ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1126
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
(Απ. Αν: Γαλ. στ΄ 11 - 18 - Ιωαν. γ΄ 13– 17)
Χρυσοστόμου Σμύρνης και των αναιρεθέντων
κατά την Μικρασιατικήν Καταστροφήν (†1922)εθνομαρτύρων
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
Καθὼς πλησιάζει ἡ μεγάλη
ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου
Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ
Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ ἁγία μας
Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ
ἀναλογιστοῦμε τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὴ
κορυφώθηκε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Σ’ αὐτὴν τὴ θεϊκὴ ἀγάπη ἀναφέρεται ὁ Κύριος μὲ ἕνα
συγκλονιστικὸ λόγο Tου, ποὺ ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ
Εὐαγγέλιο: «Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο τῶν
ἀνθρώπων ποὺ ζοῦσαν στὴν ἁμαρτία, ὥστε γιὰ τὴ
σωτηρία τους παρέδωσε σὲ θάνατο τὸν μονάκριβο υἱό
Tου». Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὸν τὸν βαρυσήμαντο λόγο
τοῦ Κυρίου, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ
ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ νὰ δοῦμε
πῶς ὁ Τίμιος Σταυρὸς φανερώνει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
στὸ ἀποκορύφωμά της. Τόσο πολύ, μᾶς λέει ὁ Κύριος,
ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν
μονογενῆ ἔδωκεν». Δὲν ἔστειλε κάποιον δοῦλο, κάποιον
ἄγγελο ἢ ἀρχάγγελο ἀλλὰ τὸν Μονογενῆ Υἱό Tου. Αὐτὸν
γιὰ τὸν Ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶχε διαβεβαιώσει ὅτι
«οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα»
(Ματθ. γ΄ 17). Αὐτὸν τὸν μονάκριβο καὶ ἀγαπημένο Υἱό Tου
ἀπέστειλε στὴ γῆ μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρει τὸ αἷμα Tου
θυσία ἐξιλεωτικὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ εἶδε ὁ Θεὸς
Πατὴρ σταυρωμένο τὸν Υἱό Tου ἐν μέσῳ κακούργων καὶ
ληστῶν μὲ τὸ ἀκάνθινο στεφάνι στὴν κεφαλή, μὲ
λογχισμένη τὴν πλευρά, μὲ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια καὶ στὰ
πόδια. Τί συγκλονιστικό! Ὁ Θεὸς Πατὴρ παραδίδει τὸν
Υἱό Tου σὲ θάνατο σταυρικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας!
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι
ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο τὸ μεγαλεῖο
αὐτῆς τῆς θείας ἀγάπης φανερώνεται σὲ ἀκόμη
μεγαλύτερο βαθμό, ἂν σκεφθοῦμε σὲ ποιοὺς ἐκδηλώνει ὁ
Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς ἀπέδειξε ὅτι
«ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον». Ἀλλὰ ποιὸν κόσμο; Ἕναν
κόσμο ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο, ἀλαζονικό.
Κι ἐνῷ τὸ φυσικὸ θὰ ἦταν ἕνας τέτοιος κόσμος νὰ
προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀκριβῶς
ἀντίθετο.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐκδηλώνει τὴν ἄπειρη καὶ τέλεια
ἀγάπη Tου πρὸς τὸν ἀποστατημένο ἄνθρωπο. Ἀγάπη
ποὺ ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο γενικὰ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο
ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Αὐτὴ τὴν
προσωπικὴ ἀγάπη αἰσθάνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ
ὁποῖος ὁμολογεῖ: «ζῶ ἐμπνεόμενος καὶ κυριαρχούμενος
ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε
καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του γιὰ τὴ σωτηρία μου» (Γαλ. β΄
20). Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα τρίτο σημεῖο ποὺ ἀποδεικνύει
ἀσύγκριτα τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τὰ μοναδικὰ δῶρα
ποὺ μᾶς χαρίζει μὲ τὴ σταυρική Του θυσία. Τὴν ἄφεση
τῶν ἁμαρτιῶν, τὴν λύτρωση, τὴν σωτηρία μὲ
ἐπιστέγασμα τὴν αἰώνια ζωή. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς
θυσιάστηκε καὶ παραδόθηκε στὸ σταυρικὸ θάνατο «ἵνα
πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν
αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16).
