1

...!

નામ વાંચીને કોઈને પણ અચરજ થાય એમ તમને પણ હશે.

છે એમના ટાઈમ થઈ જવા છતાં એમણે લેવામાં ઘણો ટાઈમ લીધેલો

એટલે ગામના રાિશ જોઈને , , ટોડર સાવ ન ગમે એવા નામોની
આપેલી. નામ .

બધી બાબતમાં ટાઈમ લેવા હતો. ટાઈમ લેવા જ હોય એમ

એને કોઈ વાતની ઉતાવળ નહોતી.

તો રાખે. એમ થાય આને કંઈક લાગે છે

એમ ખોળામાં લે... એ એની મા સામે
. મા ખવડાવવા બીજો ...રડવામાં પણ ઉતાવળ કરતો
નહોતો...!
એની સાથે બધા બાળકો ચાલતા શીખીને દોડવા ભાઈ બેસવા
હતો.
િપતા ગામમાં ધમધોકાર ચલાવતા. કામની એમને ખાસ ચીવટ
અને ઉતાવળ . એ ઉતાવળને ઘેર આ આળસ હતી..!
એકદમ મોટો થઈ હતો. પાંચ થતાં એને દસ વરસ ...! કારણ
એક વરસ વધવા બે વરસનો ટાઈમ લઈ હતો...!

ધોરણ એકમાં એની સાથે િનશાળે ભણવા છોકરાઓ આ મહાશય

એકડો શીખી હતાં.

જમવા બેસે રાખેલા ચાવવાની પણ એને જરાય ઉતાવળ નહોતી.

"હવે હલાવ..ઝટ ખાઈ લે." એવો સાદ પાંચમી વખત સાંભળે
ધીમેધીમે .
એ આળસનો અવતાર હતો તો સાવ પણ બધા કામમાં એ સાવ ધીમો હતો. લગભગ
ગામના બધા જ છોકરાઓ સાથે ભણી એને જોઈ એના બાપ મીઠાલાલે
કામ શીખવવા .
 ધીમેધીમે થયો એની ધીમાપણાની ગામના સીમાડા વટાવી
હતી.

પાછળના ભાગેથી . એના પાછળનો ભાગ જોઈને તમને

યાદ વગર . પાછળના બોથા જ હોવાથી
એ લોકો સામે જોતો તમને એમ લાગે છે .
એને પણ . બેસીને એક
વાંચતો એમ " જો જો
પંખો છે ...!"

આ ઉપરાંત કામમાં ટાઢો હોવાથી " " ઉપનામ પણ ...

ધારણ એ થયો હતો.

એક ગામના સરપંચ ,છાનીમાની ઘરમાંથી ખરા

આવી .
લાંબો ચોટલો, લંબગોળ , ડોક, ઉગતી છાતી, કમર અને
લાંબા ચરણો લઈને, વાવાઝોડાની માફક આવી મોટા ઘેરવાળા
...!

એ , ટાઢાને જોઈ ગડગડાટ ..

"એય... ...લે ઝટ બે અને બે ...લે ઝટ...મારા મને
ભાગ લેતા તો ...!''

છાપાની કાગળમાં લખેલો એક ફકરો એણે મેળવેલા ઉપયોગ

વાંચી હતો. એનો એ ખાલી કરવા ધીમો હતો...!

એનાથી અડધા ભાગની ઝડપે સામે જોઇને ,

'' ...... .... ..... એ....?''
" .. .. ઝટ દઈને બે અને બે ..આલે પાંચ .."
''કોને.... મને ?....................
બે .............
બે .................
કોને જોવે સે...?"
બે ટાઈમ લેતો.

" િસવાય કોઈ છે ? અને આવી તો જ હોય ને....લે ને ઝટ..."

ઉતાવળ હતી. એના િપતા હતો ગામમાં અને

તો કોઈની . તો ઝટ કામ પતાવીને . નકર
એટલે હતાં પણ આપણો ટાઈમ લઈને એને નીરખી હતો.
"આમ મને છો...ઝટ લે ને."
હવે આ "ઝટ" નામનો તો એની હતો . પરથી નજર પણ
કામની ધીમેધીમે જ એમ હતી. ફરતા અડધી ઝડપે નજર હટાવીને
,
"બેના ..અને બેની ......અટલે....અટલે... બે ને બે..એ...''
"ચાર થાય... હોય તો નકર ." એ હતી એના
ઘરથી હતી અને જવામાં કોઈ બાતમીદાર ભટકાઈ જવાની બીક હતી.
"પણ તો ..." એના આસન પરથી પણ નહોતો.
" પણ તો ...લે ને આપી ને."
" ઇમ કવ બે લેવા સે ને... ?" પાછો પર
.
"અને બે ."
હવામાં હાથ .
"પણ બે ..." ધીમેથી બંધ . બંધ
એ ધીમેધીમે પી હોય એમ !
"પણ બે ."
"તો પેલા પેલા બે દવ બે ...... ? " બંધ
થયેલી ઉઘડતા ટાઈમ લાગે તેમ હતો...!

અકળામણનો પાર નહોતો.

" ... એમ . બેય વાના બે બે ...પણ ઝટ ... તો

ઉપરથી હલતોય નથી. મારા બાપા .લે ને ઝટ."
આટલી વારમાં ખોલી હતી. પણ તરફ મંડાયેલો હતો.
" લે ને...લે ને કરછ પણ તો કાંઈ નથી.. આવી સો લેવા...?"
પટપટાવી.
" ભગવાન...આ ટાઢા આવી...હાળો કોઈ વાતમાં હમજતો નથી.
તો આપી હોય,મીઠાકાકાએ." જવા પગ
.

