης δέ υφίστασθαι τήν συγκρισιν καί τήν διάχρισιν, καί à - h τ α ύ τ η ς
τήν αυξησιν καί τήν μείωσιν· "προστυγχάνοντα, γάρ φησιν, τά κατά δ
τόπον κινούμενα, εκάστοτε έκάστοις τοΤς έστώσι μέν διασχίζεται, τοις δέ
25 άλλοις έξ έναντίας άπαντώσι καί φερομένοις είς tv γινόμενα μέσα τε καί
μεταξύ των τοιούτων συγκρίνεται." — "καί μήν καί συγκρινόμενα μέν
αυξάνεται, διακρινόμενα δέ φ θ ί ν ε ι . " από δέ τ η ς αυξήσεως τήν γένεσιν
υφίστασθαι φησι καί ά π ό τ η ς μ ε ι ώ σ ε ω ς τήν φθοράν.

ρ.2G01« 15 Έτι κ α ί έ ν τ ε ΰ θ ε ν έ π ι σ κ ο π ο ΰ σ ι ν έ ' σ τ α ι φ α ν ε ρ ό ν 2ως τοΰ

30 καί τδ κατ' ούσίαν.

Όρμήσας καί άλλας έπιχειρήσεις παραδοΰναι δεικνυσας, δτι πρώτη

των κινήσεών έστιν ή φορά, διαίρεσιν ποιείται των τοΰ προτέρου σημαι-
νόμενων, δπερ έν ά ρ χ η παραλιπών νΰν άνεπλήρωσε, καί κατά πάντας τους
τρόπους, κ α θ ' οδς λέγεται κυρίως τό πρότερον, δείκνυσι π ρ ώ τ η ν ουσαν τήν
35 φοράν τ ω ν ά'λλων κινήσεων, τρεις δέ ένταΰθα τοΰ προτέρου τρόπους έξέ- 15
θετο. λέγεται γάρ π ρ ό τ ε ρ ό ν τι τ η φύσει, ου μ ή ο'ντος ο υ κ έ'σται
τά ά λ λ α , έ χ ε ι ν ο δέ ά'νευ των άλλων, καί τφ χρόνψ πρότερον,

21 Νόμων] Χ ρ. 893 Ε cf. infra p. 1273,6 26 post ουγχρίνεται interposita λέγω γάρ
ouv — λέγει: ora. hic et infra Simplirius 35 προτέρου του transp. a 36 ου]
ou τε Aristoteles 37 καί τό τψ recte Aristóteles
30*
1268 SIMPLICH IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 2 6 0 ^ 1 5 ]

ώσπερ του τήτες τό πέρυσι, κ α ι το κ α τ ' ο υ σ ί α ν , δπερ έστί (το) τε- 296 Γ
λειότερον· τοΰ γάρ άτελοΰς πρότερον το τέλειον· τοιούτον δε το την
οίχείαν οόσίαν απειληφός. "λέγοιτο δε αν, φησίν δ 'Αλέξανδρος, ίδι'ως
κατ' οόσίαν προτέρα κίνησις, ήτις ούχ απτεται της ουσίας τοΰ κινουμένου
5 ουδέ τίνος των υπαρχόντων αίιτω, αλλά - α ν τ η του αυτοΰ διαμένοντος 20
αότοΰ γίνεται, ( ή ) όμοια μόνη ή κατά τόπον έστί. τούτων μέν ουν έν-
ταΰθα των του προτέρου σημαινομένων έμνημόνευσεν, έν δέ ταϊς Κατη-
γορίαις προς τ ψ κατά φυσιν καί κατά χρόνον προτέρψ τέθεικεν άλλα τοΰ
προτέρου σημαινόμενα* καί γάρ τ η τάξει πρότερον ή τ η θέσει ελεγέν τι
10 έ κ ε ϊ και τό έντιμότερον. καί των άντιστρεφόντων κατά την τοΰ είναι
άκολουθίαν τό αίτιον όπωσοΰν θ α τ έ ρ ψ τοΰ είναι, ώς τον πατέρα τοΰ υίοΰ
καί ολως τό αίτιον τοΰ αίτιατου. έν δέ τ ψ Δ της Μετά τά φυσικά 25
πλείονας έκτίθεται τρόπους τοΰ προτέρου και υστέρου· ' τ ό τε γάρ έγγυ-
τερον αρχής έν έκάστψ γένει ή φύσει ή πρός τι ώρισμένης πρότερον λέ-
15 γεται καί τό πορρώτερον ύστερον, οίον κατά τόπον τ ψ είναι έγγυς τίνος
τόπου ή φύσει ώρισμένου οίον τοΰ μέσου ή τοΰ έσχατου ή προς τό
τυχόν, το δέ κατά χρόνον προς το νΰν παραβαλλόμενον έπι μεν τοΰ
παρεληλυθότος πρότερον το πορρώτερον τοΰ νΰν, ώς τά Τρωικά των Μη-
δικών πρότερα, έπι δέ τοΰ μέλλοντος τό έγγυτερον τοΰ νΰν πρότερον, ώς 80
20 ή αυριον ήμερα της μετ' αυτήν τψ νΰν ώς αρχή καί π ρ ώ τ ψ χρησα-
μένων. τρίτον δέ λέγει το κατά κίνησιν, οίον παις ανδρός πρότερον, δτι
έγγυτερον τοΰ πρώτου κινήσαντος· αρχή γάρ καί αυτη τις απλώς, τέ-
ταρτον δέ το κατά δυναμιν· το γάρ ά'ρχον τ η δυνάμει πρότερον καί δυ-
νατώτερον· τοιοΰτον δέ έστιν, ου κατά τήν προαίρεσιν ανάγκη ακολουθεΐν
25 τό ύστερον· ή δέ προαίρεσις αρχή. πέμπτον τά κατά τ ά ς ι ν ταΰτα δέ
έστιν, δσα πρός τι Εν ώρισμένον διέστηκε κατά τον λόγον, οίον παρα-
στάτης τριτοστάτου πρότερον καί παρανήτη νήτης· αρχή δέ κάνταΰΟα, 3»
δπου μέν ó κορυφαίος, ο που δε ή μέση. §κτον τό τ η γνώσει πρώτον
άλλως μέν το κατά τον λόγον, άλλως δέ το κατά τήν αί'σθησιν· (κατά μέν
30 γάρ τον λόγον τά καθόλου πρότερα, κατά δέ τήν αί'σθησιν) τά καθέκαστα·
καί κατά τον λόγον δέ το συμβεβηκός τοΰ δλου πρότερον, οίον τό μουσικόν
τοΰ μουσικοΰ ανθρώπου· ου γάρ εσται 6 λόγος δλος άνευ τοΰ μέρους,
εβδομον τά τών προτέρων πάθη, οίον ευθυτης λειότητος. το μέν γάρ
γραμμής καθ' αυτήν πάθος, το δέ έπιφανείας. όγδοον τά κατά φυσιν
35 καί ουσίαν, οσα ένδέχεται ctvat άνευ άλλων, έκεΐνα δέ άνευ έκείνιον μ ή . 4«
ταύτη δέ, φησίν, τ η διαιρέσει ó Πλάτων έχρήτο. ενατον το όποκείμενον

1 έβτΐ τό a : έστί Α 3 άπειλτ,φώς A, sed corr. Α 1 ίδίως scripsi: ιδίων a A

ß η addidi 7. 8 Κατηγορίαις] c. 12. p. 1 4 > 3 6 s q q . 12 Μετά τά φυβιχά]
Δ 11. p. 1018l>9sqq. 20 τώι Α : τών a 29 κατά — αϊσθηϊιν (30) verba propter
homoeoteleuton omissa ex Aristotelis 1. c. p. 1 0 1 8 b 3 2 supplevi: οΓον τό καθόλου, καί
supplet a 32 δλος om. A, sed add. A 1 ; eadem omissio in Arist. vulg. 36 έχρη,'§το
A , i. e. habuit έχρήσατο (vulg. lect. Arist. 1. c. p. 1019 ¡>4), quod correctum est ία ¿χρψο
(hoc exhibent Arist. codd. E T ; cf. Christii editio)
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 2 0 0 » 1 5 . 19] 1269

πρότερον τοΰ έν υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ι · otó ή ουσία —ρότερον. δέκατον ά λ λ ω ς μεν 2 9 6 γ

κατά δύναμιν, άλλως δε κατά εντελεχειαν. οίον κατά δύναμιν μεν ή
ημίσεια της ό λ η ς και τ ο μόριον τοΰ ολου και ή υ λ η τ η ς ουσίας πρότερα,
κατ' έντελεχειαν δε ύ σ τ ε ρ α , διαλυ&εντος γαρ τοΰ κατ' έντελεχειαν ε στα ι
5 ταύτα.' τοιαύτην μεν ουν και έν ε κ ε ί ν η τ η πραγματεία την τοΰ προτέρου
και υστέρου διαίρεσιν παραδέδωκεν έντελεστέραν. ένταΰ&α δε επί κινή- 4δ
σεως ζητών το πρότερον καί ύστερον, οσα χ ρ ή σ ι μ α προς αυτήν σημαινό-
μενα π α ρ έ λ α β ε ν το γαρ κατά θ έ σ ι ν , ε ϊ π ε ρ δ λ ω ς ε ι ή έν τ η κινήσει, κατά
τον χρόνον αν λ α μ β ά ν ο ι τ ο , ή τάχα ή των προτέρων κ α τ ά Οέσιν σωμάτων
1 0 π ρ ο τ έ ρ α αν καί αύτη λεγοιτο τη ί)εσει. έκείνψ δε έφιστάνειν άξιον, δτι
έν μεν τ η Μετά τα φυσικά συνήψε το κατά φύσιν και κ α τ ' ούσίαν, έν-
ταΰί)α δε διεΐλεν αυτό.

p. 2 6 0 l j l ' J 'Ώστε έπεί κίνησιν μεν ανάγκη είναι συνεχώς ε ω ς τοΰ 50

ήν κινεί το π ρ ώ τ ο ν κινούν. |

15 ΠροίΗμενος δεΐςαι την φοράν -ρώτην τών κινήσεων κατά πάντα 296'
του πρώτου τά σημαινόμενα, πρώτον οτι κατά φύσιν πρώτη δείκνυσι,
προλαβών οτι άναγκαίον α ε ί κίνησιν είναι· τοΰτο γάρ σημαίνει το είναι
συνεχώς, άποδέδεικται δε ή δ η , οτι ά γ έ ν η τ ό ς έστιν ή κίνησις. έ'χων δε
έναργες καί τ ο τήν άίδιον κίνησιν π ρ ώ τ η ν είναι τ ή ς π ο τ ε ο ΰ σ η ς καί πάλιν
20 μ ή ούσης συλλογίζεται ούτως· ή πρώτη κατά φύσιν κίνησις άίδιός έστιν, 5
έπειδή α ν ά γ κ η άίδιον είναι κίνησιν· ή άίδιος κίνησις ή συνεχής έστιν, ή
σ υ ν ε χ ή ς κίνησις ή κατά φοράν έστιν· ή άρα π ρ ώ τ η κίνησις κατά φύσιν
ή κατά φοράν έστι. καί οτι κατά φύσιν πρώτη δείκνυσιν έκ του μή
άντιστρέφειν κ α τ ά τ ή ν τοΰ είναι άκολουθίαν, άλλά ταύτην μεν τ ώ ν άλλων
25 κ ι ν ή σ ε ω ν μ ή δείσ&αι π ρ ο ς τ ο είναι ( ο υ τ ε γάρ αυξάνεσί)αι ο υ τ ε άλλοιοΰσί)αι
το φέρον α ν ά γ κ η , αλλ' ο υ τ ε γίνεσΟαι ή φ&είρεσί)αι), τούτων δε οόδε-
μίαν ένδέχεται είναι τ ή ς συνεχοΰς μή ού'σης, ήν κινεί το πρώ-ιο
τον κ tv ο ΰ ν. δεδεικται γάρ, οτι πάντων αρχή τών κινουμένων εστί το
αυτοκίνητον, τούτου δε ά ρ χ ή τ ο άκίνητον. ανάγκη δε τήν άίδιον κίνησιν
30 ή σ υ ν ε χ ή ή έφείής είναι, βελτιον δε το συνεχή τήν άίδιον κ υ ρ ί ω ς είναι
ή ε φ ε ξ ή ς • μία γάρ α υ τ η ενός οντος τοΰ κινοΰντος, τ ο δε έ φ ε ς ή ς ουχ εν.
το δε βελτιον άεί εν τ ο ι ς φυσικοΐς ύ π ο λ α μ β ά ν ο μ ε ν είναι, άν η δυνα-
τόν· ο τ ι δε δυνατόν ε ι ν α ί τινα σ υ ν ε χ ή κίνησιν, όειχβήσεται ύστερον, καί
οτι ουδεμίαν άλλην οίόν τε είναι συνεχή ή τήν φοράν · νυν δέ ώς υπο- 15
35 κ ε ί μ ε ν α τ έ ω ς εί'ληπται.

3 ήμεια A , sed coir. A 1 13 ανάγκη A cf. v. 2 1 : άναγκαίον a ut Arist. cf. v. 17

2 0 ante «ίδιος exhibet αν (sic) A 2G desidero άλλ' oùòè 27 legendum esset
ένδέχεσθαι, sed servat Aristotelis verba μή A : old. a
1270 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p . 2 6 0 " 2 9 ]

p. 260t>29 Έ τ ι χ ρ ό ν φ π ρ ώ τ η ν Ιως του οόδέ τ ω ν ά λ λ ω ν ο ό δ ε μ ί α 296"

μεταβολών.

Δείξας φυσεΓ πρώτην οδσαν των άλλων κινήσεων τήν φοράν έφεξής,
δτι καί τ φ χρόνφ πρώτη δείκνυσι δυνάμει καί τούτο συλλογιζόμενος
5 ούτως· πρώτη κίνησις τ φ χρόνφ έστίν, ην ένδέχεται τοίς «ιδίοις υπάρ-
χ ε ι ν ήν ένδέχεται τοΐς ¿ιδίοις κίνησιν ύπάρχειν, ή φορά έστιν· ή πρώτη
άρα τ φ χρόνφ κίνησις ή φορά έστι. των δέ δυεΐν τούτων προτάσεων
τήν έλάττονα τήν λέγουσαν 'πρώτην είναι ήν ένδέχεται τά άίδια κινεΐ-
σδαι' ώς σαφή παρήκεν · ώς γαρ τά άίδια πρώτα τ φ χρόνφ τών γενη- 30
10 τών, οδτω καί ή κίνησις, ήν κινείται τά άίδια άίδιος οδσα, πρώτη άν ειη
τών μή άιδίων κινήσεων, ας κινείται τά γενητά. τήν δε μείζονα πρότασιν
τέθεικε τήν λέγουσαν, δτι τήν τοπικήν μόνην ένδέχεται τά άίδια κινεΐ-
σ&αι, ήν δείξει μετ' ¿λίγον. έπειδή δέ τά έν γενέσει όντα ύστέραν κινείται
τήν τοπικήν κίνησιν (τελειωθέντα γάρ ήδη τά ζφα τότε κινείται κατά τόπον·
15 γίνεται γάρ πρώτον καί τρέφεται καί αΰξεται δι' άλλοιώσεως, καί ούτως 86
κατά τόπον κινείται), δόξει μή άληθώς είρήσδαι τ φ χρόνφ προτέραν είναι
τών άλλων κινήσεων τήν κατά τόπον, λόων ο3ν ταότην τήν ενστασιν
λέγει, δτι έπί μέν έκαστου τών έν γενέσει όντων τελευταίαν τών κινήσεων
τήν κατά τόπον γίνεσ&αι. τετελειωμένα γάρ ήδη μεταβαίνει κατά τόπον.
20 άλλά τούτων τών γινομένων και άλλοιοομένων καί αυξομένων πρότερον,
επειτα οδτω τοπικώς κινουμένων, άλλο τι άνάγκη προϋπάρχειν τοπικώς
κινουμενον, δ καί τ η ς γ ε ν έ σ ε ω ς α ί τ ι ο ν τ φ γινομένφ αδτό άγένητον ον 40
ή où τότε γινόμενον, άλλά πρότερον, ώς ό πατήρ του υίοΰ καί δλως τό
γ έ ν ν η σ α ν τ ο ΰ γ ε ν ν η θ έ ν τ ο ς · τοΰτο γάρ χρή κινηθήναι κατά τόπον,
25 ίνα γέννηση τό γεννώμενον. ου γινόμενον δέ αότό αίτιον έστι γενέσεως
τό κυκλοφορητικόν σώμα τοπικώς κινουμενον. δσον γάρ έπί τη καθ'
2καστον γενέσει, δόξει ή γ έ ν ε σ ι ς ε ί ν α ι π ρ ώ τ η τ ώ ν κ ι ν ή σ ε ω ν , διότι
γ ε ν έ σ θ α ι δ ε ί τ ό π ρ ά γ μ α πρότερον, καί της ουσίας υπόστασης αυτού
τότε τά περί αυτό συμβεβηκότα όπάρξαι άλλοίωσιν καί αίίξησιν καί τήν 45
30 κατά τόπον μεταβολήν. καί οδτω μέν έφ' ένος έκαστου, άλλ' άναγκαΐον
ετερόν τι κατά τόπον κινεΐσθαι αίτιον τοΰ γινομένου ου γινόμενον αότό
τότε· καί τούτου πάλιν της γενέσεως Ιτερόν τι αίτιον προϋπάρχει οό γι-
νόμενον, άλλά δν τότε και κατά τόπον κινουμενον ώστε εστι προ πάσης
της καθ' έκαστα γενέσεως τοπική κίνησις, ήν κινείται το της γενέσεως
35 αίτιον μή γινόμενον τότε. καί τούτου ετερον πρότερον το τήν άίδιον κι-
νούμενον τοπικώς κίνησιν, ουδέ ολως τοΰτο γινόμενον. ' καί γάρ άνθρωπος δο
άνθρωπον γεννά καί ήλιος', ώς είρηται πρότερον.

6 post Οπάρχειν omisit ην — Οπάρχειν a 19 τελειωμένα a 21 άλλο— κινου-

μενον (22) om. A, add. ill rni'g. A 1 22 τώι γινομένωι Α : τών γινομένων a
25 γεννώμενον (ω ex ο) Α : γινόμενον a 37 ήλιος A (cf. Ar. P h y s . Β 2. 1 9 4 Μ 3 ) :
ό ήλιος a
 SniPLICII IN PHYSICORUJI VIII 7 [Arist. p. 260^20. 261 »14] 1271

Δείξας δέ οτι κάν επί των κ α θ ' έκαστα π ρ ώ τ η τ ω ν άλλων κι- 296"
νήσεων ή γένεσις, αλλά προϋπάρχει πάσης γενέσεως τοπική κίνησις, το
αυτό προσυπομιμνησκει και έκ του έναντίου. el γάρ είη π ρ ώ τ η τ ω ν κινή-
σεων ή γένεσις, π ά ν τ α ά ν ε ί η τ ά κ ι ν ο ύ μ ε ν α φ θ α ρ τ ά · δει γάρ πρώτον
5 γενέσθαι, εΐι)' ο δ τ ω κινηθήναι την όποιανοΰν κίνησιν, είπερ π ρ ώ τ η των
κινήσεων ή γένεσίς έστι, το δέ γινόμενον φθείρεται. | εί ουν μ ή π ά ν τ α 297··
εστί τ ά κινούμενα γενητά καί φ θ α ρ τ ά , ως ή δ η δεδεικται έκ του είναι κί-
νησιν άίδιον κα'ι ετι μάλλον δειχθήσεται, οόδ' άν γενεσις εΓη π ρ ώ τ η ,
ούκετι γάρ έν τοις άιδίοις μεν, κινουμενοις δέ προϋπάρξει ή γένεσις. εί
10 δε μ ή εστίν ή γένεσις π ρ ώ τ η , δήλον ω ς ουδέ τ ω ν άλλων τις κινήσεων,
ας ανάγκη μετά την γένεσιν υφίστασθαι, άλλοίωσίς τε καί α υ ί η σ ι ς και
μείωσις. καί γάρ αυξεται καί μειουται μόνα τά γενητά, καί άλλοίωσις 5
τούτοις υ π ά ρ χ ε ι μόνοις, είπερ π ά σ α αλλοίωσις κατά τάς π α θ η τ ι κ ά ς γίνε-
ται ποιότητας, π ά σ χ ε ι δε μόνα τ ά έν γενέσει, εί οδν αί μεν αλλαι κινή-
15 σεις τ η ς γενέσεως δεύτεραι, ή δέ γένεσις τ η ς φοράς, δήλον δτι καί αί
άλλαι κινήσεις τ η ς φοράς υστεραι τ ω χρόνο), ουτω καί δτι π ρ ώ τ η κατά
χρόνον των άλλων κινήσεων ή φορά, εδειξε καί την α π ό της γενέσεως
ενστασιν ελυσεν.

ρ. 261 » 14 "Ολως τε εΐ φαίνεται το γιγνόμενον, ατελές £ως του ίο

20 α υ ξ α ν ο μ έ ν ο υ δέ καί φ θ ί ν ο ν τ ο ς τό ποσόν.

Την λύσιν τ η ς ένστάσεως της α π ό τ η ς γενέσεως ένεχθείσης αρχήν

του τρίτου έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ ο ς έποιήσατο του δεικνόντος, δτι καί κ α τ ' ουσίαν
π ρ ώ τ η των άλλων έστίν ή κατά φοράν κίνησις. τό δέ κατ' ουσίαν πρώτον
και κατά φύσιν πρώτον ονομάζει σ υ μ φ ώ ν ω ς τοις έν τ η Μετά τά φυσικά
25 περί τούτων είρημένοις. συλλογίζεται δέ καί αποδείκνυσι τοΰτο κατηγο- 20
ρικώς μέν ο ύ τ ω ς · ή φορά τελευταία πασιν υ π ά ρ χ ε ι τοις έν γενέσει· το
τ η γ ε ν έ σ ε ι ύ σ τ ε ρ ο ν τ η φ ύ σ ε ι π ρ ό τ ε ρ ο ν έστι καί τ η οόσίαι. ή φορά
άρα π ρ ώ τ η καί κατά φύσιν καί κατ' ουσίαν των άλλων κινήσεών έστι.
καί δτι μέν ή φορά τελευταία τοις έν γενέσει υ π ά ρ χ ε ι , δείκνυσιν έκ του
30 τ ά μέν κατ' οόσίαν άτελέστερα ώ σ π ε ρ τ ά φυτά καί των ζ ώ ω ν τ ά προσ-
πεφυκότα, α π ε ρ ζ ω ό φ υ τ α καλοΰμεν, ούδέ δλως κινεϊσθαι κατά τόπον, τοις
δέ τελειουμένοις τελευταΐον υπάρχειν τοΰτο. δτι δέ το τη γ ε ν έ σ ε ι 25
ύστερον τη φύσει καί τ η ουσία π ρ ό τ ε ρ ό ν έστι, δείκνυσιν έκ του το
γινόμενον έν τ ψ έ'τι γίνεσθαι ατελές ον όδεύειν έπί την έαυτοΰ τελειότητα
35 ω ς έ π ' α ρ χ ή ν καί πρώτον τη φύσει· ή γάρ τελειότης α ρ χ ή ως τό ου
ενεκα καί το τέλος, πρώτον δέ τ η φύσει καί τ η ουσία τό τέλειον του
άτελοΰς καί τό ου ένεκα του χάριν έκείνου· κατά γάρ τήν έκάστου τε-

15 φοράς (littera, puto θ, erasa post φ) A 19 τε e¡ A (ut Ar. Κ, om. E 1 : τε E 2 ):

δέ a ex Ar. vulg. 20 αύξομένου supra p. 603,13 23 oùalav et φύσιν (24) coiiimu-
tavit a : πρώτον xal κατά φύσιν om. A: suppl. in mrg. A 1 24 Μετά τά φυσικά] Δ 11
1272 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 261 »14. 23]

λειότητα τό κατά φύσιν έστίν έκάστψ. καί ή ουσία και α ρ χ ή τό τέλειον* 297··
τελείου γάρ τό γενναν. ωσπερ ουν ή τελειότης τελευταία οδσα τ η γενέσει so
π ρ ώ τ η έστί τ η ουσία τε καί τ η φύσει, ουτω καί ήν κινείται τελευταίαν
κίνησιν τ ά γινόμενα, π ρ ώ τ η τ η φύσει καί τ ή ουσίοι έστίν. αυτός δε της
5 μεν μείζονος προτάσεως τ η ς λεγούσης τ ό τ η γ ε ν έ σ ε ι ύ σ τ ε ρ ο ν τ η φύσει
καί τ η ο υ α t'a π ρ ό τ ε ρ ο ν ε ΐ ν α ι την κατασκευήν προβείς έν τ ω φαίνεται
το γ ι ν ό μ ε ν ο ν ατελές καί έπ' αρχήν ιόν, της δε έλάττονος τ η ς λε-
γούσης ' ή φορά τελευταία π α σ ι ν υπάρχει τ ο ι ς έν γ ε ν ε σ ε ι ' την κατα-
σκευήν υστεραν &είς έν τ ψ τ ά μ ε ν δ λ ω ς α κ ί ν η τ α τ ω ν ζ ώ ν τ ω ν καί τοις 8δ
10 εξής, τάς δέ δύο προτάσεις αυτάς μεσολαβήσας καί π ρ ώ τ η ν μεν θείς τήν
μείζονα έν τ ω ω σ τ ε τό τη γενέσει ύστερον τη φύσει πρότερον
ε ί ν α ι , είτα τήν έλάττονα έν τ ψ τ ε λ ε υ τ α ΐ ο ν δέ φ ο ρ ά π α σ ι ν υπάρχει
τοις έν γενέσει, ούτως ουν διαθείς τον συλλογισμόν δυσσυναισ&ητον
έποίησεν αυτοΰ τήν ανάλυσιν. έπί δέ τ ω τέλει καί κατά τον πρώτον τρό-
15 πον τ ω ν υποθετικών συνελογίσατο ούτως· εί μάλλον υπάρχει φορά τοις
μάλλον απειληφόσι τήν φύσιν, τουτέστιν ε? μάλλον ή κατά τόπον κίνησις 40
υπάρχει τοις κατά τήν φύσιν καί τό έαυτών εΐδος τελειωΟεισι, καί ή κατά
τόπον κίνησις είη αν κατά φύσιν καί κατ' ουσίαν π ρ ώ τ η τ ω ν άλλων κινή-
σεων. είτα καί ά'λλην απόδειξιν έπάγει του τελειοτέραν καί διά του το καί
20 πρώτην είναι κατά φύσιν καί κατ' ουσίαν τήν κατά τόπον κίνησιν. ή γάρ
κατά τόπον, φησί, κίνησις, ο υ δ έ ν μ ε τ α β ά λ λ ε ι της του κινουμένου κατα-
στάσεως ουτε κατ' ουσίαν, ώσπερ ή γένεσις καί ή φθορά, ουτε κατά τό
ποιόν, ώς ή άλλοίωσις, ουτε κατά το ποσόν, ω ς αυίησις καί μ ε ί ω σ ι ς · τό 4δ
δέ φυλάττον τήν φύσιν καί τήν ουσίαν τ ω ν μ ή φυλαττόντων έστί τ η φύσει
25 καί τ η ουσίοι τελειότερον.

ρ. 261 »23 Μ ά λ ι σ τ α δ έ δ ή λ ο ν δ τ ι τ ό κ ι ν ο ύ ν α υ τ ό α ό τ ο Ι ω ς του τ ο

αυτό έαυτό κινούν.

Τοΰτο τό έ π ι χ ε ί ρ η μ α δύναται δεικτικον είναι του π ρ ώ τ η ν τ ω ν άλλων 60

κινήσεων είναι τήν φοράν κατά τους τρεις του προτέρου τρόπους, οδς απο-
30 δέδωκεν. εστι δέ τοιούτον· έδείχ&η πρότερον, δτι τό αυτοκίνητον προ-
ϋπάρχον καί χ ρ ό ν ψ καί ουσία τ ω ν κινούντων καί κινουμένων α ρ χ ή των
τοιούτων έστί, καί δτι τήν κατά φοράν κίνησιν ιδίως καί κυρίως κινείται
το αυτοκίνητον. εί ουν ή κατά τόπον κίνησις οικεία έστί τ η ς α ρ χ ή ς και
αίτιας των κινουμένων, ή δέ οίκεία της αρχής καί αιτίας των κινου-
35 μέ|νων κίνησις αυτη δν είη καί τ η φύσει και τ ψ χ ρ ό ν ψ πρότερα τ ω ν 297 ν
ά'λλων κινήσεων, τό συμπέρασμα δήλον, δτι ή κατά τόπον κίνησις καί τ η
φύσει καί ουσία καί τ ψ χρόνψ π ρ ώ τ η των άλλων έστί κινήσεων, καί
συμπεραίνεται λοιπόν τά είρημένα. δτι δέ καί τούτο τοις έν τ ψ δεκάτψ

9 ζώντων A Arist.: ζώων a et Arist. Η 17 τήν om. A, sed suppl. A 1 27 έαυτό

A («t Ar. Ε): αυτό a (Ar. vulg.) δτι μέν — έχ τούτων add. a : om. A 37 καί
τ ζ οάσίοί a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 2 6 1 - 2 3 . 28] 1273

των Πλάτωνος Νόμων κατακολουΟών ó 'Αριστοτέλης απέδειξε, συνιδεΐν 2 9 7 ν

έ'στιν, εϊπερ τά εί'δη των κινήσεων παραδιδους καί πρώτην έκθέμενος την 5
κατά τόπον ταυτην αίτια ν των άλλων είναι φησι, προσεχώς μεν της δια-
κρίσεως καί συγκρίσεως, τουτέστι της αλλοιώσεως, δι 1 έκείνης δε της
5 αυξήσεως καί φθίσεως, Stà δε ταύτης της γενέσεως καί φθοράς, έκθέ-
μενος γάρ την κατά τόπον κίνησιν επάγει· " προστυγχάνοντα δε εκάστοτε
έκάστοις, τοις έστώσι μέν διασχίζεται, τοις δέ άλλοις έξ έναντίας άπαν-
τώσι καί φερομένοις είς εν γινόμενα μέσα τε καί μεταξύ των τοιούτων
Συγκρίνεται." — " και μην καί Συγκρινόμενα αυξάνεται, διακρινόμενα δε ίο
10 φθίνει τότε, οταν ή καθεστηκυία έκαστων εξις διαμένη. μενούσης δέ
αυτής δι' αμφότερα απόλλυται." από δε της αυξήσεως την γένεσιν, καί
άπό τ η ς μειώσεως την φθοράν λέγει γίνεσθαι.

ρ. 2 6 1 » 2 8 ϊίς δέ φ ο ρ ά π ρ ώ τ η νυν δ ε ι κ τ έ ο ν εως του κ α ι δτι ουκ

ένδέχεται άμα τάς ά ν τ ι κ ε ι μ έ ν α ς ουτε κινήσεις ουτε μεταβολάςΜ
15 ύπάρχειν.

Δείξας κατά πάντας τους του προτέρου τρόπους την φοράν πρώτην
ουσαν των άλλων κινήσεών τε και μεταβολών, νυν πρόεισιν έπί το ζητεΐν,
τις πάλιν έν τη φορά π ρ ώ τ η έστί κατά τά είρημένα του πρώτου σημαι-
νόμενα. ί'σμεν γάρ δτι τ η ς φοράς ή μεν έπ' ευθείας έστίν, ή δέ κύκλψ,
20 ή δέ μικτή, ώσπερ καί της γραμμής έ φ ' ής φέρεται το φερόμενον. ευ-
ρεθείσης δέ της πρώτης φοράς ά μ α κ α ί τ ο νυν κ α ί π ρ ό τ ε ρ ο ν ύ π ο τ ε - 35
Οέν, δτι Ι ν δ έ χ ε τ α ί τινα κίνησιν ε ί ν α ι συνεχή καί άίδιον, φα-
ν ε ρ ό ν έ'σται. αυτη γάρ ή πρώτη φορά συνεχής ευρεθήσεται καί à ίδιος,
έπιστήσαι δέ χ ρ ή , δτι μέχρι νυν ώς ύπόθεσις έλαμβάνετο το είναι συνεχή
25 κίνησιν· ή γάρ έν άρχτ) δειχθεΐσα άγένητος x a l άφθαρτος κίνησις ουχ ώς
μία καί συνεχής, αλλ' ώς αεί μέν, άλλη δέ καί άλλη κίνησις έν τοις ουσιν
άπεδείκνυτο. έπιστήμης δέ έστιν ακριβούς το κατά μίαν μέθοδον πλείονα
καί ουτω καθολικά καί χρήσιμα θεωρήματα εύρίσκειν, ή δέ ευρεσις αυτψ 40
γίνεται δεικνυντι πρώτον, δτι ουδεμία τών άλλων κινήσεων ή μεταβολών
30 παρά την φοράν συνεχής είναι δύναται καί μία, άλλ' ουδέ τής φοράς ή
κατ' ευθείαν ουδέ ή μικτή, αλλά μόνη τ η κυκλψ κινήσει το συνεχές καί
άίδιον ύπάρχειν δυνατόν, καί ούτως έκ τούτου δείκνυσιν, δτι τών φορών
π ρ ώ τ η ή κυκλψ τής κατ' ευθεΐάν έστιν. δτι δέ μηδεμίαν τών άλλων κι-
νήσεων οιόν τε συνεχή εϊναι, άποδείκνυσιν ο υ τ ω · πασαι αί άλλαι κινήσεις
35 (συναριθμεΐ δέ τέως καί την γένεσιν καί την φθοράν, είτα ύστερον αυτάς 45
χωρίζει τών κυρίως κινήσεων μεταβολάς ούσας καί ου κινήσεις, ώς έν τ ω
π έ μ π τ ψ δέδεικται ταύτης τής πραγματείας), πασαι ουν αί άλλαι παρά την

6 έπάγει] Legg. Χ ρ. 893 Ε cf. supra p. 1267,23 9 post συγκρινόμενα om. μεν quod
superiore loco habet Siuiplicius 10 μη μενούαης Plato 16 ante πρώτην add.
την a 18 πρώτηι libri: πρώτη correxi, sc. χίνησις cf. f. 3 0 7 * 17. 3 1 0 T 1 3
33 εόδείας a 37 πέμπτψ] Ε 1. 225 » 3 5
1274 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7 [Arist. p. 261 »28]

φοράν κινήσεις έξ αντικειμένων είσίν ε ί ς α ν τ ι κ ε ί μ ε ν α * » » έζ 297*

έναντίων είς εναντία αντικείμενα έστιν ή έναντία. αυτός δέ έπί τών εναν-
τίων τέως ποιείται τον λόγον, έπειδή ή γένεσις καί ή φθορά αντικείμενα
μεν έστιν, οόκ έναντία δέ. τάς δε έναντίας ή όπωσοΰν άντικειμένας κινή-
5 σεις αδύνατον είναι μίαν καί συνεχή. έ£ ών συνάγεται, δτι πασαι αί 60
άλλαι παρά την φοράν κινήσεις ου δύνανται συνεχείς είναι.

Καί οτι μέν έκαστη έκείνων ές αντικειμένου έστίν είς αντικείμενον,

δείκνυσι τους αντικείμενους δρους έκτιθέμενος, έφ' οδς κινούνται, καί γάρ
γενέσει μέν και epdopqí το ον κ α ι μή ον δ ρ ο ι ώς κατάφασις καί
10 άπόφασις αντικείμενα, αλλοιώσει δέ τά έ ν α ν τ ί α π ά θ η , θερμότης και
ψυχρότης, λευκότης καί μελανία καί τά τοιαύτα, α υ ξ ή σ ε ι δέ και φθί-
σ ε ι ή μ έ γ ε θ ο ς κ α ί μ ι κ ρ ό τ η ς ή μάλλον τ ε | λ ε ι ό τ η ς μ ε γ έ θ ο υ ς κ α ί 298 Γ
α τ έ λ ε ι α , οτι το μέγεθος κοινόν και του τελείου, είς δ σπεύδει ή αΰςησις,
καί του άτελοΰς, είς 8 ή μείωσις. οτι δέ έναντίαι καί αντικείμενοι αί είς
15 τά έναντία καί Αντικείμενα, πρόδηλον· ορισμός γαρ ουτός έστι τών έναν-
τίων κινήσεων, οτι δέ λοιπόν ουχ οίον τε έκ τών αντικειμένων καί έναν-
τίων κινήσεων μίαν γενέσθαι καί συνεχή κίνησιν, δήλον· εί γάρ είη μία,
το λευκαινόμενον αμα áv καί μελαίνοιτο καί (το) είς υγείαν μεταβάλλον 5
άμα 3.V καί είς νόσον μεταβάλλοι καί το αυξόμενον αμα áv καί μειοίτο,
20 καί τό γινόμενον αμα áv καί φθείροιτο, ειπερ μία καί ή αυτή κίνησις
έκ τών έναντίων έστι. καί αυτόθεν δε δήλον, δτι έκ τών έναντίων κινή-
σεων μίαν αδύνατον γενέσθαι, πώς γάρ έκ τής έπί τό άνω καί της έπί
τό κάτω μενουσών ακραιφνών μία γένοιτο áv κίνησις; ουτε γάρ κατά φύσιν
δυνατόν τάς έναντίας κινεϊσθαι ουτε ή κατά φύσιν καί παρά φύσιν μία γέ-
25 νοιντο άν. ή μέν γάρ είς τά πλάγια μία ουσα μϊςις τής άνω καί τής ίο
κάτω δοκεϊ, άλλ' oò μενουσών ακραιφνών, ώσπερ δ λόγος λαμβάνει νυν,
αλλ' ούτως ώς καί τά στοιχεία του σώματος τά έναντία κιρνάμενα ποιεί
τι σύνθετον ίν. οΰτε μία ουν έκ τών έναντίων ουτε αμα δύναται' τι τάς
έναντίας κινεϊσθαι. εί δέ μή μία ή έκ τών έναντίων, υπό ήρεμίας δια-
30 λαμβάνονται αί έναντίαι. ταύτην γάρ ταΐς προειρημέναις προσλαμβάνει την
πρότασιν, και κατασκευάζει αότήν άζιώματι προσχρησάμενος τω λεγοντι,
δτι τό μ ή άεί κινούμενον τήνδε την κίνησιν, δν δ έ π ρ ό τ ε ρ ο ν , 15
ανάγκη πρότερον ήρεμειν. εί γάρ μή ήρεμήσαν τό λευκαινόμενον
μηδέ παυσάμενον του λευκαίνεσθαι μελαίνοιτο, αμα άν λευκαίνοιτό τε καί
35 μελαίνοιτο· ώστε αμα λευκον γενήσεται καί μέλαν είς τέλος έλθόν τής κι-
νήσεως. εί δέ παυσάμενον του λευκαίνεσθαι λευκον γένοιτο, καί άπό του
λευκοΰ μεταβάλλοι είς το μέλαν, έν τ ψ ειδει του λευκοΰ γενόμενον ηρε-
μήσει πάντως τινά χρόνον. ουτω γάρ άπο λευκοΰ δντος αυτοΰ καί ουκέτι
λευκαινομένου ή είς τό μελαίνεσ&αι μεταβολή γενήσεται· οίίτε γάρ αμα 20

1 lacunam statui, quam explebat τά δέ a. fortasse «τά γάρ) ¿ξ έναντίων είς έναντία άντι-
κείμενά έατιν η έναντία) 3 τέως oui. a 12 σμιχρότης a 18 τό (ante είς
ύγείαν) addidi cf. Them. p. 436,1 Speng. 19 μεταβάλλει A
 SIÌIPLICII IN PHYSICORUJI VIII 7 [Arist. p. 261 « 2 8 ] 1275

λευκαίνεται καί εστι λευκόν, ουτε ί α α λειικόν εστίν είλικρινώς καί μελαί- 298Γ
νεται. ν.\χα γάρ έ'σται έπί τοϋ πέρατος καί ουκ εσται. εί δε μή αμα έστι
- ε και απογίνεται, χρόνος αν τις είη, ον ήρέμησεν έπι τοϋ πέρατος το κι-
νούμενον. δείξας δε πρώτον έπί των έξ έναντίων είς έναντία κινήσεων,
5 τουτέστιν έπί των κυρίως κινήσεων, δτι αδύνατον συνεχείς είναι ταύτας,
κοινοποιεί τον λόγον καί έπί των μεταβολών, τουτέστι γενέσεως καί φθοράς
(αύται γαρ μεταβολαί μόνον είσί καί ου κινήσεις) δεικνός, οτι το αυτό καί 25
έπι τούτων εστίν, ο καί έπι τών κινήσεων δέδεικται. καί γάρ το μή γι-
νόμενον τέως άνθρωπος, γενησόμενον δέ, άνάγκιτ/ πρώτον ήρεμεϊν τινα
10 χρόνον έν τουτψ τω ειδει, έξ ου γίνεται άνθρωπος· το γάρ σπέρμα μεϊνάν
τινα χρόνον σπέρμα ουτω μεταβάλλει είς άνθρωπον· καί γάρ τάς μετα-
βολάς τάς άντικειμένας αδύνατον άμα γίνεσθαι, ώσπερ καί τάς έναντίας κι-
νήσεις. ουδέ γάρ το γινόμενον προ του γενέσθαι εις το φθείρεσθαι αν
μεταβάλλοι, εί εστίν ή φθορά έξ οντος μεταβολή, το δέ γινόμενον οόοέπω 30
15 εστίν, ε? δέ ούτως, ουδέ αύται άν εΐεν συνεχείς αί μεταβολαί· εχουσι γάρ
αρχάς άμφω καί τέλη, είς α μεταβάλλουσιν αντικείμενα άλλήλοις. ά λ λ ά
με τα Sì) φησίν έ'σται α υ τ ώ ν χ ρ ό ν ο ς , καί ουκ είπεν ' η ρ ε μ ί α ' την εν-
στασιν, ή ν μετ' ολίγον λύσει, φυλαττόμενος· ου γάρ, ως έπί τών έναντίων
κινήσεων το κινούμενον τάς έναντίας ήρεμεΐ μεταξύ, ουχ ουτω καί έπι
20 τών είς τά αντικείμενα μεταβαλλόντων το ον καί το μή ον· τό γάρ ήρε-
μοΰν ον τι ηρεμεί καί έν οντι, ουτε δέ μή ον ού'τε έν μή οντι τινί ήρε- 35
μεϊν δυνατόν χρόνον μέντοι μεταξύ είναί τινα καί τούτων της από θατέ-
ρου έπί θάτερον μεταβολής άναγκαΐον.

Δείξας δέ έπί τών έναντίων κινήσεων, οτι άναγκαΐον έστιν ήρεμεϊν

25 μεταξύ λέγει, οτι καί έπί τών κατά άντίφασιν αντικειμένων, οία έστιν ή
γένεσις καί ή φθορά, καν μή έξ έναντίων είς εναντία έστιν ή μεταβολή,
οόδέν κωλύει καί έπί τούτων κάν μή ήρεμίαν αλλά χρόνον είναι μεταξύ,
ώστε μή συνεχείς μηδέ μίαν είναι τήν έκ τών αντικειμένων μεταβολήν. 40
καί γάρ έπί τών έναντίων συνέβαινε μεταξύ ήρεμίαν γίνεσθαι, ουχ η έναν-
30 τίαι, αλλά καθ' οσον ουχ οιόν τε ήν άμα αυτάς γίνεσθαι, 8 ουδέν ελατ-
τον καί έπί τών κατά άντίφασιν αντικειμένων εστίν, ταυτόν γάρ αίτιον
έπ' αμφοτέρων, δι' 8 où δύνανται συνεχείς είναι· ουδέτεραι γάρ αότών
συνυπάρχειν άλλήλαις δύνανται ουτε αί έναντίαι ουτε αί κατά άντίφασιν
άντικείμεναι. διό ομοίως άμφότεραι υπό χρόνου διαλαμβάνονται, ομοίως
35 δέ, φησίν, ουδέν διαφέρει προς το μή μίαν είναι καί συνεχή κίνησιν τήν 45
έκ τών άντιφατικώς αντικειμένων, κάν μή α ν ά γ κ η ή ρ ε μ ή σ α ι έν τ η
ά ν τ ι φ ά σ ε ι , ώσπερ έν τ φ έναντίφ έδείκνυτο. ουδέ γάρ ή ρ ε μ ε ΐ το μ ή
ον ουδέ έν τ φ μή οντι, ή δέ φ θ ο ρ ά ε ί ς το μ ή ον καί ή γένεσις έκ
τοϋ τοιούτου μή όντος. αλλ' άρκεϊ μόνον καί έπί ταύτης της μεταβολής
40 το μετάξι» γίνεσθαι χρόνον. διακόπτεται γάρ ουτω καί ουκ εστι συνεχής
ή μεταβολή, ούδέ γάρ έπί τών έναντίων ή έ ν α ν τ ί ω σ ι ς ήν χ ρ ή σ ι μ ο ς ,

9 πρώτον Α : πρότερον a 28 συνεχείς Α : αυνε/ή a

1276 S I M P L I C I I IN PHYSICORUM V i l i 7 [Arist. p. 2 6 1 » 2 S ]

α λ λ ά το μ ή έ ν δ έ χ ε σ Ο α ι ά μ α ύ π ά ρ χ ε ι ν , όπερ ουδέν έ'λαττον, εί μ ή 298 Γ

και μάλλον τοις κατά αντίφασιν άντικειμένοις υπάρχει, ώς έν τ φ Περί όθ
ερμηνείας έδιδάχ&ημεν.
Είπών δε μηδέν διαφέρειν προς το μ ή είναι συνεχή την κίνησιν καί
5 επί των άντιφατικώς αντικειμένων ώσπερ έπί των έναντίων, κάν μ ή
α ν ά γ κ η ή ρ ε μ ή σ α ι έν τ η α ν τ ι φ ά σ ε ι , έπήγαγε μ η δ έ ε σ τ ι μεταβολή
ήρεμί^ι έναντίον, ώς έπί των κινήσεων ηρεμία τις κινήσει εναντίον
έστίν. ή γαρ έν τφ έναντίφ του έφ' 8 κινείται το κινούμενον ηρεμία
έναντία τη κινήσει έτέθη, ήν κινείται έπί το έκείνου έναντίον του έν ω
10 ηρεμεί, ή γάρ έν τ φ κάτω | ηρεμία έναντία έτέ&η τ ή έπί το άνω κι- 298 ν
νήσει, κάν μ ή η ουν έπί της μεταβολής, τουτέστιν έπί της γενέσεως καί
της φθοράς, μεταβολή ηρεμία άντικείμενον τω μ ή ήρεμεΐν το έφ&αρμένον,
ουδέν ουδέ τοΰτο προς τον λόγον τον δεικνύντα, δτι ώς αί έναντίαι κινήσεις
ουκ ε?σί συνεχείς, ούτως ουδέ αί άντικείμεναι μεταβολαί. κάν γάρ ηρεμία
15 μ ή ή μεταξύ, αλλ' υπδ χρόνου και αύται διαλαμβάνονται, είπών δέ μ η δ έ 5
έ σ τ ι μ ε τ α β ο λ ή ή ρ ε μ ί ^ έ ν α ν τ ί ο ν , ώς κινήσει μέν ούσης ηρεμίας έναν-
τίας, μεταβολής δέ ουκ οίίσης, ου δ ε ι , φησίν, έκ τουτου τ α ρ ά τ τ ε σ θ α ι ,
ώς αναιρουμένου αξιώματος του λέγοντος 'Sv Ivi έναντίον' έάν τη κινήσει
και κίνησιν έναντίαν λέγωμεν και ήρεμίαν, αλλά τοΰτο μέν βεβαίως εχειν,
20 δτι αντίκειται κατά τινα τρόπον ή κίνησις και τ η ηρεμία και τή έναντι^
κινήσει· άφοραν δέ, δτι καί έπ' άλλων έστί τοιούτος αντιθέσεως τρόπος,
ώς εν πλείοσιν άντικεΐσθαι, ώσπερ τό 'ίσον κ α ί τ ο μ έ τ ρ ι ο ν αντίκειται ίο
τ ω τε ύ π ε ρ έ χ ο ν τ ι κ α ί τ φ ύ π ε ρ ε χ ο μ έ ν φ , τουτεστι τ φ τε μείζονι καί
τ φ έλάττονι. ουτω δέ καί αί άρε tal συμμετρίαι ουσαι ταΐς τε ύπερβολαΐς
25 αντίκεινται καί ταΐς έλλείψεσι. δει ουν, φησί, τφ τε αντικεΐσΟαι τ ή κι-
νήσει τήν ήρεμίαν χρήσ&αι μ ή άκριβολογουμένους, εί ώς έναντία, καί τ φ
δτι ουτε κινήσεις οίίτε μεταβολάς ένδέχεταί τι άμα τάς έναντίας ή τάς
άντικειμένας κινεΐσ&αι ή μεταβάλλειν. ασφαλώς δέ είπεν, δτι αντίκει-
τ α ι π ω ς καί τ ή κ ι ν ή σ ε ι κ α ί τ η η ρ ε μ ί α ή κ ί ν η σ ι ς ή έ ν α ν τ ί α . έν ΐδ
30 γάρ τοις προ τουτου βιβλίοις, ε ν θα προέκειτο αύτφ περί των έναντίων κι-
νήσεων λέγειν, τήν μέν έ'ν τινι ήρεμίαν τ ή ές αυτοΰ μεταβολή ώς στέ-
ρησιν άντικεΐσθαί φησιν, τήν δέ έναντίαν κίνησιν ώς έναντίον, το δέ ίσον
τφ μείζονι καί έλάττονι ώς άνίσφ, ώς Εν ένί αντίκειται καί αί άρεταί ώς
σύμμετρον άσυμμέτρφ.
35 " Ού παρέργως δέ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, ήσφαλίσατο τον λόγον τον
εν ένί έναντίον λέγοντα, άλλα χρησίμως εις τα προκείμενα, έπεί γάρ
κέχρηται τφ έναντίας είναι τάς κινήσεις τάς εις τα έναντία, Γνα μ ή τις 20
ένίστηται πρός τοΰτο λέγων Ιν ένί έναντίον είναι, τ ή δέ κινήσει τήν ήρε-

2. 3 Περί έρμηνείας] cf. extr. ρ. 24·>9 5 ώαπερ — έναντίων om. a μή a :

μίαν Α 6 post άνάγκη add. ε Γη a 7 ήρεμία έναντίων a 12 ήρεμία///// Α
16 μεταβολή a : μεταβολή ι Α 22 êv] έν Α 23 καί (post ύπερέχοντι) om. A, sed
add. A 1 25 τ ψ τε a : τό τε Α 30 προσέχειτο a 36 έναντίον om. a
37 τ ψ a : το Α
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 7. 8 [Arist. p. 261 »28. b22. 27] 1277

μίαν εναντίον, καί διά τούτο μή ούνασθαt καί κίνησιν αυ aòrj) έναντίαν 298 ν
civat, εί δέ μή έναντίαι είσΐν αί έκ των ενάντιων μεταβολαί, οόδέν κωλύει
μίαν γενέσθαι τήν εις αυτά μεταβολήν αότών· διά ταύτην δή την ενστασιν
παρήγαγε νΰν την ήρεμίαν υπομιμνήσκων των περί αυτής δειχθέντων, οτι
5 ή ηρεμία oò κυρίως έναντία τη κινήσει, άλλα αντίκειται αυτβ ως στέρησις
προς ε£ιν, έναντία δέ κίνησις κινήσει έστί. διό ουτε τάς κινήσεις τάς 25
έναντίας μίαν εΐναι δυνατόν οΰτε αμα την έν τω έναντίψ ήρεμίαν τη έκ
τούτου εις το έναντίον μεταβολή, καν γάρ μή έναντία η ή ηρεμία ή κάτω
τη έκ τοΰ κάτω κινήσει, αλλ' αντίκειται προς αυτήν ως στέρησις προς
10 εςιν καΙ διά τοΰτο συνυπάρχειν ου δύναται· το γάρ μή συνυπάρχειν oò
διά την έναντίωσιν πρόσεστιν, αλλά διά την αντίθεσιν, ήτις ου τοις έναν-
τίοις μόνοις, αλλά καί ά'λλοις υπάρχει, μένει ουν τό Sv ένί έναντίον είναι,
καν συμβαίνη ποτέ το εν πολλοίς άντικεΐσθαι κατ' ά'λλο καί άλλο της 30
αντιθέσεως είδος.

15 ρ. 2611)22 Έτι δέ έ π ί τε τ η ς γ ε ν έ σ ε ω ς καί τ η ς φ θ ο ρ ά ς £ως του

φ υ σ ι κ ό ν γάρ το ο μ ο ί ω ς έ'χειν έν ά π ά σ α ι ς .

"Οτι at έξ αντικειμένων εις αντικείμενα μεταβολαί οόκ είσί συνεχείς,

αλλά διαλαμβάνονται χρόνψ, δείκνυσιν έκ της γενέσεως καί της φθοράς 35
δυνάμει συλλογιζόμενος ούτως· εΐ ή γένεσις καί ή φθορά μή συνεχείς
20 εισιν, αλλά διαλαμβάνονται χρόνψ, πιστόν αν είή και τάς ά'λλας μεταβολάς
τάς έζ αντικειμένων είς αντικείμενα μή είναι συνεχείς · αλλά μην το ήγού-
μενον· το άρα λήγον. καί το μεν συνημμένον δείκνυσιν έκ τοΰ φ υ σ ι κ ό ν
είναι τό ο μ ο ί ω ς εχειν έν ά π ά σ α ι ς ταΐς όμοίαις μεταβολαΐς, οταν το
συμβαίνον διά τήν ομοιότητα όπάρχ-fl· ει' γάρ το μή είναι συνεχείς τάς
25 μεταβολάς διά τήν αντίθεσιν υπάρχει, άναγκαΐον πάσας (τάς) άντικειμένας ω
μή είναι συνεχείς, τάχα δε ένταΰθα καί έκ τοΰ μάλλον έστιν ή έπιχεί-
ρησις· τό γάρ έπί γενέσεως και φθοράς υπάρχον διά το όπωσοΰν αντικεί-
μενες μή συνυπάρχειν τοΰτο έτι μάλλον ταϊς κατά έναντίωσιν άντικειμέναις
μεταβολαις υπάρξει, οτι δέ ή γενεσις και ή φθορά ουκ είσΐ συνεχείς,
30 δείκνυσιν έκ τοΰ άτοπον είναι τό γενόμενον εόθίκ έζ ανάγκης φθείρεσθαι
και μηδενα χρόνον διαμένειν έν τψ εί'δει, ου ενεκα έγένετο. κάν γάρ ρεη
συνεχώς τά υπό σελήνην, αλλ' έ'στι τις και στάσις ως έν ρέουσιν, ίνα καί 45
διάκρισίς τις ή των είδών καί δρος καί διακόσμησις και περίληψις γνωστική.

ρ. 2 6 l b 2 7 Ότι δέ έ ν δ έ χ ε τ α ι είναι τινα ά π ε ι ρ ο ν εως τοΰ | τό- 299''

35 που δέ αί ε ί ρ η μ έ ν α ι διαφοραί.

Δείξας οτι ουδεμία των ά'λλων κινήσεων και μεταβολών δύναται

1 έναντίον] foitasse έναντίαν 2 al Hill έκ A fortasse κωλύειν 17 έ ξ # item-

que ν. 21 Α 20 όιαλαμβιίνονται a: διαλαμβάνεται Α 25 τάς a: ora. A
1278 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 8 [Arist. p. 2 6 1 " 2 7 ]

συνεχής είναι, αλλ' είπερ εστίν, ανάγκη την φοράν μόνην εΐναι τοιαυτην, 299 r
μέτεισι λοιπόν έπ! το δεΐίαι, τις έστι φορά, ην ένδέχεται μίαν καί συνεχή
εΤναι. το δέ άπειρον τό άπεράτωτον καί άίδιον δηλοΐ· αί γαρ πέρατα
εχουσαι ανακάμπτουσαι μεταξύ ήρεμοΰσιν. δτι ουν μηδέ των κατά τόπον 5
δ άλλη τις εϊναι δύναται συνεχής παρά την κυκλοφορίαν, δείκνυσι λαβών παν
τό φερόμενον ή κύκλφ κινεΐσθαι ή έπ' ευθείας ή μικτήν. καί δεικνός,
δτι ε? την έτέραν έξ ών σύγκειται ή μικτή αδύνατον, * * * . ή γαρ
σύνθετος έκατέρας μετέχει των ές ών σύγκειται, δείξας οδν, δτι ή έπ'
ευθείας oòx εστι συνεχής, συναποδείξει αυτφ, δτι ουδέ ή μικτή συνεχής
10 έστι. καί γάρ εΐ λέγοι τις τήν έξ αμφοτέρων συγκειμένην της τε συνεχούς ίο
καί της μή συνεχούς δύνασθαι συνεχή εϊναι, δήλον ώς συγχωρήσει παρά
της συνεχούς τοΰτο εχειν καί πρώτως καί κυριώτερον έκείνην εΤναι
συνεχή, αφ' ής κα! αυτη τό συνεχής εϊναι εχει. δτι ουν ή έπ' ευθείας
ουκ εστι συνεχής, δείκνυσι λαβών δτι ή ευθεία, έφ' ής φέρεται τό κατ'
15 ευθείαν φερόμενον, πεπερασμένη έστίν, δπερ άπέδειςεν έν τφ τρίτω τήσδε
της πραγματείας διά του μηδέν ένεργεία μέγεθος άπειρον εϊναι. τοΰτο
ουν λαβών συλλογίζεται ουτω· τό φερόμενον τήν εόθεΐαν πεπερασμένην ΐδ
φέρεται· τό πεπερασμένην φερόμενον ανακάμπτει* τό άνακάμπτον έπ! της
εόθείας τάς έναντίας κινείται κινήσεις, αί δέ έναντίαι κινήσεις ου μία ουδέ
20 συνεχής· τό άρα κατ' εόθεΐαν φερόμενον, ου μίαν ουδέ συνεχή κινείται
χίνησιν. χαί δτι μέν τό πεπερασμένην φερόμενον άνακάμπτειν ανάγκη,
δήλον, εΓπερ αεί κινοΐτο και μή κινηθέν άπαξ έπΙ της εόθείας παύοιτο της
κινήσεως, το δέ άνακάμπτον έπ! της ευθείας τάς έναντίας κινεί-
ται κινήσεις, έναντίαι γάρ αί από έναντίων εις έναντία, έναντία δέ 20
25 κατά τόπον τό άνω τω κάτω χα! το πρόσθε τφ οπισθε κα! το δεξιον τφ
άριστερφ, καμπτήρες οντα ταύτα των έπ' ευθείας κινουμένων. αί δέ
έναντίαι κινήσεις χρόνφ διαλαμβανόμεναι οό μία ουδέ συνεχείς, ως δέ-
δεικται πρότερον· διί) ούτε άλλοίωσις ουτε αυξησις καί μείωσις ουτε γέ-
νεσις κα! φθορά άντικείμεναι άλλήλαις συνεχείς έδύναντο εϊναι κα! μία.
30 υπομιμνήσκει δέ των διορισμών, καθ' ους διωρίσθη πρότερον ή συνεχής
κα! μία κίνησις. κα! δείκνυσι κα! διά τούτου, δτι ή έπ! της εδθείας κατά 2δ
άνάκαμψιν κίνησις ουτε συνεχής ουτε μία έστίν, δπερ προυκειτο νΰν εις
άπόδειξιν. τρία γάρ έστιν, έξ ών συμπληροΰται ή κίνησις, τό κινού-
μενον οίον ά ν θ ρ ω π ο ς ή θεός (ών ó μέν θεός το άιδίως κινούμενον
35 δηλοΐ· άθάνατον γάρ έστι τοΰτο κα! θείον ó δέ άνθρωπος των έν μέρει
χρόνου κινουμένων παράδειγμά έστι), δεύτερον δέ των συμπληρούντων
τήν κίνησα ó της κινήσεως χρόνος έστι, κα! τρίτον το έν φ τοΰτό
έ σ τ ι , καθ' δ ή κίνησις έπιτελεΐται οίον ó τ ό π ο ς , εί κατά τόπον ή κίν/j- 30
σις, ή π ά θ ο ς , εί κατά πάθος κα! αλλοίωσιν κα! δλως κατά ποιόν, ή μέ-

6 δεικνί>ς Α : δείκνυσιν a 7 lacunam quam indicavi explet x a l την μικτην άδύνατον a.

sed videntur plura intercidisse 15 τρίτο,»] Γ 5. 2 0 4 » 2 0 sqq. 2 5 πρόσθε et όπιαδε A
(cf. p. 1 2 9 0 , 1 2 et Lobeckii P h r y n . p. 2 8 4 ) : πράσ&εν et ίπισ9εν a 27 συνεχής a
 SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 261b27. 262»6] 1279

γ ε & ο ς , ει' κατά ποσόν κινείται το χινούμενον, ή ε ί δ ο ς , ει κατ' ο όσια ν 299"·

ώς κατά γένεσιν και φδοράν. μία οδν και συνεχής έστι κίνησις ή τοΰ
ενός και έν ένί χρόνψ και καί}' εν είδος γινομένη, οίον εί άνθρωπος επί
μίαν &ραν λευκαίνοιτο καί εί ó ουρανός ¿ιδίως κυκλοφοροΤτο. τά μέντοι
5 κατ' ευθείαν κινούμενα και άνακάμπτοντα από έναντίων τόπων εις έναν-
τίους κινούνται· κάτωδεν γάρ άνω καί άνωθεν κάτω· τόπου δέ αύται 36
κατ' έναντίωσιν διαφοραί, δι' ους καί α? κινήσεις αί έπ' αδτους έναντίαι.
τά δε έναντία το πλείστον των υπό το αυτό γένος διαφέρει, el οδν μή
κατά §ν καί άδιάφορον [κατ'] είδος αί έναντίαι κινήσεις γίνονται, ουτε
10 συνεχής ουτε μία ειη &ν ή των άνακαμπτόντων έπί της εδ&είας κίνησις·
αλλά μην το ήγουμενον τό άρα λήγον. δύναται δέ και μία εϊναι ή ?λη
ταύτης της ρήσεως άπόδειξις έχουσα ούτως· ή κατ' ευδεΤαν κίνησις ές
έναντίων σύγκειται καί διαφερουσών τψ είόει· ή ές έναντίων καί διαφε- 40
ρούσων τω ειδει κίνησις ου μία ουδέ συνεχής έστι. καί το συμπέρασμα
15 δήλον· και εστι τά μεν πρώτα της ρήσεως κατασκευαστικά της έλάττονος
προτάσεως, τά δέ τελευταία της μείζονος τά διορίζοντα, τις ή μία κίνησις.

ρ. 262 a G Σημεΐον δε οτι έ ν α ν τ ί α ή κ ί ν η σ ι ς ή α π ό τοΰ Α £ως του

άλλ' ο δ χ ή ε ί ς τά πλάγια τ^) άνω.

Και τάυτην άπόδειξιν φέρει τοΰ ,τάς έπί της ευθείας κινήσεις άνα-
20 κάμπτοντος τοΰ κινουμένου έναντίας άλλήλαις είναι, τεκμήριον ποιούμενος
το στατικά αλλήλων είναι τά οδτως άντικινουμενα καί των αλλήλων κινή-
σεων φδαρτικά, δ τοις έναντίοις υπάρχει, σ η μ ε ΐ ο ν δέ κυρίως εΤπεν οί
γαρ έκ των έπομένων λόγοι τεκμηριώδεις ε?σί καί ουκ άποδεικτικοί, ώς 50
από τοΰ γάλα έ'χειν το τετοκέναι συλλογιζόμεδα· έπεται γάρ τω τεκεΐν
25 τό γάλα εχειν. οί δέ αποδεικτικοί έκ των προτέρων τά υστέρα και έκ
των αιτίων τά αιτιατά συλλογίζονται, έχ γοΰν τοΰ τετοκέναι τό γάλα εχειν
άποδεικτικώς συλλογιζόμεθα. το δέ άναιρεΤν άλληλα οδ προηγείται, αλλ'
ίπεται ταΐς έναντίαις κινήσεσι· τά μέν γάρ έναντία αναιρεί άλληλα, ου
πάντα δέ τά άναιροΰντα έναντία· αναιρεί γάρ καί ή άπόφασις την κατά-|
30 φασιν, καί τά κατά τους άλλους τρόπους αντικείμενα αναιρεί άλληλα 299 ν
και ομως οδκ εστίν έναντία. ου γάρ αίτιον το άναιρεΐν τοΰ έναντίον είναι,
αλλ' έπόμενον έκείνψ· διό καί από σημείου ή δεϊξις. οδ μόνον δέ τά
έπί της εδδείας άντικινουμενα παύει της κινήσεως άλληλα, άλλά καί τά
έπί της περιφερούς ομοίως παύει άλληλα της κινήσεως άντικινουμενα άλλή-
35 λοις, άντικινεΐται δέ ουχ ώς τά έπ' ευθείας άπό των έναντίων άρχόμενα 5
το μέν άπό τοΰ Α άνω οντος, εί τύχοι, το δέ άπό τοΰ Β κάτω, άλλα
τά άπό τοΰ αδτοΰ άρχόμενα καί μή έπί τά αδτά μέρη τοΰ κύκλου χινου-

5. G εις έναντίως a 9 χατ' A: del. a 12 της έρωτήσεως a 14 où?///;, A

17 ή κίνησις A (ut Ar. Κ): xívr,®ις ex Ar. vulg. a 18 τά πλάγια A cf. p. 1280,13 et
Theœistius p. 437,18: τό πλάγιον ex Arist. a 19 έπί της Α: έπ' a 31 τό///// A
1280 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M VIII 8 [ A i i s t . p. 262»G. 1 2 ]

μενα. ως εί αμφότερα μέν από τοΰ Α σημείου άρχοιτο, δ έστιν έπΐ του 299 ν
κύκλου, κινοιτο δε αυτών τό μέν έπί τό Β μέρος τοΰ κύκλου, το δέ έπί
τό Γ · τά γάρ ουτω κινούμενα άπαντώντα άλλήλοις Γστησιν άλληλα, ου
γάρ ώσπερ έπί των εόθειών έναντία έστί τά πέρατα, ουτω καΐ έπί τοΰ
5 κύκλου, δτι μηδέ εστίν έπ' αυτοΰ πέρατα. Γσταται μέντοι καί έπί τούτου ίο
τά άντικινούμενα, κ3ν σ υ ν ε χ ε ί ς ώ σ ι ν αί κινήσεις καί μ ή η άνάκαμψις
ώς έπί της εόθείας· ου γάρ διά την άνάκαμψιν ίστώσιν ά'λληλα τά άντι-
κινούμενα, αλλά διά την άντικίνησιν. σημεΐον δέ ποιησάμενος τοΰ έναν-
τίας είναι τάς έπί της ευθείας το άναιρετικάς αλλήλων είναι τάς άνάπαλιν
10 γινομένας πιστοΰται τοΰτο έκ τοΰ μή είναι αλλήλων άναιρετικάς τάς μή
αντικείμενος μηδέ άντικειμένως κινουμένας, άλλά μόνον έτέρας αλλήλων
ούσας, οίον την από των δεξιών έπί τά αριστερά γινομένην και δλως την 16
εις τά πλαγία τ η άπό τοΰ κάτω είς το άνω, καίτοι διάφοροι καί oò συνε-
χ ε ί ς οόδέ κατά τό αυτό είδος, αλλ1 ώς μ ή άντικείμεναι δύνανται συνυπάρ-
15 χ ε ι ν · αί δέ έπί της εόθείας άνάπαλιν καί άναιροΰσιν άλλήλας, 8 πλέον
έστί τοΰ μόνον διαφέρειν κατ' είδος.

p. 262*12 Μ ά λ ι σ τ α δέ φ α ν ε ρ ό ν , δ τ ι α δ ύ ν α τ ο ν εως τοΰ έ π ί δ έ τ ο ΰ

Γ γ έ γ ο ν ε ν , δταν τ ε λ ε υ τ ή σ η καί στη. 85

Καί άλλην άπόδειξιν κομίζει, ές ής oò μόνον μάλλον των πρόσθεν,

20 άλλά μ ά λ ι σ τ α φ α ν ε ρ ό ν είναι φησιν, δτι αδύνατον συνεχή είναι τήν έπί της
εόθείας κίνησιν τήν πάλιν καί πάλιν έ π ' αυτής γινομένην άνακάμπτοντος
τοΰ κινουμένου, δείκνυσι δέ αυτό έκ τοΰ ανάγκην είναι πάν το άνακάμπτον
ίστασθαι πρώτον· τοΰτο γάρ ου μόνον έπί τών έπί της ευθείας άνα-
καμπτόντων άναγκαϊον, άλλά καν έπί κύκλου τι κινηθέν έλθον έ π ί τι ση- 40
25 μείον άνακάμπτη πάλιν ά π ' αυτοΰ, ανάγκη καί τοΰτο στήναι πρώτον τ φ
μή δύνασ&αι άνακάμψαι τό κινούμενον μή πρότερον στάν. ειπών δέ oò
μόνον έπι τής εόθείας, αλλά κίν κύκλον φέρηται, τουτέστιν έπί
κυκλου, ταυτο συμβαίνειν, ο καί έπί τής εόθείας, εί άνακάμπτοι, πάλιν
τίνι διαφέρει τό κ ύ κ λ φ φ έ ρ ε σ θ α ι κ α ί κ ύ κ λ ο ν , έδήλωσε. κ ύ κ λ ω μέν
30 γάρ φέρεται το συνεϊρον καί αεί έπί ταυτά φερόμενον, καί κατ' αυτήν
εχον τήν κίνησιν τό κυκλικόν είδος, κ ύ κ λ ο ν δέ τό έπί κύκλου κινούμενον 45
άπό τοΰ αότοΰ άνακάμπτον πάλιν έπί το αυτό ίεναι. ω καί δήλον δτι
οόκ εστι της κινήσεως ó κυκλισμός, άλλά τοΰ έφ' ου ή κίνησις. διχώς
δέ δείκνυσιν, δτι ανάγκη το άνακάμπτον ιστασθαι πρότερον, άπό τε τής
35 αίσθήσεως καί άπό τοΰ λόγου, καί τής μέν αίσθήσεως τής οικείας £κα-
στον ανάγκη γίνεσθαι κριτήν, λόγφ δέ δεικνύναι προθέμενος διαστέλλεται
πρώτον, τριών όντων τούτων α ρ χ ή ς καί μ έ σ ο υ καί τ ε λ ε υ τ ή ς π ώ ς εχει
τί> μέσον, δτι α ρ χ ή καί τέλος έστί προς έκάτερον τών άκρων, καί ποίον όθ
μέσον κατ' ένέργειάν έστι καί ποίον δυνάμει, καί δτι έν τ φ κ α τ ' ένέρ-

3 7 μέβου Α : μέσης a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 262»12] 1281

γειαν μέσω το κινούμενον άπο της αρχή? έπί το τέλος Γσταται τψ γίνε- 299*
σδαί τε [καί] έν αυτψ καί άπογίνεσ&αι άπ' αυτοΰ* τότε γαρ κυρίως μέσον
έστί κατ' ένέργειαν καί προς μεν το ετερον των άκρων πέρας, προς δέ το
ετερον αρχή. τούτων δέ προειλημμένων δείκνυσι καθόλου, δτι έν ω τό
5 κινούμενον γίνεται τε καί απογίνεται, ανάγκη έν τούτω Γστασθαι χρώμενον
ως άργ-q καί πέρατι. τούτο | δε μάλιστα ποιεί το άνακάμπτον. ένερ- 300··
γεια γάρ έστι ση μείον το άφ' ou ανακάμπτει, où δυνάμει, ώστε Γσταται
έν έκείνψ, άφ' ου ανακάμπτει, εί γάρ καί έν τοις μέσοις σημείοις, δταν
κατ' ένέργειαν ληφθη ταύτα καί μή δυνάμει, Γσταται, πολλψ μάλλον έν
10 τ φ κατ' ένέργειαν μόνον οντι σημείψ. φ άναγκαΐον αότο ως πέρατι καί
άρχη χρήσασθαι, Γσταται έξ ανάγκης έν τούτω, τοιούτον δέ το πέρας
της εόθείας, άφ' ου ανακάμπτει, πρώτον δέ δείκνυαν, δτι ου κατά παν 6
σημεΐον Γσταται των έν τή ευθείς τό έπί της ευθείας κινούμενον ουτω
γάρ μάλιστα δείξει ίο to ν ον το ήρεμεΐν τοις έπ' ευ&είας κινουμένοις, δταν
15 άνακάμπτωσιν. εί γάρ κατά παν σημεΐον Γσταται τό φερόμενον, πρώτον
μέν ου μάλλον έν τω ανακάμπτειν ή έν ότωουν της ευθείας Γσταιτο άν·
πανταχού γάρ έστι σημεΐον. καί έν τη κύκλψ δέ κινήσει το αυτό áv
είη, έπεί καί έκεΐ σημεΐα πανταχού· ουτω δέ ουδεμία áv ειη συνεχής
φορά. ώστε ούχ Γσταται καθ' Ικαστον σημεΐον τό φερόμενον τψ μηδέ ίο
20 είναι τά σημεΐα ένεργεία έν τω συνεχεΐ. διό οόδέ μέσα έστίν κατ' ένέρ-
γειαν. δτι δέ ουκ εστι μέσα τών ά'κρων κατ' ένέργειαν τά έν τψ συνεχεΐ
σημεΐα, εστ' áv ώς συνεχές λαμβάνηται, δείκνυσι, τίνα έστί τά κυρίως μέσα
τινών όρισάμενος. έν οίς γάρ έστιν αρχή καί τέλος καί μέσον τό μέσον
προς έκάτερον τών μερών τό έτερον γίνεται, προς μέν τήν αρχήν τελευτή,
25 προς δέ τήν τελευτήν άρχή. καί ούτως αρχή γίνεται καί τελευτή
κατά τον λόγον προς έκάτερον δέ ά'μφω γίνεται, δταν καί τών άκρων 15
έκάτερον κατ' άμφω λαμβάνηται καί ώς αρχή καί ώς πέρας· τότε γάρ
τό μέσον, οΓον το Γ προς το Α, ώς μέν προς αρχήν πέρας γίνεται, ώς δέ
προς πέρας άρχή, καί προς το Β ομοίως.
30 Ό δέ 'Αλέξανδρος του το μ έ σ ο ν π ρ ο ς έ κ ά τ ε ρ ο ν ά μ φ ω έ σ τ ί ν
ουτω μέν ουκ άξιοι ακούει, ψευδός είναι νομίζων το πρός έκάτερον άμφω
γίνεσθαι, άλλ' δτι το μέσον προς έκάτερον άντιτιθέμενον ώς ον το ετερον
αμφότερα γίνεται, εί δέ καί τών άκρων έκάτερον ώς άμφω ληφθει'η καί 20
ώς αρχή καί ώς πέρας, οίον της άνωθεν κάτω ευθείας, καί το άνω προς
35 μέν το άπ' αότοΰ κινούμενον αρχή, πρός δέ τό έπ' αύτό τέλος, καί τό
κάτω ομοίως, έσται καί το μέσον άμφω προς έκάτερον τψ λόγψ· τψ γάρ
άριθμψ έν έστι. τά δέ έν τη εόθεία μεταξί) τών άκρων σημεΐα, έως áv
ώς μία καί συνεχής ή ευθεία λαμβάνηται, δυνάμει μόνον έστί, δυνάμει
δέ όντα ουκ áv είη μέσα κυρίως, κυρίως γάρ πάν έστι το κατ' ένέργειαν
40 civ · γίνεται δέ τό μέσον ένεργεία, δταν τό κινούμενον έπί της ευθείας κατά 25

2 xal (post τε) A : del. a 10 fortasse ώ (γάρ) 22 εστ' Α : ώβτ' a 23 τίνων

aΑ 28 πρός (alt.) supra add. A 1 34 όίνω ///// πρός A
Comment. Arist. X Siinplic. in P h y s . 31
1282 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 262» 12]

τι των έν αδτη σημείων διέλη αδτήν τ η έαυτοΰ στάσει. έκεϊνο γάρ τό 300··
σημεΓον, καθ' 8 Γσταται τό κινουμενον, ένεργεία καί σημεΐον και μέσον

έγενετο, καί ά μ φ ω προς έκάτερον των άκρων τ ω λόγψ. άμα ουν στάσις
τοΰ φερομένου και κατ' ένέργειαν μέσον, 2 έστιν α ρ χ ή και πέρα?, καί
5 αμα κ α τ ' ένέργειαν μέσον και στάσις έπ' αότοΰ. οίίτε γαρ αν ήν α ρ χ ή
καί πέρας τό αδτό πρός έκάτερον των άκρων, τουτέστιν ένεργεία μέσον τω
κινουμένψ, μ ή γενομένης στάσεως έπ' αότοΰ καί διαιρεθέντος του συνε- 30
χοός δπο τ η ς σ τ ά σ ε ω ς , ουτε στάσις áv έγίνετο έ π ' αδτοΰ μή ώς αρχής
αυτού και πέρατος λαμβανομένου, τουτέστιν ένεργεί<£ μέσου, ω σ τ ε επεται
10 ταΰτα άλλήλοις τό τ ε κατ' ένέργειαν μέσον και ή έ π ' αότοΰ στάσις· το
γάρ ίν τι 8ν τψ α ρ ι θ μ ώ δύο γίνεσθαι τ ψ λόγω ή τοΰ κινουμένου στάσις
δείκνυσι, τό δέ σ υ ν ε χ ώ ς κινουμενον και μηδαμοΰ ίστάμενον οΰτ' áv γε-
γονέναι εν τινι καί άπογεγονέναι α π ' αότοΰ λέγοιτο (οδδενί γαρ ώ ς πέρατι
καί α ρ χ ή έ χ ρ ή σ α τ ο ) , ουτ' áv μέσον τι ένεργεί^ ποιοίτο μενουσης συνεχούς as
15 καί αδιαιρέτου τ η ς ε δ θ ε ί α ς · τό γάρ γενόμενον εν τινι ανάγκη καί ήρεμήσαί
τινα χρόνον έν α ό τ ω · oò γάρ δυνατόν αμα καί έν τ ω αδτψ νΰν γενέσθαι
τ ε εν τινι καί άπογενεσθαι ά π ' αυτοΰ, ώ ς έρεΐ μ ε τ ' όλίγον, καί έλθεΤν τ ε
καί άπελθεΐν· άμα γάρ <5ν ε ι η καί οδκ ειη έν τ ψ α δ τ ψ · ώ σ τ ε έν άλλψ
νΰν καί έν άλλψ. εΐ δέ τοΰτο, πάντων δέ δυεΐν νΰν μεταξύ χρόνος,
20 τοΰτον áv ε ί η ηρεμούν έν έκείνψ, έν ψ γέγονε καί ου άπογέγονε. τό δέ
σ υ ν ε χ ώ ς κινουμενον γεγονέναι μεν κατά τι των έν η ) ευθεία σημείων ουχ 40
οιόν τ ε . είναι δέ áv κατά ταΰτα λέγοιτο οόκ έν χρόνψ, αλλά κατά τά
έν τψ χρόνψ νΰν, & πέρατά έστι χρόνου καί oò χρόνος· ου γάρ ει τ ί
έστιν εν τινι, έν χρόνψ άναγκαΐον αυτό είναι· εί γάρ έν χρόνψ τινι είη,
25 καί ήρεμείν ανάγκη έν αδτψ. καθ' Ικαστον οδν των νΰν έ φ ' έκάστου
έστί τών έπί της εδθείας σημείων, και τό Α οδν τό φερόμενον ουτε γε-
γονέναι οίίτε άπογεγονέναι έν τψ Β , άλλά μόνον είναι έ π ' αυτοΰ έν τ ψ 45
νΰν, άλλ' οδκ έν χρόνιο τινι'· άνά λόγον γάρ έστιν ώ ς τά μεταξύ σημεία έν
τ η ευί)εία, ουτω τά μεταξύ νΰν έν τψ χρόνψ. κατά τό δυνάμει ουν μόνον
30 τό σ υ ν ε χ ώ ς κινουμενον έν τε τοις μετάξι) σημείοις έστί καί έν τοις με-
τάξι» νΰν.

Ε ί π ώ ν δέ, δτι έν οδδενί χρόνψ έστί τό σ υ ν ε χ ώ ς έπί της ευθείας κι-

νουμενον κατά τι τών έν τ η ευθεία; σ η μ ε ί ω ν , προσέθηκε π λ ή ν ου τ ο νΰν
έστι διαίρεσις ίσον λέγων τ ω κυρίως μεν καί κ α θ ' αυτό μ ή είναι έν
35 χρόνψ το κινουμενον σ υ ν ε χ ώ ς έπί τ η ς ευθείας κατά τι τών έν αύτη ση- δθ
μείων, κ^νότερον μέντοι καί κατά συμβεβηκός δόνασθαι κ α θ ' Ικαστον τών
σημείων εΐναι λέγεσθαι έν χρόνψ τ ψ τ ώ ν νΰν 2καστον, κ α θ ' 3 έστιν έφ'

12 τό 8è ουνεχώς] incipiunt bine Excerpta codicis Marciaiii 219 f. 350"· sqq., quae eadem
sunt in Marciano 227 f. 378 y (cf. Praefatio). bine potissima dumtaxat delibabo sub
nota Exc. 17 μετ' ¿λίγον] 262b 1 19 ¿ v A Exc.: ώς a 20 ήρεμουν A E x c . :
ήρεμοΰν τον χρόνον a 21 κινούμενον A Exc.: xiv. καί μηδαμοΰ Ιστάμενον a
22 post τε erasum A 34 διαιρεαίς έατιν collocai Ar. vulg. [praeter Ε Κ ] τψ a :
τό Α
 SIMPLICII IN PIIYSIC0RU1I VIII 8 [Arist. p. 262 a 12] 1283

έκαστου των σημείων το κινουμενον έπί της ευ&είας, εκείνου εΐναι του 300··
χρόνου, έν φ διέςεισι την ευθείαν, τ ψ γάρ έν τ ω νυν είναι, δ έστι διαί-
ρεσις του χρόνου, τούτο λέγοιτο &ν και έν τ ψ χρόνψ εΐναι, ου τό νυν
έστιν, άλΧ ου κυρίως · το γάρ νυν ου μέρος του χρόνου έστιν, αλλά τομή
5 αυτοΰ, καθ' 8 τέμνεται χαί δύναται τ μη θή ναι ó χρόνος, ώς | γαρ ή 300 ν
γραμμή κατά ση μείον των έν αυτή δ έστιν αμερες διαιρείται, ουτω και δ
χρόνος κατά το νυν. ειπών δέ, δτι το συνεχώς φερόμενον κατ' ουδέν
τών έν τ η γραμμή σημείων γίνεται ή απογίνεται, δείκνυσι τούτο έκ του,
καθ' 8 3ν σημεΐον γίνηται ή άπογίνηται, ?στασί)αι αυτό άνάγκη. ώστε
10 κατά πάντα άεί στήσεται το συνεχώς κινουμενον, δπερ αδύνατον, δτι γαρ
το γινόμενόν που καί άπογινόμενον ΐσταται, δήλον έκ του μή δύνασΟαί τι Α
έν τ φ αυτψ νυν γενέσθαι τε καί απογενεσί>αι εν τινι· αμα γαρ δν εΐη τε
καί οόκ ε ΐ η έν τ ψ α υ τ ψ · έν άλλψ ουν νυν καί έν ά'λλψ. εί δέ τοΰτο,
πάντων δέ τών νυν χρόνος μεταξύ, έπεί μή εχεται αλλήλων τά νυν, τον
15 μεταξύ τούτον χρόνον e Γη <5ν ηρεμούν έπί του σημείου, έν ψ κείται γεγο-
νέναι τε καί άπογεγονέναι απ' αότοΰ. ε? δε κα&' εκαστον τών έν τ η
εόθεία σημείων τοΰτο ποιεί (τί γαρ μάλλον έπί τούτου ή έπί ετέρου;)
είη δν ηρεμούν έπί της εό&είας το συνεχώς έ π ' αυτής κινουμενον, ου τί ίο
S.V είη άλογώτερον; τό δέ έν ά λ λ ψ ά ρ α σ η μ ε ί ο ) χ ρ ό ν ο υ εΐπεν, ώς ίσον
20 τ φ έν άλλφ ν υ ν το γάρ νυν το έν τ ψ χρόνψ ανά λόγον έστί σημείψ τ ψ
έν τ η γ ρ α μ μ ή .

Ε ι π ώ ν δε, δπως εχει τό συνεχώς κινουμενον έπί της ευθείας, καί

δείξας δτι έν ουδενί σημείψ τών μεταξύ γίνεται καί απογίνεται, άλλά μόνον
έστί κατά ταΰτα έν τ ψ νΰν, "δταν δε, φησί, το φερόμενον το Α χρήσηταί
25 τινι τών μεταξύ σημείων οίον τ ψ Β ώς μέσψ, τουτέστιν ώς α ρ χ ή καί τε- 15
λευτή, τότε α ν ά γ κ η στήναι έν α υ τ ψ · ' ανάγκη δέ έκείνψ χρήσΟαι τ ψ
σημείψ ούτως, αφ' ου ανακάμπτει· ανάγκη ά'ρα στήναι έν έκείνψ, αφ' ου
ανακάμπτει, δπερ έξ αρχής δεϊξαι προέκειτο, το δέ δ ι ά τ ο δ υ ο π ο ι ε ΐ ν ,
ώ σ π ε ρ άν ε ί κ α ί ν ο ή σ ε ι ε ν , ί'σον έστί τ φ ' ο υ τ ω γάρ το Ιν τ ψ άρι&μφ
30 δυο ποιεί τ η στάσει.' oò γάρ δή διαιρεί το σημεΐον άδιαίρετον δν, αλλά
δις αυτψ χρήται, ποτέ μέν ώς πέρατι ποτέ δέ ώς ά ρ χ η , διά τό Γστασ8αι
έν α υ τ ψ . π ώ ς δέ το Sv δυο ποιεί δεικνύς, προσέθηκεν ώ σ π ε ρ <5ν εί καίϊο
νοήσειεν έ'κειτο γάρ το ουτω γινόμενόν δύο τ ψ λόγψ γίνεσΟαι δύο.
εΐπεν γάρ κ α ί τψ μέν αριθμψ εν, τψ λόγφ δέ δ ύ ο , τουτέστι τ η
35 νοήσει, ώς γάρ ó τ η έπινοία τ ψ αυτψ ώς δυσί χρησάμενος καί ποτέ μέν
ώς πέρας αυτό λαβών, ποτέ δέ ώς αρχήν, oò διήρηκε μέν τό ψ κέχρη-
ται τ ψ αυτψ προς ά'μφω χρησάμενος, τρόπον δέ τινα το Ιν δυο τ ή έπι-
νοία πεποίηκεν, ουτω καί τό έπιστάν έ π ' αότοΰ καί ώς ά ρ χ η αυτψ καί
πέρατι χρησάμενον. δείξας δέ, δ π ω ς τοις μεταξύ τών ά'κρων σημείοις χ ρ ή - 25

2 έν φ a Exc.: OÍD. A 4 κυρίως A Exc.: τό κυρίως a 8 ήπογίνεται A:

coir. A 2 9 γίνεται libri 13 τοΰτο / H A 17 έπί τοΰ έτέρου a
19 εΐπεν a: είπον A 30 ποιή a 32 έν αύτψ a : έαυτώι A
31*
1284 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 8 [Arist. p. 2 6 2 » 12. b 8 ]

ται το συνεχώς κινούμενον, οτι ουχ ώς πέρατι καί άρχη τψ αυτψ, άλλ' 3 0 0 ν
έ'στι καθ' εκαστον έν τψ vûv καί άχρόνως, επιφέρει, οτι ουκετι ομοίως
χρήται καί τω κατά την αρχήν της εόθείας σημείψ καί τ φ κατά το
πέρας· τά μεν γάρ μεταξύ σημεία δυνάμει ήν έν η ) γραμμή καί έδεΐτο
5 προς το ένεργεία γίνεσθαι του διαιρήσοντος τη στάσει την ευθείαν, τά
δέ έπί των άκρων ένεργεία έστί. διό και ανάγκη το έπί της εόθείας κι- so
νούμενον της μεν αρχής άπογίνεσθαι, δταν δέ κινηθη την πασαν έπί του
πέρατος γίνεσθαι· κάν άνακάμπτη, δεήσει άπογενέσθαι από τούτου, έν φ
γέγονε. το δε γεγονός εν τινι καί άπογεγονός απ' αότοΰ ανάγκη έν αυτψ
10 ήρεμηκεναι τον μεταξύ των νΰν χρόνον, του τε έν ψ έγένετο έν αυτφ καί
του έν φ άπεγένετο άπ' αότοΰ. ώστε παν το άνακάμπτον ανάγκη ήρεμεΐν
έν τψ τελευταίψ, αφ' ου ανακάμπτει, τοΰτο μεν οδν έστι το δεικνύμενον.
ó δέ άγαγών τον λόγον έπί τοΰτο, οτι τό έπί της εόθείας κινούμενον άπο- s»
γίνεται μεν της άρχής, γίνεται δε έν τω πέρατι προ τοΰ το έπόμενον τούτψ
15 θεΐναι, οτι άνακάμπτον άπο τοΰ πέρατος άνάγκη αυτό πρώτον ήρεμεΐν έν
αυτφ, άπορίαν τινά δοκοΰσαν άπορεΐσθαι λύει τοΤς νΰν είρημένοις και δε-
δειγμένοις προσχρώμενος.

p. 262b8 Δ ι ό καί π ρ ο ς τ η ν άπορίαν τοΰτο λεκτέον εοις τοΰ άλλα

άνάγκη εσται ιστασθαι.

20 Δείξας, οτι το γινόμενον εν τινι και άπογινόμενον άπ' αότοΰ άνάγκην 45

έχει στήναι έν αυτφ, άπορίαν προς τοΰτο φερομένην έπάγει, καί λύει την
άπορίαν το άδιορίστως έν αυτη ληφθέν διοριζόμενος, καί ή μεν άπορία
βραχέως καί άσαφώς υπ' αότοΰ τεθείσα τοιοΰτον εχει το κεφάλαιον· ει'
άνάγκη το γινόμενον εν τινι καί άπογινόμενον άπ' αότοΰ χρόνον τινά ήρε-
25 μεΐν έν αυτφ, συμβήσεται τά ίσοταχώς κινούμενα έπί Γσων ευθειών άμα
άρςάμενα κινεΐσθαι ουχ άμα διιέναι τάς ί'σας ευθείας, δπερ άτοπον· ώστε 60
καί το ήγουμενον άτοπον το το γινόμενον έν τινι καί άπογινόμενον χρόνον
τινά ήρεμεΐν. το δέ είρημένον άτοπον συμβαίνει, έάν των ίσοταχώς κι-
νουμένων τό μέν ληφθη γεγονέναι καί άπογεγονέναι κατά τι των μετάξι)
30 σημείων, το δέ μη ληφθη. έάν γάρ η δυο τινά ίσοταχώς κινούμενα, οΓον
τά Α Δ έπί δυο τινών εόθειών ίσων της τε Ε καί της Ζ, ληφθ-fl δέ το
Α το έπί της Ε Γ εν τινι τών μεταξύ τοΰ Ε καί τοΰ Γ σημείων, οίον τφ
Β [οϊον] μη μόνον ον, άλλά καί γινόμενον καί άπο|γινόμενον, εί το γε- 301 Γ
γονος εν τινι καί άπογεγονός χρόνον τινά τον μεταξύ τών δυο νΰν, τοΰ τε
35 έν φ γίνεται καί τοΰ έν φ άπογίνεται, ήρεμεΐν άνάγκη, άκολουθήσει το
θαττον τό Δ την Ζ Η ευθείαν κινεΐσθαι τό ισοταχές τε 8ν τ φ Α καί άμα

5 γίνεσθαι Α : γενέσθαι a E x c . G άνάγκί) E x c . : άναγκαίως aA 8 δεήσει τον

θμοιον τρο'πον E x c . 14 προ τοΰ a : προ τούτου Α 19 Ιαται Α (Arist. praeter F K ) :
om. a 2 1 ίχει Hill A 3 0 schema (sed falsum) a p p i n x i t A 3 2 τό A : om. a
3 3 οίον A : del. a μόνον a : μένον A
 SIJIPLICII IN PHYSIC0RU1I VIII 8 [Arist. p. 262b8] 1285

ήργμενov τ η ς κινήσεως. τοΰτο δέ συνέβη διά το έπί μεν του Α λαβείν 301Γ
το καί γεγονέναι καί άπογεγονεναι έ π ί τίνος των μεταξύ των Ε Γ σημείων,
έπι δέ του Δ μηδέν τοιούτο προσλαβειν, άλλα σ υ ν ε χ ή την κίνησιν έ α σ α ι · 5
ώστε καί τά μεταξύ των Ζ Η σημεία δυνάμει είναι, καί το Δ σ υ ν ε χ ώ ς κι-
5 νούμενον είναι μόνον επί των σημείων, αλλά μ ή γίνεσΟαι καί άπογίνεσδαι.
ε? οδν ουτω καί το Α το ισοταχές τ ψ Δ ληφ&είη συνεχώς κινούμενον,
ουκετι έπακολουδεΐ το θαττον το Δ διεξελΟεΐν την Ζ Η ή το Α την ΕΓ·
αμφότερα γαρ ομοίως διεξέρχεται οντα έν τοις μεταξύ σημείοις τοις δυ-
να'μει, άλλ' ο υ χ ί του έτερου γινομένου εν τινι αυτών καί άπογινομένου·
10 ου γαρ ανάγκη το εν τινι ον καί γίνεσδαι έν α υ τ ψ καί απογίνεσί)αι, οπερ ίο
ó άπορων λόγος έπί τοΰ έτερου των κινουμένων του Α λαβών συνηγεν το
μ ή ά λ η θ ώ ς άποδεδεΐχΟαι το ήρεμεΐν μεταξύ χρόνον τινά το γινόμενον καί
άπογινόμενον. ó δέ 'Αριστοτέλης λαβών γ ρ α μ μ ά ς την Ε Γ καί Ζ Η * * *
τήν το Ζ . ασαφές δέ ον τό έπί τοΰ Δ ρηθέν (το γάρ πρότερον όρμησαν
15 καί απελθόν πρότερον έλί)εΐν α ν ά γ κ η ) καλώς 6 'Αλέξανδρος έσαφήνισεν
"ου γαρ τοΰτο λέγει, οπερ αν τις ύπολάβοι, δτι οόχ άμα ηρξαντο
τοΰ κινεΐσ&αι το Α καί το Δ · καί γάρ καί κείται ά μ α α ρ χ ό μ ε ν α , καί ει 15
μ ή ά μ α άρχοιτο, ουδέν δν άτοπον είη το συναγόμενον, αλλ' ο λέγει τοΰτό
έστι, τό Α καί τό Δ όμοΰ άρξάμενα α π ό τοΰ Ε καί Ζ , £σοταχώς φερό-
20 μενα έ'ρχεται, τό μέν Α έπί το β , τό δέ Δ έ π ί τι άλλο σημεΐον, ανά
λόγον ον τ ψ Β έν τ η Ζ Η ευθείς και το ί'σον διεστηκός ά π ο τοΰ Ζ , ω
διέστηκε τό Β από τοΰ Ε . από δέ τούτων τών σημείων, τοΰ τε Β καί
τοΰ άνά λόγον α υ τ ψ έν τ η Ζ Η εύί)εία, οόκέτι ά μ α α π ο χ ω ρ ο ΰ σ ι τό τε Α
καί το Δ, διότι το Α γινόμενον καί άπογινόμενον έν τ ω Β ύποτεΟέν 20
•25 ανάγκη καί ήρεμηκέναι έν α υ τ ψ , το δέ Δ μ ή ύποτε&έν γίνεσδαι έν τ ψ
άνά λόγον τ ω β σ η μ ε ί ψ , αλλ' είναι μόνον έν τοις δυνάμει σημείοις συνε-
χ ώ ς έπί της ευί)είας κινούμενον ουκ ανάγκη ήρεμεΐν. ά μ α ουν έλί)όντα
έπί τ α άνά λόγον σ η μ ε ί α οόχ άμα α π ο χ ω ρ ε ί τό τε ήρεμοΰν καί τό μ ή
ήρεμοΰν, αλλά το μ ή ηρεμούν πρώτον· ισοταχών δέ όντων ανάγκη το
30 πρότερον απελθόν α π ό τοΰ μέσου, εΐ τυχοι, πρότερον έλ&είν έπί το τέλος."
καί τήν αίτίαν αυτός εΐπεν δια τοΰ ο υ χ άμα άρα γέγονε τ ο Α έ π ί 25
τφ Β και άπογέγονεν απ' αότοΰ· oò γαρ ά μ α γέγονε το Α έπί τ ω
Β και άπογέγονεν ά π ' αυτοΰ, διότι καί ήρέμησεν έν α υ τ ψ · υστερίζειν άρα
αυτό ανάγκη* εΐ γαρ ά μ α , οόχ υστεριεΐ. ανάγκη δέ υστερίζειν διά το
35 ήρεμεΐν έν τ ψ Β . καί έκεΐνο δέ π ρ ο τούτων τ ώ ν ρητών άσάφειαν έ'χει
τινά ά μ α δ έ εί'η το Α έ π ί τω Β σημείψ καί το Δ φέροιτο από
της Ζ άκρας προς το Η. π ώ ς γάρ ά μ α τό Α έπί τ ψ Β καί τό Δ
φέροιτο άπο τ η ς Ζ άκρας, εί'περ ά μ α ηρξαντο το μέν Α άπο τοΰ Ε , το 30

2 σημείων scripsi: σημεΐον a Α 3 τοιούτον a 11 κινουμένων, ω in rasura A

13 λαβών Α : έλαβε a lacunam statui fortasse sic explendam: την μέν ΕΓ συντό-
μως έκοίλεσεν τήν τό Ε, τήν δε ΖΗ. aliter totum enuntiatum formavit a: 6 δέ ά. ελαβε
γραμμάς Γ μέν τήν τό εγ, ζ δέ τήν τό ζη 23 άναλόγου a 31 άμα αρα aA et
Arist. codd. E-Κ : ά'ρα ά'μα Ar. E 1 et vulg. 34 αύτό om. a
1286 SIHPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 262 b 8. 17. 22]

δέ Δ από τοΰ Ζ ; άλλ' εοικεν λέγειν · " δτε τό Α έπι τώ Β σημείψ ήρε- 30b
μει, τότε τό Δ από της Ζ άκρας προς το Η συνεχώς κινοόμενον φέρεται,
καί ουκ ηρεμεί που ώς το Α κατά την υπόΟεσιν.'

p. 262b 17 Ο δ κ άρα θ ε τ έ ο ν , δ τ ε τ ο Α έ γ έ ν ε τ ο κ α τ ά τό Β £ως τοΰ

5 έ ν τ α ΰ Ο α μ έ ν οδν ο υ τ ω λ έ γ ε ι ν ά δ ύ ν α τ ο ν έ π ΐ τ ο ΰ σ υ ν ε χ ο ύ ς . ss

' Εντεύθεν ή αρχή της λύσεως από των ήδη δεδειγμένων έπιχει-
ροΰσα. λέγει δέ, δτι οδ χρή τιθέναι το Α κινοόμενον έπί της Ε Γ γεγο-
νέναι έν τψ Β δλως, ώστε λέγειν, ώς ó άπορων ελεγεν, δτι δτε τό Α
έγένετο κατά το Β , τότε το Δ άμα από τοΰ Ζ άκροι» κινεΐσθαι. εί γάρ
10 έγένετο έπί τοΰ Β τό Α, καί άπεγένετο άν όντως άπ' αδτοΰ και οδχ άμα
άμφω, αλλ' ήν τις χρόνος μεταξύ καί ηρεμία, καί ó άπορων λόγος ισχυρός 40
αν είη. αλλ' εί συνεχής ομοίως ή κίνησις ήν καί τοΰ Α ώσπερ τοΰ Δ,
καί τό Α έν τψ Β ουτε έν χρόνω ουτε γενήσεται δλως έν τ φ Β, αλλά
αντί τοΰ γενέσ&αι εσται, καί αντί τοΰ έν χρόνψ έν τψ νΰν. το γαρ
15 συνεχώς κινοόμενον έ'στι μέν καθ' ίκαστον των δυνάμει τέως σημείων, καί
εστίν ουκ έν χρόνψ, αλλ' έν τψ νΰν, δ έστι πέρας χρόνου, διό ουτε γί-
νεται εν τινι τών τοιούτων ουτε απογίνεται, ώστε έπί μέν της συνεχούς
κινήσεως της έπί συνεχοΰς μεγέθους γινομένης αδύνατον λέγειν, γίνεσθαι 45
κατά τι τών έν τψ συνεχεΐ σημείων το κινοόμενον έπ' αδτοΰ, διότι μηδέ
20 έ'στιν ένεργεία τι τούτων τών σημείων, άλλα δυνάμει μόνον.

p. 262b22 ' E t c ì δε τ ο ΰ ά ν α κ ά μ π τ ο ν τ ο ς ίως τοΰ έ χ ε ι γ ά ρ άν ά μ α BO

εΓη καί οδκ ε ι η έν τ ψ α δ τ ψ νΰν.

Δείξας, δπως έπί τοΰ συνεχώς κινουμένου οδκ έστι λέγειν το γίνεσθαι
καί άπογίνεσ&αι, έπάγει δτι έπι τοΰ έπί το πέρας έλθόντος καί άνακάμ-
25 πτοντος ανάγκη λέγειν τό γεγονέναι τε αδτό έν τω πέρατι καί άπογεγο-
νέναι· οδκέτι γάρ τό πέρας της ευθείας δυνάμει έστίν ώς ήν τά μεταξύ,
αλλ' εστίν ένεργεία. διό καί γενέσθαι έν τψ πέρατι ανάγκη, και άπογε-
νέσθαι άπ' αδτοΰ. καί δείκνυσι τοΰτο πάλιν δια της τών στοιχείων έκ-
θέσεως, έναλ|λάξας, ώς φησιν δ 'Αλέξανδρος, τά στοιχεία, καί ποιήσας 301ν
30 νΰν τό Η κινούμενον, ώσπερ πρότερον το Δ, καί το Δ πέρας νΰν της εδ-
θείας, ώσπερ πρότερον ήν τό Η. καί λέγει, δτι τό Η έλθόν έπί το πέ-
ρας τό Δ, δταν άνακάμψη πάλιν άπ' αδτοΰ, τψ evi σημείψ ώς δυσίν (ώς
γαρ άρχη και πέρατι) κέχρηται, τοΰτο δε ήν τό γενέσ&αι καί άπογενέ-
σί>αι. διό έξ ανάγκης δει αδτό τόν μεταξύ χρόνον τών νΰν, τοΰ τε έν ψ 6
35 έγένετο έν τψ πέρατι τψ Δ καί τοΰ έν ψ άπεγένετο, άνακάμψαν άπ'

2 συνεχώς χινούμενον post αχρας ponit a 5 άδύνατον ούτω λέγειν a ex Ar.

τοΰ aA Ar. vulg.: της Arist. codd. EFK 9 έγένετο Α : έγίνετο a 19 τών A :
Tip a 32 άπ' αίιτοϋ om. a 33 πέρατι a : πέραιι A
 SIMPLICII IN PHYSIC0RU11 VIII 8 [Arist. p. 2 6 2 " 2 2 . 28] 1287

αυτού ήρεμήσαι. οϊτω μεν ó 'Αλέξανδρο: την έναλλαγήν των στοιχείων 301ν
έςεδέςατο. μήποτε δε το Δ το κινουμενον ώσπερ πρότερον έπ' άκρου
τέΟεικε της ΖΗ εύδείας, ίνα από του άχρου κινουμενον αυτό λάβ'/j, ούτω
χαΐ νυν εν τοϊ άκρψ φυλάξας αντί τοΰ άκρου της ευθείας αυτό παρέλαβεν,
5 το δε Η, ο πέρας ήν της εόθείας πρότερον έπί την αρχήν της ευδείας,
τουτέστιν έπί το Δ κινουμενον ελαβεν, ίνα την άνάκαμψιν έν τη αρχή ίο
ποιήσας την αρχήν άμα και ώς πέρας λάβη, ώς εί' γε το πέρας άμα και
ώς αρχήν έβουλετο λαβείν, το Δ αν έπί το Η έκίνησεν. οτι δε μή αμα
οίον τε αυτό γεγονέναι έν τω Δ καΐ άπογεγονέναι απ' αυτού, εδειςεν ειπών·
10 έ κ ε ΐ τε γαρ άν ά μ α ε ί η καί ουκ εϊ'η έν τψ α υ τ ψ νυν. το γαρ
γεγονός έν τινι και άπογεγονός, οτε μεν γέγονεν έν αυτψ, έ'στιν έν αότω,
6'τε δέ άπογέγονεν καί άπελήλυ&εν απ' αυτοΰ, ουκετι εστίν έν αυτψ. ζί
ουν λέγοι τις έν τ ω νυν τω άδιαιρέτψ γ£γονέναι τε τι εν τινι καί άπογε- 15
γονέναι, άμα αν καί έν τω αυτψ νυν λέγοι εΐναί τε έν τω αυτψ τι καί
15 μή είναι, καί)1 οσον μεν γέγονεν, είναι, κα&' δσον δε άπογέγονε,
μή είναι.

ρ. 2621)28 'Αλλά μήν την γε πάλαι λυσιν ου λεκτέον εως τοΰ

ουκ ά ρ α έ ν δ έ χ ε τ α ι σ υ ν ε χ ή κ ί ν η σ ι ν άι'διον ε ί ν α ι έ π ί τ η ς ε υ θ ε ί α ς . 20

Λύων τήν άπορίαν τήν λέγουσαν, οτι εί το Α γεγονός έ'σται έν τω

•20 ß καί άπογεγονός, το δέ γινόμενον καί άπογινόμενον μεταξύ ίσταται, συμ-
βαίνει το Δ ισοταχές ον τω Α τήν ΖΗ ευθείαν ίσην ουσαν τη Ε Γ θάτ-
τον διιέναι ήπερ το Α τήν Ε Γ , οπερ άτοπον (τά γάρ ισοταχή τάς ί'σας
έν ίσψ χρόνψ δίεισι), ταυτην ούν λύων τήν άπορίαν έ'λεγεν, οτι το Α ου 2δ
γίνεται έν τψ β καί απογίνεται έν χρόνω, άλλ' ήν έν αυτοί έν τομ-β
25 χρόνου καί ουκ έν χρόνω, διότι μηδέ έ'στιν ένεργεία έν τψ συνεχεΐ τά
σημεία, άλλα δυνάμει, ου χρή ουν, φησί, το αυτό λέγειν έπί των άνα-
καμπτόντων, οτι έ'στι μεν έν τψ νυν κατά το Δ, ου μήν καί γέγονεν έν
αυτψ ή απογέγονεν άπ' αυτού, ένεργεία γάρ τούτο έστιν ήδη καί ου
δυνάμει, ώς τά μεταξύ της τε άρχής καί του πέρατος, καί τουτου πίστιν
30 κομίζει το άνάγκην είναι το κινουμενον έπί τι έλθεΐν ποτε έπ' αυτό ένερ- 30
γεία ον ήδη τέλος καί ου δυνάμει, οία ήν, οτε έκινείτο έπ' αυτό το κι-
νουμενον τά μεταξύ, ταύτα γάρ δυνάμει τέλη ήν, διότι το κινούμενον
έδύνατο καί ταύτα ένεργεία ποιεΐν έπιστάν έν αυτοίς καί διελόν τήν συνέ-
χειαν. το γάρ συνεχώς κινουμενον έπί πεπερασμένης καί συνεχούς ευθείας
35 ουδενί των μεταξύ χρήται ώς ένεργεία οντι. δει δε άφικεσθαι ποτέ καί
έπί τό πέρας καί ενεργεία έν αυτψ γενέσθαι οντι καί αυτψ ένεργεία, άλλ' ss
ου δυνάμει ώς τά προ αυτού, ώς γάρ έστι τά έν τψ ύποκειμένψ ση-

3 τέθηκε a 11 γεγονώςΑ: corr. Α 1 18 άίδιον είναι Α : είναι άίδιον a (ilium ordi-

ne m Allst, codd. FHI, h u n c E 2 K tenet; ίδιον (sic) post ευθείας E 1 , cf. Siuapl. p. 1288,29)
25 μηδέ Α : μη a 31 τό Α : δέ a 3 3 διελών A: corr. A 1
1288 SIMPLICII IN PHYS1C0RUM VIII 8 [Arist. p. 262 b 28. 263 »4]

μεΐα, ουτω καί το σ υ ν ε χ ώ ς έ π ' αυτού κινούμενον èv au τοις γίνεται, έν 301Υ

μέν τοις δυνάμει οδσι δυνάμει, έν δέ τοις ένεργεία ένεργεία.
ΟΪδεν δέ καί άλλην γραφήν ó 'Αλέξανδρος, ή ν καί προηγουμένως ανα-
γράφει αότός, την έν τοις πολλοίς βιβλίοις φερομένην, ήν έξηγησάμενος
5 π έ π α υ μ α ι , ώ ς έτέραν παραγραφών, ε χ ε ι δέ ή άλλη ο ύ τ ω ς · ανάγκη γάρ
επί τέλος έλθεΐν τ ο έ ν ε ρ γ ε ί ^ ον δυνάμει, λέγοι δέ άν, δτι το κι-40
νούμενον τ έ ω ς ον δυνάμει έν τ ψ τέλει, ί ω ς &ν κινήται, ανάγκη έπί τέλος
έλθεΐν τδ ένεργεία ον ή δ η τέλος, δταν έ π ' αυτοΰ γένηται, το δέ έν τψ
ένίργεία τέλει γινόμενον έν τ ψ κατ' ένέργειαν σ η μ ε ί ψ γίνεται έν χ ρ ό ν ψ ,
10 καί ουκ έν τ ο μ ή χρόνου, ανάγκη γάρ το κινούμενον άνακάμπτον α π ' αυ-
τοΰ, δταν μέν έ π ' αότό κινηται, ώ ς τελευτή α υ τ ψ χρήσασθαι, δταν δέ
απ' αότοΰ, ώς α ρ χ ή , του δέ πέρατος καί τ η ς α ρ χ ή ς ήρεμίαν ανάγκη
μεταξύ γενέσθαι. ώς δέ ή ευθεία, φησίν, έ φ ' η ς κινείται το κινουμενον, 45
το αυτδ πέρας έ χ ε ι καί αρχήν, ουτω καί την κίνησιν εχειν α ν ά γ κ η την
15 κ ά τ ω θ ε ν ά ν ω γινομένην και άνωθεν κ ά τ ω · καί ταύτης γάρ το άνω πέρας
έστί καί αρχή.
Δείξας δέ πολυειδώς, δ προέθετο, ou τά άνακάμπτοντα ανάγκη με-
ταξύ ίστασθαι, και δτι τ ά έπΐ τ η ς ευθείας κινούμενα ανάγκη άνακάαπτειν,
εί μ η π α ύ ο η ο έπί τοις πέρασι γενόμενα, συμπεραινόμενος τ ά είρημένα τον
20 δλον συντόμως έκτίθεται συλλογισμόν έχοντα ουτω · τά έπί τ η ς ευθείας 50
έπιμόνως κινούμενα α ν α κ ά μ π τ ε ι · τά άνακάμπτοντα Γσταται μεταξύ· τά
ιστάμενα μεταξύ ου κινείται σ υ ν ε χ ή κίνησιν· τ ά άρα έπί τ η ς ευθείας κι-
νούμενα ου κινείται σ υ ν ε χ ή κίνησιν οΰτε άίδιον. αυτός δέ τάς δύο προτά-
σεις τήν τε λέγουσαν, δτι το έ π ' ευθείας κινούμενον ανακάμπτει, καί την
•25 λέγουσαν, δτι το άνακάμπτον Γσταται, συνελών εις το α ν ά γ κ η ά ρ α στή-
ναι το άνακάμπτον έπί της ευθείας καί π α ρ α λ ι π ώ ν ώ ς σαφή τήν
λέγουσαν, οτι τ ά ιστάμενα où κινείται σ υ ν ε χ ή | κίνησιν, τδ συμπέρασμα 302 Γ
έπήγαγεν το λέγον ' ο υ κ άρα ένδέχεται τήν έπί τ η ς εόθείας κίνησιν σ υ ν ε χ ή
είναι καί άίδιον.'

30 ρ. 263»4 Τον αυτόν δέ τ ρ ό π ο ν άπαντητέον καί προς τους έρω-

τώντας τον Ζήνωνος λόγον ε ω ς του έάν μή μίαν άριθμή τ ή ν 20
συνεχή, άλλά δύο ημισείας.

Δείξας, δτι έν τ ψ συνεχεΐ τά μετάξι» των άκρων σημεία δυνάμει έστί

καί ουκ ένεργεί^ καί διά τοΰτο το κινούμενον σ υ ν ε χ ώ ς έπί του συνεχούς
35 ουτε γίνεται κατά τι αυτών οίίτε απογίνεται απ' αυτών, ώ ς έάν τούτο
ποίηση, διήρηκε το συνεχές, τούτψ φησί οεΐν χ ρ ή σ θ α ι καί προς τους
έρωτώντας τον Ζ ή ν ω ν ο ς λόγον. περί δέ των Ζήνωνος του Έ λ ε ά τ ο υ λό- 25
γων, ους ή ρ ώ τ α γυμνάζων τους προσδιαλεγομένους, καί δεικνύναι δοκών,

4 post 5¡y add. xal a 11 αΰτώ Α : αότό a 14 εχειν] ίχει a 24 οτι a:

έπί Α 32 ήμίαεας a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 263»4] 1289

οτι l u x εστι κίνησις, ειπεν αυτός έν τώ Ζ τήσδε της πραγματείας, οτι 302r
τέτταρές εισι και τίνες, καί προς εκαστον ο?κείως ένέστη. των δή τεττά-
ρων έκείνων λόγων iva προχειρ'.σάμενος νυν ύπομιμνήσκει μεν ή μας της
τότε ρη&είσης λύσεως αυτου, λέγει δι οτι προσφυεστερον λυΟήσεται μάλλον
5 από των προσεχώς δεδειγμένων. ήν δε ó μεν υπό Ζήνωνος λεγόμενος 30
λόγος, ου νυν μνημονεύει, τοιούτος· 'εί έ'στι κίνησις, εσται τι το έν πεπε-
ρασμένω χρόνω άπειρα διεληλυΟός· τψ γαρ έπ' άπειρον είναι την διχο-
τομίαν έν παντί συνεχεΐ έ'σται άπειρα ή μίση τω παν μόριον αυτοΰ ήμισυ
εχειν. εσται δή τό κεκινημενον την πεπερασμένην τά άπειρα ήμι'ση διε-
10 ληλυόος έν πεπερασμένψ χρόνψ, έν φ διήλθε την πεπερασμένην. προσ-
λαμβάνων δε το άντικείμενον του έν τφ συνημμένψ έπομένου το μη
δύνασ&αί τι έν πεπερασμένω χρόνω άπειρα τινα διεξελδεϊν, διότι ουδέ 35
διεςελί)εΐν δλως οίόν τε τά άπειρα, άνήρει το είναι κίνησιν.' ουτω μέν
ουν ó Ζήνων, τινάς δε άλλως έρωταν αυτόν φησι λέγοντας· ' ε ί εστι κί-
15 νησις, έπεί έ'στιν άπειρα ήμίση έν τω παντί συνεχεΐ, τό κινουμενον έπΐ
του συνεχούς δυνατόν καί)' εκαστον ήμισυ άριθμεϊν. τούτου δέ γινομένου,
δταν τό κινουμενον διεληλυ9ος η το πεπερασμένον μέγεθος, έ'σται ó
αρι&μών άπειρα ήμίση ήρι&μηκώς. εί οδν τοΰτο αδύνατον το άριθμήσαι
τά άπειρα, αδύνατον 3ν είη καί το ω τοΰτο Ιπεται, εΓπετο δέ τοΐ κίνησιν ίο
•20 είναι.' αλλά τότε μεν ένιστάμενος προς τον Ζήνωνος λόγον ως άτοπον
έπάγοντα τω είναι κίνησιν το έν πεπερασμένω χρόνω άπειρα το κινούμενον
ήμίση διεζιέναι έ'λεγε μη έν πεπερασμένψ χρόνψ τά άπειρα διεξιέναι, αλλ'
εί'περ άρα διέίεισιν, άπειρον είναι καί τον χρόνον. ώς γαρ το μέγεθος
άπειρα ήμίση έ'χει, ουτω καί 6 χρόνος, ομοίως γαρ άμφω συνεχή τέ
25 έστι καί έπ' άπειρον διαιρετά, ουκ έν πεπερασμένη οδν τά άπειρα διε-
λεύσεται, άλλ' έν τοις άπείροις τά άπειρα, ταύτην δή την λύσιν, ή τότε 45
έχρήσατο, λέγει προς μεν τον ώς άτοπον έπιφέροντα τό έν πεπερασμένω
χρόνω άπειρα διϊέναι αυτάρκως έ'χειν (oò γάρ έν πεπερασμένψ χρόνω τά
άπειρα, άλλ', εί'περ άρα, έν άπείροις δια το ομοίως έν άμφοτέροις το
30 άπειρον είναι καί έν τψ μεγέθει καί έν τω χρόνψ, ωστε ουδέν άτοπον
επεται), προς δέ γε το π ρ ά γ μ α αότο καί την κατ' αυτό άλή&ειαν
οόκέτι αυτάρκως έ'χειν ουδέ άληθώς ύπανταν. οό γάρ ταότόν έστιν έν-
στήναί τε πρός ψευδή λόγον καί το αληθές, οπως εχει, δεΐίαι· δύναται 50
γάρ τις καί ψευδέσι τισί προσχρησάμενος κωλΰσαι πρόοδον ψευδοΰς λόγου.
35 οτι δέ μη ικανή ή άπάντησις αυτη προς τήν του πραγματικώς άπορου-
μένου λύσιν, μεταβαλών τήν έρώτησιν δείκνυσιν. 'εί γάρ τις, φησίν,
ά φ έ μ ε ν ο ς του μ ή κ ο υ ς καί του έ ρ ω τ α ν , εί έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ χ ρ ό ν ψ
ένδέχεται άπειρα διεξελθεΐν ή άριθμήσαι, έπ' αυτοΰ του χρόνου
μόνου τά αυτά πυνΟάνοιτο' (λαβών γάρ τινα χρόνον πεπερασμένον, έν ψ |
40 το κινουμενον κεκίνηται, έπειδή άπειρα τά έν τούτψ ήμίση, συνεχούς 302 ν

1 Ζ] 9. 239t>5 sqq. 6 étm a cf. v. 14: εσται A 15 τψ A Exc. : om. a 18 άρι-

θμιόν a 22 τά a : καί A 32 άπαντάν a
1290 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V I I I 8 [Arist. p.2G3"4]

οντος αυτού καί έ π ' άπειρον διαιρετού Αξιώσει τά ήμίση διιέναι καί 302"
άριΟμεΐν· εί γάρ xb δλον δίεισι και £καστον των ¡χορίων αυτοΰ, ώστε εί
άπειρα τά ήμίση, εσται το κινούμενον, δταν δλον διέλθη, άπειρα διελθόν
και άριθμήσαν μέρη χρόνου Ιν πεπερασμένψ τ ω δλψ), ή αδτή γίνεται
5 απορία, κάν αυτοΰ τις τοΰ μεγέθους μόνον άξιώση τά ή μίση άριθμεΐσθαι, δ
δταν το κινούμενον διέρχηται αυτό, κάν μή προσχρήσηται τ ω χρόνψ, ώς
ó Ζήνων έποίει. καί δια τοΰτο εοικεν ó 'Αριστοτέλης τ ψ Ζήνωνος λόγο»
προσθεΐναι τόν άλλοίως από τοΰ άριθμεΐν έρωτώντα τον αυτόν λόγον, δτι
προς την τοιαύτην έρώτησιν οόκ ή ν ίκανή ή τότε ρηθείσα λόσις ή χαι τον
10 χρόνον ομοίως άπειρον τ φ μεγέθει δεικνΰσα, ώσπερ ουδέ προς τον από
του χρόνου μόνου έρωτώμενον ή τοΰ μεγέθους· καί γάρ προς δη τον
ούτως άποροΰντα, φησίν, οόκέτι αρμόσει ή πρόσθε ρηθείσα λύσις, λέγουσα ίο
δτι ομοίως καί το μέγεθος καί ó χρόνος άπειρα· ουδέν γαρ ó τοΰτο λέγων
πρός το εΐρημένον έρεΐ. τη γάρ απειρία των τμημάτων ó άπορων συνε-
15 χρήσατο καί τ φ διεςιτητά τά άπειρα λέγειν καί διιόντος αυτά καί άρι-
θμοΰντος τοΰ κινουμένου, διό, φησίν, έκείνην την λυσιν πρός μεν Ζήνωνα
καί ούτως ήρωτηκότας τόν λόγον ίκανήν ήγητέον (ου γάρ έν πεπερασμένψ
τά άπειρα δίεισιν, αλλ' έν άπείρψ), προς δε τον δυνάμενον περί τοΰ αυτοΰ
καί άλλως έρωτασθαι λόγον καί πρός τήν άλήθειαν καί το δείξαι την τοΰ 16
20 πράγματος φύσιν ουχ ίκανήν, άλλά τ ψ προ δλίγου ρηθέντι καί ταύτην
λυτέον τήν άπορίαν. εστι δε τοΰτο, δτι παν συνεχές δυνάμει έν έαυτψ
ταΰτα εχει, καθ' α τέμνεσθαι δύναται, ουκ ένεργεία, ή μέν γ ρ α μ μ ή τά
σημεία, ó δέ χρόνος τά νΰν· ó δέ διαιρών εις τά ήμίση και αριθμών
ένεργεία αύτά λαμβάνει, ουτω δέ διαιρεί το συνεχές καί τ φ ένί σημείφ
25 ως δυσί χρήται. ποιεί γάρ αρχήν τε καί πέρας, ώσπερ καί δ κινούμενος
έπί της ευθείας πρότερον καί άνακάμπτων έποίει. καί ώσπερ ¿κείνος 20
ουκέτι ώς έπί συνεχούς έκινεΐτο ούδέ συνεχή κίνησιν χρώμενος τ ψ αύτω
σημείφ α ρ χ ή τε καί πέρατι καί γινόμενος τε έν α υ τ φ καί άπογινόμενος
πάλιν ά π ' αότοΰ, ουτω ποιεί καί ó κ α θ ' Ικαστον ήμισυ άριθμών καί αεί
30 κατά τό πρώτον ήμισυ κινεΐσθαι λ έ γ ω ν διαιρεί γάρ τό συνεχές χαί ένερ-
γεί^ τινά μέσα λαμβάνει έπ' αότοΰ. διαιρουμενον δε ουκέτι μένει συνεχές·
ουτε γάρ τδ μέγεθος ουτε ή κίνησις ουτε ó χρόνος ετι συνεχή έστι διαι-
ρεθέντα. ó οδν διαιρών ουκέτι δείκνυσιν έν τ φ συνεχεΐ καί πεπερασμένψ 25
τά άπειρα ένόντα· ου γάρ μένει συνεχές το διαιρεθέν κατ' ένέργειαν.
3δ ώστε οί τοΰτον τόν τρόπον έπιχειροΰντες έν τ ψ συνεχεϊ άπειρα ένόντα
ήμίση δεικνύναι ή τ φ διαιρεΐν ή τ ψ άριθμεΐν δι' αυτής τής δείςεως το
συνεχές άναιροΰσιν, έν ψ δεΐξαι τά άπειρα προαιρούνται, ουδέν γάρ συνεχές
έ'τι συνεχές έστι διηρημένον.
Ά λ λ ' έρεΐ τις, δτι εί πάν συνεχές έ π ' άπειρον διαιρετόν καί πάν
40 μόριον τοΰ συνεχοΰς συνεχές έστι, καί διαιρών το συνεχές ουκ αναιρεί τό so

4 ή δ' αύτη a 7 6 prius OU), a 11 πρός δη Α: δη προς a 12 πρόαθεν a

cf. p. 1 2 7 8 , 2 5 3 3 τ φ om. a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 263»4. b3] 1291

συνεχες είναι, ταυτην ουν λυων τήν ε'νστασιν λέγε'., πώς έστι τά συνεχή 302»
έπ' άπειρον διαιρετοί· διότι γαρ δυνάμει εχει τά άπειρα, ουκ έντελεχεία·
τ φ γάρ καθ' ότιοΰν έαυτοΰ μόριον δύνασ&αι το μην δέ£ασί)αι. το ουν την
συνεχή κεκινημένον δυνάμει άπειρα κεκίνηται (καί) οόκ ένεργείαι, καί έν
5 τω συνεχει χρόνω δυνάμει άπειρα ήμίση και ουκ ένεργεία* εί δε δυνάμει,
οίίτε ώς άρι&μουμενα ουτε ώς μεριζόμενα· ταΰτα γάρ ήδη κατ' ένέργειαν
διαιρουμένου και ουκέτι συνεχούς, στήσει ουν τά? τομάς δ διαιρών καί 35
πεπερασμένα? λήψεται. δυνάμει γάρ ήν άπειρα ήμίση έν τω συνεχει,
ένεργεία δέ πεπερασμένα, ου γάρ ουτω δυνάμει έν τω συνεχει τά άπειρα,
10 ώς καί ένεργεία άπειρα δυνάμενα ληφ&ήναι· ου γάρ έστιν ένεργεία τά
άπειρα, αλλ' ώς έπ' άπειρον δυνάμενα τέμνεσ&αι. τή δέ έπ' άπειρον
τομή το είναι έστιν έν τω δυνάμει αεί είναι καί. έν τω γίνεσβαι καί τέ-
μνεσθαι, αλλ' ουκ έν τ ω τετμήσΟαι. ωσπερ τον αγώνα και την ήμέραν
ουκ εστίν αθρόα λαβείν, αλλ' έν τω γινεσθαι αυτοίς έστι το είναι, δτι 40
15 δέ άπο του άριΟμοΰντος τά ήμίση διαιρείται το συνεχες είς πεπερασμένα
καί ου τηρείται εν τε και συνεχές, όποιον λαμβανόμενον έπ' άπειρον ήν
δυνάμει διαιρετόν, έ'δειξε διά του τον ουτω ποιοΰντα το tv σημεϊον δυο
doι&μεΓν, του μεν προτέρου μέρους ώς τέλος, του δέ υστέρου ώς αρχήν
ó γάρ το δλον τε καί συνεχές κατά ήμίση διαιρών το αυτό σημεΐον έν
20 αμφοτέροις τοις ήμίσεσι λαμβάνει· αλλά μην 6 τούτο ποιών καί τ οι ένί
σημείω ώς δυσί χρώμενος διαιρεί το συνεχές, ώς δέδεικται έπΐ του κινου- 45
μένου, και ó άρι&μών άρα τά ήμίση διαιρεί το συνεχές, ó δέ το συνεχές
μη τηρών συνεχές, αλλά κατά ήμίση διαιρών ουδέ την κίνησιν ώς συνεχή
καί μίαν λαμβάνει.

25 p. 2 6 3 b 3 "Ωστε λεκτέον πρός τον έρωτώντα έως του ή δ έ οόσίαδο

έ σ τ ι ν έ τ ε ρ α καί τ ο είναι.

Διδάσκει λοιπόν ήμας κα&όλου, πώς άποκρίνεσθαι χρή προς τον

έρωτώντα, εί ένδέχεται δλως ά'πειρα διεξελθεΐν ή έν χρόνψ,
δταν έν πεπερασμένιρ χρόνιο διερχόμενόν τι τά άπειρα τά έν αδτω νυν
30 λέγοιτο διεςιέναι, ή έν μήκει, δταν πεπερασμένον τι μήκος διελΟόν τά
άπειρα τά έν αυτψ σημεία λέγοιτο διεληλυθέναι. προς οδν τον έρωτώντα
τοΰτο άποκρίνεσ&αι δει φησιν, δτι πώς μεν ένδέχεται, πώς | δε οί>· τά 303··
μέν γάρ δυνάμει άπειρα οίόν τε, τά δε ένεργεία αδύνατον τ ψ μηδέ την
αρχήν εϊναί τινα ούτως άπειρα. " πώς δε τά δυνάμει άπειρα οίον τε
35 διελ&είν, δηλοϊ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, διά του δ γ ά ρ συνεχώς κινού-
μ ε ν ο ς καί των έξης. έπεί γάρ ή γραμμή, ήν κεκίνηται τό κεκινημένον,
συμβεβηκός εχει το δυνάμει έπ' άπειρον είναι διαιρετή καί άπειρα ήμίση
δυνάμει εχειν, το τήν γραμμήν διεξελΟον κατά συμβεβηκός τά δυνάμεί 6

4 καί ante ουκ add. a 13 άγώνχ a (cf. Arist. Phys. Γ 6. 2 0 6 » 2 2 ) : attiva sic A
33 το) a : τό A 36 έπεί] έπί a
 1292 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIH 8 [Arist. p. 2G3b3]

άπειρα ή μ ί σ η διελήλυθε, τουτέστι ταύτην διελήλυθεν, ή κατά συμβεβηκός 303 Γ

έστι τό έ'χειν ά π ε φ α ή μ ί σ η δυνάμει, οδ γάρ τούτο ήν της γ ρ α μ μ ή ς ή
ουσία κα'ι το είναι το εχειν άπεφα ή μίση, έπεί ουκ άν ετι κατά συμβε-
βηκός ήν τό την γ ρ α μ μ ή ν κεκινημένον άπεφα ή μ ί σ η διεληλυθός, αλλά
5 κ α θ ' αυτό, εΓ γε καθ' αυτό γραμμήν κεκίνηται, ή το είναι έν τ ψ εχειν
άπειρα ή μ ί σ η . έπεί δέ μ ή τοΰτό έστι τ ή γ ρ α μ μ ή το γ ρ α μ μ ή είναι, αλλά
τοΰτο μεν αύτη συμβέβηκεν, έ'στι δε αύτη τό γ ρ α μ μ ή είναι μήκος άπλα- ίο
τές, τό την γραμμήν διελθόν καθ' αυτό μεν διελήλυθε μήκος απλατές,
κατά συμβεβηκός δέ και δσα ήν τ ή γ ρ α μ μ ή συμβεβηκότα, οΓον ε ι λευκή
10 ήν, τό λευκόν και ομοίως των άλλων ίκαστον, ων Ιν ήν και τό ά π ε φ α
ήμίση εχειν δ υ ν ά μ ε ι . " ούτως έζηγησαμένου του Άλεςάνδρου καί αυτοϊς
τούτοις τοις ρήμασι τήν προκειμένην λέξιν, έπιστήσοι άν τις, ώς οιμαι,
πρώτον μεν διά τ ί τ ψ σ υ μ β έ β η κ ε γà ρ τή γραμμή άπειρα ήμίση
είναι προσέθηκεν αυτός το δυνάμει, καί oò μόνον τήν λέςιν ούτως 15
15 έγραψε, καίτοι των ¿Ις ¿ μ ε έλθόντων βιβλίων ουκ έχόντων τό δυνάμει
προσκείμενον, άλλά καί έξηγήσατο ουτω· " τ ο " γάρ " τ ή ν γ ρ α μ μ ή ν " φησι
" διεξελθόν κατά συμβεβηκός τά δυνάμει άπεφα ή μ ί σ η διελήλυθε, τουτέστι
ταυτην διελήλυθεν, ή κατά συμβεβηκός έστι τό ε χ ε ι ν άπειρα ή μ ί σ η δυνά-
μει." πώς δέ συμβεβηκός είναι λέγει τ η γ ρ α μ μ ή το δυνάμει έ π ' άπειρον
•20 είναι διαιρέτη, εί'περ συνεχής μένει γ ρ α μ μ ή , παντός δέ συνεχούς λόγος το
έπ' άπειρον είναι διαφετόν ; έπιστήσαι δέ χ ρ ή καί δτι δ 'Αριστοτέλης ου 20
λέγει τοΰτο, δπερ ó 'Αλέξανδρος, δτι συμβεβηκός ε χ ε ι ή γ ρ α μ μ ή το δυ-
νάμει έπ' άπειρον είναι διαιρετή, αλλ' δτι συμβέβηκε τη γραμμή
άπειρα ή μ ί σ η εΐναι. προς δέ τήν του 'Αριστοτέλους λέςιν άπορητέον,
25 πώς ó συνεχώς τήν πεπερασμένην κ α θ ' αυτό κινούμενος, κατά συμβεβηκός
άπειρα δ ι ε λ ή λ υ θ ε · τό γάρ κατά συμβεβηκός, καν κατά συμβεβηκός, αλλ'
δμως εστι καί υπαρξιν ε χ ε ι . καί γάρ τό κατά συμβεβηκός κινουμενον ή
θερμαινόμενον εστι· καί τό μεν κινείται, το δέ θερμαίνεται, καν κατά 2δ
συμβεβηκός. ó γάρ πλωτήρ έν τ ή νηΐ κατά συμβεβηκός υπό του ανέμου
30 κινείται, δτι τ ψ κ α θ ' αυτό κινουμένω, τ η νηί, σ υ μ β έ β η κ ε , κινείται δέ δμως
καί ó έν τ η νηί, καν κατά συμβεβηκός κινήται. τά δέ άπεφα ουκ έ'στιν,
ίνα τό συνεχώς κινουμενον καθ' αυτό τήν πεπερασμένην κατά συμβεβηκός
τά άπεφα διεληλυθος εί'η, καί τ ή γραμμή συμβεβηκός ε ί ή τό άπεφα
ή μ ί σ η είναι, μήποτε οδν συμβεβηκότος ειόος άλλο τι νυν παραδίδωσιν
35 ή μ ί ν ó 'Αριστοτέλης το δυνάμει τινί υπάρχον συμβεβηκός είναι λέγων αυ- 30
του· ουτω γάρ και τ ή γ ρ α μ μ ή συμβεβηκέναι φησί το άπεφα ή μ ί σ η είναι,
δτι δυνάμει έστίν έν αυτή, καν το δύνασθαι έπ' άπειρον διαφείσθαι λόγος
του συνεχούς ή . έπειδή δέ έ'καστον κατά το ένεργεί^ μάλιστά έστιν δ
έστι, και ου κατά το δυνάμει το εν αύτω, διά τοΰτο καί τής γ ρ α μ μ ή ς τήν

2 ήν om. A : add. Α 1 13 συμβέβηκε γάρ] σομβεβηχέναι a ήμίσεα Arist.

15 εις έμέ] nec nostra exempla iiiterpretainentuiu illud perperaai textui insertimi ex-
hibent 16 φηαί] p. 1291,38 34 fortasse (τοΰ) αυμβ.
 SIMPLICII IN PFIYSICORUAI VIII 8 [Arist. p. 2G3b3] 1293

ουσίοtv /oil το ΐΐναι ου κατά τα έν αύτη άπειρα' φησιν είναι, δτι δυνάμει 30ΒΓ
ταύτα έν αύτη, αλλά κατά το εν και συνεχές, δπερ υπάρχει τη γραμμή
κατ' ένεργειαν. καν όριζώμεθα ουν το συνεχές το δυνάμενον έπ' άπειρον 85
διαιρεΐσθαι, το ένεργεία ον κατά το έν αότω δυνάμει όριζόμεθα, ώς ει
5 τις τον ταΰρον όρίζοιτο τό δυνα'μενον μέλισσαν γενέσθαι. ε? δε ούτως δ
Αριστοτέλης το συμβεβηκός αντί του δυνα'μει ειπεν, περιττώς ό Άλε'ςαν-
δρος έν τ ψ σ υ μ β έ β η κ ε γ α ρ τ·β γ ρ α μ μ ή ά π ε ι ρ α ή μ ί σ η ε ί ν α ι προσέ-
θηκε το δ υ ν ά μ ε ι , δμοιον γαρ αν εί'η λοιπόν, ώς εί' τις λέγοι 'δυνάμει
γάρ S.V ΰπάρχοι τη γραμμή το άπειρα ήμίση είναι δυνάμει.'
10 'Αλλά πώς δυνάμει άπειρα ή μ. ίση έστίν ή γραμμή; παν γάρ το δυ-40
νάμει καί ένεργεία γενέσθαι δυνατόν, και ó υποθέμενος το δυνατόν γενέ-
σθαι ως γεγονός, ψευδός μέν ίσως, oò μεντοι αδύνατον υποτίθεται· εσται
ουν άπειρα ή μίση κατ' ένέργειαν. έοείχθη δέ έν τ ψ τρίτψ ταύτης της
πραγματείας, δτι ουτε μέγεθος ουτε πλήθος άπειρον είναι δυνατόν, το οδν
15 άπειρα ήμίση είναι ακουστέον αντί του έπ' άπειρον είς ήμίση διαιρεΐσθαι.
τοΰτο γάρ δύναται ή γραμμή, αλλ' ου το άπειρα ήμίση είναι, πλην ει' τις
το έπ' άπειρον είς ήμίση διαιρουμενον άπειρα λέγοι, ως μηδέποτε πέρας 45
ίσχουσης της διχοτομίας, καθ' 8 καί δ άπορων λόγος άπειρα τά ήμίση
έ'λαβε, καί ούχ δπερ το αληθές έχει έπ' άπειρον γινόμενα, δ δέ Ά ρ ι -
20 στοτελης συγχωρήσας τοΰτο τφ άποροΰντι λόγω το μηδαμώς άμα είναι
τά άπειρα, άπο του δυνάμει καί ενεργεία την λυσιν έποιήσατο δυνάμει
άπειρα λέγων, ώς έν τ ψ τρίτψ τήσδε της πραγματείας παραδέδωκεν ούχ
ούτως " ώσπερ εΐ δυνατόν τουτι ανδριάντα, ώς και έ'σται τοΰτο άνδριάς,
ουτω τι καί άπειρον, δ έ'σται έ ν ε ρ γ ε ί α " · αλλ' "ούτως εστί, φησί, τό άπει- 5»
25 ρον," ώς " τ ω αεί άλλο καί άλλο λαμβάνεσθαι καί τό λαμβανόμενον αεί
πεπερασμένον, αλλ' αεί γε £τερον και Ιτερον, ώσπερ ή ημέρα καί ó
άγων, τω αεί άλλο καί άλλο γίνεσθαι, ουτω καί το άπειρον", καί "δήλον,
φησί, τό άπειρον τοΰτο" το ώς έπ' άπειρον, "έ'ν τε τω χρόνψ και έπί
των άνθρώπων καί έπί της διαιρέσεως των μεγεθών." καί τοΰτο δέ έν
30 έκείνοις προστίθησιν ó 'Αριστοτέλης, δτ; το δυνάμενον είναι άπειρον, τοΰτο
δέ έστι το έ π ' άπειρον, " ο υ δει λαμβάνειν ώς | τόδε τι, οίον άνθρωπον 303 ν
ή οίκίαν, αλλ' ώς ή ήμέρα λέγεται καί δ άγων, οΓς τό είναι οόχ ώς ουσία

4 όριζόμεθα a E x c . : όριζώμεθα Α 11 γενέσθαι a : γίνεσθαι Α 12 ί'σος Α :

coir. Α 1 21 δυνάμει alteram om. a 22 τρίτω] Γ 6. 2 0 6 a 19 23 τουτί
etiam Arist. Barb. I 136 et E 1 (ut videtur): τοΰτ' Arist. vulg.: τ^τ' Avist. E 3
άνδριοίντα είναι Arist. 24 οδτω τι A (ut Arist. cod. I): οδτω τοι a : οδτωσ'ι Arist.
Barb. I 1 3 6 : οδτω; transiecto τι post άπειρον Arist. vulg. (etiam Ε ) φ7!31'] '· c ·
206 a 27 cf. Sirnpl. p. 782,2 26 post aut ante πεπερασμενον add. είναι Arist. codd.,
sed cf. Sirnpl. p. 782,3. 1180,22 ώσπερ κτλ.] I. c. 206 » 2 2 ή OÍD. Arist. codd.
E I cf. v. 3 2 post ήμέρα add. έστίν Arist. 28 φησί] 1. c. 206 « 2 5
τ ψ ora. A : add. A 1 30 προστίθησιν] 1. c. p. 2 0 6 a 3 0 32 ή A (cf.
v. 26 et p. 782, 6): om. a oís a : είς Α ούσία etiam p. 782, 6 : οόσία τις
Arist.
 1294 SIMPLICII IN PQYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 2G3i>3. 9]

γ έ γ ο ν ε ν " , τουτέστιν οόχ υπομένει, " ά λ λ ' αεί έν γενέσει ή φ δορά π ε π ε - 303 ν
ρασμένον, αλλ' άει ίτερον καί ί τ ε ρ ο ν . "

ρ. 263^9 Δήλον δε καί δτι άν μ ή τις π ο ι η τοΰ χρόνου £ως τοΰ

κ α ί δ λ ω ς ον κ α ί μ ή ον α ν ά γ κ η είναι.