Ὁ Κύριος μὲ τὴ θυσία τοῦ Σταυροῦ ἄνοιξε τὴν πύλη τοῦ
Παραδείσου ὄχι μόνο γιὰ τὸν μετανοημένο ληστὴ ἀλλὰ
καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει καὶ μετανοεῖ
εἰλικρινά. Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε
ὄχι μόνο σώζει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη,
ἀλλὰ τοὺς κάνει κληρονόμους ἀσύγκριτης δόξας καὶ
ἀτελεύτητης μακαριότητας στὴ Βασιλεία Του.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ δοῦμε νὰ ὑψώνεται σὲ
λίγες ἡμέρες, ἀποτελεῖ τὴ διαρκῆ ὑπενθύμιση τῆς ἀγάπης
τοῦ Θεοῦ, ποὺ παρηγορεῖ τὴν ψυχή, δυναμώνει τὴ
θέληση, εἰρηνεύει τὴν καρδιά, στηρίζει τὴν ἐλπίδα. Αὐτὴ
τὴν πανανθρώπινη ἐμπειρία καλούμεθα νὰ ἑορτάσουμε
ψάλλοντας: « Σταυρὸς ὁ φύλαξ τῆς οἰκουμένης...».
Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
«Τι άλλο να λέω;» Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις
και συνεχώς: » Κύριε ελέησον!»
Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η
προσευχή κι ας μη το καταλαβαίνουν οι
άνθρωποι. Και ξαφνικά ανοίγει ένα
παραθυράκι στο νου. Έρχεται ένα φώς.
Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς καλά.
Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και
συναίσθηση και θεία θαλπωρή. Και λες: «Τι άλλο να
λέω;» Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: »
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Κύριε ελέησον!» Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να
κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά.
Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να
εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές
είναι ποιήματα. Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να
προσευχηθώ. Και τούτο προσευχή είναι, μου’ πε ένας
διακριτικός γέροντας. Όπως χαίρομαι όταν με τόση
ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον
Κύριο. Πιστεύω πως για την ταπείνωση τους θα τους
ελεήσει ο Κύριος. Προτιμώ, έλεγε ένας άλλος γέροντας,
την προσευχή από τα κούφια λόγια, τις ψευτοευγένειες
και τις θολές καλοσύνες. Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία
είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι
άνθρωποι. Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία
του κόσμου. Τα πολλά λόγια δεν αναπαύουν. Η
προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. Η
αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.
Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα
ορθοστασία, περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί.
Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του
χρόνου, μα τις πιο καλές κι αποδοτικές ώρες μας, τις
κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.
Κύριε, συγχώρεσε με για όσα είπα κι έγραψα, που δεν τα
ζούσα και τα πίστευα ακόμη, που απέφυγα να μιλήσω
για τις ήττες και τις αποτυχίες μου κι ήθελα να μιλώ
μόνο για νίκες. Δείλιαζα γιατί δεν είχα μετανοήσει.
Κύριε, ελέησον».
† Μωυσής μοναχός Αγιορείτης
Η ώρα του πειρασμού είναι ακριβώς η ώρα να
δείξει κανείς την υπακοή του στις βουλές του
Κυρίου.
Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, ὅταν εἶναι
ἀνάγκη νά ὐπερασπισθοῦν τήν δόξα τοῦ
Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του… Πόσοι
Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό
χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα
στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι
ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του
Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τῶν υἱῶν τοῦ αἰῶνος
τούτου” που την βλασφημούν!
Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο
πειρασμός, η πίστη τους εξανεμίζεται! Η πίστη αυτή
λοιπόν ήταν μόνο λόγια. Η ώρα του πειρασμού, είναι
ακριβώς η ώρα να δείξει κανείς την υπακοή του στις
βουλές του Κυρίου και να του πει “Γεννηθήτω τό Θέλημά
Σου”. Ή να αναφωνήσει: ‘‘εἴη τό ὄνομα Κυρίου
εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας” (Ιώβ α’ 21).
Εάν δεν γίνεται έτσι τότε πρόκειται για πίστη που ανθεί
στον καιρό των ανέσεων, αλλά απαρνείται τον Κύριο
στον καιρό της δοκιμασίας.
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, “Η εν Χριστώ ζωή μου”
Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό.
Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το
κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να
νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που
βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1126
που μας αδίκησε κλπ, να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ
χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «Νίκα εν τω αγαθώ
το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε.
Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα
μαλακώνει την ψυχή.
Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα.
Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε από την αγάπη.
Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι
κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κανείς χάριν
της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα.
Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις
λεπτομέρειες πρέπει να προσέχουμε, τις γράφει ο Θεός.
Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε
όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που
είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που
έχει δόση κακότητας, να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και
εξυπηρετικότητας.
Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε
αμαρτωλοί. Να λέμε: ”Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή
μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το
δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους
αγαπητούς και τους εχθρούς”.
Γερόντισσα Ακυλίνα τής Σίψας
Εύκολο είναι να αρχίσω να κατηγορώ τους
άλλους …
Εύκολο είναι να αρχίσω να κατηγορώ
τους άλλους, το αφεντικό μου, τον
συνάδελφό μου, τον γείτονά μου,
τους συγγενείς μου, τον/την σύζυγό
μου, το παιδί μου. Το δύσκολο είναι
να δείξω έλεος και συγκατάβαση, αποδοχή και υπομονή.
Το πρώτο είναι εύκολο διότι τρέφεται από τον εγωισμό
μου, από την μεγάλη ιδέα που έχω για τον εαυτό μου, για
την τάση που έχουμε όλοι μας να δικαιώνουμε τις
πράξεις, τα λόγια και τις σκέψεις μας.
Το δεύτερο είναι δύσκολο διότι έρχεται σε σύγκρουση με
τον εγωισμό μου, γκρεμίζει το αυτοείδωλό μου, πολεμά
την φιλαυτία μου, μάχεται της υπεραξίας που δίνω στην
άποψή μου. Στην ζωή αυτή έχουμε την επιλογή, είτε να
ζήσουμε ως χριστιανοί, είτε να ζήσουμε σαν χριστιανοί.
Ως χριστιανός ζει αυτός που προσπαθεί να ζήσει όπως ο
Χριστός μας. Και ιδίωμα αυτής της ζωής είναι το έλεος, η
αγάπη, η συγχώρεση, η αποδοχή των άλλων, η
ανυπόκριτη συμπεριφορά, η απλότητα…
Σαν χριστιανός ζει αυτός που λέει ότι προσπαθεί να
ζήσει όπως ο Χριστός μα στην ουσία ζει μια (στην
καλύτερη περίπτωση) ηθική ζωή, ήσυχη ζωή,
νομοκανονική ζωή από την οποία όμως απουσιάζει το
έλεος, η ταπείνωση, η πραότητα, η αγάπη, η συγχώρεση,
η καθαρότητα του νου. Το χωρίς έλαιο φαγητό δεν μας
ωφελεί εάν δεν έχουμε έλεος. Η καθαρή-ηθική ζωή δεν
μας ωφελεί εάν δεν έχουμε αγάπη. Η σεμνή ενδυμασία
δεν μας ωφελεί εάν έχουμε μέσα στην καρδιά μας
μνησικακία και κατάκριση. Και τα πρώτα χρειάζονται
αλλά χωρίς τα δεύτερα, προκοπή δεν γίνεται. Εύκολο
είναι να τηρούμε αδελφοί μου εξωτερικούς τύπους. Το
θέμα είναι από τα εξωτερικά να περάσουμε και στα
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
εσωτερικά. Δυστυχώς όμως πολλοί χριστιανοί αρκούνται
στο να τηρούν τους εξωτερικούς τύπους του «καλού
χριστιανού» ώστε να απολαμβάνουν την αποδοχή της
εκκλησιαστικής κοινότητας ενώ από την άλλη δεν
προάγονται καθόλου πνευματικά. Το θέμα όμως αδελφοί
μου δεν είναι να ανέβουμε στα μάτια των ενοριτών, των
ανθρώπων. Το θέμα είναι να ζούμε ως χριστιανοί και όχι
να κάνουμε «σαματά» με την αυτοπροβολή των
ψευτοαρετών μας. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε «εκεί
που βλέπεις μεγάλους σταυρούς, κάτι περίεργο υπάρχει».
Διότι όντως ο άνθρωπος που ζει σαν χριστιανός, επειδή
ακριβώς λείπει ο Χριστός από την ζωή του, προσπαθεί με
τους «μεγάλους σταυρούς» να αποδείξει ότι έχει τον
Χριστό στην ζωή του, ότι η ζωή του είναι θεάρεστη.
