குழந்தை வளர்ச்சியில் சமூக ஊடகங்களின் தாக்கம்

முன்னுரை
குழந்தைகளின் உளவியல் வளர்ச்சியில் ஊடகங்களின் செல்வாக்கு ஆழமாக
உள்ளது. இதனால், குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோருடன் ஊடகங்கள் தொடர்பாக
விவாதித்து, தொலைக்காட்சி, வானொலி, இசை, வடியோ
ீ கேம்ஸ் மற்றும் இணையம்
உட்பட அனைத்து ஊடகங்களையும் பயன்படுத்துவதற்கு ஆசிரியர்கள் வழிகாட்ட
வேண்டும்.

குழந்தைகள் வளர்ச்சியில் தொலைக்காட்சியின்

விளைவுகள்

தொலைக்காட்சி நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறையான விளைவுகளை உருவாக்கும்

திறனைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் சமுதாயத்தில் தொலைக்காட்சி, குறிப்பாக
சிறுவர்கள் மற்றும் பருவ வயதினரிடையே தாக்கத்தை பல ஆய்வுகள் பார்த்துள்ளன.
நடுத்தர நேர்மறை அல்லது எதிர்மறையான விளைவுகளைக் கொண்டிருக்கிறதா
என்பதை தீர்மானிக்க ஒரு தனிப்பட்ட குழந்தை வளர்ச்சி நிலை என்பது ஒரு முக்கிய
காரணியாகும். அனைத்து தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளும் மோசமானவை அல்ல,
ஆனால் வன்முறை, பொருத்தமற்ற பாலியல் மற்றும் தாக்குதல் மொழி
ஆகியவற்றின் வெளிப்பாட்டின் எதிர்மறையான விளைவுகளைக் காட்டும் தரவு
நிரூபிக்கிறது இருப்பினும், குழந்தைகள் மற்றும் இளம்பருவங்களில் மீ டியாவின்
எதிர்மறையான மற்றும் நேர்மறையான விளைவுகளை தொடர்ந்து ஆராய்வதற்கு
ஆசிரியர்கள் வழிகாட்ட வேண்டும்.

தற்போதைய சோதனைகள் பின்வருமாறு அறிவுறுத்துகிறது:

 ஆசிரியர்கள், பிள்ளைகள் தொலைக்காட்சியை பார்க்கும் பழக்கங்களை

மாற்றிக்கொள்ள மற்றும் மேம்படுத்த உதவலாம்.
 இந்திய குழந்தைகள் அதிக அளவு தொலைக்காட்சியை பார்க்கிறார்கள்.
 வன்முறை தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளைக் கண்டறிவது மற்றும்
குழந்தைகளின் வன்முறை நடத்தை அதிகரிப்பதன் இடையே ஒரு தொடர்பு
இருக்கிறது.
 அதிகமான தொலைக்காட்சி கண்காணிப்பு குழந்தை பருநிலை உடல் பருமன்
அதிகரித்த நிகழ்வுக்கு பங்களிக்கிறது.
 சில தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளைக் காண்பது பொறுப்பற்ற பாலியல்
நடத்தையை ஊக்குவிக்கலாம்.
 பல்வேறு வயதினர்களுக்கு குழந்தைகளுக்கு விளம்பர தயாரிப்புகளின் சிறந்த
வழி தொலைக்காட்சி.
சராசரியாக இந்திய குழந்தை ஒவ்வொரு வாரமும் கிட்டத்தட்ட 14 மணி நேரம்
தொலைக்காட்சி பார்க்கிறது. அவரது உயர்நிலை பள்ளி பட்டம் முடிக்கும் நேரத்தில்,
சராசரி குழந்தை வகுப்பறையில் விட தொலைக்காட்சி பார்த்து அதிக நேரம்
கழித்திருப்பார். பல்வேறு வயதினருக்கும் கலாச்சாரங்களுக்கும் இடையில்
தொலைக்காட்சி நேரத்தைப் பார்ப்பது எப்படி என்பதை ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன.
பின்தங்கிய மக்கள் மீ தான அதிகமான தொலைக்காட்சி வெளிப்பாடுகளின்
விளைவுகளை ஆய்வு செய்யும் போது இது குறிப்பாக பொருந்தும்.

குழந்தைகள் தற்போது தொலைக்காட்சியைப் பார்த்து நேரத்தை செலவழிக்கும்

நேரத்தை கணிசமாக குறைக்கவில்லை. ஒரு கணிசமான எண்ணிக்கையிலான
குழந்தைகள் தொலைக்காட்சியை முந்தைய வயதில் பார்க்க ஆரம்பிப்பார்கள் மற்றும்
நிபுணர்கள் பரிந்துரைப்பதை விட அதிக அளவில் செலவிட ஆரம்பிக்கிறார்கள்.
குழந்தைகள் மற்றும் இளம்பருவத் தொலைக்காட்சியின் செல்வாக்கு தொலைக்காட்சி
நேரத்தை பார்த்து எவ்வளவு நேரம் செலவழிக்கிறது என்பதை ஆதாரங்கள்
தெரிவிக்கின்றன. இதன் விளைவாக, நீடித்த பார்வையுடன், தொலைக்காட்சியில்
காண்பிக்கப்படும் உலகம் நிஜ உலகமாக மாறுகிறது.

வாசித்தல், தோழர்கள் மற்றும் குடும்பத்தினருடன் நேரத்தை செலவழித்தல்,

கதைசொல்லல், வழக்கமான பயிற்சியில் பங்குபெறுதல், மற்றும் பிற தேவையான
உடல், மன மற்றும் சமூக திறன்கள் ஆகியவற்றை வளர்த்துக் கொள்வதன் மூலம்
தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் பெரும்பாலும் குழந்தைகளின் நேரத்தை
கட்டுப்படுத்துகின்றன. தொலைக்காட்சியின் முன்பாக செலவழித்த நேரத்தை தவிர,
குழந்தையின் நடுத்தர விளைவை பாதிக்கும் பிற காரணிகள் குழந்தையின் வளர்ச்சி
நிலை, தனிநபர் பாதிப்பு மற்றும் குழந்தைகள் தனியாக தொலைக்காட்சி அல்லது
பெற்றோருடன் பார்க்கிறதா என்பதையும் உள்ளடக்கியதாகும்.

