ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1117
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Απ. Αν: Ρωμ. στ΄ 18-23 - Ματθ. η΄ 5 – 13)
Παρθενίου κ΄Ευμενίου μονής Κουδουμά
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Πίστη αδιάκριτος
Στο Ευαγγέλιο, αδελφοί χριστιανοί, μάς
λέει ο Χριστός να μη μεριμνάμε τί θα
φάμε ή τί θα πιούμε ή τί θα ντυθούμε,
αλλά να ζητούμε πρώτα την βασιλεία
του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού, και
όλα αυτά θα μάς δοθούν επιπροσθέτως.
Γιατί, όπως ο Θεός φροντίζει για τα
πετεινά του ουρανού και για τα άνθη
του αγρού, πολύ περισσότερο φροντίζει και προνοεί και
για μάς τους ανθρώπους, για το «συναμφότερον»
σώματος και ψυχής, σε αντίθεση με εμάς που συχνά
στρέφουμε την προσοχή μας μόνο στις βιοτικές μέριμνες.
Με το θαύμα της σημερινής περικοπής από το κατά
Ματθαίον Ευαγγέλιο, μάς δείχνει ότι ο Θεός μάς
φροντίζει όχι μόνο στα βιοτικά αλλά και σε προβλήματα
άλυτα για τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό, αφού
μάς δίδαξε την προς τον Θεό αγάπη, έρχεται να μάς
διδάξει και την πίστη προς αυτόν, όπως θα δούμε ευθύς
αμέσως.
Καθώς ήλθε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, ήλθε προς
αυτόν εκατόνταρχος και τον παρακαλούσε λέγοντας
«Κύριε, το παιδί μου στο σπίτι έχει πληγεί από
παραλυσία και βασανίζεται φρικτά». «Έρχομαι εγώ να
τον θεραπεύσω», του απαντά ο Χριστός κι εκείνος είπε,
«Κύριε, δεν είμαι άξιος για να εισέλθεις στο σπίτι μου,
αλλά πες μόνο μια λέξη και θα θεραπευτεί το παιδί μου.
Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος που έχει εξουσία, και έχω
από κάτω μου στρατιώτες και λέω στον ένα, πήγαινε, και
πηγαίνει, και στον άλλο, έλα, κι έρχεται, και στον δούλο
μου, κάνε τούτο, και το κάνει». Όταν το άκουσε αυτό ο
Ιησούς εθαύμασε και είπε σε αυτούς που τον
ακολουθούσαν: «Αλήθεια σάς λέω, ότι ούτε στον Ισραήλ
δεν βρήκα τόσο μεγάλη πίστη. Σάς λέω μάλιστα ότι
πολλοί θα έλθουν από την ανατολή κι από την δύση και
θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον
Ιακώβ στην βασιλεία των ουρανών, ενώ οι γιοι της
βασιλείας θα εκβληθούν έξω στο σκοτάδι, όπου υπάρχει
το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών». Και είπε ο Ιησούς
στον εκατόνταρχο, «Πήγαινε, και ας γίνει όπως
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
πίστεψες», και από την στιγμή εκείνη θεραπεύτηκε το
παιδί αυτού.
Ο εκατόνταρχος, ρωμαίος αξιωματικός, αν και δεν είχε
ακούσει για τον αληθινό Θεό και πίστευε στα είδωλα,
πίστεψε προφανώς σε όσα είχε ακούσει για τον Ιησού
Χριστό και γι αυτό δεν χάνει την ευκαιρία να προστρέξει
σε αυτόν με πίστη αξιοθαύμαστη, αξιοζήλευτη και
αξιομίμητη.
Δεν γνωρίζει ότι συνομιλεί με αυτόν που με ένα του λόγο
δημιούργησε τα σύμπαντα, γνωρίζει όμως, σαν
άνθρωπος που ασκεί εξουσία, ότι ένας λόγος αρκεί για να
γίνουν πολλά, και πιστεύει ακράδαντα ότι με ένα του
λόγο ο Χριστός έχει την δύναμη να θεραπεύσει το παιδί
του.