Δεν τον «καίει» να γίνει του Χριστού, αυτό που ποθεί
είναι να πείσει τους άλλους ότι είναι του Χριστού. Δηλαδή
ζει μία ζωή απάτης και ψεύδους. Αυτός ο άνθρωπος,
επειδή ακριβώς δεν έχει Χριστό στην ζωή του, δεν κάνει
εσωτερική πνευματική εργασία, καταντά να ασχολείται
με τις ζωές των άλλων. Έχει περιέργεια, κατακρίνει,
συκοφαντεί. Έχει αντικαταστήσει την προσευχή με την
πολυλογία, την ανεξικακία με την εμπάθεια, την
απλότητα με την ιδιοτροπία, την καλοσύνη με την κακία,
την ευγνωμοσύνη με την αχαριστία. Όταν είναι μόνος
του δεν κάνει τίποτα παρά μόνο να χάνεται στους
λογισμούς του. Όταν βρίσκεται με άλλους, πιάνει το
κομποσχοίνι, παίρνει το ύφος του ταπεινόφρονα, μιλά
γλυκά και ήρεμα. Μέσα του όμως βράζει, κατακρίνει,
μισεί. Εξωτερικά φορά τον μανδύα του ενάρετου ενώ
εσωτερικά ζει εγωπάθεια, κακία, αισχρότητα… Και γι’
αυτό εάν κάποιος τον παρατηρήσει θα δει μία
ανισορροπία στην συμπεριφορά του· διότι αργά ή
γρήγορα το προσωπείο του «καλού χριστιανού- του
ανθρώπου του Θεού» πέφτει και φανερώνεται ο
πραγματικός εσωτερικός κόσμος του.
Δηλαδή, ενώ την μία στιγμή λέγει την «ευχή» την άλλη
γίνεται «μπουρλότο» εάν δει μία γυναίκα με κοντή
φούστα ή παντελόνι. Την μια στιγμή συμβουλεύει και
μιλά για μετάνοια και καλοσύνη και την άλλη στιγμή
γίνεται σκληρός και απότομος με κάποιον που του
διέκοψε τον λόγο!
Όμως ο πιστός που ζει πραγματικά ως χριστιανός δεν
κάνει επίδειξη των αρετών του, δεν προσπαθεί να πείσει
κανέναν για την θεάρεστη ζωή του· διότι ο ίδιος πιστεύει
ότι δεν ζει θεάρεστα (δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό
του) και γι’ αυτό ζει με πραγματική μετάνοια που
εκδηλώνεται και με την δική του μυστική ασκητική
προσπάθεια αλλά και με το έλεος που δείχνει προς τους
άλλους.
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Τα παπούτσια μου στα βήματα Σου. . .
Στην Ιερά Εξομολόγηση δεν
πηγαίνουμε να κατηγορήσουμε τους
άλλους αλλά να καταθέσουμε τον
εαυτό μας, τα τραύματα και τα
σφάλματά μας. Διαφορετικά, το
Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως το μετατρέπω σε
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1126
δικαστήριο με τον εαυτό μου μέγα δικαστή και τον Ιερέα
συνήγορο υπεράσπισης των ανομιών μου. Δεν πάμε στην
εξομολόγηση για να βρούμε κάποιον να δικαιώσει και να
βραβεύσει τις πράξεις μας αλλά γιατρό για να
θεραπεύσει τις πληγές μας και φάρμακα για να
παλέψουμε τις αρρώστιες μας. Δεν πάμε για να
δικαιολογηθούμε αλλά για να αναλάβουμε πλήρως τις
ευθύνες μας.
Το «Εγώ έτσι είμαι!» μας πάει σίγουρα στον γκρεμό ενώ
το «Εγώ φταίω…» ανοίγει τις Πύλες της Βασιλείας των
Ουρανών. Όλα αυτά πού τα βλέπουμε; Σε αυτόν τον
ευλογημένο μετανοημένο ληστή. Όλη η Μεγάλη
Εβδομάδα ένας πόθος να μοιάσουμε σε έναν
μετανοημένο ληστή και να συναντήσουμε έναν Εραστή
Νυμφίο.
Μην ξεχνάμε ότι η Ιερά Εξομολόγηση είναι όπως όταν
πας να αγοράσεις παπούτσια. Ο πνευματικός οφείλει με
διάκριση και αγάπη μέσα από την θεραπευτική του να
σου δώσει το κατάλληλο νούμερο παπουτσιού και μετά
να σε πιάσει από το χέρι και να περπατήσετε μαζί προς
τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν δεν υπάρχει διάκριση και
το πόδι σου μπει σε μικρότερο νούμερο τότε θα πονάς και
δεν θα μπορέσεις να περπατήσεις ούτε βήμα.
