Table of Contents His Secrecy

Chapter 1

Chapter 2

Chapter 3

Chapter 4

Chapter 5

Chapter 6

Chapter 7

Chapter 8

Chapter 9

Chapter 10

Chapter 11

Chapter 12

Chapter 13

Chapter 14

Chapter 15

Chapter 16

Chapter 17

Chapter 18

Chapter 19

Chapter 20

Epilogue

Description ALTAMONTE SERIES Andrew Altamonte Trish, is pure innocent young girl
who's enjoying her vacation in her aunt's house but the supposed to be happy
vacation turns into nightmare.

She was screaming out loud. Freaking out and tried hard to get away from the tight
gripped of a stranger who dragged her in a dark room. She was begging and crying
but the man didn't stop, he seems deaf.
He ripped off her clothes leaving her body exposed to the cold breezed of a night
wind. Naubos ang lakas niya sa panlalaban. Pagod na ipinaubaya niya ang katawan sa
taong lumala-pastangan sa kanya. Tanging iyak na lamang ang kanyang nagawa.

He is like a mad man... a hungry lion. Binabayo ang kanyang katawan. He's raping
her! At wala siyang magawa kundi ang hayaan ito na baboyin siya.

TBC

Nahahabag ang puso ni Patricia na nakatunghay sa anak na nasa hospital bed, may
nakakabit na dextrose sa anak. Isinugod niya ito kaninang madaling araw sa hospital
dahil sa taas ng lagnat. Ang sabi ng doctor na tumingin ay posibleng nagka-dengue
raw ito at hinihintay nga niya ang resulta.

Malaki ang problema niya; una wala siyang mapagbilinan sa anak dahil wala siyang
mga magulang at ang mga tiyahin niya ay itinakwil na rin sila dahil pabigat daw
silang mag-iina sa buhay ng mga ito. Salat din sila sa pera, ang sweldo niya ay
sakto lamang sa pang-araw-araw nilang gastusin.

Nakapagtapos siya ng kursong computer secretarial, dalawang taon iyon. Kasalukuyan

na nagtatrabaho sa A.A Enterprise na pag-aari ng isang Andrew Altamonte. Sa
katunayan ay dalawang linggo pa lamang siya sa trabaho simula nang matanggap sa
kompanya. Dati siyang sales assistant sa isang 'di kalakihang grocery store, hindi
siya naging regular kaya naghanap siya ng ibang mapapasukan at pinalad na makapasok
sa A.A enterprise, kahit dalawang taon lamang ang natapos niya kumpara sa ibang mga
aplikante na nakasama noong nag-aaply pa lang.

Laking pasasalamat niya nang araw na matanggap siya sa trabaho. At ngayon hindi
niya inaasahan ang biglaang pagkasakit ng anak. Ni hindi siya nakapagpaalam sa
opisina na liliban muna, estrikto pa naman ang boss niya at gusto nito na palaging
on time ang mga empleyado. Bawal ang tatamad-tamad, mabagal kumilos at mag-chismis
sa oras ng trabaho.

Napakislot siya ng tumunog ang mumurahing cellphone sa bulsa. It's an unknown

number.

"Hello."

"Where the hell are you?!"

Nailayo niya sa tainga ang cellphone dahil sa lakas na pagbulyaw ng kabilang linya.
Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ang boses.

"S-sir? Kayo po ba ito?"

"And who do you think else? I want you here in the office, now!"

"S-sir, pasinsya na may emergency lang kasi pwed-"

"Magrereport ka o I will fire you now?"

Napalunok si Patricia, sinulyapan niya ang anak na gumalaw. Tumingin ito sa kanya
at ngumiti, she smiled back at him. Halos malusaw ang puso niya sa kalagayan ng
anak.
"Your answer!"

"Y-yes s-sir, magrerep-" he didn't let her finished her words nang biglang
pagbagsakan siya nito ng telepono.

Nilapitan niya ang anak, masuyong hinalikan sa ulo, "baby, okay lang ba sa'yo na
iwan ka muna ni Mama sandali? Kailangan lang ni Mama pumunta ng office kasi
kailangan natin ng pera para pambili ng gamot mo."

"Yes Mama, I'm okay here. Di ba sabi niyo big boy na po ako, kaya ko na po sarili
ko, Mama. 'Wag na ninyo ako alalahanin."

Maluha-luhang niyakap niya ang pitong taong gulang na anak, "be good boy, okay?
Bibili si Mama ng paborito mong fried chicken sa jollibee pagbalik ko."

Sunod-sunod na tumango ang anak, pumasok ang nurse to check Andrei. Hinabilin niya
ang anak sa nurse at sa nagbabantay sa katabing pasyente, at pumayag naman ang
nurse na tingnan-tingnan si Andrei. Ang results ng examination ay mamayang tanghali
pa raw malalaman. She kissed and hugged Andrei before storming out the ward.

Labag man sa loob na iwan ang anak ay wala siyang magawa. She needed her work, at
kailangan siya ng trabaho. Kailangan niya ng pera para sa hospital bills at mga
gamot ni Andrei. Sinikap niyang tatagan ang loob, kinailangan pa niyang umuwi ng
inuupahang bahay para makapag bihis ng office uniform.

Lakad takbo ang ginawa niya pagkapasok ng building, dumiretso agad siya sa opisina
ng boss niya kung saan personal assistant siya nito. She knock the door before
turning the knob.

"G-good afternoon, sir."

Andrew threw her a sharp gazed.

"Next time you'll be late, I will fire you immediately, got it?"

"Y-yes s-sir, pasinsya na po."

Umupo siya sa mesa niya na nasa loob din mismo ng opisina ng boss.

"Get all of these paper and arrange in alphabetical order. Then, review all these
folders tingnan mong mabuti kung may mali o wala, any typos na makita ko ay ipapa-
ulit ko sa'yo."

"Copy sir." She stood up and took the papers.

She tried to focus herself reviewing the files, kahit ang totoo ay lumilipad ang
utak niya sa hospital kung saan naroon ang anak at nag-iisa. Nakalimutan niya ang
kumain, paano ba niya magawang kumain kung ang isip ay nasa anak, nag-aalala. Kahit
iniwanan niya ito ng pagkain ay nababahala pa rin siya sa kalagayan nito. Andrei,
still have a fever. Ang ikinakatakot niya ay ang tumaas ang lagnat nito.

Ipinilig niya ang ulo at ipinagpatuloy ang ginagawa, she looked at her wristwatch
na mumurahin. Her eyes got widened, pasado alas kwatro na ng hapon. Bumaling siya
sa mesa kung saan naroon pa rin ang kanyang boss.

"Excuse me, sir. Pwede na ba akong mauna, sir?"

"Are you done reviewing it?" Asked Mr. Altamonte without glaring at her.
She bit her lips, may tatlong folder pang kailangan niyang basahin.

"Not yet sir."

"Then, finished it! Hindi ka uuwi hangga't hindi mo natatapos ang ibinigay ko
sa'yong trabaho, don't worry you are be paying with your over time."

Wala siyang nagawa kundi ang ibagsak muli ang sarili sa upuan. Kahit nanghihina sa
gutom ay kailangan niyang matapos ang trabaho. She shook her head few times,
dinukot niya sa bulsa ng bag ang kendi at yun ang pinangtustos sa gutom.

Saktong alas singko-bente nang matapos niya ang pagbabasa. Ngali-ngali niyang
inayos iyon at binitbit upang ibigay kay Mr. Altamonte.

"I'm done, sir."

"Good, you may go now."

"Thank you, sir."

She went back on the table, collect her things and snatched her bag. Muling
nagpaalam sa boss bago tuluyang lumabas ng opisina. Gaya kanina nang pagpasok niya,
lakad takbo rin ang ginawa niya. Nakipagsiksikan siya sa mga pasahero sa jeep para
makarating ng mabilis sa hospital, dalawang sakay ng jeep bago siya makarating
doon. Nang makababa sa unang jeep ay bumili siya sa drive thru ng jollibee outlet.

Hinilot ni Andrew ang nanakit na batok gawa ng pagkaka-upo buong araw. He doesn't
want to be mean, pero pagdating sa trabaho ay wala siyang sinasanto. He paid his
employees with high amount of salary, kaya dapat lang na gawin nila ng maayos ang
trabaho nila. He doesn't tolerate laziness. Importante sa kanya ang maging
masigasig ang bawat empleyado sa trabaho ng mga ito. He didn't build his company
just to down it. Dugo at pawis ang puhunan niya sa sariling negosyo.

He got up from swivel chair, still massaging her nape. Tinungo ang pintuan at
tumuloy sa paglabas. He drove his car along lacson road when he spotted the
familiar face. His P.A, perhaps she waited the bus or jeep to passing by. Nakita
niya na ang bawat dumaang jeep ay punong-puno at sa hitsura nito ay parang maiiyak
na.

Huminto siya sa mismong harap nito, he opened the window and popped out his head,
"get in."

"S-sir, kayo pala. Magandang gabe po."

"I said get in the car, ihahatid na kita."

Nakita ni Drew ang pag-alinlangan sa mukha nito ngunit sa huli ay mabilis ding
sumakay.

"S-salamat sir, pero baka ho naabala ko pa kayo."

"Don't worry, pauwi na rin ako nang makita kita. Saan ka uuwi?"

"Paki-daan na lang ako sir, sa Locsin Memorial hospital."

Napakunot noo si Drew sa narinig ngunit hindi na lamang siya nag-uusisa pa, "okay."

Sa rearview mirror ay nakita niya ang pagkabalisa ng mukha ng babae, he noticed

that she was holding a plastic of jollibee, mahigpit nitong hawak. He stopped the
car in front of hospital.

"Maraming salamat po talaga, sir. Pasinsya na po kayo sa abala. Sige sir, mauna na
po ako."

He nodded, pinanuod niyang bumaba ang babae tumakbo itong pumasok sa hospital.
Curiosity, run in his mind. Ipinarada niya ang kotse sa parking area ng hospital.
Bumaba siya at pumasok sa loob. The hospital is public, ang mga pasyente
magkakatabi. Iyong ibang bantay ay naka-upo na lamang sa gilid-gilid, masikip at
halo-halong mga bata at matanda ang bawat ward.

A familiar voice caught his attention, sumilip siya sa loob ng isang ward and there
she was, ang P.A niya hugging a little boy na tila nanghihina. Biglang may tumusok
na karayom sa puso niya, inilang hakbang niya ang pagitan ng mga ito. The doctor
checking the kid.

"What happened?"

Gulat itong napatingin sa kanya, luhaan ang mukha. He wanted to raise hands and
wipe her tears.

"S-sir? Ano ho ang ginagawa niyo rito?"

"It doesn't matter, who is he? Anak mo ba siya? Ano'ng nangyari sa kanya?"

Patricia nodded and sobbed while holding the hands of a kid.

"May dengue po siya at kailangan niyang masalinan ng dugo, pero wala pong available
na dugo sa ngayon dahil type A+ ang dugo niya. Mahirap hagilapin at wala po akong
alam na pwedi maging donor niya."

"I can donate."

"Po?!"

"I'm A+, so I can donate him."

"Sigurado po kayo sir? Hindi po kayo nagbibiro?"

Drew smiled and nodded, nakita niya na naging maliwanag ang mukha nito. At sa hindi
inaasahan ay biglang yumakap sa kanya ang babae. He felt comfortable somehow the
way she embraced him. Umiiyak ito at walang tigil na nagpasalamat sa kanya.

"Sorry, sorry sir. Nadala lang ako sa tuwa. Maraming salamat talaga sir, tatanawin
ko po itong isang malaking utang na loob."

He smiled at her back, tumingin siya sa bata. Biglang nanlambot ang puso niya ng
matitigan ang sitwasyon nito. May kirot sa puso niya na hindi maintindihan kung
bakit at ang lalong nagpagulo sa kanya ang resemblance nila ng bata noong maliit pa
siya.

"How old is he?"

"Pitong taon, sir."

"Nasaan ang asawa mo?"

"W-wala po akong asawa."

"What?"

Mapait na ngumiti si Patricia, masuyong pinisil nito ang kamay ng anak.

"Kami na lang po ng anak ko ang namumuhay."

"I'm sorry."

"You don't have to be, sir. Wala naman po kayong ginagawang masama, tinulungan niyo
pa nga ho kami at maraming salamat po ulit."

"I am sorry, dahil kanina. Dapat ay sinabi mong nasa hospital ang anak mo. Sinong
nagbabantay sa kanya rito nang nasa trabaho ka?"

Umiling si Trish, "pinatingnan-tingnan ko lang po, sa nurse sir. Kailangan ko rin

kasi magtrabaho para may pambili ng gamot niya at pambayad dito sa hospital. At
salamat po, malaking tulong po ang pagbibigay niyo ng dugo sa anak ko."

"Stop saying thank you. Kulang pa 'yan sa pagiging mahigpit ko sa'yo sa loob ng
opisina."

Pumasok ang doctor, nagtanong kung may donor na at kailangan nang agarang masalinan
ng dugo si Andrei. Sumunod si Drew sa doctor kung saan kukunan ito ng dugo para
isalin sa bata.

Patricia inhaled deeply, halos mabiyak ang ulo niya sa kakaisip. Nawala rin ang
gutom na kanina pa ininda. Ang pagod at panginginig ng katawan ay napalitan ng
kaunting kaginhawaan nang magboluntaryo ang boss na magbigay ng dugo sa anak.

Makalipas ang ilang minuto ay pumasok ulit ang doctor, ikinabit na nito ang dugo na
nakuha kay Drew. Napapikit si Patricia nang tusukan ang anak sa kamay. Bumukas ang
mata ni Andrei at bahagyang pumiyok.

"Sssh.. it's okay baby, malapit ka ng gumaling at kapag okay kana, sisikapin ni
Mama na mabili ang toys na gusto mo, okay?"

Yumuko siya at hinalikan ang anak, kung pwedi lang isalin sa kanya ang karamdaman
nito ay aakuin niya 'wag lamang makita ang anak sa ganoong sitwasyon dahil parang
hinihiwa ang puso niya sa bawat daing ng sakit nito.

"Ma'am ito po ang dagdag na gamot na kailangan niyong bilhin. Mababa kasi ang
platelets niya at kailangan maibigay sa kanya ang gamot na 'yan."

"Sige, salamat nurse."

She looked at her wallet, bumagsak ang balikat niya nang makita ang laman niyon.

"You okay?"

Ang baritonong tinig na sumungaw sa paanan ng anak niya. Naka plaster ang isang
braso ni Drew na kinuhaan ng dugo.

"Bakit ka tumayo? Baka kung mapano ka, halika rito ma-upo ka muna."

She stood up and help him seated in the plastic chair.

"I'm okay, don't worry. Maya-maya lang ay makakabawi na ako ng lakas."

"Kahit na! Dapat ay humiga ka muna doon sa pinanggalingan mo."

Ngumiti si Drew, "I said I'm okay, anyway ililipat natin ang anak mo, what's his
name by the way?"

"Andrei, Andrei ang pangalan niya. Teka, bakit ililipat? Wala akong pera para-"

Drew put fingers on her lips to stop her. "Leave it to me." Natigilan si Patricia
ngunit agad ding nakabawi.

"But-"

"No more buts, okay? Ipapalipat ko siya sa riverside kung saan maalagaan ng mabuti
ng mga doctor. Nakikita mo ba ang paligid dito, hindi ito angkop para sa kalusugan
ni Andrei."

Walang nagawa si Patricia kundi ang tumango at sumang-ayon sa gusto ng boss niya.
After all, mabait din pala ang masungit niyang boss.

TBC

She was playing Andrei's fingers. Muling nakatulog ang anak dahil sa gamot na
tinusok. Iniisip niya ang kabutihang loob ng boss sa pagtulong sa kanila. Hindi
lubos maisip na ang istrikto at masungit na amo ay kusang lumapit at tumulong sa
kanilang mag-ina.

Napangiti siya nang mapagmasdan ang anak, mabuti na ang kalagayan nito. Konting
obserbasyon na lamang at kung tuloy-tuloy ang pagbuti ng kalagayan nito ay
makakalabas na sila. Ang problema ay kung kanino niya pwedeng iwanan ang anak.
Kailangan pa nito ng pahinga bago pumasok sa paaralan. Kailangan na rin niyang
pumasok sa opisina. Nakakahiya sa boss niya at baka isipin nito na sinasamantala
niya ang pagiging mabait sa kanila.

Inilibot ni Patricia ang paningin sa kabuoan ng silid na kinaroonan ng anak. Alam

niya kung gaano kamahal ang isang araw lalo na't nasa isang private hospital sila
at may private room. Kompleto ang loob niyon, mayroong refrigerator, tv, cassette
at mini kitchen.

Napakurap siya ng bumukas ang pintuan, sumungaw ang taong pinagkakautangan ng loob.

"Sir, kayo pala pasok po kayo."

Napansin niya ang bitbit nito. Kinuha niya iyon at inilapag sa mesa.

"How is he?"

"Okay na po, sir. Baka po bukas ay makalabas na kami."

"Good."

"A-ah sir, ibawas niyo na lang po sa sahod ko ang nagastos niyo rito. Nakakahiya po
kasi sa inyo."
"Forget it, ang importante gumaling si Andrei." Lumakad ito sa higaan ng bata.

Lihim na napangiti si Patricia sa ginawa ni Andrew. Lumapit ito kay Andrei,

inilagay ang kamay sa noo at yumuko upang gawaran ng halik. Her son always wanted
to have someone to call Papa. Habang lumalaki si Andrei, naramdaman niya ang
paghahanap nito ng kalinga ng isang ama. Palagi niya itong nahuhuli na nakatingin
sa mga batang may kompletong pamilya. May ama na nagbubuhat sa mga anak,
nakikipaglaro, nakikipagtawanan at kung ano-ano pa.

Sa tuwing nakikita niya ang anak na malungkot, parang dinudukot ang puso niya.
Naaawa siya para rito, bilang ina ay wala siyang magawa kundi tiisin ang masakit na
katotohanan sa pagkatao ni Andrei.

"Pero sir, nakakahiya naman po-"

Naputol ang nais na sabihin nang lumingon si Andrew. Bumalik ito sa mabagal na
paghakbang na tila binibilang habang papalapit sa kanya. Iyon bang, parang nag-slow
motion bigla ang kapaligiran.

She swallowed the invisible lump in her throat.

Nang tumapat ito sa harap niya ay itinuro sa kanya ang mesa kung saan naroon ang
pagkain na dala. Kaagad na nalanghap niya ang pabango ng binata. Lalaking-laki! At
nakakahalina.

"Kainin mo ang dinala ko para sa inyo 'yan ni Andrei."

"S-sige po, salamat po."

"M-mama?"

Kapwa sila napalingon kay Andrei. Si Andrew ang unang lumapit dito.

"Hey, little one. Ano'ng masakit sa'yo? Nagugutom kana ba, gusto mong kumain?"

"Sino ka po? Ikaw ba papa ko?"

Natigilan si Patricia sa tanong ng anak. Lumingon sa kanya ang binata, isang

paumanhing tingin ang ibinigay niya rito.

"Sorry, sir."

"Continue your eating, ako na bahala kay Andrei."

Nag-alangan na humakbang siya pabalik sa mesa. Ang totoo ay kanina pa talaga siya
nagugutom pero nawala ang gana niyang kumain dahil nakapukos ang kanyang atensyon
sa pagbabantay sa anak. Tahimik na sinulyapan niya ang dalawang nag-uusap.

"Bakit wala ka bang Papa?" Andrew asked. It sting him seeing Andrei's situation.

Dahan-dahan itong umiling, malungkot ang hitsura ng bata, "wala po ako Papa, ako
lang walang papa sa school kaya palagi ako inaaway ng mga classmates ko."

Hinaplos niya ang buhok ng bata, ngumiti siya rito, "kung ganoon, pwede mo ako
maging Papa."
"Talaga po?" He narrowed his eyes cheerfully. Andrew nodded. "Yehey! May Papa na
ako!"

Nakangiting lumingon si Andrew kay Patricia. Muntikan pa itong masamid dahil sa

pagsigaw ni Andrei.

Tinulungan ni Andrew ang bata na maka-upo, sinilip nito ang ina sa mesa.

"Mama, narinig mo yun? May Papa na ako!" Pumalakpak ito. Hindi matatawaran ang saya
sa mukha.

"Papa, ano po ba ang pangalan mo? Hindi pa po kita kilala eh." Napangiti si Andrew
nang mapakamot si Andrei sa ulo. Naalala niya na gawain niya rin iyon noong bata pa
siya sa tuwing may itinatanong at nahihiya.

Ginulo niya ang buhok nito, "Andrew, Andrew Oliver Altamonte."

"Wow! Ang ganda po ng pangalan niyo, magkahawig po tayo. Ako naman po si Andrei."

"Andrei, kumain ka muna." Singit ni Patricia sa usapan ng dalawa.

Inilapag niya ang tray ng pagkain sa kandungan ng anak. Nanlaki ang mga mata nito
nang makita ang paboritong fried chicken. Hindi na kailangan subuan ni Andrei dahil
kumakain na itong mag-isa. Natutuwa siya para sa anak ngunit may isang bagay na
kanyang ikinababahala.

Bumaling siya kay Andrew na masayang pinagmamasdan ang anak niya.

"Sir, pwede ba tayong mag-usap?"

Tumango ito at sumunod sa mesa, tumingin muna siya sa anak, "bakit niyo po sinabi
iyon kay Andrei, ayoko po na masaktan ang anak ko sa bandang huli."

"I won't hurt Andrei and I can't afford to see him hurting either."

"Pero hindi mo maiwasan na hindi masaktan ang anak ko. Ayokong umasa siya."

"He won't, and I won't let it happen. Trust me. I promise."

Hinawakan ni Andrew sa magkabilang balikat si Patricia, tinitigan niya ito sa mga

mata. Nakikita niya ang pag-aalinlangan at pag-aalala bilang isang ina para sa
anak. He wanted to assure her, na sensero siya sa ginagawa para sa anak nito.

"Wala kang dapat na alalahanin, gugustuhin mo bang masira ang kaligayahan ng anak
mo?" Umiling ito.

"Good, dahil ako rin ay ayoko."

Nakahinga ng maluwag si Patricia nang bitawan siya ni Andrew. Kung hindi lamang sa
lakas ng pagpigil sa sarili na yakapin ang binata malamang ay kanina pa siya
nakayapos dito. Tumalikod ito at binalikan si Andrei na maganang kumakain.

She heaved a soft sigh. Still didn't convinced the idea of her boss but somehow it
felt good looking at Andrei with a huge smile on his face. She wished she could be
able to stay that happiness in her son's face.
Ngayon lamang niya nakita ang ganoong kasayang mukha ni Andrei, makikita sa mukha
nito ang totoong kasiyahan na dala ni Andrew sa buhay ng anak. Kung wala siguro ang
lalaki, hindi na niya alam kung ano ang gagawin.

Nagpapasalamat siya rito sa pagmamalasakit sa anak kahit na hindi nito kadugo.

Napangiti siya nang marinig ang halakhak ni Andrei. Hindi niya alam kung ano ang
binubulong-bulongan ng dalawa.

"READY?" Andrew asked Andrei with a huge smile.

Araw ng paglabas nito sa hospital. Ilang araw na pahinga lang at pwede na ulit
itong pumasok sa paaralan.

"Ready, Papa!"

"That's my boy," sinuklay niya ang buhok ng bata gamit ang mga daliri.

"Ako na lang ang magbubuhat sa kanya, sir. Mabigat si Andrei, baka po mangalay
kayo."

He looked at her and winked. Sandaling hindi naka-imik si Patricia sa ginawa ng

boss. Binuhat na nito si Andrei.

"Let's go."

Naguguluhan man ay sumunod si Patricia sa dalawa. Sumabay pa ang malakas na kabog

ng dibdib niya. Hindi niya alam kung para saan iyon. Ang tanging nasa puso at isip
ay masaya siya na masaya ang anak dahil kay Andrew. They'd looked like a real
father and son, a perfect picture of a beautiful scene when a father carries his
son while laughing and she doesn't expect Andrew to do it on her son.

Huminto sila sa harap ng kotse nito.

"Wow! Is this your car, Papa?"

"Yeah at dito tayo sasakay."

"Talaga po?"

Ngumiti si Andrew, ginulo ang buhok ni Andrei.

"Certainly, little boy."

"I'm a big boy na po, Papa. See my muscles?" Itinaas nito ang braso at ipinakita
kay Andrew.

Nakangiting tumango siya, "I see, so you're a big boy now, wala na palang little
boy si Mama."

Natigilan si Patricia sa narinig, umangat ang ulo niya sa dalawa. Pakiramdam niya
ay tumigil sa pagtibok ang puso nang makitang nakatingin si Andrew sa dereksyon
niya. Pinamulahan siya. Bumuka ang kanyang bibig upang magsalita ngunit na blangko
ang utak niya kaya itinikom na lamang niya.

Humagikhik ang anak sa balikat ni Andrew, doon lang ito napatingin muli sa bata.
Binuksan nito ang koste at pina-upo si Andrei, sumunod naman siya at tumabi sa
anak.
Walang tigil sa kakatanong si Andrei habang si Andrew ay panaka-nakang sumusulyap
sa kanila.

"Andrei nagda-drive ang pap-"

She stopped in the mid-air, when she realized what she was going to say. Datapwa't
ramdam pa rin ang biglang pag-iinit ng pisngi. Nahuli niya ang mabilis na pagsulyap
ni Andrew sa rearview mirror. Tumikhim siya para pagtakpan ang sariling kahihiyan.
Natigil din ang pagdaldal ng anak. Humikad ito. Maya-maya pa'y nakatulog na.

Umibis siya ng sasakyan nang humimpil iyon sa labas ng maliit na bahay na kanilang
nirerentahan. Gayon din ang ginawa ni Andrew.

"I'll carry him." Isang tango ang isinagot niya. Agad na kinuha ni Andrew ang tulog
na anak.

She opened the front door, maliit lang ang bahay, pero malinis. Sakto lamang sa
kanilang mag-ina.

"Tuloy ka, pasinsya kana. Maiinit dito sa loob."

"It's okay," ani Andrew na ang mga mata ay inililibot.

Tumuloy si Patricia sa isahang silid na inu-ukopa nilang mag-ina, binuksan niya ang
bintana para makapasok ang hangin. Pinaadar ang maliit na electric fan na binili
niya para kay Andrei. Sumunod si Andrew sa loob. Mabilis niyang inayos ang kama
kung saan kasya ang dalawang tao.

"Ilapag mo na lang dito si Andrei. Pasinsya na, mabigat ang batang 'yan."

"Don't worry, it's okay. Ang importante masaya ang anak mo." Anito na nakapako ang
mga mata sa natutulog na bata.

"Gusto niyo po ba ng kape, sir? Ipagtitimpla ko po kayo." Pag-iiba ni Patricia ng

usapan.

"Yes please, thank you."

Nilisan niya ang silid, dumeretso sa kusina para ipagtimpla ng kape ang lalaki. She
breathe in and out. Nahihirapan siya sa tuwing nasa malapitan ang boss niya.
Pakiramdam niya ang liit ng mundo nila, hindi niya maikilos ng normal ang sarili.

She felt anxious, every time Andrew was near her it sends shivers to her system.
Her heartbeats raised rapidly and she hates the fact when she couldn't even
controlled it.

The familiar scent penetrating her nose. She instantly knew who was the owner of
it, she stopped mixing the coffee and looked up the man staring intently in front
of her. Sinalubong niya ang nakakalunod nitong tingin.

Kimi siyang ngumiti at ibinigay ang tasa ng kape.

"Your coffee, sir. Sorry, I can't offer you anything except this one."

"This is perfectly enough, thank you."

He brought the coffee into his mouth, while she was watching him. She felt the
sudden dryness of the throat.

Tumalikod siya bago pa mahuli ng lalaki na tinititigan niya ito. She pretend to
make herself busy, kahit na ang totoo ay hindi niya alam kung ano ang gagawin sa
harap ng lababo.

"Why don't you join me sitting outside?" He pointed the living room. Kung living
room nga ba ang matatawag roon.

"A-ah, sige po." Sumunod siya.

"How long have you been staying here?"

"5 years po, sir."

Inilapag ni Andrew ang tasa sa maliit na mesa sa gilid ng upuan. Humarap siya kay
Patricia, nakita niya ang pag-aalinlangan ng mukha nito.

"Drop the po and sir. Call me Andrew or Drew instead."

"H-hindi po pwede, Sir. Boss ko kayo, it's awkward to call you in your first name."
He noticed her nervousness.

"Are you scared of me?"

"H-ha? Hindi po, why would I be?"

"Yeah, why would you be?" A naughty smile glimpse on Andrew's lips.

Palihim na ikiniskis ni Patricia ang dalawang palad. Gusto niya maramdaman ang init
niyon para tumino ang utak at makapag-isip ng sasabihin. Nasanay siya sa pagiging
masungit ng boss at ngayon naninibago siya rito. It's impossible to believe that
was all because of Andrei.

She composed herself at tumingin sa direksyon ni Andrew kung saan kampanting naka-
upo ito.

She cleared her throat.

"Sir, maraming salamat sa lahat ng naitulong mo. Kung hindi dahil sa inyo, malamang
na nasa hospital pa rin ang anak ko. Tatanawin ko po ito na isang malaking utang na
loob."

"You say that many times already."

"Sorry po, hindi lang kasi ako makapaniwala na tinulungan mo kami. Ang anak ko. You
gave him your blood. Hindi ko po alam ang gagawin ko kung hindi kayo dumating nang
gabi na kailangan ni Andrei na masalinan ng dugo."

Pinahid ni Patricia ang luha na sumungaw sa mga mata. Hindi niya mapigilan ang
maging emosyonal; ang isipin ang maging kalagayan ng anak kung wala ang tulong ni
Andrew ay pinanghihinaan na siya ng loob. She has no one to lean on and Andrei is
her only strength. The only reason why she have to wake up everyday and work hard.
She's willing to do anything and everything for him. Maliban sa isang bagay na
hindi inaasahang gagawin ng lalaki sa kanyang tabi.

TBC

Matapos maihabilin ni Patricia ang anak sa nagmagandang loob na kapitbahay ay

nagmamadaling nilisan niya ang lugar. Kailangan niya magtrabaho, ilang araw siyang
hindi nakapasok dahil sa pagbabantay sa anak. Inayos niya ang palda bago
nakipagsiksikan sa jeep.

A daily gruesome routine, pero nasanay na siya sa ganoon. Hindi na bago ang mga
mapanuri at bastos na tingin ng mga nakakasabay na kalalakihan sa tuwing sasakay ng
jeep.

When she reached the building, she was rushing through the lift. Napapikit na
lamang siya sa sobrang siksikan ng mga empleyado sa loob. Wala na siyang oras para
maghintay pa sa susunod. Nakahinga lang siya ng maluwag ng makalabas na ng
elevator, lakad takbo ang kanyang ginawa patungo sa pwesto na nasa labas ng opisina
ng boss niya.

Napatigil sa paghakbang si Andrew ng makita si Patricia.

"Why are you here? Sinong kasama ni Andrei?"

Natarantang tumayo ang babae, "good morning, sir. Papasok na po ako sa trabaho,
marami na po akong absences at nakakahiya sa inyo. Hinabilin ko muna si Andrei sa
kapitbahay namin."

"You shouldn't leave him for the sake of your job. What if something bad happened
to him again? You should stay by his side and take care of him until he fully
healed!"

Napapitlag si Patricia sa pagtaas ng boses ni Andrew. Hindi niya maintindihan kung

bakit ganoon na lang ito kung mag-react. Yumuko siya, kapagkuwan ay sinalubong ang
galit na mukha ng lalaki.

"I need to work for him, for us. Importante ang anak ko sa akin kaya ako
nagtatrabaho, dahil ang lahat ng ito ay para sa kanya. Para sa kinabukasan niya.
Saan ako kukuha ng ipapakain ko sa kanya kung palagi akong nasa tabi niya? Paano ko
maibibigay ang pangangailangan niya kung wala akong pambili ng gusto niya? Akala mo
ba hindi ako nahihirapan? Nasasaktan para sa anak ko? Hirap na hirap ako... at
sobrang sakit dito..." dinuro niya ang dibdib. Ang luha niya ay masaganang nagsi-
unahan sa pagpatak.

"K-kung, kung pwede ko lang hatiin ang katawan ko para maalagaan si Andrei at the
same time makapag trabaho ako ay gagawin ko. Palibhasa marami kang pera hindi mo
alam kung gaano kahirap maging mahirap! Sobrang sakit sa dibdib na hindi ko man
lang maibigay ang mga simpling bagay na hinihingi ng anak ko!"

Natigilan si Andrew, tila napako siya sa kinatatayuan. Nakatingin siya sa luhaang

mukha ng babae. Kitang-kita niya ang paghihirap ng kalooban nito.

"I'm sorry." He whispered

"No, you don't have to. I should be the one to apologize. I'm sorry, sir." Hinablot
ni Patricia ang bag, tumakbo siya sa cr pagkatapos mapagtanto ang ginawa.

Luckily, the comfort room was empty. Pinahid niya ang luhaang mukha, pinakatitigan
niya ang sarili sa salamin. Hindi dapat niya sinabi ang mga katagang iyon sa
kanyang boss. Hindi dapat niya ito sinagot ng ganoon. Napapikit siya, marahan na
pinukpok ang ulo. Gusto niya magpadyak dahil sa katangahang ginawa.

Paano kung magalit sa kanya si Andrew? Paano na ang trabaho niya? She stomped her
foot on the tiled floor, cupped her face with two palm and groaned. She couldn't
afford to lose her job, that's the only job she ever wanted to have since she
graduated. At ngayon na nasa posisyon na siya, dapat ay iniingatan niya.

"Damn! Patricia, bakit ba hindi mo ma control ang sarili mo? You should've learned
from your past job!" Sermon niya sa sarili.

She quickly wash her face, wipe it to make it dry, apply a light foundation and a
red lipstick on her lips. She breathe in and out before storming out the comfort
room.

Wala na si Andrew sa mesa niya, marahil ay pumasok na ito sa sariling opisina. She
continued her works, mayamaya ay tumayo siya. Alam niyang mali ang ginawa na
pagsagot at pagsigaw sa amo. She made a 3 light knocks on the door. Narinig niya
ang boses ni Andrew sa loob. She open it slowly, as if scared of something that
might happened.

Dahan-dahan siyang humakbang patungo sa mesa ni Andrew. He dropped the pen and lean
the back on the chair.

"I-I'm, I'm sorry for what I've said and done, sir. Alam ko, mali ang ginawa ko
hindi ko dapat sinabi iyon. Hindi ko dapat kayo sinigawan. Pasensiya na po talaga,
hindi na po mauulit pa. 'Wag po sana ninyo akong taggalin sa trabaho, ito na lang
po ang pinagkukunan ko ng pang araw-araw namin."

"Who told you that I'm going to fire you?

"H-ha? Wala! I-mean, wala po, sir. Kaya ko lang po nasabi kasi... kasi baka po
nagalit kayo sa ginawa ko."

"Just a cup of a coffee, will do."

"H-a? Kape po?"

Ngumiting tumango si Drew, "yeah, two cup of coffee, please."

Naguluhan man ay sumunod si Patricia sa inutos ni Andrew. Anong gagawin nito sa

dalawang tasa ng kape? Bakit dalawa ang hiningi nito? At mukhang hindi man lang
nagalit sa sinabi niya. Binilisan niya ang kilos pagdating ng coffee area.

She knocked before turning the knob to open the door, nakatuon ang mata nito sa
laptop ng maabutan niya. She put the two cup of coffee down on his working table.

"Your coffee, sir."

Sinulyapan ni Andrew ang kalalapag na kape. Umangat ang ulo niya ky Patricia.

"Sit and have a coffee with me."

"P-po? Pero may tra-"

"C'mon Trish, sit down."

"O-okay po."

Napilitang umupo si Patricia sa harap ng mesa. Pilit niyang itinatago ang kaba.
Pinagsalikop niya ang dalawang kamay na nakapatong sa hita.

Yumuko si Andrew, ibinalik ang atensyon sa harap ng laptop. Patricia shook slowly
off her head, afraid to get noticed of a man who was busy working in front of her.

"You didn't touch your coffee."

Ngumiti siya ng kimi. Inangat niya ang kamay para abutin ang tasa na nakapatong sa
mesa. Dahan-dahan niya iyong dinala sa bibig. She blew it and took a small sipped.
Lifted up her gaze only to find out that Andrew was looking at her intently.

Naibaba niya ang paningin sa tasa, diretso inom ng kape pero huli na ng maalala
niya na mainit nga pala ang kape.

"Ouch!"

"Hey, are you okay?"

Nailapag niya bigla ang tasa dahilan ng pagkatapon ng kape. Alerto sa pagtayo si
Andrew, pumunta ito sa kanyang harapan. Inalalayan siya sa pagtayo, inabot ang
tissue box at tinulungan siya sa pagpunas. When she realized what was Andrew's
doing, she stopped his hands.

"Ako na sir, salamat."

"Are you okay? Nasaktan ka ba?"

Sumagot siya ng sunod-sunod na pag-iling nang hindi tumitingin sa kausap. Pinahiran

niya ang dulo ng palda na natapunan ng kape. Napatigil siya sa ginagawa nang may
dalawang malakas na kamay ang pumugil sa balikat niya.