5 Μνημονεύσας του νΰν, δτι του μεν α ρ χ ή τοΰ δέ πέρας έστί καί δτι
διαίρεσίς έστι χρόνου, ου χρόνος, καί δτι άμερές και δτι οδκ ένδέχεται
έν τ ψ α υ τ ψ νΰν γενέσθαι τι καί άπογενεσθαι εν τινι καί α π ό τίνος ( ε ί η
γαρ άν ά μ α τι έν τ ψ α υ τ ψ καί ουκ ε ί η ) , δείκνυσιν έφεξής το νΰν τοΰτο, 15
κ α θ ' 8 ή διαίρεσις γίνεται τοΰ χρόνου, ώς μεν πρός τον χρόνον τον διαι-
10 ρούμενον ομοίως έν άμφοτέροις έστί τοις μορίοις αυτοΰ, τοΰ μέν πέρας δν
τοΰ δε α ρ χ ή · ουτω γάρ συνεχής ó χρόνος τ ψ κοινον έχειν δρον τά μόρια
αύτοΰ τό νΰν, ώς μέντοι πρός το π ρ ά γ μ α τό έν τ φ χ ρ ό ν ω δν αεί τ ψ
υστέρψ οντι χρόνιο και τ ω υστερώ πράγματι ή π ά θ ε ι τ ω έν τ ψ υστερώ
χ ρ ό ν ψ γινομένψ προσνέμεσθαι καί έκείνου είναι α ρ χ ή ν οίον ei έν χ ρ ό ν φ
15 τινι μεταβάλλει τι έκ λευκοΰ είς μέλαν, τό νΰν, έν ψ π ρ ώ τ ψ μεταβεβλη- 20
κεν έκ τοΰ λευκοΰ είς το μέλαν, ώς μεν προς τον χρόνον έ π ' ίσης έν
άμφοΐν έστι [ τ ψ νΰν] τ ψ τε π ρ ο τ έ ρ ψ χ ρ ό ν ψ καί τ ψ υστερώ, τοΰ μέν πέρας
ον, τοΰ δε α ρ χ ή , ώ ς δε προς το π ρ ά γ μ α τ ψ μέλαν αότό είναι προστίθε-
ται, οόκέτι δε και τ ψ λ ε υ κ ώ , έξ ου μετέβαλεν, ώ ς είναι το λαμβανόμενον
20 πράγμα έν τ ψ ύστερψ χρόνψ οίον το μίλαινόμενον ή τόν μελασμον τήν
α ρ χ ή ν τοΰ είναι τοιοΰτον από τούτου τοΰ νΰν είληφός, ουκέτι τοΰ νΰν
τούτου κοινοΰ καί τ ω ν π ρ α γ μ ά τ ω ν λαμβανομένου ώ ς καί των χρόνων, αλλά 25
προσνεμομένου μέν τ ψ ύστερψ, τουτέστι τ ψ έν τ ψ ύστερψ οντι χρόνψ,
ου έστιν οίρχή, αφαιρουμένου δέ τοΰ έν ΐ ψ π ρ ο τ έ ρ ψ χ ρ ό ν ψ πράγματος, ου
25 χρόνου πέρας έστί τοΰτο τό νΰν, ά ρ ι θ μ ψ μέν εν υπάρχον, λ ό γ ψ δε ουχ
εν, δταν ώ ς πέρας καί α ρ χ ή το αυτό λαμβάνηται. δτι δέ τοΰτο ούτως
ε χ ε ι , δείκνυσι το έπόμενον άτοπον τ ψ μ ή ούτως έχειν φανερον ποιών, εΐ
γάρ τις, ιρησίν, τό διαιροΰν τον πρότερον καί ύστερον f ον σημεΐον,
τουτέστι τό νΰν, μ ή αεί τ ψ ύστέρψ πράγματι σ υ ν τ ά τ τ ^ , αλλ' ώ ς έπί τ ω ν 80
30 χρόνων ουτω καί έπί των πραγμάτων κοινόν αυτό τοΰ προτέρου καί
υστέρου λ α μ β ά ν η , ώ ς έν άαφοτέροις είναι τοις πράγμασιν, ώσπερ καί έν
τοις χρόνοις ήν, συμβήσεται άτοπον τ ι · ε στα ι γάρ το αυτό ά μ α ον καί ουκ
δν, καί δτε γέγονέ τι, τότε ουκ ον, δπερ ούτως εχον αποδείξει, τό δέ
τψ δέ π ρ ά γ μ α τ ι ά ε ί τ ο ΰ υ σ τ έ ρ ο υ π ά θ ο υ ς έ σ τ ί ν ίσον έστί τ ψ ' κ α τ ά
35 δέ τά π ρ ά γ μ α τ α τ ά έν τ ψ χ ρ ό ν ψ λαμβανόμενα αεί τοΰ υστέρου γενομένου
πάθους έ σ τ ι ' · π ρ ά γ μ α τ α γάρ καί τ ά π ά θ η . ή τψ δέ πράγματι ά ε ί 35

1 post φθορά add. εΐ καί Arist. vulg. (eí καί om. Barb. I 130, ei om. IE 1 ) 2 άεί γε
ίτερον p. 782,7 ot Arist. (praeter F) 3 δτι καί a έάν a Arist. 4 καί δλως
om. a ανάγκη itérât A 17 τω νΰν seclusi 18 τω scripsi : τό aA Exc., quae
tarnen αότώ exhibent 25 τοΰτο A : oui. a 28 ôv supra scripsit A: otn. a : fortasse
χρόνον, nisi pro τον legendum est τό 31 λαμβάνη scripsi: λαμβάνει aA
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V i l i 8 [Arist. p. 2G3b9] 1295

- d û υ σ τ έ ρ ο υ π ά θ ο υ ς έ σ τ ί ν άντί -où 'κατά οε το πράγμα το έν τ ω 303 ν

χρόνψ «ε! τοΰ υστέρου πάθους γινομένου έν αυτψ έστιν' · ύστερον δέ
πάθος είπεν το είς 8 ή μεταβολή γέγονε, καινώς τό πάθος ειπών έπί
πασών των κινήσεων.
5 Ή δε απόδειςις, κ α θ ' ήν δείκνυσιν, δτι κοινού καί- έπί των πραγμά-
των τοΰ νυν λαμβανομένου ώς έπί των χρόνων συμβήσεται το αυτό αμα
είναι τε και μή είναι καί δτε γέγονέ τι μή εΐναι, τοιαύτη τις έστι· λαμ-
βάνει το Δ άντί του πράγματος καί χρόνους δυο πρότερον μεν το Α, ω
ύστερον δε τό Β δι^ρημένους άπ' αλλήλων κατά το Γ . και υποτίθεται
10 το Δ έν μεν τω προτέρψ χρόνψ τω Α λευκόν, έν δέ τω υστερώ τ ω Β
τψ μετά τήν κατά τό Γ οιαφεσιν où λευκόν, το δέ Γ κοινόν δρον αμφο-
τέρων των χρόνων, τοΰ μεν Α ιτέρας ον, τοΰ δέ Β αρχήν, και λέγει δτι,
έάν το Γ καί έπί τοΰ πράγματος ύποτεθ^, τοΰ μεν πέρας τοΰ δε αρχή,
τό Δ έν τ ω Α χρόνψ λευκόν ον έσται καί έν τψ πέρατι τοΰ Α λευκόν·
15 τοΰτο δε ήν το Γ . και πάλιν εί έν τ ω Β δλω έ'στι το ου λευκόν, δήλον
ώς καί έν τη αρχή αυτοΰ έσται ου λευκόν· αρχή δε ήν τό Γ , δπερ τοΰ <5
Α πέρας ήν. έν τψ Γ άρα άμερεΐ οντι λευκόν εστι τε και ουκ εστι.
τό μεν ουν έπόμενον άτοπον τψ « το Γ ώσπερ τοΰ προτέρου και υστέρου
χρόνου τοΰ μεν αρχή τοΰ δε πέρας έστίν ου τω καί τοΰ πράγματος, τοΰτό
20 έστι. λέγει δέ αυτός μή δεΐν συγχωρεϊν ούτως έν παντί τψ πρώτψ χρόνψ
το Δ λευκόν είναι, ώς καί έν τψ πέρατι αυτοΰ έ'τι τοιοΰτον είναι, αλλ' έν
τψ χρόνψ μεν παντί δοτέον, ου μήν και έν τω πέρατι αδτοΰ· άλλ' έξαι-
ρετέον μεν τό πέρας τοΰ πρώτου πράγματος τοΰ λευκοΰ. τό δέ Γ άρχήν 50
τοΰ έν τψ δευτέρψ χρόνψ οντος τοΰ οό λευκοΰ ποιητέον. τοΰτο δε δήλον
•25 γίνεται καί από τής γενέσεως καί φθοράς, δτι το Γ τψ εξής προσνεμη-
τέον. είτε γαρ έγίνετο λευκόν τι έν τψ Α παντί χρόνψ, είτε έφθείρετο
λευκόν έν αύτψ, έν τψ Γ γέγονεν ή έ'φθαρτα;, εί πέρας τό Γ τοΰ Α έστίν.
ώστε et γίνεται τι λευκόν έν τ ω Α χρόνψ, έν πρώτψ τψ Γ έστι λευκόν,
καί εί φθείρεται τι λευκόν έν τψ Α χρόνιο, έν πρώτψ τψ Γ πέρατι οντι
30 τοΰ Α έφθαρμένον καί ου λευκόν έσται. εί ουν τό έν τψ | Α χρόνψ 304··
γινόμενον ή φθειρόμενον έν τω Β χρόνψ ή γέγονεν ή έ'φθαρται ώσπερ
καί έν τ ω Γ , δήλον δτι το Γ τψ Β προσνεμητέον ώς αρχήν αότοΰ τήν
αυτήν έχον φυσιν, ου μέντοι τψ Α, εί'περ έν μέν τψ Α γίνεται, έν δέ
τψ Γ γεγονός έστιν. εί δέ κοινόν τις αυτό φήσει καί τοΰ Α καί τοΰ Β ,
35 ώσπερ τό μεταςί) νΰν των παρ' έκάτερα χρόνων κοινόν έστι, συμβήσεται
δτε γέγονε μή εϊναι, καί δτε έφθαρται τότε είναι, απερ έναργώς έστιν 5
άτοπα, δτι δέ ταΰτα συμβαίνει, δήλον έντεΰθεν· εί γάρ το γινόμενον έν
τ ω Α χρόνψ λευκόν είη κείμενον καί έν τψ πέρατι αυτοΰ τψ Γ , έν ψ
μεταβέβληκε, γινόμενον έτι οόκ άν εΐή 8ν έν τψ Γ · τό γάρ γινόμενον
40 οΰπω ον έστιν · άλλα μήν έν τψ Β χρόνψ παντί κείται γεγονός, ώστε

15 έστί τό Α : Ιστιν a 18 post τψ lacunam signavi, suppleam δτι 22. 23 έξαι-

ρετέον a: έξαίρετον Α 38 *αί A Exc.: om. a 40 γεγονώς A Exc.: γεγονός aA1
 129G SJMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 263 ·>9. 26]

και έν τη άρχη αυτού, τουτέστιν έν τψ Γ", γεγονός εσται· έν τψ Γ άρα 304Γ

και γέγονεν, δτι αρχή το Γ τοΰ Β έν ψ γέγονε, καί ουπω εστίν, δτι
τέλος το Γ τοΰ Α, έν ψ ετι γίνεται, καί κείται το γινόμενον έν τψ
Α λευκόν καί έν τψ πέρατι αυτοΰ γίνεσθαι ετι. ó δέ αυτός λόγος καί ίο
5 έπΐ τοΰ έφθαρμένου· ε? γάρ το φθειρόμενον είτε το λευκον εΓη τοΰτο
είτε οτιδήποτε, εως άν φΟαρη, εστίν, έφθείρετο δε το Δ έν τ φ Α δλψ
χρόνψ, εί καί έν τψ πέρατι αότοΰ τψ Γ τεΟείη φθείρεσθαι, ε Γη άν ετι
έν τψ Γ. αλλ' ε? έν τψ Β παντί εφθαρταί τε καί ούκ έ'στιν, αρχή δέ
τοΰ Β το Γ, έν τψ Γ άρα, διότι μεν τέλος έστί τό Γ τοΰ Α, έν ψ
10 έφθείρετο, εστίν ετι· διότι δε αρχή τοΰ Β, έν ψ έ'φθαρτο, έφθαρμένον
εσται· δτε άρα εφθαρται, εστίν ετι, ωστε τψ τό I 1 κοινόν λέγοντι άμφω ΙΓ>
ακολουθήσει τά αδύνατα τό τε γεγονός, δτε γέγονε καί εστι, τότε μή είναι
καί το έφΟαρμένον, δτε εφθαρταί τε καί ουκ εστι, τότε εϊναι· ετι τε το
αδτό τι άμα λευκόν τε είναι καί ου λευκόν, ώσπερ έδείχθη, καί το αυτό
15 γινόμενόν τε άμα καί μή ον. χρή ουν τό πέρας τοΰ έν τψ Α χρόνο)
πράγματος τψ έν τψ Β χρόνψ οντι πράγματι προσνέμειν, ίνα μή τη
άντιφάσει περιπίπτωμεν.
" Κ α ί το άπορούμενον δέ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, το πότε απέθανε
Σωκράτης, λυοιτο 3ν ούτως, ή δε απορία τοιαύτη· πότε απέθανε Σω- 20
20 κράτης; πότερον έν ψ άπέθνησκε χρόνψ ή έν ψ έτεθνήκει· oò γάρ οίον
τε εν τινι μεταξύ τούτων χρόνψ διά το μηδέ εϊναί τινα μεταξύ, αλλ'
ουτε έν ο> άπέθνησκεν, αληθές είπειν, δτι άπέθανεν (έν παντί γάρ μορίψ
τοΰ έν ψ άπέθνησκε χρόνψ εζη) ουτε έν ψ έτεθνήκει· οδχ οιόν τε γάρ
τον ήδη τεθνεώτα άποθανεΐν, ειπερ τό μεν 'απέθανε' το μετά τό άπο-
25 θνησκειν λέγομεν, τψ δέ 'άπέθανεν' ώς αρχή επεται τό τεθνηκέναι. καί
τό μέν 'άπέθανεν' ουκ έν χρόνψ, αλλ' έν πέρατι τοΰ έν ψ απέΟνησκε 25
χρόνου, το δέ ' τέθνηκεν' έν παντί λοιπόν τψ μετά το ' άπέθανε' χρόνψ.
λύεται ουν τοΰτο τοις πρότερον είρημένοις· μετέβαλε γάρ έκ τοΰ ζην καί
άπέ&ανεν έν τψ πρώτψ πέρατι τοΰ έν ψ ζών άπέθνησκε χρόνου, οδχ
30 έν χρόνψ, έν ψ λοιπόν οόκέτι ήν ζών· οΰτε οδν έν ψ έζη χρόνψ οίίτε
έν ψ τέθνηκεν άπέθανεν οδδέ γάρ έν χρόνψ δλως, αλλ' έν πέρατι τοΰ
έν ψ εζ-η χρόνου." δμοιον δέ καί τό έρωτδν, πότε έτέχθη το παιδίον.
άρα δτε έτίκτετο, ή δτε τεχθέν τρέφεται; καί δήλον δτι οόδέτερον τούτων, 80
άλλ' έν τψ πέρατι τοΰ τίκτεσθαι· καί ουτε έν τψ προ αυτοΰ χρόνψ ουτε
35 έν τψ μετ' αδτό ουδέ δλως έν χρόνψ.

p. 2G3>>26 Εί δέ 8 άν η π ρ ό τ ε ρ ο ν μ ή ον εως τοΰ οί δέ άτομοι

χρόνοι έφεξής.

"Οτε έδείκνυεν δτι τό άναχάμπτον ανάγκη ήρεμήσαι έν έκείνψ, αφ'

3 ετι a: έστι A Exc. γινόμενον a Exc. : γενόμενον Α 15 του έν a: τώι έν Α 18 Αλέ-

ξανδρος] cf. Themist. p. 440,2 Speng. 20 έν ω supra ser. A1 ypávui a: χρόνου A
25 τψ δέ a: τό δέ A αρχή Α τό (corr. in τώι Α ') τεθνηκέναι Α 28 οδν Α: δέ a
 S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R U M V I I I 8 [ A r i s t . p. 2 6 3 b 2 6 ] 1297

ου ανακάμπτει, προσχρησάμενος έν τ/] δείξει τ φ μ ή δώναα&αι έν τ φ α υ τ φ 3041'

νΰν, δπερ έστί πέρα» χρόνου, αλλ' ου χρόνο;, γενεσ&αι τι εν τινι και άπο- 40
γενέσθαι ά π ' αυτοΰ, όπερ ήκολούθει τω μ ή έξ ¿¡ιερών συγκεΐσ&αι τον
χρόνον, μηδέ δύνασ&αι έ'χεσΟαι αλλήλοιν τ ά νΰν (τούτου γάρ κειμένου επε-
5 ται το τοΐν δυοΐν νυν, του τε έν φ έγένετο κινούμενον πέρατι οντι του
γίνεσδαι καί του νυν έν φ απεγένετο, χρόνον τινά μεταξύ γεγονέναι, έν
ψ ήν ανάγκη ήρεμείν μ ή πελαζόντων αλλήλοις των νυν), τοΰτο ουν αυτό
προσκατασκευάζει νυν, δτι μ ή σύγκειται 6 χρόνος έξ ά μ ε ρ ώ ν μηδέ διαι-
ρείται εις άμερή. καί έ'δειςε μεν τοΰτο δια πλειόνων έν τ φ Ζ ταύτης τ η ς 45
10 πραγματείας καβολικώτερον αυτό προβαλλόμενος, δτι μηδέν συνεχές έξ
άμερών σύγκειται· καί νυν δέ ίδίως έπί του χρόνου προσκατασκευάζει το
αυτό πιστούμενος τον λόγον έκ τ ω ν π ρ ο σ ε χ ώ ς α υ τ ψ δεδειγμένων. χρή-
ται γαρ τ φ την π ρ ώ τ η ν μεταβολήν, καί)' ήν μεταβέβληκέ τι μ ή έν χ ρ ό ν ω
γίνεσ&αι, αλλ' έν πέρατι του χρόνου, κα&' ον μετέβαλλεν, καί α π ό τούτου
15 δεικνύει το προκείμενον. προλαμβάνει δέ ώ ς έναργές αξίωμα δτι, 8 αν ή
ύστερον πρότερον μ ή ον, ανάγκη τοΰτο προ του είναι γίνεσθαι καί δτε γί- 50
νεται μήπω είναι, δήλον δέ δτι έ π ι των δια γενέσεως είς το είναι
παριόντων α λ η θ ή ς ó λόγος, άλλ' οόκ έ π ' έκείνων, περί ών αότος πρότερον
έ'λεγεν, δτι ποτέ μέν έ'στι, ποτέ δέ οόκ έ'στι, χ ω ρ ί ς γενέσεως και φθοράς.
20 τούτου ουν κειμένου τοΰ αξιώματος αδύνατον φησιν εις τά νυν διαιρεΤσθαι
τον χρόνον ώ ς εις ¿ τ ό μ ο υ ς χρόνους, καί συγκεΐσθαι αυτόν έκ τ ω ν νυν.
ει γαρ ε Γη το γινόμενον λευκόν οίον το Δ ό'ντος χρόνου τινός έξ ατόμων
συγκειμένου τοΰ Α , το Δ γινό|μενον λευκόν έν ά τ ό μ φ χ ρ ό ν φ , έν ψ γί- 304 ν
νεται λευκόν, ουδέπω έστίν έν α υ τ ω λ ε υ κ ό ν κείται γάρ, δτι το γινόμενον,
25 δτε γίνεται, ουδέπω έστίν 8 γίνεται, το δή Δ έν τ ψ Α χ ρ ό ν φ ο υ π ω έστί
λευκόν. γέγονε δέ α μ α (αντί τοΰ εστίν ή δ η ) έν τ φ έ χ ο μ έ ν φ τοΰ Α χρόνφ
ά τ ό μ φ τ φ Β λευκόν. δει άρα τινά είναι μετάξι) τοΰ Α καί τοΰ Β χρόνον,
έν φ γέγονε λευκόν. ου γαρ δή έν πέρατι χρόνου τοΰ Α δύναται λέγε-
σθαι γεγονέναι οντι μεταξύ τ ω ν A B χρόνων oò γάρ έ'στι τοΰ άμεροΰς δ
30 πέρας, εΐ δέ τοΰτο, ο υ χ οίον τε τό Α καί το Β τ ά άτομα e y e a d a t αλλή-
λων εί γαρ π ά σ α γένεσις έν χ ρ ό ν φ (ου γαρ δή έν πέρατι χρόνου· ου
γάρ εστι πέρας τοΰ ατόμου), γίνεσ&αι δέ δει το Δ μεταξύ τοΰ τε έν φ
έστι καί τοΰ έν φ οόδέπω έστί χρόνου, έ'σται καί τούτων, τοΰ τε έν φ
έστι καί τοΰ έν φ ουδέπω ήν ( τ α ΰ τ α δέ ήν τ ά A B ) , χρόνος τις μεταξύ.
35 xáv ληφό'Α δέ τις των A B χρόνων μετάξι» χρόνος άτομος, έν φ τις έρεΐ
γεγονέναι το Δ, οίον ó Β , πάλιν έπί τ ω ν A B χρόνων ó αυτό; λόγος, ίο
έπεί γαρ το Δ εστι μέν έν τ φ Β , ουκ ήν δέ έν τ φ Α (έγίνετο γάρ έν
έ κ ε ί ν φ ) , δει τινα πάλιν τούτων είναι μεταξύ χρόνον, έν ω γεγονός εσται
το Δ. το δέ γ έ γ ο ν ε δέ ά μ α καί έ'στιν έν έτέρφ άτόμφ χρόνφ,

9 Ζ] e. 1 ρ. 231 "21 sqq. post ζ in rasura Α ταύτης A Exc.: ττ/άδε a

18. 19 πρότερον έλεγε] Exc. explicant: τών άφών δηλονότι καί των άναβλέψεων cf. Arist.
Η 3. 247b8(21) 27 τώι β Α : τά β a 3δ ά'τομος χρόνος a
Comment. Arist. Χ Simplic. in Phys. 32
1298 SIMPLICII IN PHYSICOROM YIII 8 [Arist. p. 263 b 26]

έ χ ο μ έ ν ω δέ έν τ ώ Β εΓρηκεν civil τοΰ ' ή δ η δε γεγονός έστι και ον έν 304*

άτόμφ χρόνφ έτέρφ'· ου γάρ τοΰτο λαμβάνει, δτι έν τω Β γέγονε. ζητεί
γαρ, έν τίνι γέγονεν.
Είτα ένστασιν λύει την λέγουσαν, δτι ή αυτή απορία δύναται απορεΐ-
5 σθαι καί πρός τους ουκ έξ ατόμων λέγοντας συγκεϊσθαι τον χρόνον* καί 15
γαρ έπΐ τούτων δοκεϊ ευλογον είναι, ώς έπ' έκείνων, είναι τινα μεταξύ
τοΰ τε έν ω έγίνετο καί τοΰ έν ω έστι, χρόνον· πάλιν γάρ ομοίως έν
μέν τω Α , έπειδή έγίνετο έν αΰτφ, οόκ έσται, έν δέ τω Β εσται· μεταξύ
άρα τοΰ τε άμεροΰς τοΰ χρόνου καί τοΰ Β , ä είχετο αλλήλων, έσται τις
10 χρόνος, ει οδν κοινόν τό άπορον, οόδέπω δν ε Γη δεδειγμένον το μη έξ
ατόμων συγκεϊσ&αι τον χρόνον. λέγει οδν, δτι ουκ εστίν ή αύτη απορία
καί προς τους μή έξ άτόμων ποιοΰντας τόν χρόνον. καί την αίτίαν προστί-
θησιν· α υ τ ο ΰ γάρ τ ο ΰ χρόνου, έν φ έ γ ί ν ε τ ο , έν τ φ έ σ χ ά τ φ ση-20
μείφ γέγονε καί εστίν, ου σημείου ο ό δ έ ν έχόμενόν έστιν ουδέ
15 έ φ ε ξ ή ς , οί δέ άτομοι χρόνοι έφεξής. διό έπί μέν των άτομον λε-
γόντων είναι τον Α χρόνον, ουκ έστιν ειπείν, δτι έγίνετο μέν εν τινι αυτοΰ,
έστι δέ έν τφ πέρατι* ου γάρ έστι πέρας τοΰ ατόμου, ώστε el έγίνετο
έν αυτψ οντι άμερεΐ, καί μή δύναται εν τινι αυτοΰ γεγονέναι (έστι δέ ήδη
έν τ φ Β οντι και αυτψ χρόνφ άμερεΐ), δήλον δτι δει είναι τι μεταξύ έν
20 φ έγένετο. τοΰ γάρ έν φ έγίνετο καί τοΰ έν φ έστι μεταξύ έστι τό έν 25
ψ γέγονεν, δπερ εί μή πέρας είναι δύναται à μερών όντων των A B , χρόνος
άν ειη. ώστε οόκέτ' $ν ειη έχόμενα αλλήλων τα A B , δπερ εκείτο, ει'
δέ καί άμερής είναι λέγοιτο χρόνος δ μεταξύ, πάλιν το αότο άτοπον Ιπε-
ται. κατά δέ τους λέγοντας μή άμερή χρόνον είναι τό Α δόναται τό γι-
25 νόμενον έν τ φ Α χρόνφ έν τφ πέρατι αυτοΰ γεγονέναι, είναι δέ ήδη έν
τφ Β · ουτω δέ ουκέτι δεήσει μεταξύ τοΰ Α καί τοΰ Β χρόνον τινά ζη-
τεΐν, έν φ το Δ γεγονός έσται· έν γάρ τφ Α χρόνφ γινόμενον γέγονεν so
έν τφ πέρατι αότοΰ, δ έστι μεταξύ τοΰ τε Α χρόνου, έν φ γινόμενον
οόδέπω ήν, καί τοΰ Β , έν φ ήδη έστί· δει γάρ τό γινόμενον έν μεταξύ
30 τινι τοΰ τε έν φ έγίνετο χρόνου καί τοΰ έν φ ήδη έστιν γεγονέναι άλλφ
οντι παρ' έκάτερον, δπερ oò δυνατόν έπί τοΰ Α λέγειν, εΐ άμερές ε ί η ·
οό γάρ οιόν τε άλλο μέν τι είναι τοΰ Α έν φ έγίνετο τό Α , άλλο δέ έν
φ γέγονεν.

Ειπών δέ δτι γ έ γ ο ν ε καί έ σ τ ι ν έν τ φ έ σ χ ά τ φ σημείφ προσέ-

35 θηκεν τό ου ο υ θ έ ν έ χ ό μ ε ν ό ν έστιν ουδέ έφεξής, δηλονότι σημεΐον
όποιον αυτό έστι. δείκνυσι δέ Btà τούτου, δτι τά νΰν, α έστι πέρατα τοΰ So
χρόνου, ουκ έστιν έχόμενα άλλήλων ή έφεξής άλλήλοις, ώς είναι απ'
αυτών τον χρόνον. άλλ' έστι παν το μετά τό πέρας τοΰ Α χρόνου λαμ-
βανόμενον χρόνος, τό δέ έ φ ε ξ ή ς προσέΟ-ηκεν ένδεικνύμενος, δπως έχε-

1 δέ alt. om. a 14 γέγονε καί ϊατιν post έγίγνετο Arist. 16 τόν a: το Α

22 οόχέτι τ' άν a 31 εί supra ser. A 1 32 του a Α : τοΰ a 35 οϋθέν
Α: ουδέν a 36 δέ Α : δέ καί a
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 8 [Arist. p. 2 6 3 " 2 6 . 2 6 4 « 4 ] 1299

aflott -ά ά'τομα λέγοιτο âv αλλήλων τφ γάρ έξης είναι ώς τά κυρίως 304*

έφεξής λεγόμενα· ού γάρ τω τά ¡χόρια αυτών συνήφ&αι· ου γάρ εχει
μόρια.
Άπορίαν δέ τούτοις έφεξής ó 'Αλέξανδρος τίθησιν ου πάνυ πραγμα-
5 τειώδη, ώς οιμαι. " εί γάρ τις λέγοι, φησίν, έν μεν τοί πέρατι του Α 40
χρόνου, έν ψ έστιν ήόη μεταβεβληκός, είναι το Δ, έν δε τφ Α χρόνφ μή
είναι (έγίνετο γάρ έν έκείνφ και χρώμενος τω αύτφ λόγω άπαιτοίη μεταξύ
του Α χρόνου και του πέρατος αότοΰ εΐναί τινα χρόνον, έν φ έγένετο),
ετι δοκει ή αυτή απορία μένειν· έν ω γάρ πρώτψ μεταβέβληκεν είς το
10 είναι, αληθές αυτοΰ το είναι κατηγορείν." καί λύει καλώς λέγων, ώς εί
μεν χρόνος ή ν έν ω έγεγόνει, ειη áv ήδη καί έν τούτφ ώς έν χρόνφ,
καί δέοι 5ν προ τούτου είναι τι μεταξύ, τούτου τε καί τοΰ έν φ έγίνετο. 46
εί δε μή χρόνος το έν ω γέγονεν, αλλά πέρας τοΰ χρόνου τοΰ έν φ έγί-
νετο, οόκέτι ακολουθήσει το δεΐν τοΰ τε πέρατος και τοΰ ου έστι πέρας
Ιό εΐναί τι μεταξύ· των γαρ χρόνων, τοΰ τε έν φ μήπω έστίν, αλλά γίνε-
ται, καί τοΰ έν ω ήδη έστί, δει τι μεταξύ είναι το έν φ γέγονεν. ει δέ
λέγοι τις αότο έν τω πέρατι τοΰ Α μή μόνον γεγονέναι, αλλά καί είναι,
δήλον δτι καί έν τή αρχή τοΰ Α μή είναι αυτό έρεί· καίτοι τό ήδη γι-
νόμενον έ'στι πως.

20 ρ. 264a4 Φ α ν ε ρ ό ν δέ, δτι εί έν τυΐ Α δ λ φ χ ρ ό ν φ έγίνετο εως τοΰ όθ

ή έν ω έγίνετο μόνον παντί.

Δείξας δτι έν μεν τω Α χρόνφ έγίνετο το Δ, έν δε τω πέρατι τοΰ

Α γέγονεν, δτι ουκ εστι χρόνος τοΰτο έν ω γέγονεν, αλλά πέρας χρόνου,
δείκνυαιν αγχινούστατα. εί γάρ έν μεν τ φ Α δλφ χ ρ ό ν φ φησίν έγί-
25 νετο, (έν δέ τιμ πέρατι αυτοΰ γέγονεν), δειχθείη δε ίσος ó χρόνος ó έν
φ έγίνετο συναμφοτέρφ τοί έν φ έγί|νετο καί τφ έν φ γέγονε, δήλον Β05γ
δτι το έν φ γέγονε προστείίεν τφ έν φ έγίνετο χρόνφ, ουκ έποίησε μεί-
ζονα τον χρόνον. ώστε ουκ ήν χρόνος το έν φ γέγονε· χρόνος γάρ χρόνο)
προστιθέμενος μείζονα τον δλον ποιεί, δτι δε οόκ έποίησε μείζονα, δήλον,
30 ειπερ έν πέρατι τοΰ Α χρόνου γέγονε, το δε πέρας αμερές έστιν. καί ην »
μεν αότόθεν δήλον, δτι τό πέρας τοΰ χρόνου ουκ έ'στι χρόνος, πολλήν δε
έποίησεν ένάργειαν ή δοκοΰσα παραδοξολογία το μή είναι πλείονα τον
χρόνον τόν τε έν φ έγίνετο καί τον έν φ γέγονε τοΰ έν ω έγίνετο μόνου,
δοκεΐ δέ μοι μή μάτην προστεθεικέναι τφ ή έν φ έγίνετο μόνον το
35 παντί, άλλ' εί; έ'νδειξιν τοΰ δεΐν μετά τοΰ πέρατος αυτόν λαμβάνειν.
" Έ κ δή τούτων των λόγων, φησίν ó Αλέξανδρος, δυνατόν όρμώμενον
δεικνύναι τά παρά τοις Στωικοϊς αξιώματα, S μεταπίπτοντά τίνες λέγοοσιν ίο
άπεριγράφως μή οντα τοιαΰτα. έ'στι δέ ταΰτα τοιαΰτα· 'εί ζή Δίων, ζή-

II γεγόνει a 2 0 (iteuique 2 1 ) έγίγνετo a 2 5 έν δέ τ ώ πέρατι — τ φ τε (sic) έν

tu έγίνετο ( 2 6 ) itérât a 2 6 τω (post συναμφοτέρφ) a A 1 : τό Α
32*
1300 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 8 [Arist. p. 2 6 4 « 4 ]

σεται Δίων.' τούτο γάρ εί και αληθές έστι νυν άρχόμενον από αληθούς 305 1 '
του ' ζ η Δίων' και λήγον είς άληθές το ' ζ ή σ ε τ α ι ' , αλλ' εσται ποτέ, δτε
της προσλήψεως αληθούς ούσης της 'αλλά μην ζη Δίων' μεταπεσεΐται το
συνημμένον είς ψευδός τω έ'σεσθαί ποτε, δτε αληθούς οντος ετι του ' ζη
5 Δίων', ουκ εσται αληθές τό 'καί ζήσεται', ου μη έ'ντος αληθούς το δλον
συνημμένον γίνοιτο áv ψευδός μεταπΐπτον ου γάρ αεί, δτε τό ' ζη'
αληθές, καί τό ' ζ ή σ ε τ α ι ' , έπεί ούτως αθάνατος αν εΐη ó Δίων. ου μην ΐδ
εσται όρίσαντας ειπείν, πότε ουκ αληθές εσται ζώντος αυτοΰ το ' ζήσεται'.
δώ καί έν άπεριγράφψ καί άορίστψ χρόνψ λέγουσι γίνεσθαι την των
10 τοιούτων αξιωμάτων μετάπτωσιν." τοιούτον μεν ουν έστι τό απεριγράφως
μεταπίπτειν λεγόμενον άςίωμα. δτι δέ μή υγιώς λέγεται το μεταπίπτειν
έκ των προσεχώς υπό του 'Αριστοτέλους διορισθέντων έ'ξεστι συνοραν. ει
γάρ παν το μεταβάλλον έν τ ω πέρατι του έν ω μεταβάλλει χρόνου με-
ταβέβληκεν, έν ψ πέρατι οόκετι έν τουτψ έστίν, έζ ου μετέβαλλεν, αλλ' 20
1S έν έκείνψ λοιπόν, είς 8 μετέβαλλέ τε και μεταβέβληκεν, είη áv καί το
ζην Δίωνα, εί μεταβάλλε^ έν έσχάτψ τινί χρόνου μεταβάλλειν του έν ω
ζη, ο πέρας έστι χρόνου και oò χρόνος· έν ψ ουκέτι αληθές τό ζην
Δίωνα· τέθνηκε γάρ ή δ η έν τουτψ. το οδν ' ζ η Δίων' το έν τ<5 ένεστώτι
νυν λεγόμενον εί μεν έν ψ μεταβέβληκεν από του ζην νυν λέγοιτο, ουκ
20 αληθές, εί δέ έν άλλψ προ τούτου οντι νυν, αληθές το ' ζ η Δ ί ω ν ' , τών δέ
νυν, έν ω τε ουκέτι ζη μεταβεβληκώς ηδη ó Δίων, καί έν ψ ετι ζ η , 25
χρόνος έστι μεταξύ, ον δηλονότι ζή, ει γε έν τω πέρατι αυτοΰ μεταβέ-
βληκεν έκ του ζην. καί ακολουθήσει το έν ω νυν αληθές είπεΐν δτι ' ζη
Δ ί ω ν ' , έν τουτψ αληθές είναι τό ' ζήσεται Δ ί ω ν ' , ωστε ου προμεταπιπτει
25 το 'ζήσεται' του ζήν· μόνως γάρ αν προμετέπιπτεν, εί έχόμενα αλλήλων
ή ν τά νυν τό τε έν ψ αληθές έστι τό ' ζ η Δίων' καί τό έν ω μεταβέ-
βληκεν έκ του ζην. έπειδή δέ έν ψ áv νυν αληθώς ληφθη τό ζην Δίωνα,
τούτου του νΰν καί του έν ψ πρώτψ μεταβέβληκεν έκ του ζην χρόνος 30
έστί μεταξύ, 8ν ετι ζ η , δήλον δτι δτε αληθές έστι τό ' ζ η Δ ί ω ν ' , αληθές
30 εσται καί τό ' ζήσεται' καί ου διά τούτο αθάνατος ó Δίων εσται. εί δέ
το ' ζ η Δίων' μή έν τ ω νΰν λέγοιτο, αλλ' έν χρόνω, ου πέρας εσται το
έν φ πρώτψ τέθνηκε μεταβαλών από τοΰ ζην, μεταπεσεΐται τότε είς
ψεΰδος το ' ζήσεται Δίων' τω το πέρας τοΰ χρόνου προστίθεσθαι τψ
πράγματι τ ψ οντι έν τ ψ χρόνψ, ου το πέρας τοΰτο α ρ χ ή έστιν, ώς δέ-
35 δεικται πρότερον. το γάρ νΰν, έν ψ πρώτψ μετέβαλεν από τοΰ ζην, τέλος ss
μέν έστι τοΰ χρόνου, έν ψ εζη, αρχή δέ τοΰ έν ψ ή δ η τεθνηκώς έστιν.

4 τψ a: τό Α 7 τό supra add. A 1 19 άπό τοΰ a A ' : άποΰ Α

21 μεταβεβληκός A, sed corr. A 1 24 είναι Αληθές a 30 ε3ται (ante καί) Α 1 :
εατι Α : έστί a 36 τεθνηκός A, corr. Α 1
 SIJIPLICII IN P H Y S I C 0 R U 1 I VIII 8 [Arist. p. 2 6 4 « 7 . 9] 1301

p. 2 6 4 » 7 ΟΓς μεν ουν ά'ν τ ι ς ώς ο ? κ ε ί ο ι ς πιστεύσειεν Ι ω ς τοΰ ΒΟΓ)ΐ·

δόξειέ τ ψ ταυτόν τούτο συμβαίνειν.

Π ρ ο θ έ μ ε ν ο ς δεϊξαι, τις ή σ υ ν ε χ ή ς και π ρ ώ τ η κατά φύσιν φορά ή τω

π ρ ώ τ φ κατά τόπον κ ι ν ο υ μ ε ν ψ προσήκουσα, καί διελών τάς φοοάς ε ι ς τε
5 την κ ύ κ λ ω καί την κατ' ε ό θ ε ΐ α ν και την μ ι κ τ ή ν , καί προδιορισάμενος δτι, 40
όποτέρα αν των απλών μ ή εί'η σ υ ν ε χ ή ς , ουδέ ή έξ άμφοϊν μ ι κ τ ή συνεχής
έ'σται, έοειξε διά πλειόνων, δτι ή κατ' ε υ θ ε ί α ν κίνησις ουκ έ'στι συνεχής
ουδεμία κατά δυο τρόπους, καί οτι το φερόμενον την ευθείαν καί πεπε-
ρασμένην ανακάμπτει, το δέ ανακάμπτον τάς έναντίας κινείται κινήσεις, αί
10 δέ έναντίαι κ ι ν ή σ ε ι ς διάφοροι χατ' είδος καί oò μία oòoà σ υ ν ε χ ή ς · καί αυ
πάλιν δτι τά άνακάμπτοντα μεταξύ ή ρ ε μ ε ΐ ν ανάγκη, το δε μεταξύ ηρεμούν
λ ύ ε ι τήν συνέχειαν τ η ς κινήσεως, ταΰτα οδν δείξας π ε ρ ί τ η ς κ α τ ' ε υ θ ε ί α ν 45
φοράς από τε του τ η ς κινήσεως είδους του τήν έναντίωσιν έχοντος καί άπό
του μ ε γ έ θ ο υ ς , έ φ ' ου ή άνακάμπτουσα κίνησις έ π ι τ ε λ ε ΐ τ α ι , απερ οΐκεΐα τ η ς
16 κινήσεώς έστιν ώς κ α θ ' αυτό υπάρχοντα α ύ τ η , λ έ γ ε ι δτι, ο ί ς μ ε ν άν τις
ώ ς ο ί κ ε ί ο ι ς του δεικνυμένου π ι σ τ ε ύ σ ε ι ε λόγοις, ούτοι καί τοιούτοι
τινές εΐσιν, οίκείους λέγων τους έκ των οίκείων τ ψ προκειμένψ γινόμε-
νους συλλογισμούς, ους καί αποδεικτικούς έ'θος α ό τ ψ κ α λ ε ϊ ν έ φ ε ξ ή ς δέ τό
αυτό τοΰτο λογικώς δείξειν έ π α γ γ έ λ λ ε τ α ι . λογικοί δέ είσι συλλογισμοί οι so
20 μ ή δια τών οικείων καί προσεχών τψ προκειμένφ γινόμενοι, ώσπερ οί
πρότεροι, διά τε τών διαφορών τ η ς κατ' ε υ θ ε ί α ν κινήσεως καί διά τοΰ
υποκειμένου τ η τοιαύτη κινήσει μ ε γ έ θ ο υ ς , αλλά διά κοινοτέρων καί καθο-
λικωτέρων καί δυναμένων καί άλλοις έφαρμόζειν, ους εθος α υ τ ψ διαλεκτι-
κούς καλεϊν, ώς δ ι ' ένδοξων γινομένους έ π ι χ ε ι ρ ή σ ε ω ν . Οήσει γάρ έφεξής
25 λόγους ουτε τοις κατά τόπον μόνον κινουμένοις προσήκοντας ουτε έκ τών
τούτοις μόνοις καθ' αυτό υπαρχόντων είλημμένους, αλλά | καί πασι Β05 ν
τοις έξ αντικειμένων ε ι ς Αντικείμενα μεταβάλλουσι καί έκ τών αντικειμένων
είλημμένους, απερ ου μόνον τοις κατ' ε υ θ ε ί α ν κινουμένοις κυρίως καί ου
μόνον τούτοις αλλά καί πασι τοις μεταβάλλουσιν υπάρχει.

30 ρ. 2 6 4 » 9 "Απαν γάρ το κινούμενον συνεχώς Ιως τοΰ ή γ ά ρ δια-

λαμβανομένη σ τ ά σ ε ι ου μία.

" Ο τ ι μ η δ ε μ ί α κίνησις έξ έναντίου εις έναντίον γ ι ν ο μ έ ν η σ υ ν ε χ ή ς είναι ίο

δύναται, δείκνυσι προλαβών αξίωμα καθολικόν το λέγον, δ τ ι παν το διά
κινήσεως συνεχοΰς έ π ί τι άφικνουμενον ακωλύτως ε ι ς δπερ ήλθε πληρώ-

1 πιστεύσειεν Α : λόγοις πιατεύσειε a (ut Arist. cod. Η ) : πιστεύσειε (πιστεύσει Ε 1 ) λόγοις

Arist. vulg. cf. v. 16 2 ταύτό a συμβαίνειν a : συμβαίνον A 25 μόνων a
28. 29 καί où μόνον τούτοις A : om. a. fortasse κυρίως tiansponeuduui post τούτοις
31 μία έστίν a
1302 SIMPLICII IN PHTSICORÜM VIII 8 [Arist. p. 264 >9]

σαν την κίνησιν έπΐ τούτο την όρμήν είχε καί δτε της κινήσεως ήρχετο · 305 ν
πάν γάρ το κινούμενον ώσπερ από τίνος ώρισμένου κινείται, ουτω καί έ π ί
τι ώρισμένον, άν μή όπό τίνος έμποδίζηται. οίον εί κάτω τι κινηθέν άν-
εμποδίστως ένήνεκται, καί δτε έκινείτο έπί το κάτω την όρμήν ε ί χ ε · καί 15
5 où μόνον δτε πλησίον ην ήδη του κάτω, αλλά καί ά φ ' ou της κινήσεως
ήρχετο, δι' ής συνεχώς έπί τούτο ένήνεκται, ώς είς τούτο έλευσόμενον
ήρχετο κινεΐσθαι. τ ί γ ά ρ μ ά λ λ ο ν έν τ ω δε ή έν τ ψ δ ε γινόμενον; τούτο
γαρ σημαίνει το τ ί γ ά ρ μ ά λ λ ο ν νυν ή π ρ ό τ ε ρ ο ν ; ομοίως δέ, φησί,
καί έπί των άλλων κινήσεων· où γάρ έπί μόνης της φοράς, έφ' ής
10 ώς έπί παραδείγματος έγυμνασε τό αξίωμα, αληθής, φησίν, έστίν ó λόγος,
αλλ' ομοίως αληθής καί έπί των άλλων κινήσεων της τε αλλοιώσεως καί
της αυξήσεως τε καί μειώσεως, καί δλως των είς τά έναντία μεταβαλ- 20
λούσων· où γάρ δή έπί της γενέσεως καί φθοράς, ώς μαθησόμεθα. τού-
του ουν α λ η θ ώ ς ήξιωμένου διά συνημμένου τινός τοιούτου δείκνυται το
15 προκείμενον, ώς έπί παραδείγματος της φοράς γινομένου του λόγου, εί
γάρ το έπί της ευθείας κάτωθεν άνω φερόμενον, δταν άνω γένηται, μή
ή σ υ χ ά ζ η καί ήρεμη, αλλά τ η αυτη όρμη συνεχώς φέρηται κάτω, δήλον
δτι διά το άξίωμα καί δτε ήρχετο της κάτωθεν κινήσεως τήν όρμήν έπί
το κάτω είχε, και où μόνον δτε γενόμενον άνω κινείται κάτω. το δή 26
20 από του κάτω κινούμενον, εί συνεχώς κινείται, αμα τήν όρμήν εχει έπί
τε το άνω κινηθήναι καί έπί το κάτω. άλλά μήν ή είς το άνω τ η είς
το κάτω έναντία· ές έναντίων γάρ. το άρα έπί της ευθείας κινούμενον,
εί συνεχώς κινείται, τάς έναντίας κινείται· τοΰτο δέ αδύνατον ώστε αδύ-
νατον καί ω τούτο ήκολούθησε το τό έπί της ευθείας κινούμενον συνεχώς
25 κινεΐσθαι τε καί άνακάμπτειν. λαβών δε το μέν Α τήν αρχήν της ευθείας,
το δε Γ το πέρας, καί Οείς το συνεχώς κινούμενον έπί της ευθείας άπό so
τε του Α έπί τό Γ , καί από του Γ έπί το Α κινήσεσθαι ομοίως, καί
συναγαγών δτι το κινούμενον ούτως άμα τάς έναντίας κινήσεται, διά τί
τοΰτο 2πεται, όπέμνησεν ειπών έ ν α ν τ ί α ι γ ά ρ α? κ α τ ' ε ύ θ ε ΐ α ν . τοΰτο
30 δέ, έπειδή άπό έναντίων· έναντία γάρ άλλήλοις τά της ευθείας πέρατα,
τό μεν άνω τ ψ κάτω, το δέ δεςιον τ ω αριστερό), το ôà εμπροσθεν τ ψ όπι-
σθεν· ταΰτα γάρ où μόνον κατά τήν πρός η μ ά ς σχέσιν ούτως εχει, αλλά
τ η αυτών φύσει πρότερον έν τ ψ κόσμψ δείκνυται δντα, ώς έν τ ψ δευτέρψ 35
της Περί ούρανοΰ διδασκόμεθα. ίπεται δέ τι καί άλλο άτοπον τ ψ το έπ'
35 ευθείας κινούμενον συνεχώς κινεΐσθαι καί άνακάμπτειν. εί γάρ το κάτωθεν
κινούμενον άπό του Α έπί τό κάτω πάλιν τό Α συνεχώς καί καθ' όρμήν
οίκείαν ένεχθήσεται, έπί τό γενέσθαι έν ψ έστι κινηθήσεται· τοΰτο δέ
άτοπον, ούδέν γάρ κινείται διά τό γενέσθαι έν ψ έστι. το γάρ κινούμενον
πόθεν ποι κινείται, είτα καί τρίτον άλλο άτοπον έπάγει τ ψ συνεχώς κι-

17 ήσοχάζει καί ήρεμεί a φέρηιται Α: φέρεται a 24 ήκολούθη a 33 ab-

των Α 34 Περί ούρανοΰ] Β 2 sqq. p. 284 b G sqq. oi. 35 έπί της είδείας Exc.
39 τψ a: τό A
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 264«9. 21] 1303
νεϊσθαι τά έπί της εόθείας άνακάμπτοντα, το μεταβάλλει» τι έκ τούτου, έν 305ν
ψ ούδέπω εστίν, εΐ γάρ το φερόμενόν ποι εύ&ο τω της κινήσεως αρζα-
adai έπ' έκεϊνο φέρεται, έν' ο έλεύσεται το κάτωθεν κινούμενον, εόθυς <5ν
κινοΐτο où μάλλον την εις το άνω ή την έπί το κάτω· αλλά ή κάτω γι-
ο νομένη κίνησις έκ του άνω γίνεται· κινηθήσεται άρα το κάτωθεν κινού-
μενον καί έκ του άνω, έν φ ουπω έστίν où γάρ ές άλλου τινός ή είς το
κα'τω φορά· αλλά μην αδύνατον το πόθεν κινουμενον έκειθεν κινεϊσθαι
μή ον έν έκείνψ, ές ου έκείνην την κίνησιν κινήσεται. εί γάρ τις αυτό 45
λέγοι τότε την κάτω κινεϊσθαι, οταν έν τψ άνω γένηται, ομολογήσει αότό
10 πρώτον έν τψ άνω γίνεσθαι· γινόμενον δε έν τψ άνω και άπογίνοιτο äv
απ' αυτοΰ, ουτω δε οόκετι äv κινοΐτο συνεχώς.
Άλλ' έρεΐ τις ίσως ένιστάμενος, δτι κατά τούτον τον λόγον, οόδέ
κάτωθεν άνω κινουμενον συνεχώς κινήσεται· το γάρ κάτωθεν αρχόμενον
έπί το άνω κινεϊσθαι δει πρώτον έπί το μέσον ένεχθήναι, είθ' ούτως
16 από του μέσου έπί το άνω, ώστε από του έν ψ οίίπω έστί κινείται· oôôè
τοΰτο άρα συνεχώς κινήσεται καίτοι μή άνακάμπτον. αλλά ρητέον, δτι 60
πρώτον μεν ή άνω κινησις ούκ από του ημίσεως ή μέσου λέγεται γίνεσθαι,
άλλα κάτωθεν, επειτα ού δει το συνεχώς είς τί> άνω κινουμενον έν τψ
ήμίσει γενέσθαι* γινόμενον γάρ έκεΐ ανάγκη καί άπογίνεσθαι καί ένεργεία
20 το ήμισυ διαιρούν μεταςυ ήρεμεΐν· αλλ' είναι μεν ρηθήσεται κατά το
ήμισυ το κινουμενον συνεχώς έπί το άνω, ού μεντοι γίνεσθαι, έν μεντοι
τψ άνω άνάγκη πρότερον γίνεσθαι το έπί το κάτω κινεϊσθαι μέλλον, ου
γάρ I άπλοΰ τίνος ή έπί το κάτω κίνησις, ώστε έν ψ οΰπω γέγονεν 306r
δφεΐλον γενέσθαι έκ τούτου αν ήδη κινοΐτο. εί ουν ταύτα αδύνατα τό τε
25 άμα τάς έναντίας κινεϊσθαι και το έπί το γενέσθαι έν ψ έστι κινεϊσθαι.
και τρίτον το έκ τούτου κινεϊσθαι τι έν ψ ουπω έστί· ταΰτα δε ?πεται
τψ συνεχή λέγοντι την έπί της ευθείας άδύνατον το συνεχή αύτήν είναι, ó
δέ 'Αλέξανδρος καί ταύτην ταΐς είρημεναις προστίθησι την έπιχείρησιν ουκ 5
από του αυτού αξιώματος όρμωμενην· " ε ί γάρ αδύνατον, φησί, τή κατά
30 φύσιν κινήσει την παρά φύσιν είναι συνεχή καί μίαν, τψ δε έπί της ευ-
θείας κινουμένψ καί ανακάμπτοντι ανάγκη, εί την έτέραν κινείται κατά
φύσιν, την έτέραν παρά φύσιν κινεϊσθαι, ουκ έ'στι δη συνεχής ή έκ της
κατά φύσιν καί παρά φύσιν συγκειμένη."

ρ. 264»21 Έ τ ι καί έκ τώνδε φανερόν καθ' ολου μάλλον εως του

35 οτι ουκ ε σ τ α ι σ υ ν ε χ ή ς ή κίνησις.

Πρότερον μεν έπί τής κατ' ευθείαν φοράς έποιεΐτο τον λόγον, είτα
έπί πάσης τής κυρίως κινήσεως, έφ' ής ές έναντίου είς έναντίον ή μετα-

2 εΰθί) Α: ευθύς a 25 έπί τό A cf. ρ. 1302,37: έπί τοι a 32 εστι δή seri psi: εστι
δέ Α: äv εΐη a 33 κατά φύσιν καί παρά φύσιν Α: έπί τό ανω χαί έπί τό κάτω a
34 ετιΑ: ετι òè a (Arist. praeter FHIK) 35 εσται A (Arist. Ε): ίστι a (Arist. vulg.)
1304 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 264»21]

βολή γίνεται, κδν Ιπί παραδείγματος χαΐ τότε της εόθείας ó λόγος προήει. 306 Γ
νΰν δέ καθολικώτερον έπί πάσης μεταβολής ή άπόδειξις γίνεται τής καΐ
τήν γένεσιν περιεχοΰσης καί τήν φθοράν· τ η γάρ στερήσει προσχρήται, 20
ώς πάντων των μεταβαλλόντων ε ί τ ε κατά τόπον ε"τε κατά ποιότητα ή
5 ποσότητα ή κατ' οόσίαν έκ τής οίκείας γινομένων στερήσεως, είχότως
οδν κ α θ ό λ ο υ μάλλον εΪπεν έρεΐν π ε ρ ί πάσης κινήσεως, τουτέστι
περί πάσης μεταβολής, παν γάρ το μεταβάλλον εΓς τι, ο μ η πρότερον ήν,
έκ τοΰ μ ή τόδε καί έκ τής οικείας στερήσεως εις τό εΐναι τόδε τι μετα-
βάλλει, ώς έν τω πρώτφ τήσδε τής πραγματείας έδείχθη. ó δέ λόγος
10 έστίν αότφ τοιούτος· λαβών δτι τά μ ή α ιδίως άλλα ποτέ κινούμενα τ ω ν 25
είρημένων τινά κινείται κινήσεων έκ των άντικειμενων ε?ς τά άντι-
κείμενα ( ή γάρ κατά γένεσιν καί φθοράν ή κατά αυ'ίησιν καί μείωσιν ή
κατά άλλοίωσιν ή κατά τήν έ π ' ευθείας φ ο ρ ά ν δήλον δέ δτι μ ή αεί κι-
νούμενα καί ηρεμεί ποτε των ηρεμιών τινα, αΐτινές είσιν έν τοις άντι-
15 κειμένοις γινόμεναι των έφ' δ κινείται τά κινούμενα· ουτε γάρ κίνησις
άλλη παρ' έκείνας έστίν ουτε ηρεμία παρά ταύτας), συλλογίζεται ουν, δτι
τό μ ή άιδίως κινούμενον ή τών ε ί ρ η μ έ ν ω ν τ ι ν ά κινήσεων κινείται ή 30
των α ν τ ι κ ε ι μ έ ν ω ν τινά αυταΐς η ρ ε μ ι ώ ν ήρεμει. τί> δέ κινούμενον
τών είρημένων τινά κινήσεων μή άιδίων προ τοΰ χινεΐσθαι αυτήν
20 ήρεμεΐν ανάγκη τήν μεταξύ ταύτης τε τής κινήσεως καί τής άντικειμένης
αυτή ήρεμίαν· τό δέ μεταξύ ηρεμούν ου κινείται συνεχή κίνησιν· και
ουτω μέν καθολικώς έπί πάσης μεταβολής άποδέδεικται τής έκ στερήσεως
γινομένης, λοιπόν δέ τ η κατ' ευθείαν άνακαμπτούση φορά, περί ής προέ-
κειτο δεικνύναι, δτι οδκ έ'στι συνεχής, έφαρμόττει τον λόγον. εΐ γάρ έναν- es
•25 τίαι μέν αΕ κατ' ευθείαν κινήσεις, ή άπο τοΰ άνω έπί τό κάτω τ η άπο
τοΰ κάτω έπί τό ά'νω, ήτοι ή άπο τοΰ Α έπί το Γ τ η άπο τοΰ Γ έπί
τό Α , καί διά τοΰτο ου δυνατόν άμα άμφοτέρας κινεΐσθαι το κινούμενον
από τοΰ Γ έπί τό Α , α ν ά γ κ η π ρ ό τ ε ρ ο ν ή ρ ε μ ή σ α ι π ρ ο ς τ ψ Γ· αυτη
γάρ ήν ή α ν τ ι κ ε ί μ ε ν η η ρ ε μ ί α τ η από τοΰ Γ κ ι ν ή σ ε ι , μεταςί) τών
30 δυο κινήσεων ουσα καί διακόπτουσα αυτών τήν συνέχειαν. δήλον ουν δτι
ουκ έ'στι συνεχής ή κατ' ευθείαν κίνησις. ή μέν ουν δλη άπόδειξις τοΰ
λόγου τοιαύτη. 40

Ειπών δέ τ ο δ έ μ ή ά ε ί κινούμενον τήνδε τήν κίνησιν, πώς

χ ρ ή λαμβάνειν τ ή ν δ ε τήν κίνησιν έςηγήσατο διά τοΰ λέγω δε δσαι
35 ί τ ε ρ α ι τ ψ ε ί δ ε ι , κ α ί μ ή ε ί ' τ ι μ ό ρ ι ο ν ε σ τ α ι τ ή ς ό λ η ς . το γάρ τήν
έπί τό άνω κίνησιν κινούμενον, ήτις τω ειδει τής έπί το κάτω διαφέρουσα
καί αντικείμενη αυτη ου δύναται μίαν συνεχή μετ' αυτής ποιεΐν, ανάγκη
προ τής έπί το ά'νω κινήσεως τήν έναντίαν τη κινήσει ταύτη ήρεμίαν
ήρεμείν τήν έν τ ψ κάτω· oò μέντοι το μόριόν τι τής έπί το άνω κινή-
40 σεως τό προς τό άνω κινούμενον, προ τοΰ έκεΐνο κινεΐσθαι ήρεμεΐν άνάγκη. 46

9 πρώτφ] Α 8 ρ. 191 b 15 28 προς aA et Arist. codd. FHIK: την προς Arist. vulg.
35 Ισται aA Exc.: έστιν Arist.
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V I I I 8 [Arist. p. 2 6 4 * 2 1 . o i ] 1305

το á(ip κινούμενον το πρό αυτοΰ μόριον δυνάμει και τούτο έκινεΐτο, καί 3 0 6 Γ
ενός οντος τοΰ ¿μφοΐν είδους ουδέν κωλύει συνεχή την ές ¿μφοΐν είναι
κίνησιν, ν.ο.Ι διά τοΰτο μ ή προηρεμεΐν, ώς το την έτερον τ ω είοει κινού-
μενων προ τοΰ ταότην κινεΐσΟαι άναγκαΐον ήν ή ρ ε μ ε ΐ ν , οτι μ ή οΓόν τ ε τάς
5 αντικείμενα? μίαν συνεχή ποιεΐν ώσπερ τάς κατά μόρια διαφερούσας·
αύται γαρ υπό ηρεμία; ου διακόπτονται, διό και τά συνεχή καί ¿ίδιον
κίνησιν κινούμενα κ α τ ' άλλο μεν α υ τ ή ς ¿ ε ί καί άλλο μόριον κινούνται, τοΰ 50
ν> ~ Î ~ V 5 > /ti Λ -V * / i r

οε ειοους του αυτου οντος ουκ αναγκαζονται προ του την κίνησιν εκεινην
κινεΐσΟαι ήρεμεΐν την άντικειμενην ήρεμίαν τ η κινήσει, ήν κινούνται ωσ-
10 περ τά μ ή τ ά ς κατά μόριον, αλλά τάς κατ' είδος διαφερούσας κινούμενα,
εί γάρ κινητον ήν τήνδε τήν κίνησιν ( κ α ί ) μ ή έκινείτο α υ τ ή ν , έν τ η στε-
ρήσει άν α υ τ ή ς ήν· στερησις δέ ή η ρ ε μ ί α , ές ή ς ή είς τήν κίνησιν έκείνην
μεταβολή· παν γάρ το μεταβαλλον είς τ ι , ο μ ή πρότερον ή ν , έ κ τοΰ μή
τόδε μεταβάλλει, καί | το είς τήνδε άρα τήν κίνησιν μεταβα'λλον, ήν 3 0 6 »
15 ουκ έκινείτο πρότερον, έκ στερήσεως αν είς αότήν μεταβάλλοι· στερησις
δέ ή έν τ ω ¿ντικειμένψ ηρεμία, το γάρ είς τό λευκόν μεταβαλλον ¿πό
τοΰ μέλανος προ τοΰ μεταβα'λλειν είς το λευκον ανάγκη έν τιΰ μελάνι, ές
ου μεταβάλλει είς τό λευκόν, ήρεμεΐν· κάν γάρ έναντίον το μελαν τω
λευκώ, αλλά καί έν τοις έναντίοις το χείρον αεί τον τ ή ς σ τ ε ρ ή σ ε ω ς έχει
20 λόγον.

ρ. 2 6 4 " 1 Έτι δέ καί δδε ó λόγος μάλλον οικείος εως τοΰ τριών Β
γάρ εσται ó αυτός χρόνος.

Δείξας, οτι μ ή έστι σ υ ν ε χ ή ς ή έ π ' ε υ θ ε ί α ς κίνησις διά κοινοτέρων έπι-

χ ε ι ρ ή σ ε ω ν , ας καί λογικωτερας έ κ ά λ ε σ ε , νυν πάλιν το αυτό δι' οίκειοτερων
25 έπαγγέλλεται δεικνόναι, τουτέστιν έ κ των καί)' αυτό υπαρχόντων* τ ά γάρ ίο
κα&' αυτό υπάρχοντά τινι οικεία α υ τ ω έστι· των δέ κ α θ ' αυτό υπαρχόντων
τ η κινήσει το είναι αυτήν έν χ ρ ό ν ω καί το μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς εις τι άμα τε μετα-
βεβληκεναι, είς 8 μ ε τ ε β α λ ε ν , καί άπολελοιπεναι έ κ ε ΐ ν ο , έξ ου μετέβαλεν·
καί)' αυτό δέ καί το τ ω ν νΰν μεταξύ είναι χρόνον. διά τούτων οδν μέλ-
30 λων τήν δεΐξιν ποιεΐσθαι ε ί κ ό τ ω ς δι' οικείων μάλλον φησι τήν νΰν δεΐξιν
έ'σεσΟαι. αί γάρ προ τ α ύ τ η ς έ π ι χ ε ι ρ ή σ ε ι ς α υ τ φ έκ των έναντίων καί των
¿ντικειμένων έγενοντο κοινών όντων προς π λ ε ί ω · διό καί καθολικωτερας 15
έ'λεγεν αυτάς. καί ταύτην μέντοι τήν έπιχείρησιν έκ τ ώ ν καθ' αυτά μέν
ύπαρχόντων τ η κινήσει ποιείται, έ π ί π α σ ώ ν δέ άρμόζουσαν τ ώ ν κινήσεων.
35 διόπερ ώς έπί αλλοιώσεως αυτήν ποιείται. 8 δέ λέγει τοιοΰτο'ν έστιν·
εί σ υ ν ε χ ή ς ή από τών έναντίων είς τά έναντία κίνησις, άμα έ ' φ θ α ρ τ α ί τε
έκεΐνο, ές ου ή μεταβολή, καί γεγονε τό είς 8 ή μ ε τ α β ο λ ή έν τ ω αότω
νΰν· ώστε άμα εφθαρται το οό λευκόν καί γεγονε λευκόν. εί

5 τάς a E x c . : τά Α 11 καί add. a : om. A 28 με-έβαλλεν utrobique hic ut

p. 1306,21 fortasse recte a 33 έπιχείριν A : con·. A '
1306 SIMPLTCII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 264b 1. 6]

ουν σ υ ν ε χ ή ς ή ανάκαμψις, ααα äv ε"η εις τε το Xsuxòv μεταβεβληκος 306»

καί έκ του λευκόυ είς το où λευχόν. ωστε τρία ταΰτα έν τω αυτψ νΰν, 20
δ χρόνον ειπεν λέγων τ ρ ι ώ ν γάρ ε σ τ α ι ó α υ τ ό ς χ ρ ό ν ο ς , ή τε φθορά
τοΰ où λευκού και ή του λευκοΰ γένεσι; και ή έκ του λευκοΰ [ ή ] είς το
5 οό λευκόν μεταβολή· ώστε ε?η fi» το αυτό λευκόν τε και άποβεβληκός
ήδη τι του λευκοΰ· τοΰτο γάρ έκ λευκοΰ μεταβάλλειν. e? δέ δια το μή
συμβήναι τοΰτο το άτοπον μή λέγοιμεν έν τφ αυτφ νΰν είς λευκόν μετα-
βεβληκέναι καί έκ λευκοΰ, αλλ' έν άλλφ καί άλλψ, εσται τις χρόνος έν
μέσφ καί ηρεμία, καί οδκέτι συνεχής ή κίνησις. εί οδν τα μέν έζ 25
10 άνάγκης έν τ φ αυτφ νΰν έστιν, ή τε φθορά τοΰ οδ λευκοΰ καί ή γένεσις
τοΰ λευκοΰ, τά δέ διά τήν υπόθεσιν, δτι κείται συνεχής ή κίνησις, άμα
εσται, το λευκόν καί ή έκ τοΰ λευκοΰ είς το ου λευκόν μεταβολή, εσται
τά τρία έν τω αυτά) νΰν φθορά οό λευκοΰ, γένεσις λευκοΰ, μεταβολή έκ
λευκοΰ είς ου λευκόν. ουτω δε äv γίνοιτο ή έκ τοΰ οό λευκοΰ μεταβολή
15 είς τί> ου λευκόν γινομένη μιας ούσης καί συνεχοΰς της κινήσεως, καί το
έφθαρμένον είς εαυτό μεταβα'λλον το γάρ ου λευκόν έφθαρμένον έν τφ
οό λευκφ πα'λιν eie το ου λευκόν μεταβάλλει οΓον το μέλαν είς το μέλαν· 30
ουδέν δέ έ£ ου μεταβάλλει είς έκεϊνο μεταβα'λλει. οίκειοτέρα οδν αυτη τών
προτέρων ή δεϊίις, δτι έκεϊ μέν το άτοπον συνήγετο περί το έναντίας είναι
20 τάς κινήσεις, ένταΰθα δέ παρά το έν τ φ αυτφ νΰν αμα ποιεΐν τι μετα-
βεβληκός τε εκ τίνος εις τ ι , καί έκ τούτου πάλιν είς τό έζ ου μετέβαλεν
είς αυτό· δσφ οδν οίκειότερον κινήσει χρόνος τών έναντίων, τοσουτφ και
ή δεΐςις ήδε τών προ αότής.

p. 264b6 " Ε τ ι ουκ εί συνεχής ó χρόνος, καί ή κ ί ν η σ ι ς εως τοΰ 86

25 οίον λ ε υ κ ό τ η τ ο ς καί μελανίας.

Τοΰτο πρόσκειται παραμυθουμενον ημών τήν φαντασίαν τήν από της

τοΰ χρόνου συνεχείας καί τάς έν χρόνφ ούσας κινήσεις συνεχίζουσαν. ου
γάρ εί τι έν συνεχεί έστιν, ανάγκη καί αυτό συνεχές είναι, έπεί ουτω γε
πάντα τά έν χρόνφ, xfiv πλείστον αλλήλων άφεστήκη καν άνομοιότατα ή ,
30 συνεχή εσται (ό γάρ πας χρόνος συνεχής)· αλλ' ουκ ανάγκη, ουδέ γάρ τά 40
έν άγγειφ οντά συνεχή ανάγκη είναι, κδν το άγγεΐον συνεχές ή . ô μέν
οδν χρόνος συνεχής, al δέ κινήσεις αί έν αδτφ at είς τά έναντία καί έξ
έναντίων συνεχείς μέν ουκ άν είεν αλλήλαις, έφεξής δ έ · ήν γάρ ταΰτα έφε-
ξής, ών μηδέν ήν μέσον συγγενές, τών δέ είς τά αντικείμενα κινήσεων με-
35 ταξί» κίνησις μέν ουκ εστίν, ηρεμία δέ, ήτις ουκ εστίν ομοειδής τη κινήσει,
ωστε αί ουτω γινόμεναι κινήσεις οό συνεχείς μέν, έφείής δέ άλλήλαις.
δτι δέ μή οίόν τε συνεχή καί μίαν κίνησιν είναι τάς έναντίας, έκ τοΰ 45
όρισμοΰ τών συνεχών εδει£ε· συνεχή γάρ ήν ταΰτα, α προς Ινα κοινόν

3 ypóvov, ν in ras. A 4 ή (ante είς) A : om. a 10 έστι vûv a 19 δεί/';'/ξις A

22 &αω a : ώς A 28 έν τφ συνεχεί a 29 άνομοιότητα A, sed coir. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 8 [Arist. p. 2641> 6. 9] 1307

δρον συνήπτετο καί ών τά πέρατα εν ήν· των ίέ έναντίων ουκ εστι κοι- 306 ν
νος δρος, ουδέ οΐόν τε τά έσχατα τών έναντίων, καθ' δ συναφθήσονται, εν
είναι· έναντία γαρ άλλήλοις καί τά έσχατα τών έναντίων τά δέ έναντία
ουχ εν. πώς γαρ áv εΐτέ, φησί, τά της λευκότητος καί μελανίας έσχατα
5 εν και το αυτό, ώστε τά έναντία, ών και τά πέρατα έναντία, ουκ εσται
συνεχή άλλήλοις; "δύναται δέ τις, φηβΐν ó 'Αλέξανδρος, το έ'σχατον τών δθ
έναντίων το πέρας του δλου συνεχούς άκούειν μιας γάρ καί συνεχούς κι-
νήσεως εν πέρας έ'σται, ωστε το λευκαινόμενον καί το μελαινόμενον εν áv
ε'χοι πέρας, τί δέ áv γένοιτο τοΰτο; ουτε γάρ το μέλαν, δτι μή τής λευ-
10 κάνσεως τοΰτο πέρας ήν, ουτε το λευκόν (οόδε γάρ οιόν τε τοΰτο πέρας
είναι τής μελάνσεως), άλλ' οόδε μΐγμά τι έ£ άμφοΐν, δτι μή αμα άμφο-
τέρας έκινεΤτο. |

ρ. 264<>9 Ή δε έ π ί τής περιφεροΰς έ'σται μία καί σ υ ν ε χ ή ς εως 307'

τοΰ κ α ί μηδένα χρόνο ν διαλείπειν.

15 Δείξας, δτι ουδέ α'ί ά'λλαι παρά φοράν μεταβολαί δύνανται είναι συνε-
χείς οόδε τής φοράς ή κατ' ευθείαν διά τά επόμενα αδύνατα, συνεχή uva
τούτων υποτιθεμένων, λέγει δτι μόνη ή κυκλοφορία δύναται μία καί συνε-
χής είναι, εΐπερ μηδέν αδύνατον επεται τιθεμένης αότής. εί γάρ τάς ά'λλας
κινήσεις μή ούσας συνεχείς έδείκνυμεν διά το αδύνατα άκολουθείν τω ίο
20 συνεχή τινα έκείνων τιθέντι, εί μηδέν αδύνατον επεται συνεχούς τής κυκλο-
φορίας τεθείσης θαρροΰντας χρή ταύτην συνεχή νομίζειν. το γάρ κύκλω
κινούμενον από τοΰ Α άρςάμενον καί έπί το Α πάλιν φερόμενον κατά την
αυτήν όρμήν τε καί ροπήν, ουκ έπί έναντίον τι τφ Α πρώτον έρχεται, ως
έπί τής κατ' ευθείαν κινήσεως έδείκνυτο, καί διά τοΰτο τήν έξ έναντίων
25 συγκειμένην μίαν είναι καί συνεχή αδύνατον ήν έπ' έκείνης* το δέ κύκλω
κινούμενον ουτε έναντίας ού'τε δλως άντικειμένας κινείται κινήσεις έν τή 15
περιφορά, ουτε γάρ μόριόν τι τής από τοΰ Α έπί το Α μορίψ τινί έστιν
έναντίον ουτε δλη ή από τοΰ Α κίνησις έπί το A δλη τη από τοΰ Α έπί
το Α έστίν έναντία ουδέ αντικείμενη δλως. καί δείκνυσι, τίνες είσίν al
30 έν φορά έναντίαι τε καί άντικείμεναι κινήσεις· ουδέ γάρ άπλώς ή άπό τοΰ
Α τη έπί το Α έστίν έναντία ή αντικείμενη (καί γάρ ή κυκλική ούτως
έπιτελεΐται), άλλ' έ'στιν ή από τοΰ Α τη έπί τό Α έναντία, δταν έπ' ευ-
θείας γίνηται· έναντία γάρ τά κατά διάμετρον ταΰτα γάρ πλείστον άλλη- 20
λων άφέστηκε, καί τά άπό τών κατά διάμετρον κινούμενα καί έπ' αυτά
35 πάλιν ως άπό έναντίων καί έπί έναντία [έναντία] έναντίας κινείται κινήσεις.
el γάρ έστι πέρατα τής διαμέτρου τό τε Α καί το Β , ή άπδ τοΰ Α έπί
το Β κίνησις τη άπό τοΰ Β έπί το Α έναντία έστί. διάμετρον δέ λέγει

2 συναφθήαεται E x c . 4 φησι post λευκότητος a G è oro. a 15 oùSè] desi-

deves ulroque loco ουτε 2 2 έπί τό a a : έπί τοΰ α A 29 al om. a 30 ή a :
τήι A 3 1 ttJ a : om. A 35 έναντία alteram A : del. a
 1308 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 8 [Arist. p. 2641> 9. 18]

την τοΰ κύκλου την ευθείαν και ώς èv τ ψ κύκλω παραδεικνύς, και δτι 307^
της διαμέτρου τά πέρατα πλείστον αλλήλων διέστηκε. διό καί έναντίαι
έπι της διαμέτρου άνάπαλιν γινόμεναι. αντικείμενη δέ, φησίν, εστίν
ή κ α τ ά το α υ τ ό μ ή κ ο ς · αί μεν γαρ έπί της διαμέτρου έναντίαι δια το 25
5 πλείστον αλλήλων διεστηκέναι· ομοίως δέ καί αί το άνω καί κάτω πέ-
ρας όρίζουσαι καί τό δείιόν καί άριστερδν καί το εμπροσθεν καί τό όπι-
σθεν τά κατά φύσιν ώς άπο έναντίων των κατά τόπον καί έπι έναντία
γινόμενοι κινήσεις έναντίαι είσί, τά δέ έπ' άλλης τινός ευθείας της τυ-
χούσης, άνακάμπτοντα μέντοι, άντικειμένας κινήσεται κινήσεις, εί καί μ ή
10 έναντίας· ώς γάρ απ' αρχής έπί πέρας ή ώς από πέρατος έπ' αρχήν ή
δτι το μεν ώς προς ήμας άνω, τό δέ ώς πρός ήμας κάτω, καί τό μέν 80
δεζιον προς ημάς, τδ δέ άριστερόν, καί τό μέν ώς προς ημάς εμπροσθεν,
τό δέ όπισθεν. αντίκειται δέ ταΰτα ώς τά πρός τ ι , ώστε πάσαι αί έπί
των τοιούτων ευθειών άνακάμπτουσαι κινήσεις, εί καί μή έναντίαι, άλλ'
15 οδν αντικείμεναί γε. έναντίας γάρ μόνας τάς από των έναντίων ειναί φα-
μεν, έναντία δέ τά κατά διάμετρον " ώ ς πλείστον αλλήλων διεστώτα",
φησίν δ Αλέξανδρος, μήποτε δέ έναντία πέρατα ευθείας έστι καί τά τους
έναντι'ους τόπους ορίζοντα, ώς πρότερον ε ι π ο ν και γάρ της έκ του κέντρου 8δ
ήμισείας ούσης της διαμέτρου έναντία τά πέρατα, διότι τό μέν άνω το
20 δέ κάτω έστί. "'δύναται δ έ , φησίν δ 'Αλέξανδρος, άντικειμένην την κατά
το αυτό μήκος λέγειν, κάν μ ή έπ' ευθείας γένηται· άν γάρ από τίνος ση-
μείου έπί τι σημεΐον πλείους έπιζευχθώσι γραμμαί μή οδσαι ευθεΐαι (μία
γάρ ή από ένός σημείου έφ' εν ευθεία), εσται τά έπί των γραμμών
τούτων κινούμενα άνάπαλιν ουκ έπ' ευθείας μέν άντικινούμενα, έπί δέ τοΰ
•25 αύτοΰ μήκους, αί ουν έπί των τοιούτων γραμμών άντικινήσεις ουκ έναν- 40
τίαι μέν, οτι έπί της ευθείας αί έναντίαι, αντικείμενοι δ έ , δτι άλλήλας
άνθιστώσι καί αλλήλων ε?σίν άναιρετικαί." εί τοίνυν τά μέν έπ' ευθείας
κινούμενα καί άνακάμπτοντα, ή έναντίας κινείται κινήσεις ή άντικειμένας,
οίίτε δέ τάς έναντίας ου'τε τάς άντικειμένας συνεχείς άλλήλαις είναι δυνα-
30 τόν, ουκ áv αί έπ' ευθείας άνακάμπτουσαι συνεχείς εΐεν, την δέ κύκλω
έπί του αυτοΰ ουδέν κωλύει συνεχώς γίνεσθαι καί μηδενα διαλείπειν
χρόνον.

p. 264b 18 Ή μ έ ν γάρ κ ύ κ λ ω κ ί ν η σ ί ς έ σ τ ι ν ά φ ' έ α υ τ ο ΰ ε ι ς έ α υ τ ό , 4»

ή δέ κατ' ε ό θ ε ΐ α ν εις άλλο.

35 Δείξας διά τοΰ προτέρου έπιχειρήματος, δτι ή κύκλψ κίνησις où κω-

2 πλείστων A : corr. Α 1 7 καί om. a 14 xal A (Exc.): om. a 15 είναι

supra add. A 1 19 πέρατα] πέρατα et initio sequentis versus τά Α : πέρατα ταύ-
της a 21 αότό A : om. a 23 εόθεΐαν a 27 άντιστώαι Α 33 ácp'
έαυτοΰ είς έαυτό scripsi (cf. Themistius p. 442,24): i<f έαυτοΰ εις τό (? ?) έαυτό Α: ή άφ'
αίίτοΰ είς το αότό a (ή habet Arist. cod. Η; αυτοΰ Ar. codd. praeter HI έαυτοΰ praebentes;
τό αύτό Arist. vulg., έαυτό cod. F , αυτό, i. e. αυτό HI) : Simplicium legisse άπο τοΰ αότοΰ
είς αυτό patet ex p. 1309,13. 14 34 post ευθείαν add. άφ αϋτοϋ a ex Arist. vulg.
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 8 [Arist. p. 264" 1 8 . 1 9 ] 1309

λύεται εΐναι συνεχής διά το μή έξ έναντίων ή αντικειμένων κινήσεων 307γ

συγκεΐσθαι, ώσπερ ή έ π ' ευθείας, νυν δεικνυσιν, δτι ουδέ κατ' ένέργειαν
εστί τι σημεΐον, έν φ δεήσει γίνεσθαι κα! άπογίνεσθαι κα! μεταξύ ήρεμεΐν,
ώς έπ! των κατ' ευθείαν άνακαμπτόντων έδείκνυτο, καί τοΰτο εν αίτιον
5 του μή συνεχώς κινείσθαι. ή μεν γάρ κύκλω κίνησις από τοΰ αυτού έπ! so
το αυτό γινομένη ουκ έχει τι σημεΐον έπ! τοΰ κύκλου κατ' ένέργειαν, έφ'
ο πρώτον ώρμημένον το κινούμενον, ώς πέρατι κα! ά ρ χ η τ ψ αότψ χρή-
σεται κα! μετάξι) ηρεμήσει, εί γάρ έ'χει τι τοιούτον σημεΐον, ουκ αν από
τοΰ αυτοΰ έπ! το αυτό έλέγετο κινείσθαι, αλλ' έπ1 εκείνο, έν φ έ'δει π ρ ώ τ ψ
10 γενέσθαι, ή δε έπ! της ευθείας από τοΰ αυτοΰ έπ' άλλο γίνεται· έπ!
γαρ το πέρας της ευθείας το άντικείμενον, έν ψ π ρ ώ τ ψ ανάγκη αυτό γε-
νέσθαι ώς έν πέρατι. κα! άνακάμπτον α π ' έκείνου ώς απ' α ρ χ ή ς αυτοΰ,
κινείσθαι πάλιν έπ! τον έξ αρχής τοΰ κινουμένου τόπον, το γάρ α π ό τ ο ΰ 56
α υ τ ο ΰ το από τοΰ τόπου σημαίνει, έν ω έξ | αρχής ήν, κα! το ε ί ς 307 ν
15 α υ τ ό το είς έκεΐνον τον τόπον, τό δέ ε ί ς ά λ λ ο , το είς άλλον τόπον, παρ'
n if- 5 ~ Ύ
ον εξ α ρ χ ή ς ην.

p. 264b 19 Κ α ι ή μ ε ν έν τ ω κ ύ κ λ ψ ουδέποτε έν τ ο ι ς α ό τ ο ΐ ς εως

τοΰ κ α ! έ'στι μ ό ν η τέλειος.

Κα! έκ τούτου τοΰ επιχειρήματος δείκνυσι την διαφοράν τής κύκλω

20 κινήσεως προς την κατ' εόθεΐαν, κ α θ ' ήν διαφοράν ή μέν κυκλψ κίνησις
δύναται συνεχής είναι, ή δέ κατ' ευθείαν ού δύναται, ή μέν γάρ έν τψ
κ ύ κ λ ψ φησί, τουτέστιν ή κύκλψ, ο ό δ έ π ο τ ε έν τ ο ι ς α υ τ ο ΐ ς . κα! προσ- ίο
υπακούει ó 'Αλέξανδρος το ' γ ί ν ε τ α ι ' , Γνα η · ο υ δ έ π ο τ ε έν τ ο ι ς αυτοΐς
γίνεται τ ψ μη5έ ένεργεία τι είναι έν τ ή περιφερείς σημεΐον, έν ψ γινο-
25 μένη στήσεται, ή όλως γίνεται κα! απογίνεται, την δε κατ' εόθεΐαν κα! έ π '
ευθείας πολλάκις έν τοις αότοΐς ανάγκη γίνεσθαί τε κα! άπογίνεσθαι, έ'πε-
σθαι δε τ ψ μεν μηδέποτε έν τοις αότοΐς το μή έχειν ανάγκην στήναι, τ ψ
δε πολλάκις έν τοις αυτοΐς γινόμενον (το) ανάγκην εχειν έν ψ γίνεται
πάλιν κα! πάλιν ΐστασθαι έν α υ τ ω · έν ψ γάρ γίνεται κατ' ένέργειαν, κα! ΐδ
30 απογίνεται α π ' αυτοΰ. μεταξύ δέ τοΰ γίνεσθαι κα! άπογίνεσθαι στάσιν
ανάγκη είναι, ώς δέδεικται πρότερον. τά ουν έπ! τής ευθείας άνακάμ-
πτοντα δίς έν τ ψ αυτω σημείψ γίνεται τελευτώντά τε κα! πάλιν άρχόμενα,
δταν το αυτό διάστημα δίς έφεξής κινήται παυόμενόν τε έπ! τό σημεΐον,
αφ' ου ανακάμπτει, κα! άρχόμενον ά π ' αύτοΰ πάλιν· κα! τοΰτο, οσάκις άνα-
35 κάμπτει, ποιεί, διό ή μεν άε! έν άλλψ σημείψ γινομένη δύναται συνεχής
είναι, ή δε έν τ ψ αότψ πολλάκις γινομένη ου δύναται· Γστασθαι γαρ ανάγκη 20
τα άνακάμπτοντα μεταξύ τοΰ γίνεσθαι κα! άπογίνεσθαι, κα! μέντοι κα! τάς
άντικειμένας κινείσθαι κινήσεις· ουτε δέ τδ ιστάμενον μεταξύ οΰτε το τάς

7 κβί ώΐ ¿ρχή a 26 πολλάκις om. a 28 τό ανάγκην a: άνάγκτ,ν Α: άνάγκη

Exc. 30 του a: τό Α 35 άεί supra add. A 1
1310 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 264b 19]

αντικείμενες κινούμενον συνεχή κίνησιν δύναται κινεΐσθαι. το μέν γαρ 307»

συνεχή κίνησιν κινούμενον μίαν κινείται και άπαξ, το δέ ίστάμενον, εΐτα
κινούμενον τοσαύτας και τοσαοτάκις, όσα'κις έκ στάσεως μεταβάλλει, δταν
ουν ίστάμενον τι πάλιν κινήται έπί τοΰ αυτού άνακάμπτον, διότι μεν Γστα-
5 ται πολλάκις κινείται, τψ δε άνακάμπτον έπί της αυτής κινεΐσθαι πάλιν 2δ
πολλάκις γίνεται την αυτήν κινουμενον καί τοσαυτάκις, οσάκις ανακάμπτει,
πώς ουν ουχί καί ή κύκλω πολλάκις έ'σται κατά ταυτά, ει γε πολλάκις
περιφέρεται; ή ου το πλεονάκις κατά ταότόν γινόμενον εόθέως ήδη και
πολλάκις ταύτην κεκινηται· αλλ' αν κατά μίαν όρμήν και τάσιν καί ροπήν
10 συνεχώς κινουμενον πλεονάκις κατά ταυτο γίνηται, δυνάμει ον καί ουκ ένερ-
γεία ούτως, ώστε το αότό αρχήν και πέρας γίνεσθαι καί μή ήρεμεΐν με-
ταξύ, συνεχής ή κίνησις έσται· έάν δε ηρέμησαν μεταξύ πάλιν κινήται την 30
αυτήν άνάπαλιν ώς έπί τών άνακαμπτόντων, είτε έπ' ευθείας είτε έπί
περιφερείας, πλεονάκις κατά το αυτό γενήσεται τω μίαν εκάστην τών κι-
15 νήσεων τών διαλαμβανομένων υπό τών ηρεμιών Ιδία είναι πολλάς τε ουτω
το κινουμενον κινείται κινήσεις καί πολλάκις, οσάκις γάρ τήν δλην, τοσαυ-
τάκις καί τών μερών αυτής £καστον καθ' έκάστην αυτών άπαξ κινουμενον
έπί του υποκειμένου· οΰτε γάρ ώς έπί ενός οΰτε μίαν έκινεΐτο μή συνε-
χώς κινουμενον. εΐ δέ τις καί έπί τών συνεχών λέγοι τό πλεονάκις κατά ss
20 το αυτό γενόμενον πολλάκις έπ' αυτοΰ κεκινήσϊ)αι, ου κυρίως &ν λέγοι.
oò γάρ κυρίως πολλάκις τφ μή πολλάς, αλλά μίαν τε καί συνεχή είναι
έπί μιας καί συνεχοΰς γινομένην· τά γάρ τών συνεχών μέρη δυνάμει έστίν
έν τοις συνεχέσι καί ου διώρισται καί)' αυτά· διό ουτε πολλάς οΰτε πολλά-
κις, ώς τά άνακάμπτοντα κινείται oò συνεχώς, αλλ' έφεξής. το γάρ άνα-
25 κάμπτον έν ω έπαύσατο από τούτου πάλιν άρχεται· αδύνατον δέ το ουτω
κινουμενον συνεχώς κινεΐσθαι, ώς δέδεικται.

Δείξας δέ, δτι το τήν αότήν πολλάκις κινουμενον ανάγκη τάς άντικει- 40
μένας ' κινεΐσθαι κινήσεις άνακάμπτον καί μεταξύ ήρεμεΐν, έφιστάνει καλώς,
δτι ουχί ή ευθεία τουτου αιτία, άλλά το πεπερασμένον καί τά πέρατα
30 ένεργεία έχον. τοιγαροΰν καί έπί ημικυκλίου καί έπί άλλης ήστινοσοΰν
περιφερείας αρχήν καί τέλος διωρισμένα κατ ένέργειαν έχουσας άνακάμπτειν
ανάγκη τά έπιμόνως κινούμενα, μόνη δέ ή κυκλική ατε μή έ'χουσα άρχήν
καί πέρας κατ' ένέργειαν διωρισμένα συνεχής είναι δύναται, τοιγαροΰν καί
ή έπ' ευθείας, εΐ άπειρος ήν ή ευθεία, ουδέν έκώλυεν το συνεχώς έπ' 4»
35 αυτής Tt κινεΐσθαι, άλλά διότι το έπί τής πεπερασμένης άνακάμπτειν
ανάγκη, καί άμα μεν μεταξύ ήρεμεΐν, αμα δε τάς άντικειμένας κινεΐσθαι,
δι' άμφω συνεχή τήν τοιαύτην κίνησιν αδύνατον είναι, καί τήν αι'τίαν
αυτός συντόμως έπήγαγεν τοΰ μή είναι συνεχή τήν έπί τής πεπερασμένης

4 τι A: om. a δ άνακάμπτον Α: άνακάμπτειν Exc.: άνακάμπτοντα a 7 ταυτά a:

ταΰτα A Exc. 12 ήρεμήίαι a 14 περείας A: corr. Α 1 15 ιδία a: {δίαν Α
του
17 αυτών a: πολλών Α 25 τού Α 33 συνεχής Exc. : ουνεχή aA 34 ευθεία
Α ' : εύ8εΐαν a et ante ras. A 37 είναι a: ήν A
 SIÌIPLICII IN PHYSICORÜM V i l i 8 [Arist. p. 264b 19. 28] 1311

εδθείας. οδ γ α ρ σ υ ν ά π τ ε ι , φησίν, έ π ' α υ τ ή ς τ η à ρ χ "fl τ ο π έ ρ α ς , 307 ν

ώς έπί των κύκλω κινουμένων παν το ληφθέν σημεΐον καί πέρας καί α ρ χ ή
έστιν, ώς κατά παν του πέρατος καί της α ρ χ ή ς συνημμένων διά τον κυ- 50
κλισμον καί ου διωρισμένων ώς έπι της εδ&είας. xäv γάρ καί έπί της
5 ευθείας το πέρας και α ρ χ ή γίνεται τ ψ άνακάμπτοντι καί ή α ρ χ ή καί πέ-
ρας, αλλ' οδ συνήπται ή α ρ χ ή τ ω πέρατι έπί της εδ&είας οίον το Α τ ψ
Β , εί ταύτα είη της εδΟείας πέρατα, έν μέντοι τ ψ κύκλω συνήπται προς
άλληλα ή α ρ χ ή καί το πέρας, διότι οθεν δν άρξηται τό χινούμενον έπί
του κύκλου, είς τδ αδτο καταλήγει διελ&όν τήν του κύκλου γραμμήν. δια
10 τοΰτο δε καί μ ό ν η τ έ λ ε ι ο ς ή κύκλω, οτι ουδέν έκτός έαυτής απολείπει, 55
ώσπερ ή πεπερασμένη ευθεία, καί προσαυ|ξηΟήναι δύναται, ώς εχουσά 308 Γ
τι έκτος έαυτής, ó δέ κύκλος οδ δέχεται προσαύξησιν.

ρ. 2641)28 Φανερόν δε έκ τ α ύ τ η ς της διαιρέσεως 2ως του α μ φ ο - δ

τέρως γαρ συμβαίνει ταδτά κινείσθαι πολλα'κις.

15 Δείςας, οτι τήν μεν έ π ' εδθείας κίνησιν οδχ οΓόν τε συνεχή είναι, τήν
δε κύκλψ δυνατόν, καί χρησάμενος προς τοΰτο τ ψ τήν μεν έ π ' εδ&είας
πολλάκις έν τοις αδτοίς γίνεσ&αι, τήν δέ κύκλψ μηδέποτε έν τοις αδτοΐς
κατ' ένέργειαν, λέγει οτι έκ ταύτης τής διαιρέσεως τής δεικνύσης το μέν
ανακάμπτον πολλάκις έν τοις αυτοίς γινόμενον και αρχήν καί πέρας το ίο
20 αυτό ποιούμενον κατ' ένέργειαν καί δια τοΰτο μεταξύ τε ήρεμοΰν καί πλείο-
νας καί άντικειμένας κινήσεις κινούμενον μή δυνασ&αι συνεχώς κινεΐσδαι,
το δε μή άνακάμπτον δύνασθαι, διά ταύτης ουν φησι τής διακρίσεως δεί-
κνυσ&αι μή μόνας τάς έπί τής εδ&είας καί τάς έπί τοΰ ημικυκλίου καί
όλως τάς κατά γραμμήν πεπερασμένην κινήσεις άνακαμπτόντων γίνεσθαι
25 των έπ' αδτών κινουμένων καί δια τοΰτο μή δύνασί)αι συνεχώς κινεϊσ&αι, 15
αλλά μηδέ τών ά'λλων τινά τών κατά τά ά'λλα τής κινήσεως ήτοι τής
μεταβολής είδη γινομένων (έ'στι δε ταΰτα αυξησις, μείωσις, άλλοίωσις,
γένεσις, φ&ορά) δυνατόν συνεχώς κινεΐσθαι. καί γάρ έν πάσαις ταύταις,
φησί, τά αδτά συμβαίνει κινεΤσΟαι πολλάκις καί τοσαυτάκις, οσάκις υπό
30 ηρεμίας ορίζονται, καί γάρ έν τ η αλλοιώσει, δταν έκ μέλανος είς λευκον
μεταβάλλη καί πάλιν έκ λευκοΰ εις μέλαν καί τοΰτο πολλάκις, τά μεταξύ
τοΰ λευκαίνεσ&αι καί μελαίνεσ&αι πλείονα οντα ήρεμίσματα καί ορίζοντα 20
τάς κινήσεις πλείονας καί έκείνας ποιεΐ· άλλη γάρ κίνησις ή από τής αρχής
τοΰ λευκαίνεσ&αι εως τοΰ πέρατος καί άλλη ή άπό τής αρχής τοΰ μελαί-
3δ νεσί)αι εως τοΰ πέρατος, διότι καί ηρεμία άλλη μέν ή έν τ ψ λελευκάν&αι,
άλλη δέ ή έν τ ψ μεμελάν&αι. ταΰτα ουν λέγει τά μεταξύ εν τε άλλοιώ-

12 6 δέ κύκλος Α : ή δέ κύκλω a 13 δέ A (ut A r i s t . Ε ) : δέ καί a ex Ar. vulg.

14 ταΰτα A 28 post γένεοις add. καί a 31 μεταβάλλει A 32 μελαίνεοθαι
καί λευκαίνεσθαι a 34 καί άλλη — πέρατος (3ό) om. a 35 λελευκα'νθαι Α : λευ-
καίνεβΒαι a 36 μεμελάνβαι Α: μελαίνεβδαι a
1312 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 8 [Arist. p. 264 b 28. 265 »2]

σει καί έν t q κατά ποσόν κινηθεί, τά ανά μέσον των κινήσεων της τε 3 0 8 Γ
κατά αυξησιν καί μείωσιν μεγέθη, έν οις ήρεμείν ανάγκη· ταύτα γάρ
πλείονα ό'ντα πολλάς ποιεί τάς κινήσεις, καί έν γενέσει δε και φθορά
ώσαύτως· πεπερασμένων γάρ οόσών πασών τούτων των κινήσεων άνα- 2δ
6 κάμπτειν ανάγκη τά κινούμενα καί τάς έναντίας ή τάς άντικειμένας κινεϊ-
σθαι. και διά τούτο μή μίαν, αλλά πολλάς κινεΐσθαι κινήσεις έναντίας
ή άντικειμένας, ών δεΐ το πλήθος άπολογίζεσθαι. κάν γάρ διά πλειόνων
των μεταξύ ή μεταβολή γίνηται, κδν δι' έλαττόνων, ουδέν διαφέρει· οΓον
εί ή μεν λεύκανσις διά πλειόνων γίνεται μεταβολών, ή δέ μέλανσις δι'
10 έλαττόνων, ουδέν διαφέρει· δύο γάρ al κινήσεις καί δύο αί όρίζουσαι αύτάς
ήρεμίαι. τά δε μεταξύ οΐμαι ουτω χ ρ ή όρδν ως μή εις είδος τέλειον 30
καταντώντα, ώστε καί στάσει διαλαμβάνεσθαι, οίον εί από λευκού πυρρών
καί από πυρροΰ φαιον καί από φαιοΰ μέλαν γίνοιτο (ταΰτα γάρ ε ί δ η , και
στάσιν εχει έν αυτοΐς το κινηθέν), αλλά διά των ατελών ή κίνησις προίοι.
15 τότε γάρ μία καί συνεχής ά'χρι του μέλανος, ώς έπ' έκεινο της όρμής
οΰσης καί έκεϊθεν γινομένης της άνακάμψεως. ομοίως δε καί έπί τών
άλλων μεταβολών ή γάρ άνάκαμψις έναργώς δείκνυσι την της συνεχείας
διακοπήν. καί εί μεν ά'πειρα ήν τά μεταξύ, δυνατόν ήν λέγειν, δτι ουδέ 8δ
ανακάμπτει τω μηδέ γίνεσθαι έπί τω πέρατι. έπειδή δέ πεπερασμένα
20 έστίν έν τε τω ποιιρ τά μεταξύ (είδη καί έν τω ποσφ τά μεταξύ) τών
ώρισμένων έφ' έκάτερα μεγεθών κατά την οίκείαν έκαστου φυσιν, καί
της γενέσεως καί φθοράς ώρισται τά καθ' α ή μεταβολή ή η ) άντιφάσει
ή ταίς στερήσεσιν, ουδέν το διά πλειόνων ή δι' έλαττόνων άνακάμπτειν
τά κινούμενα έπί τά έναντία ή τά αντικείμενα τον είρημένον λόγον παρα-
25 λυπεί, τά δέ άνακάμπτοντα πολλάκις έν τοις αυτοΐς γίνεται ώς έν πέρατι 40
καί ώς έν ά ρ χ ^ κατά τον είρημένον τρόπον διά τό πολλάς τάς κινήσεις
γίνεσθαι· διό ουδέ μία καί συνεχής ή τοιαύτη.

ρ. 2 6 5 * 2 Δήλον ουν έκ τούτων δτι ουδέ οΕ φ υ σ ι ο λ ό γ ο ι εως του

έ'στω τ ο σ α υ τ α ή μ ΐ ν είρημένα.

30 Δείξας, οτι ουδεμίαν τών ά'λλων κινήσεων καί μεταβολών συνεχή δυ-
νατόν είναι πλην της κυκλοφορίας τοις ουρανίοις μόνοις υπάρχουσαν σώ-
μασιν, αιτιάται τών φυσιολόγων τους π ά ν τ α τά α ι σ θ η τ ά σώματα κ ι ν ε ΐ - Βο
σθαι λέγοντας α ε ί . καί γάρ εί μέν τήν χυκλω κίνησιν έκινεΐτο πάντα,
ώσπερ τά ουράνια, δυνατόν ήν αεί πάντα κινεΐσθαι· έπειδή δέ καί έκ της
35 έναργείας δήλον, δτι τά υπό σελήνην τάς άλλας κινείται κινήσεις άλλοιού-
μενα καί αυξόμενα καί μειούμενα καί κατά τόπον έπ' ευθείας κινούμενα,
καί γινόμενα καί φθειρόμενα (αύται γάρ τών υπό σελήνην αί μεταβολαί),
καί μέντοι καί κατ' εκείνους αύται έν τοις αίσθητοΐς εϊσιν αι κινήσεις

13 είδη a: ήδη Α 14 εχει Α: εχειν a 20 είδη — μεταξύ a : om. A 37 post

σελήνην - - in rasura A
 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 8. 9 [Arist. p. 2G5«2. 1 3 ] 1313
(χαί γάρ γένεσιν καί φ&οράν λέγουσιν) | ρεΐν αεί καί φ&ίνειν τά αισθητά 308 ν
λέγοντες, και δήλον δτι καί αλλοίωσιν έροΰσι καί δτι την γένεσιν καί τήν
φθοράν αλλοίωσιν λέγουσι, διότι το γινεσθαι καί φθίνειν αλλοιουμένων των
σωμάτων έπιτελεΐται. d οδν έδείχθη αδύνατον ον το κατά τινα τούτων
5 των κινήσεων συνεχώς κινεΐσθαι, καί καθόλου δέδεικται, δτι οόδεμίαν ·/.(-
νησιν ένδέχεται συνεχή είναι πλην της κύκλφ, δήλον δτι ουδέ άλλοίωσις 6
ουδέ αυξησις και μείωσις, 5ς έώρων και έκεΐνοι έν τοις αίσθητοϊς, συνε-
χείς είναι δύνανται, τους δέ περί Ήράκλειτον φυσιολόγους εις τήν ένδελεχή
της γενέσεως ροήν αφορώντας, καί δτι γινόμενα και απογινόμενα πάντα
10 έστί τά σωματικά, όντως δέ ουδέποτε οντα, ώς καί ó Τίμαιος είπεν, εικός
έστι λέγειν, δτι αεί πάντα ρεϊ καί δτι εις τον αυτόν ποταμον δις ούκ αν
έμβαίης. τήν γαρ μεταξύ ταύτην τών αντικειμένων κινήσεων ήρεμίαν, ήν
ó 'Αριστοτέλης έξέφηνε, κδν έθεάσαντο, ώς άνεπαίσθητον οδσαν έν οόδενί ίο
λόγψ πρός τήν δλην ροήν έλογίσαντο. μία γαρ χελιδών εαρ ου ποιεί, ώς
15 αυτός ó 'Αριστοτέλης καλώς έν τοις Ήθικοΐς άπεφθέγξατο. έπί δή τού-
τοις συμπεραίνεται τά είρημένα καί υπομιμνήσκει, δτι άπειρος μεν ουδε-
μία έστί μεταβολή· καί γαρ ή συνεχής ουκ άπειρος, αλλ' έπ' άπειρον
άνέκλειπτος γάρ τω πάλιν καί πάλιν ουδέ συνεχής δέ άλλη πλήν της
κυκλοφορίας ούτως ώς άίδιος.

20 ρ. 265a 13 Ό τ ι δέ τ ώ ν φορών ή κ υ κ λ ο φ ο ρ ί α π ρ ώ τ η ίως του τ ώ ν 15

δέ ά λ λ ω ν ο υ τ ε φοράν ο υ τ ε άλλην ο δ δ ε μ ί α ν .

Δείξας, οτι μόνην τών κινήσεων ένδέχεται τήν κύκλφ συνεχή καί
αίδιον είναι (τών γάρ άλλων ουδεμία συνεχής γε πάσα δέδεικται κίνησις), 25
έφεξής δείκνυσιν, δτι καί πρώτη τών κινήσεων ή κυκλοφορία, το μέν ουν
25 τήν φοράν πρώτην εΤναι τών άλλων κινήσεων δεδειγμένον εχει, κείται δέ
αδτφ καί δτι της φοράς ή μέν έπ' ευθείας έστίν, ή δέ κύκλω, ή δέ έκ
τούτων μικτή, τούτω δέ ώς έναργές προσλαβών το τήν μικτήν έ'κ τίνων
υστέραν είναι τών απλών, ές ων μέμικται, δείκνυσι νΰν δτι τής έπ' ευ-
θείας ή κυκλοφορία πρώτη, τούτου δέ δειχθέντος δεδειγμένον έσται, δτι
30 καί πασών έστι πρώτη τών κινήσεων ή κυκλοφορία, είς δέ τήν τούτου so
δεΐξιν προλαμβάνει ώς όμολογούμενα εν μέν, δτι τό τέλειον πρώτον έστι
τοΰ ατελούς, Ιτερον δέ, δτι το άπλοΰν του ουχ άπλοΰ πρώτον, καί δείξας
τελείαν μέν καί άπλήν τήν κύκλφ, μηδέτερον δέ τούτων έ'χουσαν τήν έπ'
ευθείας, συνάγει δτι πρώτη ή κύκλφ τής έπ' ευθείας έστί καί πρώτον

2 καί δτι τήν Α : δτι και τήν a 7 καί (post έώρων) supra add. A 10 ante όντως
add. -/.ai a Τίμαιος] p. 2 8 Α τά δ' au δο'ξη μετ' αίσθήσεως ¿λόγου δοξαοτιίν, γιγνόμενον
καί άπολλύμενον, όντως δέ ουδέποτε ον 11 λέγειν] cf. Heracliti fr. 4 1 . 4 2 Byw. supra
p. 7 7 , 3 1 15 Έ θ ι κ ο ΐ ς ] A 6 . 1 0 9 8 » 1 8 21 φθοράν a post οόδεμίαν suppl.
στάαιν— κίνηαις a, quod nee Themistius t a n g i t nec Simplicius, et Ar. Ε v. 2 5 τήν μέν —
κίνησις ( 2 7 ) e x p u n x i t 2 3 ουδεμία a : οΰδεμίαν Α γε πάσα om. a 26 post
ε&θεία; in rasura A 27 δέ/# A 2 9 δεδειγμένο/#ν A
Comment. Arist. X Siiiipljc. in Phys. 3 3
 1314 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M V I I I 9 [ A r i s t . p. 2 6 5 « 1 3 ]

δτι μή εστίν ή έπ' εόθειας τέλειος δείκνυσιν έχ διαιρέσεως, ή γάρ άπει- 3 0 8 ν

ρον άνάγκη την εόθείαν είναι ή πεπερασμένων, άλλα. την άπειρον εόθεΐαν
πρώτον μέν αδύνατον είναι, τδ γάρ ούτως άπειρον μέγεθος, ώς ένεργεία 85
καί άδιεξι'τητον, δτι μη εστι, δέδεικται έν τω τρίτφ ταύτης της πραγμα-
5 τείας. Ιπειτα εί και συγχωρήσοι τις άπειρον ευθείαν είναι, ουκ άν τι
έκινεΐτο έπ' αδτής· ήν γάρ αδύνατον διε£ελθεΐν ταύτην. εί γάρ τό γινό-
μενον παν τφ δύνασθαι γενέσθαι γίνεται, 8 μή δύναται γενέσθαι, οόδ' άν
γι'νοιτο· τήν δέ άπειρον αδύνατον κινηθήναι· άδιεξίτητον γάρ καί άκατά-
ληπτον τό άπειρον οδδέ· κινείται άρα τι τήν άπειρον, ώστε οόδέ εί ήν
10 άπειρος τις εόθεΐα, έκινεΐτο άν τι τήν έπ' αότής κίνησιν· τήν έ î î ' ευθείας w
άρα κίνησιν έπΐ πεπερασμένης ανάγκη γίνεσθαι. ε? δέ τούτο, ή άνακάμπτειν
ανάγκη τό έπ' αότής κινούμενον ή μή άνακάμπτειν· αλλ' εί μέν άνα-
κάμπτοι, σύνΟετον κινήσεται κίνησιν, έκ δύο κινήσεων συγκειμένην καί
έναντίων άλλήλαις, μή άνακάμπτουσα δέ ατελής εσται· φθαρτή γάρ, τό δέ
15 φθαρτόν ατελές, καί δτι μέν ατελής ή έπ' εόθείας εδειξεν ούτως, έπάγει
δέ λοιπόν δτι ταύτης ατελούς ούσης καί φθαρτής ανάγκη της μέν άτελοΰς
τήν τελείαν προτέραν είναι, τής δέ φθαρτής τήν άφθαρτον κατά τά τοΰ 46
προτέρου σημαινόμενα, καθ' α τήν φοράν των άλλων κινήσεων εδειξεν προ-
τέραν· ήν δέ ταΰτα φ ύ σ ε ι και λ ό γ φ καί χ ρ ό ν ψ · φύσει μέν γάρ πρώτη
20 ή τέλειος καί άίδιος, ofa έστίν ή κυκλοφορία, δτι ταύτης μέν αναιρουμένης
άναιρεθήσονται καί αι άλλαι κινήσεις αί ατελείς καί φθαρταί, οιαί είσιν
αί έπ' εόθείας· ου μήν ή τελεία ταΐς άτελέσι συναναιρεθήσεται. γενέσεως
γάρ καί φθοράς των έπ' εόθείας κινουμένων αίτια ουσα ή κύκλω κί-
νησις, δήλον δτι συναναιρεΐ μέν, oò συναναιρεΐται δέ. τό δέ λ ό γ ω τό τη 50
25 oòoisf σημαίνει, τό γάρ άίδιον καί τέλειον τοΰ φθαρτού καί ατελούς πρό-
τερόν έστι τη ουσία, καί τφ χρόνω δέ, δτι το άίδιον τοΰ μή άιδίου
πρότερον καί το τέλειον τοΰ άτελοΰς. έπειδή δέ οΰπω τελέως δέδεικται
άίδιος ή κυκλοφορία· δτι γάρ συνεχής, έδείχθη ου καθ' 8 κίνησις· τό γάρ
τοιούτο συνεχές πάσα κίνησις εχει, ώσπερ καί το μέγεθος καί δ χρόνος·
30 άλλ' δτι οόκ έχει άνάγκην ουτε περατοΰσθαι ουτε άνακάμπτειν ώς ή έπί
των πεπερα|σμένων γραμμών, έφ' ών ή αρχή και το τέλος απ' άλλη- 309··
λων διώρισται, το δέ ούτω συνεχές ένδέχεται άίδιον είναι, εί έπιμένοι, έν-
δέχεται δέ καί μή είναι, ώς ή των παρ' ήμΤν τροχών κυκλοφορία τών
έν τφ αδτψ τόπω κινουμένων· τά μέντοι έπί πεπερασμένης γραμμής κι-
35 νοόμενα, συνεχή μέν τήν £ως τοΰ πέρατος κινεΐσθαι οόδέν κωλύει, είτε
δέ παύοιτο έν τ<ρ πέρατι είτε άνακάμπτοι, στάσις αυτά διαδέχεται· διό 5
άίδιον είναι τήν τοιαύτην κίνησιν ουκ ένδέχεται. ει ουν ταΰτα αληθώς
είρηται, δήλον δτι τήν μέν κύκλψ ένδέχεται άίδιον είναι, τών δέ άλλων
κινήσεων ουτε τήν έπ' εόθείας φοράν ουτε πολλψ μάλλον τάς άλλας, ών

4 τρίτφ] Γ 5 ρ. 2 0 4 « 2 0 10 έχινοϊτο A : corr. Α 1 10. 11 τήν έπ' εόθείας άρα

χίνησιν om. A: rest, in mrg. A 1 17 toO supra add. A 1 24 τό δέ scripsi: τφ
hi aA 27 έπειδή] desideratili- apodosis 3 1 . 3 2 διώρισται άπ «¡λλήλων a
3 6 άναχάμπτει a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 9 [Arist. p. 265» 13. 27] 1315
έδείχθη πρότερα ή έπ' ευθείας φορά. εΐ ουν πρότερα έστι κατά πάντα 30ft r
τοΰ προτέρου τά σημαινόμενα ην έ ν δ έ χ ε τ α ι ât'Stov ε ί ν α ι τ η ς μ ή έ ν -
δ ε χ ο μ έ ν η ς , προτέρα <5ν ειη ή κύκλω των άλλων πασών κινήσεων δπερ
νΰν δειξαι προέχειτο.

5 ρ. 265»27 Ευλόγως δέ σ υ μ β έ β η κ ε τ ο τ η ν κ ύ κ λ ω μ ί α ν ε ί ν α ι κ α ι ίο
σ υ ν ε χ ή εως τοΰ α ε ί τ ε ή ρ ε μ ε ΐ π ω ς τ ό δλον κ α ί κ ι ν ε ί τ α ι συνεχώς.

Δείξας την κύκλω κίνησιν μίαν καί συνεχή καί άίδιον είναι δυναμέ- 20
νην, την δέ έπ' ευθείας μήτε συνεχή μήτε «ίδιον δυναμένην εΐναι, την
α?τίαν έκατέρου την κυριωτάτην έν τούτοις έξέφηνε. της μεν γαρ έπ' εό-
10 θείας, φησί, κινήσεως διώρισται κατ' ένέργειαν ή αρχή και το τέλος και
το μέσον, έπειδή καί έπι τής ευθείας, έφ' ής ή κίνησις, διώρισται ταΰτα
καί πάντα έστί κατ' ένέργειαν. ή γάρ πεπερασμένη ευθεία αρχήν έ'χει
καί τέλος καί μέσον, ώστε καί το κινουμενον έπ' αυτής καί όθεν άρξεται 25
τής κινήσεως εχει την αρχήν τής εόθείας καί δπου τελευτήσει τό πέρας·
15 ώστε καί περανθήσεται δια τοΰτο ή κίνησις. πρός γ'άρ τοις πέρασιν ήρε-
μεΐ τά κινούμενα ποθέν ποι τής κινήσεως συμπερανθείσης ή προ τής άρ-
χ ή ς . ή δε κύκλω κίνησις ουκ εχει διωρισμένα άπ' αλλήλων την αρχήν
καί τδ τέλος, δτι μηδέ δ κύκλος· οόδέν γάρ μάλλον τοδί το σημεΐον έ π '
αυτοΰ ή άλλο ότιοΰν α ρ χ ή έστιν ή μέσον ή πέρας, ώστε εί μηδέν κεκώ-
20 λυται πάντα μέσα είναι οόκ ένεργεία αλλά δυνάμει, καί μηδέν ήνάγκασται so
αότών πέρας ή αρχή κατ' ένέργειαν είναι ώς έπί τής εόθείας, αλλά πάντα
δυνάμει, ώς έπί τής ευθείας τά μεταξύ τής αρχής καί τοΰ πέρατος, τό
κινουμενον ώσπερ έπί των μεταξύ τής εόθείας δυνατόν συνεχώς κινείσθαι
διά τό μή είναι αρχήν ή μέσον ή πέρας κατ' ένέργειαν ουτω καί τό
25 καθ' δλον τον κύκλον κινουμενον συνεχώς δυνατόν κινείσθαι, διότι καθ' 8
S.V -ξ τοΰ κύκλου τό κινούμενον έπ' αότοΰ, έπί δυνάμει ό'ντος αρχής καί
μέσου καί πέρατος έστιν, αλλ' ουκ έπί ένεργεία όντων, διότι ουδέν των έν 3»
τ φ κύκλψ σημείων διωρισμένως έστιν αρχή ή μέσον ή πέρας ένεργεία
ον, αλλά παν τό ληφθέν καί αρχή καί μέσον καί πέρας είναι δύναται.
30 ούτως ουν ?ξει καί ή κίνησις ή έπί τοΰ κύκλου οίίτε έν αρχή κατ' ένέρ-
γειαν ουτε έν μέσω οΰτε έν πέρατί ποτε γινομένη, διό συνεχής έστιν,
ώσπερ καί ή έπί τής ευθείας ή μετάξι) τών περάτων δύναται ή γε το-
σαύτη συνεχής εΐναι, άλλ' αυτη μέν είς το κατ' ένέργειαν πέρας τής ευ-
θείας έλθοΰσα ηρεμεί, ή δέ έν τ φ κύκλψ μηδενός οντος κατ' ένέργειαν 40
35 πέρατος δύναται μηδέποτε ήρεμεΐν. καί γάρ δυνάμει μέν αεί έν ά ρ χ η καί
μέσω καί τέλει, ένεργεία δέ ούδέποτε. και διά τοΰτο, φησί, το μέν έπ'
ευθείας κινουμενον ποτέ μέν κινείται, ποτέ δέ ήρεμεΐ, δτι πεπερασμένην
οδσαν τήν κίνησιν ήρεμία διαδέχεται, ή δέ σφαίρα κύκλψ κινουμένη αμα

6 άεί A: aiei a (ut Arist. E2) 16 r, a: ή A 32 ή (post καί) supra add. A 1

36 μέσωι-, ω ex o, * in ras. A 1
83*
 1316 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 9 [Arist. p. 265 »27. b8]

κινείται καί ηρεμεί ου την κίνησιν διαδεχόμενης της ηρεμίας (oò γάρ εστι 309··
τι πέρας κατ' ένέργειαν της κινήσεως), άλλα τον αυτόν del τόπον τοΰ κι-
νουμένου κατέχοντος, ώσπερ δέ έπί της κατ' ευθείαν κινήσεως και τοΰ 45
διακόπτεσθαι τήν κίνησιν καί τοΰ μ ή μένειν έν τ ω αυτψ τ ό π φ το κινου-
5 μενον αίτιον έστιν ή α ρ χ ή καί το μέσον δκορισμένα έπ' αυτής της ευθείας,
έ φ ' ης ή κίνησις (από γαρ της αρχής έπί το πέρας τό διωρισμένον τής
ά ρ χ ή ς έρχόμενον το κινουμενον και μεταβαίνει τόπον έκ τόπου από τής
α ρ χ ή ς έπί το πέρας προϊόν καί έν τ ω πέρατι κατ' ένέργειαν οντι γινό-
μενον περατοΐ τήν κίνησιν), ουτω και έπί τοΰ κυκλψ κινουμένου ή α ρ χ ή
10 καί το μέσον καί το πέρας μήτε διωρισμένα οντα αλλήλων μήτε έπί τοΰ 50
κύκλου, έ φ ' ου ή κίνησις αλλ' ενδοθεν, ουτε διακόπτει τήν κίνησιν ουτε
μεταβαίνειν ποιεί το κινουμενον τόπον έκ τόπου· α ρ χ ή δε καί μέσον και
τέλος τοΰ κύκλου τό κέντρον έστίν· α ρ χ ή μέν, δτι κατά τήν από τοΰ κέν-
τρου ί'σην άπόστασιν υφίσταται δ κύκλος, τέλος δέ, οτι πασαι αί άπό τοΰ
15 κυκλου γραμμαί εις αυτό περατοΰνται, μέσον δε, δτι πανταχόθεν ίσον άπό
τοΰ κύκλου διέστηκεν. έπεί ουν ή κυκλψ κίνησις οόκ έπί τό τέλος οόδέ
έπί τήν αρχήν ουδέ έπί το μέσον τοΰ κύκλου γίνεται διωρισμένα οντα |
ώς έπί τής ευθείας, άλλα περί τό κέντρον, τουτέστι περί τήν αρχήν και 309»
τό τέλος καί το μέσον αδιόριστα οντα, δια τοΰτο καί συνεχής εΐναι δόνα-
20 ται καί έν τ ω α υ τ φ γίνεται τόπω. άεί γάρ ισον τοΰ τέλους άφεστώς το
κινουμενον, καί μή προσχωροΰν α υ τ φ μάλλον καί μάλλον ουτε έπί το
τέλος έλθεϊν αναγκάζεται ουτε τοΰ τόπου έκστήναι μένοντος άεί τοΰ περί
δ ή κίνησις γίνεται.

p. 2G5i>8 Συμβαίνει δέ α ν τ ι σ τ ρ ό φ ω ς £ως τοΰ καί διότι πρώτη, δ

25 μέτρον έστί των άλλων.

Καί διά τοΰ μέτρον είναι τήν κυκλοφορίαν των άλλων κινήσεων δει-
κνυσιν, δτι π ρ ώ τ η έστί καί δτι μέν μέτρον, δήλον μέν καί έκ τής έναρ-
γείας· ήμέρα γάρ καί νυ£ τής κυκλοφορίας χρόνος, καί τούτψ καί τοις
τούτου μέρεσι τάς κινήσεις πάσας μετροΰμεν, καί δέδεικταί τε έν τ ω τε-
30 τάρτω τήσδε τής πραγματείας, δτι μέτρον των άλλων κινήσεών έστιν ή ίο
κυκλοφορία, δτε περί τοΰ χρόνου τον λόγον έποιεΐτο. οτι δέ τό μέτρον
πρώτον των μετρουμένων, δήλον, ε?περ παν το μετρούμενον υπό τοΰ άπλου-
στάτου των έν τ ψ αυτφ ειδει μετρείται, το πλειόνων π η χ ώ ν υπό πή-
χεος, το πλειόνων ποδών υπό ποδός καί τό δακτύλων υπό δακτύλου καί
35 ó αριθμός υπό μονάδος· το δε άπλούστερον τοΰ συνθετωτέρου πρώτον,
έπέστησεν δέ καλώς, δτι οό μόνον έκ τοΰ μέτρον είναι δείκνυται το πρώ-
την είναι, άλλα καί έκ τοΰ πρώτην εΐναι τήν κυκλοφορίαν, δπερ δια πολ- 15
λών άποδέδεικται, τό μέτρον αότήν είναι συνάγεται, τό γάρ πρώτον άπλου-

20 άφεστώς a Exc.: άφεστός Α 23 γίνεται A Exc.: om. a 29 τε] desideres δε

29. 30 τετα'ρτψ] Δ 14 ρ. 2231)18
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 9 [Arist. p. 2651> 8. 11] 1317

στατον, το δέ άπλούστατον μέτρον έν τοις μετρητοίς, αντακολου&εΐ γάρ 309 ν

άλλήλοις τό τε πρώτον καί τό μέτρον, δπερ αυτός αντιστρόφως συμβαίνειν
εΐπεν. ó δέ 'Αλέξανδρος την γραφήν εύρων ούτως εχουσαν κ α ι γ ά ρ δτι
μέτρον των κινήσεων ή φορά, πρώτην άναγκαΐον αυτήν είναι,
ó " τ η ν φοράν, φησίν, αντί της κυκλοφορίας εΐπεν τ ψ του κοινοΰ όνόματι
χρησάμενος έ π ' αυτής, έγώ μέντοι εν τισιν άντιγράφοις αντί του ή φ ο ρ ά 20
ή π ε ρ ι φ ο ρ ά γεγραμμένον ηυρον."

ρ. 265 Μ Ι " Ε τ ι δε κ α ί ό μ α λ ή έ ν δ έ χ ε τ α ι ε ί ν α ι τ η ν κ ύ κ λ ω εως τοΰ

αλλ' εκτός.

10 Τό αίτιον τ η κυκλοφορά της συνεχούς τε καί έν ταύτω κινήσεως,

δπερ ήν το την αρχήν καί τό τέλος μή είναι έν τ ω κύκλο), αλλ' έκτος 25
αυτοΰ, τούτο καί τοΰ μόνην αυτήν όμαλή δύνασθαι κινησιν κινείσθαι αίτιον
ειναί φησι. καί τούτο δε αυτήν τελειοτέραν και πρώτην τη φύσει δείκνυσι'
το γάρ ομαλές τελειότερον καί πρώτον του ανώμαλους, πάλιν δέ κατά
15 τήν προς το έ π ' ευθείας παράθεσα καί τήν έκείνου άνωμαλίαν τό της
κυκλοφορίας όμαλες συλλογίζεται, τά μεν γάρ έπ' ευθείας καί κατά φύσιν
καί παρά φυσιν κινούμενα άνωμαλώς άπό της άρχής προς το τέλος φέρε-
ται. τά μέν γάρ παρά φύσιν καί βία κινούμενα τά μεν ριπτούμενα Οαττον so
μεν προς τ η αρχή κινείται, βραδύτερον δέ αφιστάμενα έκλυομένης τότε
20 της τοΰ ρίψαντος δυνάμεως· τά δε έλκόμενα βραδύτερον μέν έν α ρ χ ή ,
θάττον δέ τ ψ ελκοντι πλησιάσαντα. τά δε κατά φύσιν κινούμενα θαττον
κινείσΟαι, δταν ήδη πλησιάζη τοις ο?κείοις τόποις, πεπίστευται. πάντα
γ ά ρ , φησί, τά κατά φύσιν κινούμενα, ο σ ψ π ε ρ áv ά φ ί σ τ η τ α ι τ ο ΰ ήρε-
μοΰντος, τουτέστι τοΰ έν ψ ήρέμει παρά φύσιν δηλονότι προ τοΰ τήν
25 κατά φύσιν ταύτην κινηΟήναι κινησιν, Ο α τ τ ο ν φ έ ρ ε τ α ι , ή γάρ βώλος 35
μετά τήν ά'νω ήρεμίαν παρά φύσιν ουσαν έπί τό κάτω κατά φύσιν κινου-
μένη Οάττον φέρεται προς τ ω κάτω καί το πΰρ προς τ ω ά'νω, τοΰτο δέ
διά τό α π ' αρχής αλλότριας προς το τέλος οίκείον έπείγεσί)αι. μόνη δέ
ή κύκλω τ ψ αεί ί'σον αφεστάναι της α ρ χ ή ς καί τοΰ πέρατος, δπερ εστί
30 τό κέντρον, όμαλώς αεί κινείται οΰτε α π ' αότοΰ ουτε προς αυτό κινου-
μ έ ν η , αλλά περί αυτό" ου γάρ έν το} κύκλιο ή α ρ χ ή καί τό τέλος, Γνα
απ' αύτοΰ καί έ π ' αυτό φέρηται, αλλ' έκτος ήτοι έντός. διό περί αυτό «
ίσον άπέχον αεί ομοίως κινείται, τδ δέ κατά φύσιν κινούμενον πλησίον τοΰ
οικείου τόπου γενόμενον θάττον φέρεται ή ως προς συγγενές, ή οτι έ'λατ-
35 τον τ ψ πλησιάζοντι το έμποδίζον καί διαιρούμενον, τό δέ έ'λαττον εύδιαι-
ρετώτερον, ή οτι όμοιότερον αυτψ το τοΰ οίκείου πλησίον καί ουχ ομοίως

δ τψ] τό Α 8 όμαλή ex όμαλή Α: όμαλή ν a (ut Arist. FIK) 14 κατά a:

τά A 23 φηοι, quod obi. A, suppl. A 1 post άφίστηται add. πλεϊον (vel πλείω)
Arist., quod interpolatimi vidoatur conferenti Bonitzii ind. p. 533 a 42 25 φέρεται
Οαττον Arist. 26 rò a: oui. A 31 'ίνα] είναι A: IV a
1318 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 9 [Arist. p. 265b 11. 17]

έναντίον, ωσπερ το δθεν ήρχετο τη« κινήσεως, ή βτι άρχεται μέν της 309 ν
έπΐ το οίκείον κινήσεως άρτι μεταβεβληκός από τοΰ έναντίου, χαί μήπω
τελέως των έκείνου ποιοτήτων άπηλλαγμένον, έξ ών εις ταύτας μετέβαλλε, «
προϊόν δε ειλικρινέστερον γίνεται, εί οδν διά τήν είς τούτο 8 γέγονε μετα-
5 βολήν τήνδε κινείται τήν κίνησιν, οταν τελέως και είλικρινώς είς αότό με-
ταβάλη, Οαττον αότήν κινηθήσεται· τότε γάρ και τήν ροπήν, καθ' ήν κι-
νείται, τελειοτέραν ε χ ε ι .

ρ. 265 b 17 " Ο τ ι δέ ή κ α τ ά τ ό π ο ν φορά π ρ ώ τ η τ ω ν κ ι ν ή σ ε ω ν εως

του I ά π λ ώ ς δ ε κ ι ν ε ϊ σ θ α ι ou φ α μ ε ν . 310Γ

10 Έ θ ο ς έστί τψ Άριστοτέλει μετά τάς αποδείξεις καί τάς των προ

αυτού μαρτυρίας ώς συμφωνούσας αότοΰ ταϊς αποδείξεσι παράγειν, iva ίο
διά μέν των αποδείξεων διδάσκη καί άναγκάζη τοί>ς έντυγχάνοντας, διά
δε τής των άλλων μαρτυρίας πειθώ βεβαιοτέραν έμποιη τοΐς άκούουσιν.
ουδέ γάρ ώς αποδείξει χρήται τη των f νεωτέρων μαρτυρίκι, ώσπερ τοις
15 νεωτέροις εθος έστί. τοΰτο ουν καί νΰν ποιεί τό πρώτην είναι των κινή-
σεων τήν κατά τόπον πιστούμενος και έκ τοΰ πάντας τους περί τούτων
αποφηναμένους έπΐ τοΰτο ένεχθήναι ώσπερ υπ' αδτής τής φύσεως οδηγού-
μενους, ώς αυτός έν άλλοις λέγει, μαρτύριον δέ τοΰ πρώτην των κινήσεων 15
τήν κατά τόπον φοράν τιθεσθαι καί τοί>ς προτέρους φυσιολόγοος παράγει
•20 τους μνήμην κινήσεως ποιουμένοος τ ά ς α ρ χ ά ς και αίτια κινήσεως αποδι-
δόναι τά τ ο ι α ύ τ η ν κ ί ν η σ ι ν κινοΰντα. διάκρισις γάρ καί σύγκρισις
κινήσεις είσί κατά τόπον, ή δέ Φ ι λ ί α καί τό ΝεΤκος τά παρ' Έ μ -
πεδοκλεΐ ποιητικά αίτια κατά φοράν κινεί, και ή μέν συγκρίνειν, το δέ
διακρίνειν λέγεται τά στοιχεία, λέγει γάρ ó Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς ·
25 άλλοτε μέν Φιλότητι συνερχόμεν' είς §ν άπαντα,
άλλοτε δ' αυ δίχ' Ικαστα φορεύμενα Νείκεος εχθει. 20
καί πάλιν·
ουτω γάρ συνέκυρσε θέων τότε, πολλάκι δ' άλλως,
καί ό νοΰς δέ παρά Αναξαγόρα διακόσμων καί κινών έξ αρχής τάς όμοιο-
30 μερείας διακρίνειν αότάς λέγεται, ουτω μέν οί ποιητικόν αίτιον προϊστά-
μενοι τής γενέσεως των όντων, καί οί ποιητικού δέ μη μνησθέντες αίτιου,
περί δέ κινήσεως λέγοντες, ώς οί περί Δημόκριτον διά τό κενόν καί ούτοι
τήν κατά τόπον κίνησιν κ ι ν ε ϊ σ θ α ι λέγουσι τ ή ν φ ύ σ ι ν , τουτέστι τά φυ-
σικά καί πρώτα και άτομα σώματα, ταΰτα γάρ έκεϊνοι φ ύ σ ι ν έκάλουν
35 και ελεγον κατά τήν έν αυτοίς βαρύτητα κινούμενα ταΰτα διά τοΰ κενοΰ 25

3 μετέβαλλε a : μετέβαλε A Exc. 5. 6 μετοβοίλλη a 14 νεωτέρων aA: conicio

προτέρων: Brandis πρεσβυτέρων, Zeller <προγε)νεστέρων 18 άλλοι?] intellegit, nisi
fallor, Metaphys. A 3. 984" 18. »9 22 εΐοί post τόπον Arist. 24 Εμπεδοκλής]
v. 67. 68 Stein., 94. ί)5 Karsten, cf. supra p. ¿5,29 26 φορεύμενα, superscr. ou A
27 πάλιν] y. 167 St., 204 Κ. cf. supra p. 327,18 28 τοτέ Torstrik 30 μέν A:
μέν oùv a
 SIMPLICII IN PHYSICORDM VIII 9 [Arist. p. 2 6 5 M 7 ] 1319

εί'κοντος καί μ ή άντιτυποΰντος κατά τόπον χινεΐσΰαι* ' περιπαλαίσεσθαι' 310Γ

γάρ ελεγον αυτά. καί oò μόνον πρώτην, άλλα και μόνην ταυτην ούτοι
κίνησtv τοις στοιχείοις άποδιδόασι, τάς δε άλλης τοις έχ των σ τ ο ι χ ε ί ω ν
αυςάνεσθαι γαρ καί φδίνειν καί άλλοιουσΟαι και γίνεσ&αι καί φ9είρεσ0αι
5 προσκρινομένων και άποκρινομένων των πρώτων σωμάτων φασίν. εί ουν
τοις πρώτοις τήν διά του κενού κίνησιν άνατι&έασιν, ή δέ δ ι α τό κ ε ν ό ν
κ ί ν η σ ι ς φορα' έ σ τ ι ν èv τ ό π ψ , δήλον οτι πρώτην ταυτην ήγοΰντο των 80
κινήσεων, ή γαρ των πρώτων πρώτη.
Ίστέον δέ, δτι πολλά μεν των βιβλίων ούτως εχει τήν γραφή ν
10 σ υ γ κ ρ ι ν ό μ ε ν ω ν κ α ι δ ι α κ ρ ι ν ο μ έ ν ω ν των ατόμων σωμάτων φασίν.
ó δέ 'Αλέξανδρος σ υ γ κ ρ ι ν ό μ ε ν ω ν καί ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ω ν γράφει καί έξη-
γεΓται προσφόρως- παρά γάρ τήν άλλοίαν των ατόμων θέσιν και τά£ιν
άλλοιοΰσΟαι τά συγκρίματά φασιν· ου γάρ οτι των ατόμων άλλοιουμένων.
προεΐπεν γάρ μ ή υπάρχειν έκείνοις άλλην κίνησιν, εί μ ή τήν κατά τόπον.
15 άλλά το ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ω ν αντί του άλλοίαν ί)έσιν και τάξιν λαμβανόντων 35
των άτόμων σωμάτων είρηται.
Είπών δέ ο~ως οί πλείονας αρχάς των γινομένων τιθέντες και τού-
των of τε ποιητικά αί'τια παραλαμβάνοντες και οί χωρίς τούτου τάς γενέ-
σεις διακοσμουντες πρώτην των κινήσεων άπελογίζοντο τήν φοράν έφεξής
•20 λέγει και όπως οί μίαν τήν άρχήν καί το στοιχεΐον λέγοντες, ώς οί περί
Θαλήν καί ' Α ν α μ μ έ ν η καί Άναςίμανορον καί Ήράκλειτον, φυσικοί και
οδτοι, τήν φοράν πρώτην των κινήσεων τίθενται· διά γάρ πυκνώσεως καί
μανώσεως τάς γενέσεις καί φ&οράς άποδιδόασι· συγκρισις δέ τις ή πύκνω- 40
σίς έστι και διάκρισις ή μάνωσις. οίκείως δε οιμαι οί μέν Εν λέγοντες
25 πυκνωσιν και μάνωσιν έκάλεσαν τα περί αυτό πάθη, οί δέ πλείονα σύγκρι-
σιν καί διάκρισιν. καί ταΰτα δε καί έχεΐνα τήν κατά τόπον Ινδείκνυται
κίνησιν.
Τετάρτους δέ καλεί μάρτυρας τους τ ή ν ψ υχ ή ν αίτίαν κινήσεως
ποιουντας, ώσπερ δ Πλάτων το αυτοκίνητον τήν ψυχήν έν Φαίδρψ δείξας
30 εαυτό τε κινεΐν αεί φησι καί τοις άλλοις, οσα κινείται, τούτο πηγήν
καί άρχήν είναι κινήσεως, καί ούτοι δέ τήν κατά τόπον κίνησιν προσε- 45
χώς άνατιθέασι τ η ψ υ χ ή · των γάρ άλλων κινήσεων, κάν ή αιτία παρ'
αυτοίς ή ψ υ χ ή ώς πηγή καί άρχή πάσης κινήσεως, άλλά διά μέσης της
κατά τόπον, ώς καί ó 'Αριστοτέλης υπό του πρώτου κινοΰντος διά της

1 περιπαλαίαεσ8αι vix sanum, ut tempus probat, desideratur περιπλέκεσθαι (cf. Plut. adv.
Colot. 8 p. 1110. Galen. I 418 Κ. Laert. I X 30) vel περιπαλλεαΟαι (Deinocriteus παλμός no-
tus). at in Simplicii voce latere credo τ:εριπαλάσ3εσί>αι; cf. Hesych. s. v. περιπαλαχ9ήναι :
περιπλακήναι, iniuria illud temptatum. nam latet antiqua significatio quatiendi (|uae in-
est Homérico κλήρφ πεπάλαχθε et Callimacheo πεπάλακτο κεραυνφ, iDprimis autern ionico
(et Thucydideo) έμ-αλα'ααεσθ«! i. e. έμπλέκεσθαι, de qiiibus omnibus cf. Lobeckii Prol.
Path. p. 88 7 ante év add. ώ; vel καί ώς codd. Arist. 10 (et 13) φησίν A:
coir. A " 11 òè supra add. A 1 21 καί άναξίμανδρον om. A: in inrg. suppl. A '
29 Φαίδρω] p. 245 C sqq. 30 del A: om. a 34 ¿ om. a
1320 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V I I I 9 [Arist. p . 265b 17. 2 6 6 » 6 ]

των οδρανίων τοπικής κινήσεως χαΐ τάς άλλας υπό σελήνην έπιτελεϊσθαι 310^
φησι. και το παρά Άριστοτέλει δε αδτοκίνητον, το ζφον έαυτό κινούν
κατά τήν ψυχήν τήν τοπικήν κίνησιν υφ' έαυτοΰ κινείται, ειπών δέ τ ο
ζφον καί αότό κινεΐν έπήγαγε κ α ι π ά ν το ε μ ψ u χ ο ν , οόχ ώς το άνα- 50
5 βεβηκός παρ' αδτψ τό ζφον τό καί τοϊς φυτοϊς όπάρχον εμψυχον λέγων
(τα γάρ φυτά où κινείται κατά τόπον), αλλ' ειπών κινεΐν έαοτό τ ο ζφον
έπήγαγε κ α ί π α ν τ ό έ ' μ ψ υ χ ο ν , τουτέστι τό τήν ψυχήν εχον έν έαυτψ
τήν κινούσαν, δι' ήν έαυτό κινεί το ζφον.
Έ π Ι πάσι δέ τούτοις καί τήν από της συνήθειας των δνομάτων μαρ-
10 τορίαν παράγει προς πίστιν τοΰ πρώτην των κινήσεων είναι τήν φοράν,
α π λ ώ ς γάρ, φησί, κ α ί κ υ ρ ί ω ς κ ι ν ε ϊ σ θ α ι λέγομεν μ ό ν ο ν τ ό κινουμε-
νον κ α τ ά τόπον, τό δε κατά τόπον μεν ηρεμούν, των άλλων δέ τινα 56
κινήσεων κινουμενον, οίον αδξανόμενον ή φθίνον ή άλλοιουμενον οόχ |
α π λ ώ ς , άλλα π η κ ι ν ε ϊ σ θ α ι λέγομεν· αυξάνεσθαι γάρ φαμεν ή άλλοιοΰ- 310»
15 σ θ α ι , τό δέ κατά τόπον κινεϊσθαι άπλώς. ουτω γοΰν καί τά ουράνια κι-
νεϊσθαι λέγομεν άπλώς, δτι και κατά τόπον ή κίνησις. οί δέ περί Δημό-
κριτον μόνην τήν κατά τόπον κίνησιν ελεγον· καί γάρ τά άλλοιουμενα
κατά τόπον ελεγον κινεϊσθαι, λανθάνειν δέ τοΰτο τ ψ μ ή δλον, άλλα κατά
μέρη άμείβειν τον τόπον, οί δέ άπο της Στοάς κατά πασαν κίνησιν ελε-
20 γον υπειναι τήν τοπικήν ή κατά μεγάλα διαστήματα ή κατά λόγψ θεω- 5
ρητά υφισταμένην.

ρ. 266»6 " Ο τ ι μ ε ν ουν ά ε ί τ ε κ ί ν η σ ι ς ή ν ?ως τοΰ κ α ί τ ό κινοΰν

πρώτον δτι άκίνητον, ειρηται.

Μέλλων έπί το πέρας λοιπόν είναι τοΰ λόγου ύπομιμνήσκει πρώτον

25 συντόμως ή μ α ς τών δεδειγμένων, έφ' οίς κειμένοις τά λοιπά άποδείκνυσι.
δέδεικται δέ εόθυς έν ά ρ χ η τοΰ βιβλίου, δτι κίνησις άίδιός έστιν, άγένητός ίο
τε ουσα καί άφθαρτος καί διά τοΰτο ουτε άρξαμένη ποτέ τοΰ είναι οίίτε
πέρας λαμβάνουσα, έδείχθη δέ καί τις ά ρ χ ή καί αίτια προσεχής της άι-
δίου κινήσεως, δτι οόχί τό ύπ' ά'λλου κινουμενον (άνάγκη γάρ ούτως έ π '
30 άπειρον ΐέναι), άλλά το 6φ' έαυτοΰ. έδείχθη δέ καί τις π ρ ώ τ η κίνησις
κατά πάντα τοΰ πρώτου τά σημαινόμενα, δτι τών μέν άλλων της κινή-
σεως ειδών ή φορά πρώτη, έν δέ τ η φορά ή κυκλοφορία της κατ ευθείαν
πρώτη, καί δτι ταυτην ένδέχεται μόνην μίαν είναι καί συνεχή καί διά
τοΰτο άίδιον. έδείχθη δέ καί δτι τό πρώτως κινοΰν άκίνητον άνάγκη ΐδ
35 είναι τό τε έν τ ψ αυτοκινήτψ κινοΰν και τό τελείως έξηρημένον, ο μηδέ
κατά συμβεβηκός κινείται, ώς το έν τ ω αδτοκινήτψ κινοΰν έλέγετο κι-
νεϊσθαι.

4 αότό a 16 λέγωρ.εν vit videtur A: corr. A 1 18 λανθάνειν B r a n d i s : λανθάνει

aA ¿4 είναι] comcias ίέναι, sed cf. Aristoteli» έπ' άπειρον είναι 33 μίαν
μόνην a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266 a 10] 1321

p. 266a 10 Ό τ ι δέ τ ο ΰ τ ο ά μ ε ρ έ ς ά ν α γ κ α ΐ ο ν ε ί ν α ι 2ως τοΰ ο υ κ άρα 310 ν

οίον τ ε υπό π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο υ κινεΐσθαι ο υ δ à ν άπειρον κίνησιν.

