Brilliant Lies (Wattys2015 Winner Ka-tropa Favorite)

by jazlykdat

Paano kung magising ka isang araw at malaman na ang lahat ng meron ka ay

kasinungalingan lamang?

...ang iyong asawa at anak ay kasinungalingan?

...ang iyong kayamanan ay kasinungalingan?

...ang iyong pinag-aralan ay kasinungalingan?

...ang iyong mga kamag-anak ay kasinungalingan?

What will you do if all of them are

nothing but Brilliant Lies!?!
.
.
.
.
[This story is one of the winners of Wattys2015 Ka-tropa Favorite.]

=================

Brilliant Lies

Paano kung magising ka isang araw at malaman na ang lahat ng meron ka ay

kasinungalingan lamang?

...ang iyong asawa at anak ay kasinungalingan?

...ang iyong kayamanan ay kasinungalingan?

...ang iyong pinag-aralan ay kasinungalingan?

...ang iyong mga kamag-anak ay kasinungalingan?

What will you do if all of them are nothing but Brilliant Lies!?!

***
Author's Note

Warning:Rated SPG! Striktong Patnubay at Gabay ng magulang ay kailangan para sa mga

kabataang mambabasa.

I want to make a morbid story pero bago ko gawin iyon kailangan ko munang ihanda
ang mga readers ko kaya ko gagawin itong story na 'to dahil yung susunod dito ay
karumal-dumal na. Hehehe!

Ang tawag dito ay Law of Readiness, isa ito sa three Laws of Learning ni Thorndike.
Sa psychology naman ang tawag dito ay Conditioning Theory ni Ivan Pavlov.

Waaah! Magpakadalubhasa tayo! Hahaha!

This story won as TNT Katropa Favorite of Wattys2015.

Salamat sa lahat ng readers. Kayo ang nagpapanalo nito:)

P.S. Huwag basahin kung hindi matanggap ang REALIDAD ng buhay.

=================

B-Lies Prologue
Pagmulat ng kanyang mata ay tumambad sa kanya ang puting kisame. Iginala niya ang
paningin sa paligid at nakitang puti lahat ang kulay ng dingding kung kaya't
napagtanto niya na nasa ospital siya.

Nadako ang tingin niya sa lalaking nakaupo at nakaunan ang ulo sa kanyang kama.
Napabalikwas ang lalaki at biglang sumilay ang tuwa nang makitang gising na siya.

"Jelna, you're awake! Thank God!" bulalas niya. Napakunot-noo siya. Sino si Jelna?

Hinawakan ng lalaki ang kamay niyang naka-dextrose at hinalikan. Napapiksi siya.

Hindi pamilyar sa kanya ang lalaki.

"Sino ka?" naguguluhang tanong niya rito. Bahagya naman itong napakunot-noo.

"Hey, nagbibiro ka ba? This is me Nate, your husband!" napapailing nitong hayag
habang tinitingnan siya ng may pagdududa.

Pumikit siya at pilit na inalala ang lalaki. Pero wala siyang maalala. Pinilit niya
ring inalala kung saan siya nakatira at kung sino ang mga magulang niya pero nabigo
siya.

Pagmulat ng mata niya ay nakatunghay pa rin ang lalaki.

"Jel, I know I pissed you off before your accident pero wag ka namang magbiro ng
ganyan." He sound frustrated pero maging siya ay nafrustrate din dahil blangko ang
kanyang memorya.

"Wala talaga akong maalala." Nababahala niyang saad. Matagal na napatitig sa kanya
ang lalaki bago ito nagdial sa intercom.

Dumaan ang katahimikan.

Ilang minuto lang ay dumating na ang isang doctor at sinuri siyang mabuti.

"She had a head injury and it's possible that she is suffering from amnesia." Saad
ng doctor.

"How long can she regain her memory?" malungkot na tanong ng lalaki.

"That I'm not quite sure. It could be sooner or later or never at all. We only hope
for the best." Saad naman ng doctor.

Napahawak siya sa ulo. Pinilit niyang alalahanin ang lahat pero blangko talaga.

Bahagyang kumirot ang kanyang ulo kung kaya't minabuti niyang ipikit nalang muna
ang mga mata.

"Jel, wala ka ba talagang naaalala? Please wag mo naman akong biruin ng ganito."
Nagsusumamong saad ng lalaki sa tabi niya.

Gusto niyang magsalita at sabihing nahihirapan din siya dahil talagang walang
pumapasok sa utak niya pero parang hapung-hapo ang katawan niya at di niya magawang
magsalita.

=================

B-Lies (One)

Pagkagising niya ay namulatan ang isang babae at isang lalaki na may edad na rin.
Pareho silang mukhang kagalang-galang at nanggaling sa mayamang angkan.

"Anak, kumusta ka na? We are so worried." Saad ng babae at agad na yumakap sa kanya
nang makitang gising na siya. Naguguluhan naman siyang napatingin sa mga ito. Hindi
niya rin kilala ang mga ito.
"Anak, pati ba kami ay di mo naaalala?" saad ng lalaki at saka hinaplos ang kanyang
buhok. Gusto niyang magprotesta dahil hindi niya kilala ang mga ito pero di niya
magawang magsalita.

"Sorry, wala po talaga akong maalala." Saad niya. Napaluha naman ang ginang sa
narinig mula sa anak.

"Eh si Janella, naaalala mo ba?" tanong ng babae na nagpakilalang ina niya.

Naguluhan naman siyang napatingin sa mga ito. Janella? Di niya rin ito maalala kung
kaya't napailing siya.

Mas lalo namang napahagulgol ang ginang sa narinig.

"Robert, tawagin mo ang doctor. Wala na bang ibang paraan para magamot ang anak
natin?" nag-aalala nitong baling sa asawa. Agad naman siyang niyakap ng matanda at
pinakalma.

"Call the doctor please." Pakiusap nito sa asawa. Tumawag naman ang lalaki sa
intercom. Pinaglipat-lipat lang niya ang tingin sa dalawa at pilit na inalala ang
mga ito.

Matapos ang ilang sandali ay dumating ang doctor kasama ang lalaking nagpakilala sa
kanya kanina bilang asawa niya.

"It would be better, if you'll take her to familiar places para mas madali

siyang makaalala." Suhestiyon ng doctor. Wala na ding nagawa ang tatlo kundi
tumango na lamang.

Sinabi din ng doctor na maaari na siyang i-discharge kinabukasan.

Naguguluhan siya sa nangyayari pero wala siyang magawa. Nais niyang iuntog ang
sarili at piliting makaalala pero wala talaga.

Pasado alas-otso na nang magpaalam ang nagpakilalang magulang niya.

"Jel, kumain ka muna." Saad ng lalaki sa tabi niya habang hawak ang tray ng
pagkain. Nakaramdam naman siya ng gutom kung kaya't napatango na lang siya.

"Ako na." saad niya nang akmang susubuan siya ng lalaki.

"Hayaan mo nang gawin ko ito bilang asawa mo." Tugon naman nito at di binitawan ang
kubyertos. Napanganga na lamang siya at tinanggap ang pagkain.

Ingat na ingat ang lalaki sa pagsubo sa kanya. Nang umayaw siya ay nagbalat naman
ito ng orange at ipinakain sa kanya.

Di siya nagsalita at tinitingnan lamang ang kilos ng lalaki.

Kung asawa nga niya ito ay napakasuwerte niya. Guwapo kasi ito at mukhang
mestisuhin. Matangkad at matangos ang ilong nito. Ang mga mata nito ay may
katamtamang laki lamang pati ang labi nito ay katamtaman din. Mukha rin itong
edukado.

"Asawa ba talaga kita?" nagdududang tanong niya rito. Napangiti naman ang lalaki.
Nakita niya ang pantay-pantay nitong ngipin na mas lalong nagpaguwapo rito.

"Hindi mo ba talaga naaalala?" balik-tanong naman nito.

Napailing siya.

"Pag-uwi mo sa bahay bukas, makikita mo ang wedding pictures natin." Malungkot

nitong saad.

Napatango nalang siya.

"Makikita mo rin si Janella." Saad nito. Janella? Ito din ang nabanggit kanina ng
nagpakilalang mama niya.
"Sino si Janella?"

"Yung anak natin. She's four." Saad ng lalaki.

=================

B-Lies (Two)

May anak na pala siya at asawa. Pero bakit di niya maalala ang lahat?

Ipinilig niya ang ulo at pumikit.

"Nate, pwede ka bang magkuwento baka sakaling maalala ko." saad niya habang
nakapikit pa rin. He heard a sigh from Nate bago ito nagsalita.

"Your name is Jelna Cielo Javar. Pero nung nagpakasal tayo siyempre iba na ang
surename mo. It became Archenda."

"What's your full name?" tiningnan niya ito. Naiinis siya sa sarili dahil pati
pangalan ng kanyang asawa ay di niya maalala.

"Nathaniel Archenda. We got married when you were 20, right after your graduation."
Saad niya.

Hindi na siya umimik dahil mas lalo lang siyang nafrufrustrate na wala siyang
maalala ni isa mga sinasabi ng asawa niya.

"You had Janella, a year after we got married." Dagdag nito.

"So, I'm 26? Ikaw ilang taon ka na?"

"I'm two years older. Our parents are business partners." Tugon nito.
Napapikit siya dahil sa bahagyang pagkirot ng kanyang sentido.

"Jel sweetheart, are you okay?" nag-aalala namang tanong ng kanyang asawa.

"I'm okay. I think I just need to rest."

"Are you sure you're okay?" paniniguro nito. Tumango naman siya.

"Okay, matulog ka na lang muna." He kissed her on the forehead kasabay ng pagpikit
ng kanyang mata.

***

Nagising siya kinabukasan na tinatanggal na ang kanyang suwero.

"Good morning!" bati ng kanyang asawa. Napangiti siya nang masilayan ang guwapo
nitong mukha.

"Naayos ko na yung bills natin, pwede na tayong umuwi after breakfast." Nakangiti
nitong hayag. Napatango naman siya.

Bigla siyang nakaramdam ng kaba.

Paano kaya niya haharapin ang buhay niya na wala siya ni isang naaalala?

=================

B-Lies (Three)
Tumigil ang sasakyan sa garahe ng isang marangyang bahay. May malawak itong lawn at
garden. Di niya ito nakita mula sa labas dahil matataas ang bakod ng mga bahay dito
sa pinasukan nilang village.

Agad na sumalubong sa kanila ang mga magulang niya at dalawang maids.

"Welcome back, ma'am Jelna." Nakangiting bati ng dalawang maids bago kunin ang
gamit nila sa loob ng sasakyan. Di siya umimik dahil wala man lang pamilyar sa
lahat ng kanyang nakikita.

Pakiramdam niya ay estranghero siya sa lahat ng tao at buong paligid dahil walang
rumerehistro sa utak niya alinman sa mga ito.

Pagpasok sa loob ay nakita niya agad ang nakasabit na malaking wedding portrait sa
malawak na living room. Si Nate ang lalaki sa picture.

Napako ang tingin niya sa kasama nitong magandang babae sa larawan. Siya ba iyon?

Inilibot niya ang paningin sa kabuuan ng bahay. Animo unang beses pa lang niya
itong nakikita sa tanang buhay niya.

Lumapit siya sa salamin na nasa gilid. Nakamasid lamang sa kanya ang asawa at mga
magulang. Tiningnan ang sariling repleksiyon.

Siya nga ang babae sa larawan. Asawa nga niya si Nate.

"Mommy! You're home!!" napatingin siya sa may hagdan kung saan galing ang boses.

Nakangiting mukha ng cute na cute na batang babae ang pumukaw sa atensiyon niya.
Kamukha niya ito. May kasama itong babae na unipormado rin. Malamang ay yaya niya
ito.

Tumakbo ang bata at agad

na yumakap sa kanya. Umupo naman siya upang mayakap ito ng husto. Napaluha siya. Di
niya kasi maalala pati ang anak.

"May naaalala ka na?" saad ni Nate at yumakap din sa kanila. Napailing siya. Bigla
namang nalungkot si Nate sa pag-iling niya.

"Doon tayo sa may sofa." Saad ng lalaki nang makabawi at hinawakan siya sa kamay.
Sumunod na lamang siya dito at hinawakan niya rin sa kabilang kamay ang anak.

"Mommy, how was your vacation?" tanong ng anak nang makaupo na sila.

"Baby, mommy is tired. Please don't ask anything." Saad naman ni Nate sa anak.

"Sorry, mom." Napayuko naman ang bata na parang napahiya. Napangiti siya sa inakto
ng bata. Kahit di niya ito maalala ay parang ang gaan ng loob niya rito. Sa apat na
kaharap niya ngayon, sa bata lang niya naramdaman na di siya estranghero.

"It's okay, baby!" saad niya rito. Saka niyakap at hinalikan sa ulo. Mukha namang
nahiwagaan ang apat sa inakto niya.

"Why?" takang tanong niya sa mga ito. Ngiti lang at kibit-balikat ang isinagot ng
tatlo. Napatingin siya sa anak. Ngumiti naman ito.

"Nothing mom, it's just that you don't usually hug me." Saad nito na ikinakunot-noo
niya. Napamaang siya. Talaga bang di niya niyayakap ang anak dati?

"Anak, we brought these photo albums since your childhood days. Baka sakaling
makatulong sa'yo." Saad ng ina niya at iniabot ang tatlong makakapal na albums.

Binuksan niya ang unang album. Kamukha nga niya ang bata sa larawan. Collection ito
ng yearly pictures niya noong nasa elementary siya. Yung isa naman ay nung nasa
highschool na siya.

"These are your high school friends." Turo ng ina niya sa mga larawan. Nakatitig
lamang siya sa larawan dahil wala ni isang sumasagi sa isip niya.
Marami pang sinasabing pangalan ang mama niya nang biglang kumirot ang ulo niya
kung kaya't napapikit siya.

"Ma, I think she needs to rest." Saad naman ni Nate nang mapansing di maayos ang
pakiramdam niya.

"Sige, iwan nalang namin yan ng daddy mo ha." Saad naman ng ginang. Napatango
nalang siya habang nakapikit pa rin.

"Mom, are you okay?" rinig niyang saad ng anak. Nagmulat siya ng mata. Nag-aalala
itong nakatingin sa kanya.

"I'm okay, baby!" saad niya at ginusot ang buhok ng anak. Inalalayan naman siya ng
asawa paakyat sa kuwarto nila.

=================

B-Lies (Four)

Mag-aalas dose na ng magising siya. Muli niyang binuklat ang albums na nasa side
table. Siya nga ang nasa lumang mga larawan simula pagkabata pero wala talaga
siyang maalala.

Minabuti na lamang niyang tumayo. Iginala niya ang paningin sa malawak na silid.
May couch ito sa isang side at malaking LED TV.

Binuksan niya ang isang pinto at tumambad sa kanya ang malawak na walk-in closet na
maraming damit. Para na itong isang boutique sa mall. Yung isang side ay mga suit
at damit panlalaki. Sa kabila naman ay mga gowns at cocktail dresses na halatang
mamahalin. May mga casual dresses din.

Tiningnan niya ang mga nakatupi at kumuha ng Capri pants at baby tee. Hinila niya
rin ang ibabang drawer at kumuha ng underwear.
Lumabas siya sa walk-in closet at binuksan ang isa pang pinto. Tama nga siya. Yun
na ang bathroom. Malawak din ito at may Jacuzi. May sliding door din papunta sa
shower room pero kita naman ang silhouette pag naligo.

Para itong bathroom ng isang presidential suite sa hotel.

Minabuti niyang maligo nalang bago lumabas ng room.

"Gising ka na pala." Saad ni Nate nang makasalubong niya ito. Napamaang ito nang
makita ang ayos niya.

"Why?" naguguluhan naman niyang tanong.

"Nothing, di lang ako sanay na naka-shorts ka." tugon ni Nate ng nakangiti.

"Talaga?"

"Yup, you look simple. Lagi ka kasing naka-sunday dress dati. But that's better
sweetheart." Saad nito at inakbayan na siya pababa ng hagdan.

Napatingin naman ang ilang maids sa kanya nang makarating sila sa kusina. Talaga
bang di siya nagsusuot ng ganito dati?

"Hi, mommy!" bati ni Janella nang makapasok sa komedor pero natigilan din ito nang
makita ang ayos ng ina pero agad ding nakabawi.

=================

B-Lies (Five)
 "Jel, uminom ka muna ng gamot mo." Saad ng asawa niya sabay abot ng tatlong
magkakaibang tableta. Napatingin naman siya dito at nginitian bago inabot ang baso
at gamot.

Nasa garden set sila ng mansion ng kanyang mga magulang at pinapanuod niya ang anak
na kalaro ang kanyang shih tzu sa malawak na lawn.

Tumabi naman ang mister niya at sinundan din ng tingin ang kanilang napakagandang
supling. Apat na taon na ito at nasa prep.

Halos isang buwan na mula nang siya ay lumabas ng ospital pero wala pa rin siyang
maalala kahit andaming larawan ang ipinapakita sa kanya. Minsan naiinis na siya
pero iniisip na lang niya na balang araw babalik din ang lahat.

"Kelan mo balak bumalik ng opisina mo?" tanong ng mister niya. Saglit naman siyang
natigilan. Paano siya babalik ng trabaho kung wala siyang maalala ni isa.

Nabanggit na rin kasi ni Nate sa kanya na siya ang nagpapalakad sa textile company
nila bago siya maaksidente at naipasyal na rin siya ng mister sa dati niyang
opisina.

"Paano ako magpapatakbo ng isang kumpanya kung di ko nga maalala na yun ang trabaho
ko?" balik-tanong niya rito.

"What if di na bumalik ang ala-ala mo? Paano naman yung mga empleyado mo? They need
you."

"Pero--"

"Shhh, don't worry. I'll help you out." Pinatigil siya nito sa pamamagitan ng
yakap. Di na lang siya umimik.

"Tuturuan kita kung paano mo ulit i-manage ang business. Di rin naman kasi pwedeng
ako. I have the oil company na ima-manage." Saad niya.

"Sina mama at papa naman may business din sa ibang bansa. Di rin nila maaasikaso."
Dagdag nito. Ang tinutukoy ni Nate ay ang mga magulang ni Jelna. Pati rin naman ang
parents ni Nate ay may business din abroad kung kaya't madalang silang makauwi ng
bansa. She haven't met them yet mula nang lumabas siya sa ospital dahil busy sila.

"Sige but please give me a month to prepare myself." Pagsuko niya rito. Napangiti
naman ang asawa niya sa sinabi niya at mas lalong hinigpitan ang yakap.

"Mommy, laro tayo!" Janella shouted nang matanawan ang kanyang mga magulang.
Napabitaw naman siya sa mister at natatawang nilapitan ang anak at nakipaghabulan
rito.

Nate smiled at the sight. Lumapit siya sa in-laws niya na nasa bukana lang ng
veranda.

"Pa, Ma, wala ba kayong napapansin kay Jelna?" tanong niya sa mga ito.

"Bakit?" tanong naman ng ina nito.

"Look at her, nakikipaglaro na siya kay Janella. Dati naman lagi siyang naiinis pag
kinukulit siya ng bata." Saad niya. Napatawa naman ang dalawang matanda.

"Ayaw mo nun?" biro ng ama nito.

"Di naman, pa. I like it better now. Pero para kasing nag-iba siya since the
accident. Parang bumait siya." Komento niya pa rin.

"Maybe that's really the effect of near-death experience." Sagot naman ng mama
nito.

"Maybe." Napapatango namang saad ni Nate saka muling tinapunan ng tingin ang asawa
at anak na masayang naglalaro.

=================

B-Lies (Six)
Her POV

Nakauwi na kami ng bahay pero iniisip ko pa rin kung paano ko nga ba haharapin ang
buhay na hindi ko alam kung paano patakbuhin dahil wala akong maalala.

Ayoko pa sanang bumalik ng opisina ko pero sabi nga ni Nate na kailangan ako ng mga
empleyado.

"Sweetheart, akyat na tayo." Saad ni Nate nang umupo ako sa sala. Karga nito ang
natutulog na si Janella.

"Sige, una ka na. Upo lang ako sandali dito." tugon ko naman.

I sighed.

I really feel like a stranger, pati kay Nate at sa mga magulang ko pero dahil sa
kabaitan nila kaya napapanatag ang loob ko.

Matagal akong nakatunganga sa kawalan nang mahagip ng tingin ko ang isang maid na
nakatingin din sa akin. Nang makita niya ako ay agad itong tumalima at kunwaring
busy sa paglilinis.

"Arnila, halika dito." Saad ko.

"Ma'am Jelna, bakit po?" Lumapit naman ito at halatang ninenerbiyos. Napansin kong
parang ilag ang lahat ng katulong sa akin kahit na di ko naman sila sinusungitan.

"Bakit ka ninenerbiyos?" kunot-noo kong tanong. Wala pa man akong sinasabi ay

parang nahihintakutan na siya. Weird.

"Ma'am, nililinis ko naman pong mabuti yung mga display." Saad nito. Napakunot-noo
ako. Anong display ang sinasabi niya?
Napangiti ako nang makita ang display na sinasabi niya. Dun pala ako nakatingin
kanina nung nag-iisip ako. Akala niya siguro ay sinusuri ko ito kung madumi kaya
natakot siya na mapagalitan.

Lumapit ako sa display cabinet at pinasadahan ng daliri ko, may konting alikabok
nga. Napayuko ito.

"Ma'am sorry po talaga. Di ko naman po kinakaligtaang linisan yan." Pagsusumamo

nito. Napakunot-noo ulit ako. Para yun lang takot na siya.

"Ma'am, wag niyo po akong sisantehin please." Saad nito. I looked at her puzzled.
Para yun lang, sisante agad? Ganun ba talaga ako ka-sungit? Maliit na bagay lang,
sisante na?

"Halika dito. Umupo ka diyan." Turo ko sa sofa. Naguguluhan naman itong umupo.

"Bakit naman kita tatanggalin sa trabaho ng dahil lang diyan?"

Nag-angat siya ng tingin sa sinabi ko.

"Kasi ma'am ayaw na ayaw niyo po ang maduming bahay." Saad nito.

That I understand. Normal lang naman kasi na ayaw natin ang madumi pero ang
sisantehin ang katulong dahil lang dun parang sobra naman ata. Am I really that
harsh before?

Kaya siguro ilag sa akin ang lahat dahil masungit ako dati.

I can't believe it.

"Sige, magpahinga ka na gabi na." saad ko nalang. Nakahinga naman ito ng maluwag at
saka nagpasalamat bago umalis.

=================
B-Lies (Seven)

Her POV

"Nate, do you really think I'll be capable to handle the company sa kalagayan ko
ngayon?"

Tumagilid naman siya ng higa at tinitigan ako.

"Of course, you are!" He smiled then pinched my nose.

I am still skeptic. Hindi ko yata kaya.

"If you want I'll go home before dinner everyday para maturuan muna kita before you
go back to your office next month." Saad nito.

"You'll do that?"

"Yeah!" He smiled and kissed my forehead. I know it's a little sacrifice for him
during the last few weeks kasi nakita ko kung gaano siya kabusy sa kumpanya dahil
11PM na ang pinakamaagang uwi niya.

"Uhm, okay!" I answered. Napangiti naman siya saka hinawakan ako sa baba.

I felt a little nervous nang ilapit niya ang mukha niya sa akin. I know, he'll kiss
me. Feeling ko ay first time akong mahahalikan. Well, technically after my
accident, talagang first itong mangyari.

Napaawang ang bibig ko ng idampi niya ang labi niya. Ilang segundo na magkadikit
ang aming labi at kapwa nagpapakiramdaman.
He slowly moved his lips and I parted mine to make way for his tongue. It was a
slow kiss. He gently sucked my lips and I did the same to him. I heard him moan. Or
was it me?

"God, I miss you so much sweetheart! It's been a long time." He murmured.

The slow kiss became torrid. I suddenly felt anxious. Ang bilis na kasi ng halik
niya na para bang may hinahabol at di na ako makasabay. Kasabay ng halik niya ay
ang paglakbay ng kamay niya sa dibdib ko.

Napaigtad ako when he pinched my nipple. Agad akong kumalas sa pagkakayakap niya at
pinalis ang kamay niya.

"I'm sorry! I can't!" saad ko.

Nate's POV

I looked at her and saw her anxiety.

"I'm sorry!" saad ko at idinikit na lamang ang noo ko sa noo niya.

Hindi pa siguro siya ready. It's just a month after niyang magising from a three-
week coma.

Akala ko nga di na siya magigising. But she did.

Alam kong lumaban siya. She's really a fighter and I love her.

Umayos ako ng higa. I miss her so much but I can wait.

Ang importante ay buhay siya ngayon at kapiling namin siya.

I just hugged her and caressed her hair. Di naman siya nagprotesta until she fell
asleep.

=================

B-Lies (Eight)

Her POV

Tinupad nga niya kinabukasan ang pangako niyang umuwi ng maaga. Pagkatapos ng
dinner, nagpalit na siya ng casual pants at plain t-shirt.

Di ko talaga mapigilang mapahanga sa built ng katawan niya. Minsan iniisip ko pa

rin kung asawa ko nga ba talaga siya. Ang guwapo kasi. Haha!

"Anong una mong ituturo sa akin?" tanong ko. Nakaupo ako sa kama. Siya naman ay
kagagaling lang sa walk-in closet.

He looked at me and smiled teasingly.

"Hmm, ano bang gusto mo?" tanong niya habang unti-unting lumalapit. He looks
seductive with that gesture. Bakit ba kasi ganun ang tanong ko?

I felt uneasy nung nasa harap ko na siya, he held my face and bite his lower lip.
Shocks!

"Ahm, Nate...uhm ano..."

Bigla siyang napatawa when I stammered then he pinched my nose bago tumayo.
Nagbibiro lang pala, akala ko yun na. Sayang! Hehe!
"Let's see kung marunong ka pang mag-drive." Saad niya. Napatunganga ako. Kaya ko
ba?

"Sabi naman ng doctor yung basic skills daw hindi yun nakakalimutan kahit may
amnesia." Saad niya. Napatango nalang ako at sumunod sa kanya palabas ng kuwarto.

"Mom, Dad! Where are you going?"

Napalingon kami pareho sa direksiyon ng room ni Janella. Nakatayo ito sa may

pintuan habang hawak ng yaya ang kamay niya.

"I'll teach mom, how to drive." Tugon naman ni Nate.

"Can I come with you?" nagpumiglas ito sa kamay ng yaya at akmang tatakbo papunta
sa amin pero pinigilan siya ng yaya at mahigpit na hinawakan sa braso. Napakunot-
noo ako.

"Bakit di mo siya bitawan?" tanong ko sa yaya. She looked at me puzzled saka unti-
unting binitawan ang kamay ng bata.

I looked at Nate.

"Ayaw mo kasi siya dati na humahabol pag may pupuntahan ka. Lagi mong pinapagalitan
ang yaya kapag di niya napigilang tumakbo papunta sa'yo ang bata."

Napamaang ako. Ganun ba talaga ako dati sa anak ko? That's weird. Ngayon nga
gustong-gusto ko siyang nakayapos sa akin. Nakakagaan kasi ng pakiramdam.

Umupo ako and held her in my arms.

"You can't come with us, baby. But promise, we will come back early." I said and
caressed her hair. Napatango naman siya.
I looked at Nate. Nakangiti naman ito at pinagmamasdan kami ng anak niya. Kumalas
ako sa yakap niya at saka tumayo na. Bumalik naman ito sa yaya niya.

"You've really changed." Nate said as we walked down the stairs.

"Bakit? Masungit ba ako dati?" tanong ko.

"Sobra!" he answered then chuckled. Pinalo ko naman siya sa braso ng mahina. Natawa
lang siya.

Sumabay nalang din ako sa paglakad pababa.

Dito lang kami sa loob ng village nagpractice magdrive. Mabilis ko namang natutunan
kung paano magdrive. Siguro dahil alam ko na ito noon o talagang magaling lang
magturo ang asawa ko.

Either way. I enjoyed it. Unang-una dahil napakapatient niyang magturo.

Pagbalik namin ng bahay. Pinuntahan ko si Janella sa kuwarto and kissed her

goodnight.

Nanatili lang na nakatayo sa pinto si Nate at pinanood ako. When I looked at him.
Ngumiti lang siya sa akin.

=================

B-Lies (Nine)
"Sweetheart, I'm sorry I can't go home early. Nagset pala ng dinner meeting tong
secretary ko with foreign investors." Saad ni Nate sa kabilang linya.

"Sige. Okay lang." tugon ko naman.

"I'm really sorry."

"Ano ka ba para yun lang, puro sorry ka na." I chuckled.

"Baka kasi lumabas na naman ang kasungitan mo. Nakakatakot." Biro niya saka tumawa.
Natawa nalang din ako.

"Dadaan diyan yung secretary ko bago siya uuwi at ibibigay yung profiles ng textile
company. You might as well read it to familiarize yourself with the company."

"Nate, kailangan na ba talaga?" I sighed. Hindi siya sumagot.

There was a long silence.

"We'll talk about it when I get home." Saad niya matapos ang mahabang katahimikan.

"Okay sige." Tugon ko nalang.

"See you later."

"Take care!" tugon ko nalang.

"I love you!" he said bago ibinaba ang tawag.

"Let's eat?" malambing na hinaplos ko ang likod ni Janella. Nasa harap na kasi kami
ng hapag at nakaupo na siya sa mataas na silya niya. Marunong na din kasi siyang
kumain mag-isa.

Dumaan nga ang secretary ni Nate after dinner dala ang files. Kaya ito ang
pinagkaabalahan kong basahin habang hinihintay siyang umuwi.

It has over 500 employees. Kami pala ang nagsu-supply ng fabrics to some leading
clothing lines in the country. Nakalagay din dito ang lahat ng prosesong
pinagdadaanan bago mabuo ang tela. The business factory and warehouse is located at
Mindanao Ave. QC. Marami pang nakalagay na pangalan ng empleyado na direktang
nagrereport sa akin dati.

Ayon kay Nate dapat kong imemorize ang lahat ng taong nakakasalamuha ko dahil di
nila alam na may amnesia ako and it would not be good kung malaman ng iba ang
kalagayan ko dahil baka magtake advantage sila. So, I have to pretend like I know
everyone.

Pinilit kong isiniksik sa utak ko ang lahat ng impormasyon sa folder.

Bumibigay na ang talukap ng mata ko.

I looked at the clock it's 12AM. Wala pa si Nate.

I closed the files at humiga nalang.

=================

B-Lies (Ten)

Nagising ako nang maramdaman kong may humiga sa tabi.

"I'm sorry if I woke you up." He kissed my forehead. Nakaligo na siya at naka-
boxers at white shirt.

"Anong oras na?"

"3 AM. Matulog ka na ulit." Tugon niya. Saka inayos ang kumot at yumakap. I hugged
him back.

"Nate, do I really need to take over the company?"

I heard him sigh.

"I talked to mom and dad earlier. We will go to the US nextweek. Ipapa-check natin
doon kung may mas madaling paraan para maibalik ang memory mo."

I looked at him. He smiled.

"Don't worry! We'll get through this." Saad niya saka ako niyakap ng mahigpit.

***

Hindi na muna namin itinuloy ang balak na turuan niya akong magmanage ng company
dahil kailangan niyang asikasuhin ang oil company bago kami umalis papuntang US.
Two weeks lang naman kami doon dahil kailangan ding bumalik agad.

"Are you okay?" tanong niya habang nagtetake-off ang plane. Nasa gitna namin si
Janella. Ayoko kasi siyang iwan siya sa bahay kasama ng mga maids.

Tumango na lang ako. Ba't ganun parang di ako sanay sumakay ng eroplano?
Nakakahilo. Pumikit na lang ako.

Nagising ako sa mahinang pagtapik ni Nate sa pisngi ko.

"Do you wanna eat? You've been sleeping for eight hours." Saad niya. I looked at
Janella. Tulog pa rin ito.

Nakaramdam din ako ng gutom. Maya-mama'y dumating na ang flight attendant na may
dalang pagkain. Minabuti kong gisingin na rin ang bata.

"Mom, I'm still sleepy!" reklamo nito.

"You have to eat baby. You can sleep later." Lambing ko dito and caressed her
cheek. Amused naman na nakatingin si Nate sa amin.

"Why?" I asked. Ngumiti naman ito.

"Wag ka nalang magpacheck up. Magbakasyon nalang tayo doon." Nakangiti niyang
hayag.

"Bakit?" Napakunot-noo ako.

"Para ganyan ka nalang lagi!"

What? Ayaw niya akong gumaling? Does he have any idea kung gaano kahirap kumilos na
walang direksiyon dahil wala ni isang maalala? Tsk!

"Don't pout!" natatawa niyang saway.

"I like you better now. You are such a sweet mom!" hayag niya saka ako kinabig and
kissed me lightly on the lips.

"Ihhhh!" tili naman ni Janella sa pagitan namin dahil bahagya siyang naipit.
Nagtawanan nalang kami. May mga ibang passengers pa ang napatingin sa amin.

"Ikaw kasi!" tinapik ko siya ng mahina sa braso. Natawa lang ito.

Pagkatapos kumain, nagwash room lang ako bago ulit itinuloy ang pagtulog. Hehe!

=================

B-Lies (Eleven)

"Welcome back to Long Beach!" bungad ng isang maganda ngunit may katandaan nang
babae paglabas namin ng airport.

"Nice to see you mom, I missed you!" agad na yumakap si Nate. Nanatili akong
nakatayo. I don't know how to react. Even if I saw her in pictures, hindi ko siya
kilala.

"And how's my beautiful granddaughter?" malambing nitong niyakap ang bata.

"I'm fine granny!" tili naman nito saka itinaas ang kamay at yumakap.

Tumayo siya pagkatapos at tumitig sa akin. I looked at her warily.

"I thought you weren't serious when you said she has amne-"

"Mom!" Nate cut her words saka tumingin sa bata. Hindi kasi alam ng bata na
naaksidente ako. Ang akala niya noon ay nagbakasyon lang ako.

Yumakap sa akin ang mommy niya. It took few seconds bago ako yumakap din.
Nate smiled.

"Let's go? You're dad wasn't able to come because he has some business to attend
to." Hayag ng mama niya. Ngumiti lang din ako at sumunod sa kanya.

Si Nate ang nagdrive. Ang maglola naman ay umupo sa backseat.

"I scheduled an appointment with the doctor tomorrow." Saad niya nang nasa biyahe
na kami.

"Who's sick granny?" naguguluhan namang tanong ng bata.

"No one. We'll just have to make sure that mom's healthy." Sabad ni Nate.

"Why mom?" pangungulit pa rin nito. Nate looked at me and sighed. Napangiti lang
din ako. Lusutan mo yan! Hehe

"So that she can have the next baby in the family!" walang kagatol-gatol nitong
hayag.

"Really!?" excited namang tanong ni Janella. I looked at Nate. Nakangiti ito habang
nakatuon ang pansin sa daan. Napailing nalang ako.

"We're here!" masayang hayag ng mommy ni Nate para putulin ang usapan.

Tumigil ang sasakyan sa isang two-storey beach house. Agad na sumalubong ang
dalawang maids at tumulong kay Nate na nagbuhat ng gamit.

"Janella, you'll stay at granny's room, okay?" lambing nito sa bata nang paakyat na
kami sa room.

"Sure granny!" saad naman nito at sumunod na sa lola niya na hila-hila ang pink
suitcase niya.

Pumasok naman kami ni Nate sa isang guestroom. Agad kong napansin ang family
portrait naming na nakasabit sa dingding. Ito siguro talaga ang room namin pag
nandito kami.

Iginala ko ang paningin sa loob ng kuwarto. I sighed. I don't remember anything.

Naglakad ako papunta sa kabilang side ng kama at hinawi ang kurtina. I gasped at
the sight.

It's overlooking the beach. I opened the sliding door at agad na bumungad ang samyo
ng malamig na hangin nagmumula sa dagat. Nakahinga ako ng maluwag.

I stepped out at the terrace at tinanaw ang dagat. Marami-rami ang nagsuswimming sa
di kalayuan.

"Do you remember anything?" bulong ni Nate saka yumakap sa akin mula sa likod.
Napailing ako.

He sighed.

"Beautiful right?" pag-iiba nito sa usapan.

"Yeah!"

He kissed my hair and held me closer. Somehow, I feel at peace.

=================

B-Lies (Twelve)
"You can try electroconvulsive therapy. It would take seven months to complete it.
There are five sessions in all." Saad ng doctor.

Nandito kami ngayon sa clinic ng doctor na ipina-schedule ng mommy ni Nate.

"How many percent guarantee that she would regain her memory?" Nate asked.

"I can't tell but studies show that it would help regain memory of retrograde
amnesia. And majority of patients regained their memory."

"Not all?" paniniguro ni Nate. Hinawakan ko ang kamay niya. Pinisil naman niya ito
and looked at me at ngumiti ng tipid.

"Yeah, not all. Others have disrupted memories while there are cases when patients
don't recover at all." Tugon nito.

"Are there side effects?" tanong ulit ni Nate. Tahimik lang akong nakikinig sa
usapan nila. Di ko kasi alam kung ano ang dapat kong sabihin.

"Persisting memory loss for information acquired only a few days before treatment
can occur."

Napahinga nang malalim si Nate sa narinig. Ibig sabihin maaaring bumalik ang ala-
ala ko pero makakalimutan ang kung anuman ang nangyayari ngayon?

"Are there other options?" Nate asked again. Nanatili lang akong tahimik.

"I'm afraid there's none but there are cases when spontaneous memory recall
happen." Malungkot na saad ng doctor.

I looked at Nate. Nag-iisip ito ng malalim.

Dumaan

ang katahimikan.
"Thanks doctor. We'll inform you if we've already decided if she'll undergo the
therapy." Saad niya at tumayo na.

"My pleasure!" saad naman ng doctor at nakipagkamay na.

Tahimik lang siya habang pabalik sa sasakyan. I know he is thinking deeply.

"Nate!" untag ko. Nakaconcentrate siya sa pagdadrive.

"You won't take the therapy." Saad niya.

"You don't want me to get healed??" I looked at him in disbelief.

He sighed.

"Hindi naman sa ganun, you can't stay here for seven months. Ano na lang ang
mangyayari sa company mo kung wala ang CEO nila?" he said without throwing a glance
at me.

"Mas importante pa sa'yo ang kompanya kesa sa paggaling ko?" I mumbled. Bigla naman
siyang napahinto. Itinigil niya sa gilid ang sasakyan.

"Di ba sabi mo pumunta tayo dito para malaman kung may paraan na gumaling ako?
Ngayong meron na, ayaw mo naman." Dugtong ko. I heard him drew a deep breath.

"Didn't you hear what the doctor said? It's not a guarantee na babalik ang memory
mo." He said na may halong pagkainis at desperation.

"But there's a chance na bumalik ang memory ko."

Tumitig siya sa akin. I don't know but I have a feeling na ayaw niyang bumalik ang
memory ko. May ginawa ba siya noon na di maganda at takot siyang maalala ko?

"Hindi mo kasi naiintindihan ang nararamdaman ko. Ang hirap gumising araw-araw na
parang estranghero ka lagi. Di mo alam kung yung taong kaharap mo ay kakilala mo.
Lagi akong nangangapa, nakikiramdam sa lahat." My tears rolled down.

Kinabig naman niya ako at niyakap.

"I don't want to take the risk. Paano kung may ibang epekto ang therapy? It's
electroconvulsive and it's not yet fully recognized. I believe, it's kindda
experimental in nature." He said calmly while caressing my hair.

I tried to restraint myself from crying. He cupped my face at ipinaharap sa kanya.

He stared at me for a moment.

"Let's just hope na babalik ang memory mo in no time. Pag hindi naman bumalik, then
we will make better memories than the ones you can't remember." Saad niya then
kissed me on the forehead and hugged me tighter.

We stayed tucked in each other's arms for a moment bago niya itinuloy ang pagda-
drive.

=================

B-Lies (Thirteen)

"Mom, did you cry?" tanong ni Janella pagkababa namin.

Nakahawak siya sa kamay ng daddy ni Nate. Nakita ko na siya sa wedding pictures

namin.

Tulog na kami kagabi nang dumating siya at pag-alis namin kanina ay tulog pa siya
kaya ngayon ko lang siya nakita.
"Nope, my eyes were just strained." Palusot ko. Tumango naman ito.

"Jelna" tawag naman ng daddy ni Nate sa akin saka ako niyakap. I just hugged him
too kahit napaka-unfamiliar niya sa akin.

"So, it's really true." He hissed. Naramdaman siguro nito ang pagkaasiwa ko.

"Let's get inside?" pukaw naman ni Nate. Hinawakan niya ako sa kamay at iginiya na
papasok sa loob. Sumunod naman ang maglolo sa amin.

"Brunch is ready!" bungad ng mommy niya sa amin. Sumunod naman kami sa kanya.
Umakyat ito sa second floor kung nasaan ang veranda overlooking the beach.
Nakahanda na nga roon ang pagkain na binabantayan ng dalawang maids.

"So, how was your check up?" tanong ng mommy ni Nate nang makaupo kami.

"We've decided that she will not undergo the therapy." Tugon ni Nate.

"Why?" naguguluhan namang tanong ng mama niya. Nate looked at me.

"She doesn't need it. She's okay! She's actually better now." saad naman ni Nate.
We all looked at him puzzled.

"You'll see!" saad niya looking

at his mom. Napailing naman ang ginang at inabutan nalang kami ng plate.

Kumuha nalang kami ng pagkain.

"You eat this baby. Veggies are good for you." Saad ko at isinandok ng vegetable
salad si Janella at inilagay sa plate niya. Naramdaman ko ang biglang pagtigil ng
dalawang matanda sa pagkuha ng pagkain.

Pinaglipat-lipat ko ang tingin sa kanila.

"See?" may pagmamalaking saad ni Nate. Napatawa naman ang dalawa. Yung pagiging
maasikaso ko na naman siguro sa bata ang tinutukoy niya. Siguro di ko nabibigyang
pansin noon ang anak ko.

I looked at my daughter. She's happily munching the veggies. Nakakagaan talaga siya
ng pakiramdam.

Pagkatapos naming kumain, napagpasyahan naming manuod nalang muna ng movies sa

living room. Nakakatamad din kasing lumabas. Sa ibang araw nalang kami mamamasyal.

Nakadalawang Disney movies kami dahil yun ang gusto ng bata. Naglalambing naman ito
sa amin all troughout the movie dahil kung hindi sa akin, sa ama naman niya ito
nakakalong. Si Nate naman nakaakbay lang sa akin. Pansin kong panay ang sulyap at
ngiti ng magulang niya sa amin. Ipinagkibit balikat ko nalang.

Pagkatapos ng movie marathon, pumasok naman ako sa room samantalang si Janella ay

inakay naman ng lola niya. Diko alam kung lumabas sila or what. Hinayaan ko nalang,
bonding time din siguro nila.

"Gusto mo bang maglakad-lakad sa beach?" tanong ni Nate pagbukas ng pinto. I looked

at the clock 7PM. Hinawi ko ang kurtina at tumingin sa labas. Maliwanag pa rin

sa labas. Kung sa Pilipinas ito ay paniguradong lubog na ang araw.

Tumango nalang ako at sumunod sa kanya. Pagkalabas namin ng bahay, hinawakan niya
ako sa kamay.

Holding hands tuloy kami. Ang awkward pa rin ng feeling ko minsan pero iniisip ko
nalang na asawa ko siya at normal lang naman ang mga ganitong bagay.

"Dati pag pumupunta tayo dito gustong-gusto mong magsun bathing. Nakikipag contest
ka sa paliitan ng bikini sa mga yan." Tatawa-tawa nitong nguso sa mga babaeng naka-
bikini na naglalakad sa tabing dagat.

"Bakit di mo sinabi agad? Eh di sana nagbikini ako." Biro ko. Naka-shorts lang kasi
ako at fitted na spaghetti strapped. Pero sa totoo lang parang di ko maimagine ang
sarili ko na naka-two piece bikini at nakabilad sa araw.

"Mas bagay sa'yo yan!" He chuckled. Napahinto naman ako.

"So hindi ko bagay magbikini?" I raised my brow. Bigla naman siyang napatawa sa
tanong ko. Lokong to.

