• powieść • drugi obieg, poza cenzurą • tytuł: ◦ apokalipsa = koniec świata; tu: koniec narodu, kultury, Polski, społeczeństwa ◦ mała: bo mały jest człowiek tego systemu • temat: porządek pojałtański, Polska pod butem Zw. Radz., w Układzie Wa-wskim • fabuła: bohater-narrator wyznaczony do aktu samospalenia = protest przeciw przyłączeniu Polski do ZSRR; wędrówka po niszczejącej Warszawie • czas akcji: → bezczas: niejasny, tylko władza wie, jaki jest dzień; świat absurdu ◦ 1 dzień, ale nie wiemy do końca kiedy; chaos: różne daty: 1979, 80, 99; 35-lecie/40-/50- lecie PRL? nie wiemy; zegar świata się rozregulował ◦ polityczny: rocznicowy, mityczny, systemu totalitarnego; wg świąt: pracy (1 maja), niepodległości (22 lipca) ◦ biologiczny: różne pory roku, przyroda nie pomaga zidentyfikować pory (np. śnieg w lecie) • świat przedstawiony: ◦ świat zmąconych znaczeń ◦ wizja kraju całkowicie zdominowanego przez system totalitarny ◦ świat w stanie rozpadu ◦ świat odświętny vs codzienny, rozmamłany, brudny, bez konturów ◦ ludzie-karykatury ◦ groteskowy, absurdalny obraz Polski Ludowej ◦ bylejakość, schematyzm, szarość, brak punktu odniesienia ◦ degrengolada ◦ rozmywanie systemu wartości: utrata znaczenia pojęć ◦ zatarcie tożsamości, konturów świata: hymnem PL jest Międzynarodówka; flagi stają się coraz bardziej czerwone ◦ demaskacja: ▪ zdeprawowanie działaczy partyjnych ▪ niejednoznaczni moralnie opozycjoniści: rubaszni, niejasne intencje • książka-samospalenie: rozrachunek ze społeczeństwem i realiami Polski Ludowej • problematyka: uniwersalna, egzystencjalna ◦ wegetacja jednostki w momencie społecznego rozkładu ◦ społeczeństwo straciło zdolność do obrony własnej tożsamości: nie czuje się odpowiedzialne za własny kraj, jego losy • senne wizje, wspomnienia, obrazy • narrator: ◦ bohater + kreator świata przedstawionego: subiektywne odczucia • elementy autobiograficzne: pisarz, związany emocjonalnie z opozycją, poglądy na temat sztuki • język: ◦ oficjalna propaganda: wprowadza chaos, poczucie niepewności; kłamstwo, demagogia • motyw samobójstwa ◦ we wcześniejszej twórczości Konwickiego ◦ kontekst współczesny: polityczne, protestacyjne samospalenia; żywe pochodnie w Czechosłowacji: ok. 30 osób; w Pl: Ryszard Siwiec ◦ w tradycji polskiej: romantyzm np. Grażyna; Litawor, który rzuca się na stos obok Grażyny ▪ gest romantyczny, gest honorowy ▪ etos patriotyczny: oddanie życia za sprawę → romantyk wiedział, że idzie na stos, czarno-biała konieczność, jednoznaczny zew ▪ tu: wszystko jest zamazane, parciane, przaśne, prowizoryczno-groteskowe • interteksty: Biblia: Apokalipsa, motyw Golgoty • ironia: ◦ altruistyczne samobójstwo na zlecenie ◦ gest testamentu: ja, poeta romantyczny, powinienem coś po sobie zostawić; a tu: przepis na maść przeciwłupieżową ◦ duchowość vs fizjologia → groteska ▪ kat. światopoglądowa ▪ kat. estetyczna: zderzenie ostrych jakości, karykatura, przejaskrawienie, deformacja