Stadijum raka dojke je važan faktor u donošenju odluka o opcijama lečenja.

Generalno, što se rak dojke

više širi, to će vam verovatno trebati više lečenja. Ali drugi faktori takođe mogu biti važni, kao što su:

 hormonski receptori (to jest, ako je rak ER-pozitivan ili PR-pozitivan)

 Ako ćelije raka imaju velike količine HER2 proteina (to jest, ako je rak HER2-pozitivan)
 Ako ćelije raka imaju određenu mutaciju gena (promenu)
 Vaše opšte zdravlje i lične preferencije
 Da li ste prošli kroz menopauzu ili ne
 Koliko brzo rak raste (mereno gradusom ili Ki-67) da li utiče na glavne organe kao što su pluća ili
jetra

Karcinomi stadijuma 0 su ograničeni na unutrašnjost mlečnih duktusa i neinvazivni su (ne zahvataju

obližnja tkiva).

Duktalni karcinom in situ (DCIS) je tumor dojke stadijuma 0.

Lobularni karcinom in situ (LCIS) je nekada bio kategorisan kao stadijum 0, ali je to promenjeno jer nije
rak. Ipak, LCIS povećava rizik od kasnijeg razvoja invazivnog raka dojke. Ali pošto LCIS nije pravi kancer ili
pre-kancer, često nije potrebno lečenje nakon biopsije.

Ponekad ako se LCIS pronađe pomoću biopsije iglom, lekar može preporučiti da se potpuno ukloni
(ekscizijskom biopsijom ili nekom drugom vrstom operacije za očuvanje dojke) kako bi se uverio da je
LCIS jedina abnormalnost. Ovo je posebno tačno ako je LCIS opisan kao pleomorfan ili cvetan, u kom
slučaju je veća verovatnoća da će brzo rasti.Čak i nakon ekscizione biopsije, ako se pronađe pleomorfni ili
floridni LCIS, neki lekari mogu preporučiti drugu, opsežniju operaciju kako bi bili sigurni da je sve
uklonjeno.

Duktalni karcinom in situ

Duktalni karcinom in situ (DCIS) znači da su ćelije koje oblažu mlečne kanale dojke postale rak, ali se nisu
proširile u okolno tkivo dojke. DCIS se smatra neinvazivnim ili preinvazivnim rakom dojke. DCIS se ne
može širiti izvan dojke, ali se često leči je neke DCIS ćelije mogu nastaviti da prolaze kroz abnormalne
promene koje uzrokuju da postane invazivan rak dojke (koji se može širiti).

U većini slučajeva, žena sa DCIS može birati između operacije očuvanja dojke (BCS) i jednostavne
mastektomije. Ali ponekad, ako je DCIS po celoj dojci, mastektomija bi mogla biti bolja opcija. Postoje
kliničke studije koje se rade kako bi se videlo da li bi posmatranje umesto operacije moglo biti opcija za
neke žene.
1)Operacija očuvanja dojke (BCS)

U hirurgiji koja čuva dojke (breast conserving surgery), hirurg uklanja tumor i malu količinu normalnog
tkiva dojke oko njega. Uklanjanje limfnih čvorova obično nije potrebno sa BCS. Može se uraditi nakon
prve operacije ako se pronađe područje invazivnog raka. Šanse da oblast DCIS-a sadrži invazivni rak raste
sa veličinom tumora i brzinom rasta raka. Ako se limfni čvorovi uklone, to se obično radi kao biopsija
sentinel limfnog čvora (SLNB).

Ako se radi BCS, obično je praćeno zračenjem. Ovo smanjuje šansu da se rak vrati u istoj dojci. BCS bez
terapije zračenjem nije standardni tretman, ali može biti opcija za starije žene, žene sa drugim značajnim
zdravstvenim problemima ili žene koje su imale male površine niskog stepena DCIS-a koje su uklonjene
sa dovoljno velikim hirurškim marginama bez raka.