In a slow motion she lifted up her eyes and met his. Ang nanlalalim na mga mata ni
Andrew na parang nanunuot sa kalamnan sa tuwing nakatitig sa kanya ngayon ay
nilalabanan niya. Pagkaraan ng ilang sandali ay kusa siyang nagbaba ng paningin.
There was something in him that could melt her.

"S-sir, if you don't mind..." She swallowed hard. "Get your hands off, please."

"Trish, look at me."

"Why?" She whispered nonchalantly. Still holding the wet tissue.

"Are you afraid of me?"

"No, why would I be?"

"Then look at me."

Humugot ng malalim na paghinga si Patricia. Inipon niya ang natitirang lakas para
labanan ang sobrang kaba na nararamdaman. Ang nais niyang mangyari ay tumakbo na
lamang palabas, palayo sa lalaking nakahawak sa balikat niya. Natatakot siya na
marinig nito ang lakas ng kabog ng dibdib at maipagkanulo lamang niya ang sarili.

Ang init ng palad ni Andrew na nasa balikat ay nanunuot sa blusa niyang suot. Hindi
niya maintindihan kung bakit ganoon ang epekto nito sa tuwing magkakalapit sila.
Wala pa siyang isang buwan sa kompanya nito at ngayon heto siya naapektuhan sa
preskong presensya ng kanyang boss.

Panandalian na ipinikit niya ang mga mata. Lihim na nanalangin na sana ay makalayo
na. She even inhaled his manly scent that brought shivered into her nerves. Lakas
loob na inangat niya ang ulo ngunit ang hindi niya napaghandaan ay ang sumunod na
pangyayari.

Immediately, Andrew claimed her lips without a warning. She gasped in awe. Doesn't
know what to do when the warm lips of Andrew touched hers. She couldn't find a word
contradicting in mind. She was torn between pushing him or just letting him do the
inappropriate thing.

Her heart seemingly stopped beating, it's good thing she was still alive.
Naramdaman niya ang paglalim ng halik ni Andrew. Ang paligid ay tila umiikot sa
gilid ng kanyang mga mata, pakiramdam niya ay idinuduyan siya paitaas.

Andrew slightly bite the corner of her lips so he could get an access inside. She
moaned when Andrew's tongue encircling hers. As if it encouraging her to do the
same. Pero paano niya tutugunan ang halik nito, gayong hindi niya alam kung paano?
She never had a boyfriend yet had a son. Isn't it ironic?

She closed her eyes. Tweaking Andrew's hair as pleasure rising up through every
fiber of her nerves.

"Move your lips, Trish."

She opened her eyes, kasabay ng pagtulak niya kay Andrew palayo sa katawan.
Namanghang itinakip niya ang kamay sa bibig. Tumitig siya kay Andrew habang
umiiling. Without a second thought, she run through out the door. Hinablot niya ang
bag sa mesa at tumakbo muli sa banyo.

She made sure to locked the door. Namumula ang pisngi niya ng tumingins siya sa
salamin.

"What the hell?" She narrowed herself on the mirror. "Ang tanga-tanga mo, Patricia!
The best thing you could do is to push him yet you didn't! Ughh! Sana lamunin na
lang ako ng lupa ngayon. Anong mukha ang maihaharap ko sa kanya? Nakakainis! Bakit
puro na lang kamalasan ang nangyayari sa'kin ngayon?" She looked like crazy talking
to herself. Kinastigo niya ang sarili sa kahihiyang nagawa.

Sinabunutan niya ang buhok, nagbabasakali na baka panaginip lang ang nangyari at
magising siya sa katangahang nagawa. Umungol siya nang makita ang lalong namumulang
pisngi. Dali-dali niyang pinaandar ang gripo, sinahod ang dalawang palad at dinala
sa mukha.
Nagpapadyak siya na parang bata ng muling pumasok sa isip ang mainit na halik na
pinagsaluhan nila ni Andrew. Hindi niya alam kung paano pakikiharapan ang lalaki.
Mas nanaisin niyang magkulong na lamang sa loob ng banyo kaysa makita ito sa labas.

TUMINGALA ng paulit-ulit si Andrew sa kisame. Umaasa na mayroong makitang sagot sa

mga katanungan na nasa isip, na nagpapagulo ng kanyang sistema. Cupping his face
with two palm in frustration and heaved a deep sighed. It wasn't his intention but
he was carried away by the emotions that lingered inside him.

It made him felt happy somehow to taste something different and sweeter than his
coffee. Ang ipinagtataka lang niya ay kung bakit parang hindi alam ng babae kung
paano tumugon sa halik niya. Kung wala siguro itong anak, baka isipin niyang hindi
ito nagkaroon ng karelasyon.

He shook the thought off from his mind and went back to his work. Wala siyang dapat
ikabahala dahil wala naman itong asawa. Hindi kabawasan sa kanya kung may anak man
ito. She's still worth to beloved. Muli siyang nagpakawala ng malalim na buntong
hininga bago hinarap ang trabaho. He needed to finished the undone business so he
could escort her going home and visit her son too.

Iyon nga lang ba talaga ang dahilan? He doesn't know yet.

UMANGAT ang ulo ni Patricia mula sa pagkakayuko ng bumukas ang pintuan ng opisina
ni Andrew. Sa katarantahan ay mabilis ding ibinalik ang ulo sa pagyuko. Ramdam niya
ang papalapit na yapak ng lalaki. Mas lalo lamang lumakas ang kaba sa kanyang
dibdib.

"Sir-"

"Trish-"

Magkasabay nilang usal.

"Go ahead."

"No, you go ahead, sir."

Tumayo si Andrew sa harap ng mesa. Seryoso ang mukha, nakapaloob sa magkabilang

bulsa ang dalawang kamay. Nanatiling nakayuko si Patricia, nagkunwaring inaayos ang
papel na nakatambak sa ibabaw para mapagtakpan ang nag-iinit na mukha.

"I won't be sorry for kissing you because I like it."

Pinigil ni Patricia ang paghinga, gusto niyang marinig ang bawat sasabihin nito
dahil tila naging bingi siya sa lakas ng kabog ng dibdib. Naging mahigpit ang
pagkahawak niya sa papel na inaayos. Nakapukos ang mga mata niya sa harap,
kapagkuwa'y mabilis na ibinaling sa ibang direskyon ang paningin ng mapagtanto kung
ano ang kanyang tinititigan.

She only prayed he didn't noticed her.

"I will drop you home-"

"Kaya ko umuwi mag-isa, sir. Salamat na lang po." Thanks to the heavenly father.
Hindi siya nautal.

"I insist, gusto ko rin dalawin si Andrei, kung hindi mo mamasamain."

Sandaling nag-isip si Patricia. Tiyak na matutuwa ang anak kapag nakita si Andrew.
Gusto niyang makita muli ang kasiglahan ng anak sa tuwing kasama ang lalaki. Pero
may bahagi sa puso niya na natatakot at ang puso niya mismo ay mukhang nanganganib.
Paano ba niya mahindian ang taong pinagkakautangan niya ng lahat? Lihim na
nagpakawala siya ng buntong hininga. She lifted up her gazed and nodded. Andrew
smiled and she did nothing but swallowed hard the invisible lump in her throat.

TBC

"Yehey! Papa, super hero na po ako! Ang galing-galing ko po, di ba?" Magiliw na
wika ni Andrei sa nakangiting si Andrew.

Mataman nitong pinagmamasadan si Andrei na naglalaro. Kapwa sila nakasalampak sa

sahig na pinalilibutan ng mga nagkalat na laruan ni Andrei. Binili ni Andrew ang
mga iyon noong isang araw pa at ngayon lamang niya naibigay sa bata. Tutol man si
Patricia ay wala na itong magawa sapagkat naroon na at sadyang binili niya iyon
lahat para kay Andrei.

"Yup! Ang galing-galing mo kaya dapat magpalakas ka pa. Ang super hero hindi dapat
nagkakasakit, para maging handa siya sa pagtulong sa mga nangangailan anumang
oras."

"Talaga po, Papa?" Excited ang mga matang tanong ni Andrei.

Tumango si Andrew, sakto lumabas mula sa kusina si Patricia. Nanlaki ang mga mata
nito nang madatnan ang nagkalat na mga laruan sa maliit nilang sala.

"Mama!" Sigaw ng anak pagkakita rito. Tumayo ito at tumakbo papunta sa kanya. "Sabi
ni Papa, ang super hero po ay malakas kaya Mama magpapalakas po ako para maging
super hero po ako." Masiglang wika ng paslit.

Tinapunan niya ng saglit na tingin si Andrew saktong nakatingin ito sa kanilang

direskyon. Kaagad siyang nag-iwas sa kakaibang titig nito, tila may malalim iyong
dahilan na hindi niya mawari. Naramdaman niya ang pag-iinit ng pisngi nang maalala
ang halik na pinagsaluhan nila. Iwinaksi niya iyon sa isipan saka pumantay kay
Andrei, hinaplos niya ang buhok ng anak. Kinuha niya ang maliit nitong kamay,
"tama, kaya dapat kumain ka ng marami, okay?" Sunod-sunod na pagtango ang ginawa ng
paslit. Tumikhim muna siya bago binalingan muli si Andrew para tawagin itong kumain
na.

Sa hapag, magkatabi sina Andrei at Andrew. Asikasong-asikaso ng boss niya si

Andrei. Hindi niya alam kung bakit pero nakikita niya ang malaking similarity ni
Andrei sa lalaki. Kung pagmamasdan mo ang dalawa ay tila totoong mag-ama. Pero
paano--iwinaksi niya ang walang kabuluhang iniisip. Imposible mangyari ang bagay na
iyon, baka nagkataon lang talaga na magkalapit ang hitsura ng dalawa.

"Tama na iyan, sir. Kumain na ho kayo, ako na ang bahala kay Andrei." Tumayo si
Patricia.

"No, go back to your seat and finish your food."

"Hindi, masyado nang nakakaabala si Andrei sa'yo. Kumain kana at ako ng bahala sa
anak ko."

"Patri-"
"Sir, please."

"Mama... Papa, nag-aaway po ba kayo?"

"No!" Magkasabay nilang bigkas. "Hindi kami nag-aaway, baby." Dugtong ni Patricia.

"Akala ko nag-aaway kayo. Kasi sabi ni teacher bad daw po ang nag-aaway.

Pareho silang natahimik ni Andrew, kapwa sila nagkatitigan.

"Sit down and continue eating." May pinalidad na utos ng lalaki.

Walang nagawa si Patricia kundi ang sumunod. Binilisan na lang niya ang pagkain
nang sa ganon ay maasikaso niya si Andrei at makakain ng maayos ang kanyang boss.
Panaka-naka'y sinusulyapan niya ang maganang pagkain ng anak. Wala itong reklamo,
marunong na itong kumain mag-isa.

"PAPA, dito ka lang please..." ani Andrei sa inaantok na boses. Nakahilig ang ulo
nito sa balikat ni Andrew.

Gusto man itong kunin ni Patricia at siya mismo ang magpatulog sa anak ngunit ayaw
ni Andrei. Kaya hinayaan na lang niya ito kay Andrew. Inayos niya ang kanilang
higaan at kakalabas lamang niya mula sa silid nang marinig ang sinabi ng anak.

"Andrei, hindi pwede. Kailangan umuwi ng Papa mo, hindi siya pwedeng matulog dito."
Patay malisyang pagkasabi ni Patricia.

Magaang hinaplos ni Andrew ang likuran ng bata, "gusto mo bang makatabi si Papa sa
pagtulog?"

"O-opo." kasabay ng pagtango ni Andrei.

"Okay, Papa will stay. Tatabihan kita sa pagtulog."

Hindi sumagot si Andrei bagkus iniyakap nito ng mahigpit ang dalawang maliit na
braso sa leeg ni Andrew. Maya-maya lang ay bumigat na ang paghinga nito. Sinyales
na tulog na ang bata. Samantalang hindi makapaniwala si Patricia sa narinig mula
kay Andrew. Tama ba ang pagkakarinig niya o nabibingi lamang siya?

Namalayan niyang humakbang si Andrew papasok sa maliit na silid para sa kanilang

mag-ina. Wala silang kama, bagkus ay foam lamang na inilagay sa sahig na pinatungan
ng beddings. Maang na sinundan niya ang dalawang lalaki na pumasok. Nakita niyang
nakahiga na si Andrei sa pwesto nito habang ang kamay ay nakakapit pa rin kay
Andrew na naka-upo lang sa tabi nito.

"Salamat sir, pwede na ho kayong umalis. Ako na ho ang bahalang magpaliwanag kay
Andrei bukas."

"P-papa..." sambit ni Andrei ngunit nakapikit ang mga mata.

"Sshh, sleep buddy... Papa's here, I won't leave you."

Lumapit si Patricia sa anak para makaalis si Andrew.

"Ako na hong bahala, sir."

"Like I said, I'll stay."

"Hindi pwede, wala kang matutulugan dito." Tila nahahapong bigkas ni Patricia.

Niluwagan ni Andrew ang necktie.

"Anong ginagawa mo?"

"Matutulog."

"Sinabing hindi ka pwedeng matulog dito!"

"Ssh, magigising si Andrei."

"Umuwi ka na!" Giit ni Patricia sa impit na tinig.

Ngumiti si Andrew, "tumutupad ako sa usapan. Kung ano ang sinabi ko kay Andrei
tutuparin ko at..." tuluyan nang hinubad ni Andrew ang polo. Tanging panloob na
white t-shirt ang iniwan nito. Nanlaki ang mga matang umiwas si Patricia ng tingin
sa lalaki. "Matutulog akong katabi siya." The husky voice whispered in Patricia's
ear. Biglang nanayo ang kanyang balahibo dahil sa ginawa ni Andrew. Ang mabangong
init ng hininga nito ay kumikiliti sa kanyang balat.

"Hindi mo kailangang tumupad sa sinabi mo kay Andrei. Ako na ang bahalang

magpaliwanag sa kanya bukas pagkagising niya."

"C'mon, Trish. I'm tired and i know you too."

Lihim na ikinuyon ni Patricia ang kamao, binalingan niya ang binata na ngising-
ngisi habang siya ay nagpupuyos sa inis ang dibdib at hindi niya alam kung bakit.

"Wala kang matutulogan dito! Kita mo, kasya lang kami ni Andrei dito."

"Not a problem, dito ako sa sahig matutulog."

Tumayo si Patricia. Mataman niyang pinagmasdan ang lalaki, sinisiguro niya kung
seryoso o nagbibiro lang ito sa sinabi. Ano ba ang trip sa buhay ng lalaking 'to?
Kung gugustuhin nitong umuwi ay makaka-uwi ito. Napahugot na siya ng buntong
hininga, alam niya na kahit anong pagtataboy ang gawin niya rito ay hindi pa rin
ito aalis.

Walang nagawa na tumalikod siya. Lumabas siya at dumiretso sa maliit na cabinet na

naroon malapit sa sala. Pagbalik niya sa silid, umuwang ang kanyang bibig nang
makitang hindi nga nagbibiro ang lalaki. Nakahiga na ito sa sahig at nakapikit ang
mga mata at ang dalawang kamay ay nasa ilalim ng ulo, na ginawa nitong unan.

"Mr. Altamonte, gising."

"Hmm..."

"Sir, gumising kayo."

"Hmm... I'm tired."

"Andrew!"

Kaagad itong nagmulat nang tawagin niya sa pangalan. Ngiting-ngiti ito nang
tumingin sa kanya. Inirapan niya ito at hinagis sa harap dibdib ang dalawag kumot;
isa para sapin sa sahig. Umikot siya sa kabilang gilid ni Andrei at kinuha ang
isang unan.

"I like it when you call me by my name."

Hindi sumagot si Patricia. Muli siyang lumapit kay Andrew para ibigay ang unan,
"isapin mo 'yang isang kumot sa sahig dahil malamig. 'Yan lang ang kaya kung ibigay
sa'yo, pasensiya na. Dahil kung umuwi ka na lang sana-" napatigil si Patricia sa
pagsasalita nang dumako ang paningin sa ibabang bahagi ni Andrew, doon niya
napagtanto na naka-boxer na lang pala ang lalaki. Malinaw na nakikita niya ang
umbok nito sa harapan.

Napamura siya sa isipan at kaagad na nag-iwas ng tingin.

"Bakit nakaganyan ka?!" Anya sa galit na boses. Isang mahinang tawa ang isinagot ni
Andrew sa kanya. Tumayo ito na kamuntikan niya nang ikatumba. Shit! Bakit ang hot
nito sa puting t-shirt at boxer? Tila rarampa ito na isang modelo. Maganda ang
katawan nito na alam niyang alagang-alaga niyon. Mas dinaig pa nga nito ang ibang
model na lalaki.

"Wala naman masama sa suot ko, normal lang 'to sa taong matutulog. Nakahubad nga
ako sa-"

"Pervert!"

"What?" Tatawa-tawang tanong ni Andrew sa pabulong na tinig.

"Wala! Matulog na tayo." Nagmartsa siya patungo sa kabilang gilid. Hindi na muling
binigyan ng sulyap ni Patricia ang lalaki. Ayaw man niyang bigyan ng pansin ang
malakas na kabog ng dibdib ay hindi niya magawa. Naiinis siya na ganoon na lamang
ang epekto ni Andrew sa kanya.

Bumaling siya kay Andrei, mahimbing na itong natutulog. Akma niyang iyayakap ang
kamay nang may makapa siya. Kaagad nagmulat si Andrew na nasa kabilang gilid lang
din ni Andrei. Kamay pala nito ang nahawakan niya. Nagkatinginan sila. Tila
nanghina ang tuhod niya sa malamlam na titig nito. Kaagad siyang umiwas ng tingin.
Minabuting ipikit na lang niya ang mga mata at magkunwaring matutulog na.

"HMM! 'wag po! Parang awa mo na!" Iwinasiwas niya ang ulo at pilit na nilalabanan
ang malakas na taong nakadagan sa kanya ngunit napaigik siya nang may maramdamang
kakaibang sakit. Patuloy sa pag-agos ang masaganang luha sa mga mata niya. Wala na.
Wala na talaga siyang kalaban-laban. Sobrang sakit ng buo niyang kalamnan, tila
nabugbog ng husto ang kanyang buong katawan. "Ahhhhh! 'Wag!"

NAPABALIKWAS ng bangon si Andrew sa higaan ng marinig ang sigaw ni Patricia. Mabuti

na lang at mahimbing pa rin ang tulog ni Andrei. Kaagad niyang tinungo ang pwesto
ni Patricia at nag-aalalang dinaluhan ito.

"Trish... Trish?" Bahagya niyang niyugyog ang balikat ng babae. May nakapa siyang
basa sa pisngi nito noon niya napagtanto na umiiyak ito.
"Trish..."

Ang malamyos na tinig ang nagpamulat sa mga mata ni Patricia. Napa-upo siya at
kaagad niyakap ang ang sarili. Iyong tipong takot na takot siya sa kaharap. Impit
siyang umiyak habang iling nang iling.

"Trish, it's me, Andrew. What's wrong? Bakit ka sumisigaw? You're having a
nightmare?" Hinawakan siya sa magkabilang balikat.

Doon lang umangat ang ulo ni Patricia. Nanaginip na naman siya. Dinalaw na naman
siya ng masamang bangungot na bahagi ng kanyang nakaraan. Napasinghap siya nang
biglang yakapin ni Drew. She felt safe.

"Ssh, it's alright. Panaginip lang 'yon, tahan na."

Mas lalo siyang napaiyak dahil sa seguridad na hatid ng yakap ni Andrew. Ang
malamyos nitong tinig ay nagdudulot ng kaginhawaan sa puso niya para maging
mapayapa iyon. Isinubsob niya ang mukha sa dibdib ng binata habang ang kamay nito
ay masuyong humahaplos sa buhok niya. Nanatili sila sa ganong posisyon hanggang sa
unti-unting nilamon siya ng kadiliman.

Matagal nang pinagmamasadan ni Andrew ang nakatulog na babae sa kanyang braso.

Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nito sa pisngi at pinahiran ng daliri ang
tuyong luha. He sighed. Iniisip niya kung ano ang masamang napanaginipan nito,
bakit ito sumisigaw? At nakita niya sa mukha nito ang sobrang takot ng magmulat ang
mga mata.

Napangiti siya nang umungol ito at yumakap sa kanya. Inabot ng kamay niya ang kumot
at itinakip sa kanilang tatlo ni Andrei. Ano kaya ang reaksyon nito bukas sa oras
na makita ang posisyon nila? Maaalala pa kaya nito ang masamang panaginip? Ang
pagyakap sa kanya ng mahigpit? Yumuko si Andrew para gawaran ng magaang halik sa
noo si Patricia. Ipinikit na rin niya ang mga mata para muling matulog.

PATRICIA, never been felt comfortable in her sleep until this moment... it really
felt different. Ang bango ng higaan niya at kay sarap yakapin ni Andrei. Ang baby
niya... ang nagbibigay ng lakas sa kanya. Hinigpitan niya lalo ang pagyakap sa
anak. Gusto niyang iparating dito kung gaano niya ito kamahal sa kabila ng lahat
nang bangungot sa kanyang buhay, ngunit--parang... parang may mali. Bakit parang
ang laki na ni Andrei? Pitong taong gulang pa lang ang anak niya at ang amoy? Oh!
God!

Mabilis pa sa alas-kwatrong nagmulat siya ng mga mata. Natadyakan kaagad niya sa

gitna ang taong mapangahas na nakayakap sa kanya.

"Ouch! What the hell woman? Babaugin mo ba ako? Shit! Shit! Gusto ko pang makita
ang mga future babies ko!"

Sapp ni Andrew ang harap, tila gusto niyang lumundag sa sakit. What a nice morning
after what had happened last night? Nang makita niya na parang iiyak na si
Patricia, pinigilan niya ang pagsilay ng ngiti sa labi. Nagkunwari siyang namilipit
sa sakit tumalikod siya rito at namaluktot. Hindi na niya kaya pang itago ang
ngiti, nasa harapan pa rin niya ang dalawang kamay. Kailangan niya iyon para takpan
ang naninigas na harap. Damn morning erection! Kasalanan ni Patricia kung bakit
tumayo ang alaga niya. Masakit ang tadyak nito but holy shit, mas sasakit yata ang
puson niya. Walang pasabing tumayo siya, lumabas siya ng silid at dumiretso sa
banyo.

Naiiyak si Patricia nang sundan ng tingin ang binatang lumabas sa silid. Kasalanan
ba niya kung bakit siya na bigla? Ano ba kasing ginagawa ng boss niya sa kanyang
tabi at nakayakap ito sa kanya? Ipinikit niya ang mga mata, siya rin ay nakayakap
dito. Pero paano nangyari ang bagay na 'yon? Ang huli niyang naalala bago matulog
ay nasa kabilang bahagi ito ng higaan.

Kinagat niya nag pang-iibang labi, sa dami ba naman kasi ng pwedeng bakit matamaan
ay doon pa talaga? Tiyak na sobrang nasaktan ang pobreng boss niya. Pero in all
fairness ang cute ng mukha nito kanina habang hawak ang junior- natapik niya ang
bibig nang mapagtanto ang iniisip.

TBC

"MAMA?" Nilapitan ni Patricia ang anak ng makitang gising na ito. Luminga si Andrei
na tila may hinahanap ang mga mata. "Papa..." bulong nito.

Hindi mapigilang makaramdam ng awa si Patricia para sa anak. Nasasaktan siya sa

tuwing naghahanap ito ng kalinga ng isang ama. Hindi naman kasi obligasyon ni
Andrew ang kanyang anak. Nag magandang loob lang ang lalaki pero napakalaki ng
epekto niyon kay Andrei. Nakita ni Patricia ang lungkot na bumalatay sa mukha ng
anak, nilapitan niya ito at niyakap.

Bumukas ang pintuan, pumasok si Andrew na nakatapis ng towel. Nagbaba ng tingin si

Patricia, nahihiya siya sa nagawa niya rito. Si Andrei naman ay dali-daling kumalas
pagkakita kay Andrew.

"Papa!" Bulalas nito sa masayang tinig.

"Good morning, buddy. How was your sleep?" Masuyong tanong ni Andrew sabay buhat
kay Andrei. Sinuklay ng mga daliri nito ang magulong buhok ng bata.

"Nanaginip po ako, Papa. Iyong super hero! Kaso po nagising ako, tapos hindi ko
kayo nakita." Naging malumanay ang huling pangungusap ni Andrei.

Ngumiti si Andrew, "nag-banyo lang si Papa, see? Hindi kita iniwan at tinabihan pa
kitang matulog."

Namilog ang mga mata ni Andrei, "kung ganon po hindi paniginip na katabi ko po
kayo?"

Umiling si Andrew sabay kurot ng mahina sa pisngi ng bata, "No, buddy. You weren't
dreaming because I'm here as you can see, lifting you up like this!" and with that
Andrew lift Andrei up na sinabayan ng malakas na tawa ng bata. Ibinuka pa nito ang
dalawang kamay na tila lumilipad sa ere.

Tahimik na nakamasid si Patricia sa higaan ng anak habang nakikinig ng pag-uusap ng

mga ito. Masaya siya na masaya ang anak dahil kay Andrew pero hindi niya magawang
tingnan ang lalaki, natatakot siyang makasalubong ang titig nito na para bang
nanunuot sa kanyang laman sa tuwina'y tumitingin sa kanya.

Napabuntong hininga siya saka inayos ang higaan ng anak. Kailangan pa pala niyang
magluto, may trabaho sila ni Andrew at nakakahiya kung aalis ito na wala man lang
laman ang sikmura. Napakislot siya ng biglang may pumulupot sa bewang. Ang
natatawang mukha ng anak ang sumalubong sa kanya ngunit halos mabingi siya sa kabog
ng dibdib dahil hindi kamay ni Andrei ang nasa bewang kundi kamay iyon ni Andrew.

"I like your smell but you have to pay what you've done to me, woman." A playful
smile curved on Drew's lips and it creeps her out of the hell.

Napalunok siya nang bumaba ang kanyang paningin sa labi nito. Pumasok sa isip niya
ang halik na kanilang pinagsaluhan sa opisina nito. Paano ba niya makakalimutan ang
malambot nitong labi na lumapat sa kanya? Ang banayad na paggalaw na tila
tinutururaan siyang sumunod. Kasabay nang magaang haplos sa kanyang likod. Nag-init
ang pisngi niya nang mapagtanto kung ano ang iniisip at... naitakip niya ang palad
sa mukha nang makita ang ngising-ngising binata sa harapan.

"You remember the kiss, that's why you're blushing, I guess."

Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi ni Andrew. Teka, paano nito nalaman na iyon
nga ang kanyang naiisip? Mind reader ba ito? Ibinuka niya ang bibig upang
depensahan ang sarili ngunit hindi niya malaman kung ano ang dapat sabihin kaya
itinikom na lang niya iyon. Sana bumuka ang sahig at lamunin na lamang siya dahil
sa panibago na namang kahihiyan.

"Paan---hindi iyon ang iniisip ko." May katigasang wika niya. Sa wakas ay nahanap
na rin niya ang boses.

"Really?" May pilyong ngiti sa labi ni Andrew, "so care to share what's running on
your mind awhile ago?"

"Wala akong iniisip."

"Mama... I'm hungry." Reklamo ni Andrei na ipinilupot ang braso sa leeg ni Andrew.

Natauhan si Patricia, doon lang niya namalayan na karga-karga pa ng lalaki ang

anak. Pasimple niyang tinabig ang kamay nito sa kanyang bewang.

"Yes, baby, maghahanda na si Mama ng almusal." Hindi niya magawang tingnan muli si
Andrew. Nilisan niya ang silid at dumiretso sa kusina na karugtong lamang ng maliit
na sala.

May isa't kalahating oras pa siya para makapaghanda ng agahan at ng sarili.

Simpling agahan lang ang ihahanda niya ngunit dahil may bisita siya hindi niya alam
kung kumakain ba ito ng pagkain nila. Nang matapos sa pagluto, bumalik siya sa
silid kung saan naroon ang dalawa. Tumaas ang kilay niya ng marinig ang tawa ng mga
ito.

"Ah, Papa! T-tama na po!" Sigaw ni Andrei na gumugulong-gulong sa manipis na foam.

Kinikiliti ito ni Andrew at ang dalawang magaling, ginulo na naman ang higaan na
niligpit niya kanina.

Napangiti siya nang wala sa loob. Malaki ang ipinag-bago ng anak simula nang
dumating si Andrew sa buhay nila. Ngunit malaki rin ang takot na nanahan sa kanyang
dibdib. Alam niyang hindi habang buhay ay naroon si Andrew sa tabi ng anak.
Masasaktan si Andrei, ayaw niyang masanay ang bata sa presensya ng lalaki ngunit sa
nakikita niya ngayon tila magiging kontrabida siya sa buhay ng anak kapag inilayo
niya ito kay Andrew

"Hey, kanina ka pa?" Napakurap si Patricia sa malamyos na boses. Nakatingin sa

kanya ang dalawa na may ngiti sa labi. Si Andrei, bahagya pang hinahabol ang
paghinga.

"Ready na ang agahan. Andrei tumayo kana akala ko ba nagugutom ka?"

Dali-daling bumangon ang bata, "tara na Papa." Hinila nito patayo si Andrew na kusa
namang sumunod. Akma siyang hahakbang nang hagipin nito ang isa niyang kamay.
Napatingin siya rito nang may pagtatanong ang mga mata. Nagkibit balikat lang ang
ito. Binuhat nito si Andrei na hawak pa rin ang kamay niya. Akma niya iyong
babawiin ng higpitan ni Andrew ang hawak, bahagya rin nitong pinisil.

"Wow! Yummy!" Andrei exclaimed in excitement as they reach the table where foods
are ready.

"S-sir, pasensiya na. Ito lang po kasi ang kaya kong ihain sa inyo."

"What are you saying, woman?" Andrew said as he pulled the chair out for Andrei.

"Hindi po pang mayaman ang pagkain." Sagot ni Patricia sa matigas na boses.

"Am I complaining here? If you haven't know yet, ganitong pagkain ang kinakain
namin sa bahay. So, please sit down and let's eat."

Natahimik siya sa sinabi ni Andrew, walang ingay na humakbang siya palapit sa mesa,
bago pa man niya mahila ang upuan ay inunahan na siya ni Andrew.

"Sit."

"Thanks."

Kaagad nilagyan ni Patricia ng pagkain ang plato ng anak. Gayon din ang ginawa niya
kay Andrew, patay malisya na lamang siya pagkatapos. Hindi naman pa humirit ang
lalaki bagkus nagsimula na itong kumain at gayon din si Andrei. Siya man ay
nagsimula na rin, obvious na gutom ang dalawa dahil pukos na pukos ang mga ito sa
pagkain. Tahamik ang hapag hanggang sa matapos sila.

"Ah- sir, susunod na lang po ako sa opisina, aayusin ko lang si Andrei at ihahatid
sa kapit-bahay. Maaga pa naman ho, sisiguraduhin kong hindi ako mahuhuli sa
trabaho."

"Who told you na papasok ka?"

"Sir?"

"Stop calling me sir, Patricia. Just Andrew."

"Boss ko kayo, nararapat lang na igalang ko kayo. At bakit hindi ako papasok? May
trabaho akong naghihintay sa'kin, kaya papasok ako."

"That's the point, I am your boss. And I want to tell you na hindi ka papasok
ngayon."

"At bakit?" Nakapamewang na tanong ni Patricia sa lalaking kampating naka-upo sa

harap niya. Mabuti na lamang ay naroon si Andrei sa sala at naglalaro.
"Basic, because I'm your boss."

"You're unbelievable!"

"Sshh... marinig ka ni Andrei baka isipin ng bata inaaway kita."

"Then give me a valid reason, Altamonte."

"Fine!" Andrew raised his two hands in defeat. "Come closer."

Lukot ang mukha na tinitigan ito ni Patricia, "at bakit ako lalapit sa'yo, aber?"

"You said you want a valid reason, then come closer so I can tell you dahil baka
marinig ni Andrei ang sasabihin ko."

Nag-aalangan man humakbang palapit si Patricia. Hindi niya inaalis ang paningin sa
mata ng kaharap, hindi niya alam kung bakit pero biglang tumambol sa kaba ang
kanyang dibdib. Gusto lamang niya malaman ang dahilan kung bakit hindi siya pwedeng
pumasok sa trabaho gayong okay naman si Andrei. Sa lunes ay makakapasok na sa
school ang anak niya.

Nang nasa harap na siya si Andrew, tumayo ito. Walang babala na hinapit siya sa
bewang saka sinakop ang kanyang labi. Nagpumiglas siya, itinulak niya ito sa dibdib
ngunit sadyang malakas ang lalaki. Namalayan na lang niya ang sariling nagpapa-
ubaya na rito. Ang isang kamay ni Andrew ay nasa likod ng kanyang ulo at ang isa
naman ay nasa ibabang likuran niya. Napa-ungol siya ng lumalim ang halik. Hindi
niya alam kung paano natugunan ang halik ng mapangahas na lalaki.

Naiyakap niya ang kamay sa leeg ni Andrew, hinakawan nito ang magkabila niyang
bewang at inangat siya. Ang sunod na namalayan niya ay nakapatong na siya sa ibabaw
ng mesa. Ibinalik ni Andrew ang kamay sa likuran niya at masuyong humahaplos roon.

Nang maputol ang halik, pereho nilang habol ang hininga. Buong pwersang itinulak ni
Patricia si Andrew nang manumbalik ang katinuan ng kanyang isipan. Tinitigan niya
ito ng masama kahit na namumula sa kahihiyan ang mukha. Nais man niya itong
sampalin at murahin ay hindi niya magawa. Umahon ang pinaghalong galit at kalituhan
sa kanyang puso. Galit Siya dahil sa kapangahasan nito, sinasamantala ni Andrew ang
kahinaan niya. Nalilito siya sapagkat nagugustuhan niya ang halik nito pero hindi
iyon sapat para hindi umusbong ang galit niya.

"How could you kissed me? Dalawang beses mo nang ginawa iyon, hindi porket boss
kita ay gagawin mo na lang palagi ang nais mo!"

"I won't sorry for that 'coz I just give you the valid reason you want."

Patricia narrowed her eyes in disbelief. How childish this man could be? "It wasn't
a valid reason! You took advantage to me because I'm weak!"

"Trish-"

"Umalis ka na, Andrew. Iwan mo na kami ng anak ko, paki-usap."

"Aalis lang ako kung sasagutin mo ang tanong ko."

"'Wag mo akong paglaruan Andrew, umalis ka-".

"Why were you shouting and crying last night? You were scared."

Natigil ng pagsasalita si Patricia nang sumingit si Andrew.

Napatitig siya rito. Hindi siya makahuma, ano'ng ibig sabihin nito? 'Wag niyang
sabihin na... na-, bigla siyang nakaramdam ng panlalamig nang pumasok sa isip kung
bakit siya sumisigaw at umiiyak. Biglang nanunuyo ang kanyang labi pati na rin ang
lalamunan, para siyang mawawalan ng ulirat.

Napakapit siya sa upuan, dahil kung hindi niya gagawin iyon, tiyak na mabubuwal
siya sa pagtayo. Hindi pwedeng bumalik ang bangungot na iyon, hindi pwedeng
gambalahin nito ang tahimik na buhay nila ng anak niya. Kinalimutan na niya ang
lahat, mag-iisang taon na rin nang mawala ang bangungot na iyon. Ayaw na niyang
bumalik pa sa dati, ibinaon na niya ang lahat sa limot pero bakit... bakit?

Ang sunod na namalayan ni Patricia ay ang maiinit na kamay ni Andrew. Kinulong nito
ang kanyang mukha sa palad at ang nag-aalalang tingin nito ang sumalubong sa kanya.

"You okay? You look pale." Anito sa masuyong tinig.

Napatitig si Patricia sa gwapong mukha ng binata. Pakiramdam niya'y matagal na

silang nagkita pero imposible dahil malayo ang Maynila sa probinsya nila. Bumaba
ang mga mata niya sa labi nitong umangkin sa kanya ilang minutong nakalipas.
Napalunok siya at kaagad na umiwas ng tingin. Tinabig niya ang kamay ng binata.

"Umalis kana Andrew."

"You haven't answer my question, yet." Kunot ang noong tanong ng binata.

Lihim na naikuyom ni Patricia ang kamao. "Hindi ko kailangan sagutin ang tanong mo!
Umalis ka na!"

"You don't have to shout..." binalingan ni Andrew si Andrei. Nawiwili ito sa

paglalaro ng mga robots.

"Kasalanan mo dahil ginagalit mo ako." Giit ni Patricia.

"Okay-okay... I'm leaving now." Itinaas nito ang dalawang kamay sa ere. "Pero
babalik ako mamaya, kung hindi mo mamasamain gusto ko sanang ipasyal si Andrei."

Isang blangkong tingin ang ibinigay ni Patricia kay Andrew. At bakit nais nitong
ipasyal ang anak niya? Hindi ba sapat na binilhan niya ito ng maraming laruan na
hindi man lamang siya kinunsulta kung pabor ba siya o hindi sa mga pinamili nito?

"Please... Trish, I promise, I'll take care of him."

"May mga pamangkin ka naman, bakit ang anak ko pa ang gusto mong ipasyal?"

"I don't know, siguro dahil gusto kong maranasan ni Andrei ang normal na buhay
bilang isang paslit."