Δείξας πρότερον, οτι το πρώτως κινούν άκίνητόν τε καί άίδιόν έστι,

νΰν προτίθεται δεΐξαι, οτι και άμερές έστι, δεικνυς άμα διά τούτου τον
5 τρόπον της 6π' έκείνου γινομένης κινήσεως, οτι μή σωματική μηδέ βίαιος·
αί γαρ υπό σωμάτοιν γινόμεναι κινήσεις τούτον γίνονται τον τρόπον, αΐ-
τινες καί διά τοΰτο ούτως έ'χουσιν, ως την μείζονα δυναμιν έπί πλείονα
τε χρόνον καί έν έλάττονι χρόνψ κινεϊν το αυτό, την δέ έλάττονα έπί
έλα'ττονα καί έν πλείονι· ουτω γαρ αί σωματικαι κινήσεις έπιτελοΰνται. 30
10 την γαρ αυτήν μύλην ήμίονος μεν έφ' ήμέραν ολην κινήσειεν, άνθρωπο;
δέ αγαπητός εως μεσημβρίας· και ή μεν θάττον περιστρέφει, ó δέ βρα-
δυτερον. οτι δέ το πρώτως κινούν άαώματον καί άμερές καί άμέγεθες,
δείκνυσι το άντικείμενον άνελών τό μέγεθος εχειν αυτό. ανάγκη γαρ ή εχειν
μέγεθος ή άμέγεθες είναι· οτι δέ ουκ έχει μέγεθος δείκνυσιν έκ διαιρέσεως,
15 ήν αυτός έπί τέλει του βιβλίου συνάγων τον λόγον τίθησιν ούτως· ει έ'χει
μέγεθος, ή πεπερασμένον ή άπειρον ανάγκη αυτό είναι· αλλά άπειρον s»
είναι μέγεθος αδύνατον, ως δέδεικται έν τ ω τρίτω ταύτης της πραγμα-
τείας. εί ουν πεπερασμένον εστί μέγεθος, ή πεπερασμένην έχει δυναμιν
ή άπειρον, καί παρά ταΰτα ουκ έ'στιν. εί ουν μήτε το πεπερασμένην έ'χον
20 δυναμιν έν απείρω χρόνω κινεϊν δύναται, ώς δείξει έν τ φ π ρ ώ τ ω έπιχει-
ρήματι, μήτε πεπερασμένον τι μέγεθος άπειρον εχει δυναμιν, ώ ς έν τοις
εφεξής δείκνυσι, δήλον οτι ουδαμώς το τήν άίδιον κίνησιν έν άπείρψ
χρόνψ κινούν μέγεθος εξει ουδέ μεριστον έ'σται· άμέριστον άρα καί αμέ- 40
γεθες εις δη τήν τουτου κατασκευήν πρώτον δει, φησί, τά προηγούμενα
25 λήμματα, άφ' ών ó λόγος συναχΟήσεται, προκατασκευάσαι. πρότεραι γάρ αί
προτάσεις των συλλογισμών, οτι έκ τών προτάσεων οι συλλογισμοί, δείξει
δέ πρώτον, οτι ουδεμία δυναμις πεπερασμένη δύναται έ π ' άπειρον χρόνον
κινεϊν τι πεπερασμένον· δεύτερον δέ, οτι μή οίόν τε έν πεπερασμένψ
μεγέθει άπειρον δυναμιν είναι· τούτου γάρ δειχθέντος συνάγεται, οτι το
30 άπειρον κινουμενον χρόνον ύπ' οΰδενός κινείται μεγέθους, εί'περ μήτε 45
άπειρον μέγ'εθος [καί] έ'στιν μήτε το πεπερασμένον μέγεθος άπειρον εχειν
δύναμιν δυνατόν μήτε υπό πεπερασμένης δυνάμεως άπειρον τι κινεΐσθαι
χρόνον. δείκνυσιν ουν πρώτον, οτι ουδέν πεπερασμένον και πεπερασμένην
εχον δυναμιν δυνατόν κινεϊν τι πεπερασμένον έν άπείρψ χρόνψ ώς όμολο-
35 γουμένψ χρώμενος εκείνο), όπερ έν τιΰ έςής έπιχειρήματι καί έναργώς
προλαμβάνει, οτι το μείζονα δυναμιν έ'χον το αυτό (έν) έλάττονι χρόνω
κινεί της έλάττονος δυνάμεως, ή δέ δεϊξις τοιαύτη· τριών όντων, τοΰ τε 50

1 τοΰτ a 2 lemma continuât usque ad φανερόν a 7 έπεί a 10 au κινήσειεν

(αν)? 11 αγαπητός Α : άγαπητόν a. foitasse άγαπητον, (εί) 15 έπί τέλει τοΰ
βιβλίου] ρ. 267^19 sqq. 17 τρίτοι] Γ δ. 204a8 sqq. 23 έ'σται Α: έστιν a
21 ώς OÍD. A: suppl. Α 1 25 ai om. a 31 καί A : om. a 34 εχων A:
con·. A ' ουναμιν supra add. A 1 36 έν a : om. A
1322 SIMPLICII IN PHYSICOEUM VIII 10 [Arist. p. 266 »10]

χινοΰντος και τοΰ κινουμένου καί τρίτου τοΰ χρόνου, έν ψ κινείται τδ 310»
κινουμενον, α ν ά γ χ η ή πάντα πεπερασμένα είναι ή πάντα άπειρα ή τ ά μέν
πεπερασμένα τ ά δέ ά π ε ι ρ α , ώ ς λέγοι άν δ πεπερασμένον τι ύπό πεπερα-
σμένου έν ά π ε ί ρ ψ χ ρ ό ν ψ χινεΐσθαι λ έ γ ω ν , δπερ άνελεΐν πρόκειται, ύπο-
5 τίθεται ουν πεπερασμένα μεν είναι τό τε χινοΰν μέγεθος ο Α λέγει και το
κινουμενον το Β , άπειρον δέ τον Γ χρόνον, έν ψ ύπό τοΰ Α το Β κινεί-
ται. είτα λαβών από τοΰ Α τοΰ κινοΰντος πεπερασμένου οντος μόριόν τι, 55
τό Δ υποτίθεται αυτό χινεΐν μέρος τι τοΰ Β τό Ε . δει δε | λαβείν το Δ 311Γ
το χινοΰν χαί το Ε το κινοόμενον οδκ έν τ η α ύ τ η αναλογία πρός άλληλα,
10 έν ή τδ Α δλον τό χινοΰν προς το Β δλον Ιστί το υ π ' αότοΰ κινουμενον,
αλλ' ύπερέχον το Δ το κινοΰν τοΰ Ε τοΰ κινουμένου· τοΰτο γαρ δει προσ-
υπακουειν, ε? μέλλοι τ ά έφεξής ακολούθως έπάγεσθαι, οΓον tv α το μεν
Δ τοΰ Α τρίτον μέρος η , τό δε Ε τοΰ Β δέκατον· ουτω γαρ έν έλάττονι
χ ρ ό ν ψ το Δ κινήσει το Ε ήπερ το Α το Β έκίνει. ώστε ούκ άπειρος ó 5
15 χρόνος, έν φ το Ε κινείται υπό τοΰ Δ · έν ά π ε ί ρ ψ γάρ το Β ύπό τοΰ Α
έκινείτο μείζονα έχον προς τό Α άναλογίαν ή π ε ρ το Ε προς το Δ. έν
πλείονι δέ χ ρ ό ν ψ τό μείζον κατά τον λόγον κινείται καί έν έλάττονι χ ρ ό ν ψ
ή μείζων δυναμις το έλαττον κινεί, έστω ουν μέρος τοΰ Γ απείρου χρό-
νου 6 Ζ π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ς , έν ω το Ε κινείται ύπό τοΰ Δ. έάν δή τ ψ Δ
20 π ρ ο σ θ ώ άλλο τοσοΰτον, τουτέστιν άλλο τρίτον τοΰ Α μέρος καί πάλιν
άλλο τοσοΰτον, κ α τ α ν α λ ώ σ ω το Α , τουτέστιν δλον λήψομαι το Α . εί
ουν το Δ έκίνει τό Ε έν τ ψ Ζ χρόνψ μέρει ovxt τοΰ απείρου τοΰ Γ, ίο
π ρ ο σ τ ε θ η δέ τ φ κινοΰντι άλλο τηλικοΰτον ήλίκον έστί, δήλον ώ ς έν έλάτ-
τονι χ ρ ό ν ψ ή Δ δύναμις διπλασιασθεΐσα κινήσει τό Ε · έν γάρ ήμίσει
25 τοΰ Ζ . κάν πάλιν προστεθη τ η κινουση δυνάμει ίσον, έσται ή Α δύναμις
δλη, ε ί π ε ρ τρίτον ήν α υ τ ή ς τό Δ. καί δήλον δτι έν έλάττονι ετι κινήσει
τό Ε . άν δή πάλιν έχοντες τό Α τό κινοΰν π ρ ο σ τ ι θ ώ μ ε ν τ ψ Ε τ φ κι-
ν ο υ μ έ ν φ ί σ α , άν μέν Sv π ρ ο σ θ ώ μ ε ν , έν διπλασίψ αυτό χ ρ ό ν ψ κινήσει το
Α ή έκίνει τό Ε . έάν δέ δυο, έν τ ρ ι π λ α σ ί ψ · καί έ'σται ούτος δ Ζ , έν 15
30 φ τό Δ τρίτον ον τοΰ Α έκίνει τό Ε , 8 νΰν έτριπλασιάσαμεν. τριπλασια-
σθέντων γάρ αμφοτέρων, καί τοΰ κινοΰντος τοΰ Δ καί τοΰ κινουμένου τοΰ
Ε, δ αυτός μένει χρόνος, δταν ο3ν προστιθέντες τ ψ Ε έπ'ι τό δέκατον
έλθωμεν, έσόμεθα τό Β είληφότες, ου ήν δέκατον μέρος το Ε . έσται
δ ή το Β υπό τοΰ Α κινούμενον έν δεκαπλασίψ χ ρ ό ν ψ τοΰ έν ψ ύπό τοΰ
35 Α έκινείτο το Ε . εκείτο δέ καί έν ά π ε ί ρ ψ τ ψ Γ κινεϊσθαι τό Β ύπό τοΰ
Α· τό αότό άρα ύπδ τοΰ αότοΰ έσται καί έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ χ ρ ό ν ψ και έν 20
ά π ε ί ρ ψ κινουμενον, δπερ αδύνατον, προστιθέντες γάρ τ ψ Ε , έως δλον λά-
βωμεν το Β , ή καταναλώσομεν καί τον Γ χρόνον ή ου. άλλ' εί μεν κα-
ταναλώσομεν, ουκ ά π ε ι ρ ο ς · τό γάρ καταμετρουμενον οόχ άπειρον, έ'σται δέ

6 τον Α: τό a 8 μέρος] μόριον a 23 προίτεθήι Α: προατε8είη a 27 έχον-

τες a Exc.: ϋχοντος Α 29 δύο A 2 Exc. : δεύτερον aA 29. 30 έν ώι supra
ser. A 1 35 τώ γ A Exc.: τοΰ j a 37 εως Α: εως à i a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266»10. 24] 1323

καταμεμετρημένος υπό τοΰ Ζ πεπερασμένου, δστις ην ó πρώτος είλημμέ- 311Γ

voç. εί δέ μή καταναλώσομεν, dkl' εσται μετά την των τοσούτων χρό-
νων των ίσων τ ω Ζ άφαίρεσιν, οσα ήν καί τά έν τ ω Β , υπολειπόμενος
τις χρόνος, ουκ έν τ ω Γ εσται ολφ κεκινηκός το Α το Β, αλλ' έν μέρει
δ αυτοΰ τ φ τοσαυτάκις ίσφ τ ω Ζ, οσάκις έλήφ&η τά έν τ φ Β. τοΰτο οδν 25
έστιν δ λέγει, δτι τ φ Δ π ρ ο σ θ ε ι ς κ α τ α ν α λ ώ σ ω το Α (πεπερασμένον
γαρ ήν το κινοΰν) κ α ι τ η Ε το Β (πεπερασμένον γάρ ήν και το κινου-
μενον)· τ ο ν δέ χ ρ ό ν ο ν ου κ α τ α ν α λ ώ σ ω άπειρον οντα. δυνατόν δέ το
μεν κινούν το αυτό φυλάξαι το Α , του δέ κινουμένου τοΰ Β μέρος άφε-
10 λεΐν, 8 δηλονότι έν έλάττονι τοΰ απείρου χρόνο» κινήσει τό Α · έν πεπε-
ρασμένη άρα. έάν οδν το ληφ&έν τοΰ Β μέρος έν πεπερασμένψ χρόνφ
κινουμενον συνΟώμεν τοσαυτα'κις, όπόσον ήν τοΰ Β μέρος, και ό χρόνος 80
τοσαυτάκις πλείων εσται τοΰ έν ψ τό Α έκίνει το άφαιρεθέν μέρος· πεπε-
ρασμένος άρα. το Β άρα υπό τοΰ Α και έν άπείρφ καΐ έν πεπερασμένφ
15 χ ρ ό ν φ κινηθήσεται, όπερ άτοπον, τοΰτο δε συνήχΟη διά τό πεπερασμένον
μέν είναι τό Β , παν δε πεπερασμένον άναλίσκεσόαι r j j των ίσων α π '
αυτοΰ αφαιρέσει, καλώς δε τ ω καταναλώσω έχρήσατο, αλλ' ού τ φ
'καταμετρήσω', αν μέν γάρ ίσων τ φ έξ α ρ χ ή ς Αφαιρουμένων καί τό
τελευταΐον ίσον η , προς τ ω άνηλωκέναι το Α καί κατεμετρήσαμεν αυτό
•20 τ ω Δ , γένοιτο δ' άν τοΰτο, εί την αρχήν ούτως άφαιρε&είη το Δ , ως 35
δυνασ&αι εις ίσα α ύ τ φ όσαοΰν διαιρεθήναι τό Α. έάν δέ τό τελεοταιον
ύπολειπόμενον τοΰ Α μηκέτι ή ίσον τ<ρ Δ , αλλά ελαττον αυτοΰ, κατανα-
λω&ήναι μέν καί οδτω λέγεται το Α τ η τοιαύτη αφαιρέσει, ού μέντοι και
καταμετρηθήναι υπό τοΰ Δ. ó αύτος λόγος καί έπί τοΰ Β καί τοΰ Κ.
25 άντε δέ καταμετρώνται το Α καί το Β υπό τών είλημμένων ά π ' αυτών
μερών, άντε άναλίσκωνται μόνον, ó αυτός λόγος, τό γαρ άτοπον ου παρά
το καταμετρεΐσθαι, αλλά παρά τό αναλίσκεσ&αι ήκολου&ησε. τοΰτο οδν 40
δείξας έπήγαγεν ούκ ά ρ α οίον τ ε υ π ό π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο υ κ ι ν ε ΐ σ Ο α ι οό-
δέν άπειρον κινησιν, ώς ακολου&οΰντος τούτου τφ την έν άπειρος
30 χρόνφ γινομένην κινησιν άπειρον είναι, ουδέν δέ ειπεν άπειρον κινησιν υπό
πεπερασμένου κινεΐσθαι, καίτοι τό πεπερασμένον νΰν δείξας υπό πεπερα-
σμένου μή κινουμενον άπειρον χρόνον, έπειδή είχεν ήδη δεδειγμένον, ότι
άπειρον μέγεθος ουδέ εστίν ολως.

ρ. 266a24 Ό τ ι δέ ο λ ω ς ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ μεγέθεΐ45

35 εως τοΰ ο υ δ έ ν ά ρ α π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν έ ν δ έ χ ε τ α ι ά π ε ι ρ ο ν δ υ ν α μ ι ν ε χ ε ι ν .

Προδέμενος δεΐξαι, δτι το τήν α ίδιον κινησιν προσεχώς κινοΰν (τοΰτο

γάρ έστι το πρώτως κινοΰν) προς | τ φ ακίνητο ν είναι καί αμερές καί 311ν

3 έν τώι A: om. a 6 ταϊ Δ] ti¡) Δ Arist. vulg., sed conseutiunt cum Simplicio Ε Ί Ι
προστιθείς Arist. 10 χρονω Α: χρόνου a 13 τοααυτα'κις πλείων a: τοαοωταπλειω
(sic) Α εσται, tres priores litterae evanueiuiit, A 16 άπ1 scripsi: ύπ a, supra
1
ser. A : om. A 33 οόόέ Α: ού* a 37 πρός τψ a: πρός τό A
1324 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266 «24]

άμέγεθές έστι, καί εχων δεδειγμένον, δτι άπειρον μέγεθος οόδέ έ'στιν 311"
δλως έν τοις ουσιν, έδειξε πρώτον, δτι πεπερασμένον αυτό μέγεθος είναι
πεπερασμένην έχον δύναμιν αδύνατον· το γαρ τοιούτον οδχ οΓόν τε κίνη-
σιν α ίδιον κινεΐν. λοιπόν ουν ή ν δεϊξαι, οτι ουδέ πεπερασμένον μέγεθος
5 αυτό δυνατόν είναι άπειρον εχον δύναμιν, δπερ ουκ έπί μόνου τοΰ πρώτως
κινοΰντος, αλλά καθόλου δείκνυσιν, οτι δλως ουκ ένδέχεται έν πεπερασμένο) 5
μεγέθει άπειρον είναι δυναμιν. δει'κνυσι δέ τοΰτο προλαβών αξίωμα ώς έναρ-
γές, φ και πρότερον έχρήσατο, δτι τό την μείζονα καΐ πλείονα δυναμιν
έχον το αυτό έν έλα'ττονι χρόνψ κινεί της έλάττονος δυνάμεως, το ουν
10 υπό της πεπερασμένης δυνάμεως κινούμενον, καί υπό της απείρου κινοΐτο
αν (έν) έλάττονι χρόνψ ούσης γε πλείονος· ταΰτα οδν ώς έναργη προλα-
βών δείκνυσιν, οτι τ ψ λέγοντι έν πεπερασμένα) μεγέθει άπειρον είναι δυ-
ναμιν, ακολουθήσει τι τοις ήξιωμένοις έναντι'ον· το γάρ υπό της πεπε- ίο
ρασμένης δυνάμεως κεκινημένον όπο της άπειρου ου κινηθήσεται, ώς
15 δείξει· εκείτο δέ το υπό της έλάττονος δυνάμεως κινουμενον καί υπό της
μείζονος κινεΐσθαι καί έν έλάττονι χρόνο), δτι δέ το υπό της πεπερασμένης
δυνάμεως κινουμενον υπό της άπειρου ου κινηθήσεται, δείκνυσιν είς αδύ-
νατον άπάγων το (το) αότό έν ί'σψ χρόνφ ύπο της απείρου δυνάμεως κι-
νεϊσθαι καί υπό της πεπερασμένης· αδύνατον δέ τοΰτο, εί'περ ώμολόγηται,
20 οτι ή μείζων δύναμις το αότό έν έλάττονι κινεϊ χρόνψ. είπών ουν ά λ λ α ΐδ
μ η ν χ ρ ό ν ο ν γ ε ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι εΐναι ουδένα, έν ψ ή άπειρος δύνα-
μις κινήσει (ώς γάρ της άπειρου δυνάμεως οΰκ έστι λόγος προς οόδεμίαν
πεπερασμένην, ούτως ουδέ τοΰ έλαχίστου χρόνου, έν ψ ή άπειρος κινήσει,
προς τον χρόνον, έν ψ ή πεπερασμένη), εί ουν παντός χρόνου πεπερασμέ-
25 νου προς πάντα πεπερασμένον λόγος έστίν, ουδείς αν ε ί η χρόνος, έν ω ή
άπειρος κινήσει, καί το επόμενον τούτψ άτοπον παραλιπών (εί γάρ μ ή
έν χρόνψ ουδέ κινεί δλως ουδε έ'στι κινητική ή άπειρος έκείνη δύναμις, 20
δτι έν ουδενι χρόνψ) δει'κνυσι το άντικείμενον υποθέμενος το έν χρόνψ
κινείν. εστω γάρ, φησί, χρόνος ó Α , έν ψ το πεπερασμένον άπείρψ δυ-
30 νάμει κινεί τι καί μεταβάλλει· το δή πεπερασμένην έ'χον δύναμιν το αυτό
κινήσει έν πλείονι χρόνψ τ ψ AB. έάν ουν το την πεπερασμένην εχον
δύναμιν διπλασιάσωμεν, δήλον οτι το αυτό έν έλάττονι χρόνψ τοΰ A ß
μεταβάλλει, ομοίως δέ κδν αυξηθη, πάλιν έν έλάττονι, καί αεί. ούτως αυ-
ξόντων ημών και διπλασιαζόντων το μέγεθος καί την δύναμιν κατά λόγον, 25
35 ó χρόνος μειωθήσεται· προστιθεντες δέ άεί τω μεγέθει καί άφαιροΰντες
τοΰ χρόνου, έλευσόμεθά ποτε εις τον Α χρόνον, έν ψ το αυτό τοΰτο έ'κειτο
κινεΐσθαι υπό της άπειρου δυνάμεως· έν ί'σψ άρα χ ρ ό ν ψ τό αυτό ή
πεπερασμένη δύναμις η } άπείρψ κινήσει· τ ψ γάρ διπλασίψ αυξομένη ή
δύναμις άεί πεπερασμένη μένει τ ψ πάν τό τοΰ πεπερασμένου διπλάσιον

11 έν a: oui. Α 11. 12 προλαβών a: προσλαβών Α 18 τό τό a: τό Α

23 έν li) Exc. Α-: OID. aA 2G χινήβι Α'-: χίνησις Εχο. (ut ν. '23): κινηθήσεται aA
28 post οτι add. δέ Α'2 30 δη] eonicio òè, quo fortasse pertinet quod v. 28
addebat A3
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 10 [Arist. p. 2 6 6 » 2 4 ] 1325

πεπερασμένον είναι, ει' ουν τούτο άτοπον το την πεπερασμένην δύναμιν 311ν
και την άπειρον έν 'ίσψ χρόνψ το αυτό κινειν, καί ήκολουθησε το άτοπον 3»
τ ω την άπειρον δύναμιν έν χρόνο) τινί κ ι ν ε ι ν ω δέ άτοπον τι καί αδύνα-
τον ακολουθεί, καί αότό άτοπον και αδύνατον έ σ τ ι ν έν ουδενί άρα χρόνψ
5 ή έν τ ω πεπερασμένψ δύναμις άπειρος κινήσει· ουδέ κινήσει άρα- ώστε
ουδέ εσται δύναμις κινητική άπειρος έν πεπερασμένφ· εί γαρ ήν, έκίνει
και έν χρόνω έκινεΐτο το κινούμενον.
Έφιστάνει δέ ό 'Αλέξανδρος οτι " ο ό χ ούτως, ως 'Αριστοτέλης υπέ-
Οετο, υπό τοΰ την άπειρον δύναμιν έχοντος άρχεσθαι χ ρ ή τοΰ κινοΰντος
10 έν τ ω Α χρόνψ τόδε τι το κινούμενον καί συνάγειν, ώς αυτός έποίησεν, .15
δτι και υπό τοΰ την πεπερασμένην έχοντος δύναμιν το αυτό κινηθήσεται
έν ίσψ χρόνψ. ε? γαρ οΰτω, φησί, λαμβάνοιτο, έ'νστασιν £ζει ώς ούκ άλη-
ί)ές· ου γάρ συγχωρήσει τις δύνασθαι το κεκινημένον υπό της «πείρου
δυνάμεως καί υπό της πεπερασμένης κινηθήναι. αλλά άνάπαλιν χρή
15 λαμβάνειν- το γάρ υπό της πεπερασμένης δυνάμεως κεκινημένον έν χρόνψ
τινί τοΰτο υποτίθεσθαι χ ρ ή καί υπό της απείρου κινεΐσθαι έ'ν τινι πολυ
έλάττονι· το γαρ όπο της έλάττονος δυνάμεως κινούμενον δήλον οτι καί 40
υπό της μείζονος κινηθήσεται, δ καί αυτός έδήλωσε δια του ειπείν·
α ν ά γ κ η ά ρ α καί υ π ό τ ο ΰ π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο υ μέν, ά π ε ι ρ ο ν δέ έχοντος
20 δ ύ ν α μ ι ν π ά σ χ ε ι ν τ ι τ ό π ά σ χ ο ν , κ α ί ( π λ ε ί ω ή) 6 π ' ά λ λ ο υ · πλείων
γάρ ή άπειρος, διά γάρ τούτου ελαβεν το πάσχον υπό τής πεπερασμέ-
νης δυνάμεως τοΰτο πάσχειν καί υπό τής άπειρου, διότι πλείων ή άπει-
ρος. το δέ υπό τής έλάττονος δυνάμεως πάσχον άνάγκη καί υπό τής μεί-
ζονος π ά σ χ ε ι ν " . ταΰτα μέν ó 'Αλέξανδρος αότοΐς εγραψε τοις ρήμασι.
25 μήποτε δέ καλώς καί άναγκαίως ó 'Αριστοτέλης άπό τοΰ τήν άπειρον 45
έχοντος δύναμιν ήρξατο, καί ού χρεία τοΰ άνάπαλιν λ α μ β ά ν ε ι ν τό μέν
γάρ προκείμενον ήν δεϊξαι, δτι οόδέν πεπερασμένον μέγεθος άπειρον έχει
δύναμιν. ο δείκνυσι διά τοΰ τήν άπειρον δύναμιν, είπερ ε ί η , έν μηδενί
χρόνψ ποιεΐν τι ή κινειν, δπερ άνεφώνησε διά τοΰ ά λ λ ά μην χρόνον
30 γ ε οόκ ένδέχεται είναι οόδένα. τό δε επόμενον άτοπον τψ μή
έν χρόνψ ποιεΐν ή κινειν τήν άπειρον δύναμιν παρήκεν ώς έναργές· εί
γάρ πάν το όπωσοΰν γινόμενον ή κινούμενον έν χρόνψ γίνεται ή κινείται, 50
τό μή έν χρόνψ γινόμενον ή κινούμενον ουτε γίνεται ου'τε κινείται* οόδ'
άρα ή άπειρος έκείνη δύναμις ποιεί τι ή κινεί οόδέ εστίν δλως. οτι δέ
35 ουκ έν χρόνψ ποιεί τι ή κινεί, δείκνυσιν, ώς καί πρότερον ειπον, το άντι-
κείμενον υποθεμενος το έν χρόνψ ποιεΐν ή κινειν· καί συνάγων άδύνατόν τι
έπόμενον το τήν μείζονα καί τήν έλάττονα δύναμιν το αότό μέγεθος έν
τ ψ ίσω χρόνψ κινειν, μάλλον δέ τήν άπειρον καί τήν πεπερασμένην (τοΰτο
γάρ άτοπώτερον), είκότως έν τ ή τοιαύτη άγωγη τοΰ λόγου τήν άπειρον
40 δύναμιν προϋπέθετο | έν πεπερασμένψ χρόνψ τ ψ Α κινειν τι μέγεθος 312'

3 τ ψ a : τό Α 20 πλείω ή a : om. A 3 3 oòò' A: oòx a 39 post είν,ότωί add.

δέ a τοιαύτη, sed toi add. A 1 , A
 13*26 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266 «24]

πεπερασμένον· τοΰτο γάρ άντέκειτο τ ψ α λ λ ά μ η ν χ ρ ό ν ο ν γ ε ούχ έ ν δ έ - 312Γ

χεται είναι οόδένα. είτα λαβών τδ αότδ υπδ πεπερασμένης δυνάμεως
χινεΐσθαι έν πλείονι χρόνφ, οόδέν Ιλαβεν άτοπον, ώς δ 'Αλέξανδρος 6πε-
νόησεν où γάρ τούτο άπλώς ελαβεν, 8τι τδ υπό της άπειρου δυνάμεως
5 χινούμενον χαΐ υπδ της πεπερασμένης κινείται, άλλά τοσούτον λαβών, δτι 5
το πεπερασμένον μέγεθος έν πεπερασμένφ χρόνφ υπδ πεπερασμένης χινεΐ-
ται δυνάμεως, δπερ έστιν έναργές, εδειξεν οτι τό πεπερασμένον έν πεπε-
ρασμένφ χρόνφ χινούμενον, δπόσον άν η καί αότό καί δ χρόνος, δύνα-
ται της μέν δυνάμεως dei αόξανομένης του δε χρόνου (μειουμένου) υπό
10 πεπερασμένης δυνάμεως χινεΐσθαι έν Γσφ χρόνφ τ φ Α , έν φ ή άπειρος
δύναμις έκίνει· όπερ άτοπον, τό δε άτοπον ήκολούθησε τφ υποθεμένφ
την άπειρον δύναμιν έν πεπερασμένφ χρόνφ έφ' όσονοΰν έλαχίστφ xivsìv. ίο
ανάγκη γαρ αυτήν ή μη κινεΐν έν χρόνφ, ώστε μηδέ κινεΐν δλως, ή κι-
νούσαν έν χρόνφ τινι κινεΐν χαΐ έν έλάττονι ήπερ ή πεπερασμένη· ώστε
15 έν πεπερασμένφ. τ φ οδν κινεΐν λέγοντι τήν άπειρον δύναμιν τοΰτο ήκο-
λούθησε· καί γάρ τη δυνάμει τ η πεπερασμένη δυνατόν άει προστιθέντα
ύπερβάλλειν τήν αεί λαμβανομένην δυναμιν καί του έλαχίστου χρόνου αφαι-
ροΰντα έλλιπέστερον ποιεΐν τδν χρόνον, ί ω ς ού ή μέν δυναμις αόξομένη,
δ δέ χρόνος μειούμενος £ως του Α χρόνου υπό πεπερασμένης μέν ηυξη- 15
20 μένης δε έν τ φ Α χρόνφ δείξη τό αότό χινούμενον, δπερ ύπδ της απεί-
ρου έν τ φ Γσφ χρόνφ. οόκ Ιλαβεν ουν δ 'Αριστοτέλης τδ υπό της άπει-
ρου δυνάμεως καί υπδ της πεπερασμένης χινεΐσθαι, άλλά τοσούτον έλαβεν
έναργές, οτι τδ πεπερασμένον έν πεπερασμένφ χρόνφ υπδ πεπερασμένης
κινείται δυνάμεως, καί εδειξε λοιπόν άκολουθοΰν τ φ λέγοντι έν πεπερα-
25 σμένφ χρόνφ κινεΐν τι τήν άπειρον δυναμιν τδ έν Γσφ χρόνφ τη άπείρφ
δυνάμει τήν πεπερασμένην κινεΐν. εΐ ουν ταΰτα αληθή λέγω, ου χρείαν 20
δ λόγος έχει της άνάπαλιν λήψεως.
" Ένεστι δέ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, καί ουτω δειχνύναι αδύνατον δν
τδ έν πεπερασμένφ μεγέθει άπειρον είναι δύναμιν· áv γάρ άφέλωμεν μό-
30 ριον του μεγέθους, δήλον ώς τοΰτο οόχ ?ξει δύναμιν άπειρον· πεπερασμέ-
νην άρα. ούτως ουν άφαιροΰντες άεί άπδ τοΰ μεγέθους μόριά τινα τω
αφηρημένφ ίσα, ών μορίων ϋκαστον πεπερασμένην δύναμιν έχει, εις πε-
περασμένα διελοΰμεν τδ παν καί μεγέθη καί δυνάμεις· oò γάρ μόριόν τι
τοΰ δλου έ'σται τδ τήν άπειρον έχον δύναμιν (κείται γάρ τδ δλον έχειν 2δ
35 τήν άπειρον δύναμιν), οπότε καί έπΐ τοΰ μορίου ομοίως δειχνύναι δυνα-
τόν, δτι μή οιόν τε άπειρον εχειν δύναμιν αλλ' ουδέ παν μόριον αύτοΰ
άπειρον ένδέχεται δύναμιν έχειν."

Ό δέ Γραμματικός έκεΐνος, ου κατ' αρχάς των εις τοΰτο τδ βιβλίον

σχολών έμνημόνευσα, μέγα νομίζων, εί τών ιδιωτών πολλούς όπάγοιτο πρδς

9 βόξομένης a μειουμένου a: om. A 18 έλλειπέοτερον libri 20 έν τφ 8

χρόνψ post χινούμενον a 27 Ιχειν a 38 Γραμματικός] ίπεται (?) έντεϋθεν χατά
τοΰ φιλοπόνου in mrg. A 2 39 σχολών] p. 1117,15 cf. 1129,29 not.
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 10 [Arist. p. 2GG«24] CONTRA PHILOPONUM 1327

τοΰ οόρανοΰ χαί του κόσμου παντός καταφρόνησιν ώ ί ομοίως αυτοΐς όντων 312Γ
φθαρτών και δηλονότι και προς την αυτοΰ τοΰ δημιουργού, εί γενητοΰ 30
και φθαρτού κόσμου ποιητήί αποδειχθείη τον προ τοΰ δημιουργεΤν άπαντα
αιώνα ουτε δημιουργό? ών ουτε πάντων των όντων θεός καί πατήρ καί
5 όποστάτης, είπερ μηδέ έγεγόνει τι των όντων τότε, από δή τοιούτων γι-
γαντικών έννοιών ó άνήρ ούτος και τοις έν τ ω π ρ ώ τ ψ της Περί οόρανου
περί της ¿ιδιότητος τοΰ οόρανου και τοΰ κόσμου δειχθεΐσιν όπί» τοΰ 'Αρι-
στοτέλους άντιγράφειν έτόλμησεν ουδέ συνιείς των έκεΐ λεγομένων, ώς έν
έκεινοις έπειράθην απόδειξα ι, και προς τά έν ά ρ χ η τοΰδε τοΰ βιβλίου τά 35
10 τήν κίνησιν καί τον χρόνον à ίδια δεικνόντα παρά θύρας υπαντών ένέστη,
ώς δυνατόν καχαμαθεΐν έκ τών έκεΐ μοι πρός αότόν ε?ρημένων. εις δή
τοιούτον σκοπον ένόμισεν αυτω καί ταύτην συντελεϊν τήν απόδειξιν τοΰ
'Αριστοτέλους, δι' ής δείκνυσιν, δτι οόδεν σώμα πεπερασμένον άπειρον εχει
δύναμιν. ει γαρ πεπερασμένον έστί σώμα τό τε οόρα'νιον καί τό κοσμι-
15 κόν, πεπερασμένην εχει δυναμιν, το δε πεπερασμένην εχον δυναμιν εόθυς
ούτος ένόμισε φθαρτον άποδεδεΐχθαι. καί δή καί προς τ ω τέλει τοΰ λό- 40
•(οο · 'λείπεται άρα, φησί, πεπερασμένης εΐναι δυνάμεως καί τον δλον
oòpavòv καί τών αότοΰ μερών εκαστον · τοιαύτα δέ καί τά υπό σελήνην
απαντα'. καί θαυμαστόν δτι μή προσέθηκεν, δτι και αότός τοιοΰτος· ó
20 γάρ δλος αυτών σκοπός της θεοσεβείας, και τόν oòpavòv δ s i iα ι και τόν
τοΰ οόρανοΰ δημιουργόν μηδέν αυτών διαφέροντα, έφιστάνειν δέ άζιω τους
έντυγχάνοντας τοις έκείνου λόγοις, δτι κάνταΰθα φαίνεται μήτε παρακολου-
Οών τοις υπό τοΰ 'Αριστοτέλους είρημένοις καί τον δλον αυτών σκοπον 45
άγνοών· νομίζει γάρ ταδτον οίεσθαι τόν Άριστοτέλην το δυναμιν άπειρον
25 εχειν κινητιχήν καί το δύνασθαι διαρκείν εί; -¿ν άπεφον χρόνον κινού-
μενον. καί δή καί γράφει ταΰτα, έζ ών δήλον ήμιν γέγονεν, ώς αληθές
είναι δοκεϊ τ ω Άριστοτέλει τό μηδέν σώμα πεπερασμένον δυναμιν εχειν
διαρκούσαν ele τον άπειρον χρόνον. όθεν κινεΐν τήν άίδιον κίνησιν ένδέ-
χεσθαί φησιν έν σώματι το είναι εχουσαν δυναμιν. καί ουκ έπέστησεν,
30 δτι άλλο μεν έστι τό δυναμιν εχειν άπειρον &μα δλην κινητικήν άιδίως 50
καί άλλο το δύνασθαι διαρκείν άιδίως κινούμενον, καί δτι τό μέν ένεργείγ
άπειροδύναμον δλον άμα τ ψ άιδίως κινοΰντι υ π ά ρ χ ε ι , τό δέ ούτως άπει-
ρον ώς δύνασθαι έπ' άπειρον κινεϊσθαι, ου κατά τήν ένεργητικήν καί κι-
νητικήν δυναμιν τήν αμα δλην ουσαν, άλλα κατά τήν παθητικήν καί τό
3d δυνάμει υπάρχει τ ψ άιδίως κινουμένψ. καί λέγει δ 'Αλέξανδρος, 8ν ούτος
προίσχεται, πρός τ ω τέλει τών εις τοΰτο τό βιβλιον υπομνημάτων, |
δτι έπΐ τοΰ κινουμένου έπ' άπειρον δύναμιν oò λεκτέον, καθ' ήν κινείται, 312ν
πλήν όμωνύμως. διό τήν μέν δλην άμα ουσαν άπειρον δυναμιν τήν κινη-
τικήν τ ω πεπερασμένψ σώματι αδύνατον υπάρχειν, το δέ κινεϊσθαι έπ'
40 άπειρον ούδέν κωλύει τ ω πεπερασμένψ υπάρχειν, διότι ή έν τ ψ έ π ' άπει-

8 έτόλμησεν] videatur Simplicii ile cáelo Index nominum p. 771 s. v. Ioannes

10 ΰπαντών A: απαντών a 11 έκείνοι a 14 οόρανίων a 17 λείπεται κτλ.] cf.
p. 1336,3 21 άίιτών a
 1328 SIMPLICII IN PHYS. VIII 10 [Arist. p. 2G6«24] CONTRA PHILOPONUM

pov άεί λαμβανομένη δυναμις π ε π ε ρ α σ μ έ ν η έ σ τ ί ν ου μην παΰλαν εχειν 312ν

ανάγκη άλλης καί άλλης διαδεχόμενης διά τε το άώίως κινοΰν και διά 5
τήν τοΰ δυνάμει τοΰ έν τψ κινούμενο) αεί ένυπάρχοντος ύποικουρίαν.
άγνοήσας ουν κάνταΰθα ούτος, ώσπερ καί πρότερον, τήν τοΰ ά μ α δλου
5 οντος άπειροι» προς τό έ π ' άπειρον διαφοράν καί a ò t ò άπειρον δν καί πρός
το άίδιον άρκοΰν, και δτι τό μεν τ ψ άιδίως κινοϋντι προσήκει, τό δέ τ ψ
άιδίως κινουμένψ ένόμισεν, δτι ó δεικνυς μ η είναι δυναμιν άπειρον ά μ α
δλην κινητικήν έν πεπερασμένο) σ ώ μ α τ ι δια τούτου εδειξεν, δτι ουδέ κι-
νεΐσθαι δύναται έ π ' άπειρον τό πεπερασμένον σώμα, άγνοών τά έν τ ψ ίο
10 τ ρ ί τ ψ ταύτης τ η ς π ρ α γ μ α τ ε ί α ς περί τοΰ έ π ' άπειρον υπό τοΰ 'Αριστοτέ-
λους ρηθέντα, ών τινα καί κατ' α ρ χ ά ς των εις τούτο τό βιβλίον σχολών
παρεθέμην, τινά δέ και νυν παρα&ήσομαι· " δ λ ω ς μέν γαρ ούτως έστί τό
άπειρον τ ψ αεί άλλο καί άλλο λαμβάνεσθαι, καί το λαμβανόμενον μέν
del πεπερασμένον, άλλ' άεί ίτερον καί ε τ ε ρ ο ν " . το δέ τοιούτον υπάρχει
15 τοις έν γενέσει τό είναι εχουσιν. η τε γάρ κίνησις τοιαύτη καί ó χρόνος,
καί ή τ ω ν α ν θ ρ ώ π ω ν γένεσις, ώ ς και 'Αριστοτέλης ειπεν, καί ή τ ω ν με- 15
γ ε θ ώ ν διαίρεσις. έπειδή γαρ ή κίνησις έν τ ψ κινουμένψ έστίν άλλ' ουκ
έν τιΰ κινοϋντι, ώ ς δέδεικται έν τοις περί κινήσεως λόγοις, τό μέν π ρ ώ -
τως αεί κινοΰν άκίνητον ον άπειρον ανάγκη δυναμιν εχειν διά τό αεί,
20 άπειρον δέ ώς ά μ α δλην ουσαν. ει γάρ κατά τήν γινομένην άπειρίαν κι-
νούμενον έστι καί ού κινοΰν ουδέ άκίνητον, και άλλου του κινοΰντος δεήσε-
ται. τό δέ άεί κινούμενον πεπερασμένον σώμα έ π ' άπειρον κινείται ουκ
εχον ά μ α τήν δλην άπειροδυναμίαν ώ ς τό κινοΰν. τό μέν γάρ κινοΰν άεί 20
π ρ ώ τ ω ς άσώματόν τε καί αόθυπόστατόν έστι καί της άπειρου δυνάμεως
25 έ α υ τ ψ χορηγόν, το δέ άεί κινούμενον σ ώ μ α ον πεπερασμένον, τό τε άεί
είναι καί άεί κινεΐσΟαι παρά τοΰ π ρ ώ τ ω ς κινοΰντος ε χ ο ν , ου δύναται ά μ α
δλην τήν κίνησιν καταδέξασθαι, έπει ουκέτι έδείτο παρ' άλλου κινεΐσθαι
ουδέ έκινείτο δ λ ω ς · ή γάρ κίνησις ουκ εστίν ά μ α δ λ η , άλλ' έν τ ψ γίνε-
σθαι το είναι ε χ ε ι . ε? γάρ ά μ α δλην το κινούμενον κ α τ ε δ έ χ ε τ ο , είστήκει
30 άν καί ουκ έκινείτο. ταΰτα μέν ουν άρκεΐν οιμαι π ε ρ ί τε τ η ς τοΰ κινοΰν- 26
τος ά μ α δλης απειρίας, δι' ήν αδύνατον αυτό σ ώ μ α είναι πεπερασμένον,
καί τ η ς τοΰ π ρ ο σ ε χ ώ ς υ π ' αυτοΰ κινουμένου έ π ' άπειρον μεταβολής, ών
ούτος τήν διαφοράν άγνοήσας συντελεΐν ένόμισεν α ό τ ψ προς το τον ουρα-
vòv φΟαρτον ά π ο δ ε ι χ θ ή ν α ι τό υπό τοΰ 'Αριστοτέλους δ ε ι χ θ έ ν νΰν, δτι oò-
35 δέν σ ώ μ α πεπερασμένον άπειρον ε χ ε ι κινητικήν δυναμιν. καίτοι κάν τ ^
διαφορά τοΰ τε κινεΐν καί τοΰ κινεΐσθαι καί τοΰ κατ' ένέργειαν άπειρου καί
τοΰ έ π ' άπειρον οόκ έ π ί σ τ η σ ε ν , άλλ' έκεΐνο γοΰν έ χ ρ ή ν έννοεΐν, δτι οόκ άν 80
ó 'Αριστοτέλης έν ένί τούτψ βιβλίψ π α ρ ά πόδας ούτως άν τά έναντία έ α υ τ ψ
ελεγεν, έν ά ρ χ η μέν δείξας δτι άνάγκη άεί κίνησιν είναι και τό κινούμενον
40 άίδιον, π ρ ο σ ε χ ώ ς δέ δτι τό κυκλοφορητικόν σ ώ μ α έστι τό τήν μίαν και

2 xal ante άλλης a: om. Λ, sed supra ser. A 1 12 6'λως] Γ 6. 206"27 cf. p. 782,3.
846,29. 1180,20. 1293,24 13. 14 μέν άεί είναι Aristoteles 14 άλλ' άεί γε Arist.
et Simpl. 11. ce. 38 äv τά] ν in rasura ιι litt. A 1
 SIJIPLICII IN PHY S. Vili 10 [Arisi, p. 266 «24] CONTRA PIIILOPONUM 1329

συνεχή καί άίδιον κίνησιν δυνάμενον κινεΐαϋαι, νυν δ» τον ουρανον πεπε- 312v
ρασμένον έχοντα σώμα φΟαρτόν λέγων, ε? ου'τως ένόει το μή έ'χειν άπειρον
δυναμιν, xott πάλιν έν τω πρώτω τής Περί οόρανοΰ τω τούτο το βιβλίον
έκδεχομενω, σαφώς άίδιον άποδεικνυς τόν ουρανον και τον δλον κόσμον, 35
5 προς ας αποδείξεις και ούτος άντεφηκέναι νομίζει, ποίος ουν χαμαιλέων
τοιαύτας αν έτράπη τροπάς, οίας ούτος υπομεΐναι τον Άριστοτελην νενό-
μικεν; καΐ ουδε τούτοι έπέστησεν, δτι ουδε των έςηγητών της τοΰ 'Αρι-
στοτέλους διαίτης ένόμισε δεΐσΟαι τους λόγους τους τε περι της άιδιότητος
τοΰ ουρανού και τον νυν δεικνύντα, οτι το πεπερασμένον σώμα πεπερα-
10 σμένην έ'χει δύναμιν. πρόχειρον γάρ ήν, οτι την κινητικήν άπειροδυναμίαν
την άμα δλην ουσαν άπέφησεν έν τούτοις του κινητού σώματος πεπερα- 40
σμένου οντος.
Επειδή δε τον δλον ούτος σκοπό ν της Αριστοτελικής αποδείξεως
άγνοήσας και νομίσας, δτι ó δεικνυς το πεπερασμένον σ ώ μ α μη έ'χειν
15 άπειρον κινητικήν δυναμιν, ευθυς αν είη δ ε δ ε ι χ ώ ς δτι ó ουρανός πεπερα-
σμένος ών^ φ&αρτός έ σ τ ι , και δια τούτο και δι' οικείων έπιχειρημάτων
έπιβάλλεται δεικνύναι, δτι το πεπερασμένον σ ώ μ α πεπερασμένην εχει δυ-
ναμιν, και ω ς έ£ ανάγκης έπόμενον τ ο ύ τ φ έ π ά γ ε ι , δτι ó ουρανός φ&αρτός 45
έστ(, φέρε καί ταύταις αότου ταΐς παρανοίαις έπιδράμωμεν. πρώτον ουν
20 έ π ι χ ε ί ρ η μ α τί&ησι τοιαυτην έ'χον τήν συναγωγήν· τ ά ουράνια ές υλης καί
εί'δους έστί· τά έ£ υλης δειται τ ή ς υλης προς το ε ί ν α ι · τ ά δεόμενά τίνος
οόκ εστίν α υ τ ά ρ κ η · τά μ ή αυτάρκη οόκ εστίν άπειροδύναμα. καί συνάγει
ε ζ τούτων, δτι τ ά ουράνια κατά τήν αυτών φύσιν ο&κ εστίν άπειροδύναμα
και δια τοΰτο φ&αρτά. δήλον δ ε , δτι εί μεν φ&αρτής οΰσης τ ή ς υλης
25 έδεΓτο προς το είναι τ ά ουράνια, φ θ α ρ τ ά αν ήν είκότως. εί δε καί τήν 50
ΰλην ή το ύποκείμενον, δτι ποτέ έστιν αυτών, άφθαρτόν τις είναι λέγων
ουκ έ λ έ γ χ ε τ α ι , π ώ ς το άφ&άρτου δεόμενον υποκειμένου φΟαρτον είναι νο-
μισ&ήσεται; ουδε γ ά ρ , έπειδή δεΐταί τίνος καί κατά τοΰτο οόκ εστίν αυ-
ταρκες, διά τοΰτο καί φΟαρτόν ανάγκη είναι, άπειροδύναμον μεν γάρ οόκ
30 αν ίσως είη το μ ή α ό δ υ π ό σ τ α τ ο ν , άλλ' έν ά λ λ ψ το είναι έ'χον. ου μέν-
τοι ή δ η καί φθαρτον αυτό ανάγκη είναι ούτως, ω ς ποτε φΟαρησόμενον.
άλλο γάρ ως ε'ίρηται το κατ' ένέργειαν | άμα δλον ον ά'πειρον καί άλλο 313Γ
το έ π ' άπειρον, "δεύτερον εί το είναι, φ η σ ί , τής υλης έν τ ο ύ τ φ έστίν,
έν τ φ έπιτηδείως έ'χειν πάντα δέχεσ&αι τά εί'δη καί ου μάτην έ χ ε ι ταύ-
35 την τήν δύναμιν ουδε δύναται πλείονα άμα εί'δη ή αότή υλη καταδέξα-
σ&αι, ουδέν των ειδών άει στέγειν ή υλη δύναται δσον έπί τ ω οίκείψ
αότής λ ό γ ω . εί δε τοΰτο, ουδέν των ές υλης καί είδους δσον έπί r/¡ υλη
άφί)αρτον εσται." δεδεΐχΟαι δέ φησιν αυτοί έν τ φ τετάρτψ 1'ών προς 'Apt- 5
στοτέλη, δτί μία καί ή αυτή υλη ή π ρ ώ τ η τοις τε οόρανίοις υπόκειται καί

6 τροάς, sed corr. A 1 6. 7 νενο'μηκεν, sed corr. A 1 19 παρανίαις, sed COÏT. A 1

22 ά-ειρο/////δύναμα A 23 αύτών A 36 οόδέν A : ούδέν γάρ a 38 δεδεΐχθαι
scripsi : δέδεικται libri 38. 39 τετάρτφ Των προς Αριστοτέλη] locum, quem hic ex-
cerpsit, ad verbum servavit De caelo p. 134,20 Helberg
C o m m e n t . Arist. X Simplic. in Piiys. 34
 1330 SIMPLICII IN P H Y S . VIII 10 [Arist. p. 2GG»24] CONTRA P H I L O P O N U Ì I

τοις υπό σελήνην. άλλα τά μέν έχει ρη&έντα αότψ της προσηκούσης 313Γ
ετυχεν έςετάσεως όπ' âfxoô το πρώτον της Περί ουρανού σαφηνίζειν έπι-
χειρήσαντος. ένταΰ&α δε τοσούτον μόνον έφιστάνειν άςιώ, δτι της αυτής
υλης ούσης και προ; πάντα τά είδη ομοίως έχούσης, ανάγκη μεταβάλλειν
6 είς άλληλα τά τε ουράνια και τά υπό σελήνην, ου τί àv άδυνατώτερον
εί'η ; οΰ γάρ διατρίβειν έν τούτψ καλόν, και γαρ και ούτος τό άπεμφαΐνον ίο
έννοήσας " κ ά ν συγχώρηση τις, φησί, μη την αυτήν ύποκείσΟαι υλην τοις
τε οόρανίοις καί τοις ύπδ σελήνην, άλλ' έπειδή καί ή των ουρανίων πάν-
των υλη, ην ήγοΰντο πρώτον υποκείμενον, ίν έστι καί ταότόν τό καλου-
10 μενον πέμπτον σώμα, τά δέ ταύτης της υλης είδη διάφορα τυγχάνει (τό
του ήλιου φέρε καί τό της σελήνης καί τό των άλλων έκάστου αστέρος
καί ετι των σφαιρών έκαστης), δήλον δτι καί ή τών οόρανίων σωμάτων
υλη έπιτηδείως εχει ίκαστον τών οόρανίων ειδών καταδέξασδαι, κδν διά η
τινα κρείττονα καί έίηρημένην αίτίαν μή κατεδέξατο. εί oiîv και ή τών
15 οόρανίων σωμάτων υλη, δσον έπί τψ δύνασθαι πάντων είναι τών ειδών
δεκτική, έκείνων άλλοτε άλλο δέξεται είδος, ουδέ άρα τών οόρανίων ουδέν
δσον επί τ η δυνάμει της αυτών υλης άφθαρτον εσται."
Έ ν δή τούτοις πρώτον μέν έφιστάνειν άξιον, δτι την πρώτην του
ουρανού υλην το πέμπτον ένόμισεν είναι σώμα. καίτοι ε ί , ως πρότερον
20 είπεν, μία και ή αότή υλη πάντων έστι τών τε οόρανίων καί τών υπό
σελήνην, πώς εχει λόγον τό πέμπτον σώμα υλην είναι τών υπό σελήνην; 20
επειτα είτε διά κρείττονά τινα και έξηρημένην αίτίαν οό δέχεται άλλο
είδος ή τών ουρανίων υλη παρ' δ νυν ε χ ε ι , ουκ εστίν ανάγκη διά την
υλην φθαρτον είναι τον οόρανόν, είτε, ώς ούτος " κ α ί τοΰτο," φησί τά έναν-
25 τία έαυτω λέγων, " ά λ λ ο τ ε άλλο δέξεται ε ί δ ο ς " , καί ούτως οόκ ανάγκη τόν
δλον ουρανόν φθαρτον είναι, αλλ' εί άρα, τά μέρη μόνα τών έναντίων είς
άλληλα μεταβαλλόντων ώς καί έπί τών υπό σελήνην. είτε ουν μία ή υλη,
τοσούτον αότψ μόνον έκ τών αυτοΰ λόγων συμβαίνει, το τά άνω κάτω καί 2δ
τά κάτω άνω ώσπερ τοις μεθύουσι γινόμενα φαίνεσθαι, ώστε ήλιον μέν
30 ένταΰθα, άνθρωπον δέ έν οόρανφ, καί τά ουράνια μετά τών ένθάδε φύεσθαι·
καίτοι τί' άν είη τούτων άτοπώτερον; είτε ή του ουρανού υλη μία ουσα
πάντα δύναται τά έκεϊ είδη καταδέξασθαι, ή μάτην δύναται ή ποτε μετα-
βάλλει καί έκεΐνα είς άλληλα, καίτοι ουδέ ούτως αότψ το σπουδαζόμενον
έκβήσεται τό φθαρτον τον κόσμον άποδεικνόναι· οόδέ γάρ το υπό σελήνην
35 ανάγκη ποτέ μή είναι, έπειδή τά μέρη αυτοΰ περί τήν όποκειμένην υλην
μεταβάλλει είς άλληλα, εν δα γάρ ή άλλου φθορά άλλου γένεσίς έστι, τις 30
μηχανή το τοιούτο σύστημα φθαρήναι; πόσψ κάλλιον οδν ήν καί τψ δη-
μιουργψ Οεψ μάλλον προσήκον τό λέγειν, τά μέν προσεχώς όπ' αυτοΰ
παραγόμενα αεί κατά τά αυτά καί ωσαύτως έχοντος καί μήτε κατ' oò-

3 τοσούτον μόνον, τον μό om. A , suppl. in mrg. A 1 6 καί (post γάρ) om. a
1 0 είδη A " : post διάφορα a : om. A 1 17 αίιτων et sic deinceps A 3 0 ο&ράνια
a : δτι A : fortasse έκεϊ 31 καίτοι — άτοπώτερον A : oui. a 3 2 . 3 3 μεταβάλει A
3 5 μή om., sed add. A 1
 SIIIPLICII IN PDYS. VIII 10 [Arist. p. 206»24] CONTRA PHILOPONÜM 1331

σίαν μεταβαλλόμενου μήτε κατά δύναμιν μήτε κατ' ένέργειαν άίόια είναι, 313Γ
iva μή ποτέ μέν κοσμοποιος ή , ποτέ όέ αργός καί άγονος και έ'ρημος
άπολείπηται, το δέ δια των άιδίων καί αιδίως κινουμένων αδτοΰ δημιουρ-
γημάτων γινόμενον τό υπό σελήνην μέρη μεν εχειν γινόμενα και φθειρό- 35
ó μένα, Γνα καί τό έ'σχατον του κόσμου γένεσιν σ χ η όιά την του δημιουργού
αγαθότητα, à ει δέ ών αυτό; έμηχανήσατο καί τούτο άίδιον είναι τ ω την
άλλου φθοράν άλλου γενεσιν είναι ένδελεχή ποιήσας την γενεσιν. έν δέ
τω τρίτω αδτοΰ έπιχειρήματι τψ Πλα'τωνι συνέπεσθαι δοκών άποδεικνύναι
πειράται, δτι - à οδράνια ουκ εστίν άπειροδύναμα τη αυτών φύσει, κάν μή
10 φθείρηται δυνα'μει κρείττονι της έαυτοΰ φύσεως συνεχόμενα. " εί γαρ σύν-
θ ε τ α , φησίν, εστι τά οδράνια, τα δέ σύνθετα λόγον έχει λύσεως, τά δέ 40
λόγον έχοντα λύσεως λόγον εχει φθοράς ( ή γαρ διάλυσις των στοιχείων
φθορά του συνθέτου Ιστί, το δέ λόγον εχον φθοράς οδκ έχει δύναμιν
άπειρον), τά ά'ρα οόράνια δσον Ιπί r j ¡ αυτών φύσει ουκ εστίν άπειροδύ-
15 ναμα." αλλ' δπως δ Πλάτων της λύσεως έχοντα τον λόγον φησί τόν δη-
μιουργον μή λυειν το καλώς ύπ' αδτοΰ άρμοσθέν, μετ' δλίγον είσόμεθα.
"και οί μή έκ τών τεττάρων δέ στοιχείων, φησίν οΰτος, λέγοντες τον
ουρανόν, αλλ' έκ του πέμπτου σώματος, καί ούτοι συνθετον αυτόν λέγουσιν 45
έ£ υποκειμένου μέν τοΰ πέμπτου σώματος, είδους δέ τοΰ ηλιακού ή σελη-
20 νιακοΰ. καί εί τά πάντων ε'ιοη, φησίν, άφέλοι τις, δήλον δτι τό τριχη δια-
στατον αυτών καταλείψει μόνον, καθ' 8 ουδέν οδδενός τών οδρανίων διοίσει
ουδέ τών παρ' ήμΐν σωμάτων, ώστε καί τά οόράνια συνθέσεως έχοντα
λόγον, καί λύσεως εςει καί φθοράς, καί διά τοΰτο ουκ άπειροδύναμα, κδν
μηδέποτε φθείρηται κατά Πλάτωνα κρείττονι δεσμψ της αυτών φύσεως,
25 τη βουλήσει τοΰ θεοΰ, συνεχόμενα." καί έκ τούτου τοίνυν τοΰ έπιχειρή-so
ματος δήλός έστι διά κενήν δόςαν καί της έ£ αρχής έαυτοΰ προθέσεως
έπιλαθόμενος. προΰκειτο μεν γαρ αύτψ γενητον καί φθαρτον άποδεϊςαι τον
ουρανόν. νΰν δε ένδίδωσι διά μέν τήν αύτοΰ φύσιν πεπερασμένην εχειν
δύναμιν αυτόν καί φθαρτόν, διά δέ τήν τοΰ θεοΰ βούλησιν ά'λυτον διαμέ-
30 νειν καί άφθαρτον. καί δήλον δτι ουκ αν ή τοΰ θεοΰ βούλησις τω μή
έπιτηδείως έ'χοντι δέςασθαι τοΰτο τό αγαθόν έδωρειτο, αλλά κάν τήν
άπειρον άμα δλ.ην κινητικήν δύναμιν ó | ουρανός οδκ έ'χη κινητός ών 313*
αδτος καί πεπερασμένος, άλλα πρός γε το έπ' άπειρον κινεΐσθαι πέφυκεν.
αλλ' οδοε σύνθετον καλώς υπέθετο το πέμπτον σώμα ούτως ώς λύσεως
35 εχον λόγον· έκείνα γαρ λύσεως έχει λόγον, δσα ύποκείμενον εχει μή στέγον
τά είδη καί ές αντικειμένων συνέστηκεν είδών τών εις άλληλα μεταβαλ-
λόντων* τά δέ οδράνια το κυκλοφορητικόν είδος εχει μή εχον έαυτψ Ιναν-
τίον, έπειδή μηδέ τη κύκλψ κινήσει έ'στιν έναντία κίνησις, ώς εδειίεν έν »
τψ πρώτψ της Περί οόρανοΰ ó 'Αριστοτέλης, προς δς αποδείξεις άντει-

6 τψ a : τό Α 8 α!>τψ a 11 φησιν om. A, sed add. in mrg. A1 11. 12 τά

δέ λόγον έχοντα λύϊεως a: oui. A 19. 20 σεληνιακού ή ήλιακοΰ a 26 έαυτοΰ
Α: αύτοΰ probabilius a 35 λο'γον· έκ. γ. λ. Ζχει iu mrg. suppl. A1 39 Περί ουρανού]
A4. 270 b 32 sqq.
34*
 1332 SIMPLICII IN PHYS. VIII 10 [Arist. p. 266"24] CONTRA PHILOPONUM

ρηκότα τούτον απέδειξα ώς οίμαι μηδέν των υπό τοΰ 'Αριστοτέλους είρη- 313ν
μένων νενοηκότα.
ΕΓτα έπιχειρεΤ δεικνυναι, οτι και των στοιχείων αί ολότητες και τά
ουράνια πεπερασμένης είσΐ δυνάμεως, και τοΰτο μεν ουδέν άτοπον, ειπερ
5 πεπερασμένα οντα μή έ'χει δλην άμα άπειρον δυναμιν· έκεινο δέ άτοπώ-
τατον τό νομίζειν ταδτον εΐναι το φθαρτον τ ψ μ ή έ'χειν την άπειρον άμα
δλην δυναμιν. λέγει ουν έν τη Φυσική άκροάσει δ ε δ ε ΐ χ θ α ι , οτι oò τό ίο
τυχόν εϊδος έν τ ψ τυχόντι μεγέθει υφίσταται οΰτε σύνθετον ουτε άπλοΰν
(ουτε γαρ άνθρωπος δακτυλιαΐος ουτε κώνωψ πηχυαίος γένοιτο ά ν , αλλ'
10 ουδέ υδωρ έν τ ψ τυχόντι μεγέθει υφίσταται), αλλ' δταν εις τοσούτον κα-
τατμηθώ το υδωρ, ώς έλαττον είναι το γενόμενον έκ της τομής μέγεθος
του πεφυκότος είδος ύδατος καταδέξασθαι, άπόλλυται τό υδωρ, ώς δταν
άκρψ δακτυλψ ύδατος έφαψάμενοι την ίκμάδα έκείνην έξαπλοΰντες καί
παρατρίβοντες καί είς βραχύτατα διαιροΰντες το είδος του ύδατος άφανί- ιβ
15 ζωμεν. "έντεΰθεν ουν, φησί, δειχθήσεται, οτι οόδέ αί των στοιχείων ολό-
τητες άπειρου μετέχουσι δυνάμεως, όρώμεν γαρ, οτι δσψ μειοΰται τά των
στοιχείων μ ε γ έ θ η , ταχύτερον υφίσταται την φθοράν, δσφ δέ παραυξεται,
βραδύτερον. ύποκείσθω ουν τό κυαθιαΐον υδωρ ένιαυτον ενα δυνάμενον
διαμένει, οόκοΰν εκαστον των ίσομεγέθων υδάτων τον αυτόν αρκέσει
20 χρόνον. άλλα μην έπειδή καί δλως δ τοΰ ύδατος δγκος πεπερασμένος
έστί, καταμετρηθήσεται δηλονότι 6 πας ογκος υπό τοΰ κυάθου. και διαι- 20
ρεθήσεται δλον το υδωρ είς κυάθους πεπερασμένους τον αριθμόν, άλλά
μην εκαστον των μορίων πεπερασμένης έστί δυνάμεως· καί τό έκ πάντων
άρα συγκείμενον πεπερασμένης εσται δυνάμεως· το δέ αυτό καί έπί των
25 άλλων, δέδεικται άρα, φησί, διά τούτων, δτι τέως των τεττάρων στοι-
χείων Ικαστον κατά την ολότητα την αυτοΰ πεπερασμένης έστι δυνάμεως."
ταύτα αότοΰ λέγοντος έπ' αυτών σχεδόν των ρημάτων έπιστήσαι χρή,
πρώτον μέν τίνα αότω παρέσχε χρείαν προληφθέν τό μή το τυχόν είδος
είς τό τυχόν μέγεθος έγγίνεσθαι* ου γαρ έδεΐτο τουτου ή τοΰ κυαθιαίου 25
30 ύδατος υπόθεσις, δτι άν διαιρεθη το υδωρ είς κυάθους, ών 2καστος ένιαυ-
τον διαρκεί, καί τό δλον ένιαυτόν διαρκέσει · οό γάρ συντίθεται δ χρόνος
τών κυάθων διαιρεθέντων. και τοΰτο μέν προς τό σαθρόν είρήσθω της
υποθέσεως, έννοεΐν δέ χ ρ ή , δτι το υδωρ δλον έν πεπερασμένα» χρόνοι
φθειρόμενον ύποθέμενος τήν έν έκείνω τ ψ χρόνψ τών άλλων στοιχείων είς
35 το υδωρ μεταβολήν ουκ έλογίσατο. καίτοι εί ωσπερ τά μέρη τοΰ ύδατος
φθειρόμενα είς άλλα μεταβάλλει στοιχεία, ουτω καί τά τών άλλων στοι- 30
χείων μέρη είς το υδωρ, καί τοΰτο ένδελεχές καί άίδιόν έστι διά το τήν
άλλου φθοράν άλλου γένεσιν είναι, καί ή της φθοράς καί γενέσεως αίτια τοις
τήδε κίνησις ή κατά τον λοξόν μάλιστα κύκλον άίδιός έστι, π ώ ς δυνατόν
40 φθαρήναι τάς τών στοιχείων ολότητας; ούτος δέ ώς τοΰτο δείξας άρα-

6 τψ aA2: τό Α1 · 10 υφίσται, sed corr. A' 10. 11 τμηθή a 25 post τών add.
τε a 27 αότοϋ a: τοΰ, sed coir., A1 οιύτών] αότόν, sed corr., A1
 SMPLICII IN PH YS. Vili 10 [Arist. p. 266 »24] CONTRA PIIILOPONUM 1333

ρότως έπήγαγεν, οτι τη αυτή έπιχειρήσει δείςομεν καί xi ουράνια πάντα 313v
πεπερασμένης οντα δυνάμεως, καίτοι μηόε έπιχείρησιν την αυτήν έπάγων.
λέγει γαρ, οτι ουδέν τών ουρανίων ειδών έν τω τυχόντι μεγεθει συνίστασθαι 35
πέφυζεν ουδέ ó ολος κόσμος, ω προτερον ου συνεχρήσατο. " ε ί ουν πάν
5 σώμα, φησίν, έπ' άπειρον έστι διαιρετόν, σώματα δέ καί τά ουράνια, και
αυτά δήπουδεν έπ' άπειρον έστι διαιρετά τω ίόι'ω λόγω, καθ' 8 διαστατά
έστι, χ$ν μή διαιρήται, ώς καί ή υλη άνείδεός έστι τψ ίδίψ λόγιο, καν
8/ 1 ν> Τ \ \ » s _ ι ν ί ) »

εποτε χωρίς ειοους ή . και το τριχη οιαστατον αποιον εστι τω ιοιψ

λόγω, κάν μηδέποτέ έστι χωρίς της ποιότητος, το δε έπισυμβάν έ'ξωθεν
10 εΐδος του μή διαιρεΐσθαι ή δυσδιαιρετα είναι ή καί ήμΐν αδιαίρετα ως 40
έπί του αδάμαντος αίτιον έστιν. ε? ουν σώματα όντα τα ουρα'νια τψ με-
γέθη είναι έ π ' άπειρον έστι διαιρετά, ε? τψ λόγιο τις αυτά διέλοι, ώς καί
τ ψ λόγω της υλης τά εί'δη χωρίζομεν, δήλον δ'τι ηξει ή τομή είς μέγε-
θος τι τοιούτον, έν ψ τών ειδών έκείνων ουδέν ύποστήσεται. ουκουν άμα
15 τη τοιαύτη διαιρέσει φθαρήσεται τά είοη. εί ουν, καθο σώματα τοϊ ίδιοι
λόγω της φύσεως διαίρεσιν έπιδεχόμενα, ταύτα φθοράν έπιδέχεται, της
ήμετέρας έπινοίας τά δυνάμει αυτοΐς προσόντα εις ένεργειαν άγούσης, ου- 45
δεν δέ τών λόγον εχόντων φθοράς άπειροδυναμον έστι κατά φυσιν, ουδέ
τών ουρανίων άρα σωμάτων ουδέν κατά τήν αυτοΰ φύσιν άπειροδύναμον
20 έ'σται. το γαρ φύσει άπειροδυναμον ουδέ λόγον έ'χον φθοράς οόδε κατά
ψιλήν έπίνοιαν όποτοπηθείη äv φθειρόμενον ώς έπί τών πάντη άπλών καί
κεχωρισμένων της προς τά σώματα σχέσεως, ουδέ φαντασθήναι γάρ δυ-
νάμεθα, τις έ'σται λόγος φυσικός, καθ' ον έπινοηθείη (άν) φθειρόμενα. το
γάρ ζητούμενον νυν τοΰτό έστι, τίς ó κατά φυσιν έκάστου λόγος, ου μήν 50
26 τί παρά της έξηρημενης αιτίας τισί προσγίνεται, ώστε καν συγχωρηθείη
τά ουράνια τη του θεοί» βουλή συνεχόμενα μή φθείρεσθαι, αλλ' ουχί καί
αότά κατά τήν Ιδίαν φυσιν τον της φθοράς ουκ έπιδέξεται λόγον· φθοράς
δε έχοντα λόγον οόκ έ'στιν άπειροδύναμα. πόθεν γάρ; οτι ó λόγος της
φθοράς ούτος ó τη ημετέρα καταληφθείς έπινοία ουχ ηςει ποτέ καί εις
30 ένέργειαν. το γάρ μηδέν αυτά νυν τών εις φθοράν αγόντων υπομένειν
ουκ έ'στιν άπόδειξις τοΰ καί φύσει | είναι αυτά άφθαρτα, ώς έδείςαμεν 314Γ
έν τψ τετάρτφ Τών πρός Αριστοτέλη."
Ταΰτα τοσαΰτα παρεθέμην, ινα καί τήν εξιν του ανδρός τούτου πα-
ραδείξω τοις έντυγχάνουσι καί φανερον έτι μάλλον ποιήσω, ότι ταότον
35 ούτος νομίζει το πεπερασμένην έ'χειν δύναμιν καί το φθαρτον είναι, τοΰ
έπ' άπειρον το είναι έ'χοντος ουδέ έ'ννοιαν λαβών, έτι δε οόδε δπως λέγε-
ται το πάν σώμα έπ' άπειρον είναι διαιρετόν, ούτος φαίνεται γινώσκων. 5
λέγεται δέ τοΰτο προς τους ές ατόμων συνεστάναι τά σώματα λέγοντας,
καί δείκνυσιν, οτι παν σώμα διαστατόν τέ έστι καί μεριστόν καί μέρη
40 έ'χει καί αυτό τοιαύτα καί ου σύγκειται έξ ατόμων, το ουν έπ' άπειρον

18 λόγων, sed con·., A 1 22 obli/M/ A 23 «ν a: orn. A 24 vüv aA'-'

oùv A 1 27 ¡δίαν A: ο¡κείαν a 32 τετάρτωι A (cf. p. 270 v 10. 22): τρίτφ a
1334 SIMPLICII IN PHYS. VIII 10 [Arist. p. 2 6 6 » 2 4 ] CONTRA PHILOPONUM

διαιρετον οδχ ώ ς διαιρουμενον παντελώς καί απολΰον την έαυτοί συνέ- 814·*
χειαν λέγεται· oò γαρ δν ε Γη έτι έ π ' άπειρον διαφετόν, αλλ' ως παν το
λαμβανόμενον εις μέρη διηρημένον ουκ άπεσπασμένα αλλήλων, άλλα τ η
διαστάσει κεχωρισμένα χαί διηρημένα· où μέντοι ώ ς τεμνόμενα χαΐ απο- ίο
5 σπώμενα αλλήλων. χάν γαρ μή αποσπάται ποτε, μεμέρισται δμα>ς τά
σώματα τ η διαστάσει χαί διηρηται εις μέρη. τό μέν γάρ καθ' αότό άσώ-
ματον αδιάστατον ον δλον δλφ έαυτψ έφαρμόττει χαί οδ διηρηται είς
μ έ ρ η , το δέ σώμα διαστάν διέρριπται τοις μέρεσιν άλλου άλλαχοΰ γεγονό-
τος και διηρηται ουτω. καί τοΰτό έστι τό έπ' άπειρον διαιρετον των
10 σωμάτων κοινώς πασι τοις σώμασιν υπάρχον καθό σώματα· καν γάρ
μ ή είχε φυσιν άποτμηθήναί ποτε τά δεξιά μου έκ τών αριστερών, διη-
ρηται δμως απ' αλλήλων και διώρισται και μεμέρισται κατ' ένέργειαν. 15
αλλά τά μέν παθητά λοιπόν σώματα καί τέμνεσθαι πέφοχεν είς τμητά
καί αυτά σώματα, τά δέ απαθή οδ τέμνεται μέν ουτε λόγω ουτε ταις τών
15 σωφρονουντων έννοίαις, διηρηται μέντοι, καί μεμέρισται κατ' ένέργειαν
καί ταύτα τή διαστάσει τη σωματική καίτοι συνεχή μένοντα, ούτος δέ
άκουσας, δτι παν σώμα διαιρετον έστι, μάλλον δε παρακουσας, τ η έαυτοΰ
έπινοία τά οόράνια κατέτεμεν είς σμικρότατα. καί μανικον μέν καί τούτο
καί παράφρον πλήν ήττον του την έπίνοιαν αότοΰ τήν τοιαυτην καί είς 20
20 ένέργειαν άγειν άξιοΰν. "φθοράν, γάρ φησιν, επιδέχεται, τής ημετέρας
έπινοίας τά δυνάμει αυτοΐς προσόντα είς ένέργειαν άγουσης." εί ουν το
έπ' άπειρον τών σωμάτων διαιρετόν ουκ αναγκάζει ποτέ είς σμικρότατα κα-
τατέμνεσθαι τά οόράνια, ουδέ τό είδος άποβάλλειν ανάγκη ου μόνον διά
τήν του θεοΰ βουλησιν, αλλά και κατά τήν αυτών φυσιν. καί γάρ ή τοΰ
25 θεοΰ βουλησις οδ τοΐς τυχοΰσιν, αλλά τοΐς έπιτηδείως εχουσι τά αγαθά
χορηγεί, και τουτψ δε έφιστάνειν ά'ςιον, δτι δσα άν ούτως φαντασθείη, 25
καί γίνεσθαι νομίζει δυνατόν είναι· "τών γάρ ά σ χ ε τ ω ν , φησί, πρός τά
σώματα καί κατά φυσιν άφθάρτων όντων ουδέ φαντασθήναι δυνάμεθα
φθοράν". και λέγοι 3ν κατά τήν συν αντιθέσει αυτοΰ άντιστροφήν, ήν καί
30 αυτήν αγνοεί, δτι ών φαντασθήναι δυνάμεθα φθοράν, ταΰτα ουκ εστι κατά
φυσιν άφθαρτα· τοσαυτην ούτος δυναμιν ταΐς έαυτοΰ φαντασίαις άποδέ-
δωκε. καί τι θαυμαστόν, εί τον ουρανόν δυνάμενος φαντασθήναι φθαρτόν,
εδθυς αυτόν καί φθείρεσθαι διατείνεται, οπότε καί πρός τον θεόν ταυτην so
πέπονθε τήν παράνοιαν; τόν δέ τής λύσεως τών οόρανίων έν τ φ δημιουργψ
35 λόγον υπό τοΰ Πλάτωνος ρηθέντα μ ή νοήσας π ώ ς λέγεται, άλλ' εις τον
τής φθοράς μεταλαβών λόγον καί διά τοΰτο φθείρεσθαι τόν ουρανόν φαν-
ταζόμενος άπαυθαδίζεται λοιπόν πρός αυτόν τον ουρανόν, " π ό θ ε ν " ; λέγων
"δτι ó λόγος τής φθοράς ούτος ό τη έπινοί^ τ ή ημετέρα καταληφθείς
οδχ ήξει ποτέ και είς ένέργειαν". ουδέν γάρ αυτόν δυσωπει τό μέχρι
40 νΰν μηδέν αυτόν παθεΐν τοΐς φθαρτοΐς δμοιον. άλλ' δσα μέν περί τούτου 3ό

14 λιίγφ] λέγω a 18 et 22 μικρότατο a 20 φησιν] cf. p. 1333,16 26 οίίτιος

Α : ούτος probabiliter a 29 αύτοϋ libri, tu cf. p. 1178,35 37 λέγων] cf. p. 1333,28
 SIMPLICII IN PHYS. VIII 10 [Arist. p. 2G6»24] CONTRA PIIILOPONUM 1335

γέγραφεν, ώς φησιν, έν τώ τετάρτο) Τ ω ν προ; 'Αριστοτέλη, το πρώτον της 314'·

Περί ουρανού βιβλίον έςηγουμενος έγώ κατά το δυνατόν περιέκρουσα. κ7.1
νυν δε προς αότον ρητέον, δτι τά γινόμενα και φδειρόμενα τον μετά την
άκμήν χρόνον άχρι της τελευτής ή ϊσον έ'χει τ ω από της αρχής μέχρι
5 της ακμής χρόνω ή πλείονα. 6 τοίνυν ουρανός πρό έξακισχιλίων κα! προς
ένιαυτών, ώς ούτος οΓεται, γεγονώς και έπ' έσχάτοις ών ή δ η των ημερών,
ώς καί τοΰτο πάντως αυτόν άρεσκει, πώς οόδεν παρακμαστικον κα! προς ω
φ&οράν οδεΰον ή μ ί ν ένεδείίατο; καίτοι κάν μηδέν άλλο, πάντως γε κατά
την κίνησιν αργότερος ώφελε νοεΐσΟαι κατά το εσχατον γήρας τυγχάνων.
10 καίτοι ουτε τάς ημέρας ουτε τάς νύκτας ουτε τάς ώρας μακροτέρας ποιεί
νΰν, ώς δηλοΰσιν αχ πράξεις al έν αόταΐς καί γεωργίαι και όδοιπορίαι και
πλοΐ προς τάς πάλαι γινομένας παραβαλλόμεναι. τό γαρ ήμερήσιον τής
όδοΰ διάστημα καί νΰν τό αυτό έστι καί βόες Ι φ ' ήμερα τα αυτά άροΰσιν
ή καί έλάττονα, καί τά υδρεΐα τών ωροσκοπίων ταίς αύταις μεΟόδοις γινό- «
15 μενα τοσούτον είσάγουσι καί έξάγουσιν δόωρ κ α δ ' έκάστην ώραν δσον καί
πρότερον.
Ά λ λ ' επί τό λοιπόν αότοΰ καί τέταρτον, ώς φησι, τών έπιχειρημάτων
ίτέον, δι' ου βουλεται δεικνυναι, δτι το οόράνιον σώμα οόκ εστίν άπειρο-
δυναμον. καί τοΰτο μεν αλη&ες καί κατά τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν τό δλον άμα
20 ον άπειροδυναμον παντός σώματος άποφάσκοντα, τό μέντοι έπ' άπειρον κι-
νεΐσ&αι καί είναι τω κυκλοφοοητικω σώματι άπονέμοντα. ούτος δε το
άπειροδυναμον άναιρών ώς τό άίδιον, τό φΟαρτόν ευθυς άντεισάγειν νομί- 30
ζει. λέγει ουν, οτι εί άπειροδυναμον έστι το ουράνιον, ανάγκη τών μερών
εκαστον ή άπειρον δυναμιν εχειν ή πεπερασμένη ν. " ά λ λ ' άπειρον, φησίν,
25 ουκ ε χ ε ι , το γάρ άπειροδυναμον αυταρκές έστι. τών δε τοΰ ουρανοΰ με-
ρών εκαστον καί τών άλλων μερών δείται προς το είναι καί τοΰ δλου,
είπε ρ τών πρός τι τά μ έ ρ η · τοΰ δλου γάρ μ έ ρ η , καί άλλήλοις δε τών οι-
κείων δυνάμεων μεταδιδόασιν, ώς δήλοι μάλιστα ή σελήνη κα! ή εις τά
τ η δ ε συμμικτος αό|τών ένέργεια. εί ουν μ η αυτάρκη, φησίν, οόδε άπει- 314 ν
30 ροδυναμα τά μέρη." καί άλλως δε τοΰτο οίεται δεικνυναι. εί γαρ τών
μερών »καστον άπειροδυναμον έστι, " τ ο δλον, φησίν, ή ί'σην ε'ςει έκάστω
τών μερών δυναμιν ή μείζονα, άλλ' εί μεν μείζονα, εσται τοΰ απείρου τι
μείζον, δπερ άδυνατον, καί άλλως συμβήσεται το αυτό μέρος άπειρον τε
είναι καί πεπερασμένον · άπειρον μέν δια τήν ύπόθεσιν, πεπερασμένον δέ,
35 καθό υπό τίνος όπερβάλλεται. άλλα κα! τό ί'σην τ ψ μ έ ρ ε ι το δλον δύ- δ
ναμιν εχειν άδυνατον. όράται γαρ έναργ'ώς πανταχοΰ τό δλον έκάστου
τών μερών δυναμικώτερον. κάν γαρ ή ψυχρά ποώτης ή αότή έστιν έ'ν τε
τψ μέρει τοΰ ύδατος καί έν τω δ λ ω , άλλ' ή συνεκτική τοΰ είναι δυνα-
μις ουχ ή αυτή. άλλ' δσψ μεγαλομερέστερά έστι τά σώματα, τοσουτψ
40 μάλλον διαρκεί, εί ουν μ ή έ'στιν άπειρος ή έκάστου τών μερών δυναμις,

1 γέγραφεν έν, s u p e r s c r i p t i s ώς φησίν Α 1 : γεγραφέναι φησιν έν a τετάρτωι Α : τρίτω a :

cf. p . 1 3 3 3 , 3 2 8 xcîv orn. A : a d d . A 1 14 αύτοϊς libri 17 τέταρτον A : τρίτον a
1336 SIMPLICII IN PHYS. V i l i 10 [Arisi, p. 266»24] CONTRA PHILOPONUM

πεπερασμένη έ σ τ ί ν ώστε καί τό δλον πεπερασμένον · το γάρ έχ πεπερα- 314 ν

σμένων ¡χερών και αριθμώ χ at δυνάμει συγκείμενον απειροδυναμον είναι ίο
αδύνατον· λείπεται άρα, φησίν, καί τον δλον ουρανον και τών αυτοΰ με-
ρών εκαστον πεπερασμένης είναι δυνάμεως· τοιαύτα δε καί τά υπό σελή-
5 νην απαντα." καί πρός ταύτα δέ συντόμως μεν τά αυτά πάλιν ρητέον,
δτι την άπειρον δύναμιν την άμα δλην οδσαν κινητικήν, ήν τ ω πρώτως
καί άιδίως xivoûvn προσεΐναί φησιν ó 'Αριστοτέλης, οΰτε το δλον κινητον
έ'χειν οΰτε τά μέρη αυτοΰ δυνατόν, του δέ κινεΓσίίαι καί τοΰ γίνεσ&αι
ά'πειρον εχει δυναμιν ουχ αμα δλην. καί γάρ ή κίνησις καί ή γένεσις έν 15
ίο τω γίνεσθαι τό είναι εχουσιν, αλλά κατά τό έπ' ά π ε ι ρ ο ν κατά δέ τοΰτο
ή απειρία δμοίως καί τ ψ δλψ και τοις μέρεσι προσήκει, είπερ μήτε τό
δλον χωρίς τών μερών μήτε τά μέρη χωρίς είναι δύναται τοΰ δλου. καί
γάρ καί liti τών έπί χρόνον τινά αρκουντων οίον τών ζ φ ω ν δρώμεν, δτι
ανάγκη το είναι τών μερών τ ω τοΰ δλου είναι συμπαρατείνεσ&αι, κατά δέ
15 την ουσίαν την έαυτών και μ η ώς μέρη λαμβανόμενα τινά καί πολυχρο-
νιώτερα τοΰ δλου έστίν, ώς τά (οστά) της τ ώ ν . ζ ώ ω ν όλότητος* διάλυ-
θείσης γάρ έκείνης τά ¿στα υπομένει, ουκ εστίν ουν αληθές την έν τω 20
δλψ τοΰ είναι παράτασιν έκ τοΰ έκαστου τών μερών είναι χαί της έν
τούτω δυνάμεως, (α) συντεθέντα πολλαπλασίαν έν τφ δλφ τοΰ εΐναι δύ-
20 ναμιν άποτίθεσθαι ούτως, ώς πολλαπλάσιον τοΰ δλου χρόνον άρκοΰντος
προς τό είναι, μάλιστα ένθα το δλον έκ τών αυτών αεί μερών έστιν. ή
μεν γάρ τοΰ ύδατος καί έκάστου τών στοιχείων δλότης ά'λλοτε ά'λλοις μέ-
ρεσιν ένοΰσα τω τά μεν γίνεσθαι τά δέ φθείρεσθαι ουδέν θαυμαστόν ε?
διαρκεστέρα κατά το είναι τών μερών έστι, τοΰ δέ ουρανοΰ την ολότητα 25
25 τοις αυτοΐς αεί μέρεσι χρωμένην ουδέ ούτος &ν είποι πολυχρονιωτέραν
τών μερών είναι, ομοίως ουν έπ' άπειρον το είναι υπάρχει καί τφ δλω
και τοις μέρεσιν ού τ^ τοΰ χρόνου παρατάσει διαφέρον (εΐ'περ, ώς καί
ούτος ομολογεί, πρός τι δντα τά μέρη καί το δλον συνυπάρχειν άλλήλοις
ανάγκη), αλλά τ φ δλικωτέρφ καί περιεκτικωτέρφ τοΰ είναι, τάχα δέ καί
30 τοΰ χρόνου, καί γάρ ó χρόνος τών όλικωτέρων όλικώτερος, ουχ ώς έπί
πλείονα ετη παρατεινόμενος, άλλ' ώς συντβρηκώς έν έαυτφ τους τών μερι- 30
κωτέρων χρόνους, ώσπερ καί το εΐναι τών μερών έν τ φ τοΰ δλου είναι
συνηρηται. άλλ' ούτος μεν έάσ&ω λοιπόν αυτάρκους οίμαι τοις προκειμέ-
votç καί νΰν έξετάσεως τυχών.

35 Έπιστήσαι δέ άξιον, δτι κάνταΰθα πάλιν ó 'Αριστοτέλης έν διαφόροις

δνόμασι τάς αυτάς έννοιας τ φ σφετέρφ καθηγεμόνι προόβάλετο. καί γάρ
ó μέν Πλάτων την διαφοράν τοΰ χωριστοΰ τών ουρανίων αιτίου καί αυ-
τών τών ουρανίων άπό της ουσίας παραδίδωσι, καθ' δσον το μέν αίτιον 3S

1. 2 πεπερασμένοι aA 1 : πεπερασμένων Α 3 3 λείπεται κτλ.] cf. ρ. 1327,17 16 ¿3τά

addidi 19 â συντεθέντα a: αυντιθέντα Α 20 τοΰ είναι χρόνον άρ/εϊν a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2 6 6 » 2 4 ] 1337

ό ν τ ω ς ον έ σ τ ι ν , αεί κ α τ ά τ ά α υ τ ά και ω σ α ύ τ ω ς ε'χον και μ ή τ ε κ α τ ' ουσίαν 314'·'

μ ή τ ε κ α τ ά δ υ ν α μ ι ν μ ή τ ε κ α τ ' ένέργειαν χίνησιν ή μεταβολήν ύφιστάμενον,
τον δε οόρανον σ ω μ α τ ι κ ο ν οντά καί δια τ ο ΰ τ ο ουκ « ό θ υ π ό σ τ α τ ο ν γινόμενον
ε ΐ π ε ν και ουκ ό ν τ ω ς οντά* τό γ α ρ ό ν τ ω ς ον π ρ ό τ ε ρ ο ν τ η φ ύ σ ε ι τ ο ΰ γινο-
5 μενού εστί καί το αόθυπόστατον τοΰ το είναι έ τ ε ρ ω θ ε ν έχοντος καί το
άμετάβλητον τοΰ όπωσοΰν μεταβαλλόμενου, και δήλον δτι το όντως ον
καί αόθυπόστατον και άμετάβλητον προσεχώς υφίστησι το αεί γ ι ν ο μ ε ν ο ν 40
άλλ' ου π ο τ έ , καί τό κ α τ ' ένέργειαν αλλ' ου κ α τ ' ουσίαν μ ε τ α β ο λ ή ν ύφι-
σ τ ά μ ε ν ο ν , ο ι ά έστι τ ά κ α τ ά μόνον τον τ ό π ο ν κ ι ν ο ύ μ ε ν α · σ υ ν ε χ ή ς γ α ρ ο δ σ α
10 ή π ρ ό ο δ ο ς τήν κατ' όλίγον υφεσιν υπομένει και ουκ ε ό θ υ ς είς τό πα'ν τ η
διεστώς υποβιβάζεται· τό δέ γ ι ν ό μ ε ν ο ν υπό τοΰ όντως οντος τοΰ αυθυ-
ποστατου π ροσεχώς, μ ή ον α υ τ ό α ό θ υ π ό σ τ α τ ο ν , αλλ' ό π ό τ ο ΰ α ό θ υ π ο σ τ ά τ ο υ
π α ρ α γ ό μ ε ν ο ν (διό καί γ ι ν ό μ ε ν ο ν έστι καί ουκ ο ν ) ο υ τ ε ά μ α δλον το εΐναι
υπό τοΰ αίτιου καταδέχεται (ου γάρ &ν ή ν έ τ ι γινόμενον αλλ' ό'ν) οΰτε J5
15 π α ύ ε τ α ι δ ε χ ό μ ε ν ο ν δια' τε τήν αύτοΰ φυσιν, δτι μ ε τ ά τό ον αεί το γινό-
μενον αεί τ ή ν υ π ό σ τ α σ ι ν έ χ ε ι π ρ ο τ ο ΰ π ο τ έ γ ι ν ο μ έ ν ο υ , καί δ ι ά τ ο παράγον
αεί κ α τ ά τ ά α υ τ ά καί ω σ α ύ τ ω ς ένεργοΰν είς τό π α ρ α γ ό μ ε ν ο ν . ώστε πεπε-
ρασμένον δ έ χ ε τ α ι το ε ί ν α ι , αεί δε δ έ χ ε τ α ι · και δ ι ά τοΰτο ά ν έ κ λ ε ι π τ ό ς έστιν
ή τε τ ο ΰ ό ν τ ω ς οντος μ ε τ ά δ ο σ ι ς καί ή τοΰ π ρ ο σ ε χ ώ ς υ π ' α υ τ ο ΰ γ ι ν ο μ έ ν ο υ
20 μ ε τ ά λ η ψ ι ς · καί τό ο ύ τ ω ς ά π ε ι ρ ο ν ώ ς έ π ' ά π ε ι ρ ο ν τ ο ΰ τ ό έστι. καί ταΰτα
δι' ¿ λ ί γ ω ν ρ η μ ά τ ω ν έ σ ή μ α ν ε ν 6 Π λ ά τ ω ν τον δ η μ ι ο υ ρ γ ο ν έν Τ ι μ α ί ω παρα-
γ α γ ώ ν π ρ ο ς τ ο υ ς ουράνιους θ ε ο ύ ς δ η μ η γ ο ρ ο ΰ ν τ α καί λ έ γ ο ν τ α · " θ ε ο ί θ ε ώ ν , όθ
ώ ν έ γ ώ δ η μ ι ο υ ρ γ ό ς π α τ ή ρ τε έ ρ γ ω ν , ά λ υ τ α Ι μ ο ΰ γ ε έ θ έ λ ο ν τ ο ς . τό μ ε ν ουν
δ ή δ ε θ ε ν π α ν λ υ τ ό ν , τό γ ε μ ή ν κ α λ ώ ς ά ρ μ ο σ θ ε ν καί έ'χον ευ λυειν έί}έλειν
•25 κακοΰ. δι' α καί έ π ε ί π ε ρ γ ε γ έ ν η σ θ ε , α θ ά ν α τ ο ι μεν ουκ έ σ τ ε το πάμπαν,
ου τι μ ε ν δ ή λ υ θ ή σ ε σ θ ε γ ε ουδέ τ ε υ ς ε σ θ ε θ α ν ά τ ο υ μ ο ί ρ α ς , τ η ς έ μ ή ς βου-
λ ή σ ε ω ς μ ε ί ζ ο ν ο ς έ'τι δ ε σ μ ο ΰ καί κ υ ρ ι ω τ έ ρ ο υ λ α χ ό ν τ ε ς ε κ ε ί ν ω ν , οίς δ τ ε έγι'-
νεσθε ςυνεδείσθε." λ έ γ ε ι δέ τ α ΰ τ α , μ ά λ λ ο ν δέ π λ η | ρ ο ϊ δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ώ ν νοή- Β15Γ
σεων τάς δυναμένας ουσίας έν -ω κόσμψ νοείν τήν έν τ φ π α τ ρ ί τών
30 ό λ ω ν προϋπάρχουσαν διακόσμησιν αύται δέ ε?σ ι π ρ ο σ ε χ ώ ς μεν ένιαΐαι
καί ν ο ε ρ ο ί , ή δ η δε καί αί τ ο ύ τ ω ν τ ώ ν νόων έ ξ η ρ τ η μ έ ν α ι ψ υ χ α ί κ α τ ά τήν
μίαν παντός τοΰ α σ ω μ ά τ ο υ συνάρτησιν καθ' Ικαστον θεόν. προς τουτους
ουν λέγει " θ ε ο ί θεών", καί δ μέν λόγος π ο ί η σ ί ς έστι δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ή , θεούς
δε ποιεί θεών τους ασωμάτους τών σωματικών, δτι προφανέστερον μεν 6
35 θ ε ο ί καλοΰνται τά τών ουρανίων θεών περιπολοΰντα αγάλματα διά τ ή ν
¿ ξ ε ι α ν κίνησιν θ ε ο ί κ λ η θ έ ν τ ε ς . θεών δε τούτων θεοί οί τ ά ς ά ρ χ ι κ ά ς αυ-

5 έτέρο&εν A: coir. Α 1 7 ΰφίατησι προσεχώς a 11 ίιζατόζ Α 12 υπό a :

άπό Α 22 δημτ,γοροΰντα a : δημιουργοΰντα Α 1 : γοροϋντα superscr., expunctis ουρ-
γοΰντα Α 3 λέγοντα] Tim. p. 41 AB cf. f. 3 2 1 r 10 et Rawack ile Piatonis Timaeo
(Beroliiii 1888) p. 16 sq. 23 post έργων vulgarem lectionem ci δι' έμοΰ γενόμενα suppl.
a A 2 : om. interpolata A 1 cf. Rawack 1. c. p. 20 24 δη A: om. a cf. Rawack 1. c.
p. 57 25 post ¿ατέ habet οΰδ' άλυτοι Plato cf. Rawack 1. c. p. 58 33 δημιουρ-
γική aA'-': δημιουργή A 1
1338 SIMPLICII IN PHTSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2 6 6 - 2 4 ]

των αιτίας ασωμάτως καί νοδρώς προβαλόμενοι. πάς γαρ θεός ά ρ χ ή 315Γ
τινός έστι θεότητος· θ ε ώ ν δέ των αισθητών δημιουργός είναι φησι και
πατήρ των έν αότοΐς έργων· δημιουργείται γάρ καί δι' έργασίας αποτελεί-
ται τό σωματικόν παν. λέγει δε τδ " δ ε θ έ ν π α ν " το σωματικόν ώς όρα-
5 τον και άπτόν υπάρχον καί δια τοΰτο έκ πυρός καί γης καί των μεταξύ ίο
στοιχείων συγκείμενον καί δεδεμένον τ ω της αναλογίας δ ε σ μ ψ · τούτον γάρ
αυτός άριστον δεσμόν είπεν της των σωμάτων συνθέσεως, λυτόν δέ π ω ς
πάν το δεθέν, ή δτι λύσις μεν των συγκειμένων ή των άπλών διάκρισις,
ήτις έν τ ψ δημιουργώ μόνφ προϋπάρχει κατά την έν αυτω των άπλών
10 στοιχείων αίτιώδη περιοχήν* διό καί αυτω μόνψ τ ψ δημιουργώ φησιν
αυτά λυτά είναι, ει γάρ τά των οδρανίων έν τοις νοεροϊς στοιχεία ήνω-
ται μέν διά την νοητήν 2νωσιν, διακέκριται δέ διά την νοεράν καθαρότητα, ΐδ
άλλαχοΰ δε ουδαμοΰ διακέκριται, είκότως έν αυτω τον λόγον της λύσεως,
τουτέστι της διακρίσεως, προϋπάρχειν φησί, μη μέντοι λύεσΟαι καλώς ήρ-
15 μοσμένα· ήρμόσθη γάρ κατά την έν τ ψ δημιουργψ του κοσμικού παρα-
δείγματος άρμονίαν. όμεΐς οδν, φησίν, " έ π ε ί π ε ρ γεγένησθε", τουτέστιν
έπειδή τήν σωματικήν ιδιότητα προεβάλεσθε σύνθετόν τε ο υ σαν καί μ ή
αύΟυπόστατον μηδέ έν τ ψ όντως οντι μείνασαν, αλλ' έν τ ψ γίνεσθαι το
είναι εχουσαν, "αθάνατοι μέν οδχ έστε το π ά μ π α ν " · ου γάρ Ιςετε τήν 20
20 άμα δλην ουσαν άθανασίαν· τοΰτο γάρ σημαίνει το " ο ό κ έ σ τ ε " , αλλά γ'ΐνο-
μενην καί έπισκευαστήν αυτήν εξετε. καί oò " λ υ θ ή σ ε σ δ ε " , κάν σύνθετον
ε χ η τ ε φύσιν διά το κατά τήν ένωσιν της νοεράς άγαθότητος προσεχώς
ύποστήναι· ου γάρ ά'λλως εχοντες κατά φυσιν έπείσακτον τήν Ινωσιν υπε-
δέξαντο. αλλ' ή π ρ ώ τ η σύνθεσις, κάν άπλών η σύνοδος, αλλ' υπό της
25 νοεράς ένώσεως προσεχώς μετά τών άπλών oò διακεκριμένων πρότερον
υποστάσα άλυτος έστι. καί ούτως ουτε αθάνατοι πάμπαν ε£σίν ουτε Οα- -25
νάτου μοίρας μεταλαγχάνουσι γινομενην έ π ' άπειρον τήν άδανασίαν κατα-
δεχόμενοι. καί ουτω μέν ó Πλάτων από της τών οόσιών διαφοράς τό
τε προσεχές αίτιον τών ουρανίων έξεφηνε καί τήν αυτών τών ουρανίων
30 ιδιότητα.
Ό δέ 'Αριστοτέλης φυσικώτερον άπο της κινήσεως αρχόμενος πρώτον
έ'δειςεν, δτι ανάγκη κίνησιν à ίδιον είναι, καί τό κινούμενον ετι μάλλον,
είπερ έν τ ψ κινουμένψ ή κίνησις, καί δτι τό κινούμενον υπό τίνος πάντως
κινείται, καί δτι τό μέν πρώτως κινοΰν τήν άίδιον κίνησιν ανάγκη είναι 30
35 καί άπειροδύναμον καί άμερες, το δέ πρώτως ύπο τούτου τήν άι'διον κίνη-
σιν κινούμενον μίαν ουσαν καί συνεχή το κυκλοφορητικόν είναι σώμα.
τοΰτο δέ καί δι' έαυτό τήν άίδιον κινεΐσθαι κίνησιν μίαν τε καί συνεχή
τοΰτο μόνον κινούμενον, καί αεί έν τέλει περιφοράς άμα καί έν ά ρ χ η
είναι* παν γάρ μόριον της κυκλοφορίας τέλος μέν έστι της προγενομένης
40 περιφοράς, ά ρ χ ή δέ της έσομένης. δπου δε πάν το λαμβανόμενον τέλος

1 προβαλλόμενοι a 5 καί (ante διά) Α: τό a 33 πάντως a: παντός Α

38 περιφορά a
 SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M VIII 1 0 [Arist. p. 2 6 6 » 2 4 ] 1339

έστι καί ά ρ χ ή , άνεκλειπτον ανάγκη το τοιούτον είναι κατά την αύτοΰ φύ- 315r
σιν, ώσπερ καί τό προσεχώς ύπο του αεί κατά τά αότά και ωσαύτως
έχοντος κινουμενον άίδιον ανάγκη τη εαυτού φύσει εΐναι κατά τον Πλά-
τωνα. πεπερασμένον δε ον το άιδίως κινούμενον και ουκ αύτοκίνητον,
5 αλλ' έτέρω&εν εχον την κίνησιν καί κατά Πλάτωνα το είναι καί διά τοΰτο
γενητόν ον καί έτεροκίνητον, ου δύναται αμα δλην ουτε την τοΰ κινεϊν
οΰτε την τοΰ κινεΐσ9αι δυναμιν καταδέςασδαι. ή γαρ κίνησις έν τ φ γίνε-
σΟαι το είναι έχει ώσπερ ή ήμερα, καί ουκ εστίν άμα δλη. εί ουν και
άίδιον καί άπειρον κινείται κίνησιν καί οόχ ά μ α δλην, δήλον δτι γινόμενον 40
„ f/b \ J /Ν / ^ V 5 \ > / ^ ' Λ Γ f «ν

10 ε?ει το αιοιον τε και άπειρον αει μεν κινουμενον δια τε την [του] αυτου
φυσιν και διά την τοΰ κινοΰντος άκίνητον ένέργειαν, ούχ αμα δε το αεί
εχον διά το έτεροκίνητον είναι καί πεπερασμένον. καί τοΰτό έστι το έ π '
άπειρον κινεΐσδαι αεί μεν έν τέλει της λαμβανομένης κινήσεως ούσης, άνεκ-
λείπτως Sà ετέρας την έτέραν διαδεχόμενης, ώσπερ ouv ó Πλάτων την
15 έπ' άπειρον του γενητοΰ γένεσιν λυτήν τε καί μ η πάμπαν ».θάνατον εΐπεν,
καί αυ πάλιν άλυτον καί θανάτου μοίρας μ ή τογχάνουσαν, ούτως δ Ά ρ ι - 45
στοτέλης την έπ' άπειρον κίνησιν πεπερασμένην τε τ η δυνάμει και άίδιον
άπεφήνατο τοΰ μέν πέρατος τφ ούρανίω σώματι διά την αύτοΰ φυσιν
υπάρχοντος σωματικήν τε καί έτεροκίνητον ουσαν καί πεπερασμένην, τοΰ
20 δε άπειρου διά τε την αύτοΰ φυσιν προσεχώς υπό τοΰ ακινήτου και αεί
κατά τά αυτά έ'χοντος υποστασαν καί κυκλοφορητικήν ουσαν καί διά την
τοΰ παράγοντος αυτό καί κινοΰντος άκινησίαν ώστε κατ' ά μ φ ω τους φιλο-
σόφους ó ουρανός καί διά την αύτοΰ φύσιν καί διά το παράγον καί κινοΰν όο
αίτιον άίδιός τε καί άεικίνητός έστι.
25 Ζητήσοι δε αν οΐμαι πας ó μή παρέργως των 'Αριστοτέλους λόγων
άκούων περί τοΰ π ρ ώ τ ω ς κινοΰντος, πότερον έγχρόνως κινεΐ ή άχρόνως.
ε? μεν γαρ έγχρόνως, πρώτον μεν π ώ ς αυτός ó 'Αριστοτέλης περί τοΰ
άπειροδυνάμου λέγων χ ρ ό ν ο ν γ ε , φησίν, ο ύ κ έ ν δ έ χ ε τ α ι ε ί ν α ι οόδένα,
καί)' δν κινεί; έπειτα εί άκίνητον έστι καί κατά πάσαν μεταβολήν άμε-
30 τάβλητον το πρώτως κινοΰν ου κατ' ούσίαν | μόνον, άλλα καί κατά δύ- 315"
ναμιν καί κατ' ένέργειαν, π ώ ς ó χρόνος μέτρον κινήσεως δν τάς άκινήτους
ένεργείας μετρήσει τοΰ π ρ ώ τ ω ς κινοΰντος; εί δέ μή έν χρόνο) κινεί, π ώ ς
έν χ ρ ό ν φ κινείται το πρώτως ύπ' αυτοΰ κινούμενον; προς α ρητέον, δτι
τών κινούντων, δσα μέν κινούμενα κινεί ώσπερ τά σωματικώς κινοΰντα
35 ώθοΰντα καί ελκοντα καί ριπτοΰντα, ταΰτα έν χρόνω κινεί ου διά το κι-
vstv άπλώς, άλλα διά τό κινεΐσθαι· κινήσεως γάρ μέτρον ó χρόνος, ή δέ 5
κίνησις έν τιΰ κινουαένω έστίν καί οΰκ έν τ ω κινοΰντι. το δέ π ρ ώ τ ω ς
κινοΰν άκίνητον ον (καί κατ' ουσίαν) καί κατ' ένέργειαν ως υπέρ πάσαν
κίνησιν ίδρυμένον καί άχρονους εχει τάς ένεργείας ώς υπέρ χρόνον ούσας,
40 καί παράγει την κίνησιν άφ' έαυτοΰ έν τ ψ ύ π ' αύτοΰ κινουμένψ. el γάρ

10 αυτού a cf. v. 20: του αύτοΰ Α 12 έτερο^κίνητον Α 16 δ om. a 32 κινεί

om., sed suppl. A1 38 καί κατ' οόαίαν a: om. A
1S40 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 10 [Arist. p. 266»24. *»β]

μ ή πρώτον των όντων έστί το κινούμενον, διότι υπό τίνος κινείται, ανάγκη 315 ν
την κίνησιν υπό τοΰ ακινήτου έν τ ω κινουμένφ ύποστήναι, καί τον χρόνον
υπό τοΰ άχρονου έν τ ψ έγχρόνως κινουμένφ. ου -jap το κινεΐν, αλλά το ίο
κινεΐσθαι υπό τοΰ χρόνου μετρείται, διότι ή κίνησις έν τ ω κινουμένφ. ώς
5 δε ή τοΰ π ρ ώ τ ω ς κινουμένου κίνησις άπειρος ουσα το άπειρον ουχ αμα
δλον έ χ ε ι , αλλ' έ π ' άπειρον γινόμενον, ούτω καί ó χρόνος ó της πρώτης
κινήσεως μετρητικός άπειρος έστιν ώς έπ' άπειρον προϊών. αλλ' έπανι-
τέον λοιπόν, δθεν έξέβημεν, έπί τά συνεχή της Αριστοτέλους λέξεως.

ρ. 266b6 Ου τοίνυν ουδέ έν άπείρφ πεπερασμένην εως τοΰ τ ο 15

10 υπερβάλλον παντός ώρισμένου.

Τ ο ι ς προκειμένοις άναγκαίως δείςας, δτι ουδέν μέγεθος πεπερασμένον

άπειρον έ'χει δύναμιν, ίνα διά τούτου δειχθιζ το π ρ ώ τ ω ς κινούν άπειρο- 26
δυναμον μή ον μέγεθος πεπερασμένον, εί δέ τό άπειρον μέγεθος μηδέ
έ'στιν δλως έν τοις ουσι, δήλον δτι σ α φ ώ ς άποδέδεικται, δτι το πρώτως
15 κινοΰν άμερές έστι και ά μ έ γ ε θ ε ς , διά τοΰτο μεν ουν άναγκαίως, ώ ς εΓπον,
έ'δειξεν, δτι ουδέν μέγεθος πεπερασμένον άπειρον έχει δυναμιν. νΰν δε
προτίθεται δεΐξαι, δτι ουδέ άπειρον τι μέγεθος πεπερασμένην ε χ ε ι δυνα-
μιν, δπερ άναγκαΐον μεν ουκ εστι προς τά προκείμενα (ούδε γάρ ουδέ
εστίν δλως ένεργείσ. μέγεθος άπειρον), ώς άντίστροφον δέ και συγγενές so
20 τ ω προαποδεδειγμένψ, καί καθ' αυτό θεωρίαν έχον άξιόλογον άποδεΐξαι
και τοΰτο προέθετο. καί δείκνυσιν αυτό την μέν αρχήν διά βραχέων ρη-
μάτων τήν άπόδειξιν ένδειξάμενος ούτως, δόξας γάρ ένίστασθαι προς το
έαυτοΰ πρόβλημα το λέγον έν ά π ε ι ρ ω μεγέθει μή είναι δυναμιν πε-
περασμένην διά τοΰ κ α ί τ ο ι ένδέχεται έν έ λ ά τ τ ο ν ι μεγέθει πλείω
25 δ υ ν α μ ι ν ένεΐναι, ώς έπί των ιών όρώμεν τών θηρίων και τών σπερ-
μάτων τών τε ζώων καί τών φυτών · από γάρ κεγχραμίδος συκή τηλι- 85
καυτή γίνεται διά τήν έν τ ω βραχεί σ ώ μ α τ ι ένοΰσαν μεγάλην δυναμιν καί
από βραχέος θοροΰ έλέφας και τοσαΰτα τών πολύτοκων ζ φ ω ν γεννήματα.
εί ουν τοΰτο α λ η θ έ ς , τ ί κωλύει καί το τ ο υ τ φ άντίστροφον δοκοΰν α λ η θ έ ς
30 είναι το καί έν τ φ πάντων μεγίστψ σώματι τφ άπείρφ πεπερασμένην
ένεΐναι δυναμιν; δτι δέ ώς έ'νστασιν αυτήν κομίζει, δηλοΐ το κ α ί τ ο ι προ-
τεταγμένον ένστατικόν έπίρρημα. δ δέ 'Αλέξανδρος· "χρησιμώτερον ήν
α ό τ φ , φησίν, ώς προς το προκείμενον το είπεΐν 'καίτοι ένδέχεται έν μεί- 40
ζονι μεγέθει έλάττονα δυναμιν είναι'· τοΰτο γάρ μάλλον ένοείκνυται το
35 δυνασθαι καί έν άπείρφ μεγέθει πεπερασμένην είναι, ό δέ είπεν
καίτοι ένδέχεται έν έ λ ά τ τ ο ν ι μεγέθει πλείω ένεΐναι διά τοΰ τοΰτο
λαβείν άμα κάκεΐνο ένδειξάμενος." ουτω μέν ó 'Αλέξανδρος, μήποτε
δέ προς τον λέγοντα, δτι έν άπείρφ μεγέθει πεπερασμένη δυναμις ουκ

3 έγχρόνως Α 2 : άχρύνως aA 1 22 έδειξάμενος A : corr. Α 1 γάρ] cf. Index s. h. v.

25 είναι Aristoteles cf. v. 36 et p. 1341,5 31 καίτοι a : xal (superset, τό A ' ) A 34 τό
A : om. a 38 μεγέθει om. a
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2G6bG] 1341

έ'στιν, 6 μεν ούτως ένιστάμενος 'καίτοι εν μείζον ι ένδέχεται έλάττονα 315ν

είναι' χ ω ρ ί ς παραμυθίας λέγει το αότό, ó δε λέγων κ α ί τ ο ι ε ν δ έ χ ε τ α ι 45
έν έ λ α τ τ ο ν ι π λ ε ί ω είναι από του αντικειμένου το άντικείμενον εισάγει·
αντίκειται γαρ τ ψ έν έλα'ττονι πλείονι το έν μείζονι έ'λαττον. ίσως δε καί
5 έναργέστερόν έστι το έν έ λ α τ τ ο ν ι μ ε γ έ θ ε ι π λ ε ί ω δ ύ ν α μ ι ν έ ν ε ΐ ν α ι ώς
έπι των ε ί ρ η μ έ ν ω ν καί γαρ άπιστεΐται, εί τοσούτον μέγεθος ίοΰ τοσαύτην
έχει δύναμιν είς το διαφθείρειν· το δε μείζονα τινα μεγέθη έλάττονα δύ-
ναμιν έ'χειν οόχ ο3τω προφανές έστιν. άπο oiüv τοΰ έναργεστέρου το
ήττον έναργές ήνάγκασε.
10 Και ή μέν ενστασις τοιαύτη· λύει δε αυτήν λέγων· α λ λ ' ε τ ι μ ά λ λ ο ν «ο
έν μ ε ί ζ ο ν ι π λ ε ί ω . κάν γαρ έν έλα'ττονι μεγέΟει πλείων ή δύναμις, άλλ'
έν τ ω μείζονι τοΰ έλάττονος κατά το αυτό είδος ext πλείων έσται ή δυ-
ναμις. έάν ουν το μέγεθος είς άπειρον έ κ τ α θ ^ , καί ή δυναμις εις άπειρον
έκταθήσεται, είτε έ'λαττον ήν το ές αρχής μέγεθος τής κατά τήν δύναμιν
15 αναλογίας, είτε μείζον· ή γαρ έ π ' άπειρον τοΰ μεγέθους πρόοδος και τήν
δύναμιν μέχρι του άπειρου συνεφέλκεται · ου γαρ | αυίεται μέγεθος άνευ 316r
δυνα'μεως.
Ούτως ουν δια τοΰ λΰσαι τήν ενστασιν άποδείξας, δτι οόδε το άπει-
ρον μέγεθος πεπερασμένην έ'ξει δύναμιν, το αυτό καί δι' έκθέσεως άπο-
20 δείκνυσιν, ώς είωθεν, καταγεωμετρεϊν καί αύτός δρεγόμενος τήν φύσιν.
λαβών γαρ άπειρον τι μέγεθος το A B πεπερασμένην έχον δύναμιν κατά
τήν ύπόθεσιν καί αφελών α π ' αότοΰ το Β Γ , πεπερασμένην δηλονότι και
αυτό δύναμιν έχον, εί'περ καί ή άπειρος ή A B πεπερασμένην είχεν, λέγει 5
δτι τό Β Γ μέγεθος πεπερασμένον τη πεπερασμένη δυνα'μει κινείτω το Δ
25 πεπερασμένον έν χ ρ ό ν φ τ ω Ε Ζ , ώρισμένψ δηλονότι, δέδεικται γα'ρ, δτι
ουδέν πεπερασμένον μέγεθος κινεί τι πεπερασμένον έν άπείρψ χρόνω. αν
ουν άφέλωμεν από απείρου τοΰ A B διπλάσιον τοΰ Β Γ τό Α Γ το διπλά-
σιον μέγεθος διπλασίονα δύναμιν έ'χον έν ήμίσει χρόνω τό Δ κινήσει τοΰ
έν ω έκίνει τό ήμισυ αυτοΰ τό Β Γ · έάν δε πάλιν από τοΰ A B απείρου ίο
30 μεγέθους διπλάσιον τι τοΰ Γ Α μεγέθους άφέλωμεν διπλασίαν έχον δύναμιν
τής έν τ ω Α Γ τής κινούσης το Δ έν τ ω ΖΘ χ ρ ό ν ψ , πάλιν ή ληφθείσα
τό Δ έν ήμίσει τοΰ ΖΘ χρόνου κινήσει, τοΰτο δη ποιουντων ημών,
οόδέποτε έπιλείψει οϋτε τό A B άπειρα τφ πλήθει χορηγοΰν ή μ ΐ ν είς
τήν άφαίρεσιν μεγέθη έν διπλασία οντά αεί δυνάμει των προαφηρημένων
35 απ' αυτοΰ, oòòà ó χρόνος ó λαμβανόμενος τοΰ ήμίση έ'χειν έπιλείψει.
εί ουν μηδέ ή δυναμις έπιλείπει, άπειρος âv είη καί αυτή ομοίως τ ψ
μεγέθει · άπειρος γαρ δόναμίς έστιν ή πάσης τής πεπερασμένης δυνάμεως ι»
υπερβάλλουσα, καθόλου γαρ άπειρον τοΰτό έστιν, ου παντός τοΰ λαμβα-
νομένου αεί τί έστιν εζω περατεΰον καί υπερέχον τοΰ είλημμένου, όπερ
40 καί έπί τής τοΰ απείρου μεγέθους δυνάμεως όραται. δείξας δέ άπό τής

4 πλείονι a: πλεΤον Α 8 ante ουν luterani erasam habet A 23 aùtò///// A

24 πε-ερααμένον μέγεθος a
1342 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2G6t6]

έ π ' άπειρον αυξήσεως τοΰ αφαιρουμένου μεγέθους από τοΰ άπειρου, δτι 316^
άπειρος έστιν ή του άπειρου μεγέδους δυναμις ώς πάσης της πεπερασμέ-
νης δυνάμεως όπερβάλλουσα, το αυτό δείκνυσι καί από της του χρόνου 20
έ π ' άπειρον μειώσεως, ήν και δια τοΰτο παρέλαβεν είπών τ ο υ χρόνου
5 δέ του δ ο δ έ ν τ ο ς αεί έ λ ά τ τ ω λ ή ψ ο μ α ι . ώσπερ δέ άόριστον και άπει-
ρον έστι μέγεθος, έν φ δυνατόν του προστεδέντος καί όρισδέντος dsì το
μείζον λαβείν, ουτω καί δ χρόνος αόριστος xal έ π ' άπειρον μειούμενος,
έν ψ δυνατόν τοΰ προστεδέντος άεΐ ελαττον λαβείν, εί ουν δέδεικται, οτι
ή πεπερασμένη δυναμις έν πεπερασμένψ κινεί χ ρ ό ν φ , ó δέ πεπερασμένος
10 ώρισμένος, και ή έν τ ω άπείρψ μεγέδει πεπερασμένη δυναμις, 'όπόση <3ν 26
-fl, μόνον δέ πεπερασμένη, έν ώρισμένψ χρόνψ κινήσει, εί γαρ ή τοσήδε εν
τινι ώρισμένψ χ ρ ό ν φ κινεί, κ3ν δποσψοΰν μείζων ταύτης ληφδ"5 τις δύνα-
μις, έν έλάττονι μ ε ν , έν ώρισμένψ δέ χρόνψ καί αότή κινήσει, και τον
λόγον της τοΰ χρόνου μειώσεως δηλών κ α τ ά τ η ν ά ν τ ι σ τ ρ ο φ ή - ν , φησί,
15 τ η ς αναλογίας, δσψ γαρ μείζων έστίν ή δυναμις της δυνάμεως, το-
σουτψ έλάττων ó χρόνος, έν ψ ή μείζων δυνάμις κινεί, του χρόνου έν ψ
κινεί ή έλάττων δύναμις. ά ν τ ι σ τ ρ ο φ ή ν οδν α ν α λ ο γ ί α ς εϊπεν, δτι ώς ή 3D
μείζων δυναμις προς τήν έλάττονα, ούτως δ έλάττων χρόνος προς τον
μείζονα, εί ουν δσψ έλλείπει ó χρόνος αεί, τοσούτψ καΐ ή δυναμις αεί
20 υπερβάλλει, δ δέ χρόνος, έν ψ ή τοΰ απείρου μεγέθους δυναμις κινεί,
έλλείπει παντός ώρισμένου, και ή δυναμις ή έν τ ψ χρόνψ τούτω χινοΰσα
υπερβάλλει πάσης ώρισμένης δυνάμεως· άλλά μην ή υπερβάλλουσα δύνα-
μις πάσης ώρισμένης δυνάμεως άπειρος έστιν, ώσπερ και πλήδος και μέ-
γεδος τό υπερβάλλον παντός ώρισμένου άπειρον έστιν ή άρα έν τοΤ 3»
25 άπείρψ μεγέδει δύναμις άπειρος έστι καί οδ πεπερασμένη, ούτως ουν
και άπό τοΰ άπειρου μεγέδους συνήγαγεν, δτι ή έν αυτψ δόναμις άπειρος
έστι, καί άπό της τοΰ χρόνου, έν ψ κινεί, έ π ' άπειρον έλαττώσεως. καί
μίαν οδν εΐναι καί δύο δυνατόν αποδείξεις ταΰτα τά συμπεράσματα, και
μάλλον δύο, ειπερ έκάτερον ίδια συνεπεράνατο · το μεν άπό τοΰ μεγεδους,
30 δτε έλεγεν ά π ε ι ρ ο ς ά ρ α ή δ ύ ν α μ ι ς ε σ τ α ι . πάσης γαρ πεπερασμέ-
νης υπερβάλλει δυνάμεως, το δε άπό τοΰ χρόνου πάλιν, δταν λέγ-g 40
άπειρος δέ πάσα δυναμις υπερβάλλουσα παντός ώρισμένου
ώσπερ καί πλήδος καί μέγεθος, ειπών δέ έν τ ή έκδέσει á v δή
της ΒΓ διπλασίαν λαμβάνω, έν ή μ ί σ ε ι κινήσει χρόνψ τοΰ ΕΖ,
35 έ π ή γ α γ ε ν ε σ τ ω γ ά ρ α υ τ η ή α ν α λ ο γ ί α , ώστε τά άφαιρούμενα διπλάσια
μεγέθη και δύναμιν διπλασίαν εχειν καί είναι έν τ ψ αυτψ λόγψ τά τε
μεγέδη καί τάς δυνάμεις· τούτου γάρ ύποτεδεντος εί το ήμισυ τοΰ μεγέ-
δους έν τ ψ Ε Ζ χρόνψ το Δ κεκίνηκε, το διπλάσιον μέγεδος έν ήμίσει
τοΰ Ε Ζ χρόνου κινήσει το Δ , 8ν εΤπεν ΘΖ. xäv δέ μ ή διπλασίαν άναλο- 4»

12 μείζω a item que 15 21 ή alt. a: εί A 22 υπερβάλλει a: υπερβάλει A

27 txiO.III/1 A 32 υπερβάλλουσα κτλ.] libere citari evincit lemma p. 1340,10 35 αυτη
a: αίιτί) A
 SIMPLICII IN PIIYSICORUJI VIII 10 [Arist. p. 2GGbG. 20] 1343

γίαν ε χ η τά από του άπειρου αφαιρούμενα, ώστε το διπλάσιον ¡j.s-jsôo; 316Γ

ευίΓυς καί δυναμιν διπλασίαν έ'χειν, ουδέν ή δείξις έμποδισΟήσεται. <5ν
γάρ μή ούτως ε χ η , ου προς το μεγε&ος άφορώντες κατά τούτο άφελοΰμεν
του έφΟακότος άφηρήσΟαι διπλάσιον, αλλά προς τήν δυναμιν την έν τ ψ
5 πρώτψ άφαιρεδέντι μεγεθει. ώστε άφαιρεΐσΟαι άπο τοΰ απείρου μεγέ-
θους μέγεί)ος διπλασίαν έχον δυναμιν του Β Γ μεγέ&ους, όπόσον αν η το 60
μέγεθος το άφαιρουμενον και δν αν ε χ η λόγον προς το Β Γ μέγεδος.
ουτω γάρ της αφαιρέσεως γινομένης το Δ έν ήμίσει αεί χρόνψ κινήσεται
υπό τοΰ ύστερον άφαιρεδέντος ή έκινεΐτο υπό του προ αυτοΰ τ ω τήν δυ-
10 ναμιν διπλασίαν άφηρήσθαι. δτι γάρ ή μείζων δύναμις τό αυτό έν έλάτ-
τονι κινεί χ ρ ό ν ψ , κ α τ ά τ ή ν ά ν τ ι σ τ ρ ο φ ή ν τ η ς άναλογίας, ώς ειπεν,
δεδεικται καί ώμολόγηται. |

p. 266^20 Έ σ τ ι δ έ κ α ί ώ δ ε δ ε ΐ ξ α ι τ ο ΰ τ ο εως τοΰ έ χ τ ώ ν δ ε δ ή λ ο ν . 316ν

Καί άλλην τοΰ αυτοΰ απόδειςιν τοΰ μ ή είναι έν άπείρψ μεγέΟει δύ-
15 ναμιν πεπερασμένην παραδίδωσι, τά μεν αότός σαφώς ε ί π ώ ν , τά δέ ήμϊν
αναπληρώσαι καταλιπών. ληψόμεΟα γαρ, φησί, τινά δυναμιν ομο-
γενή, τουτέστιν ομοειδή, ουσαν τη πεπερασμένη δυνάμει τη έν τ ψ
άπείρψ μεγέθει ουση, έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ τινί σώματι ο δ σ α ν , εΐ βα-
ρυτης ή έν τ ψ ά π ε ί ρ ψ , καί έν τ ψ πεπερασμένφ τήν αυτήν, ε? κουφότης,
20 ομοίως, ομοειδή δε λαμβάνει τήν δυναμιν, καταμετρηΟήναι βουλόμενος
τήν έν τ ψ άπείρψ μεγέΟει δυναμιν ύπο τής έν τ ψ πεπερασμένψ· αί γάρ ιο
άνομοειδεϊς ου καταμετροΰσιν άλλήλας. ομοειδής οδν ουσα ή έν τ ψ πε-
περασμένψ μεγέ&ει πεπερασμένη δυναμις καταμετρήσει τήν έν τψ
άπείρψ πεπερασμένην, ουτω μέντοι ώς ή άπαρτίζειν ή μή άπαρτίζειν
25 άλλά περιττευειν τι κατά τήν τελευταίαν έπιβολήν. εί δε τοΰτο, ή καί
το μέγεθος το άπειρον καταμετρη&ήσεται υπό τοΰ μεγέδους τοΰ έν ψ ήν
ή ούναμις ή καταμετρήσασα τήν έν τ ψ άπείρψ μεγέΟει δυναμιν, καί ού-
τως οόκέτι ά'πειρον εσται το μέγεδος, εί'περ καταμετρείται· ή ου καταμε- ι»
τρηθήσεται ολον τής έν αυτό} δυνάμεως καταμετρουμένης, καί ουτω το
30 καταλειπόμενον τοΰ άπειρου μεγέθους ουχ ο£ει δυναμιν. ώστε ή πεπερα-
σμένη δυναμις οόκ έν τ ψ άπείρψ άν εί'η μεγέ&ει, άλλ' έν τ ψ πεπερα-
σμένψ τ ψ σ'υν τ η δυνάμει καταμετρηθέντι. " γνωριμώτερον δέ &ν είή,
φησίν ó 'Αλέξανδρος, ει τις ά π ' αυτοΰ τοΰ απείρου μεγέ&ους αφελών τι
τοιίτψ καί τ η έν αυτψ δυνάμει καταμετροίη τήν τε δυναμιν τήν έν τ ψ
35 άπείρψ καί αυτό τό άπειρον μέγεθος, ουτω γάρ οόκετι δεησόμεθα προσ- 20
Οείναι, δτι ομογενή έχρήν λαμβάνειν τήν δυναμιν. ή γάρ έκ τής έν τ ψ
άπείρψ μεγεθει άφαιρουμένη ομοειδής έστι τη δλη." μήποτε δέ ó 'Αριστο-
τέλης τήν προ ταύτης άπόδειξιν κατά τήν άπο τοΰ άπειρου άφαίρεσιν ποιη-

13 τώνδε A (ut Arist. Π ) : τούτων (ex Ar. vulg.) a 14 Kai A: om. a 1G δή τινα
Arist. vulg. (praeter E 1 Η) 36 έχρην e s χρή u t videtur corr. A '
1344 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p.266<>20. 27]

σάμενος ταυτ/,ν κατ' άλλον τρόπον προήγαγεν συνεπεράνατο δε λοιπόν τά 316ν

προσεχώς άποδειχ&έντα, δτι οΰτε άπειρον είναι δύναμιν έν πεπερασμένψ
μεγέΟει δυνατόν οΰτε πεπερασμένων έν άπείρψ.

p. 2GGb27 ΓΙερί δέ των φερομένων εχει καλώς διαπορήσαι εως 2δ

5 τοΰ καί τ η ν κ ί ν η σ ι ν . 86

Δείξας τό προσεχώς αυτω προτεθέν περί τοΰ πρώτως κινοΰντος την

cî.ίδιον κίνησιν, δτι ου μόνον άκίνητον καί άίδιόν έστιν, αλλά και άμερές
και αμέγεδες έκ τοΰ δεΐν, ε! εχοι μέγεθος, ή άπειρον αότό είναι ή πεπε-
ρασμένον, εΐ οδν άπειρον μεν μέγεθος ουδέ εστίν δλως κατ' ένέργειαν,
10 πεπερασμένον δέ μέγεθος αδύνατον αότό εΐναι, διότι το τήν άίδιον κίνησιν
κινοΰν άπειρον έχει δόναμιν, άπειρον δε δόναμιν έν πεπερασμένψ μεγέΟει 40
αδύνατον είναι, πας δε ó λόγος περί του πρώτως κινοΰντος αξιώματος ήρτηται
του λέγοντος, δτι παν τό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ύπό τ ί ν ο ς κ ι ν ε ί τ α ι (ε? γάρ μ ή
τούτο προληφΟείη, μηδέ έ'στιν ανάγκη το τήν άίδιον κίνησιν κινούμενον
15 ύπό τίνος κινεΐσ&αι, ουδέ τα περί τοΰ πρώτως κινοΰντος άποδειχθέντα
χώραν 2ίει λοιπόν· εί γάρ έστί τινα κινούμενα μηδενός κινοΰντος, ουκ
ανάγκη τό κινούμενον τήν άίδιον κίνησιν ύπό τίνος κινεΐσ&αι)· βουλεται ουν
προ τοΰ τοις δεδειγμένοις έπαγαγείν το προσήκον συμπέρασμα ενστασίν «
τινα προβαλέσδαι φερομένην προς τό αξίωμα τό λέγον παν τό κινούμενον
20 ύπό τίνος κινεΐσθαι καί τήν τε άδοκίμως έπαγομένην λύσιν έκδέσΟαι και
αυτός έπαγαγείν τήν προσήκουσαν. καί ή μεν έ'νστασίς έστι τοιαύτη· εί
παν τό κινούμενον ύπό τίνος κινείται, πώς τινα μ ή έν αύτοϊς
έχοντα τό κινητικόν, αλλ' ε'ξωθεν κινη&έντα, μένει συνεχώς κινούμενα καί
τοΰ κινήσαντος μηκέτι κινοΰντος, ώσπερ τά ριπτουμενα; τοΰ γάρ ριψαντος
25 αυτά μηκέτι κινοΰντος έπί πολυ μένει συνεχώς έκεΐνα κινούμενα· δόξει γάρ δο
ύπό μηδενός κινεΐσθαι τότε και άναιρείσθαι τό παν το κινούμενον ύπό
τίνος κινείσΟαι. μ ή ά π τ ο μ έ ν ο υ δέ τ ο ΰ κ ι ν ή σ α ν τ ο ς εϊπεν, ώς μηκέτι
άπτομένου μηδέ έπιμένοντος έν τ φ άπτεσ&αι παρ' δλον τον της κινήσεως
χρόνον. είτα μνημονεύει τής λύσεως, κα&' ήν πειρώνται λύειν τινές τήν
30 άπορίαν ταύτην. λέγουσι γα'ρ, δτι ó ρίπτων άμα τω ριφθέντι καί ά λ λ ο τ ι
κινεί, τον α έ ρ α , ος κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ς υπό τοΰ ρίψαντος κ ι ν ε ί το ριφθέν.
λέγει οδν, δτι ομοίως τοΰ πρώτου καί | τοΰτο αδύνατον μόνον γάρ, δτι 317γ
τόν αέρα αντί τοΰ ριφ&έντος μετέλαβεν δ λόγος, έπεί καί έπί τοΰ αέρος ó
αυτός λόγος· εί γάρ μηδέ ούτος έ£ έαυτοΰ κινείται (τών γάρ έμψύχων
35 Κιον τοΰτο), αλλ' υπό τοΰ ρίψαντος, έχρήν εύβυς τ ψ τον ρίψαντα παυ-
σασ&αι τοΰ κινεΐν καί τον αέρα παύσασ&αι τοΰ κινεΐσθαι, καί α μ α π ά ν τ α

1 άλλων a 4 ?χει καλώς A (ut ΕΚ Αγ.): χαλώ« έχει ex Ar. vulg. a

5 τήν A: τήν δ'λην ut Ar. a 9 μέν A : om. a 12 ante Αξιώματος add.
τοΰ a 13 et 22 κινείται ύπο τίνος Arist. 17 ούν om. a 32 δτι om.,
sed suppl. A 1 33 έπεί — λο'γος (34) A Exc.: om. a 34 άψυχων, sed corr.
manu prima Exc.
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM V i l i IO [Arist. p. 266 b 27] 1345

•/ai κ ι ν ε ΐ σ θ α ι κ α ί π ε π α ϋ σ θ α ι τά κινούμενα, δταν το πρώτον κινούν 317··

παύσηται του κινεΐν. αμα ουν καί το ριφθέν καί τον αέρα και κινεΐσθαι
και πεπαϋσθαι του κινεΐσθαι, εί'περ προς άλληλα λέγεται το κινούν και το 5
κινούμενον, κινεΐσθαι μεν, εως âv χινη το ρΐπτον, πεπαϋσθαι δέ, δταν
5 παύσηται το κινούν, ει γαρ μένει ó αήρ κινούμενος, συμβήσεται μή
ά π τ ο μ έ ν ο υ μ η δ έ κ ι ν ο ΰ ν τ ό ς τίνος κ ι ν ε ΐ σ θ α ι , ώστε κινηθήσεται μεν ó
αήρ, ύπ' ούδενος δε κινηθήσεται. ουτω δε πάλιν où πάν το χινούμενον
υπό τίνος εσται χινούμενον.
Διάφορος δέ ή γραφή φέρεται π η μεν α λ λ ά α μ α π ά ν κεκινησθαι
10 κ α ί πεπαϋσθαι, (π-ζ δέ ά λ λ α α μ α π ά ν τ α κ α ι κ ι ν ε ΐ σ θ α ι κ α ί π ε -
π α ϋ σ θ α ι ) · καί ισως αυτη άμείνων* το γαρ κεκινησθαι τιό πεπαϋσθαι τ α υ - ί ο
τόν έστιν. είπών δε, δτι πάντα αμα ανάγκη κ ι ν ε ΐ σ θ α ι καί πεπαϋ-
σθαι, δταν το π ρ ώ τ ο ν κινούν παύσηται, έπήγ'αγε καί ει ποιεί
ώσπερ ή λίθος, οίον χ ι ν ε ΐ ν 8 έκίνησε. κδν γαρ διά του μεταξύ τι
Ιό xivjj μη άπτόμενον του κινουμένου, ώς ή μαγνήτις λίθος το δεύτερον σι-
δήριον κινεί μή άπτομένη αότοϋ, δταν αυτη μεν έλκυση το προσεχές,
τούτο δε έλκυση το μ ε θ ' εαυτό· τότε γάρ ποιεΐ ή λίθος το σιδήριον, ο
Iκίνησεν α υ τ ή , τοϋτο χινεΐν το έφεξής διά το μή μόνον χινεΐν το προσε-
χ έ ς , άλλα καί δύναμιν αυτ<ό κινητικήν ένδιδόναι, δι' ο ου μόνον κινείται 15
20 έκεΐνο, άλλα καί κινεί, καν ούτως ουν τι, φησί, xivjj, ώ σ π ε ρ ή λ ί θ ο ς ,
ανάγκη κ α ι κ ι ν ε ΐ σ θ α ι α μ α , δταν το πρώτως κινούν κινη, κ α ί πεπαϋ-
σ θ α ι της κινήσεως, δταν το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν παύσηται του χινεΐν. καί
λαβών την αρχήν από της λίθου κατά την αυτήν έ'φοδον λύει τήν άπο-
ρίαν. ώς γάρ Ιπί της λίθου ουτε ó άήρ αΐτιός έστιν ού'τε παυσαμένου του
25 κινοϋντος μένει το κινούμενον, άλλ' ή κινητική δύναμις διδομένη τιρ προσ-
ε χ ε ΐ κινεΐ το χινούμενον, εως äv αύτή ένεργ-fl, ουτω, φησΐν, ανάγκη καί 20
έπί τών άλλων λέγειν, δτι το πρώτως κίνησαν το προσεχώς υπ' αυτού
κινηθεν ποιεί οίον τε χινεΐν ή τον αέρα τοιούτον ή το ύδωρ·
ταύτα γάρ έστι μάλιστα, δι' ών κινείται τά κινούμενα, α δύναται καί ταΰτα
30 κινεΐν. ή τ ι ά λ λ ο δέ προσέθηκεν ί'σως διά τήν λίθον καί τον σιοηρον ή
τό ήλεκτρον καί το άχυρον. καί το όστοϋν δέ του ιχθύος του ίέρακος
λέγεται χρυσον ελκειν, καί ίσως τ ω προσεχώς έλκομένω τήν αυτήν ένδί-
δο>σι δύναμιν και τοΰτο. είτε ουν κατά ώσιν κινεί τά κινούμενα ώς τά 25
δι' αέρος ή ύδατος κινούμενα, είτε κατά όλκήν ώς τά είρημένα, το πρώ-
35 τον κινούν οίον το ρίπτουν, ού μόνον το βέλος κινεί αλλά καί τόν αέρα ή
το υόωρ, δ ι ' ου ή ρΐψις γίνεται, καί ου μόνον κινεί ταύτα, άλλα καί δύνα-
μιν αότοΐς ένδίδωσι τοϋ κινεΐν, ωστε μ ή μόνον κινεΐσθαι άλλα καί χινεΐν,

1 καί χινεΐσθαι Exc.: κεκινησθαι aA 2 καί κινεΐσθαι :ιΑ : κεκινησθαι Exc. 9. 10 π η

μεν άλλα οίμα πάν κεκινησθαι και πεπαϋσθαι A , qui íüj¡ òè — πεπαϋσθαι (10. 11), quae
supplevi, o m i t t i t : π ή μέν αλλά ά'μ.α πάν καί κινεΐσθαι καί πεπαϋσθαι. πή 5έ αλλά αμα πάν
ν-εκινεΐσθαι (sic) καί πεπαϋσθαι a 14 κινεΐν a A : κινεί, ν superscr. in. pr., E x c . : κινεί
Arist. 18 άϋτη A 19 αυτώι A E x c . : αυτό a 22 κινούν,®/ A 32 τ φ
a E x c . : τά A
Comment. Arist. X Simplic. in Phys. 35
1346 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266b27]

φύσιν έχοντα κινεΐν άμα καί κινεΐσ&αι. τούτο μέν δή, φησίν, ανάγκη καί 317'
ήμϊν λέγειν, το γαρ έξης της λέξεως της λεγούσης α ν ά γ κ η δή τ ο ύ τ ο
μ έ ν λ έ γ ε ι ν τοιούτον έοτιν. α ν ά γ κ η ουν, εί γε λύομεν το άπορηθέν f απο-
δίδωσι προς τ ο ύ τ ο [τό] μέν λ έ γ ε ι ν , δτι ο υ χ ά μ α π α ύ σ ε τ α ι κ ι ν ο ΰ ν so
5 και κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν. το γαρ κινηθέν, φησί, καΐ δύναμιν τοΰ κινεΐσθαι δια-
δεξάμενον τψ φύσιν εχειν τοιαύτην ούχ αμα παύεται τοΰ κινεΐσθαι και
τοΰ κινεΐν, ώς έπΐ της λί&οο της Ήρακλείας εστίν όραν· το γαρ έλκυσδέν
υπ' αυτής σιδήρων άψάμενον αδτής oò κινείται μέν οόκέτι, κινεΐ δέ τό
έφεξής* κινείται γαρ, 2ως αν κινη τό κινούν, παυσαμένου δέ τοΰ κινοΰντος
10 παύεται καί το κινούμενον τοΰ κινεΐσδαι. ουτω δέ καΐ έπί τοΰ αέρος·
ου γαρ έπακολοοθεΐ τψ ριπτουμένω σι>γκινοΰμενος αυτψ, άλλα κινεί τον 35
μετ' αότόν αμα καί κινητικόν αυτόν ποιών, καί γάρ έπί τούτου δ αυτός
λόγος· οόχ ομοίως δέ· αεί γαρ ή δύναμις ή από τοΰ πρώτου κινήσαντος
ένδιδομένη μειοΰται κατά την διαδοχήν και τέλος φ&είρεται, τοΰ τελευ-
15 ταίου κινη&έντος μηκέτι καί κινησαι δυνηθέντος. διό πίπτει λοιπόν τό
ριφδέν μηκέτι εχον, υφ' ου κινηόήσεται. ουτω δέ καί τά υπό πυρός θερ-
μανθέντα ου μόνον τό θερμαίνεσθαι εχει υπό τοΰ πυρός, αλλά καί τοΰ
Θερμαίνειν δύναμιν υπ' αύτοΰ καταδέχεται, και μέχρι τινός τοΰτο προελ- 40
θον μειούμενον τέλος παύεται, δταν, φησί, τδ πρό τοΰ τελευταίου (τοΰτο
20 γάρ είπεν πρότερον) μηκέτι κινοΰν ίσχύστ] ποιήσαι τδ μεί)' εαυτό, αλλά
μόνον κινούμενον· τούτου γάρ μηκέτι κινοΰντος ουκέτι το έφεξής κινη&ή-
σεται. αμα ουν παύεται το κινοΰν, δπερ ήν προ τοΰ έσχάτου, καί τό κι-
νούμενον τό εσχατον. παυσαμένου γάρ τοΰ πρό αυτοΰ τοΰ κινεΐν παύεται
καί τό εσχατον τοΰ κινεΐσί)αι, παυσαμένου δέ τοΰ κινουμένου καί ή κίνη-
25 σις παύεται, ειπερ έν τψ κινουμένψ ή κίνησις. καί δήλον δτι αμα παύε-
ται έν τοις έσχάτοις, έπεί εΐπεν πρότερον, δτι ο υ χ ά μ α π α ύ ε τ α ι κ ι ν ο ΰ ν «
καί κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν , έφ' ένός έκαστου των προ τοΰ έσχάτου κινουμένου τοΰτο
λέγων· το γάρ εσχατον κινούμενον οό κινεΐ.
Ζητεί δέ ó 'Αλέξανδρος έν τούτοις καλώς, πώς ουχί καί τούτων ρη-
30 θέντων μένει έτι ή αυτή απορία· ó γάρ άήρ ó τήν δύναμιν τοΰ κινεΐν
λαβών παρά τοΰ τδ βέλος ρίψαντος ήτοι κινούμενος κινεί ή οΰ· άλλά μή
κινούμενος μέν ουκ äv κινήσοι· τά γάρ σωματικώς κινοΰντα κινούμενα
κινεί· ε? δέ κινούμενος κινεί, παύεται δέ τοΰ κινεΐσ&αι, αμα τψ παύσασθαι
κινοΰντα τον ριπτοΰντα τψ πρός τι είναι τό κινοΰν και τό κινούμενον άμα 50
35 äv καί τοΰ κινεΐν παύοιτο. ψ άκολου&εΐ το εύόυς τψ παύσασ&αι τον
ριπτοΰντα τοΰ κινεΐν καί το ριπτούμενον καταφέρεσ&αι, δπερ où φαίνεται
γινόμενον. ταΰτα ζητήσας· " μ ή π ο τ ε , φησίν, διά τοΰ λέγειν τον άέρα δύ-

3. 4 corruptam lectionem repraesentavi codicis A : άποδίδιοσι προς om. a τοΰτο τό

μέν Α : τοΰτο a ίτι a: όπως Α παύεται Arist. 8 où κινείται μέν οόκέτι
Α : οόκέτι μέν κινείται a Exc. 9 γάρ A Exc.: δ ' έκεΐνο a 15 κινησαι δυνηθέν-
τος a : χιντ,θέντος A, sed corr. Α ' : κινησαι χινηθέντος Exc.; cf. p. 1349,11 sqq.
18 ί>πό] an άπ' αύτοΰ? sed cf. p. 1347,4 ( = 1348,3) 20 πρότερον] Θ 5. 256a9 sqq.
35 xiveîv^/ A
 SIMPLICII IN PHTSICORUM VIII 10 [Arist. p. 26Gb 27] 1347

ναμίν Ttva τοΰ xtveîv παρά τοΰ την αρχήν κινήσαντος λαμβάνειν, έκεΐνο 317Γ
λέγει, δτι ο?κείαν δύναμιν ί'σχίΐ παρά τοΰ κινήσαντος αυτήν λαβόν· eì δέ
οόχ οίον τε κινεΐν μ ή κινούμενων, καί τοΰ κινεΐσθαι. ώς τήν αρχήν μεν
καί τό ένδόσιμον καί τοΰ κινεΐσθαι | υπό τοΰ ριπτοΰντος είληφέναι 317'
5 ωσπερ καί τοΰ κινεΐν, έσχηκέναι μέντοι παρ' έκείνου δύναμιν τοιαύτην,
ώς ές αυτοΰ κινούμενον κινεΐν δύνασθαι τρόπον τινά γινόμενον προς όλίγον
αότοκινητον τω τοιαύτης φύσεως είναι, ώς παραδέχεσδαι τήν παρά τοΰ
κινοΰντος δόναμιν δι' ευπάθειαν. της μέν ουν υπό τοΰ ρίψαντος κινήσεως
παύεται τω ρίψαντι συμπαυόμενον, της δε έξ έαυτοΰ ήν κινείται τω μή
10 3ν άλλως κινήσαι το μετ' αότό, ou δύναμιν οίκείαν εσχε λαβόν αυτήν 5
παρά τοΰ τήν αρχήν κινήσαντός τε καί ρίψαντος, ουκ εόΟυς παύεται, διό
ουχ αμα τό ριπτούμενον σομπαύεται της κινήσεως τ ω ριπτοΰντι τ<ίϊ τά δι'
ών ριπτεΐται τά ριπτούμενα φύσεως οντα j" της τοΰ κινεΐσθαι τε έζ εαυ-
τών δύνασθαι και κινεΐν τήν αρχήν καί τό ένδόσιμον λαβόντα παρά τοΰ
15 ρίψαντος εκαστον αϋτών αυτη τ ή δυνάμει το μετ' αυτό κινούν τοΰ κινεΐ-
σθαι το ριπτούμενον, έφ' δσον φέρεται, παρέχειν τήν αίτίαν. ώσπερ γάρ to
τό μεταβάλλον Ι ς ύδατος, iïv ουτω τ ύ χ η , καί πΰρ γενόμενον θερμαίνει,
θερμαίνει òà καί τό θερμανθέν υδωρ καί εστίν άμφοτέροις μεν τοΰ θερ-
μαίνειν αίτιον το είς θερμόν μεταβάλλον· αλλά τό μέν πΰρ καίτοι τήν
•20 αίτίαν παρά τοΰ ποιήσαντος αότό εχον ομως, εστ' αν ή πΰρ, θερμαίνει,
το δε ΰδωρ ουκέτι, £ως áv η υδωρ, θερμαίνει, οΐλλ' εως áv θερμόν ή , οτι
το μεν φύσει γέγονε τοιούτον, τό δε ου φύσει, αλλά πέπονθεν. ούτως
ουν εχει καί έπί των υπ' ά'λλου κινουμένων μή παρόντος ετι τοΰ κινή- 1«
σαντος αυτά, όποΐά έστι τά τε κατά φύσιν κινούμενα καί τά ριπτούμενα·
25 άμφοτέροις μέν γαρ αίτιον της κινήσεως το ποίησαν αότά τοιαΰτα. αλλά
τά μεν κατά φύσιν κινούμενα τω τοιαΰτα γεγονεναι, εστ' áv vj, ομοίως
κατά τήν αυτήν κίνησίν έστι κινητά, ó δε αήρ ó έπί των ριπτουμένων
τω μένων έπί της οικείας φύσεως πεπονθέναι υπό της τοΰ ριπτοΰντος
βίας διά το προς τοΰτο ευπα&ές. εως ουν το πάθος σώζει, καθ' ο κινεΐ-
30 ται, κινήσεται ταύτην τήν κίνησιν, ούκ αεί· ου γάρ κατά φύσιν έστίν αύτιί) 20
ή τοιαύτη κίνησις. σαφώς δέ, φησίν, αυτός περί τούτου λέγει έν τ<Γ> τρίτιο
της Περί ουρανοΰ. φησί γάρ τά μεταξύ σιόματα έπαμφοτερίζειν, το υδωρ
και τον αέρα. ó δε άήρ καί κουφότητος και βαρύτητος μετέχων, έφ' 8
áv τήν αρχήν τοΰ φέρεσθαι καί τό ένδόσιμον παρά τοΰ ριπτοΰντος λάβη,
35 έπί τοΰτο λοιπόν φερόμενος, εως áv φυλάττη τήν παρά τοΰ τό ένδόσιμον
αότιρ τοΰ κινεΐν δύνασθαι δύναμιν παρασχόντος, κινεί καί φέρει καί
τί> ριφθεν ωσπερ ένδοθέν α υ τ ω . " ταΰτα πάντα σχεδόν τι κατά τήν τοΰ 25
'Αλεξάνδρου λέξιν άπεγραψάμην διά τε το της απορίας πραγματειώδες

10 λοβών a 13 ών a : οδ Α της τοΰ] fortasse τοιαύτης, ώστε ut ν. 7. structura

tota impeditior ut solet esse Alexandri 18. 19 θερμαίνειν scripsi: θερμαίνει libri
23 éti a : έατϊ A 25 ποιησαν#/ A 28 μένοντα a 29 £<ι>ς (εως errore) a:
ώς A 31. 32 τρίτψ της Περί οόρανοΰ] nisi fallor Γ 2. 301b 2 2 ; c f . Δ 5. 31 "2 a25
33 βαρύ/στητός Α μετέχον a 37 ενδοθεν αύτοΰτων sic A : ένεδόθη αότο> a
35*
1348 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 266 b 27]

και το της λύσεως καινοπρεπές, ή ς τό κεφάλαιον δι' δλίγων έκείνων των 317»
ρημάτων παραδέδωκεν " ώ ς την αρχήν μεν καί το ένδόσιμον καί τοΰ κι-
νεΐσθαι υπό τοΰ κινοΰντος είληφεναι ωσπερ καί του κινεΐν, έσχηκέναι μέν-
τοι δύναμιν παρ' έκείνου τοιαύτην, ώς έξ αότοΰ κινούμενον κινεΐν δυνα-
5 σίΐαι τρόπον τινά γινόμενον προς δλίγον αυτοκίνητον".
Και τάχα μεν άν τις καί άπο των όπό τοΰ 'Αριστοτέλους προσεχώς so
ρηθέντων άπορήσειεν, πώς εΤπεν άλλ' οόχ α μα π α ύ ε τ α ι κινούν καί
κινούμενον. άλλά κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν μεν, δταν ó κινών παύσηται κι-
ν ώ ν, κ ι ν ο ύ ν δέ ετι έστίν. εί γάρ έξ εαυτού κινούμενον κινεί και ου
10 δυνατόν αότο σωματικώς κινούν μη και κινεΐσθαι, πώς παυσάμενον τοΰ
κινεΐσθαι κινοΰν έτι έστίν; άλλά τούτο μέν ίσως άπο τών υπό τοΰ 'Αλεξάν-
δρου ρηθέντων λύειν δυνατόν· "ό γάρ ά ή ρ , φησί, κινείται καί υπό τοΰ
ριπτοΰντος καί ύφ' έαυτοΰ. και όπό μεν τοΰ ρίψαντος κινούμενος καί
ευθυς παύεται, δταν παύσηται τό κινούν, κατά δέ την έξ έαυτοΰ κίνησιν 85
15 ουκ ευθυς παύεται μετά το παυσασθαι τό ρΐψαν." άλλ' άπο τών περί
τοΰ αυτοκινήτου ρηθέντων πρότερον όπό τοΰ 'Αριστοτέλους, άπορήσοι άν
τις. εί γάρ υφ' έαυτοΰ κινεΐσθαι τον άέρα τίθεμεν, ίνα λύσωμεν την
άπορίαν, οΰτε δέ δλον όφ' δλου έαυτοΰ κινεΐσθαι το αυτοκίνητον δυνατόν,
ώς δέδεικται πρότερον, οΰτε δλον όπό μέρους οίίτε μέρος υφ' δλου, ανάγκη
20 καί έν τω άέρι, εί'περ αότοκίνητος έγίνετο, μέρος μέν τι κινεΐν, μέρος δέ
τι κινεΐσθαι, ώς έπί τών ζω ων κινεί μέν ή ψ υ χ ή , κινείται δέ τό σώμα. 40
τί ουν έν τ<ρ άέρι τό κινοΰν καί τί το κινούμενον; εί γάρ λέγοι τις κινεΐν
μέν την φύσιν, κινεΐσθαι δέ το σ ώ μ α , υπομνησθήναι δει τών όπό τοΰ
'Αριστοτέλους περί τών τεττάρων στοιχείων ρηθέντων έν τούτω τω βιβλίω
25 δτι " ουδέν τούτων κινεί εαυτό, άλλά κινήσεως άρχήν εχει, ου τοΰ κινεΐν
ούδέ τοΰ ποιεΐν, άλλά τοΰ π ά σ χ ε ι ν " . μήποτε ουν καλώς ó 'Αλέξανδρος,
ουχ απλώς αυτοκίνητον, άλλά "τρόπον τινά αυτοκίνητον" γίνεσθαι τον
άέρα, υπό τοΰ πρώτου κινοΰντος εΤπεν ώς της ένδιδομένης έν αύτω
κινήσεως όπό τοΰ κινοΰντος ένεργοΰ μέν ούσης καί μετά τό παύσασθαι 45
30 τό κινοΰν, άλλ' ουχ ώς άλλο μέν το κινοΰν ί'σχοντος τοΰ άέρος ή τοΰ
ύδατος, άλλο δέ το κινούμενον, ώς τά κυρίως αυτοκίνητα, έπί γάρ
τούτων το κινοΰν οίον ή ψ υ χ ή άκίνητον ον καί}' αυτό κινεί, κάν κατά
συμβεβηκός κινήται, ó δέ προσεχώς κινηθείς υπό τοΰ ριπτοΰντος άήρ δλος
κινείται καί τω κινεΐσθαι αδτός κινεί τον έφεξής ώ θ ι σ μ φ τινι χρώμενος,
35 ω το πρώτον κίνησαν έπ' αύτοΰ έχρήσατο· άλλ' οδκ άκινήτφ τινί κινεΐ,
ώς ή τοΰ ρίψαντος ψυχή έκίνησε το σώμα, άλλ' ώς τό τοΰ ρίψαντος 60
σώμα τ ή έαυτοΰ κινήσει τον άέρα έκίνησεν, ούτως καί 6 άήρ έμμεινάσης
αυτψ τής κινήσεως τον μεθ' εαυτόν άέρα καί έκεΐνος τον έφεξής, ?ως τ η

2 βημάτων] cf. ρ. 1347,3 sqq. 7 άπορήσειεν a : απορήσει A : fortasse άπορήσοι ut

ν. 16 8 μέν αμι Aristoteles 10 καί om. a · 12 τοΰ] τών a 13 καί
(post κινούμενος) om. a A : add. Α 1 IG πρότερον] Θ 5. 2 5 7 b 2 S s q q . 17 τον] τοΰ a
24 βιβλίψ] Θ 4. 2551» 29 cf. supra p. 287,32. 1149,28 26 'Αλέξανδρος] cf. v. 5
33 κινηθείς ex κινείς corr. A 1
 SIMPLICII IX PHYSICORUM Vili 10 [Arist. p. 266b27] 1349
έπί πλέον òtaòódst κατ' ολίγον ή κίνησις έκλυ&είη. δτι δε έμμένει κίνη- 317»
σις έπΐ χρόνον τινά καί παυσαμένου too κινοΰντος, οταν η τε δύναμις ή
κινήσασα αξιόλογος r¡ καί το κινηΟέν έπιτήδειον, δηλοΰσι καί οί στρόμ-
βοι οί s r l πολύ περιφερόμενοι μετά τήν από -où κινήσαντος περιστροφήν
5 καί τα πληττόμενα χαλκία καί επί πολί) | ήχοΰντα ôtà το μεϊναι χι- 318Γ
νούμενα καί τον αέρα κινοΰντα. αρχήν γαρ ταύτα κινήσεως από το2 κι-
νουντος λαβόντα δια τήν προς το κινεϊσίΐαι ευφυίαν έπιμένει κινούμενα καί
αποστάντος του κινοΰντος. καί τοΰτό έστιν όπερ ó Αλέξανδρος εϊπεν το
' π ρ ο ς ολίγον τρόπον τινά αυτοκίνητα γίνεσ&αι' ώς επιμένοντος έν τ ω κι-
10 νεΐσίΐαι του κινουμένου καί τ<5 κινεισθαι το έφεςής κινοΰντος.
'Αλλά π ώ ς δ'Αριστοτέλης ειπεν, δτι [δέ] ο ό χ ά μ α π α ύ ε τ α ι κ ι ν ο ύ ν 5
καί κινούμενον. αλλά κινούμενον μέν α μ α οταν ó κινών παύση-
τ α ι , κ ι ν ο ΰ ν δε έ'τι έ σ τ ί ν ; ή έπειδή το κινούν καί το κινούμενον ώς
πρός τι λεγόμενα αμα έστίν, οταν δε άποστη το κινούν της μέν προς
15 εκείνο σχέσεως παύεται το κινούμενον, κινεί μέντοι τ ω καί αυτό κινεί-
σΟαι, οόχ ώς ετι κινοΰντος τοΰ κινήσαντος, αλλ' ώς έπιμενούσης της έν-
δοΟείσης υπ' έκείνου κινήσεως, διό καί ουκ ακίνητον μέν αυτό ον κινεί,
αλλά κινούμενον. ού μέντοι ώς έκείνου κινοΰντος ετι ουδέ ώς αυτοκίνητον
ά π λ ώ ; υπ' αύτοΰ γενόμενον, αλλ' ώς μενούσης εν αυτιρ της ένδο&ϊίσης ίο
20 εκείθεν κινήσεως καί το εφεξής κινούσης, παυσαμένου δέ του ώς προς
κινούν κινουμένου, π ώ ς ουν έ'τι το κινούμενον υπό τίνος κινείται, εί το
μεν κινούν παύεται, το δε κινούμενον υπομένει; ή δτι επειδή από του
κινοΰντος ή κίνησις ένεδό&η τ ω κινούμενος, καν πέπαυται το κινοΰν, υπ'
έκείνου λέγεται κινείσί)αι το κινούμενον τοΰ τήν κίνησιν αύτιίί τήν έπίμονον
25 ένδεδωκότος· où γαρ εμφαίνει ó λόγος το δεΐν παρεΐναι πα'ντως το κινούν,
αλλά το οίπ' έκείνου τήν κίνησιν ένδίδοσΟαι τ ω κινουμένφ. αλλ' εί τον 15
ριπτοΰντα το βέλος τ ω αέρι μόνιμον κίνησιν ένδιδόναι λέγομεν, δια τί μή
τ ω βέλει ταύτην ένδιδόναι είπόντες μηκέτι τοΰ αέρος δ ε ώ μ ε θ α , μή μόνον
κινείσ&αι αλλά καί κινεΐν αυτόν λέγειν αναγκαζόμενοι; ή δτι τά μέσα
30 στοιχεία τό τε ύ'δωρ καί ó αήρ, ώς αυτός ειπεν ó 'Αριστοτέλης, καί προς
τήν επί το άνω καί προς τήν επί το κάτω κίνησιν έπιτηδείως έχει καί
διά τοδτο καί προς τήν έπί τά πλάγια. μονιμωτέραν ουν υποδεχόμενα
κίνησιν συντελεΐν αυτά προς το μόνιμον τής έπί τά πλάγια ή έπί το άνω 20
κινήσεως των γεηρών καί μή πεφυκότων ουτω κινεΐσί)αί φαμεν, έπεί πάν-
35 τως καί έκείνοις ένδίδοταί τις παρά τοΰ κινοΰντος έφ' όσονοΰν μόνιμος
κίνησις. ταύτα μέν ουν είρηταί μοι καί τους δύο λόγους καλώς έ'χειν
βουλομένφ, τόν τε λέγοντα πάν το κινούμενον υπό τίνος κινεϊσβαι καί τον
λέγοντα τό σωματικώς κινοΰν κινούμενον κινεΐν καί το υπό τοΰ Άριστοτέ-

5 πληττόμενα ex πλήττονα coir. A1 Ü γίνεσθαι scripsi: γίνεται libri 10 τιί)]

τό a 11 ¿'τι òè A: òè falso inserturu ex v. 14 bic del. a 14 οταν ò' a: δταν
A cf. v. 11 18 oò Olii. A : acid. A 1 έκείνα sic a 2(i άπ A: ί>π' a
τόν ex τό A 1 28 μι) μόνον a: μήνον sed coir. A 1 30 "Αριστοτέλης] de cáelo
Δ 5. 312»25 32 την έπί oca., sed suppl. A 1 35 μόνιμος®' A
1350 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 26Gb 27. 267-12]

λοος ρηθέν το μ η αμα παυεσθαι κινούμενον και κινούν προβ^δον φανήναι 318'
τοις είρημενοις, χαΐ μέντοι την του 'Αλεξάνδρου προς ταΰτα βοήθειαν την 26
λέγουσαν 'τρόπον τινά αυτοκίνητον γίνεσθαι' υπό του ριπτοΰντος τον
προσεχή αέρα και δπ' έχείνου τόν εφεξής, ούτως άξιοΰν έκδεχεσθαι, ώς
5 μόνιμον κίνησιν ένδιδόντος του κινοΰντος άλλως ποιοΰντος αδτό κινοΰν καί
κινούμενον, ωσπερ τά ζ ψ α άλλο το κινοΰν και αλλο το κινούμενον έχοντα
καί το κινοΰν ά κ ί ν η τ ο ν ταΰτα γαρ τ ψ κινεΐσθαι τά εφεξής ωθεί. εΐ δέ
τις πιθανώτερον δύναται τοις είρημένοις έπιβάλλειν, οδκ έχθρας αλλά 80
φίλος κρατείτω.

