Kolaru Pathigam Book

ேகாள% பதிகம்
விளக்கவுைர
இரா. இமயவரம்பன்
உள்ளடக்கம்
*கவுைர 4
காப்பு 6
ேகாள0 பதிகம் - சி0 4றிப்பு 7
பதிக வரலா0 8
பலன்கள் 11
1. ேவயு0 ேதாளிபங்கன் 15
2. என்ெபா: ெகாம்ெபாடாைம 33
3. உ=வளர் பவள ேமனி 40
4. மதி>தல் மங்ைகேயா: 48
5. நஞ்சணி கண் டன் எந்ைத 55
6. வாள்வரி அதளதாைட 61
7. ெசப்பிள *ைலநன் மங்ைக 66
8. ேவள்பட விழி ெசய்D 71
9. பலபல ேவடமா4ம் 75
10. ெகாத்தலர் 4ழலிேயா: 80
11. ேதனமர் ெபாழில் 85
இைச வளம் 93
பா நலம் 95
தி=ஞானசம்பந்தர் ெவண் பா மாைல 98
Dைண நின்ற >ூல்கள் 111

-கவுைர
'அஞ் 4வ5 யாெதான் %ம் இல்ைல,
அஞ் ச வ<வ5ம் இல்ைல'
என்றார் அப்பர் ெப0மான். உள்ளத்தில் இைறவன் வ ீற்றி0க்7ம் ேபா9

அச் சத்திற்7 அங்ேக இடமி0க்கா9; 9ன்பம் விலகி நலம் ெப07ம்.
அப்பைரப் ேபால் இந்த உண் ைமையத் தம் ெமய்யுணர்வாகக் ெகாண் @த்
தீ ைமைய எதிர்த்9 நின்ற சிவன0ட் ெசல்வர்கAள் தைலயாயவர்
தி0ஞானசம்பந்தர். ேகாAம் நாAம் தமக்7ச் சாதகமாக
இல்ைலெயன்றாCம், ஆAம் அரசEம் த@த்9 நின்றாCம், இைறவனின்
தாAம் நீ Fம் 9ைண என்F ெகாண் @ 9ணிவுடன் நின்F வாதில் ெவன்ற
ெசந்நாப் புலவர் இவர். சம்பந்தர் பாGய ேகாளF பதிகம், கற்பவர் ெநஞ்சில்
கவைல ஒழித்9க் களிப்பளித்9த் ெதளிேவற்Fம்; நாள்ேதாFம்
பGப்பவர்கைளப் பஞ்ச Jதங்கAம் அஞ்சி வணங்கி@ம்.
'ேகா=ம் நா=ம் அ?யாைர வந்5 நலியாத வண் ணம் உைர ெசய் த

ெசால் மாைல' என்0 ேபாற்றப்ப:ம் இந்தக் ேகாள0 பதிகத்Dக்4ப்
ெபா=Fம் விளக்க*ம் அளிக்4ம் தி=வ=ட்ேபற்ைற எனக்4 அ=ளிய
சிவெப=மானின் தி=க்கழேல பற்றாகக் ெகாண: இந்த >ூைலத்
ெதாடங்4கிேறன்.
நான் ேதவாரத் தி=*ைறகைளப் பGதறக் கற்றறிந்தவேனா, ைசவ

சித்தாந்தத்ைத Kைறப்பG பயின்றவேனா அல்ல என்பைத இங்ேக
ெதரிவித்Dக் ெகாள்கிேறன். தி=ஞான சம்பந்தர் ேபான்ற ெதய்வத் தமிழ் க்
கவிஞர்களின் பாடல்களால் உள்ளம் கவரப்பட்: அவர்தம் பாட்Hன்
ெபா=ைள நான் அறிந்தவா0 விளக்கம் அளிக்க வி=ம்பிேய இந்தப்
புத்தகத்ைத எLதியி0க்கிேறன்.
இந்தப் புத்தகத்தின் இ0தியில் அைமந்Dள்ள ‘தி<ஞானசம்பந்தர் ெவண் பா
மாைல’ என்Iம் அந்தாதி ெவண் பாக்கள் மட்:ேம என் ெசாந்தக் க=த்தில்
உதித்த எGத்Dப் பைடப்புகள். இந்>ூலில் இடம்ெப0ம் மற்ற எல்லாக்
க=த்DகFம் ெப=ம்பாJம் பல்ேவ0 Dைண >ூல்களிலி=ந்D
ெதா4க்கப்பட்டைவேய அன்றி என் ெசாந்தக் க=த்ேதா கற்பைனத்
திணிப்ேபா அல்ல என்பைதயும் இங்4த் ெதளிவுப:த்த வி=ம்புகிேறன்.
இந்தப் புத்தகத்ைத உ=வாக்க எந்ெதந்த >ூல்கள் Dைண ெசய்தன
என்பதற்கான பட்Hயைலயும் பிற்ேசர்க்ைகயாக அளித்Dள்ேளன்.
இப்புத்தகத்தில் ெசாற்பிைழேயா ெபா=ட்பிைழேயா இ=ப்பின் அ0ள்Mர்ந்9

ெபாFத்9 இதைன ஆதரித்D ஏற்0க் ெகாள்Fமா0 ேவண் :கிேறன். தங்கள்
மதிப்பிற்7ரிய க0த்9கைளயும் விமர்சனங்கைளயும்
contactme@imayavaramban.com என்Eம் என9 மின்னஞ்சல் Kகவரிக்7
அEப்பி ைவக்7மாF ேகட்@க்ெகாள்கிேறன். நான் ெதாடர்ந்9 எLதி வ0ம்
பதிவுகைள வாசிக்க www.imayavaramban.com என்Eம் என9 இைணய
தளத்திற்7 வ0ைக த0மாFம் ேகட்@க்ெகாள்கிேறன்.
அன்புடன்,
இரா. இமயவரம்பன்
காப்பு
Aவான் மலிமறிநீ ர்ப் ெபாய் ைகக் கைரயினியற்
பாவான் ெமாழிஞானப் பாEண் F - நாவான்
மறித்ெதஞ் ெசவிய-தாய் வார்த்தபிரான் தண் ைட
ெவறித்தண் கமலேம வ ீF.

- நால்வர் நான்மணிமாைல
ெபா=ள்:
தாமைரப் Mக்களால் நிைறந்த Dூய்ைமயான நீ ைர உைடய தடாகக் கைரயில்

உைமயம்ைமயால் ெகா:க்கப்பட்ட ஞானப்பாைல உண் :, அ*தமாக
ேதவாரப்பாக்கைள என் ெசவிகFக்4 அளித்த பிரானாகிய
தி=ஞானசம்பந்தரD தண் ைட அணிந்த மணம் ெபா=ந்திய தாமைர ேபான்ற
தி=வHேய அHேயIக்4 வ ீ:ேபற்ைற அளிக்க வல்லD.
ேகாள% பதிகம் - சி% Gறிப்பு
ேகாள0 பதிகம் Dன்பங்கைளப் ேபாக்4ம் பதிகம்; Dயர் Dைடக்4ம் பதிகம்;
தைடகைள விலக்கி அ=ள்த=ம் பதிகம். இப்பதிகம் ெதய்வத் தி=மைறயாம்
ேதவாரத்தின் இரண் டாம் தி=*ைறயில் இடம்ெபற்0ள்ளD.
ஞானப்பாCண் ட அ0ட்ெசல்வெரன்Fம் ஆAைடய பிள்ைளயாெரன்Fம்
ேபாற்றப்ப@ம் தி=ஞானசம்பந்தரால் பாடப்ெபற்ற இப்பதிகம் அ=ள்வள*ம்,
ெபா=ட்ெசறிவும், இைசயழ4ம் நிைறந்த ஓர் ஒப்பற்ற தி=ப்பதிகமாகத்
திகழ் கிறD.
'ேகாள்' என்ற தமிழ் ச் ெசால்Jக்4 'ெகாள்Fதல்' என்0 ெபா=ள். நம் மனம்,

ெசால், ெசயல் என்0 அைனத்ைதயும் ஆட்ெகாண் : நம் வாழ் வின் மீD
ஆதிக்கம் ெசJத்Dம் சக்தி பைடத்ததால் நவகிரகங்கைளக் 'ேகாள்கள்' என்0
அைழக்கிேறாம்.
‘ேகாள0 பதிகம்’ என்பதில் உள்ள ‘ேகாள்’ என்Iம் ெசால் கிரகங்களின்

ஆதிக்கத்ைத மட்:மல்லாமல் மற்ற தீைமகளான பிணிகள், ஏழ் ைம, ஆகாத
நாள்கள் *தலானவற்ைறயும் 4றிக்4ம்.
'அ0' என்றால் 'விலக்4 அல்லD நீ க்4' என்0 ெபா=ள். தீைமகைள ேவர0த்D

நன்ைம விைளவிப்பதால் இப்பதிகம் ‘ேகாள் அ0 பதிகம்’ என்0
ெபயர்ெபற்றD. இந்த உண் ைமையப் பைறசாற்0வD ேபால் இப்பதிகத்தின்
*தல் பாடலிேலேய ‘அ0’ என்ற ெசால் ‘மாச0’, ‘ஆச0’ என இ=*ைற பயின்0
வந்Dள்ளD.
அேதேபால் ‘நலியாமல்’ என்Iம் ெசால் Qன்0 பாடல்களில் வந்Dள்ளைமயும்

ேநாக்கத்தக்கD. ‘நலியாமல்’ என்றால் ‘வாட்டாமல்’ என்0 ெபா=ள்.
‘விைனயான வந்D நலியா’, ‘இடரான வந்D நலியா’ என்0 ெசால்Jம்ேபாD
தீவிைனகFம் இடர்கFம் அHயவர்கைள வாட்டாD என்0 உத்தரவாதம்
த=கிறார் சம்பந்தர். ேமJம், இப்பதிகத்ைதப் பற்றிப் பா:ம்ேபாD ‘ேகா=ம்
நா=ம் அ?யாைர வந்5 நலியாத வண் ணம் உைரெசய் ெசால் மாைல’
என்ேற 4றிப்பி:கிறார். எனேவ, இப்பதிகத்ைத ‘நலியாமல் காக்4ம் பதிகம்’
என்0ம் சிறப்புற அைழக்கலாம்.
பதிக வரலா%
பாண் Hய நாட்: அரசன் Rன்பாண் Hயன் (நின்றசீர் ெந:மாறன்) ைசவ
சமயத்ைதத் Dறந்D சமண மதத்ைதத் தGவினான். ஆனால்
அரசமாேதவியாராகிய மங்ைகயர்க்கரசியா=ம் அைமச் சர் 4லச் சிைறயா=ம்
சிவெநறிையக் ைகவிடாமல் பின்பற்றி வந்தனர். இந்த இ=வ=ம்
தி=மைறக்காட்Hல் எGந்த=ளியி=ந்த தி=ஞானசம்பந்தப் ெப=மானிடம்
தமD DூDவர்கைள அIப்பி ைவத்D மDைரயில் சிவெநறிையப் பரப்பி
அ=Fமா0 அவரிடம் விண் ணப்பித்தனர்.
சம்பந்த=ம் மDைரக்4ச் ெசன்0 தி=நீ ற்றின் ெப=ைமைய மக்கள்

உண=ம்பHச் ெசய்யேவண் :ம் என்0 வி=ம்பினார். தம்*டன் அங்4
எGந்த=ளியி=ந்த அப்பர் ெப=மானிடம் தமD வி=ப்பத்ைதத் ெதரிவித்தார்.
தி=நாவுக்கரசேரா சமணர்கள் இைழக்4ம் ெகா:ைமகைள எ:த்Dக் Rறி

மDைரக்4ச் ெசல்வD த4ந்ததன்0 என்0 த:த்த=ளினார். தவிர, ஞாயி0
*தலிய ேகாள்களின் நிைலகFம் அந்தச் சமயத்தில் சரியாக இல்ைல
என்0ம் 4றிப்பிட்டார். இதைனச் ெசவிம:த்த ஆFைடய பிள்ைளயார், “நாம்
கயிைலநாதனின் தி=வHகைளேய ேபாற்0ேவாம்; அதனால் எம்ைமத் தீங்4
அSகாD” என்0 ெசால்லி, அப்பர் மனம் ெநகிGமா0 சிவIைடய
மலர்ப்பாதங்கைளத் Dதித்D “ேவயு0 ேதாளி பங்கன்” என்0 ெதாடங்4ம்
தி=ப்பதிகத்ைத அ=ளிச் ெசய்தார். இவ்வா0 அப்ப=க்4ம் சம்பந்த=க்4ம்
இைடேய நடந்த உைரயாடைல ேசக்கிழார் கீ ழ்வ=ம் பாடல் Qலம்
அ=ைமயாக நமக்4 அளிக்கின்றார்:
அர4 அ<ளிச் ெசய் கின் றார் பிள்ளாய் ! அந்த
அமண் ைகயர் வஞ் சைனக்G ஓர் அவதி இல்ைல;
உைர ெசய் வ5 உள5 உ% ேகாள் தாIம் தீ ய;
எKந்5 அ<ள உடன் பFவ5 ஒண் ணா5” என் னப்
“பர4வ5 நம் ெப<மான் கழல்கள் என் றால்
பK5 அைணயா5” எனப் பகர்ந்5, பரமர் ெசய் ய

விைர ெசய் மலர்த்தாள் ேபாற்றி புகலி ேவந்தர்
“ேவய் உ% ேதாளி”ைய எFத்5 விளம்பி னாேர.
ெபா<ள்
அரT = தி=நாவுக்கரசர்
அ=ளிச் ெசய்கின்றார் = இவ்வா0 R0கின்றார்
பிள்ளாய் = 4ழந்தாய்
அந்த அமண் ைகயர் = அந்த சமணர்கள் இ=க்கிறார்கேள
வஞ்சைனக்4 = அவர்கFைடய வஞ்சைனகFக்4ம் அவர்கள் ெசய்யும்

ெகா:ைமகFக்4ம்
ஓர் அவதி இல்ைல = ஒ= அளேவ இல்ைல
உைர ெசய்வD உளD = ேமJம் நான் உமக்4 ெசால்ல ேவண் HயD

ேவெறான்0ம் இ=க்கிறD
உ0 = இப்ேபாD நிைலயில் உள்ள
ேகாள் தாIம் = கிரகங்கள் எல்லாம்
தீய = தீைம த=பைவயாகேவ ெதரிகின்றன
எGந்த=ள = அதனால், மDைரக்4ச் ெசல்லப் புறப்ப:வதற்4த்
உடன்ப:வD = தயாரா4வD
ஒண் ணாD = இந்த நாள் சரிபடாD
என்ன = என்0 அப்பர் ெசால்லக்ேகட்:
பரTவD = நாம் ேபாற்றி வணங்4வD
நம் ெப=மான் = நமD சிவெப=மாIைடய
கழல்கள் என்றால் = தி=வHகேள என்றால்
பGD = தீங்4
அைணயா = நம்ைம அSகாD

எனப் பகர்ந்D = என்0 பதிலளித்D,
பரமர் = சிவெப=மானின்
ெசய்ய = சிவந்த
மலர்த் தாள் = மலர் ேபான்ற தி=வHகைள
ேபாற்றி = Dதித்D
புகலி ேவந்தர் = சீகாழியின் தவ*தல்வராகிய சம்பந்தர்
ேவய் உ0 ேதாளிைய = ‘ேவயு0 ேதாளி பங்கன்’ என்0 ஆரம்பிக்4ம் ேகாள0

பதிகத்ைத
எ:த்D = ெதாடங்கி
விளம்பினார் = பாH அ=ளினார்.
இவ்வா0 சம்பந்தரால் பாடப்பட்ட ேகாள0 பதிகம் *Gவைதயும் ெசவி

ம:த்D மகிழ் ந்த அப்பர் ெப=மான், சம்பந்தரின் மDைரப் பயணத்திற்4ச்
சம்மதம் ெதரிவித்தார். தா*ம் அவ=டன் புறப்பட வி=ம்பினார். இதைன
உணர்ந்த சம்பந்தர், அப்பைரச் ேசாழ நாட்Hேலேய இ=க்4மா0 ேவண் Hனார்.
அப்ப=ம் அதற்4 இைசந்D, சம்பந்தைர மDைரக்4ச் ெசன்0 ெவற்றியுடன்
தி=ம்பி வ=மா0 வாழ் த்தி வழியIப்பினார்.
அதன்பின்னர், சம்பந்தர் பாண் Gய மன்னனின் ெவப்பு ேநாைய அகற்றி

சிவபக்தனாக்கினார் என்Fம், அதனால் ெவ7ண் ட சமணர்கைள அனல்
வாதத்தாCம் புனல் வாதத்தாCம் ெவன்றார் என்Fம் ெபரிய புராணத்தில்
வ0ம் தி0ஞானசம்பந்தர் வரலாற்றின் Nலம் நாம் அறிந்9 ெகாள்ளலாம்.
பலன் கள்
‘அஞ் சி ஆகிEம் அன் புபட்F ஆகிEம் ெநஞ் சம் வாழி நிைன நின் றிNைர
நீ ’’
- அப்பர்
“என் ெநஞ்சேம! இைறவைன நிைனக்காவிHல் பல்வைகத் Dன்பங்கள் வந்D

வாட்:ேம என்0 அச் சம் ெகாண் டாவD ஆண் டவைனத் ெதாGவாயாக!
அவ்வா0 அன்றி, இைறவன் ேமல் பக்திெநறி ெபாங்கக் காதலாகிக் கசிந்D
கண் ணீர் மல்கி வழிபட்டாJம் அDவும் சாலச் சிறந்தேத! எனேவ, அச் சேமா
அன்ேபா எதைனக் ெகாண் : இைறவைனத் ெதாGதாJம் சரிேய! ஆனால்,
இைறவைன வணங்காமல் மட்:ம் இ=ந்Dவிடாேத! “ என்0 தம் ெநஞ்சத்Dக்4
அறிவு0த்Dகிறார் அப்பர் ெப=மான்.
தி=வு=ைவ நிைனந்D மன*=கித் ெதாGம் அHயவர்கFக்4 உடன் நின்0

அ=ள் புரிவான் இைறவன். ெதாGD ேதாத்திரங்கள் ெசால்லித் Dதித்D
நின்0, அGDம் அன்பு ெசய்பவர்களின் அல்லல் அ0ப்பவன்.
Oூறான் பயன் ஆட்? Oூ% மலர்ெசாரிந்5
Oூறா ெநா?வதனின் மிக்கேத - Oூறா
உைடயான் பரித்தெவரி உத்தமைன ெவள்ேள%
உைடயாைனப் பாடலால் ஒன் %.
இந்த ‘சிவெப=மான் தி=வந்தாதி’ பாடலின்பH, பால் ெசாரிந்D, மலர்கள் பல

Dூவி, மந்திரங்கள் ெசபித்Dப் புரியும் Mைசையக் காட்HJம்,
சிவெப=மாைனப் ேபாற்றி ஒேர ஒ= பாடல் பா:வD மி4ந்த பலன் அளிக்க
வல்லD.
சில பதிகங்கள் அறத்ைத நிைலநாட்:வைதேய *க்கிய ேநாக்கமாகக்

ெகாண் : அைமந்தி=க்4ம். ேவ0 சில ெபா=ள் ேவண் H இைறவனிடம்
Dதிக்4ம். இன்Iம் ேவ0 சில பதிகங்கள் இைசச் சிறப்ைபயும்
ெசால்லினிைமயும் ெகாண் : வாழ் வில் ேபரானந்த இன்ப ெவள்ளத்தில்
நம்ைம ஆழ் த்தி வி:ம். மற்0ம் சில பதிகங்கள் அHயவர்கFக்4 வானில்
அரசாFம் வ ீ: ேப0 அளிக்4ம். ஆனால், ேகாள0 பதிகேமா அறம், ெபா=ள்,
இன்பம், வ ீ: என்ற இந்த நான்ைகயும் ேசர்த்D அ=ளவல்லD.
ேகாள0 பதிகத்தில் எல்லாப் பாடல்களிJம் *தல் இரண் : அHகளில்

இைறவனின் தி=வு=வத்ைத வர்ணிக்கிறார் சம்பந்தர். அப்பHப்பட்ட
தி=வு=ைவ என் உள்ளத்திேல நான் வாங்கிக் ெகாண் டதால் என்ைனக்
ேகாள்கள் அSகினாJம் நல்லைதேய ெசய்யும் என்கிறார். அதனால்
ேகாள0 பதிகத்ைத ெவ0மேன பHப்பைதக் காட்HJம் இைறவனின்
தி=வு=ைவ மனதில் வாங்கிக்ெகாண் : பாராயணம் ெசய்தால் பலன்
நிச் சயம்.
ேமCம், மாணிக்கவாசகரின் வாக்7ப்பG, பா@ம் பாடல்களின்

ெபா0ைளயும் அறிந்9ெகாண் @ ெசான்னால் சிவன் தி0வGக்கீ ழ்ச் ெசன்F
நிைலெபFவ9 உFதி!
ெசால்லிய பாட்?ன் ெபா<=ணர்ந்5 ெசால்Eவார்
ெசல்வர் சிவபுரத்தின் உள்ளார் சிவன?க்கீ ழ்ப்
பல்ேலா<ம் ஏத்தப் பணிந்5
- சிவபுராணம் (மாணிக்கவாசகர்)
ெபாDவாக சம்பந்தர் பாHய ஒவ்ெவா= பதிகத்திJம் 'தி=க்கைடக்காப்பு'

என்0 Rறப்ப:ம் இ0திப் பாட்Hல் தான் அந்தந்த பதிகத்தின் பலைனக்
R0வD வழக்கம். ஆனால், ேகாள0 பதிகத்தில் ஒவ்ெவா= பாட்HJம் பலன்
Rறப்பட்H=ப்பD இந்தப் பதிகத்Dக்ேக உரிய தனிச் சிறப்பு.
தி=ஞானசம்பந்தரின் அ*த வாக்4ப்பH, ேகாள0 பதிகம் என்Iம் இந்த

அ=ள்த=ம் உயர்பதிகத்ைத அIதின*ம் ஓDம் பக்தர்கFக்4 நாள்கள்,
ேகாள்கள், தீயவர், இH, மின்னல், Mதம், கடல், எமன், எமDூதர்கள், சிங்கம்,
புலி, யாைன, பன்றி, பாம்பு, கரH, அக்கினி, விைன, தி=மால், பிரமன்,
ேதவர்கள், சி0 ெதய்வங்கள், மைற, காலம், மைல, ெவப்பு, 4ளிர், வாதம்,
பித்தம் இைவெயல்லாம் நல்லைதேய ெசய்யும்.
ேமJம், இப்பதிகத்ைத ஓDம் அன்பர்கள் விண் Sலகில் வாGம் ேதவர்களின்

ேமம்பட்ட நிைலைய அைடவார்கள். சிவகதி, சிவசாUபம், *க்தி இைவ
யாவும் கிைடக்கப் ெப0வர்.
அச் சம், பாவம், ேக@, அவலம், 7ற்றம், 9ன்பம், ேநாய், ஆழ் ந்த 9யரம்,
தடங்கல் இைவ யாவும் அGயவர்கைள நிச் சயம் அைடயா என்ப9 சம்பந்தர்
வாக்7:
அச்சம் இலர்; பாவம் இலர்; ேகFம் இலர்; அ?யார்,
நிச்சம் உ% ேநாயும் இலர்
ேகாள0 பதிகத்ைதப் பாH அன்ேபா: வழிப:ம் அHயார்கFக்4 இைறவன்

நிழல் ேபால் Dைண இ=ப்பான், அ=ெநறி காட்:வான், பக்திையத் த=வான்,
அவர்கைள உயர்நிைலக்4க் ெகாண் : வ=வான், மங்ைக ஒ=பாகமாகத்
ேதான்றி வந்D அ=ள்புரிவான். எங்ேகIம் யாதாகிப் பிறந்தாJம் தன்
அHயவர்கFக்4 *க்கண் ெப=மான் அ=ள்புரிவான். வாIலக வாழ் ைவ
அளிப்பான். இைவ யாவும் அ=ளப்ெப0வD நிச் சயம் என்0 ஆைணயிட்:க்
R0ம் சம்பந்தரின் அ*த வாக்ைக நாம் மந்திர ெமாழியாக ஏற்0க் ேகாள0
பதிகத்ைத தினம் ஓதிப் பலன்கள் யாவும் அைடந்D உயர்ேவாமாக.
ேகாள% பதிகம்
ெசாற்ெபா0ள் விளக்கம் !
1. ேவயு% ேதாளிபங்கன்
ேவயு% ேதாளி பங்கன்

விட-ண் ட கண் டன்
மிகநல்ல வ ீைண தடவி
மாச% திங்கள் கங்ைக
-?ேமல ணிந்ெதன்
உளேமபு Gந்த அதனால்
ஞாயி% திங்கள் ெசவ
் வாய்
புதன் வியாழம் ெவள்ளி
சனிபாம்பி ரண் F -டேன
ஆச% நல்ல நல்ல
அைவநல்ல நல்ல
அ?யார வர்க்G மிகேவ.
க<த்5
உைமயம்ைமைய ஒ= பாகமாகக் ெகாண் டவIம் ஆலகால விடத்ைத உண் ட
தி=க்கGத்ைத உைடயவIம் ஆகிய சிவெப=மான், மங்கல வ ீைணைய
மீட்Hக்ெகாண் :, பிைற நிலைவயும் கங்ைகையயும் *Hேமல் VHக்ெகாண் :,
என் உள்ளத்தில் எLந்த=ளினான். அதனால், ஞாயி0 *தலான ஏG
நாள்கFம், இரா4 ேகD என்0 ெசால்லப்ப:ம் பாம்புகFம், இைவ
உள்ளடங்கிய ஒன்பD ேகாள்கFம் சிவனHயார்கFக்4 மிகவும் நிர்மலமான
நலத்ைதக் ெகா:க்4ம்; இைவ யாவும் நன்ைமேய ெசய்யும்.
பாடல் ெபா<ள்
ேவய் உ% = Qங்கில் ேபான்ற
ேதாளி = ேதாைளயுைடய உைமயம்ைமைய
பங்கன் = ஒ= பாகமாகக் ெகாண் டவIம்
விடம் உண் ட = ஆலகால விடத்ைத உண் ட
கண் டன் = கGத்ைத உைடயவIம் ஆகிய சிவெப=மான்
மிக நல்ல வ ீைண தடவி = மகிழ் ச் சியுற்ற நிைலயில் மங்கல வ ீைணைய

மீட்Hக்ெகாண் :
மாச% = 4ற்றமற்ற
திங்கள் கங்ைக -?ேமல் அணிந்5 = 4ளிர் நிலைவயும் கங்ைகையயும்

*Hேமல் VHக்ெகாண் :
என் உளேம புGந்த அதனால் = என் உள்ளத்தில் பு4ந்D 4Hெகாண் H=ந்த

காரணத்தால்

் வாய் புகன் வியாழம் ெவள்ளி சனி = ஞாயி0
*தலான ஏG நாட்கFம்
பாம்பு இரண் Fம் உடேன = இரா4 ேகD என்0 ெசால்லப்ப:ம் இரண் :

பாம்புகFம், இைவ உள்ளடங்கிய ஒன்பD ேகாள்கFம்
அ?யார் அவர்க்G மிகேவ = சிவனHயார்கFக்4 மிகவும்
ஆச% = 4ற்றமற்ற
நல்ல நல்ல = நலத்ைதக் ெகா:க்4ம்! நன்ைமேய ெசய்யும்!
பாடல் விளக்கம்
அம்ைமைய *ன்ைவத்தால் அைனத்Dம் ைகR:ம்

அம்ைமயின் வாயிலாகேவ அப்பனின் அ=ைள அைடயேவண் :ம். அதனால்,
’ேவயு0 ேதாளி’ என்0 அம்ைமைய *தற்கண் 4றிப்பிட்:ப் பதிகத்ைதத்
ெதாடங்4கிறார் சம்பந்தர். இD தீைமகைள மாய்த்D நலம் த=ம் பதிகம்
ஆதலால், ெவற்றிைய அ=ள ேவண் Hயும் ேதவிைய *ன்னிட்:ப் பா:கிறார்.
ேகாள0 பதிகத்ைதப் ேபாலேவ பிற பதிகங்களிJம் *தல்பாட்Hல்

உைமயாைளப் ேபாற்றிப் பாHயுள்ளார். பின்னர் சமணர்கFடன் நிகழ் ந்த
அனல் வாதத்தின்ேபாD ‘பச் ைசப் பதிகம்’ என்0 ேபாற்றப்ப:ம்
தி=நள்ளாற்0ப் பதிகம் ெகாண் ட ஏட்Hைன ெந=ப்பினில் இட்டார். அந்த
பச் ைசப் பதிக*ம் அம்ைமைய *ன்னிட்: ‘ேபாகம் ஆர்ந்த Mண் *ைலயாள்’
என்0 ெதாடங்4கிறD. எரியில் இட்ட ஏட்:க்4 ஒன்0ம் ஆகாத வண் ணம்
வாதத்தில் ெவற்றி ெபற்றார் சம்பந்தர். அப்ேபாD அவர் ெநகிழ் ந்D பாHய
பதிகத்திJம் மைலமகைளப் ேபாற்றி ‘தளிரிள வளெராளி தனD எழில்
த=திகழ் மைலமகள்’ என்0 ெதாடங்4கிறார்.
ேகாள0 பதிகத்தில் மட்:ம் கவனித்Dப் பார்த்தால், *தல் பாடலில்

மட்:மின்றி ஒவ்ெவா= பாடலின் *தலHயிJம் அம்ைமயுடன் நீ ங்காதி=ந்D
இைறவர் எGந்த=ளிய தி=க்ேகாலத்ைதப் ேபாற்றித் Dதிக்4ம் சிறப்ைபக்
காணலாம். ேமJம், ேகாள0 பதிகத்தில் ேவயு0 ேதாளி, மதி>தல் மங்ைக,
ெசப்பிள*ைல நன்மங்ைக என்Iம் பாடல்களில் *தலிரண் : சீர்களில்
உைமயாைளப் ேபாற்றிேய ெதாடங்4வைதக் காண் கிேறாம்.
எFத்த காரியம் யாவிIம் ெவற்றி,
எங்G ேநாக்கிIம் ெவற்றிமற் றாங்ேக
விFத்த வாய் ெமாழிக் ெகங்கSம் ெவற்றி,
ேவண் ? ேனIக் க<ளினள் காளி
எனவ=ம் பாரதியின் காளிப் பாடCம்,
காைள ஒ<வன் கவிச்4ைவையக் – கைர
காண நிைனத்த -K நிைனப்பில் – அன் ைன
ேதாளைசத்தங்G நடம்புரிவாள் – அவன்
ெதால்லறிவாளர் திறம் ெப%வான்

