ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1124
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Απ. Αν: Α΄ Κορ. θ΄ 2 - 12 - Ματθ. ιη΄ 23– 35)
Μωυσέως οσίου του Αιθίοπος
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Το ευαγγέλιο της συγχώρησης.
Όταν ο Κύριος Ιησούς άφηνε
την τελευταία Του πνοή στο
σταυρό, ακόμα και τη στιγμή
αυτή της επιθανάτιας αγωνίας
Του, προσπαθούσε να κάνει
καλό στους ανθρώπους. Δε
σκεφτόταν τον εαυτό Του.
Στους ανθρώπους ήταν ο νους Του, γι’ αυτό και
παράδωσε ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έδωσε
ποτέ στο ανθρώπινο γένος. Κι αυτό είναι η διδασκαλία
Του για τη συγχώρηση. «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ
οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’ 34).
Ποτέ ως τότε δεν είχαν ακουστεί τέτοια λόγια στους
τόπους εκτέλεσης. Αντίθετα μάλιστα, εκείνοι που είχαν
καταδικαστεί σε θάνατο με τον ίδιο τρόπο, είτε αθώοι
ήταν είτε ένοχοι, συνήθως επικαλούνταν θεούς και
ανθρώπους για εκδίκηση. «Εκδικηθείτε», ήταν ο λόγος
που ακουγόταν συχνά μπροστά στο ικρίωμα και
δυστυχώς ακούγεται ως τις μέρες μας από τους
μελλοθάνατους, ακόμα κι από εκείνους που προτού
θανατωθούν κάνουν το σταυρό τους.
Ο Χριστός, προτού παραδώσει την τελευταία Του πνοή,
συγχώρεσε όλους εκείνους που τον βασάνισαν, τον
μυκτήρισαν και τον θανάτωσαν. Προσευχήθηκε στον
ουράνιο Πατέρα Του να τους συγχωρέσει, αλλά
προχώρησε ακόμα παραπέρα. Τους δικαιολόγησε, βρήκε
ελαφρυντικό γι’ αυτούς. Είπε, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.
Γιατί επανέλαβε ιδιαίτερα o Κύριος τη διδαχή Του για τη
συχώρεση, την ώρα που βρισκόταν πάνω στο σταυρό;
Από το τεράστιο πλήθος των διδαχών που έκανε ενόσω
ζούσε, γιατί διάλεξε αυτήν κι όχι κάποια άλλη να
προφέρουν τα άγια χείλη Του, στο τέλος ακριβώς της
επίγειας ζωής Του; Αναμφίβολα επειδή ήθελε η
διδασκαλία Του αυτή να παραμείνει στη μνήμη όλων, να
λειτουργήσει σαν παράδειγμα προς μίμηση. Στο πάθος
Του πάνω στο σταυρό, σ’ αυτό το μεγαλειώδες πάθος που
ξεπερνά κάθε μεγαλείο, που υψώνεται πάνω από τους
βασιλιάδες και τους κριτές της γης, πάνω από σοφούς και
διδασκάλους, από πλούσιους και φτωχούς, από
κοινωνικούς αναμορφωτές κι επαναστάτες, ο Κύριος
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Ιησούς με το παράδειγμα της συχώρεσης έβαλε τη
σφραγίδα στο ευαγγέλιό Του. Έδειξε μ’ αυτόν τον τρόπο
πως χωρίς συχώρεση ούτε οι βασιλιάδες μπορούν να
κυβερνούν, ούτε οι δικαστές να κρίνουν, οι σοφοί δεν
μπορούν να είναι σοφοί, ούτε οι διδάσκαλοι να
διδάσκουν. Δεν μπορούν οι πλούσιοι κι οι φτωχοί να ζουν
ως άνθρωποι κι όχι σαν άλογα ζώα, δε γίνεται ο πυρετός
των επανασταστών κι αναμορφωτών να είναι χρήσιμος.
Πάνω απ’ όλα ο Χριστός ήθελε με τη διδαχή Του αυτή να
δείξει πως, χωρίς συγχωρητικότητα, οι άνθρωποι δεν
μπορούν ούτε να κατανοήσουν το ευαγγέλιό Του, ούτε
πολύ περισσότερο να το εφαρμόσουν.
