Lucas Sebastian III - SPG

By:funnymariaclara

Dahil sa utang na loob ay nagawa mong magpanggap na girlfriend ng taong tumulong sa

iyo. Pero paano kung ang pagpapanggap ay maging totoo? Paano kung ma-inlove ka rito
nang tuluyan kahit na alam mong may na mahal itong iba?

Magagawa mo pa bang ipaglaban ang nararamdaman mo, lalo na't nangako kang hindi ka
ma-iinlove sa kan'ya.

Lucas Sebastian III x Judith De Dios

Chapter 1

"Ladies and Gentlemen, thank you for visiting Amanpulo Island. I hope you enjoyed
your visit here!" Nakangiting sabi niya sa mga turistang nagbabakasyon sa palawan.

Isa siyang tourist guide ng mga dayuhang nagpupunta roon.

Pabalik na sana siya nang tawagin siya ng boss nila.

"Judith!"

"Oh sir, bakit po?" takang tanong niya.

"Ibalik mo na ang ninakaw mong kwintas kay Aubrey!" galit na sabi nito sa kan'ya.

"Po? A-ano po bang kwintas 'yan, sir?" Naguguluhang sabi niya

"Huwag ka nang mag maang-maangang diyan, Judith! Ikaw lang ang kasama ko sa may
kwarto!" nanlilisik ang mga matang sabi ni Aubrey sa kan'ya.

"Please Sir Chan, wala po akong ninanakaw na kahit na ano man. Sir, maniwala po
kayo" nagmamakaawang sabi niya rito.

"Sir Chan, kalkalin nalang po natin ang bag niya. Please, siya lang talaga ang
hinala kong gustong makinabang sa kwintas ko," umiiyak na sabi pa nito.
"Akina ang bag mo, Judith" Sabi ng boss nila at mabilis na kinuha ito mula sa
kan'ya.

Halos itapon na nito ang mga gamit na nakukuha mula sa loob ng bag niya.

"Sir, hindi po ako magnanakaw. Baka po nalimutan niya lang sa kung saan 'yong
kwintas niya," umiiyak din na sabi niya.

"Eh ano ito, Judith?!" At itinaas nito ang kwintas na may pusong pendant.

"Sir! 'yan po 'yong kwintas ko!" Sabi ni Audrey at tinignan siya ng masama at bigla
itong tumakbo palapit sa kan'ya at malakas siyang sinampal sa isang pisngi.
"Magnanakaw!"

Humagulgol na siya ng iyak. Hindi niya talaga alam kung paanong napunta sa bag niya
ang kwintas na 'yon. Alam niyang may lihim na galit sa kan'ya si Audrey.

"Simula ngayon ay h'wag ka nang pumasok, Judith! Tanggal ka na!" Sabi ni Sir Chan
at iniwanan siya.

"Audrey, please alam mo naman kung gaano kahalaga sa akin ang trabahong ito"

"Buti nga sa iyo! Masyado ka kasing pa-bida! Paalam, kaibigan!" Sabi pa ng babae at
tumatawa habang naglalakad papaalis.

Napaupo siya sa buhangin habang umiiyak. Paano na sila ngayon? Siya lang inaasahan
ng buong pamilya niya.

Nasa ilang minuto na siyang naroroon at umiiyak nang may biglang magsalita "Learn
not to trust anybody, because they will kill you at your back"

Nang mag-angat siya ng paningin ay bahagya pa siyang nasilaw dahil sa sikat ng

araw.
Inialok nito ang isang kamay nito sa kan'ya para itayo siya.

Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang itsura ng lalaki. Matangkad, maganda ang
pangangatawan base na rin sa damit nitong hakab-hakab sa katawan nito. Matangos na
ilong, makapal na mga kilay at malalapad na magkabilang mga panga. Parang hinugot
ito sa isang foreign magazine.

"Salamat" Sabi niya at ipinagpag ang damit na nalagyan ng mga buhangin.

Pero hindi umimik ang lalaki at tinalikuran na siya.

Wala na siyang magagawa. Kailangan niya nang maghanap ng ibang trabaho. Malungkot
na naglakad siya sa silid na tinutuluyan nila ng mga kasamang tourist guide.

Nag-impake na siya ng mga gamit. Naglalakad na siya sa daan nang may humintong
sasakyan sa may harap niya.

Nang ibaba nito ang bintana ng sasakyan ay nagulat siya. Ito 'yong lalaki kanina.

"Hop in. Ihahatid na kita sa sakayan, papunta rin ako sa kabilang isla"

"Hindi na po, salamat nalang," umiiling siya habang nakangiti ng bahagya.

"Nah. That's fine." Bumaba ito ng sasakyan at kinuha ang mga gamit niya at isinakay
sa may sasakyan nito.

Naisip niyang makakatipid din naman siya ng pamasahe kung sasabay siya rito. Hindi
naman siguro siya gagawan nito ng masama. Sa itsura nito at itsura niyang
napakasimple ay aarte pa ba siya?

Nang makaupo sa tabi nito ay pinaandar na nito ang sasakyan.

"What's your name?" tanong nito pero nakatingin sa may daan.

"Judith po"

"How old are you?"

"24 po"

"Anong tinapos mo?"

Nang hindi siya sumagot ay nilingon siya nito.

"I just want to know"

Umiling siya. "Hanggang first year college lang po ako, sa hirap ng buhay ay hindi
na ako napaaral ng mga magulang ko," mapait na ngiti niya.

Hindi na ito muling nagtanong at nagsalita pagkatapos noon.

Habang bumibiyahe ay napatingin siya labas ng bintana. Naisip niya ang mga kapatid
niya at magulang. Nakikita niya ang mga itsura ng mga ito kapag nakita siya. Masaya
ang mga ito lalo na kapag umuuwi siya dahil may mga bitbit siyang mga pasalubong.
Pero sa pag-uwi niya ay wala siyang kahit na ano mang dala kung hindi ang masamang
balita na wala na siyang trabaho.

Hindi niya namalayang umiiyak na pala siya.

"Use this," sabay abot sa kan'ya ng isang puting panyo.

Agad naman niya itong kinuha at nagpasalamat. Ang bango!

"Pasensiya na po kayo, hindi ko lang maiwasang malungkot dahil sa hirap ng buhay ay

ngayon pa ako nawalan ng trabaho"
"Have you been to manila before?"

Ngumunot ang noong umiling siya.

"Marunong ka naman sigurong maglinis at magluto hindi ba?"

Tumango siya.

"Work for me then, I'll bring you there. Tri-triplehin ko ang sweldo mo"

--------

Hindi na siya nag-isip pa. Handa siyang gawin ang lahat para lang sa pamilya niya.
Imbis na umuwi sa kanila ay nandito sila ngayon sa airport pabalik ng maynila.

Hindi naman siguro ito masamang tao. Bahala na.

First time niyang makasakay ng eroplano at talagang nang una ay natakot siya.
Napapikit pa siya nang mariin at napakapit sa upuan nang unti-unting lumilipad ito.

Sa labas ng airport ay sinalubong sila ng isang lalaki at may ibinigay na susi ng

kotse.

Mag aala-sais na ng gabi nang makarating sila sa bahay nito

Gusto niyang malula sa ganda at laki ng bahay nito. Mamahalin. May sinasabi sa
lipunan.

"Magpahinga ka na muna, bukas na tayo mag-usap. Doon ang magiging kwarto mo," at
itinuro ang isang kwarto.

Agad din siyang nakatulog sa pagod at sa dami ng nangyari. Hindi niya alam na
makakadating siya ng maynila. Lord, kayo na po ang bahala sa akin dito. Amen.

Kinabukasan ay maaga siyang nagising. Hindi naman siya ganoon ka-ignorante at alam
naman niyang gamitin ang mga gamit doon kaya nagluto na siya ng agahan.

Saktong tapos na siyang magluto nang lumabas ito sa kwarto.

Ito? Teka? Ano nga bang pangalan niya? Anak ka ng..talaga naman, Judith oh! Sumama
ka na't lahat-lahat pero hindi mo pa rin alam ang pangalan niya?!

"What's wrong?" Tanong nito sa kan'ya nang makita siguro nitong nakakunot ang noo
niya.

"Ano kasi.."

"Come on, what's bothering you?" nag-aalalang tanong nito.

"Hindi ko pa kasi alam ang pa-pangalan mo?" hehehe

"Oh! I almost forgot!" ngiti nito. "I'm Lucas Sebastian III," sabay lahad ng isang
kamay nito sa kan'ya.

Medyo nahihiya pa siya nang tanggapin niya ito. Parang ang awkward lang ng dating.

"Uhmm. You already cooked?" tanong nito habang nakatingin sa may lamesa.

"Oo. Pasensiya ka na kung pinakialaman ko na ang kusina mo"

"Nah. That's okay. Let's eat. Then we will talk after," pagkatapos ay umupo na ito
sa harapan ng hapagkainan.
Nang magsimula silang kumain ay halos hindi niya manguya ang kinakain niya dahil
nahihiya siya rito. Isa pa ay talagang nakaka-intimidate ang kagwapuhan nito.

Pagkatapos kumain ay niyaya na siya nito sa may sala.

"I know this way is too fast for you. But, I want to help. Gusto mo bang kumita ng
malaki?"

Tumango siya

"Mapagkakatiwalaan ka ba?" seryosong tanong nito.

"Yes sir," agad siyang tumango.

"I want this to be our secret. I am the owner of a huge drug laboratory here in the
philippines. Ang kailangan mo lang gawin ay magpuslit ng mga ito sa ibang bansa.
Kaya mo ba?" Seryoso ang mga mata nito habang nakatutok sa kan'ya.

Nanlaki ang mga mata niya at napatayo. "Sorry sir, pero marangal na trabaho po ang
hanap ko. Aalis nalang po ako"

Tinitigan siya nito at tumawa nang malakas. "HAHAHAHAHAHAHA"

Napangunot ang noo niya. "Ano pong nakakatawa?"

"I'm just kidding. I just want you to be comfortable with me pero natakot yata
kita," nakangiti pa rin na sabi nito sa kan'ya.

Hindi siya natawa rito. Ikaw ba naman ang biruin ng ganoon?

Nang makita siguro nitong seryoso siya ay tumikhim muna ito bago muling nagsalita.
"Sorry. Seriously, I really want to help you out. Since nakatuntong ka naman ng
college, work in my company as my new assistant secretary. Madali lang naman iyon,
pagkatapos ay tulungan mo ako rito sa mga gawaing bahay. Linis at luto lang, are
you okay with that?"

Nang hindi siya umimik ay nagsalita ulit ito. "30k a month"

"Seryoso na ba 'yan, sir?" Baka kasi ay pinag-tritripan na naman siya nito.

"Yeah. Sorry, I'm serious at this time," seryosong sabi nito.

Sino ba siya para tumanggi? E napakalaki niyon kumpara sa kinikita niya sa

Amanpulo.

"Tell me, how much do you need?"

"Naku, sir! Napakalaki na po niyan para sa akin"

"So it's a yes?"

Tumango siya.

"Here. I have a contract for you to sign in," sabay abot sa kan'ya ng isang folder.

Wow, hindi naman siya ganoon kahanda no? At biglang napangiti.

1 year contract pala iyon. Pero may isang bagay na nakasulat ang pumukaw sa kan'ya.
"Please, do not fall in-love with me"

Agad siyang napatingin dito.

"Paano kung bigla akong ma-inlove sa iyo, sir?" Out-of-no-where ay biglang na
tanong niya. Curious lang siya kung bakit nakalagay iyon sa kontrata.

"Then, you will be fired. This contract will be void"

Seryoso ba ito?

"I think we are all set now. Just stay here today, tommorow will be your first day.
I need to go to work," at tumayo na ito.

Nang makaalis ito ay nagsimula na siyang maglinis ng bahay. Sanay na sanay na siya
sa gawaing bahay kaya wala naman ito sa kan'ya.

Mag aala-sais na nang dumating ito. Mabuti na lamang at nakapagluto na siya.

"Hi. How's your day? Hindi ka ba naboring dito?"

"Hmm. Hindi naman po sir, medyo nanibago lang"

Ngumiti muna ito bago magsalita " Masasanay ka rin habang tumatagal"

"I will just change my clothes then we will just eat dinner outside"

"Pero sir, nakapagluto na po ako ng dinner"

"Really? This early? Okay then, that's great! Sabay na tayong mag-dinner"

Habang kumakain ay napagmasdan niya ito. Iniisip niya kung bakit kaya siya
tinutulungan nito? Bakit ito mabait sa kan'ya?

"Ang lakas ko bang kumain kaya ganyan kang makatingin?" nakangiting sabi nito sa
kan'ya.
"Ahh. Hindi po, sir" Nahihiyang sabi niya at bahagyang nakangiti.

"Alright. Let's continue eating then," at ngumiti ito sa kan'ya.

Naparami tuloy ang kuha niya ng kanin. Dahil ngiti palang nito ay ulam na! Agad
siyang napangiti dahil sa naisip

Chapter 2

Kinabukasan ay ang unang araw niya sa trabaho. Kinakabahan siya ng hindi niya
maintindihan.

Sinabi nito na magsuot siya ng formal na damit. Mabuti nalang at may mga damit
siyang ganoon.

Isang red blouse at highwaist skirt na above the knees ang suot niya. Hindi sa
pagmamayabang pero kahit hindi siya ganoong kaputian ay talaga namang magaganda ang
legs niya. Hinayaan niyang nakalugay ang brownish niyang buhok na may pagkakulot sa
ilalim at naglagay siya ng pulang lipstick.

Pagkalabas ay nandoon na si Sir Lucas. Sandali itong natigilan at natulala. Pero

kaagad din siya nitong niyayang umalis na.

Pagkababa ng kotse ay talagang napakalaki ng building na pinasukan nila. Lahat ng

taong madaanan nila ay binabati ito.

"Maris is my secretary, instead of being an assistant. You will be my secretary.

Maris is on her indefinite leave fixing her broken heart," at kumindat ito sa
kan'ya.
Agad siyang namula sa ginawa nito "Kinakabahan po ako, Sir" Pag-amin niya rito.

"You don't have to. Maris will teach you all the things you need to know"

Nang dumating ay agad siyang ipinakilala nito.

"Hi goodmorning, boss!" bati kay Lucas ng babae.

"Goodmorning. So Maris, this is Ms. Judith De Dios"

"Hi Ms. De dios, I am Marisol Dizon but you can just call me Maris," ngiti nito sa
kan'ya sabay lahad ng isang kamay.

Nakangiti naman niya itong iniabot "Judith nalang po, nice to meet you"

"Okay. So Maris, I want you to teach her how to do all the things she needs to
know. Okay?"

Mabilis namang tumango at ngumiti si Maris dito "Yes, boss! I'll take care of her"

"Okay thank you," at humarap ito sa kan'ya "I'll leave you with her" at mabilis na
itong umalis at pumasok sa opisina nito.

"May something ba sa inyo ni boss?" Nakangiting tanong ni Maris sa kan'ya

pagkapasok ni Lucas sa may opisina nito.

"Naku wala! Talagang mabait lang si sir" Tanggi niya rito, ni minsan ay hindi niya
naisip na magkakagusto ito sa kan'ya.

"Sabagay, mabait talaga 'yang si boss. Pero iba kasi 'yong mga tingin niya sa iyo
e. Pero anyways. Let's start!" energetic na sabi nito.

Maraming bagay na itinuro sa kan'ya si Maris, sa mga schedules, appointments,

meetings, out of towns at ang mga karaniwang ginagawa ng isang secretary. Hindi
niya namalayang alas dose na pala.

"It's already lunch time, don't starve my new secretary" Nakangiting sabi ni Lucas
na hindi nila namalayang nasa harapan na pala nilang dalawa.

"Yes, boss. Actually palabas na nga kami, sabay sana kaming mag-lulunch nitong si
Ms. De Dios," nakangiting sagot ni Maris.

"Alright, eat well guys. I'll go ahead" Sabi nito at nagpaalam na sa kanilang
dalawa.

"Siguro pupuntahan na naman ni boss 'yong Beatrice na impaktang 'yon!" Inis na sabi
ni Maris nang makaalis ito.
"Sino naman si Beatrice?" curious na tanong niya habang nakakunot ang mga noo.

"Ahh wala," at mabilis itong umiwas ng tingin sa kan'ya.

Niyaya siya ni Maris sa may pantry ng kompanya. Dinala siya nito sa isang grupo na
kumakain.

"Guys. I'd like you to meet Ms. Judith De Dios, our boss new secretary" Masayang
pakilala sa kan'ya ni Maris sa mga ito, halos mahiya siya nang sabay-sabay na
tumingin sa kan'ya ang lahat. Mabilis naman siyang ngumiti sa mga ito.

Agad din naman siyang binati ng mga ito.

"Judith! Dito ka na umupo!" Yaya sa kan'ya ng isang lalaking na nasa may dulo.
Infairness gwapo ito at mukhang mabango.

"Sir Vince! Umiral na naman iyang pagka-playboy mo!" Biro ni Maris dito at mabilis
na bumaling sa kan'ya "Siya si Sir Vince Sebastian, pinsan siya ni boss"

Ahh kaya naman pala gwapo rin

Tumayo pa iyong tinawag na Sir Vince at pinaupo siya sa may tabi nito. Tuksuhan
tuloy ang mga kasama nila. Sila ang pinakamaingay na grupo na kumakain roon.

Mukhang hindi naman siya mahihirapang pakisamahan ang mga tao roon dahil mukhang
mababait naman ang mga ito.

"Judith," biglang tawag sa kan'ya ni Vince.

Napatigil siyang kumain at bumaling dito. "Sir?"

"Saan kayo nagkakilala ng pinsan ko?" Nakakunot na noong tanong nito sa kan'ya.

"Ah--eh" Nag-aalangan pa siya. Sasabihin ba niyang tinulungan siya nito dahil

napagkalaman siyang magnanakaw?

"It's okay kung ayaw mong sabihin," at ngumiti ito ng malapad.

Ngumiti lang din siya rito. Ilang minuto lang ay inaya na siya ulit ni Maris na
bumalik sa trabaho.

Malapit ng mag alas-singko ng hapon nang dumating ang boss nila.

"Are you done with your training?" Tanong nito sa kan'ya.

"Yes" Nakangiting sabi niya rito.

"Hindi ka naman ba pinahirapan nitong si Maris?"

"Naku, boss. Napakadaling turuan niyang si Judith," biglang singit naman ni Maris.

"That's good to hear. Let's go. Let's take dinner my treat" Ngiti nito sa kanilang
dalawa.

"Naku, boss. Pass muna ako riyan ha? May importante pa kasi akong lalakarin. Kayo
nalang dalawa nitong si Judith at siguradong gutom na rin 'yan"

Agad namang tumango si Lucas at hindi na pinilit pa si Maris.

Sa isang italian restaurant siya dinala ni Lucas.

"Sir, hindi ba parang nakakahiya na? Ang laki na nga po ng itinulong niyo sa akin
para magkatrabaho at pinatira niyo pa po ako sa bahay niyo," nakayukong sabi niya
rito.
"Nah, don't mention it. I'm happy on what I'm doing, and it's my own way of
welcoming you on my company. I want you to be more comfortable with me lalo na
ngayong ikaw na ang magiging secretary ko" nakangiting sabi nito na lalong
nagpadagdag sa kagwapuhan nito.

"Thank you, sir. Hindi ko po alam kung paano ako makakabawi sa iyo," nahihiya pang
sabi niya.

"In time" ngiti pa nito sa kan'ya.

Halos hindi na siya makahinga sa dami ng inorder nito na akala mo ay may fiesta.
Pinilit pa niya itong itake-out nalang ang mga hindi nila nakain para initin nalang
niya ito.

"Judith" Tawag nito sa kan'ya nang akmang papasok na siya sa kwarto niya.

"Ano po 'yon, sir?"

Tinitigan lang siya nito at matagal bago nagsalita at umiling "Nothing. Goodnight,
Judith" At pumasok na rin ito sa loob ng kwarto nito.

Nagtataka tuloy siya nang pumasok sa kwarto. Naglinis siya ng katawan at humiga na.
Hindi niya akalaing mapapadpad siya rito sa maynila at tutulungan ng isang Lucas
Sebastian.

Nakatulugan niya ang pag-iisip. Nagising siya ng bandang alas 6. Nagluto kaagad
siya ng agahan pagkatapos ay naligo at nagbihis na. Mag aalas-otso na nang bumaba
si Lucas at nakabihis na rin ito.

She was froze for a moment. Napakagwapo talaga nito kahit saang ang gulo mo pa
tignan.

"Goodmorning, Judith" ngiting bati nito.

"Goodmorning, sir. Kain na po kayo"

"Come on join me" Yaya nito sa kan'ya.

Nang hindi siya magsalita ay tumayo ito at hinila siya papaupo sa isang upuan.
"Come on. Tayo nalang ngang dalawa rito hindi mo pa ako sasabayan"

Wala siyang nagawa at kumain na rin.

Chapter 3

Mabilis pang lumipas ang mga araw. Ngayon ang unang araw niya bilang ganap na
secretary nito. Kahapon ay nagpaalam na si Maris sa kan'ya. Nalulungkot man sa pag
alis nito dahil nagi na niya itong kaibigan sa mga nakalipas na araw ay wala siyang
magagawa.

Sa umaga ay ipinaghahatid niya ng kape si Lucas sa opisina nito kahit hindi siya
nito inuutusan. Mabait naman itong amo pero may pagka istrikto pagdating sa
trabaho.

Gusto nito ay pulido lahat ng trabaho. Kaya hindi na siya magtataka kung bakit nito
narating ang ganoong estado sa kabila ng edad nito.

Naging mas komportable rin siya rito. Ibinili pa nga siya nito ng mga bagong damit
at sapatos. Sabay din silang nag-grogrocery para sa mga kailangan sa bahay. Feeling
nga niya ay asawa niya ito na pinagluluto niya ng breakfast at dinner. Pero kapag
naaalala niya ang kondisyon sa kontra ay pinipigilan niya ang sarili. Hindi siya
pwedeng magkagusto sa amo niya.

"Ang lalim yata nang iniisip ng magandang binibini" Nakangiting bungad sa kan'ya ni
Vince.
"Sir! Kayo po pala," nakangiting sabi niya rito.

"May problema ba, Judith?" Seryosong tanong nito sa kan'ya.

"Nako. Wala po, sir. Mabuti po at narito kayo? May kailangan po ba kayo kay Sir
Lucas?"

Sasagot na sana ito nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina ni Lucas.

"Vince, what are you doing here?" takang tanong ni Lucas dito.

"Yayayain ko sanang mag-lunch itong napakaganda mong secretarya kung papayag ka"
Nakangiting sabi nito at kumindat pa sa kan'ya.

Parang nakita niyang biglang nagbago ekspresyon ng mukha nito. "You don't need to
ask me. Si Ms. De Dios nalang ang tanungin mo tungkol sa bagay na 'yan"

"Oh! 'Yon naman pala e. Ano, Judith? Huwag mo sana ako ipapahiya ah? Hindi 'yon
kakayanin ng isang Vince Sebastian" Nakangiting biro pa nito sa kan'ya.

Dahil wala naman talaga siyang kasabay para mag-lunch ay pumayag na siya. Si Lucas
ay may personal meeting dahil pinabakante nito ang oras hanggang alas dos ng
tanghali.
Bago umalis ay hindi man lang nagpaalam sa kan'ya ang boss niya. Ni hindi ito
nagbilin sa kan'ya na dati naman nitong ginagawa.

"Saan mo gustong kumain, Judith?"

"Kayo na po ang bahala sir. Wala pa po kasi akong alam dito sa maynila"

"Judith, pwede bang Vince nalang ang itawag mo sa akin? Tsaka ilang taon ka na ba?"

"24 po"

"26 pa lang ako kaya huwag mo na sana akong po-po in. Parang feeling ko kasi ang
tanda-tanda ko na" Ngiti pa nito.

"Ah ganoon ba? S-sige" nahihiya pa rin na sabi niya.

Kumain sila sa isang steak house malapit lang sa opisina para hindi na sila maipit
pa sa traffic.
Habang hinihintay nila ang pagkain ay nagtanong ito.

"May relasyon ba kayo ni Lucas?"

"Ha?" Gulat na gulat na tanong niya.

"I want you to be straight forward with me" Seryosong tanong nito sa kan'ya habang
diretsong nakatingin sa mga mata niya.

"Nako Vince, wala kaming relasyon ni sir. Ni hindi nga pumasok sa isip ko 'yang
bagay na 'yan. Mabait lang talaga si sir sa akin"

"You are with Lucas nang bumalik siya rito ng manila, right?"

Tumango siya.

"Nag-away sila ni Beatrice nang mga panahong 'yon. Bigla nalang kasi itong umurong
sa kasal"

Napakunot ang noo niya.

"Nakipaghiwalay kay Lucas si Bestrice"

"Vince, bakit mo sinasabi sa akin 'yan?" Naguguluhang sabi niya rito.

"Bata palang kami ako, si Lucas at si Beatrice ay magkakasama na kami. Sabay-sabay

kaming lumaki. Saksi ako sa pagmamahalan nilang dalawa. Para ko nang kapatid
Beatrice. Kaya ayoko siyang masaktan"

"Hindi ko pa rin maintindihan," mas lalo siyang naguluhan sa mga sinasabi nito.

"Alam kong sa bahay ka ni Lucas nakatira"

Nang hindi siya magsalita ay nagpatuloy ito.

"Gusto kong umalis ka sa bahay ni Lucas. Ako ng bahala sa bahay na lilipatan mo"

"Sandali lang, Vince. Si Lucas ang amo ko rito. Siya ang nagdala sa akin dito sa
maynila. Malaki ang utang na loob ko sa kan'ya. At hindi ako aalis doon pasensiya
na"

"Ano nalang ang iisipin ni Beatrice kapag nalaman niyang doon ka nakatira?"

"Hindi ako aalis doon hanggat hindi si sir ang nagpapaalis sa akin"

"Magkano ba ang kailangan mo para umalis ka na ng tuluyan?"

"Sir Vince, nasabi ko na po. Hindi ako aalis doon. Salamat," at mabilis na siyang
tumayo.

Iniwan niya ito at naguguluhang bumalik sa trabaho. Akala niya ay pwede niyang
maging kaibigan ito ngunit nagkamali siya.

Mag-aalas tres na nang makabalik sa opisina si Lucas.

"Goodafternoon, sir" Nakangiting bati niya rito pero hindi man lang siya tinapunan
nito ng tingin, dire-diretso lang itong pumasok sa loob ng opisina nito.

Labing limang minuto lang ang nakakaraan ay may dumating na isang babae.
Sopistikada ito, matangkad at maputi.

"Who are you? Where's Maris?" taas kilay na tanong nito sa kan'ya.

"Ako po ang bagong secretary ni Sir Lucas, wala na po rito si Maris"

"Is Lucas here?"

Nang tumango siya ay dire-diretso itong pumunta sa pintuan ng opisina nito pero
mabilis niya itong pinigilan.

"Ma'am, hindi po kayo pwedeng pumasok. May appointment po ba kayo? Pwede po bang
malaman ang pangalan niyo?"

"Seriously? You don't know me? I'm Beatrice Lopez, Lucas's fiancee. So don't block
my way!"

Saglit siyang natigilan.

Nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina ng boss niya.

"What are you doing here?!" Tanong dito ni Lucas habang nakatingin sa babae.

"Babe, please. Let's talk"

"Sir pasensiya na po. Pinipigilan ko pa siyang pumasok pero--"

"Shut the fvck up!" Sigaw sa kan'ya ng babae kaya hindi na niya natapos ang dapat
ay sasabihin niya.

"Hey!" Galit na hinila ni Lucas ang isang braso nito bago bumaling sa kan'ya "It's
okay, Judith. Please do cancel all my appointments for today. And no visitors" At
tuluyan na nitong hinila sa loob ang babae at mabilis na isinara ang pinto.

Wala sa sariling napaupo siya sa mesa niya. Nang bigla nalang lumabas si Beatrice
sa opisina ni Lucas na umiiyak at patakbong umalis.

Ano ba talagang nangyayari?

Ilang sandali pa ay lumabas din si Lucas at patakbong umalis.

Mag-aalas sais na pero hindi pa rin bumabalik ito sa opisina kaya napagpasyahan
niyang umuwi nalang mag-isa. Buti nalang at nakabisa niya na ang daan pauwi. Mag-
aalas siyete na ng gabi nang makarating sa bahay. Pero naalala niyang wala pala
siyang dalang susi.
Paano na ako papasok ngayon? Nangangawit na rin siya sa pagkakatayo. Umupo siya sa
may gilid ng gate at tinanggal ang sapatos na suot at hinilot-hilot ang paa.

Ilang oras pa siyang naghintay pero walang dumarating na Lucas. Lamok na lamok na
siya. Hinubad niya ang blazer at ginawang kumot sa katawan habang nakasandal na
nakaupo sa may gate. Hindi niya namalayang nakatulog siya at naalimpungatan nang
maramdamang may bumubuhat sa kan'ya.

Chapter 4

"Sino ka?" Nakangunot noong tanong niya. Nakapikit pa siya at parang ayaw imulat
ang mga mata.

"Shhhh.. just go back to sleep. I'm sorry" malamyos na tinig na sagot nito.

Iyon lamang ang narinig niya at tuluyan ng napapikit.

Kinabukasan nang magising ay biglang nagmulat ng mga mata at biglang napabalikwas.

Pagtingin niya sa buong paligid ay nasa may kwarto na siya.

Paano ako nakapasok dito? Nagtatakang tanong niya sa sarili.

Naligo muna siya bago tuluyang lumabas. Nang tignan niya ang oras ay alas siyete na
ng umaga. Mabuti na lamang at sabado ngayon at walang pasok sa opisina.

Pagdating sa may kusina ay nagluto na siya ng almusal.

"Judith.." kaagad siyang napalingon sa nagsalita.

Si Lucas nang mga oras na iyon ay bagong ligo rin at nakapambahay lang.
"Judith, can we talk?" sabi pa nito.

Bakas ang lungkot sa gwapong mukha nito.

"Hindi ka ba kakain muna?" Kunot noong tanong niya.

"Later. Sige, just eat first and I'll wait for you upstairs," tumalikod na ito at
naglakad paakyat ng library.

Mukhang malaki ang problema nito

Agad naman niya itong sinundan. Nakaupo ito sa may sofa na naroroon.

"Judith, I'll help you without asking anything in return, right? But I'll need your
help this time, please" Seryosong sabi nito at kinuha ang dalawang mga kamay niya.

Naguguluhan na naman siya kaya hindi siya makapagsalita.

"Hindi ba tinatanong mo kung paano ka makakabawi sa akin?"

Dahan-dahan naman siyang tumango.

"Then, pretend to be my girlfriend" At pinisil nito ang dalawang mga kamay niya na
hawak nito.

Halos manlaki ang dalawang mga mata niya sa narinig.

"T-teka, sir. Hindi ko maintindihan. B-bakit? Bakit ako?"

"I'm comfortable with you. And I know na hindi ka ma-iinlove sa akin" Seryosong
sabi nito.
Seryoso ba ito? Paano ito nakakasiguro na hindi siya maiinlove rito?

"Paano naman kung ikaw ang ma-inlove sa akin?" Biglang tanong niya rito, huli na
para mabawi ang biglaang tanong.

Bahagya naman itong napangiti. "That will never happened, may mahal na ako. She is
the one and only woman in my life"

Parang bigla naman siyang nasaktan sa sinabi nito. Imposible ba niya akong
magustuhan?

"Please, Judith. I just want her back. Promise, pagkatapos nito ay kahit anong
hilingin mo ay ibibigay ko"

Napapikit siya. Anong gagawin niya? Kung hindi dahil sa kabaitan ni Lucas ay hindi
siya mapapadpad dito sa maynila. Oras naman na siguro para ibalik niya ang kabaitan
nito.

"Sige. Pumapayag na ako" matapang na sabi niya.

"Thank you, Judith!" at bigla siya nitong niyakap.

Para siyang nakuryente nang magdikit ang mga balat nilang dalawa.

Agad naman siyang humiwalay mula rito.

"S-sorry" Pagkuwan ay sabi nito.

"Wala po iyon sir. Nagulat lang ako"

"Simula ngayon, dapat ay masanay ka na. And please stop calling me sir, okay? Just
call me Lucas or baby if you want" Asar pa nito sa kan'ya na siyang ikinapula ng
mukha niya.
Pero pinilit niyang maging casual at sinakyan ang biro nito "Edi kung ganoon. Tara
na mag-breakfast na tayo, baby"

Habang kumakain ay nagsalita ito. "Pack your things, may pupuntahan tayo. Magdala
ka na rin ng mga pampaligo"

Tumango nalang siya at hindi na nag-usisa kung saan sila pupunta.

Halos mamatay siya sa pagkalula. Sumakay sila sa isang private chopper. Ito talaga
ang kinakatakutan niya noon pa man. Nalampasan niya nga ang kalbaryo noong unang
dating niya sa maynila. Eto na naman ngayon.

"Judith, just relax okay? I'm here, I will never let you fall." Sabi ni Lucas at
hinawakan siya sa isang kamay na nasa may tabi nito.

Hindi niya maiwasang kiligin at malungkot sa mga ginagawa nito. Maghunos dili ka,
Judith. Hindi ka pwedeng ma-inlove sa kan'ya.

Ilang minuto lang ay nag-landing na ang chopper sa lugar na pupuntahan nila. Sa

isang island sila nagpunta. Mangilan-ngilan lang ang mga tao roon at puro may mga
sinasabi sa lipunan base na rin sa mga itsura nito.

"Bakit tayo nandito, Lucas?"

"You'll know," at hinila na siya nito.

Isang lalaki ang sumalubong sa kanila at kinuha ang mga bagahe nila.

Pumasok sila sa isang malaki at puting-puting kwarto.

"Wow!" Hindi mapigilang bulalas niya. May balcony pa roon at kitang-kita ang dagat
mula sa veranda ng kwarto
"Is it beautiful?" Tanong nito na nakalapit na pala sa kan'ya.

Agad naman siyang tumango. "Sobra, parang bumalik ako sa amanpulo!" Ngiting sabi
niya at biglang na-miss ang pamilya.

"Get some rest. I'll see you later. I need to do something" tumango lamang siya at
mabilis na itong umalis.

Nahiga siya sa napakalambot na kama. At hindi namalayang nakatulog. It was already

11:30am nang magising siya ayon na rin sa orasang naroroon.

Agad siyang naghanda. Isang red two piece ang sinuot niya at silky cover up. Sana'y
naman siyang magsuot ng mga ganoon noon sa palawan. Hindi man siya kaputian ay
makinis at mahubog naman ang kanyang katawan, dagdagan pa ng nagmamalaking mga
dibdib niya.

Nang lumabas siya ay may mga iilan na pinagtinginan siya. Ang iba naman sa mga ito
ay nagsisipulan.

Nakita niya si Lucas sa may lobby at may kausap na isang lalaki. Nang mapatingin
ito sa may gawi niya ay agad itong ngumiti.

Bahagya naman natulala ang lalaking kausap nito nang makita siya.

Agad siyang hinapit sa bewang ni Lucas at hinalikan sa noo nang ganap na makalapit.
"How's your sleep, baby?"

Naiilang man ay ngumiti siya rito. "Ayos naman"

"By the way Simoun, this is Judith, my girlfriend. And Judith, this is Simoun a
very long time friend of mine" Pakilala nito sa kanila.

Agad naman niyang tinanggap ang kamay nito. Halos mapapitlag siya nang bahagya
nitong pisilin ang kamay niya. "Nice to meet you, Judith"
Namumula siya nang bawiin niya ang kamay niya. "Nice to meet you, too"

"Oh paano ba 'yan, bro. I don't want to disturb you anymore. I hope you'll enjoy
your stay here. Welcome to Isla Bianca!"

Matapos makapagpasalamat ay umalis na rin ito. They spent the whole day walking sa
may dalampasigan. Surfing, sun bathing, jetskie. Tuwang-tuwa siya at sobrang nag-
enjoy. She just wondered kung bakit nagawang iwan ni Beatrice ang ganitong klase ng
lalaki. Napakaperpekto nito sa paningin niya.

Naputol ang pagtawa nila ni Lucas nang mapadako ang pansin nila sa dalawang taong
naglalampungan sa may ilalim ng puno.

Ramdam niya ang pagbabaga ng katawan ng katabi niya.

"Let's go!" At hinawakan siya nito sa isang kamay pero pinigilan niya ito.

"No. Nandito tayo para makuha mo ulit siya hindi ba? Hayaan mong makita niya tayo
at isiping kaya mong mabuhay ng wala siya"

Sandali itong natigilan bago napabuntong-hininga "You're right" At ngumiti sa

kan'ya. Bigla siya nitong binuhat at inihagis sa may tubig. Nagtitili siya kaya
nakaagaw sila ng atensiyon.

Isa na rito sina Beatrice at ang lalaking kasama nito. Kita niya ang pagkagulat sa
mga mata nito.

"Effective!" Sabi niya rito at ngumiti. "Tignan mo kulang nalang ay patayin niya
ako sa mga tingin niya"

Pero sa totoo lang ay bahagya siyang nadismaya. Dinala lang pala siya rito ni Lucas
dahil naroroon din si Beatrice.

Pero kaagad din niyang iwinaglit ang nasa isipan lalo na nang yakapin siya ni Lucas
at biglang halikan ng mariin sa may labi.
Napatitig siya rito nang ihiwalay nito ang labi sa may labi niya. Nang tignan niya
ang kinaroroon nila Beatrice ay nakatingin ang mga ito sa kanila

"Sorry, are you mad?" nag-aalalang tanong nito.

Hindi siya kaagad nakapagsalita at bigla nalang umahon sa may tubig. Hindi niya
alam kung bakit parang nasasaktan siyang isipin na kaya siya nito hinalikan ay
dahil nakatingin sina Beatrice sa kanila.

"Judith!" At hinila siya nito isang braso at biglang niyakap. "I'm sorry, baby" At
hinalikan siya sa may noo.

Pagkatapos ay inaya na siya nitong bumalik sa may hotel. Hindi siya umiimik nang
makabalik sa kwarto.

Nag-shower lang siya at nagpalit ng maong tattered short shorts at white top.

"Judith," tawag sa kan'ya ni Lucas at hinawakan siya sa magkabilang mga balikat

"Look at me, please" At itinaas ang baba niya nang yumuko siya.

"I didn't kiss you just because Beatrice is looking on us. I kiss you because I
want to" ang mga mata nito ay parang batang nagso-sorry.

"O-okay, hindi ako galit"

"Thank you, baby!" At niyakap siya nito nang mabilis.

Parang nabitin pa nga siya sa pagkakayakap nito na iyon. "Let's go. Let's eat
dinner" At bumaba na sila sa may restaurant sa loob ng hotel.

"What do you want to eat?" Nakangiting tanong nito sa kan'ya.

Nakoooo, Lucas! Huwag kang masyadong ngumiti sa akin at baka main-love na ako sa
iyo ng tuluyan!

Pero kaagad din niyang iwinaglit ang nasa isip. Hindi maaari ang nararamdaman niya,
lalo na at bigla niyang naisip ang pamilya niya.

"Judith baby, are you okay?" Nakakunot na noong tanong nito. Kanina pa pala siya
nito tinatanong pero hindi siya nagsasalita.

"Ahh oo, ang sabi ko ay bahala ka na, hindi ko naman kasi alam kung alin dito ang
masarap"

"Alright" At tinawag na nito ang waiter.

Habang umoorder ito ay napansin niya ang pagpasok nina Beatrice at ang lalaking
kasama nito. Umupo pa ito sa may mesang malapit sa kanila.

Kita niya ang inis sa mukha ni Beatrice nang makita sila.

Hindi niya ito pinansin at nag-focus nalang kay Lucas, nang dumating ang pagkain ay
magana si Lucas na kumain.

"Lucas, dahan-dahan" Natatawang sabi niya.

"You know what? You're really like an appetizer to me. Ginaganahan akong kumain
kapag nandiyan ka" At kumindat pa ito sa kan'ya bago ito muling sumubo.

Ano ba Lucas! Huwag mo akong pakiligin! Agad siyang namula sa sinabi nito. Lalo na
nang subuan siya nito

"Come on try this" At itinutok pa sa may bibig niya ang kutsara

"Naku Lucas, huwag na nakakahiya" Iling niya rito.

"Nah, come on baby I insist, please?"

Wala siyang nagawa kung hindi kainin ito. Este, kainin ang pagkaing nasa may
kutsara.

"Sina Beatrice" mahinang sabi niya rito.

"Why?" Takang tanong nito.

"Nandito sila"

"I know" Parang walang pakialam na sabi nito.

Kaya ba sweet na naman ito sa kan'ya dahil alam nitong nandoon din ang babae? Bakit
ba hindi niya naisip iyon? Judith! He's just acting! And he's just doing this para
bumalik ito sa kan'ya hindi ba? Palabas lang ito kaya huwag kang masaktan!

"Lucas, punta lang muna ako sa may powder room" paalam niya rito.

"Samahan na kita" At akmang tatayo na rin ito nang pigilan niya.

"Ahh huwag na, kaya ko na. Thank you" At mabilis na siyang tumayo at naglakad.

Pagkapasok sa loob ay huminga siya ng malalim.

"So trabaho na rin pala ng isang cheap na secretary ngayon ang landiin ang amo
niya?"

Napatingin siya sa nagsalita at napatigil. Buti nalang at silang dalawa lang ang
nandoon.
Nang hindi siya magsalita ay nagsalita na naman ito.

"Remember this slut. Kahit anong gawin mo, Lucas will still be mine until the end
of the day. Babalik at babalik pa rin ito sa akin. So If I were you, ititigil ko na
itong paglalandi sa amo ko."

"Talaga? Edi tignan nalang natin" At nakangiti niya itong iniwanan.

Paglabas ay napatigil siya at napahinga ng mas malalim. I know, Beatrice. Because

we are just doing this for you.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Lucas sa kan'ya pagbalik niya.

"Oo naman, biglang sumama lang ng konti ang pakiramdam ko" Matamlay na sabi niya.

Agad itong lumapit sa kan'ya at inalalayan siya. "Let's go, bumalik na tayo sa
itaas. You need to rest baka masyado na kitang napapagod"

Napangiti siya rito. Kung hindi lang talaga sa pagpapanggap nila ay aasa siya sa
pinapakita nitong kabaitan.

Nang makarating sa kwarto ay agad siya nitong pinahiga. Ibinili din siya nito ng
gamot. "I'll be back, rest well baby" At hinalikan siya sa noo.

Nakatulog siya nang hindi namamalayan. Pagbukas niya ng mga mata ay nakaupo ito at
tulog sa may tabi niya.

Binantayan ba siya nito? Hindi naman ganoon kalala ang nararamdaman niya pero grabe
itong mag-alala sa kan'ya.

Kinabukasan ay magaan na ang pakiramdam niya. Nagising siyang wala si Lucas sa

kwarto. Naligo siya at nagbihis pagkatapos ay lumabas.

Naglakad-lakad siya upang hanapin si Lucas. Malayo palang ay tanaw na niya ito.
Lalapitan na sana niya ito nang mamataan niyang papalapit si Beatrice rito at
kaagad niyakap si Lucas. Hindi na niya pinatagal pa at paatras ng umalis. Hindi
niya maintindihan kung bakit parang naninikip ang dibdib niya sa nasaksihan. Hindi
ba iyon naman talaga ang goal nila ni Lucas? Ang mabawi si Beatrice?

Sa kakalakad ay hindi niya namalayang nabangga niya ang isang lalaki.

"Sorry, sorry" Nakayukong sabi niya.

"It's okay"

Nang mag angat siya ng tingin ay nagulat siya.

"Ikaw?" Gulat na sabi niya at nagpalipat-lipat nang tingin kina Lucas at Beatrice
na magkasama sa mula sa malayo

"Ikaw iyong kasama ni Lucas, right?"

Tumango siya ng bahagya.

"Hindi ko alam kung bakit sila nagtitikisan ng ganyan. I know very well how they
love each other" Habang malungkot na nakatingin sa dalawa.

Chapter 5

Ngunot noong tumingin siya rito.

"Si Beatrice. Hiningi niya lang ang tulong ko. Gusto niyang pagselosin si Lucas"

Kita niya ang lungkot sa mga mata ng lalaki.

"Mahal mo ba siya?" Bigla ay tanong niya rito

Matagal bago ito sumagot at tumango "Yes. So much that I am willing to do anything
and everything for her maging masaya lang siya"
Nakaramdam siya ng konting inggit sa babae. Dalawang lalake ang nagmamahal dito.

"Do you want to go with me?" Pagkuwan ay tanong nito

"Huh?" Takang tanong niya

"Hayaan na muna natin silang makapagsolo"

Bago pa siya makasagot ay hinila na siya nito sa isang braso.

Dinala siya nito sa isang napaka gandang garden.

"Wow! Ang ganda. Para akong nasa langit." At inamoy-amoy pa niya ang mga bulaklak.

"You're so innocent---"

Napatingin siya rito nang mapatigil ito sa pagsasalita.

"Bakit?" Nakangunot noong tanong niya

"I just forget to ask your name" At tumawa ito

Infairness. Gwapo pala ito kapag nakangiti. Maganda rin ang katawan nito at parang
matitigas.

"Ako si Judith" Nakangiting sabi niya sabay lahad ng isang palad.

"I'm Kenneth, nice to meet you, Judith" At tinanggap nito ang isang palad niya.
Nalaman niyang galing pala ito ng States at nagbabakasyon lang dito sa pilipinas.
Hindi niya namalayang ilang oras na pala silang nagkwekwentuhan.

"Oh paano ba iyan mauuna na ako sa hotel. Baka kasi hinahanap na ako ni Lucas"
Paalam niya rito kahit ang totoo ay hindi siya sigurado kung talagang hinahanap pa
siya ni Lucas dahil baka nagkaayos na ito at si Beatrice.

"Ayaw mo ba munang mag-lunch?" alok nito.

"Ahh hindi na, nakakahiya naman. Atsaka baka walang kasabay kumain si Lucas" Tanggi
niya rito.

"Hmmm. Okay. Oh sige sabay na tayong bumalik ng hotel. Tutal halos magkatabi lang
naman ang mga hotel room natin" ngiti nito sa kan'ya.

Tumango nalang siya rito tanda ng pagpayag.

"Judith?"

Napatingin siya rito habang naglalakad.

Nagulat pa siya nang may tumusok sa kabilang pisngi niya.

Nakatutok pala ang isang daliri nito sa pisngi niya bago siya nito tawagin.

Hindi niya mapigilan ang mapahalaklak.

"Ang pilyo mo pala, Kenneth!" At hinampas niya pa ito ng bahagya sa may isang
balikat

Hindi niya namalayang nasa harapan na pala nila si Lucas at matamang nakatingin sa
kanilang dalawa.
Huminto silang dalawa ni Kenneth mula sa paglalakad.

Mukhang wala sa mood si Lucas base na rin sa timpla ng mukha nito.

"Where have you been?!" Galit na sabi nito.

"Ahmmm-- naglakad-lakad lang ako sa paligid ng hotel"

"Alam mo bang nag alala ako sa iyo?" Inis na sabi nito

Yumuko nalang siya at hindi nagsalita

"I'm sorry. Ako ang nagsama sa kan'ya" Narinig niyang sabi ni Kenneth.

"At bakit mo naman siya kailangang isama kung saan? You're with Beatrice, right?
Bakit hindi nalang siya ang alalahanin mo?"

"Wait-wait.. Wala akong planong masama. Sinama ko lang si Judith para may makasama
siya, ayokong magmukha siyang kawawa kung babantayan niya lang kayong dalawa ni
Beatrice"

"Next time bro, mind your own business" Mariing sabi ni Lucas.

"Yeah. Then mind your own too. Huwag mo na rin pakialaman si Beatrice" Nanghahamong
sabi nito.

"Who do you think you are para sabihin iyan?!" Inis na tanong ni Kenneth dito.

"Don't sail on two boats, bro. Magpakalalaki ka. Kung mahal mo huwag mo nang
patagalin. Kasi kung sasabihin mo lang ngayon na bibitawan mo na si Beatrice
handang-handa akong saluhin siya!" Mahabang sabi nito at diretsong nakatingin kay
Lucas.
Ramdam niya ang tensiyong namamayani sa dalawa.

"Ahmm. Lucas ang mabuti pa pumasok na tayo sa loob" Sabi niya rito at hinihila niya
ito papasok.

Pero bago pa sila tuluyang makapasok ay nagsalita ito. "Huwag mong pakialaman si
Beatrice. She's mine!"

Nagulat siya nang pabalibag nitong isinara ang pintuan. "Damn that man!"

"Lucas" mahinang tawag niya rito

"What?!" Inis na sabi nito

"I'm sorry kung pinag-alala kita" Nakayukong sabi niya

"You're supposed to be my girlfriend, right? Hindi ba hindi ka dapat sumasama sa

ibang lalaki?!" Inis na sabi nito.

"Sorry, hindi ko naman sinasadyang makilala si Kenneth. And I saw you with Beatrice
hugging awhile ago kaya binigyan ko kayo ng oras para mapag-isa"

"Not everything you see is true. Remember what I told you before? Learn not to
trust anyone" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

"Does that include you, sir? Hindi rin ba kita dapat pagkatiwalaan?"

"That's defend on your perspective. I can be nice to you but I am not a saint. I do
wrong things. I can be bad sometimes"

"Pero gusto kitang pagkatiwalaan sir, tinulungan mo ako noong mga panahong lugmok
ako. Nagtiwala ka sa akin. Kaya magtitiwala rin ako sa iyo. Thank you, sir" At
ngumiti siya rito.
"You don't have to. Isa pa humingi ako ng pabor sa iyo hindi ba? Kaya I think we're
quits, mauna ka na sa banyo" At ngumiti na ito sa kan'ya.

Nang may biglang maalala, isa lang pala ang hotel room nila. At isa lang ang kama
ibig ba nitong sabihin ay magkatabi silang matutulog? Bigla siyang namula sa
naisip.

"Is there something wrong, Judith?" Ngunot noong tanong nito.

"Ah..ehh wala po sir, sige po mauna na po ako sa banyo" At nagmamadaling pumasok ng

banyo

Pagkatapos maglinis ng katawan isang manipis na pantulog lang ang nadala niya,
hindi naman niya alam na magkasama sila sa iisang kwarto.

Sabagay nakita naman niya ako ng naka two piece ano pa ba ang dapat kong ikahiya?
Wala naman akong mga peklat sa katawan.

Nang lumabas ng banyo ay busy si Lucas sa kan'yang laptop habangnakaupo sa may side
table malapit sa kama.

Nang bigla siyang matalisod sa kakaisip kung tabi ba silang matutulog "Ay pusang
gala!" Gulat na sabi niya

Bigla naman napatingin si Lucas sa kan'ya at biglang napatayo "Are you okay?"
Akmang lalapit ito nang pigilan niya.

"Ay sir okay lang po ako hehe" At bigla siyang sumpa sa kama at dali-daling
nagtalukbong nang dahil sa kahihiyan.

Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya, nagising siya nang mag-aalos otso
na ng gabi.
Nang magising siya ay wala na si Lucas sa may kwarto.

Patayo na sana siya nang bumukas ang pinto. "Hey, you're awake. Nagtake-away nalang
ako ng dinner natin" Sabay taas ng isang supot ng isang restaurant

"Ayy sorry sir nakatulog ako, ako po ang dapat na gumagawa niyan. Pasensiya na"
Hiyang sabi niya sabay kuha rito ng supot. Nilabas na niya ito at pinatong sa may
lamesa. Inayos na rin niya ito at niyaya na itong kumain.

"Uhmm" Tikhim nito

Napaangat siya ng tingin dito.

"About earlier, can you please promise me na hindi kana sasama ulit sa lalaking
iyon?"

"Pero sir bakit? Mabait naman si Kenneth--"

"Dont trust anyone, remember?" Putol nito sa sinasabi niya.

"E kayo sir kumusta naman ang pag-uusap niyo ni Beatrice?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Let's just continue eating" at kumain na ito at hindi na ulit nagsalita

Wala ba siyang karapatang magtanong? At parang nasaktan siya sa ginawa nito.

Sabagay sino nga ba siya? Isang hamak na katulong at tagasunod lang.

Pagkatapos kumain ay nag-ayos lang siya at nahiga na. Hinihintay niya itong tumabi
sa kan'ya pero sa halip ay sa sofa lang ito nahiga. Malaki naman ang kama kahit
magtabi sila ay hindi naman sila magdidikit.

Pinatay na nito ang ilaw at tanging lampshades nalang ang nagbibigay liwanag. Hindi
siya makatulog. Kitang-kita niyang hindi makatulog si Lucas dahil sa liit ng sofa.
Lagpas na lagpas ang mga binti nito. Damn! Narinig niyang mahina nitong mura.
Nang hindi siya makatiis ay lumapit siya rito.

"Ah sir, doon nalang po kayo sa kama riyan nalang po ako. Sanay na sanay naman po
ako riyan"

"No, bumalik ka na roon at matulog. I'm okay" Sagot nito kahit nakatalikod ito mula
sa kan'ya.

"Pero sir, promise mas gusto ko po riyan sa may sofa"

"Wag ka ng makulit Jud---" Nabitin ang pagsasalita nito nang humarap ito sa kan'ya.

Nagkatitigan silang dalawa. May dumi ba siya sa mukha? Takang tanong niya sa
sarili.

"Shit!" Dinig na naman niya ang mahihina nitong mga mura.

"Sige na sir, ako na po----" hindi na niya natuloy ang sasabihin nang bigla itong
tumayo at hilain siya papunta sa may kama.

"Okay mapilit ka. We'll sleep together" At humiga na ito sa kabilang side ng kama.

Siya naman ay nakatulala

"Doon nalang po ako sa may sofa" Akmang tatalikod siya nang magsalita ito.

"Do it then you're fired" Seryosong sabi nito

"Pero sir--"

"Mahiga ka na, It's late Judith, magpahinga na tayo please. No more buts,
goodnight" at dinala nito ang isang braso sa mukha at pumikit.

Wala siyang nagawa at napabuntong hininga nalang. Nahiga siya sa kabilang side ng
kama.

Nagising siya kinabukasan na may mainit na hangin na tumatama sa may leeg niya at
mabigat na bagay na nakapatong sa may bewang niya. Nang ganap na mamulat ang mga
mata ay gulat siya. Mahigpit na nakayakap paharap sa kan'ya si Lucas habang nasa
may leeg niya ang mukha nito.

Hindi siya makakilos. Parang ang bilis ng tibok ng puso niya. Nang gumalaw ito ay
dali-dali siyang pumikit at nagkunwaring tulog. Naramdaman niyang hinahaplos nito
ang mukha niya. Pagkaraan ng ilang sandali ay tumayo na ito at narinig niyang
bumukas ang pintuan ng banyo.

Pagkasara ng pinto ay siyang pagdilat niya. Napahawak siya sa kanyang dibdib hindi
pwede ito, hindi ako pwedeng mainlove sa amo ko. Puso mag behave ka kung ayaw mong
mawalan tayo ng trabaho!

Pagkaraan ng ilang sandali ay tumayo na rin siya, nagbihis at nag-ayos. Sa baba ng

hotel daw sila mag bi-breakfast. Isang white tube summer dress ang sinuot niya na
may mahabang slit sa isang gilid. At inipit niya ang buhok na parang bun.

Nasa kalagitnaan na sila ng pagkain nang tumunog ang cellphone nito. Nag excuse
lang ito at sinagot ang tawag at lumabas.

"Excuse me?"

Nang mag-angat siya ng tingin ay napangunot noo siya

"It's Simoun, remember? Yesterday?" Nakangiting sabi nito

"Ay opo. Kain po tayo, sir" Nakangiting sagot niya rito.

"Thanks I'm done, By the way where is Lucas? You're not with him?"
"Ah may importante lang po siyang kausap sa phone" bahagyang ngiti niya rito.

"Napakaworkaholic talaga ng taong iyan, hindi ka niya dapat iniiwang mag-isa. Baka
biglang may makadampot sa iyo rito. Sa ganda mo ba namang iyan" At ngumiti ito sa
kan'ya.

Nang biglang may tumabi sa kan'ya sa upuan at akbayan siya " Hindi ko naman
hahayaan na madampot siya ng iba right, baby?"

Bahagya lang siyang ngumiti dahil nahihiya siya.

"But seriously pare hindi mo dapat hinahayaan mag-isa itong girlfriend mo"

"Are you hitting on her?" Dilim mukhang sagot ni Lucas dito.

"No, no pare. I know my limits. Ewan ko nalang sa mga ibang lalaki rito na laway na
laway na sa syota mo. Anyways I gotta go" At tuluyan na itong umalis

Dahil sa nangyari ay hindi na siya hiniwalayan ng tingin ni Lucas at sobrang

possessive nito sa kan'ya kung hindi nakahawak sa may kamay ay naka hawak ito sa
may bewang niya. Buong araw din nilang hindi nakita sina Beatrice at Kenneth.

"Ahh Lucas pwede ba akong magpahangin muna sa labas?" Paalam niya rito nang nasa
may hotel na sila.

"I'll go with you" At akmang aakayin na siya nito nang biglang tumunog ang
cellphone nito.

Narinig niyang importante iyon kaya umupo ito sa may harapan ng laptop. Makalipas
ang ilan pang minuto ay hindi pa rin ito tapos. Inilayo muna nito ang cellphone sa
bibig at tinakpan ang mouthpiece bago ito nagsalita at kinausap siya "I'm sorry
something came up. This is urgent"

"Okay lang po iyon sir, sandali lang naman po ako gusto ko lang magpahangin" Ngiti
niya rito.