Αυτή την πίστη των αγίων μακαρίζει ο Χριστός. Όταν
μάλιστα λέει ότι πολλοί από ανατολή και δύση θα
αναδειχθούν μεγάλοι στην βασιλεία του Θεού ενώ τα
παιδιά της βασιλείας θα αποκλειστούν, δεν αναφέρεται
μόνο στους τότε ισραηλίτες αλλά και σε όσους από εμάς,
που θεωρούμε τους εαυτούς μας γνήσια τέκνα της
Εκκλησίας, υπερηφανευόμαστε γι αυτό και αμελούμε τα
πνευματικά και συχνά καταλήγουμε σε χλιαρότητα και
σε ολιγοπιστία, ειδικά σε περιόδους θλίψεως και
δοκιμασιών.
Ο εκατόνταρχος όμως δεν αισθάνεται έτσι. Παρ’ όλο που
υπερέχει των άλλων ανθρώπων και έχει εξουσία
πολιτική και στρατιωτική, δεν θεωρεί ότι έχει κάποια
υπεροχή έναντι του Ιησού Χριστού. Γι αυτό δεν τον καλεί
στο σπίτι του αλλά προστρέχει ο ίδιος προς αυτόν, και
μάλιστα στην προθυμία του Χριστού να πάει στο σπίτι
του θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο για μια τέτοια τιμή και
επίσκεψη.
Η πίστη του εκατόνταρχου συνοδεύεται, όπως βλέπουμε,
με ταπείνωση, η οποία αν μη τι άλλο προέρχεται από την
αυτογνωσία του. Γιατί βλέπει ότι η όποια του εξουσία δεν
τον καθιστά καλύτερο από τους άλλους ανθρώπους και
ότι ενώπιον του Θεού, του μόνου αγαθού και του μόνου
που με ένα του λόγο έχει την δύναμη να θεραπεύει κάθε
σωματική και πνευματική ασθένεια, όλοι οι άνθρωποι
είμαστε μικροί, δούλοι και υπήκοοι του Θεού.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Τούτο το παράδειγμα της πίστης και της ταπείνωσης ας
έχουμε διαρκώς ενώπιων μας, αδελφοί χριστιανοί.
Ζούμε σε μια εποχή που η κοινωνία των ανθρώπων
κλονίζεται συθέμελα από παράγοντες που κύριο
χαρακτηριστικό τους έχουν την αποξένωση, την
απομόνωση, την περιφρούρηση του «εγώ».
Ο καθένας επιδιώκει να ξεχωρίσει με όποιον τρόπο και
να παραστήσει τον καμπόσο, είτε με χρήματα, είτε με
κτήματα, είτε με τις σπουδές, είτε κατακτώντας θέσεις
στην πυραμίδα της όποιας εξουσίας. Το κυνήγι αυτών
των εφήμερων πραγμάτων αποξενώνει τον άνθρωπο από
τον πλησίον και από τον Θεό.
«Πάτησε στο αυγό και άγγιξε τον Θεό», σχολιάζει
σκωπτικά η λαϊκή σοφία. Τούτος ο πειρασμός της
υπερηφανίας προσβάλλει και εμάς, όταν καυχώμαστε
για τα θαύματα που τυχόν έχει κάνει ο Θεός στη ζωή μας
ή για τους πνευματικούς που γνωρίσαμε και
συναναστραφήκαμε. Με τον τρόπο αυτό, αντί να τούς
μιμούμαστε στην αρετή και στην ταπείνωση, στην
σεμνότητα και στην απλότητα, φεύγουμε μακριά τους
και κατακρίνουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας με την
καυχησιολογία μας.
Αντί όλων αυτών, ας έχουμε στην καρδιά μας πίστη απλή
και ανόθευτη, σαν του εκατόνταρχου. Αν ο Θεός μάς
ευεργετεί, τούτο ας γίνεται αιτία μεγαλύτερης προς
αυτόν δοξολογίας και ευχαριστίας. Και όταν
προσευχόμαστε, ας ζητούμε με πίστη και ταπείνωση «τά
καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμών καί εἰρήνην τῷ
κόσμῳ». Αμήν.
Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com
Το “στράβωμα” της ζωής …
Όσο εμμονικά προσπαθείς να
πείσεις τον εαυτό σου, ότι έχεις
«πάντα δίκιο», τόσο αναβάλεις και
ματαιώνεις μέσα σου μια σπουδαία
εμπειρία ζωής και ψυχικής εξέλιξης,
να διδαχθείς από τα λάθη σου.
Ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία της ζωής είναι τα λάθη
μας, διότι στα λάθη μαθαίνουμε την αλήθεια του εαυτού
μας.
Το στράβωμα της ζωής, έχει μέσα του κάτι αυθεντικό,
αρκεί να μπορείς να το δεις. Θυμήσου τον άσωτο υιό που
μέσα στην τραγωδία του είναι αυθεντικός, ενώ ο μεγάλος
αδελφός του, μέσα στην τακτοποιημένη ζωή του είναι
ψεύτικος.
Εκεί στα λάθη μας, στις αστοχίες μας, χάνουμε και
βρίσκουμε αλήθειες ζωής, εκεί πεθαίνουμε και μπορούμε
να αναστηθούμε.
Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός
Εσωτερικές καταδύσεις . . .
Δεν υπάρχουν κόκκινα κουμπιά για
να πατήσουμε ώστε να αλλάξουν τα
πράγματα. Κάνουμε ευχέλαια,
αγιασμούς, θέλουμε ευχές και
δεήσεις από την Εκκλησία αλλά δεν
θέλουμε να αλλάξουμε την καρδιά μας. Αν μας πει
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1117
κάποιος το αντίθετο, ότι κάνουμε λάθος και να δούμε
λιγάκι και την άλλη πλευρά γινόμαστε θηρία.
Πολλοί εκκλησιαζόμενοι, αν τους ρωτήσεις έξω από την
Εκκλησία ποιο ήταν το Ευαγγέλιο που άκουσαν ή τι είπε
ο Ιερέας στο κήρυγμα δεν θα γνωρίζουν. Η αλλαγή
γίνεται από μέσα, με βοήθεια από έξω και η έξω βοήθεια
είναι η Θεία Χάρις. Η κίνηση της εσωτερικής αλλαγής
λέγεται μετάνοια η οποία ξεκινάει από τη
συνειδητοποίηση της ευθύνης μας.
H σχέση με το Θεό γίνεται συναλλαγή όταν δεν θέλω να
αλλάξω. Μπορώ αλλά δεν θέλω να αλλάξω, διότι το
θέλω έχει μέσα του κόστος, ευθύνη, μετάνοια, τραύμα,
πόνο και διάλυση. Μένω δηλαδή εκεί που είμαι, δεν κάνω
καμία αλλαγή και προσπαθώ με εξωτερικά πράγματα να
αλλάξω εσωτερικά αλλά δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα.
Για να μπουν τα θεμέλια της θεραπείας και της
αγιότητος θα θέσουμε τα ερωτήματα που για να
απαντηθούν χρειάζεται καρδιά.
Μήπως εγώ τελικά είμαι ο τοξικός και ο περίεργος;
Μήπως τελικά δεν θέλω να δω την αλήθεια των
πραγμάτων αλλά τα βλέπω όπως με βολεύει διότι δεν
θέλω να αλλάξω και αναπαύεται ο εγωϊσμός μου;
Μήπως οι αλλαγές που χρειάζεται να κάνω για να
θεραπευτώ έχουν ένα κόστος το οποίο το αρνούμαι;
Γιατί τόσα χρόνια στην Εκκλησία που μπορεί να έκανα
ακόμα και ψάλτης, επίτροπος, κατηχητής ή νεοκώρος η
καρδιά μου και η συμπεριφορά μου μένουν ίδιες;
Πού είναι η καλή αλλοίωση και γιατί δεν την νιώθω; Δεν
την αισθάνομαι ; Γιατί;
Αγαπημένε αδερφέ.... Στην Ορθόδοξη θεραπευτική το
όνομα της οδού λέγεται Υπακοή σε πνευματικό, το
σκάψιμο λέγεται άσκηση και προσευχή και τα
αποτελέσματα αυτών είναι η ανάληψη της ευθύνης και η
καταπάτηση του εγωϊσμού. Η θεραπεία των τραυμάτων
μου που ψάχνω έξω τελικά βρίσκεται μέσα μου.