எனவ=ம் பாரதிதாசனின் சக்தி பாடCம் ெவற்றிையத் தரவல்லவளாக
பராசக்திையப் ேபாற்Fவைத இங்4 நிைனவுRரலாம்.
ேவயு% ேதாளி
’ேவய்' என்றால் Qங்கில் என்0 ெபா=ள். மங்ைகயர் ேதாFக்4 உவைமயாக
Qங்கிைலச் ெசால்வD சங்க இலக்கிய மரபு. 'ேவல் உண் கண் ேவய்த்ேதாள்
அவட்4' என்ற தி=க்4றFம் இங்4 ேநாக்கற்4ரியD.. ேமJம் Qங்கில்
என்பD மங்கலப் ெபா=ளாகவும் ேபாற்றப்ப:வதால், 'ேகாள0 பதிகம்'
என்Iம் இந்த நலம் த=ம் பதிகத்ைத 'ேவய்' என்Iம் மங்கலச் ெசால்ேலா:
ெதாடங்4கிறார் சம்பந்தர்.
‘ேவய் உ0 ேதாளி’ என்0 ெசால்Jம் இடத்தில் ‘உ0’ என்Iம் ெசால் ‘ேபான்ற’

என்Iம் ெசால்Cக்7ப் பதிலாக வந்9 ‘ேவய் ேபான்ற ேதாளி’என்F
ெபா0ள்த0கிற9.
சம்பந்தர் இரண் டாம் தி=*ைறயில் மற்0ேமார் இடத்திJம் ேவயு0 ேதாளி

பங்கைனப் ேபாற்றிப் பாHயுள்ளார். பதிகம் பாH அ=ளிய தலம் :
தி=ெவண் கா:. அந்தப் பாடல் (நன்மக்கட்ேப0 அ=Fம் பதிகம்)
பின்வ=மா0 :
ேபயைடயா பிரிெவய் 5ம்
பிள்ைளயிேனாF உள்ளநிைனவு
ஆயினேவ வரம்ெப%வர்
ஐயுறேவண் டா,ஒன் %ம்
ேவயனேதாள் உைமபங்கன்
ெவண் காட்F -க்Gளநீ ர்
ேதாய் விைனயார் அவர்தம்ைமத்
ேதாயாவாம் தீ விைனேய.
இப்பாட்Hன் ெபா=ள் : Qங்கிைலப் ேபான்ற ெமன்ைமயும் பTைம நிற*ம்

உள்ள ேதாைளப்ெபற்ற உமாேதவிையத் தன் பங்கிேல ைவத்த=Fம்
இைறவIக்4ரிய தி=த்தலமாகிய தி=ெவண் காட்Hல் உள்ள *க்4ள நீ ரில்
ேதாய்ந்D நீ ரா:ம் பக்தர்கைளத் தீவிைனகள் அSக மாட்டா; ேபய்கFம்
அைடய மாட்டா; *ன்ேப அைடந்தி=ந்தாJம் அப்ேபய்களின் பிHயிலி=ந்D
மீள்வர். நன்மக்கள்ேப0 ேவண் :ெமன்றால் அதைனயும் ெபற்0, அதேனா:
மனத்தில் ேவ0 எவற்ைறெயல்லாம் நிைனத்தார்கேளா அவற்ைறயும்
ெப0வார்கள். இவற்ைற அைடவDபற்றிச் சிறிதளவும் சந்ேதகிக்க
ேவண் டாம்.
ேவயு0 ேதாளி என்ற *தற்பாடைலப் ேபாலேவ, ேகாள0 பதிகத்தின் மற்ற

பாடல்களிJம் உைமயாைள அழகிய ெபயர்கைளக் ெகாண் :
4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர். அந்தத் தி=ப்ெபயர்கள் பின்வ=மா0:
ஏைழ (இந்தப் ெபயர் இடம்ெப0ம் பாடல்: என்ெபா:)
மதி>தல் மங்ைக (இடம்ெப0ம் பாடல்: மதி>தல் மங்ைகேயா:)
மடவாள் (இடம்ெப0ம் பாடல்கள்: நஞ்சணி கண் டன், வாள்வரி அதளதாைட,

ேவள்பட விழிெசய்D)
ெசப்பிள *ைல நன்மங்ைக (இடம்ெப0ம் பாடல்: ெசப்பிள

*ைலநன்மங்ைக)
நாரி (இடம்ெப0ம் பாடல்: பலபல ேவடமா4ம்)
ெகாத்தலர் 4ழலி (இடம்ெப0ம் பாடல்: ெகாத்தலர் 4ழலி)
உைம ஒ< பங்கன்

உைமயம்ைமயாரிடம் ஞானப்பாJண் : ெமய்யறிவு வாய்க்கப்பட்ட
தி=ஞானசம்பந்தர் இைறவைன உைமெயா=பாகராகேவ பார்த்தார். சிவ*ம்
சக்தியும் ேசர்ந்த நிர்மல ெசாUபமாகேவ ஈசைன வணங்கினார்.
சிவெப=மான் ேதவிேயா: என்0ம் பிரியாத வண் ணம் ஈெரழில் ேகாலமாய்

நிற்4ம் ேபாD அவ=க்4 ஒ= காலில் கழல், ஒ= காலில் சிலம்பு; ஒ= காதில்
4ைழ, ஒ= காதில் ேதா:; ஒ= பக்கம் Rந்தல், ம0பக்கம் சைட*H.
அம்ைமயப்பர் ஈெரழில் காட்சியராய் நின்ற இந்த அற்புதக் ேகாலத்ைத
சம்பந்தர் இவ்வாெறல்லாம் ெநஞ்T=கிப் பா:கிறார்:
அதி<ம் கழல்கள் எதி<ம் சிலம்ேபாF இைசய,

ேதாFைடயான் ஒ< காதில் 5ூய Gைழ தாழ,
சைட ஒ<பால், ஒ<பால் இடங்ெகாள் தாழ்Gழல்
சக்திேய நாதனின் தி=க்ைக என்0ம், நாதன் சக்தியின் Dைணக்ெகாண் ேட

*த்ெதாழில்கைளயும் (ஆக்கல், காத்தல், அழித்தல்) ெசய்கிறான் என்0ம்,
சக்தி எவ்வழிேயா நாதIம் அவ்வழிேய என்0ம், இைறவன் சிவ*ம்
சக்தியுமாய் எங்4ம் நீ க்கமற நிற்கிறான் என்0ம் தி=க்களிற்0ப்பH என்Iம்
>ூல் R0வைதயும் இங்4 ேநாக்கலாம்.
விடம் உண் ட கண் டன்

சிவெப=மான் பாற்கடலில் எGந்த ஆலகால விஷத்ைதத் தன் கண் டத்தில்
அடக்கி, ேதவர்கைளக் காத்D அ*த*ம் அளித்தான். அவ்வா0 தன்னிடம்
அபயம் பு4ந்த ேதவர்கைளக் காத்தவன், தி=வHகைளச் சிக்ெகனப் பிHத்Dப்
பக்தியில் திைளக்4ம் அHயவர்கFக்4க் ேகாள்களால் வ=ம்
தீைமையெயல்லாம் த:த்Dத் தனக்4ள் அடக்கி, அவர்கFக்4ச் சிவபதம்
என்Iம் அ*தத்ைதயும் அளிப்பான். இவ்வுண் ைமையப்
பைறசாற்0வDேபால், 'விடம் உண் ட கண் டன்' என்0 Qன்ேற ெசாற்களில்
4றிப்பிட்: அHயவர் மனதினில் அ*திைனப் ெபாழிகிறார் சம்பந்தர்.
நல்லேதார் வ ீைண
உள்ளத்தில் இைறவன் வ ீற்றி=ப்பதால் விைளயும் ெதய்வ அIபவ
நிைலைய வ ீைணயின் மங்கல ஓைசயினால் உண் டா4ம் ேபரின்ப
நிைலேயா: இங்4 ஒப்பி:கிறார் சம்பந்தப் ெப=மான். மிக நல்ல
வ ீைணையத் தடவிய ஓைச எவ்வா0 உள்ளத்தில் களிப்ேபற்றி எல்லாக்
கவைலகைளயும் மறக்4ம்பHயாகச் ெசய்கிறேதா, அவ்வா0 இைறவன்
உள்ளத்தில் பு4ந்த அந்தக் கணேம எல்லா விைனகைளயும் அ0த்D
நாள்களாJம் ேகாள்களாJம் உண் டா4ம் தீைமகைளத் த:த்D நம்ைமப்
ேபரின்ப நிைலயில் ஆழ் த்Dகிறான் என்பைத மிக அழகாக இங்4
ெமாழிகிறார் நம் ஆFைடய பிள்ைளயார்.
ஈசனின் தி=வH நிழலானD மாசற்ற வ ீைணயின் ஒலிையப் ேபான்றD என்0

மன*=கப் பாHய அப்பர் Tவாமிகளின் பாடல் இங்4 ஒப்பு ேநாக்கத் தக்கD.
மாசில் வ ீைணயும் மாைல மதிய-ம்
வ ீ4 ெதன் றEம் வ ீங்கிள ேவனிEம்
U4 வண் டைற ெபாய் ைகயும் ேபான் றேத
ஈசன் எந்ைத இைணய? நீ ழேல.
- அப்பர்
ேமJம், சிவெப=மான் இைசப்பிரியர். இைசயுடன் பா:ேவார் மனத்தில் ஒன்றி

இ=ப்பார். எங்ெகல்லாம் தாளம், வ ீைண, பாடல் ஒலிக்கிறேதா அந்த இடத்ைத
விட்: நீ ங்காமல் அ=ள்பாலிப்பார். இராவணன் தவ0 இைழத்தாJம் அவன்
இைசயாழ் ெகாண் : பாHய காரணத்தால் அவைன மன்னித்D அ=ளினார்.
புகேழந்தியா=ம், தாம் இயற்றிய நளெவண் பாவில் நாரத *னிவரின் இைச

வல்லைமையப் புகGம்ேபாD, ‘சிவெப=மானின் ெநற்றிக் கண் ணிலி=ந்D
வ=ம் ெந=ப்ைபயும் 4ளிர்விக்4ம் இனிைமயான இைசைய உைடயD
நாரதரின் யாழ் ’ என்Iம் ெபா=ள்பட இவ்வா0 பா:கிறார்:
ெநற்றித் தனிக்கண் ெந<ப்ைபக் Gளிர்விக்Gம்
ெகாற்றத் தனியாழ்க் Gல-னிவன்
சிவெப=மான் தம் தி=க்கரத்தில் பைறயுடன் =த்திர வ ீைணையயும் ஏந்தி

இ=ப்பவர். அHயவர்களின் அன்பில் களிக்4ம்ேபாD இைசயுடன் தா*ம்
கீ தங்கள் பல பா:வார்; வ ீைண ெகாண் : வாசிப்பார். அவ்வா0 வ ீைணைய
மீட்Hக்ெகாண் ேட அHயவர் உள்ளத்தில் எGந்த=ளி இைசமைழ ெபாழிவார்.
இக்க=த்திைன உணர்த்Dம்பைடயாக ‘மிக நல்ல வ ீைண தடவி’ என்Iம்
ெசாற்ெறாடர் அைமந்தD இந்தப் பாடJக்4 ேமJம் சிறப்ைப அளிக்கின்றD.
ேகாள0 பதிகத்ைதக் கற்0ணர்ந்த பாரதியும், ‘நல்லேதார் வ ீைண ெசய்ேத’

என்ற ெசாற்ெறாடர் ெகாண் : தமD ேதாத்திரப் பாடைலத் ெதாடங்கியைத நாம்
இங்4 நிைனவுMர்ந்9 மகிழலாம்.
திங்க=ம் கங்ைகயும் -?ேமல் அணிந்தவன்

ேகாள0 பதிகத்தின் ஒவ்ெவா= பாட்HJம் *தலிரண் : அHகளில்
இைறவனின் தி=வு=வம் வர்ணிக்கப்ப:கிறD என்0 *ன்னர் கண் ேடாம்.
அப்பH வர்ணிக்4ம்ேபாD, *தல் அHயில் இைறவன் ேமனியின்
தி=வழைகயும் அர்த்தநாரீஸ் வர உ=ைவயும் தி=நீ லகண் டத்ைதயும்
ேபாற்0ம் சம்பந்தர், இரண் டாம் அHயில் 4றிப்பாகத் தி=*Hயின்
ெசம்ைமையப் ேபாற்றிப் பா:வார். அந்த *ைறப்பHேய, இந்தப் பாடலிJம்
*தலHயில் இைறவைன ேவயு0 ேதாளிையப் பாகமாகக் ெகாண் ட
அர்த்தநாரீஸ் வரனாகவும் நஞ்சிைன உண் டதால் க0த்த கண் டத்ைத
உைடயவனாகவும் காண் கிறார் சம்பந்தர். இரண் டாம் அHயில், தி=*Hையப்
ேபாற்0ம் ேபாD, 4ற்றமற்ற ஒளிவ ீTம் சந்திரைனயும் மாசற்0த் ெதளிந்த
நீ ைர உைடய கங்ைகையயும் அணிந்த தி=க்ேகாலத்ைதத் Dதித்D ெநஞ்சம்
ெநகிழ் ந்D பா:கிறார்.
உள்ளம் புGந்த உத்தமன்

'ேதவர்பிரான் மறிப்பு அறியா5 வந்5 உள்ளம் புGந்தான் ' என்பார்
தி=Qலர். மறிப்பு என்றால் தைட என்0 ெபா=ள். அதாவD, இைறவன் எந்த
விதத் தைடயும் இன்றி மனத்திற்4ள் பு4ந்தான் என்கிறார். இைறவன் நம்
மனத்ைத ஆட்ெகாண் : எGந்த=Fவதற்4 எைவெயல்லாம் தைடகளாக
இ=க்4ம் என்0 பார்த்தால் *தலில் 'நான்' என்Iம் அகங்காரம் ெப=ந்தைட
எனலாம். ேமJம், தி=வ=ளில் நாட்டமின்ைம, தி= ஐந்ெதGத்ைத ஓதாைம,
அன்பற்ற தன்ைம இைவயாவும் இைறவன் அ=ள் நம்ேமல் ப:வதற்4த்
தைடகளாக இ=க்கின்றன. ஆனால், நாதன் நாமம் நமச் சிவாயத்ைத நாFம்
நவிJம் நற்சிந்ைதயரான ஞானசம்பந்தரின் பால்மனம் மாறாத ெநஞ்சில்
தைடகள் ஒன்0ம் இல்ைல. ‘ெநஞ் சம் உமக்ேக இடமாக ைவத்ேதன் ,
நிைனயா5 ஒ< ேபா5ம் இ<ந்தறிேயன் ’ என்0 அப்பர் ெப=மான்
ெசால்வDேபால் இைறவைன வரேவற்பதற்காக சம்பந்தரD மனக்கதவு
எப்ேபாDம் திறந்ேத இ=க்4ம்.
‘U"#"$# %&'(#)*+,-.#’ என்Iம் தி=Qலர் வாக்4ப்பH சம்பந்தரின்

மனக்ேகாயிலில் எப்ேபாD இைறவழிபா: நைடெபற்0க்ெகாண் ேட இ=க்4ம்.
கடவுைள வழிப:ம் ேநரம் என்0 தனியாக ஒDக்காமல், எப்ேபாDம்
சிவத்தியானத்தில் Qழ் கி இ=ப்பார் சம்பந்தர். அதனால், இைறவனால் ெவ4
Tலபமாக அவரD உள்ளத்தில் >ைழந்D அ=ள்பாலிக்க *Hந்தD.
உள்ளங்கைளத் தி=:வDதான் இைறவனின் ெபாGDேபாக்4. வடெமாழி
ேவத*ம் ‘தஸ் கராணாம் பதேய நம” (தி=டர்கFக்4த் தைலவேன!
வணக்கம்) என்0 ஈசைனப் ேபாற்றி வணங்4ம். தம் மனத்ைத இவ்வா0
கவர்ந்D ஆட்ெகாண் ட இைறவைனப் பார்த்D 'என் உள்ளம் கவர் கள்வர்'
என்0 தாம் *தல்*தலில் பாHய பாட்Hேலேய சம்பந்தர் உள்ளம் உ=கி
உைரத்தைதயும் இங்4 நாம் நிைனவுப:த்திக் ெகாள்ளலாம்.
அHயவர்களின் உள்ளக் கமலம் தான் இைறவIக்4ப் பிHத்த மலர் என்பைத

Tவாமி விபுலானந்தர் அழகாகப் பாHயDம் இங்4 ேநாக்கி மகிழத்தக்கD:
ெவள்ைளநிற மல்லிைகேயா
ேவெறந்த மாமலேரா
வள்ளல் அ?யிைணக்G
வாய் த்த மலெர5ேவா
ெவள்ைள நிறப் Aவுமல்ல
ேவெறந்த மல<மல்ல
உள்ளக் கமலம?
உத்தமனார் ேவண் Fவ5
ேகாள% பதிகத்தின் சாரம்

ேகாள0 பதிகத்தின் சாரம் இDதான்: ‘நம் ெப=மான் தி=வHகைள நாம்
Dதிக்கின்றபHயால், அந்த அன்பால் ஈர்க்கப்பட்ட இைறவன் என்
உள்ளத்திேலேய பு4ந்D விட்டான்; அதனால், எனக்4 ேகாள்கள்
*தலானவற்றால் எந்த இட=ம் ேநராD’
‘உளேம பு4ந்த அதனால்’ என்Iம் இந்தச் ெசாற்ெறாடரில் ேகாள0 பதிகத்தின்

*Gக்க=த்ைதயும் அடக்கியுள்ளார் சம்பந்தர். இைதேய ேசக்கிழா=ம்
‘பர4வ5 நம் ெப<மான் கழல்கள் என் றால் பK5 அைணயா’ என்0
சாற்றியைதயும் இங்4 நிைனவுRரலாம். (பரTவD = ேபாற்0வD; கழல்கள் =
தி=வHகள்; பGD = இடர்கள் மற்0ம் 4ற்றம் 4ைறகள்; அைணயா = நம்ைம
அண் டாD)
மனம் ெவ=க்க வழியுண் F
ேவயு0 ேதாளிபங்கன் என்Iம் இந்தப் பாடலில், '4ற்றமற்ற' என்Iம்
ெபா=ள்ப:ம் ெசாற்கள் இரண் : பயின்0 வந்Dள்ளன. கங்ைகயின்
4ற்றமற்ற ெதளிந்த நீ ரின் ெப=ைமையச் ெசால்Jம்ேபாD 'மாச0' என்Iம்
ெசால்ைலப் பயன்ப:த்Dகிறார் சம்பந்தர். மற்ெறா= இடத்தில்
நவக்கிரகங்களால் 4ற்றம் 4ைறகள் ஏற்படாD என்பைதச் ெசால்Jவதற்4
'ஆச0' என்Iம் வார்த்ைதைய எ@த்தாண் :ள்ளார். அ=ைமயான
தமிழ் ச் ெசாற்களான 'மாT' மற்0ம் 'ஆT' இரண் :ம் '4ற்றம்' என்Iம்
ெபா=ைளத் த=வன.
இைதேய மகாகவி பாரதியும்:
மணிெவ=க்க சாைணயுண் F
எங்கள் -த்5 மாரியம்மா!
மனம் ெவ=க்க வழியில்ைல
எங்கள் -த்5 மாரியம்மா
என்0 தம் சிந்ைத ெதளிவாக்கி மாTகள் நீ ங்கி Dூய்ைம அைடயத்

Dைணெசய்யுமா0 *த்D மாரியம்மைன ேவண் :வைத இங்4 நிைனத்Dப்
பார்க்கலாம்.
'மாச0' மற்0ம் 'ஆச0' என்Iம் இவ்விரண் : ெசாற்கைளயும் ெகாண் :,

'4ற்றமற்ற ெதளிந்த நீ ைர உைடய கங்ைகையத் தைலேமல் அணிந்த
இைறவன், நம் வாழ் வில் கிரகங்களினால் 4ைறகள் ஏற்படாமல்
4ற்றங்கைளத் த:த்Dக் காப்பான்' என்0 உள்ளத்தில் ெப=நம்பிக்ைக
ஊட்:கிறார் சம்பந்தப் ெப=மான். இப்பதிகத்ைதப் பHப்பதால், நம் மனம்
மாTகள் நீ ங்கி ெவFப்பD நிச் சயம் என்பைதயும் இங்4த்
ெதளிவாக்4கிறார்.
சம்பந்தரின் மாசற்ற உள்ளம்

இ<ள்நீ ங்கி இன் பம் பயக்Gம் ம<ள்நீ ங்கி
மாச% காட்சி யவர்க்G.

என்பD வள்Fவரின் வாய்ெமாழி. இக்4றFக்4 எ:த்Dக்காட்டாக,
ஞானசம்பந்த=ம் ெதளிந்த - ம=ள் நீ ங்கிய - புலன் மயக்கம் அற்ற
சிந்ைதயராய் வாழ் ந்தார்; 4ற்றமற்ற (மாச0) ெமய்யறிவு வாய்க்கப்ெபற்றார்;
அதனால், ெமய்யுணர்ைவத் த:க்4ம் திைரயாகிய இ=ள் விலக
ஒளிவHவமாய்த் திகGம் ேதா:ைடய ெசவியனின் தரிசனம்
கிைடக்கப்ெபற்றார்; என்0ம் 4ைறயாத மனமகிழ் வுடன் வாழ் ந்தார். தாம்
ெபற்ற சிவம் என்Iம் இன்பத்ைத உலகத்ேதா=ம் ெபற்0 உய்யுமா0 ேகாள0
பதிகத்ைத அ=ளியD சம்பந்தரின் மாசற்ற அன்பு உள்ளத்ைதக் காட்:கிறD.
"அகல் ஒளிதாய் இ<ள் ஆ4 அற வ ீ4ம்' என்பார் தி=Qலர். அகண் ட ஒளி

பரப்பி இ=ள் என்Iம் ஆT (அGக்4) விலக ைவப்பவன் இைறவன்.
அேதேபால் நன்ைம உண் டாகத் தீைமகள் மாயேவண் :ம். அவ்வா0
தீைமகைள ஒழித்D நலம் ேசர்ப்பவனாகேவ இைறவைனக் காண் கிறார்
சம்பந்தர்.
நல்ல நல்ல
'ேவயு0 ேதாளிபங்கன்' என்Iம் இந்தப் பாடலில் 'நல்ல' என்Iம் மங்கலச்
ெசால் ஐந்D *ைற வந்Dள்ளD. இந்தப் பாடைலத் தின*ம் காதலாகிக்
கசிந்D கண் ணீர் மல்கப் பா:பவர்கFக்4, தீைமகள் விலகி என்0ம்
நன்ைமேய விைளயும் என்பைத உணர்த்Dம் வைகயில் 'நல்ல' என்Iம் இந்த
மங்கலச் ெசால் அைமந்Dள்ளைம காண் க.
'இந்த உலகத்தில் நல*டன் வாழலாம். 4ைறவற்ற நற்கதி ெபறலாம்.

இத்தைகய ேபற்றிைன அ=Fவதற்காகேவ ெபண் களில் நல்லாளாகிய
உைமயம்ைமயுடன் தி=க்கGமலம் என்Iம் தி=த்தலத்தில் சிவெப=மான்
வ ீற்றி=ந்D அ=ள்கின்றான்.'. இந்தப் ெபா=ள்பட அைமந்த 'மண் ணில்
நல்லவண் ணம்' என்Iம் பாட்HJம் 'நல்ல' என்Iம் மங்கலச் ெசால்ைல
ஒவ்ெவா= அHயிJம் எ@த்தாண் H=க்கிறார் நம் ஆFைடயபிள்ைளயார்.
மண் ணில் நல்ல வண் ணம்
வாழலாம் ைவகEம்
எண் ணில் நல்லகதிக்G

யா5ேமார் Gைறவிைலக்
கண் ணில் நல்லஃ5%ங்
கKமல வளநகர்ப்
ெபண் ணில் நல்லாெளாFம்
ெப<ந்தைக இ<ந்தேத.
- சம்பந்தர்
சங்கரன் என் Iம் தி<நாமத்தின் சிறப்பு

சங்கரன் - சிவெப=மாIைடய தி=நாமங்களில் *தன்ைமயான ஒன்0.
சங்கரன் என்றால் ‘நல்லD ெசய்பவன்’ என்0 ெபா=ள். வடெமாழியில் ‘சம்’
என்றால் Tகம்; கரன் என்றால் பண் Sபவன். இந்த ெசாற்கள் இரண் :ம்
கலந்D ‘சங்கரன்’ என்0 நின்றD.
நலமிலன் நண் ணார்க்G நண் ணினர்க்G நல்லன்
சலமிலன் ேபர்சங் கரன் .
என்பD உமாபதி சிவாசாரியார் வாக்4. இைறவன் தன்ைனச்

சரணைடந்தவர்கFக்4 நன்ைமயிைனச் ெசய்பவன். இன்பத்திைன
விைளவிப்பவன். அதனால் அவன் ேபர் சங்கரன்.
அத்தைகய நன்ைமையத் ேதாற்0விக்கத் தீைமகைள மாய்ப்பவன் இைறவன்.

இவ்வுண் ைமைய *ற்0ம் உணர்ந்த சம்பந்தர், ேகாள், நாள், பிணிகள்,
Mதங்கள் ேபான்றவற்றால் உண் டா4ம் இடர்கள் நீ ங்கிப் பக்தர்களின்
வாழ் க்ைக வளம்ெபறச் ெசய்யும் சங்கரனின் க=ைணைய நிைனவுப:த்Dம்
வண் ணம் ‘நல்ல’ என்Iம் ெசால்ைல இப்பதிகத்தின் ஓவ்ெவா= பாட்HJம்
அைமத்தி=க்கிறார்.
ேகாள்கள் அைனத்5ம் நல்லேத ெசய் யும்

வானின்றி அைமயாD இவ்வுல4 என்0 வள்Fவரால் புகழப்பட்ட
விண் ெவளியில் Vரியன் *தலாக ஒன்பD ேகாள்கள் இயங்கி வ=கின்றன.
இக்ேகாள்கFள் இரா4, ேகD என்Iம் இரண் :ம் நிழல் ேகாள்களாகக்
க=தப்ப:கின்றன. அைவ க=ம்பாம்பு, ெசம்பாம்பு என்0 Rறப்ப:கின்றன.
ேகாள்களின் தன்ைமயால் சில ேநரங்களில் நன்ைமயும், சில ேநரங்களில்

தீைமயும் ஏற்ப:கின்றன. Vரியன் ஆத்மாவுக்4ம், சந்திரன் மனDக்4ம்,
ெசவ்வாய் உடல்பலத்Dக்4ம், புதனானவன் வாக்4க்4ம், 4=
ஞானTகத்Dக்4ம், Tக்கிரன் காமத்Dக்4ம், சனி Dக்கத்Dக்4ம்
அதிபதியாவார்கள்.
இைறவன் அ=ளால் ேகாள்களினால் ஏற்ப:ம் தீைமகள் விலகி நன்ைமகள்

சிறக்4ம் என்0 ஞானசம்பந்தர் ேகாள0 பதிகத்தின் இந்த *தற்பாட்Hல்
அறிவு0த்Dகிறார்.
ேகாள0 பதிகத்தில் மட்:மல்லாமல், தாம் இயற்றிய பதிகங்கள் பலவற்றிJம்

இேத க=த்ைத உ0தியாகக் R0கிறார். உதாரணமாகப் பார்ப்ேபாமானால்,
தி=க்ேகாளிலி என்Iம் தி=த்தலத்Dப் பதிகத்தில், ‘ெநஞ்ேச! அரன் நாமம்
ேகளாய்! நம் கிைள கிைளக்4ம், ேக: படாத் திறம் அ=ளிக் ேகாளாய நீ க்4ம்,
அவன் ேகாளிலி எம்ெப=மாேன!’ என்0 தம் ெநஞ்Tக்4 உபேதசிக்கிறார்
சம்பந்தர். அதாவD, ‘என் ெநஞ்சேம! சிவெப=மானின் தி=நாமத்ைத என்0ம்
ெசவியுணரக் ேகட்: மகிழ் வாய்! அவ்வா0 நீ ேகட்பாயானால், நாம் மட்:மல்ல,
நமD உற்றா=ம் Tற்றத்தின=ம் Rட ெசழித்D நலம் ெப0வர். Dன்பங்கள்
நம்ைம வந்D அைடயாத வண் ணம் அ=ள்புரிந்D நம்ைமப் பிHத்D
ைவத்தி=க்4ம் தீய சக்திகளிலி=ந்D (கிரகங்கள் ெசய்யும்
தீைமகளிலி=ந்D) நம்ைம வி:வித்Dக் ேகாளிலி எம்ெப=மான்
காத்த=ள்வான்’ என்0 ெமாழிகிறார்.
G<காம் வயிரமாம் Y%ம் நாளாம்
ெகாள்=ம் கிழைமயாம் ேகாேள தானாம்
என்0 பா:வார் தி=நாவுக்கரசர். ேகாள்கள் எல்லாவற்ைறயும்

சிவெப=மாIைடய தி=வு=வமாக அவர் கண் டார்.

