Ο ήρωας του δάσους

δάσους

Μια φορά και έναν καιρό,

ήταν ο Τσιπ το σκιουράκι. Ο Τσιπ ζουσε στο δάσος
µαζί µε τα άλλα ζώα του δάσους.

Το δάσος ήταν πολύ όµορφο, µε πυκνά και ψηλά

δέντρα, γεµάτο βελανιδιές. Ο Τσιπ λαχταρούσε τα
βελανίδια και ήταν ο πιο γρήγορος από όλα τα
σκιουράκια του δάσους. Ήταν καλόκαρδος, ευγενικός
και γενναιόδωρος µε όλα τα ζωάκια του δάσους, όµως
τα άλλα ζώα δεν τον έβαζαν στη παρέα τους και ήταν
πάντα µόνος και λυπηµένος.
Ο Τσιπ δεν ήταν σαν όλα τα σκιουράκια, ήταν
ξεχωριστός. Ήταν πολύ όµορφος, µε απαλό τρίχωµα,
αλλά είχε µια τεράστια ουρά! Η ουρά του ήταν τόσο
µεγάλη που δεν µπορούσε να περπατήσει, γιατί
µπερδευόταν στα πόδια του. Κάθε µέρα τα ζωάκια του
δάσους έπαιζαν οµαδικά παιχνίδια και ο Τσιπ δεν
µπορούσε να παίξει µαζί τους. Κάθε φορά που
προσπαθούσε να παίξει µε τα άλλα ζώα η ουρά του
µπλεκόταν στα πόδια των άλλων ζώων. Τότε τα
ζωάκια τον έδιωχναν µε άσχηµο τρόπο και τον
κορόϊδευαν.
 - Παιδιά πάλι έρχεται στο παιχνίδι µας ο Τσιπ µε
τη µεγάλη ουρά!

- Γρήγορα να κρυφτούµε, γιατί η άσχηµη ουρά του

µας εµποδίζει στο παιχνίδι µας!

Στην παρέα όµως ήταν ένα ποντικάκι που

συµπαθούσε τον Τσιπ.

- Αφήστε τον Τσιπ να παίξει µαζί µας! Είπε το

ποντικάκι.
- Μπορούµε να κάνουµε έναν αγώνα . Ο Τσιπ µε
τη µεγάλη του ουρά έχει πολύ µεγάλη ταχύτητα!
Ας δούµε ποιος µπορεί να ανέβει πιο γρήγορα στο
δέντρο και να µαζέψει τα περισσότερα βελανίδια.
Τα άλλα ζώα δεν συµφώνησαν µε το ποντικάκι και ο
Τσιπ κατέβασε το κεφαλάκι του περπατώντας αργά
για το σπίτι του. Το ποντικάκι τον ακολούθησε και
κάθισε µαζί του.

- ∆εν πρόκειται ποτέ να παίξω ξανά µε κανένα

ζωάκι. ∆εν έχω φίλους! Ποιος θέλει έναν σκίουρο
µε τεράστια ουρά; Πάντα θα είµαι άχρηστος και
παράξενος για όλους!

Τα δάκρυά του έτρεχαν στο γλυκό του προσωπάκι

σαν το νερό. Το ποντικάκι τον πλησίασε και κάθισε
κοντά του.
 - Μην µιλάς έτσι για τον εαυτό σου Τσιπ! Όλοι
είµαστε ξεχωριστοί. Ο κόσµος δεν θα ήταν
όµορφος, αν όλα ήταν ίδια! Κάθε πλάσµα στη Γη
έχει τη δική του οµορφιά και ο κάθε ένας έχει
ξεχωριστές ικανότητες!

Την επόµενη µέρα το ποντικάκι πήγε στο σπίτι του

Τσιπ.
- Καληµέρα Τσιπ! Θέλεις να πάµε βόλτα και µετά
να παίξουµε;
- Ναι, το θέλω πολύ. Σήµερα είµαι πολύ
ευτυχισµένος! Πρώτη φορά θέλει να παίξει κάποιος
µαζί µου! Είσαι σίγουρος πως θέλεις να είµαι µαζί
σου; Φοβάµαι, µήπως η µεγάλη µου ουρά σου
χαλάσει τη διασκέδαση.
- Τσιπ, πρέπει να µάθεις να εκτιµάς τον εαυτό σου.
Είσαι ένας πολύ καλός φίλος και µπορείς να
προσφέρεις πολλά σε όλα τα ζωάκια.

Από εκείνη την ηµέρα ο Τσιπ και το ποντικάκι ήταν

αχώριστοι φίλοι. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον και
περνούσαν όµορφα. Η τεράστια ουρά του Τσιπ δεν
ενόχλούσε το ποντικάκι.

Όταν έβρεχε, ο Τσιπ µε την ουρά του σκέπαζε το

ποντικάκι για να µην βραχεί.

-Κοίταξε Τσιπ! Η ουρά σου µας προστατεύει από τη

βροχή και έτσι δεν κρυώνουµε!
Μια άλλη µέρα, χιόνιζε πολύ και το κρύο ήταν
τσουχτερό. Το ποντικάκι κρύωνε πάρα πολύ και
έτρεµε από το κρύο. Ο Τσιπ µε τη φουντωτή και
τεράστια ουρά του, τύλιξε το ποντικάκι και τον
εαυτό του! Το ποντικάκι ένιωθε µεγάλη ασφάλεια
µε τον Τσιπ.

Όταν το χιόνι ήταν πολύ πυκνό, τα ζωάκια δεν

έβρισκαν εύκολα φαγητό. Ο Τσιπ µε την µεγάλη
του ουρά είχε πολύ καλή ισορροπία και µπορούσε
να ανέβει πολύ γρήγορα σε ψηλά µέρη, ώστε να
ψάξει καλύτερα για φαγητό.
- Βλέπεις Τσιπ πόσο µας βοηθάει η ουρά σου; Κάθε
ένας είναι µοναδικός και πρέπει να εκτιµάµε το
ξεχωριστό χαρακτήρα του. Πρέπει να νιώθεις
περήφανος για τον εαυτό σου και να τον εκτιµάς.

Τα ζώα του δάσους έβλεπαν κάθε µέρα τον Τσιπ να

βοηθά πολύ το ποντικάκι και έβλεπαν
διαφορετικά πια τον Τσιπ.

- Παιδιά, θέλετε να φωνάξουµε τον Τσιπ και το

ποντικάκι να παίξουµε;

- Ναι, θέλουµε! Να συναντηθούµε όλοι µαζί και να

κάνουµε διαγωνισµό στο σκαρφάλωµα δέντρων.
Ο Τσιπ ανεβαίνει πολύ γρήγορα στα δέντρα και
µαζεύει τα περισσότερα βελανίδια!
Από εκείνη την ηµέρα ο Τσιπ και τα ζώα του
δάσους έγιναν αχώριστοι φίλοι! Ο Τσιπ προστάτευε
τους φίλους του από τη βροχή, το κρύο και τους
βοηθούσε να βρουν φαγητό. Ο Τσιπ πρώτη φορά
ήταν ευτυχισµένος και ζούσε την κάθε του µέρα µε
πολύ χαρά, παρέα µε τους φίλους του!