1.Dramat Wyspiańskiego rozpoczyna się didaskaliami.

2.Dziennikarzowi podczas wesela ukazuje się Stańczyk, który symbolizuje błazen na dworze Jagiellonów, słynął z
mądrości, ostrego dowcipu i odwagi w wyrażaniu krytycznych opinii; symbol patriotyzmu, troski o dobro kraju. Zjawa
została przedstawiona na obrazie Jana Matejki ,,Stańczyk”
Panu Młodemu ukazuje się Hetman, który symbolizuje pierwowzór postaci, Ksawery Branicki, był jednym z
inicjatorów konfederacji targowickiej, która stała się symbolem zdrady narodowej. Zjawa została przedstawiona na
obrazie Jana Matejki „Rejtan”
Rycerz – objawia się Poecie, czyli Kazimierzowi Tetmajerowi, który był autorem dramatu „Zawisza Czarny”. Rycerz
symbolizuje szlachetną walkę o odzyskanie niepodległości. Kiedy jednak rycerz podnosi przyłbicę, pojawia się czarna
dziura. Oznacza to dekadentyzm i marazm, w jakim pogrąża się poeta. Zamiast czynu woli on świat rojeń i marzeń o
wielkich dokonaniach.
Upiór – Jakub Szela – objawia się Dziadowi. Był przywódcą chłopów podczas rzezi galicyjskiej w 1846 roku. Postać ta
symbolizuje historię wzajemnej nienawiści chłopów i szlachty. Szela jest przeciwnikiem bratania się obu stanów i
uosabia drzemiące w społeczeństwie podziały.
Wernyhora – objawia się Gospodarzowi. Wernyhora to prorok z lirą, uznawany za wieszcza. Zjawia się, by powierzyć
Gospodarzowi zadanie zebrania chłopów na zbrojne powstanie, mające przywrócić narodowi niepodległość. W tym
celu ofiarowuje mężczyźnie złoty róg, którego dźwięk zbudzi zastygłe ludzkie serca. Odjeżdżając gubi podkowę, a
Gospodyni chowa ją w skrzyni. Gospodarz przekazuje róg Jaśkowi i zasypia. Jest to symbol niezdolności inteligencji do
przewodzenia narodowi i jej niechęci do pełnienia tej roli. Lud pozostawiony sam sobie gubi natomiast złoty róg,
przedkładając nad niego czapkę z pawimi piórami, symbol bogactwa i dobrobytu.

4.Kto pierwszy spostrzegł Chochoła przybywającego na ucztę weselną? córka Gospodarza Isia

5. Ważne cytaty:

 Niechajże żony w alkierzu, niechże tańcuje Wesele. Siądźże, panie Włodzimierzu, mam Asaństwu nowin wiele:
Pomówimy o Przymierzu. WERNYHORA
 Chcę poetyczności dla was i chcę ją rozdmuchać; zaproście tu na Wesele wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
pioruny, brzęczenia, śpiewy... RACHELA
 A, jak myślę, ze panowie duza by juz mogli mieć, ino oni nie chcom chcieć! CZEPIEC
 Są i tacy, co mną gardzą, żem jest ze wsi, bom jest z chłopa. Patrzą koso – zbędą prędko, a tu mi na sercu
lentko. Sami swoi, polska szopa, i ja z chłopa, i wy z chłopa. KSIĄDZ
 A bo chłop i ma coś z Piasta, coś z tych królów Piastów – wiele! – Już lat dziesięć pośród siedzę, sąsiadujemy o
miedzę. GOSPODARZ
 Śniło mi sie, że siedze w karecie, i pytam sie, bo mnie wiezą przez lasy, przez jakiesi murowane miasta – „a
gdziez mnie, biesy, wieziecie?” a oni mówią: „do Polski” PANNA MŁODA
 pan to pisze, ja to czuję RACHELA
 Oni się tam gniotą, tłoczą / i ni stąd, ni zowąd naraz / trzask, prask, biją się po pysku; / to nie dla was
RADCZYNI
 .Sami swoi, polska szopa / i ja z chłopa, i wy z chłopa. KSIĄDZ
 Trza być w butach na weselu. PANNA MŁODA
 Jak się żenić, to się żenić! PAN MŁODY
 Niech na całym świecie wojna, / byle polska wieś zaciszna, / byle polska wieś spokojna. DZIENNIKARZ
 Tym ta casem sie nie siwo KLIMINA
 bardzo wiele, wiele z Piasta; / chłop potęgą jest i basta. GOSPODARZ
 Chcę poetyczności / dla was i chcę ją rozdmuchać; / zaproście tu na Wesele / wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy.
RACHELA
 Cóz tam, panie, w polityce? CZEPIEC
 Bawiom, bawiom, moiściewy, / a toć były dawniej gniewy! / Nawet była krew, rzezańce, / i splamiła krew
sukmany DZIAD
 . No, tylko że my jesteśmy / tacy przyjaciele, co się nie lubią ŻYD
6.Gospodarz dostaje od Wernyhory zadania aby

 rozesłać wici przed świtem (zwołać pospolite ruszenie),

 zgromadzić lud przed kościołem,
 oczekiwać na posłańca z Krakowa wiozącego rozkaz

7.złota podkowa, którą zgubił koń Wernyhory zostaje znaleziona przez Staszek i przekazał Gospodarzowi. Ten z kolei
dał ją swojej żonie, która schowała cenny przedmiot do skrzyni.

