I

COLLECTIO
SliLECTA

SS. EGGLESI^ PATRUM.

XL.

PATRES QUARTI ECCLESI^ S^CULC.

S. EPHRMM,
ViT
 FliOSTAT INSUPER VENALE

MONTJS PESSULANl,

Apuo VIRENQUE, bibliopolam;

PARISIIS,

Apud BIBLIOPOLAM, cui nomkn galljce;

SOCIETE POUR LA PUBLIGATION DES BON9LIVRES,

Rue des Saints.P^res, 16

r ARISnS, K TVrOGRAPHEO L^ETDUNE ET TLO?;,

viA viT.cn pirTA pfl vATmnAnn, 3(3.

 COLLEGTIO

SS. EdfetESI

EXQUISITl^S^MA OPERA
TUII DOGMATICA E T MO^lAClA^ltBAI APOLOGETICA UT ORATOF.IA;
ACCURANTIRCS

D. A. B. CAILLAU,
t'»NO\ic.o iiONoaArao (.enom.\nexsi i;t cadukckim ,

NONNULLISQUE CLERI GALLTCANI PRESBYTERIS ,

UNA CUM

D. M. N. S. GUILLON.
EIMSCOPO MAROCHIENSI, IN FACULTATK THKOLOr.l;E PARISIKNSI liLOQCKiSTl
.SACH/E PHOFESSORE, AUCTOKE l.IBRI CUI TITUI.DS CAI.LICK :

BlhUOTnkQUK CnOlSlEDES PkRES GRECS ET I.ATns.

OPUS REGI DICATUM.

TOMUS QUADRAGESIMUS.

PARISIIS,
APUD PARENT-DESRARRES, EDITOREM,
VIA TULfJO nrCTA DF SFJNE , 48.

M. rccG, xxxy.
375 7
S. P. N. EPHRiEM
SYRI

OPERUM.
—•°r~yo0[KT i.-™

CLASSIS XII. — DE VIRTUTIBUS.

CLASSIS XIII. — DE VITA ASGETICA.

XL.
 Digitized by the Internet Archive
in 2011 with funding from
University of Toronto

http://www.archive.org/details/operasyr07ephr
 S. P. N. EPHRiEM
SYRI
OPERUM.

CLASSIS XII. — DE VIRTUTIBUS.

SERMO.
De recta vivendi rallone.

I. Rectam vivendi rationem expelis? Te in humllilalc

exerce, sine qua recta vitae raiio consistere neqnit.
II. Yiator ab initio deflectens viae, in peregrina regionc
crrabundus divagatur. Et qui ab humilium declinat se-
mita, in castris juslorum suum non figel labernaculum.
III. Omnia lua cum humilitate in noniine Salvaloris
nostri Jesu Chrisli operare, et in hoc liuclus luus in ca;-

lum exlolletur. Superbia enim arbori excelsisslma;, scd

putridaB similis est, cujus undlque facile conlVingunlur
rami, in quam si quis ascenderit, celeritcr in profundum
corruet.
IV. Initium deserlionls hominls cst recessus ab humi-
hlale. Qui autem a Deo deseritur, ab improbo spiritu pric-
focabilur, sicut Saul '.

V. Gravem puta sulTocationem, pccxatorum preml con-

m
39d9
.P4-
4 S. EPHR^M SYP.I

sueludlnc, neque ab eorum inundntionc ad moiiis usquc

lioram cmcrgcre.
YI. Si diligcnter attenderis, inimici laqueos ianquam
mellis dulcedinc circumlitos deprehendes, ut si quis mellis
gustare dulcedinem velit, laqueo capiatur.
VII. Cavemel ejusmodi appetas, ne illius laqueo cons-
Iringaris ,* dulcedo enim ejus ad exiremum felle et omari-
tudine suos amatores replet.
VIII. Humilitatem dilige, ct nunquam diaboli laqueis
capieris; velocissimis enim alis semper sublevatus, subli-
quam ut inimici rctibus capi possis.
niior eris,
IX. Si quem videris superbia elatum, aspectu lucu-
lcnto, habiluque splendido, ac magna comitaniium caterva
stipatum, noli invidere, aut turbari ; verum menie aique
cogitaiione icmperans esto, et paulo post extinctum eum
videbis. Soli enim florent atquc resplendent qui ad nuium
et voluntaiem Dei vitae suac rationem insiiiuunt.
X. Qui ob pietaiis viriutisquc studium Domino grati
sunt, nequaquam iis,qua3 in hac viia sunt jucunda, aiten-
dunt, clare scicntes illa non secus, quam florcs agri velo-

citer exarescere. Nos vero pigri ac dcsides, si quem cor-

pulcntum, genibusque rubicundum aspexerimus, hunc ju-
dicc^imus beuium, quamvis in cxtrema impictatc vcrseiur.
Unde fit, ut procul a nobis laboriosam vilam rcpellamus,
ignorantes quantam in se dignitatem habcat ascetarum
vita; quapropter eiiam iempcraniiam ac sanciitatem avcr-
samur detcstamurque.
XI. Nc puerilibus ludis atiendamus, fraires, sed per-
fcclam vitac rationcm amplcctamur semper, ne ascetarum
privnli gaudio, icicrnis suppliciis dcpulcmur.
XH. Beatus qui spc bona plenus est, et bonis cogita-
tionibus inuminiilur ; cjus culm gloria magna crll ct nun-
qur.m dcsiiicn«.
 DE RECTA VIVENDI RATIONE. O

XIII. Quiele atqne sllentio delectemur, ut cx Inspec

tione nostrorum peccatorum semper humillemur; non ut
arrogantlie cogilationes
et malitiaetanquam pestiferas ,

quasdam belluas, foveamus.

XIV. Silentlum et quietem dlllgamus, ut cor mundum
possidcamus, templumque nobis concreditum a peccato-
rum corruplione immaculalum purumquc servemus.
XV. Pulchra est oratio, quce cum gemilu et lacrymis
tacite peragitur. Quae enim cum clamore fit, ut audlatur
ab aliis, humanai laudis studium desIgnat.Qui autem cum
scientia et fide orat, Dominum in conspectu suo prospicit,
nos scilicet in illo vivere, et moveri, et esse \
XVI. Si cor obduralum habeas, plora coram Deo, ut
cognitionis libi lumen infundat; illosque, qui in cordis
fervore clamores in coelum emittunt, cave ne irrldeas.
XVII. Qui honestis occupatos laboribus irridet, dlaboli

servum se facit; scelestajque ejus voluntali obsequens,

gaudIum,quodDomini servispraeparatumest, noninveniet.
XVIII. Tu autem, asceta, actiones tuas cum judicio
semper exequere, ne occasionem praebeamus quaerentibus
occaslonem.'^
XIX. Vae homini immisericordl, va^ doloso, et vae de-
llciis dedito; quoniam acerba eos inferni manent tormenta.
Ventris enim cum se Ipsos servos exhlbeant, Deum asper-
nantur, ut prlnclpatus ac dignltates in vana vlta conse-
quantur. Verum mors repentc superveniens, eorum guttnr
exsiccat,quo assidue lautas epuias excipiebant; principa-
tum destrult, quo Ipsl suum creatorem spernebant deni- ;

que infellclum cadavera, velut stercora, in terram proji-

ciuntur, anlmse vero ad loca propria abducuntur.
XX. Gum ea, quae sensul jucunda sunt, In vila conspl-

cis, vide ne capiaris iisdem; nam in iilis laqueus mortis

' Act. XVII, 28,
G s. i:phr.eu syri

lalilat. Ncqiie eiihn nudum piscator hamum in aquam de-

mitllt.

XXr. Concupiscenticerclla, velut escam in hamo, tendlt

ndvcrsarluSjUtanimasomnessihiohnoxias redcJal improbus.
XXII. Quae j)rimum capta fucrit onima, ad ahas deci-
piendas ht quasi hujueus, ut volunloli inimici obsequan-
tiir, incscalque animas illas, quve nondum draconis acer-
Litalem sunt cxperlop. Nam et perdix comprehensa pro
esca ilhs proponilur, quoc nondum hiquco caplte sunt.
Circa iham cnim auceps laqueos figlt, ut rehquas circum-
VoHtanles capint.
XXIII. Ab cxcolenda virtute non te detcrreat labor;
obsquc labore enim virtus cognosci non polest.
XXIV. Inler laborcs sursum animi nspectum attolle,

contemplansque gaudia Ilhi, nullos recusabis labores.

XXV. Honeslos h^bores laboriose ac studiose suscipito,
ut labores inanium htborum elTugias. Justorum enim hibo-
res fructum viloe profcrunt. At labores peccatorum la-

qneis et ocrumnis pleni sunt.

XXVI. Sccundum Deum tribulationes alque angustias
vitoe pricsenlis poticnter sustinelo, et nequaquam sanclo-
rum spe fruslrabcris. Jugum cnlm inimici morlifcram in
se trlstitiam contlnet.
XXVII. Qui vanam vitam sequunlur, bcne saplcnterque
opcrantes supphnnlare student, ne illorum ipsi proesentia

coarguantur. Eorum autcm ruina pietatis alhletas coro-

nam promercri oslendit,
XXVIII. Ilumililatem cole, ne fructn honestorum tuo-
rum laborum destiluaris; hac enim rejecta, inter eos,qui
in vanum laborant, ipsc quoque refercris.

XXIX. Rccle-ne vis animum instituerc? Te ipsum pru-

dcnler conlra voluplalum cogiialiones undique munias, ne
ab iis absorbearis, naufragiumque patiaris iu portu.
 D£ P.ECTA VIVENDI RATIONE. .
7
XXX. Yis porlum secnrum tenere? Firma tibi praisidia

compara, ne voluptatum libidinumque procellis ac iluc-

tibus facile obruaris,et pro porlu ipse libi naufragium fias.

XXXI. Noli anchoram alligare anchoroe, ne, si quid ad-

huc leve in le sitreHquum, facile a passionibus cupidila-
tibusque detraharis. Nam qui extrahere cupit illum, qui iu
fossam incidit, virili animo apprehendere debet, ne eodem
in gurgite ab iUius anchora ipse quoque demergalur. Mali
enim sermones, ubi locum repererint, quasi uncis quibus-
dam animam figunt altrahuntque.
XXXII. Pravorum commercia semper fuglto, et in

maxima tranquillitate erit animus tuus.

XXXIII. Risui alquc ludibrio fit monachus, qui cum
prudenlia atque intelligentia spiritali cunctas suas actiones
iion dirigit. Sinceros enim et sapientes nos omnes esse
ralio postulat.

XXXIV. Nisi ardore sancll Spirilus valde inflammalus

fueris, ab allorum cogltationibus audiendis abstlneto. Du-
pllcl enim ab ils bello impugnaberis; ac primum quidem,
quod eorum quae audiunlur recordatione, anima luxu
diffluere alque lasclvire incipiat tum eliam quod rebellio
;

parelur anima; ab iis, qui se illi subjeccrant, nisiea per vlr-

tutem Cruclfixi strenue vitiis obstiterlt. Cum enim quis
per negh*gentlam in eadem peccata reciderit, tunc eum,
quem correctorem sibi delegerat, ut hostem intuelur. Ille

autem si prudens sit, cunctos errores Illlus, qui sibi sub-

jectus est, oblivioni tradlt.
XXXV. Quemadmodum si quis columbam domi foveat,
eademque fenestram apertam repeiiat, et ex domo avolet,
non virga vel lapide illam rcvocare conntur, sed sparsis
leguminum granis prudenter studet alllcere atque recipere;
sic quoque multa indlget prudentia atque experienlia qui

cogitationum maculas purgare cupit.

O S. EPHR/EM SYBI

XXXYI. SI leclloni incumbas, cave ca, quac ad fastum

ct elegantiam tnntum pcrtinent scrnionis, pcrsequaris, ct
eo usqiie dunlaxat tuum extendalur studium, ne orrogan-
tiae spirilus cor luum ferlat; verum Instar sapientis flpls

mel ex florlbus colligcntis, fructum ex iis, quae legis, pro

anlml medela dcsumilo.
XXXVII. Qucmadmodum si pauper qulsplam innnis
gloriai cupidus, regls sibi nomen usurpet, ob id tomen non
est rex : sic quoque monachus occulte comedcns, ct ad
mcnsam fratrum absllnentiam ac tempernnllam simulans,
non est asceta, sed araneae pollus telam se texere oslendit;
non enim pcr rectam vlam ambulat sanctorum, sed iUo-
rum, qul hnmanas laudes affeclnnt.
XXXVJII. SI mundo renuntiasti, muncre tuo fungcre,
nt dcsideratam margaritam consequaris. Quidam enlm
postmundi renuntiatlonem, e saBCuli vila recesserunt, alii
quidem mililia relicta^ alii vero divltiis dislributls; ad ex-
tremum vero propria voluntate ducti ceciderunt; cum
nihil sit infcHcius, quam a propria superari vohmtale, et
non ex divina3 voluntalis procscripto vilae suae rationes diri-
gere. Alquehi, cum se putent quam longissimc ab hujus
vlloe rebus abscessisse, In ipso adhuc vestlbulo hcerent.
XXXIX. Quemadmodum filil Isracl, cum c fornace
fcrrea liberali, Incolumcs mare Ilubrum transissent,donis-
quc cjusmodi ac commodis perfruerenlur, In continenti
naufragium passi sunt, quod proprine volunlatis Imperio
nimium sc subdercnt; adco ut cx tanla corum mulliludine
duo dunlaxat salvali fuerint, qui divlna oracula nequaquam
spreverant , sed Altissimi consihum ac voluntatcm ple
sanctcque obscrvarant.
XL. Qul mundo rcnunliarunt, nihil amphus cum mundo
habent commune; atque hl sive prlmo loco constituantur,
cum non siut principes, sive in postremum locum detru-
 DE RECTA VIVENDI RATIONE. 9
dantur, ildem semper sunt animo. Qui autem a recta pie-
latis sententla se avelli sinunt, facile ad mundi voluptates
decliuant, neque deinceps virlutis causa cerlamen ullum
susciplunt; sed abjecto jugo, diligcntius reliciunt quae ollm
honesle dissolverant ; haud secus quam si virgo nhqua
caslisslma, quee sensus suos in thalamo atque conclavi suo
diligenter curare solebat, deposlta verecundia, corrumpa-
lur, impudenterque nec Deum nec homines verita, quod-
cumque flagitium committat. Sed ob id nequaquam talls
effuglet manus Dei,* dies enim supremus cujusque opus
ostendet, quoniam
in igne probabitur \

XLI. Beatus qui virtutem operibus praedicat; verbls

enim proprielales virtutls enarrare et faclls conlraria ,

agere, ad sakitem non proficit. Quemadmodum nec qui

de temperantia disserit, et interim iurpia peragit, praemia
ulla consequetur.

XLII. Cave animo perturberls, dum homines volupta-

libus dedilos cernis absque ullo timore qune senslbus pla-
cent perficere; flos eniai eorum plane fcetet. Illorum aa-
leui, qui virtutes colunt, sludla in luce resplendent, sua-
visslmisque odorlbus fragrant. Quapropter virtutum studlls
insiste, ut et apud illos, qui fluxas atque fugaces voluptn-
tes sequuntur, in admiratione sls. Llcct cnlm manifesle id
declarare nolint, secum tamen tacite virlutum cultores
beatos pricdicant.
XLIII. Quando viderls hominum corpora studlose compta
atque ornala ad turpem amorem excltandum, cave ea ad-
mlrerls, neque pcllis paulo post clnerem dlssolvcndae color
te declpiat; scd tecum ipse ingemiscendo psalle : « Me-
»menlo, Domine, quoniam pulvis sumus;homo sicut foe-

»num dles ejus; tanquam flos agri sic cfilorebit. Quoniam

» spirltus perlransiit in illo, et non subsistet, et non cog-
i i Cor, 111, i3.
 »;

10 S. EPnRiEM SYRI

» noscet amplius locuni suum. Mlserlcordia aulem Domini

1) ab aUerno, cl usque in aeternum super timentcs eum '.

Qua?si pra^slileris, (llvina ndjuvantcgralla, ablioslemaligno

nequaquam capieris.

XLIV. Dominum ardenter invoca, ut perfectae tibi con-

iinentiaj spiritum trlbuat, quo in nocturnis etiam phan-
lasmallbus hoslilcs mali^nl incurslones efrugcrc possis
velut si quis sc a fcra invadl oppugnarlque consplclnt, aut
ab aUquo ardenti petatur face, et cx una in aliam domum
indc confugiat, ne comburatur ab Igne.

XLV-Quemadmodum absque Libore ac sludlo non licct,

etiam medlantc pecunla, Htleras vel artem allquam adi-

pisci ; sic ueque monachus citrti dillgentiam ac patienliam
fierl polcrlt.

XLVL Qucmadmodum inlcr omnia corporls tui mem-

Lra nullum tibi pra^slanilus est capite; ct sive Lipide, sive
clava, sive cliam gladlo petarls, rellqna corporis membra
objlcis, ut ictum a capllc repcllas, certo sclcns tc absquc
illo non possc viverc: Ila rcbus tlLi anleponcnda est omni-
Lus fidcs sanclaB et copsubslantialis Trinitatis, quod sine ea
vitam, qua; vcre vlta sit, vivcre nemo queat,

XLVIL Ex toto corde tuo spem tuam in Domino dcfi-

xnm habc, ct facile aslulorum insldlas evltabis; nequc

cnim servos suos unquam desplciet Dominus.
XLVIII. Dci amanllsslmum Joseph declpere gestiebat
/Egyplla,magnnque impetu ad suum pervcrsum scopum
conlendebat ^. Cajtcrum adolescens illc menlem suam velut
rore quodam recordationis Dei perfundebat, ne impii amo-
ris igae urerctur. Sensus autcm suos municbat, ne ah"enls
cogilallouibus ullum locum pra;beret, el in laqueos inipu-
dicai mulierls conjiceretur : illam enim scmper ut morlis

* Psal. cij, 14-1/. — ' Gen, xxxix.

 DE RECTA VIVENDI RATIONE. 1 1

laqueum inluebalur. Ideoque, tentatione illa superala,co-

rona clonatus est, et rex /Egypli factus.
XLIX. Statnerant homincs impii in Babyione adversus
sanctam animam insurgere, ut fcede eiim conlaminarent '.

Verum cum Deunx allissimum sibi haberct adjutorem,

ilia

eos facillime prostravit. Gumque in suo consilio sententiam

mortis in eam decrevissent, ea ipsa re imprudentcs in mor-
tis sententiam inciderunt; nec inlelligcbant stulti se ob
idipsum morte esse damnandos. Non enim potest oculus
Dei semper vigilans illudi ac decipi.
L. Incedamus, fratres, per angustam et strlctam viam,
ut cum honore ac laude Deum cuslodem habeamus,
LI. Margaritae scmper in intimis conscrvantur locis : at

quisquilioe, et alia quiequc vilia, velut stercora, in plateas

projiciuntur.
LII. Si quis ia te maledicta conjiciens, scelera abs le
commissa exprobraverlt, te ipsum polius quam alterum
argues. Tuis enim te faclis dedecorasli, ea commitlens,
quoe ab alio libi objici non toleras. Noli ergo per minas et
iracundiam silentium illi imponere; sed te ipsum,non pa-
trando amplius mala,emcnda. Operum enimtuorumfoetor
te animae tuse insidiatorem ac proditorem esse manifeste
designat.
LIII. Te ipsnm per poenltentiam a sceleribus impiisque
operibus purga, et nulla te maledici vituperatio perterrefa-
ciet.

LIV. Reslste peccato, o vitae sempltcrnse cultor, ct ten-

tationis impetum ne limueris : nulla enim tenlatio strcnuum
athletam offendet.
LV. Decet nos ilaque divinum ignem flammae libidinum
opponere. Quemadmodum lateres adhuc crudi, fragiles
sunt et imbecilles; ubi autem ignc concocti fuerint, igni
l Daniel. xiu.
12 S. EPHR^M SYRI

simul et aquae resistunt, et sicut in vnse ficlili aqua, ita in

fornace flamma acceusa conlinetur; fornax vero ex lateri-

bus emicnt.
LVI. In tentalionibus et tribulalionibus tu quoque vali-

dum ac strenuum le praebe, voUiptatumque ardoribus re-

sistc; ne, crudi lalcris instar, pluvia3 gultis dissolvaris, et

quam habcrc videris solidilatem, dcperdas.

LVII. Non qua3 tibi videris bona agere, recte facta pu-
les; sed illa, quae ab hominibus piis comprobantur.
LYIII. Ausculta vocem Domini, ut te adjuvet, ac manus
suas in allligcntes tc immittat, humilietque inimicos tuos,
ne si auscullare neglexeris, audias illud : « Dimisit eos se-
» cundum desideria cordis eorum, ibunt in adinventionibus

»suis '. »

LIX. Contende, ne propriae le voluntali servum facias;

sedtimentibus Dominum morem gerito, et, divina adjuvante
misericorclia, caput draconis conteres. Donec aulem pro-
priae voluntaliobseculus fucris, a perfectione te abesse scito
quam longissime. Et quantum abes a perfectione, tantum
doctrina et disciplina indiges.
LX. Tribulnlionem atque afllictionem in Domino sus-
line, ut gaudio et laililia perfruaris. Labores perfer, ut
mercedis fructum referas. Lapicida incidendis lapidibus,
etfaber ferrarius tundendo producendoqueferromercedem
percipicnt.
LXL Qui fugit beUum, non accipiet spolia, et qui re-
cusat disciplinam, inlcr prudenlcs non connumerabilur.
LXII. Qure sursum sunl, contemplare; et terrena quae-

ciHiique, ut humilia atque abjecla dcspicies. Quod si ab

alto desccnderis, quamcumque etiam domunculam dealba-
lam admiraberis.
LXIII. O tu, qui pielateDi cons, prudenliam exerce, quae
• Psal Lxxx, i3.
 DE EECTA. VIVENDI RATIONE. l3

le quasi vehlculum gestabit, et ex multls ofTendiculis eri-

piet conservabitque. Non enim sinet sui sludiosos atque

amantes quidquam ad subversionem audientium dicere, aut

facere.
LXIV. Odor prudentlae in viro est se ipsum semper ac-
cusare; se ipsum autem accusantis
est, alterum in eosdem

errores incidentem non judicare.

LXV. Ex duobus servis delinquentibus, qui idem ob
crimen carcerum custodla detinentur, ingratitudinis dam-
natur ille, qui in conservum suum se contumeliosum exhi-
buit.

LXVL IUum, qui in tentationem incidit, irridendo cave

condemnes; sed assidue Deum ora, ne te indncat in ten-
tationem. Cujus enim animus cogitationum turbine atque
procella obscuratus est, et a perturbationibus superatus,
is nec homines veretur, nec Deum tlmet. Et siquidem po-
tens est ac dives, intrepide mala committit. Sin imbeciUis
ac pauper, morum perversitate fretus, impudenter in scelera
atque flagitia fertur.

LXVII. Cave vokiptatum studiosus sis, et contemptor :

sed sacrum Psalmistam clamantem audi : « Exurgat Deus,

))et dissipentur inimici ejus, et fuglant qui oderunt eum
»3 facie ejus. Sicut deficit fumus, deficiant. Sicut liquescit
scera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei : et
))justi exultent ^ »

LXVIII. In cellula, quam tibi, o monache, delegisti, in

cordis humilitate Deum assidue ora, sicut tres illi pueri in
camino ignis *, et ne te speluncam latronum facias, illicita
atque scelesta committcns, ut non confundaris in dle judi-
quando rcvelabuntur occultn hominum.
cii,

LXIX. Qui messis tempore ignavus est, non abundabit

domus ejus, et qni nunc contemnit, laboresque negliglt,
* Psal. ixvii, 2-4. — ^ Daniel. iii.
l4 S. EPni\/EM SYRI

in tempore retribulionis, consolatione justorum clesli-

tiietur.

LXX. Tempus nobis adveniet, fralres, timore ac tre-

more plenum, cum ea,qua2 in occulto atque obscure gcs-
simus, manifesta fient. Vae autem anima) illi, quaj Deum
sibi ndjutorem non habuerit.
LXXI. Adeste, fratres Christo dilecti, de fme et con-
summatione cujusque nostrum cogltemus, quo pacto in
vanitatibus vitam hanc nostram transegerimus, Stultus euini
est, qui inter stultos versatur, el in rcbus vanis suam vitam

transigit. Beati aulem, qui, quandiu in hac vita sunt, pul-

chram negotialionem obeunt.

LXXIL Quemadmodum dives secundo vento navigans,
in slralo desidet, superbo inluitu oblectamenta capiens :

astant coqui, qni cibos ei pr.Tparent : sequitur satcUitum

miHtumque turba. Ex inopinato autem suboritur tempes-
tas, qua? mare turbat, et navcm confringit, ipseque solus

a fluctibus ct undis in insulas desertas ferisquc plenas abri-

pitur, ubi vociferatur et plorat, nec est qui cxaudiat : ver-
Lerat facicm, toto exagitalur corpore, et in horas mortcm
cxpectat. Qui paulo ante insolens ac superbus erat, famc
alque limore labescit, et siti perit, uuUusque adest, qui
ipsum consolelur. Idemnobisquoque ueghgenlibus iu terra
conlinglt. Dum cnlm in vana hac vila delitils ac volupta-

libus indulgemus, repcnle nos ignavos mors invadit, ct in

loca horrore plena abriplt alquc detrudlt, ubi cuncti cru-

ciabuntur peccatores, qul semper Dominum suum conlem-
pserunt.
LXXIII. Pcrpcndamus duni in luto sumus, in quo li-

morc vcr«clnr is, qul a fluclibus in deserlos conjicilur fines,

ncc habet a quo solallum acclplat. Illnc quoquc cogi-
temus in quanlo erll mctu pcccalor, in suppliciorum lo-"

cum conjcctus.
 DE RECTA VIVENDI RATIONE. l5

LXXIV. Cor meum suspirat, oculique mei lacrymas

desiderant; sed peccatum mentem meam caplivam deti-
net, ne cura cordis compunctione deprecer Dominum
cum amaris lacrymis, ne me projiciat in tenebras exle-

riores.
LXXV. Qui e manu Pharaonis et ex camino ferreo po-
pulum tuum liberasti, eumque per mare Rubrum eduxisti
salvum : nos quoque ab iniquitatibus nostris libera, ut in
conspectu tuo gratiam inveniamus, quando judicaturus es
vivos et mortuos.
LXXVL Donec vires nobis suppetunt, Domino in recti-

tudine cordis serviamus : ut in tempore tribulationis nos

adjuvet, et ex ingentibus periculis liberet.
LXXVII. Qui sibiin cordis puritate serviunt, eos incom-
parabili ornat gloria : nuUus enim Sanctorum gloriae inve-

nilur finis.

LXXVIII. Divino jussu Jonam prophetam cetus deglu-

tivit, nc vekiti in quodam penu illum in ventre suo servavit \

Caput ejus ad montium scissuras descendit, et extrema

abyssus ipsum vallavit : in terram descendit, cujus vecles
aetcrni eum constrinxerant : ibique orans, clamabat dicens :

cResurgat e corruptione vita mea, Domine Deus meus. »

Oratio ejus profundum divisit, aerem scidit, in coeluni

ascendit, et in aures Domini introivit. Aut potius ipse, qui
universa replet Dominus, a vero servo suo non longe ab-
fuit.

LXXIX. Mandavil Dominus celo, et Prophetam evo-

muit, qui quasi c navi descendciis, ad praedicationem sc
converlit.
LXXX. Denlibus adversus justos slrident peccatores.
Ingruunt tentaliouf s; coronantur Sancli : impii autem qui
mala in Sanctos Dei cogitabant, confundunlur.
' Jon. II.
 l6 S. EPHR.EM SYRI

LXXXI. Ellas Tliesbitcs persecullonem ollra ab im-

proba passus est rcemlna '. Scd corvl mlnistcrlo Prophetam
pnscebat Domlnus; peccatores vero gravisslma fames in-
vasit.

LXXXir. In curru sublatus est igneo Elias prophcta.

Impia aulem Jezabel e fastiglo domus suae praeceps delur-

bata est, et in plateis civitatis devorala '.

LXXXIII. Jeremiam prophetam, quod pios ejus suf-

ferre nef{uircnt scrmones , in cocni lacum conjecerunt
impli^ Quorum temerilale audita, Ablmelech corpore qui-
dem /Elhiops ac nigcr, sed et animo candidus et fide
corruscans, inlqultalem regis coarguit, acceptaque potes-
tate, Prophetam eduxit, et benedlcllonem oblinuit.
LXXXIV. Insurrexerunt hostes in eos, qui semper Pro-
phclas Dcioppugnabant, datusque est popuhis Hebrrcorum
in hoslium manus. Yiderunt inlmlcl Prophetam Del, et

vlncula e pedlbus cjus solverunt, ac munera obtulcrunt :

magna cnim ilhim plctate conspicuum aspexerunt nam :

slcut qui lucernam defert, praesentlbus lumen praibet :

ita ct virlus semper gloriae splendorem secum defcrt.

LXXXV. Danielem prophelam in lacum leonum prop-

ter cjuspietatem conjecerunt impii, ut ab ilHs devorareturi
ignorantes scelerati se in proprlam id machinari confu-
sionem^. Dcus autem per manum Habacuc, et per sanctum
Angelum, fidcli scrvo suo mlsit prandium ^ Immanes
autem fcrac in medlo sui vldentes Prophetam, inclinantes
sc adorabant Illum. Vlrtus enlm coelestls ora Iconum ob-
turaverat, ne virum justum la^dcrcnt.

LXXXVI. Prophcta e medio ferarum cducto, repre-

hensione se dignos cognoverunt homines illi impli, cer-

* 3 Rcg. XVII, et xvni. — '4 Rcg. ii. — ' Jcr. xxxvu et xxxviii.

_ — 4 Dan. VI. — ' Id. xiv.

 DE RECTA VIVENDI R4TI0NE. ij

nentes eum, tanquam sponsum e thalamo, facie splendida

gloriaque illuslri progredlenlem.
LXXXVII. MeritodubitabantBabylonii,utrumexmorbo
aliquo immanes ferae non attigissent hominum corpora. Ad
sextum quippe diem in medio septem leonum electus Dei
fuerat, nec uila in eo inventa est corruplio. Venit autcm
rex die seplimo, ut higeret Justum, et inchnans se in h-
cum, aspexit illum inter leones sedentem, vekit pastorem
in medio suarum ovium. Qua de causa merito de ejus sa-
lute infideles illi dubitabant. Cum autem in lacum leonum
missi sunt, qui perditionis Justi causa fuerant, membralim
comminuta. Unde prai ad-
descerpti sunt, illorumque ossa
miratione vehementerexclamarunt « Magnus es, Domine ;

»Deus DanieHs*.»
LXXXVIII. Tres pueri de domo Azariae, quod imagi-
nem auream non adorassent, fortiter hgati, missi sunt in
fornacem ignis ardentis, quorum tamen ne capillum quidem
ausus est absumere ignis : at contra erumpens flamma eos,
qui ipsam incenderant, combussit ^.

LXXXIX. Haecigitur considerantes, fratresdilectissimi,

soUiciti simus ne tentationum tempore inveniamur re-
probi. Nam propter tolerantiam tentationum, semper mag-
nificantur amici Dei.
XC. Donec vires nobis suppelunt, Domino in timore,
et recto corde, bonoque proposito serviamus, ut tentatio-
nis tempore infirniitatem nostram adjuvet, nosque co-
ronis ornatos exhibeat, et in suum regnum inlroducat.
Amen.
» Dan. XIV, 4o. — ^ Id. iii, per loluiii.

XL.
 l8 S. EPnn.EM SYRI

SERMO.
De exercitattone bonorum operum, et de Del
patientla,

Jam tempus nos addncit ad comparandam vitam aeter-

nam, atqne indissolnbilem gloriam. Ilanc cnim vitam exci-

pitmors,et gloriamexcipit ignominia. iMnltienimmagnatum
ante tempns, cannm inslar, ad inferos abrepti snnt, et

judicantes ab inferioribns jndicati snnt, divitesque miser-

rime oguerunt, et sapientes repente stnlli factisunt. Fortis

debilitatus est, ac sanus cTgrotavit : nihil vero firmum est

in hominibus, qnoniam nihil sanclum in mnndo. Filii pa-

rentcs spernunt suos, ac patres snls invident filiis. IMuliercs
rejiciunt viros, et viri fidem non servant muHeribus. Juve-
nes garriunt contra seniores, senesqne juvenantnr in ado-
lcscenles. Amico crcdere non licet, neque fratri confidere.

Loqueris pacifica, et in se ipso hoslilia cogitobit. Invidia,

et dolns res gubernons, atque inexsaturabilis cupiditas reg-
nat. Nemo enim Dei recordalur, ncmo expectat jndicari,
cnm mortuns fncrit. Idco mnUiphcata sunt mala, quia
contemnitur Dcus. Gonscientiam nobis Iribuit, ut in ipsa

de bono dehbcraremus; nos autem ab ipsa male agendi

consiiinm cnpiuius : potestatem nobis largitus est, ut ex
ipsa indigentibus largiremur; jios anlcm per ipsam paupc-
rcs fraudanuis. Imperia nobis crcdidit, nt per ipsa violen
icr operanlcs contincamus; nos anlcm cx ipsls lyrannidcm
cvercemns In dereliclos. Non esl via recta, neqne judicium
jiisliim. EHngit dilectio, cl odinin ad summum pervenit.
Conlompta est virlus, otprobalacst hypocrisis. Abomina-
Lihs visa est animi abjectio, et superbia primum locum
 DE DIRECTIONE VIRTUTIS. 1 f)

obtinult. Defecit veritas, et mendacium operuit tcrram.

profunditas benignitatis, et longanimitalis Dei ! quoniam iii

omnibus malis perpetratis patiens est, et vindiclam non

sumit, non tanquam minime possit a nobis subito poenas
sumere non utitur ira; sed miseratus nostri, tanquam
:

pater, ulterius misericordiam extendit.

"W^ W\ W>W\iWMVW \M WWWVW^WX VWVW^VWVWiWMVXA-WWVN VV\V\> WV VX^ VW VV> VV\ VVV VW WA Wk

SERMO.
Ve dlrectione virtutis,

Omnes habitus, omnesquepartesChristianorum indigent

directione virtutum, ut conalus, studiumquc iJlorum sit iu
nulla re deficere : quemadmodum, si de aratro sermo fit,

nisi reclam viam tencat, inasquale opus invenilur ; ila

Christianus omnibus opus habet, ut curet in omnibus bo-

num opus efiTicere : vel quemadmodum si \j
*
»riglnla
passuum mlllia conficere debeat, ut ad urbem perveniat,
ipse laxetur, ac socordi*Te se dedat, extra reuianet; ita si

cui desint justitias perfectiones, veluti ncgligens judlcatur.

Omnia igilur bona opera procuranda sunt, ut Splrltus
sanctus requiescens in fruclibus bonis inserat in regnum
coelorum. A^erus temperantiae cultoresl, non ut solum cor-
pus a scortatione cuslodiat, verumetiam unumquodquG
corporis mcmbrum : exempli gratia, quando oculus, et

lingua juxta proprium ollicium moderate se gerunl, ac

juxta Interiorem hominem, anlmac; cogltationes cum nequl-
tlai deliberatlonibus non consplrant. Sicut inter vencnosas

l feras magna difTerentla est, velull aspls, scorpius, draco,

singula lelale vencnum possident contra qusecumquc cor-

pora accedant; Ila etiam dlscrlmen ingens est Inler homl-
nes piopter malitiam, quae unlcuique propriam nequitlai

2.
 20 S. i:Pim.EM SYRI

oucialioiiein clennit, alijue iiifLmclit iii nniuiam, quae cum

peccali iVauJibus comuiunicat, ac conspirat, veluti vanfim
gloriam, vel iram, vel ncquilium, aut dolum, aut oclium
iVaternum, aut pccuniae amorem, aut scortalionem. Siraili

ratione perit quis aut gulae, aut Ibrnicationis veneno. Sic

videns oculus omnia pure, et sicut sunt, in vero judicio
videt, sanusque stomachus omnes cibos jucunde accipere
potest; sic etiam anima pura omnia inculpatc, ac sincere
videt : quai vero in inquinamentis permanet, neque bona
conspicere potest, ut bona, in omnibus ofTendens, oculum
habens in tcnebris peccali. Orotio, ac jejunium, alque elee-
mosyna, abominatio est apud Deum, quia impure haec
apud Deum fmnt.

A/VWVWV^ iVWWX /VVVVVVWVWVVVVVWVVVVVVVVX VWtVVVV\\VW\^\VVVW\\^VVV\VWVW\VVWVVVVVW

SERMO.
De fide.

I. Dominus in Evangelio ad perfectam lidem suos addu-

ccre volens Discipulos, dicebat : « Qui in modico fideh*s, et

»in mullo fidehs est : et qui in modico infidelis, et in

»mullo infidchs est *. » Quid autem sibi volunl modicum,

etmuUum? Per modicum, saecuH hujus inteUiguntur pro-^

missiones, quas poHicilus est sc pracstiturum omnibus in

ipsum crcdentibus, videHcet victum atque amictum, et re-

hqua corpori necessaria, quietem, ac sanitatem, et ejus-

modi. Praecipiens ne omnino de islis simus solHciti, sed
in ipsum solum spem nostram reponamus. Per multum
autetn inlcUigenda sunt aitcrnaj vitae et immortahs saeculi

dona, qnre repromisit daturum sc iUis, qui crediderint in

ij)sum, aj-siduequc de ejusmodi soUiciti, flagilaverlntinam.
' Liic. XVI, 10.
 DE FlDIi. 2 1

Quoniam slc nobis mandavit Dominus, cum ait : « Vos

»nulem quiTrllc primam legnum Dei, ct jusliliam, ct lucc
»omnia adjicientur vobis ', » ut scilicel ex modicis, et mo-
mentancis probetur unusquisque num credat Deo. Etsi de
praesentibus non fuerit sollicitus, solum autem in futuris

atque ajternls curam omnem reposuerit; clarum est, quod.

et circa ea, quae videntur, sanam atque integram fidem in-
tus reconditam servet, vereque bona telerna quaerat. Debet
enim unusquisque eorum, qui sermonem audiunt veritatis,
se ipsum probare atque examinare, aut a viris spirltalibus
probarl et examinari, quomodo credat, et se ipsum Deo
devoverit. Numquid revera sccundum ejus sermonem in
veritale credat; an opinionem in se duntaxat fidci habeat,
quod se credere existimet. Quilibet enim ex verbis Do-
mini, si fidem In caducis mundi bonis positam habeat,
probatur et rcprehenditur. Quo pacto? audi : Credere tc

dicis quod regno ccelorum efficieris dignus, et filius Dei

fles, de coelo natus, et cohcieres Ghristi, quodque In omne
ssecuhmi ei conregnaturus sis ; deliciisque ineirabilis hjcis,
per Infmita et immensa sagcula perfruiturus? plane dices :

« Gredo : hac enim de causa,et saeculum rehqui, et me Deo

devovi. » Proba igitur te ipsum, numquid terrenae adhuc te
curae detineant, et soIHcItudines variae de nulricndo ac ves-
tiendo corpore, allaque adhibenda cura, ac procuranda
requie? cum tui jam juris esse velis, ac tui Ipsius curara
gerere ; de quibus jussus es, omnino non esse sollicilus. Si
enim te credis accepturum aeterna illa et immortalia, om-
nlsque corruptionis expertla bona, quanto magis fugacia
Ista atque terrena accipies, quae Deus etiam concesslt feris,

atque vohicribus ca'li, et hominibus impiis? Annon credis

Dominum ea tlbi hirgiturum, de quibus Ipse proecepit, di-
cens : « Nohte sollicili csse quld cdatis aut bibatis, aut
» Matlh. VI, 55,
2Q S. liPHR.^M SYRI

))qulbus vesllamlni; hnec enlni cuncla genlcs miindl Inqui-

»riint. Novlt cnlni Pnlcr vcsler coeleslls quod hls omnibus
windlgcatls '. i)El sublnfeil, exprobrans lioininibns modicae
fidei : « Rcsplcilc volatllia croli, quonl.im nequc scminant,
»ncquc melunt, ct Palcr vcstcr cceleslls pasclt ca ; quanlo
«ampllus vos, qui multum dlfTertls a volucrlbus '. » Et
rursus nos conlirmans ait : « Nollle igltur solllcili esse in
» craslinum ^. r> Si vcro adhuc de islls laboras, ct non credis
scrmonl ipslus , nosce rursus te qnoque non credere quod
bona ffitcrna, quae sunt regnuni ccelorum, sis occepturus;
et exislimas te crcdere, qui in rcbus parvis ac corruplioni
obnoxiis, reperiris incrcdulus. Et itcrum : « Slcut corpus
»pretiosius est indumcnto; ita ct anima corpore. » Crcdis
igltur animom luam n Chrlslo sanandam, ab acternis ct
incurabihbus apud homincs malorum ignominiae vuhieri-
bus; propler qua3 etiam ad nos desccndit Domlnus, ut cre-
dentium animas ab insanabiHbus apud homines malis cura-
ret et a sordlbus lcpra} malitisc purgarct, qui solus curat,
et verus medlcus est?
II. Dlces : «Prorsus credo ; idcirco cnim adsum, et Istud

ob illo cxpecto. » Quare noscc, te ipsum discutiens, ne forte

carnales morbi te ad mcdlcos tcrrcnos abriplant; quasi

Christus, cui crcdldlsti, te curarc non posslt. Vidc quo-
modo te ipsum decipias, dum le putas crcdere, ct nondum
crcdls, ut oportct in veritatc. Si cnim a3tcrna et incurabiha
immortalls anlmac vulncra, ac morbos malltia;, a Christo
curari credis , numquid impossibile putabis ab ipso tcm-
poralia quoque corporls mala, ac morbos curari possc, si

iitique ad ipsum solum, postposlto mcdiclnall curandi offi-

cio, confugcrls? Nam qul anlmani crcavit, ipsc et corpus

fecit, et qui illam immorlalem sannl, corpus cllam a ma-
lis, morbisque temporalibus omnino liberarc otquc curare
^'
Mallti. VI, 25, ct Zi, 32. — » Ibid. 26, — ' Ibid. 54.
 ,

DE FIDE. 2

poterlt. Sed scio mlhi respondebisj qiiod et ista ad corporis

medicinam subministraverit Deus herbasque ac tcrra^
;

pharmaca, ct medicorum sludia ad morbos corporis cu-

randos concesserit, corpori ierreno ex dilTerenlibus terrae

speciebus medicinam componens. Consentio et ego sic

se ista habere ; sed noveris velim, quibus ea data sint, et

quibus dispensata. Dominus Deus ex muha sua, et infinita

erga humanum genus HberaHtate ac benignitate, postquam

a mandalo excidisset homo, quod acceperat, subjectusque
csset sententiie irrc, et quasi in captivltatem, ac sohtudi-
nem, atque exiHum, fodinamvc, ex deHciis paradisi in hunc
muudum ejectus, et sub potestate tenebrarum factus
carnisque passionibus ac morbis subjiceretur, qui prius
passionum, alque morborum expers erat; omnesque praj
lerea qui ab ipso producli fuerunt, iisdem maHs acpassio-
nibus focti essent obnoxii ; haec tandem infirmis atquc
increduHs permisit, nolens omnino deperdere hominuni
peccatorum genus, sed propler multam bonitalem, et ini-

mensam misericordiam dedlt in solalium ac refrigcrium,

et curam atque medelam corporum ista, homluibus hu-
jus mundi, qui nondum se tolos concredere Deo pote-
rant.
II. At tu, qui vita soHtarla gnudes, et ad Christum acces*
sisti, cupiens fiHus Dei fieri, et desuper ex Spiritu sancto
nasci, primoque, ac impassIblH homine superlor evadere;
et qui majora accipis promlssa, adventum divini benepla-
citi, et velut peregrinus, ac hospes hujus mundi factus.
dcbes Hdem ahquam magis novam, et admirandam, intel-

hgentiamque, ac vitae rationem et institutum prcTcter omnes

homines mundi libi vindicare, cum et vilam. sicut cuncti
aHi, degas. Eccs et mundus nubit, comecHt, et biblt, auro
et argento utitur, mercaturam et artes exercet, ac divitils

gaudet, quae omnia Dens permisit homioi peccatis subdito ;

24 S. EPHR/EM SYRI

neque enim sine Deo quidquam nd usus humanos dicemus

ordinatum. At tu ab liis omnibus exemptus es, ut Deo pcr-
fecle placere possis. Sic ergo alicnus a cura, in curandis
mundi malis, medicorumque industria adliibenda essc de-
bes, iit qui ad Christum profu^eris, qui cuncta se largitu-
rum suis servis promisit. Si autem quae mundi sunt sapis,

et paleris, slmih*s hominibus iUis mundanis, adhuc es in-

creduhis, hcet te fidelcm, et Chrisli servum profitcaris.
Novo enim quodam, ac peregrino consino, mente, fide,

conversione, vila) dcnique ratione, mundumhuncet curare

ct obtinerc debes, qui Christo perfecte placere, ejus vesti-

gia persequi cupis, contrariaque hominibus mundi hujus

sapere; quoniam nova quacdam et admiranda credis pro-
missa, et sempiternis te bonis spcras esse fruiturum, coe-
leslisque civilatis, ac regni incorruplibiHs, dehciarumque
perpeluarum, acsempitcrnas fruitionis haereditalem, cordis

quoque sanctificationcm, et purgationem perfectam, quae

tibi per Spirilum sanctum fit, adcpturum.
IV. Nam qui vere cuplt esse homo Ghristi, aclernisque
se bonis perfruiturum sperat, pnupertatem divitias cum
gaudio existimare debet, et allhclionem recrcationcm;
aspcrilalcm viclus, dcllcias ; improperium honorcu), et
contumehas gloriam duccre haec enim vera servorum Dei :

gloria cst. Ncquc vero solum impropcria ferre debct pugil

ac miles Christi ;
quin et, si forle divitice obvcnerint, cas ut
slercora rcspuere oportebil. Si gloria ct principatus, non
cxtoUalur, ct si.pcrblat : si hnudcs atque honores hominum,
ut qua3 nc sint quidcm, existimanda : quinetiam proptcr
hujusmodi rcs, quac habcnlur glorlosai, confundi atquc
higere oportcl ; et propler cjusmodl contra Igetari, et gau-
derc, quic habenlur vilia, ct abjccta putantur. Potest si-

quidcm ahquls inlerdum opprobria fcrrc, gloriam autem

et honorem non item. Scd effcrri saepc solct mcns, et a
 ,

DE FIDE. 25

se ipsa excedere quodammodo, et humilcm viam justitia?

derelinquere. Ait enim Paulus : « Per arma justitioe, a dex-

» Iris, et a sinistris. per gloriam, et ignobilitalem, per infa-
»miam, et Lonam famam ', » ut in utrisque per omuia
probatus, idem et iiiconcussus inveniatur, extra se nun-
quam discedens.
V, Talem enim eum esse oporlet, qui vere placere cupit
Deo, slcque voluntatem suam habcre debet fundatam. Et
qucmadmodum incus aliqua, Hcet quidcm semper verbe-
retur, non tamen dat tergum, neque concavitatis formam in
serecipit, sed eadem semper manet, sibique similis sic et :

qui verum se vult gerere Christianum, inler diversas tri-

bulaliones, atque tentationes, sive extrinsecus ab hominibus
illatas contumehas, persecutiones, damna, aut aliqua ejus-
modi; sive intrinsecus a spiritibus malignis inductas angus-
tias diversissimas, unus atque idemmaneat oportet, fortiter

quaecumque obvenientia perferens. Pro munitione a caslro,

et turre forliludinis a facie inimici % semper Christum Do-

minum habeat, ad eumque beUi lempore, in regione inimi"
corum conslitutus confugiat, et illud Scripturae usurpet :

« Esto mihi in Deum protectorem, et in lccum refugii, ut

_^ ^ j^-it-» '1^1 "-^w
))salvum me facias ^ » Sic enini quascumqu^.ffl5l^i^si\,pje-v^'^'*x^
rare lenlaliones, atque afllictiones ingru(^l)^^-'€minrTe*flr^^C'-V
pore Dominum, ac firmam in eum fidilc&iy*, afqtft^*p<OTn>*'*- \
ob oculos sibi constituens. Quin et glorife*i,um,anaD 1?iad^ /
honores^ et prlncipatus ac magistratus siS^btuleT'i*>*y «tf
praediclum est, non concavltales^ neque forni^§*ift ^jluaiiC
impressas relinquant, ut iis oblecletur et acqulescat, et
propterea inflalus superbiat. A dextrls enim et a sinislrls

tentatus homo, id cst, per gloriam et ignobilitatem, per in-

famiam et bonam famam, idem et constans, immotusque
utrobique permanere dcbet. Sic enim qui super terram
• a Cor. VI, j, 8. — » Psal. ls, 4« — * I<^. xxx, 3.
26 S. EPHR.^M SYRI

funJamentnm suum nEclificat, ab inundanlibns Iribulatio-

num fluclibus, et tentationum procellis; sxvisque impro-
borum spirituum vcntis inipellentibus, atque conculienti-
bus, non concidit, neqnc commovetur, quoniam funda-
menlum super pelram posuil. Qui ergo circa ejusmocli
habitum cxercitationemque bonam, forliliidinis dico et
generositalis, longanimitatis et patientia;, fidei ct spei atque
fiduciac, per vcrbum Dei prius se occupat, assuefaciens se
moribus bonis, sancto([ue vivendi instilulo; et in reliquls

virtutnm studiis se excrcens, divinumque sermonem se-

qucns, postea aulem vlrlulem ab alto in expeclatione fidel

suscipiens; talis vere fundamentum, et donius, alque co-

lumna, ct firmamentum efTicitur in gralia Dei, mullarum-
que animarum vllae causa ; ac plurimorum infirmitatcm
sufferre valens. Quare et nos ad omne virtulls genus nos
ipsosexcolenles, et quam oplima ralione ad complacendum
Dco nos componenles, cogitalloncmque noslram accurate
ct enlxc ad omnem tentalloncm pra^paranles; dlvina con-
firmati gratia, aelcrnorum bonorum evadamus hcCredes. In
Christo Jesu Domino noslro , cui gloria et potentia, cum
Palrect sancto SpLrltu in scccula saeculorum. Amen.

V\V\>\\WWVV\\\\WVV\AV\\\\\V\^V\>\\V\\>\\\\\\V\\V\\\V\\\\V\\1

SERMO.
De charllalc»

Bene olt Dominus « Quoniam onus mcum lcve est \ »

I. :

Quale cnim pondus cst, quisve labor, remitterc fratri suo

ofrenslones, leves sane, et prorsus nlliill, et dc proprio con-
cedcre ac condonnre, et slmul quam cltissime justificari?

Non dlxlt : u Addui itc mihi opcs, aut vitulos, nut hccdos,
^' MaUh. XI, 5.
 dk charitate. 27

aiit jcjnniuin, aut vlglliam, ut dicere queas : « Non habeo,

non possum : » scd quod lcve est, ac faclle, et compendio-
sum, hoc praeceplt, dicens : « Et tu ignoscc fratri luo er-
rala sua, et ego tlbl Ignosco tua '
: » tu exigua dellcta, ac de-
bita remitlis, forle obolos pauculos, aut tres denarios;
ego autem sexcenta talenta libi remilto. Ac tu quidem
lanlummodo condonas aliquld, nihil dc tuo largiens : ego
vero et remissionem tlbi prscbeo, et sanitalem, et regnum
larglor; ac lum demum tuum ipse munus accipio, quando
tu rcconciliatus fueris inimico, quando non foveris inimi-

citiam advcrsus allquem, quando sol non occiderit supcr

iracundiam luam, quando cum omnibus charitalem et pa-
cem habuerls; tunc oratio tua accepla, oblatioque tua
beneplaclta erit, domus benedicla, et lu beatus. Si aulem
fratri tuo non fueris reconcillalus, quo pacto a me iudul-
genliam remisslonemque deposces? Sermones meos pes •

sumdas, et veniam imperas? At ego, qul tuus sum Dominus,

impero, et non allendis : et tu, qui servus es, quomodo
audes oflerre mlhi orationes, sacrificia, atque primilias,
inimicltlas adversus aliquem fovens? Quemadmodum enim
tu faciem a fratre tuo avertis; ila et ego ab oratione tua,
ac donis tuis avertam oculos meos. »

II. Rursus autem obsecro, fratres, cum Deus sit charilas,

etquae absque charitate fiunt, non placeant Deo : quomodo
crgo susciplat Deus orationem, aut dona, aut primltias,
aut fructuum oblationcm ab homicida, nlsi ilUim prlus,
ut ralio poslulat, rite poenlteat? At dlces : « Ilomlclda non
sum. » Ego vero te homlcidam non ostendero, sed potius
Joannes iheologus le coarguet, cum alt « Omnls qui odit :

«fratrcm suum, homicida est *. » Rcllquum est igltiu', fra-

trcs charisslmi, ut nlhil prius antiquiusque charitatis pos-

sessione habeamus, nihllque sit nobis adversus aliquem,
» Matth. VI. — ' Joan. 111, i5.
28 S. EPnRiEM SYRI

neqiie malum pro malo ciilquam reddamus, ncc sol occi-

dat super iracundiam nostram; sed rcmitlamus debitoribus
orania, ac charilatem nobis comparcmus, quae multitudi-
nem peccatorum oj)erit. Quid ciiiin profucrit, filii, cuncta
possidere, vivifica aulcm «c salvante charitalc destilui?
Quemadmodum cnim si quis prandium magnificum ins-
truxerit, ut rcgem, ac principes ad hoc invitet, et ne quid
omittatur, opulenter admodum qusevis pncpararit, desit

aulcm sal; poterit-ne aliquem recreare prandium cjusmodi?

Nequaquam sane quinetinm damno talis sibi interim fuerit,
:

olcumque ac opcram perdiderit, et ignouiinia? notam sibi

apud eos, quos iuvitaverat, inusserit. Sic quoque hic, quid
commodi in sc habet labor vanus absque charitate? sine qua
quodcumque opus, et quaevis actio polhiitur, licet etiam
quis sibi virginitalem vindicet, licet jejunet, licet vigilet,
sive hospitio pauperes suscijuat, sive etiam donn videatur
olTerre, vel primilias, vcl fructuum obhitiones, autEcclesias
fabricet, aliudve citra charitalem pracslileril; omnia illa

pro nihilo reputabuntur apud Dcum, cum in iis, hac se-

clusa, neutiquam sibi complaceat Dominus. De quo et

Apostohim audi : « Si linguis, inquit, Angelorum loquar ct

«hominuu), si habuero prophetiam, ct noverim mysteria

» omnia et si habuero omnem inlelligentiam, ita ut montes
wtransferam, charitatem autem non habeam, nihil mihi
» prodest '. » Nam qui inimicitias fovct adversus fralrem,
ct vidctur sibi aliquid offerrc Deo, tanquam immohms ca-
nes, et ut merccs scorli a;slimabitur. Gave igitur ne quid
absque charitate unquam feceris, (juouiam « Charitas mul-
Dtiludinem pcccatorum operit '. » quale bonum despici-
mus ! quantis bonis, quanloquc gaudio deslitulmur, cha-
ritatisexpcrtes IHancJudas spernens exmedio Apostolorum
choro discessit, iuccm vcram, suum ipsum Pra3ceptorem
'- 1 Gor. xiii, 1-3, — * Prov. x, la, el i Folr. iv, S.
 :

DE CHARITATE. 29
deserens, et proprios fralres oclio habens, in ienebris ambu-
lavit. Quamobrem et princeps Apostolorum Petrus ait :

« Prasvaricatus est Judas, abiens in locum siium \ » Et

rursus Joannes theologus : « Qui odil fralrem suum, inquit,
»in tenebris est, in tenebris ambulat, et nescit quo vadat,
Dquia tenebrae obcaecarunt oculos ejus '. »

III. Sed si dixeris : « Tametsi ego fratrem meum non

dib*gam, Deum tamen diligo; » idem te redarguit, cum ait :

« Si quis dixerit : Quoniam diligo Deum, et fratrem suum

mendax est; qui enim non diligit fratrem suum,
»oderit,
»quem videt, Deum, quem non videt, quomodo potest
» diligere ^? »Qui ergo charitatem cum proximo habet, non
est ei inimicitia cum quoquam; quique implet dictum
Apostoli : « Sol non occidat super iracundiam vestram ^, »
hic vere diHgit Deum, hic Discipukis est Christi, qui ait

« Quia hoc cognoscent omnes, quod Discipuli mei estis,

in

»si dilectionem habueritis ad invicem ^. » Perspicuum est

igitur non aliunde, quam ex vera charitate Discipulos
Christi agnosci. Qui autem odio habet fratrem, et videtur
sibi diligere Christum, mendax est, et se ipsum seducit;

ait enim Joannes apostolus « Quoniam hoc mandatum :

»habemus ab ipso, ut qui diiigit Deum, diligat et fratrem

» suum ^. » Et iterum Dominus « Diliges Dominum Deum :

»tuum, et proximum tuum sicut te ipsura 7 » volensque :

vim chariiatis demonstrare, intulit, dicens « In duobus :

»hisGe mandatis toia iex pendet, et Prophelae ^ »

IV. rem admirandam, et eximiam quoniam qui !

habet charitatem non ficiam, totam legem implet; nam

plenitudo legis est dilectio secundum Apostolum. vis

charitatis incomparabilis ! vis charitatis imraensa ! Cha-

• Act. 1, 20. — * 1 Joan. 11,11. — ' Id, iv, 20. — * Ephes. iv,
26. — 5 Joan. xiu, 55. — ^ I Joan. iv, 21. —- ' Matth. xxu, Zj ct
59, — 8 Ibid. 4o.
3o S. EPUR.E3I SYRI

ritate nlhil praestabllius, iiequc in coelo, neque In lcrra.

Idcirco Paulus, cum didicisset charitatc dignius non esse
quidpiam, in fines orbis terrarum scripslt, ct mislt, dlcens:

« Fratres, nemini aHquid debeatls, nisl ut dlhgalis invicem,

» et auimas vestras pro invicem ponatis '. » In hoc slquldem
consistit charitas caput omniam virtutum. Charitas pleni-
ludo legls, charltas salus expers erroris. Haec ab inillo in
corde Abel habitavit. Ilaec ipsius Noe gubernatrix iuit : haec
Pfitriarchis cst cooperata; haec Moysem praeservavit ; haec
Davidem Splritus sancti domiclllum ciTecIt ; haecin Prophe-
llstabernaculum collocavlt hrcc Job confirmavit. Et cur
;

non majora proferam? Haec ipsum Flllum Dei e coclis ad

nos descendere coegit, qui prse nimia charitate, cum carnis
expers esset, carnem assumpsit : qui sine lempore, in tem-
pore propter nos : qui Filius Dci, Filius homlnis cflicitur.
Pcr charitntem cuncta ad salutem administrantur, mors
deslructa est, infernus evacuatus, Adam ad vltam revoca-
tus, Eva liberlale donata. Per charitatem unum Angelorum
et homlnum factum est ovlle. Per charitatem maledlctio
sublata est, et paradlsus apertus, vita manlfestata, reg-
numque coelorum annuntiatum. Haec plscatores ex piscium
captura homlnum plscalores efTecIt; luec JMartyrlbus in
eorum certomine animum roburque praebuit; ha3c clvitntes
in sollludiulbus conslllull : hicc monles et spcluncas dulci
Psalmorum concenlu replevil; h.'cc houilues Angclos cfle-

clt; ha^c viros parller ac mulieres arctam auguslamque

inireviam edocuit. Scd quousque orationis nieae fiium
cxtendam, incomprchcnslbllla prosequensP Quis omnes
charitalis laudcs pcrsequi possil ? Et quidcm ncc Angelos
pro dignilalc Id facere possc arbilror. bcala charitas,
qurc cuncla boua subminislras. O cli:irllas bcnla, qu^c cunc-
tos bcalos dcujonslras, qui te expclunt. Bcatus, et ler
• Rjin. xui, S.
 DE CIURITATE. 5l

beatiis est homo ille rcvera, qul in corde puro, et consclen-

tia non ficta charitatem possidet.
V. Cum autem de chariiale audis, cave mundanum, et

carnalem suspiceris, ac de ea, quoe in cauponis ac symposiis

locum habet, quorum Deus venter est et gloria ; quorum
charitas mensai lerminis circumscribitur; quorum charitas
inimicilia est adversus Deum. Huc amici vocantur et non
hostes : hic pauperes non adsunt : hic risus et plausus
manuum atque lumultus : hic lemulenli^e, et infamiie. De
hac Aposlohjs ait « Qui se mundi putat amicum, Dei ini-
:

«micus constituitur \ » De hac charitale, vel deceplione

polius, et ut majus quidplam dicam, quam Deus non as-
picit. Dicit enim Dominus quod et gentes hoc ipsum fa-

ciunt. « Si enim diligalis diligentes vos, qune vobis gralia

» debetur? aut quam mercedem habetis =•

? » At nos non dc
hac loquimur, non hanc praedicamus, aut laude prosequi-
mur; verum illam non ficlam, illam culpa et reprehensione
omni vacantem, il]am impollutam, illam incomparabilem :

illam, inquam, quae cuncta in se continct, et in omni opere

bono nominatur, quam Dominus nosler oslendit dicens :

« Ut quis animam suam ponat pro amicis suis ^. » Etenim

Dominus ipse docuit, et fecit, animamque suam pro nobis

posuit, non solum pro amicis, sed et pro icimicis. a Sic enim
» Deus dllexlt mundum, ut Fihum suum daret dilectum pro

anobls ^. »

YI. De hac charitalc, apostolus Paulus divinam in se

charitalem possidens, dixit : a Charitas proximo suo malum
» non operalur, non reddlt makmi pro malo, nec maledic-
» lum pro malediclo ingcril; sed temper est patiens, et
«beniga. Charilas non aemulatur, non irrltalur, non cogitat
»malum, uon gaudct super Iniqultate, congaudet autem

'Jacob. IV, 4.-2 Malll). v, l^Q. — ' Joan. xv, i5. ~> < Id. iii,

16, et 1 Joan, iv, 9.

32 S. EPURrEM SYRI

Bveritali. Omnia sufTert,omnia credit, omnia sperat, om-

» nia sustinet ^ » Hujusmodi charitas uunquam excidit.
Qui hac est pracdilus, bealus est et in praesenli et in futuro
sacculo. Bcala hac charitate ornalus, non inflalur, non in-
videt,neminemodio habet unquam, non pauperem fastidit,

non aversatur mendicum, non despicit orphanum, non

viduam, non peregrinum. Qui hanc habet, non modo di-
ligentes se diligit; hoc enim et ethnici agunt verumetiam ;

tribulantes se. Divina hac charitale amictus protomartyr

Slephnnus, pro hipidantibus se obsecrabat, dicens a Do- :

»mine, ne statuas ilHs hoc peccatum '. » Rursus dico, et

dicere non cessabo; « Beatus homo, qui cunctas res terre-
nas, ac corruptioni subjectas contemnit, et charilatem
possidet : hujus merces dicbus singuHs augetur. Hujus mer-
ces alque corona parata est, regnumquc coelorum huic dono
retribuitur. Hunc omnes Angeh bentum praedicant. Hunc
universae ccelorumPotestates collaudant. Hunc cum gaudio
Angelorum chori suscipient. Huic ultro coelestes porlse
aperientur, quns etiam cum fiducia ingredietur, praesen-
tandus coram throno Dei, et ad dexteram Dei coronandus,
cum quo regnabit in sa^cula scmpilcrna. Quis hoc beatior?
Quis hoc subhmior? Quis hoc honorabinor? » Cernitis in
quam aUitudinem possessores suos charilas subvehit 1 ut
recte ab Apostolo dictum sit : « Nemini aHquid nos debere,
»nisi hoc taulummodo, ut invicem diHgnmus. Deus enim
»charitas esl, et qui manet in charitate, in Deo manet, et

»Deus in ipso manet in saecula ^. » Amen.

' 1 Cor. xin, 4-7. — " Act. vii, Sg. — '1 Joan. iv, 16.
 Dli PSALMO. 55

WVWVW^XVWW^^WXW^A/V^AA/WANVX^W^WWVXiVXXW^W^VVWVW^^VV^VVWVAW» WW%VWW\AW

SERMO.
De psalmo»

I. Et haec quidem, nc his phira de choritate : noslruni

porro erit ad institutum reverti, et de poenilentia ac fiiluro
judicio sermonem prosequi : ista siquidem omni lemporo
nobis suntmeditanda: « QuiadiesDominisicntfur in nocle,

» ita veniet '. » Proptereo dies noclesque in ultimam illam

horam mcntis aciem intende, ct in lege Domini meditare
dieac nocte". Cum Deo multis, cum hominibus paucis lo-
quere; et, si manum operi admoveris, os psallat, et mens
oret. Psalmus in ore tuo sit assiduc. Quoniam Deus cum

nominatur, daemonjis fugat, et psaltem sanctificat, I sahiuis

tranquillilas est anima;, designator pacis. Psalmus, amicitiac
concihator, dissidentium unio, inimicantium inlcr se foodus
ac pacificatio. Psalmus Angelorum ad subveniendum in-
ductio, praesidiurn timoris nocturni, rcquies a laboribus
diurnis, infanlium tulela, ornamentum senibns, majorum
natu consolatio, mulicribus aptissimum ornamentum. Hic
soHtudines inhabitat, conciones temperat, rudibus cst ins-
tructio, proficientibus incrementum, perfeclorum firma-
mentum, et vox Ecclesiae. Hic fcsta collustrat, hic dolorem
secundum Deum operatur. Etenim psalmus exhipideo ctiam
corde lacrymas exculit. Psahnus Angelorum opus est, coe-

lestemunus atque administralio, incensum spirilalc. Psal-

mus menlium illuminatio, ac corporum sanctificatio. In
hoc, fratres, nunquam exerceri dcsistamus, ct donii, et extra
in viis, dormientes et excilati, loquenles nobismetipsis in
psalmis et hymnis, et canticis spiritalibus. Psahnus piorum
» 1 Thess. V, 2. — » Psal. i, 2.

XL. 3
 54 S. EPIIR.EM SYRl

gaiidimn : IjIc otlosmn oloqulum cxlcrmlnat, rlsum rcpri-

mit, judiclum sn^^gcrlt^ anlmam in Dcl huidem excltat,
cum Angells choros agil.
II. Lbi psalmus ndest cum compunctlonc, Ibl ct Deus

una cum Angells. At ubi canliones diabolicae sunt, ibi ira

Dei, et v.t, remuneratlo risus. Ubi sacri libri adsunt et

icclioncs, ibl juslorum est laetltla, et auscultanlium salus.

Lbi autem cIlhar<T, atque tripudla perstrepunt, Ibl virorum
parilcr ac mullcrum sunt tcnebr.T, dlabollque festum cele-

bralur. snbdola dlaboll varritics atque Invcntum ! Quo-

modo lccbnis suls ac do!is unumquemque supplantat,
fallllqup; homlnes ad mala tanquam ad bona facicnda Indu-
cens. llodierno die, sicut apparct, psaUunt, craslino autem
studlose choreas ducunl; hodie Chrlsliani, et cras clhnici;

hodie bonae famx ac celcbrcs, ct cras gcntilcs. Hodlc

Christl servi, et cras aposlalae a Dco. Noh'lc seduci : nulius
scrvus polest duobus Dominis servirc *, sicut scriplum est.

Non poteslis Deo servire, cl cum diabolo choreas duccre.

Quarc ut veri et ingcnui scrvi Chrisli, ipsl servlamus, Ipsum
adorcmus, in ipso perseverenius, in ipso ad ultlmum usque
spirilum pcrmancamus. Cavcamus h;cum asscssumvc prai-

bcre draconi, « Qui tanqunm h'o rugicns circuit, qucTreus

»quem dcvorcl % » qucm dolo circumvcnl;jt ; cul rcsistite

fortcs, slcul decet Chrisli milites, inscrvicntes ipsi et cum
ipso pcrmancntcs. NoH hodle psallcre, cl cras In tripudlis

csse. NoU hodic poeiiltenliam dc peccalis luls agerc, et cras

in pcrdilioncm animT tuiu in ( hurcis saUarc. Cave hodle

lcgas, (^t cras cilhara laudcs. Cavc liodle jojuuiis lc macc-
rcs, ac lcmpcrans sis, cras vero huc illucciuc aniiuum clr-

cumagcns oberres, ac cuuclis hidibrio rcddaris. Nc qnTso,

fralrcs, ila lcmpus sahitis nostra; dcpcrdamus, hidcnles ac
ludiricali. Esto boni agricohcinstQr,opcrans, et conservans.
^ iMallli. VI, 94, ci Luc. XVI, i3. — ? 1 Pclr. v, 8.
 DE ORATIONE. 35

Nc, fraler, praesldia viLx aeternae abjicias, Ne cibornm sic-

citatcm repellas. Cave a vigillis humi
cesses : cave tagdio
cubandi afficiaris. Cave psalmodiam praetermiltns. Quo-
niam hacc et his simih'a te in vitam, et gaudium et laetitiam
requiemque aeternam promovebunt. DiHge silenlium ab
omni sermone inordinato mentem slquidem a Deo mun-' :

dana coUoquia alienant, separantque.

SERMO I.

De oratione.

I. Vere beatum est non peccare; peccantes autem, non

desperare, sed dolere de peccatis, ut ejusmodi dolore rur-
susbeatltudinepoliantur. Bonum igitur fuerit semperorare
et nunquam deficere \ quemadmodum ait Dominus. Et

rursus Apostolus : « Sine intermissione orate ' , » hoc est,

noctu, et diu, et quacumque hora; neque solum postquam

Ecclesiam es ingressus, alias autem horas neghgas verum :

sive opereris, sive dormias, sive iter facias, slve comedas,

sive bibas, sive decumbas, cave orationem tuam intermi-
seris. Nescis enim quando veniet qui animam tuam est re-
petiturus. Ne expectes diem dominicum, aul feslum, locive
diflerentiam; sed, ut inquit prophcta David : « In omni
» loco dominationis ^. » Sive igitur In Ecclesia lueris, sive
domi lua', sive in agro : et si oves poscas, et si a^dificia

construas, ct si in symposio verseris, ab oralione cnve de-

sistas. Et quandocumque poleris, genua flecle; quando vcro
non potueris, menle Deuui invoca, et vespere, et mane, ct
meridie. Quod si orationem operi pricmiseris, et surgens

» Luc. xviii, I. — 2 1 Thess. v, 17. — ' Psal. cn, 22.

5.
 36 S. EPHR^M SYRI

e lecto, priQiorum moluum luorum initia ab oratione duxe-

ris, aditus peccato in animam non patebit. Oratio tempe-
rantiac est custodia, iracundige frenum, animi elali repres •

sio, et ad modestiam revocatio, odii ob acceptas injurias

purgatio, invidia? destrnctio, impietatis correctio. Orotio,
corporum robur, rei familiaris administralio, recta juris
legumque conslltulio, regni potenlia, tropajum belli, tu-
lela pacis. Oratio virglnitalis sigillum est, lides nuptiarum,
viatorum praesidium, dormientium custos, evigilanlium
confidentia, agricolarum fcrtilltas, naviganllum salus. Ora-
tio reorum patrona, vinctorum relaxallo, moerentium con-
solatio, laitantium jucunditas, lugentium solamen, celebri-

las fesli nalalitil, conjngum corona, morlentlum sepulturn.

Oratio cum Deo estcoUoquium, par cum Angells honor,
proborum promotlo, ab improbis aversio, et peccantium
emendatio. Oratio Jonoe prophetne balasnam pro donio
concessit; Ezechiam ex portis mortls ad vitam reduxit; ip-

sisque tribus pueris in Babylone flammam ignis in flatum

roris convertlt. Oratione Ellas ccehim clausit, ne plueret
annis tribus, et mensibus sex.
II. Yldetis, fratres, quld quantumque valeat oralio ^ Nequc
cnim est alia in tola vlta humana pretioslor oratione pos-

spsslo.Ab hac nunquam vos separarl patiamini; ab hac

nunquam reccsseritis verum, ; sicuL Domlnus noster ait,

oremus, ne in vanum fiat labor nosler. Quando autem ste-

terilis oranles, remiltitc, si quid adversus aH([uem habue-

ritis, ut et Pater vester coeh'stis rcmlltat dchcta vestra '.

Vldete, dilccli, quoniam in vanum laboramus orantes, si

habuerimus inimicitiam adversus allquem. Et iterum Do-

mlnus ait : « Si obtuleris munus luum ad aUare, et ibi re-

»cordatus fueris quia habet quis ahquid adversum te ;

» rehnque munus tuum ante altare, et vnde primum recon-

* Matth. VI, i4.
 DE ORATIONE. 67
1) cilfare fratri tno, et tunc veniens olTer mnnus luum '. »

Perspicuum est igitur, nisi hoc prius feceris, nihii eorum

omnium, quffi obluleris, gratum acceptumque fore; scd si
mandatum Domini compleveris, tunc audacter Dominum
deprecare, dicens : « Remitte mihi, Domine, debita mea,
sicut ergo remisi fratri meo, prgeceptum tuum implens, ego
qunnlumvis infirmus dimisi. » Cui respondebit humani ge-
neris amator : « Si dimiseris, et ego dimilto; si ignoveris et
ego iua tibi ignosco; etenim potestatem habeo in terris
remitlendi peccata. »Remittite,et remittetur vobis. Videtis
benignitatem Dei incomparabilem ? Cernitis bonitatem Do
"

mini immensam? Audistis breviter sakitem animarum ves

trarum.

SERMO II.

De oratione,

I. Magna enimvero armatura oratio, thesaurus indeficiens,

divitiae nunquam exhausta3, portus tranquilhis, tranquilh-
tatis fundamentum, et innumerorum bonorum radix, et
fons, et mater est oratio, et ipso regno potentior. Srepe ita-

quc ei, qui diademate cingitur, febri laboranti, atque in

lecto jacenti, atque aistuanti circumsteterunt medici, sa-
tellites, famuh, duces medicorum ars, neque
: sed neque
pracsentia amicorum, neque medicaminum affluentia, non
suppellectihs sumptuositas, non pecuniarum abundantia,
iieque aliud quodcumque rerum humanarum levamen af-
ferre polest morbo instanti. Si vero quis apud Deum confl-
dentiam habens adveniat, et corpus solumtangat, puram-
' Mallh. V, 20, 24.
38 S. EPHR.^M SYRI

qiic pro ipso fundat deprecalionem, omnem morbum a

corporc fugat : et quod prccstare non polucrunt opcs, et fii-

mulorum mulliludo, el scicnlite pcrilia, cl regni ampli-

ludo, lioc potuit unius paupcris sanpc, atquc indigcntls
oralio. Orationcm dico non frigidam hanc, et negiigcnliec
plenam, scd illam, quae longo studio fit, cumanimi dolore,
cum mentc crecta. Ipsa enim est, qu3c ad ccclum ascendit,
et tanquam aquac, quoadquidem in loco aeqiiali, planoquc
feruntur, ct lato spatio fruuntur , miuime in allum assur-
gunt; cum vero illas manus canalibus astringentes ex in-
feriorc loco circumvallant, ac comprimunt, in arctum
coaclae jaculo quovis vchcmenliores in sublime feruntur.
Eodem ctiam modo nicns humana, quousque fruilur multa
licenlia, diirundilur, alquc aflluit; cum vcro rcrum nc-
cessitas funditus illam in angustias rcdigit, benc com-
pressa, puras, copiosasque preces in altum emitlit. Atque
ut intcUigas eas maxime cxaudiri possc orationes, quas in
anguslia funduntur, audi quid dicat Propheta ad Domi-
num : « Cum tribularcr clamavi, ct cxaudivit mc '. » C^alc-

faciamus igitur conscicnllam, aflligamus animam dcllcto*

runi mcmoria. Aflligamus, non ut in auguslias rcllgamus,
sed ut sobriclali assucsccre, ac vlgilare et ipsa cceleslla asse-
qui faciamus.
II. Nullarcs fugat tam socordIam,et ncgligentiam, quani
dolor, ac trlbulalio cx omni parte colllgens mcntcm, ct
ad sc ipsam convertens. Qui sic comprlmilur, atque orat,
multam post oralioncm vojuptalcm in suam animam in-
troducere polerit, et qucmadmodum nublum concursus
in principlo quidcm tcncbricosum acrcm reddlt; postquam
vcropromiscuas nivcs dcmiscrit, pluviam deponens, lotum
aercm tranquillum crflcit, atquc hilarcm; eodem etlam
modo trlslllia, quoadintus vcrsatur, noslram cogltationcm
1 Psal. cxu, i.
 D£ ORATIONE. ^Q

lenebris olTnncHt; postquam aulem per verba oralioniscum

ipsis Incrymis cvacuata fuerlt, atque exlra efllaverlt, mag-
nam inclucit hilarllatem clivini auxllii, vcluti rarlio quo-
dam in mcntem oraulis immisso. At qnls cst frlglJus com-
plurium sermo ? « Nulla in re conlldcre possun), all; tur-

pitudinis plenus, os apcrlre ue possum quidem, » Pielas

haec satanicaest^ socordiac hi prajtexlus sunt : vult enim

diabolus portas reditlonis ad Dcum chiudere. Nulla in re
confidis ? Hoc magna confidentla est. Hoc ipsum, putare
se nullam in se confidcnliam habcre, sicut summum de-
decus est, et crimcn condemnalione dlgnum, putare con-
fidentiam habere. Quamvls enim muUIs bonis opcrlbus
abundcs, quamvis nulJius mali libi conscius sis, exislimcs
vcro posse confidere, tolam orationcm vanam rcddidisti.

At contra, licel innumerabilium criminum pondere In cons-

cientia opprimaris, et hoc solum tibi suadeas omninm esse
infimum, mullum apud Deum confidere poteris. Quin ne-
que hoc ipsum humilitalis est, ut ille, qui peccatorcst, sc
esse pcccatorcm putct ; humilitas enim est, cum quis mul-
lorum, atque ingenlium criminum sibl conscius, nlhll
magnum senslt de se ipso : cum quis secundum Paulum
existens, et potens dicere : « Nihll mihi conscius sum '. »
Dicit etiam rursus : « Ghrislus Jesus venit peccatores snl-
))VOs facere, quorum primus ego sum
» hoc est humili- ^*
:

las, cum, qui proptcr egregia opera subHmis est, humllem

cogitationem habere de se ipso. Sed nihilomlnus Dcus
propler inexphcabllem suam misericordlam, non sohun
qui de se humlliler sentiunt, verumetlam qui candide sua
sceiera confitentur, admittlt, atque amplcxatur, placldus'
que fit, ot benevo]us erga eos, qui hoc modo aficcli sunt.

III. Atque ul quantum bonum sit, nihii magnum dc se

scias

cogltare, currusduosin menle finge jungc jusllliam cum :

-•
I Cor. IV, 44. — 2 1 Tim. 1, i5.
40 S. liPIin.EM SYRI

negllgentla, et peccatuni cum huniilit&te, et videbis cnr-

runi iniquilolis })i\Toccuj>itre justitiam, noii ob propriam
vlitulcni, scd propler vim humiruatis soci.r, et illum rnr-

sus delrinicnlo aHectum non propler justitiie imbecillila-

tem, sed ob pondus, gravitalemque socordiae. Sicut euim
humilis animi cogitatio propter excedcntein suam sublimi-
latcm peccati ^ravilatem vincil, et prior ad Dcum ascen-
dit ; sic ellam ncgligentia ob pondus suum, gravilatemque
polest eliam expeditissimam justilicim superare, camque
raciUimc ad iina delrahere. Quod hic currus sil magis pra^-
ceps, quaui ille, in memoriam rcvoca Fharisaeum, et Pu-
bhcanum. Conjunxcrat Pharisajus juslitiam, etvecordiam,
sic dicens : « Gratias ago tibi, quia non snm sicut coeleri ho-
))minum, raplores, injusti, vekit eliam hic pubh*canus '. »

amenliam ! Non salis fult ipsius vecordia^ univcrsum ho-

minum genus, verumetiam cum prope Publicanum mane-
ret, muita cuin vecordia insuUavit. Quid igitur ille? Non
opprobria repulit, non questus est de accusatione, scd acce-
pit dictum hbenli animo, ct adversarii lelum versum est

ci in pharmacum, et medelain, ct convicium in encomium,

ct accusatio in coronam. Adeo bona res cst humihlas, tam
magnum cst hicrum, non morderi a juigiis ahorum, neque
cllerari ad enim ctiam ex ipsis fruc-
proximi injurias. lilst

tuni capeie bonum magnum, attjue cximium, ([uod qui-

deui in Publlcano conlii;It. Piecipiendo cnim injurias, depo-
feuil jieccala, ac dicendo : « Propitius eslo mihi peccatori% d

dcscendit juslihcatus ab iilo, et verba superarunt opora,

scrmonesque acliones vicerunt. Etenim ille quidem pro-
pouebat justilicim, jejunia, ac decimas ; hic aulem nuda
vcrba proluhl, atque omnia delicta deposuit. Non enim
vorba duntnxnt audivit Deus, vcrumclinm menlem rcs-
pcxit, qua illa prorercbat : cuuique humiicm animi scn-
'
Luc. xviii, 11. — 2 Ihid. j3.
 DE ORATIONE. 4l

suiu, contritumque invenisset, misertiis est, ac Lonitate

nsus. Hoec dico, non iit peccemus, sed ut animum bene
constltuamus. Nam homo pnblicanus, infimum nequitlae
I genus, non abjccle dc se senlicndo, sed bonum animum
solum gercndo; et confilendo peccata, ac latendo quod
erat , tantam sibi benevoientlam captavit apud Deum,
quanlum qui eximia bona patrantes, nihll autem de se
ipsis magnum senlientes, trahunt in se auxilium.
IV. Idcirco horlor, oro, ac deprecor, assidue Deo ut
confiteamur. Etcnim non duco te spectandura a tuis con-
servis, neque cogo ad rcvehindum hominibus peccata.
Aperi conscienliam coram Deo, ipsi vuhiera ostende, et
ab ipso remedia exposce. Oslende ei, qui non improperat,
scd medctur : utut enim sllentio tegas, videt ille omnia.
Dicigitur, ut lucrum reportes : dic ut hic deponens, abeas
eo purus a deHctis, atque ab intolerabili illa pubhcatione
camino manebant, animamquepo-
hbererls. Tres pueri in
suerunt propter Domini confessionem nihilo tamen mi- :

nus, post talia, ac tanta bona opera, aiunt : « Non possu-

» mus aperire os. Confuslo, et opprobrhim facli sumus
pservis luls '. » Quid Igitur aperitos? Ut hoc ipsum dica-
mus, inquiunt, « Non possumus aperire os, » atque hoc
ipso Domlnum altraliamus. Orationis vis vim extinxit
ignls, leonum iram frcnavit, beha dlssolvil, pugnas seda-
vlt, procellas susUilIt, da^mones expullt, coeli porlas ape-
ruit, vincula morlis solvit, morbos fugavit, violentias ex-
cussit, urbcs quassalas restlLuit, ac superne illalas plagas,
atque hominum insidias, omnesque omnlno molcslias in-

Jercmlt. Oralionem autem rursum dico, non qua) slmpli-

citer in ore conslstit, sed iilam, quae ex profuntlo menli
cxurgit, Qiicmadmodum quippc arbores quaBcumque in
profundum radices mittunl, quamvis innumcris subsint
' Dan. ijj, 53.
42 S. EPIIR.EM SYRI

ventorum incursibns, ncque frangunlur, ncquc evellunlur,

radicibus tonacilcr in lcrra3 profundo aclliccrenlibus; sic
pariler preces ex iniinia mcnlc cmissne, sccure radicakc,
non in altum exlendunlur, lum nullo cogilalionis impclu
evertunlur. Ideo eliam Prophcta ait ; « De profundls cla-
»mavi ad lc, Domine'. » Ipsi gloria in saccula. Amen.

(VV..V\.'X V\' 'VV'» V\^iV\> V\\ VVV VVNVVA -.x-x \\r(VV> V\A VVX^VV^ vvv/vv» v\\\\x VV\VVVVV> \\\ VVVV\\ v.\ -AV^ vv\\v»

SERMO.
De vera renuntlatloiie, et quo paclo aniina Vcinn invc-
niat ; qua^n ob causani aci n^s vcnit Doniinus.

I. Qui vllam quictam excollt cl vlta solilarla gaudct, op-

limum principium ainplcclitur.Yerum se ipsum intueatur
oporlet, an, sicut a perturbalionibus cxlerioribus se abs-
Iraxit, ita et ab intcrioilbus commolionlbus, maxiniis-
que daamonum procellls immunis ac llbcr. Nam ct in sit

anlmo pcrlurbaliones sunt alque commotioncs improbissi-

marum cogllalionum magnajque mallllrc adversnrum ,

poteslalum, dc quibus ait Aposlolus : « Non est nohis col-

wluctatlo adversus carncm, ct sangulncm, sed adversus
«principes el polcslalcs, advcrsus numdi rcclores tencbra-

» rum harum, conlra splrlluahn noquIii(c ^ » Et rursus :

« Arma nostra non carnaila sunt; scd polentla Dco ad dcs-

»lructionem munilionum, consllia deslruenlcs, ct omnem

w altitudlncm extollcntem sc advcrsus scicntiam Dci ^. »

Itaque universum nostrum cerlamen In eo est posltum,

iit ab iis, qu;c inlra nos sunt, pcrlurbationibus conqulcs-
camus, ac libcremur ; ct vcris tumullibus renuntiemjis, cum
univcrsa turba pravarum cogilationum, qua) nobls ab illls

ingcrunlur. Cum alias frustra (icret renunllallo, secessus-

! Psal. cxxii, 1. — 2 E^ihcs. VI, i2. — ' 2 Cur. x, 4> 5.

 T)E VERA IIENUNTIA.TIONE. 4^
que ail ea, quae videnlur, loca. Vera siquldem renunliatio
haec est : interna animi pace, atque quiele perfrui.
If. Quando igitur coram I^eo in oratlone perslstls, cave

ne pulchra tua vasa, in quibus Deo psallls, hoc est, coglta-

liones luae, ab hostibus tuis rapiantur. Kt quo pacto, pre-

cor, vel in quo ministraLis Deo, capl.is, id est, abreptls, et

quasi in captlvltalem abduclls cogltalionlbus? non enim

indiget Deus ut os, vel lingua oret. Cultus enim Deo pla-
cens hlc est, ut cogitnllones, et tota fortitudo, ac vis
anlmne cuni menle tota In Deum absque ulla dlstracllone

feranlur. Gave aurum tuum oere, vel plumbo misceas, hoc

est, anlmam tuam varils, atque immundis cogllationibus
contamines. Quemadmodum enim puella vlro desponsata,
si corrumpatnr ab allls, execrabllls efficltur marlto : ita

ct anlma sordidls cogltationibus dlstracta, et pactis atque

condItionibusoblignta,abominabilisredditurccelestisponso
suo Christo. Quantum aulem in se est, caveat indulgere,

atque consentire illarum dulcedini ; ut sicDominus ejus In

se amorem cernens, misereatur ipsius, venlensque disper-

dat inimicos corrumpentes eam, suadentesque inimlcitiam
adversus sponsum suum, ct consilla eorum dissipet, qui
illam a Chrlsto avulsam corrumpere sludent. Cumque jam
viderit Dominus animam colligentem se, et quantum in se

est, semper quaerentem, et expectantem Dominum suum,

ac nocle diuque ad ipsum clamantem (
quonlam slc man-
davlt slne inlermisslone orandum esse ) cilo faciet vindlctam
illius, et mundans eam ab omni nequitia, immaculatam
ipse sibi sponsam exhibeblt. Quod sl In eo haec se ita hnbere
credis, ut revera se habent, atlendendum libi erit, num
anima tua invenerit iumen, quod ipsam deducat cum cibo
et potu vcro, hoc est, ipso Chrlsto. Si vero non habes,
nocte dluque inqulrlto, ut acclpias : caccus enim es. Quo-
niam sic proiuissum est, sicque anima Deum verimi reper-
44 S. J^PIIRJIM SYni

tiira est.Quandocumque ergo solcm vldes, vcrum Solem

quyerito, animamque tuam inspicito, num lumcn verum
inveneris. Nam qua3 videnlur, umbra lantum sunt eorum,
quae non videntur, verorumque bonorum animne. Quoniam
ab his, qua3 foris apparent, alius est homo intus lalens et
ocuh*, quos excaBcat Satanas, et aures, quas surdas reddit.
Et vcnit Jesus hoc salvarc, et hominem sanum facere.
« Venit enim Filius hominis quiercre, et salvum facere,
»quod porierat \ » Ipsi gloria in saeculorum s.Tcula. Amen.

AA,VVV\\VVVVVV\\VVVVVVVV>VVitVVVVVVV\AVV>V\\V\><VV>VVV\V>V^<\VV\VVVfVVXVVVV\\VV\^VVVVV\VV\'VV\'VV^

SERMO.
Dc pere^rlnatlone.

I. Peregrinatio, de qua sermoncm inslituo, nrs operosa

est, phirimum asperitatis continens; qnippe qua) ardua
idiolis est, adolescenlibus laboriosa, simphcibus molesta,
gravis cst sapientibus, intolernbilis egenis, nobihbus vul-
garis, divilibus humilis. Quicumque ilaque percgrinari
optal, oportetprai ahis omnibus, ut nihih proprium dccus
habeal; quin polius animi contemplionem et despicien-
tiam- sibi ehgat; sic cnim ficri dccct. Supcr nudnm ple-
rnnique lerram dormiet, ct hipides ipsi pulvilh loco erunt,
rigidoquc hyemis tempore hospitium ostiatim emcndicare
cogetur. Terra frugibus gravida, ipse fame lorqucbitur;
caileris aquarum copia alUuenlibus, solus slti exarescet;
singulisquc sub proprio tecto commodc vivcntibus, ipse
unus arumnis undique obsessus , hmgucscet. Quamvis
famc corruat, tamcn ut heUuo roputabitur, conviciisque
ubiquc appctclur, hcct vcl lcve nuUi detrimcntum Inferat.
Se deindc appeUari audiet, servum impium, furcm^ va-
 DE PEREGRINATIONE. 4^
gum, fngltivnm, seductorem, patriae hoslem, explorato-
rem, impudenlem, luriosum, lymphaticum. Haec permul-
taque alia id genus convicia obeuntem peregrinationem
manent. Oportet ergo, ut ipse animo sit ad adversa om-
nia suslinenda parato, et jactas sibi contumehas non ab-
sorbeat modo, sed et summa ilnimi constantia conco-
quat.
II. Quae cum ita se habeant, nulli unquam gratum fore
puto peregrinondi munus, demptis unice Christi Domini
Discipuhs, qui mihi sunt ipsa anima chariores. Servus ete-
nim Dci, cujus vita remota ab hoc populari plausu est,
quocumque se vertat, omniumsibi benevolentiam ocstima-
tionemque concihat, et undique similes in probilate viros

eidem obsequentcs nanciscitur. Cuncti certatim occur-

runt, et venerandam frontcm exosculantur. Ahi domesli-
cum Dei famiharem adoraturi procumbunt, ahi inceden-
tem sustentant brachio omnes lantum huminem hospitio
;

excipere decerlant. Purissiniis deinde peregrinatorls pedi-

bus unguento obhlis, extcrsisque, eidem mcnsam conqui-
sitissimis cibis extructam apponunt, ut cibo et polione non
tam corporis, quam animi vires restaurentur. Qua de re,

qui Chrislum quaerit, peregre exeat, eumque in peregri-

natione invenlet, a quo perhumaniter tractabitur, quin
ohquando deseratur.
III. Qui ad perfectionis apicem nititur peregrinatlonem
aggredlalur; in ea slquidem vinm, quam elegit, asseque-
tur. Et si qua forte macula sordeat, hsec cito eradetur;
quamque vitiamentem, camdem dolor et hu-
defoedarunt
militas renovabunt, et hcet in terra hospes adhuc verse-
tur, corde lamcn in Beatorum insuhs immortale acvum
deget. Qui demum sua3 salutis negotium prospere confi-
cere voluerit, patriam dcserat, et terram pedlbus per-
lustret ; peregrinando enim sapientiam acquiret, humi-
 ,

46 S. EPHR.flM Si'RI

lltali assuescct, suos mores componet, Deoque pcrpla-

cehit.

\.\A XYVW^ VX-X W» W» W^ W\ V\% VW VW VW VW WN W^ VW -WV VW VW W> VW WW\^ WV VW \ VV W> VW V>;> vv\

SERMO.
De statu splrituatl.

Iii data qnideni via lioec sunt : temerltas , distractio

gula, ebrietas, prodiii:alitas, lascivia, contentio, ira, cla-

lio, inconstantia,et liis similia, quoe consequuntur ; infide-

litas, incredulilas, inobedientia, et mulorum omnium pos-

Ircmum desperatio. Qui autcm ista sectatur, a via veritatis

aberrans, suuni sibi ipsc interitum comparat. In an^usta

autem et arcla via sunt haic : quies, continentia, tcmpe-
rantia, charitu;?, paticnlia, gaudium, pa\, humllitas, alque
his similia, quaj conscquitur vita senipitcrna.

iW^WVWWWiX^VWVWWWWWVWVWVV^AWWWWVWVWWWWVWVWVWWVWWWVWWWWVWVW

SERMO.
Dc ocuJorani anitodia, ncc non advcrsus dlvinarum
rcrum scrutatores.

I. Scriptum est : « Balaustla Tac tecto tuo pallentia ', »

niodcstke nimlrum, ac vcrecundKC scplbus iVonlem cir-

cumclaude luam, tuosque oculos cohibe, ne iis in hibrica

qujcquc inconsulto discursilantlbus, tu interlm misere con-
clilos. Knlmvero sl Davld vigllontlssinuis ahoqnin dillgeu'
lissimusquc oculorLim custos ubi vcl semel periculosam

' Deul. x\ii, 8, in versioae syriaca.

 DF- OCULORUM CUSTODIA. 4?
spccicm curloslus, quam por cral, inluitus cst, pcccavit,
quld de illo senlicmus, qui suum undcquaque aspectum
libere conlorquet? Nihil est aptius ad casliialem tuen-

dam, quam illud idem cum oculis foedus inire, quod. Job
olim pepigisse admoncQmr.
II. Scriptum est eliam : « Si videris jumentum fratris
»lui pereuntcm, ne despicias; quod. si jumentum pereat,
«magna cura illud. subleva '. » Dum ergo de animantis
incolumilate tam soUIcitum se pr.nebuit Deus, qua non lUe
cura de nostrarum animarum salule lanlo prctio compa-
rala delinebitur? Illi igitur perpelua sit glorla, qui sua

animalium providenlia, maximum illum, quo nos com-

plectltur, amorem designavit.
III. Pergamus sacrarum Litterarum oracula consulere :

« Si videris asinum proximl tni, vel inimlcl in via ceci-

» disse, subleva cum eo "",

Quod si e converso proximus
ipse decidat, quoraodo, amabo, justi prope ipsum prscte-

reunlcs dexteram lapso porrigere recusabunt? Quod. si

forte accidat ut qulspiam , Levitarum ac sacerdotum

instar, languentem illum deserat, saltem non decrit, qui

evangeJIci illius Samaritani pielatem imiletur, de quo me-

minit Chrlstus Dominus his, quae scquunlur, verbls : « Et
» approplans alllgavit vulnera ejus, et imponens illum in
»jumentum suum duxlt in stabulum, ac curam ejus egit,
Bmercede stabulario conslituta ^. »BenedIctus, qui se hu-
milians, pretioso suarum miseralionum pharmaco cicatri-
cosos hominum animos restauravit.
IV. Scriptum ulterius rcperlmus « Qui bovem cornu- :

»petam possldet, nec recluscrit eum, moriatur » Qui ^».

ergo ficri poterit, ut acquissimus Dcus lulronem, qui quo-

lidie diripit vastatque, impune grassari patialur? Bovi bina

* Exud. xxai, 4> ct Deut. xxn, i et 4« — ' ll)id. — ^ Luc. x, 54,

55. — 4 Exod. XXI, 9.
4$ S. LPHR.^M SYRI

lanlum cornuQ Iracllta sunt a natura; dlvlti vero septua-

ginta seplcm, qu-x omnia in coeleslis Agni soclos retorquet.
Benediclus Agnus, qui pro hominum salute cruenta furo-
ris victima cecidit.
Neque vcro sua avarls, detractoriLus, invidisque
V.
spicula ad proximum sauciandum desnnt; contentiosi ta-
men, ulpole infestloribus instructi jaculis, gravlorn fratrl-
bus infligunt vulnera. Quod si, divina jubente legc, bos
aHcni bovis inlerfector lapidibus obruendus cst, quanam,
rogo, pcena dignus erlt aiidax ac temerarius ille, qul alio-
rum nomon tot dclractionum aculeis lacerat? Hunc,qua3S0,
Domine, per dcvia gradientem susllne, ut, tc diice, Ins-

tantia pericula vitet, ct ad mellorcm frugem redeat.

YI. « Si quis npcrucrit cislernam, et foderlt , operlat
»cam, ne quis morte moriatur patcnli '. »Impius ossuum,
cislcrniC Instar, dilalavit, et omnls sermo illius laqueum
contlnet et ollbndlculum. Jam si de cisterna providit Deus,
ne aperla noccret quld de ore semper ad calumniam
,

promplo dlccndum crit, quod non in cistcrnam, scd iii in-

fcrnum auditores calumnias approbantcs dejicit? Immor-
talis illl honor habealur, qul Intcntem foveam, in qunm

dacmon protoparcnlcm impulcrat, suo advcnlu obscravit.

VII. Scriplum dcnique est : « Filius, qui patri suo male-
• dlxerlt, morte moriatur ^ » Porro si tanta poena dignus
est fdius, qui injurlam quovls pacto fccerlt hujusce saiculi
geniloribus, qunnlo pcjori , imo et pessimo lclo articieu-
tur impia3 illic ac procaces iingUc-c, quse temerario ausu
blasphemias in Patrem ilhim omnlum suavissimum, Dcum
sclhcet, protulerunt. Tuam, Domine, juslitiam benedi-
cimus, ac tunc bonllati gratias aglmus, quas possumusmaxi-
mas, quaj ncfarios tul nomlnls delractorcs complectltur.
• Exocl. XXI, "hTt. — » Ibid. 17. — ' Levit. xx, 9. Piov. x\,
20, ct Matlh. XV, 4.
 DE VIRGINITATE. ^Q

«|A/\A,V\\%AA\\V\^/VVN\\AVV>'VV\\\AAA/>^a>'VVX/VV\iVV»VV\'\VV\V\\AVV\\\>VV\'V\\'VV\W\Vv\VirVV%\(*/-(Vv*

SERMO.
De virsilnilate.
D

I. Dc virglnitale, et animae sanctificatione a Paulo apos-

tolo optimo consiliario omnes docemur, quippe (jiii vir-

ginitatis gradum et proestantiorem et superiorem mundo

arbitratur. « Nam qui uxorem habet, inquit Apostolus,
» solllcitus esl quomodo placeat uxori. At qui in virginitate
»permanet, semper cogitat quae sunt Domini, et quomodo
» placeat ei *. » Illa cura sacpe aLducit ad pcenam, hcec vcro
in homo, qui sollicitus
vitam ducit asternam. Bealus ille

est quomodo placeat Oomino, suumque corpus inlegrum

purumque servare curat, ut sit temphim sanclum et imma-

culatum Christi regis. Sponte factus es temphmi Dei, o
homo? Tibi igitur ipsi die noctuque attende, nc temphuB
corrumpatur quod pro tua voluntate formasti. Ip£e tuaptc
voluntate, luaque sponle lemplum Dci factus es, non qui-
dem vi coactus, sed spontanea voluntate inductus. Nosti
et ipse manifeste, qui factus es templum Dei altissimi, quod
Spiritus Dei templum mundum inhabilel, sanctificelque il-

lud, ut sit ullle ac commodum suo Domino.

II. Audi, charissime frater, quse tibi dico, et verba parvita-
tis meae cordi tuo imprime. Prajcingere sincera ac intc-

gra fide, spe, et charllale ; et sta velut potcns, templum

Dei a cunclis sordidis immundisque cogitalionibus custo-
diens. Esto autem ipse oculus totus, assidue observans
prospectansque improbi illius pra^dones infeslos, qui advi-
gilant irrepuntque semper, ut aliquem mollcm, ac desidem,
' I Cor. VII, 3», 33.

XL. 4
 50 S. EPIIR/EM SYRI

Icvemqnc inveiilr.nl; inrcllcl^(iuc illius lcmplun), corporls

sciliccl, (lcslriianl, nc ampliiis sit ulllc Domino. Allcndc
igilur llLi Ipsi, nc pcr negllgcnliam piratas illius maligni
inlroniillas.

111. Inlelligis, o fralcr, qui sint illi piratae maligni islius,

homicida^? Cogitationes sordidoc, concupiscenliae prava^,

cxcandcscentiae, ct perturbationes, iroe, ct conlcnliones,
passionum ac malarum efTcctionum obsecundationes. Hi
sunt piratye illi impudeiilissiml, ac pcssimi, qui nunquam
cessant, ncc ullius maliliae salurltatem caplunt. Et quamvis
vincnntur, scmpcr sclamcn intrudunt, atqueingcrunl. Inve-
rccunda cst radix concupisccnlia}, quac licetquotldie vcUa-
lur, horis tamcn singulis pullulat. Fac cam radicltus e cordc
luo cxtirpes, mi frater, iic lioris singulis pullulcl, gcrminel-

quc. Et licct eam mlllics exciucrls, bls tanlo cxcrescct at-

quc gcrminablt, nisl penltus radicitusquc illam cvulseris.

Contcndc igitur assidue, ut tcmplum fias Dcl Scinctum, ct
immaculalum. Quod si lcmplum tuum sic Dco pracparavc-
ris, ipsc Dcus sanctus pro mcrccdis retributione, deliclas

ac jucunditatem paradisi tibl largietur, et pro passionibus

ac pcrturbationlbus cogllatlonibusque sordidis deviclis,
rcquifmi scmpitcrnam. Stude crgo lemplum sanctum tuum
custodirc, ut slt dcccns alque dccorum acccplumquc Deo.
Quamobrem altcnde llbi ipsi, nc loco sancli, et immacu-
lali Doniinl, ininiicum alquc scclcslum introducas In tcm-
plum : corrumpalurquc luum tcmplum pcr impudcntiam
hoslls, honestatis InlQiIcI quippe qui Impudcns est ac cf-
:

frons : cum licet Sc-rpius incrcpando foras ejicias, ipse

lamcn usque In)pudcntcr lulroirc tentabit. Et si Illum in

lcmplum coipoiis lui admiseris nulla ia Deum immacu- ,

l.-ilum, ct sanclum crit culpa refcrenda. Non enim ille a lc

rcccssil, scd lu illum rcpulisti : introduxisll scclcslum illum,

cl, sanctum pcrdidisli. llcgeui odlsli, ct tyrannum dilcxi^ti.

 DE VIRGINITATE. Sl

A fonte vltse recesslsli, et in coeno voliitaris; orbalusqiie

lumine, lenebris communicas. Atque sicproptcrmolliliem,
ac segniliem tuam, tradidisli te ipsum inmanus impuris-
Deo quidem sancto complacuisset semper tem-
simi hostis.
plum tuum inhabitare, nisi ipse optimum Dominum, cujus
nuUa est salietas, cupientem tibi donare suum regnum
contristasses. Deus siquidem in illorum habitat corpore,
qui templum ipsi facti sunt sanctum et immaculatum.
Quod si ergo optas semper Deum in templo corporis tui
habitare, omnibus diebus tuis, quibus vives super terram;
ipse Deus sanctus in suo paradiso, iu luce incomparabih*,
et vita immortali in saecula sosculorum, magno cum gaudio
te ibi reficiet. Audisti illud sane, vel etiam legisti, quod

dies una ia luce illa regi Dei sint mille anni sacculi
hujus ^
IV. Aperl cor tuum, frater, et qua3 dicuntur, attcnte
ausculta : Deum desidcra cunctis dlebus vitae tuse. Dulcedo
quippe, et illuminatlo, atque Lxtitia perpelua est desiderare
Deum. Quod si semper eum desideres, semper eum inha-
bltalorem habebis. Deus zelator immaculatus, ac
est, et

I sanctus, semperque in anima timentium ipsum inhabilat,

facitque volunlatem diligentium se. Cupis esse castum et
immaculatum lempkim Dei? Imaglnem ejus in corde tuo
semper habeto : imaglnem, inquam, non colorum varietate
in hgno, aliavc materia deformatam; verum illam, qua^
per boua opera, utl jejunla, vlgiHas, honestas actlones,
contlnentlam, etoratloues, mirabihquodam modopureiu"-i-
terque deplngitur in anima. Colores vero iniaglnls illius
ccelestls Domini, rcQte facta sunt, et cogitatlones munda^
ac terrenarum nudllas, cum lcnltale ac vita sancla omni
lempore. Absque certamlne nemo coronalur in vlla, et in

vita polissimum monasllca. Nemo absque kictamlne coro-

* Psal. Lxxxiii; 1, et lxxxix, 4«

4.
52 S. £PHni£SI SYRI

iiam immarcesclbllem, vitamque seternam potest assequlj

palaeslrse enim sive arcnflc simile est lioc sacculum, in
qua pcrfecti athletse quid alacritate, et mansuetudine sua
possint, viripusque quantum valcant, intrepide demons-
trant. Meliculosi contra, ac moUes ob suam moUiliem,
atque ignaviam, certamini cedunt, fugientes ; legitimi
porro ntque perfecli pugiles continentissimique monasticae
vilse cuilores, amoinitatem sibi paradisi in suo certamine
ante oculos statuunt, expectantes semper in eo bonis ilHus
omnibus perfrui, in luceaetcrna, et in vita immortoli. Yis

in agone atque certamine tuo viclor evadere? Yirtutibus

sicut vestimentis scmper induere, quibus indutus, eas
cave exuas, sed iis munitus, assidue in certamen prodi.
V. Timeto vinum, ne ebrietale vincaris, et virtutibus

nuderis : quemadmodum antiquus illc Justus nudatus est

vestibus. iNosli-ne potentiam vini? Si minus nosti, audi,

ego indicabo. Noc vir justus, sanctus, ntque perfectus in

generatione illa, quoe sibi ipsi pernicies extitit, qui et aDeo
meruit de pictatc sua commendari atque iaudari, dum ad
eum dixit : « Te solum vidi justum, in generatione hac
Bcorrupta \ » Juslus igitur hic, qui inundationes aquarum
diluvii vicerat, a modico viliquc vino victus est dormiens,

Aqua?. infiniloe non polucrunt vincere ipsum ; vinum aulem

vile inter dormiendum justi viri cOrpus nudavit, qui postea
paler nccaput gentium evasil. Sanclum quoque Lot, vinum
insomno conlincnliai virtute spoliavit, cum ex co praeter
naturam furtim filiai conceperunt^ Si ergo justisac sanctis
vinum non pcpcrcit, te vilem alquc abjectum quanto magis
supcrabit? Sempcr tibi a vino time, o juvcnis, quandoqui-

dcm vinum nunquam parcit corpori : igncmquc malaecon-

cupiscenticE continuo in ipso accendit.
YI. Yide ne corpus tuum, nimia mollitie laxalum, illius

/ Gcn. VII, 1. — * Id. XIX, 3(5.

 DE VIRGINITATE. 55

patoal incendlis; neve occupatus cogltallonibus pravls, ct

meditationc pessima, licet etiam per conjunctionem cor-
porum opus aclum non prodeat, reus tamen nefarii
in
illius operis per umbram, et peccati Ipsius imnginem red-

daris. Sin vero ejusce imaginis vel umbroe peccnli cogita-

tione prasoccupatus fueris ; quidquid dixerls, aut egeris,

semper te poenitebit, siccjue semper acdlficobis, el destrues.

Peccati enim simulacra semper ante oculos menlls cxhi-

bet, scmper conlemplfllionem fingit, colioquia multlplical,
ac jucundam cogitationem eflicit. MoUesclt cogitatio, vin-
cilur invisibillter, et peccat lalenter. Omnlbus quldem
spectanlibus, propalam apparet plenus plelate atque reii-

glone : ipt-e vero sibi male conscius torquetur interius,

semper poenitens, quandoquidem a pro-

et assidue dolens ,

pria redarguitur consclenlla. Habet autem lioc slbi fami-

liare concupiscentia mak;, ut mox ubi pcccatum suum

consummaverit, iisdem vesligils dolor subsequatur. Vultu

quidem exterius religionis prssse fcrt speclem: interius au-
lem nullam prorsus fiduciom in Deum babcL Quis ergo
non Iristctur, et qnls non dcploret? In momento et iclu
oculi mollescit cogitatio, et mox sponte Deum peccando
ofFendit, cffilesteque a sedonum, sanctificationem scilicet,
ac vlrginitatem, repellit. Quandlu enim templum corporis
sui sanctum purumque fuerit, Dcus excelsus in eo habita-

blt. Si vero corrumpalur, polluaturque templum, e vesti-

glo sanctus et immaculatus Doajinus illud rellnqult : loco-
que sancli, ac coelestls iumlnis ingreditur commoraturque
in eo spiritus immundus,cumquo subintrat concupisccntia
maligna ac sordida, perpetuo furens atque insaniens.
\II. Quls igitur hc-ec audiens, non illlco in lacrymas
omnla pectori non inscujpat? Quan-
solvatur, suoquo ista
doquldem Deus sanctus a tcmplo recesslt, ac pro eo, a
concupiscentia mala illudoccupatum manet. Quod si hoc
 ;

54 S. EPHR^M SY1\I

inlelligat, rcvolvalqiie mcnle quisnam illiul closeruerit,

iinde cxciderlt, ct n quo separahis sil, numqiiicl unquam

lacrymis alque gcmilihus saliari poterit? Si quis nimia
mollilia in ccrtamine viclus, conspexerit ollum In codem
ccrlamine colluctando supcriorcm, victoremquc coronls
ac pncmiis donalum, ct omnlum aslantium laudibus ce-
lebratum : lunc Illnm, quod ccrtamen sublerfugerit, velie-

mcnter pccnilere inciplet, se ipsumque talls prae magno

dolore torqueblt, ct intra se dicet: « Cur sic unlcolemporis
momenlo, cogitatione victus, certamen fugi ? Ecce alios
video certaminis viclores, qui magna curn gloria, summls-
que. laudibus ccrlamcn sunm perfeccrunt : ego vcro con-
fusus tanquam cerlamlnis cjusdein dcsertor Iatebo?»SIc
quoque In die retributionls crlt. Quando cnim molles et

pcccatorcs aspexerint ibi justos ac sanctos magna laetitia

perfusos , alios quidem in paradiso, alios in regno, alios

in nubibus volantcs cum claritate ; se ipsos aulem mlseri
illi viderint igni inextinguibili, ac tenebris exleriorlbus ad-
dictos; tunc dlra cos pccnitcntia inccsset,et horror ac do-
lor Iiiutllls.

YIII. Quamobrem horlor tc, fralcrr ut semper imitari

velis sanclos illos, alquc pcrfcctos, el inculpaloe vilae pa-
trcs, qui sancta, puraque immaculali Domini templa cxti-

tcrunt. Inslste vcsligiis sanctorum palrum, qui in caslitate

virglnall, et vita pudlca ac rellgiosn , in orationibus, ct

jcjuniis emlcucrunt : ama cxcrcitium divinarum rerum

desidera oralloncm, famlllarc cimi Dco colloquium. Om-
nis enim oratlo sancta ct pnra, cum Deo familiariter agit.

Oratlo aulcm perfcctc Dcum dcsidcrantium magna cum

laelilia, fiduclaque multa, ipsum cliam coelum jugltcr pe-
netrat. In ipsa AngeH atquc Archangeli exullant, et coram
throno snncli ct excelsi universorum Domini illam sta-
luuut. Tunc cniai maximum iis, alTulget gaudium, si
 DE VIRGIJJITATE. 55

qnando coram Domiiio preces justorum (llllgcnllum Deum

ofierant. Stude igltur, frater, vita atque vlrlutibus imiUi-

torfieri sanclorum patrum. In semllls vlae ac vilas illorum

ambula. Continenll.T virtutem excole, quemadmodum ct

illi : cxcole eam mentc, excolc spiritu, excole corpore,

excole habitu, cibo item ct lingua, aspeclu, cogitalione,
ac risu; ut per omnia velut perfectus alhleta ostcndaris.
Attende igitur tibi ipsi, ne quando in oratlone huc iihic-
quc mens tua evagetur. Gum vcro Deo asslstls orans ,

cnm timore ac tremore coram illo te compone. Cogitn-

liones ac solhcitudlnes quascumquc rerum tcrrenarum
circumquaque ex corde tuo abscinde. Esto aulem tolns
orationis tempore, velut coelcstis Angehis; sicque con-
lende, ut oratio tua sit sancta ac pura, immaculala et ir-

reprehcnslbilis : ut cum illam sursum ascendere vidcrint

portae coelestes, gaudentes ultro confestim ci aperiantur :

ut ipsam ccrnentes Angeli, et Archangeli, cuncti lajlantes

illi occurant, ct coram sancto alque excelso ihrono imma-
culali Domini ipsam offerant. Sic crgo semper oralionis
hora esto Deo conjunctus, ul Cherublm, et Scraphlm. lu
verbis hisce meditare, frater, caque cum timorect gaudio
dulclter decanta. Cibos spirilales praebebunt animag, et
dulcescere eam facient ab amariludlne vani hujus srecuh,
alleviabuntque ipsam a sarcina, ac pondere sollicitudinum
rerum terrenarum. Cuncla, qu^e audisti, servare contende.
Deum scmper in anima tua qulescere faclto, ut ibi inve-
niaris fiducla plcnus in hora illa lerribili atque tremenda,
qunndo vcnerit Chrlstus nd rcddendam imicuique secun-
dum opus suum. Cui sit gloria atquc potcntia in saccula
sxculorum. Amen.
5G S. I-PHR.EM gYRl

SERMO.
De ab.ulaendo ab omnl consuctudine perniclosa, cl dc
continenlia

I>T£RROGATIO.

I. An bojiiiui slt dc alloram rebus cnrlosum essc?

RESPONSIO.

Bonum est unumquenKjue slbi ipsl attendcre, ct om-

II.

nla sccundum Deum ngerc, excmj^lumque bonorum opc-

rum scipsum cunclis cxhibere. Quod si dc alia re quapiam
laboras, tuam ipsius pcrscrulare conscientiam, an sccun-
dum Dciim hoc agas, necne, mullJE cnlm hosti?, sunl insi-
di;c. Hoc igilur adverlc ne cx invidia atquc aimuhitione,

sludiovc placendi hominibus, istud agas. Sed dixeris forte :

« Difrorcnliam singularum insidiarum inlclligcre cuplo. »

Andicrgo coopcranle gralia. Qul livorcquodam, atquc in-

vidia id laclt, talis est, ul cum quis aHqucm secundis rcbus
ulcutcm conspcxerit, se autem angusliis, cl tribulalionlbus
prccmi, hunc lanquam sub praetcxtu pletatis, quasi abu-
tentem siia statii, cahimnlatur. At qui sccundum vohipla-
lcm vlvlt, talis cst, vckit si quls cum aliquo agerc atque
vcrsnri dcsldcrct (ulhoncslis hoc vcrbis cloquar) neque
IjLori volisquo illiiis aniuint rcs dcslderata, vidcat aulcm
eiim ad alios sc diftYnulcnlem, et illo irrllatur; idque ut

s ib vehuninc pictalis ci, quasi qui non conscrvct lempc-

ranllam, malcdicat : ut viderc hcct in slullo allquo juvcnc
e:'ga amaslani suam. Qul vero secundum hominem agit,

ejusmodl csl, ({ui cum clam pcrperam ac ncqiiitcr agit,

coram iis, quibus est ignotus, studium honcslalis siuuilat
 »

DE CONTINENTIA. hj

atqiie virtiilis. At qui seciindtim Deum elaborat, non suae

salutis salaget, alleri vero ofTendiculum scandalum ponet;

sed omnia excogilat, et perlicit, ut placeat Domino Deo,
dicenti : « Doniinum Deum tuum ex
Diliges toto corde

))tuo; et proximum tuum sicut te ipsuni \ j> Memores

jgitur illius, qui dixit: « Scrutans corda, et renes Deus* :

Et, «Qui reddet unicuique secundum opera sua '; »om-

nia secundum Deum fuciamus; « Deus enim non irride-
n tur^. » Quod si te ipsum trahi vidcris a cogitatione aliqaa,

ad perfruendum formoso aspectu, vel pueri, vel mulieris;

te laqueis inimici proximum esse noveris. Sin admonitus
quoque non desliteris jam te laqueis, irretitum agnosce,
unde nec faciie voluptatem vinces. Si enim ex ipsa te
noxia conversalione eximere nequivisti , aut potius no-
luisliquomodo ,
te non volet adversarius jugulare?

Quod si dixeris o Conversor quidem, sed delri-

III. :

mentum inde non patior »et hoc male affecli animi indi- :

cium est. Quo cnim pacto fieri potcst, ut quis in prunis

deambulet, et planlas pedum non comburatPSi item aH-
quem su3m violanlem pudiciliam conspexeris, sed morum
honeslalem proe se ferentem, ac simulantem ; ab illo tibi

cavc, cum dolus in eo subsit, Quid enim profuerit arbor,

sub qua draco latitat , licet etiam in se fructus gestare
videalur ad vescendum aptos? Honestum cibum sumerc,
ac reveronler potu refici, et cilra inanem gloriam sapere,
ac suo tcmporc dormire, nobis a providenlia divlna coii-
ccssum cst ; fornicari autem, vel stuprum inferre , aut
libidinosum esse, vel quam aiiam sordidam concupisccn-
tiam carnalem explere, nullo nobis modo est permissum.
Si volueris caste vivere, continenliam sectarc, ct noxias
a te conversationcs amputa. Quandiu cnini quis scandali

* Deul. VI, 5, ct Matth. xxii, 7)^ cl 5<j, — ' Ps.il. vii, — ' Apoc,
11, 23. — ^ Cal. VI, 7.
58 s. EPnn.EM syri

occasioties non vllal, impossibile fueril a corclc cjus pcr-

lurbationcs pravnrum cogllalionum, ct incendium impro-
Larum concupisccnliarum rcccdcre; siquidcm aspcclus,
qui apparct, ct scrmoncs passionem motun)quc in animo
illius cxcllant. Nam sicut spongia humidls ada:iola, sub-

jectam humiditalem haurit, parliclpatquc : ila quoquc

cogitalionls infirmllalc laborans, si ad carnales homines
acccsserit, aiit mullum cum
scrmoncm mlscucrit, com-
ils

nuinc cum iis damnum Undc et propterca

pnrticlpabit.
ebrlus absquc vino submcrfijltur. Nam ex quo ipse damno
pracsenli rcplelur, non amplius splrltalcm sermonem ad-
mitlit. Slquldcm effrcnata cupldilas animum ejus prac-
occupans detinensquc, impedimcntum scrmoni spiritali

ponlt, atquc ipsi adltum intcrcludlt. Nam si quls accuralc

perdlsccrc veht, invcnlct codcm sc modo htnberc passloncs,
non solum circa voluplallsamorcm, scd in qtiacumquc re
alia interdlcla. Quandocumquc cnim concuplsccntia pcr
res scnslbiles in animum scsc insinuarlt, mox ipsum cogi-
latione circumdat ct obsldct, dlvinoque sermoni ingres-
sum praccludit. Et quemadmodum si quis spongiam ncclo
inllngat, ct prlusquam hanc cxprlmat, vino cam irrorare
vclit, id non adinllllt; cum pricoccupans accti lluxus ac
liquor, ingruentibus vini gullis impcdimcnto slt : ad cum-
dcm modum ct concupisccnllo) illcccbris plcnl, licct eliam

admonill, non audiunt; quln ct de contlncnlia vcrba fa-

cienles, ac dc ca merllo Icgcnlcs, a turpi passione tamcn
non rcccdunt.
IV. Idcirco ncccssarium cst novitiis rcligiosis, ut raris-
sime de cogllatlonlbus secrclls intcr se confcranl, atquo

confabulentur. Quoniam ipsa rccordatio rci, motum, qui

non crat, gcncrat, sordcs mcnli concillans, ct pauhitim od
passiones eam resuscltans. Oporlct aulem sanctos ct pro-

balos seues, ejusuiodi cogilaliones exccrari. Nam intcm-

 ;
,

DE CONTINENTIA. 5^
peranti llbidliie vlcli, frequcnler cnm cle pudicltladissercrc
incipinnt, aniinum ad dlssolullonem, ct extermlnationem
cjusce virtutis appellunt. Quapropter poenitentlam agere
volcntcm, fortlter apprehenderc oportebit pudicam cogl-
latlonem, ct carnem castlgare per exercitla bona, et de
improbis ac turpibus rebus cogltationcm assiduaDeirccor-
dationo amollri. In hoc slquidem mens nostra divina re-
pletur gratia ; eademquc inhabitans, ac prc-edomlnans gra-
tia, cunctos inlmicos ingredi volentes impedit, aditum ils

praecludens. Oportet igitur ante oculos suam Imbecillila-

tem constlluentes, hibrlcltatem mentis, ac cogitatlonls di-
ligenter ab omni conversationc noxla custodlrc, ne et sub
pia) cogitalionis praetextu laqueum sua3 animoe injiciant,

Novit qulppti adversarlus noster ejusmodl allegarc atque

inferrc; ait enlm : « Ne puerulus orphanus, aut pupilla pe-
rcat, adjijva. Vcrsare cum vidua Liborc aerumnnquc jam
confecta ; » ut per hjec nos amatores interim efTiciat earum
rerum, qnarum opcrationem perriccre sine reprehcnsione
ac scelere non possumus.
V. Quoclrca provlde in tlmore Dei nos exerceomus, et
quietem in Domlno totis vlrlbus consectemur oportet
manlfcsle scientes nulhim in damno animac hicrum repc-
riri. Audiamus Itaque ipsum Apostohim dlcentcm : « Cum
»melu, ct Ircmore vestram salutem operamlnl '. » Et ne-
que, si quls adhuc juvcnis sit, hoc parvlpendal; neque
senex negligat ; ulrlusquc enim incertus est finis. Gon-
lemplemur autem agricolas; hi enim terram adsequantes,
seminant, et quac semlnaverint vircscenllbus terrls solerter
scrvant, vohicres ac quadrupedia inde arcentes : ne, dum
adhuc semen tenerum ac mollc, a lahbus cvellatur, ct
est

nulhus bonae frugis reddatur. Et quando jam ad messem

excreverit, nec tunc quicTem cura ac soUicitudine vacant
* Philip. II, 12.
6o S. EPnR.EM SYia

sed anxii hajrent, ne forte grandine friiges conculiantur,

ac locustae messem devorent, ant ventus cxstuans fructum
corrumpat. Unde et assidue vola Dco nuncupant, suppli-
cibusquc Dcum vocibns inlerpellant, ut salvos, et inno-
cuos ipsis Dominus suos fruclus concedere dlgnctur. Tunc
vcro fruclus in sua recondentes horrca, magno cum gnu-
dio fcstum celebrant. Sic qnoque et eos, qui spirltalem
vitam nggrediuntur, viglhu^e , ct sobrios esse , ac divini
vcrbi semcn custodlre oportet, ct a scopo dlvini amoris
non dcfleclcre, donec fructum Domino perfectum obtule -

rint, corpusquc in tumulo recondilum fuerit. Tunc enim

certus erit fructus, et in securitale mulla , neque furto
abripi poterit r.mplius. Concedat autem nobis Dominus
fructus gratos et acceptabiles prrcslare sibi, ut misericor-
diam coram ipso invenlnmus in dle IHa horrlblH atque
Iremcnda, qnando iUumlnablt abscondita tenebrarum ct
manlfcstablt consHia cordium'. C^ulglorla, alquc magnifi-
ccnlia, ct laudalio in sjecuha sajculorum. Amcn.
\\\V\\VV\VV\Vv>V\A\\\\\\VX'X\\\V\\VVA\\\VVVVV\VVV\\AA,V>VV\V\\VA,VVV\\VXVVVVV\iVV>AVVVVV>'VV\WV\

SERMO.
Dc conilncnlia , ac de non crinulandls peccatoribus, qul
se lcmporls prwlcxla excasant, ct in Noc,

Scd qiionlam nonnuUi a maligno draconc capiuntur cr-

ranles, quod Scripluras non intenignnt, neque ad cognltlo-
nls iUuminatlonem acccdunt, nit cnlm Domlnus :« Erratis

» ncscicnlcs Scrlpturas, ncque vlrlutcm Dei '. «Alqul no-

vimus quali lcmporc Noe phncuerit Dco slcut scriptum est:

« Videns autem Domlnus Deus quod muUa mnhtla honii-

»num csset in tcrra, et unusquisque cogllarct diligentcr in

* 1 Cor. IV, 5, — * Mallh. xxii, 29, ct Marc. xii, a4.

 DE PATIENTIA. 6l

» corde sno snper mallgna cunclis dlebns, poenltult enm

»quodhominem fecisset in terra'. » Et post alia dicit : o Noe
»vero invenit gratiam coram Doniino Deo \ »Rursusque
ait : « Deo placuit Noe ^ »Et quali in tempore placuerit
designat : « Corrupla, inquit, coram Deo, et repleta est
»terra iniquitate. Cumque
Deus terram esse cor* vidisset
«ruplam, omnis quippe caro corruperat viam suam super
»terram, dixlt ad Noe : Finis universte carnis venit unl-
«versae carnls venlt coram me : repleta est terra iniqultale
» ab ipsls : et ecce ego dlsperdnm eos cum terra ^. » Coete-
rum Justus hic mala illa contemplans, peccatores quldem
luxit, se autem magls in voluntale Crealorls confirmavlt.

Unde et a divina laudatur Scriptura, de eo sic perhibente ;

« Noe aulem vir justus perfectus cxislens in generationc

»sua, Deo placnlt Noe ^. mHIiic etlani, diluvio superve-

nienlc, Justus salvatus est, Impii vero demersi.

SERMO.
De patientia*

I. Qui Deo placere cuplt, ejusque haeres perfidem eva-

dere, ut et ipse fiiius Del appellelur ex Splritu sancto
genitus, ante omnia longanlmilalem apprehendcns ac pa-
tientlam, debet forllter obvlas quasque sufTerre Iribulalio-
nes, angustlas alque necessitates, slve corporales morbos
ac passlones, slve Improperia alque injurlas ab hominibus,
sive etlam divcrsas invisibiles anxletales, qunc a spirilibus
mahgnis inferunlur animae, ad impediendam Illam, quo-
mlnus ingredlatur ad vitam, inducere quoque cam ciipien-
* Gen. VI, 5, 6. — » Ibid. 8. — 3 jbjd^ ^, _ 4 Jbid. n-iS. —
' Ibid, 9, et Eccli. xliv, 17.
 :

62 S. EPHRJEM SYRI

llbus in omnem relaxalionem alque molliliem, negligen-

liam, ac dejectionem animi, oblivionemquc sui, pro ralione
divinre dispensalionis permillenlis singulas animas variis
probari Iribulalionibus atque pressuris, ut appareant qui
toto corde et anima Deum diligunt, quique in omnibus, quae
a maligno inferunlur, strenuos in perferendo se praebent,
necspem in Dcum abjlciunt verum semper redemptionem
;

per graliam in fide ac palientia multa expeclantes; quam-

obrem etiam ab omni se tentatione expedire poterunt;

atque ita promissionem adepti, coclesti regno digni reddun-

tur. Debet igitur anima sermonem Domini sequens atque

ampleclens, crucem ejus ferre quolidie, sicut scriptum esl
« Qui non accipit crucem suam, et venit post me, non
wpoterit esse uieus Discipulus paratum esse ad '. » Hoc est

suffercndum amore Christi tribuhtionem ac tenlationem

quamcumque, slve manifestam sive occullam, et spe a Deo
sempcr nptum essc atque pendere quonlam in cjus po- :

lestatc est, ut allligatur anima, si permlltatur ab eo, ct ut

omni tenlutione atque angustia per eum liberelur. Si porro
fortilerstrcnuequc non pcrfert, sustinendo quamlibet ten-
latlonem ac tribulationcm verum tristatur ac ta^dlo afTi-
;

citur, indlgnatur et angitur, parumque de certamine labo-

rat, vel ctiam desperat, quasi non slt unquam liberanda,

quod ipsum etiam malitioi ipsius est inventum ac artifi-

cium, socordiam alque ignaviam pusillanimilatemque

in

conjlcientis animam et spci compotem non elTeclani, qua

semper misericordiam cxpeclet Domini in fide ccrta ni-
hilquc ha3sitante. Cujusmodi quidem anima vitam in fu-
turo non promerelur, quoniam cunctorum sc Sanctorum
sequaccm non prcebuit, neque Domini vestigia cst perse-
cula.
II. Considera ac ccrnc quo pacto ab initio Patrcs, Pa-
• MaUh. X, 58. Marc. viu, 5^, et Luc. u, 24.
 DJi PATIEM'JA. 63
lriarclia3, Prophctoo, ct Aposloli, ac Matyres per tribula-
lioniun atqne tenlationum vias pertranseuntes, ita potue-
rint placere Deo ; qui fortiter quamcumque perferenles
tentutionem atque tribulalionem, etiam inler angustias
gavisi sunt, propler spem retributionis mercedis , quae
expcctatur , sicut ait Scriptura : « Fili , accedens ad
«servitutem Domini, pra^para anlmam tuam ad tenta-
» tiones, dirige cor tuum et sustine '. » Fiursusque Apostolus
dicit : « Quod si extra discipllnam estls, cujiis participes
»facti sunt omnes : ergo adulterinl, et non Glii eslis "*.
»

Alibique ilerum :« Omnia qu^ie super inferunlur tibi, tan-

»quam bona ampleclere, sciens absque Deo nihil fieri. »

Aitquc Dominus : « Beati eslis, cum maledixerint vobis, et

«persecuti vos fuerint, et dixerint omne verbum mahun
»adversum voSj menlientes, propter me : gaudete et exul-

» tate, quoniani merces vestra coplosa est in coelis ^ » Et

illud : « Beati, qui persecutionem patiuntur propter justi-
»tiam, quoniam ipsorum est regnum coelorum ^, » Patiun-
tur vero persecutionem, sive paLnm ab hominibus, sive
occulte a spiritibus mahgnls, qulppe qui animam Deum
amanlem atque inqulrenlem oppugnant, ac in varlas an-
ad Impedlendum quomlnus in vitam
gustias conjiclunl,
ingrediantur : et simul quoque ut probcntur, an vere
Deum dih'gnnt, perferendo quamcumque tribulationem, et
spem in finem usque retlnendo, hberatlonemque in fide

se accepturos sperantes : an contra, per impalientiam sesc

contrahens inter anumnas, ac taedio aflecta, parvipendens
spe orbatani se esse prce se ferat, nec vere dlllgere Deiun.
Dlversae porro .nerumnae alque tribulationes, tentalionesque
demonstrant, quae anlmse digaae slnt, quoeque indigUcT : et
qua3 fidem ac spem et patlentiam habeant, quacque non ha-

* Eccli. II, 1, 2. — ' flcbr. xii, 8. — ^ Matlh. v, ii, 12. —

* Ibid. o
64 ». EPIIR.EJI SYRI

beant : iit iibi patuerlt eas in omnibus probatos, Cdeles,

dignasque animas csse, qnpequc ad fidem usquepertulerint,
ac fidei spem oblinuerint, atque ita per gratiam liberataj
sint, merilo regni haeredes efliciantur.
III. Patienliaui igilur, et spem cum primis unaquajque
anima Deo placere cupiens, fortiter teneat : sicque omncm
maligni impetum ac tribulalionem perrumpere et efTugere
polerit. Neque enim usqne adeo Deus animam in ipsum

sperantem, ipsumque suslinenlem tenlari permiltit, ut

ta^dio vincalur, ct opprimatur malis, lolaque tenlationibus
et angustiis obrualur, quas sufTerre nequeat. Nam, ut
Aposlolus ait : «non palietur nos
Fidelis Deus est, qui
Dtenlari; sed faciet, cum lentatione proventum, ut possi-
)imus suslinere \ » Non enim quantum vult nialigims, ten-
tat nflligitquc animam; sed quanlum ipsi a Deo permitti-
tur. Solum anima, viriiiter perfercndo, spcm teneat, quic
est in fide, auxilium atque prajsidium ab ipso expectans,
et fieri non poterit ut derelinquatur. Sed quantum illa

contendit ad Deum, spe ac fide confugiens, et ab iflo opem

ac praesidium, liberalionemque sine haBsitationeexpectans;
tanlo eam celerius Dominus ab omni circumstante moles-
lin libernt. Novit quippe ipse quantam subire possit pro-
bationem alque lentationem anima, et tanlam quoquc
permittit : modo ipsa loleret nd fniem usque, ac non con-
fundatur : sicut dictum cst : « Tribulatio patientiam ope-
• autem probationem, probalio vero spem,
ratur, patientia
»spes oulem non confundit '. » Rursusque alibi « Sicut :

»Dei ministri, in multa patienlio, in tribulationibus, in ne-

«cessitalibus, in angustiis ^ » et qua3 sequuntur. Ailque
Dominus : « Qui autem perseveraverit usque in fmem, hic
• salvus erit ^. »Et denuo : « In patientia veslra, possidebi-

' 1 Cor, X, i5. — » Rom. v, 3-5. — ^ 3 Cor. vi, 4« — " Matllu

 I)E PATIENTIA. 65
«tis animas vestras \ «Alibiqne dicit :« Qnis spcravit in
» Domino, et confusus esl ? aut quis permnnsit in mnndalis
wejus, et derelictus est? aut quis invocavit eum, et des-
«pexit illum'? »Si enim homines exiguo inlellectu ac
mente praediti, probare et discernere norunt, quantum
pondus atque onus singula ferre queant animalia, veluti
mulus, aut camelus, tantumque addunt oneris, quantum
vires animolis lolerent. Et figulus vasa formans, nisi in

fornacem ea immiserit, ut igne probata solida ac dura

reddantur, humanis usibus servire nequount autem
: novit
quanto ea tempore oporteat in igne relinquere, donec uli-
lia efTiciantur ; neque contra, uhra quam sit opus, ea in
fornace relinquit, ne adusta corrumpanlur. Neque vicis-
sim ea minus in fornace relinquit, quam necesse sit , ne
dissolvanlur, nullique sint usui. Si, inquam, in rebus cor-
ruptibilibus et apparenlibus, tanta consideratione atque
cognilione praediti sunt homines , quanto mtigis Deus, qui
incomprehensibilis est,et ineflabilis scienlia et intellectu, lo-

tusque sapientia plenus, novit quantis probolionibus, at-

que tribulalionibus, tentationibusque indigeant animae ipsi

placere volcntes, vitamque acternam consequi desideran-

tes; sicque fortiter, promptequc omnem in spe tribulatio-

nem perferentes, ad fmem usque. Tuncque probati, et apli

regno ccelorum redduntur.
IV. Quemadmodum enim cannabi ac lini species non est
idonea, ut ex eo fila sublilissima fiant, nisi diulius elabo-
retur atqne exercealur, imo quanlo magis illud torquetur,
lanto purius aptiusque efficitur sic et onima Deo devota,
:

multas probationes atque tentaliones subiens, afificliones-

que fortiter tolerans, purior uliliorquo nd spirilale e\te-

I nuationis ct humilitatis opificium

coelestisregniregionempossidere meretur.
reddilur,
Quemadmodum
tandemque

Luc. XX, 19. — » Eccli. ji, II, 13.

XL. 5
GG s. i:piin/EM SYRi

enlm vas recens confecUim, igneqne non probalum, liii-

nianis inidoncum est usibus; aut sicutinfans ad rcs mundi
Irnctnndas ineplus; cst cum ncque urbes conderc, ne-
(|uc phuitare possit, neque senien deponere, nequc quod-
cumque aliud mundi opus perficere, infans enim est :

ita cliam animac, quae divinae gratiae sunt eflectae par-

licipes, propler infantiam suam a Domini benignitate lo-
lerantur in clulcedine, ac requiete spirilus, ncc dum va-
riis probatai tcnlnllonibus ac Iribulationibus a nequam
spirilibus, per quas palientla demonstralur, sunt adbuc In-
fanies, alque, ut ila dicam, nondum idonea? adrcgnum, cum
nondum sint cxercitatjc, ut dictum est : « SI vero extra dis-

»ciplinam estis, cujus partlcipes focli sunt omnes, ergo

aadulterinl, et non filii estis '. «Itaque tribulationes atque
tentatlones homlni conducunt;, animamquc probatam nc
firmam efllciunt; si gencrose alacriterque in divina confi-

dentia ac spe, qualiacumque ingruentio loleret, fidc non

vaclllante rcdemptionem et miscricordlam a Domlno cx-

pcctans. Sicque impossibile erit ipsam spiritus promissione,

liberationeque a vitiosis passionlbus frustrari, quin mcrea-
lur tonquam probata alqucfidclis spcm in Domino habere,
cl in finem usque patientiam retincrc.
V. Ouemadmodum enim sancli Martyrcs mulla tormenta
palam sustinuerunt, ctad mortcm usque suam in Dominum
spcm, bonamque confesslonem scrvarunt; slcque probali
coronas jusliti.c accipcrc promeruerunt. Qui autcm pkira
ac graviora sustinuerint tormenta,- abuQdantiorcm etiam
glorlam, ac In Deum fiduciani obtinucrunt. Quicumquc
vcro a fide rccesserunl, pertimcsccntes flagclla atquc tri-

bulaliones, nec pcrmanseruut in praeclara confessione us-

que nd ilnem, li dicendi fibertatc destituti, ct hic et in ju-
dicii dieconfusi ccrnenlur. Ad cumdem modum ct anima}

• II'J)r. XII, 8.
 DE PATIENTIA. 67
tribulatlonlbus traclltne, ut a splrillbus probentur nequl-

tios, invlsibilltor et divcrsis modis crucialce, sive occnlle

inler Iflbores atque molcsllas tribtilationum, improbasvo
cogitallones, slve manifeste Intercorporales perturbatlones,
fortlterperferunt, ac spem retinent, mercedisque aDomino
retributlonem expectantes, justltiae coronas promerentur,
eamdem intus redemptionem accipientes, eamdemquecum
sanctls Martyrlbus loquendl fiduclam Domlno repe-
In

rlent In die judicii. Idem enim martyrium tribulationum,

quod illl per crucem, hi per spiritus pertulerunt nequl-
ilae, qul eos agitabant. Quantoque plnres a maligno pres-
suras atque Insultus pcrferunt, bona In fmem usque spe
sufTultl , tanto abundantlorem In Deo gloriam compa-
rant.«Et hlnc quldem secundum spem expectationis eorum
liberabuntur, sanctique Spiritus consolatlonem promere-
buntur: inde vcro aeternorum bonorum, coelestlsqne regni
hgereditatem acquirent. Qua; vero anima3 metu atqne tl-
more perculsae, afflictiones ejusmodl subterfugerlnt, seque
neghgenti.Te, et Impntienli.ne dederiiit, ac in desperatlonem
conjecerlnt, recedentes a via recta, et mlsericordiam Do-
mlnl in finem non expectaverlnt; qun, quaeso, rallone tales
animse tanquam reprobre compertae, vitam consequi aeter-
nam poterunt ? Nam usque ad mortcm quajvis anima debet
propter Domlnum pro nobis mortuum, loganimem se
ac patientem exhibore, suamque In eum spem defigere
ac retlnere, et slc vilam atque salutem promererl sempi-
tcrnam.
\"I. Nam quiperfecte cupumtcneternre gehenn.c supplicla,
quae peccatoresmanent,evadere, coelestlqueregno perfrul;
trlbulationes seterna? hic gehenna^, pei^ tentatlones, qua3 a
mah'gno inferuntur, sempor sustinent : sique in finem us-
quesuslinuerint, misericordlam Domini in fide expectantes,
a tentationlbus, ac tribulatlonlbus, atque angastlis per gra-
5.
68 S. EPHR.EM SYRI

liam llbcraLuntnp; inlusque communicatione sancti Spiri-

lus digni redclenlur, et illlc seternam clTugient gehennam,
aeternumque regnum Domini haereditatc possidcbunt. Ta-
lem quippe Dominus constituit viam, quae ducit ad vitam,
angustam scilicet et arctam, sicut scriptum estj ideo et
pauci ingrediuntur per eam '.

YII. Ejusmodi ergo spc nobis proposita , talibusque

promissionibus ultro a veraci Deo oblatis, quemcumque
impetum alque aillictionem improbi hostis fortiter tolerc-
muii, ob spem nobis repositam in ccelis. Quantascumque
enim acrumnas propter Dominum perferamus, quid aequi-
valens sustinemus, sive ad futuram nobis repromissam
vitam aeternam rcspiciamiis, sivc ad supernam, qua3 susti-

nenlibus contingit animabus, Spirilus sancli consolatio-

nem; sive ad liberalionem ex tencbris improbilatis et ad
dcbilorum remissioncm pro muUiludine nostrorumpccca-
lorum, sicut diclum Dum judicamur autem, a Do-
esl : «

»mino corripimur, ut non cum mundo damnemur *. »

Ac rursus a Non enim sunt condignae passiones hujus
:

«lcmporis, ad futuram gloriam, qua; revelabitur in no-

bis ^. » Pra?beamus ergo nos veluli miUtes strenuos, pro
rege noslro promple ahTcriterque mortcm oppctentes.
Cum cnim adhuc in sreculo versaremur, quando adhuc
rcbus implicabamur humanis, non paliebamur ejusmodi.
Neque lalcs sustinebamus aerumnas verum nunc quando :

advenimus sludio mchus complncendi Domino, hujusce-

modi in nos u)ahgni spiritus excitantur incursioncs, tcn-
lationes, ac Iribulationes. Vides ergo nos ista omnia prop-
ter Dominum perpeli : invidente nobis mnhgno, alquc
conante pervcrlere, aut polius a via vit.c avertere, et in

relaxalionem alquc negh'gentiam nos inducere, ne ser-

viendo ac compLiccndo Deo, salvemur. Quanlum itaque
•
Matlh. vu, i4. — » i Cur. xi, 32. — ' Iloin. viii, 18.
 DE PATIENTIA, 69

in nos maligniis insurgit, tanliim nos in palienlia invenia-

mnr viriles ac slrenui, prompti atque alacres, paratos nos

exhibentes ad tolerandum usc|ue ad morlem, proptcr spem

in Christum, sicque omnes ipslus insidiae mox dlssolven-

tur.Pro defensore enim ac propugnatore nostro habemus

Christum, qui tribulatis nobis alque oppressis, in ipsum-
que sperantibus, palientiam prcebet, illosque confiindit,
nobis inlerim laborum praemia, hoc est, regnum co^lorum

per Dominum Simus ergo tanquam incudes

reportantibus.
qua^dam ;
quamvis caedamur, non tamen cedamus, neque
notas in nobis adniittamus relaxationis, aut neghgentice,
atque desidiac, per flagella et tentaliones. C.Tsi vincamus
in lucta adversarium per patientiam. Sicnamque Dominus
noster hoc vilae certamen transeglt, flagcllatus, conlume-
liis alque injuriis oflcctus, pcrsecutiones passus, delusus,
consputatus, extremo et infami supplicio crucis afleclus
ab impiis, omniaque propter nostram sustlnuit salutem,

nobis vitne relinqucns monumentum alque exempkim, ut

qua ipse via tribulationum, tentationum, mortisque am-
bulavlt; eadem et illi via, qui in ipsum vere credunt, co-
hfEredesque ipsius eflici cupientes incedant. Ut quemad-
modum ipse per muilas passiones, postremo aulem in cruce
moriens, vicit crucifixus, morlensque peremlt, ac con-
demnavit peccatum, per carnem adversarias potestates des-
truens atque evacuans, sicut scrlptum habelur : « Expo-
))lians principatus et polestates in cruce, traduxit palam,
wtrlumphans illos in semetipso^ » Sicetnos, siomnem im-
pulsum molestiamque inimici fortlter alacrilerque ellam
ad mortem usque pertulcrimus, tunc adversarlum per fi-
dem atque patientiam, el spem in Dominum, superabimus.
Sicque probati rcpertl, et hlc eamdem promerebimur re-

demptionem, sanctlque Spiritus sancllficntione rcplebi-

* Colos». 11, i5.
yO S. liPHR.EJI SYRI

iMur, et scmpiternam iLi vitam Ihxreditale obtlnebimus.

Nam in cerlaminc spirltali, victoria contra adversarlum
per passioncs morlem paratur. Pnllendo I{;Itur ac mo-
cl

riciido proplcr Dominum, alacritcr adversarium vincamus.