"So, ipinapamukha mo sa akin na hindi normal ang buhay na naibibigay ko sa anak ko,
ganoon ba?"

"No, of course not! What I mean is-" bumunga ng hangin si Andrew, lumingon ito sa
batang naglalaro. He doesn't know why he felt something unexplainable towards
Andrei. Tila mayroon silang connection at hindi niya alam kung ano. "You're a great
mother to him," he started without removing his gaze to the little boy. "Andrei is
like a son to me, magaan ang loob ko sa kanya. At gusto kong ibigay ang mga bagay
na-"

"Fine! Ipasyal mo ang anak ko pero siguraduhin mo na bago dumilim ay ibabalik mo

ang anak ko."

Bumalik ang tingin ni Andrew kay Patricia. Ngumiti ito, "thank you, pangako
ibabalik ko si Andrei bago dumilim."

Sumagot ng tango si Patricia, hindi na rin nagtagal si Andrew at nagpaalam na.

Nangako itong babalik mamaya para tuparin ang ipinangako kay Andrei.

TBC

Lumabas si Patricia ng makarinig ng ugong ng sasakyan. Sinilip niya kung kotse na

ba iyon ni Andrew. Tama nga siya, ang binata na iyon. Lumabas ito at binuksan ang
kabilang pinto ng koste, buhat-buhat si Andrei na sa kanya hinuha ay tulog na.
Sinalubong niya ang mga ito.

"He fell asleep." Ani Andrew ng makalapit siya.

Akma niyang kukunin si Andrei ng iiwas nito, "'wag na, ayusin mo na lang ang higaan
niya."

Tumango si Patricia, "s-sige." Tumalikod siya at naunang humakbang diretso sa

maliit na silid nilang mag-ina. Minadali niyang ayusin ang higaan ni Andrei para
mailapag ito ni Andrew.

"He look tired." Komento niya ng masilayan ang mukha ng anak.

"Yeah, ayaw paawat sa paglalaro eh. He enjoyed so much." Ani Andrew, yumuko ito
upang gawaran ng halik sa noo ang paslit.

Natigilan si Patricia sa ginawa ni Andrew. Panandaliang naka-pukos lang sa binata

ang kanyang mga mata. Aminado siya sa sarili na natutuwa siya sa mga ipinapakita ni
Andrew sa anak ngunit kaakibat niyon may takot na nananahan sa kanyang puso.
Napakurap si Patricia ng tumikhim ito para kuhanin ang atensyon niya.

"You okay?" He asked full of concern in his voice.

"O-okay lang ako. Nagluto ako, baka gusto mong kumain dito." Umiwas si Patricia ng
tingin ng mapansin ang titig ni Andrew. Bigla yata siyang naasiwa sa lalaki,
dagdagan pa ng katotohanan na pangalawang beses na siya nitong nahalikan.

Gusto niya ang halik ni Andrew ngunit kapag lumalalim na ang ginagawa nito hindi
mapigilang pumasok sa utak niya ang eksena ng nakaraan, ang madilim na bahagi ng
kanyang buhay na kanyang tinatakasan, tila konektado iyon sa kasalukuyan... pero
imposible. Imposible ang lahat ng kanyang naiisip.

At kagabi, posibling nanaginip nga siya... humigpit ang pagkahawak niya sa dulo ng
kumot ni Andrei. Hindi niya namalayan ang madiin na pagkagat sa labi. Naipikit niya
ang mga mata... madilim. Wala siyang maaninang na kahit ano.

"Trish?" A soothing voice whispered her name. Enough to wake her sanity back to
reality.

Nagmulat siya. Ang nag-aalalang mga mata ni Andrew ang sumalubong sa kanya. Yumuko
siya ng maalala ang sapatos ni Andrei na kailangan niyang hubarin ngunit wala na
itong suot at nakaayos na ang kumot sa katawan ng anak.
"I took it off..." pagdeklara ni Andrew nang mabasa ang iniisip niya. "What's
wrong, Trish?"

Umangat si Patricia ng tingin. "Wala, sir."

"Stop calling me, sir. Andrew will do."

"You are still my boss."

"Yeah, but you let me kissed you and technically I'm not your boss anymore."

She groaned in silent, feeling her cheeks heated up. How could he brought up those
kisses they were shared? The nerve of this man! "You're unbelievable!" She was
trying to sound annoyed.

Tumayo si Patricia. Lumabas siya bago pa magising ang anak. Alam niya na nakasunod
si Andrew. Now what? It felt really awkward.

"If you don't want to eat, you can leave now. At salamat sa pgpasyal kay Andrei,
tatanawin ko pong utang na loob ang kabaitan ninyo sa anak ko."

Hindi sumagot si Andrew bagkus namulsa ito at tumungo sa sofa. Cool na cool na
pinagkros ang dalawang binti. Napalunok si Patricia, bakit ba ang hot nito sa
simpling kilos?

"Sinong ama ni Andrei?"

Nagulat si Patricia sa hindi inaasahang tanong ni Andrew. How dare him to asked
that kind of question? Anong karapatan nitong itanong sa kanya ang bagay na iyon?
For Pete's sake! Inilibing na niya sa limot ang lahat-lahat. Walang ama si Andrei
at kung mayroon man wala itong ni katiting na karapatan sa anak niya.

She will never let the devil's filthy hands touched her son. Never, ever!

"I think you are out of the line to ask that question, sir."

Andrew glanced at her, he took out his hand off from his pocket and cross it over
to the chest.

"No, sweetie. I'm just asking a simple question and it required a simple answer,
too. Now, answer me, who's the father of Andrei?"

The blood rising through her head, ang kaninang inis na naramdaman ay nag upgrade
na sa galit, "its none of your business, Mr Altamonte. The last time I checked amo
kita, at empleyado mo ako. I didn't know na pinanghihimasukan mo rin pala ang buhay
ng mga empleyado mo."

"I'm not invading my employee's private life. I only did it for you because I care
about you. I care about Andrei." Ani Andrew na may himig na inis ang boses.

"Well, thank you for caring us Mr Altamonte, but we don't need it. Salamat sa pag-
aalala mo, I hope you'd understand, please do lead yourself way out."

Inis na tumayo si Andrew, as much as he wants to talk to Patricia he couldn't.

Hindi ganito ang inaasahan niyang resulta sa simpling pagtanong sa babae. He just
wanted to know because it kills him. "See you in the office, then." Tumuloy siya sa
paglabas at hindi na nag-abala pang lumingon sa kausap.
"DAMN! Damn!" He slammed his fist hardly on the steering wheel. Why's he affected
so much? He shouldn't acted like an idiot, why did he care about them anyway? For
goodness! Isang buwan pa lang si Patricia sa kompanya at isang linggo pa lang niya
nakilala ang anak nito. Siguro mas makakabuti kung layuan niya ang mag-ina. Tama
naman ang babae, it's none of his good damn business to asked the father of Andrei.

He should stay away as early as he can at pati na rin kay Patricia. But damn! He
cannot deny the fact of attraction between them. The electrifying heat every time
they were closed to each other. Sinong niloloko niya? He's under her skin. He liked
her, and he knew it from the moment he saw how vulnerable she was in the hospital
while tears streaming down on her beautiful face.

In that very moment he wanted one thing; protect her; be her shield.

He expelled sharply. Started the engine and drove away from the place that he don't
think he could go back again. He decided to stay away from the two. That's the
least thing he could do bago pa lumala ang lahat. Purely trabaho lang ang dapat
mamagitan sa kanila ng mga empleyado niya at simula bukas ibabalik niya ang dating
Andrew.

PATRICIA embraced herself and let the sobbed turns to cry. Gusto niyang itanong sa
itaas kung ano ba ang naging kasalanan niya para parusahan siya ng ganoon. Simula
ng dumating sa kanya si Andrei, wala siyang hinangad kundi ang maganda at maayos na
buhay para sa anak. Kinalimutan niya ang sarili para maging karapat-dapat na
magulang kay Andrei. Akala niya nagawa niya ang kailangan... but since the
existence of Andrei she was absolutely wrong. She can't have the life she wants for
him. At kung hindi dahil sa tulong ni Andrew ng mga araw na nasa hospital ang anak
hindi niya malaman kung ano gagawin. She was doomed!

Pinahid niya ang luha. Tinungo ang pinto at siniguradong naka-lock iyon. Wala
siyang mukha na maihaharap kay Andrew pero kailangan niya magtrabaho... kailangan
niya ang trabaho. Wala siyang mapag-pilian kundi ang pumasok bukas.

Ngumiti siya ng pilit ng makita ang mahimbing na tulog na si Andrei. She planted a
soft kissed on his temple. Hinaplos niya ang ulo nito, hindi mapigilang pumatak
ulit ng kanyang luha. Andrei is too young, he should have enjoy his childhood life
like a normal kids do. Sa tuwing naroon si Andrew, kitang-kita niya ang kakaibang
sigla sa mukha ni Andrei. Marahil ay nararamdaman nito ang pagmamahal na hinahanap
sa katauhan ni Andrew. Pagmamahal na kahit anong puna ay hindi niya kayang ibigay.

She gave him final glanced before lying beside and embraced him. Bahala na ang
bukas, siguro ay kailangan niya humingi ng tawad kay Andrew. Ngunit may kasalanan
din ang lalaki, dapat ay nag-iisip muna ito bago magtanong. Private life niya iyon
at hindi dapat na panghimasukan nito. Bahala na.

NERVOUS. She felt her shivering knees as soon as she stepped her foot in the
building. Diretso siya sa elevator, not wanting to look around just in case na
naroon ang boss. Napabuga siya ng hangin ng sa wakas ay marating ang mesa.
Napalundag pa siya ng biglang tumunog ang intercom.

"G-good morning, sir" Casual na pagbati niya.

"Get inside."

Kabado man, tumayo siya at tinungo ang opisina ni Andrew. Kumatok muna siya bago
maingat na itinulak pabukas ang pinto na tila natatakot makalikha ng ingay.

"You're late. Take this paper and sort it out. I need it after one hour."
Hesitantly, she gathered all the papers. Minabuti niyang manahimik. Hindi man lang
siya nagawang tapunan ng tingin ni Andrew. Bumalik ang mga mata nito sa laptop na
nasa harap. Mukhang bumalik na naman ito sa dati. Estrikto, cold and distant.

Nanatili siyang nakatayo sa harap ng mesa. Nais niya humingi ng tawad sa lalaki,
aminado siya sa kamaliang nagawa.

"You didn't get what i want, are you?" He abruptly asked in a high pitched.
Muntikan na niyang mabitawan ang hawak na mga papel.

She cleared her throat, "ahm... I-I want to apologize about what happened last
night-" he cut off her sentence.

Ngumisi ito. No, not a real a smile but a sarcasm one. "I don't waste time to chit
chat with my employee, if ain't related about the job don't talk to me. And Miss
Ramirez, stand your ground. Now, out because I have an important things to do."

She frozed and hardly managed to spun around her body and finally made a way out
from his office. It ain't that hard to believe that the old boss of her was finally
back. Well, welcome back to hell, Patricia. You might as well want to brace
yourself now. Damn her heart, bakit ba nasasaktan siya? She used to it before,
ngunit parang iba na ngayon... syempre, dahil sinaktan mo 'yong tao. Nasagi ang
pride nito. Sa kabila ba naman ng naitulong sa'yo, sinuklian mo lang ng kasungitan.
Ani ng konsensya niya. Nanlalambot ang mga tuhod niya, mabuti na lang at nagawa pa
niyang makarating sa mesa.

Tinapunan niya ng tingin ang nakasaradong pinto, huminga siya ng malalim bago
niyuko ang nakatambak na gawain. She had to start and finish it before the time is
up dahil kung hindi tiyak na mabubulyawan na naman siya. Massaging her aching head
was the only thing she could do to lessen the pain. At last, nagawa niya matapos
ang pinapagawa ng boss bago ang oras. She gathered all the papers and made her way
back to his office, she knocked first. And great, he didn't even reply so she
pushed the door to oepn it.

With a silent step, she walked towards his table, "all done, sir."

"Put it down. Let me do check it before you could step out." His cold tone made her
shivered.

She wanted to cry... but what's for?

"Shit!" Napapitlag siya nang ihagis ni Andrew ang mga papeles sa sahig. "You sure,
you've done your job right? Look at this!" Sabay hampas sa ibabaw ng mesa. "Repeat
it again, now!"

Tahimik na pinulot niya ang nagkalat na mga papeles. Ano ba ang mali sa ginawa
niya? Sinunod naman niya ang sinabi nito.

"And since you already, messed me up, you'd better arranged that filing cabinet
also." He pointed the three big cabinet leaning the white wall.

"I-im sorry,sir. Pero ano po ba ang dapat kung gawin sa mga papeles because as far
as I remember tama naman po ang ginawa ko." She bite her bottom lip, preventing
from crying.

Andrew shot her sharp gaze. "Mahigit isang buwan kana rito, hindi mo pa rin alam
ang gagawin mo? And for your information, mali ang ginawa mo. I said sort it out!
Bingi ka ba o sadyang tanga na simpling bagay ay hindi mo maayos?"
"I-im sorry, sir."

"Save it! Hurry up and leave now!"

Pagkalabas ng pinto ay hindi na napigilan ni Patricia ang mga luha. Bakit kailangan
pa nitong ipamukha na tanga siya? She knew it from the start, pero masakit pala...
sobrang sakit lalo na nanggaling mismo sa isang tao na nagkaroon na ng puwang sa
kanyang puso.

Hindi na ito ang Andrew na nakasama niya ng mga nakaraang araw, ang mabait at
maalalahanin na lalaki. Ngayon ay kabaliktaran na ulit. Impit siyang umiyak,
luckily walang dumadaan na mga co-employees niya dahil busy hour. Pinakalma niya
ang sarili at muling hinarap ang gawain. Tumunog ang tiyan niya, tanda na kailangan
na nito masidlan. Naalala niya na wala siyang kinain na kahit ano mula umaga. Kape
lamang ang laman ng sikmura at si Andrei lang pinakain niya. She could bear to
starve herself but not her baby boy.

Kaunti na lamang ang natira sa unang sahod niya, kailangan niya magtipid dahil kung
hindi tiyak na dalawa sila ni Andrei ang magugutom. She's indeed helpless.

TBC

"Mama?"

"Hmn? "

"Bakit po hindi ako dinadalaw ni Papa?"

Pinigilan ni Patricia mangilid ang luha sa mga mata. Dumaan ang kirot sa dibdib ng
marinig ang malungkot sa boses ng anak. Andrew has no obligation to them especially
to Andrei. Naiintindihan niya kung bakit ito lumayo sa kanila. What hurts the most
is... to see her son, waiting and hoping for Andrew every morning and night to show
up at the front door. Parang hinihiwa ang puso ni Patricia, subalit ano nga ba ang
magagawa niya?

Sa opisina, pawang tungkol sa trabaho lang ang pagkakataon na magka-usap sila ni

Andrew. Hindi siya manhid, para hindi maramdaman ang sadya nitong pag-iwas.
Masakit. Ngunit hindi niya iyon dapat maramdaman. Hindi naman sila naging
magkarelasyon ni Andrew, boss lamang niya ito. Wala ng hihigit pa roon. Pero paano
ang halik na dalawang beses na namagitan sa kanila? 'Yung sinabi ni Andrew na gusto
siya nito? Wala lang ba lahat nang 'yon para sa lalaki? Sabagay, maraming
nakapaligid na babae rito, hindi imposible na ginawa rin ni Andrew iyon sa ibang
babae.

She was nothing. They were nothing. Baka nga awa lang ang nagtulak kay Andrew noon
para tulungan sila. Ngayon siya nagsisi kung bakit hinayaan niya na mapalapit ang
anak sa lalaki. Andrei had always been dreaming to have a father. Someone he can
call 'Papa' pero hindi niya iyon maibigay.

Mahigpit na niyakap ni Patricia ang anak, masuyong hinalikan ang ulo nito. "'Nak,
may mga bagay kasi na kailangan ayusin ang Papa mo. 'Di ba, sabi ko naman sa'yo,
'wag ka mag-expect kasi-"

"Kasi hindi ko siya Papa at... at hindi niya tayo obligasyon Mama?" Agaw ni Andrei.
The abundant tears from her eyes started to fell down, she can't hold it anymore.

"I'm sorry, baby. G-ganon nga, kaya 'wag mo na siya hanapin." Aniya, sa mahinang
tono. She doesn't want to let him know na umiiyak siya.

"I t-thought he loves me, M-mama."

"Yes, he loves you but we're not his priority."

"I drew an airplane. When Papa comes back, I'll show it to him."

"Andrei-"

"H-he's not c-coming back..." Andrei cut off with shaking tone.

"Shh..." She rubbed his back. Nagsimulang humikbi si Andrei. "We are not his family
Andrei, balang araw maintindihan mo rin ang lahat. 'Wag ka ng malungkot, nandito
naman ako. Mahal na mahal ka ni Mama."

Sumangot ng tango si Andrei, ang maliit na braso nito ay yumakap sa ina. Bumigat
ang paghinga ni Andrei, alam ni Patricia na nakatulog na ang anak. Maingat na
inayos niya ito sa higaan. Mainam na pinagmasdan niya ang mukha ng natutulog na
anak. Malungot na dinala niya ang daliri sa pisngi nito upang pahiran ang natuyong
luha.

Sa pagtitig na ginagawa niya kay Andrei, lumilitaw naman ang mukha ni Andrew.
Aminado siya na may pagkahawig ang anak sa lalaki, but it doesn't mean na ito-- she
shook the thoughts off from her head. Yumuko siya at ginawaran ng magaang halik sa
noo ang anak.

Matitiis niya ang sakit, pero hindi ang sakit na nakikita sa mga mata ni Andrei.
Ano ba ang dapat gawin niya? Kasalanan niya rin ang lahat, subalit natatakot lamang
siya. Ang dalawang beses na halik na kanilang pinagsaluhan ay nagpapaalala ng
masamang nakaraan. Oo, nadadarang siya... pero may mali. Nakakaramdam siya ng
takot, takot na nagreresulta ng panginginig niya. Maaaring hindi iyon nahalata ni
Andrew, pero siya, kilala niya ang sarili.

She took a deep breath

Madiin niyang isinarado ang mga mata at muli ring binuksan. Her past will always
haunt her no matter what she did. It couldn't be simply buried. However, she has to
surpass it. Andrei needs her, hindi dapat siya magpadala sa takot.

"WHAT'S MY SCHEDULE TODAY?"

The curt voice of Andrew echoed around the office. Secretly, Patricia bite her
lower lip, to suppress the nervousness. She tried to composed herself to calm down.

"May 10 am meeting po kayo kay Miss Angeles at McResto. At 1pm you have conference
meeting, after that 3:30 pm, you have to meet Mr. Lim at Harlington Hotel and
Restaurant, that's all sir.

"Bring me a cup of coffee, make it strong."

"Right away, sir. Excuse me."

With a big step, she hurriedly made her way out in the place. Dumaan muna siya sa
mesa bago pumunta ng coffee area. Luckily, solo niya ang lugar. Walang tao dahil
abala ang lahat sa kani-kanilang ginagawa. Malapit na siyang matapos nang bumukas
ang pinto.

"Well! well, well, the flirt is here." Anang tinig na may kasamang palakpak.

Lumingon siya, para tingnan ang nagsalita. Ito ang babae na maraming beses niyang
nahuhuli na pinagmamasdan si Andrew. Tinaasan siya nito ng kilay at tiningnan mula
ulo hanggang paa, sa paraang para bang may malubha siyang sakit. Maarting napa-ubo
pa ito sabay takip sa bibig.

"Tingnan mo nga naman, iba talaga ang dating kapag malandi. For all I know, inaakit
si sir Andrew para pagkaperahan. Am I right, Patricia?"

Lihim na naikuyom ni Patricia ang kamao. "Wala akong alam sa sinasabi mo, Amy.
Tigilan mo ako dahil wala naman akong ginagawang masama sa'yo." Gigil na sagot
niya.

"Oh' really, Patricia? Girl, don't play innocent because most of the people sa
palapag na ito alam kung ano ang ginagawa mo, palibhasa malandi ka!" Mabilis na
tumalikod ang babae at iniwan siyang nanggagalaiti ang dibdib sa galit.

Panandaliang isinandal niya ang likod sa pader. Malandi nga ba siya? Hindi. Dahil
hindi naman siya ang unang lumapit kay Andrew. Ang lalaki ang gumawa ng hakbang na
iyon kaya bakit siya ang lumalabas na masama? Tanga ka ba? Of course he's the boss
and you're just an employee. Pinahid niya ang luhang naglandas sa pisngi.

Napamulagat siya ng maalala ang kape na pinagawa ni Andrew. Dali-dali ang ginawa
niyang hakbang pabalik sa opisina nito. Bahagyang nanginig ang kamay niya ng
pihitin pabukas ang pinto. Umangat ang ulo ni Andrew mula sa computer para pukulin
siya ng masamang tingin.

"Why took you so long?" Pigil ang pagtaas ng boses ni Andrew. "You consume a lot of
time in making coffee when there's a lot of work waiting for you! You aren't using
your head!"

Napapitlag si Patricia sa pagsigaw ni Andrew. However, she managed to put the

coffee down on the table. She was aware the sharp gazed of her boss that it seems
penetrating into her soul.

"I'm sorry, I won't do it again." Anya sa mahina at nakayuko na ulo.

"Care to tell me kung ano ang ginawa mo sa coffee area, para matagalan ka ng
kalahating oras?"

Abruptly, she shook off her head, "w-wala po, sir. Hindi na po 'to mauulit."

"Wala? Are you sure Miss Ramirez? How about flirting to another guy?"

Biglang umangat ang ulo ni Patricia, ang nang-uuyam na titig ng lalaki ang
sumalubong sa kanya. Mariing ikinuyom niya ang dalawang palad, strike 2. Una si Amy
ngayon naman ang kanyang boss.

"Hindi po ako nakipaglandian, sir kung iyan ang iniisip n'yo." Matapang na sagot
niya.

"Well, actually you can flirt to any guy you want, Miss Ramirez. Just don't do it
here inside my building because if it's happened I won't hesitate to replace you,
are we clear here?"

She just nodded. The words she wanted to say stuck in her tongue as she heard an
enough insult today. It's useless to defend herself to a narrow-minded person. It's
better to leave that way, let them think that she's really a flirt. She doesn't
care, all she wanted was the job...she needed it, badly needed.

Lumabas siya ng opisina na mas lalong bumigat ang dibdib. Nais niya umatungal ng
iyak, ngunit hindi iyon ang paraan para ma-solusyunan ang problema. Iwinaksi niya
sa isipan ang kakaibang sakit na dulot ng mga kataga ni Andrew. Tila iyong karayom
na bumabaon sa kalamnan na sobrang sakit sa pakiramdam. Bumuga siya ng hangin at
pinayapa ang malakas na kabog ng dibdib.

Ang planong pagkain sa canteen ni Patricia ay hindi natuloy. Muli siyang tinambakan
ng gawain ni Andrew at pinapadali iyon ng lalaki. Sumaglit lamang siya sa ibaba
para bumili ng bottled water at sandwich. Pinagkasya niya ang sarili sa tinapay at
tubig. Mas mainam na rin iyon dahil makakatipid siya sa gastos. Sinulyapan niya ang
relong pambisig. Kanina pa umalis si Andrew, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa ito
nakakabalik. May conference meeting ito kasama ang mga kapatid sa pagsapit ng ala-
una ngunit alas-dose y-media na wala pa rin ang lalaki. 'Di bali may 30 minutes pa,
baka pabalik na rin ito. Anya sa isip.

Napaligon si Patricia ng may marinig na mahinang tawa papalapit sa kinaroroonan.

Piniga ang puso niya ng makita si Andrew, may kasama itong babae na nakalingkis sa
braso. Muntikan na siyang mapasinghap ng halikan ng babae si Andrew sa labi, imbis
na umiwas nakita ni Patricia na tinugunan ng lalaki ang halik. Ibinaling niya sa
ibang direksyon ang paningin. Nanghihina na isinandal niya ang likod sa upuan.

Hey, why are you reacting like that? Wala kayong relasyon noon ni Andrew. Saway ng
kanyang isipan. Yeah, kinusot niya ang mata. Tama ang isip, wala nga silang
relasyon noon ni Andrew. Napatayo siya bigla ng maalala ang meeting na dapat
daluhan ng boss. Walang atubiling tumayo siya at tinungo ang pinto. Binuksan niya
iyon ng hindi man lang kumakatok.

Tila siya pinako sa nabungaran, mabilis namang napabitaw si Andrew sa babae na

halos hubad na ang kaluluwa. Gulat na may kasamang galit ang mga titig ni Andrew
kay Patricia.

"What the hell is your problem? Hindi ka ba marunong kumatok?" Dumagundong sa loob
ng opisina ang boses ni Andrew.

Hindi iyon pinakinggan ni Patricia. Bagkus nakipagtitigan siya rito na may

blangkong expresyon ang mukha. Inignora niya ang nakabukas nitong polo. Kitang-kita
ni Patricia ang maganda nitong dibdib na parang kay sarap yakapin. Napalunok siya,
pagkuway nag-iwas ng tingin. Gusto sana niyang ikulong sa palad ang nag-iinit na
pisngi ngunit pinigilan niya.

Sa seryusong mukha, ibinalik niya sa binata ang paningin. Ang babaeng nakakapit
dito na parang tuko ay walang kibo.

"I'm sorry, sir. But your meeting will be start in 5 minutes." And with that she
stormed out the room with a high head. She heard him cursing, but she ignored it.

"OH, PATRICIA? Ginabi ka yata ng uwi?"

It was Mang Edgar, ang gwardya ng building na naka-duty. Kiming ngumiti si Patricia
sa matanda.

"Natambakan po kasi ako ng trabaho, maraming pinagawa si boss at ngayon lang ako
natapos."

"Ah, ganon ba? Uuwi ka na ba, iha?"

"Oho, uuwi na rin po ako. Sige Manong Edgar, mauna na ako."

"Oh, siya, sige mag-ingat ka . Abay, gusto mo bang ipagtawag kita ng taxi?"

Napa-isip si Patricia, pero kailangan niya magtipid. Tiyak na malaki ang maibabayad
niya kung sakaling magta-taxi siya. Ngumiti ulit siya sa matanda.

"'Wag na ho, Manong. Magje-jeep po ako pauwi. Salamat na lang po."

Tumango naman ang matanda, nagsimula siyang maglakad patungo sa sakayan ng jeep.
Napahugot siya ng malalim na paghinga ng mag-ingay ang sikmura. Matitiis pa rin
niya ang gutom, bibili na lang siya ng luto sa labasan pagdating ng bahay. Alam
niya na kanina pa naghihintay si Andrei, sa kapitbahay niya ito hinabilin.

Halos takbuhin niya ang daan pauwi ng makababa ng jeep. Gabi na at tiyak na
hinahanap na siya ni Andrei. Binilisan niya ang hakbang patungo sa tindahan, bibili
na muna siya ng ulam. Para kanin na lang ang isasaing niya. Pagkatapos bumili,
nagmamadaling pumuhit siya pakanan para pumasok sa eskinita ngunit napatigil siya
nang maramdamang may pumisil sa braso niya.

"Ano ba! Bitawan mo ako!" Asik niya sa taong mapangahas. Sinikap niya na makawala
sa mahigpit nitong kamay na nakahawak sa kanyang pulsuhan.

"Wow! Palaban ka, ah? alam mo bang 'yan ang gusto ko, miss? At mukhang masarap ka."

"Bastos! Bitawan mo ako! Tulong! Tulong- uhmp!" Napaigik siya nang sikmurahan siya
ng lalaki.

Ngingising-ngisi ito na parang demonyo. Nanumbalik sa ala-ala ang kanyang nakaraan.

Hindi siya makakapayag na muling mangyari iyon, pumikit siya at bumilang ng tatlo.
Inipon niya ang buong lakas para labanan at makawala sa lalaki. Napangiwi siya sa
sakit nang itudo nito ang pagpisil sa pulsuhan niya.

"Hoy! Ano 'yan!"

Biglang nagmulat si Patricia at sumigaw ng tulong. Sunod-sunod na pito ang narinig

niya kasunod niyon ang mabilis na pagbitaw ng lalaki at pagtakbo palayo. Agad
siyang dinaluhan ng mga barangay tanod na nagroronda. Mabuti na lang at napadaan
ang mga ito sa naturang lugar at nakita raw ang lalaki na parang may kakaibang
kilos. Lubos ang pasasalamat na kanyang ginawa bago nagmamadaling tinahak ang daan
pauwi.

Sinikap niyang ihakbang ang nanginginig na mga tuhod. Kailangan niya makarating ng
bahay at makita si Andrei. Hindi siya pweding magpadala na naman sa takot. Jusko,
bakit ba nangyayari ito? Ano bang kasalanan ko? Napahagulhol siya sa palad.

TBC

"Tao po? Aling Bellen?"

"Ikaw ba 'yan, Patricia?"

"Opo Aling Bellen, pasensiya na ho kayo, kukunin ko na sana si Andrei."

"Aba'y sandali at gigisingin ko, nakatulog ang anak mo. Pumasok ka muna."

"'Wag na ho, Aling Bellen. Hihintayin ko na lang po si Andrei. Salamat na lang,

ho." tumango ang matanda kapag kuwan ay tumalikod ito.

"Mama!" ang matalas na tinig ni Andrie. Napangiti si Patricia.

"Sorry, baby kung natagalan si Mama." Bumaling si Patricia kay Aling Bellen at taos
pusong nagpasalamat sa pag-aalaga kay Andrei. Kinarga niya ang anak, kahit na
sumasakit ang sikmura gawa ng pagsuntok ng lalaki kanina.

"Mama, why took you so long to fetch me?"

"Mama has a lot of things to do in the office, kaya natagalan si Mama ng uwi. Are
you hungry?"

Umiling si Andrei, "Lola Bellen, gave me food."

"Did you thank Lola Bellen?"

"Yes po, Mama."

"Very good."

Inilapag ni Patricia si Andrei sa tapat ng pinto. Kinuha niya ang susi at binuksan
iyon. Mabilis namang kumaripas papasok si Andrei, dumiretso ito sa mga laruang
ibinigay ni Andrew.

She made sure to lock the door for their safety. Inilagay niya ang bag sa sofa at
binitbit ang biniling ulam sa kusina. Nagsaing muna siya bago tumuloy sa silid
upang magbihis. Napahinto siya sa paglabas ng marinig si Andrei na nag sasalita.
Kaharap nito ang laruang batman na binili ni Andrew.

"Batman, super hero ka 'di ba? Can you tell my Papa that I miss him? I want to see
and play with him..." malungkot na saad ni Andrei sa mahinang boses.

Parang matutunaw ang puso ni Patricia sa narinig. Kung nahihirapan siya, alam niya
na mas lalo ang anak. Humugot muna siya ng malalim na paghinga bago nilapitan si
Andrei.

"Baby, you have to change your clothes." Walang reklamo na binitawan ni Andrei ang
mga laruan. Kinarga ito ni Patricia, mabilis namang yunakap ang mga maliit nitong
braso sa leeg ng ina. "So, how was your school? Did you learn something new?"

Andrei's eyes got bigger as she mentioned the school. "Oh, I got a perfect score!
Put me down Mama!" He wiggled his body. Walang nagawa si Patricia kundi ang ilapag
ito.

He run through their room, naabutan ni Patricia na kinakalkal nito ang bag.

"Here, Mama! Look, I've got five stars!" He beamed. Smiled at her widely.

Pumantay si Patricia sa anak na may malapad na ngiti na naka-paskil sa labi. "Ang

galing-galing naman ng baby ko mana ka talaga sa Mama." Kinuha niya ang anak at
pina-upo sa kandungan.

"Mama, does Papa-" Andrei covered his mouth in awe. "Sorry, Mama." Anas nito sa
mababang tono.
Magaang ngumiti si Patricia saka niyakap ng mahigpit ang anak, "it's okay,
sweetheart." Pinigilan niyang bumagsak ang luha sa mga mata. Pinipiga ang puso niya
sa lungkot na nakikita sa mukha ng paslit.

Hinagod niya ang likod nito at masuyong hinalikan sa noo. Kung may paraan lang sana
para matanggal ang lungkot ng anak ay gagawin niya. Mas gugustuhin niyang saluhin
lahat ng pasakit 'wag lamang iyon maramdaman ni Andrei. Bilang isang ina, dapat ay
pinoprotektahan niya si Andrei laban sa mga bagay na makakasakit dito pero bigo
siya. Nasaktan na ito dahil sa isang tao na hinayaan niyang makapasok sa buhay
nilang mag-ina. Pumikit siya ng maramdaman ang nagbabadyang mga luha. Hinagod niya
ang likod ni Andrie. Mamaya pa ay kumalas ito at bunalik sa paglalaro.

It wasn't an easy for her as a mother. Seeing your child longing for the love of a
father. She took a deep breath and shook off the memories of the past. Hanggang
kailan niya maalala ang mapait na nakaraan? Hanggang kailan niya ito tatakasan?

Bumalik siya sa kusina at tiningnan ang sinaing. Sinilip niya ang anak. Nawiwili
ito sa paglalaro, nahiling niya na sana hindi na lang nito nakilala si Andrew.
Siguro tahimik pa ang anak at walang hinahanap na presensiya ng lalaki. The man
brought a big impact to Andrei's life. Sa buhay nga lang ba ni Andrei? Hindi ba't
naging malaking bahagi rin ng buhay mo si Andrew? Anang kabilang bahagi ng isipan
niya.

Ngumiti siya ng lumingon ang anak. Inaya niya itong kumain ng maluto ang kanin at
ng makapagpahinga na sila.

"YOU come with me, I need you in conference room. You will take down the notes." An
authoritative voice, wake her deep thoughts up.

"Y-yes, sir."

"Let's go, hurry up!"

Dali-daling kinuha ni Patricia ang mga dapat dalhin. Halos patakbo ang bawat
hakbang niya dahil sa bilis maglakad ng kasama. Hindi naman siya makapagreklamo,
baka masermonan pa siya nito. Magkasunod silang pumasok sa conference room, nandoon
na ang lahat ng mga kapatid nito. Pati ang ibang board member.

Walang lingon na dumiretso ang boss niya sa harap na upuan. Kimi niyang binati ang
lahat, lihim na napangiwi siya dahil hindi niya malaman kung saan uupo.

"Patricia, sit here beside me." Si Gabriel iyon. Ang pangatlo sa limang
magkakapatid na Altamonte at sumunod kay Andrew.

Nahuli niya ang blangkong pag-gawi ng tingin ni Andrew sa kapatid. Hindi niya iyon
pinansin at nagtungo na lamang sa tabi ni Gabriel. The meeting went well, pero siya
hindi niya alam kung naisulat ba niya ng tama ang lahat. Nang matapos ang meeting,
nauna siyang bumalik sa mesa. Inignora niya ang tingin ng ibang empleyado sa
naturang palapag ng gusali kung saan ay mga tauhan lahat iyon ni Andrew.

Tumunog ang intercom ang lalaking-lalaking boses ni Andrew ang kanyang narinig.
Pinapadala nito sa loob ang mga isinulat niya. Tumayo siya at tinungo ang
nakasaradong pinto. Kumatok ng tatlong beses bago pinihit pabukas at ang hudyo,
kahit man lang isang sagot ay hindi pa magawa.

Sinikip niya na 'wag lumagatok ang takong ng sapatos sa marmol na sahig. Nakayuko
si Andrew sa mga papeles na binabasa nito.

"Excuse me, sir, ito na po ang hinahanap niyo."

Walang gana na kinuha iyon ni Andrew. Ibinalik iyon ng lalaki makaraang pinasadahan
nito ang kanyang isinulat.

"Throw it."

"Pardon sir?" Nais niyang i-confirmed kung tama ba ang narinig.

"I said throw it, hindi mo narinig ang sinabi ko?"

"But why?" She asked, it was almost whispered. Hindi makapaniwala na basta na lang
ipapatapon ng boss ang napakaraming isinulat niya. Halos, mamanhid ang kamay niya
sa bilis na pagsulat niyon para mahabol lahat ng sinabi ng speaker, tapos
ipapatapon lang nito nang ganon-ganon lang?

What the hell!

"Do i need to give you a reason every time na may iuutos ako Miss Ramirez? I am
your boss and your just my employee "

That was harsh. Parang kinurot ang puso niya. He is the boss and she's just only an
employee. She stood still and realize her fault. But she only asking why? Is there
anything wrong with her question?

"With all due respect, Mr. Altamonte, nagpakahirap po ako para isulat ito," itinaas
niya ang hawak na notebook, "i spent a lot effort para mahabol ang speaker sa mga
sinasabi niya, na kahit mangalay ang kamay ko, wala akong pakialam basta magawa ko
ang trabahong inuutos mo."

"Are you complaining about your job, Miss Ramirez?"

"No sir! Hindi po." nabigla niyang sagot.

"Good. Now throw it."

He then went back to what he was doing. Magrereklamo pa sana siya ngunit alam niya
na wala rin iyong patutunguhan. And worst baka mas lalong magalit ang magaling
niyang boss.

She walked out the office. Nagpupuyos man sa inis ang dibdib ay kinipkip na lamang
niya iyon. Deretsong tinapon niya sa basurahan ang notebook. Wala na iyong saysay
gaya ng walang saysay na rason ng boss niya.

