Iginalak na panoorin nag muna video tungkol sa mga Anak ni Loki bago

basahin ang mito. https://youtu.be/cg_NLOQxFuo

Ang Adbentura ni Alexandra

Sa mundo ng mortal, kung saan ang gobyerno ay puno korap na tao na

gutom sa kapangyarihan. Ang mga mamamayan ay nasa isang kalagayan ng
kahirapan, at ang mga lungsod sa buong mundo ay marumi.

May isang babae na nagngangalang Alexandra Dmrtl, na gustong baguhin

ang mundo para sa kabutihan ng lahat. Ang kanyang mga magulang
gayunpaman ay laban sa kanyang ideolohiya, kaya siya ay kinasusuklaman at
iniwan ng kanyang pamilya sa kanyang paglaki. Sa edad na 29, siya ay na-
promote na maging pinuno ng isang mafia gang at kinuha ang pagkakataong ito
upang sundin ang kanyang mga mithiin.

Isang araw, habang gumagawa ng mga tungkulin sa gang, bigla siyang

nasugatan dahil sa hindi maipaliwanag na pangyayari, "Aghh!" sabi niya. "Anong
nangyari? Paano ako nasugatan ng biglaan?" May mga marka ng paso sa buong
katawan niya pati na rin sa kanyang paligid. "Nasaktan ka ba?" Isang
misteryosong lalaki na may malaking pigura ang nagsalita kay Alexandra.

Binuksan niya ang kanyang mga mata at nakita niya ang isang matangkad na
maskuladong lalaki na may kakaibang pananamit. Sabi niya, “S-sino ka? At
anong nangyari?” Sumagot ang misteryosong lalaki na may malalim na tono,
“Ako si Thor, anak ni Odin, at ang prinsipe ng Asgard. Nandito ako para takasan
ang galit ng aking ama dahil sa mga problema sa aking pamilya." Nagpatuloy si
Alexandra sa pagtatanong tungkol sa lalaking nagngangalang Thor at
naunawaan niya ang nangyari. "Naghihingi ako ng tawad dahil nasasaktan kita,
pananagutan ko hanggang sa gumaling ka."

Tatlong taon na ang lumipas matapos ang mga kakaibang pangyayari at

naging matalik sila na magkaibigan. Si Alexandra ay nag-aalinlangan noong una,
ngunit sa paglipas ng panahon at pagkakita nito nang personal, naniwala siya na
may mga diyos at diyosa na wala sa mundong ito. Siya ay naudyukan na ang
pag-iisip na baguhin ang mundo sa isang mas mahusay na lugar ay posibleng
pangyayari. Sa kabilang banda, nag-aalala si Thor. “Mukhang nag-aalala ka,
sabihin mo sa akin kung ano ang nangyayari? At may maitutulong ba ako sa
iyo?" Sabi ni Alexandra. Malungkot na tugon ni Thor, "Nakatanggap ako ng balita
mula kay Asgard tungkol sa pagtakas ni Fenrir, at hindi ako mapakali sa pag-iisip
kung ano ang mangyayari sa mga sumusunod na kaganapan." Sagot ni Thor.

Samantala, sa mundo ng Asgard, ang mga tagapaglingkod ni Odin ay nasa

kalungkutan. “Ano sa palagay natin ang gagawin? Hindi alam ni Thor ang
pagkamatay ng kanyang ama” sabi ng isa sa mga tagapaglingkod. Habang nag-
uusap ang mga katulong, biglang sumulpot si Thor sa harapan nila. “Nasaan si
ama? Gusto ko siyang makausap. Ang pagtakas ni Fenrir ay isang mahalagang
paksang tatalakayin, dahil maaaring kabilang dito ang pagtakas nina Hel at
Jörmungandr.” Ang kaharian at ang mga lingkod nito ay tahimik. Nag-aalinlangan
din sila tungkol sa babaeng dinala ni Thor. Sagot ng isa sa mga tagapaglingkod,
"Thor, isasama namin ang bisita mo may mahalagang bagay na kailangan nating
pag-usapan tungkol kay Odin." Sinamahan si Alexandra habang narinig ni Thor
ang lahat tungkol sa nangyari habang wala siya.

"NAMATAY SIYA?!?" bulalas ni Thor. Nagulat ang mga tagapaglingkod.

"Dalhin mo ako sa kinaroroonan ng aking ama, at lahat ay dapat umalis
pagkatapos." Ang lahat maliban kay Thor ay umalis sa lugar kung saan
nakakulong ang bangkay ni Odin.” Si Thor ay umiyak at nagluksa sa pagkamatay
ng kanyang ama "Mahal kong ama, sino ang maaaring gumawa ng ganoong
bagay sa iyo. Ang lahat ng tao sa kaharian ay palaging nagmamahal sa iyo at
niluluwalhati ka nang husto.” Habang nagluluksa si Thor ay sinisikap din niyang
alamin kung sino o ano ang pumatay sa kanyang ama. Ang kanyang paghatol ay
nagpasiya na ito ay si Hel.