Mnoge žene sa ranim stadijumom raka dojke, kao što je DCIS, mogu birati između operacije očuvanja
dojke (BCS) i mastektomije. Glavna prednost BCS-a je u tome što žena zadržava veći deo grudi. Neke žene
mogu da se zabrinu da bi manje obimna operacija mogla povećati rizik od povratka raka. Ali studije koje
su pratile hiljade žena više od 20 godina pokazuju da kada se BCS radi sa zračenjem kod žena sa rakom u
ranoj fazi, preživljavanje je isto kao i mastektomija.

2) Mastektomija

Jednostavna mastektomija (uklanjanje cele dojke) može biti potrebna ako je površina DCIS-a veoma
velika, ako dojka ima nekoliko odvojenih oblasti DCIS-a u različitim kvadrantima (multicentrično), ili ako
BCS ne može u potpunosti da ukloni DCIS (tj. BCS uzorak i uzorci za ponovnu eksciziju još uvek imaju
ćelije raka u ili blizu hirurških margina). Ako je mastektomija potrebna iz bilo kog od gore navedenih
razloga, mnogi lekari će uraditi biopsiju sentinel limfnog nodusa (SLNB) zajedno sa mastektomijom jer
postoji veća šansa da se pronađe invazivni rak. Ako se područje invazivnog karcinoma pronađe u tkivu
uklonjenom tokom mastektomije, lekar neće moći da se vrati i uradi SLNB kasnije, i kao rezultat toga će
možda morati da uradi punu disekciju aksilarnih limfnih čvorova.

Ženama koje imaju mastektomiju zbog DCIS-a obično nije potrebna terapija zračenjem i mogu izabrati
rekonstrukciju dojke odmah ili kasnije.

3) Hormonska terapija nakon operacije dojke

Ako je DCIS pozitivan na hormonske receptore (estrogen ili progesteron), tretman tamoksifenom (za bilo
koju ženu) ili inhibitorom aromataze, kao što je eksemestan ili anastrozol, (za žene nakon menopauze)
tokom 5 godina nakon operacije može smanjiti rizik od drugog DCIS ili invazivnog raka koji se razvija u
obe dojke
STADIJUMI I-III
Većina žena sa rakom dojke u stadijumima I, II ili III leči se hirurškim putem, nakon čega često sledi
terapija zračenjem. Mnoge žene dobijaju i neku vrstu sistemske terapije lekovima. Generalno, što se rak
dojke više širi, to će vam verovatno trebati više lečenja. Većina žena sa rakom dojke u stadijumu I, II ili III
dobiće neku vrstu sistemske terapije kao deo svog lečenja. Ovo može uključivati:

 Hemoterapija
 Hormonska terapija (tamoksifen, inhibitor aromataze, ili jedan praćen drugim)
 Target lekovi, kao što su trastuzumab , pertuzumab ili abemaciklib
 Imunoterapija
 Neka kombinacija ovih

Vrste lekova koji bi mogli najbolje da deluju zavise od statusa hormonskih receptora tumora, HER2
statusa i drugih faktora.

Stadijum I
Ovi karcinomi dojke su još uvek prilično mali i nisu se proširili na limfne čvorove ili su se proširili na samo
sićušnu oblast u sentinel limfnom čvoru (prvi limfni čvor na koji se rak verovatno širi).

1) Lokalna terapija (operacija i radioterapija)

Operacija je glavni tretman za rak dojke I stadijuma. Ovi karcinomi se mogu lečiti ili operacijom očuvanja
dojke (BCS; ponekad se naziva lumpektomija ili delimična mastektomija) ili mastektomijom. Obližnji
limfni čvorovi će takođe morati da se provere, bilo biopsijom sentinel limfnih čvorova (SLNB) ili
disekcijom aksilarnih limfnih čvorova (ALND).

Neke žene mogu imati rekonstrukciju dojke istovremeno sa operacijom uklanjanja raka. Ali ako će vam
biti potrebna terapija zračenjem nakon operacije, bolje je sačekati rekonstrukciju dok se zračenje ne
završi.

