BS#7: The Billionaire's First Love

Prologue

(PLEASE READ THE FIRST THE BILLIONAIRE'S BUGBEAR BEFORE READING THIS~)

After thinking what's next, I finally decided to write Miguel's story. Alam kong
marami sa inyo ang excited kaya siya na ang inuna ko. Ilalabas ko ang next chapter
next week so abangan ninyo~

Thank you so much~

－－－－－－－－－－－

"I'M finally gonna rest now. I'm sick of all this pain. Everyday, my sister is
suffering and I can't bear it anymore." Haizel said and looked at the window.

She was diagnosed with Leukemia.

Tinago niya saamin ang sakit niya hanggang nagpakita ang mga sintomas ng sakit sa
katawan niya. We found the bone marrow donor but Haizel refused it. I don't know
what the hell is she thinking now that she refused the transplant.

"For 22 years, I was always on the spotlight while my sisters was hidden behind the
door of her room. I want her to be free. If dying means freeing her, then I'm
willing to die for her to be free."
She said as her tears starts to fall down. I held her hand and gently squeeze it.
She doesn't need to die for her.

"Haizel, you don't need to die. You can still help her as long as you accept the
operation." I said. If she really ends up not doing the surgery, she will
definitely gonna die.

"Miguel, listen to me. If I'm alive, my sister will never go out of her shell.
She'll never bloom. My mothet hated her, you know that. Even if she is my twin
sister, my identical twin sister, she will still hate her and I want to end that
hate." She looks determined to do that. I sighed heavily.

Suddenly the door opened and her parents came in. "Haizel! Why didn't you accept
it? You are our only daughter!" What Hazel's mother said strung me.

She only see Haizel as her daughter but how about Hailey? I finally understood
everything.

"You still have Hailey, Mom." Haizel said and held her Mom's hand.

"I don't need that useless woman. All I need is you, sweetheart. So please accept
that operation. Magiging maayos din ang lahat." Her Mom looks desperate.

Desperately saving Haizel and abandoning Hailey.

I think I heard enough so I decided to leave the hospital. I feel a heavyweight

around my heart after hearing Haizel's mother. I don't why I feel hurt suddenly.

Is it because of Haizel's condition?

After a few hours, I decided to visit Haizel again and she is alone now. Her
parents are out of sight. I sat beside her and held her hand again.

"Miguel." I looked at her after she called my name.

"Yes?" I asked.

"I think my time is about to come so let me say this." She suddenly said that
caught me off guard.

"You don't have to push yourself in speaking. Just take it slow."

"I know that even if I'm gone, I can't guarantee the safety of my sister. My Mom
will still hurt her. So can I ask a favor?" She suddenly asked.

What does she mean by that?

"What favor?" I asked.

"Please takecare of her." She said and smiled at me.

"Okay. I will takecare of her." I will take care of her. I can do that for her.

"Do you why I'm asking this favor?" She asked again na pinagtaka ko.

"I'm asking this favor because I know that the person you love is not me, but my
sister, Hailey." That made me froze.
"How did I know? The way you look at my sister from a far looks different from the
way you look at me. Nakikita kitang ngumingiti kapag nakikita mo siya and I'm happy
about that." The one I love is Hailey?

Now that she mentioned it, It feels like something was off about me when I first
saw Hailey. Now that she said that, I think I fell for her.

"I know na hindi ka pa kilala ng kapatid ko but I know that she will love you too
the way you love her." She sounds like she was assuring me.

Will she love me?

"She is kind, a jolly person and a very naughty woman but she hid that when my
parents are around especially around my mom." She said while smiling. She was
holding her tears while sayong those words.

"Please love her with all your heart." And showed a sincere smile. How can I refuse
that favor while showing that smile to me?

"She doesn't have any ally with her now. Especially that I'm about to die. My one
and only wish for her is to be happy. So please make her happy." And her fall down
from his eyes. I hugged her while gently patting her back.
"I'll definitely gonna make her happy."

Chapter 2

－－－－－－－－－－－

"HOW was your work? Still adjusting to your new environment?" Cibrina asked as she
bite her burger while looking at me. Nasa McDonald kami ngayon dahil yun ang
paborito naming kainang dalawa.

Nalipat ako ng department last week kaya niya tinatanong saakin yun. I'm still
adjusting to it pero mas naging madali saakin ang puntahan si Cibrina dahil sa
paglipat ko.

"Yeah. I'm actually holding myself. I might scare them kapag pinakita kong bigla
ang ibang personality ko." Which is my naughty personality. They might cursed me.

Natawa naman si Cibrina sa sinabi ko at kumuha ng fries ko. I flicked her hand to
stop her eatimg my fries. "Stop eating my fries! May sarili kang fries bakit hindi
mo kainin yung sayo!"

"Ang damot." Bulong niya at pinakita ang lalagyan ng fries niya. "Regular fries
lang inorder ko tapos sayo BFF fries? Mabibitin ako sa fries ko."

"Juicecolored naman Witch, dapat pinaupgrade mo yung fries mo kung alam mong
mabibitin ka." Reklamo ko sa kanya at napahawak sa sentido ko. Lagi nalang kaming
nagaaway pagdating sa pagkain.

"Mahal ang nagpapa-ugrade kaya makikikuha nalang ako sayo."Natutuwang sabi niya at
kumuha na naman sa fries ko. Napailing nalang ako sa kanya at pinagpatuloy ang
pagkain ko.
Pero bigla nalang ako napatingin kay Miguel na tumayo at pumuntang counter. Mukhang
nabitin din sa kinakain niya. Pinalo ko ang kamay ni Cibrina ng biglang kumuha na
naman ito ng fries ko pero hindi lang isa kungdi lima.

"Isa isa lang! Witch. Hindi naman aalis ang mga fries ko." Reklamo ko sa kanya.

"Hindi nga aalis, ipagdadamot mo naman." She sarcastically said and eat five fries
at once.

"Alam mo ikaw, napaka-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil pinutol niya ang
susunod ko sasabihin.

"Alam ko maganda ako kaya stop it. I already know that." Nakangiting wika niya.
Napailing nalang ako.

Pinagpatuloy ko nalang ang kinakain ko habang si Cibrina ay patuloy na

pinagpipyestahan ang fries ko.

Ilang minuto ang lumipas ay bumalik na si Miguel na may bitbit na tray. Nilapag
niya yun sa harap ko. Yung Bff fries ko ay bigla niyang kinuha at binigay kay
Cibrina. Magrereklamo na sana ako nang nilagay niya sa harap ko ang bagong bff
fries.

Napatigil akong bigla at nagtatakang tumingin sa kanya. "Take this. She'll end up
eating your fries so I bought you this one." He explained and sat to his chair.

"Wow. Sana binili mo rin ako ng bago Miguel." Wika ni Cibrina kay Miguel. Naglahad
naman ng kamay si Miguel sa harap ni Cibrina. "Money." Seryosong sabi niya.
"Tsk. Akin nalang to Haihai ah. Tutal binili kana ni Miguel." Tumango naman ako sa
sinabi ni Cibrina.

Pero napatigil ulit ako sa pagkain dahil nararamdaman ko na tinititigan ako ng

katabi ko ngayon. Sinipa ko si Cibrina mula sa ilalim ng mesa namin para makuha ang
atensyon niya.

Tumingin ito saakin na para bang nainis dahil sa ginawa kong pagsipa sa kanya. I
gave him a sign that Miguel was staring at me right now which I find it awkward.

She nodded like she understood what I want to convey and she cleared her throat.
"Miguel baka mamaya malusaw yung kaibigan ko dahil sa pagtitig mo sa kanya." At
tumingin kaming dalawa ni Cibrina kay Miguel.

And our eyes met.

"Oh, I'm sorry about that. I was just stunned about how beautiful Haizel is."
Namula ang mukha ko sa sinabi niya at dahil dun ay nasamid ako.

Bakit kailangan niyang sabihin yun habang kumakain ako? Uminom ako ng coke ko at
umiwas ng tingin sa kanya.

"Sus! Dumadamoves ka lang sa kaibigan ko eh. Pero don't worry, hindi kita
tutulungan kapag niligawan mo to." Pinanlakihan ko ng mata si Cibrina dahil sa
sinabi niya.

She's spouting nonsense again. Why would he bother to court me when I'm just a
puppet of my own mother.
Napabuntong hininga nalang ako at hindi pinansin ang sinabi ni Cibrina.
Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko habang sila ay nag-uusap.

Kung tutuusin ay nagsasawa na ako sa buhay na meron ako. I just want to end my
life-

Napabitaw ako sa kutsara at tinidor ko and my body is starting to tremble.

Napahawak ako sa pulsuhan ko at yumuko. Biglang lumitaw sa isip ko ang mga memorya
ko noong bata palang ako.

I even remembered how my mom punished me when I sneaked out of my room. Slap after
slap. Why am I experiencing this pain again?

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa mukha nang maramdaman kong may
yumayakap saakin. I can feel like someone was tapping me at my back and keep saying
'I'm here. I'll protect you."

And that was the last thing I heard before my vision suddenly black out.

Dahan dahan kong binuksan ang mata ko at nakita ko ang isang puting kisame. Umupo
ako at tinignan ang paligid ko. I know this room.

"Mabuti nalang at gising kana. Pinag-alala mo kami ng usto, Hailey." Cibrina said
in worried tone. She was seating beside at her sofa while staring at me with her
worried face.

"What happened?" Takang tanong ko sa kanya. At hinawakan ang ulo ko. I tried to
remember about what happened earlier. After I trembled due to my painful past , I
don't know what happened next.

"You suddenly passed out while eating. I already reported this to your head
department and to my boss. They gave you two days day off so you better take a
rest." Pagpapaliwanag niya at tumayo ito saakin at inabot saakin ang isang baso ng
tubig. Umupo ito sa kama kung saan ako nakaupo.

"I told you that if you your past memories suddenly popped up to your brain, run to
me and talk it out with me so I can help you, Hailey." Tumango ako sa kanya at
ininom ang basong tubig na ininom niya.

I'm glad that Cibrina is here. As long she is here, I know that I won't forget my
real self.
Si Cibrina lang ang nakakaalam sa lahat ng nangyayari saakin. I told her about my
past and she still accepted me.

She accepted me as Hailey Pascua and not as Haizel Pascua.

Chapter 2

－－－－－－－－－－－

"HOW was your work? Still adjusting to your new environment?" Cibrina asked as she
bite her burger while looking at me. Nasa McDonald kami ngayon dahil yun ang
paborito naming kainang dalawa.

Nalipat ako ng department last week kaya niya tinatanong saakin yun. I'm still
adjusting to it pero mas naging madali saakin ang puntahan si Cibrina dahil sa
paglipat ko.

"Yeah. I'm actually holding myself. I might scare them kapag pinakita kong bigla
ang ibang personality ko." Which is my naughty personality. They might cursed me.
Natawa naman si Cibrina sa sinabi ko at kumuha ng fries ko. I flicked her hand to
stop her eatimg my fries. "Stop eating my fries! May sarili kang fries bakit hindi
mo kainin yung sayo!"

"Ang damot." Bulong niya at pinakita ang lalagyan ng fries niya. "Regular fries
lang inorder ko tapos sayo BFF fries? Mabibitin ako sa fries ko."

"Juicecolored naman Witch, dapat pinaupgrade mo yung fries mo kung alam mong
mabibitin ka." Reklamo ko sa kanya at napahawak sa sentido ko. Lagi nalang kaming
nagaaway pagdating sa pagkain.

"Mahal ang nagpapa-ugrade kaya makikikuha nalang ako sayo."Natutuwang sabi niya at
kumuha na naman sa fries ko. Napailing nalang ako sa kanya at pinagpatuloy ang
pagkain ko.

Pero bigla nalang ako napatingin kay Miguel na tumayo at pumuntang counter. Mukhang
nabitin din sa kinakain niya. Pinalo ko ang kamay ni Cibrina ng biglang kumuha na
naman ito ng fries ko pero hindi lang isa kungdi lima.

"Isa isa lang! Witch. Hindi naman aalis ang mga fries ko." Reklamo ko sa kanya.

"Hindi nga aalis, ipagdadamot mo naman." She sarcastically said and eat five fries
at once.

"Alam mo ikaw, napaka-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil pinutol niya ang
susunod ko sasabihin.

"Alam ko maganda ako kaya stop it. I already know that." Nakangiting wika niya.
Napailing nalang ako.
Pinagpatuloy ko nalang ang kinakain ko habang si Cibrina ay patuloy na
pinagpipyestahan ang fries ko.

Ilang minuto ang lumipas ay bumalik na si Miguel na may bitbit na tray. Nilapag
niya yun sa harap ko. Yung Bff fries ko ay bigla niyang kinuha at binigay kay
Cibrina. Magrereklamo na sana ako nang nilagay niya sa harap ko ang bagong bff
fries.

Napatigil akong bigla at nagtatakang tumingin sa kanya. "Take this. She'll end up
eating your fries so I bought you this one." He explained and sat to his chair.

"Wow. Sana binili mo rin ako ng bago Miguel." Wika ni Cibrina kay Miguel. Naglahad
naman ng kamay si Miguel sa harap ni Cibrina. "Money." Seryosong sabi niya.

"Tsk. Akin nalang to Haihai ah. Tutal binili kana ni Miguel." Tumango naman ako sa
sinabi ni Cibrina.

Pero napatigil ulit ako sa pagkain dahil nararamdaman ko na tinititigan ako ng

katabi ko ngayon. Sinipa ko si Cibrina mula sa ilalim ng mesa namin para makuha ang
atensyon niya.

Tumingin ito saakin na para bang nainis dahil sa ginawa kong pagsipa sa kanya. I
gave him a sign that Miguel was staring at me right now which I find it awkward.

She nodded like she understood what I want to convey and she cleared her throat.
"Miguel baka mamaya malusaw yung kaibigan ko dahil sa pagtitig mo sa kanya." At
tumingin kaming dalawa ni Cibrina kay Miguel.
And our eyes met.

"Oh, I'm sorry about that. I was just stunned about how beautiful Haizel is."
Namula ang mukha ko sa sinabi niya at dahil dun ay nasamid ako.

Bakit kailangan niyang sabihin yun habang kumakain ako? Uminom ako ng coke ko at
umiwas ng tingin sa kanya.

"Sus! Dumadamoves ka lang sa kaibigan ko eh. Pero don't worry, hindi kita
tutulungan kapag niligawan mo to." Pinanlakihan ko ng mata si Cibrina dahil sa
sinabi niya.

She's spouting nonsense again. Why would he bother to court me when I'm just a
puppet of my own mother.

Napabuntong hininga nalang ako at hindi pinansin ang sinabi ni Cibrina.

Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ko habang sila ay nag-uusap.

Kung tutuusin ay nagsasawa na ako sa buhay na meron ako. I just want to end my
life-

Napabitaw ako sa kutsara at tinidor ko and my body is starting to tremble.

Napahawak ako sa pulsuhan ko at yumuko. Biglang lumitaw sa isip ko ang mga memorya
ko noong bata palang ako.

I even remembered how my mom punished me when I sneaked out of my room. Slap after
slap. Why am I experiencing this pain again?

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa mukha nang maramdaman kong may
yumayakap saakin. I can feel like someone was tapping me at my back and keep saying
'I'm here. I'll protect you."

And that was the last thing I heard before my vision suddenly black out.

Dahan dahan kong binuksan ang mata ko at nakita ko ang isang puting kisame. Umupo
ako at tinignan ang paligid ko. I know this room.

"Mabuti nalang at gising kana. Pinag-alala mo kami ng usto, Hailey." Cibrina said
in worried tone. She was seating beside at her sofa while staring at me with her
worried face.

"What happened?" Takang tanong ko sa kanya. At hinawakan ang ulo ko. I tried to
remember about what happened earlier. After I trembled due to my painful past , I
don't know what happened next.

"You suddenly passed out while eating. I already reported this to your head
department and to my boss. They gave you two days day off so you better take a
rest." Pagpapaliwanag niya at tumayo ito saakin at inabot saakin ang isang baso ng
tubig. Umupo ito sa kama kung saan ako nakaupo.

"I told you that if you your past memories suddenly popped up to your brain, run to
me and talk it out with me so I can help you, Hailey." Tumango ako sa kanya at
ininom ang basong tubig na ininom niya.

I'm glad that Cibrina is here. As long she is here, I know that I won't forget my
real self.
Si Cibrina lang ang nakakaalam sa lahat ng nangyayari saakin. I told her about my
past and she still accepted me.

She accepted me as Hailey Pascua and not as Haizel Pascua.

Chapter 3

－－－－－－－－－－

I KINDA feel lonely this past days because Cibrina is not around. Isang linggo
silang nasa ibang lugar para sa business trip ng boss niya which is my boss also.
Natambak ang mga gagawin ko ngayon kaya binabalak kong mag overtime today. This
will be my first overtime ngayong bagong lipat lang ako sa department na to.

I scanned the documents that was submitted by the newbies of our department. Saakin
naassign ang pagcheck sa mga trabahong ginagawang ng mga baguhan.

As of now, wala pa akong nakikitang mali or problem sa mga ginawa nila which is
good para naman mabawasan ang gagawin ko. I'll just give some tips in creating
report paper para hindi na sila mahirapang gumawa ng ganitong report sa susunod.

Binitawan ko ang papeles na hawak ko at dahil biglang may lumitaw sa phone ko.
Kinuha ko phone ko.

A message from Cibrina.

Binuksan ko ang message niya at tumabad ang iba't ibang letrato ng lugar. Mukhang
nagenjoy siya sa pinuntahan nila. Kailan ko kaya mararanasan yan?

To Cibrina Witch,

Yung pasalubong ko wag mong kalimutan ah.

Pagkasend ko sa kanya ng messenge, katapos lang ng ilang minuto ay nagreply na ito
saakin.

From Cibrina Witch,

Ito yung pasalubong ko sayo Haihai. Binili pa yan ni Boss kaya ingatan mo ah.

At nagsend ito saakin ng panibagong letrato. Napailing nalang ako sa pinakita

niyang letrato. It was a toy. A chicken toy to be precise. In short, ang pasalubong
niya saakin ay ang manok ni Moana na siguro ay pang limang regalo niya na saakin
yan. Minsan ay gusto ko nalang isipin na siya talaga ang may gusto ng manok na yon
at ayaw niya lang sabihin.

To Cibrina Witch,

Thank you sa pamanok mo mayora. Sana sa susunod tutuong manok naman para pwedeng
kainin.

At pinatay ko na ang phone ko atsaka bumalik sa pagtatrabaho. Meron pa akong mga

sampong papel na kailangang tignan. While scanning the papers, I'm eating the
snacks that Miguel gave me. Hindi ko talaga alam kung ano ang tumatakbo sa isip ng
lalaking yun. Mabuti nalang at kasama siya sa business trip nina Cibrina,

Nalaman ko nalang kay Cibrina na nagtatraining palang si Miguel. Ang hindi ko

maintindihan ay bakit kailangan niya akong bigyan ng mga snacks na to. Puro
chocolates pa naman yung iba. Binigay ko na sa iba kong katrabaho angf ibang snacks
na binigay saakin dahil ang dami niyang binigay saakin.

"Miss Pascua, Kindly send this file to the secretary of the CEO." Our department
said and gave me her flashdrive at iniwan niya na ako.
Agad na ginawa ko ang pinapagawa niya at sinend sa email ni CIbrina ang file
katapos at nagsend ako ng email sa kanya para ipaalam na nagsend ako ng file sa
email niya.

Saktong 8pm ay natapos ko ang trabaho mga trabahong nasa desk ko. Ayokong late
umuwi masyado dahil baka wala na akong masakyan pauwi. Iniligpit ko na ang mga
gamit ko at naghanda para sa pag-alis ko.

"Ingat ho kayo Ma'am." "Thank you Kuya Guard. Ingat din kayo sa pag-uwi niyo."
Balik na sabi ko sa kanya at nilisan na ang building kung saan ako nagtatrabaho.

Habang naglalakad ako papunta sa train station pero biglang may kotseng tumigil sa
gilid ko. Tatakbo na sana ako kaso biglang bumaba ang bintana ng sasakyan at mukha
ni Mommy ang lumitaw. Natayo ako ng maayos. My body start to tremble in fear. She
looks horrifying in my eyes. A horrible parent for me.

"Seat at the back." She said in her cold voice.

I immediately sat at the backseat of the car. Nakababa lang ang ulo ko at
nakatingin sa mga sapatos. I'm still scared looking at their direction. My Daddy
was the one driving the car. I tried to glimpsed at Daddy but My Mom will suddenly
looked at me with a serious look.

"Stop looking at my husband, you fake!" I tried to stop myself from bursting to
tears.
"Stop it, Hon. Let your daughter rest at the back." Dad said. Thank you, Daddy.

"Daughter? Haizel is my only daughter." I know that already so stop saying that.
I'm getting sick of their conversation. I just want to end this but how?

When we reached our house, Hinayaan ko muna silang makababa sa kotse bago ako
bumababa. Nasa likod lang nila ako at nakasunod sa kanila habang nakayuko.

"We will talk tomorrow. Sleep here for today, Hailey. Take a day-off tomorrow."
Hindi pwede. Nagday-off palang ako last last week. My head department will scold me
of I will take another day off.

"Dad, I can't do that-" "Did I allow you to talk back?" Napasara ako ng bibig bigla
at marahang umiling dahil sa sinabi ni Mommy.

"Magpahinga kana sa kwarto mo, Hailey." Tumango bilang sagot nagmadaling tumakbo sa
kwarto ko. Agad na nilock ang pinto ng kwarto ko at napaupo ako dahil sa takot na
naramdaman ko. My tears start to fall down. I'm starting to remember all the pain
I've experienced in this house, in my own room.

Napatingin ako sa pulsuhan ko, some of my cuts are healed but some are still
healing. Tumayo ako mula pagkakaupo at pumunta sa drawer ko. Binuksan ko ang
pangatlong drawer para kunin ang kutsilyo ko. Pumunta ako sa banyo tumayo ako sa
harap ng salamin. My face looks a mess right now.
A total mess.

I'm still wondering why I am still alive. Dapat ay ako nalang ang namatay tulad ng
pagkamay ng pangalan ko. Napatingin ako sa pulsuhan ko at sa kutsilyong dala ko.

They dyed my hair into light brown just like the color of my sister. My hair was
black since I was born. We are identical twins but we differ in hair color. We are
identical pero bakit ako ang nakakaranas nito? Ano ba ang ginawa ko?

Patuloy lang na bumabagsak ang mga luha ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.
Lumabas ang mga sakit na binigay saakin ni Mommy. Why can't they just love me and
stop saying I'm just a substitute a fake?

"Oh God, I'm sorry but I really want to end this." I said between my sobs and
placed the knife above my hand.

Pumikit ako at unti unting gumuhit ang sakit na nararamdaman ko sa pulsuhan ko.
Dahan dahang bumibigat ang mga talukap ng mga mata ko. The darkness is slowly
invading my vision.

I can finally sleep peacefully.

Chapter 4

－－－－－－－－－－－

"SHE'S clearly destroying Haizel's body!" I heard a familiar voice as I regained my

consciousness. I can clearly hear my mom and dad shouting each other
"Stop it already, Hon. That's Hailey and not Haizel. Can we atleast let her live
the way he want?" Daddy want me to live the life I want. He want me to be free.

"And now you are siding her? Why the change of heart? That woman is not my
daughter. My daughter is Haizel and not her." My mom shouted at my Dad and I think
that was the moment I was stabbed deeply in my heart, again. I really should get
used to this.

"I'm sorry Honey but I want my daughter to be happy. I'll take her away." Dad said
in his serious tone and start walking towards my direction.

He startled as he saw me watching them arguing to each other for my sake. I

released a small laugh and he started to walk again towards my direction and sat at
the chair beside my bed.

"I'm sorry if I came late. I'll do my best to protect you, Hailey." I burst to
tears as I heard those words from daddy. Suddenly I feel the love I was looking
for.

Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinunasan ang luha ko. "Thank you, Daddy."
I sincerely said and tried to sat so I can hug him. Mom walked out as Dad walked
towards me. She left while wearing a furious expression.

Bumitaw na siya sa pagkakayakap saakin at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"When did you start hurting yourself?" I can see how worried he is right now and
lifted my sleeves so he can see my scars.

"10... years ago, Dad." At yumuko ako. I tried different ways to end my life pero
nabibigo ako.

From cutting myself, overdosing drugs and hanging myself but still end up being
rescued by my sister. And now that my sister is gone, si Daddy naman ang nagligtas
saakin.

"I'm really sorry, Hailey. Kung hindi lang ako nagbulagbulagan sa mga nangyayari sa
iyo. Matagal na sana kitang inilayo sa Mommy mo. We'll live together now, away from
your mom." Napatingin ako sa sinabi mo Dad.

Ano ang ibig niyang sabihin sa 'away from your mom'?

"Dad, are you planning... to divorce Mom?" Gulat na tanong ko sa kanya.

"Yes." Sagot niya pero mas lalo akong natakot sa gustong mangyari ni Daddy.

My mom is a scary person. Even though she locked me to my room, I still know all my
mom's crime and I'm sure that father also know them.

"If you divorced her, what will happen to you then? You know mom's personality,
right? She'll definitely gonna make you pay like how she wants me to pay for my
sister's death." I asked to him. This will be a dangerous move. A very dangerous
move.

"Then I'm willing to pay so that you can finally use your name freely."
－

"HAIIIIHAIIII!" Halos mabingi ako sa sigaw na narinig ko mula sa likod ko. I turned
around and saw Cibrina running towards me.

Papasok palang kami ng trabaho and as usual, naghihintayan kami ni Cibrina para
sabay umakyat papuntang cubicle namin.

Nang makalapit ito saakin, agad na niyakap niya ako. "Bakit hindi kita macontact?
Tapos hindi ka pa pumasok ng trabaho? Ni hindi ka umuuwi ng bahay!" I flinched as
she started to throw questions to me.

I tapped her shoulder "I'm fine. I'm actually moving out to our house so I can live
with my father."Sagot ko sa kanya na ikinagulat niya.

Naging busy kami ni Daddy kahapon dahil nagsimula na kaming maghanap ng matitirahan
naming dalawa. We packed our things and currently staying in a hotel.

"Are you okay with that?" Nag-aalalang tanong niya saakin. I nodded to her and held
her hand atsaka siya hinila para makapunta na kami sa elevator.

"Father said that he will help me to fight for my freedom." Masayang balita ko sa
kanya sa kanya habang hinihila siya.

We only have 10 minutes bago magstart ang working hours namin. Maraming tao pa
namang tao ang nakaabang sa elevator kaya kailangan na naming dalian sa paglalakad.
"Longsleeve." At napahinto ako sa paglalakad. Napatingin ako kay Cibrina na ngayon
ay nakatingin sa mga kamay ko. She suddenly grabbed my hand and pulled my sleeve
up.

I saw how horrified she was and she started to cry suddenly. Nataranta ako sa
biglang pagiyak na ginawa niya. Nagsisitinginan na saamin ang mga taong dumadaan sa
pwesto namin.

"Why are you crying?" Natatarantang tanong ko sa kanya at pinupunusan ang mga luha
niya gamit ang panyong dala ko.

"You cut yourself again! I told you to stop doing that. How many times should I
tell you that? Do you want me to get mad at you? Do you want me to hate you?" She
said between his sobs.

I don't know if I should laugh at her now or I should laugh later.

"Ilang araw lang akong nawala, nagawa mo na naman yan. Dapat na ata kitang isama sa
susunod na business trip namin para mabantayan kita." She said again while sobbing.
Napangiti ako sa sinabi niya at niyakap siya.

"I won't do it again. This will be the last time." What I said is true. This will
be the last cut since I finally want to fight for my freedom now that my dad is
with me.
"Are you sure about that?" She asked like she was doubting my words.

"I promised. I'll never gonna cut my wrist again." And raised my right hand.
Pinunasan ko ang mga luha niya gamit ang panyo ko at ganun din ang ginawa niya.

I'm really lucky to have Cibrina as my friend.

"Look what you've done! Ilalayo ko na ang mga matutulis na bagay sa bahay ko. Hindi
parin ako tiwala sa pangako. Baka kapag tumalikod ako, you'll cut yourself again.
Naku, ako na papatay sayo kapag ginawa mo yun." She's actually nagging me now but
I'm okay with her nagging. That's her personality.

"What do you mean 'You'll cut yourself, again?'" Napatingin kami sa nagsalita sa
tabi namin.

Miguel.

Chapter 5

－－－－－－－－－－

"SAAN mo ako dadalhin?" Natatarantang tanong ko kay Miguel na ngayon ay hinihila

ako palayo kay Cibrina. After he asked about what he heard to us, he suddenly
grabbed my hand and pulled me away from Candice.

"Let's talk outside." Seryosong sagot niya at dumeretso kami palabas ng company.
Dinala niya ako sa parking lot at binuksan ang passenger seat atsaka ako pinaupo at
sinuot ang seatbelt saakin. Lakad takbong umikot si Miguel para makasakay ito sa
driver's seat.

"Where are we going?" Tanong kong muli pero pinaandar niyang bigla ang sasakyan
niya at nilisan namin ang kumpanya.

"To talk." Maikling sagot niya habang nasa daan parin ang tingin niya.

"Then talk. Bakit kailangan nating sumakay ng sasakyan?" Nagtatakang tanong ko sa

kanya.

"Because I want to." Bakit naiinis ako sa maiikling sagot niya?

"Then I don't want to. I still need to go to work." At pinagkrus ang mga kamay ko.
I'm 5 minutes late already.

"We need to talk." Ang tipid niyang sumagot, my gad! Paano ako gaganahang kausapin
to kung ang ikli ng mga sagot niya?

"We can talk later. After work." Walang ganang sagot ko at tumingin sa bintana.
"No, we will talk now." Why is he so persistent to talk now?

"Do you want me to get fired? My department head will get mad at me now." I
slightly raised my voice since I'm starting to get irritated at him.

"Why would she get mad at you?" Tanong nito saakin habang nakatingin lang ito sa
harap.

"Because I say so." Sagot niya. I rolled my eyes at sumandal sa upuan. This is
hopeless. Hindi na hahaba pa ang mga sagot niya. Hanggang isang sentence lang ang
kaya niyang ilabas sa bibig niya.

"She will never get mad at you." Biglang dagdag nito.

"No, she'll definitely gonna get mad me." I hopelessly said and sighed deeply.

"You're wrong about that."

"I already caused to many troubles, asked for an early out and even asked one week
day off. She will definitely gonna get mad at me this time."
"You should start trusting my words. She will just look at you like nothing
happened." Seryosong sabi niya. Kumunot ang noo ko kaya tinaas ko ang kaliwang
kamay ko at piningot ang kanang tenga niya.

"Hey, ouch! I'm driving! Stop that!" Reklamo niya pero hindi parin ako tumigil sa
pagpingot sa tenga niya. Bigla niyang pinarada ang kotse sa tabi kaya bumitaw na
ako sa pagpingot sa kanya.

"Now talk." At seryosong tumingin sa kanya.

Bumunting hininga muna siya bago niya binukas ang bibig niya. "Why did you cut your
wrist?"

"Because I want to." Seryosong sagot ko kanya but he suddenly hissed.

Bigla niyang tinanggal ang pagkakalagay ng seatbelt niya at lumapit saakin. His
face is getting closer kaya inurong ko ang katawan ko at mukha ko sa kanya but he
keeps on getting closer.

I can even feel his breath now kaya pumikit ako. Then I heard the "click" sound at
naramdaman kong lumayo na siya saakin kaya minulat ko na ang mga mata ko.

Tumingin ako sa kanya and I can see him holding his laugh.
"So why did you close your eyes?" He said and released a small laugh. Now that I
think about it, this is the first time I saw him laughing.

Kahit na kasabay namin siyang kumakain ng lunch at dinner, poker face lang siya.
Hindi ito masyado nagpapakita ng expression.

"You are changing the topic! Why do I need to be drag here?" I asked while looking
at the window trying to hide my red face.

"Nothing. I just want to spend my time with you." He casually said and wink at me.

Waiiiitttt whaaaaaat?! Did he just wink at me?

Nanlaki ang mga mata ko at napatakip ng bibig. This is so freaking new! Noong una
ay ngumiti siya, ngayon may paganito na siya.

"What's with your expression?" At kumunot ang noo niya.

"Because I saw something new. You smiled at me, winked at me and you even hold your
laughed earlier . Paano ako hindi mabibigla eh hindi naman kita madalas makitang
ganyan." Paliwanag ko sa kanya.
Pero imbes na sumagot siya kinuha niya ang kamay ko atsaka hinila ako palapit sa
kanya.
Nilapit niya ang ulo niya sa tenga ko.

"I'm just showing this side of me because I'm with you." He whispered which made my
heart start to beats fast.

Pushed him away from me because he was too close. It feels like my heart was about
to burst! I tried to calm myself or I'll do something embarrassing again.

I cleared my throat and looked at him. "What do you want to talk about. If you are
wondering about the cut at my wrist, don't worry about it. Please don't mind me and
mind your own business." Seryosong wika ko sa kanya.

"Wala kang mapapala saakin. It's better if you stop having those feelings for me
habang maaga pa. You'll end up regretting it at the end." Dagdag ko at tumingin sa
bintana. As soon as possible, kailangan niya nang maalis ang anumang nararamdaman
ni Miguel para saakin.

I'm not even using my real name, my real identity so I really can't accept this. He
deserves someone better.

"Who says I'll regret it?" He asked and intensely stared at me.
"You know what, You're getting bolder today. What's with you today?" I can't read
him anymore and I'm getting confused about him. His expression suddenly changed
from serious to confused

I don't know if I should be happy about this or I should worry about it.

"Do I sound weird?" Nagtatakang tanong niya saakin.

"Yes?" Hindi siguradong sagot ko. His lips parted at sumandal sa sandalan ng upuan
niya.

"I don't know why you acted like this. You act like you are worried about me. You
are basically wasting your time-" Pero pinutol niya na ang sasabihin ko dahil
biglang nagbago ang itsura niya.

"I'm sorry if I sounded weird...."

"But I can't just ignore what you've done to your wrist." Andn he gently grabbed my
hand and rolled up my wrist exposing my scars.

And he kissed my wrist.

Chapter 6
－－－－－－－－－－－

MY lips parted as I felt his lips touched my wrist. Nakatingin lang ako sa kanya
dahil sa kabigla biglang ginawa niya.

HE KISSED MY WRIST!

"But why? Why.... did you kissed my wri-wrist?" I'm totally confused and shocked
and definitely CONFUSED! What is he thinking? Does

"To lessen the pain?"

"What are you? A kid? You-you are making me embarrassed!" My face is red again
because of what he did. How many times did he made me embarrassed today?

"What an idiot! So stupid! Very very stupid!" Mahihinang sabi ko atsaka binawi ang
kamay ko sa kanya at binaba ang sleeve ko.

"Yes, I'm an idiot so stop making me worry." He said and rested his head to the
steering wheel.

Why is he suddenly looks cute?

"Ah so annoying! Start the car. Babalik na tayo sa company!" I said and looked away
habang pinapaypayan ko ang sarili ko gamit ang kamay ko.

"Bakit ang init?" Mahinang tanong ko at chineck ang AC sa pwesto ko. Gumagana naman
pero bakit ako naiinitan.

"You look like a tomato." Gulat na tumingin ako sa kanya at napahawak sa mukha ko.
Am I really look like a tomato?

"I'm glad I saw this side of you." Dagdag pa niya na ikinagulat ko na naman. "What
are- are you talk-talking about?" Nauutal na sabi ko sa kanya.

"Let's go back." He said and ignoring my question. He started the car engine again.

Habang pabalik kami sa kumpanya, nakatingin lang ako sa bintana while my rignt hand
is infront of my chest. Trying to calm my heart from beating fast.

I will not forget this day. I shall plan a revenge for making me embarrassed. I'll
even ask Cibrina for help in my revenge.

Pagbalik namin sa parking lot, agad na pinarada ni Miguel ang sasakyan niya. Nang
nakahinto na ang kotse sa pagandar, kinuha ko itong chance para makalabas agad sa
kotse niya. Tinanggal kk na rin ang seatbelt ko.
I was about to open the door when he suddenly locked it. Napatingin ako sa
kanya."Open it!"