"Hmp!" irap ko at naglakad nalang. Natatawa naman siyang sumunod.

"Hey, are you mad?" natatawa niyang tanong at umakbay sa akin. Pinapalis ko ang
kamay niya pero mas lalo pa akong kinabig payakap sa kanya.

"Wala naman akong sinabing hindi mo bagay magbikini ah!" natatawa niyang hayag.

I looked at him, amused siyang nakatingin sa akin.

"Really?" I raised my brow. Parang kanina lang sinabi niyang mas bagay pag di ako
nakabikini.

"Yeah, bagay mo lahat kahit anong isuot mo, okay!" he chuckled and pinched my nose.
Napahawak naman ako sa ilong ko. Feeling ko nagblush ako sa sinabi niya. Hehe!

"Pero mas bagay pag wala kang suot!" bulong niya saka kinagat ng mahina ang tenga
ko at tatawa-tawang lumayo.

"Perv!" I shouted at hinaplos ang braso kong nag-goose bumps sa ginawa niya pero
tumawa lang siya.
=================

B-Lies (Fourteen)

Sinulit namin ang natitirang araw sa Long Beach para mamasyal rito. Madalas kaming
tatlo lang ang namamasyal dahil busy ang parents niya. Masaya naman kaming tatlo.
Siguro nga okay lang kahit hindi na bumalik ang ala-ala ko because the memories we
collected for the last few days feels like enough to suffice my missing memories.

"Sweetheart..." yumakap si Nate mula sa likod. Inuumpisahan ko na kasing magpack ng

gamit namin dahil three days nalang ay aalis na kami pabalik ng Pinas.

Hindi na namin itinuloy ang therapy. Nate is right. Siguro nga hihintayin ko nalang
na bumalik ang memories ko. Hindi naman affected ang basic skills ko so I need not
worry and as he said we will create better memories.

He handed me a brochure.

"What's this?" I asked.

"We'll gonna take a two-day cruise at Long Beach coastline before we go home." He
whispered.

"Why?"

Bumitaw siya at umupo sa harap ko then cupped my face.

"For better memories." He whispered then kissed me quickly on the lips.

I just smiled.
Hindi ko man siya maalala. Atleast, I can really feel that he loves me and cares
for me and he doesn't make me feel like a stranger. The same feeling I have
whenever Janella is around.

***

He smiled as he put down our things.

Andito na kami sa cabin ng cruise ship. Iniwan muna namin si Janella sa in-laws ko.

I looked around. Maganda ang kabuuan ng room, hindi

mo aakalaing nasa loob ka ng barko. Parang nasa loob lang ng isang hotel.

Umupo ako sa kama.

"9 PM mag-iistart ang dinner ball at buffet sa may view deck. So we still have time
to rest and prepare." He said saka sumampa sa kama at humiga. He put his two hands
under his head at pumikit.

I looked at him. Ang gwapo niyang tingnan. He's like a demigod and I'm not
exaggerating. Sakto lang ang built ng katawan niya. He is also tall.

His nose is pointed and his lips parang nag-iinvite lagi ng halik.

His right opened for a second.

I saw his lips curved and formed a smile.

"Tell me, is your husband handsome?" he whispered. Shocks! Nahuli niya akong
sinisipat siya ng tingin.
"Uhm, di masyado." Biro ko.

"Talaga?" he opened his eyes and looked at me. Before I could even react, kinabig
na niya ako at niyakap. Napasubsob tuloy ako sa matitipuno niyang braso.

"Nate!" I complained while trying to get away from him. Pero tumawa lang siya at
hinigpitan lalo ang yakap niya.

"Why?" He looked at me amused.

"Kasi, bitawan mo ako." Bulong ko. Nararamdaman ko na kasi ang pagkalalaki niya on
my belly.

"Hey, why? It's okay, mag-asawa naman tayo!" saad niya while staring at me. Huminga
nalang ako ng malalim at sumubsob sa dibdib niya. I can feel his heartbeat. I don't
know but I feel safe in his arms.

I started drawing circles in his chest nang hulihin niya ang kamay ko.

"Stop that!" he whispered and kissed my hand. I looked at him puzzled. Saka ko lang
nakuha ang ibig niyang sabihin when I felt his hard manhood.

Niyakap niya ako at ipinahiga sa kama saka siya tumayo.

"I'll take a shower! Sunod ka na rin mamaya para makapagprepare na tayo for the
ball." He said at dumiretso na sa bathroom.

=================

B-Lies (Fifteen)

He smiled when he saw me walked out of the cabin wearing a long-sleeved backless
black gown. Fitted ito hanggang balakang. He likewise is wearing a black coat and
tie.

"You're stunning!" he whispered on my ear. Naramdaman ko ang kamay niyang humawak

sa likod ko. I just smiled.

We went up to the view deck. Marami-rami na rin ang tao roon. They all look
elegant. May banda rin sa mini stage playing bossa nova songs.

We went to our reserved table for two. Naglalakad-lakad naman ang kapitan ng cruise
ship to greet everyone.

I can feel the cold breeze on my spine. Kung bakit kasi backless ang suot ko. Hehe!
Buti nalang long-sleeved ito.

Tanaw mula rito ang coastline ng Long Beach California. Kitang-kita rin ang ilaw na
nagmumula sa naglalakihang amusement carnivals.

It's a nice sight while sipping champagne.

"Do you like it?" Nate asked. I just smiled. Inilapit niya ang upuan niya at
inakbayan ako. Somehow, I felt a little warm. Sumandal naman ako sa dibdib niya.

We stayed there just listening to the songs being played by the band. May mga pares
din na nagsasayaw.

"Let's dance!" he hissed at hinawakan ako sa kamay patayo. Di nalang ako

nagprotesta at sumunod na sa kanya sa gitna.

He held my waist. Ikinawit ko nalang din ang kamay ko sa leeg niya at sumandal sa
balikat niya. I don't know kung bakit parang naghahabulan ang pintig ng puso ko na
para bang ngayon lang ito nangyari.

I looked at him. He smiled and kissed my forehead saka hinawakan ang ulo ko at
isinandal ulit sa balikat niya.
My heartbeats continued to race.

"Nate..." I whispered.

"Yes?" bulong niya sa tenga ko. It sent shivers to my body. The feeling is quite
new to me.

Bumitaw ako. Naguguluhan naman siyang napatingin sa akin.

"Kain na tayo! Gutom na ako." I laughed trying to hide the tension inside me.
Napailing naman siya at natatawang hinila ako sa buffet table.

Pagkatapos kumuha ng pagkain, we returned to our table at tahimik na kumain.

Wala kaming imikan pero ramdam ko ang maya't maya niyang paghagod sa akin ng
tingin.

Pagkatapos kumain ay napagpasyahan naming pumunta sa gilid ng view deck at

magpahangin. I looked at the shoreline. Ang ganda talagang tingnan ito sa gabi.
Idagdag pa ang kislap ng tubig.

Naramdaman ko ang pagyakap ni Nate mula sa likuran ko. Kanina ko pa napapansin ang
pagiging touchy nito pero ang ipinagtataka ko parang umaayon naman ang katawan ko
sa mga yakap niya. I feel warm and safe. Hinawakan ko ang kamay niyang nakayakap sa
akin.

I felt his lips touched my head. Napapikit ako. I know I feel alienated sa kanya at
first pero habang tumatagal nararamdaman kong napapalapit na rin ako sa kanya.

For a moment, we stayed there feeling each others heartbeat hanggang unti-unti niya
akong ipinaharap sa kanya.

We stared at each other's eyes habang magkadikit ang aming mga noo. Unti-unting
lumapit ang labi niya at wala na akong nagawa kundi salubungin ito. He kissed me
slowly.
He bites my lower lip softly and I heard a moan escape from my mouth but he stopped
it by envading my mouth with his lips and tongue. He kissed me torridly at ang
ipinagtaka ko sa sarili ko ay ang pakikipagpaligsahan ko rito. I have this urged na
ibalik ang bawat halik niya sa akin with the same intensity.

He smiled when we parted at parehong habol ang hininga. He hugged me tighter and
caressed my bare back. I can feel his warm hands sending heat to my spine. I looked
at him. His eyes mirrored desire and love. I kissed him hard. I held his head para
mas lalong dumikit ang labi niya sa akin. I don't care what he'll think. I want
this feeling. We we're kissing torridly nang bigla siyang bumitiw.

"Why?" I looked at him puzzled.

"Nothing!" He smiled and caressed my cheek. Napatango nalang din ako.

"I miss you so much, sweetheart!" he tightened his hug.

"Are you ready now?" he asked. I think I blushed. I know what he meant by that. But
there's no turning back. I nodded. Agad naman niya akong pinangko. Humawak nalang
ako sa leeg niya.

=================

B-Lies (Sixteen)

I felt the soft bed touching my back.

This is it! I feel strange pero asawa ko siya. I have this duty to fulfill his
needs. Okay, I admit I like it too! Hehe!

He immediately removed his coat and necktie pagkababa niya sa akin. Umupo ako at
sumandal sa headboard.

"Do you need a drink first?" He looked at me and smiled. Napailing ako.
He stayed there staring at me.

Tumayo ako at lumapit sa kanya.

"Don't just stare at me." I said before giving him a deep kiss. Napayakap naman
siya. Ipinasok ko ang dila ko at pilit na ginalugad ang bibig niya. He did the same
habang hinahagod ako sa likod. He unzipped my gown. I let it fall on the floor. I
heard him gasped at the sight. I'm wearing nothing but nipple pads and lacy bikini.

He did nothing but stare at my body so I started unbuttoning his polo. He's really
a demigod. I kissed him hard. I can't help it. He started caressing my body.
Tinanggal niya rin ang pads sa dibdib ko making me really exposed to him bare
naked. Bumaba ang halik niya sa leeg ko. It was slow at first pero unti-unting
naging mabilis ang halik niya at ang kamay niya ay marahas na humihimas sa dibdib
ko.

"Ahhh, Nate!" I moaned. He's a little bit rough but I like it. Sa katunayan, gusto
kong ibalik sa kanya ang bilis at rahas ng galaw niya. Tinabig ko ang kamay niya at
marahas na tinanggal ang belt niya habang mabilis na hinalikan ang dibdib niya.
Itinulak ko siya sa kama nang tuluyan nang matanggal ang pants niya at tanging
boxers nalang ang natira. I immediately went on top

of him at hinalikan siya sa dibdib habang pinaglalandas ang kamay ko sa matipuno

niyang katawan. He tried to stop me pero pinalis ko lang ang mga kamay niya. I
smiled when I heard him moan. So he likes rough sex?

I started kissing him hardly, sucking his flesh down to his belly when he held me
tight at binaliktad ang posisyon namin. Hindi nakalagpas sa paningin ko ang
amusement sa mata niya bago niya ako halikan sa labi. I wanted to ask why pero
nadala ako sa sensasyong binibigay niya when he gently sucked my nipple. Napaangat
ang buong katawan ko when he played circles around it using his hard tongue. I
gasped for breath at the sensation. Napaungol ako ng bigla niya itong kagatin. I
felt a little pain pero napalitan din agad iyon ng masarap na sensasyon when he
licked it na parang ice cream.

I wanted to do the same to him kaya buong lakas ko siyang itinulak paikot para
magkabaliktad ulit kami ng posisyon. I heard him chuckle. It was just so sexy. Mas
lalo tuloy akong ginanahan. Kinagat ko ang nipple niya.

"Shit!" he mumbled pero napalitan ito ng ungol nang marahan ko itong halikan. He
caressed my back. Sa halip na ako ang magbibigay sa kanya ng sarap parang ako pa
yata ang nadadala sa mga haplos niya. He is really expert on this. Samantalang ako
ay parang unang beses pa lang itong ginagawa sa tanang buhay ko.
Naramdaman ko nalang na magkapalit na naman ang posisyon namin at tinatanggal na
niya ang pang-ibaba kong saplot. I waited in anticipation. Tinanggal rin niya ang
boxers niya. Hanggang unti-unti kong naramdaman ang paglapit ng sandata niya sa
akin.

Bigla akong kinabahan at naramdaman niya rin yata yun dahil napatigil siya sa
akmang pagpasok. He kissed me gently and I felt his warm hands on my flesh. I
gasped when I felt his finger touching my clit.

"Nate..." I moaned. He inserted one of his fingers pero pinalis ko ang kamay niya.
He looked at me. Hinawakan ko ang sandata niya at itinutok sa akin. He closed his
eyes at bigla niya itong ipinasok. I was stunned sa bilis ng pagpasok niya.

He opened his eyes and looked at me. He didn't move. He remained inside me. Di ko
mabasa ang iniisip niya. Para kasing bigla nalang siyang natigilan. Is he
apologizing dahil nabigla ako sa bilis niya?

He was about to removed it when I stopped him.

He looked at me.

"Do it!" I commanded. He didn't say any word. Itinakip niya ang palad niya sa mga
mata ko before he started moving fast inside me. I closed my eyes. The feeling is
alien but I like it. I can't help but moan with his every thrust and so is he.

=================

B-Lies (Seventeen)

He was more than sweet the following day hanggang matapos ang cruise. Pansin ko ang
paminsan-minsan niyang pagtitig sa akin but he wouldn't say anything but answer me
with a smile pag tinatanong ko kung bakit.

In our two days na magkasama sa cruise, may isa akong napatunayan sa kanya. He
likes rough sex. Parang mas lalo siyang ginaganahan pag nagbabalyahan kami sa kama
before the real action. I don't like it at first, parang mas gusto ko ang
missionary but because I wanted to be enough for him, ineenjoy ko nalang.

"Don't worry sweetheart, we'll continue with the coaching session when we get
home." He said.

Nasa eroplano na kami at pauwi ng Pinas. Janella is already sleeping. She is seated
between us.

"Uhm, okay!" I just smiled at him kahit may agam-agam pa ako sa muling pagbabalik
sa opisina.

Inabot niya ang kamay ko at hinalikan. Napangiti ulit ako. It's a simple gesture
but it calms my nerves.

"Matulog ka nalang muna. Gisingin kita if it's time to eat." Saad niya. Tumango
naman ako at pumikit na. Gusto ko pa sana siyang kausapin pero nahihilo na naman
ako.

***

"We're home!" inakbayan niya ako at hinalikan sa ulo. Agad namang binuhat ng yaya
si Janella na tulog pa rin mula sa biyahe. Gabi na rin kasi kaya siguro tulog ulit.

Nagtuloy-tuloy nalang kami hanggang sa kuwarto. I just decided to unpack our

things, di pa kasi ako inaantok dahil puro tulog ang ginawa ko sa biyahe.

"Are you going back to your office tomorrow?" tanong ko kay Nate. Nakaupo lang ito
sa gilid ng kama.

"I need to." Tugon naman niya sabay lapit sa akin. Agad siyang yumakap sa akin mula
sa likod.

"Kailangan mo ba talagang gawin yan?" bulong niya habang kinakagat-kagat ng marahan

ang balikat ko.

"Wala naman akong gagawin saka di pa ako inaantok." Iginalaw ko ang balikat ko
dahil sa kiliting nararamdaman ko.

"Let the maids do it." Bulong ulit niya at inilipat ang bibig sa tenga ko.
Napaigtad ako nang maramdaman ang kamay niyang humimas sa dibdib ko.

"Hey!" tinapik ko ang mga kamay niya but he just chuckled.

"Di ba sabi mo wala kang gagawin? Then let's do something!" saad niya bago ako
hinila patayo at niyakap. Napasubsob ako sa dibdib niya.

"Nate!" reklamo ko pero binuhat lang niya ako at agad na isinandal sa pader saka
hinalikan ng mariin. Gosh! Ganito talaga ang gusto niyang action. Ipinulupot ko
nalang ang mga binti ko sa bewang niya at ikinawit ang mga kamay ko sa leeg niya.

I kissed him torridly like how he wanted. And as expected, we made love roughly
with the walls behind me.

Pero hindi lang dun nagtatapos ang lahat dahil matapos ang ilang minuto, we made
love again with me facing and pushing the walls while he takes me roughly from
behind.

And what surprised me is that I love every rough thrust he makes.

=================

B-Lies (Eighteen)

Umuuwi siya just before dinner para turuan ako sa mga bagay-bagay tungkol sa
kumpanya at kung paano humarap sa mga kliyente.

Ipinapaalala niya rin at ipinapamemorize ang iba't ibang tao na makakasalamuha ko

para di sila makahalata na wala akong maalala. Importante daw iyon para di sila
mawalan ng tiwala sa kumpanya.

Pag tanghali naman, hinahatid ko at sinusundo si Janella sa school. Halfday lang

kasi ang pasok niya dahil nasa prep pa lang siya. I'm happy that she's a smart kid.
Nakakaintindi siya ng tagalog but she speaks in English. Yun daw ang training na
gusto ko para sa kanya dati pa.

Bukas na ang nakatakdang pagpasok ko sa opisina but he promised na sasamahan muna

niya ako maghapon para mai-set ang lahat.

"You must be ready for tomorrow." He smiled and kissed me on the forehead.

"Which means?" I raised my brow and looked at him. He smiled and held my hand then
kissed it.

I chuckled at the sensations he's giving me.

"Which means I have to sleep early right?" dagdag ko nang patuloy niyang
hinahalikan ang kamay ko.

"Which means you need warm up exercises!" he chuckled. Natawa nalang din ako sa
kapilyuhan niya.

***

"Welcome back Ma'am Jelna!" everyone greeted nang nasa office floor na ako. We own
one floor of this commercial building near Mindanao Ave., kung nasaan ang warehouse
at factory.
May mga cubicles ng mga clerks at staff. Sa right side ang office ko at sa labas
nun ay ang table ng secretary ko at reception area. Sa kabilang side ay ang
conference room kung saan minimeet ang clients pag pumupunta sila ng opisina. May
separate office din ang mga accountants. May pantry din ito.

"Hi, everyone!" I tried to paint a smile on my face to hide the tension inside me.
Bahagya namang pinisil ni Nate ang kamay ko trying to relax me.

"Please get back to work." I commanded to dismiss them from staring at me.
Naconscious kasi ako bigla sa mga tingin nila. Agad naman silang sumeryoso at
nagsipag balik sa kani-kanilang cubicle at opisina.

"Very Jelna!" bulong naman ni Nate. Napangiti nalang ako. Masyado bang bossy ang
pagkakasabi ko? Di nalang ako nagreact. Iginiya naman ako ni Nate papunta sa office
ko.

"Ces, i-limit mo lang sa two meetings muna per day ang schedule ng Ma'am mo ha."
Bilin nito sa secretary ko bago kami pumasok.

"Yes, sir!" tango naman nito.

I looked around. Naninibago pa rin ako sa paligid. I sighed. Muli na naman akong
nakaramdam ng pagiging estranghero sa lahat but I know I have to face this
situation.

"Relax, everything will be fine!" Nate held my chin and kissed my forehead. Medyo
napakalma naman ako.

=================

B-Lies (Nineteen)

Buong araw nga niya akong sinamahan sa opisina at itinuro ang lahat ng dapat kong
gawin. Mas lalo tuloy akong napahanga sa pagiging patient niya.

Pero napapansin ko ang madalas niyang pagtitig sa akin na nakakapagpatulala sa

kanya at kapag naman tinatanong ko, umiiling lang siya at ngumingiti.

Kasalukuyan siyang nasa table ko at nagbabasa ng ilang documents nang maisipan kong
buksan ang mga cabinets sa loob ng office. Inisa-isa ko itong buksan. Napukaw ang
pansin ko sa isang drawer na puno ng sketch pads.

Binuksan ko ito. Namamangha ako habang tinitingnan isa-isa ang mga nakadrawing na
design ng gowns.

"Those are your designs!" wika ni Nate. Nakatayo na pala siya sa likuran ko.

"Really?!" di makapaniwalang bulalas ko.

"Yeah, you wanted to be a designer kaya lang mas gusto ng parents mo na kumuha ka
ng management course." Paliwanag niya.

That's something new. Ang alam ko lang kasi naggraduate ako ng BS Management. May
ganung story pala behind.

"Try mo kayang magdrawing ulit ngayon?" suhestiyon niya saka kumuha ng blangkong
sketchpads. Kinuha ko naman ito at bumalik sa swivel chair ko. Siya naman ay umupo
lang sa kaharap na upuan at hinintay akong gumuhit.

I held the pencil at unti-unting idinikit sa sketch pad. Bago pa ako makaguhit ng
kahit ano, I looked at Nate. Nakakunot-noo siya habang nakatitig sa kamay kong
nakahawak sa pencil.

"Why?"

naguguluhan kong tanong. Napaangat ang tingin niya sa akin and looked at me in the
eyes saka ulit bumaba ang tingin niya sa lapis na hawak ko.

"Nothing." He muttered.

I can sense something different pero nagkibit-balikat nalang ako at sinubukang

gumuhit.
Napabuntong-hininga ako nang makitang di man lang nag-anyong gown ang iginuhit ko.

"Pati pag-drawing nakalimutan ko na rin. Sigurado ka bang marunong akong magsketch

dati?" Malungkot kong tanong. I looked at Nate, saglit naman itong natigilan pero
nang makahuma ay sumagot din ito.

"Maybe because you held the pencil the wrong way." Saad niya saka inayos ang
pagkakahawak ko.

"You used to hold it near the eraser holder." Wika niya.

Napatango nalang ako at sinubukang gumuhit pero ganun pa rin ang kinalabasan.

I looked at Nate. Ngumiti siya ng tipid as if trying to console me.

"If you can't draw chances are you have also forgotten your signature." Saad niya.

Napaisip ako bigla. Malamang. I haven't tried it yet. Ipinakita niya sa akin ang
ilang documents na may pirma ko at sinubukang ipakopya sa akin pero kahit iyon ay
di ko magaya.

He stared at me for a while at halatang nag-iisip ng malalim. I smiled nervously.

"For the rest of the day, yan lang muna ang i-practice mo." Wika niya matapos ang
mahabang katahimikan. Napatango nalang ako. Kumuha ako ng bond paper sa rack at
sinubukang gayahin ang pirma sa document.

"Jel, labas lang ako saglit, may kakausapin lang ako. I'll go back in an hour to
fetch you." Paalam niya.

Tumango nalang ako.

Hindi ko alam kung pirma ko nga ba itong ginagaya ko dahil di ko talaga makuha-
kuha. Nakaubos na ako ng sampung bond paper pero parang ang layo-layo pa rin ng
sulat-kamay.

"I guess we need to change your signature on all your accounts."

Napatingala ako. Nakabalik na pala si Nate, di ko man lang namalayan. He is looking

at the scratch papers na sinulatan ko.

I sighed in desperation. Ngumiti naman siya ng tipid.

"Don't fret! Magiging okay din ang lahat." Saad niya saka ako hinalikan sa noo.
Para naman akong nakahinga ng maluwag sa ginawa niya. I rose to my feet and hugged
him tight.

"Para kang bata!" He chuckled as he embrace me.

Di nalang ako nagsalita.

Kahit nung makauwi na kami ay parang mabigat pa rin ang loob ko. I feel like a
different person from Jelna.

"Hey, stop thinking about it!" he murmured and caressed my cheek. Nakahiga na kami
dito sa kama.

I looked at his eyes. Somehow, it gives me a feeling of peace.

"Pasensiya ka na, sige matulog na tayo." I tried to smile. He moved closer and
kissed me. I kissed him back but when he tries to deepen the kiss, bumitaw ako. I
guess, I'm not on the mood. Buti naman at naintindihan niya because he just smiled
then closed his eyes.
=================

B-Lies (Twenty)

Her POV

Nang mga sumunod na araw ay di na ako sinamahan ni Nate dahil busy na rin siya sa
office niya. Nagkikita na lang kami sa bahay pero madalas ay late na siyang umuwi.

Madalas akong umuwi ng maaga para maasikaso kahit papaano si Janella. Siguro busy
ako dati kaya di ko siya nabibigyang pansin. Pero ngayon ay sisikapin ko ng
magkaroon ng oras para sa bata.

Papalabas na sana ako ng building nang maalala kong may kailangan pala akong pag-
aralang accounts sa company kaya bumalik ulit ako sa floor namin.

I was greeted by the guard before he opened the glass door papasok ng opisina. Agad
kong napansin ang limang naghuhuntahang mga empleyado. Mukhang nagkakasiyahan sila
dahil napalakas pa ang tawa nila. I looked at my watch, 15 minutes na lang ay uwian
na nila. Siguro tapos na nila ang gawain nila kaya nagkukuwentuhan na sila.

Napatikhim ako ng madaanan ko sila. Gusto ko lang sanang tanungin kung ano ang
pinagkakasiyahan nila kaya lang napakunot-noo ako sa mga reaksiyon nila. Para
silang nakakita ng multo at lahat sila ay napatigil. I looked around pati yung iba
ay agad na ibinalik ang tingin sa kani-kanilang desk.

"Why? What's happening?" I inquired.

Mas lalo akong napakunot-noo ng magbaba ng tingin ang ilan at yung isa ay parang
pinagpawisan pa.

"Ah Ma'am, we, uhm, we are just talking a-about the uhm, accounts with the new
investors." she stammered.
"What's funny with that?" I said as I looked at her amused kung yun nga talaga ang
pinagtatawanan nila.

"Ma'am, wala naman po, sorry po." Bawi ng isa.

I looked at them one by one. Seriously? Tsk! Siguro aloof lang sila sa akin dahil
ako ang boss kaya di nila masabi. Hinayaan ko nalang at nagdiretso na sa opisina.
Pati ang sekretarya ko nakamasid lang din sa kanila habang napapailing.

Kinuha ko ang files at agad ding lumabas. My secretary is waiting just outside the
door paglabas ko.

"Ma'am, ipapaprepare ko na po ba yung separation pay nila?" tanong nito na

nakapagpakunot-noo sa akin.

"Separation pay nino?" I ask warily. Trying to digest what she said.

"Yung lima po kanina na nagkukuwentuhan while at work." Hayag nito.

"Huh?" I looked at her confused. Seriously? Is she telling me that I'll fire those
employees right away just because I caught them laughing while at work?

Napailing nalang ako. Maybe that's old Jelna's way again. Tsk!

=================

B-Lies (Twenty One)

Her POV

I thought Nate would be late again but surprisingly, umuwi siya ng maaga.

"Why are you smiling?" he asked.

"Because you're home early." I mumbled. Napatawa naman siya at agad na lumapit at
mabilis na humalik sa labi ko.

"Daddy!" excited namang sigaw ni Janella na nasa gitna pa lang ng hagdan. Agad
naman itong sinalubong ng ama niya. I smiled. It was such a nice scene.

"You're still smiling!" rinig kong saad ni Nate, nakalapit na pala sila sa akin at
buhat-buhat niya si Janella.

Agad naman akong sumeryoso.

"Bakit ang aga mo?" pag-iiba ko ng usapan. Napangiti naman siya.

"Well, I just thought that it would be good to take my wife and daughter on a date
once in a while." Saad niya saka ako niyakap sa bewang using his free hand.
Napangiti naman ako.

"Do we need to dress up?" I asked smiling.

"Of course!" tugon naman niya then chuckled. Napatawa nalang din ako. Magkakasama
kaming umakyat para magbihis. I just instructed the nanny na bihisan si Janella
bago ako pumasok ng room at nagbihis na rin.

"Wow!" Nate exclaimed exaggeratedly when I went out of the walk-in closet. Naka-
three-piece suit na rin siya.

"Exaggerated!" biro ko naman.

"Why? Is it not okay to adore my wife?" saad naman niya ng nakangiti. Napatawa
nalang ako. I chose a black gown with plunging neckline at may mataas na slit sa
kanang bahagi that exposes my long legs kapag humakbang ako. Isa ito sa mga
nakasabit sa closet na gowns at halatang di pa nasusuot.
"Is this how I always dress up before?" I asked saka umikot sa harap niya. Napatawa
naman siya at agad na lumapit at hinapit ako sa bewang. Dadampi na sana ang labi
niya nang kumatok si Janella. Napatawa nalang kami pareho.

"Later!" he said and gave me smack bago tinungo ang pinto at pinagbuksan ang bata.

Dinala niya kami sa isang fine dine restaurant. Halatang ipinareserve niya dahil
pagpasok namin ay ibinigay lang niya ang pangalan niya at may nag-usher na sa amin
sa table.

It was a happy dinner for the three of us. Hinayaan lang namin si Janella na
magkuwento about school niya. Pagkatapos ng dinner, dinala niya kami sa isang park
kung saan puwedeng mag-star gazing. We opted to sit on the grasses habang
nakakandong sa kanya ang bata.

"How's work?" Nate asked me saka umakbay.

"Uhm, ayos naman." Tipid kong sagot.

Ikinuwento ko naman ang nangyari kanina sa office na tinanong ng sekretarya ko kung

ipapaayos na ang separation pay ng mga empleyadong nahuli kong nagkukwentuhan.

"Did you fire them?" he asked.

Napailing ako.

"Seriously? Yun lang sisante agad?" I asked amused.

"Hindi ka nagalit?" paniniguro niya.

"No. Para yun lang magagalit na ako?" naiiling kong tugon.

"You're really different." He muttered.

I looked at him puzzled.

"Ah-I mean now." He stammered when he caught me staring at him.

"Was I really that weird before? I mean I'll fire an employee just like that?"
tanong ko. Saglit naman siyang natigilan pero ngumiti rin at umiling.

"No you weren't weird. You were just perfectionist!" he answered. Napatango naman
ako.

"Let's not talk about it." Saad niya nang di ako nagsalita saka ako kinabig at
hinalikan sa noo.

=================

B-Lies (Twenty Two)

Her POV

I became too busy the last week kaya gusto kong makabawi sa anak ko. Dumaan ako sa
mall para ibili siya ng pasalubong sa blue magic.

Marami-rami ang tao sa parteng ito ng mall dahil may free concert yata sila. I
didn't bother to look kung sino ang kumakanta.

I was about to enter the stall when I heard someone yell "Nathalia!". Bigla akong
napalingon and saw an unfamiliar girl smiling and waving at me at a distant.

I don't know her and she yelled a different name malamang ibang tao ang tinatawag
niya. Agad akong tumalikod para pumasok na sa stall.

Pagtalikod ko. I again heard her shout "Nathalia, sandali!" pero nung lumingon ako
di ko na siya nakita. Kumapal na rin kasi ang mga tao dahil natapos na ang free
concert.

I shook my head baka naman kasi hindi ako yung tinawag niya. At bakit nga ba ako
lumingon? My name's not Nathalia. Weird!

I went home with that same question in my head.

Pag-uwi ko natuwa naman si Janella sa pasalubong ko. Agad niyang ipinakita ang mga
artworks at papel niya sa school. Natuwa naman ako sa magandang performance niya.

As usual Nate was not around at dinner.

I tucked Janella to bed and then went at the study room at naghalungkat ng gamit ko
dati. Nate and I have separate tables.

Pag-open ko ng drawer, I saw other sketch pads na may drawings ng ibat-ibang gowns.
They are exquisitely beautiful.

I held out a pencil and tried to draw pero di pa rin talaga nagmumukhang damit ang
drawing ko.

I sighed. Pati rin pala talent, nakakalimutan pag na-amnesia...

I feel empty. Paano nga ba ako magiging Jelna ulit?

Nagising ako sa marahang pagtapik ni Nate sa balikat ko.

"Anong oras na?" napatayo ako. I looked around, nakatulog pala ako dito sa study
room.
"12 midnight." Tugon naman niya habang naglalakad palabas ng study room. Sumunod
naman ako.

Pagpasok namin ng room ay pumunta agad siya ng bathroom. Ako naman ay umupo lang sa
kama at hinintay siya.

"Oh, bakit di ka pa natutulog?" he asked paglabas niya ng banyo.

"Nate, may kakilala ka bang Nathalia?" I asked. Bigla nalang kasing pumasok sa isip
ko ang eksena kanina sa mall.

"Wala naman. Bakit?" agad niyang sagot.

"Nothing. May tumawag kasi sa akin ng 'Nathalia' kanina sa mall." I muttered. For a
second there, I think I saw Nate looked a little distraught pero agad ding nagbago
ang ekspresyon ng mukha niya.

"Baka kamukha mo lang." He said nonchalantly.

"Wala ba talaga akong kapatid?" I asked again still not convinced. Napatitig naman
siya sa akin. Siguro ay sinusukat niya kung seryoso ako o hindi. Nasabi naman na
kasi nila sa akin na only child ako.

"You're an only child, Jel. Stop bothering yourself. Marami namang magkakamukha sa
mundo pero hindi sila magka-anu-ano." Mahabang litanya niya habang naglalakad na
papunta sa kama.

Napatango nalang ako.

"Siguro nga kamukha ko lang." I whispered.

"Let's sleep. I'm tired!" saad niya saka ako hinila pahiga sa kama at niyakap.

=================
B-Lies (Twenty Three)

Her POV

Kinabukasan, pagpasok ko ng opisina ay di pa rin maalis sa isip ko ang pangalang

'Nathalia'. Bakit nga ba ako lumingon nang marinig ang pangalang iyon?

"Good morning, Ma'am Jelna!" bati ng sekretarya ko. I look at her. Sabi ni Nate,
tatlong taon na raw itong nagtatrabaho sa akin. Siya lang daw ang nakapasa sa
standards ko sa lahat ng naging sekretarya ko. Sabagay, she is very efficient.

"Ces, may kakilala ka bang Nathalia?" I asked. Saglit siyang nag-isip pero umiling
din.

"Wala naman po, ma'am. Bakit po?" Tugon niya.

"Never mind!" I said. Bakit ganun? Iisa lang naman ang sagot nila ni Nate pero
magkaiba ang reaction nila. Ito mukha talagang wala siyang kakilala but Nate last
night momentarily looks wary.

I shook my head at tinungo nalang ang pinto ng opisina ko.

"Ah, ma'am Jelna, itutuloy niyo na po ba yung paglaunch ng clothing line niyo next
month?" habol ng sekretarya sa akin. I looked at her puzzled. Nate didn't tell me
na may clothing line akong ioopen. Ang alam ko purely textile company lang ito.

"Para maabisuhan ko yung mga dressmakers natin na tapusin na this week lahat ng
designs." She added.

"Please have it on hold." Tugon ko na lang. I don't know anything about this.
Maybe, it was a project I made bago ako maaksidente. I still have to ask Nate about
it.
"Ma'am sure po kayo? Ang tagal na po kasi ninyo itong gustong i-launch."

"Yes!" My brows furrowed. Para naman itong nabahala at agad na tumango.

"Pakibigay mo muna lahat sa akin ng detalye para sa clothing line, I'll check
everything kung okay na. Then, I'll give the go signal." I said. Safest way to
escape at para na rin makita ko ang project. Hindi ko naman kasi maaaring sabihin
na nakalimutan ko iyon dahil sa pagkakaaksidente ko.

Pagkatapos lang ng limang minuto ay hawak na ng sekretarya ko ang files at ibinigay

sa akin.

Ito pala yung mga designs ko dati na gusto kong gawan ng sarili kong clothing line.
Puro mga gowns lang ang iooffer nito na ako mismo ang nagdesign. May isa pa palang
office floor dito sa building na ginawa naming patahian ng mga gowns. May reserve
space na rin sa Global city kung saan ididisplay ang mga gowns. Plantsado na pala
lahat hanggang sa advertising.

Ilang oras ko itong pinag-aralan. Napaangat lang ang tingin ko nang may pumatong na
bouquet ng tulips sa dokumentong binabasa ko.

"Such a hardworking wife!"

I looked at Nate smiling at me. Naglakad siya papunta sa likod ko at yumakap sa

leeg ko.

I was stunned.

"How important are these? At ni hindi mo napansin ang pagpasok ko?" he said and
kissed my nape. Saka lang ako nakabawi.

"Maglalabas pala ako dapat ng sarili kong clothing line next month. Do you know
about this?" tanong ko at iminuwestra ang mga dokumento. Bumitaw naman siya at
pumunta sa upuan na nasa harap ng table ko. He read the documents.

"I don't know about this." He murmured.

"It's a big business venture. Paano nangyaring di natin napag-usapan ito?" I asked
bewildered. Natigilan naman siya bigla pero ngumiti din agad.

"Well, maybe this is one of the things you wanted to do on your own kaya di mo
nasabi dati." Tugon niya. Ano bang klaseng relasyon meron kami dati at pati ito ay
di ko sinabi sa kanya?

"Before I had my accident, were we in good terms?" tanong ko sa kanya. Tumitig

naman ito sa akin. I waited for his answer.

"Let's not talk about the past, okay. What is important is 'now'. I came here to
have a lunch date with my lovely wife!" He smiled brushing the conversation off.

I looked at him and the flowers at my table. Sabagay may point siya. Ngayon lang
ulit kami magkakasabay maglunch simula nang bumalik ako sa opisina.

Ngumiti ako ng tipid at kinuha na ang shoulder bag ko. Napangiti naman siya.

Magkahawak-kamay kaming lumabas ng opisina habang sinusundan ng tingin ng mga

empleyado. Siguro, hindi kami madalas na ganito ni Nate dati kaya parang nagtataka
ang lahat sa amin. Pero dati yun, now I know kahit hindi bumalik ang ala-ala ko. I
am happy with this man.

=================

B-Lies (Twenty Four)

Her POV

"Nathalia, ano bang problema?" tanong ng isang lalaki sa akin. Nakayuko ako habang
nakaupo sa isang bench dito sa park. Hindi ko alam kung bakit sumisikip ang dibdib
ko. Iniangat ko ang tingin ko para makita ang mukha ng lalaki pero bigla na lamang
itong nawala sa tabi ko.

"Ate, Nathalia!" sigaw ng isang lalaki sa di kalayuan. Tumingin ako sa

pinanggalingan ng boses pero papalayo na ang isang binatilyo.
"Nathalia dito!" sigaw ng isa pang babae pagbaling ko ay tumatakbo na rin ito
palayo.

"Nathalia!"

"Nathalia!"

Rinig ko ang alingawngaw ng mga boses na diko makilala. Napatakip ako sa tenga ko.
Bakit nila ako tinatawag ng Nathalia? Ako si Jelna!

Napabalikwas ako at napasapo sa noo. Panaginip lang pala pero bakit may tumatawag
sa akin ng Nathalia?

Tiningnan ko ang orasan. Ala-una na pala ng madaling araw. Wala pa si Nate. Alas
tres na kasi kaninang hapon nang matapos kaming maglunch at marami siyang naiwang
trabaho sa opisina niya.

Lumabas nalang ako at bumaba ng kusina para uminom.

Naupo ako sa kitchen counter. Ang lakas pa rin ng pintig ng puso ko dahil sa
panaginip ko.

Napapitlag ako nang may kumaluskos sa may dirty kitchen. Agad akong naglakad
papunta doon at binuksan ang ilaw. Gulat namang napatingin sa akin ang isa naming
kasambahay.

Hindi ko na kasi binuksan kanina ang ilaw dahil may dim light naman

sa gilid.

"Ba't gising ka pa?" tanong ko.

"Ma'am sorry po, nauuhaw po kasi ako." Tugon niya at saka yumuko. May hawak itong
isang baso ng tubig. Napakunot ako. Talaga bang ilag ang lahat sa akin dati? Parang
takot na takot sila pag malapit ako.

Umupo ako at saka sinenyasan siyang umupo sa kaharap na silya.

"Oh, uminom ka muna." Saad ko dahil nakayuko na lamang siya.

"Mamaya nalang po ma'am." Tugon niya. I looked at her bemused.

"Sige na." saad ko saka siya nginitian para naman itong nakahinga ng maluwag. I
waited bago siya natapos uminom.

"Napano yan?" tanong ko at itinuro ang braso niya. Napansin ko kasi ang peklat sa
kaliwa niyang braso.

"Po?" gulat naman niyang tanong sa akin. Napangiti ako, siguro ay hindi talaga sila
sanay na concern ako.

"Yang peklat sa braso mo." Turo ko.

"Uhm, ma'am ito po yung natamaan ng parte ng vase nung nag-away kayo ni sir Nate
bago kayo umalis at naaksidente." Nahihiya niyang hayag.

Para naman akong napako sa kinauupuan ko. So, nag-away kami ni Nate bago ako
naaksidente? Kaya ba ayaw niyang magkuwento ng buo tungkol sa pagkakadisgrasya ko?

"Sorry ha! Ako ba ang nakatama sa'yo? Di ko na din kasi alam ang nangyayari noon."
Saad ko baka sakaling magbigay siya ng kahit maliit na detalye sa nangyari. Ayaw ko
naman kasing sabihin na di ko na naalala ang lahat.

"Hindi niyo naman po sinadya ma'am. Nasalag po kasi ni sir Nate yung vase kaya
tumalsik yung isang parte sa akin." Tugon naman niya.

"I'm sorry!" tugon ko nalang.

"Wala po yun ma'am." Saad naman niya. I looked at her apologetically para naman
siyang nanibago sa reaksiyon ko. Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa paghingi
ko ng paumanhin.

"Sige, matulog ka na." saad ko. Tumango naman siya at agad na bumalik sa quarters
nila.

Ito siguro ang dahilan kung bakit konti lang ang impormasyong binibigay ni Nate
tungkol sa pagkakaaksidente ko. For me to be that mad at nambato pa ng vase, I'm
sure, it was a big fight and there must be a big reason.

Nate is hiding something.

=================

B-Lies (Twenty Five)

Tinungo ko ang study room at naghalungkat sa mga gamit doon. I tried to open Nate's
drawer pero nakalocked ito. Inisa-isa ko ang mga folders na nakapatong sa table
hanggang makita ko ang police report ng tungkol sa pagkakaaksidente ko.

Ayon sa police report, sakay ako ng bus nang mabangga ito ng delivery truck at
natamaan ako.

"Jel, what are you doing?" I nearly jumped upon hearing Nate's voice. Pumasok ito
ng study room at tiningnan ang folder na hawak ko.

"Hindi kasi ako makatulog, kaya nagbasa-basa muna ako ng kung anu-ano." I answered
trying to make my voice relaxed.

Napakunot naman ito at kinuha ang folder na hawak ko saka ipinatong sa table niya.

"Why was I on a bus? Di ba may kotse naman ako?" I asked him. Nagtaka kasi ako sa
police report. Napatitig naman siya sa akin.
"Honestly, I don't know. Ikaw dapat ang makakasagot niyan but you can't remember
anything." Tugon naman niya. Napatango naman ako, sabagay may point siya. Ano nga
ba ang ginagawa ko sa bus na yun?

"Your car was found in a park nearby the area. Malamang kakasakay mo palang doon sa
bus nung naaksidente ka." Dagdag niya.

"Why would I ride a bus?" I asked again trying to see his reaction.

"That, I do not know." Kibit niya.

"Was I running away?" tanong ko ulit. For a moment, he was speechless pero ngumiti
rin at lumapit sa akin.

"Maybe,

we had a little fight and you can't get into your way. But that was part of the
past. Don't overthink things!" he whispered at hinalikan ako sa ulo.

"Anong pinag-awayan natin?" I asked.

"It's not important now. Halika na, magpahinga na tayo." Saad niya at inakay na ako
palabas ng study room. I wanted to ask more pero kumirot na rin ang sentido ko kaya
minabuti kong tumahimik na lang.

Late na akong nagising kinabukasan, wala na rin si Nate sa tabi ko. I stayed in bed
trying to digest everything that I've found out last night.

Wala akong balak pumasok ngayon. I want to go to the police station na nag-
imbestiga sa pagkakaaksidente ko.
"Galing po sa kaliwa ang delivery truck, ma'am." Saad ng police habang itinuturo
ang sketch na nakalapag sa table.

"Diretso po ang takbo ng bus dito sa national highway, galing naman dito sa
secondary road ang truck. Ayon sa driver ng bus, nag-slowdown siya kaya hindi
natantiya ng driver ng truck at tumama sa bandang likod ng bus at saktong doon kayo
nakaupo kaya kayo ang napuruhan. Suwerte nga po at nabuhay kayo." Paliwanag niya.

I inhaled trying to digest what the policeman narrated.

"May mga kasama ba akong biktima na namatay sa aksidente?" tanong ko sa pulis.

Napailing naman ito.

"Nasugatan po yung iba pero di naman malala. Konti lang po kasi ang pasahero ng bus
at kayo lang po kasi ang nakaupo sa may bandang likod." Tugon nito na nagpakunot sa
akin. What? So ako lang ang naging malubha sa lahat ng pasahero?