Ako se uradi BCS, terapija zračenjem se obično daje nakon operacije kako bi se smanjila šansa da se rak
ponovo vrati u dojku i da bi se pomoglo ljudima da žive duže.

U posebnoj grupi, žene koje imaju najmanje 65 godina mogu razmotriti BCS bez terapije zračenjem ako je
SVE od sledećeg tačno:

 Tumor je bio prečnika 3 cm ili manje i potpuno je uklonjen.

 Nijedan od uklonjenih limfnih čvorova nije sadržao rak.
 Rak je ER-pozitivan ili PR-pozitivan, a biće data hormonska terapija.
Terapija zračenjem koja se daje ženama sa ovim karakteristikama i dalje smanjuje šanse da se rak vrati,
ali nije dokazano da im pomaže da žive duže.

Ako ste imali mastektomiju, manja je verovatnoća da će vam biti potrebna terapija zračenjem, ali ona se
može dati u zavisnosti od detalja vašeg specifičnog raka.

2) Sistemska terapija (hemoterapije i drugi lekovi)

Ako žena ima rak dojke pozitivan na hormonske receptore (ER-pozitivan ili PR-pozitivan), većina lekara će
preporučiti hormonsku terapiju (tamoksifen ili inhibitor aromataze, ili jedan a zatim drugi) kao pomoćni
(posle operacije) tretman, ma koliko mali tumor bio. Žene sa tumorima većim od 0,5 cm u prečniku će
verovatno imati koristi od toga. Hormonska terapija se obično daje najmanje 5 godina.

Ako je tumor veći od 0,5 cm u prečniku, ponekad se preporučuje hemoterapija posle operacije
(adjuvantna hemoterapija). Starost žene kada joj je postavljena dijagnoza može pomoći u odlučivanju da
li treba ponuditi hemoterapiju ili ne. Neki lekari mogu predložiti hemoterapiju i za manje tumore,
posebno ako imaju bilo kakve nepovoljne karakteristike (rak koji brzo raste; negativan na hormonski
receptor, HER2-pozitivan; ili imaju visok rezultat na panelu gena kao što je Oncotype DX.

Posle operacije, neke žene sa HER2-pozitivnim karcinomom biće lečene trastuzumabom (sa ili bez
pertuzumaba) do 1 godine. Mnoge žene sa HER2-pozitivnim karcinomom biće lečene neoadjuvantnom
hemoterapijom i trastuzumabom (sa ili bez pertuzumaba), nakon čega sledi operacija i još trastuzumaba
(sa ili bez pertuzumaba) do 1 godine. Ako se posle neoadjuvantne terapije otkrije rezidualni kancer
tokom operacije, trastuzumab se može zameniti drugim lekon, koji se zove ado-trastuzumab emtanzin,
koji se daje svake 3 nedelje u 14 doza.

Za žene sa BRCA mutacijom i hormonski pozitivnim, HER2 negativnim karcinomom dojke koje su primale
neoadjuvantnu hemoterapiju, ali i dalje imaju rezidualni karcinom u vreme operacije, target lek olaparib
može se dati nakon operacije. Obično se daje godinu dana. Kada se daje na ovaj način, nekim ženama
može pomoći da žive duže.

Lečenje raka dojke II stadijuma

Faza II raka dojke je veća od raka stadijuma I i/ili se proširila na nekoliko obližnjih limfnih čvorova.

1)Lokalna terapija (operacija i radioterapija)

Karcinomi stadijuma II se leče operacijom koja čuva dojke (BCS; ponekad se naziva lumpektomija ili
delimična mastektomija) ili mastektomijom. Obližnji limfni čvorovi će takođe biti provereni, bilo
biopsijom sentinel limfnog čvora (SLNB) ili disekcijom aksilarnog limfnog čvora (ALND).

Žene koje imaju BCS se leče zračnom terapijom nakon operacije.