Ο Κύριος ξεκίνησε τη διδασκαλία Του με λόγια για τη
μετάνοια και την τέλειωσε με λόγια για τη συχώρεση. Η
μετάνοια είναι ο σπόρος, η συχώρεση είναι ο καρπός. Ο
σπόρος δεν έχει καμιά αξία αν δεν καρποφορήσει. Καμιά
μετάνοια δεν έχει αξία χωρίς συχώρεση. Τι θα ήταν η
κοινωνία των ανθρώπων χωρίς συχώρεση; Ένα
θηριοτροφείο, τοποθετημένο στη μέση του θηριοτροφείου
της φύσης. Τι άλλο θα ήταν όλοι οι νόμοι των ανθρώπων
στη γη, παρά αλυσίδες αφόρητες, αν δεν υπήρχε η
συχώρεση να τις μαλακώσει;
Θα μπορούσε μια γυναίκα ν’ αποκαλείται μητέρα αν δεν
είχε συχώρεση, ή ένας αδερφός να ονομάζεται αδερφός, ο
φίλος φίλος, ή ο χριστιανός χριστιανός; Όχι! Η συχώρεση
είναι η καρδιά κι η ρίζα όλων αυτών των τίτλων. Αν δεν
υπήρχαν οι λέξεις «συχώρεσέ με» και «νά ‘σαι
συχωρεμένος», η ζωή των ανθρώπων θα ήταν
αβάσταχτη, ανυπόφορη. Δεν υπάρχει σοφία στον κόσμο
ικανή να δημιουργήσει τάξη και να επιβάλει την ειρήνη,
χωρίς την εφαρμογή της συχώρεσης. Ούτε υπάρχουν
σχολεία ή άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα ικανά να
μεταδώσουν στους ανθρώπους τη μεγαλοψυχία και την
ευγένεια, χωρίς να εφαρμόσουν την πρακτική της
συχώρεσης.
Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο η κοσμική γνώση αν δεν
μπορεί με κανέναν τρόπο να συγχωρέσει τον πλησίον
του, να του πει ένα καλό λόγο ή να του ρίξει μια γλυκιά
ματιά; Τίποτα απολύτως. Τι θα χρησιμεύσουν στον
άνθρωπο εκατοντάδες μπουκάλια λάδι μπροστά στο
καντήλι, αν κανένα απ’ αυτά δεν έχει να μαρτυρήσει τη
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
συχώρεση μιας τουλάχιστο ταπεινωτικής προσβολής;
Τίποτα απολύτως.
Αν γνωρίζαμε πόσα μας συγχωρούνται σιωπηρά κάθε
μέρα και κάθε ώρα, όχι μόνο από το Θεό αλλά κι από
ανθρώπους, θα τρέχαμε με ντροπή να συγχωρέσουμε
τους άλλους. Πόσα απρόσεχτα αλλά και προσβλητικά
λόγια βγαίνουν από το στόμα μας, στα οποία η
απάντηση που δεχτήκαμε είναι η σιωπή; Πόσα άγρια
βλέμματα ρίχνουμε από δω κι από κει; Πόσες
ανάρμοστες πράξεις κάνουμε, σε πόσες απαράδεκτες
ενέργειες προβαίνουμε; Κι οι άνθρωποι τα προσπερνούν
όλ’ αυτά, δεν εφαρμόζουν το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού
και οδόντα αντί οδόντος». Και τι να πούμε για τη
συχώρεση του Θεού; Δεν υπάρχουν επαρκή λόγια να την
εκφράσουν. Για να περιγράψει κανείς τα αμέτρητα βάθη
της αγάπης και της συγχωρητικότητας του Θεού,
χρειάζεται λόγος θεϊκός. Και τέτοιος είναι ο λόγος που
μας δίνει το σημερινό ευαγγέλιο. Ποιος θα μπορούσε
στον ουρανό ή στη γη να μας εξηγήσει καλύτερα και να
μας περιγράψει τα πράγματα του Θεού, αν όχι ο ίδιος ο
Κύριος Ιησούς Χριστός, ο προαιώνιος Υιός του Θεού;
«Ουδείς επιγινώσκει… τον πατέρα ει μη ο υιός και ω εάν
βούληται ο υιός αποκαλύψαι» (Ματθ. ια’ 27).