கற்றல்
தொலைக்காட்சி ஒரு சக்திவாய்ந்த ஆசிரியர் இருக்க முடியும் (17). இனிய இசைவு,
ஒத்துழைப்பு, இரக்கம், எளிமையான எண்கணிதம் மற்றும் கல்வித் தொலைக்காட்சி
வடிவத்தின் மூலம் எழுத்துக்களைப் பற்றி மதிப்புமிக்க பாடங்கள் கற்றுக்கொள்வது
எப்படி என்பது ஒரு உதாரணம். சில பொது தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் உயிரியல்
பூங்கா, நூலகங்கள், புத்தகங்கள், அருங்காட்சியகங்கள் மற்றும் பிற செயலூக்க
பொழுதுபோக்கு அமைப்புகள் ஆகியவற்றை பார்வையிட தூண்டுகிறது, மேலும் கல்வி
வடியோக்கள்
ீ நிச்சயமாக சக்தி வாய்ந்த பிராந்திய கற்பித்தல் சாதனங்களாக
செயல்படுகின்றன. செஸ்மின் தெருவின் கல்வி மதிப்பு, அதன் பார்வையாளர்களின்
வாசிப்பு மற்றும் கற்றல் திறன் மேம்படுத்த (18) மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளது. சில
பின்தங்கிய அமைப்புகளில், ஆரோக்கியமான தொலைக்காட்சி பழக்கம் உண்மையில்
நன்மை பயக்கும் கருவி (17).
இருப்பினும், தொலைக்காட்சியைப் பார்க்கும்போது, வாசிப்பு மற்றும்
பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து நேரத்தை எடுக்கும். அன்றாட மற்றும் நன்கு
கட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஆய்வுகள் பள்ளி வயதிற்குட்பட்ட குழந்தைகளால் தினமும்
கண்காணிக்கப்படாத தொலைக்காட்சி பார்வையை கூட 1 மணிநேரத்திற்கு 2
மணிநேரத்திற்கு கல்வியில் செயல்திறன், குறிப்பாக வாசிப்பு (10,19) இல்
குறிப்பிடத்தக்க தீங்கு விளைவிப்பதாக உள்ளது.

வன்முறை
தொலைக்காட்சியில் வன்முறை அளவு அதிகரித்து வருகிறது (20). சராசரி குழந்தை
12,000 வன்முறை செயல்களை வருடந்தோறும் தொலைக்காட்சியில் பார்க்கிறது, இதில்
கொலை மற்றும் கற்பழிப்பு பல சித்திரங்கள் அடங்கும். 1000 க்கும் மேற்பட்ட
ஆய்வுகள் தொலைக்காட்சி வன்முறை அதிக அளவிலான வெளிப்பாடு குறிப்பாக
ஆக்கிரமிப்பு நடத்தை அதிகரிக்கிறது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது, குறிப்பாக
சிறுவர்கள் (2,21-23). மற்ற ஆய்வுகள் தற்கொலைத் தாக்குதலுக்கு அதிகமான
தற்கொலைத் தாக்குதல்களை (24-28) தொலைக்காட்சி அல்லது செய்தித்தாள்
விளம்பரம் இணைக்கின்றன.

குழந்தைகள் பின்வரும் குழுக்கள் தொலைக்காட்சி மீ து வன்முறை பாதிக்கப்படலாம்:

சிறுபான்மையினர் மற்றும் புலம்பெயர்ந்தோர் குழுக்கள்;

உணர்ச்சி ரீதியாக தொந்தரவு செய்யப்பட்ட குழந்தைகள்;
கற்றல் குறைபாடுகள் கொண்ட குழந்தைகள்;
தங்கள் பெற்றோரால் தவறாக நடத்தப்படும் பிள்ளைகள்; மற்றும்
துயரத்தில் உள்ள குடும்பங்களில் குழந்தைகள் (2,7).
தீவிரமான நடத்தை கொண்ட ஒரு குழந்தையைப் பார்க்கும் மருத்துவர்கள்
தொலைக்காட்சியில் சித்தரிக்கப்பட்ட வன்முறைக்கு பிள்ளையின் வெளிப்பாடு பற்றி
விசாரிக்க வேண்டும்

ஊட்டச்சத்து
தொலைக்காட்சியின் நேரம் மற்றும் உடற்பயிற்சியின் மூலம் நேரத்தை
எடுத்துக்கொள்வதால், தொலைக்காட்சித் தொலைக்காட்சிகளைப் பார்க்கும்
குழந்தைகள் குறைவாக உடல் ரீதியாக பொருந்தும் மற்றும் அதிக கொழுப்பு மற்றும்
உயர் ஆற்றல் சிற்றுண்டி உணவுகளை சாப்பிட வாய்ப்பு அதிகம் உள்ளது (9). பிரதான
நேர விளம்பரங்கள் ஆரோக்கியமற்ற உணவு பழக்கங்களை (15,29) ஊக்குவிக்கும்
என்பதால் தொலைக்காட்சி பார்வைக்கு உடல் பருமனுக்கு கணிசமான பங்களிப்பை
தருகிறது. விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட தயாரிப்புகள் கொழுப்பு உள்ளடக்கம் தற்போதைய
சராசரி கனடிய உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து பரிந்துரைகளை மீ றுகிறது, மற்றும்
பெரும்பாலான உணவு விளம்பர போன்ற துரித உணவுகள், மிட்டாய் மற்றும்
presishedened தானியங்கள் (14,29) போன்ற உயர் கலோரி உணவுகள் உள்ளது.
குழந்தைகள் பார்வை நேரம் (8) போது காட்டப்படும் உணவு விளம்பரங்களில் 4%
மட்டுமே ஆரோக்கியமான உணவு வகைகளை உருவாக்குகின்றன. தொலைக்காட்சி
பார்வையிடும் மணிநேரங்களின் எண்ணிக்கை மேலும் குழந்தைகளில் அதிகமான
கொழுப்பு அளவுகளின் அதிகரித்த தொடர்புடைய ஆபத்துடன் தொடர்புடையது (8).
தொலைக்காட்சியில் காணப்பட்ட மெல்லிய முன்மாதிரிகளை (8) டீன் ஏஜ்
டிசைன்களை சாப்பிடுவதற்கு தொலைக்காட்சியில் பங்களிப்பு செய்யலாம்.
தொலைக்காட்சியை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் போது உணவு சாப்பிடுவது
சோர்வடையாமல் இருக்கலாம், ஏனெனில் அது குறைந்த அர்த்தமுள்ள தொடர்புக்கு
வழிவகுக்கும், மேலும் ஏழை உணவு பழக்கம் (29,30).