Nagpasya siyang hanapin si Hel, ngunit humarang si Alexandra. "Saan ka

pupunta Thor?" Sumagot si Thor, "Hahanapin ko kung sino ang pumatay sa
aking ama." Sinubukan ni Alexandra na pigilan si Thor. "Gusto ko ang iyong
pasya, ngunit hindi ito ang oras para maging tanga. Sa tingin ko, pinakamainam
na manatili dito at protektahan ang iyong mga tao." Gayunpaman, hindi pinansin
ni Thor ang kanyang payo at hinanap si Hel. Nabulag siya ng galit at naisipang
patayin si Hel.

Sabay-sabay na pinuntahan nina Hel at Fenrir si Jörmungandr, ngunit sa halip

ay natagpuan nila si Loki. "Itay, kami ay nagagalak na makita ka dito.
Kasalukuyan naming hinahanap si Jörmungandr at kumpletuhin ang aming
paghihiganti sa pamamagitan ng pagsakop sa Asgard." Sabi ni Hel. Sumagot si
Loki at sinabing, "Kamusta mga anak ko, naririnig ko at naiintindihan ko ang
sinasabi niyo. Maaaring hindi ko kayo matulungan, ngunit maaaring nagkataong
alam ko kung saan ang lokasyon ni Jörmungandr. Si Hel at Fenrir ay sumunod
sa direksyon na itinuro ni Loki at tumungo sa pinapayong lokasyon.

Dumating ang mga anak ni Loki sa kanilang destinasyon kung saan nakakita
sila ng isang napakalaking talon sa gilid ng kaharian ng mga diyos. Doon ay
nakakita sila ng isang napakahaba at malaking ahas, na mas malaki kaysa sa
mundo. Kinausap ni Hel ang ahas, “Mahal kong kapatid, ako ito, si Hel, at ako ay
naparito upang isama kita at si Fenrir para sakupin natin ang kaharian ng
Asgard. Napatay na namin si Odin at ngayon na ang oras para kunin ang
kanyang trono." Sumagot si Jörmungandr, “Napakabuti, matagal ko nang
hinihintay na dumating ang sandaling ito. Sa wakas ay makakaganti na tayo.”
 Habang naglalakbay si Thor gamit ang kanyang martilyo, na nangangalang
Mjolnir, nakita niya ang kanyang kapatid na si Loki at nagpasya na tanungin siya.
"Kapatid ko, Loki, matagal na tayong hindi nagkita mula nang itapon ka sa
kaharian ng Asgard" sabi ni Thor. “Kumusta Thor, ang tagal na talaga, kumusta
na ang Asgard. Sana ay mabuti pa ang pakiramdam ni ama.” sagot ni Loki.
Dagdag pa ni Thor, “Bagaman sigurado akong alam mo na ito, ngunit
nalulungkot akong ipaalam sa iyo na namatay si Itay. Ngayon sabihin mo sa akin
kung nasaan sila!" Sarkastikong tugon ni Loki, “Mahal kong kapatid, hindi ko
sinabi sa aking mga anak na patayin ang ating mapagmahal na ama, lalo na ang
pakikisangkot sa kanila.” “Loki, wala akong binanggit tungkol sa mga anak mo sa
usapan natin.” Inihanda ni Thor ang kanyang martilyo at inatake ang kanyang
kapatid. Sa kabilang banda, alam na ni Loki at samakatuwid ay umiiwas sa
kanyang pag-atake. Nag-away ang magkapatid mula gabi hanggang madaling
araw hanggang sa tuluyang nagtagumpay ang isa sa kanila. Ibinato ni Thor ang
kanyang huling pag-atake ngunit biglang, "Teka!" sabi ni Loki na nasaktan ng
husto, “Alam ko kung nasaan ang mga anak ko. Aaminin ko na sila nga ang
pumatay kay Odin, gayunpaman hindi ako kasali sa kanilang pagpaplano.
Naniniwala akong nasa gilid sila ng Asgard kasama si Jörmungandr… iyon lang
ang alam ko.” Iniwan ni Thor si Loki na nasugatan sa lupa habang lumilipad siya
kasama si Mjolnir.