Η Έλλειψη διακρίσεως και ο νομικισμός μπορεί να
καταστρέψουν μια ψυχή. Γι’ αυτό και ο πνευματικός ως
καλός ποιμένας και πατέρας θα σου φορέσει το
κατάλληλο παπούτσι σύμφωνα με την πορεία της ζωής
σου και θα σταθεί δίπλα σου ως συνοδοιπόρος, διότι
μπροστά πάντα θα είναι αυτός που είπε « «Εἴ τις θέλει
ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν
σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. 16: 24).
π.Σπυρίδων Σκουτής
Ο Θεός ακούει την φωνή του ανθρώπου που
σκληρά δοκιμάζεται και δεινώς υποφέρει.
Πρόβλημα για κάθε άνθρωπο που
προσεύχεται, αποτελεί η απάντηση του
Θεού στα αιτήματά του. Πολλές φορές το
παιδί του Θεού, αποκαμωμένο από την
αργοπορία της απαντήσεως του Θεού στα αιτήματά του,
λέγει:
«Τι να προσευχηθώ; Ο Θεός πλέον δεν με ακούει. Στέλνω
πολλά αιτήματα, αλλά καμιά απάντηση δεν παίρνω».
Είναι όμως αλήθεια αυτό; Μπορεί ο Θεός να αποστρέψει
την ακοή Του στα αιτήματά μας, στις προσευχές μας;
Αυτό που μας κάνει όλους να σκεπτώμεθα κατ’ αυτόν
τον τρόπο, είναι ότι ζητάμε άμεση και θετική απάντηση
στις υποβαλλόμενες αιτήσεις μας. Και επειδή δεν την
έχουμε, αμέσως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο
Θεός πλέον δεν μας ακούει, γι’ αυτό και δεν ικανοποιεί τα
αιτήματά μας.
Λησμονούμε προφανώς ότι ο Θεός, πολλές φορές,
ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας και με αρνητικό
τρόπο. Και η σιωπή, και η άρνηση, η μη ικανοποίηση του
αιτήματός μας, αποτελούν απάντηση στην προσευχή
μας.
Ο Θεός ακούει την προσευχή εκείνων που θέλουν και
λαχταρούν να συνομιλούν μαζί Του. Και όταν λέμε
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
συνομιλία δεν εννοούμε να κινούμε απλώς την γλώσσα
μας και να παίζουμε απλώς τα χείλη μας, αλλά να
αφήνουμε την καρδιά μας να συνομιλεί με τον Θεό.
Όταν η καρδιά μας στην ώρα της προσευχής στέκεται
όρθια και συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις στον
διάλογο με τον Θεό, τότε η φωνή του προσευχομένου
ανθρώπου εγγίζει τον θρόνο της Τρισηλίου Θεότητος.
Τότε η προσευχή μας φθάνει στην ακοή του Θεού. Η
προσευχή που βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μας
γίνεται εισακουστή από τον Θεό.
Ο Θεός ακούει την φωνή εκείνων που συνειδητώς
προσεύχονται και εξαρτούν τα πάντα από την παρουσία
Του στην ζωή τους. Δεν θυμούνται τον Θεό μόνον στην
ώρα του κινδύνου, αλλά και όταν νοιώθουν πως είναι
ασφαλείς. Δεν προσεύχονται μόνον όταν είναι ασθενείς,
αλλά και όταν είναι υγιείς και όταν υποφέρουν και όταν
έχουν αφθονία αγαθών.
Συνομιλούν με τον Θεό όχι μόνον όταν είναι μικροί και
άσημοι, αλλά και τότε που αξιώνονται να καταλάβουν
υψηλές θέσεις και αξιώματα. Η συνομιλία αυτή με τον
ουρανό, που και στις ώρες της δυστυχίας και στις ώρες
της ευτυχίας δεν διακόπτεται, περικυκλώνει τον θρόνο
του Θεού και γίνεται εισακουστή. Αυτή η προσευχή δεν
μένει ποτέ αναπάντητη.
Ο Θεός ακούει την φωνή εκείνων που η προσευχή τους
συνοδεύεται από αρετή και η καρδιά τους είναι καθαρή.