"Was it purely an accident? Is there any foul play?" tanong ko rito. Kataka-taka
naman kasi na ako lang ang natamaan at muntik mamatay.

"Ma'am ito po opinion ko lang ha, walang kinalaman sa kung anuman ang naging
resulta ng imbestigasyon. Kung titingnan po kasi para ngang kayo lang ang sinadyang
tamaan."

Napahinga ako ng malalim. So he get my point.

"Para pong pinagplanuhan pero yan ay kung may kaaway po kayo na posibleng may
motibong gawin iyon." Dagdag nito. We have a huge business, it's possible na may
nagkikikimkim ng galit sa akin lalo na't masungit ako dati sa lahat.

"Pero kung pinagplanuhan po yan, alam po ng taong nagplano na sa likod kayo ng bus
nakapuwesto. Ang tanong, madalas po ba kayong sumasakay ng bus para mamemorize ng
taong yun ang puwesto niyo nang sa gayon mapagmukha niyang aksidente ang nangyari?"
he explained.

Nagtataka nga rin ako kung bakit ako nasa bus samantalang may kotse naman ako. I'm
sure it's one of the rarest times I rode on a bus if not the first.
Was I running dahil sa matinding away namin ni Nate? There is only one person who
can say kung sinadya ba iyon o hindi.

"Saan nakakulong yung driver ng truck? I wanna talk to him." Saad ko. Naguguluhan
namang napatingin ang pulis sa akin.

"Ma'am iniatras po ng asawa niyo ang kaso laban sa driver ng truck."

=================

B-Lies (Twenty Six)

Her POV

Hanggang pag-uwi ko ay di ko lubos maisip kung bakit iniatras ni Nate ang kaso
laban sa driver na nakabangga sa akin.

Kung iisipin ay parang sinadya ang pagkakabangga ko tapos malalaman ko pa na hindi

niya kinasuhan ang driver. May kinalaman ba si Nate sa lahat ng ito?

Ayokong mag-isip ng masama pero ano nga ba ang alam ko tungkol sa asawa ko? Ni wala
nga akong maalala sa kanya.

Isa ba ito sa mga dahilan kung bakit ayaw niyang bumalik ang ala-ala ko? Hindi
naman siguro.

I shrugged the thought off.

Pagkauwi ko ng bahay, naisipan kong dumaan sa study room. Wala na ang mga folders
sa mesa niya.Ayokong mag-isip nang di maganda kaya minabuti kong lumabas nalang
muna at sunduin si Janella.
Ipinasyal ko muna siya sa mall, pinaglaro at kumain sa labas bago kami umuwi.
Atleast, for a moment nawala ang agam-agam ko.

I was about to sleep, when Nate entered the room. It's only 9PM, maaga siya ng
kaunti kesa sa regular niyang uwi.

"Hi!" he kissed me on the forehead. Parang bumalik naman ulit sa isip ko ang mga
nalaman kanina sa police station. Pero kataka-taka na wala man lang akong
nararamdamang takot sa kanya. Parang imposible naman kasi na gagawan niya ako ng
masama.

"You're early..." I mumbled. Napangiti naman siya.

"I missed my wife. Wait there, I'll just take a shower!" nakangiti niyang saad saka
kumindat at nagtungo ng bathroom.

Gusto kong tanungin ang tungkol sa driver ng truck kaya minabuti kong hintayin na
lamang siya.

Matapos ang ilang minuto ay lumabas din siya. Halos mapanganga naman ako sa itsura
niya. Naka-boxers lang kasi siya at basa pa ang ilang bahagi ng katawan niya.
Nakahawak siya ng towel at pinupunasan ang buhok niya. He really looks like a
demigod. Nawala na yata ang lahat ng tanong na kanina ko pa inihahanda.

He smiled nang makalapit siya sa kama.

"Sweetheart." He whispered at iniabot ang towel saka umupo sa tabi ko. It took me
few seconds to realize na nagpapapunas pala siya sa akin ng katawan. Shocks!

Marahan kong idinampi ang towel sa basa niyang likod. Humarap siya and his chest
are dripping wet. Napalunok ako at inilapit ang towel. When I looked at him, a
smile slowly appeared on his lips. How hot!

"Mas hot ka!" he chuckled. What? Did he just hear what was on my mind? Or I was
just very transparent. Ang hot naman kasi talaga niya. Hehe!

Hinawakan niya ang mga kamay ko na nakahawak sa towel at saka ako siniil ng halik.
Mapangahas ang halik niya at wala na akong nagawa kundi ikawit ang mga kamay ko sa
leeg niya. I immediately went on his lap and devoured his tongue. I heard him
chuckle nang humiwalay ako sa labi niya para humalik sa leeg niya. I can't contain
myself so I lowered my kiss on his chest.

"You're fast sweetheart..." he held my chin. Napangiti nalang ako. Before I could
even react, he pinned me on the bed and started removing my lingerie. Moans escaped
my mouth on every touch he makes.

And just like that all the questions I have in mind were left in oblivion.

=================

B-Lies (Twenty Seven)

"Nate, bakit hindi mo itinuloy ang demanda laban sa truck driver?" I asked over
breakfast. Kaming dalawa lang ang magkaharap dahil tulog pa si Janella, panghapon
kasi ang klase niya.

Natigil naman siya sa pagkain at tumitig sa akin.

"Uhm..." he stammered at tiningnan ako ng mataman na parang tinatantiya ang

reaction ko.

I raised my brow.

"Naawa kasi ako, nakiusap yung pamilya niya, may apat kasi siyang anak na maliliit
pa at wala daw bubuhay sa kanila pag nakulong ang ama nila." He explained.

I didn't answer.
"I promised them na kapag nagising ka from coma, hindi ko itutuloy ang demanda."
Dagdag niya. Hindi ko alam kung maniniwala ako sa paliwanag niya pero tumango
nalang ako. There is no use arguing.

Ayoko din namang isipin na capable siyang gumawa ng di maganda. Pagkagaling namin
ng ospital, wala na siyang ginawa kundi alagaan ako. He was always there for me.
Isa pa ramdam ko naman ang pagmamahal at sinseridad niya lalo na nung nasa Long
Beach kami.

"Hindi ka pumasok sa opisina mo kahapon?" Napapitlag ako sa tanong niya.

"Uhm, oo. Paano mo nalaman?" tanong ko naman.

"I called up your office kung nandoon ka, late ka na kasing nagising kahapon."
Tugon niya.

Napakunot ako. Bakit kailangan niyang icheck kung nandoon ako, puwede naman niyang
tawagan ang CP ko?

"I went to the police station." I answered curtly. His brows furrowed.

"So, kaya mo nalaman na di naidemanda yung nakasagasa sayo? Why are you suddenly
investigating, Jel?" he said. His tone is reprimanding.

"Masama ba?" I asked skeptically. He looked intently at me.

"What do you wanna know? Just ask me!" saad nito sa nagpipigil na tono.

"Will you answer me truthfully?" I raised my brow.

"Jel, where is this leading?" he stood up. Ipinatong niya ang dalawang kamay sa
dining table at tumitig sa akin. Sinalubong ko ang mga titig niya. Pero ako din ang
unang nagbaba.

"Kung meron kang gustong malaman, sa akin ka magtanong." Saad niya. His expression
is stern.

"Okay! Natanong ko na lahat sa pulis kahapon so I have nothing to ask you." I said
ending the conversation. I don't understand why he's mad.

His phone rung kaya hindi na siya nakasagot pa. Nagpaalam na lang siya na mauuna na
sa opisina. I sighed in relief.

Bakit ba siya bigla na lang nagalit?

Hindi ko maintindihan minsan ang reaksiyon niya. Pati noong mabanggit ko ang
pagtawag sa akin ng isang estranghero ng "Nathalia", nag-iba rin ang tono niya.

Speaking of that, naalala ko na naman ang panaginip ko nung isang gabi. Everybody
called me Nathalia.

I suddenly stopped.

What if hindi ako si Jelna? Shocks!

That's impossible! Sa pelikula lang yun nangyayari.

=================

B-Lies (Twenty Eight)

Palakad-lakad lang ako sa opisina.

Posible kayang ako si Nathalia? At iba ang totoong Jelna?

Hindi malayong mangyari iyon dahil parang ibang-iba ang personalidad namin ng kung
sinuman ang Jelna dati.
But I look like her. Ibig bang sabihin nung nadisgrasya ako, ipinaplastic surgery
ako para maging kamukha ko siya?

I pressed the intercom. "Ces, please come inside." I commanded. Wala pang isang
minuto pumasok na ang sekretarya ko.

"Please set me an appointment to a plastic surgeon, anyone available today." Saad

ko. naguguluhan naman itong napatango. "Yes, ma'am." Tugon niya bago ito lumabas.

Pagkatapos ng ilang sandali ay bumalik na ito.

"Ma'am, 2:00 PM po with Dr. Khan. Ito po yung clinic address niya." Saad niya. The
doctor's name sounds familiar. Naalala ko, nagpaflash pala minsan ang ad niya sa
isang electronic billboard along Quezon ave.

"There are no traces of you having undergone plastic surgery." Naguguluhang saad ng
doctor sa akin.

"Ganun po ba." Marahil ay nagtataka siya kung bakit tinatanong ko kung nagpaplastic
surgery na ako dati.

"Yes, I can tell by just looking at it kung nagpasurgery ka na. It's pretty
natural." He said.

"What if skin grafting ang ginawa? Pinatubuan ng skin cells?"

I asked. Napatawa naman ito.

"Kahit na, dapat may traces pa rin iyan. I am not new in plastic surgery and I can
tell." He said. Napatango nalang ako.

So, hindi ako nag-undergo ng surgery. Tsk!

I shook my head. Kung anu-ano kasi ang naiisip ko. This is real life! Not a movie.
Bakit ko ba naiisip na ipinagpalit ako sa kung sinong tao? I think I'm getting
paranoid over senseless things.

Papalabas ako ng clinic when my phone rung. It's Nate.

"Hi!" sagot ko agad.

"Why do you need to consult a plastic surgeon?" tanong niya agad. Napakunot ako.
Alam niya? Nagrereport ba ang sekretarya ko sa kanya.

"I'm just considering having a nose lift." Palusot ko. Kahit alam ko namang
matangos na ang ilong ko at di na kailangan ng ano pa mang surgery. I heard him
chuckle.

"Jel, you are already goddamn beautiful. You don't need to change anything!" he
exclaimed. Napangiti naman ako sa komento niya.

"Well, I changed my mind though!" segunda ko nalang.

"Good!" he said.

"I'm going back to my office, may sasabihin ka pa ba?" I said trying to cut the
conversation.

"Wala na, I just wanna make sure you're okay. Keep safe!" he said. I sighed and
said bye before cutting the line.

Is he genuinely concern? Mukha naman.

Pagkarating ko sa opisina, agad kong pinapasok ang sekretarya ko.

"The next time you report everything I do to my husband, you start packing your
things!" I looked at her sternly. Worry registered on her face bago nagbaba ng
tingin.

"I'm sorry ma'am, bilin po kasi ni sir simula nung lumabas kayo galing ospital na
sabihin ko lahat sa kanya ang lakad niyo." She whispered.

"Sino ang boss mo? Ako o siya?" I asked her not withdrawing my stare.

"Kayo po ma'am." Nahihiyang tugon niya.

"Good! Get out of my office!" I commanded. Nagmadali naman itong umalis sa harap ko
kulang nalang ay magtatakbo sa takot.

So, this is how the old Jelna acts? I pretty like it.

=================

B-Lies (Twenty Nine)

Her POV

"Nathalia!"

Napabalikwas ako at tumingin sa paligid. Nasa loob pala ako ng opisina ko at

nakaidlip. Dinalaw na naman ako ng panaginip na iyon where people kept calling me
Nathalia.

I immediately gathered my things, alas otso na pala ng gabi. Paglabas ko, may ilang
empleyado ang nag-oovertime. I just walked past them.

When I entered our house, I felt the urged to go to the study room. Feeling ko may
bagay doon na makasasagot sa akin.

I search everywhere except Nate's drawer kasi nakalocked ito. Inisa-isa ko ang mga
bookshelf. Umupo ako sa floor, with my stilettos on, dahil hindi ko abot ang
ibabang bahagi. Inisa-isa kong inalis ang mga libro until I saw a small square
design that resembles like a button sa mismong shelf.

I pressed it and to my surprise bumukas ito. It's a hidden box na naka-attach sa

floor. There is a folder inside. I opened it.

I was shocked.

It's a bio data of a girl named Nathalia Andrade, her address, birthday which is
the same as mine. Her former schools, hobbies and all pero walang naka-attach na
photo.

"Jel, are you there?" nagulantang ako nang marinig ang boses ni Nate. I immediately
returned the documents and books. Narinig ko ang mga yabag niya palapit sa akin.
Buti nalang at nakatabing ang lamesa sa akin.

I immediately stood up holding a book. I wiped the sweat on my forehead. Pinagpag

ko rin ang palda ko na nadikit sa floor. He looked at me puzzled.

"I-uhm, kinuha ko lang tong libro sa ilalim." I stammered to explain. He looked at

it and smiled. Nakahinga ako ng maluwag dahil parang nakumbinsi naman siya sa
palusot ko.

"I understand the stammering." He chuckled. Ako naman ang naguluhan sa sinabi niya.
I looked at the book at nanlaki ang mga mata ko. Kama Sutra shit!

I looked at him, his smile didn't disappear.

"We'll try one or two of that. Just read, I won't bother you. Shower lang ako." He
said teasingly and went off.

Napasapo nalang ako sa noo ko.

I looked at the shelf na pinagkuhanan ko ng libro.

Gosh? Who is Nathalia? Pareho kami ng birthday, is she my twin sister? Bakit sa
ibang school siya nag-aral. Sinong may alam nito?

Napukaw ang pag-iisip ko nang bumalik sa study room si Nate.

"I changed my mind, I think I'd rather want a shower with you." He said at hinila
ang libro at ipinatong sa mesa saka ako hinila palabas ng study room. Nagpatianod
nalang ako. Babalikan ko nalang yung folder na yun, pagkaalis ni Nate bukas.

=================

B-Lies (Thirty)

Her POV

Sinadya kong paunahin si Nate na lumabas. Pagkaalis ng sasakyan niya. I immediately

went to the shelf. I need the details of that Nathalia.

I shivered when I found nothing on the hidden box.

Sigurado akong si Nate lang ang maaaring kumuha nun. Mas lalong umakyat ang hinala
ko. What is he up to?

Ako ba talaga si Jelna?

If I am not Jelna, asan ang totoong Jelna?

Itinago niya? Then what? He made me as her substitute?

I shook my head. No, Nate can't do it! Mabait siya kahit sa kaunting panahon lang
na nakasama ko siya.

Pero sino si Nathalia? Why do we have the same birthdate?

I dialed my mother's number overseas.

"Hello, Jel?" she answered on the line.

"Ma..." I muttered. Napaupo ako sa sofa.

"Yes, may problema ba?" nag-aalala nitong tanong.

"Do I have a twin sister?"diretso kong tanong. I heard her inhaling deeply.

"Bakit mo tinatanong? Alam mong mag-isa ka lang na anak namin ng dad mo." She said
reassuring. I drew a deep breath.

"Wait, bumalik na ba ang ala-ala mo anak?" tanong niya matapos ang ilang segundong
katahimikan.

"Bakit ma? Mayroon ba akong dapat malaman?"

"Wala naman. It's just that you kept bugging us with that same question bago ka
naaksidente." Saad niya.

Napanganga ako. So I have a hunch before na may kakambal nga ako? Napasapo ako sa
ulo ko. These informations are hard to digest. Parang isang jigsaw puzzle that I
cannot fathom each piece.

Pero yung information sa folder na nakita ko kahapon, I'm sure si Nate ang nagtago.
But why?
 "Jel, are you still there?" mom asked na nagpabalik sa akin sa kasalukuyan.

"Yes, ma. Sige po I need to go to the office." I said then cut the line.

Sino si Nathalia Andrade?

I felt a pang of pain on my head. I immediately sat on the sofa. Napahawak ako
rito, the pain is intolerable that I wanted to scream out.

Then just like thunder and lightning, vivid memories came crashing in my head.
Noong una ay iba't ibang pictures lang na parang collage. But when I shook my head
vigorously, the pictures became clearer.

Ang babaeng nakakita sa akin sa mall ay classmate ko nung college.

Yung binatilyo sa panaginip ko ay isa sa mga kapatid ko.

Ang lalaki sa park ay ang boyfriend ko.

And my name is not Jelna. I am Nathalia!

[A/N: And the story begins! Hehe! If you noticed, I never used "Jelna's POV"
instead I used the terms "Her POV", that's because she is not Jelna but Nathalia.]

=================

B-Lies (Thirty One)

Nathalia's POV

I looked around. Hindi ako sa malaking bahay na ito nakatira kundi sa slum area.

Isa-isang bumalik ang ala-ala ng mga magulang ko at mga kapatid ko. May pito akong
kapatid na karamihan ay nagsipag-asawa na. Tatlo na lamang kaming nakapisan sa mga
magulang namin, yung dalawa kong nakababatang kapatid na lalaki at ako na
breadwinner ng pamilya. Ako nalang ang single sa amin na nakapagtapos ng pag-aaral
dahil sa scholarship ko nung college.

Kumusta na kaya ang pamilya ko? Paano na kaya sila nung nawala nalang ako bigla?
Hinahanap kaya nila ako? O baka naman ang alam nila ay patay na ako? I shivered at
the thought.

I tried to remember the day na naaksidente ako. Yung lalaki sa panaginip ko, sa may
park, yun yung araw na yun.

Nakikipaghiwalay ako sa kanya. Ayaw niyang tanggapin at bigla nalang umalis.

Sumakay ako ng bus, akap-akap ang bag ko. Pumuwesto ako sa bandang likod dahil
ayokong makita ng ibang pasahero ang pag-iyak ko. Yun na ang huli kong naaalala.

Hindi ko alam kung ano ang una kong aalalahanin ngayon. Yung pamilya kong naiwan sa
bahay o ang mga taong nakapaligid sa akin ngayon.

Nate is not my husband. Janella is not my child. These are all lies!

Pero sino ang may gawa nito?

Ano ang motibo niya?

Nasaan ang totoong Jelna?

I looked at my watch. I smiled bitterly. Technically, this is not my watch, too.

It's Jelna's.

Dalawang oras na pala akong nakaupo dito sa couch habang inaalala ang lahat.

With my knees quivering, I manage to get up. Kung isa itong biro, napakasama naman.
Pinaglaruan nila ako.

At sino ang nagdala sa akin kay Nate? They must have known na hindi ako si Jelna.

Agad kong tinawagan ang pulis na nakausap ko noong nakaraan.

"Good morning, this is Jelna Archenda." Bati ko.

"Ahy, Ma'am kumusta po?" tugon naman nito.

"Gusto ko lang itanong kung sino ang kumontak kay Nate noong naaksidente ako." I
asked.

"Ma'am ako po mismo. Bakit po?" tugon ng pulis. Napakunot ako. Paanong si Nate ang
tinawagan eh hindi naman siya ang nasa emergency contact sa ID ko.

"How did you know his number?" takang tanong ko.

"Ma'am yun po ang nakalagay sa mga ID niyo na nasa bag niyo." Tugon niya na mas
lalong nagpakunot-noo sa akin.
I was more than sure kipkip ko ang bag ko ng sumakay ako ng bus. At ang nakalagay
na contacts doon ay ang number ng kapatid ko. How did it happen?

=================

B-Lies (Thirty Two)

Nathalia's POV

Alas tres na nang hapon nang mapagpasyahan kong puntahan si Nate. I have to ask
Nate about this. Siya lang ang makakapagbigay linaw ng lahat. Ngayong bumalik na
ang alaala ko, wala nang dahilan para magpanggap siya na ako si Jelna.

"Ma'am may kausap po si sir Nate." Pigil sa akin ng sekretarya niya.

"It's fine!" tugon ko naman. She looked at me disapprovingly but I dismissed her at
agad na tinungo ang pinto ng opisina ni Nate.

Marahan kong binuksan ang pinto. Naitulos ako sa kinatatayuan ko nang makita ang
isang seksing babae na nakakandong sa kanya at hinahalikan siya while he is holding
her elbows.

They did not even notice na bumukas ang pinto. Napahawak ako sa dibdib ko at agad
na isinara ang pinto.

I can't believe it! Yung lalaking katabi ko lang sa kama gabi-gabi at kaulayaw ay
may ibang kahalikan.

Kelan pa to? Kahit noon pa ba niloloko na niya si Jelna? Poor one! Kaya siguro siya
umalis ng bahay nila.

Pero nasaan siya? Nagtatago o itinago?

Ayokong maghinala kay Nate ng masama pero bakit ganito ang nakikita ko?
Una, alam kong alam niya na hindi ako si Jelna dahil yung files sa study room ng
tungkol sa akin ay bigla nalang nawala.

I drove away from his building. Hindi ko alam kung anong direksiyon ang tatahakin
ko.

Naiyak nalang ako nang huminto ako sa tapat ng eskwelahan ni Janella. I feel empty.
Mas matindi pa ito sa naramdaman ko nung na-amnesia ako.

I went out of the car nang magsilabasan na ang mga bata. I waited for her near the
guard. Hawak naman siya ng yaya niya. They immediately saw me and waved.

"Hi, mommy!" ngumiti ito at agad na yumakap sa akin. Pati rin pala ang tungkol sa
anak ko ay kasinungalingan. I hugged her tight. Napamahal na rin siya sa akin. Kung
babalik ako sa pamilya ko, maiiwan na naman ito kasama ng yaya niya habang ang ama
niya ay busy sa trabaho at babae.

I finally made up my mind. I will find out the truth first about Jelna at kung ano
ang nangyari sa kanya bago ko haharapin ang totoong ako bilang Nathalia.

Ang sakit isipin na ang alam kong pamilya ay isa pa lang kasinungalingan.

Aminin ko man o hindi naging masaya ako sa mga nagdaang araw na kapiling ko sina
Nate at Janella. Pero ang lahat ng ito ay isa palang malaking biro.

Akala ko perpekto na ang lahat pero ipinatikim lang pala ito ng tadhana ng
panandalian.

=================

B-Lies (Thirty Three)

Nathalia's POV
Ala una na ng madaling araw ngunit dilat pa rin ang aking mga mata.

Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nagsasabi ng totoo.

Saan nga ba ako mag-uumpisa? Malakas ang kutob ko na kakambal ko si Jelna. At yun
ang una kong aalamin.

Narinig ko ang pagpihit ng doorknob kaya't agad akong nagtalukbong ng kumot.

Ayokong magkausap kami ni Nate.

Naalala ko na naman ang kahalikan niya sa opisina. Hindi ko alam kung bakit ako
nagngingitngit sa nasaksihan ko samantalang alam ko naman ngayon na di talaga kami
totoong mag-asawa.

Kung di lang siguro bumalik ang ala-ala ko ay baka nagwala na ako doon kanina kaso
alam ko naman na wala akong karapatan. Ang masakit lang bakit niya ako ginamit?
Kung makaasta siya ay parang totoo kaming mag-asawa. At yung sweetness niya parang
totoo.

Naramdaman ko ang paghila niya ng kumot na tumatabing sa mukha ko pero nanatili

akong nakapikit. Naramdaman ko rin ang marahang pag-upo niya sa kama at paghaplos
sa pisngi ko.

Isang marahang halik sa labi ang naramdaman ko kasunod ng pagbigkas niya ng "I love
you, sleeping beauty!"

Pinigil kong mapahikbi sa samu't-saring nararamdaman ko. Minahal ko na rin siya sa

maigsing panahon na nagkasama kami pero di pa rin maalis sa isip ko ang
katotohanang isa siyang estranghero sa buhay ko.

I wept silently nang marinig ko ang pagsara ng pinto ng bathroom.

______

Nakaalis na ng bahay si Nate nang magising ako kung kaya't di na kami nakapag-usap
pero ipinagpapasalamat ko na rin iyon dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa
kanya at kung paano magrereact sa harapan niya ngayong alam ko na ang totoo.

Pumunta pa rin ako ng opisina ni Jelna.

"Ma'am, ready na po ang lahat ng gowns para sa launching ng clothing line niyo."
Report nang sekretarya nang makarating ako sa opisina.

"Sige, samahan mo ako sa baba para icheck kung okay na ang lahat." Tugon ko naman.
Kailangan ko rin kasing libangin ang sarili ko kung nandito lang ako sa opisinang
to ay tiyak na mababaliw ako.

Nasa 8th floor ang space na nirentahan ni Jelna dati na patahian ng mga dinesign
niyang gowns.

Napatigil ang lahat ng makita nila akong papasok ng working area nila.

"Good morning everyone!" I greeted curtly.

"Get back to work!" my secretary snapped nang mapansing napatigil silang lahat.
Agad naman silang nagsipagbalikan sa kanilang tinatahi.

Dumiretso ako sa kabilang side kung saan naka-hang lahat ng gowns. Namamangha ako
habang isa-isang tinitingnan ang mga gowns. Humigit kumulang na itong dalawang
daan. Kung designs nga ito lahat ni Jelna ay sadyang napakagaling niya. Sana nga
kambal ko siya dahil talagang nakakaproud ang mga gawa niya.

I sighed as I remember her. Asan na nga ba siya? Anong nangyari sa kanya?

=================

B-Lies (Thirty Four)

"Hi!"

Nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Nate sa opisina. Hindi ko alam kung ano ang
sasabihin ko kaya't ibinalik ko na lamang ang tingin ko sa dokumentong binabasa ko.

"Why is my wife snob this time?" biro niya at agad na lumapit at kinintalan ako ng
mabilis na halik sa labi. I couldn't react. Nahaplos ko na lamang ang mga braso ko
dahil bigla na lamang nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan.

He looked at me puzzled.

"Is there any problem?" he asked.

"Wala, marami lang akong ginagawa." Pag-iwas ko sa kanya saka tumingin ulit sa
binabasa ko.

"Hey, that can wait." Saad niya saka ako hinawakan sa kamay. Napapiksi naman ako na
mas lalo niyang ikinakunot-noo.

"I'm really busy!" hayag ko para di siya makahalata sa basta ko na lamang pag-iwas.

"Uhm, okay then. Let's just have a lunch. It's past 12." Pilit pa rin niya. I
raised my eyebrow. Ang kulit niya talaga.

"Please Nate, I'm busy! This is important besides I'm not hungry!" inis kong tugon.
Bigla naman siyang natigilan.

"Are you mad? Pumunta lang naman ako dito para makasabay kang maglunch." nag-aalala
niyang pahayag. Medyo napalakas yata ang boses ko.

"Nope, this isn't just the right time." Tugon ko nalang.

"Okay then, I'll go ahead." Saad niya. Naglakad na ito papuntang pintuan. I can
sense his hesitance pero ayaw ko pa kasi siyang

makasama muna. Feeling ko kasi nagpapanggap lang siya sa akin.

_______

Janella and I are eating dinner nang dumating si Nate. Ngayon lang ulit siya umuwi
ng maaga. He immediately went to me at iniabot ang palumpon ng tulips. Binigyan
niya rin ako ng ganito nung nakaraan sa office ko. I remember feeling happy about
it. Ngayon, hindi ko na alam kung tama pa bang matuwa ako?

"You don't like it?" saad niya dahil di ko pala inabot ang bulaklak. I just looked
at him. Inilapag naman niya ito sa mesa.

"Mom, are you okay?" Janella asked. Napatingin naman ako rito.

"I'm okay baby!" I said and smiled at her. Napangiti naman ito.

"How's my baby girl?" nilapitan ito ni Nate at hinalikan sa pisngi. Natuwa naman
itong yumakap sa ama. I can't help but smile bitterly. Sana totoo ko nalang silang
pamilya.

"Sweetheart may problema ba?" malambing na yumakap si Nate mula sa likod ko nang
makapasok kami sa room.

"Nothing!" Tinanggal ko ang pagkakayakap niya at saka mabilis na naglakad papuntang

bathroom at inilocked ang pinto.

Napaiyak nalang ako. Hindi ko na talaga alam ang totoo. I wish I can ask him
straight pero paano kung siya pala ang may pakana ng lahat? I don't know what he is
capable of doing. But I hope na sana wala siyang alam sa lahat ng ito. Pero paano
nga bang wala eh alam naman niya ang tungkol kay Nathalia-ang tungkol sa akin?

He was seated on the couch while drinking whisky nang lumabas ako ng banyo. He just
looked at me. Agad ko namang tinungo ang kama at nahiga na.

Wala pang tatlong minuto ay nasa tabi ko na siya at yumakap ng mahigpit. He buried
his face on my neck and kissed me.

"Nate," pilit ko siyang inilayo sa akin. He looked at me puzzled.

"I'm tired, I wanna sleep." Saad ko. I saw a glint of sadness on his handsome face.
Para naman akong naguilty pero pinanindigan ko nalang.

"I'm sorry." Saad niya saka tumayo at tinungo ang bathroom.

=================

B-Lies (Thirty Five)

I want all of these to end. At para gawin iyon kailangan kong malaman ang totoo.

I secretly went to a hospital para ipa-DNA test si Janella at ako. Nahanap ko rin
ang mga medical records ni Jelna dati. Ipina-analyze ko na rin ito para malaman
kung magkakadugo nga ba kaming tatlo.

Balisa ako habang nasa opisina, iniisip ko ang magiging resulta ng DNA test.
Napapitlag ako sa tunog ng cellphone ko. Nate's calling. I tried to ignore it pero
mukhang ayaw niyang tumigil sa pagdial.

"Hello." I answered feeling anxious.

"Sweetheart, busy ka pa rin ba? Sabay sana tayong maglunch." Anyaya niya.
 "Still busy, I'm sorry!" I sighed. I want to pero dapat ko na rin sigurong iwasan
siya. He is somebody else's husband.

I heard him drew a deep breath.

"What makes you busy? I missed our lunch dates." He said.

"Uhm, preparations kasi ng launching nung clothing line." Pagdadahilan ko.

"Okay then, how about dinner?" pangungulit pa rin niya.

"Okay, I'll just text you." Tugon ko nalang para matapos na ang usapan.

Inabala ko ang sarili ko sa pagpaplano ng launching ng clothing line ni Jelna.

Kahit wala siya dito, I feel the urge na ituloy kung anuman itong nasimulan niya
besides naniniwala ako na magiging mabenta itong mga designs niya.

Puno pala yung isang steel cabinet ng mga sketches niya. Siguro matagal na niya
itong ginagawa kaya napakadami na ng nagawa niya. I have already handed most of the
designs to the dressmakers para continuous

ang production. Mahigpit din pala sa rules niya na dapat walang designs ang ma-
duplicate.

It's already 10PM nang makauwi ng bahay. Pumunta pa kasi ako sa global city para
icheck kung maayos na ang boutique at kung okay na ito para sa launching. Marami pa
palang dapat ayusin doon kaya medyo natagalan ako.

"Where have you been?" I almost leap upon hearing Nate's voice pagpasok ko ng
kuwarto, nakaupo siya sa couch at umiinom ng whisky.

"I visited the boutique for the clothing line." Paliwanag ko.
"I've been texting and calling your phone." Inis niyang tugon.

"Di ko kasi nakita. I was busy." Palusot ko naman pero sa totoo lang sinadya kong
itago at i-silent ang phone ko.

"You said you'll text me so we could have dinner together." His voice is calm but a
little bitter. Maybe it has something to do with the whisky.

He stood infront of me and held my chin.

"Iniiwasan mo ba ako?" tanong niya at bahagyang yumuko para ikulong ako sa mga
braso niya. His hand traveled on my back.

"Nope, of course not." I said withdrawing my gaze pero ipinaharap niya ang mukha ko
sa kanya.

"Can't you see, I'm aching to feel you!" he pressed his body to mine. I can feel
and smell his male scent. It's intoxicating, lalo na at may halong amoy ng whisky
ang hininga niya.

Sana hindi nalang bumalik ang ala-ala ko. This could have been a sweet moment.

"Nate, no!" tanggi ko nang akmang hahalikan niya ako. Saglit siyang natigilan, I
took that opportunity para kumalas sa yakap niya.

He looked at me with disdain.

"Pagod ako, I'm sorry. Next time, I promise!" pinalambing ko ang boses ko.
Napatitig lang siya sa akin ng matagal. I can't read his expression. I just started
walking towards the bathroom at iniwan siya.

=================

B-Lies (Thirty Six)

Nathalia's POV

Pagdating ko ng opisina, naabutan ko ang isang bouquet sa table ko. It's from Nate.

Napailing nalang ako at sinubukang magconcentrate sa pagchecheck ng audit reports

ng textile company. I wanted to make sure everything is okay para kung sakaling
bumalik si Jelna ay okay pa rin ang lahat.

Pagdating ng ala-una, naisipan ko nang daanan ang resulta ng DNA tests sa hospital.

Halos di ako makahinga habang binubuksan ang resulta.

I was right.

Jelna and I are twins. Kaya pala malapit ang loob ko kay Janella noong una palang
dahil pamangkin ko pala siya.

Ngayon ang kailangan kong malaman ay kung sino ang totoo naming magulang, yung
mommy at daddy niya ba? O yung nanay at tatay ko?

I'll have to ask her parents once more.

After that I can further investigate kung nasaan nga ba si Jelna o kung patay na
siya.

I immediately asked Ces to book a flight for me papunta sa Sacramento kung nasaan
ang mga magulang ni Jelna. Kailangan kong malaman sa kanila ang totoo. Mabuti naman
at may nakuha si Ces na available flight kinabukasan.

Hindi ko alam kung magpapaalam nga ba ako kay Nate o hindi na. Pero kung hindi ako
magpapaalam baka makahalata siya kaya napagpasyahan kong magpaalam nalang.
Ala-una na ng madaling araw ay wala pa si Nate, kailangan ko pa namang umalis ng
alas-kuwatro dahil maaga ang check-in time ko.

Di na ako nakatulog kakaantay kay Nate hanggang makabihis ako ay wala pa siya.
Napabuntong-hininga nalang ako. Tatawagan ko nalang siya pag nandoon na ako.

"Jelna?!"

gulat na sambit ng mama ni Jelna nang makita akong nakaupo sa sala dito sa
tinitirhan nila sa Sacramento. Yung maid nila ang nagbukas ng pinto para sa akin.
It's a two-storey townhouse at halatang may kaya ang nakatira. Pansin kong high-
tech ang mga gamit nila mula sa automatic sliding doors hanggang sa automatic
lights and airconditioning system na voice command.

"Ma?" I greeted. Para naman itong natauhan at nagbago ang ekspresyon ng mukha.

"I missed you, anak." Saad niya saka ako nilapitan at niyakap.

"What a pleasant surprise?" saad naman ng daddy ni Jelna na pababa ng hagdan. I

smiled at him at yumakap na din paglapit niya. Naging mabait din naman sila sa akin
kahit papaano.

We all sat in the couch.

"So, what brought you here without notice?" tanong ng mama niya. Tiningnan ko sila
ng mataman. Ngayon ko na ba tatanungin?
"Namiss ko lang kayo, ma." Saad ko. Nagkatinginan naman ang mag-asawa na parang
hindi makapaniwala. Ngumiti ako ng tipid. Yun palang alam ko nang hindi sila ang
mga magulang ko.

"Well, actually..." I drew a deep breath. Nakatingin lang din ang mag-asawa sa
akin.

"I came here to ask kung sino ang totoo kong magulang." Dagdag ko. Nagkatinginan
ulit sila at natahimik.

A long silence followed. Tanging mga buntong-hininga ang maririnig sa apat na sulok
ng bahay.

"Your memories are back." Halos pabulong na wika ng matandang lalaki na bumasag sa
katahimikan.

Tinitigan ko siya ng mataman. Wala akong makita kundi bakas ng pag-aalala at

sinseridad sa mukha niya. I know right away na walang ideya ang matandang lalaki na
hindi ako si Jelna.

"Anak, sinabi na namin sa iyo ng dad mo bago ka pa maaksidente na kami ang mga
magulang mo kahit hindi ka sa amin nanggaling mahal na mahal ka namin." Paliwanag
ng matandang babae at hinawakan ako sa kamay. Pinisil niya iyon at ramdam ko ang
pagmamahal sa bawat pagpisil niya at hagod niya ng tingin sa akin.

Base sa kilos niya, siguradong wala ding ideya ang matandang babae na hindi ako si
Jelna.

"Sino po ang totoo kong magulang?" bahagyang nangilid ang luha ko. Naiiyak ako
dahil parang ngayon lang nag-sink in sa akin na may kakambal pala ako na di ko man
lang nakasama at ngayon ay nawawala.

"Anak, please wag mo nang alamin. Masaya naman ang buhay mo ngayon di ba? Kami lang
ang mga magulang mo. Wag mo na silang hanapin." Pakiusap ng matandang lalaki.
Nakita ko ang pagsusumamo sa mga mata niya.
Kahit naman hindi ko tanungin, alam ko na ang totoo. Sigurado akong ipinamigay ng
mga magulang ko ang kakambal ko. Malamang ay dahil sa hirap ng buhay.

Hindi ko lubos maisip, paano kaya kung ako ang nadampot nila noon para ipamigay?
Ako kaya ang magiging asawa ni Nate? I shook my head, bakit nga ba ito pa ang
naiisip ko ngayon? Dapat ay nakafocus ako sa kakambal kong nawawala.

"Anak?" yumakap sa akin ang matandang babae. Ramdam ko ang pagmamahal niya sa
kambal ko sa mga yakap niya. Masuwerte din pala ang kapatid ko sa kanila at
itinuring siyang tunay na anak. Gumanti ako ng yakap. After all, inalagaan naman
nila ang kapatid ko. Pero asan na kaya siya?

=================

B-Lies (Thirty Seven)

Nathalia's POV

"Where have you been?!"

Halos mapatalon ako sa gulat sa lakas ng boses ni Nate pagpasok ko ng bahay.

Nakaupo siya sa may bar counter at umiinom. Nakabukas ang ilang butones ng long
sleeves polo niya. His hairs are disheveled. May ilang gahiblang balbas ang
tumutubo na.

"I'm sorry. I forgot to call you-"

"Three days!!!" sigaw niya.

"Ayy!!!" Tuluyan na akong napatalon at napasigaw nang ibato niya ang hawak niyang
kopita sa pader na malapit sa akin.

Nakaramdam ako ng takot pero nawala ito nang makita ko ang itsura niya. Parang siya
rin ay nagulat sa inakto niya.

"I'm sorry..." he whispered.

I didn't move. I just stared at him.

"I thought we're okay. I thought everything's okay!" He whispered. Humawak siya sa
ulo niya at yumuko sa bar counter. Bahagyang yumugyog ang balikat niya. I can't see
his face but I know he is crying. Epekto ba ito ng nainom niyang alak?

Unti-unti akong lumapit sa kanya. Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng awa sa
kanya.

"Galing ako sa-, pumunta ako sa parents ko." I tried to explain. Umangat naman ang
tingin niya sa akin.

"Sacramento?"tanong niya. Tumango lang ako.

"Bakit?" tanong niya ulit. Nagkibit-balikat lang ako. Sasabihin ko ba sa kanya ang
totoong dahilan ng pagpunta ko doon?

Nagtatalo ang isip ko.

Kahit nakita ko ngayon ang violent side niya, di ako naniniwala na kaya niyang
gawan ng masama ang kambal ko. Matagal na akong social worker sa amin at marunong
akong mangilatis ng tao. Kung siya man ang nagtago kay Jelna malamang ay may
mabigat itong dahilan.

I made up my mind. I'll tell him but not now. Lasing siya at di kami
magkakaintindihan. Gusto ko pag nag-usap kami ay mapag-uusapan namin ng matino kung
bakit ito nangyayari lahat.

"Bukas nalang natin pag-usapan. Akyat na ako sa kuwarto." Saad ko. Napatitig naman
siya sa akin pero hindi na nagsalita.

"Una na ako?" saad ko at itinuro ang hagdan. Tumango lang siya.

=================
B-Lies (Thirty Eight)

Nathalia's POV

Hinintay ko siyang magising pero nakabihis na ako at lahat ay di pa rin siya

bumabangon. Marahil ay masyado siyang lasing at pagod kagabi. Madaling araw na rin
kasi nang maramdaman ko ang pagpasok niya sa kuwarto.

Napagpasyahan ko na sumaglit nalang sa opisina at kausapin nalang siya pag-uwi ko.

Lumipas ang maghapon na wala man lang tawag o text si Nate sa akin. Sabagay ano pa
nga ba ang aasahan ko?

Dinaanan ko nalang si Janella sa school niya para isabay siyang umuwi. Tuwang-tuwa
ito nang makita ako. Hindi niya kasi ako nakita kagabi dahil late na rin at
kaninang umaga ay tulog pa siya.

"Mom, where did you go? I missed you!" salubong niya at agad na yumakap. Medyo
nangilid pa ang luha ko sa naging reaksiyon niya.

"I missed you, too baby! I just visited grandpa and grandma." Paliwanag ko.
Napatango naman ito. Hindi man lang ito nagreklamo. Siguro ay sanay na ito dating
iniiwan-iwan nalang ng kambal ko.

Wala si Nate sa bahay pag-uwi namin. Sabi ng maids, after lunch na daw itong umalis
ng bahay pero di naman nakagayak pang-opisina.

Pagkatapos kong patulugin si Janella after dinner ay minabuti kong doon muna sa
study room habang hinihintay si Nate na umuwi. Kailangan na talaga naming mag-usap.

Tiningnan ko ang mga gamit ni Jelna. Nakaramdam na naman ako ng kaunting kurot
pagkakita sa mga ginuhit niyang mga damit. She's really gifted.
Tiningnan ko ang hidden compartment ng shelf, wala na talaga ang folder ng details
ko na nakita ko dati. Inilibot ko ang paningin sa loob ng silid, hindi ko mapigilan
ang pagbuntong-hininga. Hindi ko na talaga alam ang totoo.

Nabaling ang tingin ko nang bumukas ang pinto. Nate is standing at the doorway.

"Sabi ng mga maids andito ka raw." Wika niya. Napatango naman ako at umupo sa
couch. Sumunod din siya at umupo sa kaharap na couch. Pansin kong mas maayos na ang
itsura niya ngayon kumpara kagabi. Nakapag-ahit na rin siya ng balbas. Bumalik na
ang dating makisig na Nate.

"About last night, I'm sorry." Pagbubukas niya ng usapan. Ngumiti ako ng tipid.
Hindi ko alam kung saan ako mag-uumpisa.

"Nag-alala lang ako dahil bigla ka nalang umalis ng walang paalam. I tried to call
your phone but it was out of reach." Paliwanag niya. Paano naman niya matatawagan
ang phone ko eh nasa ibang bansa ako?

"Ano bang ginawa mo doon?" tanong niya nang di pa rin ako nagsasalita.

"Mayroon lang akong gustong itanong ng personal sa kanila." Saad ko at tumingin ng

diretso sa kanya. Saglit naman siyang natigilan.

"What is it?" naguguluhan niyang tanong.

Tumingin ako ng diretso sa kanya bago ako humugot ng malalim na paghinga.

"My memories are back!" pahayag ko.

His jaw dropped.

=================

B-Lies (Thirty Nine)

Author's POV

Hindi nakapagsalita si Nate bagkus ay tumingin lang siya kay Nathalia at sinusukat
kung nagsasabi nga ba ito ng totoo.

"Nate, bakit?" puno ng hinanakit na tanong ng dalaga rito. Saglit namang natuliro
si Nate sa tanong nito at hindi alam kung ano ang isasagot sa dalaga.

"Bakit mo ako pinagpanggap na si Jelna?" naiiyak na tanong ni Nathalia. Napahawak

sa sariling mukha si Nate. Hinintay naman ito ng dalagang magpaliwanag.

"Hindi ko alam na hindi ikaw si Jelna." Mahina nitong sagot.

"Hindi alam?!" nang-uuyam na singhal ng dalaga. Napatayo siya at nakapamewang na

humarap kay Nate. Hindi niya maintindihan kung bakit pa nito kailangang ikaila ang
lahat samantalang sukol na ito.