"You'll run away for sure so I won't open it." Sagot niya na para bang wala talaga
akong balak na palabasin sa kotse niya.

"Duh! Of course I'll run! Late na ako sa trabaho ko!" Paliwanag ko sa kanya.

Why am I even explaining?

"If you promise me to not to hurt yourself then I'll let you go." Napahawak ako sa
noo at minasahe ito dahil nagsisimula nang sumakit ang ulo ko dahil sa mga
pinagsasabi ng lalaking to.

I rolled my eyes and looked at him. "And If I refused?"

"I'll take you home so I can watch your every movement." Halos nagsitaasan ang mga
balahibo ko sa sinabi niya.

"Okay, okay, okay, I'll stop hurting

myself－" I said pero hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil narinig naming katok
na nanggaling sa bintana ko. Napatingin agad ako at bumungad si Cibrina.
Cibrina!

My savior arrived! Tumingin ako kay Miguel para senyasan siyang buksan na ang
pintuan tumango naman siya kaya na akala ko naman ay gagawin nga niya.

Hindi maipinta ang mukha ni Cibrina and starting to glare Miguel. Pero imbes na
matakot si Miguel, bigla itong ngumiti at napailing.

"I really can't separate you two." He said pero imbes na buksan niya ang pinto ng
passenger seat, binaba niya lang ang bintana ng pinto.

"WHY DID YOU KIDNAPPED MY HAIHAI! WHO SAID YOU CAN TAKE HER AWAY HUH, BROTHER?"
Seryosong wika ni Cibrina pero may diin ang bawat salita.

Almost laugh at her expression pero mas nangibabaw ang huling salitang lumabas ni
Cibrina. He called him 'Brother'.

"Brother? Did you just called him brother? Mas matanda ba siya saatin?" Sunod sunod
na tanong ko sakanya. Akala ko magkasing edad lang kaming tatlo pero all along,
matanda siya saamin.

Should I call him brother too?

"How about we grab some snacks later, my little sister?" May nagulat naman ako sa
sinabi ni Miguel. Hindi na maipinta ang expression ko. I'm horrified! What the hell
is happening?

"Sure, Kuya. How about Kuya Mason? Should we invite him too?" Tanong pa ni Cibrina
na naging sanhin kung bakit nahihilo ako. Hindi ako makajoin sa conversation nila!
Pabaling baling lang ako ng tingin sa kanila.

Sino si Kuya Mason? Why are they so close?

"Sure. Magugustuhan niya yon." Nakangiting wika niya. Bakit parang ibang Miguel ang
katabi ko ngayon. He's smiling to Cibrina and looked at her like she is so
precious.

Don't tell me, may gusto si Miguel kay Cibrina.

Napatakip ako sa bibig ko dahil sa naisip ko. He likes Cibrina pero kung makakilos
siya kanina ay para bang nagaalala siya saakin?

Playboy!
Pero tinawagan niyang 'Little sister' si Cibrina kanina. Darn! I'm so confused! My
thoughts were messed up. I can't process what's happening.

I bit my lower lip at napayuko. I'm hiding my confused face. Tutal hindi rin naman
nila ako sinasali sa conversation nila, I beter look down at tumahimik.

"But back to the issue, bakit mo tinakas ang bestfriend ko? Naghahanap ka ba ng
gulo, Kuya?" And Cibrina at him glared at him again but Miguel just released
chuckles and looked at me.

"I was worried after I saw her scars." Seryosong sagot ni Miguel.

"Worried? You should not feel that Kuya." Biglang sumeryoso ang ekspresyon ni
Cibrina na tila ba alam niya na ang mga maaring mangyari.

"Open the door kuya, we will continue this talk at our hour. I'll take Haizel
away." Utos nito kay Miguel. Hindi hinaya ni Cibrina na salita pa si Miguel.

Naglabas ng malalim na buntong hininga si Miguel at tinanggal sa pagkakalock ang

pinto. Agad namang binuksan ni Cibrina ang pinto ng passenger seat. At hinila na
ako palabas ng kotse.

"Talk to you later, Kuya." Wika ni Cibrina at kumaway siya kay Miguel. Hindi niya
na hinintay na sumagaot si Miguel at nagsimula na kaming maglakad papuntang
elevator.

Nang makarating kami sa harap ng pinto elevator, biglang humarap saakin si Cibrina

"Well, Miguel is actually my brother, biologically speaking."

Chapter 7

－－－－－－－－－－－

"HINDI lang tayo nagkita ng ilang araw, may kuya ka na? Ang totoo, tinakot mo sila
no? Magkano ang binayaran mo sa kanila." Panunuring wika ko at tinignan siya na
para bang may masamang ginawa habang wala ako sa tabi niya.

"Haihai, hindi ko sila binayaran. Siya pa nga ang lumapit saakin at kinaladkad ako
sa bahay nila. Atsaka wala naman akong pambayad sa kanila." Paliwanag niya at
pumasok na kami sa loob ng elevator.

Nang makarating ng 3rd floor bumukas muli ang elevator.

"I'll introduce you to them soon. Syempre hindi kita papabayaan kahit na malapit na
akong umalis sa company na to." I looked at her with a confused eyes.

Aalis siya? All of a sudden?

"Oo, I'll work at my father's company starting next month." Nakangiting balita niya
na ikinalungkot ko. Wala na ang clown ng company namin.

Makakayanan kaya ng company ng wala siya? Makakayanan kaya ni CEO ang mawala ang
nagiisang witch niya?

Yes, alam ko ang nangyayari sa kanila ni

Mr. CEO. Walang sekretong ang hindi ko alam lalo na kung tungkol kay Candice and
vice versa.

"Alam ko ang expression na yan Haihai. Syempre isasama kita sa company ni Dad.
Hindi kita pwedeng iwanan baka mamaya ikaw na yung istorbuhin ni Boss kong yummy."
Kinurot ko siya sa tagiliran sa sinabi niya.

Minsan talaga yung bibig nito walang kafilter filter. Sarap i-tape ng bibig eh.

"So magmomove on kana talaga? Ay wait, naging kayo ba? Hindi man ata eh. Parang
more on employee with benefits kayo." Pangaasar ko sa kanya which is true.

Nakita kong nagapoy ang mga mata niya dahil sa sinabi ko at gumanti ng pagkurot sa
bewang ko. "Alam mo kung hindi lang kita kaibigan, tinape ko na yung bibig mo.
Napakapasmado eh." Reklamo niya. Totoo naman ang sinasabi ko pero masyadong
dinidibdib niya ang ang mga sinasabi ko.
Wow, parehas naming gustong itape ang bibig ng isa't isa.

"Anong pinag-usapan niyo ni Kuya?" Pag-iibang topic niya.

"He said he was worried. Hindi ko nga alam kung tinopak kuya mo or sadyang ako ang
napagtripan niya." Sagot na may kaunting pagkairita. Baka mamaya kasi ay
mamisinterpret ko ang action niya.

"Really?"

"Tapos alam mo bang ngumingiti siyang bigla tapos tatawa pa. Sinong hindi magugulat
sa biglang pagganun niya? Eh simula nung unang dating ako rito, eh pokerface lang
siya tapos ngayon tumatawa tawa pa siya! Sarap niyang pektusan." Naiiritang kwento
ko sa kanya. He caught me off guard kaya malamang ay maiinis ako sa kanya.

"Nakakashookt yung pagngiti niya noh! Kahit ako nabigla nung nakita siyang ganun."
Pagsang-ayon ni Cibrina saakin at tumawa mg malakas at nagsimulang pinaghahampas
ako sa balikat.

"Alam mo kung tatawa ka, tumawa ka nalang at wag kanang manakit. Masakit pa yung
loob ko sa mga sinabi ng nanay ko kaya wag mo nang dagdagan." Inis na sabi ko sa
kanya. Ang sakit pa naman ng mga hampas niya. Napahawak ako sa balikat ko at pilit
na nilalayo ang balikat ko sa kanya.

"Ay sorry. Natuwa lang ako kasi parehas tayong nagulat sa pagbabago ni Miguel the
Mighty Fishman este Kuya Miguel na pala." At nagpunas siya ng luha dahil sa
kakatawa niya. Napailing nalang ako.

Pagdating namin sa floor namin ay agad na lumabas na ako pero nagtaka ako nung
lumabas din si Cibrina kasama ko. Tumingin ako sa kanya wearing my confused face.
"Hoy, hindi ito ang top floor. Balik ka sa elevator."

"I know. Nandito ako para kausapin ang head department niyo." She said and winked
at me. Tumango tango ako sa kanya at sumabay na ako sa paglakad sa kanya.

Pagbukas ko ng pinto ay napatingin sila saamin. Yung iba ay umiwas agad ng tingin
habang iba naman ay nagbubulungan sila habang nakatingin sila saamin. Kami ata ang
naging center of attention at center of topic. Hindi na ako magtataka kung
paguusapan nila ako sa group chat ng department namin.

"Miss Hazel Pascua. Come with me to the department head office." Napatingin akong
bigla sa sinabi ni Cibrina while wearing her strict face. Even her jolly voice
changed stern voice. Tumango ako sa kanya at nauna na siyang naglakad saakin.
Sumunod ako sa kanya at nasa likod niya lang ako habang papunta sa office ng
department head office.

Naghalo halo ang mga nararamdaman ko. I'm nervous, confused, excited and worried at
the same time.

Kumatok muna si Cibrina bago tuluyang pumasok sa office ng head department namin.
"Secretary Cibrina? What brings you here?" Bungad na tanong ng Department Head
namin kay Cibrina.

"I'm here to hand you the letter of transfer of Haizel Pascua. Mr. CEO is planning
to send her to the different department." Seryosong sagot niya at binigay ang
nakaenvelope sa head namin. "Kindly approved it immediately, CEO's order." Dagdag
pa niya.

Napahawak ako sa braso niya dahil hindi ko alam na may ganitong order ang lumabas
na galing sa CEO namin. Tumingin saakin ang Department head namin bago kunin ang
nakaenvelope. Binuksan niya ang envelope at kinuha ang letter atsaka tinatakan ito.

"Letter approved." She said at binigay ang letter saamin pabalik. Nagpasalamat na
kami at lumbas ng office.

Magsasalita na sana ako kaso pinigilan niya ako. "We will talk later." Atsaka na
siya nagalakad papunta sa cubicle ko at may inabot na box na may medyo kalakihan.

"Get your things, Miss Pascua. I'll send you to your new cubicle." Agad kong
sinunod ang sinabi niya kahit wala akong kaalam alam sa nangyayari. Naguguluhan na
ako sa mga nangyayari.

nang matapos kong naayos ang mga gamit ko, tinulungan niya akong magbuhat at
naglakad na kami palabas ng department namin. Sumakay kami sa elevator agad at
pinindot niya ang parking lot floor. Mas dumoble ang pagkataka ko.
Kung lilipat ako ng department, bakit sa parking lot floor niya ako dinala?

I was about to ask but she shut my mouth by giving me a lollipop. "We will talk
later. Sunod ka nalang."

Sumunod nalang ako sa gagawin niya kahit hindi maganda ang pakiramdam ko sa
pinaplano niya.

Chapter 8

－－－－－－－－－－－

"BAKIT mo ako dinala sa hotel? Akala ko ba ay lilipat na ako ng department?" My

confusion suddenly doubled matapos niya akong dalhin sa isang hotel.

Papasok kami ngayon sa isang suite na pinareserved daw niya kanina nung hinila ako
palayo ni Miguel.

Nang makapasok na kami sa loob saka lang niya ako binitawan. "Here. Andyan na lahat
ng sagot sa mga tanong mo." Aniya at binigay saakin ang isang envelope at umupo ito
sa sofa.

Naguguluhang tinignan ko yung envelope at binuksan ito.

A letter.
To Hailey,

I'm sorry Hailey if I can't live with you now. Your mom found out where I was
staying and she forced me to come with her. I'll make sure that you'll be safe from
now on. I asked your friend to help us in our situation. I know that I asked the
right person to ask help so I will you to her care. But I'll look for another way
to help you to escape from your mom. I will fix your documents in secret so you can
start using your name anytime.

Please be safe and I'll always be grateful to have you as my daughter.

-Your father.

I burst to tears as I read every lines he wrote. Nanlambot ang mga tuhod ko kaya
napaupo ako sa sahig. I felt how Cibrina embraced me and comforted me.

"I'll ask my parents to help us in this situation so you don't have to worry.
You'll work with us in our company. Alam kong papayag naman sila Papa at mas lalong
papayag si Miguel nun. Baka nga magsaya pa siya." Aniya at pinunasan ang mga luha
ko.

"So hush now and we'll fight with you." Dagdag niya.

Niyakap ko siyang mahigpit at hinalikan siya sa pisngi. "Thank you, Cibrina." I

sincerely said.

She smiled at me and pat my the top of my head. "Anything for my dearest friend."

"Pero yung halik mo may kasamang laway, yuck." Biglang dagdag niya at pinunasan ang
pisngi niya.
Minsan talaga hindi marunong magbasa ng mood to eh. Ang seryoso kong nagpapasalamt
sa kanya tapos ganyan ang sasabihin niya.

"Alam mo ang arte mo. Makayuck ka naman parang nagmamouthwash ka." Reklamo ko sa
kanya.

"Hoyyyyyy! Nagmamouthwash ako noh. Alagang listerine ata to." Sagot niya saakin at
pinaamoy ang hininga niya saakin.

"Oh edi ikaw na ang alagang listerine." And rolled my eyes to her.

We both look at each other and suddenly burst to laugh. Now I know that I'll gonna
be fine.

As long as Cibrina is with me.

－－－－－－－－－

"Dito muna ako matutulog ngayon. Sinabihan ko na ang mga magulang ko at ang kuya
ko." At nilapag ni Cibrina ang mga bag na inihatid ni Miguel kanina.

Nagpasuyo kasi kami kay Miguel na ikuha kami ng damit mula pero akala namin ay
ikukuha niya kami sa bahay namin pero bumili pala siya.
"Mauna kana bang maliligo?" Tanong niya saakin.

"Ikaw na mauna. Tinatamad pa akong maligo." Sagot ko sa kanya at humiga sa sofa

habang nanonood ako palabas sa tv.

"Wag kang hihiga sa kama hanggang hindi ka naliligo!" Aniya at nagpakita lang ako
ng hand gesture na pinapaalis siya.

Nauna nga siyang naligo habang ako ay nanonood ng tv. Hanggang sa nakarinig ako ng
katok sa pinto. Agad na tumayo ako at pumunta sa direksyon ng pinto. Sumilip muna
ako sa maliit na butas para malaman kung sino ang nasa labas ng pinto.

Pagkita ko, si Miguel lang pala ang nasa labas habang may dalang pagkain.

Nice timing!

Sakto at gutom na gutom na ako. Agad na binuksan ko ang pinto. Pinapasok ko agad
siya at pumunta kami sa dining area. Nilapag niya ang pagkain sa mesa. May dala
siyang pizza at take out na dinner set. May dala rin siyang McDonald fries at
burgers.

Mukhang mabubusog kami ng tuluyan ni Cibrina sa dala ni Miguel.

"Where is Cibrina?" He asked. Umupo na ako sa harap ng mesa at nilabas ang mga
fries at nagsimulang kainin ito.

"Bathroom." Sagot ko habang kumakain. At hindi ko na siya narinig pero naramdaman

ko siyang umupo sa tabi ko.

Kukuha na sana ako ng pizza ng nakita ko siyang nakatitig saakin. I mouthed "What"
at him but he just shrugged and he grabbed the tissue.

"You eat like a child." At pinunasan ang gilid ng labi ko gamit ang tissue na
kinuha niya. Nakatingin kang ako sa kanya habang pinupunasan niya gilid ng labi ko.

"You face is red." He said kaya agad ba umiwas ako ng tingin sa kanya.

Saktong bumukas yung pinto ng banyo at tumayo agad atsaka kumaripas ng takbo
papuntang banyo. "Haihai ikaw na-" Hindi na natapos ni Cibrina ang sasabihin niya
dahil sinara ko agad ang pinto.

Napasandal ako sa pinto at napahawak sa dibdib ko. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko
at naghahabol hininga. Ngayon lang ako tumakbo ng ganito.

So embarrassing!
I stayed in that position for 15 minutes bago ako nakabawi. Nagtanggal na ako ng
damit at tumayo sa ilalim ng shower. Matapos kong magshower, hinintay kong mapuno
ang bathtub atsaka nagbabad sa tubig.

Pinilit kong magtagal sa banyo hanggang isang oras. Siguro naman ay umalis ba siya
nun dahil gabi na rin ngayon at kailangan pa niyang bumyahe pauwi sa kanilang
bahay.

Kumuha akong bathrobe at sinuot ito. Kumuha ako ng towel para pampunas sa buhok ko.

Bago ko binuksan ang pinto, huminga muna ako ng malalim. Kinakabahan ako dahil baka
andyan pa si Miguel. Hindi pa ako handang magpakita sa kanya dahil sa nangyari.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto at sumilip kung nasa suite pa namin siya.

Nilibot ko ang paningin ko pero wala akong nakita kaya nakahinga ako ng malalim.
Mabuti naman at nakaalis na siya.

"Looking for me?"

And my lips parted.

Chapter 9

－－－－－－－－－－
"I'M not looking for you. I'm looking for Cibrina." Palusot ko atsaka umiwas ng
tingin habang pinupunasan ko ang buhok ko.

"Oh really?" Aniya na tila ayaw maniwala sa sinabi ko.

"Kung ayaw mong maniwala, edi wag." And rolled my eyes at nilagpasan na siya.

Pumunta ako sa dining table para kumain ng pizza na hindi ko nakain kanina dahil sa
nangyari kanina. Kumagat ako sa pizza ko atsaka binigawang ulit para pumasok sa
bedroom para magbihis.

Si Miguel ay pinapanood lang ang bawat galaw ko pero hindi ko nalang siya
pinapansin. Baka mamaya may gawin na naman akong kahiya hiya at wala ba talaga
akong mukhang maipapakita sa kanya.

Pagpasok ko ng bedroom, nakita ko si Cibrina na nakaupo malapit sa balcony habang

nasa tenga ang phone niya. Mukhang may cacall siya.

Pumunta ako sa bedside table para kunin yung ibang pinamili ni Miguel na damit
namin. Pagkuha ko ng damit sa paper bag, isang night gown ang bumungad.

Agad na namula ang buong mukha ko at binalik sa paperbag ang damit. Itim na
nightgown ito at medyo revealing siya para saakin.

Nagtingin ako ng ibang laman ng paper bag at mga dress nalang halos ang mga nandun.
Napaupo ako sa kama.
Anong isusuot ko? Bahala na.

Kinuha ko yung nightgown at pumuntang bathroom para duon magbihis. Tumingin ako sa
salamin at halos kita na ang nasa panloob ko.

Sinuot ko ulit yung bathrobe ko para matago yung night gown na suot ko.

This is embarrassing!

Lumabas na ulit ako sa bathroom at pumuntang dining table para kainin ang hindi ko
natapos na kaining pizza.

Inaantok narin ako kaya ubusin ko nalang ang pizza slice ko. Naramdaman kong umupo
sa harap ko sa Miguel at nilapag niya sa harap ko ang isang lata ng coke.

"Thanks." Tumango lang siya bilang tugon at tumayo na siyang muli at iniwan ako.
Mabuti nakang at iniwan niya na ako sa pwesto ko. I can breathe again. Dahil sa
suot ko, nahihirapan akong huminga lalo na kapag may kasama ako.

"HaiiiiiHaiiii!" Napatalon ako sa gulat dahil sa sigaw niya habang tunatakbo

palapit saakin. "F*ck!"

Tinignan ko siyang masama dahil sa pagsigaw niya. Natapon ko yung tuloy yung pizza
ko. "Oh no cursing, Haihai. Baka hindi ka tanggapin sa langit kapag ganyan. Baka
hindi mo ako makita nun." Aniya at pinulot niya ang nahulog na pizza ko at nilagay
niya sa box.

"So anong kailangan mo saakin?" Tanong ko at kumuha ng panibagong slice ng pizza at

tumingin muli sa kanya.

"I need to go out. My boss is looking for me. He's looking for some documents and
he needs my assistance." Paliwanag niya at kinuha ang coke in can ko at ininom niya
ito.

"Ohhhh go. Sama mo na rin yun." At tinuro gamit ang labi ko si Miguel na ngayon ay
nakatingin saamin. Nakita ko ang pagkunot ng noo niya.

"Nope. You need him here kaya maiiwan siya rito. Don't worry hindi naman
nangangagat yan. He's here to protect you so dapat siyang manatili rito." Cibrina
said and pat my head.

"But I don't need any protection!" Pagprotesta ko sa gusto niyang mangyari.

"He will sleep at the couch so okay lang yan. He won't do anything to you dahil
kapag may ginawa siyang hindi ko nagustuhan, puputulin ko ang mga daliri niya at
ang kaligayahan niya." At pinanlisikan niya ng mata si Miguel atsaka humalik sa
pisngi ko at lumabas na siya.

I can't let my guard down. This man can become my weakness so I need to be careful.

-
"How about watching this movie?" Tanong niya saakin at pinakita ang isang film.

Nasa sala kami ngayon at kasalukuyang naghahanap ng movie si Miguel sa mga films na
nasa box kung anong papanoorin namin.

I'm crying deep inside dahil pumayag ako. He caught me off guard! He asked me
earlier if I want to watch a movie. At sumagot akong hindi man lang inisip ito.

"Anything will be okay." I awkwardly answered and scratched the back of my head.

I love watching movie pero hindi ko aakalaing maging ganito ka awkward ang
mangyayari.

"How about this one?" At pinakita saakin ang fifty shades of grey. "Cibrina
suggested this to me." Dagdag niya at pinakita ang phone niya saakin.

Napatampal ako sa noo ko. "Not that one, please." Wika ko sa kanya.

I'm gonna kill Cibrina after this.

"How about this one?" At pinakita ang marvel film. "Yan nalang sige."

Agad niyang pinasok sa dvd player ang cd at umalis ito sagli. Pagbalik niya, dala
niya yung mga pagkaing nakalagay sa dinning table sa mini table rito sa sala.
"Cibrina said that you enjoy watching movie with food." He said and showed me again
his phone. Tama naman yung sinabi niya.

"Thank you." I said at nagsimula na kaming manood. He sat besides me pero hindi
ganun kalapit saakin. I'm still wearing my bathrobe dahil nakakahiya parin ang suot
ko sa loob nito.

Ilang minuto narin ang lumipas nung nakaramdam ako mg antok bigla. Nakakahiya
namang magsabi na matutulog na ako lalo na sumang-ayon sa gusto niya.

Kaya imbes na magpaalam akong matutulog na, pinilit kong ifocus ang atensyon ko sa
pinapanood ko kesa sa antok ko dahil kapag tinuon ko ang atensyon ko sa antok ko,
baka tuluyan na akong makatulog.

"Are you sleepy? You can go back to your room if you are sleep." Biglang wika ni
Miguel pero umiling lang ako. Dahil tuloy sa sinabi niya, unti unti ko na talagang
nararamdaman ang antok.

"I'm not sleepy." Mahinang sagot ko habang kinukusot ang mga mata ko.

Lumapit saakin si Miguel pero dahil sa sobrang antok ko, I landed my head to his
shoulder. "I'm...not sleepy." I murmured to him. I can hear him chuckled.

"I'll send you to your room." He said at akmang itatayo niya na ako pero pinigilan
ko siya. Nagiging komportable na ako sa pwesto ko kaya ayoko ng gumalaw.
Unti unti na ring bumibigat ang mga talukap ng mata ko na tila ba anong oras
makakatulog na talaga ako ng tuluyan.

I unconsciously grab his hand. Tinignan ko ang kamay niya at hinarap ito.

His hand looks big.

Nilagay ko sa ibabaw ng palad niya ang maya ko at sinukat ang mga kamay namin. "I
didn't know that our hands fit this well." Mahinang wika.

"Indeed, our hands fit with each other." And he clasped our hands and that's the
last thing I heard before completely falling asleep in his shoulder.

Chapter 10

Happy Valentine's Day Everyone~ Sino ang mga nakadate niyo ngayon? Sana naenjoy
niyo ang araw na ito! Godbless you all!

－－－－－－－－－－

NAGISING ako dahil sa sinag ng araw na tumatama aa mukha ko. Unti unti kong
binuksan ang mga mata ko at dahang dahan na umupo.

Tumingin ako sa paligid ko at may nakita akong bulto ng tao na nakatayo sa tabi ng
bintana.
"Gising na ang main character namin ah." Mukhang si Cibrina ang nakatayo sa tabi ng
bintana at lumalakad na siya papunta sa pwesto ko.

Kumurap kurap ako kung siya nga talaga ang taong nakatayo sa harap ko. It's really
her. Pero imbes na sagutin siya, humiga akong muli at nagtalukbong ng kumot.

"HaiHai! Wake up you traitor!" At tinanggal niya ang kumot. "What!" Tanong ko sa
kanya at tinakip naman ng unan ang mukha ko.

"You traitor! How dare you do this to me?" Aniyang muli na may kataasan na ang
boses niya kaya umupo akong muli at kumunot ang noo ko.

"What are you talking about, witch? Go away. I want to sleep." At binato ang unan
ko sa kanya.

"No way. Kailangan ko ang paliwanag mo kaya hindi ako aalis sa harap mo hanggang
hindi ka nagsasalita." Cibrina said and crosses her arms.

"Ano bang pinagsasabi mo?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Ito!" At binigay niya saakin ang phone niya.

Pagtingin ko sa phone, nanlaki ang mata ko dahil nasa letrato ako pero hindi ako
nag-iisa. May masama ako sa letrato at si Miguel yon.

Nakasandal ang ulo ko sa balikat ni Miguel at magkahawak ang kamay naming dalawa.
Ito yung nangyari kagabi ah.

Sus, ito lang pala ang pinagpipyestahan niya.

Binalik ko sa kanya yung phone sa kanya at bumalik sa pagkakahiga at pinikit ang
mata ko. Pero biglang nagpop up sa utak ko yung letrato namin ni Miguel kaya
napabangon akong muli at kinuha yung phone kay Cibrina. Baka namamalikmata lang
dahil sa antok ko.

Pagtingin ko, kami talaga ni Miguel yung nasa letrato. "Fuck."

"Ang totoo? Anong meron sa inyo ng kuya ko? Umamin kang babae ka!" At tinignan ako
na para bang may mabigat akong kasalanan.

"Nothing. Nakatulog lang ako sa balikat niya." Sagot ko sa kanya at kumuha ng pang-
ipit ng buhok at tumayo na ako.

"Hoyyyyyy babae! Bakit ganyan ang suot mo! Alam mo namang may kasama tayong lalaki
sa room pero ganyan ang suot mo." Medyo pasigaw na sabi ni Cibrina kaya napatingin
ako sa suot ko. Ito yung night gown manipis na medyo kita yung panloob ko.

Agad na hinanap ko yung robe na suot ko kagabi. Nasa kama ko ito kaya dali dali
kong kinuha ito at sinuot. Natanggal ko ata kagabi habang natutulog ako.

"Wala na akong masuot kagabe kaya pinagtyagahan ko to. Pinatungan ko naman ng

bathrobe ko." Pumunta ako sa mga paper bag at kumuha ng semi formal na dress.

"Umalis lang ako kagabi pero ang dami na nang nagyari." She said to herself pero
rinig na rinig ko ang sinabi niya.
"Inuna mo kasi ang Boss mo kesa saakin." I said with sarcasm at lumabas na ako sa
bedroom para pumuntang banyo.

Saktong paglabas ko ng banyo, pumasok naman si Miguel na may dalang paperbag na.
Iba na rin ang suot niya ngayon. Suot niya na ang pang business attire niya.

"Breakfast?" He said at naglakad na siya papunta sa dining table.

Pinalupot ko ang towel sa buhok ko at sinundan na siya sa dinning table. Nilalabas

niya na ang mga pagkaing nasa paperbag kaya umupo na ako.

"Sakto ang dating mo, Kuya. I'm hungry." Cibrina said and sat beside me.

Pero pansin ko ay laging si Miguel ang nagdadala ng pagkain namin. May room service
naman ang hotel na to kaya nagtataka ako.

"Witch, may itatanong ako?"

"Shoot."
"May room service naman ang hotel na to pero bakit si Miguel ang nagdadala ng
pagkain natin?" Tanong ko sa kanya.

I'm kinda curious kasi baka napapagod na si Miguel sa pabalik balik niyang byahe.
Pwede naman kaming magparoom service. Parehas lang naman din ang babayaran namin sa
hotel.

Hindi naman sa concern ako kay Miguel.

Pero nagtataka lang talaga ako eh.

"My Mama wants to cook for us kaya ayan. Hindi naman kami makatanggi kaya sumang-
ayon nalang kami. Don't worry, may pang gas naman si Kuya." Sagot niya habang
naglalagay siya ng kanin sa disposable plates namin.

"Oh, kaya pala masarap. Luto pala ni Mommy mo ang kinakain natin." Nakangiting wika
ko. "I wish my mom would do the same." I unconsciously added na nagpatigil sa
ginagawa nila.

F*ck.
"Wag niyo nalang pansinin yung sinabi ko. Ituloy niyo yung pagkain niyo." At
nagpakita ng pekeng ngiti sa kanila at kumain nalang ako ng tahimik.

After eating our breakfast hanggang sa paghatid saakin ni Cibrina sa bagong

department kung saan ako nadestino ay tahimik lang ako. After saying those words to
them, nahiya na akong magsalita. Baka nawalan sila ng gana sa sinabi ko kaya mas
maganda na sigurong tahimik nalang ako.

"You'll be in charge in interviewing the applicants. And this will be your new
cubicle." Tumango nalang ako sa lahat na sinabi ni Cibrina habang nakabuntot lang
saamin si Miguel.

"Thank you." At umupo na ako sa swivel chair ko at tinignan ang mga bagong
applicants.

"See you later, HaiHai. Sabay tayong maglulunch kaya wag mo nang subukang tumakas.
I have my eyes on you." At naglaho na si Cibrina sa paningin namin.

Pero nagtaka ako dahil hindi pa umaalis si Miguel at pumunta lang ito sa malapit na
table at duon siya umupo. "Aren't you gonna start to work?" Takang tanong ko sa
kanya.

"I am." Aniya at pinagcrus ang legs niya at seryosong nakatingin saakin.

"But why are you still here?" Takang tanong ko sa kanya. Tumingin ako sa paligid
namin pero kaming dalawa lang ang nandito.

"Well, this is actually my office." Napatayo sa sinabi niya. Tinignan kong mabuti
ang paligid ng lugar at tama nga siyang may nakalagay pang name niya sa ibaba ng
table niya.

"And you will work under my instructions." Dagdag pa niya at biglang ngumiti ito.

I'm dead.

Chapter 11

－－－－－－－－－

TWO weeks later...

"ISUOT mo to bukas." At may binigay na malaking paperbag saakin si Cibrina.

"Si Kuya Miguel pa ang pumili niyan kaya dapat mo talagang isuot yan." Dagdag pa
niya.

Kasalukuyang nasa office kami ni Miguel at lunch time naman kaya okay lang na
magchikahan kami ni Cibrina.

Sumilip ako sa pwesto ni Miguel na sakto namang nakatingin din siya saakin. He
winked and smiled at me. My face flushed ni red because of that.
Naramdaman ko ang pagsiko na ginawa ni Cibrina kaya umiwas na ako ng tingin sa
kanya.

"Kayo ah, kay agang landi niyong dalawa. Ang totoo, sure ba kayong hindi pa kayo?
Kasi ako napapagod na akong maghintay sa inyong dalawa." Bulong ni Cibrina sa tenga
ko.

"Chismosa. Mag focus kana lang sa inyo ng Boss mo." Bulong ko pabalik at pinigilan
ang siko niya.

"Basta pahirapan mo muna kuya ko ah bago mo sagutin." Sabi niya at iniwan na kami.

Napailing nalang ako at kinuha na ang wallet ko. Simula kasi nung nagkaayos si
Cibrina at ang boss niya, hindi na niya ako halos sinasamahang kumain ng lunch.
Nagkajowa lang, hindi na niya ako sinasamahan.

Noong nakaraang araw lang ay sinasabihan niya akong sabay kaming maglunch pero
ngayon halos kalimutan niya na ako.

Oras na siguro para humanap ng panibagong kaibigan.

Isang week lang ako nanatili sa hotel at naghanap ako ng panibagong titirahan.
Naghanap ako ng bahay sa isang subdivision kung saan may mahigpit na sekuridad para
walang pwedeng mangistorbo saakin.

Pagtayo ko, nakita kong nakatayo na rin si Miguel at naglakad na siya papunta sa
pwesto ko. "Lunch together?" Aniya at naglahad ng kamay.
"Sure." Sagot ko sa kanya at tinanggap ang kamay niya.

Babawiin ko na sana yung kamay ko sa kanya dahil bababa na kami pero mas lalong
humigpit ang paghawak niya. Napahinto ako sa paglalakd namin at tinignan siya.

"Bitawan mo na ang kamay ko." Seryosong sabi ko sa kanya at pilit na tinatanggal

ang kamay ko.

But to my surprise, he suddenly interlocked our hands. "The time is kicking so we

better eat our lunch." Aniya.

I'm totally confused. Pulang pula na ang mukha ko dahil sa ginawa niya. How can I
react to this? Madalas kong nakikita ang mga ganito sa mga magcouple pero bakit
niya ginawa to? We are not even in a relationship so why?

"Why did you interlocked our fingers?" Naguguluhang tanong ko sa kanya habang
naglalakad kami at nakatingin lang ako sa mga kamay namin.

"Because I want to tell to the boys out there who are interested in you to back
off." Sagot niya at tinaas ang kamay namin.

Nakikita kong napapatingin saamin ang mga tao dahil sa ginawa niya. Pinilit kong
binababa ang mga kamay namin.
Binababa naman niya ang mga kamay namin pero mas nagulat ako sa susunod na ginawa
niya. Bigla niyang nilapit ang kamay ko sa labi niya at nagdampi ng halik sa likod
ng kamay ko.

"Why...did you do that?" Nagulat na tanong ko sa kanya.

"Because, I want courting you." Napatigil na naman ako sa paglalakad dahil sa

sinabi niya.

He wants to court me?

This is definitely a first time for me. I don't even know the real meaning of that
phrase but it made my heart race so fast. Napayuko ako at sinubukang pakalmahin ang
puso ko.

"Do you want to eat outside or do you want to eat inside the cafeteria?" Tanong
niya saakin at tinaas baba ko mula sa pagkakayuko.

"Are you sick? Why your face is so red? Are you perhaps...blushing?" Parang gusto
ko nalang matunaw sa hiya dahil sa tanong niya.

"It's all fault why I'm like this." Sagot ko sa kanya at tinanggal ang kamay niya
sa baba ko.
"And why is it my fault? I only asked if you want to eat outside-" Tanong niya
saakin at bumitaw na sa kamay ko at pinagkrus ang mga kamay niya.

"It's your fault for spouting nonsense." Sagot ko sa kanya at umiwas ng tingin.
Nilagay ko sa likod ko ang mga kamay ko dahil baka hawakan niya ako bigla sa kamay
at hindi na ako makatakas sa kanya.

"Spouting nonsense? Saang banda sa sinabi ko?" Tanong niyang muli at humakbang
palapit saakin.

"Hmmm. You said you want to court me."

Naiilang na sagot ko sa kanya at humakbang palikod.

"Yes, I want to court you." At humakbang na naman sila palapit saakin.

Para akong kakapusan ng hininga sa mga ginagawa niya at sinasabi niya. Hindi ako
naiinform na may tinatagong ugali palang ganito si Miguel.

"Then you're spouting nonsense." Naiilang na sabi sa kanya habang nakatingin sa

ibang direksyon.

"And why is that?" Tanong niyang muli at pilit na hinuhuli ang tingin ko.
"Well, it doesn't make sense. Why do you even want to court me?" At humakbang na
naman ako paatras. Palapit ng palapit kasi ang katawan ni Miguel saakin.