Για να διαλυθείς μπροστά στα ποδάρια του Κυρίου θέλει
κότσια, ματωμένη και ερωτευμένη καρδιά για σωτηρία
και όχι αρτοκλασίες και φανουρόπιτες με το ύφος των
χιλίων καρδιναλίων.
Μην πας αδερφέ στην Εκκλησία για να κρυφτείς.
Πήγαινε στην Εκκλησία για να ξεγυμνωθείς, να
διαλυθείς και να συνθέσει τα κομμάτια σου ο Κύριος που
πλέον θα τα έχει γιατρέψει. Κινήσου πνευματικά, ψάξου,
μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου αλλά αντίθετα βγες από
αυτόν και ο πραγματικός σου εαυτός θα ολοκληρωθεί
μέσα από τη σχέση με τον Χριστό.
Μην το αφήνεις, τρέξε, μην περιμένεις, αλλά όρμησε
στην αγκαλιά του Κυρίου. Μη σε βυθίσουν οι λογισμοί
στον σκοτεινό άδη αλλά γίνε πνευματικός αετός και
άφησε τις αρετές να λάμψουν αφού πρώτα ωριμάσουν
κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού σου.
Δεν χρειάζεται να μας φέρει κάτι το νέο έτος, αρκεί να
φέρουμε εμείς τις αμαρτίες μας στο πετραχήλι του
πνευματικού και τότε θα αλλάξει και ο χρόνος και ο
κόσμος.
Καλό αγώνα...
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Η ησυχία του νου και τα μηνύματα του Θεού…
Ο Θεός μιλάει καθημερινά μαζί μας.
Στέλνει διαρκώς τα μηνύματα του. Πως;
Με πολλούς, διαφορετικούς και ενίοτε
παράδοξους τρόπους.
Κάποιες φορές μέσα στο νου, ως σκέψη και
λογισμό.
Άλλοτε μέσα από το σώμα μας. Μια ασθένεια, μια
δοκιμασία είναι ένα μήνυμα αλλαγής.
Μπορεί όμως και μέσα από έναν άνθρωπο, ένα φίλο ή
απλό περαστικό.
Σε κοινά και γνωστά μας μέρη, που δουλεύουμε και
ζούμε. Αλλά και σε περιστασιακά. Κάπου πάμε να
αγοράσουμε κάτι, να δούμε, να πιούμε και να φάμε.
Και τότε κάτι ακούμε, βλέπουμε, μας λένε και παίρνουμε
απαντήσεις σε θέματα που μας ταλαιπωρούν και ζητάνε
λύσεις.
Κανείς δεν ξέρει που, πότε και πως ο Θεός θα στείλει το
μήνυμα και τις απαντήσεις του σε αυτά που μας
ταλαιπωρούν.
Το μεγάλο όμως ερώτημα, είναι γιατί ενώ ο Θεός μιλάει
και επικοινωνεί μαζί μας, εμείς αυτό δεν το
αντιλαμβανόμαστε; Γιατί δεν λαμβάνουμε τα μηνύματα
του Θεού;
Μα γιατί είμαστε κατειλημμένοι. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η ύπαρξης μας, είναι διαρκώς απασχολημένη με
πολλά και αλλότρια πράγματα και δεν αντιλαμβάνεται
ότι ο Θεός στέλνει μήνυμα. Ας φανταστούμε ένα
τηλέφωνο που καλούμε αλλά μας λέει ότι είναι
κατειλημμένο.
