4 de marzo de 1962

Xela Arias 2 de novembro de 2003

Deixou os estudos cando estudaba COU, para comezar a

traballar na editorial Xerais, en 1979 no ano da sua
fundación, primeiro traballou como empregada de oficina,
despois da creación e investigación, e entre 1990 e 1996
como editora e escritora.
En 1991 retoma os seus estudos, estudando Filoloxía Hispánica na
Universidade de Vigo, licenciándose en 1996 na Universidade de
Santiago de Compostela e comezando a especialidade en galego-
portugués.
En 1992 casou co fotógrafo e matemático Xulio Gil
Rodríguez, con quen tivo ao seu único fillo, Darío, en 1994.
No curso 1999-2000 comeza a traballar como profesora,
de lingua e literatura españolas, en diferentes concellos
galegos.
En 1986 foi finalista en dous concursos, o Premio Antón Losada Diéguez coa súa primeira
obra Denuncia do equilibrio e no Premio Esquío de poesía con Lili sen pistolas, obra inédita.
Sociedade da Língua Portuguesa por Amor á Perdición de Camilo Castelo Branco (1986,
Xerais)Ramón Cabanillas de O derradeiro dos mohicanos de James Fenimore Cooper (1993,
Xerais)Póstumamente, o 2004 Placido Castro de O Spleen de Paris de Baudelaire.
O 29 de maio de 2004 fíxose unha homenaxe en Vigo, organizada pola Asociación Galega
de Editores, a Asociación de Tradutores Galegos e a Asociación de Escritores en Lingua
Galega.Ese mesmo ano, a editorial Xerais e a AELG publicaron o libro Xela Arias, quedas en
nós, coordinado polo pai da poeta, Valentín Arias

Denuncia do equilibrio (1986)

Lili sen pistolas (1986, traballo inédito).
Tigres come cabalos (1990)
Darío a Diario (1996)
Intempériome (xullo, 2003)
Maldito lindo (traballo inédito)
Xela Arias. Poesía reunida (1982-2004) (2018)
Non te amola (2021)