10 ρ. 267» 12 Αυτη μέν ο δ ν εν τ ο ι ς έ ν δ ε χ ο μ έ ν ο ι ς 2ως τοΰ ό π ό τ ί ν ο ς SÓ

oSv; ου γάρ υπό τ ο ΰ αδτοΰ.

Λυσας την ενστασιν, την προς τόν λέγοντα λόγον, δτι παν το κινου-
μενον όπό τίνος κινείται, καί ένισταμένην από των ριπτουμένων, ατινα
καί παυσαμένου τοΰ ρίψαντος αυτά μένει κινούμενα, λυσας δέ διά τοΰ το
15 πρώτον κίνησαν ποιεΐν τό υφ' έαυτοΰ κινηθέν οιόν τε και αυτό κινεΐν και
έκεΐνο το μεθ' έαυτό καί έφεξής ούτως (έπΐ πάντων γάρ Ó αδτός λόγος), ΊΟ
νΰν έπάγει, δτι ή τοιαύτη διάδοσις της κινήσεως ουκ έπί των άιδίων
έστίν, αλλά προσήκει τοις ένδεχομένοις δτέ μέν κινεΐσθαι, ότέ δέ ήρεμεΐν.
καί έπάγει μετ' όλίγον· διό έν αέρι καί υδατι γίνεται ή τοιαύτη
20 κ ί ν η σ ι ς . καί έπιδείκνυσιν, δτι ουκ εστι συνεχής αυτη, καί έκ τοΰ τοις
ποτέ μέν κινουμένοις, ποτέ δέ ήρεμοΰσιν υπάρχειν ( ή γάρ τοιαύτη κι'νη-
σις διακόπτεται ταΐς ή ρ ε μ ί α ι ς ) καί έκ τοΰ τό κινοΰν το ριπτουμενον μή
εν είναι αλλά πλείονα ή έφεξής αλλήλων οντα ή άπτόμενα αλλήλων. «
έ'στι δέ εφεξής μέν, ών μηδέν έστι μετάξι) συγγενές, άπτόμενα δ έ , ων
25 μηδέν δλως έστί μεταξύ, αλλ' εστίν έχόμενα αλλήλων, εί ουν συνεχής
μέν κίνησις ή υφ' ένός τοΰ κινοΰντος γινομένη, αδτά δέ ουχ Ι ν , οδκ εστι
συνεχής ή ρΐψις, αλλά φαινομένη μόνον συνεχής, ειπών δέ, δτι ο δ σ υ ν ε χ ή ς
ή κίνησις αλλ' έκ διαδοχής γινομένη, έπήγαγε· διό έν άέρι και υδατι
ή τ ο ι α ύ τ η κ ί ν η σ ι ς ή κατά ρΐψιν, διότι πέφυκε ταΰτα κινηθέντα υπό τι-
30 νος κινητικά καί αδτά γίνεσθαι των έφεξής και τά έχόμενα αδτών ομοίως, ίο
την δέ τοιαύτην, φησί, κίνησίν τ ί ν ε ς ά ν τ ι π ε ρ ί σ τ α σ ι ν καλοΰσιν. άντιπε-
ρίστασις δέ έστιν, δταν έξωθουμένου τινός σώματος υπό σώματος ανταλ-
λαγή γένηται των τ ό π ω ν , και τό μέν έξωθήσαν έν τ ω τοΰ έξωθηθέντος
στ-fl τ ό π ψ , τό δέ έξωθηθέν το προσεχές έξωθη καί έκεΐνο το έχόμενον,
35 δταν πλείονα ^ , ίως αν το εσχατον έν τω τόπφ γένηται τοΰ πρώτου
έξωθήσαντος. κ<5ν γίνηται δέ, φησίν, άντιπερίστασις έπί τοΰ ριπτουμένου,
αλλ' οδκ εστίν αυτη τής τοΰ ριπτουμένου κινήσεως αίτια, ή γάρ | α ν - 318 Υ
τιπερίστασις α μ α π ά ν τ α κ ι ν ε ΐ σ θ α ι π ο ι ε ί κ α ί κ ι ν ε ΐ ν , τουτέστιν έξω-

5 άλλως Α: άλλ' ούχ ώς falso a 13 ένιαταμένην a: έξιστομένην Α 18 δτε—

δτε Α 32 υπό οώματος om. A Exc.: sed restituit A1 36 γένηται Exc.
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 10 [Arist. p. 2 6 7 » 1 2 ] 1351

δεΐσθαι και έςω&εΐν· ει δέ αμα πάντα κινείται, αμα και παύεται, ουτε 318 Τ
γάρ το πρώτον έξωθοΰν καταλαμβάνει τον τοΰ πρώτου έςωδουμενου τόπον,
εί μ ή έχεΐνο τον τοΰ έφεςής χαί ¿κείνο τον τοΰ έχομένου χαί το τελευ-
ταίον τον του πρώτου μεταβάντος καταλάβοι τόπον χαί της κινήσεως άμα
5 πάντων γινομένης χαί τ η ς έν τοις αλλήλων τόποις ιδρύσεως, το δέ τοί>ς 5
αλλήλων καταλαμβάνειν τόπους, δπερ εστίν ή άντιπερίστασις, ουδέν προς
την κίνησιν συντελεί τοΰ ριπτουμένου, εί μ ή τις υποδοΐτο, δπερ αότος
εΐπεν, τα κινοΰντα χαί αυτά κινεΐν οΓά τε ποιεΐν τά κινούμενα· ουτω γάρ
το καταλαβον τον τοΰ ριπτουμένου τόπον κινήσει και αυτό το ριπτούμενον
10 και κινεΐν τά έφεξής ποιήσει, ώστε αδύνατον ά'λλως τά άπορηθέντα περί
τοΰ ριπτουμένου λυειν, εί μ ή το κινούμενον και κινητικήν δύναμιν λαμβά-
νειν παρά τοΰ κινοΰντος υποθώμεθα. χαί γάρ άντιπεριστάσεως μεν γινο-
μένης ή χίνησις έπιτελεΐται, ού μην διά την άντιπερίστασιν. ώς γάρ έπί ίο
τοΰ βαδίζοντος άντιπερίστασις μεν γίνεται, ου μην τοΰ βαδίζειν ή άντι-
15 περίστασις αίτία, ουτω και έπί των ριπτουμένων ά'λλο τι της κινήσεως
αίτιον έστιν, και οδχί ή άντιπερίστασις. μετάστασις γάρ μόνον και μετα-
χώρησις ή άντιπερίστασίς έστιν. δτι δέ ουκ έ'στι κινήσεως αίτία, δείκνυσιν
έκ τοΰ τά μεν κατά άντιπερίστασιν αμα κινεΐσθαί τε πάντα και κινεΐν και
παύεσ&αι της κινήσεως, ώς εί'ρηται προ δλιγου. το δέ ριπτούμενον εν τι
20 ον φαίνεται συνεχώς κινούμενον. υ π ό τ ί ν ο ς ου ν εσται τοΰτο κινούμενον; ΐδ
ου γάρ δή υπό τών άντιπεριισταμένων · ταΰτα γάρ αμα πάντα κινείται
τε και άντιμεί)ίσταται άλλήλοις και ενός παυσαμένου πάντα παύεται τ η ς
κινήσεως. αμα τε γάρ το ριφθέν άπώσθη υπό τοΰ ρίψαντος είς το
πρόσ^εν και άντιπεριέστη ó προ αυτοΰ αήρ είς το δ&εν τοΰτο μετέβη.
25 της οδν μετά ταΰτα πάλιν αυτψ προόδου τε και φοράς τί αίτιον; ó γάρ
άντιπεριστάς αυτω αήρ ου πλείων έστί της χώρας, ήν κατείληφεν, ώστε
στενοχωρούμενον βιάζεσί)αί τε αυτό και προωθεΐν. 20

' Ε π ε ι δ ή δέ ó 'Αλέξανδρος τοΰ Πλάτωνος δοςαν είναι φησιν το κατά

άντιπερίστασιν γίνεσθαι την τών ριπτουμένων κίνησιν, ίστέον δτι γίνεσ&αι
30 μέν και αυτός άντιπερίστασιν επί τών κινουμένων οίεται και τους αλλήλων
τόπους άντιμεταλαμβάνειν τά σώματα βούλεται διά το μηδέν έν τ ω παντί
κενόν άπολείπεσθαι, ου μέντοι ουδέ αυτός τήν άντιπερίστασιν αίτίαν κινή-
σεως νομίζει, άλλα τήν άνωμαλίαν και ανισότητα, εδει δέ τον Άλέςαν-
δρον, δτε ó 'Αριστοτέλης έλεγε πάν το κινούμενον υπό τίνος χινεΐσ&αι και 25
35 τοσαύτας αποδείξεις έπόριζεν τιίϊ λόγφ χαί ενστάσεις προς αυτόν και λύσεις
τών ενστάσεων προεβάλλετο, τότε λέγειν, δτι Πλάτωνος ούτος ó λόγος ήν
ó το κινούμενον πάντως υπό κινοΰντος λέγων κινεΐσθαι. ουδέν δέ χείρον
Γσως ¿λίγα παραγράψαι τοΰ Πλάτωνος αυτό τε τοΰτο δηλοΰντα και τί της
κινήσεως αίτιον οίεται και πώς γίνεσί)αι τάς άντιμεταστάσεις νομίζει, λέγει
40 γάρ έν Τ ι μ α ί ψ * "έν μέν όμαλότητι μηδέποτε έί)έλειν κίνησιν είναι, το

1 ούτε] fortasse ουδέ 8 χαί αυτά scripsi (cf. v. 9 et p. 1 3 5 0 , 5 0 ) : και τά aA

16 ή a E x c . : om. A 28 πλάτωνο«/# A 34 Ιλεγε] p. 2G6b28 40 Τιμαίφ]
p. 57 E cf. supra p. 432,21 ένεϊναι Platouis cod. A
1352 SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I I 1 0 [Arist. p. 267» 12. 21]

γάρ κινησόμενον aveu τοΰ κινήσοντος ή τό κινήσον aveu τοΰ κινησομε'νου 318*
χαλεπόν, μάλλον δέ αδύνατον είναι, κίνησις δε ουκ εστι τούτων απόντων",
ώστε καί κατά Πλάτωνα το κινούμενον υπό κινοΰντός τίνος κινεΐσθαι καί
τό κινούν κινοόμενον τι κινεΐν. " τ α ύ τ α δέ, φησίν, ομαλά είναι ποτε άδύ-
5 νατον. ουτω δή στάσιν μέν έν όμαλότητι, κίνησιν δε έν άνομαλότητι
ό'ντα del τ ι θ ώ μ ε ν . αίτια δέ ανισότης au της ανωμάλου φύσεως". Γσα
γάρ οντα καί δμοια οδκ δν άλληλα κινήσοι τά σ ώ μ α τ α , αλλ' ώ ς μετ'
ολίγα των είρημένων προστίθησι· " σ μ ι κ ρ ώ ν παρά μεγάλα τιθεμένων καί 35
των έλαττόνων παρά τά μείζονα διακρινόντων, των δέ μειζόνων έκεΐνα
10 συγκρινόντων, πάντα ά ν ω κάτω μεταφέρονται προς τους έαυτών τόπους·
μεταβάλλοντα γάρ τό μέγεθος έκαστον καί την τ ω ν τόπων μεταβάλλει
στάσιν. ουτω δή διά τ α ΰ τ ά τε ή της ανωμαλότητος διασψζομένη γένεσις
αεί την αεί κίνησιν τούτων ουσαν έσομένην τε ένδελεχώς παρέχεται",
την δέ άντιμετάσταβιν ουτω λέγει γ ί ν ε σ θ α ι · " π ά λ ι ν δέ έκπίπτοντος αυτο-
ί 5 θεν τοΰ πυρός ατε ουκ είς κενόν έξιόντος ωθούμενος ó πλησίον αήρ
ευκίνητον οντα έτι τον υγρον είς τάς τοΰ πυρός έδρας ζυνωθών, αυτόν 40
εαυτό» ςυμμίγνυσιν." άλλά ταύτα έν ά'λλοις προηγουμένως έξετάζοντας
άκριβέστερον έ'στι γινώσκειν.

ρ. 267"21 Έπεί δέ έν τ ο ι ς ουσιν ανάγκη είναι κίνησιν συνεχή

20 ε ω ς τοΰ ?να ό μ ο ι α ή ή κ ί ν η σ ι ς .

Ε ί ς πέρας έλθών των προβληθέντων αναλαμβάνει λοιπόν τά εΐρη-

μένα καί των αποδείξεων συντόμως ύ π ο μ ι μ ν ή σ κ ω ν . έπει γάρ δέδεικται, 80
δτι ανάγκη αεί κίνησιν είναι, καί οίίτε ήρξατο μ ή πρότερον ουσα οίίτε
παύσεται ώς μηκέτι είναι, αλλ' ομοίως τ ω χρόνιο άναρχος έστι και άτε-
25 λεύτητος, π ρ ώ τ η δέ ή συνεχής, ή δέ συνεχής μία ( ή γάρ μ ή μία ου
συνεχής), ή δέ μία ενός έστι μεγέθους του κινουμένου ( ο υ γ ά ρ κινεί-
τ α ι κ α θ ' αυτό τ ο ά μ έ γ ε θ ε ς ) καί ενός τοΰ κινοΰντος (ε? γάρ μ ή καί το
κινούμενον εν καί το κινοΰν εν έστιν, ουκ εσται σ υ ν ε χ ή ς καί μία ή κί-
νησις, άλλ' έ χ ο μ έ ν η ετέρα ετέρας | καί διηρημένη), δειχθέντος 319Γ
30 ουν τούτου, δτι Εν το κινοΰν έστι τήν μίαν καί άίδιον κίνησιν καί εν το
κινούμενον, πρώτον τ ά τ ω κινοΰντι προσήκοντα άναλαμβάνει και ούτως τ ά
τοΰ κινουμένου προστίθησιν. εί γάρ εν το κινοΰν, ή κινούμενον κινεί
ή άκίνητον ον. αλλ' εί κινούμενον, δήλον δτι καί σ ώ μ α αυτό είναι
ανάγκη· πάν γάρ το καθ' αυτό κινούμενον σώμα δέδεικται ον. συν-

4 φησίν] ibidem 5 είς άνωμαλότητα άεί Simplicius 1. c. ut Plato 8 προσ-

τίίίησι] ibid. p. 58 Β σμικρών ούν παρά Plato 9 παρά om. Plato
10 μεταφέρεται l'Iato 11 μεταβάλλον Plato 14 λέγει] ib. p. 58 Ε cf. p. 668,34.
694,19 αϋτο&εν hic libri et Plato: έντεΰθεν prioribus locis, quos vide
19 είναι κίνησιν (ut Arist. E 1 ) A : αεί κίνησιν είναι (ut Arist. FI) a 22 ΰπομιμνήσκων,
ί)πο ex έπι coït., A 1 34 ον a: ουν A
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 267»21. b6] 1353

α κ ο λ ο υ θ ε ί ν οδν αυτό δ ε ή σ ε ι τ ώ κινούμενα) καί υπό τίνος καί αότο χι- 319Γ
νεΐσδαι. καί έπί του κινοΰντος αυτό, sì κινούμενον ειη, έπειδή υπό τίνος
κινείται, ανάγκη το κινούν καί εκείνο ή κινούμενον κινεϊν και ύπό τίνος
κινούμενον ή άκίνητόν είναι. ίνα ουν μ ή έπ' άπειρον ίωμεν, ήςομέν ποτε
δ εις το ύπό ακινήτου κινείσί)αι· μ ή γαρ ούσης α ρ χ ή ς τίνος, οόδ' αν τ ά
μετ' αότήν εί'η. δεδεικται δε οτι τ ω ν μεν κινουμένων και κινούντων π ρ ώ -
τον έστι το αυτοκίνητον, έν τούτω δε το κινούν κα&' αυτό μεν άκίνητόν
έστι, κατά συμβεβηκός δε κινείται· το δε κυρίως κινούν ουδέ κατά συμ- ίο
βεβηκος ανάγκη συ μ μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν τω κινουμένω, καί δια τούτο
10 προσέ&ηκεν το τ ο ύ τ ο δ ε ο υ κ α ν ά γ κ η συμμεταβάλλειν διορίζων αυτό
του έν τ ψ αυτοκινήτω κινουντος, ο ανάγκη κατά συμβεβηκός συμμετα-
βάλλειν τ ω κινουμένω ύ π ' αυτοΰ· τό γαρ τήκ άίδιον κινούν κίνησιν, περί
ου ó λόγος, άπόνως ώφελε κινεΐν. ουδέν γάρ δύναται πονοΰν έπί πολί>
διαμένειν, άπονώτατον δε το μ ή συμμεταβάλλον τ ω κινουμένφ, μηδέ κι-
15 νούμενον μ η δ α μ ώ ς , αλλ' έπί της α υ τ ή ς άεί τελειότητος ίδρυμένον. χ ρ ή 15
δέ τήν μίαν καί σ υ ν ε χ ή κίνησιν καί ομαλή είναι, ανώμαλος γαρ ο υ σα
ουτε μία ουτε συνεχής εσται, ομαλής δε κίνησις, ήν το άκίνητόν κινήσει,
τω άεί ομοίως έ'χειν προς το κινούμενον ύπ' αυτου άτε κατά μηδέν
μεταβάλλον. τό δ έ ή μ ό ν η ή μ ά λ ι σ τ α δύναται μέν καί κατά φιλόσοφον
20 ευλάβειαν είρήσ&αι. λέγοι δέ άν τις, ώ ς περί του κινοϋντος μόνου τέως
εστί τά είρημένα, πλείονα μεν λόγον εις τήν ομαλότητα είσάγοντος (διό
καί μάλλον ομαλής δια το κινούν), δεομένου δέ καί τ η ς του κινουμένου
ταυτότητος προς το μόνη κυρίως ομαλής είναι. 20

Καί δή μέχρι τούδε προαγαγών τήν άνάληψιν των τω κινοΰντι

25 προσηκόντων επάγει καί περί του κινουμένου, οτι δει καί τά κινούμενον
τήν αυτήν αεί π ρ ο ; τό κινούν φυλάττειν σχέσιν, ί ν α ό μ ο ι α καί ομαλής
ή κίνησις όντως δ ι α μ έ ν η · μόνη γάρ κυρίως καί τελέως ομαλής αύ'τη,
έν Tf¡ καί τό κινούν καί το κινούμενον ά μ ε τ α β λ ή τ ω ς καί άεί ωσαύτως έ'χει
προς άλληλα· δήλον δέ, οτι το ούράνιον σ ώ μ α τοιούτον έστι κυκλοφορη-
30 τικόν ον καί π ρ ο σ ε χ ώ ς υπό του άκινήτως κινοΰντος αίτιου κινούμενον. 35
ώστε καί ή άιδιότης συναπεδείχ&η του τε ουρανού καί δι' αυτόν του
παντός κόσμου τ η τε τ η ς κινήσεως άιδιότητι καί r{¡ του π ρ ώ τ ω ς κινοΰντος
άμεταβλήτι» ταυτότητι, καν μέλλβ πάλιν έν τ ή περί ούρανου τήν «ιδιό-
τητα τούτοις άποδεικνύναι.

35 p. 2(j7 b 6 ' Α ν ά γ κ η δέ ή έν μ έ σ ω ή κ ύ κ λ ι ο ε ί ν α ι ε ω ς του ε κ ε ί άρα

τό κινούν.

Ειπών οποίον _έστι το π ρ ώ τ ω ς κινούν καί το κινούμενον τήν άίδιον 30

1 ουν δεήσει αύτιίΐ κινουμένω τό καί ur.ó τίνος αυτό κινεισθαι a 2 ante αυτό inserii
αύθις a 8 ουδέ om. a 10 τό oíd., sed suppl. A 1 14 δέ oui., sed suppl. A 1
17 ούτε alt. A : οϋδε a άκίνητόν a Exc.: αεικίνητο-; A 20 ώς Kxc.: ό'τι a :
oui. A 21 διό —κινούν (22) A Esc.: oui. a 35 η κύκλωι A (ut Arist. H): η
έν κύκλω a ex Arist. vulg. (sed έν del. punctis superpositis E)
1354 SIMPLICII IN PHTSICORÜM VIII10 [Arist. p. 267 b 6]

κίνησιν xal δπως έχοντα προς άλληλα, έπειδή ζητεΐν εθος ήν ώς εοικε, 319'
ποΰ το κινούν τον οδρανόν έστι, και οΓ γε Πυθαγόρειοι έν τ φ μέαφ λέ-
γειν έδόκουν αότο', καί τούτο προσί)εΐναι τοις περί τοΰ κινοΰντος λόγοις
έδοκίμασε. καί λέγει, δτι ανάγκη αότο έν τη α ρ χ ή είναι τοΰ κινουμένου,
5 όπερ κυριώτατόν έστι. δύο δέ ά ρ χ α ί είσιν έν τη σφαίρα τό τε μέσον
και το πέριξ· ανάγκη οδν φησιν έν τούτων τινί είναι το κινοΰν. αλλ'
έπειδή το έ γ γ ύ τ α τ α τ ο ΰ κ ι ν ο ΰ ν τ ο ς τάχιστα μάλλον κινείται, ταχεία δέ ή sa
τοΰ κύκλου κίνησις, τουτέστι της περιφερείας, έκεϊ το κινοΰν ε?η άν· το
γάρ μέσον ακίνητον ον oò δοκεΐ προς το κινοΰν οίκείως εχειν. ó δέ
10 Ευδημος έν τ ω μεγίστφ κύκλω φησίν είναι τ φ διά των π ό λ ω ν οδτος
γάρ τάχιστα κινείται, τό δέ κινοΰν δοκεϊ άρχεσθαι, όθεν τάχιστα δν κινή-
σαι καί ραστα. απορεί δέ ó 'Αλέξανδρος και προς την εξω περιφέρειαν
καί προς τον μέγιστον κύκλον, ε? έν τούτω τινί έστι το κινοΰν αίτιον,
πώς oò κινήσεται κατά συμβεβηκός. καί ειπών έκτός, εί μή ταύτης κατά 40
15 τους πόλους έστίν, έπαπορεΐ δτι καί δύο ούτοι καί ακίνητοι, 'Αριστοτέλης
δέ καί Ευδημός φασι τό έγγυτέρω τοΰ κινοΰντος τάχιστα κινεΐσθαι. λύων
δέ την άπορίαν λέγει, δτι ε? μέν έν μορίφ τινί είη της περιφερείας της
έξωτάτω, κινοΐτο δν κατά συμβεβηκός τω κατά μόρια την κίνησιν είναι
της σφαίρας· εί δέ έν πάση τη περιφερείς (ουτω γαρ εσται έν τ ω τά-
20 χιστα κινουμένφ), οδκέτι δν κινοΐτο κατά συμβεβηκός τ φ πασαν την περι-
φέρειαν μή κινεΐσ&αι μηδέ αλλάσσειν τον τόπον, αλλ' έν τ φ αδτφ μένειν 46
αεί. έγκρίνει οδν είναι αυτό έν πάση τη της έκτος σφαίρας περιφερείς,
" ο υ τ ω γάρ, φησίν, εσται έγγυτάτω τοΰ τάχιστα κινουμένου καί μή κατά
συμβεβηκός κινούμενον, καί τήν αυτήν αεί αχέσιν εχον προς το κινούμενον
25 υπ' αότοΰ. διό καί όμοίαν αεί κίνησιν κινήσει." ταΰτα ήπόρησεν ó
'Αλέξανδρος και ελυσεν ουτω, καίτοι πρότερον καλώς είπών, δτι ουχ ώς
τόπον τινά κατέχοντος τοΰ κινοΰντος άκουστέον (άμερέ; γάρ έδείχθη),
αλλ' ουδέ ώς είδους οντος τοΰ έν φ έστίν, αλλ' ώς ουσίας ασωμάτου ω
αυτής κα&' αυτήν έν ουσία, " κ δ ν γάρ εμψυχον, φησίν, ον τό κυκλο-
30 φορητικον σώμα κινήται κατά τήν έν αότφ ψυχήν, αλλά και άλλου τινός
δείται τοΰ τήν αρχήν αότφ της κινήσεως παρέχοντος· έπι πάντων γάρ
των έμψύχων εξωθέν τι ον αίτιον αότοΐς και αρχή γίνεται της κινήσεως
της ψυχικής της κατά τόπον γινομένης, εί' γε έφέσει τινός ή κατά τόπον
γίνεται των έμψύχων κίνησις." ταΰτα ó 'Αλέξανδρος εγραψεν ώς τελικον
35 μόνως αίτιον το πρώτως κινοΰν τον Άριστοτέλην λέγειν | αποδεχόμενος. 319»
εί δέ, ώς πολλοί λόγοι δεικνύουσι, καί ποιητικόν αυτό νομίζει, τήν μέν
ψυχήν καί αυτός οΐέται, ώσπερ ó Πλάτων, τοΰ μεταβατικού της κινήσεως
αίτίαν είναι, τον δέ ακίνητον νοΰν τοΰ περί τά αυτά καί κατά τά αυτά
καί έν τ φ α υ τ φ αεί κινεΐσ&αι καθ' ενα λόγον καί μίαν τάξιν. εί οδν

10 Ευδημοί] fr. 81 ρ. 107,2 Spengel. πόλ/gmv (ex πολλών?) Α 1 14 έκτός] locus

vix integer 19 ούτε (superscr. ω Α5) γάρ Ιϋται Α 1 : εαται τε a 20 xtvou-
μένωι Α: φερομένφ, xal a 31 δει a 35 άριατοτέλη|Ι// Α: άριστοτέλη a
36 αύτόν a
 SIMPLICII IN PHYSICORÜM VIII 10 [Arist. p. 267 b 6] 1355

αμερές το κινούν και χωριστόν πάντη σωμάτων αυτό και)' αυτό τέλεκιν 319*
έςηρημένον του παντός σωματικού κόσμου, καλώς ε χ ε ι λέγειν και παντα- 6
χοΰ αυτό και ουδαμοΰ είναι, εί δε οι μεν Πυθαγόρειοι έν τ ω κέντρω
λέγουσιν ίδρΰσθαι, δ δε 'Αριστοτέλης έν τ η άπλανεΐ σφαίρα φησίν είναι,
5 έκεΐνοι μεν το κέντρον έπιτηδειότερον των άλλων του παντός μέρων νο-
μίζουσι προς μέθεςιν τ η ς του δημιουργού συνοχικής καί έδραστικης άγα-
θότητος, 6 δέ 'Αριστοτέλης την απλανή π ρ ώ τ ω ς άπολαύειν της δημιουρ-
γικής νομίζει κινήσεως, χαί διά τοΰτο οί μέν Πυθαγόρειοι ' Ε σ τ ί α ς τόπον
χαί Ζανός πύργον έκάλουν τδ κέντρον, δ δε 'Αριστοτέλης μέτρον των ίο
10 άλλων κινήσεων την τ ή ς απλανούς ελεγεν ώς πρώτην καί συνηρημένην,
καί το τοΰ κινοΰντος σ,μερες διά τ ή ς ταχυτήτος ένεικονιζομένην. ου χ ρ ή
ουν δεδοικέναι, μή κατά συμβεβηκός κινήσωμεν το π ρ ώ τ ω ς κινούν έν τ ω
άπλανεΐ λέγοντες αυτό ουρανψ· ου γαρ έστιν έν τψ οόρανψ κυρίως έκεΐνο,
αλλ' ó ουρανός έν αυτψ, εί'περ το έν τινι περιέχεται υπό τοΰ έν ω έστι·
15 περιέχει δέ έκεΐνο τον όλον κόσμον τ η άπείρψ έαυτοΰ δυνάμει, μήποτε
δε ουδέ ή έπινοηθεΐσα υπό τοΰ Άλεςάνδρου βοήθεια πρός το μηδέ κατά 16
συμβεβηκός έκεΐνο κινεΐσθαι αυτάρκης έστίν, από έννοιας ετι προϊούσα τοΰ
έν τ ψ ουρανψ είναι το π ρ ώ τ ω ς κινούν, " ε ? γαρ μή έν μορίψ τινί, φησίν,
εστίν, αλλ' έν πάση τη περιφερεία, έπειδή ή πάσα οό κινείται ουδέ
•20 αμείβει τον τόπον, αλλ' έν τ ω αυτψ μένει, ουδέ κατά συμβεβηκός δν κι-
νοΐτο. εί ουν ή μεν πάσα ου κινείται, το δε π ρ ώ τ ω ς κινοΰν έν τ ψ τά-
χιστα κινουμένψ λέγεται είναι, δήλον δτι ουκ έ'στιν έν τ η πάση περιφερεία.
επειτα sì μεν ούτως έστιν έν τ η πάση ώς κατατεταγμένον έν α υ τ ή , ή δέ 20
πάσα κατά μόρια κινείται, δήλον δτι καί αυτό μετά των μορίων κατά
25 συμβεβηκός κινηθήσεται. εί δέ α σ χ έ τ ω ς καί έςηρημένως τψ δλψ πάρεστι,
τί κωλύει καί τοις μέρεσιν ασχέτως καί έξηρημένως καί άμερίστως και
άκινήτως αμα πασι παρόν μηδέ κατά συμβεβηκός τη έκείνων κινήσει
συγκινεΐσθαι;" και ασφαλώς ó Εΰδημος το πρόβλημα εκτιθέμενος· "εί
άμερές, φησίν, εστι το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν χαί μ ή απτεται τοΰ κινουμένου, π ώ ς
30 ε χ ε ι πρός α υ τ ό ; " το ουν «μερές καί μή άπτόμενον τοΰ κινουμένου, αλλ' 2δ
άσχετον προς αυτό και έςηρημένον, πώς δύναται συγκινεΐσθαι τψ κινου-
μενψ, ώ σ τ ε κατά συμβεβηκός κινεΐσθαι; τον δέ Ευδημον ó 'Αλέξανδρος
το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν έν τψ μέγιστα) κόκλψ φησί λέγειν τ ψ διά τών πόλων·
ούτος γαρ τάχιστα κινείται. εγώ δέ ούτως ηυρον τήν γραφήν έν τψ
35 Ε υ δ η μ ε ί ω · "τής δέ σφαίρας ó μέν τόπος δ περί τους πόλους τάχιστα
κινείται", χαί τούτω δέ έφιστάνειν ά'ςίον, δτι ó μέν Άλέςανδρος έν τη
τής σφαίρας περιφερεία τό π ρ ώ τ ω ς κινοΰν νομίζει λέγειν τον 'Αριστοτέλη·
μ ή π ο τ ε δέ έν τ ω χ ύ χ λ ψ λέγων έν τψ δλψ ουρανψ λέγει. 30

7 τήν άπλανη om. a 12 τό] τόΜ Α 13 αύτό ex αύτώ ut yidetur corr. A 1

15 αότοΰ a 20 τον om. a 23 ή ôè ex εί δέ corr. A 1 25 έβχέ-
τως a 28 Εδδτ,μος] fr. 81 p. 109,10 Sp. 34 eupov a 35 Εΰόημείψ] fr. 81
p. 109,20 Sp.
 1356 S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 1 0 [Arist. p. 267 b 9 ]

p. 267b9 Έχει δε απορίαν ε? έ ν δ έ χ ε τ α ί τ ι κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν Ιως τοΰ 319 ν

κ α ι προς το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν ο μ ο ί ω ς ε ξ ε ι καί σ υ ν ε χ ώ ς . 35

Δείςας, δτι μόνη συνεχής κίνησίς έστιν, ήν το άκίνητον κινεΐ, βεβαι-

ούμενος τοΰτο το άντικείμενον αυτω αναιρεί, το ένδέχεσ&αί τι κινούμενον
5 κινεΐν συνεχώς, επειδή γαρ πάν, ο κινούμενον κινεί, σωματικόν τέ έστι
καί σωματικώς κινεί, τά δέ σωματικώς κινοΰντα κινεί ώί)οΰντα ή Ιλκοντα
ή κατ' άμφω, ώς οί ταΐς χερσί τους μύλους κινοΰντες, καί ή το αυτό δει
είναι το ώόοΰν ή ελκον ή άμφω ποιούν ή άλλο παρ' άλλου διαδεχόμενον 40
κατά -τίνα τούτων των κινήσεων κινεΐν, ώς έπί τών ριπτουμένων
10 έ δ ε ί χ θ η προ ¿λίγου, έφ' ών άλλο έξ άλλου ου μόνον το κινεΐσθαι, άλλα
καί το κινεΐν διαδεχόμενον αίτιον έγίνετο τής κινήσεως τω ριπτουμενω
(είπερ δ ι α ι ρ ε τ ό ς ών ó α ή ρ κ α ί τ ο υ δ ω ρ , τουτέστιν εΰδιαίρετα καί εύ-
κίνητα, κ ι ν ε ί · πώς δέ κινεί ó άήρ; άλλος d e l καί άλλος κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ς
καί ούτως κινών), είτε οδν ούτως κινοΐτό τι υπό κινουμένου, ουκ εστι μία
15 καί συνεχής ή κίνησις αλλά εφεξής· είτε μ ή κατά διαδοχήν, αλλ' εν ε ΐ η
το κινούν, ώς έπί τών παραμενόντων καί ώ&ούντων ή έλκόντων, ουδέ 45
αυτη συνεχής ή κίνησις· κδν γαρ εν τό κινούν έπί τούτων καί μ ή πλεί-
ονα ώς έπί τών ριπτουμένων, άλλα καθ' εκάστην ώσιν ή ίλςιν αρχή τις
γίνεται άναπαυομένου τοΰ ελκοντος ή ώί>οΰντος, έπεί μ ή άπονον το ουτω
20 κινεΐν. εί ουν πάν, δ κινούμενον κινεί, ή ώί)οΰν ή έλκον ή κατ' άμφω
κινεί, και ή το αυτό έπόμενον ή έκ διαδοχής, παντοιως δέ αδύνατον μίαν
καί συνεχή καί όμαλήν κίνησιν εΐναι, δήλον οτι μ ό ν η συνεχής έστιν,
ή ν κ ι ν ε ΐ τ ό α κ ί ν η τ ο ν, έπειδή πάν το κινούμενον ή υπό κινουμένου κινεΐ-50
ται ή υπό άκινήτου. καί τήν αίτίαν προσείΐηκε τοΰ ταύτην εΤναι συνεχή
25 ειπών· άεί γάρ ομοίως εχον, είπερ άκίνητόν εστι καί άμετα'βλητον
καί κατ' οόσίαν καί κατά δύναμιν καί κατ' ενέργειαν, κ α ί π ρ ο ς τ ό κ ι -
νούμενον ομοίως είει, τήν αυτήν αεί προς αυτό σχέσιν εχον, ώστε
καί ομοίως καί όμαλώς κινεΐν. ειπών δε κ α ί π ρ ο ς το κινούμενον
ο μ ο ί ω ς προσέθηκε κ α ί σ υ ν ε χ ώ ς δηλών, οτι καί συνεχής έστιν ή όμοία
30 τοΰ ακινήτου προς τό κινούμενον σχέσις, και ου διακοπτόμενη ουδέ έπι-
λείπουσα, ώστε καί άίδιον | είναι τήν κίνησιν, ήν προσεχώς κινεί τό 320··
άκίνητον.
'Απορεί δέ καλώς ó 'Αλέξανδρος, πώς ουκ έρεΐ τις καί τάς τών
πλανωμένων σφαίρας τήν κίνησιν, ήν κινούνται X(¡ άπλανεΐ συμφερόμεναι,

6 ώθοΰντα a E x c . : in rarg. suppl. A ' 12 καί (post άήρ) a A E x c . : ή A r i s t . (sed E

ante coir, καί) 13 πώς δέ κινεί A E x c . : κινεί γάρ a άλλος (prius) a A E x c . : αλλ' ώς
Ar. vulg. (sed άλλος F : άλλον E 1 IC: άλλως E ? ) p o s t idem ά'λλος a d d . άήρ E x c .

16 παραμενούντων A 17 αυτή a : αυτή A E x c . τούτων a E x c . : τούτο Α : τούτο

coi r. A 1 2 0 8 a (ut v. 5) : τό A E x c . 2 2 όμαλήν A : όμαλή a E x c . 2 3 κι-
νούμενον η υπό a E x c . : om., s e d s u p p l . i n mrg. A 1 29 συνεχής a E x c . : συνεχή A
34 πλανομένων, sed cori·. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2 6 7 b 9 . 1 7 ] 1357

συνεχή τε και άίδιον και ομαλή κινεΐσβαι, καίτοι υπό κινούμενης τής 320Γ
απλανούς ταύτην την κίνησιν κινουμένας. καΐ πρώτον μεν ένδιδους τ η
απορία λέγει, οτι τούτο αίνιττόμενος ó 'Αριστοτέλης ούτως εΐπεν. εχει δ
δέ άπορίαν, ε? ένδέχεταί τι κινούμενον κινεΐν συνεχώς, αλλά μη ώσπερ το
5 ώ&οΰν, ο άπορήσας εδειξεν, έφ' ών ουκ ένδέχεταί, παραλιπών τον νυν
άπορηδέντα λόγον. είτα διαναστάς έπάγει* " μήποτε οόχ υπό τής απλα-
νούς ή τούτων γίνεται κίνησις· ου γαρ κατά την έν αύτη κινητικήν δυ-
ναμιν ταύτην κινεί, αλλά κινούμενη αύτη υπό του κινητικού ή έκείνων
κίνησις 2πεται γινομένη καΐ αότή υπό του ταυτην κινοΰντος." και οτι
10 μία κίνησίς έστιν ώς ενός του ολου οόρανοΰ ή απ' ανατολής επί δύσιν, ίο
δήλον ώς οιμαι έκ του και περί τους αότους γίνεσί)αι πόλους καί έκ του
μη μόνον όκτώ σφαίρας είναι αλλά καί ενα τον δλον ουρανόν· μία δε
κίνησις ή ένός καί υφ' ένός γινομένη, δηλοΐ δε και αυτός Αριστοτέλης
το κινούν πρώτως ουκ έν τη άπλανεΐ λέγων, αλλ' έν ολφ τ ω κυκλοφορη-
15 τικω σώματι· " τ ά χ ι σ τ α , φησί, κινείται το εγγύτατα του κινουντος· τοι-
αύτη δε ή του κύκλου κίνησις· έκεΐ άρα το κινοΰν", κύκλο ν οΐμαι τό
έγκύκλιον άπαν λέγων, ó δε Εΰδημος τοΰτο μεν ουκ απορεί, οπερ ó 'Apt-15
στοτέλης, ει ένδέχεταί τι κινούμενον κινεΐν συνεχώς, απορεί δέ αντί τούτου,
εί ένδέχεταί το άκίνητον κ ι ν ε ΐ ν "δοκεΐ γάρ, φησί, τό κινοΰν κατά τόπον
20 ή ώΟουν ή ελκον κινεΐν· εί δε μή μόνον ούτως, αλλ' ουν άπτόμενόν γε
αυτό ή δια άλλου ή δι' ένός ή πλειόνων· το δε άμερές ούδενός ένδέχεταί
άψασθαι· ου γάρ έστιν αυτοΰ το μεν αρχή, το δε πέρας· τών δε άπτο-
μένων τά πέρατα άμα. π ώ ς ουν κινήσει το ά μ ε ρ έ ς ; " καί λύει την άπο-
ρίαν λέγ<ον οτι " τά μέν κινούμενα κινεί τά δε ήρεμοΰντα. καί τα
25 μεν κινούμενα κινεί άπτόμενα, α δε κινεΐ μ ή κινούμενα, άλλως, ουχ 20
ομοίως δε πάντα, ου γαρ ώς ή γ ή την σφαΐραν ριφθεΐσαν έπ' αυτήν
άνω έκίνει, ουτω και το πρώτως κινήσαν· ού γάρ προγενομένης κινήσεως
εκείνο κινεΐ· ου γάρ αν έ'τι πρώτως κινοιη· ή δέ γή ουδέποτε ηρεμούσα
πρώτως κινήσει."

30 p. 267b 17 Δ ι ω ρ ι σ μ έ ν ω ν δ ε τ ο ύ τ ω ν εως του τέλους.

Άναλαβών προ ολίγου τον περί του π ρ ώ τ ω ς κινοΰντος λόγον και

υπομνήσας, οτι άπο του συνεχή καί άίδιον κίνησιν έν τοις ουσι δειχθήναι so
δέδεικται εν ον το πρώτως κινούν και άκίνητον, καί έπαγαγών, οπου του
κινουμένου χ ρ ή νομίζειν είναι το κινούν, καί το άκίνητον αυτοΰ πάλιν
35 συστήσας έκ του δεΐξαι, οτι ουδέν κινούμενον συνεχή κίνησιν δύναται κινεΐν,
προστί&ησι καί του τρίτου την άνάληψιν του δειχθέντος περί τοΰ πρώτως

13 αυτός 6 a 15 τάχιστα γάρ a <P"Í3G Ρ· 267b8, ubi τά pro to. at cf. p. 1354,7 έγγύτα
A : έγγυτάτω a 17 Ευδημος] fr. 82 p. 110,6 Sp. 20 μόνον delebat Spengel
21 a n t e πλειόνων add. δια Spengel 22 αρχή om., sed suprascr. A 1 25 à — κινούμενα
1 2
oía. a A : suppl. i n rnrg. A δέ κινεί s c r i p s i : διακινεί A 2 27 άνω έκίνει a A : fortasse
άνωθεν κινεί (de άνωβε cf. ad p. 1278,25) προγενομένης Α 1 : προγινομένης a A
1358 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 267 <>17]

κινοΰντος· τοΰτο δέ ήν τό άμέγεθες αυτό καί άμερές εΐναι· τρία γάρ ήν 320··
τά περί αυτού δειχ&έντα, δτι 2ν, 5τι άκίνητον, δτι άμερές. των ουν δύο
αποδείξεων συντόμως υπομνήσας της τρίτης νΰν ύπομιμνϊβσκει της ostia- 8β
σης, δτι αδύνατον τό πρώτως κινούν τήν άίδιον κίνησιν άκίνητον ον μέ-
5 γεθός τι εχειν· ή γαρ άπειρον ή πεπερασμένον εσται τό μέγεθος· εί ουν
άπειρον μεν ουκ ένδέχεται μέγεθος εΐναι, ώς δέδεικται έν τ ω τρίτω ταύτης
της πραγματείας (εί'ωδεν δέ τά πρώτα πέντε βιβλία Φυσικά καλειν έξαι-
ρέτως καί Περί φυσικών αρχών, ώσπερ τά τελευταία τρία Περί κινήσεως),
αλλά μην δτι οόδε πεπερασμένον αυτό σώμα δυνατόν είναι εδειξεν,
10 είπερ ανάγκη το πεπερασμένον σώμα ή άπειρον εχειν δύναμιν ή πεπε- «
ρασμένην εί ουν μήτε το πεπερασμένον σώμα άπειρον εχει δύναμιν, ώς
δέδεικται, μήτε ή πεπερασμένη δύναμις τον άπειρον χρόνον οία τέ έστι
κινεΐν,. ώ ς δέδεικται καί τοΰτο, το δέ πρώτον κινοΰν τήν άίδιον κίνησιν
έδείχ&η κινοΰν έπί τον άπειρον χρόνον (έδει γάρ τήν πρώτην κίνησιν υπό
15 του πρώτου κινοΰντος ένδεδόσθαι), τούτων ουν δειχθέντων φ α ν ε ρ ό ν , δτι
άδιαίρετόν έστι καί άμερές καί ουδέν έχον μέγε&ος το πρώ-
τως κινοΰν.

' Επέστησεν δέ καλώς δ 'Αλέξανδρος ένταΰθα, ιυπερ έχρήν άποδεικνυ- 45

μένου τοΰ προβλήματος έπιστήσαι, δτι έπί τοΰ κινουμένου έ π ' άπειρον ου
20 λεκτέον δύναμιν αλλ' ή όμωνύμως· "ή μέν γάρ έπι τοΰ κινοΰντος, φησί,
και ποιοΰντος δύναμις ώς ισχύς τις λέγεται, ήν κάμνειν ανάγκη έπί τών
ούτως κινούντων, ή δέ έπί τοΰ κινουμένου ώς έπιτηδειότης προς το
πάσχειν άπλώς. ουδέ γάρ έπι τοΰ βαστάζοντος καί τοΰ βασταζομένου,
έπεί το βασταζόμενον, εστ' άν ή , βαστάζεσ&αι δύναται, ήδη και το βαστά-
25 ζον αεί βαστάσει· δυνάμει γάρ τινι καί ίσχύι το βαστάζον βαστάζει, ήτις βο
' / "»• ι / 1) ( ν* « Γ \

κάμνει πεπερασμενη ουσα εν πεπερασμενω. και εοει τον 1 ραμματικον

τούτοις γοΰν έπιστήσαι τοΰ Αλεξάνδρου τοις λόγοις καί μή νομίζειν, δτι
καί ó 'Αριστοτέλης καί ó 'Αλέξανδρος οΐονται τδ μή κυρίως άπειροδύναμον
έπ' άπειρον κινεΐσδαι. το γάρ έ π ' άπειρον κινούμενον έπιτηδειότητα μέν
30 εχει προς τοΰτο κατά τήν έαυτοΰ φύσιν καί τοΰτό έστιν έν αυτω το δύ-
νασ&αι κινείσθαι, υπ' άλλου δέ το κινεϊσ&αι εχον γινόμενον αυτό εχει
καί I ουχ άμα δλον· ή γάρ κίνησις έν τ ω γίνεσ&αι το εΐναι εχει. καί 320 ν
τοΰτο δέ πάλιν ένταΰθα ζητήσας ó 'Αλέξανδρος, π ώ ς ή τών απλανών
σφαίρα ουχ ίξει τοΰ κινεΐν άπειρον δύναμιν πεπερασμένη ουσα, ε " γε αεί
35 κινεί τάς τών πλανωμένων, λύει μέν τήν ζήτησιν τά αυτά λέγων, άπερ
καί πρό όλίγου, δτι καί τό πλανώμενον τρόπον τινά υπ' έκεινου τοΰ ακι-
νήτου κινείται τ ή άπλανεΤ συγκινούμενον· το γάρ απλανές κατά τήν σω- δ
ματικήν έαυτοΰ φύσιν κινητόν έστιν, άλλ' οόχί κινητικών, κάνταΰθα δέ
έχρήν έπιστήσαι τδν Γραμματικών, δτι οόκ έζήτησεν ó 'Αλέξανδρος, πώς
40 πεπερασμένον τό απλανές άίδιόν έστιν, αλλά (πώς) πεπερασμένον ον

6 τρίτφ] Γ δ sqq. 10 εχειν a (cf. Ar.): ίχει A 21 κάμνειν a: κάμνει A

24 Ιοτ' δν om. A : restit. A1 30 hlllllανπώι A 35 μεν A: om. a 3G πλανώ-
μενσν aA J : άπλονές A1 40 πώ; a: om. A
 SIMPLICII IN PBYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 267 b 17] 1359

άπειρον εχει δύναμιν τοΰ κινεΐν, γινώσκων, οτι κινεΐσδαι (lèv και εΐναι 820»
έπ' άπειρον το πεπερασμένον οόδέν κωλύει γινομένην εχον την κίνησιν και
την ουσίαν, αλλ' ουκ από χρόνου τινός, αλλ' έπ' άπειρον, κινητικήν δέ
δύναμιν άμα δλην μή εχειν πεπερασμένον ον.
5 Ούτως ο δαιμόνιος όντως 'Αριστοτέλης την περί των φυσικών αρχών ω
διδασκαλίαν εις την ύπερφυά θεολογίαν άπεκορύφωσε καί την ολην φυσικήν
και σωματικήν σύστασιν έξηρτημένην εδειξε της υπέρ φύσιν ασωμάτου και
ασχέτου νοεράς άγα&ότητος τω Πλάτωνι κάνταΰΟα συνακολου&ών. αλλ' ó
μέν Πλάτων από της ουσίας αυτής του κοσμικού σώματος τον δημιουργόν
10 του κόσμου νοερόν Οεόν άνηΰρε. διαστήσας γάρ το όντως ·ον καί το γι-
νόμενον, και τό μεν αεί κατά τά αυτά και ωσαύτως εχον όρισάμενος άτε
άμα καί όμοδ ολον άδιαστάτως καί άμερίστως έν αι'ώνι την υπόστασιν 15
λαχόν, το δε γινόμενον άτε μεταβαλλόμενον καί κινούμενον έν τ φ γίνε-
σ&αι τό είναι εχον, την σωματικήν σύστασιν πασαν άτε διεστώσαν τ-fl
15 ουσία καί κατά την του είναι παράτασιν χρονιζομένην καί μεταβαλλομένην
γενητήν είναι τί&εται καί έν τ ψ γι'νεσόαι το εΐναι εχειν και δια τοΰτο
από αίτιας έξηρτημένην ώς αόΟυπόστατον είναι μή δυναμένην. "παντ'ι
γάρ αδύνατον, φησί, χωρίς του αιτίου γένεσιν σχεΐν." αίτιον δέ του γινο-
μένου το όντως ¿'ν, ίνα μή γινόμενον προ γινομένου τιδέντες έπ' άπειρον 20
•20 ϊωμεν, του μεταβαλλομένου τό άμετάβλητον δια τήν αυτήν αίτίαν. ηυρεν
ουν τον δημιουργόν του κόσμου νοερόν θεόν όντως ό'ντα καί αεί κατά τά
αυτά και ωσαύτως έ'χοντα έν αι'ώνι ίδρυμένον από της μεταβολικής ουσίας
του κόσμου έπί τήν άμετάβλητον αι'τίαν άναδραμών. και δ 'Αριστοτέλης
δε άπο τής κινήσεως και μεταβολής καί της διαστατής και πεπερασμένης
25 των σωμάτων υποστάσεως επί τήν άκίνητον καί άμετάβλητον και άδιά-
στατον αι'τίαν άνήλί)εν. έ'δειξε γάρ, οτι άίδιον ανάγκη κίνησιν είναι έν τοις 26
ούσι, καί δια τούτο καί το κινούμενον, εΐπερ ή κίνησις έν τω κινουμενψ
έστίν. έοειξε δε κα'ι οτι παν το κινούμενον υπό τινο; κινείται και οτι τό
π ρ ώ τ ω ; κινούν άνάγκη άκίνητον είναι και άμετάβλητον αίτιον τοις κινου-
30 μένοις προσεχώς τής άιδίου κινήσεως, άλλ' οτι μεν και ή παρά Πλάτωνι
γένεσις καί ή παρά Άριστοτέλει κίνησις τήν μεταβολήν δηλοΰσι, ράδιον
μαί>εΐν έκ του τον μέν Πλάτωνα προς τό κατά τά αυτά καί ωσαύτως 80
έχον άντιδιαιρεΐν τό γινόμενον ώς μεταβαλλόμενον, τον δέ Άριστοτέλην,
όταν λέγ·β παν το κινούμενον υπό τίνος κινεΐσ&αι, ου περί μόνων τών
35 κυρίως κινουμένων, άλλά καί τών γινομένων καί φδειρομένων και ολως
των μεταβαλλόντων λέγοντα, καί μέντοι πολλαχοΰ τό άκίνητον άμετάβλη-
τον εΐπεν. ουδέ γάρ μόνης τής κυρίως κινήσεως υπερανέχει, άλλά καί
γενέσεως καί φθοράς, δοκεΐ δέ μοι ó θαυμαστός ούτος άνήρ το ονομα
τής γενέσεως παραιτήσασΟαι σαφώς έπι τών άιδίων λέγειν διά το ρ^διως 85
40 τήν φαντασίαν άρχήν χρονικήν υποβάλλειν τοις γίνεσθαι λεγομένοις. οπερ

10 άνευρε a ut solet διαστήσα« scripsi: διαατάς aA 14 εχον a : εχειν Α

18 φτ,οί] Tim. ρ. 28 Α 20 post ϊωμεν addendum videtur καί 21 post νοερόν
eiasas aliquot litteras babet A
 1360 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 267 b 17]

χαί πολλοί πεπόνδασιν ου δυνάμενοι τοις dt8toiç δημιουργήμασι ταΐς έν- 320"
νοίαις συμπαρατείνεσ&αι, άλλα τω άπ' αίτιας υφιστάμενο) και γίνεσθαι
λεγομένω χρονιχήν άρχήν προστιθέντες χαί ράον δοχοΰντες μανθάνειν, ει"
τις αρχήν καί μέσα χαί τέλος χρονιχώς υποδοΓτο της δημιουργίας, χαί δή
5 χαί οί πλείστοι των σοφών εις το ευμαΟές των άχουόντων άποβλέψαντες
ούτως χοσμοποιοΰσι, πρώτα χαί δεύτερα και τρίτα παραγενέσ&αι λέγοντες. 40
χαί συγγνώμην ισως νομίζουσιν εχειν, ε? και οί θεολόγοι μ ή παραιτούνται
τάς τών θεών γενέσεις ούτως έχφαίνειν δια την των άχουόντων ευμάθειαν.
6 δε 'Αριστοτέλης αίσ&όμενος ώς εοιχεν ηδη παρανοούντων αεί τά λεγό-
10 μενα, χαί χρονικήν αρχήν συνεπίνοούντων, ουτε κοσμοποιείν ήνέσχετο και
γενητόν έπί τών άιδίων προφανώς λέγειν παρητήσατο, αλλά καί τω της
κινήσεως δνόματι ταότον μεν δηλοΰντι, μ ή άπαιτοΰντι δέ χρονιχήν άρχήν,
συνεχρήσατο. έπεί δτι oò παραιτείται το γίνεσθαι χαί έπί τών έπ' άπει- 45
ρον το είναι έχόντων, δήλος έστιν έν τ ψ τρίτ«> ταύτης της πραγματείας
15 περί τοΰ Ιπ' άπειρον λέγων· " α λ λ ' έπεί πολλαχώς το είναι, ώσπερ
ημέρα εστί καί ó άγων τω άεί άλλο καί άλλο γίνεσ&αι, οδτω καί το
άπειρον." ή μέν ουν αρχή της αποδείξεως ούτως άμφοτέροις ή αότή
από τοΰ μεταβαλλόμενου έπί το άμετάβλητον άνάγουσα. Ιφεξής δε ó
μέν το κινούμενον υπό τίνος κινεΐσθαί φησιν, ó δε το γινόμενον υπό αιτίου
20 τήν γένεσιν ίσχειν. καί ό μεν το πρώτως κινούν άκίνητον καί άμετά- 50
βλητον καί αμερες δείκνυσιν, ó δέ το αίτιον τοΰ γινομένου όντως ο ν τοι-
ούτον δέ τό άμερές χαί όμοΰ δλον ύφεστός καί άεί κατά τα αυτά χαί
ωσαύτως εχον, δπερ δηλοΐ τό τελέιος άμετάβλητον.
Έ π ε ί δέ τίνες οιονται τόν 'Αριστοτέλη το πριυτως κινοΰν, όπερ καί
25 νοϋν και αιώνα καί θεον άνυμνεΐ, τελικόν μόνον, αλλ' ουχί καί ποιητιχον
αίτιον λέγειν τοΰ κόσμου καί μάλιστα τοΰ ούρανοΰ ώς άιδίου οντος καί
δια τοΰτο άγενήτου, | άκούοντες αυτοΰ πολλάκις λέγοντος, καί δτι κινεί 321··
ώς έρώμενον, καί πολλάκις ώς τελικόν αίτιον άνευφημοΰντος, καλώς έχει
κάν τούτω δεΐίαι συμφώνως αυτόν τ ψ σφετέρω καΟηγεμόνι μ ή τελικόν
30 μόνον, άλλα χαί ποιητιχον αίτιον τον θεόν λέγοντα, τοΰ τε κόσμου παντός
καί τοΰ ουρανοΰ. δ μεν δή Πλάτων έκ τών έν Τιμαίιρ " λέγωμεν δή,
δι' ήντινα αίτίαν γένεση καί το πάν τόδε δ Συνιστάς συνέστησεν άγα&ος 5
ήν" δήλός Ιστι τελικόν άμα καί ποιητιχον αίτιον τοΰ κόσμου τον ί>εόν
λέγων, χαί δταν λ έ γ η · "νουν μεν έν ψυχή, ψυχήν δε εν σώματι συνι-
35 στάς τό παν συνετεκταίνετο, δπως δτι κάλλιστόν τε εί'η καί κατά φύσιν
άριστον τε έργον άπειργασμένος", δι' δλου σχεδόν τοΰ διαλόγου τον είς το
άγα&ον βλέποντα δημιουργον άνυμνεΐ. έν δέ vq τοΰ δημιουργοΰ πρός τους
ουράνιους δημηγορία, σαφώς παρίστησιν, δτι τά μέν ουράνια προσεχώς

15 λέγων] Γ G. 206='2Ι cf. ρ. 1293,26 22 ΐκρεβτώς a 25 ανυμνεί scripsi (cf.

v. 3 7 ) : άνύμνησεν a : άνύμνη Α 31 Ί'ιμαίω] ρ. 29 D cf. p. 2G, IG. 4 6 4 , 4 34 λέγΐ)]
ibid. ρ. 30 Β cf. ρ. 6 2 2 , 2 7 34. 35 αυνίστα Λ 35 τε et και oia. Plato
38 ούρανίους scripsi ex p. 1361,1: ούρανους sic A : ουρανίου; θεούς a δτ^μιγορίαι, sed
corr. A 1
 SIMPLICII IN PHYSICORUJI VIII 10 [Arist. p. 267b 17] 1361

αδτος ύφίστησι, τά δέ υπό σελήνην υπό των οόρανίων. λέγει γάρ πρδς 32Ι>'
τους ουράνιους ó πρώτος δημιουργός· "θεοί θεών, ών έγώ δημιουργός
πατήρ τε έ ρ γ ω ν " , καί προελθών· " θ ν η τ ά , φησίν, έτι γένη λοιπά τρία.
τούτων δε μη γινομένων ουρανός ατελής έ'σται," οΰρανδν τον κόσμον νυν
ò καλών ωσπερ καί 'Αριστοτέλης, δει δέ, φησί, καί ταΰτα γενέσθαι, " ε ί μέλλοι
τέλεος ίκανώς εΐναι. δι' έμοΰ δέ ταΰτα γενόμενα και βίου μετασχόντα
θεοΐς ίσάζοιτο ά ν · ίνα ουν θνητά τε η τό τε πάν τόδε όντως παν -(¡,
τρέπεσθε κατά φυσιν υμεΐς έπί την τών ζψων δημιουργίαν." δηλοΐ
δε τό " δ ι ' έμοΰ δέ ταΰτα γενόμενα", δτι τά από τοΰ κατά τά αυτά καί ι»
10 ωσαύτως έχοντος αίτιου ( ή ως αν 'Αριστοτέλης εϊποι υπό τοΰ ακινήτου)
γινόμενα άίδια ανάγκη είναι, ó δέ 'Αριστοτέλης δτι μεν τελικόν λέγει τον
θεον ητοι το π ρ ώ τ ω ς κινοΰν, ουδείς αμφισβητεί· δτι δέ καί ποιητικόν,
άρκεΐν οΐμαι τδ έν τ φ τών αίτιων διορισμω κατά τό δεύτερον της Φυσικής
ακροάσεως ποιητικόν αίτιον λέγειν το δθεν ή α ρ χ ή της κινήσεως· "έτι
15 δθεν ή α ρ χ ή της μεταβολής ή πρώτη ή της ήρεμήσεως, οίον ó βου-
λευσας αίτιος και δ πατήρ τοΰ τέκνου, καί δλως το ποιούν τοΰ ποιου- so
μένου." τί οδν ήν τούτων σαφεστερον ειπείν προς τό δηλώσαι, δτι το
πρώτως κινοΰν ποιητικόν έστιν αίτιον; καί έν τιο π ρ ώ τ ω δέ της Περί ου-
ρανού σαφώς ειπεν, δτι ουδέν μάτην ποιεΐ ουτε ó θεός ουτε ή φύσις, έν
20 αδτιΰ δέ τ ω βιβλίω ειπών, δτι 6 αίών " â~h τοΰ αεί είναι τήν έπωνυ-
μίαν ειληφεν, αθάνατος καί θειος, δθεν καί τοις άλλοις έίήρτηται τοΤς
μεν άκριβέστερον, τοις δέ άμαυρότερον, το είναι τε καί ζ ή ν . " δήλον δέ
δτι ώσπερ άγαθύνε-at πάντα διά τό τελικόν αίτιον, ούτως έ σ η τε καί C'fi 2·">
δια το δημιουργικόν. καί έν τ ψ πρώτο» δέ της Περί γενέσεως, δτι καί
25 ποιητικόν έστιν αίτιον τό πρώτως κινοΰν, έδήλωσε περί τών αιτίων της
άειγενεσίας ζητών καί τάδε γ ρ ά φ ω ν "οΰσης αίτιας (μιας) μέν, δθεν τήν
αρχήν φαμεν της κινήσεως" τήν ποιητικήν δηλονότι λέγων ούτως, " μιας
δέ της υλης, τήν τοιαυτην αίτίαν λεκτέον. περί μέν γάρ έκείνης ειρηται
πρότερον έν τοις Περί κινήσεως λόγοις, δτι εστι το μέν άκίνητον απαντα
30 χρόνον, το δέ κινουμενον αεί." διττόν ουν καί αυτός τδ ποιητικόν φησι so
το μέν άκίνητον πάντων, τά δέ ουράνια τών υπό σελήνην. και ó 'Αλέ-
ξανδρος ταΰτα τά ρήματα έξηγουμενος " τ ο γοΰν πρώτον κινοΰν, φησί, της
τοΰ θείου σώματος κινήσεως αίτιον έστι ποιητικόν ό'ντος ά γ ε ν ή τ ο υ " . έν
δέ τ ψ μειζονι 'Άλφα της Μετά τά φυσικά πραγματείας έπαίνών τον Άναξα-
35 γόραν καί προ αότοΰ τον Έ ρ μ ό τ ι μ ο ν , ως μή μόνον υλικάς αίτιας τοΰ

1 λίγε ι] Tim. ρ. 41 Α 3 φησίν] ibid. ρ. 41 Β ετι ora. a post τρία add.

άγενητα Piatonis A cf. Rawack 1. c. p. 58 4 γινομένων A (ut Philoponiis cf. Rawack
1. c.): γενομένων lit Platonis vulg. a Ο τελέως a 9 τά (post δτι) scripsi: τό A:
om. a 11 γινόμενα Α: γενόμενα rectius a 13. 14 δεύτερον Φυσική; 'ά/.ροάσειυς]
Β 3. 194b29 18. 19 πρώτφ Περί ούρανοΰ] Α 4. 271 »33 20 βιβλίφ] Α 9. 27¡>«27
20. 21 είληφώς τήν έπωνυμίαν Aristoteles 22 οίμαυρώς Aristoteles (exceptis codd.
LM) 24 πρώτφ Περί γενέσεως] A 3. 318"1 2G άεϊ γενεσίας libri ούσης δε ex
Arist. a μιας a: om. A 27 elvaf φαμεν Arist. 27.28 μιας δέ'////,, A 2S μέν
A: om. a 29 post άκίνητον add. τον Arist. 34 Μετά τά φυσικά] Α 4. 984Μ5
Comment. Arist. Χ Simplic. in Pliys. 36
 1362 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 2 6 7 M 7 ]

παντός αποδεδωκότας, αλλά και τόν νουν ώ ς ποιητικόν καί τελιχόν αίτιον 321'
ί)εασαμένους γράφει τ α ύ τ α · " ν ο υ ν δ ή τις ε ι π ώ ν ένεΐναι κα&άπερ έν ζ φ ο ι ς 3δ
καί έν τ η φύσει τον αίτιον και του κόσμου καί τ η ς τάξεως π ά σ η ς οΓον
νήφων έφάνη παρ' είκη λέγοντας τους πρότερον." ε ί π ώ ν ουν, δτι Ά ν α ξ α -
5 γόρας χαί πρότερος Έ ρ μ ό τ ι μ ο ς ήψαντο τούτων τ ω ν λόγων, ¿πάγει* "οι
μέν ουν ούτως ύπολαμβάνοντες ά μ α τοΰ καλώς την αίτίαν α ρ χ ή ν είναι τ ω ν
όντων εί)εσαν καί την τοιαύτην δθεν ή κίνησις ό π ά ρ χ ε ι τοις ουσιν." ¿παι-
νεί ouv τους καί τελικον καί ποιητικον αίτιον τι&εντας τόν νοον, ώσπερ καί
προ ¿λίγων έπήνει τον Ά ν α ξ α γ ό ρ α ν , δτι τον νουν α ρ χ ή ν κινήσεως λέγων 40
10 α π α θ ή καί α μ ι γ ή αυτόν έφύλαττεν.
' Ε π ε ι δ ή δέ καί ó Αλέξανδρος καί οί άλλοι τινές των Περιπατητικών
δοκοΰσι νομίζειν τον 'Αριστοτέλη του ουρανού τελικον αΓτιον και κινητικόν,
ου μέντοι ποιητικόν, ώς καί ή προ ολίγου παρατεθεϊσα τοΰ 'Αλεξάνδρου
λέξις έδήλωσεν είπόντος δτι " τ ο π ρ ώ τ ω ς κινοΰν τ η ς τοΰ θείου σώματος
15 κινήσεως ποιητικόν έστιν οντος αγενήτου," φέρε και τοΰ οόρανοΰ δείξωμεν
ποιητικον αίτιον ήγούμενον τον νουν. ήρκει μέν ουν καί αδτδ τοΰτο τό
ποιητικόν μέν αίτιον όριζεσδαι το δ&εν ή α ρ χ ή τ η ς κινήσεως, τον δέ νουν 4ό
ήτοι το άκίνητον αίτιον λέγειν, όθεν ή τής ουρανίας π ρ ο σ ε χ ώ ς κινήσεως
α ρ χ ή · δια γαρ τ ή ς τοΰ οόρανοΰ κινήσεως και τ ή ς των υπό σελήνην κινή-
20 σεως αρχή το άκίνητον έστι. πλήν και έν τ ψ δευτέρφ τής Φυσικής
άκροάσεως τήν τύχην καί τό αύτόματον κατά συμβεβηκός αίτια λέγων
τοις κ α θ ' αυτό ποιητικοΐς έπισυμβαίνοντα, τ ψ τε νψ καί τ η φύσει ( " τ ώ ν
γάρ τρόπων τ ή ς αίτιας, φησιν, έν τοις δ&εν ή ά ρ χ ή τ ή ς κινήσεως έκά-
τερον αυτών έ σ τ ι , " τήν τ ύ χ η ν λέγων καί το αύτόματον), έπάγει ταΰτα*
25 " έ π ε ί δε έστι το αότόματον και ή τ ύ χ η αίτια, ων <5ν ή νοΰς γένοιτο αίτιος so
ή φύσις, δταν κατά συμβεβηκός αίτιον τι γένηται τούτων αότών, ουδέν
δέ τών κατά συμβεβηκός πρότερον Ιστι τ ώ ν χα&' αυτό, * # * ύστερον
άρα το αύτόματον χαί ή τ ύ χ η νοΰ καί φύσεως, ώστε el δτι μάλιστα τοΰ
οόρανοΰ τοΰδε αίτιον έστι το αότόματον, ανάγκη πρότερον νουν αίτιον καί
30 φύσιν είναι καί άλλων πολλών καί τοΰδε τοΰ παντός." άλλά προς μέν
τοΰτο τ ά χ α άν τις άντιλογικος άνήρ εύροι αποφυγήν ού τοΰτο δεικνυναι
λέγων έν τού|τοις τον 'Αριστοτέλη, δτι νοΰς καί φύσις τοΰ οόρανοΰ αίτια, 321»

2 δή Α : δέ a 5 έπάγει] 1. c. ρ. 984b20 9 προ ¿λίγων] errat Simplicius. nam

extat p. 989b 15 ί ο έφύλαττον a 11 ol άλλοι Α : άλλοι probabilius a
13 προ ¿λίγου] p. 1361,32 τοΰ om. a 14 πρώτως] supra πρώτον 19. 20 κινήσεως
a : κινήσεων A 22. 23 τών γάρ τρόπων Α : τόν γάρ τρόπον a 23 φηοίν] Phys. Β 6.
198«2 cf. supra p. 353,13 et not. 24 τύχην a : δλην Α έπάγει] I.e. 198»5
27 τών (ante -/.ατά) om. Arist. codd. (sed habet Barberinus I 136) έστι πρότερον
Arist. post καθ' αυτό propter homoeoteleuton sine lacunae vestigio om. δήλο ν δτι
ούδέ τό κατά σομβεβηκός αίτιον πρότερον τοΰ καθ' οώτό aA 29 τοΰδε om. Arist.
έστί (cf. p. 354,8) om. Arist. codd. (praeter Barberinum I 136) 29. 30 νουν xal
φύσιν aWav είναι (cf. 356,20) Arist. (praeter codd. FI Barber. I 136, E ! ) 30 είναι a
(cf. 356,21): δεϊξαι A τοΰ post τοΰδε om. Arist. (praeter F I Barb.), sed cf. supra
p. 354,2. 355,8. 356,21
 SIMPLICII IN PHYSICORUM Vili 10 [Arist, p. 2G7i>17]. EPILOGUS 1363

αλλ' δτι ό λέγων αυτόματον καί την τ ύ χ η ν ποιητικά too ουρανοί αίτια, 321ν
άναγκασόήσεται προ ¿κείνων νουν κ7.1 φύσιν αίτιασί)αι. εκείν«> δε χ ρ ή
προσεχειν τον νοΰν, οτι το ετεροκίνητον καί την ύπόστασιν ετέρωίΐεν ε'/ειν
άνάγκη, είπε ρ κρείττων ή ουσία τ η ς κι νήσειυς. εί δε καί παντός σώματος
5 πεπερασμένου κατ' αυτόν πεπερασμένη ή δύναμις, ή κινητική δηλονότι και ">
ή τ η ς οόσίας υποστατική, άνάγκη άρα ωσπερ την αίδιον κίνησιν από της
ακινήτου αιτίας ε χ ε ι , οΰτω και την άίόιον σωματικήν ουσία ν από τ η ς ασω-
μάτου παραδέχεσόαι. γέγραπται δε βιβλίον ολον Άμμωνί<ι> τώ έμω
καί)ηγεμόνι, πολλάς πίστεις παρεχόμενον του καί ποιη-ικον αίτιον ήγεΐσΟαι
10 τον Οεόν του παντός κόσμου τον 'Αριστοτέλη, α φ ' ου καί ε γ ώ τινα ")" μετα-
γαγών ένταΰΟα τοις προκειμένοις αρκούντως, και έ'ςεστι την τελειοτέραν
περί τούτου διδασκαλίαν εκείθεν λαβείν, εί δέ τις ζητεί, τ ί δήποτε ó ίο
'Αριστοτέλης ουχ ούτως φανερώς ποιητικον αίτιον τον Οεόν ειπεν ω ς τε-
λικόν, τόν περί τοΰ γενητοΰ ρηΟέντα πρότερον καί νυν έρώ λόγον.
15 έ π ε ι δ ή γαρ το ποιούν γινόμενον ποιεί, το δε γινόμενον χρονικήν αρχήν
συναναφερειν δοκεΐ της γενέσεως, δι ά τοΰτο τ ά των σ ω μ ά τ ω ν αίδια καί
αότά γινόμενα λέγειν π α ρ η τ ή σ α τ ο καί το αίτιον αυτών ποιητικον πολλάκις
ονομάζειν καί προφανώς, καί τ ά χ α εί' τις το γινόμενον καί το ποιοΰν
έπί τ ω ν έν γενέσει καί φ&ορά κυρίως άομόττειν λέγοι μερικον συναναφέ- ι»
20 ροντα χρόνον, άλλοις ¿νόμασιν έπί των άιδίων χρήσεται. καί ορα οτι
κίνησιν μεν αίδιον ου π α ρ η τ ή σ α τ ο λέγειν ó 'Αριστοτέλης, καίτοι της κινή-
σεως έν τ ω γίνεσΟαι το είναι έ χ ο ύ σ η ς · γένεσιν δε αίδιον ο υ χ εΓλετο λέ-
γειν έπί τοΰ αυτοΰ, οτι το γινόμενον μ η ον πρότερον γίνεσθαι δοκϊί καί
φΟειρεσΟαι πάλιν βούλεται.

25 Τ η ν μεν οδν κατά μέρος τούδε τοΰ βιβλίου διάρΟρωσιν τοιαύτην ώ ς

δυνατός ήν έποιησάμην, ου χείρον οε ίσως εστί καί συντομον εφοδον έπί
κεφαλαίων προσΟεΐναι τοις είρημένοις την τε της τάςεως των π ρ ό β λ η μ α · 20
των άκρίβειαν ένδεικνυμένην καί μ ν ή μ η ν τοΐς έντυγχάνουσι παρεχομένην.
προβαλόμενος γάρ έν α ρ χ ή ζητεΐν, ει εστίν αεί κίνησις καί οίίτε γέγονε
30 πρότερον μ η ουσα οΰτε φδαρήσεται, ωστε ύστερον μηκέτι είναι, δείκνυσι
τοΰτο πρώτον μεν έκ της πάντων σχεδόν των φυσικών συμφωνίας, τον
Ά ν α ξ α γ ό ρ α ν καί τον Έ μ π ε δ ο κ λ έ α μόνους ώ ς μ ή αεί κίνησιν είναι δοκοΰν-
τας λέγειν παραιτησάμενος. δεύτερον έκ τοΰ όρισμοΰ τ η ς κινήσεως δείκνυ-
σιν, οτι οδκ εστίν οΰτε πρώτην οίίτε έσχάτην κίνησιν λαβείν, αλλά καί 25
35 της π ρ ώ τ η ς εστίν αεί προτέρα καί τ η ς υστέρας υστέρα ώ ς άεί κινήσεως
ούσης, τρίτον τί> αυτό δείκνυσιν ά π ό τοΰ κατά χρόνον προτέρου καί υστέρου,
τέταρτον άπό τοΰ νΰν τοΰ έν τ φ χρόνιο μέσου οντος αεί παρεληλυί)ότος
καί μέλλοντος, εΐτα έ π ι σ τ ή σ α ς , οτι το λέγειν πρότερον μεν τόν άπειρον

8 παραοέχεσθαι a : παραδέχεται Α 9 καθηγεμώνι, sed coir. A 1 10. 11 μεταγαγών

Α : μετήγαγον probabiliter a 14 πρότερον] p. 1359,30 sqq. 22 ουκ εΐλετο Α
29 προβαλόμενος scripsi (cf. p. 920,6. 1133,23 1150,16): προβαλλόμενος libri
36*
 1364 SIMPLICII IN PHYSIC/V E P I L O G U S

a l m a , μ ή είναι κίνησιν, ύστερον δέ sïvai πλάσματι έ'οικεν, ώσπερ καί τό 321ν

λέγειν " ουτω πέφυκεν" , τότε λοιπόν τους ένισταμενους λόγους προς το αε'ι
είναι κίνησιν έκτίόεται τρεις οντάς, ών δ μεν πρώτος έκ τοΰ ποίσαν μετα- 30
βολήν έξ έναντίου εις έναντίον γίνεσ&αι κα'ι ώρίσΟαι τά έναντία το μή
5 είναι συνεχή καί άι'διον κίνησιν άποδεικνύναι πειράται. τί> δέ δεύτερον,
δτι γίνεται κίνησις μ ή πρότερον ουσα, δεικνύναι δοκεί έκ τοΰ τά άψυχα
μ ή πρότερον κινούμενα ύστερον κινεΐσ&αι. ó δε τρίτος από των έμψυχων,
δτι καί ταΰτα μή πρότερον κινούμενα ύστερον κινείται μ ή φαινόμενης της
κινουσης αίτιας ωσπερ έπί των άψυχων, καί δια τούτο μάλλον έπί
10 τούτων δοκούσης γίνεσ&αι κινήσεως μή πρότερον οΰσης. καί λοιπόν λύει 35
τάς ενστάσεις, τήν μεν πρώτην άπο τοΰ τάς μεν ές εναντίων εις έναντία
μεταβολάς πεπερασμένος είναι, μηδέν δε κωλύειν είναι καί μίαν τινά καί
συνεχή και άίδιον, τάς δε άλλας άπο τοΰ προ των φαινομένων κινήσεων
είναι άλλας κινήσεις. είτα έπ' αρχήν άναγαγών τον λόγον διαιρεί τήν
15 των όντων σχέσιν προς τε κίνησιν καί προς ήρεμιαν καί δείκνυσιν πρώτον
μεν, δτι oò πάντα αεί ηρεμεί έκ τε της έναργείας καί έκ διαφόρων έπι-
βολών, είτα δτι ουδέ πάντα αεί κινείται, καί τρίτον ( δτι ) ουδέ τά μεν αεί 4«
ήρεμεί, τά δέ αεί κινείται, ουτε πάντα ποτέ μεν ηρεμεί ποτέ δε κινείται,
είτα άναλαβών τήν διαίρεσιν καί συντόμως έλέγξας τά είρημένα τ μ ή μ α τ α
•20 το περιλειπόμενον βέβαιοι το λέγον τά μεν αεί ήρεμεΐν, τά δε αεί κινεΐ-
σί)αι, τά δε ποτέ μέν ήρεμεΤν, ποτέ δέ κινεϊσ&αι. εφ' οις διαίρεσιν των
κινούντων καί των κινουμένων ποιείται είς άπόδειξιν τήν ουσαν προσεχώς
τοΰ παν το κινούμενον υπό τίνος κινεΐσί)αι. ές ου πάλιν δείκνυται, δτι
τών όντων τά μέν αεί κινείται, τά δέ αεί ηρεμεί, τά δέ ποτέ μέν
25 κινείται, ποτέ δέ ηρεμεί, έ'τι δέ καί δτι τών μέν κινούντων καί κινουμένων 4»
πρώτον έστι το αυτοκίνητον, τών δέ κινούντων απλώς πρώτον το άκίνητον.
έν δέ τ<5 δεικνύναι, δτι παν το κινούμενον υπ' άλλου τινός παρ' εαυτό
κινείται, δείκνυσιν δτι καί τά φυσικά σώματα τά άπλα ουχ έαυτά κινεί,
αλλά υπ' άλλου κινείται βία μέν έκ τοΰ ριπτοΰντος ή ώδοΰντος ή ελκον-
30 τος, κατά φύσιν δέ από τοΰ μεταβάλλοντος αότό έκ τοΰ δυνάμει είς το
ένεργεία. καί δτι καί ó το έμπόδιον αφαιρών κινεί, αλλά κατά συμβε-
βηκός. είτα συναγαγων τον λόγον συντόμως δείκνυσιν, δτι πδν το κινού- »0
μενον υπό τίνος κινείται ή δι' έαυτοΰ κινοΰντος ή δ ι ' άλλου· εΐ δέ τοΰτο
ούτως ε χ ε ι , ή έπ' άπειρον ανάγκη ίέναι άλλο υπ' άλλου κινείσδαι λέ-
35 γοντα, ή είς το υφ' έαυτοΰ κινούμενον κατανταν. είτα καί κατά άλλην
εφοδον δείκνυσιν, δτι τών κινούντων καί κινουμένων πρώτον έστι το αυτο-
κίνητον. καί ούτως εύρων το πρώτως κινοΰν ως κινούμενον έφεςήί καί
το άκίνητον ευρίσκει δεικνύς, δτι ου πάν το κινοΰν κινούμενον καί αότό
κινεί ού'τε κατά συμβεβηκος οΰτε καί)' αυτό. | καί πρώτον δείκνυσιν, 322Γ
40 δ-t ου κατά συμβεβηκός. καί μεταξύ είπών, δτι δντος τοΰ μόνως κινου-

17 ό'τι alt. a : oui. A 21 τά δέ ποτέ — κινεΐβθαι oui. a 22 τ ψ ουσαν s c r i p s i : κι-

νούσαν Α : τήν μέλλουσαν a 30 από Α : υπό a 34 άλλο scripsi: άλλου a A cf.
p . 1222,5 sqq.
 SIMPLICII IN PHYSICA EPILOGUS 1365

μένου καί του κινοΰντος άμα / a t κινουμένου είίλογον είναι καί το μόνως 322 r
κινούν μ ή κινούμενον, τότε δείκνυσιν, οτι οόδε κα&' αυτό ανάγκη παν τό
κινούν υπό τίνος κινούμενον κινείν. και καί)όλου λοιπόν δείκνυσιν, δτι -ο
πρώτον κινουμενον ή υπό ακινήτου ή υπό αυτοκινήτου κινήσεται. και
5 προστι'θησιν, οτι μάλλον αρχή κινήσεως το αυτοκίνητον ήπερ το υπ' άλλου 5
κινουμενον. και τότε ζ η τ ε ί τον τρόπον, καί}' δν εαυτό κινεί το αυτο-
κίνητον, και δείκνυσιν οτι μέρει μεν εαυτοΰ κινεί rf¡ ψ υ χ η ά κ ι ν ή τ ψ ο υ ση,
μέρει δ» κινείται τω σ ώ μ α τ ι · και οΰτε ολον κινεί καί κινείται ουτε ολψ
μέρος κινεί ουτε μέρει ολον οίς προστί&ησιν, οτι ουδέν μόριον του
10 αυτοκινήτου αύτοκίνητόν έστι. καί συμπεραίνεται λοιπόν, οτι το πρώτως
κινούν άκίνητόν έστιν ή προσεχώς κινούν ή δια μέσου του αυτοκινήτου,
εν φ πάλιν το κινούν άκίνητόν έστι. καί εφεξής δείκνυσιν, οτι το π ρ ώ τ ω ; ίο
κινούν άκίνητόν καί άίδιόν έστιν, ώς καί τής κατά γένεσιν καί φί)οράν
κινήσεως καί μεταβολής υ π ε ρ α ν έ χ ο ν καί οτι εν έστιν. άμφω δε δείκνυ-
15 σιν ύποί>έμενος τέως ειναί τινα συνεχή καί «ίδιον κίνησιν, ήν πρώτην
ουσαν υπό του πρώτου κινουντος εύλογο ν καί άναγκαΐόν έστι κινεϊσί)αι.
ύστερον δε δείςει, οτι έστι τοιαύτη κίνησις των ουρανίων, καί από των
άλλων δε τής κινήσεως άρχων δείκνυσιν, οτι το πρώτως κινούν καί κατά
συμβεβηκός άκίνητόν καί άίδιόν έστι. καί έφεςής προστί&ησιν άκολουΙ)ως, 15
20 οτι καί το κινουμενον προσεχώς υπό του άκινήτου καί ά ιό ίο υ αίτιου ά.ίόιον
άνάγκη είναι, καί λοιπόν, όπερ ύπέί)ετο το ειναί τινα μίαν καί συνεχή
κίνησιν δείκνυσι, προλαβών, οτι χ ρ ή τήν πρώτην είναι τοιαύτην, καί κατά
πολλούς τρόπους άποδείςας, οτι ή φορά πρώτη τών άλλων κινήσειον καί
μεταβολών έστι. καί οτι τής φοράς ή έπ' ευθείας κίνησις πεπερασμένης
•25 οϋ'σης άνακάμπτουσα ου δύναται συνεχής είναι ουτε ή μ ι κ τ ή , άλλα μόνη
ή κυκλοφορία· το γαρ άνακάμπτον Γσταται μεταξύ, μνημονεύσας δε τών 2«
σημείων τών τε διαιρούντων καί τών περατούντων τήν ευθείαν καί άνά
λόγο ν αυτοϊς τά εν τ ω χρόνιο νυν λαβών έπέστησε καλώς, οτι το διαιρούν
τον χρόνον νυν ως μεν προς τον χρόνον του μεν πέρας εστί, του δε
30 ά ρ χ ή , ώς δε προς το πράγμα το έν χρόνω τ (Γ ύστέρψ προστεί)ήσεται.
καί οτι ου σύγκειται ó χρόνος ες άμερών ούδε διαιρείται είς άμερή, οπερ
αύτψ καί έν τοις προ τούτου του βιβλίου δέδεικται. καί κατά λογικω-
τέραν δε καί κοινωτέραν έ'φοδον δείκνυσιν, οτι ανάγκη τάς άντικειμένας
κινήσεις στάσει διαλαμβάνεσίίαι καί καΙΜ.ικώτερον επί πάσης μεταβολής 25
35 εκτείνει τήν άπόδειςιν εκ τούτων δεικνύς, οτι τά έ π ' εύί)είας κινούμενα
ου κινείται μίαν καί συνεχή κίνησιν, καί τότε καδόλου άμα καί οίκείως
τω προκειμένψ δείκνυσι το αυτό. καί λοιπόν δείκνυσιν, οτι μόνην τήν
κυκλοφορίαν δυνατόν îîvat συνεχή, εί'περ μ ή τ ε ες εναντίων ή αντικειμένων
κινήσεων σύγκειται, ώσπερ ή έ π ' ευθείας, μήτε ηρεμία διαλαμβάνεται,
40 ώς έκείνη καί αί άλλαι πάσαι κινήσεις καί μεταβολαί. εΐ ουν πρώτη μεν so

δ -¡·;περ A : r¡ a (i Sv ex í¡ A ' "23 άλλων oui. a 32 έν τοί; προ τούτου του

βιβλίου] velut Ζ 1
1366 SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 10 [Arist. p. 267 b 17]

των άλλων κινήσεων ή φορά δέδεικται, της δέ φοράς ή κυκλοφορία πρώτη, 322··
ώς αυτη μόνη συνεχής είναι και μία δυναμένη, δήλον δτι πασών τών
κινήσεων πρώτη Sv εΐη ή κυκλοφορία· διό και μέτρον έστι τών άλλων,
καί ομοίως έκ του μέτρον είναι το πρώτην είναι συμβαίνει· άπλουστερον
5 γαρ και πρώτον το μέτρον τών μετρουμένων εστίν, ώς ή μονάς του
αριθμού καί ó δάκτυλος ή ó πους τοΰ μείζονος μεγέθους, ή δε πρώτη
και μέτρον καί ομαλής εΐκότως έστι μόνη τών άλλων, λοιπόν δέ, ώσπερ
έ'θος αυτω, και από της τών άλλων φυσιολόγων δόξης καί άπο της τών 36
ονομάτων συνήθειας πιστοΰται το τήν φοράν πρώτην είναι τών άλλων κι-
10 νήσεων. καί αναλαβών επί κεφαλαίων τα προαποδεδειγμένα προστίθησιν,
οτι καί άμερές έστι το πρώτως κινοΰν καί αμέγεθες, είπερ μήτε άπειρον
μέγεθος είναι δυνατόν μήτε έν πεπερασμένψ μεγέθει άπειρον είναι δυ-
ναμιν, ώς έδειξε, καί το τούτω δε άντίστροφον προστίθησιν, οτι ουδε έν
άπείρψ μεγέ&ει πεπερασμένην δύναμιν οιόν τε εΤναι, κ3ν ύποθήταί τις είναι 40
15 μέγεθος άπειρον, έπειδή δε πάς ó λόγος ήρτηται τοΰ πάν το κινούμενον
υπό τίνος κινείσθαι, πιστότερον ποιών τον λόγον τήν από τών ριπτουμένων
ε'νστασιν προς αυτόν παράγει καί λύει τήν ένστασιν. και έπΐ πασι συμ-
περαίνεται κεφαλαιωδώς τον λόγον τον δείξαντα το πρώτον κινούν άμερες
καί άδιαίρετον είναι, δι' ου τήν ολην φυσικήν σύστασιν της δπερφυοΰς
20 αίτιας και τήν φυσικήν θεωρίαν της πρώτης φιλοσοφίας έξηρτημένην εδειξεν
ó φιλόσοφος, τέλος τούτο κάλλιστον έπιθείς τη περί τών φυσικών αρχών tó
πραγματεία.

11 άμερές έστι a : άμερέστι Α 1 3 οϋόέ s c r i p s i cf. p. 1 3 4 0 , 1 7 : ουτε a A 22 post

πραγματεία h a b e n t : πεπλήριοται συν 8 ε ώ ι τα πάντα σχόλια σιμπλικίου φιλοσόφου είς πασαν την
άριστοτέλου; φυσικήν πραγματείαν Δ : Σιμπλιχίου υπόμνημα είς το ογδοον τ η ς άριστοτέλους
φυσικής ακροάσεως, τέλος, a
I N D I C E S
 I I N D E X V E R B O R U M

Verba asterisco notata desideiantiir in lexicis

ά β α θ ή ς 57-2,25 S71,12 άγνοεϊν. τίς ήγνόει 4 1 , 5 αγνοεί — αμφι-

α β α σ ά ν ι σ τ ο ς . άβασανίστως 762,27 σβητών 1195,3
α β έ β α ι ο ς 346,4 ά γ ν ο ι α των παλαιών γραμμάτων 39,21
αβίαστος 599,23.30 άβιάστως άκούειν (de ά γ ν ω σ ί α 165,20
i n t e r p r e t a t i o n ) 936,15 ά γ ν ω σ τ ο ς 503,4. 14 άγνωστον Pytbagorei
ά γ α θ ό ς . άγαθά άναγκαΐα e s p i . 249,20 κατά 181,26
τό κρεϊττον καί καταδεέστερον 193,19 βέλ- α γ ο ρ ά ζ ε ι ν 328,32
τιστε ironice 1143,15 αγαθός ή ν (deus) ά γ ύ μ ν α σ τ ο ς 1077,19
P l a t o 4 3 , 1 0 τάγαθόν P i a t o n i s 26,13 43,6 ά γ χ ί ν ο ι α 1036,19 1140,18
ά γ α θ ό τ η ς dei Platonici 7,18 43,10 464,4 ά γ χ ί ν ο υς. δείκνυσιν άγχινούΐτατα 1 2 9 9 , 2 4
(θεία) 249,37 (άσχετος) 1 3 5 9 , 8 (συνοχική ά γ ω γ ή λόγου 531,15 546,25 944,16 1325,
και έδραστική) 1355,6 39 κατά την διά τριών άγωγήν logice
ά γ α θ ύ ν ε ι ν de deo P l a t o n i c o 704,22 άγα- 759,14
θόνεται πάντα δια τό τελικόν αίτιον 1361, άγων exetnpluui Aristotelicuni 9 9 0 , 9 991,
23 14 sqq. 1291,13 al.
άγαλμα, τα των ουρανίων θεών περιπο- ά γ ω ν ι ' ζ ε σ θ α ι 51,1
λοϋντα άγάλματα P l a t o n i c e 1337,35 ά γ ώ ν ι ο ς 180,24 181,34
α γ α π ά ν tolerare 774,9 άνθρωπος αγαπητός (?) ά δ α ή μ ω ν Eniped. 381,33
1321,11 not. ά δ α ή ς (Parin.) 31,2 39,7 180,7
ά γ α σ θ α ι τινός Eudemiis 115,25 120,6 ά δ ά μ α ς 1333,11
ά γ γ ε ί ο ν (dist. τόπος) 612,6 (corporis) 1236, α δ ε λ φ ή , γραμμής, ην κοχλιοειδοΰς άδελφην
32 προσαγορεΰεται Apollonius 60,14 not. —
ά γ γ ε ι ώ δ η ς E u d e m u s 595,7 άλλα άδελφά Plato 225,7
ά γ γ ε λ ι - κ ό ς I o a n n e s Philop. 1 1 5 7 , 2 3 1159, ά δ ι α ί ρ ε τ ο ν πέρας ποσοΰ 8 2 , 1 1 άδιαίρετος
36 P a r i n . 1 4 3 , 3 έζ αδιαιρέτων τα σώματα
ά γ γ ε λ ο ς anyelus (dist. θεός) Ioannes Philo- (Leucippi) 925,12
p o n u s 1157,18 1159,33 α δ ι ά κ ο π ο ς Strato 711,12 (coni.είς) 1188,23
ά γ ε ι ν γραμμάς 54,15 sqi'|. είς ταϋτόν τινί α δ ι ά κ ρ ι τ ο ς ενωσις 120,23 (στοιχεία) 608,
12,29 τοις όπωσοΰν ήγμένοις (cruilitis) 12 (χρήματα A n a x a g o r a e ) 1153,26
1142,31 α δ ι ά λ ε ι π τ ο ς (μεταβολή) 2 8 , 1 1 (κίνησις)
ά γ έ ν η τ ο ς . de o r t h o g r a p h i a cf. t. I X p. I X 1192,27 άδιαλείπτως 375,18
άγένητον P a r m e n i d e s 30,1 78,12 120,22 ά δ ι α π ό ρ ε υ τ ο ς 470,2
142,36 145,3 ά ό ι ά ρ θ ρ ω τ ο ς (διορισμός) 6,16 (έννοια) 653,7
ά γ ι σ τ ε ί α (ιερά) 785,9 6 9 6 , 1 3 1160,20
1370 αδιάσπαστος I INDEX

Αδιάσπαστος 101,15 406,7 Α ι δ ι ό τ η ς 469,1 Damascius 781,9

Αδιάστατος 231,30 287,18 317,2 013,9 α ι θ έ ρ ι ο ς Parm. 180,4
697,IG 708,33 (φύσις) Damascius 625,4 αίθήρ expl. 594,27. 29 sqq. (άφατος) Or-
Αδιαστάτως 613,31 1359,12 pheus 643,30 (i. q. Αήρ Emped.) 32,47
Αδιαφορία 664,24 αίνιγμα 652,7
Αδιάφορος 521,23 601,21 721,8. 15 1095, α ί ν ι γ μ α τ ώ δ η ς 7,3 8,10 αίνιγματωδώς 36,
27 sqq. άδιαφόρως 1174,12 30 454,18 615,33
άδιεξίτητος 76,22 174,14 470,27 510,20 αίνίττεσθαι 34,10 69,1 77,32 96,12 99,
513,24 847,20 1314,4 sqq. 33 1153,15 saepc αίνιττόμενος ¿ Αρι-
αδιέξοδος 470,30.32 στοτέλης οδτως εΐπεν A l e x . 1357,3
αδιόρθωτος 500,7 α ί ρ ε σ ι ς τοΰ Αγαθού 1,13
αδιόριστος, Αδιορίστως 21,16 50,12 614, α ί σ α (φλογός) Parm. 31,13 Emp. 161,20 381,
19 1045,12 35 έν μέρει αίσης Emp. 33,20 160,17
αδόκιμος 1135,23 Αδοκίμως 1344,20 αίσθάνεσθαι. αίσθητός (κόσμος) 34,11
Α δ ο λ ε σ χ ί α plur. 1141,8 (περίεργος) 1159,26 α ί σ θ η σ ι ς τριττή, ή μεν οδσιώδης, ή δέ δύ-
αδρανής (ύποκείμενον ή ύλη) 289,10 (κε- ναμις της τοιαύτης ουσίας, ή δέ ένέργεια
νόν) 533,19 669,21 (το μη ί ν ) 815,24 της ουσίας κατά την δύναμιν 1058,31 sq.
(χρόνος) 832,16 859,31 κ α τ ' αίσθησιν (ορρ. κατά λόγον) 17,24
άδρυνσις 417,25 αίσθητήριον 1258,21
ά δ υ ν α τ ε ί ν Plato 136,1 148,3 Eudem. 98,7 αίτεϊν georaetrice 510,35 τ ό έν άρχη αί-
Αδύνατος, το πρώτον Αδύνατον cet. 673, τεϊσθαι (αίτεϊν) petere principiala expl.
4. 13 674,26 1167,21 sqq. cf. αίτεϊν το ζητούμενον (loh.
Αειγενεσι'α 1361,26 Philop.) 1167,1. 18 — αίτεϊσθαι ορρ. Απο-
Α ε ι γ ε ν ή ς 779,19 781,33 δεικνύναι 49,18 573,31
Αειδής. τάς ψυχάς πέμπειν έκ τοΟ έμφανοϋς αίτημα geometrice 47,19 510,20
είς το Αειδές Amorern secundum Parine- α ί τ ί α παραδειγματική 298,17
nidem 39,20 α ί τ ι ά σ θ α ι τους λέγοντας 1312,32 8 καΐ αύτός
Α ε ι κ ι ν η σ ί α Damasi. 776,14 777,19 ητιάσατο 1105,13 ητιάσατο δ Ά λ έ ξ . την
Αετός 883,4 λέξιν ώ ς Ακατάλληλον 329,14 αιτιατά et

Α ή θ η ς (Emp.) 161,6 Αήθως 161,13 αίτια 324, 23 αίτιατόν (Eudemus) 10,19

Α ή ρ Eiiiped. 32,4 Diogenis Α ρ . 151,21 sqq. αίτιολογεϊν 679,12 1050,8

ν. ήήρ α ( τ ι ο λ ο γ ί α 7,5 177,11 225,15 408,32 678,

Α θ α ν α σ ί α 440,36 1338,27 27

α θ ά ν α τ ο ς 6 Δ ί ω ν 1300,7 ( σ ώ μ α ) Diogenes αιτιολογικός 727,30 (σύνδεσμος) 496,7

Α ρ . 153,19 (κίνησις) Alexander 1119,21 αίτιος, (πλεοναχώς) 219,30 sqq. expl. ίιλι-
άθεος 23,23 κόν 310,1 sqq. είδικόν 310,20 sqq. ποιη-
α θ ε τ ε ί ν τάς γραφάς 44,28 240,22 τικόν 315, 6 sqq. τελικόν 3 1 5 , 3 0 sqq.
άθλησις 10,30 όργανικόν 315,18 συνεκτικόν (i. e. άκρό-
Α θ λ ο θ έ τ η ς 712,11 763,13 τατον) 326,15 (τελικόν) 600,32 (παρα-
Αθροίζειν. την γνώσιν Αθροίζεσθαι 1075,7 δειγματικόν) Platonice 406,13 ( ο ρ ρ . Απο-
άθρους (μεταβολή, Αλλοίωσις Αθρόα) 966, τέλεσμα) 88,10 αίτια diff. Αρχαί συναίτια
17sqq. 968,3 Αθρούστερον 797,1.2S Αθρόα 3,16 316,24. 25 etc.
γένεσις κατά 'Αριστοτέλη expl. 1173,4 αίτιώδης 17,25 183,10 1205,14
Αθρόως expl. 106,32 (αδξεσθαι) 9 6 8 , 4 α ί ψ α Emped. 32,24
(μεταβάλλειν) 968,6 979,2 αιών expl. 784,22 Emped. 34,1 εικόνα
α ί α Emped. 33,11 τοϋ αίώνος P l a t o 1154,9
αιγιαλός 683,25 α ί ώ ν ι ο ς 739,15 αιωνίως 450,7
α ί γ λ η Emped. 300,22 Ακατάληκτος. τ ό Α. της τομής 925,12
Α ί δ ι ο ς Emped. 1184, 10 Αίδιον χαί Αθάνα- Ακατάλληλος (λέξις) 329,15 1244,15
τον σώμα Diog. Α ρ . 153,19. 21 expl. άκαταλλήλως Alexander 349,27
αιώνιος 739,15 Ακατάληπτος 696,14
VERBORUM άλώπη; 1371

ά κ t ν η σ ί α 40,2 αληθής, το γε άληθές ειπείν 6 3 4 , 2 8 άλη-

ακίνητος. άχίνητον τετραχώς S65,15 κατά θ ή ς οδός P a r i n . 145,18
τόπον, καθ' ίίπαρξιν 5 S 5 , IG sq. (ορρ. αληθινός, τοΰ έόντος αληθινού Melissus
αυτοκίνητο·;) 1220,34 Parin. 87,1 145, 114,22
27 E m p e d . 1125,2 Melissus 103,30 το άλίγκιος Emped. 160,5
ά κ ί ν η τ ο ν A r i s t o t e l i s P i a t o n i e r i t το κ α τ ά όίλις έστω τ ώ ν λόγων 785,11
τά αυτά καί ωσαύτως εχον αίτιον 1361, άλκυών 379,13
10 άκινήτως 367,4. 23 ά λ λ α praeponit i n s c q u e n t i ουχί Alexander
ακμή (βίου) E m p e d . 1 1 2 4 , 1 4 τον μ ε τ ά την 589,7 άλλά καί ( p r a e c e d e n t e εί) 60,2
ά κ μ ή ν χρόνον 1335,4 (i. q . κ α ί ) 1 8 4 , 7 (post καν) 313,17 1341,
άκολουθεΐν. ακολουθήσει άτοπον 7 2 , 2 1 το 11 1 3 3 8 , 2 4 lob. Philop. 1330,8 1333,26
άτοπον π α ρ ά το άναλίσκεσθαι ήχολούθησε 1335,38 cf. κ ά ν — άλλά γε 3 4 , 1 3 άλλά —
1323,27 τ α πάσι άκολουθοΰντα 2 , 3 2 γοϋν 1 3 2 8 , 3 7 άλλ' ή (i. q. άλλά) 2 8 5 , 6 άλλά
ακολουθία logice 104,28 119,3 529,35 μ η ν tilqui 329,11 άλλά μ η ν τό π ρ ώ τ ο ν ,
574,21 ( τ ώ ν λόγων) 4 7 7 , 7 το άκόλου- το άρα δεύτερον 6 9 9 , 1 8 s a e p e — in p a r t e
θον φυλάττειν 6G3, 1G ακόλουθο; κατά altera protaseos conditionalis 1358,9
τ η ν λέςιν 3 2 1 , 1 S άκολουθότερον 124,12 ά λ λ ' ούν — γ ε E i i d e i u . 1 3 5 7 , 2 0
166,6 άλλάττειν. άλλάσσοντα E i n p e d . 3 4 , 2 15S,6
ά κ ο ς προς τ η ν άπορίαν E u d e n m s 9 8 , 3 9 9 , 2 2 160,20 τους τ ό π ο υ ς A l e x . 1 2 6 0 , 2 9
ά κ ο ύ e ι ν τ ώ ν λεγομένων 3 2 , 2 ούσίαν άκούειν άλλαχη 639,1
το ένυλον είδος 191,1 S τί κ α τ ά τι 5 7 0 , 8 άλλαχόσε ποι 1164,38
τί έπί τίνος 9 8 0 , 2 6 άλλαχοϋ 931,23
ακραιφνής 1274,23.26 ά λ λ η λ ο τ υ π ε ϊ ν de atomis 679,18
ά κ ρ η τ ο ς (πυρ) P a r m . 3 9 , 1 4 τ ά πριν ά κ ρ η τ α άλληλουχεϊν. το μέγεθος άλληλουχείται
Emped. 32,25 711,16
ακρίβεια. είς άκρίβειαν ήσκημένη 4,10 άλληλουχία 136,31
άκρίβειαν τ α ϊ ς άποδείξεσι προσέθηκε 8,11 ά λ λ ο ί ω σ ι ς expl. Alexander 214,19
κ α τ ά τ η ν 'Αριστοτέλους άκρίβειαν 1 1 1 9 , 4 άλλοιωτικός (δύναμις) 1190,22 (κίνησις)
άκριβολογεϊσθαι 121,5 181,20 194,15 Tbeophr. 20,22 τό π ά ν τ ω ν άλλοιωτικόν
557,32 589,8 761,19 783,35 866,25 24,7
ακροαματικός (ορρ. έξωτερικός) 696,1 άλλοκοτία 1142,31
ακροαματικά Aristotelis scripta 8,18 α λ λ ό κ ο τ ο ς 626,35 άλλοκότως 1142,21
α κ ρ ι σ ί α Ilermodorus 248,15 257,1 άλλος, α ί μ α καί άλλης σαρκός E m p e d . 3 2 ,
άκριτος, (φύλα) P a r m . 117,11 10 π α ρ ά τι 13,1 άλλο άλλαχοϋ μέρος
ά κ ρ ο ς summits, νοΰν τ η ς ψ υ χ ή ς οντα άχρον έχει 9 3 1 , 2 3 siin. saepe — άλλο τό 8
2,5 είς άκρον φιλοσοφίας 1 6 , 1 6 το νοερόν καί άλλο τό έν ψ 611,3 άλλος μέν —
και άκρον 4 , 2 2 άκρα syllogïsmi 559,37 καί άλλος δε — καί άλλος 1 0 8 7 , 1 — κατ
τοις άκροτάτοις 18,5 άλλο ο ρ ρ . π ρ ώ τ ω ς 5 3 5 , 2 8 554,31 τήν
άκρότης 634,19 άλλως 357,12
άκτινοβολία 360,4 ά λ λ ο τ ε άλλη 2 3 , 1 2
ά κ υ ρ ο ς 738,31 άκύρως 168,10 916,1 *άλλότης ( d i s t . άλλοίωσις) 8 6 2 , 1 3
άλαπαδνός. σθένος ουκ άλαπαδνόν Timon άλλοτριοϋν 1157,34
1011,13 άλογία 1,8
ά λ γ ε ϊ ν Melissus 104,1 1 1 1 , 2 1 112,1 s q q . ά λ ο γ ο ς (φύσις) 3 1 1 , 1 3 1 3 , 2 7 ( ο ρ ρ . λογικόν
άλεκτρυών Aristophanes 707,25 ψ υ χ ή ς ) 1,7 mente captus 1165,3 άλογον
αλήθεια Parmenidis 30,15.17 38,19.31 μ ή τέμνεσθαι E u d e m u s 1220,2
116,29 146,24 άλσις 417,24
άλήθειν 1053,26 ά λ υ σ ι ς 877,10 878,25
άληθεύειν. πώς αν έπι ταύτης άληθεύοι άλφα signuQi sec. P e r i p a t e t i c o r u m moretn
τά νυν είναι 144,7 οϋτως άληθεύσει ό libri 923,4
λόγος 9 7 9 , 1 6 p a s s . 138,15 άλώπηξ 470,25
 1372 άλως
ά λ ω ς area 271,7
α μ α ρ τ ά ν ε ι ν . την γραφήν ήμαρτήσθαι 44,
22 ήμαρτημένα άντίγραφα 923,11
α μ β λ ύ ς mathein. 66,12
ά μ β λ ύ τ η ς 679,10
ά μ β ρ ο τ ο ς Emped. 32,23 159,16
ά μ ε γ έ θ η ς 532,14 1358,1 άμέγεθες μέγεθος
141,17
ά μ έ » ε * τ ο ς 784,34 (αιών) 784,34
¿ μ έ θ ο δ ο ς . άμεθόδως 521,15
ά μ ε ι β ε ιν τ(ΐπον 592,4 saepe Alex. 1355,20
(τά στοιχεία) 9 3 9 , 2 7 άμείβεσθαι 632,1
(τήν ¡^οπήν) 678,18
α μ ε ι ψ ι ς (Alexander) 1125,6
ά μ ε μ φ ή ς reprehensionis exper s vocatur Φι-
λότης Empedocli (unde où* άμεμφέως de
tardo Discordiae recessu v. 177 St.) 32,
23
ά μ ε ν η ν ό ς (κατηγορίαι) 832, 12. 23 859, 18
(κόσμος) 1159,21
ά μ έ ρ ε ι α 514,30 538,14 635,36 800,22
ά μ ε ρ ή ς . άμερές def. 1025, 14 άμερές το
πρώτως κινούν Eudermie 1 3 5 5 , 2 9 sq.
1357,21 τά άμερή Eudemus 928,29
α μ έ ρ ι σ τ ο ς 2 8 7 , 1 8 561,7 7 7 4 , 1 4 (φύσις
i. e. supranaturalis mundus) Dainascius
625,4 άμερίστως 88,8 136,29
ά μ ε σ ο ς (προτάσεις) 11,13 12,19 49,2 (coni,
αύτόπιστος) 18,31 αμέσως 268,4 460,13
1141,17 (ορρ. δια μέσου τοΰ άέρος) 10C0,
12 άμέσως δημιουργεί 1158,4
α μ ε τ ά β α τ ο ς (ορρ. μεταβατικής transcendcti-
toli») 421,4 611,5 6 1 3 , 2 6 . 3 9 1162,6
ά μ ε τ α β λ η σ ί α 775,24 908,19sqq.
α μ ε τ ά β λ η τ ο ς 2 9 , 1 9 8 2 1 , 2 4 (ορρ. μετα-
βολικός) 1359,22 άμεταβλήτως 424,3
ά μ η χ α ν ί η Parin. 117,9
α μ ι κ τ ό ς Emped. 32,18
ά ' μ ι λ λ α 1133,23
α μ ο ι β α ί ο ς Emped. 1184,16
α μ ο ι β ή πυρός Heracliti 24,4
ά μ ο ι ρ ε ϊ ν Tliemistius 592,24
α μ ο ρ φ ί α 406,32
ά μ ο ρ φ ο ς 211,15
α μ ο υ σος (σχολή) 1142,30
ά μ π ε λ ο γ έ ν η ς 383,28
α μ υ δ ρ ό ς 3 6 , 6 1064,3 άμυδρώς καί μόλις
ex Aristotele (217b32) Arcbytas 7 8 6 , 7
cf. 796,1
ά μ φ ί τέχνης ευ δεδαώτε Emped. 160,2
ά μ φ ι β ά λ λ ε ι ν dubitare (pass.) 21,11
I INDEX
α μ φ ί β ο λ ο ς 272,30
ά μ φ ί κ υ ρ τ ο ς 58,10
ά μ φ ι ς έέργει Parmen. 30,8 40,4 άμφις άλη-
θείης Parmen. 30,18. 31 146,24
ά μ φ ι σ β η τ ε ϊ ν 1118,18
ά μ φ ι σ β η τ ή σ ι μ ο ς Aspasius 818,29
ά μ φ ι σ β ή τ η σ ι ς 100,1
ά μ φ ο ρ ε ΰ ς 307,17 1220,15
ά μ φ ο τ ε ρ ό γ λ ω σ σ ο ς Timon 139,4 1011,13
ά μ φ ω duali iunctum 946,22
άν. e. f u t . ind. οί>δ' αν το πέρας ΰφεστή-
ξεται Damascius 7 9 6 , 3 0 (cf. οϋτω γαρ
5ν άδικος έσται Philoponus P h y s . 904,
17 Vitelli) όλεϊται civ Melissus 1 1 1 , 2 4
113,9 c. opt. futuri cf. ad 5 , 5 4 7 , 1 1
200,6 3 2 9 , 5 . 8 468,11 4 9 8 , 2 8 542,32
5 9 9 , 3 2 7 6 9 , 6 8 2 8 , 2 5 834,4 1 0 0 6 , 1 3
1118,17 — potentiale cum coniunctivo
(?) 280,30 295,32 626,4 i-f ών άν ευρεν
(pro εϋρη)? 338,6 — post ενθα c. coni,
omissum (?) 599,15 post o 228,1 (?) cf.
613,37 in irreali enuntiato conditionali
omissum 121,19 cf. 6 0 0 , 2 7 — ή ναΰς
5 ν . . . έλκοιτο άν 1115,30 ό'πως ά'ν τ ι ς . . .
δΰναιτο 1073,19 cf. καν
5 ν (i. q. έάν) 1043,21. 23 ά'ν iuxta έάν 1322,
27. 28. 29 Alexander 1326,29 cum opt.
113,31
α ν ά μέσον Theoplirastus 923,13
ά ν α β α ί ν ε ι ν . τοΰ άναβεβηκότος i. e. eius, qui
studiis altioribiis deditus est 9,12. 20
21,7 της άναβεβηκυίας έπιστήμης 15,34
άναβεβηκός αίτιον (ορρ. προσεχές) 306,32
τά άναβεβηκός ΐ'< 879,5 το άναβεβηκός
παρ αύτφ το ζιοον τό και τοις φυτοίς
υπάρχον εμψυχον λέγων 1320,4 — ν.
έπαναβαίνειν
ά ν α β ά λ λ ε σ θ α ι i. q. !>περτί9εσθαι 48,29 (νυν
την έναντίωσιν seil, δείξαι) 902,13
α ν α β ά τ η ς 1053,15
ά ν α β λ ά σ τ η σ ι ς 289,25
ά ν ά β λ ε ψ ι ς 1076,7
ά ν α β ο α ν 182,31
ά ν ά γ ε ι ν εις τι 43,12 (pass.) προς το είδος
305,22 species ad (ύπό) genera 1049,10
ά ν α γ κ ά ζ ε ι ν evincere 1341,9
ά ν α γ κ α ίο ς (άγαθά) expl. 249,20 άναγκαίως
συνάγειν 51,21
α ν ά γ κ η διττή expl. 942,5 (της διαιρέσεως)
667, 13 plur. ( τ ω ν Αποδείξεων) 8, 13
άνάγκην ε/ει 1284,2 (είμαρμένη ανάγκη)
 VERBORUil ανασκευή 137 Β

24,6 Ανάγκη Pannen. 30,7 40,.'1 145,17 Α ν α μ ι μ ν η σ κ ε ι ν 553,3 ήμας της Αποδείξεως
Emped. 1184,9 Ανάγκη πάσα (Plato) ">.",1 1145,11
A ν α γ ρ ά φ ε ι ν 28,31 Α ν ά μ ν η σ ι ς 6 0 , 2 9 7 9 5 , 3 6 8 3 9 , 2 3 (ο ρ ρ. λήθη)
Αναγύμνωσις 220,27 Platonica 1079,11
Α ν ά ζ ε σ ι ς 289,26 Αναμφίλεκτος 5,33 5 3 , 1 6 566,25 722,20
Ανα^φγραφείν 573,24 11G4,38
Ανα£<»ννύναι. τό έκτον αύτοΰ βιβλίον προ; α ν α μ φ ι σ β ή τ η τ ο ς G86,G 1 1 6 4 , 3 6 cf. Add.
την Αίοιον κίνησιν Ανεζώσατο 1118,5 t. Χ
Α ν ά θ η μ α Emped. 160,1 ανάντης 1084,2
Ava ¡ Ι υ μ ί α σ ι ς έκ της τροφής 1258,21 Α ν α ξ ι ό π ι σ τ ο ς Eudemus 115,25 120,7
ΑναιρεΤν (φύσιν) 5 0 , 3 (Αρχάς) 50,8 (λόγους) άνάπαλιν 9 7 8 , 4 sqq. 1093,22 (δόεύει τυΓ
1012,30 log-ice 1279,27 sqq. έρωτωμένφ) 1 2 0 4 , 2 3 vice versa Eudemus
Αναίρεσις. Αναίρεσιν ποιεϊσθαι 7 1 , 2 0 5 3 2 , 1234,1
28 Α ν α π έ μ π ε ι ν έπΐ τάς αρχάς 19,29 Απορίαν
αναιρετικός 373, 18 389,5 (Αλλήλων) εί; τον Ζήνωνα 140,25
1280,9 Αναπίπτειν 624,14
Αναισθησία 708,5 ά ν α π λ ά τ τ ε ι ν 466,1 (κενάς μακαρίας) 1231,
αναίτιος, Αναιτίως 6 4 1 , 1 0 οο
ΟΟ
Α ν α κ a ¡) α ί ρ ε σ θ α ι explicare, illustrare (Aescu- Αναπληρούν (ορρ. παραλείπειν) 1267,33
lus ex Platonis legg. (¡42 Λ) 2 6 0 , 2 5 την έλλείπουσαν αίτίαν 2 7 , 4 cf. 3 7 , 3
Α ν α κ ά μ π τ ε ι ν 1229,31 1278,4 sqq. (logice) Α ν α π λ ο ϋ ν την Απορίαν 4 4 1 , 1 1 Ανηπλωμέ-
867,4 νως (ορρ. συνηρημένως) 1215,20
Α ν ά κ α μ ψ ι ς 499,17 1278,32 1306,1 Α ν α π ν ε ϊ ν (κόσμος) Pythagor. 651,27
Α ν α κ η ρ ύ τ τ ε ι ν την Αιδιότητα λαμπρώς Α ν α π ό δ ε ι κ τ ο ς (όρος) 49,1 (Αρχή) 1186,22
1117,9 (προτάσεις) 11,13 (δεύτερος) 5 2 9 , 3 5 cf.
ά ν α κ ι ν ε ϊ ν 6 , 2 5 7,31 130.13 3 2 8 , 2 6 5 7 4 , 2 2 668,1 932,26 —
Α ν α κ λ α ν (pass. Ακτίνες) Strato 6 9 3 , 1 8 (πε'μπτο;) Stoiee Alexander 130,6.sqq.
άνακυκλεϊν 1232,22 Ανακυκλεϊσθαι 42,5 131,7 Αναποδείκτως I 3 , l 9 s q q . Eudemus
έπ' άπειρον την εις άλληλα μεταβολήν Ανα- HG,3 120,12
κυκλουμένων 1181,10.13.26 ανακυκλεϊ- ά ν α π ό δ ο τ ο ς (i. q. άνανταπόδοτος cf. Ανταπο-
σί)αι τάς δόςας έν τοις Ανθρώποις Alex. διδόναι, Ανταπόδοσις) 45,11
1204,38 ά ν α π τ ύ σ σ ε ι ν explicare 1242,20
'i ν α κ ύ κ λ η σ ι ς 41,29 7 0 1 , 1 7 Αναρίθμησις 714,28
Α ν α κ ύ κ λ ω σ ι ς 499,17 500,21' Α ν α ρ ί θ μ η τ ο ς χρόνος Sophocles 740,31
Ανακύπτειν. Ανακύπτει ή απορία 95,4 ά ν ά ρ ι θ μ ο ς (coni, άπειρον) 7 7 3 , 2 S
α ν α λ α μ β ά ν ε tv resumere ora/innem Eudemus άναρμοστία 185,32 sqq.
710,35 ανάρμοστος lS5,29sqq.
Α ν ά λ η ψ ι ς (τη; έπιστήμης) 8 8 3 , 1 0 Αναρπάζειν 634,16
Α ν α λ ί σ κ ε ι ν (cf. καταναλίσκειν) 1 3 2 3 , 2 6 sq. Αναρριχασθαι 1 2 0 7 , 3 2 cf. schol. ib. not.
Αναλογεϊν 203,25 407,20 472,24 άνάρρωσις 5,1
αναλογία 978,8 έξ αναλογία; 9,23 αναλο- άναρχος (κίνησις) 1192,30 Philoponus
γίας δεσμός Platonice 1338,6 1130,17 (ορρ. ατελεύτητος, κυκλοφορία)
i ν oí λ ο γ ο ς. αναλόγου τομής 5 1 1 , 17 Ανά- 946,16 (ορρ. Ατελεύτητος χρόνος) I. Phi-
λογον (sive polius Ανά λόγον) adv. 189, lop. 1167,15 ( P a r a e n . ) 3 9 , 2 8 80,1 145,
31 5 1 1 , 2 3 5 1 6 , 3 5 Ανά λόγον είναι ¿πό- 28
σον αν η τό έλάχιστον 1110,27 κατά το Α ν α σ κ ε υ ά ζ ε ιν ορρ. κατασκευάζειν 71,2
ανά λόγον Αναβαίνοντες 6 1 4 , 4 529.14
Αναλυτικώς 328,14 Ανασκευαστικός 473,11 529,35 τω έξ
Α ν α μ ε τ ρ ε ϊ ν med. τάς τούτου ληριρδίας 1 1 4 7 , Ακολουθίας καί διαιρέσεως Ανασκευαστικιί
31 Αναμετρηθήσεται τό άπειρον υπό τοΰ τόπω χρώμενος 1225,12
πεπερασμένου 1004,22 Α ν α σ κ ε υ ή refutatio 484,21 530,4
1374 άναστρεφειν I INDEX

