Mga Modelo ng Komunikasyon

Isang paraan upang maipakita ang mga teorya at simulain sa komunikasyon ang biswal na representasyon
nito sa pamamagitan ng modelo o dayagram. Ginagamit ang modelo o dayagram upang higit na
maipaliwanag at mabigyan ng linaw ang proseso ng komunikasyon.

Batay sa mga naunang pagtalakay tungkol sa proseso ng komunikasyon, larawan sa pamamagitan ng

modelo o dayagram ang simpleng daloy ng Komunikasyon na ginagawa kapag nagpapadala ng mensahe
sa tulong ng cell phone. Gumawa ng ilustrasyon ng modelo sa espasyo sa ibaba.

Sa layuning maging maayos at makabuluhan ang pakikipagkomunikasyon, iba’t ibang modelo ng

komunikasyon ang magagamit ayon na rin sa uri at layunin ng pakikipagtalastasan. Narito sa ibaba ang
ilan sa mga modelong ito.

1. Modelo ni David Berlo (1960)

Ipinakita ni Berlo ang kanyang modelo sa pamamagitan ng dayagram na SMCR. Tingnan ang ilustrasyon
sa ibaba.

BERLO'S MODEL OF COMMUNICATION

Para kay Berlo, kapag mahusay ang kasanayan sa komunikasyon ng parehong tagapagsalita at
tagatanggap, higit na nagiging epektibo ang paghahatid at pag-unawa sa mensahe. Kung ang guro ay
eksperto sa kanyang larangan, may magandang tinig, may masiglang pagtalakay sa teorya, subalit kung
ang mag-aaral bagama’t matalino, masipag, at litereyt ay walang interes sa tinatalakay na teorya at para
sa kanya’y walang saysay ito, hindi rin mararating ang komunikasyong hinahangad.

Ayon pa rin sa kanya, mahirap matukoy ang kalalabasan ng komunikasyon kaya tinukoy niya ang mga salik
na nakaaapekto rito—kasanayan sa komunikasyon, kaalaman, sistemang panlipunan, kultura, at pag-
uugali.

Ang kasanayan ng tagapagsalita ay may malaking gampanin sa kaganapan ng komunikasyon sapagkat

magkakaroon siya ng pagkakataong mailahad ang kanyang layunin o intensiyon, at kakayahang masabi
ang gustong sabihin. Hindi lamang ang pagsasabi ang kanyang isinasaalang-alang kundi paano hahanapin
ang tamang salitang gagamitin na mauunawaan din ng tagatanggap. Ang kagalingan sa paggamit ng wika
ay nagbibigay ng kalamangan sa tagapagsalita sapagkat nakapagsasabi siya at nakapagpapahayag ng mga
ideya. Ang kanyang kasanayan sa komunikasyon ay nagagamit niya sa pagbuo ng tamang gramatika,
pagpapaunlad ng malawak na bokabularyo. tamang paggamit ng tuntunin at batas sa pagsasalita at
pagsulat, at paggamit ng koda (verbal o nonverbal).

2. Modelo ni Claude Shannon at Warren Weaver (1949)

Sina Sannon at Weaver ay tumuklas ng paraan kung paanong higit na mapadadali ang komunikasyon sa
pamamagitan ng kaniiang “Mathematical Theory of Communication.”

Batay sa kanilang teorya, ang paghahatid ng mensahe ay nangangailangan ng electronic signal. Ang
kanilang modelo ay binubuo ng information source na pinagmumulan ng mensahe, ang transmitter, ang
tsanel, ang receiver, at ang destinasyon. Isinama rin nila ang ingay (noise) sa kanilang modelo. Ang
kanilang pag-aaral ay isang motibasyon para marating ang kaayusan at katumpakan ng transmisyon at
pagtanggap ng mensahe. Ang kaayusan ay tumutukoy sa bits ng impormasyon bawat segundo na
naipapasa. Samantala, ang katumpakan ay ang kaliwanagan ng resepsiyon sa pagtanggap ng mensahe.
Tinawag din itong modelo ng transmisyon sa komunikasyon. ipinakita nila ito sa pamamagitan ng
dayagram sa kabilang pahina.
Ang pag-aaral nina Shannon at Weaver ay may dalawang oryentasyon. Ang isa ay hinggil sa inhenyeriya
ng transmisyon at resepsiyon. Ang ikalawa ay konsiderasyon kung paanong ang accuracy ng komunikasyon
ay nakararating sa mga tao gayong iba-ibang karanasan at attitude mayroon ang mga ito. Pangunahing
Dokus ng modelong ito ang teknolohiya bilang “source” o pinanggagalingan ng “ingay” sa komunikasyon.