பாலியலும்
இன்று, தொலைக்காட்சி கனடாவில் ஒரு முன்னணி பாலியல் கல்வியாளர் ஆனது.
1976 மற்றும் 1996 க்கு இடையில், 2000 மணிநேரங்கள் 2100 மணிநேரங்கள் (31) குடும்ப
நேரங்களில் 270% அதிகரித்துள்ளது. இந்த நடவடிக்கைகளை சாதாரணமாகவும் ஆபத்து
இல்லாதவையாகவும் சித்தரிக்கும் வகையிலான வயது வந்தோர் பாலியல்
நடத்தைகள் குழந்தைகளுக்கு தொலைக்காட்சி அம்பலப்படுத்துகிறது, ஏனெனில் இந்த
நடத்தைகள் அடிக்கடி இருப்பதால், 'எல்லோரும் அதை செய்வார்கள்' என்ற செய்தியை
அனுப்பினர். பாலியல் உறவுகளிடையே பாலியல் உறவினர்கள் இடையே பாலியல்
விட அதிகமாக 24 முறை காட்டப்பட்டுள்ளது (32-35), பாலியல் பரவும் தொற்று மற்றும்
தேவையற்ற கர்ப்பம் அரிதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது போது.

பதின்வயதுகள் பாலியல் பற்றிய தகவல்களின் ஊடாக செய்தி ஊடகத்தை

வரிசைப்படுத்தி, பள்ளி பாலியல் கல்வித் திட்டங்களுக்கு இரண்டாவதாக மட்டுமே
இருந்தனர். பல பாலியல் மனோபாவங்கள், மதிப்புகள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் (34,35)
மீ து ஊடகத்தின் செல்வாக்கிற்கு இளம் பருவத்தினர் அனுதாபத்தை
ஆவணப்படுத்தியுள்ளனர்.

தொலைக்காட்சியில் பொறுப்பான பாலியல் உள்ளடக்கம் மற்றும் படங்கள் மற்றும்

இசையில் ஒரு விரிவான வழிகாட்டி மற்ற சக மதிப்பாய்வு வெளியீடுகளில் (35)
காணலாம்.

கருத்தடை பயன்பாடு போன்ற பிறப்பு கட்டுப்பாடுகளை ஊக்குவிப்பதன் மூலம்

ஊடகங்கள் பாலியல் பொறுப்பை பாதிக்கலாம் என சிலர் நம்புகின்றனர். தற்போதைய
கருத்தியல் ஆதாரங்கள் இந்த கருத்தை ஆதரிக்கவில்லை; விவாதம் தொடரும் என்று
எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

மது மற்றும் புகைத்தல்

ஒவ்வொரு ஆண்டும் (36) விளம்பரங்களில் கனடாவின் இரண்டு மிகப்பெரிய
மதுபானங்கள் $ 200 மில்லியனை செலவிடுகின்றன. வருடாந்த அடிப்படையில், 1000
மற்றும் 2000 க்கும் பீர் பீர் விளம்பரங்களுக்கும் இடையே 'டீன்' ஆண்கள் பீர் குடிக்கிற
செய்தியைக் கொண்டு பார்க்கிறார்கள். விளம்பர தரவுகளை பீர் நுகர்வு (34,37)
அதிகரிக்கிறது என்றும் ஸ்வடனைப்
ீ போன்ற நாடுகளில் ஆல்கஹால் விளம்பரம்
தடை செய்யப்பட்டுள்ளது மது அருந்துதல் (38) வழ்ச்சிக்கு
ீ வழிவகுத்துள்ளது என்றும்
நம்புகிறது.

புகையிலை உற்பத்திகள் நேரடியாக தொலைக்காட்சியில் தொலைக்காட்சியில்

விளம்பரப்படுத்தப்படவில்லை. இருப்பினும், எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு 'மாசோ' செயலில்
ஒரு சோப்பர்ட்ட நட்சத்திரம் சிகரெட் விளக்குகள், ஒரு ஃபார்முலா ஒன் ரேஸ் காரில்
சிகரெட் விளம்பரம் அல்லது விளையாட்டு நிகழ்வுகள் புகையிலை நிறுவனங்களின்
பெயர்களைக் கொண்டு செல்லும் போது செயலற்ற ஊக்குவிப்பு ஏற்படுகிறது.
புகைபிடித்தல் (28) கவர்ச்சிகரமான விளம்பரம், கடந்த சில ஆண்டுகளில்
அதிகரித்திருக்கிறது என்பதற்கான சான்றுகள் உள்ளன.

புகையிலையிலும் மது அருந்துவது பற்றியும் குழந்தைகள் கற்றுக்கொள்வதற்கான

ஒரே வழி தொலைக்காட்சி அல்ல; இந்த நடத்தைகளின் விளைவுகள் துல்லியமாக
தொலைக்காட்சியில் சித்தரிக்கப்படுவதில்லை என்பதே கவலை. வடியோ
ீ கேஸட்,
அத்துடன் பல இசை வடியோக்களில்
ீ கிடைக்கும் ஜி-ரேட் அனிமேஷன் செய்யப்பட்ட
திரைப்படங்களில் ஒன்றில் பாதி, மது மற்றும் புகையிலை பயன்பாடு ஆகியவை
இந்த பயன்பாட்டின் நீண்ட கால விளைவுகள் (39) வெளிப்படுத்தாமல் ஒழுங்கான
நடத்தை என்று காட்டுகின்றன.

விளம்பரப்படுத்தல்
குழந்தைகள் நடத்தை மீ து விளம்பரம் நேர்மறையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்.
எடுத்துக்காட்டாக, சில ஆல்கஹால் உற்பத்தியாளர்கள் தங்கள் பட்ஜெட்டில்
பட்ஜெட்டில் 10% குடிப்பழக்கம் மற்றும் ஓட்டுநர் ஆபத்து பற்றிய எச்சரிக்கையை
விளம்பரப்படுத்துகின்றனர். கூடுதலாக, சில சுகாதாரப் பராமரிப்பு வல்லுநர்கள்
முறையான பாலுறவின் பயன்பாட்டின் ஆரோக்கிய நலன்களை ஒத்துப்
போவதில்லை என்றாலும், அச்சு மற்றும் ஒளிபரப்பு விளம்பரங்களின் விளைவாக
பால் நுகர்வு அதிகரித்துள்ளது.

