Sejarah Pendidikan Selepas Merdeka.

Sebaik mencapai kemerdekaan, usaha ditumpukan untuk mewujudkan satu sistem

pelajaran kebangsaan. Sehubungan itu, Ordinan Pelajaran 1957digubal berdasarkan perakuan

Laporan Razak 1956 yang mengutamakan perpaduan dan menjadi teras Dasar Pendidikan

Kebangsaan. Terdapat tiga jenis laporan penting yang menjadi asas kepada sejarah

pendidikan selepas kemerdekaan iaitu :

1) Laporan Bernandes

Laporan ini mencadangkan penubuhan sekolah kebangsaan yang menggunakan

Bahasa Melayu atau Bahasa Inggeris sebagai pengantar. Apabila salah satu daripada

bahasa tersebut dipilih sebagai bahasa pengantar, maka bahasa yang satu lagi

digunakan sebagai bahasa kedua. Jawatan kuasa barnes yang telah menggariskan

tujuan sekolah melayusebagai memupuk perkembangan inidividu kea rah

kecemerlangan yang boleh dicapai dari segi pengetahuan dan kemahiran, menggalak,

merangsang dan membolehkan komuniti melayu mencapai kedudukannya dalam

perhubungannya dengan kaum-kaum lain dalam masyarakat majmuk dan membantu

pembinaan kewarganegaraan atau negara.

2) Laporan Fenn – wu (1951)

Laporan Fenn – Wu diketuai Dr. Fenn yang merupakan Setiausaha Kerja

Bersekutu Negara China dan Dr Wu (Pertubuhan Bangsa – Bangsa Bersatu). Mereka

mengkaji semula Laporan Barnes serta melayan kehendak masyarkat Cina yang

menganggap laporan tersebut bertujuan menghapuskan bahasa dan budaya orang

Cina. Terdapat beberapa cadangan yang telah dibuat, kemudiannya menjadi asas

Ordinan Pelajaran 1952.

 3) Ordinan Pelajaran 1952

Ordinan Pelajaran merupakan sebuah jawatankuasa yang telah ditubuhkan

oleh Kerajaan British untuk mengkaji Laporan Barnes dan Fenn – Wu. Sekolah

kebangsaan yang mempunyai corak sistem persekolahan kebangsaan seperti sekolah

vernakular Cina dan Tamil tidak diterima sebagai sistem persekolahan kebangsaan.

Oleh itu bahasa Cina dan Tamil diajar sebagai bahasa ketiga. Walau bagaimanapun,

Ordinan Pelajaran 1952 tidak menjadi kenyatan disebabkan masalah kewangan.

Penyata Razak (1956)

Penyata Razak diwudjudkan apabila Parti Perikatan mencapai kemenangan dalam

pilihan rata pada tahun 1955. Menteri Pelajaran pada Ketika itu Y.B Dato’ Tun Abdul Razak

Hussein telah menubuhkan Jawatankuasa Pelajaran dan mensyorkan beberapa perubahan

dalam sistem pendidikan. Menurut Mohd Aziziee Hasan (2019) Laporan Penyata Razak 1956

ialah kesinambungan dari Laporan Penyata Fen-Yu 1951 yang menolak cadangan pendidikan

satu aliran yang dicadangankan dari Laporan Barnes 1950.

Justifikasi cadangan pihak colonial dari laporan Barnes ialah untuk mengekang

pengaruh komunis di sekolah-sekolah vernacular terutama skolah-sekolah Cina dan usaha

meweujudkan pendidikan monolinguaslisme. Penyata Razak menjadi paksi kepada dasar

pendidikan hari ini sehingga ia menjadi Akta Pelajaran 1957.

Laporan Rahman Talib 1960

Ditubuhkan untuk mrngkaji semula Laporan Razak. Dikrtuai olrh En Abdul Rahman

Talib, Menteri Pelajaran pada Ketika itu. Dalam usaha untuk mengemas kini dan mengkaji

semula syor-syor yang terkandun di dalam Penyata Razak, maka pada tahun 1959, satu kajian
semula diadakan. Hasil daripada penyemakkan inilah, maka Laporan Rahman Talib

diwujudkan pada Tahun 1960 dan kemudiannya dimaktubkan dalam Akta Pelajaran 1961.

Menurut Ensklopedia 2011, Walaupun Hasrat dan tujuan Akta Pendidikan 1961 ini

untuk menyatukan kaum yang ada di Malaysia ini, tetap secara praktikalnya sukar untuk

mencapai maklamat itu memandakangkan pola tempat tinggal yang berlainan. Misalnya

orang Melayu tinggal di kampung-kampung dan pinggir pantai, Kaum Cina tinggal di

Kawasan perlombongan dan Kaum India tinggal di kawasan ladang-ladang getah. Dengan ini

tentulah amat sukar utuk menyatukan mereka.