"God knows, I really didn't know!" sagot nito at tumayo na rin.

"Atleast, not at first." Dagdag niya. Tumalikod siya mula sa dalaga dahil parang
hindi niya kayang harapin ang galit nito. Napaupo naman ang dalaga sa narinig.
Bahagyang nanghina ang kanyang mga tuhod. Sa maigsing panahon kasi na nagsama sila
ni Nate, kumbinsido siyang nagsasabi ito ng totoo.

"Nathalia, please listen to me first." Tumabi ito sa kanya at humawak sa mga kamay
niya. Binawi niya ang kamay niya dahil para siyang nakuryente na di niya
maintindihan.

"Noong una, ang akala ko talaga ay ikaw si Jelna pero nung makalabas ka na ng
ospital napansin kong parang may kakaiba sa mga ikinikilos mo."

Napatingin siya kay Nate at inaarok ang sinseridad sa mukha nito.

"You really acted different from the old Jelna. You are more warmth and loving.
Akala ko nagbago ka lang dahil sa pagkakaaksidente mo."

Tumahimik lang si Nathalia at matamang nakinig sa paliwanag ni Nate. Inaalala niya

ang panahong naninibago ang lahat sa mga kilos niya na sumasang ayon sa mga
paliwanag ngayon ng lalaki.

"Our marriage was a wreck at nung panahong yun I thought everything will be
different. Akala ko magiging masaya na tayong pamilya."

Napatingin siya kay Nate. Nakatingin naman ito ng diretso sa kanya. Aminin man niya
o hindi ay naging masaya din naman siya sa mga panahong iyon.

"When did you learn that I wasn't Jelna?" tanong niya rito. Napatitig sa kanya ang
lalaki bago nagsalita.

"The first time we made love." Nate whispered.

=================

B-Lies (Forty)

Nathalia's POV

"The first time we made love."

My jaw literally dropped when I heard him whispered that. Feeling ko ay namula ako
pagkarinig sa pahayag niya. I now realized, I made love to a total stranger. He
wasn't my first dahil may nangyari na rin sa amin ng boyfriend ko dati pero matagal
ko na iyong boyfriend at kakilala pero si Nate? Gosh! I barely knew him.

"After Jelna gave birth to Janella, wala nang nangyari sa amin intimately that's
why when I felt your tightness I thought it was just normal pero naramdaman ko
nalang na hindi talaga ikaw si Jelna."
I looked down. Hindi ko alam kung ano nga ba ang dapat kong isagot sa pahayag niya.
Kaya pala napansin ko noon na parang natitigilan siya.

"Since that day, I started looking at you differently. Noong sinubukan mong gumuhit
at tularan ang pirma niya at di mo nagawa saka ko lang talaga napatunayan ang
hinala ko."

I remembered that day. Unang araw ko iyon sa opisina. Nainis pa ako sa sarili ko
dahil hindi ko man lang magaya ang pirma niya na ang buong akala ko nga ay akin.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin kaagad?" tanong ko.

"I had to know the truth first. Hindi ko alam kung nagpapanggap ka lang ba bilang
si Jelna at kung sino ka nga ba talaga at kung bakit mo siya kamukha." He held a
deep breath before

continuing his explanation.

"I hired someone to investigate kung may kakambal ba siya pero walang lumilitaw sa
imbestigasyon."

Ako naman ang mas lalong naguluhan sa paliwanag niya.

"Eh kanino yung records about me na nakita ko sa shelf?" I asked confused. Nawala
nalang ito bigla nang mahuli niya ako dito sa study room.

"I thought it was yours dahil parang nagulat ka pa kasi noong nakita kita dito kaya
nacurious ako at kinalkal ang shelf." He answered.

"Kinuha ko yung papers para paimbestigahan. Then it showed that the girl looks like
Jelna at doon na lumabas na kakambal ka niya at ipinaampon lang siya." Dagdag niya.

I looked at him skeptically but he looks so sincere.

"But I realized na mabait ka at di mo magagawang manloko ng iba baka si Jelna

puwede pa. Then, it dawned to me na yung shelf ay diyan sa likod ng table niya. So
it must be hers." He explained.
"But why would she do that?" I asked confused.

"Tuso siya at spoiled brat." Sagot nito.So posibleng si Jelna rin ang may kinalaman
sa lahat ng ito.

"But where is Jelna?" tanong ko. Nagkibit-balikat lang siya.

"You didn't bother to find her?" I asked.

"No." iling niya.

"Bakit???"

Nahihirapan na talaga akong intindihan ang lahat.

He heaved a sigh before opening his mouth to speak.

"I was so happy with you na naisip kong hayaan ko nalang muna ang lahat hangga't
hindi pa bumabalik ang ala-ala mo." Wika niya ng may pagsusumamo.

"What?!" I looked bitterly at him.

"I know that was selfish pero gusto ko lang maramdaman na maging masaya ako kasama
ang anak at asawa ko."

"But I am not your wife! You knew that very well!" I exclaimed. I can't believe he
could be this narrow-minded.

"Believe it or not, I have learned to love you."

"That's insane!"

"I know. Baliw ako. Sorry, I was blinded by the idea that we could possibly live
together kahit hindi na bumalik si Jelna."

What he said was way out of line.

I can't think straight.

I need some air.

I just went out.

=================

B-Lies (Forty One)

Nathalia's POV

Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi ni Nate.

Alam niya all along na hindi ako ang asawa niya pero hindi niya iyon sinabi dahil
mas gusto niyang ako nalang ang manatili sa buhay niya.
That's insane!

Paano si Jelna? Paano ang kakambal ko? Siya ang totoong asawa.

Siya ba talaga ang may pakana ng lahat ng ito?

Bakit?

Mabait naman ang mga naging magulang niya. Mabait din si Nate. May iba ba siyang
mahal?

Papaniwalaan ko ba si Nate samantalang nakita ko siyang may ibang babae?

Baka naman yung babae ang dahilan kaya naisipang lumayo ni Jelna. Baka matagal na
itong nagtitiis sa pambabae ng asawa niya. Hindi malayong yun ang dahilan. Sino ba
namang babae ang magtitiis sa piling ng asawang babaero?
I drove Jelna's car at nagpunta sa park ng village.

I spent hours just staring at nothingness.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa lahat ng nangyayari. Ni sa hinagap ay di ko naisip

na maari itong mangyari sa totoong buhay at sa akin pa.

Alam kong ang pinakatamang gawin ngayon ay umalis na at bumalik sa totoo kong
pamilya pero bakit ang bigat sa pakiramdam ko?

Bigla nalang akong napaluha nang maalala ang masasayang araw namin sa Long Beach.
Aminin ko man o hindi nahulog na ako sa kanya pero hindi dapat.

I have to do what is right.

Agad kong tinungo ang sasakyan. Maliwanag na ang paligid. Di ko man lang namalayan
na inumaga na pala akong nakaupo sa park.
I drove the car. Ilang oras din bago ko natunton ang pamilyar na daang halos araw-
araw na naging parte ng buhay ko. Ipapasok ko na sana ang sasakyan sa eskinitang
papunta sa bahay nang makita sa di kalayuan si Harvy na bumaba sa sasakyan niya. Si
Harvy ang boyfriend ko na hiniwalayan ko sa may park bago nangyari ang aksidente.
Minahal ko siya at masaya naman kami dati pero dumating nalang sa puntong ayoko na.

Pero napatda ako sa sunod kong nakita. Sinalubong siya ng halik ng isang naka-
shorts na babae na kamukhang-kamukha ko.

Feeling ko ay uminit ang batok ko. I'm more than sure that's Jelna.

Ano ang ginagawa niya sa lugar namin?

Nagpapanggap ba siyang ako?

=================

B-Lies (Forty Two)

Nathalia's POV
Nanghihina akong napahiga sa kama. After what I saw, I just found myself returning
back to Nate's house.

Mukhang tama nga si Nate. Jelna can do pretty much whatever she wants. She's
impossible. Bakit bigla nalang niyang naisip na magpanggap bilang ako?

Siya rin ba ang may pakana ng pagkakaaksidente ko?

This is too much too take. Hindi pa ako nakakahuma sa rebelasyon ni Nate, may
sumunod na naman.

_____

Madilim na sa labas nang magising ako. I took a shower bago bumaba sa dining room.

Natigilan ako nang makita si Nate na naglalagay ng pagkain sa table, naka-apron pa

ito.

"Hi! Gising ka na pala. Wait a sec, ireready ko lang tong mga pagkain." Masayang
saad niya bago bumalik sa dirty kitchen.

Naguguluhan man ay umupo nalang ako. Kasunod niya ang dalawang maids na naglagay ng
utensils at naghain.

"What's happening?" I asked confused. Napangiti lang ito at chineck kung kumpleto
na ang lahat ng nasa mesa. He went back to the kitchen pagbalik niya ay wala na ang
suot niyang apron at nakahawak na siya ng bouquet of tulips.

"What's this all about?" tanong ko nang iniabot niya ang bulaklak at dahil di ko
ito tinanggap, inilapag niya lang ito sa mesa.

"I thought tuluyan ka ng aalis. That's why when the maids informed me that you are
home, I felt so happy. I think it calls for a celebration." He smiled sincerely.
I don't know how to react. Hindi ko rin alam kung bakit nga ba ako bumalik dito.

"Nathalia..." he whispered. Napakislot ako. He called me by my real name. Parang

humaplos pa ito sa puso. Tama nga talaga na 'a man's name is the sweetest word in
any language.' Umupo siya sa tabi ko at hinawakan ang mga kamay ko. Hahalikan niya
sana ito pero binawi ko. I think it would be improper.

"You, uhm, prepared all of these?" I asked looking at the foods. Natatakot akong
tumitig sa mga mata niya.

"I did."

"I didn't know nagluluto ka pala." Komento ko. Kung sabagay ilang buwan pa lang
naman kaming magksama.

"I had a crash course in culinary before." Tugon naman niya.

"Mommy! Daddy!" Sabay kaming napatingin kay Janella na papasok ng dining room
kasunod ng yaya niya.

Agad siyang tumakbo at yumakap sa daddy niya saka pumunta sa akin at humalik.
Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa amin ng daddy niya at saka sa bulaklak.

"Ihh, I'm so happy!" she giggled and gave me butterfly kisses on the cheeks. Natawa
naman si Nate sa reaction ng bata. Feeling ko nag-moisten ang mga mata ko. Tumingin
ako sa ibang direksiyon para pigilin ang pagngilid ng luha ko.

"Let's eat. Your dad cooked for us." Saad ko saka siya inalalayang maupo sa silya
niya.

"Really? You're so sweet daddy!" she giggled again.

Napangiti ako. The kid's giggle is contagious.

Hindi ko mapigilan ang pagsikip ng dibdib ko. If only she is my true child then
this could have been one of the happiest moments.

=================

B-Lies (Forty Three)

Nathalia's POV

Agad akong umakyat matapos kumain. I looked at the bed. I think it would be
inappropriate kung dito pa ako matutulog.

Napagpasyahan kong doon nalang sa kuwarto ng bata ako matutulog.

"Really mommy?" namilog ang mga mata niya ng sabihin kong dito ako matutulog.

"Yes!" I smiled.

"Wow! For the first time in forever!" nagtatalon ito sa kama at agad na yumakap.
Napangiti ako. I heard that phrase na kinakanta sa pinanonood niyang Disney movie
minsan.

Inayos ko ang higaan para makapuwesto kami. Her bed is too large for her. Queen
size kasi ito pero okay na rin at least kasya kaming dalawa, maluwang pa kung
tutuusin.

I decided to read a story for her.

Napangiti ako. Dati pinapangarap ko lang na kapag nagkaanak ako ay gabi-gabi ko

siyang babasahan ng kuwento. Ngayon ay nangyayari na, hindi ko nga lang siya anak
kundi pamangkin.

I was halfway through the story nang bumukas ang pinto. Shocks! I forgot to lock
the door. Nate entered holding a pillow.

"Daddy? You'll sleep here too?" excited namang tanong ng bata. Nate smiled at dali-
daling sumampa sa kama at umupo sa kabilang side ng bata.

"Yehey!" sigaw ni Janella at itinaas pa ang dalawang kamay. I looked at Nate. He

smiled at me. Tatayo na sana ako pero nakahawak sa kamay ko ang bata.

"Mom, where are you going?" nagtataka

nitong tanong. I know she will be disappointed pag di ako tumabi sa kanya sa
pagtulog. Ang saya pa naman niya kanina. I heaved a sigh and looked at Nate,
nagkibit-balikat naman ito.

"I'll just lock the door." Palusot ko.

"It's already locked." Patay-malisyang sagot ni Nate.

"You know what mommy, daddy? I'm so happy! This is the first time that we'll sleep
together!" masaya nitong saad. I don't have the guts to disappoint her.

"For the first time in forever!" kinanta pa niya talaga ang linya then her giggles
filled the room. Nginitian ko nalang siya. Nate smiled and kissed her on the cheek.

"Mom, can you continue the story?" baling ulit nito sa akin nang makahuma mula sa
excitement niya.

"Why don't we let your dad continue?" suhestiyon ko.

"Great!" sagot naman nito at kinuha ang libro sa akin saka ibinigay sa ama niya.

"Sure!" nakangiti namang wika ni Nate.

Umayos na ako ng higa at iniayos na rin ang bata. Aalis nalang ako mamaya pag
nakatulog ang bata. Nahagip ng tingin ko ang pagngiti ni Nate pero di ko nalang
pinansin.

Itinuloy niya ang pagbasa sa kalahati ng Cinderella story, nakinig na rin ako. Ang
sarap pakinggan ng boses niya, okay din pala pag lalaki ang nagbabasa ng fairy
tale. Napahikab ako hanggang sa unti-unti akong hinila ng antok.

Madaling araw nang magising ako dahil sa mabigat na nakapatong sa tiyan ko. I
slowly opened my eyes. Braso pala ni Nate. Bakit ako na ang nasa gitna?

Yakap-yakap ko si Janella na nakahawak din sa braso ko habang si Nate naman ay

nakayakap mula sa likod ko. I was more than sure nasa gitna namin ang bata kagabi
habang nagbabasa siya ng story. Tsk! I'm sure binuhat niya ang bata at iniusog ako
ng puwesto.

Dahan-dahan kong tinanggal ang nakayakap na kamay ko sa bata pero mas lalo nitong
hinigpitan ang pagkakahawak sa akin. I tried to move to stir Nate pero humigpit din
lalo ang yakap niya. Ayoko namang gisingin ang bata.

Shit! I'm trapped!

Napapikit nalang ako.

=================

B-Lies (Forty Four)

I woke up with the aroma of brewed coffee. Kinusot ko pa ang mga mata ko. Then, I
heard Janella's giggle. Nakangiti itong nakatitig sa akin. Nakaupo sila ni Nate sa
magkabilang side ng kama. Shocks! Pinagmamasdan ba nila ako habang natutulog? I
felt embarrassed.
"Good morning, mommy! Breakfast in bed!" masaya nitong turo sa coffee table sa tabi
ng kama na puno ng pagkain. Naka-set na ito at nahila na rin nila ang isang single
couch paharap dito.

"G'morning, baby. You woke up so early." Komento ko. Dati kasi alas-nuwebe tulog na
tulog pa ito. Nakatingin lang din si Nate sa aming dalawa.

"I'm not used to sleeping with you so I woke up early. Dad and I prepared these for
you!" magiliw nitong paliwanag. Bahagya namang kumurot ang dibdib ko. Bago pa ako
maiyak ay minabuti kong magpaalam nalang muna para maghilamos saglit.

Why is Nate doing this? He's making things complicated. Bakit niya ipinaparamdam sa
akin na maaaring maging perpektong pamilya kami?

Kagabi pa siya ganito. These could have been perfect family scenes but we are not
family! This should stop.

"Mom, what's taking you too long?" rinig kong saad ng bata mula sa pinto ng
bathroom. Agad akong nagpunas ng mukha. I held a deep breath bago lumabas ng banyo.
They are both looking at me. Pumunta nalang ako sa kama at umupo habang si Janella
naman ay naupo sa single couch.

Nate sat beside me. Omg! Wrong move! Dapat sa couch ako umupo.

"Let's eat?" wika niya nang nakatingin sa akin. Napatango nalang ako.

The taste of brewed coffee somehow gave me relief. Ngiting-ngiti ang bata habang
kinakain ang French toast bread niya at bacon.

"I'm so happy!" she giggled again. Napangiti nalang ako.

"She never did this to Janella before." Nate whispered on my ear. Napailing ako.
Bakit ba ipinagkait ng kapatid ko sa batang ito ang pagkakataong makasalo siya sa
breakfast?

"Mom, dad said he'll take us to an amusement park today." nasisiyahang pahayag ng
bata habang kumakain. Naguguluhan naman akong napatingin sa ama niya.

"Right, so better finish your food so we could go there early." Saad naman nito sa
amin. Magpro-protesta sana ako pero bigla na namang nag-yehey ang bata.

Paano ko ba matatanggihan ang inosenteng bata?

Sa tinagal-tagal ko bilang social worker sa amin, nakita ko ang maraming kabataan

na pinagkaitan ng ganitong saya dahil sa kanilang mga makasariling magulang.
Ayokong biguin ang bata kahit ngayon lang.

Tiningnan ko si Nate, tumingin naman ito as if convincing me to say yes. Napatango

nalang ako in submission. He smiled genuinely.

=================

B-Lies (Forty Five)

Nathalia's POV

"Bakit tayo papuntang airport?" I asked Nate nang tahakin ng driver niya ang
papuntang NAIA.

I thought sa Pasay lang kami pupunta or Laguna.

"Mommy, we are going to Disneyland Hongkong." Sagot ng bata. Napasimangot ako.

Bakit ko nga ba di naisip na mayaman pala ang mag-amang to?

"I'm sorry." Naluluhang saad ng bata nang makita ang reaction ko. Parang bigla
naman akong natauhan baka feeling niya ay nagalit na ako sa kanya. Naalala ko ang
laki ng takot niya noong una sa akin dahil na rin siguro sa trato sa kanya ng
kakambal ko.

"Why?" I asked at ginusot ang buhok niya.

"I forgot you told me before that I'm not supposed to butt in when adults are
talking." Naiiyak niyang saad. Napangiti ako. Kahit papaano naman pala ay may
itinuturo sa kanyang magandang asal ang kapatid ko.

"It's okay." I said reassuringly at kinintalan siya ng halik sa noo. Napangiti

naman si Nate sa aming dalawa at nakiyakap. I wanted to protest pero ewan ko ba
parang gumaan din ang pakiramdam ko sa pagyakap niya.

It was an hour after lunch nang makarating kami ng hotel. He took us to a

restaurant bago kami nagpuntang Disney.

Naabutan pa namin ang Fantasy parade sa Mainstreet,U.S.A. Tuwang-tuwa naman ang

bata habang pinapanuod ang mga Disney characters na nagdadaan at kumakaway sa
audience.

Pagkatapos ng parade ay sinamahan ulit namin ang bata na sumakay ng boat sa "it's a
small world" kung saan parang naglalakbay around the globe at makikita ang
nakacostume at animated dolls.

Nate took pictures of us. May mga pagkakataon ding nagpapapicture kami pag may
nakita kaming mga Filipino. Pumapayag naman silang kuhanan kami. Kapag talaga nasa
ibang bansa nagiging mababait at accommodating ang magkakalahi. Kung sa Pilipinas
siguro ito ay tatarayan ka pa ng iba pag nagpakuha ka ng picture.

We also went to Toy Story Land. Ramdam ko ang saya ni Janella. Paminsan-minsang
umaakbay si Nate sa akin. Hinayaan ko nalang. I don't want to spoil their fun.
Pansin ko rin kasi ang kakaibang kislap sa mga mata ni Nate. He has expressive eyes
nasasalamin sa mga mata niya ang nararamdaman niya.

Pumunta din kami sa Grizzly Gulch kung saan kami sumakay ng mine cars at parang
naglibot sa napakandang gubat.
It was fun. Gabi na nang mapagod kami at bumalik sa hotel. Hapon kinabukasan ang
flight namin pabalik ng Manila.

I tucked Janella to bed. At dahil hindi pa ako inaantok, lumabas muna ako ng
veranda ng hotel. It's overlooking the harbor of Hongkong.

=================

B-Lies (Forty Six)

Nathalia's POV

"Nathalia..." he mumbled at lumapit sa akin. He leaned on the railings looking back

from the harbor. Saka tumingin sa akin na nakamasid sa baba.

"Sorry if I didn't tell you about your identity." He added.

I sighed.

"I was confined with the idea na magiging masaya tayong pamilya. That was selfish
of me." He explained. Buti naman at alam niyang unfair iyon sa aming lahat.

"You see Janella, had never been happy like this before. The first time you held
her and caressed her hair pagkagaling natin ng ospital, kahit nabigla siya alam
kong masaya siya." Dagdag niya. I remembered that day. Lahat sila ay natigilan pati
ang mga magulang ni Jelna.

"Jelna had never been so sweet to her. Feeling niya ninakaw ng bata sa kanya ang
pagiging youthful niya."

I stared at him. Ganun ba talaga kasama ang ugali ng kakambal ko? Sabagay mostly
naman na inampon ay nag-iiba ang ugali although marami din naman ang nagiging
thankful nalang.
"The first time you played with her was a wonderful sight. I can't take my eyes off
you. It feels like I'm falling in-love with a different Jelna."

Tumawa siya ng pagak.

"Funny right? My heart knew, I was falling in-love with the same face but different
persona."

Pinilit kong isaksak sa utak ko ang mga sinasabi niya ngayon. Ang hirap intindihin.

Pareho lang kaming naging biktima.

"I love you, Nathalia." He said looking in my eyes. Napailing ako.

"Hindi ako ang asawa mo." Sa wakas ay naisagot ko.

"I don't care!" sagot naman nito saka lumapit at yumakap sa likod ko. I closed my
eyes. Ewan ko kung bakit di ko magawang kumawala mula sa mga yakap niya.

A tear fell from my eye. I knew I have learned to love him, too pero hindi ko siya
asawa. Buhay ang asawa niya at anumang oras ay maaari siyang bumalik.

My worries suddenly disappeared when Nate planted small kisses on my shoulder.

Bahagya niyang hinawan ang suot kong robe. I can feel his wet lips on my shoulder
blade. It sent shivers throughout my body.

I don't know but instead of pushing him away, I tilted my head to give him more
access to my neck. He gently suck it. A moan escaped from my throat.

Hindi ko na alam kung ano pa nga ba ang tama at dapat. All I feel is the delicious
tingling sensation on my belly. Kaya naman nang ipaharap niya ako at siniil ng
halik sa labi ay malugod akong nagpaubaya.

He kissed me torridly and gently sucked my tongue. I did the same. The feeling is
so intense and electrifying. His left hand gently finds its way on my back while
the other traveled from my waist to my breast.
"Ughh!" A hard moan escaped my mouth when he gently pinched my nipple. He continued
doing it while kissing my neck. Bumaba ang halik niya at akmang tatanggalin ang
robe ko when

I protested.

"Not here, Nate!" I protested. Nasa veranda kasi kami. It's an open area. Ano yun
libreng show?

He smiled at agad akong binuhat papasok ng kuwarto. Mahimbing pa ring natutulog ang
bata. I looked at him. He smiled at tinungo ang mahabang couch sa kabilang side ng
room. He sat habang ako ay buhat pa rin niya. It looked like I was riding on him.
He reached for the remote control at pinatay lahat ng ilaw. Nang dumilim ang
paligid saka niya ulit ako kinabig at hinalikan.

Nagtatalo ang isip ko at damdamin ngunit nangibabaw ang damdamin ko. My kiss became
aggressive while I sit astride him. His hands travelled around my body. From my
waist to my thigh, on my back to my breast, I kissed his neck pero inilayo niya ang
mukha ko at siya naman ang humalik sa leeg ko. Pinangko niya ako at inihiga sa
couch while kissing me down to my breast. He gently nibbled each peak.

"Ahhh, Nate!" I moaned but he put his thumb on my mouth.

"Wag kang maingay baka magising yung bata." He whispered. He continued kissing my
breast. I sucked his thumb to prevent myself from moaning. Nang di ko na makayanan
ang sensasyon at antisipasyon sa nagbabadyang mangyari, I straddled him at bumalik
kami sa dating puwesto na nakakandong ako sa kanya. I immediately removed his
shirt. I move up a little para matanggal ang pang-ibaba niya. I also removed my
robe and undies. I slowly moved down to ease him on me.

"Nathalia."

He mumbled when I finally let him inside me.

"Oohh, Nate!" I can't help but moan when I started moving up and down on him. He
put his thumb on my mouth, I sucked and bite it to prevent myself for crying out in
ecstacy. I can hear his rugged breathing when I moved fastly easing his on mine up
and down.

"Shit!" he whispered nang lumalim ang pagkakakagat ko sa daliri niya. Kasabay nun
ang pagsambulat ng likido mula sa kaibuturan naming dalawa.

I rested on his shoulder while he is still inside me. He kissed my forehead. We

waited until our heartbeats turned normal bago ako umalis sa ibabaw niya.

"Mom, dad! Where are you?" nagulat kami pareho sa biglang pagsasalita ni Janella.
Agad kong inapuhap ang robe ko at isinuot.

"Wait." Nate whispered nang maramdaman niyang kinukuha ko ang remote ng ilaw sa
center table. Base sa galaw niya ay nagbibihis palang siya.

"Mommy, daddy!" medyo naiiyak nang saad ng bata.

"We're here!" agad na sagot ni Nate.

"Sweetheart, the lights." He ordered. I turned the lights on. Agad namang lumibot
ang paningin ng bata at lumiwanag ang mukha nang makita kami sa may couch na
nakaupo. Bumangon ito at agad na lumapit sa amin. I saw Nate na nakangiti at may
isinisiksik sa likod niya. Namula pa ako nang makita na yung lingerie ko pala.

"You're blushing!" tudyo niya. Inirapan ko naman siya.

Agad na sumampa sa couch ang bata at kumandong sa ama niya.

"Why aren't you sleeping yet?" tanong nito sa ama.

"Mom and I are just chatting." Sagot naman nito sa bata saka ako kinindatan.
Napangiti nalang ako sa kalokohan niya.

"Dad, your shirt is reversed." Komento ng bata at hinawakan ang tahi sa damit ni
Nate. Napatawa nalang kami pareho. Baliktad pala ang shirt niya.
=================

B-Lies (Forty Seven)

Nathalia's POV

Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin nang nasa Hongkong kami at hinayaan
kong may mamagitan sa aming dalawa ni Nate.

Sumama lang naman ako doon dahil gusto kong mapasaya si Janella pero kahit bali-
baliktarin ko ang mundo ay hindi kailanman magiging tama ang ginawa namin ni Nate.
Mas lalo lang nagiging kumplikado ang lahat.

I closed my eyes at napasandal sa swivel chair. Andito na ako sa opisina ni Jelna.

Dalawang araw na rin ang nakararaan mula nang manggaling kami sa Hongkong. Pag-uwi
namin ay sinikap kong iwasan si Nate. Sa kuwarto ako ni Janella natutulog pero pag
dumarating siya ay nakikitulog na rin doon. Buti nalang at di na naulit pa ang
minsang pagpapalit niya ng puwesto namin ng bata kung kayat napapagitnaan namin
siya.

Hindi na ako kailanman magpapadala kay Nate. Si Jelna ang asawa niya at hindi ako.
Kahit pa sabihing siya ang may kagustuhang makalayo kay Nate, mali pa rin na
mahulog ako sa kanya.

Pero mukha namang nag-eenjoy na siya sa amin. She looked so happy with my ex-
boyfriend. Baka ang akala ni Harvy ay ako si Jelna. Ano kaya ang magiging reaction
niya kapag nalamang hindi ako ang babaeng kasama niya ngayon?

Napapitlag ako nang may kumatok sa pinto. Agad na pumasok si Ces sa opisina.

"Ma'am Jelna, si Ms. Kate po hinihintay kayo sa conference room." Wika niya. I
looked at her puzzled. Who is Kate? Kakilala kaya siya ni Jelna? A business partner
or friend? Simula noong kinilala ako bilang Jelna ay wala pa ni isang lumapit sa
akin na kaibigan niya.

"Ma'am?"

wika ulit ni Ces. Marahil ay naghihintay siya sa isasagot ko. Ayoko namang
magtanong kung sino iyon at baka magtaka siya.

"Okay. Just a minute." Tipid kong sagot. Napatango naman ito at lumabas na.

I look at myself on the mirror at nung masigurong maayos naman ang itsura ko ay
saka ako lumabas at pumunta ng conference room.

I stood frozen when I entered. Kilala ko ang likod ng babaeng ito. I am more than
sure, siya ang nakita kong kahalikan ni Nate sa opisina niya.

Humarap siya ng maramdaman ang presensiya ko. I can honestly say na maganda rin ang
isang ito.

"We made a deal Jelna!" saad niya sa nagpipigil na boses. I don't know what she
meant but I did not speak. Anong deal ang ginawa ni Jelna sa babaeng ito? Hindi ba
alam ni Jelna na ito ang kumakalantari sa asawa niya?

"You said na hihiwalayan mo siya pero ano ngayon ang ginagawa mo?" may bahid ng
hinanakit na saad niya. I was puzzled pero hindi ko ipinahalata. Is she referring
to Nate?

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko?" I smirked at her. It was the safest way to
answer. Gusto ko kasing magsalita siya tungkol sa kung anuman ang deal nila ni
Jelna.

"Nate suddenly wants me out of his life at alam kong ikaw ang dahilan ng lahat!"

"What?" I asked. My forehead creased. Naguluhan ako sa pahayag niya. Bakit ganito
siya makipag-usap kay Jelna? Bakit kung magsalita siya ay parang si Jelna pa ang
may kasalanan kung sakaling hiwalayan siya ni Nate?
"I know your game bitch!" she said saka lumapit at hinawakan ako ng mahigpit sa
braso.

"Let go of me!" I said sternly.

"Wag mong i-apply sa akin yang pagiging bitch mo! Have you forgotten we are the
same?" she said with a smirk.

"Are we?" I asked ironically.

"When you asked me na akitin ang asawa mo para makawala ka sa kasal niyo, pumayag
ako dahil sinabi mong hihiwalayan mo siya!" may halong inis at hinanakit niyang
pahayag.

My jaw literally dropped upon hearing her remark. Si Jelna ang may kagustuhang
mapunta sa ibang babae ang asawa niya?

"Naaksidente ka lang, nagbago na ang isip mo?" galit nitong tanong. Di ako
makapagreact. Pinaglaruan ni Jelna ang sarili niyang asawa? What is she up to?
Anong klaseng pag-iisip meron siya?

"What? You suddenly realize na aayusin mo ang marriage niyo?" she said and laughed
hoarsely.

"Have you forgotten I'm a bitch too? Kapag nilayuan ako ni Nate, I will tell him
the truth! Sasabihin ko sa kanya na ikaw ang nagplano ng lahat at ikaw ang may
gusto na akitin ko siya so you can have your own freedom."

What she said is too much too take. How could Jelna do all of this?

"Bakit di ka makasagot? Takot ka na ba?" nang-uuyam niyang tanong. Sa pagkakataong

yun lang ako natauhan at tuluyang nakasagot.

"Sure, go ahead!" I said with a smirk. Kung totoo ang sinasabi ng babaeng ito,
napakasama naman ni Jelna. Anong problema niya at pinaglalaruan niya ang mga tao sa
paligid niya?
=================

B-Lies (Forty Eight)

Nathalia's POV

Gusto ko sanang sabihin kay Nate ang lahat ng nalaman ko pero hindi ko alam kung
papaano. Kinagabihan ay sumaglit lang siya sa kuwarto ni Janella at saka bumalik na
sa master's bedroom.

Kinaumagahan ay maaga rin siyang umalis ng bahay kaya di na kami nagpang-abot.

"Ma'am, ready na po ang lahat para sa launching ng clothing line niyo bukas."
Pahayag ni Ces pagdating ko sa opisina. Tuloy na tuloy na talaga ang pag-launch.

"Ma'am nag-invite na rin po ako ng press." Dagdag nito. Ayoko na sanang ituloy
dahil sa mga nangyayari ngayon pero naka-compromise na ako sa lahat. Ano kaya ang
magiging reaction niya kapag nalaman niyang itinuloy ko ang lahat ng naiwan niya.
Ayoko nang isipin. Isa pa siya naman ang may gustong iwan ang lahat ng ito.

"Okay." I exhaled.

Bahala na.

_________

Ces and I are busy with the guests. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ang lahat
ng ito without Jelna's secretary. She is very efficient.
The emcee asked me to go up the mini stage to make a short welcome note. Nagbigay
lang ako ng konting speech and thanked everyone for coming.

After my talk, nagulat ako dahil tinawag ng emcee sina Nate at Janella. I didn't
know they were coming. Wala pa kasi si Nate kanina sa bahay nang umalis ako.

He went upstage habang nakahawak sa kamay niya si Janella na nakangiti rin. He gave
me a quick kiss on the lips. At dahil may media kaya di ako makapagprotesta bagkus
ay ngumiti na lamang.

I also gave Janella a kiss on the forehead. Magiliw naman itong yumakap. We heard
applause from the crowd kaya tumingin kami sa kanila at nag-wave. Binuhat ni Nate
ang bata nang sinabihan kami ng isang photojournalist na kunan ng litrato.

Nang makababa kami ay naglibot kami sa mga bisita na karamihan ay mga kakilala rin
ni Nate.

"Are you okay?" he asked nang umupo ako sa chair na nakalaan sa amin. Napatango
naman ako.

"You don't have to finish the party. Puwede ko na kayong ihatid ni Janella if you
want." He offered.

"Nope, ako ang organizer tapos ako ang unang uuwi?" sagot ko naman. Meron pa kasing
auction ng ilang gowns bilang parte ng programa.

"Sabagay." Saad naman niya.

"Ipahatid mo nalang ang bata." Saad ko. Kaharap lang namin siya at behave na behave
na nakaupo katabi ng yaya niya. He just smiled at tinawag na ang driver.
Hindi ko alam kung hanggang kailan kami mananatili sa sitwasyong ito pero hindi ko
rin alam kung papaano itatama ang lahat. Ayoko namang bigla nalang iwanan ang lahat
gaya ng ginawa ng kakambal ko. Gusto ko siyang kausapin tungkol kay Kate pero hindi
pa ito ang tamang panahon. Magulo pa ang utak ko.

=================

B-Lies (Forty Nine A)

[A/N: Sorry sa lahat ng naghintay kung meron man, hehehe! This is the busiest time
of the year at work. Hehe!]

Nathalia's POV

Simula nang mai-launch ang clothing line ay sunod-sunod na ang invitations ko para
sa mga elite parties. Sabagay may dumarating din namang mga invitations dati pero
hindi ko pinupuntahan.

I went to one of the elite fashion shows dahil alam kong magiging importante yun
para sa publicity ng clothing line. Pag-uwi ko ay hapung-hapo ako. Di naman kasi
ako sanay magsuot ng gown at stilletos ng ganun kahabang oras.

I was about to remove my gown when I heard a slow clap.

I immediately turned around.

Nanlaki ang mga mata ko at di halos makapaniwala sa nakikita ko. A woman that looks
exactly like me is standing five feet away.

"Hello, my identical twin! Mukhang masyado mo na yatang ineenjoy ang pagiging ako?"
sarkastiko nitong pahayag.
Naitulos ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang tono
ng pananalita niya.

"Well done, my dear!" lumapit siya at inikutan ako. "But the show is over!" saad
nito nang makatapat sa mukha ko.

"What do you mean?" napakurap ako. She smirked at me.

"I'm taking my husband and daughter back!" matapang nitong pahayag. Parang umakyat
ang galit sa dibdib ko. Aalis siya kung kailan niya gusto at ngayon ay babalik siya
na parang

siya pa ang naagrabyado.

"Why do you sound like you are aggravated? Sino ba ang may kagagawan ng lahat ng
ito? Hindi ba ikaw?" sinalubong ko ang nang-uuyam niyang titig. Tama nga ang
impresyon ng mga tao sa kanya. We might look identical but her gaze is intimidating
and at the same time antagonizing.

"Tingnan mo nga naman. Akala ko mabait ka. May itinatago ka rin palang kasakiman."
Asik niya. Hindi ko maintindihan kung ano ang nais niyang ipahiwatig.

"Anong gusto mong mangyari? Ang magpanggap kang Jelna habang buhay at maging asawa
ni Nate? Tsk! How pathetic?!" she smirked.

"Ikaw ang naglagay sa akin dito sa kinatatayuan ko ngayon Jelna. Bakit ngayon
parang lumalabas na ako pa ang may kasalanan ng lahat? Bakit mo ginagawa ang lahat
ng ito?"

Hindi siya nakasagot sa sinabi ko. I looked at her. Ang tapang pa rin ng mga titig
niya sa akin.

"Bakit hindi ka nagreklamo ng kilalanin ka ng lahat na Jelna? Kasi nag-enjoy ka na

di ba?" saad niya nang nakataas ang kilay.

"Hindi ko alam yang pinagsasabi mo!" tugon ko. Ang siste, ako pa ngayon nag may
kasalanan?
"Shut up! Have you forgotten iisang dugo ang nananalaytay sa ugat natin?" Sigaw
niya.

For a moment, I was speechless. Ang tapang ng dating niya. Naiintindihan ko na

ngayon kung bakit ilag sa kanya ang lahat ng tao. She is unbearable.

"Kung talagang mabuti kang tao gaya ng pagkakakilala ng iba sa'yo, the moment you
saw na ibang identifications ang nasa bag mo, dapat umuwi ka pa rin sa inyo!"

"Ikaw ang naglagay ng identifications sa bag ko?" naguguluhan kong tanong. Kaya
pala si Nate ang tinawagan ng pulis nang maaksidente ako.

"Yes, stupid! Pero saan ka umuwi? Sa bahay ng asawa ko sa halip na sa bahay ng mga
magulang mo!" she said at dinuro pa ang noo ko. Umalpas ang galit sa dibdib ko.

"Don't call me stupid! At hindi ako umuwi sa bahay ng asawa mo. Naaksidente ako at
na-amnesia. Nate was there when I woke up."

Tumawa siya ng nakakainsulto. "Oh, C'mon dear. Hindi ito movie. Anong amnesia ang
pinagsasabi mo?"

"Totoo ang sinasabi ko." giit ko. Saglit naman siyang natigilan.

"Given na totoo, I presume now that your memories are back, bakit di ka umuwi sa
inyo? Bakit ina-assume mo pa rin ang pagiging ako?" asik niya.

=================

B-Lies (Forty Nine B)

Nathalia's POV
"Given na totoo, I presume now that your memories are back, bakit di ka umuwi sa
inyo? Bakit ina-assume mo pa rin ang pagiging ako?" asik niya.

I was speechless. Yan din ang tanong na paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko.
Bakit hindi ako umuwi sa amin kahit nung nakita ko na siya doon sa amin at
nasigurong sinadya nga niya ang lahat ng ito?

"See? Because you enjoyed being in my place, right?" dagdag nito. I don't know how
to react because part of her claim is true.

"Bakit? Magaling ba ang asawa ko sa kama?" I flushed at her bluntness na ikinatawa

niya ng malakas.

"Well, don't worry my dear twin sister. I enjoyed your boyfriend either!" she
laughed sardonically.

"But as I've told you, the game is over! I'm taking my place back!" saad niya
matapos ang nang-uuyam niyang tawa.

My breathing became rugged. Gusto kong maiyak sa galit pero pinigilan ko ang sarili
ko.

"Anong karapatan mong paglaruan kami ng ganito?" asik ko.

"Because I can!" matapang niyang sagot.

"Now, you get off my favorite gown and get the hell out of this house!" matapang
nitong saad. I wanted to slap her pero di ko maigalaw ang mga kamay ko.

"Nate should

know about this." I managed to say but she just smirked.

"C'mon, Nate is my husband! Ano naman kung malaman niyang nagbalik na ako.
Remember, I am his wife!"

I was dumbfounded.

"What? Don't tell me mahal niyo na ang isa't-isa? That's ridiculous! Besides if
you'll insist to stay, I'll sue you both for concubinage." She asked mockingly.

"Ang sama mo! You put me in this place!" puno ng hinanakit kong saad.

"Tama nga ang lahat. You are very inconsiderate!" I added. Tama lang pala ang
pangingilag ng ibang tao sa kanya dahil kahit lantarang kasalanan niya, she will
make you feel like it is your fault.

"Yes, I am inconsiderate! But I didn't put you here! You chose to be here! You had
all the option to walk away but you did not! Pareho lang tayong makasarili!" galit
niyang tugon.

"Hindi tayo pareho! Kung ninais ko mang manatili dito yun ay dahil sa anak mo! I
wanted her to be happy kahit panandalian lang! Isang bagay na ipinagkait mo sa
kanya!"

"Wag mong idadamay ang anak ko dito! At hindi ikaw ang maaaring makapagsabi kung
ano ang magpapasaya sa kanya!" she said furiously. Lumalabas na rin pati ang mga
litid niya sa leeg. Bigla akong nakaramdam ng takot.

"Magbihis ka at umalis dito ng maayos or else sisirain ko ang lahat ng meron ka!
You don't know yet kung hanggang saan ang kaya kong gawin!" banta niya.

Napako ako sa kinatatayuan ko.

"Ayaw mong magbihis?" galit itong lumapit sa akin at walang pakundangang hinablot
ako sa likod at tinanggal ang zipper ng gown.

The next thing I knew ay nalaglag na ang gown sa sahig at ibinato niya sa mukha ko
ang isang pantalon at shirt. Napaluha ako sa sakit dahil tumama sa noo ko ang
butones ng pantalon.
I looked at her. Mas lalo akong nakaramdam ng takot. It's like I'm seeing a beast
that looks exactly like me and ready to eat me alive.

Agad kong isinuot ang damit at dali-daling lumabas ng bahay. Nagulat pa ang
guwardiya dahil hilam ang aking mga mata at marahil nagtataka kung bakit lumabas
ako nang di gumagamit ng sasakyan.

Lakad -takbo ang ginawa ko hanggang makalabas ng village.

Noong pinangingilagan ako bilang si Jelna, akala ko ay nag-eexaggerate lang ang mga
tao pero hindi pala. She is really antagonistic.

=================

B-Lies (Fifty)

Hilam man ng luha ang mga mata ko, namalayan ko nalang na nasa loob na ako ng taxi
at pauwi sa totoo naming bahay.

"Nathalia?" maang na tanong ni Harvy sa akin pagbaba ko ng taxi.

"Pakibayaran naman yung taxi, please?" Sa kabila ng pagkatuliro ay nasabi ko.

Napatango naman ito at binayaran ang nakadungaw na taxi driver.

Buti nalang at sakto itong nandoon. Wala kasi akong nadala na kahit ano. Sabagay
wala din naman akong pag-aari na kahit ano sa bahay na yun.

"What happened?" tanong ni Harvy nang humarap sa akin.

"Nothing! Masakit lang ang ulo ko. Puwedeng sa susunod nalang tayo mag-usap?" saad
ko. Nagtaka naman ito sa inaakto ko pero kalaunan ay tumango rin.
"Hatid na muna kita sa loob." Saad niya at inalalayan na ako. Hindi nalang ako
nagprotesta. Naguguluhan pa rin ako sa nangyayari.

Agad kong tinungo ang kuwarto ko pagpasok ng bahay. Nagtaka silang lahat sa
pagpasok ko pero di ko nalang pinansin. I have to lie down. I'm drained.

Hindi ako lumabas ng bahay kinabukasan. I stayed in bed at nag-isip.

Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kuwarto ko at napabuntong-hininga. I

suddenly miss Nate's bed. No! It should be Nate and Jelna's bed.

Ang sakit isipin na nagawa kaming paglaruan ni Jelna ng ganun-ganun lang.

I didn't even have the chance na magpaalam kay Nate ng maayos. Gusto ko siyang
puntahan pero alam kong magiging magulo

na naman ang lahat. Paano kung totohanin ni Jelna ang banta niya? Nagawa nga niya
kaming paikutin lahat, pati si Nate ay pinaglaruan niya.

Pero sabi ni Nate mahal niya ako bilang si Nathalia...pupuntahan kaya niya ako?