Pagsapit ng alas dose, tumayo siya at lumabas ng building para kumain. Maraming
mumurahin na kainan sa labas, at doon ay makakatipid siya, mayroon siyang 1 hour na
break, tamang-tama lang iyon hanggang sa makabalik siya.

Nangunot ang noo niya ng matanaw si Andrew sa 'di kalayuan. May kasama itong babae
na nakakapit pa sa braso nito. She inhaled and smile bitterly. Parang kahapon lang,
gusto niyang isipin na may damdamin ng namumuo sa pagitan nila ni Andrew, pero iyon
ay isang bangungot lamang. Isang imahinasyon at kathang isip lamang ng kanyang
isipan. Napalundag siya sa takot at kaba ng may biglang bumusina sa gilid niya.

"Hey! Magpapakamatay ka ba? Tumabi ka nga!" sigaw ng isang matanda, matapos nitong
ibaba ang salamin ng kotse. Humingi siya ng pasensiya rito. Walang pasintabi na
pinaharorot ng matanda ang sasakyan, naiwan sa kanya ang maraming usok, kanda ubo
siya at mabilis na lumakad palayo sa lugar.
After almost an hour. Bumalik siya sa trabaho, salamat sa Diyos at nabusog siya sa
kinain niya sa halagang 75 pesos. Kamuntikan pa siyang mapasigaw ng may makitang
natayo sa harap ng mesa. Umahon ang inis sa dibdib niya ng mapagsino ito.

"Why took you so long? Gaano ba karami ang kinain mo at ng matagalan ka ng mahigit
isang oras?" napatingin siya bigla sa orasan. 1:02 pm. "Don't you dare to say
anything! I want no words from you." itinaas niya ang noo at nilabanan ang mga mata
nito.

"There will be a party that i have to attend tomorrow and you will be my escort."

"I'm sorry Mr. Altamonte, pero hindi po ako pwede sir."

"Did i give you permission to speak?"

"No sir, but i have the right to decline your invitation."

"Its not an invitation, its an order Miss Ramirez."

"I still don't want to come with you, im sorry Mr. Altamonte."

"I don't need your opinion here. Whether you like it or not, you will be come with
me."

"I believe i still have the right to decide."

"Yeah," tumalikod si Andrew. Thanks God! Dahil hindi na kaya ni Patricia ang mga
titig nito na tila nanunuot sa kanyang kalamnan, "And you only have two choices:
come with me or you want me to fired you asap?"

Biglang namutla si Patricia. Nawalan ng kulay ang kanyang mukha dahil sa narinig.
Hindi siya pwedeng mawalan ng trabaho lalo na at iyon lang ang bumubuhay sa kanila
ni Andrei. Saan silang dalawa pupulutin kung papatalsikin siya ni Andrew? Hindi
niya kayang makitang nagugutom si Andrei. Mas nanaisin niya na siya ang maghirap
kaysa ang anak.

Ang inis na naramdaman kay Andrew ay lumalim hanggang sa naging galit na. Bakit
kailangan nitong pahirapan siya? Ano ba ang kasalanan niya rito? Bakit ganito ito
kung tratuhin siya?

"Sige, sasama na ako sa inyo."

He chuckled like he won the fight.

"As i expected."

Tiningnan niya ito ng masama.

"Yes? Want to say something?"

Yumuko si Patricia sabay iling. Ano pang silbi ng pakikipagtalo niya rito kung sa
huli ay talo pa rin siya? It will be useless urguing with Andrew Altamonte. Sarado
ang utak nito.
"See you tomorrow then, Miss Ramirez."

She didn't attempt to open her mouth baka kung ano pa ang kanyang masabi at masibak
siya bigla sa trabaho. Ayaw niyang matulog silang mag-ina sa kanto.

Nang mawala si Andrew sa paningin. Dali-dali siyang umupo, nanghihina ang tuhod
niya. Nais niyang umatungal ng iyak dahil sa labis na sama ng loob.

Hindi pa man humuhupa ang inis, isang babae ang sumulpot at hinahanap si Andrew.
Naisip niya kung ilang babae ba mayroon ito. Bakit araw-araw na lang yata iba't-
ibang babae ang pumunta sa opisina nito?

Hindi na niya iyon sakop. Buhay iyon ni Andrew at labas siya roon. Siguro dahil sa
naging maikling bahagi ng buhay niya ang lalaki kaya ganoon o baka naman umaasa pa
rin siya na magkaroon ng karugtong ang naudlot na estorya nila ni Andrew?

She smiled. A bitter smiled. Pumanhik siya sa banyo, pinakatitigan niya ang sarili
sa salamin. Matagal bago niya napagtanto kung saan lang dapat na ilugar niya ang
sarili. Hindi dapat siya magalit kay Andrew, bagkus dapat ay magpasalamat siya
rito. Walang ibang dapat sisihin sa mga nangyayari kundi ang sarili niya. Hinayaan
niya ang ganoong pangyayari gayong hindi dapat. She let her heart fell on someone
who doesn't know how to catch her, between them she's the one who suffered a lot.

She washed her face as her tears ran down. Humugot siya ng malalim na buntong
hininga bago lumabas ngunit tila torture naman ang kanyang nasilayan sa paglabas.
She watched them painfully, while kissing heading towards the elevator.

TBC

MAAGANG umuwi si Patricia sa bahay. Mamayang gabi na ang party na dadaluhan nila.
Buong araw na hindi nagpakita si Andrew sa opisina, malamang na kasama nito ang
lintang dumikit dito kahapon. Matamlay na pinagmasdan niya ang damit na ipinahiram
ng anak ni Aling Bellen. Labag sa loob niya ang pagdalo sa party subalit mas
matimbang ang pangangailangan niya ng pera kaysa sa pride.

Kahapon pa lang, hinabilin niya na si Andrew kay Aling Bellen. Hindi siya
magtatagal sa party, Magpapakita lamang siya sa boss niya pagkatapos ay aalis din
kaagad. Kung siya lang ang masusunod, ayaw na ayaw niyang iwan ang anak. Saktong
tumayo siya at siya namang may kumatok.

"MA'AM, delivery po para sa inyo."

Bungad ng isang lalaki na napagbuksan niya. Kunot noong tinitigan niya ang bitbit
nitong box at paper bag.
"Baka ho nagkamali kayo. Wala po akong ipinadeliver o ipina order. Hindi po sa'kin
'yan."

"Kayo po ba si Miss Patricia Ramirez?"

"O-Oo, ako nga." Atubili niyang sagot.

"Eh, Ma'am kayo nga, sa inyo nga 'to."

"Ha? Sigurado kakuya? Saan ba galing 'yan?"

"From Mr. Andrew Altamonte Ma'am, sigurado akong sa inyo talaga 'to."

Wala ng nagawa si Patricia kundi tanggapin ang box at paper bag nang i-abot ng
lalaki. Pagka-alis nito ay pumasok siya sa loob. Curious na tinitigan muna niya ang
ipinadala ng boss.

Wala siyang ideya kung ano ang mga iyon. Inabot niya ang ribbon na nakatali sa
kahon, dahan-dahan niya iyong hinila upang kalasin ang pagkakatali. Her eyes glued
to a beautiful and stunning gown with a note on top. 'Wear me tonight' she smiled
nonchalantly. Carefully, she picked it up. Hindi siya makapaniwala na binilhan siya
ng lalaki ng ganoong damit. It cost fortune, she knew it. But why? Why did he
bought it for her?

Bumaba ang mata niya sa paper bag. Maingat na ibinalik niya ang damit sa kahon,
inabot niya ang isa pang supot. When she opened it, her eyes got bigger. One look
of the 3 inches stiletto alam na niya kasyang-kasya iyon sa kanya. Pero paano nito
nalaman ang size ng paa niya? At bakit ito gumastos para sa kanya? Takot ba itong
mapahiya kung sakali mang magmukhang basahan siya? Malamang! May repustasyon itong
inaalagaan.

"WOW! Mama, you're beautiful!" Andrei exclaimed in amusement as he gaze her.

Ngumiti si Patricia sa papuri ng anak. Tumingin siya sa salamin, hindi siya

makapaniwala sa nakikita. Siya nga ba talaga ang nasa salamin o ibang tao na? The
gown was indeed so beautiful. It perfectly hug every curve of her body. Sakto lang
ang neckline nito, may slit na hanggang kalahati ng kanyang hita.

"Really, baby? Mama is beautiful?"

Sumagot ng sunod-sunod na pagtango si Andrei. "Yes, mama! You are soo beautiful!"

Hindi na napigilan ni Patricia na yukuin ang anak at pogpugin ng halik ang pisngi.

"Eee! Mama, stop it! I don't want your lipstick on my cheeks. I'm a big boy na."
Tili ni Andrei habang pilit na iniiwas ang mukha sa ina.

"You're not big boy yet, because you're still Mama's baby."

Andrei pouted and look at the ceiling as he was thinking of something.

"But Mama, I already have a crush. Kaya big boy na po ako." He answered in a low
voice. Patricia couldn't help but to raised an eyebrows.

"Basta ikaw pa rin ang baby ni Mama, kahit may crush ka na." Nalukot ang noo ni
Andrei na ikinangiti niya.

Muli niyang pinasadahan ng tingin ang sarili sa salamin. Ipinusod niya ang lampas
balikat ng buhok. She applied light make-up and a red lipstick. Nang makontento sa
sarili, kinuha niya ang high heels na kasama ng damit na ibinigay ni Andrew. Sanay
siya magsuot ng mataas na takong kaya okay lang iyon sa kanya. It had been 10 years
ng huli siyang nakapagsuot ng ganong kasuotan. Sariwa pa rin sa ala-ala niya ang
kinamulatang buhay noon.

She took one final glance bago niyaya ang anak na ihatid kay Aling Bellen. Saktong
kakalabas lang niya ng bakuran pagkatapos maihabilin si Andrei ay may kotseng
huminto. Bumukas ang pinto, isang lalaki na naka uniporme ang lumabas.

"Good evening, Ma'am pinapasundo po kayo ni Mr. Altamonte."

Hindi na hinintay ng driver ang kanyang sagot. Agad nitong binuksan ang pinto ng
kotse. Hindi na lamang siya nagtanong pa, tahimik siyang pumasok pagkatapos
magpasalamat sa driver. Narating nila ang venue sa loob ng trenta minutos. Maraming
tao na ang naroon at sa tingin niya'y bigatin ang bawat isa.

Kinakabahang bumaba siya ng kotse. Hawak ang maliit na pursue, mabagal na hakbang
ang kanyang ginawa papasok sa entrance ng hotel. Dahil backless ang damit,
nakaramdam siya ng lamig ng umihip ang hangin. Wala sa loob na naihaplos niya ang
palad sa braso.

"Excuse me, Ma'am... May I see your invitation card."

"Invitation card?"

"Yes, Ma'am." The lady answered politely.

"Err... wala akong invitation card-"

"I'm sorry, Ma'am but we can't allow you to get in."

"But-"

"Shelley, what's the problem here?" Isang baritonong tinig mula sa likuran ang
nagsalita.

"Mr. Altamonte, we can't let her in she has no invitation card."

"Of course you can let her in. She's Andrew's guest."

"I'm ma'am sir, I didn't know."

Ngumiti si Patricia, "it's okay," bumaling siya sa lalaking nasa tabi na pala niya.

He smirked at her, she give him an awkward smiled, "thank you for saving me, sir."

"No problem, Pat. Let's go."

Nagulat si Patricia ng kunin nito ang kanyang kamay at ilagay sa braso nito. Wala
siyang nagawa at nagpa ubaya na lamang. Hindi niya maiwasang kabahan, ewan ba niya.

"Hey Pat, relax. I'm not going to bite you. Just go with the flow, okay? Anyway,
you look gorgeous." He whispered. Bigla siyang napalayo kay Gabriel ng maramdaman
ang mainit na hininga nito.

Ngisingngisi naman ang mokong, ang mga mata nito ay nakatutok sa isang mesa.
Napalunok si Patricia ng sundan ang tinitigan ni Gabriel. It was no other than but
Andrew. He was hot wearing those damn corporate attire while holding a goblet.
Matalim na pinukol nito ng tingin ang kapatid. Bakit kaya? Sa hitsura pa lang nito
ay mukhang nagpipigil na. Lukot ang mukha nito ng balingan siya ng tingin.

Iniwas ni Patricia ang mga mata sa ibang direksyon. Wala siyang ideya kung saan
siya dadalhin ni Gabriel hanggang sa huminto sila sa isang mahabang mesa. May
mangilanngilang naroon, wala siyang kakilala sa na pwedeng kausapin para aliwin ang
sarili. Iniwan din siya ni Gabriel pagka upo niya, may hahanapin daw ito sandali.

Lumingon siya para hagilapin si Andrew. Abala ito sa pakikipag usap. Duda siya kung
pupuntahan siya nito at pag aksayahan ng oras para samahan gayong maraming
kababaihan sa paligid ang nahuhuli niyang nakatingin sa binata.

30 minutes had past. Para siyang timang na naka upo lamang. Naka usap na niya ang
magkakapatid na Altamonte maliban sa isa. Wala talaga itong balak na lapitan man
lang siya gayong ito mismo ang nagpumilit na pumunta siya. Tapos, ganito lang ang
gagawin nito? Ang pagmukhain siyang tanga?

Naiinis na tumayo siya, nakakita siya ng bakanteng mesa sa hindi mataong bahagi ng
function hall. Malamlam ang ilaw sa lugar,tinungo niya iyon. Kumuha siya ng inumin
bago umupo. Nagngingitngit ang kalooban niya.

Itinigil niya ang paglunok ng inumin ng mapansin ang isang pares na sumasayaw sa
malamyos na tugtog. She gritted her teeth in an unknown reason. She shouldn't feel
a pang of pain inside hers but she did. You have no right for him Patricia. He can
do whatever he wanted to do.

Wala sa loob na kinuha niya ang kopita at inubos ang laman. Tinanggal niya ang
paningin sa gitna ng dance floor. Yumuko siya para maitago ang sakit. Pinaglaruan
ng daliri niya ang baso. Nang dumaan ang waiter ay humingi ulit siya ng wine. Hindi
na dapat siya pumarito kung ganito lang naman ang masasaksihan niya. Umangat ang
ulo niya para sulyapan muli ang magkapareha ngunit mali ang kanyang ginawa... mali.
Maling-mali at labis iyong nagpadurog sa puso niya.

Inisang lagok niya ang laman ng kopita. Kumuha ulit siya ng panibago ng dumaan ang
waiter.

"Are you planning to get drown yourself in liquor?"

A soothing voice she was longing for is now finally noticed her after the flirting
session happened on the dance floor. She remained quiet. Her fingers playing the
dew outside the glass. Narinig niya ang paghila nito ng upuan sa kanyang harapan.

"Why do you care?" She managed not to stammer. It would be an embarrassment if its
happened.

"Why do I care?" He repeated in mockery. "Because you are my responsibility." Anito

sa madiing boses.

"I'm not your responsibility, Sir. Bumalik kana sa kasama mo."

"Para ano? Para magkaroon ka ng pagkakataong makipag landian kay Gabriel?"

She lifted up her head in awe. Hindi siya makapaniwala sa narinig. Ito ba ang
tingin nito sa kanya? Malandi? Pinigilan niyang malaglag ang nagbabadyang mga luha.
She can't cry especially in front of him. Mapait siyang ngumiti, sinalubong niya
ang tingin ni Andrew. Halo-halong sakit, lungkot at pagdalamhati ang kanyang
nararamdaman.

"Ganyan ba ang tingin mo sa'kin, Sir?" Aniya sa mapait na tono. "Tama ka, malandi
ako kasi dalagang ina ako. Iyon naman ang eksaktong tawag d'on 'di po ba?"
Natigilan si Andrew. Huli na ng mapagtanto na mali ang kanyang sinabi. Nahirapang
napalunok siya ng makita ang pagpipigil ni Patricia sa mga luha.

"I-im sorry, I didn't meant it."

"No, sir. I'm sorry dahil pinagtyatiyagaan n'yo ang malanding ito na magtrabaho sa
inyo."

"Pat-"

"I'd better go ahead, Sir. Thank you for inviting me here. Hind n'yo naman pala ako
kailangan dito. Anyway, salamat sa damit. Babayaran ko po ito, Sir." And with that
she got up from chair and turned her back from him and made her way out of the
place.

Mabigat ang dibdib na nilisan niya ang loob. Hirap siyang ihakbang ng maayos ang
mga paa palabas sa lugar. Ngunit kailangan niya makalayo... sa taong dahilan kung
bakit siya nasasaktan. She had enough insult from him. What's the use of defending
herself, kung ganoon nga ang tingin nito sa kanya. Wala ring saysay, hindi niya
obligasyon ipaliwanag ang sarili. Isipin na nito ang gustong isipin tungkol sa
kanya.

Nakahinga ng maluwag si Patricia ng makalabas sa hotel. Dumiretso agad siya sa

taxi-stand para mag-abang ng masasakyan. She glanced at her wristwatch. The only
jewelry she had aside from her earrings. It was almost 10 o'clock. Namimiss na niya
ang anak. Malungkot siyang ngumiti ng maalala ang sinabi ni Andrew sa loob. She
can't blame him though.

Kamuntikan na siyang mapatalon ng may biglang humintong kotse sa gilid niya. Hindi
niya narinig ang ugong ng sasakyan dahil sa ukopado ang kanyang kaisipan. Lumayo
siya sa kotse, ngunit sumunod pa rin ito hanggang sa huminto malapit pa rin sa
kanya.

Bumukas ang driver's seat, nahigit niya ang paghinga ng makita ang lalaking
nakasagutan sa loob. Umiwas siya ng tingin at kinawayan ang paparating na taxi
ngunit lumampas lamang iyon.

"Get in, I'll send you home."

"No need, Sir. Marunong akong umuwi mag-isa." Aniya sa walang ka-interes na tono.

"I said get in. Hindi ko kailangan ng sagot mo."

She clenched her jaw in annoyance. At sino ito para utusan siya? It was clear as a
crystal water a while ago kung paano siya nito insultuhin at ngayon aasta ito na
parang pag-aari siya? The nerve! Hinarap niya itong galit.

"Anong karapatan mong utusan ako? 'Di po ba kayo na rin ang nagsabi na kapag hindi
tungkol sa trabaho ay 'wag ko kayong kausapin? Sana Sir, iyon din ang gawin n'yo.
Kung hindi lang naman tungkol sa trabaho ko, 'wag n'yo sanang pangi alaman ang
buhay ko. At lalong 'wag n'yo akong manduhan sa mga ginagawa ko. You're my boss and
I'm just your puppet employee. Nakakahiya ho, kapag may nakakakita sa inyo na
nakikipag usap sa kagaya ko. Baka madumihan ang reputasyon ninyo."

Iniwan na niya ito pagkatapos masabi ang gusto. Tatawid na lamang siya sa kabilang
kalsada at doon mag-aabang ng masasakyan. Hindi niya maatim na makasama pa ng
matagal si Andrew. Masyado ng tinapakan ng lalaki ang pagkatao niya. Sana naisip
man lang nito na nasasaktan din siya.
She wiped away the few drops of tears in her cheeks while crossing the pedestrian.

NAIWANG tigagal si Andrew. Hindi siya nakahuma habang tinatanaw ang papalayong
pigura ng babae hanggang makasakay ito ng taxi. Napakurap siya ng humarorot ang
sasakyan palayo sa lugar. He knew he was wrong. Hindi niya dapat sinabi ang ganoon
sa babae. Nadala lamang siya sa panibughong naramdaman ng masilayan ito papasok na
kasama si Gabriel. Naiinis siya hindi kay Patricia kundi sa sarili. Napailing siya
at ipinilig ang ulo, he had to apologize her. He knew it, he hurt her too much.

TBC

Pinahiran ni Patricia ang luhang sumungaw sa mga mata gamit ang mga daliri. Mabuti
na lamang ay agad naka-alis sa lugar kung saan naroon si Andrew. Salamat sa taxi na
saktong dumaan nang makatawid siya sa kabilang kalsada. Kung puwede lang na huwag
muna siya pumasok sa opisina para hindi mag-kros ang landas nila ni Andrew ay
gagawin niya. Ngunit imposible ang bagay na iyon dahil ang tanging trabaho lang ang
inaasahan niya para sa kanila ni Andrei.

Ano bang gusto ni Andrew? Hindi niya maintindihan ang pag-uugali nito. One moment
mabait ito, sweet, maaalahanin and then few minutes later, nagsusungit at nagagalit
sa hindi niya malamang dahilan. Bipolar. The insult she had received from him was
too much. Does he know her enough to throw such an accusation? No, he didn't! She
was still thankful na hindi na sila umabot ni Andrew sa punto na magkaroon pa ng
mas malalim na ugnayan.

Tama lang ang lumayo siya rito habang maaga pa. Hindi sila magkapantay, langit ito
at siya ay lupa. Kailanman hindi nababagay ipares ang langit sa lupa dahil ang lupa
ay mananatiling nakatingala sa langit gaano man nito gustuhing abutin iyon. Pero sa
mga kapatid ni Andrew hindi niya naramdaman ang panliliit bagkus lahat ng mga ito
ay mababait sa kanya.

Marahan siyang humugot ng malalim na paghinga. Bumaling siya sa harapan, nailang

siya ng mahuli ang mga mata ng driver sa rearview mirror, nakatingin ito sa kanya
na parang binabasa ang laman ng isipan niya. Mabilis din nitong ibinalik ang mga
mata sa daan. Wala sa loob na nahila niya ang gown at niyakap ang kamay sa dibdib.
Sakto lang ang neckline ng damit ngunit kitang-kita pa rin ang puno ng kaputian ng
kanyang dibdib.

Ilang kilomentro pa itatakbo ng taxi bago makarating sa bahay nila. Kinakailangan

nilang dumaan sa kahabaan ng high way na may madilim na bahagi sapagkat wala iyong
street lights at tanging liwanag na nagmumula sa buwan ang nagbibigay ilaw ngunit
ng mga sandaling iyon ay walang buwan at kahit ni isa mang sasakyan ay wala silang
nakasalubong. Solo nila ang daan kung kaya ay pweding humarorot ang taxi ngunit sa
halip na gawin iyon ay naging mabagal ang pagtakbo nito.

Nagtaka siya ng mas lalo pang bumagal ang taxi. Inisip na lamang niya na baka
nasiraan ito. Kailangan pa niyang kumatok kay Aling Bellen para kuhanin si Andrei
mamaya, sana naman ay makarating agad siya ng bahay.

"Manong may problema ho ba?"

Hindi niya napigilang itanong ng tuluyang tinabi ng driver ang taxi sa mas madilim
na bahagi ng daan.
"Sandali lang 'ho, Ma'am. Titingnan ko ang gulong."

Nagsisi tuloy siya, sana pala hindi na siya dumalo pa sa parting iyon. Malamang na
tinakot lang siya ni Andrew para pumunta sa party at ipamukha sa kanya na hindi
siya kawalan dahil sa ahas na nakapulot dito sa dance floor.

Napakislot si Patricia ng bahagyang umuwang ang taxi. Nang sumulyap siya sa labas,
nakita niya ang driver sa tabi ng bintana malapit sa kanya. Kitang-kita niya ang
pag angat ng kamay nito para buksan ang pinto. Ganoon na lamang ang pagkagulat niya
ng biglang pumasok ang driver at higitin ang kanyang mga kamay.

"A-ano hong ginagawa n'yo?" Aniya sa boses na may kalakip na matinding takot.

Ngumisi ang lalaki. Bumalot ang takot sa kanyang dibdib. Nanlaki ang mga matang
itinulak niya ang lalaki ngunit malakas ito kumpara sa kanya. Walang-wala ang lakas
niya sa malalaking braso nito dagdagan pa ng katawan na parang barako.

"Kanina pa naglalaro sa isip ko ang maganda mong katawan. Ano kaya ang hitsura mo
kung wala ang damit na iyan..."

Nanlamig si Patricia. Tila itinuos siya sa kina-uupuan. Mauulit na naman ba ang

nakaraan? Jusko Lord, kailangan ko po kayo. Parang awa n'yo na tulungan n'yo ako.
Nagsimula nang manginig ang kanyang katawan ngunit kailangan niyang makawala sa
demonyong nasa harapan. Pumikit siya ng mariin at mabilis na pinagana ang utak. Si
Andrei! My baby, he needs me. Inihanda niya ang tuhod sa binabalak gawin. Sandaling
hinayaan niya ang kamay ng lalaki sa kanyang hita. God only knows how much she
wanted to faint the moment when his hand touched her skin.

Sa isang iglap lang nagawa niyang tuhugin ito sa pagkatao. Napasigaw ang lalaki sa
sakit at napahawak ito sa harapan. Sinamantala ni Patricia ang pagkakataon upang
makatakas. Luckily, the door was unlocked. Nagmamadaling lumabas siya ng sasakyan.
She hurriedly, removed her hills, not wanting to waste any minute just to get away
from that bastard. Hindi niya kayang tumakbo ng nakatakong. Kailangan niya makaalis
sa lugar na iyon bago pa may mangyari sa kanyang masama.

It was hard for her to ran but she needed to. Her life was in danger. She needs to
escape the place as soon as possible. Life has been so cruel. Hindi niya hahayaang
maulit ang bangungot ng nakaraan. She would fight him but she can't die. Tumaas
baba ang dibdib niya sa pagtakbo. Nanginginig ang mga tuhod niya. Hinihingal siya
sa mga sandaling iyon. Bakit ba ang malas niya? Bakit ba lapitin siya ng malas? May
sumumpa ba sa kanya para maging ganoon ang buhay niya?

Bumalot ang kaba sa dibdib niya ng marinig ang ugong ng sasakyan. Nang lingunin
niya iyon, ganoon na lang ang pagbalot ng takot sa kanyang mukha ng makilala ang
taxi. Humaharorot ito at huminto sa unahan niya mismo. Ang mabilis na pagtakbo pa-
atras ang kanyang ginawa ngunit ilang hakbang lang ang nagawa niya ng may humila sa
kanya.

"Bitawan mo ako! Parang away mo na. Kung pera ang kailangan mo ibibigay ko sa'yo
lahat ng pera ko ngayon basta pakawalan mo lang ako, please..." She pleaded with
all her life.

Humahalo ang pawis at luha sa kanyang pisngi.

"Pagkatapos ng ginawa mo sa akin, akala mo papakawalan pa kita, ha?!" Nanlilisik

ang mga mata ng lalaki.

Para itong manyak sa paraan ng pagtingin sa kanya. Napaigik siya ng hatakin siya
nito pabalik sa sasakyan. Sapilitang isinandal siya sa gilid at walang anumang
pinunit ang kanyang damit. Nagsisigaw siya, umaasang may madadaang sasakyan para
mailigtas siya.

Sunod-sunod ang pagpatak ng masaganang mga luha sa kanyang mga mata. Iwinasiwas
niya ang ulo at pilit na nilalabanan ang lalaki. Napaigik siya ng biglang sikmuraan
siya nito. Para siyang papanawan ng ulirat. Ramdam niya ang pananakit ng katawan.
Hanggang sa nagiging klaro sa isipan ang mga pangyayari sa kanyang nakaraan...

She was screaming out loud, freaking out, trying hard to get away from the tight
gripped of a stranger who dragged her into a dark area. She was begging. Her tears
was like water from the river, it was abundant, streaming down on her face but the
man didn't stop, it seems like he's deaf.

He ripped off her clothes leaving her body exposed to the cold breezed of a night
wind. Naubos ang lakas niya sa panlalaban. Pagod na ipinaubaya niya ang katawan sa
taong lumapastangan sa kanya. Tanging iyak na lamang ang kanyang nagagwa.

The man, is like a mad and hungry lion. Binabayo nito ang kanyang katawan. He was
raping her! At wala siyang magawa kundi ang hayaan ito na baboyin siya.

"'Wag! Tama na please!"

Napahagulhol ng iyak si Patricia ng tuluyan ng nahubad ng lalaki ang saplot sa

katawan niya. Nanlaki ang mga mata niya ng mag-angat ito ng kamao at alam niya kung
saan iyon tatama. Pumikit siya at hinintay na tumama iyon.

Andrei, I'm sorry... I'm sorry, baby. Mahal na mahal kita, anak. Patawarin mo
ako... Naramdaman niya ang unti-unting pagkawala ng ulirat. Hanggang sa hindi pa
rin dumadapo ang kamao ng lalaki. Ngunit ang luha niya ay parang tubig iyon na
walang tigil sa pag-agos.

"Son of a bitch!"

Gustuhin mang imulat ni Patricia ang mga mata ngunit hindi niya magawa. Pamilyar sa
kanya ang boses na iyon. Posible bang may dumaang sasakyan at nakita sila? Nais
mang malaman ngunit masyadong pagod ang mga mata niya para idilat pa iyon. Tama na
ang patuloy na pagluha habang nakapikit siya.

May naririnig siyang suntukan. Ligtas siya? May nagligtas sa kanya? Sa isiping iyon
ay mas lalo siyang napa iyak. Hilam sa luha ang kanyang mga mata. Nakasalampak siya
sa damuhan, ang likod niya'y nakasandal sa gilid ng taxi. Ang lamig ng pang gabi ay
nagdadala ng matinding ginaw sa kahubaran niya. Nais nang bumigay ng katawan niya
ng may maramdamang mga kamay na sumalo sa kanya. The familiar warm of those arms,
it sent shiver into her cells as well as the scent of the cologne. It was owned by
a familiar person.

Andrew? Ikaw ba 'yan?

"Oh God! I'm sorry, please hold on! I'm here, you're safe now... I'm so sorry."

Andrew. Ang boses ng lalaki. How is it possible na si Andrew nga ba iyon?

"Sweetheart, please... stay awake."

Mabilis na hinubad ni Andrew ang jacket at itinakip sa hubad na katawan ni

Patricia. Nagtatagis ang bagang niya ng lingunin ang nakahandusay sa kalsadang
lalaki na naging dahilan ng pangyayari. Tumawag siya ng pulis para damputin ito.
Pagbabayarin niya ito sa ginawa. Binuhat niya si Patricia patungo sa kotseng
nakaparada.
He blamed himself for letting her go. Dapat ay hinabol niya ito, at hindi hinayaang
umuwi. Hindi sana iyon sasapitin ni Patricia kung napilit niya itong ihatid kanina.
Sana naagapan niya ang mga nangyari ng mas maaga. Nahahabag siya habang tinititigan
ang babae. She look like miserable, parang piniga ang kanyang puso ng masilawan ng
liwanag ang mukha nito. Sisiguraduhin niya na mabubulok ang hayop na iyon sa
kulungan. Pagbabayaran nito ang ginawa kay Patricia. Nagkamali ito ng ginalaw na
babae. He'll gonna make sure to make him paid and suffered the consequences.

"No! 'Wag! Tama na!" Patricia had shriek all of a sudden. Malakas na iwinasiwas
nito ang kamay sa ere.

Mabilis na dinaluhan ni Andrew si Patricia. Hinawakan niya ang magkabilang balikat

nito dahil sa pagwawala . He hugged her to help calm her body from shaking.
Nakapikit ang mga mata nito. Tila hinihiwa naman ang kanyang puso.

"Trish, calm down... it's me Andrew. Ligtas kana, ssh... stop crying baby."

He kissed her temple. Tumagal ang labi niya sa noo nito hanggang sa unti-unting
naramdaman ang pagka relax ng katawan nito. I'm sorry.

Sa hospital dineretso ni Andrew si Patricia. She needs a doctor to see her

condition. He can't take a risk na i-uwi na lang ito basta. He needed to make sure
na okay si Patricia at hindi ito nagalaw ng lalaki. Tinurukan ito ng doctor ng
pampakalma para makapagpahinga ng maayos. Nasasaktan siya na nakikita ito sa
ganoong sitwasyon. Bukas pa malalaman ang resulta sa ginawang test dito.

Hindi niya mapapatawad ang sarili sakaling may nangyaring masama kay Patricia. He
will kill that bastard! He will surely kill him. Lumapit siya sa gilid ng kama,
inabot niya ang namumulang kamay ni Patricia. He gently rub it with so much
emotions. Aminado siya sinadya niya ang lahat ng ipinakita rito nitong mga
nakaraang araw. He was a jerk. Damn to his nonsense pride. Sinaktan niya ang
babaeng mahal niya.

Mahal? Ganoon na ba ang nararamdaman niya para kay Patricia? Is he really in love
with her? No, it wasn't pity at all. He's so damn in love with the woman. Inilagay
niya ang kamay sa dibdib, malakas ang pintig ng puso niya. Lumamlam ang mga mata
niya ng dumako ang paningin sa mukha ni Patricia. Parang hinaplos ang puso niya,
she looks so strong outside but absolutely weak on the inside. Her skin was soft
yet so delicate. May mga pasa itong natamo. He intertwined their fingers.

"I won't let that bastard hurt you again, because I will make sure to put him in
hell. I'm sorry, it was all my fault. Kung nagmatigas lang sana ako sa pag-alok na
ihatid ka, it didn't happened. Hindi dapat kita hinayaan na makasakay sa taxing
iyon."

He was disturbed by his phone. Kinapa niya iyon sa bulsa.

"What happened?" Ang nag-aalalang boses ng nakatatandang kapatid ang bumungad sa

linya.

"Patricia got almost raped and it was my fault. Narito ako sa hospital, dito ko
siya dinala."

"How was she? Sinong gago ang gumawa sa kanya?"

"She's sleep. Bukas pa malalaman ang resulta sa mga ginawang test sa kanya. Do me a
favor kuya, I want you to go to the police station and file a case to the taxi
driver. Make sure he will rot in jail for a lifetime."
"Don't worry, i know what to do . Just stay there, alam ko na kailangan ka niya.
And Andrew..." ibinitin ni Lance ang sasabihin.

"What?"

"Take care of her, I know you love her." And with that Lance cut the line off.
Napatitig na lamang si Andrew sa screen ng cellphone.

Yes, Lance was right and his feelings as well. He loves her, no doubt about it. He
glanced at the woman who's sleeping. She's even beautiful in her sleep.

Her chest slowly up and down as she breathe in. Natatakpan ng puting gown ang
katawan nito. He brought his fingers to her face, carefully stroking it as if he
was memorizing every details of it down to her neck. The anger rose up when he saw
the bruised.

Pumikit muna siya at humugot ng malalim na paghinga bago ibinalik ang paningin sa
mukha ni Patricia. He traced the corner of her lips. The lips he had been kissed
two times. He clearly remembered how soft it was. He cleared his throat that
suddenly become dry.

He leaned down and kissed her temple. I love you, sweetheart. He whispered softly.

TBC

Pagmulat ni Patricia. Ang puting kapaligiran ang sumalubong sa kanyang mga mata,
iginala niya ang paningin sa loob niyon. Kumunot ang kanyang noo, hindi pamilyar sa
kanya ang lugar. Hindi iyon ang silid nila ni Andrei.

Ipinikit niya ng mariin ang nangangalay na mata. Pagkuway luminaw sa isipan niya
ang nangyari kanya pauwi ng nakaraang gabi. Bigla na lamang siyang napabangon na
tila takot na takot. Noon na niya lang din napansin ang isang pigura sa kanyang
gilid.

Andrew? Si Andrew nga, ngunit ano'ng ginagawa ng lalaki sa loob ng silid na

kinaroroonan niya? Nakayuko ang lalaki sa gilid ng kinahihigaan niya. Sa hinuha'y
tulog ito base sa pagtaas baba ng balikat.

Niyuko niya ang sarili, iba na ang suot niya. Puting gown iyon na pang-hospital.
Nasa hospital ba ako? Pero bakit? Bukod sa pagpupumilit makawala sa lalaking
nagtangka ng masama sa kanya ay wala na siyang maalala. Kinapa niya ang mukha, wala
siyang sugat pero medyo masakit sa bandang tiyan niya. Marahil dahil iyon sa suntok
ng lalaki.

Inabot niya ang tuhod na bahagyang nangangatog kahit pa naka-upo siya sa ibabaw ng
kama, hinilot niya iyon. Umaasa na mawawala ang pangangatog.

"Thanks God, you're awake!" Andrew exclaimed with joy as he saw Patricia sitting on
bed. "Kumusta ang pakiramdam mo? Okay ka lang ba? Wala bang masakit sa'yo? May
gusto ka bang kainin?" Anito sa sunod-sunod na tanong. Masuyo iyon at punong puno
ng pag aalala.

Maang na nakatingin si Patricia rito. Hindi malaman ang isasagot sa sunod-sunod na

tanong ng binata. Inabot pa ni Andrew ang kanyang kamay at marahang pinisil. Ano ba
ang dapat niyang sabihin? Nagtatalo ang puso't isip niya sa pagbabago ng ugali
nito.

However, she felt secured with Andrew's presence. And she was thankful to him. He
saved her. He saved her life from danger.

"O-okay na ako, salamat sa pagligtas sa akin. Nasa hospital ba ako?"

Narinig niya ang paghugot ni Andrew ng malalim na buntong hininga. Pinisil nito ang
kanyang kamay na hawak-hawak pa rin. Babawiin na sana niya iyon ngunit mas lalo
lamang hinigpitan ni Andrew ang pagkakahawak.