\ Ilf. Idco quamcumquc trlbulalioncm alque lentatio-
ncm ingruentcm, nequaquam laboriosam duramque pu-
lctis, sed opportunum potius omnem inimici impctum
perjfcrcndum ducatis, mortcm Domini cum dcsidcrlo sem-
pcr anle oculos statuentcs. Et sicut dictum est a Domlno :

« Quotidlc tollcnlcs crucem cjus quai cst mors, scquamur

» ipsum '
: » slcquc facile quamcumquc sufTercmus tribula-
lioncm, slvc occultam, sivc manifcstam. Si enim mortcm,
pro Domluosubire cxpcctamus,ct oboculos constitucntes,

sempcr concupiscimus; quanlo magis qualescumquc, tri-

buialloncs gravcs atquc moleslas, opportunc facilcque cum
gaudio suslinebimus ? Idclrco cnim gravcs nobis atque
molcslaj, inlolcrabilesquc Iribulalloncs vldcntur, quod
mortcm Domini ob oculos scmpcr posltam non babcmus,
et in ipso mcns noslra omni tcmpore cum dcsidcrio non

sit dcfixa. Qui enim Cbristum possiderc dcsiderat, eliam

pro ipso pali congruum est ut concupiscal. llaquc Cbrlsti
amatorcs in boc ostcndunlur, quando advcrsilatcm quam-
cumque ipsis ingruentem, strenue promplequeob spem in
Deum perfcruut. Proindc Dominum obsecrcmus, ut nobis
inlcilcctum praibcat, ad cognosccndam volunlalcm ipslus,
eamque alacriter perficiendam in omni patientla ac longa-

iilmilate, cum gaudio, quod ipsc nobis largiatur conllr-

nians nos in omni bencplaclto suo ut probali eoquc
:

digni reperti, a:lernam consequamur salutcm, in Christo

Jcsu Domino noslro. Cui gloria ct potentia in sa^cula soe-

culorum. Amcn.
IX. Qua igitur in rc gloriabuntur ncgligcnles, dcsides,
' Matlli, Xf 5S, Maic. tuj, o4, et Luc. iHf u^.
 DE PATIliNTlA. y l

el qui ciincla vehit adlaphora contemnunt ? in sua videli •

cct desidia, negligentia, ct interiln. Vae ipsis, quoniam nc-

<^II}:;enles fuerunt.
X. Venile, dilecllssimi, satagamus. Venlle, procidamiis

ei. Lugeamus et ploremus coram ipso slne pudore, iit

animse ilhislrationem nobis hirgiatur. InteUigite dolos ac

fraudes inlmici noslri, adversarii, Lonorumque osoris,

quoniam ponit ob oculos noslros, lapsus, scandala, muUa-

rumdiviliarum delrimenta,sa2cuh hujus jactanliam, carna-
lem voluptatem, longJEvam pra?sentis vila) expectationem,
ascetici instituti horrorem, in preclbus negligenliam , in
psalmodia somnolentiam, et corporah?m rcquiem. Quan-
tum ille sataglt, tantum nos desides sumus et negUglmus :

quo majores nobis tendlt insidlas, eo magls desplcimus,

scientes quod dies nostri breviali sunt, et lempus advcnit,
et Domlnus glorice venit cum magnificenlia pulchrltudinis
suag, et cum tremendls regni sui vlrtulibus, ut reddat uni-
cuique secundum opcrn, ejus. Timeo, fralres, ne implea-
tur m nobis verbum Domlnl dlcenlls : « Venient ab Oriente,
»et Occidente, et Aquilone, et mari, et recumbcnt cnm
» Abraham et Isaac in regno coelorum ; vos aulem ejiciemini
«foras '. »

XI. Rogo te, lux veritatis Chrlstc, gcrmcn benedlcll

Patris, imago etsplendor substantiae ejus, qui sedcs a dcx-
tris mojestalis ejus, incomprehensibilis FIH, et invesliga
blhs Chrisle, et imperscrulabllls Dous, glorla et gaudluiii

diUgenlium te, vila mea, Chrlste, salvum fac me pecca

torem in regno tuo, et ne relribuas mihi secundum opera
mea; sed salvum me fac per gratiam luam, et miserero
mei secundum miseralioncs tuas quoniam tuesbenedlc- :

tus et laudabllls in sa^cula Sflcculorum. Amcn.

' Mullh. viii, u, 12.
7^ S. liPIin^M SYRI

SERMO I.

De conlcmptu vanitatum,

In srcciilorl vlla qnl cxornat corpiis suum,ct veslibiis va-

rlisiiuluitjliumanamglorlamhabel: Inbac veroprofossione,

qui hrcc (lesplcit, r|UfprIt(juc solam ncccssitatcm corporls,
gloriam sibi viudicat lu Cfclls, juxta eum, qul (licit : « Ha-
wbculcs ah*mouln, et quibus tejiamur, hlscontenll simus '. »

Serviamusiglturlibcutcr, atquc hih\rIlcrDco, qui nos llbera-

vit ; fui;Iamusquc Illcccberas pravarum affccllouum corrup-
llonis, ct averlamns menlem a vestlmcntornm, nut cuculli,
flul clnguli pulchrltudine, aut etlam scapularls clcgautia.
Verum humilla sectcmur, atquc aglorli allcna, slcut dccet'
sauclos. lu amlclu vcsllum non exullabis, mnmor Ellaj
mclolai, et sacci Isaue, sicut scriplum cst « Vnde, et solvc
:

nsaccum de lumbis tuis, ct calceomcnta lolle de pedibus

»tuis '. »xNeque obllvisccre Baptistre amiculum. Ne Igitur
propler splendldam vestem spectnbllem te prccbeas, scd
pcr bona opera luccat lux tua cornm omnibus, ut glorifi-
cetur Doniinus.

^/V^WWXNWWVXVVWV^VWWWVWV^/VWW^VVWVWV^W^/VWVWVWVVMVVVVWW^VWXWVVWVNVWW

SERMO II.

De conlemptu vanUatum.

I. quando uos ob bonum opus conviclis

Frahcs, si

appeli conllngat ne pudeat nos couvicil nb hominibus

,

lujusle iu uos illati ucquc faciamus qu(C non liccul. ,

Scriplum cst cnim : « Populus mcus, cujus nomcn meum

'
1 Tiui. vj, 8. — * Isai. xx, 2.
 DE CONTEMPTU VANITATUM. ^3
»in corde veslro, nolile timere opprobrinm hominnm, ct
»irrisione eorum nolile vinci : sicut enim veslimentum ve-
» terascet a tempore, et sicut lana comedetur a tinea : jusli-

»tia vero manet tuum in generatio-

in a^ternum, et salutare
»nes generalionum ^ » Et rursus ait « Ego non sum :

»conlumax, neque conlradico, dorsum meum dedi in

»flagella, et maxillas meas in alapas, et faciem meam non
• averli a pudore sputorum ^ » Et« Dominus factus est ad-
«julor meus. Proplerea non sum confusus, sed posui
wlaciem menm, ut solidam pelram, et cognovi quia non
«erubescam ^'.
»Quapropler et nos, dileclissiml, quamvis
articiamur injuriis, alque illudamur, aut aliudquid gravius
paliamur ab hominibus propler bonitatem, ne limeamus,
neque derelinquamus rectam viam, jux Prophelam dicen-
lem : « Si consistant adversus me caslra, non limebit cor
wmeum ^. » Et rursus : « Superbi inique agebant usquequa-
»que: a lege autem tua non decllnavi ^. » Et in alio :

« Propler tc sustinui opprobrium operuit confuslo faciem :

»meam ^. » Dicit enim Salvator : « licati eslis cum expro-

«braverinl vos, et perseculi fuerint s et reliqua.
II. Nc igitiir eriibescamus, dilectissimi, vocarl hypo-
crilae a contemnenlibus prsecepta Domini. Manifeslum est

enim non ad correctionem nostram menlionem hypocrisis

facere, sed ut verentes eorum opprobria, errorem amplec-
tamur. Ignorantibus enim mors occurrit secundum Scrip-
turam. Ait enim iu alio loco : « Si cor noslrum non repre-
henderit nos, fuluciam habemus ad Deum ^. »Et ilerum :

« Exprobramlui in nomine Dci, beali, ((uoniam quod est

»gloiiic, ct quod est Spirilus super vos requiescet. iNemo
» veslrum cnim patialur ut homicida, aut fur : si aulem ut

* I&ai, u, 7, S. -- 2 1(1. L, r., 6, — ' Ibld. 7. - * Psal. XXVI, 3.

— ' Id. cxviu , 5i. — 6 Id. Lxvui. 8. ~ 7 Maith, V, 11. — 8 1 Joon
iij, 21.
74 S. EPHR.EM SYRI

» Chrlstlanus, non erabcscnt, glorificet aulem Deum in isto

»nomine. Et si justns vix salvabitur, inipius et peccntor

p ubi parebunt '? wFugiamus igilur audaciam, et risum.

Jlaecenim anininm monachi pcrveitunt. Ideodicil: « Beatus

vir, qui expuit omnia proplcr pietaleni. » Iit scurrilcs ho-
mines, atque negligentes avcrsemur. « Qua3 enim pars,
»Inf(uit, (ideli cum infideh*, aut quae convenlio Chrisli ad
)) Behal ^? » Dixit abbas Joannes Pusilhis discipulo suo :

« Fih, honoremus unum, ct omnes honorabunt nos. Si

»enim unum spreverimus, qui est Deus, sperncnt omnes
»nos, et in perdilionem imus. »

III. Narrabat quidam Patruni do Theodoro abbate

Pherma) :« Adivi quondam ad euin sub vesperam apstitis
lcmpore, et inveni cum nmiclum colobio hneo sine mani-
cis, et pcclus ejus nudcilum, illiusque cucullum e rc-^ione
posilum, et disserentibus nobis, ccce quidam comes venit
ad eum visendum. Et ut pulsavil, exivit senex, ut aperirct;
cumquc illi obviam ivisset, sedit ad jnnuam cum eo, qui
vcnerat, cunKjue co loqucbatur. Ipse vcro accepi conjma-
mophorium, atquc cjus humeros lexi.Senex aulem manu
arripicns illud abjccil. IJlque abiit comes Abbas, ci dixi,
: '.<

quare id lecisli? ^cnit homo, ut proficcrcl, non ut acci-

pcret scandalum. » At scncx rcspondit : « Quid mihi lo-

queris, Abbas? Omnino hominibus scrvire dcbemus; fe-

cimus quos opus erat, et abiit. Qui vult igilur juvari, ad-

juvclur, et qui vult scandaUmi accipcre, accipial. Ego

vero sicut invcnlus fucro, sicobviam ibo. n Mandavitctiam
disclpulo sno, ut si quis vcnir(^t, vellclquo vidcrc sencm,
ne dicas a 1 eum quidpiam humanum, aut ialsum prohitum
ad placendum liominibus : vcrum si comcdat senex, dicas
vcnienli eum conjedcrc, ct si dormIt,eum dormlrcnuijlies.

Adco snpra modum luunanam ghjriam odio habuit scncx.

• 1 rclr. jv, i4-i6 ct jS. — ' 1 Cor. vj, i5.
 DE DISCUSSIONE CONSCIENTI^. 76

At nos ulpole infirmiadmirabilcm hunc senis agendi mo-

dum perfccte imitari non possumus, ct placendi homini-
bus desiderium ita conculcare, sed saltem ab his, quibus
ipsam conscienliam foedamus, abhorreamus; nec, ut ph\-
ccainus hominibus, liamus Dei inimici.

SERMO.
De discusslonc consclentia\

I. Mercatores sumus spirituales, fratres, et snecularlbus

negotiatoribus similes. Singuhs diebus computat mercator
lucrum, ac damnum ; ac si detrimentum passus est, stu-

det, et satagit, quo paclo illud resarciat, Eodem modo

eliam lu, dilectissime, per singulos dies, et vespcre, et

mane dihgenter recogita, quomodo tuam negotiationem

gesseris : vespere aulem luum cor ingrcdicns, cogila, ac
dic inlra tc : « Num in aliqua re Dcum exacerbavi? Num
otiosum verbum loculus sum ? num vexavi num fratrem
,

meum ofTendi ? Num ah*cui detraxi? Ntm^quid os meum

Psahnos cecinit , mens vero mca mundanis imaginibus
detinebatur ? Carnalis-ne cupido me inccssit, et cuin de-

lectalione excepi ? Num terrenis curis victus cessi ? » Si

in his domno afreclus fuisli, stude ea reparare suspirando,

lugendo, ne in eisdem pcena afficiaris. Ac prlma hice exo-
rienle, iterum ea meditare, et dicito : « Quomodo transivit

haec nox? Cum lucro in ipsa negoiiatus sum ? Vigllavit-

ne mens mca cum corpore ? lacrymasfuderunt oculimei?

flexis- ne genibus somno captus sum ? pravae- ne cogila-
liones in me inciderunt, et cum voluptate eas menle re-
volvi ? » Si in his victus fuisli, cura adhibere medicinam,
et custodem conslitue iu corde tuo, no eadem patiaris. Si
76 S. EPHR^M SYRI

ita eris sollicllus, tuam mercaturara servabis, alque hoc

modo Domino tuo placebis, illique cum utilitale inservies.

II. Fralres, si quis vestrum praeoccupatus fuerit sordi-

dis, foedisque cogitalionibus, ne se negllgcndo dcdat des-
peralioni, sed ponat cor suum anle Deum, ct gcmens cum
lacrymis dicat : « Exurge Domine, et intende judiciomeo.
• Deus meus, ct Dominus mcus in cansam meam judica :

»me secundnm jusliliam luam, Domine '

: Opus manuum
» tuarum sum cgo : quare me dcreliquisli, et despexisti me,
»et quare averlis facicm tuam a mc, ct oblivisceris humi-
«lilatcm meam ^? Quia persccutus est inimicus animani
»meam, humiliavit in lerra vitam meam ^. Infixus siun in
«linio profundi, et non est substantia ^. Suscipiat me ma
»nus lua, ne pcream. » Si sic perscvcravcris, atque invo-
cavcris eum,slalim bcnignc graliam suam cmlttcns in cor
tuum, consolabllur lc ab aspcro, ac laborioso certamine.
INe igitur negllgenlcs simus, nc plgri, hujusmodi Dominum
misericordcm habenles. Quandiu enim hic sumus, et mi-
seretur, ct salvos facit, nostrasquc iniquitatcs dimillit.
Quis non mirabitur, quod per Lncrymas horae brevissimtT,
et in ipsa quidcm hora undccima, innumera dehcla con-
donat, alquc innumera noslra vulnera sanat, et mcdcndo
rursus lacrymarum mercedem largltur? Ilic est mos
enim
graliic illius, postquam sanitatcm reddidlt, merccdem su
pcraddil. Curcnius igltnr, fralrcs, sanltatem rcciperc; hic
cnlm niiscrclur, ct mlserlcordiam largilur pcr suam gra-
liam; ibi vcro non ampllus : scd justuni judicium, et vin-
rcrum gcslarum. Ibi miscrlcors
dicta, ct rctrlbulio erlt
Abraham, durus alquc immilis fuit divili; et qui pro Sodo-
misdcprecatus fuit, ibi pro uno pcccalorc non inlercedit,
ut miscricordlum conscqualur. Minime igilur mens nos-
• Psal. xxxiv, 23, ^4. — 2 id. xLiii, 24. — 3 ij^ cXLii, 3.— ^ Id.
LXViil) 3.
 DE JEJUNIO. 77
tra cum lerrenis rebns implicetiir, sed curemus snnctorum
Patrum imitatores Ne siibducamus nos a guberna-
fieri.

lione ipsius,ne illius gloria privemur; verum annitnmur ut

cum perfectis coronam accipiamus si minime cum per-
:

fectis, saltem cum postremis, ut laudem consequamur.

iW> WV-WAtV^ VV% WX^W^ WN/VWWN W^ \-V\/VWVVMW\ W^/WVWV^VWMWWW WWV\V\> WMWV vww^wv

SERMO I.

Vejejunio,

I. Esto sludiosus paupertalis Chrisli, ut in cojlosti patria

Appetioptimum jejunium,rempretio-
ejusDivinitatediteris.
sam alque spectabilem. Jejunium vehiculum est ad coelum.
Jejunium Prophetas suscilat; legislatores sapienliam docet.

Jejunium, bona anlmne custodia, et corpcris securus coha-

bitalor. Jejunium strenuis mihtibus tehmi , athlelisque
cxercilium. Jejunium lentationes retundit, ad pietatcm
inungit. Sobrietatis comes, lemperaliai opilex. Jejunium
fortitu:lo viri est in bcllis. Jcjunium ignis virtutem extinxit.

Jejnnium ora leonum obturavit. Jejunlum oraliones in

ccelum dirigit. Jejunium mater sanitatis. Jcjunium juven-

tutis disciplina, ornamentum senlbus, optimus ilineris

comes viatoribus. Jejunantis corpus venustum estet anima

pretiosa.
II. Jcjunium Lazarum in sinu Abrahae refeclt. Hoc igi-

lur et nos ampleclamur, ut nos quoque Abrahae sinu exci-

plamur. Fugiamus deliclas, et multo risu redundantem

ebrietalem, fornicationis matrem ; ebrietas Dominum res-

puit, ebrietas Spiritum sanclum rcpellit. Jejunium bona
civitatis lex, forique moderatlo atque IranquIUilas. Jeju-
nium domestica pax est. Jej unium virginitatis adminiculum.
;8 S. EPim^M SYRl

alqiie pi\TsIclIiim. Jejiinlnm pocnllcnllas vlta ,

jejunliuii

lacryniariim opifcx. Jojiiniam non sectatur munclum, ne

quc ca, qua) in nmndo sunt. Caveamus i^Itur malc agere,
cum jejunamus : siquidem Angcll sunt, qul pcr slngulas
Ecclesias describunt jejunantiuui noniina. Jejunium inju-
riarum rccordationem non admltlit. Quoniam qui moles-
lias ac dolores, Injuriasque sibi illatas retinent, quamvis
videanlur orarc, et jejunare, similes snnt aquam iis, qui
exhaurlunt, ct in dolium perlusum infundunt. Non enim
oratio mnlum in corde advcrsus proximum suum cogitan-
lis, grata est Domino. Cui sit honor, et imperium in saecula

s^culorum. Amen.

^^^>AAVV>V\>VV\VV%VV\\VVVV\VV^\\\\AAV\>\V»VV\VV\VV\\AAV\AV\>VV\/VV\\V\^A,\VW>/VV\^\^V\A^,V»\^

SERMO II.

Dc jcjunio.

I. Tandem aliquando, fratres charlsslmi, lempus ad sa-

lutem adipiscendam opporlunissimum nncll sumus. Ncque
enim preliosiora nobis ad agrndum momeiita objlci uspiam
poterunt, quam tempus hoc salularc, quo summus prin-
ccps Dcus facillimum se in hominibus audicndis ndmillcn-
disquc pra'bet.
IJ. Opus cst Igitur majori quadnm anlmi alacritatc.

Servnndum enim nobis debila cum puritate jejunium pro-

ponitur,cuin quo co^lcslls bcatitudo, tanquam dlvlnaj erga
nos bcncvolenlia? pignus, nobis olfcrlur.
III. Quarc agilc, fratrcs, oblata diviuitus opporlunltate
ulauHir. Absit ut abstlncntiain faslidiamiis, qua) elsl du-
rior alicui fortassc noslrum prima fronlc vidcalur, jucun-
dissima tamcu iis cst, qui cura cam Ia;to semel animo sus-
 ,

DE JEJUMO. ^Q
cepcrinl.camJeiii libentcr servanteiri(leIilcr,etconstanlcr.
Jn hiv^^ce i^itiir solnbcrrimis absllnentisc undis, menlis cor-
porisque detersa illnvie, misericordiam ab optimo clemen-
iiae Paire qua?ramas, qui spontc rectis jejnnantium votis
occurrit. Jejunis enim fidelibus coeli fores panduntur,
quibus eliam ex tcrrena humilitate ereclis, quae sursum
sunl, attingere licet.

IV. Angeli bealique omnes nos jcjunio deditos intuen-

lur, ct de nostra sobrielate mirificc gaudent, qua nimirum
digni cfTicimur, qui fraterna eisdem nccessitudine copu-
lemur. Imo vero ipse Christus in hoc admodum delectatur,
et quasi voluplate quadam perfunditur, dummodo lidei,

spei, charitatisque virtutibus temperanlia cluceat.

V. Nec mirum vero, si Prophetae, Apostoh', omnisque

Sanctorum virorum ccelus de jejunio laelantur nostro
quippe qui ipsius gratia plurima saepe opera gloriosissime
et magnificentissime confccerunt.

VI. Quod ut exemplo manifeslius appareat, jejunium

coluit Moyses, qui propterea infmita pene prodigia gcssit,
et ipsummet Deum facic ad faciem conspicere promeruit.
Jejuniam Ehas coluit, et dignus habitus est, qui igneo in
coelum curru veheretur. Coluit et Daniel, eamque sancti-
tatis famam adeptus est, iit eumdem leones ipsi reverili
fuerint. Cohierunt tres pueri, et ignis impetum in suavissi-

mam auram immutatum senserunl.

VII. Jejunium pariter mira quadam voluplate Prophelae
susceperunt, quorum nonnulli quadraginta dicrum spatio
nihll prorsus cibi sumpscre.

Hujusmodi consuetudo familiarissima etiam Apos-

VIII.
tolis praecipue dum ad evangehcae v(;ritntis iucem
fuit ,

promulgandam tcrrarum regiones perlustrabant. Quid

plura? Divinus ipse Praeceptor asperrimum jejunium sus-
8o S. EPHR.EM SYRI

linnlt, nt cxomplo mogls, qnam verbo cle hujuscemodi

virtulis pra?stanlia commoneremur.
IX. Tot nunc praeclaris testimoniis monumentisque con-
victi carnis arroganliam abslinenlia coerceamus, hoc in
animo fixum habentes nulli fas esse beatitudinem spe-
rare, quin omnem vitae suae cursum in labore corporis,

atque in animi conlentione confecerit.

X. Qua de re jejunium amplectantur sacerdotos, id
sibi potissimum cavenles, ne, dum corpori escam subtra-
hunt, quid de sacrorum religione imminuant. Amplectan-
lur diaconi, ut sacri aUaris minislerio fructuosius deser-
viant. Amplectanlur senes quantumlibet imbecilh*, quos si

forlc ab inediae asperitale provcctac atatis infirmilas dis-

suaderct, ipsos ad eamdem praeterit?e vilae recordalio sol-

hcitet. Amplectanlur cum conjugibus viri, ut ipsorum

ihalami omni lurpiludinis infamia careant. IIoc projslcnt
virgines, ut, adveniente aelerni luminis Sponso, ad nuplins
plenas digultalis, plcnas concordia) admiltantur. IIoc idem
procstent genllores, Deum pie pro suis hberls oblestanles.
Hoc florcns juventus, hoc pubescens odolescenlla delecte-
tur; slc cnlm progredlcnte senslm aetate, vitaj occasum
placidisslme alllngcnt. IIoc dlvltcs, ut hinc dlscant suas
miscris alque egenllbus facultates erogare. Hoc inopes, ut
Deus ipsorum mendicitatem sublevcl. IIoc hberi propriis
parentibus orbati, ut Deus ipsls se Patrem amanlissimum
pracbeat. Hoc viduaj, Christum ossidue orantes, ne mise-
ras virorum pracsidio destitulas uecessario victu carere
paliatur. Hoc denique Ecclesia cum filiis omnibus lena-
cissime servel, qui sic obLito rehictantibus cupidilatibus
pabulo, quod amore dignum cst dih"gent, et sux sahili
opcrosius vigilabunt.
XI. Mortalium mentlbus quanlumvis deprcssis alque
deblhtatis id robori» jejunium imperlitur, ut coelum va-
 DE JEJUNIO. 81

leant libere penetrare, et ad Deum ipsum accedere, qui

lucem habitat inaccessibilem '.

XII. Neque vero bealitudinem in ccelis tantum, verum-

etiam securitatem, et prodi^ia in lerris abstinentia parit,

Ninivitfle siquidem Jonoe vocibus territi, se ipsos et ani-

malia quadragenariai inediae subjacentes salutem adepli
sunt. Apostoli autem jejunio dediti gentes immanitate bar-
haras, locis infmitas ab erroribus ad fidem orthodoxam
perduxerunt. Quid de Martyribus dicam, qui incredibi-
lem, qua gladiis, ignibus, securibusque occurrebant, ala-
critatem jejunio acceptam referre non dubitarunt? feli-

cem animarum praesidium abstinentiam ! prrEclaram

hominum custodem! Summam video in te essc dignita-
tem, et inter caetera Deo gralissima officia celsissimam
honoris sedem le retinere gnudeo. Beatum itaque floren-
temque illum dicam, qui se tibi prorsus commisit, cum
ipsi et caelum petere facere licoat, et ipsos etiam dacmo-
nes aspernari. Fallitur tamen, fratres charissimi, quicum-
que putatin hoc summam esse jejunii, ut quid cibi extra

consuetum ordinem corpori imminuatur. Certum namque

est neaiinem, cujus mores a solidae virtutis praeceptis dis-

sident, uUum exinde salutare emolumentum percipere.

Nihil profecto corporis afllictatio iis prodest, qui tacite
odium simulant, aut quorum pectora inveterala ulciscendi
libidine elTervescunt; Deus enim nunquam in infame is-
tiusmodi domicilium delabitur.
Xin. Attendite nunc, quaeso, fratres, et diligenter ani-
sum vobis utili digressione dicturus.
madvertite ad ea, quae
Supremus mortalium Praeceptor volens sanam precandi
methodum Discipulis tradere, pulcherrimam oralionem
illam composuit, cujus in Evangelio aperta sit mentio; in
qua quidem oratione, prseter caetera rudi ipsi hominum
'
Tim. VI, 7.

XL, 6
•82 S. EPHR^M 5YM
vulgo notisslma, haec inserta 'deprehendiintur : « Dimilte
» nobis (lebita nostra, sicut et nos dimiltimus debitoribus
»nostris Ex quibus manifeste collig;ilur, ncmini crimi-
'. »

num veniam a Deo petere licere, nisi prius injuriis fratrum

pepercerit. Qui ergo fieri potest, ut grata Deo sint eorum
jejunia. quorum prona est ad ultionem vohmtas? Porro
nil mirum si plerique sola epularum abstinentia contenti

nullam referant cx jejuniis utilitatem, quippe qui adduci

nequeunt, ut hvorem, et intestina odia ah'quando deponnnt.
Qua igitur frontc, homo insipicns ac stohdc, Oralionem
dominicam recitans dicere poteris : « Dimitte mihi, Patcr,
>debila mea, sicut et cgo debitoribus dimitto meis, » dum
inlerim ardenlissimis ocuhs caedcm stragemque inhias ?
Nonnc supcrvacancum ducis corpus fame sitique nccare,
dum animam vitiis hnnguescerc ac plane confici sinis? Ad
nuUam prorsus rem tua ulihs oratio est, sicuti et jejunia,

nisi fidc, spe, et charitale ornatus sis; hoc siquidcm virtutes

omnem dolum et fraudem, daemoni pergratam, Deo autem
magnopere invisam omniuo excludunt. Quocirca nc diu-
tius cum pcriculo llituus sis, noh jejunare sicut ad hanc

diem. Abjice inimicilias veteres, omncmque c lua vohm-

tate vindictic cupiditatem expclle \ Jesum audi docenlem :

« Si ofTcrs muiuis luum ad allarc, ct ibi rccordatus fueris,

»quia fralcr tuus habet ahquid advcrsum te, rch*nque ibi

»munus luum antc aharc, et vadc prius rcconcihari fratri
»tuo, et tunc vcnicns ollercs munus tuum ^. » Pcrspcctis
itaque, fralrcs charissimi, prrecipuis ilhs, quaj jcjunii im-
pediunt vim, nunc ad virtulcs, qaaruin decore honestari
ipsum dccct, gradum faciamus. Hnrum omnium praeslan-
lissimae, quicque ad rem magis appositc faciunl, tres istaj

sunl; ncnqic oralio, ct charitns in paupcres, praescrlim

orphanos, ac in viduas hbcralitas. Proh ! quam cxcellens
' Maith. VI, 12. — 2 ijiai, lviii, 5. — ' Mallli. v, 25, 24.
 !

DE JEJUNIO. 83

est virtiis mnnlficcntia, qiia3 lota od paiipcres pciilnct,

qiiibiis, si cnlpas vitent, ipsomet Chrisli oraculo lestanle,
aeterna felicitas asservatur
XIV. Hac charitate pra?fuIgiQs oportet quisquis es, qui
opibus aflluis. Nam cum nihil habeas, quod non acceperis,
alienum reddis, dum ex proprio tribuere pulas. « Frange,
» (noji hominis, sed Dei voces sunt ) esurienlipanemtuum,
»et egenos vagosque induc in domum tuam ; cum videris
»nudum operi eum '. » Quotidiano contenlus viciu sis,

quomadmodum in Oralione dominica didicisti. Nepecunioe

coacervandsc studiosus sls, quo nihil fccdius, et ad vilia

excitanda alendaque accommodatius. Bealus, qui esurien-

lem pavit, et nudum contcxit; quandoquidem nil ei ad
felicitervivendum deerit, insignem habens remuncralorem
Deum, a quo contupkmi accipiet, et vltam scmpilernam
possidebit. Idipsum rcgius quondam Vales sua cllhara
cecinit, dum ait : i Beatus qui Intclliglt super cgcnum et
jpaupereni : in die mala hberablt eum Dominus '. » Quae
huc usque liberahtatem erga pauperes laudans conlexui,
ex his, quae sequuntur, Evangelll verbls clara magis, ac
manlfesta ficnt : « Venile benedicti Palris mei, possldele
»paratum vobls regnum a constitulione mundi. Esurivl
»enim, et dedlstis mihl manducare sitivl, ct dedistis njljii :

«blbere : hospes eram, et co]!egistis me nudus, et coope-

:

«rulstis me : infirmus, et visitaslis mc iu carcerecram, ct

:

wvenlslls ad me. Tunc respondebunt el Justi, dicenles :

»Domine, quando te vldimus esurienlem, et pavimus tc ? si-

»tientem, et dedlmus libipolum? Quando autem te vidimus
»hospitem, ct collegimus le, aut nudum? et coopGruinuis
» le ? aut quando le vldinius Infirmum, aut in carcero, et veni-

» mus ad le? » Et rcspondens, dicctilllis : « An:en dico vobls,

* Isai. LViii, -. — * Piial. xf,2.

6.
 ;
!

84 S, EPHR.EM SYRI

flquandiu recislis iinl ex liis fralribus mcls minimis mihi

Dreclstis '. »

XV. IIujus rcl verilale tam clarc perspccta, diligenler

cavelc, fratres, ne tot coi^modis vobis divinltus traditis

ad pernlciem abutaralni. V» vobls, sl deploranda vlcc
pi\TecipItes sceleratorum sedem atque regioncm agercmlni
Slcutl contra felices li, quibusparadisum ingredlcontlgerit
ibi enlm secretls malis omnlbus semplterna beatltate in
cumulata bonorum omnium complexlone perfrucntur.
Hanc porro beatltatem quisquis veslrum assequi cuplt,
oportet prius, ut si hactemus vohiptali cesslt, errorem
jejuniis ac poeniteniiastudeatemcndare. Omnis immunditia
atque luxarles a vestro corpore abslt, cum nihil sit libidlne

detestabihus, Deoque injuriosius. «Blasphemia,obtrectalio

DCt calumnia quajvis ne in vobis nominetur % » quibus

Deumlnudarc, non turpia efTutire convenit. « NoHte super-
j»biajlocum dare, quae inilluni est omnls peccatl ^; non
Dcnim est creata hominibus superbla "^, » sed humlliamini
in cum sitls pulvis et clnis. Ne allenum
conspectu Dei,
quldplam expllelis; nam furcs divlna benedlctionc prlvati
a Nunquam Dei regnum possidcbunt ^. » Adultcrla, falsum-

que testlmonlum, velut pestem telerrimnm fuglte. Haec

namque Immanlssima foedisslmaque vltiorum monstra ho-
niines ad interitum trahunt.
XVI. Cavete insuper ne in vestrls juramentis Deum tes-
tcm assumalis. Os cnim divinnrum laudum instrumcntum
jurarc nou decct. a Sit sermo vester Est, cst; Non, non ^. » :

Hanc omnem turpitudinis labcm a vobls perpetuo propul-

snbitis, sl poenilentia, jejunia , oratio, et prae caeteris charitas,
quii3 plcnitudo iegis est, dclicl.c fiicrint et amores vestri.

Hicc pncclara boalc vivendl ct apcrta, ct simplex, et dirccla

Mnltli . \ X V ,
3 -4o. — ' Ephcs. V, :~i. — ' Ecc!. X, 1 5. Ibi.I.

i2\ __ 5
Cor. VI , 10. — * Matlli. V, 7, vt Jaco!). v, \2.
 ;

DE MUTUA DILECTIONE. 85

via est % qnre vlros bonos nd glorinm facillime porclncit, et

qnam nobis divinus Magister in lubrico jampridem ober-

ranlibus suo adventu demonstravit. Hanc modo viam te-
neamus, mcmores caduca ista et ancipilia bona , qnibus
tanlopere astrlcti sumus, fluere et penltus exarescere.
Jesum interlm laudcmus, qui noslrum aeterno Palri sua

morte dehitum persolvit, et augustissimam Trinitalem

proni veneremur, ad cujus gloriam honoremque omnia
debent unice revocari.

SERMO.
De conversatione fratrum mutua in concordia,
et dilectione»

I. Fratres debent in dilectlone multa convlvere invlcem

slve arent, slve Scrlpturaslegant, slve aliquld quldplam la-

clant, oportct mutu?e dllectlonls fundamentum habeant :

atque Ita quod placltum est Deo, in IIs exercitationlbus

fieri potest, et qui operantur, et qui orant, et qul legunt,
omnes possunt in simpllcltate, atque Integrltate versantes
alternls capere utilitatem. Gur enlm scrlptum est : « Flat
«voluntas tua, sicut in coelo, et in terra'?» Ut quem-
admodum Angeli nlanentes simul in magna concordia, et
dilectlone, et pace versantur, et non est ibi elatlo, vel in-

vidio, vel conlenlio, sed amor, et sincerltas mutua : sic et

fratres ut slnt Inler sc. Accldlt enlm ut trlginta sint simul,

tola dle, ac nocte perseverare non posslnt, sed quldam ex
eis orationi vacent horas sex, et legere velint; ah'I ex Ipsis

faclant aliquod opus : Itaque debent, si quid faciunl, fra-

tres cuin dilectionc, et laslilia muluo versarl : ct qul opera-
• Rom. xiu, 10. — » Mallh. vi, lo.
 :

8G s. F.PiiR.EM sYnr

lur de arantc slc illcat : «Fraler mens non possldet tolum

thcsauium : communis est, ct cgoquoquc habco. »Etarans
de legenle dicat : « Quod illc ex lcctlonc emohimcntum
caplt, in meum hicrum vertitur. » Et (jui opcratur sicdical
« Famulatus qucm cgo prassto communls est utilitas. »
, ,

Qucmadmodum cnim muUa corporls mcmbra unum sunt

corpus, et aUernis se adjuvant, elsi unumquodquc pro-
prlum opus perficlt; lamcn ocuhis pro tolo corpore videt,
etmanus pro omnlbus mcmbris hiborat, et pes ambulat
omnes artus clrcumfercns, ct Invlcem patlunlur.
II. Eodcm pacto, fralrcs aUcr aUcrlus mcmhra sunt, et

ncque orans judlcat opcrantcm, quare non oret; ncquc

operans judicat orantem, quod IUe pcrslstlt, et ego operor.
Ncquc qui mlnislrat allum judicat, sed unusqulsque si

qiiid facll, qul k^.glt, oranlem ut habcat In amorc, ct gau-

dlo, hoc cogitans, quod pro sc orat. Qul autcm orat, de

operante hoc diclt : «lUe quodfacit,in commune commo-

dum facit : » alquc hlc potcst muUa concordla In vlnculo

charitalls, ct pacls altcrnos contlncre, et degere Invlcem

in slmphcllate, et hoc inodD fit quod Deo placct. Quod
vero caput totum ccrtc pcrseverantla orallonls cst.
est,

1 erum unum qu;L>ralur, ut quis habcat thcsaurum anlmoe

su(c, ct vilam. SI cst Christus In mcnle, slvc operetur, slve

orct, slvc lcgat, ut habcat lUum In possessionem spiritus,

quoc non pcrlransil. Sunt vcro aUquI, qui hoc dlcunt,
ncmpe Dcum solum fructus manlfestos ab homlne cxpos-
cere; quae autcm sunt occuUa, a Deo manlfestarl. Mlnlme
vcro ita se rcs habent : sed slcut in ils, quie cxtra homi-
ncin sunt, sccurus rcdditur allquls; slc oportct etlam in
cogltationlbus ccrlamcn, ct LcUum inlre : posclt cnlm a te

Dcus, ut tibi ipsl irascarls, ct pugncs cum incnte tua, et

ncque concors sis, neque delcctcrls cogltatlonlbus pravls.

III. Gcctcrum cradicarc pcccatum, ct congcnltum ma-

 ,

DE MUTTJA. DILECTIONF. 87
Inm, et cnm est. SI enim tu pogses
adversarlopngnare, Dei
hoc facerequldnam opus essct Inlerventn Domlnl?
,

Qnemadmodum enim non concessnm est ocnlis videre sine

lumine, seu loqui slne liugua, aut sine aiiribns andlre, aut
slne pedlbus ambularc, ant opns facere sine manlbus; ita

non potest quis Domlno Jesn solvus fieri, aut introire

sine
in regnum coilorum. Quod si dlcas aperte «Non scortor, :

nonmcechor, avarusnon sum, dcnlque justus sum,))fallerls

In hoc, quod cogltas te omnia perfcclsse. Non etenlm so-

lum trla sunt membra peccati, conlra quae allquls debet

munlri, scd scxcenla. Elenlm dlc mlhi, limorls vacultas,
coecitas, infidelilas, odlnm, invidla, dohis, hypocrlsis
undc sunt? Annon necesse est contra haec pugnam inire

occulte, atqne in cogltutlonibus? Slcut enlm si latro sit in

domicillo, de rellqno premlt te, ct non sinlt ut slne solli-

citndlne sls : inclpis autem el resistere, poslca verberas,

verberare etiam Ipse aggredilur; ila etlam anlma debet

resistere, et percutere, et reluctari : acciplt plagas, et red-
dit : pulsatnr, et ofTendit : tandem hbertas resislens, et
Iflborcm,scrumnamque pallens, ferire inclplt, et mnlto
cum labore Inciplt anlma esse superior : verberat, cxcita-
tur, asdificat Satanas conlra anlmam ; evertit et anlma.
Rursus accldit, ut peccatum in decem, In vlglnli certami-
nibus vincat anlmam, et proslernat: simihler ct anima
procedenle tempore unlca vice victrix peccati exlstat :

iterum si sustineat anlma, neque laxetnr, paulalim iucipit

phis audere, et augcri, triumphosque referre de peccato.

Verumtamen elsi in hls adhuc recognoscitur crimen,
usqne dum pervenlat ad virum perfectum in mensuram
aetalls plenitudinis Chrlstl, vincalque morlem. Scriptum
est enim : « Novissima inlmica destruetur mors S » et hoc
modo snperior evadit, ?et victor mortis. Si vero, qnem-
• Cor. XV, 26.
88 S. EPHR^M SYRl

ndmodum dlximus, respondeat aliquis: «Non scorlor, non

ndulteror, non sum avarus, sufTicit mihi. »Hic trcs partes
decerlavit, ct a vigesima abstinet : peccatum non decer-
tavit conlra lotam aniinam, scd \ictum saepe rcmausit.
IV. Oporlet igitur contra omnia pugnare, ac colluctari.
Animus enim, sicut saepe diximuS; bellator est, et inditam
habet vim contradicendi cogitationibus. Si vero dicas po-
tentiorem esse vim contrariam, atque in hominem prorsus
dominari, injuslum facis Deum, qui condcmnat naturam
humanam. Quare obedivisti Satanae? Quando robustior
est, ct cogendi qucedam vis, multo majorem, forlioremque
illorum confulentinm, quam animac fecisti, Et mandas
mihi huic non obedire? Tnnquam foret adolescenlior, et

habeat pugnam ' condcmnatur. Cur victus fuisti.

Hoc niagnae iniquilalis cst. Undenos dicimus : «Obsistendi

virtutem habere animum, atque oequilibrium. wAnima aii-

lcm, quae Deuminquirit, auxiUum invenit, ac defensionem,

et relribiflione digna cflicilur. Nam hicla, et certnmen in

parl virtute posita est. Jpsi gloria, ct potcntia per infinila

saecula, Amen.

*A/\VV.W>VV\/VV>W\V\%WXVV\VV\/V\AVV\VV>V\-/W\ W\/W>\V\(W /VVV/WVWVVWVVWAVVWW^WVVW/W^

SERMO.
De rcpvclicnslone,

I. Qulsquis aHorum corruptclam reprehendendam sus-

cipit,nuHani prorsus turpitudinisnotam subeatnecesse est.
Quisquis judicium in ahos exercet, caveat ne suorum
operum lestimonio rcus statuntur. Quisquis demum erran-

lem corripit, cavcat nc virtute vacuus omnino sit. Non

' Deest aliquid.
 DE REPnEHENSIONli. 89
enim perfectum integritatis exemplar ille est qui non prius
studet semetipsum corrigere. Quae dum mecum memoria
repelo , cum omnium repreliensione dignus sim , non
quod me culpa vacantem, aut ex flagltiosorum hominum
grege secretum existimem, censoris partem factilandam
aggredior, sed potius ita agendum duxi, ut memetipsum
erudiam, cum exploratum apprime habeam supremi me
Judicis esse animadversione dignissimum. Quid audeo
igitur censorem agere? quia videlicet nec impios ipsos ab
hoc munere eximendos fore arbitror, quorum silentium
procul dubioipsa esset correctione culpabilius. Etsi autem
mea mihi crimina caileros arguendi hbertalem adimant,
hanc tamen ex mea audacia interioribus auxiUis freta uti-

htatem assecuturum confido, ut si alios corripiam, mea

possim crimina, pura et incorrupta consuetudine emen-
dare.
II. Ha3c profecto laudabilis exercitatio phirimum cui-
piam prodesse potest. Non enim parvi res est momenli,
ut dum ahenis incomniodis medemur, domesticis etiam
languoribus prospiciamus. Quare, fratres amantissimi, sa-
lutaribus hisce unguentis proprias unusquisque cicatrices,
prout vuhierum gravitas exigit, obHniat; medicinaj siqui-
dem vis nihil sanis obest corporibus, nec infirmos corruere
patitur; imo postremos istos, quanlumhbet cicatricosos
prostratosve bene sperare jubet. liis gestis, ne gravelur
curalionem suos in sodales derivare ; quln potius Deum
hac in re imilari omnium virium contentione annitatur,
qui nunquam humanis languorlbus occurrere pra^termisit.
Quicumqtie istiusmodi provinciam capesslt, id co potlssi-

mum agat, ut devios in rectum callem adducat; sic enlm

nuHam refcret ex sua censura vltuperalionem , nec[ue
minima eldem turpiludiuis infamiaique nota inuretur. Ne,
si fratrem corrigas, virga utaris; nam qui corripit percu-
90 S. EPIIREM SYRI

liendo, se ipsum vexat. At si increpando snnaveris, proxi-

morum doloris ac meriti socius eris et parliceps.
III. Oplimi quique mcdici, si fortc in morbum incidant,
saiulem ut adipiscantur peculiarem curam adhibent ac di-
ligenliam. Nec ideo ullo pudore, aut verecundia impc-
diuntur, quominus eflicacissimis remediis sibi subveniant.
Habet hic censor quilibel, unde exemphmi sumat et se-
duHtatis ad a^griludinem expeliendam , et patientire ad
perfercndam objurgationem. Valde siquidem dedecct, ut
si ct ipsc corrigatur, ab alienis viliis corrigendis abslineat.

Curandum potius illi est, ut cuin leniLale quadam ncquabili

sese ad suorum fratrum iugenia cflingat, eosquc Christo
lucrifaciat. Medicos inspiciat, qui sive sani siut, sive aegri

a su«T arlis sociis curari non dedigaantur. Quare si benc

vales, IValres curato; si vero a^grotas, ne curalionem aver-
scris. Quod si ila te gcsseris, pro certo habe te luosque
socios ad optiuiam essc valeludinem })crducendos. Quem-
admodum aulem dum peccas, libi non minus, quam sociis

oITk is, quibuscum commuuis lua cst jaclura et detrimen-

lum, ita si tibi luoque fralri opem tuleris, duplicem indc
fruclum haurics; ipsi enim lucrum obveniet amplissimum,
libi merces yeternn conslituclur.
iV. Promixorum ilaque utilitalibus, charissimi fratres,
muluo inscrviamus, et novo hoc vigorc supcraddito, in piis

operibus confimabimur; tempusest enim poenilentiae, ideo-

que oralionibus non intermissa consuetudine insislanius,

Modicum quid lemporis iis curis dctrahamus, quae nos ni-

mium in lcrram dcprimunt. Omnia tempora ad agrormn
cuUuram apta promiscue non sunt. lluic nimirum exerci-
lationi non inler armorum strepilus, sed pacatis rebus in-

dulgere liccl. Ad pocnilenliam vero, elsi plerique divinis

tanlum sub flagellis excilentur, tamen quietis ctiam tem-
poribus adilus aperilur. Quaui pulchrc opus proprio res-
 DE REPRlillENSIONE. gi

pondet lcmpori! Semina ipsa, quje in tenas vlsceribus

conduntur, nos reddunt,omne opus
satis instructos a tcm-
poris opportunitale sumendum omnino esse.
V. Ecce terra divino furore qualitur, pcenllenliam omni
studio amplectamur, ct quoad vires possunt nostric, jejii-
niis assuescamus; centupkim enim accipiemus. Assidui in
oratione simus, qune est veluti vilis, cujus fruclus plenus
est suavilale. Anlmos vlrlute compleamus nostros, ut tem-
pla sint Deo dlgna. Enimvcro si princeps hospitlo exclpien-
dus nobis essct, oedem decenti cullu et opparatu Inslruere-
mus. Quidni igitur anlmum ornare deceat, cum non ho-
mini, sed Deo habltallo prrenaretur ? HIs cognllis, lu nunc
omni induslria enitere, ut templum Deo non ingratum luo
in peclore cxlruas, tuque cjus cuslos sis et sacerdos; nec
dubites ei minislrare ; ct quoniam ipse pro te ponlifex,
sacrificium, et victlma faclus est, cor illi tuum in aitare,

in holocaustum ofTer cunclis sordibus expiatum. Turpe

namquc est et indecorum, Dci domum ahqua villorum
labe conlaminari.
VI. Ca!terum gratum Deo nunqunm erlt tul pectoris do-
micilium, quandiu iracundia, furor, supcrbia, libido, invi-
dia denique ibi, suo veluli in cubili delltescunt. Age igltur
insitam lianc vitiorum segetem evellito, quae charitali impe-
dimcnlo est, ne suas ibidem radices defigat. Reliquas, si

quae adhuc resed^rlnt, fucces pravasque animi afFectiones

cxtrudilo, quarum locum odoratae vlrtutum species im-
pleant, et frequens orationls usus rosarum lliiorumque
vices suppleat. Omnes itaque noslrce conscienliae lalebras
mutuo delegamus, sicque improbus adversarlus gravi cum
tristilia ac dedecore a nobis abscedet. Postquam vero
nostris rebus debita cum sedulitale consuluerimus, deer-
ranlem fratrem arguamus, noslramque objurgalionem non
purva uliiilas consequetiir, INihil sil, quod iios ab hocmu-
92 S. liPIIR^M SYRI

nerc avocet aut retardet, secus enim nec viliosus ab in-

cepto deterrebilur, ncc a nocendo doemon quicscet, cum
fraudes foveri suas videat ; nec mediciiia polcrit a^gritudi-
ncm depellere infirmo corpori non npplicota.
\[L Id efficit in hominum animis rcprehensio, auod
aratrum in terra, quam scilicet ea raiione scindit perslrin-
gilquc, ut inrrucluosa quacque germina circumquaque pul-
lulantia fundilus exlirpenlur; ita phane hoc unum objiir-
gatione sua reprehensor sibi statuere debet, ut iac purum
a sordenti quavis maleriedisgregct, perniciemque exprava
consuetudine proiluentem avertat. Isla, de qua agimus,
objurgatio adolescenlibus praccipue pernccessaria est,
quos utpote vitio suapte natura deditos, nisi seniorum
prudentia in oflicio contineret, facile esset, ut in sua pra-
vitate marcescerent. Sicuti etiam nec percussores, aut in-
terfectores fmem unquam ccedibus facerent, nisi eos cen-
sorum gravitas, poenarumque formidc cocrccrct, Quis
non videt quantum convcniens sit, ut una cum nostris
aUenos crrorcs corrigamus, cum ex haclenus dictis ulra-

que correclio utrobique salutaris sit ac fructuosa? Rursus

nisi undcquaqne grassantem criminum luem acrilcr inse-
quercmur, neminem praelerit, quam longc hileque impu-
dentissimorum hominum Uccntin esset progressura, et non
modo privatas domos, verumcliam universas terne plagas
inficcrct.

\ III. Nihil nos tenebrarum principis potentia moveat,

quaj infirma adeo est , ut unius animi viribus persnepe
cedal. Quo homiimm vircs iu sc lotas conver-
magis crgo
sas scnliens trepidabit, cum ista3 nequeant cum immanissi-

mi iUius monstri tcmeritate ullo pacto comparari? Hanc

tantam ejus imbecillitatem incredibihs quaedam audacia
supplct, quae si forte ignota vobis usque adco extitit, ex
cjusdem satclhtum pervicacia probc intelhgetis. Singuli
 DE BEPREHENSIONE. gS
ennnvero cllebns sacris imprecatlonibus potenllssimisque
noniinibus jactali, in hominum corpora violenter illabun-
tur, e quibus pulsi, obsistunt, iisdemque corporibus, cum
quibusnullam habent necessitudinem aut conjunctionem,
firmissimis veluti aggeribus ad suam petulantiam jactitan-
dam utuntur. Nonne haec omnia insignia sunt audaciae
atque impudentiae monumenta? Quodsi tantum eminent,
tantumque habent roboris diabolicae fraudes praestigiaeque,
longe daemone fortior erit quisquis easdem facile supcrat,
qui siforte suis eumdem viribus prosternere nequeat, tunc
illo se debiliorem ostendit, ejusque tyrannidi cogitur sub-
jacere. Si quis roget quomodo fieri possit, ut homo dfE-
monem obterat, cum is nulla sit materiali substantia
concretus, neque humanis oculis spiritualia objecta intueri
liceat, hoc ideo accldere sibi persuadeat, quia sua daemo-
nem facinora frangunt, eumdemque maleficiorum suorum
metu consistat. Dum
conscientiae exanimant, ita ut vix prae
autem suam audit nuditatem, infamiam, ignominiam in
vulgus propagari; tantum inde ruborem percipit, ut diu-
tius ibidem immorari non possit.

IX. At non ita nobiscum se gerit nostrorum errorum

reprehensor, cui nihil gratius , nihil jucundius accidit,
quam nostris egestatibus opitulari. Dolendum igltur non
est, si nos libere arguat, cum id non ad propriam nobis
famam delrahendam agat, sed ad ea removenda, quae nos
infamia dignos cfTiciunt. Et sane qua ignominia non appe-
tilur infelicissimus peccator, cujus est in sectandis volup-
tatibus insolens ostcntatio? Hanc vero ignominiam si op
portunis negligat remediis delere, vituperatione dignus lit;

quemadmodnm et medicus ille inscius imperitusque, qui

pro salutaribus morlifera conscribit. llinc est, quod cum
peccalor de suis criminibus redarguilur, daemon verens,
ne adnionilus illeresipiscat, verecundiam quamdam ipsius
C)4 S. EPnn.EM SYRI

in menlc Imprimit, qiia stulte putat inclecornm esse, sl

aliis crror innotoscat suus, aut alicna sibi sit iucrepatio

subcuuda. Gravissimum insuper ejusdcm auribus repraj-
senlat mcdici nomen ea ratione, ut vulnus diu neglectum
nullis q.ueat curis seu fomentis obllgari.

X. Jam vero si medicorum curalionem respuimus, quo-

nam pacto amissam valetudinem recuperabimus? Et si in
medicum, qui nos sanare optat, insanimus, quam nobis
utilitatem obvenluram arbilramur ? Ne, quncso, diabolicis
allltitibus asscntiamur, dum nos a prudentibus intogcrri-
misque viris consulendis dissuadet, ne illi nos labentes
sustineant. Polissimum vero cavcamus ne oblatas nobis
admoniliones torvo supercilio ct ad ulllonem conlorto re-
cipiamus; tunc enim atrocissima nobis clades in judlcio

rclinquerctur. Ad nefaria insuper admittenda, eaque late-

bris invoivcnda nos stimulat. Fingere edocct, ut in nostra

ejus etiam fallacia lateat. Nec ccssat supcrbiam nobis insi-

nunre, cum sua? arroganlia?, cujus causa ilejeclus e coelo

fuit, imitatorcs liomiucs haberc gaudcat.
Tolam hanc vitiorum lurpiludlnem callidus ille su-
XI.
perinducto quodam simulalic humilitatis vclo oblegcre do-
cct, ut amari ipsius latices dulci isto condinienlo miligali
ab incautis facilcpcrpotcntur. Vcra falsisadmiscet, utquod
inlcgrum lu homiuc supcrcst, corrumpcre facillus possit.

Ovinam pellem superinduit, nc oves cx unguibus cvadant

suis, ct animi dolorcm, quo tanquam in speculo nostrorum
scelcrum gravitutcm perfeclc intuemur, nobis adimlt, ut
menlcm in iniquitate curvnlam diutius retinentes, nostras
clucre maculas ncgligamus. Nc noslra igltur in lucem ne-
quitia allqunndo prolala, ipsius cliam doliis publicc inno-
lcscat, impurlssimus IUc fraudum molltor nmtuam corrcp-
lioncm capitali quodam odio et aversione proscqullnr. In
hominum insupcr animis fcicdissima illabcllua pcrtliiaclom
 DE REPREHENSIONE. C)5

inserlt, quae eo slbi majus liicrnm parit, qiio majora Infert

hominlbus detrimenta. Languore quoque ac desidia animum
indcit, ut ipse in sua inerlia oscltantiaque callida cito as-

sentatione capiatur. Huic stupidltali miram superaddit pro-

cacitatem, qua eo dementirc mlseri deveniunt, ut admoniti
omnem pudorem excutiant, ct amicum ipsum omni contu-
melia insequanlur.
Xir. Innumerls delnde dolis homines instruit, ut si forte
se vltiis tradant, non ils deslnt excusationes, quibus de sna
se purgarc malitia possint, el rei quanquam sint, fictis ta-
men strophissuam innocentiam rudl vutgo vendltare glo-
ricntur. Ex quo mercium genere duo s^bi hostls lucra com-
parat; alterum , ut decepli mortales scelera sceleribus
nectant; alterum, ut errorum enormitateni variis modls
obnnbllent. Quam quidem enormltatem eo faclllus a socio-

rum oculls avertunt, quod uberrlma Ipsis vcrborum copia

inesse solet; ex quo fit, ut mira eloquentia, seu potius lo-
quacitale ad suam causam perorandam polleant, et congesto
verborum fuco humanam inlelligentlam eludant. Infanli-
bus ab ipsis prope Incunabulis petulantlam, senibus metum
affert, qno ingenlta ipsorum tardlUis ac segnitles confirme-

tur, et dum Impotentlores quotldie ad vita; emendationem

fiunt, de mellori exitu desperent necesse est.

XIII. Audaclbus quibuscumquc infamlam objectat, re-

prehensoribus terrorem. Quamobrem neuler mcdicina illa

utilur, quic utrumque posset saluti restiluerc. Ipsa eorum

viscera depascit, superficiem vero inanlbus ornamentls de-
pingit, ut non immerllo sepulcrls comparenlur, quns llcet

eximiam exlrinsecus formam et clcganliam exhlbcant, in-

trinsecus tamcn horrldam labem fa?toremque conllnent.
Speciosis eos nominibus cohoncstari sinit; interim vero
prreclpites in scclus agit, et dum
nomlnum ex una parte
decorelucet,exalterapeccatorumdeformltassqualet. Quod
96 S. EPIin^M SYI\I

si quisplam ab iis nomen sciscltctiir, qiio in luslralJbus

bnplismatisundisliisignirifuere, comperiel slatlm idipsum,
iustar velaminis, eorum maculas obumbrare, et quod ex-
trlnsecus auro splendldius apparet, intrinsccus tenebris
ipsis tctrius esse alquc obscurius. Sub hac autem decora
venerandaque Imagine, et sub coelestlbus istis charactcrl-
bus subdoUis hostls vllissima allqua metella auri vlce oc-
cultavlt, ut ludicra horum simulacrorum specle illusus
quUIbet in insldias procllvlus implngeret.
XIV. Perexlguus quldem est proborum hominum nu-
merus. Sunt vero plurimi, qui sapientum nomen aucupan^
tur, revera tamen a virlute longlssime absunt. Forum cor-
ruptlsabundat judicibus,quiprelio, nonasquitatesententlas
ferunt, quorum tanla est dementia, ut non modo od sacra
societatls jura violanda, sed eliam ad allorum facultates
usurpandas vesana auri cupldltatc raplantur. Quis profeclo
non doleat nos sub Insignibus, qulbus Inaugurati sumus,
nominibus tam turpiler deerrare? Quislacrymas contlneat,
animadvertens homines sacrosanclis hisce nuncupationi-
bus uti non ad dcponcndam, sed ad confirmandam audn-
ciam ? Illuc est, quod insignls scelerum magisler daemon
sanctlssima ista, quibus nomlnamur, vocabula, nobis Im-
prcssa, non invltus tolerat firma hairere, neque ulla vlcis-
situdine permulari; ne quis ab ipsorum immulatlone nos
ct accusandl et incrcpltandi ansam sunierct. At nlhil dac-
moni gralius, nihll ulillus accidit, quam ut dignllates terrc-
nusquc fastus In omnium animis vigeont. Ne inconsulto
quidem; nam quis cordatus adeo est, ut dynastas, aut ju-
dices objurget, vcl pastores, aut prlmates reprehendat, vel
hjgislatorlbus jura praescrlberc non vercatur? Quis tam
procax discipuhis, qui propriam audeat praeceptorem ins-
lrucrc,nc dicam asperius admonere? Dubitarl igitur nequit
nemlnem prorsus rcperlri, qul prolerviam nostram coar-
 DE REPRtllENSlONE. Q^
giiat in eiiiinenti fasllglo collocatam, qaae jamjam impune
peccandi licentlam obtlniiisse vicletur.
XV. Jamvero si nulli fiis sit, cilra audaclae notam il-

lustres noLilltate vlros, quantumLIlet ncqulssimos impro-

blssimosque corrlgere, quls non vldet quanta hlnc confusio
ac perturbalio oriatur, dum nulla habita ratlone sanctissi-
morum, quae gerimus, nomlnum, quae data nobls a Deo
sunt, ut ex ipsorum sanctitate pie vlvere dlsceremus, ipsa
ad liberius delinquendum adhlbeamus, et vitia, quae prlus

nostro in corpore inquilina esse videbantur, nunc validius

confirmata, et velutl propugnaculo quodam tecta, sibl loci

proprielatem imperiumque vindlcent? Quld mirum autcm,

si dissolutlo jus et fas omne deleat, dum eos ipsos patronos
defensoresque habet, penes quos sunt ad licenllam rcfre-
nandam ilagella? Quid mirum si virtus exulavit, dum pulsa
veritate, fraudulentia justiliae anteposita, copia improbis
fit,utalIenabona exhaurlQnl, legesque sanctisslmas pro sua
singuli libidinc perfringant, et inlegrl, qui supersunt, judi-

ces a vitiosorum malitia punienda Impediantur ? Fraus nos-

Ira hacaetate tulisslma tranquillitale gaudct, quia nimirum
suam jiidlces severltatem pudoris et modestiae maglslram
relaxarunt. Nequit enim intcgra morum disclplina consls-

lere, nisi severilas vigeat; quam sl judiccs deponaut, suis

omnes provincias cxcurslonibus depravatio infeslablt, et
non tam unlversae tcrrarum regioncs, vcrum et flumina,
et pelagus ipsum peste ista teterrima corrumpenlur.
XVI. Nlhil aulem ad corruplelam excitandam aptius est

pecunia, quae vigilantes leges soporat. Qua de re quis ob-

murmurare seu libere loqui audeat, cunctis munerum spe
silentibus, cum nuUus sit lani Iratus judex, quem non auri

splendor mltlget? NuIIus Illium a^stimator, quem fautorem

pecunla non habeat? NuIIus dcnique tam inlegcr censor,
qui largitionibus corrnptus arguendi onus dlmitterc dubi-
XL. 7
()8 s. EPnn.^iM s\Ri

lcl? Ea cst omniiim in divilum ac princlpum coplanda

Lcncvolcnlia soUiciludo, iit satis sibi lccisse opincntur, si

postquam scmel corum favorem oblinuerunt, cumdem sibi

diutius rclincanl; cujus luendi causa in loquendo parci

ac verecundi adco sunt, ut in ipsorum vullum oculos dcfi-
gcre mctuant; ncc vidcnt, animarum direptorcm eo al-
lius frontcm erigcre^ quo humilius oculos ccnsorcs inflcc-
lunt.
XVIJ. Nuliam rem aliam plenioribus exoptant votis lupi,

quam ut pastorcs somno dcdilos inveniant; quia dum ipsi

gregis custodes sopori indulgent, illi dulcem faucibus ci-

bum, ncmine perturbantc, subripiunt. Non aliler si ani-

marum pastores desideant, nec gregi sibi commisso advi-

giicnt, ralum est eumdum in summo discriminc positum
misere periturum. Proh ! quam coedis avidus leo est I Quan-
lum lupi ovilem lanicnam inliiant ! Hoc inlcrcst lupum
inlcr et leonem, quod lco dum venatur, piurimas conterit
dilaceratquc belluas ; at lupus, ctsi paucos carpat agnos,
summam tamen dissipationcm infert grcgibus, nec famelici
ipsius dcnles suam possunt avidltatcm cxsaturare. Idipsum
sane improbis judicibus cvenit, qui licct omnia late oppida
latrociniis rapinisquc compleaut, corum tamcn ncc explc
tur, ncc salialur cupidilatis vis. Etquamvis socios jam pcnc

omulscriut, Iios lamcn immanissimos carnificcs auri spe-

cics, ccu iuror vindiclx cupidos, adco excxcal, ut ad ul-

limam usque calamitatcm inScTviant. Quaproptcr cupiditas

fumo non incpte comparatur, cujus exhalatio pcr omnes
undique partcs ellluens huc iUuc spargitur, usque dum pe-
nitus dissipetur. Fumus oculos vcrberat, cupidllas menlem
cxturbat.
X\ III. Quod si olficinas ingrediare , hic vcro pricci-
puur.i domlcilium mafitiam retinere dixeris. Hic cxmutuis
contractibus mulliplicatam audlcs ad fraudcm cloqucnliam.
 DE REPREHENSIONE.
gg
qiia hiijusce ssccull vendltores obundant, ut cmplores pro-
miscue omnes fallant, eosque ad victui neccssarin ingcnti
coenienda pretio inducant. Ne mirum si postmodum hu-
juscemodi iniquilatum mercatores ab juslitiic adminislris
furti crimine plcrumque postulenflir, cum eo tota ipsorum
garrulilas et industria tendat, ut quibusdam veluti usura;
gradibusid ad centesimum numerum provehant,quoduniu5
assis pretium non excedit.

XIX. Yinum Deus in vlles infudit, Idque homlnibus gratis

jmpertivlt Idem fraudulentisslml caupones aqua corrnptum
;

adulteratumque quamplurlmo vendere non erubescunt;

idclrco cupas flagltlorum ofTicInns esse nemo non inluetur.
Nec In vino lantum, sed et in oleo fraus invenitiir; aquam
etenlm, seu quemvis nullins pretii liquorem commis- ibi

cent, slcque vitiatum olel scyphum emptorl ponigunt eo

fehcius clrcumvento, quodnedolum quidem animadverterc
possit aut suspicari. Frauslnsuper In mensuriseminet, quas
maliliose tractant, agltant, Incurvantque, ea mente, ut ali-

quid sibi proficuum supersit. Quibus et slmihbus illusio-

bus duplex flogilium miseras praesertlm vlduas decipiendo

admittuiit; alterum, quod In jacturis versutiam enutrlunt;
alterum, quod in lucris sequltatem frangunt. Dummensuras
eradendo dlmlnuunt, robur malitlie adjlciunt, dum slbi

vlndicant quod in mensuris superest, venerandas justitirc

leges labefactant.
XX. Pares istorum hominum temeritati poenae in extremo
judicIoconstItuuntur,sI fides sacris est Litterisadjungenda.
Evangelicis namque verbls slc admonemur ; « In qua men-
»sura mensi fueritis, eadem reraetietur vobis \ » Nec vero
putandum est saplentissimum rerum Arflficem , cui tota
Oceanl latiludo cognita apprlme est, ignorare quas adhibue-
runt in mensuris fraudes, ut proximum deciperent, et quas
i Marc. IV, 24.

vr^ ^*
— ^, -^ "
/ _
100 S. EPHRJIM SYRI

in ponderlbus, cum sua virtulc nllissimos quosquc montcs

sustineat. Optimus omnium Modcralor pelagi confinia ac
limiles dcfinivit; at noslri judices prseposlere se gcrcntes,
ne mensuras quidcm brcvissimas statuerc noverunt. Quid
plura? Ilyemis a?slusqu%tcmpora sapientissimo inter se or-
dine disposuil; judiccs vero rapacilali unice intenti ita le-

gum ordinem perperam miscent, ut vendilores nuUam te-

neant in emptione ac venditione rationem.
XXI. Hanc Dcus ob causam homincs ad suam imagl-
nem condidit, ut ipsi ad Dei pariler, quantum flerl possct,
similitudinem accedcrenl, et quemadmodum rcs ille crca-
tas elcganlissimum in modum disposult, pari ipsi ratione
sua omnia opera adcumdcm tanquam ad propositum finem
dirlgerent. Sed, oinsigncm hominum stupidllatem Iquitam
longc a suprcmi Artificis intentione discrepant, ut cum ip-
sum inlcr et creaturas pcrfeclisslmum slt conscnsionis vin-
culum, nullam contra sibi methodum in agcndo constltuant.
Rcclissimo enlmvero gradiuntur cursu naturaha omnia;
legcs nulem confuso quodam inslltulo pcrvertunlur. llu-

mana demenlia, quae nullos habct llmitcs, nuUis concludi-

tur repagulis, non suorum modo operum ordincm, scd et
pcrpeluum IHum rcrum slbi muluo succedcnlluni ductum

a Deo saplenllssunc praislllutum omnlno tollerc cnllitur.

lllnc cst, quod nobls acriorcm in dics judlcli suppHcioruni-

quematericm coacervamus, quibus ncqucuntcaitera creata

subjaccrc. Dierum Ilcm, noctlumque impcrturbabnis mca-
lus noslram probe erudiunt insclliam sloHdltateniquc; Idip-

sum prffistanl conlinentes aHI aHIs se cxclpientes dles noc-

lesquc, qua3 cnm sibi reluctari apparcat mortalium ocuHs,

dum scsc invlccm Irudunt, nlhilo tamen minus soHdu
IVuunlur tranquillltate, nec uUx dissensloncs indissolubilcQi
eorum nexum rescindcre vaient aut relaxarc. Sicuti etiam

coqH luminarla, lamctsi cum alterum allcrius locum occupat,

 ;

DE REPREHENSIONE. lOl

invicem dlmicare qnodammoclo vicleanlnr, ob snam trmen

geqnabilitatem et conslitutionem nullis dissidiis agitanlur;
imo potius conversioncs snas indicibill celcritate et com-
positione exercent.Mutua autem rerum contentlo nihil
orbis pulchriludlnemimminuit. OITicit-ne dies, cum noctem
efTugat, sen cum nox dlem? Patet itaque in intermissa ista

colhictatione ac successlone, ccelestia Inminaria cerlis In-

fixa sedibus cum ipsius mundi motu congrucre, et in Infe-
rioraista corpora mirlfice iUabi. Nec libi, velim, in mentem
veniat, si alleri loco cessit, ccelesle corpns injusle erga so-
cium sc habere, decjuc parl eidem benevolentia referenda
nihilessesoilicitnm; qnandoqnidem a c[no mutuum acceplt,
mulunm et Illl poslmodum reddit.
XX[I. Horum igitnr Inmlnarlnm natnrareqnitalls bonl-
lalisqne divinae similitudinem nilrlficc repraesenlat; bonl-
tatis nimirum, cum Illatam sibl vim patienter sustinent
jnstitla3 vero, cum alterum allerl locum prajbens, injurlam
ipslcompensarc videtur. Quod si alternm qniete potiatnr,
non idco sodnlem obllvioni tradit, quin potins altcrlus lu-
mine illnstratur. Coclestium corporum socielas non ea est,
f|na homlnes inter se coeunl, quie tam prava est tnmque
fraudulenla, ut perpetuum potius dissidium jure dlxeris.
Et nt vera fatear, is est homlnnm mos, ut sl ad alliorem
conditionisgradum provehantur, inopem socium imploran-
tem eorum auxilinm prorsns deserant; non enim cogitant
eam ob causam Deum coelcsllum Inmlnarium dispositio-
nem nostrls oculis subjecisse, ut In Illis, veluli In exem-
plari quodam ordinalam vlvendi rationem inspiceremus.

XXllI. Intcrim deficlentem caducnrum Istarum rerum

naturam nobis contemplandam proposuit Deus; liberam
tamen poleslatem tribnit, nt ipsarum dispositionem, salva
noslrae voluntatls liberlate, imltaremur. Nos vcro earnm
conclnnltatem admirabundi laudamus, sed a recto Illarum
 ,

102 S. EPIin.EM SYRI

ordlnc (lcnecllmus. Si casclem Inlerdum vlolenluc ImpcUi

pcnc opprimi accidat, aliquando tandem certamen desc-
runt; at nos qno mngis fralrcs cxlroquemus nostros, co
majori scclcrc innammamur. Non mirum ergo si divina in
illis Lonitas atquc a?quitas cluccat, in nobis autcm vcrsulia
tantum ac malilla commorentur. Astrum altcrlus vlces
egreglc supplet; at nos ncc fratrum vircs supplemus, nec
ils dc noLIs optlmc mcritls gratlarum allquid referimus,
qulbus cliam parvum ad vitai sustenlationem subsidium
commodarc denegamus, tametsi ingentl divitiarum copia
aflluamus. Sln aulcm mutuum nos quldquam acciplamus,
nusquam ad iilud reddcndum induclmur. Ilaque mutuum
acclplcntes, ingratissimi sumus, mutuum dantcs, incrcdl-
3)111 pravitatc cumulamur. Addc Insupcr quod nos in mu-
tuls faclltandls , practer infinllas cautlones, sorlem ctlani
cum nnatocismo exiglmus. Qulbus ita se Labentibus
qulsquc vidct quanta sit bujusmodi contractuum improLi-
Ins et injuslllia.

XXIV. Divilum fruclus plcnus est acerLitatc, qua^' si

mundi hujus dlvitibus tcmpestive nota fuissct, nunquam

profecto mentem ac cxtorsioncs convertissent, nec pristi-
nam inopiam suam cum pra?senti facultalum abundantla
comnuitasscnt. Lnqucos undequaque cxtrLiImus, ut usuras
usuris adjlclnmus. Novas cxcogltamus artcs, ut majus quo-
tldic cinolumcntum trahamus. Sacra ipsa, proh scehis!
auro viohu'c non perhorrescimus, et ad cplscopale cuhneu
Angehs Ipsls formldandum, pecunils obreplmus, quod qui-
dem una cum ahis id gencrls muncribus concupiscimus
non ad acqultatcm excrcendam, scd ad avnritiam saliandam
noslram, ct ahorum facuhates commodius ingurgllandas.
Nuham operam, nuham iudustriam praetcrmlttimus, ut

quieli noslrac quomodocumquc prosplciamus ; ncc nos mo-

vct, si uUricem Dei justitiam ad iracundiam concitemus,
 DE REPRLHENSIONE. 100

qiioc roploriLus non modo minas, scd ct pocnas accrrimns

intenlavil.

XXV. Noslras Deus cupiditatcs intra .lequilatis scpta

coercuit, extra qunc ne modlce quidem cgredi conccssum
esl, acquissimasque mensuras statuit, quibus dolos facile
detegereraus. Ipse in animi interiori aede forum extruxit,
judiciaque ibi haberi prnecepltj ut iniqnitas in medium
prolata, noslris ex cordibus propulsarclur. Templum rcdi-
ilcavit, ut ibidem integritas habltaret. Sed, o miseram
hominum conditionem, quorum virtus tantis fulta auxilils,

adhuc viliorum sarclna urgetur ! Quls stupeat, si in hlsce,

quac Deus tam lena-

tot bcnencils ornavit, domicillis fraus

citer hcereat; dum quaccumque infami ac perdito homine

propria sunt, eadem omnla Illic radicltns Insita esse dig-
noscunlur? Et ne vldear mentlta et falsa jactltare, quis

inficiari valeat, artlfices inponderum ac mensurarum dls-

Iributlone insldias, veluli insuccensa fornace, confiare?

Quls neget judices, quorum est improbltalem persequi,
judlcia pacllonlbus depravare.
XXVI. Ipsi sacrorum pulvinarlum mlnistri, purltate ac
pielate projecta, in otio mollltleque dles terunt suos. Fru-
mcntarii quoque sub exlguis mensuris laqueos recondunt;
nam ipsorum mensuric, quae extrorsum praegrandes appa-
rent, introrsum pcr angustum clrcuitum comprehendunt,
ita ut dum elTunduntur, mirari non desinat emptor, qui
falsa sub imaglne illusum se esse conqucrltur. Quid phira ?

Eo devenit istorum impudentla alque voracitas, ut ovlum

vcllcra dlvidenles,luponim illorum nequltiam superent,
qui immocuh-iti Agnl tunicam sclndcre ausi non sunt. Ncc
cnim simplices cmplorcs animadveitunt mcrcatorum fian-
dcm lupis slmilem evaslsse; quaniloqnldem, quiC ex hipo-
rum unguibus immunis cvasit vcslls, horum non cfrugit
aviditLilcm.
io4 s. Epnn.EM sYni

XXVJI. Omnia susqnecleqnc ab hominibus eversa sunt

alque conlaminala, adco nt pnrissima; eliam uncla} con-
laclu sordescant nostro, ct in ipsis iniquitatem perpolc-
mus. Ecce sacrosancli, oquibus nnlmnc jusliiiam bauriunt,
fonlcs sancliOcati sunt. JIos scclestissimus drcmon com-
maculat, ut peccala nitidis hlsce undis deleta in nobis
itcrum rcviviscant. Callidisslmus hostls eain nos arma re-
torquet, quibus ad ipsnm confodiendnm communiti fui-
nuis. Quarc in ipsis undis, in quibus sordes immergere
noslras conlendimus, lalltnns advcrsarlus, reliquum, si

qnis adhuc in nobis rcsldet dlvinnc oharltalis igncm pcnllus

extlngnit ; ct sic ex balnels, quae ad salutem confirmandnm
adliibcmns, uldma nobis dctrlmenta proficlscuntur. Qui-
cumquc in baptlsmate explali sunt, viam sibi ad iTternam
fcllcitalcm patcfcccrunt, quam nemo unquam citra bap-
tismi lavacrum acquircre, seu invcnirc polcst.

XXVIII. At diclto, sodes, si quls baptismate regeneralns

denuo a virtute rcccdat, quis noslrnm ca pra}dllus cst plc-
tatc, ut crranti viam monstrel, et pcrcunti sufTragetur ?

I^.n harioli palam divinant; en venefici audacter praestigia

exerccnt. /Equltatem uno verbo ex hoc mundo ejecimus,
enmque in coclum rclcgantes nullum hic locum, u])i con-
slstat, ipsi reliqulmus. Eheu nos infelices, qui juslitiam

illnc transcripsimus, ubi vindlcis personam indula non

cessat nostrorum crimlnum pocnas a divino Judice poslu-
larcl En npcrtis codicibns pcccata nostra omnia ex ordinc
pcrcenset, iamque longius orntionem provehit, ut haDC
nnllum lerminum habltnra vidcatin\ Scnum crimina per-
]c:;it, qui siib ipsis quoque intcrllus faucibus dcllqucrunt;

pnerornm itcm vitla, in qnlbus enulriti sunt pari rlgorc

pcrsoqnilur. Juvciumi corruplclam ac Ilbldincs, corumqnc
in convlviis intcmpcrantiam pcrvnlgat. Adullcrorum ne-
faria rccilat malcficia, qul propriis uxoribus spretis, alic-
 DE I\EPREnENSIONE. 105

nos tlialamos invaserunt. Paellarum impudenliam nolam

loti Beatorum cajtui reddit; anuumquc pravas artes ex-
ponil; qu?c sterilis aetas, etsi ad prolem edendam inepta
sit, est tamen ad turpia perpetranda foecundissima.
XXIX. Infantium nativitatem certi dies mensesque
pr?Ecedunt; nuUa autem lemporis mensura sceleribus prae-
finitur. Justitia interim incocptam causam continuans me-
retricium infamiam obsccenitatemque pronuntiabit; mox
fid vetularum sortilegia deveniet, quoe ad turpissimam dis-

ciplinam liberos ipsje informabant suos, sibi vero impudi-

cum amorem conciliabant. Haruspicia, hariolationesque
earum animos alfutim corruperunt. H?ec sordlda consue-
ludo a Chaldacis primum derivala, ingentem iisdem
quaBstum delulit. At miserum horum lucrum plurima^
damna consecula sunt; suos cnim viros facultatibus spo-
liaverunt, sibi ipsis dolores aegritudinesque conflarunt, et
diulurna superslitione orationis usum abs se prorsus reje-
cerunt, quin aliquando cogitarent se precum ope felici-

tatem filiis conjugibusque asserere potuisse. Teslem habeo

meac assertlonis Hebra^am illam foeminam Esther, quai ex
oralionis frequentia suam venustatem, gratiam, sceptrum,
Judoeorumque salutem recognovil. Hlnc est, quod man-

sueludine, abstinentia aliisque virtutibus Assuero magis

placuit, quam preliosis odoribus, formosior humilitate,
quam unguentis illita, aut calamistrata coma regis oculis
apparuit. Regem ipsa ad se traxit, non ipsam rex; atque
inde conligit, ut quam semel benevolenliam conjuges
ambo susceperant, in eadem tenacissime perseveraverint.
XXX. Rebeccam proeterea venernbilem foeminnm, mo-
rum castigatione ma\imc commendandam habult Isaac.
Plurima sunt velerum illorum Patrum exempla, qui mu-
lierum verecundiam mullo pluris quam externam pulchri-
tudinem faciebant, qui non ab carum lenociniis, sed a
106 S. l-niR.EM SYRI

virglnco candorc alqiic nioJcslia, iion a fucalis ociilis, scd

ab ipsarnm vcrccundia irrclilos sc essc prolilcbanlui-. Rcc-
lam indolcm, non arlificiosos calccos commcndohanl, ncc
prolis ubcrlatcm, scd in fontcm ac rcb*giosam \ivendi re-
gulam cxoptabant. Nonnglnta Abrabam annis Saram, llcet

infcccundam sinccrc adamavit; invisa vcro illi Agar fuit,

quod una cum Hbcris ncquitiam progigncrct. Sara in ipsa

sua stcriUtatc nibll faclcbat, nibil cupicbat, quod non cs-

setsumma cum probitatc conjunctum.
XXXr. Quanquam vere sapientissimi ilU Patres inlc-
gerrimas suas uxorcs admodum dlHgcrent, npn illas lamcn
ita dillgcbant, ut carum crrorcs suoassensu comprobarcnt.
Ipsorum amori conscntiebat summa qu(cdam vigilantia,
qua uxorum gcsta clrcumsplcicbant. Si amor in biijusmodi
vcstigationc quldquam practcrmisissct, prudcntia corrigc-
bat. Profano cuilibet amori Dei delcctioncm anlcfercbant,
cujus naturam ac perfcctionem post longam cxperienliam
lunc noverunt , cum et Dcum amarcnt, ct vicissim ab
illo amarenlur. Ex vctcribus non dcfucrunt, qui creaturns
ultrn boncsll ordincm dcperirent. Quod ccrtc amoris gc-
nus vitupcrablle cst , cum Dcus unicus cordium amor
crcalis a se rebus anleponatur. Salomoneni appcUo, qui
nimium pracceps in extranearum mulicrnm amorcs ir-

ruit; ejusdcm rci cxcmplo parltcr cssc polest acgypliaca

illa mubcr, qutc Joscphum obscocno amorc ad lihldlncm
incltavit.

XXXil. Audiquisquisadcs, etsummam, qunm polcs, dl-

ligcnllam ndblbc, ut ex bactcnus aHalis juslorum cxcinph's,
nuitunquc corum cbarilalc huidabllem vllam inslluias, nt-

quc indc discas ncmlncm insano sludio proscqui, ncc in-

dccenti ulli amorl acqulesccrc; utrumque cnlm lurj)c lihi
cst ct ignomlnlosum. Tolo scmpcr pcclorc incunihc, ut
luus omnis amor Dcum uti finem rcsniclat, isquc nuHa
 DE REPREHENSIONE. I07

lcrreiioc afTeclionis impuritalc vilescat. Dci anior noxas

excliicllt; terrena vcro alFcclio noxas ncc vldct, nihilquc ia
ipsis a se arcessendis elaborat.
XXXIII. llaic pra3 caeterls provldendum omnlbus est,

nc dlslorta et prnva crga uxores, aut allos slbi quantumli-

bet charissimos ofFectlone, ab crrorlbus corrlgendis impe-
dlantur. Id refutant Illustrla antiquorum Patrum exempla,
quorum hic nonnulla subncctimus. Uxorls pcramantem
exlltisse Jobum nullus audet in controverslam vocaro ta- :

men postquam imprudenler locutam mulierem animad-

vertit, quamvls ulcerlbus macleque extabesceret, eamdem

de sua slultltla ac dcliratlone acrlter increpavlt. Pvachells

amantissimus Jacob fuit; vcrum hic amor non levltatis aut

vanitatlserat, sed sodalltatis alque prudentiae. Quamobrem

ubi Rachelem slbi liberos flagltanlem audlvlt, ipsam de sua
ambltionc lali responso corrlpult : « Num pro Deo ego
» sum, qul privavlt te fructu ventrls tui ' ? » Quae snne du-
riuscula objurgatlo foemlnam in nmoribus moderatiorem
reddidlt, et in petltlonlbus cautlorem. In pclltionibus qui-
dcm; nam laudatorum verborum vls co potlssimum spec-
tat, ut solus Dcus bonorum omnium fons sit et origo, ob

eamque rem prolis fQpcunditas non crnt ab homine rcqui-

renda, sed ab ipso bonorum auctore humllilcr imploranda.
Neutiquam proinde dolendum nobis est slve preces Deus
admlttat, sive rejiciat, sed mens debet nostra ad dlvinam
semper voluntatem accedere.
XXXIV. Res est mlnlme dubia Deum esse mortallum
amantlssimum studiosisslmumque, cujus charltntis indi-

cium est manlfestissimum contlnuata illa auxlllorum et

provldenliae scrles, qua humanam Imbeclllllalcm egesta-
temque sustentnt. Tantam tamquc subllmcm crga nos be-
nevolenliam in odium convcrsam ^entlunt quicumquc nll

* Gcn. XXX, 2.
108 S. EPHniEM SYRI

slbi Irisle ex snis malcficiis accidlsse leniere prrcdicant.

Qnos Deus amat corripere solct ct castigare. Quod elsi

quotidiana experientia constet, non desunt lamen ad rci

veritntcm comprobandam antiquitalis monumcnta. Moyscm
qui intuctur, in co cxpressam divini amoris imagincm
ccrnit. Alqui in divino islo amore tanta rcquitas fuit, ut
qnae lande digna gessit, Deus comprobaverit; vitia vero
dura in ipso animadverlione reprchcndcrit. Davidcm insu-
pcr sibi rebus omnibus conjunctum mirifice complexus
est; vernm intima istiusmodi consuetudo nihil obstitit quo-
minus turpilcr Inpsus^ divinnc indlgnationis acerbilalcm
cxperirelur. Undc duris sub llagenis expldlo scelere, pos-
teritati insigne prudentiae exemplum ad imitandum reli-
qult. Nec audiendi sunt, qui correptionem, utpolo allquid
accrbitalis prasfcrentem cum charllalc minimc cohacrcre,
idcoquo non omiUendam modo, scd abomlnandam esse
dictilant; quasl o^grolum ii oderint, quorum curnc omnes
in hoc unlce evlgilant, ut ipsum sancnt. O slnccri amato-
rcs, qui percuntes amlcos descrunt! pracclari mcdlci,
qui ne a'grolum exlurbcnt, ipsum perire malunt, quam
convalescere ! Ergo-nc lerram oderit agricola, si diulius
infructuosam indefcssa cxcrcitatlone od frugcm reducat?
XXXV. Jacobum, in cujus mcntionem !uq)cr incldi,
uxorem ob infoccundltatem reprehendisse credendum non
est; scd potlus ob ineptam qunmdam opinalloncm, qua sc
Deo gralam cssc pulabal, dum Interlm omncm asscqucndoc
prohs fiduclnm dcposucrat. In hoc stat prudcns conjugum
virtus, ut mutuum amorem mutua correplione confirment.
Jllnc anlmadvorsionc dlgnac sunt Insidios[C illa3 uxores,
quic sub amoris tegmlnc mnHtlam Involvunt et arllficia.

Tahs ncmpc amor ubl Insidct, ibl phuMina vitiorum segcs

pubcscit. Abslt hoc al) uxoribus malum, ut vlrorum bcnc-
volcnlium impudico ornalu, aut vcncficlorum opc slbi con-
 »E REPnEnENSIONE. lOQ

clllent. Hujus enim fiirfurls mulleres inter adulleras a Deo

oplimo reputantur.
XXXVl. Nostras Deus animas arctisslmo sibi amoris
nexu conjunxit, eo plane ordine, quo Rebcccam Isaaco
Abrahae filio in uxorem copulavit, ob eamque rem intole-

rabillsestearuminfidelitas, qua^praestltam virisjurejurando

fidem toties abruperunt. Quod injuriae genus aeque odio-
sum est, ac si in dlvlnam ipsam majestatem direclo im-
pingeret. Haec autem , quam viro denegant, fides cui
tandem devolvitur? Nempe furi praedonique scelestissimo ;

Deus vero infami siraulacro, aut hariolo injuriose postpo-

nitur. f

XXXVn. Quotquot ilaque me audllls, mulicres, cavelc

ne proptcr impudicitias a Deo recedalis, nec adulteriis

vcstros thalamos contamlnetis. Omnem dalc operam, ut
unicus sit vobis vir,et vcstra omnis fiducia in Deo tantum-
modo coUocetur. Videte nc callldissimi serpentis astu
circumveniamini, cui nihil gratlus accidlt, quam ut vestri
conjugii puritatem non tam pcstilentissimo halilu, quam
veneficiis, immundlscjue bahieorum lolionibus labefactet.
Quod si suls vos arlibus aliquando irrelitas teneat, tunc
vcstras mentes ad vcnchcia, quae sana) sunt Hbidine enor-
mioraconvertet,ut quibus scortorum famiiiaritasdisphccl,
fascinalionum placcat cxercitatio, et sic connubia vestra
nunquam peccato careant ct ignominia. Quis siccis ocuhs
intueatur tot christianas conjuges praestigils deditas, in
balnels sordentes, chaldaica? supcrstilionis tenaclssimas,
quibus nulla cst ad facinus verecundia ? Cunctas dajmon

fefeiht, in fraudcm induxit; nec conjugum tanlum, sed et

puellarum, integcrrimarumque vlrginum corpora passim
corrupit vitiavitque.
XXXVni. Haec praecipua ea suut, qulbus communls
adversarius foeminas oppugnat, artificia. Pergam niodo in-
110 5. EPHR.EM SYRl

sidias homlnibiis ab eoclein inslruclas rclc^ere, quos, si

pricsenles sint, acl scclus adigit; si absenles, pravis implicat

cogitationibus. Nosvalido armorum apparalu invasit, ut viii-
ceret ac profligarct. Quosdam ingluvie, quosdam vero arro-
gantiaexpugnat. Famelicos intemperanlia, jejunossegnitie,
impuros libidine, caslos invidia superat. llomicidas fcrro

jugulat; loquaccs lingua, inertes operum dcformitate per-

dit. Impigros, si qui sunt, voluptalis slimulis sauciat; las-
civos veluti lutulentos sues in ccrno agilat; mansuetos
denique inordinato quodam studio et anxielate sollicilat.
XXXIX. Hic perditissimus hostis, ut vidit suas Deum
divilias hominibus elargientcm, a?rarium cliam patefecit
suum, muiieraque ex illo de prompta singulis dispensavit.
Fastum aliis, aliis cordis duritiem, nonullis aliorum con-
temptum, nonnullis ludibria ac subsannalionem obtulit.
Aliis sociorum oppressionem, aliis oculorum immodcstiam

dedit, et ipsos sinceritatis azymos nequitiae fermento coin-

quinavit. Castitatis cultores 'inconlinenliae aculeis per-
slrinxit, integrasque mentes suavibus blandimentis ad vo-
luplatcm illcxit, et velis remisque conlendit, ut qui virtulcm
sectabanlur, ad vilia confugercnt ; quomvis, ut vcra fatcar,
non desint qui ipsius polcnliam deriscrint, cjusquc perfi-

diam omnium oculis subjcccrint.

XL. Superbos per triumphum ovans ducit, ab humili-
bus vero proculcatur. In hcHuoncs hbere insullat, sed a
jejunanlibus fundilur. Lnqueos undcdaque disseminat, in
iisque aptandis opcrosius incumbit, quin ex suo labore
minimam molestiam capiat, dummodo vel uuicam animam
Uicrifaciat. Eheu nos infelices, quibus cum metuendo di-
niicandum cst giganlc, qui fere nunquam disccdit, quin
nos in lcrrara slralos prius videat ! bcalos forlunalosquc,
qui immanem hanc bclluam oblrivcrunt? cccc cnim eorum
capita rcgali diademate coronanlur.
 DE REPREIIENSIONE, 1 1 1

XLI. Islud porro rcgale diadoma, ct ImmarccsciLIlcm

coronam glorioe uoIjIs ut plnriirium pi\Tcidil caducarum
rcrum Inordlnala cupldilas. Insldiai ublque sunt Inexlrlca-
Liles; noslra lamen improbltas huc Illuc llbere volitat.

Exitium iindique paratur nostrum, nos mollitle difflulmus,

ct florum arborumque amccnitate distenli, cogitatlones
omnesin hortorum cultura ponimus. Nostros animos auri
fulgor a^dlumque magnlficentla fascinarunt, Ideo excidlum
sponte qutcrlmus et amamus, nulkimque adversarlo nego-
tium facessimns, ut volenles Irrellat. Qula dignllates supra
modum afTectavimns, nobis violcntiam intulimus, ut vel
invili in laqueos inclderemus.
XLII. Laborat prlmo daemon, dum malorum operum
semlna In nos jacit; postmodum vero assuelas suo jugo
cervices pro libilo fleclit. Vsd nobis, qul ab hosle vilissimo
per summam socordiam tardilalemquevincimnr ! Proh nos
iternm atqne iterum beatos, si audacisslmnm hoc mons-
trum, viribus autem pene deslitutum contcremus ! Nuihis
timori locus inest; oculos enim rclorquere in nos polest,
mordere autem non potest. Quae dlabohca infirmltas ex
cjus callidltate clarius arguitur; nam si vlribus valeret, ad
quid tot fraudes, tot versutlae, lot machlnationes, nisi ut

hae suppleant, qnoD virtutl desnnt? Agesis modo, quisnam

non florenlem eum dixerit, pencs quem stat plena vincendl
hbertas, adeo ut tum victorioe adepllo, tum hostls ruina
ab ipslus tantum voluntate pendeat ? Heroibus ob adeptam
vlctoriae palmam debentur Irlnmphu: ac corona. At tanlo
honore jure optlmo privantur, cum desides palmam vic-
toti cedunt. Suas doemon vires a vohmtale dcsumlt nostra,
cul eadem videtur inesse vlrtus,quam oHm Moysis hnbue-
runt manus, IsraeHtis cnm Amalec dcccrtantibus; quas
usque duni ad ccclum erectas tenebat, vinccbal Israel,
easdem si modice incHnaret, cuncta prospcre Amelecllis
112 S. EPIIR^il SYRl

procedcbant. Qua sane divlna historla nihil est ad rem

congriienllus. Cum enim ex supcrius dictis tota hostls for-

titudo ab hnmannc vohmlatis arbitrio capiatur, sequitur

ut ipsa possit hoslem vel frangere, vel roborare. Quibus

ita se habentibus, nulla excusationis venia dignus est qui-

cumquede acceptae cladis acerbitateconqueritur. Quorsum

enim robur adversario praestitit? Cur ipsum, cum hceret,
conterere praetermisit ? Non est igitur quod doleamus, dum

nos nostra liberlas opprimit, dum ferro concidimus nostro,

dum nostra praetcrcuntium rerum cupiditas nobis laqueos
adpernicicm inncclit. Ihcc, de qua loquor, cupiditas exi-
liuni illud cst, quod soididus infcrni incola in ihalamos

ipsos caslissimos iiiluht, cujusquc causa sanctissimorum

virorum animus ex sublimi domiciHo depulsus est, et in

terram demersus. Pcrfidus insidiator fragiliores adorlus

viros, disjecit pessumdeditquc; cautos vero mercatorcs
non ita; horum namque naves preliosis onuslas mercibus,
nec scopulos ncc proccllas metuere ; ideo secundis ventis
cursum tcnentcs suum, in portum feHcitcr appulerunt.
XLUI. Ad sumniam Deus perfectionem mortales extu-
lit, ut Angclos, quibus natura) ordine pares esse non pole-

rant, spirituaUbus virlutibus imitari conarentur. Purissi-

mos hoscc ordincs eo consilio providentissimus illc sanxit,

ut humana infirmitas angchci honoris studio conflagrarct.
Quod cum dcxmonem ininimc latcat, totis viribus lacer-
tisque inslat, ut nos ex iUustri ista dignltalis scdc dclurbet,
ct adimas abyssi fauces deprimat. lloc quam crebro acci-
dat, consulite ilHbatas quasque virgines, caslas conjuges,
et insignes pietalis fama viros. Ili omnes sursum vclociter

tcndcbant; jamque coehmi pervasuri, commuuem nacli

sunl hostcm, qui omnes ab inca^plo cursu revocavit, prac-
scntiumque vohiptalum pondcribus pressos, nd terram
pr:ccipitcs traxit. Nobiscum vcro, qui humi prorsus infixi
 DE REPREHENSIONE. Il3

nusquam cneliim suspeximus, aliler se gerlt. Lubrlcum im-

cepsqne fingit ad coelum ilcr, ac si illuc nos insislere, aut

ingredi sine casu aliquo aut prolapsione vix possemus;

sicque eflicit, ut niens noslra objectis difTicultatibusterrita,
nihil sublimis, nihil dlvini cogltet, proindeque ad posses-
sioncs a^des oblectamcnta pecunias caeterasque hidicras
sollicitudines se totam convertat. Praesentis, absentisquo
lucri esca avariliam nutrit suam. Hinc pericula in viarum
compitis, pericula in mari, nulllbi demum invcnlri potest
locus, in quo procul a metu quIHbet consistat.

XLIV. Est in mercatoribus, sive hi in portibus, sive

intra domesticas ofTicinas deganl,ipsa hicri aviditas aucto-
ramentum usuroc. Ca^teri omnes sive juga, sive valles ac-

colant, omnia ad hicrum rcferunt; tantaque est hominum

stohdllas C3ecitasque, ut deficientes auri acervos mlra qua-
dam anxietate cuslodiant; veritatem vero fidam itineris
sociam ejicianl:. Ca^terum non quidquid cuplmus hcet.
Varla muhiplexque homlnum natura varlis diversisquc af-
fectionibus impelhtur. Ha3c afTeclionum disparilas indila
cuique ab auctore naturte est, ne una eademque vice sin-
guh deperderentur. Nec propterea interiori omni impulsui
obsistendum est indiscriminalim fuglendum sohjmmodo
;

quldquld Impurum sapit, utpote quod dffimoni prc-cbet,

quibus nos superet, vlres. In hoc slat plenee sumuia viclo-
ncc, ut contra calcitranles stimulos insistentes, eos coga-
mus rationi omnino parcre.
XLY. Sunt, qul luxuriam fuglunt, vcntri tamen Intcm-
perantius indulgent. Allifurlum oderunt, sed arrogantiam

b amant. Alios auri studium detinet,

rcnt. Alii dcliclas
a libidine

spernunt, sed ebriclali dediti sunt.

vero abhor-

Quidam ab adulterio procul absunt, sed simulationem in

visceribus mcdullisque condunt. Hic nugls delectatur, ille

contumeliis; hic jurgia seminat, muneribus ille corrumpi-

XL. 8
 ,

1 l4 S. EPnn.BM SYRI

tiir. Est, qul vlllo dliquo supcrior c.xlsill, cuni iu flllo nssl-

due volulclur. liic ab uiia csl rcprehcnslouc rcmolissimus,

iu nlia aulem turpiler vcrsatur. Qui laqucum unum evadlt,

in allcrum ofrcndit. Vllia quippc sunt innumcraLIlia. IIo-

nilncs paulallm decipluntur, ct cx parvls prlnclpiis ad
maxlma crimina devcniunt.
XLVI. Cum in servilulem quempiam redigere sibi hos-
lis proposuit, mature inspiclt, in quod vitlum pronior
ipsius nalura propendeat, ut dum proprils vinculis oblcc-

tatur, perpeluo in servitule maneat. Scit enlm vcrsutus et

callldus adversarlus, si nos ingratls vlncuHs obslrinxcrlt,

lore ut, illls celcrilcr confraclls, in hbcrlalem nos vludice-
mus. Quamobrem jucundos cuique injlclt laqueos, ut Illos

libentius relineat. Potest tamen, divina opitulante gratla,

mens sesc ex inimici retlbus explicare. Quod quldem pcr-

raro accldlt, quonlam, quac nos obslrlclos tcncnt, vlncuhi
dlllgimus atquc osculamur, ct scrvltulclpsainflati tanquam
llbcrl cxuhamus. Qui invldla restuat, quia a hbidine remo-
tus est, se Hberum crcdit; et caUimniator, quia raplnas
aversatur, se probum existlmat. Sua plcrique vincula ig-
norant, ncc <iuomodo vincli leneanlur animadverlunt
cbrlorum Instar, qui vlno madldi ac temulenll, ncc vlnclri

se sentlunt, nec vlncula ipsa pcrsplclunt.

XLVII. Coutcmplare igllur, sodcs, nexuum, qui le prc-
munl, naluram; nam si durl Hslut alque tcnaces, eosdcm
insanisslmum csset consihum conlemnerc; sl vero loves,
cur non ipsos disrumpis? Quod si le in hoc domeslico
belio non ita gesseris, illi, qui ccrtamcn spectant tuum, te
ull dcsldcm irrldebunt; molllbus qulppe nodis resccandls
imnar cum rucris , cx ";ravIoribus non ita iacllc le evasu-
rum vident. Tibl itaquc in hisce dillicultaiibus conslituto
unicum orallom's cflugium rclinqultur; qua si opportnne
ularis, inrumus qunnquam sls virtutcquc carcns, vincula
 DE REPREIIENSIONE. Il5

otnnia, aranearum lelae instar, cito dlssipnbls, inoque

llclori illuclcs, qui scelerum conscienlia tortus amissam
dolebit, quam frustra hominibus adimere tentaverat, li-

bertatem. Quapropter, quos potens forlissimaque cons-

tringit manus ,
proprlae imbecillilatis excusalio defendit;
nulla aulem venia dignus est quicumque ab imbelli tlmi-
daque vinclri se palitur.

XLVIII. Quid modo dicendum de nobis est, qui, amissa

totles llbertale, mutuo in noslram servitutem insultamus?
Omnes daemon exslbllat, nec injnriam curamus : sub
inlqua gemimus lyrannide, quae tamen nobis est ipsa liber-

tate dulcior. Nos in tetro da^monls poculo mersi nlhll la^

queorum asperitate commovemur,* slcque fatuis ipsis de-

mentiorcs sumus, qui funlculis obligall allquod pra^fcrunt

tristitlae indicium, quod tamen longe a mente abest nos-
traservituti quotidiana jamconsuetudlne assuefacta. Proh !

quam ingenlosum est nostri venatoris artlficium ! Nos si-

quldem lam delicate nectlt, ut ne levem quidem percipla-

mus doloris sensum; quin et pro dolore dulcedlnem sen-
tlamus. Venenala, quibus nos fcrlt, jacula mira cum
suavitate conjuncta sunt, qua nos languidiores facti, omnia
ad corporis commodum referimus, et nostra nobis manu
mortlferum laticem propinamus.
XLIX. Praeda onuslumquotidle cernimus adversarium;
nos ejus fraudes nec timemus nec evltamus. In hoc po-
llsslmum tola hostills calliditas incumbit, ut dum inex-
trlcabillbus impedimur retibus, sokitos omnlno esse
nobis persuadeat. Hinc ubi nos ad verae lucis sereni-
tatem , divinae gratlae ope reviviscere accidat, bonum
quasi mancipla faslidimus; facli aulem liberi ac domes-
tici Dei;, ad prlstlnce servitutis ignomlnlam revertimur.
Alienum putamus noslrKi esse dignilatis virtuti famulari;
unde ad vitiorum clienteiam deFicimus, ct charitate des-

8.
n6 S. liPHR^M SYRI

pecta, ad invldiam confugimiis. Quo cognito, (loemon,

qui parem in astu liabel neminem, facilem nobis ad ma-
lum sternit viam; illam vero, quae ad vitam rcducil, impe-
dimenlis obsidet, ne ullus eamdcm iterum repetat. Beatus
ille merilo censendus est, qui, cum in pra^ceps urgeretur,

iiunquam a reclo tramite declinavit. Beatus, qui dexteram

tenuit, nec ad la^vam respexit ; ipsum enim jiistissimus

Dominus ad dexteram suos inter familiares coUocabit. La-

tet scilicet sub dexlera et sinistra certum nostrae religionis
sacramentum. Ejusmodi enimnomina in bominum memo-
riam reducunt binas illas sedes, quas ipsi erunt aliquando
occupaturi. Et quemadmodum justi ad dexteram consti-
luti ad lasvam Iransirc non poterunt, ita nefus est tc nunc
de sano curriculo deflectere, animumquo ad iniquitatem
trnnsfcrre. Quod si allter feccris, furc nou dubito quin et

tu in illorum numero propedicm reccnscaris.

L. Tc non ignorarc arbitror dsemoni nunquam in dex-

tera sc recipere licere; quorsum crgo ipsius amicitiam

tam cupide appctis? Certum hoc libi scdeat tuam insa-

niam, quam modo lam stolidc oslcntas, lc ad la^vam quan-
locius odducturam. Tunc vero ,
quas leves, quasquc lc-
talcs contraxisli noxas, suo quaoquc ordinc disponcntur;

ct quamvis unica lanlum labc sordcsccrcs, totus tnmen ad

sinislram expcllcris. li profecto prudcntcs cautique sunt
dexterae iilii, qui assiduo cavcnt, ne cordis mundllicm im-
puri afflatus e sinistro latcrc cxbalantcs corrumpnnt, et

innocenliam iabefactent. llic scopus cst, (pio totai adver-

sarii artes rcferuntur, ut nimirum nos vinclos suum anle
currum ducat, et cum sociis suac partls sectatorlbus ad
laevam compingat. Dcus autem mullifariam nobls ad se
vocalisgratum statuit jugum; nequc patitur, ut supra id
quod possumus tentemur, sed virium, quas nobis Iribuit,
rationcm habet ; pro virili igitur nili quisquo dcbet, ut.
 CE REPREHENSIONE. II7

qnam cnpit menslonem, cam studeat bonis slbi operibus

comparare.
LI. Qno tcmpore tabernaculum ab Hebra?is constrac-
lum fult, sin^uli tum clivites, tum pauperes aliquid munc
ris ofTerebant. Prosuis quisque copils larijlebatur, alius au-
rum, alius argcntum, nlins berillos, alius margaritas,
pauper pilos aut pelles; foemince locupietes sericum, inopes
vidua3 tincla vcllera; atque ita universus tabcrnaculi ap-
paratiis ex singulorum largitionibus conflatus, omnium
munificenliam commcndavit; Deusenim, ad quem hujiis-
cemodi oblationes spectabant, tam panperum, quam divi-
t^im,tam peccalorum, quam justorum vota suscipiebat,
Id enim propositum sibi in anirao crat, ut ostenderet se,
quemadmodum oblata ad su?e habitationis constructioncm
probabat dona, sic preces et jejunia, nulla a^tatis aut con-
ditionis habita ralione humaniler admissurum. Spirituales
proinde hostlas malerlaha praefigurabant signa, ut invisi'
bilia, per en, quac fiebant, intelleclu conciperentur. Tauros
defcrebant diviles, egentcsvero pullos cohimbarum; maxi-
mum lamen oblationi pondus sincerus oITercntis animus
adjiciebat.Tunc cnimvero grata minus Deo munera acci-
debant, quae ab justis oblationumDomino perfunctorie sol-
vebantur. Quo quisque juslilia magls ac dlligentia praesta-
bat, co gratiorDeo aderat oblatlo. Quod evangehca ilLi
vidua obluht duorum denariorum munus, gralissimum
Deo extitlt, prellique lcnuitalem animl inlegrltas com-
pensavit; nullam autem vim npud Deum obtinuit talenlum
divllis, quod fuerlt a charilate dcslltutuni.

LII. Sicuti ergo inlmicus nosler variis nos occasionibus

perdere ac devorare conalur, ita dlversls tolidem Dominus
Duorum denario-
rallonibus sludct ad snhitem perducere.
rum munuscuhmi beatitudlnem donanli atlufit; duo verba
mordacius in socium jacta animam perseepe occidunt; et
1 l8 S. EPHR^.M SYI\I

quemaclinodiim lalro nnlco confcsslonis vcrbo paradisi

faclus cst civls; slc unlca oLlrcclalor caluninia fit perdi-
lionis filius. iMoysis soror Maria, unica oblreclationc pro-
lala, lcpra nivls inslar undique scaUiit. Tales si poenas mu-
licr Prophclissa persolvit, quas iis constilutas csse diccmus,
qui lot calumnias, tot blasphemias liberc efTulIunt? Adde
quod Maria nihll protulit , quod esset a veritale allenum.
At qula imprndentcr sese in loquendo r;cssit, mullam mcrilo
subivlt, ut hlnc dlscas tibi neras csse, quamvis vera fa-

tearis, sodallum tuorum aestimalionem cujuspiam infamije

maculis conspergcrc. Quem juste reprehendis, ne clancu-
lum maledictis Kxdas. Seu palam, scu occulte fratrem cor-
riplas, cavendum tibi est ne tuorum verborum aculeis
ipsius nomen obscures. Inutilis enim est justitia illa, cui
dohis ct mah*tia admiscetur. Sanctilas Improbatur, qucc
conjunctam habet impurilatcm; inanls est caslimonia,
quae moUitle diffluit , et fides pra^stigiis deturpata dignila-
lem amlltlt suam. Irrlta cst illa ccncordia, in qua simula-
lio apparct; despicllur hberalltas ct oralio, cujusest jac-
tantia comes; informe jejunium rcddltur, si cum Hvore
aut indivia copulctur; vana est dilectio, quam immodera-
lum studlum rcrumque nalurahum afTeclio solhcitat.
LIll. Pcrspice, amabo, quas tulsobjlclt ocnhsha3crcrum
patens universitas; ct qua: in sacrls regcsla sunt Godi-
clbus cxpcndcnda tlbi operoslus sumc, et stalim compe-
ries deformcm fieri veritatis cleganliam, quando cum
improbilate vcrsalur; morliferum esse cibum, in quo aco-

nilum lalet; carnem alioquin muildam, communem im-

niuudamque evaderc, propterca quod superstltione fccda-
tur. Ab extcrnis inlcrlora dlgnosccnda sunt; quaj sibi
vicissim respondere oportct ; ahlcr cnim rcctus parlium
ordo pervcrlltur. Id ch^rc in mox laudala muhcre conslat,

cujus cxlcrior immundilics intcrius crimcn nianifcstavit.

 DK nEPr.EIIKNSIOM-. J 1 f)

VjX aporla ipsius lurpltndlne occultum paluit scelus, ex

illius pociia dicllclmus, quam lurpc flngitlum sl oLtrecla-
lio; ex carnis corruplionc vidlmus, quam gravitcr detrac-
torls animus saucietur, et ex corporls ajgritudlnc nobls
animi languores Iimotuerunt. Ab exteriore homine se ip-

sam relbrmarc didicit ; nam quia IVaterni IUa foederis jura

perfregit,exleriorcorporis depravalio et foedilas, turpiricati
animi symbolum eruplt, quai slngulorum membrorum a
proprio corpore defectionem domesticumque dissldlum
cxcitavit.

LIV. Discamus Itaque ct nos quam Deo placeat concor*-

dia, etmutua benevolenlia. Nam sicut plaga^ nobis displi-
cent, sic Deo Invisa maximc est humancc socictatis cor-
ruptlo. Ideo humanum corpus ob diversa vitla variis

subjeclum est morbis ct immutalioni, nostraquc nobis

membra inimicaquodammodo efllciuntur, qula iiempenos
a Deo fralrlbusque nostris desclsclmus. Claudum perspice
membrorum obllquitatc peccatorum causa aequisslme pu-
nltum; curalum autem, cum dolens ipsorum venlam con-
scculus est. Hujus infirmitatis causam si quaeris, hiec

ccrte non alla fuit, quam ipslus in Deum dlindcntia, divi*

norumque praeceptorum violatio. Et quoniam enormem
constantisslmo Dei amori, qui validum est nostroe mentls
vinculum, Injuriam feclt, idcirco in lot calamltatcs inci-
disse condoluit. Tunc infirmilalem agnovit suam, cum
interior mentis labor ad corpus trajectus est, dlvisa inter

utrumque concordla. Vix ac per unlcum crimen divinam

socletalem abdlcavit, cjus stallm membra commota sunt,
et in hominis perniciem consplrarunt ;quorum exemplum
scculec interlores partes periculosam sedllionem fecerunt.

LV. IfcTC omnia ad evldcntlam expcrta cst soror Moysls,

de qua mox agebam, quoniam sanctissimum fralrem pro
sc ipsa deprecanlcm omni contumelia perstrinxerat. Exi-
 ;

120 S. tPHn.EM SYI\1

nilx IValrls vlrliili ncutlqnain parccns sordida labe pnlrnit

ct caullor nlccribus fncla, scro lioniinis, qucm cnrpserat,
virlnlcm agnovit ; ejusque probitalem admirnrl allius coe-
plt, cnm ipsius prccibns ad prisllnam redacta csl pulchri-
ludincm. Errorem corrigcns snum Dcl coUoquium prome-
rnit, ct in ipsa poenilenlia flogella omnla conquievcrnnt.
Qn.c prius proplus Dcum altlngcre rebalur, rcmotisslme
ab ipso dissilam sc esse vidit, et quic plurimnm acccpisse
pnlabat, fumum hauslsse intcllexil. Juslus igitnr Judex iu
conlumcliosam Prophelldem nierilo anlmadvertlt; dctes •

latur enim linguaa procacilatcm ,

quce Insiplcntibns solct
cssc ingenila mnllercnlis. Plurima Moyses signa et mira-

cnla cdidcrat ; et lamen parnrnper llngua Lq)sus cxcidit c

lcrra promisslonls. Ingcns pcrlculosumque pehTgns ipsum
itiiicrc prohibcre non vahiil; at unicum vcrbnm temcre
prokitum ei lanquam nunMis obslltit, nc progrcdcrelnr. Si
vcibulo oflcndit iMoyscs, qnem Dominus Pharaonis Deura
conslituerai, qno magis ccclestls rcgni adllum tua tibi hn-
gUcT pclulantla occhidct ?

LVI. Ignis qnampkires devoravit saccrdolcs \ quoniam

cnm re jusll cssent, vcrbis scditiosos sc esse indicabant.
Dum ilaquc talcs lantlque virl lalla perpcssi sunt, quibns-
nam flagcllis supphciisquc torqucbimnr, nisi ignominiosum
detriihendi inslitutum deseramus? Qui moysis lionestatem
laceraverant, hos omncs aut tcrra absoipslt, aut pontus
Ingnrgltnvil ; impuros vcro ct adnllcros intcgros incohi-
mcsr|uc rchquil. Insignis illc cxcrcitus dux, in cujus manu
rox Syriac Benadnb incnmbebat, pocnas inconsnUaj loqua-
cltalls dedil, cnm popuH j)cdibus in porta conculcarctur '.

]'A si, ipso admoncnlc Domino, dc omni verbo otioso red-

dcndacst in judicloralio^ quid dlccndumde conlumchoso?

Intcrlm diim diabohis dc hominnm ruina, quam sibi inju-

' Lcv. X, 2. — 2 4 Rcg. VI, 17. — ' Malih. xn, 56.

 DE REPREHENSIONE. 121

riosis inferunt conviciis, exultat, majora molitur, scxcen-

tasqiie alias nocendi arles insidiosus excogitat. Alios ut
aire alieno obrulos detinet, alios ut sponsores pro alteris

inducit.
L\'II. Expericntia ipsa nos satis docet hominem homi-
nis saepe causa inlerii^, ct qui nihil debet, commimem
habere cum debitoribus partem, Quo exomplo justorum
impiorumque crimina palefiunt; justus in propriis rebus
culpa vacat, in alienis vero non ilem. Si quis enim, eo
praesenlc, veritatem seu oppngnet, seu irrideat, aut hones-
lum quempiam virum viluperari audiens taceat, nonnevi-
des hujusmodi sub silenlio maliliam fraudemque delites-
cere, cum inepta sua taciturnitale impactas calumnias uli
vcras comprobare videatur? Jd praecipue in regum auiis
quotidie coiitingit; proceres enim dehnquentem ipsum ob-
jurgarenon audent ; quem si forle sanior quispiam iiicrc-

pitet, jurc-ne, an injuria nihil refcrt, ii, qui adsunt.incrcpi-^

tantis sermonem abrumpunt. Huic si procerum quis

assenliretur, seu accusationi duntaxat intercsset, paris

cum arguenle criminis reus fieret, eodemque cum ilio sup-

plicio niulctaretur. Quare prior ob hnguam, posterior
propter auditum interiret.
LVIII. Aperit calumniator ossuum,tu sublto illiusmons-
tra incredibili aviditate arripis, quamquc is ore intentat
stragem, camdem auribus tegis tuis. Quod exauditu con-
cipis letalc fermentum, lioc se in animam dilatante, totus
inlerius subverteris. Exindc enim, pcr quosdam veluli lu-

bulos , serpens Evae clauslra perrnpit. llominum hostis

alicna oratione ad pcrdendos verborum parcos mullolies

utitur, et quos proprio ipsorum ore non bj)derct cos per ,

aures cnccat, undc qui vivcns actu est, cogilatione perit.

Malignis spirilibus vcra hcct confitenlibus silcntium impo-
suit servator Dominus; verax quippe cum essct, renuit
122 S. EPIIR^M SYRI

mcudaccs haborc promuli^ntorcs; sccl siil aJvcnlas vcrila-

lciii voluit per vcros iiuntios j)ropagari.
LIX. Cur (licmoncm cxaudirc nolucrunt Aposloli, quos
lanlis jam cxtulcrat pricconiis? Nc nimirum castap. aurcs

obscocnarum vocum sonitu poUuerciitur. Si diabolicaslau-

dcs, ccu cxiliale aliquod , sanclissimi viri cfrugcrunt,

Diulto magis convcnit , ut calumnias cjuremus. Rursus,
cum constct advcrsarii polum mortcm sub sua dulcedinc
continere, liunc quis non dicam sorbere, scd primoribus
tanlum labrisdclibare non timcat? Veritatis spccie incautos
fcrcllit da!mon; ob eamquc rcm iic vcritatcm quidcm ab
codem Dominus audire voluit. Fructuosas ccque ac sleriles

plantas alluit unusidemque imbcr, malisque herbis pro-

dest^ qui ex sc bonus cst, humor. Quo anguis vcscilur,
dulcem cibum protinus in amarissimam alocm vcrlit; qua
si qucmpiam aspergi accidat, trisli nece pereat neccsso
est. Pari modo vcritas, quaj ex mcndaci ore prodit, pa-
rum a fraudc distat; dum prima corlicc suavitalem fcrcns,
intus aceibum cclat ad simplices capiundos absinthium.
LX. Hujusce rei exemplo sit Judas Iscariotcs, qui sub
oris osculo el Hngua pacem assimulante dohiu) lcxit, pro-
prium(|ue Dominum ac Pr.cccptorcm, qui cordis consilia
novcrat, ncfarle prodidit. Si igllur mcndax Crcalorem
ipsuni scduccre aggressus cst, tu-nc dc ipsius fidci sinccri-

iatc tibi bhmdicris? AduLantcm nemo non vidcl, nisi ad-

modum cst cxcors. Projicc, qua2so, lclifcrum poculum
libi in iminundo vasc obhitum, cum non sit, qui lutulcnto
cyatho Libia f.dmoverc non horrcat. Nullus cquidcm, si

stupidos cxclpias, falLncibnscrcdit strophis, quasnon modo

sancli odcrunt viri, scdelinm ipsc sanctitatis auctor Chris-

lus Jcsus, qui obluht scmctipsum immaculatum Dco,

mcndaci vcro aurcm pricbcrc nolult : acclum cum fcllc
mixlum guslavit, aurc aulcai non pcrccpit dolum. Os pro-
 DE nEPREHENSIONE. 125

dilori osciilandam procbiiit, at mcndaci rcsponsiim non

dedil. Tli quoque os luum exosculandum maledico

porrige, aures aulem ne accommodes; nam si a perfido
accipis osculum, hoc ejus perfidiacondemnabit; sin aulem
mendaci asscntiaris, certe vcrborum lenociniis cedes.
LXI. Satius tibi erit, si veneni et odorem et guslnm
evites.Quid fumum abs te arcere tantopere contendis,
mendaci autem ultro adhoeres? Ingratus libi est male olens
situs, ct prope mendaccm assides? Tibi nocet fumus, irri-

soris exhahitio non officit? si nugae ipsoc ac scurriles joci

vitiosi intcrdum sunt, curinnocens putandus eritcontemp-
luse t subsannalio? Singula corporis membra a noxiis om-
nibus dih'genter scrvanda sunt, proindeque si corpus a
libidinc remotum est, lingua etiam verecunde loquatur;
nam qui continentiam servat, montiri potest, et cahim-
niari. Si tuis e membris unum valcat, ahud laboret, totuni
corpus segrotare dicitur. Hoc tibi ex simihtudine a mihti-
bus mutuata clarius innotescet. Nonne totum mihtis cor-
pus ferre protegitur? At si per tcnuem aliquam rimulam
sese jaculum insinuet, exanimatus illico miles concidit.
Cum itaque mors per angustas loricae scissuras penetret,
cur non ipsa per lalas aurium fenestrns penetrabit? Ingens
profecto est aurium hiatus, in quem scilicet mors ingressa
cunctos animi sensus profligavit, et adhuc insatiabihs per-
severat.
LXII. Sepibus vectibnsque muniendce sunt aurium
fores, ne valeat calumnia introlre. Magna vis cahunniag
incst, nec ideo contemnenda quasi animum interficerc ne-

queat. Ex volucrum aucupio disce haudqiaaquam spcr-

nenda esse, quLij videntur parva. Accidit enim, ut avis in

laqueum incidens, parvula hoereat ungue, quin ahquid illi

prosit alarum remigium. Summa unguicula, quaa nulhus

momenli est, capulo comprehejisa, etsi reliquee corporis
124 S. EPIIR.I^M SYRI

partes libcra) slnl, lolua\ tainen corpiis impellUir. Idem

in morbis palct, quos omnes singillatim enumcrarc quis
valeat ? quolies levibus acger sprelis, In gravissimum
atque insonnbilem morbum incicllt ! Quod nalura ipsa plane
ostcnclil, idlpsum sacr(cLIlteia3 tcslanlur, gravibus scilicct,

lcvibusque culpis statutam esse a Deopccnam. Docct Apos-

tolus liomicldas, furcs, maledlcos, adultcros, vcnlri de-
dilos, nunquom Dei regnumassccuturos ', scd omnes justo
Dei judicio aitcrna hcTredllate spoliandos. In sacris etiam
Prophetarum Codiclbus nolalum habcmus lcvia crlmlna
^ravc mcrcrl supph*clum. Quod ut scias, qua dc causa
Chanaan in malcdlclioncm incurrisse putas? Nonne quia
Justum irrisit ? Gerle nullo allo gravlori facinorc dam-
"

nalus cst; sed ob leve ludibrium asperrlmam illamsenlen-

tlam pcrtulit.
LXIII, A rcrum, qua; contigerunt, experientia doclus,
ApostoII verbis sedulo animum advcrle. Si propter auda-
ccm risum tanlani slbi calamllalcm intulit Chanaan, quis
non subsannallones, lot malorum causas, avcrsclur ? Jus-
tus cnlm I!le o bcncdlclionibus excludcns Chanaan.ct ma-
Icdiclioni addlccns, judiclum innuit, quod fiet illis, qui
dcrislonlbus dcleclanlur. Si te ad inanc gaudium calum-
nlator fllllclat, cave ne abducoris; nam Chanaan sub ipso
gfludlo slbi execralioncm ntlraxit. Sapientissimum audi
Salomonc,m tc dc irrlslonis pravilalc commoncnlcm, quod-
que sub ipsa lalilat cxpllcanteni; inquit cnlm : « Qul irri-

))det homlnem, exprobrat factori suo ^ » llomlnis dcrisio

Creatorcm ipsum afliclt; tu,quod in rlsu palcl, solummodo
anlmndvcrlis ; quld aulcm in illos fraudis ac doli sitcondl-
lum ignoras.
LXIV. Juslus ille Noc dolum agnovlt, eumque inscio
Chanaauj mlnlme relcxit. Bcnedictlonis Lencficio lilium
* 1 Cor. VI, 10, — 2 Gcn. ix, 25, — ' Piov. xiv, 3i.
 ;

DE BEPREHENSIONli. 125

exulf, ut et tu, perspccta rlsus malltla, fralrcm illudere

deslnas. A regno Dei maledicos exclusit Apostolus; siquc
placet, derisorum jacturas persequamur. Quld egit, aut iu

quonam peccavlt Semei fillus Jemini? Num adulter erat?

num num palriai hoslis ? Minime quidem; sola con-
latro?
Davidem vibrata reum ipsum statuerunt. Proh!
vicia in

quam pessimum est tale vilium, ex quo calumnia profluit,

qua verum cum falso promlscue consultur. Hinc ex animo
dolore percito contumelia oritur, qua) sogitla3 instar gratis
innocuos transfodit. Hoc venenatum telum in Davidem
jecit Semei, regem de Saiilis caede immerlto InsimuL-ms;
cum caeteroquin suam Saiil incohimltatem a Davide obli-
nulsset. Quapropter juste de falso crlmlne damnatus est
cahjmniator; qui cum lerminos sibi a Salomonepricscrip-
los transiliisset, reatum solvit, et cum linguam justum in

hominem exacuisset, acutum in sc gladlum expertus est,

atque ita tum in hoc saeculo, tum etlam in altero suppllclum
pertuHt. Quis igitur linguam cohibere renuot, cujus mor-
dacltatem duplex suppllcium manet? Hac dupHci pcena
Apostolus in supracitalo capitemulctandos malcdicos, hel-
luonesqueasserit ulietmoechos et homlcldas. Propter gulae
intemperanliam prlmogenlta vendldit Esaii. Habes et tu
prlmogenlta tua, mentis nempe sinceritatem ; cave ne
lantum llbi honorem voracitas diripiat. Excellens est ho-
minum dignilas; at quis crederet? Re minima et vill se ip-

sos prodiuit. Sinceritalem , dum puer es, ne extrudas

aliter stuUi Esaii imitator erls. Audl rem stupore diguam,
qnomodo ncmpe verba factis praistiterint, ct fides naturam
supera\erlt. Prlmogenlturae munus, quod nullo inodo erlpi
posse videtur, Esaii loquela abslulit, licet is crederet invi-
sibilesbenedictlones sensibilibus non amitli clbls. Qua^per
carnem primogenita tribuuntur, Jacob per spirilum acce-
pit.Quare obsecratio et fides natalium vicem supplevere;
 ?

126 S. £PHR.^ZM SYRI

corporea ciilni prlmogcnlla in spirltualla admirablll prorsiis

mulalionc Iranslala suiit. Nec cst, cur genitricis ulerus

repelendus ambobus forct, ut cxinde ad luccm denuo
emergerenl; nam si ila sc res habuisset , vidcre neminl
non llcuissct Jacobum egressum primogenltum tot benc-
dlctionum proesldio ac comltatu, quarum jura tunc sibi

jam comparavcrat, cum fidelis benedlctiones paternas per

fidem Impetravil.
LXV. Mira sanc emptorcm inlcr et vcndilorem Intercc-
dit disparitas. HIc damnum ncglcxit, hic autem ulilitatem
sensit. Indebitum nalurre coiitractnm incrcalorcs pucri
sanxerunt. Esaii vcndidit quod dimitlere naturallter non
poterat; emlt Jacob quod sihi assequi non licebat. At
quomodoEsaii prImogenitaalicnavit,qMaedeponInequeunt?
Aut quomodo Jacob obvenit, quod ab Esaii inseparabile
crat? Quod si mercalura, quam pueri isti cxercuerunt,
adeo nalurom superal, ut cxpHcarl non valeat, quis audeat
ineirabllis Unigcnlll gcncralionem invcstigarc?
LXVI. Dic mihi rursus, cur Jacob a Manassc In

Ephraim translullt prlmogcnlta? Nonne, ut Illl glorlam et

dccus accresccret ? Primogenitura muneribus cximils, et

innumcrablHbus cumulata est. In hac baptisma dcscriptum
cst, iii hac fidcs est obsignnla, hncc sanctltalem enunliat,
et castimonifc figuram gcrit. Ihmc prclio mcrcatus cst

Jacob, eamquc gralis EpliraVm transcripsll. Qua qul-

dcm in rc ncc i\huiasses culpandus cst, ncc ascribcndum
Ephraim juslilla?, ncc largienlis auctorilas vituperanda.
Quls ex vulgo Largltorcm arguat, e cujus sola llbcrQlitale

prodeunt qua?cumque nobis conccdunlur dona? Qutc

pcncs ipsum cst polcstas absolutissimuujque rcrum om-
nium dominium hic apertissime demonstratur. Qulsnam
divinaj ipsius volunlali parcrc abnuat, aut rcsislcrc non
vcrcatur
 ,

I)E REPREHENSIONE. 1 'i

7

LXVII. NuUiis sit ergo, qvii primogeiiila rcprelicndal.

Quotl si JudcTci id faceic audeant, reprehendant prius
cjuod Manassas adenipta fuerit. Nam qui ipsam abstulit, in
nihilo pcccavit,cum plenam hac super re potestatem ha-
Luisset. Eamdem porro ah iis repetivit, ul sui judicii aequi-

talem manifestaret. Quod si jure argui nequit Jacob, quod

a Manasse, viro cteteroquin integerrimo,primogenita repo-
poscerit, quomodo quisquam ausit illum reprehendere,
qui ut juslus Judex primogenilura Juda^os deicidas orba-
vit? Neque vero in lanto prelio habendum erat Jacob
munus, ut primogenitur^e valorem exaequaret, et tameii
jurisjurandi vis tanta fuit, ut ab Esaii primogenita extor-
queret. Cum enim jurejurando se obstrinxisset , noluit
dejerare, ne forte fidei violator, et perjurus communiter
haberetur. Pactioni mendacem inter et veracem stetit

mendax; quo magis tibi standum est promissis iHis, quaj

in angustiis positus adjunxisti? Esaii ab iis, qure cum de-

trimento suo pepigerat, recedere noluit, et tu foedera, quae

pro saUite tua pepigisti, audes violarc? Herodes, quod in

perniciem suam promiserat, servavit; et lu, quod aeternae

vitiegratia promisistij non servobis ?

LXYIII. Agitedam, fratres , et non solum a pravis

abhorrere operibus satagamus, verumea omnia verba, quaj
nos in malum inducunt, vitare curemus ,*
nam et verba,

non carenl. IJnum quidem verbu-

ut audistis, suo efTectu
lum primogenitura spoliavit Esali, nec non in illius idem
dominium inlroduxit atque constiluit Jacob. Csedis in-
slar est contumelia, et lingua non minus nocet, quam

gladius : cogitatio et sermo impudicus iniiuinat, ut adulte-

rium. Occulla simulatio tanquam laqueus tendit insidias,

pravum consilium vcncno perniciosius est accipientibus.
Quod si verbis Esaii suam amisit primogeniluram, num
quispiam suam labefactare caslitatem loqucndo non potc-
128 S. EPHR^M SYI\I

rit? propriam uliquc quisqiie probilalem animique canclo-

rem deturpabit, si auimum habeat mendaclis et dolis im-
plicitum. llcrum siiulidclis uno tanlummodo verbo a

reli^ione dcsciscere polcst chrlstlana, slcclne ore fidehs

cam non reparabit prohlendo medio proferuntur
? Quae in

verba, reipsa execulioni mandanlur; improba dehberalio

perinde atque opus mnhim damnatur. Ocuh>rum immo-
deslia nos ad impudica induclt facinorn. Dum iracundia ut
ghidius feril; invidia telo gravius vulnerat, exitii foveam
calumnia struit.

LXIX. Malas cogllatlones fuglamus, cogltala non ah-

ter ac facla ccnscntur; bonis igllur cogilalionlbus dclcctc-

mur, quibus opcrum mcrces proposlta est apud eum, qui

conslha cordium exj)lorat ; operis instar consihum cst; in

eo enim arbltrii nostri ratio nilltur. Quemadmodum autem

vohintas in Dcoipsa cst operatio, ita nostram voluntatcm,
quQsi aclionem excipict Deus, Suum quaeque res contra-
rium habet : hix tcnebris contrarla est, amaritudini dul-
cedo, vlglha somno, satlctns inedliC. Qui fccit lucc omnia,
nihii rcHquit, cul non contrarlum adjunxerit. Si mortahs
homo nrle sua conlrarla inler sc componit, ct adversus
laborem qulctem admovct, rcmcdiaque et mcdicamenla
lerra marique conquirit, ac suam cuiquc morbo, ut rcs
lcmpusque postulat, prudcnlcr adhibet curationem , nec
non catern iieccssarla slbi providet, quanlo magls immor-
lahs illc rerum omnium procrcalor Dcus ordine suo cuncta
disposult, alque ila moderatus cst, ut in promptu sint,

quibus se quisque ab Inimlcls et ndvcrsls defeudat?

LXX. llabcs igllur arma , o homo ,
quibus adversus
omnes hosles ct adversarios tuos ularis j haec libi ad sahi-
tem data si spreveris, viclus, iu judicii dic, quomodo te

excuscs non habcbis. Adsunt nobis conlra iUIus machinas

varia armorum gcucra, In nos ilic si tch^i igaila conlorserit,
 DE RfiPREHENSIONE. 1 2g
habemns et nos oratlonis clypeum incxpngnabllcm,- quod
si illecebris noblscum (lecertans aucuparl nltatur, ad jeju-

niorum inaccessibilem arccm confugiamus. SI pravac invi-

denti«'B bellum intulerit, sociamlnpiigna anlmi dilectionem

assumamus. Si nos iniquitate captivos ducere conabitur,

ad juslitlam confugientes salutl nostrae consulamus. Si te

per malitiam vulnerare studuerit, acl fralernam accurrito
charllatem: si te per arrogantiam oppugnablt, humilltatem
opponito : si ndversns te corporis cupiditatem incitaverit,
temperantiae thoracem indullo. SI te lascivlae saglttis peti-
veris, galeam sumito caslltalis. SI nos dlvitlarum cupidine
slimulaverit, pauperlalis habemus beatitudlnem ; si gulae
vitio nos adoriatur, jejunii alas assumemus. Et quoniam
invidia eversionis est causa, praesto aderlt charltas, si ve-
limus, quc-c corrigere possit et aedlficare : ut enlm Illl sua
sunt arma ad oppugnandum, sic nobls adsunt ad imbecll-
defendendam nostra. Si ut captivans adveniat, in
litatem
promptu sunt, quae nos tuebuntur, forllsslmae arces si ut :

Pharaoinduretur, adest, quae ilium pessumdabit, dlvina vis

otque robur. Si /Egyptiorum instar persequatur, adest
mare, quod eum submerget. Si in terra laqueos celaverit,
eos Dei misericordia delegct. Si ceu Gollath minitelur, et
infremat, haud longe abest illlus dcbellator David hiius. Si
ut Sisara elatus intumuerit, per Ecclesiam e medio toUe-
tur. Si ut Sennacherib bello nos prcmat, sacco et cinere
superabitur. Si tyrannum babylonlcum fucrlt imitatus,

sanclus non deerit Daniel. Si ut Naaman elTerelur, sunt,

qui eum proculcant, jejuni. Si luxurlce flammam accen-
derit , aderunt qui castum Josephum imitentur. Nullus
ejus conatus a nobis non dlssolvelur, nulla sunt IHi vlncula,

quae non disrumpantur a nobls. Nulli sunt morbi, nulla

vulnera, quibus sua non adsint remedia et medicamenta :

XL.
9
l5o S. I-PIIR.EM SYUI

qnam illo rnLiglncm obducct, cui dlscullcnclne non sll for-

nnx prceparala?
LXXI. Eccjuod ille dQmnum intendct, cui rcpellcndo
non adsit auxilium? quas parabit insldias, quae noLis non
sint manlfcslce? quam machlnam mollelur, cui cvertcndoc
non sint idonei vel idlolaj? quas aircrct vircs, quic nequeant
vel a fccmina superari? Fornaces inslruxit, at IHas puerl
extlnxerunt. Lacum efFodlt, nt eum Danicl conlcmpsit,
Qualcs liLIdlncs agllavit unquam, quas non compcscuerint
Josephi commlHtones? Epulas paravit, at eas neglcxere
Ananiac comites. SupcrLiam sevit, at iUam Moysls humili-
tas conculcavit. Auro Naaman adulalus cst, at ilhid sprcvit

EHsaeus. Slmon pecunlam oLtuht; scd merllam in ilhmi

Petrus senlentiam pronuntiavit : « In suo InhaLIlavit Apos-

lolo Chrislus, ct in suo Satanas audilorc commoratus fuit. »

*V> /VVA VV> WX^VVA V\^\\A VV^\V> VV\ ^AA^VVK VV%^V>\\^\^A^/V\ VVN^XX^VV^^A^^A^A^X^VVV VV^ W ^AA Vi^

SERMO.
Dc amorc paupcrum,

L Iluc agllc crgo, fratres, conlemnamus haec momen-

tanea, omnemquc cogllationem selernis ilHs bonis, noLIs
promissls, dcfixam haLcamus. Studeamus hoc, prlusquam
advesperascat, nostraque hoec panegyris sohatur. Facia-
mus nobis amicos ex mammona iniquitalis pro testibus :

muUos pauperes acquiramus, a quibus nobls oleum ema-

mus, priemittamusquc iUi namquo olcum pro lampadi-
:

bus vendunt, qualcs sunt vidu.c, orphnnl, impolcnles,

dcbncs, chiudl, ca^cl, lcprosl, ct quotquot proe forlbus
Ecclcsiarum considcnt paupcres : hos fovcamus juvcmus-
quc; nam judiccm ipsl nobis conciHanl. Cavcamiisque ne
 DE AMORE PAUPERU5I. l3l

nostrum ab iis vultum avertamus, qul nos acleunt ; quln et

hilnres potius obviam illis occurramus ; ad infirmos aulcm
eniiltamus : quod priori majus erit. Unusquisque in Ec-
clesiis de pauperibus, atque peregrinis inquirat, ofTendens-
que eos, snis excipere studeat aedibus, et reficerc. Anlo
omnes etiam alios cupidos, quisque pauperes sibi praeri-

pere studeat. Etenim cum paupere domum una ingredltur

Christus, qui propter nos factus est pauper : « Talibus
))enim hostis promeretur Deus \ » Quod si, « Qui Prophe-
» tam accipit, mercedem Prophetae accipiet ' , » quam ergo
mercedem accepturus est, Christum ipsum susclplens?
Perspicuum sane id, quod scriptum est : « Qnae ocuhis
))non vidlt, nec auris audlvlt, nec in cor hominis ascende-
))runt ^. » Qui pauperem suas in aedes induxerlt, Chrlstum
ipsum secum adduxit, qui ait : « Beali misericordes ^». »

Qui miseretur pauperls, Deo ipsi hoc totum ad usuram

Iradlt, qui dixit : « Quod feclstis uni ex minimis hisce,
)) mihi fecislis ^. )) Qui peregrinum suo sub tecto exclpit,
Christum ipsum suscipit dlcentem : « Flllus autem homlnis
))non habet ubi caput recfinet ^. )) llxc et his simllia, poe-
nltentlse sant fructus, corona, exultatio, ac Chrlstianorum
gloria, Non glorielur sapiens in sapientla sua, aut potens
in potentla sua, aut dlves in divitiis suis : sed quicumquo
gloriatur, in Domlno glorletur.
II. Gloria vero Chrislianorum, Dei praeceptum est. Glo-
rla Chrislianorum, Apostolorum, et Prophetarum doc-
trlna. Gloria Christlanorum, humihtas anlmi est, spiritalis

paupertas, atque obedientia. Gloria Christlanorum, psal-

modia cum compunctione. Gloria Christianorum, poe-
nitentla cum lacrymls. Gloria Christianorum, mansuetudo,
et quies, omnlbusque se submlltere, ac revercnliam tri-

' Ilebr. xm, 16. — 2 Malth. x, 4(.— M Cor, 11, 9, — 4 Malth.

V, 7, — ' I(i. XXV, 4o. — ^ Luc, IX, 58.

9-
l32 S. EPIIR/EM SYRI

Luerc. Cloiia Chrlslianoruin, pedes frnlrum Jovare. Gloria

Chrislianorum est, (llcere socio : « Pcccavi libl, ignosce
mihi. «Clorla Chrisllanorum, advenarumet peregrinorum
est receptio, alque compasslo. Gloria Chrislianorum et
salus est,semper mensa sua pauperes, orphanos, adve-
nasque excipere hanc etenlm domum Christus sua nun-
:

quam prassentla destituet. Gloria Chrlstlanorum est, non

sinere solem occldere super iracundiam suam, neque ini-

micilla adversus allquem ohdormiscere. Gloria Chrisliano-

rum atque corona est, tribulationes suflerre, ct non in-
dignnri : talisquc amicus reperietur ilHus , qui dixit :

« Quonlam trlbulalio vestra convcrlelur in gaudlum \ »

Gioria Chrlslianorum esl eos, qui in carcere sunt, visltare;

cujusmodi sunt, qul In speluncis ac monlibus terroeque
cavernls versantur; slcut vcrum decet discipuhun ilHus,

qui ait : « In carccre cram, et venlstls ad mc '. » Gloria

Christlanorum est, semper memlnissc Dci, magnlqne dlci

judlcil. Et cur non majora affero? Glorla Christianorum,

ct Iqus, snlusque, rectai fidel confcsslo cst, et non condes-
ccndcrc, aut suffragarl contraria scnlientibus : verum ser-

vare mandatum et dcpositum immaculatum, irreprehen-

slbile, nullaque hairesis fa^ce polhitum alque permixtum,
usque ad apparitloncm Domlnl nostri Jesu Chrlstl. llunc
siquidem yidcns Dominus, dlcet : « Eccc vcrus Israellta,

» Christianus scilicet, in quo dolus non est ^ » In his opor-

tet nos glorlari, fralrcs, et non in curribus, et cquis, po-

tenliis, atque divitiis.

* Joan. XVI, 20. — 2 MaUli. xxv, 56.— ^ Joan. i, 47»

 ;

DE HUMILITATE. 1?J5

/WMW^/W^iW» /tVWVX-VXAWMW^^iVA/WAfWX/WV VV\(VX\VW\VMVW V\ WW VW VVWX^VVWVX^W/VWWWVWW

SERMO.
De liumilitate.

Ejus, qul hfibct veram humilitalem, sif^na atque Indlcia

sunt hujusmodi : Putare sc ipsum sceiestissimum omnium
peccatorum essc, ncque ulhmi fecisse bouum in conspectu
Dci; incusare se ipsum omni tempore, et loco, ct opera-
lione; neminem fallere, ac exisllmare nullumesse In terra
se turpiorem, aut improbiorem, sed omnes semper com"
mentlarc, ct laudibus prosequl; minime judicare, aut sper-
nere, aut obloqui unquam contra alios; silere semper, et
projter jussum, aut neccssitatem nihil loqui. Cum vero
fuerlt Inlerrogatus, et loquetur, aut necessarla causa ur-
gente verba facere, seu respondcrc, placide, et quiete, ac
raro, tanquam coaclus, ac pudore sufTusus, respondere;
in nuUa re de se comparalionem facere; conlra nemlnem
conlendere, sive propter fidem, sivc propter ahquid ahud;
vcrum si beneloquitur, dicetlam tu : «Cerle. » Si vero male
disserit, tu vidcris. Habere subjectionem, atque execrarl
propriam vohmtatcm lanquam pernlciosam rem ; habere
obtutum suum sempcr in lerra; hnbere ante oculos suos
mortem; non oliosa, ncque vanaloqui, aut unquam men-
tlrl; majorl non contradicere patlenter ferre Injurlas^
;

opprobria, damna cum hilaritate; odisse quietem, ac ia-

borem pra^optare; mlnlme quemquam irrltare, aut ferlre
conscienliam idHus. Ihcc sunt indicla onimi vere demissl
et beatus, qul haec habet, quia jam ex hoc appcilatur do-
mus, et lemplum Dei, Deusque in ipso habitat, et regn
coelestis haeres factus est, Amen.
 ;

l34 S. EPnR.^M SYRI

iVX^WWWVWVVNVV^/VVWWVVVVWVWWWWWVVWfWAVVVWVWVWWVNVWW^-VVWWWWWV/WVVWWX

SERMO.
De liumUllate et superbia.

I. Qiii in ncieni desccndit, et vicloriam hosli cxtorquere

ciipit, illustiibiis sanclac hnmililatis armis, vekili lata in-
signiquc lorica sc muniat. Advcrsarii telum superbia est
hac polissimum illc cum progenilorc nostro Adamo, et
ejusposteris deccrtans vicit. Humilitas vero Chrisli iehim
est, quo ipse adversus dcxmonem usus luit, ct cujus vi

lyrannidis soho eum dejecit delurbnvitquc : illa ornali

tectique lot divini Numinis cullorcs, immorlalem sibi glo-

riam compararunt. Ncc mirum, cum ipsa solcat unicuique

qunntumlibct imbccillo victoriam ac triumphum aircrre.

Nulhi ergo interposita mora felicissimum hoccc lelum cor-

ripite, Chrisliani omnes, hoc pro ccrto habcntes vos ita

ct palmam adepturos, et coelorum regno polituros; cujus

si in vestrum animo cupidilas rcsidet, oporlet ut humili-
talem amplecli sludcalis. IJaec compendiosior via cst, hoec

janua, pcr quam ad gloriam ingrcssus palet, b.'cc scaLi,

cujus gradibus ad ccclum ascenditur. llumilitatc comilc

immortalis Dominus c siderum vcrlice in tcrram descen-
dcns snluberrimum humanae reparationis opus aggressus
cst ; pcrque ij)sam morlales c profunditalis abysso ad su-
periorum incolarum sedes gradiunlur. Ipsapracstante, bona
possidentur; ipsa sustinenle, discrimina evitantur.
II. Ipsa concilinnte, Deus hominibus propiliatur; quia
illius precibus mullo facilius annuit, qunm victimis caBle-
risque id genus oblationibus. Ilac justi magis pcrficiuntur,
pccnilentes bcncficiis cumulantur, Ilac reus quilibct ab-

i
 DK IIUMILITATE liT SUPERBIA. l.^JO

solvltur, neque ullns est tam improbiis pcccqlor, qul non

clcnuo grntine restilualur. II ic fons cst et origo, undc bona

ubcrrime eflluunt ; ex superbia vero nihil praeter angustias

calamitatesqne cmanat. Quisquis humiiilate pra^ditus est
ihesaurum omnibus divitiis redundantem possidet; qui vero

inanitcr inflatur, is profecto arumnis gravissimisque mo-

lestiis misere exagilatur. Humiiitatc peccatorcs perditissi-
mi perfectionis apicem attingunt, a quo lamcn superbia
dejecti in fraudem turpiler impclluntur.
Iir. Qua3 ut ita se habcre Uiculentissime pateat, brevl-
ler admiremur da^monuai egregiam pulchritudinem, qua
in ipsa creatione a Deo Optimo Maximo miriflce exornati
pr.Tclarissimum sui spectaculum faciebant. Tantus pro-
feclo iUis inerat splendor, ut nulla specics, si divinam
exceperis, excogitari posset ornatior, aut elegantior. At,
quis crederct? Supcrbia non modo hisce dotibus expolia-
vil, verumetiam portenlosa eos dcformitate ac turpitudinc
inuslos gchennn3 incendiis pcrpetuo addixit. Contra vero,
quis lalrone scelestior? Attaraen vix humllitate monitus se
rcum fassus cst, slalim fetcrna sibl labernacula promitll
audivit. Falendum igllur est nihil inveniri tam sordidum,
quod hamilitate non expurgetur, nihiltain sanctum, tam-
que integrum, quod superbia non labefactetur.
IV. Quid plura? Ipse Dominus virlutum omnium prin-
cipem charitalcm esse conslituit. Quis tamen charitate
prajstat, nisi prius humifltatc excelluerit? Quicumque igi •

lur inflammarl charitate expetit, ad humilitatem confu-

giat nccesse est, qua^ non charitatem minus, quam fidem,
spcmque ipsam divino quodam privilegio comprehcndlt.
Jejunlum ipsius tantum beneficio ad juslitiam disponit.
Virgines hujus praesidio suam inlegritatem facillime tucn-
lur. Ipsa eleemosynis vim Iribuit, cjusque consUio supre-
mo sacrificia Numini immolantur. Jejunium nisi ab huaii-
l3G S. EPI1U/E3I SYUI

lltale clerivctur, noii modo nullani viui obtinet, Imo vlllum

pollus quam virlus couscUir. Eailcm plane ratione pudi-
cilia ipsa si sit ab liumllitatc scjuucla, parum propcalibl-
dinc dlffcrt. Elcemosynae nisi humilitalc suadcntc crogcn-
lur, divino prorsus suffroglo carenl. Insupcr ncc sacrificla
dlvlnis Splrltus respiclt, si humililate dcstituantur. lucrs
ac somniculosus oplimo jure Iiabendus cst quisquls siuc
ipsa vij^IhU alqueorat. Qui vero dcmlsse de se audit, quam-
vlsgraviier dormiitt, cjiis orallo Dco csl ncccpllsslma. llu-

mlh;seliamsi humanai naturrc rrri-^ihtate in crrorcslncldanl,

adn:iissa crimina exiguo 'possunt laborc dcteslari. Superbi
aulem juslitia; non modo jacturam (aciunt, scd, quod de-

plorandum magis cst, eo Inrclicitalls dcvenlunt, ut dura

ccrvice Splrltul sanclo obsistentes lu Ipsa pervlcacla ac
sordibus miserc contabcscanl.
Y. Niillus cst mortallum adco iuhonestus, cujus macuhis
mlscricordla, fons illc purissimis uudis diflhiens humilitalis
gratia ablucre deucget. Et ut vcra fatear , aduhcram illam,
cujus apcrta In sacris Littcrls meutio fit*, sedulo anlmad-
vertitc. Infmltls miscra sceleribus obstrlngebatur, quidve
consilii sibl capiundum esset ignorabat. In tanta auiml
pcrlurbalione humlllLalcm complcxa, ad Christi pcdes scsc
abjiclt, ct vculam dolcns posclt, qunm piissimus Parcns
noii modo Iui])crlltur, verumcliam dlglto Ipso absolullo-

nem obsignatam in Evangelii acta publlcc rcfcrrl jubet.