் வாய் புதன் வியாழம் ெவள்ளி
சனிபாம்பி ரண் Fம்

ஞாயி0 *தல் சனி வைர உள்ள ஏG நாள்கைளயும், Vரியன் *தல் இரா4-
ேகD வைர உள்ள ஒன்பD ேகாள்கைளயும் பாட்Hன் ஒேர அHயில் அடக்கிக்
RறியD ெதய்வக் கவிஞராகிய சம்பந்தரின் அ=ட்கவி நலத்ைதக்
காட்:கிறD.
உடேன ஆச% நல்ல நல்ல

இவ்வா0 இைறவனின் சக்திக்4 ஆட்பட்: ஒ:ங்கி நிற்4ம் ேகாள்கள் எல்லாம்,
இைறவன் நம் உள்ளத்தில் பு4ந்த அந்தக் கணேம ஒட்:ெமாத்தமாக விட்:ப்
ேபாய்வி:ம்; இங்ேக பார்த்தீர்களானால், ேகாள்கெளல்லாம் பHப்பHயாக
விலகிப் ேபாய்வி:ம் என்0 ெசால்லவில்ைல; ஒவ்ெவான்றாக வில4ம்
என்0ம் Rடக் Rறவில்ைல. ேகாள்களினால் விைளயும் தீைமகள்
அைனத்Dம் இைறவைன நிைனத்த அந்தக் கணேம ஒட்:ெமாத்தமாக விலகிப்
ேபாய் நலம் வாய்க்4ம் என்0 ெசால்வதற்காகேவ ‘உடேன’ என்Iம்
ெசால்ைலப் பயன்ப:த்தியுள்ளார் சம்பந்தர்.
நவக்கிரகங்கைளப் பற்றிய Gறிப்புகள்
Vரியன்
Vரியைன வலD கண் ணாக உைடயவர் சிவெப=மான். அவர் Vரிய

மண் டலத்தின் ந:ேவ ஒளிர்ந்D, சிவVரியன் என்Iம் தி=நாமத்Dடன்
விளங்4கிறார்; அவ=க்4ரிய அஷ் ட Qர்த்தங்களில் ஒன்0 Vரியன் என்0
சிவாகமங்கள் ெசால்கின்றன. அதனால், சிவெப=மான் ‘ஞாயிறாய நம்பன்’,
‘இரவியுமாய் நின்றார்’, ‘இரவி ஆய ேபராளன்’ என்0 ேபாற்றப்ப:கிறார்.
அஷ் ட Qர்த்தங்களாவன: மண் , நீ ர், தீ, காற்0, ஆகாயம், சந்திரன், Vரியன்
மற்0ம் ேவள்வித் தைலவன் என்0 இந்தத் தி=ச் சிரபுரப் பாடல் R0கிறD:
பா<ம், நீ ெராF, பல்கதிர் இரவியும், பனிமதி, ஆகாசம்,
ஓ<ம் வாயுவும், ஒண் கனல், ேவள்வியில் தைலவIம் ஆய் நின் றார்
Vரியன் சிவெப=மாைன வழிபட்ட தலங்கள்: அேனக தங்காபதம்,

சண் ைபநகர் (சீர்காழி), தி=நாேகச் Tரம், தி=*D4ன்றம், தி=ைவயா0,
திலைதப்பதி (மதி*த்தம்), ேத\ர் மற்0ம் மேயந்திரப்பள்ளி.
Vரியைன வழிப:வதால் உடல் நலம் சிறக்4ம்; கண் ஒளி ெப=4ம்; ெகாHய
பாவங்கள் நீ ங்4ம்; புத்தியும் *க்தியும் கிைடக்4ம் என்0 *த்Dசாமி தீட்சிதர்
ெமாழிகிறார்.
சந்திரன்
சிவெப=மாIைடய தி=விழிகளில் ஒன்றாக விளங்4பவன் சந்திரன்.

தட்சIைடய சாபத்திலி=ந்D சந்திரைனக் காத்த சிவெப=மான் தனD
தி=*Hயில் அணிகலனாகவும் அவைனச் VHனார் என்0 காசி காண் டம்
உைரக்கிறD. ேமJம், சிவெப=மாIைடய அஷ் ட Qர்த்தங்களில்
ஒன்றாகவும் சந்திரன் திகழ் கிறான்.
அ<நிைலய திங்களாய் ஞாயிறாகி
என்0 அப்பர் ெப=மானின் பாடல் 4றிப்பும் இங்4 ேநாக்கத்தக்கD.
ெசவ்வாய்
மங்களன், 4ஜன், ெசவ்வாய் *தலிய ெபயர்கைள உைடயவன் அங்காரகன்.

சிவபிராIைடய ெநற்றிக்கண் ணில் உண் டாகிய வியர்ைவத் Dளி Mமியில்
விழ, அதிலி=ந்D மங்களன் 4ழந்ைத வHவாகத் ேதான்றினான் என்0 ஒ=
வரலா0 R0ம். வ ீரபத்திரேர அழ4த் தி=வு=வம் ெகாண் :, மங்களனாக
விளங்4கிறார் என்பD மற்ெறா= வரலா0. அங்காரகைன வழிப:வதனால்
ெவட்:க்காயம், புண் *தலியவற்றால் உண் டா4ம் Dன்பம் தீ=ம். Mமி
*தலிய ெசல்வங்கள் ெப=4ம்.
புதன்
சந்திரIக்4ம் தாைரக்4ம் பிறந்த புதன், சிவபிராைன ேநாக்கித் தவம்

ெசய்D ஒன்பD கிரகங்களில் ஒன்றாக விளங்4ம் ேப0 ெபற்றான். புதன்
பிரதிஷ் ைட ெசய்த லிங்கம் ஒன்0 காசியில் இ=க்கிறD. புதன் அறிைவ
வழங்4பவன்; மிக இனிைமயான கவிைத பா:ம் திறைம அளிப்பவன்;
ெசல்வம் த=பவன்; சிவனHயார் நலம் வி=ம்புபவன்.
வியாழன்
நவக்கிரகங்களில் ஒன்றான 4=ைவ வியாழெனன்0ம் பிரகஸ் பதி என்0ம்
R0வர். அவர் காசிக்4ச் ெசன்0 அங்ேக ஒ= லிங்கத்ைத நி0விப்
பதினாயிரம் ேதவ ஆண் :கள் Mசித்Dத் தவம் ெசய்தார். அவரD தவத்தால்
மகிழ் ந்த சிவெப=மான் அவ=க்4த் தி=வ=ள் ெபாழிந்D
ேதவர்கFக்ெகல்லாம் 4=வாக விளங்4ம் வரம் அளித்தார். பிரகஸ் பதி
க=ைண மிக்கவர்; கற்பகம்ேபால் ேவண் Hயவற்ைறெயல்லாம் அ=Fகிறவர்;
நீ தி வழங்4பவர்.
ெவள்ளி
பி=4 *னிவரின் தி=மகனாகத் ேதான்றிய ெவள்ளி என்கிற Tக்கிரன்,

சிவைனக் 4றித்D ஆயிரம் ஆண் :கள் க:ந்தவன் புரிந்தான். சிவபிரான்
அவன் *ன் ேதான்றி, இறந்தவர்கைள உயிர் ெபறச் ெசய்யும் சஞ்சீவினி
என்Iம் மந்திரத்ைத உபேதசித்தார். Tக்கிரன் ேதவாTர யுத்தத்தில்
அTரர்களின் பக்கம் இ=ந்D அவர்கFக்4க் 4=வாக விளங்கினான்.
அந்தகாTரன் *தலிய அTரர்கFக்4த் தம் சஞ்சீவினி மந்திர வலிைமயால்
உதவி ெசய்த Tக்கிராசாரியைன சிவெப=மான் விGங்கித் தம் தி=வயிற்றில்
இ=க்4ம்பH ெசய்தார். பின்னர் அந்தகாTரைன வதம் ெசய்தார்.
சிவெப=மானின் தி=வயிற்றில் பல காலம் ேயாகத்தில் இ=ந்D பின்
இைறய=ளால் ெவளிேய வந்த ெசம்ைமயால் Tக்கிரன் Dூய்ைமயைடந்D
யாவ=ம் வழிப:வதற்4ரிய உயர்ந்த தன்ைமையப் ெபற்றான்.
சனி
VரியIக்4ம் சாயாேதவிக்4ம் புதல்வனாகத் ேதான்றிய சனி பகவான்

காசிக்4ச் ெசன்0 ஒ= லிங்கத்ைத நி0விப் Mைச ெசய்தார். அதன் பயனாகச்
கிரக பதவிையப் ெபற்றார். >ூற்ெறட்: நாமங்கள் ெகாண் டவரான சனி
பகவான், பயத்ைத உண் : பண் ணிக் ெகாHய பலன்கைள அளிப்பவர்.
ஆனால், சிவனHயார்கFக்4 வியக்கத் தக்க நற்பலன்கைள வழங்4பவர்.
நீ ண் ட ஆயுைளயும் அ=ள்பவர்.
ரா4 - ேகD
‘பாம்பு இரண் :’ என்0 சம்பந்தரால் 4றிப்பிடப்ப:ம் இரா4வும் ேகDவும்
நிழற்ேகாள்கள் என்0 க=தப்ப:கின்றன. அந்தக் ேகாள்கள் ேதான்றிய
வரலாற்ைற சம்பந்தர் பாHய இந்தப் பிரமபுரப் பதிகப் பாடல் விளக்4கிறD:
பரவ-5 விரவவிடல் புரள-% மரைவயரி சிரமரியவச்
சிரமரன சரணமைவ பரவவி< கிரகமமர் சிரபுரமேத.
ெபா=ள்: பாற்கடைலக் கைடந்தேபாD உண் டான அ*தத்ைதப் ெபற வி=ம்பி

ேதவர் ேபால உ=வம் ெகாண் : பந்தியில் அமர்ந்த அTரனின் தைலைய
தி=மால் அரிந்D வ ீசினார். அப்ேபாD அந்தத் தைலயானD சிவெப=மானிடம்
சரணைடந்D Dதித்தD. சிவெப=மான் அதற்4 அ=ள்Rர்ந்D இரா4 ேகD
என்ற இ= ேகாள்களாக நவக்கிரக வரிைசயில் ெபாலியும் பHச் ெசய்தார்.
இரா4 ேநாய்கைளப் ேபாக்4பவன்; பாம்பு *தலிய விஷப்பிராணிகளால்

உண் டா4ம் பயத்ைத ஒழிப்பவன். ேகD ஞானம் அளிப்பவன்; அவIைடய
வலக்ைகைய அபயமாகக் காட்H நன்ைம அ=ள்பவன்.
நவக்கிரகங்கள் 4றித்D ேமற்Rறிய க=த்Dக்கைள ேநாக்கிப் பார்த்தால்,

ேகாள்கள் அைனத்Dக்4ம் நாயகனாக சிவபிரான் விளங்4வைத நாம்
உணரலாம். எனேவதான், கிரகங்கள் அைனத்Dம் சிவனHயார்கFக்4
‘நல்லன நல்லன’ என்0 சம்பந்தர் உ0தியாகக் R0கிறார்.
இலக்கணக் 4றிப்பு:
‘விடம் உண் ட கண் டன்’ என்Iமிடத்தில், ‘உண் ட’ மற்0ம் ‘கண் டன்’ என்Iம்
ெசாற்கள் இைண எDைகயாக (அ:த்த:த்த ெசாற்களில் வ=ம் எDைகயாக)
அைமந்Dள்ளைம பாட்Hற்4 ேமJம் இனிைம^ட்:கிறD. ேமJம் ‘திங்கள்
கங்ைக’ என்Iம் இடத்திJம் இைண எDைக அைமந்Dள்ளD க=தத் தக்கD.
ெபா9வாக வி0த்தப் பாடல்களில் நான்7 அGகளிCம் ஓர் எ9ைக

ெபற்றி0ப்ப9 வழக்கம். ஆனால், ‘ேவயுF ேதாளிபங்கன்’ என்Eம் இந்தப்
பாட்Gல், Kதல் அGயிCம் Nன்றாம் அGயிCம் ‘ேவயுF’, ‘ஞாயிF’ என்F
ஓெர9ைகயும், இரண் டாம் அGயிCம் நான்காம் அGயிCம் ‘மாசF’, ‘ஆசF’
என்F ஓெர9ைகயும் ெகாண் G0ப்ப9 விேசடம். ேமCம் ஒவ் ெவா0
அGயிCம் Kதல் சீரின் Nன்றாம் எLத்தாக ‘F’ அைமந்9 ெசாற்கAக்7
Pைவ ேசர்க்கிற9.
2. என் ெபாF ெகாம்ெபாடாைம
என் ெபாF ெகாம்ெபா டாைம

இைவமார்பி லங்க
எ<ேதறி ஏைழ யுடேன
ெபான் ெபாதி மத்த மாைல
புனல்Z? வந்ெதன்
உளேம புGந்த அதனால்
ஒன் பெதா ெடான் ெறா ேடK
பதிெனட்ெடா டா%ம்
உடனாய நாள்க ளைவதாம்
அன் ெபாF நல்ல நல்ல
அ?யா ரவர்க்G மிகேவ.
க<த்5
எJம்பு, ெகாம்பு, ஆைம ஆகிய இம்Qன்0ம் தி=மார்பில் அணிகலன்களாக
விளங்க, ரிஷப வாகனத்த்தில் ஏறி, ஊமத்ைத மாைலயும் கங்ைக நீ ைரயும்
VHக்ெகாண் :, உைமயம்ைம சகிதமாக என் உள்ளத்தில் எGந்த=ளிய
காரணத்தால், நாள்களில் ஆகாதனவாகிய ஒன்பD, ஒன்0, ஏG, பதிெனட்:,
ஆ0 ஆகிய எண் ணிக்ைகயில் வ=ம் நாள்கள் உள்ளிட்ட நட்சத்திரங்கFம்
அன்ேபா: சிவனHயார்கFக்4 நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்! எந்த நாFம்
நன்ைமேய ெசய்யும்!
என் ெபாF = எJம்ேபா: = எJம்பும் (என்பு என்பD ‘எJம்பு’ என்பதன் திரிபு)
ெகாம்ெபாF = ெகாம்ேபா: = ெகாம்பும்
ஆைம இைவ = ஆைமயும் ஆகிய இம்Qன்0ம்
மார்பு + இலங்க = தி=மார்பில் அணிகலன்களாக விளங்க
எ<5 ஏறி = ரிஷப வாகனத்தில் ஏறி
ெபான் ெபாதி = ெபான்ேபான்0 மிளி=ம்
மத்த மாைல = ஊமத்ைத மாைலயும்
புனல் Z? = கங்ைக நீ ைரயும் VH
ஏைழ உடேன = ெமல்லியலாளாகிய உைமயாள் சகிதமாக
வந்5 என் உளேம புGந்த அதனால் = என் உள்ளத்தில் எGந்த=ளிய

காரணத்தால்
ஒன் பெதாF ஒன் ெறாF ஏK பதிெனட்ெடாF ஆ%ம் = நாள்களில்

ஆகாதனவாகிய ஒன்பD, பத்D, பதினா0, பதிெனட்:, ஆ0 ஆகிய
எண் ணிக்ைகயில் வ=ம் நாள்கள்
உடனாய நாள்கள் அைவதாம் = உள்ளிட்ட நட்சத்திரங்கFம்
அன் ெபாF = அன்ேபா:
நல்ல நல்ல அைவ நல்ல நல்ல = நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்! எந்த நாFம்

நன்ைமேய ெசய்யும்!
இ<ைமயும் இைறவIம்
இ=ள்-ெவளிச் சம், ெவம்ைம-4Fைம, இரவு-பகல், நீ ர்-நிலம், உயர்வு-தாழ் வு
*தலிய *ரண் பா:கள் பல நிைறந்தD உலகம். இத்தைகய *ரண் பா:கள்
இ=ந்தாJம் ெபாDவாக ஓர் ஒGங்4 நிைலயில் நின்0 இவ்வுலகம்
ெசயல்ப:வைதக் காண் கிேறாம். இத்தைகய நியதிேயா: ெபா=ந்திய
ெசயற்பாட்:க்4க் காரணமாய் இயக்கி நிற்4ம் ேபராற்றல் வாய்ந்த
*G*தற்ெபா=ளாகிய இைறவIம் இ=ைமகள் நிைறந்த *ரண் பா:கள்
ெகாண் : விளங்4கிறான். க:ைம-ெமன்ைம, காத்தல்-அழித்தல், ஆண் -
ெபண் , சாந்தம்-சீற்றம், மயக்கம்-ெதளிவு ேபான்ற ஒன்0க்ெகான்0
*ரண் பா:ைடய 4ணங்கள் உைடயவன்.
‘ஆக்Gவாய் காப்பாய் அழிப்பாய் அ<ள்த<வாய்
ேபாக்Gவாய் ’
எனவ=ம் தி=வாசகத் ெதாட=ம் இைறவைன ஆக்கல்-காத்தல்-அழித்தல்

*தலிய *ரண் பா:ள்ள ெசயல்கைளப் புரிபவனாகக் உணர்த்திக்
காட்:கிறD.
சம்பந்த=ம் இந்த உண் ைமையக் ேகாள0 பதிகத்தின் ஒவ்ெவா= பாடலின்

Qல*ம் நமக்4 உணர்த்Dகிறார்.
அச்ச-ம் அ<=ம்
எJம்பு, பன்றிக் ெகாம்பு, ஆைம ஓ: ேபான்ற அச் சம் தரக்RHய ெபா=ள்கைள
மார்பில் அணிந்தவன் சிவெப=மான். அேத சமயம், இந்தக் க:ைமயான
ெபா=ள்களின் தன்ைமேயா: சற்0ம் ஒவ்வாத ெமல்லியலாளாகிய
உைமயம்ைமையப் பிரியாமல் இடப வாகனத்தில் வ ீற்றி=ந்D அ=ள்
புரிகிறான்.
இக்க=த்திைன ேமJம் வலியு0த்Dம் வைகயில், Qன்றாம் தி=*ைறயில்,

தி=க்4டQக்4 என்Iம் தி=த்தலத்ைதப் ேபாற்றிப் பா:ம்ேபாD, எJம்பும்,
ெகாம்பும், ஆைமேயா:ம் உைமயாைள ெவ=வச் ெசய்வன என்0ம்,
உைமயம்ைமக்4 மகிழ் \ட்:ம் வண் ணம் ெகாக்கைர என்Iம் வாத்தியம்
இைசத்Dப் பாடவல்லவன் இைறவன் என்0ம் 4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர்.
மிக்கைர தாழேவங்ைக உரி ஆர்த்5 உைமயாள் ெவ<வ

அக்G அரவு ஆைம ஏனம<ப்ேபாF அைவ Aண் F அழகார்
ெகாக்கைரேயாF பாடEைடயான் GடUக்G இடமா
எக்கைரயா<ம் ஏத்த இ<ந்தான் அவன் எம் இைறேய.
அக்4 = எJம்பு, அரவு = பாம்பு, ஆைம = ஆைம ஓ:, ஏனம் = பன்றி, ம=ப்பு =
ெகாம்பு, ெகாக்கைர - நாதஸ் வரம் ேபான்ற இைசக்க=வி
வடெமாழியிCம் Mட, இைறவைனப் ேபாற்Fம் ேபா9, ‘பய க்0த’ என்Fம்

‘பய நாசன’ என்Fம் 7றிப்பி@வைதக் காணலாம். அதாவ9, பயத்ைத
உண் @பண் QபவEம், பயத்ைத அழிப்பவEம் இைறவேன.
மயக்க-ம் ெதளிவும்
'என்ெபா: ெகாம்ெபாடாைம' என்Iம் இந்தப் பாட்Hல், இைறவன்
தி=வு=வில் விளங்4ம் மற்0ெமா= *ரண் பாட்ைடயும் நமக்4த்
ெதரிவிக்கிறார் சம்பந்தர். சிவெப=மான் தன் சிரசில் மனத்ைத மயக்க
ைவக்4ம் ஊமத்ைத மாைல அணிந்தி=ப்பவன். Rடேவ, ெதளிந்த நீ ைர
உைடய கங்ைகையயும் சைடேமல் தரிப்பவன். இவ்வா0, மயக்கத்ைதயும்
ெதளிைவயும் உண் டாக்4பவன் இைறவன் என்Iம் தத்Dவத்ைத இங்4
விளக்4கிறார் சம்பந்தர். 'மயக்கமாய்த் ெதளிவும் ஆகி' என்ற அப்பர் வாக்4ம்
இங்4க் க=தத் தக்கD.
எJம்பு, ெகாம்பு, ஆைம ஓ: ேபான்றைவ சிவெப=மானின் சீற்றத்தின்

விைளைவக் 4றிப்பைவ. ஊமத்ைத, கங்ைக ேபான்றைவேயா
சிவெப=மானின் தணிந்த தன்ைமையக் 4றிப்பைவ. தீயவர்களிடம்
சின*ம், தஞ்சம் அைடந்தவர்கFக்4 அ=Fம், பக்தர்களிடம் அன்பும்
காட்டவல்லவன் சிவெப=மான். எனேவ, நம் வாழ் வில் *ரண் பா:கள் யாவும்
நீ க்கி நாFம் ேகாFம் வாட்டாமல் நம்ைமயும் அளித்Dக் காப்பான். இD
நிச் சயம், என்0 ஆைணயிட்:ச் ெசால்கிறார் சம்பந்தர்.
நாள் என் ெசயும்

‘Vரியன் *தலான கிரகங்கள் எல்லாம் அழகாக உச் சஸ் தானத்தில்
வலிைமேயா: நிற்க, வி=ம்பத்தக்க நல்ல *Rர்த்தத்தில் அழகிய
தி=வாதிைர நட்சத்திரத்தில்’ சம்பந்தர் பிறந்ததாகப் ெபரிய புராணம்
ெசால்வைதக் காணலாம்:
அ<க்கன் -தல் ேகாள் அைனத்5ம் அழகிய உச்சங்களிேல
ெப<க்க வலியுடன் நிற்கப் ேபணிய நல்ேலாைர எழத்
தி<க்கிள<ம் ஆதிைரநாள் திைசவிளங்க
எச் ெசயJக்காகப் பயணம் ெசய்ய ேநரிட்டாJம் நாள், திதி, நட்சத்திரம்,

ேயாகம், வாரVைல, இராசி, இலக்னம் என்ற ஏGவைக விதிகைளப்
பின்பற்0தல் ேவண் :ம் என்கிறD ேசாதிட சாஸ் திரம். *க்கியமான
பயணங்கFக்4 இவற்ைறக் கைடப்பிHத்D ஒG4வதால் ேபா4ம்
காரியத்தில் ெவற்றியும் கிட்:ம், நல*ம் ஏற்ப:ம் என்பD இதன்
அHப்பைடயாகிறD. ேசாதிட >ூல்கள் ெசால்வDேபால், பயணத்திற்4த் தகாத
நாள்கள் என்0 ஐந்D நட்சத்திரங்கைள இங்ேக வரிைசப்ப:த்திக்
4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர்.
ஒன் பெதாF ஒன் ெறாF ஏK பதிெனட்ெடாF ஆ%ம்
அதாவD, ஒன்பதாம் நாள் Mரம், ஒன்0 என்0 வ=ம் *தல் நாள் கார்த்திைக,
ஏழாம் நாள் ஆயில்யம், பதிெனட்டாம் நாள் Mராடம், கார்த்திைகயிலி=ந்D
பின்ேனாக்கி நட்சத்திரங்கைள எண் Sம்ேபாD ஆறாம் நாள் Mரட்டாதியாக
வ=ம்.
ேசாதிட ஞானம் மி4ந்தி=ந்Dம், நாள் நட்சத்திரங்கள் சாதகமாக இல்ைல

என்பைத நன்4 அறிந்தி=ந்Dம், மDைரைய ேநாக்கிப் பயணிப்பதற்4 அந்த
நாள் சிறந்ததல்ல என்ற அப்பரின் அறிவுைரையக் ேகட்:ம், இைறவன் தம்
உள்ளத்தில் இ=ப்பதனால் எல்லா நாள்கFம் தமக்4 நல்லைவயா4ம் என்0
ெப=ந்Dணிவுடன் R0கிறார் சம்பந்தர்.
அ=ணகிரி நாத=ம் தாம் இயற்றிய கந்தர் அலங்காரத்தில்,
நாள் என் ெசயும் விைன தான் என் ெசயும் எைன நா? வந்த
ேகாள் என் ெசயும் ெகாFங்Yற்% என் ெசயும்
என்ற பாடலில் ‘ேவைல வணங்4ம் என்ைன நாFம் ேகாFம் ஒன்0ம்

ெசய்யாD’ என உ0திபடக் R0வD இங்4 ஒப்பு ேநாக்கத்தக்கD.
இந்த நாள் இனிய நாள்
எனேவ, இன்ன நாள் இனிய நாள் என்0 பார்க்காமல் இைறவனின்
கைடக்கண் பார்ைவ நம் மீD பட்ட எந்த நாைளயும் ஏற்றமி4 நாளாகக்
ெகாண் : வாழ் ந்தால் நம் வாழ் க்ைக சிறக்4ம் என்பD உ0தி.
இந்நாள் எனக்Gப் பயப்பட்ட5 இப்பிறவி
இந்நாள் எனக்Gப் பயப்பட்ட5 யான் ெசய் தவம்
இந்நாள் எனக்Gப் பயப்பட்ட5 என் னறிவும்
இந்நாள் உைனக்காணப் ெபற்றைமயின் எங்ேகாேவ
- *+/#01&# &23+4$#
(&,&#&5#56 = &.7# A"-9#96)
ெபா=ள்: என்ைன ஆட்ெகாண் ட=Fம் ஈசேன! இந்த நாளில் உன்ைன என்

ெநஞ்சில் உணர்ந்D அகக்கண் ணால் காQம் ேப0 ெபற்றைமயால், இந்தப்
பிறவியின் பயைன இன்0 நான் அைடந்ேதன். இந்த நாளில் நான் ெசய்த
அத்தைன தவங்கFம் பலன் தந்தன. ெமய்ஞ்ஞானத்தால் நான் உன்ைனக்
கண் ட இந்த நாளில் தான் எனD Mரண அறிவின் திறIம் பயன்பட்டD.
பாடல் Gறிப்பு:
‘என்ெபா: ெகாம்ெபா:’ என்Iம் இடத்தில், ‘ன்’, ‘ம்’ என்Iம் எGத்Dகள்

இனெவDைகயாக அைமந்D இச் ெசாற்ெறாட=க்4 அழRட்:கின்றன. ேமJம்
‘ஒ:’ என்Iம் ெசால் ‘என்ெபா:’, ‘ெகாம்ெபா:’, ‘ஒன்பெதா:’, ‘பதிெனட்ெடா:’,
’அன்ெபா:’ என்Iம் இடங்களில் இைணச் ெசால்லாகத் ேதான்றி இப்பாடலின்
இைசத்தன்ைமக்4த் Dைணெசய்கின்றன.
‘என்பு’ (எJம்பு), ‘ெகாம்பு’, ‘ஆைம’ ஆகியைவ சிவெப=மானின் மார்பில்

அணியப் ப:வதால் இவற்ைற இனச் ெசாற்கள் என்0 Rறலாம். அேதேபால்,
‘ஒன்பD’, ‘ஒன்0’, ‘ஏG’, ‘பதிெனட்:’, ‘ஆ0’ ஆகியைவ இனச் ெசாற்கள்.
இத்தைகய இனச் ெசாற்கைளெயல்லாம் இைணக்4ம் விதமாக ‘ஒ:’ என்Iம்
இைணச் ெசால்ைலப் பயன்ப:த்தியுள்ளD ேநாக்கத்தக்கD.
இப்பாடலின் ேமாைன நலIம் ேபாற்றத் தக்கD. ‘எ=D ஏறி ஏைழ’ என்Iம்
இடத்தில் ெதாடர்ந்D Qன்0 வார்த்ைதகளில் ேமாைன பயின்0ள்ளD
சிறப்பாக உள்ளD. அேதேபால், ‘மத்த மாைல’ என்Iம் இடத்திJம் ெதாடர்
ேமாைன விேசடமாகத் திகழ் கிறD.
‘ஒன்பெதா: ஒன்ெறா: ஏGம் பதிெனட்ெடா: ஆ0ம்’ என்0 இங்ேக

4றிப்பி:வDேபால, எண் கைளக் 4றிக்4ம் ெசாற்கைளக் ெகாண் :
கவிபா:வதில் ேதர்ந்தவர் தி=ஞானசம்பந்தர். உதாரணமாகப்
பார்ப்ேபாமானால், இராவனணின் அகந்ைதைய அழித்தைதப் பா:ம்ேபாD,
அவனD ேதாள்களின் எண் ணிக்ைகைய ேவெறா= பதிகத்தில் இவ்வா0
4றிப்பி:கிறார்:
A/#)0+: A/#;$# <= >+7#?$# A53 @7#A17++#
(5 + 5 + 6 + 4 = இ0ப9 ேதாள்கள்; A53 = >;(#?$#&B,+*; @7#A17++# = &+99#C9

@7#A17++#)
3. உ<வளர் பவள ேமனி
உ<வளர் பவள ேமனி

ஒளிநீ ற ணிந்5
உைமேயாFம் ெவள்ைள விைடேமல்
-<கலர் ெகான் ைற திங்கள்
தி<மகள் கைலய 5ூர்தி
ெசயமா5 Aமி
திைசெதய் வ மான பலவும்
அ<ெநதி நல்ல நல்ல
க<த்5
பவளம் ேபான்ற தி=ேமனியில் ஒளி ெபா=ந்திய தி=ெவண் ணீற்ைற
அணிந்D, மணம் வ ீTம் ெகான்ைற மலர், ெவண் ணிலவு ஆகியவற்ைற
ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் : சிவபிரான் உைமயம்ைமேயா:
ெவள்ைள ஏற்றின் மீD ஏறி வந்D என் உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால்,
இலக்4மி, Dர்க்ைக, ெஜயமகள், நிலமகள் மற்0ம் பல திைசத்ெதய்வங்கFம்
அரிய ெசல்வங்கைளேய நல்லனவாகத் த=ம். சிவனHயார்கFக்4 மிகவும்
நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்!
உ<வளர் = அழகிய
பவளேமனி = பவளம் ேபான்ற தி=ேமனியில்
ஒளி நீ % அணிந்5 = ஒளி ெபா=ந்திய தி=ெவண் ணீற்ைற அணிந்D
-<G அலர் = மணம் ெபா=ந்திய
ெகான் ைற திங்கள் = ெகான்ைற மலர், ெவண் ணிலவு ஆகியவற்ைற
-? ேமல் அணிந்5 = ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் :
உைமேயாFம் ெவள்ைள விைடேமல் = (சிவபிரான்) உைமயம்ைமேயா:

ெவள்ைள ஏற்றின் மீD ஏறி வந்D
என் உளேம புGந்த அதனால் = என் உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால்
தி<மகள் = இலக்4மி
கைலய5ூர்தி = Dர்க்ைக
ெசயமா5 = ெஜயமகள்
Aமி = நிலமகள்
திைசெதய் வமான பலவும் = மற்0ம் பல திைசத்ெதய்வங்கFம்
அ<ெநதி = அ=ைம + நிதி = அரிய ெசல்வம் (இங்4 நிதி என்பD ெநதி என்0
திரிந்Dள்ளD)
அ<ெநதி நல்ல நல்ல = அரிய ெசல்வங்கைளேய நல்லனவாகத் த=ம்.
அைவ நல்ல நல்ல = நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்!
தி<வழGம் ஒளியு<வும்
'ேவயு0 ேதாளிபங்கன்', 'என்ெபா: ெகாம்ெபாடாைம' என்Iம் *தலிரண் :
பாடல்களில் ேகாFம் நாFம் ெசய்யும் தீைமயிலி=ந்D த:த்D
ஆட்ெகாள்பவனாக இைறவனின் தன்ைமையப் ேபாற்றிப் பாHய சம்பந்தர்,
'உ=வளர் பவளேமனி' என்Iம் இந்த Qன்றாவD பாடலில் அழ4, ஒளி,
Dூய்ைம, மணம் *தலிய உயர்ந்த தன்ைமகள் ெகாண் ட இைறவன், ெசல்வம்,
ைதரியம், ெவற்றி *தலிய வரங்கைள வழங்4ம் பிற ெதய்வங்களின்
அ=ைளயும் நமக்4க் கிைடக்கச் ெசய்வான் என்0 ெதரிவிக்கின்றார்.
ெசால்லினால் ஒ< சித்திரம்