"You were sleeping for 7 hours and I've been so worried with you." Napamaang si
Patricia sa narinig. 7 hours? Pitong oras siya nakatulog? "Nandito ka sa hospital,"
he continued. "you were shouting last night and even fainted. Kahit wala kang
malay, umiiyak ka, kaya binigyan ka ng doctor ng pampakalma. Tell me what exactly
that bastard did to you." Tumigas ang anyo ni Andrew sa huling kataga.

Kusang tumulo ang mga luha ni Patricia nang maalala ang pag-pwersa sa kanya ng
lalaki kagabi. Ang pagsuntok sa kanya at ang pagtangka ng masama. She couldn't
afford to go back... back to the nightmare of her life. Those dark past, made her
miserable. She wanted to get away from it but it always haunted at night. Minsan
nagigising na lang siyang sumisigaw o di kaya'y umiiyak at takot na takot.

"Hey, hush..." ang masuyong tinig ni Andrew ang pumukaw sa naglalakbay niyang diwa.

Tumayo ang lalaki at lumapit sa kanya. Walang salita na pinunasan nito ang luha
niya saka siya niyakap. Ang banayad na paghaplos ni Andrew ng buhok niya ay
nagbibigay kapayapaan sa kanyang puso. Ramdam niya ang paghalik nito sa kanyang
buhok.

Ibinuka niya ang dalawang braso para gantihan ng mas mahigpit na yakap si Andrew.
Ramdam na ramdam niya ang init na nagmumula sa katawan nito. Unti-unti na ring
nawawala ang panginginig ng binti niya. Makalipas ang ilang sandali, kumalas si
Andrew sa yakap.

Ikinulong nito ang mukha niya sa dalawang palad at bahagyang pinatingala sa gwapo
nitong mukha. Hinaplos ni Andrew ang pisngi niya, pinadaanan nito ng daliri ang
ilalim ng kanyang mga mata na natuyuan ng luha.

Puno ng pagsuyo ang mga mata ng lalaking nakatunghay sa kanya. Parang may kakaiba.
Pagmamahal? Iyon nga ba ang nakikita niya o namamalikmata na naman siya?

Pumikit siya ng maglandas ang daliri ni Andrew sa kanyang labi. Ninamnam niya ang
kakaibang tibok ng puso ng mga sandaling iyon. May kakaibang init na hatid ang
haplos na iyon, na tila hinahaplos pati ang kanyang puso. Ramdam niya ang unti-
unting pagkalunod dala nang mainit nitong palad. Saka naman pumasok sa isipan niya
ang anak na si Andrei.

"Andrei!" bulalas niya sa nagpa-panic na boses.

"Shh... our baby is safe."

Our baby? Parang may kamay na humaplos sa puso nang marinig ang sinabi ni Andrew.
Muling nangilid ang luha sa kanyang mga mata.

"He's in the house, kasama ang kambal. Don't worry about him, okay? 'Wag ka nang
umiyak, hindi ako sanay na nakikita kang ganyan."
"A-andrew..."

"Shhh..."

"P-paano'ng nandoon si Andrei? Nakakahiya sa mga magulang mo."

Ngumiti si Andrew, yumuko ito at ginawaran siya ng magaan na halik sa noo.

"They're glad na nandoon si Andrei, wala kang dapat na ipag-alala dahil gustong-
gusto ni Mama na may nag-iingay sa bahay."

"Pero-"

"Shh..." Andrew put his finger on her lips. "Wala nang pero-" he lift up her chin,
nakatingala siya ngayon sa lalaki. Napansin niya ang malamlam na mukha nito "May
nakapagsabi sa akin na muntik kana rin daw mapahamak noong isang gabi nang umuwi
ka, is that true?"

Nais niya sumagot ng oo, ngunit nanatili lang iyon sa kanyang isip. Hindi niya
magawang maibuka ang bibig. Pakiramdam niya'y tuyong-tuyo na ang lalamunan dahil sa
paraan ng pananlita at pagtitig ni Andrew sa kanya.

Gusto sana niya itaas ang kamay at haplusin ang gwapo at maamong mukha ng binata.
Ngunit may bahagi ng isipan niya na nagpipigil na gawin iyon.

"Trish, totoo ba?"

Napakurap siya nang muling marinig ang tanong ni Andrew. Wala sa loob na sumagot
siya ng tango. Marahas na napabuga na naman ng hangin ang binata. Hindi malaman ni
Patricia kung para saan iyon.

"Listen, Trish. From now on hindi na kayo titira ni Andrei sa lugar na iyon."

Nalukot ang noo ni Patricia nang tumitig kay Andrew.

"Hindi pwede, wala kaming matirahan at sanay na rin ako sa lugar na iyon."

"Dilikado ang lugar na iyon para sa inyo ni Andrei, lalo na't dalawa lang kayo ang
nasa bahay. Sa ayaw at gusto mo, aalis kayo sa lugar na iyon."

"Wala nga kaming mali-"

"Meron..." putol ni Andrew. "Titira kayo sa condo ko."

Nanlaki ang mga mata ni Patricia, gulat na napatitig sa seryosong anyo ng lalaki.

"Nagbibiro ka 'di ba?" Anya sa hindi makapaniwalang tinig.

Umiling si Andrew, "mukha ba akong nagbibiro? Patricia, dilikado ang lugar na iyon
para sa inyo ni Andrei. Hihintayin mo pa ba na may mangyaring masama ulit bago kayo
umalis? C'mon Trish, this is for you and Andrei's safety."

Somehow, he has a point. Pero nag-aalangan pa rin siya sa alok nito. Bakit pa sa
condo nito sila titira, gayong pwede naman sila lumipat na lamang sa ibang lugar?

"We can move to another place if that's what you want pero hindi sa condo mo."

"No, you don't have to move to another place kung pwede naman kayo sa condo ko.
Don't worry, dalawa ang silid sa condo. Sa inyo ni Andrei ang isa, you can have
your own privacy if that what's bothering you. Please... 'wag ka nang tumanggi pa."

Nakikita ni Patricia ang determinasyon sa mga mata nito. Walang nagawa na tumango
siya, sumilay naman ang matamis na ngiti sa labi ni Andrew. Oh' how she wanted to
taste those lips again.

"Good. It settled then. Hintayin mo ako rito, i'll look for the doctor to check you
up." Anito sabay bitaw sa kanya. Kaagad niyang naramdaman ang kahungkagan nang
mawala ang init ng kamay nito sa balat. Gusto niya itong habulin at sabihin na 'wag
siyang iwan ngunit nakalabas na ang binata.

Bumagsak ang kanyang mga balikat, nanghihina iyon. Nasa binti niya ang paningin.
She was shaking again, bumalot ang takot sa pagkatao niya nang malinaw na naririnig
ang kanyang sigaw sa isipan. Madiing itinakip niya ang dalawang palad sa tainga
upang hindi iyon marinig.

Bakit ba bumalik ang eksenang iyon, bakit hindi ito mawala-wala sa isip niya?
Humagulhol siya nang iyak.

"Ahhhh! Tama na! Ayoko na! Ayoko na!"

"Patricia! Sweetheart, calmed down." Tinakbo ni Andrew ang pagitan nila at

ipinaloob siya sa makisig nitong braso. "Hush, everything's gonna be fine. I'm here
i won't let anything bad happen to you again. I won't Trish."

"Ayoko! Ayoko!" Nagwawala si Patricia. Ayaw pa rin mawala nang boses sa kanyang
isipan.

"Tuturukan ko siya ng pampakalma Mr. Altamonte." Singit ng doctor sa likuran.

Kasama iyon ni Andrew nang maabutan si Patricia na nagsisigaw.

"No! Ayoko niyan, Andrew ayoko! Please, sabihin mo sa kanya ayoko, ayokong
makatulog ulit." Pagmamakaawa ni Patricia.

"Alright, sweetheart."

Lumingon siya sa doctor, nakakaunawa tumango ang huli.

"Gusto ko ng umuwi, iuwi mo na ako. Ayoko na dito, gusto ko makita si Andrei. Gusto
ko ng makita ang anak ko." Pagsusumamo niya.

"Okay, but first you have to calm down." Ikinulong ni Andrew ang luhaang pisngi
nito sa palad. Dahan-dahan na tumango si Patricia.

Kinausap ni Andrew ang doctor at pinayagan na lamang na umuwi si Patricia, na may

mahigpit na bilin. Tahimik ito habang nasa byahe. At hindi maikukubli ang pag
aalala ni Andrew para kay Patricia. Mukhang malalim ang pinangagalingan ng takot
nito. The doctor explained everything to him. Wala naman itong natamo na pinsala sa
katawan, maliban sa iilang pasa na nakuha buhat sa panlalaban.

Maaaring naging sanhi ang pangyayari kagabi para matrigger ang masamang karanasan
nito sa buhay. At iyon ang gusto niyang alamin; ang nangyari noon. Pumasok ang
kotse sa basement ng building. He turned off the engine and glanced at the woman
who's sitting next to him. Diretso ang mga mata nito sa harap. Kinuha niya ang
isang kamay nito at pinisil doon lamang kumurap si Patricia.

"You okay?" He asked full of concerned.

"I'm afraid." She admitted with fear.

"Hanggat kasama mo ako wala kang dapat na ikatakot. Just trust me, Trish. Hinding
hindi kita babayaan, kayo ni Andrei."

Matamlay na ngumiti si Patricia na may kasamang tango. Sinuklian din iyon ni Andrew
nang matamis na ngiti. Nauna siyang bumaba at pinagbuksan si Patricia.

"Ipapakuha ko na lamang ang mga gamit ninyo ni Andrei. Sa ngayon kailangan mo nang
maayos na pahinga. Don't stress yourself, tandaan mong nandito lang ako kapag
kailangan mo ng makakausap."

"Salamat." Yumuko si Patricia. Nailang siya nang magtagpo ang paningin nila sa
salamin ng elevator.

Sakto namang bukas iyon, hinawakan ni Andrew ang kamay niya. Tumapat sila sa isang
pinto, Andrew typed the passcode and the door did open. Her jew dropped as soon as
she enter the house. It was huge! May malaking t.v. na nakadikit sa dingding.
Iginala niya ang paningin hanggang sa matagpuan ang kusina. May dalawang pinto rin
siyang nakita, marahil ay iyon ang dalawang silid na tinutukoy ni Andrew.

"Welcome to your new home. You like it here, don't you?" Malapad ang ngiting
nakapaskil sa labi ni Andrew.

"This... this house is huge, akala ko maliit lang ito dahil condo lang. And it is
very beautiful." Hindi na mapigilan na komento niya.

"The taste of being an architect."

"Kung ganoon ikaw ang nag-desenyo nito?"

"Am I too humble if I admit that I am the one behind this whole building designs?"

"Too humble." She answered mockingly. Rolling her eyes around.

Tumawa si Andrew sa naging reaction niya.

"Come on, I'll show your room. For sure Andrei will love it here too."

"Yeah, surely he will."

Pinihit ni Andrew ang pinto pabukas. Halos maluha si Patricia sa ganda ng silid.
The color was just nice. Perfect sa panlasa niya, nanlaki ang mga mata niya nang
makitang may balkonahe. Tumakbo siya roon at namangha nang sumalubong sa paningin
ang lawak ng buong siyodad.

Inililipad ng hangin ang hanggang balikat na buhok. Napangiti siya, gusto niyang
masilayan ang tanawin sa gabi. Paniguradong nagagandahang mga ilaw ang lilitaw.
Napakislot siya nang iipit ni Andrew sa puno ng tainga ang ilang hibla ng buhok na
tumatabing sa mukha.

"Beautiful." He whispered with a husky voice.

Sumang-ayon na tumango si Patricia ngunit ang paningin ni Andrew ay nakapako sa

kanyang labi. He meet her gaze which is waiting for something to happened. He
swallowed the invisible lump in his throat and said.

"Would you mind if I kiss you?"

"I-i wouldn't-"
His tongue cut her off in the mid-air as he claimed her lips. It was soft and
passionate kissed. He move gently as he deepen the kiss. He felt Patricia had
hesitantly responded the kisses until he slightly bite her lower lip so he can
invade inside hers.

They both breathless when the kiss was finally over after a few minutes of sucking
and fighting. Kinabig ni Andrew ang ulo ni Patricia sa dibdib nang makita ang
pamumula nito. Good Lord, she's cute when blushing.

"You're a sweet tease, sweetheart. Let's go out here before I could do more than
kissing."

Ramdam ni Patricia ang pagiging hinog na kamatis ng mukha. Pabirong hinampas niya
si Andrew sa dibdib saka nagpatiuna sa paglabas ng silid. Pinakita naman sa kanya
ni Andrew ang silid nito. Gaya ng silid nila malaki rin iyon. Napansin niya na
parang mas masarap higaan ang kama nito kaysa sa kabila.

Hay, stop it mind!

"My bed is always welcome you whenever you want to sleep beside me." He winked at
her. The heat rose up on her cheeks as she became red again. Andrew softly laugh.
The thunderous beat of her heart was enough to make her deaf.

TBC

"Andrew, you don't have to do this. Kaya ko e-enroll si Andrei sa bagong school
niya. Alam ko na marami ka pang dapat gawin sa opisina at... siguro bukas ay
kailangan ko na ring bumalik sa tabaho ko. Masyado na kaming nakakaabala sa'yo."

Nilingon ni Andrew si Andrei sa backseat na naglalaro ng PSP. Si Patricia ay katabi

niya sa unahan. Bumitaw ang isa niyang kamay sa manibela. Ipinatong niya iyon sa
ibabaw ng kamay ni Patricia, nakatuon pa rin ang atensyon niya sa pagmamaneho.

He felt her quiver. Pinisil niya ang kamay nito.

"Don't ever say na pabigat kayo. My work can wait but not this opportunity na
masamahan si Andrei sa pag e-enroll sa bago niyang school. And we've already talk
about this, Trish. You need enough rest, napagkasunduan na natin na hindi ka muna
babalik ng trabaho 'di ba?"

"I assure you I'm fully healed and okay, now. We're not your obligation Andrew. You
have a life of your own--"

He cut her off in the mid-air. "You and Andrei are my obligation. Yes, I have my
own life at kayo iyon. Kayo ni Andrei."

Napaawang ang bibig ni Patricia. Isang linggo na buhat nang manirahan sila sa condo
ni Andrew. So far so good naman ang lahat, paminsan-minsan naiisip niya na para
silang buong pamilya. Pero agad-agad din niya iyong iwinawaksi sa isipan.

Kahit may kakaibang damdamin siya para kay Andrew pilit niya iyong nilalabanan. She
can't let herself hurt again. Masakit umasam lalo na't wala ka naman
pinanghahawakan. Andrew has a girlfriend. Ang hindi niya lang maintindihan ay kung
bakit sila tinutulungan nito. His words, made her heart melt but afraid at the same
time. Paano kung gaya rin lang ng dati ang gagawin nito? Paano kung isang araw
basta na lamang sila nito papalayasin? Saan sila pupulutin ni Andrei gayong wala
siyang ipon maski singko.

She took a deep breath in silent.

Andrew is unpredictable man. Papaniwalaan ba niya ang binitawang mga kataga nito?
Hindi niya alam ang sagot. Maski sa sarili niya ay naguguluhan siya. Dapat ay
nadala na siya. Pero hindi pa rin pala, dahil heto pa rin siya, nakadikit pa rin sa
isang Andrew Altamonte.

"W-why?" it was a whispered

"I just feel that I need to protect the two of you."

So that's it? Enough na ba ang rason na iyon para sa kanya? Feel? Need? Gusto
niyang tumawa ng patuya. Tama nga lang siguro na dumistansya siya rito kahit nasa
iisang bubong lang sila. Para protektahan na rin ang sarili.

"We're here."

Untag ni Andrew sa naglalakbay niyang diwa. Nang huminto ang sasakyan ay mabilis
siyang bumaba, kukunin na sana niya ang anak nang unahan siya ni Andrew.

"You can put him down, he can walk. Mabigat si Andrei, hindi mo siya kailangan
buhatin."

"Its okay, I can manage. Let's go." Walang nagawa na sinundan na lamang ni Patricia
ng tanaw ang naunang maglakad na lalaki habang ang anak ay todo ngiti nang ilibot
ang mga mata sa paligid.

"Papa, is this my new school?"

"Yup, little buddy. Papa will drive you here every morning and fetch you up after
your class." Bahagyang ginulo ni Andrew ang buhok ni Andrew. 'Pagkuwan ay inayos
din.

"Really, papa?" Nanlaki ang mga mata ng paslit.

Tatawa-tawang sumagot si Andrew. Hindi matatawaran ang masayang larawan sa mukha ni

Andrei. Sa tuwing nakikita niya ang matamis na ngiti ni Andrei ay tila may kamay na
dumadukot sa puso niya. Gusto niyang bumawi sa mga araw na pinabayaan ito. And he
made a promise na hinding-hindi na iyon mauulit pa.

Samantalang si Patricia ay tahimik lamang na nakikinig sa usapan ng dalawa. Sa mga

taong hindi nakakakilala sa kanila iisipin ng mga ito na isa silang pamilya dahil
hindi nalalayo ang mukha ni Andrew at Andrei.

Napabuntong hininga siya.

Nang matapos e-enrolled si Andrei dumiresto sila sa isang eleganting restaurant

para kumain ng tanghalian. The place was obviously expensive. It was cozy and it
facing the seashore. Ang sariwang hangin pandagat ay malayang humahampas sa kanyang
pisngi.

"Hey..." Andrew tapped her shoulder. "You didn't touch your food. Ayaw mo ba? Gusto
mong umorder ng iba?"

"No, no... I'm fine with this."

"Are you sure? We can-"

"Yes, I'm fine." She cut him off. Picking up the pork and picked the piece of pork.

Tumango si Andrew. Bumaling ito kay Andrei at tinulungan ang anak.

"Ako na." agaw niya.

"No, ako na. Kumain ka na lang diyan. You have to eat plenty, look at yourself
pumapayat ka."

Ramdam niya ang biglang pag-akyat ng init sa pisngi. Itinuloy na lang niya ang
pagkain. Lihim na

pinagmamasdan niya ang dalawang lalaki. Andrew has a father figure look, and yes,
whether she admit it or not. Kahit saang anggulo man tingnan, mas malaki pa ang
pagkakahawig nito kay Andrei kaysa sa kanya na ina.

May isang bagay na pilit na sumasagi sa isipan niya ngunit alam niya sa sarili na
iyon ay imposible.

"Here... eat more."

"Andrew, I'm full." Reklamo niya ng lagyan nito ng pagkain ang kanyang plato.

Andrew put the pork and slicing knife down and met her gaze. It was the moment she
was a having a difficult breathing. He looked at her and put one finger on her
lips. With a gentle motion, he rubbed it on the corner of her lips. Her throat
becomes dry and it needed some water. Hindi niya malabanan ang damdamin na naroon
sa mga mata ni Andrew. Tila may ipinahihiwatig iyon ngunit hindi niya matukoy kung
ano. She lost her breath in a moment.

Before the world stopped spinning. Andrew sat back properly and act like it was
normal for him to dot that.

"Papa, can we go to the park after?"

"Sure, buddy."

"Yehey!" Andrei exclaimed cheerfully clapping his palm hands.

Nilingon siya ni Andrew at nginitian. She was caught off guard because she was
staring at him a long time. Napakurap siya at iniwas ang tingin.

"Shall we go?"

Doon lamang siya muling tumingin kay Andrew. Tumango siya. Binuhat ni Andrew si
Andrei.

"Excuse me, ma'am, sir. Pwede ko po ba kayong makunan ng litrato. I'm a

photographer, and this place is perfect for a beautiful family to take a photo. I
promise I'll give you a copy." Nakangiting wika ng lalaki na humarang sa kanila.

May bitbit itong camera na nakakwentas sa leeg and cord.

"No, we're-"

"Sure you can." Agaw ni Andrew kay Patricia.

Napatingin siya rito nang biglang hagipitin ni Andrew ang kamay niya at pisilin.

Tuwang-tuwa naman ang nagpakilalang photographer. Kinuhanan sila ng limang shot.

Kinuha rin nito ang address ng opisina ni Andrew para maipadala ang mga litrato.

Tumuloy na sila sa paglabas. Hawak pa rin ni Andrew ang kamay niya. Babawiin niya
sana iyon ng higpitan ng lalaki ang pagkahawak.

NGINGITI-NGITING tinatanaw ni Patricia ang dalawa na naglalaro. Matinis ang

halakhak ni Andrei habang binubuhat ito ni Andrew at panapaikot. Minsan ay
naghahabulan at nagbabaril-barilan. Kita sa mukha ng binata ang totoong kasiyahan.
Gaya ni Andrei, na sabik sa ama at siya sabik sa anak.

Ipinilig niya nag ulo. Naka-upo siya sa ilalim ng puno. May malapad na kumot na
nakalatag. May dalawang unan iyon at cooler ng pagkain. Bago pumunta ng park ay
umuwi muna sila ng condo para kumuha ng gamit. Mabuti na lang at naisipan niyang
magbaon ng damit para sa dalawa dahil nasisiguro niyang basa ang mga ito ng pawis.

Maraming puno ang nakapalibot sa park kaya hindi gaano maiinit. Maaliwalas ang
kapagligiran. Nagpapaligsahan ang boses ng mga bata na naroon at naglalaro. Yung
iba kasama ang pamilya, iyong iba naman ay yaya basi sa mga suot. Marahil ay anak
mayayaman ang mga ito.

Humahangos na lumapit ang dalawa. Tagatak ang pawis my mga ito. Dali-dali niyang
kinuha ang dalawang face towel. Ibinigay kay Andrew ang isa at ipinunas niya kay
Andrei ang isa pa.

"Thanks." Ani Andrew sabay upo sa dulo.

Hinubad niya ang damit ng anak at pinunasan ang pawisang katawan. Pagkatapos ay
pinulbuhan niya iyon.

Tumingin siya kay Andrew. Nakatanaw ang binata sa malayo. Basang-basa rin ng pawis
ang damit nito.

"Hubarin mo 'yang damit mo. Baka magkasakit ka 'pag natuyuan ng pawis. Here...
dinalhan kita ng damit."

Kimi na ibinigay niya ang damit kay Andrew. Ngunit hindi iyon tinanggap no huli.
Bagkus ay bigla itong naghubad nang hindi niya napaghandaan. Mabilis pa sa alas-
kwatrong iniwas niya ang tingin. Ayaw niyang magkasala ang mga mata. Puno na niyon
ang kanyang isipan, ayaw na sana niyang dagdagan ngunit nagsalita si Andrew.

"Can you wipe my back, I can't reach?"

Atubiling kinuha niya ang towel, umusad palapit sa kanya si Andrew. If his smell
was a perfume then she would be glad to use it every day. Nakaka-akit iyon sa
ilong. She smelled him. It was like so natural scent for a sweaty man that could
make you chace it.

Napahinto siya ng biglang hawakan ni Andrew ang kamay na nakahawak sa towel.

"Relax, you're shivering sweetheart..."

Biglang bawi niya sa kamay. Rinig niya ang mahinang pagtawa ni Andrew.

"Magbihis ka na." Kunwaring galit niyang sabi para mapagtakpan ang kilig at ang
pagkapahiya.
"Mama, I'm hungry."

"Oh, okay... what do you want to eat?"

"Hmm... I want spaghetti."

"Right away, darling." Sagot niya sa anak sabay bukas ng caller.

"Mama, me too. I'm hungry and I want spaghetti too."

Napatigil si Patricia sa pagkuha ng tupperware. Sakto sumigaw si Andrei.

"Yehey! Pareho kami ni papa!"

"How nice is that,buddy? Pereho tayo ng gusto."

Batid ni Patricia na nanunukso si Andrew. Hinayaan na lang niya ito. Ipinaghain

niya ang dalawa na parehong naghihintay.

"Hmm... yummy!" Excited na wika ni Andrei. "Thank you, mama."

"I won't accept a thank you, I want a kiss." She kidded. Iniumang ng paslit ang
labi sa ina. Natatawang hinalikan niya ito pagkatapos ay nilantakan na ang pagkain.
Parehong abala sa pagkain ang dalawa.

Umangat ang ulo ng anak at tumitig sa kanya na naka kunot ang noo.

"What about papa, mama? You should kiss him too!"

Bigla siyang nataranta.

"Andrei, finish your food." Tanging sagot niya.

Hindi niya magawang tapunan ng tingin si Andrew. In her peripheral vision nakita
niya ang pag-angat ng ulo nito. Mayamaya pa'y may tinidor na iniumang sa labi niya.

Lumingon siya sa may-ari niyon. Nagtatanong ang mga mata niya kay Andrew.

"Open your mouth, you should eat too."

"Busog-"

"I insist. C'mon open your mouth, Trish."

Para siyang robot na sinunod ang utos nito. Isang matamis na ngiti ang isinukli sa
kanya ni Andrew matapos tanggapin ang pagkain.

"Good girl."

Ngunit ang akala niya'y isang subo lang. Nagkasunod-sunod na. Hindi rin niya
magawang awatin ang binata dahil nahuli sila ni Andrei at ang mabait niyang anak ay
tila tuwang-tuwa pa.

Nakayuko si Andrei sa plato, pukos na pukos ito sa pagkain. Nang lumapit si Andrew.
Napasinghap siya nang walang anuman na sinakop nito ang kanyang labi. He even
licked her lips. Kaagad din namang bumitaw ang lalaki. Ang puso niya ay tila
tinatambol. Pakiramdam niya'y kakapusin siya sa paghinga ng mga sandaling iyon.
Mabilis na napako ang mga mata niya kay Andrei. Luckily, engrossed na engrossed ang
anak sa pagkain.

Imbis na komprontahin sana si Andrew ay hindi na niya nagawa pa dahil sa pag-angat

ni Andrei ng tingin sa kanila. Lihim na pinadilatan niya ang binata na ginantihan
nito ng kindat.

NATUTULOG SA HITA ni Patricia si Andrei. Masuyong hinahaplos niya ang buhok ng anak
na kay himbing ng tulog. Si Andrew naman ay nasa kabilang gilid, nakihiga rin gaya
ni Andrei. Ang mga kamay nito ay nasa ilalim ng ulo na ginawang unan.

Ang mga mata'y nasa malayo nakatingin. Na tila ganoon din ang isipan. Pareho silang
tahimik. Ibinalik niya ang tingin kay Andrei. Yumuko siya para gawaran ito ng halik
sa noo. Napakislot siya at naituwid ang katawan nang maramdaman ang pag-upo ni
Andrew sa likuran.

Hinapit nito ang katawan niya at hinilig ang ulo niya sa dibdib nito.

"You can close your eyes. Mukhang mapapahaba ang tulog ni Andrei." Kahit hindi niya
makita ang mukha nito, batid niya na nakangiti si Andrew.

Unti-unti niyang nilingon ito. Ang maaliwas at seryusong mukha ni Andrew ang
sumalubong sa kanya. Mataman itong nakatingin sa kanya. Hindi na rin normal ang
tibok ng puso niya dahil sa bango ng amoy na nalalanghap mula rito.

Andrew gently held her head towards his chest. Namalayan na lang niya ang tibok ng
puso nito ang kanyang naririnig. Sobrang lakas niyon gaya ng sa kanya. Sumunod siya
sa utos ng damdamin, dinama ang init na nagmumula sa binata. Mayamaya ay naramdaman
niya ang buong suyo na pagdampi ng labi nito sa kanyang buhok. She closed her eyes
and enjoy the the feeling of it. The kissed made her drown into something real.

TBC

DAHAN-DAHAN na bumaba ng kama si Patricia upang h'wag magising ang natutulog na

anak. Nakaramdam siya ng uhaw at nais niyang tumungo sa kusina. Sinipat muna niya
ang orasan, mag-alas onse na nang gabi. Inayos niya ang maluwang na t-shirt na
kanyang suot. Sinulyapan niya ang anak at kinumutan ng mabuti. Mababakas sa mukha
nito ang pagod sa pakikipaglaro kanina sa park.

Tinungo niya ang pinto at maingat na binuksan. Sinanay muna niya ang mga mata sa
kadiliman bago humakbang papuntang kusina. Hindi na siya nag-abala pang buksan ang
ilaw. Kukuha lamang siya ng mineral water at babalik din sa silid dahil baka
magising ang anak at hanapin siya.

Nang makakuha ng tubig ay muling isinarado niya ang ref. Madilim na ulit. Umikot
siya ngunit muntikan ng mapasigaw kung hindi lang sa mabilis na pagtakip ng palad
sa kanyang bibig ng kung sino man iyon. Nabunggo niya ito mabuti na lang din at
alerto ang mga kamay na pumulupot sa bewang niya dahilan nang hindi siya tuluyang
humalik sa sasahig.

"Shh... its me. I'm sorry if I scared you."

"Andrew!" Natapik niya ng mabilis ang dibdib. Pinaghalong kaba at hindi

maipaliwanag na damdamin ang lumukob ng dumikit ang init ng katawan ng binata sa
kanya. "Papatayin mo ako sa takot!"

"I'm sorry, okay?" Binuksan ni Andrew ang ilaw. Lumaganap liwanag niyon sa buong
kusina. "Bakit kasi hindi ka nagbubukas ng ilaw. Eh, ang dilim dito."

Tinakpan niya ng palad ang mga mata dahil nasisilaw siya sa liwanag.

"Kumuha lang ako ng tubig. Nauuhaw kasi ako. Saka, malay ko bang gising ka pa.
Nauuhaw ka rin ba? Gusto mo ikuha Ron kita ng tubig?"

Umiling ang binata. Kasabay niyon ang pagtaas nito ng kopita, nasa gilid kasi ang
kamay nito kaya hindi napansin ni Patricia. Saka pa lang din siya natauhan na
magkadikit pa rin ang katawan nila. Lumayo siya ngunit hindi iyon pinayagan ni
Andrew. Bagkus ay mas lalo lang siyang hinapit.

"A-Andrew... let me go."

"How's Andrei?" Sa halip ay tanong nito.

"Tulog na, babalik na ako baka magising pa iyon."

"Later..."

"What?"

"Samahan mo muna ako, promise sandali lang 'to."

"Huh? Saan?" She asked in edgy. Siguro kung hindi lang nakapulupot sa bewang ang
kamay ng binata. Malamang kanina pa siya nabuwal sa pakkakatayo.

"To drink." His voice was husky and she could smell the wine he was drinking. It
penetrates her nose and she's having a hard time to breathe normally.

"Hindi ako umi-inom Andrew at pwede ba pakawalan mo na ako. Baka magising si Andrei
at hanapin ako."

"Napagod kanina si Andrei so I'm sure na hindi siya magigising. C'mon, Trish.
Samahan mo lang ako kahit sandali lang."

"Let go of me first."

Niluwagan ng binata ang pagkayapos sa kanya hanggang sa tuluyan na siyang nakawala

rito.

"Teka nga, may problema ka ba Andrew? Maghahating-gabi na, dapat ay nagpapahinga ka

na hindi 'yang umi-inom ka."

Ngumiti ang binata at nagkibit balikat. Pasimpling pinasadahan ni Patricia ng

tingin ang kabuoan nito. Although he's wearing pajama and a v-nick white t-shirt he
still have the capability to make woman drool over him. Bakat ang mga muscles nito
sa puting damit. It added to his personality more sexy and attractive.

Nag-iwas siya ng tingin. Goodness! Pinagnanasahan niya ang kaharap. He is still her
boss no matter what. Gusto niyang batukan ang sarili. Bakit ba kasi hindi niya iyon
makontrol sa tuwing nasa malapitan lang si Andrew? She's really having a trouble
every time they near on each other.

"Kapag ba umiinom may problema na?"

"Ewan ko!"

She heard him chuckled. "I can't sleep that's why I came here to get a few shots.
Tara sa sala." nauna itong kumakad bitbit ang basong may laman.

Sinundan niya ito. Bitbit din ang kinuha na bottled water. Naupo siya sa pang-
isahang upuan samantalang naupo naman ang binata sa mahabang sofa. Bumalot ang
katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Nagsalin ng wine si Andrew sa kanyang baso.
Tahimik na pinanuod lamang niya ang binata.

"Here, drink with me."

Inabot sa kanya ni Andrew ang baso nito. Atubiling tinanggap niya iyon. Inamoy muna
niya ang wine bago dinala sa bibig. Napangiwi siya dahil hindi naman siya sanay na
uminom. Ang pag-inom niya noon sa party ay napasubo lamang siya sa labis na
pagngingitngit ng kalooban.

Dali-daling ibinalik niya kay Andrew ang baso. May laman pa iyon dahil hindi niya
magawang ubusin. Idineresto naman ng binata sa bibig ang baso at siyang inubos ang
laman. Pagkatapos ay inilapag iyon sa center table.

Rinig niya ang paghinga ng malalim ng lalaki. Dinala nito ang kamay sa ilalim ng
ulo at isinandal ang likuran sa sofa. Bahagyang nakatingala sa kisame ang ulo nito.

Tumikhim si Patricia upang kuhanin ang atensyon ni Andrew.

"Pwedeng magtanong?"

"Sure, what is it?"

"Alam ba ng girlfriend mo na nandito kami ni Andrei? Alam mo na. Baka magalit at

mag-away pa kayo dahil dito kami nakatira sa'yo."

Kahit na hindi lumingon ang binata nakita ni Patricia ang kakaibang ngiti na
sumilay sa labi nito. At naiinis siya. Tinatawanan ba nito ang kanyang tanong?

"You think so na magagalit yun oras na malaman na nandito kayo?"

Lumingon sa kanyang gawi si Andrew. Nagkasalubong ang kanilang mga mata. There was
something in his eyes. But she can't name it. She can't find a word to describe it.
She immediately averted her gaze. The man kept on looking at her and she can't
stand looking back at those censorious kind of look.

"You should answer my question instead of questioning me back." Anya na hindi

makatingin sa kausap. May halo iyong konting inis.

Mahinang tumawa si Andrew na ikinalukso pa yata ng kanyang puso. Paano ba naman,

para iyong musika. Malamyos at kaysarap sa pandinig. Does the man knows how he
affect those ladies whom wanting his attention? She guessed, not.

"Sa tingin mo ba hahalikan kita kung may girlfriend ako?" Anito sa mapanuksong
boses.

Umismid siya para pagtakpan ang pag-iinit ng mukha. Kailangan ba talaga nitong
ipaalala ang halik na namagitan sa kanila? Hindi lang naman iyon ang una, ilang
beses na ba siyang nahalikan ni Andrew? Ahh, ewan! Gusto niyang yugyugin ang ulo
para makalimutan ang halik nito.

Bumaling siya rito. "So hobby mo talaga ang manghalik?"

Ngumisi ang binata. Inabot ang bote ng wine at muling nagsalin sa baso. Inabot ulit
sa kanya iyon.

"Ayoko. Sagutin mo na lang kaya ang tanong ko." Masungit na wika niya.

"Bukod sa'yo, bakit sino pa ba ang nahalikan ko?" Maang-maangan na balik tanong ng
binata.

Ito na rin mismo ang uminom ng laman ng baso. Inis na kinuha ni Patricia ang throw
pillow. Ibinato niya sa binata pagkatapos nitong mailapag ang baso. Sapol ito sa
mukha ng saktong mag-angat ng ulo. Nalaglag ang unan sa sahig. Mas lalo lang itong
ngumisi saka inabot ang unan at niyakap.

Napalunok si Patricia. Naiinggit siya sa unan. Gusto niya rin pumaloob sa mga bisig
nito. Madama ang init niyon. At muling mapakinggan ang tibok ng puso nito. Nais
niya muling makulong sa yakap ni Andrew. Dahil ramdam niya ang kapayapaan sa tuwing
nasa loob siya ng mga bisig nito.

She always felt safe and home. Ewan ba niya. Siguro ay nababaliw na siya. Dapat
rendahan niya ang sarili na mas lalo pa yatang nahuhulog sa binata. Ayaw na niyang
masaktan pa at umasa na naman.

"Iyong girlfriend mo na parang linta kung makakapit sa leeg mo."

Umalingawngaw ang malamyos na halakhak ni Andrew sa sala.

"Who told you that she's my girlfriend?" Anito na ngingiti-ngiti.

"Hindi ba? Kung makapag halikan kayong dalawa parang sarili niyo ang mundo."
Pinandilatan niya ito.

Amusement obviously seen on Andrew's eyes. "Are you jealous?"

"If course not! Why would i be?" Napatayo siya bigla dahil sa mabilis na tibok ng
puso.

Alam niya na gino-good-time lamang siya ng lalaki. Tumalikod siya rito. Binuksan
ang bottled water.

"You don't have to shout, sige ka baka magising si Andrei."

"I'm not." Depensa niya sa mariing pagbigkas.

"If you say so. Well you don't have to be jealous either. Because she's not my
girlfriend."

Marahas na nilingon niya ang binata. Kampante pa rin itong naka-upo sa sofa na may
naglalarong ngiti sa labi.

"I'm not jelous!" Kumibit ang balikat ni Andrew. "Eh, ano mo lang? Kalandian? Ka
sex?" Dagdag niya.

Huli na nang ma-realized niya ang huling kataga. Natakpan niya ang bibig. Bigla
yatang sumiklab ang init sa kanyang mukha. Damang-dama niya iyon dahil nanunuot sa
palad ang init m.