Žene koje imaju mastektomiju se obično leče zračenjem ako se rak nađe u limfnim čvorovima. Nekim
pacijentima koji imaju SLNB koji pokazuje rak u nekoliko limfnih čvorova možda neće ukloniti ostatak
limfnih čvorova da bi proverili da li ima više raka. Kod ovih pacijenata, zračenje se može razmatrati kao
opcija lečenja nakon mastektomije.

Ako vam je prvobitno dijagnostikovan rak dojke II stadijuma i dali ste sistemski tretman kao što je
hemoterapija ili hormonska terapija pre operacije, terapija zračenjem može se preporučiti ako se rak
pronađe u limfnim čvorovima tokom mastektomije. Ako je hemoterapija potrebna i nakon operacije,
zračenje će biti odloženo dok se hemoterapija ne završi.

Kod nekih žena, rekonstrukcija dojke se može uraditi tokom operacije za uklanjanje raka. Ali ako će vam
biti potrebno zračenje nakon operacije, bolje je sačekati rekonstrukciju dok se zračenje ne završi.

2)Sistemska terapija (hemoterapije i drugi lekovi)

Za neke žene, sistemska terapija će biti započeta pre operacije, a zatim će se nastaviti nakon operacije.
Neoadjuvantni tretmani su dobra opcija za žene sa velikim tumorima, jer mogu smanjiti tumor pre
operacije, verovatno dovoljno da BCS bude opcija.

Neoadjuvantni tretman je takođe poželjna opcija za žene sa tripl-negativnim karcinomom dojke (TNBC) ili
HER2-pozitivnim karcinomom dojke jer se tretman koji se daje nakon operacije često bira u zavisnosti od
toga koliko je karcinoma još uvek u dojci i/ili limfnim čvorovima na vreme operacije. Neke žene sa rakom
u ranoj fazi koje primaju neoadjuvantno lečenje mogle bi da žive duže ako rak potpuno nestane sa tim
lečenjem.

Da bi se odlučilo koje žene sa stadijumom II hormon receptor- pozitivnim, HER2-negativnim rakom dojke
će imati koristi od hemoterapije, test genskog panela kao što je Oncotype DX može se uraditi na uzorku
tumora.

Lekovi koji se koriste zavisiće od statusa žene u menopauzi, kao i od rezultata testa tumora. Tretman
može uključivati:

 Hemoterapija: Hemoterapija se može dati pre i/ili posle operacije. U većini slučajeva,
hemoterapija ima najveći efekat kada se istovremeno koristi više od jednog leka. Često se koriste
kombinacije od 2 ili 3 leka. Lekari koriste mnogo različitih kombinacija i nije jasno da li je neka
kombinacija lekova najbolja. Koriste se:
 Antraciklini, kao što su doksorubicin i epirubicin
 Taksani, kao što su paklitaksel i docetaksel
 5-fluorouracil (5-FU) ili kapecitabin
 ciklofosfamid
 karboplatin
 HER2 target lekovi: Neke žene sa HER2-pozitivnim karcinomom biće lečene adjuvantnom (posle
operacije) hemoterapijom trastuzumabom sa ili bez pertuzumaba do 1 godine. Mnoge žene sa
HER2-pozitivnim karcinomom će se prvo lečiti trastuzumabom (sa ili bez pertuzumaba), nakon
 čega sledi operacija, a zatim još trastuzumabom (sa ili bez pertuzumaba) do godinu dana. Ako se
posle neoadjuvantne terapije otkrije rezidualni kancer u vreme operacije, umesto trastuzumaba
može se koristiti ciljani lek, ado-trastuzumab emtanzin. Daje se svake 3 nedelje,ukupno 14 doza.
Za žene sa karcinomom pozitivnim na hormonske receptore koji se nalazi u limfnim čvorovima
nakon 1 godine uzimanja trastuzumaba, lekar takođe može preporučiti dodatni tretman oralnim
target lekom koji se zove neratinib tokom 1 godine.
 Hormonska terapija: Ako je kancer pozitivan na hormonske receptore, obično se koristi
hormonska terapija (tamoksifen, inhibitor aromataze (AI) ili jedna praćena drugom). Može se
započeti pre operacije, ali pošto traje najmanje 5 godina, potrebno ga je davati i posle operacije.
 Target terapija lekovima: Za žene sa ranim stadijumom raka dojke koji je pozitivan na hormonski
receptor, HER2-negativan, ima rak u limfnim čvorovima i ima velike šanse da se vrati, ciljani lek
abemaciklib se može dati nakon operacije zajedno sa tamoksifenom ili inhibitorima aromataze.
To je pilula koja se obično daje 2 godine dva puta dnevno. Za žene koje imaju BRCA mutaciju sa
pozitivnim na hormonski receptor i HER2-negativnim tumorom koje još uvek imaju rak u tkivu
uklonjenom na operaciji nakon neoadjuvantne hemoterapije, ciljani lek olaparib može se davati
godinu dana kako bi se smanjila mogućnost raka. ponavljajući. Kada se daje na ovaj način, nekim
ženama može pomoći da žive duže.
 Imunoterapija: Žene sa triple-negativnim mogu dobiti lek za imunoterapiju, pembrolizumab, pre
operacije, a zatim ponovo nakon operacije. (pogledaj poseban dokument)