Ο άνθρωπος με καθαρή καρδιά έχει μια ιδιαίτερη
παρρησία στον Θεό. Γι’ αυτό και ο Δαυΐδ χαρακτηρίζει
τον Θεό, ως Θεό της δικαιοσύνης, «ο Θεός της
δικαιοσύνης μου». Για τον κατατρεγμό και για τις
σκληρές ώρες της δοκιμασίας, γνωρίζει πολύ καλά ο
Δαυΐδ ότι είναι αθώος. Σε τίποτε δεν έβλαψε το παιδί του
που επαναστάτησε. Γι’ αυτό λέγει: «Όπως, Κύριε, με
άκουσες στο παρελθόν, έτσι θέλω και τώρα να με
ακούσεις». Η αρετή κάνει την προσευχή ευάρεστη και
ευπρόσδεκτη στον Θεό. Όντως, «πολύ ισχύει δέησις
δικαίου ενεργουμένη» (Ιακ. ε , 16).
Ο Θεός ακούει την φωνή του ανθρώπου που σκληρά
δοκιμάζεται και δεινώς υποφέρει.
Όταν ο άνθρωπος νοιώθει τα κύματα της ζωής να
κτυπούν με λύσσα το καραβάκι της ψυχής του, όταν
αισθάνεται μόνος και έρημος, και οι φίλοι του και οι
πλησίον του αρνούνται ή αδυνατούν να του προσφέρουν
την βοήθειά τους, τότε η προσευχή του δοκιμαζομένου
ανθρώπου είναι τόσο δυνατή, τόσο θερμή, τόσο
πυρακτωμένη, που με πυραυλική θα λέγαμε δύναμη,
διασπά την στρατόσφαιρα και φθάνει στον θρόνο του
Θεού.
Αυτές οι προσευχές έχουν άμεση ανταπόκριση και θετικά
και ευεργετικά αποτελέσματα. Ο Θεός ακούει την φωνή
εκείνων που εκλιπαρούν το έλεος και την ευσπλαχνία
Του. Αυτός που θέλει να παρουσιάζεται στον θρόνο του
Θεού, προβάλλοντας τα αιτήματά του κατά τρόπο που η
«αγιότητά» του του παρέχει το δικαίωμα, δεν μπορεί να
ελπίζει σε μια δίκαιη ανταπόκριση.
Διότι, για ποιά αγιότητα μπορούμε να μιλούμε, όταν
εμείς, οι μικροί, στεκόμαστε μπροστά στην αγιότητα του
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1126
Θεού; Για ποιά αγιότητα δική μας μπορούμε να μιλούμε,
όταν και στην αγιότερη μας πράξη μπορούμε να
αμαρτάνουμε;
Γι’ αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη, αν θέλουμε η
προσευχή μας να φθάσει στον θρόνο του Θεού, να
ζητούμε πάντα το έλεος και την ευσπλαχνία Του. Χωρίς
το έλεος, όχι μόνον τα αιτήματά μας δεν θα
εισακούονται, αλλά ούτε και στην σωτηρία της ψυχής μας
μπορούμε να ελπίζουμε.
Γι’ αυτό πάντα να ζητούμε το έλεος και την ευσπλαχνία
Του, επαναλαμβάνοντας το: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω
αμαρτωλώ» (Λουκ.ιη,13) και το «Κύριε ελέησον». Η
ευσπλαχνία του Θεού, την περισφιγμένη από την θλίψι
και την δοκιμασία ψυχή του Δαυΐδ την επλάτυνε και την
κατέστησε ευρύχωρη, ανάλαφρη, χαρούμενη και
ευτυχισμένη.
Αδελφέ μου, ο Θεός ακούει και την δική σου φωνή, όσες
φορές ο πομπός της ψυχής σου εκπέμπει σήματα στην
συχνότητα των οικτιρμών και της ευσπλαχνίας Του. Ας
μην στηριζόμεθα στην αγιότητά μας, αλλά μόνον στο
έλεος του Θεού.
Μην απελπίζεσαι από το βάρος των αμαρτιών σου.
Ζήτησε το έλεος του Θεού. Και αν ακόμη οι αμαρτίες μας
είναι ένας Όλυμπος, το έλεος του Θεού είναι ένας
απέραντος ωκεανός, ικανός να καλύψει το βουνό των
αμαρτιών μας. Η σωτηρία όλων των ανθρώπων
εξαρτάται μόνον από το έλεος και την ευσπλαχνία του
Θεού. Αυτός και μόνον δικαιώνει τον άνθρωπο.
Αρχιμανδρίτου π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥ, «Ψαλώ τω
Θεώ μου».
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