Tinapunan niya ng matalim ng tingin ang binata na kay lapad ng ngisi. Inirapan niya
ito at mabilis na humakbang patalikod.
When she finally entered the room. She let go the breathe she was holding on while
tapping her chest. "The nerve of that man! Pasalamat siya sa mukha niyang gwapo
kung hindi. Hmp! Hindi lang ang unan ang nabato ko sa kanya kundi pati na rin 'tong
tubig." Anya sa sarili. Naiinis na hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman. She
let out a sigh and made sure to lock the door.

When she felt calm. She walked towards the bed. Mahimbing pa rin ang tulog ng anak.
Ipinatong niya ang tubig sa bedside table. Pagkatapos ay tinabihan ang anak.

SHE WAS screaming out loud. Rinig na rinig niya ang pagkapunit ng kasuotan. Ang
lamig ng silid, mabilis na nanuot sa kanyang kalaman. Ang maharas ngunit malambot
na palad ng lalaki ay humahaplos sa hubad niyang katawan. Napaigik siya ng
taluntunin ng daliri nito ang pwerta niya.

Nais niya manlaban ngunit paano niya iyon magagawa gayong mahigpit na hawak ng
lalaki ang dalawa niyang kamay na nasa itaas ng uluhan. She cried in pain. Ang
bibig ng lalaki ay nasa kanyang dibdib. Mainit iyon na tila nag-aapoy. He played
her nipples. Lightly bit and suck it.

Humahangos siya. Puno ng luha ang buong mukha habang binabayo ng lalaki ang kanyang
katawan. She felt drained, helpless and numb...

"PATRICIA? Trish wake up..." tinapik ni Andrew ang pinagpapawisang mukha ng babae.

Naroon pa rin siya sa sala at nakapikt ng marinig ang ungol nito na parang
nahihirapan. He rushed through the door but it was lock so he needed to get the
duplicate key first to unlock it.

"God! wake up, trish!"

"Huwag!"

Patricia got up in awe while crying. Tears streaming down her chin. Mabilis niya
itong kinabig at ikinulong sa dalawang bisig.

"Shh... its me. Calm down... calm down..."

He was gently rubbing her back up and down. Sobrang bilis ng paghinga at tibok ng
puso nito.

"Its okay... let it go and cry, Trish. I'm here I won't leave you."

Mas naging mahigpit ang yakap ng babae sa bewang niya. Nakasubsob sa dibdib niya
ang mukha ni Patricia.

"Ayoko na..." usal nito sa garalgal na boses.

If he could only take away her nightmare. Noon pa lang ay ginawa na niya. He would
do anything to help her. Sinulyapan niya ang paslit. Mabuti na lang at mahimbing pa
rin ang tulog.

"You can tell me what happened, Trish. Trust me... I'll help you get over your
nightmare."

Sunod-sunod na pag-iling ang ginawa ni Patricia.

"Okay... I won't force you but incase na ready ka na ibahagi sa akin ang lahat. I'm
always ready to listen to you, okay?"

Mabagal na tumango si Patricia. Nanatili sila sa ganoong posisyon hanggang sa

kumalma ito. Kinalas niya ang kamay ng babae na nakayakap sa kanya. Nang tingnan
niya ito, nakatitig lamang ito sa kanya. Nakikita niya ang paghihirap sa mga mata
nito.

Itinaas niya ang kamay at pinahiran ang pisngi nito gamit ng daliri. He guided her
shoulder and slowly lie her body back on bed. She abruptly hold his hand.

"Don't go..." She hardly whispered.

He gave her an assurance smile.

"I won't..." yumuko siya at ginawaran ito ng magaang halik sa noo.

He lie beside her. Iniangat niya ang ulo ni Patricia para ipatong sa braso. He held
her body and wrapped arms around her waist. Hindi naman ito nagprotesta.

"Sleep...sweetheart."

Doon lang pumikit si Patricia. Sumiksik ito sa katawan niya. May mga bagay na
gumugulo sa kanyang isipan. Isa na roon ang masamang panaginip ng dalaga. Kung ano
man iyon ay malalaman niya rin. Alam niya na kailangan siya nito kahit hindi man
sabihin nito. She needs someone to look after her. He already witnessed two times
how she was scared. Hanggang sa mga sandaling iyon, bahagya pa ring nanginginig ang
katawan ni Patricia.

He planted a soft kiss on her forehead. The warmth of her body made him
comfortable. Those sleepless night he spent alone in the room was paid off by her
tight embraced. And so he did the same.

TBC

HAWAK ang tasa ng kape. Bumalik si Andrew sa silid ng mag-ina. Araw iyon ng sabado
kaya walang pasok sa opisina. Naabutan niyang naka-upo na si Andrei sa higaan
habang kinukusot ang mga mata. Inilapag niya ang kape sa maliit na mesa at
nilapitan ang bata.

"Hey, buddy. How was your sleep?" Anya sa mahinang tinig.

Sinulyapan niya si Patricia. Malalim pa rin ang paghinga nito. She deserved to rest
well after what happened last night. Bumukas ang dalawang maliit na braso ng
paslit. Napangiti siya. Nais ni Andrei magpakarga kaya ibinuka niya rin ang
dalawang braso, pumaloob naman ang paslit.

"I was dreaming last papa that mama were crying."

Napatingin siya sa mukha nito. Inayos niya ang magulong buhok ng bata.

"It was only a dream, buddy. Forget about it, okay?"

Tumango si Andrei. 'Pagkuway humilig ang ulo sa balikat niya.

"Let's go to the kitchen, I'll make your milk para mainitan ka."

"How about, mama?" Paanas na tanong ng bata sa balikat niya.

He looked at the sleeping beauty. Napangiti siya ng bahaw. Sana kung ano kapayapa
at kaaliwalas ng mukha nito sa pagtulog ay ganoon pa rin sa pag-gising. Alam niya
na may mabigat itong dinadala. And he worried about her.

"Let mama rest first. Dalhan na lang natin siya mamaya ng breakfast. Is that okay
with you?" Tumango si Andrei. Kaya naman nilisan na nila ang silid at tumungo na ng
kusina.

"HMM..."

Mahinang ungol ni Patricia. Iniyakap ang braso sa katabing unan. Nakapa-komptable

ng pakiramdam niya ng mga sandaling iyon. Isiniksik pa niya lalo ang ulo sa unan at
hinigpitan ang yakap. Pero bakit parang hindi malambot ang unan na kayakap niya?
Mabango iyon. Sobrang bango na tila gumigsing sa natutulog niyang diwa.

She felt something at her back. It runs up and down.

"Wake up, sleeping beauty..." a soothing voice whispered near to her ear. Dama niya
ang init niyon na biglang nagpatayo sa mga balahibo.

Kilala niya ang boses. Pero paanong naroon ito sa silid nila ni Andrei? Binalikan
niya sa isip ang mga nangyari kagabi. Ang pag-atake na naman ng bangungot niya at
ang huling naalala ay ang pagtabi ng binata sa kanya.

"A-Andrew?" Naimulat niya bigla ang mga mata.

Ang matamis at magandang ngiti ni Andrew ang sumalubong sa paningin niya. Hinawi pa
nito ang ilang hibla ng buhok na kumalat sa pisngi niya.

"B-bakit ka nandito?" Lumingon siya sa higaan ni Andrei. "Nasaan si Andrei?"

"Hindi mo natatandaan ang nangyari kagabi? Don't worry about Andrei, dinaanan siya
ni Clarke papunta sila sa mansyon."

"What?!" Hindi niya napigilang mapasigaw. Anong karapatan ni Andrew na pangunahan

siyang magdesisyon para sa anak? Ni hindi man lang nito ikinonsedera ang
mararamdaman niya bilang ina. At isa pa, nakakahiya sa mga Altamonte.

"Hey, you don't have to worry. Andrei is safe there. Isa pa hindi na iba ang bata
sa bahay. My parents loves Andrei as their own grandson."

Nag-init ang ulo ni Patricia. Akma siyang tatayo nang makita ang kamay na nakayap
sa lalaki. So, hindi pala talaga ang unan ang kayakap niya kundi si Andrew. Pagalit
niyang binawi ang kamay na nakapulupot sa bewang nito.

"Hindi mo dapat ako pinapangunahan sa anak ko, Andrew. Kahit sabihin pa nating
hindi na iba sa Andrei sa inyo, you should ask my permission first!"

"You were sleeping soundly. Kaya hindi ko na nagawang gisingin ka pa. Alam ko na
kailangan mo ng maayos na pahinga. I'm sorry, kung nagalit ka sa ginawa ko."
Hinging paumanhin ng binata.

"You at least tried to wake me up. Sa susunod 'wag mo akong pangunahan pagdating sa
anak ko."

"Trish..." ani Andrew sa mababang tono. Tumayo ito at humakbang papalapit sa kanya.
"Pag-aawayan pa ba natin 'to?" Hinuli ng binata ng tingin ang mga mata niya. "'Wag
mo naman ipagkait sa anak mo ang maranasan na magkaroon ng lolo at lola. I saw
fondness in Andrei's eyes too, every time na naroon siya sa bahay."

Alam naman niya iyon. Ngunit natatakot siya. Ni hindi nga niya alam kung ano ang
estado nilang dalawa ni Andrew. Naguguluhan na rin siya. Oo nga, mabait ito.
Tinutulungan sila, ramdam na ramdam niya ang pagmamahal ni Andrew sa anak. At
ramdam niya rin na may pagtingin ang lalaki sa kanya. Ngunit hindi iyon rason para
hayaan niya ang anak dito. At ayaw niyang masanay si Andrei sa buhay na hindi niya
kayang ibigay.

Wala pang level ang relasyon na mayroon sila ni Andrew. Dahil wala naman itong
sinasabi bukod sa pagpaparamdam sa kanya. They say; actions speak louder than words
but sometimes words are necessary so you'll know if you're both on the same page.

Huminga siya ng malalim.

"Ayokong masanay ang anak ko, Andrew. Lumaki si Andrei na kami lang ang magkasama.
He used to live that way at natatakot ako na masanay siya kapag umalis na kami sa
poder mo."

Andrew clenched his jaw.

"Who told you na aalis kayo sa poder ko? Kung masanay man si Andrei, then so be it,
he deserves the best. Wala na kayo sa dati niyong buhay at hindi ko hahayaan na
babalikan niyo pa iyon." May pinal na pagkasabi ni Andrew.

"May sarili kang buhay, Andrew! We are not your obligation. Kaya pabayaan mo na
lang ako."

"Mahirap bang intindihin na kayo ang buhay ko?" Naghihirap ang kalooban ng binata.
"Ikaw, Trish..."

Natigilan si Patricia. Umiwas siya ng tingin sa lalaki. Nakikita niya ang

paghihirap sa mga mata nito. Gaya noon, pero anong ginawa nito? Pinaglaruan lang
siya, nakikipaglampungan ito sa babae nito habang siya hirap na hirap ang kalooban.

Sumasakit ang dibdib niya nang maalala ang mga pangbabaliwala nito. Ang isampal sa
harap niya na kayang-kaya nitong makahanap ng kapalit niya. Pero hindi naman naging
kayo 'di ba? kontra ng isip.

"Don't play with my feelings, Andrew. Please stop this, nahihirapan na ako. 'Wag mo
naman akong paasahin, dahil ang sakit! Kahit hindi naman dapat ako makaramdam ng
ganito pero wala akong magawa dahil ito ang nararamdaman ko. Stop caring me and
Andrei, dahil mas lalo lamang masasaktan ang anak ko. Kung ako lang sana, kaya ko
ang sakit pero kung madadamay pa ang anak ko. Nakiki-usap ako sa'yo. Itigil mo na
'to, gaya ng sabi ko sa'yo hindi mo kami obligasyon." Anya. Ang mga luha'y
masaganang namalisbis sa pisngi.

Lumamlam ang mga mata ng binata na nakamasid sa kanya.

"I'm not playing with you, if that's what you think. At hindi kita pinapaasa. Kung
nahihirapan ka, sa tingin mo ba ako, hindi? Are you that naive na hindi maramdaman
ang pagmamahal ko sa'yo?" Napaawang ang bibig ni Patricia. Namulsa ang binata at
lumakad palapit sa bintana. Napako ang paningin nito labas. She heard him sigh.
"W-what do you mean?" Sa wakas ay nahanap niya ang boses. Humarap sa kanya ang
lalaki. Ang mga mata'y puno ng sari-saring emosyon.

"A-Andrew..." napalunok siya. Nakatitig lamang ito sa kanya. Kapagkuwan ay unti-

unting humakbang papalapit ulit sa kanya.

He cupped her face and wipe away the tears. Nanginginig ang tuhod niya sa paraan
nang pagkakatitig nito. He left up her chin to met his eyes. And the moment she saw
it, she melted down. She was shaking. Suddenly Andrew gripped her waist to prevent
her from falling. She could feel his arousal. Holly golly! It was poking into her
thigh.

His fingers were brushing her lips smoothly. Gusto niyang pumikit ngunit mas nais
niyang pagmasdan ang mukha ng binata. Ang mabilis na pagtaas baba ng adam apples
nito. She wanted to bite her lips but she can't do it dahil sa ginagawa ng binata.

"I hate you! Aren't you gonna kiss me?"

Andrew smiled. Eyes sparkling with glee. "That's the only clue I'm waiting." And
with that he crossed the distance between them crushing her lips with lots of
passion.

She voluntarily opened her mouth. A soft and sensual moaned literally escape from
it. Andrew was rubbing her back, up and down. He left her up until she felt the
softness of mattress on her back.

She inserted her hands inside his t-shirt. Pinaglandas niya ang palad sa mayaman
nitong katawan. Pababa at pataas sa dibdib at tiyan. He has a perfect muscles. And
she was craving for more than touching. At alam niyang ganoon din ang lalaki.

Pero handa na nga ba siya? Handa na ba siyang ibigay dito ang sarili? Maliban sa
lalaking lumapastangan sa kanya noon ay hindi na siya kailanman nagkaroon ng
karelasyon. Andrew will be the first. He will be her first.

Sinunod niya ang galaw ng dila nito na nasa loob ng bibig. They fought their tongue
and teasing at the same time. Ipinaloob ni Andrew ang kamay sa damit niya.
Napaigtad siya nang madama ang mainit nitong palad. Sakop-sakop ang kanyang dibdib.
And God! It felt so good. Para siyang sinasaniban. He played her nipples. Cupped
her breast and squeeze it.

It made her body leap. Palakas nang palakas ang kabog ng dibdib niya. His hands was
perfectly fit on her breast. Tila sinadya iyong ihulma para sa kanya. Her moaned
become loud as Andrew's hands travel down to her navel. Teasing the hem of her
underwear.

Nang maputol ang halik ay pareho nilang habol ang hininga. Namimigat ang mga mata
ng binata nang mapatitig sa kanya. Puno iyon ng pagnanasa. Hindi pa man siya
nakakabawi ay muli na namang inangkin ng binata ang labi niya.

She responded the same intensity. Raised her two arms around his neck and entwined
her fingers. Bumundol ang dibdib niya sa dibdib nito. This time, ang lalaki naman
ang napaungol. She wanted to teased him. So she pushed herself more and closed the
gap between their bodies.

He leave her mouth and bend down. He was giving her small kisses from; neck,
shoulder going down to her cleavage. He intentionally escaped her breast and went
straight to her tummy. He playfully toying her navel. Lumiyad ang katawan niya.

"Ahhhh!"
Ipinasok niya ang mga daliri sa buhok nito. At doon kumuha ng lakas. Andrew bite
her underwear and pull it down using his teeth. His eyes full of desire looking at
her womanhood. It sparks with fire. She felt shy, so she brought her hands down and
cover it but before it happened Andrew stop her.

"Don't, sweetheart... you're beautiful. Damn beautiful..." paanas nitong bigkas.

He was praising her legs. Showered it with kisses until she felt him kissed her
center.

"Owh!" She was quivering.

His tongue made an entrance. It fiddling inside hers. It warmth. Nag-iinit ang
kanyang tiyan. Tila ano mang sandali ay may sasabog sa kanya. At hindi nga siya
nagkamali. Sapol sa bibig ni Andrew ang puting likido. Nanginig ang katawan niya.

But it's not the end yet. Dahil hindi pa rin humuhupa ang init sa katawan. Andrew
still licking her clit. He even suck it. 'Pagkuwan umangat ang ulo nito at tinungo
ang dibdib niya. Tuluyan na ring inalis ng binata ang suot niya at gayon din ito.

She widened her eyes as she witnessed how big he is. Not a simple huge. Napalunok
siya. Bigla-bigla naman yatang nanunuyo ang lalamunan niya. Pumwesto si Andrew sa
baba niya at muling inangkin ang kanyang labi. She could taste of herself.

Matapos ang pagpapala ni Andrew sa katawan ay inihanda na nito ang sarili. He

spread apart her legs.

"Ready?"

Hindi niya alam ang isasagot. Nakagat niya ang pang-ibabang labi.

"I'll be gentle, don't worry..." He kissed her as he entered.

Mariing bumaon ang mga kuko ni Patricia sa likuran ni Andrew.

"God, sweetheart. You're so tight..." tumigil ito at tinitigan siya sa mga mata.
Nangilid ang luha niya.

He kissed her eyes. "Hush, sweetheart... I don't want to see you crying."

"Please... go on..."

"Are you sure?"

"Hmmm..." Anya na may kasamang mabagal na pagtango.

Nagsimula muling kumilos si Andrew sa ibabaw niya. Mabilis na nawala ang sakit.
Pabilis nang pabilis din ang kilos ng binata. Kalaunan ay sumasabay na rin siya sa
galaw nito. Nang may biglang pumasok sa isip. Umagos ang masaganang luha sa kanyang
pisngi. Hindi na niya namalayan na dumudugo na pala ang likuran ni Andrew dahil sa
labis na pagkabaon ng mga matalim na kuko.

"Hey..." He stopped and looked at her with worried.

Yumakap siya rito at umiyak nang umiyak sa balikat.

"I-im...I'm sorry..." anya sa garalgal na tinig.

"Shh..." ipinagpalit ni Andrew ang posisyon nila. Siya na ngayon ang naka-dapa sa
binata. Nasa loob pa rin niya ito at ramdam na ramdam ang laki niyon.

Masuyong hinawi ng binata ang buhok niya. Pinahiran ang luhaang pisngi.

"Care to tell something, sweetheart?"

Handa na nga ba siyang ibahagi kay Andrew ang bangungot ng kahapon na pilit
tinatakasan? Natatakot siya. Takot sa maaaring isipin ng binata.

Isiniksik niya ang ulo sa leeg nito.

"I love you, Trish... I'm always here. I will protect you and Andrei. Pangako wala
nang pwedeng manakit sa inyo. Kung ano man ang ikinatatakot mo, 'Wag kang
magdalawang isip na sabihin sa akin. Papakinggan kita at iintindihin. Mahal na
mahal kita..."

Sa pagkakataong iyon, muling bumuhos ang masaganang luha niya. How could she tell
him that she was raped! At si Andrie ang bunga niyon.

TBC

SHE was leaning on his chest. While his mouth was on her hair. Smelling and
inhaling her scent. Matagal na silang nasa ganoong posisyon. Pareho pa ring hubad
sa ilalim ng kumot na nakatakip sa kanilang katawan. Ang mga kamay ni Andrew ay
nakayapos kay Patricia.

"Regrets?"

Umiling ito. "No, I don't feel any. In fact I felt new. Whole and complete. All of
that is because of you, thank you. Thank you for everything, Drew." Sagot ni
Patricia.

Gamit ang hintuturo. He left up her chin slightly to met his gaze. Planted a soft
kissed on her forehead and rubbed their head.

"Hindi mo kailangan magpasalamat. It's my honor to make you happy. And when you're
happy I feel bless because I know I am the reason behind your happiness. I should
be the one to thank you. Salamat dahil binigyan mo ako ng pagkakataon na mahalin
ka. Kayo ni Andrei, our baby."

His words were truly melted her heart. Sumilay ang magaan na ngiti sa labi ni
Patricia. She was so blessed to have him. She reached his chain and gave him a
quick smack on the lips.

"Want another round?" A hint of naughtiness flash on his eyes.

She jokingly pinched his nose. "Can't take it anymore, I'm still sore."

"Later, then..." He winked at her. Heat instantly rose up to her cheeks and it sent
shiver and excitement at the same time. Tumawa ng mahina si Andrew. Pabirong
hinampas niya ang dibdib nito.

He gripped her hands and imprisoned in his. And gave her a tough hug.
"Time to eat a real food, sweetheart. Alam kong nagutom kita ng husto."

Noon lang din naramdaman ni Patricia ang pagreklamo ng tiyan. Naunang bumaba si
Andrew. Nagbihis ito sa harapan niya. Nag-init ang kanyang pisngi nang sumaludo sa
kanya ang harapan nito. Umiwas siya ng tingin saka tumayo na rin. Itinakip niya ang
kumot sa hubad na katawan.

THE WIND was gently swaying her hair. Nakapamulsa si Andrew habang nakatanaw sa
nakatalikod na babae. Kanina pa niya ito pinagmamasdan. Nais niyang pagsawain ang
mga mata sa magandang tanawin sa harapan. If he could only made her forget the
past, he did. But it wasn't that easy.

He felt his phone vibrated. He took it out and check who was it. Napaatras siya ng
mabasa ang mensahe. Sinulyapan niya ang babae na wala pa ring kamalay-malay na
naroon siya. He stepped back. Pumasok siya sa silid at tinawagan ang numero.

"We need to talk personally, magkita tayo sa dating lugar."

Hindi na niya hinintay na sumagot ang kabilang linya. Kaagad na pinutol niya ang
tawag at nagmamadaling lumabas. Ang mabilis na paglakad ay biglang bumagal nang
maabot na nang kanyang tanaw si Patricia. Gaya kanina, nakatalikod pa rin ito. Ang
buhok ay inililipad ng hangin habang pinipigilan ng nito kamay ang dulo niyon.

"Hey..." He whispered softly as he embraced her from behind. Placing his chin on
her shoulder while rubbing it slowly. She leaned on him. Her body was soft and
fragile. It also made awake the sleeping buddy down there.

"Okay lang ba kung iwan muna kita rito? I have to meet a client, but I'll be quick.
Hindi magtatagal ang pag-uusap namin may pupuntahan din kasi ang kleyente ko." He
said in soft tone as if singing the sad song. She felt different.

Humarap sa kanya si Patricia. Her lips curved into smile. Brought the back of her
hands over his face and leisurely tracing the contour of it as if she was
memorizing every details.

"Oo naman, 'wag kang mag-alala. Okay lang ako dito, but how about Andrei?"

Hinuli niya ang kamay nito at dinala sa labi. Hinagkan niya iyon at pinanatali sa
labi ng ilang sigundo. Their eyes met. Even if she smiled. The lurking fear in her
light brown eyes was visible to him. And he wanted to take it away..

"Don't worry, dadaanan ko si Andrei mamaya. We will be here before 4 o'clock, is

that be okay with you?"

Sumagot ng tango si Patricia. Ipinagdikit niya ang kanilang mga mukha. He was
rubbing their nose and he inhaled her scent gradually. They could feel each other's
heavy breath. He pulled her body closer and moment later, he was claiming her soft
and addictive lips. She responded. Hudyat iyon na mas lalo pa niyang nilaliman ang
halik.

She voice out a sexy moaned. Inilagay niya ang kamay sa magkabilang balakang nito
at iniangat pataas. She was automatically put her legs around his waist and hands
were on his neck. Humakbang si Andrew papasok sa loob ng bahay. He opened the room
door using his foot and without breaking their kiss.

Nang mailapag niya si Patricia sa kama ay mabilis na natanggal niya ang kasuotan
nito at ganoon din ang kanya. Pumaibabaw siya at sinakop ang dibdib ni Patricia. He
played her pink nipples with his tongue. Ang kanyang kamay ay naglilikot sa ibat-
ibang parte ng katawan nito.

He parted her legs and massage her clit. It was warm and soft. Ipinasok niya ang
isang daliri at pinaikot-ikot sa loob. Tumataas baba ang katawan nito. Sumasabay
ang naghihirap nitong ungol na nagpapa-apoy pa lalo sa kanya. He added one finger
on the inside and move faster. Ilang sandali pa ay nanginig na ito.

She was resting with her shoulders on bed, enters into a bridge position as he
kneels between her legs. It gives him full acces to thrust deeply and intense
penetration was successfully made. His free hands massage her clitoris for
electrified pleasure. He also gripped her hips for additional support and in order
to set the rhythm.

Kapwa sila sumasayaw sa musikang sila lamang ang nakakarinig. Their body was both
racing into an exaggerated race. Until they reached their peck. He collapsed
bedside her. Parehong nanghihina at habol ang bawat paghinga.

"That was intense..." nahahapong bigkas ni Andrew. At hinuli ang utong ni Patricia
at pinaglaruan ng daliri. Mayamaya lang ay sakop-sakop na niya ulit ang magkabilang
dibdib nito. "Want to drive?" He asked in a horse voice.

Ngumiti si Patricia at itinukod sa dibdib niya ang mga palad nito.

"Akala ko ba aalis ka, Mr?"

"Oh! Great sweetheart!" Mabilis niyang dinampian ng halik sa labi si Patricia bago
nagmamadaling tumayo. "You can sleep here if you want to." Pumasok siya ng banyo at
mabilis na naligo. Pagkalabas ay naka-ready na ang susuotin niya. Katabi niyon si
Patricia na suot ang kanyang t-shirt.

Sumilay ang ngiti sa kanyang labi. Humabakbang siya patungo sa kama.

"I prepared your clothes I hope you don't mind." Anito na may ngiting nakapaskil sa
labi.

Umiling siya, "not anymore sweetheart. By the way you look good on my t-shirt."

"Hmm... really?"

Lumapit siya rito at hinapit sa bewang si Patricia.

"Really..." akmang hahalikan niya ito sa leeg nang bahagya siyang itulak nito sa
dibdib.

"May lakad ka, Mr." Saway sa kanya.

He just grinned while shaking his head. Tinulungan din siya ni Patricia sa
pagbihis. Kapagkuwan ay nagpaalam na siya rito.

NAALIMPUNGATAN si Patricia sa walang tigil na pagtunog ng telepono. Hindi niya

namalayan na nakatulog pala siya nang umalis si Andrew. Inabot niya ang aparato.

"Hello..."

"Patricia iha, ikaw ba 'to?"

Naguluhan siya. Kumunot ang kanyang noo.

"O-opo, sino po ito?"

"Ang mama ito ni Andrew. Kumusta kana, hija? Pasinsya na kung naistorbo kita."

"Sorry po, ma'am. Hindi ko po kayo nakilala kaagad. Wala po kasi dito sa Andrew,
may bilin po ba kayo sa kanya? O, nagpapasaway po ba si Andrei, kukunin ko na lang
po siya ngayon. Pasinsya na po kayo ma'am-"

"Don't call me, ma'am." Putol ng ginang. "Hindi kana iba sa akin, kahit hindi pa
kita kilala ng personal. Tita, Carla will do and that sounds good isn't it? Anyway,
about your son don't worry about him. I like him in fact. Actually kaya ako tumawag
ay gusto ko sanang ipagpaalam sa'yo na kung pwede dito na muna matulog ang anak mo.
Nandito rin ang kambal at nagkakasundo ang tatlo, don't worry I'll make sure na
safe si Andrei rito sa bahay."

Nawala ang antok ni Patricia. Gayon din ang pangamba sa puso niya.

"A-ah... ganoon po ba? Sige po, okay lang. Pwede ko po ba munang makausap si
Andrei?"

"Sure, hija." Rinig ni Patricia ang nasa kabilang linya, tawa iyon ng anak.

"Mama? Can I sleep over here at Lola Carla and Lolo James' house?"

"Andrei, makinig ka kay mama okay? Mag-ingat ka diyan, wag masyadong malikot dahil
baka makabasag ka. At maging good boy ka, if you promise me. Papayagan kita."

"Yes, mama! I promise I'll be super super good boy."

"Okay...so ano pa nga ba ang magagawa ko?" Humagikhik ang anak. "See you tomorrow,
baby. Mama miss you so much."

"See you tomorrow too, mama, and I miss you too so much. I love you, mama."

"I love you too,darling. You take care."

Hindi na rin nagtagal ang pag-uusap nila ni Andrei dahil tinatawag na ito ng
kambal. Matapos magpasalamat sa ginang ay tinapos na rin niya ang pag-uusap. Ilang
minuto na lang at malapit nang umuwi si Andrew.

Pumasok siya ng banyo at naligo. Ninamnam niya ang maaligamgam na tubig na

dumadaloy sa buong katawan. Pagkatapos magtapis ng tuwalya, humarap siya sa
salamin. Maiging tinitigan niya ang basang mukha. She let out a soft sigh. Inabot
ang toothbrush at nagsipilyo ng ngipin.

Nasa sala siya nang bumukas ang pinto. Kahit hindi siya lumingon alam niya kung
sino iyon dahil amoy pa lang nito pagkapasok ay kilalang-kilala na niya. Pasimpling
sinulyapan niya ang malaking relo na nakasabit sa dingding. Alas singko bente na.
Ang sabi ng binata ay hanggang alas kwatro lang ito pero heto ito at ngayon lang
dumating.

"Hey... I'm sorry, hindi ako nakabalik kaagad. May dinaanan pa kasi ako. By the way
tumawag ba si mama kanina?" Dinampian siya ng magaang halik sa pisngi ni Andrew.

Inabot niya ang remote control ng t.v. at pinahinaan ang pinapanood.

Lukot ang noo niya nang lumingon sa binata. Natatawa-tawa itong inayos ang lukot
niyang noo.

"Stop pouting, sweetheart. You're a tease you know that?"

"Saan ka dumaan?" She asked instead.

Kumindat lamang ang lalaki. Isinandal nito ang likod sa sofa. Ang dalawang kamay ay
nakabuka sa magkabilang gilid.

"Since Andrei isn't here, so that mean tayo lang dalawa ang nandito."

He nuzzled his nose over her shoulder.

"Malamang, what do you want for dinner? Magluluto ako."

"No need to cook. I'm taking you out tonight. We'll be having a date."

Namilog ang mga mata ni Patricia. Umahon ang tuwa at excitement sa puso niya.

"Really? Are you sure? Malakas ako kumain." She said with chuckled.

"Not a problem, I have so much budget for that. And yeah, 100% sure, sweetheart.
You deserve a date with me."

"Hmm! Ang yabang mo!"

"I know right." He winked. Sabay bigay sa kanya ng paper bag na kinuha nito mula sa
likuran ng sofa.

"What's this?" She asked with curiosity.

"Why don't you take a look?" Sinunod niya ang utos nito.

"Oh my!" Naitakip niya sa bibig ang palad. Sa sobrang tuwa, kumapit siya sa leeg ng
binata at binigyan ito ng maliliit na halik sa pisngi.

"Did you really bought this for me?"

"Of course, who else do you think, hmm?"

Bumitaw siya sa binata at binalikan ang eleganting dinner gown. It was a black v-
neck dress, that perfectly good on her when she puts on. The cloth was soft and it
absolutely hug every curved of her body. And also a back pair of stiletto, a t-bar
style with silver around the lock.

"Why don't you go and prepare yourself? We will leave at 6."

"Saan tayo magdi-dinner?"

"Hmm..." He pinched her nose na kaagad naman niyang nailayo at sinimamgutan ang
binata. Marahan itong tumawa at inakbayan siya. "That's a surprise, kapag sinabi ko
sa'yo magkakaroon ka ng clue. At hindi na iyon supresa, so go and wear that
sinfully dress because I'm going to tear it later also."

Lumaki ang butas ng ilong niya pagkarinig ng huling kataga ng binata. Pinanlakihan
niya ito ng mga mata kasabay ng mahinang pagpalo.

"You're not going to do that, don't you?"

He just shrugged nonchalantly.

"Andrew!"

"Sweetheart, I can buy you another one if I will tear it later. So go, because I
can't wait to see how perfectly beautiful you are wearing that dress."

Hindi siya natinag. Nanatili lamang siyang nakaupo.

"You go or we will just stay here tasting each other?"

Biglang nanayo ang balahibo niya sa leeg nang bumulong ito kasabay ng pagdampi ng
labi nito. Dali-dali siyang tumayo at walang lingon-likod na binitbit ang ibinigay
ni Andrew. Knowing that guy, he knows she couldn't resist him.

TBC

ANDREW can't take his eyes off of Patricia as she walks carefully towards his
direction. She's indeed gorgeous wearing a stunning gown that hugged her body.
Kaagad niya itong dinaluhan nang dalawang hakbang na lang ang pagitan nila.

"You're beautiful, sweetheart."

She gave him blushing smile. And it made her more seductive. He held her hands and
brought it to his lips.

"Thank you. And you look great also."

"I knew you will say that." He grinned. And entwined their fingers.

She rolled her eyes while smiling.

"You lift up your own chair, Mr."

"Because I'm sexy and confident." He replied and pulled her body closer. "As much
as I want a kiss, I can't. You're lipstick is too damn pretty to be ruined. I have
to wait until the dinner is over. So, shall we?"

"Too excited, aren't you?"

"Blame it on your get up and your damn lips. I want all your attention to be only
mine. So you are not allowed to look to some guys or else we end in bed earlier
than expected."

The heat rushed through her cheeks. He smiled when he saw her blushed. She then
furrowed her brows and pouted her lips. If he could only dragg her back to the
room, he would've already did.

She tiptoed near to his ear and whispered. "Possessive, let's go. Gutom na ako."

He groaned. Nagsisi siya kung bakit ganoon pa ang biniling damit sa dalaga. Mabuti
na lang at pribado ang lugar kung saan sila magdi-dinner. He doesn't want other
guys to fantasize his woman. Hinatak na siya nito palabas ng condo.
THE CAR stopped in front of an elegant dining restaurant. It was beautiful. The dim
light showed a romantic ambiance in the place. He opened the car door for her.
Kinuha niya ang kamay nito at ipinalibot sa braso niya.

A soft gasp escaped from her lips as they got inside.

"God, this place is indeed beautiful, Drew. Pero bakit parang tayo lang ang
nandito?" Nagtatakang tanong dalaga na may kasama ring paghanga.

"Good evening Mr. Altamonte and to you Miss-"

"Patricia." Agaw niya sa crew na sumalubong sa kanila. Tumango at magiliw na

ngumiti ang crew.

"Mr. Altamonte and Miss Patricia, this way please..." they followed the crew going
to the table, reserved for them.

He pulled the chair for her and the crew handed the menu.

HINDI MUNA pinansin ni Patricia ang menu. Tumaas ang tingin niya sa kaharap. She
looked around the elegant and cozy restaurant. She's not that naive, isa sa
pinakasikat na restaurant ang pinagdalhan sa kanya ni Andrew.

"Is there any problem, sweetheart? Choose all the dish you want."

"Bakit wala yatang katao-tao rito maliban sa atin? At saka bakit dito mo ako
dinala, ang mahal-mahal kaya dito."

Binitawan ng binata ang menu. Kinuha ang kamay niya at saka marahang pinisil.

"I rented the whole place for us to have privacy because I want this night to be a
memorable one. I brought you here because you're special and you deserve nothing
but all the best in the world." Anito sa masuyong tinig. Pinigilan niyang mangilid
ang luha. Ayaw niyang umiyak dahil baka masira ang mascara niya. Hindi pa naman
sila nakakapagsimula kumain.

"So, can we order now?" Dagdag ng binata. Hinaplos ng likuran ng palad nito ang
pisngi niya.

Bahagya siyang pumikit at tumango. She let Andrew order for her. The food was
delicious. No wonder the place known as one of the famous and expensive dining
resto. They both enjoyed the dinner so much. Andrew was very attentive. He's simple
gestures makes her heart leap in delight.

Lumapit ang Isang crew kay Andrew. May ibinulong ito, marahil ay ang bill nila.
Pero bakit kailangan ibulong. She shook the thought off from mind. Pagkaalis ng
crew, ngumiti lang si Andrew. Mayamaya pa ay tumunog ang instrumental na tugtog ng
'God Gave Me You'

Tumayo si Andrew sa harap niya. Inilahad ang kamay sa kanya.

"Will give me an honor to take you to dance floor and dance with you?"

"Wala namang dance floor dito." Puna niya ng lingunin ang paligid.

"Just imagine that there's a dance floor, we owned this place tonight remember?"

Inirapan niya ito. Umiwas siya ng tingin dahil sa hindi mapigilan ang pagsilay ng
ngiti sa labi. Ipinatong na rin niya ang kamay sa palad nito na kanina pang
nakalahad.

He gripped her from waist and placed one hand behind her back. She close eyes as
the song began to make a higher sound. Vividly, she listened to it while their hips
kept on swaying.

That was a romantic moment. All the staff of the restaurant were watching them from
a far with smiles on their faces. Patricia leaned her head on his chest. A silent
gasp escaped from her mouth when she heard the loud and fast heartbeats of Andrew.

"That's your effect on me." Ang tinutukoy nito ay ang malakas na tibok ng puso.
Tumingala siya sa binata. All she could see was love. His eyes sparkling with glee.
For the first of her life, she found someone who could turn her world up side down.
She knew, she loved him from the very beginning of their meeting. But he was too
arrogant and intimidating that time.

The music ended. Andrew guided her to sit. Moments later, one crew arrived holding
a piece of a cake. Magiliw itong ngumiti sa kanila na kanya namang sinuklian.

"Cold lime soufflé cake with nuts. Enjoy your dessert ma'am, sir." Yumuko ang ang
crew at tumalikod na.