"Do I need a reason to court you?" Takang tanong niya saakin.

"Duh, of course!" Sagot ko sa kanya. Bakit niya ako liligawan kung ganon? Trip niya
lang?

"Oh, is that so? Then if I say I like you, will that count as reason?" Napahinto
ako sa sinabi niya. Tumingin ako sa kanya at seryoso ang expression niya.

"What did you just said?" Gulat na tanong ko sa kanya. I wasn't expecting that
words from him.

"I said, If I say I like you, will that count as a reason?" Ulit niya. Sinabi
talaga niyang gusto niya ako.

"What.......?" Parang walang gustong lumabas na boses ko. I can't believe it.

"I.like.you."

"But why?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Do I need to explain that too?" Hindi makapaniwalang tanong niya saakin.

"Well, yeah." Mahinang sagot ko sa kanya at humakbang ulit paatras pero parang wala
akong maatrasan dahil pader na yung nasa likod ko.

"Is that so? Then, I like you the moment I saw you." He said put his hands beside
me. Parang wala na akong kawala rito.

Dead end.

"Ahhhhhh. SPG." Napatingin kaming dalawa ni Miguel sa nagsalita.

Si Cibrina pala ang nagsalita kasama niya ang Boss niya. Nakatakip ang mata ni
Cibrina dahil mukhang tinakpan ng Boss niya pero tinanggal din niya.

"Ibang kainan ata ang nangyayari ah." Tukso ni Cibrina saamin pero hindi nalang
pinansin ito.

Tinanggal na ni Miguel ang mga kamay niya sa pader bagkus ay hinawakan niya ang
kamay ko.
"How about a double date, Aaron?"

Chapter 12

－－－－－－－－－－

"DOUBLE date!!!" Sabay na sabi namin ni Cibrina kaya nagtinginan kami.

"Yes, a double date." Sagot ni Miguel at hinawakan ang kamay ko.

"Akala ko ba walang development na nangyayari? Hmmmm." At tila pinagmamasdan kami

ni Cibrina.

Kanina yung walang development pero ngayon meron na. Tumingin ako kay Miguel para
senyasin siyang magpaliwanag sa kapatid niya pero nginitian lang niya ako at tinaas
niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng kamay ko.

Nagulat ako sa ginawa at napatingin lang ako sa kanya. We are staring at each other
faces na para bang walang tao sa paligid namin.

I looked away when Cibrina cleared her throat. "Honey, masakit din yung likod ng
kamay ko, kiss mo rin." Narinig ko ang mahinang tawa ng boss namin at hinalikan
niya rin ang likod ng kamay ni Cibrina.

Tinignan ko si Cibrina na paramg hindi makapaniwala sa nasaksihan ko sa kanya. "I

won't mind if you act like that in the future." Halos tumalon ako sa kinatatayuan
ko dahil sa pagbulong na ginawa ni Miguel.
"Tara double date." Masayang wika ni Cibrina at nagsimula ng maglakad. Sumunod lang
kami ni Miguel sa kanila pero may pinag-aalala ako.

"How about our work?" Tanong ko sa kanila. Hindi ako naniniwalang sandali lang ang
iniisip nilang double date.

Huminto sa paglalakad sina Cibrina at humarap saakin. "HaiHai? Sino ang kadate ko
ngayon?"

"The CEO?"

"Exactly." She said and released a small laugh. "He won't mind if we relax our
selves this day." Dagdag pa niya. Tumingin ako sa boss namin at mukhang hindi nga
siya tumututol sa gusto nila.

Si Miguel maiintindihan ko pa lalo na temporary lang ang posisyon ni Miguel sa

company na to pero si Cibrina, hindi pa alam ng CEO namin na magkapatid sila ni
Miguel.

Tumingin akong muli sa boss namin at saktong nakatingin siya saakin kaya binigyan
ko siya ng 'Is it really okay to let them do what they want?' look.

Tumango naman siya hinawakan niya ang kamay ni Cibrina at hinila na siyang maglakad
ulit. Nang makarating kami sa elevator, pinindot agad ni Miguel ang parking lot
floor.
Pagdating namin sa parking lot, magkatabi lang ang kotse ni Miguel at kotse ng Boss
namin pero nagtaka ako nung may lumabas na lalaki mula sa kotse ni Miguel.

"I called our family driver to drive us somewhere." Bulong ni Miguel saakin at
pinagbukas kami ng pintuan ng family driver nila Miguel.

"Follow our car, Aaron. I already found a good place for us." Miguel said to Aaron
at tumango lang ito sa kanya. Sumakay na kami sa mga sasakyan at pinaandar.

Magkatabi kami ni Miguel sa backseat habang magkahawak ang aming mga kamay.

Now that I think about it, bakit parang planado ang lakad na to? Tinawagan niya ang
family driver nila at nakapag pareserved na siya sa pupuntahan namin.

"Where are we going?" Takang tanong ko sa kanya habang nakatingin sa bintana, hindi
ko kasi alam ang direksyon na dinadaanan namin kaya tinanong ko na siya.

"Somewhere peaceful." Maikling sagot niya at pinagsiklop ang mga kamay namin.

Hindi ko nalang siya pinansin sa ginawa niya dahil parang nakakaramdam ako ng
antok. Ilang minuto narin kaming nagbabyahe pero nakakaramdam ako ng antok.
I'm sleepy.

Biglang hinila ni Miguel ang bewang ko para mapalapit sa kanya at nilagay niya ang
ulo ko sa balikat niya.

"Sleep." Aniya parang biglang nagflashback saakin noong nasa hotel kami at
nakatulog ako sa balikat niya. Magkahawak din ang mga kamay namin noong gabi na
yun.

Hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

Nagising ako dahil pakiramdam ko ay nakalutang ako. Tinignan ko ang paligid namin
at parang may tubig akong nakikita.

Tumingin ako sa bumubuhat saakin at si Miguel yun. Where are we?" Tanong ko sa
kanya at pinalupot ko ang mga kamay ko sa leeg niya at binaon ang ulo ko sa leeg
niya.

Nakakaramdam parin kasi ako ng antok kaya parang gusto ko pang matulog ulit. Pero
nagising ako sa antok ng biglang tumunog ang tiyan ko. I heard Miguel laughing
silently kaya parang dumoble ang hiyang naramdaman ko.
Bakit puro ganito nalang ang nangyayari saakin? I'm always embarrassing myself in
front of Miguel.

"Stop laughing." I mumbled.

Mabuti nalang at tumigil nga siya sa pagtawa kaya nahinga ako ng maluwag. I rested
my cheek to his chest. Pagtingin ko sa paligid, parang gusto kong magpabitaw mula
kay Miguel.

I want to run to the sea.

Yes, to the sea. Nasa beach kami ngayon pero napansin ko parang walang mga tao
ngayon din.

"Ibaba mo na ako." Sabi ko sa kanya na agad namang sinunod niya kaya lakad takbo
akong pumunta sa tubig. Tinanggal ko ang mga sapatos ko at dahan dahang umapak sa
buhangin at dahan dahan akong lumakad papuntang tubig.

As I stepped at the water, I feel happy. Yes, I'm happy. I'm happy that I can
finally see and touch the sea, I can walk on the sand and I can hear the waves.

I never felt this happy before. It feels amazing. Dahil sa saya na nararamdaman ko,
naguunahan na pala sa pagtulo ang nga luha ko.

Tears of joy.

Napaupo ako bigla para hawakan ang tubig. It's shinning because of the light from
the sun. Nakakita ako ng sea shell sa tabi ko kaya agad na kinuha ko ito.

Tumayo ako sa tumakbo papunta sa pwesto ni Miguel na pinapanood lang ang bawat
galaw ko. Dali dali akong tumakbo sa pwesto niya habang pinapakita ang sea shell na
nakita ko.

"Look, look what I just found. It's beautiful, right?" Masayang wika ko. Tumango
ito saakin at hinawakan ang mga pisngi ko at pinunasan ang mga luha ko.

"Are you happy?" Tanong niya saakin.

"Very happy. Thank you for bringing me here." At yumakap sa kanya.

It feels so different from the pictures from the books and from the internet. I
never been in a beach before that's why I'm really happy. I'll treasure this moment
forever.

Thank you, Miguel.

Chapter 13

－－－－－－－－－－－

"PRIVATE resort niyo to?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. Papunta kami
ngayon ni Miguel sa magiging cottage namin ni Cibrina.

Sina Cibrina ay nasa likod lang namin sila at naglalampungan. Yes po,
naglalampungan po sila. Pero tabi kami ni Cibrina na matulog ngayon dahil pinilit
ko siya.

"Yes, my dad build this resort for my mom so that they can spend their time
together, away from the city and away from work." Paliwanag niya.

Magkahawak ang aming mga kamay habang naglalakad dahil ayaw niyang bitawan ang
kamay ko.

"Wow, your dad is amazing." I said and stared at the water. It's amazing to see
this kind of view and I want to cherish every second I spend in this place.

"Yes he is and that's why I want to be like him. A perfect husband for his one and
only wife." He answered and pulled me closer to him. He wrapped his hands around my
waist.

"A perfect husband..." Bulong ko sa sarili ko.

Will I able to meet someone like that?

But come to think of it, I don't want to have a perfect husband. I just want
someone who will stay with me. Someone who will help me to overcome my pain.
Someone who can protect me from my mother.

Aanhin ko ang 'Perfect Husband' if he can't even understand my pain and my past?

And with that, my tears unconsciously fall down.

"Are you alright? Why are you crying? Did I do something wrong? Please tell me?" At
hinarap ako ni Miguel sa kanya at pinupunasan ang mga luha ko.

"Nothing." Mahinang sagot ko at umiiling.

"Then why are you crying?" Tanong niyang muli. "Napuwing lang ako."

"Nandito na pala tayo." Pagiiba ko ng usapan para itigil niya na ang pagtatanong
kung bakit ako lumuha. Bumitaw ako sa kanya at pumunta sa harap ng pintuan ng
cottage namin.
"I better rest first. Medyo inaantok pa ako. I'll catch you up later." Sabi ko kay
Miguel.

Pero bago ako tuluyang nakapasok sa loob, may humila sa kamay ko at bumulong.
"Haihai, there is definitely something wrong with my baby kaya sasamahan ko siyang
matulog. Baka hindi to makatulog kapag hindi ko dinamayan. Si Kuya na ang bahala
sayo basta no sex before marriage ah. Kahit kuya ko yan, pepektusan ko siya kapag
may ginawa siya sayo."

Halos mabulunan ako sa sinabi niya. Kinurot ko ang tagiliran niya dahil sa sinabi
niya. "Maghohoneymoon na kami ni Boss para wala ng katakas saakin to." Aba't
dinagdagan pa.

"Witch naman. Akala ko ba no sex before marriage? Bakit inuuna mo na ang honeymoon
niyo?" Ito talaga ang rupok pagdating sa boss namin. Konti nalang bibingo na talaga
to saakin.

"Inaadvance na namin kasi kapag kinasal kami, baka hindi na kami magkatime para
magkahoneymoon. Pero ikaw, hindi ka pa pwede kasi hindi ka pa ready. Naiintindihan
mo ba?" May point naman siya. Hindi pa ako ready para sa mga ganyan.

"I understood. Pero please wag mong siyang hayaan na magiwan siya ng mark sa
katawan mo lalo na sa neck mo..." At nilapit ko ang bibig ko sa kanyang tenga.

"Special day mo pa naman bukas diba?" Bulong ko sa kanya. "Okay. Noted yan." She
said and chuckled as she head out.

"Don't forget our dinner at 8pm." Sabi ni Miguel kina Cibrina at Boss namin.
"See you later, Haihai~" Cibrina said at umalis na sila.

Umupo ako sa sofa at pinahinga ang likod ko sa sandalan. Si Miguel naman,

nakasandal lang siya sa pader at pinapanood akong magpahinga. I released a deep
sighed before signalling him to seat with me.

He gladly obliged me and sat beside me. "I will let you to hold me dahil dinala mo
sa lugar na to but only for today." Sabi ko sa kanya na ikinangiti naman niya.

"Then thank you for allowing me to hold you, my love." He said and slowly walking
towards me. Pero imbes na umupo siya sa tabi ko, bigla niya akong binuhat, a
princess hug.

At naglakad na ito papunta sa isang pinto. Binuksan niya ang pinto gamit ang isang
kamay niya at pumasok kami. It's a room with a king size bed.

Dahan dahan niya akong inihiga sa kama at inayos ang blanket. "Sleep." He said at
lumapit siya sa inverter na aircon.

"I can't sleep." At tinignan siya. I really can't sleep. My mind is kinda excited
right now and I don't know why. Maybe because of the view or because I'm alone with
Miguel.

My mind is always excited when I'm alone with Miguel because I might embarrassed
myself again in front of Miguel.
"Are you sure about that?" Tanong niya at naglakad na siya palapit saakit at umupo
ito sa gilid ng kama. "Yes." Sagot ko sa kanya.

Bigla niyang tinaas ang blanket at pumasok at humiga katabi ko. Bigla niyang hinila
ang katawan ko palapit sa kanya at nilagay ang ulo ko sa dibdib niya. "I heard from
someone that when you rested your head to someone's chest and hear the heartbeat,
it will make you relax."

"Really? Sino nagsabi niyan? Iniscam ka ata eh?" Pabirong wika ko sa kanya at
pinikit ang mata ko.

I can clearly hear his heartbeat and I think it's making me relax and sleepy. I can
also feel his breathing with made me more sleepy.

"My father said that and I think it's effective because you're getting sleepy,
right?" He said and lifted my chin so I can face him.

"Yes, it's effective and I'm getting scared of this method." At tinanggal ang kamay
niya sa baba ko para makaiwas ng tingin.

"Why?" Tanong niya.

"I might get used to this." Mahinang sagot ko at yumuko.

"Then I'll do it for you." Napatingin akong muli sa sinabi niya. Alam ba niya ang
sinasabi niyan.

"You sure about that? Baka iwanan mo rin ako bandang huli niyan." Lalo na kapag
nalaman niya na ang meron sa buhay ko.

"Who knows? Maybe, I'll be the one who'll wait for you as you walk at the aisle
wearing your dream gown." And chuckled. Napatingin ako sa sinabi niya.

"Stop joking like that. Baka umasa ako."

"Don't worry, I'll keep you by my side at the rest of your life kaya pwede kang
umasa."

And my lips parted.

Chapter 14

－－－－－－－－－－

"How about we eat our dinner here?" Miguel suggested as he sat in a one sitter sofa
and crossed his legs.
"Nag-aya ka pang double date kung dito lang pala tayo kakain ng dinner natin."
Sagot ko sa kanya. Hindi ko alam kung double date pa tong ginagawa namin. Parang
nagkanya kanyang date nalang kami eh.

"Then should we disturb them?" Tanong niya.

"That's not a good idea." Definitely not a good idea. Baka kung anong makita pa
namin dun at madudungisan ang kainosentihan ko.

"How about we eat our dinner here?" Tanong niyang muli. Parang konti nalang bibigay
kasi ako na magdinner kami rito kaya mas maganda kung tumawag nalang siguro ako kay
Cibrina.

"Wait, I think we can disturb them through phone." Sabi ko sa kanya at kinuha ang
phone ko para hanapin ang contact ni Cibrina para matawagan namin siya.

"Fine. You really can't let me eat with you alone." He said low voice but enough
for me to him.

"Ano yon?" Tanong ko sa kanya at pinanlisikan siya ng mata.

"I didn't said anything." Sagot niya at tinaas ang dalawang kamay niya na suko na
siya.

"Good." Kaya tumalikod na ako para tawagin si Cibrina.

Agad namang sinagot ni Cibrina ang tawag ko.

"HAIHAIIIII...Time out muna, Aaron. Wag masyadong excited, may bukas pa."
Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Wala ng filter ang bibig ni Cibrina kapag ganito.

"CIBRINA!" Sigaw ko sa kabilang linya.

"Yes, hello my dear friend! Anong kailangan natin?" Natatawang tanong ng kaibigan
niya sa kanya.

"Dinner? Anong balak? Walang kainan ng pagkain?" Tanong ko sa kanya. Gutom na ako
pero mas inuuna nina Cibrina ang paggawa ng kababalaghan.

"Anong walang balak? Nagkakainan na nga kami kung tutuusin?" Konti nalang sasabog
na yung ugat ko sa noo dahil sa mga pinagsasabi niya. Kailan ba seseryoso ang sagot
nito.

"CIBRINA!" Pagtawag kong muli sa kanya.

"Ito naman nagbibiro lang eh." Palusot niya pero hindi ako naniniwalang nagbibiro
siya. Napatingin ako kay Miguel na ngayon ay nakatingin saakin at nagpipigil siya
ng tawa.

"Is this a joke? I'm really eating you right now?" Napatampal ako sa noo sa narinig
ko. It was our boss who said that. Mukhang nahawa siya kay Cibrina.

"Will you take this topic seriously? Anong balak niyo ngayong dinner? Kanya kanyang
kain?" Suko na ako sa kalandian ng dalawang to. I really can't keep up with
Cibrina's energy tapos ngayon hinahawa niya pa sa kabaliwan niya ang Boss namin.

"Eat your dinner with Miguel and I'll ravish este eat mine here. Rawr." Pinatay ko
nalang ang tawag. Pakiramdam ko ay wala ng patutunguhan ang pag-uusap namin.

Hinagis ko yung phone ko sa mahabang phone at tumayo sa harap ni Miguel. "Let's

eat." I said.

Akmang aalis na ako sa harap niya ng hinila niya ang kamay ko at napaupo ako sa lap
niya.

"What did you say? I didn't hear you?" Tanong niya saakin. "I said let's eat here
right now." Sagot ko.

"Sure." Nakangiting sagot niya at tinayo niya na ako at nagsimula na siyang

tumawag. Pero sa bawat salitang binibitawan niya ay nakangiti parin siya. Napailing
nalang ako.

Ngiting tagumpay siya.

－
10pm nang mapagpasyahan naming umuwi na. Tinawagan ni Boss ang family driver nila
para hindi na siya magdrive at ganun din ang ginawa ni Miguel pero this time,
kasabay na namin siyang uuwi.

Dahil hindi pa alam ng Boss namin na magkapatid sina Cibrina at Miguel, kaya gumawa
ng palusot si Cibrina para makasabay siya saamin.

"Kung matulog kana lang kaya saamin? Para hindi kana mahirapan sa pagpunta sa bahay
namin bukas para sa party." Cibrina suggested pero kailangan ko atang tanggihan
yon. Hindi maganda ideya yon para saakin.

Cibrina provided my gown and Miguel provided my shoes. Kung sa kanila pa ako
matutulog, baka hindi kayanin ng konsensya ko na wala akong ginastos para sa party.

"Thank you sa offer mo, Cibrina but I better sleep at my house." I turned down her
offer because that's the best choice for now plus I need to deal something tomorrow
morning.

"I'll pick you up then to your place." Wika ni Miguel.

"No, you better help your sister at the party so you don't need to pick me up.
Makakapunta naman ako ng mag-isa sa party." Pagtanggi ko sa alok niya.

"Are you sure about that?"

"Yes. So don't worry about me." And smiled at the two.

Huminto ang sasakyan namin nung nasa harap na kami ng bahay ko. "See you tomorrow,
HaiHai!" Masayang wika ni Cibrina at kumaway. Si Miguel naman ay tunango lang
saakin at humaway din.

I waved at them back at pumasok na ako sa loob ng bahay. Kahit na puro pagtulog ang
inatupag ko buong araw na to, I still feel exhausted. Dahil siguro sa byahe namin.

Dumeretso na ako sa kwarto ko para magbihis ng pantulog at makatulog ulit.

Kinabukasan, nagising ako dahil katok na naririnig ko mula sa pinto kaya napabangon
ako.

That must be them.

Agad na naghilamos na ako at nagbihis na rin. Pagtingin ko orasan, 9am na ng umaga.

It looks like I overslept.

Kumuha ako ng pang-ipit ng buhok at nagponytail atsaka na akong naglakad papuntang

pinto. Pagbukas ko ng pinto, dumating nga sila gaya ng sinabi nila.

"Mom."

"Why did you take so long to open the door?" Agad na reklamo niya saakin at tinabig
ang kamay ko at pumasok siya sa loob ng bahay ko.

I saw how she roamed her eyes around my house and said "Cheap". I clenched my fist
as I tried to stop myself from shouting my mother kaya napayuko nalang ako at pilit
na tinago ang emosyong nararamdaman ko.

"You will attend a party tonight." Napatingin ako sakanya. I was about to speak
when she shut me up.

"No buts and just follow my words." She strictly said which made me feel disbelief.

I promised Cibrina to come to her party pero eto ako ngayon at hindi tinutupad ang
pangako ko sakanya.

I smiled bitterly as I nod at her. I don't have choice but to follow her words. And
in the end, I'm just my mom's dog.

What a pathetic life you have, Hailey.

Chapter 15

－－－－－－－－－

"AND one more thing, I forgot to tell you that I cane with your escort for
tonight's party. Don't you dare to refuse him or else, say goodbye to your dear
father." Parang umakyat lahat ng dugo ko sa ulo. She dared to threaten me with my
father's life.
"Hijo come here." My mom said and a guy from outside walk in.

"Ikaw na ang bahala sa kanya, Hijo." Nakangiting wika ni Mommy sa lalaking bagong
pasok. "I'm watching you." Aniya saakin at tuluyan na siyang lumabas ng bahay ko.

Bumigay na ang mga tuhod ko dahil sa mga sinabi ni Mommy. Napaupo habang pilit na
pinapakalma ang sarili ko.

I'm angry, aggrieved, irritated, furious, exasperated, annoyed and other synonyms
of angry.

Sa sobrang bigat na nararamdaman ko, my asthma came. I tried to stand up by holding

to the wall and tried to walk to my room. I need to get my inhaler.

"Are you okay? Where is your inhaler?" Tanong niya at tinulungan akong tumayo.

F*ck! Why am I so weak?

"Beside... my bed. Sa may... drawer." Nahihirapang sagot ko dahil hinahabol ko ang

hininga ko.

Inupo niya ako sa pang isahang sofa ko at tumakbo papunta sa kwarto ko ang lalaki
para kunin ang inhaler ko. I tried to calm myself pero satingin ko hindi umaapekto
dahil pilit paring nagpiplay ang mga sinabi ni Mommy saakin.
While suffering from asthma attack, my eyes burst to tears. I'm so weak to even
stand on my own. Paano pa kaya kapag kinalaban ko na ang Mom ko?

"Here." At binigay ng lalaki ang inhaler ko.

Guminhawa na rin ang paghinga ko kaya umayos na rin ang pakiramdam ko. Sumandal ako
sa sandalan at pumikit. "Do you want to drink some water?" He asked.

Nagmulagat ako at tumingin sa kanya, this guy looks kind. Umiling ako bilang sagot.
"I want to eat fries." Birong sagot ko sa kanya.

His lips parted as I said that. Mukhang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

He cleared his throat. "I forgot to introduced myself. I'm Arran." At naglahad siya
ng kamay.

Medyo nagalanganin ako kasi hindi ko alam kung anong pangalan ang sasabihin ko.
Haizel ba or Hailey?

"I'm Haizel." Bandang huli, ginamit ko nalang ang pangalan ng Ate ko.

"You mean Hailey?" Napatingin ako sa kanya. "How did you know?" Gulat na tanong ko
sa kanya.

"Your dad? But I'll call you Haizel in public but when we are alone, I'll call you
by your true name." Nakangiting sagot niya.

Tinaggap ko ang kamay niya at nakipagkamayan sa kanya. He's kind and I think I will
be okay if I'm with him.

"Ahm, Do you perhaps know where party we will be attending tonight?" Tanong ko sa
kanya.

"About the party? Yes, The Danton Family Party. I heard that they will introduce
their long lost daughter." Nabitawan ko yung inhaler na hawak ko.

Dapat na ba akong magsaya? Iisang party lang pala ang pupuntahan namin pero ang
pinagkaibahan lang ay iba ang partner ko. Kinabahan tuloy ako para mamaya. I need
tk explain later to Miguel about this set up or else he'll definitely go crazy
about it.

Wait, why am I worrying about him getting crazy about it?

"I think we should buy first your gown for the ball tonight." Nagising ako sa
pagiisip ko at dahil sa sinabi ni Arran.

"I actually have a gown for tonight's party. My friend bought this for me." Sabi ko
sa kanya at dali daling pumunta sa kwarto ko para kunin yung paper bag na may
lamang gown na inihanda ni Cibrina saakin.

Bumalik ako sa sala at pinakita yan sa kanya. "Hmmmm. A baby pink gown." He said at
tinignang mabuti nag gown.

"Hindi ata match sa tuxedo ko ang kulay ng gown mo. My tuxedo is black with a touch
of silver. Dapat matched ang damit natin so we better pick another gown." Paliwanag
niya. Nalungkot naman ako sinabi niya. Cibrina prepared this gown for me pero hindi
ko man lang masusuot.

"Okay." Walang buhay na sagot ko at binitawan ang gown sa ibabaw ng mini table.

"So, shall we go to the mall?" Tanong niya saakin. Tumango nalang ako sa kanya
bilang sagot at kinuha ang phone at wallet ko.

Sabay kaming lumabas ng bahay ko at sinigurong nakalock ng mabuti ang pinto ko

habang si Arran ay papunta sa kotseng dala niya. Nang masiguro kong nakalock na ang
lahat, pinunta ko na si Arran at sumakay sa passenger seat. Nagsuot narin ako ng
seatbelt at tumahimik nalang ako sa buong byahe namin.

Nang makarating kami sa mall, agad na pumunta kami sa tailoring shop kung saan
nagpasadya ng tuxedo si Arran.

"Try this one. Match na match yan sa tuxedo ni Arran." The store owner said at may
binigay na gown saakin.
"Try that one." Nakangiting wika ni Arran na sinunod ko naman. Pumunta ako sa
fitting room at sinuot ang gown.

The gown looks elegant at talagang pumares sa tuxedo ni Arran. I smiled bitterly.
How I wish I can wear that gown.

Huminga ako ng malalim bago lumabas ng fitting room para ipakita ang gown sa
kanila. "You look beautiful darling. Mas lalong gaganda yan kung isusuot mo to."
The designer said and gave me a necklace. Napatingin ako sa binigay niya.

Lumapit naman agad si Arran saakin. "Let me help you to put that necklace."
Pagpresinta niya. Tumango naman ako at binigay ang necklace sa kanya.

Humarap ako sa salamin para tignan ang sarili ko.

"Bongga! Bagay na bagay nga ang necklace mo. Pati yung partner mo bagay kayong
dalawa." Masayang sabi nung store owner.

Nginitian ko lang siya at hindi na ako umimik. I'm really down this moment at
parang walang kulay ang lahat ng paligid ko.

I feel empty.
Dahil ba sa pagdating ni Mommy? O dahil hindi ko masusuot ang gown na sinadya ni
Cibrina saakin? O dahil hindi si Miguel ang partner ko?

Miguel...

I cursed at the wind as I think about Miguel. Anong gayuma ang pinainom saakin ni
Miguel at ngayon ay iniisip ko siya?

Not that I think about it, alam ko na ang rason kung bakit ako ganito ngayon.

It's because my partner is not Miguel.

Chapter 16

Sorry for the late update~ Dapat kahapon pa to kaso nabusy na ako kaya ngayon ko na
nalabas. Enjoy❤

－－－－－－－－－－

"LET'S go?" Arran asked at nilahad ang kamay niya kaya malugod ko namang nilagay
ang kamay ko sa kamay niya. "Let's go."

We are ready for tonight's party. Ready na rin akong makita ang reaction ni Miguel
dahil may ibang partner ako. I breathe in and breathe out as I tried to not to make
any mistakes for tonight.

Wearing the gown that Arran bought me which matched to Arran's tuxedo really made
us look like a couple. We even wore a matching ring because of my Mom's command.
Hindi rin makatanggi si Arran dahil hindi raw niya trip ang tumanggi.

Halos mabugbog ko siya sa sinabi niyang "Hindi niya trip". Iniisip ko baka takot
din to sa kalooblooban niya na tumanggi. Ayaw lang niyang ipakita.

Pinagbukas ako ng pinto niya ako ng pinto at tinulungang umupo sa passenger seat at
lakad takbo siyang umikot papunta sa driver's seat.

"Memoryado mo na ba ang script natin?" Tanong niya saakin.

Gumawa kami ng script kanina at yun daw ang mga sasabihin namin sa mga kakilala ni
Mommy. Dahil first time ko sa mga ganitong party, hindi ko kilala ang mga business
partners nila Mommy kaya kailangan ko pang imemorize ang mga mukha nila at mga
business nila.

"Yes. Pero sana hindi ko makalimutan kung hindi, baka mapahiya lang ako."
Kinakabahang sagot ko sa kanya at napakamao.

"Kasama mo naman ako kaya hindi mo kailangang ipressure ang sarili mo. I'll cover
you up." I mouthed thank you to him for the help he'll give to me.

"But I want you to explain our situation to your boyfriend so that he won't
misunderstood us. I don't want to be a homewrecker." He said and released a small
laugh.

"I will don't worry. Medyo kinakabahan lang ako kapag nakita nila akong iba ang
damit na suot ko." Wika ko at tinignan ang gown ko.

"Then change to this after I send you a cignal." At may tinuro siya sa backseat
kaya tumingin ako dun. May paperbag na nakalagay kaya kinuha ko yun.

Pagtingin ko, it was the gown that Cibrina prepared for me. "Thank you, Arran. I
won't forget your kindness to this situation. I'll definitely gonna repay you
someday."

"You don't have to repay me. Basta malaya mo nang nagagamit ang pangalan mo, okay
na saakin yun." Saan bang lupalop nakita ni Mommy ang lalaking to? Masyadong
mabait.

"Noted." Nakangiting sagot ko sa kanya at parang guminhawa na ako. Nawala na yung

kaba na nararamdaman ko at napalitan ng excitement.

"Pero hayaan mong ilibre kita ng dinner. Maybe next week to next month? I'll
contact you as soon as may available na akong time." Sabi ko sa kanya at niyakap
yung paperbag.

Parang ang gaan gaan na ng pakiramdam ko. Sana hanggang matapos ang party ay ganito
ang nararamdaman ko.

Pagkarating namin sa venue, as expected ang daming tao at halatang mga high profile
na tao sila. Even their cars na nakapark sa labas ang mga pangbigating sasakyan.

"Your invitation, Sir and Madam?" One of the servants asked and gave him our
invitations and he let us entered inside.

Naalala ko ang sinabi ni Cibrina noong nakaraang araw na ito ang tirahan nila.
Parang mansion na ata ito sa sobrang laki.

Agad na nilibot ko ang paningin ko para hanapin si Miguel and when I saw his
familiar back, he suddenly turned around and in that moment, our eyes met.

I saw how his joyful expression became a confused expression. Tumingin siya sa
kapartner ko at parang dumoble yung pagkatataka niya. Kaya naman agad kong kinuha
ang phone ko at dali daling nagtype ng message.

"I'll explain later so please smile and don't let my this sight to ruin your mood."

At nag handsignal ako na ngumiti siya nung tumingin siyang muli saakin. He just
nodded at me and turn his back. Nang tumalikod siya parang may naramdaman akong
kirot sa puso ko.
I shouldn't think about the pain I've felt as he turn his back in this moment.
Dapat kong isipin muna ang mga matatandang lumalapit na saamin.

"Hazel! Nice to see you again. Ang tagal na nung huling kita ko sayo." A man in his
late 50s approached as and was smiling widely.

"Hello po." Bati ko pabalik sa kanya at nakipagkamayan.

"How are you, Hija? How about your parents?" Tanong niya at tumingin sa likod namin
na tila ba tinitignan kung kasama namin sina Mommy.

"I'm okay po. Hindi ho makakarating ang mga magulang ko. I came with my escort, Mr.
Romano." Magalang na sagot ko sa kanya at tinuro si Arran sa kanya.

"I'm Arran Laxamana, Mr. Romano. It's my pleasure to meet you." Magalang na wika
niya at nakipagkamayan sa kanya.

Tinanggap naman ng matanda ang paglahad ng kamay ni Arran at nakipagkamayan sa

kanya. "Nice to meet you too, Hijo. Take care of this beautiful young lady."

"I will, Sir." Sagot ni Arran.

Umalis na rin si Mr. Romano dahil magsisimula na raw yung program kaya tinawag na
ang lahat ng atensyon namin.

Nang tinawag na ang pangalan ni Cibrina, Dahan Dahang bumaba mula sa staircase si
Cibrina at nakangiti ito. I can tell that she's really happy for this day.

Pasimple kong hinanap ang boss namin dahil gusto kong makita ang reaksyon niya.
Nang makita ko siya, halos humalakhak ako pero pinigilan ko. Para siyang naging
istatwa.

You can really see that he was confused as he saw Cibrina walking down.

"Enjoying the party?" Halos tumalon ako sa gulat dahil sa pagbulong na ginawa ni
Arran saakin.

"Yes, very much." I said as I released small laugh. Natatawa talaga ako sa reaction
sa Boss namin. Ang epic ng mukha.

Pikturan ko kaya?

Dali dali kong kinuha ang phone ko at pasimpleng kinuhanan ng letrato ang boss
namin at dali dali ko yun sinend kay Cibrina at nilagyan ng caption na:
Nakakita ata ng multo yung Boyfriend mo. Lmao.

At tinago ko na ang phone ko. Nang tuluyan nang makababa si Cibrina, sa stage naman
siya nagpunta at kasama niya na ang buong pamilya niya.

Nginitian ko siya nung nagtama ang mata namin ni Cibrina pero biglang nagiba ang
itsura niya nang makita ang suot ko. Kaya naman binulungan ko si Arran na lumapit
kaming kaunti sa stage.

Nang makalapit kami sa stage, I mouthed Cibrina 'I'll explain later.'

Tumango naman siya at bumalik na ang ngiti sa mukha niya.

Nang matapos na silang nagsalita sa stage, nagpatugtog na sila na medyo slow dance
kaya naman tumabi na kami, Arran said earlier na pwedeng sumayaw sa center floor.

"Banyo lang ako." Biglang paalam ni Arran. "Sure sure." Sagot ko sakanya at iniwan
niya na ako.

Natutuwa ako habang pinapanood ko ang mga sumayaw. The party looks livelier now
that there are people dancing at the center.
"Shall we dance too, My love?"

Miguel.

Chapter 17

－－－－－－－－－－－

"WHY are you with that guy, My Love?" He whispered to my ear as we dance in rhythm.

"I had no choice but to accept it." I said in low voice and bowed my head but he
used his other hand and lift my head to look at him.

"You had no choice?" He asked.

"Yes. I can't disobey my mom's order." And looked him in his eyes to tell him that
I'm telling the truth.

"Oh your mom? Where is she? I'm gonna talk to her." He said with his serious tone
at tumingin sa paligid.

"Well, she's not here." Mahinang bulong ko sa kanya at sinunobsob ang ulo ko aa
dibdib niya.
"I'm a weak person. Hindi ko matanggihan ang mga pinapagawa niya saakin at
napapagod na ako." Dagdag ko at tinanggal ang mga kamay ko sa kanya at pinalupot
yon sa leeg niya para mayakap ko siya.

He gladly embraced me while still dancing.

"I'm still glad that I am your first dance. In this party. My love." He whispered
to my ears which made my stomach full of butterflies.

"Likewise, Miguel." Nakangiting wika ko sa kanya.

Nang natapos ang kanta saka lang kami bumitaw sa isa't isa na sakto naman ang
pagdating ni Arran. Nagpaalam na si Miguel na susunod naman niyang isasayaw ang
kapatid niya kaya umalis na to. Pero bago pa niya ako iwanan kay Arran, he stole a
kiss from my cheek and glared at Arran and said 'Lay your fingers to her and I'll
erase your existence.'

Halos matawa ako sa expression na ginawa ni Miguel dahil halatang hindi maganda ang
timpla niya nung dumating si Arran.

"I hoped you enjoyed your dance, My lady." Arran said and guided me to our seat.

"I'm sorry about that." Mahinang wika ko sa kanya. I kinda feel sorry for him dahil
siya ang partner ko pero si Miguel ang nakasayaw ko.
"It's okay. He is your lover so I can't interrupt your moments together." He said.