Ο Κύριος Ιησούς φανέρωσε την αμέτρητη
συγχωρητικότητα του Θεού στην παραβολή του δούλου
εκείνου που είχε μεγάλο χρέος. Πήρε αφορμή γι’ αυτό
από τον απόστολο Πέτρο, όταν τον ρώτησε πόσες φορές
θά ‘πρεπε να συγχωρεί τις προσβολές του αδελφού του:
«έως επτάκις;» Στην ερώτηση αυτή ο Κύριος απάντησε μ’
αυτά τα πολύ σημαντικά λόγια: «ου λέγω σοι έως
επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθ. ιη’ 22).
Προσπάθησε να συγκρίνεις τις δυο αυτές προτάσεις και
θα διαπιστώσεις τη διαφορά ανάμεσα στο Θεό και τον
άνθρωπο. Ο Πέτρος, όταν ρώτησε το Διδάσκαλό Του «έως
επτάκις;», νόμιζε πως είχε φτάσει στα ανώτατα όρια της
συγχωρητικότητας.
Η απάντηση του Κυρίου όμως ήταν: έως εβδομηκοντάκις
επτά! Και σα να μη του φάνηκε αρκετό ακόμα κι αυτό το
μέτρο, πρόσθεσε μετά και την ακόλουθη παραβολή, για
να ξεκαθαρίσει καλύτερα τα πράγματα.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Μετάνοια πριν τον θάνατο
Αδελφοί μου, σήμερα σ’ αυτήν την
πόλη πέθαναν δέκα πέντε
άνθρωποι. Αν γι’ αυτούς κύλησαν
δεκαπέντε δάκρυα, γι’ αυτούς που
πέθαναν κατά την διάρκεια μισού
αιώνα, θα έχει σχηματιστεί μια
λίμνη δακρύων. Αυτά τα πικρά δάκρυα είναι το αλάτι της
ζωής, διαφυλάσσουν και συντηρούν την ζωή. Στο ένα
ζύγι τα δάκρυα και στο άλλο ζύγι τα πολλά γέλια, η
απόλαυση και η αμαρτία αυτής της πόλης:
Τα πικρά δάκρυα εξισορροπούν αυτήν την ζυγαριά. Τόσο
πολύτιμα και τρυφερά είναι τα ανθρώπινα δάκρυα για
τους νεκρούς.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1124
Η πύλη του νεκροταφείου καθημερινά ανοίγει· η πύλη
του θανάτου δεν κλείνει ποτέ! Υπολόγισε, άνθρωπε, ποια
εισφορά σε ανθρώπους και σε δάκρυα πλήρωσε η
ανθρωπότητα για την ζωή, μόνο κατά την διάρκεια της
εποχής που ζεις.
Μάθε να σέβεσαι την ζωή την δική σου και των άλλων
σαν το πιο πολύτιμο πράγμα. Την ζωή μόνο ο Θεός, ο
Δημιουργός, μπορεί να χαρίσει.
Και αύριο θα πεθάνουν άλλοι δεκαπέντε άνθρωποι και
ανάμεσά τους μπορεί να είμαστε εγώ και εσύ, φίλε μου.
Ας σκεφθούμε ότι εγώ και συ αύριο το βράδυ θα
ξαπλώνουμε όχι στα κρεβάτια μας, αλλά σε τάφο στο
νεκροταφείο, δυο μέτρα βαθιά κάτω από την γη. Σ’ αυτήν
την περίπτωση ας αναρωτηθούμε· τι θα ήταν αναγκαίο
να κάνουμε εγώ κι εσύ, αυτές τις τελευταίες ώρες που
μας απομένουν σ’ αυτή τη ζωή.
Ο θάνατος στέκεται πάνω από κάθε κόμμα και πάνω από
κάθε εθνικότητα, πάνω από τα γηρατειά και την νεότητα,
πιο πάνω από την υγεία και την αρρώστια, πιο πάνω από
τα γέλια και τα δάκρυα. Ο θάνατος έχει το δικό του ρολόι
το οποίο δεν συμφωνεί με το δικό μας. Όταν εμείς λέμε
«ήρθε η ώρα», ο θάνατος λέει «νωρίς είναι». Όταν εμείς
λέμε «νωρίς είναι», ο θάνατος λέει «ήρθε η ώρα».