ά ν α σ τ ρ έ φ ε ι ν m e d . Πλατιονικώς 3 8 8 , 1 1 άνεπίλειπτος 465,8

ά ν α σ τ ρ ο ς 633,30 643,32 άνεπιστημοσύνη 1078,23
ά ν ά τ α σ ι ς εις το ί ν D a m a s c i u s 778,35 άνεπιτηδειο'της 965,29
ά ν α τ ε ί ν ε ι ν p a s s , (σκιάν) 5 9 0 , 1 9 άνεπιτήδειος. άνεπιτηδείως 2 5 0 , 2 0
ά ν α τ ι θ έ ν α ι τ ι τινι 4 6 5 , 1 3 άνερεθίζειν 259,6
ά ν α τ ο μ ή (φλερών) 153,15 ά ν ε ρ ε υ ν α ν 5,16 med. 646,34
ά ν α τ ρ έ π ε ι ν (λο'γους) 7 1 , 2 0 1156,34 (δόξαν) ά ν ε σ ι ς (ορρ. έπίτασις) 4 5 3 , 3 3 6 9 0 , 3 3
655,3 (συνέχειαν) 6 9 4 , 7 άνευ. τον τ ώ ν ών ο6κ άνευ λόγον A r i s t o -
άνατρέχειν 19,19 telice 3 6 8 , 2 5 n .
άναφαίνειν. άναφαινόμενον πόρισμα 5 6 4 , 1 8 άνεΰθυνος 136,19
ά ν α φ έ ρ ε ι ν έπί τι 120,27 Plato 79,1 άνα- άνευρίσκειν 611,11
φέρεσθαι εις τι 5 1 3 , 8 έπί τι 5 1 4 , 2 4 άνευφημεϊν 1360,28 cf. ρ. 4 7 , 3 1
ά ν α φ θ έ γ γ ε σ θ α ι Όμηρικώς 1254,14 ά ν έ χ ε ι ν med. (τοσούτον τ ώ ν ένστάσεων) 6 0 7 ,
άναφορά προς τι 2 1 0 , 1 6 304,11 έπί τι 27 έρωτησαι ούκ ήνέσχετο 7 4 , 1 5
363,20 Eudemiis 595,7 ώ ν ή ρ. άνήρ 1143,23 saepius velut 1146,
άναφύειν 2 7 4 , 10 Ινστασίς τις αναφύεται 10 τ ι ς άντιλογικός Stvrjp 1 3 6 2 , 3 1
1217,35 ά ν θ ο ς metapli. summum 616,8
άναφωνεΐν 1325,29 α ν θ ρ ώ π ε ι ο ς 783,10 (άριθμ<ί;) 1 1 0 2 , 9
ά ν ά χ υ σ ι ς τ ώ ν ειδών 5 0 3 , 3 2 ά ν θ ρ ω π ί ζ ε ι ν . σπέρμα — άνθρωπίζεται 1138,
ά ν α χ ω ρ ε ϊ ν εις τ ό αύτό (Diog. Λρ.) 152,7 28
ά ν δ ι χ α E m p e d . 3 3 , 1 2 159,19 1124,16 α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς (τέχνη) 1102,25
άνδρεϊος 4,32 άνθρωπος. 6 έντελεχεία άνθρωπος ποιεί έκ
άνδριαντοπο ι ητικός. άνδριαντοποιητική τοΰ δυνάμει όντος άνθρώπου άνθρωπον
303,6 Aristoteles 1149,25
ά ν δ ρ ο γ ε ν ή ς Emped. 372,1 381,7 άνιαν. άνιάσθαι Melissus 104,1 111,21
άνδριίπρωρος Emped. 372,1 380,20 381, άνίέναι. άνηκε e. inf. P a r i n . 7 8 , 2 3 145,14
4 . 7 . 14 (ορρ. έπιτείνειν) 6 8 9 , 3 2
άνεγείρειν 5,19 ά ν ( μ η σ ι ς 571,6
ά ν ε ί δ ε ο ς (τό ά. i. q. στέρησις) 1 9 3 , 1 5 (δλη) άνισοταχής 6 7 1 , 2 5 sqq. 677,30 678,10
210,36 211,16 (ύποκείμενον) 2 0 , 1 7 1102,11 I. P h i l o p . 1158,5
ά ν έ κ λ ε ι π τ ο ς 2 9 , 2 0 30,4 5 0 3 , 2 8 5 1 5 , 2 4 s q q . ά ν ι σ ό τ η ς Piatonis 431,3 433,16.20
717,17 1140,28 τό ά. του είναι 4 1 , 3 1 ά ν ί σ ι υ σ ι ς 433,17
(της γενέσεως) 4 9 2 , 1 6 ά ν ι χ ν ε ύ ε ι ν 2 0 , 1 9 366,7 4 6 5 , 2 9 1037,10
άνέλεγκτος 1118,5 1140,2 ά ν ο δ ο ς έ π ' άπειρον 1179,4
άνέλιξις 632,31 expl. 6 3 3 , 9 (του όντος) άνιίητος 1147,8 Parm. 145,18
neoplat. 775,30 794,8 άνοικείως 350,27
άνελίττειν έν τ η γενέσει 7 9 8 , 2 1 άνειλιγ- άνομογενής 27,1.27 60,5 76,25 440,33
μένος δρισμός 2 7 6 , 2 8 890,4
ά ν ε λ λ ι π ή ς 468,26 610,6 971,24 ά ν ο μ ο ε ι δ ή ς 482,34 483,26 900,11 1031,23
άνεμπόδιστος. άνεμποδίστως 1 3 0 2 , 3 1099,22
άνενδεής 30,11 40,7 2 5 0 , 1 3 Damascius άνομοιογενής 59,24
800,16 άνομοιομερής 606,28 Tbeophrastus 639,
άνενέργητος 414,10 826,5 18
ά ν ε ν ό χ λ η τ ο ς 1189,19 άνενοχλήτως 1176,24 ά ν ο μ ο κ ί τ η ς 433,24 Plato 1122,10
άνεξαπάτητος. άνεξαπατήτως 59,32 άνορούειν Emped. 1184,15
άνεξέταστος. άνεξετάστως 1 1 7 6 , 3 5 άνουσίωσις 433,17
άνεξήγητος 241,21 άντακολουθεϊν 1 0 9 7 , 3 0 1317,1
ά ν ε π α ί σ θ η τ ο ς 7 0 9 , 1 5 7 5 3 , 1 . 6 cf. η. άνεπαι- άνταναιρεϊν 1237,21
σθήτως 1198,39 1199,3 άντ αλλαγή 1350,32
ά ν ε π ί δ ε κ τ ο ς 866,13 1250,36 άνταναίρεσις 1237,23
άνεπίκριτος 1148,29 άντανακλάν 693,28
 V E R R O R UM
ά ν τ α — ο δ ι δ ό ν α ι (cf. Ανταπόδοσι;) 4 4 , 2 6
1078,3
Α ν τ α π ό δ ο σ ι ς 44,1. 2 3
ά ν τ ε καταμετρώνται . . . άντε Αναλίσκωνται
1323,25
Α ν τ ε ι σ ά γ ε ιν 1335,22 pass. 5 7 4 , 1 0 . 1 3
ά ν τ ε ι σ έ ρ χ ε σ θ α t 573,17
Α ν τ ε ι σ ί έ ν α ι 573,4
Α ν τ ε ρ ε ί δ ε ι ν . ούτε Αντερείδει ούτε άντερεί-
δεται G13,15
Α ν τ ε ρ ε ι σ τ ι κ ό ς (κίνησις. syn. σωματική)
1046,12
Α ν τ ε ρ ω τ ά ν 783,3
Α ν τ ι γ ρ ά φ ε ι ν 489,22 Α. προς άνδρας εύκλεϊς
1141,11
Α ν τ ι γ ρ ά φ ο ν. τά πολλά των Α. 108,20 έν
-άσι τοίς ά. 4 4 , 2 8 (εν τισι) 77, fi 1214,
11 (έν τοις πλείστοις) 1214,34
Α ν τ ι δ ι α ι ρ ε ί ν 14,11 149,13 pass. 149,19
399,20 501,24 634,7 Αντιδιαιρείν τινι
C02,18 1207,8 πρός τι 4 6 9 , 1 1 1154,8
άντιδιαιρεΐσθαι med. 135,9
Α ν τ ι δ ι α σ τ έ λ λ ε ι ν τινάς προς τινο; 4 0 , 2 5
4 1 , 2 . 6 132,5 148,17 274,5 pass. 280,13
Α ν τ ι δ ι α σ τ ο λ ή 148,29 254,9 361,25 376,18
473,31 690,9
Α ν τ ι δ ι α τ ά τ τ ε ι ν 766,20 1164,29
Α ν τ ι θ ε ρ μ α ί ν ε ι ν 419,24
ά ν τ ί θ ε σ ι ς (στοιχειώδης) 34,14. 17 (τοπική)
484,31 την συν Αντιθέσει Αντιστροφήν
1178,35 1334,29 cf. 424,21
ά ν τ ι κ ε ΐ σ θ α ι . αντικείμενος ((list, έναντίος)
8 1 9 , 2 7 ( ώ ς κατά Αντίφασιν, ορρ. ώς
έναντία) 840,3
Α ν τ ι κ ι ν ε ΐ ν 4 1 9 , 1 9 . 3 0 pass. 1017,10
ά ν τ ι κ ί ν η α ι ς 677,20
ί ν τ ι κ ρ υ ς 37,32 176,17 563,5 1175,7
Α ν τ ι λ έ γ ε ι ν absol. 46,8
Α ν τ ι λ η π τ ι κ ό ς (προθυμία) 1117,15
Α ν τ ί λ η ψ ι ς sensits 753,14
Α ν τ ι λ ο γ ί α 3 7 , 8 131,30 ς 1135,16 1161,11
Eudemus 120,11
Α ν τ ι λ ο γ ι κ ό ς 1167,15 (Ανήρ) 1362,31
α ν τ ί λ ο γ ο ς (φιλονεικία) 1135,28
Α ν τ ι λ ύ π η σ ι ς 392,25
Α ν τ ι μ έ θ ε ξ ι ς 101,18
ά ν τ ι μ ε θ ι σ τ ά ν α ι pass, (άλλήλοις) 577, 17
659,7 1351,22
Α ν τ ι μ ε τ α λ α μ β ά ν ε ι ν τους Αλλήλων τόπους
1351,31
Α ν τ ι μ ε τ ά σ τ α σ ι ς 524,5 sqq. 531,32 533,9
άνυπαρςιοί 1375
5 4 3 , 8 5 6 7 , 8 581,22 sqq. 029,3fi 630,16
1351,39
Α ν τ ι μ ε τ ρ ε ϊ ν 733,IS
Α ν τ ι μ έ τ ρ η σ ι ς 733,29
Α ν τ ί ξ ο υ ς 249,16 256,26
Α ν τ ί ο « Parrn. 30,25 31,2 39,3 180,3.7
Α ν τ ι π α ρ α β ά λ λ ε ι ν 477,12
Α ν τ ι π ά σ χ ε ιν 419,30 508,19
Α ν τ ι π ε ρ ι ι σ τ α ν α ι pass. 6 6 8 , 2 6 . 2 9 . 3 0 687,
18 1351,21 (cf. Αντιπερίστασι;)
ά ν τ ι - ε ρ ί σ τ α σ ι ς 112,18.21 596,10 694,18
1050,8 expl. 1350,32 Plato 668,33
Α ν τ ι σ τ ο ι χ l a 29,13
α ν τ ι σ τ ρ έ φ ε ι ν logice 424,21 ÒSO, I ß 609,17
άντεστραμμένως 676,4 Arisi, expl. 498,
27
Α ν τ ι σ τ ρ ο φ ή (θάττονος καί βραδυτέρου) cxpl.
9 4 3 , 2 4 syllogismi 104,31 402,3 521,
15 sqq. (συν Αντιθέσει) 1 1 9 , 2 127,36
1178,35 1334,39
α ν τ ί σ τ ρ ο φ ο ς 191,2 334,23 467,6 710,11
888,22. 29 994,19 1366,13 (coni, συγ-
γενής) 1340,19
Α ν τ ι τ ι θ έ ν α ι . Αντίθετος 31,7
Α ν τ ι τ υ π ε ί ν 647,19
Α ν τ ι τ υ π ί α plural. 623,17 656,9
Α ν τ ί τ υ π ο ς 531,5
Α ν τ ί φ α σ ι ς 2 1 , 2 6 82,24 4 9 1 , 1 2 Αντιφάσει
περιπίπτει-; 9 0 , 1 την Αντίφασιν συναλη-
θεύειν 1235,24 sqq. argumentum Από της
Αντιφάσεως 1034,22 κατ' Αντίφασιν 811,4
τά κατά Αντίφασιν μεταβάλλοντα, ταΰτα
δέ έστι τα γινόμενα και φθειρόμενα 967,
29 ¿ έκ της κατά άντίφασιν μεταβολής
1020,12
Α [ ν τ ι φ ά σ κ ε ι ν 1155,33
Α ν τ ι φ α τ ι κ ό ς 42,16 451,27
Α ν τ ι φ α τ ι κ ώ ς Αντίκειται 813,7
Α ν τ ι φ θ έ γ γ ε σ θ α ι 485,21 1 2 0 4 , 1 2 ή αί-
σθησις Αντιφθέγγεται 1195,31
Α ν τ ί φ ρ α ξ ι ς 693,24
ά ν τ ι ψ ύ χ ε ι ν 418,25 419,23 436,3
Α ν ΰ ε ι ν (διπλάσιον διάστημα) 1018,7 (τον
έαυτης κύκλον ή σελήνη) I. Philoponus
1 1 5 8 , 9 . 1 1 άνυστόν P a r m . 116,32 Me-
lissus 109,24.28 111,25 112,10 A n a x a -
gor. 156,11 ώς Ανυστόν κάλλιστα Diog.
Αρ. 152,15
Α ν υ μ ν ε ί ν 29,17 148,18 528,16 13G0,25.37
pass. 47,31 n.
Α ν υ π α ρ ξ ί α G97,6 (παντελής) 1177,38
1376 ανυπόστατος I INDEX

Α ν υ π ό σ τ α τ ο ς expl. 788,20 A r c h y t a s 785, Α π α λ έ ξ η σ ι ς 391,24

17 Α π ά ν ε υ θ ε X e n o p h a n e s 23,20
ά ν ω μέν το ôv υπέρ την ζωή ν έστι, κ ά τ ω Απανταν (i. q. συμβαίνειν) A l e x a n d e r 377,
δε ή υλη μετά την φύσιν 2 8 9 , 3 1 Ανώ- 20 (παρά θύρας) 661,7 648,34 cf. ύπαν-
τεραι Αρχαί E u d e m u s 47,21 49,26 (ορρ. ταν et Add. t. Χ 11. cc.
αίτια προσεχή) 314,12 -/.ατά τον άνωτάτω Απάντησις. απάντησιν ποιεϊσθαι πρός τι 73,
λο'γον Encloras (ορρ. δεύτερον) 181,70 17 76,30 93,2 97,10 166,4
Α ν ώ γ ε ι ν . άνωγα (Parm.) 117,5 ά π α ξ . ώς άπαξ τοις σώμασιν Απονέμων τό
ά ν ω θ ε tradì videtur 1357,27 cf. n o t . έκστατικόν Ακολού&ως έαυτω ούκ ΑξιοΤ
Α ν ώ λ ε » ρ ο ς P a n n e n . 3 0 , 1 7 8 , 1 2 142,3G την ψυχήν αύτοκίνητον καλείν 1249,9
145,3 P l a t o 2 6 , 2 0 ά π α ξ ά π α ς . άπαξάπαντα 967,17
α ν ω μ α λ ί α 433,2()sqq. (ήλίου) Gerninus Α π α ρ ά β α τ ο ς 691,17
292,22 πάσαν Α. 768,9 Α π α ρ ά λ ε ι π τ ο ς 213,34 610,10 8 1 3 , 3 901,
Α ν ώ μ α λ ο ς (κίνησις, ορρ. ομαλής) 895,6 sq<|. 19
saepe α π α ρ ά λ λ α κ τ ο ς 919,15 Απαραλλάκτως (τό
Α ν ω μ α λ ό τ η ς 432,26 αύτό) 1008,25
Α ν ώ ν υ μ ο « 210,19 P a i m e n . 145,18 ανω- * Α π α ρ ά τ α τ ο ς 640,21
νύμους 7 5 4 , 1 0 Α π α ρ ι θ μ ε ϊ σ θ α ι med. 214,17 324,11 499,
Α ν ω φ ε ρ ή ς 369,24 386,22 37 8 1 5 , 2 1 Απαρι»μηθέντα pass. 5 5 5 , 3 1
Α ν ώ φ ο ρ ο ς 671,32 684,29 (ένέργεια) 1139, Α π α ρ ί θ μ η σ ι ς 213,33 285,13 325,16 610,
20 18 614,12 616,4 653,21
Α ξ ί α 360,11 Α π α ρ τ ά ν teiungere 307,11 556,15
Α ξ ι ο ΰ ν e. infin. E u d e m u s e coni. 5 6 3 , 1 8 Α π α ρ τ ί ζ ε ι ν absol. 4 9 7 , 4 (ορρ. έλλείπειν,
n. 1 υπερβάλλειν) 973,11 496,26 pass. 1001,
α ξ ί ω μ α 9,29 17,27 162,24.26 482,13 10 τελείων καΐ Απαρτιζομένων κινήσεων
583,7 τό αξίωμα (accus.) σαλεύει τα υπό 1033,26 Απαρτίζειν ή μ ή απαρτίζειν Αλλά
τούτου λεγόμενα 1135,35 περί του τόπου περιττεύειν 1 3 4 3 , 2 5 Απηρτισμένως 949,
Αξιώματα 604,12. 3 3 (κοινόν) 4 7 , 2 8 iiia- 17
them. 4 6 6 , 1 0 Αξιώματα à μεταπίπτοντά Α π ά τ η error 573,2
τίνες λέγουσιν Stoicorum (ex Alexandra) Α π α τ η λ ό ς Pannen. 30,19 38,32 146,25
1299,37 sqq. 147,28 (Emped.) 158,25
α ό ρ α τ ο ς 472,6 sqq. (i ψόφος) 865,17 Α π α ύ γ α σ μ α του είδους Damasciiis 775,15
Α ο ρ ι σ τ α ί ν ε ι ν 434,2 Α π α υ θ α δ ί ζ ε σ 8 α ι πρός τόν οΰρανόν 1334,
Α ο ρ ι σ τ ί α 2 3 0 , 2 3 538,1 626,36 37
Α ό ρ ι σ τ ο ς (dist. άπειρος, ορρ. (ορισμένος) 24, άπαυστος Pannen. 39,28 80,1 145,28
28 τό Αόριστον της ημετέρας φαντασίας (κίνησις) 1119,22 Απαύστως 264,22
4 6 5 , 3 2 Αόριστον P y t h . 1 8 1 , 2 6 (δυάς) Α π ε ι κ ά ζ ε ι ν 821,19 1259,15
150,13 151,12 181,28 499,4 Αόριστον Α π ε ι κ α σ ί α 637,6
(Platonis) E u d e m u s 4 3 1 , 1 3 Α π ε ι ρ ά κ ι ς 993,23 Απηράκις άπειρα 172,29
α π ά γ ε ι ν εις άτοπον 5G3,34 173,23 4 6 0 , 1 0
Α π α γ ω γ ή (εις άτοπον) 8 4 3 , 2 4 (είς Αδύνα- Α π ε ι ρ ί α 28,26 2 9 , 9 . 2 1 492,18
τον) 671,20 9 8 2 , 2 0 994,22 1026,28 Α π ε ι ρ ο δ υ ν α μ ί α 1329,10
Α π ά δ ε ι ν 144,9 1036,19 Α π ε ι ρ ο δ ύ ν α μ ο ς 6 0 8 , 3 6 9 4 2 , 1 3 1327,32
Α π α θ ή ς 23,1 expl. 5 9 8 , 2 s q q . (atomus dist. I. Philop. 1331,23 1335,18 sqq. 1358,28
Αμερής) 925,10 sqq. Α π ε ι ρ ο ε ι δ ή ς 528,13. 1 8 . 2 4
Α π α ί δ ε υ τ ο ς 1182,38 ά π ε ι ρ ο ς , άπειρον clef.3,33 4 5 1 , 1 0 s q q . (κατά
Α π α ι τ ε ΐ ν rogare 80,26 (τόπον) geom. 512, πλήθος καΐ κατά μέγεθος) 22,9 sqq. (κατά
20 cf. 6 3 9 , 2 2 Απαιτεί λέγειν imperso- πλήθος κατά μέγεθος κ α τ ' είδος) 165,
nal iter Ρ 781,27 11 sqq. (τψ πλήθει) 26,31 (dist. Απερί-
Α π α κ ρ ι β ο ϋ ν . τέχναι Απηκριβωμέναι μάλιστα ληπτον) 1 6 5 , 1 5 . 3 1 (κατά τό συνεχές καΐ
334,32 τό κατά τό διωρισμένον) 500,28 άπειρον
 VERBORÜM
Anaxagorae, Anaximenis Anaximandri
1188, G cf. 155,21 sqq. — εις απ. προιέ-
ναι Eudemiis 47,20 in ä. ίέναι 14,16
εις άπειρον είναι την πρόοδον S44,G έπ'
i . διαιρετόν 4,1 G,20 saepe τή έπ1 άπει-
ρον τομή 1013,1
ά π ε μ φ α ί ν ε ι ν 162,2 1009,25 άπεμφαίνοντα
50,10 άπεμφαινον 51,5 (syn. παράδοςον)
51,13 500,13 1234,11 1330,6 εις άπεμ-
φαινον ά'γειν τον λόγον 433,3
ά π έ μ φ α σ ι ς 433,8 cf. άπεμφαίνειν
ά π ε ξ ε ρ γ ά ζ ε σ θ α ι 8,15
ά π ε ο ι κ έ ν α ι οόδέν τίνος 17,20 άπει/.ώς
644,8
ά π ε ρ ά τ ω τ ο ς 4 7 0 , 3 . 16 502,30 5 3 8 , 9
1278,3
ά π ε ρ ί γ ρ α φ ο ς . άπεριγράφως Alex. 1299,38
ά π ε ρ ι ή γ η τ ο ς (τω πλήθει) 178,29
ά π ε ρ ι ό ρ ι σ τ ο ς 162,6
'i - e υ íl 'j νε tv. θεοϋ τοΰ πάντα κατά δίκην
άπευδύνοντος 374,28 (την νόησιν) 1037,
2S
ά - ή χ η μ α 232,31
ά π ι σ τ ε ϊ ν 1341,6
ά π ι σ τ ο ς (γνώμη, coni, αΰτόπιστος) 1205,13
α π λ α ν ή ς , ή ά. sc. σφαίρα 482,20 cf. 624,6
ά π λ α τ ή ς (μήκος) 49,5
ά π λ ε τ ο ς Eraped. 26/2 158,17
α π λ ο ϊ κ ό ς , άπλοϊκώτερον 337,11 1075,13
ά π λ ώ ς ό'ν Melissas 103, IS άπλώ; expl.
814,1 (ορρ. τις) 814,14 816,11 (ορρ.
π-J) SG4,3 (expl. άναγκαίως) 045. 10
απλώς (ορρ. εξ υποθέσεως) Aiistotelis
expl. 386,15
ά π ν ε ύ μ ω ν 287,19
ά π ό . άγένητον άπό χρόνου (τον κόσμον) λέ-
γοντες 1121,10
ά - ο β ά λ λ ε ι ν . χρείαν οΰκ άπόβλητον 1037,4
1040,13
α π ο β ο λ ή 902,21 (ορρ. λήψις) 1074,1
ά π ο γ έ ν ν η σ ι ς 205,10 (δημιουργική) Iaiubli-
chus 7!)4,7. 10
ά π ο γ ί ν ε σ θ α ι (ορρ. γίνεσ9αι) 780,16 γεγο-
νέναι καί άπογεγονέναι 1282,12 sqq. άπο-
γενέσδαι (ορρ. έγγενέσ&αι) 228,13
ά π ο γ ι γ ν ώ σ κ ε ι ν τινός cogitationem alicuius
rei deponere 610,9 άπογνόντες του είναι
γένεσιν 28,1 cf. 694,3 695,26 (i. q. αδύ-
νατον νομίζειν) 1082,26
ά π ό γ ν ω σ ι ς desperatio 60,6
ά π ο γ ρ ά φ ε ι ν med. 1347,38
Comment. Arist. Χ Simplic. in Phys.
αποκρίνειν 1377
ά π ο γ υ μ ν ο ϋ ν 1160,20
ά π ο δ ε ι κ ν ύ ν α ι . άρχή ή φΰσις άποδειχθήσε-
ται 46,16 (ορρ. λαμβάνειν ώς αξίωμα)
466, 10 άποδεικτός ορρ. αότόπιστο; 15,
11 sqq.
α π ο δ ε ι κ τ ι κ ό ς 14,15 15,14 49,14 (ορρ.
τεκμηριώδης) 18,29 (ορρ. λογικός) 476,
29 (ορρ. ένδοξος) 610,1!) άποδεικτικώς
(ορρ. δοξαστικώ;) 527,9
ά π ό δ ε ι ξ ι ς . εί μέν περί άρχής 6 λόγος, δι'
έπαγωγης αυτήν πιστοΰσ&αι, εί δέ περί
τών μετά τάς αρχάς, δΓ άποδείξεως 1185,
29
ά π ο δ έ χ ε σ θ α ι εύγνωμόνως τοΰτο τινός 38,6
45,29
ά π ο δ ι δ ό ν α ι (άρχάς) 27,26 (πάθη) 28,22
(αίτίαν) 28, 26 άποδίδοσθαι i. e. ut αρο-
dosis reddi giammatice 1078,9. 10
ά π ό δ ο σι ς τών μερών είς τάς οικείας όλότη-
τας 4,36 plur. (όλικαί) 177,11 έκθέ-
σ!)αι τάς άποδόσεις GO,30 άποδόσεις ποι-
είσ&αι 7,9 erpositio 614,13
ά π ο δ ο χ ή Auffassung 45,10 547,22
ά π ό θ ε σ ι ς τών τριχών 343,1
άποθν-^σκειν. πότε άπέθανε Σωκράτης;
πότερον εν «¡3 άπέϊνησκε χρόνφ ή έν φ
έτεθνήκει 1296,19
όίποιος 179,15 623,17
ά π ο κ a í h σ τ ά ν α ι είς τό αότό 701,26 τον
μέν πρότερον άποκαταστάντα τών αστέρων
I. Philop. 1158,12 cf. 1162,18 τοΰ πνεύ-
ματος άποκα&ισταμένου 1080,18
ά π ο κ α λ ΰ π τ ε ι ν exponeve 31,9
ά π ο κ λ ή ρ ω σ ι ς 694,10
ά π ο κ α τ ά σ τ α σ ι ς (κατά περίοδον) Empecí.
157.26 (τών αστέρων) I.Philoponus 1162,
18
ά π ο κ λ η ρ ο ΰ ν med. 923,7
ά π ο κ λ ί ν ε ι ν την διάνοιαν 1164,39
ά π ο κ ο μ π ά ζ ε ι ν 1143,S
ά π ο κ ό π τ ε ι ν . άποκέκοπται πελέκει Anaxag.
175,13 176,29
ά π ο κ ο ρ υ φ ο ϋ ν 1194,30 την διοασκαλίαν είς
την θεολογίαν 1359,6
ά π ο κ ρ ε μ α ν ν ύ ν α ι 652,25
ά π ο κ ρ ί ν ε ι ν . άποκεκριμένον κενόν G92,2Ssqq.
άποκρινομένων τών έναντίων 24,24 ταΰτα
(τό άραιόν κτλ.) άπεκρίβη Pseudoparme-
nides 31,6 sim. Aiiaxag. 34,21 35,15
155,22.31 156,24.28 sqq. 157,2 164,30
165,32 174,22 sqq. 175,11 177,4 179,1.9
37
1378 άπόχριαις
181.4 δεΐνον dirò τοΰ παντός άποκρι&ή-
ναι Democr. 327,24
ά π ó κ ρ ι σ ι ς (ορρ.πρόοκρισις) 1076,25 Anaxag.
3δ,8
ά π ο κ ρ ι τ ι κ ό ς (δύναμης) 1190,22
ά π ο κ ρ ύ π τ ε ι ν πόντος (éclipser) 23,31
¿ π ο κ ρ ο ύ ε ι ν. τους ¿.αθυμοτέρους ¿ποκρου-
όμενος 8,19
ά π ο λ α μ β α ν ε ι ν . το άπολαμβανόμενον έπί-
πεδον 466,14
ά π ο λ ε ί π ε ι ν Arist. (syn. μεταβα'λλειν) 979,
24
ά π ό λ ε ι ψ ι ς Emped. 158,3
ά π ο λ ή γ ε ι ν Emped. 158,29
á π ó λ η ψ ι ς 278,7.8
ά π ο λ ι μ π ά ν ε ι ν 112,20 272,11 567,20
ά π ο λ λ ύ ν α ι . άπό γ cip äv ίλοιτο Melissus
112.5 άπόλλυσθαι expl. A n a x a g . 163,22
ά π ο λ ο γ ε ϊ σ θ α ι 35,28 332,16
ά π ο λ ο γ ί α 587,29 άπολογίαν ίαυτψ πορίσας
1120,30
ά π ο λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι 19,18 1312,7 1319,19
πρώτην τών κινήσεων άπελογίζοντο την
φοράν
ά π ο λ ο γ ι σ μ ό ς 450,31
α π ο λ ύ ε ι ν . ¿πολΰαασθαι έγκλήματα 107,31
pass, κ α θ ' αί>τό 594, 13 άπολελυμένα
άπ αλλήλων 20,7 άπολελυμένα άλλήλων
323,25 324,8 άπολύτως absolute (gram-
mat.) 321,12
ά π ο μ ν η μ ο ν ε ό ε ι ν ώς λέγοντος 26,14
ά π ο ν ο ς , άπονώτατος 1353,14 — άπόνως
1353,13
ά π ο π α ' λ λ ε ι ν 1217,29
ά π ο π ί π τ ε ι ν τινός 644,6
ά π ο π λ ά ζ ε ι ν Emped. ρ. 161,1
άποπλαναν. μακράν άποπλανηθέντας της
¿ληθείας 1164,26
¿ π ο π ο ρ ε ύ ε σ θ α ι (άτμίς) Eudemus 662,30
ά π ο ρ ε ϊ ν λόγου προ'ς τινα 4 9 , 3 2 6 λόγος
άπορεϊ προς ήμας 4 6 7 , 3 5 άπορεϊται ή
απορία 966,32 άπορεϊν, μήποτε 1258,1
ά π ο ρ ρ ε ί ν . άπορρεϋσαι 1061,12 1201,18 τοΰ
«ίπορρεόσαντος defluere ac perire Pbilo-
p o n u s 1175,22 1176,16.18 (λί&ου) Eu-
demus 1200,6
ά π ό ρ ρ υ τ ο ς Plato 1077,9
ά π ό ρ ρ η σ ι ς Plato 135,18
α π ό ρ ρ ο ι α (σωματικοί, διά ών έ'λκετοι τα
έλκόμενα) 1056,1 Philopon. 1176, IS
Eudem. p. 1200,7
I INDEX
ά π ο σ β ε ν ν ύ ν α ι . γένεσις άπέσβεσται 145,22
ά π ο σ ι ώ π η σ ι ς 1166,21
ά π ο σ κ ε υ α ' ζ ε ι ν med. 639,37 888,15
ά π ό σ κ λ η ρ ο ς 304,27 305,9
ά π ό σ κ ο π ο ς Emped. 381,33
ά π ο σ π α ν τό όλον τών μερών 551,25
<ίπόστασι[ς (?) 798,14
ά π ο σ τ έ λ λ ε ι ν . γρα'ψαι καί άποστείλαι (Theo-
phrastus de responso) 923,12
ά π ο σ τ ε ν ο ϋ ν . άπεατενωμένη γνώσις 18,4
ά π ό σ τ η μ α άπό τοΰ ένεστώτος νυν έπΐ τό
παρεληλυθός 750,16
ά π ο σ φ ά λ λ ε ι ν pass, falli 587,27 769,25
ά π ο σ χ ι ' ί ε ι ν pass. Iamblich. 639,26
ά π ο τ ε ί ν ε ι ν med. πρός τι, πρός τινά 88,13
242,23 244,15 245,7 314,1 979,2 pass.
137,11
ά π ο τ έ λ ε σ μ α 11,27 88,10 340,2 355,4 445,
33 (ορρ. στοιχεϊον) 17,25
άποτελεσματικός. άποτελεαματική i. e.
astrologia 293,11
ά π ο τ έ μ ν ε ι ν . οί>κ άποτετμημένη (Aristot.)
446,6
ά π ό τ ε υ ξ ι ς Eudem. 336,22
ά π ο τ ι θ έ ν α ι med. deponere aliquid 632,12
άλλαχοΰ τον χρόνον 779,36
ά π ο τ ο μ ή . κατά ά. όράν (ορρ. κατά συμ-
πλοκήν) 446,8 (τοΰ ίλου χρόνου) 799,7
ά π ο τ υ γ χ ά ν ε ι ν 358,34 639,31 άπετεύχθη
380,31
ά π ο τ υ π ο ΰ ν Iambi. 793,18
α π ο τ υ χ ί α 374,25
ά π ο υ ς 470,12
α π ο υ σ ί α τών είόών siili. 245,23 saepe (syn."
μη όν) 833,22
άποφοίνειν. med. άναποδείκτως άπεφαί-
νοντο Eudemus 120,12
ά π ο ΐ φ ά ν α ι 1329,11
άπόψαναις 12,25
ά π ο φ α ν τ ι κ ό ς λόγος 91, 17 άποφαντικώς
50,27 (ορρ. συλλογισμιί!) 51,2
ά π ό φ α σ ι ς 17,29 19,33 2 2 6 , 2 7 . 3 3 471,29
600,27 (τοΰ σώματος) 230,8
á - ο φ ά σ κ ε ι ν τί τίνος 218,11 546,11 561,26
615,11 1074,23
ά π ο φ έ ρ ε ι ν pass, (είς την φαντασίαν) 18,11
ά π ο φ υ γ ή . προς τοΰτο αν τις εϋροι άπο-
φυγήν 1362,31 item pluraliter 92,9
α π ο ψ ύ χ ε tv 2 8 7 , 2 0 άπεψυγμένον debile
628,8
ά π ρ ο α ί ρ ε τ ο ς 338,35 348,10
VERBORDM «ίρχή 1379

άπταιστος 1040,15 audit Alexandro in Anal. P r . 1 8 0 , 3 4

«πτειν. ά'-τεσθαι expl. 438,7 (i. q. έφαρ- Wall, κατ' αριθμόν et sic §v κατ' άριθμόν
μόζειν) 8 8 0 , 9 (dist. πεπεράνθαι) 516,9 Simpl. ipse 1043,10 κύδιμ' αριθμέ, πάτερ
(έπί πλέον) Eudem. Gl,4 μακάρων, πάτερ άνδρών vers. P y t h a g o r .
ά π υ σ τ ο ς P a r m e n . 145,22 453,12 1102,20
ά π ω θ ε ϊ ν P a r m e n . 40,1 14G,1 ά ρ ι σ τ ε ρ ό ν P y t h a g . 181,26
απώλεια 550,22 άρκεΐν. άρκοΰσιν ai φ θ ο ρ α ΐ . . . είναι 178,22
ά π ω σ ι ς 1049,18 sqq. δια τό άρκεΐν αΰτιίϊ την ταχύτητα τών
ά ρ α ούν οίος άνήρ έστιν 1 1 3 6 , 3 0 άρα ουν ποδών 1 0 1 4 , 9 άρκεΐν πρός τι sujßcere
δποΐόν τινα . . . χρή νομί'ειν 1145,1 αρα ad 741,13 άρκεΐν ειπών ήρκέσθη 581,24
δέ 6 3 1 , 1 5 άρα nempc Eudemus 85,29 6 γεωμέτρης . . . ούκ αρκείται είπεΐν 1186,
cf. 74,25 αρά γε E u d e m u s 533,16 27
ά ρ α . ζητεί, πότερον άρα 1092,28 εί μη άρα α ρ μ ό δ ι ο ς 307,34
1094,12 ίδωμεν ¿ποίος άρα 1156,31 τί ά ρ μ ό ζ ε ι ν (pass.) 161,8 άρμόζειν et άρμόττειν
ούν τοϋτο άρα σημαίνει 1164,1 ή άρα (in cum dativo et cum προς c. acc. iunctum
λύσει) 7 1 6 , 2 3 transitive 22, 12. 14 άρμόζειν p. pass.
ά ρ α ι ό ς . άραιότατα Emped. 331,14 ápaióvlle- 6 3 1 , 9 sqq. τοις άπαιδεύτοις άρμοζόμενος
lissus 104,8 sqq. A n a x a g . 156,29 174,23 γράφει 1142,32
ά ρ α ι ο ΰ ν pass. 24,29 αρμονία 631,24 άρμονία Δώριος, Λύδιος
άραρίσκειν. την άναλογίαν διελέγξει ώς 185,32 Archytas 785,27 Euiped. 160,4
oí)·/. άεί το άραρός εχουσαν 1105,28 άρα- Ά ρ μ ο ν ί η Emped. 300,24 (i. e. Φιλία)
ρότως έπήγαγεν 1332,40 1333,1 άρηρότα άρμόττειν έπί τίνος 1144,15 1199,9.38
Emped. 33,2 άρμόττειν το ήρμοσμένον (ορρ. άνάρμοστον)
α ρ ά χ ν η 378,29 sqq. Ilcrmodorus 248,9
ά ρ γ έ τ ι αύγή Emped. 33,9 159,16 α ρ ν η τ ι κ ό ς (μόριον) 812,17
άργηγικός 360,30 άρουν 1335,13
α ρ γ ό ς (δημιουργός) 1331,2 α ρ π ά ζ ε ι ν το ίΐδωρ cf. άρπαξ 647,28
ά ρ γ ύ φ ε ο ς Orph. 147,2 άρπας, τάς κλεψύδρας, τουτέστι τους ά'ρπα-
άρδην oraculum ap. Proel. G13,3 616,1 γας G47,27
617,5 ά ρ ρ ε υ σ τ ο ν Damasciiis 644,32
ά ρ έ σ κ ε ι ν τινά 222,29 258,15 964,30 dpέ- άρρην. άρρεν P y t h a g . 181,25
σκεσθαι τινί 7 0 , 1 2 8 0 , 2 3 άρεστόν (om· άρρητος 147,16
copula) το έξετασθηναι 601,7 ά ρ ρ ύ θ μ ι σ τ ό ς Arist. ex pl. 273,20
α ρ ε τ ή από τοΰ αφειν άνω λέγεται P o r p h y r i n s ά ρ ρ ω σ τ ί α διανοίας 1203,20
407,2 (ή»ι κή) 1073,3 άρταν. ήρτημένος τοΰ λόγου 801,11 άπό
ά ρ ε τ ο ΰ ν . άρετοΰται ή ψυχή, ορρ. κακύνε- τούτων της γνώσεως ήρτημένης 45,19
ται 1066,5 ήρτησθαι άπό τίνος πρός τι 94,10 ήρτη-
ά ρ θ μ ι ο ς E m p e d . 158,22 160,2S ται ή πιθανότης έκ της διαιρέσεως 1015,4
ά ρ ι ό ε ί κ ε τ ο ς Emped. 1124,12 ά ρ τ ι expl. 752,11
ά ρ ι θ μ ε ΐ ν . τ α άριθμούμενα (i. e. τά υποκεί- ά ρ τ ι γ ε ν ή ς 901,15 (σκυλάκιον) 1006,28
μενα) 771,15 ά ρ τ ι ο ς 1016,22 1017,7 άρτιον P y t h a g . 181,
Α ρ ι θ μ η τ ι κ ό ς 716,18 αριθμητικά (doctrina) 26 4 7 5 , 8
641,15 αριθμητικώς 457,24 ά ρ χ α ι ο π ρ ε π ή ς 233,10 άρχαιοπρεπώς 111,
α ρ ι θ μ ό ς , άριθμιί) δέ τε πάν τ' έπέοικεν vers. 15 873,7
Pyth. 1 1 0 2 , 2 2 άριθμοϊς βιβλίων ήμας ά ρ χ έ γ ο ν ο ς 177,8 461,18
καταπλήττων 1141,10 (μοναδικός et με- άρχέτυπος (νοητέν είδος Piatonis) 2 2 4 , 2 3
θεκτός dist.) 763,1 (τακτικός, μοναδικός) cf. 637,6 (παράδειγμα) 31,19
718,5 άριθμφ (ορρ. ειδει) 973,31 εί δέ ά ρ / ή def. 1205,36 (variae significationes)
τις πιστεύσειε τοις Ιΐυθαγορείοις, ώστε πάλιν 1097,2 άρχή ab A n a x i m a u d r o sic dicta
τ ά αύτά άριθμω E u d e m u s 7 3 2 , 3 1 . hoc 150,23 άρχαι γενέσεως, γνώσεως, ούσίας,
άριθμιί in simili Stoicorum opinione πράςεως P o r p h y r i n s 11,11 (Αποδείξεως)
37*
 1380 αρχηγικός I INDEX

4 9 , 3 4 sqq. (κινήσεως) e x p l . 2 6 4 , 9 ¿ρχή ¿σύμφωνος 1165,40 άσυμφώνως 515,1

( o p p . άπ ¿pχής) 513,7 (έναντίαι) 20, ασυναίσθητος 707,4.8
11 sqq. (diff. αίτια, συναίτια) 3 , 1 6 (χρο- ¿σύνακτος 210,3 τα ¿σύνακτα συνάγων
νική, o p p . ή κατά το πράγμα) 1 0 6 , 1 s q q . 1174,29
Περί άρχων titulus Pbysicoruin 801,14 άσύστατος (γένεσις) 3 8 1 , 16 (συμπλοκή)
το έν ápyr¡ λαμβάνειν (logice, opp. οι 820,6 ό'ττερ έστίν άσύιτατον 921,7
ετέρων ¿ποδείξαι) 95CV17. 3 4 9 7 1 , 1 2 1042, άσφαλής. άσφαλές λέγειν 1060,30
23 κ α τ ' άρχάί του Δ βιβλίου 4 8 7 , 1 4 — ά σ χ ε τ ο ς ¿ νους πρός τον χρόνον ( c f . σχέσις)
¿ρχήν principio adv. Anaxag. 164,29 Ì. Philoponus 1157,30 1160,4 (άγαθότης)
την άρχήν adv. 1191,20 1291,33.34 1359,8 (τά άσχετα, ο ρ ρ . σώμα) Pliilop.
Anaxag. 156,22 1334,27 ασχέτως (coni, έξηρημένως)
ά ρ χ η γ ι κ ό ς 318,14 522,22 527,35 Iambi. 1355,25

786,27 άσχημάτιστος 419,15 513,25

¿ρχηγός 794,4 άσχολεϊν. περί πραξιν ήσχολημένον 1,12
ά ρ χ ι κ ό ς 11,8 464,29 (¿ριθμοί) 4 9 9 , 3 7 ¿ρ- ά σ χ ο λ ί α (ή περί τήν φυσικήν θεωρίαν) 4 , 2 9

χ ι κ ώ ς ( i . e. ¿ ρ χ ή ς l o c o ) 499,32 plur. 5 , 4
¿ ρ χ ο ε ι δ ή ς (ποιότης) 1 7 8 , 3 4 (στοιχεία) 2 2 8 , 1 9 ά σ χ ο λ ο ς 5 1 , 1 2 η.
¿ρχοειδέστερος 7 , 2 1 15,31 35/25.31 36, άτακτος (κίνησις) 7 6 9 , 8 (coni, άναίτιοί)
16 1 7 8 , 3 1 179,11 183,32 ¿ρχοειδέστερον 1184,22 ( s y η . πλημμελές) 4 2 2 , 6 έν τοις
το Α τοΰ Β 1238,23 ¿τάκτοις ή τύχη 3 6 0 , 2 4 Pyth. 181,26
¿σάλευτος 255,8 (κίνησις) P l a t o 7 0 3 , 4 s q q . Eudeinns 702,
ασάφεια Aristoteli 8 , 19 21,19 278,21 28 ατάκτως 3 3 2 , 1 1
1094,9 1170,10 ποιεί άσάφειαν τ φ λόγω άτάλαντος Emped. 2 6 , 3 158,18
το λαβείν 5 9 0 , 5 άσάφειαν έμποιεϊν τη ¿ταλαίπωρος. θαυμαστώς άταλαιπώρου
λέξει 710,32 ψυχής έστι προς τήν τ η ς ¿ληθείας ζήτη-
α σ α φ ή ς 5 0 , 2 3 saepe σιν ( f l o s c i i h i s T h u c y d i d e u s ) 1151,30
άσηπτος 707,34 ά τ ά ρ Parmen. 31,1 άτάρ . . . γε 108,24
¿σαφής. ασαφώς 3 7 , 3 1093,12 ά τ α ρ π ό ς Parmen. 116,31
α σ θ έ ν ε ι α φύσεως 302,5 ατέλεια 417,21 435,7
άσκεϊν. εις άκρίβειαν ήσκημένη άκρόασις 4 . ¿τέλεστος Parmen. 30,2 78,12 145,4
10 ατελεύτητος 9 4 6 , 16 Pannen. 30,!) cf.

άσκός 888,12 (πεφυσημένος) 1217,24 (έν v. 1 2 40,5 (ορρ. άναρχος) I. Philop.

ΰόατι πεφυσημένοι) 685,1 — ολλοί ποτα- 1167,15

μούς διαπεραιοΰνται πορΗμείοις τοις άσκοϊς ¿ τ ε λ ή ς Plato 1077,23

χρώμενοι 685,3 ατιμώρητος 1145,3

άσκοπος 14,6 336,18 ¿ τ μ ί ς Eudemus 662,30

¿ σ μ ε ν ί ζ ε ι ν τό δόγμα 108,26 άτομ-ος. της κινήσεως το άτομ-ον E u d e m u s

733,5 άτομον i . q. indiciduum nostro
άσπάζεσ&αι 355,1
sensu (opp. είδος) 240, 10 846, 16 τό
άστατος Hermodoriis 2 4 8 , 1 3 256,35
άτομον ίίλης 2 5 5 , 2 1 sqq. (ορρ. γένος)
α σ τ ε ί ο ς ( ο ρ ρ . φαύλος) E u d o r u s 181,14
490,5 όόί ό χαμαιλέων 6 άτομ,ος έαυτόν
άστρολογία ναυτική T h a l e t i s 2 3 , 3 3 (i. q.
χρωματίζων 1 2 3 4 , 3 4 (ούσία, ο ρ ρ . γενική)
αποτελεσματική) 293,14
133,13 άτομο ι s i v e άτομ.α L e u c i p p i De-
άστρονομία 14,4
mocriti 2 8 , 9 36,2 των ¿ τ ό μ ω ν συνόδου
ά σ 6 γ χ υ τ ο ς 101,15 404,26 406,6 640,32
και περιπλοκής Democr. 11S6, 29 inter
¿ σ υ λ λ ό γ ι σ τ ο ς 103,1 105,31 ¿συλλογίστως
A bderitarulli et Epicuri atomum quid
51,15 103,4 134,1
intersit 9 2 5 , 1 3 sqq.
άσυλος Parmen. 14G,21
ά τ ο μ ο ϋ ν pass. 255,28
¿σύμβλητος 60,6 686,1 710,30 1086,8
άτονος 1076,26
¿συμμετρία 150,13 470,29 phir. 1 1 1 3 , 1 0
¿τοπία 76,32
¿σύμμετρος 776,22
άσυμπέραντος 118,3 119,6 1173,9 άτρεκής. άτρεκέως ό'μοιον D i o g . Α ρ . 1 5 3 , 8
 VERBORUM άχρηστος 1381

ά τ ρ ε μ ή ς Pannen. 30,2 78,12 120,22 145,4 5 sqq. (γνώσις, coni, άπιστος) 1255,13.
άτρεπτος 320,23 1S. 21 sqq.
άτριπτος 520,23 αύ τ ο - τ ι κ ó ς P r o c l u s G 13,6
ατύπωτος P r o e l u s G 13,7 αυτός, έν αύτιίϊ τ ω βιβλίω (noli mutare τ φ
ά τ υ χ ί ο ι e x p l . Eudenius 351),1 α ύ τ ω ) ad s i g n i f i c a n d u m ipsum c o n t e x t u a l
αύαίνειν pass. 628,11 precedente generaliore memoria 1361,
οίϋγί) E i n p e d . 3 3 , 9 20 την αύτοϋ προς αύτον διαφωνίαν
αύγοειδής 615,34 1145,6 ( c o l l o c a t i s ) τοσούτον αύτιίϊ μόνον
αύ»αδίζεσ&«ι 1171,00 έκ των αύτοϋ λόγων συμβαίνει 1330,28

αύθεύρετος (ψυχή Aristoteli«) 1250,14 καί αυτό pro και ö 3 5 5 , 1 4 -— αυτός so-

αύ&ι Pannen. 30,7 lus 9 3 , 3 4 αυτό P l a t o n i c u m 1 3 2 , 8 αυτά

h 101,11 ταύτόν δε ειπείν ripe S i m p l i c i o
α ύ θ υ π ό σ τ α τ ο ς ( ο ρ ρ . έτέρωϋεν τό είναι εχον)
tritissimum velut 8 , 3 τώυτόν Parmen.
318,7 824,17 1154,10.12 1328,24 1329,
30,27 31,1 39,5 ταύτόν νενόμισται κού
30 1337,5 sqq.
ταύτόν P a n n e n . 1 1 7 , 1 3 τό κατά τα αύτά
αυλός 26,19
καί ώ σ α ύ τ ω ς εχον P l a t o n i c e 2 9 , 1 5 saepe —
αύςειν Pannen. 162,1!) (φρένας) Emped.
significatif) του ταύτοϋ E u d e m i 732,27
158,13 'έν ηύ=ή»η Emped. 158,1.15
αύτοϋ cf. έαυτοΰ.
161,16
et vi ξ rj σ t s e x p l i c a t u r 1201,15 αυτοτελής 406,7 Eudemus 702,4
αυπνος 225,7 αυτοφυής 188,3 αύτοφυέστερος 149,19
αύτάρ Emped. 1184,14 αύτοφυώς 3 9 1 , 3 0 832,20
α ύ τ ά ρ κ η ς πρός τι 563,35 αυτοψία theurgoium 795,7
α ύ τ ε ν έ ρ γ η τ ο ς (ψυχή A r i s t o t e l i * ) 1250,14 ά φ α ι ρ ε ϊ ν i. f. q. άναιρείν 23,7
αυτί-/, α μάλα 610,22 ά φ α ί ρ ε σ ις logice 1 8 , 6 . 2 2 19,15 abstractio
α ύ τ ο β ο ή θ η τ ο ; λόγος 3 5 4 , 2 0 math. 512,22
αύτογένητος 824,1G άφαντο; Pannen. 180,11
αύτοίιΰον Plalouis 718,8 άφαρ Emped. 32,16
α ύ τ ó γ ν ω σ τ ο ς (ψυχή A r i s t o t e l i * ) 1250,14 άφατος 144,25 Orpheus 6 4 3 , 3 0

αύτόζως 824,17 αφελής, άφελέστερον άκούειν 1242,13

αύτόΐίεν imlidcm 5,6 rteta eia (ζ/ειν τό άφερεπόνως 43,4 80,16

ά-iìjavov) 5 1 , 5 (όμολογείν) 1 1 8 , 2 2 333,1 όί φ ε σ ι ς 6 6 9 , 1 1

(οί'ονται) 3 2 7 , 1 4 (καταόείςαι) 4 4 0 , 3 6 (έπε- ά φ ή . . . ούοέ γεγονέναι λέγεται, άλλ' εϊναι ά'νευ

σϊαι) 462,10 (φαίνεσί)αι) 5 6 5 . 6 (δοκεϊ) γενέσεως 998,17
1057,4 (άτοπον) A l e x . 113,30 164,3 άφιέναι τόπον 5 9 1 , 2 2 ( ο ρ ρ . έπιλαμβάνειν)
(εστίν) 1266,33 (ορρ. κατά άναλογίαν) 609,30
Porphyr. 269,15 α φ ο ò ο ς ηλίου 7 6 0 , 2 6
α ύ τ οκ ι νη σ ία 1248,20 1250,5 άφομ.οιοϋν 7,19
αυτοκίνητο; 5,13 613,27 1180,12 (ορρ. ά φ ο ρ ά ν et; τι 2 9 , 2 7 3 6 , 9 . 1 5 644,5
ακίνητος) 1220,34 (ψυχή) Plato 15,23 άφορίζειν. άφωρισμένου συγγράμματος />e-
421,5.33 798,34 S24,10sqq. 1249,9.sqq. cuiiuris 530,15
αύτοκρατής 625,26 (Auaxag.) 156,14 αφοριστικό; 541,4 546,12 643,26
164,25 301,5 αφορισμός 626,3.20
αύτοματίϊειν 327.27 ά φ ρ α σ τ ο ς ενωσις n e o p l a t o n i c e 404,25
αυτόματος, αύτόματον expl. 327,7 sqq. αφροσύνη 1077.16
(i. q. έκ ταύτομάτου) 3 5 1 , 2 5 Horn. 3 5 8 , άφυ/.τος 127,35
18 α φ ύ π ν ι ζ ε ι ν. αφυπνίζεται το ζωον 1258,
αυτό μετρ o; 767,2 ' 24
α ύ τ o ó ν l'latonis 122,25 137,29 138,1 ά φ ω ν ο ς (φ9όγγοι) 523,26
αύτόπιστος. αύτόπιστον δοκεϊ 6 4 9 , 1 2 (άρ- άχϊΐοφορεϊν 626,12
χαί) 1 8 , 3 1 48,30 (αρχή, c o n i , αναπό- άχραντος 942,6
δεικτο;) 1186,22 ( ο ρ ρ . άποδεικτός) 15, άχρηστος πρός τι 4 7 2 , 3
1382 άχρονο?
άχρονος 107,1 άχρόνως 753, 25 9 9 5 , 1 2
' 1076,6 1141,27 1284,2
άχυρον 1345,31
ά χ ώ ρ ι σ τ ο ς 2,2 (ειδών αιτία) 43,21 άχω-
ρίστως 544,20
ά ψ ί ς (dist. σφαίρα) 616,30 (ορρ. σφαίρα τε-
λεία) 966,11
β α δ ί ζ ε ι ν την αύτήν όδόν 28,5
β ά δ ι σ ι ς 866,8 1095,7 1229,22
β α δ ι σ τ ι κ ό ς 885,17
β α θ μ ό ς της κινήσεως 405,12
β ά θ ο ς καί μήκος καί πλάτος 5 3 0 , 6 sqq.
(σοφίας) 3 7 , 1 (γενναίον) mentis Plato
148,14 (Πλάτωνος φιλοσοφίας) 542,1
β α θ ύ ν ε ι ν geometr. 59,17
β α ί ν ε ι ν ή έπί τής πλευράς βεβηκυϊα γωνία
63,16
β α ι ó ς. βαιότερος Parmen. 52,2S 89,24 146,
18
β α κ τ η ρ ί α 1221,4
βάρβαρος, βάρβαροι i. e. Χαλδαϊοι 623,34
β α ρ ύ ν ε ι ν (ορρ. όξύνειν) de accent» 306,24
β α σ α ν ί ζ ε tv ( i . e . έξετά^ειν) 2 2 , 2 0 646, 3G
1156,31
βάσανος, την βάσανον αύταϊς προσάγειν
1118,11
βάσις math. 61,7 sqq. 46(!, 18 (του νοητού
contra Proclum) 617,21
β α σ κ α ί ν ε tv άνθρώποις 1117,16
β α σ κ α ν ί α 1117,17
β ε β α ι ω τ ι κ ό ς 1179,30
β έ λ ο ς (το φερόμενον) Zenonis 1011,22 1015,
29 sqq. 1034,5.15
β έ ν θ ο ς Emped. 32,13
β ή τ α signuin libri 923,4
βία. βία της γης invila terra 913,24
β ι ά ζ ε σ θ α ι δείξαι 121,9
β ί α ι ο ς 114,9 485,35 βιαιότερον δεΐξαι 120,
28
β ι β λ ί ο ν. έν οίς έγνων έγώ βιβλίοις i. e.
exen,plis 1051,10 al. ut 1292,15 1319,9
βίος. βίου θαλέθοντος έν άκμη Euiped.
1124,14 (παρατεταμένος) neoplat. 773,
34
β λ α ι σ ό τ η ς 124,16 .sqq.
β λ α σ τ ά ν ε ι ν . βεβλάστηκε (έβλάστηκε) Em-
ped. 33,15
βοαν 137,25 268,26
I INDEX
β ο ή θ ε ι α (τιιΐ λόγω) 173,27 i. e. λόγος βοη-
θών 354,28
β ο η θ ε ϊ ν 21,20
β ο υ γ ε ν ή ς Euiped. 372,1 3 8 0 , 2 0 381,3. 7.
13
β ο ύ λ ε σ θ α ι . οί δροι βούλονται είναι άναπό-
δεικτοι 49,1 φθαρταΐ άρα αί ¿μοιομέρειαι
όπερ oò βούλονται 171,27 έννοια . . . είναι
βουλομένη 577,29
β ο ύ λ η σ ι ς ψυχής (coni, διανόησις, δόξασις,
¿ρμή) 268,15
β ο ύ π ρ ω ρ ο ς Euiped. 339,32 372,2 381,7
β ρ ά γ χ ι ο ν . βράγχια 369,12
β ρ α χ υ λ ο γ ε ί ν 1008,22
β ρ α χ υ λ ο γ ί α Aristotelis 112,30 (αρχαίων)
120,28 ελλιπής δια βραχυλογίαν 1122,26
β ρ α χ ύ ς (i. q. μικρό;) τυί μεγέθει 1 0 4 6 , 2 0
(i. q. ¿λίγος) 1340,28 βραχέα διαλεχβήναι
71,11 έπιστάς προς βραχύ 8 7 3 , 2 0 οιά
βραχέων 355,15 615,31
β ρ ό τ ε ι ο ς Pannen. 30,18 146,24
β ρ ό τ ε ο ς Euiped. 1124,12
β υ θ ί ζ ε ι ν 1217,24
β υ 9 ó ς 327,5 (πατρικός) l'roclus 614,6
β ώ λ ο ς 628,6 893,24
γα Archimedes 1110,5
γ α λ α κ τ ώ ό η ς (caloris status) 875,6
γ α λ ή ν η Plato 1077,14 1078,25
γ ά μ μ α sigiami libri 923,4
γάρ. ¿ 'γάρ' την αίτίαν λέγων άποόέόοταί
πως οϊμαι προς τον 'μέν' 1078,8 collo-
catio: * a l εί μή άντικρυς γάρ Alexander
37,32 καί έν τοις κατά φύσιν γάρ 265,
21 γάρ elliptice (piaecipue in pareii-
thési) secundum usum a Vableno ad
l'oet. 3 p. 129 explicatum 259,18 274,28
462,20 514,23 579,5 603,5 1 2 9 9 , 1 . 2
1308,10 1 3 4 0 , 2 2 γάρ newpe 138,24
692,36 701,5 elliptice et haec: έπειδή
γάρ 746,22 εί γάρ 1063,22 διότι γάρ
989,10 1114,23 1291,2.3
γ ε η ρ ό ς 1349,34
γ ε ι τ ν ι ά ζ ε ι ν 1214,17
γ ε λ α σ τ ι κ ο ς 104,26
γέννημα, τοσαϋτα τών πολύτοκων ζιιίων
γεννήματα 1340,2S
γ ε λ α σ τ ι κ ό ς 266,15
γ ε ν ε ι α ν 427,2
 VERBORUM
γ ε ν ε σ ι ο υ ρ γ ό ς neoplat. 6 2 3 , 3 7 774,20
1122, G
γ ε ν ε α ι ς expl. 775,30 (διάπλασις των κατά
μέρος και διαμόρφωσις) Pbilop. 1141,27
γενέσεως άρχαί (ορρ. γνώσεως) 11,11 γέ-
νεσις i. e. sublunaris mundus 597,22 τά
έν γενέσει terrena 589,30 625,4 6 9 5 , 5
γένεσις Pannen. 39,28 145,22.28 πόντος
της γενέσεως (Aesculus ex Piatonis Politico
cf. p. 1122,11 not.) 360,31 cf. 7 9 9 , 1
γ έ ν ν α Parraen. 78,15 145,6 162,18 Ein-
ped. 161,5 γενναίος (βά8ος) Plato 148,
14
γ ε ν ν α ν . γεννάσ9αι de liaiiieris 58,31
γ έ ν ο ς expl. 191,14 sqq. τά γένη συμπληρω-
τικά τών ειδών Peripatetici 403,7 (ορρ.
ά'τομον) 490,5 (ilist. ολον) 552,4 (cate-
goriaruin) 72,19
γ ε ω μ έ τ ρ η ς 1186,26
γ ε ω μ ε τ ρ ί α 13,26 510,18 sqq.
γ ε ω μ ε τ ρ ι κ ό ς , γεωμετρικώς 511,7
γ η 9 ε ί ν . ψ μάλιστα γέγηϋεν 1159,4
γ η θ ο σ ΰ ν η Eniped. 158,23
γ ή ρ α ν σ ι ς 417,25
γ ή ρ α ς (έσχατον) 1335,9
γ η ρ ά σ κ ε ι ν 1212,20 των γεγηρακότων 5,1
(έν ήματι) Theocritus 707,27
γ ι γ α ν τ ι κ ό ς (θρασύτης) 1145,4 (έννοια)
1327,5
γ ί ν ε σ δ α ι . το γινόμενον και το ΰ γίνεται ter-
mini (είδος, ίίλη) 215, 14 sqq. γίνεσΟαι
(iliff. γεγονέναι) 1173,35 τό γεγονέναι τό
μεταβεβληκέναι εστίν έκ του μή οντος
980,2 γενητο'ν expl. 1154,6 έγεντο Par-
men. 145,21 γέντο Eniped. 32,10 γίνε-
σθαι expl. Anaxag. 163,20
γ ι ν ώ σ κ ε ι ν . από τούτων τον τόπον έγνωμεν
60S,30 γνωστόν P y t h a g . 181,25
γ λ α φ υ ρ ό ς (θεώρημα) 641,14
γ λ ε ύ κ ο ς 687,6
γ λ ί σ χ ρ ο ς 144,25 γλίσχρως μ,ετάγειν 88,11
γ λ ώ σ σ α (σαλπίγγων) 681,8
γ ν ώ μ η , γνώμας κατέϋεντο slatueruvt Pal-
men. 3 9 , 1 γνώμαις ονομάζειν Paruieu.
30,23 γνώμην πάσαν ίσχει Anaxag. 156,
20 γνώμην εχει νους Anaxag. 177,1
γ ν ω μ ο ν ι κ ό ς . γνωμονικώς i. e. δίκη ν γνώ-
μ,ονος 457,18
γ ν ώ μ ω ν geoni. expl. (i. q. περιττοί) 1265,
28
γ ν ω ρ ί ζ ε ι ν ορρ. έπίστασ&αι 16,5
δεοάηχε 1383
γ ν ώ ρ ι μ ο ς , γνωριμ,ώτερος 15,12
γ ν ώ ρ ι σ μ α 33,5
γ ν ώ σ ι ς . γνώσεως άρ/αί 11,12
γ ν ω σ τ ι κ ό ς (δύναμις ψυχής) 1,10 5,7 (πε-
ρίληψις) 1277,33
γ ο μ φ ί ο ς (sc. όδοΰς) 271,1
γ ό ν ι μ ο ς δύναμ.ις 233,1 (ύδατος) 36,10
γ ο ν ι μ ό τ η ς 503,31
γ ο ρ γ ό ς , γοργώς 211,1 442,34 808,18
γ ο ϋ ν in exemplo 438,27 γοϋν φησιν 40,19
i. q. γε 38,6 4 5 , 3 0 3 0 3 , 8 γοϋν tarnen
22,19 778,23 κ α ι . . . γοϋν 197,10
γ ρ α μ μ α τ ι κ ε ΰ ε σ θ α ι 1168,31
γ ρ α μ μ α τ ι κ ό ς γράφει τό Δίωνος όνομα 385,
18 — cognomen Ioannis Pliilopoui cf.
Ind. nom. s. Ioannes
γ ρ α μ μ ή f/ΐσις στιγμής 7 2 2 , 2 8 (αυτό του
μεγέθους εκτίθεται) 936,6 (ατομος) 492,2
Xenocratis 140,12
γ ρ α φ ε ύ ς Emped. 160,1
γ ρ α φ ή , έν γραφαΐς καταλιπειν 23,32 lectio
44,22 saepe
γ ρ α φ ι κ ό ς 481,33
γ υ ϊ ο ν . γυία τά σώμα λέλογχε Emped. 1124,
14 ήελίοιο ώκέα γυία limped. 1 1 8 3 , 3 0
Hieiiibrum genitale Emped. 382,3
γ υ μ ν ά ζ ε ι ν τους άκροωμένους 1012,23 τό
άςίωμα 1302,10 γυμ-ναστικώς άποδεικνύ-
ναι 1205,25 139,3
γ υ μ ν ό ς (ή Ολη) 480,11
γ ω ν ι ο ϋ ν 180,24 γεγωνιωμένου 181,34
ο α ί ε ι ν . δεδάσθαι Üiog. Αρ. 152,13
δ α ι μ ό ν ι ο ς 'Αριστοτέλης 1359,5
δ α ί μ ω ν P a n n e n . 31,14 34,16 39,16
ό ά κ ν ε ι ν . δάκνων λόγος 52,15
δ α κ τ υ λ ι α ί ο ς (ά'ν9ρωπος) 1332,9 (διαίρεμα)
495,35 (μέγεθος) 497,8 (υψος) Straten
916,22
δ α μ ν ά ζ ε ι ν . δαμη coiwinvatur P a n n e n . 135,
21 143,31 244,1
δ α π α ν α ν τοσούτους λόγους 1146,20 1148,19
γρόνος δαπανασθαι 8 2 8 , 2 8 δαπανωμένου
του έπιπέδου (geom.) 55,6. 20
δ έ. ει τις δέ 1 1 7 , 3 0 χαΐ οί μή έκ τών
τεσσάρων δέ στοιχείων 1331, 17 δέ τε
vers. Pytliagor. 1102,22
δ ε δ ά η κ ε Emped. 1 5 8 , 2 4 δεδαώς limped.
160,2
 1384 δείγμα
δ ε ί γ μ α 787,25
δ ε ι κ ν υ ν α ι cum partie. 544,27 639,23 saepe
δ ε ι * τ ι * (i ς 546,24 c. gen. infin. 341,28
δ ε ϊ ν . παντός έδεϊτο P a r m e n . 4 0 , 6 έχάστη
δεϊται την φύσιν . . . έπεσκέφθαι 4, 19
λαμβάνειν . . . δεομένους 5 , 1 0 cf. 1 3 7 , 1 8
1 8 4 , 3 5 2 7 0 , 1 2 . 1 5 3 7 0 , 1 6 6 2 4 , 2 8 où
δέομαι πάλιν ένοχλεΐν 1 1 5 9 , 1 8 δέον με-
ταβήναι 1226,13 ώς δέον ί ν 1096,4
δ ε ι ν ό ς (i. e. δϊνος) Democritus 327,24
δ ε κ α π λ ά σ ι ο ς 1015,7
δ ε κ ά ς P y t h a g . 499,16
δ ε κ α τ ά λ α ν τ ο ς (βάρος) 1104,9
δ ε κ α τ η μ ό ρ ι ο ν 672,7
δ ε κ α χ ώ ς 72,4 118,7
δ ε κ τ ι κ ό ς i. q. περιέχων 561,14
δ έ μ α ς P a r m e n . 30,25 3 9 , 3 . 7 180,3 Emped.
382,2
δ έ ν δ ρ ο ν . δένδρεα Emped. 159,22 160,6
δ ε ξ ι ό ς , δεξιόν P y t h a g . 181,26
δ έ ρ κ ε σ θ α ι E m p e d . 158,20 159,13 188,26
δεσμός Palmen. 3 0 , 8 39,27 40,4 79,32
145,27 Platonicus 1337,27 κρείττονι
δεσμιΰ της αυτών φύσεως, τ η βουλήσει του
θεοϋ P h i l o p o n u s Platonice 1331,24
δ ε ύ ε ι ν . δεόεται Einped. 33,9 159,16
δ ε υ σ ο π ο ι ό ς (διάθεσις) 859,19
* δ ε υ τ ε ρ φ δ ε ί ν . δευτερφδουμένας μονάδας Pla-
tonicorum 4 9 9 , 3 5
δ ή . καί γαρ πρός δή τον ούτως άποροϋντα
1290,11 είς δη την τούτου κατασκευήν
1321,24 οϋτω δή in apodosi ad 115,23
ούδέ δή E u d e m u s 702, 19 άναλαβόντες
δη πάλιν E u d e m . 710,35 ό'θεν δή Eude-
mus 708,16
δ η λ ο ν ό τ ι scilicet 15,9 saepe
δ η λ ο ΰ ν significare δηλοί το ά'χρι του τέλους
τό άχρι τοϋ τίνος ενεκα 306,25
δ ή λ ω μ α D a m a s c i u s 779,15
δ η λ ω τ ι κ ό ς τίνος 314,24 752,24 (ώς) 13,23
δ η μ η γ ο ρ ί α (τοΰ δημιουργού Platonici) 1360,
38
δ η μ η γ ο ρ ε ϊ ν 1337,22
δ η μ ι ο υ ρ γ ε ϊ ν 626,13 704,21 1327,3
δ η μ , ι ο ύ ρ γ η μ α plur. 1360,1
δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ό ς 24,6 32,2 36,12 (νους) Pla-
tonice 2 2 3 , 1 7 461, 14 (είδη) 6 1 8 , 3 0
(πρόνοια) 704,23 (νόησις) 1337,28
δ η μ ι ο υ ρ γ ό ς Iamblichus 794,14 Platonice
704,7 1122,8 1327,2 sqq. (θεός) 1330,
37 1337,21 sqq.
I INDEX
δ η μ ο τ ε λ ή ς (θυσία) E u d e m u s 708,11
δ η μ ώ δ η ς 295,12
δ ή π ο τ ε . τί δ. 530,25 1363,12
δ ή π ο υ 633,20
δήπουθεν Ιο. Philoponus 1158,10.17
1333,6
δ ι α μέσου άτμοϋ (durch Vermittlung) 380,1
τό δι' αί»τό κινειν (ορρ. το αΰτω κινεΤν)
Eudem. 1234,3
δ ι α β ά λ λ ε ι ν reprehendere 529,15
δ ι α β α σ α ν ί ζ ε ι ν 259,9
δ ι α β ι β ά ζ ε ι ν την ψυχήν 362,21
δ ι α γ ί ν ε σ θ α ι c. adverbio 261,4
δ ι ά γ ρ α μ μ α geom. 511,16 E u d e m u s 61,2
δ ι α γ ρ ά φ ε ι ν discribere 630,14 delere 428,2
δ ι α γ ώ ν ι ο ς (γραμμή) math. 62,28
δ ι ά δ ο σ ι ς 1349,1 (τροφής) 661,12
δ ι α δ ο χ ή 160,18 1046,16 (ανθρώπων) 492,
31
δ ι α ζ ε υ κ τ ι κ ό ς (σύνδεσμ-ος) 565,29
δ ι α θ ε ρ μ α ί ν ε ι ν 5,17
δ ι ά θ ε σ ι ς 113,12 (σχημάτων) 2 8 , 2 2 (οίον
σχήμα, γνώσις) 445,32
δ ι α θ ι γ ή Democriti 28,18 180,19
δ ι α ν ο η τ ι κ ό ς 18,15
δ ι α ι ρ ε ί ν τους μίαν λέγοντας είς τό άπειρον
καί τό πεπερασμένον sc. την μίαν λέγοντας
21,34 διηρήσθαι κ α τ ' είδος et δυνάμει
577,3S διαιρετόν P a r m e n . 145,23
δ ι α ί ρ ε μ α (de forma cf. Buresch Philologi
5 1 , 1 8 9 2 , 9 1 sq.) 455,32 492,16 494,32
δ ι α ί ρ ε σ ι ς της φιλοσοφίας 1 , 4 (dist. πρόσ-
θεσις) 491,28 (πάθος των σωμάτων άπολ-
λϋσα την Ενωσιν) Proclus 612,22
δ ι α ι ρ έ σ ε ι ς calegoriae E u d e m u s 7 4 , 2 1 97,
19
δ ι α ι ρ ε τ ι κ ό ς , τό διαιρετικόν partido 3 7 , 1 3
38,14 etc. 4 8 3 , 3 4 662,3 722,16 τ φ διά
πλειόνων λεγομένφ διαιρετική 571,19
δ ί α ι τ α lis 1329,8
δ ι α ι τ ά ν τοις λόγοις diiudicare 2 6 9 , 3 3 491,9
653,5
δ ι α ι ώ ν ι ο ς Iambi. 794,23
δ ι α κ α θ α ί ρ ε ι ν 439,5
δ ι α κ ε ϊ σ θ α ι ν. διατιθέναι
δ ι ά κ ε ν ο ς ad Democriteos alludens l a m -
bliehus 6 3 9 , 3 0
δ ι α κ ο μ ι δ ή 655,33
δ ι α κ ο ν ε ϊ ν med. 655,31
δ ι α κ ο π ή (της συνεχείας) 1312,18
δ ι α κ ό π τ ε ί ν την συνέχειαν 6 9 1 , 3 1 ήρεμία
 VERBORUM διασχοπεΐν 1385
διακόπτουσα την συνέχειαν 1 3 0 4 , 3 0 κί- δ ι ά λ λ η λ ο ς (δεϊξις) 930,22
νησις διακόπτεται 7 2 6 , 2 5 διακεκομμένη διαμαρτάνειν 1139,23
χίνησις (ορρ. συνεχής) 302,3 1043,26 1260, ό ι α μ ά χ ε σ θ α ι πρός τι 647,18
14 διακόπτεται ή μεταβολή (ορρ. συνεχή;) διαμείβει·/ 628,22 tmesi sciunctura P a r -
1275,40 εί διακοπείη (κίνησις) Strato men. 146,14 Empecí. 159,26
711.10 δ ι ά μ ε τ ρ ο ς Eudein. 61,8 (κόσμου) 511,16.
δ ι α κ ο σ μ ε ί ν A n a x a g . 156,26 177,5 33 (ασύμμετρος) 1083,2
δ ι α κ ό σ μ η σ ι ς 1 5 7 , 5 174,12 461,11 6 2 6 , 3 4 δ ι ά μ ο ρ φ ο ς E m p e d . 33,12 159,19
793,35 794,15 1277,33 διαμορφοΰν. διαμεμόρφωται 1147,29
διακοσμητικός, διακοσμητικά αίτια 287, δ ι α μ π ε ρ έ ς Emped. 34,2 158,6. 1 1 . 3 0 160,
15 20 1125,1
διάκοσμος 36,15 147,19 160,22 793,32 διαμφιβάλλειν 1172,26
P a n n e n . 39,8 (νοερός) Platonice 404,23 διανάστασις είς τι 274,1 289,34 415,14
δ ι α κ ρ ί ν ε ι ν (άπό) 804,13 (τό σημαινόμενον) άπό τοΰ είναι προς τό ένεργεϊν 420,33
658, 22 (ορρ. συγκρίνεϊν) 25, 26 (ορρ. δ ι α ν έ μ ε ι ν τήν διαφοράν 209, 34 (κόσμον)
συγκρίνεϊν, dist. έκκρίνειν) 1120,21 την Orpheus 641,32
όψιν (ορρ. συγκρίνειν) 4 4 4 , 2 4 διακρίνε- δ ι α ν έ μ η σ ι ς 260,36
σ9αι τους κόσμους 27,16 101,9 τ ω δια- δ ι α ν ι σ τ ά ν α ι med. διαναστάντες (mane) sur-
κεκριμένο,) (coni, τω διαστατιΐ) raathem. gentes 707,12 cf. 1 1 9 1 , 1 7 διαναστάς
2,2 τ α ; διακεκριμένος κατηγορίας 120, siirijeus cid demonstratìonem 1357,6
25 (διάκοσμος) 147, 19 διακεκριμένοι; δ ι α ν ο ε ί ν . διανοητός (syn. μα9ημ.ατικός) 475,
147.11 διακρίνειν Empecí. 31,23 Ana- 24
xag. 1 5 6 , 1 0 . 2 5 157,2 1 6 3 , 7 . 2 2 . 2 3 165, δ ι α ν ό η σ ι ς (ψυχής) 268,15
32 177,4 (τήν ενωσιν) Damasc. 798, δ ι α ν ο η τ ι κ ό ς (παρακολοΰίίησις) 707,19 (μά-
30 sqq. θησις) 1250,3
διάκρισις (ορρ. σύγκρισις, (list, εκκρισις) δ ι α ν ύ ε ι ν 707,15 1010,23
1120,23 (ορρ. ενωσις) 34,8 1124,3 sqi|. δ ι α π α ί ζ ε ι ν 100,2
(είδητική, νοητή) 8 8 , 1 6 . 1 7 (νοερά) 34, δ ι α π έ τ ε σ ! ) α ι . διέπτη Emped. 158,5
27 136,19 148,11 177,7 3 5 9 , 3 0 (τών δ ι α θ λ α σ τ ι κ ό ς 445,28
ειδών) 100,25 (κοσμοποιός) 1153,25 διαπορευεσθαι. διαπορευτός 470,4
διάκρισις Emped. 2 5 , 2 3 31,28 154,33 δ ι ά π τ υ ξ ι ς τοΰ όρισμοΰ 4 3 8 , 3 σύνοδον διά-
A n a x a g o r . 301,10 P l a t o n i c a 101,15 cf. πτυςίν τε γενέσΒαι αίσης E m p e d . 161,20
406,7 (τοΰ άπειρου) A n a x a g . 27,12 δ ι α ρ ί ί ρ ο ΰ ν explicare 17, 17 3 7 , 9 208, 14
διακριτικός 119,25 (κίνησις) 1050,15 260,36 386,6 515,10 520,15 039,11 921,
(λευκόν) 272,33 •lb 9 7 8 , 1 9 1 0 3 7 , 2 (τι περί τίνος) 333,
δ ι α λ α μ β ά ν ε ι ν ό'ροις 34,12 (στάση) Strato 32
711,11 pass. 726,25 δ ι ά ρ » ρ ω σ ι ς 16,33 18,19 601,11 607,25
δ ι α λ α ν θ ά ν ε ι ν τήν αΐσ9ησιν 1196,8 1205,12
δ ι α λ έ γ ε σ θ α ι (βραχέα) 71,11 δ ι α ρ ι θ μ - ε ϊ σ θ α ι 633,29
διάλειμμα 873,6 δ ι α ρ κ ε ί ν 1259,23 (εις τον άπειρον χρόνον)
διαλείπειν. διαλείπων (ορρ. εις συνεχής) 1327,25 sqq.
1043,22 διαρκής, διαρκέστερο·; 607,11
διαλεκτικός 49,9 διαλεκτική 7 2 , 1 def. δ ί α ρ μ , α τής υποστάσεως τό μέγεθος 109,34
476,26 διαλεκτικώτερον 476,26 δ ι ά ρ ρ ι ψ ι ς (μορίων) lJamascius 625,14 (θέ-
διάλεκτος φωνή στοιχειον τής διαλέκτου σεως) idem 625,32 636,23 774,17
472,6 έν διαλέκτω τά γράμματα (Euile- δ ι α ρ τ ά ν . διηρτημένα άπ' αλλήλων 95,27
rn lis) 10,15 δ ι α σ α λ ε ύ ε ι ν concutere íuetapl). 46,20
διαλιμπάνειν 729,29 δ ι α σ α φ ε ϊ ν Euderaus 115,26 120,8
δ ι ά λ λ α ξ ι ς μιγέντων Emped. 161,19 180,30 δ ι α σ ε ί ε ι ν . διασειομένης τής γενέσεως 422,6
235,23 δ ι α σ κ ε υ ή logice 1014,1
δ ι α λ λ ά τ τ ε ι ν Em peil. 32,25 δ ι α σ κ ο π ε ί ν . διασκοπήσαι 528,11
 1386 διασχορπίζειν I INDEX

δ ι α σ κ ο ρ π ί ζ ε ι ν disicere 640,4.8 διδόναι. διδοΰσι (i. q. διδόασι) 3 6 0 , 3 1 δε-

διασπάν. φύσει βιεσπασμένα τά ίιπό σελήνην δόσθω 6 7 7 , 2 6 ώς δεδομέναις χρήται 9,
531,5 12 cf. 2 0 , 3 2
δ ιασπασμός 88,24 136,30 230,20 461,21 δίδυμος, δίδυμοι zodiaci 629,31
(έν τοις σώμασιν) 5 3 7 , 3 4 (de ΰλιχη δια- δ ι ε γ ε ί ρ ε ι ν είς ένέργειαν 4 5 0 , 1 1
στάσει) 6 2 3 , 1 9 (είς άπειρον) 6 4 0 , 3 5 διείδεσθαι. ήελίοιο διείδεται (discernitw)
δ ι α σ π α σ μ ό ς Porphyr. 2 3 1 , 2 4 neoplatonice ώκέα γυια Emped. 1 1 8 3 , 3 0
625,12 755,16 774,15 δ ι ε κ π ί π τ ε ι ν 6 9 3 , 1 4 Strato
διάστασις 4,1 252,11 449,16 (duplex) διέκπτωσις 693,28
6 3 5 , 2 8 sqq. (triplex) 5 3 1 , 1 0 διεξίέναι. διεξιτητόν το άπειρον Philop.
διαστατικός. διαστατικώς 147,27 1179,23 διεξίτητος 4 7 0 , 3 1
διαταράττειν 753,9 διεξοδεύειν. διεξοδευτός 4 7 0 , 4
διαστέλλειν ßiqi το ΰγρόν Strato 693,16 δ ι έ ξ ο δ ο ς 4 7 0 , 6 . ( 1 6 ? ) 23. 26
interpungere 70,18 med. dividere 243,1 διερείδειν 640,4
279,17 διερευνάν 610,12
δ ι ά σ τ η μ α 1 0 1 0 , 2 2 sqq. (μαίίηματικόν άνευ δ ι ε ρ ό ς Anaxag. 3 4 , 2 3 156,6 157,1 179,3.4
της ύλης) 658, 1 (σωματιχόν) 596,28 181,5
(κενόν) 4 , 3 (τρίο) 5 2 9 , 3 0 (τετραχώς) διευχρινείν 773,14
623.14 δ ι έ χ ε ι ν πλείστον άπ' άλλήλων Emped. 161,4
δ ι α σ τ η μ α τ ι κ ο ς. διαστηματικώς Proci us δίζησθαι. διζήσεαι Parmen. 145,6 162,18
613,28 δ ί ζ η σ ι ς Parmen. 7 8 , 6 117,6 135,22 144,1
δ ι α σ τ ο λ ή interpunvtio 936,29 244,2 650,13
διάστροφος 385,14 δ ιή γ η σι ς (pass, τών αγώνων) 8 7 5 , 2
διάταξις 616,12 δ ι η & ε ί ν Eudemus 6 6 2 , 2 9
δ ι α τ ά τ τ ε ι ν med. περί τίνος 693,11 795,10 διηνεκής Uainascius t>25, 17 διηνεκώς
διατείνειν med. contendere 148,19 331,23 1147,3
620,33 διίέναι. 8 (accus.) δίεισι τά κινούμενα 6 2 0 ,
διατείνεσθαι Damascius 778,27 826,33 26
1 1 3 6 , 3 0 1141,6 1143,6 * δ ί ι ξ ι ς 18,9 6 2 3 , 1 1 6 2 2 , 2 1
διατέμνειν. χακ-ζσι διατμηθέντ' Έρίόεσσι δ ι ι σ τ ά ν ε ι ν (sic) 1186,4 διέστησεν τόν λί-
Euaped. 1124,15 θον ή συκή 1 1 9 7 , 1 0 diatinyutre: διαστή-
διατιθέναι. λόγος διάκειται οΰτως 6 0 1 , 1 σας το όντως δν καί το γινόμενον 1 3 5 9 ,
διατύπωσις 627,36 10 eadetu significatione med. 11,24
διάφερειν. τί ούν διέφερε τούτο ειπείν η τριχη διεστάναι 5 2 9 , 3 3 saepe διαστατή
147,1 ταύτα (acc.) διαφέρετον 1155,24 σωμάτων ΰπόστασις 1359,24 230,11 δια-
διάφερειν ήκερ 6 6 5 , 9 διαφέρεσί)αι περί τι στατόν μαθηματικού 2 , 2 (τριχ^) 2 2 8 , 2 3
diffene 29,4 338,4 διαφερόμενον αυμφέ- (ορρ. άδιάατατος) 3 1 7 , 2
ρεται Plato 50,17 δ ί κ η et τύχη 3 6 0 , 1 3 διδόναι δίκ7;ν καί τίσιν
δ ι α φ ο ρ ά (ποιότης, ε(δητική) 2 2 7 , 5 690,13 άλλήλοις Anaximauder 24,19 Δίκη Par-
(ορρ. κοινότης) 18,7 men. 7 8 , 2 3 adv. δίκην άλογων I. Phi-
διαφορείν. διαφορείσθαι (ορρ. ενα είναι) lopon, 1165,2
δ ί κ ρ α ν ο ς Parmen. 117,9
886.15
δίμοιρον 455,31
δ ι α φ ό ρ η σ ι ς (έν τψ σώματι) 1191,29
δ ί ν η Emped. 3 2 , 1 4
διαφορητικός 343,2
δίνησις 1053,6
δ ι ά φ ο ρ ο ς (ορρ. αδιάφορος) 7 2 1 , 1 5
διαφύειν. διέφυ Emped. 2 6 , 1 158,2.5.9. δ ivo ς Anaxagor. 3 8 6 , 2 4 ν. δεινός
16 161,17 διαφύντος Emped. 33,27 δ ι ό in apodosi 4 6 7 , 2 3
δ ι α φ ω ν ί α (την αύτοϋ προς αυτόν) 1145,6 διόγκωσις 636,23
διαψεύδεσθαι 1098,15 Eudemus 116,1 δ ι ο δ ε ύ ε ι ν 660,16
δ ί δ α ξ ι ς expl. 4 4 4 , 3 3 δίοδος 693,22 (fort, διέςοδον) 4 7 0 , 1 6
δ ι δ ά σ χ ε ι ν expl. 4 4 4 , 3 3 διόπερ 1305,35
 VERBORUM δ ο 3 / .α τ α ν ό η τ ο ς 1387

δ ι ο ρ θ ο ΰ ν emendare 4 5 , 1 0 3SÓ,10 ( i . q . διορ- δοξαστικός 18,16 δοξαστικώς ( ο ρ ρ . απο-

θ ο ΰ ν τ α λέγειν) 2 9 8 , 1 7 δεικτικής) 527,9
ò ι ό ρ 9 ω σ ι ς. διόρ&ωσιν έπάγειν τινί 6 9 2 , 1 7 δουλεύειν 360,22 ή κίνησις δουλεύει rjj
δ ι ο ρ ί ζ ε ι ν med. 358,29 διωρισμένως 1315, φύσει S y r i a n t i s 6 1 9 , 2
28 δ ρ α ν (εις τ ι ) 183,18 204,32 (τι) 4 1 1 , 1 1
δ ι ο ρ ι σ μ ό ς 6,16 309,18 450,3 774,15 1088, (τί ε!ς άλλο σ ώ μ α ) 1 0 5 8 , 1 7 έκαστη ρανίς
16 εδρασέ τι εις τ η ν πέτραν 1 1 9 8 , 3 7 med.
δ ι ό τ ι i . e. διά τ ί ( c a u s a e f f i c i e n s ) : διότι γάρ το 401,19
τοιαίδε ol προταθείς 3 6 8 , 2 9 δ ρ ά σ ι ς (ορρ. πεϊσις) 1176,13
διοτιδήποτε 50,20 δραστήριος, είς τό δραστήριον άπεϊδεν 3 6 , 9
διοχετεύειν 337,36 δ ρ α ' τ τ ε σ θ α ι του υποκειμένου 1063,31
διπηχυαΐος 496,23 δ ρ ε π α ν ί ς (όρνεον ο καί κεγγρίδα καλοΰσιν)
διπλασια'ζειν 5 5 , 5 57,21 470,12
δ ι π λ ά σ ι ο ς ex pl. 1 0 8 7 , 2 0 (κίνησα) 1034,18 δριμύς λόγος 5 2 , 14 δριμέως άπορεΐν 4 6 7 ,
διπλασίων iiixta διπλάσιος, το διπλάσιον 35 (προσφέρειν τ ά έ-Γχειρήματα) 7 0 0 , 1 1
μέγεθος διπλασίονα δύναμιν εχον 1341,27 (έπιχειρεϊν) 7 5 5 , 3 0 773,1G
(cf. ν. 3 0 ) δρομεύς 763,13
δ ιπ λοη 3 1 8 , 14 407,29 421,28 561, 29 δρομικός 1062,20
(ψυ/ί,ς) 824,16 ο υ ά : αόριστος P l a t o n i c a 1 5 0 , 1 3 1 5 1 , 1 2 4 5 4 ,
δ ί π ο υ ς 939,21 8 sqq. 499,4 Pytliag·. 181,28
διττός, τό δισσόν P l a t o n i s l í u d e i m i s 9 8 , 1 δυναμικός, δυναμικώτερον Philop. 1335,
115,27 120,9 37
ò l y a τέμνειν (gcoiu.) 5 4 , 2 4 sqq. δί/α φο- δ ύ ν α μ ι ς σύμφυτος (ελκτική, κ α β ε κ τ ι κ ή , άλ-
ρεύμενα ( E m p e i l . ) 25,30 1318,26 δί/α λοιιοτική, άποκριτική) 1190,21 τελεία
των Empeil. 26,3 158,18 (ορρ, ατελής) 1 1 3 8 , 2 9 δυνάμει συλλογί-
δι χ η 600,29 ίεσδαι 5 0 1 , 1 0 5 3 5 , 1 4 δυνάμει δ ι χ η διαι-
διχοτομείν 62,25 ρείται 4 9 2 , 2 0 δύναμις ( d i s t . τό δυνάμει)
δ ι / ο τ ο μ ί α 138,3si|(|. 455,22 5 0 8 , 2 3 1015,5 400,28 δυνάμει (ορρ. ένεργεία) ov et μ ή
' 1289,7.8 öv e x p l . 2 4 1 , 2 s q q . τό δυνάμει καί ένερ-
δίωσις 1050,9 sqq. γει'α e s p i , a Plotino in peculiari libro
δνοφεϊν. δνοφέοντα (ομβρον) l i m p e d . 33,11) 3H8, 3 2 s q q . δυνάμει (mathcm.) lindem.
159,17 61,7 (omis.sum) 6 6 , 1 n . κ α τ ά τ η ν δύ-
δοχείν s u p p l . είναι S 4 , 2 0 281,14 372,9 ναμιν e x p l i c . 2 5 2 , 2 7 s q q .
571,33 581,23 645,27 -/.ατά τό δοκούν όυναμοΰν 913,31
130,1 τί γάρ κ ω λ ύ ε ι δόςαι ποτέ τιίΐ νιί δύνασίίαι. τό δε "γένεσιν κ τ λ . " δύναται ώς
στήσαι K u d e m u s 1185,12 ίσον είρήσ9αι τιίΐ " ε τ ι κ τ λ . " 1202,5 ίσον
δόκησις 901,6 idem significare 552,35 (inathem.) Eu-
δολι/αίων (θεοί) Empeil. 33,17 159,24 dein. 6 3 , 1 0 (ίσον) m a t l i e m . 6 7 , 3 4 (τετρα-
160,8 πλάσιο·/) 6 7 , 3 4 δυνατιί) αδύνατον ο ύ χ επε-
δονεϊν. δονεϊσίΐαι i. q. όινεϊσίΐαι 1 1 2 , 1 9 ται 1225,32
ό ό ς α (clist. γνώσις) 13,1 Panueiiidis 25,16 δύο. δυεΐν 1 2 3 8 , 2 6 1 2 4 2 , 2 9 etc.
30,16. I S (βρότειαι) P a n n e n . 38,31 146, δ υ ς syliaba piothetica expl. 343,26
24 (μετ αίσϊήσεως) Plat. 2 6 , 2 5 (συγ- δυσαλλοίωτος 149,9
κατα'θεσις φαντασίας) A l e x a n d e r 1204,1. δ υ σ α ν τ ί β λ ε π τ ο ς gravis 466,31 cf. S y r i a n .
35 p. 9331127 (λόγος) 1012,28
δ ο ς ά ζ ε ι ν (dist. έπίστασίαι) 13,10 δυσδιαίρετος 677,29
δ ο ξ α σ τ ό ν (ilist. γνωστόν) 1 3 , 3 3 8 , 2 6 146,27 δ υ σ δ ι ά κ ρ ι τ ο ς 638,26 639,6
δοξαστά P a r m e n i d i s 87,5 δ υ σ ε ς ώ ¡t η τ ο ς 677,29
δόξασις 26S,15 δ ύ σ ε ρ γ ο ς προς τό δέχεσθαι 2 2 9 , 2 6
δόξααμα 610,18 790,26 1122,12 Iain- δυσκατάληπτος 565,1
blichus 639,31 δυακατανόητος 638,31 888,13
 1388 δυσκίνητος
δ υ σ κ ί ν η τ ο ς 25,11 δυσκινητότερος 150,32
δ υ σ κ ο λ ί α , δυσκολίας παρέχειν τοις λύειν
έπιχειροϋσιν 1012,27
δ υ σ κ ρ α σ ί α 352,34
δ ύ σ λ η π τ ο ς 434,22 523,28
δ υ σ μ ε τ ά β λ η τ ο ς 25,11
δυσόρ ιστός (ορρ. εϋόριστος) 481,32
δ υ σ π ά θ ε ι α 692,24
δ υ σ π α θ ή ς 606,27
* δ υ σ σ υ ν α ί σ θ η τ ο ς 1272,13
* δ υ σ σ υ ν ε σ ί α 1147,9
δ υ σ χ ε ρ α ί ν ε ι ν πρός τι 824,26
δ υ σ χ έ ρ ε ι α 523,27
δυσωπεϊν. έμέ δυσωπεϊ 616,29 αυτόν
δυσωπεϊ τό — παθείν 1334,39
δ υ ω δ ε κ ά ς 499,37
έάν. αν (i. q. έάν) λίγοι = εί λέγοι 113,31
cf. αν
έα ρινός (τροπαί) 875,22
έ α υ τ ο ΰ . καθ' αί>τό i. q. πρώτως 536,8 καί}'
αυτό cxpl. (ορρ. κατά συμβεβηκός) 267,5
neglegentius positum 266,8 n. saepe cf.
έ* των καθ'αυτό υπαρχόντων 1305,25 et
έκ τών κ α ί αυτά υπαρχόντων ibid. 16. 33
έφ' έαυτόν γινομένου (de numero quadrato
36) 58, 31 τό πιστόν άφ' έαυτοϋ (i. e.
αύτόπιστον) 1205,24
έ β δ ο μ ά ς νοερά Prodi 616,27
έ γ γ ί ν ε σ θ α ι 445,32 513,27 (ορρ. άπογενέ-
σθαι) 228,13
ε γ γ ο ν ο ς nepos 510,3
έ γ γ ρ ά φ ε ι ν κύκλον, πολύγωνον κτλ. (geom.)
54,20 sq. 67,19 sqq. 466,13
ε γ γ ύ ς (coni, όμοιος) 1195,29 έγγυτέριο 968,
25. 28 (προσιόντες τη έπιστήμη) 17, 23
(τοίς χρόνοις οντι) 68,33 πορρώτερον
καί έγγύτερον 323,24 έγγύτατα αίτια
220,2
έ γ κ α λ ε ϊ ν τΐ τινί 36,25 51,19
ε γ κ α ρ π ο ς 168,22
έ γ κ α τ α μ έ ν ε ι ν 608,24
έ γ κ ε ν τ ρ ί ζ ε ι ν (φυτά) 878,20
έ γ κ ε ρ α ν ν ύ ν α ι Alexander 692,3
έ γ κ έ φ α λ ο ς . τον έγκέφαλον έν ταις πτέρ-
ναις εχειν proverbimi) 645,13
Ι γ κ λ η μ α 107,31
ε γ κ λ ι σ ι ς του ζψδιακοΰ 1263,20
έ γ κ ο σ μ ε ϊ ν (pass.) 28,21
I INDEX
έγκόσμ,ιος 966,1
έ γ κ ρ ί ν ε ι ν 735,8 όπερ ύγιέστερον καί δ
Αλέξανδρος έγκρίνει 1224,37
έ γ κ ύ κ λ ι ο ς Geminus292,28 (περιφορά) 786,
32 κύκλος τό έγκύκλιον άπαν 1357,17
έ γ χ ε ι ρ ε ϊ ν τοις άδυνάτοις 176,15 cf. 2
ε γ χ ρ ο ν ο ς 461, 12 638,32 737,36 781,26
'ΐ 155,17
έγώ. τών παρ' ήμΐν τροχών 1314,33
έδρα (δλη Piatonis) 223,5 Orpheus 528,19
έ δ ρ ά ζ ε ι ν 528,21 ήδράσθαι Proclus 614,5
έ δ ρ α σ τ ι κ ό ς 1355,6
έθνος, μυρία θνητών Emped. 32,17 33,1.22
έ θ ο ς είναι (c. infin. ?) l'iog. Αρ. 152,24
εί littera E 805,29
εί ευρεθεί (i. q. έάν εύρεθ^) 59,24n. 102,26
127,12 170,33 saepe cf. 676,30 677,22
1302,15 singularité!' εί έκίνει. . . προστεθη
1322,23 εί γίνοιτο, εσται 23,3 367,32
368.6 626,35 678,22 Eudemus 115,21
εί άπολίποις , κινείται 1028,11. 13 cf.
493,21 1012,18 εί άρα elliptice 57,27
εί μη άρα absolute 246, 10 item cum
conjunct. 568,2 εί συγχωρήσοι... ουκ
αν γένοιτο 927,9 εί συγχωρήοι. .. ουκ αν
έκινείτο 1314,5 — εί ούν epanaleptice
(precedente εί) 980, 28 εί δε τοΰτο epa-
naleptice 636,23 εί τις δέ 117, 30
ε ί ό έ ν α ι . άνα-οδείκτως 13,19sq. 14,16 πολλά
είδος principiiim Diog. Αρ. 153,21 ó
γαρ χρόνο; τί μ ' είόέναι ποιεί llenander
740,34 ίστέον ό'τι 1351,29
ε ί δ η σ ι ς 12,22 29 (ή κυρίως) 12,28
ε ί ο η τ ι κ ó ς 88,16 226,30. 36 227,5 229,7
429.7 513,34 538,14 (σώμα) 620,2 (ορρ.
υλικός) 623,8 (διαφορά) 690,13 (ορρ. πα-
θητικός) 774,11 είδητικώς 147,26 774,18
(i. q. κατ είδος) Damascius 798,28
ε ι δ ι κ ό ς (αίτιον) 43,13 είδικώτερον 353,9
ε ί δ ο π ο ι ε ϊ ν (dist. ούσιοΰν) 1081,30 (de
matre) 313,27 pass. 479,22 481,22
519,21 είδοπεποιημένα 273,28. 32
ε ι δ ο π ο ι ό ς (διαθέσεις, ορρ. έπιπολαιότεραι)
1058,3
είδος. (ορρ. υλη) 3,18 Platoiiis 26,6 είδεα
σαρκός Empedocles 32,10 (άλίγκια) idem
160,5 (έκμακτα) idem 161,5 12 aut σύν-
θετον aut ά'υλον 114,14 (κυκλοφορητικόν)
1331,37 — είδος expl. 257,6 sq. (duplex)
276,24 sqq. expl. (ώς διαφόρους ιδιότη-
τα:) 449,26 είδος Democr. 327,24
VERBORUJI ίχαστος 1389

ε ΐ ό ο ς i. q. Kos (cf. Ilesych.) Eraped. 381,35 817.10 hinc explicandum έκ γάρ του μή
ε ί δ ω λ ο ν 137,19 τόόε τόόε γίνεται 833,19 cf. 1305,13 έν τ ω
ε ί δ ω λ ο π ο ι ό ς P l a t o 137,18 Α τοΰ ΓΑ όντι τι (seil, τό Α εστι τι
ε ί'&ε. κινεί γάρ ή,αάς οϋ τά άγα9ά αϋτά τοΰ ΓΑ) 9 8 5 , 1 2 τοιαύτης φύσεως Alex.
ώ ; εί&ε γε, άλλά τά δόγματα 322,4 1347,7 (βιαίου φοράς i. e. βιαίως φερό-
ε ι κ α σ ί α 324,27 6 2 6 , 3 0 1105,0 μενον) 9 1 3 , 2 6 τό όντως δν Eleatarum
ε i κ ο ν ι κ ο ς 224,24 226,36 1155,9 είκονι- 22,26 103,15 sqq. cf. 784,12al. τό όντως
κ ώ ί (Ernp.) 160,24 636,2!) (ορρ. παρα- ôv P l a t o n i c u m 1 3 3 7 , 1 sqq. τό ôv et μ ή
δειγματικής) 1123,2S ôv Leucippi 2 8 , 1 2 τό τί μή ôv (ορρ.
ε ι κ ό ς cf. έοικέναι άπλώς μή ον) 135,17 τυϊ ί ν τ ι vere 4 6 6 , 3
εικοτολογία 18,30 είπερ. άλλ' είπερ ellipt. E u d e m u s 595,8
είκών. ώς εικόνα φοίναι 641,2 sensu P l a - διεζιέναι, άλλ' είπερ άρα διέξεισιν, άπειρον
tonico 626,33 (ορρ. παράδειγμα) 784,13 είναι και τόν χρόνον 1289,22 elliptice
ε ί λ ε ϊ ν pass, a s t r a 2 0 2 , 2 0 άλλ' είπερ άρα, έν άπείροις 1289, 29 cf.
ε'ίλη expl. 3 4 3 , 2 114.11 119,10 121,2 201,13 246,6
είληθερεϊν 343,3 369, 8
ε ' ί λ η σ ι ς expl. 3 4 3 , 2 είργειν P a r m . 7 8 , 6 1 3 5 , 2 2 144,1 145,24
ειλικρινή« 16,26 17,21 είλικρινέστερον 2 4 4 , 2 650, 13
131S, 4 ε'ιλικρινώς 131S, 5 (άκουόμ,ενα) ειρμός, ένα είρμόν σωζειν 313, 18 (της
1 4 7 , 5 131S, 4 φύσεως) 011, 8 (των λεγομένων εις)
ε t λ υ σ ι ς 1220,22 1 1 4 5 , 1 (των τε προηγησαμένων καί των
ειμαρμένη, κατά τινα είμαρμ-ένην ανάγκην επομένων) 1175,37 (της έπιχειρήσεως)
24,6 1257, G
είναι, ήν ό'τε ουκ ήν χρόνος καί εσται ό'τε ε ί ς . σημαινόμενα τοΰ ένός 113,22 sqq. 802,6
ουκ εσται 466, 4 τό ' Ì | ν ' (Anaxagorae) εν τιί) άριδμω expl. 1 1 9 , 1 2 λόγω εν
/ρονικόν 1153,25 ή στη ν dualis 773,6 (ορρ. αριθμώ εν) 118, 20 εν καί δυάς
είναι i. q. έξεϊναι 741, 18 έσσείται Αι- 4 5 4 , 2 0 s q q . Üv Pytliaff. 181,20 2 3 0 , 3 6 s q q .
c h y t a s 786,3 έστω . . . καλεΐσ»αι OOS,10 έκ πλειόνων ένών 504,34 sqq. 8ν τό αυτό
είη (ί. e. ένείη) κινεϊσδαι 1003,20 cum 657, 6
partie. iunetum ut iva η λέγων 472, 1 ε ί ς νέωτα 776, 19
590,1 vol έσόμε!)α είληφότες 1322,33 ε ι σ ά γ ε ι ν τό δισσόν Eudemus 115,27 120,0
saepe τό έόν Parnieiiid. 3 0 , 0 τό έστι (τόν τόπον) 529, IC raed. 8 1 , 5
προσάπτοντες 0 1 , 2 3 έστι γάρ είναι P a r i n . ε ι σ α γ ω γ ή , άκουσας έν είσαγωγαίς (scliolis
80,27 1300,8 έστιν (i. q. έξεστιν) c. dat. isagogici*) 1 1 3 3 , 1 3
et acc. c. inf. simul iunetum 8 0 , 2 6 c. ε ί σ δ έ χ ε σ » α ι Plato 26,21 Melissns 40, 19
accus, c. inf. 72,1 10S5,2G (cf. P o r p h y r . 80,"l2 1 0 4 , 1 0
Qu. Ilom. p. 1 5 7 , 7 Schräder) της είς ε ί σ δ υ σ ι ς τοΰ μή οντος 652, 13
τό είναι (μη είναι) μεταβολής 216,34 ε ί σ η γ ε ΐ σ θ α ι οίκείαν μέίοδον 1 1 4 0 , 1 2
του είναι d u a e notiones 735,31 τό κατά ε ί σ ο δ ο ς 648, 30
την ουσία ν (ορρ. τό κατά την ένέργειαν) είσόκεν (?) e. coni. Emped. 3 3 , 2 5
774,36 οϋδε τό είναι του ίντος δακέκρι- είσπνεΐν 651,27
ται Neoplaton. 7 7 3 , 2 2 τό είναι έχειν εν εισπνοή 1050, IG
τινι 506, 6 507, 20 τό κινήσει είναι de είσρυσις 573, 19
essentia Aristotelice 7 1 2 , 1 6 είναι sub- ε ί τ ε . . . είτε . . . ή 39,24 είτε . . . όέ Emped.
s t a n t i v e : τό είναι των μερών τ ω του ό'λου 158,30 είτε cum coniunct. . . . είτε . . .
είναι 1335, 14 μετά τό εϊ έστι και τί είτε 699, 14
έστιν τρίτον τό δποίόν τί έστι προβαλ- έ κ τοΰ μή τόδε (seil, οντος) 833,19 1305,13
λόμενα 5 3 5 , 4 ac sic saepe έστιν ό'τε άποτμ.ηί}ήναι τά δεξιά έκ των άριστερών
596, 15 oinittitiir έστι saepe post οτι 1334,11
vchit 657, 36 είναι accusativo iunetum έκασταχοΰ 757,24
¿κ του μή τόοε όντο« 814,5 του τι οντος έκαστος, τά κ α 9 ' έκαστα 16, 18 saepe
1390 έχάτερος
έχάτερος. ίίπεκρίθτ) έκατέρως έκάτερα
Pseudoparmen. 3 1 , 7
έ χ α τ έ ρ ω θ ε ν 892, 11
έ χ α τ έ ρ ω ς έχάτερα Pseudoparmen. 3 1 , 6
έ κ α τ έ ρ ω σ ε 36, 13
έ χ α τ ο ν τ α π λ ά ο ι ο ς 1115, 33
έκατοβτιίς (μέρος) 1 1 0 5 , 3 0
έ χ β α ί ν ε ι ν ( m i s ) 232, 34 (εις) 492, 16. 27
έξεβεβήκει (ορρ. ένέμιμνε) Einped. 32,21
έκβεβηχιίί (coni, άνομοειδές) 9 0 0 , 1 1
έ κ β ά λ λ ε ι ν mathematice 6 3 , 2 Eudem. G7,
25 geometrice 510,21 sqq. 605,21 (τα
¿μώνυμα) removere ex ordine 1114,11
ώς ψευδόμενα έχβληθήβεται 1206, 21
έκγίνεαθαι c. inf. 4 0 6 , 8
? χ γ ο ν ο ς της θείας μοίρας 251, 1
έ χ δ έ χ ε σ δ α ι excipere i . e . sequi 3 9 7 , 8 in-
teUegere 3 8 , 25 400, 1 468, 8 544, 5
έκδηλος 639,2 1208,27
έ χ δ ο χ ή captus 428,23 503,11 1165,6 plur.
37,6 72,14
έ χ ε ι Platonice 4 7 6 , 5
έ κ ε ί ν ο ς ad propiora relatum 131, 16 386,
24 n.
έχεΤαε 6 6 6 , 3 0
Ι κ θ ε σ ι ς exposition illustralio 4 9 5 , 1 4 deuion-
monstratio per figuras 937, 6 938, 10.
28 987,15 990,22 1286,58 τ. έκτιθέναι,
έκθετικός
έ κ θ ε τ ι κ ι ΐ ς (παράδειγμα, per dcmonstra-
tionem geometrical!)) 1038,2 έκθετικώς
ποιείται την δεϊξιν 948, 25 cf. Ιχβεΐις,
έκτιθέναι
έ κ θ λ ί β ε ι ν 660, 1
έκκαθαίρειν 1130,3
έκκαιδεκάγωνον 55,3
έ κ κ ε ϊ ί θ α ι ν. έχτιδέναι
έ κ κ ε ν τ ρ ο ς Geminus 292, 16
έ κ κ ι ί π τ ε ι ν της ψυχής τους θυμούς 1070,2
έ κ κ ρ ι μ α Alexander 1 7 3 , 2 5
έ κ κ ρ ί ν ε ι ν pass. Alexander 1 7 3 , 2 5 (τάς
δμοιομερείας) 1 1 2 0 , 2 2
Ι κ κ ρ ι σ ι ς Anaximandri 149,25 Anaxagorae
177, 20 (disi, σύγκρισις χαΐ διάκρισις)
Anaxagorae 1 1 2 0 , 2 3
έ χ λ α μ β ά ν ε ι ν inleUegere 153, 15 686, 29
(έπιπολαίως) 2 1 , 2 0
έ κ λ ά μ π ε ι ν (πρού'πογραφή) ncoplat. 7 7 3 , 2 5
I κ λ α μ ψ ι ς 891,26
έκλέγειν med. 3 9 3 , 7
έ κ λ ε ί π ε ι ν την γένεσιν 4 2 , 5
I INDEX
έ κ λ ύ ε ι ν (auslösen) de vi prohibita 6 6 8 , 3 0
(τήν δύναμιν) 6 6 9 , 7 sqq. pass, (ή σφο-
δριίτης) 1 0 4 9 , 2 6 1 3 4 9 , 1
έκμαιεύεαθαι 786,21
έ κ μ α κ τ ο ς Emped. 1 6 1 , 5 . 12
έ κ μ η ρ ύ ε σ θ α ι de tempore 1155, 18 Da-
masc. 7 8 0 , 3 0
έχμυζάν 647,28
έχνεααμιίς 4 , 3 6
έ χ π ί π τ ε ι ν de ideis 3 9 , 1 1 6 4 3 , 7
έκπνοή 1050,15
έκπυρηνίζειν Aristoteles 660,3 explic.
660,9
έκπυροϋν 1236,5
έ κ π ύ ρ ι υ α ι ς Stoicorum 4 8 0 , 2 9
έ κ ρ ε ΐ ν trans. 5 7 3 , 1 8 έκρεύσει 6 8 1 , 4
έ κ ρ ι π τ ε ι ν pass. (τοΰ οντος) 3 9 9 , 1 0
ίκροια 659,25
έ κ σ τ α σ ι ς 4 1 3 , 3 0 1 2 5 7 , 1 5 («ίπό τοΰ είναι
εις ένέργειαν) 2 8 9 , 2 8 4 5 1 , 6 (χρόνου)
Iambi. 7 8 7 , 1 8 (οόσίας) 8 2 1 , 2 7 άπό τοΰ
όντος 822,24 824,15 Aristoteles 241'>2)
expl. 1030,11
έκστατικός 711,14 το έκστατικόν της
κινήεσως 1 2 4 9 , 8 Aristoteles 7 5 4 , 4
εκτααις 2 3 0 , 2 0 2 3 0 , 2 3 5 3 6 , 2 5 6 9 0 , 2 0
Porphyr. 2 3 1 , 2 3 (coni, διάίτααις) 2 5 2 , 1 1
où τω μεγέθει oùôè Tig έφ' Εν της κινή-
σεως έκτάσει 1 0 3 1 , 2 9 ¿π αυτό ουσα (ή
ϋρεξις μη παρόντος) 1048,11
έκτείνειν. έκτεταμένος έπΐ τα φυσικά
198,30 (έπί πάν) 4 8 1 , 2 0 έκτείνειν (ορρ.
συιτέλλειν) 6 9 0 , 1 1 (την ζήτηαιν) 1 0 9 8 , 1 9
έ κ τ ε λ έ θ ε ι ν Emped. 33,27 1 5 8 , 9
έ κ τ έ ν ε ι α 428,12
έκτιθέναι. έκτεθέντων (?) παραδειγμάτων
55G, 26 de íiguris geometricis (ν. έκ-
θεσις, εκθετικός) 9 3 6 , 6 έκτεθεΐσαι απο-
δείξεις i. e. geometricae 991,21 — έκκει-
οθαι proponi: έκκείσθωσαν 456,22 την έκ-
χειμένην άναλογίαν 1106,23
έ κ τ ο π ί ζ ε ι ν 381,1
έκτ<5ς. τά έκτός (coni, σωματικαι ήδοναί)4,31
έκτρε'πειν (άνέλιξις έκτετραμμένη) 7 7 5 , 3 0
έξέτρεψε τον Χόγον 1 2 5 7 , 9
έ κ τ ρ ο π η 255, 13 (το παρά φΰίιν έκτροπη
τοΰ κατά φΰσιν) 6G7,15 neopl. 774,7 (το
συμβεβηκό; τοΰ προηγουμένου) 1 2 6 2 , 9
έ κ φ α ί ν ε ι ν decere 2 1 , 2 4 ]ιrodere 2 3 , 3 0
έ κ φ α ν ή ς 6 9 4 , 2 8 (πέρατα) 1173,33
εκφανσις 7 4 0 , 2 9 1 0 7 9 , 2 0 1123,19
VERBORUM ένάπτειν 1391

έ κ φ έ ρ ε ι ν memoriae prodere 120,27 έμπεριέχειν 453,11

έ κ φ ε ύ γ ε ι ν τάς ί>πονοίας 6 5 9 , 2 3 έμπεριλαμβάνειν 392,9
Ικφυλος 220,12 έ μ π ί π τ ε ι ν matbem. εις τι 6 4 , 3 0 έμπίπτει
έκφυσαν λίγους 1160,40 δ λίγος τινί 4 , 4
Ιχφυσις 274,1 278,36 289,24 788,18 Εμπλεξις 8 7 8 , 2 5
έκφωνειν. τά φώνηεντά έστι καθ1 έαυτά εμπλεος Parm. 1 4 5 , 2 5
έκφωνοΰμενα 1227,29 έ μ π ο δ ί ζ ε ι ν cum dativo 667,27
έ κ φ ώ ν η α ι ς (των φωνηέντων) 1 2 2 7 , 3 0 έμπόδιος 98,4 Eudemus 9 9 , 2 3 έμπιίδιον
έ * χει ν. οΓον έξεχΰθη διαιτάντι 4 8 7 , 2 4 ίκανόν γίνεται προς τι 5 8 1 , 1 4
I * χ υ σ t s 5 3 8 , 1 . 13 (coni, πάρεσις) ,623,7 έμποδιατικός 673,3
(εις άπειρον) 6 4 0 , 3 3 (άπιστος) 6 4 1 , 2 έ μ π ο ι ε ι ν εννοιαν 5 8 1 , 2 2 (άαάφειάν τινι)
έ κ χ ω ρ ε ϊ ν μάλλον τοΰ ύδατος aquae cedere 5 9 4 . 3 5 7 1 0 , 3 2 1170,10 (πάθος) 1058,4
Anaxagoras 155,23 έξεχώρηαεν εις τό έ μ π ρ ο σ θ ε ν έδειχθη 1255,16. 17
πρόιω 179,5 έ μ π ρ ί ϊ θ ι ο ς (¿δίντες) 2 7 0 , 3 5
έλαιιίπριορος 3 8 3 , 2 8 έ μ π ό ρ ι ο ς (φώς) Prochis 6 1 3 , 4 cf. b 16,8
έλαύνειν. τών εις άκρον φιλοσοφίας έλη- έ μ φ α ί ν ε ι ν χαρακτήρα 9 4 , 8 δέμας έμφαί-
λαχάτιον 16,16 νοντας Emped. 3 8 2 , 2
έλαφρός Parmenid. 180,5 έμφανής 39,19
έλέφας 1 3 4 0 , 2 8 έ μ φ έ ρ ε ι ν (pass.) 3 1 , 3 (τοις βώμαϋιν) 657,
έ λ ι κ ο ε ι δ ή ς (γραμμή) 6 0 , 1 2 28 έμφέρεται διαφορά Eudemus 4 8 , 2 5
ελιξ 8 9 6 , 2 1 έμφερής 502,22
? λ κ ε ι ν (πάντα είς την ύπόθεσιν) 9 6 4 , 1 5 έμφορεϊν. έμφορηθείς 4 1 0 , 7
έ λ κ τ ι κ ó ς (δύναμις) 6 6 3 , 6 1190,21 έμφράττειν. έμφραγείς 410,7
έ λ λ ά μ π ε ι ν pass, neoplatonice 6 1 6 , 1 3 (ή έ μ φ υ τ ο ς Emped. 158,21
ψυχή υπό θεοϋ) 186,26 έμψυχία 421,12
ε λ λ α μ ψ ι ς (είδών) 3 1 4 , 1 3 (άπό της πηγαίας έ μ ψ υ χ ο ς (ορρ. άψυχα) expl. 1059,14 sqq.
ψυχής) 617,11 (θεία) 638,12 (της ψυχής) έ μ ψ υ χ ο ΰ ν oraculum apud Pioclum 6 1 3 , 3 .
965,30 616,1 617,5
έλλείπειν τινός 5 0 4 , 6 έν. ένδεκαχώς τό ίν τινι 5 5 3 , 3 cf. 5 5 1 , 1 5
Ιλλειμμα 334,29 ένάγειν πριίς τι 4 6 0 , 2 0 468,21 472,26
έλλείπειν (i. q. άμαρτάνειν) 179,18 517,4 547,22 (είς τό άπειρον) 466,28
ε λ λ ε ι ψ ι ς (ΐ>περβολή) 1 5 0 , 5 (ορρ. ίιπεροχή) pass, έναγομένους ί)πό της άληίΙείας
1 8 3 , 2 6 453, 12 plur. (ορρ. υπερβολή) 188,6
1276,25 εναγχος de loco modo commemorato 614,
έ λ λ ι π ή ς (λέξις) 1122,26 11
£ λ ξ ι ς 663,4 έναλίγκιος Parin. 5 2 , 2 3 . 2 6 8 9 , 2 2 126,21
έ λ π ί ζ ε t v expectare 1159,5 1168,21 127,31 1 3 7 , 1 6 146,16.30
έλπίς. τίνι έλπίδι φέρεται τό ύδωρ έπί το έναλλάξ. κεραιομένοισιν έναλλάξ Emped.
φθεϊρον 6 0 6 , 2 0 έλπίδες τών ήδέων, τών 32, 18 de vicissitudine principiorum
λυπηρών 1 0 7 2 , 2 4 Empedocleorum 2 5 , 2 4 geometrice 276,
εμβλεψις 521,30 13 vice versa 325,19 1105,4
έ μ β ρ ι θ ή ς Parm. 3 1 , 2 39,7 180,7 έναντίος. έναντία Aristotelis velut είδος
έμβρυο ν 6 2 6 , 1 3 οτέρησις 25, 18 saepe πάν τουναντίον
έμμέθοδος. έμμεθιίδως 264,6 522,31 606.36
529,12 έναντιολογία 28,32 629,25 640,14
έ μ μ ί μ ν ε ι ν . ένέμιμνε Emped. 3 2 , 2 1 έ ν α ν τ ι ο λ ι ί γ ο ς 131,31
ε μ μ ο ρ φ ο ς Theoplirastus 639, 18 έ ν α ν τ ι ό τ η ς plur. Anaxag. 4 4 , 7 s q q .
έ μ ό ς , ubi praecessit φανταζόμεθα, 5 7 3 , 9 έ ν α ν τ ι ο ΰ σ θ α ι πρός άλλήλοος δοκοϋσιν où*
κατά γε την έμήν 7 2 3 , 3 1 έναντιούμενοι 1154,5
ε μ π ε δ ο ς Parm. 3 0 , 7 4 0 , 3 Emped. 3 4 , 1 έναπολαμβάνειν 455,8
158,10 έ ν ά π τ ε ι ν (χορδήν) 8 7 3 , 2 5
1392 ένάργεια
è ν ά ρ γ ε ι α 5 4 , 1 75,7 607,7 δια της έναρ-
γείας λΰσαι τα σοφίσματα 1012,26
έ ν α ρ γ ή ς (άζίωμα) 17,27 (αίσθησις) 49,27
τοσούτον Ιλαβεν έναργές 1326,23 έναρ-
γεστέρου τούτου ίντος του άτόπου 474,25
(το είναι) 978, 29 έναργέστερον προτίθε-
ται 209,5 sim. cf, 1042,9 not. το ένερ-
γέστατον έν τοις ουσι 1012, 23 έναργώς
53.25 74,14 1321,35 (cf. 1324,7. 11)
έναρμόζειν 645,8
έ ν α ρ μ ι ί ν ι ο ς (μίζις) 50,13 έναρμονίως 29,5
έ ν ά ς ή μονάς 504,11
έ ν α χ ώ ς 399,24η.
έ ν δ ε ή ς 40,7
έ ν δ ε ι κ ν ύ ν α ι med. 147, 15 196,32 4 5 0 , 3
457,15 549,12 651,5 1019,22 1267,17
έ ν δ ε ι κ τ ι κ ι ί ς 365,35
έ ν δ ε ί ν infigere εν τινι 421,12 ένέδουν είς
σώμα Plato 1077,8 sq.
έ ν δ ε κ ά π η χ υ ς 714, 12
έ ν δ ε κ α χ ώ ς 553, 2
έ ν δ ε λ έ χ ε ι α 1198,24 ένδελεχείη Choerilus
1196, 35
έ ν δ ε λ ε χ ή ς 7 7 , 3 2 1332,37 expl. το Ιπ
άπειρον 846,12 not.
έ ν δ έ χ ε σ θ α ι έπΐ θάτερα Euderaus 110,10
πώς ένδέχεται... είναι Eudemus 1185,13
ένδεχομ,ένως 345,10
ε ν δ η λ ο ς Anaxag. 34,22 155,28 156,5 157,4
ένδηλότατα idem 27,10 165,4
έ ν δ ι α τ ρ ί β ε ι ν τοις λύγοι« 70,11
évBtòtivat cedere πρ<5ς τι 92,10 97,2 (τιί>
λόγω) Arist. expl. 134,3 sqq. (τούτοις)
602,31 (τη απορία) 762,26 (τω . . . είναι)
911.1 incitare (την αρχήν) 313,23 τάς
άρχος τινί 14,3 (άγα»ά) 359,7 (διαφο-
ράν) 664,11 (αίτίαν) 1048,12 pass, eodem
sensu ή κίνησις ένδίδοται Syriamis 619,2
716.2 734,20
έ ν δ ο ι ά ζ ε ι ν 69,2
έ ν δ ο ξ ο ς , (πίστις) 1227,33 ένδοξα (rhetor.)
47.26 (log.) 49, 10 50,28 476,27 (ορρ.
άποδεικτικός) 521,7 610,9 ένδόξως έπι-
χειρεϊν 86,3
έ ν δ ό α ι μ ο ς . το ένδόσιμον είληφέναι Alex.
1347, 4
έ ν δ ο σ ι ς recessus (metaph.) 137,21 141,17
(του είδους) 440,8
έ ν δ ύ ε ι ν . ένδεδύσθαι (ορρ. γυμνόν) 8 2 1 , 1 0
έ ν ε ι κ ο ν ί ζ ε ι ν pass. 1355, 11
ε ν ε κ ά του 1218,16 cf. adn. ενεκεν etiam
I INDEX
ante consonantes 599,22 του εινεκεν
Pannen. 78,22 145,13
έ ν έ ρ γ ε ι α def. 400,32 ένεργεία defin. 400,31
ένεργεία διχη διαιρείται 492,20
ε ν ε ρ γ ή ς , δείκνυσιν άκριβέστερον καί ένερ-
γέστερον (? έναργέστερον) 1042, 9
έ ν ε ρ γ η τ ι κ ό ς (κίνησις) 4 2 0 , 3 3 εχειν τι
ένεργητικόν 822,21
ένεργιίς expl. 400,34 704,22 (ούσία) 825,13
(κίνησιν) 134S, 29
Ι ν ε ρ ο ς . ένέρτατος Eraped. 3 2 , 1 3
έ ν έ χ ε tv pass, έναντιολογίαις 629,26
Ι ν θ α . . . η (i. q. Ινδα άν) 599, 15
<· ν θ ε ο ς . ένθέως 182,31 774,3
έ vi μελέεσσιν Emped. 1184,4
έ ν ι α ί ο ς 6 3 8 , 1 5 640,31 7 7 3 , 2 0 (λίγος)
230,7 (δύναμις) 1337,30
έ ν ι α χ ώ ς (I. έναχώς) 3 9 9 , 2 4
έ ν ι κ ό ς . ένικώς 9 3 , 1 1
4 ν ί ο τ ε expl. 997,8 sqq.
έ ν ι σ τ ά ν α ι . ένίστασθαί τινι 492,3 (προς τι)
2 4 4 , 4 3 6 4 , 2 0 1011,30 οόδέν τούτο
προς τον Αριστοτέλους λόγον ένίσταται
1145, 27
έ ν ν ε σ ί η Emped. 161,7 n.
έ ν ν ο ε ϊ ν . τό μόνον έννοούμενον 4 7 3 , 3 4
έ ν ν ο ι α cogitandi ratio 2 9 , 2 2 (syn. φαντα-
σία) 477,9 τοιαύτην γάρ παρά πασιν
έννοια ν εχουσιν η -ε τύχη καί τό αύτό-
ματον 32Í), 2 (ψιλή, ορρ. ή κατά τον
όρισμόν γνώσις) 18,1 (γιγαντική) 1327,5
έννοια ν έμποιεϊν 581, 22
έ ν ν ύ χ ι ο ς Emped. 381,32
έ ν ο ε ι δ ή ς . ένοειδέστερον 5 0 1 , 3 4
έ ν ο π ή Emped. 3 8 2 , 3
έ ν ο π ο ι ό ς (αίτιον) 8 7 8 , 3 0
έ ν ο ρ ά ν (άλλο είδος) 710, 10 τί εν τινι
190,24 7 2 4 , 3 3
έ ν ο ΰ ν . ήνιυται άδιαιρέτως 88, 14 μάλλον
ήνωται έν τοις νοητοίς 161,9 ήνωμένον
προς αυτά έστιν ϊν 2καστον πάντα 101,
20 ήνωμένη γνώσις 18,2. 12 (διάκρισις)
461,12 (φύσις) 773,20 τό όντως 5ν τό
ήνωμένον 38,11 κο'σμος ηνωμένος (ορρ.
διακεκριμένος) 487,21 ήνώσίΐαι (ορρ. δια-
ν.εκρίσ9αι) 5 0 1 , 3 4 ήνωμένως 147,11
(ορρ. διακεκριμένως) 147,11
έ ν ο υ σ ι ο ΰ ν τινί Damaskus 780,5
έ ν ο χ λ ε ΐ ν τινα 86,4 109,5
έ ν ρ ι ζ ο ΰ ν . ένερρίζωται 628, 13 637, 16
ένρίζιοσις 637,1
VERBORUM Ιπαμφοτερίζειν 1393

έ ν β π ε ί ρ ε ι ν p a s s . 6 3 8 , 13 έ ξ α ρ τ ά ν (της αίτιας) 1117,11

ενστασις ή πρός τι 5 8 , 1 3 ϋνοταβιν παιεϊ- έ ξ ά ρ χ ε ι ν τινός D a m a s c i u s 780,1
σ9αι (πρός τίνα) 7 1 , 2 8 (έκθέαθαι προς έ ξ ε ί η ς limped. 1184,4
τι) 6 0 1 , 3 (ϋποφερομένη) 5 9 7 , 8 έ ξ ε λ ί τ τ ε ι ν τ ά μέρη P r o c h i s 613,29
έ ν ι ί τ η ρ ί ζ ε ι ν Damascius 780,24 ένστηρίζε- έ ξ ε τ ά ζ ε ι ν 22,11 601,7 762,27
σδαι 4 4 0 , 7 έ ξ έ τ α α ι ς 560,12 601,6 762,29
ένταΰθα. ή τ ώ ν ένταΰθα^γένεσις ( ο ρ ρ . θεός) έ ξ ε τ α σ τ ι κ ό ς Aristoteles 4 7 , 2 3
3 0 7 , 11 έ ξ η γ ε ϊ σ θ α ι reí ση ς αντιθέσεως 1 8 3 , 1 4 in ter-
έ ν τ ε λ έ χ ε ι α e x p l . 278,6 (dist. ένέργεια) 4 1 4 , pretari 697,18 saepe
22 έ ξ η γ η τ ή ς 590,23 v. I n d e x n o m .
έντελής 278,8 έξηγητικός. ώς γαρ έξηγητικόν έκείνου
Ιντευξις 357,8 τούτο προσέθηκε 988,11
Ι ν τ ο ρ ν ο ς Plato 420,31 821,19 2ξις expl. 757,28 (diff. πάθος) 562,19
έντρεπτικός. έντρεπτικώς 3 2 9 , 2 0 1090,2 ( ο ρ ρ . στέρηοις) 6 4 7 , 3 Eudeiiius 1185,
έντρεγής. έντρεχώς 2 7 8 , 3 6 14
έ ν τ ρ υ φ δ ν τινι m e t a p h . 640,14 έζισάζειν 437,28 478,30 484,35 489,
έ ν τ υ χ ά ν ε ι ν legere 28,33 88,11 111,17 al. 18
oí έντυχάνοντες lectores 601,13 έξιατάναι. m e d . 7 9 , 13 s q q . (ορρ. ΰπο-
i ν u ò p o « 866,9 (ζωα) 4 7 0 , 1 2 μένειν) 2 0 9 , 2 4 saepe 216,5 έξέίτηκεν
Ινυλος 1,16 2,4 26,18 Ernped. 32,20
ένυπάρχειν. ώ ς oò γινομένων, àW ένυ- έ ξ ο γ κ ο ΰ ν oraculum 616,35
π α ρ χ ό ν τ ω ν πρότερον 2 7 , 1 5 έ ξ ο μ ο ι ο ΰ ν 2 9 8 , 15
2νωαις (vox neoplatonica) 88,7 88,18 έξορίζειν 143,30
183,16 461,19 561,7 1338,23 (τών έξόφθαλμος 772,28
ίντων) 3 4 , 8 (νοητή) 31,22.28 35,19 έ ξ υ μ ν ε ί ν 7, 12 5 4 6 , 12
136,28 (άσύγχυτος) 1 0 1 , 1 5 (άδιοίκριτος) ε ξ ω θ ε ν expl. 352,28 αλλά τοΰτο μέν ϋξω-
120,33 (αφραστος) 4 0 4 , 2 5 4 0 6 , 7 (ορρ. θεν sc. εΓρηται 5 7 6 , 2 3
δια'κριβις) 4 7 5 , 2 5 1 1 2 4 , 1 sqq. έξωτερικός (άπορία) E u d e m u s 8 2 , 2 7 85,
έ ξ α γ ω ν ι κ ό ς 4 1 8 , 15 26 86, 1 έξωτερικά Aristotelis scripta
έζαγ ω νος (χώρημα) 379,12 έξάγωνον 8,16 695,34
geoui. 5 7 , 1 sqq. 6 7 , 19 έοικέναι. tov/.n μη νοεΐν non mihi videor
έξαδάκτυλος 339,31 sapere 375,2 έοικότα διάκοαμον Parai.
έ ξ α ι μ α τ ο ΰν 372, 6 39,8 εοικε π λ α σ μ α τ ι κ ψ E n d e m u s 48,24
έξοιρεϊν. έξήρηται τινός 435,7 πάντων (εύμαρεί) i d e m 7 0 2 , 1 9 η . είκότα P l a t o n i c e
έξηρημένον 2 9 , 1 7 την άπό κινήσεως καί 626.31 είκότιος δτι 6 3 1 , 2 3
ήρεμίας έξηρημένην μονήν 2 3 , 14 το έ π α γ γ έ λ λ ε α & α ι άποδώσειν 28,23
έξηρημένον καί παραδειγματικόν αίτιον έπάγειν offerte απορίας 5 9 6 , 6 (το συμπέ-
Piatonis 245,10 έξηρημένως ( c o n i , άαχέ- ρασμα) 9 , 3 6 (τον λόγον άνωτέρω) 10, 3
τ ω ς , ο ρ ρ . βυνηρημένως) 1 3 5 5 , 2 6 έξαιρέτως (άτοπον) 4 4 7 , 1 1 continuare 13,7 3 8 , 2 9
458,20 saepe
έ ξ α ί φ ν η ς expl. 7 5 3 , 3 Platonicuin 982,6 έπαγωγή 9,33 20,11 49,28 53,13 186,9
έξακισχίλιοι 1163,32 1335,5 402.32 811,5 1057,11 1123,3 (ορρ.
έξακοντίζειν 660,10 γ ε ω μ ε τ ρ ι κ ώ ς άποδείκνυσιν) 5 1 1 , 6 εί μεν
έξανάσταοις την άπό του ίντος 405,28 περί άρχήί ¿ λόγος, δ ι ' έπ. πιστοϋσθαΐ,
428,6 εί δέ περί τ ώ ν μετά τάς ά ρ χ ά ς , δ ι ' απο-
έξανατέλλειν 381,34 δείξεως 1185,28
έ ξ α ν ύ ε tv 8 6 5 , 2 3 έ π α κ ο λ ο υ θ ε ί ν τ η λέξεί E u d e m u s 439,22
έξαπλοΰν 1332,13 τ ο συντόμως είρημένον έπακτικός λόγος 5 4 3 , 9 έπακτίκώς (i.e.
1242,28 δ ι ' έ π α γ ω γ ή ς ) 1057, 2 3
έξάπτειν. τούτου τ ά κινούμενα 8 , 8 έ π α λ η θ ε ύ ε ί ν έπΐ τούτου 5 6 1 , 5
έ ξ α ρ ι θ μ ε ϊ ν med. Galenus 718,15 έπαμφοτερίζεΐν. τ ώ ν μέσων καί έπαμφο-
Comment. Ariet. X Simplic. in Phy9. 38
 1394 έπαναβαίνειν
τεροίόντων 1257,22 (τοις τόποίς) 484,12
Eudemus 1206,25. 29 Alex. 1347,32
έπαναβαίνειν. τό έπαναβεβηκός τούτων
307,1 έπαναβεβηκυίας αυτών έπιστήμας
47,19 έπαναβεβηχός γένος C. gen. 132,34
έπαναβεβηκότος metaphysici 20,32 cf.
άναβαίνειν
έ π α ν ά γ ε ι ν τον λόγον 476,23
έ π α ν α λ α μ β ά ν ε ι ν 1203,11
έ π α ν α π α ύ ε ι ν . έπαναπαύεσθαι τινί acquie-
scere 79,8
έ π α ν α σ τ ρ έ φ ε ι ν εί{ τό αύτό σημείον I. P h i -
lopon. 1158,8
έ π α ν α φ έ ρ ε ι ν 306,7
έ π α ν θ ε ϊ ν 829,11
έ π α ν ι σ τ ά ν α ι . έπανίστασθαι (syn. διανίστα-
σθαι) 1191,21
έ π ά ξ ι ο ς 1117,15
έ π α π ο ρ ε ϊ ν 442,34 1354,14
έ π α ρ κ ή ς Emped. 161,2
έ π α ύ ξ ε ι ν Emped. 159,1
έ π α φ ή 55,18 723,8
έ π ε ί . . . γε Theophrastus 965,6
έ π ε ί γ ε σ θ α ι 1317,28
έ π ε ι σ α γ ω γ ή 634,36
έ π ε ί σ α χ τ ο ς (ορρ. σύμφυτος) 625,16 627,16
1066,14 (φύσις) 1338,23
έ π ε ι σ ι έ ν α ι 689,29
έ π ε ι σ ο δ ι ώ δ η ς 632,1 765,20 1064,3
έ π έ χ ε ι ν α 1,20 143,17 230,5 έπέκεινα τι-
θέναι τινός 2 9 , 1 4 (θεάσθαι τινός) 29,26
(ypdvou) I. Pbiloponus 1158,3
έ π ε κ τ ε ί ν ε ι ν (coni, αύξάνειν) 683,13
έ π ε μ β ά λ λ ε ι ν 148,24 681,10.12
έ π ε ο ι κ έ ν α ι . άριθμψ δέ τε πάντ' έπέοικεν
vers. Pythagor. 1102,22
έ π ε ρ ε ί δ ε σ θ α ι 844,15
έ π έ ρ ε ι α ι ς ψυχής 119,32 κατ' έ. γινομένη
γνώσις 225,30 (είδους) 226,26 (είδητική)
226,30 (τό μ}) κατ έπέρεισιν ¿ντίτυπον)
2 2 7 , 9 (κατά έπέρεισιν γνωστόν de cor-
pore) 2 2 9 , 2 (ορρ. κατ άναλογίαν) 299,26
έ π έ ρ χ ε σ θ α ι (τό βιβλίον) 1118,7 (τοις του
Αριστοτέλους) 22,21
Ε π ε σ θ α ι logice 103,6. 9 sqq. 119,1 462,10
έ π έ χ ε ι ν impedire 6 5 9 , 2 5 obtinere (λόγον)
368,26
έ π ί . ad lineas significandas ή έφ' η Ε Ζ
Hippocrates m a t h . 6 4 , 1 7 s a e p e (cf. C. I. A.
II 720 A 7 sqq.) έπ' αύτών των βημάτων
(i. q. αύτολεξεί) 1332,27
I INDEX
έ π ι β ά λ λ ε ι ν τη έξηγήσει 457,13 ( τ φ χωρίψ)
5 4 4 , 2 1 absolute notare μάλλον ούτως
έπέβαλε δ Πορφύριος 343,33 643,18 644,7
946,26 i. q. προσήχειν 3 6 0 , 1 0 . 2 2 626,
21. 25 996,7
έ π ί β α σ ι ς 20,27
έ π ι β ά τ η ς 1053,20
έ π ι β λ έ π ε ι ν 779,35
έ π ί β λ ε ψ ι ς 481,10
έ π ι β ο λ ή 15,10 85,31 95,33 197,19 227,11
341,3 406,13 544,13 626,19 1258,8
έ π ι γ έ ν ν η μ α 16,25
έ π ι γ ί ν ε σ θ α ι (ορρ. ¿πογίνεσθαι) 216,37 Em-
ped. 158,29
έ π ί γ ν ω σ ι ς 14,10
έ π ι γ ρ α φ ή 4,8
έ π ι δ ε ι χ ν ύ ν α ι proponere 36,21 διά πολλών
ήδη πρότερον έπιδέδειχται 1118,15
έ π ι δ ε υ ή ς P a r m e n . 30,10 40,6
έ π ι δ έ χ ε σ θ α ι κατηγορίαν 17,36 (τον δρον)
123.31 saepe
έ π ι δ ι α μ έ ν ε ι ν την ψυχήν Stoico 441,2
έ π ι δ ι δ ό ν α ι έαυτόν τινί 2 6 , 1 0 i. q. αυξε-
σθαι 2 6 4 , 1 3 6 8 9 , 8 (κατά ποσότητα)
1139,26
έ π ι δ ι ο ρ θ ο ΰ ν med. 1157,7
έ π ί δ ο σ ι ς 661,11
έ π ι δ ρ ο μ η του λόγου 2 7 8 , 2 2 (έπί κεφα-
λαίων) 1031,32
έ π ι έ ν α ι. ίπεισί μοι έρωτάν 617,33 (λέγειν)
631.32
έ π ι ζ ε υ γ ν ύ ν α ι ευθείας geom. 5 4 , 2 8 sqq.
511,1 1308,22
έ π ί ζ ε υ ξ ι ς geometrice 511,2 sqq.
έ π ι ζ η τ ε ϊ ν 225,24 492,21
έ π ί η ρ ο ς Emped. 300,21
έ π ί θ ε σ ι ς κεράμου 1065,27
έ π ί χ η ρ ο ς 755,11 Emped. 160,23
έ π ι κ ί ν η σ ι ς 701,29 cf. n.
έ π ι κ ο ι ν ω ν ε ί ν 579,30
έ π ι κ ρ ό τ ε ι α de Anaxagoreis 173,18 saepe
(Νείκους) de Emped. 1 1 5 3 , 2 8 1184,12
κατ έ. 532,26
έ π ι κ ρ α τ ε ϊ ν 34,5. 7 κατά τό έπιχρατοΰν 27,
1 . 8 155,25 de Anaxagoreis 173,17 saepe
έ π ί κ ρ ι σ ι ς 48,28 1152,17
έ π ί κ υ κ λ ο ς Geminus 292,17
έ π ι λ α μ β ά ν ε ι ν τόπον 609,9 113,15 έπι-
λαμβάνεσθαι του όρθοΰ 94,18
έ π ι λ ά μ π ε ι ν άνωθεν affare 2 8 8 , 3 0 pass,
τό είναι καΐ τό ζην 718,11
VERBORUM
έ π ι λ έ γ ε ι ν (πρός τι) E u d e m u s 9 7 , 2 2 (τω
δντι τι) E u d e m u s 133,27
έ π ι λ ε ί π ε ι ν c. partie. 1341,33 c. gen. in-
finitivi 1341,35
έ π ί λ ο γ ο ς clausula, recapilulatio 920,1
έ π ί λ υ σ ι ς άποριας 96,10
έ π ι μ ά ρ τ υ ρ ο ς E m p e d . 159,13
έ π ι μ έ ν ε ι ν 699,26 έπιμένει δειχνύς 1134,15
έ π ι μ ε ρ ί ζ ε ι ν 1231,28
έ π ι μ ι γ ν ύ ν α ι 643,14
έ π ί μ ο ν ο ς . έπιμόνως 1288,21 1310,32 άε\
τοδ ληφθέντος Ιξω τι έπινοοΰμεν 4 6 7 , 1 5
ac sic saepe (ορρ. είναι) 511,29 ή άρχη
έπινοεϊται P o r p h y r . 11,1
έ π ί ν ο ι α (ορρ. όπόατααα) 7 6 6 , 1 2 sqq. saepe
(ορρ. ίιποκείμενον) 1 1 , 5 . 9 (ορρ. αίσθησις)
467,12 έν έπivoíqc μόνη 506,6 κατ έπί-
νοιαν 468,11
έ π ί π α ν . ώς έπίπαν 604,5 (ορρ. ειδοποιό«)
1058,3
έ π ι π ε δ ι κ ό ς 59,17
έ π ί π ε δ ο ν 55, 6 sqq. 466, 14 sqq. diverse
expl. veteres et juniores 587,17 Plato-
nis 35,29 228,19
έ π ι π ο » ε ΐ ν 639,21
έ π ι π ό θ η σ ι ς 707,21
έ π ι π ο λ ά ζ ε ι ν (ή υπό&εσις) 657,29
έ π ι π ό λ α ι ο ς (άκροαταί) 51,10 ol έτππολαιό-
τεροι 37,6 (έκδοχή) 5 0 3 , 1 1 διό τό έπι-
πόλαιον ( ο ρ ρ . ποιούν άπορ(αν) 52, 14
4 4 2 , 7 (ορρ. ειδοποιός) 1 0 5 8 , 3 έπιπο-
λαίως έκλαμβάνειν 2 1 , 2 0 έπιπολαιότερον
άκροάσίαι 3 6 , 2 8
έ π ι π ο λ α ' ζ ε ι ν (τω ΰδατι) 1 2 1 7 , 2 4 (έννοια)
357.4 (έξήγησις) 528,12
έ π ι π ρ έ π ε ι ν 383,16 6 9 2 , 2 0 (Xenophanes)
23,12
έ π ι π ω μ α τ ί ζ ε ι ν 647,29
έ π ι ρ ρ ε ί ν 662,9
έ π ί ρ ρ υ τ ο ς (Plato) 1077,8
έ π ί ρ ρ η μ α adverbium 7 5 0 , 1 0
έ π ι σ η μ α ί ν ε ι ν med. adnotare 4 2 , 2 6 51, 27
4 4 0 . 3 5 918,14
έ π ι σ κ έ π τ ε σ θ α ι . έπισκεπτόμενος τό πρώτον
της Περί οόρανοΰ 1 1 6 9 , 8 φέρε έπισκέ-
ψ ώ μ ε δ α 779,14 έπιβκέψασ&αι 21,25 έπε-
σκέφθαι 4, 20 1 4 , 3 1 έπισχεψόμεθα Eu-
dem. 595,11
έ π ι σ κ ή π τ ε ι ν (τοις θεμένοις) 46,24 cf. 261,1
522.5 (τψ δέχεσθαι) 243,22 (absol.) 7 , 5
743.36
έπιχειρεΐν 1395
έ π ι σ π ά ν 652,24
έ π ι σ τ α σ ί α 109,13 616,16 Iambi. 793,36
έ π ί σ τ α σ ι ς adno/alio 14,1 έπιστάσεως άξιον
17,38 έπιστάσεως Ivexev 97,10 έ-ίστασις
της κινήσεως (i. q. εννοιαν κινήσεως εχειν)
710,5
έ π ί σ τ α σ θ α ι etymologia 1077,3 (ορρ. γνω-
ρίζει·;) 16,5
έ π ι σ τ ή μ η def. 9,30 4 9 , 1 3 (έπιστητοδ) 1074,
19 (έπιστημών) 47,31
έ π ι σ τ η μ ο ν ι κ ό ς 1 2 , 3 1 έπιστημονικώς 12,
2 3 4 9 , 2 3 (γνωρίζειν) 1074,30
έ π ι σ τ ή μ ω ν των φυσικών 14,30
έ π ι σ τ ρ ε π τ ι κ < 5 ς (ένέργεια τοΰ νου) 821,19
έ π ι σ τ ρ έ φ ε ι ν . έπέστραπται προς αυτό 147,
10
έ π ι σ υ γ χ ε ι ν pass. 6 2 6 , 1 4 6 4 1 , 8 Damasc.
800,13
έ π ι σ ο μ β α ί ν ε ι ν 271,15 337,34 358,20 803,
18 1066,14 1362,22 Damasc. 776,9
έ π ι β υ ν ά π τ ε ι ν 611,26
έ π ι σ ΰ ν θ ε σ ι ς 59,12
έ π ι σ υ ρ ρ ε ΐ ν 669,6
έ π ι σ ω ρ ε ύ ε ι ν 1130,1
έ π ί τ α σ ι ς (ορρ. άνεσις) 204,1 690,33 P o r -
phyr. 4 5 3 , 3 3 (τοΰ ψεύδους τό ¿δυνατόν)
75,12 cf. 17
έ π ι τ ε ί ν ε ι ν (ορρ. ώνίέναι) 689,32 (την ποιό-
τητα) 203,35 (την αδξησιν) 679,28
έ π ι τ ε λ ε ϊ ν pass, γένεσις 2 1 2 , 2 1 . 3 2 1 1 0 2 , 2 4
cf. 1313,4 absolute E u d e m u s 3 5 S , 3 5
έ ν α λ λ ά ξ 1104,20.31
έ π ι τ ε λ ε σ τ ι κ ό ς Iambi. 794,11
έ π ί τ ε υ ξ ι ς E u d e m u s 336,22
έ π ι τ ή δ ε ι ο ς . έπιτηδε(ως ε/ειν είς μεταβολήν
25,10 c. inf. Philop. 1330,13
έ π ι τ η δ ε ι ό τ η ς 222,32 2 8 7 , 1 3 289,12 400,
37 426,26 465,21 643,16 1138,IS 1358,
22
έ π ι τ ρ έ π ε ι ν concedere 68,32 3 3 2 , 3
έ π ι τ ρ έ χ ε ι ν την λέξιν 7 0 , 1 2 (ταϊς παρα-
νοίαις) 1329,19
έ π ι τ υ γ χ ά ν ε ι ν elyinol. 358,31 έκ τοΰ έπι-
τυχόντο; temere 641,12
έ π ι φ έ ρ ε ι ν pass, (πίστις) 6 4 6 , 2 0 (απορον)
654,21
έ π ι φ ο ρ ά log. 515,34
έ π ι χ ε ι ρ ε ΐ ν abs. argumentan 46,31 (διχώς)
71,19 (ένδόξως) 86,3 (δριμέως) 755,30
(έ<ρ έκα'τερα) 1 3 9 , 3 (κατά τι) 4 7 6 , 1 9
(εις τι) 773,17
38*
 1396 έπιχεφημα
έ π ι χ ε ί ρ η μ α 75,26 191,4 196,2 522,10 980,
24 983,17 1265,14sqq. 1271,22 1272,28
έπιχεφήματα τιθέναι πρ«5ς τι 472,27
έ π ι χ ε ί ρ η σ ι ς argumentatio 57,25 126,27
303,13 440,26 472,31 4 7 3 , 1 . 1 7 482,9
516,21 ( έ φ ' έκάτερα) 3 2 8 , 1 7 (πρίς
τινα) Porphyr. 165,8 έπιχειρήβεις τιθέναι
702,1
έ π ι χ ώ ρ ι ο ς Emped. 382,3
Ε π ε σ θ α ι . έπίμενον in syllogismis 389,33
(ορρ. ήγούμενον) 489,32 saepe
ίπος. έφ' ψ μηδέν προς επος ubi nihil ad
rem 560,11
έ π ο χ ε ΐ ν . έποχεϊσθαι 616,13
έ π ο χ ή άστέρων 633,31
έ π ω θ ε ϊ ν Strato 916,26
έ π ω ν υ μ ί α 718,9
έ π ώ ν υ μ ο ς E m p e d . 158,23
ί π ω σ ι ς 1049,18 sqq.
έ π ω φ ε λ ή ς 271,5
έ ρ α ν . κινεί τό πρώτιος κινούν καΐ τό έρα-
στίν 1046,13 cf. έρώ
έ ρ ατό ς Emped. 382,2
Ι ρ γ ε ι ν . έέργει P a r m e n . 40,4
έργον, ίργα rustica A n a x a g . 35,5
Ι ρ δ ε ι ν . ίοργεν Emped. 161,7n.
έ ρ ε ί δ ε ι ν . μέρος έρηρεισμένον έν TÏJ γή 586,
19 είς ούσίαν έρειδομένη ένέργεια 821»
27
έ ρ ε σ χ ε λ ε ί ν Plato 99,33
έ ρ έ φ ε t ν (?). μέγα Νεϊκος ένι μελέεσσιν έρέφθη
(έθρέφθη Arist.) Emped. 1184,14
έ ρ η μ ο ς , έρήμην καταψηφισμένους 162,1
i ρ ι ς ν. Έ ρ ι ς
έ ρ ι σ τ ι κ ί ς . έριστικώς 51,11
έ ρ μ η ν ε ύ ε ι ν de dicendi ratione 329,20
έ ρ ύ κ ε ι ν Emped. 32,19
Ε ρ ψ ι ς 866,9 1229,22
έ ρ ώ κατά τοΰ φιλώ χα! κατά τοΰ λέξω έτί
ίσης υπάρχει 553,13
έ ρ ω τ α ν (άσυλλογίϋτως) 1 1 4 , 2 9 (την άπο-
ρίαν) 84,22 (λίγον) 476,26 983,27 1108,
28 (λόγους) 1 2 8 8 , 3 8 ό λίγος ήρωτη-
σθαι 266,26
έ ρ ω τ η μ α τ ι κ ί ς (λίγος) 91,19
Εστε. ?στ δν c. coni. Syrianus 628,34
έ β τ ι α ν Eudemus 708,11
Ε σ χ α τ ο ς (γήρας) 1 3 3 5 , 9 (τών ζωών ή
φύσις) 1119,8 Εσχατον καΐ μέσον περά-
των ¿νόματα 4 8 8 , 3 5 έν έσχάτοις 31,27
έπ' έσχάτοις ών ήδη τών ήμερών 1335,6
I INDEX
έ τ ε ρ ό δ ο ξ ο ς (christiani) 256,25
έ τ ε ρ ο ι ο ϋ ν pass. Melissus 111,22 Diog. Αρ.
151,31 1 5 2 , 3 . 7 153,9
έ τ ε ρ ο ί ω β ι ς 6 9 2 , 2 8 Diog. Αρ. 1 5 3 , 3 . 1 0 .
11
έ τ ε ρ ο κ ί ν η τ ο ς (ορρ. αυτοκίνητος) 317, 10
4 2 1 , 4 4 6 0 , 3 6 1241,19 1253,36 1339,
6 sqq. 1363,3
έ τ ε ρ ο μ ή κ η ς geo m. 456,36
έ τ ε ρ ο ς , τό έπί θάτερα (ορρ. έπ ¿¡ιφότερα)
expl. 1003,11 sqq. τό καθ' Ετερον expl.
1233,8
έ τ ε ρ ό τ η ς 432,34 441,6 τό κατά έ. μ)) ον
244,3 245,30
έ τ ε ρ ο φ υ ή ς 1096,26
Ε τ ε ρ ό φ υ λ ο ς 890,16
έ τ ή τ υ μ ο ς Parmen. 145,19
Ε τ ο ι μ ο ς , έτοίμως γνωρίζειν 16,12 (λέγειν)
635,10
έ τ ο ι μ ί τ η ς 400,28
έ τ υ μ ο λ ο γ ε ϊ ν 1077,4
ε ϋ syllaba prothetica expl. 343,24
ε 6. τό ευ καΐ τό ου Ενεκα 386,25
ε ϋ α λ λ ο ί ω τ ο ς 25,10 36,14
ε ό α π ί β λ η τ ο ς 274,29 562,20 887,28 1064,3
ε ί ι α π ί λ υ τ ο ς 1138,12 εύαπολυτώτερον 823,
25
ε ό ά ρ μ ο σ τ ο ς 187,12 631,30
ε υ γ ν ώ μ ω ν (χάρις) 1 1 6 4 , 3 4 εόγνωμίνως
άκούειν 8 7 , 3 3 3 2 , 2 3 4 2 8 , 2 3 (άποδέχε-
σθαι) 3 8 , 6 4 5 , 2 9 (ένδείξασθαι) 1 4 8 , 2 8
(ί>περαπολογεϊσθαι) 4 3 0 , 3 0 (έπιστήσαι)
475,22 (coni, ευτυχώς) 1117,19
ε ύ δ α ι μ ο ν ί α 345,31
ε υ δ η λ ο ς Diog. Αρ. 151,32
ε ύ δ ι α ί ρ ε τ ο ς 677,36 1317,35
ε ύ δ ι ά λ υ τ ο ς 52,13 82,16 86,5
ε υ ε ι κ τ ο ς . εόεικτίτερον 678,12
ε ό ε κ τ ε ΐ ν 319,6
ε ό ε ξ ί α 319,4
ε ό ε π ή β ο λ ο ς . εόεπηβίλως 738,4
ε δ ή θ η ς . εύηθέστατος λίγος 1020,1
ε ύ η θ ι κ ί ς 701,5
ε ό θ ε τ ί ζ ε ι ν 626,9 629,3 631,11 644,4 784,
21 (pass.) 634,8
ε ό θ ε τ ι α μ ί ς apta collocatio 4 8 7 , 2 9 6 2 6 , 5
6 2 7 , 1 4 . 2 9 6 3 1 , 8 634,9 6 4 2 , 2 9 (τών
διακεκριμένων 6 τίπος) 739,36 neoplat.
773,32 774,27
ε ύ θ ε τ ο ς 630,26
ε ύ θ η μ ο ν ε ι ν 1067,24
 VERBORUM
ε ϋ θ η μ ο σ ΰ ν τ ) 631,25
ευθύγραμμος (γωνία) 59,28 εύ&ύγραμ-
μον 57,21 770,28
ε ύ θ ύ ν ε ι ν vituperare 43, 1 7 5 , 2 4
823,5 1156,1 (τον λόγον) 1 1 3 7 , 2 0
ε ό θ υ π ο ρ ε ί ν med. 6 0 9 , 2 5
ε ύ θ υ π ο ρ ί α (άτόμων) 780,18
ε ύ θ υ ς . έ π ' ευθείας (κίνησις) 595,23 cf. 609,
24 εύθύ A r . expl. εύίύγραμμον 3 8 9 , 2 3
ευθύ adv. ευθύ τ ψ άρξααθαι 1303,2 εί>-
θυς äv κινοϊτο ib. 1303,3
ε ύ θ υ φ ο ρ ί α 884,6
ε δ κ α ι ρ ο ς 626,7
ε ύ κ α μ π ή ς 305,9
ε ύ κ ί ν η τ ο ς P l a t o 669,1 cf. 668,28 629,4
ε ύ κ λ ε ή ς expl. 343,25 (άνήρ) 1141,10
ε υ κ ο λ ί α 654,6
ε ύ κ ο λ ο ς 37,6 άπό των εύχολωτέρων άρξά-
μενος 212,19 εύχιίλως 1249,17
ε ύ κ τ ι κ ό ς (λόγος) 91,19
ε δ κ υ κ λ ο ς P a r m e n . 5 2 , 2 3 . 2 6 89,22 126,21
127,31 137,16 1 4 6 , 1 6 . 3 0
ε ύ λ ά β ε ι α 316,23 φιλόσοφος 187,33 293,28
593,37
ε ύ λ ί γ ι σ τ ο « (coni. εύκαμπές) 305,9
ε ύ μ α θ ή ς expl. 343,26
ε υ μ α ρ ή ς. τοΰτο ούκ έοιχεν εύμαρεί Eudeui.
702,19
ε ύ μ ε τ ά β ο λ ο ς 607,15
ε ύ μ ε τ ρ ί α 626,26.34
ε ΰ ό ρ ι σ τ ο ς (ορρ. δυσόριστος) 481,32
ε ύ ο ' φ θ α λ μ ο ς 772,29
ε ύ π ά θ ε ι α 692,27 Alex. 1347,8
ε ύ π α θ ή ς 25,10 968,24
ε ύ π α ρ ά δ ε κ τ ο ς 45,1 51,4 1023,1
ε ύ π α ρ α κ ο λ ο υ θ ή τ ω ς 261,4
ε δ π λ α σ τ ο ς 36,12
ε ί ι π ο ρ ε ϊ ν πρόί τι E u d e m u s 97,29
ε ύ π ρ α ξ ί α 345,32
ε υριπος metaphor, τους εύρίπους στρέφεται
τούτους 1144,33
ε δ ρ ι ς 772,29
ε ύ ρ ί σ κ ε ι ν τι άπό τίνος 6 0 3 , 3
ε δ ρ ο υ ς 303,7
ε ύ ρ ύ τ TJ ς (? ευθύτατος) 482,32
ε υ σ ύ μ β ο λ ο ς 4,31
ε ύ σ ύ ν ο π τ ο ς 1 8 3 , 1 3 769,1 1 1 4 2 , 3 1
31
ε ύ τ α κ τ ο ς 14,23
ε ύ τ α ξ ί α 2 8 9 , 1 4 628,2
ε υ τ ο ν ο ς. ευτόνως 368,32
1397
ε ύ τ ρ ε π ί ζ ε ι ν 5,31
ε υ τ ρ ε π ι σ μ ό ς 793,7
εδτρεπτος (syn. ευπαθής, σώματα) 1067,
104,20 14
ε δ τ υ κ τ ο ς E m p e d . 300,21
εδτυπος 630,25
ε ό τ ύ π ω τ ο ς 36,11 4 8 1 , 2 4
ε υ τ υ χ ί α expl. E u d e m . 358,35
ε ύ φ ρ α δ ή ς (Θεμίστιος) 968,30
ε ύ φ υ ή ς 57,25 313,6 εύφυώς 529,15
ε ύ φ υ ί α 287,15 795,15 (προς το κινεϊσθαι)
1349,7
ε ό χ ρ η σ τ ί α 374,3
ε ύ χ ρ η σ τ ο ς , εύχρηατότερον 10,4
ε ύ χ ρ η α τ ι ί τ η ς (?) 373,26
έ φ α π λ ο ϋ ν τινι 2 5 8 , 3
è (ράπτειν. έφάπτεσδαι τ ω ν περιφερειών (ge-
om.) 55,2 sqq.
έ φ α ρ μ ο γ ή 587,33
έ φ α ρ μ ό τ τ ε ι ν i n t r . 17,9 37,5 55,8 Eude-
m u s 133,28
έ φ ε ξ ή ς expl. 597,25 (τοις έπεσι) 30,22 έν
τοις έφεξής 967,26
έ φ ε σ ι ς expl. (dist. ορεζις) 250,23 (τής τοΰ
τόπου καταλήψεως) 5 3 3 , 2 0 έφέσει τινός
ή κατά τόπον γίνεται των έμψυχων xívjj-
σις 1354,34 Alexander 258,21
έ φ ή κ ε ι ν τινί 191,19
έ φ ι έ ν α ι . έφήσει πίστιος ¡σχύς P a r m e n . 78,
20 145,12 έφίεσθαι 250,11 sqq.
έ φ ι σ τ ά ν α ι τόν νουν ποιητικόν αίτιον 7 , 4
(αίτιον) 27,16 adnotare 12,15 17,33 18,
24 1 3 , 2 8 saepe έφιστάνειν ( s i c ) τινί
37,7 59,17 (τοίς είρημένοις) 262,1 (πολ-
λοί; δόγμασιν) oppugnare 795,16 έπίστη-
σον ό'τι 82,25 έπιστήσαι δέ άξιον εί 692,7
τί ταΰτα διαφέρει, ούκ έφιστάνω (sic) 1242,
27
έ φ ι σ τ ά ν ε ι ν cf. έφιστάναι
έ φ ο δ ο ς 21,23 608,24 936,13 1074,30 1345,
2 3 1364,36 (έπί κεφαλαίων) 1363,26
έ χ ε ι ν . έχει τινά φιλοσοφίαν ή σκέψις 71,14
(άπορίαν) Eudemi 85,26 Alexander 71,4
(πλέον τής φύσεως) 1145,15 (περί τι)
306,30 625,35 ού γάρ έχομεν ώς άπειρον
τιθεμένων αυτών 2 4 , 8 τό δέ νυν έχον
1177, quod vero ad hunc locum attinet 7 6 7 , 6
έχει συνηγμένον 1 2 2 8 , 2 1 (δεδειγμένον)
1 3 1 3 , 2 5 1 3 2 4 , 1 — med. (των έφεξής)
7 0 4 , 3 0 (τής έννοίας) 1 1 2 5 , 2 3 τα μή
άπτόμενα ούκ άν έχοιτο 877,19
1398 εχβος I INDEX