இைறவன் எGந்த=Fவதற்4ச் ெசாற்களால் ெபரிய ேதர் ஒன்ைற
வHவைமத்தவர் சம்பந்தர். இந்தத் தி=த்ேதர் அைமந்Dள்ள பாடல் ‘ஓர் உ=
ஆயிைன’ எனத் ெதாடங்4ம் ‘தி=ெவGRற்றி=க்ைக’ என்Iம் பாடல்
வைகையச் சார்ந்த தி=ப்பாடல். ஒன்0 *தல் ஏG வைரயிலான எண் கைளக்
ெகாண் ேட இந்தத் ேதைர உ=வாக்கியைதப் பார்க்4ம்ேபாD சம்பந்தரின்
அழ4ணர்ேவா: அவரD >ண் ணறிவின் திறIம் ெவளிப்ப:கிறD.
இேத ேபான்ற அழ4ணர்வுடன் தான் ‘உ=வளர்’ என்Iம் பாடைல இங்4

வHவைமத்தி=க்கிறார். இந்த *ைற, இைறவன் தி=வு=ைவச் ெசாற்களால்
அைமந்த ஓர் அழகிய சித்திரமாகத் தீட்டேவண் :ம் என்0 தி=வுள்ளம்
ெகாண் : தம் பாடைலத் ெதாடங்4கிறார். ‘ேதா:ைடய ெசவியன் இவன் தான்’
என்0 தம் தந்ைதயா=க்4க் காண் பித்த அேத தி=க்4றிப்ேபா:
அHயார்களாகிய நமக்4ம் இைறவனின் ேதாற்றப் ெபாலிவிைனக் ேகாள0
பதிகத்தின் இந்தப் பாடலில் விவரிக்கிறார்.
பவளம்ேபால் ேமனியில் ஒளிவிFம் தி<நீ %

*தலில் எம்ெப=மான் தி=ேமனியின் அழைகத் தம் ெசாற்சித்திரத்தில்
காட்:கிறார். இைறவன் தி=ேமனி எவ்வா0 திகழ் கிறD என்றால், அD
உ=வத்தில் சிறந்D விளங்4கிறD. அDமட்:மல்ல, பவளம் ேபால் திகGம்
ெசந்நிறத் தி=ேமனியுடன் ஈசன் காணப்ப:கிறான். அப்பHப் பவளத்தின்
அழெகாளியால் மின்Iம் அவன் தி=ேமனியில் தி=நீ 0
அணிந்தி=க்கிறான். அந்தத் தி=நீ ற்றின் ஒளி பவளத்தின் ஒளிையவிட
மிஞ்TகிறD. அதனால் ‘ஒளி பவளம்’ என்0 ெசால்லாமல் ‘ஒளி நீ 0’ என்0
ெசால்கிறார்.
‘உ=வளர்’ என்றால் ‘தி=வு=வில் சிறந்த’ அல்லD ‘அழகிய தி=வு=வம்

ெகாண் ட’ என்0 ெபா=ள். ேகாள0 பதிகத்தின் ெசால்லழகால் கவரப்பட்ட
வள்ளலா=ம், தி=மந்திரத்ைத ஓDவதால் உண் டா4ம் சிவஞானத் தி=வு=வ
நலத்ைதப் ேபாற்0ம்ேபாD ‘உ=வளர் தி=மந்திரம்’ என்0 பா:வDம் இங்4
ேநாக்கத் தக்கD.
‘ஒளி நீ 0 அணிந்D’, ‘ெவள்ைள விைடேமல்’ என்Iம் ெசாற்ெறாடர்கைள

அ:த்த:த்D ைவப்பதன் Qலம், ெவண் ணீற்றின் அழேகா: ெவள்ெள=தின்
ெபாலிவான ேதாற்றத்ைதயும் ேசர்த்D ைவத்Dப் பார்க்கிறார் காழி
ேவந்தராகிய சம்பந்தர்.
நிறங்களிெலல்லாம் உயர்ந்தD ெவள்ைள நிறேம ஆ4ம். இதனாேலேய

ஒளைவ பிராட்Hயும் “ெவள்ைளக்G இல்ைல கள்ளச் சிந்ைத” என்0
ெமாழிந்தி=க்கிறார். தி=நீ றானD மலங்கைள அழித்D மனங்கைள
விளக்4ம் சக்தி வாய்ந்தD. அதனால், ஒளி நீ 0 என்கிறார். அேத ேபால்
கணங்கFக்4த் தைலவராகிய நந்தியும் Dூய்ைமேய உ=வானவர். எனேவ,
அவைர ‘ெவள்ைள விைட’ என்கிறார்.
பவளம் ேபான்ற ேமனியானD அழைகயும், தி=நீ றானD ஒளிையயும்,

எ=தின் ெவண் ைம Dூய்ைமையயும், ெகான்ைற மலர் ந0மணத்ைதயும்
உணர்த்திக் காட்:வன. இைறவனின் உ=வழைகப் பா:ம்ேபாD அப்பர்
TவாமிகFம் கீ ழ்வ=ம் பாட்Hல் ‘பவளம் ேபால் ேமனியில் பால் ெவண் ணீ0ம்’
என்0 பாHயD இங்4 நிைனவு ெகாள்ளத் தக்கD.
Gனித்த பு<வ-ம் ெகாவ

் ைவச்ெசவ
் வாயிற் Gமிண் சிரிப்பும்
பனித்த சைடயும் பவளம்ேபால் ேமனியில் பால்ெவண் ணீ%ம்
இனித்த -ைடய எFத்தெபாற் பாத-ம் காணப்ெபற்றால்
மனித்தப் பிறவியும் ேவண் Fவ ேதஇந்த மாநிலத்ேத.

இைறவனின் நீ றணிந்த பவளத்தி=ேமனி ஒன்ேற நாம் நிைனந்D நிைனந்D
கைரந்D உ=கிக் களிக்க ைவக்4ம் அழ4ம் அ=Fம் நிைறந்ததாக இ=க்4ம்.
ஆனால், சம்பந்தர் தம் சித்திரத்ைத இைறவனின் தி=ேமனி அழேகா: நிைறவு
ெசய்யவில்ைல. இைறவனின் தி=*Hயழைகயும் அ:த்D வர்ணிக்கிறார்.
மன-<க ைவக்Gம் -<G மலர்

ஈசன் தி=*Hயில் ெகான்ைற மலர் அணிந்தி=க்கிறான். அந்தக் ெகான்ைற
மலர் அழ4ம் மண*ம் ஒ=ேசரக் ெகாண் : விளங்4கிறD. அப்பHப்பட்ட
அழைகயும் ந0மணத்ைதயும் 4றிக்4ம் ெசால் ஒன்0 தமிழ் ெமாழியில் உண் :.
அந்தச் ெசால் 4மரைனக் 4றித்D நாம் ேபாற்0ம் ‘*=4’ என்Iம் தி=ச் ெசால்.
‘*=4’ என்Iம் ெசால்Jக்4 அழ4, இளைம, மணம், ேதன் என்0 பல
ெபா=ள்கள் உள்ளன என்0 தி=. வி. கல்யாணTந்தரனார் ெமாழிவார்.
’*=4 அமர் M’ என்0 பட்Hனப்பாைலயும் ‘*=4 நா0 தண் ெபாழில்’ என்0

அகனாIூ0ம் R0வைதக் காணலாம். சம்பந்த=ம் ெதய்வ ீக மணம் வ ீTம்
மலராகிய ெகான்ைறயிைன ‘*=4 அலர்’ என்0 ேபாற்0ம் ேபாD ந0மணம்
என்Iம் ெபா=ள்படேவ பா:கிறார்.
“அஉம என் ற Uன் ெறKத்தின் ேசர்க்ைகேய 'ஓம்' என் கின் ற ஓங்காரம். அ-

பைடத்த5, உ-காத்த5, ம-ஒFக்கல். '-<G' என் ற ெசால்லில் Uன் %
உகரங்கள் வரப்ெபற்% நம்ைமக் காக்Gம் ெசால்லாகத் திகழ்கிற5.
இத்தைகய ெசால்ேபால ேவ% ெசால் தமிழில் இல்ைல.” என்பார்
கி=பானந்த வாரியார்.
ேமJம், *தலில் ‘*’ என்ற ெமல்லின எGத்Dம் இைடயில் ‘=’ என்Iம்

இைடயின எGத்Dம், இ0தியில் ‘4’ என்Iம் வல்ெலGத்Dம் ேசர்ந்D
ெமன்ைமயில் ேதான்றி வன்ைமயில் *Hவதால், என்0ம் 4ைறயாத
இளைமயும் அழ4ம் ந0மண*ம் இனிைமயும் மிக்க இைறவைன ‘*=4’
என்Iம் ெபயரால் அைழத்D வழிபட்டனர் நம் *ன்ேனார்கள். எனேவ,
ேகாள்கFம் நாள்கFம் பக்தர்கைள வாட்டாமல் காக்4ம் பதிகமாதலால்,
ேகாள0 பதிகத்தின் இந்தப் பாட்Hன் இரண் டாம் அHயின் Dவக்கத்தில்
‘*=4’ என்Iம் அழகிய ெசால்ைலயும் அைமத்Dக் ேகாள0 பதிகம் என்Iம்
மந்திரத்தின் காப்ைப ேமJம் வJப்ப:த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
வாச மலர் எல்லாம் ஆனாய் நீ ேய
‘வாச மலெரலாம் ஆனாய் நீ ேய’ என்0 பா:வார் தி=நாவுக்கரசர்.
இைறவனின் அ=ளானD ெகான்ைற மலரின் வாசைன ேபால நம் உள்ளத்தில்
ேபரானந்த ெவள்ளத்ைதத் ேதாற்0வித்D வாழ் ைவ வளப்ப:த்Dம் என்ற
க=த்ைதத் ெதரிவிப்பதற்காகேவ சம்பந்த=ம் இந்தப் பாடல் உட்பட
இப்பதிகத்தில் ஐந்D பாடல்களில் ெகான்ைற மலரின் சிறப்ைபக்
4றிப்பி:கின்றார் சம்பந்தர். இைறவைனயும் ெகான்ைறையயும் எப்ேபாDம்
இவர் இைணத்Dப் பாHயதாேலா என்னேவா, சம்பந்தைரப் ேபாற்றிப்
பா:ம்ேபாD Tந்தரQர்த்தி நாயனா=ம் தாம் இயற்றிய தி=த்ெதாண் டத்
ெதாைகயில் இவ்வா0 ெமாழிகின்றார்:
வம்பறா வரிவண் F மணநாற மல<ம்
ம5மலர்நற் ெகான் ைறயான் அ?யலாற் ேபணா
எம்பிரான் சம்பந்தன் அ?யார்க்Gம் அ?ேயன்
(ெபா=ள்: ந0மணத்ைத நாHச் ெசல்Jம் வரிகைளயுைடய வண் :கள்

வாசைனயினால் களிப்புற்0 ஆ:ம் ேதன்ெசாட்:ம் மலராகிய
ெகான்ைறயிைனத் தன் தி=*Hயில் அணிந்த சிவெப=மானின்
தி=வHையத் தவிர ேவெறான்ைறயும் ேபாற்றாத எம் தைலவனாகிய
தி=ஞானசம்பந்தனின் அHயவர்கFக்ெகல்லாம் நான் அHயவன்)
திங்கைளப் ேபாற்%5ம்
‘திங்கைளப் ேபாற்%5ம், திங்கைளப் ேபாற்%5ம்’ என்0
ெவண் ணிலவுக்4த் Dதி பா:வார் இளங்ேகாவHகள். அத்தைகய
ேபாற்றத்தக்க ெதய்வத்தன்ைம மி4ந்த சந்திரைன வர்ணிக்க வ=கிறார்
சம்பந்தர். அைதத் ‘திங்கள்’ என்Iம் ெசால்ைல மட்:ம் ெகாண் :
4றிப்பி:கிறார். ஆனால், ெகான்ைற மலைரப் ேபாற்றப் பயன்ப:த்திய
‘*=4’ என்Iம் ெசால் அழகிய ஒளி விளங்4ம் திங்கFக்4ம் ெபா=ந்Dம்.
அதனால் தான், ‘*=4 அலர் ெகான்ைற திங்கள்’ என்0 ெசால்லி ‘*=4’
என்Iம் ெசால்லால் 4றிப்பிடப்ப:ம் ெப=ைமையத் திங்கFக்4ம்
ெகா:த்தி=க்கிறார் சம்பந்தர்.
இவ்வா0 அணிவிளங்4ம் ேதாற்றத்Dடன் ெபாலிவுடன் விளங்4ம்
சிவெப=மானின் அழ4ம் ஒளியு=வும் உைமயாFடன் ேசர்த்Dப்
பார்த்தாலன்றி *GDம் உணர *HயாD. அதனால், ‘ேவயு0 ேதாளி’யாகிய
உைமயம்ைமைய எம்ெப=மாIடன் ேபாற்றிப் பா:கிறார் சம்பந்தர்.
இந்தத் தி=வு=வத் ேதாற்றத்திற்4 *த்திைரப் பதித்தாற்ேபால் சிவசக்திைய

ெவள்ைள ஏற்றின் மீD அமர்ந்த தி=க்ேகாலத்திJம் பார்க்கிறார்.
அ<=டன் ெபா<=ம் ெகாFக்Gம்

‘இன் ைமயின் இன் னாத5 யாெதனின் இன் ைமயின்
இன் ைமேய இன் னா த5.’
என்பார் தி=வள்Fவ நாயனார். எல்லாத் Dயர்கைளயும் ஒ=ங்ேக தரவல்ல

வ0ைமெயன்Iம் Dயர் அHயார்கைள வ=த்தாமால் காக்க சம்பந்தர்
பதிகங்கள் பல பாHனார். இவற்0ள் ‘இடரிIம் தளரிIம்’ என்Iம்
தி=ைவயாற்0ப் பதிகம் தைலசிறந்தD. வாழ் வில் இடர் வந்தாJம் மனம்
தளர்ந்தாJம் சிவனHேய ெமய்ெயனக் ெகாண் : வாGம் அHயார்கைள
இைறவன் வ0ைமயில் வாட விடமாட்டான். நிச் சயம் ெபா=ள் அ=ளித் Dயர்
Dைடப்பான். இந்த உண் ைமையத் ‘தி=மகள்’ என்Iம் ஒேர ெசால்ைலக்
ெகாண் : நமக்4 உணர்த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
‘ஒ<வைரயான் மகள் பாகன் தன் ைன உணர்வால் ெதாK5 ஏத்தத்
தி< ம<வும்; சிைதவு இல்ைல; ெசம்ைமத் ேத4 உண் F அவர்பாேல’
என்பD சம்பந்தர் வாக்4. இதன் ெபா=ள்: மைலமகைளப் பாகமாகக்

ெகாண் ட=Fம் சிவெப=மாைன தம் உள்Fணர்வால் வணங்கிப் ேபாற்0ம்
அHயவர்கFக்4 தி=மகள் அ=ள்புரிவாள்; அவர்கFக்4 யாெதா= ெபா=ள்
ேக:ம் இ=க்காD; அவர்களிடம் ேதT (ேதஜஸ் ) சிறந்D விளங்4ம்’
இவ்வா0 தனலட்Tமி கடாக்ஷம் கிைடக்கப்ெபFவேதா@ மட்:மல்லாமல்,

கைலமாைனத் தனD ஊர்தியாகக் ெகாண் ட (கைலயD ஊர்தி) Dர்க்ைகயும்
ைதரியம், மனவு0தி, ேசார்வின்ைம ேபான்ற பண் புகைள அ=Fவாள்.
இவ்வா0 ெசல்வ*ம் வ ீர*ம் அ=ளப்ெபற்ற அHயார்கFக்4 ெஜயலட்Tமியும்
(ெஜயமாD) ெவற்றி வரம் ெகா:ப்பாள். ேவJம், எட்:த் திக்ைகயும் ஓங்க
ைவக்4ம் ேதவைதகள் அரிய ெசல்வங்கைளெயல்லாம் ெகா:த்D நலம் பல்க
ைவக்4ம். #
4. மதிOதல் மங்ைகேயாF
மதிOதல் மங்ைக ேயாF

வடபாலி <ந்5
மைறேயா5ம் எங்கள் பரமன்
நதிெயாF ெகான் ைற மாைல
ெகாதியு% காலன் அங்கி
நமேனாF 5ூதர்
ெகாFேநாய் கள் ஆன பலவும்
அதிGண நல்ல நல்ல
க<த்5
உைமயம்ைமேயா: ஆல மரத்தின் கீ ழ் இ=ந்D ேவதங்கைள அ=ளிய எங்கள்
இைறவன், கங்ைக நீ ர், ெகான்ைற மாைல ஆகியவற்ைற தி=*Hயில்
அணிந்Dெகாண் : என் உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால், காலன், அக்கினி, யம
Dூதர்கள், ெகாHய ேநாய்கள் *தலிய அைனத்Dம் நல்லனேவ ெசய்யும்.
சிவனHயார்கFக்4 நிைறந்த நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்!
மதிOதல் = பிைற ேபான்ற ெநற்றிைய உைடய
மங்ைக ேயாF = உைமயம்ைமேயா:
வடபாலி<ந்5 = (வடம் = ஆலமரம்) ஆல மரத்தின் கீ ழ் இ=ந்D
மைறேயா5ம் எங்கள் பரமன் = ேவதங்கைள அ=ளிய எங்கள் இைறவன்
நதிெயாF ெகான் ைற மாைல = கங்ைக நீ ர், ெகான்ைற மாைல ஆகியவற்ைற
-?ேமலணிந்5 = ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் :
உளேம புGந்த அதனால் = என் உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால்
ெகாதியு% = சினம் மிக்க
காலன் அங்கி நமேனாF 5ூதர் = காலன், அக்கினி, யம Dூதர்கள்
ெகாFேநாய் களான பலவும் = ெகாHய ேநாய்கள் *தலிய அைனத்Dம்
அதிGணம் = மிக்க 4ண*ைடயனவாக
நல்ல நல்ல = நல்லனேவ ெசய்யும்
நிலவிைன ஒத்த தி<ெநற்றியாள்

'மதி' என்ற ெசால்Jக்4 இங்4 நிலவு என்0 ெபா=ள். 'Dூெவண் மதி VH'
என்0 சம்பந்தப் ெப=மான் ேதா:ைடய ெசவியைனப் பா:ம்ேபாD
நிலவானD ெவண் ைமயானD மட்@மல்ல Dூய தன்ைமயும் வாய்ந்தD
என்0ம் ேபாற்0வைதக் காண் க.
'Rதல்' என்ற ெசால்Cக்7 ெநற்றி என்F ெபா0ள். 'தி0Rதல் விழியும்

பவளவாய் இதLம்' என்F தி0விைசப்பாவும் 'கண் Oதல் ெப<ங்கடவுள்'
என்F பரஞ்ேசாதியா0ம் சிவெப0மானின் ெநற்றிக் கண் ைணப்
ேபாற்Fவைத இங்7 ேநாக்கலாம்.
மங்ைகயரின் ெநற்றிக்7ப் பிைறச் சந்திரைன ஒப்பி@வ9 மரபு.
அ0ணகிரியா0ம் 'மதிவாள் Oதல் வள்ளி' என்F வள்ளியின் ெநற்றிையக்
7றிப்பி@கிறார். அதாவ9, பிைறச் சந்திரைனப் ேபான்F சற்ேற வைளந்த
வாைள ஒத்த ெநற்றி என்கிறார்.
க◌ு0ந்ெதாைக என்Iம் சங்க இலக்கிய >ூல், ெபண் களின் அழகிைன

இவ்வா0 வ=ணிக்கிறD:
AெவாF புைரயும் கண் Sம், ேவய் என
விறல் வனப்பு எய் திய ேதா=ம், பிைற என
மதிமயக் G%ூஉ OதEம்
ேமற்கண் ட ெசய்யுளில் ெபண் களின் கண் Qக்7 Jவும், ேதாAக்7

Nங்கிCம், ெநற்றிக்7 பிைறச் சந்திரEம் உவைமயாக
ெசால்லப்ப@கின்றன. இச் ெசய்யுளில் வ0வ9ேபால் ‘ேவய்த் ேதாAம்’, ‘மதி
RதCம்’ ெகாண் டவளாகக் ேகாளF பதிகத்தில் உைமயம்ைம
ேபாற்றப்ப@வ9 7றிப்பிடத்தக்க9.
பிைறச் சந்திரன் ேபான்F சற்F வைளந்த வGவத்தில் இ0ப்பதாCம்,

அச் சந்திரன் ேபான்F ஒளிவிட்@ப் பிரகாசமாகத் திகழ் வதாCம்
உைமயாளின் ெநற்றி ெவண் ணிலைவ ஒத்த9 என்F சம்பந்த0ம் 'மதிRதல்'
என்F ெதாடங்7ம் இப்பதிகப் பாடலில் 7றிப்பி@கிறார்.
மைற ஓதிய மகாேயாகி

‘பரமேன பரம ேயாகி’ என்பார் தி=நாவுக்கரசர். அத்தைகய ஆதி
ேயாகியாகிய சிவெப=மானின் தி=வHகைள நாHத் தவம் ெசய்D,
ஐம்புலன்கைளயும் ெவன்0, 'உண் ைமப் ெபா=ைளத் தந்த=ள்' என்0 சனகர்
*தலான ஞானியர் நால்வர் ேவண் Hப் பணிந்தனர். இைறவன் அவர்கள்*ன்
தட்சிணாQர்த்தியாகத் ேதான்றி, தைழத்D விரிந்த அழகிய கல்லால
வி=aத்தின் கீ ழ் அமர்ந்D, ேவதப் ெபா=ள்கைளயும், அறம், ெபா=ள்,
இன்பம், வ ீ: ஆகியவற்றின் ெநறிகைளயும் ேபாதித்தார். இந்த அ=ள் உபேதச
நிகழ் ைவேய சம்பந்தர் இங்4 'வடபால் (ஆலமரத்தின் கீ ழ்) இ=ந்D மைற ஓதிய
பரமன்' என்ற ெசாற்களினால் 4றிப்பி:கிறார்.
அவ்வா0, அன்0 அச் சான்ேறார்கFக்4 அறத்ைத உபேதசித்தவன், நமக்4ம்
நல்ல வழி காட்:வான் என்0 ெதரிவிக்கிறார் நம் சம்பந்தப் ெப=மான்.
காலைன உைதத்5 பக்தைரக் காத்தவன்

சிவபிரானD அஷ் ட (எட்:) வ ீரச் ெசயல்களில் ஒன்றான காலைன உைதத்D
மார்க்கண் ேடயர்க்4 அ=ளிய தி=ச் ெசயைல இங்4 'ெகாதியு0 காலன்'
என்Iம் வார்த்ைதகள் Qலம் நமக்4 நிைனவுப:த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
மார்க்கண் ேடயர் சிவMைஜ ெசய்யும்ேபாD மி4ந்த சினத்Dடன் (ெகாதியு0)

காலன் அவர் உயிைரப் பறிக்க வந்தான். சிவபிரான் அவர் Mைஜக்4 இரங்கி,
'என் அHயான் உயிைரக் கவராேத' என்0 காலனின் மார்பில் காலால்
உைதத்தார். காலன் உ=ண் : வ ீழ் ந்D அலறினான். இந்த வ ீரத் தி=ச் ெசயைலப்
ேபாற்0ம் சம்பந்தர், இதன்Qலம் 'காலனால் சிவனHயார்க்4 ஓர் இன்னJம்
ேநராD; காலன் நமக்4 நல்லேத புரிவான்' என்0 உணர்த்Dகிறார்.
பாம்புற்ற ஆரத்தான் பத்தர்க்G அ<G அைணயார் காலனார்
5ூரத்ேத ேபாவார் ெதாK5.
‘கயிைலபாதி காளத்திபாதி அந்தாதி’ ெசால்Jம் இந்த உ0திெமாழியின் பH

‘பாம்ைப மாைலயாக அணிந்த சிவெப=மானின் பக்தர்கைளக் கண் டால்
காலனானவன் அவர்கள் பக்கத்திேலேய ேபாக மாட்டான்; Dூரத்திேலேய
நின்0 அ=ள்புரிந்D விட்:ப் ேபாய்வி:வான்’ என்Iம் உண் ைம
புலனாகின்றD. ேமJம், தான் விலகிச் ெசல்வேதா: மட்:மல்லாமல், காலன்
தன் DூDவர்களிட*ம் ‘சிவனHயார்கைளக் கண் டால் அவர்கைள
வணங்கிவிட்: எவ்வளவு ெதாைலவாக விலகிச் ெசல்ல*Hயுேமா அவ்வளவு
Dூரம் விலகிச் ெசல்Jங்கள். (ஏெனன்றால், சிவIைடய சீற்றத்திற்4 மீண் :ம்
நான் பலியாக வி=ம்பவில்ைல)’ என்0 அறிவு0த்Dவான் என்0 அேத
அந்தாதியில் 4றிப்பிடப்பட்:ள்ளைதயும் நாம் இங்4 ேநாக்கலாம்.
ெதாK5, நமIம்தன் 5ூ5வர்க்Gச் ெசால்Eம்,
“வKவில்சீ ர்க் காளத்தி மன் னன் - பKதிலாப்
பத்தர்கைளக் கண் டால், பணிந்தகலப் ேபாமின் கள்
எத்தைனயும் ேசய் த்தாக” என் %.

