ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

>Συν Αθηνά και χείρα κίνει

(μαζί με την παράκληση στην Αθηνά κίνησε και τα χέρια σου)
Ζητώντας τη θεϊκή βοήθεια μη μένεις άπραγος
Αίσωπος

>Αδύνατον τον μηδέν πράττοντα πράττειν ευ

(Είναι αδύνατο να ευτυχεί όποιος δεν ασχολείται με καμιά εργασία)
Αριστοτέλης

>Τ'αγαθά κόποις κτώνται

(Τα αγαθά αποκτούν οι άνθρωποι με κόπους)

>Πάσα τε επιστήμη,χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης

αρετής ,πανουργία τις , και ου σοφία φαίνεται
(Κάθε επιστήμη,όταν χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και την υπόλοιπη
αρετή,γίνεται πανουργία κι όχι σοφία)
Πλάτων

>Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει

(Ολοι οι άνθρωποι εκ φύσεως επιθυμούν τη γνώση)
Πλάτων

>Απαιδευσία πάντων τών παθών μήτηρ

(Η απαιδευσία είναι μητέρα όλων των παθών)
Πλούταρχος

>Χαλεπόν εαυτόν γνώναι

(Είναι δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του)
Θαλής

>Γνώθι σαυτόν
(Να γνωρίσεις τον εαυτό σου)
Χίλων

>Εν οίδα , ότι ουδέν οίδα

(Ένα γνωρίζω,ότι δηλαδή δεν γνωρίζω τίποτε)
Σωκράτης
>Εδιζησάμην εμαυτόν
(Εξερεύνησα τον εαυτό μου)
Ηράκλειτος

>Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς

(Ο εχθρός των ανθρώπων είναι ο εαυτός τους)
Ανάχαρσις

>Αιέν αριστεύειν καί υπείροχον έμμεναι άλλων,μηδέ γένος πατέρων

αισχυνέμεν
(Πάντοτε να είσαι άριστος και ανώτερος των άλλων και να μη ντροπιάζεις
το γένος των πατέρων σου)
Όμηρος

>’Ηθος ανθρώπω δαίμων

(Το ήθος δημιουργεί τη μοίρα του ανθρώπου)
Ηράκλειτος

>Λάθε βιώσας
(Να ζεις χωρίς να είσαι αντιληπτός)
Δημόκριτος

>Χρόνου φείδου
(Να χρησιμοποιείς με οικονομία το χρόνο σου)
Χίλων

>Γονείς δε τίμα και φίλους ευεργέτει

(Να τιμάς τους γονείς σου και να ευεργετείς τους φίλους σου)
Μένανδρος

>Νόει το πραττόμενον
(Nα έχεις συναίσθηση των πράξεών σου)
Βίας ο Πριηνεύς

>Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος

(Να παίρνεις με την πειθώ, όχι με τη βία)
Βίας ο Πριηνεύς

>Αρχή άνδρα δείκνυσι

(Η εξουσία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του ανθρώπου)
Βίας ο Πριηνεύς
>Πάταξον μεν, άκουσον δε
(Κτύπα με , αλλά και άκουσέ με)
Θεμιστοκλής

>Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον

(Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι, και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι)
Θουκυδίδης

>Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν

(Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με εκείνων που την
κυβερνούν)
Ισοκράτης

>Η γλώσσα σου μη προτρεχέτω του νου

(Να μην προτρέχει η γλώσσα σου της σκέψης σου)
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος

>Κράτιστον χρημάτων ευβουλία

(Το πιο καλό πράγμα είναι η ορθή κρίση)
Σοφοκλής

>Φθείρουσι ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί

(Οι κακές συναναστροφές καταστρέφουν τα χρηστά ήθη)
Μένανδρος

>Σοφοίς ομιλών καυτός εκβήσει σοφός

(Εάν συναναστρέφεσαι σοφούς ανθρώπους,και συ ο ίδιος θα γίνεις σοφός)
Λουκιανός

>Ανθρωπος ων μέμνησο της κοινής τύχης

(Σαν άνθρωπος που είσαι να θυμάσαι ότι έχεις κοινή τη μοίρα με τους
άλλους ανθρώπους (δηλ.το θάνατο))
Ισοκράτης

>Πολλά τά δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει

(Πολλά είναι τα θαυμαστά (και επικίνδυνα) πράγματα στον κόσμο,αλλά
σαν τον άνθρωπο κανένα)
Σοφοκλής

>Μηδένα πρό τού τέλους μακάριζε

(Πριν από το τέλος της ζωής του να μην θεωρείς κανέναν ευτυχισμένο)
Σόλων
>Μηδενί συμφοράν ονειδίσης,κοινή γάρ η τύχη και το μέλλον
αόρατον
(Να μην κοροιδέψεις κανένα για τη συμφορά του,γιατί η τύχη των
ανθρώπων είναι κοινή και το μέλλον άγνωστο)
Ισοκράτης

>Τά δέ μοι παθήματα , μαθήματα γέγονεν

(Τα παθήματά μου,έχουν γίνει μαθήματα)
Αρχαίο ρητό

>Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται

(Όταν πέσει η βελανιδιά, όλοι τρέχουν να μαζέψουν ξύλα)

Σκιάς όναρ άνθρωπος

(Ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς)

Πίνδαρος

Έρως ανίκατε μάχαν

(Έρωτα ανίκητε στη μάχη)

Σοφοκλής