Ποιο είναι το μυστικό ώστε να λάβουμε τα μηνύματα του
Θεού;
Η ησυχία, η σιωπή. Να αφήσουμε το τηλέφωνο σε
αναμονή. Με την προσευχή, και ιδιαιτέρως με την
καρδιακή νοερά προσευχή, λέγοντας την ευχή, «Κύριε
Ιησού Χριστέ Ελέησον με…», ησυχάσουμε το νου και να
γλυκάνουμε την καρδιά μας.
Σπάμε αυτό το συνεχές βραχυκύκλωμα μεταξύ νου και
καρδιάς. Αυτή την ταύτιση του εαυτού μας με αυτό που
σκεφτόμαστε ή νιώθουμε.
Εάν φύγουμε από το νου θα καταλάβουμε ότι δεν
είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Αλλά κάτι πολύ
βαθύτερο. Θα αντιληφθούμε ότι ο Θεός μιλάει διαρκώς,
στέλνει σημάδια, μηνύματα, απαντά και διαλέγεται.
Ας μαζέψουμε τον διαχυμένο εαυτό μας προς το κέντρο
μας, μέσα μας. Ας τον σωματοποιήσουμε. Να φύγει από
την φαντασία και τον μετεωρισμό. Να έρθει στο παρόν
και στο τώρα της ζωής μας.
Να έχουμε ανοιχτές τις αισθήσεις μας, να είμαστε σε
εγρήγορση πνευματική ώστε τα πάντα να είναι αιτία
δοξολογίας, ευχαριστίας, δοκιμασίας και φανέρωσης του
Θεού.
Ο Θεός φανερώνεται στα απλά και καθημερινά. Στο
καθημερινό πεδίο του καθημερινού μας αγώνα.
Εκεί βρίσκεται, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να τον δούμε και
να τον συναντήσουμε.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1117
"... ΑΓΑΠΗ..." Η τέχνη των τεχνών!!!
Αγαπώ σημαίνει…
Τον ξέρω τον άλλον, ξέρω τι αντέχει και
πόσο αντέχει.
Δεν είναι δυνατό τον άλλον να τον
αγαπήσω χωρίς να τον γνωρίσω.
Όταν αγαπώ ερευνώ, όταν αγαπώ πορεύομαι μέσα στη
ζωή του άλλου, προσπαθώ να μάθω, να γνωρίσω…
Ξέρω τι μπορεί, ξέρω τι δε μπορεί, ξέρω τι αντέχει, ξέρω
τι δεν αντέχει. Γι’αυτό σέβομαι τις αντοχές του άλλου…
Αυτό κάνει ο Θεός!!!
Σέβομαι την αντοχή του άλλου, αυτό είναι η Αγάπη!!!
Μερικές φορές βλέπετε η δική μου αγάπη τι λέει; Όχι, ο
άλλος πρέπει να φτάσει εκεί που είμαι εγώ. Πρέπει να
ανέβει στο ύψος που είμαι εγώ. Πρέπει να καταλάβει
αυτό που καταλαβαίνω εγώ. Πρέπει να ζήσει αυτό που
ζω εγώ.
Κι έρχεται ο Χριστός μας και μας δείχνει κάτι άλλο…
Να σέβεσαι, να υπολογίζεις, να μετράς, να ζυγίζεις τον
άλλον!
Γι΄αυτό η Αγάπη είναι η τέχνη των τεχνών…
Και μόνο μέσα από την Αγάπη μπορείς να
μεταμορφωθείς και να μεταμορφώσεις!!!
π. Σπυρίδων Βασιλάκος (απόσπασμα από ομιλία)
Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος
Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος
κατάγονταν από τα Πιτσίδια
Πυργιωτίσσης. Από τη μικρή τους
ηλικία αποκαλύφθηκε η μοναχική
τους κλίση με διάφορα θαυμαστά
γεγονότα που βίωσαν.