ஒரு குழந்தையின் வளர்ச்சி நிலை விளம்பரங்களின் விளைவில் ஒரு பங்கு

வகிக்கிறது. இளம் வயதினரை ஒரு விற்பனையாளர் கருத்து புரிந்து கொள்ளவில்லை.
அவர்கள் கூறப்பட்டவை என்ன என்று அவர்கள் நம்புவதோடு, அவர்கள்
விளம்பரப்படுத்தப்படாத பொருட்களால் இல்லாவிட்டாலும் கூட அவர்கள்
இழக்கப்படுகிறார்கள் என்று கருதுகின்றனர். பெரும்பாலான பாலர் குழந்தைகள்,
மகிழ்விக்க வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு திட்டத்திற்கும், விற்பனை செய்ய
வடிவமைக்கப்பட்ட வணிகத்திற்கும் வித்தியாசம் தெரியவில்லை. எட்டு
ஆண்டுகளுக்கு கீ ழ் உள்ள குழந்தைகள் விளம்பரம் மற்றும் வழக்கமான
நிகழ்ச்சிகளுக்கு (12,40,41) வித்தியாசத்தை புரிந்து கொள்ள முடியாததாக பல
ஆய்வுகள் ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

ஒவ்வொரு வருடமும் சராசரியாக 20,000 க்கும் மேற்பட்ட விளம்பரங்களைக்

காணலாம் (12). 60 சதவிகிதத்திற்கும் மேலாக விளம்பரங்களில் சர்க்கரை, சாக்லேட்,
கொழுப்பு உணவுகள் மற்றும் பொம்மைகள் (12) ஊக்குவிக்கின்றன. பொம்மை
பொருட்களின் அடிப்படையில் கார்ட்டூன் நிரல்கள் குறிப்பாக கவர்ச்சிகரமானவை.
பருவ வயதினரை இலக்காகக் கொண்ட விளம்பரங்கள் ஆழ்ந்த செல்வாக்குடன்
இருக்கின்றன, குறிப்பாக சிகரெட் பயன்பாடு (4).

குழந்தைகள் தொலைக்காட்சியின் செல்வாக்கிற்கு மிகவும் பின்தங்கியுள்ளார்களா

என்ற கேள்வி அடிக்கடி அடிக்கடி விவாதிக்கப்படுகிறது. பெரும்பாலான ஆய்வுகள்,
தொலைக்காட்சியைப் பார்த்து அதிக நேரத்தை செலவழிக்கின்றன என்பதைக்
காட்டுகின்றன, மேலும் அவற்றால் அவை பாதிக்கப்படுகின்றன (4). முன்னதாக
ஆய்வுகள் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் வன்முறைக்கு (25) சிறுவர்களை விட
அதிகமாக பாதிக்கப்படக்கூடும் என்பதைக் காட்டுகிறது.

கல்வி மற்றும் பெற்றோரின் ஈடுபாடு

ஊடக விழிப்புணர்வை ஊக்குவிப்பதற்கான உயர்நிலைப் பள்ளி திட்டங்கள் நன்மை
பயக்கப்படுகின்றன (4). ஊடகங்கள் சமூகத்தில் எப்படி பாதிக்கப்படலாம் என்பதை
மாணவர்களுக்கு இன்னும் புரியவைக்கின்றன. கனடாவில், மீ டியா விழிப்புணர்வு
நெட்வொர்க் ஊடக வளாகத்தை மேம்படுத்துவதற்காக தொழில் மற்றும் பொது
மக்களால் பயன்படுத்தக்கூடிய பல ஆதாரங்களைக் கொண்டுள்ளது. அவர்களின்
ஆதாரங்கள் விரிவானவை, தற்போதைய மற்றும் கனேடிய கலாச்சாரத்திற்கு
குறிப்பாக பொருந்தும் (42).

பெற்றோர் தரவரிசைகளை பயன்படுத்தலாம் ஆனால் அவர்கள் எச்சரிக்கையுடன்

பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். தற்போது, எந்தவொரு மதிப்பீட்டிற்கும் சிறந்த முறையில்
பணிபுரியும் எந்த ஒருமித்தமும் இல்லை (43). விரும்பத்தக்க நிரலாக்கத்தை
தீர்மானிப்பதில் பெற்றோர் ஈடுபாடு சிறந்த தேர்வாகும். பெற்றோர்கள் தங்கள்
குழந்தைகளின் பார்வை பழக்கம் கண்காணிக்க மற்றும் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.

பெற்றோர் தங்கள் குழந்தைகளின் சமூகக் கற்றல் (44) இல் பெற்றோர் முக்கிய பங்கு
வகிக்கிறார்கள் என்று ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன, ஆனால் பெற்றோர் கருத்துக்கள்
குழந்தைகளுடன் வெளிப்படையாக விவாதிக்கப்படவில்லையெனில், நடுத்தர
இயல்பாகவும் கற்பிப்பதாகவும் இருக்கலாம். இதழ்கள், வானொலி, வடியோ
ீ கேம்கள்
மற்றும் இணையம் போன்ற மற்ற ஊடகங்களும் குழந்தைகளின் உணவு பழக்கம்,
உடற்பயிற்சி பழக்கம், பழக்கம் மற்றும் மன ஆரோக்கியம் ஆகியவற்றைக்
கட்டுப்படுத்தும் திறனைக் கொண்டுள்ளன. வயதுவந்த மேற்பார்வை இல்லாமல்
குழந்தைகள் இந்த ஊடகத்திற்கு வெளிப்படையாக அனுமதித்தால், அவை
தொலைக்காட்சியாக அதே மோசமான விளைவுகளைக் கொண்டிருக்கலாம்.

செல்க:
இசை கானொளி
இசை வடியோக்கள்
ீ வன்முறைக்கு ஆர்வமுள்ள பார்வையாளர்களை வியக்கத்தக்க
வகையில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் மற்றும் முதிராத பாலினம் (45) இளைஞர்களை
அனுமதிக்கக்கூடும். 75% வடியோக்களில்
ீ பாலியல் வெளிப்படையான உள்ளடக்கம் (45)
உள்ளது, மேலும் பாதிக்கும் மேற்பட்ட பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகளைக்
கொண்டுள்ளது. பாலியல் பாத்திரங்களைப் பற்றி குழந்தைகளின் மனப்பான்மைகளை
பாதிக்கும் விதத்தில் பெண்கள் அடிக்கடி சித்தரிக்கப்படுகிறார்கள்.