Samantala, ang mga konseptong magkakaiba sa pagitan ng mga uri sa ipunan, kaligirang kultural,
karanasan, pag-uugali, paniniwala, at ng iba pang salik ay maaaring maging sanhi ng ingay o noise sa
komunikasyon.

Sa pagitan ng tagapagpadala at tagatanggap, makikitang diretso ang agos ng mensahe. Datapwa’t hindi
laging ganito, may mga pumapasok na sagabal (noise) mula sa pagpapadala hanggang sa pagtanggap.

3. Modelo ni Wilber Lang Schramm (1954)

Si Wilber Schramm ang tinaguriang “Father of Communication Study” na nagbigay ng kahalagahan sa

proseso ng encoding at decoding. Parang isang proseso ng two-way circular communication sa pagitan ng
tagapagpadala at tagatanggap. Kung ang kay Shannon at Weaver ay isang teoryang matematikal-
teknolohikal, ang kay Schramm naman ay sinamahan ng human behavior sa proseso ng komunikasyon.
Ipinakita niya ang teorya sa pamamagitan ng dayagram na ito. Isinama niya ang feedback at Iawak ng
karanasan upang tukuyin ang modelo.
Para kay Schramm, ang mensahe ay maaaring maging masalimuot mula sa iba’t ibang kahulugang
ibinibigay/natututuhan ng tao. Ang kahulugan ay maaaring denotasyon o konotasyon. Ang diksiyonaryong
kahulugan o denotasyon ay maaaring pareho sa maraming tao subalit ang kahulugang konotasyon ay
maaaring magkaroon ng maraming kahulugan para sa mga tao batay sa personal na karanasan at
ebalwasyon.

Ang kanyang modelo ay nagpapahintulot din sa pagpapakahulugan ng mensahe na may impluwensiya ng

kagamitang pisikal (telepono, telebisyon, mikropono, at iba pa); semantics (distraksyon, gulang, attitude,
at iba pa); at ingay (noise).

Naniniwala siya na ang mga tao ay dapat magkaroon ng komunikasyon sapagkat kailangan nila ng mga
impormasyon tungkol sa kanilang lipunan upang makagawa ng desisyon at pangunahing pangangailangan
ang mga silid-aklatan upang makapag-imbak ng impormasyon.

4. Iba pang Modelo

Ang Symbolic Interactionist ni George Herbert Mead (1910) na nagsabing ang lawak (extent) ng pag-alam
(knowing) ay lawak ng pagbibigay-ngalan—ang karunungan ay abilidad na bigyan ng Ieybel ang mga bagay
na ating na-eengkuwentro/nakikita.

Ang “Who says what, to whom, in which channel, to whom with what effect” ni Harold Lasswell (1957) ay
tumukoy sa mga elemento ng transmisyon o paghahatid ng mensahe.

Ang “Mediational Theory of Meaning” ni Charles Osgood (1976) na nagpaliwanag hinggil sa kahulugan ng
anumang impormasyon na maaaring tukuyin sa pamamagitan ng tatIong dimensiyon. — ebalwasyon
(kung ito’y mabuti o masama) – lakas (potency) (gaano ito kalakas) — gawain (gaano ito kabilis)

Ang teorya ni Braddock (1958) (nagpalawak sa teorya ni Osgood) na nagbigay ng katanungan hinggil sa
kaganapan ng komunikasyon.

Sa anong kalagayan? (circumstances)

Para sa anong layunin? (purpose)

Para sa anong epekto? (effect)