She didn't bother to look at the dessert because her eyes caught the attention of
fireworks display outside. Kitang-kita iyon sa kanilang pwesto, kaya naman
nasasaksihan niya ang bawat pagsabog ng mga ito sa itaas.

She giggled as the sparking colors burst out above the sky, followed by another.

"Wow! Beautiful!" Pigil hiningang sambit niya habang ngiting-ngiti. Gumuhit ang
paghanga sa kanyang mga labi. The last two big fireworks blast above and it form a
letter in the sky. She covered her mouth in awe soon as the letters completed as
she could feel the warm liquid started to fall from the eyes. Kasabay niyon ang
biglang pagluhod ng binata sa harap niya.

Sari-saring emosyon ang namutawi sa puso niya. Punong-puno iyon ng galak. Ni hindi
niya magawang makapagsalita dahil sa sobrang kasiyahan.

"I don't care kung kanina mo lang ako sinagot. Our hearts both knew it from the
beginning that you and I are meant for each other. Trish, mahal kita, whether you
believe it or not. I'm sorry but you have to believe me." Natawa siya sa gitna ng
pag-iyak. Nagpatuloy si Andrew.

"I got mad the first time I saw you stepped on my office because I was badly caught
off guard by your simplicity. I hate to admit that you caught my attention in your
simple gesture. To be honest, you are not my type kaya galit ako sa'yo noon. You
trampled my ego. I got challenged, so i played a small trick that I didn't know na
ako rin pala ang matatalo. I'm sorry for hurting you. I'm such a jerk for doing
those things. And now, from this moment and onwards I promise that you're the only
one. Can you accept this jerk yet handsome and sexy to be your future husband?"

The sweetest smile appeared on her lips as she heard his remarks. The palpitation
of her heart increased. He was looking up, eyes were full of emotions and it's
waiting for her answer. She lifted her hands and cupped his face gently.

"I believe you came in my life with a purpose and that is to love me. I don't know
what good things I did to have you in reward. You're my answered prayer, and I
infinitely thank you for coming into my life. Sa amin ng anak ko-"
"Anak natin." Agaw ni Andrew. Muling tumulo ang luha niya.

"Tatanggi pa ba ako kung kasing gwapo a sexy mo ang magiging hubby ko?" Anya na
nakangiti sa gitna ng luha.

"I know you won't resist me..." he mumbled she didn't heard him saying.

Tumawa siya ng tuluyan. Yumuko at ginawaran ng halik sa labi ang naghihintay na

lalaki.

"So it's a yes?" He asked without breaking the kiss.

"Yes..." She murmured.

Andrew cut the kiss and put the ring on her finger. A simple yet elegant diamond
ring. And she loved it. Then he pulled her again, and gave a long passionate kiss.

She heard clapping hands. Kung hindi siya nagkakamali ay ang mga staff at crew iyon
ng restaurant.

"Whoa! I got a yes! Yes! Yes! Yes!" Andrew shouted like a lottery winner. Muli siya
nitong niyakap ng napakahigpit at sabay nilang pinanood ang sari-saring fireworks
display sa kalawakan.

"I love you..." He whispered

"Thank you, I love you too."

THEY WERE on the seaside. Walking under the gleaming light of a full moon. While
they were holds each other's hand. May mangilan-ngilan ding tao ang naroon. Doon
sila dumeretso pagkatapos ng dinner dahil maaga pa naman. She took off her hells
and walk barefoot on the sand.

Andrew held her hips. Until they stopped walking. She lift up her head and watch
the moon above. The warm arms of Andrew wrapped around her. It felt so good leaning
on his broad chest and listening to the sound of his heartbeat. Malamig ang simoy
ng hangin pandagat. At malaking tulong ang init ng katawan ni Andrew na nakadikit
sa likod ni Patricia.

"Are you happy?" He asked. Nuzzling his nose to her neck. It sent shiver to her
cells

"Isn't it obvious?"

"I want words coming from you."

"I'm not just happy. I'm so in love and happy because I have you. You seems like
that moon." She pointed above using with her lips. "And I'm a star. Because of your
light, I shine even more." Lumingon si Patricia kay Andrew.

Naging magkadikit ang dibdib nila. Her cleavage seemingly inviting him. He
tightened his gripped and pulled her even more.

"You are beautiful under the moonlight. So beautiful that I want to ripped this
dress off and lay you here and make love to you until the sun rise."

Her face heated up. Marahang tumawa si Andrew.

"I love it when you blush. You're too cute." Rubbing her nose with him. She was
intoxicated by the warm of his breath. Napapikit siya nang humampas ang malamig na
simoy ng hangin.

PATRICIA was jabbing his chest. They were both naked under the blanket while
cuddling. Yukot ang dulong bahagi ng sapin ng kama, at ang ibang unan ay tumilapon
na sa sahig. Ang labi ni Andrew ay nasa noo ni Patricia. Hands caressing her hair.

"I want our wedding soon. I can't wait any longer." Bahagyang napatingala si
Patricia kay Andrew nang magsalita ito.

"Hindi ba masyadong maaga pa?"

"Sweetheart, there is no reason to prolonging it. Isa pa, gusto ko nang sundan
natin si Andrei." Mabilis na namula amg pisngi ng dalaga. Hinawi ni Andrew ang
buhok ni Patricia at inipit sa tainga nito. "Gusto ko rin na maging Altamonte si
Andrei, he's my son. He deserves my last name."

There was something on Andrew's remarks. The way he said, it was serious and
determined. His eyes telling something that she can't read. Napuno na naman ng
kasiyahan ang kanyang puso. Hindi niya alam kung paano magpasalamat sa lalaki.

The thought of having a family with the man she loved overwhelmed her.

"You're so kind, thank you for treating Andrei as your own. Surely, you'll make the
little man happy."

Hinalikan ni Andrew ang tuktok ng ilong niya.

"I love Andrei so much as I love you. Aalagaan ko kayo at bubusugin ng pagmamahal."
Madamdaming wika ng binata.

"Two weeks from now, you'll be my Mrs Altamonte."

Her eyes got bigger. "Two weeks? How is that possible? We don't have enough time
for the preparations." She complained but failed to hide the excitement.

He was grinning with amusement. Pulling her body over him. Their private parts were
touching. Kapwa sila napaungol.

"Do you trust me?"

She nodded.

"Then leave it to me, my family will be happy for us, especially mom. You don't
know how fast she could manage the things in an instant. She has this power to make
the impossible possible." Anito na may kasamang tawa.

"Hindi kaya sila mabigla sa balita?"

"No. Never. They already knew about us. And they love you and Andrei."

Napangiti siya nang maalala ang pagtawag ng mama ni Andrew kanina upang ipagpaalam
si Andrei. Yes, the old woman was indeed kind.

NAPATINGIN si Andrew sa entrance ng restaurant nang pumasok ang kanyang hinihintay.

Napahugot siya ng malalim na buntong hininga saka humigop ng kape.

"Hey, what's up dude?" Ani ng lalaki na hindi nagkakalayo ng edad sa kanya.

"I'm good, have a seat." Tinawag niya ang waiter at umorder ng isa pang kape.

May inilabas si Kyle-his college buddy and best friend-na brown envelope at
ipinatong iyon ng lalaki sa mesa. Nabaling roon ang mga mata ni Andrew. Inside the
envelope has the important information he needs. The result of all the unanswered
questions he had in mind.

"So when is the wedding?" Untag ng kaibigan sa naglalakbay niyang diwa.

He let out a long sigh. At dumating ang kape, para kay Kyle.

"2 weeks from now."

"Congratulations bro. I wish you all the best. Pero bakit parang problema ka yata?"

Bumaba ang tingin ni Andrew sa brown envelope. Sumunod din ang mga mata ni Kyle.

"Why don't you open it and see the results for yourself?"

"Have you seen what's inside?"

Umiling si Kyle at humigop ng kape. "No, kinuha ko lang din yan sa opisina at
deretsong hinatid sa'yo rito. It’s still sealed. So the content is safe."

"Thanks."

"Anything bro."

"I'm afraid, what if she finds out? What would be her reaction?" Natawa siya ng
mapakla. "Tiyak na kasususklaman niya ako."

Tinapik ni Kyle ang balikat niya. "Explain everything to her, kung mahal ka niya
magagawa ka niyang patawarin ka. C'mon bro, kilala kita. Ikaw ang pinaka-seryoso sa
ating magbabarkada. And when it comes to women, hindi ka marunong maglaro. Kaya nga
nagulat ako noong ibinalita mo sa'kin ang nangyari. And how ironic it may sound, ay
ipinagtagpo pa talaga kayo? I guess that’s the thing they call 'destiny'. I suggest
you tell her as early as possible. 'Wag mo nang hintayin pa ang araw na kusa niyang
matuklasan. Dahil baka isipin nun na, all along nilololoko mo lang yung tao. You
have to be honest to her, to yourself and to your son."

"That’s not going to be easy but I guess you have a point. That's why I want to get
married soon. I don't want her to change her mind, kapag ipinagtapat ko sa kanya
ngayon ang katotohanan. I feel guilty everytime I see her. Specially, when her
nightmares are attacking her at night. Gusto kong i-untog ang sarili ko sa pader. I
am the culprit behind her miseries and I can no longer stand this guilt that’s been
eating me inside..." he paused and lift up his head a little bit.

"I don't wanna lose her nor my son. They are my life, and I hate myself. My past...
she suffered a lot because of my stupidity."

"Hindi mo kasalanan ang nangyari, you were drugged without you knowing. The damage
has been done, bro. The only thing we can do is compensate the present."

"I still did a horrible thing to an innocent soul." He cupped his face in
frustration. "And even me, I can't forgive myself. I caused her pain, physically
and emotionally."

"C'mon bro, hindi mo ginusto ang mga nangyari. So chill, I already hear your
wedding bells. Anyway, how's business?"

He shrugged and took a sip of his coffee. They've dropped the topic about their
personal life and talked about business. Nagtagal nang halos isang oras ang pag-
uusap nila ng kaibigan. At magkasabay ring umalis sa lugar.

He was in the middle of a gruesome traffic. Nang mapasulyap sa brown envelope na

basta na lang initsa sa passenger seat. Inabot niya iyon at pinakatitigan,
'pagkuway inilapag ulit. He looked outside the window and waited for the traffic
light to change.

PAGDATING NG OPISINA, kaagad siyang sinalubong ng bagong secretary.

"Sir, naghihintay po si Miss Ramirez sa loob ng opisina niyo."

Napatingin siya sa nakasaradong pintuan ng opisina.

"Thanks." Inayos niya ang kurbata at tumuloy na sa pagpasok.

Ang nakangiting mukha ng dalaga ang sumalubong sa kanya. Tumayo ito mula sa
pagkakaupo at mabagal na humakbang para sa salubungin siya.

"What a pleasant surprise, sweetheart." He kissed her on the cheek. "I miss you.
Kanina ka pa ba? May appointment kasi ako sa labas, I'm sorry kung hindi mo ako
nadatnan dito-"

Patricia put a finger on his lips to stop him from talking. Hinuli niya ang
dalawang kamay nito at iniyakap sa kanya.

"Napadaan lang talaga ako, kasama ko ang mommy mo. Nakipag-meeting kami sa isang
wedding planner."

"Really?" Lumiwanag ang mukha ni Andrew. "So how was it?"

"Hmm... it went well. And your mom is so excited at ang bilis niya. She already had
a details regarding sa church, reception at kung ano pa." Hinapit ito ni Andrew at
ipinagdikit ang kanilang noo.

"See? I told you right? That's my supermom,and I'm happy you're enjoying her
company."

"Of course. She's really kind, at hindi mahirap pakisamahan ang mommy mo."

He smiled. Placing his chin on her shoulder and inhaling her natural scent. Alam
niyang natural iyon dahil bihira lamang magpabango ang dalaga. He pulled her even
more to feel the warmth of her skin.

"How about our son?"

"He’s still in class, kaya dito na lang ako dumiretso at hindi na umuwi ng bahay
para madali ko siyang mapuntahan."

"We'll get him together."

"You don't have to, I can manage-"

"Sshh..." He cut her off as he nuzzling his nose to the crook of her neck.

"A-Andrew... you have a work to do--hmm... s-stop that!"

"I didn't do anything yet sweetheart." His voice was sexy and it teases upon
lightly brushing to her bare skin.

"Stop it Andrew, baka may makakita sa atin dito sa opisina mo, nakakahiya."

Naingat ni Andrew ang mukha pinakatitigan ang dalaga. Ang mga mata'y nagsasabing
wala itong pakialam kung sino man ang makakita sa ginawa nila. Nailibot na lamang
ni Patricia ang mga mata sa kabuoan ng opisina.

Kumawala ito sa pagkakayakap ni Andrew at lumakad sa harap ng working table.

Sumunod na rin ang binata at naupo sa swivel chair.

"Wala ka bang trabaho? Nakaupo ka lang diyan."

"Meron..."

"Eh ano pang hinihintay mo? Aba mister, magtrabaho ka na." Pagtaray nito.

"I did." He had grinned.

Patricia furrowed her brows as she gazing the man who was sitting comfortably on
the swivel chair. She crossed arms over her chest and raised an eyebrows.

"Ang titigan ako?" She narrowed her eyes. And he just gave her a huge grinned.

"Yeah, and that's your fault for being too beautiful."

"You're flattering me Mr." She had turned around immediately to hide her blushing
cheeks.

Mahinang tumawa si Andrew.

"I'm not future wifey. It isn't bad to praise the apple of my eyes."

She had to control herself from smiling so she switched on into bitchy aura.

Nakahalukikip siyang bumaling kay Andrew. At ang hudyo ay may naglalarong ngiti sa
mga labi nito. She had to bite her lower lip to stop the adrenaline rushing through
her bones to crushed Andrew's seductive lips. One thing she noticed. Same as
yesterday, there was something about him.

Nakangiti nga ito, pero parang may mali.

"Come here, sweetheart." He tapped his lap.

Dahil likas siyang masunurin, sinunod nga niya ang nais nito. As she sat down on
his lap, Andrew's hands automatically wrapped around her waist. He pulled her head
over to his muscular chest. And vividly, she listened the loud beat of his heart.

She made herself relaxed and comfortable. There's no other place comppared to being
imprisoned inside his arms. Andrew was rubbing her back up and down in a slow
motion. Ninamnam niya ang bawat paghagod ng mainit nitong palad na tila lumulusot
sa suot niyang damit.

Tahimik lang ang binata. Pareho silang nagpapakiramdaman. Mayamay ay narinig ni

Patricia ang paghugot nito ng malalim na buntong hininga.

Umangat ng bahagya ang ulo niya at tumingala siya rito.

"What was that for?"

Bahagya itong yumuko at ngitian siya. "Nothing, sweetheart. I just miss you so
much. I love you, Trish. No matter what happen please note that my love for you is
real. You are my star, the sparkling lights through my dark nights." He said in a
serious tone.

Itinaas na ni Patricia ang dalawang palad at ikinulong ang mukha ni Andrew. Masuyo
niya iyong hinaplos at tila hinuhulma ang bawat parte. Kapagkuwan ay muli siyang
niyakap ng binata. Naramdaman niya ang labi nito na nanatili sa kanyang buhok.
Ipinalibot na lamang niya ang mga braso sa katawan nito.

"I love you too, Drew. I will always remember that. Wala namang mangyayari 'di ba?
Hindi mo naman ako iiwan mag-isa sa altar diba?"

Mahinang tumawa ang binata sa ibabaw ng ulo niya.

"Sweetheart, that won't happen. I love you so much to do such thing. Ikaw ba, baka
ikaw ang mang-injan sa akin?"

"Hmm..." isiniksik niya ang mukha sa leeg nito at inamoy-amoy na parang bata.
"Never. You're a dream come true, I won't do such thing to you too."

"Good, now let seal it with this-" he pulled her head out and cupped it with the
two palm and claimed her lips in a passionate way.

Her arms found a place. She wrapped it around his neck and clasped her fingers.
Makalipas ang ilang minuto, si Andrew ang unang kumalas. Pareho nilang habol ang
hininga. Muli itong yumuko at ginawaran siya ng magaan at matagal halik sa noo.
When their eye's met, they both felt weak. Ang ngiti ng binata ay naging matamlay
din. Hindi malaman ni Patricia kung ano ang dapat na maramdaman.

NIGHT...

Nagising si Patricia sa gitna ng gabi. Dahil sa masamang panaginip, hindi iyon

tungkol sa nakaraan niya kundi sa kanila ni Andrew. Pilit na iwinaksi niya sa
isipan ang masamang panaginip.

"It was just a dream, Patricia. Malayong mangyari sa totoong buhay." Pangkumbinsi
niya sa sarili.

Tiningnan niya ang anak na kay himbing ng tulog. Sila lang dalawa ang nasa kama
dahil pinilit niyang bumalik sa kabilang silid si Andrew. Ayaw pa nga sana nito,
mabuti na lang at napilit niya. Andrew was afraid to leave her, dahil sa bangungot
na palaging umaatake sa kanya. Siguro naman mawawala na iyon, oras na maikasal na
sila ni Andrew.

The thought of getting married to the man she loved has made her picture out their
future. She was always looking forward for that moment to come. Though it never
really crossed her mind to tie the knot until Andrew came. He made her feel what
real love is...and she learned that when you love someone pain is inevitable.

And yet, love is a universal solution to all human problems. It heals wounds, mends
broken hearts, unite enemies and encourages growth. Love is all we need everyday
and everywhere. And she was surrounded by love...
Masuyo niyang hinalikan ang anak sa noo. Bumaba siya ng kama upang kumuha ng tubig
dahil sa biglang pagkatuyo ng lalamunan.

Napalingon siya sa pintuan ng silid ni Andrew. Bahagya iyong nakabukas. Tutungo na

sana siya sa kusina nang makarinig ng ingay. Bumalik siya upang silipin ang binata,
nakita niyang nakatalikod ito sa kanya.

Nasa bewang ang isang kamay at ang isa naman ay nasa tainga. Nakahawak sa
cellphone. Mukhang seryuso ang itong nakikipag-usap. Hinayaan na lamang niya at
hindi na inistorbo pa. Tumuloy siya sa kusina at kumuha ng tubig.

"Oh, my God! Papatayin mo ba ako sa takot?" Gusto niyang magpadyak sa naghahalong

inis at kaba.

Paano ba naman, may mga kamay na biglang pumulupot sa kanyang bewang. Mabilis na
tinapik-tapik niya ang dibdib na kay lakas ng tahip. Mabuti na lang at hindi pa
niya naiinom ang tubig dahil kung hindi tiyak na nasamid pa siya.

"I'm sorry, I didn't know na matatakutin ka pala."

Binalingan niya ito at mahinang sinuntok ang dibdib.

"I hate you!" Gigil na gigil na dinutdot niya ang dibdib nito.

Ngiting-ngiting naman ang lalaki na hinuli ang kamay niya na tila ba walang ginawa.
He gripped her two palms with his one hand.

Napaatras siya nang humakbang ito papalapit sa kanya. She stepped back ngunit
tatlong hakbang lang ang nagawa niya nang maramdaman ang pader sa likuran. She was
trapped! Wala siyang malulusutan dahil nakakulong na siya sa malaki at maskuladong
katawan nito.

"A-andrew, kailangan ko ng bumalik sa silid. Baka magising si Andrew at hanapin

ako."

Napalunok siya. Nang mapagtanto kung saan nakapako ang mga mata ng binata na ngayon
ay nag-aapoy na ng pagnanasa. Damn to her super thin shirt. Kitang-kita tuloy ang
mapupula at tayong-tayo niyang nipples. Damang-dama niya ang pag-akyat ng init sa
pisngi.

Walang babala na ipinatong siya ng binata sa counter top. Ni maski isang salita
walang namutawi sa bibig nito nang itaas ang damit niya. At sakupin ng palad nito
ang kanyang dibdib.

Napaungol siya ng masahiin iyon ni Andrew. He was toying her nipples. Kamay pa
lamang nito ang gumagalaw ngunit sinisilaban na yata ang apoy sa katawan niya.
Napa-arko siya ng bumaba sa tiyan niya ang kamay nito. Nag-init ang tiyan niya,
naalarma siya nang gumapang paibaba ang kamay nito.

He was gently rubbing her core and her panty is still there. Pinalusot niya ang
isang daliri sa gilid and played her clitoris. Walang humpay ang pag-arko ng
katawan niya at hindi na nagawang pigilan pa ang sunod-sunod na pag-ungol.

TBC...
Nakapamulsa si Andrew, habang nakaharap sa floor-to-ceiling glass window ng silid
ng mag-ina niya. Inaaliw niya ang paningin sa sari-saring ilaw na nakikita mula sa
palapag ng condo.

Kapagkuwan ay napabuntong hininga siya. Inikot ang katawan pabalik sa kanyang mag-
ina. It almost 12 midnight pero hindi pa rin siya dalawin ng antok. Maraming mga
bagay ang gumugulo sa isipan niya.

Mga bagay na tiyak na makakaapekto sa pagsasama nila ni Patricia.

As Andrew looked down at her peacefully sleeping. He felt a sting. Inayos niya ang
ilang hibla ng buhok ni Patricia na nagkalat sa mukha. He was smoothly caressing
her benign face.

Binalingan niya ang anak na kay himbing ng tulog. Napangiti siya habang
pinagmamasdan ito. Umalis siya sa tabi ni Patricia at tumabi sa anak. He hugged him
lightly just enough not to wake him up.

Sumilay ang magaang ngiti sa labi niya at masuyong hinaplos ang buhok ng anak at
hinagkan sa noo. Kahit bunga ito ng katarantaduhan niya ay wala siyang makapang
pagsisi sa anak. Andrei was a blessing. At nagpapasalamat siya sa ina nito na hindi
naisipang ipalalag ang bata. Instead Patricia became a loving and caring mother for
Andrei. Nakikita niya iyon sa babae. At alam niyang napakahalaga ng anak nito.

Napaangat ng ulo si Andrew nang umungol si Patricia na tila hirap na hirap. He

stood quickly and moved to the other side of bed where she was lying.

"Trish, wake up..." kinuha niya ang dalawang kamay nito at ikinulong sa kanya.

"Hmmmm... n-no!"

"Shhh... baby-I'm here." Niyakap niya ang dalaga para matigil ang pagwasiwas ng ulo
nito.

"A-andrew?"

"It's me, hush... nandito ako. Nightmare again?"

Bahagyang pang nanginginig si Patricia ngunit nagawa naman nitong sumagot ng

marahan na pagtango. Umupo si Andrew sa kama at isinadal ang likod sa sandalan.
Inayos niya ang pagkakaupo ni Patricia at ipinahilig niya ang ulo nito sa kanyang
dibdib. He was gently rocking her body to make her calmed. His other hand where on
her hair, stroking it up and down.

Narinig niya ang marahang paghikbi ni Patricia.

"It's okay... I won't leave you." He whispered above her head.

"What if i tell you the reason behind my nightmare? Mananatili ka pa rin kaya?
Masasabi mo pa rin kaya na hindi mo ako iiwan?" Humikbi muli si Patricia.

Samantalang nanigas naman ang kalamnan ni Andrew. Kumabog ng husto ang dibdib niya.
She's going to tell her past. Handa na ba siyang marinig ang lahat mula kay
Patricia? Nais niyang iuntog ang sarili hanggang sa makaramdam siya ng pamamanhid.

"No matter what it is... it won't change my feelings for you-"

"I was raped!" Buong pait na sambit ni Patricia. "Did you heard me Andrew? I was
raped at the age of 17!"

Hindi si Andrew nakasagot. Bagkus, pansamantala siyang hindi nakakilos. 'Pagkuwan

ay itinuloy ang paghaplos sa buhok ng babae.

Nagpatuloy si Patricia. "I was in a vacation at my aunt's house. That night, I was
confidently felt safe walking along the dark street, pauwi na ako nang biglang may
humintong kotse sa harap ko. It was so sudden and the next thing I knew, isang
malakas na pwersa ang humatak sa akin. Sapilitan akong ipinasok sa loob ng
sasakyan. I could smell the alcohol, dahil sa madilim ang lugar hindi ko makita ang
mukha ng tao. I fought him back but he was so strong. Dinala niya ako sa isang
lugar na hindi ko alam kung saan..." garalgal ang boses ni Patricia.

"He raped me! I screamed. But he was fucking deaf. Nagmakaawa ako. Pero hindi niya
ako pinakinggan. Binaboy niya ako. Sinira niya ang buhay ko. Kinuha niya sa akin
ang kabataan ko. Hayop siya! Hinding-hindi ko siya mapapatawad..." yumuyogugyog ang
balikan nito.

Naipikit ni Andrew ng mariin ang mga mata. Sinupil niyang 'wag malaglag ang mga
luha. He could feel the pain inside her. Hinigpitan niya ang pagkakayap kay
Patricia. Kahit doon man lang ay maiparating niya rito na kung gaano siya nagsisi.

Umusbong din ang takot sa kanyang dibdib.

"Si Andrei... bunga ng panggagahasa sa akin-"

"Andrei is my son." Putol niya rito. Naging matigas din ang boses niya.

Tumingala ang kuhaang mukha ni Patricia.

"Tatanggapin mo pa rin ba ako kahit madumi na ako?" Gumuhit ang sakit sa

prominenting mga mata nito. Kasabay ng pagpatak ng mga luha.

Inilagay ni Andrew ang isang daliri sa labi nito. At pinahiran ng libreng kamay ang
luhaang mukha ni Patricia.

"Haven't I told you na handa akong tanggapin ang lahat sa'yo? Your past won't
change my love for you. No matter who you are or where you're came from. I will
accept every broken pieces of your shattered heart and I certainly willing to fix
it for you to become whole again..." pinaglandas niya ang daliri sa namumulang
pisngi nito.

"You're not dirty. Don't you ever think that way to your self because you are not
like that. You are pure and clean. 'Wag mong hayaan na sirain ng iyong madilim na
nakaraan ang pagpapahaga mo sa sarili mo. You deserve to beloved."

"A-Andrew..." Hindi maampat-ampat ang pagdaloy ng luha ni Patricia matapos marinig

ang mga kataga sa lalaki.

Nakikita niya ang pagmamahal sa mga mata ni Andrew. Itinaas niya ang nangingig na
mga kamay. Sinalubong iyon ng hawak ng binata. Ikunulong nito sa palad niya.
Nakadama ng kaginhawaan sa dibdib si Patricia. Tila biglang nawala ang sobrang
bigat na dinadala sa kaloob-looban. Napalitan iyon ng galak na dulot ni Andrew.

"I'm so sorry... patawarin mo ako kung ngayon ko lang 'to nasabi sa'yo.
Pinangunahan ako ng takot na baka layuan mo ako. At pandirihan dahil sa nakaraan
ko. Itiniboy ako ng mga magulang ko noon, at natatakot ako na baka maulit yon
sa'yo. Hindi ko gustong maglihim sa'yo, maniwala ka sa akin..."
"I believe you. At natutuwa ako na ngayon ay nasasabi mo ito sa akin. Hayaan mo
akong tulungan ka na mawala ang bangungot ng nakaraan mo. Hayaan mong mahalin kita
nang buong-buo. Hindi ako tutulad sa mga magulang mo na pinabayaan ka, hindi kita
itataboy bagkus yayakapin ko ang lahat ng kapintasan mo. Bubuohin ko ang basag na
ikaw sa pamamagitan ng pagmamahal ko. Hinding-hindi kana mag-iisa. Kasama mo na ako
ngayon sa pagharap sa hamon ng buhay mo. Ako, ikaw at si Andrei. Mahal na mahal ko
kayo ng anak natin." That was the most emotional words she heard from Andrew.

Ngumiti si Patricia sa gitna ng pagluha. "Thank you... Thank you so much, Drew."
Taos puso niyang wika. "Hindi ko alam ang gagawin ko kung hindi ka dumating sa
buhay ko, sa amin ni Andrei. Salamat, dahil sa kabila ng mga nalaman mo. Narito ka
pa rin, at nakahandang mahalin ako..." they made an eye contact.

"Mahal na mahal kita, Drew."

Sumilay ang ngiti sa labi ni Andrew. Yumuko ito at buong suyo na hinalikan siya sa
noo. Damang-dama niya ang malambot at mainit nitong labi na nakadikit sa balat.
Pumikit siya para namnamin ang sandaling iyon.

Pakiramdam niya'y nabunutan siya ng malaking tinik sa dibdib. Telling him the truth
made her breath easier. Napalaya na niya ang sarili sa madilim na bahagi ng
nakaraan. Nasabi na rin niya sa wakas kay Andrew ang lihim.

Nang bitawan ng binata ang ulo niya, kaagad na isiniksik niya iyon sa dibdib nito.
Mas lalong humigpit ang yakap niya kay Andrew.

"Baka mangalay ka niyan?" Masuyong bulong ng binata sa tainga niya. Unti-unti

nitong ibinaba ang katawan, hanggang sa mapahiga silang dalawa. Halos dumagan na
siya rito. Inayos ni Andrew ang sarili at ganoon din siya. Inilagay ang ulo niya sa
braso nito.

"Sleep, we have a long day tomorrow. You have to get enough sleep... I love you,
sweetheart." He murmured the last four words.

Ngumiti si Patricia kahit hindi iyon nakikita ng binata dahil nakabaon na sa dibdib
nito ang kanyang mukha.

"I love you more, future hubby."

He patted her head softly.

"I like the sound of it but I like it more when you remove the future. And I can't
wait that to happen future wifey." Bulong ni Andrew sa buong-buo na boses.

Napatayo bigla ang mga balahibo ni Patricia nang kumiliti sa kanyang leeg ang
mapipinong balbas nito na tumutubo.

"So I am..."

"Really?" He said in a teasing voice. "Hmm...I have a better idea, I guess it's a
high time para sundan si Andrei, what do you think?" With gentle motion, he was
slowly bit her ear, na ikinapiksi nito.

"Andrew! Stop that!"

"I need your answer..."

"Yes but not now, magigising si Andrei."

"Yes!" Impit na wika ni Andrew sa punong tainga nito.

Napasinghap si Patricia nang gumapang sa loob ng suot niyang pantulog ang kamay ni
Andrew. Tumigil iyon sa kanyang dibdib, na kaagad nagmasahe. She moaned. She was
electrified by his touched. Fire started to build up. Pinaglaruan ng mga daliri
nito ang utong niya. Hanggang sa tumigil ang kamay nito at nananatili na lamang na
nakahawak sa dibdib niya.

Nakaramdam siya ng antok. Namimigat na ang kanyang mga talukap na tila gustong-
gusto na ring pumikit. Magaan ang pakiramdam niya na nasa loob ng suot na pantulog
ang kamay ni Andrew. Kaya naman hinayaan niya ang binata.

"Let's sleep, sweetheart..."

Hindi siya sumagot. Bagkus ipinikit niya ang mga mata hanggang sa tuluyan nang
nakatulog sa bisig ni Andrew.

"PAPA, wait for me!"

Ang matinis na boses ni Andrei ang tuluyang nagpagising sa diwa ni Patricia.

Lumingon siya sa higaan ng anak. Wala na ito roon. Nag-iisa na lamang siya sa kama.
She tilted her head to look at the clock. Her eyes got bigger when saw what time it
was.

Napalingon siya sa nakarasadong pinto ng silid nang muling marinig ang halakhak ng
anak. Pati boses ni Andrew habang tumatawa. She furrowed her brows, wondering what
the two were doing outside.

Bumaba siya ng kama upang tingnan ang dalawa. Dahan-dahan na pinihit niya ang pinto
para malaman kung ano ang ginagawa ng dalawang lalaki.

She crossed her arms on her chest while shaking her head looking at the two who
were currently laughing. Nasa carpeted na sahig ang mga ito. Ang mga kutson ay
nagkalat sa paligid, gayon din ang mga magazine at laruan ni Andrei.

Her heart filled with so much delight. It never really crossed her mind to find
someone like Andrew. A someone who could accept who she was. A someone who couldn't
judge nor belittle her just because of her dark past.

Andrew fixed her. He made her whole again. Panahon na rin siguro na ibaon niya sa
limot ang nakaraan. She has to move on and look forward. And buried the past
behind. It might not be change the fact that once in her life she became a raped
victim but at least she was on the brighter side now.

She took a long sigh and moved forward to their direction.

"Mama!" Andrei shouted with wide smiling face when he saw her.

Nabaling ang ulo ni Andrew sa kanya. Gaya ni Andrei, nakangiti rin ito.

"Hey, you're awake." Bati nito.

Lumuhod siya at pumantay sa anak upang gawaran ng halik sa noo. Basa ito ng pawis.
Pinahiran niya ng palad ang noo ng anak.

"You're sweating, ano bang ginagawa niyong dalawa?" Bumaling ang tingin niya kay
Andrew.

Napailing siya nang makita na naliligo rin ito ng pawis.

"You two stand up at maupo qsa sofa at kukuha lang ako ng tuwalya at bagong damit."
Tumayo siya at mabilis na kumuha ng pamalit ng dalawa.

Napatitig siya sa mga ito na parehong naka-upo sa sofa at hubad baro na. Si Andrei
ay humahagikhik pa rin. She handed one towel to Andrew para punasan ang sarili
nito. In returned he pouted his lips as if asking a kiss from her.

She narrowed her eyes at him and gestured Andrei. Which made him wrinkle his brows.
Nang matapos niyang asikasuhin ang anak, kinuha niya ang towel sa bintana at siya
na ang nagpatuloy ng pagpupunas dito. She made him turn around para mapunasan ang
likod nitong basang-basa.

"Did you sleep well?"

"Yes, I did and thanks to you."

"I don't accept your thank you, a kiss will be better."

"Better than my 'I do?'"

Nakangiting bumaling si Andrew. Kinuha nito ang kamay niya at dinala sa labi upang
mariing halikan.

"I love your 'I do' more but we need to seal it with a kiss. Pwedi ko na bang i-
advanced ang kiss ngayon?"

Patricia can't help to tingle. He rolled her eyeballs ceilingward. After a while,
she lowered down her head to claim his soft and irresistible lips.

TBC...

"So what can you say about this place?" Andrew gestured the surroundings by his
hand, followed with eyes looking around.

Sinundan ng paningin ni Patricia ang kamay nito. At umikot ang mga mata sa kabubuan
ng lugar. Three more days left at magaganap na kanilang pag-iisang dibdib. It'll
going to be a dream come true to a woman like Patricia. Whose been through a lot in
life. A life that has been so cruel. Shattered her and broke her at the young age.

Andrew was her saviour. Her hero. Her guardian. And she will perpetually thankful
to him. Life has tough her to become who she was right now. It wasn't seriously
easy to go on with it without someone to lean on. She walked on a rough road. Her
journey wasn't the one you were wish to experience.

But above all, she has to continue not for the sake's of herself but for Andrei.
The fruit of her dark past. She was tortured and haunted by darkness but she always
stay Andrei out of it even though he's the son of the devil who ripped her life
into almost rubbish.

She inhaled deeply. Andrew tilted his head to looked at her with a worried
features.

"Are you okay? Ayaw mo ba ng lugar na 'to for our reception? Kung gusto pwede naman
tayo maghanap-"
She shook her head off to stop him. A small smile plastered her lips as she looks
around the area. It was more like a paradise. A lurking paradise to be exact. A
small island beach, surrounded with a sea water. It has a magnificent view when you
look at the wide-opened-blue-sea-water. It's infinite when you look at it. The cool
air was really refreshing.

It soothes her senses as she inhaled and exhaled gracefully. It brings calmness and
peacefulness. It could make a person heart's therapy when she/he in pained. Andrew
rented the whole area. And there were some people started working to make it more
even breathtakingly beautiful.

She almost shrieked when a palm cupped hers and entwined their fingers. Andrew gave
her a gentle smile. She looked up his eyes directly. In her surprised, he averted
his gaze immediately. And she doesn't know why he'd did that.

A long but silent sigh escape from her mouth. Enough for him not to noticed it.

"Are you kidding me? This place is a paradise, so there's no way I won't love
this... this is-" she tiptoed and inhaled vividly the smooth strike of the wind.
"Breathtakingly beautiful than I thought..." She paused, eyes were full of delight.

Andrew let the breath out he was holding for few minutes waiting for her answer. He
was damn worried that Patricia wouldn't like the place. And now, he can put back
his respiration into normal as he finally heard her answer. He was glad, she like
the place. And it was obviously written on her beautiful face that she admired the
beach island.

He brought her palm into his lips, and stayed it there for few minutes. The wind,
swaying the lose strands of her hair over her benign small face. Her lashes
flickered as if annoyed by the lose strands hair.

"Thank you because you love the place."

Patricia looked at him with a wide smile on her luscious natural and pinkish lips.

"I should be the one to thank you. Because you accepted me for who I am. You
treated Andrei like your own. You made me feel my worth. That I am deserving to
beloved. And you tough me to believe that love really exist in unexpected time and
place. And even though you don't want it, the love itself will find it's way to
lead you to the right person whose really destined for you..." She paused for a
while and roam her eyes around.

When she looked at him back. She met the eyes full of devotion. Then a sudden
flashed of a guilt cross his handsome face. She was wondering if what was that for?
Thereafter, it replaced with a warm smile that could almost turn her knees into
jelly. Right at the moment she wanted to be melt in his strong and muscled yet warm
arms that it seems perfectly fit for her.

"I love you, Drew." She uttered with all the sincerity.