"Just don't let your mother know about this or you'll definitely gonna be a dead
meat." Aniya at tumawa ng mahina.

"I know. But still, thank you." I sincerely said.

"No problem."

"By the way, Baka hindi na ako magtagal sa party na to and since I can't let you
come with me, you should wear these things." At may kinuha siyang paperbag sa
ilalim ng table namin at binigay niya saakin yun.

Pagbukas ko, yung gown na bigay ni Cibrina saakin at may kasamang wig at heels.

"Enjoy this party till your heart's content." Nakangiting wika ni Arran na
nagpaluha saakin.

"Thank you, Arran." I sincerely said and hugged him pero bumitaw din kami sa
pagyakap.

"Now go! Wear those things and I'll head out now." Arran said and held my hand to
guide me somewhere where I can change my clothes
"See you later, Hailey." He said and waved him goodbye. Pumasok na ako sa loob at
isang kwarto pala napuntahan namin.

Agad na binitawan ko ang paperbag sa kama at nilabas ang mga laman nito. Pati ang
accessories ng wig ay kumpleto rin.

When did he prepared all of this?

Tinangal ko na ang suot kong gown at sinuot ang gown na bigay ni Cibrina. The gown
really suit for me. Inayos ko na rin ang buhok ko at nilagay ang light brown long
hair wig. Naglagay din ako ng accessories sa buhok para hindi mahalata.

Inayos ko rin ng kaunti ang makeup ko and nagpalit na ako ng heels.

Umabot ako ng isang oras sa pagaayos ko dahil natagalan ako sa pagaayos ng wig ko.
Pati ang bag ko ay may pinalitan ko.

Breath in. Breathe out

Nang masiguro kong ayos na ang lahat saka na ako lumabas ng kwarto na yun para
hanapin sina Cibrina. Mahaba habang usapan ang gagawin namin dahil magpapaliwanag
pa ako sa kanya.

Tumingin ako sa paligid kung nasaan si Cibrina ngayon. Wala sa stage, wala sa gilid
gilid at hindi rin siya sumasayaw so nasaan na ang babaeng yun?
Pagtingin ko sa isang food area, nandun siya busy na kumakain. Halos matawa ako sa
kanya kasi ginawa niyang tagahawak ang mga kuya niya ng plato niya.

I was about to walk towards them but someone grabbed my hand from the back.

"You caught my attention. May I ask you to dance with me, Beautiful Lady?" He asked
and kissed the back of my hand agad ko namang binawi ang kamay ko sa kanya.

"Do you see that man?" Turo ko sa pwesto ni Miguel. Tumango naman siya bilang
sagot. "Ask his permission first." Sabi ko sa kanya. Nagtaka naman siya sa sinabi
ko.

"Is he your brother?" Tanong niya saakin at tumingin siya sa gawi ni Miguel.

"Nope, but my lover." Nakangiting sagot ko sa kanya at tinap ang balikat niya at
binulungan siya ng 'Goodluck'

Parang namutla ang lalaki sa sinabi ko kaya agad itong humingi pasensya at
nagmadaling umalis.

Pagpunta ko sa pwesto nila Cibrina, nagtatawanan silang tatlo habang kumakain si

Cibrina. Pumunta ako sa likod ni Cibrina at bumulong sa tenga niya na "Kulang pa
ata yang kinakain mo. Baka gusto mo pang dagdagan."

"Oh later. Mag tatake two ako kapag naubos ko na to." Masayang sagot ni Cibrina
pero biglang napahinto ito sa pagkain at humarap saakin.

"Excuse me, do I know you?" Tanong niyang bigla at tinignan ang itsura ko mula ulo
hanggang paa.

Nanlaki ang mata niya ang gown na suot ko. "Why are you wearing that gown?" Tanong
niya at tinuro ang gown ko.

Halos matawa ako sa itsura niya dahil hindi niya ata makilala ang mukha ko. Sarap
upakan bigla eh.

"I stole it somewhere." I casually said and grabbed a champagne from the side. I
was about to drink it straight but Miguel suddenly stopped me.

"You don't have to rush on drinking this kind of drinks. You'll get drunk." He said
and wrapped his hands around my waist.

Mukhang nakilala ako ng lalaki to.

"Hala kuya bakit ka nakapalupot sa kanya? Baka makita ni Haihai." Cibrina said at
tumingin sa paligid.

At dahil hindi ko na mapigilan ang pagpipigil ko ng tawa, nilabas ko na lang. Yung

ibang tao ay napapatingin sa gawi ko pero wala akong pakielam dahil ang epic ng
itsura ni Cibrina ngayon.

"Why are you laughing? May nakakatawa ba sa sinabi ko?" Tanong niya saakin at
tinaasan ako ng kilay.
"Duh! I'm Haihai, Witch. Hindi mo ba nakilala ang mukhang to? Naku sarap mong
sampasin ng heel ng sapatos ko." Sarkastik na sabi ko sa kanya and rolled my eyes.

Narinig ko ang pasimpleng pagngiti ni Miguel at tuluyan niya nang kinuha ang
champagne na hawak ko.

Mga galawan din ni Miguel kakaiba. Pati iniinom ko, tinatarget niya na.

"Oh my gulay! Hindi kita nakilala. Ano bang pinaggagawa mo sa mukha mo? Hindi mo
bagay! Sinong nagmakeup sayo?" Sunod sunod na tanong niya saakin.

"Ako?"

"Hindi ka talaga pwedeng iwanang mag-isa kapag make-up na ang usapan. Mukha kang
panda." Aniya at binitawan niya ang hawak niyang spoon atsaka hinawakan ang balikat
ko at lumapit sa tenga ko.

"Nasaan ang partner mo kanina? I want to talk to him." Bulong niya saakin na
pinagtaka ko.

"Why?" Takang tanong ko. Bakit gusto niyang kausapin si Arran?

"Because that guy is Aaron's cousin."

 Chapter 18

－－－－－－－－－

"I DIDN'T know that our boss and Arran are blood related." Namamanghang sabi ko sa
kanya.

That's why Arrans aura is also strong. May dugong mayaman pala.

"Malamang hindi sinabi sayo kaya talagang hindi mo malalaman." Natatawang sabi ni
Cibrina at nagsimula na naman siyang kumakain.

Naghanap na kami ng table para makakain ng maayos ang magkakapatid. Nang makaupo
kami, ako lang ang hindi kumakain saaming apat.

"Oh by the way, this is our eldest brother, Mason." Pakilala ni Cibrina sa kuya
niya. "Kuya, meet Kuya Miguel future wife, Haihai." Pakilala naman niya saakin.

We just bowed to each other. And they continue on eating their food. Mukhang gutom
na gutom sila lalo na si ang star of the night which is si Cibrina.

"Not gonna eat?" Bulong ni Miguel saakin.

"Nope. Baka kapag kumain ako, sumabog yung suot ko." Bulong ko pabalik sa kanya at
uminom ng apple juice na mismong si Miguel pa ang kumuha sa kusina nila.

"Do you want to sleep in Cibrina's room tonight?" Bulong niya ulit saakin na parang
narinig din ni Cibrina dahil nagningning ang mga mata niya.
"Oh yes yes. Dito kana lang matulog, Haihai!" Masayang wika ni Cibrina at hinawakan
ang mga kamay ko.

"I'm not sure about that." Sabi ko kay Cibrina. "Baka pumunta si Mommy sa bahay
bigla." Bulong ko kay Cibrina.

Baka kasi bigla nalang talaga pumunta si Mommy para kamustahin ang party na
pinuntahan namin. She'll probably interrogate me if I tarnished our family's name,
my sister name to be exact.

"Alam mo, yung nanay mo, kulang lang siguro sa bakuna kaya nagkakaganyan." Sabi ni
Cibrina kaya kinurot ko siya sa tagiliran.

"Shhhh. Kahit ganyan yan, nanay ko parin yan. Ito talaga, wala na namang tigil yang
bibig mo ah." Pagbawal ko sa kanya.

"Totoo naman kasi eh. Ang sama ng ugali ng nanay mo. Kung kaya paampon nalang kita
sa nanay ko? Baka guminhawa pa buhay mo." Cibrina said in sarcastic tone. I agree
with her.

Giginhawa talaga buhat ko kapag nakalaya ako sa Nanay ko.

"No. I won't allow that." Pagtanggi ni Miguel sa sinabi ni Cibrina.

"Eyyyyy, ayaw mo lang maging sister si Haihai eh." Sagot ni Cibrina kay Miguel.

"If you want her to be your sister, I'll marry her instead of adopting her." He
said while wearing serious face. My face flushed red as he said those words.
I'll marry her instead...

"Woah, smooth ng galawan mo little bro. Saan mo natutunan yan? Paturo naman ako."
Biglang sabi ng Kuya nila at tinignan si Miguel.

"Sang-ayon ako sayo Kuya Mason. Baka gusto mo rin akong turuan ng ganyang linyahan
kuya para pakikiligin ko si Boss kong may sayad." Cibrina said at tinap ang balikat
ni Miguel. Napailing nalang ako sa conversation ng tatlo.

Ngayon ko lang napagtanto, sa tatlong magkakapatid na to, si Miguel lang matino.

Kung magkakasama silang tatlo. Pero kung si Miguel lang ang kasama ko, tinotopak
din to, malala pa.

Namumula parin yung mukha ko dahil sa sinabi ni Miguel but I didn't mind at all.
I'm just happy at this moment.

Napapailing nalang si Miguel sa mga kapatid niya at hinawakan ang kamay ko.

"As long as I'm here, I'll protect you from your mother."

The party ended with peacefully. No problems occurred which is good. Pero may
problema kaming kinahaharap ngayon.
Arran helped me to my mother so I can sleep here in Cibrina's house. Siya na raw
ang bahala sa Nanay ko para hindi niya malamang nandito ako kina Cibrina.

"Hija, if you want, you can sleep in my room too." Wika ng mommy ni Cibrina. They
introduced me their family and welcomed me warmly.

"Mom!" Medyo may kataasang boses na pagtawag ni Miguel sa Mommy niya. Natawa naman
ako sa kanila.

"No, Ma. She'll sleep with me so we can have our girls talk!" Sabi naman ni Cibrina
at hinawakan ang kamay ko at tinago sa likod ko.

"Then I'll join your girl's talk. I'm also a woman, princess." Sagot ng Mommy nila.
Now I know kung kaninong ugali nagmana si Cibrina. It's from her mother.

"Ay oo nga pala. How about we use the master bedroom ma? Patuligin mo nalang si
Papa sa ibang room." Nakita kong nanlaki ang mata ng papa niya dahil sa sinabi ni
Cibrina.

"Princess..." Hindi makapaniwala ata ang tatay ni Cibrina sa sinabi niya.

Natatawa nalang ako sa kanila. They really want me to stay for tonight and even
fight kung sino ang magiging katabi kong matulog.

"Okay that's enough everyone. Our guest will sleep with Miguel." Anunsyo ni Kuya
Mason.
Yes, kuya na rin ang tawag ko sa kanya dahil matanda naman siya saakin.

Narinig ko ang mahinang 'Yes' ni Miguel kaya napatingin ako sa kanya. Nagbago agad
ang expression niya and he mouthed 'What' at me.

Cibrina and her mother just sighed in defeat.

"I'm telling you kuya, No sex till 40 si Haihai. Ichecheck ko bukas yan kung virgin
pa siya." Cibrina said at tinago na naman niya ako sa likod niya habang
pinagsasabihan niya si Miguel.

"Naku kuya, Komplikado pa buhay ni Haihai kaya bawal pa siyang mabuntis. Saka kana
pumuntos kapag okay na lahat." Dagdag niya at binigay niya ang kamay ko kay Miguel.

"Honey, yung mga anak natin malalaki na. Dagdagan pa kaya nating isa?" Cibrina's
father said at yumakap siya sa asawa niya.

"Ano kaba, nagpasarado na ako kaya hindi na pwede. Wag kang mainggit diyan, gagawa
tayong milagro mamaya pero hindi gagawa ng baby." Natatawang sagot ng Mommy ni
Cibrina at kinurot ang pisngi ng asawa niya.

"I better call my baby dahil nangiingit na kayo eh. I'll go first." Kuya Mason said
and kissed her mother and Cibrina at the cheek.
"See you tomorrow, Miguel's soon to be wife." He said while teasing Miguel.

"I think I should go na rin, Nakakasuffocate na tong gown ko kaya magbibihis na

ako." Cibrina said.

"I'll help you you undress, Princess." Cibrina's Mother said and help her to go to
her room.

Kaming dalawa nalang ni Miguel ang natira kaya naman napagdesisyon naming pumunta
na kami sa kwarto niya. Bitbit ni Miguel ang paper bag na naglalaman ng isang gown
ko at ibang gamit ko.

Pagpasok namin, bumungad ang silver and white theme niyang kwarto. Medyo madilim
ang buong kwarto niya kasi hindi pa nakasindi yung ilaw.

Paano ko nalaman na silver and white ang theme ng kwarto ni Miguel? Sinabi saakin
ni Cibrina.

Pagbukas ng ilaw, dumeretso si Miguel sa wardrobe niya.

Umupo muna ako sa sofa and rested my back. Ilang minuto lang bumalik na si Miguel
at may bitbit na damit.

"Change to this clothes." Tumango naman ako at kinuha ang mga damit. Tinuro niya
saakin ang banyo kaya dali dali akong naghilamos para makapagpahinga agad ako.
Paglabas ko ng banyo, si Miguel naman ang banyo. Suot ko ay malaking tshirt at
pajama. Medyo may kalakiha ang mga suot ko pero nagawan ko ng paraan kaya okay na.
I can even smell Miguel's fragrance from this clothes kaya sobrang gaan lang
pakiramdam ko.

Habang nasa banyo pa si Miguel, napagdesisyon kong humiga na sa kama niya.

Nakakaramdam na rin akong antok kaya nagkumot na ako.

Hindi ko alam kung ilang minuto na ang lumipas pero naramdaman ko ang pagbigat ng
kabilang parte ng kama. Mukhang pahiga na rin si Miguel.

Shet! Bakit ang bango bigla? Naku! Mapapasave me from temptation ako nito.

Chapter 19

－－－－－－－－－

HINDI ako makatulog dahil sa mabangong nilalang na nasa tabi ko. Nakatalikod ako sa
kanya pero amoy na amoy ko siya. Is he wearing a shirt? Or not?

Yung sistema ko parang ayaw magfunction ng maayos. Pakiramdam ko nahawa na ako sa

pagkapervert ni Cibrina.

Huminga ako ng malalim para maready ko yung sarili ko sa pagharap sa kanya. Gusto
kong makita yung itsura niya ngayon.
"Can't sleep?" Halos mapatalon ako dahil sa boses ni Miguel. Pagkaharap ko kasi sa
kanya, nakatingin ito saakin at nakangiti.

"Yes." Mahinang sagot ko sa kanya at tumingin paharap sa ceiling para maitago ko

ang namumula kong mukha.

"Do you want to watch a movie with me?" Tanong niya saakin at umupo ito mula sa
pagkakahiga. Tumingin ako sa wall clock niya.

2:30 am.

"Hindi karin ba makatulog?" Tanong ko sa kanya at umupo kagaya niya.

"Yes." Sagot niya at umalis ito sa higaan para pumunta sa pwesto kung nasaan ang tv
niya.

"Anong movie ang papanoorin natin?" Tanong ko sa kanya at umalis na rin ako sa kama
niya at umupo sa sofa niya.

"Do you have any suggestions?" Tanong nito saakin habang may kinakalikot sa drawer
na nasa tabi ng tv.

"Yung paborito mo nalang na movie." Sagot ko nalang sa kanya at kinuha yung throw
pillow at nilagay sa likod ko atsaka sumandal.

"Okay." At naglagay na siya ng CD sa dvd player niya.

Nang makapaglagay na siya ng CD, pumunta naman siya sa mini fridge niya at kumuha
ng maiinom namin at snacks namin.

Pero nagulat ako ng maglabas siya ng cake mula sa mini fridge niya. Naglabas rin
siya ng plastic fork niya.

Kumpleto ang gamit pati pagkain.

Inabot niya saakin ang isang tinidor at nilapag niya sa center table ang cake.
Triple Chocolate ang nilabas niya na sakto ay paborito kong kinakain. Naglagay din
siya ng chocolate drinks at tubig.

"Harry Potter and the sorcerer stone?" Tanong ko sa kanya.

"Yes." Nakangiting sagot niya at tumabi na siya saakin.

"Oh nice. That's my Favorite movie too!" Natuwa ako kasi paboritong palabas ko at
paboritong cake ang mga nasa harap ko.

"I know." Narinig kong sabi niya pero hindi ko nalang pinagtuunan ng pansin dahil
tinuon ko yung atensyon ko sa pinapanood ko at kinakain ko.
Tumabi rin saakin si Miguel habang kumakain siya ng Piatos.

"Yer a wizard, Harry!" Pagsabay ko with accent pa sa sinabi ni Hagrid. Narinig ko

ang pagtawa ni Miguel sa tabi ko dahil sa ginawa ko.

"You got a dirt on your nose, by the way. Did you know? Just there." Pagsabay kong
muli pati yung aksyon na ginawa ni Hermione at ginawa ko at sumubo ng cake.

"You really love that movie, aren't you?" He said kaya timingin ako sa kanya at
tumango.

Cibrina was the one who introduced me to this movie and I really love it.
Especially the first movie.

"You may watch till your hearts content." Aniya at tinatong niya ang ulo niya sa
balikat ko.

"If you want to sleep, sleep. Hindi mo naman kailangang ipush ang sarili mo sa
panood." Sabi ko sa kanya. Sa itsura kasi niya, konti nalang ay pipikit na siya
pero heto siya at sinasamahan ako.

"Nah, I'll watch with you." Aniya at sinandal niya ang likod niya sa sofa.
Tutal ako lang pala rin ang kakain, I'll return the favor. Naglabas pa siya ng
pagkain para saakin.

"Higa ka rito." Mahinang sabi ko sa kanya at naglagay ng throw pillow sa legs ko.
At first he was confused pero mukhang nakuha niya rin ang gusto kong iparating.

"Sabihin mo saakin kung nangangalay kana. I'll move to bed." Sabi niya at pinikit
niya ang mata niya. Tinigilan ko na rin ang pagkain kong cake baka kasi matapunan
ko siya kaya nagfocus nalang ako sa panood.

Hindi ko alam kung ilang oras na lumipas pero pagtingin ko sa bintana, pasikat na
yung araw. Atsaka ko lang napansin na Movie 2 na pala ako ng Harry Potter.

Napatampal ako sa noo ko, hindi ko namalayan yung oras. Atsaka unti unti ko ring
nararamdaman na parang nangangalay na yung legs ko kaya dahan dahan kong inangat
ang ulo niya at umalis ako mula sa pagkakaupo. Muntikan pa akong matomba sa sahig
dahil hindi ko maramdaman ang mga paa ko.

I cursed at the wind to keep myself from shouting baka magising bigla to. Kumuha
ako ng kumot at nilagay yun sa ibabaw ni Miguel at ako naman ako pumuntang banyo
para magsipilyo at dali daling nilinis ang mga kinain ko.

Nang maibalik ko na lahat sa dati, humiga na ako sa kama at pinikit ang mata ko. I
breathe heavily para pakalmahin ang sarili ko at para dumating ang antok.
Mabuti nalang, dumating ang antok ko.

Nagising ako dahil sa mahihinang tampal sa balikat ko kaya dahan dahan kong minulat
ang mga mata ko. It was Cibrina waking me up kaya naman nagtalukbong ako at pumikit
muli.

Kay agang istorbo naman nito.

"Haihai! Wake up! Alas tres na ng hapon! Hindi kapa nagbreakfast at naglunch. Baka
mamatay ka sa gustom!" Narinig kong sabi ni Cibrina sabay tanggal ng
pagkakatalukbong ko sa blanket at inalog ang balikat ko.

Napamulagat ako sa sinabi niya. Napatingin ako sa wall clock na nandito sa kwarto
ni Miguel at tama nga si Cibrina, alas tres na ng hapon.

I overslept.

"Ang totoo, bakit ka puyat?" Tanong niya at pinanlisikan ako ng mata.

"Nanood ako ng Harry Potter." Simpleng sagot ko at humiga nalang ulit. Tutal, late
na rin akong nagising, ituloy ko nalang tulog ko ulit. Parang pakiramdam ko rin ay
kulang pa ako sa tulog nito.

"Nood lang ba talaga?" And glared at me.

"Oo nga. Tsk." Sagot ko sakanya at tinalukbong ko na naman ang mukha ko gamit yung
blanket.

"Sige sabi mo eh." She said at bigla siyang humiga sa tabi ko. "Did you enjoy your
stay here?" Mahinang tanong niya saakin.

"Yes." Sagot ko sa kanya nang hindi pinapakita ang mukha ko.

I'm enjoying my stay here in this place. It's more peaceful and it makes me calm
and happy.

"How about staying here until everything is okay?" Tanong niyang muli. Tinanggal ko
ang blanket sa mukha ko at humarap sa kanya.

"Thank you for that offer but I need to decline. Baka lumala lang ang lahat kapag
tumira ako sa bahay niyo." Sagot ko sa kanya at nginitian siya.
"Titira karin naman dito kaya bakit ka tumatanggi. Brother Miguel will definitely
gonna marry you."

Chapter 20

－－－－－－－－－－

"EAT Hija. Baka mamaya itakwil kami ng anak namin kapag hindi ka naming pinakain."
Miguel's mom said and put a meat on my rice.

I laughed at what she said. Kinurot ko yung tagiliran ni Miguel para itigil niya
yung pagtitig saakin dahil kumakain ako.

Kasalukuyan kaming nasa hapagkainan at kumakain. Ay mali, ako lang pala ang
kumakain dahil kumain na silang lahat. Dahil late akong natulog, hindi hinayaan ni
Miguel na gisingin ako mula sa pagtulog.

It's 3pm in the afternoon at ngayon palang ako kumakain ng lunch/breakfast. "Thank
you po." Pagpapasalamat ko sa kanya dahil nilalagyan niya ng ulam ang plato ko.

"Get her some water, Miguel." Tumango naman si Miguel at dali daling tumayo para
kumuha ng tubig.

"Kapag magkakasama ang tatlong magkakapatid, sobrang daldal niyan." Miguel's mom
said and pointed at Miguel. "Pero kapag may kasamang ibang tao na hindi niya
kilala, siya ang pinakatahimik." Dagdag pa niya.

Medyo alam kong madaldal siya lalo na kapag gusto niyang maglambing. He sometimes
doesn't talk that much but I'm used to it.

"I heard from your story from Cibrina. I also know your mom." Napahinto ako sa
pagkain ko at napatingin sa Mama ni Miguel.

Paano kung sabihin niya kay Mommy na nandito ako? She'll definitely gonna get mad
at me.

Yung utak ko parang tumigil sa paggana. I unconsciously looked at my wrist and made
my hands to tremble. Mabilis kong binaba ang mga kamay ko at tinago sa ilalim ng
table cloth. Baka makita niya ang mga scars ko.

Hindi ko alam kung saan ko itutuon ang atensyon ko so I tried to scratch my wrist.
I don't know how to calm myself in this kind of situation.

I need Cibrina.

Siya lang ang may alam kung paano ako pakalmahin. Agad na tumingin ako sa paligid
kung nandito siya pero hindi ko siya nakita. Dahil hindi ko alam ang gagawin ko,
nagsimula nang tumulo ang mga luha ko.

"Oh my God! Mom what did you do to her?" Narinig kong sabi ni Miguel kaya mabilis
kong pinunasan ang mga luha ko. Hindi niya dapat malaman ang sanhi ng pag-iyak ko.

"Mig-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil nagsalita ang Mama ni Miguel.

"Leave us alone, Son. I need to talk to her." Her mom's said in serious tone.

"But-"

"I'll take care of her." Miguel's mom said and assuring him everyone will be okay.

Miguel just released a sighed and leave us alone. I was just looking at my plate.
I'm scared to what she will say to me.

I saw in my peripheral vision how she stand up and sat beside me.

"I didn't know that you are Hazel's twin sister." After hearing my sister's name, I
burst to tear.
Hearing my sister's name from someone's mouth feels warm. "You suffered a lot
because of your mom. Nakwento ni Cibrina saakin kung ano ang mga ginagawa niya. And
I can't just let you suffer especially my son likes you. Don't worry we'll protect
you." And she gently grabbed both of my hands.

"Kilala ko si Hazel since she was a little. She used to play here in this house and
now, her twin sister came here in this house as well." Napatigil ako sa pagiyak at
napatingin sa kanya.

My sister came here before?

"But where were you when you were a little? Everytime we come to your house, you
are nowhere to be found." Tanong niya saakin at pinunasan ang luha ko.

Since she know my sister, hindi naman sigurong masamang sabihin sakanya ang
katotohanan.

"I was at the...attic." I heard her gasped and held my hand tightly.

"My mom locked me at the attic when a visitor came. Sometimes, she'll locked me up
inside my cabinet." Dagdag ko.

"Oh my God! Your mom made an awful actions to you and still you made it here in our
house and you met my son." She said and held my right cheek.

"But why did you introduced yourself as Hazel?" Tanong niya saakin. Kumuha ako ng
lakas ng loob para maipaliwanag kong maayos ang tanong niya.

"My mom wants me act like my sister since my sister died years ago. Hindi niya
matanggap ang pagkamatay ng ate ko so she decided to train me on how to stand, how
to speak, how to dress and how to communicate with others just like my sister."
Paliwanag ko sa kanya.

"Oh God!" She and embraced me. "I'm happy that you're still alive and you are here
with us after all your suicide attempts." She said and patted my back gently.
"Cibrina stopped me from my attempts that's why I'm still alive." I said and
released a small laugh.

Bumitaw na kami sa pagkakayakap at pinunasan niya ang natitirang luhang tumulo sa

mata ko. Tumahan narin ako sa kakaiyak kaya medyo gumaan na ang pakiramdam ko.

"Did you calm down?" Nakangiting tanong niya at hinawakan ang mga kamay kong muli.
Tumango ako sa kanyang bilang tugon sa tanong niya.

"How about you continue your meal so you can replenish your strength for laters
talks?" Nagtaka ako sa huling sinabi niya pero sinunod ko lang ang sinabi niyang
ituloy ko ang pagkain ko.

After eating my food, Miguel's mom cleared her throat and gave me the glass of
water.

"Let's meet at the living room. We still need to talk later." Nakangiting sabi niya
at bigla niyang linapit ang ulo niya da tenga ko. "You know, girl's talk." She said
at tumayo na siya atsaka ako iniwan.

Paglabas ng Mama ni Miguel, atsaka naman pumasok si Miguel. I can see how worried
he was.

"Is everything okay?" Tanong niya saakin. Tumango naman ako bilang sagot. Parang
nakahinang maluwag si Miguel sa sagot ko.

Umupo ito sa tabi ko at yumakap saakin. "Are you sure? You're really okay?" Tanong
niyang muli. I released a small chuckles and hugged him back.

Nang bumitaw na kami sa isa't isa, biglang nag-iba ang itsura niya. He looks
serious suddenly and held my hand.
"I have a confession."

Chapter 21

－－－－－－－－－

"I HAVE a confession."

"What?" Nakangiting sagot ko sa kanya.

"Your sister was actually my ex-fiancee. But she died few years ago which makes the
engagement invalid." Parang huminto yung paligid ko sa paggalaw dahil sa sinabi
niya. Nawala rin ang ngiti ko sa labi at napalitan ng gulat.

"My sister's fiance?" Gulat na sabi ko. Parang nawalan ng energy ang mga legs ko
dahil sa sinabi ni Miguel. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Mabuti nalang ay
nakaupo ako kung hindi baka mapaupo ako sa sahig.

"And you also know that my sister is dead?" Hindi makapaniwalang tanong ko sakanya.

"Yes." Sagot niya sa mababang tono. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko
ngayon.

Napatulala ako sa mga sinabi niya. Parang ayaw magsink in yung mga pinagtapat niya
saakin. Nawala yung mga emosyong naramdaman ko kanina. Yung saya, yung excitement
pati yung lungkot kanina.
"What have I done? Your my sister's man pero nandito ako." Parang pumasok nalang sa
utak ko kung paano kamali yung ginawa ko.

This is clearly a betrayal. I betrayed my sister.

"This is wrong. This is wrong. This is all wrong." At tinanggal ang mga kamay niya
sa kamay ko. Tumingin ako sa mga kamay ko at parang nandiri ako sa sarili ko.

Yes, a dirty person.

"No, that's not true." Napatayo ako at ilalayo sana ang katawan ko sa kanya pero
bigla niyang hinablot ang kamay ko.

"Don't touch me." Cause I'm a dirty person.

Hindi ko na alam ang iisipin ko at ang gagawin ko. Pero one thing for sure, I want
ti escape from this place. Masyadong mabigat para saakin ang sinabi ni Miguel. I
can't handle it.

Kaya pala pumupunta si Ate rito ay dahil binibisita niya ang Fiance niya. Why am I
so stupid? Bakit hindi ko naisip yun?

I need to get out. Bago pa lumaki ang kasalanang to. Sa lahat ng kasalang ginawa
ko, bakit ang lalaking dapat pakakasalan ng ate ko ang pinatulan ko?
As I walk out from that house, my tears start to fall down. I can hear them calling
my name pero hindi na ako lumingon. I need to get out from here.

Pero napahinto ako nang may humintong sasakyan sa harap ko. Biglang bumaba ang
bintana at bumungad si Arran. Nakahinga ako ng malalim ng dahil sa siya ang nasa
sasakyan.

Baka mahimatay ako kapag si Mommy ang lumitaw.

"Hop in." Nakangiting wika niya kaya agad agad akong sumakay. Without looking at
the back, sumakay ako sa sasakyan ni Arran. I'm afraid that if I look back, I might
go back to them.

Marahas kong pinunasan ang mga luha ko nang nakasakay ako sa kotse. "Eksakto pala
ang pagdating ko." Aniya nang at pinaandar nang muli ang sasakyan.

"Saan kita ihahatid?" Tanong niya saakin habang nakatingin siya sa daan.

"Somewhere silent and peaceful." I said between my sobs and put my seatbelt on.
"Okay." Nakangiting sagot niya.

He's trying to lighten my mood by saying some jokes and showing me some photos of
his pets. Medyo kumalma narin ako at sobrang maga ng mga mata ko.
Hindi ko alam kung nasaan na kami ngayon pero nasa byahe parin kami. Hindi ko na
rin alam kung ilang oras na kaming nagbabyahe.

"Do you want to eat to lift up your mood?" He asked but I just nodded at him as an
answer.

Yung parang drain na drain ka dahil sa mga nalaman mo kaya hindi mo manlang
maigalaw ang katawan. Pati yung pagsasalita, apektado rin.

So paano ako kakain nito?

Tumigil kami sa Mcdo drive thru. "Anong gusto mong kainin?" Tanong niya saakin.

"Fries." Maikling sagot ko.

At yun nga ang inorder niya. Pero nagtaka ako dahil ang dami niyang inorder.
Nagorder din siya ng bucket meal.

"Ang dami ng binili mo? Hindi ko kayang ubusan yan." Nangaalalang sabi ko sa kanya
at napatingin sa resibong hawak niya.
"Don't worry, kakain din ako kaya mauubos yan." Natatawang sagot niya. Para akong
sinampal sa sinabi niya.

Yung pagkatanga ko ngayon pa sumumpong.

Makalipas ng ilang minuto, nakuha na namin ang mga order namin. Siya na rin ang
nagbayad dahil naiwan ang wallet ko at cellphone ko sa bahay ni Miguel.

Hindi ko na rin alam kung paano pa ako magpapakita ng mukha sa family nila at mas
lalong hindi ko alam kung paano ako magpapakita ng mukha sa puntod ng ate ko. I
really should just runaway habang maaga pa.

Hindi ko na kailangan ng pera dahil gagawin ko nalang hostage ko si Arran at hingin

ng pera ang mga magulang niya. Easy money pa yon.

"Malapit na tayo." Aniya at binaba niya ang bintana sa passenger seat.

"Beautiful." Palubog na ang araw. It was an open field. Napatingin ako kay Arran.

"Nasaan tayo? Uy bakit walang tao rito?" Natatarantang tanong ko sakanya. Ni bahay
wala akong makita. Pati mga hayop sa lupa ay wala akong makita.
"Relax. This is my hometown pero wala pa tayo sa mismong bayan namin." Natatawang
sagot niya. Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya.

Akala ko kung saan niya na ako dinala. "You said somewhere peaceful right? Then,
this is the right place." Dagdag pa niya.

Habang tinatahak namin ang daan, unti unti ko nang nakikita ang mga kabahayan.
Mukhang narating na namin ang bayan nila.

Pumasok kami sa isang kanto at tumigil sa medyo may kalakihang bahay. Ilang minuto
lang ay may biglang lumabas na isang babae at binuksan ang gate ng bahay.

Pinasok ni Arran ang sasakyan niya at nagpark sa side. Pinagbukas ako ng pintuan ng
babaeng nagbukas ng gate.

"Is she here?" Tanong ni Arran sa babae.

"Nandyan ho siya." Sagot nung babae.

"Come, I want you to meet someone's special." Nakangiting wika niya at nilabas ang
mga pagkaing inorder namin sa mcdo.

Pagbukas niya sa pinto, bumungad saakin ang vintage type na design ng loob ng
bahay. It was relaxing and beautiful at the same time. Hindi masakit sa mata at
talagang maganda ang mga arrangement ng mga bagay sa loob. Hindi rin ganun karami
ang ng gamit loob at sobrang linis tignan.
"Arran." A woman in her late 20s suddenly approached us and called Arran.

"Come, my dear wife."

Chapter 22

－－－－－－－－－

"COME, my wife." At lumapit ang babae sa kanya. Halos manlaki yung mata ko nung
nakita kong malapitan ang babae.

She's beautiful. As in ang ganda niya.

"Meet Morgiana, my wife." Pakilala niya sa asawa niya. "Wife, meet Hailey. Napulot
ko siya sa kalsada." At nakipagmayan ako sa kanya at tinignan kong masama si Arran.

Yung kabang naramdaman ko nawala. Asawa kang pala ang ipapakilala siya akala ko
sasabihin niyang bigla na kapatid niya ako gaya nang nangyari kay Cibrina.

Halos nagniningning ang mga mata ko dahil sa nakikita kong babae sa harap ko. Is
she even a human? How can this woman in front of me look so beautiful and gorgeous
and stunning and remarkable!

"Sure ka bang asawa ka ni Arran? Hindi ka naman niya pinilit no?" Bulong ko sa
kanya at tinignan si Arran. Tumawa naman si Morgiana sa sinabi ko.
"Nope. I was actually one who pursued him." She answered and giggled.

"Ang haba ng hair mo Arran. Magandang dilag ang nabulag sayo." At siniko ko si
Arran. Napailing nalang siya sa sinabi ko

"You can stay here for a while. My wife will accompany you anywhere you go." He
said as if he was changing our topic.

"You'll sleep at the guestroom upstairs. Feel free to talk to my wife and to manang
kung may kailangan ka." He said and pointed at the first room upstairs.

"Okay, thank you." Sabi ko sa kanya. Lumapit saakin ang asawa ni Arran at hinawakan
ang dalawang kamay ko.

"How about you rest first? We'll call you for dinner." Nakangiting wika niya.
"Okay. Thank you again." Sabi ko sa kanya at pumunta na sa kwartong sinabi ni
Arran.

Dahil wala akong dalang gamit, ni cellphone at wallet ay iniwan ko kina Miguel kaya
mahihirapan sila saakin. I need a break from all of this.

Medyo malulungkot lang ako dahil baka magalala si Cibrina saakin at baka kapag
nakita niya ako, masuntok pa ako sa kanya.
Pagbukas ko ng pinto, naparelaxing ng ambiance ng room. From the furnitures to the
wallpaper of the room made it more refreshing. The room was designed with many
sunflowers decoration. Mukhang garden ang theme ng kwarto.

Paghiga ko ng kama, konti nalang ay lulubog ako sa sobrang lambot. Without

realizing it, I fell asleep.