"Are you sure?"

"Yes" ngiting tango niya rito.

"Okay, puntahan nalang kita after this. You take care"

Ngumiti siya rito at nagpaalam na nalalabas. Gusto niya lang magmuni-muni sa may
tabing dagat.

Madilim na ang paligid pero may mumunting liwanag ng dahil sa sinag ng buwan.

Umupo siya sa may buhanginan.

"Ang ganda ng buwan hindi ba?"

"Ay palaka!"

Chapter 6

Nang lumingon siya sa may likuran niya ay nakita niya si Kenneth na tawa nang tawa.

Inismiran niya ito.

Umupo ito sa tabi niya. Ngayon niya lang napansin na may hawak pala itong bote ng
tequila

"Bakit ka ba nanggugulat?" Inis na tanong niya rito.

"Eh bakit ka kasi nagugulat?"

"May problema ka ba?" Sabay turo ng hawak nitong bote

"This? Let's just say na gusto ko lang makalimot? Probably?" Ngiti nito sa kan'ya

"Tungkol ba ito kay Beatrice?"

"Yes" diretsong sagot nito at ngumiti ng mapait.

"Curious lang ako, ano ba ang meron sa kan'ya at ang dami-daming nagkakagusto sa
kan'ya bukod sa maganda siya?"

"She's fragile, kahit may pagkamaldita siya minsan e andoon pa rin iyong lambot sa
pagkatao niya. She's fun to be with. Lucas is so damn lucky to have her" Kitang-
kita ang ningning sa mga mata nito.

"E bakit sila naghiwalay?"

"Selosa kasi si Beatrice at ma-pride. May pagkaisip bata rin ito kaya hindi ko rin
minsan maintindihan, but one thing is for sure. Magkakabalikan din sila" At
tinungga nito ang bote na hawak "E ikaw? I know nagpapanggap lang kayo. Do you like
Lucas?"

Ilang saglit siyang natigilan. Does she already like him? Gusto na nga ba niya ito?
Kahit alam niyang may mahal na itong iba?

Hindi niya kayang sagutin ang tanong nito kaya kinuha niya ang hawak nitong tequila
at ininum. Halos makalahati niya iyon kung hindi lang siya nito pinigilan.

"Woah! Relax. So I think that's a yes?"

Hindi pa rin siya nagsalita at tumingin lang sa hampas ng dagat. Nakaramdam siya ng
konting hilo sa ininom.

"I think kailangan na natin bumalik sa hotel. Hatid na kita" At tumayo na ito at
inabot sa kan'ya ang dalawang kamay nito

Nang abutin niya iyon at biglang tumayo ay nakaramdam siya ng hilo at nawalan ng
balanse kaya nahulog siya rito. Pareho silang napahiga sa buhanginan habang
napaibabaw siya sa lalaki.
"What the f*ck?!" Galit na sigaw ng nagsalita

Nang tingalain niya ito ay nakita niya ang galit na mukha ni Lucas.

Agad siya nitong itinayo at hinila sa may likuran nito.

"What are you two doing?!" Galit na tanong nito kay Kenneth

"Wait. What are you thinking?" Ngisi ni Kenneth dito

"I know you, hindi ka pa ba nakuntento kay Beatrice? This is my final warning to
you. Layuan mo ang girlfriend ko!" At hinila na siya nito papunta ng hotel room
nila.

Pagkatapos ay bigla siya nitong binitiwan at muntik na siyang mabuwal kung hindi
lang siya napakapit sa may pintuan.

"Hey?" Tawag nito sa kan'ya at hinawakan siya sa may mukha.

Bigla nitong inilapit ang mukha nito sa mukha niya. Akala niya ay hahalikan siya
nito kaya ipinikit niya ang kanyang mga mata.

"Are you drunk?" Kunot noong tanong nito.

Inamoy lang pala nito ang bibig niya. Agad siyang nakaramdam ng hiya. Bakit nga
naman siya hahalikan nito e wala naman nakakakita sa kanila? Nakaramdam siya ng
lungkot. Am I really falling for you Lucas? Tanong niya sa sarili.

"No, nakainom lang ng konti" At akmang aalis na siya nang pigilan siya nito

"I told you Miss De Dios, na huwag ka ng sasama sa lalaking iyon hindi ba?"
Mahinahon na pagkakasabi nito.

"Aksidente lang ang pagkikita naming dalawa"

"Okay I believe you, It's getting late let's1 sleep" At hinila na siya nito pahiga.

Kinabukasan ay ito na ang huling araw nila rito. Kaya kailangan ay sulitin na nila
ang pagpapanggap.
Sabay silang nag breakfast sa hotel at nag lakad na magkahawak kamay. Masaya silang
nagkwekwentuhan nang makasalubong nila sina Beatrice at Kenneth.

Biglang naging seryoso ang mukha nito.

"Uhmm Lucas, pwede ba tayong mag-usap?" Biglang sabi ni Beatrice sa lalaki

"Ano ba ang dapat natin pag usapan?" Masungit na sabi ni Lucas

Naninibago siya sa lalaki. Kapag kausap nito ang babae ay nagsusungit ito.

"Halika na Bea, kung ayaw ka niyang kausapin ay huwag mo siyang pilitin" Sabi ni
Kenneth at hinila na nito si Beatrice.

Pero bago pa makalayo ang dalawa ay hinila ito ni Lucas at naiwan silang dalawa ni
Kenneth.

"Sa tingin ko pagkatapos ng araw na ito ay tapos narin ang papel ko sa pagpapanggap
na girlfriend" Malungkot na sabi niya kay Kenneth.
"I knew it. In love ka kay Lucas" Ngising sabi ni Kenneth

"Oo. Pero alam kong hindi pwede" Malungkot na sabi niya.

Hindi siya pwedeng mainlove sa amo niya. Dahil unang-una sa lahat mawawalan siya ng
trabaho. Paano nalang ang pamilya niya? Ikalawa, hindi sila bagay langit ito at
lupa lamang siya. At panghuli, may mahal na itong iba at hindi siya iyon.

"You know what? I have a proposal to you" At may ibinigay ito na calling card sa
kan'ya.

"Ano ito?" Takang tanong niya

"Calling card?" Sagot nito

"Alam ko baliw! Ang tanong ko para saan ito?"

"Magagamit mo iyan sa takdang panahon, I know you will need help by that time.
Don't hesitate to call me tutulungan kita" Ngiti nito sa kan'ya at iniwanan na
siyang mag-isa.

-------

Alas singko na ng hapon nang makabalik sa kwarto nila si Lucas.

Mukhang masaya ang mukha nito.

Baka nagkabalikan na sila ni Beatrice. Agad siyang nalungkot sa naisip.

"Sir" Tawag niya rito. Tapos na rin siguro ang pag papanggap nila.

Agad naman itong napalingon sa kan'ya.

"Mukhang okay na po kayo ni Ma'am ah?" Pilit na ngiti niya rito.

"Konti pa, Judith. Malapit na malapit na kaya dapat mas galingan natin" Ngiti nito
sa kan'ya at niyakap siya nito ng mahigpit. "Thank you, Judith!"

"Si ma'am talaga no nagpapakipot pa" Sabi niya rito nang bitawan siya nito mula sa
pagkakayakap.

"No that's fine. She's worth it. At kapag naging okay na ulit kami. I'll assure you
I will never let her go this time" Kita niya ang kislap sa mga mata nito.

Agad siyang napangiti rito pero hindi niya alam kung tunay nga ba ang ngiting iyon.

Agad silang nag-impake ng mga gamit dahil uuwi na sila.

Pagbalik ng bahay ay parang pagod na pagod ang katawan at puso niya. Pero pilit
niyang sinasabi sa sarili na hindi niya dapat iyon maramdaman.

Kinabukasan ay sabay silang pumasok ni Lucas sa opisina.

Ilang minuto palang ang nakakaraan ay dumating si Vince.

"Can we talk, Judith?" Seryosong sabi nito.

"Sorry sir, pero kung pipilitin mo na naman akong um--"

"No, I'm sorry. I was rude and I am wrong. Naisip ko na hindi ko dapat ginawa sa
iyo iyon" Apologetic ang itsura nito.

Agad naman siyang nagulat dito.

"Don't think na may plinaplano ako. I am sincere at para mapatunayan ko na sincere

ako. Let's have dinner later" Seryosong sabi nito.

"Hindi na po sir, okay na po pinapatawad na kita" alanganing ngiti niya rito.

"No, maniniwala lang akong pinapatawad mo na ako if you will argee to have dinner
with me, please?" Ngiti nito sa kan'ya.

Wala siyang nagawa kung hindi tumango.

"Yes! Susunduin kita rito mamaya" At nagpaalam na ito.

Mabilis na lumipas ang mga oras dahil sa tambak na trabahong naiwan nila.

Alas singko na nang lumabas si Lucas mula sa opisina nito. "Let's go Judi--"

Bago pa nito matuloy ang sasabihin ay ang biglaang pagsulpot naman ni Vince. "Hey,
bro!" Bati nito kay Lucas na tinanguan lang nitong huli. "Are you done? Let's go"
Baling naman nito sa kan'ya

Agad naman nangunot ang noo ni Lucas.

"Ah oo nga pala sir, sorry hindi po ako makakasabay umuwi" Hiyang sabi niya rito

"Yes bro, don't worry ako ng maghahatid kay Judith"

Matagal bago ito tumango. "Okay" At dire-diretso na itong umalis.

"Let's go?" Baling naman sa kan'ya ni Vince nang habulin niya pa ng tingin ang
papalayong si Lucas.

Dahan-dahan naman siyang tumango.

Dinala siya nito sa isang fine dine-in restaurant.

"Judith, I really really want to formaly apologize to you. I was really rude the
last time we've talked" seryosong sabi nito. Kita naman niya sa mukha nito na
talagang seryoso ito sa paghingi nito ng tawad sa kan'ya.

"Yes, and that is fine with me. Pero tell me, bakit nagbago ang isip mo tungkol sa
akin?" Seryosong tanong niya rito.

"Because I know my cousin Lucas, hindi siya basta magkakagusto sa kung sinu-sinong
babae lang"

Agad naman siyang nagulat sa sinabi nito.

"I'm sorry, don't get offended please. What I meant is I know how Lucas loves
Beatrice. Masyado lang akong straight forward magsalita"

Agad naman siyang napatango ng bahagya. Ilang sandali pa ay naging tahimik na ang
paligid habang hinihintay nila ang order nila. Parang naging awkward and lahat sa
kanila.

"Uhm, Judith?" Basag nito sa katahimikan.

Akmang sasagot na siya pero biglang dumating ang waiter na maghahatid ng order
nila. Nang makaalis ito ay tsaka siya nagsalita. "Ano iyon, Vince?"

"Can we be friends?" Seryosong tanong nito.

Agad naman napakunot ang noo niya.

"I promise, this time is for real. I know nahihirapan at naninibago ka pa rito sa
manila. Kaya gusto kitang tulungan" ngiti nito sa kan'ya.

Pinakatitigan niya ito nang matagal bago sumagot.

"Please?" Nakikiusap na sabi nito habang nakangiti sa kan'ya.

Bakit nga ba hindi? Isa pa, wala pa naman talaga siyang kaibigan dito sa maynila.
Mahirap nga naman mag-isa. Nang tumango siya ay bigla itong nakahiga ng maluwag at
napangiti.

"Thank you, Judith"

Ilang sandali pa ay naging at ease na ang pag-uusap nilang dalawa. Parang mabilis
siyang naging komportable sa presensiya nito. Pagkatapos nilang kumain ay nag ikot-
ikot pa sila sa kung saan-saan, halos mag-aalas onse na nang mapansin nila ang
oras.

Mabilis siya nitong naihatid sa subdivision. Pinagbuksan pa siya nito ng pinto ng

kotse.

"Thank you, vince" ngiti niya rito.

"No, I am the one who should thank you. I really enjoyed this night. I really do"
ngiti nito sa kan'ya. "Sige na magpahinga ka na, see you at the office" at mabilis
na itong pumasok sa sasakyan nito at pinaharurot ito.

Nakangiti naman niyang binuksan at pintuan. Nang buksan ang ilaw sa may sala ay
nagulat siya dahil nakaupo roon si Lucas at seryosong naghihintay sa kan'ya.

"Ay palaka!" Gulat na gulat na sabi niya. Agad naman niyang natakpan ang sariling
bibig.

"It's late, bakit nagpagabi ka?" Seryosong tanong nito sa kan'ya.

"I'm sorry sir, medyo napahaba lang po ang kwentuhan namin ni Vince" sabi niya
rito.

"I didn't know that you two are close. How was your date?"

"Ah sir, hindi--"

"Nah. That is fine with me" ngiti nito sa kan'ya. "Vince has a good heart, at
matutuwa ako kung kayo ang magkakatuluyan"

Agad naman siyang nagulat sa sinabi nito. Tuluyan agad? Alanganin naman siyang
tumango dahil sa sinabi nito.

"Sige na, go ahead. Magpahinga ka na, may pasok pa bukas. I just want to make sure
that you are safe, goodnight" Ngiti nito sa kan'ya at tuluyan na rin itong naglakad
palayo.

Pero bakit parang nalungkot pa siya sa sinabi nito? Ibig ba nitong sabihin ay wala
talagang pag-asa na magkagusto ito sa kan'ya? Pero kaagad niyang tinampal ang
sarili sa naisip. Dahil siya mismo sa sarili niya ay siguradong-sigurado siya na
hindi talaga mangyayari ang iniisip niya. Lucas is just for Beatrice... ONLY.

Chapter 7

"Hey, pretty lady. It's lunch time incase you already forgot" ngiting bungad ni
Vince sa kan'ya. Hindi kasi niya namamalayan na lampas alas dose na pala. Hindi pa
rin kasi lumalabas si Lucas sa opisina nito.

Ilang linggo na kasing sabay silang kumakain ni Vince ng lunch, minsan ay inaaya
rin siya nito ng dinner.

"Nandito ka na naman? Buti ka pa, parang hindi ka laging busy ah?" Ngiti niya rito.

"Are you complaining now, Ms. De Dios?" Ngunot noong tanong ni Lucas nang hindi
niya namamalayang nakalabas na pala ito.

Agad naman siyang napatigil sa sinabi nito. Dama kasi niya ang galit sa mukha nito.

"Hey bro, init yata ng ulo natin ha? Huwag mo naman pagdiskitahan itong si Judith.
Gutom lang iyan, let's go sama ka sa amin. My treat" ngiting bwelta naman ni Vince
rito.
"No thanks. You too can go may kailangan lang akong puntahan" seryosong sabi nito
at tuloy-tuloy na naglakad.

Napakibit lang sila ng balikat ni Vince. Ilang araw na rin itong tila mainit ang
ulo. Mula kasi noong magpunta sila sa isang beach resort ay wala pa siyang balita
tungkol sa estado ng relasyon nito at ni Beatrice.

"Vince, wala ka bang napapansin kay Sir Lucas?" Takang tanong niya habang kumakain
sila sa canteen ng kumpanya.

"I don't know. Maybe it's about Beatrice" parang naging matigas din ang boses ni
Vince nang banggitin nito ang pangalan ng babae.

"Mahal na mahal talaga ni sir si Beatrice no?" Hindi niya mapigilan ang himig ng
lungkot sa boses.

Agad naman napangunot noon si Vince sa kan'ya at napatigil ng matagal.

"B-bakit?" Kinakabahang tanong niya.

"Don't tell me, you like Lucas?" Taas kilay na tanong nito.

"O-ofcourse not! Ano ka ba Vince, hindi mangyayari iyon no!" Pilit na ngiti na sabi
niya rito sabay iwas ng tingin.

"Are you telling the truth, Judith?" Naninigurado pa na tanong nito.

"Oo naman! Ikaw, kung anu-anong naiisip mo. Tapusin na natin ito at marami pa akong
ginagawa" at umiwas na rito ng tingin at hindi na ulit nagsalita.

Alas dos e medya na nang muling bumalik si Lucas ng opisina. Nagtataka man ay hindi
na niya ito tinanong. Ilang sandali lang ay tumunog ang intercom na nakakonekta sa
opisina nito.

"Come here, we need to talk" seryosong sabi nito at mabilis na pinatay ang tawag.

Nagtataka man ay mabilis siyang kumatok at pumasok sa opisina ni Lucas.

"Sir?"

"Take a sit" seryosong sabi nito sa kan'ya.

"May problema po ba, sir?"

"Tell me the truth, are you and Vince already dating?" Seryosong tanong nito.

Mabilis naman siyang umiling dito. "No sir, why?"

"Okay good. Ayokong magkaparoblema kayo because you are still helping me to get
back with Beatrice, right?"

"Oo naman po sir, wala naman pong magiging problema dahil wala naman po kaming
relasyon ni Sir Vince, magkaibigan lang po kami"

"That's good to hear. May pupuntahan tayo mamaya, mauna ka nang umuwi magkita
nalang tayo sa bahay. Please, be on your best evening dress. You can go now" at
yumuko na ulit ito sa ginagawa.
Nagtataka man sa pagiging cold nito sa kan'ya ay tumango na lamang siya at
nagpaalam. Agad niyang inayos ang mga dapat ayusin pagkatapos ay mabilis ng umuwi
ng subdivision.

Nang makapasok sa kwarto niya ay agad siyang natigilan. Best dress? E puro mga
simpleng dress lang ang meron siya. Bahala na. Mabilis siyang naligo at nagbihis.
Isang simpleng white backless dress lang ang suot niya na medyo mababa ang neckline
at 2 inches above the knee ang haba at inayos ng bahagya ang dulo ng buhok niya at
kinulot. Sinuot din niya ang lumang nude 2 inches sandals niya.

Naglagay siya ng bahagyang kolorete sa mukha at nagwisik ng pabango. Ilang minuto

lang ay narinig na niya ang pagbusina ng sasakyan ni Lucas. Nang lumabas siya ay
ang saktong pagbaba naman nito ng kotse. Nakasuot ito ng isang navyblue suit na
talaga namang bagay na bagay dito.

Nang tignan siya nito nang tingin mula ulo hanggang paa ay nahiya siya. "I'm sorry,
eto lang kasi iyong pinakabest na meron ako" hinging paumanhin niya.

Pero ngumiti ito sa kan'ya at mabilis na hinawakan ang isang kamay niya. "You are
beautiful in everything you wear" at hinila na siya nito papunta sa kabilang pinto
ng kotse at pinagbuksan siya ng pintuan. Agad naman siyang nagpasalamat.

Nang ganap na makaupo ay bahagya pang namumula ang mga pisngi niya.

"Let's go" baling nito sa kan'ya. Isang tango at ngiti lang ang sinagot niya.

Halos kahalating minuto rin itong nagmaneho nang ganap na makarating sa pupuntahan.
Nang bumaba sila ay ito na mismo ang kusang nagkawit ng isang kamay niya sa isang
braso nito.

Nang ganap na makapasok ay agad siyang nalula. Isa pala iyong malaking party.

"Hey bro, happy birthday" baling ni Lucas sa isang gwapong lalaki at nakipagkamay.

"Thank you, bro" ngiti naman nito kay Lucas sabay baling sa kan'ya. "And who is
this lovely lady beside you?"

"By the way this is Judith De Dios my gorgeous date for tonight and Judith, this is
Drew Fontanilla one of my playboy friend" ngiti ni Lucas sa kanila

"Hello, nice to meet you" Sabi ng lalaki at iniumangang nito ang isang palad nito
para makipagkamay sa kan'ya.

"Nice to meet you too and happy birthday, sorry kung wala akong regalo sa iyo hindi
naman kasi nasabi ni Lucas na makikipagbirthday kami" nahihiyang ngiti niya.

"Thank you and don't worry, your presence is already enough as a gift" at kumindat
pa ito sa kan'ya.

Agad naman siyang napayuko dahil sa hiya.

"Damn Drew, huwag ang date ko ang pagtripan mo" ngiti ni Lucas dito.

Natawa lang ang lalaki at pagkatapos ay nagpaalam na na may pupuntahan pang ibang
bisita. Umupo sila sa may hindi kalayuang upuan.

Pero hindi pa sila nagtatagal sa kinauupuan nang biglang dumating sina Beatrice at
Kenneth. Napakaganda nito sa suot nitong nude color backless dress na hapit na
hapit sa katawan nito.
Dama niya ang nagbabagang tingin ni Lucas sa mga ito. Lalo na nang lumapit ang mga
ito sa upuan nila at biglang maupo.

"I hope you doesn't mind" ngiti ni Beatrice nang ganap na maupo.

"Hi Judith, I'm glad to see you again" baling sa kan'ya ni Kenneth na gwapong-gwapo
rin sa suot nitong color tan suit.

Alanganin naman siyang napangiti rito at tumango. Nang tignan niya si Lucas ay
seryoso lang itong umiinom sa hawak na wine.

"What do you want to eat, baby? I'll get you some food" Baling nito sa kan'ya.

"Uhm, ikaw na ang bahala" Ngiti niya rito.

"Okay, just stay here" At mabilis na itong nakatayo. Pero ilang sandali lang ay
mabilis na rin na tumayo si Beatrice. Malungkot na napatingin lang siya sa
papalayong babae.

"Why don't you follow him?" Biglang sabi ni Kenneth dahil silang dalawa nalang ang
naiwan sa may lamesa.

Agad naman siyang napailing. "Hindi ko gagawin iyon, ayokong gumawa ng bagay na
pagsisisihan ko. Ikaw, why don't you follow her?" Ganting tanong niya rito.

"Let's just say na mas gusto kong makita ang reaksyon ng mukha mo. Hayaan na natin
sila, they are adult and they already know what they are doing" Ngisi nito sa
kan'ya.

Hindi na siya umimik sa sinabi nito. Lumipas na ang ilang sandali pero hindi pa rin
bumabalik sina Lucas. Nagulat nalang siya nang makita ang isang nakalahad na palad
ni Kenneth sa kan'ya.

"May I ask you for a dance, beautiful lady?" Ngiti nito sa kan'ya.

Agad naman siyang napailing rito. "Nako, hindi ako marunong sumayaw"

"Please, huwag mo na akong pahiyain. Nakakahiya" mahinang bulong nito habang

nakangiti.

Alanganin naman niyang tinanggap ang imbitasyon nito. Dahan-dahan niyang tinanggap
ang isang kamay nito.

Nagulat siya nang mabilis siya nitong hinila dahilan para mapayakap siya rito.

Dinig pa niya ang mahinang tawa nito.

Agad naman niya itong pinalo sa kabilang balikat. "Ang pilyo mo talaga!" Inis na
sabi niya.

"Pero gwapo, hindi ba?" Ngisi nito sa kan'ya na ikinangiti rin niya.

"Yan, you are gorgeous when you are smiling" at lalo pa nitong hinapit ang
magkabilang bewang niya.

Ilang sandali pa ay naging mas malamyos ang tugtugin. Pero nang mapatingin sa
bandang sulok ay nakita niya ang nakayakap na si Beatrice mula sa likuran ni Lucas.

Agad siyang nanghina sa nasaksihan kaya muntik na siyang matumba. Mabuti nalamang
at mabilis siyang naagapan ni Kenneth at lalong humigpit ang pagkakayakap nito sa
may bewang niya. Siya naman ay nakayakap sa may leeg nito.

"Hey, are you alright?" Nag-aalalang tanong ito.

Bahagya naman siyang ngumiti ng pilit.

"Oo, pwede na ba tayong maupo? Napagod na kasi ako"

"Yes, come here" at inalalayan na siya nito sa upuan.

Halos isang oras na silang nakaupo roon pero hindi na nagparamdam pang muli sina
Lucas at Beatrice sa kanila.

Nang biglang tumunog ang cellphone ni Kenneth at may kausapin. Ilang sandali lang
ay ibinaba na nito ang tawag. "Come on, I'll bring you home. Magkasama sina Lucas
at Beatrice" seryosong sabi ni Kenneth sa kan'ya.

Dahan-dahan naman siyang tumango kahit ang totoo ay nanghihina pa rin ang mga tuhod
niya. Pero wala siyang karapatang masaktan. Pumayag siyang magpagamit dito para
makuha muli si Beatrice. Kailangan ay napaghandaan na niya ang mga ganoong
pangyayari.

Inalalayan siya ni Kenneth papasok ng sasakyan nito na siyang ipinagpasalamat niya.

"I'm sorry" biglang sabi ni Kenneth habang nagmamaneho ito.

Kunot noo naman siyang napatingin dito. "Sorry saan?"

"Sorry dahil naipit ka rin sa gulo nina Lucas at Beatrice. Because they're supposed
to be fixing their own problem pero gumagamit pa sila ng ibang tao" seryosong sabi
nito habang diretsong nakatingin sa daan.

"Dapat ay handa ako sa mga ganitong bagay at wala akong karapatang masaktan, malaki
ang naitulong sa akin ni Lucas at sinusuklian ko lang iyon" seryoso ring sagot
niya.

Tinignan lang siya nito ng matagal pagkatapos ay hindi na rin umimik. Ilang sandali
pa ay nakarating na sila sa mansiyon. Mabuti nalang at meron na siyang susi kaya
ayos lang kahit siya na ang maunang makauwi.

Pagkatapos magpasalamat ay umalis na rin si Kenneth. Mabuti na lamang at nandoon

din ang lalaki kung hindi ay magmumukha siyang kawawa. Wala naman kasi siyang
kakilala roon sa may party. Nang maalala ang nangyari ay parang gustong magtubig ng
mga mata niya, basta-basta nalang siya iniwan doon ni Lucas mag-isa.

Pagkapasok sa kwarto ay agad siyang naglinis ng katawan at nagpalit ng white big

loose shirt na umabot hanggang taas ng tuhod niya, hindi na rin siya nag-abala pang
magsuot ng bra at tanging panty lang ang sinuot niya.

Pahiga na sana siya nang makarinig ng mga katok.

Nang buksan niya ang pinto ay isang nag-aalalang mukha ni Lucas ang bumungad sa
kan'ya at hinawakan siya sa magkabilang mga balikat. "Are you okay? Are you safe?"

"Hah?"

"God!" At mabilis siya nitong hinila payakap. "Good thing you are safe, akala ko
kung ano na ang nangyari sa iyo" at humiwalay na ito nang bahagya sa kan'ya pero
hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya.

"Bakit ka biglang umalis? May nagawa ba ako?" Alalang tanong nito sa kan'ya.

"Ano bang pinagsasabi mo? Ikaw ang nang-iwan sa akin sa may party you are with
Beatrice" malungkot na sagot niya at inialis ang mga kamay nito sa mukha niya at
mabilis na tumalikod. Hindi kasi ito nakapagsalita. Malalim siyang napabuntong
hininga at nang humarap dito ay pilit na siyang ngumiti "Congratulations, sir.
Mukhang okay na po kayo ulit"

Pero kunot noo lang itong nakatingin sa kan'ya at tila walang balak magsalita. Oo
nga pala, wala nga pala siyang karapatang magtanong o makialam nang mga tungkol
dito.

"Sige sir, matutulog na po ako. N-napagod po kasi ako pakisara nalang po ang pinto
kapag lumabas na kayo" may bahagyang panginginig sa boses na sabi niya. Hindi niya
mapigilan ang emosyon.

Pero bago pa siya tuluyang makatalikod ay mabilis na siya nitong hinila at kinabig
para halikan.

Hindi niya namalayan na tumutugon na pala siya sa mga halik nito at mahigpit na
itong nakayakap sa maliit niyang bewang at naisandal siya sa may pader.

Chapter 8

Naramdaman niya na biglang pumasok ang isang palad nito sa loob ng tshirt na suot
niya at malayang napisil ang isang dibdib niya na agad naman niyang ikinaungol.

Nagulat siya nang bigla siya nitong buhatin at ilapag sa may kama.
Ilang sandali pa ay para siyang hinihipnotismo sa mga titig nito.

"What are you doing to me, Judith?" Parang hinihingal na bulong nito

"Parte pa rin po ba ito ng pagpapanggap natin?" Malungkot na sabi niya.

Kita niya ang gulat sa mga mata nito at mabilis na tumayo mula sa pagkakakubabaw sa
kan'ya.

Siya naman ay dahan-dahan umupo mula sa kama.

"I-I am sorry, it shouldn't happened. Nadala lang ako" at mabilis na itong umalis.
Pagkasara ng pintuan ay ang siyang pagtulo ng mga luha niya.

Diyos ko! Nagkakagusto na talaga ako sa kan'ya at hindi maaari ito.

Kinabukasan ay sinadya niyang magising ng maaga. Kaagad siyang nagluto ng breakfast

at mabilis na nagbihis. Nag-iwan nalang siya ng note na mauuna na siyang pumasok ng
opisina. Parang wala pa kasi siyang mukhang ihaharap kay Lucas.

Ilang sandali lang ay nakarating na siya ng opisina. Pero pagkaraan lamang ng ilang
minuto ay dumating na rin ito. Agad siyang tumayo mula sa kinauupuan niya para
batiin ito. Amo niya pa rin ito kaya kailangan niyang gumalang.

"G-goodmorning, sir" nanginginig na sabi niya.

"Why you left so soon? Paggising ko wala ka na" kunot noong tanong nito.

"Pasensiya na po sir, marami pa po kasi akong dapat na gawin. Hindi ko po kasi

natapos iyong mga pinapagawa niyo kahapon" mahinang sagot niya sabay iwas ng
tingin.

Tinitigan lang siya nito pagkatapos ay tumango rin at mabilis na pumasok ng opisina
nito.

Ilang sandali lang nakarinig siya ng yabag ng paparating na tunog ng mga takong.
Nang mag-angat siya ng tingin ay kita niya ang nakangising mukha ni Beatrice sa
kan'ya nang mag-alis ito ng suot na sunglasses. Nang tignan ang bintana ay wala
namang araw sa may labas.

"So the cheap secretary and a great pretender girlfriend is still here?" Taas kilay
na sabi nito sa kan'ya.

Agad naman siyang tumikhim at tumayo. "Ma'am, ano po ang kailangan nila?" Magalang
pa rin na sagot niya rito.

Pero sa halip na sumagot agad ay tinitigan muna siya nito mula ulo hanggang paa.
"You know what? Nakakadiri iyang style mo sa pananamit. Pinapakita mo kung gaano ka
ka-cheap. And your dress lastnight? Mygoodness! It really looks like a trashbag,
kaya hindi ka na binalikan ni Lucas kagabi dahil hiyang-hiya siyang kasama ka!"

Agad naman siyang nasaktan sa sinabi nito. Pero hindi siya pwedeng magpatalo "Oo
maaaring tama ka, I maybe look like a trashbag to you pero itong trashbag na
tinutukoy mo ay ang babaeng pinagseselosan mo. Tama ba?" Ganting ngisi niya rito.

"Ako magseselos sa isang cheap na kagaya mo?! Never!"

"Kung hindi ka nagseselos, e bakit galit na galit ka sa akin at sumisigaw ka? Sino
kaya ang mas cheap sa atin ngayon?!" At binigyan diin niya ang salitang cheap.
"How dare you!" At mabilis siya nitong sinampal sa isang pisngi at sinabunutan.

Pero gumanti siya ng sabunot dito at tuluyan na silang nag-away at napahiga sa

sahig. Mabilis niyang nakubabawan ang babae at sinampal din ito.

"Hey!" Biglang sabi ni Vince na saktong paparating.

"What is that loud---" nabitin ang sasabihin nang papalabas na si Lucas dahil sa
nakita. "Damn!" At mabilis na nakalapit sa kanila.

Mabilis siyang itinayo ni Vince at itinayo naman ni Lucas si Beatrice.

"Damn that girl! Anong ginawa mo sa pisngi at buhok ko!" Umiiyak na sabi ni
Beatrice.

"Iyan lang ang nararapat sa matapobreng katulad mo!" Sigaw niya.

Kita naman niyang pinakatitigan siya ni Lucas pagkatapos ay tumingin na kay

Beatrice. Bigla naman itong niyakap ng babae.

"Let's go" dinig pa niyang sabi ni Lucas kay Beatrice at inakay na ito papasok sa
opisina nito.

Nanghihina naman siyang napaupo sa may upuan niya. "Judith, are you okay?" Alalang
tanong naman ni Vince sa kan'ya pagkatapos ay inayos ang buhok niya.

"Oo okay lang ako, salamat" mapait na ngiti niya rito.

"Ano bang nangyari? Bakit kayo nag-away?" Nag-aalalang tanong ni Vince sa kan'ya.

"Pasensiya ka na, alam kong kaibigan mo siya. Hindi ko lang kasi napigilan ang
sarili ko" nahihiyang sabi niya.

Umupo si Vince kapantay ng mukha niya at hinawakan ang isang kamay niya. "Judith,
you don't have to apologize. Sa ilang linggong nakakasama kita alam ko na ang ugali
mo. Hindi mo papatulan si Beatrice kung alam mong hindi ito sumobra. And I will not
blame you for that" kita niya ang senserong mukha nito na siyang ikinangiti niya.

"Thank you, Vince"

"No worries, hintayin mo ako mamaya okay? Ako na ang maghahatid sa iyo" ngiti nito
na ikinatango na lamang niya.

Ilang sandali lang ay lumabas na sina Lucas at Beatrice. Mabilis siyang tumayo para
magpunta sa cr para makaiwas sa mga ito.

Ilang minuto lang ay bumalik na siya sa upuan niya at muling napabuntong-hininga.

Gaya ng inaasahan ay hindi muling bumalik si Lucas sa opisina. Alas-singko na nang
puntahan siya ni Vince. Inaya pa siya nitong mag-dinner sa labas pero tinanggihan
niya ito. Hindi pa kasi siya nakakapagluto ng dinner at baka biglang dumating si
Lucas sa mansiyon.

Nang makauwi ay mabilis siyang nagbihis. Pero napabalik siya sa salamin at

pinakatitigan ang sarili pagkatapos ay hinaplos ang isang pisngi. Ngayon niya lang
napansin na namamaga at namumula pala iyon. Nasobrahan kasi sa lakas ang
pagkakasampal ni Beatrice kanina sa kan'ya.

Mabilis niyang tinanggal ang pagkakabuhol ng buhok at inilugay iyon upang matakpan
ang namamagang pisngi niya.

Isang simpleng adobo lang ang niluto niya. Alas-sais na rin ng mga oras na iyon
pero wala pa rin si Lucas.

Nang matapos magluto ay iniligpit na niya ang mga pinaggamitan pagkatapos ay akmang
babalik na sa kwarto niya nang marinig ang pagbukas ng pintuan.

"Goodevening sir, ipaghahanda ko na po ba kayo?" Mahinang tanong niya rito.

"Kumain ka na ba? Let's go, saluhan mo ako" titig nito sa kan'ya

Agad naman siyang nag-iwas ng tingin at mabilis na tinakpan ang pisngi niya.
"Salamat po sir, busog pa po ako dahil kumain na kami ni Sir Vince kanina"
pagsisinungaling niya rito.

Nang hindi ito magsalita ay agad siyang tumalikod "Tawagin niyo na lamang po ako
sir kapag nagugutom na kayo"

Halos nakakaisang hakbang pa lamang siya nang tawagin nito. "Judith.."

"Bakit po, sir?" Sagot niya kahit hindi humaharap dito.

Naramdaman niyang mabilis nitong nakalapit sa harap niya dahilan para mapayuko
siya.

"Iniiwasan mo ba ako?" Malamyos na tinig na tanong nito sa kan'ya at dahan-dahang

itinaas ang baba niya. Pero agad niyang itinagilid ang mukha.

"What is wrong? Are you hiding something?"

Agad naman siyang napailing at mabilis na napahakbang palayo pero mabilis siya
nitong nahila at naisandal sa may pader. Dahan-dahan nitong tinanggal ang mga buhok
na nagkalat sa buong mukha niya.

Napakunot ang noo nito nang makita ang isang pisngi niya. "Damn! What happened to
you?" May himig ng galit sa tono ng boses nito.

Pero nang mapagtanto ang tanong nito ay mabilis na nagbago ang ekspresyon ng mukha
nito.

Mabilis naman niya itong naitulak at akmang aalis na nang ikulong nito amg
magkabila niyang bewang sa mga braso nito.

"Look at me, baby" mahinang sabi nito nang magbaba na naman siya ng tingin. "I
didn't know that you're hurt. This is my fault, I'm sorry" at mabilis siya nitong
hinalikan sa may noo pagkatapos ay niyakap ng mahigpit.

Pero kagaya kanina ay hindi pa rin siya umiimik. Ginamit niya ang buong lakas niya
at naitulak ito at humakbang ng mabilis pagkatapos ay mabilis na pumasok sa kwarto
niya at ini-lock iyon.

Sapo-sapo niya ang dibdib nang ganap na makaupo sa kama. Ilang minuto lang ay
narinig niya ang mahihinang katok ni Lucas.

"Judith, please talk to me" sumamo nito sa kan'ya.

Pero kagaya kanina ay hindi pa rin siya sumasagot.

Ilang sandali lang ay narinig niya ang pag-click ng seradura ng pintuan. Nanlaki
ang mga mata niya ng biglang bumukas ito.

"I'm sorry if you think that I am invading your privacy pero akala ko kung ano ng
nangyayari riyan sa iyo sa loob dahil hindi ka sumasagot" malungkot na sabi nito.

"Ayos lang po ako sir, pasensiya na po pero gusto ko na pong magpahinga" iwas niya
ng tingin dito.

"Please, Judith" at mabilis siya nitong nilapitan at naupo sa may tabi niya.

"Ano pa po bang---"

Hindi na niya natapos ang dapat ay sasabihin nang bigla siya nitong halikan ng
mapusok at mariin.

Ilang sandali lang ay tumigil na ito at pinagdikit ang mga noo nila. "Ayoko iyong
pakiramdam na galit ka sa akin, baby please"

"Lucas, bakit mo ba ito ginagawa? Wala naman si Beatrice, walang nakakakita sa atin
kaya useless itong pagpapanggap na ito" malungkot na sabi niya.

Kita naman niya ang naguguluhan nitong mukha. "I don't know, Judith. All I feel
right now is ayokong magalit ka sa akin. Don't get mad at me, please" pakiusap nito
sa kan'ya

Naguguluhan man ay tumango na lamang siya. Kita naman niya ang galak sa mukha nito.

"Let's go downstairs and eat" Akmang tatayo na ito nang pigilan niya ang isang
braso nito.

"Gusto ko lang malaman kung bakit mo ako laging hinahalikan?" Seryosong tanong niya
rito.

Kita naman niya ang gulat sa mga mata nito. "I am sorry kung feeling mo ay
nababastos kita, there is something in you that urges me to kiss you. But don't
worry. I will not do that ever again kung hindi lang kakailanganin para sa
pagpapanggap natin" at itinaas pa ito ang isang kamay nito na parang nanunumpa.

Mapait naman siyang ngumiti. Wala siyang karapatang mag-assume na nagkakagusto na

rin ito sa kan'ya dahil simula umpisa ay alam na niya kung ano lang ang parte at
obligasyon niya sa buhay nito.

--------

Dahil sa nangyari ay naging ilag siya rito. Ayaw niyang mas lumalim pa ang
nararamdaman niya para sa amo. Araw-araw ay maaga siyang umaalis at kapag uwian
naman ay lagi siyang inihahatid ni Vince. Alam niyang nakakahalata na ito sa pag-
iwas niya pero hindi ito nagsasalita.

Pero ngayon ay ang party sa kumpanya at wala siyang ligtas dito. Siya ang date
nito. Pero nagulat siya nang makita si Vince na kapareha ni Beatrice. Ramdam naman
niya ang nangangalit na katawan ng katabi. Alam niyang matagal ng pinagseselosan ni
Lucas si Vince.

Ramdam niyang humigpit ang pagkakahawak ni Lucas sa may bewang niya.

"Ngayon lang ako ulit nagkaroon ng pagkakataon para makasama ka ng matagal" bulong
sa kan'ya ni Lucas.
"Sir, they are here" pag-iwas niya sa sinasabi nito.

Pero hindi nito pinansin ang sinabi niya. "We are living on the same roof pero
feeling ko ang layo-layo mo na sa akin" titig nito sa kan'ya na halos ikatunaw
niya.

"Sir please, huwag muna po natin pag-usapan iyon. Nandito po sina ma'am Beatrice at
kailangan po natin gawin ang kailangan nating gawin" mahinang sagot niya rito.

"So the cheap muchacha is still here?" Ngisi ni Beatrice sa kan'ya nang hindi nila
namalayang magkakaharap na pala silang apat.

"Bea please, not here" pigil dito ni Vince.

"Why? I am not yet doing anything. I am just stating the fact. Right, babe?" Baling
nito kay Lucas. "Sa tingin mo ba ay maniniwala ako na may relasyon kayong dalawa?
Lucas alam kong mabait ka pero alam kong hindi ka pumapatol sa mga cheap na babae"
ngisi nito sa kan'ya at tinignan pa siya nito mula ulo hanggang paa. "Ang basahan
kusutin mo man ng kusutin at gamitan ng maraming clorox at sabon, basahan pa rin!"
Sigaw nito sa kan'ya at mabilis na itinapon sa kan'ya ang laman ng hawak nitong
red white.

"Damn, Bea stop!" At mabilis na itong hinila ni Vince papalayo.

"Just wait me here" biglang sabi ni Lucas sa kan'ya nang makitang kinaladkad ni
Vince si Beatrice papunta sa isang sulok. Hindi niya alam kung ano ang nag-udyok sa
kan'ya para sundan ang mga ito at hindi na alintana ang nadumihang damit.

Mula sa hindi kalayuan ay kitang-kita niya si Lucas na napahinto sa may gilid

habang seryosong nakikinig sa nag-uusap na sina Vince at Beatrice.

"Pwede ba, Beatrice?! Stop this can you?!" Galit na sabi ni Vince sa babae

"What?! Bakit mo ba pinagtatanggol ang cheap na babaeng iyon?!" Galit naman na

sigaw ng babae.

Chapter 9

"Because you're overdoing it! Walang ginagawang masama sa iyo si Judith!"

"Pati ba naman ikaw, Vince? Ano bang gayuma ang ginawa sa inyo ng cheap na babaeng
iyon para ipagtanggol niyo siya?!" Sigaw nito

"Because she is not immature, spoiled bratt and a self-centered woman like you"
seryosong sabi ni Lucas na nakalapit na sa dalawa.

Nanlilisik naman ang mga mata ni Beatrice na napatingin kay Lucas. "How dare you
say that to me?!"

"Because I had enough! You are not the old Beatrice that I know!" Galit na sabi ni
Lucas.

"Dahil nagseselos ako! Selos na selos ako kapag nakikita kong magkasama kayo ng
malandi at mang-aagaw na babaeng iyon!" Iyak ng babae.

"Damn, Beatrice! She have name! Kung patuloy mong gagawin ito, darating ang araw na
mauubos ang pagmamahal ko sa iyo!" Matigas na sabi ni Lucas na siyang ikinalaki ng
mga mata ng babae.

Siya rin ay napatutop ng isang kamay sa bibig.

Mabilis namang nakalapit kay Lucas ang babae at sinampal ito habang humahagulgol.
"I hate you, Lucas! I hate you!" At pinagsusuntok ang dibdib nito. "You will
unloved me? Okay fine, Vince is here I can love him---"

Pero bago pa nito matapos ang sasabihin ay mabilis na itong hinalikan ni Lucas.
"Don't ever say that infront of me ever again" mahinang sabi ni Lucas, si Beatrice
naman ay mabilis na napayakap dito.

Siya naman ay mabilis na napatalikod kasabay ng pagtulo ng mga luha. Sa

pagkakataong iyon ay alam niyang tapos na, tapos na ang parte niya bilang
nagpapanggap na girlfriend ng binata. Mabilis siyang lumabas sa loob ng gusaling
iyon habang hawak-hawak ang dulo ng damit niya.

Hindi niya alam kung bakit kailangan niyang masaktan ng ganito kahit alam naman na
niya ang kahihinatnan ng lahat. Mabilis siyang napaupo sa gilid ng kalsada nang
maramdaman ang pamamaltos ng mga paa niya kaya mabilis niyang tinanggal ang suot na
high-heels sandals. Pagkatapos mahimasmasan ay mabilis siyang tumayo at naglakad.
Wala siyang pakialam kung magmukha siyang katawa-tawa sa paningin ng mangilan-
ngilan na dumaraan. Ang gusto niya lang ng mga oras na iyon ay makauwi na.

Halos isang oras din nang sa wakas ay makahanap siya ng taxi.

Pagkauwi ng mansiyon ay parang pagod na pagod siya. Pero halos magulat siya nang
makitang nandoon na si Lucas at mabilis itong tumayo mula sa pagkakaupo nang makita
siya.

"Judith! Where you from?" Nag-aalalang tanong nito pagkatapos ay tinignan siya mula
ulo hanggang paa.

"Naglakad-lakad lang po sir, masarap po kasing mamasyal kapag gabi" mahinang biro
niya rito habang pekeng nakangiti.

"Are you being serious, Judith? What is wrong? Tell me---"

"Babe, I am done with the shower"

Nabitin ang pagsasalita nito nang biglang lumabas si Beatrice na bagong paligo.

Siya naman ay biglang nanlaki ang mga mata. "N-Nandito po pala si m-ma'am, sige na
po sir, magpapahinga na rin po ako" mapait na ngiti niya rito at mabilis na umalis
para pumasok sa kwarto niya.

Pagkapasok sa kwarto ay mabilis niyang isinara ang pintuan at napasandal doon.

"Bakit ba kasi ang bait-bait mo sa akin? Bakit ba kasi napakarupok ng pusong ito!"
Sabay hampas niya sa gitnang dibdib. Pero mabilis din niyang pinahid ang mga luhang
naglalandas sa mga mata niya, gaya ng lagi niyang sinasabi sa sarili. Wala siyang
karapatan masaktan at una pa lamang ay sinabi na ng lalaki sa kan'ya na hindi siya
pwedeng ma-inlove rito.

Dala na rin marahil ng kapaguran ay unti-unti na siyang igunupo ng antok at mabilis

na nakatulog.

Alas-singko ng umaga nang magising siya para magluto ng almusal. Pero papunta
palang siya sa may kitchen area ay naaamoy na niya ang nilulutong bacon. Nang ganap
na makapasok ay kitang-kita niya si Beatrice na masayang nagluluto ng breakfast.
Habang nakangiti namang nakatingin si Lucas dito.

"Oh Judith, gising ka na pala" nakangiting baling sa kan'ya ni Lucas nang ganap
siya nitong mapansin.

"Ah opo sir, goodmorning po. Pasensiya na kung nahuli po ako ng gising"

"No, no. You're not late. Maaga lang talagang nagising si Bea dahil excited daw
itong ipagluto ako ng breakfast" Ngiting sagot ni Lucas.

Dahan-dahan naman siyang napatango.

"Breakfast is ready, come on join us" nakangiting baling sa kan'ya ng babae.

"Ah huwag na po, mamaya na lamang po ako" mariing tanggi niya.

"No, I insist please? Isa pa, I just want to apologize to you dahil sa mga ginawa
ko. But don't worry, na-explained naman na lahat sa akin nitong si Lucas ang lahat
so I am not mad at you anymore" ngiting-ngiti pa nito sa kan'ya.

Nang mapatingin kay Lucas ay nakangiti rin itong nakatitig sa kan'ya kaya wala
siyang nagawa kung hindi pumayag na lamang.

Habang nag-aalmusal ay walang tigil sa pagkwekwento si Beatrice kay Lucas. Siya

naman ay tahimik lang na kumakain.

"What do you think Judith, pwede na bang mag-asawa itong si Bea? Pasado na ba ang
luto niya?" Ngiting baling sa kan'ya ni Lucas.

Agad naman siyang natigilan at napakunot noo. Seryoso ba ito sa tinatanong nito? E
puro pinirito lang naman ang mga niluto nito.

Agad naman siyang napangiti at nag thumbs-up.

Pagkatapos mag-almusal ay nagpaalam na rin ang babae na may aasikasuhin kaya

hinatid na ito ni Lucas. Siya naman ay walang pasok sa opisina dahil linggo ngayon.
Mabilis niyang iniligpit ang lahat ng kalat at hinugasan ang mga iyon. Saktong
paglabas niya ng kitchen nang dumating si Lucas.

Bago pa siya makahuma ay mabilis na siya nitong nalapitan at niyakap ng mahigpit.

"Thank you, Judith! Finally! She's mine again!" Masayang sabi nito sa kan'ya.

Mabilis naman siyang kumawala mula sa pagkakayakap nito nang makaramdam ng parang
kuryente sa katawan.

"I-I'm sorry, I am just happy hindi ko lang napigilan ang sarili ko" paumanhin nito
habang nakatitig sa kan'ya.

"Uhm, okay lang po sir pero huwag nalang po sanang mauulit. Tapos na po ang
pagpapanggap natin at hindi na po magandang tignan lalo na at nagkabalikan na po
kayo ni ma'am. Congrats po, masaya po ako para sa inyo" mapait na ngiti niya rito
at pilit na pinapasaya ang boses.

Pero pinakatitigan lang siya ni Lucas. "Are you mad at me, Judith?" Takang tanong
nito.

"Nako! Hindi po sir," sabay iling "Sige na po, marami pa po akong gagawin sa itaas"
At mabilis na siyang nakatalikod. Pero nakakadalawang hakbang pa lamang siya ay
nagimbal siya sa tinanong nito na siyang dahilan kung bakit siya napahinto.

"Are you falling for me, Judith?" Dinig niya ang seryosong boses nito.

Dahan-dahan naman siyang humarap dito at pinatatag ang boses. "Bakit niyo naman po
nasabi iyan sir?" Nanginginig na ngiti niya. "Alam ko po kung saan po ako lulugar
at isa pa po, may iba na po akong nagugustuhan" Masayang sabi niya rito.

Tila nagulat naman ito sa sinabi niya at biglang napakunot-noo. "You like someone?"

Buong tapang siyang napatango. Bahala na kung ano pa ang isipin nito.

"Kailan pa? I mean, sino?"

Agad siyang napatikhim na parang tinatanggal ang bikig sa lalamunan bago muling
nagsalita. "Uhm sa tingin ko po sir, hindi ko na po kailangan sagutin iyang tanong
niyo dahil personal ko na po iyong buhay" Seryosong sagot niya rito.

"Yes I know, I just want to know dahil gusto ko ay mapunta ka sa tamang tao. Ayaw
kitang masaktan, Judith" Seryosong sabi nito habang makatitig sa dalawa niyang mga
mata.

Pero ikaw na mismo ang nanakit sa akin! Gusto niya iyong sabihin pero mas pinili
niyang itago nalang ito.

"Salamat po sir, pero kaya ko na po ang sarili ko. Congrats po pala ulit sa inyong
dalawa ni ma'am" Mapait na ngiti niya bago mabilis na naglakad palayo.

Inabala niya ang sarili sa paglilinis ng mansiyon buong araw. Si Lucas naman ay
kanina niya pa hindi nakikita. Mula kasi nang magkausap sila kaninang umaga ay
bigla nalang itong umalis.

Kasalukuyan siyang nag-vavacuum nang biglang tumunog ang doorbell.

Nang buksan niya ang pintuan ay nagulat siya. "Kenneth?"

"Hi!" Ngiti nito sa kan'ya habang nakapasok ang magkabilang mga kamay sa
magkabilang bulsa ng suot nitong pantalon.

"Uhm, may kailangan ka ba? I mean, wala rito si Beatrice"

"Yep, I know" Ngiti nito sa kan'ya. "I just drop-by to see you"

Agad naman siyang pinamulahan ng mukha dahil sa sinabi nito. "Sorry ha, kung hindi
kita mapapapasok. Wala kasi rito si Lucas--"

"It's okay, you can let him in" Bigla ay sagot nang kung saan. Nang mapatigin siya
sa gilid ay kita niya sina Lucas at Beatrice na magkasama.

"Hi Ken!" Bati ni Beatrice rito. Si Kenneth naman ay tumango lang.

"Come on, let's go inside. Papasukin mo ang bisita mo, Judith" Seryosong sabi ni
Lucas habang nakatingin sa kan'ya.

Bahagya naman siyang tumango at niluwangan ang pagkakabukas ng pintuan. Nauna naman
pumasok sina Beatrice na nakapulupot sa isang braso ni Lucas.

"Upo ka muna" Nakangiting sabi niya kay Kenneth nang makapasok na rin sila.
"Thank you. By the way, this is for you" Sabay abot nito sa kan'ya ng hawak nitong
paperbag. Hindi niya kasi iyon napansin kanina.

"Naku! Nakakahiya naman. Hindi ka na dapat nag-abala"

"Nah, that's just a simple present. Nang mapadaan kasi ako sa mall ay naalala kita,
I know na babagay sa iyo iyan" Ngiti nito sa kan'ya sabay kindat.

Nang mapatingin naman sa gawi nina Lucas at Beatrice ay kitang-kita niya ang
pagdilim ng mukha ni Lucas.

"Salamat, Kenneth. Teka lang ikukuha lang kita ng merienda" At nagmamadali na

siyang pumunta ng kitchen.

Agad siyang nagtimpla ng juice at kumuha ng cookies. Papalitan na lamang niya ito.
Nakakahiya naman kasi kay Lucas.

Pagdating sa sala ay nakaupo rin doon sina Lucas at Beatrice. Si Beatrice nang mga
panahong iyon ay nakasimangot.

"Sorry sir, akala ko po ay pumasok na kayo sa kwarto. Saglit lang po at ikukuha ko

rin kayo ng merienda"

"Let me help you" Presinta ni Kenneth.

"No. Bea, can you please help Judith for a while?" Biglang singit ni Lucas

Nanlalaki naman ang mga mata ni Beatrice dahil sa sinabi ni Lucas. "What?! Are you
serious, babe?"

"Yes please?"

Nakasimangot naman itong tumayo at nagpatiuna na sa may kitchen.

"Hey you!" Baling nito sa kan'ya.

Agad naman siyang napabaling dito.

"Don't think that we are good. Dahil hangga't nandito ka pa rin sa bahay ni Lucas,
kaaway pa rin ang tingin ko sa iyo. Understand, bitch?!" Taas kilay na sabi nito sa
kan'ya.

Pagkatapos ay mabilis na itong umupo sa may stool na naroroon at pinag-krus ang mga
binti.

"Go on, faster!" Ngisi nito sa kan'ya.

Naiiling na tinapos na lamang niya ang ginagawa. Pagkatapos ay nilagay niya na ito
sa tray. Akmang bubuhatin na niya ito nang tinabig ni Beatrice ang isang kamay
niya. "Ako na!" At mabilis na itong naglakad palabas.

"Here babe, I made all this for you!" Biglang sabi ni Beatrice kay Lucas ng
nakangiti habang inilalapag ang tray. Siya naman ay napailing na lang.

"Uhm, Judith. Baka pwede kitang ayain maglakad-lakad diyan sa may garden" Biglang
baling naman ni Kenneth sa kan'ya.

"Can't you see it's still sunny outside?" Biglang sagot naman ni Lucas.
Agad naman siyang napatingin dito.

"Or maybe we can go outside. Like malling?" Baling naman sa kan'ya ni Kenneth.

Pero bago pa siya makasagot ay sumagot na naman si Lucas. "She has a lot of things
to do today, hindi siya pwedeng umalis" Seryosong sagot nito.

Si Beatrice naman ay matalim na nakatingin sa kan'ya. Nang ibaling niya ang

atensiyon niya kay Kenneth ay napabuntong-hininga ito. "Alright, I better go. I
will just invite you some other time. Can I atleast have your number?" Ngiti nito
sa kan'ya.

Agad naman siyang tumango at ibinigay dito ang number niya. Inihatid niya ito sa
may pintuan nang umalis na ito. Nang makabalik sa may sala ay wala ng tao roon.
Malamang ay nagkukulong na ang dalawa sa may kwarto ni Lucas.

Mabilis niyang iniligpit ang meriendang inihanda niya. Kasalukuyan na siyang

naghuhugas nang may biglang magsalita mula sa may likuran niya.

"I did'nt know that you two are close" Matigas ang boses na sabi nito.

Nang lingunin niya ito ay kita niyang hindi maganda ang mood nito.

Chapter 10

Tinitigan niya muna ito bago nagsalita. "Siya po kasi ang naghatid sa akin noon
nang iwan niyo ako sa may party"

"Iwan? As far as I remembered ikaw ang bigla na lang umalis, binalikan kita only to
find out that you are not there"

Agad naman napakunot ang noo niya, binalikan? Hindi ba ay tumawag pa si Beatrice
kay Kenneth na magkasama na ang mga ito?

"Huwag na po natin pag-usapan iyon" At mabilis na siyang nag-iwas nang tingin.

Akmang lalampasan na niya ito nang haklitin nito ang isang braso niya.

"Siya ba ang lalaking nagugustuhan mo?" Titig nito sa mga mata niya.

"Hindi ko po kailangan sagutin iyan" at mabilis na hinila ang isang braso. "May
ipag-uutos pa po ba kayo, sir?"

Nang umiling si Lucas ay mabilis na rin siyang umalis. Kailangan niyang maging
malakas. Kailangan niyang supilin ang nararamdaman hangga't kaya niya. Kailangan
niya ang trabaho niya para sa pamilya niyang umaasa sa kan'ya. Hindi siya dapat
maging makasarili. At alam niyang walang patutunguhan ang pagkagusto niya sa amo
dahil masasaktan lamang siya.

Alas-singko na ng hapon nang bumaba siya para mag-luto ng hapunan. Nang mapadaan sa
may sala ay kitang-kita niya nang biglang halikan ni Beatrice si Lucas nang makita
nitong paparating siya.

Mabilis naman siyang nag-iwas ng tingin sa mga ito. Pagkatapos magluto ng simpleng
sinigang ay mabilis na rin siyang bumalik sa kwarto niya.