(IIuc rclgesta} memoila prrXterquam quod in toto terrarum
urbc huc usque vlget, In coclls cllam plausibus celcbratur.
ll.cc porro bcncricia, quas sane maxima sunl, non aliundc
ulsi huuillllalls bcncficio fortiuKila mulicr impctravit.
VI. PrcClcrca ulhll siiporbla dclcst.ibilitis, nihll Deo iu-

juiioslns accidcrc possc ipsa Evangclii aiictorilns gravissi-

ujIs hisoe vcrbis ostendil ; « Oumis qul se exaltat, humlha-

' Joaii. viii, ct scqq.
 ;

Dli IIUMILITA.TE ET SUPERUIA. iSj

• Litur'. » Et alibl : «QiioJ hominibus altum est, abomina-

» lio est antc Deum \ » Quapropter qui coelestis rcgni
aniore flagrat, oportet uthumilitatem omni studio dihgal

ipsn eniai suapte natura homines ad jusliliam trahit ac

prope impeUil. Qui justltlam appetit, immoderatum fac •

lum et arrogantiam cohlbeat, cui in more positum est

vlrtules in chentclam vltiorum demlltere. Quid? Experien-

lia Ipsa conslat, peccatores pervicacisslmos ad virtutem
exlguo Liborc rediisse slatim ac ad humilitatem coiifuge-
runt. Contra vero honeslisslmi permuUi ex quo inflari coe-

pere, virtulum omiilum longo slbi tempore partarum la-

crymabilem se jacturam feclsse conquerunlur. Vos nunc,

fideles omnes, Ghristum vcrae humiUtatis exemplar inspi-
cite, cujus mansueludinem non admlrandam modo, sed et
imitandam vobls proponlle, cum sine ipsa fieri nuUo modb
possit, ut Deo placeatis. Quicumque humiUtatcm possidet,
Chrislum relpsa possidet; qui vcro supcrbiam, suo in sinu

immanissimum monstrum, daimonem videllcet, fovet. Qui

humlHtalem dUIglt, facilc est ut Deum dillgat; qui vero
superbiam deperit, divinum sibi ipsi odium indignationem-
que concitat. Si quis amplam de hostc victoriam refcrre
cupit, humililatis armis utatur, qulbus sl eum instruclum
diabohis ccrnat, formidine perculsus fugam e vestigio ca-
piel. Qulsquis deaium Domino pergratus fieri veiit, humi-
litale amictus inccdat; ut is tam pra3clarc ornatus divinls
amplexibus, et gratuLitlonlbus cxcipiatur, alque in ccclcsti

bcatorum auhi ad maximos honoris gradus ascendat.

YII. Cuai igltur humlHtatis vis tanta slt, ut qui ipsa

septus in aclem desccndit, spc viclorLe fruslrari non possil,

fcUx sit oporlct, qui ipsa fortisslmo vchui propugnaculo
communitur. Ij)sa cnim ct ab huainnis ccrvicibus iaipcn-
dcnscxiliumfacilearcct, ctinrinita propemodum commoda
' Luc. xiv, 11.
 ;

io8 s. EPiin.asM svi\i

omnibiis praebct : puros inlegrosque animos a scclerum

contagionc rcniovct, et sectatores suos divinis muncribus
cumulatos, splenclidlsslmi ihalami hxreclcs instilult. Ilumi-
litasproetcrca Abelemin victiniamDcogralissimam oblulll
Enoch iu ccelum abripult, alque ab humanic mortalllatis
conditione cxcepit; Noachum a communi naufraglo inco-
iumcm scrvavit, ct Melchisedech ad summi ponlilicatus
apicem exlulit.

Ylll. Ipsa Deum inter ct Abrahamum arclum neccssi-

tudlnis vinculum sanxit, cx quo nimirum Palriarcharum
illc principatum recognovit; ipsa fcrrum in Isaacum stric-

ium compressit, Jacob paternam benedictionem concilia-

vit,Josephum opulentissimo regno pra^fccit Moy^ii, rih :

rerum gestarum magniludlnem, immortalem famam asse-

ruit, Aaroni suprcmum sacertlotii cuhnen, Josue princi-
patus auclorltatem detuht, Davidi sccplrum, Gcdeoni
victoriam, Ncphtah robur IraJidlt ; Kzcchiam diulurna
fcgrotalione prope conrcclum prlslincc valctudini resliluit.
Lliam ignco ad coGhim curru extuHt ; Ehsxo spirltum, Sa-
muclioleumpraeslitil; Esaux superiores spcciesconlcmplan-
das objecit ; Jonam a marislluclibus excmil; e lacu lconum
Daniclem vindicavlt : ac uno verbo priorcs poslerioresque
sanctisimos quosque viros extuht, ct ilhistravit. Quac cum
ila sint, humllitalcm, quac fons cst, und(3 qnibusdam vcluli'
rivuhs fausta nobis omnia u])crrimc promittunlur, avide
arriplto quicumquc christiano nomine prajfulgcs, hoc pro
certo habcns, illam vcras tibi divitias alque opcs allaluram.
Ipsa facilcm tibi ad Dcum adltum sternlt; le xVngelorum
consortio participem efIicit;occultissima quacque mysloria,
quic humanae rationis imbecinilate pcrcipi nequcunl, aper-
lisslme cxplanat; ncc non hcbelatam mcnlium aciem mlro
sapicntlac luminc coUustrat. Ipsa tumcntium fastum dcpri-
niit, tuoc glorix indefcssa vigilal, inlenlalam tibi pcrnicicm
 DE IIUMILITATE KT SUPF.RRIA, lOQ

depcllil, piiris animiim cogltalionibus excollt, coque sua

sludia omnia respiclunt, ut le ad perfectioGcm adducat.
IX. Si pronus ad iracundiam sis, ad mansuetudincm
revocat; si te aut aemulatlone, aut obtreclalione, aut im-
pudcntia trahi animadvertat, statlm puUulantia ista vitiq-

rum capita radlcitus amputat. Ibi loetitiam alacrltaleni

quietem immitllt, iibi antea turbulentissimae tempestates
excitabantur. Te, o Chrlsllane, omDium amore studiisque
dignissimum, et, quod sane maximum est, Deo gratum elli-
cit et amicum. Incredibilem tuo ex aspectu vohiptatem
Beati omnes perclplcnt, immanlsslmus aulem tenebrarum
princeps, tuae fehcitatis invldia fractus,in luctu ac squalore
misere jacebit; omnesque ilh*, qui diuturnls irarum flucli-
bus aestuarunt, magnam ex tua serenitate dolorls materlem
capient; persuasum iiempe ils erit te eo piaestantloe ac feli-

citatis, humihtate auspice, dcvenisse, ut eidem nihil jam

adjici posse videatur. Tam sublimem itaque perfectionls
gradum conscendunt qulcumque sese prlus humllltate de-
presserunt, humilltatis profccto jugum suave est, cui quis-
quis cervicem subdlt, viam slbi ad bealitudlneni expedilis-
simam parat.
X. Quamobrem jugum istud amplecti quamprimum
velis : quinetiam mittens manum ad aratrum aUius sulcos
imprlme, nec retro resplclas, ut gratus Deo luus slt labor,
et coelorum rcgno aptus censearis. Ne sl peccatorum sar-

cina graveris humilltatis jugum respuas, falso tlbi persua-

dens novum tlbi onus accedere, quandoquldem humihta-
tis jugum non modo crimlnum pondus, quo unlcegravaris,
imminuil, verumetiam prorsus tohit ac removet. Si vltam
cupis dehclis omnlbus refertam duccre, eas humlhlate
assequeris; sihonores expetis, illa, uti sacroc Litterae passim
lestantur, te maxlmis cumulabit. Si pudicltiam adamas,
ipsa excubias agentc, iii tuto erit; si sanclitalem optas.
 !

l4o S. EPHR.EM SYRI

ipsa largietur; sl perfeclioneQi,per ipsani acquires; sideni-

que sublimitalem, hac duce cclcrrime altinges.
XI. Hc-ec via cst ad gloriam fL\cillIma, haic coelorum ja-
nua, jucunditatis mensa, Lonorum origo, benedictionum
fons, et spes, a qua nemo unquam decidit, aut deturbalur.
Hac rei absolvunlur, improbi expianlur, errantes in viam
redeunt, lapsi ad virtutcm assurgunt. Ilac duce sibi propo-
sita, pugnanles Iriumphant, trlumphantcs coronanlur.
prasclaram humilitatem omnium Inude studiisque dignissi-
ninm! O beatum illum, qui tantam hospitem exceperil
miserum, qui amiserit ! Bcalum inquam; nam si abjeclus
jacet, mox in sublimc feretur; si inops, locuplelabitur.
Agc nunc, Ghristiane, et ea, qua dccet, seduliialc, virlu-
tem, dc qua sermo est, inspiclens, singula non modo ipsius
ornamcnta, sed et illorum virorum, qui Ipslus opc insignes
evascrunt, scricm ajqua, si polcs, rationc recense. Quae
poslcnquam tlbi oplime perspccla crunt, le ipsum gravitcr
argue, quippe qui de te superbc sensisli ; et hinc dlsce ina-
ncm tuum fastum cum vcra humilitate commulare.
At
quoniam ex me saipe sciscilalus cs, ut le dc armis ad com-
muncm hostem jugulandum idoncls, ccrliorcm reddercm,
tibi libenllssime morciu gcssi; quinimo dc pra^clara tua
indole atque ingcnio mirKicc hi^lalus sum, quia nimirum
sludlosa lc vicloria3 ciiplditale flagrarc satls intclllgo.
XII. Qua dc rc Inslguls illlus ducls oraculum, qui mor-
tis alque inferorum jaclantiam felicitcr comprcsslt, o ves-
ligio consului, ct in ejus vclull armamentarium ingressus,
plurima inslrumenta ad tclerrimam belluam dclcndam ap-
llssimn couq^cri. Horum primum mihi occurit jcjunium;
id eulm gladiui cst, qul nunquam frangitur. Deinde vere-
ciuidla, mundllics, sanctlmouia, qulbus tolidcm velutl ja-
culls immanc monstrum miscrc confoditur. Ilis paupertas
adjungiiur, illa sciiicet, quac vanas posscssiones opesque rcs-
 DE HUMILITATE ET StPERBU. j^i

piilt; qiio quidem lelo non leve hostivulnus infligllnr; cha-

ritas quoque, et pax mihi objecta, quorum vini cuni formi-
dolosissimus ille sustinere nequeat, fociem alio converlere
prae nimia confusione compellitur. Vidi etiam vigllias cly-

peorum instar : oralionem effusum veluti pallium, nec non

singula juslilia; opera suo quccquc ordinemirum inmodum
disposita, alacrem ad pugnam exercilumoptlmo jure appel-
lari posse existimes. Cum vero tacitus animo mecum ipse
pervo!verem,quibusnam potissimum armorum generibus uii

mortallum unicuique salius foret, nulla humililate magis

consentanea reperi. Itaque, missls cseteris, quns libi addere
posscm, dehoc uno te proLe monitum velim, nt scllicet, si

dlulurnum certamen, in quo de perpetua tua salute agltur,

victorconficereoplasjnunquaniexlrahumilllatlsseptaegre-
diaris, nec manus conseras, quin prius tuce Incolumltall hisce

armis opportune prospexerls. Enimvero cum fraqdulentis-

simo tibi hosle habenda res est, cui nihll gratlns accldere
potest, quam le imparatum atque inopinantcm adorlrl.
XIII. Quae igltur, dlvlna opllulantc gratia, tibi nrma
proposui, ea ipsa snnt, qulbus invictissima Boalorum ag-
mlna hoslem solo exaiquarunt. maxime felicem, oui
humililate suITullus in certamcn irrull ! Dlvlnum itaque
hominum Praeceptorem, cui humilitas tantopere in deliciis

fult, quique illam omnlbus tam vehementer commcndavit,

sua ut ipse humilltate te prolegat, et vlrcs ad hoslium co-
nalus elldcndos cflicacissimas suppeditet , obsecrare ne
desinas. Et quoniam ad ipsumunice spectat humlhlas, qune
modo mlhi supersunt altentlus audi. Cum humills pkine
non sis, esse tamcn ne tlbi stollde blandiarls. INc ser-
monem inutllem cfTundas, nec probris, autconvlclis luum
adversarium Incessas. Audi taccns pro revercntia, et se-
nioribus demisse obsequerc. Ne tuae prudentK-c innltaris,
sed tuorum fratrum consilium frequentcr adhibe. Ne ven-
l42 S. EPHR.EM SYRI

Iri iiiimoderatc indulgeas, ct somno acl quietem, non ad

dissolutionesin utcre. Oralionibus, prccibiis, aliisque pie-
talis opcribus sedulo incumbc, in quibus si luam operam

ac diligentiam collocaveris, ct prae omnibus humililatem

colueris, fict proiecto, ut criminum vcniam conscquaris,
et divini Numinis perpelua coulcmplationc in acternis se-

dibus pcrfruaris.
XIV. Jamvcro quolquot in terris vivimus, eg;regias Allis-

simo laudes exhibcamus, qui ad homines dehipsus, humili-

latem ab universo prius orbc exulantem, restituit, nosque
instructos satis rcddidit, qua ratione ipsius nobis subsidium
compararc possimus. Patrem etiam lolis viribus celebrc-
mus, qui mortalcs taulo Rcparalore donavit; ncc non di-
vinum Spiritum, a quo enixc eflhigitabimus, ut sua nos
virlute ad huniihtatcm perducat. Ille aulcm, cujus grntia
haec habita oratio est, clcmcntissimus Dominus, victoriam
justilincque coronam pro sua misericordia nobis omnibus
impertiatur. Si quis dcmum preces pro misero oratorc
fundit, illi, quacso, accepto) sint , qui coelestem atquc
terrcstrcm molem admirabili consilio ac providentia mode-
ratur.

GAPITA G.

Quomodo quis humililaleni sibi coniparet.

1. Inilium rruclHicationis cst flos, et principiuui humili-

talis est subjectio in Domino. Fruclus vcro obcdicntia? cst
longanimitas. Longanimitas aulem charitalis frucius cst;
at charitas pcrfcctionis vinculum cxislit. Perfccllo aulem ,

observatio mandritorum Dci : « PrcTccplum porro Domini

 nUOMODO QUIS IIUMILITATEM SIBI COMPAnET. l^S

))Iuciclinii , illuminans oculos '. » Coetcrum oculi illuminnli

vias iniquomm elTugiunt. Sit crgo tibi humilltas sedcs et
pallium responsionis. Loquela autcm clara sit in salutatione

in charitale Dei. Ait enim Salvator : « Estotc perfecli, si-

»cut Palcr vcsler ccelestis periectus est '. » Unde enim

clara esse queat superbia, quse est inobcdiens, nec vult au-
dire quemquam, aut ab aliquo persuaderi; sed proprio
sensu ducitur ? Humilitas vero obcdicns est, persuasu faci-

lis, milis, honorem parvis aeque ac magnis delerens. Quam

qui possederlt, credoeum aDomino mercedem accepturum
simul cum vita cTterna.

II. Si blni unam eamdemque cellam inhabitaveritis, di-

ligenter vobis ipsis atiendite , sclenles Dominum esse in

medio veslrum. Ipse cnim Ubicumque congregati
dlxlt : «

))fuerlnt duo aut tres in nomine meo, ibi ego sum in medio
))Corum ^. » Etsi enim nos, velut indignl, non vidcmus ip-
sum; ipse tanicn, ut Dcus eliam cogltationes ac opus cu-
,

jusque novit et Intuetur^ : cui gloria in sxcula saeculorum.

Amen.
III. Audinmus Sapienliam dicentem : « Homlni forni-
)) cario omnis panls dulcis : non fatigabitur donec comple-
))verit. Homo qui transgredltur Icctum suum, dicens in
)) animo suo : Quis me videt ? Quem vereor? Tenebra^ cir-
»cumdant me, et parietes cooperiunt me, et nemo clrcum-
»splcitme : peccatorum meorumnon memorabltur Altlssi-

))mus. Oculi hominis, timor ejus : ncc intclllgit inQnltls

»partibus oculosDominl lucldlores esse sole, circumspicien-

ntesomnes vias hominum, et Inluentes absconditas partes.
a Antequam crearentur, omnia suntei cognita; slc et post-
))quam perfeclafuerint. HIc in plateis civitatis vindicabitur,

» ct ubi non putnvil, apprehendetur ^ »

'
Psal. xviii, 9. — ' Malth. v, 4*^. — ^ id. xviii, 20. — ^ Psal.
xuu, 22, et Ilcbr. iv, 12, — ^ Eic!i, xxiii, 24-3o.
 ,,

l/,4 S. liPnn.EM SYRl

IV. Dllectc fratcr, si piclalis ac religlonis slnclinm delc-

gcris, altendc , ne fortc malignus , sub piclalis pratextu

alicnam tibi cogilationcm snggerat alque inducat ; id est

inanis gloriac utcjue supcrbicc, ut dumnon vis cum fralribus

laborare. Operare igilur, sicut et cncleri confralrcs tui

concordilcr, pietatemc|ue tuam serva. Nam pigrilia pietatcm
everlit, nomenque contumcliosum possidenti illam affert.
Conjnnge ergo sludio atque scienlia3 pietalem , ct verus

religiosus ens.

Y. Charissime, si tibi humilitatcm comparaveris, dili-

gcnter altende, ne fortc per insidias in viam te alienam Iradu-

catinimicus, dnm ahquidsuorumipsesuggerit. SicutaitSa-
picnlia : « Non dicas : A Domino
abscondar, el ex summo,
»qnis mc magno non ero in memoria
andiel? In populo :

)) quae est cnim anima mca in tom immcnsa crcalura? )>

Ipse vcro adjungit, dicens : « Ecce cockmi coch Dominj est;

» abyssusetterra in visitationc cjus commovebuntur : mon-

/) tes simul, ct fundamenta lerrae, cum conspcxcrit iila,

))trcmore concuticntur '. »Oportet crgo humihtali fidem

conjungcre, ut humihtalis sulcos rcctos efficcrc possis.
Yl. Fralcrquidam ingressus cstcoenobiuui, cupicns ficri

monachus : voluit aulem manerc in eadem ccha cum sc-

niore. Et post ahquot dles , a cogitationibus impugnatus,
dixit :« Nequco maiicre cum hoc fratre. »Ahus autem fra-

ter admonebal cum, dicens « An si incidisses in barbaros :

iraditusqueahcui barbaroesses, diccrc posses : « Nolo cum

iUo versari? » Et hcTC audiens fratcr, compunctusque vcr-
bis istis,poenitentiam egit, dicens : « Ignosce. )>

VII. Dixit rursus : « Qui cupit fieri monachus, ncc po-

test contumehas acconlemptum poenasquesufTerre, nequit
esscmonachus. n

VIII. Si quis sohtariam vitam amplcxus sit cogitatione

' Eccli. XVI, iG-19.
 QUOMODO QUIS HUMILITATEM SIBI COMPARET. l^S

simpllciori, conalur ei inimicus libertatemct impudenliam

adjungere. At si pio ac religioso animo ad monachum ve-
nerit, suggerit etiam huic; et siquidem sit juvenis, pcr
speciem pletatis suppeditat studium et alacrltatem ad ea
exercenda, Qui autcm vere timet
quotj praestare non possit.

Dominum, nequea prima cogitatione, neque a secunda se

abripi patietur. Si vero etiam daemonum fraude praeoccu-
patus fuerit, timor Domini, quem in veritate dilexit, cor
ejusilluminabit, ut ambulet per viam rectam. Atqui impu-
dens^esl et inverecundus, nondum credit fore judicium :

sicul neque superbia elatus non proptcp et arrogans, et qul

Deumcolit religionem ac pietalem magnum qulppe se ipsum ;

existimat. SI ergo te turbct alFectio propriae existimatlonis,

dic ad eum, qui te impugnat : « Longe recede a me co-
gltatio mala. Quis ego sum ? aut quam vlrtutem ex-
colenti mihi ista suggeris?» Sanctorum alil lapidati sunt,
alii secli sunt, tentati sunt, in occisione gladii mortui
sunt ^ Sed quid dico de hominibus iisdem allectibus
obnoxiis : quando unlversorum Domlnus crucem
ipso
propter nos subiit, confuslone contempta? Ego autem, qui
aHatem cmnem vitic meae in peccatis traduxi, quam in die
judicii rationem reddam? » Et sic a te superbiam fu<i;abis.

Si autem et bene hoc non propriis ascribendum

egeris,
virlbus puta , secuudum Illlus dlctum « Non cgo autem, :

»sed gratia Dei mecum ^ » Si porro etiam impudeulia le

vexet, opera tua tecum expendens, dicito : « Tantls ego ma-
lis sum obnoxius, et quo pacto audebo aperlre os meum.

Domino dicente quod etiam de verbo otioso redditurl slnt

rationem homlnes in die judicii ^ «Convenit igilur procl-
dere Domino secundum eum, qui ait «Domine omnipo :
-

iens, Deus patrum nostrorum Abraham, Isaac et Jacob,

justique seminis eorum; qui fecisti coelum et terram cum
' Hebr, xi, 07. — =»
i Gor. xv, 10. — '
Matlh. xu, 36.
XL. jO
 l46 S. EPHRJEM SYRI

universo ornnlii cornm; qui vinxlsli marc verbo jnsslonis

tu?c; cjul, clautlcns abyssum, siglllnsti cum tcrrlblli ct glo-

rioso nomlnc tuo ; qucm cuncta rcformidanl, ac trcmunt

a facie virtutls tuc-e : qula immensa est magnificenlia glo-
rlae tusc, et intolerabllis ira comminationls tuoe super pec-
catorcs immensaque ac impcrvesligabilis misericordla
,

promlssionls tuae. Tu enlm es Dominus miscrlcors, longn-

nimis, etmullarum miserationum, ac super hominum ma-

litia dolens. Tu, Domine, secundum multiludinem bonlta-

tls tua3, cum justus Dcus sls, non posuisti poenltcntlam

justis, Abraham, Jsaac et Jacob, qnl nonpeccavcrunt libi;

sed supcr me pcccatorem posuistl prenltentiam , quia
peccavi super numerum arenaa maris. Mulliplicatne sunt
iniquilales mere, et non sum dignus oculos attollcre, otquc
intuerl altiludinem coeli; «et qune sequntur, ut et tlmor
ipsc ntque obsecrallo repcUant a te impudcntlam.
IX. Frater quidam vanls impugnabalur cogltatlonibus,
quasi jam allquem In virtutlbus feclsset progressum. Qui
cum vcllet supcrbla; cogitationem superarc, ad lebetem
succcnsnm admovcbat manum, secum loquens :« Kccc sic

ardes, nolo ampllus superblrc. «Yidcmus enim quod, cum

Ires pucrl In medio nrdentis flammoe conslsterent, nullus
eorum elalo corde fuerit, sedmullacum humllitate Dcum
collaudanles, glorilicnrunt In mcdio fornacis, diccntes :

« In animo contrito, et In splritu humilitatls susclpiamur

«coram te '. »Tu aulem In relaxatione ac rcmlssione con-

sistens, supcrbis et exlolleris? Atque ila supcrbiae dsemo-

ncm supcrabat.
X. Si inventus fuerit homo laboriosus, atque abundantlus
ac diligcnllus virtutes excolcns, nenio ipsum conlemnat;
scd lalcs complecti oportct : quoniam ct Dco accepti sunt,
et convcnlui utilcs. Persundeantque id nobis duo illa

^» Dan, 111, i5.

 :

QUOMODO QTIIS HtMlLITATEM SIP.I COMPARET. l^;

castra,Hebraeonim nimlriim, ct Allcnlgenarum, ac Davld

ciim Golialh in singnlarc certamcn dcsccndcns' simul- ;

que qni nanfragio maris perierunt, ct qui salvali snnt

propter Juslum intcr cos repertum, sicut scriptum est
« Ne timeas, Paule : Ca?sari te oportet assistere : et ecce
»donabit tibi Deus omnes, qui navigant tecum'. »

XI. Frater quidnm, poslquam habitum accepisset, de

exeundo e ccEnobio impugnabatur, adducebantque ei co-
gitaliones exemplum ejusmodi « Gonsidera, aiebant, horti :

olera, et vide quod nisi ex areola plantas extraxerlt, qui

hunc excolit, alloque in loco inseruerit in altum non ,

excrescent. » Fralcr ergo cogitationi responsum dabat

tale Numquid penitus evelllt hortulanus ex area, quae in
: «

ea sata sunt? Nonne sinit in sulco, respondebat, qu;e nu-

trire potuerit? verumtamen quae evelluntur, non ita sunfc

in tuto, ut ea, qux in loco remanent. Esto igltur et tu

iinus exils, qui non evelluntur. » Atque ita, cooperanle gra-
tla, vincebat cogitationem.
Xir. Ghorissime, si in coenoblo vitam quictam delogeris,
vide ne forte injiciat libl cogltatio versutiam, quge amarl-
tudlnem augeat, dum lccum cogitas et dicis : aMulta qul-
dem mercede hlc dego, at cibus meus nulhis est. » Ne Igitur
propter escam rellnquas opus Dei. Nam si ejusmodl cogi-
tas, non ampllus secundum chailtatem ambulas. Quln po-
tius salutarem audiamus vocem, quoe dicit « Quis putas :

»est dispensalor fidells et prudcns, quem constituit domi-

))nus super familiam suam, ut det IHIs in lempore escam ?
» Beatus ille serviis, quem, cum venerit dominus ejus, in-

«venerlt sic faclentcm. Amen dico vobis, quoniam super

«omnla, qu."© possldet, consllhiet ilhim. Quod si dixerit
«piger scrvusille in cordc suo : Moramfacit dominns meus;
»et coeperit pcrcutere conservos suos, ct ederc, et bibcre
*
I "Rcg. XVII, 12,— ' Act. xxvii, o/i.

\ 10.
 l48 S. I-PIIR.^M SYRI

» cum ebrlls; vonlet clominus servi illins in die, qua non

Dexpeclnt, et hora, qua nescil; ct (liviclot scrvum illum,
»parlemque ejus cum hypocritis ponet '. Ibi erit fletus, et

»stridor dentium. » ReHnquamus igitur Domino, et non

judicemus conservum nostrum, quem commuiiis dominus
constituit dispensatorem. Omncs ei rationem reddituri su-
mus, reddetque singuhs secundum opera sua'.
XIII. Frater quidam dixit « Precabar Deum, ut gratiam ;

largiretur operi manuum mearum : » totumque ex eo coe-

nobium, sive monasterium, nutriebatur. INonne gaudium
mihi in hoc erat?
XIV. QEconome, Apostolum dicentem audlsti « Qui :

«prieest, in solllcitudine ^. » Et, « Nemo adolescentiam

»tunm conlemnat^. » Vide ergo ne forle sensuah'ler ad-
horlalione ularis. Ait cnim ahbl : « Neque ut dominantes
» in clero. scd forma facti gregis. Et cum apparuerit Prin-
»ceps pastorum, perclpietis immarcescibilem glorla^ coro-
»nam^. » Puirsusque dicit « Imitatores mei estote, sicut et :

»ego Christi^. » Superbia enim a fidehbus allena est, se-

cundum illud : « Deus superbis resistit, humilibus autem

»dat gratiam". »

XV. Charissime, si splritus acedlic molestus tlbi fuerit,

ne abslrahnris acediai laHlilquc cogitatlonc; scd in quo te

Dcus constituit loco, pcrsislc, mcmor desiderii, quodcrga

Deum inllio ad januam monasterii
habcbas, quando ab
advenisti idemque deslderium
: usquc ad fincm rellnea-
mus, ue forte superveniat nobis quod dictum cst « Et co^ :

»medlt Jacob, et saturatus est, recalcitravitque dilectus,

«incrassalus, impinguatus, dllatatus : et dereliquit Deum

» factorem suum, et recessit a Deo salvatore suo ^ » Sustine

'
Luc. xii, 42-46. — 2 Matth. xvi, 27, et Roni. 11, G. — ^ Kom.
xii, 8. — 4 1 Tim. IV, 12. — 5 1 Pelr. v, 5, 4- — ^ 1 Cor. xi, i.

—-? Jacob. IV, 6, cl I Pctr. v, 5. — ^ Dtut. xxxu, iS.

 ,
:

QUOMODO QUIS IIUMILITATKM SIRI COMPARKT. 1^9

i"itar Dominum interca ,

qiiemadmoduin pogil vinccns
perculientes se per patientiam. « Qui enim sustinuerit us-

» quc in Finem, hic salvabitur '. »

XVI. Fratcr quidam erat novitius in coenoblo, et sem-

per tacebat, loquendi llberlatem sic sibi adimens. Dice-
banlquedeeo connovitii : « Non ex religlone tacet, sed qula

loqui nescit. » Alii vero dicebant ; «Minlme, sed dajmonem

habet. » Quaj cum audiret frater, non respondebat iis, sed
gloriam in corde suo dabat Domlno.

XVII. Frater quidam dixit : « Hanc humilitatls cogita-

lionem pelii a Domlno, ut cum frater meus rem me agere
jusserit, tacita mccum cogitatlonedlcam : «Illcestdominus
mcus, iUuin ausculta. » Et si alius frater, dicam iterum :

«Hic domini tuifraterest. » Sin puer, denuo dicam «Audi :

fillum domlnl tul. »SIcque cogitationlbus allenis reslstens,

quiete faciebat opus suum, gratia cooperante.

XVIII. Facienlibus ahquando fratrlbus de nocte acces-

sorium quoddam opus, quidam eorum frlgore vexatus, re-

diit c'id cellam suam : ahus autem obmurmuravit ei. Mlse-

runt ergo fratrem, qui illum accerseret. Abiensque frater
ab ils missus, reperit cum graviter labor antem. Gui ipse
0. Sciscltantur fralres quo pacto valeas, et de opere tuo ne
sis sollicitus : nos pro te h\boramus. » At ille : «Meminerit
charitas vestra, quod et cgo una vobiscum cupiebam labo-
rare; sed infirmltate mea impedlor, «Reversusque ad eos
qui miserant ipsum, retuht ils gravi intensoque morbo
laborare fralrem, dixlsseque sibi quod et ipse una vobis-
cum cupcret intendere operi.

XIX. Fratcr quidam, cum novitlus esset In coenoblo,

impugnabatur a cogitatlonibus, causa laboris. Respondit-
quc, dlcens : «Serve nequam, jam venditus es : et quid po-

* Matlh. X, 22.
 ::

100 S. liPIIR.EM SYRI

leris cfficerc ampliiis ? » Et prccbebat ipsi consolationem

Dominus,
XX. Comcdcnlibiis aliquando fratribus, snrrexit fraler,
qni vas vivarinm daret : quod accipiens quidam senex, et

r.quam nimiscalidam cnmvino permixtaminvcnieos, dixit

« Combussislime, fili. » Ut ergo ad cellam suam fralcr abiit,
se ipsuin percussit, dicons: cNoniic, si viri alicujus ausleri
servus csses, ct hoc fccisses , e vcsliglo illc carncs tuas
plaj2:is excepissct ? Nc igilur ncgligcns sis. »

XXI. Beatus illemonachus, qui scrvat mandataDomini,

ct Irium islorum satagit, utscilicct vacet orotioni, operi, ct
nicditationi. Scriplum cnim est c ^^acatc ct inlenigile, : ,

» quoniam ego sum Deus \ » Et rursus o Pauper sum cgo, :

» ct in Inboribus a juvenlute mea '. » Et iterum. « Etinlegc

pv.jus medilabilur dic ac nocle^ »

XXII. Si vidcris fratrcm suam negligenlem salutcm, nc

scandahzcris super fralris socordia : sed ncquc imitcris
ipsius ignaviam. Te ipsum castum custodi. Si vcro allcr

allcrius oncra non portamus^, quo pacto graliam inve-

jiiemus coram Domino? Hoc sludcamus, nc offendicuhim

aut scandalum fratri ponamus. Qui enim in nuHa re fra-

trem scandalizavcrit, magnus vocabitur in rcgno coelo-'

rnm.
XXIII. In quocumqnc landem loco conscdcris, vide nc
salutem tunmncglexcris. ScriplumcsteniminlegcMoysis
« Si vcnundatus libifucritfraterluus Ilebracus aut Ilcbraca ,

>servict tibi scx annis, ct septimo dimiltcs cum libcrum

» abs lc. Si aulcm dicat ad lc : Non exibo a te, quoniam di-
Dlcxi tc, ct uxorcm tuam; quoniam bcnc ipsi cst apud lc :

» assumcs sui)u!am, ct pcrfurabis aurem cjus, ct crit tibi

» scrvus in cxicrnuin ; ct ancilloi tu;c simililcr facics''. nVio-

•
Psal. xiv, 11.— =
Id. Lxxxvri, iG. — ^ \d. l, 2,— 4 Gal. Vi, 2.

— 5 Exod. XXI, 1 cl scq. Dcut. xv, 12, ct iG, 17.

 QUOMODO QUIS IIUMILITATEM SIBI COMPARET. l5l

iiache, renuntiasti vitae mundanaj, dimissus es llber, Chris-

tus te liherlatc donavit. Noli amplius dillgere servitulem

vani saicuh, ut non fiant novissima tua pcjora priorihus'.
Verum serviamus ei, qui hhertatc nos donavlt, Christo :

quonlam ipsi gloria in soccula saiculorum. Amen.

XXIV. Charissimc, si in loco celchrl consedcris, vide

ne superhia vincaris, nequc mcnle spcrnas fratres,tanquani

ex miserando coetu constarent. Sokis enim Dominus novit
occulta cordis. Ne tu quidem in fohls clatus inveniaris ; illi

autem fructus tcncntes; quin potius quanto pkiris cs, eo

maglste ipsum humiha, et coram Domino gratiam inve-

nies. Quoniam magna est potentia Domini,et ab humiHhas

glorificatur.

XXV. Charisslmc, sl suh ohedientla Patris spirituaHs

constitutus fueris, cave tihl Ipsi terminum imponas, di-

cens : « Imposslhile est hoc vel illud agere. «Nam si non

fecerls, rursusque sl coactus egerls, Inohedientiae notain
non Quare divlnae tc ipsum guhernatloni rehn-
elFugies.

quas oportct. Non enim eaedem in anlma cogitationes per-

severant. Sin aulem acclderlt imperari quid nohls ultra
vires, non iracunde pra^posltl resistamus Imperatis; sed

deprecatione atque ohtestatlone, praefecto quod supra vires

est, submissa voce denuntlemus. Picsistamus autem peccato
usque ad sangulnem.
XXVI. Oportet praeposltos dihgenter considerare sin-
gulorumsuhdltorum mensuras, memores Domini dicentls :

«Qui fructificat, et facit ahus quldem fructum centesi-

»mum, ahus sexageslmum, alius autem trigesimum ^ »ut :

unusqulsque in suo ordine placeat Deo.

XXVII. Frater, si egressus coinohio, sohtarlam man-
sionem elegeris, et post multum temporis revertaris unde
exierls; slc cogitationem demitte, quasi nunc prlmum
' Matth. XII, 45. — 2 Id. Mir, 8.
102 S. EPIIR.EM SYRI

nionasllcani vitam ducere incipias, ct oblincbls requiem.

Et non ad tllem dnnlaxat pielalem colas, et postca absque
ca vivas; sctl omni tcmpore tccum sit humilitns, et inve-
nies requlcm.
XXVIU. Tale quld inlor fratres accldlt. Si plelate frater
profecerit, allum frotrcm cx ncgllgcntloribus, qui molcstet
enm, arinat Inimicus ; facit autcm ut et qulcli vacans pro
slullllla sua cl rcspondeat. Qua3 dum slc geruntur, clamat

altcr ct alt ; « Ohc plum ct rch*gIosum. »Et exacerbalione

ccssantc, inclplt plus advcrsis cogitatlonibus tanquam jacu-
lis pcli; ctdlclt: « Perdldlstl plctatem, ccce turpiterac pra;-
tcrdccorcm egisti coram fratrlbus, ct nunc cur ita ncgli-
gcnlcm te prrebes? Vide ne velut infirmum alque abjectum
opprimat te. Scrlptum cst cnlm : « Et cum pervcrso per-
»verlis *. » Ac rursus :« Nc subjlclas to vlrc fatuo ^, » nc
simul abripiarls ab iniqullatc. » Non cnlm tontum substcr-
ncrc jubct, sed ct mnxlllam percutienli projbere : unde et

Apostolus admonet dicens Noh vinci a malo, sed vlnce : «

» in bono mahim ^. » Ipseque Dominus praecepit. « Si quis,

«inqult, tc pcrcusserit in maxIUam dcxteram, praibc ci ct

» oltcram ^. »SIc cum pervcrso non oporlct pervcrtl, neque

pcdlbus pcccall subjici. Scrlplum cst cniin : « Amcn dlco

» vobis, qula omnls qui facit pcccatum, servus cst pec-
» cali ^ : Et nisi In Inhbus cogilallonibus opposucrlt sc fratcr
advcrsariis, ncquaquam In virtutis cum tramite slncnt; scd
conlinuo iracundum atque pugnacem, ac percussorem,
moribusquc barbarum reddent; ncquc se ipsum ecdirican-

lcm, sed ct ahorum anlmas pcrvcrtcnlem. Sin nulem poe-

nllenlia duclus, honcstam vitam amplcxus fucril, pruden-
lior ad hictam cnicielur, ut qul jam ipsa dctrimcnli
cxperientia didiccrlt.

' a Rcg. XXII, 27. — » Eccli. iv, 5i, — ' Rom. xii, 21.— ^ Luc.
VI, 29. ~ * Joan. vni, 34«
 QUOMODO QUIS HUMILITATEM SIBI COMPARET. l53

XXIX. Duo fralres in vigilia linum seclile abscindebant,

iinaquemoxchorda abscissa, coeperuntcogltationes allcrius

cum ipsotrahenliscommovere eum adversus fralrem suum.

At hic volens superarc iracundiain, et non contristare
fratrem suum, quando vidit abruptam fratris sui chordam,
ipse propriam quoque abscidit : et sic inter se ambo con-
cordes permanserunt, surrexerunlque absque ofFenslone
mutua. Et non cognovit fraler quid aiter frater eglsset.
XXX. Frater quidam vigilia lectitabat,* volensquefmire
caput, protraxlt aliquantuhmi. Unde allus monachus con-
tra eum murmurare coepit, dicens : « Audivit surgendum
esse, et non surgit. »Et alius ad eum : « Nonne si prandium
paratum esset, mandassetque nobis praeiectus largius adhi-
bendum esse polum, voluptatem inde caperemus? ))Quo
audito, poenitentla ductus frater, « Ignosce mihi, » dixlt,

XXXI. Frater fratri dlcebat : « Gur ita cito lancem au-

fers, nec sinis nos comedere ? « Ad quem frater : « Ego ser-
vus sum, et quod mihi majores mei faciendum mandant,
id facio. «Et hoc audito, frater dixlt : « Ignosce mihi. »

XXXII. Exislimo expedire fratribus prsefectum in se cu-

ram omnein subditorum suscipere, ac fratres curis et dis-
tractionibus vacuos reddere in cunctis; maxime vero ab
ingruentibus saicularibus : ut soli orationi raens fratris va-
care possil, et ut instar palma; tonsus, studiose ad subllmi-
tatem consurgat virtutum. « Gorrumpunt enim, inquit
)»Apostolus, mores bonos coUoquia prava \ » Magnuni

quippe animarum naufragium, in quo rcgulae et rect.e vitce

instituliones non vigent.
XXXIII. Monache, si accesserit ad tc monachus, sive
ssccularis quispiam, noH supra vires occurrere ei, ne post

fratris dlscessum doleas dc bonis, quoe llbi consumpslt :

sed appone quod tibi Dominus largltur. Melius est enim

' i Gor. XV, 55.
l54 S. fPHR.EM SYRI

opponere olera cum cliarilale, qiiam mille esculenla cum

trislitia : « Hilarem quippe clalorem diligit Deus '. » liaec

autem dico, fratcr, non ut vobis proccidam hospitalitatem ;

scd ut accepla sit oblatio vestra, sccundum eum, qui di-

cit : « Uospitales invicem sine murmuratione ^ »De hospi-
talilate autcm non opus habells, ut quid scribatur vobis :

nostis enim hanc multis virliillbus csse mnjorem. Etenim

hac patriarcha Abraham Angelos hospitio susccpit. Per
eam Lot justus in subversione Sodomorum non pcrlit ^
Per hospllahtalem slmillter ct Rahab cognomento mere-
trixnon inlcrilt cum increduhs, cxcipiensexploralorcs cum
pnce ^. Ait enim Salvator :« llospes eram, et collegistis

))me ^. ))Et, « Beati misericordes, quoniam ipsi misericor-

» dlam consequeutur ^. »

XXXJV. Gharissime, si ad tc venerit h-atcr quispiam,

nmboquc pariter stetcritls ad pcrsolvendam consuetam re-
gu!am synaxls, et hortatus fuerit fratrem dicere parum
quld a peclore, ipseque scmel alque iterum ct tertio recu-

savcrit, noli cum cogere; sunt cnim mulli, qui non nove-
runt vcrbo praedicare virtutcm, sed opere veritatem. Et sic
cor fralris exhHarabis. Nam contcnlio vlrluti non cst con-
vcniens, quin potius ad iram excitat.

XXXV. Si a^grotum vlsitas, vidc ne inimicus intcr vos

suggcrat scrmoncs oliosos, aut dclractiones, ne tuac mcr-
ccdls jacluram pallarls; cum moris sit diabolo noccrc uni
pcr audltum, allcri vcro pcr hnguam. Scdcx divinis Scrip-

luris consohuM oportct laborantcm, ct ex passione Salva-

loris, cui gloria in saicuhi. Amcn.
XXXVI. Gharissime, si hospes accesserit ad fratrem
luum, quantum vircs fcrunt, congrcderc ei, ut hospita-

2 2 Cor. IX, 7. — ' 1 Pclr. IV, (j. — ^ Gen. xvnt, 19. — < Jos,
11, 6, ct Uebr. xi, J3, — ' MaUh, xxv, 55,— 7 id. y, 7.
 :

QUOMODO QUIS HrjlILITATEM SIBI COMPARET. l55

litatem adjuves ; ct Doniinus diriget, secundaLitque vias

tuas.
XXXVI. Charissime, si egressus fueris cum fratribus
tuis ad opus aliquod cxtraordinarium, auxiiiare infirmiori
pro viribus, quas tibi largitus est Dominus, sciens quod
a Domino acccpturus sislaboris et compassionis mercedem.
Sin imbecillis ac debiiis extiteris, noii multa dicere^ atque
imperare, etinsolenter agere; sed tacepotius, et quicsce.
Et Dominus humilitatem luam considerans, fidem faciet
cordibus fratrum tuorum, nc amplius te gravent.
XXXVIII. Qui in soiiludine vilam quietam degunt, eos,
qui in coenobiis commorantur, tanquam ab omni distrac-
tionc immunes, bealos procdicant. Si vero a fratribus cha-
ritas abfuerit, tunc qui in cojnobiis sunt, solitarios felices

judicant; maximc aulem ignavia3 et acedias dedili. At qui

cogitatione perfeclus est, inimici laqucos facile superat.
XXXIX. Prorsus sane gravis est morbus avaritiae, ut
omnium slt maiorum radix '. Nosse igltur cuplmus, in quo
vilium istud eradicelur ? In firma spe figenda in Deum ex
toto corde ct anima.

XL. Frater, si ad opus manuum tuarum velox extiteris,

magna ei multa et opuienta operando, noii in hoc cfTerri,

neque imbeciiliorcs fralres spernas. Non enim sic virtutem

perfecisti; quin potius Dominum honora ac time, ut for-
titudinem libi usque ad finem iargiatur. Quoniam vani ac
stuili sunt, qui in proprlis confidunt viribus. « Qui autem
«giorlalur, in Domino glorietur 9

XLI. Super fralris progressu non decet nos invidia tangi

membra enlm corporis Christi sumus.
XLII. Monachc, si proefectus tuus reprehenderit te, sive
operis distributor de elegontia operis, ne regre feras rc-
prehensionem; quin polius bonam^ hi^here conscicntiam
* 1 Tiui. VI, 10. — » 3 a Cor- x, ly.
 ;

l56 S. EPIIR.EM SYRI

studcamus, ut et emplor,ctvenclitor utrinquc graliasngant

Domino. Dicamus aulcm cogitationc oNonne si ad vesli- :

menta, vel vnsa coemenda abiissemus, de pulchritudine

etiom laborjiremus?» Quare nos cjuoque honestatis studiosi
simus propler conscientiam.
XLIII. Nos vero, chnrissimi, lanquam quibns oeconomia
concredita cst, infirmitales imbecilliorum feramus. Ait
enim Saltator « Non opus habent qui bene
: valcnt, medico
» scd qui male habent '. »

XLIV. Charissimi, si forle etiam pracfecti nostri iniquio-

rcs in nos fucrint, absit; nos tamenbona conscicnlia

quod
iis,tanquam Domino, ct non quasi hominibus, scrviamus,
scientes quod mcrccdem a Deo acccpluri simus.

XLY. Prudcntem, atque sinccrum oporlct esse mona-

chum, ut c|U3C ab advcrsario ei slruuiilur cngnoscat ut :

ah*a quidem tanquam ridicula pra:tcreat, alia vero pcr hu-

mihtatem, aha aulcm sale condilis verbis evertat'^.

XLVI. Charissime, si quem fratrem inimicus excitave-
rit, qui conviciis et mnledictis tc inccssat, dicatquc : « Per-
vcrsc scnex, aut cxlrcmc improbe : Dpalicnter illataui fcras
conlumcliam. Sin autcm cogitatione, pacis gratia, susli-

nucrimus, loco, a Pcrvcrse scncx, » dicclur, Bone scncx »

c; :

ct pro, « Extrcme improbc, Probissiuic. » Scrvum vcro Do-

mini non oportet contentiosum csse, scd bhmdum ac man-
suctum erga omncs ^
XLYII. Fratii cuidam suggerebat cogltatio tcmpore vi-

giliic, diccns : «ricquicscehodic,ct noUadvigihas surgerc. »

At iile cogitationi respondebat : «Cogila tc heri non sur-

rcxisse : hodie tibi surgcndum cst. » Et dc operc aggre-
dicndo, rursus ci suggercbal : (iQuIcscc hodie, et cras opc-

* Maiili. ijr, la. Marc. ii, 17, ct Luc. v, 5i. — 2 Goloss. iv, C. —
' 2 Tira. 11, 24.
 QUOMODO QUIS nUMILITATEM SICI COMPARET. \5y
roberis. » Ille vero ilernm respondebat : « Nequaquam; sed
liodie operare; et de crastino erit curae Domino. »

XLVIII. Chorissime, si tibi amicitia cum aliquo fuerit,

certoque constiterit eum vere timere Dominum sicut ait ,

Dominus : « A fruclibus eorum cognoscetis eos \ » ne de

illo raale suspiceris. Omni autem tempore sobrium ac vigi-

lantem esse bonum tecum amicitiam

est. Si quis vero
fraudulentam inire voluerit cum libertate Deo non grata,
ab ejusmodi te ipsum valde custodi, neque illo prorsus
confidenter utaris, cum ejus confidentia Deo non placeat.
Si autem occultum suum vitium risu aliquo coeperit pro-
dere, simulans obedientiam, teque decipere voluerit, cave
ne cogitationcm ad illius insipientiam laxaveris, sed torvo
eum aspectu intuere, ut bonum in te jaclum fundamentum
intelllgat : sicque aut improbam suam menlem mutet, aut
a te recedat.
XLIX. Gharissime, vide ne forte dum virum te proebere

vis adversus eos, qui operis tui labores rapere conantur,

aliquis te ex insidiis a^ute decipiat atque supplantet : sed
para cogitationem tuam, ut ad scopum ventuin prospicias,
ac instrumentum adornes, ut salvetur navis in porlu vitae.

L. Quis ficulneam plantat sibi ipsi, et non servat fruc-

tumejus? Quanto magis castitalem et lemperantiam ser-
vare oportet. Odit namque Dominus libidinosorura homi-
num congressum ac proptereascriptum est «Horrendum
: :

»est incideie in manus Dei viventis''. » Aut quis aliquando

ab aspide ictus, non custodlt se a vicinilate atque accessu
cavernaj ipsius? Si autem post ictum antro ipsius manum
admoverit, plagamque iteraverit, quis jam causa erit
mortis? venenata bestia, aut qui seipsum non custodivit?
Tu autem intellige quod dictum est.

LI. Spiritus sanctus patefacit homini quaenam sit via

' Maltli, VII, i6. — 2 Hebr. x, 5i.
l58 S. EPIIR/EM SYRI

bona, et qnrc nonbona : rursusqiie indlcat ei quicl in bona

via paraliim sit, ct quid in mala occnllalum : iit homo,
cognita utriusque rcmuneratione , perniciem evilet. Sln
aulem post boni ot mali cognitionem, sibi hic non caverit,
quam in die judicii excusationem habere potcrit? Super-
fluus vcstium ornatus, ct oculus sublimis ac vagus, ct col-
him exlcnsum, humerique rclccli alque nudnti, et pedes
lascive ac vitiose dlrecti, mortem conciliant.
LII. Beatus, cui aliorum scdificatio et salus curaj cst,
et nequaquam segregari se patitur a regno coelorum cum
hominlbus scandalosis : scd erlt habitalio ejus cum iis, qui
Christo Domlno grati ct acccpti sunt : cui gloria in skcuIo.

Amen.
Llir. Admone parcntes tuos carnales, ne tc frequenleut.
Dum cnim illi coram te dc tuis loquunlur, distrahunt co-
gitationes tuas; simulque te incontinenlem esse docebunt.
Satis est semel vel bls iu anno ab ils ie visltari. Si porro
inutilem illorum convcrsationem penitus pra?cidcris, rnc-
lius ages.

LIV. Immodica edacltas atquo potatlo pro temporis

pra^senlia vohq)tatcni conliucnt : at dlc proxime scqucnti,
injucunditatcm ct dlssohitloncui mcnli alTerunt.
LV. Si conligcrlt iit in niorbum incidos, nc contlnen-

ler parentlbus tuls carnallbus perscrlpscris : ncqne ad

auxllium mortate ac protccllonem humanam conhigcris :

quln polius palicnler fcramus, expeclantes misericordiam

Dei, ut ipso nos gubcrnet per omnia. \i>i enlm lempus,
quando caro opus habet disclphna. In cunctls autem Do-
mino placoamus', quonlam ipsi cuvcc est dc nobis.
LVL Fratcr quldam cTgrolavit ah'quando, sibhiuc vini
infercns opcrabalur : flens aulem apud se ipsum in cefla

sua invocabat Dominum, ut snnltatcm slbi donarct. Deinde

' 1 Pelr. V, 7.
 QTJOMODO QtJIS BUMILITATEM SIBI C0MPA1\ET. iSq

rursns inlra sc cllcebat : « Hcl mlhl negllgcntl ! anlma mea

sin^^^nlls horis infirniatur, ct non cst mlhl cnra3 ; et ubl

corpns exiguo morbo aflllgllur, mox cum lacrymls sanlta-

lem aDomlno cleposco.» Dlcebatque: «Domine Jesu Cbrlsle,

sana animam mcom et corpus meum, ut ne sim oneri A^a-

trlbus; non enim homo proprils, Dominc, vlrlbus susten-
talur. NIsI lu, Domine, necessarla suppeclllaveris alque
homo. Verum, Domlne, etlam sanl-
sufTicIentia, nihil cst

tatcm mlhl inutlll servo tuo concede, quoniam tu poenlten-

tlnm Dcus cs, et In mc mognlficentlam tuam ostendas. » Et
cum adhuc instaret operl , sanatus est , dlxltque illud
Apostoll : fl Cum sum \ »Quod in
infirmor, tunc potcns
me cjuoque implelum est in veritate. Quando homo infir-
matur, tunc et anima ejus supra modum qurerit Dominum.
Bona ergo dlsclph*na cst, sl quis eam accipicns, gralias
agll, dicalque taHs « SI bona a Domlno suscepimus, mala
:

cur non suslinearaus ^? Slt nomen Domini benedictum in

sa^cula. Amen.

LVII. Charissime, si sub rcguhi vlvas, non te vincat

socordia, ut secunda vcl tertla hcbdomndas otlerls feria :

ne per totam hebdomadam tribulcnt te cogitationes. SIc

cnim nonnuUis conlingit, qui in coenoblis vivunt. Suggcrit
namquc cogltatloni monachi spirltus acediae, secunda ac
tertla feria hebdomadoe induigendum cssc otlo, slnltquc
cum rehquis dlebus opprimi cogitationibus usque ad teni-
pus reddendl operls. Tu nulem sobrlus et vlgilans esto iu
omnlbus, charissime, ut nihil adversarius invenlat, quo
te coplat. Enilere igitur» ul quolidie opus dlurnum ogas, et
mens tua curis moiestiisque non iilaqueata, orationi vacet.
LVtll. Quando quis ssculari vlloe renuntlans, egressus
fuerlt ad fratres, ipsi adhuc in novitiatu conslituto sugge-
rit inimicus desiderium ad habitum accipiendum intempes-
* a Cor. xii, 10. — ^ Job. ii, lo.

^/aRARi
l6o S. EPIIR.EM SYRI

iive, ul fraler nlmiam ejus rei cuplditatcm perferre non

valens, fugiat slatlium. Sinautem suslinuerit, donec liabi-
tum susceperit luncurget ipsum exire e coenoLIo, et vitam
;

in solltudine degere; hncc et hujusmodi menti ejus subji-

ciens : a Exi hinc, et vitam solltariam amplectere, ac parum

sensimque operare : infirmus enim es, inquit, et moles-
tias operls istius perferre non potcris. » Si autem egressus
frater labores exercllationls monastlcae fortiler non pertu-
lerit, plus aequo inde, vehementiusque laborarc dcprehen-
dltur. Sln vero et infirmitos ipsi supervcnerit , adhuc
magis magisque eum, quod proprium locum refiquerlt,
poenitcbil.
LIX. Alleri porro fratri pra^bet tentalor alacrltatem ad
exercllatlonem, et auslerltalcm dlscipllnae usque ad arclis-
slmam ct severlssimara vivendi ratlonem : et post modlcum
tcmporis, sive paucos post annos, incipit tentator ipsi lon-

gitudinem temporis ob oculos ponere, quodque gravis lo

maneat sufFerendus labor, inqulens, ad finem usque in ca

vlla3 austcritate, ne et tandem tuum corpus vlrlbus deficiat.

Si aulcm anlma fratris suam sltlt solutcm, non se Iradlt

fraudulenlis ejusmodl cogllatlonlbus ; scd admonillonibus
atquc consUils vlrorum cxercltatorum ac timentlum Domi-
num pbedil; aut mox a se slmlllum cogllalionum repelllt
insullus. Qul vero non slc vlrtulcm colcns, suum occuUat
morbum, ct remlttere excrcilationem nolens propter con-
scnticnles Inler se fratres, recedlt e loco, ut pro libllu suum
deslderium expleat : lales propriam sibi ruinam conflant,
quod sludlo placendi hominibus vlrtutem exerceant. Non
supra petram fundamentum corum (cdlficatum erat, sed
super arenam undc pluvla dcscendcnte, fluviisque ac
:

vcntis splrantlbus, ct In cam pcr cogitatloncs irrumpentl-

bus, corruit \ Nam dum vidcbantur virtutcm possiderc,

VHA>^«^
 OtJOMODO QUIS nUMILITATEM SIBI COMPARET. lOl

multa superbia qiiando autem exciderunt,

inflati erant :

desperationi sesc Iradiderunt,quod utinam non contingat.

Scriptum enim est :« Numquid qui cadit, non resurget?
sdicit Dominus \ »Et, a Nolo mortem peccatoris, sedma-

))gis ut convertatur, et vivat ^ »Qui autem secundum

Deum vivit, eliamsi omni virtutis genere excultus sit, non

tamen inflatur, neque exlollilur; Domini magnificentiam
secum perpendens, et quo pacto « Se ipsum humiliavit, fac-
))tus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis^: »

quin et se ipsum despiciet prae metu, secundum eum, qui

ait : « Existimavi me ipsum lerram ac cinerem ^. j) Virlus
vero regali purpurae est similis, quippe cui nihil ah'enum
attexi polest. Qui ergo secundum Deum pie ac religiose
vivere cupit, nequaquam gravissimam ruinam incidef.
in

Etsi etiam ut homo proeter rationem commotus fuerit,* Do-

minus tamen, qui novit ejus animum malitioc cxpertem,

cohortatione servorum suorum confirmabit spiritum ipsius.
Admonitus autem, et repugnans, similis est equo ore in-
duralo, ac frenum non reformidanti, donec sessorem suum
praecipitem agat. Nam qui durus est corde, misere cor-
ruet.
LX. Qui suam salutem et opus in coBnobio negligit,
exemplum inerti:e fit plurimis fralribus; qui autem salutem
suam curat, magnam gloriam promerebitur in coehs; quo-
niam forma religios^ ac pricstanlis vitae fuit, et negligen-
tiorumfratrumpromptiludinem ac virtutes assequcndas ex-
citavit. Quemadmodum enim in acie belli, qui primus init

certamen, prse omnibus honoralur ita etiam apud Deum :

in honore erit omnis, qui vigilanter opus Domini perfe-

cerit.

LXI. Ne decipiat te cogitalio, monache, dum peccas

' Jer. vui, 4.— ^ Ezech. xvm, 32. — * Philipp. u, 8. ~ **
Gen.
xviii, 37.

XL. 11
i62 s. EPnn.^M sYRi

et agis qune non licct, gloriancloqne dicis quocl, qiiaccuniqiie

mala cgerit monachus, melior sit hominc sa^culari. Scrip-
tum csl enim : Non enim qui se ipsum commcndat, ille
c

«probalus cst, sed quem Dominus commendat^ »Tu vero

primum liias acliones examina, an revera vitam sub obc-
denliadegas, dum ita tcipsum cxaltas : an concupiscentiam
viceris, ct paupertatem dilexeris : an delraclionem oderis,
et inanis glorioe cupidus non fucris
an peccatum aversatus :

fueris, et utrum nuUum aillixeris

vohiptatem spreveris : :

an passiones supcraveris an contumeHa affectus, non ira-:

lus fueris, et laudatus, non elalus sis an Domlnum tolis :

viribus dilexeris, et proximum tuum,sicut tc ipsum. Quod

si hccc non servavcrimus, quarc ila magnificc de nobis ipsi

sentimus? Quod coram ejus bonllale deplorandum est, ut

dui Iliem sanet cordls noslri, dignosque nos reddat inculpa-

tam vllam degcre.
LXII. Vae monacho ilH, qui, pietate deperdila, vino se
corroborat. Nam si sobrietatem hic non coluerlt, oportet in
novissimis cum amare plangere. Qui autem vias suas in

Domlno conservnt, gloriam aelernam hoercdilate capiet.

LXIII. Non oporlet terminum stricle nimis constituerc
advcrsus recenler instructos, ne a scniore ad ahum ipsi

deficlant, slquidem a-quum judlcetur a conspiralionibus

abstinere : nam variac sunt dlaboh insidl.-e.

LXIV. Non decct indulgere puero, ut libcrlus agat cum

iratribus : quin potlus qiilctum ct obedlcntem talem prae-
bere se convenit in Domino.
LXV. Nefas est majores scandalo esse inferioribus, ipsis-

que exeniplo esse pravaB conversatlonls. Quoniam scriplum

esl; «A^c qui polat proxiinum suum subvcrsionc iurJ)Ida \ »

Sed magis ipsi forma et exemplum esse dcbent iidelibus.

LXVi. Non oportet eum, qui salvari dcsidcrat, allendere

'
a Cor. X, 52. — ' Ilabac. u, i5.
 QUOMODO QIIIS HUMILITATEM SIBI COMPARET. lG3

eiTOribiis aliornm, sed sibi ipsi. Nam scriptum est : « IfJeo

» conlendiDius sive praescntes, sive absentes, placere illi.

» Omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi,

» ut referat unusquisque propria corporis, pront gessit, sive

»bona, sive mala \ »

LXVII. Si quis, sicut oportet, non obedit superiori,

sufferat infirmitatcm novitii, ut hac moleslia restituat la-
bores praeteriti lemporis, Apostolo dicenle : « Debemus
» nos firmiores sustinere imbecillilates infirmiorum, et noii
» nobis placere. llnusquisque enim vestrum proximo placeat
M bonum ad nedificationem '.»
in

LXVIII. Non poterit diu esse in uno loco monachus,

neque requiem inveniet, nlsi primum dihgat silentium et
continentiam. Silentium enim quietem docet, et assiduila-
tem orotionis; contlnenlia vero cogitalionem ab omni dis-
tractioneliberam reddit. Demumpacifica constitutio horuni
posscssorem exciplt.
LXIV. Tentatlonis tempore apparetprobatio viri fideiis.

Ca^lerum tentatlonls tempore non oporlet deficcre ,* at po-

tius oratlonibus recteque faclis intenclere. Quemadmodum
qui permare navigant, vehemcntibus procellis exposili,
suam ostcndunt dillgentlam, magnamque vigilantiam, Do-
minum invocantes, sicut in propheta Jona scriptum habc-
mus « Et navis pericfitabatur conteri; ettlmuerunt nauta3,
:

»et clamaverunt unusqulsque ad Deum suum; et jaclum

»fecerunt vasorum, qua3 erant in navi, in mare ^. » Quod
quldem loco exempli sit facientls ad abdicationem rerum
lerrenarum. Nam qulbuscumque spreiis saecularibus, pro
solavilaa)ternaconcertandumest,et netjuaquam, ingruente
nobis calamitate aliqua, desperare oportet. Videmus ele-
nlm Prophctam, cum in ventre cliam balcna) essct, suam
haudquaquam salutem dcsperasse, scd precando dixissc :

' 2 Cor. XV, 9, ct Rom. xiv. — * Id, xv, 1, — ^ Jon. i, 4«

] I .
l64 S. F.PHR.EU SYRl

t Clamavl in trlbulalione mea ad Dominum Deum meum,

B et exaudivit me; de venlre inferi clamoris mei audisti vo-
»cem meam. Projecisli me in profundnm cordis maris *. •
Non enim despicit Dominus eos, qui in verltate invocant
eum. Unde et nos, tribulalione aliqua ingruente, confugia-
mus ad Dominum, secundum eum, qui ait « Domine, in :

tribulalione recordati sumus tui. » Neque enim semper

tranquillum est mare, fierique non potest, ut, absque ten-
tatione, perficiamus praesentis vitae cursum. Si vero fidem
Domini tanquam clavum apprehendamus, iu viloe portuui
introducet nos, depulsisque molestiis, vitam et incorrupti-
bilitatem induemus.
LXX. Gharissime, si spiritus acediaj conturbet te, ne
animo consterneris, sed deprecare Dominum, et praebebit

libilonganimitatem; factaqueoratione, sedcns recoiligeco-

gitationes tuas, et consolare animam tuam, secundum eum,
qui dicit : « Quare Irislis es, anima mea, et quare conlurbas
«me? Spera Deo, quoniam confilebor illi, salulare vul-
in

»tus mei, Deus meus '. «Etdicito :«Quid pigritaris, o

anima mea? » non enim sempcr est nobis in hac vita com-
niorandum. Audi dicentem « Advena ego sum in terra, et :

• percgrinus, sicut omncs patres mei ^ sllesolve animo

eos, qui antc actis lemporibus in eodem vixerunt monas-
lerio, quod jam tu inhabitas; et nosce atque considera

quod, quemadmodum illi ex hoc saeculo Iransierunt : ita

et nos, quando Deo placuerit, oporlebit hinc emigrare.

CiEterumvila justorum post obitum incipit. Unde Propheta
futuram vitam desiderans, ail : «Quemadmodum desiderat
« cervus ad fonles aquarum, ila desiderat anima mea ad
«le, Deus. Quandoveniam,etappareboantefaciemDei4?»
Tanquam enim carcerem aliquem reputabant priesentem

' Jun. II, 5. — » Tsal. xli, 6. — ^ Id. xxxvii, i3, — "*

Id.
xu, 2, 3.
 QUOMOOO QUIS HUMlLlTATtM SIBI COMPARET. l65

vltam Sancti. Unde ct alihl dicit :« Nuncclliiiiltis scrviini

« tuum, Doniine, sccundnm verbuni luum, in pace '. »

Sic ctiam Apostolus desiderium habuit dissolvi, et es>se

cum Christo '.

LXXI. Duo fratres senes sibi muluo graves et molesli

aulem unum ex ils .Tgrotare, ad quem

erant; conlingit
visltandum clum quidam fratcr accederet, rogabat eum
senex, dicens : « SimuUates et inimicitias gerimiis ego et
ilie senex, et vellm ut iUum ad reconcilialionem hortareris.
Utinam autem et ego bonum quid alicui possem pra^s-
lare. » Ad quem frater : « Jussu tuo, inqult, o abba, adhor-
tabor. » Egressusque fraler secum cogltabat : « Fortc non
sufleret adhortatlonem meam senex, magisque exacerbabi-
tur. B Deo autem sic disponente, cjuidam ex fratribus affert
ei qulnque ficus et paucula sycomora. Eligensque frater
ficum unam et paucula ex aUis, detuiit seni in cellam ejus,
dicens : « Forte quidam hoec seni attuUt, dixitque mihi :

« Accipe,etdaIllataUseni.)) Quibusaudltis senex,obstupuit,

dicens : o Ista-ne ad me misit? » Ad quem frater : « Etiam,
abba. » Bene venlsti. »Dis-
lisque acceptis, dixlt senex : «

ccdensque frater a sene, ad cellara suam rediit, desumitque

ficus cum pauculis sycomoris, adallum etiam senem detu-
lil: et facta coram eo pcenitentia, dixit «Sumeista, abba, :

quoe mittit libi ille talls senex. » Contracta autem inter eos
pax est tribus ficubus paucuUsque sycomoris et non cog- ,

noveruut scnes quid egisset frater. Ait igitur : o Reconci-

liati sumus? » At frater :« Ita, abba, tuis orationibus. »

Dixitque senex : « Laus Deo. » Divlnaque gratia reconciliati

sunt senes.
LXXII. In coenobio quodam, exlgentc necessitate ut
frater in dlspensatoris munere constitueretur, pra;fectus

fratrem ad id elegit pro sua voluntatc; qui jam rclicturus

'
Lu?. u, 29. — ' Philipp. 1,8.
iGG S. EPIin.EM SYRI

ccllam snam, commendavit siipclleclllem siiam altcrifratri,

dlccns ; « Si conll^orit mc deslitul dlspcnsaloris muncrc,
conslgncs mllii eadem. » At ille promisit se reddllurum. Et
iion post multum tcmporis rellquit fratcr ceconomiam, di-

ccns sc in Iranqulllltnte celloe suae quicsccrc mallc, oitque

ad fralrem : « Rcddc mlhl qua: tlLI concrcdldl. » At illo

noluit praebere. Cumque vidcrct frater cum irasci, ncqne

vcllc quidquam praehcre, tacult. Allus autcm fralcr horla-
hatur Illum, dicens : « Fac charltalcm si quld tlhl con- :

crcdldit fratcr, ne eum suis prives, nc lc forlc judicium

foras ejiciat. » Ad quem ille : « Nlhil, inquit, quod ejus sit,

leneo. » El post dics qulnque vel deccm, admissa tcntalionc,

qul vasa accepcrat fialcr, cuni magna Irlhulatione ccenohio
cxcessit. Praefcclum vcro se hortantem nc discederct, con-
tumcllls afTcclum rclhiulf. Undc oeconomus, pcrmlssu pnr;-

fectl, aperta Ipsius cella, rcperla vasa dlvislt fralrlhus. Paii-

cis aulcm post diehus pocnltentia ductus fralcr, redilt ad

locum suum, uhiapertam ceilam repcrit, vasaque sua diver-

sls fratrlhus dlslrihuta. Quare vehcmenter dohiit, ncc
diulius dislullt ea recipere, qux fralrl Illi fecerat.
LXXMI. Frater interrogavlt fralrcm quemdam, dicens :

« Ahhas jus.slt mc ad plslrinum cgrcdi causa plnsendi fra-

Ivihus panem. Cumquc opcraril, inquit, sacculares slnt, lo-
quuntur indecentia, ct non mlhi cxpedlt audlre ejusmodi.
Quld Igilur faclam? » Cva ille respondit « Nonne vidlsti
:

pucros lillcras dlsccntcs gregatlm , ct quomodo slngull corum

propriis Iccllonlhusstudcant, ct non aliorum, scicnlcs quod
suas maglslro rccltaluri sint, ct non alicnas? » Quod sl a
pcrlurhalionihus supcrarls, audl cum, qul dicit : Omnia
o

)^prohalc; (piod honum cst, tcnelc » '.

LXXIV. Qui sermoncs multlpllcat iutcr fratrcs, multl-

Dlicahit pugnas ct odium slhi. At qul llngunc lcmpcral, di-

' k Tbci'--. V, 21.

i
 QUO.MODO QUIS HUMILITATEM SIBI COMPARET. 167

ligetur. Magnum qulppe lumen animsc est, iimor Domini,

cx ea iencbras depeliens, ipsamque mundam ac puram red-
dens.
LXXV. Fratres, nostrum post orationem opus amplec-
tamur; quoniam merces proposita est nobis, si sine fuco
et fallacia opus nostrum pertraclemus. Nam qui ex conten-
lione, aut sui ipsius amore, vel avaritia opus negllgit, iliud
Scriplurreaudiet : «Secundum opera manuum eorum redde
wiilis \ ))Qui autem bona operalur conscienlia, ut Deo, et
non hominibus placeal; benedictam illam vocem audire
merebitur « Euge serve bone et fidelis, quia in pauca fuisli
:

Dfidelis, supra muita te constituam intra in gaudium Do' :

»mini iui ^ » Gui gloria in sa3cuia. Amen.

LXXVI. Si saeculo renunlians^ exieris de terra tua, et
de cognatione tua, et quiescere te fecerit Dominus Deus
iuus in loco, in quo deinceps tranquiiie ac pacale victurus
es, vidc ne ilio in loco nomen tuum extollas, quamvis
etiam princeps, ac valdc magnus sis in terra iua; sed iecum
ipse dicito, sicut Propheta : « Mendicus sum ego et pau-
»per^ » ut Deus suscipiat ie, atque exaliet.

interrogatio.

LXXVII. Cur frater negligentem se praebet sedens iii

cella sua?
responsio.

Quandiu anima rebus inhaBret terrenis, varije cupiditaies

I hujus seecuii et inanes voluptates, quae in

gilaliones importantur, ejus

animam per co-
firmltatem constantiamque
labefactant atque dissolvunt. Unde fit, ut fraier in celia
residens, negligentior fiat. Si vcro hunc mundum oderit
cum fallaciis ejus, el se ipsum servum Domino praestilerit

' Psal, xxvii, 4- — ? Matlh, xxv, 21, — ^ Psal. xxxix, 18.

iG8 S. EPIIR.IIM SYRI

in loto cordc et finima; neqnaquam prncvalcblt aclversns

enm ne^ligcnlia ; suum cnm animi
faciclqnc dcinceps opns
jucuiulilalc. Qnodsi ipsi cum inanis gloriae cogitationeluc-
landnm sit, lianc qnoqne servus Domini cxpellet, propriam
nalura3 inlirmilatcm expendens, et cujns donum sit, repu-
lans : secnndnm enm, qui dicit :« Quid enim habes, quod
» non acccpisliPSiantem accepisli, quid gloriarls, quasinon
» acceperis *
? » Si vcro ccrtamen ci cnm carnis infirmitalc
fuerit, non pavebit servns Domini; ncque se ipsum a chari-

lale Dci separabit, secundum eum, qui alt ; » Quis nos se-

«pnrabit a charitate Dei ? tribulatio? an angustiaPan perse-

))cnlio? an fames? an nuditas? an pericukmi ? an gladius?
«Sicnl scriplnm est : Quoniam propter le morlificamur
»lola die : i^stimati sumus, sicut oves occisionis ' : scd in
»his omnibus superamus propler eum, qui dilcxit nos. Cer-
» lus sum enlm, qula ncque mors, ncqne vlta, nequc Prin-
))clpalus, neque Poteslates, neque instanlia, ncque fulura,
» ucquc Virtiites, ncquc Angch, ncquc aUitudo, ncque pro-
»fnndum, ncquc creatura ah*a polerit nos separare a cha-
«rilalc Dei, quae est in Chiisto Jesu Domino nostro ^. »

Cunclas porro passlones spiritus fornicationis consequitnr

atque coniitalur. Fuge lurpes sermoncs, et fugies cogita-
liones immundas.
LXXVIII. Si jusserint procpositi nos cum fratribus nos-
Iris ad extraordinarlum aliqnod opus cgrcdi prompti alque ,

alacresaccurramns, nonconlcndcntcscumneghgcntioribus.
Nam qui polens est viribus, et non cooperatur, multis mo-
dls slbi ipsi damno est : priraum quidcm mercede seipsum
privat : secundo occasioneni murmuralloni pra:bet alque
delractioni, dum suo ipsius amorc opus aggreditur. Non
oportet aulcm industrium ac diligentem fratribus segniori-
bns inlentum esse. Nullus qnippe messis tempore dicere
• iT, 7. — • Psal. XLiii, 22, — ^ Rom. vui, SS-og.
 QLOMODO QUIS nUMILITATKM SIBI COMPARET. 1
69
solet : « Quia vicinns mcus sibi aJImenta non colligit, ideo
nec ego mihi colligam ; » sedunnsquisquc, dum tempus sup,
petit , alimenta sibi , atque pccoribus suis colllgit, ut ab
egestale se liberum immunemque conservet. Si autem in
temporaJibus tanta adhlbelur diligenlia, nonnc multo ma-
gis ea opus erit in spiritualibus?

LXXIX. Senes decet honore cseteris anteire, et infir-

mis compati bonum est. Senes porro sapientes, ungucntum

fratrum sunt ad slabilitatem animae.
LXXX. Prlnclpium superbiaj est, nolle cooperari fratri-

bus pro virlbus. Convenientibus vero nobis ad opus, non

multum est loquendum : sed opus urgendum, ad quod egressi
sumus.
LXXXI. Inanis animi securitas generat superblam :

superbia autem maler inobedlenliae. Cffilerum humililas et

mansuetudo suum possessorem in timore configunt Do-
mini, tanquam columnam aliqiiam in templo Domini collo
catam.
LXXXII. Non dccct monachum ullam habere cum foe-

mina societatem. Ad eam vero, qua; virginitatemprofitelur,

prorsus ne accesseris, slquideni ullus in le carnaHs sensus
viget. Nam monachum in vino cum foeminis versarl, idem
est ac se in ignem projlcere. Qui autera earum fugit con-
suetudlnem, fuglt tanquam dama ex rctibus.
LXXXIII. Frater, sobriuni te proebe ac vigllantem a
juventule tua, no te poeniteat in novisslmls tuis. Yide ergo
ne cor luum homlneszelaveritpeccatores. Scriptumquippe
habetur : « Noll aemulari in maligantibus, neque zelaveris
«facientes inlquitatcm : quoniam tanquam foenum vclociler
» arescent, et quemadmodum olera herbarum cito dccidenl.
))Spera in Domlno, ct fac bonitatem '. »

LXXXIV. Charissime, si malai conversatlonis sit frater

•
Psal. XXXVI, 1-3.
170 S. EPIIR;EM SYRI

luus, admone IUum, cliccns : « Finem imponc, rralcr; noii

cnim iibi utilis cst isla convcrsalio. » Aflbr aulcm ei cxem-

plum aliquod corum, qui lapsi sunt lioc tamou modo, non
:

quasi cjus, qui cccidit, crrorcm alque peccalum commc-

morans, scd ut prccscntem juvcs, ut respiciens ad pcricula
conscquentia, fugiat lapsum. Proponc aulcm ei memoriamL
coruin, qui Domino placuerunt, et disccrnc ipsi ulrorum-
que retribulioncm. « Et, si tc audlorit, lucratus eris fralrcm

luum '. » Sin autcm in cadcm voluutatc alquc oplnlone

pcrsllterit, et ab aliis admonitus non paruerlt, ca pcragcndo,
qua3 contcmptionis sunt, subtrahe lc illi, fusis pro co prc-
clbus ad Dominum, sccundum cum, qui ait : « Quod si quis
»non obedit vcrbo veslro, pcr epistolam hunc nolale ct :

»ne commisccamlni cum illo, ut confundnlur et nolile :

» quasl Inimicum cxlsllmarc, sed corripitc ut fralrcm ^. »

LXXXV. Quis aliquando conspicatus allcrum In se-

niitam allquam Ingressum, et in illa pcrlisse, non semitam

Illam fugit, ne in eamdcm incldat calamltalcm?
LXXXVI. Ne deciplarls, frater , saturitate ventris, et
noli inebriari vino, in quo cst luxuria : non enim tibi lu-

crum est, nisi In perflcicnda volunlatc Domini.

LXXXVn. Serva, fraler^ castitalem corporlstui : quam
si in charltale Christi cuslodicris, omnem facilc virtutem
perfccto cxerccre et assequi polcris. Nam qui in te inhabl-
lat Splrltussanclus, intc gaudcbit, quodtemplum Dci, pu-
rltatc ac rccta voluntatc adolcas; confortabitque tc adomnc
opus bonum. Ilacc porro Iria, instrumenta sunt excolendis
vlrtutibus, ac dlvin.c puritati pcrquam accommoda : lcm-
pcranlia vcnlrls, nioderatio lingunc, ct oculorum frenum.
Si crgo duo sorvavcris; oculos vero non cuslodieris, nc
di.slrahanlur, firmam castllalcm tencrc ncquibis. Qucm-
admodiun cnlm aqua) ductus confractus dcperdit aquas;
' MaUli. xvijj, i5, — 2 2 TUcss, iii, i4; i5.
 QUOMODO QUIS nUMILITATEM SIBI COMPARET. I7I

ila et oculorum distracllo mentem castam dcslruit. Si

tjuanclo autem edendi cupidltas le invaserit, dic cogita-
tioni : ttCogila, sl heri hoc le cibo refeclsses, nonne hodic
jejunussurrexisses?» Quod si tihl stiggesserit, utresinutiles

sciscileris, dic cogltallonl tnre : «Pula jam te interrogasse,

quodque proxlmus iibi responderit ; »etsilc. Quodsievaga-

ilonem menlls atque distractlonem ilbi siiggesserit, dic
cogltalloni : « Proplerea hic es, non ut allcnam pulchrltu-
dinem perdiscas. Attende tibi, et negh'genliam fuge, ut
mens lua confixa hasreat in timore Dei, juxta iUud : « Coii-
»fige a iimore tuo carnes meas : a judicils enim iuis
» timul \ »

LXXXYIII.
Arbitror conducere monacho, maxime no-
non exlre e ceUa sine superhumerali, aut a!io vesll-
vitio,

mento idenim indecens esset. Siquidcm nudo ah"quo le-

:

belone, sive cum colobio novillum incedere, monacho

iurpe est et indecorum. Scriptum quippe habctur : « Prse-
» cingere, et calcea te caligas tuas : et circumda tlbi ves-
» thnenlum tuum, et sequere me % »

Non decet monachum nimio afTecta atque inordinaic

corpus lavare, vel pedes, instar vohiptatis amatorum, qui
per corporls elegantiam, vestlumque ornatum, sibi volup^
laies aucupantur. Sic pietatis studiosus per conirarla con-
irariis resistit.

LXXXIX. Non oportet ad ostenialionem hominum

quidquam agere; sed cuncla puro agenda sunt corde, tan-
quam Dco latcntium et occultorum conscio, a quo ctiam
solo remunerationem spercmus.
Non licet monacbo peregrlna proferre coUoqiila, prae-
serlim lempore synaxis, ne impcdimenlum demus cacteris.

Eccc fratres noslri laborant; ct nos vacul et oliosi sumus.

Jpsi sacras audienles Scripluras, couibibunt, instar tcrrae

.'
Psal. cxviii, 120,— » Act. xii, 8.
 ;

172 S. EPIIR^SI SYI\I

pluviam sitienlis; nos autem ct inlus vcrsantes, extra co-

gitationiLus dislrahimur. Ipsi diligentes sunt et allenli
nos autem negligcntes. Ipsi vigilnnt in orationibus; nos aii-

icm somno et incrtiai nos ipsos obstrinximus. Ipsi coro-

nam acccperunt nos aulcm in noslra pcrmancmus igna-
;

via. Ipsi Domino placuerunt; nos autcm mundo. Quare

et nos evigilemus, ut accipiamus. « Omnis enim cjui pe-
» tit, accipit : et qui qua^rit, invenit : ct pulsanli aperie-
»lur \ Quoniam suavis Dominus universis, et miserationes
))cjussuper omnia opera ejus '. » Ipsi gloria in sajcula.
Amcn.
XC. Deum honora, charissime, ct mandata ejus ob-
serva, et cito videbis longe post te rcHctos cos, qni te con-
temnunt atquc dcspiciunt; si minus hic, at ccrle ibi. Serva
igitur charitntcm, ul pupiilam oculorum. Lux ct vila in ca
sunt : serva eam. Gaudium est omnibus relinentibus eam.
Divina csl posscssio, angeUcaque dignitas; cnslodi eam.
Si dilexcris eam, renovabitur, ut aquilac, juventus tua. Si
sorvaveris eam, erit tibi exultatio coram Deo et Angclis.
Si cam dilexeris, prospcraberis in cunctis operibus tuis.

Si dilcxcris cam, inhabitabit in te gratia Dci: crilquc gratia

inslnr fonlis distiilanlis mcdlcamenta hominibus, bonusque
odor cjiis cor luum exbilarabit. Columna est omniuni vir-
tutum. Non cst in ca dolor mortis. Juslilinm, ct fortitudi-

ncm, paticnliam ac paccm cdocet. Domus Dei esi; cam

scrva. Ipsc autem Dominus largictur nobis eam cum fruc-
libus ejus. Cui gloria in saccula. Amcn.
XCI. Charissimi,diligamusinvicem, et confundetur ini-

micus, quinonccssal advcrsusscrvosDciexcilareaemulalio-

nem atque invidiam. Nam qui inimiciscquuntur consilium,
vidcnlesinterse fratrcmcx animogratcscrvienlem Domino,
non ferunt; sed machinaliones excitant, volentcs eum per-
* MaUh. VII, 8, ct Luc. xi, 10. — ' Psal, cxuv, 9,
 »:

QUOMODO QUI5 I1UMIL1TAT£M SIBI COMPARET. l^S

seqni, veriti ne vera pietate atque religione proficiens,

forlior ipsis evadat. Et hic quidem persecutionem patiens,
innocens rccedit ex causa separationis ; sed auctores culpa
non vacant. Sic Joseph pro servo venundalus est in
iEgypto '. Verum Deus, quem mente lenebat, ipsum non
despexit : imo gratiam ac sapientiam coram Pharaone
.^Egypti rege donavit ; principemque eum super yEgyptum
et universam domum suam constituit et qui reprobave- ^ :

rant eum, ibant adoraturi eum cum muneribus, non so-

lum ut fratrem, sed tanquam regem et dominum universse
ience ^Egypti. Nam scriptum est : « Dominus dissipat con-
» silia genlium ; reprobat autem cogitationes populorum,
»et reprobat consilia principum : consilium autem Domini
»in ajternnm manet ^. » Rursusque ait : « Dominus mihi
» adjutor, et non timebo quid faciat mihi homo ^. » Scr-
vemus igitur nosipsos, charissimi, ne quem ex pusillis istis

scandalizemus; Domino et Salvatore nostro Jesu Chrislo

aflirmante; « Expedit enim ei magis, ut suspendatur mola
»in collo ejus, et demergatur in profundum maris, quam
«utunum scandalizetde pusillis istis, qui in mecredunt ^.
Et iterum : « Videte ne contemnatis unum ex his pusillis

» Amen quippe dico vobis, quia Angeli eorum semper vi-

D dent faciem Patris mei, qui in coelis est ^. » Propterea di-
ligamus invicem cum viderit Dominus fi-
, charissimi , ut
dem, et unionem adinvicem, quam habemus ad timorem
ejus, in nobis Iretetur, sicut scriplum est : « Lajlabitur Do-
» minus in operibus suis 7. » Ipsi gloria in saecula. Amen.
XCII. Vigila, charissime, et attende tibi ipsi muUse
:

enim sunt insidia^ inimici. Si enim fratrem sobrietati ac

vigiliis deditum conspexerit inimicus, alium mox ex ne-

'
Gen. xxxix. — ^ pgal. civ, 21, — ^ id. xxxu, 10, 11. — ^ Id.
cxvu, 6, 7. — ^ Mattb. xvm, 6. 'Marc, ix, ^2, et Luc. xvu, 1, —
* Malth. xv.M), 10. — 7 Psal. cm, 5i.
 :

1^4 ^* EPnR.«M SYRI

gligenllorlbns advcrsus cum cxcitat, ut sacpe ellammanus

iiiter sc conferant. Dcinde concillata amicllla, camdem
confidcnter inter illos augct fraudulentus : non quldem
virtutls gratla, scd ut pcr ejusmodl amlcltlam lurballs Illo-

rum menlibus, voliiplatis afTectum iuter eos admisceat,

fiatque ingens malum. Quare etlam posteaquam suam ipsi

improbilalem damnaverint, tanlum sa:pe odium aiiget, ut

abjlciant brevem illam, indccentemque amicitlam. Qui
vero Deum tlmct, rmnquam slnc superna sapientiadiliget

nam scriptum est : « Quce autem desursum est sapientia,

»primum quldcm pudica est, dclndc pacifica \ » ct quaj

scquunlur.
XGIII. Si inter fi atrcs commoreris ne assuescas prce-

cipere, sed cxemplum te pracbere potlus ils in bonls ope-

ribus,obcdIens In IIs, qua3 ab allo diccntur tlbi. Sinautem,
exigente necessitate, loquarls, tanquam consillarlum te

gere. Quod si alius frater dictis tuis contradixeritj ne mo-

vearis mcnle, sed voluntatcm luam, charitalis pacisque
gralia, reprlme. Si enim iram cxcandescentls da3QionIs
per mansuetudinem respuls, nlhil adversum tc pclcrit.

Unde sic tibi Ego quidem,

contraillcenlem alloquere : «

benediclc, lanquam itliota aliquis locutus sum, sic exis-

timans. Da mihi veniam; quonlam ignoranlcr loculus

sum. Sit autem qucmadmodum ipse dlxistl. Et In hoc
/)

rctroccdct atc, rc infccta, atqueconfusus, turbarumexci-

talor diabohis. Nam contcndere, ac propriam vohmtatem
sustinere, lurbas excltat, el iracujidiam insanabilem. Ira
autem iu sinu quicscit unplorum : et vis Irac cjus, rulnn

cst ipsi. Undc ct A[)Oblolus adnionet, dlccns : « Servum

Doinini non oportct coulcnllosum csse '. »

XCIV. Aposlolo dicenlc : « Sanclificatlo vcstra , ut

» absllncatls vos a fornlcatione ^ : nccrtamcn non cxiguum

'
Jacob. III, 17. — ' 2 Tim. 11, aj. — ' 1 Tlicss. iv, 3,
 QtJOMODO QUIS HUMILITATEM SIBl COMPARET. 1 ^5

est inter sanctificalionem et immnndiliam : dnm impudi-

citiae cooperatores siiggerunt ejusmodi, dicuntque « Ecce :

nullus le videt, et quem vereris ? » Quibus cooperatores

sanctificationis respondent : « Deus videt, et Angeli ejus
adsunt : et quo pacto tu als : « Quis te videt? At tentator :

«Hucusque,inquit, neminem aspicimus.» Queminterrum-

pentessanctimonloecultores : «Bene,inquiunt, dIxisti,quod
neminem vldcmus; nam scrlptum est : « Exccnecitvlt eos
»malitia, et nescierunt sacramenta Dei ^ «Propheta quo-
que clamat, atque dicit : « Intelliglle insiplentes in populo,
»et stulli aliquando saplte. Qui plantavlt aurem, non au-
Ddiet? aut qui finxlt oculum, non conslderat '? » Et alibi
ait : a Domine probasti me, et cognovisti me : tu cogno-
» visti sesslonem meam, et resurrectionem meam. Tu in-
» tellexlsti cogltationes meas de longe : semltam meam, et
»funiculum meum tu investlgastl : et omnes
meas vias
«prsevldisti : qula non est dolus in lingua mea. Ecce, Do-
»mine, tu cognovlsti omnia, novissima ct antlqua. Tu
» formasti me, et posulstl super me manum tuam. iMirabllis

»facta est scientia tua ex me : invaluit, et non potero ad

»eam. Quo ibo a spiritu tuo? et a facic tua quo fugiam?
» Si ascendero in coelum, tu illic es : si descendero in in-

»fernum, ades. Si sumpsero pennas meas ad ortum, et

;)habitavero in extremis maris , etenim illuc manus tua

» deducet me, et tenebit me dextera tua. Et dixi : Forsitan
» tenebra) conculcabunt me, et nox illuminatio in deliclis

»meis. Quia tenebrie non obscurabuntur a lc, et nox sicut

» dies illuminabltur. Sicut tenebraj ejuSj ita ctlumen
»ejus ^ » Et alibi :« In ipso enlm vlvlmus, et movcmur,
»et sumus ^. »Et quo paclo tu dlcis, quodnullus te videt?

cum Domlnus dixcrlt : « Amen dlco vobls, quia si hi tacue-

» Sap. ir, 21. — * Psal. xcjr, 8, 9. — 3 I]. cxxxvili, J-12. —

176 s. EPun.iiM syni

«rint, lapides clamabuiit '. » Ha;c igitur tecum ipse repula,

et peccalum nequaquam dominabitur libi, neque dolor
peccali occupabit te; sed gaudium et pax tibi erit in Spi-
ritu sanclo. Quid enim peccalum est ? Tencbricosus alque
caliginosus dolor invadit, comitaturque operanles pecca-
tum ; sanctificationem vero gaudium et pax consequitur.
Qui itaque quietus in cella sua degit, exultat in Spiritu
sancto, instar infanlis sub mamilla matris suac. Deinde
itcrum superveniens gratia facit eum lugere ac flere, in
memoriam ipsi peccata praiterita reducens, ne nimio ela-
tus gaudio olTendal. Quin et lacrymis splendescit anima,
coeiestia divinomunere contemplans. Magnum quippc do-
num est sanctificatio in dileclione Dei Domino aflir- ,

mante « Beati mundo cordc, quoniam ipsi Dcum vide-

:

»bunt 2. »Ipse autem Dominus, qui fragilcs excitat, ct eos,

qui animo sunt dcmisso atque nbjecto, salvos facit et
membra in peccatis invetcrata per poenitenliam reparat,
immaculatum corpus nostrum cum anima et spiritu tuea-

tur alque custodiat. Ipsi gloria in saecula. Amen.

XGV. Si quietus vixerit monachus in sua cella, a mul-
lis turljis liberabilur. Qui pucr est sensu, si ad lurbas
accesscrit, non referct cmolumenlum : at qui cogitalionc
perfectus cst, utilitatem percipiet. Cncterum quietam ac
solitarinm vilam degero, prx^stnnlius cst. Excmpli gratia,
charissime, fralri per civilatem obambulanti occurrit tu-
niullus hominum, dum hunc quidem ridentem videt, is-
tum vero plorantem, illum dire jurantem, alium etiam
blasphemantem. Et ejusmodi conspiciens frater, si menle
sil infirmus, subito ilkul Pharisa^i dictum in mente habe-
bil : « Gratias ago tibi, Domine, quia non sum sicut caeleri
«hominum ^ : »aut frequens etiam iisdem alTcctionibus
commolus, discedct. Quare soHluclo quieta mnxime infir-

'
Luc. XXI, 52. — 2 Matlh. v. — ' Luc. xviii, 11.
 QUOMODO QUIS IIUMILITATEM SIBI COMPAllET. I77

mioribus est utilis. At qui menlc perfeelus est, jnm dicla

intucns, obstupescit supcr longnniaiitale Dei, seciuii ila

loquens : « Yides quanta sit divina patlentia ! quando-
quideni dum a nobis maledicilur et blasphemalur, fert
patienter,etnon irascilur; despeclus sustinet, ethonremi-
niscitur injuria?. Cuncta nostris usibus suppedilatabundan-
ler, erudiens, et misericordiam exhibens, omnesque nos ex
multa benignitate sua ad pcenilentiam reducere cupiens.
Ego vero quid faclam peccalor? quia cum lerra slm et ci-
nis, contumeham sufFerre nolo, imo ne verbum quideni

a fratie asperius. Nam si contumcHa mlhi inferlur, irascor:

si prcces mihi exhibentur, animo efieror. Hei mihi hei !

mihi peccatori Et hls compunctus frater, abit glorificans

!

Deum, ac dlcens : « Gloria tibi, Deus. » Iterumque dico ;

« Gloria tibi Deus, qni sohis bonus et benignus es. »

XGVl. Charissime, si quando impura) mentem tuam

perturbent cogltationes, non despondens animum ; scd
meminerismlserationum Dei. Nunquam enimcul navigium
commissum est, reprehendetur a possessore, ut dicat :

« Cur passus es meam navim fluctibus impeUi ? » Cur

sed, «

neglexisli, nec fluctibus obslitisti? Cur vero et ad portnm

propositum,idest, divInammisericordiam,nonconfugisti?»
nam quando in nos insultus immundarum cogilalionum
suscitat inimicus, quas homlnum aures ferre non possent,
conversus vicissim dicit : « Periisti, non est tibi spcs ulla
salutis, »volens undis te desperationis demcrgere. Tu ita-

que cavc fidas dictis ejus; ne animam luam desperatione

afllcias.Sed quantum ilh desperalionis timore animani

gravant; lantum nos spe futurorum bonorum sublevemus
eam, divina^ commiseralionis memores ne nimium one- :

rantes adversarii, anluiam cogltalionibus demergnnt. lUis

igitur ad nos dicentibus :a Pcriisti, nec ampHus salvari
poterls : » dicamus els : « Nos cum Dcum habeamus qiIsc-

XL. i 2
 1^8 F. i;PIIR/EM SYni

ricordem alqnc longaniinemj non despcramiis tle noslra

salutc. Qui enim dixit non scplies solum dimitlendum esse
proximo , scd usque scptuagics scplics *, mullo magis
pcccata dimillit cxpeclanlibus salutare ipsius. «Pulsi igilur
hinc ipsi, in alio incursionem faciunt dlcenlcs : o Cum
Dcum habcatis miscricordcm alqiie longanimem, ct pec-
cata dimittenlem , cur non magis Indulgetis voluptntiLus
saeculi, el postea pcenitentiam agite? »Nos vero eis respon-
deamus : « Qune fecimus, fecimus : »nunc autem Scriptura
allestantc quod novissima hora sit ', in quam horam, vel

in quod tempus rcspicicntes, dcsides et ignavi nostram sa-

lulem ncgligemus, malumque in conspectu Domini Dei

noslri agcrc pro nihllo ducemus? Simllis es enlm viro sub
arbore consldenti, qui prosplciens immanes bestias grcga-
lim advenlare, sese in altum abripit, ita ut feras ipsi nocci c
non valcant. Kxislima autcm arborem, timorem Dei : crit-

quc libi gralia coopcralrix in omnibus ublcumque ambu-

lavcris, ct inimicos tuos substernes tibi.

XCVII. SIc in pra?scnti vlta inccderc oporlet fideles.

Si gaudium nobis acclderit, slve ex felicitate aliqiia, sive

cx bencriclls acceplis; vcreamur non longe abessc trii^ti-

liam. aulem Iristilia supervenerit nobis spercmus

Sln ,

gaudium propinquum. ExempUmi ab iis, qui pcr mare

navlgant, caplnmus. Nam hi, insurgcnte in eos vcnlo, ac
tcmpeslale ali([ua vchcmenliorc, non illlco desperanl suam
sahilem ; sed rcsistunt fluctibus, tranquinitalem expec-
tantcs : qua oblenla , iterum proccllas metuunt. Ljide
etiam assidue advigilant, ne rcpentina ahqua vis vcntorum
insurgat, qure eos imparalos in marc delurbel. Sic et nos
utriuque circumspcctos csse oportet. Qui enim cxpeclatur,
si voucrit, non ut novus, neque ut pcrcgrinus ci supcrvc-
nit, a (juo cxclpitur : neque cnim iilum imparatum oHen-
•
Mallh. xviM, 23. — 2 j Joan. ii, \S.
 QUOMODO QUIS IHJMILITA.TEM SIBI COMPARET. 1
79
^lt. Cum Igilur Iribulatio aliqua, vel anguslia nobis acci-
derit, liberationem ab iis, et auxilium a Deo cxpcclemus :

ne forte dum longior est ac diuturnior tribulatio, si nulla

spes nobis salutis supersit, mortem afferat. Simlliter dum
gaudium nobis obvenerit, angustias expectemus, ne ob
nimium gaudium obliviscamur luctus.
XCVIII. Si compassionis affectu permotus, fratrem
adhortaturus abieris priusquam tractes cnm co, quem
;

cohortari slatutum est, sic tecum cogita. Si te non audie-

rit, noli irasci, neque perturbari ne nocumento sit vcxa- :

lio lua,etfratremaccuses.Siteauscultaverit,Deoreddegra-
tias. Sin autem adduci non possit ut diclis tuis obediat,
ne irascarls. Nam compassionls mercedem atque miseri-
cordiac incunctanter a Deo recipies : quippe qui ob illlus

n men id feceris.

XCIX. Charisslme, coelestem thesaurum desidcrasti,

dignusque Domino fieri eleglsti? Dlcentem audi : « Si vis
«perfectus esse, vade, ct vende quoe habes, et da pauperi-
»bus, et habebis ihesaurum in coeh's, et veni, et sequere
»me' » Et rursum « Qui amat patrem aut malrem plus
: :

» quam me, non est me dignus. Et qui non acclplt crucem

»suam, et sequitur me, non est me dignus'. » Itaquc nlsi

quis crucem bajulet, non poterit sequi Domlnum. Post-
quam enlm dlxit « Yade, vende qua3 habes, et da pauperi-
:

»bus, et habebis ihesaurum in ccells; » adjunxlt, dlcens :

« Et vcni, sequere me. » Non ergo solum renunliallonem,

sed et probationem, quaB in ejusmodi succedere solet labo-

ribus, pra)be. Tunc cnim pra^stanlius cerlamen et lucta
suscipienlur cum advcrsario : qui si postea cogitalionem di-
movere valuerit a rerum ccelestium meditatione, novisslma
pejora reddet prioribus : ita ut qui large ac liberaiilcr suas

" IMalth, XIX, 21. —- 2 ij, X, 57, 58. Luc. xiv, 10, et Marc
VIII, 34.

12,
l8o 8. EPIIR-EM SYRI

opes dlsperslt, vlllsslma delnde quaequeaiitlaclusperseqna-

hunc
lur: el qul nuplias legllimas recusavit, fornlcalionls
ct lascivijc amalorcm efliciat. Unde sane multa opus est

vigllantla, donec ex hoc corpore, sive certamiuis septo,

excesscrlmus.
C. Charissime, si In congregatloncm fratrum asceta-
rum incideris, voluerisque vcrsari Inter eos, ut servias
Domino, In omnibus te humilem praibeas, ut aliosquoque,

qul ex miseranda saecularl vlta aderunt ct ndvcntabunt,

iua honcsta convcrsatio erudiat, suasque ipsi animas ad
vlrlutum perfectionem excitent.
Quando crgo prajfecti nos una cum aUIs fralribus jus-
scrintadopusegredi, alacrllcr conlcndamus. Siporrodixe-
ris : « Corpus meum non sulTert laboi cs, sicut rusticorum ; o

perspicuum Istud est; non enim omncs rcquaHter possunt

onera ferre. Ca^lerum obedienlem et prompla) vohinlatis
esse, concessum cst omnibus. Ostende igltur propositum
atque alacritatem tuam in veritale, et omnes te onerc le-

vabunt, vldenles te illo ferendo parem non esse. Sed vide

Dc omnino te illo sublcvari patlarls oncre; verum inter-

pelln eos, dicens : o Ego quoquc vobiscum parlcm baberc

cupio, » et cooperare iis pro viribus, quas tibl largilus c&t

Dominus. Nnm scrutator cordium, qui nos fecil, nobls-

quc vilac spirilum dcdit, novlt quas siuguhs vires attribue-
rit. Si cnim post arrcptam soHtudlncm contrarln divinls

mandatls egerimus, In vanltatem res lota rcsolvilur. Quod

si subrcpens Inlmlcus concupiscentiam rerum pra3tcrita-
rum in mente tua seminaverit, vide ne ulia quidem ralione
cum hujusmodi cogitalionibus versari ac colloqui paliaris ;

nam praclcritarum mcmorla rerum supcrbiam iis parlt,

qui lcmere ac slne rallone in carum cogilationc ha?rent.
Quando porro spatlum ac locum, superbkc operibus per-
ficicndis opportunum, inpraesenli vita non obtinuerit; tunc
 ::

QUOMODO QUIS HUMILITATEM SIBI COMPARET. l8l

male afTeclye menli ipsnm Iradlt. Mala oulem afTectio, iiosti

fjuid sil? Passio ea esl improLa, ad iram provocans Deum,

et homines exacerbans. Quo vero pacto gladins equi ncr-
vos praicidll, ct sessorem dejiclt : sic prava cogilalio vires
animae Irangit, eamque iristitlae tradlt : tristitia vero cor-
rumplt eos,cjuIin illam incldunt. Quls autem volens urbem
ingredi, quas stadiis triglnta longe abest, ubiviglnli novem
confecit, unius tiedio non ullra progressus est? hic quippe

e propriis migravlt, urbem lamen non ingredltur. Sicnt

cnlm qui venlt undeclma hora, merccdem plenam, non
secus atque reliqui, qui pondus dlei portaverunt, acceplt
ita etiam qui operalus est usque ad undecimam horam,
circa vero duodecimam coeperit plgrescere, et plantala
evellere, cum illis non accipit; Domlno et Salvatore nostro

dicente :
« Qul perseveraverlt usque In fmem, hic salvus
»erit'. ))Et rursum : « Nemo mlttens manum suam ad ara-
nlrum, et respiclens relro, aptus est regno coelorum ^. n

Uxor enlm Lot relrosplciens, in cohmmam salis conversa

est. Unde etlam AposloUis prieterlla obHvIonl demandans,
ad ea vero, qusc sunt priora, seipsum exlendens, dicebat
« iVlundus hic Iranslt et concuplscenlia ejus; qui autcm
«faclt vokintatem Dei, manet in aeternum enim ^ : » hospites
sumus et peregrlni in hac vlta. Si vero, donec tempus ha-
bemus, operabimur in illo quoe sunt phTcIta Domino, mer-
cedem reciplcmus. Possldcigilurpatienllam, frater dllccte;

scrlptum cst enlm : « In patientia vestra possldebitis anl-

«mas vestras^. » Enoch ad ducenlos annos, postquam ge-
nuit Mathusala, acccptus (uit Deo et nos brevi hoc tcm- :

pore pigrescimus?
Obluclare perniciosis cogitationibus, ct dic cum IIIo,

qui alebat : « Cum Christo cruclfixus sum ; vlvo autem,

' Matih, X, 22. — ' Luc. ix, 62. — ^ i Joan, ii, 17. — ^ Luc,
XXI, 19.
l82 S. EPHR^M SYRI

»jam non ego : vivit vero in mc Clirisliis '. Quid enim

«proderit homini, si mnndum universum lucrelur, onimai
» vcro susc delrimcntum patiatur ' ? Declinatc a mc maligni.
» ct scrutabor mandala Dci mci ^ : » Ecclcsiastc clamante :

« Yanitas vanitalum, ct omnia vanitas'^, » post tantam opu-

lcnliam ct <i;loriam. Non amplius vanitali labores meos
ollcro, ut post meum obitum, alii hajreditatem atleant, et
ego pcenam daturus sim ; sed ofiero labores meos bono et
mlscrcnli Dco, qui post mortemdat vilam, «Quiquepraepa-
»ravit diligentibus sc qua^ oculus non vidit, et auris non
» audlvit, et in cor hominum non ascenderunt ^. » Eia ilaquc,
charissime, « ViriUter agc, ct confortetur cor tuum, et sus-
» tine Dominum ^ : » et erit in pacc obitus tuus. Ilhc videbis
justos dc lua sahite laitantes. Illic rccumbcs in sinu Abra-
lia^ cum Lazaro : paupertalcm enim elegisti, tribuhuionem
sustinuisti, opprobria Kquo animo pertuHsti, animi abjec-
tionem non horrulsti. Proplerea excipicnt te cum gaudio
in aitcrna tabcrnacuhi, ubi procul absunt dolor, tristitia

et gemiius.videbis vltam, et iumcn verum, spem

Illlc

omnlscreatura?, Redcmptorcm animarum nostrarum, Do-

Diinum nostrum Jcsum Christum, Regem glorlnc et gau- :

debit cor tuum, et gaudlum tuum nemo tollet abs tc. Ipsc
autem Dominus noster Jesus Chrislus cuslodiat nos omncs
absquc ulla macuhi cui gloria in saecula. Amcn. :

* Galat. 11, \(j. — * Malth. xvi, aG. — ^ Psal. cxviii, ii5, —

Eccl. 1, 2. — * X Gor. II, 9. — ^ PsaJ. xxvi, 14.
 DK pi:j,F]:cTroNE hominis. i85

IN.\\ \,\A VV^ VVX VV\ VVX VV1 V\V VV\ V\V VV\ VW/VW VVV VVVVVV VWVW VV\ VV\ VW VV\ \V\ VV\ \V\VW V V\ VV\ VWiV^

SEPiMO.

Iii illuci quod dlxlt Domlnus : In hoc manclo pressurani

habebilis, et de perfcctlone kominis,

I. Bominiis, ac Dominator noster Jesus Chrislus cupiens

salvumfieri genushumanum, ac redimia diaboli tyrnnnide,
omnibusque lerrenis vincuh*s nos Hberare, ac gehennam
efFiigere, coelorumque regnum adipisci, lum per se ipsum,
lum per sanctos Apostolos, et Prophetas angustiam m hoc
saeculo alquc ajrumnam, et non esse nobis indnlgcndiua
rebiis pracsentibus, hortatur his verbis : «In hoc mundo
«pressuram habebitis '. » SimiliteretAposloh dicunt, quod
«Pcr multas tribulationes oportet nos introire in regnum
»coelorum\ » Idcirco et aniictioncs , ct poonas omnium
Sanctorum, non minusquam sui ipsius in carnls dispensa-

tione perpessiones, quas pro nobis peccatoribus passus est,

in scriptis nobis tradidlt, ut cx iis discamus non licerc ei,

qui vult salvus fieri, in otio praesentem vitam duccre, seu

sine tentationibus, vcMationibusque in hoc mundomanere :

neque enim quis supplicium polest effugere, neque regno

potiri, sclernisque bonis frui, absque tribulationibus, et

lentalionibus. Oplime enim scitis, dilectissimi ncmini ,

conccssum essc, ut aistate metat, nisi hyeme seminaverit,

neque ut ex vite uvas decerpat, vinoque ipsius exhilaretur,
nisi antea multa passus vineam plantaverit, fructumque ex
ipsa proprio tempore expectarit. Sic et nos in hoc mundo,
nisi renuntiantes carnis ollectibus, ac cogitalionibus, om-
nibusque terrenis rebus, et deprimamus nos ipsos, et afili-

' Joan. xvi^ 55, — " Act, xiv, 21.

l84 S. EPIIR.EM SYRI

«^amus, rccligaiiuisque in servltutem cnm munclo, et secun

tlum Apostoli doclrinam ambulemus, sicut ipse inquit; «Iii
»mu!la patienlia, iu tribulalionibus, in necessitalibus, in
» perseculionibus, in plagis, in laboribus, in jejuniis, in
wvigiliis, iu lame, in sili, in frlirore, ct nuditate '. »Verum
quorsum luinc singula recenseam ? Si quis enim vellt luijns

pcrpessiones,a3rumnasque cnarrarc, tempus ipsum cleflciet,

niaritimas profecliones, et naufragia, molesta, ac pericu-

losa ilincrn, lalronum impelus, consanguineorum insidias,
falsorum fralrum impressiones : cum infirmis quotidie in-
flrmari, ct quolidie commori. Ila!c omnia tanquam dc aliis

cnarrabnt, proprios dolores publice exponens, hortansque

universos per patientiam ad cTlcrnam vitam pervenire :

demonstrando ei, qui salvus fieri cupit, aliam viam inirc

non posse. Fermc enim per asrumnas, ac lentaliones omne
suum tcmpus duxit Aposlolus.
II. Nos vcro miseri nequc qualemcumque dolorem per-
ferimus; sed remisse, ac molliler viventes, aHcrna bona
iios consecuturos cssc spcramus. Et quonam pacto hoc
fieri potest ? Si enim qui tcrrenas divilios possidere cupiunt,
omne periculum ac discrimen subeunt; quanlo magis nos.,

qui coilestes opes adipisci, ac stabilibus deliciis perfrui

cxoptamus, molestos omncs hibores spcrnere, atquc peri-
cuhnn omne, et discrimcn ajiLircdi debcmus? Nisi cnim
promplc, alquc cx animo omucm hiborcm subenmus, et

cum compunclioneconlriloquccordc scmincmus lacrymas,

(luomodo ibi metemus non rtentes, nut quo paclo cum
c\uItalione virtulum manipulos inveniemus? Non enim
dixlt Prophela qualemcumque colligcre cum exidtationc
nianipulos suos, sed cos ,
qul scmlnanl in lacrymis, hoc
c^t, qiii iu pra^sculia dcprimunt sc ij)Sos, el cum compunc-
lionr, ct lacrymis contrilo cordc orantcs Dominum, om-
* 2 Cur. VI, 4> 5» ct XI, 2-.
 DE PERFrCTlONE IIOMINIS. l85

nem calamitatem, atqne angusliam perfcrunt cum gralia-

nim aclione. Hi ijeterna vita potiuntur, atque in gaudlo in

ScTCulum sncculi recrcantur, neque enim iis, qui inconsi-
dernte, alque ut res tulit, vivunt, tanta bona pra^paravit;
sed iis, qui proccepla ipsius scrvant, et secundum illius

mandata gradiuntur : nam gehennam non temere minita-

lus est, et reliqua supplicia, nisi Iransgredientibus sua
mandata, et cnrnis airectionibus inservientibus, omnibus-
que diabolica opera sectantibus, quiDei timorem a se ipsis

abjecerunt, et nihil fulurorum expectanl. Isti supra diclis

castigalionibus addiciintur.
lU, Quomodo igltur eliam nos elTugiamus aBternum
igncm, et tenebras exlerlores, ct stridorem dentiuiu, et
vermein non dormiturum, et rcHqua omnia interminala
supplicia, qui inolioac dehciis, in desidia, ac dissolutione,
npgllgenliaque nostros dles consumimus, et scrmonibus
inlempestivls, stultis, sordidls, obscoenisque indulgemus?
Quo paclo octernum fletum efFugere possumus, semper in
risu, et neghgentla totum nostroe vilae lempus traducentes?
Miseros enim Dominus pronuntians eos qui rident, et bea-
los dlcens, qui higent : « Voe , inqult, vobls, qui ridetis
»nunc, quia hjgebitis, ct llebilis\ » Et : «Beati, qui higent
wnunc, quonlam ipsi consolabuntur \ » Caim igitur tem-
pus habemus, convertamur ex tolo corde nostro ad Do-
minum, ac cum flelu, ct compunctione, contritoque cordc
oremus Dominum, sicut dicit Prophcta : « Venile adore-
»mus, et procldanius ante eum, ploremus coram Domlno,
»qui feclt nos^, » ut ex jam dlclis mahs nos erlpiat, et suo
coolesti regno nos dignelur. Ita, dilectissimi, procidamus
anteeum cum lacrymis, sine ulla verecundia petentes nos-
Irarum anlmaruai salnlem. Prosunt locrymcT hic, et pec-
cali flammam extinguunt, nosque hlc exlstentes, et ad
•
Luc. vj, 25. — ' MaUh. v, 5. — ' Psal. xciv, G.
i8G s. i.piir.«:m SYni

eiim conversos et susclpit , ct ailailllil, cl salval, cl suls

ccternls bonis nos dignatur ; ibi vcro non amplius; sed jus-
tuin judlcium, alque opeium relribulio. Nunc eniinvcro
multam vlm liabet aqua lacrymarum; lunc vero Ignis lio-

minum opera probablt : nunc prodcst animi dejectio, ct

luctus; co vcro nobis binc profcctls inutiles ficnl nostrae
lacrymre, ct amarc in-i^cmiscemus, et plorabimns, denli-
buscjue strldcbimus, et ncmo unus crit, qui noslri misc-
rcatur.
IV. Quid nutem ipse faciam negllgcns, dissolatus, igna-
vus, haQc ct diccns, et audlcns, allosquc commoncfacerc
audcns, qui omnibus carnls illccebris addlclum, pravisquc
cogilationibusmanclpium me pracbeo? iieu ! heu o animn
! !

Quo pacto tuam salutcm ncgllgis? Quomodo lc addlxisli

vanitati, ct obligasli te ipsam terrcnis rcbus, minime reco-
gitans te oporlcre sisli trcmcndo judicio? Versa animo
lcrribilcm Domini advenlum, horrendum ipsius tribunal,
fluvlumque Ignem. « Fluvlus cnim, Inquit, egrcdilur a fa-
Mcie ejus : millia miUIum assistebant ci, ct dccics ccntena
»mlllin ministrabant » (Jbi non solum operum ralio-
ci '
:

nem reddlturi sumus,vcrumctiam discursuum, ct cogi-

tntionum cordis ubi omnla nuda, et aperta
: ubi non po- :

tcst patronus inveniri, nec munus ollerfl. Ubi cclablmus

lunc, quacso, cogitaliones, et verba, alquc opciallones,

quando Sancii ccronanlur, qui in hoc sacculo altrltl sunt,
atque cxagitair; qui laborcm omnem cxanllarunt, cl jcju-
nia, ct vigillas, ct algorcm, ct nuditatcm, el demersioncs,

ct sexcentns calamitatcs, nccessitatesque tolerarunt? Et in

locis deserlls crrantcs, in montibus atque speluncis, ct in

cavcrnis terrae, omnlbus rebus tcmporalibus privali, ct I

malis oppressi, qui seracl se ipsos abnegarunt, ct cruccm
suam porlantes DominuQi scculi sunt, nihilquc lerrenum
' Dan. Yii, 10,
 DE PERFliCTIONE IIOMINIS. 187
sapucrunl : qul in lcrris versati, alque in coelis jus civitatis
adcpti, pro Chrisio tota die mortificali, hi cctcrna vita pcr-
fruuntur, ct immortahtatis coronn dignantur. Ego vero et
mei similes conversati in hoc Sicculo ad praedicta suppli-
cia condemnati deducimur. Cur igltur negligenles, ac so-
cordes sumus, et nos ipsos stuhis, ac temporahbus rcLus
imphcamus? Quld nobis proderlt saecuh hujus possessio?
Nonne potius nos condcmnabit? Quld vcro hominum glo-
ria conducet nobis? Nonne promissani habet fceni com-

bustionem, Propheta luculenter clomante « Omnis gloria :

»hominisutfIosf(jeni '.
» Quareigllurfallacescogltationesse-
quimur, nequeipsos mundi vlncuhs solvimus,ct dolo ratio-
cinationum? Utinam vero hactcnus solum procederet ma-
lum quando haec ipsa dellcta sunt, ct Impedimenta
:

mandatorum Dei, argumentaque infidelitalis cum dicat :

Dominus « Quid prodcrit homini, si lucretur mundum

:

«totum, et detrimentum anlmae suic faclat ^"

? » Ahbi vero
cum rursus dicat : « Quomodo vos polestis credere, qui
«gloriam ab Invicem accipltls, et gloriaoi, quie a solo Deo
» est, non qucerltis ^? » Et rursus ad reQuntiandum rebus
possessis instiluens nos, et volens a sensibillljus liberare :

c Ne solliciti sitls, alt, anlma; vestroe quid manducells,

» aut quld bibalis, neque corpori vcstro quld induamlni ^. »

Pialionemque nobis attullt dicens : « Nonne anima plus

»est quam esca, et corpus plus quam veslimcntum ^ ? *

Et iterum avlum nobis, et foeni dilucldius proponens exem-

plum : « Respicite, inqult, voL^tilia coeli, quoniam non se-

»runt, neque metunt, neque congregant in horrea, et Pater

»vester coelestis pasclt illa. Nonne vos magis pluris estis
»volatilibus ^? » Et denuo : « Gonsiderate lilia agri, quo-

* Isai". XL, 6, ct 1 Pctr. 1, a/}.. — 2 Marc. viii, 56. — ^ Joan. v,

44. — • Matth. VI, 25, et Luc, xu, 22. — ' Ibid. -— ^ Matth.
VI, 26,
l88 S. EPHR.EM SYRI

»1110(10 crescniit : iioii laboraiit, nccjac nciit : clico auteni

» voLis, f|uoninm ncc Salomon in omni gloria sua cooper-
))tus cst sicut unum cx istis. Si aulcm fccnum agri, quod
)) liodic cst, ct cras in clibanum miltitur, Deus sic vcslil,

))(|uanlo magis vos modicic fidci '

? »

V. Argumentum igitur infidelilalis, ut dixi, cst vinciio

nos i[)sis terrenis rebus. Alfjuc utinam huc usque nobis

culpa inesset; nunc ctiam gravioribus nos ipsos malis im-
j)Iicamus : mcrccdcs cxhiborc quoerimus, et sexccnla mnla,
variasque pravilalcs cxcogitamus, in malitia, alquc invidia
vivcntes, in liypocrlsi, ct dolo, vanaque glorin, ct supcrbia,

obtrcctationcm, ct odiuui, atque cis similia patramus,

propria niembra mordcndo, ct devorando. Ml quod pejus
est, his prscdictis mahs capti, sajpe et reliquorum judices
sedcmus, ct proprias culpas lugerc omittcntcs, alicnas cu-

riosc, atquc anxie inquirimus, ct nostras trabcs relinquen-

tcs, Ciccutientesque iu nostris malis, fralrum fcslucas nul-

llus momenli consideramus, Dci limorem anlc oculos non
habcntcs, neque minas, quas iis, qui judicant, intenlavit.
Gum dicat Dominus « Nolile condcmnare, et non con- :

p demnabimini '. In quo enim, inquit, judicio j*udlcaverilis,

» judicabimini, ct In qun mcnsura mensi fuci'ilis, rcmelie-

))tijr vobis '. » Rcsipiscamus igitur, dilcctl&imi, ncquc nos

rcos faciamus judicii, ct condcmnationis, quam Dominus
dccrevit ils, qui lcmcrc, alqiic injustc condcmnanl. Et
rursus Domino horlanle : « Diiigite inimicos vcslros ^, ))

oporlet nos higere, quod adeo a praeceptis Dei discessimus,

cl gloriamur, ac si maxima patraverimus. Tantum vero
absumus a diligcndo inimicos, ut cos, qui nos dlligunt,
cliam avcrsemur, odIoquej)roscquamur.Quando cnimillos,
(jui nullain rc noccnlcssunt, convicils, ac dictcrlls insecla-

» Matili. VI, aS-oo, et Liic. xn, 27, a8. — ^ Luc. vi, Sj. —
' Mallb. VM, 2, et Marc. iv, 24. — ^ Mallii. v, 4i, ct Luc. vi, 37.

I
 DE PERFECTIONE HOMINIS. 189

mnr ncleo, iit etiam illorum gloriam exlenuemus ; magno-

pcre odientium argumentum est, atque adversantium. Co-
gita enim quantae leritatis indicium sit miuime nocenfi,

imo polius de te Lene merito conviciari. Qui2 igitur defen-

sionis ralio nobis supererit, qui adeo adversis fronlibus

Dei praeceptis obsislimus? Ubique enim nobis dileclionis
legem imponit : dicit enim ; « Diligile invicem, sicut ego
» dilexi vos ^ » Nos igitur odii pleni sumus. Haec auteai
mundi deceptioni accepta relerre debemus.-potenter enim
nos tenet affeclionnm radix, id est, avaritia. Impossibile
enim est, ut cum pecunils dilectio commoretur. Etenim
quo pacto fieri potest? Qui enlm hujusmodi res sollicite
inquirlt, odlt fratrem, quasrens allquld cx rebus ipsius au-

ferre, aut agrum ipsius exoptans, aut domum proximi ac-

clpere studens, aut ejus boves, aut pecora illlus, aut om-
nia quaecumque Is habct : cum his vcro soepe sa^pius etiam
ipsam vitam aufcrre conalur.
YI. Aglte igllur, fratres, abscindamus avarlllam a nobls
omnium malorum radicem, et seramus in nobis ipsis di-
kctionem, quas omnlum virlutum concihalrix est. Enume-
rans cnlm Aposlolus fruclus Splritus, volensquc oslendere
maxia:ium amoris donum : « Fruclus, inqult, Splritus est
» charilas, gaudium, pax, longanimilas, bonitas, benlgnitas,
» mansuetudo, contlnentia '. » Alque iterum ait
fides, :

« Manet fides, spes, charitas tria hsec, major autem om- :

»nium est charitas ^ » omnia enim evacuanda dixlt, tum

:

hnguas, tum prophelias, tum fidem, ct spem; charltatcm

aulem dixlt mancre in acternum. Quid vero e conlrario
carnaHs prudcnlia ab avaritia genlta? « Sunt hacc, inquit,

»fornIcatIones, immunditlac, impudicltlae, idololatriae, vc-

»ncficia, inlmiclliae, aemuialiones, irac, conlenliones, rixae,

' Joan. xiii, 54, ct XV, 12. — 2 Galat. v, 22, 25. — ' i Cor.
XIII, 1 .
igo S. EPnHiEM SYRI

» obtrectntlones, lltes , invidiye, cbrlctates, comessatio-

»nes S » et his siniilia. lis vero, qui lia?c agunt, a regno
Dei cxpiilsioneni minalus est. Fugiamus, ilaque, dileclis-

simi, cas malas actiones ab avarilia comparalas, ne a reg-

no excidamus. Exculiamus igitur mundanarum curarum

grave pondus,bonumque jugum Domini subeamus, ipsius-

que pondus leve porlemus, et accedamus ad cum cum
corde puro, ut nos in sa?culum soeculi recreet. Ipse enim
dixil : « Yenite ad mc omnes, qui laboratis, ct onerati estis,
»et ego reficiam vos : tollite jugum meum super vos, et
«discite a mc, quia raitis sum, et humilis corde, el inve-
wniclis requicm animabus vestris '. » Nihil cnim nobis pro-
derit saeculi hujus sollicitudo, sed potius etiam condemnat,
et ad gehennam adducit.
\ II. Nullus enim auri amalor polcst fieri : elenim ex
hac mala cupidilalc Judas Dominum prodidit, ct laqueo
consumptus est ^ Propter hanc ctiam Giczi lepra nffectus

cst, non obcdicns prophelai Elisffio, ac pecunias Nanmaa

concupisccns, clephantiam adcptus est, quod argumentum
est pcccatorum ^. Ob cnm genus Judccorum ad impieta-
tem versum cst, ct vltulum fusilcm pro Deo habuit ^. Ex
hac Ananias, ct Sopphira repcnlinam mortem obicrunt,
surripienles sibi cx pretio agri ^. llujus ope mendacium
confirmalur, vcritasque pcrstringitur. Per hanc dolus ex-
cogitalus est, ab hac invidla nugelur, et malilla mullipli-
catur. Propter hanc hostes, alquc homicidia injusta, et
caedes allcrn;c cxcogitantur. Verum cur omnia mala amarae
radicls enarrem? Quando etiam ipsum Dominalorem, et

Domlnum Jesum Christum vendcrc aggrcssa est. Eam igi-

tnr miuime sectemur, ut ne in supra dicla mala incidamus;

ostensum namquc est omnis malltiac invcntrlccm esse ava-

• Galat. V, 21.— 2 Mallli. xi, 28, 39.— ^ Id. xxvii, 5,— 4

4 Reg.
V, 7. — V
* Exod. xxxu, 4-G, — *^
Act. v, i-io.
 DE PKRFECTIONE HOJIIMS. iQl

rillam ; « Qnnm qiildam appclenles, erraverunt a fidc, et

vinscruerunt se cloloribus mullis ', » sicut ait Apostolus.
Et haec quidem facere homines vittC sollicitudine alligatos,

inlolerabile est, qui habent saepe necessilatem aut propter

uxores, aut lllios hanc consectandi; adeoque his aliquando
saltem venia ab hominibus conccditur. Nos vero, qui cruci
afflxisse nos ipstfs credimus, quiquc augelico habitu sus-
cepto, illorum conversalionem imilarl dcbemus, et man-
datum accepimus totius vanitatis mundi spernendae, id est,
rerum scecularium, quas mundanas vocamus; nos sane
coelestium conversationem amblentes, multo magis, quam
ipsi rebus sensibilibus alligati sumus, coelumque dimitlen-
les, terrae adhaeremus, utnos ipsos mundanis oblectamentis
devinciamus.
Vlir. Quam autem excusationem habebimus in die ju-
dicii; utpote qui, postquam recessimus a mundi curis, ac
parentes et fratres, sororesque, et domum, et domesticos,

ct reliquas res possessas reliquimus; denuo propler hanc

pravam radicem imprudenles ad. eamdem revertimur, et
magis, ut diximus, quam saeculares, hoec consectamur, ct
tandem ex iisdem etiam in supra dictas alTectiones impro-
bitatis incidimus, et calumnias excogitamus, et cibum,
quietemque inquirimus, et per diversas vias in gehennae
caminum ingredi, oclernumque ignem nobis ipsis compa-
rare festlnamus : cum dicat Dominus : « Angusta est, et

«arcta via, quae ducit ad vitam '. » Nos autem hanc relin -

quentes, perdllionis vastitati nos ipsos dedimus : et rur-

sus eo dicente : « In mundo tribulationem habebitis ^, »

requiem inquirimus. Quid igitur ad. nos excusandos res-

pondebimus ei, qui haec nobis jussit? Quid ipse dicemus
indie judicii? An rerumsollicitudincmproferemus? Verum
prsedixit nihll profuturum homini, « Si mundum univer-
' i Tim. VI, 10. — 2 Maiih. vn, i4. — ' Id. xuv, 9.
192 S. liPHR.EM SYRi

))sum Incrctnr, animcc vero siia3 dctrhnenlum patlatur :

» aut quam daLlt homo commulationem pro nnima sua '

?

Quitl vero nobis prodcrit temporaria quies? Nonne tene-

bras nobis comparabit, et vermem, qui non dormit, slrido*

remque dentium, et collocabit cum scortaloribus,

nos
omnibusque, qui in lascivia vixerunt? Tandem enim ne-
cesse est, ut ex hac incondita obleclatione, atque olio in
intemperantiae cogitationes nos incidamus. Queniadmo-
dum enim ignis sine lignis, et alia materia ardere non
polcst; ita dcbilis nostra, ntque insidiosa caro,nisi satietate
gravetur, ad concupiscentiam non accendetur, sed quieta,
ct Domini volunlalr obscqucns remanet. Ideo Sancli om-
nem temporariam quietcm avcrsati sunt, ct nullam cx
mundi curis habere volucrunt, scd in afllictionibus, alque
jejuniis, vigiHisque, et in rehquis aspcris corporis tracta-

tionibus omne tempus sua2 vila3 Iraduxerunt, Proptcrca et

coelorum rcgno digni habili sunt, atque a^terna requie
poliunlur. Idco exhortor : horum et nos imitatores fiamus,
rcmulanlesillorum virlulcs, idcst, ergaDeum,ct proximura
dilcctioncm, animi dcmissionem, mansueludinem, conli-
nentiam, tolcrantiam, orationem, inopiam, simplicilatem
mcntls, inanis glorinc fastldium, mores inconcussos, sccu-
rilalcm, ad prcces alacrilatem ntque ad omne opus bonum,
prompliludincm ad omne pcriculum, ntqucdiscrimcn ; illo-

rum modesliam, compassionem, misericordiam : ut per

haec omnia opera bona cum ipsis eliam aelernis bonis pcr-
rruamur.
IX. Eia, dilectissimi, ela, patres, et fratres, mlnime ne-
gligamus! Demus operam, utsolvamus nosa mundi laqueis,
et cum illis Sanctis, qui bcne deccrlarunt, ct qui nunc
deccrtant, a Sjlvalore coronemur. Rcnuntiemus igilur
onmibus consiliis carnis, quia inimicos Dci nos constltuit :

• Mallh. xvj, 2G.

 DE PEfiFECTIONE IIOMIMS. igS

« Sapicnlia enim , inquit, carnis inimica est Deo. Lcgi

» enim Dei non est snbjccta \ » Odio habeamus mundi ami-
citiam, quoniam et ipsa Orando enim dicebat : « Tri-
«bulaliones cordismei multiplicatae sunt; de necessitatibus
j)meis crue me *, »tum cum bencficiis a Deo alTectus, at-

que a Dei gratia ab allenigenis liberatus Saiil non desistebat

ab eo persequendo, et quaerebat ipsum occidere, licet ab
illo mali iiihil aceepisset, sed gravi invidia correptus

Quid vero cum Semei imprecabatur, spernebal, pelebat-

que lapidibus? Tunc vero, cum impos animi ipsum in-
sectabatur, fcstinabatque eum necare? Quid aulem cum
audax illud facinus perpetravit, furoremque illum anhela-
vit contra patris ipsius uxores, enm pendcus? Qnam
nihili

muilaj aerumnae ! quanti hi dolores ! Veriim hc-cc omnia per-

tulit propler a:tcrnam vilam, dicebatque : « Expectans
«expeclavi Dominum, et intendit mihi : et exaudivit de-
«precalionem meam ^. » Unde pra3 rehquis hominibus
laudatus est, paler Ghristi praenuntialus, dispensationis in
carne, sanctae Yirginis, et suscepta) humanitalis Salvatoris,
regnique coelestis factns est haeres, cum totum sua; vitoc

lempus per calamitates exegisset.

X. De beati vero Heliac rebus gestis quis enarrationem
contexcre poterit ? Hic enim ita in lcrris vixit, ut ante-
quam translatus esset, in coelis versari crederelur, et cum
incorporeis Angelis aelatem ducere, nihil omnino in orbe
possidens, sola melote indutiis, et timendus apparens iis,

qui diademata, et purpuras induebant, non corporis ro-

bore, sed pauperlalis, et continentite virlute, et sancli
Spiritus gratia, quam egregiae vitae inslitulo adeptus fuit :

qui nihil habens, omnia possedit; qui omnem hujus saeculi

quietemrespuit; quilluvium jussudivisit; qui cceium terrae

' Rom. vm, 7.-2 pgal, xxiv, 17. — 3 Id, xxxix, 2, 3.

XL. i3
 ;

ig^ S. EPHR.EM SYRl

pliiviasannos Ircs, ac Ircs mcnses ncgare jnssit; quiomnem

stullani sa-xuli luijus gloriam fugit; qui conlinenti.c rore
pcccaliflammam cxlinxit ; quinihilcarnalc sapuit unquam ;

qui clamnum ialsorimi prophctarum coarguil, sacerdolcs-

que Bnal jugulavit; qui tcr ignem de coelo dcsccnderc jus-
sit, cl combusslt inlidclcs, ac regcm pervcrsionis rcdarguit
qui Inntam habuil hbcrlatcm, polestalcmque diccndi; qui
nuLes aUigavit ; hic lanlus, ac talis sine serumnis^ ct lenta-
lionibus in tcrris vitam non duxit : sed post tanlorum
prodigiorum oslensum, propter muHeris timoreni fugilivus,
atquc cxul factus cst, ct quadraginla dierum iler jejnnus
conficere coaclus est : nequc sic quietis compos fuit : sed
rursus aha lenlalio ilhim exccpil, mors fdii vidua) ; quia
post hospilii bcncficium, bcala illa pucrum viditexanimem,
et cum mcrccdcm benedictionis a Prophcla accipcre ex-
peclarct,rcm omnium hictuosis^imam rcccpil : quem enim
sperabat sc habiluram vitcc solalium, hunc in ipso Pro-
phelac advcnlu amisil. Quantus tunc Prophelac angor?
Etenim muHcr suum filium rcposccbat, ct qui nubes hgn-
verat, abca, qu.T pucrum rcpetebat, lcncbalur. Quare ab
ca prcssus, puerum con)plexatus cst os ad os scplics, ct

Deo impensc supphcans, reddidit parcnli fihum a mortuis

rcvocatum '. llabcbal cniju sccum facicntem abslincnliam

a cibo, et cantcmplum divitiarum. Vidctis, fratres, vim
paupcrtatis, ct continentiai; quomodo mortem dissoh'it,

el vitam pucro largitus cst, alquc a tenlationibus, pericu-

lisque liberavit, atquc ignco curru ad Dominum ire con-

lcndit, nihil ab ignc locsus. Et quoniam ilHus vila rore

continentiye, puritatis, et amoris Dei pcrfundebatur, ct

propler has, rchquasque virlutcs adhuc in cnrne cxislcns
cum incorporeis AngeHs vcrsabatur ; ila ct nos potiri
posscssionc opulenta conlincnlia), et paupertatis curcmus,
*'
5 Rcg. XV u ct XV III.
 DE rERFECTIONE HOJIIMS. I(j5

ut etlamnos amortali ad vitam immortalem, aeternamqae

transferat.

Xf. Jeremlas propheta a ventre sanctlficatns esl. Dcus

enim ad eum diclt .'
« Priusquam te Ibrmarem in utcro,
anovi antequam exires de vulva, sanclificavi te '. »
te, et

Huic poleslotem quoque dedit eradicandi, vexandi, ct

pcrdendi, a^dificandi pariter, et plantandi. Et in aperto est,
quod neque sic slne aerumnis pncscnlem vltam duxlt : ila-

que magis acerbam, ac calamitosam, quam is, vitam nemo

vixit adeo, ut tam graves lamentationes ipse scripserlt^ ut
si oporteat discere per compunctionem, quomodo Deo
grati esse possimus, illius vltam exprimere, atque imitari
debeamus. Beatus enim illc magna dolatus fult animi de-

missione, atque amore erga Dcum et proximum. Quis

vero tanta oratlonis facultate pra^ditus est, ut virtutum
amplitndlnem dlcendo assequi posslt, illasque pro dignltate
explicare? Cujus fldes humanam etiam naluram superavit.
Omnem namque mundi recusavlt gloriam, et Dominl hu-
militalem (quam propler nos peccatores pnc sc t!illt, cum
dives esset, nostri cansa factus egenus, omnium Dominus,
et Deus existens, servi formam assuniere dignatus est, et
supra Chcrubini sedens, alque ab unlverso Angelorum,
Archangelorumque exercilu absque intermissione iauda-
tus, cum hominibus conversatus cst.) Hanc Jeremias pro-

phetice nobis prxnunliavit, ostendens non solum verbis,

sed etiam factls. Cum enim Deus ipse prophetiae excellen-
tlam ante oculos poneret « Domine, aiebat, nescio loqui,
:

» quia puer sum ', » indignum se ipsum reputans prophellae

dlgnitale : non quod laborem delrectaret, sed quod humi-
lltatl Insistebat. Unde eodicenle : ftNon possum ioqul, quia

» puer sum, » Dcus anlml dcmissionem admillens, ct prcmp -

titudinem illius amplificans, dlxit : « Noli dicere : Puer

i
Jer. 1, 5. — » Ibid. 6.

i5.
iqG s. epiir.em syi;i

» sum cgo, quoniam ad omncs, od quos lc mlllam, Ibis '. »

Atque ita Bcnetliclus ille obediens Dco, sliic lentalionibus,

periculisque nullam horam duxit in lcrra, scd perpetuo
afiliclus fuit, videns eos, qui adeo a se dili«|;ebantur, legem
violantcs, atque a Deo, qui ipsos fecit, dcclinanles. diceii-

les ad ipsum : « Non prophetabis in nomine Domini ^ »

Ac sexcentas aerumnas ipsorum causa perpessus, injuria-

rura non recordatus est, atque orare, ac deprecari Deum
pro ipsorum sahite non destitit, adeo ut Deus ipsi diceret :

« Et tu, inquit, noli orare pro ipsis^ neque dcprecari, ut

»miserear ipsorum ^ »HuncBeatum traxerunt, ut prseci-
pitarcnt, atque cxcuterent ccrebrum ipsius. Neque hoc
solum, sed etiam in lacum cocnosum cum dejecerunt ex ca-

laracta, ut ipsius vitam delercnt. El omnia sustinuit propler

spem in Deum,nunquamrequicmcarni concedens, cum ni-

hil in lerra possideret. Nam lincum cingulum haberc illi a

Deo concessum fuerat, ct hunc rursus propc Euphralem in

foramine abscondere coactus fuit, atque ilerum inde eum

ficciperepulridum,utcorruptioncmpotenliumIsraeUtarum
dcmonstraret. Simihmodo et ligneis manicis dcvinctus est,
omnemqueaerumnam fcrre adactus est ob aetcrnorum bo-
norum expectationem.
VIl. Ac nc multa vcrba faciamus, cum non possimus
dc Sanctis pro dignitatc dicere, quoe rcstant praetcrco.
Omnes enim Sancti hisce ccrtaminibus lentati sunt, lotum
tempus in tentationibus viventes. Isaias profecto nudus,
nudisque pedibus Iriennium consumpsit : magnus ille in-

dex dispensationis Salvatoris, qui videre Dominum supra

Cherubim dignatus est. qui peccatorum remissionem per
immortale corpus Christi Domini nobis pra^nunliavit cum
onmi humihtate dicens « ego miser, quia compunctus
:

» sum, et in medio popuU poUuta labia habentis ego habilo,

*' Jcr« 1, 7. — " Id, XI, 21, — ' Id, VII, 16.
 1)K rERFECTIONE IIOMIKIS. I97

» ct rcgem Doniiiuim cxcrciliuim vidl oculis mels '. » Qnare

cum vidisset Dominus animi illius abjcclionem, lcrril)ilium
mysleriorum vim illi ostcnc^it : « Missus cst enim ad me,
«inquit, unus de Scrnphim liabens carbonem, quem for-

» cipe lulerat de allari, et leligit os meum, et dixit : Hic

»nunc tetigit labia tua, et aufcret a te iniquitates tuas '. »

Hic igllur gloriosus, qui ininvestigabili visione dignus

habitus fuit, videamus an in mundo hoc quietem viderlt,

et non potius per pericula, ct tentationes totum su(C vitac

tempus consumpserlt nudus cnim, et sine calceis iuce-

:

dens, ct hgnea serra dissectus, qualem vldit requiem in

praesenli? Hx^c aulem pertidlt, ut ad vitam moestitia3, do-
lorisque vacuam pervenlret, quam ipse significaverat de
vita futura, unde aufuglt dolor, et tristitia, et gemilus.

Atque hic molcsta, ac trlstia promple paliens, loelam,

Iranquillamque vitam consecutus est.

XHI. Quis autem referat, qui eum secuti sunt? Doniel

jejuniis, atque orationibus vacans, cum propter cas virlu-
tes, tum propler somnia illa terribllia, in lacum leonum
conjectus est^ et sexcentas serumnas pertullt ob beatitatem
in coelis reconditam : unde et futurum judicium contem-
platus fult : « Asplciebam enlm, inqult, donec thronl positl

)»sunt, et Antiquus dierum sedit : vestimentum ejus candi-

wdumquasi nlx,etcaplllicaptlsejusquasilanamunda. Thro-
nnus ejus flamma ignIs,rotae ejusignis accensus fluviusig- :

»neus egredlebatur a facle ejus : millla milllum assistebant

»ei : judicium sedlt, et llbri apertl sunt ^. » Postea addit :

Aspiclebam in visione noctis, et ecce cum nubibus coeli

»quasi Filius hominis veniens, et usque ad Antiquum die-

»rum pervenit, et in conspeclu ejus obtulerunt eum, et
wdatum est ei regnum, ct honor, et potcslas, ct omnes

»popidi, Iribus, et llnguac ipsi servient, et [)oleslas ejus,

1 Isai. V, 5. — * Ibi']. 0, 7. — ^ Dan, vii, (j, 10.
 :

jgS S. EPIIR.EM SYI\I

«polesUs .Tlcrna, qnne noii transibil. Ilorruit spiritus meus

»c(i;o Danicl lcrritus suni in mc, ct visiones capilis mci

» conlurbavcrnnt mc'. «Sic igilur liic adeo purus, sine

lcntalioniijus, alquc <Trumnis non fnit super lcrram; ct
nos absquc laborc, rcliquisque aflliclionibus, rcgnum, et
qnae in co bona rcposila snnt, cxpcclamus?
XIV. Quis aulcm nos comniciulabit talia cogitantes?
Si cnim procul ab angusliis, cl tcntationibus reliquarum-
quc virlulum tolcranlia ea conscqui licerct, quorsum Deus,
ut lanla cliscrimina Sancti subirent, et tcntationes, angus-
llasquo, ct non polius ut in liccnlia, ac dcliciis omncs vi-

vcrcnt, pcrmisit? Si lucc cogitcmus, ct aliqui infidelium

nos vidcant ita tifTcclos, diccnt : « O.lio habet igitur Deus
Sanclos. nElcnim si fas erat sinc acrumnis, ac tcnlalionibus
rcgnarc in ccclis, cur illos in miscriis, et angusliis, et in

pcriculis, ct in varlls lentalionibus rcliquit? grandem

lemeritatem! o magnum contemptum ! o cnormem igna-
viau) ! o ingenlcm durilicm ! Cum cnim oporleret nos lu-

gcre noslrorum cordlum duriliem, ct quod adco a spo

>Sancloruni dislamus, ntque a palientia; conlra polius ct
cos, qui rcclc vivunt, condcmnamus sjcpc proplcr nimiam
illorum lcniUilcm, ct animi dcmissioncm, ct paupcrlalcm,
et reliquas virtules, ac sappc s:cpius Iioc ipsum robur pa-
lientia^, segnilicm, imbecillitatemque appcllamus, eisque
i^igrilinc crimen afTigimus.
XV. Quid faciemus igitur, cum tantis malis nos ipsos
transfigamus, ct secundum Salomoncm virluiis signum noii

habenlcs, quod oslendere possimus, in malitia vitam nos-

Iram consumimus? Ac Sancli quidem proptcr Deum, iTlcr-
norumquc bonorum voluplalem, lentaliones tantas, ac pc-
ricula pertulerunt; nos vcroquotidie bcncficiisnflccli, pigri
sumus. ILtc vero accidunt nobis, quia futurum judicium
' Dan, vii^ i5-i5,
 DE PERFECTIONE IIOMINIS. 1 99
illudnon cxpectamiis fore lerribilc, atque inlolerabile, quod
solum iilud ostcndet proprium tempus neque desideramus ;

aeternorum bonorum perceplionem, sed adhacrcmus lerre-

nis, alque insanis viUe rebas, qucc nobis haud prosunt, sed

potuis ad extremam perniciem nos adducunt. Expergisca-

mur igitur, dilectissimi, certemusque dum tempus habe-
mus. Sic floruere ctiam tres pucri, atque hymnis laudare
Deum non destiternnt, sed in igne existentes, acsi in sacello
monereut, sic se habebant patientiaj certamen ostendentes,
atque eum, propter ignem conjecti fucrant, cum
quem in

gratiarum actione, hymnisque decantabant. Yidistis gra-

lum animum Sanctorum? Yidistis erga Deum amorem, ac
paticnliam adamantinam ? Sed quid Dominus fccit ? Eos,
qui tradili fuerant igni illi, qui saxa, et ferrum, omnemque
materiam consumit, lanquam sponsos exthalamo, sic fecit

exire illos Sanctos. Non enim fuit in illis odor ignis, sed
aqua irriganscapilisipsorum caplllos. liccc vero omnia prne-
buit ipsis conlinentia, et paupcrtas. Propter contincntiam
enim verum camiuum anle Babylonem superarunt, flam-
mamque peccati a carnalibus concupisccntiis cxcilatam
extinxerunt, et paupcrtate politi, coileste regnum possede-
runt, atque hic a rege adorati sunt, aelernaque vita fruun-
tur. Agite igitur, dilectissimi, nos quoque horum virtutes
imitemur, eamdemque viam ineamus, ul in eamdem requiem
occurramus.
XVI. Quid vero dicam de Sanctis, qui in Yeteri Testa-
menlo decertarunt, quibus Apostolus testimonium dedit
his verbis « Quibus dignus non erat mundus ? » Non quod
:
'

patrimonium magnumpossederunt,et delicias, quielemque

sectati sunt in vita hac; sed quod circumierunt in melotis,

in pellibus caprinis, atque inopes facti sunt, et nttriti sunt,

et exlorres fuerunt, Propterea devicerunt regna , et Dei

• Hebr, xi; 58.
200 i. EPIIR.^M SYRI

promlssiones conseculi fucriint. Vldclis, fralrcs, ut nullus

SanclornmsIne.Truinnis, ac tcnlalionibuspra;sentem vitam
tluxlt. Quo paclo I^Ilur nos nlhll cjusmodi perpessl, sed in
parlem cum iis sor-
otio ac dcliciis hujus sa^cuH (le<|;enles,

liemur? Non cnim nobis polHcitus cst hic quielcm se, ct

rcgnum suum concessurum. Hoc enim sceculum pro loco
exercltationis, tcntalionls, et certaminis dedit nobis Deus,
ut ait gcnerosus Job, quod a 'lentatio est vlta homiiiis su-
»per tcrrnm '. » Non igitur iniquo animo feramus moiesla,
atque aspcra, quai nobis nccidunt; sed potius ctiam lacle-

mur, quod viam Sanctorum perambiilamus. Etenim Do-

minus nosler Jesus Christus largitor vitae nostrae, per per-
pessiones lolam in carne dispensationcm consummavit :

formam enlm servi accepit,Dominus omnium cxistens; et

cum dives esset, pauper faclus est, et famem, et silim, ct

laborem, ct illnera toleravit : atque omnium opifex, ac

Domlnus, non habuit, ubi caput rcchnaret ct quem tremit
:

omnis creatura ccclestiom, terreslrium, ct infernorum, snb

diabolo, ( hic qui potestatem nobis dedit ipsum concul-
candi :
) subipso passus est quadraginta dies, et quadraglnta
noctes jcjunlum producerc, atque ita ab eo lentari. i\um
jejunio indlgebat, qui pati non potcst? Qtii omncs hibo-
ranles reficit, defaligari oportuit? Quorsum vero sitivit

copioslssimus fons, qui aquam in vinum vcrlit, qui flumlna

vivcnllum aquarum elTudit cx venlrc crcdentium in ipsum ?