આમ ચાર વકરો ટાઈમ લેવાની લીધે થતા થતા ગયો અને

" લગી" ઊભેલી ચારમીનાર જોઈ ગયો.

આ ચારમીનાર, ખાસ એક હતો. એની ઝાંપા વગરની

ગામના ઝાંપે હતી. ચારમીનાર આખો પંચાયતમાં બેસીને ગામ આખાની થઈ
પંચાતમાં કરતો.

ગામના િતકમલાલની ચારમીનાર છાપ ઉઠાવી લેતા એ રં ગે હાથ

પકડાઈ ગયેલો, નામ ચારમીનાર ...!

આપણે હવે એને ચંચાના નામથી જ .આ ચંચો એક સંચો જ હતો અને એની
ચાવી એકની એક છે ક ખાનામાં હતી...!

ચંચો, " લગી"

(ઘણીવાર ) પેલા ઊભી હતી એ
( ) ચોરા પાસે આવેલા રામાના બહારના ઓટલે બેઠો બેઠો જોતો હતો.

પોતાની ઝાંપા વગરની આ ચમકારોય ખમી એમ ન હોવા છતાં ચંચો મનમાં

એ અજવાળાંથી પોતાની ઝગમગાવાના અભરખા સેવતો હતો.( હતો
સાવ...!)

"ચીમ નયાંકણે જઈ'તી ? બેઠો બેઠો જોવે ... લગી ઇ

કરતી'તી... 'વા આજ ..." ચંચાએ ડોળા .
"લે... ને લેવા નો ...? બેયહની ...કોકના ઓટલા ભાંગસ તે
હો ." એમ એવી નહોતી.
" લેતા આટલી બધી ચીમ વાર લાગી...અને પાસી લાવી તો નય... ઇ
કરવા જ ઊભી'તી..
તે ઇમ કવ ક એવી તે ચેવીક ઈ સે...તે
નયાં 'તી...! તારા કય દવ.."
ચંચા એના સંચામાંથી લીરા કોિશશ કરતો હતો... પણ
હતી.
પર ચંચાની એ એમની પર સવાર થઈને
.
ગામના ઉતાર સરપંચની ''વતાવતો" હતો એ જોઈને
ઊભી રાખી.
"ચીમ ફાટ વધી સે...? ગામની ઊભી ઊભી રાખનારો સો કોણ બે
માથાનો ? આ ગામમાં સે હો... ... હાળા...!"
લાલ એટલે ચંચાએ ઊભા થઈને એમનો પગ . તકનો લાભ
લઈને ચાલતી .
" ...ઇ તો બોન સે. તો સરપંસનો ડાબો હાથ ..અને આ વઇ જઈ ઇ તો
બોન સે..ઈતો 'તો બાપા સે નઈ... ..." ચંચો ભાઈ
થઈ ગયો.
''તો ... ઇ કરછ તો હંકવી લશ...પણ સેડતી સે ને
તો દશ." .
ચંચાની મનની મનમાં ગઈ
એટલે એ કંઈક તોડ થશે એમ .
પાણી પીને પાછળની પર આડો હતો.
"ચીમ ... ..આ....."
ચંચો ઊભી હતી આવીને ઊભો .
માંદણામાં પાડાને અવાજથી એટલો ચંચાના એ અવાજથી !
એણે ચંચા ઉપર .
બે િમિનટ આ કરતા એને લાગી.
"ચીમ ગામની કરછ...?" ચંચાએ ખાસ કારણોસર હાથમાં
લીધો.
'કોણ..?" .
''કોણ..તે .. જોતો'તો... લગી ઊભી રાખી'તી.."
" જોતો'તો.....અને કામ જોતો'તો.......................
...................
તો હમભળાય નઈ...........
'વાયને.............."
 ઉપરથી માફકસરનો ટાઈમ લઈને .
"ઇ હંિધય વાત ..પણ તે લગી કામ ઊભી રાખી'તી ઈ ..."
આમાં ચંચાને " '' , તેમ છતાં ' ' આગળ પરાણે 'અ' લગાડવો હતો.
"તો ...ને...મને આવવા કંઈ રસ નથી...." .
" ...?"
'' હમણે તો ઈ ."
" પણ ઈમ ... ઈમ ચીમ ઊભી રાખી'તી લગી..." ચંચાએ
જરાક અવાજ .
કાનની અવાજથી મગજ પર મોકલી આપતી. એકધારો
નજરમાં " ચીમ પાડસ..?" નો સવાલ ચંચાને .
પોતાના સવાલને પણ કોઈ આપવા લાયક જવાબ ન મળવાથી ચંચાને ચળ હતી પણ
સામો સાવ આપતો નહોતો.
" .. ખબર સે ને ઇ કોની હતી ઈ..? ''
ચંચા ઉપર .
" ઈને ....
હવે જોવે છે ઈ ભંહય.."
ચંચાને એની જવાબ આપીને બેઠો થયો.
"તો ઈ લગી કામ ઊભી'તી..?"
"...............................કોણ..?"
" .."
"...............કોણ .......... હમણે આવી'તી ઈ...?"
"હા..."
".................................... "
''ઈ ને ચીમ ઊભી રાખી'તી..?"
".................................કોને ?"
" તો ખરા .... હમજતો ચીમ નથી"
"..........................
સે ...?"
ચંચા હવે .એણે જવાબ આપવામાં ટાઈમ લે છે એ પણ સામનો થયેલો
. ટાઢા જવાબોથી એ ..
" .. .... હમજશ તારા મનમાં..?"
"...............................કોણ ?"
. બરાબર એ જ વખતે મીઠાલાલ ....