Lečenje raka dojke III stadijuma

U III stadijumu raka dojke, tumor je veliki (prečnik više od 5) ili raste u obližnja tkiva (kožu iznad dojke ili
mišić ispod), ili se rak proširio na mnoge obližnje limfne čvorove.

Ako imate inflamatorni rak dojke: Rak stadijuma III takođe uključuje neke inflamatorne karcinome dojke
koji se nisu proširili dalje od obližnjih limfnih čvorova. Ovi karcinomi se leče malo drugačije od drugih
karcinoma dojke III stadijuma. (pogledaj poseban dokument)

Postoje dva glavna pristupa u lečenju raka dojke III stadijuma:

1)Početak sa neoadjuvantnom hemoterapijom

Najčešće se ovi karcinomi leče (pre operacije) hemoterapijom. Za HER2-pozitivne tumore, target lek
trastuzumab se takođe daje, često zajedno sa pertuzumabom . Ovo može dovoljno smanjiti tumor da bi
žena imala operaciju očuvanja dojke . Ako se tumor ne smanji dovoljno, radi se mastektomija. Takođe će
biti potrebno proveriti obližnje limfne čvorove. Biopsija sentinel limfnog čvora (SLNB) često nije opcija za
stadijum III raka, tako da se obično radi disekcija aksilarnog limfnog čvora (ALND).

Često je potrebna terapija zračenjem nakon operacije. Ako se planira rekonstrukcija dojke, obično se
odlaže dok se ne obavi zračna terapija. Za neke, dodatna hemoterapija se daje i nakon operacije.
Nakon operacije, neke žene sa HER2-pozitivnim karcinomom biće lečene trastuzumabom (sa ili bez
pertuzumaba) do godinu dana. Mnoge žene sa HER2-pozitivnim karcinomom će se prvo lečiti
trastuzumabom (sa ili bez pertuzumaba), nakon čega sledi operacija, a zatim još trastuzumabom (sa ili
bez pertuzumaba) do godinu dana. Ako se posle neoadjuvantne terapije otkrije rezidualni karcinom u
vreme operacije, umesto trastuzumaba se može koristiti ado-trastuzumab emtanzin. Daje se svake 3
nedelje do 14 doza. Za žene sa karcinomom pozitivnim na hormonske receptore koji se nalazi u limfnim
čvorovima, koje su završile godinu dana uzimanja trastuzumaba, lekar bi takođe mogao preporučiti
dodatni tretman oralnim ciljanim lekom koji se zove neratinib tokom godinu dana. Žene sa karcinomom
dojke pozitivnim na hormonske receptore (ER-pozitivnim ili PR-pozitivnim) će takođe dobiti pomoćnu
hormonsku terapiju koja se obično može uzimati istovremeno sa trastuzumabom.

