3 september 2030

“De heer van Hamelen waggelt door de gangen van de 3de verdieping, het is er leeg, een beetje
spookachtig zelfs. van Hamelen loopt een klein hokje binnen met wapens op zoek naar een
vierentwintig-tachtig. Als hij het laatje van de twintigen open doet, gaat het alarm, heel schel. Hij hoort de
bewakers naar het kamertje toe lopen en probeert zich om het hoekje te verstoppen, de bewakers rennen
snoeihard langs het hokje op zoek naar hem. Hij pakt een tweeëntwintig-tachtig en rent naar de gang. Hij
vuurt 5 kogels af, waarvan 2 het vlees doorboren van één van de zes bewakers. De rest van de kogels
vliegen in het rond. De bewakers draaien zich om. En het laatste wat meneer van Hamelen zag was een
kogel zijn hoofd doorboren."
Rechter Heersma volgde het verhaal al lang niet meer, maar schudt gewoon een beetje zijn hoofd "en hoe
weet u dat, als ik vragen mag?" zegt hij met een glimlach. "ehm d-door rechercheur Thijmen van Haaften"
de 24-jaar oude advocaat Jack Tongeren heeft een slechte dag vandaag; hij werd wakker gemaakt doordat
van Haaften hem beviel dat hij naar de rechtszaal zou gaan en meneer van Hamelen tegenwerkt tot zijn
laatste adem. En nu staat hij hier, voor de beste rechter van de stad. Piekfijn geregeld door die stomme van
Haaften. De rechter begint weer te praten: "Door de camerabeelden of niet soms?" Tongeren knikt zo hard
als hij kan en gooit er ook nog een glimlach uit. De rechter staart hem nog een paar seconden aan en doet
z'n mond open om iets te zeggen, dan wordt hij onderbroken door een schot. De kogel verdwijnt in zijn
voorhoofd en rechter Heersma zakt in elkaar. "schuldig" hoort Tongeren achter hem, hij herkent de stem uit
duizenden: rechercheur van Haaften. "Eigenlijk wou hij een aanslag plegen en trouwens: de rechter zou
sowieso schuldig zeggen, no big deal dus" Van Haaften loopt langzaam naar het lijk van Heersma en schiet
er nog een paar keer op. De bewakers waren al dood gemaakt. Van Haaften en Tongeren lopen naar
buiten, van Haaften slaat op de schouder van Tongeren en zegt ‘jij bent de baas Whitemask, doe wat je
wilt.’

3 september 2031
Mevrouw Smith waggelt sloom naar de kluis, glimlachend over de winst die ze vandaag gemaakt heeft. Tot
nu toe is het al 60.000 euro. Zo uit de handen van arme mensen. Ze opent de kluis nog slomer dan hoe
snel ze liep. Ze schiet de kluis in en trekt hem snel achter haar dicht. Hij geeft een schelle piep. In de kluis is
het beter verlicht dan in de rest van het gebouw. Ze waggelt langzaam naar kast nr. 16. Ze doet hem open,
leeg. Ze draait zich om en doet een andere kast open, ook leeg. Alle kasten lijken leeg te zijn. Uiteindelijk
rent ze naar kast nr. 18. Terwijl ze hem open probeert te doen hoort ze een pistool geladen worden en een
schot. Godzijdank is het mis. "mevrouw Smith, wat doet u hier" achter haar staat een lange, sterke man met
een masker op. Een wit masker. "wat zou u ervan zeggen, mevrouw Smith, als ik wegga. En u achterlaat?"
Smith knikt zo hard als ze kan, zelfs al trilt ze gigantisch. Dan wordt alles zwart voor haar.

Tongeren loopt met een brede grijns terug naar de truck, die volgeladen is met geld. Zijn masker houd hij in
zijn hand. Hij doet de deur van de truck open en tot zijn verbazing ziet hij rechercheur Van Haaften daar in
zitten: “howdy Tongeren” zegt van Haaften met een brede glimlach. “Ik ben diegene die 10 jaar gekregen
had doordat ik die rechter doodschoot” zegt hij met nog een bredere glimlach. “Ach ja laat het verleden
rusten hé?” Tongeren gaat in zijn auto zitten met niet normaal veel tegenzin, terwijl van Haaften snoeihard
zit te glimlachen.
"Amiro is een vrij nieuw dorpje, begin 2021 werd het bouwen gestart. Maar toen begon helaas de derde
wereldoorlog. En sindsdien is het boven helemaal plat en zijn er alleen nog maar gebouwen onder de
grond." Tongeren en van Haaften staan voor een oud, klein mannetje met een baard langer dan zijn benen.
"Maar waar is ons hotel?" gromt van Haaften. Om het wat duidelijker te maken pakt hij zijn pistool uit zijn
zak. "ehm, u heeft gereserveerd?" van Haaften grinnikt en dan houdt hij zijn pistool voor het hoofd van de
dwerg "kan ik ook betalen met lood?" zegt hij zonder enige emotie te tonen. De man pakt heel sloom al
zuchtend een bos sleutels uit een ouderwets laatje en slentert naar boven. Tongeren loopt er lachend
achteraan. Van Haaften zonder emotie te tonen. Eenmaal boven zien ze een oud, rommelig kamertje.
Gelukkig wel met twee bedden. De badkamer is wel helemaal vies en bruin. De oude man laat ze achter in
de kamer. “Dus Tongeren, mooie kamer?”

De maan schittert tegen de ruit van Tongeren zijn truck, hij is 's nachts weggegaan terwijl van Haaften nog
aan het slapen was. Die van Haaften lulde maar door, de hele avond! Tongeren kijkt naar zijn pistool en ziet
de reflectie van de maan erop. Langzaam laad hij de glock. Nog steeds rijd hij met hoge snelheden over de
snelweg. Tongeren gaat naar de stad dicht bij het dorp. Hij komt aan bij de Walmart, een grote supermarkt