ί χ θ ο ς Emped. 25,30 33,24 1318,26 ή δ ο ν ή sapor Anaxag. 3 5 , 3 156,4 157,11

ί χ θ ρ α Emped. 50,17 Diog. Αρ. 153,3
i ω ς τότε ... εως δτε 493,27 ?αις τοτε . . . ή ή p. ήέρος Emped. 26,2
4,28 1130,32. 33 ή δ ι κ ό ς Socrates 40,29
ή θ ο ς Emped. 158,27
ή λ ε κ τ ρ ο ν 1055,10 1345,31
ή λ έ κ τ ω ρ Emped. 160,29
ζ ε ϊ ν . ζε®τ<ίς 875,7 ή λ ι κ ί α 626,14
ζέαις 3 7 2 , 2 4 ή λ ι ξ . ήλικα γένναν Emped. 158,26
ζήλουν τί τίνος 824,22 * ή λ ι ο κ α ο τ ε ΐ ν solibus peruri 968,25
ζ η λ ω τ ή ς 25,20 ή λ ι ο ς (i. q. πυρ) Empedoclis 3 2 , 4 ήλιου
ζ η ν έκεϊνά φαμεν όσα Ινδοθεν άφ' έαυτών πρόσοδος χαί άφοδος 760,26 ήελίοιο ώκέα
κινείται 1 1 1 9 , 4 ζών μάλλον ή ζωή γυϊα Emped. 1183,30
1119,9 ή μ α ρ Theocritus 707,27
ζ ή τ α ¿'περ έν ώριθμοίς τον έπτά αριθμόν δή- ή μέρα. ¿ ούρανός προ έζακισχιλίων ένι-
λοι 923,6 αυτών γεγονώς καΐ έπ' έαχάτοις ών ήδη
ζ η τ ε ΐ ν . ζητεί 6 λίγος 585,19 των ήμερων 1335,6 i<f ήμέρ^ singulis
ζ η τ η τ ι κ ό ς . ζητητικώτερος 48,27 ζητητι- diebus 1335,13 ή μέρα exempt, saepe
κώτατος 624,38 1291,13
ζ ο φ ε ρ ό ς Anaxag. 3 4 , 2 4 1 5 6 , 7 . 3 0 1 7 9 , 2 . 4 ή μ ε ρ ή σ ι ο ς 768,19 1335,12
181,5 ή μ ε ρ ο ν ύ κ τ ι ο ν Philop. 1179,17
ζ ό φ ο ς 31,6 ή μ έ τ ε ρ ο ς i. q. ήμέτερος καθηγεμών de
ζυγ<ίν libra 1197,21 Damascio 630,35 642,17 644,18
ζ ψ δ ι α κ ό ς 6 2 4 , 3 1 1026,7 1158,6 1175,1 ή μ ι κ ύ κ λ ι ο ν 56,25qq. 1310,30
νοητός 633,30 ή μ ι ό λ ι ο ς 66,1 (δυνάμει) Eudemi 64,19
ζ ο! δ ι ο ν (ζψδιακοϋ) 624,32 ή μ ί ο ν ο ς 1321,10
ζ ώ ε ι ν Diog. Δ ρ . 152,19 ή μ ι π η χ υ α ΐ ο ς 1028,7
ζ ω ή expl. 1119,5 (ψυχική) 633,9 ή μ ι σ τ ά δ ι ο ν 1014,27 sqq. 1104,15 1105,3.
ζ ψ ο γ ό ν ο ς το ζφογόνον 24,6 36,11 4. 6
ζψίον (κοσμικόν) 628,12 (μερικά) 609,33 ή μ ι σ υ ς gen. ήμίσεως 1303, 17 neutr. pl.
ζ φ ο π ο ι ό ς 785,3 ήμίση 1292,24 sqq. τό ήμισυ in Zenonis
ζ ψ ό φ υ τ ο ν 3,6 1271,31 argumentis 1013,8 sqq.
ζ ω ρ ό ς Emped. mixtus (sic) 32,25 ή μ ί τ ο μ ο ς 381,25
ζ ω τ ι κ ό ς 36,11 420,33 636,38 ή μ ι ώ ρ ι ο ν 1 1 0 4 , 1 5 . 3 0 1105,3. 4 . 6
ή ν ε κ ή ς . Emped. 159,4
ή ν ί κ α άν c. coni. 610,11.
ή ν ί ο χ ο ς 1208,38
ή γαρ äv μετέβαινε similiter Syr. 628,30 ή π ε ρ post compar. 1265,27
cf. Add. t. X ad p. 588,37 ή π ι ο ς Parmen. 180,5
ή post τί γάρ εί'η 249,9 ή άρα in λύσει ή π ι ó φ ρ ω ν Emped. 32,23 cf. 30,27
7 1 6 , 2 3 ή καί atque adeo ili corrigendo ή ρ ε μ α ϊ ο ς Geminus 292,23
331,19 ή ρ ε μ ε ΐ ν κατά την δρασιν 961,15
ή β ά σ κ ε ι ν 1212,20 ή ρ έ μ η σ ι ς expl. 1001,24 ορρ. χίνησις 849,
ή γ ε ϊ σ & α ι . το ήγούμενον lonclusio 3 2 9 , 1 1 14 850,15 et deineeps
(ορρ. έπόμενον) in syllogismis 389,33 ή ρ ε μ ί α expl. 435,26 (dist. μονή) 23,13
489,32 saepe το ήγοΰμενον ώς ¿μολογοΰ- (dist. στάσις) 264,26 7 4 5 , 1 (στέρησις
μενον λαμβάνεται 9,30 κινήσεως) Eudemus 1185,15
ή δ ε ι ν . αϊ έλπίδες ήδουαιν 1072,24 ή ρ ε μ ί ζ ε ι ν (ορρ. ήρεμίζεσθαι) 287,11 ήρεμί-
ή δ η expl. 751,35 in logica consequentia ζεσ9αι expl. (syn. ϋσταθαι 1001,24 1006,20
"να μή ήδη άχολου&Τ) τό καΐ συμβλητά; 1078,16 sqq. (τό προς ήρεμίαν ϊεαίαι)
είναι 1088,5 cf. Alex. 1358,24 1002,22
 VERBORUM
" ή ρ έ μ ι σ μ α 1311,32
η ρ ω ς. ήρωες οί έν Σαρδοϊ Aristotelis 707,30
ή τ α libri numerus 924,25
ή τ τ α σ θ α ι 467,8
θ ά λ α σ σ α (i. q. ύδωρ) Emped. 160,29 cf.
159,12
θ α λ έ θ ε ι ν Emped. 1124,14
θ ά μ ν ο ς Emped. 1124,17
θ α ρ ρ ε ί ν 5 5 6 , 2 1 (τινί) »"'<« 75,8 το προς
άνοήτους μόνους άκροατάς τεδαρρηκός
1118,2 θαρρούντως 1245,6
θ α τ έ ρ ω ς 210,10
θ α ΰ μ α ίδέσθαι Emped. 33,2
θ α υ μ ά ζ ε ι ν. θαυμαστός ( s y n . παράδοξος)
1009,23 1011,15 θαυμαστή της συνθέ-
αεως 379,12 (sequente ει) Tbeophr. 986,6
(sequ. δτι) 262,17
θ ε ά σ θ α ι i. q. λόγφ θεωρεϊν 1313,13 την
άντίθεσιν ώς χαΐ Παρμενίδης έθέασατο
34,14. 17. 27
θεΐν. θέων Emp. 1318,28 δι' άλλήλων
θέοντα idem 33,21
θ ε ί ο ς explicatur465,16 (Αριστοτέλης) 611,8
611,9 (Ίάμβλιχος) 642,18 (σώμα) 593,8
594,23 307,11
θ ε λ η μ ό ς Emped. 32,16 33,11
θ έ λ υ μ ν ο ς Emped. 159,18sq.
θεμέλιος. 6 θεμέλιος lapis fundamentalis
997,5 sqq.
θ ε μ έ λ ι ο ν 337,36
θ έ μ ι ς είναι P a r m e n . 30,9 40,5
θ ε μ ι σ τ ε ΰ ε ι ν 333,16
θ ε ο λ ο γ ί α metaphysica 1359,6 Άσσύριος
(Chaldaeorum oracula) 643,27
θ ε ο λ ο γ ι κ ό ς methaphgsicus 148,24
θ ε ό ς . οόρανόν, 8ν άν τις καΐ σφαϊραν καΐ
θεόν καλέαειε 1124,5 (σφαΐρος Emped.)
1124,1 θεών σφρήγισμα Emped. 1184,9
θεοί θεών Plato. 1337,22 (νοερός) Plato
1359.10 (Aristotelis τελικός, ποιητικός)
1361.11
θ ε ο υ ρ γ ό ς (de Proclo) 795,7
θ ε ρ ά π ε υ ε tv. το έλλιπες έθεράπευσεν ή
ασφαλής έπαγωγή 1123,3
θ ε ρ ι ν ό ς (τροπαί) 875,20
θ έ σ ι ς (τόπου) 6,21 51,22 516,36 meta-
phorice dictum de άβωμάτοις 7 6 3 , 5
(coni, παράδοξος ύπόληψις) 133,2 θέσεις
ιδού 1399
50,10 θέσιν λέγειν 50,12 νόμψ καΐ θέσει
Democr. 512,29
θ ε σ π ε σ ί η θ ε ν Emped. 300,24
θ ε ω ρ ε ϊ ν . περί τάς άρχάς θεωρείται 19,35
έν τ ψ γίνεσθαι μάλλον ή γένεσις θέωρ εΐται
1173,36 (κατά τι) 503,6
θ ε ώ ρ η μ α 1011,15 (φυσικόν) 801,17 Eu-
clidis 511,30
θ ε ω ρ η τ ι κ ό ς (φιλοσοφίας) 1,14
θ ε ω ρ ί α , προς τάς νοητός θεωρίας (ορρ. τα
τ-jj αίσθήσει έναργή) 1249,17
θ ε ω ρ ό ς της 8λης ή φυσική 303,8. 1 7 . 2 0
θ ή λ υ ς P y t h a g . 181,26
θ λ ί ψ ι ς 352,34
θ ο ί ν η . θοίνην οίικ εότυχή προτιθέντες τάς
άπορίας (flosculus Platonicus cf. 100,9)
640,13
θ ο λ ε ρ ό ς 599,36
θ ο ρ ó ς. από βραχέος θοροΰ έλέφας 1340,28
θ ο ρ υ β ε ϊ ν 91,3 θορυβείσθαι έπί τινι 99,32
θ ό ρ υ β ο ς πολύς πρός τινα 93,26
θ ρ α σ ύ τ η ς 1145,4
θ ρ ά τ τ ε ι ν pass. 775,32 538,4
θ ρ α ϋ σ ι ς 97,21
θ ρ έ ψ ι ς 368,23
θ ρ ί α μ β ο ς 256,28
θ ρ ι γ κ ό ς 1065,27
θ ρ ί ξ . τριχΐ μι-jj vetuno pilo i. e. re minima
Melissus 111,23 113,8
θ ρ ό π τ ε ι ν Emped. 158,5
θ ύ ρ α . ούκ έπί τάς οίχείας θύρας και οΓον
είσόόους Ιρχονται 6 4 8 , 3 0 παρά θΰρας
expl. ibidem παρά θ6ρα; έξηγεϊσθαι 244,
14 άπαντάν (immo ΰπαντάν) 661,7 1137,
21 cum not. 1145,21 1147,33 1327,10
cf. Add. t. X ad p. 661,7
ι α τ ρ ι κ ή 1,7
ί δ έ α . forma παντοίαις ¡δέ^σιν Emped. 33,2
A n a x a g . 35,2 156,3 157,10 Diog. Αρ.
153,10 Platonica 7 , 1 5 4 2 0 , 2 2 (coni,
μέρος) Xenocrates 1165,36
ί δ ι ο ς , ιδίως λέγεσθαι 10,10
ί δ ιό τ η ς 636,20 449,27
ι δ ι ο τ ρ ο π ί α 1073,19
ι δ ί ω μ α 359,5
ι δ ι ώ τ η ς 1096,6
ί δ ο ύ 654,26 692,35 735,26 Alexander 548,
20
1400 ίδρόειν I INDEX

( δ ρ 6 ε ( ν ύπέρ τι 147,16 ί σ ο ΰ ν 733,27

U v a i . ϊεσθαι έπί τι 5 2 9 , 1 2 (έπί στάσιν) ί β ο χ ρ ό ν ι ο ς 970,2
916,3 (κάτω τόν μόλυβδον) 285,1 (προς ί σ τ α ν ν. ίστάναι
ήρεμίαν i. e. ήρεμίζεσθαι) 1002,23 φλογός Ι σ τ ά ν α ι . f o r m a e : Ιστών 315,20 500,1 Ιστά-
ΐεται αίσα P a r m e a . 3 1 , 1 3 νον 1257,34 Ιστώσι 455,28 Ιστάναι (ορρ.
ί έ ν α ι . Ϊστασ8αι ώς έπί στάσιν ί<¡ν 1 0 0 1 , 2 5 κινείν) έαυτά 2 8 7 , 1 3 cf. 1257,34 δόξαι
cf. 1 0 0 6 , 2 2 είς τούτον ίοΰσαν τη μετα- τ ψ νψ (Anaxagorae) στησαι πάντα χρή-
βολή 1174,9 άλλ' έπί τά έξης ίτέον saepe ματα E u d e m u s 1 1 8 5 , 1 2 στήσαν άπο-
velut 225,19 φεύγουσαν αύτήν (την διάστασιν) άπό τοΰ
U p α ξ 883,4 (¡χ»6ς) 1345,31 όντος 2 3 0 , 2 8 (άριθμους μέχρι της δεκά-
ί θ ύ ν ε ι ν P a r a i . 117,10 δος) 500,1 ιστάμενος (dist. έστώς) expl.
ί χ μ ά ς 1332,13 1006,21 τοΰ έστάναι γένεσις το ϊστασθαι
ί λ υ σ π α σ θ α ι 369,12 9 1 3 , 2 0 ϊστασθαι expl. ήρεμίζεσθαι 913,
'ίνα. τα άπειρα ούκ εστίν, ϊνα το συνεχώς 19 ϊστασθαι expl. 1033,28 (syn. ήρε-
κινούμενον... διεληλυθός είη 1292,33 μίζεσθαι) 1 0 0 1 , 2 5 1 0 0 6 , 2 0 sqq. στήναι
ι ό ς (των θηρίων) 1340,25 1341,6 (ορρ. κινηθήναι) 8 4 2 , 2 2 . 24 στήσεται ή
ί<ίτης E m p e d . 331,12 εκκρισις 1 7 6 , 4 s a e p e στηναι έπί τι 176,
ί π π ο κ έ ν τ α υ ρ ο ς exempl. 185,13 9 εις μονάδα Ισταμένη ή διαίρεσις 471,4
ϊ π τ α σ θ α ι 1095,6 5 1 3 , 2 8 (τό άπειρον, ο ρ ρ . είς άπειρον
ί σ ά ζ ε ι ν Eudemus 973,25 προιέναι) E u d e m u s 47,22
ί σ ά κ ι ς ίσος 58,27 456,19 Ι σ τ ά ν ε ι ν y. Ιστάναι
ί σ ά ρ ι θ μ ο ς 218,32 2 1 9 , 6 Ι σ τ ο ρ ε ΐ ν guaerere 1196,30 commemorare
ί σ α χ ώ ς 11,24 (γραφήν) 758,9 (τα περί τ η ς διαιρέσεως)
ί σ ή λ ι ξ 699,32 802,19 narrare sequ. acc. c. infili.
¡ σ η μ ε ρ ί α Eudemus 7 3 2 , 3 0 1203,32 τών Ιστορημένων 2 8 , 3 0
ι σ η μ ε ρ ι ν ό ς (κύκλος) 102C,7 Ιστορία, την περί φύσεως ίστορίαν 2 3 , 3 0
ί σ ο δ υ ν α μ ε ϊ ν 1 3 4 , 1 1 9 7 , 1 5 1187,13 Ale- 26, 11 T h e o p h r . 22, 29 (ή τών πλει-
xander 563,30 όνων) 1 5 1 , 2 0
ι σ ο μ ε γ έ θ η ς 678,22 1332,19 Ι σ τ ο ρ ι κ ό ς , (άναγαγραφαί philosophiae velut
ι σ ό μ ε τ ρ ο ς 618,20 Laertii) 2 8 , 3 3
ί σ ό ο γ κ ο ς 1016,23 ί σ χ ε ι ν (άφορισμόν) 632,22 (μεταβολήν) 827,
ι σ ό π α λ η ς , ίσοπαλές P a i m . 5 2 , 2 7 8 9 , 2 3 26 (Ιννοιαν) 7 0 9 , 6 (γένεσιν) 1 1 4 5 , 2 3
107,26 1 2 6 , 2 3 133,27 137,17 146,17 (δμοιον) 6 9 , 3 3 1133,26 (σύνδρομον) τό
502,6 ον τό £ν άεΐ ίσχει P l a t o 8 8 , 1 . 2
¡ σ ο π ε ρ ί μ ε τ ρ ο ς 291,17 ί σ χ ν α σ ί α 316,4
Ι σ ό π λ ε υ ρ ο ς (τρίγωνον) 511, 3 3 sq. 7 7 0 , 2 6 ίσχύειν. μέχρι παντός ή άναλογία ισχύει
982,16 1109,30 c. inf. 467,7
ί σ ο ς explic. 8 τ ψ αύτψ μέτρψ μετρείται 614, ί σ ω ς expl. 593,34 Aristotelium e x p l i c a t u r
2 5 έπ' ίσης adv. 1 1 3 3 , 1 3 1138,35
ί σ ο σ θ ε ν ε ϊ ν 183,33 ι χ θ ύ ς (Ιέραξ) 1345,31
ί σ ο σ θ ε ν ή ς 183,11 4 7 8 , 3 0 4 7 9 , 3
ι σ ο σ κ ε λ ή ς (τρίγωνον) 61,25 267,27 466,17
770.26
ί σ ό σ τ ο ι χ ο ς 25,31 354,9 κ α θ α ί ρ ε σ ι ς Περσών 8 , 2 1 (της θείας ύπερο-
ί σ ο σ τ ο ι χ ο ΰ ν 408,13 χής) 2 9 , 2 Arist. explic. 4 9 7 , 8 499,20
ί σ ο τ ά χ ε ι α 1019,23 (ορρ. αδξησις) 996,23
ισοταχής expl. 1082,24 713,24 677,26 κ α θ α ι ρ ε ϊ ν έπ άπειρον 168,31
992.27 1016,11 1032,12 1098,26 ίσοτα- καθαρεύειν (της συνθέσεως) 95,16 (τοΰ
χ ώ ς 936,7. 10 945,27 δυνάμει) 4 3 5 , 5
ί σ ó τ ι μ ο ς. ίσοτίμως Philoponus 1130,14 κ ά θ α ρ σ ι ς 316,4
1133,7 κ α θ α ρ ό ς de νοητοϊς 503,25
 VERBORUM χατακΐρματιζειν 1401

καθαρότης 404,26 κ α μ ά ρ ω μ α (ορρ. στερέωμα) 6 1 6 , 3 3

κ α θ έ δ ρ α (ορρ. στάσις) 8 5 9 , 8 κ ά μ ν ε IV Alex. 1 3 5 8 , 2 1
κ α θ έ κ α σ τ α ν. Εκαστος καμ-τήρ 1278,26
κ α θ ε κ τ ι κ ή δύναμις 1190,22 κ α ν δοκη 1 0 8 2 , 2 8 cum indie, praesentis
κ α θ ε ΰ δ ε ι ν explicatur 1 2 5 8 , 2 0 καθεύδοντα κδν . . . φησιν 4 4 , 1 9 538,31 similiter 196,
άριθμεϊν Eudemus 9 8 , 1 0 23 354,3 822,12 834,13 Alexander
κ α θ η γ ε μ ώ ν 824,22 59,23 1077,4 1267,20 234,17 (imperfecti) κάν έποιοϋντο 91,27
1360,29 1363,9 cf. 7 1 , 1 1 225,23 1 0 7 8 , 2 0 (aoristi) κ5ν
κ α θ ι σ τ ά ν α ι εις άπόγνωσιν 60,6 έσχεν 9 0 , 2 1 cf. 9 1 , 4 2 0 9 , 6 3 3 3 , 1 8 3 8 4 ,
κ ά θ ι σ μ α (syn. καθέδρα) 3 4 7 , 9 357,17 30 571,3 523,17 608,32 983,16 1328,
κ α θ ό σώματα 1 3 3 4 , 1 0 Pbilop. 1 3 3 3 , 1 5 35 (futuri) καν έσται 1 7 0 , 3 1 (perfecti)
κ α θ ο λ ι κ ό ς (syn. κοινός) 4 7 6 , 2 0 (τετραγω- 695,4 1079,24 xäv ε ί . . . περιέλαβε 6 1 1 ,
νισμός) 6 9 , 1 3 (άπάντησις) 7 6 , 2 9 (άναί- 9 cum optativo 46,1 5 1 , 5 2 4 9 , 1 4 3 4 2 , 6
ρεσις) 1 0 2 , 2 0 (δεΐζις) 9 8 0 , 1 7 (κανών) 1 0 0 3 , 2 0 Alexander 3 3 9 , 21 Damascius
1113,32 καθολικώτερος 183,30 7 7 6 , 8 elliptice έπειδή xâv άρχαιοπρεπώς
καθόλου, τα κοινά καΐ καθόλου 16,17 άλλ' οί>κ άσαφή... Ιγραψε 111,15 ένδιδάν
(coni, δλον) 16,20 Eudemi expl. 7 1 7 , 1 1 καν δι' άλλων κινήσεων 1 0 4 8 , 1 2 Ά γαρ
καθομιλεϊν. των νΰν χαθωμιλημένων στοι- γένοιτο αν καν ίιπό νοΰ Alexander 3 5 5 ,
χείων 4 5 9 , 2 16 καν μή (ellipt.), άλλα 5 1 , 9 κάν τε
κ α θ ο ρ αν 6 3 9 , 3 4 . . . κ α ν τε 46, 1 κάν τε υποτεθείη . . . κ α ν
καί pro η positum et invicem observât τε 72,27 cf. 6 8 9 , 2 2 xäv γαρ δια πλειό-
Simpl.565,13 κ α ί . . . δέ posteriorum usu ν ω ν . . . γίνηται xäv δι' έλαττόνων, οΰδεν δια-
saepe pro simplici καί in enuntiati initio φέρει 1 3 1 2 , 7 κ α ν . . . άλλά cf. άλλα
usurpatum velut 3 1 , 8 1 1 5 3 , 1 8 . 19 al. κ α ν ο ν ί ζ ε ι ν έκ των φυσικών norman peltre
κ α ί . . . μ έ ν τ ο ι et vero Proclus 6 1 2 , 5 καί 278,17 (άπό τίνος) 9 8 0 , 2 3
. . . τ ε (?, 1. δέ ?) 1 3 1 6 , 2 9 κανονικός, κανονική (i. q. αρμονική) 2 9 3 ,
κ α ί ε tv. δια της κεκαυμένης 4 7 0 , 2 7 10 τό κανονικόν 120,27 κανονικώς παρα-
κ α ι ν ο π ρ ε π ή ς 6 1 1 , 1 3 6 3 9 , 1 2 1348,1 και- διδόναι 7 4 7 , 2 4
νοπρεπώς 9 2 , 2 6 1 2 4 1 , 3 0 καινοπρεπέστε- κ α ν ώ ν Πολυκλείτου 3 2 5 , 2 6 (logicus) 2 1 , 1 3
ρον 5 6 5 , 2 2 5 9 2 , 6 120,4 566,17 καθ' 8ν δυνατόν εσται δια-
καινοτομεΐν 204,3 κρίνειν 1 0 8 5 , 1 9 (καθολικός) 1 1 1 3 , 3 2
καίτοι, δτι δέ ώς ένστασιν αυτήν κομίζει κ α ρ κ ί ν ο ς quid significet 1 1 7 , 2 0
δήλοι το 'καίτοι' προτεταγμένον ένστατι- καρτερεΐν. παραγράφειν έκαρτέρησα 1142,
xòv έπίρρημα 1 3 4 0 , 3 2 c. partie. 2 9 , 4 29
71,5 6 5 7 , 3 7 7 9 8 , 3 2 al. καίτοι γ ε . . . ποιεί κατά πολλών sc. κατηγορείται 73,11 τό
Philoponus 1141,16 έρώ κατά του φιλώ καί κατά τοϋ λέξω
χ α χ ί α άπό τοϋ κλαν Porphyr. 4 0 7 , 3 (συλλο- έπ' ίσης υπάρχει 553,13 κατά τι τί
γισμού) 5 1 , 1 7 άκούειν 5 7 0 , 8
κακοποιός 249,7 κ α τ ά γ ε ι ο ς Eudemus 7 0 8 , 1 2
κακός, κακόν a deo nil dati 3 6 1 , 4 καί * κ α τ α γ ε ω μ ε τ ρ ε ϊ ν την φόσιν 1 3 4 1 , 2 0
το χείρον, ε ί . . . (sc. συμβαίνει) 272,7 ού κ α τ α γ ί ν ε σ θ α ι περί τι 1 , 1 6 2 9 0 , 4 . 1 1
χείρον praestat 1,5 1 0 0 , 2 9 1 1 1 1 , 2 9 1363, 380,2
26 ούδέν χείρον 29,2 97,9 κατά τά κ α τ α γ ρ ά φ ε ι ν geom. 5 1 1 , 1 5
χείρον (ορρ. κατά τό κρεΐττον) 561,12 καταγραφή 457,23
χειρότερον Parmen. 145,25 καταδέχεσθαι 1159,35 (i. q. έπιδέχεσθαι
κακόσχολος. κακοσχόλως 4 3 3 , 7 1157,25) 1338,27 (είδη) Philop. 1 3 2 9 ,
κ α κ ΰ ν ε ι ν pass. 9 4 2 , 6 (ορρ. άρετοδν) 1066,6 35 1330,13
καλεΐν. των καλουμένων στοιχείων 2 4 , 1 6 κ α τ α δ ρ ά τ τ ε σ θ α ι τινός 3 6 , 1 8 7 6 9 , 2 3 (τής
κάλια' 3 7 9 , 1 3 Ά ρ . έννοίας) 6 0 8 , 3 1
καλός, τό ένταΰθα καλόν (ορρ. τό άρχέ- κατακάμπτειν 689,20
τυπον) 6 3 7 , 5 ironice 1152,3 κ α τ α κ ε ρ μ α τ ί ζ ε ι ν Plato 1 3 5 , 2 5
1402 χαταχλείειν I INDEX

χ α τ α χ λ ε ί ε ι ν τό βιβλίον 2 5 8 , 3 0 (την λυσιν κ α τ α σ φ ρ η γ ί ζ ε ι ν . κατεσφρηγισμένον δρχοις

είς τό δυνάμει) 97,8 E m p e d . 1184,10
κ α τ α κ λ υ σ μ ό ς 6,33 χ α τ α σ χ ί ζ ε ι ν 29,1
κ α τ α κ ο λ ο υ θ ε ί ν τινι 1 0 , 1 3 31,24 κ α τ α τ ά τ τ ε ι ν . τό χατατεταγμένον 7 2 1 , 1 9 . 2 5
κ α τ α κ ρ ί ν ε ι ν. κατάκριτος damnatus 470, χ α τ α τ ε ί ν ε ι ν λόγους πρός τι 44,31
21 κατατιθέναι. κατέθεντο statuerunt Par-
κ α τ α λ α μ β ά ν ε ι ν (de aëre) τό σώμα διά men. 3 0 , 2 3 146,12 180,1
τών φλεβών) 153,15 χαταλαμβάνεσθαι τά κ α τ α φ α ν ή ς 644,8
αισθητήρια 1258,21 ossequi 55,20 κ α τ ά φ α σ ι ς 19,32 812,14
χ α τ α λ ε ί π ε ι ν (έν γραφαις) 2 3 , 3 2 χ α τ α φ ά σ χ ε ι ν 561,26
κ α τ ά λ λ η λ ο ς (λέξις) 2 5 3 , 1 5 3 0 6 , 2 3 (έρμη- κ α τ α φ α τ ι κ ό ς (πρότασις) 812,14
νεία) 4 0 0 , 3 (γραφή) 589,34 saepe καταλ- κ α τ α φ θ ε ί ρ ε ι ν 484,2
ληλότερον coneinnius, convenientius 647,23 χ α τ φ ε ύ γ ε ι ν έπί χι 98,2
665.15 καταλλήλως 73,29 χ α τ α χ ρ ή σ θ α ι τ ο ϊ ; όνόμασι 5 5 4 , 1 1
κ α τ ά λ η ξ ι ς 59, 7 κ α τ α χ ρ η σ τ ι κ ό ς , καταχρηστικώς (ορρ. κυ-
κ α τ ά λ η ψ ι ς τοΰ οικείου τιίπου 533,20 ρίως) 77,25
κ α τ α λ ι μ π ά ν ε ι ν 71,25 κ α τ α χ ω ν ν ύ ν α ι . κατακεχωσμένης της Εξεως
κ α τ α λ ο γ ά δ η ν 31,3 1079,19
κ α τ α μ ε λ ή ς 1077,22 κ α τ α ψ ε υ δ ε σ θ α ί τί τίνος Iambi. 787,21
χ α τ α μ ε τ ρ ε ΐ ν exaeguare mensura explica- καταψηφίζεσθαι. άμουσον μου σχολήν
t u r 9 4 9 , 2 2 4 9 6 , 2 6 9 7 , 1 1 1 0 0 5 , 4 (την καταψηφίσεται 1142,30
γραμμήν) 1028,22 sqq. (dist. καταναλοΰν) κ α τ α ψ ύ χ ε ι ν 470,28
1322,39 1323,1 sqq. κ α τ ε υ θ ύ ν ε ι ν 3 5 9 , 2 3 3 6 0 , 3 0 pass. P l a t o
χ α τ α μ ή ν ι ο ν 362,7 391,26 1150,6 1077,16
κ α τ α ν α γ κ ά ζ ε ι ν . χατηναγχασμένως 941,27 κ α τ η γ ο ρ ε ί ν κατά τίνος 1 9 , 2 2 κατηγορού-
κ α τ α ν α λ ί σ κ ε ι ν. καταναλώσω (Arist.), του- μενον έν τ ψ τί έκάστου Eudemus 115,
τέστιν ό'λον λήψομαι 1322,21 18 κατηγορεϊσθαι s u p p l e n d u m 73,11
κ α τ α ν ό η σ ι ς 5 2 3 , 1 3 1027,14 1037,5 κ α τ η γ ό ρ η μ α 402,25
χ α τ α ν τ α ν είς τι 49,12 3 1 4 , 5 377,32 508, κ α τ η γ ο ρ ί α , κατηγορίαν έπιδέχεται του συν-
11 1015,21 1231,16 1364,35 (έπί τι) θέτου 1 7 , 3 6 κατηγορίαν άναδέχεσθαι
383,26 750.21 κατηγορίαι expl. 1044,1
κατάντης 1084,2 κ α τ η γ ο ρ ι κ ό ς (συλλογισμός) 425,5 κατηγο-
χ α τ α ν ω τ ί ζ ε σ θ α ι contemner?, negîegere 45, ρικώς 9 7 , 1 4 5 4 7 , 2 8 E u d e m u s 9 7 , 2 8
12 1036,17 (cf. Simpl. in Epictet. 11,13 139,1 (προίεναι syllog.) 697,3
4 3 , 3 0 Didot.) κ α τ ό π ι ν του Άναξαγόρου γεγονώς 2 5 , 2 0
κ α τ α π ί ν ε tv. καταπέποται (ή κίνησις) έν κ α τ ο ρ θ ο ϋ ν 232,32 κατωρθωμένα γίνεται
τοις κινουμένοις 406,11 380.22 3 8 1 , 2 3 (τελέως) 1185,18
κ α τ α π λ ή τ τ ε ι ν 1141,10 κ ά τ ω (cf. άνω) 2 8 9 , 3 1
κ α τ α π τ ή σ σ ε ι ν 5,6 κάτωθεν ειπείν a b infimo ordine rerum
κ α τ ά π τ ω σ ι ς 261,17 422,5
χ α τ α ρ ά σ σ ε ι ν 1198,7 κ α τ ω φ ε ρ ή ς 386,23
κ α τ α ρ τ ύ ε ι ν τό ήθος 5,30 n κ α τ ώ φ ο ρ ο ς 671,32 685,18 1138,9
χατασκευάζειν (math.) Eudem. 6 4 , 1 1 κ α ρ ο ΰ ν 1258,22
κατασκευάζοντας λόγους 71,19 κ ε ά δ α ς 6 παρά Λακεδαιμονίοις 470,21
κ α τ α σ κ ε υ α σ τ ι κ ό ς τοιούτου 71, 30 (του κ ε γ χ ρ α μ ί ς 1197,10 1340,26
είναι) 274,35 4 6 4 , 2 3 (αυτής) 7 4 5 , 2 3 a b - κ ε γ χ ρ ί ς (i. q. δρεπανίς όρνεον) 4 7 0 , 1 2
solute 266,27 κ έ γ χ ρ ο ς 530,23 (ό εΓς) 1 1 0 8 , 2 0 ό εΓς
κ α τ α σ κ ε υ ή structura 470,18 κέγχρος ή ή μία κέγχρο; 1109,21 cf. n .
κ α τ ά σ τ α σ ι ς status 1 5 7 , 2 1 (αμετάβλητος) κ ε ί σ θ α ι . κείσθω (geoiD.) 5 6 , 2 3 sqq. καί
435.16 εί μη κείται όνο'ματα E u d e m u s 97,28
κατάστημα 232,1 κ έ λ ε υ ί ο ς P a r m . 166,29 117,13 E m p . 32,25
VERBORUM
κ ε ν ε μ β α τ ε ΐ ν (έννοια) 465,31 799,8 (έπίνοια)
φαντασία 582,18
κ ε ν ό ς , κενάς μακαρίας άναπλάττοντος 1231,
33 δια κενής frustra 70,4 κενόν Leu-
cippi cet. 28, 14 sqq. κενεόν Melissi
80,7 sqq. 104,4
κ έ ν τ ρ ο ν κύκλου 64, 13 αϊ άπό (si ve έκ)
του κέντρου εύθεϊαι 605,21 cf. 26
κ έ ν ω μ α 651,15 Eudemus 662,26
κ ε ρ α ί ε ι ν . κεραιομένοισιν Emped. 32,18
κ ε ρ α μ ε ο ΰ ς 714,7
κ ε ρ α μ ί ς 1173,29
κ έ ρ α μ ο ς , κέραμοι tectum 997, 5 _ 1065, 27
Straton 916,16
κ ε ρ α μ ο ΰ ν . κεραμούμενος οίκος 1065,17
κ ε ρ α ν ν ύ ν α ι (dist. μιγνύναι) 175,27
κ έ ρ α ς Άμαλθείας 360,33 κέρατα μηνίσκου
CO,2
κ ε ρ α τ ο ε ι δ ή ς γωνία 59,28 60,4
κ έ ρ κ ι σ ι ς (ορρ. σπάθησις) 1050,15
κ έ ρ μ α (syn. μονάς) 621,12
κ ε φ ά λ α ι ο ν summa 1284,23 δια κεφαλαίων
έπιδραμειν 1111,29 κεφάλαια compendia
6,3 έπί κεφαλαίων compendiose 1363,26
1366,10
κ ε φ α λ α ι ώ δ η ς , κεφαλαιωδώς 1366,18
κήδεσ&αι 36,29
κ ή π ο ς Άδώνιδος 911,14 1212,18
κ ι θ α ρ ί ζ ε ι ν 1213,33
κ ί ν δ υ ν ε ύ ε ι ν videri 640,34
κ ι ν ε ϊ ν . κινεϊσ9αι διττόν 1136, 1 κινητόν
καί το κινούμενον καί τό πεφυκός κινεί-
σί)αι 757,27
κ ί ν η μ α 707,22 728,17 775,4 1077,18 def.
986,17 1027,19. 20 (ψυχής) 1070,2
κ ί ν η σ ι ς defin. 1250,20. 25sqq. (κυρίως λεγο-
μένη) 1126,17 γραμμή, ή ν 'έκ διπλής
κινήσεως' καλεί Carpus 60,15 (κοινώς i. q.
μεταβολή) 801,4 (άίδιος) Anaximandri
cet. 24,24. 31 'differentia Piatonis et Ari-
stotelis 1248, 30 Περί κινήσεως titulus
Physicorum 801,15 802,10.13 923,8
κ ι ρ ν ά ν α ι . κιρνάμενα 1274,27
κ ί ω ν . 1217,21 sqq.
κ λ ά ε ι ν . κεκλασμέναι γραμμαί 895,17 896,20
Archytas 785,25
κ λ ά σ ι ς 785,25
κ λ ε ι ν ό ς 122,23 601,23 643,19 Emped.
161,23
κ λ ε ψ ύ δ ρ α expl. αρπαξ 647,27
κ λ υ δ ά ζ ε σ θ α ι 574,30
κόσμος 1403
κ λ υ δ α σ μ ό ς 575,2
κ λ ή ρ ο υ ν raed, oblingere 641,29
κ λ ύ ε ι ν . κέκλυ&ι vers. Pyth. 453,12 1102,20
κ λ ι ν ί δ ι ο ν (διαλυτόν καί συνακτόν) 887,9
κ ο ι λ α ί ν ε ι ν Choerilus 1196,35
κ ο ί λ ο ς , έπιφάνεια σεληνιακής σφαίρας 580,5
κ ο ι ν ο π ο ι ε ϊ ν 1103,19 1275,6
κ ο ι ν ό ς (ύπόληψις) 9,33 κοινού προστε-
θέντος (math.) 68,20 ώς κοινόν λαβών
11,30 (γένους ορρ. ούσιώδες) 132,19
Eudemus 133,25 κοινότερον λέγειν 14,10
κατά κοινού έπάγειν τί τινι (grammat.)
321,20 κοινώς (ορρ. κυρίως) 474,7 saepe
κ ο ι ν ό τ η ς 144,2 (ορρ. διαφοραί) 18,8 (του
ένός) 114,11 (είδών) 256,20
κ ο ι ν ω ν ί α (ορρ. διαφορά) 707,3
κ ο ι ν ω ν ό ς 523,16
κ ο λ α σ τ ι κ ό ς 361,4
κ ό λ λ α . κόλλησιν Emped. 300,24
κ ο λ ο ι ó ς. υπό του θορύβου τών κολοιών
ταραττόμενον metaphorice 1140,10
κ ο λ υ μ β η τ ή ς 36,32
κ ο μ ί ζ ε ι ν τοΰνομα 24,15 (λόγον) 195,22
(πίστιν) 1186,6
κ ο μ π ά ζ ε ι ν 1110,5
κ ό ν ι ς . 'ίνα μη την αυτήν ανακινώ κόνιν
1143,14
κ ο ρ υ φ α ί ο ς chori 1268,28 (τών Άριστ.
έταίρων) 964,30 (τών φιλοσόφων) 1159,6
1145,2
κ ο ρ υ φ ή έπί τών ζυίων καί έπί του όρους
553,16
κ ο ρ υ φ ο ϋ ν εις τι pass. 220,30 637,16
κ ο σ μ ε ϊ ν pass. 301,4
κ ο σ μ η τ ι κ ό ς 301,3
κ ο σ μ ι κ ό ς 467,36 618,21 628,12 (διάστημα)
Pi'oclus 611,31 (σώμα) Proclus 613,9
(γενέσεις) Iambi. 794,9
κ ο σ μ ο π ο ι ε ϊ ν λέγει τους φυσικού; ούχ ώς
γενητόν από χρόνου τον κόσμον λέγοντας,
άλλ' ώς τ/,ν σύστασϊν αύτοϋ δια κινήσεως
παραδίδοντας 1120,19
κ ο σ μ ο π ο ι ί α 886,15
κ ο σ μ ο π ο ι ό ς 1123,23 1153,25 1331,2
κ ό σ μ ο ς (έπέων) Parmen. 30,19 38,32 146,
cf. 147,28 (dist. ούρανός) 594,7 (νοητός
et αισθητός) 31,18 sqq. (6 ύπό σελήνην)
34,6 τό υπό σελήνην 8 μάλιστα του κο-
σμείσ&αι δεόμενον κόσμος καλείται κυριώ-
τερον 1124,6 (διττός) Anaxagoiae 34,21
487,19 είς ένα κόςμον Empedocles 23, 23
 1404 κότος
χ ό τ ο ς E m p e d . 33,12 159,19
κ ο τ ύ λ η (ofvou et χαλκη) 7 3 3 , 2 1
κ ο χ λ ι ο ε ι δ ή ς 60,14
κ ρ α δ α ί ν ε ι ν X e n o p h a n e s 23,20 cf. Add. t.
Χ 1. c.
κ ρ α σ ι ς (opp. παράθεσις) 164,2 E m p . 161,2.5
χ ρ α τ ε ϊ ν πηδάλιον 3 6 0 , 3 1 abs. E m p e d . 33,
19 1 1 8 4 , 7 1 1 8 5 , 1 9 (dicendo) 8 7 6 , 1
(φίλος ών) 2 4 4 , 2 1 9 4 6 , 2 7 (om. ών)
1 3 5 0 , 7 pass, μέσον ή γη κρατείται 386,
24 (ίιπό τοΰ ένός) 5 0 3 , 3 0 ¡δίω τινί χα-
ρακτήρι κρατουμένων 1236, 14 πάντα
κεκράτηται 8 8 , 1 8 ή δλη κεκρατημένη
σχήματι 2 2 9 , 2 7
κ ρ α τ ε ρ έ ς P a r m e n . 30,7 40,3
κ ρ α τ η τ ι κ ό ς 775,22
κ ρ α τ ύ ν ε ι ν τον λόγον 2 7 0 , 2 8 1 0 6 5 , 3 (την
τύχην, ορρ. άναιρεϊν) 329, 27 med. 918,
27 cf. Add. t. X ad 23,20
κ ρ ί κ ο ς (άλύσεων) 877,10
κ ρ ι κ ο ΰ ν . κρικωτός δακτύλιος 500,17
κ ρ ί ν ε tv όρθώς 3 6 , 2 0 έκρίναντο άντία
P a r m . 3 0 , 2 5 3 9 , 3 1 8 0 , 3 κέκριται (το
εστίν καΐ ούκ ?στιν P a r m . 145, 17 κρί-
νειν εί . . . η Melissus 104,10
κ ρ ι ό ς zodiaci 6 2 9 , 3 1 6 3 3 , 1 3 1136, 14
Pbiloponus 1131,20.21
κ ρ ί σ ι ς . τοΰ πλέω καί τοΰ μή πλέω 8 0 , 1 1
κρίσιν ποιήσασθαι τινός discernere 40, 18
Melissus 112,12
κ ρ ι τ ή ρ ι ο ν 5,30 646,35
κ ρ ύ π τ ε ι ν med. Sophocles 740,32
κ ρ υ φ ό ς latebrae E m p e d . 1183,32 cf. not.
κ τ ί ζ ε ι ν E m p e d . 160,6
κ υ α θ ι α ί ο ς 174,30 178,6 530,30 649,20
(ίίδωρ) P h i l o p . 1332,18
κ ύ α θ ο ς 530,29
κ υ β ε ρ ν ά ν P a r m e n . 31,14 3 9 , 1 6 de A n a x -
goreo νω 465, 9. 19 κυβερνασθαι Diog.
Α ρ . 152,23
κ υ β ε ρ ν ή τ η ς 1208,38
κ ύ β ο ς 1016,24
κ ύ δ ι μ ο ς (άριθμός) vers. Pythag. 453,12
1102, 20
κυκλικός (αριθμός) 5 8 , 2 7 (κίνησις) 5,15
κυκλικώς 59,17 1023,6
κ υ κ λ ι σ μ ό ς 1280,33 1311,3
κ ύ κ λ ο ς , (¿ρισμός) 17,1 (μέγιστος, έλάχιστο;)
1026,5 n u m e r u s cyclicus 59,7 n. κύκλον
(Ar.) φέρηται, τουτέστιν έπί κύκλου 1280,
27 dist. κόκλψ et κύκλον φέρεσθαι ibid.
I INDEX
29 κύκλος το έγκύκλιον áfrcav 1357, 16
(i. q. σφαίρα) Empedocles 32, 20 περι-
πλομένοιο κύχλοιο Emped. 33,19 160,16.
21 κατά κύκλον idem 3 4 , 3 1 5 8 , 1 2
1125,2 (expl. 1125,14) κύκλος μέγιστος
E u d e m u s 1 3 5 4 , 1 0 sqq. κύκλψ (κίνησις)
sim. 595,20 saepe
κ υ κ λ ο τ ε ρ ή ς E m p e d . 1184,1
κ υ κ λ ο φ ο ρ ε ϊ ν pass. 602,12
κ υ κ λ ο φ ο ρ η τ ι κ ό ς 2,17 257,17 482,12
5 8 5 , 1 4 5 9 4 , 1 0 1 2 1 8 , 2 0 1 2 5 3 , 3 8 1354,
29 1357,14
κ υ κ λ ο φ ο ρ ί α 595, 17 7 4 1 , 2 2 7 6 9 , 2 sqq.
882,2 884,6 9 4 6 , 1 6 1 0 3 0 , 1 6 1 1 3 0 , 2 3
1192,19 1266,7
κυλίειν. μη βαδίζη άλλα κυλίηται 1208,20
κ ύ λ ι σ ι ς 417,24
κ ύ μ β η E m p e d . 1124,18
κ υ π ά ρ ι σ σ ο ς 304,31
κ υ π α ρ ί τ τ ι ν ο ς 305,8
κ ύ π τ ε ι ν είς γήν 629,17
κ ύ ρ ε I V P a r m . 146,32
κ ύ ρ ι ο ς , κυρίως (ορρ. κοινώς) 4 7 4 , 7 τοΰ
κ. ούρανοϋ 2, 13 κυριώτεραι άρχαί
Theophr. 20, 25 κυριώτερον adv. 6 9 , 6
όντα κυριώτερόν είσι 1118, 26 κυριώ-
τατον expl. 3 2 6 , 2 0
κ ϋ ρ ο ς εχων εν τινι 631,25
κ υ ρ ο ΰ ν 530,11
κ υ ρ τ ό ς (έπιφάνεια) 5 9 0 , 3 1 (της ¿πλάνους)
605,9 cf. 6 0 5 , 2 5 (ορρ. εύθύς) 689,21
κ υ ρ τ ό τ η ς 689,25
κ υ ρ τ ο ϋ ν 689,21 874,10
κ ύ ω ν Sirius υπό κύνα 373,9 Ci/nicus Διο-
γένη τον κύνα 1012,24
κ ω μ φ δ ε ΐ ν τινα 134,5
κ ω μ ψ δ ί α 1015,10 (Aristophanis) 707,23
κ ώ ν ω ψ 1332,9
κ ω φ ό ς P a r m e n . 117,11
λ α β ύ ρ ι ν θ ο ς 470,24.29
λ α γ χ ά ν ε ι ν . τα δια γενέσεως τό είναι λαχόντα
1145,29 γυϊα τα σώμα λέλογχε Emped.
1124,14 είληχεν έπισκοπείν P l a t o 26,22
λ α κ τ ί ζ ε I V 604,31
λ α μ β ά ν ε ι ν τΐ άντί τίνος 46, 19 (έκ τ η ς
έναργείας) 75,7 (τό ζητούμενον, s y n . το
έν άρχή αϊτεϊν) 1168,20 (ώς αξίωμα ορρ.
άποδεικνύναι) 4 6 6 , 1 0 (προτάσεις) 5 1 , 1 5 . 1 9
 VERBORUM
λ α μ π ά ς (laropadophoria) 891,G sqq.
λ α μ π ρ ό ς . λαμπρώς 514,8 1117,5
λ ά π α ξ ι ς 348,22 350,2
λ α π ά τ τ ε ι ν pass, την γαστέρα λαπαχθήναι
348,29 λαπαχθέντα 350,2
λ ε α ί ν ε ι ν 271,1
λ έ γ ε ι ν , έρρέθησαν 529,19 ώς κοινώς είπεϊν
20,17 ώς αν τις εΐποι 659,4 ταότόν δε
ειπείν sive 8,3 saepe ώσπερ oí έξηγηταί
seil, λέγουσιν 82,17 πόθεν δέ (sc. λέγει) ό'τι
617, 20 cf. 615,33 — λέγειν τε νοεϊν τ
έόν Ιμμεναι P a r m . 80,27 λέγειν signifi-
care S t r a t o n 916,19 fnrjxdv enuntiatum 40,
17 42,12 193,5 965,13
λ ε ί π ε ι ν τινί deesse alicui 5 5 3 , 2 1 το περα-
τοϋν του περατουμένου μια λείπεται δια-
στάσει 4 7 , 2 9
λ ε κ τ ι κ ό ς 248,25
λ έ ξ ι ς leclio libri Aristotelici 6 , 3 1 κατά
δέ την λέξιν i n c i p i t interpretationem
g r a m m a t i c a m veliit 2 3 3 , 3 αότή λέξει
13,28 739,22 saepe έπ* αότής της λέξεως
παρατιθέναι 92,28 198,2
λ ε π τ ο μ ε ρ ή ς 24,10
λ ε π τ ό ς (νοΰς) A n a x a g . 156,19
λ ε υ κ α ί ν ε ι ν pass. 604,32 1114,32
λ ε ύ κ α ν σ ι ς 1114,31 (ορρ. λευκόν) 8 0 8 , 2 2
λ ε υ κ ó τ η ς (ορρ. λεΰκανσις) 8 0 8 , 2 1
λ ε υ κ ο ύ ν. λελεύκωται Arist. 91, 21 ζψον
λελευκωμένον 119,23
λ έ ω ν zodiaci 6 2 8 , 3 1
λ ή γ ε ι ν . οόδαμά λήγει E m p e d . 34,2 1 1 2 5 , 1
λήγον (ορρ. ήγούμενον in syllog.) 329,
11 saepe
λ ή θ η (ορρ. άνάμνησις) 839,23
λ ή μ μ α , λήμματα syllogismi 103,4 104,17
200,28 al.
λήξις. ¿ίδιοι τών θεών λήξεις Proclus
613,6 616,14 de d i s t r i b u t i o u e τοϋ νοητού
κόσμου 6 4 1 , 3 0
λ η ρ ψ δ ε ϊ ν 256,28
λ η ρ ψ δ ί α plur. 1147,31
λ ή ψ ι ς (i. q. το λαμβάνειν) 608,7 720,29
λ ι θ ο ξ ό ο ς 346,30
λ ί θ ο ς (σιδηρϊτις) 652,22 (μαγνήτις) 1345,
14 sqq. (Ήρακλεία) 1055, 9. 25 1346,7
λιμήν. Κύπριδος έν λιμένεσσιν Ellipedo-
cles 3 2 , 8
λ ι μ ώ τ τ ε ι ν 371,29
λ ί ν ο ν λίνφ συνάπτειν E u d e m u s 702,28
λ ι π ό ξ υ λ ο ς E m p e d . 159,14
μακαρία 1405
λογίζεαθαι. êv οόδενί λόγψ προς την 6'λην
fjOTjv έλογίσαντο 1313,14
λ ο γ ι κ ό ς explicatur 4 4 0 , 2 2 τό λογικόν
(ορρ. αλογον ψυχής) 1, 7 862,8 (συλλο-
γισμός) expl. 1301, 19 λογικώς (expl.
πιθανώς καΐ ένδόξως) 4 7 6 , 2 5
λ ό γ ι ο ν Χαλδαίων a p u d Proclum 613,1 sqq.
λ ο γ ι σ μ ό ς νόθος P i a t o n i s 229,3
λ ό γ ο ς , sermo (έριστικοί) 5 2 , 3 άλλος λόγος
(sc. έστίν) E u d e m u s 989,30 λόγου Ενεκεν
(i. q. θέσις) 5 2 , 1 6 λόγος δοκεΤ ζητεϊν
2 0 2 , 3 sensus εχειν λόγον 6 4 8 , 2 2 natio
(τοϋ χρόνου vel τοϋ σώματος) 784, 10
(τοϋ τί ήν είναι) 314, 23 λόγοι συμπλη-
ρωτικοί τών είδών (τό μικράν καΐ μέγα)
690,13 E u d e m u s 9 8 , 3 115,20 ratio συμ-
βαίνειν κατά λόγον 28,24 (ορρ. τό ί>πο-
κείμενον) 447,22 (i. q. άποδεικτική αίτια)
188,5 proportio 711,22 πρός τι 186,12
έν οόδενί λόγφ πρός τι 1313, 14 modus
(άποφαντικός, προστακτικός, έρωτηματι-
κός, είικτικός) 9 1 , 1 9 relatio λόγος ουδείς
πρός αότόν 5 1 , 2 . 6 locus έν άρχής λο'γψ
τιθέντων τό κενόν 6,24 έν μηδενί λόγφ
είναι 173,13 λόγον εχειν τινός pro aligna
re esse 417,5 /acuitasi τα σύνθετα λόγον
εχει λύσεως Philop. 1331,11 sqq. potentia
τόν αύτόν λόγον έχουσας δυνάμει (math.)
Eudem. 6 1 , 8 κατά τρίτον λόγον (ορρ.
κυρίως, δευτέρως) 2 0 1 , 1 3 theoria λόγω
θεωρητός 170,27 (ορρ. ένεργεία ύπαρχων)
κατά λόγιο θεωρητά Stoici 1320,20
λ ο ι π ό ς (geometr.) 57, 17 sqq. τό λοιπόν
adv. 596,5 λοιπόν porro 3 , 1 1 4 , 3 1 21,
2 8 9 6 , 3 1 1130,6 1 2 7 4 , 1 6 al.
λ υ γ ί ζ ε ι ν 304,27
λ υ γ ρ ό ς Emped. 161,6
μ α γ ν ή τ ι ς λίθος 1345,15
μ α ' θ η E m p e d . 158,13 n.
μ α θ η μ α τ ι κ ό ς explicatur γεωμέτρης 293,7
διαφέρει τοϋ φυσικοϋ 2 9 0 , 3 sqq. μαθη-
ματικής p a r t i t i o 2 9 3 , 8 τό μαθηματικόν
(τής ψυχής) 1 , 2 2 (σώμα) 6 2 1 , 3 5 E u -
d e m u s 531,1. 2
μ ά κ α ρ . πάτερ μακάρων vers. P y t h . 1102,
20
μακαρία. κενάς μακαρίας άναπλάττοντος
(flosculus L u c i a n e u s ? ) 1231,33
1406 μαχροαπόδοτος
μ α χ ρ ο α π ό δ ο τ ο ς 735,2
μ α χ ρ ό ς χρόνος Sophocles 740,31 Stdt μα-
χροτέριον 388,30 μαχροτέρως Plato 135,
18
μ ci λ α. μάλλον χαί ήττον 248,6 689,30 (της
της φιλίας έπιχρατείας ?) 34, 10 μάλλον,
άλλ' ούχ potius quam 680,7 μάλλον post
negationem, ubi ήσσον desideres 103,18
οδτε άλλο μέν ούδέν ¿ν, πολλφ δέ μάλλον
το απλώς tfv cf. Pabst de Uelissi fr. Bonn
1889 p. 19, qui citât 111,8, ubi μάλιατα
sit i. q. ήχιστα et 244,7, quibus adde
596,19 ούδέν μάλλον . . . ή 23,2 28,12 cf.
2 8 , 2 5 μάλλον otiose additum 5 6 0 , 1 3
μάλιατα fere Emped. 32,6 μάλιστα μ έ ν . . .
έπειτα 616,19 εί xal ότι μάλιστα Sv είη
1043,24
μ α λ α χ ό ς (μοΰσαι) Plato 50,19
μ α λ ά τ τ ε ι ν 303,6
μ α λ θ α κ έ ς , το μαλθακών Pseudoparm. 31,5
μαλθαχωτέραις άποδείξεσι 1036,12 μαλ-
θαχώς λύειν 941,24
μ α ν θ ά ν ε ι ν . τά πρίν μάθον άθάνατ είναι
Emped. 32,24 μεμάθηχε φΰεσθαι-Em-
ped. 33,26
μ α ν ι ά χ η ς 217,9
μ α ν ι χ ό ς 1334,18
μ α ν ό τ η ς 24,29
μ α ν ο ύ ν pass. 25,5
μ ά ν ω σ ι ς (ορρ. πύχνωσις) 24,2 150,1 expl.
1266,16
μ ά ρ π τ ε ι ν Emped. 160,3
μ α ρ τ υ ρ ε ί ν τί τινι 2 9 , 2 8 148, 15 4*20,24
pass. 51,25
μ α ρ τ ύ ρ ε σ θ α ι 639,23 693,24
μ α ρ τ υ ρ ί α χοινή 334,2
μ ά σ τ ι ξ 1235,38
μ α σ χ ά λ η 311,27
μ ά τ η ν expl. 348,21 sqq. ούδέν μάτην ποιεί
οδτε 6 θεός ούτε ή φύσις 1218,12
μ ά χ ε σ θ α ι . μαχόμενων έστι e. dat. Alexan-
der 37,25
μ έ γ α ς 150,5 247,11 μέγα χαί μικρόν i. q.
μέγεθος 690,12 cf. Πλάτων
μ ε γ α λ α υ χ ε ϊ ν med. 1140,5
μ ε γ α λ α υ χ ί α 1160,10
μ ε γ α λ ε ι ό τ η ς 5,18
μ ε γ α λ ο μ ε ρ ή ς . μεγαλομερέστερα Pbilopon.
1335,39
μ ε γ α λ ό ν ο ι α 38,3 1147,5
μ ε γ ε θ ι χ ό ς 538,5 641,2 711,33 788,17
I INDEX
μ έ γ ε θ ο ς 229,8 sqq.
μ ε γ ε θ ύ ν ε ι ν. μεμεγεθυαμένον (diet, σχημα-
τίζειν) 229,15 sqq.
μ έ δ ε ι ν τιμής Emped. 158,27
μ έ δ ι μ ν ο ς πυρών (ορρ. ξύλινος) 733,20 (χέγ-
χρων) 1108,21
μ ε θ ε χ τ ι χ ι ί ς (είδών) 545,20
μ έ θ ε ξ ι ς expl. 2 9 6 , 3 4 s q q . 317,30 761,21
(τοπιχή) 6 3 0 , 2 6 h έν μεθέξει χρόνος
(ορρ. ό πρώτος) 784,17 ταϊς έαυτοΰ μεθέ-
ξεσιν 784,20 (de ideis) 359,35 363,8
μ ε θ ι σ τ ά ν α ι τάς δόξας 27,3
μ ε θ ο δ ε ύ ε ι ν τον λόγον 201,6
μ έ θ ο δ ο ς Alexandri defili. 14,21 μέθοδον
ποιεϊσθαι 28,30
μ ε θ υ π ά ρ χ ε ι ν 1169,25 (ορρ. πρού'πάρχειν)
1256,10
μ ε ι ο ΰ ν 596,11
μ έ λ α θ ρ ο ν 1217,22
με λ α ί ν ε tv 826,25 sqq. pass. 969,1
μ έ λ α ν σ ι ς (corporis) 1150,8
μ ε λ α σ μ ό ς 1294,20
μ ε λ ί χ ρ α τ ο ν 878,26
μ έ λ ι σ σ α , εί τις τον ταΰρον δρίζοιτο το δυ-
νάμενον μέλισσαν γενέσθαι 1293,5 cf.
Add. t. Χ ad p. 239,19
μ έ λ ο ς membrum Emped. 32,21 382,2 1124,
12 1184,14
μέν. positura 8τε γαρ την χίνησιν έδείχνυ
μέν . . . sequente τότε, respondente νϋν
δέ 1025,19 μέν abundat 299,19 μέν
(non sequente δέ) ad firmandum prius
vocabulum 272,10 μέν in claustilis sine
ούν: αΰτη μέν ή ίλη êvvoia 129,16 cf.
705,20 μέν . . . χ α ί . . . δέ . . . χαί 1087,1
μέν οδ, άλλοι Diog. Αρ. 153,7
μ έ ν τ ο ι . xat ht μέντοι 601,28
μ έ ν ε ι ν. μΐνον ίιποχείμενον 20,16
μ ε ρ ί ζ ε ι ν. μεριστός 49,5 μεριστώς 232,5
Iamblichus 794,5
μ ε ρ ι χ ό ς (ζψα) 609,33 (χρεία) 610,25 με-
ριχώτερος (ορρ. δλιχώτερος) 36,17 183,
28 μεριχώτατα 8,15
μ ε ρ ι σ μ ό ς 561,10 644,27 774,14 Eudemus
97,15,29 139,1
μ έ ρ ο ς , τά έν μέρει χρόνου την ύπόστασιν
(δπαρξιν) Ιχοντα 1144,26 1145,22. έν
μέρει Emped. 3 3 , 1 9 . 2 0 1184,7 1185,
19
μ ε σ ό θ ε ν 502,6 cf. μεσσόθεν
μ ε α ο λ α β ε ί ν 648,20 1272,10
 VERBORUM
μ έσ ο ς ορος 5 5 9 , 2 8 otà μέσου vermittels
τοΰ τριγώνου (ορρ. πρώτως) 267,31 διά
μέσου άτμοϋ 380,1 ού δι' άλλου μέσου
396,9 μέσον centrum: άπό τοΰ μέσου καί
προς τό μέσον 2,26 τά περί τά μέσον sc.
κόσμου i. e. τά παθητά T h e o p h r . 2 0 , 2 2
μικρόν τε τό άνά μέσον τινός paululum
distat ab aliquo T h e o p b r a s t u s 9 2 3 , 1 3
εις μέσον φέρειν 491,15 μέσον adv. 386,
24
μεσσόθεν Parmen. 52,27 89,23 107,26
126,21 127,31 133,27 137,17 146,17
μ έ σ τ ω μ α σωμάτων 6 1 4 , 2 6 (ορρ. διαστά-
σεις) 620,6
μ ε σ ο υ ρ ά ν η μ α 634,1
μ ε τ α in μεταβολή quid significet 812,4
μ ε τ α β α ί ν ε ι ν τόπον έκ τόπου 609,8. 1 8 . 2 1
μεταβαίνειν έπΐ τό δεύτερον των προβλη-
μάτων 439,4
μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν τον τόπον 609,27 (τόπον έκ
τόπου) 6 3 2 , 2 8 (κατά τόπον) 6 1 1 , 2 0
άπειρα εστοα μεταβεβληκός τό κινούμενον
994,3 intr. (τοις πάδεσι) 2 5 , 5 (syn.
άπολείπειν) 979,24
μ ε τ α β α τ ι κ ό ς (transcendentalis, ένέργεια)
421,17 1161,2 μεταβατικώς 1157,24
μ ε τ α β λ η τ ι κ ό ς 481 : 27
μ ε τ α β ο λ ή expl. 194,15 differentia Piato-
n i s et Aristotelis 1248,30
μ ε τ α β ο λ ι κ ό ς 428,11 1127,13 (ορρ. Αμετά-
βλητος) 1359,22 (ένέργεια) 822,25
μ ε τ ά γ ε ι ν γλίσχρως 88,11
μ ε τ α γ ρ ά φ ε ι ν emendare την γραφήν 3 0 2 , 2 1
714,32 describere 332,21
μ ε τ ά ό ο σ ι ς του ίντως ίντος Platonice 1337,
19
μ ε τ ά θ ε σ ι ς logice 200,32
μ ε τ α λ η π τ ι κ ό ς 541,2
μ ε τ α κ ο σ μ ε ΐ ν Melissus 104,1 1 1 1 , 2 1 . 2 5
μ ε τ α λ α γ χ ά ν ε ι ν (τάξεως) 360,26 (θανάτου
μοίρας) 1338,27
μ ε τ α λ η μ β ά ν ε ι ν τι εις τι in alium sensum
intellegere 433,2 (τ6 ποιεϊν καί πάσχειν
εις τό ποιοΰν καί πάσχον) 837,22
μ ε τ ά λ η ψ ι ς 4 5 0 , 3 0 5 0 2 , 3 (των ¿νομάτων)
expl. 979,21 sqq. (coni, μετάόοσις) 1337,20
μ ε τ α λ λ ε ύ ς 324,29
μ ε τ α ξ ύ πυρός καί άέρος 2 5 , 9 τό μεταξύ
22,6 έν μεταξύ τινι 980,21 μεταξύ θείς
1019,11 μεταξύ Diogenis 203,3 cf. Add.
ad h. 1. t. Χ ; ν. 'Αναξίμανδρος
μέχρι 1407
μ ε τ α π ί π τ ε ι ν i. q. έτεροιοΰσθαι Diogenes
Λρ. 1 5 2 , 3 8 3 4 , 2 3 άξιώματα â μετα-
πίπτοντά τίνες λέγουσιν άπεριγράφως μη
ί ν τ α τοιαύτα Alexander 1 2 9 9 , 3 7 cf.
1300,3
μ ε τ ά π λ α σ ι ς 217,8
μ ε τ α π λ ά τ τ ε ι ν 758,10
μ ε τ ά π τ ω σ ι ς (άξιωμάτων) 1300,10 ν. μετα-
πίπτειν
μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί ζ ε ι ν 97,1
μ ε τ ά ρ σ ι ο ς E m p e d . 32,19
μ ε τ ά σ τ α σ ι ς (coni, μεταχώρησις, άντιπερί-
στασις) 1351,16
μ ε τ α σ χ η μ α τ ί ζ ε ι ν pass. 214,21 228,23
μ ε τ α σ χ η μ ά τ ι σ ι ς 213,8
μ ε τ α φ ο ρ ά rhetorice 604,21
μ ε τ α φ ο ρ η τ ό ς 584,26 saepe
μ ε τ α φ ο ρ ι κ ό ς , μεταφορικώς 540,23
μ ε τ α χ ε ί ρ η σ ι ς (scribendum videtur μετα-
χείριση) 687,31
μ ε τ α χ ε ι ρ ί ζ ε σ θ α ι τον λόγον 209,9 (την
άπόδειξιν) 1001,19
μ ε τ α χ ε ί ρ ι σ ι ς 72,2 cf. 687,31
μ ε τ α χ ω ρ ε ΐ ν 694,17 έκατέρωσε ^αδίως 36,
13 (είς τούπίσω) 1147,10
μ ε τ α χ ώ ρ η σ ι ς (cf. μετάστασις) 1351,16
μ ε τ έ ρ χ ε σ θ α ι X e n o p h a n e s 23,12
μ ε τ έ χ ε ι ν. μετασχε&εϊσα ή ποσότης 230,
1. 3 μεθεκτός χρονός 784,32 ν. μέθεξις
(άριθμός ορρ. μοναδικός) 7 6 3 , 3 (οΓον ή
των 'ίππων δεκάς) 7 2 9 , 2 0
μ ε τ έ ω ρ ο ς έν τ ω άέρι 628,1
μ ε τ ο π ω ρ ι ν ό ς (τροπαί) 875,21
μ ε τ ο χ ή (τοΰ ένός) 453, 14 grammatico
754,15
μ ε τ ρ ε 1 ν. μετρείται a n μετρεί τε 697,20
μεμετρημένως mediocriter 1069,30
μ ε τ ρ η τ ι κ ό ς 6 2 6 , 3 6 3 3 , 2 673,7 7 7 7 , 2 1
μετρητικώς 638,4
μ έ τ ρ ι ο ς sufficiens 1 1 5 2 , 1 7 μετρίως satis
1146,28
μ έ τ ρ ο ν meta (τοΰ είδους) 264,17 (γνώσεως)
227,14 τά προσήκοντα τ ψ φυΐιν.ω μέτρα
φυλάττειν 2 5 8 , 2 9 (ύπερβαίνειν) 1 5 , 3 3
(πάντων Ιχειν) Diog. Α ρ . 152,13
μ έ τ ρ ι ο ς , μετρίως φησίν 19,7 cf. 559,33
μ έ χ ρ ι παντός ή αναλογία ίσχύει 1 1 0 9 , 3 0
μέχρι τόσου, μέχρις ό'σου 306,13 μ. τοσού-
του, μέχρις ίσου 306,4 μέχρι τίνος 306,17
idem esse a c μέχρι πόσου explicatur 306,
24 μέχρι νυν 705,7 1273,24 1334,39
 1408 μέχριπερ
μ έ χ ρ ι π ε ρ äv Plato 136,1
(JLÎ) δν (άπλώς...τι ορρ.) 814,14 ol τάς μη
άρχάς ποιούμενοι Eudemus 98,7 μη . . .
είρηται vereor ne dictum sit 7 0 4 , 2 9 -—
«τι μή . . . ένεγένετο 1058,7 cf. 1066,22
1307,9 έπεί μή 512,30 512,30 5τε μή
17,23 μή in participio relativo 673,25
μή ούκ (i. q. où*) cum participio 263,
44.
μ η δ α μ η μηδαμώς fiv 814,1
μ η δ έ . δτι μηδέ π ί ρ πυρός . . . διαφέρει μηδέ
γη γης 8 9 8 , 2 3 in participio relativo
673,12
μ η δ ε ί ς . ώς τοΰ άέρος μηδέν £ντος 647,20
655,46 μηδέν numeras 672, 21
μ ή κ ο ς καΐ πλάτος καΐ βάθος 530,6 saepe
μήκει (ορρ. δυνάμει) math. 66,19 μήκός
τε πλάτος τε Emped. 26,4
μ η κ ύ ν ε ι ν ταΰτα 3 9 , 2 1 (τον λόγον τοις
παραδείγμασιν) 1130,15 (έπί πλέον) 36,25
μ η ν ί σ κ ο ς (geom.) 55,26 sqq.
μ η ν υ τ ι κ ό ς 869,10
μ ή π ο τ ε . άπορείν, μήποτε γενητή έστιν ή
κίνησις 1258,1 ipsorum commentatorum
opiniones sic priorum sententiis adiungi
soient velut 11,29 12,28 sqq. saepe μή-
ποτε οδν 692,8
μ ή τ η ρ Piatonis δλη 249,1
μ η τ ί ε σ θ α ι . Έ ρ ω τ α μητίσσατο Parmen. 39,
18
μ ή τ ι ς Emped. 160,2
μ η τ ρ ι κ ό ς 313,10
μ η χ α ν ά σ θ α ι 364,5 μηκύνειν μηχανώμενος
1147,8
μ η χ ά ν η μ α 515,29
μ η χ α ν ι κ έ ς , ή μηχανική 14,3
μ ί γ μ α Anaxagoras 154,30 1120,23 1188,7
μ ι γ ν ύ ν α ι (dist. κεραννύναι) 175,27 μικτή
κίνησις 595,25 cf. μίογειν
μ ι κ ρ έ ς . έπ\ μικρόν χρήσθαι Eudemus 98,4
παρά μικρόν explicatur 343,28 sqq. τους
παρά μικρόν θεούς 344,10 της παρά μι-
κρόν, ώς φασιν, έρωτήσεως 1 1 7 7 , 3 ή
έλάττων πριίταβις 561, 33 τά έπ' ελατ-
τον 334, 7 sqq. τά έλάχιστα Leucippi
36,1 έλάχιστον negabat Anaxag. 164,
1 6 . 2 8 ν. σμικρός
μ ί μ ν ε ι ν . μίμνει Xenophanes 23,11
μ ι ν υ ν θ ά δ ι ο ς Emped. 331,7
μ ί ξ ι ς Parmen. 31,15 Emped. 180,30 235,
23
I INDEX
μ ί ο γ ε ι ν pass. Emped. 32,17 Diog. Αρ.
152,4
μ ν ή μ η της δόξης 22,30
μ ο ί ρ α , μοίραν έσχάτην £χειν έν τοις άγα-
θοϊς 249,19 (θανάτου) 1338,27 μοίρα
έπέδησεν Parmen. 86,32 (ν. Μοίρα) pars
Anaxagoras 27,10 156,17 157,1 164,23.
24. 26 sensu astronomico 643,34 865,
26 (τοΰ ζψδιακοΰ) 942,16
μ ο ν α δ ι κ ό ς (άριθμός) 505,33 506,5 714,7
762,2
μ ο ν ά ς Pythag. 181,29 4 9 9 , 3 0 (άκραι)
Piatonis 5 1 6 , 3 4 μονάς P r o d i 613,4
616,1
μ ο ν ά χ η 600,29
μ ο ν α χ ω ς λέγεσθαι 95,25 562,11 Eudemue
115,17 cf. 116,27 (ήν) 1029,16
μ ο ν ή (dist. ήρεμία) 23,14 665,13 saepius
μ ό ν ι μ ο ς 346,4
μ ο ν ο ε ι δ ή ς 633,17
μ ό ν ο ς , μόνον (Aristotelis) άντί τοΰ μόνοις
είρηται 1261,29 μόνως in Simplicio
saepe
μ ο ρ φ ή , μορφών την των άλλων γίνεσθαι 25,6
μορφαί Parmen. 30,22 39,1 180,1
μ ο ρ φ ο ΰ ν 183,30 497,26
μ ο ρ φ ω τ ι κ ό ς 552,29
μ ο υ ν ο γ ε ν ή ς Parmen. 30,2 78,12 87,21 120,
22 145,4
μ ο υ σα (Ίάδες) Plato 50,15 ν. Μοΰσα
μ ο χ θ η ρ ό ς (πάθη) 1069,29 1 0 7 0 , l l s q q .
μ ο χ λ ε ί α 1259,12
μ ο χ λ ό ς 1211,21 sqq. 1221,3 1259,17
μ ύ ε ι ν 226,27
μ υ θ ι κ ό ς 146,31
μ υ θ ο λ ο γ ε ϊ ν festive de magistro docente
Eudemus 732,31
μ υ θ ο π ο ι ί α 524,15
μ ΰ θ ο ς Parmen. 142,34 145,1 fabula την
χελώνην ώς φύσει βραδεΐαν έν ττ] πρός
τον ϊππον άμβλη παρέλαβε 1014,6
1160,9
μ υ ρ ι ε τ ή ς 499,36
μ ύ λ η 803,19 1053,26 1321,10
μ ύ λ ο ς 1053,21
μυουρίζειν. το μυουρίζον σχήμα ad enucle-
cleandas olivas 660,10.
μ υ ρ ι ά κ ι ς 1146,15
μ υ ρ ι ο ν τ α π λ ά σ ι ο ς bis 479,2
μ υ ρ ι ο π λ ά σ ι ο ς Philop. 1179,22.23
μ υ ρ ί ο ς . μυρία ίσα 340,27
 VERBORUM
μ υ ρ ι ο σ τ ό ς 672,7 το μυριοστόν τοΰ κέγχρου
1108,21
ύ ρ μ η ξ 378,29 sqq.
μ ώ λ ω ψ 1235,38
ν α σ τ ό ς Leucippus 28,13
ν α σ τ ό τ η ς atomorum 82,2
ν α ο ά γ ι ο ν 348,13
ν α υ τ ι κ έ ς 23,33
ν ε α ν ι ε ύ ε σ θ α ι 1132,3
ν ε α ν ί ε υ μ α 11G9,9
ν ε α ν ι κ ό ς 1117,16(?)
ν ε ι κ ε ο γ ε ν ν έ σ τ η σ ι ν vox corrupta Einped.
161,7
ν ε ΐ κ ο ς λοιδορίας άρχή Eudeuras 10,17 Ein-
pedoclis cf. Νεϊκος
ν ε κ ρ ό ς . νεκρά Ιχειν τα μέρη τοΰ σώματος
1066.23 (το ίδιον coni, άπεψυγμένον)
628.7
ν εκ ρ ou ν pass. 23,25 ψυχη νενεκρωμένη
1066,27
ν ε ο γ ε ν ή ς 866,12
ν ε ο τ τ ι ά nidus 379,9 plur. pulii 378,11
ν ε ΰ ε ι ν έ~ί τι (math.) 64,18 προς τι (math.)
1017,14 προς άλήθειαν 5 1 , 6 pei'f. (ή
φύσις έπί το είδος) 311,30
ν ε υ ρ ο σ π α σ τ ε ϊ ν pass. 311,8 313,24 314,5
ν ε ΰ σ ι ς 1229,21
νεωλκειν. ή ναΰς ή νεωλκουμένη 1107,19
1115,30
ν ε ι ο λ κ ί α Arist. 1197,13.20
ν ε ω λ κ (i ς 1107,20 1109,7 1115,32 1198,38
ν έ ω τ α . είς νέωτα 410,35 695,18
ν η ξ ι ς 866,9
ν ή τ τ ) 873,1 1085,28 1268,27
ν ή φ ε ι ν 1080,17.21
ν ή χ ε ι ν. νήχεσθαι 659,26 τά νηκτά 961,
18
ν ο ε ΐ ν intellegere μηδέν των είρημένων νενοη-
κότα 1332,2 P a n n e n . 78,17 86,27 87,
14 143,22 145,8 νοητός P a n n e n . 78,17
145.8 162,20 νοητών νόησις νους
87,11 νοητός (syn. πρώτος) 29,6
(κόσμος ορρ. αισθητός) 31,18 34,9
σις) 3 1 , 2 2 3 4 , 1 8 . 1 9 (παράδειγμα)
7,18
ν ο ε ρ ό ς διάκοσμος 147,19 (δκίκρισις) 34,27
(συνουσίωσις) 35,20 (οόσία) 1159,28sqq.
(άγαθότης) 1359,8 voepóv e s p i . 143,18
Comment. Arist. X Simplic. in Phys.
Suppôt« 1409
ν ό η μ α 650,13 P a n n e n . 30,17 38,30 87,
44 135,22 143,22 144,1 146,23 244,2
ν ό η σ ι ς η φαντασία 467,6 νόησις νους νοη-
τόν ταύτό 87,11 Diog. Αρ. 151,30 cf.
1 5 2 , 1 3 . 2 1 . 2 2 153,12 Plato 26,22
ν ό θ ο ς Plato 225,4 229,3 expl. 226,26
ν ο μ ί ζ ε ι ν . ταότόν νενόμίσται P a n n e n . 78,3
in ms« habere Emped. 158,21 μέγα vo-
μίζων, εί ίίπάγοιτο 1326,39 δ τ ι . . . εόειξεν
1328,7
ν ό μ ι μ ο ς , νομίμως διαλεγόμενον 50,8
ν ό μ ο ς , νόμψ Deœocr. 512,29 522,17.
ν ο σ ά ζ ε tv. νοσάζεσθαι λέγομεν το είς νόσον
ιόν 902,28 839,27 842,14
ν ο υ μ η ν ί α 875,7 ((list, ή δευτέρα) 877,14
Eiideinus 991,3
ν ο ΰ ς expl. 257,16 272,24 (πολυτίμητος) 317,
17 (τό κυρίως ποιητικέν αίτιον) 314,21
νοΰς νοητόν νόησις τό αότό 87,11 (πρώ-
τος) 88,9 νόου φρενί Xenophanes 23,20
νους Anaxagorae 27,16 sqq. 156,13 164,
24 sqq. 1 7 6 , 3 2 sqq. 1 1 2 1 , 2 2 1 1 2 3 , 2 3
1185,12 (Aristotelius) 1162,2 sqq. (6
δυνάμει) 1,9 (ορρ. ένεργεία) 2,3 1249,
37 νοΰς κρεϊττόν τε καΐ θειότερον Theo-
phrastus 965,4 έν νοίς 795,19 τιιϊ voi
147,4
νυμ.φαΤον 876,21
ν ΰ ν hoc libri loco saepe velut 12,28 594,7
τά νΰν 722,3 νΰν κυρίως καί έν πλάτει
λεγόμενον 747,33 (i. q. έξαίφνης Plato-
niciim, ατομόν τι πέρας χρόνου) 982,6
έν παντ! νΰν 1011,22 (τό κυρίως) 1032,
32
ν ΰ ξ P a n n e n . 31,2.13 39,7.15 179,32 180,
7 . 9 . 11
ν ύ ξ ι ς 1079,17
ξ ε σ τ ι α ΐ ο ς (ΰδωρ) 803,12
ξ η ρ α ί ν ε ι ν pass. 23,25
ξ η ρ α ν τ ι κ ό ς 379,10
ξ η ρ ό ς , ξηρότερον metaphorice 80,16
ταΰτό
ξ υ γ κ υ ρ ε ϊ ν ν. συγκυρεϊν
31,24
(¡ύειν 341,27
(ενω-
ξ ύ μ π α ς ν . σόμπας
Plat.
ξ υ ν ε χ ή ς ν. συνεχής
ξ υ ν ι έ ν α ι ν. συνιέναι
ξ υ ρ ρ ο ι α ν. σΰρροια
39
1410
6. τον έν φ έσμεν τόπψ 982,14 6 χρόνος
άπειρος ών προς τόν, dtp' οδ ήρξαντο χι-
νεϊσθαι 1184,25 το έξ οδ πάντα γίνεται
25,8 τά έξ ών σύγκειται 21,9 των οΓς
αυμβέ βηχεν 280,15 το δ τ ι . . . είσίν 525,30
το δέ δπως . . . ποιεί 16,14 το μέν δεξιά
τό δέ άριατερά λέγομιεν 774,35 τοις μέν
cui nihil respondeat 335,3 τόν γαρ
(sc. σύνδεσμον) 545,12
Sapo ς plur. Eroped. 159,13
ί γ χ ο ς 1017,1 Parmenides 52,23.26 89,22
126,21 127,31 137,16 146,16.30
ό γ χ ο ό ν perf. pass. 630,5
öS ε. τηαδε της πραγματείας (Physicorum)
833,20 saepe έχ γάρ τοϋ μη τόδε γίνε-
ται χαΐ ουσία 833,19 iste τοϋ χαλοϋ
τούδε (sc. Pbiloponi) 1152,3 ad indivi-
dua significancia 16,15 501,21 (syn. τόδε
τι) 217,16 sqq. τόδε τι 226,15 sqq. τψδέ
τινι (i. q. τψ δείνι) 333,26 [cf. inscr.
att. Iobaccb. (Ath. Mittb. X I X 258) v. 61
τά χωρήσαντα είς τιίδε τι quae pecuniae
in hanc vel illam classent redierunt cf.
Wide 1. c. p. 274 8 ] τα'δε i. e. συμβεβη-
χότα Eudemus 98,22 τιίδε μέν . . . τιίδε
δέ 121,15
δ δ ε δ ε ι ν 377,38 τό δια φθοράς όδεϋβαι
1174,5 (πράς φθοράν) 1335,2 (έπΐ την
τελειότητα) 1271,34 οδτος 6 λόγος όδεΰει
τιρ έρωτωμένιρ 1204,24
δ δ η γ ε ϊ ν pass. 1318,17
όδί. τοδί μέν οδσία ταδί δέ συμβεβηχότα
102,5 δδί ad singula significanda τοδί
τό δδωρ 169,15 δδΐ 6 χαμαιλέων 1234,
34
ό δ ο ι π ο ρ ί α plur. 1335,11
¿ δ ο ν τ ο φ υ ε ΐ ν 427,2
6δός Parmen. 145,1.19 saepius
¿ δ υ ν ά σ θ α ι 113,6
ο ϊ ε σ θ α ι Άναξίμανδρον τόν δποθέμενον sc.
είναι 149,12 οΐμαι ad refutandi impetum
Ieniendum 450,31 saepe οϊμαι post ex-
cerpta auctoris iam ipsius Simplicii
commenta sequi significat yelut post
Porphyrii exc. έπιοτηβαι δέ οΐμαι χρή
124,1
ο ί κ ε ϊ ο ς (λόγος i. q. άποδειχτιχός) expl. 1301,
17 οίχειότατος πρός τι aptissimus 597,21
οίχείιος proprie 32,1 οίχειότερον 21,35
22,1
ο ί χ ε ι ο ΰ ν proprium esse 569,5
I INDEX
ο ΐ χ η β ι ς χαθ' ϊχαστον των (φδίων de sole
360,2 i. q. οικονομία Anaxag. 35,7
ο ί χ ο δ ο μ ι χ ό ς 337,7 saepius
ο ί ν ό μ ε λ ι . έπΐ τοϋ οίνομέλιτος μεμιγμένου
έξ οίνου χαΐ μέλιτος 1227,22
ο ί ο ς Pannen. 143,10
οΓος. άρα οδν οΓος άνήρ έβτιν οδτος 1136,
30 οΓον inter articulum et subst. colloc.
τήν οΓον περιχάλυψιν 6 0 7 , 3 3 την χατά
οΓον άλλοίωσίν τινα 779,7
ο ί σ τ ι χ ό ς τίνος 295,23 297,14 400,29 1136,
8 sqq. (δδναμις) 1138,10
δ χ η Melissus 80,10
¿ χ τ ά γ ω ν ο ν 54,31
ό λ ε θ ρ ο ς Parra. 39,28 145,22 145,28
¿ λ έ χ ε ι ν Emped. 158,4
¿ λ ί γ ο ς , μετ ¿λίγα της dpχής 34,28 (cete-
rum μετ ¿λίγον et μετ' ¿λίγα promiscue
in librorum locis citandis utitur Siin-
plicius) προς ¿λίγον (ορρ. πολλάχις) 581,
26 hinc fortasse explicandum πρός ¿λί-
γο ν ένδιατρίψει 7 0 , 1 0 ¿λίγον άνωθεν
άρχτέον 15,4 ¿λίγον μείζων Emped. 32,9
¿ λ ι γ ό τ η ς του χρόνου 753,5
¿ λ ι γ ο χ ρ ό ν ι ο ς 332,12 873,26
¿ λ ι χ ό ς . τ φ ¿λιχωτέρφ χαΐ περιεχτιχωτέρφ
τοϋ είναι 1336,29 6 χρόνος τών ¿λι'χω-
τέρων ¿λιχώτερος 1336,30 (ορρ. μερι-
χώτερος) 3 6 , 1 7 190,1 6 2 9 , 6 . 1 1 (coni,
άπλούστερον) 879,23 δλιχώς 177,13
δ λ χ ή (ορρ. ώσις) 1345,34 sqq.
ό λ χ ό ς fossa 621,22. 24
δ λ ό χ λ η ρ ο ς G43,19 707,34 894,14 Plato
1077,21
δ λ ο μ ε λ ή ς 137,5
δ λ ο π ο ι ε ί ν 636,38
δλος. δλον def. 507,29 (dist. γένος) 552,4
(coni, τέλειον) 501,12 sqq.
δ λ ο ο χ ε ρ ή ς 16,17 (γνώσις) 17,15.29 (coni,
χοινός) 208,31 όλοσχερώς 265, 5 δλο-
σχερέατερον (ορρ. χυριώτερον) 113,7
147,2 428,23 δλοαχερεατέρως 569,2
δ λ ο τ ε λ ή ς 148,5 1155,17
δ λ ό τ η ς 916,7 δλότητες (τών υπό αελήνην)
607,18 (τών στοιχείων) 3 5 5 , 1 2 609, 22
1332,3 (συμφυής) neoplatonice 774,15
δ λ ό χ λ η ρ ο ς 144,18
ό μ α λ ή ς 769,4 1353,16 sqq. iuxta δμαλός
899,28 900,7 1317,8 (χίνησις ορρ. άνώ-
μαλος) 895, 6 sqq. Alexander 7 6 8 , 8 . 3 1 .
34
 VERBORUM
¿ μ α λ ό ς Geminus 292,27 y. ¿μαλής
¿ μ α λ ό τ η ς 432,26 Plato 1351,40
ό μ β ρ ο ς (i. q. ύδωρ) Emped. 3 2 , 4 . 7 33,10
159,17
¿ μ ή λ ι ξ expl. 720,26
ο μ μ α . τοΤς όμμααι πρώτοις ίιπάρχει το ¿ράν
982,12
¿ μ ο γ ε ν ή ς 21,33 26,31 43,26 440,31 462,4
876,3 892,11 expl. 929,10 (dist. όμοειδής)
1 0 4 4 , 1 1 (coni, όμοειδής) 1 1 0 0 , 9 Eude-
mus 923,29 Proclus 611,38
¿ μ ό γ ο ν ο ς Damasc. 780,28
¿ μ ο ε ι δ ή ς 177,18 sqq. 1 8 3 , 3 4 4 6 2 , 1 5 664,
16 872,8 (dist. ¿μογενής) 1044,10 (coni,
¿μογενής) 1100,9
¿ μ ο ι ο γ ε ν ή ς 6 1 6 , 3 2 (verum ¿μογενής cf.
Torstrik Philol. X I I p. 519 Bonitz Ar.
Stud. IV 363 ') at cf. Ανομοιογενής
¿ μ ο ι ο μ έ ρ ε ι α plur. Anaxagoras 2 7 , 2 7 44,
8 sqq. 1188,7
¿μοιομερής. τα όμοιομερή Anaxagoras
27,5
δμοιος. όμοιον πάν P a r m . 8 6 , 2 4 1 4 3 , 3
1 4 5 , 2 3 δμοιον ώς εί c. opt. 6 3 0 , 2 7
¿μοιως τοΰ πρώτου καΐ τούτο αδύνατον
1344,32 ¿μοίως asyndetice 1 1 3 5 , 1 3
¿μοίως (i. q. δμως) 1261,19 cf. Alexand.
Top. 267,13 W .
¿ μ ο ι ο σ χ ή μ ω ν 105,11
¿ μ ο κ ί τ η ς 725,15
¿ μ ο ι ο ΰ ν Emped. 161,3
¿ μ ο ί ω μ α 224,25 317,30 364,31
¿ μ ο ί ω σ ι ς expl. 250,17 (προς θέον) 533,28
¿ μ ο λ ο γ ε ί ν . λοβών ¿μολογοόμενον 1262,24
46,19
¿ μ ο λ ό γ η μ α 190,26
¿ μ ο ο ό σ ι ο ς 44,3
¿μός. Ικνεΐοθαι είς δμόν Parm. 1 4 6 , 2 0
δμώς P a r m . 117,11 146,22
¿ μ ό α ε χωρεϊν τινι 601,26
¿ μ ό α τ ο ι χ ο ς 460,36
¿ μ ο τ α χ ή ς . ¿μοταχώς 992,24
ό μ ο δ . ¿μου παν Parm. 143,13 ¿μου πάντα
χρήματα Anaxag. 34,20 163,8 saepe
¿ μ ο φ υ ή ς 6 3 9 , 3 5 966,9 1097,11 1151,6
Damascius 780,27 ¿μοφυώς 944,13
¿ μ ώ ν υ μ ο ς 5 1 0 , 3 Plato 2 6 , 2 3 ¿μιονυμως
ή παρωνύμως 122,19
ό ν α ρ . ουδέ όναρ έπαίουσιν 29,2
ό ν ε ι ρ α τ ι κ ό ς 521,20
¿ ν ε ι ρ ο π ο λ ε ϊ ν 517,9 562,14
δργή 1411
ό ν ε ί ρ ι ο ζ ι ς Plato 225,7. 8
ό ν ή ι α τ ο ς Anaxag. 35,7 157,15
ό ν ο μ α , όνόματος όνομα μόνον 89,17 του-
νομα τών λόγων ¿φορίζειν 98,2 όνόματι
(ορρ. πράγματι) 73,8 (ορρ. σημαινομένφ)
7 4 , 3 (ορρ. έννοια) 93,9 όνομα vammi
nomen P a l m e n . 8 7 , 1 1 4 3 , 1 0 1 4 6 , 1 1
(ορρ. βήμα 1 2 4 , 2 0 (xiipiov nomen pro-
prium) 7 5 4 , 1 4
¿ ν ο μ ά ζ ε ι ν nomen et vim alicui rei indere
Parmen. 39, 1 Ιπί τινι όνόμακαι (sic)
P a n n e n . 180,9. 10 Pseudo-Parm. 3 1 , 5
¿ ν ο μ α σ τ ί προσθείς 1155,35
ό ν ο μ α τ ο θ έ τ η ς 822,21
¿ ξ ύ ν ε ι ν (ορρ. βαρύνειν) de accentu 306,24
ό ξ ύ τ ο ν ο ς . όξυτόνως 538,31
¿ π ή 647,29
ό'πϊ) quatenus 7 6 1 , 5 ν. δχ·¡¡
ό π η δ ε ϊ ν Parm. 116,29
¿ π η λ ι κ ο σ ο ΰ ν ex Aristot. 166,14sqq.
ό π ι σ θ ε 1278,25
¿ π ί σ ω . εις τοόπίαω 1147,10
¿ π ο ί ο ς relative 1291, 16 Εδωμεν ¿ποίος
άρα φανείται 1 1 5 6 , 3 1 αρα ουν ¿ποιόν
τινα τούτον χρή νομίζειν 1145, 1 τοΰ
¿ποιόν τι σημαντικόν υπάρχει 1120,6
¿ π ο ι ο σ δ η τ ι ς ο ϋ ν Iamblichus 639,30
¿ π ο ι ο α ο ΰ ν 136, 18 800, 10 το ¿ποιονοΰν
άπειρον 4 6 5 , 3 4
¿ π ο σ α π λ α σ ι ο ν ο ΰ ν 949,9
¿ π ο σ ο Β ο ΰ ν 649,25 το ¿ποσονοΰν έλάχιοτον
1105,31
¿ π ο σ τ η μ ό ρ ι ο ς Eudein. 973,24
¿ π ό τ ε quandoquidem 1155,26
¿ π ό τ ε ρ ο ς , ¿ποτέροισι 608,13cf. adn.
ό π ο υ μέν . . . όπου δέ 5 5 2 , 1 6 8 0 , 8 8 8 0 , 2 4
1268,28 όπου μέν . . . ποτέ δέ 25,27
ό π ω ς i. q. ¿'τι post συλλογιζεσθαι 588,21
¿ π ω σ δ η π ο τ ο ϋ ν 45,32
ό π ω σ ο ΰ ν 250,27 612,2 τά ¿πωσοϋν τοιαύτα
451,9 όπωσοΰν όν 462,28 τοις ¿πωσοϋν
ήγμένοις (aliqualenus eruditis) 1142,31
όραν. καΐ δρα formula commentatorum
seqq. ότι vel όπως vel πώς 16S,G 631,
21 ¿ρας ότι in disputando asyndetice
1148,8 1154,24 saepe
ό ρ γ α ν ι χ ό ς 60, 17 2 7 3 , 2 3 2 7 5 , 2 0 3 1 5 , 1 8
(αίτιον) Piatonis 3,19 8,5
ό ρ γ α ν ο ν σταδμιστιχόν 1 1 1 0 , 3 (εί αίτιον)
315,15 Piatonis 26,7
ό ρ γ ή def. 3 9 2 , 2 4
39*
 1412 όρέγειν I INDEX

¿ρέγειν. όρεγόμενος χαταγεωμετρείν 1341, δσπερ. δπερ όν Arist. 7 9 , 1 1 1 2 2 , 2 6 i. q.

20 το όρεκτόν 258,24 1191,33 του γένος expl. 131,24 δπερ άρι&μούμενόν
άχινήτου όρεχτοΰ Damasc. 7 8 1 , 7 έστι χρόνος 7 6 1 , 2 7
ό ρ ε ι λ ε χ ή ς Ë m p e d . 1 1 2 4 , 1 8 not. δστις. ού ταύτόν έστι τό δ τ ι καΐ τό δ ι ό τ ι
¿ ρ ε ι μ ε λ ή ς (1. όρειλεχής) Emped. 1124,18 486,4 δτι ποτέ 3ν η 1 1 6 1 , 1 6 δτι μά-
ό ρ ε κ τ ι κ ό ς (δύναμις ορρ. γνωστική) 1,10 λιστα 8 1 8 , 3 1
ό ρ ε ξ ι ς έν τοις έμψύχοις, εφεσις έν τοις άψύ- δστισδήποτε 645,32 1145,26
χοις 2 5 0 , 2 2 δστισοϋν Eudem. 7 0 2 , 9 κδν έτιοΰν bir¡
ό ρ θ ο γ ώ ν ι ο ς 56,11 61,25 466,18 (supp. χινδυνεύειν) 6 0 3 , 1 7
όρθός. προς όρθάς (geom.) 54,25 sqq. ό σ τ ο ΰ ν τοΰ ίχ8ύος 1 3 4 5 , 3 1
606,5 όστράκινος 310,12
δρίζειν. ώρισμένον P j t h . 181,25 όστραχον 327,5
δ ρ ι σ τ ι κ ό ς λόγος 7 6 , 1 2 5 2 0 , 2 7 ¿στρεώδης 966,5
δρχος (πλατύς) Emped. 1 1 8 4 , 16 χατε- δταν έστίν 186,33.34 (Ρ 3 6 ) cf. 5 7 7 , 14
σφρηγισμένον δρχοις Emped. 1184,10 δταν γε 5 5 5 , 4
δρμαθός 652,25 δτε (i. q. εί) Melissns 29,22 109,20 τί
ό ρ μ ή ψυχική 1 0 3 7 , 1 7 expl. 2 6 5 , 4 268,16 λέγω ταΰτα, δτε . . . φησίν 1 1 3 5 , 2 8 i. q.
(Φιλότητος) 3 2 , 2 3 έπειδή 1 4 0 , 2 7 663,5 1138,16 1144,20
6 ρ μ { ζ ε tv pass. Emped. 3 2 , 8 δτε atque tum 3 5 5 , 3 c. c o n j u n c t . 4 5 7 , 1 1
όρνύναι. ώρσεν Parm. 7 8 , 1 8 145,9 162, c. opt., praecedente praes. ind. 6 3 9 , 3
21 δτέ. ούχ δτέ μέν δτέ δε οδ, αλλ' άπλώς
δ ρ ο ς μέσος logice 5 5 9 , 2 8 8 0 8 , 2 6 όροι (coni. 1185,1
ai άμεσοι προτάσεις) 1 5 , 6 geometr. 49, δ τ ι cum infinit. 1286,9
1.3 ο δ quo 486,20
δρπηξ Emped. 381,32 ού et ούδέ post, εί 5 4 7 , 1 8 εί . . . ούχ άνάγκη
S ς. relati vum continuatur pronomine τούτο 1040,23 ζητείται εί . . . ή οδ 7 5 9 , 1 ού
571.23 έ φ ' οδ δήποτε οδν μορίου 1 1 0 7 , 5 transpositum ού τα συγκλώθεσθαι πεφυ-
άρχαΐ Aristotelis: άφ' οδ, ύφ' ου, ου χότα (i. q. τά μ ή σ. π.) 5 0 2 , 1 0 ούχ ώ ς
ίνεχα, έξ ou Tel έξ οδ (8λη), καθ' δ (εί- έν χρόνψ i. q. ώς ούχ έν χρόνοι noto
δος), ύφ" οδ (ποιούν), δι' δ (τέλος); Pla- Aristoteli usu 9 9 8 , 1 1 cf. n . ού μέν . . .
tonis : προς δ (παράδειγμα), δΓ οδ (όργα- ού μήν 3 4 8 , 13 ού μέντοι ούδέ 38,4
vixáv) Porphyrius 1 0 , 2 6 το έν φ explic. 676,9 ή γοΰν ψυχή κινεί μέν τό σώμα
252.24 τό τε έν ψ καί το έν τούτω τοπικήν κίνησιν, ού μην έν τόποι οδσα
ίτερον 564,25 τό οδ Ενεκα Eudemus 438,27 ού μήν . . . γε 1 2 4 , 3 1 ού μήν
10,18 formula mathematica διάμετρος άλλα Eudemus 717,12 οδ τοι Iambi.
έφ' η A B , χέντρον έφ' ψ Κ sim. ap. 794,18
Eudem. 6 4 , 1 3 sqq. ο ύ δ α μ ά Emped. 3 4 , 2 158,6.11 160,20
δ σ ά κ ι ς . . . τοσαυτάχις 9 9 3 , 2 4 sqq. 1003, 1125,1
16 ούδαμοΰ. πανταχού και ούδαμοΰ 1 3 5 5 , 3
δ σ α π λ ά σ ι ο ς 948,29 949,16. 28 ο ύ δ έ . . . ούδέ 1 1 3 5 , 3 5 ούδέ . . . ούδέ . . . ούδέ
ό σ α χ ώ ς . . . τοσαυταχώς 4 0 8 , 1 0 9 1 8 , 9 367,6 ούδέ . . . οδτε 1 1 6 3 , 1 2 ούδέ...
δσδήποτε. δτιδήποτε 1296,6 ουτε μέντοι 1 1 9 1 , 3 8 ούδέ γαρ ούδέ 193,
δσημέραι 707,29 27 ούδέ γαρ ούδέ ει τοΰτο εΐη ούδέ οϋτως
δ β ο ς . τό δσον της κινήσεως (i. q. τό ποσόν) 58,15 de repetitione negationum adno-
710,27 δσον έπί τούτψ 6 1 5 , 8 δσον έπί tatio grammatica Simplicii 329,16
γε τούτψ 6 1 5 , 2 9 έν δσψ quatenus 601, ο ύ θ ε ί ς de orthographia cf. ad 8 8 0 , 2 0
25 μυρία δσα 3 4 0 , 27 δσον έμέ είδέναι ούλόμενον Emped. 2 6 , 3 158,18
176,17 δσον έμέ γινώσχειν 1242,12 ο ύ λ ο ς Parmen. 3 0 , 2 7 8 , 1 2 8 7 , 1 . 2 1 120,22
δσον έπί τ ω δύνασθαι 1 3 3 0 , 1 5 cf. ν. 17 145,4
δσον έφ' êaυτψ 109,11 ούλοφυής. ούλοφυεϊς τύποι χθονός Emped.
δσοσοΰν 1108,30 3 8 0 , 1 8 sqq. 3 8 1 , 3 4
 VERBORÜM πάντη 1413

ουν. ώσπερ ούν και λέγουσιν G35,H (i. q. 13 οϋτω δέ in apodosi (praecedit ώσπερ)
γοϋν) 900,14 epanaleptice ό γαρ νους . . . 2 4 4 , 2 8 . 3 3 251,5 2 6 4 , 1 5 7 7 5 , 6 praec.
τότε ούν ό νοΰς 1075,16 τί ούν τοϋτο ώς 764,13
άρα σημαίνει 1164,1 ούν quarto loco 1276, ό χ θ η 584,12
11 quinto 7 0 8 , 1 9 sexto 1150,13 in ο υ χ ί nonne 43,11
apodosi post έπειδή 581,29 post paren- ό ψ ι μ α θ ή ς 1133,10 P l a t o 100,9
thesin 582,33 ό χ η μ α 615,34 (σώμα της ψυχής) Alexander
ο ί ί ν ε κ ε ν P a r m . 30,9 40,5 87,14 964,19 cf. 965,22 sqq.
ο ύ ρ α ν ό ς expl. 593,7 etyuiologia 507,32 όχησις 1053,6
πρό έξακισχιλίων καί προς ένιαυτών γε- ¿ χ λ ε ϊ ν τον λόγον 1150,3
γονώς 1335,5 ον άν τις καί σφαϊρον
και θεόν καλέσειε 1 1 2 4 , 5 ουρανοί σφαϊ-
ραι τέλειαι 966,11 περί της τοΰ ούρανοϋ
ψυχής 1219,1 i. q. αήρ Emped. 160, π ά (dorice) Archimedes 1110,5
29 cf. 159, 11 ούρανούς και τοί>ς έν π α ' γ κ α λ ο ς 224,28
αύτοίς κόσμους 24,18 i. q. κόσμος 507, π α γ χ ρ ό ν ι ο ς Damasc. 776,23
30 P l a t o 1361,4 Avist. 535,19 π ά θ η σ ι ς (ορρ. ποίησις) 449,3
ούριοδραμεϊν (ναΰν) Synanus 628,32 π α θ η τ ι κ ό ς 2 0 , 2 2 (ένέργεια, ορρ. ειλικρι-
1095,6 νής) 2 8 7 , 2 4 (ποιότης) 4 5 1 , 3 2 5 6 2 , 2 1
ο υ σ ί α defili. 2 4 7 , 1 κυρίως ούσία i. e. σύν- (ίίλη) 693,25 παθητικώς ένεργείν 289,17
θετος ούσία 202,7 ουσίας άρχαί 11,13 passive (grammatice) 697,17
(πρώτη) 9 4 , 2 5 1 9 5 , 1 8 (πέμπτη) 1165, π ά θ ο ς expl. 757,28 808,24 (dist. εξις) 562,
21 19 (i. e. ένέργεια) Damascius 625,6 cf.
ο ύ σ ι ο π ο ι ό ς 562,21 v. 11 πάθη ποσότητος άπειρον καί πε-
ο ύ σ ι ο ΰ ν 91,12 832,13 1081,29 pass. 102, περασμένον E u d e m u s 74,28
12 133,1 562,29 598,35 π α ι ς . παίδων παιζόντων 1163,24
ουσιώδης, ουσιώδες expl. 194,31 (ορρ. π α λ α ι ό ς αποφαίνεται (Plato?) Iambi. 794,
κοινόν) 132,19 133,20 (ορρ. έπείσακτος) 16 (σφρήγισμα) Emped. 1184,9
627,16 (ορρ. παθητικός) 1058,8 π ά λ α ι σ μ α (το πρώτον) 1133,4 1172,3
ο ύ σ ί ω σ ι ς 433,17 π α λ ά μ η Emped. 331,9
ο ύ τ ε . . . αλλ' ούδέ 144,2 435,18 prece- π α λ ι γ γ ε ν ε σ ί α 379,22 886,12
dente ουδέ 1163,12 sequ. πολλοί òè π α λ ι λ λ ο γ ε ϊ ν 1159,4 1251,4
μάλλον llelissus 103,18 π ά λ ι ν καί πάλιν 1280,21 πάλιν δέ αύ 1258,
ουτις. ουτι γε 658,31 23
ούτος sine articulo predicativo 482,29 π α λ ί ν τ ρ ο π ο ς P a r m . 117,13
deictice διαιρετικφ τούτφ 4 8 3 , 3 4 τοϋτο π ά μ π α ν P a r m . 78,20 145,11
έκεϊνο 1205,26 τούτου καί ¿κείνου (/lit- π α μ φ α ν ό ω ν . αίθέρι παμφανόωντι E m p e d .
re/ ille) 1188,10 ad urguendum sub- 32,7
iectum eiusdem e n u n t i a t i τα έφεξής άλ- π α ν α π ε υ θ ή ς P a r m . 116,31 cf. n.
λήλοις όντα σώματα . . . ταΰτα 597,15 πανδεχής. πανδεχές P i a t o n i s 2 6 , 1 2 cf.
598, 11 καί οί λέγοντες . . . καί ούτοι 223,4 245,21
1122,17 το γαρ ποιούν πυρ τοϋτο 1149, π α ν σ έ λ η ν ο ς (ή πανσέληνος, ορρ. ή νέα) 875,
32 piaenuntians infinit, τούτου δέ τί 23
5ν άτοπώτερον είη τοΰ . . . είναι 6 9 9 , 3 0 π ά ν σ ο φ ο ς Plato 100,15
743,8 οίς το είναι έν τούτφ έστίν έν τυΐ π α ν σ π ε ρ μ ί α 459,26
φύσιν εχειν 1 1 9 5 , 5 cf. 3 similiter Da- π α ν τ α χ ό θ ε ν ή έννοια έγγίνεται 713,17
mascius 776,9 elliptice τοϋτο δέ (suppl. πανταχού καί ούδαμοϋ (το κινοΰν) 1355,2
γίνεται) 599,24 π α ν τ έ λ ε ι ο ς (νοΰς) Theophrast. 965,4
ο υ τ ο σ Ι. ταυτί 38,29 παντελής. παντελώς (άγνοείν) 1 1 4 6 , 1 0
ο ύ τ ω ς saepe participio deictice p r a e p o n i t u r Theopbrastus 923,13
velut ούτως ποιεϊν, . . . λαμβάνοντες 385, - ά ν τ η P a r m e n . 146,17
1414 ποίντοθεν I INDEX

π ά ν τ ο θ ε ν P a r m e n . 89,22 1 26,21 137,16 π α ρ ά δ ε σ ι ς (ορρ. κράσις) 164,2

146,16.22 π α ρ α ί ρ ε σ ι ς (?) 538,13 y. πάρεσις
π a ν τ ο α ε τώυτόν P a r m e n . 180,5 παραιτεϊν. παραιτεΤσθαι τινά respuere, non
π α ν τ ό τ η ς 199,1 (ήνωμένη) 785,8 audire 41,1 483,1 774,28 (τον τρόπον)
π ά ν τ ω ς γε 1265,36 121,18 (τον άχροατήν) 7 0 6 , 3 2 (λέγειν)
π ά ν υ σμικρότερος 679,7 πάνυ τι 25,11 289,'9 παραιτητέον 6 0 2 , 6 — rogare Ιο.
616,19 Philop. 1159,3
π ά π π ο ς (δμωνυμίας exemplum cf. P l a t o rep. παρακείσθαι. παρακείμενος perfectum 626,
I p. 130 B) 510,3 29 ν. παρατιθέναι
π α ρ ά του ΙΙλάτώνος δέόειχται 126,7 παρά παρακινδυνευτικός 615,19
τι i. q. διά τι 106,2 599,9 παρά πόδας παρακμαστικός 1335,7
statini 544,16 1328,38 παρά μικρόν ex- π α ρ α κ μ ή (coni, άκμή) 755,3
plicatur 343,28 344,10 sqq. π α ρ α κ ο ή 148,13 821,28
π α ρ α β ά λ λ ε ι ν comparare 5,4 717,23 παρακολουθεΐν. τα ταΐς άρχαϊς παρακο-
π α ρ α β ο λ ή comparatici 482,36 1114,27 1172, λουθουντα 3,15. 32 (τοις είρημένοις) 186,
31 15 (ταΐς δείξεσιν) 6 7 6 , 1 7 (τή κινήσει)
π α ρ ά γ γ ε λ μ α 19,35 707,28 τοις υπό του 'Αριστοτέλους είρη-
π α ρ ά γ ε ι ν proferre, inducere, edere ώς έν μένοις sim. 1327,23 1146,26
τραγωδία παραγόμενα πρόσωπα 1 0 1 5 , 1 0 παρακολούθημα (ορρ. προηγοΰμενον αγα-
(κόσμον) 3 1 , 2 7 (ούρανόν) 1147,17 (ού- θόν) 4,27 (προηγουμένης κινήσεως) 338,
σίαν) 95,17 639,28 pass. 147,7 τά ύπ 1 15
αύτοΰ (δημιουργού) παραγόμενα 1330,39 παρακολούθησις (διανοητική) 707,18
π α ρ α γ ί ν ε σ θ α ι έν τ ^ άχροάσει 151,10 παρακούειν 700,20
π α ρ α γ ρ ά φ ε ι ν descríbete 144,27 243,17 παράκουσμα 1117,18
461.16 5 8 0 , 2 5 7 7 9 , 3 7 citandi causa π α ρ α κ ρ ο ύ ε ι ν 54,19
1132,19 (αΰταΐς λέξεσιν) 1142,29 ( ώ ; π α ρ α λ α μ β ά ν ε ι ν μεταξύ 559,6 (ώς ενα τον
έτέραν) lectionem ut falsam in marginem ούρανόν) 5 9 5 , 1 pass, (ώς έναργές) 301,
relegare 1288,5 ν. παραγραφή 18 accersi ad demonstrationem 5,31
π α ρ α γ ρ α φ ή interpolado marginalia ώς άπό 15,16saepe (έν «¡i δριστικφ λόγω) 76,
παραγραφής είσενεχθεϊσα 691,3 cf. 450,32 12 sqq. 1 2 4 , 1 2 3 1 4 , 3 2 (cf. Add. t. I X
π α ρ α γ υ μ ν ο ϋ ν (έννοιας) 4 6 5 , 3 6 (σκοπόν) ad p. 17,10. 13 et not. ad p . 295,35)
1135,34 π α ρ α λ ι μ π ά ν ε ι ν 8,2 44,31 1201,13
π α ρ α γ ω γ ή 578,34 falsa ratiocinatio 463,6 π α ρ α λ λ α γ ή 499,8 1087,15
769,24 π α ρ ά λ λ α ξ ι ς 231,26 250,20 255,13 623,11
π α ρ ά δ ε ι γ μ α P i a t o n i s 2 6 , 6 . 1 5 31,25 101, 774,8 1088,14
12 Aristotelice explicatur 314,15 π α ρ α λ λ ά τ τ ε ι ν της άλη&είας 88,23 τό της
π α ρ α δ ε ι γ μ α τ ι κ ό ς (αίτιον Piatonis) 3 , 1 9 γραμμής παρηλλαγμένον 168, 24 παρηλ-
7,7. 14 224,23 245,10 406,13 (cf. 43,7) λαγμένως 866,10
298.17 (χρόνος) 633,23 παραδειγματικώς παράλληλος, έκ παραλλήλου 1 2 , 1 4 367,
(ορρ. είκονιχώς) 160,23 1123,28 21
π α ρ α δ ε ι κ ν ύ ν α ι 34,11 492,20 596,5 1057, π α ρ α λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι 54,18 P h i l o p o n u s 1131,6
2 3 1121,3 1132,4
παραδέχεσ&αι. την μαρτυρίαν ώς άξιό- παραλογισμός 50,29 463,3 502,18 537,2
πιστον είναι παραδεξόμε&α I. Phil. 1164, 601,3 1018,13 1085,4
28 π α ρ ά λ ο γ ο ς expl. 342,19 777,9
π α ρ α δ ι α ζ ε υ κ τ ι κ ό ς g r a m m . (τό " ή " ) 478,1 π α ρ ά λ υ σ ι ς 230,19
π α ρ ά δ ο ς ο λ ο γ ε ί ν 50,27 1006,16 παραμυθεισβαι cum excusatione proferre
π α ρ α δ ο ξ ο λ ο γ ί α 50,24 1299.32 3 8 , 2 (cf. 3 7 , 3 0 ) docere, explicare 9,32
π α ρ ά δ ο ξ ο ς , παραδοξότερος 588,13 70,5 102,24 270,28 (την άπορίαν τ ψ
π α ρ ά δ ο σ ι ς παλαιά 357,1 διορισμοί) 4 4 4 , 1 6 (τήν δοκοϋσαν έν τοις
π α ρ α δ ρ ο μ ή (των έξηγητών) 861,27 είρημένοις είναι μάχην) 7 2 9 , 3 5 τοϋτο
 VERBORUM
πρόσκειται παραμυθοόμενον ήμών την ιραν-
τασίαν 1306,26
π α ρ α μ υ θ ί α excusatio 37,30 1341,2 expli-
cado 361,19
π α ρ α ν ή τ η 1085,28 1268,27
π α ρ α ν ο ε ϊ ν τά λεγόμενα 1360,9
π α ρ α ξ έ ε ι ν presse sequi, imitati 924,18 1263,
25
π α ρ α π έ μ π ε ιν med. praetermittere 578,28
π α ρ α π λ ή ρ ω μ α geom. 457,3
π α ρ ά π τ ε ι ν med. 147,1 785,13
π α ρ α ρ ρ ί π τ ε ι ν έν τοις παραδείγμασιν 1250,6
π α ρ α σ π ε ί ρ ε ι ν 648,26 παρεσπαρμένα κενά
6 5 1 , 7 6 9 1 , 3 1 sqq. saepe (cf. Berliner
Sitzungsber. 1893 p. 109)
π α ρ α σ τ ά τ η ς τριτοστάτου πρότερον 1268,26
π α ρ α σ υ ν α π τ ι κ ό ς (σύνδεσμος, sc. 6 έπειδή)
9,29 742,23 cf. 804,24
π α ρ ά τ α σ ι ς 634,27 (του είναι) 774,18 (χρό-
νου 492,15 saepe (τής υπάρξεως) 735,33
(χρονική) 716,8 1146,18 (¿ίδιος) 461,25
π α ρ α τ α κ τ ι κ ό ς (χρόνος) 1168,32
π α ρ α τ ε ί ν ε I V . παρατέταται τά μόρια Da-
mascius 625,19
π α ρ α τ ε λ έ υ τ ο ς 62,1
παρατιθέναι. παρακείμενος (sc. χρόνος)
per/ectum 626,29 1168,32
π α ρ α τ ρ έ χ ε ι ν praetermittere 2 2 , 1 9 5 3 3 , 3 2
882,31 1099,27
π α ρ α τ ρ ί β ε ι ν pass. 1151,25 1232,21
π α ρ ά τ ρ ι ψ ι ς 1151,11
π α ρ α τ ρ ο π ή 250,20
π β ρ α υ ξ ά ν ε ι ν 456,22. 36
π α ρ α ύ ξ ε ι ν 641,14
π α ρ α φ α ί ν ε ι ν τι 143,18 655,32
π α ρ α φ έ ρ ε ι ν 647,24
π α ρ α φ ρ ά ζ ε ι ν 42,12 918,14 1036,11 1206,
27
π α ρ ά φ ρ α σ ι ς 70,32 691,2 (Θεμιστίου) 1130,4
1132,26
π α ρ ά φ ρ ω ν 1334,19
π α ρ α φ ύ ε ι ν . τη ούσία παραφυόμενον 825,9
π α ρ α χ ρ ω ν ν ύ ν α ι 77,22
π α ρ ά χ ρ ω σ ι ς 280,16 774,10 1064,3 (cf.
Simpl. ad Epict. p. 21,41 ed. Diibner)
π α ρ ε ά ν i. q. παρίέναι 594,30 972,26
π α ρ ε γ κ ε ϊ σ θ α ι 44,22
π α ρ ε ϊ ν α ι . παρή; (dorice) Archytas
π α ρ ε ι σ ά γ ε ι ν 181,24 παρεισδόειν med. 334,
30
π α ρ ε κ β α ί ν ε ι ν 29,3 (Arisi.) explicat 546,20
παροφιστοίναι 1415
π α ρ έ κ β α σ ι ς 90,21 546,15
π α ρ ε κ κ λ ί ν ε ι ν (1. παρεγκλίνοντες) 96,34
π α ρ ε κ τ ε ί ν ε ι ν 729,27
π α ρ ε κ τ ρ ο π ή 232,35
π α ρ ε λ α ύ ν ε ι ν (γνώμη) P a n n e n . 39,9 (χρό-
νος) πλατέος παρελήλαται (παρ' έλήλα-
ται?) όρκου Emped. 1184,16
π α ρ ε μ β ά λ λ ε ι ν 715,10 801,13 889,27 1025,
15 1093,14
π α ρ ε μ β ο λ ή 352,9
π α ρ ε μ π ί π τ ε ι ν τι μεταξύ τών νυν 788,14
είς ζήτηβιν 6,6
π α ρ ε μ π λ ο κ ή 691,20
π α ρ ε μ π ο δ ί ζ ε ι ν 620,12
π α ρ έ μ φ α α ι ς 445,2
π β ρ ε ν δ ε ι κ ν ύ ν α ι med. 864,26
π ώ ρ ε ξ του έόντος Parmen. 86,32
π α ρ ε ξ έ ρ χ ε σ θ α ι . παρεξήλθε 122,32
π ά ρ ε ρ γ ο ν. κατά τά π. 540,6
π ά ρ ε ρ γ ο ς , παρέργως 469,18 1276,35
π ά ρ ε σ ι ς i. q. παράλυσις 230,23 cf. n. 623,7
(τής είδητικής άμερείας) ex emend. 538,
IOn
π α ρ έ χ ε ι ν . παρέσχεν ϋπονοεϊν 73,26 med.
(χρείαν) 2 4 9 , 1 8 παρίέναι ειπείν 484, 21
cf. 533,7 παρεθέντα καΐ το αύτοκρατές
άπολέσαντα Damascius 6 2 5 , 2 5 ν. πά-
ρεσις
π α ρ ι σ ο ϋ ν pass. 614,34 6 2 0 , 8 7 3 4 , 4 741,
20
π α ρ ι σ τ ά ν α ι docere την αίτίαν 102,4 258,25
803,4 1152,19 παραστήναι τ φ λόγφ (fort,
παραστήσαι) 647,14 παραστάς τοϊς είσά-
γουσι λόγοις 684,12
π ά ρ ο δ ο ς (τροφής) 661,23 εις τά όντα 692,
11 Iamblichus 639,26 cf. 392,29
π α ρ ο ι μ ί α 502,12 παρά θύρας ΰπαντάν 648,
34
π α ρ ο ι ν ε ϊ ν . οΓς είς τον νουν πεπαρφνηκεν
1162,12
• π α ρ ο ν ο μ ά ζ ε ι ν 124,6
π α ρ ό ρ α μ α 659,4
π α ρ ο υ σ ί α (ορρ. απουσία) 245,26 sqq. (κι-
νήσεως το κινεϊσθαι) 976,12
π α ρ υ π ό σ τ α σ ι ς 250,21 1262,8
π α ρ υ φ ι σ τ ά ν α ι . ή τύχη προαιρέσει παρυφί-
σταται 346,21 cf. 335,8 353,35 παρυφί-
στανται ταίς γενέσεσιν αϊ φθοραί 755, 12
χρόνος έμφαίνεται παρυφιστάμενος I. Philop.
1158,28 παρυφεστηκυϊαι (στερήσεις) 429,
21
 1416 ποφψδειν I INDEX

π α ρ ψ δ ε ϊ ν 521,25 π ε ρ α τ ο ϋ ν (ορρ. περατούμενον) 47,29 503,1

παρωνυμιάζειν. παρωνυμιάζεσθαι (i· e. (coni, όρίζον) 204,18 pass, είς τι 5 3 6 , 3 5
παρωνύμως λέγεσθαι 1062,27) 1063,29 το πέρας έν τ ψ περατουμένψ 562,26 πε-
π α ρ ώ ν α μ ο ς 350,17 6 γάρ άνδριάς ούκετι ρατοΰσθαι (ορρ. άνακάμπτειν) 1314,30
λέγεται χαλκός, άλλα παρωνύμως χαλκούς π ε ρ α τ ω τ ι κ ό ς 456,16
1062,27 π ε ρ ί . άιδιότητός τε πέρι και γενέσεως 1156,
π ά ς . πάσα κ/νησις πάση συμβλητή 1113,20 32 περί τοις σώμασιν 636,39 περί ^η-
παντός άμαρτάνειν Plato 75,4 πάν (dist. γμϊνι Emped. 1124,16
ουρανός, κόσμος) 593,32 sqq. (dist. όλον) π ε ρ ι ά γ ε ι ν 188,16
5 0 1 , 3 1 τό παν E m p e d . 3 3 , 2 5 Demo- π ε ρ ι α γ ή ς 895,16
critus 3 2 7 , 2 4 πατήρ oraculum Chald. π ε ρ ι ά π τ ε ι ν τινί 26,13 (τό σοφώτατον τ ψ
6 1 6 , 3 5 (τών δλων) Platonice 1337, 29 χρόνψ) 7 4 1 , 2 (σώμα τί] ψ υ χ φ Alexan-
1327,4 (τών λόγων) 2 7 0 , 3 0 der 964,19
π α τ ρ ι κ ό ς (φύσις) 3 1 3 , 1 0 (αίτια) 8 4 7 , 2 6 π ε ρ ι β ά λ λ ε ι ν άτοπία 76,32
(βυθός) P r o c l u s 614,6 π ε ρ ι β ο λ ή 1065,27
π α ΰ λ α 515,29 1201,34 περίβολος (aedificii) 1066,7 (dist. πόλις)
π α χ υ λ ό ς , παχυλώς λεγόμενα 869,18 869,9
π α χ υ μ ε ρ ή ς 436,11 π ε ρ ι γ ί ν ε σ θ α ι 4,32 περιγεγονότως δείκνυσι
π α χ ύ ς (γνώσις) 18,1 1023,16
π α χ ύ τ η ς hebeludo 1147,1 περιγράφειν ήμικύκλιον 5 6 , 2 s q q . definire
π έ δ η (?) P a r m e n . 7 8 , 2 3 145,14 6,30 136,27 799,1
π έ δ η σ ι ς (?) P a r m e n . 7 8 , 2 3 145,14 περιγραφή discriptio 100, 17 (μεγέθους
π ε ι θ ώ P a r m e n . 116,29 όρος) 4 6 4 , 8 (οικεία) 5 6 1 , 8 (άξιόλογος)
π ε ί ρ α 1075,1 684,20
π ε ϊ ρ α ρ Parmen. 30,8 39,27 40,4 79,32 π ε ρ ι ό ι ν ε ΐ ν pass. 659,11 1024,4 113,13
145,27 1 4 6 , 1 5 . 2 2 Emped. 158,14 Or- π ε ρ ι ε κ τ ι κ ό ς 37,19 515,2 535,23 571,14
pheus 528,19 594,3 τα νι τινι περιέχεται περιεκτικψ
π ε ϊ σ ι ς 199,15 (dist. πάθος) 808,25 (ορρ. 7 3 8 , 2 7 (syn. όλικώτερος ορρ. περιεχό-
δράσις) 1176,13 μενος) 1 9 0 , 3 (ορρ. όποδεκτιχός) 6 4 3 , 3 .
π ε λ ά ζ ε ι ν (άλλήλοις) 927,10 1058,16 1297,7 25 περιεκτικώτερος 5 4 1 , 3 6 2 7 , 2 6 . 3 0
έον γαρ έόντι πελάζει P a r m e n . 86,22 87, 6 2 9 , 1 1 τ ψ δλικωτέρψ και περιεχτικω-
2 3 145,26 τέρφ του είναι 1336,29
π έ λ ε ι ν Parmen. 78,3 117,12 1 4 5 , 1 9 . 2 0 π ε ρ ί ε ρ γ ο ς 1159,26
πέλεναι P a r m e n . 7 8 , 2 0 8 9 , 2 4 1 4 5 , 1 1 π ε ρ ι έ χ ε ι ν . τό περιέχον aer 1 1 9 0 , 2 5 sqq.
146,18 τό περιέχον A n a x a g . 155,31 157,8 pass,
π ε λ ε κ α ν 372,19 εν τινι 593,11 sq. (ορρ. περιέχοντα περιε-
π έ λ ε κ υ ς A n a x a g . 175,13 176,29 χόμενα) 196,24 sqq.
π ε λ ε μ ί ζ ε ι ν . πελεμίζετο γυία E m p e d . 1184,4 π ε ρ ί θ ε σ ι ς (γνωμόνων) geom. 457,17 sqq.
π ε λ ώ ρ ι ο ς Orpheus 528,14 π ε ρ ι κ α λ ύ π τ ε ι ν 608,21 610,17
π έ μ π τ ο ς (ουσία) P i a t o n i s et Aristotelis π ε ρ ι κ ά λ υ ψ ι ς 607,33 608,5 610,4
1165,21 π ε ρ ι κ ά ρ δ ι ο ς (αΓμα) 392,24
π ε ν τ ε τ ά λ α ν τ ο ς (βάρος) 1104,10 περικάρπιον 168,21
π έ π α ν σ ι ς 364,6 π ε ρ ι κ ρ ο ύ ε ι ν πανταχόθεν τάς έννοίας 670,31
π ε π ο ί θ η σ ι ς 188,5 cf. οδτοι περικρουσθέντες σαθρόν έφάνη-
π ε π τ ι κ ό ς 24,7 1266,2 σαν παντοίως φθεγγόμενοι (velut vasa)
π ε ρ α ί ν ε ι ν πρός τι 23,6 110,5.8 479,11 i n 1172,1
syllogismis 12,9 329,26 πεπερασμένον et περιλαμβάνειν (κύκλος) geometr. 58,11
ορρ. 4,1 saepe 65,10 (Ivi όνόματι) 752,34 ¿ρισμψ 295,
π ε ρ α ι ο ΰ ν pass. 425,21 35 η. δια του όρισμοΰ (Philop.) 1130,8
π έ ρ α ς 30,5 562,25 saepe falso correctum 1 7 , 1 0 . 1 3 ν. παραλαμβάνειν
π ε ρ α τ ο ε ι δ ή ς 528,17 δόξη μετ αίσθήσεως περιληπτόν P l a t o 26,25
VERBORUM πλάστες 1417