(நமன் = காலன் ; ேசய் த்தாக = 5ூரமாக)
சிவெப<மானின் எட்F வ ீரத் தி<ச்ெசயல்கள்:

1. அந்தகா4ரைன சங்கரித்த5
அந்தகாTரன் என்Iம் அவுணைன (அTரைன) Vலத்தினால் வைதத்D

அமரைரக் காத்த தி=ச் ெசயல். இந்தத் தி=ச் ெசயைல ‘நஞ்சணி
கண் டெனந்ைத’ என்0 ெதாடங்4ம் ேகாள0 பதிகப் பாடலில் ‘ெவஞ்சின
அவுணர்’ என்Iம் ெசாற்ெறாடர் Qலம் நமக்4 நிைனவுப:த்Dவார் சம்பந்தர்.
2. காமைனக் க?ந்த5
ேயாகநிைலயில் இ=ந்த சிவபிரானிடம் ேமாகக்கைண (க=ம்பு வில்) வி:த்த

மன்மதைனக் காய்ந்த தி=ச் ெசயல். இந்தச் ெசயைல ‘ேவள்பட விழிெசய்D’
என்Iம் பாடலின் Qலம் 4றிப்பி:கிறார்.
3. காலைன உைதத்த5
மி4ந்த சினத்Dடன் மார்க்கண் ேடயரின் உயிர்கவர வந்த காலைன உைதத்D

பக்தர்களின் உள்ளம் கவர்ந்த கள்வராய்த் திகழ் வார் சிவெப=மான். அவரD
இந்த வ ீரத் தி=ச் ெசயைல ‘மதி>தல் மங்ைக’ என்0 ெதாடங்4ம் பாட்Hல்
‘ெகாதியு0 காலன்’ என்Iம் ெசாற்ெறாடரால் 4றிப்பி:கிறார் நம் சம்பந்தப்
ெப=மான்.
4. சலந்தரைன வதம் ெசய் த5
அந்தகாTரைனப் ேபான்0 சலந்தரIம் ஒ= அகந்ைத மிக்க அரக்கன். இவன்

சிவபிராIடன் ேபாரி:ம் ேநாக்கத்தில் கயிைல மைலைய ேநாக்கிப் ேபா4ம்
ேபாD வழியில் ெப=மான் அைமத்த மண் சக்கரத்ைதத் தன் தைலமீ9
ைவத்Dக்ெகாண் டதால் இ= Rறாகி மாண் : இைறவன் தி=க்கரத்தில்
ேசாதியாக அமர்ந்தான் என்0 புராணங்கள் R0ம். இந்த அவுணைன வைதத்த
ெசயைலயும் ‘ெவஞ்சின அவுணர்’ என்Iம் ெசாற்ெறாடர் Qலம்
உணர்த்Dகிறார் ஞானசம்பந்தர்.
5. தட்சனின் யாகத்ைதத் தகர்த்த5

பிரமனின் மகனாகிய தட்சன் தம்ைம மதிக்காமல் நடத்திய ேவள்விையச்
சிவெப=மான் தகர்த்த ேபாD, அந்த யாகத்தில் கலந்D ெகாண் ட இந்திரன்
*தலான ேதவர்கைளயும் சந்திரன், Vரியன், பிரமன் *தலாேனாைரயும்
எம்ெம=மான் தண் Hத்தார். இந்த நிகழ் ைவக் ேகாள0 பதிகத்தில் ‘ேதவர்’,
‘அங்கி’ (அக்கினி), ’மலர்மிைசேயான்’ (பிரமன்), ‘திங்கள்’ என்ற ெசாற்கைளக்
ெகாண் : 4றிப்பி:கிறார். இதன் Qலம், பிரமன், சந்திரன், ேதவர்கள் என்0
இவர்கள் எல்லா=ம் தட்சன் ேவள்வியில் கலந்D ெகாண் டதற்காக
சிவெப=மானால் தண் Hக்கப்பட்டவர்கள்; அதனால், அவர்கள் அைனவ=ம்
சிவனHயார்கFக்4 நன்ைமேய ெசய்வர் என்0 உ0திபட ெமாழிகிறார்
6. திரிபுரம் எரித்த5
சிவெப=மான் Qன்0 மதில்கைளச் சாய்த்D அTரர்கைள அழித்தேபாD, ேம=

மைலையேய வில்லாகவும், வாTகி என்Iம் பாம்ைபேய நாணாகவும்,
அக்கினிேய அம்பாகவும், ேதவர்கைளேய ேதராகவும், ேவதங்கைளேய
அத்ேதைர இயக்4ம் 4திைரகளாகவும், பிரமைனேய அத்ேத=க்4
சாரதியாகவும் ெகாண் : ேபாரிட்டார். இந்த வ ீரச் ெசயைலக் 4றிக்4ம் ேபாD
‘மைறேயா: ேதவர்’ எனவும், ‘ேம= நல்ல’ எனவும் ‘பலபல ேவடமா4ம்’ என்Iம்
ேகாள0 பதிகப் பாட்Hல் ெதரிவிக்கிறார் சம்பந்தர்.
7. பிரமனின் சிரத்ைத அ%த்த5
சிவபிரானின் ஒளியு=ைவத் Dதியாத பிரமனின் அகந்ைதயிைன அடக்4ம்

வைகயில் சிவெப=மான் அவனD ஐந்தாவD தைலயாகிய உச் சித் சிரத்ைத
அ0த்த தி=ச் ெசயல். இந்த நிகழ் ைவக் 4றிக்4ம் வைகயில் ேகாள0
பதிகத்தின் தி=க்கைடக்காப்பில் ‘நான்*கன் ஆதி யாய பிரமாபுரம்’ என்ற
தி=க்4றிப்பு அைமந்Dள்ளD ேநாக்கத்தக்கD.
8. யாைனையச் சங்கரித்த5
எட்:த் திைசயும் அஞ்Tம் வைகயில் ேவகமாக வந்த யாைனையக் ெகான்0

அதன் ேதாைல உரித்D ஆைடயாகத் தரித்த வ ீரத் தி=ச் ெசயல். இதைனக்
‘ெகாைலயாைன’ என்Iம் ெசால்ைலக் ெகாண் : ‘வாள்வரி அதளதாைட’
என்Iம் பாடலில் 4றிப்பி:வதன் Qலம், மதம் ெகாண் ட யாைன ேபான்0
வாழ் வில் வ=ம் எதிர்பாராத ஆபத்Dகள் யாவும் நீ ங்4ம்பH அ=ள்ெசய்வான்
பரமன் என்0 ெதரிவிக்கிறார் சம்பந்தர். #
5. நஞ் சணி கண் டன் எந்ைத
நஞ் சணி கண் டன் எந்ைத

மடவாள்த ேனாFம்
விைடேய%ம் நங்கள் பரமன்
5ஞ் சி<ள் வன் னி ெகான் ைற
ெவஞ் சின அவுண ேராFம்
உ<மி?யும் மின் Iம்
மிைகயான Aத மைவயும்
அஞ் சிFம் நல்ல நல்ல
க<த்5
ஆலகால விஷத்ைதத் தன் கண் டத்தில் ெகாண் டவIம் என் தந்ைதயுமாக
நின்0 என்ைனக் காப்பவIம் உைமயாFடன் இடப வாகனத்தில்
ஏறிவ=பவIம் நம் தைலவIமாகவும் விளங்4ம் சிவெப=மான், வன்னி
இைலையயும் ெகான்ைற மாைலையயும் ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் :
என் உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால் அரக்கர்கள், இH மின்னல், பஞ்சMதங்கள்
*தலானைவெயல்லாம் நம்ைமக் கண் : பயந்D நல்லனேவ ெசய்யும்.
நஞ் 4 அணி கண் டன் = ஆலகால விஷத்ைதத் தன் கண் டத்தில்
ெகாண் டவIம்
எந்ைத = என் தந்ைதயுமாக நின்0 என்ைனக் காப்பவIம்
மடவாள் தேனாFம் விைட ஏ%ம் = உைமயாFடன் இடப வாகனத்தில்

ஏறிவ=பவIம்
நங்கள் பரமன் = நம் தைலவIமாகவும் விளங்4ம் சிவெப=மான்
5ஞ் சி<ள் வன் னி ெகான் ைற = இ=ள்ேபால் க=த்தடர்ந்த வன்னி

இைலையயும் ெகான்ைற மாைலையயும்
ெவஞ் சின = ெகாHய சினம் மி4ந்த
அவுணேராF= அரக்கர்கFம்
உ<ம் இ?யும் மின் Iம் = *ழங்4கின்ற இHயும் மின்னJம்
மிைகயான Aதம் அைவயும் = ெச=க்4ைடய பஞ்சMதங்கள்

*தலானைவெயல்லாம்
அஞ் சிFம் = (நம்ைமக் கண் :) பயந்D
நஞ் ைச அணிந்தவன்
சிவெப=மான் பாற்கடலில் ேதான்றிய ஆலகால விடத்ைத அ*தம் ேபால்
க=தி அ=ந்தித் தன் கண் டத்தில் அடக்கியவர். இந்த அற்புத அ=ட்ெசயைல
நிைனத்D உ=4கிறார் சம்பந்தர். இைறவன் நம்ைமெயல்லாம்
காத்த=Fவதற்காகக் கடல் நஞ்ைச உண் : கண் டம் க0த்D விளங்4கிறான்.
ஆனால், அந்தக் கைறயும் அவன் தி=க்கGத்Dக்4 ஓர் அணிகலனாகேவ
திகழ் ந்D அவனD தி=வு=வுக்4 ேமJம் சிறப்ைபச் ேசர்க்கிறD. இந்தத்
தி=வ=ட்திறத்ைத வியந்ேத ‘நஞ்T அணி கண் டன்’ என்0 ேபாற்றி இந்தப்
பாடைலத் ெதாடங்4கிறார். நஞ்சிைன எவ்வா0 வி=ம்பி அ=ந்தி அதனால்
உண் டான கைறயிைன அணிகலன்ேபாலக் ெகாண் டாேரா, அேத ேபால
அHயவர்கள் ப:ம் Dன்பமாகிய நஞ்சிைனத் தாேம உட்ெகாண் :
அவர்கFக்4 அ=ட்ேபறாகிய அ*தத்திைன மட்:ம் அளிப்பார்
சிவெப=மான். அவ்வா0 தந்ைதையப் ேபாலக் காத்த0Aம் சிந்ைத
உைடயவராகிய சிவெப=மாைன அ:த்த வார்த்ைதயிேலேய ‘எந்ைத’ என்0
அைழக்கிறார் சம்பந்தர்.
எந்ைத எனக்Gத் தந்ைத

'எந்ைத ஈசன் எம்ெப<மான் ', 'எம்மான் எனக்4 எந்ைத', 'என் அப்பன்' என்0
சம்பந்தர் பல பதிகங்களில் இைறவைனத் தமD தந்ைதயாகேவ பாவித்Dப்
ேபாற்0கிறார். சிவபிரானD தி=ெவாளிேய தான் என்0ம், சிவ ஒளி
என்ெறன்0ம் தன்னிடம் நிைலெபற்0 விளங்4ம் என்0ம், சிவபிரான்
தன்னிடம் ஒன்றியுள்ளார் என்0ம், சிவெப=மாைனப் ேபாலத் தாIம் 'அந்தம்
(*Hவு) இல்லாதவன்' என்0ம் உ0தியாகக் க=Dபவர் தி=ஞானசம்பந்தர்.
ேமJம், *=கக் கடவுளின் தி=வவதாரமாகக் க=தப்ப:பவர் சம்பந்தர்.
சமணர்கைள ெவற்றிெகாண் ட சம்பந்தேரா: Vரசம்ஹாரம் ெசய்த

*=கப்ெப=மாைன ஒப்பி:கிறார் அ=ணகிரியார். ேமJம்,
ஆ0*கத்தானின் தி=வவதாரேம ஆFைடய பிள்ைளயார் என்பைதயும்
இந்தத் தி=ப்புகழ் ப் பாட்Hல் உ0திபட ெமாழிகின்றார்.
புத்தர் அமணர்கள் மிகேவ ெகடேவ
ெதற்G நரபதி தி<நீ றிடேவ
புக்க அனல்வய மிக ஏFயேவ உைமயாள் தன்
புத்ரெனன இைச பகர் Oூல் மைற Oூல்
கற்ற தவ-னி பிரமாபுரம் வாழ்

ெபாற்ப கவுணியர் ெப<மாI<வாய் வ<ேவாேன
“பவுத்தர்கள் மற்0ம் சமணர்கள் *ற்0ம்(மிகேவ) அழிந்திடவும், பாண் Hயன்

தி=நீ 0 அணிந்Dெகாள்Fமா0ம், ெந=ப்பினில் இட்ட ஏ: அழியாமல்
விளங்4மா0ம், உைமயாFைடய புத்திரர் என்0 ெசால்Jம்பH இைசத்
தமிழால் இயற்றப்பட்ட ேவத>ூலாகிய ேதவாரத்ைத ஓதிய தவ*னிவ=ம்
பிரமாபுரத்தில் ேதான்றிய கவுணியர் என்0 ேபாற்றப்ப:பவ=மான
தி=ஞானசம்பந்தரின் தி=வு=வத்தில் வ=ம் *=கேன!” என்பD இந்தப்
பாடலின் க=த்D.
சம்பந்தைரப் ேபாலேவ இைறவைனத் தமD தந்ைதயாகப் பாவித்D

வணங்கிய வள்ளலா=ம் 'தந்ைத தன் ைமேய தைனயன் தன் தன் ைம;
அப்பன் தன் ைம என் தன் ைம என் % அறிமின் ' என்0 பாHயுள்ளD இங்4
ஒப்பு ேநாக்கத்தக்கD.
ெவஞ் சின அவுணர்

அவுணர் என்றால் அTரர் அல்லD அரக்கர் என்0 ெபா=ள். அந்தகாTரன்,
சலந்தரன் *தலிய அரக்கர்கைள அழித்த வ ீரத் தி=ச் ெசயல்கைளப் ேபாற்0ம்
சம்பந்தர், அத்தைகய ெகாHய அரக்கர்கைள அழித்Dத் தீைமையத் த:த்த
சிவனார் நமக்4 ேநர இ=க்4ம் தீைமகளிலி=ந்Dம் த:த்Dக் காப்பார் என்0
இங்4 அ0தியிட்:ச் ெசால்கிறார்.
அந்தகாTரன் என்ற அTரன் தனD 4=வாகிய Tக்கிரனின் Dைணக்ெகாண் :

ேபாரிட்:த் ேதவர்கைளத் தாக்கினான். ேதவர்களால் வ ீழ் த்தப்பட்ட
அTரர்கைளச் Tக்கிரன் தனD சஞ்சீவனி மந்திரத்ைதக் ெகாண் : உயிர்ெபறச்
ெசய்D ெகாண் H=ந்தான். Tக்கிரனின் இந்தத் தீச்ெசயைலத் த:க்4ம்
ெபா=ட்: சிவெப0மான் அவைன விGங்கித் தம் தி=வயிற்றில் அடக்கினார்.
அதனால், அந்தகாTரனின் ேசைனைய அமரர்களால் ெவல்ல *Hந்தD.
இைறவன் அ=ளால் அந்தகாTரIம் அழிந்தான். ‘*ன்னர் ஒழிந்தி=ந்த
தீைமகள் மீண் :ம் மீண் :ம் ேதான்றாமல் *ற்0ம் அழிந்திட அ=ள் ெசய்வான்
இைறவன்’ என்Iம் ேப=ண் ைமைய அந்தகாTர வதம் நமக்4
உணர்த்DகிறD.
சலந்தரன் என்Iம் மற்ெறா= அTரIக்4ம் இேதேபால் அவன் அகந்ைதைய
அழித்D ஆட்ெகாண் டார் நம் ஈசர். அவன் கயிைல மைலைய ேநாக்கிப்
பைடெய:த்Dக் கிளம்பும்ேபாD, ஒ= *தியவர் உ=வத்தில் எதிர்ேநாக்கிச்
ெசன்0 அவைன வழியிேலேய சந்தித்தார் சிவெப=மான். அப்ேபாD
மண் ணில் ஒ= சக்கரத்ைத வைரந்D அைதப் ெபயர்த்D எ:க்4மா0
சலந்தரைனப் பார்த்Dக் ேகட்டார். அவIம் அைத ஒ= சவாலாக எ:த்Dக்
ெகாண் : அந்த மண் சக்கரத்ைத மி4ந்த பிரயத்தனத்Dக்4ப் பின் ெபயர்த்D
எ:த்தான்; தன் தைலேமல் ைவத்Dக்ெகாண் டான். அ:த்த கணேம, அவன்
உடல் இரண் : Dண் டாகப் பிளவு பட்:ச் சாய்ந்தD. இவனD கைதயும்,
இராவணனின் கைதையேபான்0 அகந்ைத மிக்கவர் அைடயும் கதியிைன
விளக்4கிறD.
இத்தைகய அகந்ைதமிக்க அTரர்கைளப் ேபான்றவர்களால் நமக்4 எந்த வித

ஆபத்Dம் ேநராமல் காப்பான் இைறவன் என்0 ‘ெவஞ்சின அவுணர்’ என்Iம்
ெசாற்ெறாடர் Qலம் இங்4 உணர்த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
பஞ் ச Aதங்கெளல்லாம் அஞ் சிFம்

‘நிலெனாF வாIம் நீ ெராF தீ யும் வாயுவுமாகி’ நிற்பவன் சிவெப=மான்.
*ப்புரங்கைள எரித்த ேபாD பஞ்ச Mதங்களில் ஒன்றான Mமி ேம=வாக
உயர்ந்D ஆகாயம் வைரப் பரந்D இைறவIக்4 வில்லாக அைமந்தD.
Mதங்களில் ஒன்றான அக்கினி அம்பாகவும், காற்றானD அம்பின்
ஈர்க்காகவும் அைமந்D ேபார் புரியத் Dைண நின்றD. இவ்வா0 பஞ்ச
Mதங்கFம் ஈசIக்4 ஏவல் புரியும்ேபாD அHயவர்கள் அப்Mதங்களின்
ெசயல்கFக்4 அஞ்சத் ேதைவயில்ைல; அந்தப் பஞ்சJதங்கேள
சிவனHயார்கFக்4 அஞ்சி என்ெறன்0ம் நன்ைம தந்தி:ம் என்0
ெசால்கிறார் நம் ஞான வள்ளல்.
இங்4 ‘உ=மிHயும்’ என்ற ெசால்Jக்4 ‘அச் T0த்Dம் இHயும்’ என்0 ெபா=ள்.

‘உ=ம்’ என்றால் அச் சம் என்0 ெபா=ள்ப:வதாகத் ெதால்காப்பியர்
4றிப்பி:வைதக் காணலாம்.
ேபம்நாம் உ<ம் என வ[உம் கிளவி
ஆ-ைர Uன் %ம் அச்சப் ெபா<ள

(‘ேபம்’, ‘நாம்’ , ‘உ=ம்’ என்Iம் இந்த Qன்0ம் அச் சம் என்Iம் ெபா=ள்ப:ம்)
6. வாள்வரி அதளதாைட
வாள்வரி அதள தாைட

வரிேகாவ ணத்தர்
மடவாள் தேனாFம் உடனாய்
நாண் மலர் வன் னி ெகான் ைற
நதிZ? வந்ெதன்
ேகாளரி உKைவ ேயாF
ெகாைலயாைன ேகழல்
ெகாFநாக ேமாF கர?
ஆளரி நல்ல நல்ல
க<த்5
புலித்ேதாள் ஆைடயும் ேகாவண உைடயும் அணியும் சிவெப=மான்,
அன்றலர்ந்த மலர்கள், வன்னி, ெகான்ைற, கங்ைக நதி ஆகியவற்ைறத் தன்
*Hேமல் VHக் ெகாண் : உைமயாேளா: வந்D என் உள்ளம் பு4ந்த
காரணத்தால் சிங்கம், புலி, யாைன, பன்றி, பாம்பு, கரH ேபான்ற விலங்4கள்
நல்லனேவ ெசய்யும்; சிவனHயார்கFக்4 நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்!
வாள் வரி = ஒளிெபா=ந்திய வரிகைளயுைடய
அதள் அ5 ஆைட = புலித்ேதாள் ஆைடயும்
வரி ேகாவணத்தர் = வரிந்D கட்Hய ேகாவண உைடயும் அணியும்

சிவெப=மான்
நாண் மலர் வன் னி ெகான் ைற நதி Z? = அன்றலர்ந்த மலர்கள், வன்னி,

ெகான்ைற, கங்ைக நதி ஆகியவற்ைறத் தன் *Hேமல் VHக் ெகாண் :
மடவாள் = உைமயாள்
தேனாFம் உடனாய் = சகிதமாக
ேகாளரி = வலிய சிங்கம்
உKைவ= புலி
ெகாைல யாைன = ெகாைலெசய்யும் யாைன
ேகழல் = பன்றி
ெகாF நாகேமாF கர? ஆளரி = ெகாHய பாம்பு கரH ஆகியன
வாள்வரி அதள5 ஆைட

சிவெப=மானின் வ ீரத்தி=ச் ெசயல்களில் ஒன்றான புலித்ேதால் தரித்த
ெசயைல இங்4ப் ேபாற்0கின்றார் சம்பந்தர். தா=காவனத்D *னிவர்கள்
அறியாைமயால் அன்ெறா=நாள் சிவெப=மான் மீD புலி ஒன்ைற ஏவினர்.
அவர் அந்தப் புலியிைன எதிர்ெகாண் : தாக்கி வ ீழ் த்தி அதைனக் ெகான்0
அப்புலியின் ேதாைல ஆைடயாக அணிந்தார். இந்த நிகழ் விைனேய
‘ெபான் னார் ேமனியேன! புலித்ேதாைல அைரக்G அைசத்5' என்0 Tந்தர
Qர்த்தி நாயனா=ம் பாHயுள்ளD க=தத் தக்கD.
இேத பாட்Hன் இ0தியில், யாைன, பன்றி, நாகம், கரH, சிங்கம் ேபான்ற

எந்தவித விலங்4களினாJம் நமக்4 இடர் ஏற்படாD என்0ம் R0வைதக்
காணலாம்.
வரி ேகாவணத்தர்
சிவபிரான் எளிய ேகாலத் தி=வு=வினன். புலித்ேதாைல அைரக்4
(இ:ப்பில்) அைசத்தவன் (அணிந்தவன்). அDமட்:மல்லாமல், Dணியால்
அைமந்த ேகாவண உைடையேய உ:த்Dபவன்; இந்த எளிய
தி=க்ேகாலத்ைதப் ேபாற்0ம் விதமாக ‘வாள்வரி அதளதாைட
வரிேகாவணத்தர்’ என்0 பா:கிறார் சம்பந்தர்.
இைறவன், அவ்வா0 ேகாவண ஆைடைய உ:ப்பDடன், பாம்ைபேய

அணிகலனாகக் ெகாண் டவன்; யாசித்D உண் பவன். ஆSம் ெபண் Sமாக
விளங்4பவன். இவ்வா0 எளிய ேதாற்றத்தவனாக இ=ந்Dம் அHயவர்கள்
சிவைனேய தம் அ=ளாளராகப் ேபாற்றித் Dதிப்பார்கள். இந்தக் க=த்ைதத்
ெதரிவிக்4ம் பாடல்:
ஆSம்ெபண் Sம் எனநிற்ப ேரIம், அரவு ஆரமாப்
ASேமIம், புகEூர்தனக்G ஓர்ெபா<ள் ஆயினான் ,
ஊSம்ஊரார் இFபிச்ைச ஏற்%உண் F,உைட ேகாவணம்
ேபSேமIம், பிரான் என் ப ரால் எம்ெப< மாைனேய.
விலங்Gகள் விலகிப் ேபாGம்
ேகாளரி (சிங்கம்)
இரணியன் என்Iம் அTரைனக் ெகான்ற பின்ன=ம் தி=மாலின் சிம்ம

அவதாரமான நரசிம்மரின் சின*ம் சீற்ற*ம் தணியவில்ைல. ேதவர்கFம்
*னிவர்கFம் சிவெப=மானிடம் ெசன்0 நரசிம்மைர அைமதிப:த்Dமா0
ேவண் Hனர். அப்ேபாD சிவெப=மான், பறைவயும் சிங்க*ம் கலந்D
ேதான்0ம் ஷரபா அவதாரம் எ:த்D நரசிம்மைர அைமதிப்ப:த்தினார் என்0
புராணங்கள் R0கின்றன.
இந்த நிகழ் விைன நிைனவுப:த்Dம் சம்பந்தர், அன்0 (நர)சிங்கத்ைத அடக்கி

உலகிைனக் காத்த சிவெப=மான் தன் அHயார்கFக்4 சிங்கம் (ேகாளரி)
ேபான்ற விலங்4களால் எந்தத் தீைமயும் விைளயாD என்0 இங்4
உணரைவக்கிறார்.
உGைவ (புலி)
*ன்பு 4றிப்பிட்டDேபால், தா=காவனத்தில் தம்மீD பாய்ந்D வந்த புலிைய

ெவன்0 ெகான்ற வலிைம வாய்ந்த சிவெப=மான், நம் வாழ் வில் புலிையப்
ேபான்ற க:ந்Dயர் வந்D நம்ைம அச் T0த்தினாJம் அந்தத் Dயைரத் த:த்D
நம்ைம ஆட்ெகாள்வார் என்0 இந்தப் பாடலின்Qலம் ெதளிவிக்கிறார் நம்
ஆFைடய பிள்ைள.
இேதபாட்Hேலேய புலிையப் பற்றி இரண் :*ைற 4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர்.

பாட்Hன் *தல் அHயில் ‘வாள்வரி’ என்0ம் Qன்றாம் அHயில் ‘உGைவ’
என்0ம் புலிையக் 4றிப்பி:வைதக் காணலாம்.
ெகாைல யாைன
எட்:த் திக்4ம் அஞ்Tமா0 மைல ேபான்ற ெபரிய உ=வங்ெகாண் ட மதயாைன

ஒன்0 சிவெப=மாைன ேநாக்கி ேவகமாக வந்தD. அந்த யாைனையக் கண் :
கலங்கிய உைமயாளின் அச் சத்ைதப் ேபாக்4ம்ெபா=ட்: சிவபிரான் அந்த
யாைனையக் ெகான்0 அதன் ேதாைலப் தம் ெபான் திகGம் தி=ேமனியில்
ேபார்த்Dக்ெகாண் டார். இந்த வ ீரத் தி=ச் ெசயைல நிைனவுப:த்Dம் சம்பந்தர்,
யாைன ேபான்ற ெபரிய விலங்4களாJம் சிவனHயார்கFக்4 எந்த
ஆபத்Dம் வராமல் அவர்களின் அச் சத்ைதயும் ேபாக்கி அ=ள்வான் இைறவன்
என்0 உ0தியளிக்கிறார்.
ேகழல் (பன்றி)
*ன்ெனா= சமயம், நான்*கIம் தி=மாJம் அன்னமாகவும் வராகமாகவும்

(பன்றி) உ=க்ெகாண் : சிவெப=மானD *Hயும் அHயும் ேதட *யன்0
ெபரிDம் அல்லல் பட்:ம் காண*HயாD ேசார்ந்தனர். அவ்வா0 ேசார்வுற்0த்
Dதித்த அவர்கள் இ=வ=க்4ம் அ=ள்ெசய்தான் இைறவன் என்0
புராணங்கள் சாற்0கின்றன. பன்றியாய் வந்D பரமசிவன் அHபணிந்த
பரந்தாமIக்4 அ=ள்புரிந்த சிவெப=மான், பன்றி ேபான்ற காட்:
விலங்4களினால் சிவனHயார்கFக்4 எந்த இட=ம் ேநராத வண் ணம்
காத்த=ள்வான் என்0 இங்4 4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தப் ெப=மான்,
ெகா: நாகம்
சிவெப=மான் எல்லா=க்4ம் அச் சத்ைத விைளவிக்4ம் பாம்ைபேய

ஆரமாகக் ெகாண் :ள்ளார். *Hயில் ம4டமாகவும், கGத்தில் மணியாகவும்,
காலில் சிலம்பாகவும் பாம்ைப அணிந்Dள்ளார். இத்தைகய ெகாHய
நாகத்ைதப் ெபான்னணி Mஷணமாகக் ெகாண் : விளங்4ம் சிவெப=மான்,
பாம்பு *தலிய ெகாHய விஷ*ள்ள உயிரினங்களிலி=ந்D தன்
அHயார்கைளக் காத்D அ=ள்வான் என்0 பா:கிறார் சம்பந்தர்.
கரH
தனD அம்சமான ஜாம்பவான் என்Iம் கரHயாகத் ேதான்றி இராம-இராவண

யுத்தத்தில் பைடகFக்4த் தைலைம வகித்தவர் சிவெப=மான். அவ்வா0
கரHயின் உ=வில் நின்0 த=மத்ைதக் காத்த தைலவனான சிவெப=மான்,
கரH ேபான்ற வனவிலங்4களிடமி=ந்D தன் அHயார்கைளக்
காத்த=ள்வான்.
பாடல் Gறிப்பு:
‘வாள்வரி’ என்றால் ‘ஒளி வ ீTம் வரிகள்’ என்0 ெபா=ள். இந்த வரிகைள

உைடய புலிையக் 4றிப்பதால் ‘வரி’ புலிக்4 ஆ4ெபயராக அைமகிறD.
‘வாள்வரி’ என்Iம் இடத்தில் ‘புலியில் ேதாலில் அைமந்Dள்ள வரிகள்’

என்Iம் ெபா=ளிJம், ‘வரிேகாவணத்தர்’ என்Iம் இடத்தில் ‘வரிந்D கட்Hய’
என்Iம் ெபா=ளிJம் ‘வரி’ என்Iம் ெசால்ைல அைமத்Dள்ள வண் ணம்
சம்பந்தரின் கவிைதத்திறைனப் பைறசாற்0கிறD.
7. ெசப்பிள -ைலநன் மங்ைக
ெசப்பிள -ைலநன் மங்ைக

ஒ<பாக மாக
விைடேய% ெசல்வ னைடவார்
ஒப்பிள மதியும் அப்பும்
ெவப்ெபாF Gளி<ம் வாதம்
மிைகயான பித்5ம்
விைனயான வந்5 நலியா
அப்ப? நல்ல நல்ல
க<த்5
உைமயாள் ஒ= பாகத்தில் விளங்க இடப வாகத்தில் ஏறி வ=ம் சிவெப=மான்
இளமதிையயும் கங்ைக நீ ைரயும் ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் : என்
உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால், காய்ச் சல், 4ளிர் Tரம், பித்தம், அவற்றால் வ=ம்
தீவிைனகள் *தலியன நம்ைம வ=த்தாவண் ணம் நல்லனேவ ெசய்யும்.
ெசப்பு இள-ைல நன் மங்ைக = ெசம்பு ேபான்ற இள நகில்கைள உைடய
உைமயாள்
ஒ< பாகமாக = ஒ= பாகத்தில் விளங்க
விைட ஏ% ெசல்வன் = இடப வாகத்தில் ஏறி வ=ம் ெசல்வனாகிய

ஒப்பு = அழகிய
அப்பு = நீ ர் (ெதாட்டால் ஒட்:தைல உைடயD என்பதால் நீ =க்4 அப்பு என்0ம்

ெபயர்) = கங்ைக நீ ர்
அைடவார் ஒப்பு இளமதியும் அப்பும் = தன்ைன அைடந்த அழகிய

இளமதிையயும் கங்ைக நீ ைரயும்
ெவப்ெபாF Gளி<ம் வாதம் = ெவம்ைம ெகா:க்4ம் காய்ச் சல், 4ளிர் Tரம்
மிைகயான பித்5ம் = மி4ந்த பித்தம்
விைனயான வந்5 நலியா அப்ப? = அவற்றால் வ=ம் தீவிைனகள்

*தலியன நம்ைம வ=த்தாவண் ணம்
ஞானப்பால் நல்கிய நாயகி

பசியினால் அGத 4ழந்ைதக்4ப் பால் அளிப்பD என்பD *ப்பத்திரண் :
அறங்களில் ஒன்0. அத்தைகய *ப்பத்திரண் : அறங்கைளயும் அைமத்த
ஜகன்மாதாவாகிய உைமயம்ைம ‘அம்ேம! அப்பா!’ என்0 அைழத்த பச் சிளம்
4ழந்ைதயின் அG4ரJக்4ச் ெசவிசாய்த்D அந்தப் பாலகIக்4த் தன்
பால*தத்ைதச் ெசப்புக் கிண் ணம் ேபான்ற தன் தி=*ைலகளிலி=ந்D
எ:த்D ஊட்Hனாள். அத்தைகய ஞானப் பாைல அ=ந்திய 4ழந்ைத
தி=ஞானசம்பந்தர் என்Iம் தி=ப்ெபய=டன் உலெகங்4ம் ைசவெநறி
தைழக்க ைவக்4ம் ஒளிச் Tடராக திகழ் ந்தD. அன்ைனயிடம் ஞானப்
பால=ந்திய இந்த அற்புத நிகழ் ைவேய ‘ெசப்பு இள *ைல நன்மங்ைக’
என்Iம் ெசாற்ெறாடர் Qலம் 4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர்.
இந்த வரலாற்ைற நம்பியாண் டார் நம்பியும் தாம் இயற்றிய ‘ஆFைடய

பிள்ைளத் ெதாைக’யில் பின்வ=மா0 அணியுறச் சித்திரிக்கிறார்:
-ப்பத் திரண் டற-ம் ெசய் தாள் -திராத
ெசப்ெபாத்த ெகாங்ைகத் தி<Oதலி - அப்பன்
அ<ளாேல ஊட்FதEம், அப்ெபாKேத ஞானத்
திரளாகி -ன் னின் ற ெசம்மல்
இவ்வா0 உைமயம்ைமயிடம் பாJூட்டப் ெபற்ற அந்தக் கணேம ஞானத்தின்

தி=வு=வாக விளங்கினார் என்0 ெமாழிகிறார் நம்பிகள். அDமட்:மல்ல
‘*ன்னின்ற ெசம்மல்’ என்0 ெசால்வதன்Qலம், (அந்த ஞானத்ைதப்
பரப்புவதற்4) ‘உடேன தயாராகிய ெசம்மல்’ என்0 ெபா=ள்படக் R0கிறார்.
அத்தைகய ெப=ைம வாய்ந்த ‘ெசப்பு இள *ைல’ையக் ேகாள0 பதிகத்தின்
இந்தப் பாட்Hல் ேபாற்றித் Dதிக்கிறார்.
அைடக்கலம் புGந்ேதார் அ<ள்ெப%வர்

தம்மிடம் அைடக்கலமாகப் பு4ந்த சந்திரIக்4ம் (இளமதி) கங்ைகக்4ம்
(அப்பு = தண் ணீர் = கங்ைக) தன் சைட*Hயில் இடமளித்D அ=ளிய
தி=ச் ெசயைல நிைன\ட்:ம் வைகயில் இந்த வரி அைமந்Dள்ளD.
*ன்பு ஒ=நாள், பிரஜாபதிகளில் ஒ=வனான தட்சன், சந்திரன்ேமல் சினம்