80 சதவதத்திற்கும்
ீ மேற்பட்ட இசை வடியோ
ீ வன்முறைகளில் கவர்ச்சிகரமான
முன்மாதிரிகள் ஆவர். ஆண்களை விட மோசமானவர்கள் மூன்று மடங்கு அதிகமாக
இருக்கிறார்கள்; கறுப்பர்கள் மேலெழுந்தவாரியாகவும், வெள்ளையர்கள் குறைவாகவும்
இருந்தனர். இசை வடியோக்கள்
ீ தவறான ஒரே மாதிரியாக வலுப்படுத்தும். மியூசிக்
வடியோக்களின்
ீ விரிவான பகுப்பாய்வு முரண்பாடு, இன மற்றும் ஆண்-பெண்
உறவுகளைப் பற்றி (46) பற்றி இளம் பருவத்தினரின் நெறிமுறை எதிர்பார்ப்புகளின்
மீ தான அதன் விளைவுகளைப் பற்றி எழுப்பியது.

குறிப்பாக பாலியல், மருந்துகள் மற்றும் வன்முறை பற்றிய குறிப்புகளுடன், இசை

பாடல் அதிகரித்து வருகிறது. வெளிப்படையான பாடல் வரிகள் மற்றும்
எதிர்மறையான நடத்தை விளைவுகளுக்கு இடையில் ஒரு காரணம்-விளைவு
உறவை இணைக்கும் ஆராய்ச்சி இந்த நேரத்தில் இன்னும் முன்னேறி வருகிறது.
இதற்கிடையில், வெளிப்படையான இசை பாடல்களின் எதிர்மறையான தாக்கம்
பெற்றோர் மற்றும் paediatricians காவலில் வைக்க வேண்டும் - paediatricians டீனேஜர்கள்
மற்றும் அவர்களது பெற்றோருடன் முன்னறிவிப்பு வழிகாட்டல் விவாதங்களில்
இதைக் கொண்டு வர வேண்டும். குறைந்தபட்சம், பெற்றோர்கள் தங்கள்
குழந்தைகளுக்கு வெளிப்படும் இசை கண்காணிக்க ஒரு முக்கிய பங்கை எடுக்க
வேண்டும் (45).

வடியோ
ீ கேம்ஸ்
சில வடியோ
ீ கேம்கள் நல்ல மோட்டார் திறன்கள் மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு
மேம்பாட்டிற்கு உதவலாம், ஆனால் தொலைக்காட்சியின் எதிர்மறையான
விளைவுகளைப் பற்றிய கவலைகள் (எ.கா., செயலற்ற தன்மை, அசாதாரண நடத்தை
மற்றும் வன்முறை) ஆகியவை வடியோ
ீ கேம்களில் அதிகப்படியான
வெளிப்பாடுகளுக்கு பொருந்தும். வன்முறை வடியோ
ீ விளையாட்டுகள்
சோர்வடையாமல் இருக்க வேண்டும், ஏனெனில் அவை குழந்தைகளின் மனநல
வளர்ச்சிக்கு தீங்கு விளைவிக்கின்றன (7,47). வடியோ
ீ கேம்களுக்கு பல்வேறு
மதிப்பீட்டு அமைப்புகளுடன் தங்களை அறிமுகப்படுத்திக்கொள்ளவும் பெற்றோர்கள்
தங்கள் ஆலோசனையைப் பெற இந்த அறிவைப் பயன்படுத்தவும் அறிவுரை
வழங்கப்பட வேண்டும்.

குழந்தைகள் மீ து வன்முறை வடியோ

ீ கேம்ஸ் விளைவு பல ஆண்டுகளாக ஒரு
பொது சுகாதார கவலை இருந்தது. அனைத்து பார்வையாளர்களுக்கும் ஏற்றவாறு
மதிப்பிடப்பட்ட விளையாட்டுகளுக்கான வடியோ
ீ கேம் உள்ளடக்கங்களின் அளவு
பகுப்பாய்வு செய்யப்படவில்லை 2001 (47) வரை. இந்த ஆய்வு, அனைத்து
பார்வையாளர்களுக்கும் ஏற்றதாக மதிப்பிடப்பட்ட பல வடியோ
ீ கேம்களில்
கணிசமான அளவில் வன்முறை இருந்தது (64% வேண்டுமென்றே வன்முறை மற்றும்
60% ஒரு பாத்திரத்தை காயப்படுத்திய வரர்களுக்கு
ீ வழங்கப்பட்டது). எனவே, வடியோ
ீ
விளையாட்டுகளின் தற்போதைய மதிப்பீடுகள் முன்னேற்றம் (43) மிகவும் அறையை
விட்டு செல்கின்றன.

குழந்தைகள் வளர்ச்சியில் இணையத்தின் தாக்கம்

பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளின் கணினி மற்றும் இணைய திறன்களால்

முதுகெலும்பாகவோ அல்லது அதிகமாகவோ உணரலாம் அல்லது புதிய
எழுத்தறிவுக்கான புதிய அம்சம் அவற்றின் குழந்தைகள் சரளமாக இருக்க வேண்டும்
என்ற அவசியமான ஒரு அம்சமாகும் என்பதை அவர்கள் பாராட்டக்கூடாது.
குறைபாடு அல்லது குழப்பம் இந்த உணர்வுகளை இணைய நலன்களை கண்டறியும்
அவர்களை தடுக்க கூடாது. இந்த ஒப்பீட்டளவில் கட்டுப்பாடற்ற உலகில் உள்ள
ஆபத்துகள் பல மற்றும் வேறுபட்டவை, ஆனால் பெரும்பாலும் மறைக்கப்படுகின்றன.
இந்த ஆபத்துகள் முகமூடி அணிந்திருக்க வேண்டும். மற்றும் ஒரு வாரியாக தங்களது
குழந்தைகளை நடுத்தெருவில் தங்களை மூழ்கடித்து, பாதுகாப்பான சூழலில் பணக்கார
நன்மைகளை அறுவடை செய்ய அனுமதிக்கும்போது குழந்தைகளை பாதுகாக்கும்
நோக்கில் பல ஆதாரங்களில் இருந்து ஆலோசனையை எடுத்துக் கொள்ளவும்
கற்றுக்கொள்வார்கள். பெற்றோர் மற்றும் குழந்தைகளை இண்டர்நெட் கண்டுபிடித்து
புத்திசாலித்தனமாக பயன்படுத்த ஊக்குவிக்க மருத்துவர் நல்ல நிலையில் உள்ளார்.