Kinabukasan ay maaga siyang nagising at nagluto, akmang aalis na siya nang biglang
dumating si Vince.

"Goodmorning, Judith!" Baling nito sa kan'ya

"Goodmorning din po, Sir Vince" Ngiti niya rito.

"Oh Vince! What are you doing here?" Gulat na tanong ni Beatrice na mukhang
kagigising lang.

"Change your clothes" Baling naman dito ni Lucas dahil nakasuot lang ito ng manipis
na nighties.

Siya naman ay mabilis na nag-iwas ng tingin nang mapatingin sa kan'ya si Lucas.

"Are you heading to work?" Bigla ay tanong ni Vince sa kan'ya.

Agad naman siyang tumango. "Paalis na nga po ako nang bigla kang dumating"

"Okay good. Let's go sabay na tayo and I'll treat you breakfast" Nakangiting sabi
nito sa kan'ya.

"Vince, dito nalang kayo mag-almusal. Judith already cooked. Sayang naman itong mga
niluto niya" Baling ni Lucas dito.
"Well that's a better idea, para matikman ko naman ang luto nitong si Judith" at
kinindatan siya ito at nagpatiuna na sa may kitchen area.

Wala siyang nagawa kaya sumunod nalang sa mga ito.

Halos mga tunog lang ng mga kubyertos ang maririnig sa kanila.

"Wait, I remember malapit na pala ang birthday mo, Bea. What are your plans?"
Biglang baling ni Vince kay Beatrice.

"I still don't know, sawa na ako sa mga parties na iyan" Taas kilay na sagot nito.

"Why don't we go hiking? Ang tagal na rin simula nang gawin natin iyon" Ngiti ni
Vince.

"That is a better idea" Ngiti ni Beatrice.

"Sumama ka, Judith" Baling naman sa kan'ya ni Lucas.

Nang mapatingin siya kay Beatrice ay peke naman itong ngumiti sa kan'ya. "Oo nga
naman Judith, join us" pagkatapos ay patagong sumimangot.

"Pasensiya na po, pero hindi po kasi ako mahilig sa mga gan'yan" Pagtanggi niya sa
mga ito.

"I know sanay ka sa mga hiking dahil tourguide ka sa Amanpulo before, and since I
am your boss, I want you to be there" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Wala na siyang nagawa kung hindi tumango. Oo nga naman, kailangan ay sumama siya
dahil wala silang ibang mauutusan. Nakalimutan niya, isa nga pala siyang hamak na
katulong nito.
Pagkatapos kumain ay niligpit na niya ang mga pinagkainan at mabilis na hinugasan
pagkatapos ay sumabay na siya kay Vince para pumasok sa opisina.

"Sunduin kita mamayang lunch, okay?" Ngiti ni Vince at hinatid pa siya sa may table
niya.

"No. Judith and I will be having a lunch meeting later" Biglang sabi naman ni Lucas
na nasa may likuran na pala nila.

Dahan-dahan naman napatango si Vince. "Okay, let's have some dinner nalang later"
Ngiti pa nito sa kan'ya.

"No. Judith will going to cook for me later for dinner" Sabad na naman ni Lucas.

"Okay, I give up. Let's have lunch tomorrow then. See you, Judith!" At kumindat pa
ito sa kan'ya bago tuluyang umalis.

"Follow me" Seryosong sabi ni Lucas at mabilis na itong nagpatiuna papasok ng

opisina nito.

Pagkasara niya ng pintuan ay ang pagharap nito sa kan'ya ng may madilim na anyo.
"Judith, do you still remember what are your roles for me?"

Siya naman ay seryoso lang nakatingin dito.

"Hindi ba, sa bahay you will help me with those household duties? Judith, I
understand that you have your own life. Pero sana hindi mo pa rin nakakalimutan
iyong mga obligasyon mo!" Nagulat siya nang bigla nalang itong sumigaw.

Halos nanlaki ang mga mata niya at biglang napayuko.

"I hired you because I know that you are a very responsible woman. Hinayaan na nga
kitang sumasama kay Vince after work hindi ba? But when I got home, I was just
eating some boiled eggs or those f*****g instant noodles!"
Sa pagkakataong iyon ay tuluyan na siyang napaiyak. Tama ito, dinala siya nito rito
sa manila para magtrabaho. Hindi para makipagkaibigan o maglakwatsa.

"I'm sorry po, sir. Tama po kayo, wala po akong karapatang magpakasarap sa buhay
dito dahil may pamilya akong dapat unahin" At bigla siyang nag-angat ng tingin
pagkatapos ay pinunasan ang mga naglandas na luha sa mga pisngi niya.

Si Lucas naman ay nakatingin lang sa kan'ya at biglang lumambot ang ekspresyon ng

mukha nang makita ang mga luha niya.

"May sasabihin pa po ba kayo, sir? Marami pa po kasi akong kailangan tapusin" At

pilit na pinapasigla ang boses.

Nang hindi magsalita si Lucas ay nagpaalam na siya at mabilis na lumabas.

Ginugol niya ang ilang oras sa pag-so-sort ng mga files. Alas-onse na nang ayain
siya nito sa lunch meeting nila. Gaya niya ay wala rin itong imik. Eto palang kasi
ang unang pagkakataon na nagalit sa kan'ya si Lucas at sigawan siya.

Pagkatapos nang lunch meeting nila ay hinatid lang siya nito sa may opisina
pagkatapos ay bigla nalang itong umalis. Halos mag-aalas sais na ay wala pa ito
kaya napilitan siyang umuwi nalang mag-isa.

Agad siyang nagluto ng dinner at pagkatapos ay naligo na. Wala naman siyang ganang
kumain kaya matutulog na lamang siya.

Halos mag aalas-onse na nang gabi nang makarinig ng malalakas na katok.

"Judith! Open this door!" At sinabayan pa iyon ng malalakas na katok.

Nang buksan niya iyon ay kitang-kita niya ang magulong itsura ni Lucas at amoy na
amoy ang pinagsamang alak at pabango nito.

Nagulat siya nang bigla nalang siya nitong hilain para yakapin. "I'm sorry, baby"
"Sir, ano po bang pinagsasabi niyo? Lasing na po kayo. Halina po kayo sa kwarto
niyo" Hirap man dahil sa bigat nito ay naakay niya ito papasok ng kwarto nito. Pero
nagulat siya nang bigla siya nitong isandal sa may pader.

"I know you are mad at me baby, please" seryosong sabi nito habang nakatitig sa
kan'ya, siya naman ay mabilis na nag-iwas ng tingin. Pero iniharap nito ang mukha
nito sa kan'ya. "Please forgive me, I didn't mean to shout at you. Hindi ko lang
napigilan ang sarili ko" at hinawakan nito ang magkabila niyang mga pisngi.

"Sir, please. Lasing lang po kayo magpahinga---"

Pero pinutol na nito ang lahat ng sasabihin niya sa pamamagitan ng halik nito.
Sinubukan niya itong itulak pero lalong naging mas mapusok ang halik nito. Kaya
hindi nagtagal ay hindi niya namamalayang tumutugon na pala siya.

Bumaba pa ang halik nito sa may leeg niya habang ang dalawang kamay naman nito ay
sapo-sapo ang magkabila niyang mga dibdib. "Damn! Baby, these are so big" at para
itong nagmamasahe ng mga tinapay.

Dahan-dahan nitong itinaas ang oversize tshirt na suot niya dahilan para mahantad
dito ang magkabila niyang mga dibdib.

"Mind if I taste them?"

Pero bago pa siya makasagot ay mabilis na nitong isinubo ang isang tuktok ng dibdib
niya dahilan para mapaungol siya nang malakas.

"Sir---please" Pigil hiningang daing niya.

Pero nagulat siya nang mabilis siya nitong binuhat at inihiga sa malapad nitong
kama at mabilis na namang sinakop ang bibig niya.

Halos mapasigaw siya nang maramdamang pumasok ang isang palad niyo sa suot niyang
underwear.

"This p*ssy is so wet, Judith" Titig nito sa kan'ya na siyang ikinayuko niya dahil
sa hiya.
Dahan-dahan itong dumausdos pababa at tinanggal ang panty na suot niya at
pinaghiwalay ang dalawa niyang mga hita.

"No sir, please---"

Pero naputol ang protesta niyang iyon nang mabilis nitong dilaan ang pagkababae
niya.

"I crave for you, Judith" mahinang bulong nito at muling sinayaran ng dila nito ang
pagkababae niya.

"Aaaaaaaaaaahhhhh! Sir, pleaseeee!" Sigaw niya, kakaibang sensasyon ang lumukob sa

kan'ya na ngayon niya lang naramdaman.

At halos pawalan siya ng ulirat nang mas lalo nitong pinagbuti ang ginagawa kasabay
nang biglang pagpasok nito ng gitnang daliri nito sa basang-basa na niyang
pagkababae.

Ilang sandali lang ay naramdaman na niya ang kasukdulan. At hindi niya maipaliwanag
ang pakiramdam na iyon.

Hindi pa siya nahihimasmasan nang idikit nito ang nagmamalaki nitong pagkalalaki sa
bukana ng lagusan niya.

"Sir, please..."

"Stop calling me sir, I want you to say my name when I take you and make you mine"
Seryosong sabi nito habang nakatitig sa kan'ya.

Huli na ang lahat. Hindi na niya ito mapipigilan. Nagpadala na siya sa nararamdaman
niya.

Halos bumaon ang mga kuko niya sa balikat nito nang dahan-dahan nitong ipasok ang
pagkalalaki nito sa kan'ya.
"Lucas, please. Masakit!" Impit na sigaw niya rito.

"Just take a deep breath, I will stop moving hanggang sa kaya mo na okay?" At
binigyan siya nito ng mabilis na halik sa may labi.

Ilang minuto pa ay naramdaman niya na unti-unti na itong gumagalaw. Naroroon pa ang

sakit pero unti-unti na rin siyang nasasanay.

"Damn, Judith! It feels so good, baby!" At bahagya na nitong binilisan ang

ginagawa.

"Lucas.."

"Yes, baby. Moan my name" At nagiging mabilis at malakas na ang pagbayo nito. Halos
marinig na rin niya ang paglangitngit ng kama.

Ilang sandali lang ay sabay silang napasigaw nang sabay na maabot ang kasukdulan.

"Thank you, baby" At mabilis siyang hinalikan nito sa noo bago tuluyang napahiga sa
may gilid niya at makatulog.

Siya naman ay nakatulala lang at nakatitig sa may kisame habang tumutulo ang mga
luha niya sa magkabila niyang mga mata.
Napakarumi ng tingin niya sa kan'yang sarili. Ngayon siguro ay tama na ang mga
binibintang sa kan'ya ni Beatrice. Isa siyang cheap at malanding babae.

Dahan-dahan niyang pinulot isa-isa ang mga saplot na nagkalat sa may sahig. Dahan-
dahan niya ring binuksan at isinara ang pintuan paglabas niya.

Nang tignan ang orasan ay halos ala-una na pala ng madaling araw.

Nakailang palit na siya ng pwesto sa may higaan pero hindi pa rin siya dalawin ng
antok. Nang tignan muli ang wall clock ay alas tres na ng madaling araw. Kailangan
niyang matulog kahit sandali lang dahil may pasok pa siya mamaya.

Halos katutulog lamang niya nang tumunog ang kan'yang alarm clock. Mabilis siyang
nagluto at pumasok ng opisina. Sinadya niya ring magtagal sa banyo para kapag
darating si Lucas ay hindi niya ito makita.

Saktong-saktong alas-dose nang tumayo na siya at mabilis na magpunta sa may

canteen.

"Hey, Judith!" Tawag sa kan'ya ni Vince nang makita siya nito.

"Ah, hi!" Alanganing ngiti niya rito.

"Pinuntahan kita sa may table mo pero wala ka na kaya naisipan kitang puntahan
dito" Kunot-noong sabi nito sa kan'ya sabay titig sa mukha niya.

Agad naman siyang na-conscious dahil sa ginagawa nito. "Ah, eh. Sir Vince, bakit?
May muta ba ako?" Seryosong tanong niya rito.

"May problema ka ba? You look sleepless and tired. Okay ka lang ba?" Nag-aalalang
tanong nito.

"Ah oo naman" Sabay ngiti ng pilit.

May gusto pa sana itong sabihin sa kan'ya pero hindi nalang nito iyon itinuloy.

Nakapila na sila sa may canteen nang bigla siyang maka-received ng text message.
From: Sir Lucas

- Where are you? Are you avoiding me? Come to my office later. We badly need to
talk"

At halos mamutla siya sa nabasa. Anong gagawin niya? Hindi pa siya handang
makaharap ito. Pero alam niyang imposible itong mangyari dahil sa iisang bahay lang
sila nakatira at sa iisang kumpanya lang sila nagtatrabaho.

Chapter 11

Halos ala-una na nang bumalik siya sa may table niya. Tinuloy niya na ang mga dapat
niyang tapusin.

"Ano kayang problema ni sir no? Bakit kaya mainit ang ulo niya?" Dinig pa niyang
sabi ng nag-uusap na mga accountant na kalalabas lang mula sa opisina ng boss niya.

"Oo nga, ngayon lang nagkaganoon si sir" Dinig pa niyang sabi ng mga ito nang
makadaan ang mga ito sa harapan niya.

Kinakabahan man ay pinagsawalang bahala na lang niya ito at tinuloy ang ginagawa.
Ilang minuto lang ay biglang tumunog ang intercom.

Nang sagutin niya ito ay mabilis itong nakapagsalita. "Where are you? I told you we
need to talk!" Dinig niya ang pinipigilan nitong galit.

"Sir pasensiya na po pero oras pa kasi ng trabaho ngayon, kailangan ko pa---"

"Are you being serious for real, Judith?!"

"Yes sir. Kung gusto niyo po akong makausap ay mamaya nalang sa bahay. Ayoko pong
mabahiran ng personal kong buhay ang trabaho" At mabilis na niyang pinatay ang
intercom. Kinapalan na talaga niya ang mukha niya.

Pero ilang sandali lang ay tumunog naman ang telepono. Halos kaaangat lamang niya
nang mabilis na naman itong magsalita.

"Cancel all my today's appointments and let's go home. I am your boss so you must
follow me" at mabilis na nitong naibaba ang telepono. Malalim naman siyang
napabuntong-hininga. Wala na siyang takas at kawala rito.

Halos sampong minuto lang ang nakakalipas nang lumabas na ito ng opisina nito.
"Follow me at the parking area" At dire-diretso na itong naglakad paalis.

Pero nang malapit na siya sa may elevator ay nakita niyang nandoon si Lucas kasama
ni Beatrice.

"Are you okay, babe? Why you're going home this early?" Takang tanong ng babae.

Bago pa siya nito makita ay mabilis na siyang tumalikod at bumalik sa table niya.
Pagkaupo ay napahinga siya nang maluwag.

Ilang sandali lang ay bumabalik na rin si Lucas sa opisina nito kasama ng

girlfriend nito. Pero bago pa ito tuluyang pumasok ay kita niya pa ang pahabol na
sulyap nito sa kan'ya.

Halos mag-aalas singko na rin nang dumating si Vince.

"Let's go?" Ngiti nito sa kan'ya.

Agad naman nangunot ang noo niya. "Saan po?"

"Let's go. Lets have dinner, then I'll bring you home" Ngiti nito sa kan'ya.

"Sorry sir pero--"

"Vince!"

Nang mapatingin sila ay kita nilang papalabas na ng opisina sina Lucas at Beatrice.

"Hey, you're here" Ngiting bati ni Vince rito.

"Yes ofcourse, I am a supportive girlfriend. Para naman ganahan magtrabaho itong si

Lucas. Right, babe?" Kinikilig na sabi ni Beatrice sabay pulupot sa isang braso ni
Lucas. "And you, what are you doing here?"

"Ah, I am asking Judith dinner. Wanna join us?" Ngiting imbita pa nito sa dalawa.

"No thanks, may dinner date kasi kaming dalawa nitong si Lucas" Nakangiting baling
din ni Beatrice kay Vince.

"Sure, I think that is a better idea" Seryosong sabi ni Lucas at diretsong

nakatingin sa kan'ya. Siya naman biglang nag-iwas ng tingin.

"Okay cool. Let's go, Judith" At inakay na siya ni Vince. Humawak pa ito sa may
bewang niya para alalayan siya sa paglalakad.

Sa isang sikat na restaurant sila nagpunta.

"So Judith, what do you want to eat?" Ngiti sa kan'ya ni Vince.

Magkatabi sila nito habang magkatabi naman sina Lucas at Beatrice, magkaharapan
naman sila ni Lucas.

"Kahit ano nalang, hindi naman din ako familiar sa mga pagkain dito" Nahihiyang
ngiti niya rito.

"How about me, babe? Won't you ask me what do I wanna eat?" Maktol ni Beatrice
rito.

Kita niyang napabuntong-hininga si Lucas. "What do you wanna eat then?"

"Just some salad, you know. Ayokong tumaba dahil baka masira ang figure ko" Ngiti
nito.
Nang matapos makapag-order ay nagpaalam siyang pupunta muna ng restroom.

Papasok pa lamang siya pero may kamay ng humila sa isang braso niya.

"Why are you avoiding me?" Kunot noong tanong ni Lucas.

Mabilis naman niyang hinila ang isang braso at tumingin sa paligid. "Sir, please.
Huwag ngayon, nandito po ang girlfriend niyo" At mabilis na siyang pumasok ng
restroom. Nagmadali siyang lumabas para makabalik na agad sa table nila. Ipinaghila
pa siya ni Vince ng upuan nang makabalik siya.

Ilang minuto lang ay dumating na rin ang pagkain nila.

Nang iabot ni Vince ang mga pagkain sa kan'ya ay parang nalula siya. "Teka Sir
Vince, ang dami naman po yata nito"

"Para mabusog ka, and don't worry kahit tumaba ka ay maganda ka pa rin"

Siya naman ay biglang nahiya at napayuko sa sinabi nito.

"Guys, this friday na iyong hiking natin. We will be going back to manila on
sunday. I invited some of my friends also para marami tayo. Are you excited,
babe?" Masiglang singit naman ni Beatrice.

Pero si Lucas ay parang walang pakialam na kumakain lang ng steak na inorder nito.

"Babe? Are you listening?" Inis na tanong ni Beatrice rito.

Bigla naman napatingin si Lucas sa babae. "W-what was that?" Kunot-noong tanong
nito.

"Damn! You're spacing out again!"

"S-sorry, I was just thinking something. It's about the hiking right? Yeah, that's
good" At ngumiti ito sa babae.

"Uhm, Judith. You have some sauce on your face" Turo ni Vince sa kabilang pisngi
niya.

"Ha?" At mabilis na pinunasan ang kabilang pisngi.

"No, no. Not there, here let me do it for you" At mabilis nitong naiharap ang mukha
niya dahilan para magkatitigan silang dalawa ni Vince.

Pero nagulat sila nang biglang marinig ang pagbagsak ng tinidor.

Nang mapalingon sila ay biglang tumayo si Lucas. "I just need to go to the comfort
room" At mabilis na itong umalis.

Mabilis naman itong nasundan ni Beatrice.

"What is his problem?" Biglang tanong ni Vince sa kan'ya nang maiwan silang dalawa.

"Ha?" Gulat na tanong niya.

"You know what, bakit parang lutang kayong dalawa ni Lucas? Is there something
wrong between the two of you?" Kunot noong tanong nito na siyang ikinasamid naman
niya.
"Ha? Ano po ba kayo Sir Vince. Wala po" Nginig na ngiti niya rito

Tumango naman si Vince pero alam niyang may pagdududa sa mga mata nito.

Ilang sandali lang ay bumalik na sina Lucas at Beatrice at mukhang nagtalo ang mga
ito dahil nakasimangot itong huli.

"Let's go home. Judith, sumabay ka na sa amin" Baling ni Lucas sa kan'ya.

Kita niyang tinitigan siya nang matalim ni Beatrice kaya napailing siya. "Ah sir,
kay Sir Vince nalang po ako sasabay hindi pa po kasi kami tapos kumain" Tanggi niya
rito.

Tinitigan muna siya nito bago padabog na umalis.

"Magtapat ka nga sa akin, Judith. What is going on?" Seryosong tanong ni Vince sa
kan'ya nang makaalis na ang dalawa.

Bigla siyang natahimik at hindi nakapagsalita.

"Lucas is acting weird. Beatrice is his girlfriend pero bakit parang sa iyo naka-
focus ang atensiyon niya?"

"Sorry sir, kailangan ko na pong umalis at hindi ko po masasagot ang tanong niyo"
At mabilis na siyang tumayo at lumabas ng restaurant. Bago pa siya maabutan ni
Vince ay mabilis siyang nakasakay sa isang taxi.

Ano bang nangyayari? Bakit parang nagiging magulo ang lahat? Bahagya niyang
nasabunutan ang sarili.

Bigla naman napatingin sa kan'ya ang taxi driver na siyang ikinatikhim niya at
inayos ang sarili.

Nang makarating sa mansiyon ay tahimik ang buong paligid. Baka hinatid pa ng amo
niya ang girlfriend nito.

Akmang magbibihis na siya nang may kumatok sa pintuan niya.

Bigla siyang kinabahan.

"Open this door or I will break it" Dinig niya ang galit sa boses nito.

Dahan-dahan naman niyang binuksan ang pintuan at bahagyang ngumiti. "Nakauwi na po

pala kayo sir, bakit po?"

"Why are you f*****g avoiding me?!" Kita niya ang frustration sa mukha nito.

"Sir, nagkakamali po kayo hindi ko po---"

"Then why you have to left so soon this morning nang hindi tayo nakakapag-usap?"
Naging mahinahon na ang boses nito.

"Sir, wala naman po tayong dapat pag-usapan. Magbibihis na po ako sir dahil
inaantok na po ako" At mabilis na isasara sana ang pintuan nang mabilis itong
naagapan ni Lucas. Mabilis nitong naitulak ang pintuan at nakapasok sa may kwarto
niya.

"About what happened last--"

"Huwag niyo na pong alalahanin iyon. Ako na po ang bahala sa sarili ko" Mahinang
sabi niya rito at nag-iwas ng tingin.

"Damn, Judith! Why are you like that?! You are a virgin when I took you and your
acting like it's nothing?!" Galit na sabi nito.

Sa puntong iyon ay sumabog na rin siya. "Ano bang gusto mong gawin ko? Gusto mo
bang mag-expect ako sa iyo?!"

"Because I am feeling guilty! I was unfair to my girlfriend" Seryosong sabi nito sa

kan'ya.

"Ano bang gusto mong mangyari? Sabihin mo na" Seryosong tanong niya rin dito.

"I'll give you a million in exchange of your virginity. And I'm sorry---"

Mabilis naman siyang nakalapit dito at nasampal ito nang malakas sa isang pisngi
bago siya napangiti ng mapait.

"Babayaran mo ang pagkakababae ko?! Anong akala at tingin mo sa akin? Bayaran?! Oo,
mahirap lang kami. Isang kahig, isang tuka pero hindi ko kailanman naisipang gawin
iyan. Iyong nangyari sa atin?! Wala na akong pakialam doon. Wala lang sa akin
iyon. Uso naman iyon hindi ba?!" Hinihingal sa galit na sabi niya.

"I'm so sorry, Judith but I don't want to offend you. Naguguluhan lang ako--"

"Please sir, lumabas na po kayo" Matatag na sabi niya habang tumutulo ang masagana
niyang mga luha siya magkabila niyang mga pisngi.

"Judith, please. Don't make it hard for me, please. I didn't mean to say that" Kita
niya ang lungkot sa mga mata nito.

Pero mabilis siyang nagpunta sa banyo at nagkulong doon.

"I'm sorry, Judith. Sige lalabas na ako. Goodnight" Mahinang sabi nito at narinig
na niya ang pagtunog ng pintuan.

Dahan-dahan siyang napaupo sa may toilet bowl habang umiiyak.

Ano ng gagawin niya? Kailangan niya na bang umalis sa poder nito? Pero paano na ang
pamilya niyang umaasa sa kan'ya? Kailangan niya ng makahanap ng bagong malilipatan
bago siya umalis.

Pagkatapos pinakalma ang sarili ay mabilis na siyang naligo at nahiga. Hanggang sa

igupo na siya nang antok.

Kinabukasan ay agad siyang bumaba ng kitchen. Pero nagulat siya dahil may nakasulat
na note sa may pinto ng ref.

- Don't cook for me, I will just eat outside.

Agad siyang napabuntong hininga. Wala na rin siyang ganang magluto ng kakainin niya
kaya bumalik na siya mula sa pagkakahiga dahil maaga pa naman.

Hindi niya alam kung ano nang mangyayari, paano niya pa haharapin si Lucas. Aaminin
niyang nagalit siya rito pero ano nga ba ang karapatan niya. Bukas ay biyernes na.
Kailangan ay makaisip siya ng paraan para hindi siya makasama sa hiking.
Alas-siyete na nang maisipan niyang tumayo at magbihis. Halos kalahating minuto
lang ay tapos na siya. Mas pinili niyang sumakay nalang ng taxi dahil baka malate
siya.

Pagdating sa table niya ay alam niyang wala pa si Lucas dahil sarado pa ang ilaw ng
opisina nito. Halos mag aalas-nuebe na nang dumating ito kasama ni Beatrice.
Masayang nagtatawanan ang mga ito habang nakahawak ito sa may bewang ng babae.

Agad siyang tumayo at binati ito. "Goodmorning po"

Pero tinignan lamang siya nito at hindi sinagot. Habang si Beatrice naman ay
napangisi sa kan'ya. Nang nakapasok ang mga ito ay agad siyang napabuntong-hininga.

Ilang sandali lang ay biglang tumunog ang intercom. "Come here" Mabilis na sabi
nito bago mabilis din iyong pinatay.

Agad naman siyang pumasok sa opisina nito.

"Yes po, sir?"

"Can you go to the starbucks? Order us some iced caramel macchiato" Sagot naman ni
Beatrice.

Agad naman siyang napatingin kay Lucas. "Just do what she said" At bumalik na sa
ginagawa.

Agad naman siyang tumango at tumalikod, malapit na niyang buksan ang pintuan nang
biglang may maalala.

"Uhm, sir iyong ano po pala--"

"Oh! The payment? Oo nga pala, I forgot wala ka nga palang pambili" Ngisi ni
Beatrice at biglang binuksan ang mamahalin nitong bag at naglabas ng libuhin.
"Here" At inambang aabutin ang pera sa kan'ya.

Pero nang kukuhanin na niya ito ay sinadya nito iyong ihulog sa may sahig. "Oops!
Sorry" At lalong lumaki ang ngisi nito.

Malalim siyang napabuntong-hininga bago ito tuluyang pulutin. Hindi na siya nag-
abalang tignan pa ang mga ito at mabilis nang lumabas. Pagkasara niya ng pintuan ay
ang pagtulo rin ng mga luha niya pero mabilis niya rin itong pinalis at taas noong
naglakad palabas.

Chapter 12

Kinabukasan ay wala siyang naidahilan para hindi makasama sa hiking dahil kinausap
siya ni Vince.

Isang medium size lang na bagpack ang dinala niya. Nagsuot lang siya ng isang itim
na leggings at itim na tshirt na itinali niya sa may gilid. Sa Mt. Daraitan daw
sila pupunta sa may Tanay, Rizal.

Nagluto siya nang pack-lunch kung sakaling magutom sila sa biyahe papunta roon.

Palabas na siya ng mansiyon nang tawagin siya ni Beatrice.

"Can you carry this bag for me?" Taas kilay na sabi nito.
Agad naman siyang napatango. Pero bubuhatin niya palang ito nang bigla itong
kuhanin ni Vince mula sa kan'ya. "This is your own bag, kay Lucas mo ipabitbit kung
gusto mo" At mabilis na siyang nahila ni Vince palabas.

"Thank you, Vince" Nahihiyang sabi niya.

"Huwag ka ngang pumapayag na tinatapak-tapakan ni Beatrice. She's my friend pero

ayoko ng ginagawa niya sa iyo" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Agad naman siyang tumango.

Nakasakay silang lahat sa isang 16 seater van. Susunduin pa raw nila ang iba pang
mga kaibigan ni Beatrice.

Pero nagulat siya nan biglang dumating si Kenneth. "Hi!" Bati nito sa kan'ya.

"Hi" Ganting bati niya rin dito. Tumabi ito sa may tabi niya kaya napapagitnaan
siya nina Vince at Kenneth.

"Good thing I joined because you are also here" Ngiti nito sa kan'ya.

Ngumiti lang siya rito at hindi nagsalita. Nang makarating sa lugar ay kan'ya-
kan'ya na silang bitbit ng mga gamit. Halos mag-aalas tres na rin iyon. Mag-aarkila
pa sila ng tricycle papunta sa may paanan ng bundok.

Walo silang lahat na magkakasama, tatlong lalaki at apat na babae.

Halos kumapit naman si Beatrice kay Lucas habang naglalakad sila. Ang dalawang iba
pang babae ay magkasama. Silang tatlo naman nina Vince at Kenneth ay magkakasunod.

Halos mag-iisang oras na rin silang naglalakad nang magpahinga sila at kumain.

"Here" Sabay pa na abot ni Vince at Kenneth sa kan'ya ng tubig at tinapay.

Nahihiya naman siyang nagpasalamat sa mga ito.

Pero sa gilid ng mga mata niya ay kitang-kita niya ang pagtitig sa kan'ya ni Lucas.

"Let's go. Bago tayo abutan ng dilim" Biglang baling ni Lucas at nagpatiuna nang
naglakad palayo. Siya naman ay napabuntong-hininga na.

"My foots are hurt na talaga, Bea. Can we make stop muna?" Daing ng isang babaeng
kasama nila.

"Oo nga, my legs are hurt too" Daing rin ng isa pang babaeng kasama nila.

"Okay, let's stop here for this day" Biglang sabi ni Vince at bumulong sa kan'ya "I
know you are tired too"

Nagtulong-tulong ang mga lalaki para bumuo ng tatlong tent. Isa para kina Lucas at
Beatrice, isa para kina Vince at Kenneth at isa para sa kanilang tatlo ng mga
kaibigan ni Beatrice.

Papadilim na rin ng mga oras na iyon kaya gumawa na sila ng bon-fire. Kumuha rin
sila ng mga kahoy para gawing upuan paikot sa apoy.

"Hey Judith, can you please cook this for us?" Tawag sa kan'ya ni Bea. May dala rin
kasi ang mga ito ng portable stove iyong nilalagyan ng butane.
Mabilis naman siyang pumunta sa may gilid. Nakita niyang mga easy to cook food lang
ang mga iyon. Pero nang mag-angat siya ng tingin ay mabilis siya ng mga itong
iniwanan. Kitang-kita niya pa ang pag ngisi ng tatlo sa kan'ya habang naglalakad
palayo at papunta sa may bon-fire.

Naaawa man sa sarili ay napangiti nalang siya ng mapait. Alam naman talaga niyang
sinama lang siya rito para maging utusan. Teka? Hindi ba at katulong naman talaga
siya?

Kasalukuyan siyang nagpiprito nang lapitan siya ni Kenneth.

"How are you, Judith?" Ngiti nito sa kan'ya at umupo sa may tabi niya.

"Heto, chef na" Birong sagot naman niya rito.

"You can't hide your sadness" Seryosong baling nito sa kan'ya.

"Ha?"

"Kitang-kita ko sa mga mata mo. Hindi madadaya ng mga ngiti mo ang lungkot sa mga
mata mo" Titig nito sa kan'ya.

"Ano bang pinagsasabi mo, Kenneth?" Pekeng ngiti niya rito. Ayaw niyang magmukhang
kawawa sa mga taong nakapaligid sa kan'ya.

"Did he knows how you feel for him?" Tanong nito at mabilis napasulyap kay Lucas na
seryosong umiinom ng can beer sa may gilid.

"Wala naman akong kailangan sabihin at wala naman siyang dapat malaman" Kaila niya
pa rito.

"Basta, if you need my help. You know how to contact me" Ngiti nito sa kan'ya at
mabilis na tumayo at pinagpagan ang suot nito.

Ilang sandali pa ay natapos na rin siya sa pagluluto at mabilis na rin silang

kumain. Naglakad-lakad muna siya para magpatunaw ng kinain at maghanap ng
paghihihian. Wala naman siyang maaasahan sa mga babaeng kasama nila dahil alam
niyang sampid lang siya sa grupong iyon. Nang medyo napapalayo na siya at nakitang
hindi na siya makikita rito ay mabilis na niyang ginawa ang dapat gawin.

Nakakailang hakbang palang siya ay nakarinig na siya nang kaluskos ng mga tuyong
dahon.

Halos manginig siya sa takot dahil baka ahas iyon at tuklawin siya. Akmang sisigaw
na siya nang biglang may tumakip sa bibig niya.

"Don't shout it's me" Bulong ng kilalang-kilala niyang boses.

"Sir Lucas?" Nanlalaking mga matang sabi nang mabilis niyang natanggal ang kamay
nito sa may bibig niya.

Akmang tatalikod na siya nang hilahin siya nito isa isang braso.

"Sir, ano bang ginagawa mo?!" Matigas na sabi niya rito at pinipigilan niyang
lumakas ang boses.

"Ikaw anong ginagawa mo?! Bakit ka nakikipaglandian sa ibang lalaki?!" Galit na

sabi nito.
Agad naman nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi nito. "Ako?"

"Yes. Ikaw nga" At matalim siya nitong tinitigan.

"Sir, ano ba! Bitawan mo ako!" At malakas na hinila ang braso niya. "Wala po kayong
karapatan na pagsabihan ako ng gan'yan. Hindi po ako nanlalandi!"

"I still have rights because I am still your boss, kaya gagawin mo ang gusto ko"
Matigas na sabi nito sa kan'ya.

Matagal niya itong pinakatitigan. "Anong nangyari sa dating Lucas na nakilala ko?
Hindi ka naman dating gan'yan. Kahit katulong mo lang ako ay hindi mo ako
sinasaktan at minamaliit. Ang laki na ng pinagbago mo" Manghang sabi niya at
mabilis ng umalis bago pa mahalata ng iba na wala silang dalawa ni Lucas.

Nang makabalik ay kinuha niya ang inabot na can beer sa kan'ya ni Vince at umupo sa
may harap ng bon-fire.

Ilang saglit lang ay dumating na rin si Lucas. Silang lahat ay nakapaikot sa bon-
fire habang umiinom.

"Let's have a game para hindi naman boring" Suhestiyon ng isang babaeng kasama ni
Beatrice.

Lahat naman ay sumang-ayon at tumango pwera lang kay Lucas na seryoso lang na
umiinom.

Kumuha ang mga ito ng baso. Ang rule ng laro ay magtatanong sila ng kahit anong
tanong na sinasagot ng "Yes" or "No" kapag ayaw sagutin ng player ang tanong ay
kailangan gawin nito ang consequence.

Nang unang iikot ang baso ay tumapat ito sa isang babaeng kasama ni Beatrice.

"Did you ever try to do a threesome with a stranger?" Ngising tanong ni Beatrice.

"Yes" Ngisi rin ng babae.

Bakit parang siya ang nahiya sa tanong nito?

Nang ikutin ng babae ang bote ay tumapat ito kay Vince.

"Did you ever try to cheat while you are in a relationship?"

"Yes" Nakangiting sagot ni Vince.

Bakit parang wala lang sa mga ito ang ganoong klase ng tanong?

Nang ikutin naman ni Vince ang bote ay tumapat ito kay Kenneth.

"Do you like someone who is here?" Seryosong tanong ni Vince rito.

Biglang napadako ang tingin ni Kenneth sa kan'ya pero hindi ito nagsalita.

"I'd rather not to answer that question" Pagkuwan ay sagot nito.

"Alright. So you're aware that you need to face a consequences, right?"

Mabilis namang tumango si Kenneth. "Yes"

"Kiss one of the women here on the lips"

Agad naman nagulat si Kenneth pero hindi nagsalita.

Pero nagulat siya sa bilis ng mga pangyayari. Mabilis na nakalapit sa kan'ya si

Kenneth at banayad siyang hinalikan sa may labi. Nang matapos ang halik ay muntik
na siyang matulala at bumulong ito sa kan'ya. "I'm sorry"

Nang tignan ang paligid ay nakangiti ang dalawang babae sa kan'ya habang si
Beatrice naman ay nakangisi.

Si Vince naman ay nakakaloko siyang tinignan. At nang tignan niya si Lucas ay

madilim ang mukha nito at mabilis na nayupi ang hawak nitong can beer at tinapon sa
kung saan.

"This game is non-sense!" Bigla ay sabi nito at akmang tatayo nang pigilan ito ni
Beatrice. "Babe, don't be like that. This is just a fun game"

"Okay, my turn" Sabi naman ni Kenneth at inikot ang baso.

Nang dahan-dahang huminto iyon at tumapat kay Lucas.

"After this hiking, are you and Beatrice going get marry?" Seryosong tanong nito.

Nang mga sandaling iyon ay parang tumigil ang buong paligid.

Mabilis siyang nagyuko ng tingin. Ayaw niyang makita ang mukha nito.

"Yes" Mahinang sabi nito.

Dinig niya ang hiyawan ng mga babaeng kasama ni Beatrice.

"I love you so much, babe!" dinig pa niya ang masayang sabi ni Beatrice.

"Let's end this game. I'm tired" Bigla ay sabi ni Vince at mabilis nang tumayo
paalis.

------------

Dahil sa kakarampot na pwesto sa loob ng tent ay hindi siya makatulog. Halos hindi
na kasi siya bigyan ng pwesto ng dalawang babaeng kasama niya sa loob.

Dahan-dahan siyang tumayo at kinuha ang blanket niya at lumabas.

Malamig na sa labas. Umupo siya sa upuang kahoy na naroroon at napabuntong-hininga.

"Ang lalim naman niyan"

Bigla ay sabi ng kung saan na halos magpalaglag sa kinauupuan niya. Nang mapatingin
ay kitang-kita niya ang nakangiting si Vince.

"Ano ka ba Sir Vince. Muntik na akong atakihin sa iyo"

"Vince nalang, we're friends right? Tsaka wala naman tayo sa opisina" Ngiti nito sa
kan'ya at tumabi mula sa kinauupuan niya. "Bakit gising ka pala?"

"Hindi lang ako makatulog. Naninibago siguro ako sa paligid. E ikaw? Bakit gising
ka pa?"
"I am just thinking something" Seryosong sabi nito at biglang tumingin sa langit.
"Can I ask you something, Judith?"

"Oo naman. Ano ba iyon?"

"What if you love someone, but that someone loves someone else. Would you still
confess your feelings to her?" Seryosong sabi nito sabay tingin sa kan'ya

Agad naman siyang natigilan. Ano nga ba ang dapat niyang sabihin at isagot sa
tanong nito? Bakit parang nasa ganoon din siyang sitwasyon ngayon?

"I was so stupid to let her go that easily. Ni hindi ko man lang naamin sa kan'ya
itong nararamdaman ko. And now, huli na ako" Malungkot na sabi nito at biglang may
tumulong luha sa mga mata nito.

"Vince.." Alalang tawag niya rito. Maging siya ay wala rin maapuhap na tamang
salita.

"I already love her since we're still a kid" Dagdag pa nito.

Bigla naman nanlaki ang mga mata niya sa sinabi nito. "S-sinasabi mo ba na si B-
Beatrice ang babaeng iyon?" Gulat na gulat na tanong niya.

"Yes. Pero wala siyang ibang lalaking nakikita kung hindi si Lucas" Mapait na ngiti
nito.

"Vince, sa totoo lang hindi ko alam kung paano kita papayuhan. Kung ano ang dapat
kong sabihin sa iyo dahil hindi ko rin alam ang sagot" Malungkot na sabi niya.

"Judith, I want you to be honest with me" Titig nito sa kan'ya.

"Does Lucas like you? May namamagitan ba sa inyong dalawa? Because if you said yes,
ilalayo ko na si Beatrice sa kan'ya. Please, tell me the truth" Seryosong sabi nito
na tila nagmamakaawa pa.

"Vince, makinig ka" At kinuha ang isang kamay nito. "Walang anumang namamagitan sa
amin ni Sir Lucas, dahil alam ko kung gaano niya kamahal si Ma'am Beatrice. At
nangako ako sa kan'ya na hindi ako magkakagusto sa kan'ya"

Kita niyang lumungkot ang mga mata nito. "But you already like him, don't you?"

"Vince--"

"Don't try to hide it, Judith. I know you like him. Tutal pareho naman tayong hindi
gusto ng mga taong gusto natin. Bakit hindi nalang kaya maging tayo?" Ngisi nito sa
kan'ya.
"Sira ka talaga!" Ngiti niya rito at bahagya itong pinalo sa isang balikat. "Hindi
ko priority ang ma-inlove ngayon, mas kailangan ako ng pamilya ko at alam kong sila
ang mas dapat kong unahin" Mapait na ngiti niya rito.

Chapter 13

Kinabukasan kahit hindi kaagad nakatulog ay maaga siyang nagising. Hinanda na niya
almusal nila tutal siya naman ang talagang nakatoka sa mga ito.

Pero ilang minuto lang ay lumabas na rin si Lucas at nagsimulang mag-stretching.

Kaagad niyang iniiwas ang mga tingin lalo na nang makita niya ang mga masel sa
katawan nito.

Matapos makapagluto ng almusal ay nagpalit na siya nang damit. Pupunta kasi sila
ngayon sa Tinipak River at doon mag-swiswimming.

Isa-isang nagsigisingan ang mga kasama niya.

"Goodmorning, beautiful" Bati sa kan'ya ni Vince nang magising ito.

Si Beatrice naman ay mabilis na lumapit kay Lucas at hinalikan ito sa may labi.
"Goodmorning, babe!" Masiglang bati nito. Sabay baling sa mga kaibigan nitong
babae. "Girls, tara let's eat na. Good thing Lucas maid is here" Ngisi sa kan'ya ni
Batrice na siyang ikinayuko niya.

Mabilis naman siyang naakbayan ni Vince. "Don't mind her. Come on, let's eat"
Bulong nito sa kan'ya.

Mabilis siyang naikuha ni Vince ng plato, ito na mismo ang naglagay ng pagkain para
sa kan'ya. Habang si Kenneth naman ay binigyan siya ng inumin.

"Don't you have hands?" Biglang sita sa kan'ya ni Lucas na siyang ikinatigil ng
lahat.

"Babe, what is wrong?" Takang tanong ni Beatrice.

"Baka gusto mo ay subuan ka pa nila?" Inis pa na sabi nito, ni hindi nito pinansin
ang nobya.

"Pare, I don't think na kailangan mo pang magalit kay Judith dahil lang sa simpleng
bagay na ito" Bigla ay sagot ni Kenneth.
"And who do you think you are to interfere with us? I am his boss! Ako ang
nagpapasweldo sa kan'ya!" Biglang sigaw ni Lucas.

"Then fire her! Cause I am very much willing to save her from the man who is untrue
to his feelings! Sigaw rin ni Kenneth.

Bigla naman napatayo ang lahat nang mabilis na nagtayuan ang dalawang lalaki at
anyong magsusuntukan. Pero mabilis na pumagitna si Vince sa mga ito.

"Dude, don't be like this. We are here to have some fun. Kung ano man iyang
problema niyo, sa ibang araw niyo na lang ituloy. Please" Pagpapakalma ni Vince sa
mga ito.

Mabilis namang tumalikod si Lucas at naglakad sa kung saan na siya namang sinundan
ni Beatrice.

"Kenneth, hindi ka na dapat nakipagtalo sa kan'ya" Malungkot na sabi niya rito.

"Pero sumusobra na siya! Binabastos ka na niya, Judith! Bakit hindi na lang niya
sabihing nagseselos siya. Damn that man!" Inis na sabi ni Kenneth.

Agad naman nanlaki ang mga mata niya. "A-Anong sinasabi mo, Kenneth?"

"That man is f*****g jealous because he likes you" Seryosong sabi nito.

Agad naman siyang natawa sa sinabi nito. "Kenneth, ikaw ang saksi kung gaano
kamahal ni Lucas si Beatrice. Nakuha pa nga nating magpanggap hindi ba?"

"Yes. Pero nagbabago ang lahat, Judith. In this world, nothing is permanent and
impossible. Kapag ang kupido na ni tadhana ang pumana, wala na tayong magagawa pa
roon" Ngiti nito sa kan'ya at mabilis na siyang iniwan habang nakatulala.

Posible bang gusto na rin talaga siya ni Lucas? Pero kaagad niya ring pinilig ang
ulo. Hindi mangyayari iyon dahil alam niya kung gaano kamahal ni Lucas si Beatrice.

Pagtapos nilang magligpit ay umalis na rin sila.

Nang makarating sa Tinipak River ay sobra siyang namangha. Parang bumalik siya sa
isla. Napakalinis ng asul na tubig.

Dahil may dala silang marinated pork at mga hotdog na pwedeng ihawin ay nagsimula
ng magpabaga ang mga lalaki habang ang mga kasama naman nilang babae ay mabilis
nang nagpalit ng mga damit nila pampaligo. Habang si Lucas ay mainit pa rin ang
ulo. Naninibago talaga siya sa Lucas na nakakasama niya kumpara sa Lucas na dati
niyang nakilala.

Sexy'ng-sexy ang mga babae sa suot ng mga itong two-piece bikini's. Lalo na si
Beatrice na mukha modelo ng swimsuit sa suot nitong red na two-piece.

"Why don't you join them?" Bigla ay sabi ni Vince.

"Alam mo naman na hindi naman ako kabilang sa kanila" Ngiti niya rito.

"Judith, don't be too harsh on yourself. Since you're already here, that means
kaibigan ka na naming lahat"
"Vince, alam ko naman kung saan ako lulugar. Huwag mo na akong alalahanin. Okay
lang ako, sanay na ako sa mga ganitong bagay. Mag-enjoy ka kasama sila" Ngiti niya
pa rito.

Ilang sandali pa ay isa-isa na ang mga itong nagtalunan sa tubig habang siya ay
mapait na nakatingin lang sa mga ito. Kitang-kita niya rin ang malungkot na tingin
ni Vince kay Beatrice habang masaya itong nakapalupot kay Lucas.

"Sumama ka ba rito para lang magmukmok?" Ngiting baling sa kan'ya ni Kenneth.

Nakasuot lang ito ng boardshort kaya kitang-kita ang magandang hubog ng katawan
nito habang may hawak na isang can beer.

"Hindi, mas maganda ng may maiwan dito para may magbantay na rin sa mga gamit"
Ngiti niya, may mangilan-ngilan lang kasi silang kasama roon na nag-swiswimming
din.

"Judith, why don't you work for me?" Pagkuwan ay seryosong sabi nito sa kan'ya.

"Bakit mo ako gustong tulungan, Kenneth?" seryosong tanong din niya rito.

"Because I care for you, Judith when I met you I know that you have a very good
heart. Hindi ka katulad ng ibang babae" Titig nito sa kan'ya.
"Paano mo naman nasasabi iyan e hindi mo pa naman ako lubos na kakilala? Malay mo
ba kung gold digger pala ako o mala--"

"I am very much sure that you are not" Putol nito sa sasabihin niya.

"Hey, Kenneth?! What are you doing there? Let's go here!" Biglang sigaw ng isang
babaeng kasama nila habang nagtatampisaw ito sa tubig.

"Tinatawag ka na ng mga kaibigan mo" Ngiting baling niya rito.

"I won't leave you, unless you will join with me" Ngiti rin nito sa kan'ya.

"Pero---"

"Please, Judith? Ako ang bahala sa iyo, I won't leave my sight on you para hindi ka
ma-out of place" Ngiti pa nito sa kan'ya na parang nagpapa-cute.
Malalim siyang napabuntong hininga. "Sige na nga"

Dahan-dahan niyang tinanggal ang nakapatong na tshirt sa loob ng white two-piece na

suot niya pero hindi na niya pinagkaabalahang tanggalin ang cotton shorts na suot
niya.

Hindi man siya kaputian kagaya ng mga balat nina Beatrice ay maipagmamalaki niya na
malalaki ang kan'yang mga dibdib.

Nang mapatingin sa paligid ay kita niyang nakatingin si Lucas sa kan'ya habang

nakasimangot naman si Beatrice.

"Damn! You're so f*****g hot as ever, Judith!" Ngisi nito sa kan'ya.

Marahan naman niya itong tinapik sa may balikat. "Loko-loko!"

Nagulat siya nang mabilis siya nitong niyakap at sabay silang tumalon. Agad naman
siyang napasigaw dahil sa lamig ng tubig.

"Kenneth!"

Pero tinawanan lang siya nito at linubog sa ilalim ng tubig. Nang umangat sila ay
napahingal siya. "Kenneth!"

"Why you are always shouting my name?" Ngisi nito sa kan'ya at mabilis silang
nagtawanan.

Pero nagulat sila nang bigla nalang umahon mula sa tubig si Lucas at mabilis na
kumuha ng isang can beer habang masama ang timpla ng mukha.

"See? That stupid jerk is already jealous" Bulong nito sa kan'ya habang nakangisi.

"Ginagawa mo lang ba ito para inisin siya?" Kunot-noong tanong niya rito.
"No. I am not yet doing anything pero naiinis na siya. What if I kiss you right
now, Judith? Baka patayin na niya ako" At lalo itong ngumisi lalo na ng dahan-dahan
nitong ilapit sa kan'ya ang mukha nito.

"Judith!"

Gulat siya sa sigaw nito kaya mabilis niyang naitulak si Kenneth.

"See?" Ngisi pa nito sa kan'ya.

Nang tumingin siya kay Lucas ay salubong ang mukha nito. "Come here!"

Dahan-dahan naman siyang umahon sa tubig at lumapit rito.

"What are you doing there?" Galit na sabi nito.

"Naliligo po, sir"

"Are you being sarcastic right now?!" Bahagyang sigaw nito.

"Babe, what is happening?" Biglang tanong ni Beatrice na hindi nila namalayang

nakalapit na pala sa kanila.

"I am just telling her to fix our baggage and prepare our food because I am already
hungry" Balewalang sagot ni Lucas.

Mabilis naman napangisi sa kan'ya si Beatrice. "Yeah, you are right babe. Judith
must know why she is here" At bumaling ito sa kan'ya "Please bear in mind that
we've just invited you dahil wala kaming mauutusan" Taas kilay pa na sabi nito.

"Bea, that is enough!" Pigil dito ni Lucas.

"Why? I am just stating a fact. Anyways, maglalakad-lakad lang kami roon banda nina
Julie and Fey. Wanna join us, babe?"
"No, you can go. You take care" Walang ganang sabi ni Lucas bago tuluyang umalis si
Beatrice.

Akmang tatalikod na rin siya nang hilahin nito ang isang braso niya. "And you,
where are you going?!"

"Aayusin ko na po iyong mga gamit niyo--"

"Cover yourself first" Mabilis na sabi nito.

"Ho?"

"I said, cover yourself. Isuot mo uli iyong damit mo" Seryosong sabi nito sa kan'ya
habang nakakatitig ito sa katawan niya na siyang ikinahiya niya.

Marahan lang siyang tumango at mabilis na hinila ang isang braso at mabilis na
umalis.
Mabilis niyang inayos ang mga gamit nina Lucas at Beatrice kahit pakiramdam niya ay
namumula pa rin siya. Ramdam niya pa rin kasi ang malalagkit na tingin sa kan'ya ni
Lucas.

Pagtapos ay inayos na rin niya ang hapunan nila. Halos pagabi na rin kasi noon.
Nakatayo na rin ang mga tent nila sa may hindi kalayuang parte.

Pagkatapos kumain ay nagkayayaan na naman ang lahat na mag-inuman at maglaro. Pero

sa pagkakataong iyon ay hindi na siya sumali. Hindi naman kasi talaga siya kabilang
sa mga ito.

Mabilis siyang nagpunta sa may falls at naghubad ng damit. Gusto niyang enjoyin ang
tubig dahil feeling niya ay nakabalik siya sa may isla.

Habang lumalangoy ay napapangiti siya. Napakasarap sa pakiramdam. Pero halos

pagsakluban siya ng takot nang makaramdam ng pamumulikat ng mga paa.

Nag-uumpisa na siyang lumubog.

"Tulong!" Sigaw niya.

Halos mainom na niya ang tubig.

"T-tulungan n-niyo a-ako!"

Pero dahan-dahan na siyang lumulubog. Akala niya ay katapusan na niya pero may
biglang pumulupot na kamay sa may bewang niya at mabilis siyang inilapag sa may
bato.

Halos maiyak siya nang mahimasmasan. Pero nang makita ang taong nagligtas sa kan'ya
ay nagulat siya. Kitang-kita kasi niya ang nag-aalalang tingin sa kan'ya ni Lucas.

"Judith? Are you okay?" Mahinang sabi nito sa kan'ya

Dahan-dahan naman siyang tumango at dahan-dahan ding umupo. "O-oo, salamat"

Nahihiyang sabi niya.

Nang tignan niya ito ay parang nahipnotismo itong nakatingin sa katawan niya. Bigla
niyang naalala na naka two-piece lang pala siya. At nang silipin pa ang sarili ay
bahagyang natanggal ang pagkakabuhol ng pang-itaas niya.

"Damn! I told you to cover yourself! Paano kung hindi ako ang nakapagligtas sa iyo?
Edi nakita na nila iyang kaluluwa mo?!"

Nagulat siya nang bigla na naman itong magalit sa kan'ya.

"Sir, hindi po ba pwedeng mag-suot ng ganito ang mga katulong?"

"What I am telling you is bakat na bakat na iyang mga utong mo for goodness sake!"
Mariing sabi nito.

"Sa pagkakatanda ko po sir, hindi lang po ako ang nakasuot ng ganito. Sina Ma'am
Beatrice rin po ay ganito ang suot at hindi naman kayo nagalit"

"Damn! Bakit ba nangangatwiran ka?"

"Bakit hindi niyo nalang po sabihin sir na hindi ko talaga bagay ang ganito. Na
hindi naman ako katulad ng girlfriend niyo na pang modelo--"

Pero nabitin ang sasabihin niya nang mabilis siya nitong kinuyumos ng halik.

Nang akmang itutulak niya ito ay mas lalo pa nitong pinalalim ang halik nito.
Nagulat din siya sa sarili dahil nagpapatangay na naman siya sa matamis na halik
nito.

"I am dying to do this since yesterday, Judith" Mahinang bulong nito sa kan'ya nang
bahagyang maglayo ang mga labi nilang dalawa.

"Sir, mali po ito" Nakayukong sabi niya.

"Wrong or not, I don't care. Because I will be going crazy kung hindi ko pa ito
gagawin ngayon" At mabilis na naman siya nitong hinalikan at kinuha nito ang
dalawang mga kamay niya at ito na mismo ang nagkawit sa may leeg nito.

Ramdam naman niya ang maiinit nitong palad sa may bewang niya.

"Why are you doing this to me, Judith? Why are you making me feel this way?"
Maharan nitong bulong sa may tenga niya. Damang-dama rin niya ang init ng hininga
nito na tumatama sa may isang tenga niya.

"Babe!"

Halos manlaki ang mga mata niya nang marinig ang boses na iyon ni Beatrice.

Chapter 14

"Babe! Are you here?" Dinig pa nilang sigaw nito.

"Lucas! Nandito si Ma'am Beatrice" Kinakabahang sabi niya.

Pero mabilis nitong tinakpan ang bibig niya. "Don't make a noise, just follow me"
At dahan-dahan siya nitong hinila pababa sa batuhan at dinala sa may dulong bahagi.
Madilim na ang buong paligid dahil gabi na kaya hindi sila madaling makikita.
"Babe! Nasaan ka ba?" Dinig na dinig niya ang inis sa boses ni Beatrice.

Pero nang tignan niya si Lucas ay parang wala itong pakialam na hinahanap ito ng
nobya.

"Lucas hinaha--"

Pero pinutol nito ang sasabihin niya sa mapusok na halik nito. Habang hawak-hawak
nito ang likod ng ulo niya.

Ilang sandali lang ay nawala na rin ang boses ni Beatrice kaya agad niya itong
itinulak.

"Bakit mo ba ito ginagawa?" Kinakabahang tanong niya.

Pero nagulat siya nang bigla siya niyong buhatin na parang bata at isinandal sa
malaking bato na naroroon.
"Because I want too. I want to make you mine, Judith"

"Pero mali ito. May nobya ka na at malapit ka ng ikasal"

Kita naman niya ang frustration sa mukha nito.

"I don't know, hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko" Naguguluhang sabi nito.

"Sir, nagugustuhan mo na ba ako?" Lakas loob na tanong niya.

Tila nagulat ito sa tanong niya. Bigla itong natigilan at hindi nakapagsalita.

Dahil sa pananahimik nito ay nakuha na niya ang sagot. Akmang itutulak na niya ito
nang bigla itong sumagot. "I think so, Judith" Mahinang sabi nito.
Kaagad silang nagkatitigan at dahan-dahang bumaba ang labi nito sa may labi niya.

Marahan ang ginawa nitong paghalik. Pero habang tumatagal ay palalim na rin ito ng
palalim.

Binuhat siya nito para maiupo sa batuhan at dahan-dahang bumababa ang halik nito sa
may leeg niya. Mabilis nitong natanggal ang bra na suot niya at parang gutom na
bata na sabik na sabik sa gatas ng ina.

"Ahhhh, Lucas!"

"Shhhhh. Just be quiet, baby" at dinala nito ang isang daliri nito sa may labi
niya.

Dahan-dahan pang bumaba ang mga halik nito sa may pusod niya, pababa sa may puson
niya at pababa pa sa pinakasentro ng pagkababae niya.