Nagising ako dahil sa katok sa pintuan ko at bumukas ito.. "Dinner is ready." Arran
said. "Okay." Sagot ko at naginat inat. Umalis na rin si Arran kaya pumunta na
akong banyo para maghilamos.

Pagkatapos kong maghilamos, bumaba na ako at pumuntang dining area. Umupo ako sa
harapan nina Arran at Morgiana.

"How was you sleep, Hailey?" Morgiana asked and gave me a plate.

"It was good." Sagot ko sa kanya at nginitian siya.

Now that I think about what happened earlier, hindi pumasok sa isip ko ang saktan
ang sarili ko. I didn't cut my wrist. Kung dati ay kahit na maliit na problema
lang, agad akong hahanap ng matulis na gamit and I cut my wrist without hesitating
pero ngayon hindi ko ginawa yon.
I felt proud.

Paniguradong masaya rin si Cibrina na hindi ko sinaktan ang sarili ko. Pero baka
galit si Cibrina saakin dahil umalis ako ng basta basta.

"I forgot to say something. My cousin will come here with her future wife." Arran
said. Akala ko si Morgiana ang kausap niya, ako pala dahil saakin siya nakatingin.

"Bakit ka saakin nagpapaalam?" Takang tanong ko sa kanya at tinuon ang atensyon ko

sa pagkain. I'm hungry at this moment kaya pagkain ang target ko.

"Well, I'm talking about your boss. Cibrina's finace to be exact." He casually said
na naging sanhi kung bakit napabitaw ako.

Napatingin ako sa kanya. "Why? Ba-bakit sila pupunta rito?" Naguguluhang tanong ko.

"Your friend was worried so he reached for her lover and her lover called me
earlier." Paliwanag niya. My heart start to race as I hear that Cibrina is coming.

Kinakabahan ako to be exact. Paniguradong galit ito saakin dahil umalis ako at
sumama kay Arran.

"You don't have to worry, they'll just talk to you." He said again and eat a
spoonful rice.

"Hindi ako naniniwalang talk lang gagawin ni Cibrina. She'll definitely gonna punch
me for leaving." I said and showed a horrified expression.

"Oh then good for you." He commented.

"Anong good for you? Baliw ka ba? Alam mo bang ang sakit ng mga suntok niya?"
Reklamo ko sa kanya. Sobrang sakit ng mga suntok ni Cibrina dahil ilang beses niya
na akong sinuntok lalo na kapag may mga kalokohan akong ginagawa sa kanya.

"May suntok bang masarap?" Pamimilosopo niya.

"Alam mo siraulo ka. Ginayuma mo siguro si Morgiana kaya napa-oo mo no."

Ganti ko sa kanya.

"Nope, siya ang naggayuma saakin." He proudly said.

"Boring~" and boo him.

"Okay that's enough. You should eat first before arguing. The food will get cold if
you continue this." Morgiana butt in and glared at her husband. Halos matawa ako sa
reaksyon ni Arran dahil para siyang bata na naagawan ng candy.
"Try talking to them and maybe they'll help you regarding your problem." Morgiana
said but as I look in her eyes, there's something in it.

I held back my thoughts and as I read her eyes. It made me seat properly and eat
the food on my plate.

I just nodded at her and start eating my food.

I remained silent the whole time. Although kinakausap ako ni Arran, I sometimes
just nod at him as an answer. I don't want to be misunderstood so I'll just gonna
keep quiet.

Nang matapos kaming kumain, I help manang to clean the table and clean the dishes.
Although I'm an outsider, I think I still need to do some chores.

"Bakit ka napadpad dito, hija? Life in the city is better than here." Manang asked
habang pinupunasan ang mga plato.

"I runaway, manang." Maikling sagot ko habang hinuhugasan ang mga plato.

Kaning sobrang gaan ng pakiramdam ko pero ngayon bumalik lahat ng sakit at yung
bigat. Hindi ko na naman alam kung anong gagawin ko ngayon.
Naalala ko na naman yung nabasa ko sa mga mata ni Morgiana. It was bothering me the
whole time. I think coming here is a wrong choice.

Kailan pa ba akong gumawa ng tamang desisyon?

Morgiana eyes was telling me that time to talk to my friend and get out of this
place. I didn't that I look like a threat to her.

I guess I need to talk to Cibrina tomorrow.

Chapter 23

－－－－－－－－－－

"NANDITO na sila." Arran said kaya tumayo na ako at pumuntang pinto para salubungin
sila. Pagparada ng sasakyan nila Cibrina, agad na bumaba si Cibrina mula sa
sasakyan at lakad takbong pumunta saakin.

Lakad takbo rin akong pumunta sa kanya at yumakap nang makalapit na kami sa isa't
isa. "Why did you do that? I was so worried." And Cibrina burst to tears like a
child.

I hugged her tight and my tears falls down as well.

"I'm sorry. I was hurt that time and I didn't know what to do so I runaway." I said
between my sobs. I was confused that time too so I really don't know what to do.
"Good thing you are safe. I was about to chase you that time but my brother stopped
me. But I really need to see you." Aniya at bumitaw sa pagkakayakap saakin at
tumingin sa pulsuhan ko.

"You didn't cut yourself, right?" Tanong niya at tinignang maiigi ang kamay ko.
Umiling ako sa kanya bilang sagot at yumakap muli sa kanya.

Bumitaw narin kami sa isa't isa at lumapit na saamin ang mga tao.
"Oh god, I'm glad you are safe. Inistorbo ko pa ang honeybunch ko para lang
makapunta rito sa lugar na to dahil siya lang ang may alam ng lugar na to." Aniya
at pinisil tagiliran ko. "I know. I know. I'll treat you at McDonalds later as a
reward."

"Yesss!" Masayang sigaw niya. Hindi ko alam kung talagang bente anyos pataas na to
kasi minsan.

"I think Miss Hailey should go back now to the city." Napatingin ako kay Morgiana.
That was her voice and without a doubt telling me to get out of this house.

"That was rude." Bulong ni Cibrina saakin. Sumang-ayon ako sa kanya. Alam kong
nakakaistorbo na ako pero she's rushing me to go back.

"How about you let us drink first some juices before leaving?" Cibrina said to
Morgiana while wearing her fake smile.

"Sure! Come inside!" This time it was Arran who said na saktong kakalabas lang ng
pinto.
Arran opened the door widely so we can come in. I slowly noticed how Morgiana's
attitude is slowly changing. I can see in my peripheral vision how her aura became
dark.

I sighed deeply instead to calm my self. They helped me so I don't need to get mad
at her.

"Please leave after you drink your juices. You already cause so much problem to our
family so please leave." Parang tumahimik ang buong sala dahil sa sinabi ni
Morgiana.

She's being straightforward now and I have no complains about that but she's being
rude to me. Maybe staying here is a wrong move.

"Wife... you're practicing your lines again?" Arran said and put his hand on her
wife's waist.

"Oh you noticed it? I didn't have time to practice these past few days so I decided
to practice it when Hailey came." And she giggled. Parehas kaming natulala ni
Cibrina sa sinabi ni Morgiana.
"I'm sorry for my rude remarks earlier. That line was actually from my script and I
can't feel the emotion when I'm practicing alone so I used you. And I didn't that
I'll pull that off. I was acting too, yesterday." Masayang paliwanag niya. Hindi ko
alam kung anong sasabihin ko. I'm speechless.

Definitely speechless.

"Oh, I don't mind if you stay here for a little longer. You're always welcome here
since Arran told me your situation. I'm also willing to help if you need me." And
she smile sweetly. Natatawa nalang si Arran sinabi ng asawa niya.

"My wife is actually an actress at may upcoming drama siya. Her stage name is Mori
Giana." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

That famous actress? Kaya pala familiar siya pero hindi ko lang matandaan kung saan
ko siya nakita.

Mori is more sophisticated and more elegant when she's acting but the Morgiana
who's in front of us is sweet girl with a little sophisticate. Her beauty is also a
top tier.

"Akala ko galit ka dahil naistorbo ko kayo ni Arran. I almost died in heart attack
because of that." Hindi makapaniwalang sabi ko sa kanya but she just chuckled and
pat my shoulder.
"Why would I get mad at you? I don't think you deserved to be hated. You deserved
to be happy and free." Her voice was so warm and so calming. No wonder Arran fell
for her. She's a nice woman.

"If you stay here, I'll definitely gonna tour you around our town and we'll do
enjoy ourselves to the fullest!" Parang nagningning ang mga mata ko sa sinabi niya.

I never enjoy my life to fullest. I always feel miserable because of my family but
today, I want to think only my self and enjoy every moment I spend this town.

"I want...to stay." I unconsciously said. Napatakip ako sa bibig ko at nagtakip ng

bibig. Tumingin ako kay Cibrina na ngayon ay naluluha na siya dahil sa sinabi ko.

Huminga ako ng malalim bago nagsalita sa kanya. "I want some fresh air, Cibrina. I
want to process everything that Miguel said that day. I want to rethink my
decisions so when I come back, I can face everything."

"My Haihai is finally spreading her wings." Aniya at niyakap ako. "I won't stop you
if you want to stay here for a while. Just come back if you are ready. We'll be
waiting for you." Dagdag ni Cibrina.

"Thank you, Witch." I sincerely said and hugged her back.

Napatingin kami kay Morgiana dahil biglang pumalakpak ito at lumapit siya papunta
saamin. Dahil nakaupo kami sa sofa, bumaba ng konti si Morgiana at inabot ang kamay
naming dalawa ni Cibrina.

"Since you guys are here, how about we eat outside? We know some good restaurants
in this town. We can do some shopping too."

Chapter 24

－－－－－－－－

DAPAT pala tumanggi ako nung inaya ako kami Morgiana na umalis. Double date pala
ang kinalabasan ng libot namin at ako ang dakilang third wheel nila.

"Hustisya naman sa single na nasa tabi niyo oh." Sabi ko sa apat na nasa harap ko
at naghaharutan.

"Why? Inggit ka?" Cibrina teasingly said and wrapped her hand to Aaron's waist. I
rolled my eyes to her.

Nakakapangsisi talagang pumayag ako. Dapat pala pumayag ako kapag may jowa na ako
kaso ngayon wala eh. Nilayasan ko yung dapat na magiging jowa ko.

"Okay. Okay." Morgiana suddenly said and pulled away from Arran. "You, let's break
up muna." Aniya bigla kay Arran at lumapit saakin.

"Pasensya na mahal kong boss, hindi ko talaga matiis ang unika bessy ko na mag-isa.
Break muna tayo ha." Si Cibrina naman ang nagsalita ngayon at bumitaw kay Boss at
lumapit saakin.

"I think you boys should go home first. Kaming tatlo nalang ang magmamall."
Morgiana said. I saw how Arran and Aaron face suddenly changed. Para silang
naagawan ng candy.

"I agreed with Morgiana. Thank you sa paghatid niyo saamin mga boys so please go
home muna. We'll entertain you later but for now, we should focus to Haihai dahil
siya ang broken." Tumingin ako kay Cibrina at kinurot ang tagigiliran niya.

"Okay. Just don't speak to strangers and don't ever ignore our calls or text.
Naiintindihan niyo?" The three of us nodded to Arran and after that, they
disappeared.

Nung nakaalis na ang mga boys, naisipan naming pumunta sa mga clothing stores.
Dahil wala akong dalang damit at pinaheram lang ako ni Morgiana, I need to buy my
own clothes and undergarments. Nakakahiya kung humihiram nalang ako sa kanya.

"I think this dress suit you." Morgiana said and gave a dress to me. It was a white
floral dress.

"You're addicted to flowers, don't you?" Natatawang sabi ko sakanya. Yung bahay
kasi puno ng bulaklak na design tapos ngayon, yung dress ay bulaklakin din.

"Oh, you noticed it!" Hindi makapaniwalang sabi niya. "Yes." Natatawang sagot ko sa
kanya.

"Flowers are beautiful. Whatever color may it be, it will always bloom
beautifully." Nakangiting komento niya at umalis na harap ko para maghanap pang
damit.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Morgiana's personality is so warm. Pero kapag
nakaharap na ito sa kamera, nagiiba siya. She became a different person.

"Nakahanap kana ba ng bibilhin mo?" At biglang sumulpot si Cibrina sa likod ko na

may hawak na damit.

Pinakita ko ang mga bigay ni Morgiana sa kanya at napailing. "When are you gonna
pick clothes by yourself?" Tanong ni Cibrina saakin.

"Well, I'm not that good in picking clothes. So please help me~" Pagmamakaawa ko sa
kanya.

To be honest, everytime na magmamall kami ni Cibrina, nakabuntot lang ako sa kanya

at siya ang pabibilhan ko ng damit ko. I trust her fashion sense.

"You're hopeless." Napailing na sabi ni Cibrina at naglaho na rin siya sa harap ko.
I'm kinda happy because they're busy picking clothes and I think they are enjoying
it too.

Yung mga binibigay nilang damit saakin ay sinusot ko sa fitting room para matignan
nila kung talagang bumagay ba saakin. They even picked some shoes for me. And as a
reward for them, bumili ako ng necklace para sa kanila. A gold one. Para kapag
gipit na gipit sila, pwede nilang ibenta yun.

Pumasok kami sa isang spa clinic. They gave us a discount dahil kilala pala ni
Morgiana ang may ari ng shop. We did some mud spa, they gave us a body massage and
facial massage.

We also dine at famous restaurant that Morgiana recommended and it was delicious.

Dahil sa enjoy na enjoy kami sa maglilibot namin, hindi namin namalayan na gumabi
na pala. It's 8pm already kaya naman nagaya na silang umuwi.
Tinawagan na nila ang mga boys nila para sunduin kami sa harap ng mall. Ang dami
naming bitbit na paperbag kaya kailangan na namin ng tulong sa pagbubuhat.

Ilang minuto lang ay dumating na rin ang mga sundo namin. Ang kaso, hindi ko alam
kung saan ako sasakay. May kanya kanyang dalang sasakyan ang dalawang lalaki na
sumundo saamin. At ang tanong, kanino ako makikithird wheel?

"Haihai, sakay kana rito!" I heard Cibrina calling my name pero bigla namang
nagsalita rin si Morgiana. "Hailey! Let's go inside!"

I showed an awkward smile dahil hindi ko alam kung kaninong sasakyan ako sasakay.
Pwede bang hatiin ko nalang ang katawan ko sa dalawa para makasakay ako sa dalawang
kotseng nakaparada sa harap namin tapos iglue ko nalang sarili ko nun kapag nasa
bahay na.

Hirap na hirap akong pumili sa dalawang sasakyan na nasa harap ko.

"You don't have to be confused. You can ride that one." Boss said and pointed the
car across the road. It was a silver car.

At biglang bumaba ang bintana ng sasakyan pero nagulat ako nung isang pamilyar na
itsura ang nakita ko.

Miguel.

Tinaasan ko siya ng kilay at tumingin kay Boss at kay Arran. "Did you invite him
here?"

"No, we didn't. He just showed up in front of us earlier." Paliwanag ni Arran naman

at mukha naman silang nagsasabi ng totoo.

"Ay hayaan mong maghintay si Kuya diyan. Tara sakay kana lang sa kotse namin."
Cibrina said and held my left hand pero bigla namang lumapit din si Morgiana and
she held my right hand this time. "No, she'll seat with us."

Parang dumoble yung sakit ng ulo ko dahil sa dalawang to kaya no choice na ako.
Bumitaw ako sa dalawa. "You two, just go to your lover and I'll seat with my lover
too." Sagot ko sa kanila at nakita kong nagning ning ang mga mata nila at isang
kurap, nawala na sila sa harap ko at nakasakay na sila sa kanya kanyang sasakyan.

Napailing nalang ako at nagsimula nang naglakad papunta sa kotse ni Miguel. Pero
habang papalapit ako sa kanya, ang daming tanong na pumasok sa isip ko.

But one thing for sure,

I missed him.

Chapter 25

－－－－－－－－－－

AS I open the door of the passenger seat, unti unti kong nakikita ng maayos ang
mukha niya. He looks terrible. His eye bags are deep and his hair was a messed too.
Pagkaupo ko, tumingin ako palayo sa kanya dahil sa tingin ko ay tutulo na naman ang
mga luha ko. I really missed him pero nasasaktan parin ako sa ginawa niya.

The fact that he lied to me and all along he knew that I am Hailey and not Haizel
and I feel terrible about it. Pero napagtanto ko rin na may pagkakamali rin akong
ginawa at yun ang biglang umalis at iniwan silang hindi nagpapaliwanag ng maayos.

"Miguel?" "Hailey." Sabay naming sabi. Nagpark sa tabi ng kalsada si Miguel nang
tinawag namin ang pangalan ng isa't isa.

"You go first." We said again in unison while looking at each other.

"I'll go first." Miguel said and he suddenly bowed his head.

"I'm sorry. I didn't mean to hurt you or to trick you. I just want to be with you
so I hide the fact that I know who you really are. I'm really sorry." He said and
to my surprise, a tear escaped from his left eye.

Kaya naman tinanggal ko ang seatbelt ko para makalapit akong maayos sa kanya. I
gently reached for the left cheek to wipe his tear.

"I'm sorry too. I shouldn't runaway that time. Dapat nakinig muna ako sayo. I was
confused that time because if you knew all along that I am Hailey, why didn't you
tell me."
"Because I was scared. Natakot ako na baka kapag nalaman mo ang totoo ay bigla kang
umalis at maglahong parang bula. I've been waiting for you since we were kids. I
just want you to stay by side and be with you." Parang tinusok ng karayom ang puso
ko dahil ramdam ko yung pangamba niya at takot niya.

"But believe me when I tell you that I love you because I really do. You are my
only reason why I tried to be in good terms with your parents. I want them to
acknowledge me as man for you." Paliwanag niya saakin at hinawakan ang kamay ko na
nasa pisngi niya at hinalikan ang likod ng kamay ko.

I cleared my throat and looked away because my face is like a tomato now.
"Pero paano mo nalaman na may isang Hailey sa mundo ni Haizel?" Tanong ko habang
nakatingin parin sa ibang direksyon.

"I saw you... in your garden. You were looking at the flowers and gently caressing
it." Napatingin ako sa kanya.

"Pero hindi ka ba nagkamali na baka si Haizel yun at hindi ako." Baka nagkamali
lang siya. Oo baka nagkamali lamg siya. I rarely go out dahil mapapagalitan ako ni
Mommy kapag nalaman niya na umaalis ako sa kwarto ko.

"No, when I saw you that time, Haizel was at her school and I sneaked in to your
house and then I saw you. I knew from the start that you were not Haizel. You are
different from her." I can feel that he was telling the truth. He isn't lying to
me.

"It means... you noticed me and fell in love with me?" Gulat na tanong ko sa kanya.
"Yes." Sagot niya.

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako or maiinis sa kanya. Kikiligin dahil matagal na
pala niya akong kilala at naghintay siya ng mahabang panahon para makita kaming
ulit. Maiinis kasi bakit ngayon lang siya dumating sa buhay ko.

I cleared again my throat. Hide my smile. Pero aminado akong kinikilig ako. Wala
eh, marupok ako sa nilalang nasa harap ako. Ni hindi man nagtagal ang galit ko sa
kanya. Tumingin ako sa kanya at napagtanto kong para siyang aso na napagalitan kaya
lihim akong natawa.

"Okay. I'll forgive you but in one condition." Sabi ko sa kanya. Biglang lumiwanag
na ang itsura at nakangiti na talaga siya.

"What condition?" Medyo masayang tanong niya at nilagay ang dalawang kamay ko sa
magkabiling pisngi niya. Pero parang aatakihin ako sa puso sa nakikita ko dahil
para siyang nagpapacute sa harap ko.

LEGIT YUNG KILIG NA NARARAMDAMAN KO. PWEDE BANG DIRETSONG HONEYMOON NA KAMI NG
LALAKING TO?

"Call me by my name starting today." Sagot ko sa kanya at binawi ang mga kamay ko
sa kanya. Sobrnag bilis ng tibok ng puso ko at sobrang pula na ng mukha ko. Siya
palang ang nakakapagpaganito saakin.

"Hailey." He said with his sweetest voice. Para akong malulusaw sa pagtawag niya sa
pangalan ko.

"Okay. Ahmm tara na at baka naghihintay na sila saatin." Sabi ko sa kanya at

tumingin sa ibang direksyon. Sinuot ko na ulit yung seatbelt ko at ganun din siya
at pinaandar nga niya.
Pagdating namin sa bahay nina Arran, nandun na nga silang lahat at mukhang
naghihintay na silang para saamin. Nang makababa kaming dalawa ni Miguel mula sa
sasakyan, hinawakan niya ang kamay ko at sabay na naglakad papasok ng bahay.

Pagbukas namin ng pinto, nasa sala silang lahat at nagaayos ng mga pinamili naming
damit.

Tumingin sila sa gawi namin at bigla silang ngumiting apat. "Okay na kayo?"
Nakangiting tanong ni Cibrina. Tumango ako sa kanya at nagthumbs up lang sila at
nagpatuloy na sila sa ginagawa nilang pagaayos.

"Look, sweetheart. Binilhan ko to para sayo. Isuot mo yan sa next honeymoon natin
ah." At pinakita ni Morgiana ang isang pajama.

"Sure." Nakangiting sagot ni Arran sa kanyang asawa.

"At ito naman ang isusuot ko sa honeymoon natin, Boss." Biglang sabi naman ni
Cibrina at pinakita ang isang see through na nightgown.

"Cibrina!" Tawag ko sa kanya. Napatampal ako ng noo sa ginawa niya. He was

literally showing his nightgown to everyone. Dapat ipakita lang niya yun kapag sila
lang dalawa ni Boss.

"Whyyy? You want one? Okay. I'll give you another one." She said and winked at me.
Napailing nalang ako. Hindi na titino yung kaibigan ko.
"Why? You didn't like it?" Nagulat ako sa tanong ni Miguel saakin. Jusq mamatay ako
sa kahihiyan kapag sinuot ko yun. Parang pakiramdam ko ay kita na pati kaluluwa ko.

"Oh you want to see Haihai wearing this kind of nightgown, kuya? I think I have
some photos in my phone." And Cibrina reached for this phone. Tinignan ko si Miguel
at pinanlisikan siya ng mata.

"Subukan mo na tignan yan, Miguel. Promise, hindi ko ako makikita ng ilang taon
ulit."

Chapter 26

I forgot to post this update yesterday dahil nakatulog ako kaya ngayon ko lang
♀
nailabas.
‍ ♀
‍
️️ Pasensya na♀
‍♀‍
️ ️Enjoy‍♀♀
‍️ ❤
️❤

－－－－－－－－

"AND you sleep with Arran and Boss and I'll sleep with Cibrina and Morgiana." Sabi
ko tatlong lalaki na nasa harap ko habang nasa likod ko sina Morgiana at Cibrina.

"WHHHAAAATTT?" Napatakip ako sa tenga nung sabay sabay silang nagsalitang tatlo.

"Don't you what what us. We'll be having our pajama party at Haihai's room. Dun
kayo sa Master's bedroom." Si Cibrina na ang nagsalita ngayon at pumunta sa harap
ko

We decided to have a girl's night where we talk our worries, play some games, do
some makeovers, or do some dress ups. Si Morgiana ang nakaisip ng ideya na ito at
nagustuhan naming pareho ni Cibrina. Tutal, this will be our last night in this
house.

"Anong gagawin naming tatlong lalaki iisang kwarto?" Tanong ni Arran saamin.

"Mag bato bato pick kayo or tongits kung gusto niyo basta walang mangiistorbo
saamin mamaya." Cibrina answered him.

"Kapag may nangistorbo saamin, you're dead." At pinanlisikan niya ang tatlong
kalalakihan na nasa harap niya.

"Her punch can knock you out." Komento ko at binigyan sila ng isang matamis na
ngiti.

"You may drink some of Arran's collections." Morgiana said. "May beer, wine and
even hard liquor at the bar counter. Dalhin niyo nalang sa master bedroom yung alak
niyo." Dagdag pa niya. Magrereklamo sana si Arran pero inunahan ko na sila.

"Have some brother talk or play some games. We'll call you if may kailangan kami."
Ani ko at pinagkrus ang mga kamay ko.

"But I want to sleep with you." "I want to sleep with my wife." "I want to sleep
with my Cibrina." Sabay sabay na sabi nila.
"Alam niyo, ang sakit niyo sa bangs." Cibrina "Change plan tayo, girls. At nagform
kami tatlo ng circle.

"Kung gawin nalang natin sa sala? Plus the boys can join us pero iinom lang sila sa
side. Pero tayo mageenjoy tayong maglaro. Mukhang gusto nila tayong katabing
matulog so after we played our games, let's head to sleep with our lover" Morgiana
suggested. Her plan is good plus the boys will also love that idea.

"Let's do that." Sabay naming sagot ni Cibrina.

Biglang umalis sa harap namin si Morgiana at pumunta gilid kung nasaan nakalagay
ang mga pinamili namin kanina.

"Okay and wear this one, girls." At may binigay siya saamin na tig-isang paper bag.

Pumunta naman si Morgiana sa mga boys at binigyan sila ng tig-isang paper bag gaya
namin. "Suotin niyo rin tong mga boys tutal kasama na kayo sa sala."

Nagningning bigla nag mga mata ng mga kalalakihan dahil sa narinig nila na kasama
na namin sila sa magaganap mamaya. Sabay nalang kaming napailing ni Cibrina.

Matapos pinamigay ni Morgiana ang mga paperbag, pinapunta niya na kami sa mga
guestroom para magbihis ng pajama. Pinag-usapan namin ay 10pm at baba na kami sa
sala. Naghapunan narin kami kanina kaya konting snacks nalang ang ilalabas mamaya.
Kasalukuyan kaming nakahiga ni Miguel sa kama habang magkayakap. May 20 minutes pa
kami to cuddle bago bumaba.

"How was your stay here?" He asked as he intertwined our hands.

"It was nice. I feel refreshed and calm. Manang cooked delicious food too. I do
some chores pero pinapagalitan ako ni Arran at Morgiana kaya minsan palihim akong
gumagawa."

"How about you? How was your day without me?" Tanong ko sa kanya at bumitaw sa
pagkakahawak niya sa kamay ko para mahawakan ko ang pisngi niya.

Huminga muna siya ng malalim bago siya sumagot. "I feel like I was in hell without
you. I was about to go after you that day but my mom stopped me. She said you need
to think and I gave you the space you need. And then Aaron messaged me that she
knows your location." At tumagilid ito saakin kaya ginaya ko rin siya para
magkaharapan kaming dalawa.

"He told you my location?" Gulat na tanong ko sa kanya. Akala ko ay nalaman nalang
niyang mag-isa kung nasaan ako or sinabi ni Arran pero si Boss pa pala mismo ang
nagsabi kung nasaan ako.

"Yes, but in one condition." He said and gently brushed my hair.

"I'll let her marry my sister." Grabe rin palang dumamoves si Boss. Ginawang
opportunity yung pag-alis ko para makuha niya yung approved ni Miguel.
"I almost decline that condition but I really want to see you and talk to you that
day so I accepted his condition." Napangiti naman ako. Worth it din naman pala ang
pag-alis ko. Nakatulong ako kay Cibrina.

"Let's just forget about that day. Ang importante, nandito ka, nandito ako, bati na
tayo, masaya na tayo at okay na ang lahat." Nakangiting wika ko sa kanya at pinisil
ang dalawang pisngi niya.

"Ay wait. Hindi pa pala okay ang lahat. Hindi pa pala ako nakakalaya sa Mommy ko."
Hanggang hindi ko nakukuha ang mga documents ko kay Mommy hindi talaga ako
makakalaya.

"I'll help you. My family will help too. Let's fight this together, my love." He
said and kissed my forehead.

My love.

The way he called me my love made my heart flutter. I feel like I was floating in
air and the butterflies were flying around me.

Pero naalala ko, hindi ko pa pala siya sinasagot ko. He is still courting me.

"Call me Hailey! I want to hear you say my name!" I demanded to him and pinched his
cheeks again.

I'm getting addicted to this feeling when I'm with him. Pakiramdam ko, kumpleto ako
and I feel loved. Ito ba yung naramdaman ni Cibrina nung nakilala niya si Boss? Ito
ba yung naramdaman ni Morgiana nung nakilala niya si Arran?

"Alright, alright." He said like he was defeated. Natawa naman ako kasi para siyang
batang hindi napagbigyan. Pero di bale, saka ko na siya pagbibigyan kapag sinagot
ko na siya.

Bigla itong bumangon at umupo kaya naman umupo rin ako. Para akong matatawa sa
itsura niya ngayom dahil talagang nireready niya yung sarili niya para bigkasin ang
pangalan ko.
He cleared his throat like he was getting ready to say my name.

He placed his hand on my cheek and smiled lovingly.

"Hailey, my love."

Chapter 27

－－－－－－－－－－－－

"TRUTH OR DARE?" Sabay naming tanong ni Morgiana kay Cibrina. Pang lima punishment
na ni Cibrina ito habang kami ay tig isa palang.

Naglalaro kami ng card games at kung sinong matatalo ay kailangang magtruth or

dare.
"Truth muna sige." Sagot niya kaya nagboo kaming sabay ni Morgiana. Walang thrill
naman ang pinili niya.

"Alam niyo para tayong tanga. Dapat 'dare or dare' ang tanong para talagang dare
ang pipiliin natin." Reklamo niya saamin. Pwede naman yun na 'dare or dare' para
walang katakas sa dare pero mas mukhang may thrill at impact kasi kapag 'truth or
dare'

"Ay hindi. Wag kang mandamay Witch. Hindi kami tanga sadyang boring lang ang pinick
mo kaya ganito." Sagot ko sa kanya at pinisil ang tagiliran niya.

"Haihai, may kasabihan nga na 'Birds with the same feather, flock together.'
Meaning, parehas lang tayo kaya malamang idadamay kita. Duh!" She said and rolled
her eyes. Naglapag bigla ng kasabihan kaya dapat kasabihan din ang sasabihin ko sa
kanya.

"You look cute together." Biglang komento ni Morgiana. Nakalimutan kong kasama pala
namin si Morgiana. Nakakahiya at nasaksihan niya ang pagkabaliw namin ni Cibrina.

"We do?" Cibrina said and pointed her finger to me.

"Yes. Very very cute." And Morgiana giggled.

"Cute naman pala tayong magkasama Haihai, iwan nalang natin ang mga boys natin."
Nakangiting sabi ni Cibrina at kinindatan ako.

"CIBRINA!" May narinig kaming sigaw na galing sa tabi kaya naman tumingin kami sa
mga boys na umiinom ngayon. It was Aaron's voice who called Cibrina's name.

Suot nila ang mga pajama na binili ni Mogiana kaya ang cute nilang tignan ngayon.

"Ito naman parang nagbibiro lang. I love you." Cibrina said and send a flying kiss
to Boss.

Nakakatakot talagang ma-inlove. I imagine myself doing things like this in public,
magmumukha siguro akong tanga nun kasi panigurado kikiligin ako pero feel ko
titingin ang mga tao nun saamin which is embarrassing for me.

Akala ko hindi sasagot ang boss namin sa sinabi ni Cibrina dahil napailing nalang
siya pero bigla siyang sumagot ng "And I love you too."

"Ewwwwww." Sabay na sabi namin ni Morgiana. It was a joke though pero konti nalang
ay magwawala na si Cibrina dahil sa ginawa namin.

Ang bilis ding mapikon nito kaya ang gandang asarin eh. I'm sure she'll get her
revenge on us later pero habang defenseless siya sa harap, why not make her cry?

"Makaewwww kayo wagas ah. Hindi niyo ba alam na nahuhurt ang mga boys niyo?"
Aniya at pinagkrus ang mga kamay niya.
Natatawa kami ni Morgiana kay Cibrina kasi konti nalang talaga ay mapupuno na si
Cibrina saamin at kapag nangyari yun, we will run in max speed.

Biglang gumawi naman si Morgiana sa mga boys at tinignan niya ang asawa niya.
"Nahuhurt ka ba, Arran?" Tanong niya kay Arran.

"No, I'm fine. Don't mind us. Just continue your chat. I'll just gonna show my love
to you in a different way." Parehas kaming nag 'woah' ni Cibrina dahil ang cool ng
pagkakasabi. Nagthumbs up kami ni Cibrina ay Arran.

"Nice one, cousin in law!" Pagpuri ni Cibrina sa naging sagot ni Arran.

"How about you kuya? Nahurt kaba na nagewww ang nililigawan mo?" This time, kay
Miguel naman ang atensyon ngayon. Tumango naman si Miguel sa tanong ni Cibrina.

"I'm fine with it. As long as Hailey don't push me away, I'm fine with it."
Napangiti naman ako sinabi ni Miguel. My face flushed as I saw him winked at me.

"Nice answer, Kuya. Dagdag points ka saakin." Pagpuri ni Cibina kay Miguel.

"Back to the punishment tayo wag kang sumegway ng usapan." Pag-iiba ko dahil baka
mapansin nila yung pamumula ng mukha ko.
"Truth nga kasi." Cibrina said and sighed.

"Oh sige truth. Morgiana ikaw ang magtanong sa kanya. Pang dare lang ang alam ko
eh." I said. Lahat ng alam kong parusa ay pangdare kaya ipapasa ko nalang kay
Morgiana ang Truth.

"Oh sure sure." Nakangiting wika ni Morgiana.

"You ready Cibrina?" Tanong niya Cibrina.

"Shoot."

"Who is your first boyfriend?" Halos mabulunan ako sa tanong niya. Typical na pang
truth nga.

"I don't like that game." Boss commented suddenly.

"Me too." Miguel said.

"Me three." Arran said.

"Shhhhh lang kayo. Usapang girls lang to kaya quiet lang kayo." Pagbawal ko tatlong
nagkokomento sa gilid namin.

"First boyfriend? Pass, pachange ng question." Cibrina said and I can see how she
steal a glance at her lover.

"First kiss mo nalang sige." Parang matatawa ako sa mga tanong ni Morgiana. Typical
na pang truth game nga.

"Pass."

"First heartbreak?" Morgiana asked.

"Pass."

"Alam mo puro ka pass. Mag dare ka nalang." Sabat ko. Feel ko kasi puro pass lang
ang lalabas sa bibig ni Cibrina dahil andyan si Boss.
"Ayoko. Masyado kang delikado magdare." Pagtanggi nito saakin.

"Anong delikado? Saan banda?" Reklamo ko sa kanya. Ang tino ko kayang magdare.

"FYI, last mong dare saakin ay muntik na tayong mapahamak sa bar. Buti nalang
mabait yung nahila ko." Cibrina said and crossed her arms.

"Bar? When was that?" Biglang tanong ni Boss kay Cibrina.

"Nung hindi pa kita kilala." Cibrina casually said.

"And what was your dare back then?" Morgiana asked this time. Halatang interesado
sila sa dare ko kay Cibrina nun.

"Manghila ng hindi kilalang lalaki at sabihang, holdap to, bigay mo sakin ang lahat
pati ang virginity mo." She answered and covered her face using her palms.

Napatawa ako ng malakas dahil sa sinabi niya. I clearly remember that night. I was
laughing so hard that I almost fell down from the ground.
"That was epic. I can see how flustered the guy was that time. I think vinideo ko
ata yun." Sabi ko at kinuha ang phone ko para halungkutan ang mga files ko at
ipakita ang video na yun sa kanila.

Bigla namang lumapit ang mga boys saamin na halatang curious na rin sa nangyari
nun.

"Sorry to disappoint you but I already erased that video na nasa phone mo." Proud
na sabi ni Cibrina. Kaya pala hindi siya nagprotesta nung sabi kong ipapakita ko sa
kanila. Binura niya na pala sa phone ko.

Sa phone nga lang ba ang may kopya ako?

I laughed secretly and acted dismayed. I'll send the video later to boss or I'll
sell that video to my Boss para naman sulit dun yung pagvideo ko sa kanya.

Ang after sending that video,

I'll pack my things and never show up at Cibrina sight dahil baka mapatay niya ako.

Chapter 28

－－－－－－－－－

"TIME to say goodbye, girls." Morgiana said na ikinalungkot namin. We had a blast
last night. Masaya ang lahat at busog.
Busog sa saya at busog sa pagkain.