Ο Παρθένιος γεννήθηκε το 1829 και έλαβε το κοσμικό
όνομα Νικόλαος, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, το 1846
γεννήθηκε και ο Ευμένιος, κατά κόσμον Εμμανουήλ. Το
1856 έφυγε από τη ζωή ο πατέρας τους και τότε άρχιζαν
να ετοιμάζονται για να αναχωρήσουν και εκείνοι να
ακολουθήσουν το μοναχικό βίο. Μέχρι την αναχώρησή
τους μεσολάβησαν αρκετά θαύματα.[…]
Ξεκινούν το 1858 για την Οδηγήτρια, όπου μετά από
τέσσερα χρόνια δοκιμασίας ο Νικόλαος κείρεται μοναχός
και λαμβάνει το όνομα Νέστωρ. Έπειτα από 7 χρόνια
δοκιμασίας, το 1865 γίνεται μοναχός και ο Εμμανουήλ,
λαμβάνοντας το όνομα Μεθόδιος. […]
Το 1874 αποχώρησαν από το μοναστήρι και βρέθηκαν
έπειτα από τετραετή περιπλάνηση στα σπήλαια των
Αστερουσιών στον Κουδουμά. Στις σπηλιές των
Αστερουσίων στις οποίες περιπλανήθηκαν, δέχονταν
ελεημοσύνη από βοσκούς της περιοχής αλλά και από
τους ψαράδες. Στην περιοχή μάλιστα του αγίου Ιωάννου
βρήκαν τον γέροντα Γεράσιμο, και αργότερα βρέθηκαν
στο μεγάλο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου, όπου υπήρχε
πόσιμο νερό σε στέρνες φτιαγμένες από παλαιότερους
αναχωρητές. Η παραμονή τους ήταν μικρή εκεί λόγω της
μεγάλης υγρασίας του σπηλαίου. Κατόπιν προχώρησαν
ανατολικά στην περιοχή του Κουδουμά. Εκεί σε
απόκρημνο σπήλαιο μακριά από τα βλέμματα των
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ανθρώπων με μεγαλύτερο ζήλο ζητούσαν το έλεος του
Θεού. Σε μικρή απόσταση από εκεί η Παναγία μας τους
επιφύλασσε μία μεγάλη ευλογία.
Στον τόπο του Κουδουμά υπήρχε από αιώνες το
εγκαταλειμμένο Μοναστήρι της. Η επιθυμία των δυό
αδελφών ήταν μεγάλη, να γίνει το παλιό ερημικό
μοναστήρι, μία νέα παλαίστρα πνευματικών αγώνων. Ο
τόπος ήταν άγριος, ακατοίκητος και το κτίσιμο ενός
μοναστηριού φάνταζε αδύνατο. Μέσα όμως στα
χαλάσματα του ερημωμένου Ναού ο Όσιος Παρθένιος ως
άλλος Μωυσής είδε και συνομίλησε με την Υπεραγία
Θεοτόκο και με την προτροπή Της εισέρχονται σε ένα
μεγάλο αγώνα για την ίδρυση της Μονής Κουδουμά.
Οι Όσιοι Πατέρες επιδοθήκαν σε μεγάλα ασκητικά
παλαίσματα. Ο Όσιος Παρθένιος ήταν πολύ αυστηρός με
τον κανονισμό της μοναχικής ζωής και γι' αυτό έκανε
άβατο το μοναστήρι του. Ακόμη και οι δόκιμοι έμεναν
εκτός μονής και μάλιστα στα γύρω σπήλαια. Ο όσιος
παιδαγωγούσε πολύ αυστηρά αλλά πάντα με γνώμονα
την αγάπη και την πνευματική τελείωση των ανθρώπων
που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. Το χάρισμα και οι διδαχές
του οσίου Παρθενίου ασκούσαν μεγάλη πνευματική
επιρροή και σύντομα ο Κουδουμάς ανεδείχθη σε μεγάλο
πνευματικό κέντρο.