Γι’ αυτόν τον λόγο ο αγώνας εναντίον του θανάτου είναι
το ίδιο άσκοπος σαν τον αγώνα εναντίον της κίνησης του
πολικού αστέρα από τον βορρά στον νότο. Πώς λοιπόν να
ξοδέψουμε αυτές τις ώρες πριν τον θάνατο; Σκέφτομαι να
σας προτείνω να κάνουμε πριν τον θάνατο αυτό που
κάνει ένας άνθρωπος που ετοιμάζεται για προσκύνημα
στους Αγίους Τόπους: Νηστεύει, προσεύχεται, κοινωνεί,
βοηθά με ελεημοσύνες τους συνανθρώπους του, τους
φτωχούς και τους δυστυχείς. Πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι
σε όλο το χωριό του και τους αποχαιρετά όλους,
παρακαλώντας τους φίλους να τον ενθυμούνται στην
προσευχή τους, και τους εχθρούς να του συγχωρήσουν
όλες τις προσβολές και αδικίες. Αποφεύγει τις
ματαιόδοξες διασκεδάσεις και τα γλέντια· αποφεύγει τα
γέλια και τις φλύαρες κουβέντες. Και την στιγμή της
αναχώρησης φορά καινούργια ρούχα, ευλογεί όλους
όσους μένουν στο χωριό, τους συγγενείς και μη, τους
φίλους και τους εχθρούς και ζητά και την δική τους
ευλογία.
Όλα αυτά τα κάνει, επειδή είναι ένας αμαρτωλός
άνθρωπος που αναχωρεί για την Ιερή Χώρα, θέλοντας να
πλησιάσει τον Θεό. Με δέος λοιπόν και με επιμέλεια
φροντίζει να αναγεννηθεί, να καθαριστεί και να
ανανεωθεί, για να αξιωθεί την παρουσία του Θεού.
Όλα όσα κάνει ο προσκυνητής πριν την αναχώρησή του
στην Άγια Χώρα, μπορούν να εκφραστούν με μια λέξη:
μετάνοια. Αυτά προτείνω, φίλοι μου, σε σας και στον
εαυτό μου να κάνουμε τις τελευταίες ώρες, πριν το πόδι
μας πατήσει στην αγιότερη χώρα, πριν γίνουμε
προσκυνητές του Θεού και των αγγέλων του.
Όταν ο Μωυσής πλησίασε τον Θεό στο υψηλότερο όρος
Χωρήβ, άκουσε μία υπερφυσική φωνή να του λέει: «Μη
εγγίσης ώδε, λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών σου· ο γαρ
τόπος εν ω συ έστηκας, γη αγία εστί». Η βαθύτερη,
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
πνευματική σημασία αυτής της εντολής είναι:
«αναγεννηθείτε, εξαγνιστείτε, ανανεωθείτε».
Εμείς ήδη βρισκόμαστε στην τελευταία ημέρα, στο
τελευταίο μας βήμα. Μπροστά μας υπάρχει η καιομένη
βάτος, η άσβεστη αιώνια φλόγα του Θεού.
Η φωνή μάς ζητά να εξαγνιστούμε, γιατί τίποτε
ακάθαρτο δεν εισέρχεται στη φλόγα αυτή χωρίς να καεί,
διότι καθετί ακάθαρτο γίνεται στάχτη· ό,τι όμως είναι
εξαγνισμένο και άγιο δεν καίγεται. Η θεϊκή φλόγα το
κρατάει, το διατηρεί μέσα της σε μια ανείπωτη,
ανεκδιήγητη χαρά, ανέκφραστη δύναμη και αγιότητα.
Αυτή η πράξη, το να αποβάλει κανείς το φόρεμα της
αμαρτίας, είναι η μετάνοια. Προτείνω λοιπόν σε όλους,
και σ’ εμένα και σε σένα, την μετάνοια.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ( επισκ.Αχρίδος), ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. Εκδόσεις
“Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 27.
Χριστοκεντρικότητα στην καθημερινότητα…
Όταν παντρεύεσαι, όχι μόνο δεν
τελειώνουν όλα, αλλά τότε είναι
που τα πάντα ξεκινούν . ..
Γάμος δεν είναι να δέσουμε το
πλοίο στο λιμανάκι του
εγωισμού μας, αλλά να ανέβουμε στην κιβωτό της
σωτηρίας και να σαλπάρουμε χέρι-χέρι με ευθύνη, αγάπη
και θυσία ο ένας για τον άλλον.
Προσπαθήστε να μην έρθει η ανία μέσα από τη συνήθεια
και τη φθορά της καθημερινότητας.