Iginilid nito ang panty'ng suot niya at mabilis na sinakop ng bibig ang pagkababae
niya.
Halos mapasigaw siya pero kinagat na lamang niya ang isang daliri nito na nasa may
labi niya.

Halos mawalan siya ng ulirat nang ipasok nito ang pinatigas nitong dila sa bukana
ng pagkababae niya.

"A-aaaah!" Impit na daing niya habang kagat-kagat pa rin ang daliri nito.

Mabilis naman itong tumayo at maayos na pinaghiwalay ang magkabilang hita niya at
isinampay sa magkabila nitong bewang.

"You're body makes me feel so crazy, baby" Mahinang sabi nito at dahan-dahang
nararamdaman ang matigas na pagkalalaki niya sa naglalawa na niyang pagkababae.

Hindi niya alintana ang lamig ng paligid dahil para siyang sinisilaban sa tindi ng
init na nararamdaman.

"This will still feel a little pain, but not as painful as the first time"
Malambing na sabi nito habang hinahaplos ang pisngi niya.

Nang ganap nitong maipasok ang pagkalalaki nito sa kan'ya ay kaagad siyang
napapikit.

"It feels so good to be inside you, baby" At dahan-dahan na itong gumalaw sa ibabaw
niya. Agad naman siyang napayakap dito at napapikit.

"L-lucas.." Mahinang tawag niya rito.

"Yes baby, moan my name. Damn this p***y of yours! It's so f*****g tight!" At
mahigpit siya nitong niyakap na lalong nagpabaon ng pagkalalaki nito sa pagkababae
niya.

Puro mahihinang ungol lang ang naisasagot niya.

"c*m for me, baby. Ahhhh!" Mahinang ungol din ni Lucas na nagpadagdag sa sensasyong
nararamdaman niya.
Nang malapit na siyang labasan ay mabilis siya nitong hinalikan. At mas lalong
binilisan ang ginagawa.

Ilang sandali lang ay pareho na silang hinihingal nang ganap na makaraos.

Nang mahimasmasan ay nagsimula ng magtubig ang magkabila niyang mga mata. Sa

pagkakataong ito ay dalawang beses na siyang bumigay rito. At lalong bumaba ang
tingin niya sa kan'yang sarili.

"Baby, why are you crying?" Alalang sabi ni Lucas nang marinig nito ang mga hikbi
niya.

Pero hindi siya nagsalita. Patuloy lang siya sa pag-iyak at pag-hikbi.

"Ssshhhh. I am here okay? Aayusin ko lang ang lahat" At mahigpit siya nitong
niyakap at hinalikan sa may noo.

Nang makarinig ulit ng kaluskos ay mabilis niyang naitulak si Lucas at inayos ang
sarili. Mabilis siyang bumaba sa may batuhan at nag-dive paalis. Hindi na siya
nagawa pang pigilan ng lalaki.
Nang makaahon sa tubig ay mabilis siyang nagbihis at naglakad. Pero nakakadalawang
hakbang pa lamang siya ay nakasalubong na niya si Kenneth.

Agad naman nanlaki ang mga mata niya lalo na nang mapatingin ito sa may likuran
niya at nakita si Lucas sa may hindi kalayuan.

"K-Kenneth" Kinakabahang sabi niya

"You don't need to explain. Come on, I'll help you. Para isipin nilang ako ang
kasama mo" At inakay na siya nito at hinawakan sa may bewang.

Nang makarating sa tent ay halos lasing na ang mga tao roon. Maging si Beatrice ay
parang nakapikit na rin.

Pero ramdama niya ang mga titig sa kan'ya ni Vince. Dahil sa hiya ay mabilis na
siyang tumalikod para makapasok sa tent at makapagbihis. Ni hindi na siya
nakapagpasalamat pa kay Kenneth.
Diyos ko, ano na naman po ba itong nagawa ko? Patawarin niyo po sana ako sa
pagiging marupok ko dahil alam kong hindi ito tama at ako rin ang magiging talo sa
bandang huli. Mahinang daing niya nang ganap na makahiga.

--------------

Kinabukasan ay maaga na silang nagligpit dahil ito na ang araw ng uwi nila. Ni
hindi niya matignan ng maayos ang mga kasamahan niya lalong-lalo na si Beatrice.

Ramdam naman niya ang mga titig sa kan'ya ni Lucas.

Ilang sandali lang ay nakarating na sila sa lugar kung saan nila iniwan ang van na
sinasakyan nila. Pero nagulat sila nang bigla nalang nahimatay si Beatrice. Mabilis
naman itong binuhat ni Lucas at dinala sa may van. Mabilis na rin silang sumakay.
Ilang sandali lang ay nadala na rin nila ito sa ospital.

Alam niyang wala siyang karapatang mag-alala dahil naguguilty siya dahil sa
nangyari sa kanila ni Lucas. Pero hindi niya maiwasan. Nagdesisyon si Lucas na
ihatid na lang si Beatrice sa maynila gamit ang ambulansiya. Sila naman ay isa-
isang hinatid ng van na sinasakyan nila.

Nang silang dalawa nalang ni Kenneth ang natitira sa loob ng sasakyan ay hindi niya
ito matignan ng maayos.
"You don't need to hide it from me, alam ko na may namagitan sa inyo ni Lucas"
Seryosong sabi nito sa kan'ya.

"Alam kong mali, Kenneth. Pero hindi ko rin napigilan ang sarili ko." At mabilis na
siyang napahagulgol.

Ilang sandali lang ay mabilis siya nitong nayakap. "Sshhh. Tahan na, baka akala
nang driver ay pinapaiyak pa kita" Ngisi nito sa kan'ya. "I will not judge you
Judith, pero sana makapagdesisyon ka ng tama. I am always here, alam mo kung saan
mo ako tatawagan" Seryosong sabi nito na siyang ikinatango niya.

Ilang minuto pa ay nakarating na rin sila sa mansiyon.

Nang makapasok sa kwarto ay kaagad siyang nahiga sa kama niya. Feeling niya ay
pagod na pagod ang katawan niya. Bigla tuloy niyang naisip si Beatrice. Ano na kaya
ang nangyari sa babae? Dala ng kapaguran ay mabilis siyang nakatulog.

Magmula ng makauwi sila at mahimatay si Beatrice ay tatlong araw ng hindi umuuwi si

Lucas at hindi pumapasok sa may opisina. Kaya nang gabing iyon ay nagulat siya nang
makarinig nang ugong ng humintong sasakyan.
Mabilis siyang nagpunta sa may sala para alamin kung si Lucas nga ba iyong
dumating. At halos mapangiti siya nang makita ang lalaking papasok ng bahay.

Saglit itong natigilan nang makita siya pero kaagad ding nakahuma.

"Why are you still awake? Seryosong tanong nito.

"Nag-alala ako sa iyo" Sa halip ay sagot niya

Kita niya nang bigla ulit itong matigilan at matulala sa sinabi niya.

"Kumusta si Ma'am Beatrice?"

Kita niyang biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha nito. "She's fine and resting.
I'll just rest too" At mabilis na siya nitong nilampasan.
Siya naman ay parang natigilan. Ganoon nalang ba talaga iyon? Ni wala man lang
itong sinabi sa kan'ya? Pero nang matauhan ay mabilis siyang napangiti ng mapait.
Sino nga ba siya? Isa lang naman siya sa mga babaeng na-ikama nito.

Nagdaan pa ang isang linggo pero naging malamig ang pakikitungo sa kan'ya ni Lucas
sa bahay man o sa opisina. Si Vince naman ay hindi rin nagpapakita sa kan'ya.

Gusto niya itong kausapin. Gusto niya itong tanungin kung may problema ba ito pero
alam niyang wala siyang karapatang manghimasok sa buhay nito.

Araw iyon ng linggo at wala siyang pasok sa may opisina. Papunta siya sa may kusina
nang makita si Lucas na seryosong nakaupo sa isang couch habang nakayuko at
magkahawak ang dalawang mga kamay.

"May p-problema ka ba?" Hindi mapigilang tanong niya rito.

"Judith, please not now" Frustrated na sabi nito.

"Gusto ko lang naman malaman kung may problema ka ba? Parang ang laki kasi ng
pagbaba--"
"Can you just please leave me alone?!" Bigla ay sigaw nito at mabilis itong tumayo
na siyang ikinagulat niya.

"Nag-aalala lang--"

"Then who the hell told you na mag-alala ka?!" Putol nito sa sasabihin niya.

Agad naman nanlaki ang dalawang mata niya at mabilis na tumulo ang mga luha. "L-
lucas.."

"Are you expecting anything from me?!" Kunot noong tanong nito. "Do you like me,
Judith?"

Sa pagkakataong iyon ay pikit-mata siyang sumagot. "Oo, Lucas! Gusto kita! Gustong-
gusto kita kahit na alam ko na may mahal ka ng iba!" Hagulgol niya.
Kita niyang naging malambot ang mukha nito pero kaagad din iyong napalitan. "Do you
still remembered my rule, Judith?"

Kaagad naman siyang natigilan pero kaagad ding nakahuma. "Paano na iyong nangyari
sa atin? Wala nalang iyon? Lucas, you and I had sex twice at alam kung hindi lang
iyon wala lang!"

"Sex is just nothing for me, Judith. That is why I am very much willing to pay you
a million for your virginity, right?" Malamig na sagot nito.

Mabilis naman siyang nakalapit dito at malakas itong nasampal. "Gago ka! Bakit mo
ito ginagawa?!"

"Do you think na iiwanan ko si Beatrice, para lang sa iyo? Judith, you are nothing
compared to her" Matigas na sabi nito.

Mabilis niyang naikuyom ang dalawang palad sa galit.

"And from now on, your working contract with me is already forfeited. Pwede ka na
magsimulang maghanap ng bago mong trabaho" At mabilis na siya nitong iniwanan.
Dahan-dahan siyang napaupo sa may sahig habang umiiyak. Napakatanga niya, sobrang
tanga niya.

Hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon. Mabilis siyang pumasok sa kwarto niya at

nagsimulang i-empake ang mga damit niya.

Masyado siyang nagpadala sa nararamdaman niya. Masyado niyang pinaasa ang sarili
niya dahil lang sa may nangyari sa kanilang dalawa.

Mabilis siyang lumabas ng kwarto niya at nang makarating sa may sala ay nakita
niyang nakatayo roon si Lucas at mukhang nag-aabang sa kan'ya.

Akmang lalampasan na niya ito nang bigla nitong haklitin ang isang braso niya.

Dahan-dahan naman siyang napatingin dito.

"Here" At mabilis na inilagay sa kamay niya ang isang puting sobre.

Nanginginig ang mga kamay na tinignan niya iyon. At dahan-dahang naglaglagan ang
mga luha sa mga mata niya nang makita ang makapal na pera sa loob niyon.

Mapait na napangiti siya rito. "Hindi ko ipinagbibili ang katawan ko. Pero kung
darating man ang araw na ipagbili ko ito, ipinapangako ko na hinding-hindi sa iyo.
Ang kabayaran lang ng pinagtrabahuhan ko ang kukuhanin ko" At mabilis siyang kumuha
nang ilang piraso ng pera.

Mabilis siyang tumalikod at naglakad paalis bitbit ang mga gamit niya kasama ng
puso niyang sugatan.

Para siyang tanga habang umiiyak na naglalakad sa loob ng subdivision na iyon. Sa

pagkakataong iyon ay talo na naman siya.

Kitang-kitang din niya nang biglang dumaan si Lucas sakay-sakay ng kotse nito pero
parang hindi sila magkakilala dahil nilampasan lang siya nito at ni hindi tinapunan
ni konting tingin.

Sa mga oras na iyon ay isa lang ang nasisiguro niya, pinaglaruan lamang siya nito
at ginamit ang nararamdaman niya para mabilis nitong makuha ang katawan niya. Dahil
ang babaeng kagaya niya ay hindi kailanman nababagay sa isang Lucas Sebastian..

Chapter 15

Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Kailangan niya munang makahanap ng
titirhan. Halos ilang oras na rin siyang naglalakad nang biglang mapatigil dahil
may bumunggo sa kan'yang isang lalaki.
"Sorry, miss" Baling nito sa kan'ya at mabilis na umalis.

Nang makakita ng tindahan ay agad siyang tumigil, nagugutom na rin kasi siya.

"Ate, pabili po ng isang tubig at skyflakes" Ngiti niya sa tindera.

Nang akmang kukunin niya ang wallet niya ay nagulat siya. Hindi kasi niya mahanap
ang wallet niya halos baligtarin na rin niya ang buong gamit niya pero wala talaga
ito. Bigla tuloy niyang naisip iyong lalaking nakabangga niya kanina.

"Miss, eto na iyong binibili mo" Biglang sabi ng babae.

"Sorry po ate, hindi na po ako bibili. Nawawala po kasi iyong wallet ko" Hinging
paumanhin niya.

Bigla naman naging masungit ang babae. "Naku! Lumang style na iyan para makalibre!
Umalis ka na nga rito, malas ka sa negosyo!" Sigaw nito sa kan'ya.

Malungkot siyang naglakad hanggang makaabot sa isang waiting sched. Hindi na rin
kasi niya alam kung nasaan siya. Akmang maglalakad na siya pero biglang bumuhos ang
napakalakas na ulan.

Malungkot niyang niyakap ang sarili nang makaramdam ng lamig. Awang-awa siya sa
sarili niya dahil bukod sa wala na siyang pera ay wala pa siyang masisilungan.

Ano na ang gagawin niya? Ni hindi siya makakauwi sa palawan dahil walang-wala
siyang pera. Nang biglang maisip si Kenneth. Nahihiya man ay wala na siyang choice,
kailangan niya ang tulong nito.

Nakakadalawang ring lang nang sagutin nito ang tawag niya.

"Hello? Who's this?"

"K-Kenneth.." Garalgal na boses na sagot niya.

"Where are you?" Ramdam niya ang pag-aalala sa boses nito.

"Hindi ko alam Kenneth, please tulungan mo ako" Naiiyak na sabi niya.

"What can you see infront of you?"

"P-puro bahay lang ang nakikita ko" At halos mapasigaw siya nang biglang makarinig
nang malakas na kulog at kidlat.

"Just open your gps or phone locator, huwag na huwag kang aalis diyan. Akong bahala
sa iyo" At mabilis na nitong pinatay ang tawag.

Mabilis niyang binuksan ang bag na dala at nagsuot ng jacket. Sobrang lakas ng
ulan. Paano kaya siya mahahanap ni Kenneth?

Halos tatlongpung minuto na ang nakakaraan pero hindi pa rin siya nahahanap nito.
Dahil sa paghihintay ay hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.
Nagising siya nang makaamoy nang mabangong pagkain. At halos mapabalikwas siya nang
mapagtanto kung nasaan siya. Nang libutin ang buong paligid ay hindi siya pamilyar
rito.

Sinuri niya rin ang sarili. Wala namang ibang masakit sa kan'ya.

Nang bumukas ang pintuan ay mabilis siyang natulala, patakbo siyang lumapit dito at
yumakap. "Kenneth!" At bigla nalang bumuhos ang mga luha niya.

"Alright, alright. Hindi na ako makahinga. Papatayin mo ba ako?" Natatawang bulong

nito sa kan'ya.

Mabilis naman siyang humiwalay rito. "Pasensiya ka na. Hindi ko lang napigilan"
Nahihiyang sabi niya.

"Pwede mo naman akong yakapin anytime you want, alam ko naman na gwapong-gwapo ka
sa akin. Pero huwag lang ganoon kahigpit ah? Ayoko pang mabawasan ang mga gwapo
rito sa mundo" Biro pa nito sa kan'ya na siyang ikinatawa niya.

"Salamat, Kenneth. Paano mo pala ako nakita?"

"It doesn't matter. Ang importante, ligtas ka at nandito ka na" Ngiti nito sa
kan'ya na ikinangiti niya rin.

"Halika na pala, alam kong gutom ka na" At inakay na siya nito papunta sa may
kitchen area. Nasa isang condo unit pala sila.

Nang makita ang mga pagkaing nasa hapag-kainan ay parang natakam siya.

"Go on, alam kong gutom na gutom ka na" Ngiti nito

"Talaga? Salamat" At mabilis na rin siyang naupo at kumain. Gutom na gutom talaga
siya.

Halos nakakalahati na niya ang pagkain niya nang mag-angat ng tingin. "Hindi ka ba
kakain?" Takang tanong niya rito.
"Makita lang kitang busog, busog na rin ako. Go on, continue eating" Ngiti pa rin
nito.

Bigla naman siyang tumigil at naging seryoso.

Kita naman niya na naging seryoso rin ang mukha nito "What's wrong?"

"Kenneth, bakit ang bait-bait mo sa akin? At paano mo nalaman na balang-araw ay

darating din ang panahon na ito? Manghuhula ka ba?"

"Judith, I don't need to be a fortune teller to tell. Let's just say, ako ang sugo
ng langit para sa iyo" Ngisi nito sa kan'ya.

"Pero seryoso Kenneth, salamat" Ngiti niya rito.

"By the way, Judith. What is your plan? Are you willing to work for me?"
"A-ano bang klaseng trabaho iyan, Kenneth?" Kinakabahang tanong niya. Baka mamaya
ay katulad din ito kay Lucas.

"Judith, if you think na kagaya ako ni Lucas. You are wrong, hindi ko aabusuhin ang
kabaitan at kainosentehan mo. Pwera nalang kung ikaw ang magpumilit na halayin ako"
Kindat pa nito sa kan'ya.

Agad naman niya itong inirapan. "Sira!"

----------

"So for now, okay lang ba na ito na muna magiging trabaho mo?" Alalang tanong sa
kan'ya ni Kenneth.

"Oo naman no, wala naman itong problema sa akin, easy nga lang ito" Ngiti pa niya.

"Wala pa kasing available job vacancy na alam kong swak sa iyo kaya eto na muna
ha?"
Napakasimple lang naman ng ibinigay na trabaho sa kan'ya nito. Taga fax at
photocopy lang siya ng mga mahahalagang files dito sa kompanya nito.

"Kenneth, kahit taga linis pa ng cr iyan tatanggapin ko. At hindi mo kailangan mag-
alala, masaya ako sa trabahong binigay mo" Ngiti niya.

Mabilis naman itong tumango at ngumiti. Pagkatapos ay lumabas na rin siya. Binigyan
siya nito ng maliit na table sa may hindi kalayuan malapit sa upuan ng secretary
nito.

Mabilis na lumipas ang mga oras. Nagulat na lamang siya nang biglang mag-angat ng
tingin ay nandoon na pala si Kenneth sa harapan niya at nakatayo. "Ay palaka!"

Agad naman itong napangiti. "Kung palaka ako, bakit hindi mo ako subukang halikan
para maging prince charming mo naman ako" Ngisi pa nito.

"Puro ka talaga kalokohan" Ngiti niya rito sabay irap.

"Tara, I'll treat you for dinner. Para naman ma-feel mo ang warm welcome ko sa iyo"
Ngisi nito.
Hindi na siya kumontra sa sinabi nito dahil alam niyang wala naman na siyang
magagawa sa kakulitan ni Kenneth.

Nang makarating sa restaurant ay biglang bumalik sa ala-ala niya si Lucas, dito rin
kasi sila kumain noon.

"Judith, what's wrong? Ayaw mo ba rito? We can go to other place if you want"
Alalang tanong nito.

"Ah, hindi. Okay lang dito, may naalala lang ako" Mapait na ngiti niya.

"Oh okay" Ngiti nito nang biglang tumunog ang phone nito "Excuse me, I am gonna
take this call" Paalam nito sa kan'ya na siyang ikinatango niya.

Tumayo na ito at umalis.

"Babe! I'm here" Dinig niyang sigaw ng isang boses ng babae mula sa may likuran
niya.

Pero halos manlambot siya nang makita kung sino ang lalaking papasok sa loob ng
restaurant.

"Lucas.." Mahinang bulong niya.

Nakita niyang nagulat din ito nang makita siya pero kaagad din nagbago ang
ekspresyon ng mukha nito at nagkunwaring parang hindi siya nakikita.

Naramdaman niyang umupo ito sa may likuran niya dahil nasa likod lang pala nila ang
upuan nila Beatrice.

"Sorry, I am late" Dinig pa niyang sabi ni Lucas sa babae.

"That is fine babe, kaaalis lang naman nang wedding coordinator natin and
everything went perfectly!" Masayang sabi ni Beatrice.
Bigla naman niyang natakpan ang bibig niya at mabilis na tumulo ang mga luha sa
magkabila niyang mga mata.

"Is that so?" Seryosong sabi naman ni Lucas.

"Yes, babe! Thank you nga pala for giving me my dream wedding. Ang dami ko pang
plano" Dinig na dinig niya ang masayang boses ni Beatrice.

Nang makiya niyang pumasok na si Kenneth ay mabilis niyang pinunasan ang mga luha
sa mga mata niya.

"Ken!"

Nagulat naman si Kenneth nang makita si Beatrice at mabilis na napatingin sa

kan'ya.

"Oh, you're here. Hi!" Baling naman ni Kenneth sa babae.

"Who's with you? Are you on a date right now?" Dinig pa niya ang asar rito ni
Beatrice. Hindi kasi siya napansin ni Beatrice dahil nakatalikod siya mula rito.

"I am with Judith, and yes, we are dating" Ngisi ni Kenneth. "By the way,
congratulations on your wedding"

"Thank you, Ken" Dinig pa niyang sabi ni Beatrice.

"Sige, we gotta go. Baka naiinip na itong date ko" Biglang sabi ni Kenneth at bigla
na siyang hinila patayo.

Kaagad naman siyang tumayo nang hindi lumilingon sa mga ito.

Mabilis siyang hinaklit sa bewang ni Kenneth at iginiya palabas. "Sa ibang

restaurant nalang tayo kumain" Bulong nito sa kan'ya.

"Hindi na Kenneth, okay lang ba kung umuwi na tayo sa condo mo?" Malungkot na sabi
niya.
"Are you sure?"

Dahan-dahan naman siyang tumango.

"Okay" Tipid na sagot nito at mabilis na silang sumakay sa may sasakyan nito.

Tahimik siya nang makarating sa condo unit nito. Mabilis siyang nagpalit ng damit.
Ilang minuto lang ay narinig niya ang mahihinang katok.

"Pasok" Mahinang sabi niya.

"Judith, are you okay?"

"Oo naman" Pekeng ngiti niya.

"Judith, you can't lie to me. I know you're not okay" Seryosong sabi nito sa
kan'ya.

"Kenneth, nasasaktan ako" Amin niya rito.

"I know and it's part of being in-love. Judith, alam kong mahal mo na si Lucas but
Lucas is already getting married" Titig nito sa mga mata niya.

Mabilis naman siyang tumango. "Oo alam ko at naiinitindihan ko, una palang ay alam
ko na pero hindi ko lang din mapigilan ang sarili ko ngayon na masaktan, Kenneth"

"Lilipas din iyan, Judith---"

Pero nabitin ang sasabihin nito nang bigla siyang tumayo at mabilis na pumasok sa
banyo. Parang gusto niyang masuka dahil parang nangangasim ang sikmura niya at
panlasa.

Agad naman siyang sinundan ni Kenneth. "Judith, are you okay?" Sabay himas nito sa
may likuran niya.
Nang mahimasmasan ay tiyaka siya sumagot. "Oo, Kenneth okay lang ako"

Inakay siya nito palabas ng banyo at paupo sa may kama niya.

"Judith, nahihilo ka ba?" Bigla ay tanong nito.

Dahan-dahan naman siyang tumango. "Minsan"

"May gusto ka bang mga kainin?"

Nakakunot-noo naman siyang tumango.

"Judith, can I ask you some personal question?" Seryosong tanong nito.
"O-oo naman"

"Kelan ka huling dinatnan?"

Bigla naman siyang napaisip at nanlaki ang mga mata. Ngayon niya lang napansin na
late na nga pala ang period niya.

"A-ano ba ang gusto mong sabihin, Kenneth?" Kinakabahang tanong niya.

"Judith, maybe you are pregnant" Seryosong sabi nito.

Kinakabahan man ay agad siyang natawa. "Ano bang sinasabi mo?" At peke siyang
tumawa ng malakas. "Imposible iyang mga sinasabi mo"

"It's not impossible at alam kong alam mo kung bakit, Judith" Seryoso pa ring sabi
nito.
Agad naman niyang natakpan ang bibig. Posible nga bang buntis siya?

"Just wait me here, we need to confirm that" At mabilis na itong lumabas ng kwarto
niya.

Halos pagpawisan na siya sa paghihintay sa pagbabalik ni Kenneth. What if buntis

nga siya? Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya pero alam niyang magiging
masaya siya.

Mabilis siyang napayuko at napahawak sa puson niya. "Magiging nanay na nga ba ako?
Hello, baby" Marahang sabi niya at biglang tumulo ang mga luha sa mga mata.

Ilang beses na siyang nagpapabalik-balik sa loob ng kwarto pero parang naging

napakabagal ng oras. Gustong-gusto na niyang malaman ang resulta.

Ilang sandali lang ay dumating na rin si Kenneth. Nang iabot nito sa kan'ya ang
supot na naglalaman ng pregnancy test ay halos manginig ang buong sistema niya.

"Don't worry Judith, hindi kita iiwan" Assurance sa kan'ya ni Kenneth.

Hindi niya alam kung anong nagtulak sa kan'ya para bigla itong yakapin.
Nagpapasalamat siya dahil kung wala ito ay baka hindi na niya alam kung anong
nangyari sa kan'ya.

Dahan-dahan siyang pumasok sa banyo at umihi sa plastic cup. Halos manginig ang
buong sistema niya. Ito kasi ang unang pagkakataon na makakagamit siya nito.
Pinatak niya ang urine stick sa pt casette at napapikit.

Naghintay siya nang ilang minuto bago muling tignan ang test. Nang buksan niya ang
mga mata niya ay nagulat siya sa nakita niya. Hindi niya alam kung ano ang
mararamdaman niya nang mga oras na iyon. Mabilis siyang nanginig at pinagpawisan at
mabilis na napaiyak.

Chapter 16

Nang lumabas siya ng cr ay mabilis na lumapit sa kan'ya si Kenneth.

"What is the result?" Kinakabahang tanong nito.

Mapait siyang napangiti at inabot dito ang test. "Negative, hindi ako buntis"

Kita naman niyang napabuntong-hininga ng malalim si Kenneth. "Are you sad?"

"Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, siguro nga ay nalulungkot ako. Pero at
the same time, masaya rin ako. Kasi atleast hindi ba? Ayokong matawag na bastardo
ang magiging anak ko"

"That's okay Judith, just focus on yourself, your dreams and your family" Ngiti
nito sa kan'ya.

Marahan siyang tumango kahit ang totoo ay nakakaramdam talaga siya ng

dissappointment.

"Tara, lets eat. I ordered some food, alam kong gutom ka na" Ngiti nito at hinila
na ang isang kamay niya palabas.

Kulang nalang ay halos subuan pa siya nito kaya natatawa na lamang siya rito.

"Kenneth, okay lang ako. Kumain ka na rin" Ngiti niya rito.

"Okay, akala ko kasi ay gusto mo pang magpa-baby sa akin e" Ngisi nito sa kan'ya.

Napapailing na lamang siya sa mga kalokohan nito.

Kinabukasan ay maagang umalis si Kenneth dahil may kailangan lang daw itong
asikasuhin. Linggo ngayon at wala siyang pasok sa trabaho.

Ilang minuto lang ay tumunog ang doorbell.

Agad siyang napakunot-noo.

May nakalimutan kaya ito? Pero bakit naman ito mag-dodoorbell sa sarili nitong
pamamahay?
Nang buksan nito ang pinto ay nagulat siya sa nabungaran.

Nakatayo roon sina Lucas at Beatrice.

Kitang-kita niya ang gulat sa mga mata ng mga ito. Lalo na ang madilim na anyo ni
Lucas.

"What the hell are you doing here?" Gulat na tanong ni Beatrice sa kan'ya.

"M-may kailangan po ba kayo kay Kenneth?"

"Are you living together?" Taas kilay pa na tanong ulit ni Beatrice.

Ayaw niyang sagutin amg tanong nito.

"Well, as I expected. Dahil hindi mo naakit si Lucas ay sa ibang mayamang lalaki ka

na naman didikit. What a whore" Ngisi nito sa kan'ya.

"Bea!" Matigas na sabi naman ni Lucas at hinila ang isang braso nito.
"What? I am just telling the truth, by the way. Iabot mo nalang ito kay Kenneth" At
maarteng ibinigay sa kan'ya ang isang black medium size envelop.

At mabilis na itong tumalikod. Akmang tatalikod na rin siya nang bigla ulit itong
humarap. "By the way, I am very much sure na ikaw ang isasama ni Kenneth since you
are his new toy. Please, huwag ka nang sumama because you are not invited" At
tinignan siya nito mula ulo hanggang paa pagkatapos ay napangisi.

"Huwag po kayong mag-alala ma'am, dahil wala rin naman po akong balak pumunta"
Ngiti niya rito.

Kita naman niyang biglang nainis ang mukha nito.

"Bea, lets go!" Biglang sabi ni Lucas at hinila na ito palayo.

Padabog naman niyang sinara ang pintuan. "Ano bang tingin niya? Na gusto ko rin
magpunta?! Ano ba ito?" Inis na kausap niya sa sarili at tinignan ang itim na
envelop.
Halos manlaki ang mga mata niya nang makita ito, It's their wedding invitation a
month from now. Mapait naman siyang napangiti.

Pagkatapos magluto at maglinis ng kitchen ay papasok na sana siya ng kwarto nang

muling makarinig ng mga katok. Bumalik na naman siguro ang mga ungas.

"Ano bang kailangan niyo?! Hindi nga ako pupun--"

Nabitin ang sasabihin niya nang makita si Lucas. Nang tignan ang buong paligid ay
wala siyang nakitang Beatrice.

"I'm not with her, incase you are looking for her" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Agad siyang napatikhim. "Kung si Kenneth ang hinahanap mo, sorry pero wala pa siya.
Pwede ka nang umalis" At akmang isasara ang pintuan nang mabilis nito iyong
nahawakan.

"Why are you living here?" Seryosong sabi nito.

Agad naman siyang napakunot noo. "Bakit? Hindi ba ako pwedeng tumira rito?"

"I can get you another place. Come with me"

"Nasisiraan ka na ba? Matapos mo akong palayasin?"

"I didn't know that you will go here. Lets go, ihahanap kita nang mas malaking
condo" At hinawakan ang isang braso niya.

"Pwede ba, Lucas?! Huwag ka na ngang magkunwaring parang nag-aalala ka? Ang
alalahanin mo ay si Beatrice, baka kapag nalaman niyang nandito ka ay ako ang pag-
tripan niya!" Akmang isasara na naman ang pintuan nang mabilis itong nakapasok at
isinara ang pintuan ng condo ni Kenneth.

"Ano bang ginagawa mo, Lucas?!" Galit na sabi niya.

"So your working for him, huh?" Inis na sabi nito.

"Eh ano naman ngayon kung sa kan'ya ako nagta-trabaho?"

"Because that is exactly our set-up before, damn!" Inis na sabi nito.

Agad naman siyang napangiti ng mapait. "Natatakot ka ba na baka magustuhan ko rin

si Kenneth?"

Hindi ito nakaimik at tinitigan lang siya.

"Oh baka natatakot ka na may mangyari rin sa aming dalawa?"

Kita niya nang biglang magdilim ang mukha nito. Kaagad naman siyang napangiti.
"Really, Lucas? Iyon ang ikinatatakot mo? Para sabihin ko sa iyo, wala ka nang
pakialam doon. Kahit may mangyari man sa amin--"

Pero mabilis siya nitong naisandal sa pader at naitaas ang magkabila niyang mga
kamay sa may ulunan niya. "Don't ever say that again!" Galit na sabi nito.
Nagulat naman siya sa ginawa nito pero pinilit magpakatatag. "Bitawan mo ako, wala
ka nang karapatan na manduhan ako dahil hindi na kita amo! Si Kenneth na ang boss
ko at siya nalang ang susundin ko magmula ngayon"

"Then leave him! I will give you everything you want. Basta umalis ka na rito"
Titig nito sa mga mata niya.

"You will give everything what I want?" Paninigurado niya rito.

Mabilis naman itong tumango. "Yes.."

"Iwanan mo si Beatrice" Seryosong sabi niya rito.

Mabilis naman napakunot ang noo nito. "What?"

"Iwanan mo si Beatrice at piliin mo ako"

Mabilis siya nitong binitawan. "You know that is impossible and I can't do that"
Seryosong sabi nito.

Sa totoo lang ay sinusubukan niya lang ito, dahil alam naman niya kung anong
isasagot nito sa tanong niya.

"You can ask me anything. Bahay, lupa, pera, kotse pero hindi ang bagay na iyan"

"Salamat nalang sa offer mo pero hindi ko iyan matatanggap, if you think na papayag
akong maging kabit--"

"What?!" Putol nito sa sasabihin niya.

"Inoofferan mo ako ng mga materyal na bagay, hindi ba at gawain lang iyan ng mga
lalaking gustong makuha ang mga babaeng gusto nilang maging kabit?" Titig niya sa
mga mata nito.
"You went too far, Judith. I have never ever think of you as my mistress. Judith,
you are--"

"Huwag mo ng ituloy, hindi ako interesado sa offer mo at ayoko nang makita ka pa.
Umalis ka na bago pa dumating si Kenneth" Seryosong sabi niya.

"Judith, gusto kong malaman mo na humihingi ako ng tawad sa iyo. Iyong nangyari sa
hiking, alam kong hindi na dapat nangyari iyon pero, I want you to know na totoong
nagustuhan kita"

Pero mabilis niyang tinakpan ang magkabilang mga tenga niya. "Tumigil ka na,
please"

Pero mabilis itong nakalapit sa kan'ya at mabilis na tinanggal nito ang mga kamay
niyang nasa may tenga. "You are simple, innocent and lovable, Judith. I know
nasaktan kita at pinaasa pero hindi ko sinasadya. I'm sorry at aalis na ako" At
mabilis na siya nitong binitawan at lumabas.

Pagkalabas nito ay bigla siyang nanghina at napaupo sa may sofa. Totoong nagustuhan
siya nito? Bakit sa simpleng sinabi nito ay gusto niyang mapangiti?

Pero mabilis niyang inawat ang sarili at kinagalitan. Nagpapadala ka na naman sa

Lucas na iyon!

Halos dalawang linggo na rin ang nakalilipas nang huli silang magkausap ni Lucas,
dalawang linggo nalang at ikakasal na rin ito at si Beatrice.

Unti-unti na rin siyang nasasanay kay Kenneth, mabait ito at maalaga wala siyang
masasabi rito dahil hindi siya itinuturing nito bilang isang empleyado kung hindi
parang isang matalik na kaibigan.

"Judith.." Biglang tawag sa kan'ya ni Kenneth habang busy siya sa paghahanda ng

hapunan nila.

Napatingin naman siya rito "Bakit?"

"Iniisip ko lang, gusto mo bang umuwi sa inyo sa Palawan?" Seryosong tanong nito sa
kan'ya.

Agad naman siyang napangiti "Talaga?"

Agad naman itong tumango at ngumiti, pero bigla siyang napasimangot.
"Pinagtatabuyan mo na ba ako? Sinisesante mo na rin ba ako? Ha, Kenneth?"

Agad naman itong natawa sa kan'ya. "Ofcourse not! Kelangan ko kasing pumunta ng
France for some reasons, nag-aalala lang ako na mag-isa ka lang rito at baka
malungkot ka. Isang linggo rin akong mawawala"

Agad naman siyang napabuntong-hininga. "Akala ko pa naman ay pinapaalis mo na ako"

Ngiti niya. "Pero huwag na, Kenneth. Isa pa, wala pa kasi akong naiipon kaya hindi
pa ako pwedeng umuwi"

"Kung iyon lang ang iniisip mo, I will provide you everything you need. Akong
bahala, malakas ka sa akin e" Kindat pa nito sa kan'ya.

"Hindi na, Kenneth. Ayoko naman na isipin mo ay ginagamit kita. Gusto ko kapag
umuwi ako sa amin ay galing talaga sa sariling pagod ko ang perang ginamit ko. Kaya
huwag kang mag-alala, okay lang ako rito at kaya ko ang sarili ko" Ngiti niya rito.

"Okay, okay" Ngiti nito sa kan'ya. "Okay na ba iyan? Gutom na kasi ako, huwag mong
masyadong galingan ang mga luto mo baka kasi mamiss ko kapag nasa France na ako"
Kindat pa nito sa kan'ya na ikinatawa na lamang niya.

------------
Ito ang unang araw na wala si Kenneth kaya tahimik ang buong condo unit dahil
walang nangungulit sa kan'ya. Aaminin niyang masaya itong kasama pero hanggang doon
nalang iyon, ang nararamdaman niya para rito ay parang sa isang kapamilya lamang.
At alam niyang ganoon din ito para sa kan'ya.

Halos mag-aalas dose na nang lumabas siya para pumunta sa supermarket. Buong linggo
kasi siya nitong pinagbakasyon sa condo dahil wala naman daw ito at walang ibang
pwedeng mang-utos sa kan'ya sa opisina kung hindi tanging ito lamang.

Nang makarating sa supermarket ay halos matakam siya nang makita ang mga
naglalakihang strawberries sa fruit section. Parang gustong-gusto niyang tikman ang
mga iyon.

Kung hindi lang nag-negative ang pregnancy niya noon ay baka isipin niyang
naglilihi siya pero impossible na iyon.

Isa-isa niyang kinuha ang mga groceries na kakailanganin nila sa bahay. Nang
makapagbayad ay naisip muna niyang maglakad-lakad, sa loob kasi siya nang isang
mall nag-grocery. Habang naglalakad ay may nagtulak sa mga paa niya para magpunta
sa department store sa may baby's section. Kaagad siyang napangiti nang makita ang
mga cute na cute na mga newborn clothes.

Pero kaagad din nakaramdam ng lungkot kaya mabilis na sana siyang aalis nang
biglang mahagip ng mga mata sa hindi kalayuan ang dalawang pamilyar na pigura.
Masayang pinapakita ni Beatrice and isang cute na newborn outfit kay Lucas at
mabilis naman siyang napatingin sa may tiyan nito.

Halos manlaki ang mga mata niya nang makita ang may hindi kalakihang umbok sa may
tiyan nito. Agad naman niyang natutop ang bibig hindi siya pwedeng magkamali.
Nagdadalang-tao ito!

Mabilis siyang tumalikod at mabilis na naglakad palabas ng mall. Hindi niya

maintindihan pero may pamilyar na kirot siyang nararamdaman sa puso niya.

Nang makasakay na ng taxi ay may bigla siyang naramdaman na parang gumapang na

sakit sa may puson niya. Pero kaagad din itong nawala. Ano bang nangyayari sa
kan'ya? May sakit na ba siya? Dahil kahit hanggang ngayon ay hindi pa rin siya
dinaratnan ng monthly period niya. Possible kaya na buntis siya? Pero hindi pwedeng
mangyari iyon dahil negative ang result ng pregnancy test niya.

Marahil ay dala lang ito ng sobrang stress sa lahat ng nangyari.

Nang makauwi sa may condo unit ay parang pagod na pagod siya. Kaagad niyang kinuha
ang strawberries na binili at kaagad na nilantakan. Kumuha pa siya ng asin at
sinawsaw iyon doon.
Nang biglang tumunog ang cellphone niya. Agad siyang napangiti nang makita ang
pangalan ni Kenneth sa screen.

"Hey, what you are doing? Kumain ka na?" Tanong nito habang magka-videocall sila.

Agad naman niyang itinaas ang hawak niyang strawberries.

"What is that? Naglilihi ka na ba? E sa pagkakaalala ko, hindi mo pa nga ako

hinahalay" Ngiti nito sa kan'ya.

Kaagad naman siyang natawa rito. "Baliw! Ikaw, kumusta flight mo? Nakarating ka na
ba?"

"Yes, I am here at the airport. Hinihintay ko lang iyong sundo ko. You take care
ha, kumain ka ng maayos. Huwag kang mag-diet. Papangit ka" Ngisi nito.

"Oo na, mag-iingat ka rin diyan at kumain ka ng mabuti" Ngiti niya rito.
"Yess, boss!" At sumaludo pa ito sa kan'ya. Pagkatapos niyon ay pinutol na nito ang
tawag.

Masaya siya na nakilala niya si Kenneth. Dahil kung wala ito ay baka hindi na niya
alam kung ano na ang nangyari sa kan'ya.

Chapter 17

Eto na ang pangalawang araw na wala si Kenneth at aaminin niyang napakatahimik

talaga ng buong kabahayan.

Mag-isa siyang kumakain ng breakfast, lunch at dinner at talaga namang

nakakalungkot.

Akmang pupunta siya sa may sala nang makaramdam na naman ng pamilyar na kirot sa
may puson. Ano bang nangyayari sa kan'ya? May sakit na nga yata siyang talaga.

Kasalukuyan siyang nagluluto ng breakfast nang biglang tumunog ang cellphone niya.

Unregistered number..

Kaagad naman niya itong sinagot.

"Hello?" Mahinang sagot niya.

"Hello, is this Ms. Judith De Dios?" Tanong ng boses lalaki sa kabilang linya.

"Opo, bakit po? Sino po sila?"

"Umakyat po kayo sa may rooftop dahil pinapasundo po kayo ni Sir Kenneth" Seryosong
sabi ng lalaki sa kabilang linya.

"Ho? Bakit ho?" Takang tanong niya, dahil sa pagkakaalam niya ay nasa France si
Kenneth sa mga oras na iyon.

"This is urgent. Isara mo raw po lahat ng pintuan ng condo at umakyat na kayo rito
sa may rooftop" Seryosong sabi pa rin ng lalaki at mabilis na pinatay ang tawag.

Nang mamatay ang tawag ay kaagad niyang tinawagan si Kenneth pero hindi ito
sumasagot. Binitawan niya ang cellphone na hawak niya at mabilis isinarado ang mga
pintuan pagkatapos ay mabilis na umalis at umaykat papuntang rooftop.

Baka kung ano ng nangyari kay Kenneth. Kinakabahan siya sa naisip pero nananalangin
na wala naman sanang pangit na nangyari.

Nang makarating sa rooftop ay kita niya ang isang helicopter at dalawang lalaking
nag-aabang sa kan'ya.
"Hello ma'am, this way please" Giya sa kan'ya ng isang lalaki.

"Si Kenneth? Nasaan siya? May nangyari ba sa kan'ya?" Nag-aalalang sabi niya.

Nang tuluyan siyang makasakay ay pinasuot siya ng headphone at mabilis na umandar

ang helicopter.

Mabilis naman niyang tinanggal ang headphone na suot "Ano ba?! Hindi ba kayo
magsasalita? Ano bang nangyayari? Nasaan si Kenneth?!" Sigaw niya sa mga ito.

"Just relax ma'am, after an hour makakarating na rin po tayo sa pupuntahan natin"
Seryosong sabi ng lalaki at hindi na siya pinansin.

Nang mga oras na iyon ay wala siyang ibang ipinapanalangin kung hindi ang
kaligtasan ni Kenneth.

Nang makarating sa destinasyon ay nagulat siya dahil isa itong isla. Nang ganap na
makababa ay mabilis siya ng mga itong iniwanan. Akmang tatakbo at hahabulin niya pa
ang mga ito pero napatalikod siya dahil nangliparan ang mga buhangin.

Kinakabahan siya sa mga nangyayari.

Mabilis siyang naglakad sa isang two-storey house na naroroon. Pero bago pa siya
ganap na makapasok ay kitang-kita na niya ang paglabas ni Lucas na siyang ikinalaki
ng mga mata niya.

"Welcome, Judith" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

"Lucas?! Nasisiraan ka na ba? Bakit mo ako dinala rito? Nasaan si Kenneth?!" Galit
na sigaw niya.

Pero mabilis siya nitong nilapitan at binuhat na parang isang sako ng bigas. "Ano
ba! Bitawan mo ako! Saan mo ako dadalhin!" At pinagsusuntok ito sa may likuran.

Inakyat siya nito sa may second floor at ipinasok sa loob ng puting-puting kwarto
pagkatapos ay ibinalya sa may kama.

"Hoy Lucas! Ano bang ginagawa mo? Si Kenneth nasaan siya? Okay lang ba siya--"

"Can you please stop repeating his f*****g name?!" Inis na sabi nito sa kan'ya na
siyang ikinatulala niya.

"Dinala na nga kita rito, siya pa rin ang iniisip mo?" Kita niya ang inis sa mukha
nito.

"Ang ibig mo bang sabihin ay niloko mo lang ako para maisama rito?!" Galit na sigaw
niya.

"Yes, you leave me no choice. I'm sorry, ayaw mo kasi akong sundin" Seryosong sabi
nito sa kan'ya.
Mabilis naman siyang nakatayo mula sa pagkakahiga sa kama at mabilis itong
sinampal. "Hindi mo ba alam na kidnapping itong ginagawa mo?!" Galit na galit na
sabi niya at mabilis na tumalikod. Akmang pipihitin na niya ang doorknob nang
magsalita ito.

"Where are you going?" Sita nito sa kan'ya.

"Saan pa, edi uuwi na ako!"

"Okay, you can go. Kaya mo naman sigurong lumipad, o hindi kaya lumangoy sa dagat
ng milya-milya ang layo" Seryosong sabi nito habang nakatalikod sa kan'ya.

"Nakakalimutan mo na bang laki ako sa isla?" Taas kilay na sagot niya.

Bigla naman itong humarap sa kan'ya. "Then, that is good to hear. Baka nga kaya mo
ng lumangoy ng pagkalayo-layo" Ngisi nito at nauna pa itong lumabas sa kan'ya.

Naiwan siyang nagpupuyos sa galit. Walanghiya ka Lucas!

Nang sundan niya ito ay nagpunta ito sa may kusina at umupo sa may harap ng
hapagkainan.

Bigla tuloy siyang nagutom at natakam. Hindi pa pala siya kumakain ng breakfast.

Nang tignan siya nito ay nakangiti ito. "Come, let's eat"

"Kumain kang mag-isa mo! Hindi ako kakain ng pagkain mo dahil baka may lason na
iyan!" At padabog siyang umalis.

Dinig pa niya ang mahihinang tawa ni Lucas.

Nakakainis! Nababaliw na ba ito? Bakit niya ba ito ginagawa? Kausap niya sa sarili.

Nang may maalala ay mabilis siyang pumasok at binalikan ito. Nakita niyang busy'ng-
busy ito sa pagkain ng breakfast. At talagang hindi niya talaga ako pinilit para
kumain?! Inis na bulong niya.

Nang mapansin siya nito ay mabilis itong napangiti. "Did you already changed your
mind? Come on, kumain ka na"

"Gusto ko lang malaman kung bakit ka nandito? Lucas, halos wala na sa dalawang
linggo at ikakasal na kayo ni Beatrice. Bakit mo pa rin ito ginagawa? Hindi ba
sinabi ko na sa iyo na ayokong maging kabit--"
Mabilis naman itong nakatayo at tinakpan ang bibig niya gamit ang isang kamay nito.
"I don't want to hear that word ever again!" Galit na sabi nito. "Ayokong iisipin
mo na gan'yan kababa ang tingin ko sa iyo!"

Nagulat naman siya sa sinabi nito at tila hinaplos ang puso niya. Pero kaagad din
niyang isinantabi ang nararamdaman at mabilis na tinanggal ang kamay nito sa bibig
niya "Then sabihin mo kung bakit mo pa rin ito ginagawa!"

"Dahil gusto ko! Dahil nalilito na ako sa nararamdaman ko!" Frustrated na sabi nito
at biglang napaupo ulit sa may upuan.

"A-anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang sabi niya.

"Dahil hindi ka mawala sa isip ko! Hindi ka mawala-wala sa isip ko kahit anong
pilit kong pumikit sa gabi, ang boses mo, ang mga ngiti mo, ang buong ikaw ang
laging naaalala ko!"

"Pero ikakasal ka na" Mahinang sabi niya.

"That is the main reason! Tang-*na! Magpapakasal ako sa babaeng hindi ko alam kung
mahal ko pa!" At napahawak ito sa buhok nito.

"Lucas, baka nalilito ka lang. Dahil noong mga panahong wala si Beatrice ay ako ang
kasama mo"

"I don't know, Judith. Sa totoo lang, kung hindi lang buntis si Beatrice ay baka
hindi ko siya aayain magpakasal" Seryosong sabi nito at mapatitig sa mga mata niya.

Sa totoo lang ay nasasaktan siya, pero mas nasasaktan siya para kay Beatrice dahil
babae rin siya.

"Congratulations, Lucas. M-magiging ama ka na pala" Mapait na ngiti niya.

Dahan-dahan itong tumayo at naglakad ulit papalapit sa kan'ya at hinawakan ang

magkabila niyang mga braso. "How about you? Are you not pregnant? Sabihin mo lang
na buntis ka Judith, and I won't marry her, ikaw ang pakakasalan ko"

"Nasisiraan ka na--"

"Tell me, hindi ba nagbunga iyong dalawang beses na nangyari sa atin?" Kita niya
ang pag-asa sa mukha nito.

Pero unti-unti iyon nawala nang umiling siya. "Ang akala ko nga rin ay b-buntis
ako, but it came out n-negative" Malungkot na sabi niya.
"Damn!" Dinig niya na mahinang mura nito.

"Lucas, ibalik mo na ako sa siyudad. Hindi tama na naririto tayong dalawa" Bigla ay
pakiusap niya rito.

"Judith, just this once. Hayaan muna natin makawala ang mga puso natin. Hayaan mo
munang ganap kong maintindihan ang nararamdaman ko para sa iyo" Paki-usap nito sa
kan'ya.

"Lucas, hindi pwede. Ayokong mas lumalim pa ang nararamdaman ko para sa iyo dahil
baka kapag nagtagal pa tayo rito ay baka hindi na ako makabangon--"

Pero mabilis na siya nitong hinalikan.

"Remove all your doubts and worries, Judith. Pagbigyan mong sumaya ang puso mo
kahit sandali lang. Ikaw at ako, tayong dalawa lang" Titig nito sa buong mukha niya
pagkatapos ay muli siyang hinalikan ng marahan.

Malamyos ang naging paghalik nito, punong-puno nang pagmamahal at pag-iingat.

Dahan-dahan din siya nitong binuhat pahiga sa malaking couch na nasa may couch
habang nakabukas ang malaking pintuan at naririnig nila ang tunog ng paghampas ng
dagat.

Huli na ito, magpapakatanga na naman siya. Pagbibigyan niya ang puso niyang
makawala at maramdaman ang pagmamahal ng isang Lucas Sebastian.

Isa-isa nitong tinatanggal ang mga saplot sa katawan niya.

"You're really a goddess, baby" Buong paghangang sabi nito nang ganap na matanggal
ang huling saplot sa katawan niya.

Nagsimula itong halikan ang mga paa niya, pataas sa tuhod niya at mga binti.
Pagkatapos ay dumiretso ito sa may puson niya at dinilaan ito na nagbigay sa kan'ya
nang kilabot. Tumaas ang halik nito sa magkabilang mga dibdib niya. "These t**s
arouse me as hell" Parang nababaliw na sabi nito at hindi alam kung paano nito
hahalikan, pipisilin at sisipsip ang mga tuktok niyon.

"Ahhhhhh, Lucas!" Impit na daing niya.

"That's it, baby" Ngiti nito at mabilis siyang hinalikan sa may labi habang pisil-
pisil nito ang magkabila niyang mga dibdib.

Tumaas pa ang mga halik nito sa magkabila niyang leeg at ramdam niyang nag-iwan ito
ng maliliit na marka. "Lucas..."
"I miss this kind of feeling, Judith" At bumaba ulit ang halik nito sa may dibdib
niya, pababa sa may tiyan at puson niya.

Nang makarating ito sa centro ng pagkababae niya ay napalunok siya.

"This pearl of yours is much much better than those pearls in the ocean" Ngisi nito
at mabilis na sinakop ng bibig nito ang nagluluwa na niyang pagkababae.

Halos matanggal na niya ang buhok ni Lucas sa tindi ng pagkakasabunot niya.

Nagulat pa siya nang bigla siya nitong ipaligtad. Hinalikan nito ang mga balikat
niya pababa sa buong likod niya. Pagkatapos ay pinang-gigilan ang magkabilang umbok
ng pwet niya. Halos mapasigaw niya nang bigla nitong ipasok ang isang daliri nito
sa bukana ng pagkababae niya habang nakatalikod siya.

Nababaliw na siya sa ginagawa ni Lucas. Baliw na baliw na siya.

"You tastes so damn good, baby!" sabi nito habang tinitikman pa ang pagkababae
niya.

Nang hugutin nito ang daliri nito ay parang nadismaya siya, pero mabilis siya
nitong binaligtad at mabilis na ipinasok ang pagkalalaki nito. Dama niya ang tigas
niyon sa loob niya.

Sabay pa silang napaungol dahil sa sarap.

"Ahhhhhhh, Lucas!"

"Ahhhhhhh, Judith!"

Pabilis nang pabilis ang pag-ulos nito na halos ikabaliw nilang dalawa.

"Damn, baby! You're so f*****g delicious! I wanna f**k you all day here!" Sigaw pa
nito sa kan'ya na nagpadagdag sa sensasyong nararamdaman niya.

Ilang sandali lang ay halos sabay nilang narating ang ikapitong langit.

Mabilis siya nitong binuhat at dinala sa kwarto at doon inihiga. Kinumutan din siya
nito at hinalikan sa may noo. "Thank you, Judith. Just take a rest first" Sabi nito
at dahan-dahan na rin siyang napapikit at nakatulog.

Nang magising siya ay may nakahanda ng pagkain sa tabi niya na siyang ikinangiti
niya.

Dahan-dahan siyang bumangon nang mapagtanyong nakasuot na pala siya ng damit.

Marahil ay binihisan na siya ni Lucas.

Mabilis siyang kumain dahil gutom na gutom na rin siya. Pagkatapos ay pumasok siya
ng banyo para maligo, nakita niya kasing may mga damit sa closet.

Habang naliligo ay naisip niya ang nangyari sa kanila ni Lucas. Alam niyang mali at
hindi niya maiwasang ma-guilty pero bakit iba ang pakiramdam niya? Bakit parang
masaya siya na sinunod niya ang tibok ng puso niya? Bakit nga ba naging ganito
kakomplikado ang lahat?

Nang matapos ay mabilis siyang bumaba at hinanap si Lucas. Nasa may sala palang
siya ay tanaw na niya itong nakaupo sa may buhanginan sa labas at nakatingin sa may
dagat. Parang napakalalim ng iniisip nito.

Nagdadalawang isip pa siya kung lalapitan niya ito pero sa huli ay nangibabaw ang
kagustuhan niyang makausap ito. Dahan-dahan niya itong nilapitan at umupo sa tabi
nito. Tila nagulat naman ito pero kaagad ding napangiti.

"Ang lalim yata ng iniisip mo ah?" Ngiting tanong niya rito.

"Judith, do you want to run with me?" Seryosong sabi nito na tila nagpatigil ng
buong mundo niya.

Chapter 18

Hindi kaagad siya nakaimik dahil sa sobrang pagkagulat lalo na nang hawakan nito
ang mga kamay niya. "Jud--"

"I'm sorry, Lucas pero hindi ko pa kayang sagutin iyan. Hindi ko kakayaning ilayo
ang ama nito sa anak nito. Lucas, magkakaanak ka na" Seryosong sabi nito sa kan'ya

Kaagad naman itong napangiti ng mapait. "Ofcourse you would say no. I'ved just
tried my luck at baka pumayag ka"

"Lucas.."

"That's okay, I understand Judith, hindi ko rin kakayanin na lumaki ang magiging
anak ko ng walang ama at isang buong pamilya" At inakbayan siya nito.

Siya naman ay napahilig sa may balikat nito.

"Sana tumigil ang oras habang kasama kita, Judith"

Agad naman siyang napatingala at napatingin dito. Mabilis naman siya nitong
binigyan ng halik sa may labi.

"Lucas, alam kong mali itong ginagawa natin pero gusto ko rin sulitin ang oras at
palayain ang puso ko" Ngiti niya rito.
"Bakit kaya mapaglaro ang tadhana no? All my life, I had imagined that Beatrice was
the only woman for me. Pero nang dumating ka sa buhay ko, ginulo mo ang mundo ko."
Ngiti nito sa kan'ya at hinalikan ang tuktok ng ulo niya.

Siya naman ay napangiti lang dito at masaya nilang tinignan ang kagandahan ng
dagat.

Buong araw ay wala silang ibang ginagawa kung hindi ang mag-swimming at mag-enjoy.
Nalaman niyang meron pala silang kasamang ibang tao rito sa may isla na nakatira sa
may bandang likod ng bahay ni Lucas.

"Ineng, ikaw ba ang kasintahan ni Lucas? Ay talagang bagay na bagay kayo e" Ngiti
ng isang babaeng may edad na.

Mabilis namang nakalapit sa kan'ya si Lucss bago pa siya tuluyang makasagot at

mabilis siyang inakbayan. "Ano nay, maganda ba siya?" Ngiti ni Lucas dito.

"Aba'y oo naman, kaya nga bagay na bagay kayo. Aba'y mag-anak na rin kayo para
sumigla naman itong isla dine at makarinig ng mga makukulit na bata" Ngiti nito sa
kanila.

Kaagad naman siyang natahimik. Napansin naman ni Lucas ang pananahimik niya kaya
mabilis na rin itong nagpaalam sa matanda at inakay siya palayo.

"Are you okay?" Alalang tanong nito sa kan'ya at umupo ito sa isang upuan at
ikinandong siya at mabilis na niyakap sa may bewang.