Πνευματικός της Μονής ήταν ο Ευμένιος, έχοντας πλήρη
συναίσθηση της πνευματικής πατρότητας και τηρώντας
τους ιερούς κανόνες ανέπαυσε χιλιάδες ψυχές με τις
σοφές και πλήρεις Αγίου Πνεύματος συμβουλές του,
οδηγώντας ταις στη σωτηρία και την λύτρωση που μας
χάρισε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. […]
Οι Όσιοι τόσο χαριτώθηκαν από το Θεό που τα πάντα
γύρω τους διαλαλούσαν την αγιότητά τους, άλλωστε δεν
ήταν λίγες οι φορές που οι μοναχοί και οι δόκιμοί τους
είχαν δει να λάμπουν από φως, να μην περπατούν στη
γη, να περιβάλλονται από ένα φωτοστέφανο που φώτιζε
όλη την πλαγιά των γύρω σπηλαίων της Μονής. Ήταν
πράγματι εκείνοι οι πνευματέμορφοι άνθρωποι που και
μόνο η θέα τους, αρκούσε για να μιλήσει και να
πλημυρίσει χαρά και αγαλλίαση την καρδία κάθε
προσκυνητή. Όταν όμως μία ζωή είναι δοσμένη στο Θεό
απόλυτα τότε και το τέλος της είναι θαυμαστό και
οσιακό.
Το έτος 1905 μ.Χ. ο μοναχός Παρθένιος ασθένησε βαριά.
Κάλεσε όλους τους μοναχούς και ασκητές καθώς και τους
δόκιμους και τους νουθέτησε μετά δακρύων. Τους είπε να
μείνουν πιστοί στην Παράδοση, στο παράδειγμα που τους
έδωσε και όρισε ως διάδοχό του τον αδελφό του Ευμένιο.
Σε εκείνον έδωσε μάλιστα και το σακουλάκι με το
φυλαχτό του. Έλαβε τη Θεία Κοινωνία, ως εφόδιο ζωής
αιωνίου και τότε το πρόσωπό του έλαμψε, ακούστηκαν
ουράνιες μελωδίες και μία ευωδία απλώθηκε σε όλη την
πλαγιά και του ενεμφανίσθη η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος
η οποία ήρθε να παραλάβει την αγιασμένη ψυχή του
πιστού και αφοσιωμένο τέκνου της. Ο Όσιος της
παρέδωσε την μακαρία του ψυχή ψελλίζοντας τα χείλη
του τα τελευταία λόγια: «Καλῶς ὅρισες, Παναγία μου». Ο
Όσιος αναχώρησε για την αιώνιο ζωή, προς αιώνια
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1117
συνάντηση του Κυρίου μας και της Υπεραγίας Θεοτόκου,
τους οποίους υπηρέτησε πίστα σε όλη την πορεία της
ζωής του.
Ο όσιος Ευμένιος, όλα τα χρόνια της ζωής του ήταν ο
απόλυτα υπάκουος, ήταν ο άνθρωπος της νοεράς
προσευχής, αυτός που με την ευπρέπεια της Ιερωσύνης
του ιερούργησε την ακοίμητη Ευχαριστία της Εκκλησίας
εν πομπή, μετ' αγγέλων και αρχαγγέλων που τον
συνόδευαν στο υπερουράνιο Θυσιαστήριο. Πολεμήθηκε
και ταλαιπωρήθηκε πολύ, μετά την οσιακή κοίμηση του
γέροντος Παρθενίου, από αδελφούς της μονής και όχι
μόνο. […]
Οι δύο γέροντες επεβλήθησαν στη συνείδηση των πιστών
ως άγιοι της Εκκλησίας μας. Τα εγκαίνια του πρώτου
Ναού προς τιμήν των αγίων έγιναν στην Ιερά Μονή
Κουδουμά από τον Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας
κυρό Κύριλλο στις 10 Ιουλίου 1983 μ.Χ., οπότε και
καθιερώθηκε ως ημέρα της μνήμης τους. Το έτος 2007 μ.Χ.
έγινε η επίσημη κατάταξη των Οσίων Πατέρων
Παρθενίου και Ευμενίου.
Ορθόδοξος Συναξαριστής: www. saint.gr
Το «φουστάνι» της Παναγίας
- Παππούλη, πως να σωθώ;
Να πιαστείς από το φουστάνι της
Παναγίας.
Δηλαδή, με απόλυτη εμπιστοσύνη,
όπως αυτή που έχει ένα παιδάκι
στη μάνα του.
Αγίου Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