He didn't replied her instead in very slow motion. He started to lower down his
head and right then she received the answer. He claimed her lips in a gentle,
passionate and soft kind of movement. He was drowning her into a deep imaginary
ocean where there was no water. And even air couldn't possibly pass.

Without caring the surroundings, she thrown her arms around his neck and clasped
her fingers. They were both dancing in their own heart beatings. The sound was so
amazing and it only played by the two of them. The rhythm was smooth and gentle.
Andrew pulled her body to close the gap between them. Now, their bodies were
touching in an intimate position. He made her mouth open so he could invade and
explore inside her. Like an obedient little girl, she followed her master. And did
what he wanted her to do. They were fighting their tongue in the most sensual way.

She moaned sexily, which made him groaned and the fire was nearly getting worst. It
has a tendency to explode and sure as hell it will result to lay her down and make
love to her on sand under the bright sky and a tranquil surroundings.

But he won't do that. He made a promise to himself, that he will only take her
again right after the wedding. When they finally parted their lips. They both
gasping for air. Andrew adam apples, rising rapidly, up and down. Eyes were full of
lust. Again, he lowered down his head to level their forehead, rubbing it smoothly
together with their nose.

Her lips was swollen. And it made her even seductive. He looked at her and place
his lips on her forehead. Feeling her fast heartbeat.

When both their heart rate back in normal. He made her spun around facing the wide-
blue ocean. And embraced her from behind. Rested his chin on her shoulder and
nuzzled his nose to the crook of her neck, while eyes were on the sea. As if
searching something from afar.

Naistorbo sila ng biglang tumunog ang cellphone ni Andrew. Bumitaw ito kay Patricia
at hinugot ang nag-iingay na aparato sa bulsa. His brows curled up in uneven while
looking down the screen and with the flashing name. He excused himself and made his
way out to take the call.

Saktong sinundan na lamang ito ni Patricia ng tingin. Pwedi naman nitong sagutin
ang tawag nang hindi na kailangan pang lumabas. Pero hinayaan na lang niya ang
binata.

Ibinalik niya ang paningin sa karagatan. Thinking how her life turned into magical
in just a short spun of time. Pakiramdam niya'y nananginip pa rin siya. Hinaplos ng
palad niya ang magkabilang braso ng umihip ang malamig na hanging pandagat.
Nilingon niya ang daang palabas na tinahak ni Andrew. Nagtaka siya kung bakit ang
tagal nitong bumalik.

Napahugot siya ng hninga at nagdesisyon na bumalik na lang sa cottage. Marahil ay

nandoon din si Andrew. Malapit na siya nang masilayan ang bultong katawan ng
binata. Nakatalikod ito sa kanya kaya hindi siya nakita. Seryoso din ito sa
pakikipag-usap at mukhang may problema.

Walang ingay na itinuloy niya ang paghakbang. Ngunit napahinto rin nang marinig ang
tila aburidong boses ni Andrew.

"She doesn't need to know! Just leave it to me, I'll fix everything after the-"
pumihit si Andrew paharap sa kanya. Shocked were written on his face, nag-iba rin
ang kulay ng balat nito. Ngunit agad ding nawala iyon at napalitan ng ngiti. Ngiti
na hindi umabot sa mga mata.

"Sweetheart, kanina ka pa ba na riyan?" Napapalunok na tanong ni Andrew.

Sumagot siya ng iling at lumapit sa bintana. Hinawakan niya ang magkabilang kamay
nito. Malamig iyon, siguro ay dahil sa malamig na paligid.

"Kakarating ko lang, may problema ba? Narinig ko ang pagtaas ng boses mo." She
asked with concerned, meeting his gaze that seems anxious.
Again, he smiled at her na hindi umabot sa mga mata. Ibinulsa na nito ang
cellphone.

"It's about the deal. One of the investor pulled out his shares and I don't know
why. Is it okay with you kung bumalik na tayo ngayon? Mom, hired someone to take
care of this place. I know how meticulous mom is...for sure pupunta yon dito para
personal na i-supervised ang lahat."

Ikinulong ni Andrew ang mukha niya sa dalawang palad nito.

"Nakakahiya sa mama mo. Pwedi namang ako na lang ang pumunta to check everything."
Napalabi niyang sagot.

Andrew shook his head. And brushed his thumb in her luscious lips. Momentarily, he
lost his soul and felt the guilt spreading through his veins by the look of her
gentle eyes. He had to lied. And he was damn sure that lying her isn't healthy. But
he left with no choice but to do so.

"Mom, enjoying herself by doing this kind of stuff aside from taking care of her
grandchildren. So don't spoil the mood of the old woman. Mahirap pa naman magtampo
ang isang 'yun." Paliwanag ni Andrew na may halong biro.

OFFICE

James-his father- was furiously mad when he found out the truth behind Andrei and
Patricia's confidential files.

Nakatikim ng suntok si Andrew pagkatungtong niya ng opisina. Hindi siya umilag,

dahil nararapat lang iyon sa kanya.

"Hanggang kailan mo balak maglihim sa mag-ina mo?!" Sigaw ng ama. "Hindi ko kayo
pinalaking mang-agrabyado ng mga babae. You should have learn a lesson from Clarke.
For Pete's sake, tell her the truth!"

Tinapik ni Lance ang ama para pakalmahin at nakisimpatiyang binalingan siya.

"I'm sorry, dad. I know I made a horrible mistake. Pero sasabihin ko naman sa kanya
ang totoo, pagkatapos ng kasal. I-I just can't tell her now, dahil natatakot ako.
Ayokong mawala ang mag-ina ko."

"Coward! You should have fix this problem as early as you can!" Galit na sagot ng
ama at mabilis na itong lumabas ng silid.

Naihilamos na lang ni Andrew ang mga palad sa mukha. Tumingala siya at bumuga ng
mabigat na paghinga. Tumunog ang intercom niya.

"Sir, you have a meeting in a minute." Ani ng sekretarya.

"Thanks, I'll go now." Inayos niya ang necktie at kinuha ang briefcase.

He felt exhausted. Mas gusto na lang niyang umuwi para makita ang kanyang mag-ina.
Tama ang ama niya, duwag siya. Nanaig ang takot sa kanya kaysa magsabi ng
katotohanan kay Patricia.

His phone vibrated. He took it from the pocket. And got irritated when saw the
message. It came from his mistress, na-dinisposed niya. She threatened him
something ridiculous. Hindi niya iyon pinansin bagkus ay binura niya ang mensahe at
ibinalik ang cellphone sa bulsa. Tumuloy siya sa conference room.
It was 5 in the afternoon when the doorbell rang. Sumilip si Patricia sa peephole
para tingnan kung sino. Ngunit wala siyang makita, gayon pa man binuksan pa rin
niya ang pinto. Isang brown envelope ang nakita niya sa ibabaw ng doormat.

The name was addressed to her. Kumunot ang noo niya at nag-isip kung kanino
posibling manggaling iyon. Malayo siya sa mga kamag-anak niya. At walang may alam
kung nasaan siya naroon. Luminga siya sa paligid, nagbabasakaling may tao ngunit
wala siyang makita.

Kinuha niya ang envelope at muling sinarado ang pinto. She made sure to lock it.
Sinulyapan niya ang anak na nawiwili na naman sa paglalaro.

Pumwesto siya sa sofa at binuksan ang envelope. May dalawang papel na nakatupi sa
loob. Kinuha niya ang isa at dahan-dahang binuksan. A DNA result. Mas lalong
kumunot ang noo niya. She started to read the details, at ganoon na lang ang pagka-
gulat niya nang makita ang pangalan ni Andrei at ni Andrew. Nanlamig ang buong
sistema niya. She covered her mouth to suppress the sob. Ayaw niyang marinig ni
Andrei ang pag-iyak.

Dumapo ang paningin niya sa pintuan ng muling tumunog ang doorbell. Nanghina ang
mga tuhod niya. At nauubusan siya ng lakas. Pinahid niya ang luhang naglandas sa
pisngi. Lumuhod siya upang pantayan ang anak.

"Baby, pumasok ka muna sa loob ng silid. 'Wag kang lalabas, doon ka lang muna,
okay?"

"Okay, mama." Anito na may kasamang pagngiti.

Napatitig si Patricia sa mukha ng anak. Ramdam niya ang biglang pag-iba ng kulay ng
balat. It can't be. Si Andrei ay tumayo na pumasok sa silid. Ngunit siya ay
nakatulala pa rin.

"Trish, what happened?" Dali-daling dinaluhan ni Andrew ang dalagang naka-upo sa

sahig.

Nagulat siya nang iwinaksi nito ang kamay niya. Tumayo ito, na tila nanghihina.
Natuon ang pansin niya sa hawak nitong brown envelope. Itinaas iyon ni Patricia sa
harapan.

"Anong ibig sabihin nito Andrew? Bakit magka-match kayo ni Andrei ng DNA test?"

Namutla siya. Hindi malaman ang gagawin. Napapatitig siya sa luhaang mukha ni
Patricia. Hindi mainit ang loob ng bahay ngunit tila pinagpawisan siya. God knows,
kung gaano niya kagustong yakapin ang babae. Ikulong sa mga bisig at masuyong
haplosin ang likod nito. Amuyin ang natural na bango ng buhok at hagkan sa noo.

Ngunit paano niya iyon gagawin, gayong puno ng pait, sakit at pagkasuklam ang
nakikita niya sa mga mata nito.

"Sabihin mo sa'kin na mali ang pagkakaintindi ko, Andrew." Pagsusamo nito sa

nahihirapang tinig. "Sabihin mo sa'kin na hindi ikaw ang taong yun! Sabihin mo na
hindi ikaw!" Mahina ngunit sobrang diin na pagkabigkas ng mga kataga.

Tumungo siya. Hindi niya kayang makita kung gaano ito nasusuklam sa kanya.
"I'm sorry, Trish." Anya na tila bulong lamang.

Nang umangat ang kanyang paningin. Tinangka niyang abutin ang kamay ni Patricia
ngunit isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya. Kasabay niyon ang
pamamanhid ng kanyang pagkatao. Walang tigil ang pamamalisbis ng luha ni Patricia.

"Hayop ka! Hayop!" Sinugod siya nito at pinagsusuntok sa dibdib. Hindi niya
tinangkang umilag. Hinayaan niya ang dalaga na saktan siya. Kung iyon ang paraan
para mailabas nito ang galit sa kanya. Hindi niya pipigilan ang dalaga. Kung
tutuusin kulang pa ang saktan siya nito physically kompara sa pagsira niya ng buhay
ni Patricia.

He ruined her physically and emotionally.

"Pinagkatiwalaan kita! Of all the people Andrew, bakit ikaw pa?" Sumbat ng dalaga.
Pigil na pigil ang boses.

Parang may dumaklot sa puso ni Andrew. Hindi siya sumagot. Naging malamlam ang
kanyang mga mata habang nakatitig sa luhaang mukha ng dalaga. Ang mga kamay ay
walang tigil na humahampas sa kanya. Pinilit niyang yakapin si Patricia ngunit mas
lalo lang naging malakas at mabilis ang pagbayo sa dibdib niya.

Nang maramdaman ang pagod ay kusa ring tumigil ang dalaga. Nahahapo itong
napasalampak sa sofa. Sapo ng dalawang palad ang mukha. Yumuyogyog ang balikat sa
pag-iyak.

"Sinira mo ang buhay ko, Andrew. Sinira mo! Kinasusuklaman kita. Bakit sa lahat ng
tao ikaw pa? Ikaw na pinagkatiwalaan at minahal ko! Niloko mo lang pala ako.
Pinaniwala sa lahat ng kasinungalingan mo!" Mariing sumbat ni Patricia. Pigil na
pigil ang galit.

Bumaling ito kay Andrew. Ang mga matang luhaan ay matalim na nakatitig sa binata.

"Sabihin mo nga ang totoo, ito ba ang dahilan kung bakit minadali mo ang kasal?"

Sa puntong iyon, umaasa si Patricia na mali ang kutob niya. Tinitigan niya ang
binata, kay amo ng mukha nito at ang mga mata'y malapit na ring umiyak. Sumagot ng
marahan na pagtango si Andrew.

Doon na tumayo tumayo si Patricia. Sobra na. Sobrang sakit na ang nasa dibdib niya.
Mula ng mangyari ang bangungot sa buhay niya ay hindi na siya natahimik pa. Palagi
siyang binabalik-balikan ng nakaraan. Ang masamang panaginip. Ang bangungot na
palaging dumadalaw sa pagtulog niya.

Tila sasabog sa sakit ang dibdib niya. Para iyong pinipiga na hindi niya mawari.
Nagulat siya nang biglang lumuhod si Andrew sa paanan niya. Hinuli nito ang kanyang
kamay ngunit malakas niyang iwinaksi iyon dahilan upang matamaan sa mukha ang
binata.

Hindi siya natinag. Binigyan niya ito ng matalim na titig pagkatapos ay ibinaling
sa ibang dereksyon ang mga mata. Marahas na pinahiran ang luhang walang tigil sa
paglandas sa pisngi. Namamanhid ang buo niyang katawan. Pati na rin ang puso niya.

"I'm sorry, Trish. Patawarin mo ako. Hayaan mo naman akong magpaliwanag. Hindi ko
ginusto ang nangyari. Maniwala ka, labis akong nagsisisi."

Walang buhay na binalingan niya ang lalaki.

"Kahit anong paliwanag ang gawin mo, Andrew. Hindi niyon mababago ang katotohanan
na binaboy mo ako! Na sinira mo ako! You raped me that night! You raped me! Ang
dapat sa'yo mabulok sa impyerno! Wala kang kwenta! Napakahayop mo!" Tumalikod siya
at akmang aalis papasok ngunit mabilis na nahangip ni Andrew ang kamay niya.

Buong pwersa niyang hinatak iyon at muling sinampal ang binata. Nakaramdam siya ng
habag nang dumapo ang sobrang lakas na pagkatama ng palad sa pisngi ni Andrew.
Kaagad na iwinaksi niya iyon sa isip.

He deserves it.

"You can hurt me all you want. But please... let me hear this out please..."
pagsusumamo ni Andrew. "I... I was drugged that night. Nasa bar ako noon kasama ang
mga kaibigan ko. Hindi ko alam na may naglagay ng gamot sa inumin ko. Nagpaalam ako
ng maaga, nauna akong umuwi pero kakaiba na noon ang pakiramdam ko. I... I was in
the middle of nowhere, hindi ko matandaan ang iksaktong lugar. Mali na pala ang
daang tinahak ko, dahil lasing rin ako at ang gamot ay umepekto na katawan ko. I
stopped the car, when... when I saw a girl walking alone..."

Tuluyan ng nalaglag ang luhang pinipigilan ni Andrew.

"I didn't know... I didn't know what exactly happened next. I'm on the adrenaline
to make something wild that night, dahil sa sobrang pag-iinit ng katawan ko. Hindi
ko alam, Trish." Yumugyogyog ang magkabilang balikat ni Andrew.

"Sa maniwala ka at sa hindi, binalikan ko ang lugar kung saan kita iniwan. Pero
wala ka na, at hindi na kita nakita pa. Hindi ko alam kung saan ka hahanapin.
Patawarin mo ako Trish. Pinagsisihan ko ang lahat. Tama ka, hayop ako. At dapat na
mabulok sa imyerno ang kaluluwa ko. Tatanggapin ko lahat ng parusa mo, hindi ako
magrereklamo. Gawin mo ang lahat ng nais mo. Gantihan mo ako, sa paraang ikagagaan
ng dibdib mo..."

"About the wedding. Yes, aaminin ko na isa ang rason na 'to sa dahilan kung bakit
minadali ko ang lahat. Natatakot lang ako, Trish. Ayokong mawala kayo ni Andrei
sa'kin. But please beleive, totoo lahat ng ipinakita ko sa'yo. Lahat ng ginawa ko,
bukal sa loob ko kahit nang mga oras na hindi pa ako sigurado sa lahat. Mahal na
mahal kita, kayo ng anak natin."

Muling inabot ni Andrew ang kamay ni Patricia. Ikinulong niya iyon sa dalawang
palad, yumuko siya habang umiiyak.

"Don't expect me na magpakasal pa sa'yo. Tinatapos ko na ang lahat, Andrew. Tapusin

na natin ang kabaliwang 'to. Wala nang kasal pang magaganap."

"Trish..." hirap na bigkas ng binta. "Please... baby, don't do this..."

Umiling si Patricia at binawi ang kamay sa lalaki.

"Sa tingin mo ba masisikmura ko pang magpakasal sa kagaya mo pagkatapos kong

malaman ang lahat? Pwes, hindi!"

"Trish, tell me kung ano ang dapat kung gawin para mapatawad mo ako. Gagawin ko ang
lahat, kahit ano."

"Go to hell, Andrew." Walag buhay na bigkas ni Patricia. Tumalikod na ito at

tuluyang pumasok sa silid.

Nanghinang, isinandal ni Andrew ang likod sa paanan ng sofa. He cursed himself

rapidly. Sinuntok niya ang sahig hanggang sa mamanhid ang kamao. Mayamaya ay
bumukas ang pinto ng silid. Lumabas si Patricia kasama si Andrei at may bitbit
itong bag.

Natarantang napatayo siya.

"Trish, please..." pagmamakaawa niya. "Dalawang araw na lang, kasal na natin. Pag-
usapan namn natin 'to. Tatanggapin ko lahat ng parusa mo 'wag niyo lang akong
iwan." Nagmamadaling tumuloy sa paglabas si Patricia, kasama ang anak.

"Darating pa rin ako sa araw at oras ng kasal natin. Mag-hihintay pa rin ako,
Trish. Hihintayin ko kayo ng anak natin." Binalingan niya ang paslit.

May kung anong tumusok sa puso niya ng makita ang maliliit nitong mga mata na may
blangkong tingin. Parang natuod sa kinatatayuan si Andrew. Ni hindi niya maigalaw
ang mga paa. Natauhan lamang siya nang marinig ang pagsara ng pinto.

Tumakbo pa siya upang maabutan nag kanyang mag-ina ngunit pasarado na ang elevator
nang makalabas siya.

"Patricia! Andrei!" Napaluhod siya. Mayamaya'y tumayo at pinagsusuntok ang pader.

"Ahhhhhhhhhh!" Sigaw niya na halos matuyo ang lalamunan.

2 Days Later....

NAKATAYO si Patricia sa balkonahe ng ng maliit na bahay kung saan sila nagtungo ni

Andrei. Malayo sila sa Maynila. Malayo kay Andrew. Malayo sa sakit. Kahit anong
pilit na iwaksi sa isipan ang mukha ng lalaki ay bumabalik pa rin ito. Dapat na
niyang kalimutan si Andrew pagkatapos malaman ang lahat.

Hindi pa rin siya makapaniwala. Na ang lalaking minahal at ang bangungot ng

nakaraan niya ay iisa lang. Napaka-lupit ng kapalaran. Bakit siya nito
pinaglalaruan gayong ang nais lang niya ay ang mamuhay ng tahimik. Malayo sa gulo
at sakit.

Manhid pa rin ang puso niya sa pagkakataong iyon. At ang pagpapatawad ay ang
pinakahuling bagay na nais gawin. All her dreams and hopes were vanished. It seems
like, she only blinked an eye and yet, everything turned up and down.

Andrei is a constant reminder of Andrew. Her first perception was right. It was
ridiculous and baseless thought, that Andrew might be the father of Andrei. And
yet, fate played the unbelievable game on her. She was hurt. The thought of the
past and present makes her ill. It ached, that even the deepest of her soul felt
the pain.

She exhaled gently. Napalingon siya sa kanyang gilid ng may kamay na humawak sa
kanya. A smiling face of Andrei looking up at her. How could she smiled back at her
son? When everything of him was a reminder of his father. He smiled. But the smile
seems sad and unhappy. His little eyes, painted with loneliness.

Lumuhod siya at pumantay sa anak. She was stroking his scalp and slowly combing his
soft hair.

"I'm sorry, baby. Patawarin mo si Mama." Pinigilan niyang bumagsak ang nangingilid
na mga luha.
"Mama, today is your wedding day. Momsy said, that I'm going to wear my tuxedo just
like papa."

Napatanga si Patricia. Naudlot ang dila niya.

"Aren't we going to church mama?" Patuloy ng bata sa inosenteng tinig. "Papa is

waiting there. I want to see him. He told me, he love me and you so much. Then he
was sorry, I don't understand him. And you also, say sorry to me. What was that for
mama?"

Kumabog ang dibdib ni Patricia.

"And why are we here? Papa, has a big a house and also gradma. I miss playing with
Raine and Alex." The twins.

"Andrei, hindi tayo babalik sa papa mo. Hindi na natin siya makakasama. Gaya noon,
tayong dalawa na lang ulit ngayon." Malumanay na pagkasabi niya sa bata.

Lumungkot ang mukha ni Andrei. Saglit siyang napapikit. Ramdam na ramdam niya na
parang may dumaklot sa puso niya. Parang may karayum na tinutusok iyon. Masakit.
Mahapdi. Nakakabaliw.

"Why not? Papa said, he loves me..." anito. Ang boses ay malapit nang mabasag. "I
thought he really did..."

"Andrei..."

She pulled her into a hug. Pumalahaw ng iyak ang anak. Siya man ay tahimik ring
umiiyak. Hinaplos niya ang likuran ni Andrei upang pakalmahin ito.

Tumingin siya labas ng bahay. Yes, it was her wedding day today. They were supposed
to be in the church at 3 PM. Pero wala ng kasal na magaganap. He betrayed her.
Ruined her. Make her life living in hell and there's no way na magpakasal pa siya
rito pagkatapos ng lahat.

She released Andrei from the hug. Dinala niya ang anak sa maliit na silid at
pinahiga sa kama hanggang sa makatulog ito.

Sinulyapan niya ang bag. Naroon ang cellphone na kanyang pinatay simula noong isang
araw na umalis sila. Inabot niya ang bag at kinuha ang nasa loob. Isang mahabang
buntong hininga ang pinakawalan niya bago ini-on ang cellphone.

ALL THE VISITORS were whispering. Unsure if the bride is really coming. Isang oras
nang naghihintay ang lahat ngunit wala pa ring senyales na susulpot ang bride.
Andrew was patiently standing at the edge near the altar table. He was rubbing his
cold hands. Alam niyang walang darating na Patricia. He only fooled himself as well
as the visitors.

Being the center of gossip was tolerable. He effenly deserve the embarrassment.
Standing in vain, was the least thing he could do to prove the love he had for her
was real even though she couldn't witness it by her own eyes.

Lahat ng mga kapatid niya ay naroon. Except Gabriel. He wondered why kung nasaan
ito gayong naroon lang kanina ang binata. He prayed in mind, he roam around his
eyes. Ang mommy niya ay nakikisimpatiyang tumingin sa kanya. Binigyan niya iyon ng
pilit na ngiti. Alam ng buong pamilya niya ang nangyari sa kanila si Patricia at sa
kabila ng kaalamang walang bride na susulpot ay sinuportahan pa rin ng mga ito ang
naging desisyon niya.

He was nearly losing his hope. Some eyes were looking at him. Some at the entrance
of the church. They were exchange glancing. Whispering. He inhaled slowly. Kahit
ang pare ay nagtatanong na rin. And yet, he keep on existed na maghintay pa ng
kaunting minuto.

Malakas ang pagpigil niya sa mga luha. Tumungo siya at pumikit. Damang dama niya
ang tila kutsilyo na tumusok sa dibdib.

He looked up in awe when the coordinator shouted that the bride was already
arrived. All gasped in awe and relieved that bride is finally made it. He couldn't
moved. Only his head moving upward. Looking straight to the entrance when the
curtin hauling slowly on the both sides.

His tears dropped. Andrei was with Patricia. The wedding marched song echoed around
the church when the she started to walk down the aisle. And he cried even more.
Tinapik siya ng ama at mga kapatid na nasa gilid niya. Kahit ang mga ito ay
namumula rin ang mga mata, so as the visitors. Doon niya lang rin napansin ang
presinsya ni Gabriel. Binigyan siya nito ng makahulugang ngiti saka tinapik sa
balikat.

TBC...

AS Patricia walked down the aisle with Andrei. She felt nervous. All eyes were on
them, some smiling and some admiring. Napukos ang mga mata niya sa lalaking
nakatayo sa dulo. Base sa galaw nito ay umiiyak ang binata. Napuno ng halo-halong
emosyon ang puso niya.

Ano ba ang dapat niyang maramdaman? At the last minute, her was mind changed. The
next thing she knew, lulan na sila ng private helicopter patungong hotel kung saan
matiyagang naghihintay ang mga make-up artist sa kanya.

Thanks to her soon to be brother in law. Gabriel fixed everything immediately. And
now, it turns out na naglalakad na nga siya patungo sa lalaking mahal. Oo, mahal na
mahal niya si Andrew sa kabila ng lahat. Mahal niya ang ama ng kanyang anak.

Ang lalaking minahal niya sa kauna-unahang pagkakataon. Ang lalaking pagkakalooban

niya ng sarili. Sa oras na iyon, sisiguraduhin niyang buong-buo na siya. Love isn't
selfish. It wouldn't kill her if she gave him a chance. It might took a long time
to heal the wound but the fact was she couldn't afford to suffered any further
without Andrew by her side. She couldn't take the pain seeing Andrei longing for
the presence of his father.

They met their eyes. Malamlam at namumula ang mga mata ni Andrew. Kimi siyang
ngumiti, at ganun din ito na kaagad sinundan ng mga luha. Nakita niya ang pagbulong
ng mga kapatid nito na nasa gilid. Pasimpleng pinahiran ang mga mata at umayos ng
tayo si Andrew.

"Papa?" Utag ni Andrei sa ama. Kung kaya'y naputol ang titigan nila.

Yumuko ito at pumantay sa anak. Niyakap ng mahigpit at hinalikan sa noo.

"Son..." gumanti ng yakap ang maliliit na braso ng anak.

"Get hurry Andrew, akin na ang apo ko. I'm sorry, hija. Ako na ang humingi ng tawad
sa lahat at salamat dahil dumating ka." Hinging paumanhin ng ginoo. Sinuklian niya
iyon ng totoong pagngiti. Niyakap siya nito, gayon din ang mga kapatid ni Andrew at
dinala na si Andrei sa upuan.

Andrew gently held her hand and brought it to his mouth. When he let it go. He
mouthed the words I'm sorry.

Bukod sa malamlama at namumula ay nanlalalim din ang mga mata nito. Patunay na
hindi ito nagkaroon ng maayos na tulog. He looked so horrible yet sexy and as ever
handsome. They finally made a way to the altar where the priest was patiently
waiting for their arrival.

3 DAYS LATER...

Nagising si Patricia nang nag-iisa sa kama. Inilibot niya ang paningin sa paligid,
wala roon ang lalaki. Ang bahay na tinutuluyan nila ay bagong bili ni Andrew. Doon
sila dumeretso pagkatapos ng reception. Tinanggihan niya ang honeymoon sa ibang
bansa na regalo sa kanila ng mga magulang ni Andrew.

Mas nais niyang gugulin ang oras sa bago nilang tahanan. Nag-usap sila ng
masinsinan ng binata. Pinatawad nga niya ito at binigyan ng pangalawang
pagkakataon. Bumaba siya ng kama, tinungo ang pinto at sinilip ang anak sa kabilang
silid.

Napahinto siya sa pagbukas ng makarinig ng ingay sa guest room. Kinakabahang

tinungo niya ang silid, mula sa liwanag ng buwan na lumusot sa bintana, nakita niya
ang kahabag-habag na hitsura ng asawa. Magulo ang buhok at yumuyogyog ang balikat.

"Andrew?"

Hindi man lang umangat ang ulo ng lalaki para tingnan siya.

"What are you doing here? Hindi ka dapat nandito. You see? I'm a messed. I couldn't
forgive myself for what I did to you. Inuusig pa rin ako ng konsensya ko. Wala
akong kwenta. Ang gago ko. Ang dapat sa'kin masunog sa impyerno. Pero heto ka, at
pinatawad mo pa rin ako. Im not deserve this. Im not deserve for your love,
Patricia. You should have let me alone. You deserve someone better not the jerk
like me." Sinabunutan nito ang buhok.

Nakagat ni Patricia ang ibabang labi. Kinurot ang puso niya nang marinig ang sinabi
ni Andrew. Napaka-meserable ng anyo nito.

He took a deep breath and calm herself.

"I tried to kill myself after the incident." he added.

Napatulala si Patricia. Nanatili siyang nakatayo sa harap. "Kahit naging malabo ang
lahat, isa lang ang tumatak sa isip ko. Ang boses mo na nagmamakaawa, sa'kin. Kahit
pinagdusahan ko ang nagawa ko sa'yo. Alam kong hindi pa rin iyon sapat. I'm a
beast." Ani nito.

Lumapit si Patricia, lumuhod sa harap nito at ipinatong ang kamay sa ibabaw ng

kamay ni Andrew. Nanginginig iyon. Doon napagtanto ni Patricia na duguan ang kamao
nito. Kinuha niya ang kamay nito at ikinulong sa kanya.

"Pareho tayong nasaktan. Pareho din nating hindi ginusto ang mga nangyari. I
already forgive you, at sana ikaw rin sa sarili mo." Umiling si Andrew. Binitawan
niya ang kamay nito at ikinulong ang mukha sa mga palad.

He looks terrible. His eyes were closed. Waring dinadama ang init na nagmumula sa
palad ni Patricia.

"Mahal kita, Andrew. Tanggap ko na ang lahat. Palayain mo rin na ang sarili mo.
Naisip ko, na kung patuloy akong magagalit sa'yo. Walang patutunguhan iyon at hindi
lang tayo ang masasaktan kundi pati na si Andrei. Tama nang nagsisi ka.
Pinagsisihan mo ang lahat at nagdusa ka. Kalimutan na natin ang masamang nakaraan.
Handa na akong yakapin ang ano mang madilim na kahapon mayroon ka." Buong pusong
pagkasabi niya sa asawa.

Tumaas ang nanginginig nitong mga kamay at ikinulong sa kamay niya. Pinahiran ng
hintuturo niya ang luhang sumungaw sa mga mata nito na kay lamlam na nakatitig sa
kanya.

Binigyan niya ng masuyong ngiti ang asawa at niyakap. Mariing ipinikit ang mga mata
at dinama ang init ng katawan ng bawat isa.

Pag nagmahal ka ng isang tao, nagagawa mo yung mga bagay na kahit kailan di mo
inaasahang gagawin mo. Gaya ng pagpapatawad. Dahil nangingibabaw ang pagmamahal
kaysa sa galit na nararamdaman.

Bali-baliktarin man ang mundo, hindi niyon mababago ang katotohanan na minsan sa
buhay ng tao hindi maiiwasan na magkamali kasi sa pagkakamaling iyon, doon tayo
natutoto. Life is short to hold grudges. If you're not happy holding it, then let
it go. Free yourself. Learn to forgive.

"HEY, are you okay?"

Nasapo ni Patricia ang ulo nang biglang umikot ang paningin niya. Nasa hardin sila,
at ang mga bata ay masayang naglalaro. Naroon kasi ang kambal sa kanila. Kaya naman
masaya ang bahay dahil sa ingay ng tatlo. Araw iyon ng sabado, walang pasok sa
opisina ang asawa.

Sinalubong niya ang nag-aalalang tingingin ni Andrew. Nakahawak ito sa magkabilang

braso niya. Sumagot siya ng dahan-dahan na pag-iling. Ewan ba niya. Parang biglang
hinahalukay ang sikmura niya. Napa-sandal siya sa dibdib ng asawa nang umataki ulit
ang hilo niya hanggang sa tuluyan na siyang nawalan ng malay. Ang huling narinig
niya ang pagpapanic ng boses ng asawa.
"Hmmm..."

Mahigpit na hawak ni Andrew ang kamay ni Patricia. Hindi niya tinangkang umalis sa
tabi nito, naroon lang siya simula nang mawalan ito nga malay. Kaagad siyang
nagpatawag ng doctor na kakaalis din lamang.

"Sweetheart..."

Unti-unting bumukas ang mga mata ng asawa. Disoriented pa ito nang magmulat.
Umangat ng bahagya ang ulo nito sa unan na kaagad niyang dinaluhan.

He felt like floating in a cloud nine. A genuine and gentle smile curved in his
lips. He planted soft kisses all over her cheeks. Which is made her growled.

Inilayo niya ng bahagya ang mukha. At pinakatitigan ang asawa. "I love you, I love
you so much." Muli niyang pinugpog ng halik ang buong mukha nito.

Though she furrowed her brows, he didn't mind. Sa huli, umungol ito at ikinawit ang
sa leeg niya ang dalawang braso. Isinubsob ni Patricia sa dibdib niya ang mukha at
mariing inamoy-amoy.

"Hmm... ang bango-bango mo." Umangat ang ulo nito at napalabing nginisahan siya. A
naughty smiled.

"Masama pa ba ang pakiramdam mo? Gusto mong kumain? O may gusto kang kainin? Just
tell me, sweetheart."

"I'm okay now, I just want only you. Ano ba ang nangyari?"

"You were fainted. Sobrang nag-alala ako sa'yo, kaya tumawag ako ng doctor para
matingnan ka..." sadyang ibinitin ni Andrew ang kasunod na sasabihin.

"Anong sabi ng doctor? Okay naman ako 'di ba? Maayos na ang pakiramdam ko. Wala
naman siguro akong sakit."

Umiling siya. "Wala, but you're pregnant. And thank you so much for bearing again
my child."

Sandaling natigilan si Patricia. Hindi siya kaagad nakahuma. She took a minutes
para ma-process ng utak niya ang sinabi ni Andrew.

"A-anong sabi mo?" Sa wakas ay nahanap niya ang dila.

"Oh, God! Sweetheart, you're pregnant." Nangilid ang luha sa mga mata ng babae.

Dali-dali iyong dinaluhan ni Andrew at niyakap ito ng mahigpit. Yakap na puno ng

pagmamahal at pagsamba sa asawa.

Nang kumalas sa isa't-isa, sinakop naman ni Andrew ang labi ng asawa. His two palm
cupped her face and lifted it up a little bit. Their tongue exploring both indside.
An erotic moaned escape from Patricia's mouth. He traveled his one hand, through
her hair. Stroking it. Down to her collarbone. His fingers trailed off to her
spine. Napaigtad ito nang ipasok niya sa loob ng damit ang kamay. Feeling her warm.
And expertly exploring her treasures.

His heart beat increased as well as hers, nararamdaman niya iyon dahil magkadikit
ang harap nila. Mabilis na tumataas baba ang dibdib nito. Dinala niya ang kamay sa
harap at masuyonh minasahe ang dalawang umbok.

The ecstasy was too high. He wanted her. All of her right at the moment. He parted
their lips, he smile when she groaned as if protesting.

Malamlam na pinasadahan niya ng tingin ang kabuoan ng asawa. Gaya niya habol pa rin
nito ang hininga.

"I want to make love to you, sweetheart..." He whispered huskily. She didn't reply,
instead just biting her lower lips as if teasing him. He hold the hem of her dress.
"May I?"

With a seductive nod, and a tempting gesture of a wife. He grinned. Pulling up her
dress. Napangiti siya nang sumalubong sa kanya. Ang kulay rosas nitong utong.
Tayong-tayo iyon, at medyo lumaki.

Yumuko siya upang sakupin iyon. Mabagal at walang pagmamadali. Naging mabilis ang
paghinga ng asawa. Ang tiyan nito ay tumaas baba rin.

She threw her arms around his neck. While he was sucking and licking her. He wanted
to taste every part of her body, so he cast his head downward. Licking her skin.
Her body rose up and down. Up and down.

"Ahhh... A-andrew..."

She was stroking his hair. Kinagat niya ang garter ng panty nito at hinila pababa
gamit ang ngipin. Gusto niyang sambahin ang katawan ng asawa. Her well-shaved g-
spot begging his warm mouth. It's clean and so erotic. He lowered down his head and
began sipping her soul. The sound of her moaned, made him more aroused.

"That was intense, thank you Drew."

Yumuko si Andrew upang sagutin ng halik sa noo ang asawa. They've just finished
their third love making. Pinanatili niya ang labi sa noo nito, while she jabbing
his chest in a circular motion. They were still both naked under the blanket.

"Anything for you, wife."

"Mama, papa! Open the door please, I want to see my brother or sister!"

Nagpanic silang dalawa nang walang tigil na kinakatok ng anak ang pinto.

"Oh, God! Baby, wait a minute." Sigaw ni Patricia.

Andrew chucked while staring at the naked woman in front of him. Inabot niya ang
damit nito at siya na mismo ang nagpasuot. Minadali niya ring isinuot ang boxer at
pinagbuksan anv hindi makapag hintay na panauhin.

Lumiwanag ang mukha ng anak nang mapagbuksan. Hindi nito pinansin ang ama, bagkus
ay sinugod ang ina at niyakap ng mahigpit habang ang tainga ay nasa tiyan nito.

"Hello, there. I'm your kuya Andrei."

Natawa na lamang sila sa anak. Parang hindi na yata ito makapaghintay na masilayan
ang kapatid. Lumapit si Andrew at niyakap ang kanyang mag-ina. Wala na siyang
mahihiling pa dahil nasa kanya na lahat ng kailangan niya.

Asawang mapagmahal at maalaga. At anak na kasing gwapo niya. Malambing at

masunurin.

The End.