Κάντε πράγματα μαζί, ως ζευγάρι. Να γίνεστε όπως τα
παιδιά. Να χαμογελάτε συχνά. Να έχετε ενσυναίσθηση,
για να αντιλαμβάνεστε πως νιώθει ο άλλος. Ακόμα και
μια ταινία να τη βλέπετε αγκαλιά. Αν έχετε παιδιά, να
προσπαθείτε να βρίσκετε χρόνο για εσάς τους δυο. Να
μιλάτε και να κουβεντιάζετε πολύ. Να λέτε συχνά τη
λέξη «σ’αγαπώ» και «συγγνώμη» και να ενδιαφέρεστε
για το πώς νιώθει ο άνθρωπός σας. Να έχετε παρέες, να
βγαίνετε και να περνάτε όμορφα. Δεν είναι ανάγκη να
μιλάμε για τους κανόνες της Εκκλησίας. Να βγείτε και να
περάσετε ωραία! Ένα ποτάκι στο δειλινό να χαρείτε ο
ένας τον άλλον. Σε όλα αυτά είναι και ο Χριστός μαζί
σας. Ο Χριστός δεν είναι ένα λυχνάρι στο οποίο, πας και
ζητάς πράγματα. Είναι ένα ζωντανό πρόσωπο που
λάμπει μέσα στη ζωή σου και με τις πράξεις σου για τον
άλλον. Όλα αυτά δεν είναι αγαπολογίες αλλά στοιχεία
κοινωνίας αγάπης μεταξύ αγαπημένων και ερωτευμένων
προσώπων.
Yπάρχουν ζευγάρια που δεν μιλάνε μεταξύ τους, δεν
βρίσκονται στο κρεββάτι τους αλλά θεωρούν μέγα
αμάρτημα ότι ξέχασαν ένα τροπάριο του αποδείπνου ή
έφαγαν ένα σοκολατάκι την Τετάρτη. Αντιμετωπίζουν
τον Χριστό σαν θρησκευτικό καθήκον ή ως σχέση
πραγματική μέσα στην καθημερινότητα. Καλός είναι ο
αγώνας, αλλά όταν δεν γίνεται συνειδητά ή όταν γίνεται
γιατί «πρέπει» να γίνει, ποια είναι τα οφέλη; Πού είναι η
ευλογία όταν διαβάζω το Απόδειπνο αλλά με τον
άνθρωπό μου δεν μιλάμε γιατί έχουμε τσακωθεί; Τον 50ο
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1124
ψαλμό γιατί τον διαβάσαμε; Μήπως τελικά χάνουμε τον
δρόμο και αποτυγχάνουμε από τον στόχο; Καταλήγουμε
να είμαστε ανέραστοι θρησκευτικοί άνθρωποι και όχι
ερωτικοί άνθρωποι του Χριστού. Βλέπουμε την αμαρτία
στο σοκολατάκι και όχι στην κατάκριση ή την ξινίλα προς
τον άνθρωπο με τον οποίο ζούμε στο ίδιο σπίτι. Κάτι
τελικά δεν κάνουμε σωστά . . .
Ο πνευματικός αγώνας δεν εξαντλείται σε θρησκευτικά
καθήκοντα. Ο πνευματικός αγώνας και η πνευματική
ωρίμανση είναι γονιμοποιημένο αποτέλεσμα από τη
συνειδητή υπαρξιακή στάση που έχουμε προς το
πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορεί να ανάβεις κεριά στην
Εκκλησία αλλά με τη στάση σου να σβήνεις το κερί της
καρδιάς του ανθρώπου που έχεις παντρευτεί. Δεν μπορεί
να κάνεις μετάνοιες στον Χριστό και να μην λες ποτέ
συγγνώμη σε άνθρωπο. Δεν μπορεί να κάνεις νηστεία
για να αγαπήσεις τον Χριστό αλλά να μην μιλάς σε
άνθρωπο. Δεν μπορεί να αγωνιάς καθημερινά για τη
σωτηρία σου αλλά να έχεις τον άλλον δεδομένο στον
γάμο και παρατημένο σε μια άκρη.
Ακόμα και την αδυναμία σου την αντιλαμβάνεσαι για να
την κάνεις δύναμη στο Φως του Χριστού και όχι για να
την αφήσεις να σαπίζει στα σκοτάδια.