கல்வி தகவல் அணுகல் மூலம் குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களுக்கு இண்டர்நெட்

வழங்குவதற்கான ஒரு குறிப்பிடத்தக்க ஆற்றல் உள்ளது, மேலும் அது ஒரு பெரிய
வட்டு
ீ நூலகத்துடன் ஒப்பிடலாம். இருப்பினும், தலையங்கத்தின் தரமின்மை
இன்டர்நெட் நம்பகத்தன்மையை ஒரு ஆதாரமாகக் கட்டுப்படுத்துகிறது. மற்ற
கவலைகள் உள்ளன.
தொலைகாட்சியைப் பார்ப்பதும், கணினிகளுக்கு முன்பாக உட்கார்ந்து செலவழிப்பதும்
ஒரு குழந்தையின் பிந்தைய வளர்ச்சிக்கு பாதிக்கக்கூடும். ஒரு கணினியில் அதிக
அளவு நேரம் உடல் பருமன், வளர்ச்சியடையாத சமூக திறமைகள் மற்றும் போதை
நடத்தை ஆகியவற்றிற்கு பங்களிக்க முடியும். அரிதானாலும், சில பிள்ளைகள்
வலிப்புத்தாக்கக் குறைபாடுகள் கொண்டிருப்பது, ஒளிர்கின்றது தொலைக்காட்சி
அல்லது கணினித் திரையில் ஏற்படும் தாக்குதல்களுக்கு அதிகமாகும்.
தொலைக்காட்சி பார்வை கண்கள் பலவனத்தை
ீ ஏற்படுத்துகிறது என்று தரவு எதுவும்
தெரிவிக்கவில்லை. ஒரு குழந்தை நீண்ட காலத்திற்கு ஒரு கணினி திரையில்
நெருக்கமாக வெளிப்படும் போது இது வேறுபட்டதாக இருக்கலாம், இருப்பினும் இதை
ஆதரிக்க உறுதியான குறிப்புகள் இல்லை.

மற்றவர்களுடனும் உறவுகளாக இளைஞர்களை கவர்ந்திழுக்க இணையத்தைப்

பயன்படுத்தும் பெடோபிளில்கள் அடங்கும். ஆபாசப் பொருட்களுக்கு பிள்ளைகள்
அம்பலப்படுவதற்கு சாத்தியம் உள்ளது. இணையத்தில் ஆபாசம் மற்றும் பாலியல்
பேச்சு ஆகியவற்றை அணுகுவதை தடுக்கும் தொழில்நுட்பத்தை பெற்றோர்கள்
பயன்படுத்தலாம், ஆனால் இந்த தொழில்நுட்பம் அவர்களின் மேற்பார்வை அல்லது
வழிகாட்டுதலை மாற்றாது என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

இணையத்தின் பரந்த ஆதாரங்களை, நல்ல மற்றும் கெட்ட இரண்டையுடனான

சமாளிப்பதில் தகவல் நிறைந்திருக்கிறது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஒரு
வித்தியாசத்தை அறிந்திருக்கும்வரை, கெட்டதை விட நல்லது சாத்தியமானதாக
இருப்பதை பாராட்டும்படி பெற்றோரை ஊக்கப்படுத்த வேண்டும். கனேடிய
இளைஞர்கள் இண்டர்நெட் தங்கள் கலாச்சாரம் மற்றும் அவர்களது அன்றாட
வாழ்வின் ஒரு பகுதியாக ஒரு வரையறுக்கப்பட்ட பகுதியாக கூறுகின்றனர் (6).
மருத்துவர்கள் மற்றும் பெற்றோர்கள் ஒரே ஆயுதத்தை வைத்திருக்க வேண்டும், அந்த
சவாலை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்க வேண்டும் மற்றும் சாத்தியமான
நன்மைகளை முடிந்தவரை பத்திரமாக பாதுகாக்க வேண்டும். (அட்டவணை 1).

பரிந்துரைகள்
கனேடிய குழந்தை மருத்துவ சங்கம் (CPS) மற்றும் மீ டியா விழிப்புணர்வு நெட்வொர்க்
(51) ஆகியோரால் உருவாக்கப்பட்ட மீ டியா வரலாறு படிவத்தைப் பயன்படுத்தி ஒரு
உளவியல் வரலாற்றை எடுத்துக் கொள்ளும் போது மருத்துவர்கள் வழக்கமாக ஊடக
பழக்கங்களைப் பற்றி விசாரிக்க வேண்டும். அவர்கள் வடியோ
ீ பார்க்க, வடியோ
ீ
விளையாட்டுகள், ரேடியோ நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் கணினி முன்னால் கழித்த நேரம்,
குறிப்பாக ஆக்கிரமிப்பு மற்றும் குறிப்பாக பாதிக்கப்படும் குழந்தைகள் மற்றும்
குடும்பங்கள் கையாள்வதில் (7) பற்றி கேட்க வேண்டும்.
நோயாளிகள் வெளிப்படையான ஊடகங்கள், அவற்றின் நோயாளிகள்
வெளிப்படையானதாக இருக்க வேண்டும், அதாவது பொறுப்பற்ற செக்ஸ் மற்றும்
வன்முறை மற்றும் கேள்விக்குரிய இணைய தளங்கள் ஆகியவற்றை சித்தரிக்கும்
திட்டங்களை மருத்துவர்கள் நன்கு அறிந்திருக்க வேண்டும்.
ஒரு குழந்தையின் வாழ்க்கையில் ஆரம்பத்தில் தொலைக்காட்சி முக்கியத்துவத்தை
பெற்றோர்கள் அறிந்திருக்க வேண்டும். ஒரு குழந்தையின் வாழ்க்கையின் முதல்
ஆண்டின் முடிவில், தொலைக்காட்சி பார்வையிடும் விதம் மற்றும் ஆரோக்கியமான
பார்வை பழக்கம் ஆகியவை வாழ்க்கையின் இரண்டாவது ஆண்டில் நிறுவப்பட
வேண்டும். CPS மற்றும் ஊடக விழிப்புணர்வு நெட்வொர்க் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட
நோயாளி கல்விக் கருவிகள் போதனையை கூடுதலாகப் பயன்படுத்தலாம். மேலும்
தகவலுக்கு www.caringforkids.cps.ca ஐப் பார்வையிடவும்.
மருத்துவர்கள் தங்கள் நோயாளிகளின் மனநல சுகாதாரத்தை மேம்படுத்துவதில்
ஊடகத்தின் செல்வாக்கின் மிக சமீ பத்திய தரவு பற்றிய விழிப்புணர்வுகளை
தொடர்ந்து அதிகரிக்க வேண்டும் (www.media-awareness.ca மேலும் கல்வியின் மிக
விரிவான கனேடிய வளங்களில் ஒன்றாகும்).
பெற்றோர்களுக்கு அறிவுரை வழங்கும் வழிகாட்டலின் போது பெற்றோருக்கு
ஆலோசனை வழங்குவதன் மூலம் இணைய தொடர்பான சிக்கல்களைப் பற்றி
அறிந்து கொள்ள மருத்துவர்கள் ஊக்குவிக்கப்படுகிறார்கள். மீ டியா ஹிஸ்டரி டூல் (51)
அக்கறையின் பகுதியை அடையாளம் காணவும் பெற்றோர்களுக்கும்
குழந்தைகளுக்கும் விவாதத்தை எளிதாக்கவும் பயன்படுத்தலாம். வட்டிலேயே
ீ ஆன்-
லைன் பயன்பாட்டிற்கான குடும்ப உடன்பாட்டை வளர்ப்பதற்கு அவர்கள்
உற்சாகப்படுத்தப்படுவார்கள். மீ டியா விழிப்புணர்வு வலைத் தளம் (www.media-
awareness.ca) இதனை எவ்வாறு செய்வது என்பதற்கான ஆலோசனைகளை
வழங்குகிறது.