"Thank you for everything, Morgiana and Arran. I'll repay you soon for your
kindness." I sincerely said.

"Oh no need for repaying us. Nasingil na namin si Miguel kaya okay na." Aniya kaya
napatingin ako kay Miguel.

"Anong ginawa mo?" Tanong ko kay Miguel.

"Repaying their kindness?" He said innocent at nagtago sa likod ni Aaron.

"Repaying your kindness? More like flexing your wealth." Aaron commented and he hid
behind Cibrina's back.

"You paid them with your money?" Gulat na tanong ko sa kanya. Napatampal ako sa noo
niya.

"And you actually accepted it?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Well, bawal tumanggi sa grasya kaya tinanggap ko na. And he actually gave us a
honeymoon trip outside the country kaya tinanggap ko na." Arran explained.
Napatampal naman ako sa noo dahil sa sinabi niya.
"Wala ka bang perang pang honey moon niyo?" I know that Arran have a golden spoon
in his mouth kaya nagtataka ako bakit tinanggap niya yung binigay ni Miguel.

"We have. Pero bawal nga kasing tumanggi sa grasya." At nagkibit balikat ito.
Napailing nalang ako sa sinabi niya.

"We have the money, sadyang tamad lang si Arran mag pa book ng flight at ng hotel
si Arran." It was Morgiana who said and pinched Arran's cheek.

"Hayssss. Anyways, thank you for spending the time with us." Cibrina said and
hugged Morgiana.

"Well its our pleasure and please don't hesitate to comeback here." Nakangiting
sabi ni Morgiana at yumakap din ito saakin.

"Oh next time, sa bahay nalang namin. We'll arrange everything so feel free to
message me kung gora tayo." Masayang wika ni Cibrina at pumalakpak pa ito.

"I agree with my little sister. Just call us anytime." Miguel said this time at
pumunta sa likod ko para yakapin ako.

"Okay. We'll do so." Masayang tugon ni Morgiana at nginitian kami.

Pumunta na kami sa aming mga sasakyan at kumaway sa kanila. "Gooodbye! Ingat kayo
sa pagdadrive!" Sigaw ni Morgiana saamin while waving her hand.

"Thank you again, Morgiana and Arran." I shouted back and waved her too.

"See you guys next time." Cibrina shouted atsaka na pinaandar ang mga sasakyan.

Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas pero hanggang ngayon ay nasa byahe
parin kami. Dalawang beses na akong nakatulog sa byahe pero hindi parin kami
nakakarating.

"Are we there yet?" I asked. Medyo nabobored na ako sa byahe na to at pakiramdam

ko, namamanhid na yung pwet ko sa kakaupo.

"Nope. Just a little more drive and we'll be there." Nakangiting sagot ni Miguel
saakin at nilagay niya sa itaas ng kamay ko ang kamay niya.

Yung hindi ko parin siya sinasagot pero ganito na siya kasweet saakin. Paano pa
kaya kapag sinagot ko? Baka magka diabetes na ako nun.

"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya ulit.

"Somewhere special." Sagot niya.

Special?

"Oh. Okay." Hindi nalang ako kumibo ulit bagkus, naghintay nalang ako kung saan ba
talaga ang pupuntahan namin.

Kaya imbes na magsalita akong muli, natulog nalang ako sa pangatlong beses.

Nagising ako dahil sa mahihinang pisil sa pisngi ko. Dahan dahan kong minulat ang
mga mata ko at nakatigil na ang sasakyan namin.

Kinusot ko ang mga mata ko at tumingin sa bintana.

A graveyard?

Nanlaki ang mata ko at tumingin kay Miguel.

"I heard from my sister that you really want to visit your sister's tomb pero hindi
sinabi ng mommy mo kung saan siya nakalibig."

I hurriedly removed my seatbelt to hug him with my tears streaming down my face. I
can finally see my sister at last.

"Thank you, Miguel." I sincerely said to him at bumitaw sa kanya para makababa ba
kami ng sasakyan. Pagtingin ko sa labas, andyan pala sina Cibrina at Aaron. Mukhang
sumama sila papunta rito. Kumaway saakin si Cibrina habang nakayakap ito kay Aaron.

"Let's go?" Miguel asked and held my hand. Tumango ako sa kanya at sabay kaming
naglakad.

Habang palapit kami sa puntod ng kapatid ko, bumibilis narin ang tibok ng puso ko.
Hanggang sa tumigil kami sa isang puntod na nasa harap ng isang puno.

Lumuhod ako para makitang maayos ang puntod ng kapatid ko. Her picture was also
there which made me more emotional.

In her picture, she was smiling so wide and I know that she was really happy when
it was shot. I rarely see this kind of smile from my sister because I rarely see
her.

My mom forbid us to see each other. She even forbid me to say goodbye to her. But
now that I am here, I can finally do that.
"Haizel." As I call her name, my voice cracked and my tears start to flow. I didn't
know that it will take this long to see her again.

"I'm sor---ry that I'm late. Hindi ko alam kung saan ko hahanapin ang puntod mo. I
didn't even know what was the cause of your death back then. But mom said that it
was because of me." I said between my sobs. Nagmakaawa pa ako noon na sabihin
saakin kung saan siya nakalibing but she just ignored me.

"Kung alam ko lang ganito ang mangyayari sayo, ako nalang dapat ang namatay. Ako
nalang dapat ang nagkasakit so I don't have to shoulder this pain. I blamed myself
over and over again because I can't even stop mom from hurting me." It was
heartbreaking for me when dad told me about my sister's death and I didn't know how
to do.

"I was miserable without you, Haizel." She was my source of energy and my will to
live.

"Iniisip ko lagi kung bakit hindi nalang ako sumunod sayo. But everytime I commit
suicide, someone will save me." From overdosing medicines, hanging myself, drowning
myself to cutting my wrist, someone will suddenly shows up to save me.

"I really want to see you again, Haizel. I miss your smile, your voice, your
nagging and even your hugs." I smiled bitterly. I should have been grateful back
then that she was nagging me because I will never gonna experience that again.

"I really miss you, Ate. So please let me join you. I want to escape. I want to end
my mom's tyranny." At napaluhod ako. Pakiramdam ko wala na akong mailalabas na luha
pa.
"Paano naman kami, Hailey?"

Chapter 29

－－－－－－－－

"PAANO naman kami, Hailey?" Napatingin ako sa likod ko and saw Cibrina crying. She
was walking towards me slowly.

"Do you think we will be happy that you will finally gonna reunite with your
sister?" Napayuko ako sinabi niya. They should be happy, right? My misery was
finally ended so they should be happy.

"Do you think everything will be alright if you end your life?" Tanong niyang muli
saakin.

Ending my life was not even a big deal so everything should be alright if I will
end my life.

"You are running away, Hailey! Instead of fighting, you are running away!" Galit na
sigaw niya saakin at lumuhod sa harap ko para magkapantay kami.

"You promised me! Nangako ka na hindi mo na iisiping tapusin mo ang sariling buhay
mo! But look at you now, crying helplessly to your sister to take you." At
hinawakan ang magkabilang balikat ko at inalog ako.
"Bakit ka ganyan? Bayaran mo ako dahil sinira mo ang pangako mo saakin." Naiiyak na
dagdag pa nito at naglahad ng kamay na tila humingi siya ng pera saakin.

"You need to pay me 1 billion for breaking your promise." Hindi ko alam kung
matatawa ako or maiiyak sa mga pinagsasabi niya.

"Who said I broke our promise?" Tanong ko sakanya at pinunasan ang mga luha ko.

"Malamang ikaw! I heard them from your own mouth. You are begging to end your
life." Humahagugol na sagot niya saakin at yumakap saakin.

"That was before. Hindi pa kasi ako tapos magkwento sa ate ko. Hindi mo na naman
hinintay matapos ang kwento ko." Reklamo ko sa kanya. Busy pa akong nagdadrama
kabira lilitaw si Cibrina.

Napahinto ito sa pag-iyak at tumingin saakin. "Ah hindi ba? Kasi naman bakit ganyan
yung lumalabas sa bibig mo eh." Aniya at biglang umiyak na naman.

Such a crybaby.

Feel ko tuloy umurong na lahat ng hinanakit ko dahil sa ginawa niya. Bumitaw ako sa
kanya at tumayo na saka siya inalalayan patayo. Sumenyas ako kay Aaron na kunin si
Cibrina at magpakalayo layo dahil baka kay Cibrina ko mailabas ang sama ng loob ko.
Nang kinuha ni Aaron si Cibrina, nagpaalam na sila saamin na mauuna na silang umuwi
habang kami ni Miguel at naiwan parin dito. We stayed there until the night came.
Medyo delikado na raw kasi kung magtatagal pa kami sa sementeryo.

"Are you okay?" Miguel asked and he intertwined our hands.

"I feel... relieved." At tumingin ako sa langit. The stars are so bright tonight
and they are guiding our path to where we are headed.

Huminto ako sa paglalakad at humarap sa kanya.

"Thank you, Miguel." I sincerely said and held his tie to lower his head and kiss
his left cheek.

"This is my payment for showing me my sister's tomb." Nakangiting sabi ko sa kanya

at inayos na ang neck tie niya. Pati yujg kwelyo ng damit niya ay inayos ko.

"Kiss this one too." He said and pointed his lips.

Lumayo ako sakanya at tinakpan ang bibig niya gamit ang kamay ko. "Not until I said
yes to you." Sabi ko sa kanya at tumakbo paalis sa harap niya.

Nang makarating ako sa kotse niya, a familiar car was parked beside our car.
Tumingin ako sa likod ko para tignan kung sumunod ba si Miguel saakin pero nagtaka
ako dahil wala siya sa likod ko. It's unusual na may nakapark pang kotse rito
maliban saamin. And what's more unusual ay parang familiar ang sasakyan na yon.

I started to panic as I saw the car door opened at bago pa lumabas ang tao sa kotse
kumaripas ako ng takbo para balikan si Miguel.

Lakad takbo akong bumalik sa pwesto ni Miguel at mabuti nalang ay nandun pa siya at
nakatayo habang nakatingin sa langit.

Lumapit ako sa kanya at yumakap sa kanya. I'm scared. Nakita yong napatalon siya sa
ginawa ko pero hindi ko nalang pinansin. As long as I can see him, I'll be okay.

"Anong ginawa mo rito? Why didn't you follow me?" Tanong ko sa kanya. Whoever that
car owner is, he almost fainted.

"Oh I'm sorry. The night sky is so beautiful that I can't take my eyes out of it."
Sagot niya saakin and he looked at me at last.

"Let's go home, Miguel." Mahinang sabi ko sa kanya.

"Home? To your home or my home?" Tanong niya saakin.

"You are my home." Nakangiting sagot ko sa kanya at kinindatan siya. Dahil sa

liwanag na dala ng mga bituin, nakita ko ang pamumula ng mukha niya. His face
flushed and I find that cute.

He looks like a tomato.

"Do you want to sleep in our house again?" He said as he cleared his throat and
trying to divert his attention.

"Kahit saan okay lang basta umalis na tayo rito." And showed him an awkward smile.

Sumingin akong pasimple sa paligid namin and I think wala naman taong sa paligid
namin pero kaning ang kotseng nakapark sa tabi ng sasakyan namin?

"Okay then. Let's go home." Nakangiting wika niya at hinawakang muli ang kamay ko
at sabay na kaming naglakad papuntang parking area.
Medyo kinakabahan ako dahil baka andyan parin yung sasakyan. Pero dahil andito na
si Miguel, hindi na siguro siya lalabas ng sasakyan niya.

Pero pagkarating namin ng parking lot, andyan parin yung sasakyan. Napatigil ako sa
paglakad at humawak sa kamay niya.

"Faster. Walk faster." Bulong ko sa kanya at lakad takbo ko siyang hinila palapit
sa kotse niya.

Nang makalapit kami sa kotse ni Miguel, biglang bumukas na naman ang pinto ng kotse
na nakapark sa tabi ng kotse namin. Dahil dun, napahinto ako sa paglalakad. Tinted
ang windows ng sasakyan at windshield kaya hindi ko alam kung sino ang tao sa loob.

Nagtago agad ako sa likod ni Miguel dahil nakilala kong bigla ang lalaking lumabas
sa sasakya. "Miss Hailey." Tawag saakin ng lalaki.

Kaya pala pamilyar saakin ang kotse, napagtanto ko kung saan ko ba yun madalas
makita.

It was my mom's car.

Chapter 30
－－－－－－－－－

"GET in the car, Hailey!" Miguel shouted as he hurried open the driver's seat door.

Without thinking anything, dali dali kong binuksan ang pinto ng passenger seat pero
bago ako makapasok, isang panyo ang humarang sa ilong ko.

I saw how Miguel's face became pale and tried to reach for my hand but it was too
late because my mom's man took me away from him. Miguel tried to go after me but
they hurriedly started the car and drove the car at high speed.

My head is spinning because of the chemical they used in me and that's how I lose
my consciousness.

Nagising ako dahil sa pahihinang tapik sa balikat ko. Napaupo ako agad at tinignan
ang paligid ko.

My bedroom?

And I saw my father seating beside my bed. "Dad? This is our house, right?" Tanong
ko sa kanya. Tumango naman siya bilang sagot saakin.
Aalis na sana ako mula sa pagkakaupo sa kama ko hanggang sa naramdaman ko ang
malamig na bagay na nasa pulsuhan ko.

Posas?

"Daddy? What is the meaning of this?" Naguguluhang tanong ko sa kanya. Nakaposas

ang kamay ko sa bakal ng bedframe.

"It was your mom's idea. I'm sorry, hija." Malungkot na sabi ni Daddy. Bumagsak ang
balikat ko sa sinabi niya.

My mom is getting worst. She is getting crazy and crazier as time goes by.

"And you let her do this to me, Daddy? Just why? Why do I have to experience this
again?" And my tears start to fall again. Kung kailan malapit na akong sumaya
kasama sina Miguela at Cibrina atsaka naman siya gagawa ng ganito.

"I'm really sorry, Hija. My hands are tied to her right now and I can't do anything
in this house. She removed my authority to manage our staff." I can sense that my
father is telling the truth.

"And you just let her do that to you, Daddy?" Puno ng sakit ang puso ko ngayon sa
pamilyang to. Nagsasawa na ako sa nagiging daloy ng storyang to.
"I------I'm really sorry, Hailey. I did tried to stop her at first. I really did
pero naunahan ako ng Mommy mo." Paliwanag niya saakin at hinawakan ang dalawang
kamay ko.

"Please don't let me hate you, daddy dahil ikaw nalang ang kakampi ko sa bahay na
to. Alam kong may rason ka kung bakit sinusundan ko parin ang utos ni mommy pero
sana naman ay inisip niyo ang magiging kinalabasan ng aksyon niya!" Nasasaktan na
ako sa mga ginagawa ni Mommy. Is she really my mom? If she is really my mom, then
why is she doing this to me?

"Every fucking day, every fucking hour every fucking minute and every fucking
second, I'm getting hurt by her. I didn't received the affection that I need from
her Daddy and now that I finally found someone who can love me, gagawin naman ni
Mommy to?" Hindi ko na talaga alam kung anong iisipin ko pa sa pamilyang to.

"Hindi ko ba deserved ang maging masaya? Dapat ba magtago nalang ako sa dilim
hanggang sa mamatay ako?"
My tears just keep on falling down to my cheeks.

"Nasasaktan na ako sa mga ginagawa ni Mommy. Is she really my mom? If she is really
my mom, then why is she doing this to me? Haizel and I are identical twin so why
can't I received the same treatment with my ate?" I have so many whys in my life
and I can't seem to find the answers to all my whys.

"I'm slowly losing my will to live back then Daddy but Cibrina came, Morgiana came,
my other friends came and my love Miguel came too. So how can I live again if mom
will keep me here in this bedroom again?" My eyes are getting heavier and my head
is spinning again. But that didn't stop me from shouting my thoughts to my father.
I have my freedom to tell them my feelings but how come I don't have the freedom to
use my name?
"Dad this too much for me. It's making my heart ache. This room, this damn room is
bringing me the pain I feel since my childhood and I don't think I can bear this
pain any longer." And looked at the ceiling and slowly closed my eyes and just
burst to tears again.

Umiyak ako hanggang sa wala nang mailalabas pang luha sa mga mata ko. Pakiramdam
ko, ang bigat ng buong katawan ko. I feel exhausted.

Physically and emotionally exhausted.

Hindi ko alam kung ilang oras akong umiyak. My dad left a minute ago telling me
that he'll get me a water. I don't need that water! I need to get out of this
house.

Gusto ko mang tumayo pero nakaposas pala ang kamay ko kaya wala rin. Tumingin ako
sa bintana pero mukhang nilock ito nina Mommy.

Dinaig ko pa yung preso sa itsura ng bedroom ko. Nakalock ang mga bintan, nakalock
ang pinto mula sa labas, sinarado lahat ng pwedeng daanan palabas. Wala rin ang mga
gadgets ko kaya hindi ko alam kung paano ako makakahingi ng saklolo mula sa labas.
Napatalon ako sa gulat dahil sa mabibilis na katok mula sa pinto at bumukas.
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at nagsisimula na akong magpawis ng malamig.

"Mom..." Mahinang sabit ko sa kanya.

"So you are awake." She coldly said and closed the door. Nakayuko lang ako at
naghihintay ng sasabihin niyang masasakit na salita saakin.

"Unfortunately, I am awake." I said with my expressionless face. I saw how her face
became furious and raised her right hand at me.

Akala ko ay sasampalin niya ako pero hindi niya ginawa. "You ungrateful woman! Did
you have fun stealing your sister's man?"
She said.

"Miguel didn't love ate. He fell in love with me so I didn't steal anything." And
that is the truth. I didn't steal anything from ate.

"Pero nauna ang ate mo." Galit na wika nito saakin.

"No, you are wrong. Ate knows too that Miguel loves me first. I didn't steal
anyone." Matigas na sabi ko sa kanya. Kailan ba niya matatanggap na wala akong
kinuha kay Ate?
"You're a liar. A big fat liar. But remember this, I'll never acknowledge you as my
daughter. You will never be my daughter." Puno ng pait na sabi niya saakin na
nagparamdam saakin ng sakit sa puso ko. Parang tinusok ng karayom ng ilang beses.

Huminga ako ng malalim bago bitawan ang mga salitang matagal ko nang gustong
sabihin sa kanya.

"Then I will never acknowledge you as my Mother."

Chapter 31 (Operation: Pagtakas 101)

－－－－－－－－－－

One week later...

I WAS just staring at my ceiling and thinking when will this end. Hoping that
someone will rescue me but then I realized that this is my fight so I need to help
myself. And the first thing I need to do is to find something I can use to escape.

Umupo ako sa kama at tinignan ang mga bintana sa kwarto ko at lahat ng mga bintana
ay nakalock ang mga ito. Now I find it suffocating to stay here.
Pumunta akong banyo dahil may bintana too pero maliit lang. Pero kahit na maliit
lang ang bintana na yun, if your body is slim, makakalabas ka roon.

At hindi nga yun nakalock. Tumapak ako sa takip ng inidoro para makatingin sa labas
ng bintana. Dahil nasa second floor ang room ko, medyo may kataasan ito.

Bumalik ako sa kama ko at kinuha ang mga pwede kong magamit na tela. I'll use it as
a rope para makababa.

Kinuha ko rin yung mga damit ko na hindi ko naman sinusuot. To be precise, damit ng
ni Haizel ang mga nasa cabinet ko dahil gusto niyang isuot ko ang mga damit ni
Hailey.

Pinagbuhol buhol ko ang mga tela at nakagawa ako ng mahabang rope. Mabuti nalang
maraming damit ang nasa cabinet ko.

I'll escape at midnight. Panigurado tulog na ang mga tao sa oras na yun and that is
my only chance para makalabas.

Nilagay ko sa ilalami ng kama ang nagawa kong lubid para hindi makita ng mga tao sa
bahay at hindi nila malaman ang plano ko.

Ang phone ko at ang wallet ko ay naiwan ko sa kotse ni Miguel kaya hindi ko na

kailangang isipin pa ang mga gamit ko. Tanging sarili ko nalang ang dapat kong
isipin.
Ang isa pa palang problema ang kailangan kong solusyunan ay ang pagkuha ng mga
legal documents ko. To claim my identity, I need to get my birth certificate pero
ang problema, saan nilagay ni Mommy ang dokumentong yun?

"Think, Hailey. Think! Saan pwedeng itago ni Mommy ang mga mahahalagang dokumento
niya." Bulong ko sa sarili ko. I need to squeeze my brain para malaman ang lugar na
yun.

Kahit na nakakulong lang ako sa tanang ng buhay ko sa kwartong ito, I still know
some secrets places here in this mansion.

At the library? Imposibleng ilagay yun sa kwarto nila ni Daddy dahil baka itakas ni
Daddy yun ay ibigay niya saakin. I know my dad very well kaya hindi itatago yun ni
Mommy sa kwarto nila.

Hindi rin niya matatago sa attic yun because when I was younger, she locked me up
at the attic everytime I make a mistake kaya alam ko na rin ang mga secret pasage
ng attic namin.

So saan niya pwedeng itago ang mga dokumento ko? I put my right hand at my
forehead.

Damn it! This is making me dizzy.

Napaupo ako sa kama ko at napayuko. Napatingin ako sa sahig.

Floor.

That's right! There's a possibility na itago niya yun below the tiles. Napatayo ako
at nagsimulang tignan ang mga tiles sa floor ng kwarto ko.

Every looks fine. Pantay pantay at walang nakabukol. It means wala siya sa kwartong
to. Paano ba ako makakalabas sa kwartong to? I need to scan the floor of other
rooms. Especially, my parents room.

Halos mapatalon ako sa gulat nung biglang bumukas ang pintuan.

"Miss Hailey, your food is here." One of our made came and was carrying my food.
Kaya naman napaayos ako ng tayo. I cleared my throat and show a serious expression.

"Put the tray on the table." I said at tinuro ang mesa na nasa tabi ng bed ko.

Sinunod naman niya yun at nilagay ang tray sa mesa atsaka na siya lumabas. Hindi ko
sana papansinin yung mga pagkain kaso biglang tumunog ang tiyan ko.

Kung kailan ako nagseryoso sa ginagawa ko, saka naman umeksena ang tiyan ko kaya
bandang huli, kinuka ko yung tray at nagsimulang kumain.
-

Ala-otso na ng gabi pero wala pa rin akong mahanap sa mga tiles. Nakalabas ako
kanina dahil nakalimutang nilock ng maid ang labas ng pintuan ko pero sandali lang
yun dahil binalikan niya ang kwarto ko at nilock.

Nagmukha na talaga akong preso sa sitwasyon ko. Napahiga ako sa kama at napatingin
sa ceiling. Bandang huli, aalis ako sa bahay na to na hindi nahahanap ang mga
dokumento ko.

I already eat my dinner kaya naman bumigat na ang katawan ko. I'm getting sleepy
and getting comfortable lying on the bed. Magigising naman siguro ako mamayang
hating gabi so I need to restore my energy for my escape 101 later.

Kaya naman unti unti nang bumigat ang mga talukap ng mata ko kaya tinulugan ko na
ng tuluyan.

Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas pero naramdam ako ng mahihinang alog
sa balikat ko. Dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko at isang pigura ng tao ang
bumungad saakin.

Kinusot ko ang mga mata ko para makita kong maayos kung sino ang gumigising saakin.

"Hailey, wake up." I recognized that voice. It was my dad who was waking me up.

"Bakit po?" I'm half awake and half asleep pero kahit paano ay naaintindihan ko
parin ang sinasabi niya.

"Someone is here to rescue you." Aniya na ikinagising ng diwa ko. Napatingin agad
ako sa paligid ko at may nakita na naman akong pigura na nakatayo sa pinto.

"Hi there, beautiful!" Halos maluha ako sa nakikita ko. Napatayo ako ng wala sa
oras at tumakbo palapit sa taong maglalabas saakin sa mansiong ito.

"Miguel!" Naiiyak na banggit ko sa pangalan niya. Kahit na ilang araw kaming hindi
nagkita, namiss ko na ang itsura niya.

Oh god, I'm really happy that this time it was Miguel who came. I can finally
escape here at ease. Although sayang ang effort ko sa pagtali sa mga damit pero ang
importante, nandito na si Miguel para ilabas ako sa bahay na to.

"I'm here to rescue you, my Hailey."

Chapter 32

－－－－－－－－－－

"NOW go! Before everyone wakes up." Dad said and we both nodded. Hinawakan ni
Miguel ang kamay ko at dahan dahan kaming bumaba sa hagdan.

Nang malapit na naming mabuksan ang pinto, biglang bumukas ang lahat ng ilaw sa
malapit sa entrance.
"Where do you think you are going?" I froze as I hear that voice. Dahan dahan
kaming lumingon sa likod namin and it was my mom who was standing behind us.

Agad na tinago naman ako sa likod ni Miguel.

"Miguel hijo. What an unexpected guest. But I think you got the wrong..." And Mom
stared at me. "person."

"I'm not wrong, Tita. The one I want to be with is not Haizel but with Hailey."
Seryosong sagot ni Miguel kay Mommy. Bigla namang tumawa ng malakas si Mommy at
tumingin na naman saakin.

"I see. But I think you are confused of who is who. Your childhood lover is not
Hailey, hijo. It was Haizel." My mom said.

"I only see Haizel as my bestfriend and not my childhood lover." Miguel earnestly
said and held my hand. "Hailey is my one and only love." He added.

Gusto kong kiligin sa sinasabi ni Miguel kaso kaharap pala namin si Mommy baka
biglang magwala si Mommy kapag nakita niya yun.

"Oh so you choose the fake gem instead of the real gem. That's kinda sad." She said
as and it feels like there was a mockery in her voice.

I clenched my fist and tried to calm myself. I don't want to explode my emotions
lalo na nasa harap ko si Miguel.
"She maybe a fake gem to you, but she will always be a precious gem in our family.
If you wish to disown her, feel free to do that since I'll definitely gonna my
surname in her name." Miguel said in his serious voice. This is the first I heard
this kind of voice from him.

He was wearing a cold expression like a lion ready to fight for his territory.

"Oh my goodness! Is that a threat? Well I'm willing to give her up if Haizel didn't
die. But since Haizel died, I need someone to who can replace her to act as Haizel
so I'll never let Hailey go." Mother said to Miguel. Miguel held my hand tightly
like he will never let me go or hand me over to my mom.

"What a nice conversation you have there, son." Halos mapatalon na naman ako sa
gulat dahil sa nagsalita sa likod ko. Nakabukas na pala yung pinto pero hindi ko
man lang napansin.

Bakit sulpot ng sulpot ang mga tao sa likod ko? Baka atakihin ako sa puso kapag may
sumulpot pa ng bigla sa likod ko.

Tumingin ako sa Mommy ni Miguel and she just winked at me. Sa likod ng mommy ni
Miguel, naroon ang asawa niya at ang isang kuya ni Miguel.

"Hi there Mrs. Pascua!" Miguel's mom greeted to my mom and waved at her.

"Nice timing, Mrs. Danton. Kindly take your son home so I can teach Hailey a
lesson." Halos tumayo ang balahibo ko sa sinabi ni Mommy. When she said lesson, I
know that the she was referring was 'Punishment'. She'll punish me for escaping.
"I'm sorry but I can't do that, Mrs. Pascua. Since Hailey is our soon to be
daughter-in-law, we need to rescue her." Nakangiting sagot ng Mommy ni Miguel at
hinawakan ang kamay ko.

Linapit niya ang ulo niya sa tenga ko at bumulong na, "Don't be afraid. We are here
to protect you." A tear escaped from my eyes and nodded at her. I finally feel
relaxed now.

"How about we settle this situation in a calm way?" Miguel's dad said. "We don't
want to just take Hailey away from this manor so we need to settle everything in a
nice way." Dagdag pa niya.

"I agree with you." My dad suddenly said. "How about discussing this matter in our
library?" Dad suggested and Miguel's family accepted this suggestion.

We all seated at the sofa set in our library to talk things out. Kung madadala nga
talaga sa usap ang lahat.

"How should we settle this matter, Mrs. Pascua?" Miguel's mom asked as she sipped
at her tea.

"Well, take your son away from our family and everything will be settled then."
Straight forward answer from my mom as always. Wala ng pasikot sikot at agad na
sinabi ang gusto niyang sabihin.
"We won't agree to that. Hailey is part of our family now so we won't let you just
lock her up in this manor." My heart start to feel joy as I heard that.

Part of their family.

Napangiti ako dahil someone just said that I am part of the family. Sarap sa ears,
my gulay.

"Well, Hailey is also part of our family." Napatingin ako sa sinabi ni Mommy.
Really? Bakit hindi ko ramdam na naging parte ako ng pamilya to? I'm more like a
substitute to my dead sister.

"Oh a family? I thought I was more like a puppet to this family." I commented to my
mom's word. Nakita kong nag-iba ang itsura niya dahil sa sinabi ko.

Napatayo bigla ang mommy ni Miguel. "Puppet? Mas lalong hindi namin hahayaan na
iwan si Hailey sa bahay na ito." Galit na sambit nito.

"You don't know anything about this family so just leave this house this right
now." My mom angrily said and pointed at the door.

"Mrs. Pascua, let me tell you this. Once we leave this house, we will file a case
against you. We can't let Hailey stay in this manor." Seryosong wika ng Mommy ni
Miguel and I can see a fierce aura from the two of them.
My mom suddenly laughed loudly. "File a case? Don't me laugh. You don't even have
an evidence to use." Aniya and looked at Miguel's mom like she was challenging her
kung ano pa ba ang kayang ibuga niyang salita.

Napahawak nalang ako sa noo ko. A fight between two woman is really a pain in the
head.

"I'm sorry to disappoint you but we have the evidence." Miguel's mom proudly said.
Hindi ko alam kung magseseryoso ako sa usapan nila or matutuwa. Para kasi silang
mga bata.

"Evidence? Stop bluffing, Mrs. Danton."

My mom awkwardly said and she started to sweat. That's weird? The way I looked at
her expression, it seems like my mom is scared to be found as guilty.

"Oh you didn't know? Hailey is the evidence I'm talking about."

Chapter 33

－－－－－－－－－－

"OH you didn't know? Hailey is the evidence I'm talking about." Miguel's mom said.
Medyo nagulat ako sa sinabi niya kaya napatingin ako sa mommy ko para makita ang
reaction niya.

"Are you making fun of me, Mrs. Danton?" My mom said and her eyes became furious.

"Let's drop the formalities here. I don't know what happened to your brain but you
don't deserved Hailey. This household made her childhood painful to the point she
started to hurt herself."
Seryosong wika ng mommy ni Miguel na naging sanhi kung bakit napayuko ako.

Everything she said was true. Everytime I'm here in this house, I feel suffocated
and my only escape was hurting myself.

"What are you talking about?" Naguguluhang tanong ni Mommy at napatingin saakin na
para bang gusto niyang magpaliwanag ako but I remained silent.

"Then I assumed your husband knows about about Hailey's situation, am I right?" I
saw from my peripheral vision how my father nodded as an answer.

"What is she talking about? Answer me!"

My mom asked again but this time she asked my father dahil hindi ako sumasagot sa
tanong niya.

"Yes, I know all about Hailey's suicide attempts. From overdosing medicines to
cutting her wrist." Napapikit ako sa narinig ko and hide my wrist using my sleeves.
Napamulagat ako ng tingin ng yumakap si Miguel si saakin at marahang bumubulong na
magiging maayos rin ang lahat.

"See? Because of your stupid thinking, you hurt your daughter." Sa boses ng Mommy
ni Miguel ngayon, mararamdaman mo talagang puno ng pait yung boses niya.
"I didn't push her to do those things so basically it wasn't my fault to begin
with." Halos manlumo ako sinabi ni Mommy. I didn't expect that words from my own
mother's mouth.

"Bullsh*t!" Sigaw ni Miguel at napatayo ito. I can sense how angry Miguel is.

"Miguel, watch your mouth!" Pagbawal ng Papa ni Miguel sa anak niya. Agad namang
huminahon si Miguel at bumalik sa pagkakaupo.

"I'm sorry, Dad." Sabi ni Miguel at bumalik siya sa pagkakayakap saakin. I can
still feel that he is angry but he's trying to calm himself to refrain from
shouting and cussing in front of our parents again.

Miguel's mom sighed and looked at my mom again. "Then let me ask you something. Are
you willing to let us take Hailey with us?"

"No." Seryosong sagot ni Mommy sa kanya.

Pero mas nagulat ako sa kasunod na sinabi ng mommy ni Miguel.

"Then we will take this to the court." She sounds serious about taking this
situation to the court.
Biglang mapatayo si Mommy dahil sa narinig niya sa Mommy ni Miguel. "Aabot ba
talaga tayo sa puntong masisira ang pinagsamahan natin, Mrs. Danton?" Dimiyadong
tanong ni Mommy sa Mommy ni Miguel.

"Yes, I'm willing to destroy this friendship just to free Hailey from this
household." And I guess she is determined to take this to the court.

Kung aabot man sa korte ang sitwasyong ito, hindi ko alam kung anong mararamdaman
ko. Ang tanging gusto ko lang ngayon ay makalaya mula sa bahay na to at magamit na
ang pangalan ko.

"And you, kumpare. Even if you saved Hailey's so many times from her suicide
attempts, it doesn't mean that you didn't do wrong. If you help her from the start,
kung nilabas niyo siya sa bahay na to sa simula palang, hindi tayo aabot sa
sitwasyong ito. Hindi magkakaganito ni Hailey." Medyo namamangha ako sa
pagkastraight forward ng Mommy ni Miguel. Walang pasikot sikot, walang kuskos
balungos.

"She can't even use her own name." Biglang dagdag ni Miguel.

"If you keep on doing this Mrs. Pascua, then we will take Hailey with us."
Seryosong wika ng Mommy ni Miguel.

Medyo gumaan na ang pakiramdam ko dahil may mga tumulong saakin sa problema to but
I still didn't do my part in this war. However, I can still use this opportunity
para makuha ko ang mga dapat kong makuha.
Pinunasan ko ang mga luhang tumakas mula sa mata ko kanina at tumayo.

"Please give me my documents. I'm tired of being Haizel and tired of being your
dog. I want to use my name this time. I want to be free." Buong tapang na sabi ko

Narinig kong mahinang pumalakpak si Cibrina kaya napatingin ako sakanya. She just
showed me her thumbs up kaya naman napangiti ako.

I can finally say what I want to say.

"Then we will take this to the court." Nagulat ako sa sinabi ni Mommy at tumayo
siyang bigla at pumunta sa pwesto ng telepono.

"Call all the guards and take them here at the library." Sabi ni mommy sa kabilang
linya at wala pang isang minuto ay dumating na ang mga guards ng bahay namin.

"Assist our guests to the exit door." Utos ni Mommy sa mga guards na dumating.
"And you two, lock this woman to her room." Utos naman ni Mommy sa dalawang
katulong namin at tinuro ako.

"You want your freedom? In your dreams." Parang gustong humiwalay ng kaluluwa ko sa
katawan ko. Naglaho ang kulay sa mukha ko dahil sa sinabi niya.

"You will never gonna get out from this house. You will forever be Haizel Pascua.
You can keep dreaming about your freedom though." My mom again said again and this
time she was laughing.

Akala ko makakalabas na ako, akala ko matatapos na ang lahat, it's a prank lang
pala.

Napaupo ako sa sahig dahil nawala yung lakas ko sa mga paa ko. Unconsciously, my
tears start to fall again. I feel like it's the end of the world for me. I guess
I'm gonna stay here for the rest of my life.

Naramdaman ko ang mga kamay na nasa balikat ko at tinulungan akong tumayo. "I'll
think of another way to take you out here."

"You don't have to do that. I'll never gonna escaped from this household. I'll die
here in this house. Mamatay akong hindi man lang nagagamit ang pangalan ko. Mamatay
akong hindi man lang nagagawa ang mga gusto kong gawin."
Walang buhay na sabi ko. My Operation takas was a failure from the start paano pa
kaya ang planong naisip nina Miguel?
It only means that hindi na ako makakaalis sa bahay na to and act as Haizel for the
rest of my life.