Msi quod cxemplum nobis, et formam gralissimac convcr-

sntionis voluit ostendere, ut in ipsis versantes, a diaboli dolis

hbcremur, ipsiusquc rcgnum ccternum assequamur? Ea

de causa etiam passus est, probris alfectus, male audiens,
consputus, colaphls cncsus, IhigclHs vcxatus, splnis corona-
tus, cahxmum manu acclpicns, purpura indulus, fuslibus
percussus, genus omnc ludibrii, ac risus perpcssus, cruci
* Job. vii, I.
 DE PERFECTIONE HIHOINIS. 201

afTixns, acelo ac fclle polaliis, lancea iii latcrc pcifossos,

cuni iniquis dcputalns. Ila^c oninia Doniinus proptcr nos

lulit, ct noslroD salutis causa magnanimus perpcssus cst.

Quid igilur relribnemus Domino, qui lantam bencvolen-

tiam erga nos demonstravit ? Ut neque retributionem a
nobis postulet, sed velit solum,;it nostrae saluti studea-
mus ?

XVII. Sic et Apostoli Salvatoris pra3ceptls inhaerentes,

omnem a;rumnam, atque angustiam pertulcrunt, expulsi,

exagitati, in arctum adducti, injuriis afTecti, pro nihilo lia-

biti, sputis dclibuti, hinc, atque hinc assidue ejccti, nuihun

omnino habentes requicm, sed mortem ante oculos tenen-
tes, et singulis horis cxpcclanles, et praclerea jejuniis, et
vigiliis, el siti, ct nuditate, in laboribus, ct in pcriculis, et
in itineribus suum corpus domnnlcs, nlque in servilutem
redigentes, ut sibi ipsis, et nobis aeternam vitam promcre-
rentur : cum Deus ostcndat non hcere esse otiosis iis, qui
sulvi esse vehnt. Neque enim merces datur sine labore, sed
unusquisque nostrum juxta proprium laborem propriam
merccdem accipiet.
XVIII. Horum vcstigia etiam sequentes Martyrcs victo-
res egregii, atqne in variis certaminibus exerciti, experimen-
lisque iterum velut anrnm in fusoria oflicina conflali, im-
mortahtatis corona redimiti sunt, flagclhs alTecti, plagis
crudcllssime excruciati, in carceribus constricti. Principcs,
et reges ferarum dentibus illos subjiciebant : igni vcro
voraci, et potenti tradebant ipsos, in fluminum undas illos

projicientcs, ct pelago dcmergentcs, rotis alliganles, tor-

quentcs sancta illorum , ac tenera membra. Ila3c omnia
autem viccrunt Sancti, non robore corporis ( hoc enimha-
buerunt corruptibilc, sicnt habemus ct nos ), scd spe fu-
lurorum bonorum confirmati : omnia gcnerose tolerarunt
nullo modo carnalium cousiiiorum experimcntum admit-
202 S. EPIIR/EM SYRI

lenles, non asscntalionibiis nmolliLi, non teniporanea gloria,

stullisque divitiis clccepli; seil omnem snam spem in Do-
mino sine ulla dnbilatione ponenles, omnem diaboli ma-
chiiiationem pessumdcdcrnnt, ct Marlyrcs Domini renun-
tiati sunt, cum confcssioncni egrcgiam coram hominibus
emisissent. Ila ctiam nos, dileclissimi, etsi tempus martyrii
non adsit, martyrcs mcnlc evadamus, rcsistcnles diaboli
insidiis, per animi dcjectionem, ct palientiam, dilcctionem-
qucDei, ct proximi,ac muluam lolcranliam propterDeun),
cxcqucntcs Salvatoris mandatum, quod pronunliavit : « Ma-
»jorcm liac dileclioncm ncmo habct, ut animam suam
«ponat quis pro amicis suis '. » Si igitur animam ponere
invicem jubemur; quanlo magis obcdientiam, et subjec-
lionem altcr allcri praestare dcbemus, ut simus imilatores
Domini, qui primum ol)cdicntiam ostcndit opcre, ct ser-

monc, lactus obediens Palri usque ad morlem, morlem

fiulem crucis? Simililer ct animam posuit ob suam bcnig-
nilatem, idque nobis non cxistentibus ipsius amicis, scd
inimicis : « Cum autcm inimici cssemus propter delicta, ct

» concupisccnlias, pcr mortem suam rcconciliavit nos Palri,

wdclcns quod advcrsus nos crat chirographum decrcti '. »

Nos vcro cum dcbcremus scqui, mandala ipsius jussi ob-

scrvarc, non obscrvamus. Kt ipse quidem primum fccit,
atque ita docuit; nos autem nc obviam quidcm obedicn-
liam inviccm pr?estamus, scd conlradiclionibus polius, cu-
piditaliquc cxlcgi omncs scrvimus : ncque quaUbuscum-
quc conlumaciler repugnamus, scd Christo ipsi Domino,
Quando enim Patribus nostris conlradicimus, qui salutaria
documcnla nobis prcTbent, qui cliam animam parati sunt
ponere pro nobis, nonnc Christo conlradicimus, dicenti :

« Qui vos audit, mc audit : et qui me spernit, spcrnit eum,

»qui misit mc ^ » Sic igilur spernentes cum, qui fccit nos,

' Joan, XV, i5,— ' Koiu. v, lo; ctColoss, u, lo^ iS,— ? Luc. %, 16.
 DE PERFECTIONE IIOMINIS. 2o3

quomotlo regno nos clignabitiir, el non potiiis incusabit,

conclemnaLilque, quod adco oLvertimns mandata ipsius,

neque ponimus anle oculos periculum non obedienlibus
impendens, neque obedientise lucrum agnoscimus. Inobc-
dicnlia enim mortem afTert, obcdienlia vero vitam aeternam
conciliat.

XVIII. Conemur crgo, dilectissimi, per hanc pulchram

obodientiam, ct subjectionem, scternoe vitoe haTcditatcm
assequi, et minimc nos ipsos inobedientioe, atque inordina-
tionis mortis subjcclos faclamus. IJabenlcsautem timorCm
Domini, pareamus Apostoli documentis, sicut dicit : « Sub-
wjccli invicem in limore Dei, solhciti servare unitatem
»spiritus in vinculo pacis '. «Etenim pax omnis honse spei

fundamentum existit, pax mortis mors, diaboli luctus, clac-

monum exterminium. Ilanc qua^ramus, et consectemur,

quae cst Chrislus : « Christus, » ut alt Apostolus, cst pax
»nostra, qui fccit ulraque unum, et inedium parietem ma-
MCcricT solvens, ct veniens, evangelizavlt pacem iis, qui
» propc ct qui longe sunt ^ »Hanc igltur studeamus tenere
pacem, dilectissimi, atquc adversus hostem,hoc est,diabo-
lum, resisterc, et bellare, sumenles arma continentla? nos-
Irsc, hoc cst, primum omnium reclisslmam fidem, et de
futuris spem, ct non fictam dilectionem.
XIV. Per hcTC spiritualia tria arma Ires illlus improbas
machinationes dejicimus, hoc est, oblivionem, et inscitlam

pigritlamque. Haec enim sunt illlus consilia mala, et sub-

lilia. Per has tres operatlones in perditionem dejicit homi-
num genus, eos maxlme, qui fidunt perversis ipslus per-
suaslonibus. Ibx elenim tres ipsa) insldla! omnlum ipsius
inventlonum pessimae sunt tcnuissima} : cum sint, etlatcnter
in nos sese insinuent, adeo ut ne cogltemus quidem nos
facere malum in malis cxistentes. Qucmadmodum enim,
* Ephcs. IV, 3, 3. — 2 ij, ij^ i^ et i„.
2o4 s. EPiiR.EM syni

cxcmpli gratia, si quis in looncm incidat, aut aprum, bcl-

luas lcrribilissiums, ab illis occiditur, cum maxima) sint,

ct polcnlcs; alius vero incidat in sei|)cnlcm, vel arancam,

vcl scorpionem, eamdcm n:iorlcm palitur propter vcncnosae
leraa cllicaciam, qunm qui in ma.\iuias leras incldcrit; sic
qui vinolenliic, aut j;ula3, aut scortalioni, rcliquisque vitiis

inserviunt , cum sint maximce, pessimrcque afreclioncs,

onimaj intcritum paliunlur. Eodem modo, qui vel ignoran-
tiae subditur, vel negligenlia tenelur, bis qucc minima) vi-
de^itur essc adco, ut neque animadvertamus nos pcccare,
eliam cjusmodi subjccli passionibus, morlem subcunt ani-
ma?,sicutiili corporis. Oblivioenim animasnoslrasseduccns
non sinil, ut rccordemur praeceplorum Dci, sed prosiliens
viliositas caplivos nos a Dco abducit : ignorantia aulem
sublrahens mentcm noslram a Dei charitale, non pcrmiltif,
ut spcs noslra ad bonum rcratur, sed ab ca irrelili lcrrcnis
rebus, alnue insanis, Dci pra^ccplis non credimus, Dei nns
facil inimicos. « Quicumque, inquit, voluerit amicus csse
wmundi hujus, inimicus Dci consliluitur '. »

XX. Abjiciamus mundi pondus, portemusque crucem

nostram, ct cruccm Domini sequamur, non dechnando a

via hac addexlram, nutsinlslram. Ipsc namqucest vla nostra

Jesus Christus, qui ait : « Ego sum via, et vcritas, ct vita '. »

Hanc igilur ingrcdiamur viam arclam, alquc Qnguslam, ut

vita pcrfruainur ailerna, qua3 cst Chrislus. Omncs cnim
Jusli per hanc Ircinsicrunt idco ctiam Propheta dicit : :

« MuUaj Irlbubilloncs juslorum ^. » SI Igilur Sancli per mul-

tas trlbuLilioncs regni ccelorum ha?rcdc8 fiunt; nos Iniqul-
latibus, ct quielc, cl dcHciis,etpondere rerum humanarum
oppressi, spcramus Ibrc, ut idem obtlnere posslmus? Quo
vcro paclo ilcri [)otcst ? Qucmadmodum enim per viam
vaUle anguslam,et pra^cipllem, qui onus ferat, pertranslrc
1 Jac. IV, 4. — » Joan. xiv, 6. — ^ Psal, xxxui; 20.
 »

DE PERFECTIONE IIOMINIS. 20^

noii potcst : ab angustia enim impeditur; ita pariter qul
gravatus est mundi negotiis, difficile factu esl, ut ad rcg-

num coelorum perveniat. Difficultatem enim salutis eorum,

qui multum possident, Dominus demonstrans, et perfectam
nobis magnanimilatem ostendcns : « Quam difficile, inqnit,

jqui pecunias habent, introibunt in regnum coelorum '?

Quando enim accesit adolescens ille ad Dominum interro-

gaas de aeterna vita dicendo : « Magister bone, quid faciam,
» ut vitam aeternam percipiam =•
? » Dixit ei Dominus. « Prje-
»cepta nosti? Non occidas : Ne Non Ne adultercs : fureris :

» surripias :Ne falsum testimonium dixeris. Ilonora patrem

»tuum, et malrem tuam ^ » Gumque ille dicerct « Haec
: :

))omnia observavi a juventute mea, quid adhuc mihi de-

wesf^? » Yolensque Domlnus ostendere,neque ea, quae sig-

nificavit ipsum esse execulum, ei respondit : « Si vis per-

» fectus esse, vcnde quse habes, et da pauperibus,, et habebis
»thesaurum in coelo, et veni, et sequerc me ^. » Is vero
possessionum pondere pressus, cupiditale vinctus, atque
ideo moerore affiictus, noluit Domini sectator esse, neque
optavit thesaurum ccelestem acquirere : verum abiit Iris-

tis; causamque afferens Evangehsta, « Erat enim, inquit,

»habens multas possessiones ^. »

XXI. Videte, dilectissimi, quot bonorum operum im-

pedimentum fuerit opuleniia, neque permiserit, ut ille Do-
mini sectator fieret, et quae recta facere videbatur, nimia
abundantia inutilia reddiderit. Propterea iterum dixit Do-
minus « Facihus est camelum per foramen acus intrare,
:

»quam divitem in regnum coelorum 7. »Cur igitur impedi-

mentum hoc non auferimus a nobis, et accipimus crucem
nostram, sequimurque Salvatorem, non quae retio sunt
aspicientes, sicut uxor Lot, quac remansit exemplum infi-

* Marc. 23. — > Ibid. 17. — 3 Ibid. 19, — 4 ibid, 20. —

4 Ibid. 21, — Ibid, 22. — 7 Ibid. 24.
 :

2o6 s. i:pnruEM syri

clelilatls hodicrnum cllem. El Dominus

slalua salis iisqnc in
inqiiit; « Ncmo millcns manum suam aJ aralrum, cl rcs-
«plcicns rclro, aptns est regno Del \ » Respicerc aulcm
rclro, nihll aliud est, quam converll ad rcs mundi; ct qu.-e

dcslruxlssc vidcbamur pcr aLrenunlialionem, eadem rur-

sus ob temporariam rcqulcm acdlficamus, omni cx parte
nos ipsos Iransgressores constiluenles , ut alt apostohis
Paulus : « Si enlm quae deslruxi, iterum hocc rea^dlficabo,

» pracvarlcatorcm mc consllluo '. » Quld igilur cxistlmamus,

quod lran:-gredlcnlcs nos rcgnum con-
ipslus praecepta,

seculuri simus, et non pollus damucmur ad gehennam

iguis?
XXII. Agile igltur, dllcctissimi, cum adhuc tempus su-
pcrest sahilis, sludcamus omnes sordes,omncmque ma-
Hllam dcponcrc, honum certamcn certemus, ut .xlernam
el

vilam assequamur, ad quam et vocali sumus, proresslquo

sumus pulchram profcssioncm, cum sanclltalls hahltuni
accepimus. Pro digullalc Igllur hujus vocalionis anihule-
mus, ct cum omni anlmi demissione, ac h)nganimilale
supporlemus invicem in dlleclionc Domini nosUi Jcsu
Chrisli, curemusquc conservare unilalciii splrltus iu vin-

culo pacls. Niliil pcr coutcnlioncm, vcl vanam glorlam fa-

clamus : non na^catur in nobis amarltudlnls radlx, nequc
scrvos nos ipsos faciamus pravarum affcclionum, id esl,

guhv, qiuT malcr cst Inlempcranti.T. Ncmo nostruu] Esaii

iniiiclur, qui viscerum stcrcus amans, sua prlmogcnita
vcndidit, venlrem exislimans Deum suum. Qua3 cnim Deo
consecrata eranl, ha^c gulae prodidit, profanus in his cxis-
tcns, alque a Dco alicnus faclus. Simlles crgo ipjius ne
11 imus, qui foruicalor, ct profanus ub Anosloh) diclus cst
alt cr.ini : « Ne quis fornlcalor, autprofanus, vclut Esaii ^ . »

scd ^lmpliccni, puramquc vilam Jacob iemulcmur, ut cum

' Lti". u, 62. — » Ga!. ji, i^ — 2 Ilcbr. xn, iG.
 DE PERFECTIONE IIOMINIS. fb^
ipso bcnediclioneni haercclitcmus. « Erat cnlm, inqult, Ja-
)>cob vlr simplex habitans In domo \ » Ergo, dilectisslmi,
nostras animas ne negh'gamus, qula nihil est, quodpretium
animse sequare posslt. Promple suslineamus tenlationes,
omnemquc cTrumnam , alque angusfiam : perdomemiis
corpus, manclpantes iihid jejunils rlgldissiniis, vigihisque
totius noctis, chaumenils, et hiboribus, cseterisque asperi-

tatibus, ut anima noslra in singulos dies renovelur. Dicit

enim Paulus aposlolus « Quantum qui forls est noster

:

»homo corrumpitur, lantum is, qui intus est renovatur de

»die in diem^ » Et iterum ait : «Id quod in prassenti est
»leve tribulationis, aBlernam glorlam operatur, non con-
» templantibus nobis quac vidcntur, sed qua3 non videntur.
»Quae enim videntur tempoialia sunt; qua3 autem non vi-
»dentur, asterna ^.» x-Eternarum Igllurrcrum possessionem
cxoplemus.
XXt'II. Ad cogltalionem rcvocemus sanctos, expenda-
mus horum virtutes, atque oemulemur, eorumque vcsligiis
animae desldcrio insistamus. Quis cx iis in qulete praescn-

tem vitam cgit, ct non polius per tentationes, aerumnasque

proescns sircc vlta^ tempus confecit? Idclrco, ut pracfatus
sum, illorum vitam graphice proposuit nobisDominus, non
solum ut eos adiniremur, laudemusque; sed ut sccundum
illorum vitam egregium viliie genus capesscre curemus.
Sumamus Abelem bonorum primitias, agnum innocentem,
Deo oflcrenlem dona gratlsslma, nihil injustum perpelrnn-
tem, solum per virtulem Deo placere cogltantem, et fra-

terna manu morti traditum, nihil habenlem in se condem-

nationedlgnum, quod impiuin illius odium posset excltnrc,
sed qucmadmodum dictum est, projjter virtutem invisus,

morlem sustinuit, ut factus typus Christi Domlni, in sa3cu-

him saecull requiescat. llujus vero pnrentes qui primi ,

2 2 Cor, IV, 16. — 3 Ibid. 17, i8.

 S. EPHR^M SYRI
2qJ
condltl siint, qul immaculalis factorls, ct Dei manibus
eflicti, ubcriLus paratlisi deliclis pcrfruiti, Conditoris sui
praecepto non obedientes, deceptorisque consilium secuti,
capliquc (Vaudis dclcctalione, ex paradiso ejecti sunt.
Yidcs quantum detrimenti iliis attulerunt relaxamenta, et
deliciae : eliamadDcinequalitatcm somniandam impulerunt.
Nihil enim ad relaxationem inulile hominum genus '....
Atasrumna, atque indigentia, variaeque tentationes, splen-
didos, beatosque efflciunt tolerantes.
XXIV. Cupis aulem etiam noscere per quantas tenta-
lioncs, afillclioncsque pr.xsentcm vitam Noe duxit? Dicit
Scriptura : «Noe vero invenit gratiam coram Deo ' : » ut
inteliigamus eos, qni vere Dco placent, lum tenlalionibus,
tum variis calamitatibus fuisse excrcitatos, atque exerceri,
ul puriores vcliit aurum in fornace posilum apparcant.
Quis vero satis trlbnlatlones, lcntallonesque Noii enarrarc
poterit? Quod in tanta muUitudine solus cral, qui Dei vo-
hintalem faceret, universosque videbat declinantes a Deo,
cosque admonebat, et saipc exhortans ad converslonem, ut
dcllrus ipsis vidcbatur. Cumque arcam fubricaret ,
quot
convicia, ct dicteria? Atque intcr hacc non lameutabalur,
scd pcrsislcbat cos adhortari. Et tot annis dcspicatui essc,
et odio habcri ab ouuilbus, vidcrceos adco prxcipilcs fcrri

a peccatis, parum tlbi hoc videtur? Quis vero referat mi-

scrias post diluvium? Traducerc cum tantis bestiis, ct rcp-
llhbus, ct volucribus anuum tolum in illa angustia, tem-
pestatcm illam intolerabilem, undarum, iluctus, lonitruum,
aquarumque slrepilum, putamus ista parva essc? Quid
autem po^tqunui diluvium cessavlt? Quls cahunitates iUas
cnumcret? soHtudincm tcrrie universae, el gcncris humani
dcletionem aspicerc? Quando eum deseruit angustia, et
ploratus? Quid vero Ghami fiHi sui impudentia, cum pa-
' Desunt quocdam. — ^ Gen, vi, 8,
 t)E PERFECTIONE HOMINIS. 209

Iris nudlt&teQi irrislt ' ? Quanta acerbitas ? Adeo enlm illud

impudens factum euni commovit, ut ejus posteritatem ser-

vitulis pcEna damnaverit. Idclrco ne orationem dilatemus,
ista praelereo. Adeo ut si quis omnes illlus calamllate? per-
sequi voluerit, eum lempus deficiat. Atque in oinnibus his
existens, didicit gratias agere Deo, a spe futurorum bono-
rum nunquam divulsus, unde etiam per infinila saecula
commemoratur,
XXI. Quid vero dicimus depalriarcha Abraham? Multi
eum ferunt inter dlvitias, copiasque vixisse praiter caeleros.
Unde qui aliquibus bene precantur, illius benedictionem,
atque ubertatem ut percipinnt, exoptant. At si quis illius

divitias scrutabilur, inveniet ipsum phis cseleris tolum suae

vitae tempus inter asrumnas, tentationesque duxisse. Quls
enim iilius labores enumerabit? In itineribus incommoda,
in bellls discrimlna, nemini videri vivere reh*giose, exulare

a propria terra, atque ab omnlbus consanguineis, nescire

ubi consistere oporteat, quotidie locum ex loco mulare,
aberrare inter pericula, hocredilatemque in terra non ha-
bere, neque pedem ubi poneret, sed in tabernacuhs habi-
tare ? Quid vero volo dicere? Qui futurorum bonorum
haereditatem expectat, nihll prassentium sibi vindlcare de-
bet, sed confidenllaj in Deo stabiHler inhoerere : quem-
admodum et Abraham, qui Rlelchisedech regem jureju-
rando certum reddldit, voluntariac paupertatis nobis ratio-

nem ostendens, non esse nos mundi cupidos, sed totam

spem nostram in Deo ponere. Ideo posl belli victoriam
cum vellet rex scihcet gralo animo etiam pro ipsius labo-

ribus gratiam referre, dixit Abraham «Levo manum meam

:

» ad AUissimum, qui fecit ca^Ium, et terram, sl a filo usque

» ad corrigiam caligae acciplam aliquid rerum tuarum Ne :

»dicas, inquit : Ego ditavi Abraham^ » Yidetis quomodo

* Gen, IX, ?.2. — 2 Id. XIV, 22, 23.

XL. 14
210 S. EPnR.flM SYRI

nihil praesenllum Abraham optavlt, sedspe fntnrorum cor-

roboraliis lenlailoncm slrenue pertullt : qul enlm unlco
filio nonpcpercit, sedillum jugulare voluit propler Deiprac-
ceptum, quo pacto res adeo lemporarias sibl sumpsisset?
Promplus hospitalitntls cultor per hoc egreglum turrls ccdi-

ficium Deum ut viatorcm excepil, et amlcus Del factus,

bonis semper duranlibus fruilnr. Hujus imilemur ct nos
lidcm, forlitudlnem , Del amorem, ipslusque hospltallta-
tem, ut cum ipso cTlcrnis bonis oblectemur.
XXYI. Quisvcro dicat, aut quis praidlcavcrit beatam
obedienliam Isaac? Etenim cum paler eum ad sacrificlum
duceret, promptior seque])nlur ad mortem : typus enlm
hic eliam erat Christi Domini. IIujus ctiam nos obcdien-
tiam, ac promptitudincm acquiramus, ut nos quoque obe-
dientiae mercedem a Christo Servatore reclplamus.
XXVII. De 'gcncrosissimo Job dicere non audco : hlc
enim unlversum lentationum pelagus sine ulla dubilalione

subivit, el totam agltatlonem, ac tempeslalem, decuma-

nosque fluctus diemonis generose pertransivlt, et tanquam
lapls Infraclus, mansit immobihs, alque omnia tela diaboH
exccpit, Invuhicratusque pcrslilit, muniens se ipsum fidci

scuto, et aniniose adversarium superans ac frongens, victor

corona rcdimilus rcnunlinlus cst. Quando cnim diabohis

ad ccrlamcn iHum cxposcebnt, post ilhim non fcrendam

corporis pLngam, posl messem dlviiiarum, alque expolia-

tionem omnlum possessionum iUius, rehquorumque, domi,
famulorum, ntque aharum opum cunctarum, cum audivit
Deum tcstimonlum pcrhibcntem de Justi vlrlulibus, ac di-
centem adse : « Considerasti servum meum Job, quod non
»sitel simlhs in terra, irrcprchensibih*s, justfis, verax, ti-

»mens Deum , abstlncns ab omnl malo opere : lu vero,

«inquil, perdcre dlxisli subslanlias cjus fruslra '. » Tunc
""
Job. II, 5.
 ;

DE PERFECTIONE HOMINIS. 211

pessimus cliabolns improbilalc summa nsus, clcrcnsionis

oralionem opposnit : « Pellem pro pelle, et cuncta cjun ha-

»bet homo,c!abitpro anima sua'. »Yide cjuomodo oudiens

veritatem, diabolus dicebat rerum temporalium jacturam
salutem esse animse? Qui cum prsescnlia possidcrct, uon
sibi, sed pauperibus ilh\ possidcbat dicendo : g Omni vc-
» nienli janua mea fuit aperta : ego sum pater dcbihum,
«oculus coecorum, pes claudorum, et a lonsura agnorum
»meopum calefacti sunt humeri pauperum". » Videtis, di-
lectissimi, non sibi, sed indigentibus divitias comparasse.
Idcirco, iis amissis, non moleste tulit, sed potius gratias
agebat hls verbis : Dominus abslulit
« Dominus dedit , :

» sicut Domino placuit, ita raclum est. Sit nomen Domini

» benediclum in sa3culum ^ » Vidisti quomodo omnia terrena

contempsit propter animae suae salutcm. Confessus est

enim etiam diabolus pecuniarum privationem essc anima-
rum salulem. Si igitur ille etiam invitus hoc fassus est, cjui

pondere mundanarum possessionum homines aggravat

cur nos eis ligamus nos ipsos, et non potius eas relinqui-
mus, ut animas nostras asscramus, ct ccclorum regnum

adipiscamur ? Dixit vcro Dominus : « Quicumque rehquerlt

«patrem aut matrem, aut fratres, aut sorores, aut domum,
»aut agros propter me, centuplum accipiel, ct vitam ccter-

»nam Quemadmcdumet servus Dei Job om-

possidebil''^ »

nibus temporariis rebus orbatus, et cum animi generositate,

ac patienlia quamcumc[ue tentalionem perpessus cum ,

praesenlia recepit, tum regnum sortitus est.

XXVIII. Agite igitur, ethorum, qui tam bene decerla-

verunt, vestigiapremamus, omnesquc rcs hujus sa^culi sive
jucundas, sivc limendas aspernemur nequc aggravemus :

proprias sarcinas stultorum consiliorum, ct criminum pon-

dcre demcr,'i;amur : et veniens Dominus nos inveniet dor-
' J(>b. 11,4.— ' Iil- XXIX, 10-17.— ^ Id. J, 21.— ^ Matlh. xix, 29.

i4.
212 8. EPHR.^M SYM
mienles somuum illum, qui fert ad morlcm, el g;rayalos
crapula, atque ebrielalc, sollicitudiuibusque sa?cularibus,
excludat nos a regno coelorum, et lugebimus dies nostrae
socordine, ncgligentiae, et mollitiee nostrae ; nibilque tum
nobis proderunt luclus, et lacrymae, neque suspiria non :

si preces sexcentas olTeramus, dicendo : « Domine, Domine,

» aperi nobis \ » Nemo unus tunc cst, qui aperiat, sed po-
tius qui increpet cum horrore dicens : « Nescio vos' : Dis-
ncedite a me qui operamini iniquilatem^ » Ea de causa
omnesSancti angustam viam ingressi sunt, ut ab hac sen-
lentia liberentur, pervcniant vero ad vitam aeternam.
XXIX. Pulchrum autem est Moysis vitam enarrare,
alque uliles semulari virlules, qui tanta pericula, ac tenta-
liones experlus est, ut numerari non possinl, qui a paren-
libus ortus, in flumen projectus fuit, quem cum regis filia

comprehendisset, cducavit in filium. Cum autem ex pueris

exccssit, atque ad perfectam cognilionem pervenit, nokiil
amplius temporariam quietem, neque insanam /Egyptio-
rum gloriam, neque corruptibiles, trahentesque ad perdi-
lionem divitias; verum omnibus plane nunlium remittens,
negavit se nalum esse filice Phnraonis; ac rcgnum ostenla-
tionemque perosus, cum populo Dei alHigi maluit, quam
temporariam peccati haberc deleclalioncm. Verum post
virtutem tamgrandem, tenlaliones, atque .Trunma^ ipsum
exceperunt, adeo ul si quis volueril in eo tentamenta ad
amussim expendere, illum maxime attritum inveniet. Cum
enim ad pcriectam prudcntiam pervenit, cl Dei zelum
adeplus fuit, existimans non senLire alienigenas, conspi-
catusque quemdam injuste oppressum ab .Egyptio, eo
percusso, iiijuria airectum liberavit. Undc illi, quos afle-

ceral beneficiis, morli ipsum Iradcre dccrevcrunl. Kursus

enim cmii contcutionem inter se agitarent alienigencc,

*\MaUh. x\v, II. — * Ibii. i2. — ^ Id. vii, 20.

 DE PERFECTIONE IIOMIMS. 2l3
pnccm interillos concilinre conalus e»t. Ast illescel(3Pc plc-

nus, incrcpuit ul lionHcidam, dc sc oplioie nicritum, di-

cendo : « Num occidcre me vis, sicut lieri occidisli /Egyp-
»lium \ » Quid boc gravius, aut molestius? Quamobrem
in rrgiis palatiis versatus, tanlaque fruens licentia, ac li-

bertate, fugitivus, atque exul factus est, /Egyptionum divi-

lias , minimeque diuturnam peccatorum delectaiionem

perosus. Propterea ctiam in desertis locis vexari maluit,
gregemquepascerepraeoptavitapud virumethnicunijJothor
nomine, atque omnibus, ut ita dicam, renuntians, et quie-

lem brevem pertcesus, ac coelestia bonn dcsiderans, qua-

draginta dierum jejunium continuavit, ex quo etiam Dei
aspectu dignalus fuit, ct coram cum eo locutus est Deus,
et de manu Domini legem accepit, cum inter serumnas
totam vitam exegisset, aegyptiacam nempe tentationem.
At ex Israelitispejoresfuerunt. Aliquando quidem udversus
Deum dese optime meritum murmurantes cumque manna ;

eis praeberet,recordabanturpotiusoegypliaca3 helluationis:

aliquando vero idola colentes, et recedentes a Deo : « Co-
» medit Jacob , ut dictum est, et incrassatus cst, et re-
«calcitravit dileclus, et dereliquit Dcum factorem suum,.
»et recessit a Deo sakitari suo^ » Yidele, fratres, quid fe-
cerit satietas, atque saturitas. Quomodoipsos aDeoavertit,
atque ad idolorum cultum adduxit.
XXX. Hc-ec vero omnia dolori, mcerorique erant Moysi.
Gum enim tam ardens Dei amator conspiciebat quos plus
quam suam animam diligebat, adeo impie agentes, furen-
tesque, ct post terribilia illa prodigia, post pedibus mare
calcatum, post tam grande Dei patrocinium, ac benefi-
centiam , ad idolorum supcrstilionem conversos, atque
cx relaxatione, hixuque Deum fusilem comminiscentes ;

hinc irrilalus tali, ac tanta illorum iniquitale, Dei zelo

' Exod. n, 14. — "^
Deut. xxxn, i5,
2l4 S. EPIIR.I'M SYRI

percltus, laLiilas lci;is ccnfringcrc coaclus est, jiissitque

eos lam a se dilcctos invicem disperliri, allerumque qua-
draginla dieruni jojunium protrahens, secundani legem
acccpit. Vidisli paupcrlatis, ac lentationum utilitatem,
quomodo Dci filios facit cos, qui in liis pcrseverant. Quid
illo dilius, aut quid ji;loriosius egrcgio illins facinore? Rex
craL Pharno aurcuni currum hcibens, ct ihronum aiu^o In-
lexlum, et diademale redimitum ct in mari Piuhro demcr-
sus est. Moyses vero inops solam virlutem gestahat, et vi-

ride pedum, illoquc iter opcruit populo, atque aquam cx

pelra exlraxit, ct manna e coelo ilJis deduxit.
XXXI. Jlorum dehemus ellnm
igiiur virlulcs a^mulari

nos, qui angolicum hahlUim susccplmus, ac mundo uun-

llum rcnilshnus, ut Illorum gralia dlgnl quoquc haheamur,
ct cum Ipsls iTlernls honls pcrrruamur. /Emulemur illo-

rum palicntlam, illorum mansuetudlncm, terrenarum re-

rum neglcclum, animi demlsslonem, lenitatem, clemcn-
llam, compunctloncm, puritatcm, dilcctionem non fictani.
Cum enlm |)ropler JudaBorum impiclatem Iratus cssct
Deus, cL veilcl Ipsos delcro, Moysl dlxlt : « DlmlLle me, ut
pdeleam cos, ct faclam tc Iii gcnlcm magnam, ct mul-
)} tnm '. » Is vero charitatcm Ingcntem, alque Insupcrahilem
possldcns, orahat Dcum, ac dicehat : a Ahslt, Domine : si-

»quldcm dlmltlls cls hanc noxam , dlmllle : sln minus,

wcliam uie dclc dc llhro, qucm scrlpsisti '. «Videtis, di-
lcctlsslmi, Insupcrahilis amorls magnltudlncm : optahal
dcleri a llhro dlvlno, judaiccc sahitis, ct delcnslonls causn.
IIujus dilcctloncm imltari dchcmus, qul salvi fierl volu-
iiius, et fuluris honls potiri : qul cnlm hanc tcnct, non
amplius malitiac, ac pravllatls passlonihus suhjlcltur : vc-
rum pure, et sinc ofrcnsionc degcns, rcgnum cocleste sor-

llclur.

• ExoJ. xxxu, 10. — * Ibid, 3i, 03.

i
 !

DE PERFECTIONE HOMINIS. 2l6

XXXIf. Slmillter omnes cliam Prophetae pcr mullas

perpessiones, lcntationesqiie jeternnD vitac haereditatem adie-
runt. Jesus Nave Moysis discipulus , et virtutum ipslus
imitator, gratla eadem dignus habitus est, et magls aflllc-

tationibus, tentationibusque hic exercitus fult , bella ex

Lellis suscipicns , et magis quam beila, populi transgres-
siones eum attriverunt. Vcrum omnia sustlnuit proptcr
«Tternorum bonorum spem, et fldem de Dco, et dileclio-

nem. Cum his, qui deinceps seculi sunt Judlces,et Pro-

phet^e eisdem certaminibus exerciti fuerunt, easdemque
perpessiones sublverunt. Idclrco a Deo beali facti sunt,
aeternamque vitam sunt consccnti : nihil in terra possi-
denles, sed semper egentes, atquc aflllcti, in desertis locis

crrantes, et omnem aflhctionem, angustiamque patlentes,

de qulbus dixit Apostolus : « Quibus dignus non erat
wmundus \ »

XXXIII. At vero Samuelis a^Hmmas, ac tentationes,

quio cnarrare sufliclet ? Populi contradicliones, dum con-
Ira ipsum insurgentes, seu potius contra Deum, rcgem
poposcerunt? Quot lamenlationes ? quot solllcltudines Justo,
cum ijkmi aspernati sunt ? Ut diceret Deus « Non te ab- :

» jecerunt, sed me '. Quld vcro, cum unctus rex ab ipso,

»

Iransgressus fult mandatuin Dei, alque aiienlgenarum re-

gem servavit, qucm Deus occldi jusserat? Quot Lacr) mne,
quot suspiria
XXXIV. Quid vero rex, et propheta Dnvid ? Quam
requiem invenles eum habuisse in lerrn ? Quis mlseriorem,
ct calamitosiorem eo in terra vitam vixlt? Quis hujus pe-
rlcula, ac discrimina, atquc LTmenta enumerare polerit ?

Solum qui diligentem operam dederunt Scripturis, et Psal-

morum Ilbrum attenta consideratione percurrerunt , il

sciunt nunquam Justo ilii luctum defuisse : sed aliquando

• Hebr. x», 38. — 2 i Reg. vui, 7.
2l6 S. KPIIR.^M SYRI

quidcm lacryniis slratum rigasse, allqnando vero dlxisse :

« Faclae sunt lacrymre niea) mihi pancs dlc, ac nocte ^

: »

aliquando vcro clbi immemorcm fuisse : « Oblitus sum

»enim, inqult, conicdcrc panem meum, ct potum mcnm
i)cum flctu misccbam ^. » Qnld vcro dicam dc angustiis,
quas in suis Psalmis dcscripsit?

XXXV. Simili modo pigrllia nos deprimcns, non si-

nit ocnlos erlgere ad rerum mcllorum contcmplationcm,

sed imprudcnles nos ad inferos pertrahlt, lalissimamque
pcrditionis viam irc co<^It. Idco, dilecllssimi, ne per hfcc
nos prosternat, atque ad inferna pcrducat, obslslamus so-
lidi in fide, et a nobls fngict confusus imprudcns serpens.
Nihil vero lain IHum superat, ac dcjlcil, quam snbjeclio,
ohedlenlia, denn'ssio, et sinccra dilccllo. IIcTc aulcm ipsi
fiunt, sicut supcrius diclum cst, in cordc spicula. Ycrtit
cnim sc in omnium bonorum operum formas, id est jcju-
nlorum, vlglliarum, vohuilaria; paupertolis. Si de jejunio
loquarls, illc omnino non comcdit : si dc vlgilantia vcro,
illc prorsus })crvigll pcrscvcrat : dc pauperlalc autcm si

quls loqualur, illc nihll planc possldct. Enlmvcro bonae

siint hnc virlntcs, multumquc uliles; jcjunium dico, vigi-

hnnliam, ct paupcrtatcm. Ycrum harum imaginem induit

improbissimus diabolus, dohimque in iis comminiscitur,
per vanain gloriam, ct opinionem, anlmique elationem.
Conlra cos vcro, qui anlini dcmlssloncm scrvont, nlhil
potesl cxcogilarc, qula Illnm non potest ciTmgcre. l^tcnim
indumcnlum Chrlsli cst humllltas, ct cum adversarius
supcrbus slt, ahjcclloncm fuglt, conspiciens in ipsis Chrlsli
liumilitalcm, qui humiliavit sc ipsum propler suam benig-
ullalcm, formam servi accipiens. Propler superbiam cnlm
ex coelorum regno cxcidit diabolus, qui ab initio homincm
pcrdidit, et per ipsam dejicit cLitos. SimiHtcr conlra deji-
• Psal. XLi, 4- — * Id. ci, 5 et lo.
 DE PERFECTIONE ItOMIMS. 2I7

cienles se, atque obedlentes nihil potcst machinari : ete-

nim in iis conspicit Dominum, sicnt ait Apostolus : a Quod

wfactns est obediens Patri usque ad mortem, mortem au-
»tem crucis '. nlUeenim cum elTrenis sit, non obedivit
Deo, ct ab Angelorum consorlio dejectus est. Ad eos au-
tem, qui non fictam dileclionem induerunt, accedere om-
nlno non audet : intuetur enim in ipsis benignum Deum
dilectionis auctorem, largltoremque, ut ait in Evangclio :

« Sic eoim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unige-

«nitum daret, ut omnis, qui credit in ipsum, non pereat,
»sedhabeat vilam ncternnm ^ » Illos igltnr, qui bis induli

sunl, limet, et ab cis fugit. Idcirco illeodio plenus est, et

ipse est odii repertor.
XXXVI. Hacc igilur armapossideamus cum aliis virtu-
tibus, quas ille habcre non polest, id est, animi demissio-
nem, ct obedienliam, et subjectionem, et Deo ingenitam
radicem, hoc est, sinceram dilectionem. Humilitas enim,
sicut dictum est, indumenlum est Cbristl : qui igitur hanc
adeptus est, assimilis est ei, qui humiliavit seipsum,et for-
mam servi accepit. Et obedienlia, non secus ac subjectio,
eamdcm parit gloriam iis, qni ex toto corde eam indue-
runt. Subjectlo enim solllcitudinem non bene compositam
corrigit. Non aliter obediens, sciens iisque ad morlem se

extendere obedientiam, nihil illi anteponit, verumetiam

in hoc, sicut dlxi, ejus qui usque ad morlem Palri obe-
dlens factus cst, imitator invenitur. Dilectio vero inexpug-
uabilis armatura est conlra diabolum. « Charitas enim,
» inquit, Deus est, et qui manet in charitate, sicut dic-
» tum est, in Deo manet ^ » JNibil his virlutibus honora-

bilius : in his enim universa lex pendet, et Prophetne. In

his igllur, dileclissimi, recte factis versari conemur, to-
lamque diaboli potenllam destruemus, vanas contemnen-
' Philip. .11, 8. — 2 Joan. 111, 16.— 3 id. iv, i6.
 ,

2l8 S. EPnn.EM SYRI

les glorias, sicut et ii^nominias ,

quemadmodiim tlocet

Aposlolus dicens : « Per araia a dextrls, et a sinistris, pcr

»gloriam,et ignobilitatem, per infamlam, et bonam fa-
» mam, sicut seduclores, et veraces '. wTales fuerunt Apos-
loli, omnem humanam gloriam despectui liabentes, res
universas hujus sa^culi stcrcora existimanles, nihil Dei
amori anteponenles : verumtamen in bonis rebus unani-
mes, pacemrjue invicem, charitatemc|ue servantes, sic om-
nia diaboll macliinamcnta fregerunt, omnemque ipsius ma-
litiam debeUarunt : ncquc rcgum, neque tyrannorum iras

formidantes, sed omncm dlabolicum furorem per concor-

diam, ac paccm dissolverunt, alquc omnino exlermina-
runl, mutuamque pacem habentes, omnes diaboli aggres-
sioncs irrilas rcddlderunt^ universam idolorum insaniam
cverlenles lum , diabolicas irrisiones pessumdedcrunt
lum philosophos indoclles confudcrunt, tum scnatuum
dogmala evorlerunt : Ecclcsia; fundamenta jeccrunt : sta-

billerunt altare, reditumque in ccehim nobis demonstra-

runt, ac per tcrrarum orbem sahills scmen sparserunt.
Jlccc omnla faclnora Sancti perpetrarunt non corporum
robore, non armorum vi, sed per dilectionem in Deum,
ct proximum, mutuamque concordiam, et paccm. ISihll

cnlm dilcctionc ac pace prirstnntlus. Proptcr ha3C igilur

egregla facla tanta gloria dignati sunt, atque amici, fratres-

que Domlni sunt appcUati : cum ohm Dominus ad
dlxlt

ipsos : c Vos amlci mci cslls, si fecerltls secundum quod

» dlco vobis '. »Post rcsurreclioncm vcro alloquens muHe-
res : « Kuntes in GahLxam annunliate fratrlbus meis, quod
»procccdam vos ^ »Idcircoin rcgencratione duodecim se-
diimi ihronos ipsis promisit, nc judiccs asscssuros duode-
cim tribuum Isracl dixit Dominus.
XXXVII. Eia igitur ct nos, dileclissimi, eorum institu-
' 2 Cor. VI, 7, S.— ^ Job. XV, i4. — ' Malth. xxviii, 7.
 :

DE PEAFIiCTIONE HOMINIS. 219

tionem scctemur, eoriimque imitemur viiiules, et solldita-

tem rcclissimse fidei, eorumque quietem in sanculo fuluro,

spem sinceram, etsimpllcem, dilectionem crga Deum, ct
erga omnes, animi eorum demissioncm, atquc patientiam,
mansuetudincm, tranquillilalem, temeritatis caulionem,
inanis glorlae contemplum, commlseralioncm , et animi
praistantiam, lolerantlam, lenltatem, ct quletem, pccunioj
sprelum, ct conllnentlam, dillgenliam, ad bonas actlones
alacritalem, obedienllam, et constantiam, prceparatlonem-
que ndversus a^rumnas, ct pericula, ct lcntationes. Cum
his vero omnlbus supra dictls virtutlbus concordlam, ct

illlus vlnculum : ut pcr haec omnla hona opera hbcremur

ex dolosi diaboli artc, ac fallacla, et dcceptione, atijue
efFugiamus gehcnnam, ct vermem, qui non dorniit, et plo-
ralum, dentiumque slridorem, ct tenebras cxlerlores; at-
que aelerni , immorlahsque lumlnis compotes simus, in

requiem, et gaudium perpetuum Domlnl noslrlJesu Christi

unde efruglt dolor, et mceror, ct singuUus, ubi non est

dlabohis , qui nos oppugnat; ubi neque videre est, qui

damnum iniert, ncque qui patitur : ubi mors non est con-
tra morlis mala, scd laDtitia, atque aetcrna exuUatio. Haec
exoptemus, haec remulemur : hujus potiri conemur per
noslram mundo convcrsationem. Curramus, accelere-
in

mus gressum, dum adhuc dics est, antequam nos nox slne
fine comprehendat, antequam janua claudatur. Acccnda-
mus anlmarum nostrarum lampades purificalione inno-
ccntiae ut gaudenlcs cum dominico
, atque immortali ,

Sponso In iUIus dlvlnum tabernaculum intremus : credi-

tum vero nobls sanclilalis habllum impolhitum scrvarc
studeamus, ut cognoscat Dominus purum, atquc imma-
culatum conservatum proprium donum a nobls, et bea-
tam iUam voccm Domlni audlnmus : « Venite bcnedlcti
»Patris mci, percipile regnum, quod vobis paratum cst a
2 20 S. UPIIR.EM STr.I DE PERFECTIONK IIOMIMS.

» consliiulione mnndi '. » Et illLid :« Enge scrve ]jone, el

ifulclis; super panca iiiisti fidelis, supra mnlta te consli-

»tuam, inlra in gandinm Domini '. » In Cliri§to Jesn Do-

mino nostro, cui «i;loria, et potcntia, nunc et semper, et iii

s?pcula sa^culornm. Ainen.

'
Manh, XXV, 54. — » Ihid, 23.

I
 S. P. N. EPHRiEM
SYRI
OPERUM.

CLASSIS XIII. — DE VITA ASCETICA.

SERMO.
De solltariis, et anachoretis»

I. « C<eII enarrant gloriam Dei, ut ex sacrarum Scriptu-

»rarum oraculo didicimus, et opera manuum ejus annun-
tiat firmamentum ^ » Mare etiam cum suis cetibus Crea-
;)

tori bencficentissimo gloriam tribuit. Terra insuper su-

premo Auctori Conservatorique suo obsequi non desinit,

suasque laudes, justorum, quos alit, ministerio eidem of-

ferre gaudet. Cavi ipsi abruptique montes divinis perso-

nant praeconiis, quibus nimirum assidue vacant sanctis-

simi illi anacboretse, qui latebrosos recessus borridaque
antra accolunt. Id jam Esoias prophetico Numine afilatus

multo antea praenuntiaverat, ut ex his verbis eruilur : « De

wverticc montium clamabunt ^ »Plurima alia, quae vatici-
natus est idem filius Amos, ex cavernis spelajisque ut plu-

rimum prodierunt. Hinc ego quamvis aliqua de solitudinis

beatitate exponere proposuerim, de mea tamen obscuri-

•
Psal. xviii, 2.-2 Isai. xlu, ii.
2 22 S. EPHREM SYRI -

tate llmens, hcroum illorum, qui intra montium cavltates

vixerimt, illuslria iacla rcferrc praclcrmisi; eo vcl magls

qiiod cle Inclylis viris Elia, EUscTO, Joannc nemorum cul-

toribus, dcquc ipso Domino solltuclinis, in qua frcquens

oravit, peramanti diceie argumenlum sane arduum cxti-
tlsset.

II. Ad soliludinis Ilnquc invcstigalioncm me unlce re-

vocans, animadvcrtc plus apud sanctilatis magistros pol-
Icrc soIitudInem,quamoliumet quietem, proindeque collcs

longe urbibus anlccellere. Dequo si quisfortasse ambii^eret,

sibi niinlmas rcs contcmplandas sumat, et ex illis de-
monstralionem hauriat, slmplicla mcdilctur; ab ils enim
prudenliam ediscct. Nulli unquam vexationi subjacent per
saltus crranlcs fcrnc, nec capresc, doncc sylvas tencnt, nd
lanicnas suspcnduntur. Onagor, quia in deserlis habilnt,

immunis a sarclna est. Quis cervorum velocitatem assequi

in saUibus valcat ? Vidc quomodo hi nullo, quo bovcs, jiigo

graventur; nec cervos modo, scd ngrcslia alia animantia,

quac nnlla mensura in pratis uberrime pas-
iis prrcscripta
cuntur. Intucrc perdiccm in rupibus placide comedcnlem ;

ariclcm a strcpitu abhorrcntcm, lconem in ercmo inte-

grum ct bene robuslum, in oppidis vcro pucrorum ludi-
l)rium. Si aquila sub tcctis nidum faciat, ipsius slntim
oculos cxlinlans fumus obstringil. Onagri, ccrviquo,' i

forlc cxtra sylvarum septa ogrediantur, sc in pcriculum

c'apitis vitaeque dlscrimcn infcrunl; pcrraro nimirumcve-
niresolct, ut feraB ad oppida Iranseuntes, incolumes in pa-
Iriani redeant.

III. Cervi cx lucorum propugnaculis in planiticm dcs-

cendentes fronlis coronnm aniiltcnt. Arlcs canil)us obses-

sus crudelilcr lacerabitur. Perdicem circum rctia voliinn-

tcm vcnator alarum reniii;io

~ privabil.
1
Volalih'a omnia, ' si

ad Inqucos seso convcrtant, una cudi libcrlatc amissa

 DE SOLITARIIS ET ANACHORETIS. 220

formae pulcbriliiclinc efFrcnalfe juvcntiitis obleclamenlo

deservient. Ipsi lcones, quam domi relinent, fortitudinem
tolam in urbibus deperdunt. Tot igitur exemplis ab ani-
malium vicissitudinc duclis institutns, o Cbrlstiane, surge,

et in solitudinem concedc, ne inter multitudinis fremitum

pereas; ibi ex avibus vigilantiam edlsce, nc per nlmiam
fidenliom. seu potius tenieritatera, innocentia^ desidcrium,
Iristcque tui animi funus inutiliter lugeas. Ne, obsccro,
urbium amoenitate irrelitns, alienus a montium asperitale
fieri velis. Dissohitionem evila, ne curarum molestlis tor-
quearis.Fugc aurum argentumve concupiscere, marsupia-
quc explcre tua, ne copiarum amor tuam ab hominum
frcqucntia fugam renioretur. Ne quidquam manu appre-
hendas sic enim te facilius cx mundi illeccbris expcdies.
;

Nc vilem dcpercas venustatem, ne nudus Dei oculis com-

pareas. Ne terrenas possessiones appetas; ipsae elenim
mentem ab evangelica paupertale dlstrahunt. Pauperta-
tem lenaciter ampleclere, qua^ ditissimos homincs efTicit;

ccetera autem mundi bona vanitas sunt, ct superbia.

IV. Omnia demisse palienterque sustine, et cuncta
possidebis. Despicienliam eligc, qua justi omnes in certa-

mine Iriumpharimt. Desine opes coaccrvare, quibus innixi

phirimi terrarum principes fatah exltu occubuerunt. Ne
le pigcat nudatis incedere pcdibns, ut draconis capui, con-
teras. Calceos abjice,ut pedes ab hoc impedimento liberi,

diabohcos laqueos facilius declinent. Ne tibi tecta in des-

tructionem oedilices, nec in ipsorum penetrallbus exornan-

dis allnbores, nc tenebraj tibi in aeternitate contingant.
Qucere tlbi domum in deserto; exinde enim ad perpeluum
paradisi domicilium gradum facies. Ex rivulis saxa inter

scatcntlbus humorem occipe, hauriesque aquas loellticc et

exuUallonis tle fluvio Eden. Gomede arborum frondcs, ct

viloe arbore aiiquando vesceris. Nc fastidias, qua; in sege-
2 24 ^' EPHR-*^i SYRI

lem siint deleriorem libi datce, fruges , si vis ad lautam

Agni raensam epulari. llumilia te iu omnibus, ut slerilis
tuus animus ad frucluosam messem efllorescat \ Adhae-
reat limo ventcr tuus, ut oslendat libi viam salutis. Saxa,
in quibus brevi commoratus es, tibi beatitudinem pra?sta-
bunt. Rupes, in quibus delituisti, legalem tibi in paradiso
domum construent. ConKc, quas neglcxisti, fient tibi ve-

luli plumoe aquilae, quibus in ccelum advolabis. Rustico,

quam induisli, vestis in stolam lucis immutabitur. /Eslivus
ille, quem perlulisli, co^li cnlor le in paradiso, Zephyri

instar, lenitcr pcrmulcebit. Frigus, quo riguisli, inter ju-

cunditalis pocula ccssabit. Fames, qua confcctus prope

cras, in coelesti convivio satiabitur. Silis, qua exarsisli, ad
torrentem viventis aquje cxpelletur.
V. Jejunium, quod tuam fronlcm exlcnuaverat, te sin-

gulari elegantia ac jepore exornabit. Insomnes, quas tran-

segeras, noctcs tibi in Judicio patronai aderunt. Corpori
macie jam torrido florens viriditas accedet. Dolores, qui
artus exederunt tuos cilo rcsidebunt , tuaque, velut ;

aquilae, juvenlus renovabitur. Poenitentia, qua concitali

nnimi molus domuisti, pra^stantiorem tibi in supremi Regis

aula dccorem afieret; moeror, quo hactenus squaluisti, le

ante excelsum Dei thronum cxaltabit; ct singulae, quaspa-

ticnler lolerasli, anguslia3 lolidem tibi gloria) gradus adji-
cicnt. Si modo tenlalionlbus vexaris, cogila has tibi viam
ad Dci gloriam explanare ; si te aerumnaj premunt, ha3 tibi

paradisum recludunt; si te mala urgeanl, Eden suum tibi

expandit sinum. Lapides ipsi, in quos pes oflensavit luus,

pro le pugnabunt, si forle te opprimi conlingeret. llaec
omnia certissime tene, quin suspensus incertusque pen-
deas; mitissimus siquidcni Deus non is est, ut le decipere
velil, aut te oppressum jacere palialur.
' Eccli, jii, 20.
 ,

DE MONACUIS.

/VV\^A-A/V\VV\/\V\\V^*/V\\V\/VV\\V\\V>VV\V\\VV>'VV\V\\'VAAAA\'V\>^.\\VW(V\'>^AA^^V\'.iVV\\V\'VV\/VV\(vVH

SERMO.
Dc monachis»

\. Cur turturl vldualo comparavlt te srcculo abdlcatum

Propheta , o monache ? Quonlam turtur avis estcasto, nun-
quani sccundis nuptiis gaudens, nequc In ramis humidis
considens ; potius autem inhabitabiles conseclalur sohtudi-
nes, ibique dles suos perficit quam ob cansam le Propheta
:

turluri vidualo comparavit; ne et tu, ad mundum conver-

sus, ea quae relrosuntrespicias; neque in civilatibus etcas-

tellis vicisqueconverseris, neque cum mundanis demoreris

neque eorum addiscas recedalque anima tua a Domino
vlas ;

Deo suo vero animarum noslrarum sponso, lafjueosquc in

anima tua accipias; neque ad divilias et voluplates seeculi

revertarls non enim et angehis et homo esse poles, nec

;

Deo servlre potes et mammonae \ » Neque pr.Ttexuerllis, o

monachi errore ducti, mandata et beneficia, curam senuni
el hospitalitatem; non enim ab Angelis talia requirlt Deus,
sed tantummodo ut semper laudetur, glorlficetur, et hono-
rificelur ab ipsls, sicut constilutum est vobis.
Hanc porro parabohim suppedltabo vobls. Monachus
II,

avarus et dives, mundanus est professor; at pauper mona-

chns, coeleslls est clvls. Quicumque monachi in divltiis et
delicils degunt, nihil difTerunt ab iis, qul In vita monastlca
saecularibus rebus vacant, et dellciis atque voluptatlLus
indulgent; adhuc enlm ab angehco vlvendl instltuto pere-
grinl sunt ac ahenl : quin et mendaces dcprchenduntur
et nunc quldem mundo se abdlcant ; nuno rursus In saeculo

' MaUh. VI, a4, et Luc. xvi, i3,

XL. l5
 2 26 S. EPnR.EM SYIII

ac diviliis, suosque inler aflines ac cognalos versanlur; ne-

que monaslicum amplius habitum ferre possunt, qui sac-
cularibus divitiis Non enim possibile est Dco
sunt dediti.
servire et mammonae, inquit Dominus; et ipsi quidem
Aposloli, cum inlcrrogassent Maglstrum suum, diccntes :

« Ecce nos reliquimus omnia, et seculisumus le ', »non

amplius, ipso reliclo, abierunt in mundum, neque conversi
sunt retrorsum, videlicet ad soeculi divitias.

III. Si igitur videris monachum divilem et vohiplalibiis

dedilum, avarum efcompasslonis nlque miserlcordiac cx-
perlem, opcs caducas scctanlcm, dcllciasque ac kicra
iiiundana amantem , poslposilis luis, dcplangc illum, quo-
niam In nocle ac lcnebris lalis ambulat. Nequc enlni vult
Dcus monachum, excmpli gralla, relictis spirltallbus, cu-
rare saecularia, quamvis etiain juslam ahquam causam
haberc videalur; illusio enim haec est dial)oh, qui lentat
eum perdere; nam, qui proptcr res corporales ac sensualcs
ncgligunt omilluntque boiia splrilalia, magnum asslduc
damnum patlunlur, non consldcranles, ncque mente com-
plecli valentcs divinam illam vocem :« Nemo millcns
»manum suani ad aralrum, et rcsplclcns rctro, aplus cst

)) rcgno coelorum ^. » Cur Igllur letifcras tibi divllias

consciscis, o monache, supcrbas alquc arroganlcs, miscri-

ricordiae et compasslonis omnis cxpcrles alque insaliabiles?
quanto enini quis amplius dilalur, lanto magis immiseri-
cors et Inhumanus recldilur, ampHusque suas manus con-
trahit, ne eleemosynam indigenti tribual. Tu vero, o mo-
nache, hasce divitias ne appelns^ nec possideas, ncque
congreges; nam monachi primum et magnum mandalum,
quic sccundum Deum esl paupcrtas. Polius igilur Chiislo
cilra uUam distraclioncm adhicrcas, rcsidcns in loco in

* MaUh. XXIX, 27. Marc. x, 28, cl Luc. xvui , 28, — ' Luc.
IX, 62.
 DE PERFliCTIONE MONACHI. 227

quo et mundo rcnuntiastr, et te Deo conjunxisti vivenli in

saecula.

iWV^A* V\ ^ AAA \V\ \\^ VV> ^\\AA/\/VV\ N*'^ .\A/S VV\AAA VVVVV\ VV\ >AA VVS\V^ V\A V'» VVN^.^^ V\> VV^ VV« iVV> \\\ \. V»

SERMO.
Be perfectlone monachi,

I. Anno prajlerito acl me accesserc quidam, postulantes

utilia nonnulla suis monasteriis ; scd tunc mihi cum iis lo-
qui non vacabat, quod infirmitalc corporis dctinercr. Unde
me taccntem dolor excusavit; conspicientes enim vehe-
mentiam dolorum, silentli causam agnoverunt. Admonitus
sum ergo paulo quod et ab ahis monasteriis missi ob
ante^
id ipsi advenissent. Quid igitur agendum? Privatim cum
his, et ex alia parte cumillissermonem insliluamPaut uno

codemque colloquio, utrisque satisfaciamPCaetcrum vereor

perlransire, quae egregie apud eos paulo ante gesta sunl,
ne me ipsum condemnem. Absurdum quippe est hominem
rudemiiistitueresapienles :sicutetiampaupercm, opulentos
ad convivium invilare. Sensu enim ego puer sum ; at illi

profectu fldmirabilesevaserunt. Nequc vero verba vcritatem

conslituunt ; sed ipsa veritas verbis fidem addere solet.
Novi componere verba, non inficior; at variae virlutis
cxhibere modos non cst datum mihi. Opus est iinago
virtutis ; sermo aulem imaginis adum.bratio est : in adum-
bratione vero nulhis character, scd solum est characteris
ct figuraG commenlum. Quid ergo? Rogati rccusabimus?
poslulali non pra^beaiuui? Qiiis porro nobis obedienl'35
foret fructus? cum et mulli obcdicntiam, ad virlutem pa-
randam assunipscrint. SI porro rcs ipsas inlucamur, in-
vcniemus servos propriis dominis mutuum danles ct juvcnes
i5.
 ;

2 28 S. i;riIR.EM SYRI

S'jfiibi]s consllla impcrllrnlcs, iiulignosfjnc mnxinils viris in

aliqiiibus rcbns adjulorcs ct socios. Ex variis populus

constat, iinaquc gloria resultat : nt major est cui gloria
clcfcrlur, quam qui glorirical, ac gloriam defert; et quae est
mcclialrix ct conciliatrix, intcr ambos, quos conciliavit,
cohoncstatur.
II. Exerceamus nos in verbis atquc colloquiis, sicut
miles sub duce suo. Intelligant fratres nos verba facere
posse, cum opera non habeamus : unum hoc agnoscite in
nobis utile, quod veritatem adamantes, nos ipsos accusa-
mus. Doleo mc non agere opus, de quo ut loquar, obse-
cratus sum; ct vcreor nc, qui reipsa agit quod ego doceo,
me ut indignum repudiet. At idcirco-ne imperium detrec-
labo? non potest subditus dijudicantibus ndversari. Plura
vos noslis, fratres, qui factis ipsis docetis; brcvibusque ad-
discerc desidcralis, qui ex oralione voluptatem capitis.

Dicam etiara vobis fructumesse verum cibum, non autem

folia adumbrantia. Verba se in modum habent foliorum;
opus autem instar fructus. Yultis nossc virtutem opcris ?

cx fructu ac esu cognoscetis illam ; nam folia per simili-

ludinem fidlunt. Satisfaciam vobis, conscius humilitatis
vcstrtT. Novi parvitatem meam, ct modestlam vestram
suspicio. Dicam vcstrum quod apud vos
csse invcntum,
enitescit. Pauperes ii purpuram regis gestant
sunt, qui
lametsi ipsi habitu vili utantur ac humih'. Qui regale dia-
dema faciunl, indigniores sunt quiillo ulantur; sed tamen
faciunt quod jubeutur. Novi quo pacto agricolae lerram
acbobusproscinduut; sed ad opus ego ineptissimus
aratris

sum. Multi sunt qui, ex consuetudine, quae ad artem aH-

quam perlinent penilus norunt; sed de illis ratiouem rcd-
derc nequeunt. AHi, usu ac consuctudinc proficientes,
cxcogilarunt arles, aut ab aHis invcntas concinniorcs red-
didcruiit atquc ornarunt. Sic tl cgo vobis, dc vcslri tcm-
 ;

DE PEr.FECTIOMi MOiSACni. 229

porls morlbiis verLa faciam : alia (|uidem cx more discencli

sciens, alia ctiam cx ils pra^bcns ([usc usu ct laborum ex-
pcrlenlia iHdici.
III. Vita monacliorum Angells simllls, corumque insli-

lutum divino ministerlo plenum est. Continet enim vitam,

quce in prosscntl Deo inscrvlt; ct antc, hanc focnori dat,

ut pro usura vitam oclernam accipiat. Pr.ncbct ipsl benevo-

lcnllam, et particeps glorlae coelestis efficltur. Loco prrc-
senlium laborum, sperat frultionem reternorum bonorum.
Muluo dat terrena, ct rcciplt coelestia. Soli monachi super
lerram divlni ccrtaminiscondilionem atqueconstltutloncni
norunt. Naulre in mari navlgantes molestlns perferunt
at ipsi in qulete vltam agenlcs pcricula experiuntur. Slcut
illls mare : ita hls aerea cfficacitas et potestas. Sicut illos

venti probibent ulterlus procedere : ita hi in aere contra

adversarios spirltus pugnant. Dixit Apostolus de hac con-'

certatlone, et spirltalla uequltiae nomlnavit \ Circum-
munivit locum optlmis unguentls, et aggredlentes accurale
institult, ut insldlas iatenles non ignorarcnt. IMonachis cuin
hostibus cerlamen cst, quos non vident : quales crgo cos
esse oportcat, non recusabo dicere quod sentlo. Nam et

Prophcla3 sunt, qui arlem splritalem tractant, cujusexpcrs

cst caro; opus fticiunt incognltum, quod neque ipsi, qui
laciunt, cernunt ; negotiantur nonin iis, cx qnibusfruclum
capiunt; sed in ea, quae sperant, laborcm intendunt. Yia
ipsis est intelllgenlia ; tcrminus autcm assensio et compro-
batio. Animo proficiscuntur in coelum, et menlem sexcen-
tis meditalionlbus ac lcctlonibus pascunt oblectantque.
Mulli occultali insidias elTugcrunt; alii non resistenlcs
vlcerunt : aiiqui eliam ob metum reccsserunt; nonnulli
quoque captivi, illusi sunt;muUi eliam occl^l pauci :

omnlno trajcccrunt, ct rari mcrcalorcs suas merccs salull»

•
Ephcs. VI, 12.
2 3o S. P.PIII\.£M SYRI

aJvexcriinl. Quematlmodum cjul ad harbaros Iter suscl-'

pinul, sic cli;im esl vlla monachorum. lu duaLus rebus

ncgolium Iraclanl; aut cum cxpcctc-ilionc magni lucri, si
rcni bcnc gcsscrint; aut ctiam mctu substanliam, quam
habc])anl, amiltcndi. Yidi pcr civitales In spectaculls et
ludls, qua3 dicunlur, quosdam cum fcris alque leonlbus
decortnnlcs : nihllplancminus opus agj;;rcdluntur monachl;
aut enlui dltantur repcntc, aut ctiam vila spoliantur. Quln
ct aposlolus Paulus suam vllam spcclacuUim appellavlt '
:

ut condrmclur orallo nostra,quod in agone ccrt:ills. Idcm

cllam slnilium illam nuncupavil, ct pu^^narc se Ipsum af-
firmat : nnJc cx pugna sladlum, ct cx lucta ccrtamcn
intclHge; qua^que ibl agantur, a spectantibus animadverle.
Angcli ct homiucs speculantur, ut non Immerilo dlxerl-
mus monachorum vllam Angch's csse persimilcm. Scd
cujusmotli sunt quoB vidcnt Angell, nisi operationes oc-
cullas, hiqueos in cavca conslilulos, morcs fraudulentos,
invasioncs ex insidlis, machlnationcs doemonum miro modo
contextas et impHcalas, quo paclo cas transllianl alque
cvadant? Speclant quomodo fcrnrum inslar vincant ; quo-
modo ndversarios in fugnm vcrlant ; quo paclo fucatos
amicos de mcclio tolhmt : lucc quac sunt asplciunt Angcli.
QucT porro ccrnunt liomlncs, prorsus res Immance sunt :

cxcilanlur cnim adversus eos, pcrsccutioncs cogitatloncs,

inopi.T, anxiclalcs ct inqulctudincs, morbl, seditiones et

inslabihlatcs, ct nccusationcs, caUmiuIae, rejectamenla, ct

his similia;

IV. iMuUis difticuUatibus cstexposlla monachorum vlta;

nam, si rcmlssior sit, dcclpilur. Si mlnus sincera sit, cllo

instarvini aquamixli pcrvcrtitur; ct acescens, non ampUus

in prcllo est, scd vncscit; non ampHus usui, scd damno;
ncc oblcctamentO; scd nausecc. luslar vlni dcbct vita nosr
• 1 Gor. IV, 9.

i
 1

DE PliRFECTIONE MONA.CIII. 23

Ira conscrvarl. Non qusecumquc sors lulerlt, admlllenda.

Non ridlculls vacandum. Non verborum quamvls sanorum
inulllplicilalc gaudendum. Non Iropls figurlsquc verbo-
runi rrequenllbus, quamvls slncerae slnt. Non dlversis as-
pccllbus, llcet ellam voluptatem mlnime suggerentlbus.
Non ellam multlloqulo Indulgendum, etlamsl astanles ro-
gent; nam, llcet non noceant qul In hls versantur, lucro
tamen frul non possunt. Pigrosnovi multos In acgritudines
incidlsse : allos aulem crgrotantes sibl requlem compa-

rasse. Alli adversispressi, elsiIn(irmonlur propter labores,

valctudlnc tamen recuperata, et lucrum et Inudem refe-
runt. Non recusavit carnls infirinltatem Paulus, et lameii
ipse reposltam sibl coronam confessus est. Qui ad labores
se segnem praebet, slupldus est, et In omne vltlum praeceps,
ac inter forles gregarius alquc plebelus. Hic est, qui noa
est professus solitarlam vltam ; ideo neque allquld possidet,
neque exprobratur el non possldenli; at qui professus est,
si labores detreclet, castlgatur, et servilutls ab eo opus
exlgitur. An ignoratls quid miles piger suslineat? Repetltur
ab eo dlligenter armorum, tclorumque gestatio, cqul usus,
ac lotius opcris mllitaris. Exlgitur ab eo mcditalio, exerci*
tatio, o]>edientIa, ct strenultas in rebus agendis. Nou erit

justa monacho ncgllgenli excusatlo, slcut neque agrlcolaa

lcrram pricclare non colentl.

V. Carnem tuam, monache, cdomans et reprimens,
evangelicl fructus delicias in te Ipso semlna. Ne slnas cor-
pus ollosum, sicutl eglt qui unum talentum accepit; re-
mlssionem qulppe cum gralla nactus, et otio indulgens,

condemnatus est utreus. Christi miles evaslt, et cum jain

frucrclur rcgicemllltl.c proerogatlva, In opere negligensexti-
tlt.Quod sl negligenlillllatquetorpentipepercit, sanect mo-
nacho parcct. Si inullll parclt servo Domlnus, eliam illi

pnrcet. Agricola ob negligentiam semiiiis flagellalur, miles

 »

252 S. EPIIRiEM SYRI

ob Insordesccntla arma; ct qnomodo non mnlto magis

eliam monncbi, si negllgcnliorcs cxtlterint? Vinnm clete-
rius evasit : ruit, vel locus, aut ungncntum.
in causa vas
Inqulrlt cansam Dominus, caque cognita, non slnlt
illius

ulterius corrumpl. Potest et culcx minimus soporem cor-

rumpere; et in Iioc solum culex accnsatur, quominns
vino possimus nli. Res nullius momcnli s.xpc magnorum
malorum causa ellicitur, ct ex parva ncgligentia, Ingenllu
atque Incnraljllla (lunt vulnern. Sciant ct intelligant mona-
chl se velut servos ct agrlcolas, alquc mllltcs esse Christl;
quodque In cunctls dictls locls paratl esse deLeant. Om-
nesque homlncs servl sunt scd ; alii quidem fngitlvi, et allis

servinnt, id est, docmonlbus : alii vcro cxiguls oiriclis se

manciparunt. Nonnulll cliam tanquam servl scrvorum

facti, homlnum scse obsequiis tradidernnt ; caclerum mo-
nacbl domestici sunt ac famiHares. Altcndlle ad promissio-
ncs vestras, et intelligells quod non mentior. Andlte Apos-
iolum, et aperte jam dicta cognoscctis. Ait enlm «Casligo :

» corpus mcum, ct In servilntem redigo * ; »et,« Carnis

» curam ne feceritis ' ; » el , « Indulle vos nrmaluram Dei ^ ;

et, « SIc curro, non quasl In Incertum ^, » clc. Prlmum

fcclt, ct iLa docuit. Iliec cst armnlnra Dci, nt quis et sibl,

ct mullis prosit. SI paratus sltmonachus, ctiam imparatnm

In impulsu draconis cximat ac libcrcl. Agriculturam hlc
excrccre oportct monacho?, ct bcnigcrarc. Ad mnlto plura

polest animns applicari, quam corpns. Novl plerosqne

operi intcnlos, ct Interim bellicamedltanles. Esdrcequoque
lcmporc, sc tales piaibuerunt ^ : aGdificabant tcmplum, et

dcxteras praeparabanl advcrsus bosles ^; et tribus Benja-

mln, jaculandl perllia, ulraque mann hastam contorque-

* i Cor. IX, 27. - » Rom. xiii, li.— ' Ephcs. vi, n.— ^ 1 Cor.
u, a6. ~ 5 I Esdr. 1, 5, G.-- «*
3 Esdr. i.
 DE PERFECTIONE MONACIII. 235

Lat : miillo sanc ampllus mens scite et cxpeditc in variis

splritalibus operlbus sufTecerit.

VI. Quod sl hcccpaululum sunl prosequenda, ego vobis

quae ad sementls comparallonem pcrtinent, expllcabo. Di-
camus ergo novale esse cognitionem animae, Deo quam a

medlante gratla accepit : semen aTitem evangellcum, man-

dalorum obedientiam. Tu modo obedientlam tibl para, et
de pluvla, qua semen crescit, noli esse soHIcItus. SI pro
praesenti incrementum concedcre voluerlt Deus, ctiam
alios dlvina gralla pascas. Sin In futurum distulerit, tnnc
metes, et perennes dlvllias consequeris. Excole, quse in te

est, graliam; et In excolenda ea, cave quod Irrcplt in de-

trlmcntum agriculturoe. Nam et formlcse, nobis non sen-
lienlibus, semen caplunt ;et corvl, te dormiente,dirIpIunt.
Adblbe ergo sIiijuI eum rusticisinstrumenlis etiam bellica,
ct llgone spinas evelle : funda aulem rapaces repeilc. Acci-
dit quoque draconem agricultunie tua3 imminere : vcrum
tu intreplde accedcns fuga,et pcrsequere cum ; ut nc apud
tc permaneat. Si draconem rcliquerls , ctiam rellquae ferae

per eum Introibunt; et, pigritante te, circa multitudinem,

sylvestrem quoque reddcnt agricnlturam tuam, ut nequeas
fructum laborum tuorum percipere : quoniam sylvam slbi

ac domlcillum constltuit draco. Mullae enim regiones slc

desolatae fnctae sunt, varlique agrl eo modo a feris penltus

vastati sunt. Legislator quoque ait quod paulatlm delcn-
dus sit Chananaeus '
: ne in le irruant cunctae bestiae terrte.

Si inertes ac pigri fuerllis, fratres, jam causam vastatlonis

vos pra^betis. SI in vobis assucvcrlt serpens, multiplicabit

prolem, multasque latcbras faciet, ac terram tuam occu-

pablt; qua3 cum perforata, ct pervia longc lateque fueril
angulbus alilsque rcptilibus ; seminarl neqult , sataque
damno obnoxla erit, quia a scrpentibus frucluum proven-
' Deut. VII,

--
s;'?->>--~._^
 ,

2 34 S. EPIIR.EM SYni

lus vaslalLir alqnc dcjlcllnr. Msi cilius passlones, qnae In le

ccrniinlur, suslulciis, ulcus cfllciunl; nislque parvam pu-

trcdlnem curaveris , in omnenique
infinilum excrescet ,

subslanliam luam corrumpet. llinc illincque oLluras unum

anlrum, ct scrpens (quem diximus cssepassionem) aliunde
apcrturam fiiclt. Unum aditmii tu rccludis illc autem cxi- :

lus varios patcfacit. Ideo non polestis prncvalcrc passioni-

bus, ubi diuturnum callum obduxcrint. Proplcrca ne cre-
dile agriculturam vestram csse fcrtilem : quia vastalioni
eam prrefidcntcr cxposuislis. Diflluxit agricolatlo vestra, ct
lulem hunianam existimalis naluram. De puritale ac casli-
tale loquilur Scriptura, ct alio iilius putatis spcctarc verba.

Teslatu-r recte factis, ct non credltis : admiramini verba,

scd opcra non declaralis; eaque ut Deus vobis in admira'
tione sit, dunlaxat scrlpla arbitramini, ct non propter
suscipienda ccrtamlna. Ila sunt scgnes hujusmodi homi-
ncs : hostium cnlm adjulorcs cvadunt, ct pcjorcs iis sunt,
qui nihil agunt ct ccssant.
VII. Advertitequid inimicus fecofit amonachi ipsi Job,
ctintcHigclisquantis cerlaminibus instraebalur. Pcstquam
cnlm exploralam sibi habet bcstiarum atque scrpenlum
obscrvationem, simile adversus similc concltat, ut rcfigiosne

conuctnlionl tcncbras ofTundnl. Quosdam c monachls cor-

rumplt, aliosque nondum corruptos vioh\t. Si simile ccci-
dcrit, ingenuus atque slncerus , muUitudinis rcprchen-
sionem non subibit. iMsi de medio sustulerlt perpetuum ,

bellum habebit. SI lepram contraxcrit, ctinm foelorem

])arllclpabit. Si rcpulcrit, scandalum multorum pcjus ipsi
cril. Istae prcTcipuae, ac maximre hostlssunt insidi.-c, quando
susceplam secumconcertatloncm confundcre nltllur iiac- :

que calliditate, duo sibi machlnatur ac parat nimirum, :

ut et sccurum liomincm atque imparatum roddat : et ut,

cura vere sithostis, noa taQien essc appareat : terliumquc

 :

DE PUHFECTIONE MONACHI. 2^5

l-ravcac inlolerandum efficcre In omnibus conatur, ut

bona malisquam simillima existimentur hnjusmodi autcm :

ralionibus, aclvcrsalur vcritati. Sic Adamum supplanlavit

eodemque modo Coin evcrlit; illam, per mulierem; hunc,
pcr frairem. Non habeo, quomodo lupi fraudem et callidi-

tatem invadcndi exponam. Pcrlcrrefticio vos, o monachi,

quo pacto sustinetis? et dum considero quae vos patimini
in acie dispositi, obstupesco. Recle dixit Dominus arclam
esse viam, quoe ducit nd vilam'. Nam ecce angustia tan-
quam in spcculo pcr orationcm apparct.
YIII. Accrbasunt pncsenlia monachis, possessio inimica,
vokmtaria paupcrtas kictuosa, et bonorum abrenuntlatio
gravis : contincnlia laboriosa , perlculosa nimis accurala
diligcntia, et silcntium mo^rore plcnum. Si reprchenderit,
debilor evadit. Si tacuerit, flacccssit In co zekis Dei. Si
loqnatur, contra : etcum non loquitur, noxium. Ncquit
loqui verltatem : et cumnon loquitur, non sustlnet. Simile
opponit In omnibus draco : in inopia, mercaturae utilila-

lcm; invigiha, calumniam; in exercilils, inleremplionem;

ia oratione, accusationcm olii : in verltate, oblrectalio-

nem; in charitale, maledicentlam ; in hospitalilate, obscr-

vantia} rcgularis ncgligcntiam et contcmptioncm. In arlificlo

ac versulia, ilkus esl virtus posita, et in habitu pietatem ac

rch'gionem siiiuUat. Pcricktatur monachorum vita, ne dis-

soKalur : capila cum pedibus subsidunt, ocuk cum mani-

bus imbccilles sunt, possessio fidcm extinguit, ususque a
monaslica cxcrcltalione aUcnat. Ilumilltatem propria auc-
loritas vioh\t, divertitque spcm solkcltudo lcmporalium.
Quid in lanta simihtudine, vos vcri ac gcrmani monachi,
agelisPubi elligiem ejusmoJicfruglctls? numquid in soUta-
dinlbus? Etquopacto? nam ct ibi confusio domlnalur.
Procfecli, consanguineorum inslar^ xmukuitur mulationem
' Matlh. VII, 14.
236 S. EPIIREM SYRI

tle mcllori in clelerius, nec omnino acl bonam frugem con-

vertnntur : non cnim ullum liabent in parlibns faulorem.
Additc qua) intus sunt, et cognoscelis s^imilitudinem in

omnibus. Rejici non polcst, quod est sccundum virtulem ;

quamvis vulgus aliam inire viam jubeat. Corporis aclio,

animae opus obscurat; et carnis cura, mentis examen ob-
tundit. Non vacat conscienlioe, mcntem compungere. Non
properant cogitationes ad pocnitentiam, ad multa dcplo-
randa : ideo ct cgo ipse, qui vosgermanos et minimc fuca-
tos monachos rego, aberro. Forma et imago caplivilalis

est pracscns vllocj slatus. Si cuncta typum et vcritalem con-

tincnt, ellam bclla, ct quas cx iis proflciscuntur, ad um-
bram et veritatem referenda sunt. SI Elias dicebat se so-
lum rcb'clum csse\ verum Dcus mullltudlnem ipsi adessc
indlcabat. El Jercmla} lempore, ila intclligcrc dcbcmus,
quod non crat solus ^; nnm ct alii mulli cum co cranl. SIc
etiam de vobis crcdcrc oportct, servi Dci; csse nimirum
vos, licet id non appareat. Nam crant, quamvis non appa-
rcrcnt, in Israel, Ellac similcs, qui apparcbat. Perspicuum
aulem cst illos ct reipsa fuisse, ac vos quoque, lamclsi non
apparctis : at pro viribus ccrte conamini. Novi aliquos ejus-
modi, scdplane paucos. Crcdo mullos esse, scd non omni-
no allnboranlcs. Lugcbat Jcremias Isracl proptcr obsi-
dionem : ct vos similltcr agcntcs, pro nobis intcrcedite.
Confundlmini pnssionibus vcstris, scd nostram infirmila-
lcm curate. Novi me a prlncipio dixissc animam facilc in
actiones distrahi diversas. Bonum quidcm ac malum simul
agerc nequit : sed malum, boni specic exercet. Per jcju-
nium iuaniter glorlalur, ct per conllncnliam supcrblt :

vclle autem ac sectari pnrilcr humllllalcm el supcrbiam

nequit. Dixitquc ista Dominus « Non potcslis duobus do-
:

»minis scrvire ^ » De iis aulem qui sub prcctcxlu boni

,

• 5 Reg. xviii. — ' Jcr. xv. — ' Matlli. vi, 2'{.

 DE PERFECTIONE MONACIII. 2^7
malnni ognnt, «Lupi, inqiilt, siint in pelle ovlnm pro-
»deuntes '. » Atque in illud resplclens, ut arbltror, ac vilae

suae consulens, fugit Elias in terram alienigenarum, ibique

mente quiescens, in virtute solus perseveravit, neque con-
fusus, neque vile quld pertraclans, neque contemptlbilem
vitam degens, hospitis ac advenae instar; neque tanquam
ignotus esset, continentias duritiem emoHIvit.
IX. Beati enim perfecti : quoniam velut margaritse, in-
contaminati quocumque in loco permanent. Beati mundo
corde : quonlam instar solls etiam in lenebris resplendent,
Non conspurcavit Jeremiam coenum lacus. Non nocue-
runt Danieli leones. Non detrlmentum tribus pueris intu-
llt ignis babylonlcus. Ex senslbilibus declaratur laedere
non posse adversarios spIriLus. SI in Babylone sltls, etlam
detentores ac dominos erudite. Si in Israel occultali, et
profugi, impietati dedltos coargulte. Intelligite cur in Je-
rusalem abscondi debeatis, in Babylone liberius loqui.
Docebit vos regius propheta David, quippe qui cum Go-
llath hoslililer, cum Saiile vero humiliter eglt. Et cau-
sam quldem dixit, quia ille Christus Domini fuerat; Gohath
autem tanquam verae rellgionis expcrtem occidit palam ;
alios quoque annuntiantes mortem Christi Domini pere-

mit aliquibus vero etiam, quibus mors debebatur, pepercit.

:

An oportet vobis dissolvere cenlgmata; aut potius vobis

ipsis ea relinquere? Sed quid simpliciores facient, qulbus
illorum ignota vis est ? Vos ut dlxl, etlam experientia et

usu ipso nostis plura : at qui vobis succedent, expllcatione

indigebuut. In Ecclesia, slcut Prophetae in Jerusalem,
tacere oportet; inter nos autem, quibus id onus imponi-
tur, veritatem eloqui profuerit. Inter sacerdotes, vel sa-
pientes, piosve atque religlosos, humiliter sentlre oportet^
uti fecerunt Prophet» : apud eos vero, qui reprehensione
• Mallh. VII, i5.
258 8. tPHR.^M SYRI

indigent, clisslmulandum non cst. Si delecll et comproLatl

magistralus a Domino nos persequuntur , fugiamus: sin

aulcm tyranni hujus saeculi, cum Danielc libei ius alloqua-

mur cos. Si quis pietalis cultoribus delrectaverit , pro

morluis tales ducamus, propter eum qui suos ministros

clegit. rudium hominum peccata, quosdam se

Sique in

inimicos prcxbere contigerit parcamus illis propter inge-

,

nuitatem. Nos ipsos penitus non ulciscamurj sed instar

Dnvidis regis, spernamus damnum.
X. De paupcrum ministcrio diligenter explorcmus cum
Apostolis. De splendida mcnsa minus simus sollicili. De
sancta oblatione cum Moyse sollicilc cogitemus. r^os, qui
vcntrem solum curant, aspcrnemur. De hospitum ac perc-
grinorum salurilotc, cum Abrahamo diligcns sludium ad-
hibcamus. Dc rationc indulgcndi et compatiendi fratribus,
sedulo indagemus; indulgcrc autem inhrmis non recuse-
mus, sicut Apostolus cum Corinlhiis egit '. Si ex necessi-

late, vivendi rationem mutare oporleat, par erit, ac rationi

consentaneum, id agrre. De nobis autem ipsis nimis anxie
cogitare non cxpcdit. Imo quando oportct nc nobis ,

quidcm parcamus si fortc nos ipsi ac valcludincm nos-

;

Iram curamus, ut indigcnles. Si quando aulcm infirmitate

vincamur, nc despondcamus animum. Si vero rcctc egcri-
mus, nc cfleramur; in ulraquc cnim mulatione sperandum
est. Fralrcs instilujmus lanquam condiscipulos; dclin-
,

quentcs vcro dirigamus, quasi illorum doclorcs. iMundo

deditis ne obsiuius, contcmnendo eos ; opinionem vero
sententiamque pictali.s rcipsa doceamus. Cum hilarilale

alios adhortemur, ct deceutibus moribus una cum iis vi-

tam agamus. Non ab^condamus gloriam Dci, ncquc vila?

noslru} rationcm ostentcmus. Non agamus lanquam sim-

pliccs, scd loqunmur vclut simpliciorco. Nou i^tudcamus
' 1 Coi. IX.
 ,

DE PERFECTIONE MOXA.Clir. sSq

apparerc callldi alqiie argnli; scd qiiasi prudcnles, dis-

cendi cnpidi siuuis. Non pradjcamus nos curiosos in con-

versationibus ; sed neque slultos in responsioniLus. Non
simus industrii nimis in propriis; quln magis nos divinis
conformemus. Neque lamen, si pcr otium liceat, omilta-
mus utrumque honeste ac recte praes-
Dei ministerium. Si
tnrc possimus, ne unum pro duobus statuamus. Si hono
aliquo impediatur melius, non colamus id quod minus
est. Loquamur quando oportet, ut cognoscamus loquenles

dum non oportet. Silentiuni servemus cum oporlct , ut

quietis intelligamus utilitalem.
XI. Opns laboribus metiamur, et quis ejus slt fructus
dlscerncmus. Lucrum, qucd satls sit, lionesle amplecta-
mur; ct quod sll exercilalionls commodum, cognoscemus.
Si nimium laboremus, causas insatlabilitatl praebebimus.
Si abundantia delectamur, in egeslate facile capiemur. Si
desideramus accipere, non recusemus eliam dnrc. SI ad
munera libenter rcspichnus, ad justiliam non hbcnterres-
pIciemus.Quando quispiam aliquld.libi proptcr Deum dc-
derlt, accipe quasi acceptum Deo referens. Quando quls
pietatis obsequium tlbi praestlterlt , paria praestans , ad
reddendam rationem non tencherls. Si quid ab aho acce-
perls, palam acclpito, avarltlamque eflhgies. Si quid dede-
ris, occulle dato, et inanem gloriam evitobis. Si non pas-
sus fuerls te induci, ac cnpl adulationibus, ncc conviclls
quidem turbaberls. Si aflecUi Inordinalo non prsebeas, ne
inordinata quldem alleclione recipies. SI ad famam cap-
tandam in alios benehcia non contuleris, neque h'uidatus
exlolleris. Quos honore aHicis, non compensationem ab
iis expectes, neque honorcm repelas. Quos observas, non

propler divitias reverearis, et assentatorem non ages. Quos

amas non utllilalls alicujus causa amorem oslentavcrls
,

et nihil fucatum erlt. Quos tibi vindicaveris, non tui gra-

2^0 S. EPIIR/EM SYUI

lia eos llbi qLUTsIcris, ct proprli amorls venenum evitabi?.

Si propler Deum benefcceris, noveris slngulos, quibus
digni sint. Si legillme ambulaveris, noveris impostores, ac
vioe occupalores. Si ex affeclu par pari reddldcris, etlam
pletatem sicut oportet, coles. Si peccando laboraveris ,

cognosces quietem bene operando. Quod si reprehensio-

nem lubens acceperls , amanter etiam alios reprehendes.
Si convicia sustinueris, viam longanimitatis atque patlen-
tla3 nosti. Si malitiam aliorum pertulcris, benignitatis li-

bcrtalcm agnosces. Si imprudentem supportaveris, pru-

dentem quoque eum redderc potcris. Nlsi verbis inanibus
commovearis, ne opera quidem inaiiia facics. Nisi insi-
pienles oderis, non corriges animam. Si proximum non
amaveris, ncc quomodo le ipsum diligas nosll. Si justum
non honoraveris, nec dlvinum cultum inlelliges. Si non
dederls indigcnti, nec homiuem te esse agnosces.
XII. Quando morluum hixeris tua3 nalurre recordare.
,

Quando dc peccaloribus gaudes, pcrfeclionem medilare.

Quando vlrtutem allquam addlscere enlterls tunc intel- ,

lectus tui atque ingenii tenuitatem considera. A Sanctis

discito, ct divinam gratiam ad executionem efllagita. Con-
sidera malum, et Deum iu adjutorium requlre. luteUige
naturam tuam, et noli a dlvina gralla scpjirari. Per iguo-
rantiam in aliquo errasli ? noli conflictari mcerore , ut
homo. llecle aiiquld egisti ? supra quam homlncm decet,
nc te jactcs. In prospcrls succcssibus nc giorleris, neque
de erratis desperes. Propter divinam gratiam ne efferaris,

et ad impielatem non deturbaberis. In gloria non extolia-

ris, et in desperalionem non incides. ^leudacium ut dra-

conein fugilo, et in paradisum iutroibis. Noii clto iis, quce
dlcuntur, fidem iiabereneque, cuivis dicenti assentiri. Tar-
dlus prouutto, et cilo promissa peragc. Tardc crede, et
cclcriler vera loquere. Contende ut aperte rem percipias.
 DE PERFECTIONE MONACIU. S^l

non nt judices; secl ul ne damncs, polius autcm lardior

ad judicium csto. Si enim assensum et judicium cohiljcs,
te ipsum miseraberis. Noli contendere judiclis, et eum, qui
in judicio laborat, ne repudics. Si judicis personam gcssc-
ris, vclut consiliarium te pr(ebe. Si ad consilia hortator
extiteris, lanquam pater bcnevolentiam prtesta. In consi-

lio luo sententiam ne tuleris, ignorans arcana Dci. Dum

quidpiam enarras, noli multum assevcrare; sed potlus du-
bitationcm significa, ncc faciie in verbis rcprehcndi pote-
ris. Doce ut dlJicisti, et auditoribus eris ulihs. Quae
ignoras, eadem pro dubiis enarra. Et si cecideris, salvus
atque incolumis resurgas. IMori potius eh'ge, quam invidue
le servum reddere. Damnumque jurijiirando pra^poncn-
dimi puta; non enim inulta rehnquetur impietas. Strenuo
atque efficaciter bonum amplectere , et similiter malum
detestare.
XIII. Si necessltate coactus juraveris, firma ac certa tibi

erit excusatio. Si ex necessitatc jutlcx evaseris, judicii

condemnationem efTugies. Si corrlpiaris, defende te ut
homo. Si menle conclderis, nalura) aiTeres excusationem.
Prajstat ut insiplentcm judicari, quam ut sapientem con-
demnarl. Saliusque ut Inexpertum repudiari, quam ut ex-
pcrtum saepe causas agere. Si mentitus fueris, confilere.
SI passione commolus fuerls, ne celavcrls eos, qui lc au-
diunt. Si tlbi alicujus rei consclus es, ne degas absque
sollIcLLudlne. Si non adslt laborum socius, tanquam solus
plura elaborato. Quod duo vel debebant facere, tu
tres

gravalim ct oegre ne feceris. Noli hominibus occultarc de-

licta, quibus es obnoxius. Te ipse vero, hoc est, quns ad
iaudem tuam pertinent, occulta ut oportet. Ne Deum cc-
laveris errata tua ne et ipse abscondatur a le, tempore
,

necessilatis. Noli gloriari de justitia, ne de perfectionc

ejus condemneris. Non glorieris de prudentia, ne super
XL. 16
242 S. EPIIR.flM SYI\I

praesuuiplione examiiieris. Opln polins invadi glndio, quam

iracundia coriipi. iMagisque eliL^^e animi iracundiam com-
primcrc, quam illam ostendcre. Proeslat supplanlari, quam
supplanlare. Si vero divina munilus fueris gratia, nihil
paticris. Prospice futura, quippe qui rationem sequaris; et
pracsenlia observa, ut mortalif. Amicos proba, cl inimicos
concilia. Modeste rcprehcnde, et pie simul cum aliis res
contrahe, atquc vcrscire. Nec malos prorsus rejicias; ne-

quc bonos scmper collnudes. Noli esse conspicuus et in-

signis in utramquc partcm, huidandi scilicet bonos, ct re-

jiciendi improbos: sed ncque sentenlias ipsorum nescius.

Iiiordinalo alque immoderato nfTcctu ne diligas ; atque ita

flct ut non sis exosus.

XIV. Non sis curiosus indagalor ct nemo te suspicabi-

lur inimicum. Non sludeas cunctorum res nosse ; atque

ita le ipsum nemini vendilabis. Noli omnium negotia in-

tclh*gere , ne dclrimcntum accipias. Non incumbas plus

aequo in cognilionem mysleriorum, ct proditor non cxis-
limaberis. Si tui causa sit pugna; noH solhcile inquirerc
rationes. Si quis inter rcpugnandum libi quid afiinxerit,
noh ilhmi irrilare. Si quis te amicus rogct dc vindlcla, ne
illi pracsto sis. Si inimicus comminetur libi, nc concidas
animo. Si dolum consideraveris, non prolinus reprchen'
das. Si multorum iutcllexeris insidias, ne per asperam oc-
curras eis viam. Si turba in le insurrcxerit, ne conridas
\rrbis luis. Si in malignos incideris, ne viribus tuis fretus
resislas. In turba? divisione, ab initio te mediulorem non
constituas. In pugna polentiorum, nc sis iuter eos. Junio-
rum immodestiam ne luslres remisse, scd severe. Ad verba
oliosa noli relaxari, et ad narralionem inordinatas aiTec-
lioncs conlincnlcm nc conscderis. Kx risu deleclalionem i
non capias, ncc in lc segnilicm scminaveris. Scurrilibus
noli oblcclciis, nc in mcnlis distraclioncm digrediaris. In
 Di: PERFECTIONE MONACIir. $43

plateis civitatis non inveniaris frequcns, ne animo dcpra-

vale afreclo abscedas. Multorum congressus oderis; quia
confusionem animoe pariunt. Silentium ama, ut Jn ma- le,

gistri instar, sit conscientia. Fuge multiloquium, ne red-

daris obliviosus, Fuge convivia, ne fornicator etiam sine
foeminis evadas. Superfluas conversaliones rejice, nc judex
efficiaris iniquus,citra auctoritalem ejus. Devita mulierum
colloquia ne eliam polhita habeas somnia. Ventrem con-
,

tinenter non cures ne hinc mentem tuam oblenebres,

,

Non multa edendo sumas, ne carncm tuam cilo in limum

convertas. A rccordatione ciborum et epularum exquisi- ,

tarum cum hospitibus obsiine, ne impuris aireclibus per-

turberis, A mensarum oblectatione abstine, ne et lasciviae
efficiaris parasitus. Secretum pcle plerumque, ut, dum
fuerit cum aliis congrediendum, atque, versandum, nlrius-
que rei, hoc est, soHtudinis et.humance consuetudinis uli-
litatem intelligas. Non quibusvis fidas ; sed cum omnibus
qui vehnt, congredere et conversare, Conversalionem non
protrahas, ne quietis obliviscaris. CoUocutiones et con-
gressus non extendas , ne interea divini colloquii detri-

mentum patiaris. Dum non oras Deum, in quietis silentio

aliquid lege. Dum autem divinam Scripluram aggrederis,
tanquam qui reLiturus sis quee audicris, meditare.
XV, Quando Deo te sistis, cogita eos, qui principibus
lcrrenis minislrant ; alque ex servis et dominis tuam iilam
praesentationem considera. Ex discipulis et magistris ea,
quae Deo convcniunt, addisce; et ab amicis tcrrenis cdo~
cearis, quo pacto ie debeas exhibere ipsi. Ex necessitate
carnali etiam anima; indigentiam acstima. Quaie cerjiis in
necessitale corpus; idem de menle inlellige ac anlma suo
nutrimento deslitula. Sicut ad inilrmitatem fieri cibi
suniptionem consideras; etiam menti suam mcnsam ap-
pone. Sicut es diligcns cuitor agri; ita esto et animse. Ut
16.
^44 S. EPHRiEM SYRI

naluralinm cs debltor; ita sis cl pietatis. Yelut oeconomus

essanilalis; sis quoque anlmae. Tanquam filiorum cura-
lor; eliam bonorum salage operum. Ut servorum praefec-
lus; ila eslo et nothorum atque degenerum. Ut spectator
civitatis; virtutis quoque curam gere. Sicut volucrum gu-
bcrnator; etiam perturbaliones contuero. Tanquam mode-
ralor efferatnrum belluarum ; esto quoque ferocientium
passionum. Instar pastorls; carnem tuam rerum necessa-
riarum usu curato. Ut thesauri custos ; ila esto et fidei.
Ut prudens dux exercitus; sic etiam adversus hostilia de-
cerla. Slcut pugll cclebris; ita et ccrta, ne inglorlus dlsce-
das ex pugna. Inslar sapientis magistri; a supervenienle
non Improberis. Inslar boni militls; in certamen cum ad-
vcrsarlo prodl.Ut prudcns architectus ; vires luas experire.

Slcut sagax aconomus; intelhge fructuum tuorum copiam

alquc praistanliam. Inslar vcri mercatorls, considera nego-
tlallonem tuam. Tanquam benevokis famulus, cura quae
debentur. Garnls refrenatloni attende, ne sessorem suum,
menlem vldellcet , in pericuhim praecipilet. Ad membra
lua ut reprehcnsor rcspice, nc virlutls pulchritudo niar-
cescat atquc depereat. Fac ut prKsIs tuls senslbus, nc, in-
slar armorum belli, rubiginem in corruplionem admiltant.
Aniniflm diHgenter considera, nc cx insidiis prodllionem
suslineas.
 AD RENUNTIANTES. ^^S

\\> \\> WWW VV\ \\> VV\ V\ \V\AVV\ VVWV^V W\ VV\ W\ VV\ V'>'. VV\ V W VWVV\ VV\ VVVVW VW VW VW VW \ V\(VW

SERMO.
Ad renuntiantes,

I. Sicut divlna Lcx exarata est non alramcnlo neque lit-

leris, sed in cordibus puris insita; sic cjui mentis oculos

iliuminatoshabent, ac concupiscunt semper, oplime sciunt
se non suis virlbus cx diaboli insidiis evasisse, sed propler
virtulem insnperabilem; qui vero neque sermone dignali
sunt, neque divino consilio instituti, temere inflati, quod
per solum crucis mysLerium salvi fiunt, condemnanlur.
Liberlas enim, quse in hominis est potestale, in eo sita est,

ut eligat, vel non ehgat diabolo resistere : non enim om-

nino, eo quod possit, de pravis affectionibus victoriam rc-
portat. (i Nisi enim Dominus <Tdificaverit domum, et cus-
» todierit civitatem, in vanum laboraverunt, qui iTdificanti
»et vigilat qui custodlt \ » Impossibile enim est nmbulare
super aspidem, et basiliscum, ac conculcare leonem, et
draconem, qui prius, quantum homini datum cst, se ipsum
non expiet, ut virlulem acclpiat abeo, qui Apostolis dixit :

c Ecce dedi vobis (potestalem) calcandi supra serpentcs,

»et scorpiones, et supcr omnem virtulem inimici '. » Si
posset humana natura sine pcrfecla armatura sancti Spi-
ritus stare adversus non dictum esset ab
insidias diaboli,
Apostolo : « Deus autem pacis conleret Satanam sub pedi-
»bus veslris velociler ^. » Et rursus : « Dominus Jesus
»Christus interficiet spiritu oris sui ^. » Ideo oportet pre-
cibus orare Dominum; « Ne nos inducas in tentalionemi

* Psal, cxxvi, 1,— ' Luc. x, 19. — ' Rom, xvi, 20. — 4 2 Thcss.
II, 8.
24G S. fiPnHyEM SYI\I

» Scd libera nos a malo \ » Nisl enim Diellorl auxilio llbe-

rali ab igneis jaculis (l.enionis dioni efriciamnr malarum

afleclionum vacuilale, fruslra munus noslrum oblmus,
tanquam fjui crucis virlulcm non consccull sumus.
II. Qui igllur opUit clivinac glorla) parliceps rieri, et lan-

quam in piu^o spcculo Chrlsli formam in inlelleclu conspice-

10, debet amorc inexplebill, alquc aflcclu non ficto ex tolo
corde, et vlrtute noctu, alque inlerdlu perfugium valldum
inqulrcre, cujus llerl non potest ut parliceps slt, nisi qui
prlus a mundl illeccbris, atque a contraria polestate absli-

nuerit. Poteslas cnlm lenebrarum a lucis vlrtuto aliena est,

et nequltlnc vls, cum recla operalione inhospltalls, alque

omnlno insociabills existll. Quocirca si scire vis qua de
causa condili in honore, alque in paradlso collocali, lan-
dem comparati sumus jumentls insiplentlbus, et slmlles

ilhs facli fuimus, a puragloria delapsl; sclas nos, poslquam

proplcr Inobcdlenliam servi passionuni carnis effecti, nos
ipsi a bcala reglone viventium peregre dlsccs&imus, atque
in captlvltalem abducli, adhuc super flumlna Babylonls
sedemus, et eo quod etiamnum In /Egypto considcmus,
nondum hoereditatem cernimus lerrac promissionis flucnlis
melle, ac lactc : nondum commixli sumus fermenlo slnce-
ritatls, ct verllatls, sed adhuc sumus In pravae carnis fer-

iiienlo : nondum aspersum cst cor nostrum sanguinc

Agni Del; cliamnum enlm legmcn Inrcrni, ct sllmulus
ncqulllas inlortus cst conlra ilkul : nondum rcccplmus
cxultationcm chrismalis salutarls; ndhuc enim stlmuhis
mortis radlces liabet in nobis : nondum induimus novum
homiuem, qui secundum Dcum factus est in Dlvinltate;
quonlam nondum curavimus exuerc vclerem homlnem
corruptum juxta dcsideria dccepllonis : nondum portavi-
mus imaginem coeleslis, similes facli fornKX ipsius; adhuc
' MaUh, VI, i3.
 AD I\ENUNTlANTr.S. S^?

cnlm lerrcni imogiiicm fcrimns : nondiim adoravimns In

Dcum, co qiiod rcgnct pcccalnni in
hpiriUi, ct vcritale

morlali nostro corpore nondum gloriam incorruptibills

:

conlcn^plali sumus, eliamnnm sub umbra delincniur :

nondum induimus lucis arma, atquc opera nondum mu- :

tati sumus in formam renovatlonis menlis nostrae; adhuc

cnim configuramur huic sobcuIo.

Iir. Nondum conglorlficali sumus cum Chrislo, eo quod

nos non compassi sumus : nondum sllgmata ipsius in car-
ne nostra portavimus facti in myslcrlo crucis Christl ;

adhuc cnim sumus incarnallbusairectionibus, et desiderii?.

Nondum hacrcdes Chrisli facti sumus; adhuc enim spiritus

limoris inest nobls, ct non adoptionis. Nondum facli sumus

tcmplum Dei, et habitatio sancti SpiriUis adhuc enim ;

sumus idolcrum aedes, et reccptaculum spirituum mallliap.

Vere enim, vere nondum intcgrilate morum, menlisque

simplicitalem ostendimus, nequc splendorem possldemus.
Nondum digni sumusfactilacte simpllcl,et rationali, atquc
incremenlo spirllali : nondum nobis dlcs approplnquavlt,
neque luclfcr in cordibus noslris exortus cst. Nondum
commixtlsumus cum Sole justitlae, nequesplendoribuscjus
illustrati sumus. Nondum facti sumus purpura regia slne

fuco : nondum divino amorc vulnerati sumus, neque pla-

gam accepimusspiritalis dilectionlserga Sponsum :nondum
incorruptam communionem cognovimus, nequc in sanctifi-
catione vlrtulcm, etpaceminlellexlmus : alque, ut brcviler
omnia comprehendam, nondum sumus genus eleclum, re-
gale sacerdotlum, gens sancta, populus acquisitionis, qno-
niam sumus generalio vlpcrarum.
IV. Quomodo enim non vipcra?, super terram scrpentes,
ct terrena sapienles, et In coclo convcrsallonem non habcn-

les? Quomodo non genimina viperarum, qui In obedicnlla

Christl non invenlmur, sed in serpcnlls conlumacia? Quo
til^^ S. EPIIR.^EM SY[\I

paclo ij^Ilur digne hnnc mlscrlam dcplorcm, non invcnlo.

Quo pacto cliam cxclamans Ingcam aJ eum, qui polens
cst criperc indilam decoplioncm in mc, ignoro. Quomodo
canlabo canlicum Domini in lcrra aliena ? Ouomodo la-
incnlaLor Jerusalcm ? Qiiomodo fugiam nefariam Pharao-
Qiiomodo dcseram turpcm hahitalionem?
nis scrvitulcm.^

Quomodo acerbam tyrannidem rccusobo? Quomodo cgrc-

dlar e tcrra /Egypli Quomodo translbo marc Rubrum ?
?

Quomodo ? Quomodo non poribo mor-

supcrabo deserlum
susa scrpenlibus? Qnomodo vincam alicnigenas? Quomodo
cxlrrminabo genles? Quomodo recipiam In meis tabulis
])ra?cepta legis Dci? Quomodo vldebo cokminam vcrl hi-

minls, et nubem cxsancto Spirilu? Qnomodo fruar manna

cibi iTlerni? Quomodo bibam aquam cx pclra vivificante?

Qtiomodo transibo Jordanem, ct ingrcdiar In bonam ter-

ram flucntcm hictc ct mchc? Quomodo videbo cxcrcitus
rrincipcm, quem vidlt Jcsus Nave, ct contlnuo adoravlt?
Nisi enim per ipsum gentcs, quse in me sunt, disperdam,
mlnime Inlrabo, et rcqulescam in sanctuorio Dei, minimc
parliceps clficiar gloria; Regis.
V. Igltur studc immaculatus filius Dei evadcrc, et In-

gredl In Illnm rcquiem, in quam prjccm^sor pro nobls in-

irrcssus cst Chrislus. Conare dcscribi in cnclcsll Ecclcsia
cum primogcnilis, ubl Inveniaris ad dcxtcram magninccnllai
AUissimi. Contcndc introlrc clvllatem sanctam Jcrusalem
snpernam, ubicst pnradisus vohq)lalIs. His cnim admlran-
dis ct bcalis rcbus non ahlcr edicicris dignus, nisi cfTundas
lacrymasslcul torrcnlcs dleacnocte juxta Sanctuni; qui di-

cit :« Lavabo per singulas noctcs lcclum meum, lacrymis

» slratum meum rignbo '. » Non cnim ignoras quod « Qui sc-
» minanl inlacrymis,in cxullationc mclent'.» IdcoProphcla
iiit K Laciymas mcas nc silcas ^ » Et itcrum diclt
: « Po- ;

•
Vii\\. VI, 7. — 2 Id. cxxv, 5. — » Id. xxxviii, i3.
 AD RliNUNTIANTliS. 2^9
»siiisli lacrymas meas in conspectu tno, sicnt in promis-
» sione lua '.*
» Et rursus : o Factae sunt lacrymoe meae
umihi panes fJie ac nocle % et potum meum cum fletu

»miscebam »Lacryma enim ex mulla Iribulatione, assi-

^.

duoquc coidis incendio a visceribus effusa in cognitione

verilalis, cibus cst anima^ exhibilus pane coelesti, cujui
praccipue particeps fuit bcata Maria sedens secus pedcs
Chrisli, ct, sicut ait Christus, lacrymans; diclt cnini :

« Maria enim optimam partem elegit, quas non auferetur

» ah ea ^. » pretiosoe illae margaritcT, in efTusione heatarum
lacrymarum ! rccla illa, el ohediens audilio ! celeritas
nmoris spiritaHs violenter addivinum Sponsum properans !

O slimukis amoris animsc erga Deum Verhum com- !

pendiaria commuiiicalio sponsnc cum sponso Imitare hanc, !

lih, imitare, ad nihil aUud oculos inlendens, nisi ad eum

qui dixit « Ignem veni miltere in terram, et volebam, si
:

» jam accensus cst ^. » Est enim incendium spiritus inflam-

mans cor.
VI. Quapropter materiae expers divinus ignis cum ilhi-

minare animas, lum prohare assuevit, sicut aurum since-

rum in camino; nequitiam vero consumere, tanquam spi-

nas, atque stipulas. Etenim Deus noster ignis consumens

est, dans ukionem Evangelium suum. Hic ignis operatus
est in Apostolis, quando igneis languis audienlibus loque-
hanlur. Hic ignis per gloriam Paulunl illuslravit, sensu
vero videndi ohscuravit. Non enim ciq^it carnis visus lumi-
nis illius potentiam. liic ignis in ruho apparcns Moysi : hic
ignis in Ibrma currus Eliam e leira suslulit. Ilujtis ignis

ciricaciam inquireus David dixit : a Proha me, Domine, et

» lenta me : ure renes mcos, et cor meum ^. » IJic ignis

cor Cleopli.T, ct eorum, qui cum co erant, calefccit, cum

'
Psal. Lv, 9. — 2 i(j. xLi, 4. — ' tJ- «''? 10, — 4 Luc. s, ^?). —
' M. XII, 49. — ^ Psal. XXV, 3.
2 5o S. i;PIIB.EM SYni

loqucrciur ipsc Salvalor, poslquam resurrcxit cx morluis.

Undc et Angeli, ct adir.inistraloriiSpiritus ignissplendorcm
partlcipant, juxla qnod dictum est : « Qui facit Angclos
» suos splritus, ct mlnislros suos igiiem urcntem '. j> Ignis
hic trabem, qna3 est in ociilo, coniLurcns, puram mentcm
restltuit, ut vldcndl vlni, quac secundum naturam est, cor-

ripicns, apla fiat nd iutclllgenda assidue Del mlrabllla,

juxta dicentem : « Revcla oculos mcos, ct considcrabo mi-
»rabilia de Icge tua '. » Igr.is liic daimonum cst dispersio,
omnls noquiLia} combustlo, ct pcccati cxtcrminium, rcsur-
rcclionis vis, et inmiorialltalis operatio, animnrum illumi-
nalio, ct ralionallum potentiarum commendalio. Ignis Iiic

preccmur, ut cliam ad nos perveniat, ut scmper in luce

ambulantes mlnimc oITcndamus, scd tanquam hnniuaria in
mundo lijccnlin, vcrbumque vlla3 conllncnlla, sicut Ibns
scaturiens, et quolquot accedunt, acclpiimt.
\ II. Qui vcro non Iiabcmus llicsaurorum provcnlus,
ccdamus inlclligenlla, ut loquantur. Qui cnim audlunt in
fidc, utllilalcm pcrcipiunt, ct ipsi manent ^ .... Spiritua-
libus enim cx Iioc lcinporc proeparanlur palatla, et ?cdcs

reglaB, et non manu laclic acdificanlur a sancto ,

Spiritu,
ct vcsles varias, ct glorlosa calceamcnla. Cum igllur accc-

dent ad Chrlslum, cum gaudio ingcnli ipsos cxcipient

spirilus juslorum, ct lota Cflcleslis curla. Dicil cnim Ipsi

Cbrislus : « Euge, scrvc bonc,ct fidelis, quia omnino Ildelis

»cs, supra multa te constilunm : inlra in gaudium Douiini
»tui ^. »Multi cnim fratrum gratiam accipicntcs, conspi-
rant quotidle in augmenlum, atijue profcctum, et mensn-
ras magnas acciplunt. Sunt vero alii, qul a Deo douum
accipiunt, alqiic bi, quamvis adsil gratia, ad villa dcncc-
tunt, et mulla mala,et quando In pcccata labuutur, adhuc

' Psiil. cui, 'i.— ' Id. cxviu, i8. — 3 D(.csi aliqiud. — < MaUli.
XXV, 21.
 AD RENUNTIANTES. 2^1

permanct gratia, vel subllo obscccllt. Ad quod responde-

mus : « Accidit ut, co peccante, propter bcnignltateni per-
maneal, quousque In carnc est : quando vero sopnrnta
fuerlt a corpore anlma, tunc gratia discedat, et ad propi luni
locum eat, tradita anima scilicet malis spiritibus. » Duse
enim leges in homine sunt, altera quidem maliliae, trahcns
ad propriam partem; altera vcro lex gralice Irahcns ad
coelcstla. Quatenus enim accedit ad tentationis loca, soli-
dalur, fundaturque, ntque Immobllis, inconcussaque petra
cvadit. Ac mens hujusmodi perslslens ad portam, ncque
hosti terga vertcns, sed resislens in exltu a corpore, sus-
cipitiir ab Angells officiosis in parlem regni, et pergit in
vilam aeternam.
YIII. Slcut aulem In rebus praesenlibus,ct quoe videntur,
largiente rege muncra servis suis, il quiclem acclpiunt,
conservant, atque insuper addunt vasa pretiosa; sic sunt
glorlosi, qui multlphcant gratias collatas. Revera enlm qui
illam dulcedinem, voluplalemque guslarnnt, 11 praesentem
regem vidcntcs indutum purpura, dignltale, ac thesaurls,
tanquam fcetorem reputnnt haec, atque abominanda, ac
vilia ipsis videntur, quoniam Intrarunt in regias, ccelestes-

que domos Christi, ct patcfacti sunt his thesauri coelestes,

ct alias dlvillas ahus dignitatis haereditale possederiint,
facti fdii lucis urbis coelestis saeculi, quod fmem non ha-
bet. Qui comparant igitur terrena cum divlnls, tunc cog-
noscunt chaos in medlo, ac difrerentiam. Quemadmodum
si cui febri correplo atquc In illius Incremento aflliclo

ofTerat quis edulia varia, vel bellaria, ahumve cibum, iile

turbalur, alque aegrc fert, satiatus, atquc cxpletus cum slt

a febri, hanc pro cibo habcns ; sic etiam spirituales coeles-

tis dilectionis, dlvinique ignis exullationem habcntes, quas-
cumque eis afleras apparenles hujus mundl amplltudlnes,
seu regnum, seu dlvitias, scu gloriaDi, turbaatur, eo modo,
252 S. EPHR.^M SYRI

quo quls aegre fert Irnnslrc pcr loca, iibl cst ingens cada-
verum foelor. Rursus eodem modo, qui repleli sunt con-
Iraria poleslale, et spirllu mundi correptl, hi cum sermo

spiritalis loqullur de luce, de rcgno, de alio saeculo, ac dc

sapienlla, dlvlnaque virtule, alque divillls, quodammodo
aegrltudlnem, la^diumque pallunlur, cum cloqiila Dei ca-
pere non posslnt. Rcvcra saplcnles ii sunt, II fortcj^, ii

bcllatores, ii dlvites cxislunt, qui in supernls mcnlcni

habent suam, et voluplatibus sibi praesenlibus, cupidltali-

busquc irascuntur, qui adversanlur legi nequitla^, alquc

obediunt, et delectanlur lcge Dei. Quid igilur est rhetor,
aut philosophus? Cnplt eum cupldllas, et mcechatur : ira,

ct vcrberat : avarllia, ct rapit. Sic mens agiialur a spiriti-

bus, et ubi sapienlia, quam putat se possidcre?
IX. Rcgna sunt duo regnum tene-
: regniim hicls, ct

brarum. Duo duccs, Rcgls spccuLjtores sunt ubi cnim :

amiciliam inis, et pacta facis, illius es socius. Scriptum est

enlm «Dillgentlbus Dcumomnia cooperanturinbonum'.»

:

llbicumque diiigls, habes proprlam utilltalem, et ublcum-

quc afleclioncm, alque obedicntiam prccslas, illlus es pos-
sessio, filius, et amicus. Si dillgis, et delectnris mah'tia.*, ct

n(M|uItine spirilibus, stalim adjulores se tibi praebrnt, ad-

lia?rentquc. Facile enim socius fit malilioe hominum, qui
similiter omnibus la^latur. Si dlllgis, et simul delectaris
bono, rursus ilhid aslat, ntque auxilinlur tibi. Vcrum hic
cum magna dilectionc, ct amore, tpioniam rrgnum cst

cxpcrs finis. Proptcrea quidquid cst honorlficum, raruni

est : quodque reclc pcrncilur, id gloriosimi csl, alque
aplcrnum.Qnia vcro sine hiborc capesscrc, nc conscqui
boua omnes cupiunt, sciant magnum cursum in medlo, ac
cerlnmcn esse positum, et paucos ex niullis cvaderc. Qni
igilur viccrunl, icrunt obviam regi pacifico, et mansueto,
' Rcim. vm, 28.
 AD RENUNTIANTES. 253

et beneficenlia in liomines laetanti. Qni enim tales snnt et

hoc lempore haeredes fiunt terrae promissionis, cunlquo in
portum quietis, et in civitatem sanctam, atque in rcquiem
justorum. Sicut enim est coelum hoc apparens, quod fir-

mamentum vocatur; sic est supra aliud ccelum lucidum,

ubi exercitus Angelorum, quamvis maxime hic Deus, hic
Angeli. Videri autem non potest corporis oculis, et est
labernaculum non manufactum, in quo ministrant Angeli
sancti. Htcc enim omnia divina sunt, et arcana, et splen-

dida. Quoniam spiritualia sunt, et subsistentia, cum non

sint saeculi hujus, sed alius mundi, ubi nox non est, aut
belhim, aut gehenna, aut mali spiritus. Quoniam vero non
movent univcrsos, ut continglt perspicere interiori oculo,
illae res coeleslcs, idclrco lanquam velainen quoddom po-
situm est firmamentum sic, nc liceat ipsis faclle universos

videre, nisi puris corde, et mente sanctis, cives, et sym-

mystas sanctorum. iit quotles sublalutn fucrit illud, loties
revelabuntur juslls illa, qu(e eleclos susclpiunt.
X. Comphu^es vero oplimae partis exislenles, atque a

bono, et vivlficante Spiritu afllati, pularunt propter insci-

tiam se ad perfeclionem pervenisse, et neghgentiores facti,

postea aggressiones, atque insidias a mallgnis spirillbus

passi sunt : ac sicut allqui mihles a se victos exlsllmantes
hostcs,tandem arma projlcientcs negligentcr se gcruul :

hUebrls oulem occullati inimici repente aggressi, alios oc-

cidunt, alios vero caplivos ducunt. Ita quoque peccalum
inltio consihum tegens, sub perfeclionis pra^tcxlu, deinde
subito aggrediens, ipsos subjicit, eos aHigans ad proprla
desideria, et cupidltales, haud dubie ut poslbac in illos
imperium sit habilurum. Omnes igllur homincs slve jusli,
sive injusti, nisi per spiritalem legem, hoc est, nisi per Je-
sum Christum in omni humilltate se ipsos in servilulem

redegeriut, non possunt a mofis hberari, et imperium dla-

254 S. EPHR.E5I SYRI

boli effugere. Dlcit cnim Paulus in Scrlpturis mok*lIs rul-

nam : « Infelix cgo homo, quis me liberablt a corpore

«morlis hujus ? Gralias ago Deo per Dominum Jesum
» Chrislum '. » Et ilerum : « Lex spiritus viloe liberavit me
» a peccato '. » Ei vero, qui Uberavit nos ab omni peccato,
gloriam reddamus Domlno nostro Jcsu Christo, quoniam
ipsius est gloria, et potentia, nunc et semper, et in sa^cuhi

saeculorum. Amen.

SERMO,
InstUntio ad monachos,

I. Unlversarum rcrum Dominus, atque humanisslmus

Deus bonas occasiones hominum gcneri sempcr oflbrt ad
futurorum cognitlonem; volensque profectum ad meliora
unumquemque capessere, bonltatis nutibus admonet, ho-
mlnem faclum ad imaginem suam ad bonum trahens. Cuni
cnim anima secundum naturam propensionem ad bonum
habeat, studeatque mcHora concupiscere, pars sinlslra

malltii-c, callida fraudc simpliciorlbus animis inancra boni

imagincm sempcr objicit ad co, qua; vcrc bona sunl,
oblenebranda. Idcirco inexplicabilis bonltas gratiai Dei,
vcrilalis coguitioncm pcr Scripturas dlvinitus inspiratas
nos docet, juxta dlcentem : w Bonilatem, disciphnam, et

• scicnliam doce mc ^, » ut sic ignorantlam, omniuni malo-

rum causam, repcliere possimns, atque in nobls existenlem
carnis prudenliam, quoe dolosc scienlic-e proniissione robo-
ratur, ac rationls cxpcrs est, lucc verac cognilionis recli
abigere posshnus, cdocti salulis causam essc sclenllam
.'
Ilom.v vu, 2i, 25. — 2 ij, vui, 2, — ^ Psal. cxviii, 66.
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 2 55

verllalis. Qjioiiiam igitur et vos, fralrcs desidcrabilissimi,

et (lilcctissimi , sirpe s.Tpius sermonem habcri a nobis
poslulaslis, quem modum lencrc debcal iJIe, qui carnis
voluplatibus, et sajculi hujus conversalioni renuntiavit,
eosque, qui secundum formam apostolicam in Actibus,
sacrum institutum, atque decretum ordinem fraternitatis,

convenientcs, inviccm pie convivere semper elegerunt :

quo paclo ctiam mutuo versari oporleat : et qualcm mo-

rum compositionem habere opus sit : quis vero scopus viae

summce virtulis, et quae vohmtas Dei bona, et beneplacens,

et perfecta : qualis etiam cursus, et contenlio illorum, qui
ad perfeclioncm desiderant pervenire, et ad mensuram
spiritualis aetatis occurrere festinant; et ne longe sermoncm
protrahamus, ha)c, et his consentanea postulaslis a nobis
per scriptum vobis efibrmari ad continuam memoriam me-
ditalionis, qure animae opituletur : pcrsuasi scilicet dc pio
dogmateorthodoxjcfidei, unamesseDivinitntem adorabilis,
ac bealae Trinitalis, unam subslantiam, unam volunlatem,
unam gloriam, unam adorationem oflerre Iribus Personis
unius Deitalis, quemadmodum eliam m sancto baptismatis
sacramento pic pulchram confessionem coram multis tes-
tibus emisimus. Propterea et nos multam vestri ad bonum
propensionem considerantcs, et desiderium consummala}
virtutis videnles, brevibus commentariis inslituere non
rccusavimus, ex ipsisScripturis divinitus revelatis occasio-
nes argumentorum mutuanles, simulque ipsa Scripturae
teslimonia ad plenam iudubitalai fidei confirmalionem ap-
posuimus no quis existiuict nos de noslro aliquid profcrrc,
;

et ne tanquam immoclica, ct vana nos cogitarc suspicclur.

II. Sic igitur proctalus omnibus, qui se ipsos Deo con-

secrarunt, et sua corpora hostiam viventem, sanctam, Deo
placentem, rationabilc obsequium exhibere student, finis

piclalis propositus est ad crcdcndum secuadum sacras

2 5G S. EPnRiEM SYRI

Evangeliornm,etrcliquarum Scripturarum snnclarum pro-

missiones, qui crescunl in omne opus Lonum, ct in omne
virtulis sludium; persuasos firmiler esse oporlel , pcr
Christi gratiam divinamque potentiam omnino redemptio-
nem, purgalionemque fccdarum in nobis ficri posse passio-

num, quae opcrantur lum in anima, tum in corpore : quod

quae apud nos impossibilia , opud promittcntem Deum
possibilia existunt. Peccati enim afTecliones poslerius ad-

dilae sunl animse, ct corpori propter protoplasli hominis

Iransgrcssionem; et spiritus adoptione pcrreclc, alquc in-

tegre in sanclificationem animae, et corporis in plcna ccr-

litudine fidei, oporlet dignos ficri, sccundum eum, qui
dicit:« blvangclium nostrum non fuit ad vos in sermonc
»tantum, scd in virtute Spiritus sancti, et in pleniLudine

» multa, sicut scitis '. » Et rursus : o Inleger spiritus vester,

))Ct anima, et corpus sine qucrela in adventu Domini nostri
» Jcsu Ghristi scrvclur^ » Ipsum pignus graliic inexplica-

Lilis beneficii per sanclum nppcUalionis beatissimae baplis-

mum qui crcdidimus, accc^pimusad incrementum perfectae
hsercdilalis, et ad mulliplicationem talenli, nos quibus
magnum atque immaculatum sacramentum credilum fuit.

Divinus enim, et Paraclitus Spirilus datus Aposlolis, et pcr

ipsos soli, el vcrec Ecclcsiae Dei dislribulus, a lempore
Laplismalissccundum proportioncm fidei mullifariam mul-
tisque modis inest unicuiquc, qui ex fide sincera ad bap-
tismum acccdil. Ad mulliplicationcm quidem, ct nrgotin-
lionem, et incrcmenlum unusquisquc mnam accipit, ut in

Evangelio dictum cst.

III. Sicut genitus in hoc saecnlo infans non manct sem-

per in puerili a;lalc, scd quolidie increnienlum accipil,
sequaci quadnm necessltale sccundum inennrrabilcs nalu-
ra? legcs, quoadin virum perfectum, atque ad plenitudinem
» 1 Thess. i, 5. — 2 Id, V, a5.
 INSTITUTIO AD MONACHOS. 287

cogitallonnm , inlelllgentiacqiic pervenint. Eodem modo

genitus dlvinltus ex nqua, et spiritu, non in pucrilem Inlel-

ligendi aetatem assurgere debet, verum in dics certamine,

kiLore, ac inulta patientia usus, per luctam contra spiri-
lualem adversarium proficere, atque augeri ad aetatem,
quac intelllgendi habeat plenitudlnem, secundum quod ab
Apostolo dictum est : « Donec occurramus omnes in uni-
«tatem fidei, et agnitionis Fllii Dei, in virum perfectum,
» in mensuram cctalis plenltudinis Christi, ut jam non simus
«parvuli fluctuantes, et circumferamur omni vento doclri-
»nie in nequllia ad circumventionem errorls. Veritatem
» flutem facientes in charitate crescamus in iilo per omnia,
»qui est Chrislus'. » Et rursus aHbl idem dlclt : « INolItc

» conformari huic saeculo, sed reformamini in novitate sen-

» sus veslri, ut probelis quas sit volunlas Dei bona, et bene-

»placens, et perfecta^ : » dicens ad voluntatem Dei pcrfec-
tam accedere ,
qui in .mensuram perfectam aetatls , et
intclllgendi perfeclionem spirltus perveniunt. Verum in
corporlsgenerallone ob necessilatemquamdam consequcn-
tem, legemque naturae, virilem sctatcm nalus puer asse-
quitur, slc decernenle Dei providentla, ob necessitatis
lerminum, non per elecllonem voluntatis, compleri corpo-
ris staturam. At in divina generatione spiritus non hunc
definivit tenorem, verum laborem, et contentionem, cur-
sumque cum patlentia multa liberae eleclionl hominis pro-
posuit, slcut a Domiuo dictum est. «Conlendile intrare
»per angustam porlam ^ » Et rursus : « Vini facite; violenti
»enim rapiunt reguum coelorum^. » Et a Qui persevera- ;

» verit usque in fmem, hic salvus erlt^. » Et « In patientia :

«vestra possidebitis anlmas vestras''. » Et Apostolus : « Pcr

» palienliam currimus proposltum nobis certamen 7; » et «Sic,

* Ephes. IV, i3-i5.— 2 Rom. xii, 2.— ^ Luc. xni, 24.— 4 Matlh.
XI, 12. — 5 Id. X, 22. — « Luc. XXI, 19.— 7 Hebr. xii, 1.

XL. i^
 258 S. EPmJEU SYRI

«inqiiit, currite, ut comprehendatis'. » Et rursus : « Sicut

» Dei nnnislri in palienlia mulla',» ct reliqua. Sic enim
disposuit divina gralia, ut ex proprio consilio, et propria
voluntdte, iabore, et contcnlione spirilale increnientum
unusquisque percipiat, quatenus per corporis aniuiaiquc
contenlionem ad omnem Lonorum comprobationem se
ipsum tradiderit; ealonus et sancli Spirilus parlicipalio-
nemadspiritaleincrementum renovalionis sensus acquirat,
pcr graliam, et largilalem salulem consecutus; fide vcro,
ct dileclione, et certamine Jiberaj eleclionis profectum, ct
mcnsuram adeptus, ut sicut per gratiam, sic per justitiam
vilac Kternrc fulurus sit hoeres; neque omnino per divinam
vlrlulcm, ct graliam sine ipsius hominis cooperalione, ac
diligcnlia incrcmenlum profeclus accipiens, neque prorsus
per proprias vires, virtulemque, sine opere, atque auxilio
Spiritus ad perfectam Dei vohnitatem, cl ad purilalis men-
suram potens asplrare. « INisi enlm Dominus cedificaverit

» domum,etcustodierit civltatem, in vanum vlgilat qiil cus-

» todit, et laborat, qul acdlficat^ ^iEt rursus : « Nec enim in

»gladIo suo possederunt lerram, et brachium eorum non
» salvavit eos ^. » Elsi ghidiis, et brachiis ipsi l)eUarent, dex-

lera tamcn lua , tuumquc brachlum , alque ilhiminalio

vuUus tui, Dci pol(mtIam simul opcranlem cuni ipsorum
proprlo conalu demonslrat, slmul et opinionem pra?cidens
eorum, qul confidunt In se Ipsls propler paucas virtutes.
Al Prophela fide, ct dilectlone, per divlnam gratiam spe-
ranles sahitem consequi docuit.
IV. Quae est igitur voluntas Dci perfecla, ad quam hor-
talur, et Invitat Apostohis, ut quisque pervenirc feslinet?
Annon de quibus Dominus dlccbat, bcalos asscrens ipsos :

cBeali mundo corde quoiiiam ipsi Deum videbunt^;» ,

•
1 Coi. IX, 2i. — » 2 Gor. V), 4. — ^ Pi-aJ* cxxvi; i. — Id,

XLiu, 4. -^ 5 Matth. V, 8.
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 269

Et riirsus mandat : « Eslote Igitiir vos perfecti, sicul Pater

Dveslcr coeleslis perleclus est'. » Omnimodam peccali pur-

o-alionem per hoec imperat, quod est perfecla a passioiiibus

indecoris liberatio ; atque absoluta summ.x virlulis repaia-

tio, quod est purificatio, ac sanclificatio cordis per parti-
cipalionem perfecti, et divini Spirilus ex certa fide eJOrccta

animoe, qucC tradit seipsom lolam omnino Dco cum fule,

atque amore? Sicut etiam per David pcrfcclum veritalis

laborem demonstrans Splritus, docensque hoc a Deo quie-
rere, et credcre desldcrantes filios hicls reuunliari, et vitac
hopredes fierl, ait : « Fial cor meum immaculatum In justl-

»ficationibus tuis, ut non confundar\ »SignI(icans confu-

sionem, et ignomiuiam fcrreeos, quinon habentcor purum
ab omnl sorde, atque macula ; itcrum enim ait : «Tunc non
))Confundar, cum respexero in omnlbus mandalis luis^; »

omnlum praeceptorum adimpletionem, omniumque deHc-

torum rece.-sum splritus perfectam In Deo confidentiam
esse docuit. Et iterum « Gor mundum, orans Prophela
«dicebat, crea in me Deus, et splritum rectum innova In

j)vlsceribus meis. Et spiritu, inquit, princIpaH confirnia

»me^, ))enmdem scopum in mentem revocans. Cum intcr-

rogasset aulem rursus : «Quisasccndet iu montem Douiini,
» aut quis stablt In loco sanclo ejus^?» Addidit qui sint, ct
unde tales : « Innocens manibus, mundo cordc^,
ct » aif.

Pcccatum opere, verbo, ct cogitatione commissum a nobis

pcr proprlam oporatlonem pcnilus rcscindcrc spirilum in-
dicavit, et conarl orantcs, ac pcr fidem speranles quolidie

peivenire ad perfectam spiritus mundiliem.

V. Etenlm Aposlolus luculentcr doccns, aiebat quak^s
animae esse debeant, quic a nuptiis carnis, ct a mundi vin-
culis procul recedunt, ac virginitatcm scrvnrc dcsidcranf.

* MaUli. V, 48. — » Psal c\vim, So. — ^ HjiJ. G. — " Id. l, 12

et 14. — ^ Id. xiiii, 5. — 6 ibij. 4.

»7-
26o S. LPIIILEM SYr.I

« \'irp;o co^Ilal, ut sll sancla, noii soliiin corporc, » tllxil,

« Sed etiam spirlUi *

: » adiiionens ab opcrum, et cogitn-
lioniim, hocesl, manifeslis, et abditis crimiuibus ut ipsa
procal sit, utpote sponsa Christi, quae cupit cum coelesti,

puro, et immaculalo Rege conjungi. Assimilari enim oportet

per virlutes illi pulchritudini impolhilae animam, qnae cum
illo copulari desiderat, atque unum spiritum cum ipso fieri
exoplat, secundum dictum a beato Joanne : « Et omnis,
»inquit,qui habet hauc spem in eo sanctificat se, sicut ille

» sanctus est'. » Et « Imitalores mei estote, sicut et ego

«Christi^ » Non solumenim a manifeslis peccalis scorta
tionis, aut furli, aut invidiae, aut gula3, aut murmurationis
aut mendacii, aut otiosi sermonis, aut convicii, aut risus
aut scurriHlatis, aut avarilia?, aut phis habendi cupidilatis
pura anima csse debet, quae mundi communionem repudia
vit, a mundo vero recessit, et virginitalem collt, ad con-
junctionem autem , et societalem Sponsi incorruptibilis
sc ipsam despondet ; sed multo magis ab immanibus animae
affeclionibus, occultisque criminibus puram esse necesso
est. Hoc est a cupidltate, vana gloria, placendi studio, hy-
pocrisi , dominandi ambilione , dolo, malignitate , odio,
infidehlate, invidia , elatione, acmulatione, sibi placendi
cupidinc, sui amore, supcrbia, alque his simiHbus, quaj
invisibiles sunt passionesignominiosa}. Scit enim Scrlptura
occulta anlmae pcccata ( si quidem crcdimus verbis Spiri-
tus) similia putari peccatis operum; cjusdem radicis sunt

germen. « Dominus , enim dicit, dissipavit ossa eorum,

»qui hominibus placent^. » Et « Virum sanguinum, et do- :

»losum abominabitur Dominus^. » Dolum, et caedem tan-

quam unam transgressionem enumerans. « Qui loquunlur
» pacem cum proximo suo, mala aulem in cordibus eorum :

i (>()r. vi<, 5i. — '

I Joan. iii, 5. — - ' i Coi. xi, i. — ^ Psal.

u.; 6. - Md. V, 7.

i
 INSTITUTIO AD 3I0NAC1I0S. 2G1

))(la illis, Dominc, scciiiKliim opcra coriim '. » Kt ilcnim :

« Etenim in corde inicjnilatcs opcramini in terra \ » Kt

Dominus querens dc iis, qui hominibns placcnt : « Omnia,
» inquit, faciunt, ut vicleantur ab hominibus ^. » Idcoque ad-
monet : « Attcndile ne juslitiam veslram faciatis coram
whominibus, ah*oquin mercedem non habebitis apud Pa-
»lrem veslrum, qui in cccHs est^. »lioc est, non qucerere,
neque aucupari ab hominibus huidemj el gloriam ob'bona
opera, sed a solo Deo, ubi gloria vera, et aeterna, et ubi

aeterna ignominia. Hoc esl et iUud : « Vac cum bcnedixerint

»vobis homincs^, » id est, cum vuUis apud homines bene
audirc, et gloria, et encomiis gaudere, quae ab ipsis pro(i-
ciscuntur. Quoniam quo pacto fieri posset, ne manitesti
fierent omnibus, qui bene operantur? Quando ipse Domi-
nus aicbnt : « Lucent lux vcstra coram hominibus, ut vi-
»deant opera vestra bona, ct glorificent Patrem veslrum,
»qui in ccehs est^. »

VI. Ad Dei gloriam contendite omne opus bonum fa-

cere, et non in gloriam propriam : neque quaeratis, aut

gaudcalis laudibus hominum, qui brcvi tempore mancnt,
sed laudem, gloriamque a solo Deo expectate, quemadmo-
dum ait et bealus David : « A te laus mea7. » Et iterum :

fl In Domino laudabitur anima mea ^ » Et Apostolus man-

dat etiam manducarc, et bibere ad gloriam Dei, ut fiat.

« Sive enim, inquit, manducalis sive bibitis , sive ahud

»quid facitis, omnia in gloriam Dei facite^. » Qui enim ab
hominibus laudem, et gloriam aucupnntur, cos infideles
essc Dominus osleudit, dicendo : « Quomodo vos potestis
» credere, qui gloriom ab invicem accipilis, et gloriam, quic
»a solo Deo cst, non qu?erilis'°? » Rursus Joanncs odium

' Psal. xxvii, 0, 4.— » Id. Lvii, 3.— 3 MaUh. vi, 5.— < Ibid. 1.

~ 5 Luo. VI, 26.— ^ MaUh. v, 16.— 7 Psal. \\i, 26.— ^ jj. xxxiu,
0. — 9 1 Cur. X, 5i. -~ '^ Joan. v, U.
 »

20*2 S. EPIIR/EM SYRI

cum cxJc connunicraiis , alt « Qul oclll

: fralrrm siium,
«homicida c<\, et scltls quonlam omnis homiclda non ha-
)) bet vilam a}lcrnam '. » Odliim absconditum conlra iVa-
trcm conce|jlum, occisionl comparat. Scd et apostohis
Paulus ipsorum, qui in passiojics ignon)Inia3 Iraditi sunt

proptcr Inslpiens cor eorum, ct mlnimc obediens, publi-

cans, ntquc cnumcrans eorum (ipcralloncs perdillonis in

pcjus, abdlln, et apcita peccata simul conjungit, dicens :

« \il sicul non probavcrmit Dcum Ijabcre in nolitin, tra-

»didit illos In reprobum scnsum , ut faciant ca, quae nou

» conveniuntrepletos omni Iniqultale, maHlIa, fornicallonc,
» nvarltla, ncqullla, phmos invidia, liomicidio, contenlione,
» doh>, mahgnilate, susurrones, detractores, Deo odibiles,

;. contumehosos, superbos, clalos, Inventores malorum,

» jjarciilibus non obcdientes, insiplenles, incomposltos, sinc
»airectionc, sine mlserlcordla : qui cum juslltlam Dei
»coii;novIssent, quoDlam quilab'a a^unt dlgni suntmorle'.
Vides quomodo non solum manireslacrlmlna commemora-
vlt , qua3 npud houjlnes sunt abominabiha, verumetiam
cum manlfestis occuhas nflcclioncs animae connumeravil,
d(»hmi, superblam contenlionem, malignIlatem,elationcm,
odium , iusiplcnliam? Et rursus Domlnus dlclt : « Quod.
»homInibus allum cst, abominnllo est nnte Deum^. » Et
<« Qui se exaltat Iiumiliabitur, et qul se humillat exaltabi-

D lur^. » «Impurus apud Domlnum omnls

Et Sapienlla ait :

» superbuscordc% »ct simllia colligcnlesex Scripturls com-

plura invenies dicta contra passlones Ignominiac celatas in
anlma. Occullas cnlm passiones peccali sciens Spiritus
sanctus, violenllorcs anlmac cssc, docens nos quomodo
ficrl potcstj ut ab lis llbercmus, per Davld ait : « Ab oc-

'
i Joan. 111, i5. — ' r»om. i, 28-02. — ^ Luc. xvi , 1 5.

— " Ul. XIV, II, ct xviii , li, et Matth. xxiii, 12. — « Eccli.

X , 7.
 INSTITtTlO AD MONACIIOS. 265

«cullis mels miincla me, ct ab nllenis parcc servo liio'. »

Ut pcr niultam orationem, et fulem,et perfectam, bonam-

(jue alacrltatem erga Dcum ab occultis passlonlbus igno-
minlcD pcr Splrllus vlrtulem cripl posslmus. Slcut enlm
exlerlorem homlnem, quod corpus est, a manlfestls crlml-
nibus custodlre curamus, tanquam Dci templum, (juem-
odmodum dixit Apostolus : « Si quis tcmplum Dei violave-
» rlt , de corporc loquens , disperdet Illum Dcus';» sic
intcrIorembon)incm,quod estanlma, curare oportet, atque
certare ab omnl cogllatlonc mala ut tutcmur, secundum
quod dlctum est : « Omni custodia serva cor tuum, qula cx
» ipso vita procedlt^. »

Vil. IIoc vcro bene exequi nostrum erlt, repugnantibus

nobis, ac conlradiccntibiis semper malls cogllatlonibus
vanae glorlae, odli, superblae, et doil, cupldltalls, et Infide-
lilatls, acmulatIonIs> ambillonls, omni dlllgenlla nos ipsos
cxaminantlbus, mentcmque solutam, ac dissonnntem ab
occultls omnlbus anlmae passlonlbus servantlbus, atque
cunclls bonisopcribusnos Iradcntlbus vi, labore, ac conatu
ad arcendum a nobls adversarium. Slmpllcem cnim rccli-
tudinem obscurc slgnificans beatus Moyses ostendlt hoc
mentis conceplu non dcberc duabus scntentlls boni, et
maH obsequli anlmum, sed sohun bono, et non debere
duos fructus noxli, ct uliils in nobls colere, sed unlce
operando omnlno a deterlore alicnari. Ait vero per
uliila

Knlgma «Non jungcs in arca tua diversi generls animaila

:

in unum, veluli bovem, ct aslnum sed generis cjusdem "^,

jungcns triturabls mcssem tuam. » Hoc est, « Ne in arca

cordis tui vlrtus, et pravitas in unum opcratlonem exer-
ceat, sed virtus solum. Non contexes laneo vestimento
linum, neque rursus Hno lanam ^. Non coles in agro tcrrae

• Pial. xvni, i5, i4. — ^

i Gor. iii, 17. — ' Pfov, iv.23.— ^ Deut,
xxii, 10, — 5 iijjd, 1,,
264 S. LVmJEM SYRI

tux cluos friictus simul, ncquc sccundum annl '. Non Im-
milles diversi generis onimal ad nliud ad gcnerationem,
scd spccici cjusdem nd gcnus idem ^. » Per h.TC vcrooninia
innuit obscurc non debcre malitiam, ct bonitatem in nobls
coli, scd simplicller sacra germlna vlrtulls cx nobis pro-
duci. Et co, quod mlnime dcbeat duobus spiritibus, splri-
rllui mundi, ac spirilui Dei, anima consociarl, neque
conjungi, scd solum cum Dci Spiritu copuhlam, conglu-
tinatamquc sacra virlnlis germina anlmam efTundere jus-
sit : ncquc duobus modis in id quod pcjus, et mclius est
conspirare voluntatem, sed solo bono utentes, ntque a
nialo abborrentcs omnlno slmplicem virtutum fructum ut
in anlma cxcolcrcmus mandavlt, secundum quod dlclum

est Proptcrca ad omnia mandata lua dirigcbar omncm

: ;

» viam iniquam odlo habui. » Et « Inlqultatem odlo hnbui,

» ct aboniinalus sum ^
» , ut ita contcnlionem animajvi-
dcns Dominus pcr suam bonitatem, magnam sanitaiem,
occultarum passionum proprla vlrtutc spiritus in nobis per-
fccle operclur, ultionem spiritalium inlmlcorum faclcns :

qucmadmodum Domlnus de vidua disserens, qua; ab ad-

versario opprcssa priucipem iniquitalis adivit, atque ab co
pctivit vindictam, ac proptcr diutinam improbltalcm Ins-
tanliac ullioncni obllnull ; crudicns nos nc deficlamus in
prccibus : «Diccbat, cnim ait, et parabolam ad illos,

aquoniam oportet semper orare, et non dcriccrc ^, » man-

dat oratloncm cum assiduitatc mulla. Et addlt post hncc
Dominus : « Audile quid judcx inlquitatls dicit ^ » Quanlo
niagis faclct vindiclam Pater vcster cccleslis clnmantium
ad se die, ac noclc? Profcclo, dico vobis, facict vindlctam
cllo.

VIII. Qualcm vcro laborem subierit pro suis disclpulis

» Dcul, XXII, 9. — • Levit. xit, 19. — ^ Psal. cxviii, 128 cl iG3.

— ^^Luc. xviii, 1. — ' Ibid. 6.
 INSTITTJTIO AD MONACHOS. 265
Apostoliis, et acl quam mensiiram spiritalem Ipsos perve-
iiire curnverit, cumnlTectu pro ipsis orans, simulquesubli-
mem Chrisliauorum scopum manifestum cunctis cfficlens
iis, qui cupiimt currere indefesse, atque ex amore veritatis
secunclum aposlolicum novre creatura^ canonem, student-
que ad ea, qua3 anle sunt, proficere, clarum faciens, quid
ait? « omnem hominem, dicit, et docentes
Corripientes
j)in omni sapientia, ut exhibenmus omnem homlnem per-
» feclum in Christo, in quo laboro certando '. » Et ilerum
apprecatur iis, qui dlgnali snnt slgnaculo Spiritus promis -

sionis per baptlsmum, ut accipiant incrementum progres-

siis sui splrllahs dicens : « Propterea et ego audlens fidem
Bvestram, ct dllectloncm, quam habetis in omnes sanctos,
»non cesso pro vobis gratias agens, et orans, ut Deus Do-
» mini nostri Jesu Chrlsli Pater glorlce clet vobls Splritum
))saplcntlae, et revelatlonls in ngnitlone ejus Illumlnatos
» oculos cordis vestri, ut sclatls, cjuae slt spes vocatlonis
))ejus, et quoe divlti[e glorlaB ejus in sanctls, et quae slt su-
wperemlnens magnitudo virtntls cjus in nos, qui cre-
))dimus '. 7) Modum autem partlcipatlonls, alque accep-
lionisSpIrltus dlllgenter signlQcavIt ils, qui certl facli sunt
Secundum operallonem, inqult, polentia3 ejus in nos,
«

»qui credlmus, qunm operatus cst in Chrislo, suscitans

willum a mortuls ^ » Secundum illam, ait, operntionem
Spirilus, ut et vos certitudinem accipiatis. Et rursus in
eadem Epistohi pauhun procedens, ad subHmius augmcn-
tum, et profeclum spirilalcm pcrfectlonis Ipsos ire deslde-
rnns, precatur dicens : « Hujus gratia flecto genua ad Pa-
» trem Domlni nostri Jesu Chrlsll, ex quo omnis patcrnltas
»In co^hs, et in lcrra nominalur, ut dct vobls secundum
ndivilias glorlae surevirtute corroborari per spiritum ejus
» interiorem hominem Christum habitarc per fidem in cor-

' Coloss, 1, 28, 29, — 2 EpUes. 1, iS-iq. — ^ IbiJ, 20.

