ΚΕΙΜΕΝΟ ΙΙ.

Ισίδωρος Ζουργός, Στα 1666, [Σκηνές από τον βίο του Ματίας
Αλμοσίνο]
Ο Ισίδωρος Ζούργος είναι συγγραφέας και εργάζεται στην Εκπαίδευση ως δάσκαλος. Το
απόσπασμα προέρχεται από το μυθιστόρημα «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο»
(2014).

Από το έβγα του χειμώνα και μετά ο δρόμος που περνούσε έξω απ’ το σπίτι της σινιόρα
Κάρλα γέμιζε κόσμο, ταξιδιώτες που έρχονταν από τη Σερενίσιμα, περαστικούς και πλάνητες.
Στις πρώτες λιακάδες το παγωμένο χώμα άρχισε να θρυμματίζεται και σηκωνόταν σκόνη απ’
τις ρόδες, τις οπλές, τα σερνάμενα βήματα των πεινασμένων του χειμώνα, που έβγαιναν απ’
τις τρύπες τους να ζεστάνουν τα κόκαλά τους κι έψαχναν για ψωμί. Εκείνη η άνοιξη του 1666
έτος Κυρίου, για την οποία πολλοί έλεγαν πως θα ήταν η τελευταία, πλημμύρισε όλες τις
στράτες του Βένετο1 με αλλόφρονα πλήθη, μοναχούς δραπέτες απ’ τα μοναστήρια,
μισότρελους προφήτες, ζητιάνες που χόρευαν με το ντέφι στα χέρια, δουλοπάροικους που
είχαν παρατήσει τις καλύβες τους αψηφώντας τις διαταγές των γαιοκτημόνων και τώρα
τραβούσαν για όποιο σημείο του ορίζοντα τους έταζε θαύματα.
Τα νέα έφταναν κάθε μέρα από παντού· σε όλη τη Respublica Christiana2 ο κόσμος ήταν
σε αναβρασμό. Κάθε τόσο έφευγαν καράβια φορτωμένα προσκυνητές για τους Άγιους
Τόπους. Φυλλάδες κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι που έδειχναν χάρτες του ουρανού,
εκλείψεις, κομήτες και άστρα που έτρεχαν δαιμονισμένα σ’ όλες τις γωνιές του σύμπαντος. Οι
πιο πολλές εκκλησίες ξενυχτούσαν κάθε βράδυ και με ύμνους καλούσαν τον Παλαιό των
Ημερών3 να έρθει μια μέρα αρχύτερα και να καταλύσει τη δυστυχία και το σκότος. Υπήρχαν
μαρτυρίες πως στις έναστρες νύχτες κάθε προσεκτικό μάτι μπορούσε να ξεχωρίσει στο
στερέωμα ένα αχνό περίγραμμα της Ουράνιας Ιερουσαλήμ. Λέγανε μάλιστα πως ξεχώριζαν
γύρω γύρω τα τείχη της, οι ψηλές εκκλησίες, τα ενδιαιτήματα των αγγέλων, όλα μέσα σ’ ένα
χαλκόχρωμο απόκοσμο φως. […]
Η σινιόρα Κάρλα, αφού τελείωνε το καθημερινό ζύμωμα και φούρνισμα, το σκούπισμα και
το ξέπλυμα με το πηγαδίσο νερό στα σκαλιά και το κατώφλι, στεκόταν ακουμπισμένη στον
ξύλινο φράχτη και χάζευε στη δημοσιά. Κάθε φορά που περνούσαν οι κομπανίες των
κουρελιασμένων -λεπροί, χωλοί απ’ τους πολέμους, ληστοφυγόδικοι, γεωργοί χωρίς χωράφια,
καλόγεροι που πουλούσαν σκόνη από κοπανισμένο ελαφοκέρατο και ιερόξυλο 4, μάγοι με
φυλαχτά και φίλτρα, άνεργοι ηθοποιοί, ποιητές με κρασωμένο χνότο-, η Κάρλα συχνά έπιανε
μαζί τους την κουβέντα. Συνήθως τέτοια ασκέρια την άκουγαν προσεκτικά και την κοίταζαν στα
χέρια. Όταν τελείωνε τα λόγια της, που ήταν συνήθως νουθεσίες και προσευχές, τους μοίραζε
ψωμί, αυτό που κάθε μέρα το ζύμωνε περίσσσιο και το έψηνε σχολαστικά. Οι πιο πολλοί
έπαιρναν το ψωμί και συνέχιζαν τον δρόμο τους, άλλοι όμως δε βιάζονταν, την
περιεργάζονταν προσεκτικά, κάποιοι πήγαιναν να της φιλήσουν το χέρι αλλά εκείνη τραβιόταν.
Μια μέρα ένα λεπρός, κουκουλωμένος μ’ ένα καφετί ράσο, γιατί το μισό του πρόσωπο είχε
πέσει απ’ την αρρώστια, πήρε το κομμάτι με το ψωμί. […]
«Θα συναντηθούμε στον παράδεισο», του είπε.
«Αμήν!» της απάντησε μια φωνή σπηλαιώδης.

1 Βένετο: η περιφέρεια γύρω από τη Βενετία, που περιλαμβάνει επίσης την Πάδοβα και τη
Βερόνα.
2 Respublica Christiana: Η χριστιανική επικράτεια.
3 Παλαιός των Ημερών: όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη.
4 Ιερόξυλο: ξύλο που το έφερναν από την Αμερική και κατά μια περίεργη δοξασία
καταπολεμούσε τη σύφιλη.
 «Το τέλος είναι κοντά, αμήν!» του ξαναείπε.
Ο λεπρός έκανε το σημείο του σταυρού με το τυλιγμένο χέρι, χούφτωσε το ραβδί και πήρε
μόνος του τον δρόμο.
Ισίδωρος Ζούργος, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, Εκδόσεις Πατάκη
(2014), σελ. 380 - 382

Θέμα Γ
Γ1. Να παρουσιάσετε το βασικό θέμα που αναδεικνύεται από το αφήγημα του Ισίδωρου
Ζουργού, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο (Κείμενο ΙΙ).(150-200 λέξεις).
Μονάδες 15