"Wala, naisip ko lang. Malapit nang matupad iyong wish ni nanay, dahil magkaka-anak
na kayong dalawa ni Beatrice" Mapait na ngiti niya rito.

"Baby, please. Huwag mo muna silang isipin. Sa lugar na ito, ikaw at ako lang at
wala ng iba pa" At hinawakan ang magkabila niyang mga pisngi. "Okay?"

Marahan naman siyang tumango. "Huwag ka ng malungkot, okay?" Ngiti nito at mabilis
siya nitong kiniliti na ikinagulat niya. "Ahhhh, Lucas!" Sigaw niya at halos
matumba na silang dalawa sa buhanginan.

Mabilis naman siyang binuhat ni Lucas at dinala sa loob ng bahay. Nang umupo ito sa
may couch ay dala-dala pa rin siya nito kaya nakaupo siya sa may harapan nito.
Ramdam na ramdam din niya ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito.

"Can you feel it, baby?" Mahinang sabi nito sa kan'ya.

Kaagad namang namula ang mga pisngi niya.

"Lucas.." Mahinang daing niya nang maramdamang gumagalaw ito sa may ibaba niya.

"What?" Ngisi nito at sinimulang tanggalin ang top na suot niya.

"Lucas, baka may makakita. Bukas pa itong mga bintana" Pigil niya rito.

"Trust me, they won't go here unless I told them" At hindi niya namalayan na
natanggal na pala nito ang top niya at mabilis na isinubo ang isa niyang dibdib.

"Aaaaaaaah!"

"Feeling ko ay bumata ako ulit" Ngisi nito sa pagitan ng pagsipsip sa isang tuktok
niya.

Mabilis naman niya itong nahampas dahilan ng pagtawa nito.

Nagulat siya nang punitin nito ang short na suot niya at igilid ang underwear niya
pagkatapos ay mabilis na ipinasok ang dalawang daliri nito sa pagkababae niya.
Habang sinisipsip pa rin ang mag kabilaang tuktok niya.

Halos mapasigaw siya kaya napakawit siya sa leeg nito dahil sa sobrang sarap ng
sensasyong nararamdaman.

"Shit, Judith! Still so f*****g tight, ang sikip mo pa rin, baby" At lalong
binilisan ang paglabas pasok ng dalawang daliri nito sa pagkababae niya na siyang
nagpapaangat sa kan'ya.

Ilang sandali lang ay naabot na niya ang langit.

Nagulat siya nang biglang isubo ni Lucas ang daliri nito na ginamit sa kan'ya.
"Tastes really sweet, baby" Ngisi nito sa kan'ya na ikinapula ng buong mukha niya.

Iniangat siya nito at inilabas nito ang namumula na nitong pagkalalaki. "He's so
ready for you, baby" Ngisi nito at dahan-dahan siyang ibinaba habang nakahawak ito
sa may bewang niya.

Halos mapapikit siya sa sarap at mabilis na napahawak sa magkabilang balikat nito.

Lalo siyang napaungol nang bilisan nito ang ginagawa.

Napapangisi rin ito habang nakatingin sa dalawang dibdib niya na tila nagjujumping
rope.

"I'm so f*****g near, baby" Ungol nito.

Siya naman ay walang ibang ginawa kung hindi ang umungol nang umungol.

Ilang sandali lang ay sabay na naman nilang naabot ang kasukdulan. Pagod na pagod
na napahiga siya sa may dibdib nito.

Humihingal silang pareho.

"I'm gonna miss this, baby" Malungkot na sabi nito.

"Lucas.."
"Yeah, yeah. I understand" Bigla ay sabi nito. Alam na kasi nito ang sasabihin
niya.

Nang nakapagpahinga ito ay binuhat siya nito at dinala sa may kwarto.

Nang magising siya ay alas-sais na pala ng gabi. Nang bumaba siya ay kita niya ang
naka-apron na si Lucas habang nagluluto at kumakanta-kanta pa ito.

Nakangiti niya itong pinagmasdan. At hindi rin maiwasang malungkot. Maraming what
ifs kasi ang gumugulo sa isip niya.

Nang makita siya nito ay tila nagulat pa ito. "Baby, you're already awake? Are you
hungry? This will be real quick" Ngiti nito sa kan'ya.

"Hindi pa naman, ano ba iyang niluluto mo? Ang bango ha, mukhang masarap" At tumayo
siya para tignan ang niluluto nito.

"No baby, you are much better than this" Ngisi nito sa kan'ya kaya bahagya niya
itong kinurot sa may bewang.

"Ang pervert mo talaga!" Kunwa ay galit na sabi niya.

"Ofcourse baby, by just looking at you I had my boner already. Basta promise me,
iikutin natin itong buong bahay ah? Sa banyo tayo mamaya" Asar pa nito sa kan'ya
kaya pinaulanan niya ito ng maraming kurot dahilan kung bakit napuno ng mumunting
halakhak nito ang buong kusina.

Kinagabihan pagkatapos kumain ay nauna na siyang umakyat dahil kinausap pa ni Lucas

ang dalawang caretaker nitong bahay. Habang nakatayo siya ay bigla na lamang siyang
nakaramdam ng pagkahilo.

Mabilis siyang napaupo sa may kama at napahawak sa may sentido. Ano bang nangyayari
sa kan'ya?

Nang pumasok si Lucas ay mabilis niyang inayos ang sarili.

"Are you okay?" Kunot-noong tanong nito.

"Ah, oo naman" Ngiti niya rito.

Mabilis naman itong humiga sa kama at iniunat ang isang braso at tinawag siya.
"Come here" Ngiti nito sa kan'ya.

Mabilis naman siyang lumapit dito at nahiga.

"Let's sleep. Alam kong napagod ka ngayong buong araw, bukas gagawa tayo ulit ng
bagong magaganda at masasayang ala-ala" Ngiti nito sa kan'ya pagkatapos ay mahigpit
siyang niyakap at hinalikan sa may labi.
"Thank you, Lucas" At mahigpit din itong niyakap.

Umaasa siya na bukas pagkagising niya ay hindi lang ito isang panaginip.

----------

Kinabukasan pagkagising niya ay wala na si Lucas sa tabi niya. May nakahanda na

namang breakfast sa may side table.

Kaagad siyang napangiti. Lalo na nang makita ang note na nakalagay sa may tray.

-Eat well, baby. After that, isuot mo iyong inihanda kong damit diyan sa may box
para sa iyo.

Mabilis naman niyang tinapos ang pagkain pagkatapos ay tinignan ang box na sinasabi
nito. Nang tignan niya ito ay nagulat siya. Isa iyong puting-puting bestida na
mahaba na abot yata hanggang sakong niya at isang flower crown.

Agad naman siyang napangiti. Ano na naman kaya ang binabalak ni Lucas?

Habang naliligo ay napapangiti siya pero kaagad ding nakaramdam ng lungkot dahil
panandalian lang ang sayang nararamdaman nila.

Mabilis siyang nagbihis at aaminin niyang natuwa siya nang makita ang sarili sa
salamit. Bumagay sa kan'ya ang puting dress na iyon lalo na ng sinuod niya na ang
flower crown.

Nang bumaba siya ay may nakita siyang lalaking nag-aabang sa kan'ya.

"Goodmorning po ma'am, maaari ko po ba kayong piringan?" Nakangiting paalam nito sa

kan'ya.

Nagtataka man ay tumango na lamang siya.

Iginiya siya nito palabas at ramdam niya ang hampas ng malamig na hangin at tunog
ng dagat.

"Ma'am, maaari niyo na pong tanggalin iyong piring niyo" Dinig naman niyang sabi ng
lalaki.

Habang tinatanggal ito ay kinakabahan siya nang ganap na maimulat ang mga mata ay
gusto niyang atahikin sa tuwa.

Si Lucas ay nakatayo sa isang parang ginawang altar habang nakasuot din ito ng
puting longsleeve polo at puting pang ibaba.

Iniabot naman ng sumundong lalaki sa kan'ya ang isang bugkos ng mga bulaklak.

Habang papalapit siya kay Lucas ay hindi niya napigilan at tumulo ang masagana
niyang mga luha.

Nang ganap na makalapit at pinunasan nito ang mga luha sa mga mata niya. "Don't
cry, baby" Ngiti nito sa kan'ya.

"L-Lucas a-ano ito?"

Nakangiti nitong hinawakan ang mga kamay niya na may hawak ding bulaklak. "I want
you to be the first woman whom I'd love to marry, kahit panandalian lang. Kahit
kunwari lang ay gusto kong maranasang maikasal sa iyo, Judith"
At halos manlaki ang mga mata niya nang unti-unti nitong iluhod ang isang paa.
"Will you marry me, Judith?"

Halos malunod ang puso niya sa tuwa. Paano pa kung totoo sana ito?

Mabilis naman siyang tumango. "Yes, Lucas"

Nang tumayo si Lucas ay inakay siya nito sa harap ng altar. May isang lalaking
nakatayo roon na gaya nito ay nakasuot din ng puting damit.

"Go on, proceed to our wedding" Ngiting sabi Lucas sa may hindi katandaang lalaki.

Tumango naman ang lalaki bago magsalita. "Today, Lucas and Judith, you are standing
here to receive the holy matrimony of wedding together with the two witnesses"
Baling nito sa dalawang kasama pa nila.

Pagkatapos nang iba pang mahabang sinabi nito ay halos manginig siya nang iabot sa
kan'ya ang isang gold ring na isusuot niya kay Lucas. Sinabihan rin siya na pwede
niyang sabihin ang kung ano man ang gusto niyang sabihin.

Tumikhim muna siya para mawala ang bikig sa may lalamunan niya bago tuluyang
magsalita. "Para sa unang lalaking nagbigay sa akin ng pag-asa. Lucas, gusto kong
malaman mo na nagpapasalamat ako dahil noong mga panahong nakalugmok ako ay hindi
ka nagdalawang-isip na tulungan ako kahit na hindi pa tayo lubos na magkakilala ay
pinagkatiwalaan mo na ako ng sobra" Ngiti niya rito. "Gusto kong malaman mo na
napakalaki ng utang na loob ko sa iyo dahil sa lahat ng naitulong mo, at
nagpapasalamat ako dahil tinuruan mo rin akong masaktan, matuto, at magmahal.
Lucas, alam kong hindi natin hawak ang kapalaran pero gusto kong malaman mo na
paulit-ulit kitang mamahalin kahit na maraming hadlang at napakakomplikado ng mga
bagay-bagay, I will always be here. Choosing you, and always be you" Ngiti niya
rito kasabay ng pagpatak ng mga luha niya at tuluyan ng isinuot ang sing-sing na
hawak niya sa isang daliri ni Lucas. Kita niya ring tumulo ang mga luha sa
magkabilang mata nito kaya mabilis niya itong pinunasan.

Nakita niyang napabuntong-hininga rin si Lucas ng malalim bago nagsalita "Judith,

the first time I saw you all I want to do is to hug you so tight lalo na noong mga
panahong umiiyak ka. I want to comfort and protect you dahil pakiramdam ko ay
kailangan mo ako at hindi ako nagkamali. Judith, hindi ko akalain na kaya ko pang
mas magmahal ng ibang babae bukod sa kan'ya. Judith, I always want to be with you
in everyday of my life. I want to see and touch you for the rest of my life, and I
promise you. Ang lugar na ito ang magiging saksi ng lahat. At ipinapangako ko rin
sa iyo, na tayo pa rin hanggang dulo" Ngiti nito sa kan'ya na nagpatulo ng maraming
luha sa mga mata niya at tuluyan na nitong naipasok sa isang daliri niya ang
singsing.

Gusto niyang maniwala, gusto niyang mangarap at humiling na sana totoo nalang ang
lahat. Na sana ay silang dalawa nalang pero alam niya panandalian lamang ito dahil
may isang babaeng tunay na nagmamay-ari rito at naghihintay sa muling pagbabalik
nito...

Chapter 19

Nang matapos ang seremonya ng kunwa-kunwarian nilang kasal ay binuhat siya ni Lucas
at dinala sa may kwarto. Nang ibaba siya nito sa may kama ay napangiti siya.

"Mrs. Sebastian" Ngiti sa kan'ya ni Lucas habang nakatitig sa mga mata niya.
Napangiti siya rito pero mabilis din na tumulo ang mga luha sa mga mata niya. "Ang
sarap sanang pakinggan, pero alam kong may isang babaeng tunay na nagmamay-ari ng
pangalang iyan" Mapait na ngiti niya.

Kita naman niya ang inis sa mukha nito. "Baby, please. I told you, huwag na muna
sila ang isipin mo. In this island, there is only you and me. Walang sila at walang
siya, ang tanging meron lang dito ay tayo" Seryosong sabi nito sa kan'ya na
nagpalambot ng puso niya.

"I-I love you, Lucas" Nahihiyang sabi niya. Ito kasi ang unang pagkakataon na
sasabihin niya iyon.

Tinitigan siya nito at binigyan ng mabilis na halik sa labi. "I love you too, Mrs.
Sebastian" Ngiti nito sa kan'ya.

Dahan-dahan naman nitong tinatanggal ang puting dress na suot niya at binuhat siya
papuntang banyo.

Nang pumasok sila sa banyo ay kita niya ang bathtub na punong-puno ng petal ng
pulang rosas. Nang mapatingin siya kay Lucas ay napangiti ito. "Do you like it?"

Mabilis naman siyang tumango at ngumiti "Oo naman"

Dahan-dahan siya nitong ibinaba sa may bathtub at nakaramdam siya ng sarap sa

pakiramdam, mainit-init kasi ang tubig na naroroon.

Halos manlaki ang mga mata niya nang maghubad din si Lucas habang nakangising
nakatingin sa kan'ya.

Sumampa rin ito sa may bathtub at nagpunta sa may likuran niya. Ramdam niya ang
init nang buga ng hininga nito na tumatama sa may leeg niya.

Kinuha ni Lucas ang isang oil sa may gilid niya at dahan-dahang ipinahid sa
magkabilang balikat niya. Ramdam na ramdam niya ang init ng palad nito.

Lalo siyang nag-init nang halikan siya nito sa may leeg at bumulong sa kan'ya.
"Ayoko ng matapos ang sandaling ito, baby"

Kaagad naman siyang napangiti. Nagulat naman siya nang bigla nitong sakupin ng
magkabila nitong mga palad ang malulusog na dibdib niya.

"These t**s really makes me go crazy, baby" At mabilis siyang iniharap nito rito
dahilan para mapakandong siya rito at mabilis nitong nasipsip ang isang dibdib
niya.

Ang lakas ng ungol niya lalo na nang maramdaman ang isang palad nito sa ilalim ng
tubig sa sentro ng pagkababae niya.

Mabilis nitong ipinasok ang isang daliri nito sa pagkababae niya at mabilis na
inilabas pasok. Halos makurot na niya ang leeg nito habang nakayakap siya roon.

"Ahhhhhhh! Lucasss!" Sigaw niya nang labasan siya.

Pero hindi pa siya nakakabawi nang binuhat siya nito at iniupo sa gilid ng tub at
pinaghiwalay ang magkabila niyang mga hita sa at ipinatong rin sa kabilaang gilid
ng tub.

Bago pa siya makahuma ay mabilis na itong sumubsob sa may pagkababae niya at halos
sakupin na ng buong bibig nito iyon. Wala siyang ibang nagawa kung hindi ang
mapahawak sa may buhok nito bilang suporta.

Halos mapaigik siya nang maramdaman ang dila nito sa may c******s niya.

"Aaaaahhh! Lucas" Impit na daing niya.

Saglit itong napaangat ng tingin sa kan'ya at napangisi. Pagkatapos ay lalo nitong

pinagbuti ang ginagawa.

Pinatigas nito ang dila at binulatlat lalo ang pagkababae niya at ipinasok iyon.

Hindi na niya malaman kung saan pa siya kakapit dahil sa ginagawa nito.

"Masarap ba, baby?" Ngisi nito sa kan'ya nang muli itong napatingin sa kan'ya.

Mabilis naman siyang tumango. Halos mahulog naman na siya nang bigla nitong ipasok
ang dalawang daliri nito sa kan'ya sabay dila sa namumula na niyang c******s.

"Lucaassss! Please, hindi ko na kaya!" Naiiyak na sabi niya at lalong humigpit ang
pagkakasabunot niya sa buhok nito.

Pero tuloy-tuloy pa rin ito sa ginagawa hanggang sa manginig siya nang maramdaman
ang kasukdulan.

Nanghihinang napayakap siya kay Lucas.

Napangisi naman ito nang makita ang kapaguran niya. "Baby, what's wrong? Ayaw mo
na?"

Kaagad naman siya nitong tinampal ng bahagya sa may balikat. "Inuubos mo kasi ang
lakas ko" Ngiti niya rin dito.

Nagulat siya nang bigla siya nitong binuhat at iniupo sa may sink na naroroon.
Ikinawit nito ang isang binti niya sa kabilang balikat nito at dahan-dahang
ipinasok ang kahandaan.

Nang akmang uungol siya ay mabilis siya nitong hinalikan, dahilan kung bakit lalo
pang naisagad ang pagkalalaki nito sa kan'ya.

Halos bumaon na ang kuko niya sa braso nito sa sobrang sarap ng nararamdaman.

Hindi nagtagal ay binuhat siya nito pababa ng sink at pinatalikod at mabilis na

ipinasok ang pagkalalaki nito at binayo siya ng malakas at mabilis. "Damn! Baby,
ang sarap mo shit!" Habang hawak-hawak din nito ang magkabila niyang mga dibdib.

Naramdaman naman niyang malapit na naman siyang labasan kaya napahawak siya sa
isang braso nitong nasa may bewang niya. Nang tuluyang makaraos ay muntik pa siyang
matumba, mabuti na lamang ay mabilis siya nitong nahawakan at nabuhat. Nilabas siya
nito humiga ito sa may kama kaya siya ngayon ang nasa itaas nito.

"Ride me on, baby" Ngiti nito sa kan'ya.

Iniangat nito ang magkabilang bewang niya at mabilis na ipinasok ang pagkalalaki
nito sa kan'ya. Halos mapapikit siya nang ganap niya itong maupuan.

"Ahhhhhhhhh!"

"Tang'na baby, you are so damn tight!" At iginiya nito ang bewang niya para
magtaas-baba.
Ilang sandali pa ay bumibilis na rin pagtaas baba niya habang ito naman ay
sinasalubong ang bawat pagbaba niya.

Lalong nadagdagan ang sensasyong nararamdaman niya nang hawakan nito ang c******s
niya.

"Lucas! Please, please, ahhhhhh!" Pagmamakaawa niya rito.

"Please what, baby?" At lalong binilisan ang pag-ulos.

"Aaaaaah" Ramdam na naman niya ang kasukdulan.

"I wanna make you pregnant, baby!" At unti-unti na niyang naramdaman ang sabay
nilang pagsabog.

Ilang sandali lang ay napahiga na siya sa ibabaw nito dahil sa sobrang kapaguran.
Naramdaman naman niyang hinalikan siya nito sa may noo at mahigpit na niyakap.

-----------

Ilang araw pa ang lumipas at araw-araw ay nararamdaman niya kung gaano siya nito
kamahal.

Habang nakaupo ito malapit sa may dagat sa may buhanginan ay mabilis siyang lumapit
dito at inabot dito ang hawak-hawak niyang coke in can.

"Lucas, m-may gusto sana akong itanong" Seryosong sabi niya.

"Uhm, what is that?" Ngiti nito.

"Ilang araw nalang ay kasal niyo na, malamang ay hinahanap ka na ni Beatrice. Hindi
pa ba tayo uuwi sa siyudad?"

Nakita niyang bigla naman nawala ang ngiti sa mga labi nito at naging seryoso ang
mukha.

"Paano kaya kung magtago nalang tayo rito at hindi na kita iuwi?"

Halos manlaki naman ang mga mata niya sa gulat. "Lucas.."

"But ofcourse, I know hindi ka na naman papayag" Mapait na ngiti nito.

"Lucas, sa tingin ko ay kailangan na natin umuwi--"

Pero hindi pa niya natatapos ang sasabihin niya nang marinig ang malakas na ugong
ng papalapag na helicopter. Mabilis naman silang napatayo ni Lucas.

Nang tuluyan itong lumapag at huminto ay nanlaki ang mga niya nang makita si
Kenneth.

"Judith!" Sigaw nito at tumakbo papalapit sa kan'ya at mabilis siyang hinila palayo
kay Lucas.

"What did you do to her?! Bakit mo siya dinala rito?!" Galit na sita nito kay Lucas
at akmang susuntukin ito nang mabilis niyang hinila si Kenneth.

"Kenneth, tama na. Wala siyang ginawang masama sa akin" Pigil niya rito.

"Hindi mo ba alam iyang ginawa mo ha, Lucas?! Sa sobrang pag-aalala sa iyo ni

Beatrice ay kasalukuyan siyang nasa ospital ngayon! Hindi ka ba naaawa sa dinadala
niya?!" Galit na sabi nito

"What?" Gulat na tanong nito. "Is she okay? Damn! Iyong baby namin okay--"

"Then see her with yourself!" At mabilis na siyang hinila ni Kenneth papunta sa may
helicopter.

Nang balikan niya ng tingin si Lucas ay kitang-kita niya ang pag-aalala sa mukha
nito.

Nang ganap silang makasakay at makaupo sa loob ng helicopter ay walang nagsasalita

isa man sa kanila.

Okupado naman ang isip niya kay Lucas. Nag-aalala siya para rito.

Pagkaraan ng isang oras ay bumaba na ang helicopter sa may rooftop. Inalalayan siya
ni Kenneth at mabilis na hinila pabalik sa may condo unit nito.

Mabilis siyang napaupo sa may couch na naroroon at mabilis na napatakip sa mukha

ang mga mata.

"Care to tell me what happened?" Sita sa kan'ya ni Kenneth at dahan-dahan niyang

ibinaba ang mga kamay. "Sa pagkakaalam ko kasi ay iniwan kita rito sa condo, pero
hindi ko alam na may pakpak ka na pala at nakalipad ka agad sa isla" Seryosong sabi
nito sa kan'ya.

"Kenneth, hindi ko--"

Naputol ang sasabihin niya nang bigla nitong hawakan ang isang kamay niya at lalo
itong naningkit. Mabilis nitong iniharap sa kan'ya ang sarili niyang kamay. "Is
this a wedding ring?" Kunot-noong tanong nito sa kan'ya.

Hindi pa siya nakakasagot nang bigla na siyang makaramdam na parang babaligtad ang
sikmura niya. Mabilis siyang tumakbo sa may kitchen at nagsuka sa may sink na
naroroon.

"Ilang araw lang akong nawala pero hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari sa
iyo. Judith, kilala pa ba kita? Magkaibigan pa rin ba tayo?" Kunot-noong tanong
nito na nakasunod pala sa kan'ya sa may kitchen.

Gusto niya itong sagutin pero nanlalabo ang mga mata niya. Parang nahihilo siya na
hindi niya maintindihan.

"Ken--"

Naputol ang sasabihin niya nang bigla nalang mandilim ang mga paningin niya.

Nang magising siya ay hindi pamilyar sa kan'ya ang kwartong kinaroroonan niya.

Nang libutin ang paningin ay kitang-kita niyang nakaupo si Kenneth sa tabi niya
habang seryosong nakatingin sa kan'ya at naka-krus ang dalawang braso sa tapat ng
dibdib.

"Kenneth, anong nangyari? Nasaan ako?" Seryosong tanong niya rito.

"You are here at the hospital, dinala kita rito dahil bigla ka nalang nawalan ng
malay kanina" Seryosong sagot nito.

Bigla siyang binundol ng kaba. May sakit ba siya? Malapit na ba siyang mamatay?

"Wala kang sakit, kung iyan ang iniisip mo" Biglang sabi nito na tila nababasa ang
iniisip niya.

"Then bakit daw ako nahimatay?" Kinakabahang tanong niya.

"Because you are pregnant" Seryosong sabi nito na ikinalaki ng mga mata niya.

"Ha? N-nagbibiro ka ba? P-paano nangyari iyon? Hindi ba kasama pa kita--"

"Sabi ng OB, pwede raw mangyari iyon due to low hcg levels. Mas accurate pa rin daw
ang blood serum test kesa sa pregnancy test" Paliwanag nito sa kan'ya.
Bigla siyang naluha. Hindi sa sakit kung hindi sa saya. Ang ibig bang sabihin nito
ay magkakaanak na sila ni Lucas? Kaagad siyang napangiti. Kailangan niya itong
puntahan, kailangan nitong malaman na magkakaanak na rin sila, kailangan niyang
ipaglaban ang magiging anak nila.

Mabilis siyang naupo at tinanggal ang swero na nakakabit sa kabilang kamay niya.

Gulat naman na napatayo si Kenneth sa ginawa niya. "Hey, Judith. What are you
doing?"

"Kailangan kong puntahan si Lucas, kailangan niyang malaman na magkakaanak na kami"

Seryosong sabi niya rito.

Pero mabilis nitong nahawakan ang dalawang kamay niya. "Judith, listen to me okay?
I am afraid to tell you this pero sa tingin ko ay huli ka na" Malungkot na sabi
nito.

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang sabi niya.

Mabilis nitong kinuha ang cellphone sa bulsa at iniabot sa kan'ya.

Nanginginig naman niya itong inabot lalo na nang mag-play ang video.

"You may now kiss your bride" Sabi ng sa tingin niya ay judge na naroroon.

Nagpatakan ang mga luha niya nang dahan-dahang hinalikan ni Lucas si Beatrice.

"Let's all congratulate, Mr. and Mrs. Sebastian" Sabi pa ng judge.

Nakita niya pa ang pagngiti ni Lucas kaya mabilis niyang itinigil ang video. Hindi
niya namalayan na hilam na pala ng hula ang mga mata niya.

Mabilis naman siyang niyakap ni Kenneth dahilan para mapahagulgol siya. "They got
married pagkabalik natin dito sa siyudad, Judith"

Paano na silang dalawa ng anak niya? Naaawa siya para sa magiging anak niya dahil
lalaki itong bastardo sa paningin ng iba.

Kung kailan handa na niyang ipaglaban ang pagmamahal niya para rito.

Mapait niyang binalikan ang mga ala-ala nilang dalawa sa may isla. Ang mga pangako
nito, ang mga haplos nito, ang pagpapadama nito sa kan'ya sa pagmamahal nito.

Dahil sa naisip ay tuluyan na siyang napahagulgol.

"Huwag kang mag-alala, Judith. I am here, hindi ko kayo pababayaang dalawa ng anak
mo. I promise to provide you a comfortable life" Alo sa kan'ya ni Kenneth.

Chapter 20

2 years after.

"Hello Baby Luke, ang cute-cute talaga ng pamangkin ko" Ngiti ng ate niya sa anak
niya habang karga-karga nito iyon.

"Siyempre naman, ate. Mana sa mama" Ngiti niya sa ate niya.

"Oh sige na, dith. Eto na ulit si Luke, papasok na ako sa trabaho. Alagaan mong
mabuti ang pamangkin ko ha" At mabilis nitong ibinigay sa kan'ya ang anak.

Kaagad naman siyang napangiti rito. Daig pa kasi siya ng ate niya kung mag-alala sa
anak niya.

Nang makaalis ang ate niya ay mabilis niyang pinadede ang anak para matulog.

Nang makatulog ang anak ay malungkot niya itong tinitigan. Marahan niyang hinaplos
ang mukha nito at mapait na napangiti. Gwapo ang anak niya pero hindi niya alam
kung kanino talaga ito nagmana dahil hindi niya ito kamukha.

Malungkot niyang binalikan ang mga pangyayari 2 years ago..

(Flashback)

Hindi siya nakatiis at mabilis na umalis ng hospital na iyon kahit pinipigilan pa

siya ni Kenneth.

Kaagad siyang sumakay ng taxi at nagpahatid sa bahay ni Lucas. Pero halos mapudpod
na ang daliri niya sa kaka-doorbell at mapaos na ang boses niya sa kakatawag dito
pero wala pa rin lumalabas sa mansiyon.

"Judith, please halika na. Can't you see wala naman siya rito?" Biglang sabi ni
Kenneth at mabilis siyang nahawakan. Hindi niya kasi namalayan na nasundan na pala
siya nito.

Nang mapatingin kay Kenneth ay malungkot siyang napangiti. "Hindi, sa opisina. Tama
sa kompanya nito. Please, Kenneth samahan mo ako" Paki-usap niya rito.

Matagal siya nitong tinitigan bago napabuntong-hininga.

"Okay, sakay na" At mabilis na siya nitong inalalayan pasakay sa kotse nito.

Habang nasa may daan sila ay walang tigil ang panalangin niya na sana ay nandoon si
Lucas.

Mabilis siyang bumaba ng kotse at umakyat sa floor ng opisina nito.

Kita naman niya ang babaeng nakaupo sa may dati niyang lamesa at biglang napatayo.
"Yes ma'am, what can I do for you?"

"Miss, si Sir Lucas, nandiyan ba siya?"

"I am sorry po ma'am, pero wala po si Sir Lucas--"

Pero bago pa ito matapos ay mabilis siyang humakbang papunta sana sa opisina nito
pero mabilis siya nitong naharangan.

"Sorry po ma'am pero wala po talaga si sir diyan sa loob"

"Miss, importante lang na makausap ko siya. Sandali lang. Kahit isang minuto lang
parang awa mo na" Pakiusap niya rito.

"Judith-- halika na. Wala si Lucas dito" Awat naman sa kan'ya ni Kenneth.

Pero natigil ang pag-uusap nila nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina ni
Lucas.

Kaagad siyang napangiti roon at nabuhayan ng loob.

Pero mabilis ding napawi ang ngiting iyon nang sa halip na si Lucas ang lumabas
mula sa opisina nito ay si Beatrice ang nabungaran nila.

Nang makita siya nito ay mabilis na naningkit ang mga mata nito. "Shiela! Anong
ginagawa ng babaeng iyan dito?!"

"Sorry po ma'am, hinahanap po kasi nila si Sir Lucas" Nakayukong sabi ng babae.

Kaagad naman siyang binalikan ng tingin ni Beatrice. "Anong kailangan mo sa asawa

ko?" Binigyan diin pa nito ang pagkakasabi sa salitang asawa.

"Beatrice, please alam ko ng kasal na kayo pero gusto ko lang siyang makausap"
Pagmamakaawa niya rito.

Kahit magmukha na siyang desperada ay gagawin niya dahil gusto lang niyang malaman
ni Lucas na magkakaanak na rin sila.

"I'm sorry pero hindi mo na makakausap si Lucas" Ngisi nito sa kan'ya at mabilis
na siya nitong tinalikuran.

"Beatrice, buntis ako" Mahinang bulong niya pero alam niyang narinig siya nito
dahil mabilis itong natigilan at hindi kaagad nakahakbang.

Pero ilang sandali lang ay nagpatuloy na rin ito sa paglalakad.

Manghihinang napaghagulgol siya. Kaagad naman siyang naalalayan ni Kenneth.

Magmula noon ay araw-araw niya itong pinupuntahan sa may bahay nito at opisina sa
pag-asang makakausap niya ito pero hindi ito nangyari.

Habang seryoso siyang nakaupo sa may sala at nakapatay ang mga ilaw ay unti-unting
tumutulo ang mga luha niya sa mga mata.

Naramdaman na lamang niyang nilapitan siya ni Kenneth at umupo sa may tabi niya.
"Judith, tama na.Tumigil ka na sa paghahabol sa kan'ya. Iniwan ka na ni Lucas at
pinili na niya si Beatrice. He's gone" Mahinang bulong nito sa kan'ya pero
pakiramdam niya ay halos mabingi siya.
Hindi siya nagsalita pero mabilis na niyakap si Kenneth. "Kenneth.. mahal na mahal
ko siya" Hagulgol niya.

Pero mabilis siya nitong ginantihan ng yakap at dahan-dahang hinagod ang likuran
niya. "Sssshhh. I told you, I am here"

Magmula noon ay iniwasan na niyang isipin si Lucas, ni marinig ang pangalan nito ay
ayaw niya. Tumira siya sa poder ni Kenneth hanggang sa makapanganak siya. Pero nang
halos mag-iisang buwan na ang anak niya ay naisipan niya ng umuwi sa palawan. Nang
araw na manganak nga siya ay buong akala niya ay babae ang magiging anak niya. Pero
nang dalhin ito sa kan'ya ay lalaki pala ito.

(End of flashback)

Nang biglang umiyak ang anak niya ay bigla siyang natauhan. Kaagad niya itong
kinuha at binuhat.

"Ang babaw naman ng tulog ng baby ko na iyan" Alo niya sa anak niya at sinayaw-
sayaw ito.

Ilang minuto lang ay mabilis na naman itong tumigil hanggang sa makatulog. Nang
mailapag niya ito ulit sa higaan ay tiyaka naman tumunog ang cellphone niya.
Mabilis naman niya itong sinagot. "Hello, Kenneth!" Masayang sabi niya.

"Hey, how are you and Luke?" Masayang sagot din nito mula sa kabilang linya.

"Okay naman kami rito, ikaw kumusta ka na?"

"Judith, It's been so long. Ang tagal ko na kayong hindi nakikita. Can I ask you a
favor?"

"Ha? Oo naman. Ano ba iyon?"

"Umalis na kasi iyong secretary ko, tutal malaki naman na si Luke. Baka naman pwede
ka ng bumalik dito sa manila? Mas komportable kasi ako sa iyo, Judith"

Ilang sandali siyang natigilan. Mahigit isang taon na rin kasi nang bumalik siya
rito sa palawan, paminsan-minsan ay dumadalaw sa kan'ya si Kenneth dito sa palawan
pero madalas ay busy ito.
"Judith, sige I understand kung hindi ka papayag--"

"Kailan ba ako magsisimula?" Putol niya sa sasabihin nito.

"Really?! Damn, Judith. Thank you so much! As soon as possible, ikukuha ko na kayo
ng ticket" At dinig niya pang hinalikan siya nito mula sa may screen.

Pagkatapos ng mga sinasabi nito ay pinatay na rin niya ang tawag.

Kaagad siyang nagpaalam sa mga magulang niya at isinama ang dalaga niyang kapatid
para may magbabantay kay Luke.

"Judith! I miss you!" Salubong sa kan'ya ni Kenneth at mabilis siyang niyakap.

Nang mapadako naman ang tingin nito sa anak niya ay kita niyang parang nagbago ang
itsura nito at nag-iwas ng tingin. Pero hinalikan nito sa pisngi ang anak niya at
ngumiti.
"Judith, bakit hindi nalang kasi kayo tumira sa condo unit ko? Open naman sa inyo
iyong bahay ko" Sabi ni Kenneth habang lulan sila ng sasakyan nito.

"Kenneth, okay lang kami. Atsaka nakakahiya na masyado kung makikitira pa kaming
tatlo sa iyo. Okay lang kami, okay?" Ngiti niya rito.

"Are you sure?"

Nakangiti siya napatango. "Sure na sure"

Ilang sandali lang ay huminto sila sa isang hindi kalakihang apartment. Mabilis na
binuhat ni Kenneth ang mga gamit nila papasok sa bahay.

"Masyado naman yatang maliit ito?" Sita nito sa apartment nila.

"Ano ka ba? Okay na ito, baka mamaya maubos ang sweldo ko sa iyo kung kukuha ako ng
malaking apartment. Huwag kang mag-alala, okay na okay na kami rito" Nakangiting
sabi niya nakita niya lang kasi ito online.

Napabuntong-hininga naman ito bago tuluyang tumango.

"Ano? Ready ka na bang mag-start sa monday?" Tanong sa kan'ya ni Kenneth habang

kumakain sila ng inorder nitong pagkain habang ang kapatid at anak naman niya ay
nasa isang kwarto.

"Oo naman. Kenneth, salamat ha?" Seryosong sabi niya rito.

"Salamat saan?" Takang tanong nito.

"Salamat dahil hindi mo ako pinabayaan, hindi ko nga alam kung ano ang magandang
nagawa ko sa iyo para tulungan mo ako ng ganito. Basta salamat"

Pero tinitigan lang siya nito, parang may gusto itong sabihin pero sa huli ay
tumango lang ito at ngumiti. Ilang sandali lang ay mabilis na rin itong nagpaalam
dahil meron pa raw itong importanteng aasikasuhin.
Kinabukasan ay maaga niyang pinagbihis ang kapatid niya, sabado kasi ngayon. Balak
niya itong ipasyal dito sa maynila bago siya magtrabaho. Unang beses palang kasi
itong makakapunta rito.

Dinala niya ito sa may Mall of Asia at talaga namang tuwang-tuwa ito. Pati na rin
ang anak ay tuwang-tuwa dahil kumakawag-kawag pa ito habang nakangiti.

"Ate, ang ganda pala rito sa maynila no. Ang daming mga buildings" Sabi ng kapatid
niyang si Juvy habang kumakain sila sa may foodcourt.

"Alam mo Juvy, maraming buildings dito sa maynila. Mas hi-tect dito pero mas
masarap pa rin tumira sa probinsiya, walang traffic, walang ingay, walang gulo"
Mapait na ngiti niya.

"Eh bakit bumalik ka pa kasi rito, ate? Umaasa ka bang magkikita pa kayo rito
nitong tatay ni Luke?" Biglang sabi ni Juvy na nagpalaki sa mga mata niya.

Nakita niyang lumaki rin ang mga mata nito at biglang tinakpan ang bibig. "Sorry,
ate" Mahinang sabi nito at napayuko.

Alam na alam kasi ng mga ito na ayaw na ayaw niyang pinag-usapan ang tungkol sa
lalaking iyon. Kahit anong piga sa kan'ya ng pamilya niya ay hindi niya sinabi kung
sinong tatay ng anak niya.
Buong araw silang nag ikot-ikot sa maynila at kita naman niyang nag-enjoy ang
kapatid niya.

Nang makauwi sa bahay ay pagod na pagod silang lahat, habang ang anak naman niya ay
tulog na tulog na habang bitbit niya.

"Juvy, ihiga mo na si Luke at aayusin ko lang ang mga gamit natin" At ibinigay na
rito ang anak.

Kaagad siyang pumunta sa isang kwarto at binuksan ang mga maleta nila. Una niyang
inayos ang bagahe ng anak niya. Pagkatapos ay binuksan ang mga maleta niya. Halos
isang dalawang oras na rin siyang nag-aayos nang biglang makita ang maliit na brown
envelop sa pinakadulo ng maleta niya. Nang buksan niya ito ay nanginig ang mga
kamay niya nang makitang muli ang maliit na bagay na iyon.

Hindi niya namalayang unti-unti na palang nagbabagsakan ang luha sa mga mata niya.

Dahan-dahan niyang isinuot ang singsing na iyon at pumikit at unti-unti nagbabalik

ang mga ala-ala nila sa isla.
Ang mga masasayang ala-ala nila ni Lucas, ang pekeng kasal nila, ang mga halik at
haplos nito sa kan'ya.

"Ate!"

Bigla siyang napamulat nang marinig ang katok ng kapatid niya. Mabilis niyang
pinunasan ang mga luha sa magkabila niyang mga pisngi at mabilis na tinanggal ang
singsing na nasa may kamay niya.

"Pasok" Marahang sabi niya.

"Ah ate, kukuhanin ko lang sana iyong gatas ni Luke" Biglang sabi nito at mabilis
na rin na lumabas.

Mabilis niyang kinuha ang singsing at tinago iyon sa may kabinet na naroroon. Dapat
ay tuluyan na niyang kalimutan si Lucas dahil tapos na ang kahibangan niya, tapos
na ang kahibangan niya at paniniwala na sila pa rin hanggang dulo.

Lunes ng umaga ay maaga palang ay gising na siya. Maaga siyang naghanda dahil
makalipas ulit ang mahigit isang taon matapos niyang ipanganak si Luke ay ngayon
palang siya ulit makakapagtrabaho.
Mabilis niyang kinuha ang anak at pinaghahalikan ito. "Behave ka lang kay tita ha,
Luke? Mag-wowork lang si mama para may pambili ka ng gatas" Ngiti niya at niyakap
ito. "Juvy, iyong mga binilin ko ha? Si Luke huwag mong pababayaan. Aalis na ako"
Sabi niya at mabilis ng lumabas.

Naglakad siya ng ilang minuto bago makasakay sa paradahan ng jeep. Nakipagsiksikan

siya sa mga tao para lang mabilis na makaupo. Sobra kasi ang traffic dito sa
maynila.

Ilang minuto palang ay namimiss na niya ang anak niya, ito kasi ang unang araw na
hindi niya makakasama ang anak ng ilang oras.

Habang naka-stop ang jeep na sinasakyan niya dahil naka red lights ito ay hindi
sinasadyang napatingin siya sa katabi nilang itim na sasakyan. At halos mahulog
siya mula sa kinauupuan nang makita kung sino ang nakasakay roon.

Halos pahabain niya ang leeg para lang makita ito ng tuluyan. Pero hindi siya
pwedeng magkamali, ang mukhang iyon. Pero halos maglaglagan ang mga luha niya nang
bigla niyang makita ang babae sa may passenger seat habang may hawak-hawak na isang
batang babae. Hindi niya makita ang mukha ng bata dahil nakatalikod ito mula sa
kan'ya.

Pero hindi siya pwedeng magkamali. Ang nakikita ng dalawang mga mata niya ngayon ay
ang masayang mukha ni Lucas at Beatrice habang nakatingin sa anak nila. Isang
larawan ng napakasayang pamilya.

Chapter 21

Nang makarating sa trabaho ay parang lutang pa rin siya.

"Good--" Nabitin si Kenneth sa pagbati sa kan'ya nang makita ang itsura niya. "Hey,
Judith? What is wrong?" Kunot-noong tanong nito sa kan'ya.

Pero umiling lang siya ng dahan-dahan.

Nakakunot siyang pinagmasdan ni Kenneth at sinipat-sipat. "Tao pa ba ang secretary

ko o robot na?" Seryosong tanong nito sa kan'ya.

Siya naman ang napakunot-noo. "Ha?"

Agad naman itong napangiti sa kan'ya. "Wala" At pinitik ng marahan ang noo niya.
"Halika na, magtrabaho muna tayo" Hila nito sa kan'ya at tinuro na nito ang lamesa
niya.

Nang ganap siyang makaupo ay pinilit niyang mag-focus sa trabaho niya.

Napaangat siya ng tingin nang makita ang anino sa harapan niya. Halos magulat naman
siya nang makita ang nakangiting mukha ni Kenneth.

"Ano ka ba! Nanggugulat ka na naman" Nguso niya rito.

"Tara lunch tayo" Aya nito sa kan'ya.

"Mauna ka na, marami pa akong ginagawa" Tanggi niya rito.

"Teka nga, baka nakakalikutan mo? Ako ang boss mo?" Kunot noong tanong nito sa
kan'ya.
"Baka nakakalimutan mo rin, ito ang unang araw ko at tinambakan mo kaagad ako ng
trabaho" Simangot niya.

Kaagad namang natawa sa kan'ya si Kenneth at pinisil ang isang pisngi niya. "Sorry
na"

Kaagad naman niya itong pinalo sa isang kamay pero mabilis na rin siyang tumayo.
Kaagad naman siya nitong hinila.

Nang makasakay sa kotse nito ay tahimik silang dalawa. Nararamdaman niya ang
pasulyap-sulyap nito sa kan'ya.

"Sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin" Seryosong tanong niya rito habang
nakatingin sa labas ng dinadaanan nila.

"Kumusta naman ang paninirahan niyo ni Luke sa palawan?"

Kaagad naman nangunot ang noo niya na napatingin dito. "Iyon lang ba ang gusto
mong sabihin?"

Marahan namang tumango si Kenneth.

Matagal niya muna itong tinitigan bago sumagot. "Okay naman kaming dalawa, pero
Kenneth seryoso. Buong akala ko talaga noon ay babae ang magiging anak ko.
Siguradong-sigurado pa roon ang doctor na tumingin sa akin nang nagpa-ultrasound
ako. How come na lalaki pala siya?"

Mabilis namang napapreno si Kenneth. Buti nalang ay naka-seatbelt siya, kung hindi
ay baka nahampas na siya sa salamin.

"Kenneth! Ano ba iyan?" Gulat na tanong niya rito.

"I'm sorry Judith, akala ko kasi ay may biglang tumawid na pusa" Kinakabahang sabi
ni Kenneth.

Bigla naman siyang napatango. "Basta mag-iingat ka, ayoko pang mamatay. Maliit pa
si Luke" Ngiti niya rito para gumaan ang paligid.

Nang makarating sa restaurant ay parang balisa ito.

"Judith.." Tawag nito sa kan'ya at hinawakan ang isang kamay niya.

"Bakit?"

"Judith, I just want to say I'm sorry. Hindi ko talaga ginusto iyong nangyari. Sana
dumating iyong time na mapapatawad mo pa rin ako" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Matagal niya itong tinitigan. "Kenneth, umamin ka nga sa akin. Nag-aadik ka ba?" At
mabilis na hinila ang isang kamay niyang hawak nito at napangiti. "Ang OA mo ha?
Kung iyon lang nangyari kanina, okay na iyon. Huwag ka ng mag-isip ng kung anu-ano,
okay?"

Tumango lang ito at ilang minuto lang ay dumating na rin ang inorder nila. Pero
kita niya pa rin ang pagkabalisa sa mukha nito na ikina-iling na lamang niya.

Nang makabalik sa opisina ay kita niya pa rin ang pagkabalisa sa mukha nito. Hindi
niya na tuloy alam kung maiinis o matatawa na lamang siya rito.

Nang ihatid siya nito sa apartment niya ay malungkot pa rin ito. "Hey, okay ka
lang?"
"Yeah" Malungkot pa rin na sabi nito.

"Kung iyong nangyari sa sasakyan--"

"Judith, I just want to say I am really really sorry for what I did. Sa totoo lang
ay hindi ko naman talaga sinasadya iyong nangyari" Apologetic na sabi pa nito.

"Kenneth, are you really okay? Kanina ka pa kasi sorry nang sorry, alam mo kung
iyon lang ang inaalala mo. That is perfectly fine with me, ikaw pa ba? Kahit kailan
hindi ko kayang magalit sa iyo" Nakangiting sabi niya rito.

Kita naman niya ang gulat sa mga mata nito. "S-sige ha, I better go. May pupuntahan
pa ako" At mabilis na itong sumakay sa sasakyan nito at umibis.

Napakunot-noo nalang tuloy siyang napatingin sa papalayong sasakyan nito. Ang weird
ni Kenneth.

Mabilis na lumipas ang ilang linggo at eto ang unang sweldo niya. Gusto niyang
ilibre ang kapatid niya para naman maging masaya naman ito kahit papaano.
Kasalukuyan silang nasa jollibee nang bigla siyang tumayo para mag-cr. Pero dahil
sira ang cr sa jollibee na iyon ay kailangan niya pang pumunta sa cr ng mall na
iyon.

Dahil sa pagmamadali ay hindi sinasadyang nakabangga niya ang babaeng may hawak-
hawak na stroller. "Ay! I'm sorry, miss. Hindi ko sinasad--"

Pero nabitin ang sasabihin niya nang makilala ang babae.

"Judith?" Gulat na gulat na sabi nito habang nanlalaki ang mga mata. Nang mapadako
ang tingin niya sa bata na nasa stroller ay saglit siyang natigilan. Bakit tila may
kuryenteng dumaloy sa katawan niya?

Nang makita nitong nakatingin siya sa bata ay mabilis nitong tinakpan ang hood ng
stroller na nagsisilbing parang bubong at mabilis na tumalikod.

Bigla siyang natigilan nang muling maisip ang batang babaeng anak nito, bakit tila
may malakas na pwersang nagsasabi sa kan'ya na sundan niya ang mga ito?

Pero nang maisip na kasama pala niya ang anak at kapatid niya ngayon ay mabilis na
nagbago ang isip niya. Mabilis niya ang mga itong binalikan, nawala na tuloy sa
isip niya ang paggamit ng comfort room.
Nang makabalik sa jollibee ay kaagad niyang kinuha ang anak sa kapatid niya at
pinakatitigan. Ano ba ang nangyayari sa kan'ya? Nandito siya ngayon at kasama ang
anak niya pero ibang bata ang naiisip niya. Kaagad niyang niyakap at hinalikan ang
anak niya.

Nang matapos kumain ay nagpunta sila sa may department store para magtingin-tingin
ng mga damit.

Nasa may baby's section sila ngayon. Pero nang mapadaan siya sa baby girl section
ay kinuha niya ang isang pink na bestida at bigla na naman naisip ang anak ni
Beatrice.

Mabilis naman niyang niyaya pauwi ang kapatid para mawala na ang kung anu-anong
iniisip niya dahil baka pagod lang siya.

Kinagabihan ay hindi siya dalawin ng antok, maraming tumatakbo sa isip niya. Marami
siyang mga tanong. Hindi man lang ba siya hinanap ni Lucas? Hindi man lang kaya
nalaman ni Lucas na nagkaanak silang dalawa?

Mabilis niyang kinuha ang cellphone niya at tinitigan ang mga pictures ng anak
niya. Kahit anong pilit niyang tignan ay wala talaga itong resemblance na nakuha
mula sa kan'ya o kay Lucas.
Ang babaeng dala ni Beatrice kanina sa mall, bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin
ito nawawala sa isip niya?

Dala ng pag-iisip ay hindi niya namalayang nakatulog na pala siya. Kinabukasan,

gaya ng nakasanayan ay maglalakad siya papunta sa paradahan ng jeep. Pero hindi pa
siya nakakalayo ay may natanaw siyang isang pamilyar na pigura ng isang lalaki na
nakakunot noo habang tinititigan ang pumutok na gulong.

Nang ganap na makilala ang lalaki ay nanlaki ang mga mata niya. "V-Vince?" Hindi
niya namalayang napalakas ang tawag niya at naagaw niya ang pansin nito.

Nang makita siya nito ay kaagad nanlaki ang mga mata nito. "Judith?"

Masaya niya itong nilapitan. "Ikaw nga! Kumusta ka na? Simula noong nang-hiking
tayo ay hindi na kita nakita. Anong nangyari?"

Mabilis naman nagbago ang itsura ng mukha nito. "It's a very-very long story. Ikaw?
How are you? Nawalan na rin ako ng balita tungkol sa iyo ha?"
"Eto okay naman. Single mom" Ngiti niya rito.

Kaagad naman nanlaki ang mga mata nito. "May anak ka na?" Parang gulat na gulat pa
na tanong nito.

Kaagad naman siyang napatango.

"How come? I mean" Pero bigla itong napatigil sa pagsasalita. "Never mind"

Nang mapatingin siya sa relong pambisig ay nagulat siya. Baka ma-late pala siya sa
trabaho. "Uhm, Vince. Pasensiya ka na ha? Kailangan ko pa kasing pumasok sa
trabaho. Nice to see you again" Ngiti niya at nagmamadaling tumalikod. Pero
nakakailang hakbang pa lamang siya nang mabilis siya nitong nahila sa isang braso.

"Do you mind if I get your number? You know, catch-up?" Ngiti nito.

Kaagad naman siyang tumango at mabilis na ibinigay ang number niya. Beside, naging
kaibigan din naman niya si Vince noon at wala naman sigurong masama kung makipag-
close siya ulit dito.
Nang makarating sa opisina ay humahangos siya. Muntik na kasi siyang ma-late.
Kasunod naman niyang dumating si Kenneth.

Bumati lang ito sa kan'ya pagkatapos ay mabilis ng pumasok ng opisina nito. Araw-
araw ay naging ganoon ang habbit nito, parang may mali.

Habang busy siya sa pag-aayos ng schedule ni Kenneth ay biglang tumunog ang

telephone na nasa may tabi niya.

"Hello Ms. De Dios, a certain Mr. Vincent Sebastian is looking for you here in the
lobby" Biglang sabi ng nasa kabilang linya nang sagutin niya ito.

"Ah okay, pakisabi bababa na ako. Salamat" At mabilis na niyang pinatay ang tawag.
Mabilis din siyang bumaba.

Nakita niya itong naka-upo sa may couch ng waiting area. Nang makita siya nito ay
bigla itong tumayo at nakangiti siyang tinignan.

"Vince! What are you doing here?" Gulat na tanong niya rito habang nakangiti.
"Uhm, sinusundo ka? Can I invite you for dinner?" Ngiti nito sa kan'ya.

Ilang sandali pa siyang nag-isip.

"Please?" Pakiusap pa nito.

Sumusuko naman siyang pumayag. "Okay, pero huwag tayong masyadong magpagabi ha?
Alam mo naman may anak na ako na naghihintay sa akin" Ngiti niya.

"No problem, kunin ko lang iyong sasakyan. Hintayin kita sa entrance" Nakangiting
sabi nito bago siya tumango.

Bumalik muna siya sa itaas para kunin ang bag niya. Lampas alas-singko na rin kasi
noon.

Nang akmang aalis na ay biglang bumukas namang ang pinto ng opisina ni Kenneth.
"Are you going home?" Bigla ay baling nito sa kan'ya.

"Ah hindi pa, inaaya kasi akong mag-dinner ni Vince" Nakangiting sabi niya.

Nakita naman niya ang pagkagulat sa mga mata nito. "You mean, Vincent Sebastian?"

Kaagad naman siyang napatango.

"Ano raw kailangan niya sa iyo?" Kita niya ang pagiging seryoso ng mukha nito.

"May problem ka ba kay Vince, Kenneth? Takang tanong niya.

Bigla naman itong nagulat. "Ha? Wala, sige mauuna na ako. Mag-iingat ka" At mabilis
na siya nitong nilampasan.
Ano ba talaga ang nangyayari rito kay Kenneth? Pero nang maalala si Vince ay
nagmamadali na rin siyang bumaba. Kita niyang naghihintay na ito sa may entrance.

Dinala siya nito sa restaurant na pinagdadalhan sa kan'ya nito dati.

Habang naghihintay sa order nila ay marami silang napag-usapan.

"So, what is the name of your son?" Tanong nito habang humihiwa ng steak.

"Luke, Luke ang pangalan niya" Nakangiting sagot niya.

"Can I ask you something, Judith? Tutal ay nakaraan naman na ito, sana ay huwag
kang magalit" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

"Sure, basta ba kaya kong sagutin" Ngiti niya rito.

"What really happened between you and Lucas?" Seryosong tanong nito na nagpahinto
sa kan'ya.

"Ha?" Gulat na sabi niya.

"You know, Lucas and Beatrice is already married now, right?"

Dahan-dahan naman siyang napatango.

"Then, anak ba ni Lucas si Luke?"

Bigla tuloy siyang pinagpawisan ng malapot. "Alam mo, Vince. Hindi kasi ako
komportable sa tinatanong--"

"When Lucas and Beatrice broke-up, I was the one who's with Beatrice. Ako iyong
umalalay sa kan'ya. And something happened between us, kaya ng malaman kong
Beatrice is pregnant. I am much sure that, that child is mine" Seryosong sabi nito
sa kan'ya na parang isang bombang sumabog.
Hindi siya kaagad nakapagsalita at naghihintay lang sa susunod na sasabihin nito.

"Kaya ipinaglaban ko si Beatrice, but when her child was born I dared her to do a
DNA test with me and her child" Seryosong sabi nito habang nakatitig ito sa mga
mata niya.

Marahan siyang napalunok dahil sa kaba sa susunod na sasabihin nito.

"But it came out negative to me, pero hindi pa rin ako tumigil. I ask her to do a
DNA test with Lucas and her child"

Sa mga oras na iyon ay parang ayaw na niyang huminga.

"But sadly, it came out positive with Lucas" Kita niya ang lungkot sa mukha at
boses nito. "I really thought that is my child, that is why Lucas and I had a gap.
Mahigit isang taon na rin kaming hindi nag-uusap. Kaya gusto ko sanang malaman, si
Luke ba ay anak din ni Lucas?" Seryosong tanong nito.

Chapter 22

Kaagad naman siyang natulala sa sinabi nito. Nakaramdam rin ba siya ng

panghihinayang na positive ang naging result ng DNA ni Lucas at ng anak ni
Bestrice?
Pero bago pa siya tuluyang makasagot ay tumawag na ang kapatid niya.

"Hello, ate? Hindi ka pa ba uuwi? Kanina pa kasi umiiyak si Luke e" Sabi ng kapatid
niya nang sagutin niya ang tawag.

Mabilis na rin niyang pinatay ang tawag at sinabing pauwi na siya.

"I'm sorry Vince, pero kailangan ko ng umuwi" At mabilis na tumayo.

Mabilis din na tumayo si Vince at nag-iwan ng ilang libo at mabilis siyang

sinundan. "Hatid na kita" Sabi nito at inakay na siya palabas.

Nang makasakay ng sasakyan nito ay wala isa man sa kanila ang umiimik. Pero nagulat
siya nang tawagin siya nito.

"Judith?"
Lumingon naman siya rito.

"Ayaw mo bang ipaglaban ang karapatan ng anak mo?" Sabay sulyap sa kan'ya.

Mabilis naman siyang napabaling sa labas. Kung noon ay gustong-gusto niyang malaman
ni Lucas na magkakaanak sila, parang ngayon ay nagdadalawang-isap siya, parang
natatakot siya na kapag nalaman nitong may anak sila ay kunin nito iyon mula sa
kan'ya.

"H-Hindi ko alam, Vince" Malungkot na sagot niya.

"Judith, karapatan ng anak mo na dalhin ang apelyidong Sebastian" Seryosong sabi

nito habang nakatitig sa daan.

"Vince, ayoko na sana ng gulo pa"

"Judith, hindi pang-gugulo ang tawag doon. Lucas also has the right to know about
Luke dahil anak niya rin ito, Judith this is all about you and your child. Hindi na
ito basta-basta tungkol lang sa inyong dalawa ni Lucas"
Hindi na niya nakuhang sumagot pa dahil huminto na sila sa tapat ng apartment niya.
"Salamat sa paghatid, Vince. Ingat ka" At mabilis ng bumaba.