JdGG S. EPIIR.EM SYBI

» diljns veslrls In charllale radicali, cl funclali, ut possltis

n coiiiprelienderc cum oninibus sanctis, quaj sit latiludo, ct

»lon*i;iliido, ct sublimitas, ct profundum : sclrc enim sa-
«peremlncntem scicnllie clarilatem Chrisll, ut implcamini
» in omncm plenliudinem Del '. »

iX. Et in alia Epistola de iisdcm erudlens, ct exccssuni

spirltuaHum dlvltlarum demonslrans dlscipulls cxhorlando,
ut Ipsl fesliaarent ad pcrfcclani mcnsuram pcrvenire, di-
ccLat : « /Emulaminl splrituaila charismata, et adhuc cx-
» ccUentiorem viam vobls demonstro. Si llnguis hominum
»loquar, et Angclorum, charilalem aulem non habeam,
«factus sum vclut cTgs sonans aul cymbalum tinnicns. Et si

»habuero prophcllam, ct novero mysleria, ct si habucro

»cmnem scientlam, et si habuero omncm lldem, iln ut
»monles Iransferam, charitalem aulem non habuero, uihil
»sum. Et sl dlslribucro in clbos paupcrum omncs facul-
»tates uicas, ct si tradldcro corpus meum, ila ut ardeam,
))chflritatcm autem non hnbuero, nihil mlhi prodest ^ )>

Et addit quomodo, qui

friiclus dlleclionis quales sunt, ct

illam possldent, ne(jullia3 passlonibus omnlno llbcrati sinl,

dicens o Charitas non .'cmulatur, non ngit pcrperam, non
:

wlnnalur, non est ambillosa, nonquazrlt qu.x sua sunl, non

i cogllat malum, non gaudct supcr Iniquilalc, congaudet
«autem vcrltall omnla sufTert, omnia sustinet, omnia
:

))credlt. Charltas nunquam excldlt ^ » IIoc aulcm signi-

ficat eos, qul In pra;cliclls donis Spirllus sunt, ct nondum

per pleniorcm chnrilalem cfTicaccm Splrltus libcrationem
receperunt, In periculoadhuc, et ccrlamine, el timorc ver-
sari, causa conuclallonls conlrn advcrsa ncqultla?, quam-
vis donorum possessores slnt. Qualcm et
splritalium ,

quanlam mensuram spirltalem habeant qui non ampHus ,

sunt sub casibus, et passionlbus deraonslravit iis, qui pro-

• Ephca. lu, i4-i9. — 2 1 Cur, xii, 5i, ct xiii, i-5, — ' Ibid. 4 8.
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 267
greJi voliinl iii via chrislianne profcssionis : adeo ut et
linguae Angelorum, ct proplieliac, ct fidcs, et universa
scicntia. ct gralia curationum nihil sint, si cum sumnia
virlule, et cum plenitudinc charilalis pcrfectai comparen-
lur, quanquam illa quoque ejusdcm Spiritus operationes
sinl; sed ne quis ilHs donis dignatus, putet propter non
satis plenam gralia; efficaciam se ad pcrfeclioncm perve-
nisse, ulpole qui exislimet sc nulla re indigere; remaneat-
que exckisus a perfeclae charitalis mensura, minoribus
donis solum contentus.
X. Per hunc perfectionis scopum admonet, ut unusquis-
quc se lantarum divitiarum dilectionis indigenlem cognos-
ccns irrcquiele, alque enixe cerlet bonum certamen, et ita

spiritalem cursum currat, doncc comprchcndat ; sicnt

dixi : « Sic currile, ut comprehendalis \ » Ecce quomodo
pielalis, ac perfcctionls terminum, et scopum, et rcguhun
pcr multa manifestc omniLus proponit, apprccans propriis
discipuhs nd idem omnes pcrvenire. Ilerum namque in aho
loco ipsc oslcndens, qua; in Christo fit, renovationem,
mutationcmquc mehorem fidehbus, et dchgentlhus Domi-
num : ( Neque circumcisio, inquit , ahquld valet, neque
wpraeputiuQi, sed nova creatura : et quicumque hanc re-
» guhim secuti fuerint, pax super illos, et miscricordia, et
» super Isracl Dei ^. »Et rursus : « Si qua in Christo nova
«crcalura, velera transierunt ^. » Unico verho nova; crea-
lurne aposlohcam reguLnm Nova vero in manifcsto posult.

crealura quid significat ahud, quam secundum quod ahhi

ipse diclt « Ut exhiberet ipse slbl gloriosam Ecclesiam non
:

»hahcnlem maculam, neque rugam, nut ahquid hujus-

amodi, sed ut sitsancla, ct imniaculata ^,))per omnimo-
dam purilalcm a foedllale, quae est a pnssionibus hberatio,

'
1 Cor. IX, 24. — ' Galat. vi, iS, 16. —
• ^ 2 Cor, v, 17. —
^ Eplies, V, 27,
 »

268 S. EPIin.^2M SYRl

et |)cr commnnlcnlionrm in cordihns Sanclornm foclam

inexplicabilem myslicamqnc in sanclificnlione plenam di-
vinne Spirilns polenlia} eorum, qui dignali snnt gaudio no-
vissimo supra nalnram spiritali in virUitibus. Hanc esse
nova crcalnram in Christo Aposlolus docuit. Verum et

illud : « Expurgatc vcl.us fermcntum, ut silis nova consper-

Dsio *. fl Kt illud : « Epulemnr non in fcrmento veteri, scd
» in azymis sinceritalis, et veritatis % » cumdcm scopum
rcpr?esental. Sed eo quod non sumus suflicicntes conlra

principalus et potestatcs, et ad pugnam conlra spiriluolia

nequitic-e, ut acclpiamus armaluram Dei nos hortatur :

«Loricam justitia: induile, calccamlni pedes in prajpara-

» tione Evangelii pacis, et succinglle lumbos in veritalc ^:

inomnibus vero his scutum fidei sumentes, « Per quam,

omnia lela nequissimi ignea cxlingucre ^. »
winquit, possltis
Qua3 sunt operalioncs passionum scelestarum «Et galeam :

«salulis assumite, et sanclum gladlum Splritus, quod est

» verbum Dei : » ut per arma pracdicta spiritualla supra hu-

manam naturam possimus slarc conlra difllcilcs diaboli

insidius. Modum vero, qno h?cc conscqui possimus, dili-

gentissluie slgnificavil, diccns : « Pcr omnem orationem,

DCt obsccralionem oranlcs omni tempore in spiritu, et in
omni inslantia, ct obsecralione ^. » Ideo
»ipso vigilantcs in
ct apprccalur omnlbus dlccns « Gratia Domlni Jcsu :

»Ghristi, et charitas Dei ct Patris, et communicalio ,

»sancti Splrllus cum omnibus vobis sit ^. » Et rursus :

« Inlcgcr spirilus, anlma, et corpus siaeqnerela in advcnlu

» Domini nostri Jesu Ghristi scrvetur 7. » Eccc multis modis
mnnifcstam reddidit reclam jnstitiic vlam , ct summum
christianae profcssionis scopum, omncs adhortans, ac de-
sidcrans, ut ad ipsum pervenianl, ad quem veritalis aman-
'
1 C(.r. V, 7. — 2 ibid. s. — ' Ephcs. VI, li, i5. — 4 ll)id. 16.

— Mbid. iS. — e
2 C

I
 IiXSTITUTIO AD MONACIIOS. 269
lcs iiispiclciites, et prorsus viribus lotis contendentes fide,

et spe, atque omni virtutis industria orant, et cupiunt ad

eumdeQi pervenire. Hi enim poterunt et magno praecepta,
ex quibus lex pendet, et Prophetae : « Diliges Dominum
»Deum tuum ex tota anima tua, et ex toto corde tuo, et
»proximum tuum sicut te ipsum '
: » ab omni improbitate
soluti pure, et perfecte, atque inculpate ea implere.
XL Quod sumus longius protrahere explicalio-
si visi

nem de scopo pietatis qualem nobis Dominus, et Apostoli,

et omnes Scripturae a Deo inspirata3 tradunt, multis testi-
moniis confirmantes, non temere fecisse pulamus, ut om-
nibus modis sine ulla dubitatione, et controversia certiores
fiamus, quae sit nostra? spes fidei, et quis iinis, et qualis no-

bis cursus proponatur; maxime qui monasticam vitam am-

plexi, et mundanis vinculis, ac e societate carnali se ipsos

sublevantes, virgines permanere in Domino dicuntur, ut

attendat quisque, et unaquaeque quo vocati sunt, et ad
quam mensuram perlingere debeant. Ab omni quidem
animi elalionc propler quaHlam opera bene gesta abstlne-
bunt, vere nihil esse se ipsos existimantes propter magni-
tudinem perfectae mensura^ vocationis, atque invesllgabi-
lium divitlarum charitatls Chrisli. Omni vero modo, et
omni conatu, omnique studio se ipsos ad bonum seuiper
prompletradenles, et secundum verbum Domini,cumom-
nibus saeculihujus. Praeterea et anlmam suam abnegantes,
crucem quotidie suscipientes cum exultatione, Ipsamque
sequentes, ipsum habentes Dominum pro excmplo, et
forma, et fine nobis proposito juxta dlclum : « Imitatores
» mei estote, sicut et ego Christi' . » Et rursus : « Per patlen-
» tiam curramus ad proposltum nobls certamen, aspicientes
»in auctorem fidei, et consummatorem Jesum, qul propo-
»sito sibi gaudio sustinult crucem, confuslone contempta,
* Mallh. xx:i, dj, •
 »

ayo s. EPHR.^M SYni

»atqne In dexlera seclis Dei seclet '. » Nc fortc conlenti, fi-

dentesf|ue quibiisclam Spiritus donis, aut pnucis bonis ope-

ribus, qunsi jaai ad perlectum pervenerimus, per malilias
fraudem, opinione juslltlae decipiamur, et a majoribus spi-

ritus pro^ressionibus desistamus : verum ut verilatis aman-

tes usquc ad finem, laborem, et tribulationem, et certa-

men, et irrequielem cnrsum peragamiis, quotidIe« A.d ca

)»qua3 sunt priora exlcnti semper; quce vero retro sunt '

oblivisGcntes, esurienlcs semper, sitientusque justiliam,

contritum cor gorentes, nlpotc qui nondum vocalionem,
ad quam vocali sumus, asseculi, nequc adepli pcrreclam
christianrc protessionls mcn<^urain, nequc etiamnum ab-
soluta Christi charilale polili. Qui enim cx animo potiri
cupiunt proposilo , ac pricmonstralo sublimissimo fine,
scmper dcj^iderio ob Illam vocationcm iuexplioabilis per-
feclionis feruntur, in nullo cx minorlbus bono, justlluT,
jejuniorum, vel vi^illarum, vcl cleemosynarum, aut par-
donorum Spirltus contentl, aut acquiescentes
ilclpalionls

usque ad exlremum spirilum; sed in omnibus bonis, nc

rebus benc jj;estis, omnibusque virtulibus integre se ipsos
dedentes, aique ita indigentes perseveranles propter vir-
tutem, legem snpientiac nunquam implerc pulant; sed licet
sint apud Dcuni in honore, so ipsos indlgnos existimant ;

ac in s[)lillali profcctu provecli, in sua cogllalloiie tironcs

cxistunl; ct ciuu prlmores slnt, se ipsos sprriunit, judi-
cautquc nihil esse : alqus hoc paclo qucmadmodum cre-
dlderunl, ac ([ualenns dllexerunt, retrlbulionem promls-
sionum rcgni rccipieut. AninKc ejusniodi, quic Deo ])lacue-
runt, hicredes regni fieri potcrunt, quai contrilum cor
liabentes, et paupcrcs spirilu, esurientes, siticntesquc jus-
liilam, perfectorum honorum cu[)Id;e ])ropler summum
suum er!;a Deumamorem sumuiis muneribus rclrlbucntur.
* Ilebr. XII, 1, 2. — ^ Pliiiip. iii, l5.
 1

INSTITUTIO AD MONACIIOS. 27
Ac de spe quidem finis, quem haberc debent
XII.
maxime qiii monachorum inslitutum elegenint, viroinita-
lcmque amplexi sunt, satis dictum est. De conventu vcro,
ac de sacro instituto monasteriorum fraternilalis, quomodo
convivere debeant, alque invicem se gerere, per quales
vero labores, et sudores, et sludia proposltum pietatis fi-

nem obtinere possint veritalis amatores, explicare necesse

est, ut qui prompte capessunt iter diligentes, et firmi viam,
quae ad cceleslem clvitatem ducit, in ea progredienles Ita

currant, quoad pcrveniant. Primum omnium qul ad pie-

talls terminum currit, ac vesligiis Domini Insistere deside-

rat, rccedcns a conversatione, atque mundi voluptalibus,

seque fraternituti dedititlum trlbuit, abnegans, secundum
Evangolium, palrem, matrem, uxorcm, filios, fratres, con-
sanguineos, divitias, gloriam, nobililatem, et In monaste-
rium ascitus ut complementum omnium bonorum hoc
,

addat, « Adhuc autcm et anlmam suam '. » QucTb autem est

abnegatio anim-x sua) ? Dedifilium se ipsum iulegre frater-
nilall dare, et propria desideria non perficere omninoj
verum ex verbo Dci suspendenlem se, inde sanclls, ac
puris cogitalionibus mandatorum domlnicorum ornare
anlmum, alque ha3c salutarla, prcpriaque ducere; non
habere aulem ahquid In proprla poteslate praeter vestem,
quam indult, omni ex parte sine solllcltudine esse qucal,
sibi imperata solum exequens cuiii gaudio semper, et tan-

quam emptus pretioso sanguine Ghrijli, ac veUit servus

gratus, omnes fralres, maxime vero praesidentes, pcromnia
ut dominos, et heros exislimct : quemadmodum ipse Do-
mlnus dixit : « Qui voluerit inlcr vos primus esse, ct
»magnus,sit omnium uhlmus, ct omnium minisler, et om-
»nlum servus *; «nonglorlam, ct honorem, aut laudem,
quantum in se est famuhtus, aut ministerii apud fratres aucu-
* Luc, XIV, 26. — » Mallh, xx, 27.
2^2 S. EPHR.EM SYRI

pans, siciit dicliim esl : « Cum Lona voluntate servienles,

))non ad oculum, quasi hominibus placenles, sed ut servi
))Christi \ » Et qui se Domino dedidit, per arclam viam,

alque angustam gradialur ; ct ut regni amalor, lcve, ac

suave jugum Domini promple, et cum gaudio subeat, ut-
pole quodmagnam concihet, si cum longani-
salulcm sibi

mitale, ac patienlia usque ad fmem permaneat in pulchra

hac, atque utili servitute. Omnes vero dominos tanquam
Chrisli familiares, et rcgni haeredes cogitet, omnemque
obcdienliam unicuique, maxime vero proesidi fratrum et ;

onera curarum monaslerii pro fide promissa explens, sem-

per debitorem se ipsum existimans ministerii cum dilec*
tione, et simplicilate erga fratres : juxta quod diclum est :

« Per charitatem servile invicem ^; » et rursus, « Nemini

))quidquam debeatis, nisi ut invicem dih*gatis ^ ))

XIII. Sed ct vos perfeclioris \hx scclatores, praesiden-

les fralernilati, tanquam magnum opus aggressi, siccertate

per animi demissioncm, contra nequiliie calHdas insidias,
ne lypho superbioe polestalcm habenles super fratres, et

conlra eos elati, pro maximo lucro damnum, perniciem-

que maximam animnc concilietis; verum ut misericordes
patres, qui tradidistis vos ipsos, ut serviretis propter Chris-
lum fraternilali polius quom ut dominaremini, quiquc
omnium rerum pro ipsis solHcitudinem habetis externam,
atque internam, ac singulorum utililatem animae curatis,
tanquam fihorum Dei curam gerite. Lt hoc modo tolum
sacrum coetum fralernitalis ad spirituale lucrum conser-
vanles, ac confoventes, coeleslem mercedem a Christo re-
cipialis. Et cxterius quidem gradum praesidis servate,
vcluti disponere, vel juberc, vel consilium dare proba-
tioribus fratrum, aut aliquid increpare, vel reprehendere,
ubi oportct, vel hortari, quando opus est, secundum Apos-
* Ephcs. VI, 6. — 2 Galat. v, i3. — ' Roni. xiii, 8.
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 2^0
loll mandalum, ne huniilitatis praelexlu, vel mansueludi-
iiis, ob ignorantiam in contusione sint monasteria, pivTsI-
dentibus^ atque aetate provectioribus debitum ordinem
non conservantibus; quo vero ad internum, in mente, ut
omnium fr.itrum scrvos indignos, vos ipsos ducite el tan- ,

quam bonipaidagogi, quibus Domini filii crediti sunt, cum

omni benignitate, et limore Dei unumquemque fratrum
aptare adomnebonumcurate, tanquam scientes mercedem
magnam, et quae auferri non potest, pro tali labore apud
Deum nobis esse repositam. Ac sicut qui pueros insti-
tuunt, ssepe proprios dominos, erudieudl causa, vel ad
componendos morcs, minime parcentes, eliam flageHis
erudlunt, multam solllclludinem, ac benevolentiam adhi-
bentes, sperantes illos fore prudentes, et gloriosos in
mundo; sic vospraesldes monasticae vitae cultores non com-
moti ab ira, aut superbia, succurrite immoderatis, ac juve-
nantibus fralribus, sed juxta Christi miserlcordiam, alque
ob fmem spiritalis utililatis, et propter spem afferendi ad-
jumenti iis, qui ad regnum ccelorum a vobis instituuntur,
Hac cogitatione curate singulorum fratrum infantlam ad
id, quod utile est, jam dictum est, seu pcr
componere, ut

exbortatlonem, seu per increpationem, commoti solum

zelo Dei, et visceribus Christl, emendationem curate, et
non passione maliliae, ut vos ipsos ulciscentes, opem ferle,
ut pcrfectum veslrum laborem, quem propter Deum sus-
cipitis, ostendenles, ccelestis regni hccredes evadalis. HcTC
enim vere cst angclico vlta, quando hujusmodi cogitalione
instructi sunt proesides, et aetate provecli, quando mutuo
omnes fratres cum omni gaudio subjecti, invicem domlnos
reputabunt, eliam honore invicem praevenientes.
XIV. Cum simpHcitate igilur, ct integritate, et con-
cordia, ct pace, et sinceritale cordis conviverc mutuo de-
bcnt. Nemo se meliorem , aut majorem prae alio, etiamsi
XL. 18
 4

274 S. EPHR.EM SYI\I

c Irlvlo sll, repulet : vcrum e contrarlo se omnlbus homlnl-

Liis Inferlorcm cxlsllmel, ut Chrlstl dlsclpuhis; quemad-
modum ipse Dominus dixit : « Qui se exahat humihaLitur,
j)et qul se humiJIat exaltabltur ' ; » et rursus : « Qui vult
» inter vos primus cssc, fiat omnium uUimus, et omnium
»minister ^ Slcut Dcl Fihus non venlt mlnistrarl, sed
j)mlnistrare, ct darc animam suam rcdemptionem pro

»muhis ^ »Et Apostolus « Non enim nos ipsos praedica- :

» mus, sed Christum Jesum Dominum, nos aulem servos

»vcstros per Jesum ^. Hortamur ergo vos, ut imitalorcs

)>

Chrisli cssc cuplentes, ad quictcm, ac subjectlonem mu-

luam, utilemquc servitutem, si ficri polest, atquc ad mu-

luam pnlientiam crga proximum nos ipsos comparemus,

habentes Dominum exemplum, et formam, ct lu omnibus
bonis simul nobiscum operantem, juxta quod dlctum cst :

« Dnigenllbus Deum omnla coopcrantur in bonum ^, ))ut

pcr dllcctloncm, ct slmphcltatcm, siue aemulatione, atque

arrogantia vinculum pacisin uno corpore, ct spirltu Christi

in fralernltnte conservari possit, subjectis invicem in li-

morcDomlnl. Unusqulsquciglturinhujusmodiinstitutlsma-
iiere dcsidcrans, ante omnia, atqueomnlbus modis sacram
dilcctioncm, et llmorcm Dcl, quod mandatum est primum,
ct magnum, in suo cordc procurct, ct qua^rat a Dco assi-

due habere, ct proplcr conllnuam, Imo indelicicntcm

memoriam Domini, atquc ob amorem coelestem in dies
sccundum profeclum, per Del grntiam adaugens, possi-
dcat. Per mullam enim diligentiam, et sonicitudinem, el
laborem, et mentis contentionem, dilectione erga Deum
potiri possumusper gratlam, el largitalem Dci iu nobis cf-

formata, prout in Sapicntla dictum esl. Si euim qua^sieris

enm, lanquam argcnlum, ct tanquam thcsauros scrutntus

* Lnc. XIV, 11, et XVIII, 14. — 2 Rlatth. xx, 2G, 27. — ^ Ibid. 28.
.- ? a Cor. IV, 5. — ^ Iloni. vin, 28.
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 276
fuerls eam, tunc scles llmorem Domlnl, et sccundnm
scicntlam dilcctionem erga proximum iacilc ac sincere
dirigere possumus. Prima enim ordinentur ut prima, ct
secunda, primis adjuncta, consequenter perficienlur. Si
quis enim primum, et magnum pra^ceptura dilectionis crga
Deum ncglexerit, quae in inlerna afTectione, et conscientia
bona, atque in rcclis erga Deum cogitationlbus cum di-

vina virtute consistit; secundi vero exterioris officii dun-

taxat curam habere vclit ; fieri non potest, ut hanc puro
ac reclc perficere queat. Etenlm nequiliic deceptio inve-
niens procul a mcmoria, ac dilectlone, atque inquisitlone
Dei mcntem, vcl difficilia, ct gravia reddens divlna mnn-
dala, murmurolioncs, querclasque de mlnisterio peracto
erga fratres in anlma excltat, vel opinione justiliae fallendo
inflat, efficitque ut se ipsum quis honorabilem, et mag-
iium, ac tanquam perfecte mnndata exequentem existimet.
XV. Cum autcm pulaverit apud se homo bona ?gere,
ae custodlre prsecepla, declpltur jndlcans se ipsum, et
judicanlem jusle non reclpiens. Quando enim testimonlum
reddit splrilui noslro Spiritus Dci secundum Pauh sermo-
nem, Iuijc vere Chrislo digni, et fih'I Dei sumus, et non
quando propria opinione nos ipsos justos pulamus. « Non
«cnim, alt, qui se ipsum commendat, ille probatus est, sed
))quem Deus commendat \ ))Etenim qnando procul a me-
morin, ac Dei tlmore homo reperitur, necessario et "lo-
riaui qufcrit, et laudem venatur ab iis, quibus ipse famu-
latur. Talis enim etiam Infidelis a Deo rcdar^-uilur.
« Quomodo, enim ait, vos potestis credere, qui gloriam ab
))invlcem accipitls, et gloriam, qure a solo Deo cst, non
)) quairitis ^ ? »Talisest secuudum Kvangclium, qul quod
cxterius est paropsldls, et calicis lavat : hic Inlus plenus
est rapina, et hypocrisi. Quando autem ipsa mens, atque
' 2 Cor. X, 18. — * Joan. v, 44»

18.
276 S. EPIIR/EM SYRI

animae afrcclus \n medilutione , ac Dei desiderio semper,

ac cogitalionibus memoria rerum honeslarum exercetur;
qUiTCumque sunt vera, ct justa, et bonre famae, et pudica,

eliam ob Dei dileclioncm, semper decenlem, perfcclam-

que correctionem accipiunt : cum laborc aulem, et con-
tentione mentis hoc perficitur, eo quod adversarius bonis
semper impedimento est, et allicit, rapitque mentem, ne
ob rerum honestarum memoriam snperna diligat, sed per
cogitaliones quasdam, cupidilatesve terrenas Tolunlalcm
decipiat. Hicc est enim maligni mors et victoria, quanlum
exnoslradiligentia ; qaandomens in dileclione, et recorda-
tione Dei exercita invenilur, inde constare polest et dilectio
crga fratrem sincera, simililer et vera simplicitas, et man-
sueludo, et humililas, et integritas, et probitas, et oralio,

omnisquc persecutiosanctorum mandatorum per unum so-

him, et primum proeceplum dileclionis erga Deum vere

absolutam accipit implctioncm.
XVi. Opus est igitur cerlaminc multo, atque invisibili

labore, et occulto, ut examen semper fiat cogitationum,

utquc infirmi nostri animi sensus exerceantur ad distinc-
lioncm boni ac mali; oportct scmpcr eliam excitaro per
menlis conatum, et studium crga Dcum dcbililala anlniie

menihra, in eo mente noslra semper conglulinala : ut,

per diviuam gratiam, fiat cum Domino unusspiritus juxta

aposlolicum diclum. Hunc vero occullum agonem, el me-
dilalioncm Domini, ac laborcm die, ac noctc habere nos
onmcs oportct ad accuratum maiidatorum studium, sivc

oriuUes, sive ministrantcs, sive edenles, sive bibentes, sive

quamcumquc rcm opcrantes. Et quaivis lit virlulis bona
profcssio, in gloriam Dei fit, et non ad nostr-nn gloiiam
factum invenitur. Sanctilicalur enim tola mandatorum ob-
memoriam Domini
servatio, et pure a nobis perficilur per
continuam, timorcmque,-ac dilcctionem erga Dcum. At-
 INSTITUTIO AD MONACHOS. 277
que ita longe absiimus ab aclversnrio, qui manclalum pol-
luit, et laborcm noslrum contaminat, volens ad se ipsum
pertrahere. Et tunc expedita, ac facilia nobis omnia man-
dalorum prc-Ecepta vidcbuntur, Dei grtitia in nobis levia
reddente mandata, et dissolvcnte quod laboriosuni in ipsls

est circa observantiam. Adeo ut tum levitas pracccptorum,

tum facilitas propter Dei dilcctionem futura sit. Totus enim
conatus, ac sedulilas adversarii in co sila sit, ut diximus,
ut mentem a Dei memoria, timore, ac dilectionc Domini
possit avertere. adhibens terrenas illecebras, aut cogita-
liones in speciem probabilcs, mentem a vero bono dilectio-
nis erga Dcum adduccns ad ea, quae bona sunt apparentia.
Quodcumqueenim bonum homo facit, malignus vult con-
laminare, et fcedare, niliturque propriam semenlem vanae
gloriie, vel arrogantiae, vel murmurationis, aut ejusmodi

quasdam res pr.neceplo immiscere : ut ne propter Deum

solum, humili, promptoque animo efficiatur bonum, et
honeslum, quod fit. Adhibenda
ab unoquoque
est igitur

mens insidias, ar-

cognitio, ac discrello multa, ut possit
lesque maligni dignosccre, alque omnino a malltia longis-
sime alesse. Ne vero ex nobis ipsis aliquld dicere videa-
mur, ista ex sacris Scriplurls confirmeinus. Scrlptum est
enim Abelem obtulissc sacrificium Deo ex adlpibus, atque
ex primogenitis ovium : et Gain simlllter munera oblu-
fisse ex fructibus terra?, sed non ex fructibus primis. « Et
Deus odmunera Abel, ad munera autem
wrespexlt, inqult,
wCain non respexlt '. » Ut etiam ex hoc dlscamus contln-
gere ut afiquod bonum opus fiat negligenter , aut per
conlemplum, nut propler nliquid, et acceptum non slt

Deo; et conlinglt ut fiat secundum Dei vohintatcm stu-

diose et sobrie propter Deum, et fideliter, ct gratum sit

coram Deo. Etenim patriarcha Abraham ex manubiis

' Gen. IV, 5.
 ;

278 S. EPHR.^M SYRI

sacordoll ^lelcljlseclech obtulit, atquc Ila bcnecllctiones ab

eo sii.>=ccj)It. Qdld vcropcr ha^c innulL Spiritus, altcrlorcm
scnsuin demonslrans, nisl suninia, ct prima, et adlpcs io-
tlus concrcllonls noslrx*, hoc cst, ipsam mcntcm, ipsam
afrcclioncm, Ipsam rectam noslram rallocinationem, pcr
ipsam nostram amandl potcntlam anlmoc, prlmlllas tolius
honiinls noslrl sempcr Deo nos ofrerre deberc, sacrum cor-
dis sacrlficium, manublas, ctprlma cogllallonum rectnruia
ad Ipslus mcmoriam, ct mcditationcm, et dllcctioncm scm-
pcr occupantes. Ila enlm cjuolldlc possumus in divlno
amorc Incrcmentum acciperc, a divina Dei potcntla adjull
ct pondus justlliije mandatorum leve nobis ita apparebit, et
purc, atcjuc incorruple illa pcrficiemus, auxlliante nobis
Domino, per noislram erga ipsuni airectioncm fide, ac
dilcctione rcrventcm, et per desiderlum omnium manda-
lorum ipsius.

XYIl. Dc cxcrcitationibus autcm, quac apparent, quale

bonum studium primum, et mehus slt, hoc cognoscltur,
dllcctissimi, (|ula mutuo omncs virtutcs colligalae sunt, el
alia ab aha dcpendet tanquam sacra quaidam splrltualis
:

calena altera cum allcra connectitur : dileclio a gaudio,

gaudium a mansucludlne, mansueludo ab humHItate, hu-

niilitas a minislerio, niinislcrluni a spc, spcs a fldc, fides
ab auditu, audltus a slmpllcllale : sicut e conlrario alla

cum alils mahi colligantur : odium ab Iracundla, iracundla

a superbia, supcrbia a vana gloria, vana gloria ab infidcH»
tolc, infidehlas a negligcnlia, negligentia a rclaxatlone,

rehixalloacontemptu, contemplusa tajdIo,ia^dium ab impn-

licnlla, impalicntia ab amorc voluj^tatum, et rcliquas nequl-

llcc parlcs mutuo depcndenl. Eodem pacto etiam ex parte

boni vlrtutcs invlcem connectuntur. Caput vero omnis boni

studil, ct summa rccte faclorum est orallonls perseveran-

lia, pcr quam et virtutcs rcliquas, quotidiana a Deo pos-

 LVSTITUTIO AD JiO.NAClIOS. 279
tulatione, possumus adipisci. Qiioniam apiulDeumbonitas,
et communicatio ([uaedam mystica sniritalis operalionis,
alTeclionisque conjunclio, otque ipsius menlis cum amore
inenarrabili erga Dominum in prece per clivinam visilalio-

nem iis, qui digni facli sunt, efficitur, et ad coeleslein amo-

rem, ignitumque desiderium a spiritali dileclionc ad Deum
quolidie trahitur. Qui se ipsum in precibus perseverarc
cogit, sicut dictum est : « Dedisti Ia3litiam in corde meo '. »

Et Dominus : « Regnum ccelorum inlra vos cst '. «Rcgnum

vero esse intra, quid aliud fignificat, (juam ccelestem spiri-
tus licliLiam animic diguie ellicacissime partam ? Si enim
voluptatem,etgaudium,etspiritalemexuItationemina?Lcrno
lumine Sancli in regno coelorum habituri sunt; hanc ar-
rham, atque has primilias inde jam sanclae,ct fideles animoe
propleropcrauLis Spirilus participationem dignasefliciunlur
itt conscquantur. « Qui consolatur enim, dicit, nos in omni
» tribulalionc noslra, ut possimus consolari eos, qui in omni
» pressura sunt per consolationem, qua consolamur el ipsi

»a Deo ^. » Sed et, « Gor meum, ct caro mea exultaverunt

» in Deum vivum ^. » Et « Sicut ex adipc, et pingucdine re-
»pleta est anima mea ^. »Et his similia eflicacem spiriLus

laeliliam, et consolationem sanctificalionis obscura signifl-

catione per ista demonslrant. Sequenlia autem omnium
praeceptorum mandala tanquam membra capilis sunt, quai

qui se ipsos integre pro viribus Dco tradiderunt, pcrficere

debcut, cum omnibus unus scopus haud dubic proposilus
sit pielatis, quem pluribus verbis jam explicavimus, ct con-

firmavimus Scripturarum lcstimoniis, ut digni nos elficia-

mur per fidem, et mullam diligentiam in omnibus vir-

lutibus, pleuiludine Spirilus sancli, atque omnimoda a

pcrturbalionibus liberatione, ut possidcamus id, quod est

'
Vsal. IV, 7. — 2 r^j,c^ jv,,^ 2i_ — 3 2 Cor. 1, 4 — ^ \!i>\\\.

LXXXiP, 3. — 5 iJ, Lxil, G,

 ::

iiOO S. EPim.EM SYRI

coidls expiiillo per snnclificanlem SpiiiUimfKlclIbus acreli-

glosls iinlmnbus impcrllla.

XVllI. Qulsqiic Igitur se ad bonum opplicet, qunnlnm

el erga Deum anlmas dileclio exlenclitur; et si dc reliquo
cupit aliquis assldne orarc, cliam precibns perseveranler
insislat, et qiiod a Domino diclnm cst, quanto magls« Fa-
» clcl Dcus vindiclam ad se clamontium dic, nc nocle :

» Dlccbat enlm, inquit, et parabolam, quod oportct scmpcr

»ornrc, cl non deficcre \ » ct qno paclo cccleslem arma-
turam spliilus, ut anlea dlclum est, digne acciplcnt qui
illam exoptant, ct sc consccnluros spcrant. Apostolus dixit
« Pcr omnem oratlonem, et obsccrationem orantes omni
» tempore, ct in hoc ipso vigilantcs in omni instantia, et
» obsecratione '. » Si quls iij,ilur fratrnm per orationem cer-
lamcn suscipcrc desldcrat cupidus coelcstium bonorum,
admillcndus est, alqnc omnino laudobills illc cum apud
iiomincs, tum apud Dcum. Idco siiiatur hujusmodi n sociis

Iralribus cum gaudlo orationi inslare, ut et ipsi merccdem

per hanc cnm fralre conspirationcm, ct bonam cooperatio-
neni a Deo conscquantur soUun ut cum omni sobriclalc,
:

sccundum conscicntiam, inquisitloncm faciat,ct indcsincn-

lem mcmorliim, alquc assiduam pugnam ut habcat qul orat,
scmper opposltns omni occasioni improbitatis mullarum,
ct S!q)ernu[U'um cogilalionnm, cogens menlem crga Dcnm

per desidcrium, ct nb ipso expectans gratiae auxilium. Ut

sic fructns quotidic manifesli fiant ad aedificatlonem omni-
bus. Qui enim habet Dci dilectionem, plagam, ct amorem
divinum, qiiamvis nondum habcat, conalur tamcn, et con-
londil, et vi cogit ad hunc laborcm voluntatcm, sc ijjsum
tradcns, a Dco obtlncie (|u;crens ccclcslcm amorcm,ct vc-
ram,sj)ii'ilalcmque orationcm, secnndum ((uod dlclum csl

« Qui dat oratloncm oranll » cum gaudio; lilc a rcliquis

' Luc. wni, I, ct 7, 8. — ' Eplics, vi, iS.

 1

INSTITUTIO AD 5I0NACII0S. 28

fratrlbns slnatur, et tanqiiam adjutores ipsins, polius coo-

peronlnr, proprium ducentes lucrum profectuni fralris ad
nieliora, neqiie per contenlionem, et zelum illum retrahant,
neque impediant, ncque praecidant bonam propensionem
erga Deum, et initium pulchrnfi sollicitudinis erga pugnam.
Ut Deus videns mulUc-e dilectionis irritamcnta, retribuat
omnibus pelitiones, certos reddenssingulos propterreclam,
et bonam voluntatemmutuam.
XIX. Ila3c vcro studiose facere multa cum discrelione
debclis, maxime praesides fratrum, et vos ipsos, et qui sunt
vobiscum fralres, curale hujusmodi prudenlia ut compo-
nalis, ut nemo offensionem accipiat, in quem dictum est :

« Ccrlfimcn cerlale. » Sicut igitur principalissimum, qui

orationi instat, opus suscepit, sic certomen eximium, labo-
remquc multum, ac curam assidufim su5>cipere opus est :

proplerea quod in orationis perscverantia mulla malitiae

impedimenla sunt, somnus, negligentia, corporis gravitas,
cogilalionum evagatio, menlis instabilitas, contemplus,im-
palienlin, dissolulio, et coGlera) malitiae subtiles operaticnes :

deinde tribulalio, atque aggressio ipsorum spiritnum malig-

norum, qui oppugnant, alque advcrsanlur usque ad san-
guincm anima3 qu.Trenti secundum veritatem indesinenler
Deum, qulque ilhim prohibent, ne ad Deum accedat. Omni
igitur vigilantia, et omni studio, totoque menlis, ac corporis
conatu in omni patientia, et oratione perseverans, viriles
animos sumat oportet, stctqne ut cruccm vere ferens, assi-

due in pugnn, et in labore mullo, et liictu, et tribulatione

propler rcgnum,non rclaxans, neque Iradensseipsum vngis

nequitiac cogilalionibus, aut somno, aut otio, aut dissolu-

tioni, aul mcniis perlurbationibus, aul tmTmltuantibus, in-

decenlibusque vocihus usus, aut rcbus ejusmodi : applicans

nicnlem solum, corporis, genuumquc (lexionibus; certus,
fidcnsque causa non cequi judicii, cum animus in pertur-
2b2 S. EPUR.EM SYI\I

LaLionc, alquc cvagalloiic persislat. Polcsl cnim quls nisl

exaclc sc ad vigilandum paraverll, scmperqueinqulsilionem

alquc aUcnlloneai menlis adhibuerit , dilij^endo sempcr
Dominum, clam a malilia deceplus, et abstractus, exlolli,
alquc indarl odversus CiTleros, qui nondum sic possunt in
oralioni pcrseverare; alquc ita propler bujusmodi m;ililiai

deceplloncs Ijonam occupallonem lianc adversario prodens,

allalanquam opera orallone mcllora capcsscrc. Adco et
laborem, et solllcitudlncm, el pu^nam Ciclcris majorcm
habcre oportet, ne quando dolum allqucm a malilla palla-
tur. Qui cnlm magls probltalis studio capiimlur, eos maji,is
adversarius oppugnat, subverlcre desldcrans. Oportct Igllur
fructus dilectlonls, ct humilitatis, ct simplicitali>5, et dis •

crclionis anlmcc noslric produccrc, ut manlfcstum slt nos

ad mellora prolcctum extendere. Ut qui nondum Ila pos-
sunt propler infantiam ad oratloncm lucumbcic, cos, bonis
noslris fructibus cognilis, provoccmus, atquc ad desidcrium
Iransfcramus promplc, ac studlose se ad hanc pugnam ac-

clngendl. jNIsi cnim animi dcmisslo, ct dlleclio ct siinpli-

citas, ct bonltas oratlonem nostram cxornavcrlnt, oralio,

scu potius orationls efligies, nihll nobls prodcrlt.
XX. At vcro non dicimus hoc solum dc oralione, sed
cliam dc omnl labore, ac defatlgalionc vlrglnllalis, vcl prc-
cum, vcl lcctlonls, vcl jcjunil, vcl vigiliic, vcl psalmodiae,

vcl ministcrii, vcl cujuslibet Inboris, aut opcris cuusa vlr-

lulis suscepti : nisi fructus dilcctionis, et pacis, et gaudii,
et mansucludinis, et humilitalis, et simpllcltatls, ct cando-
ris, ct fidei, el longanimitatls, ct vacuitatis invidia^ in nobls
ipsis Invcniamus, omnibusque hujusmodi fructus pacls of-

feramus; tcmcrc, alque incassum dolorcs, kiborcsquc sus-

cipiuntur. Omnls enim illa cxcrcilatio, ct pocna proptcr
hos fructus siibcunda est. Si vero pacis , atquc amoris
fruclus iu nobis non invcniunlur, frustra, ac supcrvacue
 INSTITUTIO AD 5I0NACTI0S. 283

lola occupalio assnmpta cst. Tnles enlm inter qulnque slul-

ias virgines in die judlcli oslenclunlur, quai proplerea quod

hinc non tulerunl olcum spiritalc iii vasis cordis, quod cst

proposltaruin virtutum opcralio pcr splrltum, stullfc appel-

laltC, a spiritali regni ihalamo exclussc sunt. Eliam vlrglni-

latls laLor propter defecium vlrtuium, absentiamque Spi-
ritus sanctl, qui habitat, ct operatur In nobls, pro nihllo
habltus est. Quemadmodum enlm in agricnliura omnls
labor, atquc induslrla in vite impenditur fruendi causa
fructibus in posterum; non repcrils enim in vite frucilbus,

temere, alque in vanum omnls induslrla^ occupatio posita

cst. Eodem modo nisi per operalionem splritus fructus di-

lcciionis, et pacis, et gaudii, et humiHtatis, et longanimi-
tatis, et iidei, et rcllqua quotquot Aposlolus protulit, cum
omni confideniia, et splrltuall sensu in nobis ipsls noveri-
mus; vanus vlrginitatis labor, oralionis, et jejunli, inanis
soUiciludo vlgillarum ostendllur. HI enim laiores sunt ani-
msd, et spirilus, qui perfici debcnt proptcr spem fructuum
splrllallum.
XXI. Ubertas autem fructuum spirltus in virtutibus,

volupias cst spirltalis In gaudio incorruplibili in cordibus

fidelibus, atque huinllibus, a spiritu effccia. Cum mulla
cnim inlellectus discretlone, ct operaiio, ct labores, et per-

pessiones, humanam naturam ducant : ct fructus, fructus

repulentur pcr fidem, ct spem a sancio Spirltu dlgnls in •

fusi. Si enim judicli defectus, proprlam operallonem, labo-

remque, fructus spiriius esse reputet, multam opinioncm
habet vanilatis, atque a magnls bonls splrltualibus excidit,
credens a spiritali operatlonc in omnibus supradlclis vlrtu-
tutlbus minlme dirigl. Is enlm, qui perfecic se Deo dlcavil
ui perpeiuum, atque ex proprils viribus studium, ac labo-
rem cum rehquls humanis, mulabllibusque virtutlbus, in
nulla rc prceleraiitlcns; nb ipso Deo redemptionem per
 ;

2 84 S. EPIIR/EM SYRI

aiixilliim grallas Chrlsll In ndel cerllludliie semper cxpeclat

ad Ipsum cacumcn slal)Ilis vlrlulls amorisque pcr bonita-
tcm pervenire rcputalur. Sicut cnim in vila delicils assne-
lus, qui inlc|ullali omnino sc Iradidlt, indecoras passioncs
•
prrelcr naturam cum mulla voluplalc sectalur, luxuriam,
scortationem, ebrietalcm, et avarillam, oc cactera nequilijc
opera, hilnrlter, ac jucundlssime, tanqunm naturne propria,
propter dluturnam consuotudlncm exequitur; si perfectus
Christianus omnesvirlutcs, omncsqucspiritus fructus supra
noslram naturam, id cst, veram,immutnbllemquc dilectio-
ncm, ct pacem, longnnimitalem, ct bonllatcm, mansuctn-
dinem, et patientiam, fidem, atque abjeclionem, et reliqua
verae vlrtutis opera cum gaudlo, et splrilnli delectalione
pcrficit, tanquam naturalia, et proprla, indefesse dclnceps,
atque expcdite, non amplius conlra ncquitlac passlones png-
nnndo, utpotc qul pcifccle a Deo servitule hberatus, digna-
tus fieri purum domiclllum ipsius, et divina vi incitatus in
virtutibus, in cxullallone, in gaudlo a sancto, atquc ado-
rando Spiritu,possidcns pcrfcctam Christi paccm in cordc
exultantcm.
XXII. Non modo autcm hujusmodi virtutum actus cuni
niuha voluptate, qui tahs est, pro[)ter eflicacem opcrallo-*
ncm inhabitantis Spirltus sancli in posterum pcrlicit; sed,
quod difficlhtis est, videlicet Christi pcrpessiones expedilc,
ac facile suscipit, roboralus orans cum muUo
a Spiritu, ct

dcsiderio pali cum Ghrislo. Ac qucmadmodum reliqul in

vita homines secundum cnrnem vivcntcs, hojiores, et glo-

rias, vencrationcs, ct divilias, dchcins, et imperia, ac cnclera

hujus vilae oblcctamcnta cum volupfatc mulla, ac gaudio
expctnnt ; sic qui ad supradicta chrlstianne prorcssionis per-
vcnlrc di;;nali sunl, nudari, atquc esurire, omnesque aerum-
nas pali propler Dominum, odio liabcri, spcrni, irrideri,
perculi, et lanquam purgamcnla hujus muudi Jieri, ac de-
 INSTITUTIO AD MONACHOS. 285

nique crucl affigl, et falui in modum, prorsus climinarl,

cum voluptate, ac delectatione spirilali, cum gaudlo, alque
exultatione ob beatam resurrectionls spem In votls habent.
Chrlstlanorum enim glorla, et divltise, et deleclatio, et
ihesaurus, et exultatio, perpessiones Christi sunt, secun-
dum aposlollcum dictum : « Non solum autem, sed et glo-
» riamur iu trlbulatlonibus '. » Et Id quod a Domino dictum
fuit : « Beati cslis, cum maledlxerlnt vobis, et persecuti
»vos fuerint homines, et dixerint omne malum adversum
»vos, menlientes propter mc : gaudete, et exultate, quo-
6 niam merces veslra coplosa est in coells Et rursus bea- ^. »

tus Paulus quantam voluptatem in patiendo pro Chrlsto

habuerit, cxclamans alt : « Libcntcr igitur glorlabor in In-
«firmilallbus, ut inhabitet In me virtus Chrisll. Propter
» quod placeo mlhi in infirmltalibus, in conlumelils, in ne-

/)cessitatlbus, in angdsliis, in plagis, in carcerlbus : cuni

»enlm infirmor, tunc potens sum ^. » Et Iterum : « Slcut
» Del minlstros In muha paticntia K » Sancti Spirilus enlm
in els Inhabitallo plenlsslma, et incorrupta elhcax conso-
Latio, perpesslones Chrlsli in suavissima certlludinc, et vo-
hjplatc mulla efficlt, ut susclplantur, propter fulurara re-
surrcclionls spcm immortalem. Ilic est verc adha3rens
Domino, et faclus cum ipso in unum spiritum. Etcnim per
sanctiSpirIlusefficaciam,etsanctitatemvirlutum,afrectioncs
impura^ opcrationesquc mahlias componi possuut : ac pcr-
pessiones Chrlsti facile, alque expedite resumi queunt :

qua3 qui nondum per operationcm spiritus recuperare dlg-

nnti sunt, pcr proprium studium, ac dcsidcrlum, spe ct fide

iu praiceplis, ct in crucialibus Domini sinc lutcrmissione

medltentur, et labore, pro viribus sc ipsos urgendo, excr-

ceantur, sperantes per Spirllum j)erreclc in cis dirccluni

' Rom. V, 5, — 2 Matlli. v, ii, la. — ' 2 Cor. xii, y, lo. —

4 Id. VI, 4.
286 s. EPnR.Eir syri

iri. L't secuiuliim spei operationem, ct desidcriiim, ac me-

ditotioncm nienlis, Spirilum potenler operantem cum gau-
dio recipiamus, et execntionem pra^ceptorum evangelico-
rum, et cum Inelilia palienliam perpessionum Chrisli. Alque
ita digni habili, ut perfecti Christiani simus, per habitalio-
nem, ct communicationem enficacem Spiritus, vitae aeteruce
hasiedes efiTiciamur.
XXIII. Sic igitur contendile, et sic vos ipsos adomne
opus honum parale omnes simul, (jui ad pietatis metom
curritis : maxime vero vos , qui in prccibus perseverare
conamini tanquam tantorum bonorum spem habenles,
:

ut vestra, et proximorum a^diricatio, ntque utilitas eiricia-

mini, nec detrimentum cum vobis, tum aliis per negligen-
liam, alque inconsiderantiam ^ifTcTatis. Qui vcro nondum
perfecte potestis orationis excrcitalioni vos dedere, minis-
lerio, et lamulatui, aut alicui opcri, aut rcsiduae fralrum
quieli cum fide, circumspcclione, ct timorc Dei vos ipsos
aptos rcddite, tanquam mandatum Dci perficientcs, et
tanquam spiritale cxequenles opus, et non tanquam ab
hominibus mercedem exoptanlcs, ab iishonorem, aut gra-
tiam expectalc. Sed ut Dei operi fideliter, ac vigilanter
attendile, et ut Dei servi cuni gaudio famulamini, non
danlcs omnino, ut ])1aceatis hominibus, locum maliliae,
aut niurmuralioni, aut elalioni, aut mollitiaj, autnegligea-
lia?, ad contnmiuanduin, ct proprio veneno fallacia) obscu-
raudiui), ac ftrdandum bonum opus vestrum, sed ul per

pietalem, dilcctionemque crga Deum stuclium vestruin bo-

nuni sanclificetur, (iatquc Deoacceptum : tanta enim hu-
manitale, ac bonitale immensa Domiuus ad humanum
gcnus sc dcmisit, ut nemini permittat cessare a virtute,

aut opcie boiio, sed unicuique dislribuit occupationem

pro viribus sUv-c clcclionis, Iraheus omnes quotidie ad ma-
jorcs prccccplorum virtules. « Quicumque, ait, potum de-
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 287
» deril calicem aqna} friglcla) ianlum iii nomlne dlsclpuli,

«amcn dico v(ibis, non perdet mercedem suam'. » Vide

quousque mandalorum facilitalem extcndcrit Dominus, ne
quis expcrs remancat, tanquam impolcns, et in electione
Loni sit remissus. Et rursus : « Uni horum fecistis, mihi
sfecistis ^ : » dummodo quod fit propter Deimi, non propter
hominum gloriam fiat. Addidit enlm : « Tantum in nominc
» disclpuli, » hoc cst timore, et amore Ghrlsli Lonum opus
ut fiat,

XXIV. Vitupernns enim Dominus eos, qui propler glo-

riam, et laudem hominum ad ostentationem bonum ali-

quod operanlur, responsumdedit, dlcens : «Omnia faciunt,

» ut videanlur ab hominibus^ : » ac prosequens cam jure-
jurando addit : « Amcn dico vobls, receperunt merccdem
suam^*. admonet Discipulos suos « Attendlte ne
» Ideo :

»justiliam vcstram faciatis coram hominibus, alioquin

» mercedem non habebitis apud Patrem vestrum qul in ,

» coelis est ^.» Gloriam ab hominlbus, et honorem, et laiides

socias repellendas, neque mente admittendas omnino mo-

nuit, sed a solo Deo, sicut pricdictum est, gloriam, ct lau-
dem esse expectandam. Non docuit Dominus non notum
fieri hominlbus bonuin allquod a nobls cfFeclum : quo
pacto enim fierl possel ? Gum In ahls horlatus slt, ut ki-
ceant tan([uam lux opera vestra bona coram homlnibus ad
gloriam Dei elTecta : « Ut vidcant (enim inquit) opera vestra
nbono, et glorificent Patrem vestrum, qui in coelis est^ : »

et Aposloli etiam lege acceplnper Spiritum nihilinquletari

eos, qui erant ex genlibus, ni.^i ut necessarlo abslinercnt
a fornicatione, ct immolalis slmulacrorum, ct sufibcalo, et
sanguine, multiplicem praeccplorum sylvam silcnlio nre •

mcntcs juxla magnam, ct immcnsam bonitalem, el conimi-

» Mallb. X, 43. — ' Id. XXV, 4o. — 3 Matlh. vi, 5. -. 4 Ibid. —

5 Ibid. 1. — ^ Id. V, 16.
288 wS. EPHR^M SYRI

serallonem, ul allevaiUes jugum pro intelligenlia, el infanli

aetate arl fidem eos venire primumex idololalria suaderent,
ut cxparle obedienlcs vcrLo veritalis, qui crediderunt, ad
uiajora mandatorum prcccepta , ct spirilale augmentum
pervcnire digcarentur. Si vero aliquis etiara in oralione
pigcr est, et in minislerio, et reliquo qualicumque famulatu,
qui ad fratrum quiclcm fit, rcmisse, ncgligenter, conlcmp-

limquc se minimestrenuum se pra;bet ad studiose,

gerit, et

fideiiterque agendum quodcumque jubetur; liic ab Apos •

tolo oliosus appcllalus, ncque pane dignus censclur, cum

dicit; « Si quis non vult opcrari, nec manducet'. » Et alio

quodam loco : « Otiososetiam Dominusodit. » Et : « Otiosus

«fidelis non potest essc. » Et Sapientia ait : « Multam niali-

» tiam docuit otiositas '. » Debet etiam homo in quocumquo

opere quod propter Deum capessit, fructus faccre cliam
diligenter, etin unobono insistere, ne omnino infrucluosus
invcntus extra vitam aiternam ejiciatur.
XXV. Cum igitur unus scopus jam dictus omnibus
cjusdeni instituti fralribus propositus sit, deinceps pro vi-
ribus unusquisque contendat , crcdatque Deo non men-
ticnti , se assccuturum mensuram pcrfeclam adoptionis
Christianorum cum omniexacla dihgcntia, ct studio virtu-
lis. Simpiicitiis vero, ct intcgritas, ct mutua dilectio, et
gaudium, et ain"mi demissio cx omni re, tanquam funda-
nicnluin in fratcrnitate immobiie somper mancant, nc clati
iuvicem, aut iiiflati, aut murmurantes, vanum vestrum la-

boicm rcddalis: scd polius humililatc vos ipsos defenden-

les, atque existimanlcs proximos ut dominos, ejus,quipro
nobis paupcr faclus cst, imitatorcs cstote : ct ncque qui
assidue in oratione pcrscverat, conli*aeum, qui nondum sic
potcst perdurai^c, extoUatur; ut possit opus suum coi-am
Dco, cl hominibus profectum liabeic ; neque qui in minis-

* 2 TLess 111, 10. — ^ Eccli. xxxiii, 29.

i
 »

INSTITUTIO AD MONACHOS. 289

terio, aut reliquo famulatu se ipsum exercet, suggestiono

malitiae murmuret, aut oLloquatur contra eum, qui preci-

bus, jejuniisque vacat, ut gratiam apud Deum inveniat,
suumque opus acceplabile fial sedtanquam alter alterius ;

membra, atque invicem requiescere debentes, nihil per

contentionem, aut vanam gloriam agentes secundum apos-
lolicum praeceptum. Sicut enim membra corporis ab una
anima gubernata ministerium sine invidia alternis praebent,

et « Non potest, ait^ dicere oculus raanui ; Opera tua non

»indigeo, aut caput pedibus ; Non estis mihi necessarii.
» Sed multo magis quae videntur membra corporis infir-
» miora esse, his honorem abundantiorem circumdamus ' ;

sic et nos membra invicem existentes, quemadmodum

dixit. Qui vero singillatim sumus muluo membra, ab uno
spiritu agitati, et ab uno verbo vivaB Yerilatis enutriti, per
dilectionem, et simplicilatem , bonitatemque, alque gau-
dium ad mutuam quietem componi debemus; ad hoc enim
conditi sumus, sicut dictum est « Ipsius enim sumus fac- ;

»turacreati in operibus bonis, ut in illis ambulcmus\ » ,

Atque Deus in talibus institutis uniuscujusque laetatur,

ita

recipiens id, quod propter ipsum solum factum est. Hu-

jusmodi enim afTectionem simplicitatis nobis invicem con-
servantibus, abundantia eorum, qui ad preces incumbunt,
supplet defectum ministranlium, et quiescenlium ; et rur-
sus abundantia eorum, qui ministrant, defectum perseve-
ranlium in orationibus : ut fiat aequalitas, sicut scriptum
est ; « Qui multum, uon abundavit, et qui modicum, non
• minoravit^. «Solum, ut jam diximus, simplicitas, et cfia-
ritas, et humilitas, soHde stabilitae sint, absitque invidia.
Et deinceps quisque cum gaudio currat pulchrum cursum,
et pulchrum certamen certet ad inerrans iter pietatis in
Deum. Sic enim quatenus credit, quatenus diligit, et qua-
* 1 Cor, XII, 2«, 22. ~ ^ Ephes, u, 10. i— ^ 2 Cor. vjii, x5.

XL. 19
 290 8. EPHR.EM SYni

tenus laborat, quotldie proficiens, regno dignus reputa-

bilur.

XXVr. Hsc verc angelica est vita : hoc est, a Fiat vo-
»luntas tua sicut in ccelo, ct in lerra', wquando non exlol-
limur aller adversus alterum : quando concordia, et sim-
plicilale, et amore, et pace, ct gaudio invicem conjuncti
sumus, proximorum profectum, proprium lucrum existi-

luantes, et defectum, aut detrimentum, aut Iribulationem,

damnum proprium reputantes. Ait enim : « Non qunc sua
Dsunt singuli considcrantes, scd quoe proximorum '. » Hoc
pacto enim invicem compalientcs, firmi maxime inlirmis,
et foiies debiliorlbus , adimplere possumus Chrisli lcgcm,
juxla Pauli exhortationcm. IIoc modo aulcm in unum ha-
bitantcs , vere poterimus ambulare supra serpentes , et

scorpiones, et supra omnem polenlian) inimici; ac propler

concordiam Christiquc gratiam, nequilias, capila draco-
num spiritualium , confringere, supcr aspidem ac bnsiliscum
ambulanles, conculcantesque leonem, et draconem. Cum
enim, sicut supra diximus, cum dileclione, ac simplicilate

mutua simul manent fralres, tunc cliam qui in gradibus

magni profcctus spiritalis exislit, alque in precibus perse-
verat, ad majora propler societalcm, et conspiralionem
fralruin, incrementum, progressionemque capit. Simililer

et qui parvulus esl, ob majoruu) in dileclione exhorlalio-

nem quolidie meiior cvadit, promplo animo Adea, qua:

nsuntpriora, exlendensse ipsum^. » Nisi vero sic alternis

aflecti silis, sed murmurationes, et querelae, et obtrectalio-

nes, el inllationes, alterius in alterum, excitantur; neque
qui precibus vacare videntur, ac jejuniis, proptersocioruni
ipsoriim ab els discrcpantiam, ct dclrimcntum, propriam-
quc elalionem, meliores sc ipsis ficri possunt ; nequc qui
minislrant, quiclem corporis, ct graliam in suo munere
'-Mattli. VI, 10. — * Philip. 11, 4- — ^ t^» »'j »5.

I
 INSTITUTIO AD MONACIIOS. 29 l

habcrc polerunt, proplerca qiiod contra otlanlcs niurmii-

rant ; alque ita cum in corpore divisio sit, ficri mininie
potest, ut aedificationem spiritalem accipiant, atque in no-
Lis fiat Dei voluntas; sed potius, ut beatus Paulus multa»
rum gratiarum spirilus divisionem ad unam conjunctio-
nem, ac consonantiam redigens, utunius corporis membra
existentia ait « Habentes
, autem donationes secunduni
:

»graliam, quae data est nobis, difFerentes, sive prophetiani

» secundumralioncm fidei, siveministeriumin ministrando,
Dsive qui exhortatur in exhortatione , qui Iribuit in sim-
»plicitale, qui prteest in sollicitudine, qui miseretur in hi-

»laritale idilectio sine simulalione',» et rcliqua. Etrnrsus :

«Quid est ergo? Cum convenitis unusquisque vestrum ,

»psalmum habet, apocalypsim habet, doclrinam habet,

))interpretationem habet omnia ad aedificationemfiant'. »
:

floc est, emolumentum capite unusquit^que allernis ex do-

nationibus propler concordiam, et invicem in dileclione
censensus. Sic et qui in monasleriis estis fratres, Iradenles
invicem vos ipsos in Domino, forliores seu corpore, seii

prudentia, imbecilliorum pondera portate propter beatam

Christi spem, etquisque quodhabet, siveinnatura bonuni,
seuvim, seu inlelligentiam, seu forlitudinem, seu diligen-
tiam.seu solertiam aliquam, nos ipsos totos tradamus, sive
spiritalibus donis per Christi gratiam dignamur, invicem
communicemus in omnibusbonis adaedificationem, utilita-
iemque tum nostram, tum proximorum, tum universorum
bominum. Sic enim adimplentes iegem Chrisli, a^terna vita
digni efficimur.
XXVll. Quod vero oralionis, et verbi Dei congrua pro-
seculio, cujuscumque pnecepti, ac viitutis operi prrepOna-
tur, lestalur ipse etiam Dominus. Cum enim venit in do-
mum Marthse, et Maria3, et INlarlha quidem occuparetur
' llum, Xif, 6-g. — » 1 Gur. xiv, 26.

19-
 :

292 S. EPIIR-€M SYRI

circa mlnii-lcrlum , Maria aulem seclerct secus pecles Do-

animum, reprehen-
mini, ac saluloribus pra^ceptis aleret
derelque Martha sororem suam, quod non auxilium sibi
praeberet dixit ad Dominum
, « Domine dic ut venlens :

»sorormea me adjuvet, quod reliquit me solam minis-

atrare *. » At Dominus primum et principalius secundo ,

prfetulit, dicens : « Marlha, Martha, sollicita es erga pluri*

»ma : Mliria autem optimam partem elegit^ » Mnjus, et

primum opus verbi, et orationis ostendit Dominus hoc

modo loquendi. Neque vero tanquam nihil ministerium
Marlhae suscepit; namque ita opus per se ipsum perfecit
lavans Disclpulorum pedes, atque hortatus est, ipsis dicens
« Si ergo ego lavi pedes vestros, Dominus, et magister, et

9 vos debetis alter alterius lavare pedes : exemphjm enim

»dedi vobis, ut quemadmodum ego feci, et vos faciatis ^ »

Et rursus : « Quicumque voluerit inter vos primus esse, sit

«omnium minister, et servus : sicut et FiHus hominis non

»veuit minlstrari, sed minlstrare, et dare anlmam suam
»redemplionem pro multis^. » Et : « Quicumque fecerlt uni
jhorum, mihi feclt. Qui reclplt justum in nomine justi,
»,mercedem justi acciplet^ » Sed et Aposloli iu Actibus in

corporali minislerio mensarum occupati, majus judlcarunt

perscqui opus oratlonis, et verbl : «Non est aequum, inquiunt,
»nos dcrehnquerc verbum Del, et minislrare mensis : sed
• eligeutes virosplenos Splritu saucto, constituamus super

»hoc opus : nos vero orationi, et ministerlo verbi Instantes

«erimus^ «Videsquomodo prima a secundis discriminavit,

quamvis utraque ejusdem germina sinl? radicis bonae

XXVIII. Quare oratio primas habeat; ametur, et pric-

ponatur a vobis reliquis mandalis. Solum ob Dei dilectio-

nem omnia liant, atquo ob inlonlionem pervenlendi, gralla)

* Luc. X, /jo. — ="

Ihicl, 4i et 4"^. — ' Joan. xur, i^, i5. —
< Mauli. xt, ;<Gu8. - ' Id. x, /n, i\7. — ^ Act. vi, a-4.
 I.NSTITUTIO AD MOiNACIIOS, SQO

auxilio, ad imperturbatam puritalem , corpore, atque ex-

ternacomposilionc, ulficri solet, loviler, et sine consiclera-
lione, aul orationls genuum soluni aut psalmodioe pcr me-
ram linguam, aut jejunii, aut ministerii peracti non proplcr
Deum solum, et reliquis exterioribus actibus contenti,
ipsam veritatem, quao est Dei dileclio in interiore homine a

Deo requisita, et n Spiritu effecta, nobisipsis occultemus,

propter ignoranliam, in justificnlionibus tantam externis
confidentiam habentes : sed intenlio dilectionis in Deum
exvera conscientia, et sincera affeclionc omnium manda-
torum praecedat. Quando enim illa proprie, atque omnino
praecedit, ac curat, ut in nobis Spiritus operetur; conse-
quenler etiam oratio optat genuum flexionem, et ministe-
rium acceptabilefit, et implctiir. Omniumquemandatorum
professio pure, ac sincere a nobis per operationem Spiritus
perfici polest. Tunc enim filii Dei fieri, et hieredes quidem
Dei, coha3redes autem Chrisli declarari dignabimini, et
filii coelestisSponsi esse, et fratres Ghristi divina gratia ap-
pcllari , secundum promissiones inexpficabiles omnium
divinarum, sanclarumque Scriplurarum, qui scopus est, et

spes Christianorum. Per quae enim bona opera haec conse-

qui poterimus, nisi perea, quae prajdiximus, confirmantcs
pluribus simul argumentis teslimonia Scripturaj, et perfec-
lum pietatis finem demonstrantes ? Dilectione, et spe cre-
dentcs Deo veraci et vero, ea, qua^ supra nostram naturam
et potestatcm promissa sunt nobis, cx bcneplacilo, et bo-
nitate ipsius ope largienda, quolidie crescenlibus nobis iii

Domino, nostroque progressu omnibus manifesto, fore ut

consequamur spiritum adoplionis inlegre, perfecteque cre-
denlibus nobis indubltala, ct sana fide, pcr qucm lum a
pudendis affectionibus, manifeslis eloccullis; tum a pcc-
calis operc, et cogitalione commissis, libcrari possuinus.
Atqnehocmodopurum cor,eorum instar, quos beatosdlcit
2 94 S. LniR.EM SYRI

Domlnus, possidcre clignamur, absolvenles qiiidem certa-

men cx proprla deliberalionc perfccte, qiiod inslilnimiis.
Ita filii Dci, ct filii rcgni, et fralres Chrisli per Spiritus
adventnm, et communicationem ficri dignati, cnm ipso per
infinila soecula quiescentes simul regnabimus. Ipsi gloria
in saccula saeculorum. Amcn.

^W tXXVVWV^WXWWVNVVAVWW^VXAWWV^VVWVWWVX^VVWA^VVXVVWVWV^ W^ VWVW vwwx www

ADUORTATIONES QUATUOR
De vlrtulc, ad novlllum monaclium.

PROLOGUS.

I. Domlnus ad salutcm hominum profectus in mundum,

mandatum de inviccm diligendo dedit nobis \ Charitatis

aulem oj)us cst, etiam adhortari fic consolari invicem in
limore Dei. Qnoniam igitur a parvitale mea scrmoncm au-
dirc cxpetivlt tua pietas, me ipsum propter obedienliam,
gralia Christi cooperanle, obtuli ac Iradidi. Et nunc de
cisdem argnmcnlis h;ec in hunc retuli commenlarium, Si
quid crgo uliio invcneris, mcnti tuoc inserito, ut lc fruc-
lum ferentc Domino, ego quoquc consllii mcrcedem reci-
piam. A nobis autem, qui intcr fralres vcrsamur, non re-
qnircsveiborum artificium, quod non didicimus; neque
ornalum dictionum, quas non novimus verum quai in :

simplicltalc, sinccritale et charitatc sine ullo verborum

apparalu libi sunt conscripla, cum charitate accipito, ea-
quc apud te ipsum augeto; quippc qui sis nobls niagis ido-

• Jonn, XIII, i5.

 DK VIRTUTE. ^(jS

neus, ct quasl scnilna quaedam alque occaslones a nobis

capiens, in tuae mentis latiludine plurimum fruclificare
facias. Et qurc modice ac tenuiter a nobis denuntiala sunt,

eiricaclter exhibe his, qtil tecum sunt, o studiosissime dis-

cendi , illosqne ad obscrvandas noslrae profundae stultlliae
insclllfcque admonitiones hortare, qul neqne sumus assueti
in scrlbendo ad cloquentioe ostenlatlonem ; neque in ora-
lionis arte exercilall. Ca^lerum charitale nos commonenle,
nt tibi et omnibus, qul tccum sunt, signlficemus; sicut
jampridem nos ipsos magno studio atque conatu, dum de
virlute addijcere expeteres, tradidimus , dlvlnae gratlae

prsesidio, verorum sermonum exercltiis Ila et tu coeterls:

studiose secundum gratiam tibl a Domino concessam in-

servles, ut ne ampllus fratres in fraudem impellantur et
seducanlur.

ADHORTATIO I.

II. Si vitam solitariam in eremo colueris, pcrfectorum

anachorelarum exercilationes atque progressus invesligfl.

Sin autem in ccenobio degerls, regulas conventuales ne
despexcris. Ulrumque enim, si in singulis servetur ordlni-
bus in pura conscientia, gratum et acceptum erlt Deo. Si
ergo solitariam vitam vixeris, cave ne optimas formas
anachoretarum, qul reclam tlbi semitam straverunt, de-
pravaveris; quln potius te formam atque exemplum utile
omnibus exhibe, semper dictum iUud Apostoli discutlens :

« Oninia mihi licent sed non omnia expediunt. Omnia

,

»mihi licent, sed non omnia aedificant \ ^Ne recte faclis

* l Cor. VI, 12, Ct X, 22, 23.

 X

296 S. EPHR^M SYRI

clelurbet te ex loco tuo Inimicus. lu coenobio agens, a le-

gltima et apostolicn rogula ne declinaveris; quae enim
parva esse videntur dclicta , non afferunt exiguuni aut
qualccumquc delrimentum. Prscclarum est igitur, ac valdc

pra?clarum, non magnifice de scipso sentire, ncquc aliquid

agere, quod ex proprio sui ipsius amore nascatur, eoque
dnmnatlonis senlcntiam subiro. Dccel igitur in synaxi at-
que convenlu cum aliis fratribus convenire, vlgiliis, la-
bore manuum, allisque exercitatlonibus ; quod maximum
bumililatis est signum : nec non communem cum aliis men-
sam, cxtra tamen corporalem infirmitatem , frequenlare;
et propria volunlale non dctineri ,
qui est vanus tumor.
Oportet ergo unumquemque opus, quod inccepit exlruere,
cum omni bumilitate et palientia perficere. Ingenio nu-
lem inslabllcm cssc, et mcnle vagnri dc loco in locum, et
ex operc in opus, immalurum fructum reddit; si tamen
ullum isle fruclum fcret omnino. Neque vero in quolibet
loco fralrcm codem modo oppugnat adversarius; sed bic
quidcm suadet, ut anteponalur dura ct austera vila, quae

sanctis justisque operibus commendatur: ibi loca utilia

fugienda suggcrit, quod nulla slt ibi crga ullos indulgenlla,
ne erga imbecIUiorcs quidem. Ila mentem adulterat, fra-
triquc subversionem mob'tur, ct quldem in ccenobio dcgen-
tem, eremum imaginari facit, quasi multa sit ibi sobtudo.
In crcmo aulcm versnntibus , tanquam nimis squalida
omnisquc consolalionis experlia iHa loca fugienda suadet,
ct hncc sa.q)ius movet, ut inslabilcm ubique fratrem reddat,
deridendumque proponat, ac nuUam virtutem ad perfec-
tioncm pcrduccrc possit.

III. Quemadmodum enim si quis turrlm acdificare Inci-

plat, et torpore ac tncdio acdificli alTcctus, dicat se porti-
cum cxlrucrc malle, ct ubi jam fundamcntn fodere coe-
pcrit, rursus dicat satius esse ccllam oedificarc, illamqueiin-
 DE VIRTUTE. 297
perfeclam eliam relinquit, plane stnlUis vannsqne ejus sco-
pus deprehendilur; sic et monachus, nisiinuno loco, spiri-

tcili inteliectu perseveraverit,fructum perfectum rcddere non

poterit. In coenobio igilur residens, canonem ?eu regulam
cum omni pietate ac limore Dei sequere, et quamvis bis in die

ad comedendum Iradatur, semper cibum cum gratiarum'aC"

tione sumito. Et si quid fratres religione nc pietate inter alios
magis conspicui faciunt, fac et ipse in conscientin pura,
et recte in Domino proficies. Quod si in disceptationem
mens venerit, quasi multa sint in mensa apposlta fercula,
cogilemus non nostra cibos ordinatione praeporalos esse.

Quod si vicissim, qure sunt opportune parata, vilia et per-

pauca vidcantur, atque id incipiat animus ferre moleslius,
cogita et Dominum ipsum gloria?» qui homo factus est,
panes hordeaceos non respuissc. Oportet ergo spiritali in-

lellectu Occurrere adversario in omnibus ejus insidiosis

congressionibus , ad retundendas ipsius imposturas per

virtulem Crucifixi. Uitra autem mensuram , lemperantem
esse velle, ut puto, commendabile non est ;sicut neque

ulilo est debitam lemperantiam spernere. Quemadmodum

enim per diulurnam quis abstinentiam a cibis constitutis,
sibi corporls enervationem, atque languorem remissionem-
que ad sua obeunda munia parit ; ita et nimia ciborum
repletio alque ingluvies homincs damnabiles rcddit. « Vas
»enim, inquit qui nunc saturati estis, quoniam esurie-
,

»tis ^ » Quin et per intemperantiam voluplatibus, quac in-

fra ventrem sunt, subjicietur inconlinens. Quare pie alque

decenter corpus nostrum gubernetur oportet. In eremo

autem versans, dignas semper tecum virtutes habe, rec-
tam de fide sententiam, animi submissionem, vigilantiam,
et fortitudincm. Distractiones autem animi, et avariliam
fuge. Sinceram sanclitatem cole, et paliens laborum esto.
' Luc. VI, a5.
298 S. EPHR.flM SVRI

Omnliiin le consolalorem pra;be. Ad indulgentlam erga

alios promptus sis et accuratus.
IV. In coiiteuiplali(»nc Deo congruenti menlls evaga-
lionem de vita; quod et passlones anuiii sedat, et daiino--
nas fugat. Neque corporalem imbecillitatem aut mortis
proGsenliam pertimueris : verum sic cum laelilia exituni
expeclabis, quasi ex metallis, aut ab exilio in regnum coe-
lorum sis revocandus, secuudum eum, qui ait : « Cupio
»dissolvi, et esse cum Christo \ » In coenobio dcgenlcm
ha3C amplecti oporlet : obedientem secundum Deum sc
pracbere absque ullaprorsuscontradiclione : compatienlem
quoque in proximum, et ab inani gloria alienum : honoris
ac dominandi non cupidum : vigiliis autem et oralionibus

inlentum, et in piis religionis exercitiis manuumque labore

perseverantem. Fugere denique oporlet, et tacere, atque
quietum esse. Fugere quidem haereticos, ct homines per-
niciosos alque corruptores : tacere aulem vetlla, Deoque
non placentia : obslinere aulem a turbis, rebusque mun-
danis. Non abcrrare e celia in cellamj non ofrendlculum
aut scandalum proponere proxlmo ; non sine judlclo aut
ratlone verba proloqui; neque iracundiac aut furori obse-
qui ; non dclectarl ornatu vcstium ; non carncm ad pulchri-
tudiuem extererc, non oculum efFrenatum habere non :

callidus atque nstulus videri oples, ne in vanam decldas

gloriam, quae voluptalls, ir.e, et moeroris procreatrlx est.

Magis aulem le ipsum salage exhibere simpllcem et fuco

carentcm ut plurimum. Corpus a peccatc custodi, ne crea-

lori tuo mentiarls. Donum enlm nos ipsos Domino obtuli-
mus, neque amplius corporis nostri potcstatcm habemus.
SIvc enim angustlamur, sive oppugnamur, ad arbitrium
nostrum auferre douum non licet. Qucmadmodmn enim
si quis votum vovens Deo, munus Domino oblulerit, quod
* Fbilip. 1, a5.
 DE VIRTrTU. 299
sacerdos acccptnm In lemplo seponit ; etsl postea pcenitue-
rit eum, qui munus obtulit, non amplius in sua polestale

est auferre clonum, postquam Doiiiino illud oblulit; adeo

iit, si occulle hoc sufTurari molitus fuerit, non jam quasi
suum aufcrre velit, a culpa absolvetur, sed vclut sacri-
leo;us punietur quoque qui Deo suas animas conse-.
: sic

crarunt, corporis sui potestatem amplius non habent. Beati

qui hanc viam servant, et justitiam colunt gaudentes enim :

et collaudentes regnum ccelorum

Deum, in introibunt.
Quod utinam nos consequamur, gratia Dominl nostri Jesu

Christi, cui gloria in scecula sa3Cuioruni. Amen,

ADHORTATIO II.

V. Altendendum est a consilio perverso. Nam quemad-

modum duo aliqui splcndide induti, simul per forum eun-
tes, alteruterque non sibi praecavens, impingendo in lulum
incidit,vestemque prnecloram omnino de«lruit; postea
motus invidia, eliam proximum in coenum dejicit, ne ipse
solus turpis videatur. Sic eliam hic, qui virtute exciderunt,
niluntur supplantare crctcros, ne soli in dedecore versen-
lur. Loquuntur humilia, dulciterque respondent, ut a mo-
dcslia avellentes, in peccata eos, qui sibi obsequuntur, de-
turbent. Neque confunduntur, improba factitantcs; sed
proximum exhortantur, dicuntque « C^ur nos abominaris? :

quia peccalores sumus, condemnas nos ? Ille, et ille, de

quibus fama est, nonne eadem faciunt ? An ignoras istam
rem esse, labi atquc resurgere? » Neque illos pudet, cum
ha;3C dicunt. Quare? quia ipsi lapsi, nolunlassurgere: quin-
eliametscandalummullis,etlapsum,elinterituiO afferunlret
5oO S. KPIIR.EM SYUI

quasi csca in hamo, iis Ttlitur diabolus. Inlcrclum elinm

sanctos cjuoque Prophelas criminari incipiunt, ad inescan-
tlas animas infirmas. cor perversum lalium hominum !

os maUlia ac dolo plenum ! gullur, sepulcrum aper-

lum, incunctanler perimcns incidentes in ipsum ! Jusle

Iraduntur passionibus ignominiae, co quod cognitionem
Dei repulerint : unde et a Deo propler muUiludinem im-
pietalum ipsorum cjicicntur, quod neque Deum limuerint,
neque Chrislianorum pietatem cneterisrebus anleposuerint,
animas juniorum decipienles. Quapropter ab iis tibi cave,
charissime, ne mollibus suis verbis comburant te. Fuge
ipsorum consueludinem, ne felle amarior fias, et in bici-
pitemgladium incidassecundumdocumenlum Salomonis^
Et omnis quidem homo sahitcm proximi curans, prolapsum
cernens, exitare nlque erigere conatur; slnntem vcro, ne
cadat, retinet. At hi, tanquam corruplores, aUos quidem
stantes magno studio dejicere niluntur; ahos autem lapsos,
humique jacentes, per desperationcm interficiunt Et cum
diccndum fuerit « Charissime, attcnde
: tibi : nihilDei timore
subhmius, nihih|ue vita rehgiosa preliosius. Peccasli? non
adjicias uUra ; sed deprioribus veniampeccaloruni tuorum
deprccare. ») Nunc adhuc simul sumus, cl paulo posl ab in-

vicem separabimur. Et si laeserimus proximum, ingcmis-

cens in nos culpam conjicict, dicens « Quia ex convcrsa-
:

lione hujus hominis damnum pcrccpi, utinam ejus notitia

caruisscm: scanJahznvit cnim animam meam. Quantorum
mihi malorum cxtitit conjunctio societatisejus?» Si vero in
bonis profuerimus proximo, nostri memor dicet : «AuxiUare,
Domine, fralri huic, sicut anxihalus est mihi, propter no-
men luum, confirmavilque animam meam in timore tuo :

cumque periturus cssem, propler luam gratiam scrvavit

mc. » At hi, qui conlrarla sapiunt, niiiinarum decoplores
« Pfor. Y, 4.
 :

PE VIRTUIE. 001

snnt : non enlm tanlum ea facinnt , sed clinm facienlibus

consentlunt, Quando vero rursus aliquem ab opere exe-
crando abstinere conspexerint, mox absurdas causas coa-
cervant, dicentes : « Ille frigldi est temperamenti. » Convin-
cuntur vero etiam in hoc, quod hasc non hona mente pro-
ferunt. Nam secundum illlus intentionem, non
si hoc esset

opus esset Apostolum dicere « Omnis qui in agone con- :

»lendit, ab omnibus se abstinet'. » Sed dicere oportebat:

a Omnis qui certat in agone, calido temperamento prsedi-

tus, ab omnibus se abstlnet. » Si igltur hi quidem continen-

tia indigent, illi vero non quis, obsecro, diligentium Do-
,

minum, vanam istam susplcionem non reprehendat ? Quem

enim inimicus non impugnat, ac tribulat, sive masculos,
sive foeminas? Necessaria ergo continentia,* conjuncta ta^
men cum pio ac rellgloso consilio.
VI. Attendamus igltur nobis ne magnam ipsi nobis ,

damnatlonem asciscamus, et in hoc saeculo conslituti, et

post vitse hujus exitum. Nam qui hodie pulcher, cras de-
formis : varils enim infirmitatibus hoc corpus reperltur
circumdatum. Unde qui religlosamet cum virtute conjunc-
tam s^^ctantur vltam, non solum florida eorum aetate com-
mendabuntur, qua temperantiam sibi elegerunt ; sed etiam
in senectute summa3 admirationi erunt. Pra3clara enim
sementis non solum dum in campis virescit, spectalores

deleclat; sed et quando agri ad messem albescunt, spicas-

queincurvatas, ac in terram depressas habent; valdeenim
oblectat inluentes. Maxima ergo possessio est vita religiosa
et virtute ornata. Gave igitur ne ab hominlbus volupta-
tum amatoribus quidem diversimode lasci-
abriplaris, qui

vientes, propria coinquinant corpora, juxtaeum, qui dicit

« Quifi enim in occulto fiunt ab ipsis, turpe est et diccrc'. »

Quin et Paroeii)iissles illicitos nctus redarguens, ait «Talis :

'
1 Cor. IX, a5. — » Ephes, v, la.
 ,

002 S. EPUR.EM SYr.I

» est ct vla mulierls adiilterae, qna? cum peregerit opus, lota,

»ait se nihil fccisse nbsurdum'. » Ila et qui peccnlorum
consaetudinc ducti, turpissima agentes , parvipeudunt
quasi nihil eglssent mali, omnesuura sludlum in dl ibolicis

concupiscentiis reponentes. Quando vero maxime ctiam in

sacras Scripturas, quasi esi^ent in ridicularum numero po-
nendije dicteria jaciunt
, quorum judicium justum est.
"*
:

Hi et in tabernis con^ersntloncs Ibvent, ad ebrlctatcm vi-

num bibentes. Undc quoqiie pietas ct contincntia apud eos
abominalioni cst. Quin et plebeiis in extrema malitia ver-
snntibus impudentiores isti existunt. Et hoc vere iuctu
plancluque dignum : quoniam iUustrem celebremque vir-
lulem in lanlam viHtalcm deduximus. Gfeterum Deus mag-
nus atque bcnignus, dives in miserlcordia ^, ac polens in
opcribus, sublevct infirmitatem noslram, conlernlque Sa-
lanamsub pedibusnostris^, nobisquelargiaturrortiludinem
atque inlellectum splrilalem, ut in verilatc reliquum vilae

tempus transigentes, graliam apud cum invenlamus in illa

die magna alque horrenda judicii. Quoniam ipsum decet

confessio atque potenlia imperiumque in cunctos gencra-
tionum generationes, ct in saecula sa?culorum. Amen.
VII. Esto igitur prudens, sicut serpens, ac simplex, si-
cut columba ^, quia m niedio luporum versaris. Intellige

qucB dico, charissimc. Ne mori verearis pro Christo, sive

strangulalio te invaserlt, sivegladlus, sive in lacuai te con-
jecerint, sive in lluminis undam, sive in profundum maris :

cave propler humanum timorcm pcrdas continentiam,

qui paulo post in pulverem resolveris. Ne divina mandata
spreveris : et ((uamvis non adsint qui reprehendant, nihil
tamen lalct Dominum, Abelis vindicem ^. Sive ergo in
ccEnobio degls, sive In eremo, purllalcni alque lemperon-

' Prov. xxK, 20.— 2 Hom. 1 i, pas.^ini.— ' Ejfbcs. 11, 4— * R m,

XVI, an— « Matll', X, iG. — * Geo. iv.
 DE VIRTUTE. 3o3

tiam ne despexcrls. o Sancti enlm crltls, qiila cgo sanctus

»siim, alt Domlnus '. »Et, « Qui se humiliaverit, exaltabi-

»tur ^. «Humliis aulem est illc, qui opere virtutem pracdi-

cat. Quilgilurislaamplexusrucrlt,reverahumilissecunclum
voluntatem Domini erit. Paucis ergo tibi hanc virtutem
commendare cupio, ut vel indc parle vim ejus cognoscas,
dlvinai gratloe auxilio. Humills inani non ducllur glorla :

non elatum se gerit clrca Domini ministerlum, ob timorem

ejus. Humih*s proprlam vohintatem non ponderat, veritati

contradicens; sed veritali paret. Humlhs ob proxlmi pro-

fectum non invidet,, neque l.Tlatur super aUorius rulna :

gaudet vero polius cum gaudenlibus, ct llet cum flenlibus.

Humilis egeslate ac pauperlate prcssus non abjiclt animum,

ct in prosperitate ac gloria non insolescit; sed in eadem
perpeluo virtule perslslit. Humills nllum fratrem apud
alium non Iraducit, quod est satanicum : sed pacificalo-
rem agit, malum prc malo non reddens. Humilis non ma-
jores se lanlum honorat, scd et inferlores. Humlhs totis

viribus plelatem sectalur. Humills non corripltur ira, non

agit contumeliose, neque vociferatur, sed omnla pielatis
ergo conlemnit. HumiUs non maliliose ac calliderem gerit,
neque plgrum se pra?bet, etlamsi meclia nocte ad opus
vocelur : ohedlentem enlm se mandatis Domini exhibet.
Humills acerbilatem dolumve non novit, sed In slmpHcItatc
alque innocenlia servlt Domino In sanclllate, ac pace,
gi.uidioque spirltuali. Humilis nou ebrialur vino, neque
ventri indulget, pra^cepta Domini timens. Humills sl verba
increpatoria audierit, non obmurmurat; neque, accepta
etiam alupa, impallenler lert : nam dlsclpulus ejus est,
qui crucem pro nobls suslinuit. Humllls amorem sul Ipsius

dctestatur : unde Uiique prlmas tenere qua?rlt; sed se in

•
1 Pclr. 1, i'), tt Levlt. XI, 44 x", 2, ct xx, 7. — ^ Luc.
XIV, 11,
5o4 S. EPUR^M SYRI

hac vita, veliit iiavls conscensorem, repulot. llumilis dc-

lectatur audire sermowes spiritnales,suamque mentem a
praeceptis Allissiminon removct abnegavit enim scipsum:

in vcritate propter spem inDominumnostrum Jesum Chris-

lum. Felices atque heati hujusmodi, quoniam ad ipsos

dicet Dominus « Non ampHus vos vocabo servos, sed
:

» amicos et fratres \ »Ipsigloria in saecula. Amen.

ADHORTATIO III.

YIII. De quibus autem animi cogltationibus mihi locu-

lus es,non me hitet : nam et ego ipse ab iisdem passioni-
hus raolestor neque : meam occuUo inrirmitatcm. Quocirca
oporlct nos assidue orare, ut nos liberet Dominus a daemo-
num insidiis. Neque enim nos in quiete ac solitudine
tantum exagitant; sed,et in domo Domini convenientibus
nobis vchementer insuUnnt; masculorumque corpora tur-
piter atque impudice nos conspicari efficiunt, et ad Ipsam
impuram usque aclionem nos lalsa imaginatione ilhidit
draco; et quasdam cogitallonum sordes atque qulsquihas
occulte subscmlnat, ad conturbandum fratrcm, ne pura
mcnte immaculalis Salvatoris nostri Del allondat sucra-
mentis. Atlamen per ocdorum custodiam, mentisque al-
tentionem istum superabit continens, divina cooperante
gratia. Decet ergo nos omni custodia custodire cor nos-
trum ac sensus : quoniam magno bello exposlti sumus iu

hac vila, ct Inimicus furit. Sed nonpropterea detroctandum

cst certamen; veruni corporalltcr vincamus ejus phantas-
mala, et illum disrunipi sinamus. Novit enim Domiuus
* .Toan. XV, i4, i5.
 DE VIRTUTE. 3o5

quanta vexator noster cauteria nostrls cordibus per cogi-

tationes admoveat. Non cnim ut lionio, videt Dominus ;

«Nain homo videl in facicm; Deus autcm intuetur cor'. b

CtTtemm pugnantium est, coestum pugnamquc non admit-

icre. Qui autem passionibus acquicscit, quomodo adversus

illas cum jam se servum vcndidorit
decerlabit? pr.Tsertim
voluplalibus, omniquc cum benevolenlia tyranno vecliga-
lia pendat. Ubi enim inimicltiag, ibi bellum et ubi bellum, :

ibi certamen : et ubi certamen, ibi corona^. Porro si quis

ab acerba liberari vclit servitute, bellum cum diabolo
commitlat oportet. In quo quidem bcUo victorcs eflecli

sanctij coeleslibus digni sunt habiti bonis. Sed nos inler-

pellans forlc quis dixerit : « Si igitur ubi adversus passiones

sunt inimicitia^, ibi et bellum fieri solel, quomodo lihidi-

nosos vehemcnler ab inutihbus passionibus impugnari ccr-

nimus, cum tamcn non permittuntur ils resipiscere?
IX. Non arbltror ego, charissime, bellum hoc secun •

dum virlulem fieri, et ad resistenduni tyranno; sed ad

obsequendum passioni voluptalum alque hbidinls : uudo
nequc voluntate ab iniraico separantur. Nam qui bellum
gcrunt, nulla sunt inter sc concordla vel foederc conjuncti,
sicut ad Saiil dicit ahenigena : « Dale mihi virum, et

«desceiulamus in singularc certamen : ct si percusserit

»mc, erimus vobis servi : si autem ego percussero eum,
» vos servi nobis eritis ^ » Cum igltur hi se ipsos mancipa-
rint volunlali ac vohiplali inimici, quomodo bciligcraro
inter se dici polerunt? Quod si impugnantur, non lan-
quam de virlule sollicili decerlant, scd eo inopiee alquc

neccssitalis adacli, et quidem merlto, ab eo qui commcr-

cium conciliavit inlquilatis undc et se ipsos praicipitant,
:

qui sludium omne

ejusmodi collocant, talibusquc ac-
in

quiescenles, cliam dona conferunt, ac stipcndia pcrsolvunt,

' i Ilcg. XVI, 7. — * Id. xvii, 8, y.

XL. 20
CoG S. EPIIR1-M SYRI

iit voliintaleni ejus, qnl ipsos decepit, perdclant. Quam-

obrem nulla In IIs, ubl malum et scelus ofrcndcrlnt, at
vls discerncndi, aut conlincnlia, nut a malo abstlnenlia.
At Sanclorum bella atque ccrlamlna non sic se habent,
Nam dum oppugnanlur, reslslunt : dum incontincnliaa
llamma Inccndunlur, conllneniiac rcmedium adhlbent : ac
dum vexanlur, susllnent, ipsamque mnlcrlam prassenlem
aversanlur proptertimorem Domlni. IIH vero oppugnantur,
non quasi contraria tyranno sapiant; sed ut consucla vec-
tignlla reddant, pravarumque voluptnlum funcllones excr-

ceant. « A quo enim quis superatus est, hujus ct scrvus

» est \ » At cx ccrlaloribus si (juis cliam supplantatus fue-
rlt, ciliiis resurgit. Nam qui a barbarls dellncntur, ct
lyrannicre sul)jrcii sunt potestali, non omnes gaudent
corum servilulc, n quibus sunt capll : sed il, qul dlreptio-

nibus el cccdlbus delcctantur, hi soll hcti ac hllares pcrma-

nent absqne vincuhs atque carceribus, cum passionc le-
neantur quare el pro barbaris pugnant, ac exploratorcs
:

advcrsus contribules conslituuntur : morum enim impro-

bitatc cumbarbariscopuLintur. Qui verosuperpopulationc
ac desolatlonc consanguincorum anguntur, pcrdilionemque
animac snac kigcnt, hl fugcre conantur, cTgre ferentes im-
plum ilhid vivcndi genus, occasloneaique observant recn-
perandi hberlalem iham, qua olim fruebantur, et nuUa
cum advcrsarils bcncvolcnlla conspirnnt. Quare cx illorum
manibns crepti, advcrsarll impiorum crunl, plelatis pro-

pugnatores focti.

X. Tempus igllur poenitenticC inslat quare qni ab \\h :

inJ!U'ia, accrbaque seivltule volunt hbcrnri, rcslslere eos I

o))orlct vohmlatibus lyranni, et oppugnarc ipsum proplcr

charilalcm ('rcalorls. Tunc ciiim pcriculum pricclari ca-

picnt ccrlaminls, vlrlulls iudorcs distillanlcs, quando non

'
7 Ptlr II, 19.
 1)E VIRTUTE. 307
labiis duntaxat, sed ct cordfs ciffectu ad eum dicent : « No-
lum sit tibi, diabole, nos voci tune aurem non praebiluros,
nec voluptalibus tuis amplius servituros. «Oportet antem
in certaminc supplices ad Deum voces emiltere cum iis,

qui dicunt « Quoniam non est confusio confidenlibus ia

;

»le \ »Et nunc sequimur te toto corde, ac timemus te, et

quaerimus faciem luam. Ne confundas nos, sed fac nobis-
cum juxta mansueludinem tuam, et secundum multiludi-
nem misericordiic tuae. Erue nos secundum mirabilla tua,
et da gloriam nomini tuo, Domine : et confundantur omnes,
qui ostendunl scrvis tuis mala, et confundantur ab omni
polenlia, et robur eorum conteratur : et sciant quia tu
es, Domine, Deus solus, et gloriosus super universum or-
bem lerrarum. Et
vehementer insaniens tyrannus
licet

septuplo fornacem voluptatum succenderit; tamen coiifi-

dant quispem posuerunt in Domino, quod paulo post for-

nax in rorem mutabitur quem antea timuerunt tyran-

: et

num, ipse deinceps eorum umbram conlremiscet propter

auxilium, quod iis supervenit ab alto. Beali igilur qui
sanctificalionem custodiunt in humilitote atqiie misericor-
diaquoniam profunda perfruentur pace membraipsorum,
:

dum eorum anima in Spirilu sancto laetabilur. Nemo au-

tem se quietem consecuturum confidat, si obsequentem se
hostis voluntati praebuerit : quia ipse tyrannus iis tanquam
mancipiis abutetur, ad quodcumque opus impium eos per-
tralicns ' : aliorum quidcm corpora sodomiticis actionibus
corrumpens turpiterque commaculans; ut cum foemina;
congressu abslineant, persuadeat eis de virginitate sibi

blandiri, cum tamen toto sint corpore coiuquinati : atque

in his, tanquam a peccalo sint libcri, eilicit inimicus, ut
glorientur; dum amara eos uva et raccmis acerbissimis
explet ntque infarcit ^
* Psa!. Lxviii, 7, et Dan. iii, 4o. — ' Rom. l, — ^ Deut, xxxii.

20.
3o8 S, EPHR^M SYRI

XI. acerbiim atquc difllcile bcllum ! Qiiot modis efli-

cil pessimus venalor, ut nos liomines ad iracundiam Do-

minum provocemus ! Beali qui non inciderinl inretia ejus;
vcl ccrte si incidenmt, disruperunt ejus Inqueos, et exi-

luerunt ab eo prolugienlcs, ut piscis e sagina salvalus.

Nam piscis in aquis constitutus, si caplus perruperit rele,
seque in fundum impulerit, salvalur : at cum extractus in
lerram fuerit, sibi amplius opem ferre non polest. Sic et

pos donec in hoc steculo versamur, polestatem a Deo liabe-

mus disrumpendi a nobis vincula earum rerum, quas cupit
inimlcus, abjicicndique grnve onus peccalorum per pceni-
tentiam, ac srdvandi nos in regnum ccelorum. At si Iremen-
dum illud nos pracoccupaverit edictum, et anima e corpore
egressa fuerit, corpusque in sepulcrum illntum ; non am-
plius nos ipsos juvarc polcrimus, qucmadmodum ncque
piscis ab aquis exlraclus, ct in vasculo conclusus sibi am-
plius opem ferrc potest. Demus ergo operam, charissimi,
ut inimici laqueos bonis cvilemus operibus, antequam
venint dies illa magna alque ilhislris, in qua revelnntur
quaecumque in occullo nc lcnebris cgimus. Nc igitiir cx-
pcctemus, donec mors venerit ut non confundamur in
:

resurrcctlone mortuorum, quando amicli conspiciontur

Sancti stoHs candidis, quas i^ibi per bona patrarunt opern.
Si nos ipsos tunc conspexerimus non sohmi resplendentc
nudalos gloria; verumotiam denigratos, ac foetore plcnos :

qunhs pulas nos occupabit confusio ? Despiciamus pravee

concupiscentloe opus, et lanquam rem nihih, vincamus

exiguum istud pietatis amorc, et ne in minimo ccrnamur
reprobi. Maguum nnufragium pcccati opus. Enilamur igi-

tur, ne lah tantoque pcriculo succumbamus. i\os enim

propria neghgenlia a passionibus opprimimur, sinc labore
alque molestia ulla vivere volentes, et imporlunas causas
in nobis ipsis c/lingcntcs : dum hic quidcm ait ; « Ab in-
 DE VIRTUTE. So^

faiitln in monasterlo conimoratus snm , et ideo acrlus

mihi passlones InbaBrent. »Sed audiat talls, quod multi
Sanctoruni a juvenlli rctate Lonum certamen dccertantes,
voluptates proculcarunt. Alius autem rursus : « In mundo,
inquit, cducatus sum, multorumque malorum perlculum
fcci, unde et consuetudo compeilit me ad appetltus. »

Audlat quoque istc mullos Sanctorum, qui antea improbis

pejorem vltam duxerant, demum vivendi modum mutantes,
oplimos extitlsse, ac Deo charos et acceptos. Paruerunt
enim ex nnimo dlcenli : « Noli acmulari In mah*gnantlbus,
))ncque zclaveris failentes Iniquilatcm : quonlam tanquam
• fcenum veloclter arescent, ct quemadmodum olera her-

»barum clto decldent \ «Mallgnus illc suis nos prccstigiis

ad noxia qua?quc impellens fascinat, ad diviui tlmorls con-

temptum studens nos adducere. C-cterum nos acrloribus
cogitatlonlbus atquc consllils venenum ipsius repellamus,
gralia Domlni nostri Jesu Christi nobls cooperante : cui
gloria, el potestas in sajcula saeculorum. Amen.

ADHORTATIO IV.

XII. Dixlt quidam Sanctorum : « Medllarc bona, ut ne

mediterls mala :))siquldem mens nonpatitur olium. Demus
igltur mentem noslram meditatloni divlnorum eloqulorum,
orallonibus, bonlsque cogilatlonlbus. Nam mcdltallo vana
vanitatis opera suscilat : at bona meditatio fruclum bonuni
reddit. Revolvamus ct hoc mcnle, quod multi tyranni re-
giones atque munltlones varlas occuparunt, quorum jam
fama extincta jacet, et perlerunl, quasi non fuissent^
» Psal. xxxvi, 1, 2. — >*
Eccii. xuv, 9.
3 10 S. EPHRiEM SYRI

Quani multi rcges impcrium mullarum liabentes gentium,

ercxerunt sibi imagines alque columnas, aiLilrnnles per
similia se nomen postexitum ex lioc sxculo comparaturos !

et supcrvcnerunt alii, qui, illorum eversis simulacris con-

Iritisquc staluis, proprias imau;ines subsliiuerunt : verum
et illorum quoque opcra ab aliis cvcrtenlur. Alii porro
praBclnra sibi exlruxcrunt sepulcra, opinantes se liis sibi

nomcn aBlernum firmaturos, sua in cpitaphio insignla for-

mamquc describentes. Successit nlia aelas : dalus est alleri
potestnti dominatus , ct ager. Hi vero tumulum expiare
cum vcllent, ossa eorum instar lapidum Iranstulcrunt. Et
quid iis adco praiclarae ac sumptuosaj sepultura^ pyrami-
desque profuerunt? Cuncta igitur vanitalis opcra in nihi-
lum desinunt. Qui vero in Deo ditari, el in ipso celcbrari

malunt, non sic nam vilam sibi feternam glorinmque in-

:

dissohibilcm parant. Quemadmodumenim lumen sohs, ac

luntT, chorique astrorum ad hoc usque tempus non est
obscuratum, nequc inveleratum, a crealione eorum huc us-

que : ct omnis quidem carnis gencralio ac sangulnis, inslar

frumenti maluri, quod suo tempore metitur, conlrahitur;
lumen aulcm sohs, ac hmre, alque stellarum eodem modo
novum ac recens permanct, viget et cnilesclt juxta dcler-
minalioncm Crealoris, qua iis dcfinivlt, ut diei ac nocli
prccesscnt '
: sic ct diligcntibus ipsum conslilult regnum
coelorum, gaudlumque slnc Huc duralurum. Et sicut in

hoc verus, ila ct iu illo veracissimus. Alquc ista quidem

prajteribunt, quando voluerit Crcator; gloriae autem Sanc-

lorum non crit finis.

Studeamus crgo fructus facere poDnilentiae", ne a

XIII.
gaudio illo exchisi, cmiltamur in lerram lenebrosam ac
caliginosam, in terram tenebrarum aitemarum. Ingredere,
si videlur, in cublculum tuum, ct occlude ostium cum fe-

• G«n. i, i6, et Psah cxxxv, — ' Maltb. m. Luc, v.

i
 BE VIRTUTE. 3l 1

ncsiris ; oppila aulem ct qii.'ccnm({nc pclluccnlla; cl scdo

intus, aspiciesquc quantum liabcant dolorem tcnebnc, ubl

sine labore ct tormento versaris, atquc arbilratu tuo poles.

cum volucris, aperirc alquc cxire. Qualcm igliur liabcre

iibi dolorem vldcnUir lenebne ill.-c extcriores, ubi flctus ac

stridor dentlum '

? Considcra intus caminos tui ipsius foci,
"
et attolle oculos vcrsusorlum solis, ac ccrne diflcrcnllam,
lencbrarumque opcra fuge. Villum tcnebrjt', virtus vcro

lumcn est. Vilium dum Invesligatur, suos denigrat opcrn-

rios; at virtus, dum cxcrcctur, suos cullores illuslrat. Ne
cxisllmcs, charissimc , te solum prrc cunclis homlnibus
aflhgi nam omnc coput
: in laborc, ct omnecor in mccrorc.
Et quemadmodum lierl neqult, ut aliquls supcr (crram
cfl*ugiat hunc acrcm ; ila imposslblle csl hominl, qu;indla
in hoc sacculo est, tribulationlbus atquc molcsliis non ten-
tari. Et ii quldem, qul terrcnis rebus dislrahuntur, per
hujusmodi quoque aflllgentur : qui vero splrllualia conscc-
lantcs, in splrltualibus laborant, hi beati erunt : fruclus
enim ipsorum muUus In Domlno. Paticnlla perfecla tibi

sit, in ^uo vocatus es operc. I irma anchoras ac funcs, ne

in pelagus paulalim navis tua impcllalur; et tunc doceblt
ie expericntin, quasi pace in porlu constilulus frucreri"-,

Mundus assimllatur pclago; portus vcro cst vila religiosa.

Noli esse amator cvagalionls, sed polius pcr patlenllam ex
ahorum scandalis, dumpercgrinanlur, lucrum cape. Atque
ut hoc quoque dicam, quando universum obierlmus mun-
dum, nonne iandcm nos cella manebit, si salulem asseqni
voluerlmus? SI porro in cccnoblo non pcrsevcramus, et
dum soli sumus, non quicsclmus : ubl igltur noslrum di-
versorium erlt? Simile hoc illi est, qui dicit se ncque solis

calorem ferre poss«7, neque etiam umbram. Et ubi tandcm

consistemus? Vereor cquidcni nc caniinus ille nos exci-
? Matlh. viu Luc. xiii.
3l2 S. EPHR.EM SYRI

XIV. Qnarc caveamus nobls ab aceclia, ncve laboris

lapdiiiQi conscclcmur. Si vlncll Salvaloris noslri Dei sa-
miis, nc vincnla Iribulallonum crubcscamus , scd cum
gaudio il!a susllncamus, ndvcnlum cjus ccoclo cxpcclanles,
ut nos cboro Sanclorum nscribal. Qul cnim passlonum ip-

sius socii fucrlnt, ellam consolaliouis parliclpes eriinl '.

SI ({uls porro opus hi])0ils iv^vG fcraL : (juot sunlsccundiun

miind(un uianibus ac pcdibus laboranlcs, homincs diviles,

nudlii-ciiic sllpali, qul ncquc noclu, ncquc inlcrdiu quics-

cuut, ncccssllalc laborum opprcssi, ct vclul calena qua-
dam ac vluciilo conslricll. Possideamus i^^ilur hiborcm
vohmlarlum , cl palicnllam spontancam proptcr timorem
Dci : vl non ne^ll^nuuis tolcranllam, humililalem, conli-
nciitlam, conqKissIoncm : compassioncm autem dlco, non
ut i\\ mnlitla proxlmo conscntlas, vorum ut liMtri iii rebus
splrltualibus coopcrcrls ad compunclionem cxcilandLim ac
lacrymas. \Ll si non appnreat lacryma, conlritlo lamen
cordis ])crscveret : nam et in lacrymls diflerentia reperi-
lur. Bealus autem, qui Domlnum propriaj anim.c sure
speculo conlcmpliilur, elFundens laudem ejus cum gemitu
coram bouitate ipsius : quoniam exaudlctur dcprecatio
cjus. lu mcdiiun libi aflcro iillud deposltum in Domino,
Innfjuam homlui Dei et salvari cupieuti.
XV. A refeclionc surgcns, noli vagarl pcr cellas, scd In
lua cclla quicsce: muUos enim diabolus pcr vinum dcci-
pil. Quarc post rcrcctlonem in alia cella slguum
vcrsari,

c:.t audaciic et pcrvcrsitatis. Nam cx conscssionibus hujus-

modi proveiiiunt ruIutT animarimi, ct potlssluuim ccssanle
j)ra3l'ccli bacido : nam cpii dlviuo nolunt timorc suam re-

IVcnare menlcm, humano lerrorc indlgcut, ut sallcm per

hunc ab inutilibus nbslincant, quemadmodum servus leni-
peralc modcstequc sc gcrit ob scveritatcm domini. At-
' 2 Cor. 1.
 ,

DK VIRTUTE. 3l5
lcnde igllnr libl ipsl , et ncgllgcre noll : nam si in vino
sapicns et prudens libi videaris, nec libi nec aliis proderis.
Si unlvcrsam sacram edidiclsli Scripturam, vide ne forte
animo efTeraris : omnis qnippe Scrlplura divinitus inspi-
rata humilltatem animi edocct. Qui autem contrnria iis,

cjuae didlcit, sentit aut ap;It ,

praivaricatorem sese eo ipso
constltult. Si spirltus supcrbiae, aut ambltionis, divitia-
rumve te conlurbijt , ne abripiaris; qulu potius slrenue
maliii;nl ac fraudulcntl splritus impugnationi ex ndverso
resisle. C^onsidera vcleraajdKicia, iuvcteratasque imagines,
ac xrugins (onsumplas columnas : tecumquc cogita atque
aspice, ubi jam sint pr.ncdictorum posscssores, atque arli-
fices ; et sludc placerc Domino, ut regno coelorum redda»
ris dignus : « Quia omnis caro ut focnum, et omnis gloria
«hominis tanquam flos foeni '. » Quid majus, honoriricen-
tiusvercgno? cujus appttitores propter varius in eo casus
atquc infortuula, iliud spreverunt, et sibi ipsis insidias pa-
rarunt , mortem vllae praBferentcs : quonlam Deum non
exquisierunt, neque speraverunt in salutare ipsius. Qui
autem ccelestl regno reperiuntur dlgni, nullo islorum ten-
tabuntur, in pace alque exultalione in coelo cum Angelis
degentcs, et ciU'a dolorem , moerorem, gcmitumque cum
gaudio alque Itclllla collaudanlcs , ac superexallantes
magnificantesque Regem cnclorum, ct Dominum universfe
lcrric. Cui convenit laus, gloria, ct magnificentia In sa-cula
sacculorum. Amen.
• Isai". XL, 6. I Pclr i, 24.
3l4 S. EPHR^M SYRI

\.\VVV\VV%VV\\.V\VVN\\\V\\V\\\V\VV\V\\VV\\\\V\^V\\V\\VV\V\\\\>».V>V\\V\N AWW ».\\\\VV>-.-J\VV\

CAPITA X.

Dc vllllUC,

PROLOGUS.
Neccssarlum diixi, cliaiissime, et alla qnsedain ciiin lils

coiigruenlia in hoc connnentario addcre, nt lc^ens dcpre-

ceris Domiiunn pro mc peccalore alqne operibns conrnso,
ut mihi peccala remiltal, faciamquc fruclum ei gratum,
anleqnam ediclum veniat tremendnm de anima mea e cor-
pore tollenda ; qnandoomnis hnmanns apparatus et orna-
tus evanescet. VaB tunc ei, qui Dominum Deum nostrum
olTenderit, neque rcsipuerlt. llequiret Quim lempus in ne-
gligcnLia deperditum, ct non invenict. Plorcmus Igltur co-
ram Deo noslro nt miseratlones ab ipso oblincamus.
,

Donec lempns habemus, parcamus nobls ipsis, et placare

Dominnm slndeamus. Noncst nobis certamcn de pccuniis,
quarnm jacluram hcct quis fccciit, alias pro iUis rursus
conjpararc sibl polerit. Dc anima nobls pericnhnn, quam
si perdiderinnjs, non amplins recnj)erare potcrimns, jnxta
qnod Scrlptnm Qnid proderit homini, si mundum
esl : «

univcrsum lucrclnr; animae vcro sua) dctrimcntnm patla-

;)

»tnr? ant quam dabit liomo commnlalioncm pro anlma

» sua ? Fllius cnim hominis vcnlurus cst in glorli sua, et

»tnnc rcddct nnicuiquc sccundum opcra ejus'. » SI crgo

dalur rclrlbulio, nnllaqne opera noslra Jatcre possunt
Denm; quare non operamur bonum , nt bonnm bonls re-
Irlbuatur; abstinemusque a malo, nc mahi nos invadant?
'
Maltli. XVI, a6, 27.
 ;

DE VIRTUTF. Sl5

slcut scrlptum est : « Rececle ab iulquo, et non limebls, et

»lremor nou appropinquabit tibi'. » Dicere erubesco, et
lacere neqtieo, ob meam meiquc similium ignavorum r.e-
j^ligonliam; quod milites hujus saiculi, misera a re«;e dona
acciplentes, promplc alacrilerque ad mortem usque pro
ipso periculis se subjiciunt quantomagisnos, quibus tales
:

faclae debemus non cessare ab operibus

sunt promissiones,
juslitia?, ut a venluro salvemur judfcioj ne lanquam iui-

mica utamur nostra anima, quam sibi vindicat Deus. Co-

gltemus quomodo ardorem sobs, vehementiamvc febris
tolerare nequeamus, et quo paclo inextinguibilem ilhmi
ignem pro nihilo ducimus? Deus autem suo nos consiHo
dirigat, manuque sua forti nos protegat in saicula sajculo-

rum. Amen.

%VN\V>\\ VV\\V\VV%VV>VV\W\/V>VW.W^VV\W>VV\ WNWWVWWIW^iWWVWW WVVW VV>V\MWVVV\ «A

CAPUT I.

Beala civilas, quae a plls regltur, et navis, quac a peritis

gubernalur, et monasterium, quod a conlinenlibus admi-

nistratur. Vse autcm clvitali, qure ab implis dirigitur, et
navi, quaj ab imperilis gubernatur, ac monaslerio, quod
ab incontinenlibus administratur '. Nam et clvitas reple-

Lilur barbaris ob impietatem eorum, qui eam tenent, et

navis conrriugetur propter imperitiam gubernatorum
monaslerium autem desolabitur ob ignaviom administraa-
lium.

' Isai. Liv, i4. — ' Eccli. x, i6, 17.

3lG S. JiPHRJSM SYRI

"V\N W\ \.V»/V\% VV»/V\A/VV\ ^W W\ VW VW VWiVW WV VWA.W VWW^ WVW^ VVWWVWW» Wr/WV «.WXAAWWX^

CAPUT II.

Si sul) obecllenlla splrllnalinm Patriim consederls , non,

cum tibi miiiistralnr, ct assenlalionls verbn audis, apparet
fidei lua3 slabililas ac firmltas : sed quando conlemptus,
atquc percussus suslinueris; nam etiam fera cum dcmul-
cetur, merilo mansuescit, atque milescit. Ne ilaque ergn
coriipicnlem et iustiluentcm le amarulentior fias : si ni-.

mlrum cupis vas cleclionis evadere; sed scias obedientiae

in Domino, ac humililalis profeclum, quonlam huc pro-
gressus cs, nenipe si ejus glorlam cognosccns, eam llbi dc-
leglsli. In hac, fraler, Sanclorum vila ilhistris est et magni-
fica. Moyses cnlni scrvus Domini , clsi doctrina Jethro non
crat imbutus, vcrumlamen iili sc subjecit, ntquc servivit',
quamvis In /Egyplo salis esset eruditus. Jesus quoquc
Nave fillus perfecla sua obedlenlia lanlum donum promc-
ruit, ut Moysls succcssor ficret ^ Et Samuel pcr obedien-
llam, quam Ileli saccrdoti projslitit, dignus habltus est,
qui vocem Dci audlret^ Ellsccus vcro hujus vlrlutis admi-
niculopallium ct grallam suiacccpil magistri'*. Quid porro
homlues similcs nobis, pnsslonlbus subjeclos, commemoro ?
Ipse quoque Deus Verbum lucarnatum vitam in humnitate
et obedlcntia traduxit.sicutnos docet Evangelisla, dicens :

« Et erat subdllus ilJis^. » Rursus autcm et Apostohis alt :

« llumlhavit semctipsum, fnctus obcdiens usque nd mor-

»lem, mortem autem crucis^. » Quinetlam quotquot vi-

vcndo nolunt bonnm parcntum tolcrarc dlsciplinam, non

lovi sepericulo cxponuut. Plerlque cnlm, qui iu civitatibus

' Kiod. 111, I. — * Deut. xxxiv, 9, et Jos. 1, 16. — ' 1 Ueg. iti,

4.14. _ 4 4 Reg. u, 15.— 5 Luc, ji, 5i. — ^ Philip. 11, 8.

i
 DE VIRTTJTU. \ .. ^l,lN>>
a maglslrntu piinlnntnr, propter iQobedienliam, alq.ue con-
J
tumaciam, duramque cervicem, fnstibus coeduntur. Quin '
y*^
et pucllaj nolentes bonis morem gerere admonitionibTiSi
verecundia, acpudicilia abjecta, inplateis, vicisqueturpem
vitam traducentes, in summa sunt infami;» : qua3 aulem in-

tenlce sunt operi, et silentio, atque pudiciliie vacant ; ab

hominibus quidem honorabuntur, a Domino autem glori-

ficabunlur. Bonum incoepisti opus : in eo persislc, utmag-

nificeris a Domino cum mansuetis et humilibus in rcgno
coelorum.

^(VV VVVVV\ XA^lAA-XVVVX-VVVVVVVVVX^X VVVVVX^VVVV^^VV^ VV\ VVVV VVVVN VV\ VV\ V V\. VV\\V\ V VVVV\ VVXfVVi-VX v-vv^

CAPUT iir.

Si ad dimldium fraler tuus perduxerit opus aliquod,

conllgerilquc ipsum in morbum inciderc, tuaque opera
indigere in opere, curam ejus suscipe, omni cum humili-
lale patlcnli compaliens. Po.^lqnaoi vero sanilatcni is re-

cuperavit, ne fratris lui appetieris opus; nc forte tibi ipse

a Domino et hominibus damnalionem asciscas. Scd fortassc

suggerit cogilatio, non sine divina providentia id accidissc,

ut ille se male habeat, et cgo inlerim hoc consequar. At

cur non bonum illud cogilasti ; quod scilicet divino id fiic-

tum sit permissu, ut cujusmodi voluntate sis, demonslrcs,

lui-ne ipsius, an fralrisamator? Quod si a morbo liberatus
ipse recusavcrit, rem bona conscientia, cum pernjissu
lamen prsefccli, accipe, ut bonum habcas tcslimonium ab
his, qui foris sunt'. Juslilia enim indlgct pielas. De sanc-
iissimo qulppe Simeone , qui Salvatorem in ulnas suas
nccepit, scriptum est : « Quod esset justus et pius\ »

'
1 Tim. 111, 7, — Luc. 11, 25 et 28.
 .^
\\,sm\w\\y\\\.\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\w\.\\\\\\\\\\\\\\\\\\.\\\.\\.\\\\\\.\\

CAPUT IV.

Firmo ac slablll corde siinus , charissime; nam vlr-

tuli adversalur segnilies. Ne ij^ilur exlgua nobls ingruenle

accdla, evadanius pusillanlmcs : vcrum vim nobis Ipsi infe-

ramus, magnanimi vlalorls instar; quippe cui cum dereclio

atque deblHtos pcr vlam accidit, non cndit animo, ncque a
scopodeslslit proplcr longltudincm vlie; sed selpsumcon-
solalur, diccns : a Adhuc modicum rcslat vlic, et ad diver-
sorium pervenies, alque quiesces. n Et Dominus vlm ejus
cernens, robur illi vlresque pra^bet^ vlaeque molllt, ac mi-
tlgat asperltatem. Scgnllics enim alque pigrilia pauperlatis

concilialrlces sunl, non modo donorum splritualium, scd

eliam necessitatum corporalium.

CAPUT V.

SI anlc cunctos In synaxlm ac congrcgnlionem pro-

deas, ac perslstas, donec absolvalur, ne in hoc tc cllerat

cogllalio : quonlam ct artificcs multum studll, ac vlgllanllac

in suo opere adhibcnt. Neque corporc duntaxat pracsen-
tem te exhibeas Domlno, scd et cogitallones in corde hu-
mlli colliglto. Supcrbia cnlm latibulo slmills est, in quo
draco libenter moralur, et cuu), qui ad illud acccsserit,
iiileificlt. Porro de non Inebrlando se vino, aut dc mulic-
rum consucludinc vilandn, supcrlltium milii videlur tuac
signihcarc plclali; qnia manircsluin est omnibus hoc a
 :

DF, VIRTUTE. 5ig

vlrlute csse alionMin. Necessariiim est crgo non solnm iii

liac partc impeUim daemonum obscrvare, alque cavere

scd neque ciim maribus conlcrre licet scrmones lascivos
alque efl^ueminolos, qui nnimam in perniciem Irabunt. Non
lamcn quod malum sit foemina, ejus conversationem aver-
samur : sed quia lacile est inimico per colloquia et conver-
salioncm muliernm nos subvertere, ct ad transgressionem
divini mandati inducere. Quocirca nos oportet undequa-
que obscrvare malorum spirituum jacula, confldenles ar-
malura^, ac virluti Spiritus sancli. Nam qui unam portam
inimico pr.Tecludit, duas nulem ei aperit, exislimans se se-

curum esse; fallitur bic, quisquis est. Nccessarlum est

ergo, ut nos ipsos undique communiamus, nullamque oc-
casionem priTbeamus iis, qui occasionem quaerunl. « Dcus
»enim non irridetur' : » ct, « Horrendum est incidcre in

«manus Dei viventis\ » Cui gloria, et potcstas in siccula

sceculorum, Amen.

CAPUT YI.

Fraler quidam sub obedienlia spiritualium Palrum re-

sidens, alium fralrcm adiit, dixitque : « Cupio relinquere
Patrcs meos splriluales, et pcr me IranquIIle degerc. » Ad
qucm ille : « Homo, Inquit,quidam babcbat fjlium, quem
accipicns, Iradidit in manus artificis, qui eum artem suam
doceret : eralque pucr fllstractus clrca opus. Cumque post
dles aliqiiot adolescens ad palrcm suum accederel, dlxit :

c Pater, iolic mc ab hoc niaglslro mco : per me cnim ma-

gls arlem aj^prchendcrc potero. » At palcr ad ipsum : « Si

' Ilebr X, 5i.

 20 S. EPHR^M SYRI

ciiDi nb allis, Inqult, docearis et Dianudncarls, nlhll didl-

cisli, quid per le solum praeslare poteris, o lili, qui non
addidicisli, nequc obcdivisti, quemadmodum oporlet? vi-
deo te UKile erga arlem, quam addiscls, afTeclum. o llli,
metuoque ne Ibrte frustra in le laboraverim. Arripe igitnr
opificlum tuum, sicut oportet, fdi, ut in arte exercitalus,

ipse tibi requiem invcuias : nam incruditis disciplinaeque

cxpertibus occurrit mors. » Quapropter et nos, charissimc,

caveamus a nobis objiccre jugum obedienti.T in Christo,

ne forte non placecil Deo cumque in tentationem incide-
:

rimus, non sit qui auxilictur nobis. Quando cnim Agar

ancilla Sara? aulugit a conspeclu dominnc suae, inveniens
eam Angelus Dei, dixit ad ipsam :« Revcrlerc ad dominam
»tuam, ethumilir.re sub mauuillius^ » Fecitque Illa, sicut

dlclum erat ad cam. Cum vero adesset tcmpus ejus, as-

sumplo commentu, dimissa esl cum flducia una cum filio

suo : oberranteque ipsa pcr soliludinem, adeo ut sili pcri-

tura videretur simul cum fdio suo Ismael, non dcspcxit
eam Deus^ Oportet ergo et nos patienler perferre tribu-
lationes, tnnquam Domino servienles, ct non honjijiiLus.
Ideoque dum sub obedicntia versamur, ne opera inobe-
dicnli:u agamus, ncct nospaliomur, qucmadmodum passus
est Giezi minlslcr prophetae Elisaei^ : quiu polius per piam
religiosamquc obedlenliam IVuctum reddamus perrcclum
Donniio noslro Jesu Christo : cui glorla et Imperium in

saecula. Amcn.
' Gen, XVI, 9. — ' Id. xxi, 17 cl scqq. — *
4 lUg. v, aj.
 DE VIRTUTE. 521

ftAA/\\AAMA/\AA\>^^%^\^^^^^^>iVV^i\VV/VV\\^>/VV^VVXAA;>.VV\A,\A\\^AA^\V\\\^\\\^^A\.V\AArtiVV>V\»^A*\**

CAPUT yii.

I. SI qiils ad te flccesserlt secrelo, cllcens : « Convenla-

mus inter nos, ac simul foedus et amicillam ineamus, ut
si quid dlxero libi, me sine ulla contradiclione audias : »

deinde etiam post jusjurandum peccatum Incllnnre

si te In

alque subverterc voluerit, ne morem geras Illi, quamvis

magnifica protulerlt, seque Ipsum humi prostraverlt, ut
violes Del pr.-eceptum, suppllcans. o Noli acceptor csse
» persona; adversus anlmam tuam \ » Novit qulppe dlabolus
non tanlum Ista subornare; sed eliam e Scriplura «flerre,
carnisque infirmltatem allegare, acmullaalia comminisci,
ut hominem prcievaricatorem mandalorum Del efliciat,

habealque quod contra eum glorlelur. At nos tali illius

studlo, inanlque labore edocti, ad pletatem fortes in pro-

posito susceptoque consillo erlmus. Nam si Illi, dum pro-
prlam cupiunt voluntalem perficere. aut polius operanlis
In eis diaboii, tanlum sludium artcmque exerccnt, ne suo
frustrenlur inslltuto, quanlo magis eos, qui spiritualem
exercent vitam, decet peritiores ac vigilantiores esse, ut
ne adversus eos glorietur diabolus? Atqui oportebat noa
jururc omnino ob pracceplum Salvatorls noslrl Dei \ At
nuiic abrcptus es vcrbis? ne parvi faclas. In manus enim
malorum venisti propler amicum tuum. « Ne dederis soui-
»num oculis luis, neque dormitalionem palpcbris luis, ut

»salvcris, tanquam damula e laqueis, et quasl avis de

»rcli '^.
» Vcruujlamen ne cadas anlmo, neque confundaris :

est enlm emcndalio scntcntiic, si de ca^lcro pric oculis ha-

* Ecc!i. ;v, -^6.— 2 Mallh, v, 3>4. — ^ Fjov, yj, 4? 5.

XL. 2 1
,^2 2 «. EPHR.EM SYRI

beas Domlniim. Allende igltiir libiipsi : non enim obnoxius

es jurijurando, si tc ipsum a malo clongaveris. Nam ipsc,

qui Evangelium in mundo praedicavit nimium, propter

suum in homincs amorem, ipse, inquam, Dominus man-
davit hominibus, ut poenilenliam agant, abslineantque ab
omni peccato '. Videndum igitur ne, dum voluptates nos-
Iras explerc desideramus, jurisjurandi prajtcxtum adduca-
mus, quasi amplius nos cx inimici relibus subducere ne-
queamus ^. « Deus non irridetur ^ «cupicntibus salvari :

manum porrigit. « Declina crgo a malo, et foc bonum ^ : »

sicque sermonem servaveris, secundum cum, qui dixit :

« Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam

» sermones tuos ^.

Il.Vis autem ut plenam perfectamque tibi fidem faciam,

quod vcrbis non sis obnoxlus? si mnln vllavcrls, bona au-
tem egerls, subtraxcrisque le ab omnl homine ambulante
inordinalc^ Audi parabolam, aut polius exemplum. llomo
quidam habebat rilium, qui palrem suum vehemcnlcr ho-
norabat, studebatquc omnia ejus prt-cccpla servare, eique
in cnnctls obsequebalur. Alius autcm quidam invldia duc-

tus supcr profcclu juniorls, occultc accedcns, dixit ci :

« Jura niihi advcrsus patrcm tuum, quod qune libi sum

dicturus, facies, scrvabisquc absquc omni contradictione. »

Alqiic non recle agens, juravit ipsi. Deindc post hoc

ille,

dixit ad cum. « Vade, ac dcdccorc palrcm luum aflice,

ipbumque phigis caedc, ct noll aniplius rcvercri conspeclum
cjus : et quaccumquc libi mandaverlt non facienda, faclto :

qiioniam jurasli mlhi, et non polcrls non obedirc ils, i[uce

tibl a me dicta sunt. » Sed numquld lanlam suslincbit de-

mcntiam, aut polius impictatcm fillus, ct non despiciet
iniquissimum consilium illius, proplcr cultum ac revcrcn-

' MaUii. III, 2. — * 1 Tlicss. V. — * Galat. vi, 7, — < Fsal. xx.mm,

15. — * 1(1. rvvtn, 101. — ** ?. TIkss. 111, 6.
 DE VlfeTUTE. JsS
liatfi erga patrem? nd eunique respondeblt :« Vidco le
hoaiinem non verum ncc juslum esse, sed inimicum patris
mei, ahimoeque meae insidiatorem. At me non dccipies,
sicut serpens sua callldltate Evam neque me ad impie- ^
:

tatem versuta tua improbitate compclies. Nolo ut me ac-

cusare vel reprehendere pater posslt, quod tuae impietati

paruerim. Despicio itaque consilium tuum uefarium ob

patris mei reverentiam, animseque meae salutem : auresque
meas crucis signaculo obsigno, ne amplius inlret in aures
meas verborum tuorum vlrus ipsamque tuam consuetudi- :

nem dolum In te latenlem. »

vitabo, propter
III. Admonet quoque nos Apostohis, ut subtrahamus

nos ab omni fratre ambulante inordlnale ^ Nam Deus

malis actionibus non colitur. Ne Igilur abdnci te a scelestis
hominibns patiarls, charissime, ut non exacerbes patrem
tuum, qui In coells est, contrarla prieceplis ejus agendo, et
non habeas excusalionem in dle judlcll. Propter transgres-
sionem enlm mandatorum sanctl Evangelll, Deum provocas.
Attende tlbl Ipsl, summam sermonls per Prophetam edoc-
tus ; alt cnlm Propheta : « Juravi, et statul, » non quidem
transgredlprrecepta tu"a,etcuncta judlcla tua; sed, « Juravi,
»et stattjl custodlrc mandala tua, et omnia judicla justIli<B
«tuse^: I) Rursusqueait: «IniquitatemodIohabuI,etabomina-
» tussum, legem autem tuam dilexi^. » Et in hocper Deimi-
sericordiam magnas evitabis tentntiones atque pericula.
In illo autem eveniet quod scrlptum est : « Convertetur la-
»bor ejus in caput ejus, et in verllcem ipslus iniquitas
sejus descendet ^. » Gharilalem igllur ac unionem posside,
non quldem per juramenta, ct blandltlas, aliave prohiblta,
coaclam sed quae secundum Deum slt, et ex animi alTcctu
;

dlrecta quippe in qua nlhii iniquum aut coactum obrepit.

:

* Gcn. 111. — ' a Thess. iu, 6, — ^ Psal, cxvui, io6. — ^ Ibid.

i65. —- 5 IJ, vn, 17.
324 S. r.PIIRvEM SYRI

Erilque gralia Domini noslri Jesu Clirisli tecum. Cui glo-

ria et imperium in SiXcula. Amen.

*^VVX% \\% V\A/VWV\VV\ \ \\\ W/\ 'W\ \\A/W\.\\.\ A/VW W W\ VWVW WWW VVi WWWWVIWXIVWVvvw\ w\^v

CAPUT VIII.

I. Devita consessum hominum haereticorum ac libldino-

sorum, nihil fldclc loquentium. Nam inslar sagiltarum,

scrmones ipsorum vuhierant corda. Novi quosdam sermo-

nibus animas perverlenles; cujusmodi quidem homines
lorlasse pcr symbola qua^dnm, seminis fluxu laborantes et

leprosos IScrIplura3 sermo appellat '. Queniadmodum enim

qui semiiiis fluxu laborat, immundum reddit, secundum

lcgem, ubicumque consederit, vel quodcumque conspula-

vcrit sic ct horum impurus fluxus anlmoe male afl^eclcC,
:

scrmonumque consputalio cxecrabiles reddit suscipien-

les, et fortasse illorum dopravala animi afiectio cum co,
qui lepra laborat, comparanda est, sicut jam diclum
cst. Et omnis quidem Sanctorum ccelus zonnm hnl)ebat
hm:ibos conslringontem, asperilalem vila} demonstranlem :

nam armoluram Spirilus sancli possidebant, et undequa-

que virtule snncli SpiriUis confirmali crant. Islos aulem
ex proprla nrgligenlia hoc dono ccrnlmus nudatos; ncc
lumbi ipsorum cogltalionibus caslis cocrcenlur; vcrum
cuncti eorum mores dissoUili, alque corrupli scrmones,
aclionesque. Alque is quidom, qui circa fidcm laborat :

« Quid noccal , inquit, cum quovls houiinc versari, sive

rocle crodat, slve male senlial, niodo sanam nos ridem le-

noamus? »At qui voluplatlbus venlris indulgcnl, his quai

infra venlrem sunt dlcent : « Et quid obesse potorit edere,

* Lev. XV. 23.

 :

DE VIRTUTE. 325

ac blbere, et dcllclls frui? » Mala est corporalls concupls-

ccnlla : mulum est concuplscere rem allenam, seu furari.
Et sl quando de hls quoque coarguantur, Iterum diccnt :

« Necessilale coactus hoc feci. Furatus sum, ut esuricnlcni

explerem animam. »Qiiid hoc dicto impurlus? aut ejus-

modi lepra turpius ac Indecenlius? Ideo non permitllt
sermo divinus execrandas hasce co2;Italiones in sanclaruni

anlmarum castris versarl : slcut nequc leprnc contaclu no-

talos sinlt Lex tentorla figere in medlo caslrorum filiorum
Israeh E(onim turpissimum revera in medio ilhistrlum at-
que sanctarum cogltallonum morari; etImmundis Inlerim
cogilalionibus aditum pracbere. Dlssohitionem autem, nc
turpiludlnem, corrupllonemque operum ipsorum, alque
indecens propositum, et Inverecunda ac inexcusabih*a eo-
rum opera Innuens, dicit : « Quicumque tactus fuerit lepra,
vestimenla ejus dlssuta slnt, et caput ipsius revelalum, et
circa osejus contegatur, etimmundus vocabitur omnibus
diebus, quibus fuerit supcr eum leprce conlactus et im-
mnndus cum sit, immundus erlt, separatusque sedeblt, et
exlracaslra erit conversatioejus^ »Exhis sunt,quidlcunt
« Comcdamus, ct blbamus; cras cnim morlemur ^ «Sunt
autem isll hominum, qui a verilate aberrant, sermones,
atque etiam haeretici sensus.
II. Nam hasrellcl suum volentes confirmare errorem,
ex divlnis Scrlpturis loca atque testimonla depromere co-
nantur, ad corda obedlenllum Ipsls pervertenda, od quos
pulchre ct magnifice quidam Sauctorum enuntiavit, dum
slc docens alt : o Gum sit igitur tale illorum argumentum,
quod neque Prophelce pracdicaverunt, ncque Dominus do-
cult, ncque Aposloll tradlderunt, quod abundantius glo

rlantur plus quam calerl cognovlsse, dc IIs, qnx non sunt

* Levit. xin. — » Num. xn. — » Levii. xm. — ^ Ua\. \\u, lo, el
i Cor. XV, 3a.
326 S. EPIIBJ3M SYHI

scrlpla, lcgcnlcs; ct qiiocl solel dlcl, de arena resllculam

neclcre afleclanles, fide digna aplare conanlur lis, quae
dicla sunt, vel parabolas dominlcas, vcl dictiones prophc"
tlcas, aut scrmones apostollcos, ut illorum figmenlum tes-

tlmonio non carere vldeatur. Ordlnem quidem, et textuni

Scripturarum supergredientcs atquc transilientes, ct quan-

lum in ipsis est, solvcntes membra verltatis. Transferunt
autem, ct transfingunt, ct allcrum ex altero facienles, sc-

ducunt multos ex cis, qua3 aptant ex domlnicis cb)qulis,

molc aomposilo commenlo. Qiiomodo si quis regis Imagl-
nem bcne dlligenlcrque fabricntam ex gemmls pretlosls a

sapienlc artifice, solvens subjacenlem Lomlnls figuram,

Iransferat gemmas IUas, et reformans, faclat cx lis formam
canis, aut vulpcculac : et hanc male disposllam, dohincdis-
linguat dislerminclque, ct dlcal hancessc regls inam imagi-
ncm bonam, quam sapiens arlifex fabricavlt, oslcndens geni-
mas, qun2 bene quidem a primo artlflcc In rcgis imagine
composila3 crant, male vero a posleriore in canls figuram
transhita3 sunt : ct per gemmarum phantasiam decipiat
idiotas, qul comprehensloneni regalls formai non habeant,
et suadcat lianc lurpem vulpecula) figuram, illam esse

pncclaram rcgis imagincm. Eodem modo et hi anlcularum

labulas assumcnles, dcinde sermones, ct dlctlonos, ct para-
bolas hinc Indc avellenles, aptare vohint fabulls suis clo
quia Dei '. » Ilaque sufliclcnler exemplis edocli, fugiamus
pcrversos haeretlcorum scrmones, imllalionemque eorum,
(jui jn luxu ac Inscivia vivunt, clsi ex Scripturis tesllmonia
proferrc vidcnlur; ut fide, et operibps sanl, fruclum refe-
ramus perleclum Domlno noslro Jcsu Cbrislo. Cui gloria

in soccula. Amen.
'
S. Ircn.xut:, lib. i, advcrsus hncrcses, cap. i.
 DE VinXUTE, 3^7

MVV^A\\AW'-V^^^VV\/XVVVNA.V>V\\V\>VVX\\^VV\\V\VV\V\^\VV\\\VVV\\\A\>\\\VVVV\>\AAA\A^\\\'VV\VV'^

CAPUT IX.

Consldera habltuD'), quo indutus e.s o Immilis mona-

die , ct ccrne quanlumhunc, sajcularemque
sit inter
discrimen, diligenlerque animadverte quidnam iste dcsig;-
nct. Constat quippe, quod saecuLirium morum rerumque

siguificet abjectionem, spiritualiumque operationum recor-

dationem afferat. Noli igitur virtutem negligere, sed totis

viribus sanctificalionem procura ;

quoniam ideo e muudo
egressus es. Acquire ergo tibi caslilalcm, ut inhabitet in
le Spiritus sanctus. Audi bonam in Domino admonitionem,
charissime, et hanc nequaqnam spernas, ut quiclem in le

invenias. Noli animum convcrtcre ad detestabiles concupis-

centias, assentationesque vanas. Ne quis te fallat verbis ina-
nibus, et ne zelaveris in malis, neque erratis attendas alie-
nis.Te cnstum custodi, et si jam ccepit in tc peccnli
flamma incendium excitare, eam lacrymis rcslingue salvat :

cnim eos Dominus, qui nd ipsum converluulur. ILxc igitur

libi a Domino deposce; nam eos Dominus diligit, qui in

sanctitate ipsi scrviunt. Possessio preliosa est puritas in co-

gitalione recta : hanc si amaveris, a Domino glorlficaberis,

et in omnibus prospcraberis. Isla audicns, vide ne dia-

bolus oculos mentis luae vanis cogitationibus claudct; non
enim ille te adjuvabit, quando ab Angelis Iraheris improbis.
qui certe ne sibi quidem ipse opem ferre potcst. Illi enim

parota est gehcnna, et Angelis ejus '

: at tibi gaudium pa-
radisi preeparatum, si ab opcribus ipsius rccesscris. Ti^nc
laetatur diabokis, quando vitam turpitcr dcgis; dolcl autem,

• Mallli. XXV, 4i.

5*28 8. £PHR/EM SYRI

quando In bonis tc viderlt proficlenlem actionibus. Nc crgo

jaiu diclaui virtutcm despexeris : in cjus euim excrcitio
pnruin laborls alquc molcslioc cnpics. Verum confidc, quo-
iilam cito fructuscjus comcdes, Si autem ulllcs commonitio-
ncs malcnccepcris, in novissimis te poenllebit, quando con-
sumpserls carnes corporis tui, et dlces : a Cur detcstatus
» sum disciplinam nou acquicvit cor
, ct increpalionil)us

» mcum nec audlvl vocem docenlis me, et magistro non

:

» luclinavi aurem nieam ? Pcne fui in omni nudo, in medio

» Ecclcsiaj ct synagog.e '. »Ne ergo salulcm nostram ncgli-

gnmus, cbarisslme; ncquc aemulcmur cos, (jui in lascivla ct

supcrbin, ac slnc limore vivunt. Nam confusio cl impro -

pcrium opcrient cos, qul oderunt Dominum. Dies noslri

cmruut, et finis appropinquat. Plorcmus coram Domlno
Deo nostro, anlcquam tenebrls concludamur exlerioiibus.
Quomodo dies islos cum mullis lacrymis potcrimus quai-
rcre, si in molis cos Iranscgcrimus, uihilque omnlno pro-
fuerlmus? « Ecce nunc tcmpus acccplabilc, ccce nunc dies
• salutls '. » quoniam ipsi In
Beall sobrii alque vigllnntcs,
exullallonc coronabuntur. Bcali qui lugent nuuc, quonlam
ipsl cum eleclis Dci consolabunlur ^. Bcali qui laborant In
Domiuo, quouiam dclicice paradlsi eos manent : quibus
conccdatur nobis perfrui, inlercessione omnium, qul cou-
placucruut Domino noslro Jcsu Cbrlslo, cuiglorla In siccula

sxculorum. Amen.

• Prov. V, 12- 14. — ' 2 G «r. vi, 2. — ' Mallli. v, 5, ct Luc.

VI, 3 1.
 ,

DE VIRTUTE. 629

^^NXV* \^> vv^\ V> W^ \\% V«i> \V\ \ V^ V\\ \ V^ VW VW WV VW \A\ WV V\V WV \V\ WWW \V\ \V\ \A\ VW VW WWA.^

CAPUT X.

I. Vltam splrltualem consectemur, charlsslme, iit opere

fidci cooperanle, cx utrisque homo reperiatur perleclus.
Ad lheolo<5iam vero tum demum vix erimus idonei, quando
superando passlones, a nobfs ipsl omnem afTectionem car-
nalem extermlnaverlmus, nullamque occupallonem mente
rclinuerimus. Tunc enim Spirllus sanctl gratia requiem Iii

nobis invenlens, Intelligendique vlm prcebens, inuminablt

corda nostra Instar iuccrnce instruclcc, oleo cl stuppa plenic,
in qua quldem ignis subjeclam materiam apprehendens,
lampadem accendet abunde cxhilarantem, ac eos, qul nd-
sunt, inumlnantem. SI vero passlonibus adhuc angimur et

opprimimur, in Ilsque volutatl dlgnitales pcllmus, non vul-

garlter pcricHlamur, hiccrna^ assimnali olco et combustibili
mnteria dcstltutre, quaene ad breve quidem tempus calorem
et efHcacilatem ignis ferre poterit. Oportet ergo primum
procurarc prseparationem ad intclh'gibilis luminis suscep-
tionem, ut spiritualibus grallarum donls dlgnl reddamur.
\itam splrltualem scctemur, ut mens in potestatcm Spi-
ritus sanctl redjicta sanctlficetur, una cum corpore per

Spiritus participatlonem. Singalis dlebus a Domino con-

punctionis hicrymas eflhigitemus, ut nobls dc peccatls nos-
Iris flcntibus, anlma nostra a peccatorum corruptione re-
vlrescat. Non negligamus propriam animam. Fodiamus
clrca Ipsam, stercora projicientes, ut emolllla atquc cale-
fiicta, fructum utilem referat Domlno. Pro ligone Vetus ac
Novum Testamcntum habcamus, et stercorationls loco

ardorem sancti Spiritus. Istis curam geramus anim*, rigan-

33o S. EPIIR.EM SYRI

tes eam lacrymls, ul sic cxculla, lacrymlsqiic Irrlgala,

fructum rcddat in juslilia : nc cx negligentla dicamus et

nos in separalionis hora cum timore atquc trcmorc, slcut

rex Amnlccilarum :« Siccine amara mors est ? » Ezechias '

quia cum valerct, non neglexcrat justilla) opus, tempore

angustia: ac mortls consolallonem apud Domlnum Invcnit :

nam cum mortis scntcnliam per Prophelam acccpisset,

convcrlit faciem suam ad parietem, et oravit Dominum di-
cens : « Mcmcnto, Domlne, quomodo ambulaverlm coram
»le in vcritalc et in corde vcro, ct quae placila sunt coram
» te feci '. » Flevilque Ezcchias fletu magno. Et quid ad cum
mlserlcors Domlnus ? Mox ct e vesligio per Prophelam ad
ipsum mislt, diccns : « Audivi oratlvonem tuam, et vidi la-

«crymas luns : el ccce addo tempori vilae lurc quindccim

» annos : sed ct de manu regls Assyriorum salvaLo te ^, r ct

rcliqua.
II. Vides qualc bonum sit non ncgligcnlcr vivcre, sed
sompcr ante ocuios timorem Dei habere? Mngnus nobis
tin^or ac tremor imminel. Dcmus et no5 operam bonis
operibus, ut tcmpore ncccssitatls ac Iribulalionis prolccto-
rem inveniamus Dominum. Pra^dlclorum ergo non inmio-
mor, charissimc, attcndc tlbl ipsi, ct vchcnienlcr cuslodi
onimamtnam, ne quajslla frustrcris margarila. Pielatem
ct lcmpcrantiam ama, ut valdc proQcIas. Si vcro ncgllgcn-

tervivere incoeperis, crapula^ et ebrietali lc dando, exter-

mlnaberis simul cum iis, qul delicatis ct conquisitis vescun-
lur cibis. Etprimo quldcm divinamln istis graliam avertcs,
Dcinde vero ab iis, qui te in liis dissolulum alqne impu-
denlcm ccrnunt, condemnaberis. Terllo, ncque ipsa ma-
nuum cujusque noslrum indnslria ad tanlos sumptus
sufriciet. Inrlc porro cnascunlur di.^^lractloncs, cnrlosilatcs,

mendacia, injuriue, dlvagaliones, et erga eminenlcs ac su-

• 1 llcg. XV, 53. — ^ /j Kcg. XX, 5 — ' Ibid. 5, G.
 Dli VIRTUTE. 33 1

Llimc$ personas assentatlones, ac qucccumque his similia.

Unde maximum bonum est pietas et tcmperantia. Siquidcm
cdacilns, victasque immodcrr.tio dissolvit; tcmperanlia
vero txdificat. Alque ista sibi mutuo advcrsantnr, nec se

una admiltunt. Si ergo piclatcm ac tempcranliam recta

cogitatione dilexeris , omnibus ex partibus exaltaberis.
Pietas enlm seorsim habilare docct, et non diu extra cellam
versari, nequc vana suadcntibus commisccri. Vcrum ncque
si$ de splendido veslitusollicitus, eoque distraharis : ncqne
multa vestimenla conteras, quieti vacans. Temperanter
autem vivcns, de mullis expensis non cris sollicitus, prae-
senlibus conlcntus. Tribus cnlm, aut quatuor, sivc quln-
quc paxamaciis paucisquc lcnlibus, caetcrisve leguminibus,

sivc olcribus exigentem necessitatem explcs : Dominumque

in cunclis istis adjutorem habcs atque cooperalorem, vires
animas tua^ bona spe impinguanlcm. Qui vero lascivis

effusi sunt concupiscentiis , curis atque solllcitudinlbus

plena est omnis vlta eorum. Quin et recordatlonis ipsius
Dei obiivionem capiunt, quo pcjus gravlusquc est nihil.