Ayoko nang umasa. At kahit puntahan pa niya ako, imposible ring maging kami. He's
still married to my devilish twin.

Mahihinang katok sa pinto ang nakapagpagising sa diwa ko.

"Anak?" tawag ni nanay.

Binuksan ko ang pinto. May hawak itong pinggan na may pagkain at baso ng tubig.
"Kagabi ka pa kasi hindi kumakain." Saad niya. Maghahapunan na kasi ay di pa rin
ako lumalabas ng kuwarto ko.

"Salamat po." Inabot ko ang pagkain at inilapag ito sa maliit na table katabi ng
kama ko. Umupo naman siya sa tabi ko at hinaplos ang buhok ko.

"May problema ba anak?" tanong niya. Bigla nalang nangilid ang luha ko. Yumakap
siya sa akin. Umiyak na lang ako sa balikat niya.

"Puwede mong sabihin sa akin kung anuman yang gumugulo sa isip mo." saad niya
habang hinahaplos ako sa likod.

"Kaya ko ito 'nay, wag po kayong mag-alala." Pinahid ko ang luha ko at kumalas sa
yakap niya. Tumingin naman si inay sa akin.

"Ayos lang po ako nay, salamat po." Saad ko ulit.

"Sigurado ka?" tanong niya. Napatango nalang ako. Ayokong dagdagan ang problema
nila. Hindi ko rin alam kung paano sasabihin sa kanya na alam ko nang may kakambal
ako.

Hindi ko rin naman sila masisisi kung ninais nilang ipaampon ang kakambal ko.Simula
pagkabata ay nakita ko na ang hirap nilang itaguyod kami ng mga kapatid ko. Si
tatay ay kargador sa palengke samantalang si inay ay tumanda nang namamasukan sa
ilang mayayamang pamilya.

"Sige labas na ako, kumain ka ha?" malumanay nitong bilin. Ngumiti nalang ako at
tumango. Matagal siyang tumitig sa akin bago tuluyang lumabas ng kuwarto ko.

=================

B-Lies (Fifty One)

Nathalia's POV

"Ate, nandito po si kuya Harvy." Tawag ng kapatid ko ilang minuto lang matapos
lumabas si inay ng kuwarto ko. Katatapos ko lang kumain.

Hindi ko sigurado kung paano ko siya haharapin. Nung huli kaming nagkita ay
nakipaghiwalay na ako sa kanya dahil wala na akong nararamdaman para sa kanya pero
dahil sa ginawa ni Jelna parang binigyan niya pa ito ng pag-asa.

"Sige labas na ako." Sagot ko nalang sa kapatid ko saka inayos ang sarili ko.

"Hi kumusta na ang pakiramdam mo?" bati niya sa akin paglabas ko ng kuwarto.
Kaharap lang kasi ng pinto ko ang maliit naming sala na sakto lang ang mahaba
naming sofa at dalawang pang-isahang upuan na magkakaharap at may maliit na center
table. Apat na hakbang lang ang layo nito sa istante ng TV. Sa likod naman ng
istante ay ang kusina kung saan pinagkasya ang mesa na may apat na monobloc chairs,
dalawang hakbang lang mula sa mesa ang lababo at lutuan at sa taas nito ang hanging
cabinet kung saan namin inilalagay ang ilang supplies.

Medyo maayos na ito kaysa sa kinalakhan naming barung-barong. Nakayanan lang naman
naming magrenta ng mas disenteng apartment nang magsimula akong magtrabaho.

"Ayos naman, hintayin mo lang ako sandali ha? Toothbrush lang ako." Wika ko.
Ngumiti naman ito at tumango. Buong araw kasi akong di lumabas at kumain. Di pa nga
ako nakaligo simula kagabi buti nalang at di naman ako nangangamoy.

Pumunta ako ng kusina kung nasaan ang mga toothbrush namin at toothpaste, tiningnan
ko ang lagayan ng toothbrush. Asan na ba

dito yung akin? Itinapon na yata dahil ilang buwan akong nawala o baka pinalitan na
ni Jelna.

I sighed.

"Anak, ito ba yung hinahanap mo?" tanong ni nanay sabay abot ng isang pink pouch.

"Po?" saglit akong natigilan at tumitig sa hawak niya.

"Toiletries?" tanong naman nito. Nakakapagtakang alam ni nanay ang salitang

toiletries pero napatango nalang ako at kinuha ang pouch. Malamang ay gamit ito ni
Jelna. Kumpleto nga ito mula sa toothbrush, toothpaste, body bath hangang facial
cream. Dahil wala na akong choice ginamit ko nalang ang toothbrush niya kaysa naman
lumabas pa ako at bumili. Wala din akong pera.

Nasa sala pa rin si Harvy at matiyagang naghihintay sa akin.

Tumitig siya sa akin ng matagal nang umupo ako sa harap niya. Hindi ko alam kung
ano ang dapat kong gawin at sabihin. Naawa ako na pati siya ay pinaglaruan ng
kakambal ko. Napakabait niyang tao, yun nga lang di ko maaaring pilitin ang sarili
kong mahalin siya.

Sinagot ko siya noon dahil siya lang ang lagi kong kasama noong nasa kolehiyo ako
at masaya naman akong kasama siya, inakala kong yun na talaga ang pag-ibig kaya
lang mali ako. Meron pala talagang mga taong sadyang kaibigan lang ang tingin ko sa
kanila at isa siya sa mga iyon.

"Okay ka lang?" nag-aalala niyang tanong. Tumango nalang ako at ngumiti ng tipid.
Lumapit naman siya at umupo sa harapan ko saka dinama ang aking noo.
"Sabi ni nanay, maghapon ka raw na hindi lumabas, may problema ba?" tanong niya
ulit.

"Wala lang ako sa mood lumabas." Sagot ko nalang para di na siya mag-alala pa.
Tumitig ulit siya sa akin ng medyo matagal bago bumalik sa kinauupuan niya kanina.
Napapansin din kaya niya na hindi ako ang nakasama niya sa nagdaang ilang buwan?
Sana nga... Nang sa gayon, mas madali akong makapagpaliwanag.

"Gusto mong mag-dinner sa labas?"

Napailing ako. "Katatapos ko lang kumain." Mahina kong sagot habang nakatungo.

Ayoko siyang tingnan. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya ang lahat.
Sigurado akong masasaktan siya. Alam kong kung sakaling malaman niya ay mas masakit
pa ito kesa noong hiniwalayan ko siya.

Ano ba kasi tong ginawa ni Jelna? Wala siyang puso!

"Harvy, puwede bang bukas nalang tayo mag-usap gusto ko na kasing magpahinga?"
paalam ko. Hindi ko pa kasi alam kung paano ipaliliwanag ang lahat sa kanya.

"May pasok ka bukas di ba? Sunduin kita sa city hall?" magkasunod niyang tanong.
Napatango nalang ako.

Oo nga pala, lunes bukas at may pasok ako sa city hall. Isa kasi akong social
worker. Pati rin ba iyon ay ginampanan ni Jelna habang wala ako? Tsk! Paano kaya
siya humarap sa mga mahihirap na tao? Hindi kaya sinungitan niya ang lahat at
ngayon ay galit na rin ang mga kasamahan ko sa akin? Sana hindi...

"Sige, mauna na ako." Pukaw ni Harvy sa sandaling katahimikan. Agad naman akong
tumalima. Sinundan ko siya hanggang sa pintuan. Akmang hahalikan niya ako nang
tumagilid ako kung kaya't sa pisngi tumama ang halik niya. Saglit siyang tumitig sa
akin at napailing bago tuluyang lumabas ng bahay.

=================

B-Lies (Fifty Two)

Nathalia's POV

Palihim akong humiram ng isang daan sa nakababata kong kapatid na si JB bago ako
lumabas ng bahay para pumuntang city hall buti nalang at nataong katapusan ngayon
at paniguradong susweldo kami mamaya.

Nagtatrabaho si JB sa isang candy factory. Ayaw kasi nitong mag-aral ng kolehiyo.

Wala din kasing maibibigay sina nanay at tatay na pang-aral niya. Hindi daw niya
kayang pagsabayin ang trabaho at pag-aaral kaya nagtrabaho na lang siya.
Ako naman kasi noon ay nakapag-aral lang dahil sa scholarship at pili pa ang kurso
na dapat kong kunin pero ayos lang din ang importante ay makapag-aral ako at isa pa
gusto ko rin naman ang pagiging social worker dahil marami kaming natutulungang
katulad naming maralita.

Yung bunso namang lalaki ay masuwerteng nakakuha din ng scholarship sa pagiging

atleta niya. Magaling kasi siyang magvolley ball. Siya ngayon ang kasalukuyang nag-
aaral sa kolehiyo.

Yung iba naman naming nakatatandang kapatid ay nagsipag-asawa na. Ang nakakalungkot
lang sila ang naiwan sa kinalakhan naming iskwater area dahil pare-pareho ding
mahirap ang buhay nila. Madalas nga pag alam nilang suweldo ko na, isa-isa silang
pumupunta ng bahay at kunwaring umuutang pero di naman binabayaran.

"Hi, Nathalia good morning!" salubong sa akin ng kasamahan ko sa DSWD. Nagkasabay

kasi kami sa pagtime-in sa bundy clock.

"Hi!" nakangiti ko ring tugon.

Gusto ko siyang yakapin dahil parang namiss ko siya pero pinigilan ko ang sarili
ko, sabay nalang kaming naglakad papuntang opisina.

Maghapon akong nakiramdam sa mga kasamahan ko kung may pagbabago sa pakikitungo

nila sa akin pero wala naman akong napansin. Nakahinga ako ng maluwag, buti naman
at mukhang pinakisamahan sila ni Jelna ng maayos.

Saktong alas-singko nang bumulaga sa pinto ng opisina si Harvy.

"Hintayin mo nalang ako sa parking area." Bulong ko nang makalapit ako sa kanya.
Hindi ko pa kasi naayos ang ilang dokumento na pina-process ko.

"You always want me here at exactly 5:00 pag sinusundo kita." kunot-noo niyang
hayag. Saglit akong natigilan. Never ko naman kasi siya noong pinapapunta ng city
hall para sunduin ako. Malamang ay rule na naman ito ni Jelna. Tsk!

"Hintayin mo nalang ako doon, di ko pa kasi naaayos ang gamit ko." tugon ko nalang
at tumalikod na saka nagbalik sa mesa ko. Narinig ko naman itong sumagot ng okay.
"Akala ko di na kayo magkakabalikan ni Harvy dati." Tudyo ng kasamahan ko na
pinakaclose sa akin. Alam kasi niya ang tungkol sa plano kong pakikipaghiwalay noon
kay Harvy. Ngumiti nalang ako ng tipid.

"Pero okay na rin, ang sungit sungit mo kasi nung kabebreak niyo!" natatawa nitong
dugtong. Ngumiti nalang ako ng tipid at napailing.

Mali pala ako. Pati pala dito ay naging masungit si Jelna. Nakakainis siya, ano
nalang ang iniisip ng mga tao tungkol sa akin ngayon?

Pati din kaya kina nanay at tatay naging masungit siya? Eh di mas lalo na sa mga
kapatid ko?

"Sorry kung natagalan ako ng konti." Saad ko nang makalapit kay Harvy. Tumango
naman ito bago ako pagbuksan ng kotse niya. May kaya din kasi ang pamilya ni Harvy
kaya may sarili siyang sasakyan. Regalo ito ng parents niya nung naggraduate kami.
May tatlo silang grocery stores kung saan siya na ngayon ang nagma-manage.

Hindi siya nagsasalita habang nagdadrive at mukhang malalim ang iniisip. Inihinto
niya ang sasakyan sa isang restaurant. Hindi siya nagbubukas ng usapan. Ako din ay
di alam kung paano siya kausapin. Gustong-gusto ko na kasing sabihin sa kanya ang
katotohanang hindi ako ang nakasama niya sa mga nagdaang buwan.

Pagdating namin ay nag-order agad siya. Tahimik kaming kumain.

"Done?" tipid niyang tanong nang mapansing di ko na ginagalaw ang pagkain ko.

"Wala kasi akong gana." Tugon ko. Tumango lang ito bago tinawag ang waiter at
nagbayad. Magkasunod pa rin kaming pumunta ng sasakyan niya.

Nagulat ako nang bigla niya akong kabigin at halikan pagkasakay niya sa driver's
side. Itinulak ko siya ng mahina. Saglit itong tumigil at tumitig sa akin. Pero
unti-unti ring bumaba ang labi niya sa labi ko. I have kissed him before pero
ngayon ay parang gustong bumaliktad ng sikmura ko. I can't. He started nibbling may
lips, but it has no effect. Pinipilit niyang ipasok ang dila niya sa bibig ko pero
nanatiling nakatikom ang bibig ko.

Inis siyang bumitaw at napasuntok sa manibela. Nagpakawala siya ng malalalim na

paghinga bago pinaharurot ang sasakyan.

"Harvy, masyado yatang mabilis ang pagpapatakbo mo."

Ninenerbiyos kong saad pero nanatili siyang tutok sa daan at di nagbago ang bilis
ng takbo ng sasakyan. Napahawak ako sa gilid at kinapa ang seatbelt saka isinuot,
mahirap na.

"Harvy, pakibagalan ng konti yung sasakyan." Untag ko pero di pa rin siya

nagrereact. Alam kong galit siya ngayon. Galit ba siya dahil hindi ako gumanti sa
mga halik niya?

"Harvy!!" sigaw ko nang muntik nang mahagip ang isang lalaki sa gilid ng daan na
akmang tatawid. Mabuti nalang at naiwasan niya ito at wala ding makakasalubong na
ibang sasakyan. Tiningnan ko nalang ang lalaki sa gilid ng daan mula sa rearview
mirror.

"Harvy, ano bang problema?!" inis kong tanong.

Agad siyang nagpreno at galit na lumabas ng pinto at ibinalibag ito. I went out.

"Nathalia, ano bang kasalanan ko sayo? Bakit mo ako pinaglalaruan ng ganito?!" puno
ng hinanakit niyang saad. Ramdam ko ang galit sa bawat bitaw niya ng salita.
Tumalikod siya at napahawak sa ulo.

"Shit!!!" he shouted.

I stood frozen. Ngayon ko lang siyang nakitang nagalit ng ganito. Ano bang ginawa
ni Jelna sa kanya?

"Anong pinaglalaruan?" sa kabila ng pagkatigagal ay naitanong ko.

"Wag ka nang magkaila! Magkaiba kayong tao!" galit niyang sigaw.

I was speechless.

"Akala mo ba tanga ako para hindi maramdaman na ibang katauhan ang kaharap ko
ngayon at iba rin noong nagdaang linggo?!"

"Hindi kita pinaglaruan, yung babaeng yun ay si Jelna, ang kakambal ko!" paliwanag
ko.

"Shit! Shit lang talaga!" galit niyang saad.

"Ang sama mo! Kung ayaw mo na sa akin dapat hinayaan mo nalang ako hindi yung
makikipagpalitan ka pa sa kakambal mo para lang iwasan ako!" puno ng hinanakit
niyang saad. Gusto kong ipaliwanag na hindi ako ang may pakana ng lahat kundi si
Jelna kaya lang bigla na lamang parang may bumara sa lalamunan ko at di
makapagsalita. Hindi ko mapigilan ang galit na namumuo sa dibdib ko sa ginawa ng
kambal ko.

"I thought you're a good person! Hindi pala!" saad nito saka tumalikod at mabilis
na pumasok sa sasakyan niya at pinaharurot.

Nagpupuyos ang damdamin ko. Galit si Harvy sa akin sa pag-aakalang niloko ko siya
samantalang ako rin ay naging biktima. Kasalanan ito lahat ni Jelna.

=================

B-Lies (Fifty Three)

Nathalia's POV

Hindi ko na napigilang lumuha habang minamasdang palayo ang kotse ni Harvy.

Naghalo-halo na ang galit at sama ng loob sa ginawa ni Jelna. Ako pa ngayon ang
pinagmukha niyang masama. Paano niya nagawa ang mga bagay na ito?

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi ng bahay sa kabila ng panibugho sa nangyari.

"Anak, okay ka lang?" agad na tumayo si nanay pagpasok ko ng bahay. Napansin siguro
niya ang pamumugto ng aking mga mata. I sighed.

"Opo, sa kuwarto lang ako." Mahina kong tugon at agad na naglakad patungo sa
kuwarto ko.
Isasara ko na sana ang pinto nang pigilan ito ni nanay. Malungkot itong tumitig sa
akin. Tumalikod nalang ako at umupo sa kama ko dahil nagbabadya na naman ang mga
luha sa mga mata ko.

"Anak, patawarin mo sana ako. Kami ng tatay niyo." Sambit ni nanay nang makaupo sa
tabi ko.

Napatingin ako sa kanya. Bakas sa mukha niya ang dinaramdam na kalungkutan. Ang
pagpapaampon ba kay Jelna ang tinutukoy niya? Napayuko nalang ako. Ayokong makitang
ganito si inay, kahit noon pa man, sa lahat ng hirap na napagdaanan ng pamilya
namin. Ayaw na ayaw kong nalulungkot siya.

"Hindi namin kayo kayang buhayin lahat kaya namin nagawa iyon sa kakambal mo."
Ramdam kong dumadausdos ang mga luha sa pisngi niya kaya minabuti kong hindi nalang
siya tingnan. Kung meron silang dapat hingian ng tawad hindi ako iyon kundi si
Jelna.

"Pero anak mali ang ginagawa niyo. Maling paglaruan niyo ang mga tao sa paligid
niyo." Dagdag niya.

Napamaang ako at napaangat ng tingin. Diretso

siyang nakatitig sa akin.

"Nay, hindi ko po alam ang sinasabi niyo." Sambit ko.

"Alam kong nagpalit kayo ng kakambal mo. Ina niyo ako, puwede kayong magpanggap sa
lahat ng tao pero hindi sa akin." hayag niya.

Pati rin pala si nanay ganito ang paniniwala...na nakipagsabwatan ako kay Jelna...

"Kami ng tatay niyo ang may kasalanan sa inyo dahil pinaghiwalay namin kayo pero
sana wag niyo nang idamay ang ibang tao." Malumanay niyang saad.

Naguluhan ako sa sinasabi niya at hindi agad nakapagsalita.

"Si Harvy mabait na bata yan, wag niyo namang paglaruan ang nararamdaman niya."
Dagdag ulit niya.

"Nay, wala po akong alam sa sinasabi niyo. Si Jelna po ang may kagagawan ng lahat."
Napangiti ako ng mapait nang maalala ang kakambal ko.

"Jelna?"

"Opo, yun ang pangalan ng kakambal ko." tugon ko.

"Paano niyo nakilala ang isa't-isa?"

Napailing ako. Hindi ko alam kung papaano sasabihin ang lahat pero kahit anupaman
kailangan ko ring sabihin dahil kung hindi ako na naman ang magiging masama pati sa
mga magulang namin.

Inumpisahan kong ikuwento mula nang magising ako pagkatapos kong maaksidente
hanggang sa paglitaw niya sa bahay ni Nate.

"Kaya pala iritable siya lagi noon dito. Ni hindi nga niya pinapansin noon ang mga
ate at kuya mo na humihingi ng tulong. Akala ko nga nagsawa ka na sa kakatulong sa
kanila." Kuwento ni inay. Hindi na ako nagtaka sa inasal niya.
"Maarte siya sa lahat ng gamit at pagkain, doon ako unang nagduda pero hinayaan ko
nalang. Kalaunan ay naging okay naman ang pakikitungo niya kaya akala ko ay inuusig
lang ako ng kunsensiya ko sa pagpapaampon sa kakambal mo kaya naiisip kong ikaw
siya."

Hinayaan ko lang siyang magkuwento. Kaya pala noong pumunta ako dito ay mukha
namang masaya si Jelna. Parang akong-ako nga noon baka nga naka-adjust na siya ng
mga panahong iyon dito.

"Pero noong araw na nagbalik ka na, sigurado akong magkaibang tao nga kayo."
Napangiti siya ng mapait. Totoo ngang karugtong ng mga ina ang hininga ng anak
nila. Tama ang sinabi niyang puwede kaming maglihim sa lahat pero hindi sa aming
ina.

Napahilig ako sa balikat niya.

"Anak, gusto kong kausapin ang kapatid mo para humingi ng tawad. Puwede mo ba akong
samahan?"

"Hindi ko po alam kung ito ang tamang panahon, nay, para kausapin siya."

"Kung hindi ngayon, kailan pa? Samahan mo lang ako sa bahay niya." Pakiusap niya.

Sabagay may point siya.

=================

B-Lies (Fifty Four)

Nathalia's POV

"Ma'am Jelna?" nagtatakang tanong ng guard pagbaba namin ng taxi ni nanay. Siguro
ay nagtataka siya kung bakit ako nagtaxi. Napagpasyahan namin kaninang ihahatid ko
lang siya dito at saka ko siya hihintayin sa sakayan malapit sa gate ng village.

"Kuya, papasukin niyo nalang muna siya sa loob, may pupuntahan lang ako saglit."
Utos ko sa guwardiya. Ni hindi nito nahalata na hindi ako ang totoong Jelna. Agad
itong tumalima at pinagbuksan si nanay. Tumingin si nanay sa akin ng makahulugan.
Alam kong ninenerbiyos siya, ako rin naman ay ganun din. Ngumiti nalang ako bago
bumalik sa nakahimpil na taxi.

Tumambay lang ako sa labas ng village. Buti at may waiting shed dito kung saan
puwedeng mag-abang ng taxi at jeep. Ginawa lang siguro ito para sa mga trabahador
ng mga residente dahil lahat naman sila ay may sariling sasakyan. Safe pa rin naman
dito kahit gabi dahil malapit lang sa gate kung saan may mga guwardiya.

Nagtago ako sa poste nang matanaw ang sasakyan ni Jelna. Pamilyar iyon dahil yun
din ang sasakyang ginagamit ko noon.

Mahigit tatlumpung minuto matapos pumasok ang sasakyan ni Jelna nang matanaw kong
papalabas na ng gate si nanay. Mugto ang kanyang mga mata Yumakap ito sa akin
paglapit ko. Ito na nga ba ang iniiwasan kong mangyari kaya ayoko muna sanang mag-
usap sila. Malamang ay di siya pinatawad ni Jelna. Matigas ang puso ng isang yun.
"Ano pong sinabi niya?"tanong ko habang inaalalayan siyang makaupo muna sandali sa
waiting shed saka inabutan ng bottled water na dala ko. Hinintay ko siyang
makainom.

Napabuntong-hininga siya bago nagsalita.

"Hindi niya kami mapatawad ng ama mo..." dumausdos ang mga luha sa pisngi niya.
Tumingin ako sa ibang direksiyon. Ayokong makita ang sakit sa mga mata niya.

"Pero naiintindihan ko naman, natural lang iyon, pasasaan ba't mapapatawad niya rin
kami." Dagdag niya matapos magpahid ng luha. Napakapositibo talaga ni inay, sana
lang namana iyon ng kambal ko.

"Ano pa pong sinabi niya?" tanong ko. I want to know everything.

"Hayaan ko na nalang daw siya dahil may sarili na siyang buhay na malayo sa atin."

"Inamin din po ba niya ang ginawa niyang magpapalit sa amin?"

"Oo pero wala daw siyang pinagsisisihan." Tugon ni nanay. Tsk! Ibang klase din
talaga ang isang yun.

"Bakit daw po niya ginawa iyon?" tanong ko nalang para mailihis ang galit sa dibdib
ko.

"Yan din ang tinanong ko sa kanya pero di niya sinagot."

Napatango nalang ako sa sinabi ni inay. Baka nga gusto niya lang maranasang maging
ako.

"Anak, umuwi na tayo." Yaya ni nanay. Pumayag nalang ako. Alam kong pagod siya
hindi lang pisikal kundi emosyonal. At siguradong ayaw niya na ring pag-usapan ang
lahat.

=================

B-Lies (Fifty Five)

Nathalia's POV

I miss Janella. Hindi ko alam pero bigla ko nalang namimiss ang bata. Epekto siguro
ng pagpunta namin sa mansiyon nila kagabi.

Naalala ko yung mga panahong na-amnesia ako. I feel so alone pero kapag yakap ko na
yung bata napapanatag ang loob ko. Sana totoong anak ko nalang siya.

Buong maghapon akong tuliro sa trabaho. Napansin din yata ng mga kasamahan ko kaya
di nila ako masyadong ipinapaharap sa mga taong dumudulog sa opisina.

Paglabas ko ng hapon nagtungo ako sa school ni Janella. Wala akong balak lituhin
ang bata. Gusto ko lang siyang yakapin at isa pa baka di rin siya naaasikaso ng ina
niya.
Tumayo ako sa tabi ng guardhouse kung saan ko siya malimit antayin noon. Palinga-
linga ako baka sakaling makita ang yaya niya pero di ko siya makita.

Napapitlag ako nang may humawak ng mahigpit sa braso ko.

"What the hell are you doing here?" mahina ngunit madiing bigkas ni Jelna sa tenga
ko. Di ko man lang namalayan ang pagsulpot niya sa tabi ko. Hinila niya ako palayo
sa ibang naghihintay. Gusto kong magpumiglas sa higpit ng hawak niya pero may ilan
kasing napapatingin sa amin.

"Are you planning to kidnap my daughter?" matapang nitong tanong. Nanlilisik pa ang
kanyang mga mata.

"Wala akong planong masama sa bata, gusto ko lang siyang makita." Depensa ko kahit
alam ko namang di siya maniniwala. Kita naman kasi ang galit sa mga mata niya.

"Makita? For what? Guguluhin mo ang pamilya ko?" asik niya. Bahagyang kumirot ang
braso ko na hawak-hawak niya.

"Bitawan mo nga ako!" I shook my arm. Mabuti

at bintawan niya rin ito. Somehow, alam kong ayaw niya rin ng eskandalo.

"Wala akong ganyang iniisip! Palibhasa puro masama ang nasa isip mo kaya feeling mo
lahat ng tao gagawa ng masama sa'yo!" I uttered staring straight at her. Mas lalong
gumuhit ang galit sa mukha niya.

"You don't have the right to say that! You don't know me!" She raised her index
finger at dinuro ako. Before I could even react, nagsalita ulit siya.

"Pasalamat ka nandito tayo sa harap ng school ng anak ko kung hindi nasampal na

kita! I'm warning you, get the hell out of our lives or else higit pa sa sampal ang
ibibigay ko sa'yo!" she said at walang lingon-likod na naglakad na pabalik ng gate
ng school.

I feel mad. I want to slap her pero wala akong nagawa kundi panuoorin silang mag-
ina habang magkahawak-kamay at masayang sumakay sa kotse nila.

Ang sama niya! Ano bang nagawa ko sa kanya at pinaglaruan niya ako ng ganito? She
let me experience her life only to take it all away. Pati si Harvy ay galit sa
akin. I am left with nothing!

Si Nate? Alam na kaya niyang si Jelna na ang kasama niya ngayon?

I have to know kung alam na ito lahat ni Nate.

Agad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa AOC Tower kung saan ang opisina niya.
The guards know me kaya sigurado akong papapasukin ako.

I sighed as I looked up at the 22-floor building, one time in my life, I thought I

co-own it.

Hahakbang na sana ako nang may tumigil na sasakyan sa likod ko at may bigla na
lamang humila sa akin. Bago pa ako makasigaw ay may nagtakip na ng bibig ko.
Nagpumiglas

ako pero may dalawang lalaking mahigpit na nakahawak sa akin at pinagitnaan ako
bago tuluyang pinasibad ang sasakyan. Agad akong binusalan ng lalaki sa likod ng
sasakyan na nagtakip ng bibig ko. Sinubukan kong sipain ang lalaki sa tabi ko pero
agad niya akong napigilan gamit ang kanyang mga paa.

"Tumigil ka kung ayaw mong masaktan!" galit nitong saad pero ayaw kong tumigil sa
pagpupumiglas. Ipinatong niya ang malalaki niyang paa sa mga hita ko para di na ako
makagalaw pa.

I feel helpless. Iba-iba ang pumapasok sa isip ko. Sino sila? Papatayin ba nila
ako? Ire-rape? O baka naman akala nila ako si Jelna at ipaparansom nila ako? Isa-
isa ko silang tiningnan pero ngumisi lang sila.

Naramdaman ko nalang na tinatalian ang aking mga kamay. Gusto kong lumaban pero
wala akong magawa. Pagkatapos ng kamay ay mga paa ko naman ang tinalian. Biglang
dumausdos ang mga luha ko at umusal ng taimtim na panalangin. Ano bang kamalasan
tong nangyayari sa akin? Ano bang malaking kasalanan ko at nangyayari ito?

Tumingin ako sa labas ng sasakyan, madilim na ang paligid pero sigurado akong nasa
Manila pa kami. Maliliit na eskinita ang dinadaanan ng sasakyan at halatang
iniiwasan nila ang main road.

Hindi ko alam kung ilang oras kami sa loob ng sasakyan pero pinanatili kong gising
ang diwa ko.

Ngunit naging malinaw ang lahat ng makilala ko ang daang tinatahak ng sasakyan lalo
na ng ipasok ito sa gate ng isang warehouse. Kilalang-kilala ko ang lugar na ito.
Sa textile company ito ni Jelna. Idiniretso ang sasakyan sa likod kung saan walang
trabahador na nagpupunta.

Ang kanina'y matinding kaba at takot ay unti-unting napalitan ng matinding galit.

Kinalagan ng lalaki ang tali sa paa ko saka ako inutusang bumaba ng sasakyan.
Sigurado akong si Jelna ang may gawa nito. Handa na rin akong harapin siya.

Pagbaba ko ng sasakyan, agad na sumalubong sa akin ang isang malutong na sampal.

Napangiwi ako sa sakit. Pag-angat ng tingin ko, isa uling sampal sa kabilang mukha
ang sumalubong sa akin. Bahagya akong nahilo pero tinatagan ko ang loob ko. Akmang
sisipain ko siya nang pigilan ako ng dalawang tauhan niya.

Tumawa siya nang makita ang pagpupumiglas ko para lumaban. Her laugh sounded
demonic. Gusto ko siyang sumbatan at sigawan pero may takip ang mga bibig ko.

"Pasalamat ka, may event kami ng asawa at anak ko kung hindi higit pa diyan ang
gagawin ko sa'yo!" madiin niyang hayag.

Gustung-gusto kong sumagot. Anong dapat kong ipagpasalamat? Yung kademonyohan niya?
Hayop siya!

"Pagbabayaran mo ang araw na ito! Pagbabayaran mo ang pangingialam mo sa mag-ama

ko!" galit niyang saad.

"Pinagsabihan na kita kanina pero di ka nakinig! Tingnan natin kung tatangkain mo

pang makalapit sa kanila." Banta niya saka tumalikod at naglakad na.

Wala ulit akong nagawa kundi sundan siya ng tingin. Tanging lagatok lang ng
stiletto shoes niya ang naririnig ko. Naka-red backless gown ito. Kung ano ang
ikinasexy at ikinaganda niya ganun din kasukdol ang sama ng ugali niya.

Isinakay ulit ako sa van. Pagkarating sa amin saka ako kinalagan at tinanggalan ng
busal saka pinababa.

=================

B-Lies (Fifty Six)

Nathalia's POV

Nadatnan ko si nanay na nanunuod ng TV nang pumasok ako sa bahay. Gusto kong umiyak
pero tinatagan ko ang loob ko.

"Alas dose na, saan ka galing?" nag-aalala nitong tanong. Ganito kasi siya lagi sa
tuwing di kami nakakauwi ng gabi. Hindi siya natutulog hangga't di kami nakakauwi.

"May pinuntahan lang po ako." Sagot ko. Ayoko siyang mag-alala. Pag sinabi ko ang
nangyari sa akin ay siguradong hindi siya makakatulog. Umupo ako sa tabi niya.
Naiiyak ako habang nakatingin siya sa akin pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Yung kakambal mo ba?" tanong niya nang hindi inaalis ang tingin sa akin.

"Naku hindi po." Tanggi ko at ibinaling ang tingin sa TV. Di naman ito umimik.

Pero mas lalo akong napamaang sa late night newsbreak. Sana di nalang ako tumingin
sa TV. Nakaflash kasi si Nate sa TV habang nakayakap ang isang kamay sa bewang ni
Jelna at ang isa ay hawak ni Janella. Napansin ko rin ang gown ni Jelna, yun ang
suot niya kanina sa warehouse. Larawan sila ng isang masayang pamilya. Ini-
interview si Nate dahil paparangalan siyang isa sa Ten Most Outstanding Young
Businessman.

Pati si nanay ay nakatitig din sa telebisyon.

"Ang guwapo pala ng asawa ng kambal mo." Komento niya matapos ang interview sa TV.
Hindi nalang ako sumagot. Hindi maalis sa isip ko ang itsura nila, parang ang saya
saya nila.

"Mabait ba siya?" untag ni nanay.

"Ho?" nagising bigla ang diwa ko.

"Di ba nakasama mo siya? Mabait ba ang asawa ng kambal mo?" ulit niya. Napangiti
ako ng pilit pagkaalala

sa lahat ng ipinakita ni Nate sa aking kabutihan.

"Opo, sobra!" tugon.

"Buti naman kung ganun." Napapatango naman niyang saad.

"Nay, tulog na po ako." Paalam ko.

"Sige, sunod nalang ako. Hihintayin ko lang si JB, di pa nakakauwi eh."

Tumango nalang ako. Kataka-takang di pa siya nakakauwi, alas diyes ay nasa bahay na
dapat siya. Di rin kasi siya masyadong nakikibarkada.

Nahiga nalang ako.

Di ko mapigilang makaramdam ng galit pagkaalala sa ginawa ni Jelna. Napahawak ako

sa pisngi ko, balang araw makakaganti rin ako.

Napailing ako sa naisip, parang nagiging Jelna na rin yata ako. Naalala ko nung
gabing nagpakita siya, sinabi niyang kambal kami at parehong dugo ang nananalaytay
sa amin.

Hindi puwede.

Hindi ako katulad niya.

Hindi niya ako kasing sama.

___________

Alas nueve na nang magising ako. Mabuti nalang at sabado ngayon, wala akong pasok
sa trabaho at kahit naman meron wala rin akong ganang magtrabaho.

"Oh, wala kang pasok?" tanong ko kay JB. Naabutan ko kasi siyang nakadukdok dito sa
mesa ng kusina. Martes ang day off nito sa factory at madalas alas siete ay
nakaalis na ito ng bahay.

Napabutong-hininga siya bago sumagot.

"Natanggal ako sa trabaho, ate." Malungkot nitong hayag.

"Kelan pa?" hindi ko mapigilang isipin ang banta ni Jelna kagabi sa akin. Sana
hindi ito isang paraan niya para gumanti sa sinasabi nitong pangingialam ko sa
pamilya niya at pag-attempt na magpakita sa mag-ama niya.

"Kagabi lang ate, binigay yung huling sahod ko at separation pay ko. Sabi nila lay-
off daw pero parang ako lang naman yata ang natanggal." Naghihinanakit nitong saad.

I felt guilty. Sigurado akong kagagawan ito ni Jelna. Bakit niya kailangang idamay
ang kapatid namin?

"Di bale makakahanap ka rin ng ibang trabaho." Saad ko nalang para pagaanin ang
loob niya.

Dahil sa sunod-sunod na nangyari nawalan na ako ng mood lumabas ng bahay maghapon.

=================

B-Lies (Fifty Seven)

Jelna's Wrath?

Nagising si Nathalia sa ingay na nagmumula sa sala nila. Rinig niya mula sa kuwarto
ang boses ng mga bata at parang boses ng mga nakatatanda niyang kapatid.

Paglabas niya ng silid ay bumungad sa kanya ang labing-isa niyang pamangkin na

pare-parehong nasa elementarya pa lamang. Halos hindi sila magkasya sa maliit
nilang sala. May mga kanya-kanya silang bitbit na plastic ng damit, yung iba ay di
pa nakaplastic at tangan-tangan na lamang. Tulala ang mga ito at ang ilan ay
namumugto ang mga mata sa kaiiyak. Rinig niya ang iyak ng dalawa niyang ate at
hipag mula sa kusina.

"Anong nangyari?" nag-aalala niyang tanong sa mga ito pagtuntong niya ng kusina.

"Sinunog ang lugar namin." Napahagulgol na tugon ng ate Beth niya.

Siya ag panganay sa kanila at may lima na itong anak. Dalawa sa mga ito ay dapat
nasa college na pero dahil hindi sila makapag-aral ay umeextra nalang bilang
kargador sa palengke. Hindi niya rin mahanapan ang mga ito ng scholarship dahil
parehong pasang-awa ang mga grado. Yung isang anak nito ay high school at dalawa ay
elementary pa lang.

"Sigurado kayong sinunog?" tanong niya sa mga ito.

"Kaninang umaga ay tinangka itong idemolish pero pinigilan ng mga kalalakihan sa

amin kaya sigurado kaming sinunog ito para sapilitan kaming paalisin." Paliwanag ng
hipag niyang si Liza.

Hindi na nagtaka si Nathalia dahil ilang beses na rin naman silang pinapaalis sa
lugar na iyon pero di pa rin nawawala sa isip niya na maaaring si Jelna na naman
ang may pakana nito.

Naaawa siya sa hipag dahil tatlo sa mga anak nito ay

elementary pa lamang, ang isa ay apat na taong gulang habang ang bunso ay dalawang
taong gulang. Nakita niya ang mga ito kanina sa sala pati ang dalawang anak ng ate
Beth niya.

"Asan sila kuya? Wala bang nasaktan sa inyo?" tanong niya sa mga ito.

"Wala namang nasaktan sa amin dahil nakaalis kami agad pero naiwan sila doon.
Naglikas ng ilang gamit sa covered court ng barangay." Sagot ng ate Elena niya. May
apat din itong anak na nasa sala.

Napabuntong-hininga si Nathalia. Nagpapasalamat siya at walang nasaktan sa kanila

pero hindi niya alam kung ano ang dapat gawin. Wala din naman kasing ibang
pupuntahan ang mga ito. Parehong tahimik ang mga magulang nila at malalim din ang
iniisip.

"Sina kuya Johnny at ate Tess?" naitanong niya. Ang tinutukoy niya ay ang dalawa pa
nilang kapatid na malapit din ang tinitirhan doon at may sarili na ring mga
pamilya.

"Hindi sila nadamay kaya nga malakas ang kutob namin na sinadya ang sunog dahil
siniguradong yung hilera lang namin ang maaabo." Sagot ng hipag niya.

Nagrerenta kasi ng maayos ang dalawa niyang kapatid sa may-ari ng lupa na

kinatitirikan ng bahay nila. Medyo maayos kasi ang trabaho ng kuya Johnny niya sa
isang factory at ang asawa naman ni ate Tess niya ay maintenance personnel sa isang
unibersidad.

Ang mga asawa naman ng ate Beth at Elena niya ay parehong nagpapadyak lang na
tanging ikinabubuhay nila. Samantalang ang kuya Bert niya na asawa ng hipag niyang
si Liza ay kargador sa palengke.

Kung bakit naman kasi ang hirap na nga ng buhay nag-asawa pa sila at nag-anak ng
marami.

"Paano na ngayon yan?" Tanging naitanong ni Nathalia.

"Puwedeng dumito muna ang mga bata? Kami sa covered court nalang muna ng barangay."
Pakiusap ng ate niya.

Napahawak siya sa pisngi, hindi alam ni Nathalia kung paano sila magkakasya sa
apartment pero wala naman siyang magagawa. Ayaw niya rin namang pabayaan ang mga
ito.

Pati ang dalawang kapatid niyang lalaki ay di rin makapagsalita.

Dalawa lang ang kuwarto ng apartment. Yung sa kanya at yung silid ng mga magulang
nila na may isang kama at isang double deck kung saan natutulog sina JB at JC,
kapatid niyang lalaki na nasa kolehiyo.

Isa ang tumabi sa mga magulang niya. Dalawa ang tumabi sa kanya at yung dalawa ay
naglatag na lamang sa baba ng kama niya. Yung anim naman ay naglatag sa sala at
itinabi na lamang ang mga gamit.

Halos hindi nakatulog si Nathalia kakaisip kung ano ang puwedeng gawin para
matulungan ang mga kapatid. Itinabi na muna niya ang isiping maaaring gawa ito
lahat ng kakambal niya.

Hindi pa rin alam ng mga kapatid niya ang tungkol kay Jelna pero sigurado siyang
alam ng mga nakatatanda niyang kapatid na may kambal siya pero bilib din naman siya
dahil kahit kelan walang nakabanggit nun sa kanila kahit noon pa man.

=================

B-Lies (Fifty Eight)

Sinubukang lumapit ni Nathalia sa Gawad Kalinga, isang NGO na tumutulong sa mga

mahihirap at nagbibigay ng housing aide at pangkabuhayan. Ginagabayan nila ang mga
pamilya sa mga pinapatayo nilang GK village hanggang sa kaya na nilang mabuhay ng
matiwasay. May mga aktibidad din silang ginagawa para maturuan ang mga ito ng
tamang asal sa buhay. Marami na itong natulungang pamilya at marami silang pabahay
sa iba't-ibang parte ng bansa.

May village silang malapit sa lugar nila kaso isa nalang daw ang available slot.
Dahil sina kuya Bert niya ang puro maliliit pa ang mga anak kaya sila ang pinaka-
qualified sa kanila. Kailangan lang nilang magvolunteer na mag-asawa ng ilang
linggo doon sa ginagawang village.

Nakahinga siya ng maluwag dahil mababawasan ng isa ang problema nila.

Nathalia's POV

Makalat at maingay ang buong bahay dahil sa mga pamangkin ko pero wala akong
magagawa kundi tiisin na nalang. Maya't maya silang pinagsasabihan nina nanay at
tatay pero matapos lang ang ilang minuto ay mag-iingay na naman.

Si JB ang madalas silang pagalitan, mainitin kasi ang ulo nito dahil hindi
makahanap-hanap ng trabaho. Isa ring dahilan kung bakit tipid na tipid kami sa
gastos, kami nalang kasi ni tatay ang kumikita. Buti nalang at may mga tulong din
na natatanggap ang mga kapatid ko para sa mga nasunugan kaya't may pandagdag kahit
konti sa pagkain at gastusin.

"Umiiyak ka ba?" takang tanong ko kay JC nang maabutan ko siya sa kusina.

"Ate..." malungkot itong tumingin sa akin. Ngayon ko lang siya nakitang ganito.
Madalas kasi siyang positibo at masayahin.

"Bakit?"

"Inalis na ako sa varsity. Natanggalan na ako ng scholarship." Mangiyak-ngiya

niyang saad.

"Ha, bakit?"

"Hindi ko alam kung paano nangyaring bumagsak ako sa dalawang subjects. Nagpapasa
naman ako ng requirements at matataas naman ang mga scores ko." saad niya. Bawal
kasi sa mga varsity players ang bumagsak sa alinmang subject.

"Sinubukan mo bang kausapin ang mga prof mo?"

"Nakabakasyon na daw sila sa ibang bansa." Saad niya. He sound frustrated.

Napahawak ako sa ulo. Mas lalong tumibay ang hinala ko na si Jelna ang may gawa ng
lahat ng ito.

Gusto ko siyang gantihan at pagsasampalin hanggang sa magmakaawa siya. Sumusobra na

siya! Wala akong kasalanan sa kanya para gawin niya ito sa akin.

Bakit hindi nalang ako ang tinanggalan niya ng trabaho? Bakit yung kapatid ko pa?
Pati itong si JC pinakialaman niya, kung tutuusin kapatid niya rin sila.

Kailangan ko siyang kausapin! Hindi ko palalagpasin ang ginawa niyang ito sa amin!

=================

B-Lies (Fifty Nine)

Nathalia's POV

Napakunot-noo ang guwardiya ng mansiyon nang pagbuksan ako.

"Ma'am akala ko po nasa loob pa kayo?" napakamot ito sa batok pero nilagpasan ko
lang siya. Masyado akong galit para sumagot pa.

Nagtuloy-tuloy ako sa main door sakto naman itong bumukas at iniluwa nito si
Janella na nakahawak sa kamay ng yaya niya.

"Mommy?" ngumiti ito ng tipid. Parang lumipad ang lahat ng galit ko sa mundo. I
stoop down and hug her tight. Gumanti naman ito ng yakap.