"No, don't say those words. Don't lose hope. You will get through this. We will
help you so keep fighting too. We may retreat this time but not next time. Ilalabas
kita sa bahay na to kahit anong mangyari." At yumakap si Miguel saakin.
I can feel his shoulder shaking. Mukhang umiiyak ito kaya naman yumakap ako pabalik
sa kanya.

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nakayakap pero hindi pinutol ng dalawang
katulong namin ang pagkakayakapan namin, bagkus at hinintay nila akong ako mismo
ang lumapit sa kanila.

My mom was still at the door pero nagtaka ako dahil nakatalikod lang siya at hawak
niya ang ulo niya.

And in a blink, she collapsed.

Chapter 34

－－－－－－－－－－

NASA labas kami ng emergency room ngayon dahil biglang nawalan ng malay si mommy
habang palabas ito ng library. We still don't know kung anong cause ng pagkahimatay
niya dahil hindi parin lumalabas yung doctor in charge ni Mommy.

"Everything will be alright." And I felt Miguel sitting beside me and embraced me.
Even though my mom did horrible things to me, I just can't stop worrying about her.
After all, she is still my mother.

Kaming dalawa lang ni Miguel ang nakaupo sa bench na malapit sa emergency room.
Sina Daddy at ang mga magulang ni Miguel ay nakatayo lahat sila.

Miguel's mom is a kind person. She's blaming herself kung bakit nahimatay si Mommy.
Kung sanang naging maayos lang daw ang usapan baka hindi raw kami umabot sa puntong
to.

Napatayo ng maayos ang lahat dahil may lumabas na doctor sa emergency room at yun
ang doctor in charge ni Mommy.

"Doc! Kamusta ang asawa ko?" "Anong nangyari ho kay Mommy?" Sabay na tanong namin
sa Doktor.

"It seems like she's experiencing concussion from her past accident. She needs a
thorough examination to her brain. We will move her to the psychiatric ward."
Paliwanag ng Doktor at iniwan niya na kami.

Concussion? Accident?

"Daddy, anong aksidente ang sinasabi ni ng doktor?" Naguguluhang tanong ko sa

kaniya.
Napaupo si Daddy sa bench at nagtakip ng mukha gamit ang dalawang palad niya.

"Car accident." Mahinang sagot niya pero narinig parin namin.

Parang tumigil sa paggalaw ang paligid ko. Bakit hindi ko narinig ang ganitong
detalye sa buhay ni Mommy?

Or I'm not that interested in her life dahil sa ginawa niya saakin?

"When...was that?" Tanong kong muli sa kanya. I'm unsure with my emotions now,
hindi ko alam kung ano ba tong nararamdaman ko.

"Before she gave birth to the two of you." Panimula niya sa kwento niya at huminga
ng malalim.

"She didn't want to go to the hospital to check her condition because she was
afraid that something might happen to the two of you. It was my fault that time
because I didn't drive carefully and we hit a wall. I was nervous and scared while
driving dahil pumutok na ang panubigan ng mommy mo and I didn't noticed that there
was a wall in front us. Her head was hit at the wind shield kaya mas lalong
dumagdag ang takot ko." And his tears start to fall. I can feel how he was hurt
with his words.
"Maraming tumulong saamin that time at dumating sa oras ang ambulansya kaya agad na
naagapan ang mga natamo naming sugat at naagapan ang pagdurugo ng Mommy mo."
Patuloy na kwento nito.

"But we found a problem, she was unconscious before she gave birth to the both of
you. Luckily, she witnessed how Haizel born but she didn't witnessed how you were
born and that's why she thought that you were my child from another woman." Ngayon
na pinapaliwag na ni Daddy ang mga nangyayari noon, unti-unti naliliwanagan na ang
lahat. Pero hindi parin ako mapakali kasi parang may kulang sa kwento kung bakit
ayaw ni mommy saakin.

"How about her ultrasound check ups? Hindi po ba sinabi ng doctor na kambal ang
anak niyo?" It was Miguel who asked the question. He was also listening to my Dad's
story while standing beside me and holding my hand.

"She didn't want to know about the gender of the baby. Gusto niyang masopresa kami
kapag nakita na namin si baby. They checked their heartbeats pero hindi binanggit
ng doktor na kambal pala ang bata sa loob." I frown as I heard his explanation.

Minsan hindi ko talaga mabasa yung isip ni Mommy. Silang dalawa ni Daddy actually.
Ang hirap basahin ng mga isip nila.

"Daddy naman, ano ba namang trip niyo ni Mommy. Dahil sa surprised na gusto niyong
mangyari, nagkandaleche leche yung buhay ko." Reklamo ko sa kanya. Nasaktan ako
both physically and mentally dahil sa ginawa nilang yun. Napakagaling.
"I know, it was our fault to begin with. And I'm guilty as fuck." Sagot ni Daddy na
ikinagulat ko dahil sa sinabi niyang "Guilty as fuck"

Medyo nakakapanibago dahil hindi naman palamura si Daddy lalo na kapag may nga bata
sa bahay. My father is kind but coward. My mother is sophisticated but childish.
Haizel is a jolly person but clumsy. Habang ako, ganda lang ang ambag ko, may
problema pa sa emosyon.

"Daddy, nasa ospital tayo kaya stop cussing muna." Pagbawal ko sa kanya. Tumingin
ako sa paligid kung may nakarinig pero buti nalang wala kaya nakahinga akong
maluwag. Medyo malakas kasi ang pagbigkas niya ng mura na yon.

"Oh, I'm sorry. My bad." Agad na paghingi niya ng tawad.

"Tutal narinig mo na ang paliwanag ni Daddy mo, let's hear your mom's explanation."
Miguel's mom said at tumango ako sa kanya.

After hearing my Dad's story, parang tumaas bigla yung possibility na makuha ko na
ang kalayaang gusto ko.

She's right. It's time to hear my mom's explanation. Kapag hindi siya nagexplain
saakin, susunugin ko yung mga collection niyang bag. Alam ko kung saan nakatago ang
mga yun so I'm gonna build my courage to make her talk para matapos na rin tong
lahat.
"Okay po. Thank you po tita for being helping us." I sincerely said at tumayo para
yakapin siya.

"No worries, Hija. Since you are already part of our family." Aniya at niyakap ako
pabalik.

"Thank you so much, Kumpare at Kumare. Let us repay you once everything is
settled." Dad said at pinunasan ang luha niya bago makipagkamayan sa mga magulang
ni Miguel.

"No need for that. Basta masaya ang mga bata, ayos na kami." Sagot ng Daddy ni
Miguel.

If you are wondering kung nasaan si Cibrina, umuwi na sila kanina. She needs to
rest dahil pinagod ata ni Boss Aaron nung isang araw si Cibrina.

A nurse suddenly approached us and said,

"Sir, nalipat na po namin siya. You can visit her na po."

Nagpasalamat kami sa nurse bago ito naglahong parang bula. Humawak ako sa kamay ni
Daddy para alalayan siyang maglakad. Nanghina kasi to kanina dahil sa pagiyak na
ginawa niya.
Tumulong din si Miguel sa pagalalay kay Daddy para talagang maayos na makakarating
kami sa room ni Mommy.

Nang makarating kami sa harap ng kwarto ni Mommy, huminga ako ng malalim dahil oras
na para marinig ang mga paliwanag niya. Nasa tabi ko naman si Miguel kaya magiging
maayos lang ako.

Miguel is already my strength and also my weakness. As long as I can see Miguel, I
know I can get through anything. At dahil si Miguel ang laging andyan para saakin,
napagdesisyon kong kay Miguel lang dapat ako kikiligin.

As I held the doorknob, my heart start to race and my hand is starting to get
sweat. Huminga akong malalim sa panghuling minuto bago buksan ang pinto.

It's time to end this misery.

Chapter 35

Before this special day ends, Happy Mother's Day to all mother out there.❤❤

Enjoy the update~

－－－－－－－－－－

"MISS Hailey, sakto at gising na ang mommy. Where is your father?" Pambungad na
wika saakin ng Doktor.

Pagkabukas ko kasi ng pinto, nasa loob pala si Dok at kausap si Mommy. Mukhang
seryoso ang pinag-uusapan nila kaya medyo umurong yung dila ko na kausapin si
Mommy.

"Nasa labas ho." Magalang na sagot ko kanya.

"Kindly tell them to come inside, hija. Your mom's medical result is out and I need
to discuss something about your mom's condition." Wika ng doktor na agad ko namang
sinunod.

Dumungaw ako sa pinto para tawagin si Daddy.

"Daddy kakausapin po tayo ni Dok." Agad namang pumasok si Daddy matapos kong
sabihan siya.

Si Miguel at naiwan sa labas. He'll wait for me to come out sabi niya.

"After running some tests and assessment, we found out that there is something
wrong with your mother." My Dad almost fell down from standing kaya agad na
inalalayan ko siya para hindi siya tuluyang mahulog.
"Malala po ba to?" Daddy asked as his voice trembled. I know that he is scared that
something may happen to Mommy. Same with me, I'm also scared na may mangyari kay
Mommy.

Sabi ko nga, siya parin ang mommy ko.

"Well don't worry, hindi naman malala ang sitwasyon ng Mommy mo but she will never
gonna live like a normal person." Seryosong wika ng doktor at tumingin sa hawak
niyang folder.

"What do you mean, Dok?" Naguguluhang sabay na tanong namin ni Daddy. Sumulyap ako
kay Mommy na ngayon ay nakatingin sa bintana.

"Your mom is suffering from Prosopagnosia." The doctor answered.

"Prosopag-what po?" Naguguluhang tanong ko. Hindi ko kasi alam kung ano yung sakit
na yun. I'm not familiar with.

"Prosopagnosia." Pagulit ng doktor.

"Anong klaseng sakit ho yun?" Dad asked this time at nakatayo na siya ng maayos
pero nakaalalay parin ako sa kanya. Baka mamaya matumba na naman to.
"Prosopagnosia is a neurological disorder characterized by the inability to
recognize faces." Paliwanag ng doktor saamin pero parang ang lalim ng mga terms na
ginamit niya.

"In short ho?" Tanong ko sa kanya.

"Face blindness." Seryosong sagot niya. Napatingin akong muli kay Mommy at this
time, nakatingin siya saakin.

"Kung kaagad siyang nagpatingin 20 years ago, baka naagapan siya. Although hindi pa
ganon kalala ang sitwasyon niya, it will be better if you'll guide her in terms of
recognizing people." Paliwanag ng doktor muli.

Bumitaw ako mula sa pagkakahawak kay Daddy para lumapit sa bed ni Mommy. Humarap
ako sa kanya at buong tapang siyang tinanong.

"Tell me the truth, Mom."

"Do you recognized my face?" I asked to her while holding my tears.

"..."

"I don't." Straightforward na sagot niya. Parang sinaksak ako sa puso sa sinabi
niya.

"Since when?" I asked again while holding up my tears. But I can sense that my
voice will crack any moment.

"Since you were born." Sagot niya at gumawi sa salamin na nasa banyo.

"But right now, I don't even recognized my own face." Biglang dagdag niya na
ikinababa ng balikat ko.

"Is that your reason why you hated me? Because you can't recognized my face?" I
asked for the third time.

"Yes." Diretsong sagot ni Mommy sa tanong ko at tumingin na naman siya sa bintana.

"Dok, wala ho bang lunas ang sakit ni Mommy?" Tanong ko kay Doktor. Hindi pwedeng
to. I can't accept this.
She hated me because she can't recognized my face? Hindi ko na alam ang iisipin ko
sa mga sinagot ni Mommy saakin. Nasaktan ako dahil sa mga pinanggagawa ni Mommy
pero at the same time, I'm starting to pity her.

"Wala pang cure ang Prosopagnosia. She may need a psychiatrist to help her." Sagot
ng Doktor sa tanong ko

Maya maya lang ay nagpaalam na ang doktor at lumabas na ito. We are still
processing what the doctor said. It feels unbelievable.

My dad is seating at the chair beside my mom while holding her hand.
Tahimik lang ang buong kwarto hanggang sa naisipan kong basagin ang katahimikang
yun.

"Did you recognized my sister's face?" Tanong ko sa kanya.

"Yes. But not until you two turn 12." Sagot niya saakin.

"Mom, why didn't you tell us na may iniinda kang ganito? Edi sana agad natin
naagapan ang sakit mo." Hindi makapaniwalang wika ko sakanya. Kung nung una palang
ay sinabi niya na, magagawan naman namin ng paraan ang sakit niya.
"You should have told me na may iniinda kang sakit. You should have told me na kaya
mo ako sinasaktan dahil hindi mo makilala ang mukha ko. You should have told us
earlier." Naiiyak na sabi ko sa kanya.

"Tapos na ang lahat. Nasaktan na kita kaya hindi mo na kailangang sabihin yan." My
mom coldly said and looked away.

"How about we fix this mess?" My dad suddenly said and held both of our hands

"Although your mom is 20 years late, I know that we can still fix this." Dad said
to me then looked at my mother.

"Hon, it's time to face this problem. Stop running away and start showing your
affection to your daughter." Nakangiting sabi niya naman kay Mommy.

"I'm sorry." And my mom suddenly bursted to tears. Mas lalo tuloy akong naiyak
dahil nakikita ko siyang umiyak.

Kaya naman ang ginawa ko, lumapit ako sa kanya at yumakap sa kanya. Para akong bata
na umiiyak dahil sa wakas ay naramdaman ko na ang yakap ng isang ina.

A hug from my own mother.

"I'm really sorry, Hailey." Paghingi niyang tawad muli saakin at niyakap din ako ng
mahigpit.

Bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya at tumingin sa mga mata niya. "Everything will
be fine now mom. Let's be happy together." Nakangitng wika ko sa kanya.

"Yes. Let's do that." My mom said and wiped my tears. My father was also crying in
silent while watching us reconciling.

"I'm sorry to you too, Hon. I know I did something horrible to you too." My mom
said and opened his arms so that my father can hug him too.

"I'm fine as long as you are fine. You don't have to be guilty. I love you and
that's why I still stayed at the end." My dad said and hugged her.
"Mom, you need to be honest with us starting today. So we can work this out without
hurting anyone." Sabi ko sa mommy ko.

Parang gumaan na ang pakiramdam ko. I didn't know that reconciling with my mother
can make me this happy.

"Okay." Nakangiting sagot ni Mommy saakin.

But suddenly, something came to my mind.

"But I have a question." Sabi ko kay Mommy.

"What?" My mom said.

"Did you involved yourself in illegal drugs?"

Chapter 36

－－－－－－－－－－－
"DID you involved yourself in illegal drugs?" Seryosong tanong ko sa kanya.

Lahat ng mga nalalaman ko, ibubuhos na rito ngayon para magkaalaman na. Tutal
maayos na ang saamin, oras na rin siguro para malaman ko yung mga pinagkakaabalahan
ni Mommy na pakiramdam ko ay hindi magandang gawain.

"Illegal drugs? Why would I?" Gulat na tanong niya saakin.

That's strange. Ano yung mga nakapaketeng crystallized powder na nakita ko nun sa
room nina Mommy?

"I know what you are thinking. Iniisip mo ba yung mga nasa maliit pakete? Those
crystallized powder are not drugs." She said at tumawa ng mahina.

Medyo napatigil ako ng konti. That was the first time I saw her smile while looking
at me and talking to me. Noon kasi lagi ko lang siyang nakikitang nakangiti kapag
andyan si Haizel.

I felt proud suddenly dahil sa wakas ay napangiti ko na siya.

"Kung hindi yun drugs, ano ang mga yun?" Tanong ko sa kanya. Now I'm curious kung
ano ang mga crystallized powder na yun.

"Sugar." She answered and released a small laugh.

(A/n: I'm yung sinasabi kong nakarepack na crystallized powder ay yung asukal na
binibili sa tindahan na tigpiso.)

"Sugar?" Nalilitong kong tanong.

"Yes. Pinarepack ko lang sa mga maid para hindi na ako pabalik balik sa kusina
kapag walang lasa yung kape ko." Sagot niyang muli. Oh, that's kinda unique way to
repack the sugar.

"And where did you learn that?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"From a friend. She was living in an alley and I decided to help her way back then.
And she decided to teach me some of her knowledge." Paliwanag niya at bigla niyang
tinuro ang mansanas na nasa itaas ng mesa.

Mukhang nahulaan ni Daddy ang gusto ni Mommy kaya naman kumuha ng kutsilyo si Daddy
at kinuha ang mansanas para balatan at hatiaan sa maliliit na piraso.

"At ang tinuro niya sainyo ay kung paano magrepack ng asukal?" Tanong ko sa kanya.

"Yes. It's more convenient and cheap than the one we had before." She casually said
while staring at the apple.
Tama naman siya. Mura yun kung tutuusin. Napailing nalang ako sakanya. Wala namang
masama na gusto niyang iparepack sa maliit na lalagyan pero dapat dinala nalang
niya yung lalagyan namin ng asukal.

"By the way, where is Miguel?" At tumingin sa paligid si Mommy.

"Outside." Sagot ko sa tanong niya at umupo sa bed niya.

"Why don't you let him in. I want to talk to him." Aniya at kinuha niya yung
mansanas na binigay ni Daddy at kinain.

"Ayoko mommy." Pagtanggi ko sa kanya.

"What?" Hindi makapaniwalang tanong niya saakin.

"Charot lang. Sige po papapasukin ko na."

Natutuwang sabi ko sa kanya atsaka na ako tumayo para pumunta sa pinto.

Pagkabukas ko ng pinto, andun si Miguel sa gilid habang kinakalikot ang phone niya.

"Miguel!" Pagatawag ko sa kanya. Agad naman siyang napatingin saakin at tumayo ng

maayos. Tinago na rin niya ang phone niya at lumapit na siya saakin.
"How was your talk?" Pambungad na tanong niya saakin at hinawakan ang kamay ko. I
can feel that he's worried about me and I'm happy for that.

"My mom wants to talk to you." Sagot ko sa kanya. At hinawakan ang pisngi niya.

"Why?" He asked and again and rested his face to my palm. This kind of gesture can
make him calm and happy.

"Tutol ata siya saatin eh." Seryosong sagot ko na sa kanya na parang ikinagising ng
diwa niya. Parang siyang binuhusan ng tubig sa ulo dahil sa sinabi ko. Pero naglaho
rin to at nagpakita ng isang matamis na ngiti.

"Oh don't worry, I'll try different kinds of method para mapapayag siya so please
smile." He said like assuring me that he'll get the approval of my parents.

"Joke lang. Pasok ka." Natatawang sabi ko sakanya at pinagbukas siya ng pinto.
Hinawakan muna niya ang kamay ko bago pumasok sa loob.

"Hello po, Tita." Bati niya kay Mommy ko.

"Hello, hijo." Bating pabalik ni Mommy sa kanya. My mom was suddenly wearing a
poker face.
"Ano ho ang gusto niyong pag-usapan?"
Magalang na tanong ni Miguel kay Mommy.

"Layuan mo ang anak ko." Seryosong sabi ni Mommy.

"Hindi ko ho magagawa yun. Unless, Hailey wants me to leave her and never appear in
her face." Serysong sagot din ni Miguel.Mukhang maganda ang laban ng dalawang to.
Sayang at wala akong popcorn.

Pero bakit hindi natin dagdagan ng konting thrill ang paguusal nila?

"Then stop appearing in my face." Sabay ko usapan nila. Nakita kong nawala bigla
ang kulat sa mukha ni Miguel at humarap saakin.

"Hailey...? Why?" Hindi makapaniwalang tanong niya saakin.

"Joke lang ulit." At naglabas ako ng mahinang tawa. Nakita kong guminhawa siya
dahil sa sinabi ko.

"Nah, I was also kidding hijo. I just want to say na don't steal her away from us.
We just reconciled and I don't think I can send her away." My mom said this time
and I kinda agreed with her.
"I understand, Mrs. Pascua. Makakaasa ho kayo na hindi ko po muna ilalayo ang anak
ho ninyo sa inyo." Miguel said and smiled at my mom. Napatingin ako kay Miguel sa
sinabi niya. He looks cool while saying those words.

"Sa mga salitang lumabas sa bibig mo, mukhang may balak ka ngang ilayo ang anak ko
saamin." My mom said.

"Yes po. I plan on marrying her since I can't live without her." Napatigil ako sa
sagot ni Miguel. Napakurap ako at pinaprocess kung talagang sinabi nga niya yun.

"Don't be like that hijo. Don't depend too much to my daughter to the point that
you can live without her. You sounded like you are obsessed with her." My mom said
again. We'll my point si Mommy dun.

As of now ang score nila ay 3:2. 3 si mommy at 2 si Miguel. Sino kaya ang mananalo
sa labanan ng salita?

"Oh, is that so? Then let me rephrased it."

Magalang na wika ni Miguel.

"Hailey is now my home. I'll never be comfortable and be this happy if I'm not with
her. She gave me the reason to live and that's why I want to live my life with
her." Miguel said that made me feel butterflies inside my stomach. Konti nalang din
ay lalabas na ang puso ko sa katawan ko dahil sa bilis ng tibok ng puso ko.
"And I know my limits as a guy that wants to spend his time with her to the rest of
their lives." Dagdag pa niya. Pumalkpak ako sa kanya at nagpakita ng thumbs up.

"Then that's good." My mom said.

"But for now, I want her to be free. Free to do what she wants and do whatever she
wants to do. I'll even allow her to travel the world kung gusto niya." My mom said
and again. Para akong maiiyak sa mga naririnig ko kay Mommy.

Kung dati ay puro masasakit na salita lang ang naririnig ko sa kanya, ngayon naman
ay nakakagaan ng loob.

"I'm willing to support her kung gusto ho niyang umalis. I will patiently wait for
her return then and I will wait until she finally say 'Yes' to me."

Chapter 37

Long time no update! Nakapagsulat na rin ako sawakas kaya here you go!

－－－－－－－－－－

"NOW that Miguel mentioned it, I want to say something." Buong tapang na sambit ko.
Tutal umabot naman din kami sa puntong hintayan, sagarin ko na yung paghihintay
niya.

"?"

"Now that everything is fine now, I can even use my own name now. I want to go
somewhere." Nakangiting sabi kong muli at tumingin sa bintana.

I want to make a name. I want people to recognize my name and make a history from
it! Syempre charot lang, travel travel lang bet ko.

"And where are you going?" My dad asked.

"Somewhere far away, Mom and Dad. I want to travel the world!" Masayang wika ko sa
kanila. From Asia to North America hanggang Antarctic pupuntahan ko na.

"Travel... the world?" Gulat na tanong ni Mommy saakin.

"Are you sure about that, Hija." Dad asked na tila tututol sila sa gusto kong
gawin.

"Yes, dad. That is my dream since I was a kid and I think this is the best time to
fulfill that dream of mine." Paliwanag ko sa kanila. It's true na yan ang pangarap
ko simula pagkabata.

I love traveling! Ang pagtatravel na ginawa ko palang ay kwarto hanggang banyo kaya
gusto ko this time, pang malayuan na talaga.

"Kung yan qng gusto mo then do it. We will wait for your return then. Right, Hon?"
My dad said and looked at my mom.

My mom just sighed as if she doesn't have a choice but to nod. Pumalakpak naman ako
sa tuwa dahil napayagan akong umalis ng bansa.

Asia muna ang lilibutin ko bago ako magibang kontinente para sulit na sulit ang
paglibot ko talaga.

"Then, I'll wait for your return too." Miguel said this time and held my hand and
gently landed a kiss at top of my hand.

"Mahihintay mo kaya ako?" I teasingly asked and pinched his cheeks.

"I already waited you for 14 years, I don't mind waiting you again." He confidently
said. Aba! iba rin naman pala anv paghihintay na ginawa.

"Paano kung may iba pala akong magustuhan bigla habang nasa abroad ako? Mabilis pa
naman akong maattract lalo kapag foreigner." Pang-aasar ko sakanya. Actually, there
is a possibility na mafall ako sa foreigner lalo na kapag taghirap ako.

"Then we'll have a duel. The loser shall get out of our sight." Taas noo niyang
sagot saakin. Aba naman! Mataas ang confidence level ni Irog ko.

"Anong klaseng duel naman yan?" Tanong ko sa kanya.

"Boxing? Taekwondo? Kick boxing? I didn't build this muscles for nothing, you
know." Pagmamalaki niyang sagot saakin. Halos matawa ako sa kanya dahil gusto
niyang ipakita ang mga muscle niya sa braso kaso hindi niya magawa dahil sa suot
niyang longsleeve na makapal.

Kay init init ng panahon pero nakalong sleeve siyang makapal.

Natawa nalang ako sa kanya at tinupi yung sleeve niya hanggang elbow niya "Ang init
ng panahon, nagganyan ka." Reklamo ko sa kanya. Kahit na air con naman ang kwarto
ni Mommy, naiinitan ako sa suot niya.

"Wala na akong isusuot." Sagot niya. Para akong malalaglag sa kinatatayuan ko dahil
sa sagot niya. That's impossible!

"Anong wala? Punong puno pa yung cabinet mo nung last kong tinignan!" Reklamo ko sa
kanya. Last kong kita sa cabinet niya as in punong puno pa at halatang bagong lagay
pa yung iba.

"Kelan mo ba tinignan?" Tanong niya saakin.

"Last 2 week? Or a month na ata." Hindi siguradong sagot ko sa kanya.

"Then madumi na halos yung damit ko. It's been 1 month nung nakita mo talagang wala
na akong masusuot pa. Hindi pa ako nagkakapagpalaundry ng damit ko." Aniya at
pinagpagan ang laylayan ng damit ko dahil may nakita siyang dumi dun.

"Sosyal, laundry." Natatawang wika ko sa kanyan

"Yeah. Hindi ko na pinapasabay kay manang kapag naglalaba siya matanda na siya."
Paliwanag niya. Natango naman ako. May point naman siya kasi matanda na nga talaga
si manang at need ng ilift ang mga trabaho niya kahit papaano.

"Sabagay."

"By the way, anong balita na kina Witch?"

Tanong kong muli sa kanya. Kanina andito naman si Cibrina kaso umuwi lang agad at
hindi ko siya nakausap ng maiigi. Nakadikit lang ako kay Miguel simula kanina.

"Well, she's pregnant." He casually said and he interlocked our hands.

"Wehhhh? Magiging ninang na ba ako?"

Masayang wika ko sa kanya. Ang cute siguro ng magiging junakis ni Cibrina. Maganda
rin pamo ang lahi ng dalawang yun kaya paniguradong maganda or gwapo yung magiging
anak nila

"Probably, since kaclose ka niya." He said.

"Alam mo, napapansin ko dumadaldal kana. You answered my questions in full
sentence." Natutuwang wika ko sakanya. Although napapansin ko na madaldal talaga to
lalo na kapag kasama ako, naninibago parin ako.

"You don't like it? Shall I cut my answer?"

Tanong niya saakin at umiling naman ako ako.

"No! Don't do that! Itutuloy tuloy mo lang ang sipag mo sa pagsasagot baka umuwi
talaga ako sayo." Sabi ko sakanya.

"Oh okay. I'll maintain this attitude."

He said.

"Good. Good. Nice boy!" Nakangiting sabi ko sakanya at ginulo ang buhok niya. Mukha
siyang puppy sa itsura niya ngayon kaya sinabihan ko siyang nice boy.

"Sige na at magsi-uwi muna kayo. Ako na ang bahala sa mommy mo, Hailey kaya
magpahinga kana rin." Dad interrupted. Tumingin ako sa gawi ni mommy at mukhang
gusto niya na rin magpahinga kaya naman hinawakan ko na ang kamay ni Miguel at
tinayo.

Tumango ako sinabi ni Daddy at nagpaalam na kami na uuwi muna ako sa bahay. Pero
bago kami umalis, may huling salita muna siyang sinabi saamin ni Miguel.

"And no sex till 30 ang anak ko, hijo."

Chapter 38

－－－－－－－－－－

NADISCHARGE na rin si Mommy sa ospital pero need parin niyang nakamonitor sa

psychiatrist niya dahil sa condition niya.

We'll help her to live a new life even if she can't recognized the face of other
people. Bago ako magtravel, kailangan munang tulungan si Mommy.

Palabas na kami ng ospital at papunta na kami sa parking lot para makauwi na kami
at makapagpahinga na si Mommy pagdating sa bahay.

"Sure ka talagang hindi ka nagbenta bg drugs, Mommy?" Tanong kong muli sa kanya?
Ilang beses kong tinatanong sa kanya yan. Alam niyo na, naninigurado lang ako.

Nasabi na rin kasi ni Mommy na wala siyang "Illegal" na ginagamit or transactions

na ginagawa. Kahit sa side ni mother, wala naman din daw.

Gawa gawa ko lang daw sa utak ko kung bakit napasama ang image ni mommy saakin.
Aba! Malay ko bang wala siyang ginagawa na ganun eh hindi ko naman siya panay
nakikita noon.
"Yes. I'm 100% a good citizen in this country." Sagot niya habang nakahawak siya sa
braso ni Daddy para sumuporta sa kanya.

"How about my grandmother and grandfather?" Tanong kong muli sa kanya. Alam ko
strict sila at mukhang may mga bisyu rin.

"They're good and healthy living in the countryside. You better visit them para
maniwala ka malinis ang mga pangalan namin at malinis ang aming mga business."
Sagot ni mommy at bumuntong hininga dahil sa mga iniisip ko sa kanila.

"Should we visit them? When was the last time I saw them? Oh! I never saw them
before! Should I get them a gift?" Masayang wika ko. Yeah we definitely need to see
them!

"Any gift from you will do. Wag mo na masyadong pagisipan pa ang ibibigay mo dahil
magugustuhan naman nila kahit anong ibigay mo sa kanila." My Mom said again to me
and looked to her wristwatch. Malapit narin kami sa sasakyan ni Daddy.

"Oh, okay. Maybe I should get them some supplements and fruits for them. And
ginseng too." Excited na sabi ko.

Hindi ko alam kung anong magandang gift ang ibibigay sa kanila. After all, hindi ko
naman sila nakalakihan. Well, accept for Haizel. Alam kong tumira pa ron si Haizel
sa grandparents namin.
It's true na hindi ko pa nakikita ko ang mga grandparents ko dahil hindi naman ako
sinasama ni Mommy kapag bumibisita sila dun. Although masakit parin ang loob ko
kahit papaano, I still want to forgive my mom dahil sa condition niya ngayon.

Inisip ko nalang na wala na siyang masasandalan kapag tumalikod pa ako sa kanya.

"That will do. As long as you shows up to their faces, they'll cry in joy. They
actually wants to see you for a long time sadyang ako lang kontrabida sa buhay mo
noon." Gusto kong matawa sa huling sinabi ni mommy.

Kontrabida sa buhay mo.

She actually knew na siya ang kontrabida sa buhay ko at talagang pinagmalaki pa

niya. Now I know kung kanino ako nagmana sa ugali. Definitely from my mom. Pero
pagdating sa pagiging iyakin, kay Dad ko nakuha yun.

"You should go to the mall kung bibili kana ng mga gusto mong ibigay sa mga
grandparents mo. Mauuna na kami ng daddy mo." My Mom said at pumunta sila sa
passenger seat para makaupo na siya.

"Call Miguel. Para may taga buhat ka ng bibilhin mo." Singit ni Daddy sa usapan
namin ni Mommy.
"That's a good idea. Call him now para may kasabay kang pumunta sa mall." My mom
suddenly said at tinuro ang phone ko.

Kahit hindi ako sure na makakapunta nga rito si Miguel agad, tinawagan ko parin
siya dahil nanonood sina Mommy sa gagawin ko.

At one ring, agad na sinagot na ni Miguel ang tawag.

"Yes, Hailey?" A soft and gentle voice and bumungad saakin kaya medyo kinilig ako.
Alam niyo naman ako, dakilang marupok rin.

"Are you busy?" Tanong ko sa kanya. I can see from my peripheral vision na
nakatingin si mommy kaya naman tumalikod ako sa kanila.

"Nope. Why? Should I pick you up?" Alam din naman ni Miguel na ngayon madidischarge
si Mommy.

"Ahm, yeah. Nasa parking lot ako ngayon ng ospital and I still need to go somewhere
pero mauuna na sina Mommy." Sagot ko sa kabilang linya.

"Oh sure. I'll be there in five minutes." Aniya at bago namatay ang tawag, may
narinig akong na parang sigaw ng lalaki sa kabilang linya.
"VICE PRESIDE-"

At namatay na ang tawag. Humarap ako kina mommy para sabihin yung naging
conversation namin.

I already prepared everything sa trip namin ngayon. Papunta na kami ngayon sa bahay
ng grandparents ko and I'm really excited to see them.

Kaninang madaling araw pa kami nagbabyahe. Medyo may kalayuan din ang lugar nina
Lola at Lola kaya maaga ang alis namin. Hindi na sumama si Miguel dahil family daw
ang trip namin at ayaw niyang ispoil ang moment ko na makasama ang family ko.

"Malapit na tayo." My Dad said as we saw the sign. My heart starts to jump dahil
after so many years, makikita ko na sina Lola at Lolo.

Will they be happy to see me?

Ilang minuto pang pagbyahe at huminto kami sa isang medyo kalakihang bahay. "We're
here." My mom said. Kaya naman tumingin ako sa bintana.
Nanunang bumaba si Daddy para pagbuksanan kami ng pinto ni Mommy. Pumunta ako sa
back compartment para kunin yung mga pinamili namin ni Miguel last time.

"Are you ready, Hija?" My dad asked while smiling at me.

"I'm born to be ready, Daddy." Nakangiting sagot ko sa kanya.

"Then let's go and meet your grandparents." My dad said again at nagdimula na
kaming naglakad.

Parang panibagong page ng buhay ko ang nabuksan dahil makikilala ko na ang mga Lola
at Lolo ko. It's kinda feel like I'm still dreaming for this moment. At kung
panaginip man to, ayoko nang magising sa panaginip na to.

I probably gonna sleep forever just to be in this moment again.

Chapter 39 - The Promise

－－－－－－－－－

1 month later...

"Kumpleto na ba yung dadalhin mo? Wala kanang naiwan?" May dad asked and looked at
my things.
"Wala na po. Everything is here." Nakangiting sagot ko sa kanya.

After meeting my grandparents, mas lalong gumaan ang pakiramdam ko. Masaya sina
Lola at Lolo dahil nakilala na raw nila ako. They seems to know my existence which
made me quite happy.

Regarding to my mom's treatment, Inayos na namin ang mga dapat ayusin. And while
I'm away, my parents decided to stay at my Grandparents house para may kasama sila
Lola at Lola sa bahay.

Nasa airport kami ngayon dahil today is the day na masisimula na ang paglalakbay
ko. Nangako akong once a month akong uuwi ng bahay para naman may family bonding
parin kami kahit papaano.

As for Miguel, ayun willing raw maghintay saakin. Medyo natuwa ako nung una pero
nagaalala ako kasi paano kung kailan ready na ako magsettle down saka siya bibitaw.

"Stop thinking nonsense. Alam ko kung anong iniisip mo. I'll wait for you and I
won't look for another girl. My eyes are only for you so stop thinking nonsense."
Miguel suddenly said and pinched my left cheek.

"Malay mo lang naman biglang may dumating na girl tapos... nvm." Just thinking of
him with another girl can already hurt me, paano pa kaya kung nangyari.

Maybe I need to do something before leaving. Tumingin ako kina Mommy at Daddy.

"Mom, Dad? Please tingin muna po kayo sa direksyon na yun." Medyo nahihiyang tanong
ko sa kanila at tumuro sa may mga nagtitinda ng pagkain.
"And why?" My mom asked with her curious expression.

"I need something to do with Miguel. Nahihiya akong gawin yun kapag nakatingin
kayo." At napakamot sa likod ng ulo ko. Kahit okay na kami ni Mommy, nahihiya parin
ako sa gagawin ko.

"Okay but make it faster." My mom said as she sighed at tumalikod sila ni Daddy.
Kaya naman tumingin ako kay Miguel na ngayon ay naguguluhan dahil sa sinabi ko.

"Anong gagawin natin?" Takang tanong niya. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang
magkabilaang collar niya at hinila siya palapit saakin.