Nam conlinua Dei rccordalionc turpes anlmaj passiones

recedunt, inslar maleficorum, practore acccdente. Unde et

mundum sancli Spiritus habitaculum eflicitur. Ubi vcro

mcmoria Del abest, ibi tencbr^e ac fcctoi' dominantur, om-
nisqueres improba exercclur. Exlstimo autcm quasi gradus
quosdam esse in ils, quic tum ad carnalem vitam, tum ad
religiosam virluleque ornatam conversallonem refcrunlur.
III. El diabokis quidem maliliae invcnlor, qui noslrum
omnlum inleritii gaudet, cITicit ut anima deorsum ad car-
nalia se incllnct : atque ila paulatlm pcrtrahit, atquc de-
volvit, agltque pra3clpilcs cos, qni non mullumattcndunt;
donec ad ipsum iurerorum prolundum cos dcducat, pere-
grinos, alienosque a rcgno coclorum illos rcddens. Unde
Apostolus tanquam gradus quosdam ad infernu^i ducentes
53a S. liPURiEM SYRI

enuiuerans, ait ; « Maiilfesta siint autem opera carnls, quas

))sunt : fornlcatio, immundilia, impudicitia, idolorumser-
»vilus, vcneficio, inlmicltirc, cemulaliones, ira3, conlentio-
» nes, dissensiones, sccla), invidinc, homicidia, ebrietates,
% comessalioncs, ct his similia'. » Quis autcm istorum finis,

magna cum vehementia dcclarat, diccns : « Qua; prasdlco

» vobls, sicut ct pra)dixl : quonlam qui taliangunt, regnuni
» Dei non possidebunl^ » Propierea nccessarium fuerit lo-

tam nostrammentem ac cogitationem ad superna attollere,

neque illam sincre dcorsum ad vctita demitli.

IV. Si vero nos in aliquo supplanlavcrit inimicus, cito
resurgamus : ne eliam ad reliqua nos mala pertrahat,
paulalimconvolvens, rapiensque nos ex unolapsu in nlium,
et deniquc ad fundum ipsum perditionis alque desperalio-
nis subvcrtat. Si porro etiam nos In qurccumquo prohibita
inimicus deduxerit, ne in illis pcrmnneamus, neque de
nobis ipsi dcsperemus; cum liceat ista omnia per pcenl-

tenliam transilire, ct in ipsis pictatis scptis consisterc. Cac-

terum lunc vilai mulationem, slnceramque noslram poeni-

lentiam cernens Dominus , quodque ipsum sohmi toto

corde desidercnius, ct qua^ grata alquc accepta ci sunt,

faciamus; non amphus ut scrvis loquctur nobis ; sed tan-
quam amicos veros, ad perfectiorcs sublimioresqncvlrtutes
nos Invitnblt, dlccns : « Amlcc, asccnde superius^ : »idcst,
ad bonum, pulchrumqne ascensum,in coclos sustollcntem,

cujus gradus sunt fides, spes, charitas, crelcrlque fructus

Spirilus : factiquc civcs supcrna; Jcrusalcm ,
gaudcat cor
noslrum audiumque noslrum ncmo tollat a nobis^. Do-
:

mluus aulem Deus omnlpotens suo nos deducat consillo,

forlique manu sua nos protegat. Vaj cnim, et intcritus lio-
mini non habcnli Dcum adjutorem sibi quoniam non est :

alius pr.cter Dcum vivum quia ipsc est Dominus coeli et

:

* Gal. V, 19-31. — * Ibid. — ' Luc. xiv, 10. — * Joan. xri, 22.
 IN illud; attunde tibi ipsi. 333

lcrroj : et omnia quieciimqiie voluerit, facit iii coelo sur-

siim, ac in terra dcorsum, et in mari, et in abysso ' : neque

est ullus, qui resistere possit voluntati ipsius. Ipsi gloria,

atque majeslas, et magnificenlia in saecula sacculorum.

Amen.

CAPITA xir,

In illud : Atlende libi ipsi.

PROLOGUS. •

Debitores sumus , charissiuii, ut nos inter nos admo-

neamus, et consolemur, secundum vocem Aposloli'. Dicit
autem et alibi : « Sclenli bonum facere, ct non faclenti,
»peccatum est illP. » Sed el Prophctam audi diccnlem :

« Ecce labia mca non prohibebo ^, » Suscipiie ergo consi-

lium etiam vihtalis mere, obsecro, et si quldem offendi

verbo, ignoscile mlhi tanqnam homini rudi ac peccatori.

Si aulem recle sermones dicti sunt, hoc grallaj opus est.

Gratia igitur sermonem nobis suppeditante, non oporlet

cohibere hibla. iMahliae qiiippe pigrlliam conjunxit Domi-
nus, dicens « Serve male et plger, oporluit te commltlere
:

wpecunium meam numularlis, et veniens ego rccepissem

wutlque quod meum est cum usura^. » Donet porro nobis
Dominus, qui sermonem acciplmus, fiuclus acceplos fa-
cere et offerrc Domino cui gloiia in SLTecuhi SiXCulorum.
:

Amen.
•
Psal. cxxxiv, 6. — ' 1 Tlioss. v, ii. — ^ Jacob. iv, 17. —
* Psal, xxxix, 10.
554 8« EPHRvEM SYRI

ftX\V\ >/V\\\\' IVV^ ^VX VV^ V\> VWVVX.VVX VVVVVS Wl AAA WV/VVWW^' '\VVVV\VV\W\ W^ V\ \V\A v\ \v\v vv\ \v«

CAPUT I.

Aiisculla, charlssime, qul vcnisli, nt monachus lieres, et

soeculo rcnuntiare elegisti. Si legilime quod instituisli per-
fcceris, non moclo super te gaudebunl homines, scd eliam
Angeli Dei,siculscriptum est: « Quoniam phis gaudiumerit
nin coclo super uno pcccatorc pcenltenliam agenle, quam
9 super nonaginta novem juslis, qui non indigcnt poenitcn-
» lia '. » Quare lcgilime ccepisti? legilime perfice : et anle-

quam te induas, inlcllige lc in certamcn venire. Quibus-

cum autem colluctandum sit, audi cum, qui dicit : « Non
)>est nobis c(^Uuctatio ndversus sanguinem et carnem; sed
» ndversus principes, adversus poteslatcs, adversus mundi
» rectorcs lcncbrarum snecuh hujus, contra spirituaha ne-
»quilia3 in coeleslibus. Propterea accipile armaluram Dei,
» iit possilis resislere in die malo'. Ne crgo cursu defati-

geris, donec bravium assequaris^ Mundum odisli? super-

biam quoque ejus oderis. Divitias momenlaneas abjecisti?
abjice eliam diviliarum fastum. Parenlibus tuis carnalibus
valedixisli? in rcnunlialionis proposilo pcrsevera, gcne-
rose virlulum lobores perfcrens. Non enim ad unum dun-
laxat diem renunlialio appcllalur, sed extendit se usquc ad
mortem. Si verc victor evadere vclis, disce forliter tolerare

virlutum moleslias in mansuetudine sapientiaj. Nimirum a

\ilioribus injuriam alque conlumeliam passus, neirascaris :

dcspeclus, sustineas : colaphis exccplus, patienler feras :

calumniis circumventus, longanimcm te grras : dcpressus

ac longe rcliclus, gralias ogas. Yide enim civem tuum, La-

'
Luc. XV, 7. — » Ephes. vi, 12, i5. — ' 1 Cor, ix, 24.
 IN ILLUD: ATTtl^DE tlBI IPSI. 535

zariim inqnam, Vxiendicum, in qnanla inopla atque labore

cxpi^ctavil Domlnum^ Respiciebat quippe in relrlbulio-
nem merccdis, sicut scriplum est : « Non enim sunl con-
»dignoe passioncs hujus temporis ad futiiram gloriam, qure
• rcvelabitur in nobis^. » Quocirca et tu , charissime, qui
Domini bcatitudinem consequi desideras, per humililatis
viam incede et donabit tibi Dominus coroaam vitc-e, quam
:

repromisit diligenlibus ipsum^ Quoniam ipsius est gloria

in saecula. Amen.

%V\VV>VVA\ANVV\\V\/\\%\^^'V^^\\^VV'^V\.VV\VVVAA,\VV»'VVV'V\VVV\'VV%VV^(%\VVV\VV\'V\>\V>A\\VV">'VV\V\'»

CAPUT II.

T. Duo viri proficiscebanlur ad quamdam civitatem,

quse sladiis aberat triginta. Gum aulem dno aut Iria jam
confecissentstadia, oblulit se in vla iocus, in quo sylvfe, ct
arbores erant unibrosce, et fluenla aquarum, multaque ibi-

dem dclectalio. Qui dum cojitemplarenlur isla, aller qui-

dem ad urbem spectandam contendens, instar cursoris
locum praUeribat; alter vero cum constilisset, ut conlem-
plarelur, remanslt retro. Deinde cum prodire jom veilet
extra arborum umbram, calores timult alque ita diutius :

ibidem dum remanerct, locique slmul amoenltate sese

oblectaret atque occuparet , bestia ex iis , qua3 in sylva
commorantur, prodlit, apprchensumque Ipsum perlraxit
insuum anlrum, Alter vero, qui ncque neglexisset, nequfe
forma arborum locique se delineri passus esset, recla ad
iirbem perrexit.
II. Adhajc fraler : «Interprelationem, inquit, istius addis»

* Luc. XVI, 2C-23.— ' Rnm. vui, 18. — ' 2 Tini, iv, 8, el Jacob,
\, 12.
 »

336 S. EPKRJSM SYRi

cere cnpio; quoiiiam quid sibi vclint isln, non assequor. »

Cui ille : « Audi, inquit, grntia noLis coopernntc. Duo ho-

niincs sunt, qui ad pielatis itcr, scopumque ambulare at-
que contcndere cccperunt. Iniraicus autem eos a cursu
impedire cupiens, desideria ipsis ingerit daemoninca, vide-
licet, inanem glorlam, ambitlonem , superblam, ac quae-
cumque alia his similia. Quorum iJle, qui ad supernoj vo-
cationis bravium comprchendendum in Christo sollicile
properabat, ab islis non est detentus. Qui vero arborum,
lociquo amoenitate capi se ntque occupari passus est,
hic est, qui sunm avertit menlem ab invisibilibus ad
visibih*a. Porro aeslus est Libor alque molestia virtutum.
Quod aulem ipse in loco tardaret, ct a bestlis capcrelur;
hoc menlcm ac cogitationem dcsiderio terrenarum rcruni
inhoerenlem dcnotat : imde, instar saevientis ferae, pecca-
tum egrediens apprchendlteum, sicut Scriplum est : « Nam
» concuplsccnlla cum concepcrit, parit peccatum pccca :
•

»tum vero cum consummatum fucrit, generat mortem'.

Quarc, charissimi, rugiamus desideria Scccularia, ne forte
rursus in servitulcm rcdlgamiu' pcccati. Alt enim Salva-
tor: a Amcn dico vobis : omnis qui fncit peccalum, servus
))cst peccali'. » Scrvinmus crgo libenter atque hllnrller

Dco, qui nos llbcrtale donavlt, et ne corruplionls passioni-

Lus dchniamur. Ncque altendamus venustali vestilus, aut

cuculli, cincluraeve, aut analabi consplcui ; quiu polius

huniiliaconsectcmur, et ab InaLii glorin rcmota, slcut dccet
Sanclos. Nam lurpe est eos, qui maxlmn slbi subjcccrunt,
a vliioribus vinci. Scd in co sempcr noslrum sit sludiuni,
ut qui intra nos esl homo^, placcat cordlum ac rcniim
scrulnlorl Dco^», et Inulllla dcspiciamus. « Ncmo cnini duo-

»bus scrvii'e polest doininis ^; » sccundwm voccm Domini.

'
Jacob. 1, i5. — *
Joan. viii, oj. — * Rom. vii, 77, ct E'jlic«.

m, iG. — < rsal. v.i, lu. — * Matlb. vi, 2U ^- -Luc, xvi, i3.
 IN ILLUD : ATTUNDE TIBI IPSI. SS^

Quis cnlm faber addisceiis, unquam pro secure haslam sibi

coinparat? aut quis humilitatem excolere volens, de vana
gloria dimicat ? aut quis ccelestia expetens, non spernit lcr-
rena? Goncedat autem nobis Dominus, ut quae grata et
accepta ipsi sunt, faciamus ac cogitemus. Quoniam ipsum
decet gloria in saecula. Amen.

(WV^VV\VV\VVVVV\W\\\VVVVV%V\^\\>VVK\\^AA,>(VV\V\.VVV\VV\\\AVV\V\\VV*/V\>\AA/VV\iV*\\^N/VV\VVV'VV»

CAPUT III.

I. Si porro carnis pugna in te insurrexerit, ne verearis,

neque succumbas cogitationibus, ne tuum adversus le ini-

micum insolentiorcm reddas, seminetque in le ah'quid de

suis consihis, ac dicat : « Impossibileest inflammalionem in
le cessare, nisi concupiscentiam expleveris; ut vuhiere
tibi inflicto, ex adverso consistens, tuam irrideat raollitiem
atque ignaviam. Verumexpectans expecta Dominum ', pre-
cesque tuas cum lacrymis coram bonitate ipsius efl^unde,
et ipse te exaudiet, elevabitque ex lacu miseriae sordidarum
cogitationum, et a volutabro hili turpissimorum phantas-
malum : et conslituet super pclram sanctitatispedes tuos;
et videbis auxihum ab ipso tibi emissum. Expecla modo,
et ne relaxeris cogitationibus , neque defaligeris senlinam
exhauriendo : in propinquo quippe estportus vitcC. Nam,te
adhuc loquente, dicet : « Ecce adsuin. <> Cffiterum aspicerc
tuum cerlamen expectat, an revera ad mortem usque ad-
versus peccalum sis deccrtoturus. Ne ergo dejcceris ani-
mum non enim te rehquit. Etenim tuum ceriamen cernit
:

ipse, et sanctorum Angelorum chorus, et dajmonum turba.

Angeh coronas vincenti praebent daemones victo dedecus :

* Psal, xxxix, a,

XL. 23
 558 S. £PHRiEM SYRI

afrerunt. Magnum ccrtamen Angelorum pro te, cliarissime :

magna cura ac sollicitudo claemonuui contra te , Chrislo

dilecte. Attende igitur tibi i[)si, ne familiares alque amicos
contrisles , alienosque lastilia afTicias. Familiares dico,
sanctos Angelos; alicnos aulem, impuros da^monas.
II. Non est locus absconditus ab oculis Dei, charissime :

non est caligo in oculis Domini, frater. Nc igitur te deci-

piat adversarius; juxla enim pedes Dei consislis. Ne parvi

iacias. est enim
«Coelum mihi scdes, lerra au-
Scriplum :

»tem scabelhmi pedum meorum'. » Cavc igilur relaxeris

cogitationibus; vcrum viriliter age : prope cst cnim nuxi-

liator. Audi Prophetam dicentcm : « Omncs gcnlcs circum-
» dcdcrunt me, ct in nomine Domini uhus sum cos. Cir-

))cumdantes circumdederunt me, el in nomine Domini ullus

» sum eos. Circumdcdcrunt mc, sicut apcs favum el exar- :

» serunt, sicut ignis in spinis, et in nominc Domlni uhus

»sum cos. Impulsus cvcrsus sum,utcadcrem et Dominus :

»suscopitme. Fortiludo mca, cl laus mea Dominus : et

«factus csl mihi in salulem'*. » Susline igilur in cerlaminc,

iit cum probalus fueris, coronam vila^ accipias, quam re-

promisit Domiuus diligentibus se ^. Nam impngnaii a pas-

sionibus, cl rcpngnarc elsdem, probalosnos rcddit ad bclli
pcriculum. Nisi cnim impugnarcmur, cos, qui oppugnantur,
fortassc condemnarcmus, cerlaminis expcrientia dcslitnli,

ac in superbiam incidoremus. Non eniui grave est oppug-

nari, et repugnarc passionibus; sed grave cst pcr igna-
viam cadcre coram adversariis, ipsisqne succumbcre.
Resiste ergo urenli concupisccnlia^ , ut llamniam , qiux
iiunquam extinguelur, cirugcrc qncas. Nam si nos passio-
ncs superarinl, non rcccdenta nobis; quin et magis advcr-
snni nos insolesccnl. Auui cuni, qui ail : « Mei dislillat a

' Isai, i.xvi, 1, «:t Act. vii, 49-— ' rs^'- c^vn, lO i4. — ^ 2 Tim«
IV, 8, cl Jacol). 1, 12.

I
 ;

iN illud; attende tibi ipsi. oSq

»labiismiilIerisroinicaria3, quaead lcnipus inipiiiguat fauces

j>tuas,* poslca vero fclle amarioiein invcnies, et acutani

»magis gladio AUende igitur libi ipsi, nc gloria
ancipiti'. »

divini nam scriplum est « Pacem se-

aspectus priveris; :

»quimini cum omnibus, et sanctificationem, slne qua nemo

nvidebit Deum'. » Cui convenit gloria in saecula saeculo-
rum. Amen.

\K\ W\\W\\\ VV> wr WVVV» W^ W\ WW\I\ VVWVWVX VV»\\MW\ VW W\ A,V\ W\ VW W^iVVX \WW> WN www

CAPUT IV.

Ne admiseris consilium prave sentientlum, qni dicunt :

« A quo die mortuus fuero, qnid expecto? » eaqne ad exa-

cerbandum Dominum Deum, qui judicaturus est vivos et

morluos. Yie animae obsequenti snspicioni huic. Vae ho-

mini sic sentienli. Consilium islud in mortis promptuaria
obedienles sibi deducet. Hoc consilium a Dco separat, et
ad diabolum declinare facit. Tu autem tanqiiam fidelis

pessimum consilium fuge;«Etnoli esse incredulus, scd

>fidelis^. » Nam credimns post morlein esse judicium ct
retributionem. « Fidelis quippe est, qui rcpromisit^ : » non
enim injuslus Deus, qui obliviscatur mercedem rcddcre
his , qui in verilate strvicrint ipsi, sicut scriptuai esl :

« Oculus non vidil, nec auris audivit, ncc in cor hominis

)) ascenderunt, quey pracparavit Deus diligenlibus ipsuni^. «

Cupis aiitem, chari?simc, vim nosse sermopis? Considera

qualem gloriam etiam super lerram acquisierint Sancti
sicut scriptum Memoria juslorum cum
habetur : « laudi-

» bus, nomen antcm impiorum extinguitur^. » Tu vcro,

* Piov. V, 5, 4. — ' Ilebr xii, 14. — ^ Joan. xx, 57. — < Ilcbi,
X, 33. — ^ isui. 1.X1V, 4j el I Cor. 11, 3. — ^ Prov. x, 7.

29.
34o S. IPIIR.EM SVRI

chnrisslnie, fldeni liaLe iis, quic in divinis Sciiplui is sciipla

sunt. Fuge aulem sermones incredulorum « Dcpravala :

»enim est illornm mens et conscienlia. Confilenlur se

»nossc Dcum; faclls autcm negant'. » Cerne enim Hero-
dem regoli vesle amictura, ac ad populum concionantem :

sed quia non dedit gloriam Deo, Angelus Domini percussit

eum, et consumptus a vermibus expiravit, atque interiit'.

Si ubi virtutem fueris adeptus, aliquos adversum te susci-

taverit honestatls inimicus, utte aflh*gant; ne pertimescas,
neque ob timorem humanum pietatem deseras; «Nom hor-
»rendum est incidere in manus Dei viventis^ » xVudi Sal-
vatorem dlcentem : « SI me persecuti fuerint, et vos perse-
jquentur^. » Quare fugcre oportet corruptos prave sen-
lientium hominum sermones, et non solum ad habitum

attendere, vel canitiem , sed ad sensum viri. Hienim sunt,

de quibus alt Aposlohis : «Habenles speclem quidem pie-
» tatis, virtulem autem ejus abneganles ^. » Ne forte fallaci-

bus eorum verbis assentiens, et ob angusta, atque arcta via

recedens, vocem illam accrbam, omnisque consolationis
expertem, et planctu amarisque hicrymis plenam audias,
flammae, atque incendio inexlinguibilis ignis traditus : <r Fili,

Brccordare quia recepisti bona tua in vlta tua, et Lazarus

» siaiiliter mala : nunc autem hlc consolatur, tu vcro cru-
» ciaris ^. » Sed ad Deum intenlionem tontummodo dirige,
ut dc bona, religiosaquc vlta anteacla, gaudeat in fuluro
saeculo anima tua cum justls, et gaudium luum nemo abs
te auferat '. Quoniam Dco gloria convcnit in saecula saecu-
lorum. Amen.

* Tit. 1, i5, 16. — 2 Acl. xii, 23, — ^ Hebi. x, 01. — ^ Joan.

XV, 20. — * 2 Tijn. iii, 5, — * Luc. xvj, 25. — 7 Joan, xvi, 22,

1
 1

IN ILI.UD : ATTENDK Tini IPSI. 34

(V\> VV\ VV\ VV% VW \ V» VW \.V\ A-V^ \V, /WX vvv vv; vv /w» W\ VW/VVVV iV v\\ wvvw w\ vvw\^ w\ wvwwwvw

CAPUT V.

Nunc duae sunt trlbulatlones, qnlbus omnis snb sole

homo impllcatur una secundum Deum, altera secundum
:

mundum ; et absque allerutra, slve secundum Deum, sive

secundum mundum, praesentem vitam transigere impossi-
bile est. Ac illa quidem, qua) mundi est, tribulatio difTici-
lis est, et sine mercede quce nutem ex parte Dei, spem
:

vitx aeternai habet. Tu autem, ut sapiens, quam delegisti,

in eam incumbc; sed

ncque tuas cogltationes sequaris :

primum quidcm Dominum invoca, quando ab iis turbaris;

consilium a quocumque homine Dominum timente ac-
cipe. Nlsi enim admonitlones timenlium Domlnum susti-

nueris,anima tua erlt Inslar civltallsmuro destitutnc, quam,

cum volucrit bnrbarus, ingredietur et capiet. Scriptum est

enim :« Interroga patrem tuum, et annunllabit tibi; se-

»niorcs tuos, ct dicent tibi '.

» Qui autem sapiens est, au-
Fngiamus porro ebrietatem
dict con.ilia. fuglamus con- :

sueludinem mullerum, quantum in nobis crlt. Nam sermo

mulieris lanquam laqueus in cordc, pertrahltque amplec-
lcnlcm eum ad liirpem cominixllonem \ Si corporalis te
invascrll infirmitas, noli dejlcerc anlmum, scd cum gratia-
rum actione tolera. Alt enim Apostolus « Quando infirmor,
:

» tunc polens sum ^. » Et allbi dlcit « Bcatus homo, quem

:

»lu erudieris, Dominc, et dc Icge tua docueris eum ^. »

Projiciamus crgo sollicitudinem noslram, charissime, in

Dominum, quoniam ipsi cura cst de nobis. Pro victu aulem

•
Dcut. xxxii, 7.-2 Pi(.,v. vu, 12. — '2 Cor. iu, 10. — ^ P.-al.

XClll, 13.
0l\'2 S. LPIIR/1-M SYnl

Doslro op •rciiiui', duin vi;l'.'iii!i?. Sl vero, supcrveuienle

aliqu:i Inllriullalc, j^ricfrcll (qiiod absil) curaui uoslri (ib-

jcccrlul , Dcus priclcr cxpcclalloucui subsldium nobis

cmlilcl. Nam scriplum cst :« Palcr nicus, ct malcr mca
» dercllcjucruul mc ; Douiluus aulcm assumpslt me '. »Si
pura ipsi consclcnlia scrviamus, cliam corda praiposilorum
noslrorum ipse in nos diri<i;et, acsuanos beatltudiuc dI;;nos
rcddct. Ne crgo molcstus tlbi sit labor; nam mulli ctlam
nihli opcrnnles, a negligenlia alqne lempore turbati sunt.
Disce igltur opcraiis, ut nc dlscas niendlcans. Noli ergo in
opcre tuo negllgimlcm te prxbere; quouiam scrlptnm est :

« Dominus prope cst'; » ct laboraulibus sccundum Deum

nniUipHccm mercedom rctrlbuct : « NHiIl solliclti silis ^. »

Ca^tcrum pcrfcr, nt justorum promcrcnris rcquicm; in illa

ciilm rcquic uou erll bibor, nnn ncgllgculia alquc pigrllla,

non cura et sQllIcitudo, uou liislilia, non indruillas, non

coucuplsccntla prava, neque aliud bujusccmodi : sed gau-
dium, pax, ct cxullatlo in Splrltu saucto. Nam adver^arlo
noslro iu gehennam ignis projccto cum omnibus Angelis,
ct instrumcnlis ejus, cunctic acliones atque machlnamcnta
ipsius cessabunt. Domiuus autcm dlgnos nos omncs reddat
gnudlo illo inciTcibili : cui gloria in saecnla Sccculoruai.
Amen.

\V> V\\ VVWV^ \V> \ \\,\ v> V\> VWVV \V\\ VV VVW VVWW VVWWVVN VV\VV\ WV W^iVVV \w wwvvvw-w» wvw»

CAPUT YI.

I. Audi, charissime ; graves et cnratu difficilcs morbi;

nisi aduslivis et aslriclivis medicamcnlis admotis , non
craJicaulur. Ua lu, charissimo, vcritatcm audiens, cavc

» Vsdi, XXVI, 10. — » Fliilipp. IV, 5. — ^ Ibid. 6.

 IX ILLUD ; ATTENDE TIBI IPSI. ^^S

irascarls. SI vero adversus eum, qni mediciiiam llbiafrerf,

indl^naiis, jnm le declaras sanarl iiolle, neque a morbo
liberarl, sed lulhuc in sordibus hcTrere malle. Nam si veri-

latem abscondamus, ct voUiplalis illecebras aliis consula-

mus, nlhil a falsis prophetis difierlmus, qui popuhun sc-
ducebant, ad gratiam unicuiqueloquentes. At Dei Prophelae,
quod vcrltatem praedlcarent, odlo habebantur et occide-
banlur \ Non qnod Intcr Prophetas ego me referam, cuni
simihs sim cani oves domini sui sequentl, qui simul atque
aspexerit lupum venientem, non quiescit; sed mox sur-
gens, irruil in ipsum : pastores aulem, auditocanls latratu,
surgunt, et insequuntur corruptorem, ac oves salvant.
Quid crgo nostram negligimus salulcm, charlssimi? Gur
circumrerlmur concupiscentils veteris hominls; et exler^

num quidem homincm habitu ornamus, internum autem

operibus corrumplmus? Non duro slmuscorde, instarPha-
raonis '; ne et parlcm cum ipso sortiamur; neque durae
cervicls, sicut quidam filiorum Isracl, ne promissionis
lerra privcmur. Convcrsalioncm Imperltorum atque impu-
denlum hominum oderimus; quoniam via ipsorum non
est absque perlculo, sicut scriptum cst : Gens absque
«

B consillo cst, et non est in cis sclcnlia ^ » Unde ct Proplieta

dicebat : « Domine omnlpotens, non sedi cum consessu
nvanilatis hidentium, sed metuebam a facie manus tuae :

» sokis scdebam, quoniam amaritudlne repletus sum "^. »

Audi porro quomodo ahbi quoquc genus nostrum lugeat

Propheta : « Vae mihi, inquit, quia periit pius de terra, et
orectus in hominibus non Omnes in sanguinem ju- est.

«dicantur unusqulsque proximum suum trlbuhitione tri-

:

»bulat, ad mahim manus suas prceparantes «Diligamus ''.

igitur pietatem. Et quamvis contumeHis afficiamur, quam-

* Malth. xxiii, 55, et Hebr. xi, 4. — ' Exod. ix, 7, — ^ Dcut^

xwvy 28. — 4 Jcr. XV, 17. — * Micb. vii, i-5.
 ;

344 6« KPHR.«^f SYRI

vis flagris cacdamur, proplcrea non relinqnamus eatn

nam ihesaurns cst Lonis obandans, et virlntibns plenus.
Denm flectit ad rcspicienda bona ejas, qui possidcL illam,
quemadmodum scriptum est : « Super qnem respiciam,
wnisisnpcr hnmilem, ct tranquilhim, et trementem ser-
wmoncs mcos '? » At bealus, qui cuncta amore pietalis

respuit.
II. Atlende igilnr tibi ipsi, charissime, nc propriam
sahitem ncgligas. NoU altcndere ignavis, sed vigilanlibns;
neqne nanfragantibus, sed iis, qni snlvanlur. Quousque
landem iis, qni ad tnrpia atque indecentia te compellunt,
snbservies? iXoli cfllci passionum servns, sed ab iis polins
tc libcrum redde. Mulla libi vigilanlia opnsest. In scam-
mate conslstis : ne te inerlem pracbeas. Nam ex advcrso
hoslis snbsislit, qncmadmodum scriptnm habelur : « Ad-
Dvcrsarins vcslcr diabohis, tanquam leo rngiens, circnit
«quaerens qnem devorct \ » Cernis ([uam insaliabihs sit

adversarius, quanlaque ejus violentia ? non cnim fcrire

lantum vult aliqnem, et semivlvnm relinquere; sed mox

lolum dcvoral non vigilanlcm. Donec crgo iempns snppe-
lit, decerta. Nam si tempus nostrum per ignaviam dcpcr-
diderimns, allnd lcmpus non rcpericmns. Qnot quanliqnc
homincs ab Adam ad nostra usque tcmpora fncrunt; et
ubi jam sunt? Quis novit numerum? Qni formavit eos,
Dominus Dens ; qni edncit in nnmcro orbcm suum : « Qui-
»qne numcrat mnUilndincm stcll.irnm, ct omnibus eis no-
«niina vocat ^, » ipse singnlos, et uniuscujusque novit
opus. Qni solus saj)Iens csl, et bonns, cl putcns : qui Ire-
mendus est, ct injuriarum immcmor : quimiserctur corum,
qni convcrlnnlur, et propitiatnr iis ,
qni pcenilenliam
agnnt. Tc, Dominc, crcalorcm nostrum, ac Deum adora-
mus. Tibi gloriam, cl honoiem oflcrimus; quouiam et a

• l->ai. L^vi, ?. — 2 i peir. V, 8. — ' rsal. cxlvi, ^.

 I.N ILLUl) : ATTENDE TIBI IPSI. S^O

men paleris lc coliiiudari abominabili conditione. In hoc

enim, Domine, magna tua misericordia alque Lcnignitas,
quod eliam indignos vocas, nec peccalores poenilentes
aversaris, tribulatos non despicis, et pusillanimes non de-
rclincjuis. Bcata ac ter beata anima, quoe te solum concu-
piscitnam quae te desiderat, etiam mandala tua custodit,
:

Cur igitur nos propriam nogligimus salutem, charissimi?

Ex momenlaneis aiterna revolvamus animo. Quanta enim
quis cura accedit recitaturus quod didicit prajceptori, aut
operis manuum pensum praefeclo? Cur itaque
redditurus
nos de hora illa non sumus solliciti, quando lotius nobis
vitac reddenda erit ratio? Rursus dum quis tardat hyeme

ad horam vespertinam in cella aliena, compulsus adire

propriam : quanta putas anxiclate corripietur propter te-

nebras, et confusione aeris? Et quo pacto nos inevitabilem

illam ita parvipendimus viam? Quid nobis occurret post
animae separationem a corpore? Attendamus ergo nobis,
charissimi, ut in justorum laetilia collaetemur. Qui enim
deceptionibus ct imposturis se ipsum tradlderit, multis
confringetur, ct afiiigetur, dum in hac versatur vita. Ho-
die comedit, bibit, ct voluntatem suam, quantum polest,
sed non quantum vult, explet, exultnns in damno animee
suse : postero autcm die, si noa habeat, quibus snturetur,
plurimum contristabitur. Qui vero sibi ipsi attendit, opti-

mum habitum assumens; hunc laetitia non dcficiet, nequc

haec marcescet, quac est spes futurorum bonorum, sicut
scriptum est :« iMemor ful sum '. » Prc-
Dei, et delectatus
caminietiam, obsecro, pro me miserabili apud Dominum;
quoniam ipsi convcnit gloria in sajcuLi saeculorum. Amcn.
• Psal Lxxvi, 4«
540 S. KPIIII.EM SY1\I

VV»V\^VV\\\\V\\V\> \\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\V\\\\\\\\\\\\\V\\ VWWWW V\\V\\\V\'\A.\'VV\

CAPUT yji.

I. Noli csse pravna coiiversalionis, et [amx non boniTe :

neque inoreui geras peccalo, ne te aboininabilem recldat.

Magis autem obtempero a^ciuilali, atfjue juslilite, ut le ex
probatorum numero uiium clliciat. Noli animarum scancla-
lum esse; sed atlende tibi ipsi, ut et aliis prosis. Ita sane,
Dei electe, tibi ipsi altende, ut caeteros quoque aedifices.

Noli malus esse, ne in novissimis luis mccrore aificiaris.

Annon audis quod dicit Scriplura ; « Quoniam plagae at-

» qnc livores, et conlriiiones occurrcnt improbis, et ncque
» mcrcedem rercrunt doloriim '
? » At tu fortitcr virtuliim

luborcs perfer proplcr Dominum, ut coronam rcporles. Ad

nuptias invitavit tc Dominus : nc ingratum te praebeas, sed
vesle nnptiali induere, ut in ipsius collacleris thalamo, et
non tanquam contcmptor, audias :« Amicc, quomodo huc
» inlrasli, non habcns vcslem nuplialem '? »et tunc, ligalis

manibus, et pedibus, immilleris in tenebras exteriores, ubi

erit flclus^ctslridor denlium. Dum autemvestcm audis nup-
tialcm,charissimo,ne dc veslimenlis idexistimcs; seddebo-
nis operibus. Et tu ergo, charissime, qui in monachorum
meruistiordinem refcrri, enitcreut virlutem professionis nc
promissionisdemonstrcs,nereprobusefliciaris. Noliergodu-
rus cssc, non libidinosus, non iracundus, non rixosus atque
conlcnliosus, non inlcmperans, neque impudens; sed po-
tius mansuctus, pius, humilis, tcmpcrans, modeslus, quie-
lus, pacificus, prudcns, corporisque tui puritatem scrvans,
qucmadmodum Christo pactus cs; ul si in illa nobis dixerit

'
Piov. XX. — 2 MaUb. xxu, 12.
 IN ILLUD : ATTENDE Tini IPSI. 3^7
hora : « Ciir non visilnslls vlduas, et puplllos In Iribulalione
corum ? » respondcrc queamus el, dlcenles : « Domine, ut
iu quicle ac silentio libl cltra ullam dlstractionem scrvire-
mus. » Sln vero dixerit nobis : « Cur Immaculatos non ser-

vastis vos a sceculo? » quid respondebimus el, slquidem In

eo contamlnali fuerimus? neque enim ea virtus est, quando
quis ab impuro abstinet opere, et figuras Inlerim effingit
ac slmulacra, qua) alios ad passionem commovent, quia
scriptum est : « Diliges Domlnum Deum tuum, et proxi-

»mum tuum ticut le ipsum \ »

II. Fuge sermones inutlles, ne in turpes cogitationes in-

cidas. Nam qucmadmodum sermones boni conducunt

anima?, ita non boni eom pervertunt, secundum Aposlo-
lum «Corrumpunt, inquit, moresbonos colloqulaprava". »
:

Rursus alt « Omnis sermo turpls ex ore vestro non pro"

:

«cedat; sed sl quls bonus est ad aedilicationem utllitatis

» atque opporlunltatls, ut det gratiam audientibus, Etnollle

Dcontristare Splritum sanctum Dei, in quo signati cstis in
» dle redemptionls ^ » Cave dicarls inobcdiens, durus, te-
meriirius, susurro, blllnguls, murmurator, immitis, fra-

Irum inimlcus, osor virtutls; sed polius voceris obediens,

verax, modestus, taciturnus, impiger, misericors, sobrius,
fratrum amalor, hospitalis, cultor vlrlulis, consolator, re-

liglosus. llaec bona et utilia sunt hominibus. Ne Igltur efTe-

ramur, sed magis humlllemus nos ipsos. Quae enim est po-
lentla nostra, ut elTeramur? nonne ecce exiguus labor nos
vel humi Iuflectit atque proslernit ? Dlligamus ergo humlli-
talem, ut nos exaltet Domlnus. Quocirca altende tibi, ne
in le domlnetur iracundla, atquc excandescentla, et inju-

riarum mcmoria, ut non in perturbalionibus, et Instabili-

lale vilam degas. CcXlerum longanlmllotem tlbl ipsi com-

para, ac mansuetudinem, innocentinm, et quaicumque
.'
Maiih, xxu, 37 cl 39. — . » 1 Cor, xv, 35,— ^ Hplies. iv, 25, 5o.
548 S. J-PHR^U SYRI

tlccent Ghrislianos, iit quielam, atqne Iranquillam vilam

tronsigas. Excelsi sunt montcs Ararat : lati campi solitu-
dinis : validum ac vehemens est Aquilonis frlgus in terra;

at solis neslus in Auslrum efl\mdilur. Inter volucres cceli

maxima est aquila; at inler beslias terrnc, lco inter fillos :

vero homInum,qui llmet Dominum. « Magnus Dcus nostcr,

»et jlaudabilis valde ^
: » qui creavit omnla, et cxallat ti-

mentcs se. Ipsi convenitgloria in sxcula. Amen.

<v\> \\>\\^ \v\ v\\\w\\\ \\> w w\\\\\\\ vv\ \\\\v\ v\\ \v\ \\\ vw v\\v\\ vv\ w\ vw\\\ \\\\\\ w\ vw\w

CAPUT YIII.

I. Si dum lu opus Domini in humilitate, ac pielale ope-

raris, adversarius aliquos ex iicgllgenlioribus in te armet,
cupiens a vila te recla removere ; nc verearis, neque li-

mcas, aut a via recta declinaveris ; cum dicat Apostolus :

« In omnibus Iribulationem patimur, sednon angustiamur :

saporiamur, sed non destitulmur : perseculionempatlmur,

» scd non derelinqulmur : dejlcimur, sed non pcrimus :

»scmper morlificatloncm Domlni in corporc clrcumfcren-

» lcs, iit el vlla Jesu in corpore noslro manireslelur. Scm-
»perenim uos qui vivimus, in mortcm Iradimur proplcr
))eTcsum, ut ct vita Jcsu manifcslclur in carne nostra mor-
»lali'. »Sustinc igllur Domlnum, clecte Dei, ut qui modo
te aflllgiint, obstupescant in admlrabile snlulc tua : slcut
scrlplum cst : « Juslus si morlc prseoccupalus fucrll, in

«refrlgcrio erlt. Scnectus enlm venerabilis est, non diu-

» annorum numcro computnla. Cani autem
turna, nequc
»sunt prudentla hominibus; et aitas scnectutis, viln imma-
«culala. Placens Deo laclus, dllcctus est ct vivens luter ;

'
Fsal. XLVii, 3, xcv, 4» t't cxliv, 5. — '2 Cor. jv, S-ii,

i
 IN ILLUD : ATTENDE TlBl IPSI. 3^9
»peccalores, Iranslatus est. Raptus est, ne malilia mutaret
»inlelleclnm ejus, aut ne dolus decipcret animam illius.

»Fascinatio enim nugacitatis obscurat bonaj et inconstan-

»tia concupiscentiae transverlit mentem innocentem. Gon-
» summatus in brevi, "explevit tempore longa : placita enim
werat Domino anima illius. Propterea properavit e medio
» malitiae. Populi autem videntes, et non intelligentes, ncc
«ponentes in mente talia, quoniam gratia, et misericordia

»in electis ejus, et inspectio in sanctis Gondemnat illius.

»autem juslus mortuus vivos impios, et juventus consum-

»mata longaevam senectulem injusti. Videbuntenim finem
» sapientis, et non intelligent quid cogitaverit de illo, et

» quaremunierit illumDominus. Videbunt, etcontemnent:

» illos autem Dominus irridebit. Et erunt post hsec in ca-
»sum sine honore , et in contumeliam inter mortuos ia
Bceternum quoniam disrumpet illos
: pr.'Ecipites sine voce,

»et commovebit eos a fundamcntis : et usque ad novissi-

»mum desolabuntur : et crunt in dolore, et memoria illo-

»rum peribit. Venient in computalionem peccatorum suo-

» rum limidi, et rcprehendent illos ex adverso iniquitates
»ipsorum'. Tunc stabit juslus in magna fiducia adversus
» eos, qui se angusliaverunt, et qui spreverunt labores ejus.

» Videntcs eum, turbabuntur limorc horribili, et stupebunt

» in incredibili salute : dicentque intra se poenitentiam
» agentes, et prac anguslia spiritus ingemiscent. Hic erat,
»quem habuiu:ius aliquando in risum, et in similitudinem
»improperii. Nos insensali vitam illius aestimabamus insa-
»niam, et finem ipsius sine honore. Quomodo compulatus
»est inler filios Dei, et inter Sanctos sors illius est? Ergo
»erravimus a via veritalis, et justitite lumeu non illuxit

» nobis, et sol non est orlus nobis. Lassali sunius in viis

»iniquitatis ct perdilionis , ct perlransivimus solitudincs

 ;

35o S. EPIIR.EM SYUI

»desolatas; vlara nulem Domini ignoravlmus. Quid pro-

»fuil nobis superbia ? aut divillce cum jactanlia quid con-
«tulcrunt nobis? Transierunt omnia illa tanquom nmbra,
))et lanquam nuntius percurrens sicut navis, quac per- :

Dlransit flucluanlem aquam, cujus, cum praBlerllt, non est

)) vesligium iuvenire, neque semitam carinae illlus In flucti-

»bns : aut lauquam avis, quae transvolat in aere, cujus

j)nullum invenitur argumentum itlneris Illius; sed percus-
» sione alarum verberans levem aerem, et scindcns eum
))pcr vim slridoris, commotis alis Iransvolavit; et post hoc
))nullum signum invcnilur itineris illius : aut lanquam
))sagilla cmissa in locum deslinalum, divisus acr continuo
))in se reclusus cst, ut ignorelur iransilus illius. Sic ct nos
))nati desiimus essc; ct virtulis quidem signum nullum va-
»lemus oslendcre : scd in malilia nostra consumpli sumus.
»Quoniam spes impii lanquam pulvis est, qnl a >ento
))tollilur : et tanquam pruina lenuis, quac a procella dls-
Dperi^ilur; el lan(|uam iumus, qui a venlo dilFusus csl
))Cl tiiuquam memorla hospitis unius diei prajlereunlis.

» Jusliaulcm Iii pcrpoUnjm vivent, el In Domino est mer-

» ces eorum, ct cura illorum apud Altissimum. Idco acci-
)) rcgnum dccoris, ct diadema pulchritudinis de mauu
j)icnt

D romlnl quonlam dexlera sua Irgcl cos ct brachio suo

: ,

)) derendel Illos '. « i\e ergo qucmquam oderis in corde tuo :

nequc malum rcddidcris pro malo : sed charilalcm tibi

ipsi compara, ([uam snpra omnem aliam virlulcm divlna

extolllt ScripUira rerum omnlum piocrealorl
: ipsi cuioi

coniparavi' eam, cum ail « Dcus charilas cst ^ : '>

\l. Frater quidauj e ccEuoblo senem accessit, aUjue con-

suluit. Alilleadeum :« Slmilia, Inqult, sunt cccnobla ludis

llUerarlis. rSamaliiin prcclorioinccdunl : allisub caininls. »

Quo qoidcm scrmone adjulus fralcr, slbi pconIl(.'nlIam im-

•
Sap. V, i-j. — ' i Juan. iv, i6.
 1

IN ILLUD : ATT]-M)E TIBI IPSI. 35

posuit. Uncleipsa iilamiir re, lanf|iiam lucro, nc reprobi

facti, e coilesti ejiciamur rcgno, et in cauiinum ignis ini'

miltamur. Quando proveclos in habllu conspexcris ncgli-

gentes , tunc magnopraesiclio i!uliges,ne islosforte imitans,
eamdem inambules viam ; ncve per continenliam tuam
conlra eos extollaris, quod quidem esl superbia? pecca-
tum. Sed auJi eum, qui dicit : «Attendetibi ipsi, et cus-
» todi aniraam tuam valde. Nequeenim ex operibus alienis
»>

nos justificabimur : nequc alliex nostris operibus condem-

nabuntur. Nam quando nudi et aperli alque relecli coriim
Judice adducemur, reddlturi de cunctis, qune rccimus,
ralioncm, non alius condemnabilur pro allo; nam unus-
quisoue proprium onus portablt. Si quis tibi suas revelet
cogitationes, ne curioslus rem Investiges; praeserllm si ocu-
lus mentis tua) debllissit; nc forle, dum illc enarrat, iis-

dem perlurberis passlonlbus, slmiilsque reddaris gul)erna-

tori Intcr fluclus el undas. Oportel Igitur, ut nos audientes
inilium eorum.quoe dicuntur, ca quac consequuntur Inlel-
llgamus : at(|ue Ita coiisolemur ainictum , aut iis rcLus,
quas a sanclis vlrls acceplmus, aul quibus ipsi lenlali su-

mus. Non enim est voluntas Domiui, ut allus per allum

corruat; cum cunctos ipse cupiat salvos fieri. Tu vero,
chfirisslme, ne cuivls homlni cogltaliones tuas aperias ; sed
iis dunlaxat, quos spirltualcs esse probaverls; nam mullas
sunt insldiae alque fallacia) dlaboli. Dixit qulppe Salvalor :

« Atttndile a falsls prophclls, qui vcnluut ad vos in vesli-

smentls ovium, iutri]:isecus aulem suiit Iu]>i rapaccs : ab
» operibus vero Ipsorum cognoscetls eos '. » A vlrls porro
splritualibus nele occultaveris : ne forle inimicus anguluni
comperlens, in le lalilet. Cum iis vero, qui carnaiia sa-
piunl, noli conferre consilla ; nam voluptalibus ac libldlni-
bus dedili, in dics peccata sibi accumulant, illudquc dicli-

' MaUh. VII, i5, 16.

dd2 S. £PHR.EM SYRI

tant ; isliid et solum raihi iniputetur peccntum, Prophela

inlerim deplorante alf|uc dicenle : « Yoe iis , qui trahunt
»peccata sua quasi funiculo longo, et quasi jugi corrigia
»vitulae, iniquitates suas \ »

III. Unde vitare oportet sermones inutiles, eorum con-

versationem, qui timorem Domini dcspiciunt : quoniam ni-
hil quod sit ulile loquuntur, nihil propler Dominum fa-
ciunt, nihil de virlute ac rellgione, nihil de honestate ac
gravitate morum tractant. Sermones quippe eorum laquei
sunt mortis : consilium ipsorum, fovea inferni : impunitas
et risus, lemulentia et perditio animcT, consuetudo eorum.
Terribilis ac dirus scrpens loquitur per ipsos. At lu, o
homo Dei, ista fuge : sectare autem justitiam, pietatem,
charitaleni, patientiam , mansueludinem. « Bonum fidei

«certamen decerta : vitam oeternam apprehcndc, ad quam

»vocatus es, et pra?claram confessionem es prcfessus '. »

Vide, dilecte serve Domini etSalvatoris nostri Jesu Christi,

nc momcnlanea incscari le pntiaris deceplionc : non vita

privcris a^lcrna. Recte vigila, Ad negotiandum vocalus es?

nc pcrdas margaritam, nc thcsaurum tuum depraedetur
inimicus : ne navis dcmcrgalur una cum onere, et vacuus
rcvertaris adpropria. Ininiicussciens quantam apud Dcum
referat gloriam, qui immaculatum sese ab inquiiiamentis
servat carnis;vchementcr pcr cogilationes impuguat, cu-
piens hominenl iis innectcre, ut non conscquatur gloriam
futuram. El, si onimam invenerit abjecisse cogitalioncs
inutiles, non frequentat eam ; sed neque prorsus recedit.
Accedlt autem magis, ubi ipso pulsante mox aperient; et
corpus simul cum anima per sordidissimas cogltationcs,
non resistenti sibi, coinquinat. Ac dcmum lanquani bonus
consiliarius ipsi suggcril :(«Pra2slat libi, inquiens, in mun-
dum rcdire, ct consorlcm ac sociam capere, quam sic ca^
' Isai. V, 18. — ' 1 Tini. vi, 12.
 —

IN illud: attende tibi ipsi. i>od

runculam corrumpere. A sobrlo porro et vigllanlc cuncla

isla rcceclent. Altende igitur tibi, et nlhll borum te ofTcn-

det. Quapropter necessarium fuerlt riduciam fugere : ile-

rumque dico, fuge fiduciara, ne impudentia tc invadat,

jlgatumque velut malum aliquem captivum, scrvum pec-
calo tradat, ac tunc dicere inclplas : « Veni in alllludlnem

»maris, et tempestas demerslt me \ » Et rursus : « Infixus

»sum in limo profundi, et non csl substantia '. » Unde fu-

gere oporlet pcrversorumhominum consuelndinem, non

lanqunm homincs odlo proscqucns, sed damnum respnens.
Quod si cum segnioribus pra20ccupatus fueris, allende libi
ipsi, nt et illos lucrifaclas recla vilag ralione, ac tc ipsum
non perdas. Nc credas animam luam illis, qui inutilla !o-
quuntur, ac lemperantiam profilentur. Alt enim Scilvalor :

« Ex abundantia cordis os loquilur ^. » Sublrahe crgo le a

jnveniliter agenlibus, et ab iis, qui ridiculls circumfernn-

lur, ut nc sls inobediens ei, qui dicit : « Juvenilla desidciia
» fugc personam adversus aniuinm luam,
'^. » Ne accipias
non parvam, non magnam, non in imperio ac poleslate
conslitutam nemo enlm le ex igne incxlInguIbiU liberare
:

polerit. Audl dlcenlem :« Quld proderit hominl, sl mun-

»dum universum lucretur; animre vcro sua; delrlmcnluni
wpatialur ^? » Gave Igilur liberlalem erga Dcum deperdas
propler honorem, aut gloriam aliquam human.-im ; vel
propler clbum, seu poium, sive indnmentum. Isla enim
cuncla corruptloni sunt obnoxia; nctlones autem uniuscu-
jusquc, sive bonoe, sive malai, dcscriplai conlinerUur.
« Qune snrsum sunt sapito, non qua^ super terram ^ : » ut
proniissionlbus perfruaris Patrls, qui in coclls csl; ct con-
luniiercrls iiilcr elcclos Filii; ct cnm omnibus s?iictls suis

'
P.al, i.xvui, 5. ~ ' Ibid. — ^ Malili. xii, 54, et Liic. vi, 45.
< 2 T!m. 11, iy. — 5 Mauh. XVI, if), Marc vm, 3G, el Lu'. ix, aS,
— ^ Coloss. III, a.

XL. 2 5
 554 S. EPHR^M SYRI

bcncdlcat llbi Spirilussancliis. Quoniom ipsl convenlt glo

ria in Stxcula. Amen.

^\>JVVS W\\\\ \\\ \*MW\.\WA.VW\\\\\'V\W\\W\\\\ WVVW WWW VW WWWVW W\ VWVWW^ VV\ VWVV»

CAPUT IX.

I. Charisslmc, allcnde llbi ipsi, ne forle serpens lo

cos imltari doceat, qui suam contemnunt salulem, ac di-

ccre : « Non es melior iis, qui passlonibus succumbunl. » Tu
vcro consldrra quod scrlptum est : « In magna domo non
)) solum sunt vasa aurea et nrgentea ; sed et iis^nea el fictilia :

)) ct qu.Tdam quldem in honorem, qua;dam oulem iu conlu-

» mcliam '. » Si ergo Dominum non audicrls, pcccali opcra
peragcndo, eris vas conlumeliac : sln vero Domiui opera
perrecerls, eris vas cleclum, preliosum, sanctiricalnm,
lUllc Domluo, ad omnc opus bonum prscparalum. Altcnde
lihl ipsi, obsccro, ut ct in procsenti sncculo , ct in rulm^o
miserlcordiam apud Dominum conscquaris. Quod si tibi

ipsl non altcndcris, cl hiccoulcre^ris, et ibl non rcquicsces.

Nam qUcT cxlra rectum fiunt tramitcm, nlhll pnelcr dam-
nalioncm conliucntet poenltentiam. Nc ergo conlcmptores
propricT salulis Imilcris, ct eos, qui solum sibl habitum ar-
rognnt; nl non slmills rcddaris mlllli ab advcrsariis caplo,
el rcgls dunlnxat geras inslgnia. Verax quippe est, qui alt :

t Amen dlco vobis, quia omnis qui facit peccatum, servus

)) est peccali \ » Foliis enlm slmilis cst habilus : fructus
vero est ipsum opus. Qui lerrenl rcgls railitcs sunt, sangui-
ncin clTmidunl, ut rcgi suo phiceant : at tibi non opus est,

iil sanguincm fundas, scd solum ne a peccalo vlncaris, ut

• >. Tim. II, ai. — ' Joan. viii, V\, Ilum. vi, iG, ct 2 Ptlr.
 IN ILLTJD : ATTENDE TIBI IPSI. 555

non fntctifices mortl. Sobrius esto, et vigila, charissime :

vigila, et labores suslinc. Non enim injustus est Deus, qui

tui obliviscatur laboris : sed et pro obscuritate, qunm in

cella residens toleras, illucescet tibi lumen veritalis : slcut

scriptumhabetur : « Exortumest intenebris iumen reclis ^»

Decerta bonum certamen fidei % ut vicloriam adversus
hostem referens, absque rubore et verecundia adorcs Re-
gem gloriae. Non enim eos duntaxat, qui glndio perempli
sunt, et martyrio a tyrannis affecti, coronat Dominus; sed
eos etiam, qui religiosa exercltatione, et charltatc probati
sunt. Nam qucmadmodum illi proptcr Dominum flagra ac

verbera perlulcrunt; sic et isli vexaliones et excrcltaliones

amore Domini subierunt. Atlende tibi, ne fiat verbum ma-
hmi in corde tuo. Ne foedus ineas cum improba cogila-
lione. Sic enim quidam passus est antlquorum, ahquid ex
analhemate in tabernaculo suo abscondens ^ : slmiliter et
Glezi minisler Ellsal ^ : et non laluerunt Deum, sed ne ho-
mines quidem. Gum enimclam scehis commisissent, palam
retribulionem acceperunt; cum hlc quldem curn lota fa-
milia ab omni populo lapidatus sit; ille vcro cum universo
semine suo lepra infectus usque in sceculum. ^^erax est
enim, qm dixit : « Deus non irridetur. Quod cnim scmlna-
» verit quis, hoc et metet ^. » Disce cum patienlla, ul damna
efFugias, quae occurruntnon quiescenlibus. Ausculta eum,
qui dicit:«Fih, si saplens tibi fueris, sapiens erls et
iproxlmo : sin autem malus evaseris, solus mala exanlln-
»bis ^. » Unde nos vincit adversarius? Unde noslroe redun-
dant passiones? nonne per nostram inobedlentinm? Edocli
enim non atlendlmus : reprehensi supcr dcllctorum cor-
rectlone, negamus. llomlnes Ccxlamus, et Deum despici-
mu3; non morigeranles ei, qui dicit : « Amcn dlco vobis,
' Psal. iii, 4. — 2 i xim. vj, 12. — ' Jos. vi. — *
4 Reg. v, —
» Galat. VI, 7, 8,— « Prov. ix, i?.

20.
356 s. EPnn^M syri

»quia etsi Iii tacuerinl, lapides clamabunt '. » Astuliam

nobis sn^geiit caliidus serpcns, verbis vincendi eos, qui
nos corrige volunt : sicque peccatum in nobis mullipiica-
tur, cuin non liabGat resistcntcni sibi.

II. DepriTdalur lc inimicus tuus, ct non jam inleiiigis,

o anima mca ? suas in le opcratur concupiscentias. et to-

leras? Fugc
consilia cjus improba, o homo. Recordare

luorum cum Deo pnclorum, ct sonctificatlonem cuslodi,

ut graliam invenias coram Domino. Audi dicenlem « Fu- :

»gile fornicationen) '. » Et nosse cupis, quam gravis ntque

periculosa sit fornlcatio? Quos enim occidere ne(|uiverunt

in ercmo morsus serpentnm, hos Madianitarum fornicatio

proslravit ^ ; ct per lornlcalioncm ctlam idolorum victi-
mam comcdere non recusarunt : uiide ex populo cccidc-
runt uno dlc viginti tria millia ^. Quod si prcTventus es. ne
lapsui inhoercas, neque longanlmitalem ac patlentiam Dci
conlcmpseris. « Memor esto quod morsnon tardablt ^. mRc-

cordare fieri non posse, ut manus Dci cffnglas. Quare noli

npgligerc; scd pa-nllcntlam agc, lacrymas cffunde, inge-

misce, quoniam illusus es. Elsi enim nos obllvioni delic-

lum tradidcrimus, qul tamcn nos crcavit Dcus, uniuscu-

jusque novit opus. Nc igilur ignavum te pra:ibens; scd
virlliler advcrsorio tuo resistc : et adltum, pcr quem in-

gredi consuevit inimlcus ad prjedandum te, praeclude : ut

non ampllus invcniens ingressum, re Infecla recedat. Hoc
autem occludore ipsi adilum, cst munirc scnsus, pcr quos
in nnimam ingredilur sivc bonum, slve malum, vlsum,
audllum, odoralum, taclum, guslum, ct cogitalioncs, ne

cxtra id, quod dccet, evagcnlur. In menlem tibi revoca gi-

ganles, charisslme, qui sua potcntia terram corrupcrant ^ :

ut cos uiiico momcnto Dominus pcr aquas diluvii a facic

' Liic. Xix, 4o. — ^ 2 Cur. VI, 18. — ^ Xum. xxv, 3i, — < Exod.
XXXI . — ' Kccii, XIV, 12. — **
Gcn. vj.
 IN illud: attende tibi ipsi. 557
terroe deleverit, et potentia eorum non iis profuit. Revolve
animo terram Sodomorum et Gomorrhne quo paclo '
;

propter peccatum habilantium in ea, fuerit eversa et non ,

profuerint ipsis delicios atque snpcrbia. Guremus ergo sa-

lutem nostram, charissimi, ne forte repentinus nos occu-

pet fiiiis, et in multa damnatione hinc abeamus,
Quid porro nobis videtur de eo, qui ex hac vila ex-
III.

cessit? an quod post diem unum ad domum suam rever-

surns sit? an post annum ? an post centum, aut mille an-
nos? Cur igitur transeunlia aficctamus, et quac nunquam
prajteribunt, pro nihilo ducimus? Dic suggerenti tibi con-
cupiscentias sordidas et immuntlas : « veritatis inimice,

ut tu desiderio tuo satisfacias, ego dedecore et ignominia

alliciar? Yade ad lui similes impudicos atque lascivos.

Porcorum gregem depoposcisti tibi ? Demergere in inaro

cum ipsis. Non me nmplius servum tibi habebis, aut vo-
luntati obedientem tuee. SufTicit mihi pra2terilum tempus.
Deinceps nunc veritatis salagam, et Deum mcum obtesta-
Lor, ut meperfecle a luis liberct operibus. Spiritum enim
sanclum dcdit mihi, et ego eum cxacerbavi. Animam et
corpus mihi mundum donavit; ego autem ista contami-
navi. » Sic, charissime, suggercnti libi perniciosas allec-
liones responde. Dixit Sanctorum quidam : « Gani similis

est fornicatio. Si blandiaris, manet apud te : si pellas, au-

fugit. » Audi eum, qui dicit : « Singulariter sum ego, donec
»transeam ' : » hoc est, sibi ipsi unumquemque attendere,
donec ex praesenti exccdamus vita. Attendc libi, obsecro,
et ne vita) tuaj rationcm despexeris. Ne amore voluptalis
modicai deperdas fructus laborum tuorum; neque ob im-
mundiliam mercedem operis lui prodas,mercedem siientii

mcrcedem
atque quietis, vigiliarum, continenli.x, et reli-
quarum virtulum, propler impudiciliam amillas; similis-
» Gcn. xviu et xix. — 2 ps;,I. cxi., 10.
358 8, EPHR.EM^ SYRI

que rcddarls projicienli mercedem siinm in marsiipiiira

perliisnm. « Modicnm fermenliim tolnm massam fermcn-
»lat'. » Quarc te ipsum confirma in timore Domini. Andi
qnoc dico, charissinic. In vita soeculari diserUis ac loquax,
maji;nus dici solct; at in solilaria vila, qni quielem ac si-

lentium sectatur, magnus cst apud Dominum. Riirsus, in

vila sa^culari, qui suum ornat corpus, ct subindc vesti-

menla mulat, humanam obtinet gloriam at in profcssione :

hac, qui isla contemnit, ct solum necessario corporis usui

allendit, gloriam sibi in ccclis acquirit, secimdum eum,
qui dicit : » llabenles alimenta, et quibus tegamur, his con-
atenli sinuis \ d Rursus, in sa?culari vita, qui corporis ro-

Lorc ct diviiiis gloriatur, magnus apud honiincs videlur :

in ista Do-
vero professione, qui humilitalcm colit, vcrc a

mino exallatur, sicut scriptumesl: « Quccstullasunt mundi,

«elegit Dcus, ut fortia confundat et ignobilia mundi, ct ;

»contemptibiIia clcgit Deus, et ea quaj non sunt, ut ea

»qna3 sunt, destrueret ut non gloriclur omnis caro in :

» conspcctu Dei ^. »

IV. Diligomus ergo qnoe placita ac grata sunt Domino,

Innquam servi frugi, et grati; eliamsi scelestorum et faci-

norosorum insidias sustineamus; et licet a barbaris capti,

in servitutem Iradamur, ne nostram salutem despcrcmus.
Scriptum est cnim : « In tribulalione invocavi Dominum ,

»ct cxaudivit me in lalitudine 4 : » simul reputanles nobis-

cum, Prophelas quoquc in captivilatem abductos, ct in
aliena regionc scrvitulcm airumnasque subilsse, quorum
tamcn mens nunquam est n Dco abalienala. Si(juidcm cx-
lernum nostrum vcnundari, aut non venundari hominem,
non ex iis cst, qua3 in noslra sunt potcslale. CcTlcrum com-
municarc, aut non communicarc iuternum noslrum ho-
» Gal. V, 9, ol 1 Gor. v, 6. — * i Tim. vi, 8. — » i Cor. i, 28,
29. — * Psal. cxvji, 5.
 IN ILI.UD : ATTl-NDIi TlBl IPSI. oSq

nilficin implclali, hoc in nobis silum csl. IJndc Sancli

lyrannos rodai-gnerunl, moiiisqnc niinns sprcvcrnnt, vir-

lulcm sibi vindicanlcs '. Qnocirca cl nos, cnni simns filii

Prophelarnm, charissimi, cornmrjuc vcsligils inslstamns,

pcrrcctam ipsornm fidcm possidcamns, qnia scriptum cst :

Quornm
« intucnles exitnm convcrsationis, imitamlni fi-

Ddem » ' : ut cnm ils simul in coelcstibus conj(mi;amnr

iibi exulat hictns ac dolor et gemitns in splcndore Sancto-
rum. Yigilemus crgo, et orcmus, ut non intremns in len-

tationem ^. Meditemur eh)quia SpiriLus sancli, ut inScrip-

turas Incumbamns, et quando cliam hbrum manibus
non tenemus, in mcntc eloquia Dei habcamus. Si quis suas

tibi enarraverit cogilaliones, snaque detexerit errata; nc

menle eum conlcmpseris, tanquamqui taha pcrcgcrit : scd
potius de fratris conversione admirare. Nnm quod quis
sponle sua peccata spirituaHbus vlris revelat, correclionis

vita3 signuin est :qnod vero occultet, animl malc ailccti

indicium existit. Nulius enim cnm rurlbus currcns, ct par-
tem suam cum aduUcris poncns, hos prodit unquam ;

quia nimis passioni ct afTectionl indulgcl. Quarc oporlet

cum omni humihtale eum, qni famih*arller sua exponit
arcana, consohTri, sicut scriptum est : « Considcrans tc

))ipsum, nc et tu tcnterls^. ))Dicit enim Dominns por pro-

phctam Ezechiclcm : « Et tu, fih hominls, dlc ad hlios po-
)>puli lui : non hbcrabit eum, in quacumqnc
Justilia Justi
die erraverit :et iniquitas impli non noccbit ei, in quacum-
))

»quedie conversusfucrit ab iniqnitate sua^ «Largiatnr au»

tcm nobis Dominus, ut viam erroris cxperlcm possidci mus
iisque in fincm, anguslam sciUcet et arctam ,-
ut advcrsarii

noslri diaboli os obstrualur, nc habeat qnod dc nobis ma-

lumdlcerequeal. Quia Dcum dccct glorla Insrecula. Anien.

' Hebr. XI.— * 1(1. XIII, 7. — ^ Mallh. xxvi, 4'; fl Luf'- xx:i, 4o
— 4 Gal. VI, 1, — ' EzecU. xxxiii, 12.
56o S. EPUR.EM SYRI

^X% A\\\>V\\\^^V\>\\>\\^».\>W\\\V\\\\>\V>\\VV\>V\\\\>\\\V\\\\\V\\\\\\VV\\v>VV>\\>\\\V\\W%

CAPUT X.

I. AUendamus nobls ipsis, charissioji, quouiam acerbi

nobis sunl inimici cl iinmitcs, supcr liominum ruina gau-
dcntcs, eamqucsolam kcliliam babcntcs. llinc sanctiPatres
scicnleseorum advcrsuiii nos conatum pcrvcrsum, non seg-
nes fucrunt, non vajra et distracla mcnlc : scd sibi ipsis at-

lenderunt, sibique altcndcntcs, ct Doo complacuerunt, el

homincs In bonum redlficarunt. Cnjusmodi sanctus Anto-
iiius exlilit, ({ucmadmodum et sanclus Atbanasius archle-
piscopus meminlt in vita, quam de eo conscripsit, Nam ct

mulla excrcltatione, caquc incitaliorc ac vchcmentiore cst

usus. Jejunabat enim scmper; Indumcntumque gerebat,
inlerlus quidcm cillclnum, extci'Ius autcm pclliceum : id-

que ad morlcm nsquo scrvavlt; iia ut ncquc corpus sor-

dlum causa aquls ablucrcl, ncquc pcnllus suos pedes lava-

rct, ncquc Illos unqunm omnlno vcl aqua tingcrel, nisi

Sed nequc quls cum denudalum un-

rjccessltale co^entc.
quam conspexlt, nec prorsus Anlonli corpusculum nudum,
prcTlerquam cum j^ost morlcm scpcllrclur, cuiquam patull.
Puirsusqiic alt : « Elsi I>la ad Ilh"us vlrlulcm parva; cx iis

lamcn, (jualis vir Dci Antonlus fuciit, considcrarc ct jcsti-

marc licct qulppc qui a juvcnlulc ad tantam usquc rcta-

:

lcm.xqualcm semper scrvabat in cxcrcilatlone alacrltalcm :

ot neque scncctulc frr.clus, delicatioribus utebalur cibis;

iaequc proj)ter deblHtatcm corporis immutabat sui indu-
monli habilum. Aut si forle pcdcs aqua tlngcret, attamcn
in omnibus ilUcsus permancbat. Nam ctlam cculos illacsos

inle^rosquc servabat, rcctcqiic ccrnuntcs '. » I'^t nc singuLi

• S. AtlianasiMs iii vIIh S. Antonii,
 IN ILLUD : ATTENDE TIRl IPSI. 36l

consectemur cunclis, qul cibis varils, ctlavacris, cllversisque

;

vestiinenlisuluntur, ipse multo illustrior apparebat, ac cla-

rior,ct adfortltudinein alacrior. At nos,quaccorpusmolliter
foveant,noblscum excogitanles, dislraliimur alque efleri-
mur, non considerantes quamacres adversarios babcamus.
Unde et ipsi hostes tantam noslram ccrnentes segniticra,
promptius animosiusque adversum nos insurgunt, impudi-
clti.TC nos jaculis semper transfigentes. Altendamus igilur
nobis ipsis, ut Dominus iilorum in nos deslrual insidias.
Haic autem dico, fralrcs, non quasi vitae purilalc ego cons-
picuus sim; nam si Dominus mea revelct peccata, ante-
quam in supplicium mittar, pudor alque confusio operum
meorum, tormenli purs mihi eiit. Sed ista a me sint dicla
pcr grntiam Domini, ut dum vos boni consilii commoda
capilis, ego quoque vilis et abjcctus saluberrimi consilii
mei mercedem referam. Quemadmodum enim qui ad ani-
marumeversionemcohortalionibusutilurjperdltlonisearum
alque cxltii pnrticeps crit : sic et qui ad vilse morumque
emendationem suls consiHis est auctor, optimam mer-
cedcm Domino conscquetur, si et ipse ab inulilibus dein-
a

ceps recesserit. Quod sl cum fralre amicitiam babeas, tc-

que conscienlia tua ai guat, quasi ex ejusmodi conjunctione
detrimentum anima; susllneas te ipsum ab eo separa. ;

Dixit enim quidam Snnctorum « Cuni omnibus charitatem :

habe, ab omnibus abstine. aulcm dico, charlssime,» Ifsec

non ut homines oderls, sed pcccatum averscris. Scriptum

est enim « Si cor noslrum non rcprehendcrit nos, fidu-
:

flci^ habemus ad Deum, ut quidquid petierimus, accipia-

umusab eo quonlam mandataejus cuslodimus,ct ea, qufc
:

»sunt placita coram eo, facimus. Si vero reprehenderit nos

»cor nostrum, major est Deus cordc nostro, et novit
» omnia '. »

* 1 Joivn. 11!, 20, ai.

5G2 s. Lvnn.EM «yri

II. Fraler fralrl liorlntor crat in iis, qnrc nd Dciim pcr-

lincnt. Pereunle aulcni allcro, dixit qui horlabt-ilnr ad
euni : « Eccc fratrcni hunc anionco, ct me audirc rcuuit. «
Cui ille respondit : « Te debet nudirc; da vcniam. Te cnlm
.nudire, honestum illicst; auditaagerc, jiicundum. »At il!e :

« Ncquaquam : nisicnim compcrcrit sccundum Dcum osse

qure dico, nc andiat neque mc solum, scd ne Prophc-
me :

lam quidcm, si prictcr Dei volunlalem consihum dcdciil. »

Ait enim Apostolus « Et si nos, aut Angclus de calo cvan-
:

«gchzavcrit vobls procter id, quod acccpistis, anathcma

»sit '. » Quinam enim in Babylone contra Snsannam in

surrcxcrunt? nonne scniores? ct non solum seniores; scd

et judiccs, ac pra)sides populi ^ qui quod sibi ipsis non nt-

lcnderuut, quam miserabili fine vitam clauscrunt ! ncquc
ilhs sane ipsorum dignitas profuit. Vciilalis crgo curani
liabeamus, fralrcs, ut vcrilas nos circnmdct ac protcgal.
Et in hoc quidem sncculo sl quisdcremnle gesla apud prin-
cipcm insimulctur, si ad alia loca confugiat, fortassc sal-
vatui\ At nos n conspectu Dci quonam profugci-e polcri-

mus? secundnm eum, qui dicit :« Quo ibo a Spiritu luo?

»et a facie tua quo fugiam? Si ascendcro in cffihim, tn illic

»es : si descendcro in infernum, adcs. Si sumpsero pcnnns

»mcas ad orienlem, ct habitavcro in exlremis maris et- :

Bcnim iUic manus lua deducct me, et tcnebit me dextera

» tua '. »

III. Dihgamus quietcm ac silentium, ut a dislractionibus

hbeiemur. Dihgamus conlincnliam in cliarltale Dei. Dili-

gamuscastitatcm cthumllitatom. SimusUuiniles, etafl\ibilcs

parvis ac magnis, ut vanam clTiJgiamus gloi'iam, cunclos-

que diabolilaqucos. Ebrlctatem,ct risuin,inullllaqucmalig-
nantium hominum verba execremur ac delcstcmur : omuia
enim agunt, omuia excogitanl, ut suls voluplalibus pollri
•
Galat. 1. — ' Dan. xiii, — ' Ps.il. cxxxvm, S-io.
 IN ILLUD : ATTEiNDli TIBI IPSI. 363
posslnt. Tu autem, dileclissime, isla fuge, ut qui Deo pla-
cere profcssus es : omnia secundum Deum operare. « Deus
Dcnim non irridetur, secundum diclum Apostoli. Nam
»quod seminaverit homo, hoc et metet. Quoninm qui se-
imlnat in carne sua, de carne et metet corruptionem. Qui
»aulem seminat in splrltu, de spirltu metet vitam a;ter-

»nam '. » Noll sordidls Immorarl cogltatlonibus, ne quando

te in actum deducant turpiludinls : sed eas detestare ac re-
mens tua serena sit atque tranqullla. Precare
pelle, ut

Dominum, ut cordis tui oculos illumlnet. « Quae enim

«Impossiblha sunt apud homines, possibilia sunt apud
» Deum '. » Cum ad orandum steleris, noli vaga ac dlstracta
mentc esse, ne quasi contemnens invcniaris. Attende tibi

ipsi, charlssime, ne forte dum cernis hujus saecuh divites

dellciis aflhientes, carnesque suas nutrlcnles, tanquam in
dlc occislonls, eos propler ejusmodl fluxam ac momenta-
neam rerum abundanliam beatos pra3dices. Quonlam non
opulcntum, non dcHcIIs deditum, non potentem, beatum
dlclt Spiritus sanctus ; sed eos, qui timent Dominum : slcut
scriplum est : « Beatus vir, qul limet Dominum ^ » Et,
« Beatl omnes, qul liment Dominum ^. » Pr^efectum le
conslituerunt? Esto pragfcctus pacis, ut portaj regnl coeles-
tis pandantur tlbl, simulque cum faclentibus pacem ingre-
dlaris. Dicit enim Spiritus sanctus : « Aperite portas, in-
«gredlQlur popuUis ^. » Et qiiis ac qualis popuhis? servans
juslitiam, et custodiens verltntein, suscipiens veritatem, et
custodiens pacem. Unde quidam Sanctorum dicebot :

« Fiat pax et justitia iu dlebus mels ^. » Audi et sanclum

Jc'icobum dicenlem : « Quls saplens est et erudltus Inter

»nos? oslendal ex bona conversatlone operallones suns In

»mansuetudine sapicntia3. Quod si zelum amnrum habclls,

• Gal. VI, 7, 8. — 2 Luc. xvm, 27. — » Psal. iii, 1. — * Id.
cxxvii, 1. — 5 Isai. XXVI, 2. — ^4 I^cg. xx, 19.
364 8. EPUR^a^^SYRI

»et contenlionem in corclibus veslris, nolite gloriari, ct

«mendaces esse adversus verilalcni : non est isla sapientia

» dcsursum descendens, sed ierrena, aninialis, diabolica.

» Dbi euim zelus et contenlio ; ibi inconstontia et omne opus
))pravum. Qune autem desursum est sapientia, primum
)) qnidcm pudica est : deinde pacifica, modesta, suadibilis,
))plena misericordia, et fruclibus bonis, noo judicans, sine

»simulalione. Fructus auteni juslitiai in pace seminatur

»racicntibus pacem '. » Largiatur porro nobis Dominus
concordiam alquc unionem secundum voluntatcm suam.
Precemini aulem et pro me misero, obsecro, ut obscura-
lum in me oculum Dominus illuminet. Quoniam ipsius cst

rcgnum et gloria in sxcula sicculorum. Amen.

^A\ v\\V\> VAAWNWS A\AA.-V\\VVX\W\V\VV\\V>A,V\'V\A'VV>VV\V\>\VV'VVVVV>VV>\V>VVV/WVV»\\^\V\VV>

CAPUT XI.

Non torpeamus, Iralres, servientcs invicem propter Do-

minum. Mulli enim puellae cujuspiam amore capti, servire
proptcr nmatam non recusarunt. Quid crgo nos magnum
praislamus, si nobis mutuo proplcr Dominum scrvimus ? i\c
simus negligcntcs, considentcs in ccUa, charissimi : mcmo-
res, quod sancti Alarlyrcs fcrrcis vinculis conclusi fuerint
etiam cum
multis lormcnlis. Ne ergo cclla3 angustiam efTu-
giiimus. Non deficiamus operantes memorcs, quoniam
mulli ex Sanclis in metalla missi sunt propter Dominum.
Numquid igilur, si nos tcmporibus illis fuissemus, nostram
vilnm ob tortiiras prodidisscmus? Alcmiucriums, fratres
a Domino dilecti,beneficiorum Domini Dei noslri, qui nos
crcavit et crcsccre fccit, qui nulrit nos et protegit nos in

' Jacob. 111, i5-i8.

 IN ILLtJD : ATTENDE TIBI IPSI. 365

omnibns : qiii educit venlos de ihesaurls snls ad obsoqnlum

noslruQi : qui elevat nebulas ab exlremltatibus lerra; In
mlnisterium noslrum : qui mulllplicat volaliila, pecora, et
anlmalla aqualilla ad obsequlum generls nostrl : qui fecit
solcm in lumen diel, et lunam ac stellas in lumen noctis
propler nostrum genus : qui salvavit nos per mysterlum
pretlospe crucls suae. Servlamus ei in tlmore ac Iremore
multo, spebona; quia advena^ et peregrlni sumus in
et

hac vlta, secundum eum, qnl ait « Advena et peregrlnus :

))sum in lerra, slcut omnes palrcs mcl \ » Obsecro vos ego

minlmns, ego vilis et abjoctus, ego qnl decem mlllium ta-
lcnlorum sum debitor, qui quemvls peccalorem pcccalis
excedo suslinelo opllmum hoc consilium. Servale In om-
:

nlbus vos ipsos irreprehensibiles, ut sitls absque conruslone.

Si quis autcm se ipsum in re aliqua condemnet, delnceps
sese irreprehensibilem scrvet, nequld habeat adversarlus,
quod de noLis malum dlcat, hominum, Inquam, Inimicus,
corrnptor, et alienus, hoslis juslllijc, qui In malis noslris
gaudcl : qui debilis in eos est, qui Domltio In verilaleser-
viunt : qui spcrnitur ab iis, qui Dominum in verllale dlli-

gunt : qui conculcalur nb iis, qui faclunt volunlatem Do-

mlnipuro cordc. Quoniam Dconostrogloriaelmagniricenlia
in omnia sascula. Amcn.

CAPUT XIL

Persistc Igitur,c]iarlssime, In vocalioiio, qua vocaliis cs.

Da gloriam Dco, quod dlgnalus slt le ingregem ovium sua-
rum rcferre, nl In pascuis ovlum ejus cnulriari^. Ergo ad

• Fsal, xxxvui, i5.

366 S. EPIIR^M 6YRI

finem iisqiie lolera, ut salvetur anima lua. Nam scriptum

est : « In palientia vcstra possidebitis animas vestras \ •

Esto instruclus in omni conversatione tua. Dicentem aus-

culta : « Fili, si sapiens fueris, lactificabis et cor meum '. »

Noli esse asper in iingua tua, neque durius respondeas fralri

tuo; sed cum omni humilitate ac timore Dei sit loquela
tua. Numquid enim argento bonum sermonem compara-
mus ? nullo sane eum pretio emimus, nisi sola nostra volun-
tate:quoniam utriusque nobis viae potestatem dedit Dominus,
ut uniuscujusque cognoscalur aflectio et animus. Sic ergo
noslrnc sint responsionos ad invicem, o elecli Dei, qnem-
admodum fidelis quispiam scrvus cum suo colloquitur do-
mino. Verax quippe est, qui ait :« Omnis qui se cxaltat,
»humiliabilur; et qui se humiliat, exaltabitur^ »Sintporro
sermones noslri mutui, non de rebus peregrinis atque ex-
lernis; verum de utilitate animoe, de mutua inter nos aedi-
ficalione, de recte faclis, de omni opere bono sicut scriptum :

est : « Ut det gratinm audienlibus ^. : » et, « Nolite con-

»tristore Spiritum sonctum Dei, in quo signnli eslis in die
»redemptionis ^. » Quoniam ipsum decct gloria in saecula,
Amen.
• Luc. XXI, 19. — 2 prov. XX111, i5. — ' Luc. xiv, 11. — * Eplies.
IV, 39. — ' Ibid. 00.
 NON ESSE RIDENDU3I. $67

(WXiVVVVV^-WV W\ WX^VVVV V\ VVVVVV VVWiV^ VVVVW VV\ VV^ VWW^ VW VW WAWVVW VWiWS/VW/WW ww» vw

SERMO.
Quod non oporUat ridere, et extolU; sed plangere pottus,
et nos ipsos deflere.

I. Inillum eversionis animae monachl cst risus, alque

confidentia. In his cum te, monache, conspexeris, in ma-
lorum le concidissc abyssum noveris. Ne desinas igitur
orare Deum, ut ab hnc le morte hberet. Risus atque con-
fidenlia monachum in turpes animi pas^iones conjicit; ne-
qne sohim juvenes, sed et senes. Risus el confidentia mo-
nachum deprimit. Dixit quidam Sanctorum de confidentia
loi[uens : « Gonfidenlia similis cst vento urenli, monachi
fructus corrumpens. » De risu autem jam audi. « Risus beati-
tudinem luclus exterminat, eaque qucTS sunt asdificata, des-
Iruit. »Risus Spiritum sanclum contristat ; animae obest.et
corpus corrumpit. Risus virtutes expelht, non meminit
mortis, nequesupphcia cogitat. Aufera me risiim,Domine,
hictumque ac gcmitum mihi concede,quem a me ipse re-
quiris, Deus. Initium luclus est, agnoscere se ipsum. Sit
vero hictus noster non secundum hominem;, ncque ut vi-
deaturabhominibus; sedsecundum Deum, qui novit eliani
abscondita cordis, ut apud cum mereamur beatitudine per-
frui. Hilari itaquc amceno simus aspectu , exultantes in
Spiritu sanclo super donis Domini; cogitatione autem et

animo plorantes atque gementes, Deumqueexorautes, ul ab

onmi specie mala nos servet ne coelorum regno privemur,
:

bonisque quse proeparavit iis, qui complacuerunt ei. Luctus

ajdificat, et custodit. Luctus animam lacrymis abslorglt,
mundnmquc eam reddil. Luclus temperantiam gignit, vo-
 568 / s. EPiin.EM sVRi

luplates exclndlt, et vlrlutcs perficlt. Quld plura? Luctus

a Deo prcTdicalur bcotus ', ct nb Angclls consolationem
acciplt. Unde et quidam ex Dlscipulis Domini dlxit : «Risus
» veslcr in hictum converletur, et gaudium iu mcerorem.
» Humiliamini ij;Itur sub polcnti manu Domini, et exaltabit
» vos ^ »

Scd qnid cgo peccolor faciam, qui ncc lugeo, nec

II.

defleo mc Ipsum cum compunctione? Dico enim, et non

fnclo. Vic mlhi, quam negh'genter me gero ! v.t mihi, quam
pnrvlpendo sahilcm meam
quoniam scienler I v.ne mihi,
pecco. Sclo, cum malo facio; nec lamen a malo dechno.
Vae mihi, quia inexcusabihs sum Verbis quidem intcr eos, !

qui ad dexteram futuri sunt ^; rc autcm inter eos numeror,

qul ad slnistram statuenlur. Tibi, Domine, soli bono, in-
juriarumquc immemori conflteor peccalum meum. Klcnlm
me tncentc, tu omnla nostri, Dominc, nihllquc occuUum
cst a faclc oculorum luorum. Sed quoniam tu pcr Prophc-
tam dlxisli, Dominc : « Dic tu primum peccata tua, ul jus-
• lificcris ^. » Pcccavi, Dominc, pcccavi, ct non sum dignus
resplcere ac contcnjplari ahltudiuem coeli prae multltudine
inlqultatum mearum. Quia ob modicam volnptalem pro
nlhiloigncm aMernum rcpulavi, rcgnun)quc tuum asscqui
non sum coualus. Quid igitur infelicissimus ego morla-
lium faciam ? Phmgam me ipsum dlu noctuquc, doncc lem-
pusadhucsuppelil, quo lacrymx suscipidutur. Largiremihi,
Domiue, lacrymas compunclionis, qui sohis bonus es, ct

miscricors, ut iis libi supphcem, ut maculac cordis mci

emundenlur. \oc mihi, quid agam? Quo pacto gehennam
ignis, ac lcncbras cxtcriores, ubi flclus cst ct stridor den-

lium, elTugiam? ViC mihi, quid faciam? Quon^iOJo larla-

rum, scmpitcrnum.quc supplicium, ct vcraiem vcnenum
' Mat.li. V, ',, cl Luc. Vf, 2>. — 2 J,,coh. jv, 9^ 10, — ' Mallh.
x\v, 7>\, — -1
Isai, XLiii, 2(i.
 NON ESSE RIDENDUM. SGq

ejaculanlem seniperqiie vlgilanlem evadere potero ? Va;

mihi, quid faciani ? Quomodo comminaliones maloruni, qui
suppliciis praesunt, Angelorum subterfugiam ? quoniam hor
rendi sunt, et absque misericordia.
III. « Quis dabit copiti meo aquam, ct ocuh's meis fon
» tem lacrymarum ', » ut sedens fleam noctu diuque, Deum-
que, quem ad iram provocavi, placatum reddam? Peccasti,
o anima mea ? pcenitentiam age. Nam ecce dies noslri, velut
umbra, praetereunt. Adhuc modicum, et hinc migrabis.
Formidabilia loca pertransitura es, o anima mea. Ne dif-
feras de die in diem converti ad Dominum. Vae mihi, o
flnima! operibus immundis divinam a te fugasli misericor-

diam. Ne des igitur tibi requiem, neque sileat pupilla ocu-

lorum tuorum; sed procidens optimo et benignissimo Deo,
ora eum, ut mittat tibi ab alto gratiam et misericordiam.
Fratres, horrenda atque tremenda non multo post pertran-
situri sumus loca; fierique non poterit, quin per illam in-
grediamur viam. NuUus corum, quos hic habemus, nobis
opem ferre, aut comitari nos poterit : non parentes, non
fratres, non amici, non genus, non divitia?, aut quid his
simile. Caveamus ergo bona opera negligere, ut ea in tem-
pore nectssitatis inveniamus. Sobrii simus, ot vigilemus in
pricsenli sseculo, ne post corporis separationem nos appre-
hendant principes tenebrarum. Et quis illa hora nos adju-
vabit, redimetque ex manibus eorum ? Si divina tunc pro-
icctione despoliati reperiamur, saivi atque crudeles ibi

lenebrarum aderunt principes, qui nec regem limebunt, nec

iyrannos curant, non parvum, non magnum; nisi solum
eum, qui in Dei cultu ac pietaie vitam suam transegerit, in
operibusque se bouis occupavcrit. Ab hujus sibi conspecta
timebunt, recedentque timore perculsi, mogno cum studio
transitum praebentcs, sicut scriptum est « Quoniam gratia
:

' Jer. IX, 1.

^70 S. £PHI\/EM SYRt

»et misericordia in electos ejus, et respecliis in Snnctos

»i]lms '. »Rtirsnsc|uc ait : « Justorum animi-e in manu Do-
»mini sunt, et non langet eos lormcnlum \
enim » Anleibit
juslilia eorum ante faciem ipsorum, et gloria Dei coope-
liet eos. Tunc invocahunt, et Deus exaudiet eos clama- :

Lunt, et ipsis dicet « Eccc adsum. Fidelis enim est, qui

:

«repromisit ^ «Beatus, qui in hora scparallonis invenietur

libcr. Ne igilur torpcscamus, fratres charissimi, neque res
alienas ad nos altrahamus, qua? penitus sunt corruplibiles.
Illa via quaecumque destruil. Nam, advenlante separulionis
horn, vohiptalesmarcescunl, dehcia? ac vana gloria nercunt,
divillae cum cupidilale dominandi deficiunt. Adventanle
separolionis hora, cuncta isla, et his sinjilia dissolventur.
IV. Dominc, horam illam animo mecum revolvens, pro-
cido luaj bonilali, rogoque, ne me Iradi paliaris nocentibus

mihi. Ne glorientur inimici tui advcrsus servum tuum, bcnig-

nii-simeDomlne, dcnlibusslridentes.anuTiamquemeampec-
caliMcem extcrrentcs; neque dicant « In manus nostrns :

venisli, nobis es tradllus verumtamen haic est, quam cx-

:

pcctobamus, dles. » Ne, Domine, ne, quaiso, obliviscaris

miserationum luarum. Ne, Domine, ne relribuas mihi se-
cundum iniquilales meas, et nc averlas a me faciem tuam,
neque dicas mihi : « Amen dico libi, non novi lc ^*. » Tu,
Domine, corripe me; verum in miscricordia; et inimicus
meus non supergaudeat mihi ^, sed ejus minas extingue, om-
nem.que operalionem cjus destrue : et da mihi viam ad le

dedecoris cxperlem atque inoflcnsam. Exorari le sine, Do-

mine, non quidcm propter justitias meas, sed ob miseratio-
ncs tuas.etpropterniujiam bonitatem luam. Salva animam
a morte oppressam. Recordare, bone Domine, quod et
peccans, et ad mortcm usque vuhioratus, ad ahum non

« Sap. IV, i5. — 2 Isaj. lvmi, 2. — ' lUhr, x, 2". — ^ Mallh.

XXV, la, et Luc. xiiij a-. — ^ Fsal. xxxiv.
 ^ON liSSli RIDliNDUM. 07

confugerlui mccllcnm, neqae manus mcas expanclerlm ad

Deum alienum nisl ad luam Ijonilalcm. Tu enim es unl-
versorum Dominus, qul habes poloslalem omnis spiritu?.

Tu dixisli, Domine : « Pellte, et dabilur vobis : pulsale, ct

«aperielur vobis '. » !\iunda me, Domine, ante mcum exi-

tum ab omni peccato. Ne repellas deprecalionem meam,

benignissime Domine. Indignum os clamat ad te, et cor non
rectum, et anima peccatis contaminata.
y. Exaudi me, Domine, proptcr bonitatem tuf.m non :

enlm repellls precatloncm vere poenilentlum, qui ad tc

convertuntur. Verum mca pcenltentia non est pura, sed
corrupta. Ad horam unam poenllentlam ago, et duojiiusJLc
adlram provoco. Confirma cor meum in timoj»^^^i«tt^^ci*^ ^1

mlne. Statuepedes meos super peiram poei)^ejp\ia<V'incafc

meam malitiam lua bonltas, Domine. Yiifcat feas, quffi ia * ^
)

me sunt, tenebras himen grallas iuoe. Don^ae, rwaioculos ^^

cccci aperuisti, aperl lencbris circumfusos o^&;4|os C9!^5^S\j -^
mei. Qui verbo leprosos mundasli, munda macular^JrTrmrar****''*'^

meac \ Flat in me gralla lua, Domine, sicut ignis, combu-

rens in me cogltationes inimundas.
bonus Tu enlm solus
es lumen quod omne hmien excedit
, gaudium super ,

omne gaudium, requies superans omncin requiem, vila

vera, sahis in aeternum permanens. Tibi soli bono ego
omnis supphcli reus, ego qul (juamcumque pcenani me-
reor, supplex procido. Tibi rcdemptori supplico, ne in
iine adversarius me comprchendat. Sed tu, Domine, t.'::i-

quam bonus et mahtia) immcmor, atqiie mlsericors, vesus-

cita membra mea,quaepeccalum diirregit. Vivifica «animam

meam, quam inlquitas occidlt. Gor meum ihumina, quod

improba concupiscentia obcaecavit. Libei-a me ab omni
opere malo, et insere in me charilatem perreclam, Domine
Jesu Christc Snlvator mundi : nomcnque servi tul libro
' Mallh. vji, 7. — » Id. vuf, ix, xri, xx. Marc. 1, cl Lnc. v.

24.
 .

3^2 S. KPHRJEM SYRI

\\[x iiisciibc, fineiii mihi bonum larglens, ut relala cle dia-

bolo victoria, absque confusione atlorcm coram ihrono

regni tui cum omnibus juslis. Quoniam tibi convenit glo-
ria in saecula. Amen.
YI. Obsecro vos, dilectlssimi fratres, elccti Dei, ut pro
me peccatore apud Dominum precemini, sicut Apostoli
pro Chonan3ea : digni pro indigno, honorandi pro vili et
abjecto; ut oralio mea per acceptabiles vestras preces anle
conspectum Dei dirigatur. Quia ipsi convenit imperium,
et magnificentia. Gloria Patri, et Filio, et Spiritui sancto

anlc omne saeculum, et nunc, et in omnia saccula sacculo-

rum. Amen.

^WX W»/W\\\^ W\ WXVVVVVVVV^VVXiXMVV^/VVXiVV^/VWVVVVVXW^^VWVVX

•T. MIOHAEL'8
oou.coe
ERMO ASCETICUS I.

I. Labor et dolor me ad loquendum alque dlcendum

compellunt ; verum indignitas mea silentlum mihi impe-
rat. Cordis mei dolores loqui vehementer urgent : sed
peccala mea polius ut taceam suadent. Cum igitur utrin-

que coarcter, loqui mihi magls expedit, quam silere, ut vel

sic a dolorc cordis mei respircm alque quiescam. Anima

qnippc mca dolore plena cst, ct oculi mei lacrymas con-

cupiscunt. « Quis crgo dabit capiti mco aquam, et oculis

wmeis fontem lacrymarum % «ut deplorem dlu noctuquc

vulnera animaj mea3, magnamque relaxationem instituti

monaslici hac nostra aetate invalescentcm? Est enim anima

mea mille confccta vulneribus ct ignorat : siquidem elalio
cjus alquc arrogantla ipsam sua considerarc vuhiera non
sinit, ut curcnlur. Sola autcm monastica inslitulio, quae

' Jcr. IX, 1

 SKRMO ASCIiTIClS I. i^y-jQ

Patriiiii noslrorum temporibus vigebat, recle servabalur :

quippequi fulserunt ut luminaria per lotummundum, pinm

alque religiosam in eo vitam ducentes, inler Iribulos et
spinas, hoereticos inquam, ac hominos impios ; et veluli

lapides quidam pretiosi, ac margarilae inustres enituerunt :

quorum ct ipsi inimici atque adversarii, ob summam cas-

lissimamque illorum conversationem, imilatores facti sunt.

II. Quis enim admirandam illorum cernens humilitatem,

animo non est compunclus ? aut quis eorum mansuetudinem
et quielem aspicicns, stupore non est correptus? Quis ita

pecuniae atque avaritiae deditus , ut voluntaria illorum

paupertate perspecta, non illico mundi odium conceperit?
Quis ita rapinis inhians, et superbus, ut cum vitaj iilorura

honcstalem integritatemque exploratum habuerlt, in nequi-

tatem non sit mutatus ? Quls fornicator, aut prolanus illos

precibus intentos conspexit, et non continuo pudlcus et

castus est effectus? Quis adeo ira aut furore fervidus, ut
exillorum conversatione atque colloquio in mansuetudinem
iion transierit ? hic igitur illi olim decertantes, nunc illic

exultant : quoniam et Deus glorificatus est in els, et ho-

mines exemplo iilorum sunt sedificati : nostra porro insli-
tutio, relictis viis rectis, per pra^cipitla fertur, asperasquc
per vias incedit. Non enlm reperllur hoc tempore qui prop-
ter Deum pecunias ac facultates deserat : neque est qui ob
vitam cEternam sa^culo renuntiet. Non est mltis, non hu-
niilis, non quietus : non est qui contumelils injurilsque af-

fectus, patienter ferat. At cuncti et contensiosi : cuncli

desides et ind gnabundi, vestlumque ornamenta sectantcs :

cuncti vani sunl et] inanis gloria^ cupidl : cunctl proprio

amore capti. Nam is quidem, qui ut institualur accedit,
antequam se instrui patiatur, alios inslruerc cupit : prius-
quam docealur, aliis leges dictarc nmbit : nnlequam sylla-

bas connectere noverit, philosophalur : antequam subda-

 ;

StA S. liPHR.EM SYni

Uir, subjlcere slLI allos nppcllt : anlequani supcrlofum

impcralls morcm gorat, ipse jubet et imperat : ct priusqnam
corripi alquc aclnioneri vclit, ipsc alils leges praescriberc
nilitur. Et si quidcm senior slt atqiic provcclior, cum au-
dacia vl su})erbla impcrat : at sl junior, contradicit atque
rcpuunal. Quicl si forlc (llvcs csl, honorcm sibi confeslim
dcrerii poslulat : si vcro pauper, do rcquie cst sollicitus :

sin aulcm opcrarlus, dij2,ilos dclicatos alque eleganles ha-

berc studct.
III. Quis igltur non deplangat , charlssimi, noslram
rcligiosam Inslitulionem? nos enim,qui saeculoabrenuotia-
vimus, lcrrcna adhuc sapimus. Agrlcolae ac ruslici dcspi-
ciunl lerram : ct nos, qui vidcbamur csse spirltales, terre-
nis curis dislringlmur. An ignornmus, ad quld vocali
sumus, fratrcs? an ncsclmus, quorsum vencrimus, dilec-

tissimi? ad lcmperantlam et absllnentlnm vocati sumus, et

ciborum varias exquisitasque deliclas cxpetlmus. Ad nudi-
latem persequcnd?m venimus., ct dc veslium culiu con-
tendimus. Ad obeditntiam et mansuetudinem sumus vocali,
ct cum asperitalc resistimus. Legentcs non intelllgimus, ct
audieutcs, ca qua: dlcunlur non percipimuiJ. Si quls forte
pcr itcr rcpcnlc jugulatum homincm olTondat, mutatur
atquc cxpallcsclt facle, ct cordc perhorrescit : nos vero
occisos dum lcgimus Aposlolos, ct Prophctas lapidibus
obrutos, fruslra hacc lcgl existimamus.
IV. Etquid dc Prophetis dlco et ApostoUsPIpsum Deum
A^crbum hguo suspcnsum occisumquc propler peccala
In

nostra audienlcs, mentc vaga dlstrahimur, et ad rlsum

convcrtlmur. Sol non fercns injuriam ac contumcliam
Donnui, subduclis radils splcndorcmsuum intcnebras con-
vcrtit : ct nos cx malitKC noslra; tcncbrls converli nolumus.
Yelum lempli cum nihll peccaasct, o scipso discissumest '

' Mallh. xxYij, 4-^. Marc. xv, 55, cl Luc, xxiii; 4-5,
 SEUMO ASGETICUS I. 3^5

et nos propter pcccala noitra coj de cornpungl recusamus,

Terra contremiscens a facle Domini ad nostruni lerrorem
sub pedibus noslris commovelur et nos ne sic quidem ti-
:

morc concutiuMir. Urbes lerra) motibus absorptcC suut, et

ioca a facie irai Domini desolatn sunt et ncquc sic terrore
:

corripinuir. Sol jam scmel, et ilerum super nos meridianis

horis obscuratus est : et neque sic corde expavescimus.
Pcrsarum bclla, ac divcrsarum genlium barbararum com-
mota sunt, nostramque provinciam devastarunt, ut nos
Deum limentes, poenitentiam agamus, cum poenltenlia no-
bis opussit non paucorum duntaxat dierum aut mensium;

sed annorum ac temporum multorum ct ne sic quidem :

converti volumus.
V. Rcsipiscamusigitur, fratres, ut Deum peccatis noslris
propitium habere valeamus. Deprecemur ipsum, quia iram
ejus provocavimus. Humiliemus nos, ut nos exaltet. Plore-
mus, ut nos consolelur. Projiciamus a nobis omncm con-
suetudinem malam, et virtutc quasi vestimenlo indunmur,
maxime nos, qui ad hoc angelicum vilae institutum perve-
nirepromeruimus. Ita, charissimi mei, modum ac normam
illam iUustrem perfectamque,quam Patres nostri olim
lenuerc, amplcctamur. Nc hodic per abstinentiam mace-
reris; cras autem epulis dislendaris. Ne hodie aquam bi-

bas, et crasvini polalioni indulgeas. Ne hodic nudis pedi-

bus incedas, et cras calceos caligasque assumas. Ne hodiu
cihcio ularis, et cras Irlliclbus veslimentis operiaris. Ng
hodie simphccm amictum geras, et cras ornatum requiras.
Ne modo mitis ac humllis appareas, paulo autem postea
arrogans atque superbus sis. Ne hodie mansuetum ct obe*
dienlem te praebcas, et cras inconstantem atque inobedlen'
tem. Ne hodie in te ploratus ac ejulatus audiatur, et cras

riirus atque contemplio. Ne hodie humi cubeSj et cras in

]eclo molli dormias. Verum unam libi regulam, charissime.

^7^ S. r.PIIRJEM SYRI

dcligas, per qnam Deo gralus acccptnsquc esse possls, tl-

hiqui) ipsi ac proximo tiio prodesse valeas. Quocl si per

abstinenliam ie ipsum maceras alque morlificas, vitamque
solilariam degis , Dominum luum dicentem ausculta :

a Quaecumque vultis, ut vobis faciant homines, et vos lUis

»facilc simililer '. »Si vcro ob corporis infirmilalcm assi-
duc tibi ab aliis minislrari oportuerit, vide et sollicite at-
tende, ne proximo damnum injuriamve Inferas.
yi. Propterea vero et perfecti olim Palres, jaclisfirml-
ter unlus vivendi rcguloe fundamentis, ilium canonem, quem
scmel arripuerant, ad fincm nsque vitae sine impedimenlo
flb'quo retinucrunl. Nam alii quadraginta annis, alii quin-
quf!ginta,nunquam vitac ordinem immutarunt, contlnenter
pra^claram atqueirrcprchensibilem ciborum ct iinguac tem-
perantiam, humi cubationem, humihtalem, mansuetudi-
nem, fidem, et charitatem, quK perfectac atque spirilualis
acdificationls vinculum cst, vohinlariamque paupcrtatem
servantes, et ab omnibus terrenis rcbus se abstrahentes,
ac vilam virtutibus decoratam agentes, et in vigilias ora-
lioncsque cum Lncrymls ct compunctione incumbentes,
risum(iuc ullra vultus sercnitatem crumpere nunquam si-

nentes. Superbiam illi prorsus conculcabant. Iroe atquc

indignalionl locum phine non tribuebant. Aurum ct argen-
tum pro nihilo reputabant, ct ut omnia summatim com-
plectar, sc ipsos ab omni sorde nuindos servQbanl. Et ideo
Dcus quoque in illis habitavlt, atquc in eis est glorificatus :

et qulcumque IIIos videre vcl audlrc mcrueruut, Deo glo-

riam dcdcrunt. Nisl onim quis se ipsum ab omni re iniqua,

sordidlsque cogllationibus, ac pravis afiectionibus, ira quo-

que et indignalione, Invidia atque superbia, et vana gloria,
odio, ct conteutlone, dclraclione, garrulitate, et nugls,
cunctls deniquc ( ne singula receiiseam) qux odit Deus,
' Mallli, VII, 12, ct Luc, VI, 3i.
 SERMO ASCETICUS I.
677
expnrgaverit atque eQiundaverit, ita ut longe ab illis absit;
nequaquam in illo habitabit Deus. Dicito enim mihi, obse-
cro ; si quis te in kilum projicercl, et in eo semper te ma-
ncre vellet, libenter-ne hoc ferres? Quod si tu, qui ver-
mis es, illud sustinerc ncqueas, quomodo vis ipsum Deum,
qui immaculatus et incontaminatus est, solusque sanctus
et in sanctis requiescit, in te, qui ccenoso foetore plenus es,
inhabitare?
VII. EmundemusigIturnosmetipsos,dileclissimi,utDeus
in nobis inhabitet, et promissa ejus consequi mereamur.
Ne, quffiso, nomini ejus sancto, quod invocatum est super
nos, injuriam inferamus.Ne propter nos nomen Dei nostri
blasphemetur. Parcamus nobis ipsis, et intelligamus nomen
nostrum nomini Christi consonare : Christus enim ipse,
et nos Christiani vocamur. a Dcus spiritus est *
: »quare et

nos cfliciamur spiritales. « Ubi enim spiritus Domini, ibi

«libertas^ » Demusigitur operam, ut hac libertate perfrua-

mur. Consideremus qua nos conversatione dignatus est.

Agnoscamus quod ad suas nos nuptias invitarit; nosque

invicem sic diligamus, quemadmodum ipse nos dilexit.

Desideremus eum, ut nos ipse Altcndamus no- glorificet.

bis ipsis, ae duplicipoena mulctemur maxime in die judicii ;

si post saeculi abdicalionem, adhuc ea quae mundi sunt,

sapiamus si post pecuniarum opumque conlemplionem,
:

de iis adhuc solliciti simus si post carnalium abrenunlia- :

tionem, ilerum quae carnis sunt persequamur. Quamobrem

metuo ne repente nobis dies superveniat : nudique tunc
invenli, ac miseri, et imparati, nos ipsos accusemus. «Idem
»enim et in diebus Noe passi sunt, quando edebant et bi-
»bebant, nxores ducebant et dabanlur ad nuplias ^, » vcn-
debant et emebant, donec repente superveniens diluvium
' Joan. IV, 24. — ' 2 Gor. 111, 17. — ' Cen. vii, 5. Matlb. xxiv,
37, 38, et Luc. XVII, 26, 27.
578 S. EPHR^M SYRI

perdidit omnes. Res quippe admiralioiie dignissima tuuc

erat, fralres, inlueri iera aninianlia in unum cogi, ac ele»
phanles quidem ex India et Perside advenlare; leones au-
tem ct pardos ovibus caprisque misceri, et nihil eis noccre :

serpenles et volucres, nemine impellcnte, accedere, et cir-

cumcirca arcam degere alque excubare, idque per dies
plurimos : ipsumque ]\oe sludiose arcam labricari, ac
magnis illos vocibus ad pocnitenliam hortari; et ne sic

tamen ilU resipiscere vokicrunt; ncque lot mirabilius ins-

pectis, tantoque variorum animalium atque immanium fe-

rarum convenlu compuncli sunt, ut salvari mererentur.

Ylll. Timeamus igilur, charissimi, ne eadcm et nos pa-
liamur. Nam quot) fuerant scripla, jam completa sunt : ct

quae prctdicla erant, signa finem acceperunt : nihilque res-

tat deinceps, nisi ut inimici nostri Anlichristi adventus
reveletur. Nam ubi Romanorum imperium finem acceperit,
omnia consummari oporlcbit. Qui crgo salvari cupit ,

sludiose conlcndat, ct qui coeleslc rcgnum intrarc deside-

rat, ncgligenliam atque torporem omnem a se depeUat.
Qui a geUenna ignis Ubcrari expetit, legitime decertct, et

qui vcrmi nunquam dormienli pabulum esse noluerit, vi-

gilem ac sobrium se praebeat. Qui exaUari optat, penitus
sese humiUct : ct qui vuU consolari, lugeat ac flcat. Qui
tUaUimum ingredi concupiscit, et gloriari atque exuUarc
in eo , lucidam lampadcm pra^ferat, ct oleum secum in
vasis sumat : ct ([ui ad iUas nuptias invilari cxpeclat, ves-

tcm sibi splendidam comparct. Est enim civitas iUa Regis

plena L-cliliae et jubiUitionis, plena himinis, dulcedinis, ct

suavilalis, qua) octcrnrc conjuncta vitas omnibus in ca Ua-
bitanlibus jugftcr manant. Si quis ergo iUius Rcgis appelit
civis atque famiUaris fieri, celeriter eo pergat : nam dies
jam inclinatur ad vcsperam, nuUusquc quid sibi in itinere

occursurum sit, uovit. Quemadmodum enim si quis viator

 SERMO ASCETICVS I. O79
sclens itlncris sni longinqnilatem, latigalus in via obdor-
miat iisque ad vesperam; ac dcinde somno cxperrectus,
videt jam dlem inclinatam : cumque ulterius pergerc ten-
tet, repenle in ipso itlneris initlo nubes illum ac grandines,
tonitrua et lulgura, tribulationesque alque angustiae undi-
que obruunt atque exagltant, ita ut neque ad desllnatum
locum ultra progredi, neque domum retrogredi possit ita :

cliam nos, si pnenltentiam agere neglexerimus, dum tempus

pcenltentla) adhuc nobls suppetit, graves sane poenas simi-
liter luemus. Advenae enlm et peregrini hic sumus \ Quare
studeamus in civltatem ac patriam nostram cumulati divi-

liis introlre. Negotialores spirituales sumus, fratres, pre-

liosam quaerentes margariiam, qui est Ghristus Salvator
noster, gloriatio et thesaurus nosler a pra^doe periculo im-
munis. Quamobrem mogna diligenlia studeamus illum ac-
quirere atque possidere.
IX. Felix sane, imo felicissimus, qul ilhim sibi acquirere
ac vindicare studult : sicut conlra miserrimus atque infeli-

cissimus est, qui Gondilorem omnium nostrum possldere,

alque ab eo posslderi neglexit. An nescitis, fratres, nos vi-

tis verae, qute Dominus est, palmites esse ^? Yidete igitur

nequisinh^ucluosus inveniatur. Namveritalis agricolaPater
est, qui hanc vitem excolit, illosque, qui fructum alTerunt,
majorc studio atque amore colit, ut copiosiorem fructum
refcrant : eos vero, qui fructum non faciunt, excindit, et
extra vineam projicit, ut igne comburantur. Sollicili ergo
vobis ipsls attendlte, ne infructuosi inveniamlni, excisique
igni tradaraini. Similiter semen bonum sumus, quod semi-
navlt coill terra'que Grealor, Ghristus paterfamlllas. Nunc
tempus messis advenit, ct messores paratas manibus tenent
falccs, solumque Domini nutum expectant ^. Yidete igi-

* Psal. xxxvin, i3, et Hebr. xi, 10, — 2 Joan. xv, 5. — ' Marc.
ir, 29.
58o S. EPIIR^M SYRI

lur ne qnis invenialnr esse zizanin, et in lascicnlos colliga-

tus, coniburalur igne sempiterno.
X. Nonintellip;ilis. fratres mei, quam formidabilepelagus
nobis sil transrrctandum? Perfccti quoque, ac sapienlissi-
mi niercatores paratas suas tenent merces, expeclanlque
doncc illis secnndus aspiret vcnlus, ut, Irajecto pclago, ad
portum vitsD applicent. Ego vero, meique similes, qui negli-
genlin et olio diflluimus, variisque vitse distractionibus te-
nemur, nullam prorsus animo sollicitudinem gerimus, quo
hoc pelagus trajicere possimus. Quare metuo, ne quando
repcnte vcnlus afilaverit, imparali reperiamur ac minimc
instructi, ligalosque in navim nos projiciant, ubi dies nc-
gligentiae alque socordicTC noslroc dcploremus, dum interim
alios exultantes liEtosque conspicicmus, nos vero ipsos in

afllictione atqne dolore conslitulos. In illoenim porluunus-

qnisqnc cum suis opibus ac mercibus gloriatur ct cxultat.

An quod ad nuptins a Rege regum

ignoralis, dilectissimi,
vocali sumus? Gur ergo ncgligimus? Cur hic non tota ani-
mi intcntione cnramns nobis splendidam parare vestem,
lampademquc lucenlcm unn cum olco in vasis sumcre? An
putatis nudum quemquam iUuc ingredi posse? Quod si

quis impudcnter ac tcmcrc, absquc veslc nuptiali introirc

prvTsumpscrit, scitis quld pati debeat cjusmodi? Jussu cnim
Regis, ligatis pcdibus ac manibus, projicitur in tcnebras
cxleriores, ubi crlt flctus et stridor denlium. Vcreor cqui-
dcm, charissimi, ne nos ab illo thalamo afTcclioncs carna-
lcs expellant, cum solo extcriore habltu ornali simus : ex-
tcriorenimcullusachabitus, cordis nostrietmentisindicium
est. Siquidcm ornatus indumcnlorum, veslisquc nimis ac-
curalc composila nos vcra illn glorla nudos iudicant nc
terrena saperc amor glorinc nos vanitali dedilos esse
: et

dcbiguat, ciborumquc delicio) gube concupiscentiam ar-

guunt. Ncgligentia pigros alquc incrles nos csse declarat.
 SERMO ASCKTICUS I. 38l

Nlmlus amor plura acqulrendi ac possldendi, quod Chris*

tum non amemus, nequedesidcremus, nos accusat. Invldiae
lues charilatem in noLIs non csse denuntlat. Frequens
pedum faclelque ablulio nos nostrls servire passlonlbus
significat. Per linguam, quld cor nostrum appetat, decla-
ratur : enlm cor deslderat, lingua proferre consuevit,
quae
motuque lablorum cordls nostri arcana depromuntur. Nam
ubi os nostrum aperitur, amoto jam ostlo atque custode,
sermo etiamnoster citra delectum, temereque progreditur;
per verba autem cordis occulta produntur. Os siquidem,
quod animi secreta non servat, suas illl cogltatlones fura-
tur ct dum intra se mens contlnere se existimat, oris te-
:

meritate atque elFrenatione evulgatur, cum se mlnlme vi-

deri arbitratur. Blandum detractionis vitium dum libenter
auditur, animae odio laborantis certum indicium est.
XI. Ne igltur quls erret, ut exteriore rellglonis habitu
se aliquld esse existimet : qui se putat ejusmodi apparenti
specie religlosum esse, se ipsum, fratremque suum fallit

ac decipit. £t illa slmulata religio quam sit falsa, ex ipsa

protinus conversatione ejus facile cuivls constare poterlt.
Si enim cogltatlones cordls Ipsius addlscere vells, aures
tuas ori ejus admove, statinaque ex illo cognosces de qui-
bus sollicitus sit ac cogltet : utrum de terrenis, an de coe-
lestibus; de spirltualibus, an de carnalibus; de voluptati-
bus, an de continentla ac temperantia; de opibus accumu-
landis, an de vokmtaria paupertate; de humilltate, an de
superbla; de charitate, an de odio. Nam de cordis thesauro
os depromit escas ad se accedentibus; et linguae usus,
quibus corperfrui desideret, Christo-ne, an rebus preesen*
tis s.ccull, ostendit : invlsibilisque anlma per actus proprii
corporis cernitur, cujusmodi sit, bona-ne, au mala. Bona
quldem per naturam est at vohmtate llberi arbitrli muta-
;

tur in maiam. Ccneterum dixerit fortasse quispiam passiones

 ;

385 S. EPUn.flM SYRI

ejiismocll naturales esse, eosqiie, qui indul-i^cnt, culpa ac

criniine vacare. Altcndc tibi ipsi, nepnlchrum oplimi Dci
opilicium in crimen ac culpam adducas. Fccit cnim ipse
cuncta valdebona, ct naluram omnibus exornavil bonis.
Esurit aliquis? non culpatur, si modcrate comedat et ;

cnim naturalis esuries. Silit quispiam similiter? non reddi-

tur obnoxius reprehensioni, si quantum salis sit bibat; est
enimsitis naturalis. Dormit ahquis? nontrahiturin culpam,
nisiimmoderate dormierit; quippesi se ipsum nimium rela-
xarit, ncgligcntlrcque ac somno tradiderit, ita ut naturam
immodici somni consuetudine vinci permiserit. Natura
enini, et consuetudo ulrarumque parlium testes sunt atque
prrecones. Nalura servilQlem ostendit, et consuetudo pro-
positum voluntalis indicat; cxutrisqueenlm consistit homo.
Yolunlas vero cum libera sit ac sui juris, tanqnam ajj:rico-

cola quidam est, naturai nostr.x consuetndine pravas ac

Lonas inserens, sicut ipsa volacril. Malas quidnni consue-
tudines hac inserlt ratione. Per famem, <;ulam : per sitira,

immodicam polalionem somnum, negligentlam atque

: per
torporem per nspectum, cogilationcm improbam et pcr
: :

veritatem mendacium inserit. Similiter virtutes bonas hoc

inserlt modo. Gibo inserit lemperantinm, sili tolerantiam,
somno vigilias, veritatem mendacio, ct aspectul pudici-
tiam.
XII. In ictu enim oculi voluntas noslra, instar agricolae,
iit dixi, consuetudines malas radicitus evellit, bonas auteni
virtutes inserit, naluram vinccns : nam veluti terra quae-

dam actionis nostrae, natura est ; agricula voluntas esl

consiliariivero atque magislrl, divlnoe sunt ScripturcC. Do-
cent enim nostrum agricolam, quas quidem consuetudlnes
pravas cvellere ct quas virlutes bonnsinserere debeat. Nnm
qunnlumvis vigilnns ac diligens nosler agricola fucrit, abs-
que di\iiiarum Scripluraruui doctrina ohtususcst prorsns-
 :

SERMO ASCETICUS I. 385

qiie iiiclis. Slqulclem socrornm Litterarum instltnlio atque
doctrina inlelligentiam ipsi viresqne pra^bet : et virlules
bonas ex propriis ramis ac snrcuHs ilii administrat, ut eas
nalurcC snae ligno inscrat. Fidem quippe illi pra^stat, quam
infidelitati innectat : et spem, qunm desperationi : charita-
lem,quam odio scientiam, quam ignoranticne diligentiam,
: :

quam negb*gentice laudem ac gloriam, qnam probro atque

:

ignominiae: immortalIlalem,quam mortalitati : divinitatem

denique, quam humanitati inserat. Caeterum si conlnmacia
atquc arrogantia sna ductus ille noster agricola, maLcistrum
atque consillaiinm sunm relinquere voluerit, divinas in-
quam Scripturas : errabit vagus, et in cogitationibus malas
incidel; congerensque consuetudines absurdas atque per-
versas, inferet nalurae suae qnre maxime ei sunt conlraria :

puta, infideiitatem, ignoranliam, odium et iavidlam, su-

perblam, inanem gloriam, ambitionem, gulam, conlcnlio-
nem et contradlctionem, aliaque plura his simHIa.
XIII. Ubi enim Legislaloreni dercllqiierlt, et ipse dere-
linqnotur ab illo : sin vero poenitentia ductus se ipsum
agnoverit ac reprehenderit, procidensque Legislatori dical
« Peccavi, quod te dcseruerim » illico Leglier ad misericor- :

diam flexuSjCum clementissimesuscipit, iliique intellectum

vircsque bonas praebet, quo iterum naturae suae terram ope-
retur, evellensque ex ea consuetudines pravas, inserat in
illam vlrtutes oplimas : coronisque praelerea ac laudibus
illum donat et ornat : ita nimirum, ut dum naturaliter esu-
rit, abstineot; sitiens toleret ; concupiscenliis stimulatus,
pudicitiam leneat; somno gravatus, el pigritia atque seg-
nilie a divinis laudibus lorpescens, ad vigiiias se converlat,
seque ipsum ad glorificandum Deum compeilat. Sicque
coronatur, naturam vinccns, virtutesque sibi acquirens.
Glorla igitur benignitati ac clementicC ejus, et confessio
Lonilati ejus, et adoralio miserationibus cjus. Quis enim
 :

384 *• EPUn/EM>SYRI

pater Ita miserlcors? quls pater ita miserator? qais pater

sic suos dlllgit irilos, quemadniodum nos servos suos Do-
minus noster omnla qulppe donat, omnia afiluenter
dlligit?

dispensat. Anlmarum nostrarum vulnera sanat, spretusque

a nobis, longanlmiter suffert. Omnes nos regni sui hx'redes
Ceri desiderat. Vult etiam voluntatem nostram a se laudari,
cum faclles levesque morbi per eam curentur ; graves vero
et Incurablles morbos ipse sanat. Et pigri quidem ac desldls

vulnera curat, ut os suum ad ipsum glorificandum aperiat.

Peccatori quoque peccata sua dlmlttlt, ut eum ad promp-
titudincm et alacritatem bome voluntatls excitet. Infirmum
cito exaudit, ne in pusillanimltatem incidat. GaitGrum mag-
nanlmis, eteis, qui constanterac perseveranter januam ejus
pulsant, utrumque largltur, et sanitatem scilicet et mer-
cedem.
XIV. Poterat ille quidem cuncta animarum nostrarum
sanare vulnera, nosque etiam invltos ad bonitatem conver-
iere; sed id facere non vult, ne voluntas nostra, arbitriique
libertas laudibus ipsius prlvetur. Nos igltur ipsum In adju-

torium atque patrocinium nostriyn invocare negligimus,

cum ipse dilexit nos et misertus est noslri ? Ipse nos redemit
ipsc mentis nostra) oculos illuminavit : ipse nobis suam
cogltatloncm pra^buit, suamquc dulccdinem guslandam in-
dulsit,utipsum jugller slneintermisslone requlramus. Felix
ille ac beatus, qui, perceplo dilectlonlsejus gustu, adcharita-
lisejusplcnitudinemjugilersuscipiendamseipsumpraepara-
vit. Nam qui ejusmodi charitate repletus fuerit, amorem
alterius cujuscumque rel in se ipso nequaquam susciplet.

Quis ergo, dilectissimi, taleni non diligat Dominum? Quis

bonilatem cjus non adoret, confitcaturque, ac pra^dicet ?

Quam vero excusnlionem in dic judicli habituri sumus, si

dcsi.lcs negligentesque fuerimus ? aut qulduam el dlcemus?

An quia non audivimus ? aut quia non cognovimus? vel quia

I
 SERMO ASCETICUS I. 585

iion dldicimns? Qiiid, obsecro, illc polult nobls Aiccrc, et

non fecit ? Ex immensa illa celsiludine et benedlcto sinu
Palrisnonne ad nos dcscenditPnonne cum inviijibilis esset,

se ipsum nobis videndum exhlbuItPet qui erat immorlab*s

ignis, nonhe propter nos incarnalus est? nonne, ut libeia-
ret nos, palmis in faciem verberalus est? miraculum
limore ac tremore plenum ! iVIanus lulea, ex pulvere terroe
formata, alapam dedit Condilori caell et lerra} ' ! Nos vero
miseri et infelices, qui terreni sumus et mortales, pulvis et
cinis, ne usque ad verbum quidem sufferre invicem possu-
mus. Cum esset immorlalis, nonne morlem pro nobis per^
tulit, ut nos ad vitam revocaret? nonne sepullus est, ut
sccum ilos pariter resuscitaret ? Ex inimici nos vinculis
absolvlt, vinctumque eum tradidit nobis conculcandum sub
pedlbns nostris. Invocavimus allquando ipsum, et non ex-

audivit nos? pulsavimus, et non aperuit nobis? Etsi vero

audlre interdum dislulit, ideo moram fecit, ut merces nos-
tra coploslor redderelur.

XV. Cur aulem abrenunliasti sacculo, charisslme? an

^dhucsiTCuli oblectamentapersequeris?pronuditatecultum
vestium , ct pro sili vlni potallonem ? Ad prasllum invltatus
es; et tu sine armis in aciem adversus hostes descenderO
cupis? pro viglliis, somno deprlmcris? pro luclu ct planc-
lu, in risum efFunderis? pro charitate, odlum in fratrem
exerces? Ad obedientiam vocalus es, el subjici recusas ? Ad
haereditatem regni ipsius invitatus es; et tu terrena sapis?
Ad humilltatem et mansueludlnem,* et tu superbia alque
arrogantia inlumescis? Et quid illi in die illa diclurus esP
numquid, quiapropter te humiliatussum? quia paupcr aftcc-
tus sum?quianudnsinccssl? quiaesurlvi, et sitivi? quia di-
lexl le ex tota anima mea,et proximum sicut me ipsum? An
igrtorns quia omnes sermones et cogitationes tucc conscriplaj
* Mattli. XXVI, 67. Maic, xiv, 65, et Joan. xvui, 25.

XL. 30
58G S. EPHr\.EM*SYKI

suiil? et coiiscleiilia lua lestis llbl erlt, ct si mcnliri vo-

lueris, le argucl?An nescis quoniam omnis crcalura cniu
uielu ac trcmore magno ante illius tribunal aslabit; et
millia millium, et centies millics millena millia Anj^clorum
in conspectu ejus circumstubunt? Et tu mentiri cogilas, et
diccre: «Quia proplcr te haec omnia susllnui ?o \ idenc du-
plicem luas poenam, pessimorum scilicct actuum tuorum,
et mcndacii. Expergiscere ergo, ct surge a somno, ct redi

in tc ipsum. Revolve mente cogitnliones tuas, et considera

quia jam inclinata est dies. Sed et hoc jam, iVater, intel-

ligc, quod qui heri nobiscum erant fratres nostri, el nobis

loquebanlur, hodicnobiscum esse desierunt. Evocali enim

suiil ad suum noslrumque Dominum, ut unusquisque eo-
rum negotialionis su.-c rationcm rcddnt. Eoce cognosce
atque perpendc, qurc hcsterni alque liodierni sunt diei : et

vide quomodo hcstcrnus quidcm dies quasi flos malulinus

pricteriit; hodicrnus autcm vcUit umbra vcsperlina. Con-

tcmpKare quoquc quaGstum negotiationis tuac, an secundum
Deum procedat atquc proficiat. Slcut enim cursor vclocls-
simus, dlcs nostii pertranseunt. Bcalus Igilur, qui quotldie
quoeslum hujuscemodi negotialionis suae acquirit, cumque
in vilam aelernam congregat.
XM. Ca;lcrum lu, dllcclissime, cur ncgligls? cur tor-
poic alque igna\In dcprimeris? Cur pigrilia ac lcedio,
tanquam vino iuebriaris ? Cur in lc ipso exacerbaris? Man-
sioncm-nc in hoc sxculo facturus es? Quematlmodum
enim si duo muluo occurrant,
aliqui vialortsln itlnere slbi

et in suum singullhospitiumpcrgant; vesperc antem facto,

in una, qua^ se forte iliis obtulerit, mansione simulreman-
serlnt , cl illucesccnlc jam dle ab inviccm scparanlur; no-
vitque quilibet corum quid habcat in domo sua, divitias
an paupcrlalem, rcquiem an Irlbulalioncm : ila ct nos su-
mus in hoc sicculo. Mansioni namquc simlhs cst hoec vita :
 SERMO ASCETICUS I. 687

(juippe exqiia sepnramnr ab invicem, qnllibet nostriun iii

snum locum pergens, intelligensqne qnid ante reconclituni

hobeat. Nullus enim ex nobis ignorat quidnam ante se in
coelum prremiserit : pnta, an preces cum lacryniis, aii

sanctas vigilias, an psalmodiam compunctioni conjunctara,

an continentiam humilitali admixlam, an abrenuntiatio-
ncm terrenarum rerum, an charitatem non ficiam, et mng~
num desiderium Christi. Hsee si procmiseris, bono animo
eslo, qnoniam ad requiem pergis. At si nihil ejusmodi

prscmiseris, quid in hac mansione proximum exacerbas ?

mane enim ab illo separandus eris? Quid superbis ? aut
quid insolcscis ? quidve moerore deprimeris? an quia ne
ipsam quidem mansionem separatim ferre poles? Quid
enim lunicae aut pallii cura angeris, solltciludinequc esca-
rum?« Qui dat iumentis escnm ipsorum^ wnon te nutriet,

laudibus ipsius insislentem? Qui cojlestis ejus rcpu haeres

fieri expeclas, de tunica et pallio es sollicilus ? Qui le ipsum
mundo morlificasti , adhuc tcrrena sapis? Cur medicum
exasperas, nolens sanitatem recipere ? Tempore, quo curari

posses, lua vulnera occullas, et medicnm, quod non sis

ab co curalus, incusas ? Tempus poenitentiae indullum est

tibi, et pojnilentiam agere negligls? Cur ergo arguis legis-

latorem, quod tibi, dum negligis et pnrvipendis, morteni
invexit? Numquid morli dices : « Permitle mc poenitentiam
agere ? »

XVir. Viglla igitur, charissime, viglla. Quasi enim la-

queus, hora iila repenle superveniet libi , et luuc stupore

atque pavorc mens lua corripietur, tibique ipse dices :

«Quomodo, me in superbiam eiato, dies mf-.i Iransierunl?

quopaclointerinutiiescogitaliones lempusmihi pra^lerill?»
Et quid proderit hauc in hora morlis cogitare, quando jam
ulterius non concedelur tibi in hoc sa^culo commorari?
'
Psal. cxLVi, 9.

25.
388 S. EPnRiEM SYBl

Imprime igiliir animo luo haic quaj diciintnr. Intrceant in

aures tiias, cjuae pronuntiata sunt a Domino, si lamen vel

ipsi credis. Ait enim : « De omni verbo olioso reddituri su-
wmus ralionem in die illa '. » Sufficerct aulem hic sermo,
si tamen mens nostra essct sobria. Qui vero ncquc ea, quac

sunt scripta, inlelligit; neque Ca, quai dicuntur, ouscultat,

siniilis est homo canali seu fislulae, aquani quidem
talis

recipicnti, sed quod transeat per ipsam, minime sentienti.

Quis igitur non fleat? quis non contristetur ? Et quis non
obstupescat, quouiam orbis terrac Dominus tam per seip-
sum , quam eliam per servos suos Prophetas et Aposlolos
pra^dicat ct clamat, nec est qui audial ? Quasnam vero illn

sunt ,
qu;e ab illis prnedicantur? « NuptiiK, inquit, pavalte
»sunt%» ct saginati lauri mei occisi sunt, ct sponsus in

thulamo suo cum gloria ct magiiiricentia residet, et cum

gaudio recipit introeuntes : fores patent,ministri feslinant.

Priusquam januae claudanlur, celeriter inlrare properale,

ne fortc foris remanere cogamini, ct ullra jam non sit, qui
vos introducat. » Non est qui inlciligat non est qui curet, :

studium<|ue adhibeat : verum ignavia et soUicitudo siECuli

hujus, catencE inslar, vinctam tenent mentem noslram.
Divinns sane Scripturas recte quidem scribimus, et recle
legimus : at rocte illas audire nolumus, quia qua; nobis
pruGcipiunt, opcre implere rccusamus.
XYill. Quis, obsecro, ahquando sine viatico longinquae
peregrinationis iler arripuit? sicut nos faccre volumus, qui
relicto hic noslro viatico, nihii nobiscum liinc perrgrc
profecturi deferimus. Felix sane ac bealus, qui cum fidu-

cia proficiscilur ad Dominum, et indeficiens secum viali-

cum defert. Ecce etiam decem virgines dormiunt, et servi

ncgoliantur, expeclantcs Dominum suuin, quando, acceplo

regno, cum polestalc ct majeslatc magna veniet, corona-
•
Matth. XII, 36. — » Id. xxii, S, ct Luc. xiv, 17.
 ,

SERMO ASCETICUS I. 58^

tiirus qnidem servos suos, qui, accepta ab eo pccuniu,
oplimc in ca mercnti sunt; perditurus autem cunclos ini-

micos suos, qui ipsum super se regnare nolucrunt. Quem-

admodum si media nocte, gravi somno homlnibus depressis,
repcnle magnus e ccelo sonns efficiatur, tonilruaque hor-
ribiha, et coruscationes ac fulgura dira, iina cum tcrrac

motibus; exlerritique subito dormientcs, revolvat unus-

quisque apud se sua opera, sive illa bona fuerint, sive mala.

Qui vero mala gesserint, in cubili suo jacentes percutient

peclora sua, quia nulhis jam illis erit autevadendi, aut sc
abscondendi, aut resipiscendl ab his, quae male egerint,
locus reliquus. Terra namque concutietur, tonilrua lerrc-
bunt, fulgura consternabunt, et profundic eos tenebr?e
occupabunt. Sic quoque in hora illa, instar fulguris velo-
cissimi, repenle exterrebit universam terram. Tuba enim
cum timore ex coelo resonans, excitnbit dcfunclos, omnes-
que qui a saeculo obdormierunt, resuscitabit. Cceli cum
virtutibus suis movebuntur ; et lerra omnis, ut aquamaris,
a facie majestatis ejus contrcmiscet. Ignis enim horribilis
ante faciem ipsius praecurret, emundans eam ab iniquita-
tibus, quibus fuerat contaminata\ Infernus a^lernas suas
portas aperiet : mors dcstruclur : pulvis aulem naturae
humanae, qui computruerat, audlta voce tubae, spiritum
vitamque recipiet. Erit enim vere mirabile hora illa, quasi
in ictu ocuH in inferno multitudinem innumerabilem
instar piscium in mari, agltari, et ossa infinita humanai
naluraj circumcurrendo, suas unumquodque compages al-

que juncturas requirere : surgentesque clamabunt omnes,

etdicent: «Gloria ei, qui congregavit nos, et perimmcnsam
clementiam suam resuscllavit nos. »Tunc exuUabunt justi,

et laetabunlur sancti : quique veri ac perfecli ascelae fue-

rint, consolatione perfruentur, et alaboribus exercitationis
' 1 Gor. XV, 24' i Tbess. iv, 5. Mallh. xxiv, 29, et Psal. xcvi, 3,
Sq^ S. EPHI\yEM>SYRI

siiae requiescent. Marlyres coronabunlur , vVpcsloli, et

Prophel.T. Bcatusqui nirrucrit horam lUam vitlcre, quando
cum gloria rapieniur in nubibus obviam immorlali Sponso
omncs qui dilcxerunt cum ', et cunclas vohmlates ipsius
pciTicerc sluducrunl. Nam sicut unusquisque hic perfec-
lioni oporam dedit : ila ilkic ad excelsa pcrvolabil. Et
qucmadmodum hlc quisque cor suum emundavit sic ejus :

quoquc gloriam inluebilur. Et quomodo quisque cum de-

sideravit : ila cliam dileclionc ipsius satiabilur. Admirabi-
lur quoque in illa Adam, magna ilLi et
hora primus parens
terribina ccrncas, quomodo nimirum cx se ct conjuge sua
gentes immcnsoc alque innumerabiles, infmilcxque naliones
processerinl. Magis culem admlrabilur, gloriam rcferens
crealoriDeo, quomodo ab una natura et cx una creutura
procreali, ahi in regno ac paradiso, ahi in inferno sortem
flcceperlnl. Gloria soli snpitMiti Deo.

XIX. Charissimi, recordalus sum horoe illius, ct con-

Ircmui. Considcravi horrcndum ilhid judicium, et cxj)avi.

Paradisi delicias alquc oblectatncnla perhislravi animo, et

ingemiscens flevi, ita ut non remanerct in me vis, ut am-
pHus flere possem ; quoniam in negligcnlia atquc dishac-
lione transcgi dics mcos, ct in cogitationibus sordidis in-
sumpsi annos mcos, ct quomodo mihi furlim sublali sint,
l\o\\ animadvcrli; ncquc quo paclo praetcricrint , sensi.

Dics mei defccerunl, et iniquitates mcae mulliphcalae sunt.

Ilei mihil hei mihil dileclissimi : quid faciam in confusione
horac ilhus,quando per circuitum aslabunt mihi noli mei,
qui me in hoc religionis habitu conspicientes, beatum prac-
dicabant; cum interim cssem inlus iniquitatc et immundi-
lia plcnus, oblivisccrerquc Domiiii, qui corda scrulatur et
rencs? Vcre mogna illic crlt confuslo : et infclix ac miser,
qui illa ibi confusione notabitur atque excipielur.
* 1 Thess, IV, i5 el scqq.
 »

SEUMO ASCKTICUS [. 691

XX. Deus plc el mlserlcors, pcr mlscrntloncs ego liias

le adjuro, ne me cum hoetlls a sinlslris luis slatuas inler

illos, qiii tc cxacerbariint, neqncdixorls mlhi : «Nescio lc.

Sed per tuam clcmentiam, indeslncntcm mihi planctum

compunclionemque larglre, et humililatem cordi mco con-
cede, alque purlfica illud, ut tcmphim sanclae grallae turc
efliciatur. Nam hcet pcccator cgo sim, implcquc egcrim,
assldue tamen ad januam tuam pulso : elsi ignavus ac nc-
ghgens, per viam tamen tuam semper incedo.
XXI. Obsecro charitalem vcstram, fralres mel charls-
simi, omni studio contcnditc placerc Dco , dum tempus
vobis suppetit. Coram illo plorale dies noclesque, et in
oralionibus alque psalmodiis vcstris assldue inum depre-
caminl, ut nos a sempiterno illo planctu, a slridore den-
lium, ab igne gehenna^, ct a verme illo nunqnam dor-
mientc eripere ac llberare dignelur; nosque In suo rcgno,
et in vita iclernn semper gaudio rcpleat : ubi exulat omnls
dolor, trislitla cl gemitus; ubi ncque lacrymls, nequc poe-
nitentia opus esl; ubi nec metus est, nec limor unde :

corruptio extirpala est; ubl non est adversarius , neque

impugnalor; ubi non est exacerbotlo, nec ira ; ubi locum
non habet odlum, nequc inimiclllaj : scd semper ibi adest
gaudium, iactltla, et exultatio, mensaque cibisspiritualibus
plena, quam praeparavlt Deus dlligenlibus se. Bealus qui
ad eam meruerit accedere; miser nulem et infelix, qui ea
privatus fuerlt.
XXII. Dcprecorvos, dilcctlsslmi, cfTundlle super me
viscera plelatis vestra:, ct orate pro mc, procidcnlcs bc-
nignlssimo amntorl homlnum unlgenllo Fillo Dei, ut faciat
mecum secundum misericordiam suam, et liberct me a
muUitucline ini(|uilittum mearum, collocctquc nic in clr*
cuitu labcrnaculorum vcstrorum inler macerlas bencdlcli
paradisi : ut prope vos ibi assislere mercar, qui Illius hcc •
 »

092 S. BPHR.EM SYRI

redcs cslls. Yos namquc filii eslis clilecli; ego vero qnasi
canis sum abjccliis ac vilis. Ulinam vcl nucas vestraimcns3c
projicialis, iit implealur in mc quocl Scriplum est : «Quo-
» niam et calclli comedunt de micis, qua; caduni de mensa '.
Ila sanc, charissimi, cfTundilc supcr me preces vcstras, et
vcnitc, solliciti simus de vita nostra ; omnia cnim inslar
umbr.u priElereunt. Averscmur mundum et qu;c in eo sunt,
solliciludinem quoque et affectionem carnalem : nullaque
omnino nobis alia sit cnra, nisi dunlaxat nos(ra) salutis :

quemadmodum el Dominus nosterprajcepit, dicens: «Quid

» enim proilcril homiui, si mundum univcrsum lucrelur;
» nnimac vero suae delrimentum patiatur? aut quam dabit
» homo commutationem pro anima sua " ? »

XXIII. Negolialores spiriluales sumus, fratres, sa^cula-

rlbus negotiatorlbus slmilcs. Negoliator damna et lucra

quotidic computat; et si quidcm damna perpessus fuerit,

ea resarcire sollicile stjidet. Sic eliam et tu, charissime,
dlcbus singulls vespcre et mane diligenter considera, quo
pacto sese habcat negotialio tua, ac mercimonii ratlo. Et
vesperc c{uiilcm ingressus cubiculum cordis tui, examina
le ipsum, ac dicilo : «Putas-ne, liodie in aliquo Ueum exa-
cerbavi? numquid vcrba oliosa proluli ? Num per contemp-
lum n(;gligentiamve peccavi? num in re aliqua fralrcm ir-

rilavi ? num allcujus famamdelrcctationlbus laccravi? num

quando orc psallebam, res saiculares mente versabam?
num quando carnalis in me concupiscenlia irrult. blandum
virus ogo lubens susccpi? uunKiuId a curis atque sollicilu-
diuibus lcrrenls aliquando superatus sum?« Quodsi in istis

compercrls le detiimcnla perpcssum , futurls lucrls praite-

riladamna sedulo resarclrc cura. Ingemlsce, et plange, ne

eadcm rursus delrimenla susllneas. Facto aulcm diluculo,
rursus medltarc, et dic :« Quomodo isla mihl nox praete-
• Matth. XV, 27. — 2 1(1. XVI, 2G, el Liic. ix, a5.
 SERMO ASGETICUS I. Sgl
rilt? lucnitus-ne snm in ea mercinnoniummenm? numqnid

mens mea una cnm corpore vigilavil? numquid oculi mei

lacrymas fuderunl? numquid cum genua noclu ad oraiio-
nem flecterem, somno depressus sum? numquid improbae
cogitationes invaserunt me, atque iilis libenler immoratns
snm?oSi te in ejusmocli victum esse senseris, sollicite cu-
rari slude, cordique luo custodem staiue, ne eadem rursus
Quod si operam curamque adhibueris, negoliatio-
poliaris.

ncm tuam servabis, et gratus acccplusque tuo eris Domino,

et libi ipsi magnopere proderis.
XXIV. Altende porro libi ipsi solerter, nequando te

ipsum torpori aique negligentiae trados. Iniiium enim per-

dilionis cst iiegligenlla} dominalio. Imilare autem apem,
et admirabilc ejus cerne myslerium, quo paclo illa ex va-
riis sparsisque terrae floribus suum colligit opificium. Hoc
ergo parvum ac vile insectum considera. Si enim omnes
sapienles lerrre , cunciique orbis pbilosophi congregati
fuerint, sapientiam illius edisserere haudquaquam vale-
bunt; quomodo nimirum illa ex floribus quusi quaedam
monumenla jcdificet in quibus et soboles suas sepelit;
,

cumque jam eas vivificaverit, tum demum velut dux qui-

dam mililiae, sua illas voce excilat, qua audita, illae pariier
evolare incipiunt; postquam aulem evolaverint, operalur
ac replct eadem monumenla mirabili escarum dulcedine;
ita ut omnis, qui opus nc laborem illius considerat, glori-
ficet creatorem Deum, admirnns secum, quod ex tnm vili

atque abjecto minuto tanta procedat sapicniia. Et tu ergo,

charissime, esto sicut ct illa; aique ex divinis Scripturis
divillns llbi congrega, et ihesaurum , qui nunquam eripi

tibi poterit, illumque in ccelum pracmillere' satage. Nam

el terreni prlncipcs, si quisquam illorimi in reglonem lon-
ginquam proficisci voluerit, praimiltuni servos cum opi-
Lus suis, ut cuiii in destinatam mansionem pervenerint,
5^4 *• 1 PHRiEM SYRi

habeant nbi rcqulescant. Ita ct lii, dileclissime, facilo, ct

in coeiun) tnas divilias praeinittilo, ut in sanctorum laber
nncula recipi niercaris. Noli brcve lioc vilcc lempus in nc-

gligentia alque desidia Iransigere, ne posten in srcculn

infmita poenilere atque dolere cogaris. Numquid diccnlem
Dominum nostrum non audisti : « In boc mundo prcssu-
» ram habebilis '
? » et itcrum : « In patientia veslra pos-
» sidebitis animas vestras ' ? » Quod si tu ncfj;ligentia atque
lorpore relaxatus, Iribulationes hujus soiculi oderis , pa-
lienliamque suhtcrfugcris, vohq^tates vero carnalcs appe-
tas; cnr jugum Christi lcvc alquc sunve propter tuam
ignaviam, quasi durum ct grave importabilcque, maledic-
tis inscclaris, le ipsum in perditionem pr?ecipitans?Et quis
tui miscrebitur, si tu te ipsum occidas? sumptis enim ar-
mis Christi, quibns hoslem dcbellare debneras , gladium
in luum ipsius cor infixlsti. Si in hac vita gloriaris, vana
est planc spcs tun, et inanis expcctalio tua.

XXV. Quid csl, quod os tiimu orat Dcum ? et cujus-

modi sunt quac ab illo deposcis ? Num Scxculi hujns re

quicm, an vitam immorlalcm et nunqnam sencscenlem?
Quod si haec momenlanca et transiloria requiris, mcliores
te jam sunt fur et fornicator. IUi enim , nt salvenlur,
orant; et le, qui fallaciler in hoc bono et angelico vilaa

institulo vivis, beatum pra^Hlicant. Lucem cnim odisti, ct

tcnebras dilcxisli, poslj)ositoque ccclcsti regno, tcrrena ac

lemporalia appetivisti. Verilus-ne es, miser, ne forte cle-
mens ct bcnignissimus Deus tuos labores sperneret atquc
rejicerct ? At ipse cerle, ejusquc gralia libi ad eos pcrfc-

rcndos viitutem pracstllit ; ipse cor luum compunxit, cl

mcrccdcm libi ipse allribuit. Omnla ab ipso ncceplsli ; et

tu supcrbia clotus es? Mcrccdem mercenarii exqnirct ab

his, qui dcfraudant illum; et le lacrymarnm tuarum mer-
i Joan. XVI, 35, el Luc. xxi, 19.
 si:rmo Asckticus i. ogS

cedc privabit? Absit. Qul ait : « Quaerile, et invenielis :

»pnlsate, et aperietur vobis *; » ilJc-ne mendax enTicictur?

nequaquam. Apnge miser : quis tlbi hcTC su«;gessll? qnis
libl tani invidus fult^ nt haec in nnimuni induceret? llle
snne adversarius et bonorum inimicus. lllius qnippe hoc
sludium est, ut nemo hominum salvetur.
XXVI. Redl igilur ad te ipsum, et ne animam tuam
oderls. Aperi oculos menlis tUcC, et cerne illos, qui lecum
versantur, quomodo decertant ; quam sollicile advigllant,

lampadcsque manibus lenent, et os ipsorum laudat atque

glorificat immortalcm Sponsum, oculiqueeorumpulchrllu-
dinem illius conlemplantur, et anima ipsorum laetalur et

exultal. Considera quia appropinquat et non lardabit.

Advenlet autem, iit expeclanles se repenle Isellficel. Erlt

enim, ut personet vox, dicens : « Ecce sponsus venit ^, 9

et qui cum eo sunt, venlent cum gaudio, habentes secum

lampades suas lucentes, vestemquesplendldam; audientque
vocem ejus dicentem : « Venile benedlcti Patrls mei, hse-
))redltale possidete praeparatum vobls regnum a conslitu-

wlione mundi. »Tu autem, cumvoxilla clamoris insonuerit,

dicturus es ad eos : « Fratres mei, dale mlhi modicum
olei : ecce eniin lampas mea extlngullur. » Audiesque ab
eis responsum : « Ne forte non sufficiat nobis et libi; vade
i»polius ad vendentes, et eme llbi ^ » Et tunc perges pcc-
nilentia ductus, et nusquam, ubi emere possis, invenies.