Pero bago pa siya tuluyang makapasok ay mabilis din nitong binaba ang bintana ng
sasakyan nito. "Pag-isipan mo, Judith. At huwag ka sanang magkakamali sa desisyon
mo"

Iyon lang at mabilis na rin nitong pinaharurot ang sasakyan.

Nanghihina siyang pumasok sa loob ng apartment at napaupo sa upuan na naroroon. Sa

totoo lang ay gulong-gulo siya, hindi niya malaman kung ano ang tama at dapat
niyang gawin.

Nang biglang bumukas ang pintuan ng isang kwarto at lumabas ang kapatid niya dala-
dala ang anak niya na umiiyak. Kaagad naman niyang kinuha ang anak at pinatahan.
Pinakatitigan niya ito. Marahil ay tama si Vince, karapatan ng anak niya na
matikman ang komportableng buhay dahil isa itong Sebastian.

Halos kalalapag lang niya sa natutulog niyang anak nang makareceived ng tawag mula
kay Kenneth.
"Judith.." Malalim na boses na sabi nito.

"Kenneth?"

"Judith, nakauwi ka na ba? Kumusta ang dinner niyo ni Vince? May nasabi ba siya sa
iyo?" Mabilis na tanong nito.

Kaagad naman siyang natigilan. Bakit tila interesado itong malaman?

"O-Okay naman, at wala naman siyang nasabi sa akin" Kaila niya rito.

Dinig naman niyang napabuntong-hininga ito. "Mabuti naman kung ganoon, sige na
matulog ka na. Goodnight" Paalam nito at pinatay na nito ang tawag.

Nagtatakang tinignan naman niya ang cellphone niya. Nagtataka na talaga siya sa
ikinikilos ni Kenneth, bakit tila parang may mali at parang may itinatago ito sa
kan'ya?
Halos araw-araw siyang tinatawagan ni Vince at kinikumbinsi na sabihin kay Lucas
ang katotohanan, huwag daw siyang mag-alala dahil tutulungan siya nito.

Kaya hindi na siya nagtaka nang isang araw ay mabungaran niya si Vince sa harapan
ng apartment niya.

"Judith.."

Kaagad naman siyang napabuntong-hininga at pinapasok ito.

"Upo ka muna, pasensiya na at maliit lang itong bahay namin--"

"Judith, hindi pa ba nagbabago ang isip mo?" Putol nito sa sasabihin niya.

"Vince, ano ba ang dahilan mo? Bakit gustong-gusto mong ipaalam kay Lucas ang
tungkol kay Luke?" Kunot-noong tanong niya rito.
"Because Luke is also may nephew, at isa pa gusto rin kitang matulungan. Alam kong
nahihirapan ka" Titig nito sa mga mata niya.

"At paano mo naman akong matutulungan? Hindi ba ikaw na rin ang nagsabi na matagal
na kayong hindi nagkakausap ni Lucas?"

"Trust me, Judith. Pumayag ka lang and I will do everything just to help you"
Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Dahan-dahan siyang napaupo at napahawak sa may sentido. "Paano kung hindi niya
tanggapin ang anak namin?" Bigla ay tanong niya rito.

"Hindi tanggapin? Tarantado na lang ang amang hindi tatanggap sa sarili niyang
anak!" Inis na sabi nito.

Malalim siyang napabuntong-hininga bago sumagot. "Okay, p-pumapayag na ako"

Mahinang sabi niya.
Kita naman niya ang gulat sa mga mata ni Vince. "Really? Oh God! That's good to
hear. Finally, Judith!" At bigla na itong ngumiti ng matamis sa kan'ya.

Dahan-dahan nalang siyang tumango kahit ang totoo ay kinakabahan pa rin siya.

"I'll keep you updated, basta all you have to do is to follow all my instructions"
Seryosong sabi na nito.

Pagkatapos niyon ay nagpaalam na rin ito sa kan'ya. Nang silipin ang anak sa isang
kwarto kasama ni Juvy ay masarap ang tulog ng dalawa. Dahan-dahan niya itong
nilapitan at hinaplos sa may pisngi. "Anak, para sa iyo gagawin ko ang lahat. Gusto
kong malaman mo na kahit hindi kita mabibigyan ng buo at kumpletong pamilya ay
gusto ko pa rin makilala ka ng tunay mong ama" At unti-unting nagpatakan ang mga
luha sa mga mata niya.

Halos isang linggo na rin ang nakakaraan nang pumayag siya sa binabalak ni Vince
pero hanggang ngayon ay wala pa itong sinasabi sa kan'ya.

Kaya nagulat na lamang siya nang isang araw ay makita niya itong nakasandal sa may
kotse nito habang naghihintay sa harapan ng apartment niya.

Pero lalo siyang nagulat nang makita ang mukha nito. Putok ang nguso nito, namumula
rin ang kabilang mata nito at may sugat din ang isang kulay. Gulo-gulo pa ang buhok
niya, may dugo pa nga sa may labi nito. Hinang-hina ang itsura nito.

Mabilis naman niya itong nilapitan. "Diyos ko, Vince! Anong nangyari sa iyo?" Nag-
aalalang tanong niya.

Napangisi naman ito nang makita siya. "Pumayag na siya, Judith"

"Ha?"

"Si Lucas, pumayag na siya na makipagkita sa iyo" Ngiti nito sa kan'ya bago ito
tuluyang bumagsak.

Halos mataranta naman siya at tinawag ang kapatid niya para matulungan siyang
maipasok ito sa loob ng bahay. Inihiga nila ito sa sofa na naroroon.

Mabilis naman niya itong pinunasan at ginamot ang mga sugat. Ilang oras din itong
nakatulog bago tuluyang magising. Nang mahimasmasan pa ito ay tila nagulat pa ito.
"Vince? Okay ka na ba? Baka kailangan ka namin dalhin sa ospital, o kaya may
masakit ba sa iyo? Nahihilo--"

"Judith, relax okay?" Ngiti nito sa kan'ya.

"Ano bang nangyari sa iyo? Bakit ka nagkaganyan?" Seryosong tanong niya rito.

"Si Lucas.."

"Ha?"

"Si Lucas, binugbog niya ako kapalit ng pagpayag niya sa pakikipagkita sa iyo"
Ngisi nito sa kan'ya.

"Ha?! Nasisiraan ka na ba, Vince? Bakit mo naman ginawa iyon? Ganoon nalang ba
talaga kahalaga para sa iyo na malaman niya?"
"Yes, Judith. Because I'ved known how was the feeling of being rejected by his own
father. Judith, nabuntis lang ang nanay ko ng tatay ko. I am just his illegitimate
child. Habang bata pa si Luke ay gusto ko ay maranasan niya at dalhin niya ang
apelyidong Sebastian dahil iyon lang ang nararapat. Judith, alam kong kahit kailan
ay hindi ipagtatabuyan ni Lucas si Luke dahil nakikita ko kung paano niya mahalin
si Bithiah"

"Bithiah?" Kunot-noong tanong niya.

"Yes, Bithiah is the name of their daughter"

Bakit parang natigilan siya nang marinig ang pangalan nito? Napakagandang pangalan,
tila nakikita niya ang mukha ng cute na cute na baby na iyon.

"Be ready tonight at 8pm, Judith" At may ibinigay ito sa kan'yang swipe card at
sinabi ang pangalan ng isang sikat at mamahaling hotel.

"Vince? Bakit kailangang doon pa? I mean, pwede naman kaming magkita nalang--"

"Iyon ang gusto niya, Judith. At isa pa, wala pang alam dito si Beatrice"
"M-may nabanggit ka na ba kay Lucas tungkol kang L-Luke? Kinakabahang tanong niya.

"Wala pa, Judith. Gusto ko ay ikaw ang magsabi ng lahat, ayokong panghimasukan ka.
Basta, tawagan mo ako kapag nakauwi ka na" Seryosong sabi nito sa kan'ya at
hinawakan ang magkabilang mga kamay niya. "You can do it, Judith" Titig pa nito sa
kan'ya.

Marahan naman siyang tumango kahit ang totoo ay kinakabahan siya.

Alas sais na ng gabi nang tuluyang makaalis si Vince. Kung ganoon, meron nalang
siyang dalawang oras para mag-ayos at magpunta sa hotel.

Kaagad siyang nagpaalam kay Juvy at sinabing may importante lang siyang
aasikasuhin. Mahigpit niya itong binilinan na i-lock lahat ng pinto pagka-alis
niya.

Nagsuot lamang siya ng isang simpleng skinny jeans at puting blouse, ayaw niyang
isipin nitong nag-ayos siya para rito.
Mag-aalas siyete na nang makasakay siya ng jeep. Medyo malayo-layo rin ang hotel na
iyon at traffic dito sa maynila kaya sa tingin niya ay sakto lang ang oras ng pag-
alis niya.

Habang papalapit nang papalapit sa pupuntahan ay doble ang tibok ng puso niya.
Hindi niya pa rin kasi alam kung saan siya sa magsisimula, hindi niya alam kung
paano niya ito pakikitunguhan pagkatapos ng dalawang taon.

Bago bumaba ay tinext niya si Vince na papunta na siya. Ibinigay na rin ni Vince sa
kan'ya ang room number ng hotel.

Pagkatapak na pagkatapak sa entrance ng hotel na iyon ay parang gusto na niyang mag

back-out. Pero nilakasan niya ang loob niya.

Nanginginig na pinindot niya ang 11th floor ng elevator.

Nang marinig ang tunog ng elevator ay parang nagulat pa siya. Dahan-dahan siyang
naglakad hanggang sa makita ang room number na sinabi ni Vince. Nanginginig na
kinuha na niya ang card sa bag na nagsisilbing susi ng kwarto na iyon. Nang akmang
itatapat na niya ang card ay bigla siyang napahinto at binundol ng kaba.
Parang hindi niya pa kayang makaharap si Lucas.

Ilang minuto na rin siyang nakatayo roon pero hindi pa rin siya pumapasok. Nang
tignan ang relong pambisig ay alas-otso y media na.

Nakakatitig lang siya sa pinto at hindi pumapasok. Akmang aalis na siya nang bigla
itong bumukas at makita ang aburidong mukha ni Lucas.

Halos matulala siya nang muli itong makita. Gusto niyang maluha sa hindi malaman na
dahilan. Ibang-iba na ang itsura nito, wala ang masayahing mukha ng isang Lucas
Sebastian na nakilala niya noon. Sa halip. Ang Lucas na nasa harapan niya ngayon ay
mukha ng isang lalaking, mataas at makapangyarihan, intimidating and dating nito at
hindi maipagkakailang lalo itong gumwapo. Pero kung may isa pang nawala rito ay ang
kislap ng mga mata nito, sa halip ay blangko at isang matalim na mga mata ang
nakikita niya.

"Are you going in or not?" Dinig niya ang malamig at buong boses nito kaya kaagad
siyang natauhan.

Mabilis itong tumalikod. Siya naman ay nanginginig na napahakbang papasok.

Halos malula siya sa buong paligid. Sa tingin niya ay isa itong luxury room dahil
sa sobrang laki nito at papasang isang condo.
Kita niyang umupo ito sa upuan sa harap ng lamesa at kumuha ng alak at nagbuhos sa
isang baso.

"Maupo ka" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Dahan-dahan naman siyang naupo sa upuan sa lamesa na nakaharap dito.

Habang sinisimsim nito ang alak ay nakatitig ito sa kan'ya. Nang ibinaba nito ang
hawak na baso ay matagal siya nitong tinitigan.

"Are you not going to speak?" Seryosong sabi nito na ikinagulat niya. Hindi man
lang ba siya nito kukumustahin?

"Hindi mo man lang ba ako kukumustahin?" Hindi niya alam na nasabi niya na pala ang
nasa isip niya.
Kita naman niyang napangisi ito. "I don't think that is still necessary, base naman
sa nakikita ko ay mabuti ka naman" At tinitigan siya nito.

Mabilis naman siyang napayuko dahil sa pagkapahiya.

"Are you not going to speak? You are just wasting my time!" Inis na turan nito at
mabilis ng tumayo.

Nagulat siya kaya mabilis din siyang napatayo. "L-Lucas.."

Humakbang naman ito papalapit sa kan'ya. "What now, Ms. De Dios?" Titig nito sa mga
mata niya.

Kaagad siyang napaiwas ng tingin dahil sa mainit at nagbabagang titig nito. Ilang
sandali lang ay naramdaman na niya ang mga papalayong hakbang nito. Bigla naman
niyang naisip si Vince, ayaw niyang sayangin ang lahat ng effort na ginawa nito
para lang matulungan siya.

Mabilis siyang sumunod dito at hinila ang isang braso nito. "Lucas, may anak
tayo.."

Chapter 23
Akala niya ay magugulat ito sa sinabi niya pero mabilis nitong tinanggal ang kamay
niyang nakahawak sa braso nito at ito naman ang mahigpit na humawak sa isang braso
niya.

Kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito. "Really, Judith?!"

"L-Lucas, n-nasasaktan ako" Pigil na sabi niya rito nang maramdaman ang mas lalong
paghigpit nito.

Nang bitawan siya nito ay mabilis siyang napaupo sa may sahig.

"I didn't know that I fell in love with a whore 2 years ago!" Sigaw nito sa kan'ya
na siyang ikinagulat niya.

Dahan-dahan naman siyang tumayo. "A-ano bang pinagsasabi mo, Lucas?" Gulat na gulat
na tanong niya.

"Hindi ka pa ba nakontento na pinaniwala mo ako noon na matino kang babae? Na

malinis ka?! Na ako lang ang lalaki mo ha, Judith?!"

"Lucas, please ano ba ang pinagsasabi mo?"

"Na habang may nangyayari pala sa ating dalawa ay nagpapagalaw ka pa sa ibang

lalaki! Bakit? Hindi ba ako magaling?! Kaya hindi ka makontento sa akin?!" At
mabilis siya nitong tinulak sa may kama.

Akmang babangon naman siya nang mabilis siya nitong nakubabawan. "Lucas, ano bang
ginagawa mo?!" Tulak niya rito pero ni hindi niya ito natinag.

"Tell me, habang hinahawakan ko itong mga dibdib na ito" At mabilis na napisil ang
magkabilang dibdib niya "Ilang lalaki pa ang nakakita at nakahawak nito?!"
Nagtatagis ang bagang na tanong nito.

"Lucas, ano ba! Hindi kita maintindihan! Alam mong ikaw lang ang nag-iisang--"

Pero naputol ang sasabihin niya nang mabilis siya nitong lakumusin ng halik.

Halik na mapagparusa..

Hindi pa ito nakontento at bumaba pa ang halik nito sa may leeg niya na nagpaungol
sa kan'ya. "Lucas, please! Ano bang ginagawa mo!" Sigaw niya sabay tulo ng mga luha
sa magkabila niyang mga mata.

Ilang sandali lang ay naramdaman niyang tumigil si Lucas at unti-unting umalis mula
sa pagkakadagan sa kan'ya.

"Huwag ka nang magpapakita sa akin, I don't want to see your face ever again"
Seryosong sabi nito at mabilis na naglakad palabas. Halos magulat pa siya nang
pabalibag nitong isara ang pintuan.

Pero mabilis niya itong hinabol.

Nang makarating sa elevator ay ang saktong pagsara nito.

Hindi. Hindi siya makakapayag na wala siyang mapala sa gabing ito. Mabilis niyang
hinanap ang hagdanan at mabilis na bumaba. Nasa may 5th floor palang siya ay pagod
na siya.
Nang makarating sa lower ground floor, sa may parking area ay mabilis siyang
tumakbo at hinanap si Lucas. Kita naman niyang binubuksan na nito ang pinto ng
kotse nito nang mabilis siyang tumakbo papalapit dito.

Pero nakasakay na ito at napaandar ang sasakyan. Nang bumwelta ito ay mabilis
siyang humarang.

Mariin naman siyang napapikit. Mabuti nalang at malakas itong nakapag-preno.

Galit na galit naman itong lumabas. "Are you crazy?!"

"Lucas, please. Huwag mong gawin ito. Mag-usap tayo" Pakiusap niya rito.

"No. Leave me alone" At akmang tatalikod na ito nang harangan niya.

"Please, kahit sampong minuto lang. Hindi, kahit limang minuto lang" Pakiusap niya
rito.

"Pumasok ka sa sasakyan" Mariing sabi nito at nilagpasan na siya.

Mabilis siyang sumakay at pinaandar nito ang sasakyan.

Nanginginig ang mga kamay niyang nakapatong sa may kandungan niya.

Inihinto nito ang sasakyan sa may madilim na bakanteng lote.

"Speak now, your time is running" Seryosong sabi nito.

Ilang beses muna siyang napalunok bago tuluyang nagsalita. "Nang makauwi tayo sa
isla, doon ko nalaman na buntis ako"

Kita naman niya ang pag-ngisi nito. "Kaagad? Halos isang linggo lang tayo sa isla,
Judith. Hindi ka tanga, alam mong imposible kang mabuntis sa isang linggo lang"
Iling na sabi nito.

"Pero hindi ko alam na buntis na pala ako noon!"

"Judith, I asked you before if you are pregnant and you said no dahil nag-test ka
pa nga hindi ba?!"

"Pero sabi ng doktor ay possible naman daw mangyari--"

"Enough with your lies, will you?!" Inis na sabi nito.

"Pero nagsasabi ako ng totoo!"

"Kung nagsasabi ka ng totoo, bakit ngayon lang? Ano bang kailangan mo, pera?"
Walang emosyong sabi nito sa kan'ya.

Nang mapabaling ito sa kan'ya ay mabilis niya itong sinampal.

"Hindi ko kailangan ang pera mo!" Matigas na sabi niya rito.

"Then, kung hindi mo pala kailangan ang pera ko. Anong kailangan mo?"

"Kailangan ka ng anak natin, kailangan niyang makilala ang tatay niya" Seryosong
sabi niya rito at tinitigan ito.
Kaagad naman itong napangisi sa sinabi niya.

"Anong nakakatawa?" Kunot-noong tanong niya.

"Because you are so damn funny! Bakit hindi mo sabihin iyan sa totoong ama ng anak
mo?"

"Ano?!" Gulat na tanong niya.

"Judith, you can't fool me. I know I am not the father of your child!" Matigas na
sabi nito.

Pero mabilis na naman niya itong nasampal. "Gago ka! Anong tingin mo sa akin?!" At
sinampal pa ito ng isa pang beses. "Ang sama-sama ng ugali mo!" Sigaw niya at
pinagsusuntok ito sa may dibdib.

"Stop it, Judith!" At pilit nitong pinipigilan ang mga kamay niya pero hindi pa rin
siya tumigil.

"Wala kang kasing sama!" Hagulgol niya habang malakas pa rin niya itong
pinagsusuntok.

"Damn! I said, stop it!" Galit na sigaw nito at hinila siya nito nang malakas.

Halos magkanda subsob na siya nang kandungin siya nito paharap dito.

Dahil sa ginawa nito ay mabilis siyang natigilan.

"Oh? Bakit ka tumigil?" Seryosong tanong nito sa kan'ya.

"Pakawalan mo na ako" Walang emosyong sagot niya. Hindi kasi siya komportable sa
posisyon nilang dalawa.

Pero naramdaman niyang lalong himigpit ang pagkakayakap nito sa may bewang niya.

"Lucas.."

"Tell me, Judith. Paano mo iyon nagawa sa akin? I am very much willing to leave
everything for you back then" Titig nito sa mga mata niya.

"Wala akong alam sa sinasabi mo" Iwas niya ng tingin dito.

"Hanggang ngayon ba naman ay magsisinungaling ka pa rin?!" Galit na sabi kito. Kita

niya ang apoy sa mga mata nito.

"Lucas, please" At akmang aalis na siya mula sa pagkakakandong nang hilahin siya
nito ulit paupo.

Dahilan para maramdaman niya ang pagkalalaki nito.

"You know what I feel right now, Judith? I want to f**k you real hard. Pero sa
tuwing naaalala kong may ibang lalaki ng nakahawak at nakagalaw sa iyo? Nandidiri
ako!"

Awtimatikong nasampal naman niya ito sa isang pisngi.

Kita niya ang galit sa mga mata nito. "Nasasaktan ka sa katotohanan?! Sabagay, ako
naman ang nakauna sa iyo, laway ko ang unang dumikit diyan sa katawan mo. Pero
pwede ng pagtiyagaan, iisipin ko nalang na kumuha ako ng isang bayarang babae sa
isang club. I can still f**k you, but not as a woman I love. But as a whore" Ngisi
nito at mabangis siyang hinalikan.

Pilit niya itong tinutulak pero malakas ito. Nagulat pa siya nang sirain nito ang
blouse niya dahilan para lumabas ang malulusog niyang mga dibdib.

Mabilis nitong inilabas ang isang dibdib niya sa suot niyang bra at sinipsip ito.

"Lucas, ano ba! At sinabunutan ito ng malakas at malakas itong itinulak.

Mabilis siyang umalis mula sa pagkakakandong nito at pinag-krus ang mga braso sa
dibdib niya para matakpan ang kahubdan. "Hindi na dapat kita pinuntahan. Ibang-iba
ka na, Lucas" Seryosong sabi niya at mabilis na bumaba ng sasakyan nito.

Nang ganap na makababa ay katahimikan ang sumalubong sa kan'ya, sobrang dilim ng

paligid at walang katao-tao. Naalala niyang nasa may bakanteng lote pala siya. Sa
may tagong parte.

Narinig naman niya ang pagtunog ng pintuan ng sasakyan nito. Tanda na bumaba ito.

"Where are you going?!" Inis na tanong nito. "You're really crazy, aren't you?!
Can't you see? Walang katao-tao rito at walang dumadaang sasakyan! And look at
yourself! Nakalabas na iyang mga dibdib mo!" Sigaw nito sa kan'ya. "Pumasok ka sa
sasakyan at ihahatid na kita" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Mabilis naman siyang umiling dito. "Huwag mo na akong alalahanin. Tutal ay wala ka
naman ng pakialam sa akin hindi ba?"

Matagal siya nitong tinitigan bago nagmura. "Damn! Bahala ka!" At mabilis na itong
pumasok sa sasakyan nito at mabilis itong pinaharurot.

Habang naglalakad ay umiiyak siya. Walang katao-tao sa dinaraanan niya at

napakadilim ng paligid. Tanging ingay na nanggagaling sa mga insekto ang naririnig
niya.

Kailangan niya pang maglakad ng may kalayuan para makarating sa mismong daan. Ni
hindi nga niya alam kung nasaan siya.

Halos mapasigaw siya nang makarinig ng malalakas na kulog. Kaagad siyang napaupo at
natakpan ang magkabilang mga tenga.

Si Lucas, iniwanan talaga siya nito.

Ilang minuto pa ay nagsimula ng pumatak ang ulan. Ni wala siyang mapagsisilungan.

Awang-awa siya sa sarili.

Wala siyang nagawa kaya dire-diretso ng naglakad. Kasabay ng pagpatak ng mga luha
niya ang pagpatak ng ulan sa mukha niya.

Ilang sandali lang ay may nakita siyang ilaw ng paparating na sasakyan. Nang
huminto ito ay mabilis na lumabas si Lucas.

"Damn! Ang tigas kasi ng ulo mo!" Sigaw nito sa kan'ya. "Let's go and I'll bring
you home"

"Huwag na. Hayaan mo na ako" Walang emosyong sagot niya at patuloy na naglakad.

Pero nagulat siya nang mabilis siyang hinila ni Lucas at niyakap. Mabilis naman
siyang bumabaklas mula sa pagkakayakap nito pero nanghihina siya. "Bitawan mo ako!"
At pinagpapalo ito habang humahagulgol na siya.

Pero patuloy pa rin siya nitong niyayakap.

"I hate you, Lucas! Ang sama-sama mo!" At mabilis na napaupo kahit yakap-yakap pa
rin siya nito.

Si Lucas naman ay hindi nagsasalita.

"Binigay ko lahat-lahat sa iyo at hindi ako nagtira ni konting dignidad para sa

sarili ko! Alam mong ikaw lang ang nag-iisang lalaki sa buhay ko pero bakit mo ako
pinaparatangan ng gan'yan!" Sigaw niya habang pinagpapalo ito sa mga balikat.

"Judith.."

"Hindi kita niloko, hindi ako pakawalang babae. Kaya bawiin mo iyong sinabi mo!
Maniwala ka! Anak mo si Luke!" At lalong lumakas ang hagulgol.

"Ssssshhhh. I'm sorry, sa kotse tayo mag-usap please ang lakas na ng ulan"
Malumanay na sagot nito at mabilis na siyang binuhat.

Pinaupo siya nito sa harapan bago ito mabilis na pumasok. Bigla tuloy siyang
nakaramdam ng lamig.

May hinugot naman itong tshirt sa may likuran ng kotse niya at iniabot sa kan'ya.
"Palitan mo muna iyang damit mo at baka magkasakit ka" Seryosong sabi nito sa
kan'ya.

Alanganin naman niyang kinuha ang damit. Hindi siya pwedeng magkasakit dahil kasama
niya ang anak niya sa bahay.

Nang akmang tatanggalin niya ang damit ay mabilis itong nag-iwas ng tingin sa
kan'ya.

"Bakit ka pa nag-iiwas ng tingin e nakita mo na ang lahat ng ito" Seryosong sabi

niya.

"Damn, Judith! Don't tempt me, kung ayaw mong angkinin kita ngayon dito sa loob ng
sasakyan" Matigas na sabi nito.

Nang makapagpalit ng tshirt ay mabilis na rin nitong pinaharurot ang sasakyan.

"Just tell me your address" Seryosong sabi nito nang hindi tumitingin sa kan'ya.

"Ibaba mo nalang ako riyan sa may daan. Mag-tataxi nalang ako"

Iritable naman itong tumingin sa kan'ya. "Huwag mo akong sagarin"

"Pero--"

"Shut up or I'll f**k you!"

Kaagad naman siyang natahimik at walang nagawa kung hindi ang sabihin ang address
niya.

"Hindi mo man lang ba ako hinanap noon?" Hindi niya mapigilang tanong.

Mabilis lang siya nitong sinulyapan. "Is that still matter? Judith, tapos na ang
kabaliwan ko sa iyo" Matigas na boses na sagot nito.
"Sabagay, alam ko naman na simula pa noon ay si Beatrice lang ang minahal mo."

"We are not going to talk this nonsense topic. Just keep quiet, you're irritating
me"

"Alam mo bang ang tagal kitang hinintay, Lucas? Ilang beses akong nagpabalik-balik
sa bahay--"

"Damn!" Galit na sabi nito at mabilis na iginilid ang sasakyan at hininto. "Do you
really want me to f**k you?! I said shut up, right?!" Galit na sabi nito.

"Bakit ba ayaw mong marinig ang katotohanan?! Natatakot ka ba na malaman mo na

nagkamali ka ng tingin mo sa akin?!" Sigaw niya rito.

"Shit!" Inis na bulong nito at mabilis na pinaandar ang kotse nito. Dama niya ang
galit na inilalabas ng katawan nito.

Nagulat siya nang bigla silang pumasok sa isang inn.

Mabilis nitong ipinasok ang sasakyan nito sa isang garahe at awtimatiko namang
nagsara ang gate nito.

Mabilis nitong pinatay ang sasakyan at hinila siya pababa ng kotse. Halos magkanda
subsob na siya.

"You just really want me to f**k you kaya hindi matigil-tigil iyang bunganga mo
hindi ba?" Seryosong sabi nito sa kan'ya nang maikandado nito ang pintuan.

Chapter 24

"Uuwi na ako" Balewalang sabi nita rito at akmang hahakbang nang hawakan nito ang
isang braso niya.

"No! Dito ka mag-ingay nang mag-ingay. Gusto kong punuin mo ng mga ungol mo ang
bawat sulok ng silid na ito!" Galit na sabi nito at mabilis siyang naisandal sa
pader.

"Lucas, ano ba! Uuwi na ako" Pakiusap niya rito.

Pero mabilis nitong nahalikan ang leeg niya. Habang hawak-hawak naman nito ang
magkabilang mga kamay niya.

"Sa tuwing naaalala kong may iba pang lalaking nakakita at nakatikim sa katawan mo,
gusto kong pumatay, Judith!" Humihingal ito sa galit. Kita niya ang nagbabagang
tingin nito sa kan'ya.

Mabilis nitong naitaas ang tshirt na suot niya at mabilis na nahalikan ang isang
dibdib niya. "Akin lang dapat ito e, pero putang*na hindi ka pa nakontento at
nagpabuntis ka pa sa iba!" At mabilis siya nitong ibinalibag sa may kama.

Pero nagulat siya nang makita ang mga luha ni Lucas sa mga mata.

"Please Lucas, hindi totoo iyan. Hindi ako nagpabuntis sa iba. Maniwala ka, anak mo
si Luke" Marahang sabi niya at dahan-dahang lumapit dito.

Awtimatikong kumilos ang isang palad niya para punasan ang mga luha sa mga mata
nito. "Maniwala ka sa akin, Lucas. Hindi kita niloko"

Hindi nagsalita si Lucas pero kita niyang parang lumambot ang mga mata nito.

Mabilis namang hinawakan ni Lucas ang magkabila niyang mga pisngi at pinagdikit ang
mga noo nilang dalawa. "Gustong-gusto kong maniwala sa iyo, Judith. But my mind
betrays my heart. Pero sige, bibigyan kita ng isang pagkakataon. Kailangan ko
munang mapatunayan na anak ko nga si Luke" Seryosong sabi nito.

Kaagad naman siyang napangiti at napayakap dito. "Salamat, Lucas!"

"Pero kapag napatunayan kong hindi ko siya anak at anak mo siya sa ibang lalaki,
pagbabayaran mo ang lahat, Judith" Malalim ang boses na sabi nito na nagpawala sa
mga ngiti niya sa labi.

Bakit tila nakaramdam siya ng ibayong takot? Pero kaagad siyang napailing, bakit
naman siya matatakot e sigurado naman siya na tanging si Lucas lang ang lalaki sa
buong buhay niya.

Nasa ganoon silang posisyon nang biglang tumunog ang cellphone niya. Ang kapatid
niya ang tumatawag.

"Ate! Si Luke, kanina pa umiiyak tapos nang salatin ko mainit siya, ate!"
Kinakabahang sabi nito.

Kaagad naman siyang nataranta. "Ano?! Sige, sige pauwi na ako" At mabilis na
pinatay ang tawag.

"What happened?" Takang tanong ni Lucas.

"Si Luke, may lagnat" Tarantang sabi niya.

"Let's go!" At mabilis na siyang hinila ni Lucas palabas.

Mabilis itong nagmaneho. Habang nagmamaneho naman ito ay hindi niya mapigilang
maiyak.

Nagulat siya nang hawakan ni Lucas ang mga kamay niya na nasa may kandungan niya.
"Just relax, nothings gonna happen to him" Seryosong sabi nito sa kan'ya.

Bakit tila hinaplos ang puso niya sa sinabi nito kahit alam niyang galit pa rin ito
sa kan'ya?

Nang nakarating sa apartment ay mabilis ang mga kilos niya. "Lucas, salamat sa
paghatid. Pasensiya ka na sa istorbo" At akmang lalabas na siya nang sasakyan nang
hawakan nito ang isang braso niya.

"No, hintayin ko kayo. Hatid ko na kayo sa ospital" Seryosong sabi nito.

Kaagad naman nanlaki ang mga mata niya pero hindi na siya tumutol. Gabi na, at isa
pa mahirap ang taxi sa lugar nila dahil kailangan mo pang maglakad ng malayo.
Umuulan pa naman.

Nang makapasok ay kaagad niyang kinuha ang anak niya mula kay Juvy. "Juvy, dito ka
na muna ha? Tatawagan kita kapag may kailangan akong ipakuha sa ospital" Bilin niya
sa kapatid at kinuha na ang bag ng anak.

Nang lumabas ay kita niyang nag-aabang si Lucas habang may hawak na payong.
Nang makita siya ay giniya sila nito papasok nang sasakyan.

Nang ganap na makapasok ay tiyaka niya sinalat ang anak. Mainit pa rin ito.

Nang makapasok si Lucas sa sasakyan ay mabilis itong nagmaneho, pero kita niya ang
palagiang pagsulyap nito kay Luke.

"Siya ba si Luke?" Bigla ay tanong nito.

Kaagad naman siyang tumango. "Oo Lucas, siya ang anak natin" Mabilis na sabi niya.

Kita naman niya ang mahigpit na paghawak nito sa manibela ng sasakyan nito. Hindi
niya alam kung ano ang mga iniisip nito sa mga oras na iyon dahil hindi na ito muli
pang nagsalita.

Nang makarating sa ospital ay kaagad na inasikaso ang anak niya. Kailangan daw
nitong ma-confine para ma-check ng maayos.

Halos umiyak siya nang makitang kinakabitan ng swero ang anak niya. Iyak kasi ito
ng iyak. Parang hindi niya ito kayang makitang nahihirapan.

"He's gonna be okay" Bigla ay sabi ni Lucas na hindi niya namalayang sumunod pala
sa kan'ya.

Nanlalaki naman ang mga mata niyang tinignan ito. "Lucas?" At sinilip ang orasang
pambisig. Mag-aalas dose na ng gabi. "Lucas, umuwi ka na. Maraming salamat sa
pagsama mo sa amin dito" Marahang ngiti niya rito.

Hindi ito nagsalita pero mabilis na itong umalis.

Ilang minuto lang ay nilipat na sa kwarto ang anak niya. Kaya nagtaka siya nang
isang malaking kwarto ang pagdalhan sa anak niya, may sariling sala, kitchen at
parang maliit na kwarto sa may gilid. Sa pagkakaalala niya ay maliit na kwarto lang
ang kinuha niya para sa anak.

"Ah, teka lang po, mali po yata itong kwarto na ito. Regular room lang po ang
kinuha ko" Agaw pansin niya sa isang lalaki na nagtulak ng wheelchair nila ng anak.

"Baby Luke De Dios po hindi ba?" Tanong ng lalaki.

Kaagad naman siyang tumango.

"Tama naman po ma'am, pinalitan po nang asawa niyo kanina sa baba iyong kwarto.
Sige po alis na ako, may nurse station po riyan punta nalang po kayo kapag may
kailangan kayo" At mabilis na itong nagpaalam.

Nang mailapag niya ang anak sa may kama ay mahimbing na ang tulog nito. Bahagya
pang namamaga ang mga mata nito mula sa pagkakaiyak kanina.

Nang biglang bumukas ang pintuan at iluwa nito si Lucas. Akala niya ay umalis na
ito.

"Kumusta na siya?" Biglang tanong nito sa kan'ya

"Mainit pa rin pero nakatulog na siya. Siya nga pala Lucas, ikaw ba ang kumuha ng
kwartong ito?"

Mabilis naman itong tumango.

"Pasensiya na pero hindi ko kayang bayaran ang ganito kalaki at kamahal na kwarto,
magpapalipat nalang kami" Nag-aalang sabi niya.

"Are you kidding me, Judith?" Kita ang inis sa mukha nito. "Dadalhin mo sa maliit
na kwarto ang anak ko?"

Bakit parang nasa alapaap siya nang banggitin nito ang salitang "anak ko"

Tila nabasa nito ang nasa isip niya. "Since I gave you a chance, aakuin ko muna si
Luke na parang akin. And since, we are already here. Magpapagawa na rin ako ng DNA
TEST"

"Aakuin na parang iyo? Lucas, ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na anak mo
si Luke?" Medyo mataas na boses na sagot niya.

"Remember, Judith? Kailangan mo munang patunayan na sa akin nga siya. Or else,

kapag nalaman kong pinapaikot mo lang ako. I promised, I will make your life
misearable" Matigas na sabi nito at mabilis na itong lumabas ng kwarto.

Nanghihinang napaupo naman siya sa may couch na naroroon. Bakit ba binubundol siya
ng kaba sa mga sinasabi nito?

Buong magdamag ay binantayan niya ang anak niya. Hindi na muling bumalik si Lucas,
marahil ay umuwi na ito sa totoong pamilya nito.

Kinabukasan ay pinapunta niya ang kapatid dito sa hospital. Mabilis na rin niyang
tinawagan si Kenneth para sabihin na mag-leleave muna siya dahil kailangan niyang
bantayan ang anak niya sa hospital pero hindi naman ito sumasagot kaya tinext na
lamang niya ito.

Ilang minuto lang ay tumunog ang cellphone niya. It's Vince.

Oo nga pala, nakalimutan na niya itong tawagan dahil sa dami ng nangyari kagabi.

"Hello, Vince?"

"Thanks God! Kumusta? Anong nangyari?" Mabilis na sagot nito.

"Vince, pasensiya kung hindi na kita natawagan ha? Bigla kasi namin sinugod si Luke
dito sa hospital--"

"Ha? Is he okay? Saang hospital? Pupuntahan kita riyan" Dinig niya ang pag-aalala
sa boses nito.

Matapos sabihin kung nasaan sila ay mabilis na rin itong nagpaalam. Dadaan lang daw
ito sa opisina at pagkatapos ay pupunta na rito sa may hospital.

Kinausap sila ng nurse na mamaya ay dadarating na rin ang doktor ni Luke para
kausapin siya.

Nang dumating si Vince ay napakadami nitong dala-dala. May dala rin itong mga
balloons. Nang mapadako ang tingin nito kay Luke ay mabilis na napangiti si Vince
at nakalapit dito.

"Hello, baby?" Ngiti nito habang hawak ang isang kamay ng anak. Nakangiti naman ang
anak niya kay Vince "I am your Tito Vince, is your tito handsome that is why you
are smiling ha?" Ngiti pa nito na lalong nagpangiti sa anak niya.

Masigla naman ang anak niya kanina pagkagising nito na siyang ipinagpasalamat niya.
"Juvy, bantayan mo muna si Luke ha? May pag-uusapan lang kami sa may kusina ni
Vince" Paalam niya sa kapatid.

Mabilis naman siyang sinundan ni Vince sa may kusina.

"Your son is so handsome and adorable" Ngiting baling nito sa kan'ya.

"Salamat, Vince" Ngiti niya rin dito at umupo sa may upuan na naroroon.

"By the way, what happened lastnight?" Seryosong tanong nito sa kan'ya, tumabi ito
sa kan'ya mula sa pagkakaupo.

Malungkot siyang napailing. "Hindi siya naniniwalang anak niya si Luke" Mapait na
ngiti niya.

"Seriously?! Damn that bastard! I'm gonna punch him to death!" At mabilis na tumayo
pero pinigilan niya ito at mabilis na nahila pabalik mula sa pagkakaupo.

"Vince, hindi pa nga magaling iyang mga sugat mo tapos daragdagan mo na naman"
Nakangusong sabi niya.

"What? Ang ibig mo bang sabihin ay si Lucas ang bubogbog sa akin? No way! Hinayaan
ko lang siyang bugbugin ako dahil alam kong galit siya sa akin dahil inaako ko noon
ang anak niya"

"Vince, hayaan mo na. Sinabi naman niya na magpapa-DNA siya para mapatunayan bago
niya tanggapin si Luke" Mapait na sabi niya.

"That bastard asshole! Ganoon ba kababa ang tingin niya sa iyo?! Siya nga ang
nonloko noon kay Beatrice dahil ginamit ka niya--" Galit na sabi nito na ikinatigil
niya. Mabilis naman nitong nahawakan ang magkabilang mga pisngi niya. "I'm sorry,
Judith. Naiinis lang talaga ako kay Lucas at nakuha niya pang magpa-DNA test?!

Kasabay ng pag-iling niya ay ang pagtulo ng mga luha niya. "Tama ka naman, Vince.
Pumayag akong magpagamit sa kan'ya kahit na alam ko na may girlfriend na siya. Kaya
ayoko naman na sanang manggulo pa, Vince" At mabilis na nagpatakan ang luha sa mga
mata niya.

Mabilis naman siyang niyakap ni Vince. "Tahan na, Judith. Magiging okay din ang
lahat at lalabas din ang totoo.

Nang biglang makarinig sila ng isang malakas na tikhim. Mabilis naman silang
naghiwalay ni Vince.

"The doctor is here, baka lang mas gusto mong marinig ang sasabihin niya kesa riyan
sa pakikipaglandian mo" Madilim at matigas na sabi ni Lucas na hindi nila
namamalayang nandoon na pala.

Mabilis naman siyang tumayo at lumabas ng kusina.

"Hello, Ms. De Dios. I'm Dra. Victorio a pediatrician" Ngiti sa kan'ya ng Dra. nang
makita siya nito. "According sa mga test, may viral infection po ang anak niyo ito
po iyong Roseola which is very common naman po sa edad ng anak niyo. Kailangan pa
po niya mag-stay dito ng 2-3 days para mas lalo natin siya mamonitor. And in
regards po roon sa nirerequest niyo na DNA. Magpunta nalang po kayo sa ibaba for
further information." Ngiti nito sa kan'ya.

Marami pa itong pinaliwanag sa kan'ya, tinanong niya kung delikado ba ito at ang
sabi naman nito ay hindi, na siya namang ipinagpasalamat niya.

Matapos iyon ay umalis na rin ito.

Nang mapabaling sa dalawa ay kita niya ang masasamang tinginan ng mga ito.

"What the f**k are you doing here?!" Malamig na tanong ni Lucas kay Vince.

"I'm visiting my nephew" Seryosong sagot naman ni Vince.

"Nephew? How sure you are that he is your nephew? Ni hindi pa nga lumalabas iyong
DNA test!" Sita naman dito ni Lucas.

"Aba't tarantado ka ah!" At akmang susuntukin na nito si Lucas nang mabilis siyang
pumagitna sa mga ito.

"Tumigil na kayo! Nagpapahinga ang anak ko pwede ba?! Kung gusto niyong magpatayan
umalis kayo!" Galit na sabi niya.

"You shouldn't be here!" Duro ni Lucas kay Vince. "Kung may dapat na umalis dito,
siya lang iyon. O baka naman siya ang mas gusto mong manatili rito kasi siya talaga
ang ama ng anak mo?!" Baling na sita sa kan'ya ni Lucas.

Mabilis naman niya itong nasampal. "Lumabas ka na!" Timping sabi niya rito. "Kung
ayaw mong akuin ang anak ko, pwes ayaw ko na rin siyang ipagpilitan sa iyo!" At
tinulak ito palabas.

Chapter 25

"You want me to leave?! Okay! I will leave!" Galit na sabi ni Lucas at ito na mismo
ang naglakad palabas.

"I'm sorry, Judith. I'm gonna leave too" Bigla ay sabi ni Vince pero hindi na niya
nagawang makasagot.

Pagod na napaupo siya sa may couch na naroroon at napayuko. Mabuti na lamang at

masarap ang tulog ng anak niya.

"Ate? Siya ba iyong papa ni Luke?" Bigla ay tanong ng kapatid niya na siyang
nagpaangat ng ulo niya.

Marahan siyang napatango.

"Hindi niya ba matanggap si Luke, ate?" Malungkot na tanong nito.

Mapait naman siyang napatango. Pero nagulat siya nang bigla itong lumapit sa kan'ya
at bigla siya nitong yakapin. "Huwag kang mag-alala ate, nandito naman kami nina
mama, mahal na mahal namin si Luke"

Sa puntong iyon ay mabilis na tumulo ang mga luha niya. Tama ito, sila ang tunay
niyang pamilya. Dapat ay hindi na siya bumalik pa rito sa maynila dahil maayos na
ang buhay nila sa palawan. Sapat na nakakaraos, doon na lamang siya maghahanap ng
trabaho. Siguro naman ay maiintindihan siya ni Kenneth.

Kinabukasan ay masigla na ang anak niya, tawa na nga ito ng tawa habang karga-karga
niya. Ang kapatid naman niya ay bumaba para bumili ng pagkain.
"Anak, pagaling ka na ha? Para makauwi na tayo ulit ng palawan" Kausap niya rito
kahit alam niyang hindi naman siya nito maiintindihan.

"And who told you na pwede ka nang umalis?!"

Gulat na napatingin siya sa may likuran niya at kita niya ang madilim na mukha ni
Lucas.

Hindi niya ito pinansin at patuloy lang na nilaro ang anak.

"Kung anak ko nga si Luke, sino ka para magdesisyon lamang para sa kan'ya?!" Sigaw
nito.

"Sino ka naman ngayon para magalit?! Ang kapal ng mukha mo! Hindi ba hindi mo nga
matanggap ang anak ko?!"

Hindi na ulit nakasagot si Lucas dahil biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang
kapatid niya.

"Juvy, ikaw na muna ang bahala kay Luke ha? Uuwi muna ako para kumuha ng gamit at
para maghanap ng pera" Mahinang sabi niya sa kapatid, siya nalang ang maghahanap ng
pambayad sa hospital. Ayaw na niyang magkautang na loob kay Lucas. Gustong-gusto na
rin kasi niyang makabalik sila sa palawan.

Mabilis na sinukbit niya ang bag at mabilis na lumabas.

Dama niya ang pagsunod ni Lucas sa kan'ya. Pero bago pa siya nito maharangan ay
mabilis siyang nakapaglakad at mabilis na sumakay ng taxi.

Ilang sandali lang ay nakarating na siya ng apartment. Pero bago pa niya ganap na
masara ang pintuan ay mabilis na itong naitulak ni Lucas.

"Umalis ka na, hindi ka welcome rito" Malamig na sabi niya.

Pero wala siyang nagawa nang pumasok ito at malakas na ibinalibag ang pintuan
pasara.

"Are you really testing my patience?!"

Pero hindi na siya magpapatinag dito. Wala na siyang pakialam kahit na ano pa ang
sabihin nito. Mabilis siyang pumasok ng kwarto at kumuha ng ilang damit niya.
Mabilis naman siyang nasundan doon ni Lucas.

"Damn! What are you up to?! Malakas na loob mo kasi si Vince naman ngayon ang
kakampi mo?!" Sigaw nito sa kan'ya.

Pero kagaya kanina ay hindi niya ito pinapansin at patuloy lang sa pag-aayos ng mga
gamit. Kaya nagulat na lamang siya nang hilahin nito ang isang kamay niya dahilan
para mabitawan niya ang gatas na inililipat niya sa lalagyan.

Galit na napatingin siya rito. "Hindi na kita maintindihan! Hindi ba ayaw mo sa

anak ko?! O heto na, hindi na kita pipilitin dahil nakaya ko naman siyang mairaos
ng dalawang taon kahit wala ka!"

Kaagad naman napangisi si Lucas sa kan'ya. "Ganoon kaagad kabilis magbago ang
desisyon mo?! Ah I knew it! Kaya magkayakap kayo kahapon ni Vince dahil sasama ka
na sa kan'ya?!"

"Oo! Sasama na ako sa kan'ya!" Galit na sigaw niya dahil sa sobrang galit niya
rito. Masyado ng masasakit ang mga akusasyon nito sa kan'ya. Kaya sige, kung dito
ito masaya ay papanindigan na lamang niya.

"What did you f*****g say?! Sasama ka sa kan'ya?!" Madilim ang mukhang tanong nito
at mabilis siyang nahaklit sa isang braso.

"Bitawan mo ako! Naghihintay na sa akin ang anak ko" Malamig na sagot niya at
akmang hihilahin ang isang braso niya pero mabilis siya nitong naitulak sa kama.

"Sasama ka kay Vince?! No f*****g way, Judith. No f*****g way!" At mabilis siya
nitong dinaganan. Mabilis siya nitong pinaghahalikan sa may labi at leeg. Parang
hayok na hayok ito sa kan'ya.

Nagulat siya nang mabilis nitong baklasin ang blouse na suot niya dahilan para
masira at matanggal ang mga butones nito.

"You are mine, Judith! Walang ibang pwedeng makakuha, makahalik at makahawak sa iyo
kung hindi ako lang! Ako lang ang may karapatan sa iyo!" Galit na sabi nito.

"Hindi mo ako pag-aari! At hindi ako papayag na maging kabit mo! Bitawan mo ako!"
At pinagsusuntok ito sa mukha.

Pero mabilis nitong nahawakan ang magkabilang mga kamay niya at dinala sa may gilid
niya.

"You will never ever be my mistress, Judith. Never" Seryosong sabi nito at dahan-
dahan siyang hinalikan.

Nagulat siya dahil naging banayad ang paghalik nito. Parang bumalik ang pagmamahal.
Puno nang pag-iingat.

"I miss you, Judith" Bulong na sabi nito sa pagitan ng mga halik nito sa kan'ya

Bakit tila nakaramdam siya ulit ng ibayong kuryente sa buong pagkatao niya?

"I'm sorry, Judith. Hindi ko lang napipigilan ang sarili ko na magalit kapag
nakikita kitang may kasamang iba" Seryosong sabi nito habang titig na titig sa mga
mata niya.

Dahan-dahan naman niya itong tinulak at hindi naman ito nagpapigil.

"Wala kang karapatan magalit kahit may iba akong kasama" Seryosong sabi niya at
mabilis na naupo sa may kama.

"Ofcourse I have all the rights because--"

Kunot-noong napatingin siya rito nang bitinin nito ang sasabihin.

"Nevermind. Fix all the things you need then babalik na tayo ng ospital. I'll just
wait you on the car" Seryosong sabi nito at mabilis ng lumabas.

Naiwan siyang naguguluhan dito. Bakit pabago-bago ang mood nito?

Mabilis niyang inayos ang kailangan dalhin at naligo na rin. Halos isang oras din
bago siya matapos.

Kaya nagulat siya nang nandoon pa rin si Lucas sa labas at nag-aabang sa kan'ya,
mabilis nitong kinuha ang mga gamit na dala niya at inilagay sa may likod ng upuan.
Wala na siyang nagawa kaya sumakay nalang siya ng sasakyan.

Akala niya ay magagalit ito sa kan'ya dahil natagalan siya pero hindi ito
nagsalita. Halos nakakalahati na nila ang biyahe nang magsalita siya.

"Si Beatrice, alam na ba niya ang tungkol kay Luke?" Mahinang tanong niya.

"No. Wala pa siyang alam hangga't wala pa ang DNA test result" Seryosong sagot nito
habang diretsong nakatingin sa daan.

"Anong plano mo?" Lakas loob na tanong niya.

Kunot-noong napatingin naman ito sa kan'ya. "What?"

"Kapag napatunayan mong anak mo nga si Luke, anong plano mo?"

"Ofcourse! I will give him all the things that he deserved. At kailangan ay
maipangalan siya sa akin" Seryosong sagot nito nang hindi na siya nililingon.

"H-hindi mo naman siya kukunin sa akin hindi ba?" May paniniguradong tanong niya.

Matagal bago ito nakasagot dahil nakarating na sila sa parking ng ospital. "I will
not do that, Judith. At kapag napatunayan kong anak ko nga si Luke, maraming
magbabago" At mabilis na itong bumaba.

Naiwan naman siyang nagtataka. Magbabago? Gaya ng ano?

Nagulat siya nang isara nito ang pintuan sa likod dahil kinuha pala nito ang bag na
dala-dala niya.

Mabilis naman siyang lumabas para sumunod dito.

Pero hindi niya napaghandaan ang bisitang aabutan. Nang pumasok sila sa kwarto ni
Lucas ay prenteng nakaupo sa may couch si Beatrice.

Kita rin niya ang panlalaki ng mga mata ni Lucas. "W-what are you doing here?"

"Are you surprise, babe?" Baling nito kay Lucas. Kita niya ang inis at ngisi sa
mukha nito at dahan-dahang tumayo at lumapit sa kan'ya.

Nakakaloko siya nitong tinitigan mula ulo hanggang paa, pagkatapos ay mabilis
siyang sinampal ng malakas.

Mabilis naman nakalapit si Lucas dito. Habang dinaluhan naman siya ng kapatid niya.

"Hindi ko alam kung ilang kilong aspalto ang inilagay mo riyan sa mukha mo para
manggulo pa sa amin ng asawa ko!" Sigaw ni Beatrice sa kan'ya.

"Beatrice, that's enough! Sa bahay tayo mag-usap!" Matigas na sagot ni Lucas pero
mahinahon ang pagkakasabi nito.

"Beatrice, hindi ako nanggugulo, gusto ko lang makilala ni Lucas ang anak namin"

"Anak niyo?!" Ngisi nito sa kan'ya. "Ang kapal talaga ng apog mong ipaako sa asawa
ko iyang anak mo! Magkano ba ang kailangan mo at ibibigay ko para tumigil ka na
riyan sa kahibangan mo!" Gigil na sabi nito sa kan'ya.

"Hindi ko kailangan ang pera niyo!" Matigas na sabi niya.

"Kung hindi pera ano?! Ah alam ko na, baka gusto mo ulit landiin ang asawa ko?! Hoy
para sabihin ko sa iyo, mag-asawa na kami ni Lucas at kasal kami! Baka gusto mong
kasuhan kita ng pakikiapid!" At akmang susugurin na naman siya nito nang mabilis
itong hinila ni Lucas.

Hindi na niya nakuha pang sumagot dahil biglang umiyak ang anak niya. Mabilis naman
niya itong pinuntahan at binuhat.

Matalim niyang tinignan ang mga ito. "Umalis na kayo, bigyan niyo naman ng respeto
ang anak kong may sakit kung meron man kayo" Matigas na sabi niya.

Mabilis naman itong hinila ni Lucas. "Let's go, Beatrice!" At kita niya pang halos
masubsob na ito sa pagkakahila ni Lucas pero wala na siyang pakialam.

Nang makaalis ang mga ito ay nag-aalalang lumapit sa kan'ya ang kapatid niya. "Ate?
Sino ba iyong babaeng iyon? Nakakatakot siya ate!" Kita niya ang takot sa mga mata
ng kapatid niya.

"Huwag kang mag-alala, Juvy. Hangga't nandito ako, walang pwedeng manakit sa inyo
na kahit sino" At matatag itong tinignan.

Ilang minuto ring umiyak ang anak niya bago tuluyang makatulog. Ilang beses na rin
niyang sinubukang tawagan si Kenneth pero out of coverage ang cellphone. Hindi
tuloy niya maiwasang mag-alala para rito.

Kinagabihan ay sinabihan siya ng doktor na maaari na silang makalabas bukas dahil

cleared na daw lahat ng test result ng anak niya.

Halos alas-diyes na rin iyon nang gabi kaya pinatulog na niya ang kapatid niya sa
may maliit na kwarto. Siya na lamang ang magbabantay sa anak niya.

Ilang sandali lang ay bumukas ang pintuan at pumasok si Lucas. Hindi niya ito
pinansin at mas minabuti pang titigan nalang ang anak. Pagod na siyang makipagtalo
rito.

"Judith.." Mahinang tawag nito sa kan'ya. "Sorry sa ginawa ni Beatrice kanila,

hindi ko alam na---"

"Tama na, Lucas. Ayoko nang makarinig ng anumang paliwanag mula sa iyo" Sagot niya
nang hindi tumitingin dito.

"Judith, please. Kinausap ko na siya at naintindihan naman niya dahil para ito sa
bata"

Nang lingunin niya ito ay malungkot ang mukha nito. "Alam mo ba na eto ang
pinakakinatatakutan ko, Lucas? Ang maging bastardo ang anak ko sa paningin ng iba"
At mabilis na nagtuluan ang mga luha niya.

"Judith" Tawag nito sabay hila sa kan'ya na dahilan para mapatayo siya at mabilis
siya nitong nayakap. "Baby, hindi totoo iyan. Kailanman ay hindi nila pwedeng
matawag na bastardo ang anak nating dalawa" Seryosong sabi nito sa kan'ya habang
walang kakurap-kurap itong nakatitig sa kan'ya.

Mabilis naman siyang kumalas mula rito. "Huwag mo akong yakapin. Ayokong mag-isip
pa ang asawa mo ng kakaiba. Gaya ng sinabi ko sa iyo noon. Hindi ko gustong maging
kabit mo"

"You will never ever be my mistress, Judith. At hinding-hindi mangyayari iyon kahit
kailan gaya ng paulit-ulit kong sinasabi sa iyo. Please, remember that" At mabilis
na itong tumalikod mula sa kan'ya.

Alam ko, Lucas. Hindi ako pwedeng maging kabit mo dahil mahal na mahal mo ang asawa
at anak mo. Mahinang bulong niya sa sarili.

Kinabukasan ay kinuhanan ng sample ang anak niya para sa DNA test. Nang dumating
din si Lucas ay nakaabistre sa isang braso nito si Beatrice at nakangisi sa kan'ya.

"I just want to make sure na wala kang kababalaghang gagawin. Mabuti na iyong nag-
iingat" Maarteng sabi sa kan'ya ni Biatrice na ikinailing niya.

"Beatrice, hindi ko na kailangan pang mandaya para lang mapatunayan na anak ni

Lucas si Luke, dahil alam ng Diyos kung ano ang totoo" Seryosong sagot niya rito.

"Talaga? Edi sige, tignan natin. At kapag napatunayang nagsisinungaling ka. I will
file a case for you for false accusation!" At lalong lumaki ang ngisi nito sa
kan'ya.

Chapter 26

Lucas Side- by third person point of view.

Papauwi noon si Lucas nang mamataan niya ang isang babaeng umiiyak sa may
dalampasigan habang pinapagalitan ng isang lalaki.

Sa totoo lang ay wala naman dapat siyang pakialam doon pero parang may magnetong
humihigop sa kan'ya para puntahan ang babae.

Nang ganap na makaalis ang isang lalaki kasama pa ng isang babae ay mabilis niya
itong nilapitan. Kitang-kita niya sa bakas ng mukha nito ang matinding lungkot.

"Learn not to trust anyone, because they will kill you at your back" Biglang sabi
niya rito na ikinalingon nito. Mabilis naman niya itong inalalayan patayo.