ெகாண் : ஒவ்ெவா= நாFம் சந்திரனின் ஓர் அழ4 4ைறந்D ேதய்ந்D அவன்
மைறந்D ேபா4மா0 சாபம் வி:த்தார். பதினான்4 அழ4 4ைறந்த
நிைலயில் சந்திரன் தன்ைனக் காக்கேவண் H சிவெப=மாைன ேநாக்கித்
தவமி=ந்தான். தட்!சனின் சாபத்திலி=ந்D சந்திரைனக் காப்பாற்ற
சிவபிரான் சந்திரைனத் தன் தைலயில் VHக்ெகாண் டார். தன்ைன நாH
வந்தவர்கள் நலம் ேதய்ந்D ேநாகாமல் சிவனார் காப்பார் என்0 இந்தக்
4றிப்பின் Qலம் சம்பந்தர் இங்ேக ெதரிவிக்கின்றார்.
இங்4 இளமதிையப் பற்றிச் ெசால்Jம்ேபாD ‘ஒப்பு’ என்Iம் ெசால்ைல

எ:த்தாள்கிறார் சம்பந்தர். ஒப்பு என்றால் அழ4 என்0 ெபா=ள். ேசந்தன்
திவாகரம் என்Iம் >ூல் அழகின் ெபயர்களாக 29 ெசாற்கைளக்
4றிப்பி:கிறD:
ஏர்வனப்பு எழில் யாணர் மாைம ேகழ் ைதயல்
காரிைக ேதாட்? கவிேன விடங்கம்
வாமம் வGப்பு ஒப்பு மஞ் 4 ெபாற்பு
காமர் அணி இைவ கட்டழ காGம்
நவ
் வி அந்தம் ைப A ெபாலம் அற்புதம்
ெசவ
் வி ஒண் ைம மாண் பு ஐ சித்திரம் அழேக
இவற்றில் ‘ஒப்பு’ என்பDம் ஒ= ெசால்லாக வ=வைதக் காண் க.
சந்திரைனக் காக்கத் தன் சைடயில் அவIக்4 அைடக்கலம் ெகா:த்த

சிவெப=மான், Mேலாகத்ைத ேநாக்கிப் பாய்ந்D வந்த கங்ைகக்4ம் தன்
சைடயில் இடம் ெகா:த்D கங்ைகயின் ேவகத்ைதத் த:த்D Mேலாகத்ைதக்
காத்தார். கங்ைகயின் ேவகத்ைதத் த:த்D Mமி ெபா0க்4ம் அளவுக்4 நீ ைர
அளித்த சிவெப=மான், எப்ேபாDம் அைலபாயும் நம்*ைடய மனத்தின்
ேவகத்ைதத் த:த்D, உள்ளத்ைத நன்ெனறியில் ெசJத்தி, ெபா0ைமயும்
நற்சிந்தைனகைளயும் வளர்த்D அ=ள்புரிந்D நம்ைம ஆட்ெகாள்வார் என்0
ெதளிவாகப் புரியைவக்கிறார் தி=ஞானசம்பந்தர். 'ேவகம் தFத்5 ஆண் ட
ேவந்தன் அ? ேபாற்றி' என்0 மாணிக்கவாசகர் ெமாழிந்தைதயும் இங்4
ஒப்பு ேநாக்கலாம்.
ெவப்பும் Gளி<ம் தணிப்பவன்

பிள்ைளப் பிைறயும் புனEம் ZFம் ெபம்மான் என் %
உள்ளத் உள்ளித் ெதாKவார் தங்கள் உ%ேநாய் கள்
தள்ளிப் ேபாக அ<=ம் தைலவன்

என்பார் சம்பந்தர். இளம்பிைறயும் கங்ைகயும் V:ம் ெப=மான் என்0
மனத்தால் நிைனத்Dத் ெதாGபவர்கள் உற்ற ேநாய்கள் எல்லாம் அவர்கைள
விட்:த் தள்ளி (விலகி) ேபா4மா0 அ=ள வல்லவன் இைறவன்.
பிணிகளான இ=மல், 4ளிர், Vைல, Dம்மல், பித்D, வாதம், ெவப்பு, விஷ

Tரம் ேபான்றைவ அHயார்கைள விட்: அறேவ நீ ங்4ம். இைறவன்
தி=நாமத்ைதச் ெசால்Jம் அHயாைரயும், அவIக்4 மாைல Vட்Hப் பாதம்
ேபாற்றிக் காலம் ேதா0ம் Mைச ெசய்ேவாைரயும், ேதவாரம் பாHச் சிந்தித்D
உ=4ம் பக்தர்கைளயும் ேநாய்கள் நலிய மாட்டா.
ேவண் Fவார் விைன தீ ர்ப்பவன்

அல்Eம் நன் பகEம் ெதாKம் அ?யவர்க்G அ<விைன அைடயாேவ
என்பார் சம்பந்தர். நிழல்ேபாலத் ெதாடர்ந்9வ0ம் தீ விைனகAக்ெகல்லாம்

ம0ந்தாக விளங்7ம் இைறவன், ஈசன் என்F தியானித்9த்
ெதாLபவ0ைடய விைனகAக்7 நாசனாவார்; எந்தத் ெதாழிைல நாம்
ெசய்தி0ந்த ேபா9ம் நம9 நிைனப்பு ஈசனிடம் இ0ந்தால் நம9
விைனகAக்7ப் பைகவராயி0ந்9 அவர் உதவுவார். இந்தக் க0த்திைன
உFதிப்ப@த்9ம் வண் ணம் இந்தப் பாட்GCம் அ@த்9 வ0ம் ‘ேவள்பட
விழிெசய்9’ என்ற பாட்GCம் ‘விைனயான வந்5 நலியா’, ‘இடரான வந்5
நலியா’ என்F ெசால்கிறார். அதாவ9, தீ விைனயும் தடங்கCம்
சிவனGயார்கைளத் ெதாடராத வண் ணம் இைறவன் காத்த0ள்வான்
என்கிறார்.
8. ேவள்பட விழி ெசய் 5
ேவள்பட விழிெசய் தன் %

விைடேமலி <ந்5
மடவாள் தேனாFம் உடனாய்
வாண் மதி வன் னி ெகான் ைற
மலர்Z? வந்ெதன்
ஏழ்கடல் Zழ் இலங்ைக
அைரயன் த ேனாFம்
இடரான வந்5 நலியா
ஆழ்கடல் நல்ல நல்ல
க<த்5
மன்மதன் அழியும்பHயாக அன்0 ெநற்றிக்கண் ைணத் திறந்த சிவெப=மான்
இடப வாகனத்தில் ஏறிக் ெகாண் : உைமயாேளா: வந்D பிைறச் சந்திரன்,
வன்னி, ெகான்ைற மலர் ஆகியவற்ைறத் தன் *Hேமல் VHக் ெகாண் : என்
உள்ளம் பு4ந்த காரணத்தால், இராவணன் ேபான்ேறாரின் அகந்ைதயினால்
விைளயக்RHய இடர்கள் வந்D நம்ைமத் Dன்பு0த்த மாட்டா. ஆழமான
கடJம் நல்லனேவ ெசய்யும். சிவனHயார்கFக்4 மி4ந்த நலத்ைதேய
ெகா:க்4ம்!
ேவள் = மன்மதன்
பட = அழியும்பHயாக
அன் % விழி ெசய் 5 = அன்0 ெநற்றிக்கண் ைணத் திறந்த சிவெப=மான்
விைட ேமல் இ<ந்5 = இடப வாகனத்தில் ஏறிக் ெகாண் :
மடவாள் தேனாFம் உடனாய் = உைமயாேளா: வந்D
வாள்மதி வன் னி ெகான் ைற மலர் Z? = ஒளி ெபா=ந்திய பிைறச் சந்திரன்

வன்னி, ெகான்ைற மலர் ஆகியவற்ைறத் தன் *Hேமல் VHக் ெகாண் :
ஏழ்கடல் Zழ் இலங்ைக அைரயன் தேனாFம் = ஏL கடல்களால் Vழப்பட்ட

இலங்ைகயின் அரசன் இராவணன் ேபான்ேறாரின் அகந்ைதயினால்
விைளயக்RHய
இடரான வந்5 நலியா = இடர்கள் வந்D நம்ைமத் Dன்பு0த்த மாட்டா.
ஆழ்கடல் = ஆழமான கடJம்
கண் திறந்5 காமைனக் காய் ந்தவன்

சிவபிராைன மைலமகளான பார்வதியுடன் அைணக்கேவண் H
அன்ெறா=நாள் விண் ணவர்கள் மன்மதைனச் சிவபிரானிடம் அIப்பி
ைவத்தனர். காமேவள் என்0ம் மலர்ப்பாணத்தான் என்0ம் அைழக்கப்ப:ம்
மன்மதன் சிவெப=மான் அறம் உைரத்D ஞான நிைலயில் இ=ந்த ேபாD
Dூரத்தில் நின்0 அவர்மீD மலர் அம்பிைனச் ெசJத்தினான். அதனால் சினம்
ெகாண் ட சிவெப=மான் தம் ெநற்றிக்கண் திறக்க, அக்கண் ணிலி=ந்D வந்த
ெந=ப்பால் காமன் எரிந்D ெபாHயாகி உ=வம் இழந்தான். மன்மதனின் ேதவி
இரதி என்பாள் தன் கணவைன உயிர்ப்பிக்க சிவபிராைன ேவண் Hனாள்.
அவளD ேவண் :தJக்4 இரங்கிய சிவபிரான் காமைன மீண் :ம்
உயிர்த்ெதழச் ெசய்த=ளினார். இந்தத் தி=ச் ெசயைலப் ேபாற்0ம் சம்பந்தர்,
அHயார்களின் வாழ் வில் வ=ம் தைடகFக்4ம் இைட^0கFக்4ம்
காமIக்4 ேநர்ந்த அேத கதி தான் கிைடக்4ம் என்0ம், அதனால் அHயவர்கள்
மனம் ஒன்றிச் சிவசிந்ைதயுடன் ெசய்யும் காரியங்கள் யாவும்
தங்4தைடயின்றி Mரண சித்தி அைடவD திண் ணம் என்0ம் நமக்4த்
ெதளிவிக்கிறார்.
இலங்ைக அரசனின் அகந்ைத அழித்தவன்

தி=ஞானசம்பந்தரின் எல்லாப் பதிகங்களிJம் எட்டாவD தி=ப்பாட்:
இராவணைனப் பற்றியும், ஒன்பதாவD தி=ப்பாட்: பிரமன், மால் பற்றியும்,
பத்தாவD பாட்: சமண, புத்தர் 4றித்Dம் வ=வD வழக்கம். அந்த வழக்கத்ைத
ஒட்Hேய, ேகாள0 பதிகத்தின் இந்த எட்டாவD பாடCம் இராவணனின்
அகந்ைதைய அழித்D அவIக்4 அ=ள்புரிந்த விதத்ைதப் ேபாற்0கின்றD.
ெதன்னிலங்ைக ேவந்தனாகிய இராவணன், *ன்பு தன் அறியாைமயினால்
கயிைல மைலயிைன எ:க்க *யன்றான். அப்ேபாD அம்மைலயின்கீ ழ்
அகப்பட்:த் தைலகFம், ேதாள்கFம் நTங்கி அல்லJற்றான். தன் தவைற
உணர்ந்D அதைனப் ெபா0த்த=Fம்பH இைறவைன ேவண் H இைசப்
பாடல்களால் Dதித்தான். அவனD இைசப்பாடைலக் ேகட்: ெநகிழ் ந்த
சிவெப=மான் அவIக்4 அ=ள்புரிந்த விதத்ைத அறிவு0த்DவD இந்த
எட்டாம் தி=ப்பாட்டா4ம்.
இதிலி=ந்D நாம் உணரக்RHய உண் ைம என்னெவன்றால், இராவணன்

ேபான்ற அகந்ைதமிக்கவர்களினால் ேநரக் RHய இடர்கைளெயல்லாம்
இைறவன் த:த்D நீ க்4வான்; ேமJம், இராவணன் ேபால் தவைற உணர்ந்D
பக்தியினால் பாHத் Dதிப்ேபாைர மன்னித்D ஏற்0க்ெகாள்Fம் தாயுள்ளம்
பைடத்தவன் இைறவன். இந்த மண் Sலகில் வாGம் மக்கள் பிைழகைளப்
புரிந்தாJம் தம்ைம வந்D ேசர்ந்தால் க=ைணையக் காட்:வான். இந்த
உண் ைமைய உணர்ந்தவர்கFக்4 எந்தத் Dயர*ம் அSகாD என்0
புரியைவக்கிறார் சம்பந்தர்.
9. பலபல ேவடமாGம்
பலபல ேவட மாGம்

பரன் நாரி பாகன்
ப4ேவ%ம் எங்கள் பரமன்
சலமக ேளாெட <க்G
மலர்மிைச ேயாIம் மாEம்
மைறேயாF ேதவர்
வ<கால மான பலவும்
அைலகடல் ேம< நல்ல
க<த்5
பலப்பல ேகாலங்ெகாண் ட=Fம் பரம்ெபா=Fம் உைமெயா= பாகIம்
இடபத்தின் ேமல் ஏறி வ=பவIமாகிய சிவெப=மான் கங்ைக, எ=க்கமலர்
ஆகியவற்ைற ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் : என் உள்ளம் பு4ந்த
காரணத்தால் பிரமIம், தி=மாJம், ேவதங்கள், ேதவர்கள், எதிர்காலம்,
அைலெபாங்4ம் கடல், ேம= மைல ஆகியைவயும் நல்லனேவ ெசய்யும்;
சிவனHயார்கFக்4 மி4ந்த நலத்ைதேய ெகா:க்4ம்!
பலபல ேவடம் ஆGம் பரன் = பலப்பல ேகாலங்ெகாண் ட=Fம்
பரம்ெபா=Fம்
நாரி பாகன் = உைமெயா= பாகIம்
ப4 ஏ%ம் எங்கள் பரமன் = இடபத்தின் ேமல் ஏறி வ=பவIமாகிய

சலமகேளாF எ<க்G = கங்ைக, எ=க்கமலர் ஆகியவற்ைற
மலர்மிைசேயாIம் மாEம் = தாமைர மலர்ேமல் வ ீற்றி=க்4ம் பிரமIம்,

தி=மாJம்
மைறேயாF ேதவர் வ<காலம் = ேவதங்கள், ேதவர்கள், எதிர்காலம்
அைலகடல் ேம< = அைலெபாங்4ம் கடல், ேம= மைல ஆகியைவயும்
பலபல ேவடமாGம் பரன்

‘தான் ஒ<வIேம பலவாகி நின் றவா’ என்0 பா:வார் மாணிக்கவாசகர்.
தி=ச் சைபயில் உைம காண ஆ:ம் ேவடம், Tடைலயில் (இ:காட்Hல்)
ெபாHMசி நடனம் ெசய்யும் ேவடம், பிைறV:ம் ேவடம், விஜயIக்4 அ=ளிய
ேவடம், மங்ைகெயா= பாகமாக நின்ற ேவடம், ைகயில் மண் ைட ஓ: ஏந்தி
யாசிக்4ம் ேவடம், உைமயுடன் விைட வாகனத்தில் எGந்த=ளி
பக்தர்கFக்4 அ=Fம் ேவடம் என்0 பலபல ேவடங்கள் ெகாண் :
விளங்4பவர் சிவெப=மான். இவ்ேவடங்கைளத் தியானித்Dப்
ேபாற்0வர்கFக்4ப் புகGம் Dூய்ைமயும் புண் ணிய*ம் மந்திரப்பலIம்
வ ீ: ேப0ம் R:ம்; பங்க*ம் விைனயும் பாவ*ம் மாTம் நீ ங்கி விதியிைன
ெவல்Jம் வழி பிறக்4ம்.
‘பரன்’ என்றால் ெபாறிபுலன்கFக்4 அப்பாற்பட்டவன் என்0 ெபா=ள்;

‘உயர்வற உயர்நலம் உைடயவன்’ என்ற தி=வாய்ெமாழி வாக்4ப்பH,
எல்லாவற்ைறயும் விட உயர்ந்தவன், பரமன் என்0ம் ெபா=ள் ெகாள்ளலாம்.
அ?-? ேத?யும் காண-?யாதவன்

*ன்னர் 4றிப்பிட்டDேபால, தி=ஞானசம்பந்தரின் எல்லாப் பதிகங்களிJம்
ஒன்பதாவD தி=ப்பாட்Hல் பிரமIம் மாJம் சிவெப=மானின் அHயும்
*Hயும் ேதHய ெசய்திையச் ெசால்வD வழக்கம். அந்த வழக்கத்ைத ஒட்Hேய,
ேகாள0 பதிகத்திJம் இந்த ஒன்பதாம் பாடல் பிரமIக்4ம் தி=மாJக்4ம்
இைடயிலான Mசைல ஒழித்D அவர்கAக்7 அ=ள்புரிந்த விதத்ைதப்
ேபாற்0கின்றD.
*ன்ெனா= சமயம், பைடத்தல் கடவுளாகிய நான்*கIம், காத்தல்

கடவுளாகிய தி=மாJம், அன்னமாகவும், வராகமாகவும் உ=க்ெகாண் :
சிவெப=மானD *Hயும் அHயும் ேதட *யன்0 காண*HயாD ேசார்ந்தனர்.
பின்னர் அவர்கள் இ0வ0ம் சிவன=ளால் ‘நமச் சிவாய’ என்Iம் தி=
ஐந்ெதGத்ைத ஓதி உணர்ந்த ெசய்திையச் ெசால்Jம் இந்த ஒன்பதாம் பாட்:.
இவ்வா0 சிவன0ள் ெபற்ற பிரமIம் தி=மாJம் சிவனHயார்கFக்4

நலத்ைதேய அ=Fவர் என்0 ெதரிவிக்கிறார் சம்பந்தப் ெப=மான்.
ேமJம், வானத்தவர்களாகிய தி=மாJம் நான்*கIம் அறிய *Hயாத

இைறவன் தனD அHயார்களின் உள்ளத்தில் அகலாமல் இடங்ெகாண் :
எGந்த=ளி இ=ப்பான் என்0 ெசால்Jம் இந்தத் தி=வ=ட்பயன் பாடலின்
அ=ம்ெபா=Fம் இங்4க் க=தத் தக்கD.
ஆனா அறிவாய் அகலான் அ?யவர்க்G
வானாடர் காணாத மன் .

வ<ங்காலம் சிறக்Gம்
“வ<காலம் ெசல்காலம் ஆயினாைன” என்0 ெமாழிவார் அப்பர் ெப=மான்.
இைறவன் கடந்த கால*ம் எதிர்கால*ம் ஆகி நிற்பவன். நிகழ் காலத்தில்
அHயவர்கFக்4த் Dைணயாக விளங்4பவன். எனேவ, சிவ பக்தர்கள்
தங்கள் எதிர்காலம் 4றித்Dக் கவைலேயா அச் சேமா ெகாள்ள ேவண் டா. ‘நம்
எதிர்காலம் என்னா4ேமா?’ என்0ம் சந்ேதகப் படேவண் டா. சம்பந்த=ம் தமD
பாடல்கள் பலவற்றிJம் ‘ஐயுறேவண் டா என் %ம்’ என்0 உத்தரவாதம்
ெகா:க்கிறார். சம்பந்தர் தாம் வாழ் ந்த காலத்தில் மட்:மன்றி அவ=க்4ப்
பின்னாJம் தீயெநறிகள் நீ ங்கிச் சிவெநறி தைழத்D ேவUன்றிச்
ெசழிக்4மா0 ெசய்யப் பா:பட்டவர். சம்பந்தரின் இந்தத் ெதாைலேநாக்4ப்
பார்ைவையப் ேபாற்0ம் ேசக்கிழா=ம் ‘நா=ைடய நிகழ்காலம் எதிர்காலம்
நைவநீ ங்க’ வந்த ெப=மான் என்0 பா:கிறார். (நைவ = 4ற்றம்)
அைலகடEம் அளவற்ற நன் ைம த<ம்

கற்%ைணப் Aட்?ேயார் கடலிற் பாய் ச்சிIம்
நற்%ைண யாவ5 நமச்சி வாயேவ.
என்0 அஞ்ெசGத்தின் Dைணயால் ஆழ் கடைல ெவன்றார் நம் அப்பர்

ெப=மான். சமணர்களின் வஞ்சகத்தால் கல்லினால் கட்டப்பட்:க் கடலில்
தள்ளப்பட்ட நிைலயிJம் நமச் சிவாய என்Iம் ஐந்ெதGத்ைத ஓதி ஆ=யிர்
பிைழத்த அ=ந்தவச் ெசல்வரான தி=நாவுக்கரசரின் வாழ் க்ைக நிகழ் விைன
நிைனவுப:த்DவD ேபால் ‘அைலகடல் நல்ல’ என்Iம் ெசாற்கைளக் ேகாள0
பதிகத்தின் இந்தப் பாட்Hல் எ:த்தாண் :ள்ளார் நம் ஆFைடய பிள்ைள.
அவ்வா0 தி=நின்ற ெசம்ைமேய ெசம்ைமயாகக் ெகாண் :

தி=ைவந்ெதGத்ைத ெசபித்த தி=நாவுக்கரச=க்4 ஆழ் கடலில் அGந்தாமல்
அ=ள்புரிந்த இைறவன், தம் அHயார் எல்லார்க்4ம் அைலகடலால் எந்தவித
ஆபத்Dம் வராமல் அ=ள்புரிவான் என்0த் ெதளிவாகச் ெசால்கிறார்
ேம< மைலயும் ெவற்றி த<ம்

*ன்பு ஒ= சமயம், *ப்புரங்கைள வ ீழ் த்Dம் ேபாD ேம=மைலையேய
வில்லாகக் ெகாண் : சிவெப=மான் யுத்தம் புரிந்தார். அத்தைகய ெபரிய
மைலயாகிய ேம=ைவேய தமD க=வியாகப் பயன்ப:த்திப் ேபாரிட்டவர்
சிவெப=மான். அதனால், அHயவர்களின் காரியங்களில் ஏற்ப:ம் மைல
ேபான்ற தடங்கல்கைளெயல்லாம் அவர்கFக்4ச் சாதகமாக மாற்றி அ=ளி
ெவற்றி அைடயச் ெசய்வார் இைறவர். அதனால், மைலேய வந்D தைல மீD
விGந்தாJம் மனம் பதறாமல் ‘சிவாய நம’ என்0 Dதித்D நின்றால், அஞ்ச
வ=வDம் இல்ைல; அஞ்TவDம் யாெதான்0ம் இல்ைல.#
10. ெகாத்தலர் GழலிேயாF
ெகாத்தலர் Gழலி ேயாF

விசயற்G நல்G
Gணமாய ேவட விகிர்தன்
மத்த-ம் மதியு(ம்) நாகம்
புத்தெரா டமைண வாதில்
அழிவிக்Gம் அண் ணல்
தி<நீ % ெசம்ைம திடேம
அத்தG நல்ல நல்ல
க<த்5
ேவடனின் வHவம் ெகாண் : உைமயம்ைமயுடன் ெசன்0 அ=ச் TனIக்4
அ=ள் ெசய்த சிவெப=மான், ஊமத்ைத மலர், பிைறநிலவு, பாம்பு
ஆகியவற்ைறச் ெசஞ்சைட ேமல் அணிந்Dெகாண் : என் உள்ளம் பு4ந்த
காரணத்தால், ெபளத்தர்கைளயும் சமணர்கைளயும் சிவெப=மானின்
தி=நீ 0 நிச் சயமாக வாதில் ேதாற்கHக்4ம். அத்தைகய சக்திவாய்ந்த
தி=நீ ற்றால் நல்லனேவ நடக்4ம். சிவனHயார்கFக்4 மி4ந்த நலத்ைதேய
ெகா:க்4ம்!
ெகாத்தலர் GழலிேயாF = மலர்க்ெகாத்Dகள் அணிந்த Rந்தைல உைடய
உைமயம்ைமேயா: (ெசன்0)
விசயற்G நல்G = விஜயனாகிய அ=ச் TனIக்4 அ=ள் ெசய்த
Gணமாய = தன்ைம ெகாண் டவனான
ேவட விகிர்தன் = ேவட வHவம் ெகாண் ட சிவெப=மான்
மத்த-ம் மதியும் நாகம் = ஊமத்ைத மலர், பிைறநிலவு, பாம்பு ஆகியவற்ைற
புத்தேராF அமைண = ெபளத்தர்கைளயும் சமணர்கைளயும்
அண் ணல் தி<நீ % ெசம்ைம = சிவெப=மானின் ெப=ைம ெபா=ந்திய

தி=நீ 0
திடேம = நிச் சயமாக
வாதில் அழிவிக்Gம் = வாதில் ேதாற்கHக்4ம்
அத்தG = அத்தைகய (சக்திவாய்ந்த தி=நீ ற்றால்)
நல்ல நல்ல = நல்லனேவ நடக்4ம்
அ<ச்4னIக்G அ<ளியவன்
பஞ்ச பாண் டவர்களில் ஒ=வனான அ=ச் Tனன் (விசயன்) ஒ=சமயம்
சிவெப=மாைனத் தியானித்Dக் காட்Hல் க:ந்தவம் புரிந்D
ெகாண் H=ந்தான். அச் சமயம், சிவபிரான் அவIைடய தவநிைலையச்
ேசாதிக்4ம் ெபா=ட்:, ேவடனாகத் தி=வு=வம் ெகாண் :, ைகயில்
வில்JடIம், ேவட்ைட நாய்கள் Vழ அக்காட்Hற்4ச் ெசன்றார்.
உமாேதவிையயும் (ெகாத்தலர் 4ழலி) ேவட்:வச் சியாக உடனைழத்Dச்
ெசன்றார். அ=ந்தவத்தில் இ=ந்த அ=ச் TனIடன் ஒ= பன்றியின்
காரணமாகப் ெப=ம்ேபார் ெசய்D, விசயனின் வில் ஒHந்D வ ீழவும், அவன்
உடலில் அம்பு ைதக்கவும், அவைன ெவன்0 அவன் தவவலிைமையச்
ேசாதித்தார். பின்னர், அவனD தவத்Dக்4 இரங்கி அவIக்4ப் பாTபதம்
என்Iம் அஸ் திரத்ைதத் தந்த=ளினார்.
இந்தத் தி=ச் ெசயலின் ெப=ைமைய அறிவிப்பதன் Qலம், 'தனD

தி=விைளயாடல்களால் களிக்4ம் இைறவன் நமக்4ச் ேசாதைனகள் பல
ெகா:த்தாJம், இ0தியில் ெப=வரங்கள் அ=ளிக் காப்பான்;
அ=ச் TனIக்4ப் பாTபதம் ெகா:த்D அவைனப் பாரதப் ேபாரில்
ெவற்றியைடய உதவியD ேபால, புத்த சமணர்களிடம் நடக்க இ=க்4ம்
வாதப்ேபார்களிJம் பக்கபலமாக நின்0 நாம் ெவற்றி ெபறத்
Dைணநிற்பான்' என்0 உணர்த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
ெபளத்த சமணர்கைள வாதத்தில் ெவல்Eம் தி<நீ %

தி=ஞானசம்பந்தரின் எல்லாப் பதிகங்களிJம் 8-வD தி=ப்பாட்:
இராவணைனப் பற்றியும், ஒன்பதாவD தி=ப்பாட்: பிரமன், மால் பற்றியும்
பத்தாவD பாட்: சமண, புத்தர் பற்றியும் வ=வD வழக்கம் என்0 *ன்னர்
கண் ேடாம். அந்த மரைபப் பின்பற்றிேய, ேகாள0 பதிகத்தின் இந்தப்
பத்தாவD தி=ப்பாட்HJம் சமணர்கள் மற்0ம் ெபளத்தர்கைள வாதத்தில்
ெவல்ல ஆலவாய்க் கடவுளின் தி=நீ 0 Dைணநிற்4ம் என்0 அ=ள்கின்றார்
தி=நீ 0 அGக்கா0, அவா, ெவ4ளி, க:ஞ்ெசால் *தலியவற்ைற

அகற்றிவி:ம் சக்தி வாய்ந்தD; எனேவ, தி=நீ 0 Mசிக்ெகாள்பவர்களின்
உள்ளம், பண் பட்ட உள்ளம்; அD களங்கமற்0 ஒளிவி:ம். களங்கமற்ற Dூய
உள்ளத்தில் சிவெப=மான் எGந்த=ளி உைறவான் என்Iம் ேப=ண் ைமைய
சம்பந்தரின் ெதய்வ வாக்கால் அறியலாம்.
நளெவண் பாைவ எGதிய புகேழந்திப் புலவ=ம், சிவெப=மாைனப்

பா:ம்ேபாD, “நாள்ேதா0ம் தி=நீ 0 அணிந்D, சிவெப=மாIைடய
தி=நாமமாகிய தி=ைவந்ெதGத்ைதத் தவறாமல் ெசால்Jகின்ற
அன்பர்களின் உள்ளேம சிவன் நின்0 ஆ:கின்ற ெபான்னம்பலம் ேபான்றD”
என்0 தி=நீ ற்றின் மகிைமையப் ேபாற்றித் Dதிக்கிறார்:
ேபா5வார் நீ றணிந்5 ெபாய் யாத ஐந்ெதKத்ைத
ஓ5வார் உள்ளம் எனஉைரப்பார் - நீ தியார்
ெபம்மான் அமரர் ெப<மான் ஒ<மான் ைக
அம்மான் நின் % ஆFம் அரங்G.
ேவண் ?யைத விட மிGதியாக அ<ள்பவன்