Za žene sa pozitivnim na hormonske receptore, HER2-negativnim karcinomom dojke koji se nalazi u

limfnim čvorovima i ima velike šanse da se vrati, abemaciklib se može dati nakon operacije zajedno sa
tamoksifenom ili AI. To je pilula koja se obično daje dva puta dnevno tokom 2 godine.

Za žene koje imaju BRCA mutaciju i hormonski receptor pozitivan, HER2-negativan rak dojke i još uvek
imaju rak u tkivu koji je uklonjen na operaciji nakon neoadjuvantne hemoterapije, ciljani lek olaparib
može se davati godinu dana kako bi se smanjila mogućnost raka. ponavljajući. Kada se daje na ovaj način,
nekim ženama može pomoći da žive duže.

Neoadjuvantno lečenje je poželjna opcija za žene sa stadijumom III tripl negativnim karcinomom ili HER2-
pozitivnim karcinomom dojke jer se tretman koji se daje nakon operacije bira u zavisnosti od toga koliko
je karcinoma još uvek u dojci i/ili limfnim čvorovima u vreme operacije. Neke žene sa stadijumom III
kancera koje dobijaju neoadjuvantno lečenje mogu da žive duže ako rak potpuno nestane sa tim
lečenjem.

2)Početak sa operacijom

Pošto su ovi tumori prilično veliki i/ili su urasli u obližnja tkiva, to obično znači mastektomiju. Za žene sa
prilično velikim grudima, BCS može biti opcija ako rak nije prerastao u obližnja tkiva. SLNB može biti
opcija za neke pacijente, ali većini će biti potreban disekcija aksilarnih nodusa. Posle hirurške intervencije
obično sledi adjuvantna hemoterapija, i/ili hormonska terapija, i/ili ciljana terapija lekovima, i/ili HER2-
pozitivna terapija (trastuzumab, pertuzumab ili neratinib) u zavisnosti od osobina ćelija raka. Zračenje se
preporučuje nakon operacije.

Lečenje stadijuma IV (metastatskog) raka dojke

Rak stadijuma IV proširio se (metastazirao) izvan dojke i obližnjih limfnih čvorova na druge delove tela.
Kada se rak dojke proširi, najčešće ide u kosti, jetru i pluća. Takođe se može proširiti na mozak ili druge
organe.

Za žene sa IV stadijumom raka dojke, sistemske terapije lekovima su glavni tretmani. Lečenje često može
smanjiti tumore (ili usporiti njihov rast), poboljšati simptome i pomoći nekim ženama da žive duže. Ovi
karcinomi se smatraju neizlečivim.
Lečenje se često nastavlja sve dok rak ponovo ne počne da raste ili dok neželjeni efekti ne postanu
neprihvatljivi. Ako se to dogodi, možda će se pokušati sa drugim lekovima. Vrste lekova koji se koriste za
stadijum IV raka dojke zavise od statusa hormonskih receptora, HER2 statusa raka, a ponekad i od
genskih mutacija koje se mogu naći.

 Karcinomi pozitivni na hormonske receptore

Žene sa karcinomom pozitivnim na hormonske (estrogen ili progesteron) receptore ponekad se prvo leče
hormonskom terapijom (tamoksifen ili inhibitor aromataze). Ovo se može kombinovati sa target lekom
kao što je inhibitor CDK4/6, everolimus ili inhibitor PI3K.

Žene koje još nisu prošle kroz menopauzu često se leče tamoksifenom ili lekovima koji sprečavaju jajnike
da stvaraju hormone zajedno sa drugim lekovima.