Τελικά αυτά που λέμε και αυτά που προσευχόμαστε με
αυτά που κάνουμε πράξη, έχουν τεράστια διαφορά. Ας
μειώσουμε την απόσταση των λόγων από την πράξη, με
συνείδηση, μετάνοια και αγάπη.
Να έχουμε τον Χριστό στη ζωή μας όχι σαν καθήκον,
αλλά ως ζωντανό πρόσωπο….
Φρόντισε λοιπόν αδερφέ μου καλέ, τον Χριστό που πήρες
στο Μυστήριο του Γάμου να Τον βλέπεις και να Τον έχεις
μέσα σε όλα τα πράγματα της ζωής. Το φως του ήλιου
υπάρχει σε όλες τις ακτίνες. Το πώς σκέφτεσαι, το πώς
πράττεις, το πώς κινείσαι μέσα στην καθημερινότητά
σου, δείχνουν το πόσο πνευματικός άνθρωπος είσαι. Να
γίνεις λοιπόν άνθρωπος του Χριστού και όχι
«εκκλησιαστικός – θρησκευτικός άνθρωπος».
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ἡ εὐσπλαχνία εἶναι μεγίστη ἀρετή
Ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι εὐαισθησία ψυχῆς
ἀγαθῆς, ἀγαπώσης τὸν πλησίον αὑτῆς. Ἡ
εὐσπλαχνία εἶναι μεγίστη ἀρετὴ ὡς
κίνησις ψυχῆς βουλομένης τὸ ἀγαθὸν τοῦ
πλησίον αὑτῆς καὶ ἐργαζομένης ὑπὲρ
αὐτοῦ.
Ἡ εὐσπλαχνία εἶναι μεγίστη ἀρετή, διότι
ἐξομοιοῖ τὸν εὐσπλαχνον πρὸς τὸν Θεόν.
Ὁ εὔσπλαχνος μιμεῖται τὸ παράδειγμα τοῦ Σωτῆρος
ἡμῶν Ἰησοῦ, τοῦ εὐσπλαχνισθέντος καὶ λυτρωσαμένου
τὸν κόσμον ἐκ τῆς καταδυναστείας τῶν κακῶν, τῆς
ἀθλιότητος, τῆς ταλαιπωρίας, τῶν παθῶν τῆς
κακοδαιμονίας, τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς ἀμαθείας.
Ὁ εὔσπλαχνος συμπάσχει τοῖς πάσχουσι καὶ ἴδιον πάθος
οἴεται τὸ τοῦ πλησίον πάθος· σπεύδει πρὸς θεραπείαν
αὐτῶν καὶ αἰσθάνεται ἀνακούφισιν, ὅταν ὁ πλησίον
αὐτοῦ παύσῃ στενάζων.
Από τα άπαντα του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, (Τόμος ε ´ )
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1124
«Ο αδελφός μου είναι η ζωή μου» Από εδώ προκύπτουν ατελείωτες συγκρούσεις,
Σχετικά με την προσευχή «Πάτερ αδελφοκτονίες και αλληλοκτονίες σε πολέμους, που ποτέ
ημών». Μία κυρία στο Παρίσι πριν δεν σταματούν.
από λίγα χρόνια μου έλεγε ότι δεν Και κατά τη συνείδησή μου η μοναδική οδός προς την
τολμούσε να απαγγείλει την αυθεντικά «διαφανή» και αληθινά «ανθρώπινη» ειρήνη
προσευχή αυτή μετά τα λόγια είναι να γίνει όλη η ανθρωπότητα κατ’ εικόνα του
«ελθέτω η Βασιλεία Σου». Ανθρώπου-Χριστού.
Φοβόταν τόσο πολύ ώστε αν έλεγε Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος (Σαχάρωφ), «Γράμματα στη
στον Θεό έντιμα, «γενηθήτω το Ρωσία», εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ
θέλημά Σου», τότε όφειλε να δεχθεί «όλα όσα
συμβαίνουν στη ζωή» με την ετοιμότητα να τα υπομένει Η συγγνώμη δεν έχει κόπο, δεν έχει δυσκολία.