Omnis cnim terra limore concutietur, velut aqua maris, a

facie gloriae ejus. Tuncque mtEstus cum planctu dices :

« Vadani j et pulsabo, et quis novit , si forte aperlant

«mihl? » Reversusque pulsabis ; et nemo erit qiii libi

rcspondeat. Et iterum insistens pulsabis; et respondebilur

* Matiti. VII, 7, et Luc. xi, 9. — ' Mallh, xxv, 6, et Luc, xw. —

' Matlh, XXV, 9.
096 S. EPHR^M SYRI

libi ab eis qui intus sunt : « Amen dico libi, nesclo le,

))C|uis sis; discede a me, operarie iniqnitalis '. »

XXVII. Te nutem ibi persistente, inlroibit in aures luas

vox KTlitioB et exultalionis ; dignoscesque uniuscujusquc ia-

miliarium alque sodalium tuorum vocem ; ct amare flens

atque suspirans, dices : « Hei mihi ! hei mihi misero et in-

felici ! quomodo tanla fratruiu nicorum gloria privalns
sum, et a conlubernalibus sociisque meis separatus? To -

tum vitoe meae tempus cum illis Iransegi; at nunc ab eis

scgregatus suni. Jusle sane, ac merito haec palior. llli

namque conlinenter ac temperanter vixerunt; ego vero

indiflerenter alque negligenter. Illi psallebanl; ego aulem
menle distraclus silebam. Illi genuum flexionibus sedulo
vacabant ; ego vero dormiebam. Illi precibus intenli crant;
ego autem mente dislracta evagabar. Illi sc ipsos humilia-

bant ; ego vero superbia intumescebam. Illi se ipsos con-

tcmnebant; ego autem exteriore cultu atque ornatu dclec-
tabar. Propterca illi nunc lactantur, ego nutem tristilia

atque dolore plenus sum. Illi exullant; ego vero acerbe

fleo. » Evigila igitur paululum, o miser, et immensam Do-
mini benignilalcm considerans, noli, quaeso, tuam salutem
negligere. Inquire illum, et cito erlt tlbi in sahilem. Invoca
illum, et te [)roteget atque defendet.
XXVIII. Da ilJi, ut centuplum ab eo recipias. Si enim
charta inonimata per Hllerarum aplccs clamans, restlUiit
omne debilum, quod in ea scrlplum continetur; quanto
magis benignissimus Deus larglelur gratiam exquirentibus
sePChnrla quldcni pcr liltcras usurani usurae nddlt;at
ihesaurus divlnac gratiiX multiphcabit mercedem oratio-

num atque deprecationum nostrarum. Noli ergo ncgh'gerc,

ct lorpore atque ignavia deprimi; neque tcrrcnarum rc-
rum in te cura dominelur; neque in dcsperalionis laqueum
' Malth, XXV, i3, 417 et Luc, xm, 27.
 SERMO ASCKTICUS I.
597
le ipsnm conjicias. Nam Deus visceribus pietalis atque
misericordire suce suscipiet ac proteget te, omnesque qui
illum toto cordis aflectu requisierint. Accede igitur ad ip-
sum securus ,
procide coram eo, suspira , plora, et dic
ipsi Domine meus et Salvator meus, quare dereliquisli
: «

me? miserere mei, quoniam tu solus benignus ac miseri-

cors es ? Salva me peccatorem, quia tu solus absquc pec-
cato es. Evelle me ex foece ac coBno iniquitalum mearum,
ut non infixus ibi bseream in saecula sneculorum. Libera
me de ore inimici '
j nam ecce tanquam leo rugit, me de-
vorare cupiens '. « Excita potentiam tuam, et veni, ut sal-
» vum me facias ^ Fulgura coruscationem tuam, et dissipa
))vires ejus ^. » Terreatur, ac dissipelur a facie tua; infir-
mus quij)pe est, neque vim obsislendi libi habet, neque iis

qui diligunt te. Cernens enim signum gralicT ture, delerri-

lus fugit, confususque recedit ab ipsis. Et nunc, Domlne,

salvum me fac, quoniam ad te confugi. »
XXIX. Si hoc modo ad euoi accesseris, eumque ex toto
corde invocaveris ; confestim tanquam benignus et mise-
ricor^ patcr, suam in auxilium tuum gratiam cmillet,
cunctasqtie voluntates tuas implebit. Ita, charissime trii,

accede, et ne negligas, neve otio atque desidia obtorpes-

cas, neque ad me pigrum ac segnem atlendas. iMihi enim
sulficit coufusio vullus mei, qui dico, et non facio; moneo,
et non intelligo. Ceelerum imitator esto perfeclorum nc
spiritualium Patrum; et regulam illorum exquire ac se-
quere. JNeque supra modum tentes grandia atque excelsa,

quoB perficere nequeas; neque rursus nimium secteris vilia

atque abjecla, ul mulliplicelur merces lua. Neque delicate

nimis corpus tuum enulrias, ne forte oppugnare te inci-

piat; ncque iilud ipsum carnis voluptatibus assuefacias, ne

'
Psal. Lxvui, i5. — ^ 1 Pctr. v, 8. — ^ Psal. rxxix, 5.— ^ Id.
CXLIU, 6.
398 S. EPHR.EM^SYRI

praegravet animam tuam, et in infima lerra) illam depri-

mat. Nam si illius concupiscenlias explrre voliieris, dere-

linquet viam planam ac rectam, et per aspera atque praD-
rupta incedet, cogitationesquc quascumque sordidas facile
libenterque adDiillens, a temperantia et sobrietale prorsus
recedet. Quod si illud rursus ultra modum laboribus ma-
ceras alque aftligis, etiam sic gravilate oneris opprimitur
anima tua, dum trislilise atque pusillanimilati subdilur, et
a torpore ac lcedio vincta delinetur, iracundiaque conci-
lcitur; et ad laudes Deo referendas, precesque fundendas,
nec non ad bonum obedientiae pigra ac segnis elTicitur.

Bono igilur le ipsum modo ac via guberna.

XXX. Nunquam-ne, dicito mihi, circi spectator fuisti?
aut num scapham rursus in pelago non conspexisti? Ele-
nim eqtios si qnis immoderalius ad cursum concilarit, so!o
postmodum strepilu lerrentur; contra vero si nimium rc-
laxali fuerint, ipsum eliam aurigam dejiciunt,dejcclumque
por divcrsa trahunt. Simililer et scapha in mnri >i pondere
nimio gravata fuerit, facile iluclibus concutitur atque sub-
mergilur; at si levis, et sine onere naviget, cilius ventorum
vi subvertitur. Simililer quoque et anima et corpus si supra
modum onerentur, iu ea, quai anle diximus, incidunt. At-
que ideo bouum cst, ita unumqueujquc inci])ere, ut perfi-

ciat, Deoque placerc qucat, et sibi ipsi ulilis sit ac proximo.

Vosestis bcnedictus grex Christi, vos luminaria niundi, et
sal teiroi ',qui perfecli ac veri mouachi estis, angthcamque
conversationem diligitis. Certamcn quideui veslrum lem-
porarium ac momentaneum cst ; at retributio et laus
ijelerna. Labor vesler brcvis; at requies el perfeclio nun-
quam senescens. Quanlo vos alacrius decertatis, virtutcm-
que excohtis; tanlo magis adversarius vester furore alque
insania acccndilur, dlvcrsosquc in pernicicm vcstram la-
• Maltli. V, i5.
 SERMO ASCETICUS I.
3(J9

queos occulle tenclil. Altendile crgo vobis ipsis ab insidiis

ejus. Nemo cuim absque cerlamiDC coronatur '.

XXXI. At gratia Dei nullum unquam derelinquet, qui

prompte alacritcrque pugnaverit. Si quis vero per ignaviam

se ipsum relaxans, os suum aperire, ejusque gratiam iu

auxilium suum invocare neglexerit, sc ipsum jam incuset,
et non gratiam, quasi ab ea deseratur. Quemadmodum
enim si quis manibus sanus sit, babeatque ante se escas
plurimas apposilas, et segnitie lorpens, noluerit ori suo
eas admovere, iisque vesci : ita quoque monachus, qui
graliom expertus est, si neglexerit ipsam invocare, et dul-

cedine ciborum cjus repleri. Similis est monachus militi

ad belhim proficiscenti, qui corpus suum nrmis undique
munil, ct vigilat, decertalque, donec victoriam oblinuerit,
ne forle adversarius repente in eum irruat, incautumque
dcjiciat atque apprehcndat. Eodem modo et monachus, si
inertia ss ipsum rehixaverit, faciihme ab inimico capietur
ac proslernetur. Immittit siquidem ille in cor ejus cogila-
lioncs lurpes ac sordidas, quas hic libcnter in se admittit
ac recipit; superbiam praeterea, oc vanam gloriam, invi-
diam, dctractionem, gulam, insatiabiiemque somnum : et
inlcr hax omnia, in desperationem illum agit, et in re-

probationem malorum. Caeterum si sollicitus sempcr vigi-

laveril, Dei gratiam in suum praesidium impiorabit, i\h

eoque adjuvabilur, edocebiturque, quomodo placeat ei,

fietque in eo laus et laudalor. Nam queujadinodum qui

se ipsum intuetur in speculo, idem ipse est qui vldet, et c|U!

videlur : ad eumdem modum et gratia, ubi invenerit re-

quiem, alque in liomine inhabilavsrit, ibidem et gloriiicat
hominem et gloriiicatur ab ilio. Absque autem iilius au-
xiiio, non valet cor piacere ei, neque compunctione re-
pleri, ad confitendum, ul debet, Domino : scd pauper est,
'
a Tiui. II, 5.
 :

I^ s. epiir.em' syri

bonorumqiie indigcns, habilantqiie in eo turpes et exe-

crandie cogilationes, sicut nycticorax in domicilio. Ilominls
est graliam invocare, iit illa adveniens, mentem cjus
illuminet ;
purificansque se ipsnm homo, eam inhabitatri-
cem ct auxiliatricem sibi acquirat, et per eam qunscumque
virtutes exerceat; illuminalusque ab ipsa, varium ac mul-
tipiicem omnino futuri saeculi decorem contemplari ?aleat
eHicilurque ei murus et anlemurale, et custodit ipsum nh
hoc snpculo in vitam hUuri saeculi.
XXXII. Inclina erj^o aurem tuam, charissime, et ero
libi bonorum conciHntor, si ad vitam cupis aelernam per-

venirc, et heatiludinem Domini tui conseqiii. Dic mihi,

cur aqua abhiis faciem tuam? numquid ut proximo ILio
placeas? necdum ergo, ut videlur, respuisti passiones car-
nis tUcT, sed eis adhuc sorvis. Quod si faciem tuom lavarc
dcsidcrns, Licrymis enm abluilo, et suspiriis ac fletibus

eam lavato, ut in conspeclu Dei ct sanctorum Angclorum

cum gloria ac claritate resplendeat. Nnm facies, quae la-

crymis abhiilur, immarcescibilcm pulchritudinem acqui-

rit. Sed fortasse dicturus es mihi : « Pudet me turpem
alque deformem faciem praeferre. » Verum sordes pedum
tuorum vullus(|ue tui, si cor mnndum costumque hnbuc-

ris, super clnritatem solis intcr Dcum et sanctas Virtutes

refulgebunt.Quorsum autem temere ac passim rides?

Nonne plangere alque lugere potiiis dcberes ? Et hoc
unde, nisi quod non appctas beatitudincm cjus; neque
supplicia, qune ipse comminatur, perlimescas? Qui igitur

lentationes expertus est, commonere eos poterit, qiii nec-

diim cas sunt experli : cl qui in latroncs incidit mercator,
vialores potcrit cautos atque sollicitos rcddere. Quoniam
vero ct ego ex parle tentatus sum, (
quod prudentiae tTi.T

commemoro, ) et ob meam ignaviam ad horam duntaxat

cautelam adhibui, rursumque per meam incrtinm atque
 SERMO ASCETICUS I. 4^1

pigrltiam in eadem recidi : ideo consiliam vobis prsebeo,

qiii eslis dilectus grex Chrisli \ ne propter carnales passio-

nes, ac hujiis vitai voluptates, divina gloria privemini, et

a puro illo exultationis atque laitiliai thalamo rejiciamini.
Scitis enim, quod labor exercitalionls, tanquam somnus,
praeterit; at retributionis requies aiterna est, et ineiFubilis.

Altende tibi ipsi, ne utrumque pariter deperdas, et pro

utroque ullionem ac poenam exolvas.
XXXIIf. Da autem polius operam, ut perfectam virtu-
tem consequaris, quae omnlbus adornata sit, quae dihgit
Deus. Hanc enim si possederis, neque Dcum unquam
exacerbabls, neque proximo tuo mali quid facics. Ha;c
porro virlus unica ac singularis dicitur, conlinens In se
pulchrltudinem ac varletotem omnlum aliarum virtulum.
Quemadmodum enim regalc diadema absque pretiosls la-
pidibus selectisque margarllls componl texique nequit :

ila et haec unica ac slngularis virtus sine allarum fulgore

virtutum perfecta consistere non potest. Est enim revera
quam simillima regio dlademali : nam slcut in eo si vel
unus pretiosus lapls aut margarita defuerit, refulgere super
caput regis decenter nequit; ita et haec slnguhnrls virtus,

nlsi rehquarum virtutum ornamento conseratur, perfecta

vlrlus appellari non poterit. Slmllis quoque est coplosis

dapibus, exquisitlsslmo condlmento praeparalis, sed salis

sapore carentibus : nam slcut prellosae illae epulae ac

dapes absque sale inutiles sunt : Ita et Isla unlca virtus,
variarumiicet vlrtutum gloria et honore decorata, nlsi cha-
ritatem crga Deum et proximum adjunctam habuerit,
contemptibllls prorsus atque Inutilis habebltur. Slmilis Item
est perfccto pulchroquc corpori alphabeti pulchre suis
litteris formati ac perpoliti : si enim vei una ex ilio dema-
tur littera, totum illico mancum et imperfectum redditur :

* Luc. xii, 3a.

XL. 26
4o2 S. EPHRyEM' SYI\I

ila et hulcvel una caelerarum dcfiierlt virlutum, lota

sl

iniilills que reperlelur.

abject
XXXIV. Siirfilis rursum illa est aqulloe ingenli in altum
volilanti, quae escnm in laqueo alligalam cernens, toia sc

alarum vehemcntia e sublinji in eam demillit, volcnsque

prtxdam inde abrlpere, comprehensa rep^enle ungulae sum-
raitatc, laquco detinelur : atque ex hoc parvo licet impe-
dimento, omnis vls ac fortitudo ejus devincta imminultur,
totum quantumvis corpus liberum et extra laqueum ha-
Lerc videalur. Eumdcm sane in modum ct hicc virlus, si

vel ia uno niiquo negotiorum terrc^iornm vincla hieret,

tola mox morlificatur, debilitalur, et exlin^ullur, nec iii

allum ferrl potest, nlsi a lerrenls negotils llberetur. Quis-

quis igitur lacrymas non habet, vcniat et ploret : et cui

non suppelil compunctio, prcTlericns ingemiscat ct suspi-

ret, considcrclquc quomodo haBc virtus dum ad coelum
iisque ascendit, regnlque cceleslis portas allingll, ingredi

lamen ncqueat. Est vcro ejusmodi, (juod dicere volo, cha-

rissime « Conseculi sunt Inrmltis laboribus quldam hanc,
:

quam praidixi, virtutem, ipsamquc rcgli diadematis inslar

exornarunl : at postmodum terrenis rcbus illaqueatiperie-
runt, sequc ipsos a ccelcsti rogno excluscrunt. » Considcra
igitur dihgenter tc ipsum, nc liiscc laqueis capiarls, ct iui-

Uiico ad praedam Iradaris, ncque admirabilcm Illam vir-

tutem. quam tantls hiboribus acquisivisli, deslruas ac pcr-

das; neque eam in coelum asceudcie prihlbeas, ct rubore
coulusam coram sponsl thalamo conslitiias : vcriim 11-

bcram iili vocemquc excelsam, ut exul-

tribue fiduciain,
tans in ihalanmm inlroeat, laborumque praemia repclat.
miraculum ingcnset obslupcnduml Sicul naujqueleo unico
caplllo, slc tcrrena quallbet cura virtus hicc ,
quac leoni
comparalur, colligata, in terra marcesclt alquc vilescit.

XXXV. Quamobrem sobrium ac vigilcm, carissime, te

 SERMO ASCETICUS I. 4o5

praebe : leqne Ipsum vlncens, capillum in lc illum exlg^uum

ac vilem abscinde, ut non in derisum venias, quemadmo-
dum ille Forlissimus, qui in uno momenlo ct ictu oculi,

sola asini maxilla armatus, mille viros occidit, et se Ipsum

a vinculis libcrans, inimicos inlerfccit, et Deo victorlam
dedicavit, ejusque oratio maxillam asini in lonlem aquae
convertit \ Hic autem licet tantus ac talis esset, cndeoque
niulta praeclara praestllisset, semetipsum tamen per impru-
dentlam tradidit, terribilesque illas suas et admirabiles
vlres colllgavit. Quare et lu libi ipsl altende, ne ulla ra-

lione hanc virlulcm noxlis aliquibus rebiis terronls devin-

cias : sed liberam eam a cunclis, qiiibns lcedi ac vlolari

potest, reddens, In coelum praemillc. Qucmadmoduni
aulem facere solet nalalor aliquis, qui ut margarllani pre-

tlosam invenlat, sese in profundum pelagi nando demlllit;

qua reperla, in allum ex aquis cmergit nudus et cnm in-

genli ihesauro in terram prosilit: ad eumdem modum et lu

omnibus rebus terrenls saecullque inquluanienlis nudarl ac

liberari feslina; vlrluleque hac illuslralus, inducre ea
sicut vestlmento; et die noctuque vigilanler excuba, ne
ipsa cxpolieris. Nam quai illam possedcril anlma, a nullo
malo everti polerlt; non a fame, aut nudltale, desidia vel
morbo, paupertalc vel perseculione, aul iiVid quaplam
tentalione diabolica. enim sobrlam ac vigilem se prai-
Si
bueril, per ejusmodi magis augebltur et coronabitur,
scmper secundum Deum proficiens, illustrlorque evadcns.
Neque ctiam ipsa niors eam aiiligcre aut opprimerc vale-
blt; sed cum cx corpore mlgrabil, Angeli in ccelis ipsam
laelanlem et exultantem excipient, et Palri luminum ofie-
rent. Tribulalio enim palienliam operatur : paupertas au-
tem et inopla instar tenaj esl, quas ipsa excolit, perque
eas fructum juslitiae refert,
'
Judic. XV, i(3-iy.

26.
4o4 S. EPHR^M* 8YRI

XXXVI. Sed ueqiic illam morbus laedoro valet : quin

potius virluleQi ex illo, gloriamque apud Dcum acquirit.
Non illam tentaliones minuere possunt, cum potius ex iis
laudem et decus in vitam aeternam sibi comparet. Perse-
culio illam prosternere ncquit, sed qk ea perfectam pul-
chramquecoronamplectens, Deo gloria^ cum gaudio oiTert.

Nuditas illam ignominia circumdare nequit, ex qua potius

stolam glorise sibi texit. Similiter fames eam ad pusillani-
milalem redigere non valet ; sed ex illa mensam sibi in

regno coelorum instruit. Neque etiam sitis eam loedio affi-

cere potest : ab illa enim paradisi gaudia sibi parat. Sed
neque paupertas eam ad concupisccndas divitias allicere
polest per illam enim Domini beatitudincm hcereditale
;

possidebit. Vi^inaeetsuspiria sunt coronaperfectionis ejus :

humililas et mansuetudo, fundamenta aedificii cjus. Mors

iUam inlcrficere nequit, neque sepulcrum illam conclu-
dere sed neque
: coram anima vlrtutibus praedita porlas
coefi

suas obserare possunt, verum potius videntes eam, cum

gaudio illas aperiunt. Myriades myriadum, et millia millium
Angelorum et Archangelorum, Thronorum et Dominatio-
num, Principatuum et Potestatum torve illam aspicere ,

non valent; sed Unlo potius vultu eamdem cxcipient, mani-

busque suis suslollentes, coram throno majestatis sislent.
Exullabil in ea Pater,et Filius cum Spirilu sancto. EtPaler
quidem in ea exullabit, quia ipsa eum dilexit, et praeter illum
dillgere alium nokiit. Exultabit autem in ea unlgenitus
Filius : quoniam ipsa semper concupivit illum, et praiter

eum nihil possidere optavit. Exultabit et Spirltus sanctus

in ea, quia templum illius sanctum fult, et inhabilavit in

ea. Exultabuntquoque superillam coelicum Virtutibussuis,
et parlter procidentes, glorificabunt Palrem, et Filium, et
Spirltum sanctum, ccrnentes eam omni angcllca virtute
cxornatam, ct omni justitlaj splendore dccoratam. Exulta-
 SKKMO ASCKTICUS I. /^o^-)

bit etiam in ca paradisus, qiioniam hicreditato ipsum acqui-

sivit. Gloria et magnificentia soli bono et amatorihominum
Deo, qui sua «;ratia regnum nobis pra^stitit.
XXXVU. Saua me, Domiue, et sanabor, qui solus sa-
piens es et misericors. Supplico bonitati tua3, sana vulnera
animae meae, ct oculos mentis mea3 illumina, iit dispensatio-
nem tuam in me foctam considerem. Et quoniam mens
mea infatuata est, sale gratiaj tuas condias eam. Sed quid
dicam libi, o futurorum prcecognitor, qui corda scrutaris
et renes? Tu sohis quippe nosti quod, sicut terra sine aqua,
sitit te anima mea, et concupiscit te cormeum diligentes :

autem te assidue gratia tua replentur. Quemadmodum

igitur semper exaudisti me : ita nunc quoque deprecatio-
nem meam ne despexeris. Ecce enim vehit captiva detine-
tur mens mea,te solum Salvatorem verum requirens. Mitte
ergo gratiam luam, ut veniens famem meam explent, et
sitim mihi restinguat. Nam le lumen veritatis, datoremque
salutis concupisco et sitio. Concede igitur mihi postulata
mea, et instilla in cor meum vel unam guttam dilectionis
luae, quae sicut ignis in corde meo accendalur, et spinas ac
Iribulos ejus, cogitationes, inquam, pessimas, consumat.
Da aulem mihi opulenter et sine mensura, ut Deus homo,
et muhiplica dona tua, ut bonus boni Patris Filius. Quod
si te,ut terrcnus vel lerreni fiiius,repuh aut repello, irritavi
aut irrlto; at tu, qui hydrias tua implesti benedictione ',

imple quoque sitim meam gratia tua : et qui de ((uinque

panibus satiasli quinque miliia hominum *, de immenso
eliam bonltatis tuae ihesauro famem meam exsatia.
XXXVIII. Benignissime, hominumquc amator, si super
foenum et flores, omnisijue generis herbas tua in illo tem-
pore abundanter ct sine invidia cffusn est gratia, quanlo
magis servo tuo supplicanti posluhila conccdel ? Ecco cnim
• Joan. 11, 7. — » MaUh. xiv, 21.
4o6 S. l.rilR.EM >SY[\I

acr refiilget, el volucics voc(3in suam a i;lorifl summa) sa-

pienlla; Iu.td variaut : ecce lcrra omuis variorum diploide

florum circumdalur, quoc sine liiimanis manibus texla est :

gnudcns autem et cxuUans, duplicem ai;it cclebrltatem :

ac primum quidcm propler prlmum parenlem Adamum,

quod velull vomerc quodam e sinu ipsius cduclus est delnde :

proptcr Domiuum suum, quod desceudens supcr ipsam

ambulavii. Mare qnoquc gralia tua Impletum, n.-ivlgantcs
in ipso dlvltiis augct. Eadcm igitur gratia tua fiduclam mlhi
concediil, ut loquar ad te :quod enlm ad te habeo deslde-
rlum, compclllt me, ut invoccm le. SI enim qui luit ab
initio homicida malorumquc architectus serpens, os suum
olim a])eruil; quanlo uingis os servl tul tc concuplscentis
apcrics, ut gloiiam Inudcmquc gratlac tua) enarrct ? Bcnig-
nissimehominum amator, qui duo minula viduas iUius,
animumque suscepisti alque probasti, suscipc quoque de-
prccalionem servi tui,ct nugcpreces meas,etda quodpcto:
ut templum sanctum grali?e luic efliclar, quac Inme Inha-
quomodo placere
bllct, ij)saque, sibi debcan), mc doceat :

ut ct carmlna con)punctionIs alque lactitlie in cilhara mea

dcpromat, et mcntem nieam qu.isi quodam freno constrln-
gat, ne iiberrans pcccem tibi, ct lumlne Illo prlvcr.
XXXIX. Exaudi me, Domine, exaudi me, et praesta, ut

voccr In ha'redltatem regnl lul, colligar ab errore uico,

emundcr a sordibus meis, ex inslpiente sapiens evadam;
et qui inutllls fucram, utllis flam. Elcctus tuus ascctarum
grex, omnIan)que Sanctoriim, qui libl placnere, qulque in
paradiso exullant, ij)si pro me deprcccutur, tcque orcnt,
qul sohis houiiuun) nn)alor cs. Ipsc cxaudi prcccs corum,
ct salvuu) mc fac per oratioucs corum ; ego nulem jicr cos
gloi^Iam libi rcferau) quoniam dcprccationcm eoruu) exau-
:

di^ll, cl mlsertus cs mci, ncc dcspcxisll prcces eorum, quas

pro mcasalutcoblulore. Tuautcui, Domhie, pcr tuum Pro-
 SKRMO ASCETICUS I. l\0']

phclam dixlsli : a Aperiam os tuum, et Implebo illiul '. »

Eccc os servl tui una cum corJe apertum cst : implc ergo
ilhul gralia lua, ut semper beneclicam llbl, Chrisle servalor
noster. Effunde in cor meum, benlgne hominum amalor,
rorem gradae tuac. Quemadmodum enim terra, quac semen
acceplt, sine vlsitallone bonitatis tua3 non potest suos fruc-
tus alcre; sic neque cor meum sine gralia tua valci quac
libi sunt placlta eloqul, aut fructum justltlcie referre. Et
slcull phivia IVuclus nulrlt^ arboresque vai-IIs florlbus co^
ronantur;ila ros gralia) Iua3 Ilhuninet mentem mcam,exor-
uelque liiam florlbuscompuacllonis, humiiitatis,charitatis,
et palienllsc.
XL. Et quicl dlcam ? ecce enlm oratlg mea infirma est
ac dcbllis ; autem meoe magna) sunt et forles.
iniqultales
Peccata mea tribulant me, et infirmltates mea) vim mlhi
faciunt. Vincat illas gralia tua, Domine. Qui oculos cieci
aperuistl, aperl ocuios menlls mecc, ut sempcr pulchrilu-
cllnem tuam conslderem. Qul os subjugalls aperuistl, aperi
os meum ad gioriam et iaudem grati;e tuae. Qui mari ter-
minum verbo imperil tul posulstl, ponc terminiuu cordi
mco per gratiam tuam, ne decilnet a dexlrls slve a sirilslrls

a decore tuo. Qul populo non credenli et contradlccnli

aquam in deserto dedisli,da mihl compunctlonem, ct oculis

mels lacrymas, ut dle ac noclc plangam dies vltae meae cum

humliitate, charltate, etpurllale cordls. Accedat deprecallo
mea coram Domine; et largire mihl de semine sancto
te,

tuo, ut manipulos compunclione et confessione plenos of-

feram libl,et dlcam «Glorla el, qui dcdlt, ut Ipsi oflTcram,
:

etadorem Palrem,et Fllluu),et Splritum sonctum Insaecu-

hu 9 Amcn.
XLI. Sobrii Igltur slmus et vigllemus, obsecro, in hoc
brevi vilse nostraj tempore; et in hac undecima hora viri-

' Psal, Lxxx, 11,

4o8 S. EPHRyE^I SYRI

liler tlccertemus. Appropinquavit cnim jam vespera, et

mercedls rctribulor cum gloria venit, ul reddat unicuicnie
sccunduni opera cjus '. Atlendilc itaque ne quis vestrum
dc bono opcre praisumcns, ncgligenlcrque vivens, immensa
illa Salvatoris praemia deperdat. Similis namque esl mona-
chus cigro alicui seniinalo, qui pluvia ac rore rigalus in-
cremcnlum capit, et rruclum lactiiice producit ' : sed cum
jam nd frugum tempus pcrvenerit, major cura agricolae
ingcrilur, nc vcl grandine, aut a feris animantibus segetes
devaslcnlur : gaudct aulem exullalquc agricola, ac Domino
gratias agit, quando messem jam suam in horrea congre-
gavit. Ita cliam monachus, quandiu in hoc vivit corpore,
de aeterna vita solHcitus sit oportet, et usquc ad exlremum
diem in exercit.-itionc monastica allaboret,ne pcr negllgen-
tiam in vanum cucurrisse deprehcndalur; sed cum suum
cursum consummaverit, laborum fructus, instar ngricola;,
in coelum congrcgct, gaudium ct cjkullalio Angelis eflec-

tus. Nemo igitur sit segnis, mctuve lcnlalionum frangalur :

sed qui fortis cst, infirmiores sustenlet : qui promplitudine

atque alacritate valet, pusillanimem consoletur : qul vigil
esl et eApcrreclus, somno depressum suscitet : qui firmus
inconstantcm corripiat qui continens ac
cst ac slabilis, :

lempcrans Inordlnalum alque inlemperantem increpet.

cst,

Sic namqiie sinml conspirantcs, parilcrque victoriam de

advcrsario noslro rcferentcs, illum confundemus, et Dcum
noslrum glorifiuabimus, sanctosque Angeloscxhilarablmus :

ct eos, qui nos vident, quique de nobis oudlunt, In Christo

Salvatore nostro mirilicc aedllicablmus.
XLII. Slcut enlm sanctorum Angelorum acies Ita et :

mulliludo monachorum unanimller vlventium,et menteni

suam ad Deum seuiper clevalam hubcntium. Et quemad-
modum mel ct favus m ore : slc responsio fralrls ad proxl-
' Mailh. XX, 8. — 2 Id. xiii, 8.
 SERMO ASCETICUS I. 4^9
miim suum cum charitate. Sicut aqua frigicla in magnis
caloribus silienti : ita consolalorius sermo fratri in tribula-
tione. Qucmadmoclum qui manum porrigit cadenti,eterigit
eum : ita admonilionis et verilatis sermo animam segnem
atque pusillanimem excitat. Quemadmodum semen bonum
et electum in terra bona ac pingui : sic cogitationes bonae
in anima monnchi. Quemadmodum connexio firma ac fortis
in sedificio : ita ct longanimitas in corde monachi, tempore
suae psahnodia?. Sicut pondus salvi viro infirmo ac debih :

ila somnolentia monachi, ct cura atque solhcltudo saeculi.

Ut spina3 et tribuh inler sata optiina : ita sordida) coglta-

tioaes in anima monachi. Sicut cancer, qui curatur, sed
nunquam sanitatis finem admittit : ita et injuriarum recor-
datio in mente monachi. Sicut vermis corrumpit h*gnum :

ita etiam iniuiicitia cor monachi destruit. Ut a linea cor-

rumpilur veslimentum sic a detractione inquinatur anima

:

monachi. Sicut nrbor excelsa et speclosa, sed infructuosa :

ila surperbus et insolens monachus. Ut fructus pulcher et

quidem extcrius, sed putridus intcrius sic in-

delectabilis :

monachus. Sicut qui lapidem jactat in hm-

vidus et hvidus
pidum fontem, conturbat eum ila iracunda monachi res- :

ponsio commovet mentem proxlmi sui. Quemadmodum

si quis radicitus arborem fructlbus plenam evellat, et in

alium eam locum transplantet, fructus ejus marcescnnt, et

foha arescunt : sic et monachus proprium desercns locum,
et aho se transferens. Sicut aEdlficIiim fundamenlo carens
supcr pelram : ila et monachus, qui non habet paiientiam
in pressuris ac tribulationibus. Sicutquisplam regi astans,
et cum eo coUoquens; a conservo autem vocatus, suspi-
ciendum et gloriosum regis colloquium relinquat, et ad
confabulatlones cum conservo se convertat : Itaquoqne is,

qul tempore psahiiodlae confabulalur. Inlelllgamus, charis-

simi , coram quo astemus. Sicut enlm Angefi magno cum
 ;
:

4 10 S. EPHR.EM- SYRI

metii atquc Iremorc aslant Crcalorl, hymnnm el dccan-

tantes : ila ct nos dcbemns lcmporc psalmodlic cum con-
tenlionc alqnc ccrlaminc sstarc; ne corpore duntaxat
vidcaniur assislcrc, mcnte aulem in nogoliia interim tcrre-
nis occnpemur. Qucmadn)odum enim scapha, qtiae flucti-

bus maris circiimferlur : ita ct monachus, cujus mcns

sa?cuh ncgotiis curis(juc dislrahilur.
XLIII. Quarecoiligamus cogitationcsnostras, utgloriam
apud Deum nostrum obtincamus. Sustineamus fortiter ad-

versaril noslri tcntationes, ut glorilicemur. Gloria quippe

est monacho, palicntia in tribulutionibns. Gloria monacho,
paupcrtas, humililas, et simpllcitas, quibus laudem coram
Dco ct Angelis conscquitur. Gioria monacho, qnieti atque
vigilils insislcre cum compunclione ct lacrymls. Gloria
monacho, dillgere Dcum cx toto corde, et proxlmum sicut
se ipsum. Gloria monacho, tcmperantia ab escis, et a mul-
liloquio llnguac, et quando verba cjus operibus consonant
dum sc in loco suo conlinct, ncquc huc illucque , inslar

stipula) a vcnto raptatae, vagatur. Hci mlhl ! dilcclissimi

mei, quia factus sum sicut machina fabri fcrrarll, quac re-

pletur et evacuatur, nlhilquc cx vento quo distcndllur,

,

rctinct : virlutes cnim gregis Chrisll cnarrans, ab his omni-

bus (juam longissime rccesai. Gloria magnilicenliac et bo-
nitall cjus.

XLIV. Fratres, sl quis vcstrum sordidls ac turpibus co-

gitalionibus pricoccupntus fuerit, nc dcsidin aliqua alque
segnitie oblorpescens, se ipsum in desperalionem tradat
sedcor suum coram Dco cIIYmdat, ct ingcmiscens cum la-

crymis dicat Domine,

: « Exiirgc, ct intcndc judicio meo,
» Dcus mcus, Dominus mcus, in causam meam. Judica
ct

»mc, Dominc, sccundum justltlam luam'. Opus manuuin

«tuarum suai cgo, cur dcrcliquisti, et despcxisti me? Gur
' Psal. xxxiv, 23, 24.
 SERMO ASCETICUS I. /{l \

»faciem tuam averlis a me , et oblivisceris humilllalis

»meae '
? Quia perseculus est animam meam, hu-
inimicus
jmiliavit in lerra vilam meam sum in limo pro-
'. Infixus
sfundi, et non est subslanlia ^. Apprehendat me manus
»lua, ne peream. » Si ita In oratlone persliteris, eumque
invocaveris, confeslim benijjinus ac miscricors miltens gra-
liam suam in cor tuum, consolabilur te, et requiem a do-

loribus laboribusque belli, quod sustines , libi conferet.

Cum ergo talem habeamus Dominum, tam pium, tamque
misericordem, ne segniter agamus, neque desidla et ne-
gh'gentia obtorpescamus. Quandiu enim hic adhuc sumus,
miserelur noslri, salvat nos, et iiiiquilalibus nostris ignos-
clt. Quis igilur non admiretur, quod per lacrymns brevis-
simae horac, ct in ipsa quidem undecima hora, infinita pec-
cala dimittit nobis, el innumerabihum nos vulnerum labe
saucialos sanat, rursusque cum sanaverit, mercedem lacry-
marum nobis confert? Islud qulppe consuelum grallae ip-
sius munus esl, ut postquam sanavit, etiam praemia hbera-
hter exolvit.
XLV. Operam igitur demus, fralres, ut curemur, alque
sanemur. Hic enim per suam graliam miseretur et ignos-

cit; ilhc autem non item ; sed justum ibi judicium, etul-
lio, et factorum omniumrelribulio. Ilhc misericordissimus
illeAbraham, immltis alque immisericors erga divitem
illum reperieiur : et qui pro Sodomitis fuerat dcprecatus,
ihlc vel pro uno peccatore non supphcabal, ut misericor-
dlam obtiueret. Non ergo sinamus menlem noslram terre-

norum ncgotlorum vincuhs constringi ; sed imllatores fieri

sludeamus sanctorimi Palrum. Non recedamus ab Illorum

vlvendi inslltuto, ne ct eorum privemur gloria. Annltamur
sedulo, ut cum coronemur sin minus, sal-
perfectis vlrls :

lem inter exlremos laudarl mereamur. Beatus iUe profecto

' Psal, xuii, a4. — * Id. cxui, 3. — ' Id, lxviu, 3,
^12 S. EPMR/EM SYRI

est, qni IiUer perfcctos conlcndit coionari : sicut contra

miser et infelix, qiii ncque inlcr exlremos dignus est col-
laudari. Beatus, quicoronn, cthncrcdilale sanctorum dignus
invenielur, vocemque illam audire merebitur, diccnlem :

« Yenite bcncdicti Patris mci, po^sidcte paratum vobis reg-

»num a constilulione mundi '. » Quam , fratres, excusa-
tionem habeblnuis, si negllgcntes fucrlmus? saccularis qui-
dem ali([ucm forlasse pra^textum inveiilrepotcrlt, quo suam
negligentlamexcuset, ulpote variis saecuH rebus distraclus.
Nos vero quid dlcemus? Vereor sane ac pertimesco , ne
forte hi, qui modo hlc nos laudant et celcbrant, lUic tunc
nos Irrldeant. Ne dulcescat nobis hlc ncghgentla, et mundi
soUicitudo, ne poslea IUic nobls amarescat t-elernus ignis,
et vermis nnnquam dormiens. Quarc resiplscamus hlcpou-
hihim, et ploremus, ut ab ajterno illo igne hberemur. An-
non creditis Salvaloris noslri sermonl, quod repente, slcut
fulgur, crlt fldventus ejus ' ? Timcamus igilur, ne subilo
nos Imparatos comprchendat, nosque ipsos propter nos-
tram negligcntiam culpemus atquc rcprehendamus , nihil
proficienlcs. Credite mihi, charissimi, quia postrema jam
hora cst. Yidele igltur, ne forte impleatur in vobis Pro-
pheltc sermo, qui dicit : « Yaj hls, qul desidcranl dicm Do-
» mlni ^. » Atlendile vobis ipsls, ne invcniamini sicut servus
ille, quem adveniens Dominus cjus invenlt deliclis vacan-
tem, parlemque ejus cuminQdelibus poncns, dlvislt eum''».

Sed importune pollus glorlflcemus eum, ut a tenebris IHis,

et a stridore dcntium nos hberet , suoquc regno dlgnos
cfTiciat.

XLYI. Obsecro te, Sahalor mundi Christe, resplce in

me, et eripe me a mullitudlne iniquitatum mearum. Irri-

tavi cniin ac sprevi omnia bona, quae fcclsti mccum n ju-

'
Mallh. XXV, 54. — '
h!. xxiVj 27, ct Luc. xvii, 2^. — ' Arnos
V, i8. — 4 MaUli. XXIV, 5o, 5i.
 :

SliRMO ASCETICUS I. ^l^

ventutemea. Meetenim rudem atque imprudentcm fecisti

vas plenum scientia ac sapientia. Multiplicala est snper

me gratia tua, quae meam sotiavit famem, ct refrigeravit

sitim : mentemque meam tenebris plenam illuminavit, et
cogitationes meas ab errore revocavit. Et nunc adoro et
jmploroinefFabilembenignitatem tuam, infirmitatemmeam
confitens. Remitle paululum «ndas ejus, illamque mihi
asserva in die illa : et ne irascaris mihi, benignissime :

quia enim inundationis illius fluclus ferre non sustineo,

ideo audacter ac temere me gero. Fi^ura Patris, ac splen-
dor inenarrabilis glorioe, aliquid jam mihi ex ejus inunda-

tione remilte : nam, ignis instar, renes meos et cor meum

adurit. Illic autem eam mihi dona, et in regno tuo me
salva, et fac mecum bonitatis tuae mansionem una cum
benedicto Patre tuo in die revelationis tuse. Chrisle, qui
solus vitoe dtHtor es, concede mihi quod peto, et a cunctis
notis meis iniquilales meas operi. Recordare quoque la-
crymarum mearum, quas coram sanctis Marlyribus tuis
efFudi, ut in hora il!a expavescenda misericordiam conse.
quar, et sub alis gratiae tuae protegar. Ita, Domine, ostende
in me indignum peccatorem, tuam inefTabilem benignita-
tem, meque latronis illius fac consortem ac socium, qui
per unum verbum haeres paradisi efTectus est'. llluc me
introducas, ac iocum videam, ubi Adam occultatus est '

et gloriam benignitati tuse ofTeram, quia lacrymas meas

exaudisti, et cunctas iniquitates meas delevisli. Pone in
conspectu tuo lacrymas meas, Domine, sicut et in promis-
sione tua, ut confundatur inimicus meus, dum in loco vit£E

me conspexerit, quem praepararunt mihi miseraliones tuae:

et in tenebras diflugiat, dum in co non me viderit loco,
qui mihi a te propter peccata mea destinatus fucrat. Ita
8ane, benignissime Domine, qui sohis absque peccato es,
* Luc. xxui, 43. — * Gen, 111.
 :

4l4 5« EPHB.EJI SYRI

ineflabllem siiper mc bonilatem tuam elTancle, et praesta,

ut ego, el omnes qui te diligunt, gloritim tuam in regno
tuo adoremus, dicamusque cum jucundilate tua3 claritati
«Gloria Palri, qui recitnos; Gloria Filio, qui salvavit nos;
Gloria sanclissimo Spiritui, qui renovavit nos, in omnia
sacula soeculorum. » Amen.

SERMO ASCETICUS II.

I. Qnl se vrre Domiiio consecrnrc cupiunt, ob fuluram

rrgni promissioncm , et aii improbi adversarii ropcllcnda
iela, quibus varit' singuioruin anunas im])ugnal, imprimls
fidem iirinani, ct spcin ceilam «inusquisque secnm ailVrat
oporlel, quibus nequissima improbi hoslis lcla ignea ex-
tingucre possit. Tamelsi igilur inilli(;s volunlalem noslram
adversarius laxiorem, alque remisslorem leddtre conc^tur,
et a spe, atque amore in Domlnum divellere : animam
diversimode oppugnans, sive per immisslones Iribulatlo-
num per spirllus mabgnos in ipsam animam ; sivc per
suggCv-tlones Improbarum, vanarum illicitarum alquc , ,

impurnrum co!;IlalIonum In memorlain cliam reducendo

;

pcccata j)riora, onimamque sic conden)nundo, cl volunla-

tem cui malum relaxando; quasi salvari lorcl impossibile,
ut in despcraiionem interim animam pertruhat : quodque
ex ca improbarum cogltalionumscelera pullulcntln cordc;
non autem a maligno spirltu pcccatum illi inlrinsccus
commiscenlo ac sugjTerentc. Alque istud malilias, quam
agnosci tamen nollet , argumcntum cst : quau Joijuldem
iiiundanusadcsl sphllus errorls, divino Splrltui contrarlus,
(pii In dcspei-allonis iaqiicos animaiu hnpclial; sive pcr
 SERMO ASCETICUS II. 4^5

corporls labores, infirmitatem pariendo; slve pcr homines,

opprobria et anguslias infercndo. Et licet his omnibiis de-
animam conelar, sua tamen In Deum fiducia homo
bellarc
nequaquam excidat, imo eo magls soli Christo, et miserl-
cordi , et qui animae infirmitates curare potest , assidue
adha?reat, sempereum amans, ac meditans ; sicque apud sc
cogitans, slatuensque, quod si a Deo recesscro, deflectens
a rccto vlrlutis tramite, ad quem abiie potero? INIsI for-
san in perdllionem me ipsum reddam j»raecipitem, et in

manus fraudulenti hoslls.

II. Idcirco lioet infmltis gladils Igneorum telorum, et
maliticc passionnm, nrcnon al)surdarum atque pravarum
cogitationum qnotidie unumqucmque fralrum malignns
impugnet; licel etiam impelum (aclat, ut a via jusliticT nos
avertat relax(Uque, ac in desperationcm inducat : lanlo
magls ad Deum confugere oporleblt, et spem in eo defi-
gcre. Nam slc animas vnlt probarl, qure ad IpsJum recur-
runt; ut vere constet eas omnia odio liabentes solum
Deum dllexisse. Quin et a malilia hominum mala plurima
tales pcrpessi sunt, ut propius ad Deum accedercnt, ejus-
que voUinlalem perhccrcnt . Undc et amphus eorum in
Deum exarslt amor, ac deslderium ; ilaut infinitas mortes
despicerent, Dcum solum amantcs, eumque solum hiciedi-
tate possidere cupienles, omne quoque studium, et labo-
rem suum, atque quotidlanum ccrtamen pnrvl ducentes,
nihilique facienles , ut speratis iilis bonis aeteruis perfiui
liceret. Nam mille anni hujus sa^culi " in a;tcrno, el In-

corruplibili mundo lantam habcnt comparalloiiem,

illo

quantam minima arena maris, cum tota arena ejusdem,

Hoc juslorum saeculum a?lernum est, infinilum, et incor-
ruptibiie, regnumque coelorum. Tales igltur animic, quae

inleilectu, atque prudcutia certant, ct spe ejusmodi cxpcc-

' Psal. Lxxxix, 4«
 »

4l6 S. EPIIR.EM' SYRI

tant, cunclnsque angustias ob spem In Domlnum concep-

tam pessumdant, cadem conslanter superant, non
et spe
confundentur, sed ceternam vernmque vitam consequen-
lur, probalae in tentntionibus repertae secundum illud dic-

tum : « Quis nos separabit a charitate Dei? Tribulalio? an

• angustia? an persecutio? an nuditas? an periculum? an
« gladius * ? » el quae sequuntur ; et rursus : « Tribulatio pa-
• autem probationem,probalio
tientiam operatur, patientia
» autem spem; spes vero non confundit'. » Et Dominus :

« In patientia, inquit, vestra possidebitis animas vestras '.

Et iterum :a Qui perseveraverit usque in finem, hic salvn-

«bitur^. »

III. Qunecumque itaquc homini tribulaliones a spiritu

maligno inferunlur, si gcnerose slrenuequc , spe et longa-
nimilate sufTuUus, eas sustinuerit; magis eum confirma •

bunt conslabilientque, ac probatiorem reddent. Jam enim

tu mihi ratiocinando collige quod si universi terrarum
:

orbis le rcgem solum constituerent, thesaurosque totius

mundi libi soli ofterrent ; et si solus lotum orbem rexisscs,

ac tenuisses, ex quo creatum est genus humanum usque

ad soeculi consummationem ; commutares-ne cum his ve-
ram, ac sine termino, sempiternamque vilam, ipsum reg-
num ccelorum, cujus non erit finis, neque successio ?
perspicuum est, si recte dijudices, diclurum te : « Absit a
me, ut coeleste regnum cuin corruplibili et Iransilorio

commutem. Quemadmodum dixit Dominus « Quid enim

» :

Dproderit homini, si mundum universum lucretur, animae

»vero suae delrimentum patiatur? Aut quam dabit homo
»commutationem pro anima sua^?» Universo itaque mun-
do, regnoque ejus, pccuniis, atque substonliis, gloria, et
honore, solo anima el preliosior, cl honorabilior est. Adeo
'
Rom. viii, 35. — 2 Id. V, 5-5. — ^ Luc. «i, 19. — * Matlh.
XXIV, x3. — ' Id, XVI, 26.
 SERMO ASCETICUS II. ^l^

verum est, coeleste regniim rebiis omnlbus honore esse

prseferendum : quoniam nuUam omnino creaturam pla-
Deo divinae sute natiiric spiritus consorlem, partici-
cuit

pemque faccre; non ccelum, uon solem, non lunam, non

aslra, non lerram , non marc, non quamcumque crealu-
rarum, quae videnlur, naluram, praeterquam solum homi-
nem, qui ipsum super omnia diligat. Si igitur maxiraas, ac
preliosissimas quasque mundi creaturas, vel divilias, yel
ipsum etiam universum regnum terrenum, recta cogita-
tione complectamur, nequaquam ista cum aeterno, et cce-
lesti vilae rcgno comparari, nedum illi anleponi, patiemur.

Quomodo itaque plures illud ipsum cum miserabiiibus, ac

contemptibilibusmundirebuscomparantatquecommutant,
veluti cum ahqua concupiscenlia hujus mundi, sive vana
gloria, sivecumturpi lucro? Quodenim quis saeculi hujus
diiigit, ct cui quis alligatus est, tanquam mundana?, et
corruplibili rei, cum illo etiam regnum coelorum comparat,
atque commutat.
IV. Nam quod quis diligit, illud sibi Deum conslituit,
sicut dictum est : « A quo enim quis superatus est, hujus
«et servus efficitur'. » Oportet namque eum, qui vere vi-

tam aeternaii appetit, coelestisque regni gaudiis perfrui

desiderat, cunclis rebus soeculi hujus superiorcm, majo-
remque fieri, universosque mundi terminos, et omnem
gloriam terrenam superare, et univeroa moterine vincula
pcrfringere, et supercoelestem Christi gloriaui complecti,
nibilque coeteroruui cum ejus amore commulare, aut quid
saecuH hujus fugacisve vita; amare. Qui enim vero amore
vere in Deum fertur, instar gladii bicipitis quemcumque
amorem alium hujus mundi interrumpit ac dirimit, om-
neque vinculum materia) perfringit; nihik{ue eorum, quae
sub aspectum cadunt, animam iliam detinere, ac possidere
* 2 Petr. ji, y.

XL. 2^
 »

4l8 S. EPHR^M SYRI

polerit : non volnplos oliqna, non divilia?, non

gloria, non
vincnlum amoris neqnc quid enrum rcrum, quati
carnalis,

hujns sunl mtUcricTC. Scd quoe solum Dcum diligit animn,

prscler ipsum nihil diligit srcculi luijus : sed universum
suum amorcm, ac volunlatem, in ip^umsolum transfereus,
ipsique soli alligala, omnem amorcm lcrrenum ac maleria-
lem Iranscendit, ac vincit. Ensis ulrinque acutus cst dilec-
tio spirilus, quae quidem dilectio, ensis instar, quamcum-
que malerinlcm affcclioncm prcTcidit, omnibusque tcrrac

limitibus supcrcmincre facit , ct adhaerescerc soli Deo,

cjusque voluntatem pcr onmia cxplere. IMagnorum igltur

certaminum csl, ct fortium laLorum, iQgcntes illas oelernae

vitcT ])romissioncs pcrciperc : ncccssc cniui cst aliqucm se

lolum cx toto dcvovere Domlno, sicut scriptum csl : « Ex
» toto cordc et viribus, et forlitudinc, et ex tota voluntate '

suspendere, ct crucifigerc se ipsum jugltcr anima ct cor-

porc in cunctis sanctis cjus pr.xceptis , ut potiri queat vita

iis promissa, qui diligunl Deum, vilicque scmpiteruic digni

liaberi voluut.
Y. Si enim in terreno, transitorio, ct corruptibili rcgno
mnximi sudorcs, dcfatigationes atque labores suscipiuutur,
ut qui horum sunt cupidi, alios queant prcTccdcrc, et ad
aliquam honoris a^.stimalionem, vcl principatus transcuntis
gloriam pcrvcnirc; quanto mngis nos omuibus nervis ac
viribus cum gaudio allaborarc, ct deccrtarc oportucrit,
pro eetcrno, immortali, et fncoiruptibili regno, et pro
lantis incorruptibilis gloriic coronis obtinendls? Jusluni

siquidcm libi videtur , ut IrcUi^iturlcT res terrcnx cum

omni sua gloria corruplibili, tanlls molestlis, at(juc labori-

bus acquirantur ; ad ectcrnas vcro bonorum eEtcrnorum

incorruptlbilcs, ct sine fincduraluras, utcum Chrislo reg-
nnrehccat, aspirare; ct ad hoc, vcl modico ; h'qu() hoc
« Matlli. XXII. o~.

I
 SERMO ASCETICUS II. ^\(j

tempore in terrls laborare, ac decertare non clecebit, ut in

fiiluro ScTCulo cum Deo regnare possis in saeculorum sac-

cula? Equidem arbilror, vcl eliam parum admodum sa-

plenli justisslmum visum iri, hoc brevi tempore cerlare,
dimicare, ac currere, ut vicloriam consequatur aclernam;
quae modico hoc tempore non viriliter certantem, sed desi-
dem, acmoUem, terrenisque voluptatibus iterum diffluen-
tem dejicit, et seterno pudoresuffundit. Nam si quis operi-
bus bonis det operam, scque in rcbus Scripturnrumoccupet;
omnes sermones, sive Scriptura?, slveordines, ipsorumquc
externorum phllosophorum libri, de hisce clamantes, hunc
collaudant, et de hoc gloriantur, omnesquc lingua? dc hoc
perhibent testimonlum, eum,qui in divinis Scrlpturce rebus
suam vitam traducit, ceiebranles. Ille demum vcre divinus
est philosophus, qui omni tempore pravis suis concupis-
centils reslstit. Nam qul in solo nomine sapientirc sibi
blandltur, et glorlatur, propriasquc slbl concupiscentias
non subjlcit insipiens hic prorsus, ac stultus reputabitur,
;

quod de pravis rationique adversantibus passlonibus quaes-

tlones agltare velit. Non Igltur In multlloquio Dei homi'
nem decet se occupare; sed operlbus verltatis attendat, ct
exercitia a proposita ampleclatur, ad
divinls Scripturis
eaque componat,
vltac suai ratlones oportet. Elenim cuncti
diviuarum Scriplurarum seriTiOnes, ut et mundani, de ope-
ribus bonis loquuntur, et adversum mala vltae Instituta,
suppliciorum pnenas dccernunt.
VI. Quod si igitur In ipsis bonis operibus virtutis, pro-

baque atque honesla couversatione vitam traduxeris, ccce

jam de te cuncti sermonem facient, inemoriam tui aliis

))rodent, vltamque in ipsls operibus vlrtutis, qute a cunclis

cclebratur, Iransactnm imitabuntur. Quamobrein In divinis

prceceptis semper nos cccupare studcanius, ut cum spcni

haereditalis taiitorum Lonorum perfruendac conceperimns,
27.
4 20 S. liPlIR.EM SYRI

eliam communicationem spiritus semper cxpeclemus, ut

anima et corpore hinc sanctificali, cunclisque mantlalis
dominicis per spiritus communicationem a nobis impletis,
digni elliciamur Cbristo; sicque filii supercoeleslis Palris
per communicotionem Spiritus ejus mereamur, «Hfe- licri

» p secundum
redes quidem Dci, cohaeredcs autera Chrisli ' ,

apostolicum sermonem. Ut digni quoque reddamur frui-

tioDe aeternorum cum Christo bonorum, in sempilerna
saBcula. Amen.

SERMO ASCETICUS III.

I. Noli totum vitai tuae tempus in cura tui corporls in-

sumere, sed quando corpus esuriet, et cibum exposcet,

cogila animam quoque proprio alimenlo egere, atque instar
corporis corporeis carenlis, perire. Etenim homo duplex
est, ex anima, et corpore : et ideo dicebat Jesus : « Tu
igltur, o ceconome, da quae sunt animae, animaj, et qua)
sunt corporis, corpori, » Non corpus tuum duntaxat ahlo,
anlmam aulem desertam re]in(|U(\s, atque famehcam. De
anima hujusmodi Apostolus loquitur : « Nam quaj in deh-
»ciis est, vivens mortua est '. »Ne igilur sinas tuam ani-
mam a fame in morlem adduci : verum allto illam sermo-
nibus Dei, in psahnis, in hymnis, et canticis spiritualibus,

inlectionibus divinarum Scripturarum, in jejuniis, in vigi-

His,in lacrymis, et eleemosyna, in spe, et meditatione

futurorum bonorum, quaea^terna sunt, atque incorruptlbi-

lia. Haec, atque horum similla cibus sunt, et vila animae.
Propterea et magnus Prophcla dicebut : « Finnt lacryma)

• rioni, VIII, 17. — ' 1 Tiiu. V, 6.

 SERMO ASCETICUS III. 1^21

wmeGe mihi panes dic, nc noclc'. » bcata anima prophctae

David, receplaculom Spirilus soncli, pcr sing;ulos dies, ac
iioctes ploriibat : et nos scxccntis mahs obnoxii, ne nd ho-
ram qnidem volumus compungi, et poenitenliam agere.
quam magnum gaudium fit in coelo, ((uando hoQio pecca-
tor in terra luget, atque abjicit consuctudinem malam, et

odit peccatum, et dicit : « Iniquilalem odio habui, et abo-

»minatus sum ^ »Et, « Ab omni via mala prohibui pedes
»meos ^ »
II. Ne fias protervus, ut ne exosus sis omnibus. Ne tibi

arrogantiam compares; ne relaxationem unquam des carni

tuffi, ne animcT tuas pondus fiat; ue abripiat blasphemia
cupidilatem tunm ; ne te desperatio a poenitentia exclu-
dat; ne le a coelo divellat; ne magniloqucntia occulta tua
evulget; nuUum tua invidia obscuret ; ne dementia intel-
llgentiam tuam excaecct; nc stullilia prudentiam tuam
tenebris obruat; ne inscitia in mentc tua domlnelur; ne
caecus assensus discretionem luam pervertnt, aut alind
quippiam ex rebus prohibitis fnllens menlem, occulle in

cor tuum introeat, et captivum abducat a regno coelorum.

At sobrius esto, sicut scriptum est) meditnndo dle, ac
nocle, ne quando invcniat mentem vacantem a medltatione
mandatorum Dei, elque superseminet zizania inrclix, ct -

miser exul a dilectione; ipse enini vanis imaginibus iliu-

dens dies suos perlransit. Quisnam autem minimc flebit

hominem illum, qui a Deo longe recedil ? Dico enim vobis,

cum, qui non habet Dei dilcctioncm,
fratres, ipslus esse

inimicum. Non enim mendax est, qui dixit : « Qui odit

«fralrem suum, homlcida cst '^. BElenim, qui charitatem
non habet, amicus cst di^iboiij vas jactanline, dctractorum
sodnlls, superbiaB cultor, ct dcnlque inslrumentum est dia
boli.

' Psal. XLi, \. — ' Id. c\V!i?, 160. — ' Iblcl. 101. — * 1 Jor.n. ni, i.S,
4 '2 2 s. epiii\.em'syri

JII. Infellx, et miscr, qiii patieiiliaai non possidet : qui

enim palienlinm non habct, a venlo concutilur, injuriam
non toleral, in Iribulalionibiis negllgens est, in subjeclione

qucrulu^, in obedienlia conlentiosus, in orationibus scgnis,

in respoiisionibus larclus, in conlroversiis forlis. Qui pa-
lienliam non habet, mullis detriuienlls subjlcilur, et fieri

non polesl, ut virtulem capessat, qui est hujusmodi : imo

polius probatioribus viris adversatur, ac proficienlium ob-
Ircclalor cst. CcdIus vero ille homo, qui non iaclle irasci-

tur, nut iracundlam cohibet, qui spiritum fcrvenlis bih*s

non habct, Spiritum sanctum non exacerbat : qui tahs est

ab omnibus commendalur; hTudalur ab Ang<Jis, et a

Christo dlhgilur. Ejusmodl homiuis corpus, et anima sem-

per rccle valent. At qui iracundiic spiiilu facile commovc-
tur, snepe ob rem nulhus momenli irascitur. Kt revera
infelix, et miser est, qui in hisce rel)us succumblt. Qui
iracundus est, suam occldlt animam. Quemadmodum om-
nibus bonis, cunctisque virtutibus dilectio sublimior exis-
lit : ita omnlum peccatorum est gravissimum, odisse
fratrem. Qui enim fratrem suum odio habet, manct in
morte. Et qui defraudat mcrcedem, ct qui odit fralrem
suum, ad crudelem locum homicldcc condemnabuntur.
IV. Cum Igltur peccavcris, minime ab alioaccusationem
expeclcs; verum anlequam orguaris, et insimuleris, facla
tua condcmna, atque ad confilendum accedc,nequepudeat
le co('rcere, qux te dedccore adiciunt, neque erubescas.
Nunc autcm verba, qua? tejustum faciunt, vereris? Dicilo
hic, nc ibi dlcas, lanquam nolens. Nam peccatorum con-
fessio, extcrminalio ht dcllctorum. Non enim qula ignorat,
scirc vult. Minime. Verum vult, ut nos crrata sentiamus
pcr confessionem. Non grave allquld, moleslumque a nobis
cxposcit Deus, conlriliouem cordis, cogitalionum com*
punctioncn), confcssionem lapsus, persevcrantiam laborio-
 SERMO ASCETICUS III. f^^lh

sam, acdiutnrnam; postconfessionem vero veiiiam p(5scerc

peccatoriim, coiUioncm autem in posterum diligentissimam.
Qunnto igitur melius est hic quidem lugere, ac lamcntari
per breve hoc tempus, et temporalem vitam ;
quam hic
ridendo, eo aLire puniendos in saeculum saeculi? Sed pu-
dore afficeris, atque erubcscis peccala manifestare? Eru-
besce potius peccarc, non confiteri. Finge cogllatione : si

modo non confilebilur, ibi in medio terra^ iheatro omnia

confiiebunlur : ubi amplior casligatio, ubi major ignomi-
niae poena? EfTrenate, alque impudenler agimus : cum
autem confiteri oportet, tunc pudore sulTundimur, ac iii

aliud tempus rejicimus. Neque enim dedecusest, si confi-

teamini peccata, sed juslilia, el virtus. Nisi justitia, et vir-

tus esset, mercedem confessio non haberet.

V. Audi quid dicat : «Dic ergo tu primus peccala tua, ut
» Neque enim ideo jubet confiteri, ut puniaris,
juslificeris. »

sed ut tibi ignoscatur. Faciamus igitur inquisilionem dili-

gentem non modo operum, verumeliam vcrborum, ct co-
gitalionum, atque excutiamus accurate, quomodo quisque
singulis diebus se gessil, et quale peccatum in unoquoque
perpetratum est, et quisnam male consumptus fuit, et qui
motus, id est cogitatio nos excilavit ad commolionem mi-
nime bonam , curemusque pro ratione peccatorum poeni-
tentiam etiam ostendere : animadvertamus inconscienlinm,
atque acriter eam increpemus, ne audeat amplius, postquam
resurrexit, incidere rursus in illud peccati baralhrum,
veriti prioris plagiB cruciatum. Habeto igitur in conscienlia
libelhim, ac quolidle errata scribe, singuhsque diebus li-

bellum adducilo in medium, et recensc tum bona, tuni

mala, quae fecisti, et recordare ignci fluminis, atquo-irre-
quieti vermis, ct immitis tartari, nt poenarum limore bo-
nnm addas, cl mala tollas. Lugeamus ante tempus; ne
stridcamus eo temporc, ploremus tempestive, Hoc sacrifi-
42^ S. EPHR.EM' SYRI

ciiim acccplabile est apiul Deuni. Hac aqua liomoirrlgatus,

fruclus facit. Aqna ista pulvis abluilur; hac aqua ignis
exlinguilur, lenebrnc illustranlur, vincula resolvuntur, nb-
erranles convertuntur, universi salvi fiiint, Deus glorlfica-
tur. 11 ac aqua etlam Petrus admissas in se sorcles abluit :

cgressus enim foras, (levit amare.

<\'\ \ V\ \V\> W \\ V> VWVW WVVVWVViVVWV^/VVA^W VW^^WWVWVA VV^^WVWV VV\iW^ <* W\V\ VA/V\ AVWW^W^W^

SERMO
Ad imltalioncm proverblorum.

I. « Qui crcdit in Filiiim Dci, habet vilam actcrnam '. »

Qui crcdll In Flllum Dci, non conclndenlur grcssus ejus ;

Et si per Ignem Iranslerlt, non ci llamma noccblt \ »

Qul in Fillum crcdlt sicut dicit Scriptura, « Fkmiina dc
»venlre ejus nuent aqua) vivnc ^ «^lagna lignorum strucs
auget flammam; ct limor Dei sclenliam in cordc homlnis
mulll[)llcat : operatio autem scicntiam confirmat. Adverlc
dlllgcnlcr, nc, dum seminas semen Domlni tui, superve-
nicns Inimicus zizania commisceat ^, cum moris sit ei per
bona opcrari mala. A Domlno grallam postulcmus, ut no-
bis scientiam pracbeat ct intellectum vigllandi ac tempc-
rnle agcndi in oninlbus. « Fornax argentum probat alque
•aurum: Innor autem Domlnl, cogltaliones dillgcnlium
i>eum ^. ))Ul fuber apud incudem vasa utilla pcrficlt ila :

limor Dei cor expiat, impuris cogilationlbus ejectls , et

cum prudcnlla atque scicnlia cloqui vcrba docct. Dcmus

ergo glorlam ci, ([ui limorem suum noslri» cordlbus infun-

'
Joan. III, 3G, et i joan. v, lo. — ^ Isai'. xlmi, a. — ^ Joan. vn,
38. — ^ Malth. xiii, 25. — ' Prov. xviii, 5. Sap. ui, G, ct Eccli.
II, 5.
 AD IMITATIONEM PROVERBIORUM. I\1^

(lit : « Qiionlam ipse hominem docet scienliam \ Inilium

»sapicnlite, timor Domini : inlcllectus aulein Loniis omni-
))bus facientibus euifi '. » Pielas autem in Deum, princi-
pium sensus. Snpiens Christi praeccpla custodiet : et cpii
ambulat in iis, non conlundetur in aBternum : qui vero
relinquit ea, insipiens est, ac vana spes illius : at qui in
veritale servat ea, de morte ad vitam translatus est ^ et in
aeternum non videbit tenebras, et in dle obitus inveniet
graliam. Angeh fideles animam illius deducent et super :

firmam ac stabilem petram fundamentum ejus erit, el hac-

reditatem vita3 ajternae capiet. Hic autem beatissimus, quia
voluntntem Creatoris sui facere novit. Tuba signumedente,
exercitus proeparatur ad bellum : at tempore certaminis
non omnes bellalores ac pugiles. Mulli habitu monachi;
at pauci certatores; lempore autem tentationis, monachi

probatio apparet. Anleobitum neminem praedicaveris bea-

ium, et ante mortcm ne desperaveris quemquom ^. Neque

justum te ipsum , et irreprehensibilem coram Domino
dixeris : quoe enim te iatent, Dco aperta suot et manifestn.
Credere porro oportet, quod si suslinuerimus ipsum, erit

fructus operi nostro. Volo potius Dei praecepta opere im-

plere, et insignis esse inler fratres; quam illa trdnsgredi,
et iis esse abominabihs. Qui universam didlcit Scripturam,
mandata despicit, vapulabit multis ^ at qui vo-
et Christi :

luntatem Domini facit, hic perfectus vir seslimabitur. Non

locus viro perfecto ; sed discrelio atquc judicium nppcten-
dum : at infirmioribus, locus oplimls regulis direclus con-
venit. Et quis perfectus est vir? Qui Dominum in veritote

diligit, ctproximum suum sicut se ipsum.

II. Dominum time, et invcnies grntiam : nam limor

Domini mores gignit, quibus constont virtutes. Al timoris

'
Psal. xciii, 10. — 2 lo. cx, 10. Prov. i, -, et Eccli. i, i6. —
5 Joan. V, 24» — ^*
Eccli, viu, 7. — ' Liic. xii, 47«
426 S. £PIIR/EM ^SYRl

expers securilas, acmnlalioneni amarani pailt, alqiic con-

tenlionem, cl his similin. Timor Dominijfons vitae. Timor
Domini, mnnitio animx. Timor Domini, menlem spiritn-
lcm Timor Domini, animnc lulcla. Timor Domini,
tlirigil.

omni convcrsatlonc pracbLl timenli Dominum.

graliatn in
Timor Domini, gubernator est nnim.T. Timor Domini, ani-
mam illuminat. Timor Domiui, maliliam tabcfacit. Timor
Domini, passioncs imminuit. Timor Domini, dilccliuncm
augcl. Timor Domini, omncm concupiscenliam malani
exsiccat.Timor Domini voluptatem pracscinJit. Timor
Domini, animrc schola cst, cl spcm ei bonam annuntiat.
Timor Donjini,paccm aclminislral. Timor Domini, animam
spiritu sanclnc intelllgcnliac replcbit, sceptrumque codestis
regnl ipsi traclel. Non est intcr homincs illo major, c|ui ti-

niet Dominum. Qui Dominum limet, similis cst hici mul-

tos ad viam sahitis adduccnti. Qui llmct Dominum, similis

cst civitati supra monlcm posItaG, murisquc munltac, a

cujus conspcctu improbi dacmoncs contrcmiscunt. Anima

ilmcns Dominum felicissima est, quonlam anlc sc scmper
justum prosplclt Judiccm. Si Dominum timcs, cjus scrvu
mandala, et non confunderis.
III. Est qui locum rclinquit propter virtutcm, ct cst qui
dcserit locum propter otium alque inobcdienliam, ct cst

qui perscqultur ob hacrcdltatcm. Est qui muUa indagat,

cupiens addiscerc sapicnllam, et cst qui multa Invcstigat
ob innnem glorlam. Est qui obcdit propler pr.cccptum
Christi : et cst qul obcdienlem se pracbet, ambitionis ct
lurpls hicrl gralia. Est qui currit et certat ob charilatcm
Christi : ct est qui currit ac dcccrtat cnusa vancTgloritc. Est
qui proximum coUaudat ob studium complacendi homlni-
bus et cst qui proximum commendal ob praiccj)tum Chrlsti,
:

ctest qul proxlmum dcturbat ac dcjiclt proplcr iiigluvlem

ventris. Est qui sc ipsum humilii^t o^ pra^ccplum CJirisli,
 AD IMfTATlONEM PROVERBIORrjI. 4^7
et est qiii se ipsum abjicit ex inslpienlla. Est (jiii vehemen-
ler iiilenlus est operi causa avarillae, et est qui plurlmuiii
operalur propter beneficentiam. Est qui operatur, quando
non oportet ; et est qui tempore laboi Is non operalur. Est
qui psflllit et clamat, dum uon oportet ; tempore autem
psalmodlcie silet, aut de rebus iiuUilibus ciim
proximo lo-
quando mlnime opor-
quitur. Est qni vigillls inlenlus est,
tet; et vigiliarum leinpore obmurmurat. Scriplum est :

« Inrcrnus et perdilio manlfesta apud Dominum et quo- :

» modo non corda hominum '

? » Initium recte instituendae
vitff) est lacrymas adhibere in oralione. Divinas porro an-
dire Scripturas, justne verseque prudenlicTe prlncipium est.
Infinlli libri in auribus insipienlium pro nihilo putantur.
Et quis insipiens, nisi qui timorem spernit DominiPnam
scriplum est : « Sapiens corde, mandata susciplt. Da sa-
»picnli occasionem, et snpientior erit , notifica juslo, et
» addet ad accipiendum '. »FilIus erudltus, sapicns erit;
stulto aulem, minislri loco utelur. Segnes indigebunt pe-
cunia : slrenui vero divltiis fulclentur. Saplens timoratus
decliuat a malo, at inslpiens sibi ipsi confidens admisce-
tur iniquis. Iracundus citra consifium agit : at virprudens
multa sunPert. Honora Dominum, et viai tuae prosperabun'
lur. Honora sacerdolem atque presbyterum, ut in le
benedicllo oris ipsorum venlat. Honora senes, tanquam
quidiu multumque Christoservierunt. Honora fralres tuos,
velut Chrisli scrvos, ut ab ipsls diligaris. Si quietem atque
silenlium, frater, amaverls, navlgalionem tuam in tran-
qulllilate perficlcs. Qui cellse suae qulelem fugit, lerrena
imagiualur ; at qul inlernum opus curat, qua) sanclis prae-
parata sunt in cceHs, concupiscil. Prospicit Dominus cogi-
tationem monachi appelenlis sacerdotium, at magniis sane
gradus est sacerdolium, si immaculalum peragalur. Rex
1 Piov. XV, 11, — » Id. X, 8, et ix, 9,
428 S. l{PHr..EM'SYRI

Christi amans, bealiis esl ; nam in bcnecllcllonibus rclin-

qnet memoriam suam, et lauclalio ejus in coclo crlt et in

terra. Rcx inrKlclis non novit sapienliam in vita sua; et

moriens, in maledictionibus memoriam suam relinqnet, et
opprobrium cjus in acternum non delebilnr. Thronus regi*
fideHs in celcrnum firmabitur. Justus judcx requiretur, cl
ora justorum benedicent ilUim , at injustus non miserebltur
animae suac, nequoquam enim judicium atque juslitiam in
terra faclct. Scriptum est ; « Qui calumniatur pauperem,
«multa faclt sua mala. Non facias violentiam pauperi :

»inops enim Ncque inhonores infirmum In porta, Do-

est.

»mlnus cnim judicabit causam ejus '. » Scriplum quippc

est Erue eos qui ducuntur ad morlem '. » Et ne Irodas
:

famulum in manus domini, ne forle maledicat llbi, et ex-

termlncris. Scriplum est : Qui aliorum ruina belalur,
» non erll impunllus : » illc aulcm, cujus viscera mlseri-
cordia commoventur, benediclionem consequetur. Fidelis
viri lolus mundus pccunia?, at infidelis viri ne obolus qui-
dem. « Deo dat muluum qui pauperis miseretur, et sccun-
»dum ipsius munus reddct ei ^. wScrlptum est : « Pondus
»mngnuniet pusillum, et mensurae dupllces, nlraque abo-
»minabHia sunt apud Dominum ^. Qui proximo fodlt fo-
» vcam, incidct in cam ^. »

IV. Tlme igllur Doinliium, cl in die mala hberabit te.

Rcx pius curoblt porUis ct lillora maris : at qui peritus ac

prudens cst inlcllcctu, muniliones In (inlbus suls non nc-
gllgel. Ilaic aulcm ambo in corde regls per niullam expe-
rientiam ct humanltalcm oriunlur. Rcx fideh's scmper in
mcmoria habet judicium .'clcrnum, et qui jusli mcminit
Judicls, non oblivIsccUir libcrationis animiirum, quac in
necessitatibus coustitaia3 sunt alquc angusllis, qiiaiquc in

' Piov. xxii, iG, et 22, 9,5. — 2 Id. xxiv, ii. — ' Id, xix, :y. —
1(1. XX, 10.— 5 M. XXVI, 27.
 :;

AD IMITATIONEM PROVERBIORUM. ^SQ

carcerlbus et exillis delineanlur. Beatus vir, cjui in tcmpo-

raria ac momenlanea sua potestaie permnnenlem gloriam

possidet, Nam qui hodie rex, cras morietur : at qui facit
volunlalem Domlni, monet in aternum. Medicus probatus
ex rerum experlenlia redditur. Multic dcllciae varias pas-
siones et iufirmitates generant : at laboriosa operatio in
praesentiquidem laborem ac defatigationem continet; post
laborem vero, sanitatem et prosperam valetudinem. Ne

carnis esum, monache, appetas, et ad ebrielalem ne vi-

num bibas, ut ne crassa ac stupida reddatur mens tua :

nam saeculares alioquin curae le non deficerent. Circum-

circa detonde palmam, et in altum excrescet : ab anima
autem mundanas soUicitudines reseca, et ad viriutem se
convertet. Qui maledicia atque convicia injuriasve patien-
ter sufFert, similis est ilh , qui in cavea leoiliem conckidit
at qui resisilt, similis est perdenti se ipsum. Anie omnes
ad synaxim contendere, bonum est. Synaxim aulcm abs-
que necessiiale ante finem reHnquere, mohim cst. Acclpe,
fraier, et divinas Scripturas auscuUa, ut lucrum referas,
Nam quemadmodum in aesiu hausius aqua? frigldae propi-

natus viro itineranti : sic etlam diviui strmones irrorant

animae. Si auscultare vohieris, excipe, et si audleris, sa-
piens eris : sin auiem patienier verbum grave non tuleris,

quanto magis actlonem et opus ? Hinc igitur te ipsum ag-

nosce, quod neghgens sis, sicut et ego.

V. Ingredieniibus porro nobls in domum Dei, ne mente

evagemur ac disirahamur; sed coniemplationi et orationi

operam det inlerior noster homo. Orantes autera dicamus

« Paier noster, qui es in coehs '
»ne forte ahenae coglta-
:

tiones nostram mentem conturbent. Cum vero in oraiione

constiteris, coram quo assistas cognosce, sllquc anima
tua et cor tuum totum ad eum. Inteliige quod dico. Si
* Matth. yj, 9.
43o S. EPHR^EM SYRI

vir qnispiam, arreplo argenli sacciilo in nianu sno, nnndi-

nas concesserit, volcns cocmeic boves; numqnid porcos
cogilabil? Sin autem et asinos comparare voluerit, num-
quid cnnes allendel? nonne lota cogilalio ipsius in iis

versabilur, quo) cupit? ne forle irrisus, etiam quae in ma-

nibus crant, deperdat. Quod si cliam, qui proximus assis-
lit tibi fraler corpore iufirmus, incccperit lussire, aut mul-
tum expuere nc turberis propter eum sed memineris
, ;

muUos se fcgrolorum et mutilorum obsequiis tradidissc.

Si corpore sanus sis, ne cxloUarls, scd tlme. Nam qucm-
admodum mullichordis cllhara in mnnu viri ila omnis :

caro in manu Jesu Chrlsti Salvatoris noslrl. Scriplum ha-

belur : «Omni lemporc ocuh pravorum excipiunt mala : at

))boni in quiete ac tranquiUitate erunt semper \ n Vi.nc

vitcc excogitatlones inlelligcnlls, «t dech'nans ab inferno

salvctur. Scriptum est : « Non amnbit indisciphnatus cor-
)) riplenles ipsum , rt cum soplenllbus non conversabi-
»tur ^. )) Qui ignomlnla paupcrem aflicit, pcccat : at f|ui

paupcrum mlscretur, benlfssimus. Scriptum est : « Si ce-

)) cidcrit inlmlcus tuus, ne laeteris, et in supplanfatlone
«ejus nc quoniam vidcbit Domlnus, et non
extoUaris :

))placebit ipsi, avcrtctque humcros nb ipso^ Qiii obstruit )>

aures. suas, nc infirmos audint, ipse quoquc in)plorabil,

nec eril, qui cxaudlnt'*.

VI. Nc gloricris de craslluo: ignoras enim quid pnriet
proxlme scqucns dies. Ne comn)itlas mala, ut non le com-
prchcndout mala. Noji gaudcre oblrcclatiouibus ut non
clfcraris. Scriptum est : «Qui \erbo rcspondet, prius quaui
))audiat, in)pruclcntia ipsi est et iniproperium l » Nou
obicclatur pater iilio indisciplinalo : al iilius bonls Imbu-
tus dlsciplinis, snplcus ciit ^. Nou in uiuhlplici litlcraruui

•
Piov. XV. — ' liL XIV, li. — ^ ](', x\iv. — ' Itl. XXI, \xvii et
XXYlli. — ' lil. XVIli. 10.— * Id. X.
 AD IMITATIONEM M\OVEnniOI\U5I. 4^1
cognltionc sopienlia est, scd siciit scriptum cst : « Inilium
))sapicntia3 iimor Domini '. » Nossc porro legem, menlis
cst bonre. Fidcs mentem Lonam parit: mcns aulem Lona
fluvius aquae vivae est, et qui eam possidel, aquis ejus im-
plcbitur. Absque oleo non ardebit lucerna, et sinc lidc
nuUus possidet eam. Scriptum cst « Qui rrpellit discipli- :

nam, odit se ipsum at qiii correpliones observat, suam

^
: )>

diligit animam. Ne cito ad pugnam irruas, ne pnenileat te

in novissimis luis. « Melius est nomcn bonum, quam divi-
j)tiai mullae et super argentum et aurum gratia bona ^. »
:

Absque palicntia non aEclificabitur lurris, et absque scien-

lia non cxcolitur virtus. Non est mensura paticntiac, si hii-

militati sit admixla, Donum patientiae a Domino est, et di-

b"gentlbus se donabit enm, ct qui eum tcncnt, el multis

tribulationibus liberabuntur. Insipiens multiplicat sermo-
nes : at qui labiis tempcrat intclligens erit ^. Prudens mo-
nachus mittitur ad minisleriuin, ct qui vident eum, Do-
mino dabunt gloriam. Insipiens autem ct tcmulentus, in
pagis et vicis turpiter atquc indecorc se gerit : hic autem
prffifectum simul ct fralres pudorc atque dcdccore afficit.

Expers iimoris Domini secuiitas cogilationcm puerilem

parit: at timor Domini etiam juvenes, sencs reddit. Domi-
num honora, ct saccularem ne scandallzes. Prophelam
imilare Samuelem: quoniam et Deo gratus extitlt, ct ho-
mines aedificavit filii aulem iimoris Dci cxpeites in
; gladio
ceciderunt.
VII. Juveni temcrario ne coufidas, ut neqiie homiiii
scni agenti qnx non dcccnt. Qui autem timet Dominum,
curabit populum suum. Pietas atquc rcligio in humilitate
et charltate exaltat cnp.U nionachi, ct in temporc visila-

iionis Ipsius rcsplcndcbit. Odlum alque invldla snb plela-

'
Psa!. cK, 10. Pi.v. I, 7, et Eccli. !, 16. — 2 Pjov. xv, 52. —
2 Id. xxij, I, et Eccl. VII, 12. — * Vrov. x, 19.
432 S. JJPHR/Elf SYRI

tis velamine occullala, aqua est amara iii aurcis vasis

conlenta: cui si viUc lignum immiseris, cliam clulcescet.

Nam ligno dulcis facla est aqua, et cunctae clolosi hoslis
insidiiu per crucem Salvaloris noslri Jcsu Christi sublatac
et exlerminattC sunt. Dilectio oculos menlis illuminat, qui
autem inimicilias, et contentiones amat, similis est ei, qui

assidue manum suam in foramen aspidum immiltit. Quem-

admodum vermis in ligno, sic vana gloria in monaclio, et
sicut tinea in vestimentis, ita et avaritiai afFectus in corde

hominis. Ne le ipsum exalles, ut non corruas, et anima)

tuae ignominiam adducas. a Suscipit enim mansuetos Do-

»minus; peccatores aulem usque ad terram humiliat '. »

Qui se ipsum exlollit, dedecus sihi ipsi conciliat ; at qui

proximo in humilitate sci vit, glorificabilur. Qui proximi
commlseratione in die tribuhilionls ducilur, eliam ipsius
semper miserobilur Domiuus: juiserlcordia enim viri, ve-

lut sigilhim cum ipso. Est vir eliam nlhil in sua potestale
hahens, mitis alquc misericors, qui deinde facuhates con-
secutus, valde prompUis ad jubendum et imperandum in-

discrete rcdditur : sublata aulem ab eo potestate ac pra:-

fectura, etiam a sc ipso imperala ferre nequit, qui quidem

tanquam insiplcns, suam ipsius imbeciililatem non novit.
a In cunclls, fruler, operibus luis memorare novissima
»lua, ct in aclornum non peccabis '. »

VIII. Ne supcrbias, ncque dllnteris, sed le ipsum hu-

miha uUIo quippe impiorum, ignis estet vermis. Posside
:

timorem Dei, lit et daemones te reformident: nam quae fu-

cala sunt atque fictitin, semper vana. Si cuncti mandare
atque impernre vohierimus, quis subditus erit, aut obediet?
si cuncti lionorari dcsidcramus, quis lionorem cxhibebit?
Vir sapiens imperarc rccusat, non autem oblempcrare,
praccepto illius satis facicns, qui dixit : « Si quls voluerit
* rsal. cxLvi, C. -. 2 Eecli, VII, 4o.
 AD IMITATIONEM PROVERBIORUM. 453
»intcr vos magnus fieri, sit vcster minisler, ct nnlciiuKjije
» volueritiuler vos primus esso, sit vester sorvus : sicut Fi-
))lius honjinis non vcnit ministrari, sod ministrare, et ani-

» mam suam darc in rcdemptionem pro multis '. Principeni

»te conslituerunt? ne exlollaris animo esto aulcm inter:

«ilios, sicut unus cx ipsis, menteque revolve labores tiios

))priores, ei intellige illos in iisdem laboribus versari, eos-
»que noli negligere, sed sedulo eorum curam gcrc '. »

Scriptum habetur : « In magna genle, regis gloria ; defi-

nciente autem populo, contritio etexitium principis ^ » Vir
longnnimis valet prudenlia: at pusillnnimis, vaide insipiens
est. Oplemus digni fieri acceptione donorum, et digni ef-

fecti, nos ipsos parvi faciamus. Qui fratrumsuorum curam

gerit in disciph*na et correptione Domini, grata et accepta
Deo anima ipsius erit ; qui autem dcspicit vitam suam, iu
Deum peccat. Super ignorantia fratrum luorum ne Ingte-
ris: non enim est libi gloria ad ignominiam. Progressibus
fralrum tuorum ne invidcas ; ait enim Scriplura : « Majus
» gaudium non habeo, quam ut audiam fih"os meos in verilatc

» ambulantes ^. » Scriptum est : a Quibus deesl gubernatio,

»ul folia dccidunl : salus autcm in multis consiliis ^. » Si
intelligentia atque scienlia fratcr polleat, ne contristes spi-

ritum cjus, siquidem pie ac sancte ambulavcrit. Sicut

enim Jacob egit cum Laban Syro ^ ila et tu vultum ad :

ipsum convertere debes. Scientem alque inlelligcnlcm le

ipsum denominns? ex iuis te operibus cognosce. Nani sicut
corpus sine spiritu mortuuni cst, itaquoque scicnlia abs-
que operalione est oliosa atque supervacanea.
IX. Signum bene instituta3 vilae in novilio monacho est
abstinere a vinolentia et loquacitale, in humilitale nam, :

qui illis gaudet, vitam bonam atque religiosam peras^er^

* Matth. XX, 27, et Marc. x, 4i. — ' Eccli. xxxii, 1, 2,— 3

Prov.
XIV, 28. —
45 Joan. 1, 4- — * Pror. xi, 14. — ^ Gen. xxix.
XL. 28
434 s. lpuilem' svni

iion polcrit.Ne rralrcm luum ad ebrietalem bibere vinum

cogas, clianisi diu mullumque icl deguslaverit mullo :

cnim lcmporc cxlruilur navis, quoe minimo ictu ac mo-

mcnlo tcmporis conlcritur. Adolescenlem mansuetum lua
diligal anima, et supra vires nc gravavcris cum, ut ani-

mam ipsius salvcs in Domino, rcferasquc immarcescibilcm

gloriac coronam, cum apparucrit pastorum princeps. Ln-'
diquc circuQimunitam lcne domum tuam, ct ne patiaris
perlbdi prfcmunitioncm tuam : ne forlc per foramcn in-
gressus inimicus, domum deprcTdclur ac spoliet, sisque
ruinae causa et auctor. « Pracbe indigenti, ct noli diccre :

» Non opus habcl: forlc indigentiae nominc recta disciplina

» labefactelur '. » \i\ quibus dispcnsavit tibi Dominus.cura
illum, ne forte lanquam amoris afFcctu carentes atque im-
miscricordes jndiccmur. Audiamus, fralres, cum, qui ait :

« Habentcs alimenta, ct quibus tegamur, bis contenli si-

i>mus. Qui autem vobmt divites fieri incidunt in tcntatio"

»nem, ct laqueos, ct desideria multa, insana et nociva,
squacmergunt homines intcritum et perditioncm. Radix
»enim omnium malorum cst cupiditas '. » Tolis viribus
honora palrcm luum, ct nc irrilas facias leges cjus, qui te
genuit in Doniino; eo cuim modo non pra^valobunt ndvcr-
sum lc improbi dccmones. Animam tuam valde coram
Domino buu;jiha, et gratiam invenies. Domos quippe con-
iumeliosorum diruit Dominus; illorum autcm loco plantat
miles.
X. « Hominem a peccato se avertentem conviciis ne cx-
»cipias: ncque viruni iu scncctutc sua dedccore alficias :

«etenim cx nobis quoquc scnoscunt «lufirmum nc aspcr- ^.

ncris aut negligas, quoniam scriptum cst « Qui obturat :

» aures suas, nc inruinum audiat, cl ipse invocabit, ct non

sciit qui cxitudial ^*. » Odibiiis in vicinia atque parcecia
• Ixcli. IV, i-f. -— 2 , Tiiii. VI. S-io. — ^ Eccli. viii,6, -.— ^*
Piov. xxi, i5.
 AD IMITAT[OISEM PROVERBIORUM. 4^5
sna reddilur, qui verba olque sermones ex una domo iii

aliam defert : vir aulem prudens quielem ntquc silentium

amat. Ne cellam ingrediaris fratris lui, anlequam ad os-
lium pulses : non enim quieli congruit perturbatio. Sagax
alque intelligens prfefeclus animas junget friitrum suorum
in correplione et disciplina Domini; qni autem contemnit,
detrimentum patietur. Honorem senibus deferto propter
Dominum, et ob peritiores quosdam ex fratribus ne senes
ad opus compcllas : nam carnes juventutis suae in exerci-
latione attriverunt, et sufiicit recta conscicnlia timenti
Dominum. Non bonum est homini operari valenti, in olio
panem comedere, cum dicat Aposlolus : » Sinc oncre me
«servavi etservabo '. » Scriptum est : « Beali miscrlcordes,
»quoniam ipsi misericordiam consequentur \ » Proximum
ne injuria alTeceris, loci praetextu : non enim ia coiumnis
constitit Ecclesia, sed in hominibus, quoniam scriptum
est : « Yae ei, qui multiplicat sibi, quae non sunt sua : usque-
«quoet aggravat torquem suam graviter? Quia rcpcnte
xconsurgent, qui mordeanteum, et vigilabunt insidialores
» tui, et eris in rapinam illis ^ » Qui cedificat domum suain

ex injuslitla, lestimonlum avaritiae aedificat slbi nam om- :

nem viam injustam oderunt sancti. iMagnum in CiXJnobio

periculum est puerulus, nisi recte regatur atque institua-
tur. Bcatus.autem ille, qui talem educat ex Dci prosscripto
ac voluntate. Non exiguum slbi damnum concih*at pastor,
qui extra ovile ovium dormit : somnolenlin enim paslorum,
luporumest gaudium. Si sub tuis frater Immilialus slt ma-
nibus, noveris non cauj a timoris tui id fierl at Domini :

potius memineris, proptcr quem et ipse suslinct, et ne di^

vexes eum. •

XI. Noli sectarl lucrum, quod anluKo dctrlmenhim In

se conlinet; quld enhn anima pretiosius? iMelior est uiona-

' 2 Cor, Xh 9. — " iMatth. v, 7, — 3 Habac. ji, 6, 7.
45G S. EPIIR.EM SYRI

chus pauper, vllam quietam degens cum humllitale,qunm

dives monachus, superbia et ehilioue animi tunicns. No
jurcjurando le fratri obstrinxeris, sed pacem cum eo in
tiuiore Dei reline. Vide, monache, nc, dum iis, qui mun-
dana saj)iunt, placerc cupis, rectum monastic.TC vilai in^ti-
tutum deperdas; sed in timorc Dei tola die pcrsiste. Mo-
nachus murmurator delrimentum patietur; qui
in mullis

vero virililer sullert, haTcditabit gaudium. Ne simus pusil-

lanimes, charissimi : non cnim sempcr in hac vila esse

nos oporlet. Quodcumque quis propler Dominijm egerit,

hec totum ipsi hicro eril. « Nam esca ventri, et venler es-
r/cis: Deus aulem ct hunc, et has destruet '. »Si tibi ipsi

allendas, monache, primum quidem tui ipsius misereris :

poslea vero et eos, qui le dihgunt, gnudio aflicies : dum

dical Sapienlia : « Fih, si sapiens tibi fueris, sapiens eris et
Kproximo. Sin aulcm mahis evaseris, solus mala exantla-
» bis ^ » Inlclligo quod dico, monachc; ne foris pieliitem

oslendas, in cclla vero tc arrogantem atquc superbum

praebeas, ne similes reddamur quidein sepulcris dealbalis,

quee cxlerius quidem apparent alba, intus vcro plcna sunt

ossibus humani-^ ct immundilia ^ In omni enim ioco unus

esl Dcus, cui sit gloria in saecula. Amen. Reprime porro
cogitalionem supcrbiac, priiis qunm te supcrbia doprimat.
Deslruo cogilalionem nrroganliai, anlcquam ipsa le sub '

verlnt. EHVingc et conterc concupiscenliam, prius qunm

tc concupisccntia clidat ac conlcrat. Nc fratri suam insla-

bililalom impropcrnvcris, ne fortc et tu in idem vilimn

incidas. Si apud magnum aHqucm scnem resederis, non
soUim ejus virtulesenarra ; sedet vilom imilarc, hoc enim
tibi utile erit.

XII. Erga novitium patiens cl longanimis esto, mona-

che : omnia enim Domino sunt possibiha. Novitius autem
1 i Cor. vu, j5. — • Prov. ix, J2. — ' Matlh. xxm, 27.
 AD IMITATIONEM PROVERBIORUM. 4^7
hiimililatem aversans, scnlum contra adversarium nou
tenet : talisque varie conlerctur. Qui carnalem requicm
appelit, mullos sibi dolcres acquirlt : at qui longanimis
est, salvabitur. Prudens atquc intelligens prafectus non
contemnct audiro sermoncm dubiiim novitii cum seniore
ejus : et perilus, alque discrelus cerlitudinem rei indaga-
l)it; ipsosque in timore Domini conjunget atque componet.
Qui in cocnobio sermones mulliplicat, conlentiones et
odia sibi accumulat : at qui servat os suum, diligetur.

Bona obedienlla, charissimi, qua; propter Deumpracslatur :

et in hoc cognosce obedientiam, quae est grata et accepta

Deo. Obedlenlia, quc-e propter Deum suscipitur, plena sanc.
tificationis est usque ad morlem. Pro anima tua decerta,

et ne confundcris in casu tuo : est enim confuslo adducens

peccatum, et est confusio adducens gloriam el gratiam.
Si ina?gritudinem aliquam inclderis, charissimc, memineris
dictl iillus : « Fili, noll negiigere discipllnam Domini, ne-
»que fatigeris, dum ab eo argiieris : quem enim diliglt

» Dominus, corrlplt; flagelhit autem omnem fillum, quem

ftsuscipit Qui carceris custodia conchisus, videtur re-
'. »

pugnare regi, quld tandem proficere polerit ? At qui pro-

cidit coram eo et obsecrat, hlc potius mlsericordiam
consequetur.
XIII. Frater quidam aliquando [egrotavit, et intra so
dixit : « Vaj mihi peccntori, quoniam in hoc morbo invete-
rascam ! » Et sanitali cum jam esset restltulus, invasit eum
allusrursum morbus prlore gravior atque molestlor, et
denuo eumdem Ecrmonem protulli. Verumlamen honiini
celeriter suum non manifestavlt dolorem, sed a Domino
commlseralionem requircbat, qui ex morbo sanitatem,
et ex infirmitate robur ac vircs pr.Tbet. Si spiritus tcedii
atque ignavlae te invaserit, domum tuam ne rehnquas^ at
* PlOV. III, II, 12.
438 S. liPHR.ESI SYRI

per palienllani cl reslste. Ne tibi cogitatio persuadeat, di-

cens : « Transfer le ex nno loco ad allum : a nam si cogitationi
isli conscnserls.nunqnam
tolerabis. Scriplum qnippe est :

Inqno corrigct ndolescentlor viam suam ? inxusiodiendo

» sermones luos '. oln hoc salvatur maxime, qui una ver-
satur cum fratribns. Possidcre autem debet timorem Do-
niini, et temperantiam summam : exquibus oritur charilas,
gaudium, pax, obcdienlia, et lonj;onlmltas, conllnentia,
ct qunccnmque decent Christinnos : « Ut sit velox ad au-
»dlendlum, tardus anlem ad loqucndum, et tardus ad
» iram : ira enim viri justiliam Dei non operatnr '. » Sit
porro eliam videns, lanquam non vidcns ea, quae iion con-
ducunl ; ct audlens, tanquam non audicns, qn.-e non de-
cent, ut et poslremis sc posleriorcm rcddat, ac requiem
inveniat : a Oui cnim se ipsum humiliat, exaltabilur : et
»qui se ipsum exaltat, humlliabitur ^. »Nam si jubere at-

que imperare Incaperit, et non adjuvet pro virlbus labo-

ranles, laborem atque dolorem in novissimis subibit. Non
enim scmper idem spirat ventus, sed ventorum mutationcs
sunt atque vicissitudines. Quare assuefacere se operi opor-
tct : nescimus enlm quid supervenlura pariet dies ^.

liabeat porro scmper ob oculos eum, qui ait « Nolite :

sjudicare, ut non judlcemlui in quo enlni judicio judica- :

«verills, judicobimlni et in qua mcnsura mensi fuerilis, ;

»remetietur vobis. Quid autem vldes festucam in oculo

»fratris tui, ct trabem in oculo tuo non vides? aut quo-
»modo dices fratri tuo : Sine ejiciam festucam de oculo
»luo, et eccc trabs cst in oculo tuo? Hypocrita, ejice

»primum Irabcm dc oculo tuo, et tunc vitlebis ejlcere

))festucam dc oculo fratrls tui ^. » Et sic plane gratiam
corani Domino invcnles et hominibus. Ne tuos pcrmitlas

• Psal. cxvin, 9. — * Jacob. 1, 19, 20.— ' Mallh. xxiu, 12, Luc.
XIV, ii, el XVI. j, i4. — ^ Prov, xxvii.— ' Matlh. vii, i-5.
 AD IMITATIOMUI PROVKRniOUUM. 4^9
cvagarl oculos, ncquc pulchrlUidliicm alicMam pcrdiscas,
iic lorlc per ociilos luos luus lc tlcslrual subvcrlalque
inimicus.
XIV. Noli (cmulari ncgligenliorcs, sed eos, qui omni
virlutum genere exculli sunt alquc ornali. Fralcr, nc per-
peram ac lemoraric agas : qua)enim extra timorem Dei
fiunt, aliud conlincnl nihll, praelcrquam damnatloncm ct
poenilcnliam. Beata illa anima, quac in vcrilate servltDo-
mino: quoniam in novissimis suam a Domlno requicm
obtineblt. Exlgua negligcntla magnum peccatum parit: et
modica sobrlctas atquc vigilanlla mngnum damnum aver-

lit. Salius est comedere in Domlno, et gralias agcre Deo,

quam non comederc, ct condcmnare edenlcs ac grallas
Domino agenles. Assides mensic ? Gomede panem, et ne
dctrahas fama? proximi : ut non devorare carnefn fratris tui

per dctractionem compcrlarls ; quia scrlptnm est Qui : «

«devorant populum meum in esca panis Dominum non

» invocavcrunt '. » Sanus esto in fide, et comcde omne

quod appositum cst libi in Domino. Si vcro appositus

vobis fucrlt clbus, quem tu ederc non appelis, nc tamen
illnin averseris, cum plures velint comedere, et Domino
Accumbis mensai? ut homo, comedc, et ne
gratias agere.
huc illucque circumspicias, iminodestus et immorigcra-
tus. Frater dlxit : Non ex observantia snperstitlosa re-
pudlo esum carnium :« Omnis enim creatura Dei bona cst,

» nihil rejiciendum quod cum gratiarum aclione perci-

» pitur: sanctificaturenim per vcrbum Dei,et oratlonem ^. »

Sed quia scriptum est : a Non conducunt imprudenli atque

»insipienti delicla) ^ : » Insclentia et immodestia csl mo-
nacho vcsci animalibus. Ubi apposlta sunt fragmenta, ne
fragmenta contempseris : jussit enim Dominus DlscipuhvS

'
Piov, XXIV, 1. — 2 Psal. xiu, 4 » 1 Tini. iv, 4, .5. - 4 Piov.
XIX, 10.
^''lO S. EPIIR^.M SYRI

siiis, ut colli^orciU, qiuc su|»erfiiciant, fragmenta, ne quid

ex illis perirel '.

XV. Cliarissioic, si lonlalionc viclns froler rccctlat e loco

suo,etposlea prenilcnlia ductus cupiat postliaiinio reverti,
tu vlde nc iinprdias, sed polius ad id cohorleris : ignoras
enim quid supervenlura ])ariat dies. i\on oportct auleni
tales spcrncrc, tancjuani illusos; at polius convenit eos
suscipcre ab infirmilate jam liberatos. Si inlvjr fralres lia-
bilaveris, cave ne occasionem alicui pragbeas discedendi a

fraleruitalc, ut non in mundo illo judiccris. Evita vehe-

mcnler, ne cuicpiam sis ofleudiculo ac scandalo, ut non
cum scandahT facientibus a regno coelornm segregcris. Si
dcbililalc aliqua frater tuus laborct, subleva et adjuva
eum, ut mercnris audirc a Domino in dic illa : « Quod nni
«fecisti ex his fralribus meis minimis, mihi fecisli ^ » Qui
nei^ll{;it infirmum, exaccrbat praeceptorcm, et qui gaudet
in lapsu fratris sui, gravi casu corrnct. Ne dixeris : « llo-
die pecco et cras poeuilcnliam agam : «quin potins hodie
poenitenliam agamus; nescimus enim au ad craslinum
perventuri simns ^. Peccavimus, dilectissimi ? rcsipisca-
mus ac poenitenliam agamus; suscipit enim Dominus eo-
rum i)oenitentiam, qui in veritale resipiscunt. Cave dixeris,
nionache: « Hic bellumest et angusli-i; ibi autcm requies et
securilas. » Quis cnim est, qni oj)puguQt nos, si nosti ? nonne
inimicus noslcr diabolus? Audi igitur (|uid apud Job di-
cntiu' : a Et dixit Domlnus diabolo : Unde tu advenis?Tunc
»dixit diabolus in conspectu Doniini Postquam pcragravi
:

»cam, quas snb coclo est, et obambulavi univcrsam, ad-

»sum ^*. » Cogila igilur coelnm supra tc csse, quocumque
abicris. Pcrmane ergo in quo vocatns cs loco, ct resislc
dlabolo, ct fugict a te, et appropinquablt tibi \ Qui amat
'
Jr an. VI, 12. — 2 Mallh. xxv, /{o. — ' Prov. xxvii. — * Jub.
II, ?.. — ' Jacol). IV, 8.
 AD IMITATIONEM PROVERRIORUM. 44 »

auriim, non juslificabllur : at cjui diligit Dominum, bcne-

dicclur \ Qui confidit in auro, cadet: at qui in Domino
confidit, salvabllur. Vae ei, cujus animum subit perfidia,
lemcrilas, ignoranlia, insipientia, et impruclentia ; quo-
niam pars vulpis erit. Beata autem illa anima, in qua ti-

mor Dei inhabitat. Cui non placet ministrare Domino uni,

is serviet mullis, et qui non vult subesse praefeclo uni, sub-
jicietur mullis pcr divcrsa loca, et qul non insislit uni ma-
nuali operi, in promiscuis operibus conlerelur. Qui nimio
veslium cullu doiectatur, nocet animaB sua3 : nam sump-
tuosa3 ac pretiosas vestes animam monachi coarguunt at-
que viluperant; vilia aulem vestimcnla monacho condu-
cunt. Dedecori monacho est superbia, audacia, stoliditas,

indiscrelio, iracundia, imprudentla. Turpis est monacho

oculus vagus alquc dislractus; oculns enim vagus dolores
mullos conciliat sequenli ipsum. Nisi ab oculorum le dis-

Iraclione conlinueris, temperanticC ac pudiciliae sulcos non

rcctos agcs. Yiiuperium homini est vino inebrlari, et cum
multos viderim, neminem similem ei rcperlo.

XVI. Monachiis, qur in propriis gloriatur viribus, pri-

mus ipse imprudens cst ac demens. Confusio est ac im-
properium mcnacho, in propria gloriari polentia. « Qul
sglorialur, in Doniino glorielur '. » Insipiens in risu ex-
tollitvocem suam; insiplenlisslmus vero, qul inambulans
movet ac venlllat inordinato humeros suos, simul et bra-
chin. Insolenlla) slgnum est in monacho, sinislram parlem
camisii sui Indecenter assuinere: at qui bene morigeratus
est, in cunctis reiigiose verecundequc aget. Pernlciosum
homini villum est, usilala sibi reddere juramcnta in ore
suo. Noli assueicerc juranicolls in ore tuo, ut non multi-
plicentur ignoranlia) tuae, et pro justilia tibi peccala coa-
cerves. Gloria monacho tlmcre Dominum, et observaro
'
Eccli. XXXI. — » 1 Cor. i, 3i, et 2 Cor. x, 17.
44 2 S- HPIIR.EM^ SYI\I

mandata cjns. Gloria nionacho hnmiliare se ipsnm , ct

submillcre se parvis parilcr ac mognis. Gloria monacho

est discrelio, cl humililas animi. Gloriu monacho est in-
jurice ac malorum oblivio, necnon palienlia et sobrictos

alque vigilanlia acl omne opus bonum. Ne senem despexe-

ris, si ad labores solitoriiu vilae venirc volueril; clcnim
Dominus cos, (|ui ad undccimam lioram accesscrant, non
rejccit '. I^iioras enim an forte vas clcclionis sit iste.

XVII. Si supcrbiam amaveris, cris pars da^nionum; sin

autem hunjiiitntcni dilcxcris, cris pars Christi Domini. Si

avaritiara amavcris, vacuus et inanis liinc abibis : at si vo-
lunlariam |)aupcrtatcm dilexcris, divitiis coelcslibus non
privaberis. Si passionem memoriac injnriarum in corde luo
occultaveris, domicilium eris iracundiae et ignorantiae,
tristiliae pariler atque doloris, et aspectus facici in tc im-
mnlabilur. Yiac cnim, inquit, corum qui injurias memoria
lenent, in mortcm sunt ^ Yir alte sapicns plurimum con-
Irislabitur, at qui humilitcr scnlit, in Domino scmpcr Lt-
labilur. Supcrbia honorem omni lcmpore requirit : at

humilitas neque in gloria efTertur, neque in ignominia an*

gitur ; nnm mcrcedem a Domino cxpeclat. Qui memoriam
injuriarum abscondit in corde suo, similis est ei , qui in
sinu suo serpentem nutrit. Ne cor tnum dolori alque Irls-

litine trndas; nam saeculi Iristilia mortcm opcratur; quac

autem sccundum Dciim tristilin est, vitnm libi tTlcrnam
conciliabit ^. Quacre Dominum, charissimc, tolis viribus
luis, ut salvetur anima lua, ct malitia ne demorctur in

cordo tuo. Nam sicut cataractn impetum avertit aquarum,

ila mnlllia cognitionem atque scientiam a cordo removel.
Si quod justum est, consectalus fucris, comprehcndes et
indiics iilud, tanquam vcstem Inlarem gloria). Monachus
sa3cularibus rebus implicalus, mullis damnis allicictur; qui
' Matlh, XX, — *
Prov. xii. — ^ a Cor, vii, lo.
 AD IMITA.TIOiNEM PKOVEUBIORUM. l\l\h

vero labores asceticos siislinet, detrimentum nullum pa-

tietur. Qui menlem ac cogitationem suam, post vilae rc-
lumtiationem atque secessum, ad saccularia converlit, ab
60, qui se ipsum dctondet, nihil diilert. Qui putat se iii

utraque re ludcre, se Ipsum seducit ac docipit. Scrlptum

quippe est : « Deus non irridetur. Quod enlm, quis semi-
«naverit, hoc ct metet '. »

XMII. Noli circumspicerc, monache, per vicos civi-

tatis; neque oberraveris in plaleis ejus, ne forte casu ali-

quid tibi occurrat, et labatur anima lua in perditionem.

Elatio oculos mcnlis cxcaBcat : at humilitas in charltate
eos illuminat ; doceblt enim mitcs vias suas. In volulabrum
luti, fraler, ne ingrediaris, et a viris timoris Dei experti-
bus longius recede. Malum et periculosum est viro confi-
dere in se ipso ; qui autem sperat inDomino, salvabitur,
Qul sua exornat vestimenta, superbiae obnoxius erit, mo-
nachus vero superbus, velut aquila est absque pennis.
Monachus modestus ac humih's, levis et celer est cursor,
et tanquam sagiltarius jaculandi perltus. Nam sicut omnia

ferrum atlenuat ac domat: ita et quas secundum Deum est

humilltas, conatus et machinas inimlci reprimit. Quemad-
modum enim venabulum venatori, et scutum millti sic :

eliam monacho est humilitas. Stude, fratcr, sponte in an-

gusta et arcta vla ambulare, antequam invitus aliam ea
angustiorem ingrcdiaris. Gloria viro saeculari est In pro-
deundo; monacho autem, in non transgrediendo limen do-
mus suae menle ac cogltatione. Ausculta , charissime.
Athleta decertans os suum obstruit; et tu a superfluis os
tuum occlude, et habebls requiem. Quammagnus, inquit,

qui nactus est sapientiam : at non est majoreo, qui timet

Dominum. Quam magnus, qui inccepit : at non ut is, qui
perseveravit \ Quam magnus, qui e?jt primus ; sed non ut
'
Galat. VI, 7, 8. — 2 Eccli, xxv.
 »

444 8« EPUR^M, SYRI

is, qiii perfecit. Noli carnalem amare requiem, ne in ipsa

damnum spirilale invcnias. Noli ciiriosc scctari ea, quaj
non sunt lua, ne quae lua sunt, dcperclas. Ad opus immo-
deratum atque immcnsum ne te ipsum impellas nam :

cuncta dcLilo modo alque mensura el ordine agere proj-

clarum cst et utile. Qui in corde suo limorem Dei non
possidet, quamvis mcl et lac qnotidie comedat, quiescero
non vir aulem fidelis generose ac strenue omnia
potcrit ;

suflcrt.Permane in suavi jugo Domini, ut molestum et

gravc mundi iiujus jugum clTugias. Cellam fralris lui cave
frequentes. Si librum utilem habccis, ct fralrem illo uli

velle audias, sinc invidiapra?beto ei; tu aulem, charissime,

studiose re libi commodata ulcrc, eamque suo domino in

pace redde. Quod si cocnobii hbrum in lua cella teneas,

ne per conlemplum projlcias ilium, sed studiose comph-

catum serva atque cuslodi eum, tanquam Dei esset.

XIX. Monachus temerarius prtTfectum et fralres con-

fundil : at sapicns revcrcbilur eos. Tempcranlia carneni
macerat; at voracilas mentem crassnm rcddit. Non praebet
patientiam in ceha monacho, quod non gravate constitu-
lum opus suum eificiiit; scd timor Dci, et morlis atque
pnenarum recordatlo. Satius est insistere operi, et orationi,

divlnarumque Scriplurnrummedilationi, quam lempus de-

perdere, et verbis oliosis vacare, unde dclractio oritur.
Noli fralrem luum irrisionlbus lcntarc, ne in necessilates

alque angustias ipse conjiciaris; scriptum est cnim : « Qui

iriitat aiiquem vcrbls, lion salviibitur. »QuI proprla se ip-
sum temeritatc odibilem reddit, a quo amabiturPet qui
diligit eos, qui ipsum dliigunt, quam mcrccdem hubcbit;
cum dicat Dominus « Nonne et peccntore» hoc faciunt '.
:

Vir fervldus turbablt animas fralrum : at qui in charltale

patiens csl alquo longanimis, timet Domlnum. Junioreni
• Mauh. V, 46.
 AD IMITATIONEM PROVERBIORTJM. 44^
laboriosum ne nimis oneres, et cum sene stullo ne ince-
das; sapientes vero scnes post Deum sunt fralrum firma-
mentum. Magnum virlutis opus est continenlia oculorum
ventris, ct lingucc : ot si cumuletur benignitale et miseri-
cordia , ut lampas rulgcbit. Quemadmodum qui bonum
aliquod sibi ipsi in thesaurum recondit: ita vir qui cele-
brat ac laudat proximum in absentia sua. Dominum time,
etbona haeredilabis; viasautem pcccatorum ne ingrediaris,
juslorum vero semilis insiste. Si juslitia) vios amavcris, vi-
tamaeternam invcnies. Si amaveris quielem, navigationem
tuam in tranquillitale perfices. Si silcntium amaveris, a

pluribus ddigeris. Si averleris oculos luos, ne videant va-

nitatem ', mundas cogltationes invenics. Si conlinenliam
amaveris, fornicationis d.Tmonem refrenabis. Si amaveris
paupertatcm, avarilire dicmonem in fu^am convertes. Qui
aurum in cella sua recondit, ihcsaurizat sibi passiones su-
perbiee et inobedienliae: at qiii orationes et eleemosynas
sibi thesanrizat, in Deo ditabilur. Alii possessiones et pe-
cunias sibi thesaurizant: at lu monache, preces et elemo-
synas libi ipsi ihesauriza. Alii in tibiis laetantur et musicis ;

at lu, monache, in Psalmorum decflnUitione, et Domini

glorlficrtione hilare. Alii in dellciis loetanlur ct ebrietate :

at tu,monache,in continentia et sanclilale laetare. Alii vo •

hiptatibus gaudent : at tu.monachc, in Deo laKtare, qui libl

et omuibusdiligeniibus Ipsum, coronnm glorifje pra-paravit.

XX. Vir, qui Chrislum amat, lurris est inexpugnabllis :

perfeclus autem in charitalc, murus qui perrumpi non po-

test. Si deambulando meditari velis, tacendo meditarc, et
inanem gloriam vitabis. Bonum est corrigere erranlem, ct

non ei irridere. Aqullo conturbat mare, et sublta ira men-

tem commovet viri; at longanimitas expellit iracundiam :

et si ira non adsit, ccssat quoque iracundia, Si sedificare,

' Psal. cxviii, 37.
charissime,nolueris,«Tdincnlaiiccleslruas. Si plantarenolis,
planlala ne evellas. Si, fraler, quiesccre non velis, alios

quiescenles ne perverlas. Si hymnos, fraler, Domino ofTerre

alquc concinerc nolis, alios decanlantes ne pertnrbes atque
impedias. Loquililr dives, et cuncli silcnt, ct verba ejus
usqne ad nubes extoUunt aulcm nobis Deus per : loquitur
sacras Scripturas, et tacere alque auscullare nolumus; sed
alius garrit, nlius dormltat, alius vero mentc dislractus

cvagatur. Sed quid dicit Scriptura ? « Qui averlit aures suas,

» ne audiat leges Ahissimi, eliam ipse precationem ejus

» cxccralur '. «Monnchus negligens nc piger in oralione au-
dire cuplt : cAmen : » at qui sedulo et vigilnnter oralioni in-
lenlus est, non conturbalur. Longe a nobis sit quod per
Prophetam est diclum : « Propinquus es Inbiis eorum, et
procul a renibus corum
Ne scandalo et oITendiculo sis'. »

fralri, neque concurras cum eo ad peccandum ut non :

irascalur tibi Dominus, cl in manus impiorum le tradat.

Bealus vir, qui in nulla re proxlmum scandalizarit quo- :

niam merces ejus magna est in ccclis. Qui vero indijjcrclc

ac tcmere olleiidilur, oiTendit multos. Nisi prius ob oculos
sibi homo conslituerit peccnta sua, in quocumquc loco
quiesccre non polerit. Bcatus qui boiiain auspicalus fucrit
vltani, alcjue ila pcrrcccrit, ut Domlno plnccnt. Scriplum
csl : « Qui honorat palrcm suuin, jucundabitur in fdils, et

))in die oralionis suoi exaudiclur. Qul honorificat palrem,

))vila vivct longlorc, ct in dic obltus sui invcnict graliam.
»Jn vcrhis ct iaclis honora patrcm tuum, ut supcrvenrat
»tibi bcnediclio ab eo. Nc gloricris in conlumcna patris

» tui : non cst enini tibi gloria in ejus dcdecore. Gloria euim
»hoininis ex honorc pntrls sui, et dedccus filiis mater sine
» houorc ^ » Vvo pnrculibus carnalibus,monache, eos habes
qui sccunJum spirilum te genuerunt in Domino, dcdu-
' PfdV, XXVllI, <). — 2 Is3i^ XXIV. — ' Ecf li. IJI, C-IO.
 AD JMITATIO.NEM PROV KRHIOUUM. 44?
cunlqiie lc rid vilam aelernam. Aiull eum (jui clicit : « Fili,

i)in monsuc{.uclino opcra tua periicc, ct ad liominc accep-

«labili diligcris. Quanlo major es, tanto magis te humilia,

»et coram Domino invcnies gratiam. Quoniam magna est

«potcntia Domini, et ab humilibus glorlficatur. Synagog(c

)) autem superborum non est sanitas : frulex enlm maliliaj
Dradicavit in illo '. »

XXF. Tria sunt genera, quse augcnt vanltntem, et quar-

lum non bonum Inobcdlentla juniorum, et scnes Invldia
:

super juniorum profectum laboranles, et religlosus, si aJ

iniquadeclinet, etpraefectus, si imprudenter fratrum animas
premat. Quatuor genera atque exislimatloncm augent, et

quartum coram Domino et hominibus bonum Goncordla :

fratrum iu mansuetudine et juslllla, et frater fratrem iii

limore Domini commonefaclens, et junlores morcm sc-
luorlbus, ut domlnls proprlls, gerentes, et praefectus suos
fratres, ut se ipsiim, diligens, salutemque animarum ipso-
rum in veritate curans. Res mala alque perlculosa viro est
superbia per omnem modum. Noli amare superbiam, ca-
rissime; non enim in ea quid cst conducibile. Omnis mor-
busrectecuralussanltatcm consequilur;atsupcrbiasmoi'bus
malum cst immedlcablle : nam sanllalls remcdlum a se re-
pelllt,ct mortifcrum sibi ipsi pharmacum elfingil. Abslt igi-
lur, utin servis Christi repcriatur. Gloria monacho estscrmo
fidelis et composilus : qui vero scurrilibus delectatur, de-
mens cst ac stultus. Festivltas monacho est obscrvalio

mandalorimi Ghristi ; consolalio vero ipsius non agerc ma-

lum. Lailltla monacho est mlgrarc ad Domlnum; glorialio
autem ejus, timor Domlni. iMundanam parllcipare phllo-
sophiom nequivl gratlam vero cum rcnilsslone peccalorum
:

a Domino deposco mogls, quam smaragdum, et hyacin-

thum, et dolia auro plcna, omnemque sclLnllaai mundi
* Eccli. III, - 22.
448 S. EPHR.^M* SYRI

hnjus. Confileor libl, Domine Pater, qiioninm poslulalis

meis non IVandr.sli ine, el non dcspcxisti dcprecalionem
inulilis servi lui. Tu cnira desperatorum spes es, ct auxilio
deslitulorum adjutorlum. Sil nomcm majestatis tuae bene-
dictum In saecula. Amen.
XXH. Poslula a Domino, monache, qure decenl profcs-
sionem tuam, el inruHle mulliplicata largietur tibi. Sine
aquanon icdilicalur turris, et absque cognilione non exco-
lilurvirtus. \ idijuvenem prudentem scienliaqueprsedilum,
consolanlem alque hortantem senem i ct in hoc demus
glorlnm Deo. « Post concupiscenlias tuas, monache, uc
» ambules, ot a desidoriis tuis cobibeai^is. Nam si animac
»tua% inquil, praebeas beneplacitum, risum concitabis ini-

• mico luo '. » Qui corporis sui carnes delit<sle nutril, con-
cuplsccntins malas ]);iscit, el turpes ei cogilalioncs non
deerunl. Ca^^tiiiia carnem lunm, monachc, el in servilutem
redi(i;e ', ne reprobus efriciaris. Quod bonum est, in tua

carne cxerccas, el rruclificabis Deo. In fralrum conversn-

lionequietam ngere vis vitam, monache? Communi fratrum
conlenlus sis meusa, et erit sanilas carni tuae, et cura os-
sibustuis,et anima tua detrimentum noo patietur. Siautem
in phialas et pocula inflcxeris oculos tuos, novissimc dolorc
ainigeris, velut a serpcutc iclus. Si pium nc rellgiosum vi-

rum manu cibaria tenenlem conspexeris, ne ipsum menle

lua damnes nc judices non enim nosti, cui ista apponere
:

velit. Cura, monachc, inlcrnum opus, et ne inuliles muros

exornes ; siquidem venustas et cleganlia cellae monacho
patientiam non praebct. Quae necessitalis sunt, quaeramus :

n;»m superflua, ct dislractioncm nobis pracbentia, non pro-

sunt.
XXIIh Piger et ignavus monachus cxcusat sc, ct dicit :

(i llodic hic habito, et cras hinc discedo : cur crgo laboribus

•
Eccli. xviiu 00. 3i. — 2 1 Cor. ix, 27,
 AD IiMITATIONEM PROVERBIORUM. 4^9
me fatigo atque conficioPa Componaris, monache, instar

mnllei et incudis in menle lua, et profer cogitotiones cordis

tui, et reprobns alque inutiles a te repelle. Qui de pii atque
religiosi lapsu KTtatur, hic dupHciler cadet. At qui converlit
hominem ab errorc viae suae, salvabilur \ Si peccaverit

irater, hbenler accusamus eum. At si nos peccaverimus,

reprehensionem non libenter recipimus. Ne, Irater, pro
diabolo, at potius contra ipsum decerta. « A juventute tua,
«frater, excipe doclrinam, et usque ad canos invenies
»gratiam; et prudentiam '. » Monachus obvenientia mala
prompte fortilerque sustinere valens, ex parte dolorem per-
cipiet. Propria proditio est negligonlia ; negligentia autem
gravis ac dira est caplivitas at vigilanlia eliani cos, qui cap-
:

tivos ducunt, capit et apprehendit. In pigrilia manuum

stillabit domus et quando voluerit, in ea manens, ab ipsa
;

fugiet. Monachus piger ne januam quidem suic celiae oc-

ciudet, donec a vento jaclata, confracta fuerit : at sobrius

ac vigilans, irreprehensibilis erit. Qui suos refrenat oculos,
levior alque expeditior erit : at qui illos huc illucque relor-
quet, grave sibi ipsi onus imponet. Distractio enim concu-
piscentiag, inquit, puram oc simplicem mentem immutat.
Si abreplus oculos luos in vanitatem conjeceris, celeriter
reprime illos ^, ne forte in turpem commixtioiiem incidas.
Dum tua uritur caro, cave contingas partes pudoris, ne ve-
hementius inflammationem in te accendas. Beatus qui om-
nem carnalem concupiscentiam vicerit. Malumestin anima
augeri cogilationem perversam, quemadmodum et gramen
in olerum areola. Numquid insula in medio mari sita Ouc-
lus abscindere potest, quominus ipsi aUidanlur. Verumta-
men insula fluctibus resistit. Ila etiam nos cogitaliones
amputare non possumus; atlamen cogitationibus obsistere
possumus. Caeteruuidicat fortasse quispiam : « Etquo pacto
* Jacob. V, 19, 20. — » Eccli. vj, iS. — ' Sap. iv.

XL. 29
 ;

45 S. tPHR.^M SYRI

inlcrduQi per cogltaliones superatur anima?« Superatur,

qiiia non se opponit cogitalionibus, sed permiltit eas iu-

Iroirc, pabuloque deinde reperlo, paulatim animam dissol-

vunt atque evertunt.

XXIV. Quatuor sunt mala, quae difTiculter curationeni
admiltunt : videlicet, amor sui ipsius, avarilin, vana gloria,
et ambilio seu cupiditas dominandi, quoc dicere non novit
« Suflicit : » scd nullum eorum curatu impossibile est Deo.
Antequam malum radices in tc agere incipial, evelle illud :

ct prius quam surcjjlos suos emillat, ex imis foveis radicem

ipsius extralio : nam si radiccs illud in le agerc permiseris,
dominium sibi in te usui^pabit. Qui vigilanler altenteque

orat, adurit da^mones : at qui menlc vagalur, illudelur ab

ipsis. Oui suis abducilur concupiscenliis et cogit:ilionuni

oblectamcnlis, facilc capiclur : al qui lemperans csl, sal-

vabitur. lucredulilas duplic.iiatcm animi generr-jt, diq>licilas

aulcm animi negligcntiam, negligenlia vero oblivioucui, et
oblivio dcspcrationcm; at dcsperatio mortcm. Undciiam
in nobis mala dominantur nonnc per nostram ncgligcn- ?

tiam? non subjiciaris membris tuis, ut non domincnlur in

tc membra tua. Quod bonum cst, in iis operarc, ct nou

quod malum sit et cris posscssio prctiosa Domino luo.

:

Signuni aninia) pigroe ac negiigonlis cst, uon Jibcntcr Scrip-

luras audirc anima vcro sobria et vigilans divinos lubens
:

sermoncs suscipit, quemadmodum lcrra sitiens pluviam.

Lcctus bonus ac mollis nutrit somnum et carcutia limoris :

Dei augcbit illum. Ovis libi est? ne simul cum ca lupuni

recludas. Et si qua in re oppugnat te inimicus, nc inlro-
millas eum in domum tuam. Quod si eliam inlroduxcris,
nc mente ac cogitalione relaxeris; scd timorem Dei ob ocu-
los libi conslituc, ne forte inimici tui derideant lc. Domus
supcr nrcMiam ledificala non crit stabilis : ct cxcrcitotio vit.'c

» Matlli, vii, ?7,

 AD IMITATIONEM PnOV£l\BIORIiM. 4^1

monastlcse rcbus aliis aduiixta non permancLit : at qui in

limoro Dei opcralur, jacturam mcrcedls non pallctur.

XXV. Tempore oralioi)is a peregrlna atquc extranca
confabulatione absline : et a precatione mens tua non ob-
scurabilur. Frater, ad psallcndum Deo consistis? Aperi os
tuum eloquio Dei, secundum euni qui ait « Psallam Deo :

» meo quandiu ero » nc Ibrte interea dum nci;ligenter

^
:

agis, alienae cogilationes tuam mentem perturbent. Sed

dum psallis spiritu, psalle etlam menle. Magnum in ora-

tione donum est lacryma : abslrahi autcm diemoniacls CO'
gitalionibus, morli est slmlle. Cor a coeleslibus dpgeuernns
cogltationibus, diemones rebus tcrrenis constringent atque
impllcabunt quaudo autem corrupllbilia conlcmnel, tunc
:

ca, quze corruptioni non sunt obuoxia, comprehendet. lu

morticinio adducentur ac cogentur vullures : et in anima
sc ipsam desperante congregabuntur daemones : « Ubi euim
» cadaver, ibi congregabuulur et vultures '. » Sursum habca-

musmenlem,charissime: ndhucenimmodicum restat tcm-

poris, et hinc abibimus ; «Et quce congregasli, cujus eruut ^?»
Sicut fumus expelht apes : ita maillia cognilioncm alque
scienliam repellit a corde. Nemo deleclalur justilia, sed
avaritia : nemo gaudet, quod injuria non cfTecerit proxi-
mum, sed si parvo magna emerit. Anle faciem tonilrui
coruscal fulgur, et a facie nubis durse ac dcusce alas con-
trabil omnis avis. Commlualio apri in necem ipsum tradct:
et iracundia viri ruinam ipsi preeparablt. Leo capilur prop-
tcr ventrem suum : et gulosus ob venlris voluplatem con-
lerilur. Equus duri oris in malorum manus sesi;orem suum
pra^cipilabit : et homo dura) cervicis in mala incidet. Tem-
pore nivis pervesligatur fera : et tempore lenlatlouis invcs-
ligat Satanas monachum ; probalio aulcm mauachi iu
lcutatlonibus apparcl.
' Psal, c.n, 55. — ^ JMalth. xxiv, 28, el Luc. xvn, Sj,— .
^ j,i,p. xn, ao.

39.
 :

452 S. EPHRiEM 8YRI

XXVI. Contende, charissime, ut discrclionem possi-

dcas, in qua ihesauri virtulum soliiarise vilae sunt repositi.
Discrelionis porro interpretatio (juid ahnd est quam abs-
que scandalo et offendiculo custodire sodalem, et meliora
magisque ad sahilem pertinentia deligere? Cupis magnus
esse? Sis omnium novissimus'. Cupis bonum possidere
nomen? In lenitate ac mansuetudine opera tua tempera
ac perage. Time autem Dominum in veritate, ut bene tibi

sit in novissimls tuis; quia timentes ipsum glorificat. Noli,

monache, obsequi invidic-e, neque insidieris fratri luo, aut

probrosum ei nomen imponas, volens cum ignominia eum

suo loco expellcre : ut non quae in ajterum moliebaris, ea
ipse suslineas : « Qui enim foveam fodit proximo suo, inci-

»det in illam* : audiasque quod scriptum habetur : « Ca-

»dent in retiacnlo suo peccatores^ : » implcaturque in illo

quod dlctum est : ftOmnes qui pie volnnt vivere in Chrislo,

Mperseculionem patientur'+. » Ne excusatiouem prflelexas,

fraler, dicens a fratre sodales laedi, oliosque aliis mala fa-

cere,teverocummaIeagentibusnequaqnamcommunicare:
c Scrutatur enim corda et renes Deus^. » Si frater tuus,

charissime, e ccenoblo egressus sit , ne mente adversus

ipsum effcraris, neque sit infamia nolatus in oculis tuis:
ignoras enim ,
quid supcrventura pariet dics. Dicenlem
audi: «Qui se exlslimat slare, videat necndat^. » Etrursus
iSon enim qui seipsumcommendat, illc probatus est; sed
»quem Dominus commendat'. » Nam multi cum putarent
se alios vicisse ac illis dominori, hi exlernis magis exlerni
evaserunt : illi autem, quorum desperata salutis spes fue-

rat, gratiam acceperunt. « Nam Deiis superbis resistit; hii-

»milibus aulem dat gratiam®. » Si virum conspexeris im-

'
Matlh. XX, 26, 27. — * Eccl. x, 8, et Eccli. xxvii, 29. — * Psal.
cxL, 10 — * a Tim. 111, 12. — ' Psal. vii, 10. et Rom. viii, 27, —
• i Cor. X, 12. — '2 Cor, x, 18. — ' Jacoh. iv, 6.
 AD IMITATIONEM PROVKR«IOI\LM. 455
morigerum elinlemperantcm, superbuaicl siLi sflplonlem,
hujus radix seu.iuiorluaesl, co quod non suscipial ipsa

pingucdiuem ortam a timore Dci. Sin autam quietum atque

tranquillum et humilem virum videris, hujus radlcem
permanere noveris, quia a plngucdlne timoris Doi irriga-
lur. Tametsi, fratres , accldat praifectos nostros nobis
praesentes non assidue adessej magnus tamen inter nos
prajrcctns pra?sens cst; verax quippe est qui dixit :« Ubi
Dsunt duo vel Ires congregati in nomine meo, ibi sum ego
» in medio ipsorum '. » Attendauvns ergo nobis, charissimi.

Monachus indeceuter se gerens, manus suas in homlnem

injicit qui autem aliorum miseretur, mlsericordlam con-
:

sequetur. Opere aliquo fratrem oneras? bonum opus praes-

tas, si lamen laboris ei mercedem in charitate Del reddi-

deris. Vetat enlm pietas atque religio, damnum inferre

alleri. Qui palientiae et longanimilalis atque clementiae

viam invenit, is vitoe vlam invenit. Homo dlstraclus insigni

die operibus se exercet, et in dlc, quaoperari licet, minis-
trat. Passer passerem in rcte ac laqueum allicit : ct pecca-
tor sui simllem in profunda malorum adducit.
XXVH. Devita eos , monache, qui olium amant, et

quiescere nolunt. Fuge, monache, eos qui conviviis gau-

dent, ct dicunt : « Hodie ego {\^ciam, at iu craslino die
ages. enim ejusmodi sermonibus consenseris, vilamrc"
» Si

hgiosam non perages. Ca^terum imitare eos, qui fervent

spirilu, qnique pcr angustam et arclam viam ambulant,
nt vitam aeternam assequaris : nam lota et spntiosa via ad
perditioncm adducit ambulanles In ea. Monachus piger ac
negligens^ ingruente cogitatione aliqua, reclusus in cella
sua, huc IHucque circumfcrtur, inslar navis gubernatore
deslilulae : qul vero cum palientia vltam quielam dcglt,
inanibus cogitalionibus non abslrahltur. Qui fralrls sui

^ Matll). xvm, 20.

454 S. EPHn^\f SYRI

profeclui invldet, se Ipsum a v Ita celerna segregat : at qui ei

auxHio cst, parliceps cjus erit. Si enim qui mala agenti-
Lus conscntiunt, utrosquc juslilia punit; nonne multo
mcTgls Domlnus mcrccdcm cooperanli cum volunlatc sua
pra?l)cLIl? Scriptum reperltur « Mullx trlLulaliones jus- :

» lorum, et ex omniLus illis lILeraLIt eos Dominus. Mulla

» autem Ihigella peccaloris et mors peccatoris pessima \ »
:

Non est virtus, acceptis injuriis stupercctinsensatum esse;

scd pollus advcrtcrc, ct aspernari cas proptcr plclatcm.

Ignavus enim, inqult, eliam conviciis cxceptus, non con-
fundltur'. Sulius esl suLrldendoiracundiam citquefuroreni
prajcidcre, quam aspcro ct crudclllcr cfTcrari : viro auteni
prudenli planctus risu suavior est. meo
Quis daLit ori
custodiam, et super laLIa mea signaculum firmum, ut non
cadam per ipsa, ct llngua mca perdat me ? Domlne viLt
meoD, nc dcrcluKiuas me in consiilo corum, et nc permillas
me cadcrc in illa. Dlxisli cnim, Domine : o Ex vcrLIs luis

» juslificaLeris, et cx vcrLis tuls con^lemnaLcrls^ »Nam si

rrophela dixit : «Vchit pannus menstruatx omnis justilia

» nojjlra ^ : » quid dicam cgo, qui in peccalis natus sum ? Et

nunc, DomIne_, ex luis miserationlLus tota spcs mea de-
pcndel. Propltluseslo milii pcccalori. « Domlne, chationcm
»ocuh)rua:» ne dederls mihl, ct concuplscenllam malam
• averte a me^. » Charisslmc, ne iidem fallacILus adhlLeas
somniis : nam muhos scduxcrunt somnla, iu iisque speni
poncnles excidcrunt. Ad quas enlm nos devenlmus men-
Angclorum asplciamus? l\lagna fdicilas
suras, ut visiones
ct gloria est humililaset non cslin ca lapsus atque ruina.
:

Signum porro humilllaiis cst, amhaLus manlLus omni loco

ac lcmporc suLvcnirc halri ncccssitatcai palienti, non
sccds nc opcm aL aHIs icclpcrc.
• P-sal. XXXI, 10, vA xxxiii, 20. — ' Eccli. xxi, 20. — ' MaUh, xii,

3-. — ^ I>ai. L\iv, G, — ' Eccli. XXIII. 6.

 AD IMITATIONliM PROVERBIORUM. /^o5

XXXVIII. Monachus hcereditalem parentum carnallum

requlrens, in lenlaliones incidot ; qiii autem Dominum
exquirit, salvabiuir. Calve dixeris : « Si conscnuero, iincle

snslcnlabor? «De crastino non est permissum nobis solli-

ciios esse \ Et clc scnectule tua nunc anxie alque sollicite

cogitas? Regnum Dei et justiliam cjus queeramus, et om-
iiia haec adjicientur nobis. Ipse enlm dixit : «Novit Pater
» vesler ccelestis, quid opus sit vobis, anlcquam rogetis
»eum*. » Si vero ista primum non quieslerimus, jam pers-
piciium cst nos dc his minime laborarc. « Jacta igitur in
»Dominum curam tuam, ct ipse le enutriet^. » Si Dominus
aliquld in manlbus tuis prosperaverit, quasi ipse raliones
tecum subducturus sit, salage. Qui pauperum miseretur,
bonis replebitur : at qui mlscricordiai viscera clnudlt, a
coelesti quoqueSponsi ihalamo cxckidetur. Qui confidlt in
homine, non accipiet bona : at qui in Domino sperat, sal-
vabitur. Ne sis asper in hngua lua, quoniamos jusli dlstlhat
gratlas. Clbi muUi crassam
ac slupldam reddunt menlem:
bona aulem lemperantia purgat cam. Altcnde, monache,
attendc tibi a conversatione muHerum. Vide, charissime,
ne forte prcetextu alc^ue occasione cnculh, aut analabi,
vel allerius amictus, tua capiatur anima : multac enim sunt
insidiae fraudulcnli inlmlci. Satius est veteres ferrc vestes,

et curam habcre anim.ne in timore Doniini, quam splen-

didc vesliri, et turpiter atque inhoneste incedere. Qui
mandata custodit, sc ipsum diliglt : at qui en contemnit,
animae suae delrimentum affert. Vir ebriosus et iracundus
conturbat animas fratrum et dedecus ejus semper cuni :

ipso est. Imponc ulceri malagma ct juniori monacho ,

pietatem non fictam. Dcsolatus constituitur monachus no •

vitius, propriam sequcns cogitationem, et experlorum ad-

monitionem non recipiens. Error pravus novitio monacho
' Mallh. Yi, 34, — 2 Ibid. 8. — ' F=?al. liv, 23.
45G S. EPIIR^Ji SYRI

csL inobedientia : submissio aulein atque obedienlia in

Domino, cst forlis ac valida proteclio. Vir superbus et
immorigerus dies asjDJciet amaros : at huniUis et paliens
omni tenipore Icflabitur in Domino. Magna rcs est virum
invenire paticntcni ct humilem, ct pulchritudinis ejus non
cst mensura. Non contradicas vcritati, ac te luae inurbani-

tatis alque immodcstia? pudeat. « Non confundaris confiteri

» peccala tua : ei ne dixeris : Peccavi, ct quid mihi accidit ?

«Dominus enim patiens est et longanimis. Nc tardcs con-

» verti ad Dominum, et nc differas de dic in diem '. » Memi-
ncris non tardarc iram. Non sit cxporrecta manus lua ad
accipiendum, ct ad danduin collccta. JMonachus prudens
in charitateseipsumcircummuniet : at insipiens sibi odium
flccumuhibit. Qui cxloliitur advcisus fratrem suum, a dae-

monibus ilhidclur. Noli pcrpeluo contemnerc fralrcm

tuum; quoniam scriplum est : a Muhi tyranni sederunt in

«pavimenlo, et insuspicabihs portavit diadema'. » Sis hila-

ris in juslilia; ad peccatum vcro polius Iristis. /Egritudo
animae est ambilio, cademque morbus malus.
XXIX. Egressus cs cella tua, monache, ad ministerium ?

Custoui sensiis luos, ut non concilics tibi ipsi bella, et per-

lurbalicui^s cogilalionum. IJbi non cst sepcs, diripielur
possessio : ct ubi non cst palientia, ingemisccl errans.
iMuhas excusalioncs sibi pigcr coacervabit monachus, et

somnolentus in mala decidct. Monachus avarus instar pal-

mae est infructuosae : at inops ac pauper, velut palma de-

tonsa in allimi ascendcns. Monachns, qui rerum terrena-
rum amore capilur, similis cst accipilri extenso, qui loris
pcdcs implicat, ct ubicuniquc conscdcrit, implicabitur.
At qui a robus malerialibns est alicnus, viatori acciucto ct
expeditocst slmilis. Mulli apud se vidcntur esse prudcntes,
.scd inlclligerc ncqueunt eam quam pulant prudentiam,
* Eccli. IV, 5i, et V, 8. — ' Id. xi, 5.
 AD IMITATIONEM PROVIiRBlORUM. 4^^
dctrimeiito aninirc sibi ruturam. Non est sapientia, non est
prudenlia, non cst consilium bonum in anima tiuiorem
Dei respucnte. Sapientia aulem vera est. cuncta secundum
Deum agere. Gutlur dulce multlplicabil amicos : et qui

diligit Dominum, custodiet vias ejus. llonora fratrem co-

ram notis ejus et coram Domino in honore erls. QEco-
:

nomus fidelis lucrabitur animas fratrum suorum mens :

autem alque animus ejus, qui memoria conservat injurias,

dispcrget ilios. Prudens ceconomus jaste patlelur : impru-
dens autem atque insipiens pugnas pra?parablt. Monacho
insatiabili non suflicit quod c-eqnum ac justum est; ct lo-

quax lurbas conciiabll : qui vero timel Dominum, quletnm

vitam conciliat. OEconomus ebrietyli deditus dejlclctur a

gloria : at temperans, et mansuetus ac humilis proficiet in

gloria. Ne libi oBgriludinem prselexas, monache, cum sanus

sis : o Et deslderium eorum dedlt
quoniam Scriplum
cst :

»eis'.sNe aspernemur, fratres, gratiam Domini praebentis

nobis fortitudlnem ad operandum bonum sed hoc in ea :

operanles, gralias semper agamus Domino. Qui proximum

deridet, veUit delractor habelur : delractio autem apud
Deum et homlnes est odiosa. Qui exacerbat proximum,
suscitnt iracundiam : alqui pacidcat, beatisslmus est, quo-
niam filius Dei vocnbitur '. Senes honora propter Dominum,
et juveni egenli compatere : et mercedem a Domino acci-

pies. Scrlptum reperitur : « Nolite operari cibum, qui perit,

» sed qui permanct in vitam fclernam ^. » Manus tuse quod
bonum sit, operenlur, ut et nccessitalem patienti distri-
Luas^ : et cor tuum semper directum sit ad Domlnum, et

cibum [iermanentcm operaberis, et non pereuntem. Ope-

rare, fratcr, et nc obambules : magnam enim improbila-
tcm docet ollum.
• l'sal, Lxxvii, 2y, — ' MaUh. v. 9.— ^ Joau. vi, 27. — ^ Ephes,
IV, 28.
 :

458 S. EPHR^-M SYRI

XXX. Monaclius murmurator multa paticlur damna

at qui strcnue lolcrat, ia novissimis divilias suas reperiet.

Minisler prudens non negliget opus suum : ct qui limet

Dominum, non erit scandalo frajribus suis. Fugis, charis-

sime, eos, qui jaculis pelunt corpus? Al fnge potius illos,

qui in animam sagillas jaculanlnr. Fugis serpenlem mor-

denlem corpus? At luge magis mulicrem, qu.-e animam
mordet. Qui pulcluitudinem explorat mulieris, concnpis-
cenliam venustalis ipsius, su?c inserit animae : et qui assi-

due pra? foribus domus ejus versatur, similis cst ei, qui in
glacie deambulal : quia non longe ab eo abcsllapsus atquc
ruina. Ignem fugis, cbarissime, ut non comburat corpus
luum ? Fuge quoque peccatum, ne corpus tuum simulcum
anima comburat in igne inextinguibili. Sicut duo pugiles,
ila monacbus, qui cum muliere versalur. At qui sobrius

cst ac vigilans, spolinbit, et non despoliabilur. Jauitor

fidelis post Deum est cuslos animarum at infidclis eliam :

snam ipsius animam abjiciet. Tcmpus, quod in solilaria

Iransegimus vita, computamus : ob nogligentiani vero in

jpsa a nobis admissam, ignorantes extollimur. Laus et viro

non lempus dunlaxat, sed in bono profectus profectus :

autcm non canilies, sed vilam rectc et cum viitule Iradu-

cere. Magislratus ct bonorem miiili sculum, framea, et
galea pariunt : et monacho novitio fides ,
prenilenlia, ct

charilas. Fides generat caslilalem, el humililatem, et obe-

dienliam, cl longanimitatem, alque lemperantiom : pccni-

lenlia autem lacrymas; at charilas paticnliam et spem.

Qui assidueex una in aliiuii cellam transit aque digreditur,

inanes sibi cogilaliones acquirit : at qui uno in loco susli-
nel, magis quiete vivil. « A juvenlutc tua, charissimc, dis-

»ciplinam libi eligc : et usque ad canos prudeiiliam inve-

»nies*. »Ab inilio juvcnlulis tUvC scmina agrum luum, el

' Eccli, VI, iS.

 AD IMITATIONEM PI\OVEnBlOI\U3f. 4^9
ciira eum, ne forte splnae in ipso, tanquam in terra incnlta,

succrescanl. Fruclum in eo honum facito : et ei, qui tibi

vires suppedllat, da gloriam. Aquac augent foenum : et

conversatlo s^ecularium, passionem superbia} : qui auteni

timet Domiiium, non clTerlur. Si graliarum dono effectus
sis nihil cnim hahes honi,
dignus, ne propterea superbias :

quod Deo non acceperis^ et si secundum ejus vohmta-

a :

tem non amhuLiveris, proprium a te auferet, ct meliori

atque uliliori ilhiddonahit : ct tunc simiHs efficieris ei, qui
propulsat et ahjicit calamum, qui lltm^se cujuspiam causa
fucrit. Quemadmodum duo in eodem loco galli : ila duae
siraul cogltationes in corde monachi.
XXXI. Recede ah aUenls, ct quiescct anima tua. Vir
sapiens custodiet mandata : ct qui observat ca, paradisuni
telcrnarum dellciarum possidehil. « Melius est nomen ho-
«num, quam divitice multie '. Super aurum vero et argen-
»tum gralia hona ^ » Animam lorpcntem consolarc ac
cohorlare, et Dominus cor tuum confirmahit. Si poculum
vini post oratlonem opportunc accepcris, studiose ad ccl-
iam tuam vade, et clauso oslio, grallas age Domino, qui
tibi dispensavit et dispensat. Nam sermones a prandio
multlplicare, spectra et peccata generat. Yir ebrlus agit et
loqullur vespere quaj non oportet, et quorum dihiculo il-

lum pcenitet : qui si rursus vinum invenerit, ad eadem

rclabitur. Si semcl malum experlus sis, ohscrva te in pos-
terum. Scriptum qulppe est : « Omnis qui natus est ex Deo,
»custodit seipsum, et malus non tangit ipsum^. »Noli vi-
num hlherc ad ehrielatem, charissime, eliamsi vehemen-
ler te orent qui adsunt amici : nam silevinum superaverit,
prae cunctis 11, qul hortatores tlhi fueranl, in te scandallza-
huntur. Attcnde porro ne ah ohllvionc vlncaris. Lahorat

' 1 Cor. IV, 7. — » Prov, xxu, 1. — • ^ Ecd, vii, 2. — '^

J Joan.
V, 18.
46o S. EPHR^M 5YRI

et angilnr venlii doditns, conteritnrqne, dum ventrcni

snnm cibis replcre slndet et nbi coniedit, circa dii;eslio- :

nem torquetur: temperanlinm vero sequitnr et sobrielas,

et vigilanlia. Monachns vagns non erit invulncratns, nisi
animo cxcnbaverit qni anlem patienlerin qno vocntns est
:

loco, permanet, majorem requicm inveniet. Qui parvipen-

dit exigua, paulatim cadct : et pigrilia sensim invitam
atque odiosam paupertalcm generat. Noli despicere sanc-
torum virorum admonitiones, quanlumvis intelligens sis ac
prudens : in hoc cnim cognitionis alquc scienliae fruclus
cerniiur. Indignum est monacho in convenlicnlis versnri,

ct mercesejus, dolor ct poenilentia. Scriptum est : « Dum

wlaudantnr jusli, Inctantur popnli nomcn autcm impio- :

» rum extinguitur '. » Et rursns « Laurlet le vicinus, et non :

» os tuum alienns, et non labia tua ^. » Et iterum

: «Pro- :

wbatio argenti et auri, ignllio homo autem probatur per :

» os laudantium ipsum. » Filins intelligcns cuslodit legem :

qui aulera pnscitur hixu, dedecorat palrem.

XXXII. Honora cunctos propler Dominnm, honorem
libi non repelens, et grntiam a Domino invenies. Scriptum
habelur « Qui non reveretur fiiciem justorum, non bonns,
:

et qni talis esl, bucccHa panis vendct virnm. » Et rursus ;

« Bealns vir, qui verelur omnia ob rellgionem durus au- :

»lem corde, incidct in mahi ^ Viri sapientiam amantis,

wloetatnr paler ejns qiii autem pnscit meretriccs, disper-
:

» det divilias ^. » Salins cst pasci dillgenter, quam pasccrc

negllgentcr. Melins est sludiose addisccrc, quam docere,
ct agere qnne sc ipsum instituit, ^tiam
non oportet. Qui
ipsum docct, etlam proximnm do-
alios instiluit, ct qni sc

cel. Noli nlmlum oncrarc fratrcm tuum nam si onns ju- ;

mento tuo imposueris, quod vircs supcrct, i:i mcdio viae

'
Prov. XXIV, G. — 2 IJ, xxvii, 2. — ' Id. xxviii, i^. * Id.