இங்4 ‘மிகேவ’ என்Iம் ெசால் ‘நிைனத்தைத விட’ அல்லD ‘ேவண் Hயைத விட
அதிகமாக’ என்Iம் ெபா=ளில் அைமந்Dள்ளD. அதாவD சமணர் மற்0ம்
பவுத்தர்கFடன் வாதத்தில் ெவற்றி அைடதல் என்Iம் நன்ைம
மட்:மல்லாமல் அந்த ெவற்றிையயும் தாண் H அரசைனயும் சிவெநறியில்
ஆழ் த்தி நல்வழிப்ப:த்தல், அதன் விைளவாக ‘அம்ைம - அைமச் சர் - அரசன்’
என்Iம் ேபரHயார்கைள ைசவத்திற்4 அளித்தD மற்0ம் தி=நீ ற்றின்
ெப=ைமைய உலகறியச் ெசய்தD ேபான்ற பலவிதமான நன்ைமகள்
பிற்காலத்தில் விைளயப் ேபாகின்றD என்பைத *ன்Rட்Hேய அறிவிப்பD
ேபால அைமந்Dள்ளD ‘மிகேவ’ என்Iம் இச் ெசால்.
ெவல்வ5 உ%தி
புறச் சமயத்தாராகிய பவுத்தர்கைளயும் சமணர்கைளயும் ெவன்0
அவர்களால் விைளயும் தீைமகைளத் த:க்4ம் சக்தி தி=நீ ற்0க்4 உண் :.
ேமJம், ெவப்பு *தலான ெகாHய ேநாய்கைளயும் 4ணப்ப:த்Dம் தன்ைம
ெகாண் டD ெவண் ணீ0. அதனால் இங்4 ‘ெசம்ைம’ (சீரான சிவெநறி)
நிைலெபற்0 விளங்4வD ‘திடேம’ (திண் ணேம) என்0 உ0தியுடன்
ெசால்கிறார் சிவஞான சம்பந்தர். இதைனப் பின்னால் நிகழப் ேபா4ம்
வரலாற்0 விைளவுகைள *ன்னேம உணர்ந்D R0வD ேபால சம்பந்தரின்
வாக்கில் ெவளிப்பட்ட *ற்4றிப்பு என்ேற Rறலாம். இதிலி=ந்D சம்பந்தர்
*க்கால*ம் உணர்ந்த *த்தமிழ் ஞானி என்பD ெதள்ளத் ெதளிவாக நமக்4
விளங்4கிறD.
11. ேதனமர் ெபாழில்
ேதனமர் ெபாழில்ெகாள் ஆைல

விைளெசந்ெநல் 5ன் னி
வளர்ெசம்ெபான் எங்Gம் திகழ
நான் -கன் ஆதி யாய
பிரமாபு ரத்5
மைறஞான ஞான -னிவன்
தாI% ேகா=ம் நா=ம்
அ?யாைர வந்5
நலியாத வண் ணம் உைர ெசய்
ஆன ெசால் மாைல ஓ5ம்
அ?யார்கள் வானில்
அரசாள்வர் ஆைண நமேத.
க<த்5
வண் :கள் ெமாய்க்4ம் Mங்காக்கைளக் ெகாண் டDம் க=ம்பும் ெசந்ெநல்Jம்

நிைறந்Dள்ளDம் ெசம்ெபான் எங்4ம் 4விந்தி=ப்பDம் பிரமன்
சிவெப=மாைன வழிபட்ட தி=த்தல*மான பிரமாபுரத்தில் ேதான்றிய
ேவதஞானம் மி4ந்த ஞான சம்பந்தன், நவக்கிரகங்கள், நாள் நட்சத்திரம்
ேபான்றைவ சிவனHயார்கைள வந்D வ=த்தாதவா0 பாHய
ெசால்மாைலயாகிய இந்தப் பதிகத்ைத ஓDபவர்கள் வாIலகில் அரT புரிவர்.
இD நமD ஆைண!
ேதன் அமர் ெபாழில் ெகாள் = வண் :கள் வி=ம்பும் வண் ணம் ேதன்
ெபா=ந்திய Mங்காக்கைளக் ெகாண் டDம்
ஆைல விைள ெசந்ெநல் = க=ம்பும், விைளகின்ற ெசந்ெநல்Jம்

நிைறந்Dள்ளDம்
வளர் ெசம்ெபான் எங்Gம் திகழ = மி4தியான ெசம்ெபாற் 4வியல் எங்4ம்

நிைறந்தி=ப்பDம்
நான் -கன் ஆதி யாய = பிரமன் சிவெப=மாைன வழிபட்ட தி=த்தல*மான
பிரமாபுரத்5 = பிரமாபுரத்தில் ேதான்றிய
மைற ஞான ஞான -னிவன் = ேவதஞானம் மி4ந்த ஞான சம்பந்தன்
தாI% ேகா=ம் நா=ம் = விைனப்பயனால் தாேம வந்D0ம்

நவக்கிரகங்கள், நாள் நட்சத்திரம் ேபான்றைவயும்
அ?யாைர வந்5 = சிவனHயார்கைள வந்D
நலியாத வண் ணம் = வ=த்தாதவா0
உைரெசய் = பாHய
ஆன ெசால் மாைல ஓ5ம் அ?யார்கள் = ெசால்மாைலயாகிய இந்தப்

பதிகத்ைத ஓDம் அHயவர்கள்
வானில் அரசாள்வர் = வாIலகில் அரT புரிவர்.
ஆைண நமேத = இD நமD ஆைண!
சம்பந்தர் பாHய ஒவ்ெவா= பதிகத்திJம் இ0திச் ெசய்யுள்
'தி<க்கைடக்காப்பு' எனப்ப:ம். இந்த இ0திப் பாட்Hல் தான் தம்ைமப்
பற்றியும், பதிகத்தின் சிறப்ைபப் பற்றியும், அப்பதிகத்ைத ஓDபவர்கள்
அைடயும் பலன்கள் பற்றியும் அவர் 4றிப்பி:வD வழக்கம். அந்த
வழக்கத்தின் பGேய, ேகாளF பதிகத்தின் இந்தத் தி0க்கைடக்காப்புச்
ெசய்யுளிCம் தம்ைம அறிKகப்ப@த்திக்ெகாள்கிறார். *தலில் தாம் பிறந்த
பதியான பிரமாபுரத்தின் நிலவளத்ைதயும் ெசல்வச் ெசழிப்ைபயும் ெபரிDம்
ேபாற்0கின்றார்.
ேதனமர் ெபாழில்
இங்4த் ‘ேதன்’ என்Iம் ெசால் ேதைன உண் Sம் வண் Hைனக் 4றித்D
ஆ4ெபயராக அைமகிறD. ெபாழில் என்றால் Mஞ்ேசாைல என்0 ெபா=ள்.
ேதன் அமர் ெபாழில் = வண் :கள் வி=ம்பும் ெபாழில்.
ஆைல
‘ஆைல’ என்ற ெசால் க=ம்பிைனக் 4றிக்4ம். ஆைலகளில் பிழியப்ப:தலால்
க=ம்புக்4 ஆைல என்ற இடேம ஆ4ெபயராக அைமகிறD. மன்மதைன ‘ஆைல
வில்லி’ என்0 ைகலாயமாைல R0வDம் இங்4 ேநாக்கத்தக்கD. ‘வயல்
Vழ் ந்த ஆைலக் கழனிப் பழனக் கச் Vர்’ என்0 Tந்தரர் ேதவார*ம் ‘ஆைல’
என்Iம் ெசால் க=ம்ைபயும் 4றிக்4ம் என்0 சான்0ைரக்கிறD.
ேதIம் க=ம்பின் சா0ம் சிவபிரானின் அபிேஷகப் ெபா=ள்கள் என்பதால்

சம்பந்தர் தமD தி=க்கைடக்காப்புச் ெசய்யுைள இந்த மங்கலப்
ெபா=ள்கFடன் ெதாடங்4கிறார் ேபாJம்!
‘ேதனமர் ெபாழில் ெகாள் ஆைல’ என்Iம் ெசாற்ெறாட=க்4, ‘ேசாைலையப்

ேபால ெந=ங்கி வளர்ந்Dள்ள க=ம்புக்Rட்டம்’ என்0ம் ெபா=ள் R0வர்.
ெசம்ெபாற் கதிர்கள் விைளகின் ற வயல்கள்

சீகாழியின் ஒ=பக்கம் ேதன்சிந்Dம் Mங்ேசாைல மி4ந்Dள்ளD. அைதய:த்D
க=ம்பும் அந்தக் க=ம்புத் ேதாட்டத்Dக்4 மிக ெந=க்கத்தில் (Dன்னி) நல்ல
விைளச் சJடன் RHய ெசந்ெநல் வயல்கள் ெசறிந்Dள்ளன. இவ்வா0
ேசாைலயும், க=ம்புத்ேதாட்டங்கFம், ெநல் வயல்கFம் எங்4ம் நிைறந்ததாக
சீகாழி திகழ் கிறD. இக்காரணம் பற்றிேய ேசக்கிழா=ம் $க<ம்பல்ல
ெநல்ெலன் ன க-கல்ல க<ம்ெபன் ன” எனவும், $காெடல்லாம்
கைழக்க<ம்பு கா எல்லாம் Gைழக்க<ம்பு” எனவும் ேசாைல - ஆைல - ெநல்
- இவற்ைறச் ேசர்த்Dக் Rறியி=க்கிறார்.
இங்4, ‘விைள ெசந்ெநல் Dன்னி வளர் ெசம்ெபான்’ என்பதற்4, ‘ெபான்ைனப்

ேபான்0 விைளயும் ெநல்’ என்0 சில=ம், ‘அந்த ெநல்லின் விைலயாகப்
பண் டமாற்றாகக் ெகாண் ட ெபான்’ என்0 ேவ0 சில=ம் ெபா=ள் R0வர்.
‘மைடெயல்லாம் மணிக்4ப்ைப; வயெலல்லாம் கயல் ெவள்ளம்’ என்ற ெபரிய
புராணக் க=த்Dம் இங்4 ேநாக்கத் தக்கD.
ெசம்ெபான் ேபான்ற நிற*ைடய ெநல்ைலச் ‘ெசம்ெபான்’ என்0 R0வதால்,

இங்4 ெநல்Jக்4ப் ெபான் ஆ4ெபயராக அைமகிறD.
பிரமாபுரம்
பிரமாபுரம் அல்லD பிரமIூர் என்பD சீகாழியின் பன்னிரண் : ெபயர்கFள்
ஒன்0. பிரமாபுரம், ேவSபுரம், புகலி, ெவங்G<, ேதாணிபுரம், சிரபுரம்,
புறவம், சண் ைபநகர், சீ காழி, ெகாச்ைசவயம், Aந்தாராய் , கKமலம்
ஆகிய ெபயர்கைள உைடயதாகச் சீகாழி விளங்4கின்றD என்பD சம்பந்தர்
பாHய இந்தத் 'தி=சக்கரமாற்0' பாடலால் நாம் அறியலாம்:
விளங்கியசீ ர்ப் பிரமIூர் ேவSபுரம் புகலிெவங் G<ேமற் ேசாைல
வளங்கவ<ந் ேதாணிபுரம் Aந்தராய் சிரபுரம்வண் புறவ மண் ேமல்
களங்கமிEூர் சண் ைபகமழ் காழிவயங் ெகாச்ைசகK மலெமன் றின் ன
இளங்Gமரன் றன் ைனப்ெபற் றிைமயவர்தம் பைகெயறிவித் திைறவ

Iூேர
அ<ள்கண் ணால் எைதயும் பார்த்த மைறஞானி

உலகத்தில் இரண் : விதமான ஞானம் இ=க்கிறD. ஒன்0, >ூல்கைளக்
கற்0ணர்வதால் ெப0ம் அபர ஞானம். மற்ெறான்0, அந்த அறிைவயும்
தாண் H இைறவனின் அ=ளின் Dைணக்ெகாண் : பார்க்4ம் பர ஞானம்.
இந்த இ=வைகயான ஞானங்கைளயும் அைடயும் வழிகள் நான்4. அைவ

*ைறேய ேகட்டல், சிந்தித்தல், ெதளிதல், நிஷ் ைட R:தல் எனப்ப:ம்.
இந்தக் க=த்ைத,
ேகட்டEடன் சிந்தித்தல் ெதளிதல் நிட்ைட கிளத்தல்
என வ ீரிரண் டாம் கிளக்கின் ஞானம்
என்Iம் சிவஞான சித்தியார் பாடல் Qலம் அறியலாம்.
இதில் ேகட்டJம் சிந்தித்தJம் அபர ஞானத்ைத அைடயும் வழிகள். அதாவD

>ூலறிவினால் ேதான்0ம் ஞானம் அபரஞானம். ெதளிதJம் நிஷ் ைடயும்
பரஞானத்ைதப் ெப0ம் வழிகள்.
‘கற்றன விட்ேடன் கழல் பணிந்ேதேன’ என்Iம் தி=மந்திர வாக்4ப்பH,

தான் கற்0ணர்ந்த >ூலறிைவெயல்லாம் ஒDக்கித் தள்ளிைவத்D, இைறவன்
தி=வ=ேள பற்றாகக் ெகாண் : அைடவD பரஞானம்.
“அ<ளால் எைவயும்பார்” என் றான் - அத்ைத
அறியாேத 4ட்? என் அறிவாேல பார்த்ேதன்
இ<ளான ெபா<ள்கண் ட தல்லால் - கண் ட
என் ைனயும் கண் ?ேலன் என் ேன? ேதாழி
என்Iம் தாயுமானவர் பாடJம் இங்4 நிைனவுRரத் தக்கD.
இந்த இ=வைகயான ஞானத்ைதத்தான், ‘மைறஞானம்’ மற்0ம் ‘ஞானம்’ என்0

ேகாள0 பதிகத்தின் இந்தத் தி=க்கைடக்காப்புப் பாடலில் ேவ0ப:த்திக்
காட்:கிறார் சம்பந்தர். உைமயம்ைமயிடம் தி=ப்பால் அ=ளப் ெபற்ற நம்
ஆFைடயபிள்ைளயார் இந்த இ=வைக ஞான*ம் வாய்க்கப்பட்ட
தவச் ெசல்வர். அதனாேலேய ‘மைறஞான ஞான *னிவன்’ என்0 தம்ைமப்
பற்றிக் 4றிப்பி:ம்ேபாD அறிவிக்கின்றார் சம்பந்தர்.
இைறவைனக் காண் பதற்4 ெவ0ம் >ூலறிவில் பிறந்த ஞானம் Dைண

ெசய்யாD. தி=வ=ளால் ெப0ம் ஞானத்ைதக் ெகாண் ேட எங்4ம் நீ க்கமற
நிைறந்த அந்த நிர்மலச் Tடரான இைறவைன நாம் கண் : ெதளிய *Hயும்.
இந்த உண் ைமையேய தி=Qல=ம்,
மரத்ைத மைறத்த5 மாமத யாைன

மரத்தில் மைறந்த5 மாமத யாைன
பரத்ைத மைறத்தன பார்-தல் Aதம்
பரத்தில் மைறந்தன பார்-தல் Aதேம.
என்Eம் மந்திரப் பாடலில் ெமாழிகின்றார். அதாவD, மரத்தினால்

ெசய்யப்பட்ட மதயாைனயின் உ=வத்ைத அபர ஞானத்தால் ெபாD அறிவின்
Dைணக்ெகாண் : பார்த்தால் யாைன தான் ெதரியும். அD உண் ைமயில்
பார்க்கப்ேபானால் மரத்தால் ெசய்யப்பட்ட ெபா=ள்தான் என்பD நம்
கண் கFக்4ப் புலப்படாD. ஆகேவ, யாைனயின் ேதாற்றத்தில் மரம்
மைறகிறD. யாைனயின் உ=வத்ைத மறந்D, அதன் உட்ெபா=ளாக இ=க்4ம்
மரத்திைன மட்:ம் பார்த்ேதாமானால், அந்த உ=வம் யாைன என்பD நமக்4த்
ேதான்றாD. இந்த ெமய்ஞ்ஞானப் பார்ைவயில் பார்க்கின்ற ேபாD, மரம்
மட்:ேம ெதரிந்D யாைனயின் உ=வம் மைறகிறD. அDேபால, பஞ்ச
Mதங்களாகிய மண் , நீ ர், தீ, காற்0, ஆகாயம் ஆகியவற்ைற நாம்
காSம்ேபாD அபர ஞானம் ெகாண் : ேமேலாட்டமாகப் பார்த்தால் அந்த
Mதங்களிெலல்லாம் உள்Fைறந்D ஓங்கி அங்கிங்4 எனாதபH எங்4ம்
பிரகாசமாக விளங்4ம் இைறவைன நாம் உணர*HயாD. அவ்வாF
இைறவேன எல்லாமாகி நிைறந்Dள்ளான் என்Iம் ெமய்யுணர்வுடன்
எைதயும் ேநாக்கினால் பஞ்ச Mதங்கFம் அதன் விைளவுகFம் நமக்4ப்
ெபரிதாகத் ெதரியாD. Mதங்கள் யாவும் பரத்தில் மைறந்D ேபா4ம்.
'ெதய் வம் என் றால் அ5 ெதய் வம்; அ5 சிைல என் றால் ெவ%ம் சிைல
தான் ' என்ற கவிஞர் கண் ணதாசனின் பாடல் வரிகைள இங்7 நாம்
நிைனவுMர்ந்9 மகிழலாம்.
இத்தைகய அ=ள்ஞானத்தின் Dைணக்ெகாண் ேட யா=க்4ம் புலப்படாத

உ=வத்தி=க்ேகாலத்தில் ேதா:ைடய ெசவியைன சம்பந்தர் கண் : களித்தார்.
நான்4 ேவதங்கFம் ஒ= வHவமாகத் திகGம்பHயான ேதாற்றம் ெகாண் ட
சம்பந்தர், அறிவு, அறியாைம என்ற இரண் ைடயும் கடந்த ெமய்ஞ்ஞானத்தால்
ஆதி பகவைனத் தம் அன்புள்ளத்தில் சிவம் என்Iம் அ=வமாகவும்
கண் :ணர்ந்தார்.
ேசக்கிழா=ம் ‘உவைமயிலா கைலஞானம், உணர்வரிய ெமய் ஞ் ஞானம்’

ெகாண் டவராகச் சம்பந்தைரப் ேபாற்0கின்றார். இவ்வா0 கைலஞான*ம்
ெமய்ஞ்ஞான*ம் அ=ளப்ெபற்0 சிவசக்தியுடன் ஒன்றாகிச் சம்பந்தம்
ெகாண் டவராதலால் நம் ஆFைடய பிள்ைளயார் ‘தி=ஞான சம்பந்தர்’
என்Iம் ெபயர் ெபற்0 உயர்ந்தார் என்பர்.
ஆைண நமேத
ேகாள்களாJம் நாள்களாJம் சிவனHயார்கFக்4 ேந=ம் பிரச் சிைனகள்
யாவும் விலகி நலம் வாய்க்4ம்பHயாக பாGய பதிகம் என்F ேகாள0
பதிகத்ைதப் பற்றிக் 4றிப்பி:கிறார் சம்பந்தர். இவ்வா0 மாைலயாகக்
ேகாத்D யாக்கப்பட்ட இந்தப் பத்D பாடல்கைளயும் ஓதி உள்ளம் கைரயும்
பக்தர்கள் வாIலகில் அரசாள்வD உ0தி என்0 அறிவிப்பேதா:
மட்:மல்லாமல், இந்த உ0திப் ெபா=ைளத் தம்ேமல் ஆைணயிட்:ம் ெசால்Jம்
அ=ள்ெநறி மிக்கவர் சம்பந்தர். அதனாேலேய இவைர ‘ஆைண நம5 என் ற
ெப<மான் ’ என்0 நம் *ன்ேனார்கள் கல்ெவட்:களிJம் 4றிப்பிட்:ப்
ேபாற்றியுள்ளனர்.
‘தி<நீ % ெசம்ைம திடேம’ என்0 *ந்ைதய பாட்HJம் ஆைணயிட்:

உைரத்தி=ப்பைதயும் இங்4க் க=திப் பார்க்4ம்ேபாD, ேகாள0
பதிகத்தில்ேபால் சம்பந்தர் ேவ0 எந்தப் பதிகத்திJம் இ=*ைற
ஆைணயிட்டதில்ைல என்Iம் உண் ைம இந்தப் பதிகத்Dக்4 ேமJம்
சிறப்ைபச் ேசர்க்கிறD.
ேமJம், ‘ஆைண’ என்ற ெசால்Jக்4 ‘சக்தி’ என்Iம் ெபா=Fம் உண் : என்0

சிவஞான ேபாதம் என்Iம் >ூல் ெசப்புகின்றD.
எனேவ, ‘ேவயு0 ேதாளி’ என்0 சக்தியின் தி=ப்ெபயைரக் ெகாண் : ேகாள0

பதிகத்ைதத் ெதாடங்கிய சம்பந்தர், ‘ஆைண’ என்Iம் சக்தியின் மற்ெறா=
தி=ப்ெபயைரக் ெகாண் : *Hத்தி=ப்பD நிைனந்D நிைனந்D உ=கத்
தக்கD.
இதனால், சிவஞான சித்தி என்Iம் >ூல் ெசால்வDேபால, ‘சக்தியின்றி

சிவமில்ைல, சிவமின்றி சக்தியில்ைல’ என்Iம் தத்Dவத்ைத நமக்4
உணர்த்Dகிறார் சம்பந்தர்.
அ<ைள இன் றித் ெத<ள்சிவம் இல்ைல அந்தச்

சிவமின் றிச் சத்தி இல்ைல
- சிவஞான சித்தி
(அ<ைள = சக்தியின் இன் ெனா< ெபயர்; ெத<ள் = ெதளிவுைடய அல்ல5

ெதளிைவ உண் டாக்Gம்)
தி<ஞான சம்பந்தர் அ<ளிய ேகாள%

தி<ப்பதிகம் -ற்%ம்
இைச வளம்
இைச என்Iம் ெசால்Jக்4 'இைசவிப்பD, வயப்ப:வD, ஆட்ெகாள்வD'

என்பன ெபா=ளா4ம். எல்லாம் கடந்D எங்4மாய் எல்லாமாய் நீ க்கமற
நிைறந்D விளங்4ம் இைறவைனச் சம்பந்தர் இைச வHவமாகக் கண் டார்.
சிவன=ளால் இவ=க்4த் தாள*ம் பக்கவாத்திய*ம் அைமந்D ெதய்வத்
தமிழிைச ஊர்ேதா0ம் இல்லம்ேதா0ம் வ ீதிெயல்லாம் *ழங்4ம்பHச்
ெசய்தார்.
இைசேவந்தராகிய ஞான சம்பந்தப் ெப=மான் ேகாள0 பதிகத்ைதப் பாடத்

ேதர்ந்ெத:த்த பண் 'பியந்ைதக் காந்தாரம்' எனப்ப:ம்.
Gறிப்பு: பியந்ைத என்0 ெசால்லப்ப:வDம் பியந்ைதக் காந்தார*ம்

ஒன்ெறன்ேற க=தப்ப:கிறD. அேதேபால், காந்தாரெமன்பDம் பியந்ைதக்
காந்தாரெமன்பDம் ஒன்ேற என்0ம் க=Dவர்.
பஞ்சமரபு என்Iம் >ூல் காைலயில் பாடத் த4ந்த எட்: மங்கலப் பண் களில்
ஒன்றாக காந்தாரப் பண் ைணக் 4றிப்பி:கின்றD:
தக்ேகசி காந்தாரம் ெகளசிகம் சாதாளி
திக்கார் புறநீ ர்ைம ெசந்5<த்தி - ெதாக்கவியட்
ெசங்கயற்கட் Aங்ெகா?ேய சீ காமரம் சிகண் ?
மங்கலப்பண் ணாெமன் Iம் எட்F.
- பஞ் சமரபு
இதனால் எங்ெகங்ேக மங்கல நிகழ் ச் சிகள் நைடெப0கின்றனேவா

அங்ெகல்லாம் காந்தாரப் பன்ணில் பாHனால் மங்கலம் ெப=கி ஓங்4ம் என்0
க=தப்ப:கிறD. இந்தப் பியந்ைதக் காந்தாரேம இைறவனின் இைசவHவம்
என்பதால் தான் மDைரயில் ேநரக் RHய தீங்4களிலி=ந்D தம்ைம இைறவன்
காத்த=ள ேவண் Hக் ேகாள0 பதிகத்ைதப் பாHய ேபாD சம்பந்தர் பியந்ைதக்
காந்தாரப் பண் ணிேலேய அைதப் பாHனார்.
இந்தப் பண் ணின் இலக்கணத்ைதக் கீ ழ்வ=ம் >ூற்பா ெதளிவாக

விளக்4கிறD:
ேகாைவ ெகாள்ள ேகாத்5ம் யாத்5ம்
தரவு ெகாண் Fம் தண் A ந%ம்A
ஏய் ந்த தாக வாய் ந்த இயற்ைக
த<நற் காவும் தா<ம் ேதான் றலாற்
Aேயந் 5ள்ள பியந்ைத என் றிக்
காந்தா ரப்ெபயர் காட்டப் ெபற்ற5.
ெபா<ள்: சீர்கள் ேகாைவ ெகாள்Fமா0 அவற்ைறக் ேகாத்Dம், யாப்பாகிய

சீரால் யாப்பு0த்தியும், ஆசிரியத் தரவு ெகாள்Fமா0 அைமத்Dம்,
தண் Mச் சீ=ம், ந0ம்Mச் சீ=ம் இையயும் வண் ணம் அைமந்த இயல்பில் காவும்,
தா=ம் ேதான்0ம் பH Mேயய்ந்Dள்ள பியந்ைத என்0 காந்தாரப்
பண் ணானD காட்டப் ெபற்றD.
பா நலம்
சம்பந்தரின் பாடல்கள் இைசயின் வளைம - தமிழின் இனிைம - ெபா=ளில்

உண் ைம *தலிய ெப=ைமகைளக் ெகாண் : விளங்4கின்றன.
'புகலியில் வித்தகர் ேபால அமிர்த கவித் ெதாைட பாட அ?ைம தனக்G

அ<ள்வாேய' - என்0 சம்பந்தைரப் ேபால் பா:ம் திறைமையத் தமக்4
அ=Fமா0 இைறவைன ேவண் :வார் அ=ணகிரிநாதர். அDமட்:மல்லாமல்,
'-ப்பால் ெசப்பிய கவிைதயின் மிக்காரத்திைன எKதி வனத்ேத ஏற்றிய
ெப<மாேன' என்F ெசால்வதன்Nலம் *=கக் கடவுளின் அவதாரமாகக்
க=தப்ப:ம் சம்பந்தரின் கவிைதையத் தி=க்4றைள விட ேமலானதாகப்
ேபாற்0கின்றார் அ=ணகிரியார். (*ப்பால் ெசப்பிய கவிைத = தி=க்4றள்)
இத்தைகய தமிழ் ப்புலைம வாய்ந்த சம்பந்தப் ெப=மான், ேகாள0 பதிகத்ைத

'எண் சீர் சந்த வி0த்தம்’ என்Iம் ஓைச இன்பம் வழங்4ம் சந்தமி4
பாட்டாகேவ இயற்றியுள்ளார்.
வி<த்தப்பாவியல் என்Iம் இலக்கண >ூலின்பH, இவ்வி=த்தத்தின்

ஒவ்ெவா= அHயும் *தலில் விளச் சீரில் ெதாடங்கி, இரண் : 4றில ீற்0த் ேதமா,
4றில ீற்0ப் புளிமாங்காய், 4றில ீற்0த் ேதமா, 4றில ீற்0ப் புளிமாங்காய்,
4றில ீற்0த் ேதமா, புளிமா என்0 வ=ம்.
ேவயு% ேதாளி பங்கன் விட-ண் ட கண் டன்
மிகநல்ல வ ீைண தடவி
Yவிளம் ேதமா ேதமா புளிமாங்காய் ேதமா
புளிமாங்காய் ேதமா புளிமா
ேமற்Rறியவா0 வாய்பா: ெகாண் டால் இந்த வி=த்தத்தின் அைமப்ைப

எளிதில் புரிந்D ெகாண் : அதன் ஓைச இன்பத்தில் களித்திடலாம்.
இப்பதிகத்தில் உள்ள பாடல்களில் ஒவ்ேவார் அHயும் கீ ழ்வ=ம் தாளத்தில்
ஒலிப்பைதக் காணலாம்.
தானன தான தான தனதான தான
தனதான தான தனனா
(தானன என்பD சில பாடல்களில் தனதன என்0 வ=வDம் உண் :.