"You're going to school?" pinilit kong pinalambing ang boses ko kahit sobrang galit
ako sa ina niya.

"Yes, mommy!" sagot naman nito.

"You take care, okay?" hinalikan ko siya sa pisngi. Gumanti naman ito ng halik sa
pisngi at yakap.

Nakita ko kung paano natigilan si Jelna pagkakita sa amin. Nasa tuktok siya ng
hagdan. Tumayo ako at hinayaan nang umalis ang bata kasama ng yaya niya.

Umakyat ako ng hagdan. Tumalikod naman si Jelna at nagtungo sa room nila ni Nate.
Sinundan ko siya sa loob.

"Ang kapal talaga ng mukha mo na magpakita dito sa pamamahay ko!" sigaw niya
pagkasara ko ng pinto.

"Ikaw ang makapal ang mukha!" ganti ko saka lumapit. Gusto ko siyang sampalin at
sabunutan. Bumalik lahat ang galit sa dibdib ko.

"Tsk! Sasaktan mo ako?" she smirked bago pa man ako tuluyang makalapit.

"I told you! We are the same!" sarkastiko niyang saad. She raised an eyebrow. Mas
lalo naman akong nainis.

"Hindi tayo pareho!" madiin kong sagot. Kahit gusto ko siyang bugbugin ay pinigilan
ko

ang sarili ko. Siguro ay iyon ang gusto niyang patunayan na pareho kaming masama.

Well, ayokong ibigay sa kanya ang satisfaction na pareho kaming mapanakit. If she
is doing this para makita kung may kademonyohan rin ba akong katulad niya. Then,
I'll disappoint her.

"Ano bang kasalanan namin sa'yo? Bakit mo ito ginagawa?"

"Ginagawa ang alin?" she smirked.

"Wag ka ng magmaang-maangan! Alam kong ikaw ang nagpatanggal kay JB sa trabaho!"

asik ko.

"It's not my fault kung natanggal siya because of his inefficiency!" she said
sarcastically. Somehow, I hoped na sana itanggi niyang siya ang may kagagawan ng
lahat pero sa sinabi niya para na rin niyang inamin na siya ang nagpatanggal kay
JB.

"Hayup ka talaga! Pati si JC idinamay mo!" sigaw ko.

Ngumiti lang siya ng nakakaloko na mas lalong nagpapuyos ng damdamin ko.

"Yung nangyaring demolition at sunog sa lugar nila ate at kuya, siguradong ikaw rin
ang may pakana!"

Tumaas ang kilay niya sa sinabi ko.

"Excuse me! Kung dinemolish sila, dapat lang yun dahil squatters sila! Pero para
pagbintangan ako ng panununog, that's arson! Magdahan-dahan ka sa binibintang mo!
Puwede kitang kasuhan ng moral damages!" galit niyang sagot.

"Dahil sa kademonyohan mo, hindi malayong gawin mo yun! At anong moral damages ang
sinasabi mo? Wala ka namang moralidad!" galit ko ring saad.

"Wala kang karapatang pagsabihan ako ng ganyan! Hindi mo ako kilala!"

"Sa lahat ng ginawa mo sa akin, tingin mo maniniwala pa akong hindi mo yun kayang
gawin?"

It's my time to smirk. Galit siyang humakbang at akmang sasampalin ako pero
napigilan ko siya.

"Hindi mo na ulit ako masasaktan!" Itinulak ko siya ng malakas na sanhi para

mapaatras siya. Inasahan kong susugod siya para saktan ako pero nanatili lang
siyang nakatayo. Silence followed.

"Hindi ko alam kung bakit mo ginagawa ang lahat ng ito pero nakikiusap akong itigil
mo na. Wag sila Jelna." I said half-begging. She didn't say a word.

"Alam mo ba kung ilang pamangkin mo ang nawalan ng tahanan?" dagdag ko.

"I don't care!" she said nonchalantly saka tumalikod.

"Bakit ka nga ba may pakialam eh kahit kailan naman di mo naranasang mawalan ng

tahanan. Hindi mo naranasang halos hindi kumain ng buong araw. You will never
care!"

Hindi siya nagsalita at umupo lang sa kama.

I took the opportunity para magsalita ulit. "Hindi ko maintindihan kung bakit ang
laki ng galit mo sa mundo. Kung tutuusin masuwerte ka nga dahil lumaki ka sa isang
mansiyon. Lahat ng kailangan mo ay ibinigay sa'yo."

Tumingin siya ng masakit sa akin.

"Wag kang magsalita na parang alam mo ang lahat! Dahil hindi mo alam kung ano ang
pakiramdam na nasayo ang lahat ng materyal na bagay pero may kulang pa rin sa
pagkatao mo!" Nakita ko ang pangingilid ng luha niya habang binibitawan ang bawat
kataga.

"Higit pa iyon sa pakiramdam ng walang makain!" dagdag niya.

Hindi ako makapagsalita. Hindi ko akalain na ganun pala kalalim ang epekto ng
pagpapaampon sa kanya.

"At talagang hindi mo ako maiintindihan dahil hindi ikaw ang ipinaampon!" puno ng
hinanakit niyang saad. I stared at her.

Ngumiti siya ng mapait. "No, hindi pala ipinaampon! Ibinenta!"

"Anong ibinenta?" naguguluhan kong tanong. Ang alam ko lang ay ipinaampon siya
dahil sa hirap ng buhay.

"Sana bago ka nagtapang-tapangang pumunta dito, inalam mo muna ang totoo." Sumbat
niya.

"Anong totoo?"

She smiled bitterly. "Bakit hindi mo itanong sa nanay mo?"

I lost track. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin.

"Umalis ka na rito!" utos niya.

Gusto kong itanong ang katotohanan pero mas mabuti sigurong si nanay nalang ang
kausapin ko.

=================

B-Lies (Sixty)

Nate's POV

I halt when I saw Nathalia climb up the jeepney.

Sugurado akong siya iyon. Anong ginagawa niya sa harap ng village namin?

Did she come to confront Jelna? Or to see me?

That night when I went home, alam kong hindi si Nathalia ang nadatnan ko ng bahay.
I can feel the difference.

I confronted Jelna right away pero nagalit lang siya lalo. I know her, when she's
mad, she could be very mean.

Agad akong lumabas ng bahay nung gabi ring iyon para hanapin si Nathalia. Alam ko
ang address ng bahay nila dahil nakalagay ito sa folder na itinago ni Jelna sa
library noon.

Nakita kong inalalayan siya ng isang lalaki pagpasok niya sa bahay nila. God knows
how I wanted to get near her pero pinigilan ko nalang ang sarili ko. It would be
unfair, I am still married to Jelna.

Gusto ko ulit siyang sundan pero minabuti kong dumiretso nalang sa bahay.

Natigilan ako nang madatnan si Jelna na nakaupo sa kama at impit na umiiyak. She is
always strong and confident. I have never seen her vulnerable.

Lumapit ako at niyakap siya. I know she needs it. Yumakap naman ito ng mahigpit at
humagulgol. I just caressed her back.

Nathalia's POV

Dumiretso ako sa silid nina nanay at tatay. Hindi ko na pinansin ang pagbati ng mga
pamangkin ko na naglalaro sa sala.

Nadatnan ko sila sa loob na nagbibilang ng kaunting pera sa harap nila. Kakukuha

lang siguro ni tatay ng sahod niya at malamang ay bina-budget nila.

"Puwede po ba tayong mag-usap?" sambit ko. Napatigil silang pareho sa ginagawa at

humarap sa akin.

Umupo ako sa katapat na double deck. Napabuntong-hininga si nanay habang hinihintay

akong magsalita samantalang si tatay ay nakatitig lang sa akin.

"Ano po yung sinasabi ni Jelna na ipinagbili niyo siya?" diretso kong tanong.

Tumingin si tatay sa ibang direksiyon samantalang si nanay ay napayuko. Walang

sumagot sa kanilang dalawa.

"So, totoong hindi niyo siya ipinaampon kundi ibinenta?" napaluha ako. May dahilan
naman pala ang galit ni Jelna.

"Ginawa namin iyon para mabuhay ka." Mahinahong sagot ni tatay. Tumayo ito at
tumalikod saka humawak sa bewang.

"May sakit ka sa puso noon at kailangang operahan pero wala kaming pambayad sa
operasyon mo." Paliwanag ni nanay. Napahikbi siya.

"Kaibigan ng doctor ang mga kinilala niyang magulang. Gusto nila ng anak at
gagastusan nila ang operasyon mo kapalit ng kakambal mo." Paliwanag ni tatay.
Tuluyan na akong napaluha. Kaya pala ang laki ng galit ni Jelna sa akin. Ako pala
ang kapalit ng pagpapaampon sa kanya.

Lumapit si nanay sa akin at yumakap. Hindi ko alam kung matutuwa ako dahil pinili
nila akong iligtas o maaawa kay Jelna dahil siya ang naging pambayad.

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit galit siya sa akin.

"Isa pa naisip din namin na magiging maganda ang buhay niya sa mag-asawang aampon
sa kanya." Dagdag ni tatay.

Hindi ko naman sila masisisi sa naging desisyon nila. Siguro yun lang naisip nilang
tamang gawin ng mga panahong iyon.

"Sana lang po maintindihan ni Jelna." Tanging nasambit ko kahit alam kong malabo na
itong mangyari.

"Sana nga, anak." Segunda naman ni nanay.

=================

B-Lies (Sixty One)

Nathalia's POV

Isang linggo na ang nakalilipas, mailap pa rin ang trabaho para kay JB. Hinahanapan
ko na rin ng posibleng scholarship si JC sa susunod na semester dahil talagang
gusto niyang mag-aral.
Yung mga pamangkin ko naman ay sa bahay pa rin nakatira. Pinangakuan ang mga
nasunugan ng libreng bahay pero sa Montalban pa at medyo malayo sa kabihasnan at
wala ring tiyak na pangkabuhayan.

Ayaw ng mga kapatid ko kaya naghahanap sila ng posibleng malilipatan. Tuluyan na

kasing pinabakuran ng may-ari ang area na nasunog. Di rin napatunayan kung sinadya
ang sunog sa lugar dahil ang lumabas sa imbestigasyon ay nagmula ito sa kandilang
napabayaan.

Buti nalang at pumayag ang head ng Gawad kalinga na makalipat sina kuya Bert sa GK
village kahit kulang pa ang volunteer hours na naisilbi nila rito. Naintindihan
naman kasi nila na kailangan na nila ng matitirhan.

Wala na kaming balita kay Jelna. Ayoko muna siyang kausapin dahil baka pati ako ay
ipatanggal niya sa trabaho dahil sa galit niya sa amin. Marahil ay ako ang sinisisi
niya sa nangyari sa buhay niya. Pero matapos lang ng problemang ito ay kakausapin
ulit namin siya para humingi ng patawad sa nangyari. I think she deserves a
heartfelt apology. Pero sa ngayon ay kailangan muna naming gawan ng paraan na
maisaayos ang pamilya nina ate Beth at Elena.

Ginabi na ako sa paghahanap ng murang apartment na pansamantalang malilipatan nila

pero bigo ako. Minabuti kong umuwi nalang muna. Baka sakaling may nahanap na din
sila.

"Ate kanina pa kita hinihintay!" bungad ni JC. Medyo kinabahan ako. Masamang balita
na naman ba?

"Bakit?"

"Tumawag

kasi yung school namin sinabihan ako na may private foundation daw na nag-alok ng
scholarship ko. Makakapag-aral na ulit ako, ate!" masaya nitong balita. Parang
lumukso naman sa tuwa ang puso ko.

"Talaga? Thank God!" di ko napigilang yakapin siya sa tuwa.

"Oo ate, libre lahat at may allowance pa! Suwerte nga eh!" dagdag niya.

"Anong pangalan ng foundation?"

"Hindi sinabi ate pero pupunta ako bukas sa school kaya malalaman ko rin." Tugon
niya.

Napangiti nalang ako. Umusal ako ng pasasalamat sa Diyos. Talagang napakabuti Niya!

Masaya ang gising ko kinabukasan. Unti-unti na kasing nagiging okay ang lahat.

Maiingay ang mga bata sa sala habang nag-aagahan. Nagkakaagawan pa kasi ng ulam.
Naalala ko nung mga bata kami, ganyang-ganyan din kami.

"Huwag pag-awayan ang pagkain. Share-share!" saway ko sa kanila. Napatigil naman

sila at napatingin sa akin pero nahalata ko pa rin ang pagtuturuan nila kung sino
ang may kasalanan.

"Oh, wag nang magtuturuan basta wag na kayong mag-away dahil sa pagkain, masama
yan." Pangaral ko sa kanila. Kataka-takang hindi sila pinapagalitan ni JB ngayon.
"Opo tita!" sagot naman nila, chorus pa. Napangiti nalang ako at nagtuloy na sa
kusina.

"Si JB, nay?" tanong ko kay nanay na kasalukuyang nagliligpit ng ilang pinagkainan.

"Maagang umalis, may interview daw siya sa trabaho."

Napatango ako. Mabuti naman, sana matanggap na siya. Nagtimpla ako ng kape saka
siya tinext ng "good luck!" nagreply naman agad ito ng "salamat, ate."

"Pasensiya ka na diyan sa mga pamangkin mong maiingay, ha?" saad ni nanay.

"Okay lang nay, ganyan rin naman kami nung mga bata pa kami." Natatawa kong sagot.
Naaalala ko noon madalas din kaming magbangayan pero masaya kami kahit salat sa
materyal na bagay.

Bigla akong nakaramdam ng lungkot, kaya siguro naging mailap sa tao si Jelna dahil
nag-iisa siya noong bata siya. Di niya naranasang makipaglaro sa mga kapatid niya.
Yun din siguro ang isa sa ikinasasama ng loob niya.

Napansin yata ni nanay ang pananahimik ko dahil di na rin siya umimik. O baka naman
pareho kami ng iniisip dahil bigla nalang siyang nalungkot?

"Si JC, nay?" putol ko sa katahimikan.

"Pumunta ng eskuwelahan." Tipid niyang sagot. "Sige, may aayusin lang ako." Sunod
niyang saad. Napatango nalang ako.

=================

B-Lies (Sixty Two)

Nathalia's POV

Bandang alas dose at nasa karinderia ako sa harap ng city hall kasama ang mga
kaopisina ko nang magtext si JB.

[JB: Ate, sa wakas may work na ako. Natanggap akong messenger sa inaplayan kong
kumpanya.]

Napangiti ako pagkabasa ng text niya.

[Ako: Talaga? Galing naman! Congrats!]

[JB: Oo, ate bukas na ako mag-uumpisa.]

[Ako: Wow! Anong company?]

Natigilan ako nang mabasa ang reply niya.

[JB: Archenda Oil Company]

Pag-aari ni Nate ang kumpanyang iyon. Alam kaya niyang nag-apply ang kapatid ko
doon? Pero baka di rin niya alam lalo pa't HR ang naghahandle ng applications. Isa
pa di niya papansinin ang ganung kaliit na detalye sa laki ba naman ng kumpanya
niya. Mga middle managers lang siguro ang kilala niya ng personal.

Kung sa AOC magtatrabaho si JB kailangan niyang iwasang makita siya ni Jelna dahil
baka tanggalin niya ito. Kailangan na sigurong malaman ng mga kapatid ko ang
tungkol kay Jelna. Isa pa, karapatan din siguro nilang malaman ang tungkol sa
kambal ko na nakasalamuha rin nila ng ilang buwan.

________

Nagtaka ako nang madatnan sina Ate Beth at Elena sa bahay. Nakaupo sila sa sala at
kaharap ang mga magulang namin pati sina JB at JC. Ang mga bata naman ay naglalaro
sa kuwarto nila nanay at tatay.

"Hi, ate!"

Kakabahan sana ako kundi lang masayang bumati si JC sa akin.

"Anong meron?" tanong ko sa kanila.

"Kasi ate ininterview ako kanina sa foundation at nasabi ko na nasunugan ang mga
kapatid ko. Sabi nung head, may

libreng pabahay daw ang foundation nila at puwede silang kuning beneficiary."

"Talaga?" halos di ako makapaniwala sa sunod-sunod na magandang balitang naaririnig

ko.

"Ang kailangan lang daw magfill-up ng form at bibisitahin sila kung talagang wala
silang matirhan at stable job."

Kung ganun lang din naman ay siguradong makapapasa sila dahil totoo namang wala
silang matirhan at di rin nila kayang magrenta.

"Ang galing naman! Buti at may ganyang NGO na handang tumulong." sambit ko.

"Suwerte nga eh! Tanggap din ako sa trabaho." Nakipag-apir pa si JB sa akin. Natuwa
naman ako kaya umapir na rin ako. Napangiti na lang ang mga magulang namin sa amin.

"Ano nga palang foundation yun JC?" tanong ko.

"AOC Foundation, ate."

Halos malaglag ang panga ko ng marinig ang sagot niya.

"Archenda Oil Company Foundation?" halos pabulong kong tanong. Napatingin naman si
JB sa akin.

"Oo, ate." Nagtatakang sagot ni JC.

"Bakit anak?" tanong naman ni nanay.

"Doon din kasi ako natanggap ng trabaho." Tugon ni JB.

"May problema ba Nathalia?" tanong ni tatay.

"Si Nate, yung asawa ni Jelna, ang may-ari ng kumpanyang iyon."

Napanganga si nanay sa narinig.

"Sinong Jelna?" nagtatakang tanong ni Ate Elena. Si ate Beth naman ay naghihintay
lang ng sagot. Nagpalipat-lipat ang tingin nila sa aming tatlo nina tatay at nanay.

"Si Jelna yung kakambal ko." tugon ko. They need to know it once and for all.

"May kambal ka, ate?" naguguluhang tanong ni JC.

"Oo." Si ate Beth ang sumagot.

Sila na din ang nagkuwento ng dahilan kung bakit siya ipinaampon o mas tamang
sabihing ipinagbili. I felt guilty.

Ikinuwento rin ni nanay ang ginawang pagtira ni Jelna dito sa bahay.

"Baka naman siya rin ang tumutulong sa atin?" tanong ni ate Beth. Di nagsalita sina
nanay at tatay.

I doubt it.

Kung sakaling nagbago ang isip niya at napatawad na ang mga magulang namin, may
textile company naman siya bakit hindi niya doon inemploy si JB? May foundation din
ang kumpanya niya. Malabong si Jelna...Si Nate puwede pa pero ayoko nang isipin
yun. Nagkataon lang siguro ang lahat.

Sa panahong naglagi ako doon, hindi ko pa nakitang pinakialaman ni Nate ang

tinutulungan ng foundation nila. Although, nakikita ko minsang tsine-check niya ang
accounts ng foundation.

Pero hindi ko na isinatinig ang nasa isip ko. Hindi rin naman ako sigurado.

________

Limang araw lang ang lumipas ay nakalipat na sila ate sa pabahay ng AOC.

Gusto kong puntahan si Nate at itanong kung alam niya ang lahat pero ayokong i-risk
ang pagkakataong magkabahay ang mga kapatid ko. Baka mangyari ulit ang nangyari
nung sinubukan ko siyang puntahan sa opisina.

Hahayaan ko nalang muna sila.

[Author's Note: Temporarily on-hold! There is a reason for everything. Hehehe! Next
updates will be the ending.]
=================

B-Lies (Sixty Three)

[Author's Note: I changed my mind. Tatapusin ko nalang pala ito bago yung kay
Jelna. Hehe!]

_______________

Nathalia's POV

It's been a month matapos ang lahat ng problema sa pamilya namin.

Naglakad-lakad ako sa mall. Makapagrelax man lang kahit konti. Isa pa bagong
suweldo, hehehe, gusto ko ring bumili ng para sa sarili ko kahit papaano. A good
book will make me happy.

Tinungo ko ang bookstore at naghanap ng magandang inspirational book.

May nakita akong magandang libro sa pinakataas ng shelf kaya agad ko itong kinuha.
Buti nalang at matangkad ako kaya abot ko naman kaso di ko nakontrol ang katabi
nitong libro kaya nahugot din at nalaglag sa sahig.

"Shocks! I'm so clumsy!" I mumbled. Mabuti nalang at nailagan ko.

I was about to pick it from the floor nang may ibang kamay na humawak rito.
[Cliché,hehehe]

"Ako na!" saad niya. Kahit hindi ko kita ang mukha niya, alam ko kung sino siya.

"Hi!" he whispered smiling saka ibinalik ang libro sa shelf.

"Dad!" I heard Janella's voice from behind. Lumapit ito sa ama niya at humawak sa
kamay niya. She slowly turned her gaze to me.

"Mom?" mangha nitong tanong.

I smiled.

"No, baby! She is not your mom. She's tita Nathalia!" sagot ni Nate. I looked at
him. He smiled.

"She is mom's twin sister." He added.

Hindi ako makapaniwalang ipinapakilala niya akong si Nathalia.

"Dad, are you kidding? Mom has a twin sister?" di makapaniwalang tanong ng bata
habang mataman akong tinitingnan.

"Yes,

I am your mother's twin." I smiled at her. I almost choked. Ngumiti ito.

"Hi! Tita Nathalia!" she mumbled. I kneeled down and hug her. Yumakap naman ito sa
akin.

"Are you really mom's twin sister? Or you are just joking me, mommy?" paniniguro
nito. Natawa naman si Nate sa reaction ng bata.

"I am really your mom's twin sister." Saad ko.

"Cool!"natutuwa nitong tugon. Sabay pa kaming napatawa ni Nate.

"Can we invite you for lunch then? Tita?" tudyo ni Nate habang tumatayo ako. I
looked at Janella. She is waiting for my answer.
"Say yes, tita pretty please?" malambing itong humawak sa kamay ko. Napangiti
nalang ako at tumango.

"Baka magalit si Jelna pag nalaman niya ito." Bulong ko kay Nate nang papalabas na
kami ng bookstore.

"I doubt it!" he said cooly.

"Bakit? Asan ba siya?"

"Out there somewhere. I have no idea." Tugon niya. Napatigil ako sa paglalakad.

"Bakit?" baling ko sa kanya.

"Huh?" napakunot-noo siya.

"Bakit hindi mo alam kung nasaan siya?" I asked.

"She didn't tell." Tipid niyang sagot.

Magtatanong pa sana ako pero nakatingala na sa amin ang bata kaya nagpatuloy nalang
ako sa paglalakad. Sinundan ko lang silang mag-ama. They finally settled in an
Italian restaurant.

"Tita, why haven't I seen you at grandma's house?" tanong nang bata nang makaupo
kami.

"She is living in another house. She didn't grow up with mom." Nate explained.

"But why? You said they are twins." pangungulit nito. Napatawa naman si Nate at
ginusot ang buhok ng bata.
"Someday, you will understand." Saad nalang nito.

"Okay!"tugon naman ng bata at pinalobo pa ang pisngi niya. Napangiti nalang ako.

Nagpaalam na rin agad ako matapos kaming mag-lunch. Ayokong makasama sila ng
matagal dahil lalo lang lumalapit ang loob ko sa kanila gaya ng dati.

"Puwede ba tayong mag-usap sa ibang pagkakataon?" bulong ni Nate bago ako tumayo. I
drew a deep breath.

"Wag na Nate, magiging magulo lang ang lahat." I said bago tuluyang umalis.

=================

B-Lies (Sixty Four)

Nathalia's POV

Naglakad-lakad muna ako sa seaside pagkalabas ko ng restaurant.

I have to clear my mind.

Inasahan ko na kasi na maaaring mawala rin ang trabaho ng kapatid kong si JB, ang
scholarship ni JC at ang pabahay na binigay ng AOC sa oras na malaman ito ni Jelna
pero sabi ni Nate ay umalis nalang siya at di nila alam kung nasaan siya.

Habit na yata niya ang umalis nalang basta at babalik kung kailan niya gusto. Hindi
man lang niya iniisip ang damdamin ng mga taong iniiwan niya.

Speaking of iniiwan, si Harvy nga pala kailangan ko ring kausapin para iklaro ang
lahat ng nangyari.

______________

I held my breath as I open the door. Pangalawang branch nila ito na pinuntahan ako,
buti nalang at nandito daw si Harvy.

Umangat ang tingin niya mula sa laptop na nasa table papunta sa akin.

"Hi!" I smiled hesitantly. Hindi nga pala ako kumatok bago pumasok. Agad ko kasing
tinungo itong opisina niya nang sabihin ng guwardiya na nandito siya. Wala namang
nagtanong dahil kilala naman ako ng mga empleyado niya.

Tumango lang siya habang nakatitig pa rin sa akin. Hindi ko alam kung galit siya o
okay na siya dahil naka-poker face lang siya.

"Puwede ba tayong mag-usap?" nag-aalangan kong tanong. Nabuhayan ako ng loob nang
ngumiti siya ng tipid at itinuro ang upuan sa harap ng table niya. Agad akong umupo
at humugot ng malalim na paghinga bago nagsalita.

"Gusto ko lang humingi ng paumanhin sa nangyari," umpisa ko. Hindi ito nagsalita at
nakatitig lang sa akin.

"Pagkatapos ng pag-uusap natin noon sa park, nabangga ang sinakyan kong bus,"
kuwento ko.Bahagya siyang natigilan sa pangungusap ko.

"I'm sorry. Hindi ko alam," saad niya.

"Okay lang, wala namang nakaalam na ako yun. Ang akala ng lahat ako si Jelna dahil
sa mga identifications sa bag ko na ipinalit niya."

"Jelna..." he whispered. Napatango naman ako.

"Pagkagising ko sa ospital wala akong maalala. Inakala ng lahat na ako si Jelna.

Kaya ang alam ko rin, ako siya. Yun yung time na tumira siya sa amin at nagpanggap
na ako. I'm sorry!" napayuko ako. Ayokong umiyak pero bigla nalang nangilid ang
luha ko.

"Wala kang dapat ihingi ng sorry dahil hindi naman ikaw ang may kasalanan ng
lahat." Saad niya na mas lalong nakapagpaluha sa akin.

"Sorry kung nahusgahan kita, galit lang ako nun pero alam ko naman na hindi mo
kayang manloko ng iba," dagdag niya. Gumaan ang pakiramdam ko sa narinig.

"Salamat," taos-pusong tugon ko.

"Kung mayroong dapat humingi ng tawad, si Jelna yun," saad niya.

"Hindi ko alam kung nasaan siya, pati yung asawa niya di rin daw alam kung nasaan
siya pero sana mapatawad mo rin siya," tugon ko nalang. Napailing lang ito saka
ngumiti ng mapait.

Alam ko naman na mahirap patawarin ang ginawa niyang pangmamanipula sa aming lahat
at paglaro sa mga damdamin pero umaasa pa rin ako na sana maging okay pa rin ang
lahat sa bandang huli. At sana makapag-isip na rin ng tama ang kambal ko at
mapatawad ang mga magulang namin.

=================

B-Lies (Sixty Five)

Nathalia's POV

"Anong ginagawa mo dito?" maang kong tanong ng mapagbuksan ng pinto si Nate.

"We came here to visit," nakangiti nitong bati at inilahad ang hawak na bouquet. I
just stared at it. Alam kong hindi ko ito dapat tanggapin. I was ready to send him
away nang may magsalita sa likod niya.

"Dad, am I not still allowed to look at Tita Nathalia?" saad ng mumunting tinig.
Napatawa naman si Nate saka binigyang-daan ang bata.

"Hi tita!" masiglang bati nito. Wala na akong nagawa kundi luwagan ang pagkakabukas
ng pinto at yakapin ang bata.

"Hello baby!" I said as I kissed her on the cheek. Ngumiti naman ito ng matamis at
humalik din sa pisngi ko.

"Nathalia, sino yan?" narinig ko ang boses ni nanay na nagmumula sa silid nila.
Natigilan ito nang makita ang mag-ama.

"Good evening po," magalang na bati ni Nate. Ilang segundo bago nakaimik si nanay.

"Maganding gabi rin, ikaw yung asawa ni Jelna, hindi ba? Kasama mo ba siya?" hindi
man sabihin ni nanay alam kong pinipigilan niya ang maging emosyonal.

"Hindi po. Nasa ibang bansa po siya. Kasama ko po ang apo niyo. Si Janella."
Iminuwestra nito ang bata na nakamasid lamang kay nanay.

"Baby, she is mommy's mother, your third granny. She is the one that I have told
you." Saad nito sa bata. Napatango naman ang bata at unti-unting lumapit kay nanay.

I looked away. Hindi pa kasi ito nakakalapit ay basa na ng luha ang pisngi ni
nanay. Ako rin naman ay naiiyak.

"Kumusta ka apo ko? Ang ganda-ganda mo," Naiiyak pa rin nitong

hayag habang yakap ang bata. Sakto namang paglabas ni tatay mula sa silid nila.
Natigilan din ito nang makita ang mga bisita.

"Langga, tingnan mo itong apo natin, ang ganda-ganda oh." Saad ni nanay. Napangiti
naman si tatay at lumapit sa kanila. Nate looked at me and smiled. Inilapag niya
ang hawak na palumpon ng bulaklak sa maliit na table.

"Can I sit down?" nag-aalangan niyang tanong. Napatango nalang ako. Pumunta nalang
ako ng kusina at uminom ng tubig. I sat there. Nag-usap na rin silang tatlo nila
tatay habang kandong ni nanay si Janella.

Inulit lang din ni Nate ang sinabi sa akin na di niya sigurado kung nasaan si
Jelna. Pero may isang kaibigan daw nito ang nakakita sa kanya sa Cambodia ng
mamasyal ito sa Ankor Watt dalawang linggo na ang nakararaan.

"Nathalia, dumito ka nga muna at harapin itong bisita natin." Tawag ni nanay sa
akin kaya napilitan akong lumapit.

"Hindi naman po kami bisita, nay, pamilya niyo po kami. Isa pa magiging madalas na
po siguro kami dito ni Janella." Nakangiti namang pahayag ni Nate habang nakatingin
sa akin.

"Talaga? Ang bait mo naman. Tama nga itong si Nathalia, mabait ka nga talaga."
Sagot naman ni nanay.

Nate looked at me and smiled. I feel uneasy. Iba kasi ang titig niya. O mas tamang
sabihing iba ang epekto ng mga titig niya sa akin. This is not supposed to be. May
asawa na siyang tao.

"Uhm, naghapunan na po ba kayo?" tanong niya kay nanay.

"Ay, hindi pa hinihintay kasi namin yung dalawa, sina JB at JC," tugon ni nanay.

"Sumabay na kayo sa amin mamaya," saad

naman ni tatay. Magiliw pa rin nitong hawak ang kamay ng bata. Mabuti naman at
kahit lumaki sa karangyaan ang bata ay di man lang nandidiri dito sa bahay namin.
Sabagay malinis din naman kasi ang bahay. Di rin siya nangingilag sa mga magulang
ko kahit kulubot na ang balat nila.

"Okay po!" nakangiti namang saad ni Nate sabay tingin sa akin.

"May mga dala rin po kaming pagkain nasa kotse. Nathalia, samahan mo akong kunin,
okay lang ba?" nakangiting baling niya sa akin. Ayoko sana, kaya lang baka mahalata
naman nila na umiiwas ako kaya tumango nalang ako.

"Kumusta ka na?" tanong niya agad paglabas namin ng apartment.

"Ayos naman," tipid kong sagot. Saka nagmadaling humakbang. Siya naman ay nakasunod
lang sa akin. Ilang hakbang lang naman ang eskinita kung saan nakahimpil ang
sasakyan niya.

"Kumusta na kayo nung boyfriend mo?" tanong niya bago buksan ang hood ng kotse
niya.

"Boyfriend?" Napakunot-noo ako. Si Harvy ba ang tinutukoy niya?

"Yung lalaking sumalubong sa'yo nung gabing umuwi ka dito?" tugon niya na mas
lalong nakapagpakunot sa akin. He chuckled at my reaction.

"Sinundan kita," dugtong niya.

So sinundan niya ako? So alam niyang hindi ako ang babaeng nadatnan niya sa bahay
nila ng gabing iyon? Pero bakit kailangan niya pang sabihin ngayon? It makes no
difference. May asawa pa rin siya.

"Paano mo nalamang ako yun?" tanong ko nalang.

"I just knew." He smiled. Napatango nalang ako at kinuha ang food containers na
nakabalot sa foil. Limang containers ang dala nila. I sighed. Kailangan

pa naming balikan ulit. Ayoko sanang magkausap kami ng ganito.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko," saad niya nang akmang tatalikod na ako para
pumunta sa loob ng bahay.

Sasagot na sana ako nang sabay na dumating sina JB at JC. Buti na lang. Ipinakilala
ko nalang siya sa kanila saka inutusan ang dalawa na kunin ang natitirang pagkain
sa kotse.

Masayang-masaya ang mga magulang namin habang naghahapunan. Pati din naman sina JB
at JC ay masaya. Well, ako lang yata ang may agam-agam dahil pati sina Nate at
Janella ay mukhang masaya rin.

Kahit tapos na ang hapunan ay itinuloy pa rin nila ang kuwentuhan sa sala,
nakatulog na nga rin ang bata sa kandungan ni tatay.

"Kailangan na po siguro naming umuwi," paalam ni Nate nang mapansing himbing na ang
anak sa pagtulog.

"Sige at napagod na rin yata itong apo ko," tugon naman ni tatay. Binuhat naman ni
Nate ang bata mula sa kandungan ni tatay.

"Sige po, salamat po sa masayang hapunan," saad niya. Muli niya akong tinapunan ng
tingin. Napatango nalang ako.

"Naku! Kami nga ang dapat magpasalamat dahil dinala mo ang apo namin dito," tugon
ni nanay.

"Ayos lang po yun kahit po araw-araw kami dito," nakangiti naman nitong tugon.
Hinatid namin sila hanggang sa sasakyan niya. Pagkatapos niyang iayos sa
passenger's seat ang bata saka siya muling humarap sa amin.

"Sige po, alis na po kami," paalam niya ulit. Lumapit siya kina nanay at tatay para
magmano. Nakipag-shake hands din siya kina JC at JB

"Sige, ingat!" sagot naman nila.

"Nathalia, goodnight!" saad niya sa akin nang makalapit. He kissed me softly on the
cheek and patted my back. I was stunned. Bigla nalang bumilis ang tibok ng puso ko.
Sa ilang segundong pagkakadikit ng balat namin ay parang may bolta-boltaheng
kuryente ang dumaloy sa dugo. I wasn't able to respond.

"Konti lang ang kinain mo kanina. Don't let yourself starve." Saad niya bago
tuluyang lumayo. Pati rin pala yun ay napansin niya. Kaunti lang kasi ang nakain ko
dahil sa samut-saring isipin. Hindi pa rin kasi ako tuluyang napapalagay hangga't
hindi namin nakakausap si Jelna.

"Sige po!" he waved bago tuluyang pumasok sa kotse niya at inandar ito.

=================

B-Lies (Sixty Six)

Nathalia's POV

Hindi ko inakalang tototohanin ni Nate ang sinabi niyang araw-araw silang pupunta
dito sa bahay. Gabi-gabi nalang kasi ay dito sila naghahapunan. Mabuti nalang at
wala kaming oras na magkasarilinan dahil paniguradong iba ang magiging takbo ng
usapan. Pansin ko ang malimit niyang pagsulyap sa akin pero hindi ko nalang
pinapansin.

"Nay, tutal weekend naman po bukas puwedeng kayo naman po ang pumunta sa bahay?"
tanong niya nang matapos ang hapunan at nandito na kaming lahat sa sala maliban kay
JC na naghuhugas ng pinggan.

"Talaga kuya?" malakas na tanong ni JC mula sa kusina. Narinig niya ang usapan
dahil ilang hakbang lang naman mula sa kusina ang sala.

"Oo, kung gusto niyo overnight pa kayo," masayang tugon niya rito. I silently
prayed na sana tumanggi ang mga magulang namin.

"Hindi ba nakakahiya?" tanong ni nanay.

"Kami lang naman po ni Janella ang nandoon at yung mga kasambahay. Wala po kayong
dapat ikahiya," tugon ulit ni Nate.

"Kung bukas, hindi ako makakasama dahil maraming kostumer sa palengke paniguradong
kailangan nila ako doon," saad naman ni tatay. Nakahinga ako ng maluwag.

"Ako din hindi puwede kasi may outreach program kami. Kung gusto niyo sina JB at JC
nalang at si nanay," segunda ko.

"Ahy, how sad!" Janella exclaimed then pouted her lips.

"Lolo, hindi po ba puwede that you come? Gusto ko po kayo to be there." Dagdag nito
na pinipilit magtagalog.

Sa mga nagdaang araw na nagpupunta sila dito, nakita ko kung paano sinusubukan ng
bata na

magtagalog para kausapin ang dalawang matanda. Nakakaintindi naman siya ng tagalog
kaya lang English ang nakasanayan niyang salita.

Napatingin kaming lahat kay tatay.

"Sige na nga!" saad nito saka ginusot ang buhok ng bata.

"Yehey!" masaya namang yumakap ang bata sa lolo niya.

I felt nervous when she looked at me.

"Tita, pretty please, ikaw din, come with us?" pakiusap niya sa akin.

Sabi ko na nga ba at ako ang isusunod niya.

"I have an outreach program tomorrow. I'm sorry,"alibi ko. Malungkot naman itong
tumingin sa akin.

"Please, tita? So, we will be complete!" pilit pa rin ng bata.

"Oo nga naman, ate," segunda ni JB.

"Sumama ka na anak," Saad ni nanay.

I sighed. "Sige, po."

Agad namang yumakap ang bata sa akin. I saw Nate smiled at us.

"Yes! Kuya may swimming pool ba kayo?" saad naman ni JC habang papunta ng sala.
Tapos na itong maghugas.

"Oo," natatawa namang sagot ni Nate.

"Tito, you'll like it there. Meron pa kaming tennis court, where mom and dad play,"
segunda ng bata. Alam kong may tennis court sa backyard malapit sa pool at garden
pero Nate and Jelna playing, that's new. I looked at Nate, napatango lang ito.

"Really? We will play, you like?" tugon naman ni JC pero wala na doon ang atensyon
ko.

Nakakapaglaro din pala sila ni Jelna ng tennis... Akala ko hindi okay ang marriage
nila.
"Ehh, I don't know how to play, tito. But we also have music lounge, we can sing.
We can also watch at our mini-theater," tugon ulit ng bata.

"So, sunduin ko kayo bukas ng umaga?" tanong ni Nate na sa akin nakatingin.

Nagkibit-balikat naman ako. Hindi niya nabanggit sa akin noon na may bonding
moments pa rin pala sila ni Jelna kahit hindi okay ang marriage nila.

"8AM, would that be fine?" tanong niya ulit sa akin.

"Nathalia." Untag naman ni tatay.

"Kayo po, tay. Kung anong oras," saad ko.

"Sige okay na yung alas-otso," tugon ni nanay. Napatango na lang ako.

"Sige, mauna na po akong matulog. Antok na ako," hayag ko bago tuluyang pumasok sa
kuwarto ko.

=================

B-Lies (Sixty Seven)

Nathalia's POV

Late na akong nagising kaya yung alas-otso ay naging alas-diyes. Matiyaga namang
naghintay si Nate. Tinamad kasi akong bumangon kanina. Kung maaari sana ay ayoko
nang bumalik sa bahay niya. Ang daming nangyari sa bahay niya na ayoko nang
maalala. Mga ala-ala naming magkasama ni Nate.

Nagulat kami nang madatnan sa may pool area ang mga kapatid ko at mga pamangkin na
nakikipaglaro kay Janella.

"Surprise!!!" masayang hayag ni Nate sa amin. Hindi ko napigilang mapangiti. Kilala

niya rin sila?

Masayang lumapit ang mga kapatid namin at yumakap sa amin.

"Pumunta si bayaw sa bahay noong isang araw para imbitahan kami rito." Masayang
hayag ni ate Beth.

"Ang bait-bait niya kahit mayaman hindi siya matapobre. Sayang at wala yung kambal
mo." Saad ni kuya Johnny.

"Yung kambal mo pala yung nagsungit sa akin nung huli kong punta sa bahay at hindi
ikaw. Akala ko nireregla ka lang kaya ka masungit." Natatawa namang hayag ni ate
Tess. Nagtawanan naman ang lahat. I looked at Nate, he just nodded and smiled.
Marahil ay naikuwento na sa kanila ng iba naming mga kapatid ang tungkol sa pagtira
ni Jelna sa bahay dahil wala sila ni kuya Johnny noong ipinaalam namin ang tungkol
dito.

Maraming pagkain ang nakahain sa mahabang table sa gilid ng pool na patuloy pa ring
nilalagyan ng mga kasambahay. Nilalantakan kasi ng mga pamangkin ko. Palibhasa ay
first time nila. Medyo malawak din ang espasyo sa tabi ng pool na parang resort.
May adult at kiddie pool rin ito.

Yung iba kong mga pamangkin ay nasa tennis court at kasalukuyang naglalaro. Sa
kabilang side naman ay ang billiard hall kung saan naglalaro yung mga pamangkin
kong halos kaedad na nina JB at JC.

Alam kong masaya silang lahat dahil ngayon lang nangyari ito sa amin. Kumpleto na
sana kaming lahat kung nandito lang si Jelna.

Masaya ko silang pinagmamasdan nang makaramdam ako ng gutom kaya't nagtungon ako sa
buffet table kaya lang wala akong magustuhan sa mga nakahain. Masarap sana ang
lechon kung ang sawsawan ay kamatis at bagoong kaso wala naman.

Kumuha nalang ako ng fruit salad. Kaso may kulang ulit sa lasa, gusto ko kasi pag
salad maraming cheese. Nagtungo nalang ako sa kusina para kumuha ng cheese.

Nakaramdam ako ng lungkot nang makapasok sa loob ng bahay. Memories just came
rushing. Masasayang araw na unti-unting napalitan ng nakakasama ng loob, naalala ko
kasi ang ginawa ni Jelna sa akin nang gabing nagbalik siya, basta nalang niya akong
pinalayas.

"Ma'am Jelna, okay lang po ba kayo?" Naantala ang pagmumuni-muni ko ng magsalita

ang isang kasambahay.

"Okay lang ako, Arnila." I said.

"Pero hindi ako si Ma'am Jelna mo." Dagdag ko. Napakunot-noo naman ito.

"Naaalala mo noong akala mo ay tatanggalin kita sa trabaho dahil lang may konting
alikabok ang display cabinet?"

Tumango naman ito.

"Hindi si Jelna ang kaharap mo noon, ako. I am Nathalia, her twin sister."

"Po?!" Hindi makapaniwala nitong bulalas. Napangiti naman ako.

"Yes." I smiled.

"Sige dalhin mo na yan doon." Nakangiti kong saad na tinutukoy ang hawak niyang
pagkain. Napatango naman ito.

Dumiretso naman ako sa kusina para kumuha ng cheese.

=================

B-Lies (Sixty Eight)

Nathalia's POV

"Kumusta ka na?"

I was busy grating the cheese nang magsalita si Nate mula sa likuran ko.
"Ayos lang," tipid kong sagot. I feel uneasy.

"Hindi ka yata masyadong nakakakain?" Puna niya at saka tumayo sa tabi ko. Sabi ko
na nga ba, pinag-aaralan niya ang bawat galaw ko pag pumupunta siya ng bahay.

"It's either wala lang akong gana or I'm full," tugon ko nalang. Napatango naman
ito.

"Bakit ko nga pala hindi nakikita yung boyfriend mo?" tanong niya. Bakit ba siya
nagtatanong ng tungkol sa boyfriend?

"Bakit kailangan mo siyang makita?"

Natigilan siya sa tanong ko.

"Uhm, nothing. I was just curious," tugon niya nang makabawi. Napatango nalang ako
at di na nagsalita pa.

Inilagay ko sa sink ang ginamit kong grater at itinabi ang natirang cheese.
Nakamasid lang siya sa akin.

"How does it feel?" tanong niya ng buhatin ko na ang bowl ng salad at akmang aalis.

"Ang alin?" tanong ko at nilingon siya.

"How does it feel to be with him pagkatapos ng lahat ng nangyari sa atin noong
nandito ka?"

I was startled at his bluntness. Hindi ko alam kung may hinanakit ba o nang-
iinsulto ang tono niya.