XXIX, 5.
 ;

AD IMITATIONLM PROVERBIORUM. 4^1

deflciet atque succnmbel. In omnibus, quae acciderint tibi,

prudenter te gere, et auxilli memineris libi allali a Domino.

Ne turpibus locutionibus anres tuas pracbeas, ut mens tua
non inqulnetur. Sicut enim oculis obest fumus, ita turpis
sermo nocet anlmae. Si fornicationis te spiiitus turbet, in-
crepa eum, dicens « Dominus te perdat, qui pessimo foo-
;

toreplenus es,dsemonimmundiliae. »Novimus quippe eum,

qui ait : « Sapienlia carnis, inimlcitia est in Deum '. » Non
est sapientia, non est prudentla, nbi Dei timor non est :

nani satietas sapientiae est timere Domlnum. Scrlptum est

« Lux justis assldue; lux vero Implorum extingultur. Arbor
vltae desiderium justi : qui autem reprebensiones odit, de-
mens est. A multiloqulo non eiTugiet peccatum ; parcens
auleni labiis, scnsntus erit. Cogitationes juslorum, judicia;
gubernant aulem impii dolos. Qul honore pracvenit pro-
ximum suum, honorem invenlet; at qni non reveretur fa-
ciem fratris sui, cum hibore atqtie molestla corrlplelur '. a
Si cum fratribus comedis, secundum canoncm ac regulam
demilte te in patinam. Nam et lurtur, et hirundo, et agri
passeres custodierunt tempora ingressus sul. Demitte le,

neque juveniliter agas propter minores et juniores te. At

tn, charissime, cum totum diem jejunus transigas, etiam
in momento temporis commoverls? Suave tibi cst otium :

sed ultima ejus amara. Cum labore opus luum exerces :

sed postremo laetaberis. Scrlptum est :« Abomlnatio Do •

wmino, labia mendacia; qui autem facit fidem, acceptus ei

^est ^ ))Qui multiplicat verba sua, abominabilis erit; qui

vero os suum continet, diligetur. Si virum aliquem negli-
gentem conspexeris ad virtutem resipiscentem; tu cave,
cogitatione relaxeris; imo magis vlrihter ogas, el lentatio-
nis tempore amphus decertes.
XXXIIf. Monachi, caveamus excedere humilltatis men-
* Rom, viii, 7, — i Prov. x, xi, xii et xiii. — ' Id, xii, 22,
 »

562 S. ErHR.^51 ,SYRI

suras, ne forle duDi vldcmur consentanea facere, noslram

ipsi religionem observanliamque corrumpamus. Quapropter
cliam damna pro nlhilo ducamus propter eum, qui dicit :

« Servuui Domini non oportet conlendere ac liligare '. »

Et iterum « Bcatus qui in omnibus semperest pavidus'.

:

Et, « Ne festines in spirltu tuo irasci : quia furor in sinu

»impiorum requiescit ^. o Scriptum est : « Filius astulus,

«obediens patri : autem inobediens, in ignomiuia^i.»

lilius

Qui custodit os suum, servat animani suam; at qui immo-

destus ac potulans est labiis, perterrefaclet se ipsum. Filio
doloso nullum orit bonum; qui aulem conserval msndata,
pcrbealus. Lex snpienlis, fons vitfe : qui vero demens est,

laqueo morietur. Qui incedit rccle, limet Dominum : at

qui porverlit vias suas, ignomiiiia aflicielnr. Quasres sapien-

liam apnd malcs, ct non invenics : gratus aulem sensus
apud prudonles. ParaJisus scpimento carens, dum calca-
tur, desolalur ct qui nou cuslodit os suum, deperdit
:

fructus suos. Qui confidit in diviliis, corruct: at qui suc-

currit justis, hic exorietur ^. Qui dispcrgit subslantiom

suam insipienter, egenus efTicietur qui vero in fide Domlni :

cam dispergit, non deserelur in actcrnum. Scrlplum quippe

est : « Dispersit, dedit pauperibus : justilia cjus manct in

a sreculum sa^culi : coruu ejus mauet iu gloiia ^. » Qui mul-

li])Iicat divilias suas cum usuris et excrescenliis ', ei qui
inopuni niiscretur, cougrogal eas. Quautum elatus cst honio
in superblLi cordls sui, taulum calcat terram, ex qua sump-
tus est, ct in tcrram rcvertetur exallat autem Domiuus
:

humiles. Fumus fugal apes, ct memoria injuriarum a cordc

coguilionem depellit. lioga Dominum, et lacryuias coram
l)onitale ojus eirundc : et recordatio injuri.T non demoie-
lur iii auinia lua : « Erlique ordtio lua slcut iiiccnsum iu

'
2 Tim. II, 21. — ^ 1'rov. xxvni, ii. — ^ I.cd. vn, lo. — * Piov,
xi\i, i. — ''
Jd. X!. — ^ Fsal. cxi, 0, — "
Piov, xwiu.
 AD 1MIT\TI0NeM PROVEnBIOnUM. 405
«conspectu ejus '. wScrlptnm est : « Immundus apiicl Do-
))minum est omnis elato corde, humilcs autem cxcipiet
»gloria -. ))Et rursum : « Occasionem quaM-it vir, qui vult
))recetlere ab amicis, omni autem tempore erit ignomi-
in

»nio.sus ^. )>Sic quoque monochus volens a mansione sua

segregari, prsefectum et fratres accusat ac culpat. Scriptum
Jegitur :« Est via quae videtur apud homines recta esse;
»novissima autem ejus vadunt in fundum inferni '^. )) Et
rursum :
-^ Suis itineribus saturabitur temerarius, et de co-
))gital.ionibus suis vir bonus ^. )>

XXXIV. Nos invicem consolemur, charissimi, invicem

servi^imus, invicem nos achnoneamus ct rcprehcndamus in
timore Domini, donec in porlu vitce nobis mutuo occurra'
mus. iMonachus ventri deditus, in muUis erit sollicitus; at

qui temperans est, caprecT in agro simiHs reddilur. Sicut

piscihus ila monacho vita qnieta in huiniiilate et
aqua,
charilale.Commcalus monacho in vin, pic^ta;s ct rehgio iu
timore Dei. Timor aulem Domini aurum probatum cujus
possessor nunquam deserctur. Conantur inimici dcllncre
cogitatlonem luam, monachc, dum te de parenlibus tuis
carnahbus quid audire contlngit ; superabundabit autcm
tibi gaudium ct consolatio in regno ccelorum, si ad finem
usque perseveraveris in nilnisterio Domini. Qui pacifice
vivere cupit in omni loco, non propriam quietem requirat,
scd cam qune ailcrius est in Doniino, et requiem Inveniet,
at qui irrilalor est et nunquam quiescet. Non
malignus,
ante peccabit quispiam, quam Dci timorem contempserit.
Cupis non pcccarc .^ Timorem Del serva, Pnla autem pec-
calum esse instar inonlium subhmium, aut pelagl maris
llucllbus ac tempestiilibus pleni, aut tanquam {lammam
ignls, qUcT incidenles in ipsam coinburit alqiic absumit.

' P^al. CXL, 2. — ' f-UC. XVI, 10. — ^ PiOV. XVlllj l. — * Ilj. XJV,
1-. — 5 Id. XX), 5.
464 »• P.PHR^M,SyRI

Solertia qulppe inimici imminuit peccatum in oculis tuis,

donec in iilud incideris. Noli peccare, et patrem tnum nc

causeris atque pra^texas; nam Samuel apud Heli perman-
sit ', el Giezi apud Elisc-cum '.

XXXV. Pastorem te constituerunl? cave, in ovile tuum

lupos introduxeris corrumpentes ac discerpentes, ne deso-
latum tuum ovile reddant; cumque princeps pastorum
venerit, non placebit ei. Repelle ab ovibus tuis quamcum-
que rem ipsis contrariam ac noxiam, et nequaquam voce-
ris operarius fraudnlentus. In medio fralrum, praefectus
honorabilis : ct qui timent Dominum, in oculis ejus. Prius-

quam rem allquain ai^grediaris, exitum ejus co^iioscas, et

ante piignam, praetexe Satanam. Scriptum cst enim : « Quia
»oauiIs qui natus est ex Deo, servat se ipsum, et mali^nus
))non taugit eum ^. » Non quidem grave ac diHicile est in-
cidere, sed grave et periculosum est in codem peccato
perseverare. Si contenlio ac pugna inler duos fratres acci-

derit, qui prioreorum resipueril, coronam vicloriae acci-

piet; coronabitur aulem et secundus, si poenitenliam non
respuerit, sed prompte quaj pacis sunt, curnverit. Signum
immodesliai in monacho considcnte in medio fralrum est,
nudare suas tibias ; at qui verecundus est, honeste decen-
terquc sedebil. De multiloqulo id noveris, monache, quod
infinilorum sermonum laudem finis sit tacilurnitas, Occu-
pato igitur hicro fuge damna. Contemne, monache, quoe
ventris sunt, et invenies requiem. Dejicit ac delurbat su-
perbia ; at humihtas assequitur bravium. Si quempiam,
charissime, in tuam inlroduxeris cellam, contende absque
scandalo eumdem emiltere, hoc est, quod nihil pra^ter ti-

raorem Dei agatur, ut non sis ipsi forma et exemphun ne-

farii ahcujus operis. Ait enim Aposlohis : « Sinc oflensiono
»eslote Judaeis et Gra^cis, ct Ecclesiae Dei ^. »

' 1 Reg, 11. — »

4 Reg. V 3 1 joan. v, i8. — * i Gor. x, 3a.
 AD IMITATIONEM PROVEBBIORIJM. 4^5
XXXVI. Ilonora omnes, monnchc, non proplcr rcinii-
neralionem, scd propler Dominuui. Sinc putrcraclionc non
rcviicscit verniis, ct sine cliiigcntia non conlabcscil. Sine
ncgligentia non rcnascitur conlemplio, ct sine diligentia
non evclletur. Time ?gilur Dominum, ct invenies gratiam.

JNon te comperiat inimicus, monache, aliquitl agcntem,

qnod professioni tuaj repugnel, neque unquam dctcrreat
tevir sludioplaccndi hominibus deditus, qui muhis phicere
atque gralificari conatur, sod non propter Dominum. At
qui Dominum timct, non oflcndet. quoniam in iumine
mandalorum ipsius ambulat. Ira viri fovea cst ipsi, et qui

vincit iram, ctiam foveam transgreditur \ Qui in oiricio

continct popuuim suum, paccm cum extcrnis habet; atqui
sibi ipsi nimium fidit, inimicitias sibi multiplicat. I3catus

vir, qui in mansuetudlne jugum Christi Iraxerit usque ad

fincm ; gravis qnipoe et periculosa est superbia. In pacc
et concordia fialrum Dominns inha])itat ; fraudulenlum
vero obleclat inimicilia eorum. Ouonsque terra sparsum
in ea semen nbscondet? donec odorem aquas perccperit.
Mandata Domini, charissime, occulte cxerccas, et palam
alque manifeste reddct libi. Monachus pigcr ct sui amans,
viso opeio, abscondit sc ipsum, et in coena scse intcr pri-
mos refert. Non se ipsum humilibus anleponit fralribus
priidens monachus, scd typus ac forma ilt lideliunj. Crn-
deh*s ct absque misericordia est, (jui infirmo non compati-
tur. « Beati enim misericordes, quoniam ipsi misericordiam
«consequcntur "*. »

XXXVII. OEconomns fidelis non locupletabit fratrcs

suos; et qui vitam virtutibus ornalam ducit, cuncta sccun-
dum Denm agit. Ne vexes locanlem operam suam, et mer-
ccdem operarii ca^c retardaveris. iMcmincris qnod ser-
vierint libi; quare redde cis mcrccdem iu tcuinore, et
' Eccli, xwu. — ' Matlh. v, 7.

XL. 3o
466 s. EPnu.EM'S\r;i

iiicrcctleni in lciiipore rcciples. Qni reprehenclllur, cl lacel

iii iicquilla sun, iiijurlaruni mcnioriam abscondit in corde

suo; iil qni cum mansuetutline et pacc respondet, immemor
crll injurlag. Immorigcralus siibsannat senes; at morigerus
dUIgetur; et qui amat disciplinam, diliglt vltam. Quemad-
modum prulno} et nivcs labelaciunt herbas ac gramina : ila

peccata cor ejus corrumpit, qui opcratur illud. Et sicut vi-

rescit ac germinat scmen supcrvcnientc phivia : ila reflores-

cit cor hominis in operibus bonis. Vir iracundus et vo-

ciferabundus ad juramenta procHvis est; qui vero quietem
seclatur, iulelllgens est ac prndcns. Quid porro cst iracun-
dla? Iracundla est perturbatlo imprudens et inverecunda,
cui dolor succcdit et pcenilenlia. Trislilia cor dcvorat inci-
denlis in eam. Non afliclas moerore cor tuum, sedconsolarc
tc ipsum In Domino. IncreduHlas duj)Hcilatem animi gcne-
rat ; duplicltas autem animi ha^resim iutroducit, lia?rcsim

vero crror scqultur. Qui igltur in crrorem impogit, magna

proclamet voce ad Principem pastorum, ct Salvalorem
cnimarum nostrarum, ut convertens congreget ipsum in
cnulam ovium suarum.
XXXVIII. Ne sis curiosus, charissime, dicens :« Quo-
niodo Istud, vel ilhid ? » Sed crede Domlno, et ipse mentem
tiiam ilhmiiuablt. Secundum pnalogiam ac proporlionem
lidei, cllam gratia habilat in animo. « xNaui fidehs Doniinus
» in omnlbus verbis suis, cl sanclus in omnibus operibus
))suis '. ))Tuba3 ductlles soniierunt in castris fillorum Israel
in deserlo "
: at prxdicatlo Ap"<slolorum apud omnes gen-
lcs audita cst. Sicut tnba sanctlhcallonls, ita vir lidells.

Palmes Chri>ti, vir qui agit. Quemadmodum raccmus in

terram delraclus , inutills redditur : sic cliam cogitalio

liomlnis rebus dlslrncta terrcnis, ad vlrlutcm Inepta cflici-
lur. Qui turbas seclatur atque tumultus, subilo adveniet
• Psal, cxLiv. t3. — - Jos. M, et Ju'lic. vii.
 AD IMlTATIONliM PROVBnciORUM. 4^7
ejus perditlo, scissura, et conlrltio inciiraLIlIs, quonlam iii
omnlbus iis laetalur, cjuae odit Dominus. At qui amat pacem,
pacem; vlrlaulemmansuctudoavertltiram. Sica-
possidcblt
lumnlam in le torqueri conllgerit, et postea purltas conscien-
licT luje apparuerit, ne idco alte sapias atque superblas, sed
Domlno in humilitale servias, qui te ab hominum llberavit ca-
lumnla, ut non ingcnti rulna corruas. Sicutglandes nutrlunt
porcos mal® cogltationes nutriunt pravas concupls-*
: ita

cenlias. Sicutvenenum aspidum,ita se habet iracundia, et

injuriarum recordatlo; quoniam et formam alque aspectuni
immulat, ct menlem conlurbat, et nervos dissolvlt, et ad
operandum imbecillllatem afTert; at mansueludo animl, et
charilas haec cuncta a se projiclt. Quanam re Injuriarum

memorla delcbllur? Commemoratione tlmorls Domini, ac

diei morlls. Memorare, charlsslme, novlssima tua, et Irasci

desine. Mortem dum tecum cogitas atque expcndls, nc elalo

sis anlmo.adliuc enlm modlcum^etadscpulturamdefereris,
et liaec improba acllo quld libi proderit? Infirmum, charis-
sime, susllne; non enlm, qul valet, tua opera indlget; nani
scrlplum est : « Non egent qui sani sunt medlco, sed qui male
» habent '. >> Et, «Vos, (jul firmlores estis, imbcclllltales infir-
» morum sustlnele '. » Si v Irum magna potltum dlgullate su-
per terram conspexe. is, de hoc ne admireris; at mr:g!s sus-
picias illum, qui terrenam gloriam odit ac detestalur. Si in

oculis luorum fralrum, Instarauri, purus apparueris, tu te

ipsum ut vas iuullleexlstlma, et supcrbiam Deo et hominl-
bus detestabilem vilabis.

XXXIX. iMonachus junior percellas monachorum ober-

rans, non solum otlum addiscit; sed etiam ut nugalor et
curiosus, multa ioquitur, quae non oportet at qui vilam :

quielam in humilitate sectatur, diligctur. Cum fralre ma-

lam lamam habenle noli vinum solus biberc, neque immo-
* Maitli. IX, 12, et Liic. v, oi. — 2 Rom, xv, i.

5o.
468 S, EPUR/EH SIRI

rigero homiiii applantlas, neque cum quoquam improperiis

agas. Te ipsum caslum servo, fuge autem couvivia, ne
clolore allligarls iu uovissimis luis. Si infirmussis moribus,
nc te ipsum allcri coujungas, cogitationis infirmitate de-
lcnlo. Hoc autem dico, non ut quempiam lanquam pecca-
torem abomineris, sed ne forte, utrisque laborantibus ac

male habenlibus, accipias tu detrlmeulum propler illum,

ille propler le. Si aulem vales exhorlari ac consolari nlte-

rum in Domino, accedc, et mercedem invenies. Si fratreni

peccanlem aspexeris, et postcro die eumdem videris, ne

ipsum ut peccatorem tccum rcputes; iguoras enim an, te
absenlc, post lapsom bene oporatus sit, et cum suj>iriis
amarisque lacrymis Domiuum placaverit. Quare oporlet
ab aliis judicandis nos abstincrc; dccel aulem unumqucm-
quc noslrum liumiliare sc ipsum secundum cum, qui dicil:
« Quouiam iniquitates mere supergressa; sunt caput uieum,
»et sicut onus grave gravalai Jr^nt suncr me '. » Omuia
ligna sylvic condensac non suflicient igni, et caro non sa-
luratur requic. Timor Domiui, paradisus deliciarum; ubi
vcro non est limor Domini, ibi vulpcs habilabuut. Moua-

che, si fralcr tuus oppugnatus profugcrit cx monaslcrio,

exierisque ad requircndum ipsum, illo reperlo, pacifice
responde ei, ut uon doloreui addas super dolorem auiuiac

ipsius, cousiderans le ipsum, nc el lu leuleris.

XL. Si, charissime, artis mcdendi pcritus sis, et mor-

bis remedia adhibeas, prudentem ac vigilautem le prajbe,

ne forte dum alios curas, tc ipsum male aflcctum demous-

tres. Audi Aposlolum dicentem : « Ne blasphemetur bonum
wnoslrum '. » Bona jecisti priuoipia ? bcue perficere con-
tendc, ut nicrcedem plenam recipias. Domine universo-
rum, cor a subjectioue ct discipliua palris alicuuui ne
dedcris mihi, ct cogitationes supcrbiaj repelle a me. « Tu
? rsal. xxxvij, 5, — 2 l^om, xiv, i6.
 AD IMITATIO.NEM PROVJiRniORUM. 4^9
»enim, Domiiio, increpasli snperbos '. » Scriplnm cst :

« Con^regationi amabllem le facllo, el magnati hnmilia

p capnt tnnm : ct cle anima tna ne confnndaris ^ : » est enim
confnsio addnccns peccalnm, et est confusio gloria et gra-
Ne commovcas fralrem adversiis iVaLrem cjns per ca-
tia.

lumniam non cnim charilalis est concitare proximnm ad

;

perditionem animai. Pacificns esto, nt filins Dci vocari

promcrearis. Cnpis dih*gi, charissime, dileclione Salvatoris
noslri Jcsn Chrisli? Carnalem amicilinm deleslare, qnae
haec in se continet : gulam, vinoienliam, Inxuriam, invi-

diam, neqnitlam, pctnlanliam atfjue hisciviam, passionein

ac pertnrhationem, oppressionem, Irislitiam, et his simi-

ha. Ilornm antem omnium finis mors est. At qnoe in Christo
esl dileclio, ista complectitur, benignltatem, doctrinam ac
disciplinam, sclentlam atqne cognilionem : finis vero islo-
rnm est vita asterna.

XLI. Adhaereas, charlsslme, viro timenti Domi^num,

cnm contemptoribus autem conversari non ames. Sustine,
dilecte, Donilnum, ut ipse te exaltet nam gloria hujus
;

mundi non perseverat. SemperDominum pra> oculishabe;

quoniam salvat sperauics in ipsum. Vir armatus formiclabilis
in bello est, ct qui fide indutus est, invisibillbus inlmicis
tremendus. Vir demcns ac stullus dicet : « Quis me terre-
bit? » at (jui modeslus est ac humiiis, invenitur prudens.
Matcria ignis, ligna sunl; inaleria vero ira3, snperbia. Vis
millgare atque leulrc iracundiam ? apprcliende humllita-
tem, et in via mansuelorum atque humilium ambula. Si

irritamenta atqne exacerbaliones inler IVatrcs acciderlnt,

ibi paclficator bealus : at qui eos ad conlentioncs acccndit,
haud impnnis cvadet. Lapls arenosus, et anima infidelis,
paulatim dissolventur ; in vlrl autem fidefis anima cogita-
lio erit immobifis. In viro mansueto et humili requiescet
'
Psal. cxviu, ai. — ' Eccli. iv, 7,
4/0 S. EPnR^l> SYRI

spirllns sdplcnllae ' : diligit aulem Dominiis eos, qui in sa-

picnlia an^bulant. Vi(Ie,charissime, ne, dnmampllorescon-
sequi honores appctis, ignominiaj notam libi conlrahas.
Honorverc cst homini cuncla sccundum Deum agcre : al

mngna inlamla, pr.xccpla cjus Iransgrcdl. Pastor lemulen-

lus non salvubit oves su:e fidci commlssas, et somnolentus
facilc ct ipsc a bestiis capletur. INam in manibus cbrii
crescunt spina} ; anlma vero contincntis ac temperanliis
assiduc procltlit Deo. Aurum non praibet patlcnliam : at

fides cum firmnt, qul possidct illam. Error viro ncscire

Scrij)luras, duplicilcrvcro errat qul novit eas ct contcmnlt.

Te ipsum cohortare acconsohirc, charlsslnie, et palicnlcm

in omni Iribuhitionc te prjcbe, nc fortc, dum s.Tpius te alii

horlantur nc consolantur, siiperbus cfliciaris. Dicit enim

Aposlohis : « Consolamiui Invlcem quotidic, donec conce-
» dltur appcllari hodic, nc quis vcslrum fraude atque im-
nposlura pcccall obdurescat '. » Parllcipes enim Christi
evasimus, si prlncipium obtineamus. Inilium porro omnis
virlulis est fidcs. Vilam virtutibus ornatam possidct mo-
jiachus, qui palris admonitionem auscuhat, eiqne morem
gcrll. Nudus cflicilur monachus, qui inobedientiam viani-

que lalam diligit.

XLIl. Diabolicum consilium est monacho ahenum ap-

pelere gradum. Captu facilis redditur monachus, rcbus
SiTcuLnribus implicatus. Vitam acternam mansuclus et tran-
quilhis monachus possldebit. Sol, et luna, ct omnin aslra

supcr ilhs gnudcnt, qui rccte Christo Domino serviunt.

Thesaurum sibi in ccclis comparat omnis, qui vltam secla-

lurquielam in charltatc. .Medicus passionum ac perturba-

lionum cflicllur, qui in verilatc timct Domlnum. Tanquam
c specula prospicit ct superat pravas animi afFecliones mo-
nachus mliis atque mansuetus. PopuH laudabunt Dominum
' Isai, i.xvi, 2, — 2 Ilebr, ni, i3.
 AD IMITATIONEM PnOVF.RniOIiUM. 4? »

in homine, qui siiam Ipsliis salulcm non negliji^It, scd de

suo ex hac vila cxllu soUIcItc cogllat, ct dc hora illa,

quando coram forinldahlli Chrlsli trlbnnali assislcre debc-

bit. Monslo et habltaculum (it sancll Splrllus qulcimique
suam salutem amat. Tcmphim cfricitur Dci omnis qui con-
tlnenllam ct caslllalem dlllgit. Ghidlus conlra daemoneni
accdia! ac la^dii, est morlis ct poenarum memorla. Non
condemnat proximum sunm prudcns monachus. Vcrba
vilae aeternae concredunlur viro Chrislum diligenli. Fru-
mentum mundum est vir hospilalis. Accusatio sul In omni
tempore purgalio est peccalorum. PalicntiaB ncrvus est

tempcranlia et abstinentia. Suam ipsius occldlt animam,

qui a mandalls Domini reccdit; gaudlum vero iaefTabile
possideblt omnis qui ca in verltatc observat.
XLIII. Psalle, charissime , spirilu ,
psallc et mcnto.
« Quam dulcia faucibus meis cloqula lua, super mcl ct
» favum ori meo '. » Princlpium et flnls fidellum, est fides,

spes el charltas. Omnlbus autem rcbus gravlbus alque mo-

lestis gravlor nc molcstlor est accdla et plgrltia maxlmo :

vero si sociam habeat infidelltatem ; nam pleni sunt fruc-

tusejus vencno mortlfcro. Recordare, charisslme, semper
Iremendi tribunalis Dei, et erit libi firmamentum, et rcsis-

tes eis, qui insidias parant animce lua?. Prudens monachus

ad muiislcrlum emlssus, pro pncc suam ipsius ponet ani-
mam: at qul dcmens est ac insolens, pugnas atque con-
tenlioncs praeparabit. Spiritum otii, et curiositatls, atque
dominandi cupidllalis ne dederls mihi, Domine Deus vila;

meae; scd tcmperanli.c alque pallenllaj spirilum larglre

famulo luo.
XLIV. Meliores sunt sordes pcdum iu corde muudo
proptcr vlrlulem, quam puritatcm praelexcre, ct corpus
ablui afTectu inordinalo. « Qui corrumpit lcmplum Dci,
' Poal, cxvin, lo".
iji S. EPIIR/EM SYRI

» (leslruct Illiim Deiis \ u ait (]ivln;i Scrlptura. Tanquam

cani, aciiler splriliii fornicalionis rcsisle, et plane non pa-
liaris te al)rij)i co^ilallone Imjusmodi; nam a scinlilla i^nis

angetur pruna, et a cogitatlonc improba mulliplicabuntur

coacupiscenliae prtivac. Excuto menioriam earuin magis,
quam la^torem co^ni. QuemadmoJum incensum oblectat
odoralum, sic ct castllatc loclalur Spirilus sanctus, (;t in

homlne inliabitat. Slcut sus delcctalur volulabro luti; ila

quoque daemones in fornicatione gaudent el immundilia,
Lux magna, ct gaudlum, et pax, ct pallenlia in caslllale
commoranlur: at (lolor, et laidium, et somnus insallabilis,

cl leuebrai dcnslsslma) in Ibrnlcallone iuhabilaut. Dillge,

inonaclie, caslllatem In cbarltalc Christi ; nam tuo vlvcndi
instilulo congrult, sicul ascia atquc securis fabro. Frater
quidam a fornicalione oppugnatus, incrcpans dacmoncm,
dicebat : « Ad An nescis me, quam-
tenebras vade, Salana.
vis in me membra Christi? » Et subilo
Indlgnum, geslare
alquee votl^Io cessavit in co ardor libldluis, quomodo si
quis flans exllngueret lucernam ; ita ut ipse secum dc hoc
mlrarelur, ct Dominum glorificaret. MagHa est caslilas in

charltate Christi; magna vero Ignomlnia ac dedecus est

fornicatio. Ita-ne le ipsum, fraler, audactcr comptum et

ornatjim redderc studes ? Apostolum diccntem ausculta :

« Juvcnilia aulem dcslderla fuge '. » An ignoras quali

cum hosle libi slt colluctallo? An nescis grave et pericu-
losum es<e ahorlus aulmnc laqucum fieri? numquid animo
tccurn perpcndis, (jualem pulredlncm atfjue corruptionem
possidebuut qui tailaagunt? Et islud tc nossc volo, quod
tametsi exlcrnus homo ad peiilciendum coniptus sit et cle-

sans, habltaculum autem animac sordibus conlaminalum

fucrlt ; nou dlu ca in illo durabll pulclu-itudo, quin cor-
rumpatui". At si animac pulchrlludlnem possederis, aliquid
•
i Cor. 111, 17. — 2 3 Tiu). II, 23.
 AD iMITATlONEiM PROVERBIORUiM. 4/^
in exleriorem etinm honiinem ex splendore ejiis dcrivabit,
caqiie leciiui pulchrituclo permanebit. Qui oruntu vesti-

menlorum suorum delcctalur, et replelioni ventris sui

sludet, varie oppuguabitur ; at qui sobrlum se praebet ac
vigilantem , tremendus erit suis adversariis. Anima im-
proba assentationibus ellertur at<jue superbit, et conlu-
meliis allecta, furiose movetur et insanit : ot boiia, etiamsi

blauditiis demulcelur, iion la^tatur, et conlumeliose ex-

cepla, non irascitur. Taciturnilas juveni, sicut equo fre-
num at : qui eflrcnalus est, incidet in mala.
XLV. Sit tiuior Dei in corde tuo, charissime, sicul
scutum in manum mililis, cxcipiejis in co atque repellens
in humililate tentaliones, quac adversum le iuferuntur a
diabolo, ut instar puiveris commluuantur a facio tua ini-

mici tui. Confide; non enim superari poteris, dum scntum

atque armaturam ejusmodi tenes. Qui non amat Domi-
num, exa^i^Itat oeconomum, et exacerbat praefectos suos.
At qui Dominum diligit, mandala ejus observat. Janitor

sapiens novit rcspondere pauperi ac pusillanimi ; insipiens

vero superbus erit. Tamelsi, frater, nihil praebemus, at
saltem bona verba des, considerans te ipsum, ne tu quo-
quc eadem incidas. « In omnibus enim, inquit, operibus
in

wtuis memorare novissima tua, et in aeternum non pecca-

»bis '. » Janitor piger magna damna patielur; qui autem
spiritu fervet, sibi ipsi coronam comparabit. Fratres iu

synaxi conslituti, o monache, benedicunt et laudantDeum;

at tu foris menle vagaris atque distrahcris? au ignoras

quoddamnote ipsum aflicis? Diccogilatione tecum «Num- :

quid, si nobls aliquid donandum esset ab aliquo, non slu-

deremus ante omnes occurrere, ac pncvenire ? Kt si in »

mundanis al({ue carnalibus tajilum studium : quanlo magis

adhibendum in spiritualibus ? Eslo fervens splritu, iustar

* Eccli. vn, 4«.

4/4 S. EPHn^^M SYRI

sanclorum, iil nna cniii cls in rcgno coelornni cohabiles.

Qiii vcrbis oliosis intentus operatur, subtrahitur operi : fit

qui sanclos medltatur sermoncs, amplius proficicl. Si in-

ler operandum conlurbet atque molcslet tc spiritus forni-

cationis, ne cuncteris ad orationcm manus tuas exlendere;

sin aulem et vehementius in te irruat, etiam genlbus flexis

ora, et oratio fidei pro te dccerlabit. Ne obdormias, ha-

bcns aliquitl adversus ah*quem, ut non tetra le phantas-
mata noclu cxagltcnt. Non sohim deprimendus est as-
pectus, sed etiam cor, nc extolhitur advcrsus alterum.
Fratrcm tuum a pcccato libera, ct tc Dominus in dic irae
liberabit. Qui in ccenoblo laborat, neque secessum purgare
aspcrnabitur ; non est enim quod acgre ferri a piis oporteat.
NoH detrectare laborcm, dlcens : « Ne forlc inde infirmila«
tcm contraham » autem mente tecum pcrpendc, quo
; potius
pacto sancti omnes perpessionibus atque ccrumnis grati
acccpliquc cvascrint Deo. Monachus plgcr ncqiic sibi est
nlilis, ncque proximo; impiger vcro segniores ad virtulem
cxcilal. Qui conlemnit praefcclum, pcccat; at qui morem
ei gerlt in Domlno, gloriam possidebit.
XV. Noll pcrvcrtcre novltium, et animam sitienlem ad
Dominum quoniam videbit Dominus, et jion placcbit ci.
:

Filius improbus maledicet parentl suo : ct qui audiunl cum,

vltuperabunt Ipsum. Immilis ct absquc misericordia, qui
mala pro bonis quid patictiir? Ne gaudcas allena
rclribuit,

audire errata, ut non cttuum peccatum apud cunctos au-

dialui'. Qui silentium in mensa servat, simihs est ci, qui

cnm mellc pancm suum comcdit at qul scrmones multi- :

plicat, ellam qulcli dedltum pcrlurbat. Ctun tranqulllllale

j)Iscem comcdc, ct potus tuus imperturbatus sit. Monacho
olioso non pLiccblt janltor fidclls : et qui perscqnllur quod
justuin cst, non oircndct proximum. Comprimc concu-
pisccnliam, charissimc, anlequam ipsc pcr caui compri-
 AD nriTATIONEAl rnOVERRIORUM. 47^
maris ; dediicit enim ad profunda infcrni cos, qui scquuii-
lur ij3sam ; quoniain non est niensura palienliae, si cum
charilale conjuncta cst atque permixta. Domine rex,
concede mihi, ut videam peccala mea, ct non condeinnem
fratrem meum. Si duo novitii cum sene habitaverint,
quis islorum duorum major ciit apud Dominum? Qui
se ipsum frnlri suo humiliarit in timorc Dei. Yerax quippe
est, qui ait : « Qui se ipsum humiliat, exallabitur '. » Qui
duos habet novitios, magna sobrietate alque vigilanlia in-
diget, ne forte locum invcniens adversarius, ah'quid de
proprio in eis operetur atque perficiat. Ccelerum novitins
risum ct licentiam amans, perniciem et calamitatem sibi

conciliat. Ne delecteris scurriUbus, quae non decent, sed

polius gratiaruin velis actionem. Ne sis inobediens, durus,
et conlemptor, ul non et tibi ipsi noceas et ilhs qui te au-
diunt. Si verax, pius et humiiis efTectus sis, profundet in
leDominus miserationes suas.
XLVII. Audi, charissime, enm, qui tc corripit admonet-
que in Domino, ut fructum Domino Deo proferas. Tinie
Dominum, ct erit libi murus, ut in dies obitus invcnios
gratiam. Ne saccularem hominem mente tua spernas, mo-
nache : solus enim Dominus occulta cordis cognoscit.
Omnes honora propter Dominum ', ut te cunctorum ho-
noret Dominus. Qui dimovere atque transfcrre vohierit
petram, subtus submittet ei vectem, non supra : tunc
enim facile revolvet ipsam : quod quidem humihtalis
exemplum est. Cellam rehquisli, monache, et ad saeculum
iterum vndis? non reforujidns iniquitatcm et contradictio-
nem, qu?e adversum te in civitate fiet? Quiperfcctemunda-
nam sapientiam exuit, invulneralus permanebit ; at qui

non exuit, continuas plagas suscipit. Si acciderit angustiis

premi monasterium, ubi habilas, in iis quae ad corporis

' MaUh, xsui, 12, Liic. xiv, ij, el xvm, i4. — ^ i Pctr, ii, 17.
47^ S« BPHR^M SYRl

iiecessltatcm perllnent; ne ideo locum cleseras : qnla iunc

mullum operis in loco invcnies. Non placet impiis praefcc-
tus sanclus ; nec juslo qnodcuiiKjue injustum. Ignosce
fratri tuo, si in lc peccnverit : et Dominus indulgebit libi

errata tua, condoniibilque peccata. Anteverlc in cella

fratrcm, a quo tristilia atque moleslia afTcctus es, ct con-

dona el in puro corde propler eum, qni ait non solum
usque septies dimiltendum esse fralri, sed usque septua-
giesseplies '. Suscipe poenitentiam fratris, charissime, lan-
quam Deo missi, ut non aspernari vldearis, et ad iracun-
a

diam commoverc eum, qui misit. Pacem ama et sanctifi-

cationem, ut di^nus conspectu Domini Dei eOiciaris. Ne
irruas in fratrem in die tribulationls ejus, et non ndjicias
dolorem super dolorcm animic ipsius. Laboriosus pra^-

feclus, est fratrum recta et ordinala disposilio : et senes

prudenles, juvenum sunt consolatio et cohortalio.
XLMII. Maledicentibus et oblrectanlibus non cst ha-
brndci ficles ; naui frequentcr ex invidia struilur cahunnia;
qunre potius quaD vcrilalis sunt, indagare oportet. Tcmc
rarios alque insolenles refrenare convenit, et reprimere
eos, qui sediliones moliunlur, ut fralernitas pacata et im-
perturbata remaneat. Si fratrcs aliquos videris in malo
consenlientes, ne ipsorum communiccs inordlnatac ac dis-
sohitae vit;c ; sed dcvitans eos, ingredere cellam luam,
memor illius qui dixlt : « Servum Domini non oporlet U-
»tigare '. » At si fralrem conspexeris pusillanimilale aut
infirmitatc ahqua dctinerl, huic compall cxpeclit. Justitia

exhilarabit cor excrccntis cam. A scurrlHbus, frater, ca-

veas, ne fortc te iinpudenlem eiriciont : impudenlia aiitcm
malcr cst intemperantiic atquc lasclvia), Ne per cellas

obcrrcs, vino ocstuans, nc forte luas subilo divitias perdas

lcmperanti.c atque contincnlue. Ne sis mcmor injuriarum
' MaUh. xviii^ 32. — ' 3 Tini, ii, 21,
 AD IMITATIONEM PROVKBBIORUM. ^77
apud fratrem tirjm; nam scriptum est : « Via3 eorum, qui
))iujariarum remiuiscunlur, in morlem sunt. ))Nonvales
ferre injuriam atque ct quiesce. Non
conlumeliam? sile

potes viderequcmpiam te respicientem ? neque tu quem-

quam respexeris. Ne consenseris, ei, qui talia tibi su^ge-
rit Quousque palieris te inservire alque obsequi singulis
: «

fralribus ? » Dicamus autem ad cum : « riodie sludeo liber

fieri : et die crastino, Domlno curcC erit. Ipse enirn dixit :

(I Nolile sollicili esse in crastiuum '. » Beatus qui bonum

reperit comitalum, et propriam odit voluntatem. Opus
luum sine fuco perage, frater ; sic enim dccet fidelcs, ut

et graliam in tuis laboribus invenins.

XLIX. Ne viuum ad ebrietalem bibas, erubescens fa-
cie tunc eaim magna
: libi eiit i^nouiinia, quando ut
ebrius ducUis fueris. Oucmadmodum torqucs nureus in
collo vlri, slc nionaciium docet pictas alque religio. Quem-
admodum mel dulccsceus ia ore viii, ila dlviui sermo-
nes in anima timente Domlnum. Senes sapi^nles firma-
menlum sunt fralrum at ; iuslpienles contenliosi crunt.
Coram Deo et homiuibus exosa est superbia ; eos vcro,
qui humililatem amant, exaltat Domiuus. Porlus serenus
ac lranqiill!us est lucus bonis reguiis directus : quibus au-
lem deest gubernatio, ut folia decidunt. Oportct minislrum
obsequi et et non
servire ei, cui minislrat, sicuL Domino,
hominibus : a qrm etiam mercedem
eumque, accipiet :

cui miuistratur, humiliter ferie oporlet, tanquam si ci a

Domino mlnlsliarelur. Comedisli panem, et repletus es ?
Da gloriam el, qui le saluravit, Deo. Si vero paulisper
expeclure venlrem velis, etiam da gioriam el, qui te con-
foitavit, Deo; et ne dixerls corum omnlbus : « Non comedl,
nisi lantillum panis. » Quid igltur arrogas libi Ipsi? vel eos,

qui comedunt et graiias agunl, condemnas? Susline Do-

* MaUh. VI, 34.
/,78 S. tPIIRTESf SYllI

minum in ille Iribulalionls , ut lc protegot in dle irae.

L. Non rldeas supcu- alUicto; neque gandeas de per-

verso; ne Ibrle irascatur llbi Dominus, et non invenias
prolccllonem in die tribulalionis. Ne fralres perscquaris
causa ambilionis : nam nisi ex Deo sit consilium islud,
non subslslet. At si ex Deo esl, eliamsi in vasis occultatus
tucris, sicut Saiil ', Indc te assumet Dominus, ct ducem
alcjue pr.Tfeclum te conslltuet In ponulo siio. Quls non in-

gemlscat super hisce ? cjuippe qui cum ne unam quidem

adhuc solitariae vita^ virlulem demonslrare posslmus, prjc-
fecturas sectamur. Qunrc et nos eliam in continenli cons-
lituti, naufragium confcslim patlmur. Et hoc nonne ex
inobcdicntia nostra alque insolentia? Piemigare enim ante-
quam sciamus, gubernare tcntamus. Quis deterior eo,
qul cujn aquani dulcom habeat, animam silientem non
potat? aut quls invldentlor eo, qul cum librum utilem
tcneat, fralrl suo ad oedificationem commodare eum re-
cusat? Quis porro scgnior eo, qui cum sltibundus prope
fontem scdcat, manus lamen non exlendit, ut sumpta aqua
silim restinguat? aut cjuis negligcntlor eo, cjui llbrum
utendum accepit, et legere illum omiltit. Adjuva illum
c|ui rogat, ut discat lillcias; legensque magnalia Dei, be-
nedicat ac laudet admirabile nonien ejus, ct ipse libi mer-
cedls erit relrlbulor. Segni ac pigro monacho negligentla
obsistit : habenti aulem palientlam, superbla rcpugnal.
At qui in verllaLc amat Domlnum, utrumque rcj)udlat.

Monachus piger multa pntictur damna : at qul sobrius est

et vigilans, nullam horani conlemnet. Monachus pigcr et

contcntiosiis nullo erlt In pretio, quouiam exacerbalor est.

Monachus iiKtbcdiens midla explorabit loca at qni hu-

:

ijjilis est cordc, submlllet se iu Domlno. Novllius [)rudcns

alque Inlelllgens, suis obediens esl superioribus in Do-
' 1 Hccr. X.
 AD IMITATIONEM PROVERRIORUM. 4/9
mino. At iiiobediens, ignomlnia nolabilur. Qui corporis
sui castllatein scrvat, suspiclclur a mullis : et qui cam
coutemnit, a pluribus coarguetur. Considcra, charissime,
mensuras cujusque corum, qui sub obcdlenlia vivunt
propler illum, qui ait : « Quod fructum fcrt et facit, allud

»quidem centesimum, allud sexagesimum, aliud vcro Iri-

sgesimum '. « Monachus vcnlri dedilus jejunium vocat
malum alque infauslum dicm at lemperantiac sludiosus, :

non aegre fert neque trislatur.

LI. Cave re aliqua proximum ofFendas; sed in omnl

convcrsationc tua bene composilum alque instruclum te
pracbeas. Vir immorigeratus explorat vicinum .'uum ; at

qiii in luce ambulat, mahim non cogilal. Qui diliglt Do-

niinum, r.on exaceibat proxinuim, scd observat se ipsum,
proptor cum qui dixit :o Et qusecumquc vullis, nt vobis
»fuclant homines, et vos simililer facile illis : haBC cst
«enini Lex, ct Prophelae \ » Laboribus tc exerce, mona-
che, in hyeme ac lcmpestate, ut in vilac portum ingressns,
exhilareris. Fratres negligentiores adversus diligcnliores
armat inimicus. Qui autcm seduli magis sunt atque in-
dustrli, per ncgligentiores opus invcniunt, perferentes
eorum infirmilales propler Dominum. Qui misericordlam
exhibet proximo suo, eliam miscricordiam apud Dominum
inveniet : judlcium aulem sine misericordia illi, qui non
fecit miscricordiam. Ne consentias fralri luo in peccalo ;

quin potius cum ab illo eripe ac Ilbera, ut salvetnr anima

vesira in Domip.o. Timor Dci prac oculisluis sil omni lem-
porc, et in le non donilnetur. Cave dixeris
peccalum :

« IJodie pecco, et cras pcenitentiom ^gam non enim se- :

«curus es de craslino ^: » verum hodie puenltenllam

agamus et dc crastlno curic rrit Domino. Est nllquis obam-
bulans, qui duni ;;urlit voccm ac signum ad oralionem,
« iMaUb. X!ii, 8. — '^
1(1. VII, 12. — ^ Prov. x.wn, i.
48o S. EPIIR.Eli SYRI

assumlt opus mamium : at tu, charlssime, vlde ne synaxim

neiiligas, ut oculus mcnlis luae illuminelur. Dedccus est

ei, qui os impudens possidet ; at qui limet Dominum, in

veneratione eiil. Tulo corde tuo in Domino confide, et

omni lcmpore {jjrallam invcnies. Si expectaveris nc sus-

linucris ipsum, non pcrdes mercedem luam. Siphoncs

addibenlur in die iiiccndii : el lacrymae, lcntotionis leni'

pore. Aqua extinguit flammam in domo accensam : et

lacrymoi in oralionc concupiscenlias pravas.

Lil. Sicut palma in ripis germinans : ita concordia Ira-
irum in Domino. Qui majores honorat, a minorihus ex-
hilarabitur, el in die oralionis ejus cxaudictur. Si Iralri
luo aliquid ulendum dedcris, ctiile diilerat rcslilutionem,
poleris ei semel Ifi mcmoriam rcducere : nani s.cpe obli-
vio accidit. Sin nulem tu quidj^iam a fralre luo comUiO-
dato acccperis, ct illo vcrccundia duclus non te com-
monefacit; tu tamcn tanquam Deum timens, nc eum
privaveris ; quoniam scriptum est : « Nemini quidquam
debcaiis, nisi ut inviccm dihgalis '. » Gunctas res corrup-
libilcs pro nihilo duccrc oporlct, fralres : solam autem
vilam Klernam sibi vindicare et magnifacere convenil. Si
qua libi procuralio comml^sa sil, cave sahUcm tuam nc-
glcxeiis, excusalioncs priKlcxcns in pcccalis : nam et Jo-
seph curavlt ncgotia in ^Egypto : nec unius duntaxat do-
mus ac famiha3 curam suscepit, scd lotius elium yEgypti,
et quia non dcclinavit a via veritotis, Dominus gloiia et

honore decoravit iHum '. Si aniina tua sana et inlegra

fucril ad Dominum, in omnibus fruclum atque ulihta-

tcm capics Si ncgolialorcm vidcris, dic inlra le ipsum : «0

anima, islelcmporalium rerum cupidus tanta suUett, ulca-
duca et non pcrmansura sibi congrcgct lu vero iclerna et :

nunquampcrlrar.silura negligis?« Si viros ah'qu()s hliganles

'
Rcm, xiii, S. -— ' Ccn. xu ct xlii.
 4D IMITATIONEM PROVERBIORUM. 4^1

aspexerls, dic inlra te ipsnm : « aniuia, isll ob rem nul-

lius pretii atque ulilitalis inter sc conlcndunt ac litigant :

at tu diicem millium talentorum cum sis debitrix, nou

procidis Deo, siciit oportel, ut debilorum remissioncm
consequaris ? » Si aliquos fabricautes domos ex luto conspe-

xeris, tacitus tecum dicilo : a Et hi, o anima, in luleis do-

mibus extruendis magnum studium adhibent, ut opus
perflciant : tu vcro oeterna labernacula contemnis? » Et ne
singillatim multa percensenles, protrahamus sermonem,
si quid ejusmodi perspexerimus in vita, mundanas cogita-
liones et sa^cularia consilia in spiritualia commutemus, et
plane utilitalem ahquam consequemur, divina nobis coo-
perante gralia.
LIII. Quid porro est monachus ? Similis est monachus
viro ex ailo demisso, qui funem excelso intervallo pendcn-
tem arripit, et se illi appendit, et indesinenter pro auxilio
ad Dominum clamat, sciens se, si defecerit, usumque
utriusque manus perdiderit, priecipitem illico ruiturum, et
moriturum. Apprchende vitam aeternam, monache, ad
quam vocatus es, et bonam, quam professus es coram mul-
tis teslibus, confessionem : adhuc enim modicum restat

lomporis, ct veniens veniet, et non tardabit. Propterea

enim quod exiguam tribulationem sustinere propter Domi-
num nolumus, saepe vel invili in varias gravesquc tribula-
tiones incidimus. Et quia propriam voluutatem amore Dc-
mini relihquere nolumus, nobis ipsis detrimentum aniuKe
conciliamus. Et quia aegre fcrimus nos in subjectione et
conlemplu versari propter Dominum, nos ipsos consola-
lione justorum privamus. Et quia morcm gerere recusa-
mus admonilioiiibus atque consiliis eorum, quinos monent
propter Dominum, nos ipsos improbis dffimonibus deriden-
dos praebemus. Et quoniam in virga disciplinam non reci-
pimus; lebcs nos excipiet, ubi non erit qui consoletur,
xu 5i
482 S. EPHRiEM SYRI

« Quis dabit capiti meo aqnam, et ocnlis meis fontem la-

))Crymarum ', » et viillum hilarem ad eos qni exlra sunl?
et plorabo die ac nocte peccala niea. Dixi risui : « Lon^je
))recedc a me ^ : » et Ificrymis, « Accedile ad me: » quo-
niam multa peccata mea valde coram Domino, ct deliclo-
rum meorum non est numerus.
LIV. Nostis tres essc lacrymarum differentias in homi-.
nibus. Suntenim lacrymae quoedam rcrum apparentium,ct
ene amarrc valde sunt et vanaa. Et sunt lacrymoc pccniten-
tioc, quando anima <Tlernis perfrui bonis desiderat; et ilL-E

sunt dulces et uliles vehementer. Et sunt lacrymae pceni*^

lenli;e, ubi Helus est et stridor dentium : et hne acerbae

sunt et inulilcs : nihil enim proficiunt tunc, quando non

est amplius tempus poenitenti-E, Charissime, vii^iians eslo

in juventute tun, ut j)robatus inveniaris etiam in novissimis

tuis : et non coniidas le ipsum improbo hosti, suggcrenti
fraudulentas tibi cogitaliones, dum diclt : « Adlmc juvcnis
es, et plures alii vilae tuae supersunt anni : quare nunc lae-

tare, et animam tuam mcErore ne affeceris; senectutis au-

tem tuae tempore poenitenliam aj^ere licebil. » Non ampliuSj

co^noscis, frater, (ncqueenim, tametsi velut insipiens es-.
ses, ignorare deberes) quod ipse le in hisce seducat alque
decipiat ? si enim dum adhuc juvcnis es, et in ipso flore
et fervore aetatis versarls, quando omnem sufferre laborem
alque exercitationem polcs, pcenilentiam non agis; nonne
si consenueris, imbecillitatcm senectutis praetexcs? sin
vero et in ipso juvenlulis tuae floro anlicipatus sis, quid
fucics? Relinque igitur viam inimici, et vocem audi veri

Domini diccntis ; « Yigilale ergo, et orate ; quia nescitis

r/diem. ncquc horam ^ »
LV. Domine Jesu Chrisle, rcx rcgum, qui habcs potcs-

• Jcr. IX, 1. — ' Eccl. u. — ' Matlh. x\\\, 4a, et xxv, i5, et

Marc. XIII, 55.

 AD IMITATIONEM PROVHRBIORUM. l^So

latem vi(ae etmorlis, qui inccrla et occultacognoscis, fjuem

nulla latet cogitalio alqne sermocinalio, ab occullis meis
mnnda me, quoniam malum coram le fcci \ Ecce enim
dies mei deficiunl, de die in diem et peccata mea mul- :

tipHcantur. Tu Domine Drus spiriluum et omnis carnis,

exploratum habes ma^^nam corporis et animaa meae infir-

milatem. Da, Domine, robur in imbecillilale mea, et suc-

curre mihi misero. Tu cnim nosti, quod«Tanquam pro-

sdigium factus sum multis, meus forths '. »
et lu adjntor
Da mihi, Domine, cor gratum, quo semper memoria reco-
lam beneficia tua, oplime Domine; el ne memineris mul-
torum peccatorum meorum; verum oblivioni scelera mca
atque delicla trade. Ne despexeris, Domine, preces mei
peccatoris; sed quemodmodum huc usque tua mc pro-
texit gratia , ita in finem usque eam a mc ne abstuleris.
Ipsa cnim sapienler me edocuit intelligcre ista : et bcali

qui cuslodiunt vias ejus, quoniam erit ipsis in coronam

gloriaj. Confiteor libi, Domine, et collaudo te ego indlg-
nus, quia miserationum tuarum multiludinem in me de-
monslrasli : quoniam protector et auxiliator factus es mihi,
ideoijUe nomen n)agnificenlia3 tuaj benedictum est in sae-

cula. Tibj enim majeslas convenit Domino Deo nostro. ^

Doce, charissime, fralrem luum viam, non quae abdu-

cat ad SiECulum, scd quoe in regnum coblorum introducat.
Dominum aulem lime omnibus viribus tuis, et noli aemu-
Inri opera impiorum : quoniam « Ignis eorum non extin-
Dguetur, et vermis eorum non morietur ^ »

» Psal. L, 5, — 2 id. txx, 7. — 3 Marc. ix, 45, 45 et 4;.

5i,
 4^4 S. liPIIH.EM SYAI

^V\\iV\\\>V\^.V\\\\\\,\V.\\VV\\VV\VV\<\V\A,\\.V\\A,\\iW\'VV\WA\VVV\VVV..V\\W\W\VV..V\\\\VV\\/VVVvV\

CAPITA XCVI.

ConsllUun de vlta splrliuall ad monachum

novitium.

I. Tua mlhi probatur fides ac studinm, quocl ab ho-

mlne peccalore aliquid pcrdiscere desideras tunc profes-
sioni aplum idque noii semel aut bis, sed frequenlius
;

efllagitasli. Et hoc animi praistanlis argumentum est. Sed

me retardat dclerrclque operum meorum dissimilitudo,
quorum inlolerabilis est foetor. Rursusque ad morigeran-
dum libi me commovet vere ardens luum desidcrium au-
diendi qua3 ad tlmorcm Dei pertinent. Qui enim in spiri-

lunlibus se excrcere cupiunt, sermonibus ad excolendam

virlulem facienlibus oblectanlur. At qui ad vttam passio-
nibus afTcctionibusqrte subjectam proclivcs sunt, quae spi-
ritualis sunt vilaj audire nolunt. Quin et conviciis exci-
piunt, dlcenlemque intcrpellant. Conlra vero de viliis ac
vohiptatibus agenles, nulla capiunlur satietatc; quin ct
cibi somnique bencficio privari malunt, quam ejusmodi
nugaloriis scrmonibus finem imponere.
II. Sed tu rebus spirltualrbus insiste. ut tecum perma-
iieat recordatio Dci; inulilesque scrmones detcstare; quo-
riiam maluui ct bonum odorcm simul commorari cst

impossibile.
III. .Submlssioncm difigenter cole, sive inveniaris in via,

sive in nnviglo, sive in cella; sive in juniorum, sive in se-

niorum congressu verseris. Cum prudenlia atque judicio

tui labores instituantur, ne ex ulla tuarum aclionum ali-

quod delrimcntum capias.

 DE VITA SPIRITUALI. 485
IV. Utere vlclu slmplici et necessarlo, nc libi mcns in

crapula, et cbrlelatc, curisque siccnlaribus torpcscat alque

hebescat. Qui enim ejusmodi alTectionibus serviunt, et
circumvcniuntur, non fornicationem aislimant fornicalio-
nem, neque adullerium adulterlum; neque ea, quoe a gcn
tibns Deum ignorantibus fiunt, dcvitant; sed omnia intre-
plde atque licenter factltant, in nullo porcls, qui in lulo
volulanlur, dlssimiles. Non Legis, non Prophelarum mc-
morcs, neqiie etlam ipsius Domini, qui bomo factus est, ut

impietatem peccati dcslrueret. Scd pietalis forma frcli

glorlantur; cum inlerim mentls imperio capti, et proplcr

negligentiam conlemplumque limoris Dei obcxcali, con-
traria peragant. Cavc igilur, carnls csu, vinlquc potu ca-
piaris, ne mens tua inutilis reddatur ad dona spiritualia
susciplenda.
V. Si cogitationlbus cum fratrcsermonem conferas, ct
b*ngua tua a recto inflexa est propler anlmam cogitationi-
bus lasclvis Irretilam, vide ne, dum damnalionem luani
cupis obscurare, turplloquio utaris et scurrililalc, ut a
proximo non redarguaris, in qulbus et illlus votls desis, et

te pessimo tradas da^moni. Orationem vero, atque silen-

lium polius adhibe, et rediblt super lo Spirilus sanctl gra-

tia, clTugiesque menlis insanlam.

Yl. Si tuoB curaj committalur novitius, cave nc nl-

mlum illl compatiens, Crealorem tuum olfendas; paritcr-

que cum co suave Domini jugum excutlas, atque intcreas.
Nequc cnim scapha decidenle, mox etlam navis negli-
genda cst.

VII. Ad cognilionem Domlni componanlur acllones tuae,

et laqueis diabolicis non implicaberis. Mos cst cnim dia-

bolo, sub specie boni machinari malum.
VIII. Si praircctum pro fralrc cx monaslerio depulso
inlcrpcUcs, ul qui c.xteros pcrvcrlerot fralrcs , cavc pa-
4^^» s. Epnu.E:* svRi

trem, ililiis causa, iiiterceclciulo coai|jellas : veium eslo

taiKjuaiu commouilor, ut intcrim lem omncm cliviiia; vo»
luulali comaiillas , ue forte quod ex animo de sub lualiti^

iioudum reslplscal, cacleris iVnlrlbus suo ingressu damnum

inlcrat. Elenim vel sola scinlilla in aream incidens, laciU
lotius anni laborcs inflammat.

IX. Quantum deposcit ocquilns, quisque proxlmum suum

ierat, oporlct, propler spem, quam in Deo collocat. Sed
vac illi, qui lolcralur, nec intelligit.
X. Qiu in solitudine vcrsalur, a Iriplici liberatur bello,

visus, scilicet, nudllus ct loquelaj. Qui vero in conventu

iValrum quieli se tradit, a Iribns el ipse liber est : ni-
mirum , ab emptione, a vendilione, et ab incursu la-
Ironum. Quocirca suam quisqiie conscientiam tuealur,
oporlet.
XI. SI contingat te colloqni cum adolescentibus celate
et aspectus venustate florentlbus, cuslodi oculos tuos, ne
concupiscentiamentem tuam conturbet, incipiasquc in
longum sermones afleclionc plenos protrahere; extremig
autem tanlum labils de temperantia loquens, menle jasci'-
vus sis, et lolus in illa ro occuperis. Quandocrgo contige-
rit lc in ejusmodi congressum incedcre, breviter sermo-
nem pr.Tscinde, et silentium llbi impone. Ait enim Scrip-
lura : « Seduxlt eum mulliloquium '. «JNam famillaritates ac
colioqula cjiLsmodi haud.exlguum detrimcnlum pariunl
anima;. Quarc sollicite tlbl similium pirscrutationem anj-
pula, ne peccaluu) per mulliloquium te in errorem pertra-
hcns, ad Illiclla te inducat.
XII. Qu.iiito quls proprlam volunlatem rcscindit alque
submlllll, lanlo amplliis proficll. Quanto aulcm quis iii

voliintale siii pcrsi.slit obslinatlor, lanlo niiijorem sibi

injuriam , d^niimcnlumquc acqulrll. Noli crgo proprljc

'
rrov. X, i().
 DE VITA SPIRITUALI. 4^7
subservire voluntati, sed divinae magis tc voluntati sub-
Djitte.

XIII. Si monaclius qulspiam ex negligentia ab inslituto

suo cleflcxcrit, inipudenliam ei subjiclt inimlcus, ne si

ilerum Iristlor appaiuerlt, faclle a curatoribus admoni-

lus, se slnat corrigi, ct ad meliorem vltne slalum reduci.
XIV. Christo subjlci cave recuses; quoniam ex ea sub-
jectlone fructus certus alque securus proficiscltur.
XV. Si quls rellglosus, Insliganle dasmone, passus sit se

decipi, non capiat tamen ocllum atquo invicliam adversus

ascelas. Talcm in errore non rcllnquet Domlnus, scd ma-
num ei porrlget, ut emendelur, eo quod non repulerit
charitatem. Siniililer autem qui slbl vldctur slare, si in-
tumescere superbia coepcrlt ', et alios odisse, securus ne-
quaqaam erlt.eo quod caligo odli obscuraverit oculos ejus,
ut non vldeat quo vadat.
XVI. Si indomo Domlnl ad splritualom cultum consti-
teris, In psaUnodla te alacrem promptumquc praebcto. Si
autem tacuerls, tacebo et ego, tacebit el proximus : unde
necessarlo cantus cessabit. Sed hoc absit. Qui enlm prln-
cipem aliquem vel regem ex thoatro faustis lcctisquc accla-

malionibus exciplunt, si videant inlerea ailquem slbi astan-

tem cum silenlio, neque simul cum ipsls contcnta voce
acclamyntcm; hunc quasi loco ejusccmodi judlcanles in-

dignun), ex eo delurbant. Quamobrcm haud remisse ne-

gligenterve oportct nos supplicationlbus vacare.
XVII. Vse homini injuslo \x dellclls et voluptalibus
;

iudulgenli: va3 superbo. Nam quando eos inferni anxietas,

mortisque suftbcallo comprehcndcrit, Ipsa experientia fi-

dem ils faciet, nihil esse praestantius tlmore Dei.

XVIII. Bonum congressum dillgc, malam aut?.m con-
suetudlnem fuge : nequc enlm venefici, aut latrones, se-

' 1 Gor. 1.
488 S. EPnR^EM SYRI

pnlcroriimque efTossorcs sic nati snnt; setl ila tlidicerunl

ab honiinibus, quoruni corrupta mens erat a Salana : fecit

enim Deus cuncta valde bona '.

XIX. Balneis, symposiis, conviviisque, in quibus carnes

ad comedenduni apponuntur, dclectari in cavelo, ne in
gravissimo peccandi incidas pcricula.
XX. \ilam bonam cum rccla fide libi vindica. Quis
enim inler homines cum, qui sic vilam snam inslituit, bea-
lum non prccdiccl ?

XXI. Quando cella tua ministerii alicujus obeundi, vel

aliquos conveniendi gralia egrcderis, munitos scrva ocu-
los, menlcmque piis cogitationibus imbue, sic tccum ra-

liocinons. Num,tanquam plctor, es egrcssus, nt formas ho-

minum eflingrre alquc exprimere discas? Atlendelibi. Quo
pacto enim,si rebusmundanis implicilam menlem habeas,
puro intelleclu poleris conlcmplationi carum rcrum, quae
non videntur. vacare, et in Dci recordalione te oblectare,

atque exultare?
XXII. A curiosa alicnoruni defectuum pervestigalione
abstinc, ne mcrllo rellglosa cogilalio tua corrumpalur.
XXIII. Impone libi silentium, a mullis enim hoc te
inquinamentls llberabit. Peccalorum cruciatus scmper me-
ditarc, timcns nc ct tu non multo post in corumdcm nu-
merum ascrlbarls.
XXIV. Numquld allquando domum luctus ingressus
es, vidcnsqueplanclum ac flelum, mox ex ea domo cxire
propcrasli? Quiunobrcm ex monientancis sempitcrna con-
jeclarc oporlct, ait enim a Da sapienli occasionem, ct sa-
:

spienlior erit '. »

XXV. Si llbi cogltatio locum mulandi subrcpserit, ac-

cesscriiUquc le ali(pii commlseralionls aflectu, el allus qui-
dem, quasi justum dolorem susclpias, migrandi proposilum
'
Gen, 1. — » Prov, ix, 9.
 DE VITA SPIRITTIALI. 4^9
approbct ; vide nc lemere et absqiie judlcio consllium il-

lius amplectaiis. Sed si quis le reprehendere, ct ndmonere

coeperit, hic libi potius, quam alter ille, audiendus erit.

Tales siquidem ma^is de fratrum salule sunt soniclli.

XXVI. Quod autem puslllanimitalis cogitoliones vel
eos maxime exogitent, qui in solltudlne conqulescunt, etsi
perpancos ejus rel nescios arbilrer, visum tamen est, lui

confirmandl gralia, de lis dlsserere.

XXVII. Quando animus aflicilur, ab his, qua3 sub sen-
sus cadunt, occupalus ; tunc mens simul atque a praeclara
illa futurorum bonorum conlemplatione, et expectallone,

ac medltatlone defecerlt, in hls, qua3 ad sensus pertinent,

lota defigllur, ils frui cupiens, et Invidiac, nequitiaeque de-
serviens.
XXVIII. Hei mihi ! quld agam miser? Magna est mea
imbeclliitas. Soliludo ct paupertas, et aniini remlsslo me
occupant. Operari non valeo, mendicare erubesco \ Re-
bus et fortunis domestlcis sum exutus. Qui commode
meis vivere poteram, in res adversns me conjecl. Ludibrio
nunc iis factus sum, qui me felicem praidicabant. Dolor
cor meum ob calamitatem, qua detlneor, occupat : nec
ullus reporltur, qui succurrat, nemo qui compaliatur. In
niagna ignominia conslitutus sum. AIIus ad sacerdolium
evectus est, ahus in dlgnllate constilulus. Eo;o vero vehit
ignobilis el inglorlui^, abjectusque remaneo. Ncmo est, qui
mihl inopla, et infirmllale hiboranli quid tribual dum
: in-
lerim hlc divilils aftluit, ille discipulis comitatus procedlt :

unde et cum maxlmls prnestantissimisque viris conversan-

lur. Ego aulem In magna ignomlnla contemptuque vivo,

et vlctu etlam quotldiano indigoo. lili splendide vesliti in-

cedunt; mihi aulcm et necessarla indumcnta desunt. II li

postquam in bonis dics suos Irausegerint, ex hac lucc emi-

'
Luc. XVI, 3,
490 S* EPHR^M SYRI
granlcs, splendidiun fiinus sorlili, cum aromalibns coii-

diunlur, et scpultura dealbata honoranlur, sempilcrni no-

uiinis fimia iis pcr epilaphii inscriplionem allributa : mihi
vcro moricnli ncqne honor scpulturae concedetur ; ipsaque
ceHa ob infrcquenliam visitantiimi , sepultur;e loco erit.
Cor mihi dolet; sed quid faciam? Defccerunt oculi mei,
assiduo obtulu ostium conspicienles, et nulius est, qui
pulscl. !M(Krorc tabesco, nec cst qui me consolctin\ Sum-
mis angustiis premor, et non est qui misereatur. Hei mihi !

quoniam in dolore dehciunt dies mei.

XXIX. Dic anima^ tua;, o homo : « Quousque Iristis

»es, o anima mea , ct quousque conturba<* me? Spcra iu

» Domino \ »ct pravas a te cogilationes repelles. Si enim

terrenis non adhaesisses, ejusmodi le laqueis non implicuis-
ses. Quin el hoc tibi persuade ncminem sive, claro, sive

ohscuro fueril loco, si ex Dei volunlale vixerit , esse reji-

ciendum. Qui autem terrena suscipit, fructumque ex iifi

conseclatur, justorum se consolalione privat.

XXX. Si ergo gaudio illo perfrui desideras, cave aditum
pravis cogitalidiiibus, quas nos a Deo separant, patefcceris.
Verax namque est, qui dixit : « Qui invenit animam suam>
aperdet illam : qui auiem perdidcrit animam suam propier
» me, invenict cam ^. » Idcirco el Aposlolus ait : ' iMortui

flcnim estis, ct vita vcslra est abscondita cum Chrislo. Cum

» Christus apparucrit, vita vestra, tunc et vos apparebilis
» cum ipso in gloria ^ »

XXXI. Quorsum igitur momentanea et fugacia ista,

quic lluminis inslar dillluunt, suspicis ac bcata pra!dicas ?
Quid eliam prjEcIara funeris j)ompa pioderit ? quidscpulcra
dealbata, et v:ina3 laiidaliones homincm impium, qunndo
nuUam ipse relaxalioncm consequatur, juvare poterunt ?

•
Psal. XM ct XLii.— 2 Mattb. x, 39, ct Joan. xii, aS,— ' Colo»8.
ni, 3, 4.
 ;

DE VITA. SPIRITUALI. ^9^

XXXII. Quld pioderit in laquearibns inaiiralis jacerc?
qiiid iiilenles parictesP quid splendida tecta? cuui ipse in-

lerim passiouibus cruciatur, aul a dracone convellitur intus,

devoraturque corpus. Ouid cnini proderit aniuue ex hoc
luce euiigrauti plurimorum circa coipus in ornando funere
occupantiuin cura,nisi lausa Deo sil in Ecclesia illamngna?
Ne igitur tibi sint admiralioni momentanea alque caduca
ista, qu3e instar cerai liquescunt. Sed isti, inquies, cum
divitibus consuetudinem hal)ent. At tu cum omnium rege
Deo pcr orationem conversaris, et corpus unigeulti ejus
Filii manducas, et sanguinem ejus bibis. Gaude ergo, et

loelare, qiiod merueris templum ejus (ieri \

XXXUl. Ne igitur animum dcspondeas, videns te in

hac vita inglorium atque abjeclum, vel morbo, aut gravi

senectule, ac pauperlate gravatum. Q)ui enlm pascit volu-
cres coeli % » uon te sua deslituet providentia. At le angil,
'
ue tibi visus hebetudo molestiam aflerat? scd cogita hoc
ctiam viros justos sustinuisse. Unde Isaac, dum ab eo be-
nedictionem Jacob accipere cuperet, dixit ad eum : « Ac-
» cede ad me, ut tangam te, fili, et probem utrum tu sis

» filiusmeus Esaiijannon^ ?»Illuslratus uutem cstoculus men-

tiseoruiii, et ab omnl iniquitalepurgatus. Quareettu le pu-
rum integrumque a malilia custodi ; de corporis autcm in-
firmitate non usque adeo sis sollicilub ; quonlam ipsi cura
est de nobis ^. » Si autem doles tibi deesse vitae necessaria,
cogita Herodem divitiis atque deliciis abundasse; Praecur-
sorem aulem, instar hominis malefiicloris ac vilis, in car-
cerc vinctum atquc detentum ^ Verax ciiim est, qui dixit
a Yos tribulationem in muudo habebitis; muudus aulem
«gaudeblt, vos vero contiislabimlnl; scd tristilia veslra ver-
» tetur in gaudium '^. »

• 1 Gor. III, et 2 Cor. vi, \6. — 2 Mattli. vi, 26. — ^ Gen. xxvii. —
* I Pclr. V, 7. — 5 Malth. xix, et Marc. vi. — ^ Joan. xvi, ao.
492 S. EPHR^M SYRI

XXXIV. Secl et ego, dices, in miseriis alqne angustlis

vitam obscnrus el in^lorius transigcns, post morlem nnllam

mei memoriani relinquam? Extremce demenlia^, et animi
Qnammulti snnt.putas,
vanae gloriae cnpidi hic morbusest.
qui perseculiones pro Salvatore noslro Deo perlulerunt :

et adbuc obscuri atque ignoli mundo snnt? An ergo qui in

monlibus, in speluncis, atque cavernis terrae vilam tra-

duxerunt, quorum memoria non celebralur ab hominibus,
perieunt? iMinime vero nam in libro illius omncs scriben- :

lur '. « Quare quac sursum sunt snpe, non qna? super ter-
»ram '. »Justorimi enlm conversatio in coelis est. Ne igltur
labnres sublerfugias. Alqui nos quoque, qui relinqnimur,
et residul adhuc sumns, eos, qui in laboribns, atque angns-

llis, necessitatibusque Domino placnernnt, beatos praedi-

camns. Idclrco si justorum cupis esse hcTres, cavc humi-
lltatem despexeris : cavc etiam in laboribus atquo aernmnis
afllictionem abjeceris : sed obdura ac ptrfer, ut indissolu-
bilivila, gnudloqne, acglorla potiarls : cnmdical Apostohis :

« Non enim sunt condignac passloncs hujas lemporis ad

«futuram gloriam, qu.ne revelabltnr in nobis ^. » Quod si

ab adversario in re aliqun subdolc snpplantari nolis; crede

nihll te agerc, vel cogitarc, quod lateat Deuni. Sin cogila-
tione dc Dei scicntia dubilaveris; ea libi ex hisloria Elisaii
prophetfc innotescet. « Nam cnm bellum esset inler regem
» Isra<;l, et regem Syriac, conslliumqui) inlrct rex Syriaj cum
» servis suis , dicens : In illo loco castra meliar; misit
»EIIs3ens ad regem Israel, dicens : Cave ne transeas in lo-

» cum illum; quia ibi Syria in insidiis est. IMisIt ilaiiue rex
nlsrael ad locum, quem dixerat ei Elisa^us, et observavit
»se ibi non scmel, neque bis. Gonturbatusquc est animus
»regls Syiiai pro hac re, et convocalis servis suis, ait :

»Quare non indicalls mihi quis prodllor mci sit apud rc-
' Philip. IV, 3. — i Coloss. lu, 2. — ^ Rom. viu, iS.
 DE VIT\ SPIRITUALI. iJoS

»gem Israel? Dixitque unus servorum ejus Neqnaquam, :

» domine mi rex, sed Elisneus prophela, qui cst in Israel,

sindicat regi Israel omnia verba quaccumque loculus fucris

»in conclavi luo '. i)Si crgo nihil eorum, quae clam ficbant,
latebant Prophetam, quo pacto allquid Creatorem rerum
universarum latere poterit? Minime vero. Hinc eliam in
conclavi orare jubemur, Domino ac Salvatore nostro Jesu
Christo sic dicentc : « Tu autem cum oraveris, intra in
» cubiculum tuum, et clauso ostio, ora Patrcm tuum in ab-
»scondito : et Paler luus, qui videt in abscondilo, reddet
»tibi in manifesto ^ »Quamobrem omnem a nobis malitiae

cogitationem abjiciamus, nc diflluamus. Nudus siqtiidem

est infernus coram ipso, nullumque perdilioni est operto-

rium. Ne igitur tristeris, neque vacilles : in oculis cnim Dei

versamur, velimus, nolimus. Gaudiura sit tibi in tribulatio-

nibus : nam coronse ex variis texuntur iloribus : et justi

per muliiplices tribulationes in gaudium Domini sui ingrc-

diuntur.
XXXV. Curam animarum ne appetieris. Nam cum ad
eam metam nondum perveneris, iit cunctis animi tui pas-
sionibus impcres ; et tibi ipsi, et illis, qtii te sequcntur, no-
cercs. Qaod si invitus ad curam ejusmodi traheris, in ea
administranda maximam diligentiam adhibe,* non ut qure
tibi sunt placila, facins; sed ut ei potius morem geras, qui
libi ovium ratione praeditarum curam concredidit. Aitenim
per Ezechielem prophetam. « paslores Israel, numquid
spnscunt pastores semetipsos ? nonne oves a pnsloribus
»pascuntur?Eccelnc comedilis,et lanis operimini; et quod
» crassumest, occidilis; oves autemmeasnon pascitis. Quod
«infirmum fuit, non consolidaslis; et quod acgrolum, non
«sanastis : quod coutritum est, non alligastis; el quod er-
»ravit, non reduxislis ; et quod periit, non quajsislis; et

'
4 Reg, VI, 8-12, — ' MaUh. vi, 6,
4^4 S. EPHR^M iYRI
»c|uocl valldnni erot, Jabore confecislis. Et dispcrsjc sunt
»oves luesc, co cjuod non essent pcislores, et faclne sunt ia
«monlibns in dovorationcm omnium besliarum agri : et

» dispersaj sunt oves mese m cunclis moutibus, et in unl-

» vcrso coUe cxcelso, et super omnem faciem lerrae dispersae
»sunt, et non erat qui requireret, nequc qui reduccret.
»Proplerea paslores audile verbum Domini ; Vivo ego, di-
»cit Dominus, quia pro eo quod facloe sunt oves meae in
wrapinam, et greges mei in devoralionem onmium beslia-

» rum agri, eo quod non esscnt paslores, neque quaesierunt

»paslores oves meas ; sed pascebant pastores semelipsos,
»et oves meas non pascebant propterea pastores audite
:

» verbum Domini. Hac dicit Dominus Ecce ego ipse super :

«pflstores, et requiram oves meas de manibus eornm, ct

wrevocabo cos, ut ullra non pascant ovcs meas. Et non
wpascent aniplius cas pnsloros, et liberabo oves meas de.
» ore corum, et non crunt ultra eis in escam \ »

XXXVI. Hinc igilur nos merilo inlelligere oporlet,

quanlum illi immincat pcricnli, qui negligenler spgnilerque

curat subdilos. Ideoque pra^fectum convenit et pcritissi-

mum csse, et ad consulendum saluli subdilorum vigilau-
tissimuni : ulquc singulorum observet incessum, motum,
gcslum, acbabilnm; quicque minus conveniunt, rcprchen-
dat, et nd optimum statum cunclos dirigal. Praeceptore»

enim non solum elementorum liguras scholaribus oslcn-

dunt, scd ct minima qna^que puncta, punctorumque dis-

tincliones proponunt. Sic igitur oporlet prajlalum nihil
quanlumvis minimum, quod ad salutem pertineat, omil-
lere, quin fratribus proponal ; non praetcrmiltendo etiam
supplicia negligentibus parala, ut eo velut muro filiquo

culpamomncmab innoccnlibusprocul arccat. Atqucilalupi

* Ezech. xxiv, a-io.

 DE VITA SPIRITUALI. ^QS
pastoris dillgcntiam considerontes, rationalium ovlum gre-
gcm fugiant.
XXXVII. aequeanimum hominisduclt ad sahitem,
Nihil
juuioresque ad hiborandum incendit, atque si magislrum

opcreadvirtutemcohorlalorem invenerint, secundumeum,

qui alt : « A me videbitis, et sic racielis. »

XXXVIII. Nos autem, qui discimus, ab omni inobe-

bientia atque contradictlone alienos esse oportet : sed conlra
potlus omnem humilitatem coram Deo et hominibus exhi-
bere decel. Porro sl magister nobis contigerit, qui verbis
quidem virtulem praedlcet, factls autem spornat; cavcndum
erit, ne ex ea occasione adversario locum praebeamus sub-
verlendi animam nostram. Verum illius memores simus,
qui dixit : «Super cathedram Moysi sedcrunt Scribac et
»PharIsaBi. Omnia ergo quaecumque dixerlnt vobisfaclenda,
wfacitej secundum vero opera eorum nolite facere : dicunt
))enim, et non faciunt *. »

XXXiX. Te ipsum semper custodi, ne proximo scanda-

lum aliquod, vel ofTendicukim praebeas, minas ejus refor-
midans, qui per Prcphctam alt : « Vae qui potum dat proximo
» suo cum lurbida evcrsione '. » Et rursus « H:cc dicit Do-
«minus. Ecce ego judlco inter pecus et pecus : arielum et
» hlrcorum. Nonne satis vobls erat, pascua bona depasci;
»insuper et reliqulns pabuii conculcastis? Et cum conslitu-
» lam aquam biberelis, rellquam pedlbus veslrls turbabatis.
» Et oves mesc his, quae conculcata pedibus veslris fuerant,
»pascebanlur; ei quam pedes vestrl turbaverant, aquam
«blbebant. Propterea ha^c dlcit Dominus Deus. Ecce cgo
))judico inter pecus pingue, et pecus macllenlum : laleri-

»bus et humeris impingebatls, et cornibus vestrls vcnlila-

»batis,et rehquum omne aflh'gebatls. Etsalvabo oves ineas,
»et non erunt in dlreptlonem : ct judicabo inler hircum,
' Matlh. XXIII, 2, 3. — 2 Habac. n.
49^ S. EPHR.EM SYRl

» et hircum '. » Quarc proprlum nostrum amorem vllcmus :

quoniam cx sul ipsius amore vitia vclut germiiia quaidam

pullulaut. Cajlerum amorem proprium expellit cliaritas,
omnes ad concordiam ct unionem pertrahens, complec-
lensquc. Magna siquicleni ac preliosa posscssio cst charitas,
a qua ne excidas, dlligcnter cavclo. De noslra igitur salutc

soHicIti ,
propriis parcamus mcmbris , formam virlutis

proximo noslro nos proponenles in fide, in charitate, in

patienlia, in castitatc, in subjectlone, in humih*tale, in ti-
more Dci. Ne pessimis nos slnamus vohinlalibus adduci;
scd Spiritus amplectamur laborcs. Nam dehciac ct rcmisslo
animi optimo vivcndl instllulo conlrarla; sunl.
XL. Incedamus per viam arctam atque angustam, cor-
dis contrilionem dlhgentcs, ut scmper noblscum memoria

morlis permancat, ct a damnallonc hbcrcmur. a Vae enim,

»inquit, vobis, qui ridetis ; qula lugebilis et flebitls ". Beati
»qui nunc Jugent, qula ipsi consolabunlur ^. » Inclinemus
nos ad sepulcra, etcondilionis nostrae arcana perspiciamus.
Pcrnjixlos ossium acervos, crania carnlbus cxula, et reli-
qua illa ossa ccrnenles, nos in illis contcmplabimur. Ubi
florls juvcntulis pulchrltudo? ubi venuslus ille genarum
colorpilccc nobiscuni cogltanlcs, carnis desideria fiiglamus,
ne in resurrectionis dle confundamur. Infu nulalis aulem
meaj in luis memor esto,non negllgens le ipsum,
prccibus
ut mti, qui vcrmls sum at(|ue pulrcdo, rcciordetur Domi-
nus Deus, liberctquc mc a suj)pllclls, quac peccaloribus
parata sunl, dignumque reddat dehciis paradisi. Quoniam
ipslus esl bciugnilas, et justllia, et miscratlones ejus super

omnia opcra ipsius ^. Amen.

XLL Fratcr quidam rem, quam ab aho acccperat, nar-
rabal de homine quodam habitanlc in quadam civilate,

* Ezecli. xxxiv, 17.32.—. » Luc, vj, 21.— ^ Mallli. 7, 5.— * Psal.

CXLIV, 9,
 DE VITA SPIRITUALI. 49/
qui apuJ se mercenariiiin habebat, cui omnia sua concrc-
debal. lluic vitnm solltariam clcgendi incessit desiderium :

a q«io quidem institulo ut juvcncm rebus suis ulilGm re-

moveret, herus fere nihil intentatum reliquit : at frustra

in retinendo illo laboravit. Juvenis cnim hic muiido rcnun-

lians, ad IVatres se recepit. Verum paucis post annis invasit
eum lcntaliorcdcundiad ScTCuhim : rcliclaque sua cella, ad
herum rediit , sub practextu illurn revisendi. Hic autem
iralrcin seuiel atque iterum lubens suscepit : sed tcrtio re-
diens frater, deposila simulationis pcrsona, homini occuU
tam animi sui passioncm ac morbuni patefecit, dicens :

aQuandoquidcmampliusperferrcncqucojugumvilocmonas-
ticae, obsecro te, doniinc, ut me apud te recipias, eodcmque

quo ohm loco habeas. Spero enim me rectius ctiam, quam

anlea, rebus tuis consuiturum : ex te quippe accepcram,
<[uod et filiam tuam mihi in uxorem clocare velles. » Cui
herus : « Si Deo conscientiam non servasli, mihi quod pro-
miltis,quomodo servare poteris?» Quo dicto juvenis tan-
quam flagelio ca^sus, ad ccDulam suan^ se contuiit. In labo-
ribus ergo perfcrcndis ne deficiamus; quoniam scriptum
est : « Qui seminant in lacrymis, in gaudio mctent ^ »

XLll. Ad mandata Dei observanda innoccnliam adhibe;

solerliam aulcm ad insidlas adversarii depelicndas.
XLIII. Cavc tibi prudenler a congressu ct famiiiaritato

perniciosa bene con(|uiescat homo inlcrior.

,*
ut
XLIV. Cave le fraudulentum exhibcas et ex proposito
accrbum, ne supplantcris, quando llbi firmus videbcris ac
stabilis.

XLV. Lenitatem ac mansuetudinem sectarc, nc absqtjc

vino ebrius fias, mahlla et iracundia gravatus.

XLVI. Ne vokq)talIbus addictus sis alque conlenq)*

tor, ne pcr te Deus blasphemeUir.
'
Psal. cxxv.

XL. 3a
498 S. M>1IR.EM S\I\I

XLVIf. Ca\e cnm sciuris cl hlstrlonibiis commorcium

habeas, ne co^italiones luse flepravcntur : valde cnim pcr-
niciosi sunt illorum sermones, Nam senes rppuerascere
faciunt; juvencs autem ad operandum iniquitalem perlra-
hunt.
XLVIII. Improborum hominum consilia luge, qui se
ventris, et earum, quaj sub ventrc sunt, aflectionum servos
conslituerunt.
XLIX. Nequit impudicus amare eum, qui cornis vitlum
abominatnr; ncc fur hominem, qui ab injustitia abhorret;
scd simihs suo adhaeret simili.

L. Cave llbi dulcis sit voluptas, ne tormentum illius tibi

amarum reddatur.
Ll. Quotidie cxituni luum cxpecta, et ad ingrcdlendum
ilhid iter tc para. Qua enim hora minime putas, veniet
mr.ndatumhorribiic : et v.c imparalo. Bonaestcompnnctio,
quoniam animis hominum medetur.
Lll. Qui luget, nori peccabit ahquando et qui cordis :

compunctione tnngilur, non cogitat mahim; nam ex com-

punclione oritur fletus; in fletu autem a mahs absllnemus.
LIII. Vide qua ratione supcrare possis voluptates : hoc
siquidem functioni tuac est expediens.
LIV^ Vohiptatum illeccbras dissolvemus, si cum primls
sluduerimus deinde si men-
assidu.'c orationi et sobrlelati :

lem a pravis cogitationibus puram conlineamus : si nullum

inordlnatum verbum, ac non nececsarium proferamus,
certl quod inralhbihs judex slt Dominus : sl meute dHigen-
ler altcnderimus : si judicium deniquc cxpecta\erinuis.
Hicc siquidem latus litiUantem, pcstuanlemque concupis-
ceiitiani reprimunt, animumquc in tran(|uillitate consti-

luunt.
LV. In quo consedendum tlbi fuerit, loco pcrmane, ne-
gligenliam idquc desidiom a te repellens : nonenim in loci

i
 DE VITA SPIRITUALI. 499
mutatione, atqiie clistantia silum est, ut pnssiones rpprimas,
scd in altenlione et cura menlis. « Palienlia noLis ncces-
«sarla est, iit voluntalcin Dei {\\cienles, promissioncs ejus
»consequamur \ » Qui autem ignavia atque desidia distra-

hilur, tam longc abest a palientia, quam scgrotus a sanitate.

Non igitur in torpore virtus, sed in palientia cognoscilur :

quae quidem patienlia in eo renovatur retinelurque, quod

mens earum conlemplalione ac medilationc, quaj speran-
iur et expectanlur, exerceatur, occupeturque, Hinc enim
pinguefactus aninnis, vircs sibi quemadmodum cor-
sumit,
pus ciborum atque escnrum sensibilium nulrimento. Quod
si ab hujus gralia ac dignitate mens deciderlt, vcre inops
alque infirma redditur. Idcirco afTeclIonem, qua lerrenis
cupiditotibus addictus es, eisque adha^res, excule, et ad di-
vinum illud opificium animum adverte. Et sic tibi non erit

necesse, ut corpus e loco in locum transferas, et in peregri-

nalionibus absque causa legillma, et superiorum pcrmissu
defatiges. « Regnum enim C(Elorum inlra vos est '.»

LVr. Quocunique in loco te morari contigerit, facilem

te atque irreprehensIbHcm prrebeto, ut bene in Domino
proficias. Si aulcm evaseris contemptor, vide ne in te
vehit auctoreni ac ducem aclionum implarum, a meliore
ac pra.'stnnliore contemplio refundalur.
LVIl. Gaudere et l.Tlari de progressu proximi, signuni
est perfeclionis. Dc bona autem allerius angi alque tris-

tari fama , acerbisslmi improbique animi est argumen-

tum.
LVIIL Quid angeris cruciarisque, o homo, de gloria
proficienlls? Nuin, quod hic, aut ille excidit a salute, lu
propterea salulcm consequeris? an quia multi regno ccelo-
rum excluduntur, tu Idcirco rcgnabis? num lc unum cfq)it
•
regnuni ccelorum? num tibi uni gaudium paradisi paratum
• Ilebr. X, 56.—. ' Luc. xvii, 2j.

32.
 50O S. EPUR.EM* SYUI

est, quia de mulloruQi saliite indlgnaris? Ne igltur opera

puri amoris, sanclique insliluli cuui odio alque iuiniicilia,
ac gravissimn morum acerbitale commutaveris. Nemo te
seducat, non homo, non diabolus, uon ulla in corde lati-
tans menlis cogitalio. Impossibile enim est virtntem absque
charitate ad perfeclioncm perducere. Liccl cnlm quis ves-
trum omnem scienliam habeat, omnemque (idem, ila ut
moutes, sicut ait Aposlohis, transferat, charilatem autem
iion habeat, niliil ipsi proderit '
: quin et a recta, quae
ad coeii portas ducit, seniita distnt longissime. iMultis ergo
nobis opus cst lacrymis, ut a vinculis odii, invidiac, super-
blie, et CJijuscumfjne probri diabolici liberemur. Siquidem
daimoninca3 aireclioiiis c^t, de bono progtcssu proxiuji angi
alque excruciari. DaMnones euim odio imbuti, nihii eeque
dei.idernnt, quam cunctos funditus perire. (^onlra vero
Sancti Dominum suum iiriilantes, homines cupiunt salvos
fieti, et ad agnilionem veritjtis venlre; cliaritate enim cum

sint pleni, proximum aique ac se ipsos diligunt.

LIX. Si temperans sis, nc in tua contincnlia extoliuris,
sed cum hamililatc Dominum ora, ut ad fmem usque cus-
los libi sit. Saepe enim accidit, ut repentinus bcsliarum in
vineam incursus, fruclum ex ncgligenlla custodis devastet
atque corrumpal.
LX. Si divltlce tibi fuerint, cnve superbias : nondum
cnimapericulls atque insidiis es iiber, incertaqueesl earum
fruitio j)ropler ccleres dubiasque rcrum vlci^siludlnes, si-

cut scriplum est : « Vidi servos In a^quis; et principcs am-

))buiantes super terram, quasi servos '. »

LXL membris integris valeas, ne corporis robore

Si
exlollnris; sed animo tecum expende, quot et quanta peri-

cuia corpori immlneant. Quoselcnim vldemus incurabili-

bus iaborantes morbis, sive membrorum aiiquo mutilatos,
'
1 Cor, xiii, 2. — 2 Eecl. x.
 DE VITA SPIRITUALI. 001

sive ab immunclis spiritibus vexalos, ii non sic affecti, ex

iitero matris nali sunt : sed pluriiiii in ejusmodi repcnle
incideruut mala, quifjue heri florida aetate vigebant, hodie
gravissimis afllicli morbis marcescunt. Atque ideo cum
ejusdrm sis nalurae atque condllionis te ipsum considera,
ne paulo post in easdem quoque ipse calamitates incidas.

Quandocumque igilur in olio Iriste aliquod ac grave pcr*

spexerimus, in illo nos velut in speculo conlejnplemur :

« Ntscimus enim quid crastina parilura sit dies '. » Multis

namque doloribus attpic calamitatibus noslrum corpus
obnoxium est. Quocirca infirmitalis proprirc conscii na-
tursc, ab omni superbia et inhumanilate alleni simus; mu-

tuaque nos benignitate ac commiseratione complectenles,

Creatorem nobis propitium rcddamus, qui potens est nos
tum morbis tum sanare; deducerc ad inferos, et
allligere,

reducere. Licetenim ad modicum tcmpus firmitate corpo-

ris valeamus ^
\
quid poslcra tamen paritura sit dies, nes-

cimus.

LXII. Super peccatore ne extollaris, et innocentem ad

peccandum cave incitaveris. Utrnmque enim perniciosum
est, et periculosum. Si autem te utilem exhibere velis, ulri-
que Ibrmam ct cxempUim bonorum operum pratbelo,
te

rivos lacrymarum coram Domino eflundens ut et lapsimi :

Dominus a peccalis excitet et slanlcm a peccalorum ,

Inqucis cripiat. « Unus enim judex est, qui potcst salvare,

» et perdere ^. »

LXIIL Noli ascclarum Dco psnllentium cretum, arro-

ganlia cogitalionum elalus, pcrlurbarc, nc divinilus emissa
in te plaga descendat. Siqiiidem in Dcum pcccare, grave
siuuil et exiliale cst. « Prophetarum spirilus Prophetis

' Prov. XXVII, et Jacob. iv , i5. ij. — * Tob. xiu. — ^ Jacob.

IV, 12.
50'2 S. EP1IR.«5I SYRI

«snbjccli sunt. Non ciiim cst dissensioDis Dcus, sed pa-

» cis '. »

LXIV. Adolcsccns cum sis, silcntlo et diligenlia delec-

tare. Siquidem dillgcnlia le nemini onerosum serval : at

lumcn animas inexliiigulbllc scrvat lacllurnitas, non sinens

a maillla splendorcm ejns cblcnebrari.
LXV. In omni loco, ct quocumquc in operc liumilitalem
libi comllcm adhlbc. Sicut cnlm corpus, sive calori, sivc
IVI-^ori obnoxium sit, vcstimenlo indlget : ila ct anima pcr-
peluo humilitalis indumento habiluque opus habet. Pul-
chra alque eximia possessio est humilitas, ct facile id no-

runt omnes, qui jugum ejus sine vcrecundia Irahunt.

Nudus ct absque calceis polius incedere chgllo, quam
humililale spoliari. Dillgeales enlm cam prolegit, tuclur-
que Dominus.
LXVl. Quemadmodum fierl ncquit, ut scmper in navi
navigatores pcrmaneant; viatoresquc in eodem assidue
commorenlur hospitio absquc loci mulatione, ila neque
nos pcrpcluo in hacpcrmaaerc vila potcrimus. Quemadmo-
dum enlm ibi vlalorcs nlquc navlgalores appellantur : ita

ct hic nos advcna; ct pcregrini. Quarc isla oculo menlis

perspiclcnlcs, pra^parcmus nos ad mlgrationcm e vita.
LXVII. Quando te vldcrls ad npiccm vlrtutum cvcclum,
lunc maxima tibi humililale opus est, ut fundamenlis sal-
vis et intcgrls, quod superslruclum cst acdlficium, incon-

cussum ct immobllc consistat, at(|uc sic in multa sccurllalc

jructus tuus oril.

LXVIII. Qui proximo suo fovcam fodit, incldct in cam.

Et (jui pracccptori suo laqucum tcndll, impius hlc est at-

quc scclcstus ; undc ct eodcm suppliclo dignus, quo qui

Lcne de sc meritum, praiceptoremque suum in manus tra-

ilidlt impiorum.
* 1 Cor. IV, 5a, 53.
 DE VITA SPiRITlIAI.I. 5u5

LXIX. llomincni mundaiiinii non coma, aut vcslimen-

lum faciunt, scJ pravi mores, cl propcnsio ad sa^cularia
lerrenaque desidcria. In his cnim anima execrabiiis cfli-

cilur.
LXX. Mouachum nou lonsura commendat, nequc ha-
bilus; scd coelesle dcsidcrium, divinumque vivendiinslilu-
tum, quibus optima declaralur vita.

LXXL Anle lcnlalioncm ne lc magnum quid esse dixe-

ris ; nam saipc etiam cos lentatio ingruens arguit, qui sibi
stare videbanlur.
LXXLL Anle tentalionem, quid viribus polleas, pulo le

scire non posse. Quapropter mens tibi pra^municnda est,

impelum invigilandum.
et contra lentationis

LXXXIIL Quemadmodum in fornacc aurum atquc ar-

genlum probat ignis; sic in tentalionibus mortahum cxplo-
rantur nnimre, auxilialorem habentcs Dominum.
LXXIV. Tentationibusnesuccumbamus, sedadbravium
crolcslis vocationisinChrisloslrenuecontcndamus. Coronal
enim Dominus cunclos dih'gentcs so.
LXXV. Si membra lua contegas, ne nuda videantur ab
aliqno; ipse vlcissim aspcctum tuum nb aUerius nudilalc
avertas oporlet : exlra tamen casum necessitntis, aut cegri-
tudinis; ne species ahquas indccoras menti tuac hinc im-
primas.
LXXVL Si oeconomiam implens, oleolaborantem inun-
gis ; fac, oculos, manus, linguamque cuslodias, ne in ullo
temperantiac ac uiodestiai fincs Iransgrediaris, hoc cnim
dcposcit pietas.
LXXVILMembris aUerius revcrenter ac cum limore
nianus admovelo, (juasi rem aliquani sanctam atlingores.
Etenlm vere sanctum est tcmplum Domini, et admirabilc
in justitia, secuntlum illud Scriplurai : a i\cscitis, quiu
slcmplum Dci cslis, et Spirilus Dci habilat in vobis? Si
oo4 s. i:phr.em syri

DCiiiis lcniphini Dei violavcril, dispcrdet illiim Deus. Tem-

Dphim enim Dei sanchim cst, qnod estis vos '. » lla?c igi-

Inr scienles, onini cnslodia cor noslrnm cnslodiamns.

LXXVIII. Cavc tibi a frcfjucnti odolescenlnm consnetu-
dine; innlli cnim snnt corrnpli, ct abominabiles slultique
demum fac ti.
LXXIX. Somrio nlqno qnieli tnnlum temporis tribnlto,
qnanlnm ipsa te co^it necessitas. Pigritia enim facile cor

pus accendere potest, vehemenliorcmquc libidinis flam-

mam cxcilare.
LXXX. Qui in lectniis cnbant anro, eborc, gemmisque
dislinclis, eos, qui in laboribus vorsantur, beatos prsedi-

cant, qnnmvis non audcant illos imitari.

LXXXI. Omnia fiicilo, et cogilato, nl placeas Deo.

Ab.vque hac cnim cogilatione perierit libi omnis laboris
merces.
LXXXIL In hoc brevi vitac curriculo labores amplec-
lere, nt quiete sempilerna perfruaris : tnus enim iHic ces-
sabit labor, sed opus permanebit.
LXXXIII. Si operatns sis, noli trislari de bona hlnc tua
eniigratione. Nemo enim cum diviliis ad suos redit, et mo-
lcstia Irisliaqnc aflicilur.

LXXXIV. Cave proximum tiium qna^slus avaritiaequc

ransa lontaveris, ne propler ipsuni in peccatum incidas,
verum cogila lecnm ij)so, qnod scriplnm est : o Nolite pru-

» dcnles essc apud vosmclipsos '

: iniqni enim rcgnnm Dei
»non possidcbnnt '. »

LXXXV^ Ne sit manus tua exporrecla ad accipiendum,

sed ad dandnm potins.

LXXXVI. Eslo paliens alqnc longanimis, ut mulla pru-

denlia reddaris consplcuns. Prneclarum cnim donum esl

'
1 Cor. 111, i6, 17. — 2 Roni. xu, \G, — ^ i Cor. vi, 10.
 Dli VITA SPIRITUALI. 5o5

patlenlia : non bilem, atqiic Irncundlam, conlonlionemqne

expclllt, et animum Iranquillum recldit.

LXXXn. Si ex militia, qnai momcntanca, florisquc

inslar decidcns gloria est, disccsseris, ejnsque pompam
faslumque abrenunliavcris , laboribus ad (inem usque in -

siste ; nc Dens per lc blasphemolur a gcntibns infidelibus,

qno? dicunt : «NcDcus quidein illum liberavit. » Yerum uti

ait Dominus ; « Sic luceat lux vcstra coram hominibus, ut

» videant opcra veslra bonn, et glorificent Palrem vestrum,
» qui in ca^Iis est '. » Quin et ii, qui tcrreno regi militant,
nisi strenuos se oslendorint adversus hosles, mag^nls a rege
prajmils afTici nequeunt. Cum vero quaecumque ctiam
praEstlterint, exi<;ua adhuc slipendia refcrunt. Et quoenam
sunt h.TC ? vana ninilrum gloria, et voluptas vcnlrls. At
qui slrenue advcrsus iniprobos splrilus dcccrtant. mililia)
coelcslis rcgni ascribunlur, cujus gaudli non erit finis.

Ernnt enim sicut Angeli in co^lis.

LXXXVIII. Si vel incoenobio, vel tibi seorsim in eremo

vitam duxcris, cave ne quae in le requiruntur, cor scilicet
mundum, et spiritum contribulalum, possidere negligos.
Nam ha.'C qui possldet, nequaquam a Dco spernctur: qui
autem hasc ipsa ueghglt, magnum pcriculum siblt.

LXXXIX. Cnve te ipsum de clcgantla et sublimltate

sermonis jaclltes, exlollasque; quin potlus efTjcaccm idlo-

larum cl ilhtlcraiorum doctrinam, ut disclpulus sls Apos-
lolorum Domini, profitcrc. In cxlerna enim sapleulla glo-
riari,hominibus pra-scrllm christlanis inlerdlclum esl.

«Qui autem glorialur, in Domino glorletur \ »

XC. Noli splcndldo ornalu vesllum gloriari, mcnior
qnomodo ovinls pelllbus indutus fucrit Ellas, et sacco
Isaias, sicut scriptum est : « Vade, el solvc saccum de
» MaUli. V, 16. — * 1 Cor. i, 3i, et 2 Gor. x, 17.
5oG S. EPIIR/EM StRl

»lLimbIs tuis, et calceamenta liia lolle de petllbus tuis \ »

Quali ilem Bnpiista vcslinienLo usns sit rie ol)liviscaris '.

Qur.re nou vcslium splendore studcas csse conspicuus, sed

per bona opcra luccat lux tua coram omnibus, ut glorifi-

celur Domlnus.
XCI. De fide disscrens, an opcra fidel correspondenlia
liabcas, vide. Si autcui diccndi ct audiendl sis cupidus, in
lc quadrablt quod scriplum est : «\is sclre, o liomo ina-
» nis, quoniam fidcs slne opcribus morlna cst^PoVcre
cnim morlni sunt omncs, qul Dcum nosse profilenlur,
factis aulcm neganl, « Cuni, secundum Apostolum,execra-
» biles slnt, ct incredull,ct adomneopus bonum rcprobi ^. »

Tu igltur submisse alque humilitcr de lc scnlito, ne in su-

blime elalus, turpitcr dccidas ac disrumparis. Assidue

Deum invoca, clauians ad ipsum : « Pone custodiam ori

»meo, ct cstium ciixumslantiac lablis mcls. Nou dcclinos

» cor mcum in vcrba ninlili.t!, ad excusandas cxcusationcs
» in cum hominibus opcranlibus iniqultatem ^.
pcccalis,
«Lingua cnimcxiguum membrum esl, ct magna cxallaL*'. »
XCII. Dcpopulalioncs bonorum, alque tormcnta, mor-
tisque min.ne, multorum anlmos concusscrunt. Alii autcin
per hcTC coronati sunt : iilii vcro, avarlliic cousa, prodi-
lorcs evcscrunt. Quidam cliam ob vanam glorlain sprcve-
rnnt vcrltalem; alil vcro libidinis ocstro conciUitl, scclcri-
bus succubucrunt. Cajterum illi soll, morlis habcnlcm
imperinm, hoc cst, diabolum, superarunt, (jui in sc ipsis

sempcr Domlnum rcllncnl. Quoniam victoria noslra est

Dominus. Slve Igltur in bonis proficis opcribus, superbia

ne extollaris : sive cliam In mullis te condcmnas, salulcni

luam cavc dcspercs. Bcatus cnim illc, non qui bcnc tan-
lum ccrpit, scd qui nrcprchcnslbililcr ad finem pci'ducit.
* 5 Rcg-. XIX. 4 Pu-f^. II, cl Isai. xx. — 2 MaUli. in, c.t Marc. i.—
» Jacob. II 20. — 4 Tit. 1, lO, — .
'^
Psal. cxl. — ° Jacub. m, 5.
 D£ VITA SPIRITUALl. So;

Ne ergo demns nos otio alque clesidlne loto die; scd hora
sallem iindecima benc oporcmur ^ ; ut nos (juoque digni
reddamur, qui dcnarium cx manu Domini accipiamus.
XCIII. Si discipulum nnctus sis, qui culpa ac ncgiigen-
tia sun, pielalis jugum excusserit; cave turberls, aut de-
sldlae trislItiaBque locum prsebeas» nt menlem tuam vehe-

menlius cxcrucies ; ne et tibl ipsi obsis, et ei non prosls.

Sed coglla qualis fuerit Eliscei prophelae mlnister '.Quod

sl ad mognam mallllnm devenerit, lu memoria tibl eum re-
voca, qul ex Apostolo factus est proditor ^ Et quis ita per-
fidus cst et Iniquus, ut pracceplorl causam ruina? ejus
ascrlbat,ac non potius im])roba3 voluntatl Ipsius discipull?
Libero enim arbilrio Deus hominem donavil : undc ct

pracmia, et suppllcia ei sunt proposita. Ac bene quidem

certantlbus, honor atquecorona; transgressorlbus autem,
et contemptorlbus, supplicia alque tormenta. « Est enlm
peccalorum ad morlem ^ : » parat autem slbi mortem, qui
perseverat In peccato, ncc sc a veliils ad opllma confcrt.

XCIV. Quando le alectione divlnorum eloquiorum ab-

horrere vldcrls, admonitlonesque spirituales fiislidire; tunc
onlmam tuam In gravcm Incidlssc morbum noveris. Siqui-
dem id insipienliae initium est : quo morbo qui laborant,
mortls fruclum perclpiunt.

XCV. Qul arlemfabrllem exercent, non pulvercm, non

mallel strepitum, neque ignls ardorem respuunt ; sed rudem
ferri massam studlosc assiduequc manlbus Iraclanles, vasa
inde commodaetulilia educunt alque conficiunt. Quoclrca
ncnosinvlcem cohortando defallgemur; ul a vlll pretiosum
separantes, nos quoque dignl vocatione Illa, iuimcnsiique
gloria reddamur. Scrlplum est enlm : « SI scparaverls pre-

* MaUh. XX. — 2 1 Reg. v. — ^ Mallh. xxvi, 25, — ^ i Jcan,

V, i6.
5o8 8. EPHR^M SYRI

» liosiim n vili, quasi os meiim eris \ » Et, « Bcatus qui se-

))mcn habet in Sion, et domeslicos in ilienisnlcin . »

XCVI. Aniiiiam tuam (livinis lalicibus irrijirn, ut vijrens

ac florens, fructum proferal in juslitia. Oportel enim nos
aiiim(c ulilitatem consectari, quemadmoduui terreslria ani-
malia herbas frondesque d(^pascunt. Nam anima bene cor-
roborata, corpus ad ferendos honcstos labores iirmius so-
Ikliusque redditur. Anima autem a turpibus cogltationibus
debililala, corpus quoque a malilia corrumpalur necesse
est. Quamobrem beatus, qui hic recle^ qua3 vilne sunt pro-
pria, negotiatur atque disponit : naiii dives ad vitam im-
mortalem pervcniet. Qua utinam perfiui nobis omnibus
prccibus ct inlcrccssione omnium eorum qui Do-
liceat, ,

mino nostro Jesu Ghristo complacucrunt. Amcn.

SERMO.
De septem occupattonibus monackl.

I. — 1. Tranquillilas, indivulsnm habcns vitie inslilu-

tum, quod procul sit ab omni sascuhiri solHcitudine, ut
possit ex homlnum fellcitate adh.Trcrc Dco. — 2. Jeju-
nium moderalum, id esl, semel comederc in dle, nequc
saliari ex vilibus cibls. — 5. Vi^j^ilia con^rua, hoc est noclis
dlmldium in Psalmoruni canlii, susplriis, et lacrymis im-
pcMidere. — 4« Psahnodla, idcst, oralio exlerior per psal-
mos, et genuriexioncs. — 5. Oralio iiUerior per mcnlem
exerclta. omncm menlisdislractionem abjiciens. — G. Lec-
lio cx vitis snnclorum Patrum, alqiie ex eorum sermoni-
bus, nihil omnino audiendo dc do^malis pcregrinis, aut
alils rebus, ut per palrum scrmones aiTecliones vincat.

'
Jcr. XV. — 2 isai. \\x\.
 Dli OCCUPATIONIBUS MONA.CHf. SoQ
— 7. InteiTOgalio peritorum de omni verbo, ac Iracla-
lionc, ne ex imperilia, ac in se confidentia alia pro aliis

intclligf*ns, et faciens, pereat ; carne furente, ac daemone,

mustoqne insidianle. Quod. carnis insania, id cst, libido
carnis, non solnm a tentatione da^monis, sed etiam ab
ebrielale inseritur. Non omnino infliimmalio carnis a dae-

mone est, verumetiam a natura iemperantia) tenuis siccis

flatibus infestata. Oportet igitur moderale miscere, ne ab
omnimoda inlemperantia allontio inficielur. Non eflicit lo-
tam carnis commotionem inflammatio ab impressione dte-
monis, sed qnandoque a tempcranliae excessu commolio
ortum habuit, aridioribus flulibus, ac caiidioribus natu-
ram commovcnlibus. Sic enim vidclur iis, qui attentius
naturam expendfrunl, adeo ul modcrale temperare corpus
opus sil per (cibi) sumptionem, ne ob omnimodam tem-
periem, id est, continentiom, qui ceriat, a molibus carnis
violenliam patiatur. Quodest inexpui^nabile, est optimum ;

sin vero jacleiis, imprime in lc vivificum vitae S!g;num, et

hoslilitas cxpugnata remanebit. Oplimum (juidem cst af-

minime capi, hoc csl impressionibus cogita-

fectionibus
lionum pravarum minime cedere. Si vero quandoque
quis ab illis quodanmiodo conculialur, vivifico crucis signo

autem dicil
stalim muniatur, ct inimicus prosfernilur. lioc
sermo ex mctaphora eorum, qui aliquando in bello ab ad-
versariis turbaiitur figura aulem divilis, id est, signi
;

crucis, quce est in longitudine quadrata, statim protecli,

ab hostium insidiis iucxpugnabiles servantur.
li. l:]xtremum jejunium, et ciborum replelio, repre-
nimium producla, cibi-
hensibiiia sunl, quia lempcranlia
que saturitas, mala. Ea enim hmguidum pugnatorem red-
dit, atque omnino ad operaudum incptum hicc vero ;

carnis aflectiones iumiodice excilat, vehemenlioremque

conflictum contra animam commovet. Summffi passioni.
 ,

10 S. EPUB.'EM SYRI

exlrema ac peifecla tempcranlia iilllissima esl. Siimmam

passionem vocal, iion peccalum ipsiim, sed molns peccati,
qui ad pcccnndum urg«^t, idque perficere conalur, cujus-
modi cst cupldilns. Loquilur igilur de cupidilate, quae om*
niuo prajvalere videtur : tunc exacla, ct admodum exilis

temperantia est salularis.

III. .Esluanti aftectioni sanctum jejunium superexten-
datur; patienlis viribuslamcnaccommodatum sil. Kjusn)odi
enim longus labor medelur. Majores vires capiente jpec-

cato, divina fames, nempc jejunium, augeatur : verunita-

men pro viribus ejus, qui peccavit, allemperelur. Vche-
mentiora enim crimina diuturniore indigent labore. ut
sanentur. Ignavia slnc legltima excusatione prasnuntla est
perversionis ad mnlum : quia animi segnilies nulla exis-
tente causa, cxempligralia, corporlsinfirujitale, aliquando,
aut aliquo incommodo, slgnificat animam in pejus delabi :

plgriticm cnim slne excusatione iilam dixi acediam, ac ne-

gligenliam iu benc operando, quai nuUam habct causam
vere exlstentcm.
IV. I^eccatum fugicntl, dillgenter vero incumbenti in
Scripturarum lectione, nisl aliqucm in virtutc progressum
faciat, tcrrlblie aliquid continget. Si quls divina bonitatc a

peccato libcrnlus, medilatur divlna cloqula dillgenter

nihil vcro proficit in vlrlute pcr medllationem, ejusmodi
tlmendum csl, ne iterum a pcccato captivus flnl.

V. Neophytus, qul ventri inservit, infellcem finem ha-

bcblt. Qul in princlpio vexatlonis gul:c, aut nimio ciborum
appelitui famuialur, malum habebit exllum.
VI. In monaslerlo, degenll progredi vnge, causa fit om-

nlmodic prolapslonls : quoniam non opus est, ut mona-

chus frefjuenlcr cxenl. Plcrumque enlm ex his deiicla. Qui
ad g«ii)eiiiandum cligilur, cx propriis coguilionem cnpiat,
Quisquls pra'cssc cupit, prius ex se ip?o praecipicndi mo-
 VE OCCUPATIONIIJUS MONACHI. 5ll

dnm edlscal, id cst, prius sibi imperans, hic ad aliis iuipe-

ranclnm aptus est.

Vlf. Qni carnem lascivicntem cohibet, alfjiic animac

absurdas commotiones refrenat, a pascendi cura non ar-

ceatnr. Qui corpcris, olquc animre turpes appetitus casti-

gat, hoc est in corpore qnidem fornicalionem, nimiam
ciborum esuriem, et similia; in anima autem iram, excan-
descenliam, vanam gloriam, alque ejusmodi, hic a gu-
bernatione prohiberi non debet. Ante sermones, mores
componat : quia oporlet reh*gIosum, antequam linguam
exerat ad accedentium inslitutionem, moribus eruciire.

Morem vero tunc inlelligit composilionem incessus, et

oculorum conlinenliam, hilarilalemque, ac reb'quam gra-

vitalis moderalioncm. CorapUires enim videre est ihlerdum

exislimalioniscontemptores; verecundiamtainon,-q«antum .'''#'

^^'o
ad mores pertinet, tenenles. _ \ ^ '

v^y
YIII. LingUcC pelulantia quietern olFendit, quia ihsolea- ^*^
\
tia Iranquillitatis oITensio facta est. Loquacilas repreh^nsi-
bilis est, et inaccessa. Qui mullum loquuntur, non n'i(fdd

reprobandi sunt, verumeliam in iis, qui vcrsari, atque^ail

ipsos acccdere volunt, aversioncm pariunt. Si quis interro-
get, lingua} minime benc librala propositio non cxeat, quod
oportet ad intcrrogntioncm responsuii\ dare congruum, ac
temere minlme respoudcre.
IX. Qui lingua propriam obscuritalcm dcalbat, divinum
speculatus cst splendorcm. Obscuritatem vocal peccatum.
Qui hnnc iingua revelat, ct contemptui exponil, tanquam
expurgan?, atque illustrans, divino splcndorc dignus faclus
est. Qui promulgal alieno secretum peccati alicujus, lan-
quam sacra depraidatus, reus fit dircplionam. Quae quis
cum alio locutus est detegens, malorum, lanquam
rcus est
praeripiens futuro tempore Dci dccrclum tunc cnim pec-:

calorum, quo) ab unoquoquc comtiiissa sunt, publicalio

 :

5i2 S. tPHR^il SYRI

definltur. El, a ({uo occnltus lapsus manlfestalus est, sana-

lio noii est certa myslcriorum divinorum. Qui pcccalum

sibi palefactum non custodivit intra se, alque abscondit,
sed apud alium Iriumphans exposuit, hic divinis mystcriis
est indignus. Quem erranlis occultalio magis obleclavit,
num producloris inunus susccpit? Si alifjuis homo iecit

quidpiam, quod non licet, atquc hoc occullum in se ipso

conlinel; hic nbscondcndo magis exhilarat da?moncm ve-

iamentum obtcndentem, alque aduhinicm, quom cum illud
patravit. Sobrietas ira^non servit, quod in verborum jurgiis

non oportct monachum cxaccrbari, neque irasci. Juveniles

bonorum manipulos fuvct seneclus, qula annonam bono-
rum opcrum in juvcntute conservat ailas senilis.

VVXW^X^X^ VVX VVX-VV^ WAVVV VW VVVWWW.WAXWVW VV^iVVV W «VV^ XWWMVVA VV» (W>

RiENESES AD ASCETAS.

PARAENESIS I.

I. Iniliinn rcnuntlalionis monachi,est timcre Dominum;

qui vcro tlivini limoris cxpers cst, cxtra portas rcgni Dei
demorabitur. Inilium bonae vitai monachi, cst cognitio Dei
ignorantia aulem dc Dco, monachi menlcm obca-cat. Op-
timn monachi hacredilas, cst temperanlla et sanctimonla
vilae; exhc-credilabilur autem a parcntibus, qui his sine

monnchus rueril. Exercitatio monachi sil medilatio Scrip-

lurarum, ct divinorum iMandatorum obscrvalio; incrs au-
lem est monachus, qui in his versalus non fuerit.

II. Cibus monachi est, ut raciat volunlnlcm Dei, ct non

nam qui sccnndum appelilum sensilivum cst cibus,
sensus;
monachum Dco non sistit scd in venlrcm vadil, et in se-
;
 PAR^NESIS AD ASCETAS. 5l3

cessnm exlt. Gravi incessii monachus atlerat gradiis Ec-

clesite; indecoro auleni incessu e domo in donium non
divagetur. Vita monachi pura sit, et non in ludibrio mii-

lierculis peccatorum cumulo gravatis : siquidem tentationis

sagilla est in corde monachi, mulicr in domo dissoUite
vivens. Consih*um monachi cum cordato habeatur ; sttiUi

vero consiiium, in corde monachi non demoretur.

III. Monachus Psalmis, et hymnis, ac canticis spiritua-
libus invigilans, nocturnas phantasias depeHit; at de bene
gestis se ventitans, et interim dormitans, lelam araneae
tcxit. Monachus strcnuus cruce Christi laqueos fugat dia-
boUcos monachus terrena sapiens ac spectans omnibus
;

est satanicus. Mens monachi semper in bonis operibus sit

occupala. Exercitium monachi, cogitationes bona; conti-

nuata?, oc sibi mutuo succedentes. Vigifantia fidehs mona-
chi turpes cogitationes reprimit. Agricultura monachi,
anima bona evongeHce fructificans, quam dumexcolit mo-
iiachus, ilhus fructu vescitur. Dulcis fructus aris, proprio •

rum merces.
IV. Immorlfllis virtus monachi est paupertas crucem
Domini sufFerens : mala siquidem res est monachis avari-
tia, eos regno Dei privans. Impone cor tuum, monache,
in humeros luos, ut cogitatione et opere adversarium a te
Donum optimum monachi est virginitas curru
propellas. ,

ipsum ad coeloscum EHa evehens. Quamobrem, monache,

hanc excolens, igneo ascende curru duobus canahbus ,

irrigatus. Lacrymae ex oculis distiflantcs arbor sunt vitae

in flltitudinem humihtatis excitata, cujus dum possessio-

nem capere potuerit monachus, optimos sibi fructus vinde-
miabit. \is virglnitatis in ciborum consislit abstinentia ;

monachus autem crapulae dedilus conlaminabit carnem

suam. Monachus publicam faciens domum suam, abomi-
nalioni erit, audictque a Ghristo « Recepisli mercedem
:

XL. 55
5l4 S. EPHRJEM Sini

» tiiQm :
»
qui autern erubesclt recle facta sua publlcare,
nicrccdem ab occultorum scrutatore Christo ncclpiet. Mo-
nachusdansDeoquae sunt Dei, non extollatur. Deum aulem
orans, dicat « Ex tuis ego, Domine, tua tlbi offero. A te
:

solo animaeredemptlonem requiro. »

V. Monachum puro corde preces de nocte fundenlem
exaudiet Domlnus de die autem hunc Illuslrabit Deus; ct
:

ut dlem, quotldie demonstrabit ipsum. Monachus miscri-

cors fralrum amator, erit et terra^ bonae hajreditalem ca-
piet. la monacho superbo non requiescet Dominus; at in
humiH requIcscitSpiritus sanctus, Cogilallo monachi som-
per circa regnum coelcsle versetur, et cclcriter iihul hae-

reditate possldebit. Omni tempore monachus vestem

immaculatom teneat ; non quidem textam illam, sed spiri-
lalem media cnim nocle tah*s cum sponso ingredietur.
:

Oleum secum fcrat monachus iri occursum sponsi, siquldem

extra manebit cum quinque virglnlbus fatuls, qui lampa-
dem suam oleo resplendentem non habuerit.
VI. Vila monachi nd imitalionem Angelorum fiat, com-
Lurcns peccota ; nam vlta est pcenitentiam agentium per-
fccta sui oblatio. Vlta monaclii notam inurat membrls suls

quoad concupiscentiam, qua^ prlus ad cam inci-

niorlificotls

labant siqnldem vita et mores sancti Joannls, forma at-

:

que descrlplio qua^dom sunt monachorum. Tempestas dae-

monum procul slt a monachis; IranquIIHtos vero Angelo-
rum apud monachos choros agat. Turbalione diabollca
ingruente, monachus iram coerceat; nom vita monachi
in lenitale et palientia dignoscltur. Monachus fcrvens spi-

ritu fugat dlabolum; Iniquo autem odio persequens proxi-

mum, iniquc asciscit diabolum. Fermentum malitiae non

nonnnelur Inler monochos; slncera vero charitas inler
monachos dominctur.
VJl. Sol non occidat super iracundlam moaachi. Mona-
 PARiENESIS AD ASCETAS. 5l5

chus quietus non conturbat fratres; at voclferabundus

pcrvertit conventum. Sonum psalmodip, monache, non
renullo; nam Angelorum in hoc canlica sita sunt, ac lau-
des. Diabolicorum spectaculorum strepilum, monache, fu-
gito; quoniam in eo daemonum est deceptio. In fronte tua
perpetuo impressamhabeto crucem Christi, monache.et in
corde tuo timor Dei semper sit, Christi pugil. Silentium mo-
nachi cum conjunctum, Spiritum sanctum
puritate cordis
flectit. Placidi mores monachi, fralernum amorem conci-
liant, et rixas depellunt. Monachus se Domlno accommo-
dans, non se tradat diabolo, ne confundatur corarn sponso.
VIH. Scutum monachi inexpugnabile, est hymnus an-
gellcus in ore ejus somnus vero, si phisquam hymnus
;

diligatur, monachi mors est. Thesaurus monachi, pauper-

tas voluntaria; divi-^^lsslmus est monachus in hac exerci-
latus. Thesauriza tibi in coells, monache sempiterna enim
;

Sunt fruitlonis siecula. IMonachi contemplatio in divinis slt

Scripturis. Ostium monachi non vectibus occludalur fer-

reis , verum angulari lapide firmetur. Monachi in Deum
pletas in hospltijlitate cognoscatur, et in exultatlone diriga-
tur. Admirabihs facies monachi per orallonem redditur,
et per eleemosynam agnoscitur.
IX. Monachus aspectu amceno exercitatorlbus oblecta-
mento erit, et improbas cogitationes dlssipabit. Joannes
ipse Baptista tibi exemplo sit, monache, capillis cameli
amictus, ut Ellas te sua peile caprina cooperlens, in coelos
introducat. Jacobus etiam lastandum admonet in calami-
tatlbus obvenienlibu.s , paticntiam nobis con)mendan5.
Joannes te ad Yerbum, quod fuit a princlplo, deduclt.
Sudor in hilari et exporrccta splritali fronte monachi
excitatus, monachorum mullltudinem recroat. Monachus
lemerarlus fralrum convenlum dissipat. yEqualllas inler
monachos extlrpat superbiam; et humilitalem ipsis fami-

55.
5l6 S. EPIIR^M SYRI

liarem recldll. Angells ille similis est monachus, qni qusc

venlris sunt spernit, etcrapulnm atque ebrielatem fugit.

X. Pulchritudo immensa in anima monachi est relu-

cens vii^giniUs; turpissima autem illius est facies monachi,

cujus violata est virginilas. Pessima res est monacho raa-

lilia in animum introducla, instar ignis supposili stipulis.

Monachus conculcans mundum cum Christo famihariter
ao-It; at rebus mundanls implicitus placere non polerit

railitlae praefecto Christo.Fidelissimus regniccelorumpraeco

est monachus ob omni avaritia alienus; male autem peri-

bit, qui avaritiae morbo laborat. » Mundities junioris mona-

chi esl tempcranlia haudquaquam obscuram virginitat m

possidens. Thesaurus monachi est obedientia, quam qui
possederit, cxaudiclur a Domlno. Malitia non habltet in

corde monachi ; bonilas vero in operibus ejus redundet.

XI. Sermonem bonum scrutclur monachus, ct in ore
suo vcrba loquatur Dei aUissimi. Famem sponlaneam sibi

monachusassumat, ad subjugandum hoc corpus terrenum,

et exallandam coelestem animam. Sermonem vcrum mo-

nachus loquatur, et mcndacium non audiatur in orc il-

lius. Si duriora verba audlcrit monachus, non insoles-

cat ; sed submittat sese , quoniam fidellsslmam pacis
mercedcm accipiet, et Altissimi fillus vocabllur , pacis
mediator factus. Suaviter vcrba sua cum humllltate de-
promens monachus, etiam ex lapideo corde lacrymas ex-
citabit. Sicut leo formidabilis cst onagris, ita monachus

contrarius essc debet desideriis malls. Monachus impor-

luno temporc jejunium solvens, vekit qui turrim e funda-
meutis evertit. Sicut turbo pulverem in campis excitat,
ita monachus superbus rixas, ct contenliones in monaste-
rio. Ut portus sine tempestate uavigiis : ita in monasterio
suo sit monachus.
XII. Imilalor Angelorum cst monachus in terra bona,

j
 PARiENESIS AD ASCETAS. 617
qiii volnptatls sagllta non exlitlt vulneratus. Gave cuni
superbia quid enitarls, monache, ne prseccps ex allo corruas.
Imilator esto, monache, humilitatis divi Pauh*, ut snnctorum
quoque consors cvadas. Imitare Publlcanuni ne cum ,

mansuetudinem Moysis;
Pharlsfco condemneris. Ellge llbi
ut cor tuum lapideum In stagnum aquarum transmulet
Deus. Postea vero tanquam capta cxpericntia dlces ,
•

« Quam bona est mansucludo super aquam refectionls

;

educavit me. «Gave durum te praesles, monache, memor

quod nemo durus sit patiens. Gave, monache, ne relicto
Abel, le su])erbo associes Gaino, ne et ipsius te supplicli
consorlem facias. Disce ergo quam pulchra res sit humi-
lltas, et hanc tlbi delige, nam in coelum sustoUit. Oplimani
eccetibimercedemhumiiitnlisproposilanij monache,ipsum
cceleste regnum, quod cave negligas.
XIII. Monachus juvenis In abstlnenlia firmetur, va-
namque gloriam spernet. Novella planla a Deosanctificala,
est monachus abstlncntiae rore Irrigatus. Jejunium frenum

est monachi;, quod qui rejicit, equus insonus comperietur.

Juvenls monachus cITrenalus Impune peccat. Monachus
lavans prdes sanctorum, cor suum IHustrat, et thesaurum
aulem indlirerenter pedcs pecca-
in coehs habeblt; lavans

torum, bonedlctioncm eorum, qui pereunt, super se Ipsum

colliglt. Nocte, diuque operalur monachus, vigil orationi-

bus incumbens. Monachus tundens sibi poctus suum ef-

funditlacrymns, ccclitusquemisericordiam Implorat. Fluen-

lum divlnum In ore monachi est psalmus confessionis,
cujus possessor perfectus est.

XIV. Lignum vllae super terram monachus passlonum

expers; llgnum vitae tTternae In coelis, monachus stabihs,

et non errans. Admirandum spectaculum in coelis, est mo-

nachus super lerram angehcam vitam agens. Ensis acu-
lissimus adversus diabolum est psahnus In ore monachi.
5l8 S. EPHRJIM SYRI

Ligniim orldnm, ex mandato Elisaei, ferrnm secnris de

prorundo aqune traxit : corpus nnlem monachi, quod jeja-
nio exaruit, animam dc profundo sursum allollit. Exsiccat
voluptatiira cloacas jejunium monachi. Gladius adversus
cupiditates, vigilantia monachi in orationibus attendilur.
Convivium monachi, cx solis oleribus cum charitate cons-
tans, mclius est victimarum adipe. Xenia ac muncra ex-
cjpcant oculos sapienlum qui recipit ea cum injustitia
:

ahorum, cullor pictalis non erit.

XV. Terminus jejunii monachl mors est ; ante oLitum

ergo, ab illo non abslincat. Terminus
monachi oralionis
ind(Tinilus, cuni omni lempore benedicere Domino bonum
sit. Pielalis alhlela convitiis agens cnm monachis, repro-
bus, et apud homincs abominabihs habebitur. Monachus
iion refrenans linguam suam, in die ira?, non facile eliam
passionibus temperare poterit hujusmodi. Monachus ira-
cundus occidit animam suam, aculissimisqucsagillis vulne-
rat proximum suum. \ iC monacho, qui se justificat corara

hominibus, aboininabihs cnim taHs cst coram Dco. Piger

monachus cxcogitabit verba vana, ct colloquium ejus erit
fucatum. IMonaclius praeceps, in lcntiitionem incidet; cle-

mcns aulem sedabit iram. Monachus confidens in virlute

sua, concidet; at qui iu pietale confidit, slabit. Qui proxi-

mum suum lanquam peccatorem spcrnit, miser cst; at

cui impriun*s cura cst de proximo suo, exaltabilur.

XIV. Monachus cum ahis colluclans, abominationi erit,
ct coram honoratis viris dedecorabitur. Anle tentationem,
arma tc ipsum, monachc, ut in lentatione probatus inve-
niaris. Divitias ac corpulenliam ne consectcris, monache;
angusta enim et slricta via, quoc non conferunt, rcjicit.

Tanquam Pauli factus discipulus, dic cum eo : « Omnia

'
» arbitralus sum sieut stercora, ut Christum lucrif«ciam »

' Philip. 111, §.

 ;

PARyENESIS AD ASCETA8. Sig

Ignis intra monachum ardens, est voluptas ex cbrielatc
inccnsa. Fons perennis Christusest : ex hoc hauricns, mo-
nache, gravem incendii ardorem restingues. Divilias mani-
Lus conlreclons, et corpulentiam cx cropula et ebrletale
comparans, non inlromiltetur in portns regni coelorum.
Confide igilur, monachc, non in dlvitiis, neque in corpu-
lenlia ; verum in paiipertate potius, ac conlinentia, ne
exlra porlas conslituarls. Monachus confidens in prajs-

tantia genrrls, ac nobilltate corporis, humlliabitur ; qui

autem humiliaverlt se propter Chrislum, exaltabltur.
XV. Sermonem improbum non monachus
proferat
ne vitls absque floribus fiat. Verbis dulcissimis mona-
chus compellablt proximum suum, cum mel nullam in sc

amariludinem habeat. Ne sis segnls operum justitire de-

fensor, cum apis semper verselur in opere. Jordanis
fluentum, poculum est peccatorum, a
purificatorium
Chrislo sanctificatum. Fluentum lacrymarum monachi,
remissio delictorum, Christo dicente « Beati qui nnnc :

))flent, quoniam ridebunt '. Squallescet levls monachus

»)

a cogilationum procella; dictls autem evangelicis se ipsum

confirmat temperans. Proximum a pcccatis sine imprope-

rio, monache, libera, quantum polcs nam Deus reverten- ;

tes ad se non repellit. Verbum maliliie otque nequitla)

ne foveas in corde tuo adversus fralrem tuum, monache;

ut dicere queas : « Dimitte nobis deblta noslra, sicut ct
wnos dimitlimus debitoribus nostris '. » A cogilationibus
suis suftbcabitur monachus ignaviac deditus, sicut a ve-

pribus ac spinis frumentum.

XVI. Corona gloriie, et exultationis monachi, est pax
et sanctltas, quas qui possederit, Deum videbit. Tempe-
rantia monachi eriget caput ejus, et in medio multorum
glorificabit illud. Sapiens monachus, non qui solum
•
Matlh. V, 5, el Luc. vi, 2.1. — 2 Matlh. vi, 13,
520 S. EPIIRS^M SYRI

rccta docet, sed et conslantem, benignnmque se exhlbet.

Vere enim saplens is cst^ qni quod verbo docet, ellam
cpcre pra^stat. IMonacbns prudens adversus dtcmonum
non vulnerabilur eorum sagittis.
decerlans ph-ilangas,
Monachns cruce Clirlsli munilus conlcrct capnt dra-
conis. Os monaclii aperlatur sermoni dlvlno ; at cor ejus
medlletur cloquia Domini, absque dlslraclione.

XVII. Prctlosa possessio monachi est vlrginllas himine

elccmosynae colhislrata; quam custodlens monachus, sc-
cure ad Sj)onsi ihahmiimi Ingrcdlctur. Serva mandata
Altlssiml, monacho, ct Palrum constitulloncs excolc,
pielalls pugllenim faclcns, regni coeleslis haeres
: ha3C
designaberis. Monachus audax in tentationem incldet, et
in laqueura dlaboli ; mansuelus autcm pace fruetur, ct
corona sanclitalis donabllur. Monachus dehciis indulgcns,
jejunlis autem
in erroribus erit, et phantasils noclurnis :

Immacuhatum erit, et somnus ejus sine phan-

dedlll cubllc

tasmale. Monachus Dcum tlmcns in rem Improbam non

incurret; talcm namque custodit Deus, et in die obitus
sui, tahs propitialionem invenlet.

XVIII. Obedicnlia monachi non in majori dignosci-

lur, scd in lcnlalionlbus probalur. Pallenlia monachi,
pcr tribulationes a ri(lcli pcrfecta, speni sibi vindicat ml-
nluic confundcnlcm. Palienlla monachi ad ullimum us-
quc rjus spirllum durct. t Qui enlm pcrseveravrrll usque
))t\d riiicm, hic salvabitur '. » Dlvinas lauJos assidue per-
sonet monnclius ; Serapliim cnim incesscibili vocc Deum
izlorlficaiil. Canllcum spirilale, in ore tuo versetur, mona-
cbe; quo supervcuienlium lenlalionum onere subleveris.
Palions C!?lo, monache; nam lempus paticiiliae brcve cst,

s.TCula autcm frullionis sempiterna. Monachus morigerus

* Mallli. X, 22.
 1

PAR^NESIS AD ASCliTAS. 52

audacler criicl se slslet, quandoquidein in cruce Domi-

nus, morle autem crucis '.

XIX. Yox monachi non extollntur adversus fratrem

suum in amaritudine animoe suae. Vox man-
monaclii in
suetudine oralionis sincere dirigatur in Deum, immotis
labiis. A^erum in terris luminare est monachus, qui lin-

gua sua non est lapsus ; amicus lalis est Christi, ct qui
corpus suum non contaminavit peccatis. Timor Dci con-
tinet monachum, velut turris inexpugnabilis. Monachus
divini timoris expcrs ab adversariis facilc c«npietur. Lumen
in terrls purum est monachus, in quo non est rcpcrla
cupidllas ; cum ea radix sit omnium malorum, et non

producat fruclus bonos. Carnem edere, et vinum bibere,

mellus monacho, quam in detractione carnes proximi
est

sui devorare.Panem tuum, monache, cum melle comede,

ab amaritudine abslinens ; et vinum luum cum laclcbibe,
sicut infans spiritu; mel enim absque amaritudine est, lac

autcm maliliae expers.

XX. In camino ignis probalur aurum, et monachus in

conventu monachorum agnoscetur. Monachi manus reve-

renter ad Deum exlensae sint; mnnlbus enim suis prccfi-
gurfins crucem Moyses, devicit Amalech. Magnum pra3-
mium cruclfixus consequelur monachus qui et quoliclie
moriatur, De eo enim gaudebunt Angeli, in reguum
coelorum intromiltentes ipsum. Frenum cupIdltRtibus
monachi, est jejunium; dcstructfo vero earumdem, orallo
cum eleemosyna. Perniciosa grando est vineae, qune modo
claviculos prolulerlt ; slc manus monachi, (|UtT perperam
moveantur, in monaslerio nuper consliluto. Monachus
nive candidlor, qui carnis desideria superat ; nam Chris-
lum prae auro concupiscens, aspiciet ipsum in die be-

• Philipp. u, 8.
 !

522 S. EPnR.^M SYRI

nignitalls coronanlem se. Monachiis susiirro convenlum

monachorum di.^pcrgil, et amicos dissipat.
XXI. Mouachus anlem cum inlelleclu conens amiciliam
palernam comparabit. Susurrans serpens Evam e para-
(liso ejecil; ciii et monachus susurro exislit similis, quippe

qui animom proximi pcrdit, ct suam non salvnl spirilali- ;

tcr aulcm iu corde suo psallens, a Deo exaudietur. Animn

monachi scmper Deum resplciat nam anima monachi
;

qua) semel rcnuntiavit mundo, et desponsala cst Chrislo,

rcs tcrrenas despiciet. Monachus, bonis operibus circuma-
mictus, caput draconis armilla perlbrabit; anima enim
monachi sj)irila!itcr bcne redolens, pie odoratum draconis
obslruit, no in co vohiptatis inquinamentum odorctur.
XXII. Quam bonum est, fratres, voluplalem domare, et
desideria carnis superare; cui enim in corde praesto est

timor Dei, a vohiptatis inquinamcnto non iuficitur. Spe-

cios laus ex ore monachi, in cordis purilale ad Deum di-

recta, sicut sufTitumspIrilalem sunvissimiodoris, orationem

hujus suscipiet Dominus. quantus iu Angolis dolor,
monacho per negh*gentiam e regno c(eIorum ejcclo !

quanla trislltia Sanctis erit, exercltalore non comparcnte

coram Sponso ad sanctum ihalamum nuptlalem quan- !

tum conlra gnudium intcr Sanclos erit, pccatore praevia

poenitentia regnum ccelorum ingrediente O quanta laeti- !

tia Sanctls, pcccatore convcrso ab errore vias su.c, quorum

imitanlcs fidem, cum giuidio implele I.Ttiilam ! beali Dei
filii monachi, qui a carnis concupiscentla non eslis devicti

Voslerranon leget ; sed cum AngeHs coelum suscipiet. Ipsi

Deo gloria in sxcula. Amen.

 PAR^NESIS AD ASCETAS. 523

^VX/X^^ VV\ \\A'V\A VV^^A^ VV\\V\ VVX^A^ WX-VVX VV> (W A^>AiV% ^V« AAA VV\ VV>^\/\ «VV^^AA A>V\ \V\AA,\ V\A\ V^^VV*

PARMNESIS II.

Audite ista, et cnstodlte, vos qul filii lucls estis ; regnum

enim coelorum vobis hsec ipsa adhortatio conciliabit. luvi-

gilate verbls istis, et invenietis requiem animabus veslris.

Couvalescite ab infirmitate vestra, timore divino conflr-

mati. Oratio veslra ad Deum pura sit, sed pro me eliam
obsecro. Vilae seternne haeredes evadetis, si admonitiones
hasce uon uej^lexeritis. Slt verbum vestrum ; « Est, est, et

Non, non : ex pr.Tscriptione evangeHca. Mors vobis non

dominelur, translati enim estis de morte ad vitam. Jesus
sit vita vestra, cui adha^renles non moriemini. Nam Dominus
est vilaj et morlis, et cunctos accedenles ad ipsum salvos
facit. Peccata solvit, delet scelera eorum, qui invocant
ipsum ; poenitenliam agentes curat, convertentes sanctificat,
Inteliigite ergo virtulem poenitentioe, et ad eam qui peccas-
tis, adducimini; peregrinatur enim a vobis omnis peccati

species, o Dei nmici. Non ergo regnet peccalum iu vestro

spirilali corpore, qui incorruptionem suscepistls. A tenta-
lione hberieslis, fratres, siquidem amaritudinemabjecistis,
divinis verbis fidem habentes. Res terrenas despicite. Cru-
cem fronti impressam lenentes, speotaculum dlabolo tre-
mendum habebitis. Honorantes justitiam, caslimoniamque
scrvanles, jam incolae paradisi evasistis.
524 S. EPHR^M SYRI

IVV\V\>V\W\VVV> VV\ VVAVVVVVWWWWVWVAMWWWVV W\ W^VVXiVVWV^VX' iW\WWWWVWWWW\ VV1

PARiffiNESIS III.

I. AUende llbl Ipsi, o juvcntus cxercitalionis ac pietatls

studiosa, ne foiie dies tui in distractionibus praetereant. Ne
unquam pravas cogitntioncs admiseris, ne in bello, quod
cum inimico tuo geris, virtus tua Itinguescat atque deficiat.
Habeas assidue dulcem Dominum in mente tua, ut exerci-
tationls tuaj cursus coronetur. In pietalis ccrtamine pro-
pera, o juventus; advenit enim dics, et appropinquavlt
lempus, quando laboranles coronabuntur, et nrgb"gcntes
dolcbunt. Posside virtulem, donec tempus libi suppetit.
Pudor sit in oculis tuis, veritas in auribus, verba vilae in

llngua tua, visitalio infirmorum in grcssibus luis, imago

Domini tui in corde tuo, in membris luis oOicIa temperan-
lia3 et continentiac, ut coram Angells et hominibus, prae
aliis honoreris. Lignum inanimc, quod mortalis regis ima-
ginem conlinct, honoratur ; qunnlo magis anima honorcai
meretur, quie Deum in se continet, ct in praesenti hoc sae-

culo, et in futuro?
II. Attendc tibi ipsi, charlsslmc. Concupiscentia mortua
est ; at corpus tuum vivlt. Proindc dlligenter attende, nc
corpus tuum rei mortunc vltam prsebeat. Quod si ipsi vi-

tam dederis, tc occidct. planctum accrbum ! quonlam

mortuus ad vllam revocatus, vitae suoc Datorem occidlt.

Disce accuralc quid sit concupisccnlla. Ea per se sine cor-

porc morlua est ; quando autem concuplsccnlia; Imprtus
ad corpus acccsserlt, subilo concupisccnlia vitam accipit,
ct in concupisccntiic dulccdine mens occupalur; reperllur-
que corpus, quoderat vivum, concupIscenlia3mortificalIonc
emorluum. Quapropler sedulo tlbl ipsi allcnde ab hoc
 PARENESIS AD ASCETAS. 5^5
mortuo. Dutn flamma concuplscentiae illius urerls, revoca
libi in menlem i^nem inextinguibilcm, ac vermem nun-
quam cessaturum, et e vestigio membrorum extioguetur
incenclium. Yide uepropler relaxatlonem atque ignavlam
vincaris, ac te po^nlteat pri'eoccupelque te ignis, poeniten-
tiae taediojet assuescas peccare, etiam dum es pcenitens.
Austeritatem amplectere ab inltio adversus omnem con-
cupiscentiam, ne vlncarls; et ne ex belloinfenor discedere
consuescos; consuetudo enim altera est natura; et relaxa-

tlonis consuetudo nunquam austeritatem admlttlt. Sem-

per enim aedificabit, et destruit : semper peccat, et resi-

piscit.

III. Charissime, si relaxari sls solllus, dum oppugnaris,

inscrlptio libelli tui erit rlgnavla, in ScEcuIuui saeculi. Qui
in aliqua concuplscenlia vlnci consuevit, semper cum pro-
pria coarguit conscientia, nulloque non temporc angllur ;

et licet coram spectanlibus hominibus reh*giosum hllarem-

que exhibcat vultum; intrinsecus tamen ob remorsum
conscienllae sua) conlrislatur. Nam id secum aflerre solet
concupiscentia, dolorein amarum suis infllgens opcratori-

bus. Tota ergo anima attende, Deum apud

semper re- tc
tinens; Christus enlm Immortahs anlmas sponsus est. Cave
igitur verum sponsum luum deserueris, ne et tu rehnqua-
ris ab ipso, derelictusque adhajreas alieno, id est, fraudu-
lento inimico. Dolose quippe ad breve tempus diliglt, et

mox deserlt; immundae enim meretrici simills est, quae

cum subslantiam et vires allcujus absumpserit, aversari at-
que odisse incipit. Quis igitur non deploret? nam inimicus
noster, ubi vires nostras ac tempus in suis immunditiis i'oi'

disque concuplscentlis prodegeritatqucconsumpserlt, tunc

a nobis recedit propter odium, quodinnos habet; nunquam
enim impurissiams ille ac immundissimus nos dilexit.

FINIS TOMI QUADRAGESIMI.

\\VVW\.\WVV\\VV\VV\VVWVWV\X^*A)V\i\V\*\WVV\WVV*WVWV\C.WVW •WWWWvVWWvWWV Wl vw

INDEX
TOMI QUADRAGESIMI.

CLASSIS XIL DE VIRTUTIBIS.

Sermo. De recta vivendi ratione. 5

— Dc exercitatione bonorum operuin, ct de Dci patientia. i8
— De directione virtutis. ig
— De fide. 20
— De cbarilate. 26
— De psalnio. 33
Sermo I. De oratione. 35
— II. De oratione. 37
Sermo. De vera renuntiatione, et quo paclo anima Deum inve-
niat qnam ob causam ad nos venit Dominus,
; 4^
— De peregrinationc. 44
— De stalu spirituali. 4^
— De oculorum cuslodia, necnon adversus divlnarum rerum
scnitatores. ibid
— De vitginitale. 49
— Dc abstincndo ab omni consuetudine perniciosa ,
et de
continentia. 56
— De continenlia, ac de non aemulandis peccatoribus , qui
se temporis praetextu excusant ; et in Noe. 60
— De patientia. 61
Sermo I. De contemptu vanitaluui. j2
— II. De conlemptu vanitatum. ibid
Sermo. De discussione conscientiae. j5
Sermo I.De jfjunio, 77
— II. De jejnnio. 78
Sormo, De conversatione fratrum mutua io concordla et dllec-
tione. 85
528 INDEX.

Sermo. De leprehensione. 88
— De ainore pauperum. i5o
— De humilitate. i35
— De humilitate et superbla. i34
Caplta C. Quomodo quis humilitatera sibi comparet. i^a

Sermo. In illud quod dixit D(tminns : hi hoc mundo pressuratu

habebilis, et de perfcctione hominis. i83

CLASSIS XIII. DE VITA. ASC£TIC.\.

Sermo De solitariis et anachoreti». 221

De monachis. aaS
De perfcctione monachi. 237
Ad renuntiantes. i\5
Inslilutio ad monachos. a54
Adhort atloncs IV. Dc virtute ad novitium monachuni. agi
Caj)ita X. Dc viitute. 3i4
Capita XII. In illud : AUende tiOi ipsi, 553
Scrmo asceticus I. 3;3
- II. 4>4
— III. 4'o
Sermo ad imitationem provcrbiorum. 4^4
Capita XCVI. Consilinm de vita spirituali ad monachum novi-
tium. 484
Sermo de septcm occupationibus monachi. 5o8

PARiENBSKS AD ASGETAS.
Paraencsis I. 5ia
— II. 5a3
— III. 5a4

EXPUCIT 1>DEX.
O

THElNSTITUrE Of MEDIAEVAL
ST
69 QU£EN'S PARK CRESCE^
TORONTO-5, CANADA

31b7