"This." And land my lips to his lips. I saw how shocked he was pero nakabawi rin
siya at sinagot ang paghalik ko.

I wrapped my hands around his neck while he wrapped his other hand around my waist
and his other hand to my nape to deepen the kiss.

Naghiwalay din kami dahil narinig naming tumikhim si Daddy kaya tumigil na kami bit
instead of moving away from him, niyakap ko siya. Napangiti naman ako kasi niyakap
niya ako pabalik.

"Why did you kissed me?" He whispered to my ears as he hugged me tight.

"Because I love you." I whispered back. Nakita kong napatigil na naman siya dahil
sa sinabi ko at tumingin saakin.

"What did you just said?" Hindi makapaniwalang tanong niya saakin. Natatawa ako sa
reaksyon niya kasi parang kasi gulat na gulat siya.
"I said I love so please wait for me. After I travel the world, I'll come to you
because you are also part of my dream." Nakangiting sagot ko sa kanya and stole a
kiss to him.

"You are also part of my dream and I won't stop dreaming a future with you even if
the world is against us." He said and held both of my hands ang kissed the back of
my hands.

"Anong against us, approved na approved kana nga kina Mommy. Plus gusto rin ako ng
parents mo kaya wala ng makakatutol saatin." Natatawang turan ko sa kanya. Kung
tuusin parang wala ng tututol pa kasi okay na ang mga pamilya namin.

"Oh that's right." Nakangiting sagot niya at niyakap akong mahigpit muli.

Pero bumitaw ako sa kanya para kalkalin ang bag ko para kunin ang isang bagay na
gusto kong ibigay kay Miguel. Kinuha ko yung maliit na box at humarap muli kay
Miguel.

"And take this. This is my gift to you for always being there for me at my worst.
Ngayon ko lang nabigay kasi hindi ako nakakakuha ng tyempo." At binuksan ang box.

It's a couple ring that I personally made for both of us. With the help of Aran,
nadesign ko siya ng walang kahirap hirap at pinagawa ng maayos.

"It's beautiful. Just like the one who gave me this." Nakangiting wika ni Miguel at
hinawakan ang mga sing sing.

"This is a promise ring. Not the proposal ring dahil masyading mabilis kung
proposal ring na ang ibibigay ko kaya promise ring muna."

"Anyways, take this ring with you to promise my loyalty to the only guy who waited
almost 15 years and still counting. I won't let myself to fall for other guys. I'll
only love you Miguel because you are part of my dreams. I swear in the name of my
parents family name and to my in-laws family name." At sinuot ko sa kanya ang
singsing niya. At dahil promise ring lang yun, hindi ko nilagay sa ring finger niya
ang singsing kung hindi sa middle finger niya.

"Take this ring with you, My love. I'll continue to wait for you until you are
ready to settle down and build a family with me. Eventhough you have your own
priorities, I'll still wait until you made me your top priority." He said this time
and take the ring from the box and slipped it to my middle finger.

"Please takecare of yourself, My love. Don't overwork yourself and eat your meals
every day. Message me if you are having a problem. I'll come to you as long as want
me to come." He said with his gentle voice and kissed me to my cheek.

"I will and you too. Don't forget to eat your food and take a long rest always.
Don't stress yourself too much, baka pumuti ang mga buhok mo bigla." Sagot ko sa
kanya at bumitaw na ako kay Miguel atsaka lumapit kina Mommy at Daddy.

"Mom, Dad, I'll be back. Please take care of yourself too. I love you both." Sabi
ko sa kanila at niyakap silang dalawa.

"Flight ********* is now boarding." Anunsyo nila kaya naman bumitaw na ako sa
kanila dahil kailangan ko nang umalis.

"It's time to go. See you next month, Mom and Dad." Nakangiting wika ko sakanila at
lumapit ako kay Miguel para magpaalam na.

"See you next month, My love." Nakangiting wika ni Miguel at niyakap akong muli.
And I start to walk away.

Chapter 40

－－－－－－－－－

6 years later...

WITHIN 6 years, marami akong napuntahan na bansa. I also worked as a part timer sa
isang model agency. Although binibigyan ako ng family ko ng allowance, I still
decided to do some part jobs with help of Arran's wife. Sobrang lawak pala ng
connection ng asawa niya kaya madali akong nakakapagapply sa mga part time na
ginagawa ko.

And today is the day I'll stop travelling the world as a single. Gusto kong
magtravel ngayon na may kasama na. And I think nasa bahay ang lalaking gusto kong
makasama sa pagtravel ko.

Paglabas ko ng airport, agad akong pumara ng taxi at pumasok dali dali. Walang may
alam na umuwi ako ng maaga. Ang alam lang nila ay next week pa ang uwi ko. Nilagay
ko sa likod yung maleta ko.

"Manong sa **** Company po." Sabi ko sa driver at agad namang pinaandar ang
sasakyan.

Medyo kabado ako sa pinaplano ko kasi first time sa buhay ko na ako ang magfifirst
move para mag improve yung relationship namin.

Within 6 years, puro video calls and text lang kami ni Miguel. Kapag umuwi naman
ako sa bahay namin, sobrang rare lang din namin magkita kasi nabusy na siya sa
company nila.

"Nandito na po tayo, Miss." Sabi ng driver. "Magkano po?" Tanong ko sa kanya at

nilabas ang wallet ko.

"150.00 po lahat." Sagot ng driver at binigay ang bayad at lumabas na ako ng

sasakyan niya. Kinuha ko yung maleta ko sa likod at naglakad papunta sa entrance ng
company nila Miguel.

Si Miguel ang bagong president ng company nila dahil binitawan ng kuya niya ang
pwesto niya para makapag focus daw ito sa mga restaurants niya. Si Cibrina naman ay
ang bagong vice president nila pero rare lang raw siyang pumasok sa office dahil
abala ito sa pagaalaga niya sa chikiting niya.

"May appointment po ba kayo?" A desk assistant suddenly popped up in front of me.

"Actually I am planning to surprise him kaya hindi ako nagpaappointment."

Nahihiyang sagot ko kanya.

"Then I'm sorry po pero hindi ho kayo pwedeng pumasok. Without your appointment po,
hindi ko ho kayo pwedeng pumasukin at baka ho matanggalan ako sa trabaho ko." Aniya
na ikinalungkot ko. Parang sayang pala ang pagmamadali ko.

But it doesn't matter, I'll just go home muna at saka nalang ako pupunta rito and
by my second visit, papatulong na siguro ako sa mother-in-law ko.

Mother-in-law na ang tawag ko sa mommy ni Miguel dahil yun daw ang gusto niyang
itawag ko sa kanya girlfriend na rin daw ako ni Miguel so she insisted na tawagin
ko siyang ganun

"Oh? Ganun ba? Sige thank you nalang. But don't mention to him about my visit."
Malungkot na sabi ko sa kanya. Kapag nalaman kasi ni Miguel baka masayang ang
effort ko sa pagsusurprise sa kanya.

"Okay po." Magalang na sagot niya. Tumalikod na ako at maglalakad na sana palabas
ng compang nang may biglang tumawag saakin.

"Miss Hailey?" Lumingon ako kung sinong tumawag saakin.

"Secretary Cha?" Ang secretary ni Miguel ang tumawag saakin. Simula nung vice
president pa si Miguel ay siya na ang Secretary niya kaya malaki ang tiwala ni
Miguel sa kanya.

"Ikaw nga ho, Miss Hailey. Nandito po ba kayo para puntahan si President?" Tanong
niya saakin.

"Oo sana kaso hindi pala ako pwedeng pumasok kung walang appointment. Hindi rin ako
pala punta sa company nato kaya halos nakalimutan ko na ang mga rules dito." Sagot
ko and showed an awkward smile to him. Medyo nakakahiya kasi para akong napalayas.

"Okay lang po kahit wag na kayong magpaappointment. Halina ho kayo at ihahatid ko

ho kayo sa office ni Mr. President." Sabi niya na ikinatuwa ko. Humarap muna siya
sa desk assistant na kumausap saakin.

"She's a VIP so she doesn't need an appointment. If you saw her visiting again,
guide her immediately and send her to the President's office." Wika ni Secretary
Cha sa desk assistant at agad namang tumango ang babae.
Si Secretary Cha na rin ang humila ng maleta ko dahil baka magalit si Miguel kapag
nakita niyang walang tumulong saakin sa pagbitbit sa gamit ko. Kaya halos hindi na
ako nagpoprotesta kapag binibitbit nila ang mga gamit ko.

Pumasok kaming agad sa elevator at si Secretary Cha na ang pumindot sa button kung
saan ang floor ni Miguel. Within 6 years na pabalik balik ako sa bansa, ngayon lang
ako bibisita sa office niya as the president of the company.

"Nandito na ho tayo, Miss Hailey." Secretary Cha at pinauna akong lumabas sa

elevator bago siya sumunod.

"Mr. President is currently signing some papers inside so you may come inside, Miss
Hailey." Sabi ni Secretary Cha at nagpaaalm na siyang umalis dahil may inutos pa
raw si Miguel sa kanya.

Huminga ako ng malalim at kinuha ang maliit na box sa sling bag ko.

Huminga akong malalim muli bago humawal sa door knob at binuksan ang pinto.

Sumilip ako sa pinto para makita siya and he is indeed signing some papers and
nakakunot pa ang noo niya habang pumipirma siya ng mga papers.

Tumikhim ako para makuha ang atensyon niya at agad naman siyang tumingin sa pwesto
ko.

I saw how his eyes widened and he immediately stand up and ran towards me. Kaya
naman binuksan kong tuluyan ang pinto para salabungin siya at yumakap sa kanya.
I'm in his arms.

"Why are you here? Oh god! I missed you so much." Sunod sunod na sabi ni Miguel at
niyakap akong mahigpit. I smiled sweetly as I heard his voice again.

I'm actually getting addicted to his voice kaya natutuwa ako kapag naririnig ko ang
boses niya lalo na kapag personal na.

"I'm here because I want to tell you something." Seryosong sabi ko sa kanya at
hinawakan ng mahigpit ang maliit na box na hawak ko.

"What?" Takang tanong niya saakin at bumitaw sa pagkakayakap saakin.

"Napagtanto ko kasing nakakalungkot palang magtravel mag-isa kaya I'm looking for a
suitable travel partner kaya nandito ako." Paliwanag ko sa kanya. Nakita kong
nagiba ang expression niya sa mukha na parang naguguluhan siya sa sinabi ko.

"So you want me to join in your adventure?" Takang tanong niya saakin.

"Yes. So please..." At tumango ako sa kanya at nilagay ko sa harap niya ang kamay
kong may hawak na maliit na box at binuksan ang laman nun.

"Marry me, Miguel."

Chapter 41

－－－－－－－－－－
"MARRY me, Miguel." Nakangiting wika ko sa kanya at pinakita ang singsing na ako pa
mismo ang nagdesign nito.

Nung una ay wala akong nakuhang response sa kanya dahil parang wala siyang masabi
kaya naghintay akong sumagot siya pero imbes na sumagot siya, luha ang sumagot
saakin.

His tears suddenly starts to fall. Hindi ko alam kung matatawa ba ako or makikiiyak
sa kanya kasi ang precious ng moment nito para saaming dalawa.

"Yes. I'll marry you, my love." He said as his tears continues to fall and embraces
me.

I gently tapped his back and hugged him back. Naramdaman kong pinupunasan na niya
ang mga luha niya kaya naman bumitaw na ako sa pagyakap niya at kinuha ang kanan
niyang kamay ay sinuot ang singsing sa daliri niya. Saktong saktong ang size ng
singsing kaya mas lalong napangiti ako.

"I feel like I'm floating in happiness but at the same time I'm disappointed to
myself. Ako dapat ang unang gumawa nito." He said and rested his chin to my
shoulder.

"It's okay. Wag monang aalalahanin yun atsaka ang importante naman ay yung..."
Natatawang wika ko sa kanya at kinuha ang kamay niya showed his hand with a ring on
it.

"Makasama na kita sa paglalakbay ko." And showed him my sweetest smile.

"Yes. I'll gladly join your travel. We'll travel the world again and again till
your hearts content." Nakangiting wika niya.
"I love you." He said in his sweetest voice and kissed my forehead.

"And I love you too." I said to him and wrapped my hands around his neck and pulled
him closer me to kiss his lips.

Papasok kami ngayon sa bahay namin kasama ang pamilya ni Miguel. Yes, mamanhikan na
po sila.

Si Mommy medyo lumalala na yung face blindness niya pero nakaantabay kami at
tinutulungan siya sa pagdistinguish ng mga tao para hindi siya mahirapan sa
pagkilala sa mga tao lalo na kapag may mga pagtitipon kaming dinadaluhan.

"It feels nostalgic to be here in this house. Parang kailan lang nung tinatakas ka
namin sa bahay na to pero ngayon, mamanhikan na kami." Cibrina said habang buhat
buhat niya ang second baby niya. Si Aaron naman ang nagbubuhat sa tulog nilang
panganay.

"I agree with you." Nagiting pagsang-ayon ko sa kanya.

Medyo palaki na rin ang pamilya nina Miguel dahil may bitbit na ring anak si Kuya
Mason. I think kailangan na rin naming gumawa ni Miguel after ng kasal para may
bitbit na rin na bata si Miguel.

Napahawak ako sa engagement ring na nasa daliri ko. The day after I proposed to
him, siya naman ang nagpropose saakin kaya parehas kaming may suot na engagement
ring.
"You're here! Come inside. Inahanda pa ang lunch natin kaya feel free to roam
around the house." Pambungad na sabi ni Daddy sa family ni Miguel at pumasok na
kami saloob.

Dinala namin sila sa sala habang si Mommy naman ay nasa kusina siya at tumutulong
pag hahanda ng pagkain.

"Daddy, I'm hungry." Biglang nagising ang panganay ni Cibrina. "What do you want to
eat? We'll buy it later but for now we need to wait because we are not in our
house." Aaron said to her daughter.

"Where are we?" Tanong ng bata at pinalibot ang tingin sa bahay namin. I released a
small laugh as I saw her getting confused.

"Your ninang's house." It was Cibrina who answered her this time.

"Ninang's House? Where is Ninang?" Tanong muli ng bata.

"I'm here, Baby." Sagot ko sa kanya at kumaway sa kanya.

"Ninang." She said at bumaba mula sa pagkakalong niya sa daddy niya at lumapit
saakin.
"Ninang, I want to sleep again. Please let me sleep in your room." She said and
hugged me. "Sure." Nakangiting sagot ko sa kanya.

I was about to carry her pero biglang nawala ang bata saakin dahil kinuha ito ni
Miguel. "I'll carry her instead. She's getting heavier this days kaya ako nalang
ang magbubuhat sa kanya."

Tumango naman ako sa kanya at dinala sila sa kwarto ko. 6 years ako, nalipat na ang
kwarto ko sa mas maayos at magandang kwarto.

"Lay her down slowly para hindi siya mabigla." Nakapikit na kasi ito habang dala
dala siya ni Miguel. Mukhang antok na antok ang bata.

"I'll tell one of our maids to check on her every minute." Sabi ko sa kanya at
tumawag ng isa sa mga maid namin para bantayan ang bata.

After calling the maid, bumaba na kaming muli para puntahan sina Mother-in-law sa
sala.

"Their wedding should be extravagant!" Miguel's mom said while wearing an excited
expression.

"Mom, don't do that." Pagbawal ni Miguel sa mommy niya.

"Why? Our boy is getting married so it's reasonable to plan an extravagant

wedding." Sagot ng Mommy ni Miguel at kinunotan siya ng noo. Napamasahe naman sa
noo si Miguel para magpaliwanag kung bakit ayaw niya ng bonggang kasal.
"Mom, we don't need an extravagant wedding. We prefer a solemn and private wedding.
Only close friends and family shall attend in our wedding." Paliwanag niya.

"And we don't want to waste too much money in our wedding. Bubuo na kami ng pamilya
ni Hailey kaya kailangan naming magtipid para sa future ng mga bata." Dagdag pa
niya at napatango ako. He's right. We don't need to spend too much money for that
one event. Kailangan naming magipon panigurado kapag may chikiting na kami.

"Anong tipid? Kuya, you are the President of the company kaya bakit ka pa
magtitipid?" Cibrina asked this time na tila naguguluhan sa gusto ni Miguel.

"Plus, minsan lang mangyari ang kasal kaya dapat sulitin niyo na. Alam mo bang isa
yan sa mga pangarap ng mga babae? Ang makapaglakad sa altar! Kaya kung ako sayo
bonggahan mo na." Dagdag pa ni Cibrina. Halos matawa ako sa kanya kasi parang
umuusok yung ilong niya sa pagpapaliwang kay Miguel.

Tumingin naman saakin si Miguel. "If that is your dream too, I think making our
wedding extravagant is okay for me. It is once in a life time moments with you kaya
it's not bad to do their suggestion about having an extravagant wedding." Ang bilis
magbago ng isip.

Napatingin ako kay Cibrina at nakita kong napapalakpak siya dahil napilit niya si
Miguel. Napailing nalang ako sa kanya at hinawakan ang dalawang pisngi niya.

"Sinong nagsabing isang beses lang tayo pwedeng ikasal? We can renew our wedding
vows every year kung gusto mo." Sabi ko sa kanya at nakita kong nagning ning ang
mga mata niya dahil sa sinabi ko.
"Yes we can do that too." Nakangiting sagot niya at sumandal ako sa kanya at
tumingin sa Mommy ni Miguel.

"So we don't need an extravagant wedding. Just us will be fine, Mommy." Nakangitng
sabi ko sa Mommy ni Miguel.

"As you wish." His mom said in defeat na ikinatawa naming lahat.

EPILOGUE (Part 1)

Play niyo yung music para feel talaga ang yung wedding nila. Pero kung wala kayong
naramdaman nung pinapakinggan niyo yung song habang nagbabasa, ah hindi ko na
problema yun HAHAHAHAHAH

－－－－－－－－－－

FOR the past 3 months, naasikaso nila yung kasal ng walang kaproble-problema. They
pulled some strings para mas lalong mapabilis ang preparations ng kasal.

And here I am, wearing a personalized wedding gown from one of Cibrina's Friends
and even my shoes were personalized from a famous shoe company.

We are just waiting for the signal para pumasok kami dahil nagsimula na ang
ceremony. Nagsisipasukan narin ang mga bisita namin which includes my bridesmaids,
the groomsmen and the little kids we need for the ceremony.

And as the door opens, the a different song starts to play.

(Now playing: How long will I love you by Ellie Goulding)

How long will I love you?

As long as stars are above you

And longer if I can

I slowly walked to the aisle while my father is beside me. I'm holding the flowers
tightly dahil natatakot akong mahulog ko yung mga yon. Dahan dahan din ako sa
paglalakad dahil maka matapilok ako bigla.

How long will I need you?

As long as the seasons need to

Follow their plan

"Just relax hija. Kahit magkamali ka, no one will laugh at you because this is your
precious moment right now. Kung natapilok ka man, then mas lalong naging memorable
yung kasal mo." My dad said and released a small laugh. Ewan ko kung matutuwa ba
ako sa sinabi ni daddy lalo na yung pang huli.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Ayokong magkamali pero yung
sarili ko ayaw kumalma.

How long will I be with you?

As long as the sea is bound to

Wash upon the sand

Ang bagal lang ng paglakad namin kasi sabi ni Daddy sulitin namin yung oras kaya
ayun sinulit talaga namin. Pa chorus na yung kanta pero kami wala pa sa kalagitnaan
ng aisle.

Pero kahit na malayo pa kami sa groom, nakikita ko na kung gaano kagwapo ang future
husband ko. Very very handsome. Ang daming umiiyak panigurado dahil taken na ang
dream guy nila.

How long will I want you?

As long as you want me to

And longer by far

"Your sister will be very happy." My dad said and I agree with him. Since si ate
ang nagpush kay Miguel para

"Don't worry dad, she's watching us from the above kaya paniguradong nakangiti siya
ngayon." Nakangiting sabi ko sa kanya and lean on him.

How long will I hold you?

As long as your father told you

As long as you can

Nasa gitna na kami ng aisle ngayon at konti nalang magkakalapit na kami ni Miguel
and I'm starting to get nervous again.

How long will I give to you?

As long as I live through you

However long you say

"Ang bilis ng panahon. You'll marrying the man who waited for you for almost 20
years. I respect that loyalty he had on you." May dad said as his voice suddenly
cracked. Napatingin ako sa kanya and found out that he is crying.

Napangiti ako sa kanya at tumingin kay Dad and said, "I respect that side of him
too, Dad. Kaya hindi ko kailanman pinaghinalaan ang pagmamahal na meron siya saakin
kasi alam kong matagal tagal ang paghihintay na ginawa niya saakin." I suddenly
felt proud kasi si Miguel ang pinili ko hanggang sa huli.

How long will I love you?

As long as stars are above you

And longer if I may

"You found a good man. A very rare one."

My dad said and held my hand tightly like he was afraid to let me go.
"Yes, he's indeed a rare one. Kaya sa tingin, wala ng makakalamang pa sa kanya,
Dad." Sagot ko sa kanya. Even though my face is covered with veil, I'm still
smiling happily.

A very very rare species ata tong mapapangasawa ko.

"If he hurt you, don't hesitate to come to us. Our door is open widely for you,
dear." My dad said which made my heart soft. I'm really happy right now. My family
is here, everything is fine, my close friends are here and my love is in front of
me.

"I will, Dad." Nakangiting sagot ko sa kanya.

How long will I love you?

As long as stars are above you

And we finally reached Miguel. I can see a trace of teara from his eyes kaya
napangiti ko. He waited for this moment for me to walk in the aisle and say our
vows together.

The crowded became silent as the ceremony starts.

"Wala bang tumututol-" Sabi ng Pari pero pinutol nito ni Cibrina ang kanyang
sasabihin.

"Ay father wala na po. Next line na po tayo. Mukhang excite po yung groom at bride
para sa honeymoon." Nakangiting sabi niya na ikinatawa ng nga bisita namin.
Napailing nalang si Miguel dahil sa sinabi ng kanyang kapatid.

Naging mabilis ang daloy ng seremonya namin at nasa palitan na kami ng singsing
ngayon dahil sabi nga ni Cibrina, excited kami sa honeymoon namin.

"Almost 20 years. I waited that long for you to be here in front of me saying my
vows and my love to you. I almost gave up on you but thanks to your sister, I
managed to push my limits to be here with you. I changed my self to be the perfect
guy for you so you can be proud of me someday." Panimula niya.

"Our story is literally like a rollercoaster. After we feel happy, we suddenly go

through a problema. Everytime we spend our time together, paghihiwalayin naman nila
tayo. It was a joyful yet a painful ride for the both of us." It was indeed a
rollercoaster for us.

"But I'm happy that everything became fine afterwards. Your family allowed me to
continue to love you and accepted me again but this time as your lover and not your
sister's fiance. I'm happy that I followed your sister's words. I'm happy that I
fought hard to get you and now I'm marrying you." He's maintaining his calm self
para hindi siya pumiyok dahil parang anytime ay iiyak na siya.

"I'll never get tired of waiting for you even if my hair gets white or even if my
teeth falls down. I'll still wait for you because I only see my future when I'm
with you." He said and kissed the back of my hand gently.

"I'll love you every second of my life till my last breathe. I'll always be with
you and will always makes you happy. I can't guarantee that I never gonna make you
cry but I'll try my hardest to fix our relationship."

"I love you and will continue to love you forever, Hailey." He said with his
sweetest smile.

"I, MIGUEL DANTON, take you, HAILEY PASCUA, for my lawful wife, to have and to hold
from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness
and health, until death do us part." And slid the ring in my ring finger. At
binigay saakin ang microphone.

"My dear Miguel, you coming to my life was totally unexpected for me. I didn't even
want to entertain some men back then because I was mentally not stable and
definitely not ready to be in a relationship." Panimula ko.

"You came to my life when I was at my worst which made it more memorable for me.
You saved me so many times. You saved me when my dad was not around and you saved
me when I was alone." He was my savior that time because he saved me not just once
but too many times already.

"I felt the comfort when I'm with you eventhough we barely know each other. I love
how you let me watched a movie with you and helping me with my errands. You really
made my day meaningful everytime you pop up out of nowhere." Pagpapatuloy ko.

"That you are for waiting for me. Thank you for the almost 20 years of patience you
used to wait for me. Yung mas mahaba pa yung pasensya mo kesa saakin kaya you
really made an impact to my heart." Pabirong sabi ko na ikinatawa naman ni Miguel.

"And I will also gonna do that like what you said earlier. I'm gonna continue to
love you every second and will always gonna be by your side so let's travel the
world together."
"I love you and will always love you, My love." I sincerely said held his hand.

"I, HAILEY PASCUA , take you, MIGUEL DANTON, for my lawful husband, to have and to
hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in
sickness and health, until death do us part." And slid the ring in his ring finger.
We mouthed each other 'I love yous' as the ceremony continues.

"BY THE POWER VESTED IN ME, I HEREBY DECLARE YOU, HUSBAND AND WIFE. YOU MAY KISS
THE BRIDE!" The priest said at humarap saakin si Miguel.

He gently lifted my veil and I can clearly saw his face now. Yup, definitely
handsome.

And his face slowly became closer and in one blink, our lips meet each other.

－－－－－－－－－－

I actually forgot to post this chapter dahil nakatulog ako HAHAHAHAH kaya naman
kagising na kagising ko, nilabas ko na agad ang chapter na to.

EPILOGUE (Part 2)

(WARNING! WARNING! WARNING! Ang mga susunod na eksena at naglalaman ng maseselang

bahagi kaya read at your own risk!)

This chapter is for bhel1303❤❤

－－－－－－－－－
"THANK you for coming!" Miguel's Family and my Family said in unison.

Kakatapos lang ng program sa reception at nagsisiuwian na yung mga bisita namin.

And now it's time to go to our honeymoon.

We decided to go to a beach resort and made a reservation in one of their hotels.

We also decided na magpapahatid nalang kami mga family driver namin dahil parehas
kaming pagod ni Miguel. It will took atleast 5 hours of driving bago kami makapunta
sa beach resort namin kaya nagsama kami ng dalawang driver para salitan sila sa
pagdadrive.

"Sige na at umalis na rin kayo. Kami na ang bahalang magayos dito." My mom said and
gave me a medium box. "This is my gift for you." Aniyang muli. I smiled at her and
hugged her.

"Thank you, Mom." I said at bumitaw na sa kanya para lumapit kay Miguel at ayain na
siyang magpalit ng damit. Suot pa namin ang mga wedding clothes namin simula kaya
medyo malagkit na sa pakiramdam.

"Let's go, My love." Miguel said and kissed the top of my head. Nagpaalam narin
kami sa family ni Miguel at umuwi sa bahay nila Miguel.

Lahat ng gamit ko ay nalipat na sa bahay nina Miguel dahil katapos namin sa

honeymoon, I'll be living in their house pero pansamantala lang yun dahil hindi pa
tapos sa pagpapagawa sa bahay na titirhan namin ni Miguel.

"I'm exhausted." Bulong ko sa sarili ko nung nakasakay ako sa backseat ng van na

sasakyan namin.

"Do you want to sleep first before going to the resort?" Miguel asked. Mukhang
narinig niya ang pagbulong na ginawa ko.

Umiling ako bilang sagot. "Hindi na. Dun nalang ako magpapahinga. Atsaka pwede
naman akong matulog habang nasa byahe mamaya." Nakangiting sabi ko sa kanya at
binigay yung box na binigay ni Mommy saakin.

Kinuha naman niya yung box at nilagay sa compartment ng van atsaka tumabi saakin.
Agad na lumapit ako sa kanya at niyakap siya. I rested my head on his chest and
closed my eyes. He wrapped his arms around me.

"Are you happy?" Tanong ni Miguel saakin?

"Very very happy." Sagot ko sa kanya.

"That's good because as long as you are happy, I'm happy too." Nakangiting sagot
nito saakin.

"I love you." I whispered to him.

"And I love you too." Sagot nito saakin and closed my eyes to rest kahit sandali
lang.

Pagkatapos namin ang magbihis at kinuha ang bagahe naming pang 1 week na damit plus
yung mga damit pang swimming namin.

Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas dahil ginising nalang ako Miguel mula
sa beauty rest ko dahil malapit na kami sa beach resort na kung saan kami
mananatili.

It's nearly 11 pm bago kami nakarating sa beach resort at agad naman kaming
inasikaso ng mga empleyado sa lugar na yun.

As we check-in parang wala mang katao katao sa resort na yun kungdi ang mga
empleyado lang which is strange. Kasi kahit ganitong oras sa mga hotel, madalas may
mga tao parin kaya naman bumulong ako kay Miguel.

"Bakit walang tao? Are they asleep already? Or bar place ng resort na to?" Bulong
ko sa kanya at tumingin sa paligid muli.

"I rented this place for 2 days kaya walang darang na customer within 2 days so you
can enjoy all you want here." Paliwanag niya na ikinalaki ko ng mata.

He rented this place?

Pero nagtaka ako kasi 2 days lang ang binanggit niya imbes na 2 weeks. "2 days?
Akala ko ba 1 week tayo sa lugar na to?

"Yes, one week. But in those two days, we can do some..." Aniya at lumapit sa tenga
ko.

"Spicy activity." He whispered which made me goosebumps kaya naman pinalo ko siya
sa braso.

"Shhhhh! Nakuha mo kay Cibrina yung idea na yan noh? Or si Aaron ang nagsabi?"
Pakiramdam ko nahawa to nina Aaron at Cibrina sa pagkapervert niya eh.

"It was who Aaron proposed that idea." He honestly answered and chuckled.

"Naku, maganda pa atang hindi kayo pinagtatabi ni Aaron eh. Kung ano ano ang
tinuturo sayo." Reklamo ko sa kanya. They corrupted my Miguel's innocence.

"Kung nag-aalala ka na may mga empleyadong makakakita saatin, don't worry because
they'll only come when we call them." Aniya na ikinailing ko. Wala na. Hindi na
virusan na to sa pagkapervert.

"You're unbelievable." Sabi ko sa kanya.

"So shall we go to our room and reward me for being a good boy for renting this
place?" Nakangiting sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"Ano nice boy ka diyan? Nagsayang ka ng pera alam mo ba yun?"

"Oh. Did that made you made mad? Should I cancel it? But if I cancel it, pati yung
bonus ng mga empleyado baka hindi mabigay sa kanila." Aniya at pinagkrus ang mga
kamay nita na parang wala na talagang magagawa pa sa ginawa niya.

"Inokonsensya mo ba ako?" Tanong ko sa kanya

"Definitely not!" He immediately answered with his innocent look.

Kung minsan nagtataka ako kung saan ba nagpunta yung Miguel 6 years ago kasi palala
ng palala ang Miguel na nakakasama ko ngayon.

"Anyway, gumastos kana rin ng malaking pera, let's just enjoy our stay." Sabi ko sa
kanya at humawak sa braso niya para gabayan ako kung saan ang magiging kwarto
namin.

"As you wish, my love." Nakangiting sabi niya and he gladly guide me to our room.

As we reached our room, he suddenly pinned me to the wall and hugged. "If you are
tired, we can do this tomorrow. Ayokong mapagod ka pang lalo dahil sa gagawin
natin."
"I'm okay. I'm not tired plus I already snatched some sleep earlier kaya may emergy
pa ako para sa...spicy activity na to."

"But I need to take a bath. Medyo pawis na ako." Hindi na ako nakaligo kanina kasi
nagmamadali na kami sa pagaalis.

"How about we take a shower together?" He suggested.

Kung papayag ako sa sinabi niya, that will be out first bath together as a husband
and wife. Hindi naman siguro ako papagurin nito sa shower na gusto niya.

"Let's go?" Sabi ko sa kanya at hinila siya papunta sa banyo.

Pero pagpasok ko palang sa banyo, agad niya akong siniil ng halik. It was gentle
and sweet kiss. He started to unbotton his clothes while I wrapped my hands to his
neck to answer and deepen the kiss we are sharing.

Katapos niyang tinanggal lahat sa pagkakabotones ang kanya damit at tinanggal sa

pagkakabelt ang pants niya leaving only his boxer short, agad naman niyang hinanap
ang zipper ng dress ko and when he found it, he slowly unzipped it and unclasped my
bra at hinayaan kong mahulog yon.

His kiss suddenly move down to my neck and kissing every corner of it leaving
traces. Which made me released a small moan kaya kinagat ko ang labi ko to stop
myself from moaning.

"Don't bite your lips. Moan my name, my love." He whispered to my ears and bit the
tip of my ear which made me feel aroused even more.

His hands starts to roamed around my body until he found my mounds. He then bite
the side of my neck which made me moan loader.

"Ahhh."

Then his kiss fall down from my neck to my mound. He stared at them for moment.
"Beautiful." He said put one of my mound to his mouth. The pleasure he gave me by
just sucking my mounds already made me feel ecstasy.

"Sto....p. We need ahhh to bath." I said and tried to stop him from eating and
playing my mounds.
Bigla itong tumigil sa ginawa niya at hinila ako papunta sa ilalim ng shower at
binuksan yun saka akong hinalikang muli sa labi.

Mas lalong dumagdag yung nararamdaman ko dahil sa lamig ng tubig na tumadaloy sa

katawan ko.

After kissing mg lips, he then returned to my mounds and start to suck it again
like a baby while biting it. I was just letting him do whatever he want to do basta
kapag nakaramdam ako ng sakit, suntok agad ang matatamo niya.

Pero nagtaka ako ng biglang tumigil ito sa ginagawa niya at tumingin saakin. "I
can't wait anymore. Let's go to bed." He said at hinila ako papunta sa mga towel at
pinunasan ako at pinansan niya ang sarili niya katapos at hinila ako palabas ng
banyo at inupo sa gilid ng kama.

He then on his knees and removed the only cloth I'm wearing, my panty. "I need to
make you ready or you'll get hurt and may not walk tomorrow morning." Aniya and
what he did next made me gasped.

And next thing I knew, he's inside me. Thrusting every inch of him inside of me. He
didn't even wore a condom because I want him to feel me even more.

"Hmmmmm. Not ahhh so fast." And pulled his hair.

It hurts!

Even if he already did some foreplay, masakit parin kapag yung alaga niya na mismo
yung pumasok.

"Does it still hurt?" Nag-aalala tanong niya at tumigil sa paggalaw sa ibaba ko.

"Of course, you idiot!" Sagot ko sakanya. This is my first time kaya talagang
masasaktan ako.

"Should we stop then? I don't want to hurt you anymore." Nagpapanic na tanong niya
at akmang aalis sa ibabaw ko kaya naman hinawakan ko ang braso niya para pigilan sa
pagaalis.

"No! if you stop what you are doing now, you'll sleep at the sofa tonight." At
pinanlisikan ko siya ng mata na ikinatawa niya.
"Then I'll move slowly first." He said and kissed the top of my head.

After those slowly and gentle thrust, he's moves became deeper and faster that
almost made my head crazy kaya napasara ako ng mata.

This is intense!

"Ahhhhh!"

"I'll plant my seed every inch of you inside. I'm sorry my love but I don't think I
can be gentle tonight." He whispered and kissed my lips as he thrust his manhood
inside me.

Napamulagat ako dahil pakiramdam ko ay may lalabas mula saakin.

"Miguel, something ahhh is coming."

"Just let it go. I'm also about to come." He said and he start biting my neck.

I arched my back as I released something inside and I can feel that Miguel also
released inside me.

Habol hininga kaming dalawa at bumagsak si Miguel at tabi ko at niyakap ko.

Parehas na tumutulo ang mga pawis namin kaya paniguradong maliligo kaming
ulitkatapos namin dito.

"Are you tired?" He asked and put some of my hair behind my ear para hindi matakpan
ang mukha ko.

"Nope. I can still do some few more rounds." I playfully said and sat at the top of
him. I saw him chuckled and he clasped our hands.

"I love you, My love. I won't get tired saying those words to you like how I didn't
get tired waiting for you to be with me. You are my source if happiness and now my
will to live. So let's be happy, till death do us apart." He said and kissed the
back of my hand.
"Yes, let's be happy till death do us apart."

－－－－－－－－－－