உதாரணமாக, ‘ேவயு0 ேதாளி’ என்0 ெதாடங்4ம் பாடல் தானன என்Iம்
சந்தத்திJம், ‘மதி>தல் மங்ைக’ என்Iம் பாடல் ‘தனதன’ என்Iம் சந்தத்திJம்
ெதாடங்4கின்றன)
Gறிப்பு: இந்த வைகயான எண் சீர் சந்த வி=த்தத்தில் பியந்ைதக் காந்தாரப்

பண் ணில் சம்பந்தரின் சமகாலத்தவர்களான தி=நாவுக்கரச=ம் தி=மங்ைக
ஆழ் வா=ம் பாHயுள்ளனர்.
அப்பர் பிரான் பாHய பதிகம் 'சிவன் எIம் ஓைச' என்Iம் அ=ள்மி4ந்த

தி=ப்பாடைல *தற்பாடலாகக் ெகாண் : பாHயD:
சிவெனIம் ஓைச அல்ல5 அைறேயா உலகில் தி<நின் ற ெசம்ைம

உளேத
அவIெமார் ஐயம் உண் ணி அதளாைட ஆவ5 அதன் ேமெலார் ஆடல்

அரவம்
கவணளவு உள்ள உண் G கரிகாF ேகாயில் கலனாவ ேதாF க<தில்
அவன5 ெபற்றி கண் Fம் அவன் நீ ர்ைம கண் Fம் அகம்ேநர்வர் ேதவர்
அவேர.
- அப்பர் ெப<மான்
(ெபா<ள் : உலகில் 'சிவன்' என்Iம் ஓைசையவிடச் ெசம்ைமயும் சிறப்பும்

வாய்ந்த ஒலி உண் ேடா? சிவெப=மான் யாசித்D உண் பவன்; அDவும் கவண்
அளவு சிறிேத உண் பவன்; அவன் உண் ணப் பயன்ப:த்Dம் பாத்திரம் மண் ைட
ஓேட; (புலியின்) ேதாைலேய ஆைடயாகக் ெகாண் டவன்; அத்ேதாலின் மீD
படெம:த்D ஆ:ம் பாம்ைப இ0கக் கட்Hயவன். T:காேட அவன் இ=ப்பிடம்;
சிவIைடய தி=ேவடத்தின் எளிைம கண் :ம், அவIைடய அ=ள்
தன்ைமகளின் ெப=ைம கண் :ம் வியந்D ெநகிழ் ந்த வானவர்கள் தம்
மனத்தில் சிவைனேய பற்றாகக் ெகாள்வர்.)
தி<ஞானசம்பந்தர் ெவண் பா மாைல
1.
காப்ெபாலிந்த நீ ர்க்கழனிக் காழி நகர்-தல்வன்
Aப்பிைணந்த மாைலெயனப் ெபான் ன?க்ேக - பாப்புைனந்5
நாவாரப் பா?னான் , நன் ெனஞ் ேச! ஆங்கவன் ெசய்
ேதவாரம் பா?த் ெதளி.
க<த்5
Jங்காக்கAம் ெநல்வயல்கAம் நிைறந்த சீகாழியில் ேதான்றிய மைற

Kதல்வராகிய சம்பந்தர் மலர்களால் ெதா@த்த மாைலையப்ேபால்
இைறவன் ெபான்னGேமல் பாடல்கைள யாத்9 நா இனிக்கப்
பாGனார். என்றன் ெநஞ்சேம! சம்பந்தர் அவ் வாF அ0ளிச் ெசய்த
ேதவாரப் பதிகங்கைளப் பாGத் ெதளிவைடவாயாக.
ெபா=ள்:
காப்ெபாலிந்த = கா + ெபாலிந்த = Mங்காக்கள் நிைறந்D விளங்4கின்ற
நீ ர்க்கழனி = நீ ர் மி4ந்த ெநல்வயல்கள் எங்4ம் Vழ் ந்த
காழி நகர் *தல்வன் = சீகாழியில் ேதான்றிய மைற *தல்வராகிய

சம்பந்தர்
Mப்பிைணந்த = Mக்களால் ெதா:க்கப்பட்ட
மாைலெயன = மாைலையப் ேபான்ற பாமாைலைய
ெபான்னHக்ேக = இைறவனின் ெபான் ேபான்ற தி=வHகFக்4

அர்ப்பணமாக
பாப்புைனந்D = பா + புைனந்D = பாக்கள் இயற்றி
நாவார = நா இனிக்க
பாHனான் = பதிகங்கைள அ=ளிச் ெசய்தான்.
நன்ெனஞ்ேச = (என் ெசாற்ேகட்: நடக்4ம்) நல்ல மனேம!
ஆங்கவன்ெசய் = ஆங்4 + அவன் + ெசய் = அவன் (சம்பந்தன்) அ=ளிச்

ெசய்த
ேதவாரம் = ேதவாரப் பாடல்கைள
பாHத் ெதளி = நீ யும் வாயாரப் பாHச் சித்தம் ெதளிவைடவாயாக!
2.
ெதளிந்த நிலவும் திகழ்ந்தாங் Gலவும்
Gளிர்ந்தபுனற் கங்ைகயும் ெகாண் டான் - மிளிர்ந்த
மலர்ப்Aங் கழற்பதித்த மாமணியாம் சீ ரார்
கைலக்காழி ேவந்தன் கவி.
க<த்5
சீகாழி நகரின் ேவந்தராகிய சம்பந்தர் இயற்றிய கவிைதயான9,

நிலைவயும் கங்ைகையயும் ெசஞ்சைடயில் ெகாண் ட
சிவெப0மானின் மலரGகளில் அணிந்த கழல்களில் பதித்த அழகிய
மணியாக விளங்7ம்.
ெபா=ள்:
சீரார் = சிறப்பு மி7ந்த
கைலக்காழி = கைலகள் ெசழிக்7ம் சீகாழி நகரின்
ேவந்தன் = தைலவனாகிய சம்பந்தர்
கவி = இயற்றிய பாடல்கள்
ெதளிந்த நிலவும் = ெதளிவான ஒளி வ ீTம் நிலைவயும்
திகழ் ந்தாங் 4லவும் = திகழ் ந்D + ஆங்4 + உலவும் = (ெசஞ்சைடயில்)

திகழ் ந்D உலவுகின்ற
4ளிர்ந்த புனல் = 4Fைமமிக்க நீ ைரயுைடய
கங்ைகயும் ெகாண் டான் = கங்ைகநீ ைரயும் தன் *Hயில் ஏற்0க்

ெகாண் டவனான சிவெப=மாIைடய
மிளிர்ந்த = ஒளிவ ீTகின்ற
மலர்ப்Mங்கழல் = மலர்கள் ேபான்ற தி=வHகளில் அணிந்த கழல்களில்

(சிலம்புகளில்)
பதித்த மாமணியாம் = பதித்த அழகிய மணி ேபான்F விளங்7ம்
3.
கவிந்5 மனம<ட்Fம் காரி<ைளச் ேசாதிச்
சிவந்ெதாளி<ம் Zரியனாய் ச் ெசற்றான் - உவந்த<=ம்
ேவதெமாழி யன் ன வியன் றமிைழ ஓ5பவர்
பாதமலர் என் Iயிர்க்Gப் பற்%.
க<த்5
உண் ைமைய மைறத்9 மனத்ைத மயக்7ம் அறியாைமயாகிய அடர்ந்த
இ0ைள சிவந்தி0க்7ம் Tரியைனப் ேபால அழித்தவராகிய சம்பந்தர்
மகிழ் ந்9 பா@ம் ேவதங்கள் ேபான்ற தமிழ் ப்பாமாைலகைள
ஓ9பவர்கAைடய மலர் ேபான்ற பாதங்கள் என்Eைடய உயி0க்7ப்
பற்Fக்ேகாடாக இ0ந்9 என்ைனக் காக்7ம்.
பெ◌ா=ள்:
கவிந்D = (உண் ைமைய) QH மைறத்D
மனம=ட்:ம் = மனம் + ம=ட்:ம் = மனத்ைத மயக்4ம்
காரி=ைள = அறியாைம என்Iம் கரிய இ=ைள
ேசாதிச் சிவந்D = சிவந்த கிரணங்கைளக் ெகாண் :
ஒளி=ம் = ஒளி பரப்பி நிற்4ம்
Vரியனாய்ச் ெசற்றான் = கதிரவன் ேபால (அவ்வி=ட்ைட)

ேபாக்கினான்
உவந்த=Fம் = உவந்D + அ=Fம் = மகிழ் ச் சியுடன் அ=ளிச் ெசய்த
ேவதெமாழி அன்ன = ேவதத்தின் சாரம் ேபான்0 விளங்4ம்
வியன்றமிைழ = வியன் + தமிைழ = ெப=ைம வாய்ந்த

தமிழ் ப்பதிகங்கைள
ஓDபவர் = பாHப் ெபா=Fணர்ந்தவர்களின்
பாதமலர் = பாதங்களாகிய மலர்கள்
என்Iயிர்க்4 = எனD உயி=க்4
பற்0 = பற்0க்ேகாடாக அைமயும்.
4.
பற்%ம் ெந<ப்பிட்ட பாமாைல வாடாமல்
ெவற்றி ெநறிகண் ட ேவத-னி - ெசாற்ற

வழியுற்% நிற்பார்க்ேக வாய் க்Gமீ சன் றாள்
வழிபட்F வாKம் வளம்.
க<த்5
(அனல் வாதத்தின்ேபா9) பற்றி எரியும் ெந0ப்பில் இட்ட

தி0ப்பதிகத்திற்7 எவ் விதத் தீ ங்7ம் ேநராமல், ெவற்றி ெகாண் ட ேவத
ஞான Kனிவராகிய சம்பந்தர் ெசான்ன சிவெநறியின் அறவழிையப்
கைடப்பிGக்7ம் அGயார்கAக்7 மட்@ம்தான் ஈசனின் தி0வGகைள
வழிபட்@ வாLம் ேபF கிட்@ம்.
ெபா=ள்:
பற்0ம் = பற்றி எரிகின்ற
ெந=ப்பிட்ட = ெந=ப்பில் இட்ட
பாமாைல = `ேபாகமார்த்த Mண் *ைலயாள்` என்ற தி=நள்ளாற்0த்

தி=ப்பதிகத்ைத
வாடாமல் = ேவகாமால் இைறவன் அ=ள்புரியுமா0 ேவண் H
ெவற்றி ெநறிகண் ட = (அந்த ேவண் :தலின் நற்பயனாக) ெவற்றி ெபற்ற
ேவத*னி = ேவத ஞானம் மி4ந்த *னிவராகிய சம்பந்தர்
ெசாற்ற = ெசான்ன = ேபாதித்த
வழியுற்0 = அறவழியின் பH
நிற்பார்க்ேக = பின்பற்றி நின்0 நடப்பவர்கFக்ேக
வாய்க்4மீ சன்றாள் = வாய்க்4ம் + ஈசன் + தாள்
ஈசன் தாள் = ஈசEைடய தி0வGகைள
வழிபட்@ = ெதாL9
வாLம் வளம் = வாLம் ேபF

வாய்க்7ம் = கிட்@ம்
5.
வளங்கிள<ம் வாழ்வும் மயர்வில் மதியும்
களங்கமிலா உள்ள-ங்ைக YFம் - விளங்G
மதி-?ையப் பாFம் மனத்தார்க்Gக் காழிப்
பதியரசின் ஆைணப் ப?.
க<த்5:
காழி நகர்த் தைலவராகிய சம்பந்தரின் ஆைணப் பG,

சிவெப0மானின் நிலவணிந்த சைடKGையப் ேபாற்றிப் பா@ம் மனம்
உள்ளவர்கAக்7 வளம் மி7ந்த வாழ் க்ைகயும் மயக்கமிலாத்
ெதளிவான புத்தியும், மாசற்ற உள்ளKம் வாய்க்7ம்.
ெபா=ள்:
காழிப் பதி அரசின் = சீகாழி நக0க்7த் தைலவராகிய சம்பந்தர்
ஆைணப் பG = ஆைணயிட்@ச் ெசான்ன பதிகங்களின் அ0ள்வாக்7ப்

பG
விளங்7 = ஒளி விளங்7கின்ற
மதிKGைய = சந்திரைனச் TGக்ெகாண் G0க்7ம் சிவெப0மானின்

ெசஞ்சைடைய
பா@ம் = ேபாற்றிப் பா@கின்ற
மனத்தார்க்7 = மனம் ெகாண் டவர்கAக்7
வளம் கிள=ம் வாழ் வும் = வளம் மி4ந்த வாழ் வும்
மயர்வில் = மயக்கம் தீர்ந்த

மதியும் = புத்தியும்
களங்கமிலா = எவ்வித 4ற்றம் 4ைறயும் இல்லாத
உள்ள*ம் ைகR:ம் = மன*ம் என்0 இைவ யாவும் ைகR:ம்
6.
ப?த்5ப் ெபா<=ணரப் பல்பதிகம் தந்தான்
வ?த்த4ைவப் பாப்பரவி வாKம் - ெபா?ச்சீ ர்
அழல்ேமனி யான?யார் அல்லாதார்க் Gண் ேடா
கழல்பா? யாFம் களி.
க<த்5:
நாெமல்லாம் பGத்9ப் ெபா0ள் உணர்ந்9 உய்யுமாF பதிகங்கள்

பலவற்ைறப் பாGய சம்பந்தப் ெப0மான் அ0ளிய Pைவமி7ந்த
பாடல்கைளப் ேபாற்றி வாLம் சிவனGயார்கAக்7 அன்றி
மற்றவர்கAக்7 சிவெப0மானின் தி0வGகைளப் ேபாற்றிப் பாG
ஆ@ம் இன்பமான9 வாய்க்7ேமா? (வாய்க்கா9)
ெபா=ள்:
பHத்Dப் ெபா=ள் உணர = நாம் பாடல்கைள கற்0ணர்ந்D ெபா=ள்

ெதளியுமா0
பல்பதிகம் = பதிகங்கள் பலவற்ைற
தந்தான் = நமக்4 அளித்D அ=ளினான்
வHத்த = அவன் உ=வாக்கிய
Tைவ = Tைவமி4ந்த
பாப்பரவி = பா + பரவி = பாடல்கைளப் ெபாக்கிஷமாகப் ேபாற்றி

வாGம் = வாGகின்ற
ெபாHச் சீர் = தி=நீ 0 Mசிச் சிறந்D விளங்4ம்
அழல்ேமனியான் = ெந=ப்பு ேபான்0 ெஜாலிக்4ம் தி=ேமனிைய

உைடயவனான சிவெப=மாIைடய
அHயார் = பக்தர்கள்
அல்லாதார்க்4 = தவிர மற்றவர்கFக்4
கழல் = (சிவெப0மானின்) கழல் (சிலம்பு) அணிந்த தி0வGகைள
பாG ஆ@ம் = ேபாற்றித் 9தித்9 மகிழ் ச் சியால் ஆGப் பா@ம்
களி = ேபரானந்தம்
உண் ேடா = கிைடக்4ேமா
7.
களிப்புற் %லேகத்தக் காழிநகர்த் ேதான் %ம்
ஒளிக்Gன் ற மன் னவன் பாட் ெடான் ைறத் - ெதளிந்ேதாங்Gம்
ஓைச யுறேவா5ம் உள்ளத் ெதாலிக்Gேம
ஈசன் தி<ச்ெசங்ைக யாழ்.
க<த்5:
உலகம் மகிழ் ச் சியுடன் ேபாற்றித் 9திக்7மாF சீகாழி நகரில்

ஒளிமி7ந்த 7ன்F ேபாலத் ேதான்றியவராகிய சம்பந்தர் பாGய0ளிய
பாடல்களில் ஒன்ைறயாவ9 ெதளிந்த ஓைசயுடன் ஓ9பவர்களின்
உள்ளத்தில் ஈசEைடய தி0க்கரங்கள் மீட்@கின்ற வ ீைண
ஒலித்9க்ெகாண் ேட இ0க்7ம். (இைறவன் அத்தைகய பக்தர்களின்
உள்ளத்தில் பு7ந்9 வ ீைண வாசித்9 அ0ள்புரிவான்).
ெபா=ள்:
களிப்புற் 0லேகத்த = களிப்பு + உற்0 + உல4 + ஏத்த = மகிழ் ச் சி
ெகாண் : உலகம் ேபாற்ற
காழி நகர்த் ேதான்0ம் = சீகாழி நகரில் உதிக்கின்ற
ஒளிக்4ன்ற மன்னவன் = ஒளிக்4ன்றம் + அன்னவன் = ஒளிமி4ந்த

4ன்0 ேபான்றவராகிய சம்பந்த=ைடய
பாட்ெடான்ைற = பாட்: + ஒன்ைற = பாடல்களில் ஒன்ைறயாவD
ெதளிந்ேதாங்4ம் = ெதளிவாக விளங்4ம் 4ரலில்
ஓைச உற ஓDம் = சந்த ஓைச சிறக்க ஓDகின்றவர்களின்
உள்ளத்D = உள்ளத்தில்
ஈசன் = சிவெப0மானின்
ெசங்ைக = தி0க்ைககள் மீட்@கின்ற
யாழ் = வ ீைண
ஒலிக்4ேம = ேகட்:க்ெகாண் ேட இ=க்4ம்
8.
யாKம் -றியும் இைசயளித்தான் காழிநகர்
வாKம் அ<ள்மிGந்த மா-னிவன் - வ ீKம்
நதிகங்ைக ஏற்றார்தம் நல்ல?யார் வாழப்
பதிகங்கள் தந்தான் பரிந்5.
க<த்5:
யாைழயும் Kறியைவக்7ம் அரிய இைசப்பாடைல

அ0ளிச் ெசய்தவ0ம், சீகாழிப் பதிையத் தம9 இ0ப்பிடமாகக்
ெகாண் ட அ0ள்Kனிவ0ம் ஆகிய சம்பந்தர், வானிலி0ந்9
விLகின்ற கங்ைக ஆற்ைறத் தன் சைடKGயில் தாங்கிய
சிவெப0மானின் அGயார்கள் நலKடன் வாLமாF அன்புள்ளம்
ெகாண் @ அவர்கள் ஓதி உய்யப் பதிகங்கள் பலவற்ைற
அ0ளிச் ெசய்தார்.
ெபா=ள்:
யாGம் *றியும் = (தி=நீ லகண் ட யாழ் ப்பாணரின்) திறம் மி4ந்த

யாைழயும் *றிய ைவக்4ம் ஆற்றல் பைடத்த
இைச அளித்தான் = இைசப்பாடல்கைள அ=ளியவ=ம்
காழிநகர் = சீகாழி நகரில்
வாGம் = வாசம் ெசய்தவ=ம்
அ=ள்மி4ந்த மா*னிவன் = அ=ள் *னிவ=மான சம்பந்தர்
வ ீGம் = ஆகாயத்திலி=ந்D Mமிைய ேநாக்கி ேவகமாகப் பாய்ந்D வந்த
நதிகங்ைக = நதியாகிய கங்ைகைய
ஏற்றார் தம் = தன் சைட*Hயில் தாங்கியவரான சிவெப=மானின்
நல்லHயார் = நன்மனம் ெகாண் ட அHயார்கள்
வாழ = நல*டன் வாழ் வதன் ெபா=ட்:
பரிந்9 = அன்பு ெகாண் @ (‘பரிந்9 பதிகங்கள் தந்தான்’ என்F ெபா0ள்

ெகாள்ளவும்).
பதிகங்கள் தந்தான் = பதிகங்கைள அளித்தான்
9.
பரிந்த<ந்5 ேசாறின் றிப் பட்?னியால் வா?
எரிந்5ழEம் ெவம்பசிநாள் என் ேபன் - விரிந்த4டர்ப்
ெபாற்பதங்க ேளத்5ம் புகலியர்ேகான் சம்பந்தன்
நற்புகைழ நான் பரவா நாள்.

க<த்5:
எங்Gம் விரிந்5 4டர்பரப்பி நிற்Gம் ஈசனின்

ெபாற்பாதங்கைள 5திக்Gம் புகலியர் ேவந்தராகிய
சம்பந்தரின் நற்புகைழ நான் ேபாற்றாத நாள் என் % ஒன் %
ேநரிFமானால், அந்த நாைளப் பசியால் வாFம் நாள் ேபாலக்
க<5ேவன்
ெபா=ள்:
விரிந்தTடர் = எங்4ம் பரந்D விரிந்தி=க்4ம் ஒளிச் Tடர் ேபான்ற
ெபாற்பதங்கள் = சிவெப=மானின் ெபாற்பாதங்கைள
ஏத்Dம் = Dதிக்கின்ற
புகலியர்ேகான் = (புகலி = சீகாழியின் மற்ெறா= ெபயர்) = சீகாழி

நகரத்தாரின் தைலவராகிய சம்பந்தரின்
நற்புகைழ = நல்ல புகைழ
நான் பரவா நாள் = நான் ேபாற்றாத நாைள
பரிந்த=ந்D = பரிந்D + அ=ந்D = வி=ம்பி உண் Sம்
ேசாறின்றிப் பட்Hனியால் வாH = உணவின்றித் தவித்Dப்

பட்Hனியாகக் கிடந்D
எரிந்DழJம் = எரிந்D + உழJம் = வயிற்0த் தீ தணியாமல் Dன்பப்பட்:

வ=ந்Dகின்ற
ெவம்பசிநாள் = ெகா:ைம மி4ந்த பசியுடன் RHய நாளாகக்
என்ேபன் - க=தி:ேவன்.
10.
நா=ங்ேகாள் யாவும் நலியா த?யாைர
நா=ங்காத் தா=கின் ற நாயகைனத் - தாளங்ெகாள்
சந்தெமழப் ேபாற்%ம் தமிழ்ஞான சம்பந்தன்
கந்தமலர்ச் ேசவ?ேய காப்பு.
க<த்5:
நாள்கள் ேகாள்கள் Kதலியவற்றால் அGயார்கள் 9ன்பம் ஒன்Fம்

அைடயாமல் அவர்கைள எந்த நாAம் காக்7ம் நாயகனாகிய
சிவெப0மானின் தி0ப்புகைழத் தாளங்கள் ெகாண் ட சந்தங்கள்
நிைறந்த பாடல்கைளக் ெகாண் @ ேபாற்Fம் தமிழ் ஞானம் மி7ந்த
சம்பந்தரின் வாசம் மி7ந்த மலரGகேள நம் வாழ் வுக்7 அரணாக
நின்F காக்த0Aம்.
ெபா=ள்:
நாFங்ேகாள் யாவும் = நாFம் ேகாள்யாவும் = நாள்கள் ேகாள்கள்

ேபான்றைவ எல்லாம்
நலியா தHயாைர = நலியாD + அHயாைர
நலியாD = வ=த்தாமல்
அHயாைர = பக்தர்கைள
நாFங்காத் தாFகின்ற = நாFம் + காத்D + ஆFகின்ற
நாFம் காத்D = எல்லா நாFம் காத்த=ளி
ஆFகின்ற = அHயவர்களின் மனங்கைளக் கவர்ந்D ஆFகின்ற
நாயகைன = தைலவனான சிவெப=மாைன
தாளங்ெகாள் = தாளம் ெகாள் = தாளத்Dடன் RHய
சந்தெமழ = சந்தம் எழ = சந்த ஓைச திகGமா0
ேபாற்0ம் = Dதித்Dப் பா:ம்
தமிழ் ஞான சம்பந்தன் = தமிழ் ஞானம் மி4ந்த சம்பந்தப் ெப=மானின்

கந்தமலர் = (கந்தம் = வாசைன) = ந0மணம் வ ீTம் மலர் ேபான்ற
ேசவHேய = சிவந்D விளங்4ம் தி=வHகேள
காப்பு = நம் வாழ் வுக்4 அரணாக அைமந்D காக்4ம்.
Gறிப்பு:
தி=ஞானசம்பந்தரின் புகழ் பா:ம் இந்தப் பத்Dப் பாக்கைளயும்

‘ேநரிைச ெவண் பா’ என்Iம் பாவைகயில் அைமத்Dள்ேளன். ேமJம்,
இப்பாக்கள் அந்தாதித் ெதாைடயில் இயற்றப்பட்டைவ. அந்தாதி =
அந்தம் + ஆதி. ஒ= பாடலின் இ0தியில் உள்ள எGத்D, அைச, ெசால், சீர்
அல்லD அH இவற்றில் யாதாIம் ஒன்0 அ:த்த பாடலின் *தலில்
வ=ம்பH அைமத்Dப் பா:வD அந்தாதி எனப்ப:ம். இந்த அந்தாதி
ெவண் பாக்கள் மண் டலித்D *Hந்Dள்ளைமயும் காண் க.
இ0திப்பாடலின் *Hவு, *தற்பாடலின் ெதாடக்கமாக இைணயும்பH
பா:வைதேய "மண் டலித்D *Hதல்% என்பர். அந்த வைகயில்
பார்ப்ேபாமானால், இ0திப்பாடல் ‘காப்பு’ என்Iம் ெசால்ைலக்
ெகாண் : *Hந்Dள்ளD. *தற்பாடலின் ெதாடக்க*ம் ‘காப்ெபாலிந்D’
என்0 வந்D ஒ= Mமாைல இைணந்தி=ப்பD ேபான்0 இந்தப்
பாமாைலயும் அைமந்தி=ப்பைதக் காணலாம்.
கவிைத, க=த்D, ெபா=Fைர
I3+. I$,E3$#&7#
5ைண நின் ற Oூல்கள்
பின் I ெசஞ் சைட, கி. வா. ஜகந்நாதன், அ*த நிைலயம், ெசன்ைன, 1953
இரண் டாம் தி<-ைற, டாக்டர் இராச. வசந்த4மார், கற்பகம்

பல்கைலக்கழகம், ேகாைவ, 2015
Uவர் ேதவாரம் - புதிய பார்ைவ, டாக்டர் ந. Tப்புெரட்Hயார், நிேவதிதா

பதிப்பகம், ெசன்ைன, 2003
ஓங்கார ஒளி, கி. வா. ஜகந்நாதன், அ*த நிைலயம், ெசன்ைன, 1958
இலக்கியத்தில் ேசாதிடம், *ைனவர் தி, மகாலட்Tமி, உலகத் தமிழாராய்ச் சி

நி0வனம், ெசன்ைன, 1996
ேதவார ஒளிெநறிக் கட்Fைர (ப4தி 1), ராவ் பஹDூர் வ.T. ெசங்கல்வராய

பிள்ைள, ெசன்ைன லிபர்ட்H அச் Tக்Rடம், 1944
தி<வ<ட் பயன் , நிரம்ப அழகிய ேதசிகர் உைரயும் தி= க.

ெவள்ைளவாரணனார் எGதிய உைர விளக்க*ம், தி= ெவ.
ெபாற்றடங்கண் ணி, சிதம்பரம், 1976
நவக்கிரகம், கி. வா. ஜகந்நாதன், கைலமகள் காரியாலயம், ெசன்ைன, 1957
தி<த்ெதாண் டர் புராணம் - நான் காம் ெதாGதி - வம்பறா வரிவண் Fச்

ச<க்கம் (*தற் பாகம்), தி=.சி.ேக. Tப்பிரமணிய *தலியார், கற்பகம்
பல்கைலக்கழகம், ேகாைவ, 2018
ெபரிய புராண விளக்கம் - பGதி 10 - பாகம் 1, கி. வா. ஜகந்நாதன்,

அல்லயன்ஸ் கம்ெபனி, ெசன்ைன, 1991
தமிழ் இைச இலக்கிய வரலா%, *. அ=ணாசலம், கடவு பதிப்பகம், மDைர,
2009
கவி பாடலாம், கி. வா. ஜகந்நாதன், அல்லயன்ஸ் கம்ெபனி, ெசன்ைன, 2006
வி<த்தப்பாவியல், தி வ ீரபத்திர *தலியார், தி=ெநல்ேவலி - ெதன்னிந்திய

ைசவசித்தாந்த >ூற்பதிப்புக் கழகம், ெசன்ைன, 1984

Kolaru Pathigam Book

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Kolaru Pathigam Book

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Kolaru Pathigam Book

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ேகாள% பதிகம்

ேகாள0 பதிகம் - சி0 4றிப்பு 7

3. உ=வளர் பவள ேமனி 40

5. நஞ்சணி கண் டன் எந்ைத 55

7. ெசப்பிள *ைலநன் மங்ைக 66

8. ேவள்பட விழி ெசய்D 71

10. ெகாத்தலர் 4ழலிேயா: 80

11. ேதனமர் ெபாழில் 85

தி=ஞானசம்பந்தர் ெவண் பா மாைல 98

Dைண நின்ற >ூல்கள் 111

'அஞ் 4வ5 யாெதான் %ம் இல்ைல,

அஞ் ச வ<வ5ம் இல்ைல'

என்றார் அப்பர் ெப0மான். உள்ளத்தில் இைறவன் வ ீற்றி0க்7ம் ேபா9

'ேகா=ம் நா=ம் அ?யாைர வந்5 நலியாத வண் ணம் உைர ெசய் த

நான் ேதவாரத் தி=*ைறகைளப் பGதறக் கற்றறிந்தவேனா, ைசவ

இப்புத்தகத்தில் ெசாற்பிைழேயா ெபா=ட்பிைழேயா இ=ப்பின் அ0ள்Mர்ந்9

Aவான் மலிமறிநீ ர்ப் ெபாய் ைகக் கைரயினியற்

பாவான் ெமாழிஞானப் பாEண் F - நாவான்

மறித்ெதஞ் ெசவிய-தாய் வார்த்தபிரான் தண் ைட

ெவறித்தண் கமலேம வ ீF.

தாமைரப் Mக்களால் நிைறந்த Dூய்ைமயான நீ ைர உைடய தடாகக் கைரயில்

'ேகாள்' என்ற தமிழ் ச் ெசால்Jக்4 'ெகாள்Fதல்' என்0 ெபா=ள். நம் மனம்,

‘ேகாள0 பதிகம்’ என்பதில் உள்ள ‘ேகாள்’ என்Iம் ெசால் கிரகங்களின்

'அ0' என்றால் 'விலக்4 அல்லD நீ க்4' என்0 ெபா=ள். தீைமகைள ேவர0த்D

அேதேபால் ‘நலியாமல்’ என்Iம் ெசால் Qன்0 பாடல்களில் வந்Dள்ளைமயும்

சம்பந்த=ம் மDைரக்4ச் ெசன்0 தி=நீ ற்றின் ெப=ைமைய மக்கள்

தி=நாவுக்கரசேரா சமணர்கள் இைழக்4ம் ெகா:ைமகைள எ:த்Dக் Rறி

அர4 அ<ளிச் ெசய் கின் றார் பிள்ளாய் ! அந்த

அமண் ைகயர் வஞ் சைனக்G ஓர் அவதி இல்ைல;

உைர ெசய் வ5 உள5 உ% ேகாள் தாIம் தீ ய;

எKந்5 அ<ள உடன் பFவ5 ஒண் ணா5” என் னப்

“பர4வ5 நம் ெப<மான் கழல்கள் என் றால்

பK5 அைணயா5” எனப் பகர்ந்5, பரமர் ெசய் ய

“ேவய் உ% ேதாளி”ைய எFத்5 விளம்பி னாேர.

அ=ளிச் ெசய்கின்றார் = இவ்வா0 R0கின்றார்

அந்த அமண் ைகயர் = அந்த சமணர்கள் இ=க்கிறார்கேள

வஞ்சைனக்4 = அவர்கFைடய வஞ்சைனகFக்4ம் அவர்கள் ெசய்யும்

ஓர் அவதி இல்ைல = ஒ= அளேவ இல்ைல

உைர ெசய்வD உளD = ேமJம் நான் உமக்4 ெசால்ல ேவண் HயD

உ0 = இப்ேபாD நிைலயில் உள்ள

ேகாள் தாIம் = கிரகங்கள் எல்லாம்

தீய = தீைம த=பைவயாகேவ ெதரிகின்றன

எGந்த=ள = அதனால், மDைரக்4ச் ெசல்லப் புறப்ப:வதற்4த்

ஒண் ணாD = இந்த நாள் சரிபடாD

என்ன = என்0 அப்பர் ெசால்லக்ேகட்:

பரTவD = நாம் ேபாற்றி வணங்4வD

நம் ெப=மான் = நமD சிவெப=மாIைடய

கழல்கள் என்றால் = தி=வHகேள என்றால்

அைணயா = நம்ைம அSகாD

மலர்த் தாள் = மலர் ேபான்ற தி=வHகைள

புகலி ேவந்தர் = சீகாழியின் தவ*தல்வராகிய சம்பந்தர்

ேவய் உ0 ேதாளிைய = ‘ேவயு0 ேதாளி பங்கன்’ என்0 ஆரம்பிக்4ம் ேகாள0

விளம்பினார் = பாH அ=ளினார்.

இவ்வா0 சம்பந்தரால் பாடப்பட்ட ேகாள0 பதிகம் *Gவைதயும் ெசவி

அதன்பின்னர், சம்பந்தர் பாண் Gய மன்னனின் ெவப்பு ேநாைய அகற்றி

“என் ெநஞ்சேம! இைறவைன நிைனக்காவிHல் பல்வைகத் Dன்பங்கள் வந்D

தி=வு=ைவ நிைனந்D மன*=கித் ெதாGம் அHயவர்கFக்4 உடன் நின்0

Oூறான் பயன் ஆட்? Oூ% மலர்ெசாரிந்5

Oூறா ெநா?வதனின் மிக்கேத - Oூறா