Sa kabilang banda, si Alexandra kasama ng mga katulong sa palasyo. Siya

ay naaaliw sa kagandahan ng Asgard samantalang nalulungkot dahil biglang
umalis si Thor. "Ano ang relasyon mo kay Thor" sabi ng isa sa mga katulong.
Sagot ni Alexandra, “Nagkita kami ni Thor tatlong taon na ang nakalilipas, at
mula noon ay nagkaroon ako ng damdamin para sa–.” Biglang isang malakas na
pagsabog ang narinig sa labas. Ang lahat kasama si Alexandra at ang mga
katulong ay lumabas sa palasyo at natakot sa kanilang nakita. “Paano nangyari
ito ng biglaan? Ang lahat ay sobrang mapayapa ilang minuto ang nakalipas. Sino
kayang gumawa ng ganyan!?" bulalas ni Alexandra. Nakaramdam ng takot ang
mga taga-Asgard sa kanilang nakita. Isang malaking ahas na mas malaki kaysa
sa palasyo at natakpan ang asul na kalangitan ng kaharian; isang mabangis na
lobo na kumakain ng mga bantay na parang may pista; at ang reyna ng
kamatayan na namumuno sa underworld.

“Aghh! Ano ang ginawa natin upang maging karapat-dapat nito? Nasaan si
Odin?" Sigaw ng isa sa mga tao. Unti-unting bumagsak ang kaharian ng Asgard.
"Odin? Pinatay namin siya!" Isang boses na galing sa wala saanman ay narinig.
Lahat ay tumingin kung saan narinig ang boses. Nagulat ang lahat nang
makitang nakatakas si Hel sa underworld. Isang malakas na ungol ang narinig at
ang mga Asgardian ay parang sinaksak sa puso dahil sa takot. Napatingin ang
mga tao kung saan narinig ang tunog at napakalaking ang gulat nila na
nakatakas din si Fenrir sa kanyang kulungan.

Sa wakas ay nakarating na si Thor sa gilid ng Asgard. Gayunpaman,

sinalubong siya ng katahimikan ng talon at mapayapang kalikasan. "Loki,
Nagsinungaling siya!" Galit na sabi ni Thor. Napansin niya ang nangyari at
nagmamadaling pumunta sa kaharian.

Pagdating ni Thor sa Asgard, nagulat siya nang makitang napalibutan na ni

Jörmungandr ang Asgard. Sinubukan ni Thor na salagin ang Asgard ngunit hindi
ito nagtagumpay dahil sa kanyang pakikipaglaban kamakailan sa kanyang
kapatid na si Loki. Ipinatawag ni Hel ang kanyang mga kampon bilang mga tropa
upang tumulong sa pagsakop sa Asgard. Ang mga Asgardian at ang magkapatid
ay nagsimula ng isang digmaan, na nagpapatuloy nang maraming oras. Si Thor
ang pinakamatagal sa labanan at tinulungan niya ang mga Asgardian na
magtagumpay sa halos lahat ng digmaan. Pagkatapos ay nakita si Alexandra na
nagtatago mula sa digmaan kasama ang ilang mga normal na Asgardian na
lahat ay nanginginig sa takot. Natakot din si Alexandra para sa kaligtasan ni
Thor.
 "Lalaban ako!" Sabi ni Alexandra. Sumagot ang isa sa mga katulong,
"Nababaliw ka ba, ikaw ay walang iba kundi isang mortal lamang. Mamamatay
ka sa isang iglap kung tumuntong ka ng kahit isang paa sa larangan ng
digmaan." Gayunpaman, nagpatuloy si Alexandra. "Ako ang pinuno ng isang
napakalaking organisasyon na gumagawa ng napakadelikadong misyon araw-
araw, sa tingin mo hindi ko ito magagawa?"

Si Thor at ang magkapatid ay ilang oras na nag-aaway at mukhang talo si

Thor, habang panalo ang mga kalaban niya. Biglang kinagat ni Fenrir si Thor sa
kamay kung nasaan ang kanyang martilyo. Pagkatapos ay nawalan ng malay si
Thor. Nakita ito ni Alexandra at nagsimulang tumakbo palapit sa kanya na
ikinagulat ng lahat. "Thor!" sigaw ni Alexandra. "Sino ka?" Sabi ni Hel. Hindi siya
pinapansin ni Alexandra at patuloy sa paghikbi habang si Thor ay nakahiga sa
lupa. Nagpasya si Hel na saksakin si Alexandra, ngunit biglang hinarangan ni
Thor si Alexandra. Pagkatapos ay sinaksak si Thor upang protektahan si
Alexandra. Napaluhod si Thor habang umaagos ang dugo sa kanyang bibig.
"Hindi maaari!" sigaw ni Alexandra na nanlalaki ang mga mata. "Mukhang
nasobraan ang pagtingin ko sa iyo." sabi ni Hel. Pagkatapos ay bumagsak si
Thor sa lupa, at namatay.

Nalungkot at nagalit si Alexandra kay Hel at sa kanyang mga kapatid.