περίληψις 18,8 28,30 503,2 (γνωστική) περιφερόγραμμον 770,29

1277,33 περιφορά 701,17 (παντός) 705,4 (dist.
περινοεΐν. περινενοημένη μάλλον έςήγησις φορά) 5 9 3 , 2 0
46,17 περι/εϊν 651,28
π ε ρ ί ν ο ι α 1205,28 π ε ρ ι χ ι υ ρ ε ϊ ν A n a x a g . 35,15 156,22
π έ ρ ι ς φέρεσθαΐ 585,7 τό πέριξ 605,8 626,27 π ε ρ ι χ ώ ρ η σ ι ς A n a x a g . 1 5 6 , 2 2 . 2 7 . 28 174,
περίοδο; 34,6 ώραί τε ν.αί περίοδοι Ειι- 22 176,21 177,3 179,1 181,3 301,1
demus 732,28 -έρυσιν 410,35 979,18 πέρυσι 776,18
π ε ρ ι ο ρ ι ζ ε ι ν 636,30 (ορρ. τήτες) 1268,1
π ε ρ ι ο ρ ι σ μ ό ς 504,11 π ε ρ υ σ ι ν ό ς 411,12
περιουσία. έκ π . δεικνύναι 129,6 480,25 πέτρα, δια πέτρας πλείν (αδύνατον) Ale-
939,22 978,23 εις π. άποδείξεως 689,26 x a n d e r 1039,19
π ε ρ ι ο χ ή expl. 6 1 0 , 3 — 1 9 , 1 7 434,8 503,28 πέψις 1258,23
604,17 (οΓον περικάλυψις) 607,33 (ορρ. π η (ορρ. απλώς) 8 6 4 , 3 π ή μεν ¿'ν π ή δέ
υποδοχή) 641,26 sqq. μή όν 78,27 236,18 237,1 2 4 2 , 3 0 διά-
π ε ρ ι π α λ α ί ε ι ν (corruptum) 1319,1 φορος ή γραφή π η μέν . . . π η δέ 1345,9
π ε ρ ι π α λ ά σ σ ε ι ν (i. q. περιπλέκειν) Democr. Trj) σαδρόν φθέγγονται παραστήσω 1152,
1319,1 not. 19
περιπέλειν. περιπλομένοιο κύκλοιο Elo- πηγαίος (ψυχή) oraciilum apud Proclum
ped. 3 3 , 1 9 158,28 160,16 1185,19 613,2 sqq.
(χρόνοιο) E m p e d . 1184,7 πηγνύναι. τά κέντρα πεπηγέναι 614,2
π ε ρ ι π ί π τ ε ι ν πολλοίς άτόποις 53,11 (άντι- πήδημα 797,5
φάσει) 9 1 , 1 . 2 0 π η λ ί κ ο ν expl. Alexander 168,7
περιπλαναν. έν τοις κατά μέρος περιπλα- π ή ξ ι ς του γάλακτος 1199,14
νώμεθα 1098,10 π η χ υ α ί ο ς 1028,7 (κώνωψ) 1332,9
περιπλέκειν pass, (de atomis) 679,18 π ι έ ζ ε ι ν. τοις κλεινοί; τών φιλοσόφων πεπι-
π ε ρ ι π λ ο κ ή ατόμων Democritea 1186,29 εσμένον (cum vi dictum) 1159,28
περιποιεΐν. περιποιείσ9αι άγνωσίαν 165,20 π ί λ η σ ι ; 659,33
π ε ρ ι π ο ί η σι ς τών αναγκαίων 6,34 πιμπλάναι. πλήντο Parin. 39,14
περιποιητικός 600,33 πίστις plur. testimonia 461, 15 αληθής
π ε ρ ι - ο λ ε ί ν P l a t o 1263,26 cf. 1337,35 Parin. 40,1 πίστιος ίσχυς P a r m . 78, 20
περιπτύειν 1140,11 π ι σ τ ό ς λόγος P a r m . 38,30 146,23
π ε ρ ί π τ ω σ ι ς θησαυρού 261,16 π ι σ τ ο ΰ ν med. 707,30 16,32
περιρρείν pass. 604,4 π ί σ τ ω σ ι ς Alexander 74,5
περισκελής 697,18 π ι φ α ύ σ κ ε ι ν Emped. 1 5 8 , 1 4
π ε ρ ί σ τ α σ ι ς calamitas 553,10 π λ ά γ ι ο ς (τόπος σώματος) 1201,17 (φέρεται)
π ε ρ ι σ τ ρ έ φ ε ι ν 769,1 1049,27
περιστροφή 500,19 π λ ά δ η Emped. 331,9
π ε ρ ι τ ι θ έ ν α ι γνώμονας gema. 457,2 sqq. πλάζειν. έπλάγχθησαν Parm. 40,1 80,2
περιτρέπειν εις τουναντίον 512,10 680,28 146,1 πλάζεται Emped. 1124,16 πλαγ-
1130,26 (την άπορίαν) 661,14 (τον λό- κτόν νόον P a r m . 1 1 7 , 1 0
γον) 1152,29 πλαναν 445,31 ai πλανώμεναι (sc. σφαί-
π ε ρ ι τ ρ ο π ή του λόγου 1205,5 ραι) 6 0 9 , 1 9 saepe εί μή πλανώμαι ni
π ε ρ ί τ τ ε υ ε ιν 1341,39 (dist. άπαρτί^ειν ή fallor 1213,14 έν ω πεπλανημένοι εϊσίν
μη άπαρτίζειν) 1 3 4 3 , 2 4 P a r m e n . 30,24 39,2 180,2
περιττολογεϊν 770,14 π λ ά ν η error 372,11
π ε ρ ι τ τ ό ς (numerus) 58,8 (σύνδεσμος) 735,7 π λ ά σ μ α 147,1 Arist. expl. 1183,6
περιττόν P y t h a g . 1 8 1 , 2 5 πλασματικός ficticias E u d e m u s 48,24
περιτυγχάνειν 359,1S πλασματώδης 683, 36 687, 12 1183,9
π ε ρ ι φ έ ρ ε ι α 65,24 (ή £;ω) 1354,12 1187,4 Arist. expl. 1231,21
περιφέρειν 1022,20 π λ ά σ τ η ς 445,28
 1418 πλατιχός I INDEX

π λ α τ ι κ ό ς (coni, κοινός) 637,24. 31 π ο δ ι α ΐ ο ς 939,20

π λ ά τ ο ς καΐ μήκος *αΙ βάθος 5 3 0 , 6 sqq. ποδώκης. οδτως ποδωκέστατος (Άχιλλεύς)
(της των διαφορών άπογεννήσεως) 194,23 1014.7
έν πλάτει (ορρ. πρώτος, ίδιος) 629,9. 11 ποθειν. ποθείται άλλήλοισι E m p e d . 3 3 , 1 3
Syrian. 628,21. 3 0 (ορρ. οίκείος 631,3 159,20
ορρ. κυρίως) 747,34 πόθεν, άλλά πόθεν (seil, άποδέδεικται), ότι
π λ ά τ τ ε ι ν uied. P a r m e u . 117,9 del ήν γένεσις P h i l o p o n u s 1 1 4 2 , 1 8 πό-
π λ α τ ύ ν ε ι ν. έν τοις πεπλατυσμένοις 49,5 θεν γάρ, rbetorice idem 1333,28 πόθεν
π λ α τ ύ ς το σώμα 7 7 2 , 2 9 πλατέεσσι ορκοις ποΐ [rectius ποθέν ποι] κινεΐσθαι 620,17
Emped. 1184,10 πλατέος παρελήλαται 694,25 678,2 967,18 968,1 1026,31
όρκου idem 1184,16 πλατύτερον απορεί 1302,39
762,11 π ο ι ε ί ν τι (ut δραν τι) 11,7 τό ποιοΰν είς
π λ ε ο ν ά ζ ε tv 204,33 (ορρ. έλαττοΰν) 1106,16 ύπομένον τι ποιεί 1 9 9 , 1 9 πυρ έποίησαν
π λ ε ό ν α σ μ α 94,26 την αρχήν 2 4 , 2 τό ποιοΰν P i a t o n i s 26,
π λ ε ο ν έ κ τ η μ α 502,20 5. 14
π λ έ ω ν Melissus 40,14 sqq. 8 0 , 9 sqq. 103, π ο ί η σ ι ς expl. 269,8 (τέκνου) 315,27
3 0 112,12 sqq. π ο ι η τ ή ς (τών φύσει συνεστώτων) 196,6
π λ η γ ή , ένδηλον πληγήν έν τ ω έδάιρει Stra- ποιητικός (αίτιον) 3,17 7,7. 14 3 4 , 1 4 . 1 6
ton 916,22 (από της αίσθήσεως) 102,14 π ο ι κ ί λ λ ε tv E m p e d . 160,1
Democriti 42,11 ποιότης του αγήματα; οΓον γωνία 82,7
π λ η θ ο ε ι δ ή ς 528,24 (παθητική) 562,21
π λ η θ ú ε ι ν. πληθυομένων τών ένεργειών 887, π ο ι ο ΰ ν καί ούσιοΰν 9 1 , 1 1 τό πεποιωμένον
25 320,29
π λ η θ ύ ν ε ι ν pass, έ π ' άπειρον 8 1 , 2 1 (τα π ό κ α A r c h y t a s 785,16
άτομα) 2 5 5 , 2 9 où πληθύνεται κατά τό π ο λ ε ί ν τά άστρα tìeminus 292,17
είδος (Socrates) 94,24 πεπληθυσμένη π ο λ ι τ ε ύ ε ι ν med. (de a n i m a ) 966,2. 3. 4
διάκρισις 8 8 , 2 6 (ύπόστασις) 102, 2. 3 πολλαπλασιάζειν 949,22
(αιτία) 528,14 πολλαπλάσιος, πολλαπλασίως τ α χ ύ A n a -
π λ η θ υ σ μ ό ς 88,22 xag. 3 5 , 1 8
π λ η κ τ ι κ ο ' ς 350,29 πολλοστημόριος 1103,5
π λ η μ μ έ λ ε ι α 1122,7 π ο λ λ α χ ώ ς λεγόμενα 316,28 saepe
π λ η μ μ ε λ ή ς χίνηαις P l a t o 7 0 3 , 4 s q q . 1121, πολλοστημόριος. τό πολλοστημόριον της
30 cf. 1 1 2 2 , 2 τό πλημμελές καί άτακ- δυνάμεως 1 1 1 5 , 1 3
τον 422,6 πόλος, τών περί τους πόλους (κύκλων)
π λ η ν ¿'τι 3 4 , 1 2 εί e. coni 6 2 5 , 2 3 πλήν 1026.8 δ περί τους πόλους τόπος E u -
εί μή Alexander 5 4 8 , 2 3 demus 1 3 5 5 , 3 5 έν τ ψ μεγίστψ κύκλω
πλήρης, τό πλήρες άποδιδόναι consummate τψ διά τών πόλων Eudemus 1354,
868,4 (atomi) 2 8 , 1 3 . 2 8 10 cf. sqq.
πλήρωμα 638,1 π ο λ υ ε ι δ ή ς 438,3 601,13 640,16 πολυει-
πληρωτικός 620,9 δώς 183,17 385,10 921,15 939,27 1288,
π λ η σ ί α ζ ε tv 597,22 17
πλησιασμο'ς 187,11 π ο λ υ θ ρ ύ λ η τ ο ς 1140,13 1 1 4 3 , 5 . 2 0
π λ η σ ι α σ τ ή ς 25,20 π ο λ ύ κ λ α υ τ ο ς Emped. 381,31
πλήττειν. τά πληττόμενα χαλκία 1349,5 τ ι ο λ υ κ ο ι ρ α ν ί η Homerus 87,10 148,20 182,
πλοϊον 1024,23 31 250,26 256,22 1254,13
π λ ο κ ή 878,24 π ο λ υ π ρ α γ μ ο ν ε ί ν 6,26 645,19 (τό ύλικόν
π λ ο ύ τ ο ς τών είδών 503,30 αίτιον) 366,8 negotia facessere 1093, 11
π λ ω τ ή ρ 802,20 1292,29 π ο λ ύ ς , πολλή τάςις 680,25 από τοΰ πολλού
ποδαπός. ποδαπόν τό εν 93,5 του περιέχοντος Anaxag. 155,31 6 πολύς
π ο δ ά ρ κ η ς ίδιον ονομα (Αχίλλειος) π α ρ α τ ώ (ορρ. 6 φιλόσοφος) 18,10 πολλοί li
Όμήρψ 1014,7 μάλλον praecedente ουτε Melissus 103,
VERBORüM προαπαγορένειν 1419

18 τό διά πλειόνων λεγόμενον διαιρετι- που. τό που καί τό έν τ ό π ω καί τό εν τινι

κό·; 571,19 έπί πλέον τό άίδιον της αρ- σημαίνει 563, 13 (άντί του καβέκαστον)
χής (notio amplior) 1186,25 490,15 που χωρείν 612,13
π ο λ υ σ τ ά δ ι ο ς Eudemus 974,5 π ο υ ς έπί των ζιιίων καί τοϋ όρους 553, 15
π ο λ ύ σ τ ι χ ο ς (σύγγραμμα) 1 1 3 0 , 5 (βιβλίον) τό κατά πόδας 676,8 παρά πόδας statim
1118,2 561,24 παρά πόδας ούτως 1 3 2 8 , 3 8
πολυτίμητος 317,17 πράγμα, πραγμάτων αλήθεια 468,13 δ νους
πολύτοκο« 1340,28 τα πραγματά έστι 1162,3 (expl. γένη τοϋ
π ο λ ύ τ ρ ο π ο ς Diog. Αρ. 153,1. 9. 10 ίντος) 404,37 άπό τών πραγμάτων δεικνύς
π ο λ ύ χ ο υ ς 322,10 E u d e m u s 98,6 πολυχού- (ορρ. από της κοινής μαρτυρίας) 334,2
στερον 876,2 πραγματεία, την πλείστην πραγματείαν
π ο λ υ χ ρ ο ν ι ο ς 332,13 πολυχρονιώτατος Da- περί της πρώτης φιλοσοφίας ποιησάμενος
uiiasc. 776,23 26, 9 totum Physicoriim o p u s 595, 25
πολυχρονιότης 10,16 1036,10. 12 ν. Loci Aristotelici
π ο λ ύ χ ρ ο υ ς Emped. 160,3 π ρ α γ μ α τ ε ι ώ δ η ς 524, 17 (άπορία) 1299,4
π ο λ υ χ ώ ρ η τ ο ς . comp. 291,18 superi. 379, cf. 1347,38 ol πραγματειωδέστεροι λόγοι
11 1012,29 cf. 6 5 8 , 2 6 πραγματειωδέσταται
πολυωνυμία 82,22 αποδείξεις 6 7 1 , 1 8 (περί κινήσεως) 1012,
π ο λ υ ώ ν υ μ ο ς 82,21 123,15 30 (περί τι) 380,4 disserere 1178,3
π ο μ π ή 876,21 πραγματικός, πραγματικώς 1 2 8 9 , 3 5 (cf.
πομφολυγίζειν 460,22 1290,20)
πόντος άνομοιότητος Platoni restitutum πρακτικός, τό πρακτικόν φιλοσοφίας 1,12
1122,10 ν. γένεσις έν τοις πρακτικοίς (?) 345,29
π ο ρ ε ί α (ήλιου) E u d e m u s 732,30 π ρ ας ι ς. πράξεως άρχαί 1 1 , 1 5
πορθμεϊον 685,3 πράττειν. πρακτά 345,22 (? 29)
π ο ρ ί ζ ε ι ν άπόδειξιν 66S,12 1351,35 π ρ ε σ β ε ύ ε ι ν dovere 643,37
π ό ρ ι σ μ α 555,26 564, 18 οΓον π. έκ των π ρ η ν ή ς 411,30 (ορρ. ύπτιος) 859,8
είρημένων συνάγει 741,16 cf. SS0,1 1002,3 π ρ ί ν expl. 1163,25 πρίν adv. E m p e d . 32,
1003,27 1096,15 Euclidis 64,28 24 αδύνατον . . . διελθεϊν, πριν . . . διέλ-
π ο ρ ο π ο ι ε ΐ ν 662,13 θοι 1028,15
π ό ρ ο ς (σωμάτων) 662,11 692,10 π ρ ί ω ν defin. 3 9 3 , 3
πόρρω, πορρώτερον καί έγγύτερον expl. προ. τον προ τοϋ χρόνον 1153,26 saepe
323,24 πορρώτερα τ ^ φύσει 1 9 , 3 τα προάγειν afferre pro testimonio 545,31
έτι πορρωτέρω quae magis a rebus rece- ασαφώς προήκται (ή γραφή) 1093, 13
d i m i IV elementa 178, 1 (της ουσίας) προάγειν ουδέν nihil proßcere Eudemus
201,31 98,6 είς τοΰτο προαχθέντες 23,24
π ό ρ ρ ω θ ε ν ένίστασβαι 364,20 (ορρ. προσε- προαγωρός 38,13
χώς) 535,25 προαιρείν. προαιρετόν 347,30 sqq.
π ο ρ σ ύ ν ε ι ν E m p e d . 160,5 προαίρεσις 3 3 6 , 1 7 . 19 (Τιμαίου) Iambi.
π ο σ α χ ώ ς λέγεται E u d e m u s 97,30 639,32
πόσος, πόσον άκολου9ότερον 608,16 προαιρετικός 345,27
ποσός. έν ποσοϊς έστι 611,38 προαιαθάνεσθαι 753,8
ποσοΰν 538,5 προαναζψγραφεϊν 390,14
ποταμός (της γενέσεως) Damasc. 799,1 cf. π ρ ο α ν α ι ρ ε Τ ν 80,4 1172,27
360,31 1122,11 Heracliti 7 7 , 3 2 1313, π ρ ο α ν α σ τ έ λ λ ε ι ν 37,6 148,13
11 προαποδεικνύναι 1340,20
π ο τ έ expl. 1 0 9 , 2 5 7 5 0 , 1 0 ποτέ μεν (non προαναφθέγγεσθαι 1031,29
sequitur ποτέ δέ) 1 5 , 3 1 π ρ ο α ν α φ ω ν ε ΐ ν 278,20
πότερος, μη φανερόν είναι πότερον έν αύ- π ρ ο α φ α ι ρ ε ΐ ν pass. 1 3 4 1 , 3 4
τιϋ τό κινούν καί πότερον τό κινούμενον π ρ ο α ζ ι ο ΰ ν 585,4 696,28
1038,7 π ρ ο α π α γ ο ρ έ ν ε ι ν prius desistere 692,13
 1420 προαποδειχνυναι
προαποδεικνύναι 40,11 562,8
994,20 1168,37
π ρ ο α π ο ρ ε ϊ ν 523,12
π ρ ο β ά λ λ ε ι ν (Άναξαγόραν) 162,3 την ά'μιλ-
λαν προβαλλόμενος (? προβαλόμενος) 1133,
2 3 (την συνδρομήν) 102, 15 (ενατασιν)
718,14
π ρ ό β λ η μ α 46,12 49,10 979,19 saepe
προβλητιχός. δύναμιν της ένεργείας προ-
βλητικήν 1 1 3 8 , 3 2
π ρ ο β ο λ ή 633,9 (των λόγων) neopl. 786,18.
22
π ρ ο γ ά σ τ ω ρ 772,28
π ρ ο γ ί γ ν ε σ θ α ι 23,30
π ρ ο γ ρ ά φ ε ι ν (math.) Eudemiis 64,8
π ρ ο γ υ μ ν ά ζ ε ι ν 1037,4
π ρ ό δ η λ ο ς 5,28 180,26 331,26 836,7
π ρ ο δ ι α τ ι θ έ ν α ι 450,16
π ρ ο ε κ τ ι θ έ ν α ι 113,3 5 1 5 , 1 1
π ρ ο έ μ φ α σ ι ς 422,6
π ρ ο ε π ι ν ο ε ϊ σ θ α ι 11,26
π ρ ο ε ρ ω τ α ν 74,4
π ρ ο ε ν ε ρ γ ε ΐ ν 357,7
π ρ ο ε υ π ο ρ ε ΐ ν 523,12
προέχειν Zeno Eleata 1 4 1 , 4 sqq.
προτερεύειν) 1015,15
π ρ ο έ ρ χ ε σ θ α ι . προελθών (in libro citato)
640,1
π ρ ο η γ ε ϊ σ θ α ι των φυσικών 5 , 2 8 άρχή,
καθό προηγείται 1 1 , 6 . 9 (χρόνω) 2 2 6 , 1 0
έστι προηγούμενον το ϊστασθαι 9 2 2 , 1 5
(αγαθόν, ορρ. παρακολούθησα) 4,27 249,
2 3 (μέρος) 11,28 προηγούμενος τινός 646,
37 ειρμός των τε προηγησαμένων κα!
των έπομένων 1175,37 cf. 1176,1 προη-
γουμένως 187,1
π ρ ο ή γ η σ ι ς αιτίων 794,10
π ρ ο η ρ ε μ ε ί ν 1305,3
π ρ ό θ ε σ ι ς propositum 388,8 praepositio
(gramαι.) 7 6 9 , 1 9
π ρ ο θ υ μ ί α (άντιληπτική) 1117,15
π ρ ο ϊ σ τ ά ν α ι . οί ποιητικόν αίτιον προϊστά-
μενοι της γενέσεως 1 3 1 8 , 3 0
π ρ ο ϊ σ τ ο ρ ε ϊ ν 26,7
π ρ ο ΐ σ χ ε tv med. (ανάγκην) 524,17 8ν οδτος
προίσχεται 1327,36
π ρ ο κ α λ ε ϊ ν med. 287,15
π ρ ο κ α τ α β ά λ λ ε ι ν 21,29
π ρ ο κ α τ ά ρ χ ε ι ν 333,15
προ κ α τ α σ κ ε υ ή 544,2
π ρ ο κ ε ϊ σ θ α ι ν. προτιδέναι
I INDEX
811,12 π ρ ο κ ο π ή 1714 έπ' άπειρον 505,25
π ρ ο κ ό π τ ε ι ν 106,33
π ρ ο λ α μ β ά ν ε ι ν 7 4 , 1 1 6 9 6 , 1 5 έν τ ψ προ-
λαβόντι (praecedenti) βιβλίο,) 1047,10 cf.
1182,38
π ρ ο λ ά μ π ε ι ν 18,7
π ρ ό λ η ψ ι ς καθαρά 93,28 κοινή 529,15
προλογίζεσθαι ante deliberare 372, 19
(cf. Simpl. Epictet. p. 26,51 Dübner)
? προσλογ. 6 2 9 , 4
π ρ ο λ ο γ ι σ μ ό ς 3 7 8 , 3 2 3 7 9 , 1 cf. προλογί-
ζεσθαι
π ρ ο μ ε τ α π ί π τ ε ι ν 1300,24 sqq.
π ρ ο ο δ ο π ο ι ε ΐ ν 1199,2
π ρ ό ο δ ο ς 14,23 337,1 355,1 821,26 1337,
10 (έκ του δυνάμει είς το ένεργεία)
867,14 (αφ"* ενός) 1133,10 (θεών) 528,17
(έπ 1 άπειρον) 469,1 (είς άπειρον) 844,6
846,7
π ρ ο ο μ ο λ ο γ ε ι ν 13,4 64,26
π ρ ο ό ρ α σ ι ς 391,32
π ρ ο π α ρ α λ α μ β ά ν ε ι ν 893,9
π ρ ο π α ρ α σ κ ε υ ή 88,4
π ρ ο π ε τ ή ς 412,31 (φαντασία) 1141,4
(i. q. π ρ ο π ο δ ί ζ ε ι ν 620,27 786,20 1250,24
π ρ ο π ο δ ι σ μ ό ς 34,8 871,9
π ρ ο ρ ρ ε ϊ ν E m p e d . 159,18
π ρ ό ρ ρ ι ζ ο ς 628,10
π ρ ό ς τι είναι i. q. προς τι π ω ς έχειν 437,33
έςακισχιλίων καΐ προς ένιαυτών 1335,5
π ρ ο ά γ ε ι ν i n t r . procedere 1014,24
π ρ σ σ ά δ ε ι ν τοις είρημένοις 1350,1
π ρ ο σ α ν α γ κ ά ζ ε ι ν E u d e m u s 431,11
π ρ ο σ α ν α φ α ί ν ε IV 844,18
π ρ ο σ α π ο δ ε ι κ ν υ ν α ι 376,10
π ρ ο σ α π ο ρ ε ϊ ν 92,31 765,31
π ρ ο σ ά π τ ε ι ν E u d e m u s 97,25
π ρ ο σ α ρ μ ό ζ ε ι ν 1121,5
π ρ ο σ α ύ ξ η σ ι ς 600,9 1311,12
π ρ ο σ γ ί ν ε σ θ α ι 689,11
π ρ ο σ δ έ ε σ θ α ι sic 774,25
π ρ ο σ δ ι α λ έ γ ε σ θ α ι 50,9
π ρ ο σ δ ι ο ρ ι σ μ ό ς 1045,14
π ρ ο σ ε ι σ έ ρ χ ε σ θ α ι 688,28 689,31
π ρ ο σ ε κ β ά λ λ ε ι ν geom. 5 1 1 , 1 0
π ρ ο σ ε μ β ά λ λ ε ι ν 650,25
π ρ ο σ ε ν δ ε ι κ ν ύ ν α ι med. 845,9
π ρ ο σ ε ζ ε υ π ο ρ ε ϊ ν 1203,8
π ρ ο σ έ π ε ι τ α 608,15
π ρ ο σ ε π ι λ α μ β ά ν ε ι ν 591,21
π ρ ο σ ε υ π ο ρ ε ι ν 787,27
VERBORUM
π ρ ο σ ε χ ή ς (στοιχεία) 7,26 (αίτιον, ορρ. áva-
βεβηκός) 306,31 («ίρχαι, ορρ. άρχικώτα-
ται) 198,10 cf. 197,33 (ορρ. κοινοί 1140,
19 (ορρ. ώρχοειδέστερος) 36,16 τό προ-
σεχές 8,4 τά προσεχή (syn. κα9' εκαστον,
ορρ. πρώτα) 12,1 προσεχώς 3 , 2 6,13
(γένος ορρ. το άνωτάτω) 193,2 προσεχέ-
στερος 179,15
π ρ ο σ η γ ο ρ ί α 555,3
π ρ ο σ ή κ ε ι ν τινί τίνος Heruiodoriis Platonicus π ρ ο σ χ η μ α τ ί ζ ε ι ν 303,7
248,14
π ρ ό σ θ ε ν . έν τοις πρόσθεν 941,17 πρόσ&ε
1278,25 (cf. not.) 1290,12
π ρ ό σ θ ε σ ι ς (ορρ. διαίφεσις) 491,28
π ρ ο σ θ ή κ η 676,9 1115,4 1265,27 (in co-
dice) 1245,4
-τ ρ ο 1 ί έ ν α ι aliquid pro vero accipere προσή- π ρ ό τ α σ ι ς syllogismi 9,6 103,8sqq. 114,29
καντο 530, 10
ροσίέναι. δύο μοι πρόσεισιν άπορεΐν
1224,6
τ ρ ο σ ι σ τ ά ν α ι . τά προσιστάμενα τιμ λίγο)
629,13
τ ρ ο σ ι ί τ ο ρ ε ϊ ν 74,29
τ ρ ο σ κ α - α σ κ ε υ ά ζ ε ι ν 190,27 710,1 1200,
26
ρ ο σ κ ρ ί ν ε ι ν pass, de cibo digesto 660,18
1201,18
ρ ό σ κ ρ ι σ ι ς 661,2 (σώματος, ορρ. άπόκρισις) π ρ ο τ ι θ έ ν α ι αριθμόν 471,1 499,26 προτί-
1076,25
ρ ο σ κ τ ά σ θ α ι Plotinus 791, 11
ρ ο σ λ η ψ ι ς assumptio (log., ορρ. συνημμέ-
νο·;) 107,17 171,22 490,1 515,33 663,23
698,17 932,21 947,20 1014,3 1027,4
1262,27 1300,3
ρ ο σ λ ο γ ί ζ ε σ θ α ι 465,5 629,34 (et 4?)
772,34 902,17
ρ ο σ μ α ρ τ ύ ρ ε σ θ α ι 1131,4
ρ ο σ μ ι γ ν ΰ ν α ι 689,11
ριίσοδος (ήλιου) 760,26
ρ ο σ π α ρ α γ ρ ά φ ε ι ν 1123,13
ρ ο σ π α ρ α λ α μ β ώ ν ε ι ν 296,17
ροσποιεϊν. μη προσποιουμένων (negle-
gentium) τό άτοπον είναι 654,31 (cf. Sy-
rian. p. 910 b 7 Usen.)
ρ ο σ τ α κ τ ι κ ό ς (λίγος) 91,19
ροστα'της 37,32 42,10 46,26
ρ ο σ τ ρ α γ ψ δ ε ϊ ν . προστετραγψδηται τούτο)
τψ λο'γφ τό δτι κτλ. 1015,8
ρ ο σ τ υ χ η ς γέγονα τινί 559,18
ρ ο σ υ λ ά κ τ η σ ι ς 1182,38
ρ ο σ υ π α κ ο ύ ε ι ν 349,31 745,25
προχεφίζειν 1421
π ρ ο σ υ φ α ί ν ε ι ν . τό γινόμενον . . . άπό των
εν ουρανω otto luì ν π ροσυφάνθη Platonice
1152,12 Plato ipse citatur 1152,13
π ρ ο φ α ν ώ ς 1363,17
π ρ ό σ φ ο ρ ο ς 786,21 προσφο'ρως έξηγεϊται
436,19 1319,12
π ρ ο σ φ ύ ε ι ν pass. 662,12
π ρ ο σ φ υ ή ς 111,17 προσφυώς 684,35 προσ-
φυέστερον 244,19 814,19 1289,4
π ρ ο σ χ ρ ή σ θ α ι 7,5 19,30
πρόσω. είς τό πρόσω του αιθέρος 179,6
είς τό πρόσω (i. q. εις τό άπειρον) Eufle-
mus 563,20
πρόσωπον, ώς έν τραγψδίοι παραγόμενα
πρόσωπα 1015, 10
(άμεσοι) 12,19 14,15.16 15,6 49,2 Αμφί-
βολοι) 272,30 (μείζων) 745,20
π ρ ο τ ε ί ν ε tv pass. 9 1 , 3 (συλλογισμός) 521,
10 cf. 758,30
π ρ ο τ έ λ ε υ τ ο ς 68,12
π ρ ό τ ε ρ ο ς (ορρ. ύστερος, άρχαί) 49,17 (τη
δόξη, ορρ. τοις χρόνοις ύστερος) 26,8 οί
πρότεροι 452,26 του πρότερον significa-
tiones 1267,36 sqq. προτέρως και ί>στέ-
ρως expl. 322,26
θεσ9αι ζητεϊν 45,18.25 (άποδεϊται) Gemi-
nus 292,4 τό προκείμενόν έστιν αύτιί) . . .
δείξαι 1006,16
π ρ ο τ ρ έ χ ε ι ν τινός 18,18
π ρ ο ϋ π ά ρ χ ε ι ν 15,7 29,8 78,25 260,33
354, 19 441, 1 (ορρ. μεθυπάρχειν 1256,
10 de proexistentia λόγου lambì. 784,
6.10 786,28 τοις προϋπηργμένοις 387,24
προ υ π ο γ ρ α φ ή Platonice 643,12 (διαστάν-
των) 773,25
π ρ ο ϋ π ο μ ι μ ν ή σ κ ε ι ν 822,13
π ρ ο ϋ π ο σ τ ρ ω ν ν ύ ν α ι pass. 368,31
π ρ ο ϋ π ο τ ι θ έ ν ά ι med. 7 , 8 633,21 (ζητεΐν)
693,5 προϋποκεΐσθαι 72,22 387,19
π ρ ο φ α ί ν ε ι ν . κατά τό προφαινόμ,ενον 189,
29
π ρ ο φ α ν ή ς 8,12 1020,1 1208,30 1252,34
προφανέστερος 15,28 16, 18 1034, 20
προφανώς 42,10 80,31 424,22 459,19
π ρ ο φ ο ρ ά 91,17 655,28
π ρ ο χ ε ι ρ ί ζ ε ι ν med. ad contemplandum 22,4
45,33 50,1 215,2 645,25 812,1 1200,
31
 1422 πρόχειρο?
(cf. Syrian. 850b 2 ed. Us.) ¿ μεθύων
προκεχείρισται την ίξιν 1079,21
π ρ ό χ ε ι ρ ο ς 598,38 άπο των προχείρων
δοξών 8 , 1 2 κατά το πρόχειρον 71,29
92,25 προχειρότερος 15,22 16,10 προ-
χείρως δεικνύναι 512,36 533,32 προχει-
ρότερον 64,25
π ρ ο χ ώ ρ η σ ι ς (εις άπειρον) 548,4 564,13
π ρ ώ τ ο ς χρόνος 6 ί>πέρ πάντα τά Ιγχρονα
ών 784,19 (αύτός) 7,13 in syllogismis
άλλα μην το πρώτον, το άρα δεύτερον
saepe velut 385,22 την πρώτην 6 , 4
(cf. Syrian. 845» 1 916« 11 Us.; Cass. Dio
54,17, 3) πρώτον expl. 982,8 τό πρώτον
τάξιν δηλοϋν τριχώς 1160,25 του λη-
φθέντος πρώτου άλλο τι πρώτον ληφθήναι
990, 15 πρώτον πλεοναχώς Eudemus
expl. 991, 32 πρώτον προς άλήθειαν
97,30 (έν έκάστψ) 19,10 πρώτιστος 11,
20 227,24 522,22 (Έρως) Parmen. 39,
18 πρώτως expl. 267,5 (syn. κυ-
ρίως, ορρ. έσχάτως) 11,35 neglegenter
cum πρώτιρ confusum 266,4 (ορρ. £>αψψδεΐν. μάτην έρραψψδησε 1136,18 cf.
κατ' άλλο) 535,28 expl. 554,31 πρώ-
τως ί>πάρχειν (i. q. άρχή) Eudemus 711,
2 πρώτως καΐ μάλλον Eudemus 717,
13
πρωτότυπον. αί εικόνες προς τά πρω- {»έπεIV. δπη δν £έψη 679,11
τότυπα εχουσί τ iva ¿μοιότητα 1096,30
π ρ ω τ ο υ ρ γ ό ς 527,31.35 102,12 234,22
363,8 Plato 1248,29 Iambi. 794,11
π τ α ί σ μ α (έν συλλογισμψ) 104,24 (γραφικόν)
481,34
π τ έ ρ ι ν ο ς Eudemus 263,30
π τ έ ρ ν α , τόν έγχέφαλον έν ταίς πτέρναις
ίχειν proverbium 645,13
π τ ε ρ ο β ά μ ω ν Emped. 1124,18
π τ ε ρ ό ν. τοις έαυτών πτεροϊς κατά ttjv * Ο π τ ι κ ό ς 1228,37
παροιμίαν άλίσκονται 661,23
π τ ή σ ι ς 866,8 1095,7 1229,21
π τ ο ί α . της περί τά έκτος πτοίας 4,31
π τ ύ σ ι ς 1050,15
π τ ώ σ ι ς 337,1 (άνω καΐ κάτω) 566,15
π υ θ μ ή ν Orpheus 528,19
π υ κ ι ν ό ς (δέμας) Parmen. 31,2 39,7 180,7
(κρυφψ) Emped. 1183,32
π υ κ ν ο ΰ ν pass. 24,30 25,5 saepe
π ύ κ ν ω σ ι ς (ορρ. μάνωσις) 2 4 , 2 150,1
saepe expl. 1266,16 1319,23
π υ κ τ ι κ ό ς 1062,20
π ώ μ α τ ο ς Parmen. 146,15
I INDEX
πυρ. τά τέως έσκορπισμένα πυρά 1236,27
(αίθέριον) Parmen. 30, 26 3 9 , 4 180,4
(άκρητον) idem 39, 14 καλεί καΐ "Hipat-
στον καί ήλιο ν καΐ φλόγα Emped. 32,3
π υ ρ α κ τ ο ΰ ν 1064,5
π υ ρ έ τ τ ε ι ν 348,10 890,27
π υ ρ ή ν 660,9
π ύ ρ ι ο ς 362,31 (in Democriteis) 36,3 (ένέρ-
γειαι) 1064,6
π υ ρ ό ς plur. 733,20
π ώ ς μέν . . . πώς δέ 94,14 1022,1 1291,32
πώς μέν . . . απλώς δέ 883,11 884,14
^ α β δ ί ο ν (magistri) Eudemus 732,31 διά
^άβδου ώθών 1048,13
(ιαγάς λίθου 1196,38
^ θ υ μ ο ς 8,19
ρ ά μ φ ο ς 371,28
t>αν (ς 1177,5 1197,37 Choerilus 1196,35
£άψις 878,25
not.
£εϊν τά αισθητά 1313,1 (τον ρέοντα χρόνον)
1163,2 το παρεληλυθός Ιρρει Eudemus
733,5 ξυστός 503,15
£ η γ μ ί ν . περί {ιηγμίνι βίοιο Emped. 1124,
16
¿>ήμα. προς τά βήματα βλέπων (syn. όνό-
ματα, ορρ. Ιννοιαι) 1155,20 cf. 32 (ορρ.
ίνομα) 124,20 (ένέργειαν ή πάθος δηλοϊ)
91,25 αύτοϊς έγραψε τοϊς ^ήμασι 1325,24
¿»ησείδιον 31,3 168,2 241,21
(ί>ιγαλέος Emped. 33,10 159,17
^ ι π τ ε ϊ ν 668,27 sqq. ¿ιφέντος 668,30
^ ϊ ψ ι ς (species ώσεως) 668,25 1049,24
ί>οή 77,31. 33 ' (έν fog ήν) 716,12 cf. Da-
mascus 625,7 (του χρόνου) 1163,3
p ο π ή 655,2 (plur. φυσικαί) 358,7 (εις γένε-
σιν) 787,16
^ υ ί σ κ ε σ θ α ι 722,30
β υ μ η 668,27.31
ρύαις 705,8 (χρόνου) Damascius 800,10
(του νυν) idem 644,31. 34 (coni, μεταβολή)
Porphyr. 135,8
¿ υ σ μ ό ς Democritus 28,18 180,19
 VERBORÜM στάσις 1423

s o 9p ó ς. σαθρόν φθέγγονται oí ένστάσεις σ κ ο π ό ς , τό ou ή εφεσις, δπερ σκοπόν ol

(velut vasa) 1152,19 cf. 1 1 7 2 , 1 (λόγος) νεώτεροι καλοΰσιν (syn. τέλος) 3 0 3 , 3 0
1169,7 (άπόδειξις) 5 7 1 , 3 3 (ορρ. ίσχυρός) (της διαλεκτικής) 4 7 , 2 5 εί ετυχον 6πωσ-
Alexander 676,16 τό σαθρόν της υπο- οΰν έγώ τοϋ σκοπού τών είρημένων
θέσεως 1118,2 1332,32 1041,22 σκοπός αότών καΐ τόν ούρανόν
σ α θ ρ ό τ η ς 102,21 δεϊξαι . . . διαφέροντα 1327,20
σ α λ ε ΰ ε ι ν transit, (seil, την ναϋν) 1197, σ κ ό ρ π ι ζ ε IV 1236,27
15 sqq. (το άζίωμα) 6 0 7 , 8 1135,35 (τον σ κ ο ρ π ι σ τ ι κ ό ς 1186,2
λόγον) 1 1 8 7 , 5 τι των άποδειχθέντων σ κ ο τ ε ι ν ό ς 36,7
1146,26 σαλεύεται ò κανών 444,3 σα- σ κ ό τ ο ς P a n n e n . 25,16 30,21 38,24 179,33
λευομένης της υποθέσεως 824,3 Pyth. 181,26
σ ά λ π ι γ ξ . γλώσσαι σαλπίγγων 681,8 σκοτοΰν. Οπό ταύτης σκοτουμένους 695,
σ ά ρ κ ω σ ι ς 377,8 25 έσχοτωμένος ί>πό της φιλονεικίας 1135,
σ α φ ή ν ε ι α 60,28 795,2 explicatio commen- 28
tarli continua 1031,31 σ κ υ λ ά κ ι ο ν 866,2 961,15 (άρτιγενές) 1006,
σ α φ η ν ί ζ ε ι ν 37,4 28
σ ε λ ή ν η , τά ύπό σελήνην 2 4 9 , 3 1 334, 15 σ μ ι κ ρ ό ς , έπί σμικροίς 331,15 είς σμικρό-
3 6 0 , 2 8 482, 5. 15 sqq. 5 3 1 , 5 6 0 9 , 2 7 τατα 1334,18.22
1118,18 1361,31 1362,19 σο φ ίζ ει ν σεσοφισμένον 106,2 dep. 202,27
σ ε λ η ν ι α κ ό ς (σφαίρα) 580,4 643,23 594,14 782,21 1022,13
σ ε μ ν ό ς , σεμνότερον εΤπεν 821,30 σ ό φ ι σ μ α 97,2
σ ε μ ν ΰ ν ε ι ν το άπειρον 502,16 σ ο φ ι σ μ ό ς plur. 1020,11
σήμα. σήματα P a r m . 3 0 , 2 5 3 9 , 3 7 8 , 9 σ ο φ ι σ μ α τ ώ δ η ς 51,24
142,35 145,2 180,3 σοφιστής, σοφισταί 983, 26 a Diogene
σ η μ α ν τ ι κ ό ς (φωνή) 868,12 Apolloniata physici apellati σοφισταί
σ η μ α ί ν ε ι ν . το σημαινόμενον significatio 10, 151,26
27 90,24 97,11 saepe σοφιστικός 50,29 σοφιστικώς 1 0 2 0 , 1 0
σ η μ α σ ί α G54,9 656,8 1024,16
ση μ ε ί ο ν , σημεία μεγάλα Diog. Αρ. 152, σ π ά θ η σ ι ς (ορρ. κέρκισις) 1050,16
18 σ π ά ν ι ς 144,28
σ η μ ε ι ο ϋ ν med. adnotare 3 9 5 , 3 2 9 1 1 , 9 σ π α ' σ μ α (?) 652,23η.
saepe Alexander 594, 17 σημειωτέον σ π έ ρ μ α 1150,6 δυνάμει άνθρωπος 8 3 3 , 2 7
Alexander 582,20 σπέρματα χρημάτων Anaxag. 34, 24 35,
σ η μ ε ρ ι ν ό ς 411,27 2 1 5 6 , 3 . 7 157,10
σ θ έ ν ο ς μέγα Ζήνωνος Timo 1011,13 σ π ή λ α ι ο ν Eudemus 708,12
σ ι δ ή ρ ι ο ν 652,22 1345,15 σ π ι θ α μ ή 567,16 1197,10
σ ι δ η ρ ί τ ι ς λίθος 652,22 σ π ο υ δ ή , σπουδή 522,18
σ ι λ λ ο γ ρ ά φ ο ς Timo 1011,11.12 σ μ ι λ ί ο ν 316,7
σ ι μ ό ς 772,28 σ τ α δ ι α ΐ ο ς 672,4 710,28 736,20 (δια'στημα)
σ ι μ ό τ η ς def. 76,22 1104,9 1105,3 (κίνησις) Eudemus 974,4
σ κ ά π τ ε ι ν . ίιπέρ τά έσκαμμένα πηδάν 148, σ τ ά δ ι ο ν 1 0 1 4 , 2 3 sqq. 1 0 3 4 , 1 5 (Ισχατον)
23 712,12
σ κ ε δ α σ μ ό ς 634,28 σ τ α θ μ ι σ τ ι κ ό ς (ίργανον) 1110,3
σ κ έ μ μ α 520,10 1166,9 σ τ α λ α γ μ ό ς 1 1 9 6 , 3 4 άπό του καταστάζειν
σ κ έ π α ρ ν ο ν 372,19 Alexander 1198,8
σ κ ι α γ ρ α φ ί α 704,28 σ τ ά σ ι μ ο ς Diog. Α ρ . 153,2
σ κ ί α σ μ α 230,5 σ τ ά σ ι ς ή κατά τό εΖδος 2 5 0 , 1 8 (ορρ. κίνη-
σ κ ι ο ε ι δ ή ς . σκιοειδώς 232,5 σις, (list, ήρεμία) 264,9 sqq. 428,32 (syn.
σ κ λ η ρ ό ς (τό δόγμα) 7 8 4 , 8 (όμοιότης) 725, ήρεμία) Strato 711, 11 (dist. ήρεμία)
23 σκληρότερον δοκεΐ λέγειν 416,23 7 4 5 , 1 ίστασθαι ώς έπί στάσιν ίόν 1001,
σ κ ό π ι μ ο ς , σκοπιμώτατον 882,2 25
1424 στατικός
στατικός, στατικά ¿λλήλων είναι 1279,
21
σ τ ε γ α ν ό ς 573,17
σ τ έ γ ε ι ν τα είδη 755,15
σ τ έ λ ε χ ο ς 641,19
σ τ ε ν ό ς , στεινότεραι Parmen. 39,14
σ τ ε ν ο χ ω ρ ε ί ν pass. 1351,27
σ τ ε ν ο χ ώ ρ ι α 511,13
σ τ έ ρ γ ε ι ν Emped. 161,3
σ τ ε ρ ε ϊ ν . έστερήσθαι i. e. status στερήσεως
242,28
σ τ έ ρ ε σ θ α ι 1006,27
σ τ ε ρ έ μ ν ι ο ς . στερεμνιώτερος 678,12
σ τ ε ρ έ ω μ α 615,13 Emped. 33,11 κόσμων
oraculum 616,35
σ τ ε ρ ε ω π ό ς Emped. 159,18
σ τ έ ρ η σ ι ς (dist. δλη) 7,35 ορρ. είδος) 6,12
(είδός πως) 280,11 sqq. (dist. όποκείμενον)
209,7 (ορρ. £ξις) Eudemus 1185,14
σ τ ε ρ η τ ι κ ό ς 429,3
σ τ ε ρ ρ ό τ η ς 82,2
σ τ η ρ ι γ μ ό ς 487,24
σ τ η ρ ί ζ ε ι ν . πυκινψ κρυφψ έστήρικται Em-
ped. 1183,32 Arist. 485,27 sqq.
σ τ ι γ μ ή 139,1 Zenonis Eleatae 97,15
σ τ ί ζ ε tv interpungere 70,5
σ τ ί λ β ω ν planeta 1158,19
σ τ ο ι χ ε ϊ ο ν littera in geometricis demonstr.
1286,28 (του λόγου, i. e. φωνήεντα, σύμ-
φωνα) 1227,28 στοιχείον physicorum
def. 24,9 Plato primus nominavit 7,13
(dist. είδος, syn. δλη) 3,18 (συμπληροΰν
καθ' α&τό τό στοιχειωτόν) 246,15 στοι-
χείων τρκίς Aristotelis 247,15
σ τ ο ι χ ε ι ο ϋ ν . στοιχειωτόν 246,4. 16 630,1.
11
σ τ ο ι χ ε ι ώ δ η ς άρχή 6,35, 7,27 26,27 30,20
(άντίθεσις) 34,14 στοιχειωδώς 317,6
σ τ ό λ ο ς Emped. 158,25
σ τ ό μ α , άνά στόμα πδβιν 695,3
σ τ ο χ α σ τ ι κ ό ς 385,19
σ τ ρ ε β λ ο ΰ ν 647,25
σ τ ρ έ φ ε ι ν. πολλαχη στραφείς ('Αλέξανδρος)
1040,14
σ τ ρ ό μ β ο ς 659,12 1024,3 1053,21 1349,3
σ τ ρ ο φ ι ί λ ι γ ξ 32,14
σ τ υ γ ε ρ ό ς Parmen. 31,15
σ υ γ γ ε ν ή ς c. gen. (?) 639,29 c. dat. 639,
33
σ υ γ γ ι γ ν ώ σ κ ε ι ν plane cognoscere (είδη) 692,
22 (αίτιον) 359,13 (άντίγραφα) 377,25
I INDEX
σ υ γ γ ν ω μ ο ν ε ΐ ν . τοις φιλομαθέσι συγγνω-
μονησίμενος (consentíais) 645,18
σ υ γ γ ρ α χ ή Diog. Αρ. 152,20
σ υ γ κ α τ α β α ί ν ε ι ν condescendere, indulgere
τη άσδενεία 461,24 (τω λόγφ) 692,16
σ υ γ κ α τ ά θ ε σ ι ς φαντασίας ή δόξα Alexander
1204,1. 35
σ υ γ κ ε ΐ σ θ α ι ν. συντιθέναι
σ υ γ κ ε ρ α ν ν ύ ν α ι pass. Plato 101,9
σ υ γ κ ε φ α λ α ι ο ϋ ν 186,8 319,18 322,23
συγκινδυνένειν. δοκεϊ κδν ότιοΰν δέη
(sc. κινδυνεΰειν) συγκινδυνεόειν αύτω (sc.
τω όρισμφ) 603,17
σ υ γ κ λ ώ θ ε ι ν 502,10
σ υ γ κ ο λ λ δ ν 381,25
σ υ γ κ ο ρ υ φ ο ΰ ν 197,12 206,25
σ ύ γ κ ρ α σ ι ς 418,12 της δημιουργικής συγ-
κρίσεως (fort, συγκρίσεως) 32,2
σ ΰ γ κ ρ ι μ α . συγκρίματα (ορρ. άρχαί) Ale-
xander 173,11 sqq.
σ υ γ κ ρ ί ν ε ι ν (i. e. συνάγειν εις τανιτό antiquo
more loquendi i. q. παραβάλλειν novicio)
distinxit 35,11 1082,16 (την δψιν, opp.
διακρίνειν) 444,24 cf. 1059,3 (ορρ.
διακρίνειν, dist. έκκρίνειν τα άτομα)
1120,21 (elementa Emped., ορρ. διακρί-
νειν) 25,25 τά συγκρινόμενα Anaxag.
3 5 , 1 156,3 157,10 ώς άσώματον συγ-
κρίνει (? έγκρίνει) 615,3
σ ύ γ κ ρ ι σ ι ς comparatiti 35,14 (ορρ. διάκρισις,
dist. έκκρισις) 1120,23 1186,9 dicebant
pro πυκνώσει καΐ μανώσει ìlim qui plura
elementa sumpserunt 1319,25 σύγκρισις
καΐ διάκρισις de Emped. 25,23 154,32
σ υ γ κ ρ ι τ ι κ ό ς (κίνησις, ορρ. διακριτικός)
1050,17 (το θερμόν) 189,18 (τό μέλαν)
272,33
σ υ γ κ ρ ο 6 ε ι ν 491,6 συγκροΰειν labe/actare
τοΐ)ς λόγους 545,21 1088,9
σ υ γ κ υ ρ ε ϊ ν . συνέκυρσε Emped. 32,6 327,
18.20 330,35 331,2 358,11 ξυνέκυρσε
idem 331,14
σ υ γ χ ε ΐ ν . έαυτόν συνέχεε 1136,2 ο6 συγ-
χεϊται τό είναι τών Τρωικών τω των
Πελοποννησιακών 775, 17 τά συγκεχυ-
μένα (ορρ. άπλα) 16,9 (syn. όλοσχερές)
17,15 19,39
σ υ γ χ ρ ή σ θ α ι 1290,14
σ ύ γ χ υ σ ι ς 640,34 (ορρ. εκχυσις) 641,8
σ υ γ χ ω ρ ε ί ν . δν συγχωρηθώσιν οί μηνίσκοι
τετραγωνίζεσθαι 58,18
VERBORUM συμφηρεΐν 1425

συζευγνύναι 304,12 δίοις δημιουργήμασι τ α ΐ ς έννοίαις σ υ μ π α ρ α -

σ υ ζ υ γ ί α 2,24 105,10 τείνεσθαι 1360,2
συκή 1196,38 1340,26 σ υ μ π α ρ α τ ι θ έ ν α ι pass. 737,19
σ υ κ ο φ α ν τ ε ϊ ν τον 'Αριστοτέλη 1148,21 συμπαρεκτείνειν 530,29 699,4
συλλογίζεσθαι 49,10 5 1 , 8 sqq. ¿'πως συμπαρέρχεσθαι 411,4
fere idem quod οτι 5 8 8 , 2 1 τό συλλο- συμπαρομαρτεί·/ 634,27 Damasc. 800,14
γίζεσθαι E u d e m u s 1 1 6 , 2 (cf. 1 2 0 , 1 1 ) συμπαρουσία 418,14
συλλογισμός (ύποθέτικός) 103,7 521,10 σύμπας Anaxagovas 34,25 τό μέν ξ ύ μ π α ν
υποθετικός έξ ανακολουθίας άνασκευαστι- ειπείν D i o g . Α ρ . 151,31
κός 529,35 συμπάσχειν τ η έξηγήσει /avere 44,21
συλλογιστικά 1 5 , 1 4 2 0 2 , 2 7 7 0 1 , 5 (άνήρ) συμπιλεϊν 1217,7
622,37 τό συλλογιστικόν E u d e m u s 120, συ μ π ε ρ α ί ν ε ι ν 6,27 103,8 114,5 med.
11 (cf. 116,2) 110,23 353,11 449,20
συμβαίνειν e x p l . κ α τ ά λόγον ά π α ν τ α ν 6 6 5 , συμπέρασμα 144,17 έπάγειν 9,36 (έπι-
33 έν Φιλότητι Emped. 159,20 τω φέρειν) 103,9 s a e p e
Σ ω κ ρ ά τ ε ι ό ά ν θ ρ ω π ο ς συμβέβηκεν 9 3 , 2 5 συμπερασματικός 335,31 752,27
συμβεβηκός Aristotelice ubivis velili συμπεριάγειν 589,22
119,6 συ μ π ε ρ ι γ ρ ά φ ε ι ν 739,36
συμβάλλεIV ταύτόν σημαίνει τ ω παραβάλ- σ υ μ π ε ρ ι λ α μ β ά ν ε ίν 392,20
λειν και συγκρίνειν καί όλως συνεςετάζειν συμπηγνύναι. ανθρώπους συμπαγήναι A n a -
1082,13 συμβλητά 1085,5 sqq. xag. 35,3 155,22 157,11 179,9 sqq.
σ υ μ β η μ α τ ί ζ ε ι ν Damasc. 797,4 συμπιλητικός 1050,13
σ υ μ β ί β α ζ ε tv docere Geminus 292,3 συμπιλοΰν 371,23
συμβολικός, συμβολικώς 150,13 συμπλέκειν 46,28 μετά τίνος 9 1 , 1 2 τινί
σ ύ μ β ο λ ο ν κ ο ι ν ο ' ν 5 9 7 , 1 6 (τα άίδια τ ω ν θ ε ώ ν ) τι 4 4 9 , 3 0 συμπεπλεγμένως Arist. 324,
630,13 1. 9
συμμαρτυρεΐν 18,30 συμπλεκτικός (σύνδεσμος) 565,29
συμμεθίστασθαι 531,23 συμπληροΰν (εκαστον τό καθόλου) 17,9
συμμερίζειν p a s s , (χρόνος) 6 3 4 , 2 6 (τόπος) (την γένεσιν) 3 1 , 1 2 (λόγον) 3 S , 2 S (ού-
774,22 σίαν) 2 1 6 , 1 7 . 26 (κίνησιν) 4 4 9 , 2 (τάξιν)
σ υ μ μ ε τ α β α ί ν ε tv 5 7 7 , 2 794,7 εις τοΰτο συνεπληρώΒη ó λόγος
συμμεταβάλλειν 1353,14 551,17
σ υ μ μ ε τ α τ ιθ έ να ι 423,8 συμπληρωτικός 102,10 133,19 268,1
συμμετρία 1276,24 403,7 513,31.33 123,13 690,13 S25,21
σύμμετρος, είρηται τ α σύμμετρα 1175,34 σ υ μ π λ ο κ ή 105,31 ( ο ρ ρ . άπολελυμένον) 3 2 5
συμμετρότερα φιλοσοφών 821,28 14 cf. συμπλέκειν (ορρ. ά-οτομή) 446,8
σύμμιξις Anaxag. 34,22 156,5 l o g i c e 7 0 1 , 4 8 1 3 , 3 . 19 8 2 0 , 6
συμμίσγειν. συμμισγόμενα Anaxag. 156, σύμπνοια αισθητή 35,20 ü i p p o c r a t e s Cous
24 1 6 3 , 7 . 2 2 . 2 3 165,32 177,3 461,70
συμπάθεια 5,19 694,7 συμποδίζειν 241,32
συμπαθεϊν 925,19 συμπροέρχεσθαι 616,28
συμπαθής Hippocrates Cous 461,18 Eu- σ υ μ π p o i έ ν α ι 16,29
demus 974,6 συμπροφέρειν 904,21
σ υ μ π α ρ α θ ε ΐ ν Damasc. 797,4 σύμπτωμα 338,9
συμπαραλαμβάνειν 13,6 1058,26 σ ύ μ π τ ω σ ι ς τουτέστι συντόπωσις 6 2 6 , 2 8 6 5 0 ,
συμπαρατείνειν 461,26 pass. 634,21 19
1094,13 τ η κινήσει συμπαρατείνεσθαι τ η ν συμφαίνειν 495,17
μεταβολήν 991,14.20 τούτοις συμπαρα- συμφέρειν. συμφέρεσθαι consentire 338,4
τείνεται ή κίνησις 1006,12 cf. 720,7 συμφθείρειν 282,28
α ν ά γ κ η το είναι τ ώ ν μ ε ρ ώ ν τ ω του ό'λου συμφορεϊν. συμπεφορημένως eclectice 25,2
είναι συμπαρατείνεσθαι 1 3 3 6 , 1 4 τοις άι- (cf. M u s . R h e n . 4 2 , 9 sq.)
Coiiinient. A r i s i . Χ S ì m p l i c . ill P l i y s . 40
 1426 αομφόρησις
συμφάρησις 102,13
σ υ μ φ ύ ε ι ν . αυμπεφυκοτα expl. 5 9 8 , 2 s q q .
συμπέφυκε 1 1 3 6 , 2 4 συμφυέντα 8 7 8 , 1 5
συμφυείσης 8 7 9 , 1 6 συμφύντα (Emped.)
33, 25 σύμφυτος δύναμις A ri st. expl.
1190,20 D a m a s c i u s 625,7
σ υ μ φ υ ή « 6 4 2 , 1 0 (Eudemus) 879,21 συμ-
φυώς 544,19
σ υ μ φ ύ ρ ε ι ν 1161,9 συμπεφυρμένως 1175,
11
σ ύ μ φ υ σ ι ς 878,20.22
σ υ μ φ ω ν ε ΐ ν . τοις άπό τών άλλων συμφω-
νουμένοις 770,16 συμφωνουμένας έν π ¿¡σι
τοις άντιγράφοις γραφές 4 4 , 2 8
σ υ μ φ ω ν ί α 20,12
σ ύ μ φ ω ν ο ς (ορρ. φωνήεις) 1227,29
σ ύ μ ψ η φ ο ς 340,14
συνα'γειν concludere 105, 12 134,2 συν-
ακτός (κλινίδια) 887,9
σ υ ν α γ ω γ ή conclusio 5 5 , 1 2 (¿ρισμοΰ) 609
34 339,12 (λ«ίγου) 385,19 757,25
σ υ ν α γ ω γ έ ς 199,18 631,38 8 6 9 , 2 0 1050,12
(μέτρα) Damascius 625,28
σ υ ν ά δ ε ι ν 7 0 , 3 0 . 3 1 545,11 saepe
σ υ ν α ι ρ ε ΐ ν (τάς διαφοράς sim.) 18,9. 19 (την
του χρόνου Ιννοιαν εις τό νυν) 7 0 8 , 4 cf.
7 0 9 , 1 6 ò αιών το del τ ω Λ τ ι συντ,ρη-
κεν 1155,17 ώς συνελόντα φάναι 784,17
τό είναι τών μερών έν τ ψ του δ'λου είναι
συνηρηται 1 3 3 6 , 3 3 συνηρημένως (coni,
ήνωμένως) 144,13 (coni, σαφώς) 611,26
cf. 1073, 7 ( ο ρ ρ . άνηπλωμένως) 1215,
20
σ υ ν α ί ρ ε σ ι ς 634,17 (ούσίας, ορρ. υφεσις)
6 3 5 , 3 3 n e o p l a t o n i c e 783,14 (ήνωμένη)
Dauiascius 625,24
σ υ ν α ι σ θ ά ν ε σ θ α ι 272,32 532,27 1165,1
σ υ ν α ί σ θ η σ ι ς 707,20
σ υ ν α ί τ ι ο ς . συναίτια 26,6 3 1 6 , 2 5
σ υ ν α κ ο λ ο υ θ ε ΐ ν 5,20
σ υ ν α λ ε ί φ ε ι ν pass, (είς τό êv) 931,17 συν-
αλειφομένων άλλήλοις τ ώ ν περάτων 892,9
σ υ ν α λ η θ ε ύ ε ι ν 82,32 117,2 1021,15 1235,
25 sqq. 4 9 1 , 1 2 συναληθεύεσθαι 138,13
σ υ ν ά λ λ α γ μ α 4,32
σ υ ν α λ λ ο ι ο υ ν 320,31 pass. 579,27
σ υ ν α μ φ ό τ ε ρ ο ς 121,4 217,17 242,19 488,
2 3 637,18 1109,20 συναμφότερον expl.
2 3 4 , 4 sqq. (i. β. τό έξ ύλης και είδους
compositum) 257,32 283,4 saepe
σ υ ν α ν α γ κ ά ζ ε t v 241,10
I INDEX
συναναιρεϊν logice 19,4 [512,36 529,17
667,2 pass. 759,2
σ υ ν α ν α κ ε ρ αν v ú v a t . συνανακέκραται 4,29
σ υ ν α ν α φ α ί ν ε tv 393,4
σ υ ν α ν α φ έ ρ ε ι ν 7 0 9 , 2 1 . 2 5 7 1 0 , 1 3 1313,16
293,32
σ υ ν α ν α φ ύ ρ ε ι ν 7 7 , 2 3 79,6 473,29 774,9
σ υ ν α π α ρ τ ί ζ ε ι ν 1001,16 pass. 1005,9
σ υ ν α π ο δ ε ι κ ν ύ ν α ι 42,21 190,28 525,1
1278,9 med. 21,21 260,23
σ υ ν α π ο κ a f t ι σ τ ά ν α t 1026,4
σ υ ν α π ο π α ύ ε ι ν . συναποπαύεσδαι (ορρ. συν-
υπάρχειν) 1132,14
σ υ ν ά π τ ε ι ν τό Ιστιν 9 3 , 2 9 συνήπται τ ψ
θείψ σώματι ή γένεσις 3 0 7 , 1 3 logice 593,
3 3 τό συνημμένον log. 1 0 4 , 3 0 (ορρ.
πρόσληψις) 166,27 171,21 390,5 490,1
9 3 2 , 1 9 . 2 5 1013,6 1027,3 1300,4
σ υ ν α ρ ι θ μ ε ϊ ν 245,32 246,3 403,9 988,23
σ υ ν α ρ μ ο γ ή 878,20
σ υ ν α ρ μ ό ζ ε ι ν pass. 187,14 632,21
σ υ ν α ρ μ ό τ τ ε ι ν τ η έαυτοϋ δόξη 268,28
σ υ ν α ρ τ ά ν pass. 3 0 3 , 1 6 . 2 5
σ υ ν ά ρ τ η σ ι ς 793,27 1337,32
σ υ ν α ύ ξ ε t v 423,8 pass. 596,8
σ υ ν α φ α ι ρ ε ΐ σ θ α ι med. 512,26
συναφής 462,3
σ υ ν δ α π α ν ά ν 1003,4
σ υ ν δ ε ϊ ν pass. 616,32 780,25
σ ύ ν δ ε σ μ ο ς (αιτιολογικές) 5 4 7 , 2 3 (ιταρα-
συναπτικός 6 έπειδη) 7 4 5 , 2 3 cf. 804,24
σ υ ν δ ι α ι ρ ε ί ν pass. 8 2 , 10 4 0 7 , 2 4 9 7 7 , 3 .
18 1033,4
συνδιανέμειν 616,16
συνδιέρχεσβαι 911,6
σ υ ν δ ι ι σ τ ά ν α ι b π ή χ υ ς συνδιίσταται τ ψ με-
τρουμένψ 800, 15 (ή κίνησις καΐ τ ψ με-
γέθει) 1 0 0 6 , 8 similiter συνδιέστη 6 3 4 , 2 1
συνδιεστάναι 619,22 ν. διεστάναι 5 4 8 , 3 4
σ υ ν δ ρ ο μ ή 102,14 260,32
σ ύ ν δ ρ ο μ ο ς Pkiloponus 1133,26
συνεγγισμιίς 1022,2
σύνεγγυς, τών σύνεγγυς 6ντων τ η φύσει
707,2 Aristot. expl. 5 0 1 , 1 3 . 2 9 σύνεγγυς
φαίνεται E u d e m u s 10,21
σ υ ν ε δ ρ ε ύ ε ι ν 6 9 2 , 2 4 804,21
σ υ ν ε θ ί ζ ε ι ν ήμας είς την κατανόησιν 1037,4
opinioni difficili conciliare 588, 13 λί-
γων αυνειθισμένων τοις περί τούτων δια-
λεγομένοις 945,26
σ υ ν ε θ ι σ μ ό ς 14,4 1073,1 1074,4
VERBORUM *σοντόπωσις 1427

σ υ ν ε ϊ ν α ι άλλήλοις τα έναντία 164,1 συνθεωρείν. συνθεωρεΐταί τούτοις το με-

συνείρειν 1280,30 ταξύ 881,30
συνεισάγειν 39,22.24 709,1 pass. 131, συνθήκη, ώς κατά συνθήκην tamquam ex
2 2 sqq. 804, 27 805, 4 ή άρχή πλήθος composito 274,6
έαυηϊ συνεισάγει 46,15. 2 3 cf. 122,24 245, συνθλίβειν 647,23
26 σ υ ν Ì ί ν α ι. ούδέ συνιείς τ ώ ν έκεϊ λεγομένων
σ υ ν ε ι σ έ ρ χ ε σ θ α ι τινί 137,26 1327,8 ού ξυνίημι T h e o p h r a s t u s ad E u -
σ υ ν ε κ δ ρ ο μ ή 274,25 demurn 923,13
σ υ ν ε κ τ ε ί ν ε ι ν pass. 635,2 σ ο ν ι ζ ά ν ε ι ν 650,18 660,4
σ υ ν ε κ τ ι κ ό ς πάντων 2 3 , 2 7 3 6 , 1 0 600,33 σ υ ν ι ' ί η σ ι ς 660,1
7 7 5 , 2 3 1 0 3 7 , 5 (αίτιον) 3 2 6 , 1 5 (δύναμις) σ υ ν ι σ τ ά ν α ι. συνιστώντων 3 1 , 9 συνιστώ-
Philop. 1335, 38 τά συνεκτικώτατα λέ- σας 2 8 0 , 2 1 συνιστάναι τάς άρχάς 47,14
γων 735,1 συνίστασθαι ίσον τετράγωνον τ ω δοθέντι
συνέλκειν 652,24 εύδυγράμμω Euclid. 6 2 , 1 0 cf. 5 1 1 , 3 4
συνέμφασις 411,14 συνίστασ&αι τραπέζιον Eudem. 62, 14
συνεννοεϊν 709,20 pass. E m p e d . 3 2 , 1 6
συνεξαλλοιοΰν 320,22 σ ύ ν ν ε υ σ ι ς του παντός προς έαυτό 4 3 2 , 3 0
συνεξισοϋν 634, 14 συνεξιστάναι pass. σύννοια 1161,1
678.5 σ υ ν ο δ ε ύ ε ι ν (σελήνη) 4 1 9 , 3 3 709,23
βυνεπαίρειν 1,19 σύνοδος Emped. 158,4 161,20 (άτο'μων
σ υ ν ε π α κ ο λ ο υ θ ε ϊ ν 710,12 781,19 1360, Democriti) 1186,29
10 συνοικεΐν. πόλεις συνωκημένας Anaxag.
σ υ ν ε π ι φ έ ρ ε ι ν 229,28 314,31 35,3
σ υ ν ε π ω θ ε ΐ ν 669,7 σύνολος, το σ. adverb. E u d o r u s 181,15
σ υ ν ε ρ γ ε ϊ ν 1,8 563,12 671,10 συνοπτικός, συνοπτικώς 524,19
σ υ ν έ ρ χ ε σ θ α ι E m p e d . 32,15 33,23 σ υ ν ο ρ ά ν 31,9 93,2 6 7 6 , 1 7
σ υ ν ε φ έ λ κ ε ι ν 1054,17 1341,16 συνουσία schola περί τάγαθοΰ 4 5 4 , 1 8 cf.
συνέχεια 85,25 414,37 514,24 569,1 612, 545,24
24 694,7 762,4 773,29 873,15 1255,24 συνουσιοΰν. συνουσιωμένον 228,25 250,
1287,33 D a m a s c i u s 625,21 (του έντελοϋς 27 sqq. 6 2 9 , 1 0
i. e. ή κατά το έντελές ?ξις) 278,9 σ υ ν ο υ σ ί ω σ ι ς νοερά 3 5 , 2 0
σ υ ν έ χ ε ι ν. συνέχεσθαι (i. e. συνεχές είναι) συνοχή 289,34 552,5 628,9 (του όλου)
Parmen. 145,24 561,6 (έν τ ω γίνεσ&αι) 775,27
συνεχής, συνεχές def. 3 , 3 1 8 1 , 1 7 (syn. συνοχικός 1355,6
άπτόμενον) 1054,14 Sv συνεχές P a r i n . σ υ ν ο ψ ί ζ ε ι ν synopsin scribere 918,13
78, 15 1 4 5 , 6 τ ω ξυνεχές Parra. 86, 22 σ ύ ν ο ψ ι ς plur. compendia 6,3
87,23 145,26 σ ύ ν τ α ξ ι ς της λέξεως 178,8
σ υ ν ε χ ί ζ ε ι ν 1306,27 pass. 8 1 , 1 5 458,28 συντάττειν 356,8 coniungere verba in
570.6 871,13 892,22 926,27 1306,27 i n t e r p r e t a n d o (opp. άπολύτως άναγιγνώ-
pass, συνεχισμένων (? συνεχιζομένων) σκειν) 321,11 323,27
85,4 σ υ ν τ ε κ τ α ί ν ε σ θ α ι P l a t o 622,28 1360,35
σ υ ν η γ ο ρ ε ί ν 578,12 σ υ ν τ ε λ ε ί ν πρός τι 120,5 198,15 488,2
σ υ ν η γ ο ρ ί α 164,12 276,6 4 1 2 , 3 4 1085,4 συντελικός. συντελικούς ένεστώτας χρόνους
σ υ ν ή θ ε ι α sermo vulgaris 5 0 0 , 1 5 (ή πολλή) 1168,33
752, 29 (λεκτική) 248, 25 9 1 4 , 2 7 (τών συντιθέναι. σύνθετον έξ υλης καί είδους
¿νομάτων) 1249,14 Ιν ή σ. λέγομεν 1 3 , 3 2 saepe συνθετώτερος 179,7 δσα
842,25 παρά την σ. 1008,23 σύγκειται E u d e m u s 98,22 cf. not.
συνηθής. συνηθέστερον 1155,39 Alexan- σ υ ν τ ο μ ί α 42,30 471,18
der 8 3 , 3 0 σ ύ ν τ ο μ ο ς περίληψις 28,30
συνθερμαίνειν 450,19 σ ύ ν τ ο ν ο ς Plato 50,18
σ ύ ν θ ε σ ι ς expl. 187,10 * σ υ ν τ ό π ω σ ι ς (syn. σύμπτωσις) 626,28
40*
 1428 σοντρέχειν I INDEX

σ υ ν τ ρ έ χ ε ι ν 8 2 , 2 4 150,26 260,31 736,13 (προς τα σώματα) Io. Philoponus 1157,

1139,3 (τά μέτρα προς την δρασιν) 1176, 28 πρού'πίίρχειν τα πρός τι της σχέσεως
25 (είς ταύτόν) 3 8 , 1 (ορρ. διεστάναι) 1150,11 έν σχέσει (ορρ. καθ' αυτό) 520,
535,34 32 κατά σχέσιν 5 2 5 , 1 7 . 1 9 κατά σχέσιν
σ υ ν υ π ά ρ χ ε ι ν 11,29 184,35 4 8 1 , 1 1 7 5 9 , 1 (ορρ. κατά φύσιν) 667,23
(ορρ. συναποπαύεσθαι) 1132,14 σ χ ε τ ι κ ό ς (κατηγορία) 832,15 859,18 σχε-
σ υ ν υ π ό σ τ α σ ι ς 359,33 1220,1 τικώς 9 6 5 , 2 7
σ υ ν υ φ α ί ν ε ι ν 723,9 σ χ ή μ α , σχήματος ποιότης geom. 82,7 (coni,
σ υ ν υ φ ι σ τ ci ν α ι. συνυπέστη 7 9 4 , 1 5 συν- σώμα) Xenocrates 1165,37 της λέξεως
υφέστηκεν 7 0 4 , 2 3 7 0 9 , 1 6 Iamblicbus 401.25 syllogismi 104,24 σχήμα άσυλ-
639,25 λόγιστον 107,28
σ υ ν ω θ ε ϊ ν τινα εις τινα 153,15 σ χ η μ α τ ί ζ ε ι ν 203,32
σ υ ν ώ ν υ μ ο ς expl. 403,24 σ χ η μ α τ ι σ μ ό ς (σελήνης) 742,9
σ υ ν ω ρ ί ς 878,28 σ χ η μ α τ ο γ ρ α φ ε ΐ ν 457,17
σ ύ ν ω σ ι ς 1050,9 sqq. σ χ η μ α τ ο γ ρ α φ ί α 457,14
σ ύ ρ ρ ο ι α . ξύρροια Hippocr. Cous 461,17 σ χ ί ζ ε ι ν το ό'λον Proclus 612,10
σ υ ρ φ ε τ ό ς 1129,29 (άντιλογιών) 1179,28 σ χ ί σ ι ς 620,28
σ ύ σ τ α σ ι ς (φυσική) 7 8 3 , 1 4 (τοΰ παντός) σ χ ί σ μ α christianorum 2 9 , 1
483,32 (έπιστήμης) 47,8. 13 σ χ ο ϊ ν ο ς . δια σχοίνων 2λκων 1048,13
σ υ σ τ α τ ι κ ό ς 519,11 585,23 862,16 σ χ ο λ ά ζ ε ι ν otiosum esse 5 1 , 1 1 τών περί
σ υ σ τ έ λ λ ε ι ν 596,15 (άτοπίαν) 601,30 (ορρ. ταύτα σχολασιίντων 25,2
έκτεινειν) 690, 11 συστελλόμενον εις τι σ χ ο λ ή (όίμουσος) 1142,30
660,2 εις έαυτό συσταλήναι Melissus σ ψ ζ ε ι ν την πρόληψιν 9 3 , 2 8 (γένεσιν καΐ
1114,7 φθοράν i. e. esse convincimus) 240,24 (ζà
σ υ σ τ ο ι χ ί α 2 6 , 2 8 189,32 4 2 8 , 2 7 4 5 8 , 1 5 φαινόμενα) Geminus 2 9 2 , 1 3 σώζεται το
Eudemus 439,21 άνοίλογον 9 7 8 , 6 ώς έν ταύτη σψζόμενον
σ ύ σ τ ο ι χ ο ς 4,21 784,24 793,21 1075,19 600,11
σ υ σ τ ο λ ή 690,21 σ ώ μ α def. 610,5 (αίθέριον) 3 9 8 , 1 1 (θείον,
au α τ ρ ο φ ή είδητική 538, 14 συσχηματίζειν i. q. ουρανός) 5 9 3 , 8 594, 23 (πέμπτον)
pass. 81,29 Philoponus 1330,10 σώμα διά σώματος
σ φ α ί ρ α pila 1 2 1 7 , 2 9 (caeli) ¿ κ τ ώ 1357, χωρεϊν Stoicoium 42,30 5 3 0 , 9
12 (άναστρος) 633,30 (περιφερόμενη) 102δ> σ ω μ α τ ο ε ι δ ή ς 6 4 0 , 3 7 0 3 , 3 0 7 8 0 , 1 4 το
32 σωματοειδές Piatonis 1 1 5 4 , 3 1 Eudemus
σ φ α ί ρ η P a r m e n . 52, 2 3 . 2 6 8 9 , 2 2 1 2 6 , 2 1 201.26
127,31 137,16 146,16.30 σ ω μ α τ ι κ ό ς GOO,20
σ φ α ι ρ ι κ ό ς , σφαιρικώς κινούμενα 1023,6 σ ω μ α τ ο ΰ ν pass. 635,23
σ φ α ϊ ρ ο ν Empedocles 1124,2 σ ω ρ ε ΰ ε ι ν τά όντα 94,15 (συρφετόν άντιλο-
σ φ α ΐ ρ ο ς Empedocles 1124,1 1183,29 γιών) 1179,28
σ φ ά λ λ ε ι ν . τάχα τοϋτο £σφηλε τον Γραμμα- σ ω ρ ί τ η ς λόγος 1 1 7 6 , 3 6 def. 1 1 7 7 , 2 sqq.
τικών 1161,32 1194,13 1197,35 Philoponus 1175,26
σ φ ε ϊ ς . της σφών αότών δόξης 1179,29 σ ω ρ ό ς 878,27
σ φ έ ν δ ό ν η (δακτυλίου) 470,19 500,15 σ ω σ τ ι κ ό ς (κίνησις) 1172,5
σ φ έ τ ε ρ ο ς ad singularem relatum 6'Αριστο- σ ω τ ή ρ . σωτήρες dei 344,11
τέλης τ ω σφετέρψ καθηγεμόνι 761, 6 cf. σ ω τ ή ρ ι ο ς 606,17
1077,4 1336,36 1360,28 σωφρονεϊν. ταΐς τών σωφρονοΰντων έν-
σ φ ο δ ρ ό τ η ς 752,24 νοίαις 1334,15
σ κ α λ η ν ό ς . τρίγωνον 770,33
σ χ ε δ ι α ' ζ ε ι ν 765,21
σ χ ε δ ό ν expl. 571,34 σχεδόν τι 28,27
472,8 τ α κ τ ι κ ό ς 626,4 718,5
σχέσις (έν τόπψ) 522,7 (πρός τι) 488,5 τ α λ α ι π ω ρ ε ι ν 707,21
 VERBORUÎI •ctösvat 1429

τ civ cf. ώτάν τ έ λ ο ς (όιχώς) 303,30 (πλεοναχώς) E u d e m u s

-reí ξ (ς expl. 1 8 7 , 1 0 y.ara την του χρόνου 9 9 1 , 3 2 sqq. P i a t o n i s 2 6 , 6 adv. 1346,
τάξιν Anaximander 24,20 (της τοΰ 19
κόσμου μεταβολής) 24,δ έν τάξει τινί τελχίν. των ésp' ήμών τ ι ; γεγονότων τελ-
του όντος δέχεσθαι 87,21 χίνων 1117,16
ταράττειν. ταραχ9ήναι μ η άναγκασθώμεν τ έ μ ν ε ι ν έπ^ άπειρον 4 6 6 , 1 5 s q q .
119,28 μή ταραττέσθω τις π ώ ς . . . 141, τ έ ρ α ς expl. 3 8 0 , 2 0 s q q .
32 τ ε ρ α τ ώ δ η ς 382,28
τ α ρ α χ ή έν τ ψ σώματι 1078,16 sqq. τερέτισμα, έκ των σαθρών αύτοϋ (Philo-
τ ά τ τ ε ι ν . forma τετάχαται 641,12 (έν τού- poni) τερετισμάτων 1178,7
τοις) 2 2 , 7 τεταγμένη πρόεισι 626, 14 τ έ ρ μ α κύκλου 32,20
τεταγμένον (ορρ. αόριστον) 338,1 τεταγ- τ ε τ α ρ τ η μ ό ρ ι ο ν 56,16
μένον P y t h a g . 1 8 1 , 2 5 τεταγμένως 313, τ ε τ ρ α γ ω ν ί ζ ε ι ν 57,22 sqq. τετραγωνίζουσα
31 (sc. γραμμή) Nicomedis 60,13
τ α ύ ρ ο ς def. 1293,5 (zodiaci) 629,31 1131, τ ε τ ρ α γ ω ν ι κ ό ς 60,22 69,31
2 0 . 2 2 1136,13 τετραγωνισμός του κύκλου 54, 12 sqq.
τ α ύ τ η (resp. η) Emped. 1125,2 1082,27
τ α υ τ ό τ η ς 85,14 431,28 τ ε τ ρ ά γ ω ν ο ς άριθμός 58,27 456,19 τετρά-
τ ά χ α follasse 29,16 332,21 1363,20 γωνον (geom.) 54,22 sqq.
τ α χ υ τ ή ς (ποδών) 1014,9 τ ε τ ρ α δ ά κ τ υ λ ο ς 362,5
τ ε. τής τε άλλοιώσεως καί της αύξήσεώς τ ε τ ρ α μ ε ρ ή ς 31,26
τε καΐ μειώσεως 1302, 11 τε . . . δέ τ ε τ ρ α π λ ά σ ι ο ς 57,7
9 8 4 , 8 1117,19 sqq. 1 1 2 2 , 1 5 τ ε τ ρ α χ η 611,16
τ ε & η π ό τ ε ς Parraen. 117,11 τ ε 9 η π ώ ς E m - τ ε τ ρ α χ ώ ς 362,11
ped. 158,20 188,26 τέτταρες. τέτρασιν 1 1 9 4 , 3 1 saepius
τ ε ί ν ε ι ν. τούτο αύτψ τείνει προς δεϊξιν 45, τ ε ϋ ξ ι ς (άγαθοϋ) 1,13 (συναρμογής) 3 5 6 , 1 3
19 τέταται 6 σκοπός 282,31 τ ε χ ν α ν . τεχνητός (ορρ. φυσικός) 260,6
τ ε κ μ α ί ρ ε σ θ α ι ό'τι 770,18 1008,31 τ ε χ ν ά ζ ε ι ν . τεχναστά 334,29
τ ε κ μ η ρ ι ώ δ η ς γνώσις (ορρ. αποδεικτική) 18, τ έ χ ν η τεχνών 47,31
28 (συλλογισμού τρόπος) 15,24 (λόγος) τεχνικός 260,13
1279,23 τ ε χ ν ο ε ι δ ή ς 379,14
τελείειν. τελειομένοιο χρο'νοιο E m p e d . 1184, τ ε χ ν ο λ ο γ ε ϊ ν 913,7 1033,27 1168,31
15 τ ε χ ν ο λ ο γ ί α 1060,23
τ ε λ ε ί ν . τετελεσμένον έστί πάντοδεν P a n n e n . τ έ ω ς vorläufig 190,30 209,14 397,35 963,3
146,15 φυσικού υπό σελήνην τέως σώματος 4 8 2 , 5
τ έ λ ε ι ο ς expl. 30,11 (το τής διαιρέσεως) 74, τέως νυν 1188,35 (Philoponus) 1135,29
14 cf. 3 τέλειον (syn. δ'λον) 501,12 sqq. τ η P a n n e n . 1 4 5 , 2 4 τη ή τη κινηθήσεται
τελείων xal α π α ρ τ ι σ μ έ ν ω ν κινήσεων 1033, ' 666,22 Parmen. 52,28 8 9 , 2 4 146,18
26 τελείοις έν λιμένεσσιν Emped. 32,8 τ η μέν P a r m e n . 180,4 τ η μέν . . . r f δέ
τ ε λ ε ι ώ σ ι ς (dist. φδορά) 1178,5 (τής ψυχής) ου P o r p h y r . 140,2
I,6 4,22 τ η δ ε του τόπου 665,13. 14
τελειωτικός 1,10 742,10 τ ή λ ε Parrneu. 40,1 80,2 n . 146,1 n.
τ έ λ ε ο ς (ορρ. έλλιπής λέζις) 1122,28 τελεω τηλικοϋτος. τοσούτους καΐ τηλικούτους
τέρας διαιρέσεως 22,20 τελεωτάτην φιλο- 640,12
σοφίαν 7,2 ν. τέλειος τηνάλλως (την άλλως) 357,12
τ ε λ ε σ ι ο ο ρ γ ό ς 600,33 601,18 τελεσιουργώς τ η ρ ε ί ν τάς οικείας αρχάς 54,18
634,4 1176,29 τ ή τ ε ς 331,12 4 1 0 , 3 5 695,18 776,18 (ορρ.
τ ε λ ι κ ό ς (αίτιον) 3,17 7 , 7 . 1 4 26,15 (αρχή) πέρυσι) 1268,1
I I , 8 4 6 4 , 3 αιτία P i a t o n i s 43,8 το τε- τ η τ ι ν ό ς 411,12
λικόν (sc. αίτιον) 177,15 τελικωτέρα αιτία τιθέναι έπί του γένους 1 3 1 , 2 3 τιθέναι έ'ν
71,12 ν. αίτιον Eudemus 97, 15 (μηθέν) idem 139,1
1430 τι&ήνη I INDEX

τίνος γένους θέσθαι 864, 21 τίθεσθαι τ η τ ο ρ ώ ς E m p e d . 160,11

έξηγήσει probare 344,12 τ ο σ α υ τ ά κ ι ς λαβόντες 733,29 (ορρ. ¿σάκις)
τ ι θ ή ν η Plato 228,4 249,5 539,11 993,25 sqq. 1003,15 1310,3 sqq,
τ ι μ ή . ές τιμάς . . . άνόρουσε Emped. 1184,15 τοσαυταπλάσιος (praecedit δσαπλάσιος)
τιμήσι φέριστοι idem 33,17 948,30 949,16 (sequ. ¿σάκις) 1028,25
τ ι μ ω ρ ό ς 361,4 (seq. δσαπλάσιος) 58,6
τίς. τί μοι τάς τούτου ληρφδίας άναμετρεϊ- τοσαυταχώς 11,9 212,24 4 0 8 , 1 0 918,10
σθαι 1 1 4 7 , 3 1 το τί έστι saepe u t 9 1 , 8 τόσος, τόσον ή τόσον 7 5 5 , 2 6 μέχρι τόσου
529,17 έν τ ω τί χατηγορούμενον E u d e - 306,13
mus 115,18 το τί ήν είναι 320,12 sqq. τ ο σ ό σ δ ε definitam q u a n t i t a t e m indicat 21,
τ Ι ς 'Ηρακλείδης 6 Ποντικός 292,21 τινός ή 21 501,1 τον τοσόνδε άέρα του τοσοϋδε
τινών άρχή 4 6 , 1 5 τίς άνθρωπος expl. ϋδατος 1089,6
4 9 0 , 6 1 2 3 , 4 το τί μή ôv (ορρ. άπλώς) τοσούτος, ταϋτα τοσαϋτα παρεθέμην 1333,
135,17 saepe ή τΙς υλη 256,8 h i n c το 33
τίς υλη 256,12 τ ο τ έ praecedit ποτέ (?) 758,8
τίοις. τίοιν διδόναι άλλήλοις τ η ς άδικίας τ ρ α γ έ λ α φ ο ς 517,9 696,7
A n a x i m a n d e r 24,19 τραγψδία 1015,10
τ ί τ α ν ο ς E u d e m u s 662,27 τ ρ α ν ή ς (ένέργεια) 822,15
τ μ ή μ α geometr. 5 5 , 2 5 s q q . (τής διαιρέσεως) τ ρ α π έ ζ ι ο ν (geom.) 57,18
21,28 40,24 530,7 963,10 1148,24 τρεις, κατά την διά τριών άγωγήν 7 5 9 , 1 4
τ ο ι. διά τοι τοδτο 6 3 8 , 1 1 ν. οδτοι τ ρ ι α δ ι κ ό ς de P r o d i doctrina 617,22
τ ο ι γ α ρ ο ΰ ν 573, 8 5 9 9 , 8 6 0 7 , 1 1 6 2 3 , 2 3 τ ρ ι α κ ο ν τ α π λ α σ ί ω ν Philop. 1 1 7 9 , 2 0 . 2 1
709,13 1064,6 1176,26 τ ρ ι ά ς νοερά P r o d i 613,4 616,27
τ ο ί ο ς Orpheus 6 4 1 , 3 2 τοΐος ή τοΐος 633, τ ρ ι γ ω ν ι κ ό ς 418,14
16 τά τοϊα ή τά τοία S y r i a n . 618,31 τ ρ ί γ ω ν ο ν 54,30 s q q .
τ ο ι ό σ δ ε 21,21 63,28 ή τοιάδε δλη ( i . e . ή τ ρ ί ζ ε ι ν (ή ναϋς διότι 6 Ιστός) 558,7
ατομος) 255,23 sqq. τοιόνδε τι E u d e m . τ ρ ι π λ α σ ι ά ζ ε ι ν 1322,30
6 4 , 9 τοιώσδε 4 9 6 , 1 0 629,18 I. Philo- τ ρ ι π λ ά σ ι ο ς λόγος 939, 18 δυνάμει Eude-
p o n u s 1158,5 τοιώσδε . . . τοιώσδε 641,18 m u s 62,17
τ ο ι ο ύ τ ο ς , τοιούτον ή τοιούτον είναι 28,10. τ ρ ί π ο υ ς (την τρίποδα sc. 6δόν) 939,19
26 έκ του μη τοιούτου, πεφυκότος δέ τ ρ ι σ χ ι λ ι ε τ ή ς 499,36
20,15 τοιούτος asyndetice 750,26 τ ρ ι τ η μ ό ρ ι ο ν 672,6
τ ο ι ω σ δ ί 393,4 τ ρ ι τ ο σ τ ά τ η ς . παραστάτης τριτοστάτου πρό-
τ ό κ ο ς P a r m e n . 31,15 τερον 1268,26
τ ό λ μ α 601,11 * τ ρ ί τ ω δ ε ΐ ν ν. δευτερψδειν 499,35
τ ο λ μ ά ν καλεΐν 359,7 τ ρ ι φ υ ή ς 785,5
τ ο μ ή τών μεγεθών 466,9 (εις άπειρον) 466, τ ρ ι χ η (διαστατόν σώμα) 4 7 , 2 9 2 2 8 , 2 3 cf.
26 529,33
τ ο π ά ζ ε ι ν 7 5 , 1 3 από του τοπάζειν τόπος τροπή Democritus 28,18 180,20 τροπαί
626,29 (θεριναί, μετοπωριναί, χειμεριναί, έαριναί)
τ ο π ί ζ ε ι ν pass. 631,8 635,22 κίνησις κατά 875,20 E u d e m u s 732,29
τον τόπον τοπίζεται 716,10 τ ρ ό π ο ς (λόγων) 50,7 4 2 4 , 2 0 παντί τρόπω
τ ο π ι κ ό ; 623,10 τοπικώς 5 6 8 , 2 1 (ορρ. 530,11 τρόπον τινά (ορρ. άπλώς) 1348,
σχετικώς) 965,27 27 κατά τρόπον E u d e m u s 61,3
τ ο π ι σ μ ό ς 774,27 τ ρ ό φ ι μ ο ς 36,10
τ ό π ο ς def. 4 , 2 etymologia P r o d i 613,8 τροχός 1314,33
d o x o g r a p h i a 601, 15 sqq. τ ά τών έπι- τυγχάνειν του σκοπού 1 0 4 1 , 2 2 (τι περί
χειρημάτων άποδεικτικώς άφοριστικά τό- τι) 72,22 (κατά τό εσχατον γήρας) 1335,9
πους καλοΰμεν 642, 6 (θεών) 641, 34 e s p i . 358,32 ως ετυχε (dist. του τυχεϊν)
(τό είλικρινέστατον έν τοις σώμασι φως) 358,22 εί τύχοι ut hoc exemplo utar 18,
P r o c l u s 612,29 10 4 7 , 9 . 2 7 54,22 304,31 1094,11 saepe
 VERBORUM ύπερχρόνας 1431

o't τυχόντες 4, δ (Ιν φιλοσοφία) 227,23 ύπαρχεIν ανάγκη πάσι τό κρατεΐν 22,32
έν. τοΰ τυχόντος εις τό τυχόν 20,1-Ì το (usus et vulgaris et Aristotelicus fre-
τυχο'ν (ορρ. τό πρώτον) 2 7 5 , 2 7 τυχόν quentissimns)
adv. P h i l o p o n u s 1151,8 ύπατη 872,30
τύπος 643,13 (ούλοφυεϊς) Eiiiped. 381,34 υ π e ι κ τ ι κ ό ς 670,32
τ ύ π ψ φύναι 626,19 ΰ π έ κ κ α υ μ α sttblunavis igneus aer Aristote-
τ υ φ λ ό ς P a n n e n . 117,11 lice 605,27 1140,1
τυχαίος 346,29 ύ π ε κ π ρ ο θ ε ϊ ν E m p e d . 32,22
τύχη expl. 327,7 sqq, τ ύ χ η και τό αύτό- ΰ π ε κ ρ ε ΐ ν Aristot. 662,8
ματον 6,1 δ 333,29 sqq. (ορρ. άπό τύχης) υ π ε ν α ν τ ί ο ς 122,1 250,12 5 9 7 , 1 3 saepe
339,1 ά - ò τ ύ χ η ς τύχην καλεί Plato 351, ύπεναντιοϋσθαι Eudeinus 439,17
27 κατά τύχην υπέστησαν 94, 11 ν. ύ π έ ν ε ρ θ ε γένηται viiicatur E m p e d . 33,25
Τύχη ύπέρ. πλείονας διαφοράς του νοητού κόσμου
τ ώ ς P a n n e n . 145,22 ύπέρ τόνδε τόν αίσθητόν 34,9 ύπέρ τού-
των i. C], περί τ. T h e o p h r a s t u s 965,δ
ύπεραίρειν 685,37
ύπεράλλεσθαι 797,2
ύγιάζειν. ει τις νοσών ιατρός εαυτόν ύγι- ύπερανέχειν τινός 29,13 086,20 636,31
άζα, ύγιάζεται μεν έξ έαυτοΰ 267, 10 1251,24 1365,14
υγιά£εσ»αι 839,27 842,14 ύγιαστόν Arist. υπεράνω, τόν υπεράνω θεόν E u d o r u s 181,
expl. 1231,9 19
ύ γ ί α ν β ι ς i. q. (άτρευσις 279,22 sqq. ύπεραπολογείσθαι 430,31
ύγιαστικός 1231,9 ύ π ε ρ α τ τ ι κ ί ζ ε ι ν n i m i a m i n philosophando
υ γ ι ή ς logice 548,9 978,4 subtilitatem sequi 235,3
υ δ α τ ο θ ρ έ μ μ ω ν (ιχθύς) Eimped. 33,16 159, ύπερβάλλειν (τη δυνάμει) 479,5 τινός
23 Arist. 504, δ 741,25 672,9 absolute
υδατώδης 36,δ 484,36 pass, υπό τίνος 1335,35
ϋδραυλις 681,7 ύ π ε ρ β ι β ά ζ ε ι ν πλέξιν 521,18
ύδρεϊον. τα ύδρεϊα των ωροσκοπίων 1335, ύ π έ ρ β λ η μ α 973,7 sqq.
14 υ π ε ρ β ο λ ή (ορρ. έλλείψεις) 150,5 1276,24
ϋ δ ρ ο μ έ λ α θ ρ ο ς E m p e d . 1124,17 υπερέχειν (την -/.ίνησιν) 1015,7 ύπερέχον
ΰ λ α ί ο ς Proclus 613,5 614,3 615,20 617,36 καί ύπερεχόμενον 197, 19 (ύπερέχοντα
ύλη σωμ-ατοειδής Eudemtts 201,26 των άλλων κινήσεων) 5 2 2 , 2 0 ύπερέχε-
ό λ ο υ ν 320,35 ται ΰ π ' αύτοΰ 6 7 2 , 1 5
ΰπαλλάσσειν 866,21 ΰ π ε ρ κ ό σ μ ι ο ς Proclus 614,6
ύπαλληλος 183,12 883,7 ύ π ε ρ ο υ ρ ά ν ι ο ς 541,11 P l a t o n i c e 641,36
ΰπανταν ραδίως τοις είρημένοις 1186,7 υπεροχή matheni. 57,18 1029,12 (ορρ.
πρός τίνα 4 9 , 2 9 103,13 107,30 113,4 ελλειψις) 183, 26 453, 12 (θεία) 5, 17
113,25 126,17 243,15 534,7 647,16 29,3 (του όντος, ορρ. ύπόβασις) neoplat.
661,7 1165,10 1188,20 (παρά θύρας) 784,23 ν. ύπερανέχειν — (της ψυχής)
1 1 3 7 , 2 1 n o t . 1145,21 1147,33 ή ζήτησις 5,3 (cf. 517,7)
ΰπήντα πρώτη Alex. 45,21. 2 6 ίίτι τού- ύ π ε ρ π ί π τ ε ι ν τι 504,11
του άπορώτερον ύπαντήσει τό . . . κινεϊν * ύ π ε ρ σ υ ν ε χ ή ς 879,5
1109,31 (έπιστημονικώς) 47,S τα ύπαν- υ π έ ρ τ ε ρ ο ς ' 618,26 637,2 966,8 1159,25
τώντα απορα 468, 28 pass, oí λόγοι . . . Philoponus 1158,3
ύπαντηθήσονται 515,25 ύ π ε ρ τ ι θ έ ν α ι med. την λύσιν εις άλλας πραγ-
ϋ π α ν τ ι ά ζ ε ι ν 346,19 ματείας 48,7 599,4
ί ί π α ρ ξ ι ς 194,4 490,4 542,27 (φυσική) 1117, ύ π ε ρ τ ρ έ χ ε ι ν τινά 503,33
10 (ήνωμένη) 8 8 , 2 δ εστι καί ίίπαρξιν ύ π ε ρ φ υ ή ς (αιτία) 1117,10 (θεολογία) 1359,6
εχει 1 2 9 2 , 2 7 καθ 1 ΰπαρξιν (ορρ. κατά ύ π ε ρ χ ε ϊ ν pass. 6 5 0 , 2 5 683,25 684,6
τόπον) 585,16 ύπερχρόνος 1158,30
1432 ύπερχυσις
Υ π έ ρ χ υ σ ι ς 683,32
Υ π έ χ ε ι ν εύθύνας τοις μετ' αύτόν 601,2
ί> π d. ΰπό του ¡¡ιιπτοϋντος τό ένδόβιμον εί-
ληφέναι Alex. 1347,4 cf. 1 3 4 6 , 1 8 τά
Οπό χρόνον (ορρ. Υπέρ χρ.) 1158,32 τό
ύπ αύτό (ορρ. τό καθόλου) 19,6
Υποβαίνειν. descendere in mundum ex
aeternitate neoplatonice ν. Υπόβασις 783,
15 cf. 286,13 (του όντως «ντο?) 784,
15
6 π ο ßcc λλε ι ν subicere 1 2 , 1 3 2 1 , 2 8 falso
supponere 648,7
ΰ π ό β α σ ι ς Υπο'βασις εις τό μη ôv Damascius
774,21 ν. Υποβαίνειν
Υ π ο β ι β ά ζ ε ι ν 1337,11
Υ π ο γ ρ ά φ ε ι ν 397,22
υ π ο γ ρ α φ ή adumbratio 449,21 832,11 Ale-
xander 338,37
Υ π ο δ ε ι κ ν ύ ν α ι 529,8 572,21 702,34
ί > π ο δ ε κ τ ι κ ό ς 537,20sq. 546,11 (ορρ. Υπο-
δεκτικός) 6 4 3 , 4 . 2 5
Υ π ο δ ι α ί ρ ε σ ι ς 614,19
Υ π ο δ ο χ ή 205,3 248,28 487,24 534,27 539,
11 (ορρ. περιοχή) 641,26 sqq.
Υ π ó θ ε σ ι ς Arist. expl. 102,20 127,28 134,7
5 4 8 , 6 1195,22 Υπόθεσις οΥκ εστι θέσις
53,12 (πρώτη) Parmenidis Platonici 29,
14 i. q. προ'τασις 319,33 έξ υποθέσεως
(ορρ. αύτόπιατος) 4 9 , 3 3 5 6 , 2 5 expl.
Arist. 386,15
Υ π ο θ ε τ ι κ ό ς (συλλογισμός) 103,7 5 2 1 , 1 0
5 2 9 , 3 5 (τόπος) 548,5 (τρόπος) 961,24
Υποθετικώς συλλογίζεσθαι 4 2 4 , 2 0 4 2 5 , 1 0
cf. 266,26 529,18 697,3 819,21 1219,33
Υ π ο ι κ ο υ ρ ί α 1328,3
Υ π ο κ ε ί σ θ α ι ν. Υποτιθέναι
Υ π ο κ ρ ί ν ε ι ν . Τίμαιος Βν 6 Πλάτων Υπεκρί-
νατο 7,7
Ο π ο λ ε ί π ε ι ν 58,10 466,9 517,5
Υ π ό λ η ψ ι ς κοινή opinio vulgaris 9,33 521,8
(ορρ. ένάργεια) 545,5
ϋ π ο μ έ ν ε ι ν (ορρ. έξίστασ8αι) 2 0 9 , 2 3 τό
Υπομένον (i. e. ίίλη) 227,33
Υ π ο μ ι μ ν η σ κ ε ι ν τινός 1 1 9 , 1 1 pass, me-
minisse 539,9 Υπέμνησται 819,14 1076,
30 (cf. Simpl. de anima 175,32, Finckh
ad Olympiod. Phaedr. p. 177)
Υ π ό μ ν η μ α coimnentarius (ορρ. άφωρισμένον
σύγγραμμα) 530,16
Υ π ο μ ν η μ α τ ί ζ ε ι ν 430,2
Υ π ο μ ν η μ α τ ι κ ό ς τρόπος 60,29
I INDEX
Υ π ο μ ν η μ α τ ι σ μ ό ς 430,3 601,12
Υπονοεϊν conicere 37,1 472,14 703,11 708,
28
üTtovoioc 4 8 4 , 8 uTtovoiotç ¿χφευγειν 6ο95 23
την έμήν Υπόνοιβν είπόντα 762,28
Υ π ο π ί π τ ε ι ν τι|" όρισμψ 1022,21
Υ π ό π ο υ ς 470,10
Υ π ο π τ ε ύ ε ιν 46,29 796,2 1039,16
ύ π ο π τ ο ς 1087,16
Υπορρειν (χρόνος) Eudeinus 886,3
Υ π ο σ τ ά θ μ η 231,34
Υ π ό σ τ α σ ι ς 102,2 1 0 9 , 3 4 1 9 4 , 3 2 3 2 , 1
(ψυχική) 143,17 (θεία) 5,14 (των 8ρων)
4 9 , 3 ύπόστααιν Υφίστησιν 95,16 (cpp.
Βπαρξις) neoplatonice 774,19 Υποατάσει
(ορρ. λόγψ) 398,23
υ π ο σ τ ά τ η ς πάντων των όντων (θεός) 1327,5
υ π ο σ τ α τ ι κ ό ς 1075,12 1363,6
Υ π ο σ τ έ λ λ ε ι ν . εις Υπέσταλται τά πάντα
72,20
ύ π ο σ τ ί ζ ε ι ν είς interpungere post 368,14. 16
Υ π ο τ ι θ έ ν α ι . Υποτίθεσθαι μίαν την άρχήν
22,28 υπόκειται, τοΰτ' εστι κείται καί
ώμολόγηται 1057,25 (τοις άλλοις γένε-
σιν ή ουσία) 72,26 Υποκείμενον (μένον,
άνείδεον) 2 0 , 1 6 sqq. (ποιότης, expl. αί-
σθητή) 1 0 5 8 , 2 1 (δεύτερον i. e. σώμα)
5 1 4 , 9 τω υποκειμένψ (ορρ. κατά τον
λόγον vel τψ λόγψ) 4 3 9 , 3 3 4 4 6 , 3 έν
Υποκειμένψ είναι 52,12 καθ' υποκειμένου
expl. 76,5 τό καθ' Υποκειμένου (ορρ. τά
ΰποκείμενον) 473,27 τό καθ' Υποκειμέ-
νου Arist. expl. 175,20 Υπόκειται (math.)
Eudemus 6 4 , 2 3 66,1 gen. absol. υπο-
κειμένου διαφέρειν 484,3
Υ π ο σ τ ρ έ φ ε ι ν (log.) είς τό είδος 908,3
Υ π ο σ υ γ χ ε ϊ ν 332,21
Υπόσχεσις. ΰπόσχεσιν άποδιδάναι Eudemus
99,6
Υποτάττειν pass. 1 9 , 3 3
ΰποτείνειν ΰπό τινα (math.) Elidetti. 63,13
cf. ή την όρθην Υποτείνουσα 6 2 , 3 56,11
67,32
Υποτοπεΐν 1333,21
Υ π ο τ ρ ο φ ή . ή κατ όλίγον Υποτροφή 1199,1
Υ π ο υ ρ ά ν ι ο ς Darnasc. 776,24
Υποφέρειν άπορίαν 418,7 (ένστασιν) 597,8
pass, είς τό άόριστον 6 2 5 , 2 8 Υποφερό-
μενον τον δημιουργόν είς τον της άνομοιό-
τητος πόντον 1122,10
Υ π ο φ ε ύ γ ε ι ν 523,23
VERBORÜM
δ π ο χ ω ρ ε ϊ ν 596,10 Melissu.s 40, 13. 14
80,9
δ π ο χ ώ ρ η σ ι ς 681,6
ύ π τ ι ο ς 411,29 1084,7 (ορρ. πρηνής) 859,8
ύ σ τ ε ρ ο γ ε ν ή ς 19,15 144,2 491,1
ύ σ τ ε ρ ο ς τοις χρόνοις 26,9 δστερον (πρότερον)
φύσει 53,26 ές ύστερον 7,16 δστερον ή
πρόσθεν P a r m e n . 145,10 162,22 ΰστέρως
(ορρ. πρότερως) expl. 322,26
δ φε σι ς δι' ην καΐ το σώμα καίτοι καί
έν νψ σώμα δν έκεϊ μέν άδιάστατον ήν,
ένταϋθα όέ διέστη. ώς ouv τό θεσιν îr/ov
σώμα διέστη δια την δφεσιν χτλ. neopla-
tonice 2 9 8 , 3 0 635,30 636,5 sqq. 755,16
1122,7 1337,10 y. δφιέναι
ΰ φ η γ ε ϊ σ θ α ι suppedilare 15,4 639,4
il φ ιέ να ι iieoplatonice ίιφειμένην φύσιν έχει
τά συμβεβηκότα 91,24. 25 δφειμένη τις
τοΰ οντος δπόστασις 102,2 ουκ εμεινεν
έν ύφειμένοις 7 7 4 , 8 ν. δφεσις
δ φ ί ζ η σ ι ς 685,23
δφιστάναι. 6 θεός . . . υφίστησι τά γινό-
μενα 1145,29 (έαυτό) 1154,15 αλλοιώ-
σεις υφίσταται 1059,17
ίίψος (ήερος) Emped. 26,2 158,17
φ α ί ν ε ι ν . τά φαινόμενον explic. τό δοκούν
είτε έστιν είτε μή 322,1 ώς προς τό φαι-
νόμενον αντιλέγει 21,20 όπερ δοκεΐ λέγειν
τό φαινόμενον 704,19 κατά τό φαινόμε-
νον 498,34 4 9 9 , 2 8 έκ τών φαινομένων
κατά την αί'σθησιν 23,24 φαινόμενα (syn.
δόξα Parmenidea) Alex. 38,21. 25 φαινό-
μενα ένδοξα (syn. σοφιστικοί παραλογισμοί)
50,28 φαινόμενα (ορρ. κυριώτεραι άρχαί)
Theophr. 20,24
φ ά κ ε λ ο ς 878,24
φ ά ν α ι . φασί de apopbthegmate 1 2 0 5 , 2 5
ώς τ ύ π φ φάναι 626,19 έφατο 2 9 5 , 2 9
608,3 φάσ&αι P a n n e n . 78,17 145,8 162,
20 φατόν P a n n e n . 78,17 145,8 162,20
φ α ν ό ς (χρόα) P a l m e n . 146,14
φ α ν τ ά ζ ε σ θ α ι 573,9 824,7
φ α ν τ α σ ί α expl. 517, 12 μονή της κ α τ '
ένέργειαν αίσδήσεως def. Alexander 1203,
36 1204,35 (coni, νόησις) 467,6 (syn.
έννοια) 4 7 7 , 9 τώ άορίστω της ήμετέρας
φαντασίας 4 6 5 , 3 2 φαντασίαν παρέχειν
τινός 707,34
φιλομαθής 1433
φ α ν τ α σ τ ι κ ό ς (coni, νοερός) 18,3
φ ά ο ς ex oráculo 6 1 6 , 1 . 8 ν. φώς
φ α ρ μ α κ ε ύ ε ι ν med. 315,35
φ ά ρ μ α κ ο ν color Emped. 160,3
φ α ρ μ α κ ο π ο σ ί α 321,22
φ ά σ ι ς i. q. κατάφασις 17,29
φ ά σ μ α (θείον) 616,18
φ α τ ί ζ ε ι ν P a r m e n . 39,8 87,15 143,23
φ ά τ ν ω μ α oris 371,21
φ ε ι δ ώ , φειδοϊ τών άπλουστέρων 74,17 (τών
έπιπολαιοτέρων) reverenda tironum 1155,
38
φ έ ρ ε IV ϊδιόν τι 27,25 κατά τίνος (i. e. λέ-
γειν έπί τίνος) 132,9 φέρε καΐ ήμείς έκ-
θώμεθα 130,1 φέρε ειπείν 169,11 183,
25 442,30 544,25 1139,32 1099,9 φέρε
interrogationem incohans 6 1 8 , 5 ex gr.
τό τοΰ ήλίου φέρε και τό της σελήνης
Philoponus 1330,11 1135,1 φέρεσθαι
κατά πράγματος τίνος 4 6 5 , 3 0 την λέξιν
μη φέρεσθαι εν τισιν άντιγράφοις 1054,
28
φ έ ρ ι σ τ ο ς Emped. 33,17 159,25 160,8
φ ε ύ γ ε ι ν. όπερ φεύγοντες ΰπετίθεντο 680,
32
φ θ ά ν ε ι ν έπί πλέον 205,10 289,33 ol φθά-
σαντες λόγοι 510,23 1255,37 τοΰ έφθα-
κότος άφηρήσδαι διπλάσιον 1343,4
φ θ α ρ τ ι κ ό ς 740,20 484,17 (ορρ. ποιητικός)
163,32
φ θ έ γ γ ε σ θ α ι έναντίον 34,13
φ θ ί ν ε I V τά αίσθητά 1313,1 φθίνει είς άλ-
ληλα Emped. 33,20 160,17 φθίνον Plato
1152,14
φθονείν. έφθόνησεν ήμ.ϊν τούτοις μαθεϊν
1166,19
φ θ ό ν ο ς όνομάτων 783,29
φ θ ο ρ ά (dist. τελείωσις) 1178,5
φ θ ο ρ ο π ο ι ό ς 249,7
φ ι λ α λ ή θ η ς Ευδημος 1024,7
φ ι λ ά ν θ ρ ω π ο ς , φιλανθρώπως 148,12 1143,2
φ ι λ ε ρ ι σ τ ί α 88,30
φ ι λ ί α ν. Φιλία
φ ι λ ό κ α λ ο ς . φιλοκα'λως 47,7 2 6 1 , 1 712,1
802,9
φ ι λ ο λ ο γ ε ϊ ν 407,4
φιλόλογος. δ φιλολογώτατος Γαληνός 1039,
13
φιλομαθής 523,29 φιλομαθεστέροις 29,3
1118,9
 1434 φιλονεικεΐν
φ ι λ ο ν ε ι κ ε ΐ ν 268,29 356,25 778,28 c. infin.
356,25 630,28 7 0 2 , 2 5 1136,19 1156,34
φ ι λ ο ν ε ι κ ί α (άντίλογος) 1135,28
φ ι λ ό ν ε ι κ ο ς . φιλονείχως 51,8
φ ι λ ο π ο ν ί α 795,16
φ ι λ ό π ο ν ο ς , φιλοπόνως 129,32
φ ι λ ο σ ο φ ί α . 6 ευφυής ων προς φιλασοφίαν
άρχήν Ιχει φιλοσοφίας 1218,11 φιλοσο-
φίαν τινά εχει ή σκέψις Arist. 71, 14
(διαίρεσις) 1,4 (πρώτη) 1,20 47,30
φ ι λ ό σ ο φ ο ς ευλάβεια 187,38 φιλοσοφώτατος
ΓΙορφύριος 8 0 2 , 7 φιλοσόφως 1085, 19
φίλοσοφος πρώτος metaphyskus 9,22 49,7
258,8
φ ι λ ό τ η ς ν. Φιλότης
φ ι λ ο τ ι μ ε ΐ ο θ α ι c. infili. 1132,19 1145,3
φ ι λ ο χ ω ρ ε ΐ ν 627,3
φ λ ε β ό τ ο μ ο ς . το φλεβότομον 249,22
φ λ ό ξ P a n n e n . 30,26 31,13 39,4. 15 180,4
Emped. 32,4 331,7
φ ο β ε ϊ ν την άπορίαν 91,29
φ ο ρ ά (dist. περιφορά) 5 9 3 , 2 0 φορεϊν pass.
P a r m e n . 1 1 7 , 1 0 Emped. 1318,26 33,
24 Plato 26,23
φ ρ ά ζ ε ι ν P a r m e n . 116,31 117,1 φράζεσδαι
P a r m e n . 117,5
φ ρ ή ν . νόου φρενΐ X e n o p h a n e s 2 3 , 2 0
φ ρ ο ν τ ί ζ ε ι ν. της αληθείας ουδέν πεφρον-
τικώς (δ σκοπός) 1135,17
φ ρ ο ύ δ ο ς P o r p h y r . 139,31
φ ρ υ ά τ τ ε σ θ α ι gloriati 1148,26
φ ύ ε tv άδηλα Sophocles 7 4 0 , 3 2 φΰν inf.
aor. P a r m e n . 78,19 145,10 162,22 έφύ-
οντο Θνητά E m p . 3 2 , 2 4 πέφυχεν οΰτως
(dist.. έξ ανάγκης) Ar. expl. 1184,5 το
πεφυχέναι et τό πεφυχο'ς expl. 186,39 sqq.
έν. του μη τοιούτου, πεφυκιίτος δέ 2 0 , 1 5
τό πεφυκός in στερήσει 2 4 5 , 2 2 sqq.
φ ΰ λ ο ν . φύλα Parm. 117,11
φ υ σ α ν 647,24 τ φ πεφυσημένψ ώσκυϊ 1217,
24
φ υ σ ι κ έ ς (ορρ. τεχνητός sive τεχνικός) 260,
5 sqq. (μέρος της φιλοσοφίας) 1,4 φυ-
σικής (seil, τέχνης) τέλος 4 1 , 5 φυσικοί
2 2 , 4 23,21 4 0 , 3 0 1121,3 Φυσικά titu-
lus libri 8 0 1 , 1 4 8 0 2 , 1 0 9 2 3 , 8 1126,9
ν. Loci Arist.
φ υ σ ι ο λ ο γ ε ϊ ν 38,21 475,25 653,25
φ υ σ ι ο λ ο γ ί α 4,17 18,30 1037,5
φ υ σ ι ο λ ό γ ο ς 258,9 1122,24 1318,19 oí π .
Δημόκριτον άρχαϊοι φ. 618,20
I INDEX
φ ύ σ ι ς τί έστι 260,22 261,7 sqq. (άρχή κι-
νήσεως) 53,15 (πενταχώς) 283,6 (ίιγρά
i. e. τό ύγρόν) 23,27 τό γαρ γινόμενόν
τι καΐ γενέσθαι φύσιν ε/ει 1030,31 cf.
not. είχε φύσιν άποτμηθήναι 1334,11
(dist. φύσει) 2 7 7 , 1 4 sqq. φύσει, κατά
φύσιν expl. 2 7 0 , 3 5 sqq. παρά φύσιν et
κατά φύσιν κινεϊν expl. 1211,15 sqq. φύσις
Aristotelis 8,4 άλογος Alex. 311,1 313,
27
φ υ τ ι κ ό ς (ψυχή) 262,16 sqq. 2 8 6 , 2 4 sqq.
φ ω λ ε ό ς , φωλεούς ους χειάς καλοΰμεν 379,6
φ ω ν ή def. 426,2 472,5~
φ ω ν ή εις. τά φωνήεντα (ορρ. τα σύμφωνα)
1227,29
φ ω ρ δ ν 120,4 κενεμβατοΰσαι φωραθεϊεν
465.31
φ ώ ς άνάπτειν ταϊς νοήσεσι 792,20 P y t h a g .
181,26 φώς Parmen. 25,16 30,21 38,24
179.32 φάος Parm. 180,9. 11 Pseudo-
parmen. 31,5 P r o d i doctrina exp. 612,
17
φ ω τ ε ι ν ό ς 36,6 597,21
χ α ί ρ ε ι ν λέγειν περί τίνος P l a t o 135,29
χ α λ ά ν Parin. 7 8 , 2 3 145,14 οδτως εχειν
¿χάλασαν P l a t o 50,21
χ α λ κ ί ο ν . τα πληττόμενα χαλκία 1349,5
χ α μ α ι λ έ ω ν 1234,34 exemplum versatilis
hominis 1329,5
* χ α ν . παρά τό χ ώ ¡»ήμα S σημαίνει τό χ ω ρ ώ
620,13 cf. 527,19
χ ά ο ς etym. 527,19 528,13 620,14 (μυ»ικόν)
529,16
χ α ρ α κ τ ή ρ i. e. είδος 2 8 9 , 5 (ίδιον) 9 4 , 8
(λόγου) 691,4
χ α ρ α κ τ η ρ ί ζ ε ι ν 19,4 8 9 4 , 1 9 άπό τίνος
3 1 , 2 6 177,21 (κατά τι) 6,17 2 7 , 1 . 8
155,26 1 7 3 , 1 8 5 9 8 , 3 5 822,20 αί κινή-
σεις έξ ένός . . χαρακτηρισθήσονται 901,1
saepe τη κινήσει 1059,22
χ α ρ α κ τ η ρ ι σ τ ι κ ό ς (ποιότης) 865,3
χ α ρ ί ε ι ς , χαριέντως 684,35
χ α ρ ι σ τ ί ω ν (σταθμιστικόν όργανον Archi-
inedis) 1110,4
χ ά σ κ ε tv. τό κεχηνός (γνώσεως) 1S,17
χ ά σ μ α Orpheus 528,14
χ ε ι ά (μυρμήκων) 379,6
χ ε ι μ ε ρ ι ν ό ς (τροπαί) 875,21
 VERBORUM ψύχωσις 1435

χεϊν. χεϊτ ίθνεα E m p . 32,17 33,1 κειμένους xal όλως τους συντελικούς έν-
χ ε ι ρ α γ ω γ ί α 416,12 5 8 3 , 1 0 εστώτας χρόνους 1 1 6 8 , 3 3 versus de eo
χ ε λ ι δ ώ ν Ιαρ où ποιεί 1313,14 citati 7 4 0 , 3 0 sqq. περιπλομένοιο (τελειο-
χ ε λ ώ ν η 898,33 (Zenonis) 1014,5 sqq. μένοιο) χρόνοιο Emp. 1 1 8 4 , 7 . 1 5 φυσικόν
χ ε ρ σ α ί ο ς 627,31 et ψυχικόν i n A r c h y t a Iambi, distinxit
χθαμαλός 787,29 787,4 (θεός) Proclo 795,6
χ θ ε σ ι ν ό ς 411,26 χ υ λ ώ δ η ς 23,26
χ θ ώ ν E m p . 32,6 160,29 300,21 χ ύ σ ι ς (ΰλης) 536,26
χιλιετής 499,36 χ ω λ ε ύ ε ι ν (ή φύσις) 685,20
χ λ ι α ρ ό ς 875,6 χ ω λ ό ς (ζωή) P l a t o 1077,22
χ ό α ν ο ς E m p . 300,21 χώρα. χώραν ?χειν 678,27 χώραν μή
χ ο ivi ξ 714,8 εχον (i. q. αδύνατον) 75, 14 (i. q. ϋλη)
χ ο ρ δ ή (^αγεϊσα) 873,25 Platonice 223,5 249,2 643,6 saepius
χ ο ρ ε ί α (unde χρόνος) 705,9 Iambi. 786,31 χ ω ρ ε ί ν δια πάντων 24,7 465,20 (που) P r o -
Damascius 775,14 (astrorum) Gerainus clus 612,13 in se recipere Melissus 40,19
292,28 80,12
χ ο ρ ε ύ ε ι ν de χρόνιρ D a m a s c . 7 7 5 , 1 4 . 2 1 χ ώ ρ η μ α 379,12 620,10
χ ο ρ η γ ί α 465,8 504,9 χωρητικός 608,19
χ ο ρ η γ ό ς (της δυνάμεως) 1328,25 χωρίζειν. χωρίζεται άλλήλων 267,14 χω-
χ ο υ ς è κεραμεοϋς -/αι 6 του οίνου 714,8 ριστόν τής'ίίλη; εϊδο; 1,9 2,1. 5 43,14. 21
χρεία (sc. έστί) i. e. χρή 5 8 , 1 4 (ήν) 74, χωριστώς 544,20
11 χ ω ρ ί ο ν πολύγωνον 54,21 (locus Aristotelis)
χ ρ ε ι ώ δ η ς 378,32 386,27 387,8 610,34 472,8
χρεμετιστικός 862,8 χ ω ρ ί ς ά π ' άλλήλων P a r m e n . 30,26 180,4
χ ρ έ ο ς necessitas Parca. 7 8 , 1 8 145,9 162,21 χωρισμός 544,24 (προς τόν ό'ρον εχει)
336,33 T b e o p b r . 965,5 cf. 22
χρεών, κατά το χρεών 2 4 , 1 9 χρεών έμέ
όποδεϊξαι 702,34 χρεών έστιν Parin.
3 9 , 2 5 2 , 2 8 7 8 , 2 0 89*,21 1 1 6 , 3 0 145,11
180,1 ψ ε υ δ ο γ ρ α φ ε ί ν 68,34
χρεώστης 328,33 ψ ε υ δ ο γ ρ ά φ η μ α (geometr.) 5 4 , 1 1 sqq. 69,
χ ρ ή δειχθήναι 5 5 3 , 2 2 saepe cf. inf. pass. 10
581,5 ψ ε υ δ ο γ ρ α φ ί α 58,24
χ ρ η ζ ε ι ν 270,33 693,21 ψ ε υ δ ο δ ο ξ ε ί ν 903,30
χρήμα, στήσαι πάντα χρήματα (Anaxa- ψ η φ ί ς 659,24
gorae) E u d e m u s 1 1 8 5 , 1 2 (i. e. κεχρη- ψ ι μ ύ θ ι ο ν 119,16
σμένον, χρησμός, a n c o r r u p t u m ?) Empecí. ψ ο φ ε ϊ ν (ό κέγχρος) 1108,22
1184,9 ψ ό φ ο ς , ψόφον ποιεί 1108,20
χρηματισμός 1191,29 ψ υ χ α ί ο ς 780,14
χ ρ η σ ι μ ε ύ ε ι ν 551,11 ψ υ χ ή (distr. φύσις) 2 8 6 , 2 0 sqq. (τόπο; ει-
χ ρ ή σ ι ς όνόματος 79,7 δών) 642,4 τάς έν ταΐς πλανωμέναις σφαί-
χ ρ ό α φανόν Parin. 146,14 ραις ψυχάς Alex. 1261,30 (πηγαία) ora-
χ ρ ο ι ή A n a x a g . 34,21 35,3 1 5 6 , 4 . 5 157,11 culum a p u d P r o c i u m 613,2 sqq. ψυχής
Diog. Α ρ . 153,3 Deiiiocr. 522,17 περίοδοι Iambi. 7 8 6 , 3 2
χ ρ ο ν ί ζ ε ι ν 784,20 χρονίζεσθαι 716,11 742, ψ υ χ ι κ ό ς 314,12 633,2 saepe
15 ψ υ χ ο ύ ν 2 6 2 , 1 6 pass. 613,12 966,3
χρονικός 106,1 716,1 (¿ήμα) 1158,31 ψυχρός, ψυχροΰ μεταβολαί είς τό γαλακ-
χ ρ ό ν ο ς etym. 7 0 5 , 9 7 7 5 , 1 4 def. 506,21 τώδες και χλιαρόν etc. 875,6
sqq. 5 0 9 , 3 4 (διχώς) 6 3 2 , 3 3 sqq. (το ψ ύ χ ω σ ι ς 703,30 1154,32
πέρα; τοϋ χρόνου το νυν) 7 5 3 , 2 4 (gram-
matice) τοί>ς παρατατικού; v.al παρα-
1436 ώδε I INDEX
ώ δ ε áv μα'θοις 1136,1
ώ δ ί i. e. μεμετρημένως cxpl. 1069,29 cf.
1071,26
ώ δ ί ν ε tv. ώδίνων ήδη την έπ' αύτοϊς άλή-
θειαν 1031,29
ώεόν Orpheus 147,2
ώ θ ι σ μ ό ς 1348,34
ώ χ ύ ς . ώχέα γυΐα Erop. 1183,30 1168,6
ώ ρ α αί λοιπαΐ ώραι anni Eudemus 732,28
(ora. έστΟ λέγειν 133,18 1168,6
ώ ρ ι α ϊ ο ς 736,34 768,10
ώ ρ ο σ χ ό π ι ο ν 1335,14
ώς. οδτως ίμεινον οίμαι λέγειν καΐ ούχ ώς
6 Ά. φηαί 2,17 λόγον εχειν ώς προς
VERBORÜM ώφέλησις
τά παχϋμερέβτερα 599,7 εί δέ^ώς αν τις
ολως δύναιτο λέγειν (i. e. εί δέ λέγοι ώς
αν τις βλως δύναιτο λέγειν) 557,8 ώς
τύπψ φόνοι 626,17 ώς τοιούτου (om.
δντος) 107,30 ώς c. inf. (i. q. ώστε)
1321,7 saepius ώς ε ί . . . ποιήσει 371,16
ώς εί . . . έγένετο 371,27
ώ α ι ς (genera ίπωσις, άπωοις) 1049,18 (ορρ.
6λ*ή) 1345,33
ώ σ π ε ρ praecedente accusativo coniunctum
cum nominativo 481,24
ώ τ ά ν 1137,27 cf. not.
ώ φ έ λ η σ ι ς (ορρ. βλάβη) Diogenes Αρ.
152,4
 II I N D E X
' Α β δ η ρ ί τ η ς Democritus 28,16
A g a t h o n tragicus (fr. G F.T.G. 2 p. 764 Ν.)
celato nomine 327,30
' Α γ α μ έ μ ν ω ν 358,19
" Α δ ρ α σ τ ο ς üerodoti 329,35
" Α ό ρ ι σ τ ο ς Peripateticus ¿v τ ω Περί της
τάςεως των Ά ρ . συγγραμμάτων 4,11 cf.
6,5 de ό'περ όντι excerptus 122,33 sqq.
verba citantur 124,7
" Α δ ω ν ι ς . Άδώνιδος κήποι 911,14 1212,18
Ά θ ή ν α ζ e 447,26 sqq. 576,11.26 979,17
' Α θ ή ν α ι 447,33 sqq. 715,36 720,4.20 S09,
18 863,7 979,18 sq. 982,13 sq.
' Α θ η ν α ί ο ς Archelaus 27,23 i 'Αθηναίος
ξένος Legiiin Platonicaruiu 1247,34
'Αθηναίοι άρχάς ένιαυτοΟ περί θερινάς
τροπάς ποιούνται 875,20
Ά θ ή ν η θ ε ν 715,36 720,4 873,20
Ά θ ή ν η σ ι 490,14 705,26 Άπατο6ρια Eu-
demus 708,10
VA θ ω ς. τον ν Α θ ω κινείν 1109,31
Α ι γ ύ π τ ι ο ι 641,34 πρώτην ζωήν δδωρ, ης
Υποστάθμη ν τήν ίίλην 231,35 άπό μύ-
θων Αίγυπτίων είλκυσμένη ή παράδοσις
(Mosis) 1166,30
" Α ι δ η ς . είς °Αιδου Plato 1077,23
A e s c h y l u s celato nomine fr. 139 (F.T.G. 2
p. 46 et X X I I l ) signifie, ut proverbium
661,23
A eso ρ us celato nomine citatur (fabula
184 Halm.) 1160,9
' Α κ α δ η μ ί α 410,36
Ά κ ρ α γ α ν τ ϊ ν ο ς Empedocles 25,20
' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς rex Aristoteli scribit 8,20
' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς i Άφροδισιεύς 19,5 44, 11
Ν Ο M I Ν ϋ Μ
77,9 131,15 ó έξ 'Αφροδίσιος 795,35
6 έξηγητής των 'Αριστοτέλους 707,33 6
γνησιώτερος των 'Αριστοτέλους έξηγητών
80,15 ό έξηγητής κατ' έξοχήν 1170,2.
13 1176, 32 είωθώς καΐ έφ' ψ μηδέν
προς επος τον Πλάτωνα παροίγειν είς έξέ-
τασιν 560,12 cf. 1121,28 mira eius
ignoranza grammatices 329,14 auctius
Physicorum exemplum tenebat 167,
33 sqq. confusum et mancum exemplar
332,20
citatur: 2,17 10,9.13 11,16 12,8.
15 13,12.21.28 14,9.21 17,26
19,8.21.29 22,1 23,16 26,13 37,
12 38,1. 25 40,16 41,2.23.30 42,
18.26 43,3.8 44,21 45,22 46,11
49,20 50,1 51,21.27 52,2 53,20.
22 55,13 58,25 59,4 60,18 67,7.
10 69,2.4 70,5. 17. 32 71,5 73,4.
17. 25 76,4 79,7. 12 83,29 84,22
85,2.11.20 96,21.30 99,12.18.29
110,14.20 111,11 112,32 113,1.28
114.8 115,11 127,2.16.27 129,
8.32 (cf. 130,2—131,11 131,15)
132,24 134,19.32 135,15.16 136,
10 137,8 138,4.18.29 140,23
141.9 149,11 155,4 163,10 166,5
167,30 168,3.8 169,5.24 170,8
173,8.28 176,9 187,22 189,19
191,18 192,16 193,4.23 194,3
196,11 197,22 sqq. 198,2.6 199,
31 207,7 211,13.20.23 213,15.23
214,18 219,8.14 222,22 233,9·
234,11. 14. 24 sqq. 238,6 241,21
242,10. 12 244,25 245,2 247,25
1438 Αλέξανδρος
(Αλέξανδρος)
c i t a t u r : 249,12 254,13 2 6 1 , 3 0 264,
18 265,1 2 6 8 , 1 2 . 2 7 270,26 273,9
277,31 2 8 2 , 3 . 6 2 9 1 , 2 1 3 0 0 , 2 7
302,18 301,26 3 0 5 , 3 306,28 307,
3 . 1 0 . 2 0 3 1 0 , 2 5 . 3 1 3 1 2 , 1 315,
13. 17 316,8. 15. 18 317,27 320,
1 . 2 1 321,17 326,34 329,14 336,6
3 3 7 , 1 1 . 3 6 3 3 9 , 2 0 340,31 343,14.
3 3 344,13 346,35 348,7 349,13.
36 3 5 1 , 3 . 8 354,22 355,13 356,
27 362,14 363,15 365,25 366,15.
25 3 6 7 , 2 7 . 3 4 372,12 373,32 374,
31 376,10 377,19 3 8 2 , 3 2 3 8 4 , 4
389.5 3 9 5 , 3 3 396,20 399,19 400,1
4 0 3 , 1 3 . 1 4 4 0 7 , 2 1 . 3 6 409,25 414,
1 6 . 2 9 4 1 6 , 2 7 . 3 1 419,26 420,13.
18 4 2 2 , 2 2 . 2 5 4 2 3 , 1 4 . 2 0 426,6
427.34 4 2 8 , 1 7 4 2 9 , 2 3 4 3 1 , 2 7 . 3 3
4 3 4 . 3 5 436,36 4 3 7 , 6 . 9 . 1 8 . 2 3 . 3 1
4 4 0 , 2 8 . 3 4 4 4 3 , 1 0 . 1 8 . 3 4 446,13
448,21 449,4 4 5 0 , 3 0 . 3 6 454,21
4 5 7 , 1 3 459,5 463,18 4 6 7 , 1 470,
3 0 472,36 4 7 5 , 3 3 4 7 8 , 1 8 4 8 3 , 1
4 9 0 , 1 8 495,8 501,2 5 1 1 , 3 0 516,
29 517,17 521,13 5 2 4 , 1 0 526,16.
2 1 . 2 6 529,29 5 3 0 , 3 . 8 . 1 5 5 3 8 , 3
5 4 0 , 2 0 544,21 5 4 6 , 1 3 547,2. 11.
12 5 4 8 , 1 8 . 3 6 549,26 550,5 552,
1 8 . 3 0 5 5 4 , 1 7 . 2 2 5 5 9 , 2 5 560,11
562,24 5 6 3 , 2 8 5 6 9 , 2 2 5 7 0 , 8 . 2 5
5 7 6 , 3 0 580,12 5 8 1 , 2 8 582,20
583.12 584,4 586,30 589,6.26.
28 5 9 3 , 7 . 1 3 5 9 4 , 1 7 . 2 3 . 2 9 595,
2 0 602,31 650,21 651,29 G54.34
655,11. 22. 27. 29 653,17 657,36
658.6 661,1 6 6 5 , 1 4 6 6 7 , 3 668,16
671,4 673,28 6 7 5 , 2 . 1 1 . 2 9 676,8.
3 0 6 7 9 , 1 2 . 3 2 6 8 4 , 3 6 9 2 , 2 . 6 696,4
6 9 7 , 1 7 . 24 700, 19 7 0 2 , 2 5 . 3 3
703,2 7 0 5 , 5 . 7 . 1 4 . 2 0 709,22 7 1 0 ,
4.6 713,14.26 715,10 717,21
718,4 727,35 7 2 8 , 5 . 1 8 729,8
7 3 0 . 1 3 7 3 4 , 1 2 7 3 5 , 7 . 8 . 2 8 739,
1 4 . 2 2 740,8 7 4 2 , 3 3 7 4 3 , 3 2 . 3 6
7 4 4 , 1 1 7 4 6 , 2 5 7 4 8 , 1 2 . 2 1 749,3.
13 7 5 0 , 2 7 752,15. 20 753,9 757,
28. 31 7 5 8 , 7 . 9. 19. 24 759, 20
760,18 762,7 764,35 765,4.
2 0 7 6 8 , 2 8 7 6 9 , 1 5 7 7 0 , 2 2 781,
4 sqq. 8 0 3 , 2 2 8 0 4 , 1 830, 2. 7
II INDEX
(Αλέξανδρος)
citatur: 831,31 837,29 844,20.27
8 5 4 , 1 5 . 2 1 8 5 7 , 2 . 2 0 8 6 4 , 1 5 866,
17 868,27 869,4 870,10. 29 876,
2 3 880,11 889,8 894,12. 16 895,
1 2 . 2 8 8 9 6 , 1 0 904,1 909,25 914,
1 7 . 2 4 918,14 9 2 9 , 1 0 . 1 5 930,11.
34 9 3 1 , 2 4 9 3 6 , 2 2 . 2 5 9 3 8 , 5 . 8
941,22 950,3 9 6 4 , 1 4 9 6 6 , 1 3 . 2 6
968, 6. 15. 30. 3 1 9 6 9 , 8 9 7 4 , 2 5
9 7 5 , 2 4 978,35 979,4 9 8 1 , 1 5 983,26
997,31 1017,20 1019,27 1022,15
1024,26 1026,5 1036,12 1039,15
1040,14 1 0 4 1 , 8 . 1 6 1051,5 1052,
8. 23. 2 8 1054, 28 1 0 5 5 , 1 5 . 24
1 0 5 6 , 7 . 1 6 1075,4 1078,5.6 1086,
22 1 0 9 3 , 3 . 1 3 . 2 2 . 2 7 1096,7 1104,
26 1 1 0 8 , 3 1 1 1 9 , 2 0 1 1 2 5 , 3 . 1 1
1130,4 1147,20 1169,33 1171,9
1175,13 1177,11.16 1188,7 1193,
34 1196,10 1 1 9 8 , 5 . 1 0 . 1 7 1199,
16 1 2 0 1 , 1 4 1 2 0 4 , 3 4 1 2 0 5 , 2 . 7
1 2 1 0 , 1 2 . 2 9 . 3 9 1 2 1 3 , 3 1214,11.
2 7 . 3 8 1215,25 1216,27 1218,20.
36 1 2 2 2 , 2 4 1 2 2 4 , 2 6 . 3 7 1226,3
1 2 3 1 , 2 0 . 2 7 1 2 3 2 , 1 1 . 1 7 1234,24.
2 9 . 3 5 1236,10 1238,29 1 2 3 9 , 1 1
1240,18 1 2 4 1 , 1 0 . 3 0 1 2 4 2 , 1 1 . 2 3
1 2 4 4 , 1 5 . 2 0 1245,4 1 2 4 6 , 1 7 . 2 7 . 3 2
1247,3 1253,6 1260,22 (cf. 1261,
2. not.) 1261,30 1 2 6 2 , 3 1 2 6 8 , 3
1281,30 1285,15 1286,29 1287,1
1288,3 1291,35 1292,11.22 1293,6
1296,18 1299,36 1303,28 1307,6
1 3 0 8 , 1 6 . 2 0 1309,23 1317,3 1319,
11 1 3 2 5 , 8 . 2 4 1 3 2 6 , 3 . 2 8 1327,35
1 3 4 0 , 3 2 . 2 7 1343,33 1346,29 sqq.
1 3 4 8 , 1 1 . 2 6 1349,8 1350,2 1351,
27. 3 3 1 3 5 4 , 1 2 . 26. 34 1 3 5 5 , 1 6 .
32.36 1356,33 1358,18.33.39
1362,11.13
έν τ ω εις το δεύτερον τ η ς Περί ού-
ρανοΰ όπομνήματι 1219, 2 cf. 2 , 7
Theophvasti Φυσικών δοξών libro
u s u s 3 8 , 1 8 n . 43,4 έν τοις Ύ π ο -
μνήμιασιν (sc. φυσιχοϊς cf. not.) 530,
15 έν τοϊς προς τον Έπιχούρειον
Ζηνόβιον ¿ντιγεγραμμένοις 489,22
την αίιτην οίεται ψοχην είναι καΐ φύ-
σιν έν τ ci" οόρανφ 1 2 1 9 , 1 έντε-
λέχειαν ίίχώριστον τ ώ ν δωμάτων
NOMINUM ' Αναξαγόρας 1439