8.Geneza utworu

 inspiracją do napisania dramatu stało się wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną z Bronowic, którą
poznał w domu Tetmajerów (Włodzimierz Tetmajer ożenił się z siostrą Panny Młodej, Anną); świadkiem na
ich ślubie był – obok Błażeja Czepca – Stanisław Wyspiański, przyjaciel pana młodego
 premiera dramatu odbyła się 16 marca 1901 r. w Teatrze Polskim w Krakowie

9.SYMBOLE:
czapka z piórami – symbol chłopskiej megalomanii i prywaty; Jasiek, schylając się po czapkę, gubi coś o wiele
cenniejszego, złoty róg, który miał dać sygnał do walki
złoty róg – sygnał rogu miał posłużyć wezwaniu narodu do walki; dostał go od Wernyhory Gospodarz, który miał objąć
przywództwo powstania, jednak oddał róg Jaśkowi i zaprzepaścił szansę na odzyskanie niepodległości
złota podkowa – zgubił ją koń Wernyhory; symbol szczęścia, które Gospodyni chowa do skrzyni, jakby w zapowiedzi,
że na odzyskanie niepodległości trzeba będzie jeszcze poczekać •
dzwon Zygmunta – od czasów Zygmunta Starego do dziś w katedrze krakowskiej oznajmia wyjątkowe wydarzenia;
symbol potęgi, świetności narodu polskiego
Chochoł – naród żyjący w niewoli, który czeka na dogodny moment, aby rozkwitnąć; bądź marazm, uśpienie, brak
życia, śmierć
chata bronowicka – symbol integracji społeczeństwa polskiego, „arka”, w której zgromadzili się przedstawiciele
różnych stanów (inteligenci i chłopi), pokoleń, narodowości (Żydzi)
kosa ustawiona na sztorc – symbol chłopa-powstańca; nawiązuje do mitu kosyniera (najsłynniejszy Bartosz Głowacki)
biorącego udział w powstaniu kościuszkowskim; symbol sił drzemiących w chłopstwie, waleczności, odwagi,
poświęcenia dla ojczyzny
kaduceusz – laska zwykle będąca znakiem pokoju, w Weselu nabiera wydźwięku ironicznego i staje się symbolem
sporu
Pan Młody – Lucjan Rydel, młodopolski poeta, w którym połączyły się „wybitny taniec rymotwórczy z usposobieniem
najmniej poetycznym, najbardziej – jak się wówczas mówiło – filisterskim, mieszczańskim”. Śmieszyły jego gadulstwo i
powierzchowna fascynacja wsią, objawiająca się między innymi chodzeniem boso i nienoszeniem bielizny.
Panna Młoda – Jadwiga Mikołajczykówna, wówczas 16-letnia dziewczyna, u Wyspiańskiego energiczna, ale i naiwna (w
rzeczywistości była raczej cicha i nieśmiała).
Gospodarz – Włodzimierz Tetmajer, przyrodni brat Kazimierza, pisarz, działacz polityczny. Zaszokował Kraków w 1890 roku,
jako pierwszy żeniąc się z chłopką (Anną Mikołajczykówną, siostrą Panny Młodej).
Gospodyni – Anna Mikołajczykówna, żona Włodzimierza Tetmajera, wówczas 27-letnia kobieta.
Marysia – trzecia siostra Mikołajczykówna, zaręczona w młodości z malarzem Ludwikiem de Laveaux, po jego wyjeździe za
granicę i przedwczesnej śmierci wyszła za chłopa Wojtka.
Poeta – Kazimierz Przerwa-Tetmajer, wyraziciel dekadenckich nastrojów epoki.
Radczyni – Antonina Domańska, ciotka Lucjana Rydla, późniejsza autorka znanych książek dla dzieci i młodzieży, np. Paziów
króla Zygmunta i Historii żółtej ciżemki.
Dziennikarz – Rudolf Starzewski, redaktor konserwatywnego dziennika „Czas”.
Haneczka – Anna Rydlówna, młodsza siostra Lucjana Rydla.
Żyd – Hersz Singer, karczmarz z Bronowic.
Rachela – Pepa (Józefa) Singer, córka karczmarza. Czepiec – Błażej Czepiec, wuj Gospodyni, wójt i starosta weselny.