"Halimaw ka!" sabi ni Alexandra. Habang nakaluhod, nakita ni Alexandra ang
Mjolnir. Pagkatapos ay tumakbo siya patungo sa martilyo. Habang sinusubukan
niyang buhatin ang Mjolnir, pinagtatawanan siya ni Hel at ng kanyang mga
kapatid na nagsasabing ang Mjolnir ay maaari lamang buhatin ng mga karapat-
dapat na tao. Bigla na lang niyang naigagalaw ang martilyo ng paunti-unti.
Nagawa ni Alexandra na iangat ang martilyo nang may kaunting pagsisikap.
"Imposible! Kahit ako, ang diyosa ng kamatayan, ay hindi makagalaw ng martilyo
sa pamamagitan ng puwersa, lalo pa ang isang mortal lamang." Galit na galit na
sabi ni Hel.
 Masiglang lumaban sina Hel at Alexandra. Gayunpaman, dahil sa kawalan ng
karanasan ni Alexandra sa paggamit ng Mjolnir, may kalamangan si Hel. Sa
kabila ng kanyang sitwasyon, patuloy pa rin siyang lumalaban at unti-unting
nasasanay na paano gamitin ang Mjolnir. Malungkot na nagkomento si Hel,
"Hindi lamang nagawa mong iangat ang Mjolnir, ngunit ginamit mo rin sa buong
potensyal nito!" Nanatiling tahimik si Alexandra at patuloy na hinahampas ng
martilyo si Hel. Nakita nina Fenrir at Jörmungandr na natatalo ang kanilang
kapatid na babae kaya nagpasya silang suportahan siya.

Ang labanan ay tatlo laban sa isa. Noong una ay kapalagayang-loob si

Alexandra dahil malapit na niyang talunin si Hel. "Ngayong mayroon na siyang
suporta, hindi ko kayang isipin na mananalo ako sa laban na ito nang mag-isa."
Bulong ni Alexandra sa sarili na humihinga ng malalim. Ang mga tao ng Asgard
ay hindi pareho ang iniisip. Naudyukan sila ng kanyang patuloy na pagkilos sa
pagtalo sa kaaway. “Sulong! Tayo mga Asgardian ay tatanggol sa ating bayan.
Kahit isang mortal lang ay nagawang buhatin ang martilyo ni Thor, bakit tayo
hindi pwede lumaban." Sabi ng isang sundalong Asgard.

Mga pasa dito, mga bangkay doon. Ang kaharian ng Asgard ay naging isang
kaparangan ng digmaan. Ang away sa pagitan ng mga anak ni Loki at Alexandra
ay malapit ng umabot sa konklusyon nito. "Huff, Huff." Huminga ng malalim si
Alexandra. Siya ay nawalan ng isang braso sa kanan, isang higanteng peklat
mula sa kuko ni Fenrir, habang nakikipaglaban sa isang solong paningin.
Ganoon din ang masasabi sa kanyang mga kaaway. Sina Jörmungandr at Fenrir
ay tinamaan ng pinakamalakas na kidlat ni Mjolnir na nagresulta sa pagkamatay
nilang dalawa. Hel nasugatan nang husto, “Paano!? Bakit tayo natatalo?"
Walang nasabi si Alexandra at tinalo si Hel gamit ang isang malakas na bagsak
ng Mjolnir.

Ang mga taga-Asgard ay sumisigaw sa tuwa at saya habang sila ay

nagtagumpay sa digmaan. Maraming buhay ang nasawi, nasugatan ang mga
tao, ngunit sa huli ay nanalo. Gayunpaman, si Alexandra ay biglang nawalan ng
malay. Siya ay puno ng dugo at bumagsak sa lupa. Mabilis na tinulungan siya ng
mga Asgardian at halos hindi nila nailigtas ang kanyang buhay. Dalawang linggo
siyang nakatulog.

"Nasaan ako? Sino ako? Bakit ako nandito?” nagising si Alexandra mula sa
pagkakahimbing. Mabilis na sumugod ang isa sa mga katulong upang sabihin ito
sa iba. Sinabi nila kay Alexandra ang nangyari at naalala niya ang lahat at
nagsimulang bumagsak ang mga luha sa kanyang mata. Nais ng mga taga-
Asgard na siya ang maging Reyna gayunpaman, itinanggi niya dahil napagtanto
niyang hindi niya nailigtas si Thor.

Nagpasya si Alexandra na manatili sa Asgard ng ilang linggo at pagkatapos

ay bumalik sa mundo ng mga mortal upang matupad ang kanyang mga
hangarin. Napagtanto niya na kung maililigtas niya ang Asgard, maililigtas din
niya ang kanyang mundo.

Inihanda nina:
Sayson, Kherwin Carl L.
Tomon, Rex Crizaldo