Nang hagurin ng tingin ang babae ay hindi maipagkakailang maganda ito, pero hindi
kasi ito ang tipo niyang babae. She has a girlfriend in manila. Nagkaaway sila kaya
eto siya ngayon. Nagpapalamig at nagmumuni-muni sa may amanpulo. Napaka-childish
naman kasi ni Beatrice kaya minsan ay hindi niya maiwasang isipin kung eto nga ba
talaga ang babaeng nararapat para sa kan'ya.

Hindi niya rin alam kung anong nagtulak sa kan'ya para alukin itong sumabay sa
kan'ya sa kabilang isla. Habang nakasakay sila sa sasakyan ay napapasulyap siya
rito dahil mukhang napakalalim ng iniisip nito. Kita niya rin ang lungkot sa mga
mata nito, at lalo siyang nagulat nang makita ang mga luha na unti-unting pumapatak
sa magkabilang pisngi nito.

Kaya hindi niya maiwasang magtanong.

Nalaman niyang taga rito lang pala ito sa Palawan. At bread winner ito ng pamilya
nila.

At muli, sinapian na naman siya nang kung anong mabuting espirito at inalok niya
itong magtrabaho sa kan'ya.

Halos matampal niya ang sarili dahil sa nagawa. Wala ng bawian ito. Naaawa siya sa
babae kaya niya lang ito ginagawa.
Inalok niya itong magtrabaho bilang secretary niya at tutulungan siya nito sa
bahay.

But he gave her one rule, she is not allowed to fall in love with him dahil kapag
nangyari iyon ay tatanggalin na niya ito sa trabaho.

Aaminin niyang naging magaan ang loob niya sa babae. Dahil bukod na sa mabait ito
ay napakasipag din nito sa trabaho. Feeling nga niya ay pwedeng-pwede itong maging
wife material. Pero kapag naiisip niyang may girlfriend na siya ay kaagad niyang
pinipigilan ang sariling lalong mapalapit dito.

Pero nang gabing makita niya itong natutulog sa labas ng gate ng bahay niya ay
parang biglang nagbago ang lahat. Nang buhatin niya ito papasok ng kwarto nito ay
nagkaroon siya nang pagkakataon na titigan ang maamong mukha nito.

He admits, attracted siya kay Judith pero sa puso at isip niya nakatatak na na si
Beatrice ang tamang babae para sa kan'ya.

At hindi niya alam kung bakit nagawa niyang pagpanggapin na girlfriend niya ito.
Nagdahilan lamang siya na gusto niyang magkabati sila ulit ng girlfriend pero ang
totoo hindi na niya ito kailangan pang gawin dahil si Beatrice na ang kusang
lumalapit sa kan'ya.

Gusto niyang suriin ang nararamdaman para sa dalaga. Kaya nang ayain niya itong
magbakasyon ay hindi niya mapigilan ang nararamdaman. Malaya niya itong hinahalikan
at niyayakap. Alam niyang hindi tumututol ang dalaga dahil malaki ang utang na loob
nito sa kan'ya. Pero bakit kapag nababanggit niya si Beatrice ay bakit parang may
lungkot sa mga mata nito?

Kaya nagulat siya nang sundan sila roon ni Beatrice, at may kasama pa itong lalaki
na si Kenneth. Kilalang-kilala niya ang lalaki dahil nasa corporate world sila.

Aaminin niyang may natitira pa siyang pagmamahal para kay Beatrice pero tila
pagmamahal nalang iyon bilang isang kaibigan. Siguro ay tuluyan na siyang nagsawa
sa ugaling ipinapakita nito sa kan'ya. Nang ganap silang mapag-solo ni Beatrice ay
doon niya napagtanto ang lahat, he is no longer in-love with her.

Kaya nang makita sina Judith at Kenneth na magkasama ay kulang na lamang ay sapakin
niya ang lalaki. Nandidilim ang pangingin niya kapag nakikita niya itong napapatawa
ng iba.

Hanggang sa makabalik sila ng manila, gusto niyang pigilan ang nararamdaman niya
para kay Judith dahil baka isipin nito na tinatake for granted niya ito.
Nagdesisyon siyang balikan si Beatrice at baka bumalik ang nararamdaman niya para
rito, beside, for him she is the one.. before.

Pero hindi niya alam na mas dodoble pa ang inis niya nang malamang halos araw-araw
na magkasama sina Judith at Vince, he's cousin.

Kaya isang araw ay hindi niya napigilan ang sarili at napagalitan at nasigawan ito.
Kitang-kita niya ang sakit na bumalatay sa magandang mukha nito. Gusto niyang
humingi ng tawad dito pero pinigilan niya ang sarili.

Nang gabi rin na iyon ay naglasing siya, at iyon din ang araw na naangkin niya ito.
Damn! He was so damn lucky dahil siya ang unang lalaki sa buhay nito. Gusto niya
itong kausapin pero ramdam niya ang pag-iwas nito.

Hanggang sa dumating ang araw ng hiking. Bwiset na bwiset siya sa dalawang lalaking
nakabantay kay Judith. Gustong-gusto niya ang mga itong pagsasapakin. Kaya ng
huling gabi nila sa hiking ay sinundan niya ito nang maligo ito.

Wala na siyang pakialam kung may makakita man sa kanila. Doon mismo sa lugar na
iyon ay malaya niya itong inangkin. Damn! He will never ever get tired of her.

And this time, handa na siyang aminin ang lahat-lahat ng nararamdaman niya para kay
Judith. Pinangako niya na pagkadating nila sa bahay ay aayusin na niya ang lahat.

Pero biglang nagbago ang lahat. Parang bombang sumabog ang mga plano niya nang
biglang marinig ang balita. Habang pababa na kasi sila sa bundok ay nahimatay si
Biatrice and the news came in, she is already 2 months pregnant.

Ilang araw siyang namalagi sa bahay ni Beatrice para bantayan ito. Dapat ay
nagsasaya siya ngayon dahil magkakaanak na siya pero bakit nakakaramdam pa rin siya
ng lungkot? Paano na ang nararamdaman niya para kay Judith?

Ilang araw din siyang nag-isip. Kailangang gawin niya ang tama. Kaya nang umuwi
siya sa bahay niya ay naging malamig ang pagtrato niya kay Judith. Hanggang sa
gumawa siya ng paraan para tuluyan itong magalit sa kan'ya at mapalayas niya ito sa
buhay niya.

At aaminin niya, parang naging empyerno ang buhay niya nang mawala ito. Kasama niya
si Beatrice pero ang mukha at tawa ni Judith ang nakikita niya. Lalo pang
nadagdagan ang inis niya nang malaman niyang nakatira ngayon ang babae kay Kenneth.

Halos hilain na nga niya ito palabas ng condo unit ng binata nang hindi niya
mapigilan ang sarili at puntahan niya ito. Inofferan niya ito ng bahay pero
tumanggi ito na lalong ikinainis niya.

Kaya gumawa siya ng paraan kung paano makakatakas kay Beatrice, mula kasi nang
pilitin siya ng pamilya nitong pakasalan ang anak nila ay lagi na itong nakabuntot
sa kan'ya. Kaya nang magkaroon ng conference sa kumpanya ay sinabi niyang aabutin
iyon ng isang linggo kahit ang totoo ay isang araw lang naman iyon.

Mabilis niyang isinagawa ang plano, ginamit niya ang pangalan ni Kenneth para
mapasunod niya si Judith at maisama sa isla.

Galit na galit ito sa kan'ya pero hindi siya natinag. Hindi siya titigil hangga't
hindi siya nito magustuhan ulit. Kaya nang bumigay ito sa kan'ya ay walang pasidlan
ang kaligayahan niya. Kaya nang gabing titigan niya ito habang natutulog ay may
nabuong plano sa utak niya. Kahit pa nadismaya siya nang malamang hindi ito buntis.

But this is between his happiness. Handa pa rin siyang suportahan ang magiging anak
niya kay Beatrice pero kailanman ay hindi na niya ito kaya pang pakasalan. Si
Judith na ang laman ng puso't isip niya.

Mabilis niyang tinawagan ang family Attty. nila na siyang magkakasal sa kanila ni
Judith at dalawang care-taker dito sa may isla na magsisilbing witness.

Hindi niya sasabihin kay Judith na tunay ang kasal nila dahil sa mabuting puso
nito, alam niyang hindi ito papayag.

Naaalala niya pa nga ang mga pangyayari noon.

"Baby, can you sign this document?" Nakangiting sabi niya.

"Huh? B-bakit? Ang ibig kong sabihin, hindi ba ay kunwari lang naman ang kasal
natin? Sa tingin ko ay hindi na kailangan niyan" Kunot-noong sabi nito.
"Please, baby? Just for fun lang. Para kunwari ay totoo, para feel natin iyong fake
wedding natin for remembrance. Come on, they are already waiting for the picture
taking" Kumbinsi niya rito. Maging siya ay kinakabahan dahil baka hindi nito iyon
pirmahan at masira lahat ng plano niya.

Pero halos mapasuntok siya sa hangin nang makita niyang pinirmahan nito iyon.

Finally! She is already his wife. Mrs. Judith De Dios.

Pero mabilis na naputol ang kasiyahan niya nang dumating si Kenneth para sunduin si
Judith at ibalita ang tungkol kay Beatrice.

Kaagad siyang kinabahan. Nag-aalala siya para sa anak niya. Kaya wala siyang nagawa
kundi titigan nalang ang papaalis na helicopter habang sakay-sakay ang asawa niya.

Babalikan kita, Judith. Aayusin ko lang ang lahat. Mariing bulong niya sa sarili.
Sa pagkikita nating muli, hinding-hindi na kita papakawalan pa.

--------------

Nang makarating sa ospital ay kitang-kita niya ang maputlang mukha ni Beatrice.

Nang kumustahin niya ang anak nila ay okay naman daw ito. Nang araw din na iyon ay
nakalabas na ito. Ayaw siya nitong paalisin sa tabi nito, inamin niya ritong wala
na siyang nararamdaman para rito pero ayaw siya nitong bitawan.

Wala siyang nagawa nang ikasal sila ni Beatrice. Kahit na alam niya sa sarili
niyang walang bisa ang kasal na iyon ay hindi pa rin niya maiwasang manlumo. Si
Judith, and tunay na asawa niya lang dapat ang kasama niya at hindi ito. Kaya nang
may ibigay na litrato sa kan'ya si Beatrice ay gusto niyang magwala. Mga litrato
ito nina Judith at Kenneth.

"Huwag mo ng pag-aksayahan ng panahon ang walang kwenta at malanding babaeng iyon,

Lucas. She is already happy with Kenneth"

Kung hindi lamang nga ito buntis ay baka nasampal na niya ito.

Gawa ng sama ng loob ay araw-araw siyang naglalasing. Hanggang ang mga linggo ay
naging mga buwan. Hindi na rin niya magawang pumasok sa trabaho. Pero hindi siya
naniniwala. Kailangan makita ng dalawang mga mata niya ang totoo.

Pero halos pagsakluban siya ng langit at lupa nang makita ang masayang mukha nina
Kenneth at Judith sa lobby ng condo ng lalaki. Mabilis siyang nakapagtago. Pero ang
lalong nakapagpagalit sa kan'ya ay nang makita ang medyo may umbok na nitong tiyan
habang masaya itong hinahawakan ni Kenneth.

"Damn you, Judith! Tama si Beatrice, you are really a slut!" Madilim ang mga matang
sabi niya.

Nang mismong araw na iyon ay inabangan niya si Kenneth sa parking lot ng condo
nito. Kaya nang makita niya ito ay kaagad niya itong inundayan ng magkakasunod na
suntok.

"Bastard! Sisirain ko iyong pagmumukha mong hayop ka!" Sigaw niya rito

Pero nang makabawi ito ay mabilis din siya nitong nasuntok. "Ano bang problema mo
ha?!"

"E tarantado ka pala e! You're still asking me kung anong problema ko?! Kayong
dalawa ni Judith ang problema ko!" At mabilis na naman silang nag-away hanggang sa
may pumigil sa kanilang dalawang guard.

"Leave Judith alone! Huwag mo siyang stressin! She is pregnant!" Sigaw ni Kenneth.

"Sagutin mo ako, sino ang ama ng ipinagbubuntis niya?!" Madiing tanong niya.

"Why are you still asking? Sino ba ang kasama niya ngayon? Leave her alone, bro.
Namili ka na hindi ba? At si Beatrice na ang pinili mo. Kaya layuan mo kami ng
pamilya ko! Matigas na sabi ni Kenneth at mabilis na tumalikod mula sa kan'ya.

Nang umuwi siya sa bahay nila ni Beatrice ay lasing na lasing siya. Kaya nang
pagbuksan siya nito ay gulat na gulat ito.

"Babe, OMG! What happened to you?! Bakit gan'yan ang itsura mo?!"

Malungkot siyang ngumiti. "She betrayed me, damn her!"

Tila natigilan ito sa sinabi niya. Pero nang makahuma ay kita niya ang pag ngiti
nito. "I told you, babe. She's a slut. She is not worthy of your love. I am here,
nandito kaming dalawa ng anak mo. Huwag mo ng pag-aksayahan ng oras iyong walang
kwentang babae na iyon" Kunwari ay nakikisimpatya ito sa kan'ya pero sa likod ng
mga salita nito ay nakangisi na si Beatrice at tuwang-tuwa.

Mabilis niyang hinila ang babae pagkatapos ay niyakap. Who said true man don't cry?
Nah, true man cry. Malakas siyang napahagulgol at sumisigaw. You will pay for this,
Judith. Sa oras na magkita tayo. Ipapadama ko ang sakit na ipinadama mo. And I
don't care if you are my true and legal wife, magbabayad ka.

Chapter 27

Lucas side continuation..

Ginugol niya ang oras niya sa trabaho at kay Beatrice. Hindi man naibalik ang
pagmamahal niya para rito ay naging civil naman sila sa isa't-isa.

Beatrice is currently on her 5th month right now, and today is her check-up kaya
sasamahan niya ito.

Habang iniultrasound ito ay hindi niya maiwasang mapangiti. He feels very excited
lalo na nang makita niya sa may monitor ang pag-galaw nito.

"Congratulations Mr. and Mrs. Sebastian, you are having a baby girl" Ngiti sa
kanila ng sonologist/ob-gyne na nagsasagawa ng ultrasound. "But I advice you to
have a complete bed rest okay? Your placenta is at low lying position and prone to
bleeding. And please, no sexual intercourse" Makahulugang ngiti pa nito.

"It's not that serious right?" Tanong niya sa doktor. Wala naman siyang problema sa
ipinagbabawal nito dahil wala naman ng namamagitan sa kanila ni Beatrice.

"Yes, that is normal. Iikot pa naman ang placenta habang lumalaki si baby, just
take extra care" Paliwanag nito na siyang ipinagpasalamat niya.

Habang nasa sasakyan ay kitang-kita niya ang excitement sa mukha ni Beatrice.

"Babe, I am super excited na! Can we go to the mall na? Gusto ko nang ibili ng mga
damit iyong baby natin" Ngiti nito sa kan'ya.

Marahan naman siyang tumango at pinagbigyan ito.

Mabilis pang lumipas ang mga araw at pitong buwang buntis na si Beatrice ng mga
panahong iyon, pero kinailangan niyang lumipad patungong Japan para sa conference
ng kumpanya niya.

Halos dalawang linggo rin siyang nanatili roon. Pero pagka-uwi niya ay tila
napakalaki ng ipinagbago ni Beatrice. Naging maiinitin ang ulo nito, ni ayaw nitong
ipahawak sa kan'ya ang tiyan nito. Pinipigilan din siya nitong sumama sa mga check-
ups niya. Naisip na lamang niya na baka dahil nag-iiba ang hormones nito dahil sa
pagbubuntis nito.

"No! This is already my 36th week. Gawan mo ng paraan!"

Dinig niyang sabi ni Beatrice sa kausap nito sa phone. Nang makita naman siya nito
ay mabilis itong namutla.

"Who's that?" Kunot-noong tanong niya.

"Ah wala, kausap ko lang iyong secretary ng OBgyne ko" Iwas na tingin nito sa
kan'ya at mabilis na itong nagpaalam.

Beatrice is really acting strange lately.

Lumipas pa ang ilang mga linggo. Nang tanungin niya si Beatrice kung kailan ito
manganganak ay ilag ito. Ayon sa calculation niya ay 41 weeks na itong buntis at
nag-aalala siya, gusto man niya itong samahan magpa-check up ay nagwawala ito.

Until one day, habang nasa opisina siya ay tinawagan siya ng mommy ni Beatrice na
nanganak na nga raw ito pero sa bahay na lang inabutan. Ni hindi na raw ito
nakaabot ng hospital.

Nagmamadali siyang umuwi ng bahay. At nang mga oras na iyon ang isa sa pinaka
masayang araw sa buong buhay niya.

When he saw her baby lying on the crib, he saw an angel. Halos maluha siya nang
buhatin ito. Pero bakit habang tinititigan niya ang anak ay mukha ni Judith ang
nakikita niya?

Hindi maipagkakailang anak niya nga ito. Ramdam na ramdam niya ang lukso ng dugo na
nag-uugnay sa kanilang dalawa.

Halos ay hindi na siya pumasok ng opisina para lang mabantayan ang anak, ayaw niya
itong mawalay sa paningin niya. Kabaligtaran naman ito ni Beatrice. Ni ayaw nitong
hawakan ang anak nila. Hindi nito alam na alam niyang kapag wala siya ay hindi nito
inaalagaan ang anak nila. Nang tanungin niya ang isa sa mga kakilala niyang may
pamilya na ay sinabi nitong baka dumadaan daw ito sa tinatawag na "postpartum
deppression" kaya pinilit niya itong intindihin.

Not until Vince came in to the picture. Halos patayin niya ito sa bugbog nang
sabihin nitong ito ang ama ng anak niyang si Bithiah. Mahigpit niyang pinaamin si
Beatrice pero pinasungalingan nito iyon.

Damn! Hindi niya kakayanin kapag nalaman niyang hindi niya tunay na anak si
Bithiah. Kaya pumayag siyang isagawa ang DNA test. At halos mapaluhod siya sa iyak
nang malamang siya ang tunay na ama.

---------

Kaya nagtaka siya dahil pagkalipas ang mahigit isang taon ay bigla siyang puntahan
ni Vince. Biglang nanumbalik ang lahat ng galit niya para rito.

"What are you doing here?" Walang emosyong tanong niya rito.

"I am here to ask you something" Seryosong tanong nito sa kan'ya "Alam ko na alam
mo na nabuntis si Judith noon, hindi ba?"

Biglang naging seryoso ang mukha niya. "Just get straight to the point. I am busy"

"Kahit kailan ba hindi mo naisip na baka ikaw iyong ama ng ipinagbubuntis niya?"

Bakit tila binundol siya ng kaba sa sinabi nito?

"Lucas, you f*****g know na maraming beses na may nangyari sa inyo and yet nag-
assume ka na kaagad na kay Kenneth iyon!" Sigaw nito sa kan'ya.

"Don't f*****g shout at me here in my own territory! Kenneth admitted to me that he

his the father of her child" Matigas na sabi niya rito.

Kita naman niya ang gulat sa mga mata nito. "Kenneth did that?!"

"Yes. If you have nothing more to say, you can leave" At akmang tatalikod na siya
nang hawakan nito ang isang braso niya.

"Give her a chance. Lucas, higit sa ating dalawa ikaw ang nakakaalam ng totoong
pagkatao ni Judith! Alam mong hindi siya ganoong klase ng babae!"

"Are you crazy?! Gusto mong akuin ko ang bastardo niya?! No f*****g way!" Sigaw
niya rito.

Pero nagulat siya nang bigla siya nitong suntukin. "You are really a bastard!"

Pero kaagad din siyang nakahuma at mabilis na nakaganti. Pero nakakailang suntok na
siya ay hindi ito lumalaban.

"Go on, punch me for all you want. But after this, Lucas please I beg you.
Pakinggan mo siya, pakinggan mo ang mga paliwanag niya" Sabi nito habang putok ang
gilid ng labi nito. Sa sobrang galit niya ay sinikmuraan niya pa ito.

Kaagad naman itong napangisi nang suntukin niya. "You punch me again, that means
pumapayag ka"

Ilang minuto siyang hindi nakaimik pagkatapos ay iniabot dito ang isang card na may
pangalan ng isang sikat na hotel. "Tonight, 8pm" Iyon lang ang sinabi niya bago
mabilis na tumalikod.

Ito ang araw na pinaka kinatatakutan niya, ang muli silang magkaharap ng asawa
niya, sari-saring emosyon ang dumadaloy sa buong pagkatao niya pero mas
nangingibabaw ang galit at poot.

Kaya nang makita niya ito ay isa lang ang gusto niyang gawin. Ang parusahan ito,
ang pagbayarin ito sa sakit na idinulot nito sa kan'ya. Ayaw niyang makinig sa mga
kasinungalingan nito pero gustong-gusto na itong patawarin ng puso niya, after two
years doon niya napagtanto na hindi kailanman nawala ang pagmamahal niya para rito.

Pero nang makita niya si Luke, ang sinasabi nitong anak nilang dalawa ay bakit tila
hindi ganoon ang nararamdaman niya katulad kapag nakikita niya ang anak niyang si
Bithiah? Hindi kumakabog ng mabilis ang puso niya? Bakit tila wala ang lukso ng
dugo?
Pero nang makita niya kung paano nahihirapan si Judith ngayon ay nakapag desisyon
na siya. Papaniwalaan niya ito, besides hindi naman talaga impossible na siya ang
ama ni Luke dahil maraming beses na may nangyari sa kanila noon sa may isla.

Habang isinasagawa ang DNA test ay hindi niya maiwasang kabahan. Pero mahigpit
siyang dumadalangin na sana ay positive ang resulta. Baka eto na ang tamang panahon
para magkaayos sila.

Pero paano kung negative? Bulong ng isip niya. Hindi niya alam kung anong magagawa
niya rito.

"Mr. Sebastian, the DNA test result will come out after 2 weeks" Biglang sabi ng
babaeng kumuha sa kan'ya ng samples na nagpabalik sa kan'ya sa kasalukuyan.

Kaagad naman silang nagpasalamat. Nakaabistre pa rin si Beatrice sa isang braso

niya, nagpumilit kasi itong sumama sa kan'ya kahit sinabi niyang bantayan nalang si
Bithiah sa bahay.

Si Judith naman nang mga oras na iyon ay bumalik na sa kwarto ng anak nito. Mabilis
niyang pinaayos ang bill sa ospital para makauwi na rin ang mga ito.

"Just wait me here, kakausapin ko lang si Judith" Pigil niya kay Beatrice nang
akmang sasama ito sa kan'ya sa loob.

Pigil ang galit nito at walang nagawa nang mabilis siyang makapasok.

"Juvy, diyan ka lang ha? Kukunin ko lang iyong bill" Dinig niya pang sabi ni Judith
nang makapasok siya.

Nang makita siya nito ay nagulat ito.

"I already settled all the bills" Mabilis na sabi niya nang nagkatitigan sila.

"Salamat, pero hindi ka na dapat nag-abala pa. Magkano ba ang binayaran mo para--"

"Really, Judith? Kung ako nga talaga ang tatay ni Luke. Hahayaan mo ako sa gusto ko
because that is my responsibility" Seryosong sabi niya rito.

Dama niya ang pag-iwas sa kan'ya ni Judith. Alam niyang galit ito sa kan'ya dahil
nag-aalangan siyang paniwalan ito pero ano bang magagawa niya? Si Kenneth na mismo
ang umamin sa kan'ya na ito ang ama ng ipinagbubuntis nito.

"Gaya nga ng sinabi ko sa iyo, ayokong ipagpilitan ang anak ko. Dahil kaya naman
naming mabuhay ng wala ka"

Pero bago pa siya makasagot at mabilis na siya nitong tinalikuran at nagsimula nang
kunin ang mga gamit nito.

Hanggang sa paghatid niya sa apartment kina Judith ay nakabuntot pa rin sa kan'ya

si Beatrice. Si Judith naman nang mga oras na iyon ay wala namang imik.

"Hey you, wala ka man lang bang sasabihin sa amin ng asawa ko? Aba! Binayaran na
nga ang bill ng anak mo mukhang ikaw pa ang nagmamataas" Biglang sita ni Beatrice
rito na siyang ikinagulat niya.

"Hindi ko sinabing bayaran niyo ang bill sa ospital ng anak ko. Kaya kong maghanap
ng pera" Seryosong sabi ni Judith na hindi man lang tumitingin sa kanila at mabilis
na bumaba nang huminto na ang sasakyan sa harapang ng partment nito.
Mabilis din na nakababa si Beatrice at mabilis na nahaklit ang isang braso niya.
Dahilan para magising ang natutulog na si Luke na hawak-hawak ni Judith.

"Juvy, pakihawak nga saglit si Luke at pakipasok na sa bahay" Matigas na sabi ni

Judith. Pagkatapos noon ay mabilis nitong hinarap si Beatrice at biglang sinampal
ng malakas.

"Alam kong sa ating dalawa ay may mas pinag-aralan ka! Pero bakit tila nakalimutan
yatang ituro sa eskwela niyo ang pagkakaroon ng tamang asal?!" Galit na sabi ni
Judith.

"How dare you!" Sigaw ni Beatrice at akmang sasampalin si Judith pero mabilis itong
nasalag ng babae.

"Umalis na kayo habang may natitira pa akong respeto sa inyo!" Sigaw ni Judith kay
Beatrice.

"Respeto? Did I heard that right?! Sa ating dalawa ikaw ang walang respeto! Paano
mo nagagawang ipagsiksikan iyang anak mo sa asawa ko?! Judith we all know na hindi
iyan anak ni Lucas!" Sigaw din ni Beatrice. "Sa bagay, in two weeks time.
Mapapatunayan na natin kung gaano ka kakati. Slut!"

Bago pa tuluyang magsabong ang mga ito ay mabilis na siyang nakalapit at hinila si
Beatrice.

"Bea, what are you doing?! Let's go!" Galit na hila niya rito at isinakay na ito sa
loob ng sasakyan.

Nang nasa loob na sila nang sasakyan ay nagwawala si Beatrice.

"Bakit ba hinila mo ako?! Dapat ay hindi mo ako pinigilan para makalbo ko ang
babaeng iyon!" Galit na sigaw nito sa kan'ya.

"Damn, Beatrice! Can you please shup the f**k up?! Can't you see?! Wala namang
ginagawa sa iyo si Judith?!"

"Nakita mo naman na sinampal niya ako hindi ba?! Teka nga, bakit mo ba
ipinagtatanggol iyang kabit mo ha?!"

"Judith is not my mistress! Beatrice, you know very well na matagal na tayong
tapos. Si Bithiah na lang ang tanging dahilan kung bakit magkasama pa rin tayo sa
bahay" Mariing paliwanag niya rito.

"Kaya ba ni minsan ay hindi mo ako nagawang hagkan o galawin pagkatapos ng kasal

natin?! Lucas, mahal na mahal kita at alam mo iyan! Pero kung hindi rin lang ako
ang mamahalin mo, mas mabuti pang tapusin na natin ang lahat!" At pilit nitong
inaagaw sa kaniya ang manibela.

Halos manlaki ang mga mata niya dahil may kasalubong silang isang malaking truck.

"Beatrice, bitawan mo ang manibela!" Agaw niya rito at halos makahinga siya nang
maluwag dahil mabilis nilang naiwasan ang truck. Pero hindi nila napaghandaan ang
susunod na pangyayari. May isang mabilis na pick-up na paparating ang pasalubong sa
kanila. Pagkatapos noon ay wala na siyang matandaan kung hindi ang nakakasilaw na
liwanag..

Chapter 28
Biglang nagising si Judith mula sa malalim na pagkakatulog. Dahan-dahan siyang
tumayo at lumabas para kumuha ng tubig sa may kusina. Bakit tila kinabog ng malakas
ang puso niya?

Pagkatapos ay mabilis na rin siyang bumalik at sinilip ang tulog na tulog na anak
niya.

Akmang babalik na siya mula sa pagkakahiga nang biglang tumunog ang cellphone niya.

Si Vince ang tumatawag.

"Hello?" Sagot niya.

"Judith!" Kinakabahang sabi nito.

"Vince? Bakit?"

"Sina Lucas at Beatrice, nandito sila sa hospital ngayon. Naaksidente sila kanina
habang papauwi pagkatapos kayong maihatid"

Bigla naman niyang naitakip ang isang kamay sa may bibig niya at mabilis na tumulo
ang luha sa mga mata. "V-Vince, a-anong balita? O-Okay lang ba sila?" Kinakabahang
tanong niya.
"H-hindi pa namin alam, nasa may operating room pa rin silang d-dalawa"
Kinakabahang sagot nito. "Tinawagan lang kita to let you know, sige--"

"Saang hospital? Pupunta ako" Determinadong sabi niya.

Nang sabihin nito ang ospital ay mabilis siyang nagbihis at binilinan ang kapatid
na bantayan ang anak niya.

Habang nakasakay ng taxi ay matindi ang panalangin niya na sana ay walang anumang
masamang nangyari isa man sa mga ito.

Habang papasok sa ospital ay parang naaninag niya si Kenneth pero mabilis din itong
nawala sa paningin niya. Hindi siya pwedeng magkamali!

Pero naputol ang pag-iisip niya nang makita si Vince.

"Judith!" Tawag nito sa kan'ya.

"Vince, anong balita?" Kinakabahang tanong niya.

"Nakalabas na si Beatrice mula sa operating room, but Lucas is still there"

Seryosong sabi nito na nagpahina ng mga tuhod niya.

Agad naman siya nitong inalalayan paupo. Diyos ko! Wala naman po sanang masamang
mangyari kay Lucas impit na dalangin niya.

Naghintay pa sila ng mahigit dalawang oras bago lumabas ang isang naka all green na
lalaki. Eto siguro ang doktor doon.

"Are you the relatives of Mr. Sebastian?" Tanong ng doktor sa kanila.

Kaagad naman silang tumango.

"According sa nakita namin nagkaroon siya ng mild head trama dahil dito nagcause
ito ng lacking of oxygen sa brain niya. Medyo hindi po kasi naging maganda ang
pagkakatama ng ulo niya sa sasakyan. But after 2 hours ililipat na rin namin siya
sa regular room" Paliwanag ng doktor.

"How about his wife, doc?" Alalang tanong ni Vince.

"Well, good thing is wala naman major injury ito. Nothing to worry about. Paano,
maiwan ko na muna kayo" Paalam ng doktor sa kanila.

Matapos silang makapagpasalamat ay umalis na rin ito.

"Vince, okay lang si Lucas hindi ba? Hindi naman malala iyon hindi ba?" Umiiyak na
sabi niya kay Vince.

Mabilis naman siya nitong niyakap. "Shhh, don't cry. Magiging okay din ang lahat"
Ngiti nito sa kan'ya.

Matiyaga silang naghintay ni Vince sa labas ng recovery room. Habang si Beatrice

naman ay hindi pa rin daw nagigising ayon sa mommy nito.
Pagkatapos ng mahigit dalawang oras ay inilabas na nila si Lucas. May benda ang ulo
nito at marami rin itong sugat sa mga braso, pati mukha nito ay may mga sugat at
bugbog din.

Nagtataka nga siya kung bakit tanging si Vince lang ang kamag-anak na nandoon sa
hospital. Wala na ba itong mga magulang o ibang kamag-anak?

"Judith, okay lang ba kung tignan mo muna saglit si Lucas? Titignan ko lang si
Beatrice sa kabilang kwarto. Don't worry, darating na rin iyong private nurse na
magbabantay sa kan'ya" Paliwanag nito.

"Oo naman, Vince. Wala naman iyong problema sa akin"

Nang umalis ito ay mabilis siyang lumapit sa tabi ni Lucas at dahan-dahang

hinawakan ang isang kamay nito. "Lucas, magpalakas ka ha? Pangako ko sa iyo, basta
gumising ka lang diyan, hindi ko na ipagpipilitan pa sa iyo ang anak natin. Kung
hindi mo siya kayang matanggap sige, kahit masakit ay tatanggapin ko na. Alam ko
kakayanin mo ito" At tuloy-tuloy na naglandas ang mga luha niya sa mga mata.

Halos isang buong araw siyang naghintay sa paggising nito pero hindi iyon nangyari.
Nang bumalik si Vince ay nagpaalam muna siya rito. Kailangan na muna niyang umuwi
sa anak niya. Pero nangako naman siya na babalik ulit siya.
Nang nakauwi ay kaagad niyang niyakap ang anak at umiyak. "Anak, pasensiya ka na
ha? Hindi ko na yata mabibigay pa sa iyo na makilala mo iyong tatay mo. Hayaan mo,
marami naman kaming nagmamahal sa iyo" At mahigpit itong niyakap.

Pagdating sa kwarto ay muli siyang nagdasal. Sa mga panahong ganito ay tanging

dasal lang ang makakapitan niya.

Gaya nang isang araw ay sinubukan niya ulit na tawagan si Kenneth pero bigo pa rin
siya. Kaya minabuti na lamang niyang mahiga at magpahinga.

Pero ilang oras pa lamang siyang nakakatulog ay biglang tumunog ang cellphone niya.

Nang tignan niya ito ay napakarami na palang missedcalls ni Vince sa kan'ya. Bigla
siyang pinawisan ng malamig. Ano kayang nangyayari?

"Thanks God you already answered it, Judith!"

"Bakit Vince, may--"

Pero nabitin ang sasabihin niya nang makarinig ng isang ingay.

"Vince, ano iyon?"

"Please Judith, come here as quickly as you can. Kanina ka pa hinahanap ni Lucas"

"Ha? Bakit ako ang hinahanap niya?" Naguguluhang tanong niya.

"Mamaya na kita sasagutin basta go here faster!" Nagmamadaling sabi nito at mabilis
na nitong pinatay ang tawag nang makarinig ng tila nabasag na bagay.

Mabilis naman siyang nagbihis at nagpaalam sa kapatid. Kinakabahan siya. Ano bang
nangyayari roon?

Nang nasa may labas na siya ng pinto ng kwarto nito sa hospital ay napatigil siya
dahil naririnig niya ang mga sigaw ni Lucas.
"Give her back to me! Damn you all! Get out!"

Nang buksan niya ang pinto ay nagulat siya sa eksena. Pinupulot ng isang nurse ang
mga nakakalat na mga gamot sa sahig habang umiiyak, si Vince naman ay nakatayo sa
tabi nito at tila pinipigilan ito.

"Lucas.." Mahinang bulong niya pero kaagad itong napatingin sa kan'ya.

"Judith!" Kita niya ang galak sa mga mata nito. "You're here! Come here" Tawag nito
sa kan'ya.

Dahan-dahan naman siyang lumapit sa higaan nito. Nang ganap na makalapit ay hinila
nito ang isang kamay niya dahilan para mapayuko siya rito. Mabilis naman siya
nitong niyakap. "Wife, you're already here. Please don't leave me ever again!"

"Lucas! What are you talking about! Your wife is on the other room! Si Beatrice ang
asawa mo at hindi si Judith!" Galit na sabi ni Vince.

"Who are you?" Takang tanong ni Lucas rito.

"What?!"

"I am asking you, who the f**k are you?! Are you here to take away my wife?!" Galit
na sigaw dito ni Lucas habang nakahiga.

"What game are you playing now, Lucas?!"

Akmang uupo ito pero mabilis niyang pinigilan. "Please Lucas, makinig ka okay?
Hindi ako ang asawa mo" Seryosong sabi niya rito.

"What?!" Galit na sigaw nito. "Niloloko mo ba ako?! Lalaki mo ba iyang lalaki na

iyan?! Judith, you are my damn wife!" Sigaw nito.

"Lucas, please makinig ka naman--"

Naputol ang sasabihin niya nang mabilis nitong pinaghuhugot ang dextrose na
nakakabit dito. "Let's go home! Uuwi na tayo!"
Pero mabilis itong nahawakan ni Vince. "Lucas, what is happening to you?!" Sigaw
nito.

Dahil doon ay tuluyan na itong nagwala. Mabuti nalang at mabilis nang dumating ang
doctor at tinurukan ito ng pampakalma. Ilang sandali lang ay mabilis itong
nakatulog.

"Doc? What is happening to him?" Mabilis na tanong ni Vince.

"I think, he is having a short-term amnesia" Mabilis na sagot ng doktor sa kanila.

"Anong ibig niyong sabihin dok? Hindi niya na ba kami naaalala?"

"In Mr. Sebastian's case, he only remembered the persons he wants to remembered.
But don't worry, hindi ganoon katagal ang epekto nito. Maybe how many days, or
weeks or months but not that long. Kusa pa ring babalik ang ala-ala nito"
"Pero, ano po ang dapat naming gawin para mas mabilis na bumalik ang ala-ala niya?"
Singit na tanong niya.

"Don't force him to remember the things you want him to remember, just go with the
flow para hindi rin ma-trigger ang brain niya, pero unti-unti ipaalala niyo sa
kan'ya ang lahat pero huwag niyo siyang biglain"

Pagkatapos noon ay umalis na rin ang doktor. Kaagad naman siyang hinila ni Vince sa
may kusina ng kwarto ni Lucas para kausapin.

"What are your plans?" Seryosong tanong nito sa kan'ya.

Naguguluhan siyang napahilamos sa mukha. Sa totoo lang ay hindi niya alam.

"Judith, Lucas knows that you are his wife" Dinig niya ang galit sa boses nito.

"Naguguluhan ako, Vince. Hindi ko rin alam. Paano kapag nalaman ito ni Beatrice?"
"Malaman ang ano?"

Sabay silang napatingin sa nagsalita at kitang-kita nila ang seryosong mukha ni

Beatrice habang nakaupo sa may wheelchair at tulak-tulak ng isang nurse.

Nang hindi sila magsalita ay mabilis na pinaalis nito ang nurse.

"Vincent! Ano ang kailangan kong malaman?!" Galit na tanong nito.

Dahan-dahan naman lumapit si Vince dito at umupo sa harap nito para magpantay ang
mukha nila ni Beatrice. "Beatrice, sasabihin ko sa iyo but please promise me not to
make a scene" Malumanay na sabi ni Vince rito at hinawakan ang dalawang mga kamay
nito.

Masama muna siyang tinignan nito bago muling bumaling kay Vince. "What is it?"

"Lucas has a short-term amnesia" Seryosong sabi nito sa babae.

Kita naman niya ang gulat sa mga mata nito. "What? Are you saying that he doesn't
know us?!" Iritang sabi nito.

"Well, he doesn't know me. But I am not sure if he still remembers you"

"What?! Are you f**king kidding me? I am his wife! Ofcourse, he will remember me!
How about this slut?!" Galit na tukoy nito sa kan'ya.

"Bea! Your mouth!" Galit na sita rito ni Vince.

"What? I am just stating a fact. Come on! Answer me, does he remember her?!" Taas
kilay na tanong nito kay Vince.

Matagal muna itong tinitigan ni Vince at napabuntong-hininga bago sumagot. "Yes

Bea, at ang buong akala ni Lucas ay si Judith ang asawa niya" Mahinahong sabi nito.

"What?!" Galit na sigaw nito. "Are you kidding me, Vince?! Do you think it's
funny?!" Sigaw nito.
"Bea, please listen to me. Ang sabi ng doctor ay hayaan na muna raw natin--"

"No! f**king no way! Bakit ko naman ipapaubaya ang asawa ko sa kan'ya?! Para ano?
Mabigyan siya ng pagkakataon na landiin ito?! No! Hindi ako papayag!" Hysterical na
sabi nito.

Mabilis naman itong inawat ni Vince.

Siya naman ay napapaluha lang at walang maapuhap na salita dahil maging siya ay
nagugulat pa rin sa mga pangyayari.

"Bea please, baka magising si Lucas at magwala ulit. Binigyan lang siya ng
pamapakalma ng doctor kanina" Awat pa rin ni Vince dahil akmang tatayo pa ito mula
sa wheelchair.

"Get out! Lumabas ka rito sa kwarto ng asawa ko! Ayaw kong makita ang pagmumukha mo
rito! Layas!" Sigaw nito sa kan'ya.
Pero nagulat silang tatlo nang biglang marinig ang pagsigaw ni Lucas.

Mabilis silang nakalapit dito habang si Bea naman ay tulak-tulak ni Vince.

"Babe!" Salubong ni Beatrice nang mas ilapit ito ni Vince kay Lucas.

Matagal muna itong tinitigan ni Lucas bago nagsalita. "Who are you?"

Kitang-kita niya ang panlalaki ng mga mata ni Beatrice. "Babe, it's me Beatrice,
your wife"

Bigla naman napangisi si Lucas dito. "Are you kidding me? My wife is right there"
Turo nito sa kan'ya na agad naman niyang kinayuko.

"What are you talking about, babe?! I am your wife! We have a daughter, right?"

"Daughter?" Kunot noong sabi ni Lucas. Pero kaagad din itong napangiti. "Ah yeah,
you are right. My wife Judith and I has one daughter. My beautiful Bithiah" At
kumislap pa ang mga mata nito.

"How dare you?! Lucas ako ang asawa mo at hindi ang malanding iyan! At si Bithiah,
ako ang nanay niya!" Galit na galit na sabi ni Beatrice.

"What?! Don't you dare call my wife in that name! Who are you?! I don't even know
you! So can you just please get out?!" Singhal nito kay Beatrice.

"But Lucas, she is telling the truth! Beatrice is your wife, not Judith!" Galit na
sabi rin ni Vince rito.

Kunot-noo naman nitong binalingan si Vince. "You too, I told you awhile ago that I
didn't know you! Lumabas kayong dalawa rito sa kwarto ko! Labas!" Sigaw nito at
bigla nitong hinawakan ang ulo at sumigaw. "Aaaahhhh!"

"Lucas!" Mabilis naman siyang napalapit dito.

"Baby, paalisin mo sila please!" Hiyaw nito.

Matagal siyang tinitigan ni Beatrice. "Kasalanan mo ang lahat ng ito, Judith!
Magbabayad ka!"

Chapter 29

Gulong-gulo na si Judith sa mga pangyayari. Hindi niya na alam kung ano ba talaga
ang nangyayari. Naaawa rin siya kay Beatrice dahil ito ang tunay na asawa ni Lucas
pero hindi siya nito maalala. At isa pa, may anak ang mga ito.

"Baby, I want to go home" Biglang sabi ni Lucas na nagpabalik sa ulirat niya.

"Lucas, bakit mo ba iyon ginawa kay Beatrice?" Malumanay na sabi niya rito.

"Because that is the truth" Seryosong sagot nito.

"Alam mong hindi totoo iyan, si Beatrice ang asawa--"

"No. You are my wife, nakalimutan mo na ba? We got married?" Putol nito sa
sasabihin niya.
Kung hindi lang ito nagkaroon ng short-term memory loss ay iisipin niyang seryoso
ito sa sinasabi dahil seryosong-seryoso ang mukha nito.

"Magpahinga ka na muna, nakakasama sa iyo ang sobrang pag-iisip" Iwas niya rito.

Akmang tatalikod na siya nang bigla nitong hulihin ang isang kamay niya. "Don't you
love me anymore, baby?"

"L-Lucas, a-ano ba iyang sinasabi mo" Kinakabahang sagot niya.

"I'ved been longing for you for so long, Judith--" Pero naputol ang anumang
sasabihin nito nang bigla itong tumitig sa mga kamay niya na tila may hinahanap.

Napakunot-noo naman siyang napatingin dito. "Lucas, bakit?"

"Where is your ring?"

"Ha?"

"I said, where is your ring? Our wedding ring" Tila biglang nagbago ang ekspresyon
ng mukha nito.

"Lucas, matagal ko ng itinago iyon. Hindi ko naman--" Pero naputol ang sasabihin
niya nang mahigpit nitong hinawakan ang pulsu-pulsuhan niya.

"Hindi mo isinusuot para isipin nilang wala ka pa ring asawa? Ganoon ba?!" Biglang
nagdilim ang mukha nito.

"Lucas, ano ba nasasaktan ako!" At pilit hinihila ang isang kamay niya.

"I want you to f*****g wear that everywhere you go at huwag mong tatanggalin!"
Sigaw nito sa kan'ya.

"Lucas, please nasasaktan ako" At unti-unti nang tumutulo ang mga luha niya.
Bigla naman itong natigilan at naramdaman niyang unti-unting lumuluwang ang
pagkakawak nito sa kamay niya. "I'm sorry baby, I didn't mean to do that" At
mabilis siyang hinila payakap

Mabilis din naman siyang yumakap dito para kumalma ito. Ilang minuto rin sila sa
ganoong pwesto nang makaramdam ng pangangawit. Nang tignan niya ito ay payapa na
itong natutulog.

Nanatili pa siya roon ng ilang oras bago napagdesisyunang umuwi. Ibinilin niya na
muna si Lucas sa private nurse na naroroon.

Nang nasa labas na siya ay nagulat siya nang may biglang humila sa isang braso
niya. Ang galit na galit na mukha ni Beatrice ang bumungad sa kan'ya.

"Anong ginawa mo sa asawa ko?!"

"Beatrice, dapat ay nagpapahinga ka pa--"

"Wala kang pakialam! Hindi mo ba alam nang dahil sa ginagawa mo ay lalo mo lang
pinapalala ang lahat?!"
"Beatrice, sa maniwala ka o sa hindi. Wala akong intensyon na agawin si Lucas mula
sa iyo" Seryosong sabi niya rito.

"Walang intensiyon?! Walang intensiyon?! Ang kapal ng mukha mo!" At mabilis siya
nitong nasampal. "Kung wala kang intensiyong manggulo, una pa lamang ay hindi ka na
sana bumalik pa dito!" Galit na sigaw nito.

"Gusto ko lang naman makilala ng anak ko si Lucas, pero wala akong balak na agawin
siya sa iyo"

Pero nagulat siya sa susunod nitong ginawa. Dahan-dahan itong lumuhod sa harap niya
at umiyak. Hinawakan din nito ang magkabila niyang mga kamay. "Nakikiusap ako sa
iyo, ina ka ring kagaya ko kaya alam kong naiintindihan mo ako. Hindi ko kakayaning
mawala si Lucas sa amin ng anak ko. Please, Judith. Tigilan mo na kami at huwag ka
na sanang magpapakita pa. Akong bahala sa iyo. Tutulungan kita, kayong dalawa ng
anak mo. Just please, hayaan mo na kami ni Lucas"

Bigla siyang napatitig at natigilan dito. Oo tama ito, ina rin siyang kagaya nito
at nararamdaman niya ang nararamdaman nito. Kung tutuusin ay hindi naman talaga
siya dapat nandodoon. Sila ang tunay na pamilya ni Lucas kaya sila dapat ang kasama
nito. At ilang sandali lang ay babalik na ulit ang ala-ala nito at maalala na nito
ang lahat.
"Beatrice, tumayo ka na" At pilit niya itong pinatatayo dahil nakakaagaw na rin
sila ng atensiyon.

"No! I will not get up hanggang sa hindi ka nangangako sa akin" Iling nito sa
kan'ya.

Malalim siyang napabuntong-hininga bago tumango. "Sige na, tumayo ka na" Sabi niya
rito. At lalo siyang nagulat nang bigla itong tumayo at niyakap siya.

"Pumayag ka na ha? Huwag mo sanang sisirain ang salita mo" Masayang sabi nito at
mabilis na itong tumalikod para iwan siya.

Hanggang makauwi sa apartment ay parang lutang pa rin siya. Pero siguro nga ay tama
naman ang desisyon niya.

Nang nakauwi ay tulog na ang anak at kapatid niya. Nakangiti niya ang mga itong
pinagmasdan.

Pagkatapos ay pumasok siya sa isang kwarto para mag-ayos ng mga gamit nila paunti-
unti, nakapagdesisyon na siya. Babalik na siya ng palawan. Sapat pa naman ang pera
niya para nakakuha sila ng ticket pabalik.
Halos dalawang araw na rin ang nakalipas nang mag-usap sila ni Beatrice. Laging
tumatawag sa kan'ya si Vince pero minabuti niyang huwag na itong sagutin para hindi
na lamang siya makatanggap ng anumang balita tungkol sa mga ito. Nakakuha na rin
siya ng ticket at dalawang araw nalang ay aalis na sila.

Gabi noon at malakas ang ulan. Isasara na sana niya ang pintuan nang makarinig ng
malalakas na katok.

Kaagad siyang napakunot noo. Sino naman ang kakatok sa kanila nang ganoong oras?
Marahan niyang binuksan ang bintana para silipin ang kumakatok. Pero halos manlaki
ang mga mata niya nang makita si Lucas na basang-basa habang nakasuot pa rin ng
hospital gown.

Mabilis niyang binuksan ang pinto at pinapasok ito. Nanginginig pa ito dahil sa
lamig.

"Lucas! Ano bang ginawa mo? Bakit basang-basa ka? " Alalang sabi niya rito at
binalutan ito ng twalya.

Bigla naman nitong tinanggal ang twalya at mabilis siyang niyakap. "I miss you,
Judith!"
"Lucas! Mainit ka!" Gulat na gulat na sabi niya nang maramdaman ang balat nito.

Mabilis niya itong hinila sa may kwarto at ikinuha nang malaking tshirt niya.
"Kailangan mong magpalit ng damit"

Nagulat naman siya nang bigla nitong itaas ang dalawang kamay nito.

Kunot-noo niya lang itong tinitigan.

"I want you to remove my clothes" Seryosong titig nito sa kan'ya.

Wala siyang nagawa at unti-unting tinanggal ang hospital gown nito. Halos mapalunok
siya nang makita ang katawan nito. Mabuti nalang at may suot pala itong short.

Dahan-dahan niyang pinunasan ang katawan nito at tila sinisilaban siya dahil dama
niya ang titig na titig na mga mata nito sa buong mukha niya. Mabilis niya itong
binihisan at lumabas.
Halos kumabog ang puso niya. Kinuha niya ito ng mainit na tubig at bumalik sa
kwarto. "Inumin mo iyan para mahimasmasan ka, ano bang ginagawa mo rito? Umalis ka
ba sa ospital?"

Hindi ito nagsalita at tumitig lang sa kan'ya.

"Lucas hindi mo ba alam na hindi mo dapat iyon ginawa? Tiyak na nag-aalala na sila
sa iyo ngayon!"

"Baby, please. Not now, I am not feeling well" Mahinang sagot nito.

"Halika, iihatid kita pabalik ng hospital"

"No. Don't you dare do that" At walang pakialam itong humiga sa may kama niya.

"Lucas!" Tawag niya rito.

Pero biglang tumunog ang cellphone niya. Kita naman niyang si Vince ang tumatawag.

Pero bago niya pa ito makuha sa may side table ay kinuha na nito ni Lucas at
sinagot. "What do you want?!"

Nagulat siya sa biglaang pagsigaw nito.

"No! Don't you dare go here! Pwede ba, Vince?! Leave me alone and don't you ever
call my wife again!" Sabi pa nito at padabog na binaba ang tawag at pabagsak na
inilagay ang cellphone niya sa may side table.

"Lucas, they are looking for you. Kailangan mo ng umuwi sa pamilya--"

"Yes I know, that is what I am doing right now. Going back to my real family"
Seryosong titig nito sa kan'ya.

"Lucas, huwag naman matigas ang ulo mo"

"Judith, please. Pwede ba bukas nalang tayo mag-usap? I am not really feeling well"
At mabilis na ulit itong humiga at nagkumot. Kita niya pa ang bahagyang panginginig
nito.

Mabilis naman niya itong nilapitan at muling sinalat. "Lucas, ang init mo. Halika
na sa hospital" Alalang sabi niya rito.

Pero imbis na magsalita ay mabilis siya nitong hinila pahiga at mahigpit na

niyakap. "Just for tonight please, Judith. Remove all your worries" Mahinang bulong
nito sa kan'ya.

Damang-dama niya ang init ng hininga nito. Mabilis din siya nitong hinila paharap
sa kan'ya at mabilis na hinawakan ang magkabilang mga pisngi niya. "I love you,
baby" At mabilis siyang binigyan ng halik sa labi. "Can you hug me tight, please?
Nilalamig kasi ako" At ramdam na ramdam nga niya ang panginginig nito.

Mabilis naman niyang itong niyakap ng mahigpit. Bakit tila nakaramdam siya ng
kapayapaan sa piling nito?

"I wish we can stay like this forever" Bulong pa nito sa kan'ya.
Hindi na siya muling umimik pa. Hanggang hindi niya namalayan na unti-unti na rin
pala siyang iginugupo ng antok.

Nagising siya nang maramdamang lalong lumalakas ang panginginig ni Lucas. Inaapoy
na ito ng lagnat.

Mabilis siyang kumuha nang malaking jacket at pinasuot dito. Napakalakas pa kasi ng
ulan kaya lalong dumagdag ang lamig. Dinagdagan niya rin ang kumot nito.

Mabilis siyang lumabas para kumuha ng cold compress, pero bago iyon ay sinilip muna
niya ang anak. Masarap ang tulog nito habang yakap-yakap ng kapatid niya. Nang
silipin ang orasan ay alas dos palang ng madaling araw.

Kaagad niyang nilagay sa noo ni Lucas ang cold compress na kinuha niya. "Judith..
don't leave me please" Biglang sabi ni Lucas habang nakapikit ito at pilit na
kinakapa ang higaan niya.

"Lucas, nandito lang ako" At hinawakan niya ang kamay ni Lucas.

Dahan-dahan namang nagmulat ang mga mata nito at mabilis siyang hinila pahiga.
"Huwag mo na ako ulit iiwan ha, Judith? Promise me" Pati mga mata nito ay
nakikiusap.

Bigla naman siyang tumango. "Oo Lucas, magpahinga ka na--"

Pero naputol ang sasabihin niya nang bigla siya nitong halikan ng mariin at dahan-
dahan siyang dinaganan. "Lucas, may sakit ka" Sabi niya sa pagitan ng mga halik
nito.

Mabilis naman itong tumigil at seryoso siyang tinitigan. "I know, you are my
medicine" At mabilis na naman siyang hinalikan nito. Damang-daman niya ang init ng
katawan nito.

Bumaba pa ang halik nito sa may leeg niya. "Lucas, baka lalo kang magkasakit" Pigil
niya rito.

Pero pinatong nito ang isang daliri nito sa may bibig niya. "Shhhh. I told you, you
are my medicine"

Halos mapaliyad siya nang maramdaman ang mainit nitong palad sa may loob ng tshirt
na suot niya. Mabilis nitong natanggal ang tshirt niya at nahantad sa mga mata nito
ang dalawang malulusog niyang dibdib. "Why you are not wearing a bra?" Iritang
tanong nito.
"Dahil gabi na at matutulog na ako" Seryosong sagot niya.

"Never ever do this again, paano pala kung hindi ako iyong kumatok kanina? Edi
nakita na nila ang mga bagay na ako lang dapat ang nakakakita? I hate that!" Inis
na sabi nito bago bumaba ang mukha nito sa isang dibdib niya at mabilis na sinupsop
ang tuktok niya.

Damang-daman niya ang napakainit na bibig at dila nito.

"These are for my eyes only, and these are only mine" At mabilis na sinupsop pa ang
isa. May kasama pang tunog ang pagsipsip nito na lalong nagpadagdag sa init nang
nararamdaman niya.

"Lucas..."

Bumaba pa ang halik nito sa may tiyan niya. Pababa sa may pusod niya hanggang sa
may puson niya. Napapaliyad siya nang dilaan nito ang puson niya. Napakainit kasi
ng dila nito at nang hanging lumalabas mula sa bibig nito.
Dahan-dahan nitong ibinaba ang short at panty na suot niya at pinaghiwalay ang
magkabila niyang mga hita. "Damn! Why this p***y is so clean? Are you shaving it?"
Tanong nito habang pinagpalaruan ng daliri nito ang munting malaman sa gitna ng
pagkababae niya.

Nagulat siya nang bigla rin nito iyong amuyin. "Smells so f*****g damn good!" At
dahan-dahan nito iyong sinayaran ng mainit nitong dila.

Halos mapakapit naman siya sa ulo nito. Pinipigilan niyang umungol dahil nasa
kabilang kwarto lang ang anak at kapatid niya.

"I wanna make you mine everyday, wife" At mabilis na sinupsop ang pagkababae niya
na parang humihigop ng sabaw.

Mabilis naman niyang natakpan ng dalawang mga kamay ang bibig niya para mapigilan
ang pagkawala ng malakas na ungol.

Lucas, nagpapadala na naman ako sa init ng mga haplos mo. Mariing bulong niya sa
sarili.

Chapter 30

Halos mabaliw na siya sa ginagawa sa kan'ya ni Lucas lalo na nang ipasok pa nito
ang mainit nitong dila sa butas ng pagkababae niya.

"Ahhhhhhhh!" At halos mapaliyad na siya pero hawak-hawak pa rin nito ang puson
niya.

Lalo pa nitong pinatigas iyon at mas binilisan ang paglabas-pasok. Ilang sandali
lang ay nararamdaman na niya pagdating niya sa kasukdulan.

"Malapit ka na ba, baby?" Ngisi nito sa kan'ya habang dinidilaan ang c******s niya.

Isang mahabang ungol lamang ang naisagot niya at tuluyang nanginig ang buong
katawan. Pero halos manlaki ang mga mata niya nang simutin lahat ni Lucas ang lahat
ng inilabas ng katawan niya.

Halos mamula ang buong mukha niyang tumitig dito. "Why? This is my medicine" Ngisi
nito at muling pinapak ang buong pagkababae niya.

Hindi pa ito nakuntento at ipinasok pa nito ang isang daliri nito sa kan'ya. Habang
ang isang kamay naman nito ay itinakip nito sa may bibig niya. "Shhhhhh. You're so
noisy as always, baby"

Halos hindi na niya alam kung saan kakapit.