χωρίς γογγυσμό, χωρίς μικροψυχία και τα παρόμοια. Όπως θέλουμε να μας αγαπά ο
Πρόσφατα ένα άλλο πλάσμα μου έλεγε ακριβώς τα ίδια Θεός, να μας συγχωρεί, να
λόγια με σένα, σχετικά με το «και άφες ημίν… ως και παραβλέπει τα σφάλματά μας,
ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». να μας παρακολουθεί, να μας
Ο ίδιος όμως θεωρώ ότι, αν εμείς λέγαμε μόνο τις δύο προστατεύει η πρόνοιά Του, έτσι
πρώτες λέξεις της προσευχής αυτής, δηλαδή Πάτερ ημών, κι εμείς να προσφέρουμε αυτά τα ίδια στον αδελφό μας.
αντιλαμβανόμενοι το βαθύ τους νόημα, τότε όλη μας η Η συγγνώμη δεν έχει κόπο, δεν έχει δυσκολία.
ζωή σε όλα τα επίπεδα και τις εκδηλώσεις της θα άλλαζε Τι χρειάζεται;
ριζικά. Χρειάζεται ταπείνωση. Δίνοντας την συγγνώμη στον
Αν εγώ είμαι υιός τον άναρχου Πατρός, σημαίνει ότι άλλο, θα πάρουμε την συγχώρηση των αναριθμήτων
βρίσκομαι έξω από την εξουσία του θανάτου, σημαίνει αμαρτημάτων μας και θα έχουμε όλο το δικαίωμα να
ότι δεν είμαι δούλος αλλά κύριος, κατ’ εικόνα της πούμε στον Θεό:
κυριότητος του ίδιου του Θεού, σημαίνει ότι αυθεντικά «Κύριε, ό,τι μου έκαναν οι άνθρωποι τους συγχώρησα,
είμαι ελεύθερος με τη μοναδικά αληθινή έννοια της τους έδωσα ολόκαρδα την συγγνώμη μου και την αγάπη
ελευθερίας. μου κατά το Ευαγγέλιό Σου, κατά το Λόγο Σου.
Παραμένοντας σε τέτοια κατάσταση, ο άνθρωπος δέχεται Τώρα ζητώ κι εγώ να εκφράσεις την αγάπη Σου επάνω
κάθε άλλον συνάνθρωπό του ως υιό αναστάσεως και μου και να συγχωρήσεις τα δικά μου αμαρτήματα».
παύει πλέον αυτός να είναι για μένα «μηδαμινός»» ή Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
«ξένος», αλλά είναι ο αιώνιος αδελφός μου.
Πώς μπορώ να φονεύσω τέτοιον αδελφό; Αλλά μαζί του Δίκτυο Προσευχής
ούτως ή άλλως συναντιέμαι στην αιωνιότητα, έξω από Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
την οποία είναι αδιανόητη η ύπαρξη ακόμη και του ιδίου βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
του χρόνου. μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
Ή όπως έλεγε ο Γέροντας Σιλουανός, «ο αδελφός μου για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
είναι η ζωή μου». τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
Σε τέτοια κατάσταση, ο άνθρωπος εύκολα και με φυσικό κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
τρόπο, συγχωρεί σε όλους τα πάντα και αγαπά «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
πραγματικά τους εχθρούς του. Αλλά την αληθινή αυτή Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ευαγγελική κατάσταση κατορθώνουν μόνον όσοι ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
πραγματικά πιστεύουν.
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
Η προσευχή που απορρέει από τέτοια παιδική πίστη
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
αμεσότητας, αποκαλύπτει στον άνθρωπο άλλους
ορίζοντες, μπροστά στους οποίους όλα τα υπόλοιπα Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
στερούνται νοήματος …
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Ας μεταφερθούμε σε άλλο θέμα…
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Αν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στην ανάσταση, αν η μικρή ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
αυτή και ελεεινή ζωή είναι η μοναδική γι’ αυτόν και μετά Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
από αυτήν καταλήγει σε πλήρη εκμηδένιση, πώς μπορεί ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
να συγχωρεί εκείνους που τον βλάπτουν στη φτώχια του; Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του από τα πλήγματα μισεί ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
τους εχθρούς, αποστρέφεται κάθε άνθρωπο που τον ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
εκβιάζει. 43053
Ακόμη χειρότερα, θέλει στη μηδαμινότητά του να
δοκιμάσει τον εαυτό του ως δεσπότη και ισχυρό, και έτσι
φθάνει στην εγκληματική βία εναντίον του αδελφού του.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