Floss

Olay şöyle yaşandı. Ben bir gün babamın mutfağında kendime sandviç hazırlıyordum ve
birdenbire hâlâ uçak koltuğunun içinde olan bir adam bahçeye düştü. Yani çizgifilm gibi, korkunç
bir Tim Burton çizgifilmi gibi. Adam ilk birkaç saniye yaşıyordu, sonra öldü. Ve ben amcığın önde
gideni olduğum için aklıma ilk gelen şey şu şarkı oldu. (Hareketli şarkı)

Özür dilerim, özür dilerim ama SA-24 insan tarafından taşınan karadan havaya atış yapmak için
tasarlanan bir Rus roketi Bazuka gibi. Saatte 800 kilometrenin üzerinde bir hızla uçabiliyor ve
16.000 feet’teki bir uçağı kolaylıkla patlatabiliyor. Yani BU-21 adlı uçağın pek bir şansı yoktu. Ve
ben bu konu hakkında daha fazla ne söyleyebilirim bilmiyorum, duygularımı açıklamakta hiçbir
zaman iyi olamadım. Çok boktan bir durum.

Bahçeye düşen adama böyle gözlerimi büyütmüş bakıyordum. Adam da böyle zar zor kafasını
çevirdi, bana baktı, baktı, öldü. Hayat öyle sessiz sakince çıkıverdi adamın içinden. Olay şu ki – çok
iyi birine benziyordu. Bizi bir iki hafta evden çıkardılar, döndüğümüzde adam gitmişti. Ortalığı
baya bir toparlamışlar sağ olsunlar tazyikli suyla temizlemişler. Bahçenin amına koymuşlar. Sadece
adamın düştüğü yerde bir yarık, bir de duvarda siyah bir leke kalmış. Ceset suyu gibi bir şey. Eve
bir geldim, babam bu ceset suyunu beyaza boyamış, önüne bir şeyler ekmiş, yarığın üzerine de
peyzaj niyetine herhalde bir kütük kondurmuş. Çok garip gelecek biliyorum ama insan bazen o
duvardaki lekeyi özleyebiliyor. Sonra beni ifade için çağırdılar. İfademde bu koltuk adamın-
Koltukta düştü ya adam. Adının Sally Mir olduğunu öğrendim. 47 yaşında bir doktormuş Sally Mir
Gayet havalı bir isim Sally Mir. İfade verirken son anlarında yaşadığını söylemek istemedim, ailesi
de oradaydı üzülürler diye düşündüm. O olay da Sally Mir’le aramızda ufak bir sır olarak kaldı...
Sonsuza kadar.

Şu tıpçı herifin dediğine göre 9 kilometrelik bir düşüş sırasında yolcuların yüzde yetmişbeşi
hayattaymış ve bilinçleri açıkmış ben de hemen 9 kilometrelik bir düşüş ne kadar sürer diye baktım
- 22 saniye – baktım çünkü yoldayken Sally Mir’in aklından neler geçiyordu merak ediyordum ve
22 saniye tutmaya başladım kendime. Gün içinde sürekli, takıntı haline gelmişti 22 saniye
tutuyordum ve bu 22 saniyede ölümde barışmaya çalışıyordum ne fark ettim biliyor musunuz ?
İnsanın 12 saniye sonra söyleyeceği hibir şey kalmıyor. Bakın şimdi. Hayat için minnettarım, ailem
ve arkadaşlarım için minnettarım, bütün yaptığım güzel şeyler ve gördüğüm yerler için, umarım
kimse gereğinden fazla yasımı tutmaz ve umarım çok fazla acımaz. Bakın sonunu uzatmama
rağmen 12 saniye. Kalan 10 saniyeyle ne yapacağım ? Düşüşün tadını mı çıkaracağım?

Olur olmadık yerlerde gözüm dolmaya başlamıştı. Mesela akşam yemeğinde, sanki havuçların
trajik bir yanı varmış gibi geliyordu ki ben hiç böyle bir insan değilimdir. Ben tam olarak böyle bir
insanımdır. Olay kendime itiraf ettiğimdem çok daha kötü gidiyordu Sally Mir’i görüyordum
sokakta karşıma çıkıyordu adam ve gitmiyordu trapistim onunla barışmam gerektiğini söyledi de.
Ne yapacaktım amına koyayım ? Gidip konuşacak mıydım ? Ne diyecektim ? Selam korkunç ceset
görüntüsü naber ? Hiiiiç çürüyoruz işte senden naber ? İyi ben de fena bir psikoz geçiriyorum amına
koyayım seni falan görüyorum anlarsın ya.