I didn't answer and started walking out of the kitchen. Napapiksi ako ng hawakan
niya ang braso ko.

"Nathalia, answer me please! Kasi ako, pag-alis mo ni hindi ko magawang tingnan si

Jelna. All I see is you. All I wanted is you!" his voice is pleading. My heart
skipped a beat. May isang bahagi ng puso ko ang natuwa na malamang iniisip

at hinahanap niya pa rin ako pero isang parte rin ang nagsasabing mali ito. Maling
matuwa ito dahil kasal siya sa kambal ko.

"Bakit mo sinasabi sa akin yan? Anong gusto mong mangyari?" I asked looking
straight at him.

"I just want to tell you what I feel towards you," he said.

"And then what?"

"I don't know-" Tugon niya. I saw desperation in his eyes. Napailing nalang ako at
umalis na.

I feel bad. Somehow umasa ako na sabihin niyang magiging okay kami at hihiwalayan
niya si Jelna pero hindi. Kahit siya nga rin ay hindi alam ang gagawin, ako pa
kaya?

Siguro alam niya rin na sa kabila ng nararamdaman niya, imposible rin namang maging
kami lalo na't may anak sila ni Jelna at yung isa ay iba ang takbo ng utak. What if
babalik ulit siya? Eh, di ako pa rin ang talo?
Nate's POV

"I don't know-" I answered and she walked away.

I was about to tell her that I don't know if she would agree if I tell her to wait.
Wait until I find Jelna. Hindi ko kasi siya mahanap. A friend told me that they saw
her in Ankor Watt two weeks ago pero kagabi may kaibigan ako sa London na nagsabing
nakita niya ito sa isang fashion event.

Pero siguro nga masaya na rin si Nathalia sa boyfriend niya. Siguro na-realize niya
na siya pa rin ang mahal niya at nadala lang siya noon sa akin dahil akala niya ay
asawa niya ako.

Umasa lang naman ako na sana ako na ang mahal niya lalo na't naging okay naman kami
kahit noong bumalik na ang ala-ala niya. Pero maaari rin naman na vulnerable siya
nung mga panahong yun and I just took advantage of it.

Sumunod nalang ako sa kanya sa pool area at nakihalubilo sa mga kapatid niya. Nasa
gilid lang siya ng pool at kinakain ang salad na pinuno niya ng cheese.

I turned my gaze to Janella nang mapansin kong napatingin si Nathalia sa akin.

I am happy to see my daughter getting along with her cousins. Ang saya niya. Minsan
pinangarap ko ding magkaroon ng mga pinsan kaso only child lang ang mga magulang ko
at pati rin ako.

Seeing her that way, I don't regret introducing her to her mother's real family.
Kahit pa kumontra si Jelna.

I sighed as I returned my gaze to Nathalia. Ibang-iba talaga siya sa kambal niya.

She has a warm aura.

=================

B-Lies (Sixty Nine)

Nathalia's POV

Nang mapagod sa kakalangoy ay niyaya naman ni Janella ang mga pinsan niya na manuod
sa mini-theater ng bahay. Ang alam ko ay sampu lang ang upuan nun na parang sa
sinehan. Pero puwede rin namang umupo sa lapag yung iba dahil fully-carpeted naman
yun at fully air-conditioned din. Yung mga teenagers naman ay iginiya ni Nate na
kumanta sa music lounge sa loob ng bahay habang kami naman na mas matatanda ay
naiwan para tulungang magligpit ang mga kasambahay.

"Totoo po palang hindi kayo si Ma'am Jelna," usisa ng isang kasambahay sa akin.
Napangiti naman ako.

"Bakit niyo naman nasabi yan?" tanong ni kuya Bert. Tumutulong din itong magligpit.

"Kasi never pong nagligpit si Ma'am Jelna ng kalat." Sagot naman ng isa. Napatawa
naman ang mga kapatid ko.

"Kayo ha!" sita ko. Natigilan naman sila. Pinaseryoso ko ang mukha ko at tinaasan
sila ng kilay isa-isa. Tatlo kasi silang nandito at nagliligpit ng pinagkainan.

"You're fired!" I said sternly. Natigagal naman silang tatlo sa narinig.

"Still not so Jelna." Nakangiting hayag ni Nate paglapit sa amin. Napailing nalang
ako. Gusto ko lang namang pagtripan ang mga ito para malibang ako ng konti.

"Ninerbiyos kayo noh?" baling ko na lang sa mga kasambahay, nakahinga naman ng

maluwag ang mga ito. Nagtawanan nalang kami.

"Nate, salamat ha?" saad ni tatay nang nasa malawak na kaming living room at
magkakaharap. Nag-serve sila ng wine.

"Para saan po?"

"Para dito, nakita mo naman ang saya ng pamilya namin."

Napangiti

naman si Nate sa pahayag ni tatay.

"Sa susunod po sa totoong resort na tayo pupunta," tugon niya.

"Sana kasama na natin si Jelna," dugtong ni nanay. Ngumiti lang ng tipid si Nate
bago tumingin sa akin. I looked away. Bakit ba siya laging nakatingin sa akin?

"Bayaw, wala ka bang lambanog diyan? Ang tamis naman nitong wine. Lalanggamin ang
sikmura ko nito," singit ni kuya Bert.

"Ikaw talaga, Roberto! Hanggang dito dinadala mo yang pagkatanggero mo!" sita naman
ng asawa niyang si ate Liza. Nagtawanan nalang kami.

Pati si Nate ay natawa rin pero naglakad siya patungo sa bar counter na kaharap ng
living room at kumuha ng whiskey. Sumunod naman sina JC at JB sa kanya at
namamanghang pinagmasdan ang shelf na puno ng imported na alak. Ang siste sumunod
na rin yung mga bayaw ko at dalawang kuya kaya sila na ang nandoon at nag-uusap-
usap.

"Masuwerte din pala si Jelna. Mayaman ang umampon sa kanya. Mayaman ang napangasawa
niya at mabait pa." Saad ni ate Elena. Napatango nalang ako.

Hindi ko na siya kinontra. Kung alam lang nila na hindi ito naappreciate ni Jelna.

I looked at Nate masaya itong nakikipagkuwentuhan sa mga kapatid ko. Sana ako
nalang talaga si Jelna.

I shook my head. Bakit nga ba pumasok ang ideyang iyon sa isip ko?

Kumindat siya sa akin nang mahuli akong nakatingin sa kanya. Napayuko ako. Napansin
yata ni ate Beth dahil siniko niya ako. Nagpatay-malisya nalang ako at niyaya
silang tingnan ang mga bata.

Namangha sila pagpasok namin sa theater room ng bahay.

"Pang-mayaman talaga!" komento

ni ate Tess. Lumabas din kami dahil naka-concentrate silang lahat sa movie na
pinapanuod nila.
"Nathalia, you can show them their room sa taas," saad ni Nate nang madaanan namin
sila. Guestrooms lang lahat ang nasa third floor pero mas maliit ang mga ito kesa
master's bedroom at room ni Janella sa 2nd floor.

"Saang room sila mag-iistay?" I asked.

"They can occupy all the rooms sa 3rd floor, pinaready ko na. Plus the four
guestrooms sa 2nd floor. Basta yung isang guestroom adjacent to Janella's room ang
sa'yo."

Narinig kong napatikhim si ate Beth sa likuran ko pero di ko nalang pinansin.

Iginiya ko sila paakyat sa mga rooms. Una naming nadaanan ang mga rooms na puwede
nilang i-occupy.

Pagdating namin sa katabing kuwarto ni Janella ay namangha kami.

"Special ah!" ate Beth exclaimed. Sa aming mga magkakapatid, siya ang
pinakasensitive at observant. Napapansin niya lahat.

Decorated ang room ng pink and lavender curtains. Pati yung bedsheets at pillow
cases ay ganun din. Pati yung mga couch at throw pillows sa harap ng TV ay ganun
din ang kulay na nagmatch sa cream na kulay ng walls. May fresh tulips pa sa side
table. May sariling Jacuzzi din ang bathroom samantalang yung ibang rooms ay shower
lang at toilet.

"Tara na sa taas," saad ko para maiba ang usapan. May sampung guestrooms sa taas.
Inisa-isa namin ang mga ito. Lahat ng rooms ay may terrace na nagsisilbing smoking
area. Sa gitna kasi ang hallway at paikot ang mga rooms kaya lahat ng rooms ay
overlooking sa labas ng bahay depende lang kung saang direksiyon ito nakatapat.

Napaupo nalang kami sa kama pagdating sa huling room.

"Nat, di ba tumira ka dito ng ilang buwan?" tanong ni ate Beth.

"Oo, te." Sagot ko naman. Nakaramdam ako ng konting yamot. Parang nase-sense ko na
ang tinutumbok niya.

"Guwapo si Nate, ni minsan ba hindi ka nagkagusto sa kanya?" tanong niya ulit. Sabi
ko na nga ba.

"Ano ba yang pinagtatatanong mo Beth?" saway ni nanay ng mapansin ang pagtahimik

ko.

"Nagtatanong lang, nay!" depensa naman niya.

"Basta ang sa akin lang, Nat, tandaan mo na asawa siya ng kambal mo." Dugtong niya.

"Ate talaga!" napapailing ko nalang na tugon. Hindi naman iyon nawawala sa isip ko
kaya nga pinipilit kong tatagan ang loob ko para iwasan ang kung anumang
nararamdaman ko sa kanya.

=================

B-Lies (Seventy)
Nathalia's POV

Nagising ako ng madaling-araw dahil sa pangangasim ng sikmura ko. Buti nalang at

may sariling banyo itong kuwarto.

Pagkatapos ng hapunan kanina ay umakyat na ako rito para matulog. Nag-inuman pa

yata ang mga lalaki pagkatapos ng dinner at sina ate naman ay naki-sing-along sa
music lounge habang ang mga bata ay ipinagpatuloy ang panunuod.

Tagaktak na ang pawis ko kahit air-conditioned naman ang room. Nasusuka kasi ako na
hindi ko maintindihan.

Bumaba nalang ako ng kusina para kumuha ng gatas baka sakaling mawala itong
nararamdaman ko.

Buti nalang at laging may freshmilk dito sa ref.

"Oh ginutom ka? May pagkain diyan sa ref."

Napalingon ako kay Nate. He is standing at the kitchen's door.

Nagising ba siya dahil sa pagbaba ko? Imposible naman dahil soundproof ang kuwarto
niya. Bakit ba pinag-aadya ng pagkakataon ang landas namin. Madaling-araw na nga
lang nagkataon pang nagising kami pareho. Hayy!

"Okay lang ako." Tugon ko nalang at ininom ang natitirang gatas na nasa baso.

"You look pale." Saad niya.

Sino ba namang hindi mai-stress sa lahat ng nangyari sa buhay ko? Pero come to
think of it, last month pa okay ang lahat. Bakit parang ang bigat pa rin ng
pakiramdam ko? As if lagi akong may extra-baggage sa katawan na buhat-buhat lagi.

I looked at Nate. Nakatitig pa rin ito sa akin at pinag-aaralan ang kabuuan ko.
Buti nalang at naka-pajamas ako lagi pag natutulog kaya conscious man ay panatag
ako.

"When was your last period?" he asked.

"Why?" Napakunot-noo

ako.

"Ganyang-ganyan kasi si Jelna nung ipinaglilihi si Janella, di masyadong kumakain,

maagang natutulog, bigla nalang babangon ng madaling araw," saad niya.

Saglit akong natigilan.

"Ano ba yang sinasabi mo?" nayayamot kong tugon saka naglakad na palabas ng kusina
at nilagpasan siya.

Agad akong umakyat ng kuwarto at nag-locked ng pinto.

Kelan nga ba ako huling niregla? Dahil sa dami ng problema hindi ko na rin
napansin. Mas lalo akong kinabahan nang maalala na noong nandito pa yata ako ang
huli at pagkatapos nun ay may nangyari pa sa amin ni Nate. That was more than two
months ago. Shocks! It shouldn't be.

Sana hindi.
Ano nalang ang sasabihin ng mga magulang ko?

Si ate Beth nga kanina ay parang pinaringgan na ako na di ako puwedeng pumatol kay
Nate. Paano pa kaya pag nalaman nilang buntis ako sa kanya?

Kung sakali, sasabihin ko ba kay Nate? Maniniwala ba siya samantalang ang alam niya
ay kami pa rin ni Harvy?

Sana hindi totoo ang hinala ko.

Nanatili akong dilat hanggang katukin na ako ng mga pamangkin ko para mag-agahan.
Muli na naman akong nakaramdam ng pagkahilo at pagduduwal nang bumangon ako kaya't
hinintay ko munang kumalma ang pakiramdam ko bago dumulog sa komedor.

Lahat ay masaya nang nakapalibot sa mesa. Mahaba ang mesa pero sa dami namin ay may
mga monobloc chairs pang idinagdag.

Bakante ang upuan sa tabi ni Nate kaya doon ako pumuwesto.

"Are you okay? Nakatulog ka ba ng maayos?" bulong niya nang makaupo ako.

"Oo," pagsisinungaling ko. I was about to put foods on my plate when I smelled the
baked garlic bread. Para namang bumaliktad ang sikmura ko kaya bago pa ako maduwal
ay nag-excuse na ako. I didn't show them na naduduwal ako. I walked fast at umakyat
ng kuwarto at nagtuloy sa banyo.

Matapos lang ang ilang sandali nang marinig ko ang mahihinang katok. Hindi ko
siguro nai-locked ang pinto ng room.

"Nathalia, are you okay?"

I heard Nate's voice mula sa labas ng banyo.

"Okay lang ako. Sumakit lang ang tiyan ko," palusot ko.

"Are you sure?" he asked.

"Yes, baba nalang ako pagkatapos ko dito." Saad ko.

"Okay!" he said.

Silence followed.

Kasabay ng katahimikan ay ang hikbi na kaninang madaling araw pang gustong makawala
sa dibdib ko.

=================

B-Lies (Seventy One)

Nathalia's POV

Nagpaalam ako kina nanay na mauuna ng umuwi ng bahay dahil naisipan na namang
magbabad sa pool ng mga bata kaya hindi pa sila makauwi.
Palabas na ako ng bahay nang biglang sumulpot si Nate sa tabi. Hindi na sana ako
magpapaalam sa kanya dahil wala akong balak kausapin siya pero heto na naman siya.

"Kung uuwi ka, ihahatid na kita." Hayag niya at tumayo sa dadaanan ko kaya't
napatigil ako sa paglalakad.

"Okay lang ako, sasakay na lang ako ng jeep sa labasan." Saad ko. He drew a deep
breath.

"Iniiwasan mo ba ako?" malungkot niyang tanong. Hindi ko alam pero parang may
remorse sa tono ng pananalita niya.

How will I answer such question? Ano ba ang dapat kong isagot?

Kung oo ay baka naman isipin niya na masyado akong affected or worst that I have
feelings for him. Kung maaari sana ay ayoko ng kumplikasyon lalo na't tuso ang
asawa niya. Kung sasabihin ko namang hindi, tatanungin niya rin naman kung bakit
hindi ako nagpaalam na aalis na.

"If it's about what I said yesterday, forget it!" he said.

"What about yesterday?" I asked.

Hindi ko inaasahan ang sunod niyang sinabi.

"Yung tungkol sa nararamdaman ko. Hindi naman importante yun! Kung yun lang ang
magiging dahilan ng pag-iwas mo, kalimutan mo na."

I felt like my heart sank. I couldn't react. Nawala lahat ng pag-asa kong maaaring
ako ang pipiliin niya. Kahit naman ayoko ng kumplikasyon may isang parte pa rin ng
puso ko na umaasa.

"Sana wag mo akong iiwasan. Afterall, I am your sister's husband," dagdag niya.

Masakit pa lang marinig mula mismo sa kanya na may asawa na siya at talagang
imposibleng maging kami na. Sabagay, ayoko rin namang makasira sa kanila. Pero
hindi pa rin maiiwasan na masaktan ako dahil sa maikling panahon na inakala kong
asawa ko siya, I fell for him.

"Nathalia?" untag niya. Matagal na pala akong nakatulala dahil sa sinabi niya.

"Uhm, o-okay," halos pautal kong saad.

"Alis na ako," saad ko at walang lingon-likod na nilisan siya.

The moment I stepped out of his house, my tears rolled down. Parang pinipiga ang
puso ko, that I can hardly breathe.

Si Jelna nga ang sumagip sa puso ko noong bata ako kaya ako nabuhay pero siya rin
pala ang sisira nito. Dahil sa ginawa niya, pinaglaruan niya ang damdamin ko.

I wiped my tears.

Bakit ba siya ang sinisisi ko? Eh ako itong gagang na-inlove! Worst, kahit noong
bumalik na ang ala-ala ko pumayag pa rin akong may mangyari sa amin ng asawa niya.

At paano kung buntis ako kay Nate?

=================

B-Lies (Seventy Two)

Nathalia's POV

Hilam man ng luha, nanatiling tuwid pa rin ang isip ko. Dumaan ako ng drugstore
para bumili ng pregnancy test kit bago umuwi ng bahay.

Halos di ako makahinga habang hinihintay ang linya na magtatakda ng aking

kapalaran.

I counted second for second.

Halos panawan ako ng ulirat nang makita ang dalawang linya sa test kit.

Parang bigla nalang umakyat lahat ng dugo ko sa katawan.

Bakit ba ito nangyari?

I raised my head for answers hanggang unti-unti akong napaupo sa sahig at napaiyak.
Napasapo ako sa puson ko. Bakit ko nga ba hindi napansin ang bahagya nitong pag-
umbok? At ang pagbabago sa nararamdaman ko...

.
.

[Author's Note: Wala akong mailagay! Hehe! Joke lang! Hanggang diyan lang muna.
Next update, Saturday 5/2/15]

=================

B-Lies (Seventy Three)

Nate's POV

"Sana wag mo akong iiwasan. Afterall, I am your sister's husband," saad ko. Nakita
ko ang pagguhit ng sakit sa mukha niya.

Bakit nga ba iyon ang lumabas sa bibig ko?

I wasn't thinking, kahapon lang sinabi kong siya ang gusto ko. Now, I am telling
her that I am her sister's husband. How stupid of me?

Ang gusto ko lang naman ay maging at ease siya pero para ko na ring sinabi na hindi
totoo ang nararamdaman ko para sa kanya.

Wala na akong nagawa kundi panuorin rin siyang maglakad palayo.

Bumalik ako sa loob at dumiretso sa may bar counter at kumuha ng alak. Pero hindi
pa rin mapanatag ang loob ko kaya't nagpasya akong lumabas nalang at sundan si
Nathalia.

Wala na siya sa labas ng village paglabas ko. I asked the guard kung may nakita
sila at sinabing kasasakay lang ng jeep. I followed the direction na tinuro nila at
naabutan ang isang jeep kaya lang ay hindi ko makita kung nasa loob siya kaya't
sinundan ko nalang.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang bumaba siya sa tapat ng isang drugstore at
nagtungo roon. Masama siguro talaga ang pakiramdam niya. I waited hanggang sa
sumakay ulit siya ng jeep. Then, the jeepney headed towards their place.

Ilang minuto akong nakaupo lang sa loob ng kotse ko at tinitingnan ang bahay nila.
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko pag pumunta ako sa kanya pero bahala na.

Kakatok na sana ako nang maisipan kong pihitin ang seradura.

Tsk! Tama nga ako nakalimutan niyang i-locked ang pinto. Dahan-dahan akong pumasok.

Pagkasara ko ng pinto, narinig ko

ang impit na pag-iyak. Nagmumula ito sa banyo na katabi ng kusina nila.

"Nathalia??" My heart sank. Nakalupasay siya sahig ng banyo at umiiyak.

"Why are you crying?" I held her hand at umupo sa harap niya. Natigilan siya nang
makita ako at agad na nagpunas ng luha.

"Anong ginagawa mo dito? Paano ka nakapasok?" pilit niyang pinakalma ang boses
niya.

"You forgot to lock the door. Bakit ka umiiyak?" I asked.

"Ahm, wala, to!" saad niya at agad na tumayo. I know she is trying to hide her
feelings. Ano bang dapat niyang ikahiya sa akin? Nadulas ba siya? Pero kung nadulas
man siya, hindi na sana siya nakatayo agad ng maayos. O baka naman nabigla lang
siya sa pagdulas niya at di naman talaga masakit?

My questions are answered when I saw something on the floor. I think I know what it
is. I looked at her. Agad naman niya itong pinulot but I already saw the two lines.

"Buntis ka?!" I don't know if it sounded a querry or a statement. Naglakad naman

ito palabas ng banyo habang pinapagpag ang pants niya na nadikit sa sahig.

"Bakit ka umiiyak? Ayaw ka bang panindigan ng boyfriend mo?" I asked. The last time
I saw them, the guy was sweet and gentle. Napatigil siya sa paglalakad at
napatingin sa akin.

My heart beats fast. For a moment, I thought her gaze is accusing.

Posible bang ako ang ama? Pero mahigit dalawang buwan na noong huling may nangyari
sa amin and we were unprotected, dapat a month after my symptoms na. Posible bang
ngayon lang niya napansin?
Nabuhayan ako ng loob. Sana nga ako ang ama ng dinadala

niya para may rason na para magkasama kami kung sakaling magkahiwalay na kami ng
tuluyan ng kambal niya.

"I was just a bit emotional. Bakit mo naman naisip na hindi niya ako papanindigan?
Mabait siyang tao," she said.

I was speechless.

"Anyway, it's none of your business!" dagdag niya at nagtuloy na papuntang sala. I
was taken aback. Ni hindi ko maihakbang ang mga paa ko.

So, I am not the father. I felt a surge of jealousy over the guy. Mahigit dawalang
buwan pa lang simula nang magbalik siya, nabuntis na niya.

Sabagay, of all that happened to their family, baka nangailangan siya ng comfort
and the guy was there.

Bakit ba kasi late ang pagtulong ko sa pamilya niya? Eh di sana hindi siya naghanap
ng comfort sa lalaking yun.

______________

Nathalia's POV

"Buntis ka?!" he exclaimed. I don't know what to say kaya naglakad nalang ako
palabas ng banyo. Will I tell him na nagbunga ang nangyari sa amin bago ako umalis
sa kanila? Pero kung sasabihin ko ano namang mabuting magagawa nun?

Gulong-gulo na ang utak ko.

"Bakit ka umiiyak? Ayaw ka bang panindigan ng boyfriend mo?" tanong niya.

Ano?!

Napalingon ako sa kanya. Nasaktan ako sa narinig. I feel insulted. So, iniisip niya
na ibang lalaki ang nakabuntis sa akin? Hindi man lang ba sumagi sa isip niya na
baka nagbunga ang nangyari sa amin?

Akala ko pagkakita niya ng pregnancy test ko ang una niyang itatanong ay kung siya
ang ama. Kahit hindi na siya maging masaya, maisip man lang sana niya na siya ang
ama. Pero hindi. Ang sakit lang.

Paano niya naisip na pag-uwi ko may mangyayari agad sa amin ni Harvy? Ganun bang
klaseng babae ang tingin niya sa akin?

Sabagay pumatol nga ako sa kanya kahit na alam kong hindi niya ako asawa. I am
nothing but a lowclass woman to him!

"I was just a bit emotional. Bakit mo naman naisip na hindi niya ako papanindigan?
Mabait siyang tao," saad ko para pagtakpan ang pagkirot ng dibdib ko. It's the only
way I could regain my dignity.
"Anyway, it's none of your business!" dagdag ko at tumalikod na para itago ang mga
luha ko. Agad akong naglakad at pinunasan ang mga ito.

Huminga ako ng malalim pagkarating sa sala. Nang kumalma na ang pakiramdam ko ay

saka ako humarap sa kinatatayuan niya.

"Sa tingin ko kailangan mo nang umalis. It will not be good kung maabutan ka dito
ni Harvy. Paki-locked nalang ang pinto paglabas mo," saad ko at pumasok na sa
kuwarto ko.

Hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng mga luha ko.

Ang sakit lang!

Ang sakit-sakit isipin na hindi man lang niya kinilala ang ipinagbubuntis ko.

Anong sasabihin ko sa pamilya ko? Sino ang ipapakilala kong ama ng bata?

Ayoko namang idamay si Harvy sa problema ko.

=================

B-Lies (Seventy Four)

Nathalia's POV

Mahigit isang linggo na ang nakararaan simula noong nalaman kong buntis ako. Hindi
ko alam kung paano ko uumpisahang ikumpisal sa pamilya ko ang kalagayan ko. Pero
alam kong kailangan dahil hindi ko naman ito maitatago.

Maraming ideya ang pumapasok sa isip ko gaya ng aalis na lamang ako hanggang sa
makapanganak ako saka ako babalik. Kaya lang magtatanong rin sila kung saan galing
ang bata kung sakali at tiyak mapapansin din nila kung kamukha ko ito. Ayoko namang
iwan ito sa ampunan.

"Nay, mano po," saad ko ng maabutan si nanay sa sala namin, nagsusulsi ito ng
damit. Agad naman niyang inilahad ang kamay niya.

"Bakit ang tamlay mo?" tanong niya sa akin.

"Pagod lang po. Sige una na po ako sa loob," pag-iwas ko. Napatango naman ito pero
bakas pa rin sa mukha niya ang pag-aalinlangan.

"Nathalia," sambit niya ng nakatalikod na ako.

"Po?" Napalingon naman ako. Napansin kong saglit itong nag-alangan sa kung ano ang
sasabihin.

"Tumataba ka yata?" dagdag niya.

I lost for words.

Alam kong hindi ko maaaring ilihim sa kanila ang kalagayan ko pero hindi ko
inaasahan na ganito kabilis. Not now. Hindi ko pa alam kung sasabihin ko bang si
Nate ang ama o hindi.
"Anak," untag ni nanay. Saglit akong napakurap.

"Nanay talaga! Sexy pa rin naman ako ah," biro ko. Napangiti naman ito at
napailing. Tinungo ko nalang ang kuwarto ko para hindi humaba ang usapan.

_____________________

Nakahiga na ako dito sa kuwarto ko at tapos na rin

ang hapunan pero di pa rin mawaglit sa isip ko ang pagpansin ni nanay sa pagbabago
ng katawan ko.

Buo na ang pasya ko, sasabihin ko ang tungkol sa kalagayan ko pero hindi ko nalang
muna sasabihin kung sino ang ama nito para sa ikatatahimik ng lahat.

Hindi na rin naman nagagawi si Nate dito simula ng araw na yun. Driver nalang ang
naghahatid sundo sa bata rito at ipinapasabi lang niya na busy siya sa kumpanya
nila.

Nagising ang diwa ko sa mahihinang katok sa pinto ko. Mabigat man sa katawan ay
bumangon ako para pagbuksan ang kung sino mang nasa labas ng silid ko.

"Anak, puwede ba tayong mag-usap?" bungad ni nanay ng buksan ko ang pinto. Ngumiti
ako ng tipid at niluwagan ang pinto. Isinara rin niya ito pagpasok niya. Umupo kami
pareho sa kama.

The moment she stared at me and held a deep breath, I already figured out what she
had in mind.

"Siyam kayong ipinagbuntis ko," umpisa niya. Huminga ako ng malalim. I guess this
is the judgment day.

"Alam ko ang kaibahan ng tumataba dahil sa pagkain at tumataba dahil buntis," saad
niya saka bumuga ng malalim na paghinga. Napayuko nalang ako. I know I shouldn't
cry kaya lang namalisbis na lang ang mga luha sa pisngi ko.

"Anak bakit hindi mo sinasabi sa amin?" hinawakan niya ang magkabilang balikat ko
at pinatingin sa kanya. Mas lalo naman akong napaiyak at agad na yumakap sa kanya.

"Sorry, nay."

"Ano bang ikinakatakot mo? Biyaya ng Diyos ang isang anak." Napangiti ako sa
narinig mula sa kanya pero patuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko.

"Tama na yang iyak. Isa pa

wala kang dapat ihingi ng sorry,"saad niya. I calmed myself saka tumingin sa kanya.

"Kasi 'nay..." hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil namuo na naman ang mga luha
sa mga mata ko at parang may bikig sa lalamunan ko. Paano ko ba sasabihin na wala
akong maihaharap na ama ng dinadala ko?

"Nahihiya ka ba sa amin ng tatay mo?" tanong niya. Napatango naman ako.

"Ano ka ba? Hindi ikaw ang unang dalagang nabuntis. Yung mga ate mo nga nabuntis
muna bago nagpakasal," pang-aalo niya pero mas lalo namang nadagdagan ang bigat sa
loob ko.

Naalala ko nang mabuntis si ate Tess, gusto ng sugurin ni tatay yung lalaking
nakabuntis sa kanya pero napigilan rin namin. Atleast sila ate, nagpakasal din.
Ako, hindi! Hindi puwede kasi may asawa na siya.

"Wag ka ng umiyak. Kung ang tatay mo ang iniisip mo ay wala yun. Siya pa nga ang
nag-utos sa akin na kausapin ka. Sa totoo lang, siya ang unang nakapansin ng
pananamlay mo," paliwanag ni nanay. Napangiti at napatango nalang din ako.

"Ilang buwan na? Nagpacheck-up ka na ba sa doctor?"

"Opo, three months," tipid kong sagot. Bumuga siya ng malalim na paghinga.

"Kung ganun tama ang sapantaha namin ng tatay mo, si Nate nga." Malungkot na saad
ni nanay. My tears began to roll again. Mabuti pa sila, si Nate agad ang naisip
pero si Nate, it never crossed his mind. Pero hindi na yun ang importante sa
ngayon.

"Nay, please wag niyo pong ipaalam sa mga kapatid ko kung sino ang ama. Tayo lang
po sanang tatlo nila tatay, please?"

Huminga siya ng malalim na paghinga.

"Naisip na rin namin yan ng tatay mo. Pero si Nate, alam na ba niya?"

Napailing ako bilang sagot.

"Akala namin kaya hindi na yun nagpupunta dito dahil nahihiya. Pero anak sa tingin
ko karapatan niyang malaman ang tungkol dito."

"Wag po sana muna ngayon, magugulo lang ang lahat. Hindi pa po tayo tuluyang
nakikipag-ayos kay Jelna baka mas lalo lang lalala ang lahat," paliwanag ko. Hindi
naman nakaimik si nanay pero mukhang hindi pa rin siya kumbinsido.

"Please, nay..." pakiusap ko ulit. Sasagot na sana siya nang kumatok sa pinto si
tatay kasabay nun ang pagpihit niya ng seradura.

"Tay, sorry po." Agad ko siyang sinalubong at yumakap sa kanya ng mahigpit.

"Hindi naman maiiwasan ang bagay na yan," mahina niyang tugon at saka tinapik ang
likod ko.

"Salamat tay."

"Inakala niyo lang pareho na mag-asawa kayo kaya may nangyari sa inyo. Hindi ko
kayo masisisi." Tugon niya. Mas lalo akong napaiyak sa narinig mula sa ama ko.
Hindi dahil sa lungkot kundi dahil sa paghanga sa lawak ng pag-iintindi nila.

Bago pala nila ako kinausap ay napag-isipan na nila ni nanay ang sitwasyon at
naintindihan na nila. Kung nagkataon siguro na iba ang mga magulang ko ay magagalit
sila. Kung hindi man sa akin ay kay Jelna, o kay Nate, o sa sitwasyon. Mas lalong
nadagdagan ang paghanga ko sa kanila.

=================
B-Lies (Seventy Five)

Nathalia's POV

Akala ko ay tuluyan nang hindi magpapakita si Nate sa bahay pero makaraan lang ang
isang linggo mula ng magkausap kami nila nanay at tatay ay nandito ulit siya kasama
ang bata.

"Good evening, po." Nagmano siya kina nanay at tatay. Napatingin naman sina nanay
at tatay sa akin pero nagkibit-balikat lang ako. Pumayag na naman sila na ako daw
ang magdedesisyon kung kailan ko sasabihin kay Nate ang tungkol sa dinadala ko.

"Hi?" nag-aalangang bati ni Nate sa akin. He looked at my belly. Halata na ang

umbok nito.

Tumango lang ako saka umupo ulit sa sofa.

"Sorry kung di ako masyadong nakakapunta dito. Kailangan ko kasing i-oversee ang
textile company," saad niya na sa akin nakatingin. Napatingin naman ako kina tatay
na hawak na si Janella at nakaupo na rin sa mahabang sofa.

"Pasensiya na po, medyo busy," baling niya sa mga ito. Napatango lang din sila sa
kanya saka kinausap ang bata at kinumusta ang araw nito.

"How are you?" tanong naman ni Nate sa akin magkarahap kasi ang mga upuan namin at
may maliit na table sa gitna.

"Ayos lang," tugon ko. Alam kong nakikinig sina nanay at tatay kunwari lang silang
busy sa pakikipag-usap sa bata. Napatango naman si Nate at di na nagsalita pa.

Pagdating nina JB at JC ay saka kami dumulog sa hapag. Pansin kong parang gusto
akong kausapin ni Nate pero walang pagkakataon dahil puro kuwento ang dalawa kong
kapatid.

"Kuya, may kinalaman ka ba dun sa promotion ko bilang head ng maintenance?"

pabirong saad ni JB. Kakasabi kasi nito na kinausap siya

ng supervisor niya at ililipat daw siya ng department pero bilang head na ng

maintenance department.

Ngiti lang isinagot ni Nate. Halata naman kasi na siya ang may pakana. Sino ba
namang kumpanya ang magpo-promote sa isang messenger pagkatapos lamang ng isang
buwang serbisyo?

"Naku, Nate sana wag mong itrato ng espesyal yang si JB sa kumpanya mo. Hindi patas
para sa iba niyang kasamahan, ni hindi nga siya nakapagtapos ng kolehiyo," sita ni
nanay.

"Ayos lang po iyon, nay. Hindi naman po kailangang makatapos ng kolehiyo para
makuha ang posisyon na iyon basta hardworking at efficient. Kaya naman po niya eh,"
paliwanag naman niya. Napatango nalang din si Nanay kahit hindi pa rin siya
kumbinsido.

"Ayaw mo na ba talagang mag-aral JB?" baling ni Nate rito. Nagkibit-balikat naman

ang isa. Nagtrabaho kasi agad ito pagkatapos ng high school.

"Pag-isipan mo tutal magaan ang magiging trabaho mo, puwede kang mag-aral
pagkatapos ng trabaho mo or I can offer you a scholarship," dagdag niya. Natahimik
naman si JB at mukhang nag-iisip ng malalim.
Nagpatuloy lang kami sa pagkain.

"Tay, ayaw niyo po bang tumigil na sa pagiging kargador sa palengke?" tanong ni

Nate matapos ang mahabang katahimikan.

Napatingin kaming lahat sa kanya.

"Tutal po may stable job na si JB, at puwede ko rin po kayong bigyan ng allowance,"
suhestiyon niya. Napakunot ako.

"Hay naku, wag na. Nakakahiya naman. Kalabisan na iyon. Tinulungan mo na nga ang
mga kapatid ng asawa mo. Pati ba naman kami ay ikakargo mo pa," hayag ni nanay.

"Para din naman po ito sa apo niyo. Gusto niya rin po kayong makasama ng matagal,
di ba baby?" baling nito sa anak.

"Yes, po!" Janella answered.

"Wag mo akong alalahanin malakas pa ako sa kalabaw," saad naman ni tatay.

Napatingin si Nate sa akin. Why is he being nice to us? Hindi naman siya anak para
isipin ang mga ganitong bagay para sa pamilya namin. Tsk!

Sa huli ay nagkibit-balikat nalang din siya.

Pagkatapos ang hapunan ay agad kong tinungo ang kuwarto ko pero matapos lamang ang
ilang minuto ay kumatok si Nate sa pinto.

"Bakit?" kunot-noo kong tanong nang buksan ang pinto.

"I just want to give you this," inilahad niya ang tatlong paper bags.

"Pasalubong," ngumiti siya ng alanganin nang mapansing hindi ko inaabot ang mga
ito.

"Salamat," saad ko nalang at kinuha ang mga ito.

"May sasabihin ka pa?" tanong ko nang di siya umiimik at nanatili lang nakatitig sa
akin.

"Wala na, sige balik nalang ulit kami bukas," paalam niya. Tumango nalang din ako.

"Goodnight," he said before I shut the door closed.

Napabuntong hininga ako at tinungo na ang kama.

I opened the paper bags.

Napangiti ako ng mapait when I saw the contents.

Maternal dresses.

=================

B-Lies (Seventy Six)

Nathalia's POV

Late akong nagising. Napahawak ako sa tiyan. Lumalaki na ito. Halos apat na buwan
na rin ito. Hindi na rin lingid sa kaalaman ng mga kaopisina ko ang pagdadalang-tao
ko. Akala nila ay si Harvy ang ama nito. Hindi nalang ako nagrereact.

Okay lang naman na buntis ako kahit hindi kasal dahil hindi ito makakaapekto sa
trabaho ko sa city hall. Maliban lang sa panaka-nakang chismis na di ko naman
pinapansin. Sakop na kasi ito ng batas na Magna Carta for Women na nagbabawal
tanggalin ang isang empleyadong babae base lamang sa personal niyang relasyon.

Nabungaran ko sa sala si Nate na kakuwentuhan ang mga kapatid kong lalaki. Weekend
kasi kaya wala silang pasok.

Napatingin siya sa akin. I felt awkward ng bumaba ang tingin niya sa tiyan ko.
Kahit kasi naka-pajamas ako ay halata na ito.

"Good morning. Ang laki na ah. Dalawang linggo pa lang mula nung huli kitang
nakita," puna niya. Ngumiti na lang ako ng tipid at nagkibit-balikat. Pagkagaling
niya kasi dito noong nagbigay siya ng dress ay ngayon lang ulit siya nagpakita.

Pumunta nalang ako ng kusina at nagtimpla ng gatas.

"Kelan ang kasal niyo?" tanong niya. Nakasunod pala siya sa akin.

"Si Janella?" I asked instead of answering his question.

"Lumabas kasama nina nanay at tatay," tugon naman niya. Napatango nalang ako saka
binuhat ang cup at nagtungo sa sala kung nasaan ang mga kapatid ko.

Wala sa kanila ang nagtanong sa akin nung malaman nilang buntis ako. Siguro ay
kinausap sila ng mga magulang namin kaya't nirespeto rin nila ang di ko pagkukwento

sa kanila. Yung mga nakatatanda kong kapatid ay hindi pa yata alam. Hindi pa rin
naman kasi kami nagkikita mula noong huli kaming nagkasama sa bahay ni Nate.

Nag-umpisang maglaro ang dalawa ng chess kaya pinanuod nalang namin sila.
Pagkatapos ng ilang minuto ay dumating na sina nanay. Galing pala sila ng palengke
at isinama ang bata.

"Hi, tita!" agad itong yumakap sa akin.

"Hello, baby!" ginantihan ko naman ito ng yakap.

"Dad said you are having a baby. Is that true?" excited nitong tanong. Napatingin
naman ako kay Nate, ngumiti lang ito.

"Yes," tipid kong sagot.

"Where is your husband, tita?" pangungulit nito. I was speechless. Alam kong
nakatingin lang sa akin si Nate. Pati ang dalawa kong kapatid ay parang naghintay
din sa sasabihin ko.

"Hay naku bata ka, kung anu-anong tinatanong mo. Halika at samahan mo akong magluto
ng bananacue," natatawang saad ni nanay at saka hinila ang bata papunta sa kusina.
Alam kong paraan lang yun ni nanay para maiwasan ang usapan.
I wonder kung ano ang sinasabi ni Nate sa bata at pati ang pagbubuntis ko ay
nasasabi niya. Sabagay matalinong bata si Janella, magtatanong din naman iyon lalo
na't lumalaki na ang tiyan ko o baka siya pa ang nagtanong sa ama niya.

"Hindi yata nagagawi dito yung boyfriend mo?"

Napapitlag ako ng bumulong si Nate sa tenga ko. Mag-isa na lang pala ako dito sa
sala at nasa kusina na si JC samantalang si JB ay pumasok ng banyo.

"Bakit mo tinatanong?" inis kong tugon.

"Wala naman, pansin ko lang kasi na di siya nagpupunta dito," saad niya saka
tumingin sa akin at sinusukat ang reaction ko.

"Hindi naman kailangang araw-araw nandito siya,"tugon ko nalang para matapos ang
usapan.

"Janella is here almost everyday, wala din daw siyang nakikitang pumupunta dito."

Napataas ang kilay ko sa sinabi niya pero minabuti ko nalang na di na sumagot pa at

pumasok nalang ng kuwarto ko. Akala ko nakawala ako sa anino niya sa mga nagdaang
linggo pero nagtatanong pa rin pala siya sa bata.

=================

B-Lies (Seventy Seven)

Nathalia's POV

Parang gusto kong bumalik sa loob ng city hall pagkakita ko sa kanya pero huli na
dahil nakita na niya ako.

Bakit ba kasi nataon pang nandito siya? May inaasikaso ba siya para business niya?

Todo iwas na nga ako kahapon sa kanya para di na siya magtanong pa.

"Hi!" bati niya paglapit sa akin.

"Hello," ganting bati ko at akmang maglalakad na pero nagsalita siya.

"Nathalia, let's talk!"

"Wala naman tayong dapat pag-usapan," tugon ko ng di tumitingin sa kanya. Pumunta

siya sa harap ko at hinawakan ako sa kamay saka hinila papunta sa nakaparadang
kotse niya.

"Look, Nate, nagkikita naman tayo sa bahay di ba? Doon nalang tayo mag-usap." I
pleaded trying to escape from his grip. Bumitaw naman siya ng mapansin ang paghila
ko sa kamay kong hawak niya.

"Hindi mo naman kasi ako kinakausap pag nandoon tayo besides everything we talk
about can be heard by your family," he explained.

Napabuntong-hininga ako.
"Ano ba kasing sasabihin mo?"

"Marami, so please get inside the car," saad niya. Wala din namang mangyayari kung
iiwas ako kaya minabuti kong sumakay nalang.

"Would you like to eat first?" tanong niya matapos andarin ang sasakyan.

"Busog pa ako. Ano ba yung sasabihin mo?"

I feel uneasy. Magtatanong ba ulit siya tungkol kay Harvy? O alam na niya na
hiwalay na kami. Will he offer his help? I don't need it!

He drew a deep breath at nagconcentrate na sa pagmamaneho.

"Nate?" untag ko. Napatingin naman ito pero ibinalik din ang tingin sa daan. Hindi
ko mawari kung ano ang tumatakbo sa isip niya. Tumahimik na lang din ako.
Pagkatapos ng ilang minuto ay itinatigil niya ito sa hindi mataong park.

"Ilang buwan na yang ipinagbubuntis mo?" tanong niya habang nakahawak pa rin sa
manibela kahit patay na ang makina ng sasakyan.

I didn't answer. If I tell him the truth malalaman na niya kung sino ang ama ng
dinadala ko. It will be a disaster.

"Tell me, ako ba ang ama niyan?" he asked looking at my belly.

"I am not stupid, Nathalia! Your tummy is too big for a 2-month pregnant woman," he
said sternly gritting his teeth.

"Answer me!!!" he shouted.

"Yes!" sa gulat ko ay naisigaw ko rin. He looked at me angrily.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin agad? It's my right to know na ako ang ama ng
dinadala mo!" paasik niyang tugon.

Hind ko maintindihan kung bakit siya nagagalit. Hindi ba dapat ako ang magalit
dahil inisip niya na maaari akong nabuntis ng ibang lalaki?

"Now that you know, does it change anything?" I asked. Masama ang loob ko na
nagagalit siya sa akin dahil sa naging desisyon kong wag munang ipaalam sa kanya.

"Wala naman di ba? Kasal ka pa rin sa kapatid ko! It doesn't change anything!" my
tears began to roll. Yumakap naman siya sa akin pero pinilit kong kumawala.

"I'm sorry." Hinigpitan niya lalo ang pagkakayakap sa akin. Naramdaman ko rin ang
paghalik niya sa buhok ko pero hindi niyon napagaan ang bigat sa dibdib ko.

=================

B-Lies (Seventy Eight)

Nathalia's POV

Pagkatapos kong kumalma ay inihatid na niya ako dito sa bahay. All he said was
sorry. Wala siyang sinabing kahit ano, just a sorry.