Lalo na nang dagdagan pa nito ng isang daliri ang ipinapasok nito sa kan'ya.

"Aaaaaaaahhh!" Impit niya. Habang isinubo sa kan'ya ni Lucas ang ilang daliri nito.

Nang simulan nitong bilisan ang paglalabas pasok ng mga daliri nito ay halos
gumalaw na ang buong katawan niya sa sobrang bilis niyon. Gigil na gigil si Lucas
sa ginagawa nito.

Ilang sandali lang ay naabot na naman niya ang kasukdulan sa pangalawang

pagkakataon.

"Are you tired?" Mahinang bulong sa kan'ya ni Lucas.

Marahan naman siyang tumango.

"But I am not yet done, baby. I am still craving for you" At dahan-dahan nitong
hinubad ang short na suot nito.

Kaagad naman umigkas ang pagkalalaki nito at parang tumampal pa sa puson nito dahil
sa sobrang katigasan.

"Are you still scared? Pinasukan ka na nito noon, Judith. And all you do is to
moaned and shouted my name. And now, I want you to do the same" Ngisi nito bago
marahang duraan ang pagkababae niya at ikiskis ang pagkalalaki nito.

Kaagad naman siyang napaliyad sa sensasyong dumaloy sa kaibuturan niya.

Halos mabaliw siya nang lalo nitong bilisan ang ginagawang pagkiskis sa pagkababae
niya gamit ang pagkalalaki nito.

"Lucas, please" Ungol niya na parang nagmamakaawa.

"Please, what? You want me to put this hard d**k on you?" Mahinang bulong nito.

Kaagad naman siyang tumango.

"I want you to say it" At lalong binilisan ang pagkiskis nito.

"Ipasok mo na Lucas, please" Daing niya

Kaagad naman itong napangisi. "As you wish" At dahan-dahang ipinasok ang dulo ng
pagkalalaki nito pero mabilis din itong tinanggal.

Nanlalaki ang mga matang napatingin naman siya rito.

Kita naman niya itong napangisi.

Hindi niya maintindihan ang sarili at sabik na sabik siya rito. Parang wala na siya
sa sarili. Mabilis niyang hinawakan ang pagkalalaki nito at siya na mismo ang
dahan-dahang nagpasok nito na siyang ikinangiwi niya.

Pero mabilis na pinalis ni Lucas ang kamay niya at mabilis na isinagad ang
pagkalalaki nito. "Naughty girl" Ngisi nito sa kan'ya bago siya sabik na hinalikan.

Napayakap siya rito ng mahigpit nang bilisan nito ang ginagawa. Halos malamog na
rin ang mga dibdib niya sa tindi ng pagkakapisil nito.

"I'ved been dying to do this with you for so long, wife. Now that you are finally
back. I will never ever let you go" At halos lumagitgit na ang kama dahil sa
ginagawa nito.

Akala niya ba ay masama ang pakiramdam nito? Pero bakit parang sobrang lakas pa ng
katawan nito.

Ilang sandali lang ay nararamdaman na naman niya ang kasukdulan. "Sabay tayo, baby"
bulong nito at ilang sandali lang ay naramdaman na niya ang mainit na likido sa may
sinapupunan niya.

Napahingal silang pareho sa sobrang pagod.

Humiga naman ito sa tabi niya at kijuha ang ulo niya para ipatong sa braso nito.
"That was so great, wife." Ngiti nito at hinalikan siya sa may noo.

Dahil sa pinagsamang antok at pagod ay hindi na nila nagawa pang magbihis kahit
malamig. Mahigpit na lang siya niyakap ni Lucas kaya damang-dama niya ang init ng
katawan nito ilang sandali lang tuluyan na silang nakatulog.

--------------

Nagising siya sa malakas na katok sa may pintuan ng kwarto niya.

"Ate! Ate! Ate! Nandiyan ka ba sa loob?" Malakas na sigaw nito.

Dali-dali siyang nagbihis bago binuksan ang pintuan. Kita naman niya ang panlalaki
ng mga mata ni Juvy nang makita si Lucas na nakahiga.

"Ate, iyong babae sa ospital nandyan sa labas" Kinakabahang sabi nito.

"Ha?" Gulat na tanong niya.

"Where is she?" Biglang sabi ni Lucas na hindi niya namalayan na nakatayo na pala
sa may gilid nila.

"Ah-eh, nasa labas po siya" Kinakabahang sabi pa ni Juvy.

Mabilis naman na nagtungo si Lucas sa may pintuan palabas na kaagad naman niyang
sinundan.

"Lucas!" Biglang sabi ni Beatrice nang makita nito si Lucas ay mahigpit niya itong
niyakap. "Let's go home"

"What are you doing here?!" Matigas at seryosong sabi ni Lucas.

"I am here to fetch you. Halika na babe, umuwi na tayo" Nakangiting sabi ni
Beatrice kay Lucas.

Napangisi naman si Lucas dito. "Are you serious? I don't even know you"

"Really? Lucas tigilan mo na itong laro mo! I don't know what you up to!" Galit na
sabi nito.

"Then do stop your game too. Leave us alone!" Galit na sabi ni Lucas at akmang
tatalikod na nang hawakan ito sa isang braso ni Beatrice.

"How about our child? Wala ka na rin bang pakialam sa kan'ya?" Ngisi naman ng babae
na nagpabago sa ekspresyon ng mukha ni Lucas.

"Spare my daughter here!" Galit na sabi ni Lucas.

"Kung gusto mo pang makita si Bithiah ay umuwi ka na" Ngisi ni Beatrice at mabilis
na itong sumakay sa kotse nito.

Si Lucas naman ay nagpupuyos sa galit. Nang lingunin siya nito ay nagulat siya.
"Wife, just wait for me okay? I promised you. Malapit ng mabuo ang pamilya natin"
At mabilis siya nitong hinalikan sa may noo bago ito sumakay sa sasakyan ni
Beatrice.

Nang makapasok sa bahay ay nanghihinang napaupo siya sa upuang nasa may sala. Ano
bang nangyayari? Bakit parang lalong naging komplekado ang lahat?

Nang pumasok siya sa kwarto ay sakto ang pagtunog ng cellphone siya. Kaagad siyang
nagulat dahil si Kenneth ang tumatawag.

Mabilis naman niya itong sinagot. "Kenneth! Mabuti naman at tumawag ka, kumusta--"

"Judith, can we talk?" Seryosong putol nito sa sinasabi niya.

Bakit bigla siyang kinabahan? Ngayon lang niya narinig na ganoon kaseryoso ang
boses nito.

"Oo naman, Kenneth"

Nang sabihin nito ang lugar at oras kung saan sila magkikita ay mabilis na rin
nitong pinatay ang tawag.

"Juvy, ayusin mo na ang mga gamit natin ha? Uuwi na tayo bukas sa palawan. May
kailangan lang akong ayusin" Bilin niya sa kapatid bago siya tuluyang umalis.

Sa isang malawak na parke sila nagkita ni Kenneth. Pinapasok lang siya nito sa may
sasakyan nito.

Halos hindi na nga niya ito nakilala dahil ang laki ng ipinayat nito. Ang haba na
rin ng buhok nito. Seryosong-seryoso rin ang mukha nito. Ibang-iba sa isang
masayahing Kenneth na nakilala niya.

"Kenneth?! Anong nangyari sa iyo?" Gulat na gulat na tanong niya.

Pero seryoso lang siya nitong tinitigan.

"Kenneth? Okay ka lang ba?" At hinawakan niya ang mga kamay nito.

"Judith" At nagulat siya nang bigla itong humagulgol. "Patawarin mo ako"

"Kenneth? Bakit ka umiiyak? Ano bang nangyayari? Hindi ko maintindihan" Gulat na

gulat na sabi niya.

"Judith, alam kong hindi mo ako maiintindihan at mapapatawad sa lahat ng nagawa ko

pero gusto kong mag-ingat ka" Seryosong sabi nito at lumingon-lingon sa buong
paligid.

At nanlaki ang mga mata nito nang makasilip sa side mirror. "Damn! They are already
here!" At mabilis na binuksan ang makina ng sasakyan at mabilis na pinatakbo.

"Sino? Kenneth, ano ba talagang nangyayari?" Kinakabahang sabi niya lalo na nang
bilisan nito ang pagpapatakbo ng sasakyan.

"Judith, they are following us!" Kinakabahang sabi ni Kenneth.

Nang mapatingin siya sa side mirror ay kita niya ang ilang kotse na sumusunod sa
kanila.

"Kenneth, sino sila? Bakit nila tayo sinusundan---"

Pero halos mapasigaw siya nang makarinig ng tunog ng baril. Ilang sandali pa ay
tumigil ang sasakyan ni Kenneth.
"Damn! Binutas nila ang gulong natin!" Frustrated na sabi nito.

Nagulat siya nang biglang bumukas ang pintuan ng kotse sa tabi niya at may humila
sa kan'yang isang lalaki.

"Bitawan niyo ako! Kenneth, tulungan mo ako!" Sigaw niya.

Pero kita niyang napatigil si Kenneth dahil may nakatutok sa ulo nito na isang
baril.

Nang maipasok siya sa kotse ay piniringan ang mga mata niya. "Saan niyo ako
dadalhin?! Parang awa niyo na pakawalan niyo ako!" Sigaw niya.

"Miss, huwag kang maingay. Hindi ka naman namin sasaktan. Basta maging mabait ka
lang" Dinig niyang tawa ng isang lalaki.

Ilang sandali lang ay huminto na sila. At inalalayan siya nang mga ito para
makababa. Pagkatapos ay basta na lamang siya itinulak at narinig niya ang pagsara
ng pintuan. Mabilis naman niyang tinanggal ang piring sa mga mata niya.

Nasa loob siya nang isang malaki at magandang kwarto. Nang subukan buksan ang
pintuan ay naka-locked ito.

"Please, pakawalan niyo ako! Sigaw niya habang umiiyak.

Pero ilang minuto na siya roon ay walang sumasagot. "Lucas, tulungan mo ako!" Sigaw
pa rin niya.

Nang biglang bumukas ang pintuan ay nabuhayan siya ng loob. Isang lalaki ang
pumasok at may dalang isang tray ng pagkain. "Miss, kumain ka na muna" Seryosong
sabi nito.

"Kuya, nasaan ako? Kuya, please pakawalan niyo na po ako naghihintay po sa akin ang
anak ko. Hindi po ako mayaman at wala po kaming pera pang-ransom" Umiiyak na sabi
niya.

"Miss, pasensiya ka na ha? Napag-utusan lang kami ni boss" At mabilis na rin itong
lumabas at nilocked ang pintuan.

Lumipas ang ilan pang mga oras at hindi siya tumigil sa kakaiyak. Sino ang
nagpakidnap sa kan'ya? At bakit nito iyon ginawa?

Miss na miss na niya ang anak niya.

Mabilis siyang nagpunta sa may cr at tinignan kung may madadaanan siya pero ni wala
itong butas kahit na maliit.

Halos mahilo na siya sa kakaisip kung paano makakatakas dito pero bigo siya. Ano ba
ang kailangan sa kan'ya nang taong kumuha sa kan'ya?

Pero halos masapok niya ang sarili nang maalala ang cellphone niya. Kaagad niyang
tinawagan si Lucas pero hindi ito sumasagot. Nakakailang ulit na siya pero walang
sumasagot. Halos mapahagulgol siya nang makitang 1% nalang ang battery percentage
ng cellphone niya. Nang tawagan niya ito ulit ay halos mapasigaw siya nang sumagot
ito pero mabilis din itong namatay.

Ilang sandali lang ay bumukas na naman ang pintuan at iniluwa ulit ang lalaki
kanina at nakita nito ang hawak niyang cellphone. "Anak ng--" At mabilis nitong
kinuha sa kan'ya ang cellphone.

Sa sobrang inis niya ay kinagat niya ang isang braso nito at malakas itong itinulak
at mabilis na lumabas.

"Tulong! Tulungan niyo ako parang awa niyo na!"

Pero nagulat siya nang palibutan siya nang ilang kalalakihan.

Napangisi naman ang mga ito sa kan'ya. "Miss, huwag ka ng magpagod. Hindi ka rin
makakalabas rito"

"Mga hayop kayo! Pakawalan niyo na ako!" Sigaw niya sa mga ito.

"Miss, hindi namin pwedeng gawin iyon dahil malalagot kami kay boss" Ngisi pa ng
isa.

"Bakit niyo ba ako dinala rito?!"

"Pasensiya na miss, pero si boss lang ang nakakaalam. Sumusunod lang kami" At
mabilis siya nitong hinila pabalik ng kwarto kung nasaan siya kanina.

Wala siyang ibang nagawa kung hindi magdasal. Diyos ko! Iligtas niyo po ako, gusto
ko pa pong makita at makasama ang anak ko. Parang-awa niyo na po. Hagulgol niya.

Gustong-gusto na niyang makita ang anak niya. Hindi pa siya pwedeng mamatay dahil
kailangan pa siya nang anak niya. Nagsisisi siya kung bakit bumalik pa siya rito sa
maynila. Magsimula kasi nang bumalik siya rito ay puro pasakit at kamalasan nalang
ang nangyari sa kan'ya.
Bakit ba siya pinaparusahan ng ganito? Wala naman siyang ibang hinangad kung hindi
puro kabutihan. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya sa sobrang pagod at
pag-iisip. Nagising siya nang maramdamang may nagmamasid pala sa kan'ya.

Nang mapalingon siya sa may pintuan ay halos manlaki ang mga mata niya nang makita
kung sino iyon.

Chapter 31

"Vince?" Gulat na gulat na sabi niya. "Ikaw ang nagpa-kidnap sa akin?" Naguguluhang
tanong niya.

"No. But I am with someone" Seryosong sabi nito at biglang bumukas ang pintuan at
iniluwa nito ang kapatid niya habang hawak-hawak ang anak niya.

Mabilis naman siyang tumayo at mabilis na niyakap ang mga ito. Pagkatapos ay
mabilis na kinarga ang anak niya at pinaghahalikan. "Diyos ko! Ang anak ko!" At
mahigpit itong niyakap at hinalikan.

"Ate? Ano bang nangyayari? Bakit nandito ka? Tapos bakit dinala nila kami rito?"
Naguguluhang tanong ng kapatid niya.

Kaagad naman siyang napatingin kay Vince. "Vince, hindi ko rin maintindihan"

"Do you wanna know the truth? Come with me" Biglang sabi nito sa kan'ya.

Bigla naman siyang napatingin sa anak at kapatid niya.

"Don't worry, they are safe" Biglang sabi nito sa kan'ya na tila nabasa ang nasa
isip niya.

Mabilis naman niyang ibinalik sa kapatid niya ang anak. Gusto niyang malaman ang
katotohanan.

Sinama siya ni Vince palabas ng kwarto at may pinasukan silang isang tagong-tagong
kwarto.

Pero halos magulat siya nang makita na nakagapos si Kenneth habang bugbog sarado
ito at halos lupaypay na.

Akmang lalapitan niya ito nang pigilan siya ni Vince at hawakan sa isang braso.

"Bitawan mo ako! Anong ginawa niyo kay Kenneth?!" Galit na sigaw niya.

Dahan-dahan naman nagmulat ng mga mata si Kenneth. "J-Judith.."

Mabilis niyang hinila ang isang kamay niya sa pagkakahawak ni Vince at mabilis na
dinaluhan si Kenneth. Marahan niyang hinawakan ang mukha nito. "Okay ka pa ba?" At
biglang lumingon kay Vince "Bakit niyo ba ito ginagawa?!" Galit na sabi niya.

"He doesn't deserved your concern, Judith" Seryosong sagot ni Vince.

Bigla naman siyang napabaling kay Kenneth. "Kenneth, ano bang sinasabi niya? Ano ba
kasing ginawa mo? Bakit ka nila kailangang saktan?" Umiiyak na sabi niya. Awang-awa
siya sa itsura nito.
"J-Judith, he is right. I don't deserved your kindness. Judith, I am sorry" Umiiyak
na sabi nito.

"Kenneth--"

Pero nabitin ang sasabihin niya nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok si
Lucas.

Mabilis itong lumapit sa kanila at hinila siya palayo mula rito.

"Bitawan mo ako! Pakawalan niyo siya!" At mabilis na sinampal si Lucas.

Kita naman niya ang gulat sa mga mata nito.

"Mga hayop kayo! Bakit kailangan niyong idamay ang inosenteng tao ha?! Hindi ba sa
akin ka lang galit?! Pwes, ako ang saktan mo!" Sigaw niya habang humahagulgol.

"Hindi mo kilala ang taong ipinagtatanggol mo, Judith!" Galit na sigaw nito sa
kan'ya.

"Talaga ba?! Ang taong eto lang naman ang tumulong sa akin noong mga panahong
tinalikuran mo kami ng anak mo!"

"At siya rin ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi mo kasama ang totoong
anak natin!" Sigaw nito na nagpatigil sa kan'ya.

Nanlalaki ang mga matang napatingin siya kay Lucas, pagkatapos ay kay Vince at
panghuli ay kay Kenneth.

"A-anong ibig mong sabihin?" Nanghihinang tanong niya nang ibalik niya ang tingin
dito.

Seryoso lang siya nitong tinitigan at hindi nakapagsalita.

Mabilis naman niyang hinila ang damit nito sa tapat ng dibdib nito. "Anong ibig
mong sabihin, Lucas?! Sumagot ka!" Sigaw niya.

Dahan-dahan naman nitong tinanggal ang pagkakahawak niya sa damit nito at mabilis
na pinuntahan si Kenneth at puwersahang itinayo at inilapit sa kan'ya. "Tell her
all the crazy things you have done bago pa kita mapatay na hayop ka!" Nagtatangis
ang mga bagang na sigaw nito kay Kenneth.

Dahan-dahan naman lumuhod sa kan'ya si Kenneth. "I'm sorry, Judith. Hindi ko

sinasadyang gawin iyon. Maniwala ka, araw-araw ay hindi ako pinapatulog ng
konsensiya ko" Hagulgol nito.

Dahan-dahan din siyang umupo para magpantay ang mga mukha nila "A-ano ba talaga ang
nangyayari?"

"Nang araw na manganak ka, kinuha ko ang anak mo. Judith, hindi mo totoong anak si
Luke" Seryosong sabi nito.

Siya naman ay nanlaki ang mga mata habang mabilis na tumulo ang masaganang luha at
ngumiti ng mapait at umiling. "Nagsisinungaling ka, Kenneth. Hindi totoo iyang
sinasabi mo. Sabihin mo, pine-play time niyo lang ako" Umiiling na sabi niya.

"I'm sorry, Judith pero iyan ang totoo" Umiiling na sabi ni Kenneth.
Mabilis naman siyang napaupo sa may sahig habang nakatulala pa rin. Hindi! Hindi
ito totoo!

"Hindi ako naniniwala sa inyo! Anak ko si Luke! Anak ko siya!" Sigaw niya habang
humahagulgol.

"Nang araw na manganak ka, naghanap ako ng batang ipapalit sa anak mo pero wala
akong makitang batang babae kaya kahit lalaki ay wala na akong choice. Hindi ba ay
ilang beses mo akong tinanong kung paanong naging lalaki ang anak mo?" Seryosong
sabi pa nito.

"K-kung kinuha mo ang a-anak ko, nasaan ang anak ko?" Walang lakas na tanong niya.

Matagal siya nitong tinitigan bago sumagot. "I-ibinigay ko siya kay Beatrice"
Mahinang sagot nito at yumuko.

Nanlalaki ang mga matang napatingin siya rito at mabilis na lumapit dito at
pinagsasampal ito. "Bakit mo ito nagawa! Bakit nagawa mo sa akin ito! Bakit! Bakit,
Kenneth!" At malakas siyang nagwala.

"Dahil kapatid ko siya!" Sigaw nito na nagpagulat sa kanilang lahat.

"Kapatid mo si Beatrice?!" Gulat din na tanong ni Lucas dito.

Dahan-dahan naman tumango si Kenneth. "Anak lang ako sa labas, sa kagustuhan kong
matanggap nila ako ay ginawa ko ang lahat-lahat ng inutos niya. Pero hanggang
ngayon, hanggang ngayon ay isang basura at pagkakamali pa rin ang tingin nila sa
akin!" Sigaw nito sabay hagulgol.

"Napakasama niyo! Paano mo nagawa sa akin ito, Kenneth?! Ikaw na itinuring kong
parang totoo kong pamilya?! Na ang batang inaalagaan ko ay hindi ko pala tunay na
anak?! Sabihin mo! Nasaan ang anak ko!" Sigaw niya rito.

"Sa maniwala kayo o sa hindi ay hindi ko alam" Seryosong sabi nito.

Pero nagulat siya nang bigla itong undayan ng sipa ni Lucas. "Tarantado ka! Alam
kong alam mo kung nasaan si Beatrice! Ibalik niyo ang anak ko kung ayaw mong
mamatay!" Humihingal sa galit na sabi ni Lucas.

Anong ibig sabihin ng mga ito? Nawawala ang anak niya? Ang ibig ba nitong sabihin
ay si Bithiah ang anak nila ni Lucas?

"Si Bithiah, siya ba ang anak ko?" Kinakabahang sabi niya.

Mabilis naman itong tumango. Kaagad naman niyang natakpan ang bibig niya. Kaya pala
iba ang pakiramdam niya nang makita ito.

"Isa pang tanong, nasaan si Beatrice?! Saan niya dinala ang anak ko?!" Galit na
galit na sabi ni Lucas.

"Maniwala ka, hindi ko talaga alam. Wala akong alam" Umiiyak na sabi ni Kenneth.

Pero kagaya kanina ay mabilis itong sinipa ni Lucas at pinagsusuntok. Pero mabilis
naman itong inawat ni Vince.

"Lucas, hindi mo dapat siya patayin. Malaki pa ang pakinabang niya sa atin!" Pigil
ni Vince kay Lucas habang hawak-hawak niya ito.

Siya naman ay nakatulala lang at gulat na gulat sa mga nalaman.

Mabilis na binuhat ni Vince si Kenneth palayo roon. Habang siya naman ay itinayo ni
Lucas at hinawakan sa magkabilang mga pisngi.

"Lucas.." Bulong niya habang umaagos ang mga luha.

"Shhh. Don't cry, wife. I promised you. Ibabalik ko si Bithiah" Seryosong sabi nito
at pinunasan ang mga luha niya.

"Lucas, ang anak natin! Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama sa kan'ya"
At mabilis na yumakap dito. Feeling niya ay naubusan siya ng lakas sa mga nalaman.

"Walang mangyayaring masama sa kan'ya. Hindi tayo pababayaan ng Diyos, wife" At

mahigpit din siyang niyakap at hinalikan sa may uluhan.

Pero bigla siyang napabitaw dito nang may maalala. "Hindi ko pa rin maintindihan,
Lucas paano mo nalaman ang lahat? Hindi ba ay may amnesia ka?"

"Judith, I am just prentending. Sa ospital. Habang naroroon ako at nakapikit.

Pinuntahan ako ni Kenneth. Sinabi niya ang lahat dahil akala niya ay tulog pa rin
ako at walang malay. Gusto ko lang malaman ang buong katotohanan kaya nagpanggap
ako" Paliwanag nito sa kan'ya.

"Diyos ko!" At muntik na siyang matumba, mabuti na lamang at maagap siyang

nahawakan ni Lucas.

"Wife, please. Alam ko nagugulat ka sa mga pangyayari. Ganoon din ako, pero
naniniwala akong malalampasan din natin ang lahat" Seryosong titig nito sa kan'ya.

"Akala ko ba ay nagpapanggap ka?" Kunot-noong sabi niya

"Ha?"

"Bakit mo ako paulit-ulit na tinatawag na asawa mo? Lucas, tama na ang

pagpapanggap. Si Beatrice ang--"

"You are my wife" Seryosong sabi nito habang nakangiti.

"Paanong?"

"Remember our wedding? Iyong sa may isla? Hindi ba ay may pinapirmahan akong papel
sa iyo? Judith, that is legit. Totoo ang naging kasal nating iyon. You are my legal
wife" Nakangiting sabi nito sa kan'ya.
"Ang ibig mo bang sabihin ay hindi ako kabit?" Hindi siya makapaniwala. Bakit
napakadaming rebelasyon ang nangyari ngayon? May mga dapat pa ba siyang malaman?

Kaagad naman itong napangiti. "I told you, you will never ever be my mistress" At
mabilis siya nitong hinalikan sa labi pagkatapos ay niyakap ng mahigpit.

--------------

Inihatid siya ni Lucas pabalik sa may kwarto at sinabing may kailangan pa silang
ayusin ni Vince.

Nang makapasok ay tulog na tulog ang kapatid niya at si Luke. Dahan-dahan siyang
umupo sa may kama at tinitigan si Luke. Dahan-dahan niya itong binuhat at hinalikan
sa may noo at nagsimulang humagulgol.

Kaya pala napakaraming tanong sa isipan niya, kung bakit ni wala itong kahawig sa
kanilang dalawa ni Lucas.

Maraming beses niya itong pinaghahalikan habang umiiyak. Ang batang inaalagaan ko!
Diyos ko! Wala akong kaalam-alam na hindi ko pala ito tunay na anak. Ni hindi ko
man lang nakita ang unti-unting paglaki ng totoo kong anak.

"Pero huwag kang mag-alala, Luke. Mananatili ka pa ring anak ni mama. Mamahalin ka
pa rin ni mama ng parang isang tunay na anak" Impit na bulong niya rito at mahigpit
itong niyakap.

Mabuti na lamang at napakahimbing ng tulog nito. Dahan-dahan niya itong ibinalik

mula sa pagkakahiga at taimtim na nagdasal. "Diyos ko, kayo na pong bahala sa anak
ko. Huwag niyo pong pahihintulutan na may mangyaring masama sa kan'ya. Hindi ko pa
po siya nahahawakan, nayayakap, nahahalikan at naipapadama kung gaano ko siya
kamahal. Gabayan niyo po siya" At mahinang umiyak nang umiyak hanggang makaramdam
ng hapdi sa mga mata hanggang sa tuluyang makatulog.

Nang magising siya ay nagulat siya dahil may mabigat na bagay na nakadagan sa may
tiyan niya. Nang tignan niya ito ay kitang-kita niya ang mahimbing na si Lucas
habang nakayakap sa kan'ya.

Nang libutin ng tingin ang buong paligid ay hindi ito pamilyar sa kan'ya. Nang
mapadako ulit ang tingin kay Lucas ay kita niya ang pagod sa mukha nito. Marahan
niya itong hinaplos sa kaliwang pisngi na naging dahilan ng dahan-dahang pagmulat
nito. "Wife, you're awake. Are you hungry? Ipaghahanda kita" At akmang tatayo ito
nang pigilan niya.
"Huwag na, magpahinga ka na. Mukhang pagod na pagod ka" Pigil niya rito. "Nasaan
nga pala tayo? Ang kapatid ko at si Luke, nasaan?"

"Nasa kabilang kwarto lang sila, don't worry maraming nakabantay sa kanila. Uhmmm..
yeah you are right, pagod ako kaya kailangan ko yata ng gamot, wife" Seryosong sabi
nito.

"Ha? Bakit? May masakit ba sa iyo? Sandali at ikukuha kita" At siya naman ang
akmang tatayo nang pigilan nito

"Ibang gamot ang kailangan ko, parang may sakit kasi itong alaga ko" At mabilis na
kinuha ang isang kamay niya at ipinatong sa gabakal na nitong pagkalalaki.

Inis na tinitigan naman niya ito. "Lucas!"

"What?" Ngisi nito.

"Nakuha mo pang magbiro! Ni hindi pa nga nahahanap si Bithiah" Inis na irap niya.

"I'm sorry, wife. Dalawang taon din kasi akong tigang" Ngisi nito. Pagkatapos ay
naging seryoso. "But seriously wife, we have an idea. Na-trace na rin namin si
Beatrice and she's still here in the philippines. Hindi niya na rin to pwedeng
mailabas ng bansa. Gaya ng pinangako ko sa iyo noon. Malapit na tayong maging isang
ganap na buong pamilya. And I promised you that" Seryosong sabi nito at tumitig sa
mga mata niya.

"Sana nga, Lucas. Sana nga" Seryosong sabi rin nito. "Pero may gusto lang akong
malaman, kung alam mong kasal pala tayo. Bakit mo ako iniwan? Bakit hinayaan mo ako
ng dalawang taon?"

"Because I was blinded by the truth and anger, binilog nila ang ulo ko para
magmukha kang masama sa paningin ko. But let's not talk about that anymore, ang
mahalaga malapit ng matapos ang lahat ng ito. You trust me, right?"

"Oo Lucas, naniniwala ako sa iyo. At alam ko, makakasama natin si Bithiah" Marahang
ngiti niya rito.
"Thank you wife, I promised you after this puro kasiyahan na lang ang mararanasan
mo. But for now, pagbigyan mo muna ako. Miss na miss ka na kasi nitong alaga ko"
Ngisi nito at napatili siya nang mabilis siya nitong kinubabawan at halikan.

Chapter 32

Naisipan nila Lucas na gawing pa-in si Kenneth para mahuli si Beatrice, and besides
wala ng iba pang tutulong dito kung hindi si Kenneth lang.

Kasalukuyan silang nasa may sala ngayon. Si Lucas, Kenneth, Vince at siya.

"Tell me honestly, Kenneth. Sino ang tatay ng ipinagbuntis ni Beatrice?" Seryosong

tanong ni Vince kay Kenneth habang nakaupo ito at may nakabantay ditong dalawang
lalaki.

Kita niyang naging mailap ang mga mata nito.

"I am asking you!" At akmang susugurin na ito ni Vince nang pigilan ni Lucas.

"Ikaw!" Mabilis na sigaw nito.

"Damn her! Then, where is our child?!" Galit na galit na sabi ni Vince.

"N-namatay ang anak niyo ni Beatrice, Vince. I'm sorry" Nakayukong sabi ni Kenneth.

Si Vince naman ay biglang tumayo at sinuntok ang pader na siyang ikinabigla nilang
lahat. Kita niya pa ang tumutulong dugo sa isang kamay nito. "We really need to
find her! Damn!" At padabog itong umalis.

Nang tignan naman niya si Lucas ay seryoso lang ito.

"Lucas, anong nasa isip mo?" Biglang tanong niya rito.

"That explained everything. Kaya pala ni ayaw ng ipahawak sa akin ni Beatrice ang
tiyan niya noon at ayaw niya akong pasamahin sa mga check-ups niya" Titig nito kay
Kenneth.

"Nang araw na umalis ka papuntang Japan, iyon ang araw na dinugo siya. At dahil
premature ang bata, hindi na ito naka-survive. Kaya umisip siya ng paraan para
hindi mo siya iwanan" Seryosong sabi ni Kenneth.

"At kinunsinte mo naman siyang hayop ka!" At mabilis na tumayo si Lucas. Pero
mabilis niya itong inawat.

"Walang mangyayari kung puro init ng ulo lang ang paiiralin niyo. Nandito tayo para
mas madali nating mahanap si Bithiah. Please, tiyaka niyo na muna isipin iyang away
niyo!" Determinadong sabi niya.

"Are you serious?! Judith sinira nila ang buhay natin!" Galit na sabi ni Lucas.

"Alam ko, pero may mangyayari ba kung mas paiiralin ko sa ngayon ang galit ko?
Lucas, please. Ang anak muna natin ang isipin natin"

Matagal siya nitong tinitigan bago napabuntong-hininga. "Yeah, you are right"
Nang kumalma na ang mga ito at nakabalik na si Vince ay mabilis na tinawagan ni
Kenneth si Beatrice.

Nakakadalawang ring pa lamang ito nang mabilis nito iyong sagutin. May mga kinuha
sina Lucas na tao para ma-locate kung saan nanggagaling ang tawag at kung malaman
kung nagsasabi nga ng totoo si Beatrice.

Beatrice: Damn, Kenneth! Where the hell are you?! Ilang araw na kitang tinatawagan!

Galit na bungad ni Beatrice. Dinig na dinig kasi niya ang boses nito dahil naka-
loudspeaker ito.

"I'm sorry, na-drained ang phone ko, nagkasakit kasi ako" Seryosong sabi ni
Kenneth.

Beatrice: Kahit kailan talaga wala kang pakinabang! Come on, where is your
helicopter?! Sunduin mo kami ni Bithiah dito ngayon din!

Halos mapatakip siya ng bibig nang marinig ang biglang pag-iyak ng anak niya mula
sa kabilang linya.

Mabilis naman siyang niyakap ni Lucas at hinalikan sa may noo.

"N-nasaan ka ba ngayon?" Nanginginig na sabi ni Kenneth.

Bigla naman mi-nute ni Lucas ang cellphone at galit na hinarap si Kenneth. "Damn
you! Huwag ka ngang magpahalata!"

Beatrice: I am here in Batangas, I will just text you our exact location.

Nang biglang marinig si Luke na pumalahaw ng iyak mula sa may kwarto.

Beatrice: Who is that? Are you with someone?"

"Ha? Ah,eh wala. Nandito kasi ako sa mall ngayon. Freshin-up after magkasakit"
Biglang sabi ni Kenneth at tumingin sa akin.

Beatrice: Okay, dalian mo. Panigurado hinahanap na ako nina Lucas ngayon, well
sorry nalang sila. Hindi nila ako makikita. And when they found me, baka
nadispatsiya ko na itong si Bithiah.

At sinabayan pa nito iyon ng tawa bago pinatay ang tawag.

Akmang sasagot pa siya pero mabilis na tinakpan ni Lucas ang bibig niya.

Nang masigurong wala na ito sa kabilang linya ay tiyaka siya napahagulgol. Mabilis
naman siyang niyakap ni Lucas. "Hush, wife. Nangako ako sa iyo hindi ba? Maibabalik
sa atin ng ligtas ang anak natin"

----------------

Ilang minuto palang nakakaalis sina Lucas ay parang isang buwan na. Pinipilit
niyang sumama pero pinigilan siya ng mga ito. Hindi tuloy siya mapakali.

Halos ilang beses na yata niyang inikot ang sala habang nagdarasal.

Lumipas ang ilang oras pero ni walang tawag sa kan'ya sina Lucas.

Nang biglang lapitan siya ng isa sa mga tauhan ni Lucas. "Ma'am, pinapasundo po
kayo ni Sir Lucas" Seryosong sabi ng lalaki.

Kaagad naman siyang tumango at sumama rito. Dinala siya nito sa isang kulungan.
Nang makasok ay kaagad niyang nakita si Beatrice na nakaposas paharap. Mabilis niya
itong nilapitan at sinampal pagkatapos ay mabilis siyang inawat ni Lucas.

Napabiling naman ang mukha nito. At nang tignan siya ay napangisi ito.

Kaagad naman niyang inilibot ang mga mata niya.

"Looking for your daughter?" Ngisi nito.

"Nasaan ang anak ko hayop ka!" Galit na sigaw niya.

Lalong lumaki naman ang ngisi nito at gumalaw ang mga kamay na parang sinasabi na
pinatay nito ang anak niya.

"Hayop ka!" At mabilis ulit itong pinagsasampal.

"Bakit galit na galit ka? Hindi ba dapat ay magpasalamat ka sa akin dahil inalagaan
ko pa ng matagal ang anak mo at hindi ko kaagad siya pinatay?!"

"Bea, tumigil ka na! Nasaan ang anak ko?!" Galit na sabi ni Lucas habang nagtatagis
ang mga bagang.

"I already told you. Baka sa mga panahong ito, tsugi na siya" Ngiti nito.

Pero mabilis at malakas itong nasampal ni Lucas dahilan para pumutok ang gilid ng
labi nito.

"Sa tingin niyo ba ay hahayaan ko kayong maging masaya? Ha?! Lalo na ikaw, Judith!
Gusto kong maranasan mo kung gaano kasakit ang mawalan ng anak!" Galit na sabi nito
habang umiiyak.

Mabilis naman itong hinawakan ni Lucas at inalog-alog sa may magkabilang mga braso.
"Bea, what happened to you?! Paano mo nagagawa at nasasabi iyan?" Kita niya ang awa
sa mga mata ni Lucas.

"Dahil wala ng natitirang nagmamahal sa akin. Lahat kayo! Mas pinili niyo iyang
babaeng iyan!" Galit na sigaw nito.

"You are wrong, Bea" Bigla ay sabi ni Vince na nakaupo lang sa may gilid at
seryosong nakatingin sa kanila. Pagkatapos ay dahan-dahang tumayo at naglakad
papunta rito.

Umurong naman si Lucas para makalapit ito kay Beatrice.

Dahan-dahan nitong hinawakan ang magkabilang mga pisngi nito. "Hindi totoong wala
ng nagmamahal sa iyo, hindi mo lang kami makita dahil naka-focus ka sa iisang tao.
Bea, I am here. I love you mula pa ng mga bata pa tayo" Seryosong sabi Vince.

Kita naman niyang naging malambot ang mukha ni Beatrice. "Vince.." Biglang sabi ni
Beatrice habang umiiyak.

"Aminin mo lahat ng ginawa mo at tutulungan kita, tatanggapin at hihintayin kita.

Bea, alam ko nagalit ka sa mundo dahil sa pagkamatay ng anak natin pero naniniwala
ako. Naniniwala akong babalik pa rin ang isang mabait at masayahing Beatrice na
nakilala namin ni Lucas" Seryosong sabi ni Vince habang nakatitig dito.
Kita naman niya ang unti-unting pagbaba ng mga balikat ni Beatrice. "Sa tagaytay,
nandoon si Bithiah. Sa may bahay bakasyunan namin sa tagaytay" Mahinang sabi nito
at nanlalambot na napaupo. Mabilis naman itong dinaluhan ni Vince.

Siya naman ay napatingin kay Lucas. "Lucas, please. Sa panahong ito ay hayaan mo
akong sumama" Pakiusap niya rito.

Matagal muna siya nitong tinitigan bago tuluyang tumango.

Ilang minuto lang ang tinagal nila at mabilis na nakarating dahil sakay sila ng
private helicopter ni Lucas.

Habang papababa ay lumakas ang kabog ng puso niya.

Nang buksan nila ang pinto ay kitang-kita niya ang anak niya na kalong-kalong ni
Kenneth.

Nang mapalingon sa kanila si Bithiah ay parang malalaglag ang puso niya. Bigla kasi
itong ngumiti ng matamis sa kanila. Patakbo niya itong pinuntahan at kinuha ang
anak mula rito at mabilis na niyakap.

Mabilis na naglaglagan ang mga luha sa mga mata niya. Ramdam na ramdam niya ang
pangungulila niya sa kan'yang anak. Parang biglang sa isang iglap ay idinuyan siya
sa alapaap.

Naramdaman din niyang mabilis silang niyakap ni Lucas. "It's over, wife. It's over"
Bulong nito sa kan'ya.

Nang tignan naman niya si Kenneth ay pinusasan na ito ng mga kasama nilang mga
pulis.

"I'm sorry, Lucas and Judith. Sana ay mapatawad niyo pa rin ako" Malungkot na sabi
nito.

Mapait naman siyang ngumiti rito. "Nasisigurado kong mapapatawad pa rin kita, pero
hindi pa siguro muna ngayon"

"Naiintindihan ko" Seryosong sabi nito pagkatapos ay sumama na ito sa mga pulis.

-----------

"Wife, baka naman matunaw na ang anak natin niyan" Ngiting baling sa kan'ya ni
Lucas.

Kanina niya pa kasi tinititigan ang anak nila. Halos hindi rin matanggal ang ngiti
sa mga labi niya. Ang mukha kasi nito ay pinaghalong Lucas at siya, napakaganda rin
ng kutis nito at ang lusog-lusog. Walang sawa niya rin itong pinaghahalikan.

"Lucas, maiba ako. Hindi ba ay kasama niyo si Kenneth? Paano siya napunta sa
tagaytay?" Kunot-noong tanong niya.
"Nang tumawag pala tayo kay Beatrice ay nakatunog na ito. Kaya ipinadala na nito si
Bithiah sa tagaytay. Habang si Kenneth naman ay hindi namin namalayang nawala sa
paningin namin at sumakay sa van na naghihintay. Swerte nga at nahuli namin si
Beatrice" Paliwanag ni Lucas.

"Lucas?" Seryosong tawag niya rito. "May hihingiin sana akong pabor sa iyo"
Alanganing sabi niya.

"What is it?" Kunot-noong tanong nito.

"Si Luke, alam kong hindi natin siya tunay na anak. Pero pwede bang tayo nalang ang
tumayong mga magulang niya?" Malungkot na sabi niya. Napamahal na kasi sa kan'ya si
Luke, mula pagkabata nito ay siya na ang nag-alaga rito.

"Iyon lang ba? Huwag mong alalahanin iyon, ofcourse yes. We will legally adopt him.
Huwag ka ring mag-alala, bibigyan natin sila ng maraming-maraming kapatid. Simulan
na natin mamaya" Ngisi pa nito sa kan'ya.

Mabilis naman niya itong kinurot sa may tagiliran. "Napakahilig mo talaga!" Kunwari
ay inis niyang sabi.

"Like what I have said yesterday, dalawang taon akong tigang. Kaya dapat lang na
pagbayaran mo ang mga araw na malungkot at naglalaway kami nitong alaga ko" Ngisi
nito na ikinalaki ng mga mata niya dahil dinig niya ang mahinang tawa ng lalaking
nagmamaneho ng helicopter.

Ilang minuto pa ay nakarating na sila sa dating bahay ni Lucas. Naghihintay na rin

daw doon ang kapatid niya at si Luke.

Nang makapasok ay mabilis siyang sinalubong ni Juvy kasama si Luke. Mahigpit naman
niyang niyakap ang mga ito.

"Ate, siya na ba?" Ngiting tanong sa kan'ya nito.

Kaagad naman siyang tumango. "Oo, Juvy. Siya si Bithiah. Ang isa mo pang pamangkim"
Ngiti niya.
"Ang ganda niya ate, kamukhang-kamukha mo siya"

Bigla naman tumikhim si Lucas at napataas ng kilay. "How about me? Hindi ko ba siya
kamukha?"

"Opo kuya, kamukha mo rin siya" Ngiti naman ni Juvy.

"I am just kidding. Okay lang naman kung makuha lahat ng anak namin ang lahat ng sa
ate mo, because she is so perfect to me" Ngisi nito sabay kindat sa kan'ya.

Na siyang ikinapula naman ng mga pisngi niya. "Halika na nga Juvy at ihiga na natin
ang mga bata, siguradong inaantok na ang mga ito. Lalo na itong si Bithiah,
siguradong pagod ito sa biyahe dahil sa dami ng nangyari"

Nang pumasok sila sa kwarto na ibinigay ni Lucas ay may dalawang crib na ang
naroroon.

Pero bago pa lumabas si Lucas ay may ibinulong pa ito sa kan'ya. "Doon ka sa kwarto
natin matutulog mamaya ha? Kung hindi ay kikidnapin kita mamaya riyan" Ngisi nito
bago tuluyang lumabas.

Napapailing nalang siya rito.

Nang maihiga ang dalawang bata ay tulog na tulog na ang mga ito.

"Ate, nailipat na pala lahat ng gamit natin sa apartment dito, tapos iyong mga
gamit mo pinalagay na kaagad ni Kuya Lucas sa kwarto raw ninyo" Sabi ng kapatid sa
kan'ya.

Nang biglang may maalala.

Pero mabilis na lumapit sa kan'ya si Juvy at may inabot na maliit na envelop sa

kan'ya. Kaagad naman siyang napangiti at nagpasalamat.
Dahan-dahan niya itong binuksan at napangiti nang muling makita. Sa pagkakataong
ito ay malaya at buong puso na niya itong maisusuot. Hindi lang bilang isang ala-
ala, kung hindi isang simbolo at patunay na isa siyang tunay na Mrs. Sebastian,
hindi lang sa salita. Kundi pati na rin sa mata ng mga tao at ng Diyos.

Ni sa hinagilap ay hindi niya naisip na ang isang simple at taga islang kagaya niya
ay buong pusong mamahalin ng isang Lucas Sebastian III.

Chapter 33- Finale

Hinintay na muna niyang makatulog ang mga bata bago siya lumabas at pumasok sa
kwarto ni Lucas.

Nang ganap na makapasok ay wala ito sa loob ng kwarto kaya naisipan niya munang
mag-shower bago matulog. Nang lumabas ng banyo ay napangiti siya nang makita itong
nakahiga na sa kama at himbing na natutulog.

Dahan-dahan siyang sumampa ng kama at tinitigan ito. Mukhang pagod na pagod ito.
Dahan-dahan niyang hinawakan ang mukha nito at napangiti. Akmang tatanggalin na
niya ito nang hawakan nito ang kamay niya at magmulat ng mga mata.

"Wife.." Paos na sabi nito.

"Sige na, bumalik ka na sa pag-tulog. Alam kong pagod ka" Ngiti niya rito. Pero
nagulat siya nang mabilis siya nitong hilahin dahilan para makubabawan siya nito.

Ipinagdikit nito ang mga noo nilang dalawa at ngumiti. "Thank you for coming back
into my life, wife. I promised you. Hinding-hindi na ako papayag na umalis ka ulit"

Hinawakan naman niya ang magkabilang mga pisngi nito. "At hinding-hindi na rin ako
aalis pa ulit, Mr. Sebastian" Ngiti niya.

Kita naman niya ang malawak na pagngiti nito. At dahan-dahan siyang hinalikan. Nang
una ay banayad lang ang halik nito, pero kalaunan ay naging mapusok na ito at
mapaghanap. "I am so much lucky that you are mine" Ngiti nito nang tumigil at
tignan siya.

Pagkatapos ay ibinaba ang isang tirante ng nighties na suot niya at hinalikan ang
balikat niya. "I have all the rights to kiss this soft skin everyday" At hinalikan
din ang leeg niya.

Pagkatapos ay may pagmamadali nitong tinanggal ang nighties na suot niya pagkatapos
ay tila nagulat ito. "You are not wearing any underwears?"

Pilya naman siyang napangiti. "Nope, dagdag pa kasi iyon sa labahan"

"Such a naughty wife. I like that" Ngisi nito sa kan'ya at mabilis nitong tinanggal
ang boxershort at white tshirt na suot. Kaagad naman umigting ang pagkalalaki nito
na dahilan para mapalunok siya.

Kaya nagulat siya nang buhatin siya nito ng parang bata at isandal sa may pader. "I
have been dreaming of this scene for a long time" Ngisi nito, siya naman ay
ikinawit ang magkabilang binti sa may bewang nito. Damang-dama tuloy niya ang
pagkalalaki nito.
Pero halos manlaki ang mga mata niya at mapasinghap siya nang mabilis nito iyong
ipasok habang buhat-buhat siya nito.

"Ahhhh, Lucas!" Impit na ungol niy

"Still as tight as ever, wife! Huwag mong pigilan, moan as much as you like. This
is a soundproof room" Ngisi nito at lalong binilisan ang pagbarurot sa kan'ya.

Nang mapansin nito ang pagtalbog ng malulusog niyang mga dibdib ay kabilaan nito
iyong sinipsip na nagpadagdag sa sensasyong nararamdaman niya.

"Ahhhh! Sige pa, Lucas!"

"You like that, huh?" Ngisi nito.

Ilang sandali lang ay dahan-dahan siya nitong binitawan dahil nakaramdaman siya ng
pangiginig dahil naabot na niya ang kasukdulan.

Habang nakasandal pa rin siya sa may pader ay itinaas nito ang isang paa niya sa
may balikat nito at halos mapasigaw siya nang ipasok nito ang dalawang daliri nito
sa pagkababae niya.

Mahigpit naman siyang napahawak sa magkabilang mga balikat nito.

"Lucas!" Daing niya.

"What?" Ngisi nito at mas lalong binilisan ang ginagawa.

Napahigpit naman ang hawak niya sa mga balikat nito.

"Masarap ba? Do you want to cry?" Ngisi nito at binagalan ang ginagawa pero mas
lalo nitong isinagad ang mga daliri nito.

"Ahhhhhhhh!" Mahabang ungol lang ang naisagot niya at tuluyang nanginig ang buong
kalamnan niya.

Mabilis namang lumuhod si Lucas at ikinawit ang isang binti niya sa may balikat
nito at sinumulang sipsipin ang lahat ng katas na lumabas mula sa kan'ya. Halos
masabunutan pa niya ito nang sipsipin nito ang c******s niya.

Nang matapos ito ay halos matumba siya pero mabilis siya nitong nabuhat at naihiga
sa may kama.

Hindi pa siya nakakabawi ay mabilis na nitong ikinawit ang magkabilang paa niya sa
mga balikat nito at mabilis na ipinasok at isinagad ang pagkalalaki nito.

"Lucas! Ano bang ginagawa mo sa akin?" Parang lasing na sabi niya, halos mag-
deliryo na kasi siya sa sarap na nararamdaman.

"Ipapalasap ko sa iyo kung gaano ako kasabik sa iyo, wife" Ngisi nito at lalong
binilisan ang ginagawa na parang nakikipaghabulan.

Halos umalog na ang buong katawan niya sa pagsulong nito. Kitang-kita naman niya
ang pamumula ng mga dibdib niya dahil sa mga pisil nito.

"Damn this wet and delicious p***y, wife. I wanna lick all your f*****g juices!" At
mabilis na hinugot ang pagkalalaki nito at dinilaan nang dinilaan ang pagkababae
niya.
Pagkatapos ay mabilis ulit na ipinasok ang namumula at sobrang laki na nitong
pagkalalaki. Nang isagad nito iyon ay kasabay ng mahigpit na pagyakap nito sa
kan'ya. Ilang sandali lang ay dama na naman niya ang pagsabog niya.

Halos pa sabay silang napadaing ni Lucas nang sabay silang labasan.

Mabilis siya nitong hinalikan pagkatapos ay hinihingal na tumabi sa kan'ya at

niyakap siya. "Delicious as ever, wife. I love you" Ngiti nito

"I love you too, Lucas"

----------------

Kinabukasan ay maaga silang pinagbihis ni Lucas dahil may sorpresa raw ito sa
kan'ya. Tinakpan naman nito ng blindfold ang mga mata niya pero ramdam niya ang
pag-angat niya. Kaya alam niyang nakasakay sila ng helicopter.

Ilang sandali lang ay dahan-dahan na silang bumababa. Inalalayan siya nito pababa.

"Go on wife, remove your blindfold" Bulong sa kan'ya ni Lucas.

Dahan-dahan naman niya itong tinanggal. At nandidilim pa ang paningin niya ng ilang
segundo nang ganap na makita ang paligid at napangiti. Nandito sila ngayon sa isla,
ang isla na naging saksi sa pagmamahalan nila ni Lucas.

Nang lumingon naman sa may likuran niya ay lalo siyang nagulat at nanlaki ang mga
mata at mabilis na napaiyak. Nandoon kasi ang buong pamilya niya at masayang
nakangiti sa kan'ya.

Nang lingunin niya si Lucas ay buong puso itong nakangiti sa kan'ya.

"Thank you, Lucas" At mabilis itong niyakap.

"All for you, wife" At hinalikan siya nito sa noo.

Isa-isa naman niyang nilapitan ang mga kapatid at magulang niya habang hawak-hawak
si Bithiah.

"Eto na ba ang apo kong si Bithiah?" Ngiting tanong sa kan'ya ng nanay niya.

"Paano niyo po nalaman, nay?" Takang tanong niya.

Mabilis naman hinawakan ng nanay niya ang isang balikat niya. "Ipinaliwanag na sa
amin lahat ni Lucas kagabi nang tumawag siya. E ke kwapo pala ng manugang ko. Huwag
kang mag-alala, pantay pa rin ang paningin namin sa kanilang dalawa ni Luke" Ngiti
nito at niyakap siya.

Dahil sa sinabi nito ay hindi niya maiwasang mapangiti. Masaya siya, mali pala.
Masayang-masaya ang puso niya.

Masaya nilang pinagsaluhan ang pagkain na pinahanda ni Lucas habang

nagkwekwentuhan. Pinagpasa-pasahan din ng mga ito ang dalawa niyang mga anak na si
Bithiah at Luke.

"Masaya ako, mukhang mabait at mahal na mahal ka ng asawa mo" Biglang lapit sa
kan'ya ng ate niya habang tinitignan nila si Lucas habang nakikipagtawanan sa mama
niya.
"Oo ate at wala na akong mahihiling pa. Napakabait talaga ng Diyos. Binigyan niya
ako ng isang taong makakasama ko habang buhay sa hindi ko inaasahang pagkakataon"
Ngiting baling niya sa ate niya.

"Deserved mo iyan, Judith. Dahil naging napakabuting anak at kapatid mo sa pamilya

natin. Ikaw ang nagtaguyod sa atin. Ako ang mas matanda sa atin pero mas feeling ko
ikaw ang ate ko" Ngiti nito sa kan'ya na ikinangiti na lang din niya.

Buong araw ay wala silang ibang ginawa kung hindi ang magsaya at magkwentuhan.

Habang kalong-kalong ang anak na si Bithiah ay naglakad sila papunta sa may dagat.
Nakangiti niyang pinagmasdan ang asul na tubig.

"Are you happy?" Bigla ay sabi ni Lucas na hindi niya namalayang nakasunod na pala
sa kan'ya. Hawak-hawak naman nito sa mga bisig nito si Luke na mukhang sanay na
sanay na rito.

Kaagad naman siyang napangiti at napatingin dito. "Oo naman, sobrang saya ko.
Maraming salamat, Lucas"

"You don't have to. Kulang pa iyan sa mga panahong nasayang dahil sa mga
mapagsamantalang tao. Wife.." At hinawakan nito ang isang kamay niya. "I promise, I
will make it up to you, everyday will be always be a special day. At ipinapangako
ko, mamahalin ko sina Luke at Bithiah ng buong puso" At mabilis siya nitong
inakbayan.

Kitang-kita naman nila na napangiti ang dalawang anak nila at tila natutuwa sa
pinag-uusapan nila.

Kinagabihan ay hindi nakahirit sa kan'ya si Lucas dahil iilan lang ang kwarto rito
sa may isla at ang dami nila. Kaya kitang-kita niya ang pagkaaburido ng mukha nito
na siyang tinawanan nalang niya.

Halos patulog na siya nang biglang tumunog ang cellphone niya.

"Hello?" Takang tanong niya dahil unregistered ang number.

"Judith, It's me Beatrice. Please don't hang-up" Mabilis na sabi nito.

Malalim naman siyang napabuntong-hininga at tumayo para magpunta sa may veranda.

"Nakitawag lang ako rito sa isang jailguard. I know it's already late but, I just
want to apologize for everything I did" Seryosong sabi nito.

"Beatrice, alam kong nagawa mo lang iyon dahil sa sobrang pagmamahal mo. Pero alam
mong mali iyon"

"Yes, kaya nagsisisi na ako. But don't worry, I admit my mistake so I will accept
my punishment. But let me say this to you, Judith" Saglit itong tumigil at
bumuntong-hininga bago ulit nagsalita. "Kahit hindi ko ganap na naipakita, totoong
minahal ko si Bithiah. Judith, sana ay alagaan mo silang mabuti ha? And when the
right time comes, sana ay payagan mo ako na makilala niya" Umiiyak na sabi nito.

Hindi rin niya napigilan at mabilis na nagpatakan ang mga luha. "Huwag kang mag-
alala, Beatrice. Ipinapangako ko kapag dumating ang araw na iyon ay ipapakilala
kita sa kan'ya" Malaking ngiti niya.

Ilang sandali pa ay nagpaalam na ito. Dahil doon ay masaya at mahimbing siyang

nakatulog.

Kinabukasan ay nagising siya na wala na siyang kasama ni isa man sa may kwarto.
Dahil dito ay mabilis siyang naligo at bumaba.

Deja vu? Parang ganitong-ganito ang pakiramdaman niya noon.

Dahan-dahan siyang bumaba at lumabas. Kitang-kita niya ang mga nagkalat na mga
petal roses sa may buhanginan.

Kaya mabilis niya itong sinundan. Hanggang sa makita niya ang hugis pusong
pinagsama-samang petals of red roses.

Nang unti-unting lumabas ang mga tao sa paligid at lahat ng mga ito ay nakasuot ng
kulay puti at nakangiti sa kan'ya.

Pagkatapos ay unti-unting lumabas at naglakad papalapit sa kan'ya si Lucas habang

gwapong-gwapo sa suot nitong white longsleeve polo.

Nang makalapit sa kan'ya ay ibinigay nito sa kan'ya nag isang bouquet ng puting
rosas na nakatagao sa may likuran nito.

"Wife, thank you for coming into my life" Ngiti sabi nito sa kan'ya. "Thank you for
making me the luckiest man on earth" At unti-unti nitong iniluhod ang isang tuhod
nito sa may buhanginan.

Kaagad naman siyang napatakip sa bibig niya. Ang buong paligid naman niya ay
masayang nagsisigawan.

"Let's make it official, will you marry me? Again?" Ngiting tanong nito pagkatapos
ay ipinakita ang isang singsing.

Nakangiti naman siyang tumango ng sunod-sunod. "Yes. Pakakasalan kita, kahit ilang
beses!"

Mabilis naman nitong isinuot sa kan'ya ang singsing pagkatapos ay tumayo ito at
binuhat siya at inikot-ikot sa kawalan. "Yes! I love you, wife!"

"I love you too so much!" Sigaw din niya at siya na mismo ang humalik dito ng
mariin.

Wala na siyang mahihiling pa. Meron siyang kompletong pamilya, mabait, mapagmahal
at napakagwapong asawa at dalawang cute na cute na mga anak.

Minsan sa buhay, meron at merong isang taong darating at babago ng buhay mo sa

hindi mo inaasahang oras at panahon.

The End.