1. Objawy typowe dla dzieci z separacyjnym zaburzeniem lękowym.

Dla dzieci zmagających się z zaburzeniem separacyjnym typowe są:

• Nierealistyczne obawy
• Nadmierna wrażliwość
• Nieśmiałość
• Chroniczny lęk
• Koszmary senne
• Brak pewności siebie
• Są niedojrzałe jak na swój wiek
Nieadekwatnie duży lęk przed rozdzielniem z opiekunem i otoczeniem domowym to najważniejsza cecha obrazu
klinicznego separacyjnego zaburzenia lękowego.

2. Czym charakteryzuje się zespół lęku uogólnionego?

Charakteryzuje się on wzmożonym, przewlekłym napięciem emocjonalnym, ciągłym lękiem, niepokojem, drażliwością,
kłopotami z koncentracją uwagi, częstym uczuciem pustki w głowie czy zakłóceniami snu. Dziecko zamartwia się bliżej
nieokreślonymi problemami, nie potrafi się uspokoić, zgłasza uporczywe dolegliwości bólowe czy wzmożone napięcie
mięśniowe. Dzieci mogą mieć trudności w nauce wynikające ze słabej koncentracji uwagi i kłopotów w podejmowaniu
decyzji. Boją się pomyłek, długo analizują każdy błąd i przewidują jedynie negatywne konsekwencje swojego działania

3. Jak na rozwój zaburzeń lękowych wpływają rodzice lękliwi, nadopiekuńczy, oraz

zdystansowani?
- Do czynników sprzyjających rozwojowi zaburzeń lękowych zalicza się obserwację nadmiernie lękliwych i
nadopiekuńczych rodziców. Lękliwi rodzice często zbyt mocno wyczulają dziecko na potencjalne zagrożenia i uczą je bycia
w stanie ciągłej gotowości. Nadmierna opiekuńczość wiąże się natomiast z przekazem, że rodzice nie wierzą w
samodzielność i zdolności zaradcze dziecka.

Z drugiej strony, rodzice zdystansowani i chłodni również sprzyjają rozwojowi lęków. Dziecko czuje się pozostawione same
sobie i pozbawione wsparcia w radzeniu sobie z wyzwaniami, zdobywaniu kompetencji życiowych i budowaniu
pozytywnego obrazu siebie samego.

4. Jak u dzieci może przejawiać się depresja?

Depresja u dzieci objawia się przez takie zachowania jak płacz, unikanie kontaktu wzrokowego, dolegliwości fizyczne, brak
apetytu, zachowania agresywne, a czasem nawet zachowania lub akty samobójcze

U dzieci głównym objawem depresji często jest rozdrażnienie i zgłaszanie licznych skarg somatycznych, a nie znacznie
obniżony nastrój. - Może pojawiać się odmowa uczęszczania do szkoły, wycofanie się z zabaw i kontaktów, zmniejszenie
zainteresowań.

- U starszych dzieci (młodzieży) wyraźne jest depresyjne zaburzenie myślenia: poczucie beznadziejności i bezradności,
negatywna ocena siebie, świata i przyszłości.

- Obraz zaburzeń depresyjnych u młodzieży może mieć nietypowy charakter i obejmować takie objawy, jak np. wzrost
masy ciała, uczucie ciężkości w kończynach, nadmierna wrażliwość na odrzucenie społeczne, czy pobudzenie
psychomotoryczne.

5. Czy istnieje związek między przebyciem depresji dziecięcej a większym ryzykiem  pojawienia

się zaburzeń psychicznych w życiu dorosłym?
Przebycie depresji w wieku dziecięcym lub młodzieńczym zwiększa ryzyko wystąpienia innych chorób i zaburzeń
psychicznych w dorosłym życiu.
6. Czynniki predysponujące i wyzwalające depresję.
1) Czynniki predysponujące

- Czynniki osobiste:-> podatność genetyczna, historia zaburzeń nastroju w rodzinie, przebyte we wczesnym dzieciństwie
choroby, depresyjne reakcje biologiczne na stresory (zaburzenia jedzenia, snu, zmęczenie) -> właściwości psychologiczne
związane z rozwojem intelektualnym, indywidualną podatnością na zranienie, zewnętrznym umiejscowieniem źródła
kontroli, stylem przetwarzaniem informacji, słabą regulacją emocji, z małymi umiejętnościami społecznymi i
rozwiązywania problemów

- Czynniki środowiskowe -> Niepewny typ więzi emocjonalnej z rodzicami (gdy opiekunowie nie są wystarczająco
dostępni i niedostatecznie wrażliwie reagują) — doświadczenie takiego przywiązania łączy się wśród nastolatków z
wyższym poziomem depresji, negatywnie wpływa na obraz samego siebie. -> Problemy w relacji z rodzicami: negatywne
postawy rodzicielskie (chłodne, odrzucające, z dystansem) -> Mocno krytyczny i kontrolujący, restrykcyjny lub
niezaangażowany styl wychowania -> Dezorganizacja życia rodzinnego i niedostępność rodziców z powodu ich choroby,
nadużywania alkoholu i środków psychoaktywnych, przemoc w rodzinie -> Utrata jednego lub obojga rodziców -> Niski
status społeczny i złe warunki socjalne rodziny

2) Czynniki wyzwalające Czynniki wyzwalające to bieżące i krytyczne wydarzenia: Utrata znaczących osób, trudności w
kontaktach z rodzicami, rówieśnikami, nauczycielami, niepowodzenia szkolne, brak wsparcia w placówce edukacyjnej,
choroba, nadużywanie substancji psychoaktywnych, przemoc, zmiana środowiska, konflikty w rodzinie i inne ekspozycje
na negatywne sytuacje życiowe. Do powstania depresji u adolescentów przyczynia się także ograniczanie przez członków
rodziny procesu zdobywania samodzielności i indywiduacji młodego człowieka