 Karcinomi negativni na hormonski receptor

Hemoterapija je glavni tretman za žene sa karcinomom negativnim na hormonski receptor. Hemolekovi

za rak dojke koji se proširio (metastatski rak dojke):

 Taksani: paklitaksel , docetaksel paklitaksel

 Iksabepilon
 Eribulin
 Antraciklini: doksorubicin , lipozomalni doksorubicin i epirubicin
 Agensi platine (Cisplatin, karboplatin)
 Vinorelbin
 kapecitabin
 Gemcitabin
 Konjugati antitelo-lek (ado-trastuzumab emtanzin, Fam-trastuzumab
derukstekan, sacituzumab govitekan)

Iako se kombinacije lekova često koriste za lečenje ranog raka dojke, uznapredovali rak dojke se često
leči pojedinačnim hemo lekovima. Ipak, neke kombinacije, kao što je paklitaksel plus gemcitabin, obično
se koriste za lečenje metastatskog raka dojke.

 HER2-pozitivni karcinomi

Prva terapija koja se daje obično je hemoterapija u kombinaciji sa trastuzumabom i pertuzumabom , oba
su HER 2 target lekovi. Ako rak raste, druge opcije mogu uključivati:

 konjugat antitelo-lek
 inhibitor kinaze sa anti-HER2 lekom ili sa hemo lekom ili obs
 drugi HER2 ciljani lekovi sa hemoterapijama
Hormonska terapija se može dodati ovim kombinacijama lekova ako je rak takođe pozitivan na
hormonske receptore.

 HER2-negativni karcinomi kod žena sa mutacijom BRCA gena

Ove žene se obično leče target lekom koji se zove PARP inhibitor, kao što je olaparib ili talazoparib.
Lekovi za hemoterapiju i hormonski lekovi su takođe od velike pomoći u lečenju ovih karcinoma.

 HER2-negativni karcinom dojke kod žena sa mutacijom gena PIK3CA

Oko 30% do 40% metastatskih ER-pozitivnih karcinoma dojke ima mutaciju gena PIK3CA. Alpelisib je
ciljani lek poznat kao PIK3 inhibitor koji se može koristiti zajedno sa hormonskim lekom fulvestrantom za
lečenje žena u postmenopauzi sa uznapredovalim rakom dojke pozitivnim na hormonske receptore. Da bi
ovaj lek funkcionisao, mora da postoji mutacija PIK3CA pronađena na biopsiji urađenoj na tumorskom
tkivu ili ćelijama raka u krvi (tečna biopsija).

Lokalni ili regionalni tretmani za rak dojke IV stadijuma

Iako su sistemski lekovi glavni tretman za rak dojke IV stadijuma, ponekad se koriste i lokalni i regionalni
tretmani kao što su hirurgija, radioterapija ili regionalna hemoterapija. Oni mogu pomoći u lečenju raka
dojke u određenom delu tela, ali je malo verovatno da će se otarasiti celog raka. Veća je verovatnoća da
će se ovi tretmani koristiti za sprečavanje ili lečenje simptoma ili komplikacija raka.

Radijaciona terapija i/ili operacija se takođe mogu koristiti u određenim situacijama, kao što su:

 Kada tumor dojke izaziva otvorenu ili bolnu ranu u dojci (ili grudima)
 Za lečenje malog broja metastaza u određenoj oblasti, kao što je mozak
 Za pomoć u sprečavanju ili lečenju preloma kostiju
 Kada rak pritiska kičmenu moždinu
 Za lečenje začepljenja krvnih sudova u jetri
 Za ublažavanje bola ili drugih simptoma bilo gde u telu

U nekim slučajevima, regionalna hemoterapija (gde se lekovi isporučuju direktno u određeno područje,
kao što je u likvor oko mozga i kičmene moždine, (koja se naziva intratekalna hemoterapija) takođe može
biti korisna.
Ublažavanje simptoma uznapredovalog raka dojke
Lečenje za ublažavanje simptoma zavisi od toga gde se rak proširio. Na primer, bol od metastaza u
kostima može se lečiti radioterapijom, lekovima koji se zovu bisfosfonati kao što su pamidronat ili
zoledronska kiselina , ili lekom denosumab .

Uznapredovali rak koji napreduje tokom lečenjaLečenje uznapredovalog karcinoma dojke često može