Masakit ang loob ko dahil wala man lang siyang sinabing kahit ano para ayusin ang
sitwasyong ito.

Mas lalong sumama ang loob ko nang hindi siya nagpakita kinabukasan.

Nang sumunod pang bukas...

At sumunod pang linggo...

Na umabot ng isang buwan...

Hinahatid pa rin naman ng driver ang bata araw-araw sa bahay at tuwing weekend pero
wala naman itong binabanggit tungkol sa ama niya.

Pati sina nanay at tatay ay nagtataka na rin kung bakit bigla siyang hindi
nagpupunta.

Ayokong sabihin sa kanila na alam na ni Nate ang lahat dahil baka magalit sila sa
kanya at maging mitsa pa ito ng magandang pagtutunguhan nila ng pamilya ko.

Minsan itinanong na rin ni nanay sa bata kung nasaan ang daddy niya pero sumagot
lang ito ng "maybe he's busy."

Pero kahit gaano kasakit ang nararamdaman ng dibdib ko ay pinipilit kong

magpakatatag para sa magiging anak ko.

Nalaman na rin ng iba ko pang mga kapatid ang tungkol sa sitwasyon ko pero wala ni
isa sa kanila ang nangahas na nagtanong sa akin ng mga detalye na lubos namang
ipinagpapasalamat ko.

=================

B-Lies (Seventy Nine)

Nathalia's POV

"Anak, may naghihintay sa'yo," bungad ni nanay. Papasok pa lang ako sa gate ng
bahay. Napatango naman ako. Ginabi na ako ng uwi dahil may mga inasikaso pa kami sa
opisina.

Nakaramdam ako ng konting kaba dahil nasa labas ang kotse nila Nate. Pero yung
kotse din naman na iyon ang naghahatid sa bata papunta rito.

"Sino nay?" tanong ko. Hindi naman ito sumagot bagkus ay binuksan ang pinto ng
bahay.
Iniluwa niyon si Nate na may nag-aalangang ngiti.

"Sige na, anak," saad ni nanay.

"Salamat po," tugon naman ni Nate. Napakunot-noo ako.

"Mag-usap na kayo," sambit ni nanay at isinara na ang pinto. Naiwan kami sa labas
ng bahay.

"We need to talk," saad niya.

"Somewhere," he added with eyes pleading.

Alam kong kailangan naming pag-usapan ang lahat para naman walang samaan ng loob sa
anumang kahihinatnan nito at siguro ito na rin ang tamang pagkakataon.

"Uhm, sige." I mumbled at sumunod na sa kanya patungo sa sasakyan niya.

Nakabibingi ang katahimikan sa loob ng sasakyan niya pero ayoko rin namang
magtanong. At anong itatanong ko? Kung saan siya galing? Kung bakit hindi siya
nagpakita pagkatapos ng sorry niya? Kung ano na ang desisyon niya?

Ipinasok niya ang sasakyan sa isang marangyang subdivision. Magtatanong sana ako
kung ano ang ginagawa namin sa lugar na ito pero minabuti kong tumahimik na lang.

Ipinasok niya ulit ang sasakyan sa bakuran ng isang bahay. Di hamak na mas maliit
ito kaysa sa mansiyon niya pero mas maaliwalas tingnan lalo pa't

bukas ang lahat ng lamp post sa labas nito.

May tatlong baitang itong hagdan paakyat ng front porch kung nasaan ang main door.
Napapalamutian ito ng mga halaman at hanging plants at may coffee table din at mga
upuan. May dalawang gazebo sa magkabilang side nito na napapalibutan ng ornamental
plants at may mga stone patches na nagsisilbing daanan papunta sa likod ng bahay.
Nakaopen din ang mga ilaw sa gazebo.

Naglakad siya patungo sa side ng bahay kaya sumunod nalang din ako. I felt at ease
nang makita ang likod ng bahay. It's an open space na may swimming pool sa gitna at
napapaligiran lamang ng Bermuda grass, may mga nakalinya ring lamp posts kung
kaya't kitang-kita ang lawak nito. It's like dating place sa likod ng isang
pribadong bahay. Sa lawak nito ay hindi mo aakalaing nasa loob ito ng isang
subdivision sa kalakhang Maynila.

Naglakad siya papunta sa gitna ng malawak na damuhan na at umupo doon. Seryoso siya
talaga sa sinabi niyang kailangan naming mag-usap.

I sighed.

I am ready to let him go.

This place seem so quiet and private. Tumingin ako sa kalangitan, may bituin din
palang nakikita sa siyudad, ang akala ko natatakpan na ito ng mga usok.

"Sorry kung hindi ako nagpakita pagkatapos nating mag-usap," umpisa niya. Ano pa
nga ba ang sasabihin niya kundi sorry?

"Kung iniisip mo na galit ako dahil sa pagbubuntis mo, nagkakamali ka. In fact, I
was very happy with it," paliwanag niya. Napailing ako. Tsk!
Masaya? Ni hindi mo nga naisip na maaaring ikaw ang ama ng dinadala ko.

"God knows, when I saw the pregnancy test

I was hoping it was me but you gave me a hint na hindi ako ang ama ng bata and it
broke my spirit," dagdag niya nang nakamasid sa kawalan.

"So ako pa ang nagbigay ng maling hint?" I answered with a smirk. Napatingin naman
siya sa akin.

"Hindi ba ikaw ang unang nagtanong kung hindi papanindigan ng boyfriend ko ang
bata?" saad ko ng nakataas ang kilay.

"It was just a test but in my heart I was hoping na ako," depensa niya.

Tsk! So ako pa ang tinesting niya? I wanted to protest. Kung talagang mabuting
babae ang tingin niya sa akin. He would have thought na walang ibang puwedeng
makabuntis sa akin kung hindi siya.

"Now, what?" tanong ko sa halip na magprotesta sa sinabi niya. wala din namang
saysay kung aawayin ko siya. It wouldn't do me any help.

"I admit after nating nag-usap noong inamin mo na anak ko nga yan na nagalit ako
pero hindi sa iyo o sa sitwasyon. Nagalit ako sa sarili ko because I was stupid
enough not to claim it was mine noong una palang."

"Kung ganun bakit hindi ka na nagpakita?" I smiled bitterly.

"I'm sorry. Naguguluhan ako ng mga oras na iyon," sagot niya. Ganyan naman siya eh.
Hanggang sorry nalang yata ang kaya niyang sabihin.

"Gusto kitang makasama. Gusto kitang pakasalan. Gusto kong panindigan yang bata
pero hindi ko magagawa yun hangga't hindi pa kami nagkakausap ni Jelna and she was
nowhere to be found," he explained. I can sense desperation in his voice.

I didn't speak. Bigla nalang tumulo ang mga luha ko. Gusto niya ako... Pero hindi
naman puwede. Napaka-imposible...

Iniabot niya sa akin ang isang makapal

na folder. May hawak pala siya. Hindi ko man lang napansin.

"Ano to?" Napakunot-noo ako. I wiped my tears using my hands.

"Divorce papers."

Napamaang ako. I don't know what to say.

"The morning after we talked. I immediately scheduled a flight papunta sa huling

lugar na kinakitaan kay Jelna para magpapirma ng divorce papers namin pero wala na
siya doon. I exhausted all means para mahanap siya."

He drew a deep breath.

"Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin yang mga bagay na yan bago ka umalis? You
only said sorry and left me hanging." I said looking intently at him. Yung isang
buwan na nawala siya iniisip ko na siguro na-realize na rin niyang imposibleng
maging kami.
"Ayokong magbitaw ng salita nang walang kasiguraduhan. I don't want to give you or
myself a false hope that it would all be okay once Jelna signed the divorce papers
because I wasn't even sure if she would cooperate," paliwanag niya.

I was speechless. Tama naman kasi siya.

"It took me until last week to find her. I thought I'd beg her but she signed it
without so much word," he added.

Napamaang ako.

Noong huli kaming nagkausap ni Jelna, binigyan niya ako ng impresyon na hindi niya
kailanman pakakawalan ang mag-ama niya. Kaya't pilit kong kinikitil ang pag-asang
magiging kami pa ni Nate kahit dinadala ko ang anak niya.

Ngayon pinirmahan niya agad ito?

"Pero nakapag-usap naman kayo?" naguguluhan kong tanong.

Tumango siya.

"Yeah, and she's okay pero hindi pa daw siya

handang humarap sa inyo," malungkot niyang saad. Napatango ako. Naiintindihan ko

naman kung ayaw pa niya kaming makausap. Siguro ay napakahirap para sa kanyang
tanggapin na ibinenta siya para lang mabuhay ang kapatid niya.

May parte ng puso ko ang nalulungkot para sa kanya.

Bakit kasi hindi nalang ako ang ibinigay ng mga magulang ko sa mag-asawa para
ipagamot nila? Para ako nalang ang inampon nila nang sa gayon mas madaling
intindihin na ipinaampon ako para mailigtas ang buhay ko kesa yung nangyari sa
kanya na ipinaampon siya para mabuhay ang kambal niya. Pero nangyari na ang lahat,
wala na kaming magagawa.

"Asan siya?" tanong ko nalang. Gusto kong malaman kung okay lang siya nang sa gayon
ay mabawasan din ang konting bigat sa loob ko.

"She's busy building a fashion gallery in L.A. with Kate," tugon naman ni Nate.

"Kate?" biglang bumalik ang nakita kong eksena noon sa office ni Nate.

"Yes she is Jelna's bitchy bestfriend. Kilala mo siya?" kunot-noo namang tanong ni
Nate.

"Siya yung kabit mo, di ba?" I said hesitantly.

"That's ridiculous!" he exclaimed.

"I saw the two of you kissing at your office at pinuntahan niya rin ako sa opisina
sa pag-aakalang ako si Jelna."

Napatitig siya sa akin. Ito pala yung dapat na tatanungin ko noon sa kanya pero
hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon dahil sa pagbabalik ni Jelna.

"First, hindi ko siya kabit. She's claiming na may nangyari sa amin one time nung
nalasing ako but I doubt it," he explained. I looked at him trying to decipher

his sincerity.
"And yes she did try to kiss me at the office, umupo pa nga siya sa kandungan ko
pero umiwas ako at hinawakan ko siya sa braso saka pinaalis," he added.

Kaya naman pala hawak niya ang siko nito nang makita ko sila nakatalikod kasi kaya
akala ko ay magkadikit ang mga labi nila. Sabagay kung naghahalikan nga sila dapat
ay yakap na niya ito sa bewang o sa likod at hindi hawak sa siko.

"What did she tell you?"

"I don't remember exactly pero parang alam ni Jelna ang tungkol doon at sasabihin
niya sa'yo ang lahat kapag hindi ka niya hihiwalayan."

Napailing siya. "Sinasabi ko na nga ba. It wasn't the first time that they did
that. Kahit noong hindi pa kami kasal ni Jelna. Kate tried to seduce me."

I looked at him puzzled. But I realized maybe it was also Jelna's way of getting
out from their relationship kasi base rin sa pahayag ng Kate na yun parang may
balak ding hiwalayan ni Jelna ang asawa niya.

"Kaya naman pala hindi nagagalit si Jelna sa kanya dahil may consent siya,"
napapailing na dagdag niya. Hindi ko lubos maisip kung paano siya naisahan ng ganun
si Jelna. He looked intelligent o sadya lang na wais yung isang yun.

"But let's not talk about that. Now that I am free, let's talk about us," baling
niya sa akin. I felt nervous. I wasn't ready for this.

"Bakit pumayag rin siyang makipagdivorce?" I asked para ilihis ang usapan. He
hesitated answering at first pero napatango rin at saka nagsalita.

"She said na dapat matagal na namin yung ginawa. Our marriage wasn't working since
day one," he whispered.

"Pero legal pa rin naman ang kasal niyo dito sa Pilipinas?"

"Nope, we get married in Long Beach and it was never registered here," he said
smiling. Napatango na lang ako. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi ko
rin alam kung ano ang dapat kong isipin pagkatapos ng lahat ng rebelasyong ito.

A long silence followed.

"I'm sorry kung nag-umpisa sa kaguluhan ang kuwento natin," natatawa niyang saad na
pumutol sa mahabang katahimikan.

Napangiti nalang din ako sa kawalan. Oo nga, ang daming kaguluhang nangyari. I felt
uncomfortable nang maramdaman ko ang pagdantay ng kamay niya sa mga kamay ko.
Babawiin ko sana ito pero hinawakan niya ito ng mahigpit.

"I'm sorry if our story started from chaos..." he drew a deep breath.

"Inulit mo lang!" komento ko. Natawa siya ng mahina.

"I know! So please let me give our story a happy ending..." he said with pleading
eyes. I lost for words. This is too much to take!

Ending na agad? Di pa nga nag-uumpisa ang story namin?

"Please let me be a father to our baby and a husband to you?" he asked. His eyes
were tearful. Hindi ko napigilan ang mga luha ko sa pag-agos.
I don't think it is the right time to answer such question. I am not ready. Nang
pumunta ako dito para makipag-usap sa kanya mas ready akong marinig na hindi muna
namin kailangang magkita para sa ikatatahimik ng lahat.

"I'll think about it." I mumbled.

"Please make it sooner," he said. Napatango nalang din ako.

=================

B-Lies (Eighty)

______________

Nathalia's POV

Pagdating namin ng bahay ay pumasok agad ako sa kuwarto. Tumingin si nanay sa akin
ng may nagtatanong na mata pero nagkibit-balikat nalang ako.

I feel tired. Hindi mawaglit sa isip ko ang mga sinabi ni Nate kanina.

Sumama ang loob ko sa kanya dahil bigla nalang siyang hindi nagpakita pero gumawa
lang pala siya ng paraan para mahanap si Jelna.

Naalimpungatan ako sa mahihinang katok sa pinto. Naidlip pala agad ako pagkahiga
ko.

"You have to eat dinner," saad ni Nate hawak ang isang tray ng pagkain. I couldn't
react.

"It's no longer only you now," he smiled looking at my tummy. Napahawak naman ako
sa tiyan ko. Niluwagan ko nalang ang bukas ng pinto at kinuha ang tray. Hindi ko
makita kung nasa labas lang ang pamilya ko dahil natatakpan ito ni Nate.

"Can I come in?" he asked.

Umiling ako. Tumango naman ito saka dahan-dahang isinara ang pinto. I sighed. Kung
di lang ako buntis hindi na ako kakain but I have to.

Pagkatapos kong kumain ay napagpasyahan kong ilabas ang pinagkainan ko. Napatigil
silang lahat sa pagsasalita nang makita ako. Nasa kusina sila at katatapos lang
yatang kumain. Kaharap nila si Nate. Kataka-takang wala si Janella. Sabagay hindi
ko rin naman siya nakita kanina.

Nagtuloy ako sa lababo at inilapag ang pinagkainan ko.

"Anak, ako na ang maghugas diyan mamaya," saad ni nanay. Napatango nalang ako at
tumungo sa banyo. Walang nagsasalita sa kanila.

Paglabas ko ay tumingin lang sila sa akin. Napailing nalang ako at nagtungo sa

kuwarto. Pagkasara ko ng pinto, naulinigan ko ulit silang nag-uusap pero hindi ko
maintindihan.

Mataas na ang araw ng magising ako. Kaya pala parang ang init ng pakiramdam ko
dahil may tumatamang sikat ng araw na nagmumula sa nakabukas na bintana na
nakalimutan kong isara kagabi.

"Good morning, tita!" sinalubong ako ng nakangiting Janella paglabas ko ng kuwarto.

Nasa upuan naman ang ama niya at nakangiti lang din sa akin.

"Tita, I will be having my first communion on Saturday, will you be my fairy

godmother?" puno ng excitement niyang tanong.

It took few seconds bago nag-sink in ang sinabi niya. Yung sacrament pala ang
tinutukoy niya. nalito kasi ako sa fairy godmother na sinabi niya. Hehe! I remember
sa catholic school nga pala siya nag-aaral.

"Tita pretty, please?" she said at nagpa-cute pa. Napatango nalang ako.

"Yes! Thank you, tita!" she said at humalik pa sa tiyan ko. Napangiti nalang ako.
Ano kaya ang itatawag niya sa anak ko pinsan? O kapatid? Tsk! Kung anu-ano nalang
ang pumapasok sa isip ko.
"I prepared your breakfast," saad ni Nate paglapit sa akin.

Napakunot-noo ako pero nabaling ang tingin ko kay nanay na lumabas mula sa kuwarto
nila. Sakto kasing narinig niya ang sinabi ni Nate. Tumango lang siya at ngumiti.

Nagtataka man ay sumunod nalang din ako sa kusina.

It's a Wednesday pero wala akong balak pumasok ng opisina. Isa pa late na rin naman
akong nagising.

Hindi sumunod si Nanay sa kusina.

Ang mag-ama lang ang kaharap ko. Wala na rin yung dalawa kong kapatid malamang ay
pumasok na sa eskuwelahan at trabaho.

"Ma-uhm, Tita, is your baby a boy or a girl?" tanong ni Janella sa akin. Napatigil
naman ako sa pagkain. I am having my regular check up pero di ko pa rin alam kung
babae o lalaki ang baby ko.

"I don't know yet," sagot ko nalang.

"I want a baby brother," sagot naman ng bata. Napakunot-noo ako.

Baby brother?

Tumingin ako kay Nate ngumiti naman ito.

"Why don't we accompany mommy, I mean Tita, for a check-up to know if you are
having a baby brother or a baby sister or both?" baling nito sa anak saka kumindat
sa akin. My heart leaped.

Ano daw? Mommy? Baby brother? Baby sister? Both?

Anong trip ng mag-amang to? Sinabi niya sa bata na kapatid niya ang dinadala ko?

"Yeah, that's great!" masaya namang tugon ng bata.

"Samahan ka naming magpacheck-up ngayon," nakangiting baling ni Nate sa akin.

"Wala bang pasok yang bata?" tanong ko.

"Ihatid ko nalang after lunch." Tugon naman niya. Napatango nalang din ako. Pang-
afternoon class kasi siya.

"Ako na ang magliligpit niyan. Magbihis ka na para makapunta na tayo ng ospital."

Saad ni Nate nang akmang bubuhatin ko ang pinagkainan ko. Gusto kong magprotesta.
Bakit ba parang napakanatural ng lahat ng ito sa kanya na parang asawa niya ako?

"Ayokong lumabas, tinatamad ako," saad ko.

"We have to, I am excited to know the gender of our baby at kung healthy ba siya,"
nakangiti niyang saad saka pumunta sa likuran ko at

hinawakan ako sa balikat at iginiya papunta sa kuwarto ko. Wala na akong nagawa
kundi naligo at nagbihis nalang.

________

"Sinabi mo ba sa bata na magkakaanak tayo?" bulong ko kay Nate nang papunta na kami
ng ospital. Nasa backseat ang bata samantalang ako ay nasa passenger's side.

"Yes, don't worry. She's a smart kid. She understands."

"I can't believe you!" bulalas ko. Paano maiintindihan ng isang limang taong gulang
na bata na ang ama niya ay magkakaanak sa kakambal ng mommy niya?
Hinawakan ni Nate ang isang kamay ko.

"Tiwala lang kasi!" kindat niya. What? Napailing nalang ako at binawi ang kamay ko.

"Don't worry. I told her na hindi si Jelna ang nakasama niya noong mga nakaraang
buwan kundi ikaw. She didn't believe it at first," paliwanag niya saka sinulyapan
ang bata na busy sa pagdutdot sa hawak niyang ipad.

"But when I explained na hiwalay na kami ng mommy niya at magkakaroon na siya ng

kapatid sa'yo, she's happy. Kamukha mo naman daw ang mommy niya at mas mabait ka pa
kaya okay lang."

"Hindi ba niya hinanap ang mommy niya?" I asked with a sigh.

"She did. Nag-skype sila kagabi. She was crying but I think it's normal. Paggising
niya kaninang umaga ikaw ang unang hinanap niya."

Tiningnan ko ang bata sa likod. She looks innocent. Napangiti nalang ako.

______________

"It's a boy!" masayang hayag ng doctor habang tinitingnan ang monitor ng ultrasound
machine.

I looked at Nate. Hindi maipaliwanag ang sayang rumehistro sa mukha niya. I

suddenly feel teary-eyed. I didn't expect that seeing his facial expression will
make me feel overjoyed.

Parang bigla ko nalang naramdaman na gusto ko siyang yakapin at manatili sa mga

bisig niya. I suddenly feel that I wanna be with him in this journey.

Tumingin ako sa ibang direksiyon nang dumako ang tingin niya sa akin. Then, I felt
his hand squeezing mine. My tears suddenly rolled. I knew, I want him for myself
and for my baby.

Then I heard Janella squealed "Yehey!" nasa tabi ko lang pala siya. Late reaction
ba siya? O nag-slow motion lang bigla ang mundo ko pagtingin ko kay Nate kanina?

Whatever it is! I knew I want them both beside me.

=================

B-Lies (Eighty One)

Nathalia's POV

"Daan tayo ng dress shop," Nate said and kissed my head paglabas namin ng hospital
room. Nakaakbay siya sa akin habang hawak sa kabilang kamay ang bata. Hindi na ako
nagprotesta ng akbayan niya ako. I suddenly feel the need of his embrace.

"What for?" I asked.

"Para bumili ng dress mo for Saturday," he said smiling. Oo nga pala yung event ng
bata.

Dumiretso kami sa isang dress shop.

"Bakit kailangang ipagawa pa?" tanong ko kay Nate nang lumapit ang isang staff at
susukatan na ako ng body size.

"Para siguradong kakasya sa'yo." Tugon naman niya.

"Wag na, pipili nalang ako dito sa mga nagawa na." tugon ko naman. Napabuntong-
hininga siya.

"Miss, meron ba kayong mga ready-made dress para sa mga buntis?" tanong ko.

"Yes, ma'am doon po."tugon naman niya at itinuro ang hilera ng mga naka-hanger na
maternal dresses sa isang side ng shop.

Sumunod naman ang mag-ama sa akin nang tunguhin ko ang hilera ng damit.

I took out a simple light blue dress na hanggang tuhod ang haba. Papasok na sana
ako sa fitting room nang pigilan ako ni Janella.

"Tita wait, can I see it?" tanong niya at kinuha ang dress na hawak ko.

"Miss, do you have a white one with this design?" tanong niya sa staff. Napangiti
ako para kasi siyang hindi five years old kung umasta. Tumango naman ang staff at
naghanap sa mga nakahanger na white dresses.

"Sorry, tita, but it should be white,. You're my fairy godmother, remember?" she
smiled. Napangiti nalang din
ako. Siguro ni-require ng school nila na naka-white din ang ninang. Kapag talaga
catholic school ang laking issue ang damit na isusuot sa isang event.

Kumuha naman ang staff. Buti at garterized ang upper part nito kaya sumakto naman.
Nate paid the dress bago kami umalis.

We had lunch in a restaurant at dahil wala ng oras kung ihahatid pa niya ako pauwi
kaya dumiretso muna kami sa bahay nila para bihisan ang bata papuntang school niya.

"Now, that we are alone, can I ask you something?" tanong ni Nate. Naihatid na kasi
namin ang bata.

"About what?" I looked at him. He seems uneasy.

Tumitig siya sa akin bago nagsalita. "Have you decided about us getting married?"

My heart suddenly beats erratically upon hearing his querry. I wasn't able to speak
a word. Kagabi ko lang sinabi na pag-iisipan ko ngayon itatanong niya ulit?

"Look, I know that you love me too. You can't hide it. It's written all over your
face," he added. I looked away. Gustong mainis sa confidence niya pero siguro nga
masyado akong transparent kanina sa hospital. Pero hindi pa rin ako tuluyang
mapapanatag hangga't hindi ko nakakausap ang kambal ko.

"Gusto ko sanang makapag-usap muna kami ni Jelna ng personal bago ako magdesisyon
sa bagay na yan."

He heaved a sigh. "But she's not ready. What if magiging ready lang siyang makipag-
usap after five years or ten or twenty? Hihintayin ba natin siya?"

Napabuntong-hininga ako. Paano nga kaya kung umabot ng ganun katagal bago niya kami
kausapin?

"Nathalia, I want to give my name to

you and our baby. Sana bago siya maipanganak kasal na tayo."

Napangiwi ako sa sinabi niya. He sound desperate.

"Pero Nate, I think it's just proper na makausap ko muna siya. What about your
family? Alam na ba nila?" I asked. Ako din naman, ayokong lumaki ang anak ko na
magtatanong kung bakit hindi kami kasal ng ama niya? Pero ang hirap talaga ng
sitwasyon...

"They knew. Sila nga ang nag-asikaso sa divorce papers. And they already knew na
hindi si Jelna kundi ikaw ang kasama namin the last time we went in Long Beach," he
explained. Sabagay hindi rin naman siguro siya magdedesisyon ng ganito nang hindi
niya ipinapaalam sa mga magulang niya.

"How about Jelna's surrogate parents?"

Nate sighed.

There was a long silence.

 "Maybe you are just tired. I'll take you home," he mumbled at inandar na ang
sasakyan.

Wala kaming imikan hanggang makarating kami ng bahay. Napagod na rin siguro siya
kaka-explain sa akin.

"Kumusta ang check-up mo?" tanong ni nanay pagpasok namin.

"Lalaki po nay!" masayang saad ni nate.

"Talaga?"

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila. Nahihiya namang tumingin si nanay sa

akin.

"Ipinaliwanag na ni Nate sa amin ang lahat." Saad ni nanay. Yun siguro ang pinag-
uusapan nila kagabi. Naiinis ako kay Nate for doing everything beyond my knowledge
pero sa kabilang banda ay okay na rin para hindi na ako ang kailangang magpaliwanag
ng sitwasyon.

"Nakakalungkot lang na ayaw tayong harapin ng kapatid mo pero alam kong darating

din ang oras na mapapatawad niya kami ng tatay mo."

Napatango nalang ako.

Nakakapagod na rin minsang isipin ang lahat.

Nagpaalam nalang ako na mahihiga muna sa kuwarto ko.

Bandang hapon na nang maalimpungatan ako. Para kasing may naririnig akong
humihikbi.

Paglabas ko ng kuwarto, nakita ko ang mga nag-ampon kay Jelna na kaharap nina nanay
at tatay. Nakita kong nagpupunas si nanay ng luha niya.

"Nathalia..." saad ng matandang lalaki sa akin.

"Magandang hapon, ho, Mr. & Mrs. Javar," bati ko. napatango naman ang mag-asawa.

"So, ikaw pala ang nakasama namin mula sa hospital?" Ngumiti ang matandang babae sa
akin. Napatango naman ako.

"Kaya pala napansin namin nila Nate na parang bumait si Jelna," dagdag ni Mrs.
Javar.

"Pasensiya ka na hija sa ginawa ni Jelna," saad ni Mr Javar.

Ngumiti ako ng tipid sa kababaang loob ng matanda. "Okay lang po yun, ako naman po
talaga ang dahilan kung bakit niya nagawa iyon."
"Wag mong sabihin iyan hija, napakabait mong tao at nakita namin iyong mag-asawa.
Mula sa pag-aalaga mo kay Janella hanggang kay Nate," saad ni Mrs. Javar.

Napayuko ako.

"Nabanggit ni Nate sa amin ang tungkol sa pag-aalangan mong magpakasal sa kanya.

Kung si Jelna ang iniisip mo, wag kang mag-alala noong una pa lang ayaw naman
talaga niyang magpakasal kay Nate pinilit lang namin siya," dagdag paliwanag niya.
Hindi ko alam ang bagay na ito. Wala naman kasi akong nakikitang dahilan kung bakit
hindi magugustuhan ng isang babae si Nate.

"Akala namin magiging maganda ang buhay niya pag si Nate ang mapapangasawa niya.
Totoo pala talagang kung hindi uukol hindi bubukol," sabad naman ng asawa niya.

"And maybe you were destined to meet Nate, anyway," nakangiting wika ni Mrs. Javar.

"Alam mo ba na ikaw dapat ang aampunin namin at ipagagamot?" Tumitig siya sa akin
bago inilipat ang tingin kay nanay. "Kaya lang ayaw pumayag ng nanay mo," dagdag
niya

Tumingin ako kay nanay. Si tatay ang nagsalita. "Ang sabi ng nanay mo paano daw
kung hindi naging maganda ang resulta ng operasyon eh di hindi ka namin makakasama
sa huling sandali ng buhay mo?"

My tears fell down. Ngayon na magiging ina na ako naiintindihan ko na kung gaano
kahirap ang naging desisyon ni nanay noon.

"Kung nagkataon na ikaw ang inampon, magiging kayo rin ni Nate kaya kung si Jelna
lang pumipigil sa iyo. Don't mind her. She'll eventually talk to you when she's
ready," nakangiting pahayag ni Mrs. Javar.

"Pinapunta po ba kayo ni Nate dito?" tanong ko. Nakakapagtaka lang na kahapon ay

tinanong ko siya kung alam na ba ng mga umampon kay Jelna ang tungkol sa amin at
ngayon ay nandito sila para mismong kumbinsihin ako.

"Nope, may kailangan kasi kaming puntahan sa Saturday na event," sagot ng matandang
lalaki.

"We wanted to make sure that everything's okay," dagdag naman ng asawa niya.

Ngumiti nalang ako ng tipid at ngumiti.

=================

B-Lies (The Fast-Paced Ending)

Nathalia's POV

"Nay!" tawag ko dahil wala akong nadatnan sa kanila paglabas ko ng kuwarto. Sumilip
ako sa labas wala naman sila. Pati sa kuwarto nila ay wala ring tao.

Nasaan ba ang mga iyon? Sabado ngayon, bakit wala sina JB at JC?

Pumunta nalang ako ng kusina. Bumibigat na talaga ang tiyan ko. Ang hirap ng
gumalaw-galaw.
May nakatakip na pagkain sa mesa. Nag-iwan pala si nanay ng maliit na note. Lumabas
lang daw sila sandali. I-lock ko nalang daw ang bahay pag-alis ko. Ngayon kasi ang
first communion ni Janella, maya-maya lang ay nandito na ang mga yun para sunduin
ako.

Kumain nalang ako at nagbihis. Bagay pala sa akin ang puting dress. Ngayon lang
kasi ako nagsuot ng ganitong kulay maliban nalang noong graduation ng elementary.
Ipinusod ko nalang ang mahaba kong buhok para di ako hawan ng hawan. Less hassle.

Ilang saglit lang matapos akong mag-ayos ay dumating si Nate.

"You look beautiful in white," saad niya habang hinahagod ako ng tingin.

"Si Janella?" tanong ko.

"Naiwan sa kotse. Tara na?"

Tumango nalang ako at sumunod papunta sa kotse niya. Nadatnan nga namin siya sa
loob ng kotse. She is also wearing a white dress. She giggled when she looked at
me.

"Fairy godmother, you need this," saad niya at inilagay ang tiara sa nakapusod kong
buhok. Napatawa nalang ako.

"Bagay," nakangiti namang komento ni Nate saka natatawang pinaandar ang sasakyan.

Napakunot ang noo ko ng ipasok niya ang sasakyan sa isang village. Mas lalo akong
nagtaka ng iliko niya ito sa isang bahay. Ito yung

bahay kung saan kami nag-usap. Yung may malawak na lawn sa likod.

Naunang bumaba si Janella at tumakbo papunta sa gilid ng bahay kung saan puwedeng
dumaan papuntang likod.

Bumaba na rin ako ng sasakyan.

"How about spending the rest of your life with us here?" Napalingon ako kay Nate.
He smiled nervously hawak ang diamond ring.

Napakunot-noo ako. Ano to?

"Please say, yes" he mumbled.

Bumalik ang tingin ko sa bahay. Maganda ito sa gabi ngunit mas maganda pa pala ito
pag nasisikatan ng araw dahil sa mga naggagandahang halaman. Napakasimple pero
eleganteng tingnan. Malaki rin ito pero dalawang palapag lang. At sino ang mag-
aakalang may nakakubli sa likod nito na malawak na espasyong nakakagaan sa
pakiramdam. Very peaceful.

"I love you, Nathalia, please marry me?" Nate stood in front of me and held my
hand.

"How about Jelna?" I whispered.

"Forget about her, just this once, please?"

Napailing ako sa sinabi niya pero nanatiling tikom ang bibig ko.

"Nathalia, please? Hindi naman ito tungkol sa kanya. This is about you, me and our
baby." He touched my tummy and I felt a surge of joy inside me.

"Please?" pakiusap niya. Pumikit ako ng ilang segundo. I want to empty my mind.
Pagbukas ng mga mata ko at makita ang nangungusap niyang mga mata, bigla na lamang
akong napatango.

"Really?"tanong niya na halos hindi makapaniwala. I nodded and smiled.

Napayakap naman siya sa akin. My tears suddenly burst.

I am happy.

"Please don't cry..." saad niya kissing away my tears. He

handed me a handkerchief. Napatawa naman ako at pinunasan ang mga mata ko.

Inalalayan niya akong maglakad papunta sa likod ng bahay.

I stood frozen when I saw everything.

The lawn was decorated and arranged into a wedding reception may white carpet
papunta sa altar sa dulo. May nakahilera ring tulips na nakalagay sa flower stand
papunta sa altar. May stage din sa tabi ng altar kung saan may live band na
nakaready para kumanta.

"Nathalia!" sinalubong ako ng mga parents niya. Yumakap sa akin ang mama niya.

"We'll just talk later, you have to get ready," nakangiting saad ng mama niya sa
akin saka hinila na ang asawa niya papunta sa upuan nila.

I looked at the tables. Kumaway ang mga kapatid ko. All of them are here. Pati ang
mga pamangkin ko. Sila lang yata ang nagpuno ng buong place. Pagtingin ko sa isang
table nandoon din sina Mr.&Mrs. Javar. So, ito pala ang event na sinasabi nila?

"Akala ko ba first communion ni Janella?" I asked Nate. He chuckled.

"She's only five. Sino ang nakita mong nag-first communion na five years old?" saad
niya then kissed me on the forehead. Napamaang ako. So, this was planned?

"Anak," lumapit si nanay at niyakap ako. Nakasunod naman si tatay sa kanya.

Sinenyasan niya si Nate na pumunta na doon sa unahan.

Napaiyak ako. Kanina lang ako umoo. Now, it's happening.

"Wag ka ng umiyak. Alam naman naming mahal mo siya," saad ni nanay. Napatawa nalang
ako.

Nang magsimulang tumugtog ang banda, nagulat ako dahil nagsitayuan ang mga
bulinggit kong pamangkin kasama si

Janella. Ang alam ko yung tinutugtog na 'I will Sing Forever' ay entrance song ng
isang misa kaya lang ay bigla silang pumagitna sa aisle at nagsayaw habang
nakahawak ng basket at nagsasaboy ng mga white rose petals.

I can't help but smile. Ang saya kasi nilang tingnan para silang mga anghel lalo
na't naka white dress silang lahat.

Hinawakan ako nina nanay at tatay sa magkabilang kamay nang matapos yung kanta.
Para naman akong tatakas niyan? Napangiti nalang ako lalo na nung makita ko si Nate
sa unahan ng aisle.

Hindi ko maintindihan ang sayang nararamdaman ko habang papalapit sa kanya.

Napahawak ako sa tiyan ko. Para sa'yo to anak. Mali, para sa ating dalawa pala.

Pakiramdam ko ay lumulutang ang mundo ko. Namalayan ko nalang na ibinibigay na sa

akin ang mic para sa wedding vow ko.

"Uhm, gosh! Di ako handa! Ambush naman kasi tong wedding," reklamo ko. Napatawa
silang lahat.

"Uhm..." saglit akong nag-isip. Nate is just smiling at me habang hinihintay ang
sasabihin ko.

"Pinapangako ko na simula sa araw na to hindi na kita makakalimutan kahit pa ma-

amnesia ulit ako." Napatawa ako sa sarili ko. Kung anu-ano nalang kasi ang sinasabi
ko. Nakisabay naman silang lahat sa tawa ko.

Ugh!I can't think straight! Ikaw ba naman ang di makapaghanda sa kasal mo?
Napabuntong-hininga ako. I gathered my composure at sumeryoso.

"Pinapangako ko na aalagaan kita at ang mga magiging anak natin sa bawat araw,
oras, minuto at segundo ng buhay ko."

I looked at Nate bago ako nagpatuloy sa pagsasalita. "Kahit ano pa mang pagsubok na
darating,

asahan mo na hinding-hindi na ako bibitiw."

"I never doubt that," he whispered smiling. Napangiti ako. Pinigilan ko ang sarili
kong maiyak. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na kinakasal kami ngayon ni Nate.
Napakaimposible kasi noong una, ngayon ay nangyayari na.

"Your turn," I said at iniabot na ang mic sa kanya.

Napatango naman siya at tumitig sa akin ng seryoso.

"First, thank you for accepting me despite all your inhibitions. I promise to love
you, cherish you, care for you every moment of my life."

Ang kaninang pinipigilan kong luha ay bigla nalang tumulo. He gently wiped my tears
with his thumb before he continued speaking. "Pinapangako ko na simula ngayon
hinding-hindi ko na kayo ipagkakamali sa isa't-isa ni Jelna. I did that once. Never
again!"

"What do you mean?" kunot-noo kong tanong.

"It was spring break in Junior High, umuwi ako ng Pilipinas. Dad asked me to attend
a ground breaking ceremony para sa ipapatayong gasoline station somewhere in
Morayta," kuwento niya.

Napaisip ako. Malapit lang iyon sa eskuwelahan ko noong high school.

"Pagbaba ko ng sasakyan, nakita kita na nasa kabilang kalsada at nakatingin sa

ginaganap na seremonya."

Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"I don't know but I was mesmerized. You look so pretty and innocent and fragile.
Then, somebody yelled 'Nathalia' nilapitan ka nila and you went off with them."

I tried to remember kung nakita ko na nga ba siya dati gaya ng kinukwento niya
ngayon pero baka nga hindi ko siya napansin noon. Pero naalala ko ang pinapagawang
gasolinahan noong first year ako na malapit sa school namin.

"When my parents introduced Jelna to me five years after that incident, I really
thought she was the girl I've seen before," he added.

"She was a brat but everytime she does something out of line, I'd always remember
that innocent girl I've seen before. Akala ko itinatago niya lang ang innocent side
niya and she is using Nathalia as a name when she does something good."

"I should have known you weren't her. I'm sorry! But this time alam ko na!" He said
sincerely.

"I love you, Nathalia! From here to forevermore," saad niya saka ako kinabig at
hinalikan sa noo.

My tears rolled down not just because I am happy but because he made me believe
that destiny exists.

This day, he made me believe that bad things happen for a good reason.

At kahit gaano pa man kasakit at kagulo ang lahat darating ang araw na maayos ito.

Gaya ngayon, sino ba ang mag-aakala na hahantong sa ganito kagandang eksena ang
lahat?

Sabi nga niya, "Tiwala lang kasi."

"I love you, too!" I whispered. He looked at me lovingly and then kisses me gently
on the lips.

I chuckled at what he did. "Nate, wala pang kiss the bride."

"Okay lang yan magkakaanak na nga tayo, eh!" natatawa naman niyang tugon.

Napailing nalang ang pari sa harap namin bago niya sinabing "And the groom had
kissed the bride."

We all laughed.

.
.

[Author's Note:

Sorry sa walang kuwentang kadramahan ng kuwentong ito. Thank you sa lahat ng

sumubaybay at sumuporta.

Leave it,

jazlykdat! (Just Like That)]

=================

Epilogue (B-Lies)

Nathalia's POV

"Janella kung papipiliin ka ba ng Mommy Jelna mo kung kanino ka titira, pipiliin mo

ba kami ng daddy mo?" I asked her while holding baby Nathan. It's been two months
since I gave birth at nabanggit ni Nate ang pag-uwi ni Jelna.

Nate said na sinabi na noon ni Jelna sa kanya na pag maayos na siya sa US ay

kukunin niya si Janella. Wala naman akong balak agawin ang bata pero nasanay na
kasi ako at napamahal masyado sa kanya. Kung maaari ay gusto kong sa amin nalang
siya tumira.

"Tita, masasaktan ka po ba kayo if I choose her?"

"Of course gusto ko kasi sa amin ka nalang sana tumira," I told her.

"Dadalaw pa naman po ako dito. She promised it when we talked last time."

"Ayaw mo na ba sa amin ng daddy mo?"

"I love you both and even baby Nathan but she is still my mommy and Dad said she's
alone in LA."
Napangiti ako sa sagot niya. Wala din naman akong karapatang tumanggi. Anak niya si
Janella and she has all the right for the custody.

"Halika nga, payakap," I told her. Agad naman itong lumapit sa amin ng kapatid niya
at yumakap.

"Bonding time ba 'to?" natatawang tanong ni Nate habang lumalapit sa amin. Nandito
kasi kami sa lilim ng isang puno dito sa likod bahay at nakaupo sa damuhan.

"Payakap nga rin ako sa mag-iina ko," Nate said at agad na nakiyakap sa amin. I am
happy. Kahit hindi pa kami nakakapag-usap ni Jelna mula noon naging masaya pa rin
naman ang pagsasama namin

ni Nate.

Constant din naman kasi ang communication nila at sinasabi sa akin lahat ni Nate
kaya alam kong maayos na rin siya doon sa ibang bansa.

Minsan nga nakikinig ako sa tuwing mag-uusap sila via skype pero hindi lang ako
nagpapakita sa screen. I need to respect Jelna's discretion.

"Makakaistorbo yata ako sa inyo." We all turned to see the person who spoke.

"Mommy?" Tiningnan siya ni Janella saka ulit tumingin sa akin. Janella didn't move
at bumalik lang ang tingin sa nanay niya.

I smiled nervously at her. Hindi ko kasi alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.

"Jelna, I thought next month ka pa pupunta," Nate said recognizing her presence.

"Napaaga lang ng konti." She smiled. I felt relieved. Atleast her reaction now is
better than the last time I saw her.

"Aren't you going to hug mommy?" baling ni Nate kay Janella. Kumilos naman ito at
lumapit sa Mommy niya.

I wept a tear when I saw Jelna's tears falling. I looked away.

Matagal niyang niyakap ang bata. Naramdaman ko ang pag-akbay ni Nate at pagpisil sa
balikat ko. I looked at him. He smiled. He took Nathan from my arms.

"Janella, let's get some snacks inside for your mom," yaya niya sa bata nang
magkahiwalay ang dalawa sa kanilang yakapan. Tumayo naman si Jelna at sinundan sila
ng tingin habang papunta sa loob ng bahay.

We were left alone.

"Galing ako sa bahay, nagkausap na kami ng mga magulang natin." She said while
wiping her tears. Napangiti ako at sinabi niya. I went near her and hugged her
tight. Hindi naman siya tumanggi at yumakap na rin.

"Sorry kung napahiwalay ka sa amin nang dahil sa akin," I said while hugging her.
Iba pala ang pakiramdam nang kayakap ang kakambal ko.

"It wasn't your fault." She said bago kumalas sa pagkakayakap sa akin.

"Wala kang dapat ihingi ng tawad. Nangyari na ang nangyari." She said sobbing.

"Salamat din dahil sa'yo nabuhay pa ako at naranasang maging masaya." Taos-puso
kong saad. She just nodded and smiled saka ako muling niyakap.

My tears began to roll. Sobrang saya ko. Kahit hindi niya sabihin alam kong tanggap
na niya ang lahat ng nangyari at napatawad na rin niya ang mga magulang namin.

"Gusto ko na ring maging masaya, so I'm letting all the grudges in my heart go."
She said.

Napangiti ako. Sa wakas nawala na rin ang sama ng loob niya sa amin.
Masaya ako na kahit sobrang kumplikado man ng naging sitwasyon namin naging maayos
din ang lahat.

Tunay ngang panahon lang ang makapaghihilom ng lahat ng sugat.

Ang akala ko noon lahat ng nangyari ay parte ng isang matalinong kasinungalingan

pero hindi pala. There are no brilliant lies. There are only interwoven brilliant
coincidences that led me to where I should be.

Dalangin ko lang ay sana mahanap na rin ng kakambal ko ang kaligayahang natagpuan

ko sa piling ni Nate.

----END----

[A/N: This story won as TalkNText Katropa Favorite of Wattys2015.

Salamat readers:)]