('Αλέξανδρος) ποτε μηδέν κινείσθαι 1 1 2 3 , 1 2 sqq. μή

τήν ψυχήν είναι, όποία τίς έστι καί άιί κίνησιν είναι 1363,32 πάντα έν πασιν
ή φύσις 1219,10 (le ένεργεία ν<Γί 169,7 173,9 460,19 4 6 1 , 3 3 ?ν τε καί
2,δ πολλά 22,6 τά όμοιομερή 27,5 s q q . 155,
' Α λ φ ε ι ό ς metaphorice 1130,1 cf. not. 17 1 0 6 9 , 2 4 δμοιομέρειαι 4 5 3 , 3 5 3 2 , 1 2
Άμαλθείας κέρας 3 6 0 , 3 3 (άπειροι) 154,4. 6 sqq. 155,1 τ ω εϊδει
'Αμμώνιος 193,1 6 ή (/έτερος καθηγεμών ¿πείρους τάς άρχάς 1 6 6 , 1 1 τ ω πλήθει
59.23 183,18 192,14 sine n o m i n e 198, 453,1 459,17 4 6 0 , 5 cf. 161,21 162,3 sqq.
17 γέγραπται βφλίον δλον Άμμωνίφ (τοϊ πλήθει καί τ ω μεγέδει) 4 5 8 . 2 6 cf.
τ<5 έ μ ω καθηγεμόνι πολλάς πίστεις παρε- 22,12 στηρίζειν αύτό έν αύτω τό άπειρον
χόμενον τοΰ καί ποιητικόν αίτιον ήγεϊ- G06.12 cf. 4 8 5 , 2 1 sqq. 5 5 3 , 2 3 ¿μοιο-
σ&αι τον θεόν τοΰ παντός κόσμου τόν μέρειαι expl. 163,31 sq. 1 6 5 , 1 σα'ρκας
'Αριστοτέλη, ά φ ' οδ και έγώ τινα μετα- κτλ. άφθαρτα 167,23 άρχάς ταϊς ούσίαις
γαγών κτλ. 1363,10 έναντίας 4 4 , 2 . 5. 26. 3 0 sqq. μίγμα 154,
'Αναξαγόρας 6 Ινλαζομένιος 3 4 , 1 8 Ήγη- 1 0 s q q . 485,21 sqq. 4 8 6 , 2 1 . 3 2 487,11.
σιβούλου Κλαζομένιος κοινωνήσας της 18 1188,7 άλλοίωσιν έκάλεσε σόγκρισιν
Άναξιμένους φιλοσοφίας 2 7 , 2 (φυσικός) καί διάκρισιν 163, 11 πάσα γένεσις καί
41,1 τοϊς περί Άναξαγόραν συνέταξεν φδορά συγκρίσει καί διακρίσει 1 0 5 0 , 2 2
Άναξίμανδρον 24,2δ cf. 27,11 s q q . 154, 1266,33 1318,29 μ η δ ' ένδέχεσθαι πάντα
15 a b E u d e m o p o s t P a r m e n i d e m trac- διακριθήναι 461,21 ή Ικκρισις των ένερ-
t a t u s 115,4 paulo maior Empedocle 25 γεία ένυπαρχόντων 1 7 1 , 8 έκκρίσει τήν
20 cum Empedocle comparatus 178, γένεσιν 177,20 178,7 4 6 0 , 2 0 461,32 cf.
14 sqq. 195,21 sqq. eum Diogenes Apol- 235,20 δμοιομέρειαι έξ ών πλεονα£ουσών
loniates s e c u t u s 25,3 magister Archelai τα φυτά γίνεται 1 6 8 , 1 5 (τά £ωα) 167,
27.24 vituperatus in Phaedone 369,28 10 quomodo κοσμοποιεϊ 386,24 n. 1120,
contra motus doctrinam disputât Eu- 20 1 1 2 1 , 2 4 ha. τόν κόσμον 1 7 8 , 2 5
demtis 1185,9 sqq. huic άπειρον (Phys. άπαξ γενόμενον τόν κόσμον διαμένειν 154,
Θ 2. '2Ó2 ^ 27) tribuitur ab Alexandre 30 'Αναξαγόρας διττόν κόσμον ένδείκνυ-
1188,G m e t a p h y s i c a a pliysicis s e i u n x i t ται τόν μέν νοητόν τον δέ αίσθητόν 487,
20 461,11 118G.30 (τριττόν) 34,18 τόν
21,19 ratio ad syllogismes revocata
άπειρον (χρόνον) 1185,24
162,27 τ ω ν άπειρα τά στοιχεία ί>πο9ε-
μένων 1254,21 τήν έλλείπουσαν αίτίαν citatur έν τ(5 πρώτοι (δια τοΰ π ρ ώ -
άνεπλήρωσε 27,4 νους expl. 176,17 sqq. του) των Φυσικών 155,26 163,20
461,1 369,27 465,6.12 1227,35 νουν μετ' όλίγα της ά ρ χ ή ί του πρώτου
ώς ποιητικόν καΐ τελικόν αίτιον (sec. Me- Περί φύσεως 34,29
t a p h . A 4) 1361,34 1362,4 νους τή fr. 1 (ed. Schorn) 34,20
νοερά διακρίσει διέκρινε τα είδη 177,7 155,26 1 6 3 , 2 4 164, 15 1 7 2 , 2
τον νουν διακρίνειν τάς ¿μοιομερείας 459, 174,20 460,26 462,11 1121,27
13 1 1 2 3 , 2 1 μίαν αρχήν κινήσεως τ ω ν 1153,24
πρότερον ήρεμουσών ¿μοιομερειών τον νοϋν fr. 2 155,31
λέγων . . . ουδέν άλλο λέγει ή το πλασμα- f r . 3 . . . 34,29 156,2 157,9 179,3
τώδες τοΰ τε ¿¡τι ,,πέφυκεν οίίτως (Arist.)" fr. 4 34,21 156,4
1184,22 νοϋν Ιλεγε διακριτικόν και κοσμη- fr. 5 . . . 27,9 156,16 164,23 172,4
τικόν αίτιον 3 0 1 , 3 τον νοΰν έάσας και f r . 6 . . . 27,9 156,13 164,24 165,3.
αύτοματίζων τά πολλά συνίστησι 3 2 7 , 2 6 1 4 . 3 1 172,18 174,7. 11. 1 6 . 2 2
cf. 7 , 3 8,2 369,28 μηδέν έκ τοΰ μή όν- 1 7 6 , 1 8 . 2 1 . 3 2 . 3 4 178,34 181,3
τος γίνεσθαι καί παν ΐ>πό ¿μοίου τρέφε- 301,5
σθαι 4 6 0 , 1 1 τήν φθοράν άνεΐλε 5 2 2 , 1 7 fr. 7 300,31 461,5
οί π . Ά . άναιρεΐν οίονται thai τι κενόν, fr. 8 179,3
ε( μόνον δείξαιεν οτι έστι τι δ άήρ 647, fr. 9 155,21 179,8 4 6 0 , 1 3
21 cf. 652,29 6 5 5 , 3 . 1 8 6 5 6 , 2 0 δυνατόν f r . 10 35,3 157,11
1440 ' Αναξίμανδρος II INDEX

Anaxagorae τινας χρόνων περιόδους 1 1 2 1 , 1 4 Άνα-

f r . 11 . 35,14 ξιμένης ( i m m o Ξενοφάνης) 188,32
f r . 12 157,7 Ά ν ά ρ ρ υ σ ι ς a l t e r A p a t u r i o r u m dies 7 0 8 , 1 8
fr. 13 175,12 176,29 'Ανδρόνικος Rhodius. varia Physicorum
f r . 14 156,10 lectio 4 4 0 , 1 4 interpretatio 450,16 τάξις
f r . 15 164,17 1 6 6 , 1 5 s e x t i libri 9 2 4 , 2 0 έν τ ψ τ ρ ί τ ψ τ ω ν ' Α ρ ι -
f r . 16 164,26 στοτέλους βιβλίων διατάττεται 9 2 3 , 9
f r . 17 . · 163,5. 2 0 'Αντιφών 4 σοφιστής de natura 273,36
f r . n o v . (cf. Herrn. X I I I 3) cf. 4 6 0 , 1 5 274,21 283,16 2 8 4 , 1 (cf. f r . 8 3 p . 1 3 1
'Αναξίμανδρος φυσικός 4 0 , 3 0 Πραξιάδου ed. Blass.) τον τετραγωνισμόν τοΰ κύκλου
Μιλήσιος 2 4 , 1 3 4 1 , 1 7 θαλου γενόμενος ένόμισεν είιρίσκειν 5 4 , 1 3 s q q . (cf. f r . 1 0 3
διάδαχος καΐ μ α θ η τ ή ς 2 4 , 1 3 Anaximenis p . 134 B l . )
praeceptor 24,26 Anaxagorae compa- Άπατούρια. d i e s Δορπία, Ά ν ά ρ ρ υ σ ι ς , Κου-
ratila a T h e o p h r a s t o 2 7 , 1 1 154,15 ρεώτις, Έ π ί β δ α 7 0 8 , 1 7
d o c u i t τ ά ς ύλικάς άρχάς 6 , 3 5 άλλο Άπολλωνιάτης ν. Διογένης ρ . 1 4 4 2
τι παρά τά στοιχεία, έξ οδ τά στοι- 'Απολλώνιος (Pergaeus) matheinaticus
χεία γεννώσι 479,33 (cf. 24,16.23 q u a d r a t u r a m circuii t e m p t a v i t 6 0 , 1 4
ν
4 1 . 1 8 al.) άπειρον τό στοιχεϊον ούκ Α ρ α ψ περί έαρινάς (τροπάς ποιούνται άρχάς
áipa. ή πυρ ή τι των τεττάρων στοι- ένιαυτοΰ) ώ ς "Αραβες 8 7 5 , 2 2
χείων 4 8 0 , 1 άπειρον e x p l . 2 2 , 1 2 24, 'Αριστοκλής ad q u e m e s t P r o d i epistula
1 4 sqq. 4 1 , 1 7 1188,8 τ ό μεταξύ 3 6 , 1 4 615,15
149,12 sqq. 452,32 458,25 465,5 484, 'Αριστομένης δ Μεσσήνιος 4 7 0 , 2 5
12 1266,37 (μεταξί) του τε δδατος καΐ Ά ρ ι σ τ ό ξ ε ν ο ς exempl. musici 815,27 1023,
του αέρος) 4 5 2 , 3 2 4 5 9 , 1 ( μ ε τ α ξ ύ πυρός 27 1213,33
καΐ άέρος) 4 6 5 , 1 4 cf. 1 4 9 , 9 (πυκνού- Aristophanes celato n o m i n e έν η ) *ω-
μενον καΐ μανοΰμενον τ ά άλλα άποδιδό- μ ψ δ ί α ( N u b . 3. 4 ) c i t a t u r 7 0 7 , 2 3
ναι) 1266,36 πρώτος άρχήν ώνόμασε 'Αριστοτέλειος 92,25 482,32
τό ΰποκείμενον 150,23 κατά £κκρισιν 'Αριστοτέλης έγεννήθη έπί της τοσήσδε
γεννά άπά τοΰ απείρου 1 4 9 , 2 4 ένούσας όλυμπιάδος 5 5 3 , 7 άντιλέγων προς Παρ-
τ ά ς έναντκίτητας έν τ ω ίιποκειμένιρ άπεί- μενίδην 147,17 sqq. τάς των προτέρων
ρω οντι σ ώ μ α τ ι έκκρίνεσθαι 1 5 0 , 2 2 έκ- φιλοσόφων δόξας έλέγχων 3 6 , 2 7 clemen-
κρίνεσθαι, τ η ν γένεσιν άναιρεϊ 2 3 5 , 2 0 διά t e r de a n t i q u i s p h i l o s o p h i s i u d i c a t 161,
πυκνώσεως καΐ μανώσεως τάς γενέσεις 15 a prioribus et Platone quomodo
καΐ φθοράς άποδιδόασι 1319,21 άίδιος distet 8 , 1 0 κατακολουθών τοις Π λ α τ ω -
κίνησις 2 4 , 2 4 4 1 , 1 8 ¿πείρους τ«]» πλήθει νικοί; 8 9 4 , 1 2 τοίς Πλάτωνος Περί τάγα-
τους κόσμους 1121,6 f r a g r a , (ex T h e o - θοΰ λόγοις παρεγένετο 4 5 3 , 2 8 4 5 4 , 2 1 άεί
phrasto) 24,18 τά προφανή χαΐ έναργή λαμβάνει, 6 δέ
Άναξιμένης Εϋρυατράτου Μιλήσιος 2 4 , 2 5 Π λ ά τ ω ν καΐ τ ά όπωσοϋν τοιαΰτα 451,8
41.19 έταΐρος γεγονώς Α ν α ξ ί μ α ν δ ρ ο υ 2 4 , quomodo différât a Piatonis de motu
25 Anaxagorae magister 27,3 φυσικός doctrina 4 0 4 , 17 824, 5 τψ Πλάτωνι
40,30 άπειρον 22,12 1188,8 άέρα 24, κ α τ α κ ο λ ο υ θ ώ ν τό π ρ ώ τ ω ς κινοϋν άκίνη-

2 8 113,29 149,7 151,20 203,2 274,23 τον είναί φησι 4 2 1 , 2 2 τ ό άκίνητον είναι

458,25 484,11 εις τά του άέρος ευπλα- τον νουν κ α τ ά τ ά ς φυσικός κινήσεις παρά

στον άπεϊδεν 3 6 , 1 2 dépôt άπειρον 24,7 τοΰ Πλάτωνος 6 'Αριστοτέλης Ιχει μ α θ ώ ν

41, 20 452, 31 άπειρον τ ψ μεγέθει τάν 421,1 quomodo methodus a Platonica

άέρα 4 5 8 , 2 5 μάνωσις καΐ π ύ κ ν ω σ ι ς 149, d i s t e t 1 2 4 9 , 1 3 sqq. έν διαφόροις όνόμασι

τ ά ς αύτάς έννοίας τφ σφετέρψ καθηγε-
29 180,16 1319,21 cf. 2 0 3 , 3 4 γίνεσθαι
μόνι (Piatoni) προύβάλετο 1336,35 sqq.
dixisse την άλλοίωσιν 163, 17 κίνησιν
Aristotelis Theophrastique opera una
άίδιον, δ ι ' ην καΐ την μεταβολήν 24,31
comprehenduntur 3,5 n. Eudemi ina-
ά ΰ μέν είναι κόσμον, ού μην τον αύτόν
gister 68, 3 3 Ευδημος τ ψ Άριστοτέλει
άεί, άλλα άλλοτε άλλον γινόμενον κατά
XOMINUM
ζ ά ν τ α κατακολουθών 133,21 δ κ α τ ' Ά ρ .
διαλεκτικός 4 9 , 9 δ θείος 6 1 1 , 8 eius
άγχίνοια 1140,18 μεγαλόνοια 38,3 βραχυ-
λογία 1 1 2 , 3 0 4 9 5 , 1 5 τό όπερ 8ν expl.
1 2 1 , 2 7 sqq. άδύνατον έν έαυτω τι είναι
πρώτοις 5 6 0 , 3 3 de causis 3 5 , 2 5 nam
τελικόν αίτιον τό π ρ ώ τ ω ς κινούν an p r a e -
terea etiam ποιητικών 1 3 5 4 , 3 4 άρχάς
εθετο τά έναντία 31, 10 δλην καί τ α
έναντία principia 2 5 , 1 8 δλην καί είδος
στοιχειώδεις άρχάς 179,13 περί δλης τε
και στερήσεως 2 4 7 , 9 μεταβολή καί άλ-
λοκΰσει την γένεσιν 1 7 8 , 8 τόπος expl.
601,20 6 1 0 , 3 1 612,5 642,12 τον δλον
κόσμον oò συγχωρεί είναι έν τόπω 629,22
κόσυ.ον τό δλον καί πάν μέγεθος 507,29
τον ολον κόσμον ούρανόν καλεί 5 0 7 , 3 0
άγένητον καί άφθαρτον τόν κόσμον 1121,
12 τό κινούν έν τ η άπλανεί σφαίρα
1 3 5 5 , 4 theologia 1 3 6 1 , 1 1 sqq. ή τοϋ
παντός άιδιότης δια πολλών καί άκριβών
λ ί γ ω ν άποδειχ8εΐσα 4 6 9 , 2 έκείνα μόνα
ϊγχρονα όσα των γινομένων καί φθειρο-
μένων μετρείται 638,32 την ψυχήν τόπον
εΙδών 540,30 π ρ ώ τ ω ς καί κυρίως αύτο-
κίνητον τό ζωόν φησιν έκ ψυχής καί σώ-
ματος συνεστός, ώ ν τό μέν σώμα κινείται,
ή δέ ψ υ χ ή κινεί άκίνητος ουσα 1248,5
6 τοσαϋτα περί ψυχής φιλοσοφών οόκ άξιοι
την ψυχήν αύτοκίνητον καλεϊν 1249,7 την
ψυχήν ένεργείν, άλλ' ουχί κινεϊσθαι νομίζει
1248, 30 εθος τ ψ Ά . θηλυκώς τα με-
γέθη καλείν 9 3 6 , 6 μ ή π ω εύρηκέναι τόν
τοϋ κύκλου τετραγωνισμόν 6 0 , 8 cf. Ind.
IV Loci Aristotelici
' Α ρ ί σ τ ω ν Piatonis p a t e r 772,28
Ά ρ μ ο ν ί η E m p e d . 1183,32
ά ρ χ α ί ο ι τό σώμα δια σώματος χωρείν ώς
έναργές άτοπον έλάμβανον 530,9 παρα-
β ά λ λ ε σ θ α ι ταϋτα άλλήλοις Ιλεγον, ot
δέ νεώτεροι συγκρίνεσθαι, των άρχαίων
φυσικών τιΰ της συγκρίσεως όνόματι κε-
χρημένων έπΐ τοϋ συνάγοντος είς ταύτό τά
κεχωρισμένα 1082,17
' Α ρ χ έ λ α ο ς δ 'Αθηναίος φ καί Σ ω κ ρ ά τ η
συγγεγονέναι φασίν Άναξαγόρου γενομένψ
μα9ητη 2 7 , 2 3 ά π ' άρχής χρόνου γεγο-
νέναι τόν κόσμον και την κίνησιν ά'ρξα-
σθαι· ήρεμούντων γαρ τόν προ τοϋ χρόνον
τ ω ν όντων την κίνησιν έγγενέσθαι φασίν
υπό τοϋ νοϋ 1121,24
Comment. Arist. Χ Siraplic. in P h y s .
Γαληνός 1441
' Α ρ χ ι μ ή δ η ς q u a d r a t u r a m circuii t e m p t a v i t
60,12 cf. 59,30 τό αταθμιστικόν όργανον
τόν καλούμενον χαριστίωνα συστήσας έκόμ-
πασε τό ' π α βώ καί κινώ τάν γάν ;'
1110,4
' Α ρ χ ύ τ α ς E u d e m o citatus (fr. 11 H a r t e n -
stein p. 39) 4 3 1 , 1 2 (fr. 7 H a r t e n s t e i n
p. 34) 467,26 ab Iamblicbo 786,12 787,6
792, 2 2 de ούσίας categoria (cf. fr. 32
Hartenst. p. 82) 2 3 4 , 1 (fr. 9 H a r t e n s t .
p. 39) 7 0 0 , 2 0 Ά . δ Πυθαγόρειος πρώτος
την ούσίαν τοϋ χρόνου δοκεί άφορίζεσθαι
έν τ ψ Περί τ ώ παντός λόγιο (fr. 10 Har-
tenst. ρ. 36) 7 8 5 , 1 5 cf. 7 8 6 , 1 2 787,6
788.29
' Α σ ί α exempl. 7 7 1 , 1 8 oí περί τήν νυν κα-
λουμένην Ά σ ί α ν περι μετοπωρινάς τροπάς
ένιαυτοϋ άρχά; ποιούνται 875,21
Ά σ κ λ η π ι ό δ ο τ ο ς δ άριστος τών Πρόκλου
μ α θ η τ ώ ν δι' άκραν εύφυίαν καινοτέροις
έχαιρε δόγμασιν 795, 15 (cf. Zeller Η.
P h . V 832)
Ά σ π ά σ ι ο ς P e r i p a t e t i c u s 422,20. 24 4 2 3 , 1 3
4 3 6 , 1 3 549,12 558,34 5 7 0 , 9 . 2 2 571,9
578,27 580,16 646,4 7 1 4 , 3 3 . 3 7 7 2 7 , 3 5
7 2 8 , 5 7 5 2 , 1 5 . 2 4 814,29 818,27 845,19
9 1 6 . 3 0 937,1 950,4 958,8 1022,14 1024,
27 per A l e x a n d r u m eius commentarium
i n n o t u i s s e conicias ex 1 3 1 , 1 4 547, 11
(οΐμαι) 558,34
Ά σ σ υ ρ ι ο ς θεολογία 643,27 ν. Χαλδαϊοι
ά σ τ ρ ο ν ό μ ο ι 633,29
Ά τ α ρ γ ά τ η ς Συρία τόπος θεών 641,33
Ά φ ρ ο δ ι σ ι ά ς Alexandri p a t r i a 7 9 5 , 3 5
Ά φ ρ ο δ ι σ ι ε υ ς 'Αλέξανδρος 1 9 , 5 44,10
77,9 131,15
' Α φ ρ ο δ ί τ η 643,22 Empedoclis 32,3. 8 50,
22 158,23 161,3. 9
Ά χ ι λ λ ε ύ ς 3 2 9 , 3 4 Zenonis 1 0 1 3 , 2 9 sqq.
1034,11
Β ά ρ β α ρ ο ι ν. Χαλδαϊοι (cf. Kroll de oraculis
chald. Yratisl. 1894 p. 9)
β α σ ι λ ε ύ ς P e r s a r u m rex 3 6 1 , 3 5 5 5 2 , 9
556,11
Β ε ν δ ί δ ι α 891,31
Β ό η θ ο ς P e r i p a t e t i c u s 211,15 (cf. Add. t.
I X ad b. 1.) 759,18 766,18
Γ α λ η ν ό ς δ φιλολογώτατος i m p u g n a i Ari-
stotelis de m o t u d o c t r i n a m 1039,13 de
clepsydris 573,19 έν τ ω ¿γδόψ της έαυ-
τού 'Αποδεικτικής 708,28 τόν χρόνον δι'
41
 1442 Γέμινος
έαυτοΰ δηλοϋσθαι 718,14.26 719,8 (de
Plac. Hippocr. 426 M.) 325,24
Γ έ μ ι ν ο ς Επίτομη των ΙΊοσειδωνίου Μετεω-
ρολογικών cf. Add. t. Χ ad h. 1. 291,22
292,29
γε ω μ έ τ ρ α ι 510,19 γεωμετρών παίδες voce
έναλλάξ utuntur 276,13
Γ ρ α μ μ α τ ι κ έ ς ν. Ioannes
Δ άμα ς δ τον βίον Εύδήμου γράψας 924,13
Δ α μ α σ κ η ν ό ς Nicolaus 23,14 149,18 περί
έαρινάς (τροπάς ποιούνται άρχάς ένιαυτοΰ)
ώς "Αραβες καΐ Δαμασκηνοί 875,22
Δ α μ ά σ κ ι ο ς δ έκ Δαμασκού φιλόσοφος άνήρ
ζητητικώτατος 624,38 δια φιλοπονίαν κα'
την πρός τά Ίαμβλίχου συμπάθειαν πολ-
λοίς ούκ ώκνει των Πρόκλου δογμάτων
έφιστάνειν 795,15 δ ήμέτερος καθηγεμών
642,17 δ έμαυτοϋ καθηγεμών 774,28 δ
έμός 778,27 δ ήμέτερος 601,18 630,35
644,10 795,14 citatur 601,18 781,35
778.34 779,13 787,29 791,32 796,27
7 9 7 . 3 5 sqq. έν τοϊς Περί άριθμοΰ καΐ
τόπου καΐ χρόνου 774,30 cf. ρ. 644,25
775,35 800,20 έν τω Περί τόπου βιβλίψ
644,25 έν τοϊς Περί χρόνου 775,23.34
800,20
Δ α μ α σ κ ό ς patria Damascii 624,38
Δ ό μ ω ν musicus 185,36
Δ ε λ φ ο ί oraculum 333,15
Δ ε ρ κ υ λ λ ί δ η ς 247,31 έν τψ ία της Πλά-
τωνος φιλοσοφίας 256,32
Δ η μ έ α ς Menandreae fabulae incertae 384,
14
Δ η μ ό κ ρ ι τ ο ς δ 'Αβδηρίτης δ έταϊρος Λευ-
κίππου 28,15 φυσικός 41,1 similia Me-
trodorus Cbius docuit 28,28 doctrlnaui
de corporibus per vacuum cadentibus
impugnai Alexander 679, 13 άπείρους
κατά πλήθος άρχάς 166,6 cf. 154,25
453,2 459,18 458,27 460,5 462,3 1254,
21 της κατά το είδος φύσεως ήψατο
300,15 cf. 166,6 τάς περί φύσεως αι-
τίας εις άρχήν άνάγει ταύτην, δτι οδτω
καΐ τά πρότερον έγίνετο 1186,20.28 τό
κενόν καΐ τάς άτόμους 22,7 461,32 τό
κενόν 467,16 τόπον έστερήμενον σώματος
τό κενόν καΐ τήν κίνησιν έν κενψ γίνε-
σθαι 395,2 397,3 cf. 534,2 618,20 1318,
32 Eudemus contra dixit 533,17 sqq.
τό διάστημα τόν τόπον 571,24 κενόν τό
διάστημα 571,28 τόπον πάντη άδιάφορον
II INDEX
601,21 οί περί Δ. μόνην τήν κατά τό-
πον κίνησιν ελεγον 1320,17 ol π. Δ. καΐ
Αεύκιππον κενόν καΐ έξω του κόσμου
648,12 άχώριστον τό κενόν εθεντο ol π.
τ. Δ. 648,19 de principiis (Theophrastus)
28,15 sqq. átomos 35,22 36,2 532,12
1069,24 (δμογενεϊς) 43,26 44,3. 12 sqq.
(πληγη κινείσθαι) 41,11 κάν των Δημο-
κρίτου άτόμων είη τψ μεγέθει βραχύτερα
1046,20 άπαθή άτομα 8 2 , 3 cf. 925,
14 sqq. διαφέρειν £υσμψ διαθιγη τροπή
180,19 cf. 179,15 196,35 199,29 με-
γέθει καΐ σχήματι διαφέρειν τάς άτόμους
462,6 πανσπερμία σχημάτων 459, 29
συγκρίσει καΐ διακρίσει των στοιχείων τήν
γένεσιν 163,18 235,22 1050,22 " 1266,33
άλλοίωσιν άνεϊλε 522,17 quomodo κοσμο-
ποιεί 1120,20 κόσμους άπείρους 178,23
πλείους είναι ούρανοΰς 701,31 (άπείρους)
1121,6 έν τη κοσμοποιίςι έδόκει τη τύχη
κεχρήσθαι, άλλ' έν τοις μερικωτέροις oò-
δενός φησιν είναι τήν τύχην αίτίαν 330,
15 de τύχη 328,4 337,4. 8 ot περί του
ούρανοϋ καΐ των κόσμων αίτιώμενοι όμως
ού λέγουσι τί ποτέ έστι τό αύτόματον
331,22 τον χρόνον μή γεγονέναι 1153,22
τά χρώματα ού φύσει άλλά νόμψ καΐ θέ-
σει 512,28 τινές λέγουσιν (Abderitae in-
teileguntur ab Alexandre, cum άπορροάς
statuit) δι' ών (άπτομένων καΐ έμπλεκο-
μένων έλκεται τά έλκόμενα 1056,3 frag-
menta: δίνον άπό του παντός άποκριθή-
ναι 327,24 'περιπαλαίσεσδαι' (1. περι-
παλάσσεσθαι) Ιλεγον τά άτομα κατά τήν
έν αύτοΐς βαρύτητα 1319,1 not. νόμψ
χροιή 522,17 η.
Δ η μ ο κ ρ ί τ ε ι ο ς (άτομοι) 459,27
D e m o s t h e n e s v. Hegesippus
Δ ι ά ρ η ς χιλίων σταδίων έστι φαντάζεσθαι
517,13. 14.17 exemplum Euderni 702,3
(cf. Zur Textgesch. d. Arist. Physik. Abh.
d. Beri. Akad. 1882 p. 39)
Δ ι ο γ έ ν η ς δ Άπολλωνιάτης 25,1 149,18
151,21 σχεδόν νεώτατος (physicorum)
25,1 eclectice Anaxagoram Leucippum-
que secutus 2 5 , 3 φυσιολόγους καλεί
σ ο φ ι σ τ ά ς 151,26 δμοίως Άνμξιμένει
άέρα 151,21 de principio 25,4 149,7
άέρα άπειρον 452,32 458,25 475,7 τό
μεταξύ 149,18 sqq. 151,22 203,3 (cf.
Add. t. X ad h. loc.)
XOMINUM ' Εμπεδοκλής 1443

libri Μετεωρολογία 151,27 Περί áv- τος . . . καί κίνησιν ένόμιζεν έν τ ψ κόσμψ
θρώπου φύσεως 151,27 Περί φύσεως άεΐ είναι 1121, 17 δυνατόν ποτε μηδέν
u n u s liber Simplicio lcctus 25,7 κινεϊσθαι 1123,12 μί) αεί κίνησιν είναι
151,25. 29 1363,32 ¿ίδιον τον χρόνον 1153,29 τήν
fr. 2 ed. Schorn . . . . 1 5 1 , 3 1 sqq. κατά χρόνον μεταβολήν (τοϋ κόσμου) εις
fr. 3 153,20 ενδειξιν έλάμβανε της τάξεως αύτών καί
fr. 4 152,12 της του νοητού γενέσεως άπά τοΰ νοη-
fr. 5 152,18 τού . . . καί της τοΰ αισθητού προς τό νοη-
fr. 6 152,22 τόν έπιστροφης 1186,32 κατά περιόδους
fr. 7 153,19 σύγκρισιν καί διάκριβιν 154, 31 163, 18
Δ ι ο γ έ ν η ς i Βαβυλώνιος 426,2 235, 22 1266, 33 quomodo κοσμοποιεϊ
Δ ι ο γ έ ν η ς δ κύων réfutât ambulando Ze- 1120,20 èva τον κόσμον 178,26 διά τον
nonis aporias 1012,24 1205,26 δϊνον μέσον ή γη κρατείται 386,24 η.
Δ ι ό δ ω ρ ο ς Cronus σώματα άμερή 926,20 carmen citatur έν τοις Φυσικοΐς 32,1
Δ ι ό σ κ ο υ ρ ο ι cf. 3 4 4 , 1 0 η . έν τψ πρώτψ των Φυσικών 157,
Δ ί ω ν exemplum 385, 18 9 8 3 , 2 7 1299, 25 3 0 0 , 2 0 έν τ ψ δευτέρψ των
38 sqq. Φυσικών 381,29
Δορπία primus Apaturiorum dies 708,18 versus c i t a n t u r :
Δ ώριος άρμονία 185,32 v. 38 S t e i n . . . . 180,30 235,23
"Ε * τ ω ρ 329,35 1014,22 v. 6 1 - 9 5 . . . . . . 157,25
Έλεάτης Leucippus 2 8 , 4 Parmenides 22, v. 6 7 . 6 8 . . . . . . 1318,22
25 Zeno 947,4 1011,11 1288,37 v. 6 9 — 7 3 . . . . . . 33,19 sqq,
' Ε λ ε α τ ι κ ο ί ψυχικήν ούσίαν κίνησιν Ιχειν v. 7 1 . . . . . . . 1124,23
143,11 v. 7 2 - 7 3 . . 160,20 1125,1
Ε λ λ ά ς 6,34 v. 7 6 - 8 0 . . . . . 26,1
Έ λ λ η ν ε ς 23,30 230,35 333,9 361,35 v. 81 . . . . . . . . 188,26
362,1 552,9 556,12 Anaxag. 163,21 v. 96—109 . . . . . . 159,13
' Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς 6 Άκραγαντΐνος οί> πολί) κα- v. 98—107 . . . . . . 33,8
τόπιν τοϋ Άναξαγόρου γεγονώς 25,20 dis- v. 112 . . . . 1184,7 1185,18
cipulus των Πυθαγορείων 2 5 , 2 1 P a r - v. 112. 113 . . . . . . 160,16
menidis sodalis 2 5 , 2 0 cum Anaxagora v. 112—118 . . . . . 33,18
comparatus 1 9 5 , 3 0 sqq. Ίάδες μοΰσαι v. 119—129 . . . . . 160,1
(Plato) 50,14. 20 Aristoteles (de φύσει) v. 134 . . . . . . . 1124,2
314,1 περί νοητού κόσμου καί αίσθη- v. 135 . . . . . . . 1183,30
τοΰ 31,18 3 4 , 4 s q q . 1123,25 1186,30 v. 137. 138 . . . . . 1183,32
metaphysica a physicis seiunxit 2 1 , 1 8 v. 1 3 9 - 1 4 1 . . . . 1184,14
ούκ άρχει τό παρά μέρος φάναι, άλλ' v. 142 . . . . . . . 1184,4
έχρην και την αΐτίαν τούτου προσθεϊναι v. 152 . . . . . . . . 331,7
1 1 8 5 , 2 5 ουτε κατά μέγεθος ουτε èv évi v. 167 . . . . 327,16 330,35
οδτε έν πλείοσιν τό άπειρον 4 5 8 , 3 0 ίν 358,11.25
τε καί πολλά 22,7 πλείονας καί πεπε- v. 171 — 1 8 5 .
. . . . . 32,13
ρασμένος (άρχάί) 179,23 πεπερασμένα v. 186—194. . . . . . 160,28
459,10 της κατά τό είδος φύσεως ήψατο y. 195 . . .. . . . . 331,12
300,15 quattuor elementa et duo prin- v. 196 . . .. . . . -331,14
cipia 25,21 154,6 sqq. 188,30 189,4 197, v. 199—202 .. . . . . 300,20
10 199,26 δ στοιχεία 155,3 178,14sqq. v. 203—207 .. . 32,6 331,5
274,25 φιλίαν καί νεϊκος 31,21. 32 369, y. 218 . . .. . . . . 331,9
26 4 6 5 , 6 . 1 2 1318,22 ποιητικά αίτια τό v. 247—253 .. . . . 1124,11
Νεϊκος καί την Φιλίαν 459,12 σφαϊρος v. 255 . . . . . 331,2 327,20
1 5 4 , 1 3 σφαϊρον θεόν όνομάζει 1124,1 y. 258. 259 . . . 372,1 380,20
ποτέ μέν σφαϊρον ποτέ δέ κόσμον λέγον- 381,3. 7
41*
 1444 Έμπεδόχλεια II INDEX

Empecí, v. 262—269 . 381,31 (cf. 382,4 sqq.) τών'Αριστοτέλους έταίρων411,Ι6 i φιλαλή-

v. 3 6 9 . 3 7 0 1184,8 θης 1024,7 inPhysicis suis τ ά τ ο ϋ 'Αριστο-
Έ μ π ε δ ο ' κ λ ε ι α (τά στοιχεία) Eudemus 480, τέλους παραξέων 924,18 πάντων μάλλον των
20 έξηγητών την του 'Αριστοτέλους γνώμην
Έ ξ α μ ύ η ς Thaletia pater 23,22 έπισταμένφ 9 9 1 , 2 9 παραφράζων σχεδόν
έ ξ η γ η τ α ί 43,28 82,17 83,32 96,20 112,31 καΐ αυτός τα 'Αριστοτέλους 1 2 0 6 , 2 7 cf.
127,9 131,14 243,13 253,20 406,28 408, 788,35 έγγυτέρφ τοις χρόνοις ίντι (Hip-
3 0 432,21 455,21 471,35 472,8 755,1 pocratis Chii) καΐ 'Αριστοτέλους άκροατη
5 4 3 , 3 0 850,16 8 6 1 , 2 7 880,26 8 8 2 , 3 0 68,33 Hippocratem in vetustioribus nu-
891,7 911,9 1132,5 1217,16 Cate- meravit 69,23
goriarum 5 5 3 , 2 (Piatonis) 1 2 4 8 , 8 b epistula Eudemi ad Theophrastuiu
έζηγητής ν. 'Αλέξανδρος, cf. ί>πομνημα- de lectione Physicorum Aristote-
τιαταί leorum (fr. 1 Spengel) 923,11 Eu-
Έ π ί β δ α quartus Apaturiorum dies 708, demea P h y s i c a ad emendanda
18 Aristotelea adbibita 522,26
' Ε π ί δ α υ ρ ο ς 734,29 Φυσικών exemplum Simplicii mancum
' Ε π ι κ ο ύ ρ ε ι ο ς Ζηνόβιος 489,22 'Επικούρειοι 133,24. c i t a n t u r l o c i sec. Spengeiii
de generatione animalium 372,9 syllogen h i :
Ε π ί κ ο υ ρ ο ς Aristotele auctore Democritea fr. 2 (άρχόμενος των Φυ-
mutavit 925, 15 κενόν καΐ £ξω του σικών) . 10,3. 1 2 . 2 3 11,16
κο'σμου 648,17 κενόν το διάστημα 571, fr. 3 (έν τοις Φυβικοΐς) . 22,15
28 το διάατημα το'πον 5 7 1 , 2 4 τόπον 42,13
πάνττ) άδιάφορον 6 0 1 , 2 2 εί άνισοταχώς fr. 4 (αρχόμενος τών Φυ-
έν τ ω κενφ φέρονται αί άτομοι (Alexan- σικών) 48,6 sqq.
der) 679,12. 33 ίσοταχώς πάντα δια των fr. 5 74,18. 29
άμερών κινεϊσθαι 938,21 άπειρον το πάν fr. 6 . . 8 3 , 2 7 . 2 8 . 3 1 8 5 , 2 1 . 2 3 86,5
467,2 ¿πείρους τ ω πλήθει τοΐ)ς κόσμους fr. 7 (έν τοις Φυσικοΐς)
1121,7 97,7.8 99,10.13.17.20.
fragmenta : 21. 2 2 . 2 9 . 3 0 138,29.30
fr. 268 (Epicurea Useneri) 925,15.19 fr. 8 105,21
fr. 277 938,21 fr. 9 108,8.11.27
fr. 278 934,24 fr. 9 110,6
Έ ρ ε τ ρ ί α . oí έκ της Έ . μηδέν κατά μη- fr. 10 111,13
δενός κατηγορεΤσθαι 91,29 93,32 fr. 11 (έν τοις Φυσικοΐς) . 115,16
Έ ρ ι ς . κακησι Έρίδεσβι Emped. 1124,15 118,9. 19 120,6 121,13
Έ ρ μ α ΐ κ ό ς (σφαίρα) 580,6 fr. 12 (έν τιρ π ρ ώ τ ω τών
' Ε ρ μ ή ς 98,20 planeta 643,21 Φυσικών) . . . . 132,23
Έ ρ μ ό δ ω ρ ο ς 6 Πλάτωνος έταΐρος; citatur fr. 13 143,5
liber Περί Πλάτωνος 247,33 256,32 fr. 14 175,22
Έ ρ μ ό τ ι μ ο ς (ex Arist. Metaph. 984·) 19) fr. 15 195,6
1361,35 1362,5 fr. 16 201,26
Έ ρ ω ς Parmenidis 39,18 fr. 17 (έν τοΤς Φυσικοίς) . 243,2
Ε σ τ ί α Pythagoreorum 1355,8 fr. 18 (έν τω πρώτψ τών
Έ σ τ ι α ϊ ο ς τοις Πλάτωνος Περί τάγαθοΰ λό- Φυσικών) . . . . 262,20
γοις παρεγένετο 453,29 fr. 19 284,34
έ τ ε ρ ό δ ο ξ ο ι (christiani ?) την υλην το κακόν fr. 20 322,7
256,25 fr. 21 327,27
Ε ύ δ ή μ ε ι ο ς . έν toi Εύδημείψ (seil, βφλίψ fr. 22 . . . . 330,20 332,16
Physicorum) 133,24 1355,35 fr. 23 336,20
Ε δ δ η μ ο ς b 'Ρόδιος 195,6 τ»3 Άριστοτέλει fr. 24 356,16
πάντα κατακολουθών 133,21 6 γνησιώτατος fr. 25 358,34
NOMINUM Εόχλείδης 1445

Euclemi fragmenta: Eudemi fragmenta:

fr. 2G (έν ti! δευτέρφ των fr. 63 (έν τ ω τετοίρτω τών
Φυσικών) . . 4 1 1 , 1 6 cf. 4 l à , 3 4 Φυσικών) 942,18
f r . 27 431,6 433,13 fr. 64 955,28
fr. 28 439,17 fr. 65 973,21.27
fr. 29 (εν τι;) δεύτεροι των fr. 66 (έν τ φ τετάρτφ τών
Φυσικών) 409,25 Φυσικών) 989,26
fr. 3 0 . . . . 4 6 6 , 8 467,26 468,δ fr. 67 (έν τω τετάρτψ τών
fr. 31 474,29 Φυσικών) 991,29

f r . 32 480,18 fr. 68 1016,24 1020,1

fr. 69 1022,15 1024,7
fr. 3 3 490,11
fr. 70 1036,13
fr. 34 493,14
fr. 71 1175,9. 13 1183,28
fr. 35 517,16
fr. 72 1200,6
fr. 36 522,26
fr. 7 3 1206,27
f r . 37 . . . . · 523,22
fr. 74 1219,38
fr. 38 530,31
fr. 7 5 1220,31
fr. 39 (έν τ φ τ ρ ί τ φ των Φυ-
fr. 7 6 1222,17
σικών) 533,14
fr. 77 1223,8
fr. 40 550,33
fr. 7 8 1233,36 1234,16
fr. 4 1 552,24
fr. 79 1237,10.21.25
fr. 4 2 563,17.20
fr. 80 1262,18.19
fr. 4 3 . . . 566,18 583,10 606,33
fr. 81 . . 1354,10. 16 1355,28.32.35
fr. 44 (έν το" τρίτφ των έαυ- fr. 82 1357,17
τοΰ Φυσικών idem citât f r . — a Spengelio praetermis-
Themistius) 595,3 sum de P i a t o n e . . . . 7,14
fr. 4 5 (έν τοί τρίτφ τών Φυ- fr. 92 (έν τ φ δευτέρφ βιβλίφ
σικών) G62,25 της Γεωμετρικής Ιστο-
fr. 46 700,18 ρίας) . . 60,31 cf. 5 5 , 2 3 60,22
fr. 46 702,1.26 Κ ΰ δ ω ρ ο ς de P y t h a g o r e i s 1 8 1 , 1 0 s q q .
fr. 47 708,9 Ε ύ η ν ο ς (Parius iunior) de t e m p o r e dictum
fr. 4 8 (έν τ ω τρίτφ τ ώ ν Φυ- a d d e n d u m Bergkii P. L . II 271 u t Quint.
σικών) 710,33 I 10,17 (p. 58,23 Halm.) 741,2 cf. n.
fr. 49 (έν τ φ τρίτφ τ ώ ν Φυ- Ε υ κ λ ε ί δ η ς Στοιχεία generaliter 60,28
σικών) 717,6.16 c i t u n t u r Elementorum hi loci:
f r . 50 (έν το" τρίτιυ τ ώ ν Φυ- Post. 1—3 . . . . . . . 511,31
σικών) 723,36 . . . . 65,19
fr. 51 (έκ του τρίτου τών Φυ- 9 . . . . 62,27
σικών) . . . . 725,23 732,24 13 . . . . 63,7
fr. 52 754,10 32 . . . . 63,9
fr. 5 3 788,35 47 . . . . 62,1
fr. 54 813,13 14 . . 55,9 62,8
fr. 55 έν τοις έαυτοΰ Φυσι- def. 6 . . . . 69,8
κοϊς 860,9 861,5
f r . 56 863,4 1 . . . . 64,28
f r . 57 870,1 31 . . . . 66,12
fr. 58 879,18 33 . . . . 61,28
fr. 5 9 886,1 . . . . 65,11
f r . 60 924,18 15 corollarium . . . . 68,12
fr. 61 928,28 929,4 10 . 492,6 511,22
fr. 62 930,35 2 . . . . 61,10
 1446 Euripides
E u r i p i d e s sine nomine citatur fr. inc.
1017 ( ' 6 8 4 ) N. 328, 1 falso tribuitur
versus citatus 3 0 2 , 8 n. 755,7 a Philo-
pono (cf. Nauck Praef. ad F . T . G . 3 X I )
Ε ό ρ ύ β τ ρ α τ ο ς Anaximenis pater 24,26 41,
20
Ε ί > ρ ώ π η 771,19 809,20
Ε δ φ ρ α δ ή ς Θεμίστιος 41,11
Έ φ έ σ ι ο ς Heraclitus 24,1
Έ χ ε κ ρ ά τ η ς 351,30
Ζεύς. προς Διός Plato 4 0 5 , 3 0 Zavos
πύργος P y t h a g . 1 3 5 5 , 9 p l a n e t a 1179,
19
Ζ η ν ό β ι ο ς i 'Επικούρειος contra quem scri-
psit Alexander Aphrodisiensis 489,22
Ζ ή ν ω ν 6 Έλεάτης 947,6 1011,11 1288,37
6 Παρμενίδου γνώριμο« 99, 14 βοηθείν
έβοΰλετο τ ψ Π αρμενίου λόγψ 134,4 έν
τΐ)~ Πλάτωνος Παρμενίδη 101,1 1 0 2 , 2 9
134,8 ab Aristotele t a x a t u s (Ζ 2 233*21)
9 9 9 . 3 cf. 5 5 1 , 1 3 s q q . 1011,9 άμφοτερό-
γλωσσος T i m o n i audit 139,4 1011,14 αί
τοΰ θεαπεσίου Ζήνωνος τοΰ Έλεάτου άπο-
ρίαι 1 0 1 1 , 1 1 (λόγοι) 4 4 0 , 2 4 (βιβλίον)
99,8. 18 εϊ τις αΰτψ το êv άποδοίη τί
ποτέ έστιν, 2ξειν τα όίντα λέγειν 97, 11
138,33 144,15 άν^ρει το ëv 99,11 μη-
òèv των όντων λέγειν το êv 138,19 Εν
καί πολλά 98,2. 7 Εκαβτον των αίσθητών
πολλά είναι 9 6 , 2 4 9 7 , 1 2 de τ ο π φ 534,
8 . 1 4 τά πολλά άναιρών 9 9 , 1 2 140,29
άνηρει τό έ'ν 138,26 139,16 locum ne-
gavit esse 562,1 sqq. 563,1. 2. 9. 17 sqq.
564, 2. 16. 2 0 sqq. 596, 32. 34 απορία
περί κινήσεως 522, 19 7 9 6 , 3 3 797, 14
947.4 sqq. 953,3 1009,26 1032,16 1288,
37 sqq. τά άπειρα άδόνατον έν πεπε-
ρασμένη» διελθεϊν χρόνψ 1013,11 quat-
tuor a r g u m e n t a enumerantur de motu
1034,8 Ά χ ι λ λ ε ΰ ς 1013, 29 sqq. (φερό-
μενον βέλος) 1034,4 disputatio cum Pro-
tagora de g r a n o milii 1108,19 1116,2
διχοτομία 138,3 140,22 141,8 λίγοι τη
έπ' άπειρον τομή των μεγεθών άποχρώ-
μενοι 1013,1
H e g e s i ρ p u s . de Halonneso oratio signi-
ficatur a Damascio 645,12
Ή γ η σ ί β ο υ λ ο ς Anaxagorae pater 27,2
Ή λ ι ς 734,29
' Η ρ α κ λ ε ί δ η ς ό Π ο ν τ ι κ ή 292,21 τοις Πλά-
τωνος Περί τάγαθοϋ λιίγοις παρεγένετο
II INDEX
453,29 sole stante terram moveri 292,
21
'Ηράκλειος, λίθος Ήραχλεία 1055,9. 25
1346,7
' Η ρ α κ λ ε ί τ ε ι ο ς (θέσις) 51,23. 30 'Ηρακλεί-
τειοι πάντα κινεϊσθαι Ιλεγον 1196,9
' Η ρ ά κ λ ε ι τ ο ς 4 Έφέσιος 23, 34 Ίάδες
μοΰσαι (Plato) 5 0 , 1 5 . 1 9 το πυρ (cf. fr.
22 Byw.) 23,34 24,4 113,30 149,8 203,2
274,24 εις το ζψογόνον τοΰ πυρός άπεϊ-
δεν 36,11 έκ πυρός πάντα είναι χαΐ είς
τοΰτο πάντα άναλόεαθαι 480,27. 3 3 πάντα
£εΐν (cf. fr. 4 1 . 4 2 Byw.) 8 8 7 , 1 . 5 1257,
17 1 3 1 3 , 8 oí περί Ή . δια πυχνώσεως
καί μανώσεως τάς γενέσεις καί φθοράς
άποδιδόασι 1319,21 άεΐ μέν είναι κόσμον,
ο6 μην τον αίιτόν άεί, άλλά άλλοτε άλλον
γινόμενον, κατά τινας χρόνων περιόδους
1121,14
fr. 41 Bywater 77,31
(cf. 887,1. 5 1257,17 1313,8)
fr. 57 50,10 sqq. 82,23
' Η ρ α κ λ ή ς esempi. 98,20 Thespiadae 707,
31 Augeae stabulum 1130,2
' Η σ ί ο δ ο ς χ ά ο ; 534,1 έν Θεογονία (v. 116)
527,17 cf. 523,17 524,15
" Η φ α ι σ τ ο ς Empedoclis 3 2 , 3 . 7
Θ α λ ή ς Έςαμΰου Μιλήσιος 23,22 την περί φύ-
σεως Ιστορίαν i n d u x i t 23,29 A n a x i m a n d r i
doctor 24,14 Θαλής Αναξίμανδρο; ceteri
appellantur φυσικοί 40,30 nihil scripsit
praeter Ναυτικήν άστρολογίαν 2 3 , 3 3 ol
περί Θαλήν materialem causam 6,32 το
ύδωρ 23,23 113,29 149,7 203,2 274,23
484,11 (άπειρον) 452,32 458,25 είς τό
γόνιμον του ϋδατος άπεϊδεν 36,10 μάνω-
σιν καί πύκνωσιν 180,14 οί περί θ . διά
πυκνώσεως καί μανώσεως τάς γενέσεις καί
φθοράς άποδιδόασι 1319,21
Θάσος 576,11.26
Θ ε α ί τ η τ ο ς SophistaePlatonici 100,13 406,2
v. p. 1456b
Θ ε μ ί σ τ ι ο ς 6 Ευφράδης 4 2 , 1 2 9 6 8 , 3 0 6
πιθανό; 4 4 2 , 1 παράφρασις 70,32 cita-
tur 42, 12 44,1 7 0 , 3 2 1 6 9 , 2 4 308, 11
400,1 414,17 422,20 428,4 437,11 442,1
592,22 684,2.5 718,19 7 2 3 , 2 5 η . cf.726,
20 η. 7 2 8 , 1 1 cf. 7 3 3 , 2 1 cf. 738, 18 η.
741,26 743,1 762,11.26 765,31 7 6 6 , 1 9
854,20 864,15 876,18 918,14 950,4 951,
30 968,30 969,14 1036,16 1051,91125,
NOMINUM Ioannes 1447

22 1130,4 1132,26 1253,7 saepe celato έν τψ Περί Άναξαγόρου δευτέρψ (Do-

nomine compilatur a Simplicio velut xogr. p. 4 7 9 n » 4 ) 166,17 fragua, epi-
7 2 6 , 2 0 alias stulae ad Eudemum de loco Physicorum
θ ε ο γ ο ν ί α Hesiodi 5 2 7 , 1 7 923.10
Theocritus X I I 3 celato n o m i n e citatur Θέσπιος 6 θεσπιεΰς. θυγατέρες 7 0 7 , 3 2
707,26 Θήβαζε 715,36
θεολόγοι qualis Hesiodus de mundi ortu Θ ή β α ι 7 2 0 , 4 4 4 7 , 3 3 sqq. 9 3 3 , 1 7
1360,7 Θ η β α ί ο ι (bellum P h o c e n s e ) 3 6 1 , 3 4
Θεόφραστος. ó κορυφαίος τών 'Αριστοτέ- θήβηθεν 4 4 7 , 2 6 sqq.
λους έταίρων 964, 30 Στράτων Θεοφρά- Ίάμβλιχος 795,5 767,20 6 θειος 6 3 9 , 2 3
στου μαθητής 789, 1 965,7 opera 642,18 έν τψ εις τάς Κατηγορίας ΰπο-
comprebenduntur una cum Aristoteleis μνήματι 6 0 , 7 792,20. 22 έν τψ π ρ ώ τ ω
3 , 5 n. τών είς τάς Κατηγορίας υπομνημάτων
Φυσικά citantur: έν á p / r ¡ τών έαυτοϋ 786.11 787,4.10.27 έν τψ F βιβλίψ
Φυσικών (fr. 17 W i m m e r . ) 9,7 έν τοις τών ε.ίς Τίμαιον υπομνημάτων έν κεφα-
Φυσικοϊς(ί Γ .21 W . ) 6 0 4 , 5 ( f r . 2 2 W . ) 6 3 9 , 1 3 λαίψ δευτέρψ 639,24 έν τψ ή τών είς
έν - ρ ώ τ ψ Φυσικών (fr. 18 W . ) 2 0 , 1 9 έν Τίμαιον υπομνημάτων 7 0 2 , 2 0 άπό τών
τψ πρώτψ τών έαυτοϋ Φυσικών (fr. 19 W . ) είς Τίμαιον Οπομνημάτων έν τψ όγδόψ
8 6 0 , 1 9 . 2 7 cf. 8 6 1 , 2 3 έν τρίτψ τών Φ υ - βιβλίψ, έν τ ψ ς κεφαλαίψ 7 9 3 , 2 4 sqq.
σικών ή Περί ούρανοϋ (fr. 16 W . ) 1 2 3 6 , 1 έν τ ω Τ κεφαλαίψ 7 9 4 , 2 2 sqq.
significantur Physica (de physiologia) Ίάς. Ί ά δ ε ς μοϋσαι (Heraclitus) P l a t o 5 0 , 1 5
18,34 (de compositis) 2 1 , 1 0 (de loco) ιατροί παλαιοί οί πολλοί έν πνεύματι το
6 0 6 , 3 3 (cf. 5 8 3 , 1 0 ) 6 4 2 , 1 8 (cf. 6 3 9 , 1 3 ) ϋγιαίνειν καΐ νοσεΐν 4 2 4 , 3 5
5 8 3 , 1 0 (fr. 22b W . cf. 5 6 6 , 1 8 sqq.) 6 1 2 , 5 " Ι λ ι ο ν e x Arist. exemp. 7 5 0 , 5
(de tempore) 7 8 8 , 3 4 de μεταβολή (fr. 5 4 "Ιππασος δ Μεταποντϊνος το πυρ 23,33
W.) 998,13 149,8 άριθμόν παράδειγμα πρώτον υπάρ-
έν τψ a Περί κινήσεως (fr. 26b W . ) χει·/ τής κοσμοποιίας 4 5 3 , 1 3
107,12 έν τψ πρώτψ τών Περί κινήσεως ' Ι π π ο κ ρ ά τ η ς ¿ Χ ί ο ς anteAristotelem vixit
(fr. 2 5 W . ) 9 8 6 , 5 (fr. 5 3 W . ) 9 6 4 , 3 0 έν 69,22 de quadratura circuii 5 4 , 1 3 5 5 ,
τιιί δευτέρψ τών Περί κινήσεως 413,1 2 5 sqq. 68,32 6 9 , 3 . 5 . 1 3 . 1 9 . 2 2 . 2 4 (cf.

έν τιΰ τρίτψ 4 1 3 , 5 t. I X p. X X I I I sqq.)

Φυσικών δοξών, quem librum 'Ιστο- ' Ι π π ο κ ρ ά τ η ς (Cous) είς τάς πρώτας ποιότη-
τας τών πρώτων στοιχείων άνέδραμε 4 2 5 , 2
ρίας ( 1 4 9 , 3 2 ) vel Φυσικής Ιστορίας ( 1 1 5 ,
citatur ξΰρροια μία κτλ. (περί τροφής Π
12 1 5 4 , 1 4 ) titulo citât,
fr. 1 (Doxogr. p . 4 7 5 s q q . ) . 23,21. 31 2 0 Kíihn) 4 6 1 , 1 8

fr. 2 . . 2 4 , 1 3 (cf. 2 5 , 6 ) 4 7 , 1 7 n. "Ιππων δ ά'θεος το δδωρ 23,23 113,29

(έν τ ή Ί σ τ ο ρ ί ? ) . . 149,32 149,7

fr. 3 25,14 Τ1σις τόπος θεών 641,34

fr. 4 . . . . 2 7 , 1 1 . 17 154,14 Ioannes Pbiloponus τών έφ' ήμων τις
fr. 5 22,28 τίλχίνων 1117,15 sub cognoiaine solo
fr. 6 38,20 Γραμματικός citatur 1140,7 1156,30
fr. 7 (έν τ ω -ρώτφ τής 1159,4 1160,7 1161,32 1164,3.6.39
Φυσικής ιστορίας) . 1 1 5 , 1 2 1 1 6 5 , 1 3 1 1 7 1 , 3 0 sqq. 1 1 7 2 , 3 8 sqq. 1 1 8 0 ,
cf. 1 1 8 , 2 134,11 33 1358,26.39 1326,38 1358,26.39 τψ
fr. 8 2 8 , 4 5 sqq. ΙΙλάτωνι συνέπεσ9αι δοκών 1331,8
fr. 9 2 6 , 7 (cf. 4 3 , 4 ) de eius scriptis cf. ad 1 1 2 9 , 2 9 not.
fr. 15 (fr. 37 W . ) . . . .700,18 έν τψ πέμπτψ τών ΓΙρός Πρόκλον (de
fr. novum (ex Alexandro mundi aelern. V 2) 1 1 5 9 , 2 έν τψ ένάτψ
u t cetera tralatum, po- ( I X 8) και ένδεκάτψ (XI 3) τών Πρός
nendum ante fr. 11) . 1 1 2 1 , 5 sqq. Πρόκλον 1 1 4 1 , 9 έν τψ ένδεκάτψ (?) τών
fortasse fr. e x t a t . . 6 4 8 , 1 2 sqq. ΙΙρός Πρόκλον 1 1 4 2 , 1 cf. not.
1448 Καιρός II INDEX

Των προς Αριστοτέλη (περί ¿ιδιότη- vacuum cadentibus impugnai Alexander

τος του κόσμου) sex libri c i l a n t u r : πρός 679,14 τοις περί Λεύκιππον καΐ Δημό-
τε τά έν τη ΓΙερΙ ούρανοΰ δεδειγμένα περί κριτον πάσα γένεσις καί φθορά συγκρίσει
άιδιότητος αύτοΰ πέντε γέγραφε πολύστιχα καί διακρίσει 1 0 5 0 , 1 3 άπειρους τω πλή-
βιβλία, τό 8è έκτον αυτού βιβλίον προς θει τους κόσμους 1121,6
την άίδιον ένταΰθα δεδειγμένην κίνησιν Λ ε ύ κ ω ν exemplum 8 1 5 , 2 6
καί τον άίδιον χρόνον άνεζώσατο 1118,1 λ ό γ ι α Υ. Χαλδαίοι
έν τω τετάρτυ) λόγψ δεδειχένοι φησίν Λ ο ξ ί α ς cum Τύχη iunctus in Delphico ora-
1175,17 τό τέταρτον αύτοΰ βιβλίον ou culo 3 3 3 , 1 6
νυν ¿μνημόνευσε 1 1 7 5 , 3 3 , ut citât se ipse Λ ύ δ ι ο ς αρμονία 185,33
έν τφ τετάρτω τών προς ^Αριστοτέλη 1329, Λ υ δ ό ς Περικλής 2 2 7 , 2 5
38.39 1333,32 1335,1 πρός τό έκτον Λ ύ κ ε ι ο ν 410,36 723,15
του Γραμματικού βιβλίον 1 1 8 2 , 2 8 respi- Λ υ κ ί α P r o d i patria 4 0 4 , 1 6 6 0 1 , 1 5 6 1 1 , 1 1
riti»· hic liber etiam his locis: 1 3 2 9 , 3 3 795,4
1330,7. 24 1331, 10. 17 1 3 3 2 , 1 5 . 25 Λ ύ κ ι ο ς Proclus 6 1 8 , 2 7
1333,4 1334,20.37 1335,1.24.31 Λυκόφρων (sophista) άφηρει τό εστι τών
Κ α ι ρ ό ς 333,11 Plato 3 6 1 , 9 κατηγορημάτων 9 1 , 1 3 τό εστίν ού συ-
Κ α λ χ η δ ό ν ι ο ς Ξενοκράτης 138,11 νήπτεν 9 3 , 2 9 97,22
Κ ά ρ π ο ς matbematicus quadratura!» circuii Μ ά ξ ι μ ο ς (Neoplatonicus) 5 9 2 , 6
temptavit 6 0 , 1 5 Μεγαρικοί 120,13
Κ λ α ζ ο μ έ ν ι ο ς 'Αναξαγόρας 7 , 4 27,2 34,18 Μ έ λ ι σ σ ο ς ¿ Σ ά μ ι ο ς 2 2 , 2 4 Parmenidi iunctus
Κ ο λ ο φ ώ ν ι ο ς Xenophanes 7 , 1 2 2 , 2 8 7 1 , 2 7 7 2 , 2 7 7 5 , 2 4 236,7 1 1 9 5 , 1 3 cuín
Κ ό ρ ι ν θ ο ς 7 2 0 , 2 0 863,7 Empedocle consentiens 3 4 , 13 Aristo-
Κορίσκος exempl. 7 2 3 , 1 4 885,11.13.16. teles vitupérât ώς μίαν και άπειρον την
17 άρχην λέγοντα 4 2 , 31 Aristotelis Α 3
Κ ó το ς i. e. Νεϊκος Emped. 1 5 9 , 2 9 1 8 6 a 15 respicitur 9 6 6 , 1 8 9 7 9 , 2 989,24
Κ ο υ ρ ε ώ τ ι ς Apaturiorum III dies 7 0 8 , 1 6 ουδέ τους περί Παρμενίδην καί Μ. παν τό
Κ ρ ά τ ε ι α Menandri 3 8 4 , 1 4 3ν άκίνητον νομίζει δοξάζειν ¿ Αριστο-
Κροίσος 329,35 τέλης, άλλά τό όντως όν xal νοητον μόνον
Κ ρ ό ν ι ο ς (σφαίρα) 5 9 0 , 2 8 1195,13 σοφός άνήρ 1 0 7 , 3 0 φορτικός
Κ ρ ό ν ο ς planeta 5 8 9 , 2 1 . 2 4 1179,18 λόγος 5 2 , 6 sqq. (έριστικός) 51, 2 4 την
Κ ύ π ρ ι ς Empedoclis 32,8 3 3 1 , 9 κατά τό πράγμα άρχήν λαβών έγκαλεϊται
Λ α κ ε δ α ι μ ό ν ι ο ι 556,12 τους παρά μικρόν 108,13.26 109,7 περί φύσεως μέν ου,
καλουμένους θεούς ώς σωτήρας έτίμων φυσικάς δέ απορίας λέγει 7 0 , 4 sqq. περί
344,10 τοΰ όντος 4 5 , 2 6 . 3 3 περί νοητής άρχής
Λ α μ ψ α κ η ν ό ς Strato 601,23 618,24 652, 29,6 μίαν και άκίνητον άρχήν 2 1 , 3 0 cf.
19 6 9 3 , 1 1 7 1 0 , 9 7 1 1 , 9 7 8 8 , 3 6 9 6 5 , 7 22,4. 12. 19 Êv τό όν 4 6 , 2 7 5 1 , 1 2 9 3 , 4 .
Λεύκιππος ò Έλεάτης ή Μιλήσιος 28,4 26 êv ό'περ Εν 1 2 1 , 2 9 τό παρά τό όν
κοινωνήσας Παρμενίδη της φιλοσοφίας ου ούκ όν 2 3 6 , 7 κυριώτερον τό ëv λαβών
την αύτήν έβάδισε Παρμενίδη καί Ξενοφά- 113,7 Ëv τό πάν 3 7 , 2 4 καΐ άκίνητον 3 7 , 3 2
νει περί τών όντων όδόν 2 8 , 4 6 έταίρος Εν καΐ άκίνητον καί άπειρον 2 2 , 2 4 52,8
αύτοΰ Δημόκριτος 2 8 , 1 5 Διογένης ¿ ' Α π . 1203,32 1 2 0 4 , 1 5 (cf. Arist. A 2 185*32)
γέγραφε τα μεν κατά Άναξαγόραν, τά δέ άπειρον τά όν 7 5 , 2 3 7 6 , 3 0 . 3 2 77,2. 5. 7
κατά Λεύκιππον λέγων 2 5 , 3 de princi- 82,11 103,2 114,27 5 0 2 , 5 άκίνητον 7 9 ,
piis 2 8 , 4 sqq. oí περί Λ. και Δημόκριτον 13 8 0 , 4 110,13 την κατά τόπον κίνησιν
απλούστερα τών δ στοιχείων έζήτουν αί- άναιρεϊ n O , 2 0 112,32 πάσας κινήσεις
τια (τά άτομα) 3 5 , 2 2 36,2 eidem άπεί- άφαιρεϊ 1 1 0 , 2 6 113,2 άλλοίωσιν άνεϊλε
ρους κατά πλήθος άρχάς, άλλα τό είδος 112, 26 άγένητον, άκίνητον, άπειρον τό
£ν 166,6 Λεύκιππος de atomorura causis όν 114,17 άσώματον τό 8ν 113,19 114,
9 2 5 , 4 sqq. κενόν καί εξω τοΰ κόσμου 19 ούκ είδος τό όν, ώς τό σύνθετον, άλλ'
648,12 doctrinam de corporibus per ώς τό άυλον 1 1 4 , 1 6
 NOMINUM
libri titulus Περί φύσεως ή περί του
όντος 70,17 71,10
§§ 1—δ (Brandis Comm. Eleat. I 185),
quas Simplicii esse epitomen genuinorum
fr. 11—14 evicit P a b s t de Melissi f r .
(Bonn. 1889) 103,15 sqq. cf. 104,4.16
1 0 5 , 3 . 7 . 1 2 . 1 6 106,4 6 5 0 , 1 . 4 658,33
6 5 9 , 1 . 4 . 17
§ 6 162,23
§ 7 . . 29,22 41,12sqq. 109,20
§§ 1 1 — 1 4 . . 111,15.18 113,8 sqq.
§ 14 . . • 40,11. 18
§ 16 87,6
§ 19 114,22
Μ έ ν α ν δ ρ ο ς councils (III 939 Kock) 384,14
(sine nomine) citatur ex Georgo fr. 97,3
(III 3 0 K.) 740,34 cf. Add. t. X ad h. 1.
Μ ε ν έ λ α ο ς Homeri 351,21 3 5 8 , 1 8 . 2 0
Μ ε σ σ ή ν ι ο ς Aristomenes 470,25
Μ ε τ α π ο ν τ ί ν ο ς H i p p a s u s 23,34
Μ η δ ι κ ό ς , τα Μηδικά 1268,18
Μ η τ ρ ό δ ω ρ ο ς δ Xïos [? cf. Zeller F . Ph.
I s 9 6 0 3 ] αρχάς σχεδόν τι τάς αϋτάς τοις
περί Δημόκριτον ποιεί 28, 27 κενόν και
εξω τοΰ κόσμou 648,15 απ' άρχης χρό-
νου γεγονέναι τον κόσμον και την κίνη-
σιν ά'ρξασθαι· ήρεμούντων γαρ τον προ τοΰ
χρόνον τών όντων την κίνησιν έγγενέσθαι
φασίν υπό τοΰ νου 1121,24
Μ ι λ ή σ ι ο ς Thaies 23,23 A n a x i m a n d e r 24,
14 41, 17 Anaximenes 24, 26 41, 20
L e u c i p p u s 28,4
Μ ί λ ω ν 324,27
Μ ο δ έ ρ α τ ο ς de Pythagoreis 230,36 231,6
Μ ο ί ρ α P a n n e n , cf. μοίρα p. 1408b
Μ ο ύ σ α cf. μούσα p. 1408*>
Μ ύ θ ο ς de equo et testudine 1014,6
Μ ω υ σ ή ς (Gen. I 1) 1166,22.31
Ν ε ϊ κ ο ς Empedoclis 2 5 , 2 4 . 3 0 2 6 , 3 3 1 , 2 1
32,19. 13 33,24 34,7 5 0 , 2 3 158,8. 18
161,7n. 189,2 199,18 1124,2.10 1125,8
1153,29 1183,26 1 1 8 4 , 2 . 1 2 . 1 4 1185,
30 sqq. 1318,22.26
Ν ι κ ό λ α ο ς ¿ Δαμασκηνός έν τη Περί θεών
(Röper Lecl. Abulf. p. 37) de X e n o p h a -
nis principio 23,14 de Diogenis Apol-
loniatae principio 25,8 149,18 151,22
Ν ι κ ο μ ή δ η ς invenit Τετραγωνίζουσαν, qua
circuii quadraturam solverei 60,12. 15
Ν ή σ τ ι ς E m p e d . 300,22
Ν ΰ ξ P a r m e n . ν. νύξ p. 1409i>
Παρμενίδης 1449
Ξ ε ν ο κ ρ ά τ η ς 6 Καλχηδόνιος 138,11 ό γνη-
σιώτατος τών Πλάτωνος άκροατών 1165,
34 σοφός άνήρ 142,16 γεωμετρικός ών
άνήρ 142,20 παρεγένετο έν τη Ιίερί τά-
γαθοϋ Ιΐλάτωνος άκροάσει (fr. 27 ρ. 169,
18 Heinze) 151, 9 γραμμάς άδιαιρέτους
(fr. 47 ρ. 178,6 Heinze) 138,11 140,6
142,26 locus citatur de animalium di-
visione ex libro Περί τοΰ Πλάτωνος βίου
(fr. 5ο ρ. 179,9 Η.) 1165,34
Ξ ε ν ο φ ά ν η ς Κολοφώνιος 7,1 22,28 Παρμε-
νίδου διδάσκαλος 7,1 22,28 contraria ei
Leucippus docuit 28,6 τάς τών προτέ-
ρων δόξας έλέγχων 3 6 , 2 8 metapbysica
a physicis seiunxit 2 1 , 1 8 περί νοητής
αρχής 2 9 , 6 Εν τό παν 2 2 , 2 8 êv τον
θεόν 22,30 εν και πεπερασμένον 29,7 sqq.
fr. 3 ed. Karsten . . . . 23,20
fr. 4 22,11
fr. 10 189,1
Ξ ο ύ θ ο ς δ Πυθαγορικός ex Aristotele 683,
24
' Ο λ υ μ π ί α 754,10
Ό λ υ μ π ι κ ό ς μήν Eudemus 992,3
" Ο λ υ μ π ο ς 1030,29
Ό μ η ρ ι κ ώ ς 1254,14
" Ο μ η ρ ο ς ¿ ποιητής exemplum praeteriti
7 4 6 , 1 7 ποδάρκης ίδιον αύτοΰ (Achillis)
ό'νομα παρά τ ω Ό μ ή ρ φ 1014,8
Β 204 . . 250,26 256,21 1254,14
Β 408 351,21 358,18
Ε 749 . . . . 351,23
Ξ 108 565,30
versus sollemnis Διός (sic) δ' έν γού-
νασι κείται 5 5 2 , 1 2 a Simplicio floscu-
lus (E 85) ipsius verbis i m m i x t u s 608,
13
Ό ρ φ ε ύ ς fr. 52 (Abel p. 171) 528,14
fr. 53,2 (p. 173) 147,1
fr. 78 (p. 183) 641,30
fr. 118 (p. 198,9) . . . . 643,29
h y m n . 72 (p. 95 Abel) . . 333,16
ν
0 σ σ α 1030,29
Π α λ α ι ό τ ε ρ ο ι de n a t u r a 288,33
Ι Ι α ρ μ ε ν ί δ ε ι ο ς (σύγγραμμα) 1 4 4 , 2 8 (επη)
116,6 (λόγος) 1 1 6 , 1 9 το Παρμενίδειον
79,11 144,14 έν τοις Παρμενιδείοις 140,
23
Π α ρ μ ε ν ί δ η ς Πύρητος Έλεάτης 22,24 X e -
nophanis discipulus 7,1 22,28 magister
Leucippi 28,5 Empedoclis 25,20 cum
1450 Παρμενίδης II INDEX

Empedocle consentiens 34,13 mag. Socra - Parmenidis versus citantur:

tis (κατά Πλάτωνα) 148,15 cum Anaxa- v. 5 1 . 5 2 86,27
gora comparatus 34,27 Melisso iunctus v. 51—53 117,4
70,4 71,27 72,27 75,24 79,12 80,17 v. 52 650,13
9 3 , 4 . 2 6 114,29 1195,4 τάς των προτέ- v. 54—59 117,8
ρων δίξας έλέγχων 36,28 έριστικός λόγος v. 5 8 . 5 9 78,3
5 1 , 2 4 διχοτομία (Porphyrius) 139,26 v. 6 0 . 6 1 135,21 143,31
140,22 βαθέο« κολυμβητοϋ δεϊσδαι την 144,1 244,1
διάνοιαν αύτοΰ 36,32 η. 6 μέγα; 650,14 v. 61 78,6
Platonicus 134,8 Αριστοτέλη« ζηλωτή; v. 6 2 - 6 4 142,34
γενόμενος ¿κίνητον άπέδειξε χαΐ ούτος το v. 6 2 - 7 5 78,8
πρώτον 80,17 Aristotelis iudicium 120,1 v. 62—115 145,1
133,31 242,16 sqq. Eudemi iudicium v. 83 significatur 79,10
115,16 sqq. cf. 118,6 120,6 v. 64—66 30,6
τον κανόνα οίιδαμοΰ έξήνεγκεν 120,27 v. 65 87,21 120,23
περί νοητης άρχή; 29,6 πάντα £ν έν τ ξ v. 66 143,13
νοητη ένώσει 136,29 metaphysica a v. 67—71 162,18
physicis seiunxit 21, 18 περί φύσεως v. 83 86,24 143,3
μέν ου, φυσικός δέ απορίας λέγουσι 70, v. 86 86,22 87,23
4 sqq. οίικ ήγνόει την διαφοράν (του êv v. 87—89 . . . . 39,27 79,32 80,1
και πολλά) 1 2 0 , 2 0 άριθμψ êv 131,34 v. 90 143,15
περί τοΰ δντος 45, 26 Εν τό ί ν 46, 27 v. 90 significatili· 77,30
51,12 88,31 93,4.26 99,10 121,28 124, v. 90—95 30,6
34 141,11 144,14 243,5 sqq. Εν τό πάν v. 9 1 - 9 5 40,3
37,24 138,21 ¿ποσόν τε χαΐ όποιον 82, v. 9 6 - 9 8 87,14 143,22
15 μέγεθος τοΰ ίντος κατηγορεί 126,22 v. 99—101 86,31
ϊν καΐ πεπερασμένον 29,7 82,12 114,27 v. 101 (ex Platonis Theaeteto
£ν τό πάν χαΐ άκίνητον 3 7 , 3 2 52,9 cf. translatus) . . . 29,18 143,10
21,29 22,4.12.19. 24 79,12 114,26 179, v. 101 (ex Parmenide ipso
30 άγένητον 1 6 2 , 1 1 . 1 5 άνεϊλε τό μή citatus) . . . . 87,1 146,11
ον 100,23 243,33 τό παρά τό δν oùx όν, v. 106 52,23 127,31
τό oùx δν ουδέν, Ëv άρα τό δν 103,9 143,6 146,30
115,11 119,2 236,7 αίιτό τό δν μή 8ν v. 106. 107 126,22 137,16
δείκνυσι iudice Arist. 126,4 τό iv ού τό v. 106—108 . . . . 52,26 89,22
κοινόν (Eudemo iudice) 132,23 πρώτον v. 107 107,26 133,27
αίτιον τό Εν 147, 13 ούδέ δλως άρχήν 502,6
έτίθετο 3 7 , 2 4 δαίμονα πάση; γενέσεως v. 113.114 41,8
αΜαν 34, 16 τα« ψυχάς πέμπειν ποτέ v. 113—115 30,17
μέν έχ τοΰ έμφανοΰς είς τό άειδέ«, ποτέ v. 113—124 38,30
δέ άνάπαλιν (sc. την δαίμονα) 39,20 δο- v. 115 significatur 147,29
ξαστόν τό αίσθητόν καλών 38,26 39,10 v. 1 1 6 - 1 2 2 30,22 180,1
τα σώματα έν τοις δοξαστοίς τίθησι 87,5 v. 125—128 180,9
έν τοΐ« προς δόζαν πυρ καΐ γην χτλ. 25, v. 133—135 39,14
16 38,20 71,7 146,28 274,24 θερμόν v. 1 3 4 - 1 3 8 31,13
χαί ψυχρών 146,28 188,29 v. 135 significatur 34,16
σπάνις τοΰ Παρμενιδείου συγγράμματο« v. 139 39,18
144,28 pedestris loci auctor perhibetur Π ά ρ ω ν 6 Πυθαγόρειος άμαθέστατον τον χρό-
31,4 ¿λήθεια et δόξα 30,15 νον 754,8
versus citan tur: Π ε ι ρ α ι ε ύ ς 8 7 3 , 2 0 . 2 2 . 2 7 891,30
v. 45—50 (Steinii in Symb.phi- Π ε λ ο π ο ν ν η σ ι α κ ά bellum 626,15 775,18
ιοί. Ritschel. p. 803 sqq.) 116,28 1160,29
 NOMINUM
Π ε ρ ι κ λ ή ς 6 Λυδός 227,25
Π ε ρ ι κ τ ι ό ν η Platonis mater 772,28
Π ε ρ ι π α τ η τ ι κ ό ς (Straton) 96δ,8 (σημαινό-
μενον) 4 0 3 , 6 (όποθέσεις) 6 9 3 , 1 9 Περι-
πατητικοί praeter Alexandruiii 1362,11
definiunt το πρακτικόν φυσικόν, θεολογι-
κών, μαθηματικών, περί ψυχήν 1,12 sqq.
3,10 ή διαλεκτική 4 7 , 2 2 ¿ξ ϋλης και
είδους τό σύνθετων φασι 3 2 0 , 2 2 cf. 579,
28 τό Π. σημαινόμενου τοΰ γένους 403,6
κατά την των στοιχείων τά;ιν έπιγράφειν
19ος libros Aristotelis 1 1 1 7 , 5 cf. 923,3
1 0 3 6 , 4 έζ υλης καί είδους τό σύνθετον
είναι λέγουσι 579, 2 8 cf. 320,22 τό είναι
idem quod τό είδος 735,32 ουδέ κίνη-
σιν καλεϊν άξιοΰσιν, άλλα γένεσιν καί
φθοράν 860,18 την είμαρμένην έν τοις
κατά φύσιν τίθενται 9 1 1 , 1 0 περί τόπον
0 0 1 , 2 0 κατά τους αρίστου; τών ΓΙ. ή
ψυχή κινείται 965,19
Π ε ρ ί π α τ ο ς , δ Περίπατος άπας 601,20 τό
υπό τοΰ Περιπάτου λεγόμενον 7 3 5 , 3 2
ol έκ Περιπάτου 5 7 9 , 2 8 9 2 3 , 3 οί από
(τοΰ) Περιπάτου 1 , 1 2 3 2 0 , 3 2 8 6 0 , 1 8
911,10
Ι Ι έ ρ σ α ι 8,21
Π ή λ ι ο ν 1030,29
Π λ ά τ ω ν exemplum 715,4 725,13 732,20
7 7 1 , 8 . 2 9 772,24 sqq. 1158,23 Ά ρ ί σ τ ω -
νος καί Περικτιόνης 772,28 ευρι; πλατύς
τό σώμα καί εϋόφθαλμος 7 7 2 , 2 9 μαθη-
τής Σωκράτους 772. 30 προ Πλάτωνος
φιλοσιφησάντων 6,32 τάς τ ώ ν προτέρων
δόξας έλέγχων 36,27 πολλαχοΰ Πυθαγο-
ρείοις άκολου9ών 1 5 1 , 1 4 cf. 2 0 4 , 1 6 τά
τών Πυθαγορείων καί τών Ε λ ε α τ ι κ ώ ν
έπί τό σαφέστερον προαγαγών 7,10 Παρ-
μενίόην θαυμάζων 3 6 , 3 1 αντιλέγει προς
Παρμενίδην 1 4 7 , 1 6 sqq. Πλάτωνος φίλοι
4 0 5 , 8 οί περί Πλάτωνα 257,11 έταϊρος
αύτοΰ Έρμόδωρος 247,33 256,32 expli-
catus ab eo έν τ ω περί Πλάτωνος βιβλίφ
256,32 Ξενοκράτης έν τ ω Περί τοΰ Πλά-
τωνος βίου 1 1 6 5 , 3 5 'Αριστοτέλους διδά-
σκαλος 3 7 0 , 2 8 3 9 1 , 3 0 discrepantia
inter eos verborum n o n rerum 1 2 4 9 , 1 4
ουδέν έν τοις περί τ ώ ν στοιχείων λόγοι;
διαφωνοΰσι 225,17 de a n i m a m u n d i cum
Aristotele c o n s e n t i e n s 1354,37 καί τοΰτο
τ ψ Πλάτωνι συμφώνω; δ 'Αριστοτέλης
έφθέγςατο οίον ζωήν ειπών την ως φυσι-
Πλάτων 1451
κήν ενδοθεν κίνησιν 1 1 1 9 , 1 1 Πλάτων
praeivit Aristoteli τό κινοΰμενον πάντως
ύπδ κινοΰντος λέγων κινεϊσθαι 1 3 5 1 , 3 6
de cáelo concordia et differentia cum
Aristotele 1 3 3 6 , 3 7 sqq. de tbeologia
1359,8 sqq. ή παρά Πλάτωνι γένεαις καί
π . Άριστοτέλει κίνησις την μεταβολήν δη-
λοΰσι 1359,30 8ν καί μόνον διάφωνον τό
δόγμα περί κινήσεως 404, 17 περί τοΰ
αυτοκινήτου τοις λόγοις 1247,27 Αριστο-
τέλης άέί τα προφανή καί έναργή λαμ-
βάνει, ί δέ Πλάτων καί τά όπωσοΰν
τοιαΰτα 4 5 1 , 8 Πλάτων de άπείρψ cum
Aristotele c o n i u n c t u s 498,32 sqq. n u m
Aristoteli p. 192¡>1 significetur 2 4 5 , 7 s q q .
ex Arist. Metaphysicis Δ 11 1 0 1 9 « 4
citatus 1268,36 a I o a n n e Pbilopono
saepe c i t a t u s 1159, 14 P b i l o p o n u s τ<£
Πλάτωνι συνέπεσθαι δοκών 1331,8 βάθος
τ η ς Πλάτωνος σοφίας 5 4 2 , 1 εόγνωμο-
σΰνη 161, 15 δ κατά Πλ. διαλεκτικός
49,3
τό εν ό'λον έν εαυτός έιτι 560,34 ôv τό
ποιεϊν δυνάμενον καί πάσχειν 8 2 7 , 3 quid
εστίν significet 97,25 τό εστίν ούκ ψετο
σημαίνειν ουσίας μέθεξιν, άλλα μόνον την
κατά τό συμβεβηκός διά9εσιν 9 9 , 2 5 έν-
δοΰναι τη προτάξει τό παρά τό ôv ουκ ον
1 3 4 , 1 5 και τό μή ôv λέγει 1 3 5 , 1 τά
απλώς μ ή ον 136,11 τό παντελώς μή ôv
οί) συγχωρεί 244,8 κρατυνει τόν έναντίον
λόγον 3 7 0 , 2 8 τό δισσόν είσήγαγεν 115,
27 120,9 243,2 οίδε τα μεν κ α θ ' αυτά,
τά δέ μετ άλλων κα'ι έν άλλοις 405,4
τό δυνάμει καί ένεργεία καί κ α θ ' αυτό
καί κατά συμβεβηκός καί τό π η μέν ôv
π ^ δέ μ ή ôv φαίνεται π ρ ώ τ ο ; διορίβας
242, 30 τό μέγα καί μικρόν 150,6 sqq.
1 8 9 , 1 1 2 2 2 , 3 0 2 4 7 , 1 0 sqq. 4 5 3 , 2 7 . 3 6
458,11 512,12 τό μ. κ. μ. άπειρον 4 9 3 ,
17 αόριστον δυάδα καί τό μέγα καί μικρόν
4 9 9 , 3 ουσία ν κ α θ ' αυτήν τό άπειρον 542,
28 τό άπειρον έν τοις αίσθητοϊς καί έν
ταΐς ίδέαις 4 5 5 , 1 7 στοιχεϊον τών όντων
τό άπειρον 472, 13 ëv καί ή αόριστο;
δυάς άρχαί 151,6 sqq. άόριστος δυάς expl.
4 5 4 , 8 458,14 τ ω φυσικω προσήκειν διτ-
τήν αίτίαν άποδιδόναι, τήν μέν τοΰ άνάγ-
καίου τήν δέ τοΰ ευ 3 6 9 , 2 δύο τάς
άρχάς, ϋλην καί θεόν (τάγαθόν) Theo-
phrasto iudice 26,8 sqq. τρία αίτια καί
1452 Πλάτων
τρία συναίτια 2 6 , 5 άπόδειξις περί τών
άρχων 197,27 quot principia, dis-
sentiunt Alexander et Simplicius 43,
4 sqq. corpora in materiam et formam
dissolvit (δλην iteti είδος) 7 , 2 4 179, 13
2 2 3 , 1 0 245,9 το ποιούν -/al το πάσχον
(δλην, ύπερβολήν -/.ai έλλειψιν, μέγα μικρόν
cf. Protag. 356 A ) 2 0 4 , 1 3 το παραδει-
γματικόν addidit 3 , 1 8 1 0 , 3 3 11,2 το
παραδειγματικόν αίτιον τοις κυρίως αίτίοις
συνηρίθμησε, το δ' όργανικόν τοις συναι-
τίοις 3 1 6 , 2 4 άξιοι τά παραδειγματικά
τών τηδε αίτια τοις αότοίς όνόμασι καλεί-
σθαι 4 0 6 , 1 3 το 'αυτό' κατά τών γενών
φέρει 132,9 το αότοόν 121,26 γένη του
οντος τά διά πάντων τών έφεξής διήκοντα
405,14. 25 γένη του ίντος έν τω νοερω
διακοσμώ θεωρών 4 0 4 , 2 2 ουσίας τάς
ίδέας 4 7 6 , 3 άρχάς τους άριθμους είπερ
τάς ίδέας 499, 11 cf. 454, 22 τάς ίδέας
άκινήτους 4 2 0 , 1 8 έν τόπω 546,'15 sqq.
το πλήθος τών ειδών παραδίδωσι 1 0 0 , 2 5
περί τάγαθοΰ άκρόασις 151,10 άναμνήοει;
αϊ μαθήσεις 1 0 7 9 , 1 2 περί ύλης 230,
35 ύποκείμενον τ ή έναντιώσει την δλην
232,8 δλην πανδεχή, χώραν (τόπον) Εδραν
223,3 cf. 34 523,7 545,24 5 7 8 , 2 0 579,
13 την δλην μητέρα καί χώραν καλεί
2 4 9 , 1 τιθήνην 2 4 9 , 5 την δλην τόπον
6 0 1 , 1 8 cf. 5 3 7 , 2 1 5 3 9 , 1 4 sqq. ειδών
τόπον 5 4 0 , 2 6 cf. 562,14 6 4 3 , 6 τόπου
διάφορα τά σημαινόμενα 5 4 1 , 2 0 νοητάν
τόπον καθ' 8ν άφώρισται τών νοητών ει-
δών ή τάξις 641,37 τινές κατά Πλάτωνα
διάστημα τον τόπον είναι ένομίσαν 571,25
την δλην έν μόνψ τω αίσθητφ κόσμψ
αφορίζει 151, 16 οί> βούλεται το σώμα
είναι την δλην 228,18 την στέρησιν οίδε
245,20 cf. 246,10 το τω ί ν τ ι κενόν άπο-
γινώσκει 6 9 4 , 2 ή ψυχή κινείται 3 1 8 , 1 2
αότοκίνητον την ψυχην 421,15. 3 2 πρώ-
Π λ α τ ω ν ι κ ό ς (εννοιαι) 1 2 4 9 , 3 6
τως καί κυρίως αότοκίνητον είναι την
ψυχήν βούλεται πάσαν, ή . . . την λογικήν.
διά δέ ταύτην καί το ζωον αύτοκίνητον
γίνεσδαι 1248,7 de animae motu 824,
7 sqq. την ψυχήν αίτίαν κινήσεως 287,9
1 3 1 9 , 2 8 sqq. χιλιετείς καί τρισχιλιετείς
καί μυριετείς περιόδους ψυχών απαριθμεί-
ται 499,34 θείος νους 8,3 δημιουργικός
νους 223, 17 άκίνητον την του νου κί-
νησιν 8 2 2 , 2 9 παντί γενομένφ ΰπ αίτιου
Πλωτίνος
II INDEX
τινός άνάγκη την γένεσιν σχείν 5 2 8 , 2 2
την φύσιν έν τω όργανικω τέθεικε κινου-
μένην μέν ΰφ' ετέρου κινούσαν δέ £τερα
8 , 5 cf. 2 2 3 , 1 8 πυκνόν καί μανόν 150,
29 de motu 8 2 1 , 1 4 . 2 3 8 2 2 , 2 3 8 2 4 , 2 0
γένος καλεί την κίνησιν 405,16 ετερότητα
την κίνησιν 4 3 0 , 4 έτερότητα καί άνισό-
τητα καί το μ η ôv ώς αίτια κινήσεως
4 3 0 , 3 5 431,5 cf. 4 3 2 , 3 5 ¿λίγα περί κι-
νήσεως εϊρηκεν 397,15 κίνησιν έν υπέ-
ροχη καί έλλείψει 401, 14 τό μέγα καί
μικρόν κτλ. την κίνησιν ( E u d e m u s ) 431,8
το άόριστον έπΐ την κίνησιν έπιφέρει (idem)
4 3 1 , 1 3 παν τό κινούν κινεϊσθαι 4 2 0 , 1 3
πάσαν ένέργειαν κίνησιν 4 2 8 , 5 τό αυτό
κινοΰν 1 2 3 3 , 3 7 έτεροκίνητα τά σώματα
4 2 1 , 4 δ είδη κινήσεως 4 2 2 , 5 την έλκτι-
κήν δύναμιν άναιρεϊν δοκεί 663,6 de άντι-
περιστάσει 1351,29 sqq. στοιχεία primus
dixit Eudemo auctore 7 , 1 3 de quinta
essentia 1 1 6 5 , 2 1 sqq. έπίπεδα πρώτα
1 4 2 , 2 5 quid sit γενητόν 1 1 5 4 , 3 sqq.
κόσμον τό ό'λον καί παν μέγεθος 507, 29
τον «λον κόσμον ούρανόν καλεί 5 0 7 , 3 0
περί χρόνου 7 8 8 , 3 3 7 0 5 , 5 sec. Eude-
miuin, Theophrastum, Alexandrum 700,
18 7 0 2 , 2 5 όίμα τω κόσμψ γενέσθαι τον
χρόνον 1153,20 χρόνο; μ ε τ ' ουρανού γέ-
γονε κατά Πλάτωνα (cf. T i m . p. 38 Β)
1157,36 1161,24 άίδιον τον χρόνον 1155,
19 τό άίδιον διά τον αιώνα τό αϋτοζωον
εχειν 7 1 8 , 8 ή τοϋ παντός άιδιότης διά
πολλών καί άκριβών λόγων άποδειχθείσα
4 6 9 , 2 1164,9 1165,16 άγένητον καί
άφΒαρτον τον κόσμον κτλ. 1121, 10 de
solutione mundi 1 3 3 1 , 1 5 . 2 4 1 3 3 4 , 3 5
έξωθεν τοϋ ουρανού ουδέν τίθεται σώμα
453,19 5 4 5 , 1 8 δ ούρανός Ινυλος 615,7
ύπερουράνιον τόπον οίδεν 5 2 2 , 8 cf. Ind.
IH Loci Platonici
(συνήθεια)
138,2 Πλατωνικώς 388,11
Πλατωνικοί £ν τό ύποκείμενον 222,29
τό Êv άριστον ύπολαμβάνοντες 894,12 τό
νοεϊν κινεϊσθαι 420,20 την δλην άτρεπτον
320,23.28 οί κλεινοί τών Πλ. τόπον
διάστημα άεΐ σώμα εχον 601,23 τό διά-
στημα ά'λλο παρά τά σώματά φασιν, άεί δέ
σώμα έχειν 571,30 de vacuo 618,24 657,
28
τον πρώτον χρόνον έπεζήτησεν
 NOMINUM
7 9 0 , 3 0 cf. 7 9 1 , 2 8 κίνησιν ταϊς -χατη-
γορίαις συνηρίθμησε (cf. V I 1,17: VI 3,21)
432,17 citatur έν άρχη τοΰ βιβλίου 8
Περί τοΰ δυνάμει « a l ένεργεία έπέγραψε
( E n n . II 5 , 1 ) 398, 32 ; (cf. Ádd. t. Χ
ad b. 1.)
citatur :
Enn. I 1,9 1079,12
II 5 , 1 398,32
5,3 399,7
III 7 , 3 790,30
7.8 706,25
7.9 769,6
7 . 1 1 sqq. . 7 9 0 , 3 5 s q q . 7 9 2 , 2 0
7.1 2 791,17
7.1 3 791,20
I V G,2 (?) 1072,8
Π λ ο ύ τ α ρ χ ο ς 6 Χαιρωνεύς έν τ ψ 'Αλεξάνδρου
βίψ (e. 7) 8,29
P o e t a i n c e r t u s coniicus 302,8 n . (ò ποιητής)
755, 8 (cf. Nauck ad F . T . G. 2 P r a e f .
XI)
Π ο λ ύ κ λ ε ι τ ο ς 3 2 3 , 1 0 s q q . 325,22 sqq. 342,
31 κανών 325,26
Γ Ι ο ρ φ ύ ρ ι ο ς 6 πολυμαθέστατος των φιλοσό-
φων 151,23 6 φιλοσοφώτατος 95,33 év
τ ψ β Περί ίίλης 231,6 έν τ ψ Φιλήβψ i. e.
commentario in Philebiim 4 5 3 , 3 0 cf. 454,
19 comm. ad Rempl. P l a t . (?) 6 1 5 , 3 5
P h y s i c o r u m s y n o p s i n scripsit 9 1 8 , 1 3
Coinmentarius i n P h y s i c a respicitur 9,11
1 1 , 6 . 2 3 44,1 60,17 n . 70,12 73,2 74,5
80,24 82,31 83,10 85,9 86,10 92,26. 3 3
97,5 101,25 107,1 116,6 123,1 135,1
136,33 137,8 139,24 140,19 141,24
149,13 163,16 165,8 166,3 188,32 192,
34 2 0 6 , 3 207,12 247,31 264,27 277,24
283,35 343,33 362,11 399,19 4 0 0 , 8 . 1 0
407,4 414,17 415,7 4 2 2 , 2 2 428,4 587,8
648,17 728,11 864,18. 25 896,10
Π ο σ ε ι δ ώ ν ι ο ς. Gemini έπιτομή των Ποσει-
δωνίου Μετεωρολογικών 2 9 1 , 2 2 2 9 2 , 3 0
(cf. A d d . t. Χ ad h. 1.)
Π ρ α ξ ι ά δ η ς A n a x i m à n d r i p a t e r 2 4 , 1 4 41,
17
Π ρ ό κ λ ο ς b έκ της Λυδίας φιλόσοφος 404,16
601,15 611,11 7 9 5 , 4 6 Λυδός 618,26
διδάσκαλος των ήμετέρων διδασκάλων γε-
νόμενος 6 1 1 , 1 1 7 9 5 , 4 eius m a g i s t e r
S y r i a n u s 6 1 8 , 2 6 ol μετά Πρόκλον ΐως
ή μ ώ ν σχεδόν τι πάντες ούκ έν τούτψ
Πϋ&αγάρειοί 1453
μόνον, άλλά καΐ έν τοις άλλοις απασι τ ω
Πρόκλψ κατηκολούθησαν praeter Ascle-
piodotum et Damascium 795,11
έν τ η προς Άριστοκλέα έπιστολη 615,
15 f r a g m e n t u m de loco fortasse ex libro
De primo loco 611,11 sqq. (cf. n. confir-
m a t a a Krollio de Chald. arac. p. 28 1 )
cf. p r a e t e r e a 643,18. 38
Π ρ ο μ η θ ε ύ ς t y r a n n u s (Thessalus) 3 4 6 , 3 3
Π ρ ω τ α γ ό ρ α ς ό σοφιστής 1 1 0 8 , 1 9 ή αϊ-
σθησις κριτήριον, ώστε το έκάστψ φαινό-
μενον κατά την αίσθησιν τοΰτο καΐ άλη-
θές νομίζειν 1098,11 dialogus cum Ze-
n o n e de grano milii 1108,19
Π υ θ α γ ό ρ ε ι ο ς P a r o n (Arist. P h y s . 222>>18)
explic. 754, 8 . 15 (α'ίρεσις) 7 8 6 , 3 3
(?9ος) 204, 16 ol Πυθαγόρειοι αϊνιγμα-
τ ώ δ η trjv έαυτών φιλοσοφίαν παραδεδώ-
κασιν 7 , 1 cf. 652,7 Πυ9αγορε(οις φαίνε-
ται ¿ Πλάτων πολλαχοϋ άκολουθών 151,
13 idem κατά το Ιΐυθαγόρειον εθος òtà
τών αριθμών σημαίνων τα πράγματα 204,
16 cf. 4 9 9 , 3 5 sqq. εθος σχηματογραφεΐν
457,17 g n o m o n u m ratio e x p l i c a t u r 456,
17 sqq. q u a d r a t u r a m circuii i n v e n e r u n t
Iamblicho teste 60,9 ab eis t r a n s t u l i t
Aristoteles το άφθαρτον της ίίλης 254,27
m e t a p h y s i c a et p h y s i c a discreverunt
21,18 de causis p r i m a r i i s 35,24 n u m é r o s
a u t decem συστοιχίας principia 26,27 428,
27 sqq. την δεκάδα τέλειον άριθμόν 499,
15 περιττόν καΐ άρτιον 189,2 idem πε-
περασμένον καί άπειρον 1 1 , 1 4 το άρτιον
το άπειρον 4 5 8 , 1 0 4 7 5 , 8 . 12. 14 de
άπείρω 452, 29 453, 5 4 5 5 , 1 2 . 13. 17. 20
472, 2 475, 24 4 7 6 , 1 0 . 15. 17 Εν καί τό
έναντίον άρχαί s e c u n d u m E u d o r u m 181,
10 το ëv άριστον 894, 12 περί ύλης
230, 35 δλην καί είδος 179, 13 τό ποσόν
2 3 2 , 1 6 . 2 5 έτερότητα καί άνισότητα καί
τό μή δν ώς αίτια κινήσεως 4 3 0 , 3 5 432,
35 τό άόριστον έπί την κίνησιν έπιφέ-
ρουσιν ( E n d e m u s ) 4 3 1 , 1 3 έν τη στερήσει
την κίνησιν 434, 14 την κίνησιν μή δν
είναι 4 3 0 , 3 0 οί άριθμοί τ ω κενω ά π '
άλλήλων χωρίζονται 8 8 0 , 2 2 de vacuo
648,22 649,6 651,25 κενόν καί εζω
τοΰ κόσμου 6 4 8 , 1 6 περί χρόνου 7 8 6 , 3 3
σφαΐραν τοΰ ούρανοΰ τον χρόνον 7 0 0 , 1 9
τό κινούν τον ούρανόν έν τ ψ μέσω 1354,2
1 3 5 5 , 3 Ε σ τ ί α ς τόπον καί Ζανός πύργον
1454 Πϋ&αγορικός II INDEX

έκάλουν το χέντρον 1355,8 πάλιν τά citatur έν τ ψ Περί χινήσεως 916,12

αύτά άριθμψ χαί πάντα 6μο(ως IÇei (Eude- 965,8 de fr. p. 693,11 ex libro Περί
mus) 732,31. 23 θειο« νοϋς 8,3 χενοΰ servato cf. Sitzungsber. d. Beri. Ak.
versus Pythagorei citantur (cf. post 1893 p. 112 sqq. 127.
Nauckii Iamblichum p. 227sqq.): Στωιχοί άνηρουν τά άλλα παρά τά έναργή
fr. 9 453,12 1102,20 94,14 άξιώματα'μεταπίπτοντα' ex A l e j a n -
fr. 10 1102,22 dro 1299,37 sqq. θεόν χαί ίίλην 25,17
Π υ θ α γ ο ρ ι χ ό ς Τίμαιος 7,25 35,22 227,20 όποιον σώμα 227,25 παν σώμα πεπε-
229,4 Ξούθος 683,24 (υποθέσεις) 476,18 ρασμένον 480,30 σώμα διά σώματος
Πυθαγοριχοί i. q. Πυθαγόρειοι (Eudemus) χωρεϊν 530,9 sqq. non primi Τύχης
181,11 (Porphyrius) 648,16.22 opinionem invexeriint 333,9 τύχην
Π ύ ρ η ς Parmenidis pater 22,29 άδηλον άνθρωπίνη Siavoíqc 333,5 διάστημα
' Ρ u> μ ο ί ο ι περί χειμερινός τροπάς ποιούνται τον τόπον 571,25 το διάστημα άλλο

άρχήν ένιαυτοΰ 875,22 παρά τά σώματά φασιν, άεΐ δέ σώμα ίχειν

Σ ά μ ι ο ς Μέλισσος 22,24 571,30 άπειρον χενόν λέγοντας έχτός

Σαρδώ. οί έν Σαρδοϊ ήρωες 707,30 708,10 περιέχειν τον χόσμον 671,5 de motu

Σ έ ξ τ ο ς 6 Πυθαγόρειος quadraturam circuii primario 420,11 παβαν χίνησιν ίλεγον

ί>πείναι την τοπιχήν 1320,19 de χρόνφ
descripsit 60,16
700,22 άεΐ μέν είναι χόσμον, oò μην
Σ ι χ ε λ α Ι μοϋσαι (Empedocles) Piatonis 50,15
τον αύτόν άεί, άλλά άλλοτε άλλον γινό-
S i m p l i c i u s Platonem memoriter citat 12,
μενον, χατά τινας χρόνων περιόδους 1121,
32 Aristotelem saepe ut 1342,32 1362,9
14 έχπύρωσις 480, 29 παλιγγενεσία
Alexandri commentarium furtim repe-
tens 14,13 n. (cf. Praef. t. I X p. V I I I )
886,12.
ex Ammonio de deo Aristotelico hausit Σ υ ρ ι α ν ό ς δ μέγας 192,29 213,24 241,22
1363,10 (ν. Α μ μ ώ ν ι ο ς ) δέδειχται προη- 269,10 618,25 Ò φιλοσοφώτατος 193,16
γουμένως έν τοις εις το πρώτον της Φυ- δ του Λυχίου ΓΙρόχλου χαθηγεμών 618,27
σικής άχροάσεως είρημένοις 1175,31 citât έν τοις εις το δέχατον των Πλάτωνος
comm. suum de cáelo propter Philo- Νόμων Οπομνήμασι 618,28 διάστημα
ponum 1118,3 1146,27 1169,7 1175,32 χαί είδος έχειν χαί δύναμιν τ ω ν σωμάτων
1178,36 1330,2 1335,1 ύπερτέραν 618,25 de loco 628,26 635,
Σ ι μ ω ν ί δ η ς lyriciis (fr. 19 p. 1123 B.) 741,1 12 637,27
754,7. 10.12. 15 Σ ύ ρ ι ο ς adi. 641,33
Σ ο φ ι σ τ α ί incertum quis 983,26 Megarici Σ φ α ϊ ρ ο ς , Σφαΐρον ν. Έμπεδοχλής ρ. 1443"
(?) 90,2 et Ind. verb. p. 1428®
Σ ο φ ο ί , oi πάλαι 329,5 Σωχράτης exeinplum 16,20 83,13sqq.
S o p h o c l e s celato nomine citatus ( A i . 646 91,5 sqq. 93,8 sqq. 94,20 sqq. 102,8.9
647) 740,31 106,22 113,6 117,27 120,16 sqq. 123,
Στοά. οΐάπό της Στοάς 94,14 530,10 1121, 4 sqq. 124,31 sqq. 295,33 296,3.28 413.
14 ν. Στωιχοί. 23 558,10 705,27 715,4 725,13 732,20
Στράτων 6 Λαμψαχηνός 601,23 618,24 776,12 771,8.28 772,24 sqq. 810,26.27.
652,19 693,11 710,9 711,9 788,36 965,7 28 816,23 847,25.28 849,25 850,5.32.
Θεοφράστου μαθητής 789, 1 965, 8 έν 34 851,1.14.15 857,13 884,25 885,5
τοις άρίβτοις Περιπατητιχοΐς άριθμούμενος 894,1 1062,2 1158,22 Σωφρονίσχου χαί
965,8 6 φυσιχός 916,12 vitupérât Φαιναρέτης υίός 772,27 είχών σιμή 363,
Aristotelen et Aristoteleos 788,36 789,33 1. 3 σιμός προγάστως έξόφθαλμος 772,28
το'πον διάστημα del σώμα έχον 710,9 de άπορία πότε απέθανε Σ. 1296,18 Archelai
vacuo 601,24 618,24 652,20 663,4 693, sodalis 27,23 Piatonis magister 772,30
11 άντιμεταστάσεως παράδειγμα 659,22 ήθιχός 40, 29 Platonicus έν Θεαιτήτψ
de motu 710,9.36 711,9 712,1 807,3 13,11 18,13 έν Παρμενίδη 101,21 102,
de tempore 789,35 sqq. 800,17 de 31 έν Φαίδωνι 7,5 177,10.15 308,27.
animae motu 965,9 29 369,28 388,30 464,26
 NOMIXUM
Σ ω φ ρ ο ν ί σ κ ο ς Socratis pater 772,27
Τ ί ι ι α ι ο ς 6 Πυδαγορικός cum Leucippo et
Democrito compositus 35,23 αυτός τε καί
8v 6 Πλάτων ίιπεκρίνατο 7,6 T. καί ò τούτω
κατακολου&ών Πλάτων "35,29 (cf. 31,24)
το 'κατά άναλογίαν' από τοΰ Πυθαγορικοΰ
Τιμαίου μετήγαγεν 6 'Αριστοτέλης 227,19
στοιχεία καί έπίπεδα 7,86 3δ,28 citatur
Τίμαιος 4 Πυθαγορικός (ρ. 94 Β.) 227,20
229,4 (ρ. 95 Β.) 453,15 - Τίμαιος Plato-
nicus ν. Ind. III Loci Platonici.
T i m o b συλλογράφος (fr. 5 Wachsm.) 1011,
12 cf. 139,4
Τ ρ ο ί α ex Arist. exemplum 750,14
Τ ρ ω ι κ ά 626, 15 775,17 1160,29 1176,1
1268,18
Τ ύ χ η sing. 360,37 3 6 1 , 9 plur. 3 6 0 , 3 5
θεο'ς 333,6 sqq. simulacrum describitur
360,27 Ecnped. 331,12
ϊ γ ε ί α θεός 360,11
ΰ π ο μ ν η μ α τ ι σ τ α ί 533,32
Φ α ι δ ρ ό ς ν. Ind. III Loci Platonici
Φ α ί δ ω ν v. Ind. III Loci Platonici
Φ α ι ν α ρ έ τ η mater Socratis 772,27
Φ ι λ ί α Empedoclis 2 5 , 2 4 . 2 5 . 2 7 31,21 sqq.
50,17 188,25 sqq. 199,18 300,25 1124,
1 . 1 0 1125,1 1153,28 1183,25.28 1185,
30 sqq. 1318,22.25
Φ ι λ ό τ η ς Empedoclis 25,29 26,4 3 2 , 1 4 . 2 3
3 3 , 1 3 . 2 3 158,7.19 159,20 1124,13
Φ υ σ ι κ ο ί Aristoteleae vocis «sus 4 5 8 , 1 9
κυρίως oí έν τω υλικω αίτίψ διατρίβοντες
459, 10 ol δόωρ η άέρα η πΰρ τό
Ώραι 1455
μεταξύ τό στοιχεϊον λέγοντες 472,4 πα-
λαιοί 301,24 (αρχαίοι) 372,9 (Pytha-
gorei) 4 2 8 , 1 6 (Plato) 118, 11 (Μξαι)
149,4 τό πολυδρύλητον τών φυσικών
άξίωμα τό 'μηδέν έκ τοΰ μηδαμη μηδαμώς
όντος γίνεσβαι' 1140,14 1143,6 ν. Ind.
verb. p. 1434«
Φ υ σ ι ο λ ό γ ο ι 391,6 παλαιοί 330,22 355,20
370,17 420,10 άρχαϊοι (περί Δημόκριτον)
618,20 άλλοι 1366,18 πάν τό 8ν σώμα
λέγουσιν 653,26 περί τοΰ ¿πείρου 451,23
484,8 ν. Ind. verb, ιρυσιολόγος et φυσιο-
λογεϊν
Φ ω κ ε ϊ ς bellum cum Thebanis 361,33.34
Χ α ι ρ ω ν ε ύ ς Plutarchus 8,29
Χα λ δα ίο ι. λόγια τά Χαλδαίοις έκδοθέντα
citantur e Proclo: versus unus 613,3
616,1 617,5 (cf. Kroll de orac. chald.
Vratisl. 1894 p. 28 1 31), alter 616,35 (cf.
623,34; v. Kroll. 1. c. p. 31). signifi-
cantur oracula p. 613,7 6 1 4 , 3 (Kroll.
1. c. p. 33) 615,7 (Kroll 1. c. p. 35) 615,
20 616,20 785,9 nominantur βα'ρβαροι
623,34 (cf. 616,35)
Χ ί ο ς Hippocrates matbematicus 54,14 55,27
68,32 69,22 Metrodorus 28,27 648,15
1121,24
Χ ο ι ρ ί λ ο ς (fr. 9 Naek.) 1196,35 1197,39
C h r i s t i a n i ud videtur perstringuntur τοϊς
είωδόσιν έντρυφάν ταΐς δοκούσαις τών
παλαιών έναντιολογίαις 640,14 cf. Ioannes
Philoponus
Τ
Ωραι ex Homero 351,23
 III LO CI PLATONICI

Έ ν τη Περί τάγαθοΰ cwvouoία 454.18 (cf. Res publica

453,28 sqq.) 503,12 542,12 545,24 I p. 328 Α (έν ápχη της
Cratylus p. 413 A 148,23 Πολιτείας . . . . . 892,1
V ρ. 476 D et 479 D . . 13,2.4
Leges I p. G36D 1073,2
p. 510 Β 12,8
IV p. 709 Β . . . 333,10 361,8
VII p. 527 C 510,28
X p. 888 sq 355,13. 22
p. 533 C 12,32
p. 889 Β 358,12
X p. 616 Β . . . 612,36 615,32
p. 893 E . . 1267,21 1273,6
Politicus p. 270 A 317,4
p. 894 1249,1
p. 273 D 1122,9
p. 895 Β 1247,34
Sophista p. 239 D 137,18
p. 895 C . . . 286,2 1119,13
p. 242 D 50,14
1209,29
p. 244 Β . . . . 89,5 88,33
p. 895 E 1248,12
p. 244 E 52,21 sqq.
p. 896 C 356,4
p. 245 DE . 243,15 cf. 244,12
p. 896 E sqq 1248,25
p. 248 E . . . 137,4 405,29
p. 896 E 421,19
402,74
p. 898 A 420,29
p. 250 sqq 126,8
p. 898 Β 821,17
p. 250 A . . . 134,16 135,17
Parmenides generaliter . 88,31 134,8 430,14
244,15 792,6
p. 251 A 100,1
p. 128 sq 99,8 p. 253 sqq 101,13.18
p. 128 Β 102,30 p. 256 D 430,12.28
p. 129C 100,29 p. 257 Β 136,16
p. 129 CD sq 101,23
p. 258 Β . . . 238,24 243,26
p. 138 A (év τη πρώτη 652,18
των έν Παρμενίδη
p. 258 C . . . 136,33 245,32
υποθέσεων) . . . 561,17 sqq.
p. 258 E 147,32
ρ. 138 Β sq 402,15 Theaetetus generaliter . . . . 13,11
ρ. 139 Α 420,16 p. 146 D 18,13
ρ. 142 D . . . 87,24 894,16 sqq. p. 183 E 149,14
ρ. 144 Ε 29,14 T i m a e u s citatur Sv ó Πλάτων ίιπεχρίνατο
ρ. 144 Ε (έν τη πρώτη 7,7 6 Τίμακίς φησιν 622,28 cf. 1313,10
υποθέσει ΓΙαρμενίδου) 29,14 6 παρά Πλάτωνι Τίμαιος 7 9 , 1 108,4
ρ. 145 Β 560,12 sqq. Τιμαίφ *αταχολουθών 35,29; saepissime
ρ. 156 D 982,6 έν Ί'ιμαίω
 III LOCI PLATONICI 1457
Timaeus generaliter . . 177,12 639,27. Tim. p. 52 A . . 4 3 , 1 5 151,17 223,7
32.34 (cf. ρ. δ·2 sqq.) 254,28 539,10
256, 28 545, 16 sqq. 778,29 781,16
523,21 p. 52 Β 521,25
Ρ· 27 D . . . 135,9 137,1 108,6 p. 52 D 228,4
1154,17 p. 53 Β . . . . 43,19 228,5
Ρ·. 28 Α . .
, . . 420,26 1313,10 p. 53 C . . . . 35,29 228,20
1359,17 p. 57 C 542,4
Ρ· 28 Β , 108,4 p. 57 E . . . 432,21 1351,40
Ρ·, 28 D 1154,21 p. 58 A . . 694,1
Ρ· 29 D . . 26,16 464,4 360,31 p. 58 Β . . . 694,13 1352,8
Ρ· 29 Ε , 464,3 p. 58 C . . . . 432,32 615,20
Ρ· 30 Α . . . 704,14 1122,1 p. 58 Ε . , 694,19
Ρ· 30 Β . . . 622,27 1360,34 p. 58 E 59 A 668,34
Ρ· 31 Α . 363,5 p. 59 C 18,29
Ρ· 32 C 453,20 p. 63 Β 618,33
Ρ· 36 Ε . . . . 783,19 792,9 p. 68 E 388,12
Ρ· 37 Α , 1248,23 Phaedrus
Ρ· 37 C . 1154,31 (cf. 1195,16) p. 237 Β . 75,3
Ρ· 37 CD 703,29 p. 245 C . . . 761,8 1247,32
Ρ· 37 D . . . . 739,16 717,25 1319,29
Ρ· 37 E 79,1 p. 245 D . . . 182,18 234,12
Ρ· 38 Β . . . 1154,28 1155,10 (itemque falso cit. έν
1164,22 Φαίδωνι) 464,26
Ρ· 39 Β—D 703,11 sqq. p. 245 Ε . . . 285,35 1209,32
Ρ· 39 E . . . . 31,24 296,26 1248,32
Ρ· 41 AB 1337,21 sqq, p. 246 Β , . 1263,24
1361,2 sqq. p. 247 C . . 541,10 sqq. 545,31 sqq.
Ρ· 41 Β . 249,32 546,4
Ρ· 41 D 1152,13 p. 249 D . . 476,5
Ρ· 43. 44 1077,5 sqq. p. 250 C 234,21
Ρ· 47 E 391,31 Phaedo
Ρ· 48 sqq. 231,7 p. 58 A , . 351,29
Ρ· 49 E . 217,36 224,4 226,19 p. 70 E 440,36
Ρ· 50 Β . , 320,24 p. 97 Β . . . . 177,10 369,28
Ρ· 50 C . .. . . 223,22 255,10 p. 97 C 308,27
Ρ· 50 D . . 242,23 p. 98 Β . . 7,5
Ρ- 50 E 226,3 p. 99 Β . . 388,21
Ρ· 51 A . ,. . . 223,6 542,11 p. 109 A (falso ένΤιμαίψ) 666,25
Ρ· 51 AE 26,16. 19 Philebus
Ρ· 51 E sqq.. . . 224,28 245,11 p. 14 D sqq. 454,19
539,14 p. 53 E . . 99,33
locus non repertus . . 767,32

Comment. Arisi. X Simplic. in Phys. 42

 IV LOCI ARISTOTELICI

ΓΙερΙ τόγαθοϋ fr. 28 (Rose, L i p s . Β 10 ρ. 3 3 6 » 17 . . 1262,35

1886) 151,10 453,28 p. 336 b 31 . . . . . . 846,11
Περί αίαθήσεως Επιστολή προς Άλέξανδρον
2 p. 4 3 8 b 2 2 ( ? ) 1059,7 (fr. 662 R.) . . . . . . 8,25
(Περί των αίσδητών) Περί έρμηνεΐας
3 ρ. 439 » 1 8 875,5 14 p. 24b 9 . . 1276,2
(Περί αίσθήαεως «αϊ αισθητών) Περί ζψων ιστορίας gener. . . . . 3,8
ο. 6 p. 4 4 6 » 2 9 753,11 Περί ζψων μορίων generaliter. . . 3 6 9 , 1 3
έν τοις Άναλυτιχοις (προτ.) Κατηγορίαι generaliter . . . 75,7 396,1
Α 13 ρ. 3 2 » 18 . . . . . . 1225,32 η. 832,10
Β 14 ρ. 6 2 » 2 9 1047,24 1 p. 1 » 4 . . 216,23
έν τοις Ύβτέροις ίίναλυτι*οίς ρ. 1 » 6 . . 403,26
A l p . 71*1 15,15 ρ. 1 » 2 0 sqq . . 125 14
4 p. 7 3 » 4 0 76,15 2 ρ. 1 » 2 4
22 p. 83b 19 128,17 5 ρ. 2 » 1 1 (έν τ ψ των Τ Κατη-
Β 1 p . 8 9 b 2 4 (έν τοίς Άπο- γοριών βιβλίω) . . . 2 3 3 , 3 1
δει*τι*οΤς) . . 20,31 ρ. 2 « 13 . . 270,27
2 7 1 , 2 6 . 32 452,18 p. 3 b 2 4 . 281,13.25
520,25 653,9 696,12 ρ. 4 »23 . . 816,21
Περί άτόμών γραμμών generaliter 6 . . . 657,37
(γέγραπται βφλίον ούτψ πρός p. 4 b 2 0 . . 396,19
τάς άτιμους γραμμάς) . . . . 492,14 ρ. 6 » 3 4 (ρ. 11 » 1 5 ) . . . 1 0 9 8 , 3 1
Περί γενέσεως χαΐ φθοράς genera- 7 p. 6 b l 3 . . 409,13
liter 2,31 599,4 600,36 p. 6 b l 5 . . 836,25
846,9 p. 7 b 3 1 . . 69,20
Α 3 ρ. 3 1 8 » 1 1361,24 8 ρ. 9 » 2 8 . . . 451,33 1057,26
p. 318 b 17 280,20 ρ. 1 0 » 2 1 . . 151,2
p. 3 1 9 » 1 3 ( ? ) . . . . 855,17 9 ρ. l i b i . . 410,4
6 ρ. 3 2 3 » 3 1 1243,29 10 p. 1 2 b 2 2 . . 908,3
7 ρ. 3 2 4 » 9 1236,21 ρ. 1 3 - 3 1 . . 211,34
Β 2 p. 3 2 9 b 2 6 189,17 12 ρ. 1 4 » 2 6 . . 1160,22
4 ρ. 331 « 16 207,5 ρ. 1 4 » 3 6 . . 1268,7
5 ρ. 3321>30 . 1178,16 1181,5 13 p. 1 4 b 2 4 . . 868,11
1232,21 14 (?) . . 408,18
6 p. 3 3 3 b l l 313,38 14 ρ. 15 » 1 3 . . 824,22
p. 333b6G (?) . . . . 566,15 ρ. 15 » 2 1 . . 562,21
 IV LOCI ARISTOTELICI 1459
Categ. 14 p. 15 " 3 0 1265,27.28 4 p. 271 « 3 3 . 288,15 1361,18
ΙΙερί ζιτίων γενέσεως και μορίων 5 sqq 498,10
και κινήσεως xcti ύπνου . . 3,8 p. 272 1 1 28 924,7
ΙΙερί κινήσεως ζ φ ω ν genera- 7 p. 2 7 4 b 2 6 482,12
liter 670,1 1191,6 p. 275i> 21 924,19
Μετά τά φυσικά generaliter . . 308,36 9 p. 2 7 8 b 2 1 507,35
έν τυΤ Α (?) cf. 3 6 4 , 3 0 li. p. 279 »27 1361,20
Α Ι 12,27 10 p. 279 b 12 1164,18
Α 4 p. 984 b 15 sqq. (έν τ φ 11 p. 2 8 0 b 6 998,18
μείζονιΆλφα) 1161,34 1 3 6 2 , 2 . 5 12 p. 2 8 2 » 3 0 1171,20
5 ρ. 986.122 . . . . 429,8 ß 2 525,11
p. 9 S 6 b 2 7 . . 3 7 , 2 148,16 sqq. p. 2 8 4 b 6 sqq. . . .1302,34
Δ 11 1271,24 p. 284 b 33 288,3
Δ 11 p. 1018b 9 . . . . 1268,12 p. 285 b 28 592,8
E l 4S,3 12 p. 2 9 2 M 8 421,8
Ζ 2 p. 1029 »2 . . . . 234,2 13 p. 294.110 606,9
7 p. 1 0 3 2 » 2 5 . . . . 269,7 Γ 1 p. 298 b 6 2,22
H 4 p. 1044 «32 . . . . 219,29 2 p. 301 b 2 2 . . . 1347,31.32
έν Tiij θ (περί του δυνάμει και Δ 1 489,21
ένεργεί «) 241,17 3 p. 3 1 0 b 7 605,19
Λ 8 1255,31 Σοφιστικοί έλεγχο ι
10 ρ. 1076 a 4 . 148,20 182,31 1 p. 1 6 4 [ 1 6 0 ] b 2 2 . . 70,21
250,26 256,21 1254,13 p. 1 6 5 [ 1 6 1 ] » 3 . . . 70,22
ΙΙερί μετάλλων 3 3 p . 182 b 32 52,14
(deest fr. Rose p. 204) . . 3,4 Τοπικά
Μετεωρολογική 3,3 a Posidonio A 1 p. 100» 18 476,28
compilata 292,30 2 p. 101 «26 47,22
A 4 p. 341 b 18 ( έ ν τ ο ί ς Με- 7 p . 103 »27 124,27
τεωρολογικοί;) . . . 605,28 Γ 1 p. 116·>23 131,24
Νικομάχεια ή&ικά, ä Περί φιλο- ΙΙερί ϋπνου
σοφίας καλεί . . . . . . 304,1 3 p. 456 »21 1191,17
A 1 p. 1 0 9 4 » 2 , . . . . 321,30 Φυσική άχρόααις scopiis 1,3 p a r t i t i o 5,4
p. 1094 a 19 .. . . . 345,23 a u c t i u s e x e m p l a r A l e x a n d r i 167,33 s q q .
6 p. 1098a 18 ,. . . . 1313,15 Philoponi 1332,7 t i t u l a s 4,8 220,16
Β 2 p. 1104 b 5 . . . . 1071,17. 31 SOI,14 923,8 1126,10 1233,30 1358,7
Ζ 4 p. 1140a 10 ,. . . . 269,6 A generaliter 1175,31
H 14 p . 1153 b21 . . . . 346,5 A 1 p. 184» 12 5,25
Κ 7 . . . 16,9 p. 184» 14 3,21
Περί οίιρανοΰ generaliter 2,12 sqq. 355,10 p. 184 »24 20S,30
602,14 924,15 1118,1 sqq. p. 184b23 38,7
έν τιί) π ρ ώ τ φ τής Περί οίιρανοΰ •2 p. 185 »1 1195,21
τιΰ τοΰτοτό βιβλίον (Physica) p. 185 » 12 49,31
έκδεχομένω . . 1329,3 cf. 924,15 p. 185 »32 1203,33
το πρώτον general. 1169,7 1275,32 3 p . 186» 15 . . 966,15 967,22
1327,6 969,13 978,35
Α 1 ρ. 2 6 8 " 1 230,20 979,2 989,23 1199,17
451,21 452,12 p. 186» 18 659,5
p. 2 6 8 a 16 270,20 4 p . 1S7»15 189,9
2 p. 268b 17 . 603,6 cf. 595,25 p. 187 a 2 3 180,33
3 p. 269 b 29 655,37 5 480,35
4 p. 2 7 0 b 3 2 sqq. . . .1331,39 p. 1SS»20 146,28
1460 IV LOCI ARISTOTELICI
Physicorum
A 5 p. 188 a 22 . . . . . 44,16
p. 188b30 . . . . . 36,21
p. 188b36 . . . . . 36,23
6 p. 189« 15 . . . . . 1254,20
p. 189 «17 . . . . . 183,29
7 p. 190"24 . . . . . 204,21
p. 190b29 . . . . . 208,17
p. 191»6 . . . . . 245,28
p. 191«24. . 1140,20 1144,6
8 p. 191bl5. . 833,20 1304,9
9 p. 192«34 . . . . . 9,25
Β 1 p. 192b 12 . . 266,24 924,2
p. 193 b 5 . . . . . 283,31
p. 193 b 19 . . . . . 233,28
2 p. 193b22 . . . . . 273,14
p. 194 b 13 . . . . . 846,22
p. 194 b 17 . . . . . 221,7
3 p. 194b23 . . . . . 322,18
p. 194b29 . . . 1361,13.14
p. 195 b 12 .. . . . 324,11
p. 195 b 31 . . . . . 350,19
p. 196b6 . . . . . 359,10
5 p. 197»21 . . · . . 351,27
p. 197 «32 . . . . . 350,14
6 p. 197«36 . . . . . 350,15
p. 198»2 sqq. . . 1362,20. 24
8 p. 199»8 . . . . . 288,24
p. 199« 19 . . . . . 288,12
Γ generaliter . . . 868,3 1120,8
1 p. 200b21 . . . . . 3,23
p. 200 b 22 . . . . . 741,4
p. 201 «8 . . 407,22 408,11
p. 201 «9 . . . . . 1137,2
p. 201 «10.27 . . . 1126,10
p. 201 «19 1138,7 cf. 1132,24
p. 201b7 . . . .1132,22.24
2 p.202«7 . . 409,26 924,1
p. 202 « 11 . . . . . . 1149,24
3 p. 202 «13 . ., . . . 1251,1
4 . . . . 846,13
p. 203b 11 . . . . . . 464,13
5 . 924,5 946,13
1188,16 1358,6
p. 204 «8 . . . . . 1321,17
p. 204 «20 . 1278,15 1314,4
p. 204b io. . . . . 476,34
p. 205» 10. . . . . 664,15
p. 205 «29 . . . . . 478,19
p. 205 «33 . . . . . 1332,7
p. 205b 1 . . . . . 606,12
Pbysicorum
Γ 5 p. 205bl5 . . . . . 606,13
p. 205b32 . . . . . 605,6
6 p. 206»19 . 1293,32 1360,15
p. 206 «27 . . 782,2 846,29
1180,20 1293,24 1328,12
p. 206 «30 . . . . . 1293,30
p. 207 »26 . . . . . 542,20
Δ . . . . 868,5
1 . . . . 487,14
p. 208 »28 . . . . . 646,5
p. 208 b 1 . . . . . 608,28
p. 209 «13 . . . . . 600,15
p. 209»18 . . . . . 600,16
2 p. 210»5 . . . . . 869,16
p. 210«17 . . . . . 560,31
4 p.211«12 . . . . . 603,17
p. 211 «24 . . . . . 643,1
p. 211b19 . . . . . 620,32
p. 2Γ2«6 . . . . . 602,4
p. 212«14 . . . . . 614,18
p. 212 » 16 . . . . . 605,30
p. 212«20 . . . . . 606,34
p. 212 »23 . . 603,26 607,12
p. 212»26 . . . . . 605,16
5 p. 212 «31 . . . . . 602,29
p.212b6 . . . . . 580,19
p. 212 b 17 . . . . 608,1
p. 212 b 18 .. 602,2 607,3
p.212b20 . . 603,24 605,13
p. 212b21 . . . . . 590,21
6 p. 213b22 . . . . . 648,16
p. 213b28 . . . . . 869,1
8 p. 215 b 13 . 674,23 675,23
p. 216»5 . . . . . 675,14
9 p. 216 b 22 .. . . . 680,21
p.217b27 . . . . . 646,13
10 p.218bl4 . . . . . 731,2
11 p. 220 »21 . . . . . 721,13
12 p. 220 b 13 . . . . . 725,19
14 p. 223 b 18 .. . 1316,29.30
1 p. 224 b 8 . . . . . 1136,35
p. 224b7 . . . . . 902,27
p. 224b29 . . . . . 905,19
p. 225 » 1 .
p. 225 »7 . . . . . 908,30
p. 225 »26 . . . . . 1063,20
p. 225 »35 . . . . . 1273,37
2 p. 225 b 2 ., . . . 408,34
p. 225 b 3 . . . . . 859,14
 IV LOCI A R I S T O T E L I C I
sicorum
2 p. 225t)ll . . 409,12 834,20
1067,7 1068,1. 20 1070,28
p. 226 »12 . . . . . 1136,35
4 p. 228 »20 . . . . . 1233,15 sqq.
5 p. 229 b 12 .. . . . 861,8
6 p. 230b28(Aspasio finis
libri) . . 916,30 cf. 918,11
. . . . 507,16 800,23 923,5
1 p. 231 «2L . . 868,9 1297,9
p. 232 .->9 . . . . . 728,17
p. 232 »10 . . . . . 967,3
2 ( ? ) . . . . . . . . 748,4
4 p. 234" 10 . . . . . 1020,15
5 p. 236 »27 . . . . . 107,7
9 p. 239 b 5 . . . . . 1289,1
p. 239b9 . . . . . 140,25
10 . . . . . . . . 967,27
. . . . 1036,3
έν τιΰ έτερω ifôôu.ui
βιβλίο) τιιϊ χατά την
λέξιν όλίγον τι τού-
του διαφέροντι . . .1051,5
cf. 1054,32 1086,23 1093,10
1 ρ. 241 b 24 . 326,29 1251,3
1251,3 1257,25
p. 242 b 25 . . . . . 1210,26
2 p. 243»3sqq,. . . . 1226,37
p. 243 b 7 . . . . . 1052,9
p. 244 b 2 . . . . . 1227,3
. 602,14 608,33
1 ρ. 251 »8 . . . . . 923,17
ρ. 251 »16 . . . . . 1148,2
ρ. 251 b29 . . . . . 1174,10
p. 251b 31 . . . . . 1172,15
p. 251b32 .
ρ. 252 » 1 . 1175,12 1177,20
1461
Physicorum
Ρ· 252 »2 . 1173,16 1174,9
3 Ρ· 253 b 7 . . . . . 924,1
Θ 3 Ρ· 254»29 . . . . . 965,20
4 Ρ· 255»1 . . . . . 1056,28
Ρ·.255»24 . . . . . 288,1
Ρ· 255 b 29 . .287,31 1348,24
Ρ· 255 b30 . . . . . 1257,37
5 Ρ· 256»14 . . . . . 1251,3
Ρ· 256 b34 . . . . . 1235,1
Ρ· 257 »27 . . . . . 1224,28
Ρ· 257»29 . . . . . 1247,30
Ρ· 257 b28 . 1234,8 1348,16
6 Ρ· 260»3 .
7 Ρ·,260»26 . . . . . 602,20
Ρ· 260b29 . . . . . 603,9
Ρ· 261»20 . . . . . 603,11
Ρ· 261»28 . . . . . 1256,20
θ 8 Ρ· 261b28 . 595,22 n. 602,22
Ρ· 263»11 . . 946,12 948,7
10 Ρ· 266 b 30 . . . . .1050,8
Ρ· 267 b 8 . . . . . 1357,15
Ρ· 267b19 . . . . . 1321,15
Ρ· 267 b20 . . . . . 924,3
Ιίερί ψυχής . . 523,2 (?) 924,15 965,26
Α 3 Ρ- 406»10 . . . . . 1248,31
Β 1 Ρ· 412»27 . . 261,23 262,6
Ρ· 413»20 . . . . . 286,4
Ρ· 413»20 . . . . . 286,4
4 Ρ- 415b7 . . . . . 269,3
Ρ· 415''26 . . . . . 660,28
Ρ· 416»8 (?) 262,19
8 Ρ· 419 »21 . . . . . 1060,22
Γ 4 Ρ· 429»27 . . . . . 540,9
5 Ρ· 430»17 . . . . . 268,26
Ρ· 430» 19 . . . . . 1162,2
loci non reperti . . . 228,30 287,13
 ADDENDA A D VOL. I X
[cf. vol. IX p. X X X I ]

p. V s formulan! S έατιν acliecto numero exhibet etiam codex C p. 933,2. cf. praeterea
vol. X p. vi
VII 22 et 24 1. Georgius (cf. p. XIV 8 et Vitellius vol. X V I p. x m )
X X V I ad. 55,12 cf. P. Tannery Annales d. I. fac. de Bordeaux 1882 n. I. Helberg
Philolog. XLIII 345. Maass Anal. Eratosth. (Beri. 1883) p. 45
15.3 άπειρος Victorius (cf. Praef. X p. ix)
23,20 cf. Freudenthal Όeher die Theologie d. Xenophanes (Bresl. 1886) p. 34,4
28,14 cf. Zeller Philos, d. Gr. I 5 849 2
47,31 adn. dele „6ene", immo cf. Ind. p. I374l>
64,23 sqq. cf. Heiberg Philolog. X L I I I 341 sqq.
85.4 emenda συνεχιζόμενων cf. p. 570,6 926,27
98,1 cf. Apelt Beitr. z. Gesch. d. gr. Phil. (Leipz. 1891) p. 92; cum nostra coniectura
cf. Alex, in Anal. p. 335,10 Wall.
103.13 cf. Pabst de Melissi Jr. (Bonnae 1889) || 5 cf. J. Cook Wilson Class. Rev. VI
(1892) p. 104 η. 2
104,19 δεύτερου habent Exc. Paris. 1859. (cf. t. X p. xii)
107,1 1. χατασχευάζειν
110.1 cf. Pabst 1. c. p. 2 7 ; Baumker Fleckeis. Ann. 1886 p. 545
121,26 οΐ) μόνον (DE) coni. Philoponus p. 68,10. 16 rest. Vitelli
130,5 πέμπτον] πρώτον γρ. Victorius
135,21 cf. Η. Jackson Joum. of. Philology X X I 73 sq.
139,12 cf. Gomperz Beiträge ζ. Kritik u. Erklärung, Wien. Sitzungsber. t. CXXII, IV
(1890) p. 21, qui coni.: μέγεθος γαρ μηδέν (nunc praefert μηδενός) έχοντος προσ-
γενομένου ουδέν χτλ.
141.2 sqq. cf. Evangelides Zwei Kap. über Nemesius (Beri. 1882) p. 61 idemque Φιλο-
σοφικά Μελετήμ. ρ. 94
6 Ισται ώστε έτερον προ έτέρου ούχ εσται Gomperz 1. c. p. 22
146,9 ούδέ χρημ coni. Zeller 1. c. I 5 561"
22 τοιγάρ idem 1. c. 562 adn.
156.14 (cf. 164,25) v. Zeller Archiv / . Gesch. d. Phil. V 441 ; Arleth ibid. VIII I, 81
23 άκό τευ Gomperz Beiträge 1. c.
159,16 cf. Sitzungsb. d. Beri. Ak. 1884, 366 1
160,9 άπάτη φρένα χαινΰτω Blass Fleckeis. Ann. 127 (1883) 19
28 έαυτά] nunc placet έν αίιτφ (sc. τψ Σφαίρψ)
167.33 1. ¿πηλιχηουν. locus non citantis sed παραφράζοντας videtur esse Alexandri
181.34 cf. Shute Transactions of the Oxford Philological Society 1879/80 p. 29 sqq.
188,26 adn. 1. δέρχευ a
203.3 Διογένης] 'Αναξίμανδρος coui. Neuhäuser Anaximander (1880) p. 122 2 at cf. p. 149,
18. 151,22
216,1 στοιχεία (ut E) recte Victorius
239,19 sqq. consensu Philoponi (Pbys. p. 179,6 Vitelli) apparet haec esse ex Alexandre
translata, versus ίπποι — μελισσών legitur in Nicandri Ther. 7 4 1 , ubi γένεσις
tarnen aliud significat, nisi forte vetustiorem poetam imitatur et in contrarium
vertit v. 742 Nie. (nam ludit interpretando 0 . Schneider Nicandr. p. 147). similein
versum citat Varrò R. R. I l l 16,4 (p. 305,2 K.) tamquam ex Archelao, huius tamen
esse non videtur, ut cuius epigramma ipsum servetur ab Antigono Η. mir. 19
(p. 7,1 Keller, ubi v. 1 forsitan ζωην pro ταύτην coni. Anthol. VII 168 et v. 2
σφηχες proponendum sit), ergo nescio an epigramma Archelai cum ignoti poetae
lemmate interciderit in Varrone. significat versum Simpl. etiam p. 1293,5
 ADDENDA AD VOL. I X 1463

p. 239,28 atln. (v. 5 a. i.) 1. ei χύων ή ίππος γίνοιτο

244.21 fort, *ρατείτω u t 1350,7 ; sed cf. 946,27
248.6 cf. Zeller Ph. cl. Gr. I I a 4 7 0 5 c ; Apelt Fleckeis. Ann. 1893, 967; R. Heinze
Xenocrates p. 37 sq.
257,2 διαφέροντι Zeller coni. p. 248,16
269.23 τ ψ τοιούτον ex D recte recepit Yictorius
30 τι] γρ. τινί Victorius
274.13 προβεχώς recte recepit Victorius
276.24 post έστίν addendum coni. Vitelli: <τό είδος apa φύαις έβτίν.)
291.22 cf. Blass De Gemino et Posidonio (progr. natal. Kil. 1883) p. 8 sqq. teneo <της)
έζηγήβεως cum τάς ¿φόρμας iungendum, quod temptavi vol. I X p. xxxii
298.30 dele comma
323.5 1. „-/oil τά τούτων γένη" cf. Aiïst. p. 194b25
326,16 σοφές occupavit Victorius
327.28 άνάγουσιν Nauck T. G. F. 2 p. 765,1
328.1 cf. Kur. fr. 1017 (T. G. F 2 p. 684 Ν.) τον εύτυχοΰντα *al φρονεϊν νομίζομεν
330,22 τό] τψ Vitelli
331.7 cf. Blass Fleckeis. Ann. 127 (1883), 19
336.6 oò τοΟ γρ. recte Victorius
350.14 adn. dele: αμφω add. Simpl.
351.8 ούτοΟ γεγονέναι Emendator Ambros.
398,32 Plotini non liber, at caput extat II 5,1 unde haec corrigenda: v. 34 intercide-
riint in Simpl. codd. ante μεθ 1 αυτό haece: ήδη τψ τι xal άλλο, porro μετά τοΰ
exhibet etiam Plotinus, ut v. 35 και (ante φθαρέν) omittit. ñeque χαλκός quod
p. 399,1 pro χιών habent codd., non confirmatur a Plotino, cuius senten-
tiam mirarn sane illustrât Enn. II 4,6. post πυρ desinit écloga Plotiniana
446.12 Ιστι] puto ίν τινι cf. v. 14
465,30. 31 I. τίνος
475.31 έπιβτήμονος restituit Vitelli coni. p. 469,24. 510,17 al.
478,35 dele notam
482.13 „fortasse προλαμβάνει" Vitelli
505,16. 17 τρία xal δΰο serrandum, cum consentiat codex E Aristotelis
528,16 cf. 0 . Kern De Orphei theog. (Beri. 1888) p. 3C
563.2 έν τίνι εσται : restituit Vitelli coni. Philop. p. 538,18
589.29 χ ύ χ λ φ δέ ένια. (èvia) δέ rest. Vitelli coni. 590,35 et Philop. p. 601,11
628.30 f ( ] 1. η ut 588,37
648,34 1. όπαντώίιν ex E
661.7 emenda ϊιπαντδν cf. 1137,21 not.
687.31 1. μεταχείριβιν u t p. 72,2
697,16 èv] 1. έ*
699,34 1. τψδΐ
706.8 ούτως occupavit Victorius
708,29 κινούμενοι ex νν. 31 et 36 et Them. p. 315,15 Sp. restituit K. Kalbfleisch et ante
eum Victorius
740,34 versus sunt Menandri ex Georgo fr. 97,3 (III 30 Kock.) ubi 6 δέ χρόνος recte
Orio, extremum vocabulum πλέον, quo Simpl. caret, interpolatum esse per litte-
ras a. 1888 mihi significavit Nauck
765.32 κοινός commendabat Victorius
34 ίχων emendavit Victorius
795,16 1. φιλοπονίαν
 A D D E N D A AD VOL. Χ

p. 803,5 not. ante al adde: της μετά β. διαφοραί colioc. a P

908,21 cf. Sbute Transactions of the Oxford Philological Society 1879/80 p. 29 sqq.
924,2 1. είρηχεν
939.12 ΓΔ occuparit. Yictorius
1037.13 κινείται confirmatur codicis Escor. Φ III 9 (vide Suppl. t. X p. x m ) excerptis
1072,8 Pioti ni locus extat. I 1,1
1153,7 ή] ή em. Victorius
1157—1168 in titulis 1. p. 251bl9
1164,36 emenda άναμφιοβητητιίτερα
1166,17 η. lege: δέ om. A F (sed restituit A 1 )
1266,36 ef. Neuhäuser Anaximander p. 121®
1283,3 τούτω coni. Victorius
1318.14 προτέρων occupavit Victorius