மருத்துவர்கள் பின்வருமாறு குடும்பங்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும்:

ஊடகங்களை ஒன்றாக ஆராயவும், கல்வி மதிப்பைப் பற்றி விவாதிக்கவும்

குடும்பங்கள் ஊக்கப்படுத்தப்பட வேண்டும். ஊடகங்களில் பார்க்கும் விஷயங்களை
விமர்சிக்கவும் ஆய்வு செய்யவும் குழந்தைகள் ஊக்கப்படுத்தப்பட வேண்டும்.
பாலினம், வன்முறை, விளம்பரம் ஆகியவற்றிற்கு குறிப்பாக குழந்தைகள்,
கற்பனைக்கும் உண்மைக்கும் இடையில் வேறுபாட்டைப் பெற்றெடுக்க பெற்றோர்
உதவ முடியும்.
எந்த குழந்தைக்கும் ஒரு தொலைக்காட்சி, கணினி அல்லது வடியோ
ீ கேம்
உபகரணங்களை அவளது படுக்கை அறையில் அனுமதிக்க வேண்டும். பொதுவான
அணுகல் மற்றும் பொதுவான கடவுச்சொற்களை மைய மையம் வலுவாக
அறிவுறுத்துகிறது.
தொலைக்காட்சிக் காட்சிகள் நாளொன்றுக்கு 1 h க்கு 2 h க்கு குறைவாக இருக்க
வேண்டும். குடும்பங்கள் ஒன்றாக நேரம் செலவிட இன்னும் சுறுசுறுப்பான மற்றும்
ஆக்கபூர்வமான வழிகளை கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
முன்கூட்டியே வாரம் பார்க்கும் அட்டவணையை திட்டமிடுவதன் மூலம் பழைய
குழந்தைகளுக்கு தேர்வுகள் செய்ய வாய்ப்பளிக்க வேண்டும். வெறுமனே, பெற்றோர்
இந்த தேர்வுகள் மேற்பார்வை மற்றும் அவர்களின் சொந்த வாரியாக தேர்வுகளை
மூலம் நல்ல முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும். சில திட்டங்கள் நல்ல மற்றும்
பொருத்தமான தேர்வுகள் செய்வதற்கு ஏற்றவாறு குழந்தைகளை ஏன்
பாராட்டுவதில்லை என்பதையும் பெற்றோர்கள் விளக்க வேண்டும்.
குடும்பங்கள் டிவி, கம்ப்யூட்டர் அல்லது வடியோ
ீ கேம்ஸ் ஒரு திசைதிருப்பல்,
பதிலீடான ஆசிரியர் அல்லது மின்னணு நேனி ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்துவதை
குறைக்க வேண்டும். பெற்றோர்களும், ஊடகங்களின் பயன்பாட்டிற்கான அதே
விதிகளை தங்களின் இல்லாத நிலையில் மாற்று பராமரிப்பாளர்களையும் கேட்க
வேண்டும். விவாகரத்து பெற்ற பெற்றோரின் குடும்பங்களில் உள்ள விதிமுறைகளுக்கு
இசைவாக இருக்க வேண்டும்.
தங்கள் சமூகங்களில் ஈடுபட விரும்பும் மருத்துவர்கள் பின்வருமாறு கருதுகின்றனர்:

மீ டியா விழிப்புணர்வு திட்டங்களை அவர்களது சமுதாயங்களிலும் பள்ளிகளிலும்

வளர்ப்பதற்கும் பெற்றோர்களுக்கும் பெற்றோர்களுக்கு வழங்கவும். மீ டியா
விழிப்புணர்வு நெட்வொர்க் (www.media-awareness.ca) பெற்றோர், ஆசிரியர்கள், இளைஞர்கள்
மற்றும் பலருக்கு வளங்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சி அறிக்கைகள் உள்ளன.
ஊடக விழிப்புணர்வில் உயர்நிலைப் பள்ளி திட்டங்களை செயல்படுத்த ஊக்குவித்தல்,
இது நன்மை பயக்கும் (4).
நல்ல ஊடகத்திற்கு ஆதரவைத் தெரிவிக்கவும். பொறுப்பான மற்றும் நல்ல
தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளை ஒளிபரப்பு செய்யும் நிலையங்களுக்கு எழுதுவதற்கு
கூடுதலாக, மருத்துவர்கள் மற்றும் பெற்றோர்கள் இன்னும் பொறுப்பான ஊடக
பயன்பாட்டை ஊக்குவிக்கும் சட்டத்தை ஆதரிக்க முடியும்.
புகையிலை விளம்பரங்களை நீக்குவதற்கு வழிவகுத்த அதே ஆர்வத்துடன்
தொலைக்காட்சி விளம்பரங்களை அகற்றுவதற்கான ஆதரவு முயற்சிகள்.
குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களிடையே ஊடகங்களின் பாதிப்பு பற்றி பெற்றோர்
குழுக்கள், பள்ளி வாரியங்கள் மற்றும் பிற நிறுவனங்கள் பேசுவதற்கான
அழைப்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள். குழந்தைகளுக்கான அமெரிக்க அகாடமி மற்றும்
மீ டியா விழிப்புணர்வு நெட்வொர்க் ஆகியவை முழுமையான ஸ்கிரிப்டு உரை,
வண்ணமயமான ஸ்லைடுகள், ஒரு உண்மைத் தாள் மற்றும் பார்வையாளர்களின்
கையேடு ஆகியவை ஆகும். மேலும் தகவலுக்கு www.cps.ca அல்லது www.media-
awareness.ca ஐ பார்வையிடவும்.
குழந்தைகள் மற்றும் இளம்பெண்களின் மன மற்றும் உடல்நலம் நல்வாழ்வின்
மீ டியா தாக்கம் பற்றிய மேலும் ஆராய்ச்சிக்கு ஆதரவு.

குழந்தைகள் வளர்ச்சியில் சமூக மீ டியாவின் விளைவுகள்

நம் கண்களுக்கு முன்னால் சமூக ஊடகங்கள் விரைவாக உருவாகி வருகின்றன,
மேலும் இந்த புதிய வடிவ ஊடகத்திலிருந்து நிராகரிக்கவும் மறைக்கவும்
சாத்தியமற்றது. இது சக குழுக்களுக்குள் சமூகமயமாக்கலின் ஒரு முக்கிய
பகுதியாகும், ஆனால் இப்பொழுது அது சந்தைக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது மற்றும்
மக்களை ஒரு பெரிய சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக ஆக்கிக்கொள்ள உதவுகிறது. இது
ஒரு தகவல்தொடர்பு மற்றும் ஒரு தகவலை எப்படி கண்டுபிடிப்பது மற்றும் பகிர்வது
போன்றவற்றை மறுக்க முடியாதது. பெரும்பாலான வலைத்தளங்கள் பேஸ்புக்,
மைஸ்பேஸ், ட்விட்டர், யூ டியூப், சென்டர் மற்றும் பல பல வலைப்பதிவு
வடிவமைப்புகளைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் தொடர்பு கொள்ளும். ஸ்மார்ட்போன்கள்
மற்றும் புகைப்படம் எடுத்தல் மற்றும் வடியோவில்
ீ டிஜிட்டல் செய்யப்பட்ட புதிய
பயன்பாடுகள் மூலம், ஊடகங்கள் உருவாக்கப்படலாம், திருத்தலாம் மற்றும் பகிர்ந்து
கொள்ளலாம், மேலும் இந்த புதிய டிஜிட்டல் கிளெம்களில் இது ஒருபோதும்
உன்னுடையது அல்ல. தொழில்நுட்பத்தில் இந்த புதிய முன்னேற்றங்கள் மூலம்
உலகில் தங்களைப் பற்றிய விஷயங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளலாம், சமூக
ஊடகங்களுக்கு முன்னால் ஒருவரை தொடர்பு கொள்ளவும், உடல் ரீதியாக பகிர்ந்து
கொள்ளவும் வேண்டும். இந்த சமூக ஊடக தளம் தொடர்பு மற்றும் பொழுதுபோக்கு
அணுகல் மற்றும் நீண்ட கால விளைவுகள் அணுக முற்போக்கான புதிய வழிகளில்
இன்னும் தெரியவில்லை. இந்த காரணத்திற்காக, இந்த புதிய ஊடகத்தைப் பற்றி
பெற்றோர்கள் நன்கு அறிந்திருப்பது அவசியம், இது எங்கள் குழந்தைகளுக்கு நல்லது
மற்றும் கெட்டவை வழங்குகிறது.
சமூக ஊடக பயன்பாட்டின் ஐந்து அம்சங்கள்:
 ஆக்கப்பூர்வமாக தன்னை வெளிப்படுத்த எந்த கட்டுப்பாடும் இல்லை
 தகவலை பகிர்ந்து கொள்ள எளிய வழி
 மற்றவர்களின் வேலைகளில் முறைசாரா ஆதரவு
 வெளிப்படையான மற்ற மக்களின் வடிவங்களின் பொதுவான புரிதல் மற்றும்
மரியாதை
 சமூக மாற்றீட்டின் ஒரு மாற்று வழி

குழந்தைகள் வளர்ச்சியில் சமூக மீ டியாவின் நன்மைகள்:

இளைஞர்களால் சாதகமான முறையில் சமூக ஊடகங்கள் பல வழிகளில்
பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இது சமூகமயமாக்கலுக்கு ஒரு வழியே அல்ல;
குழந்தைகள் மற்றும் இளம் பருவத்தினர் படைப்பு, தொடர்பு மற்றும் கற்கலாம்
(சாவ், 2010). சமூக வலைப்பின்னல் ஒரு புதிய மற்றும் முன்னர் வழக்கத்திற்கு
மாறான நடுத்தர கற்றல் ஆர்வமுள்ள மாணவர்கள் பெற மாற்று வழி
வழங்குகிறது (ரோசன், 2011). இது "வட்டு
ீ வேலைகள் மற்றும் குழு
திட்டங்கள்" (கிளார்க்-பியர்சன், ஓ'கீ ஃப், 2011) உடன் உதவலாம். சமூக
ஊடகங்கள் சமூக தொடர்புக்கு மட்டும் பயன்படுத்தப்படாவிட்டாலும், அது
இளம் பருவத்தினர் வாழ்வில் ஒரு முக்கிய அம்சமாகும். சமூக ஊடகங்கள்
பள்ளி, விளையாட்டு குழுக்கள், சர்ச், போன்றவைகளால் (இண்டோ, 2008)
சந்தித்த சகவாசிகளுடன் இணைந்திருக்க வேண்டிய அவசியத்தை
வழங்குகிறது. சமூக நெட்வொர்க்குகள், கூச்ச சுபாவமுள்ளவர்களுடனான
தொடர்பு கொள்ளாதவர்களுக்கு மிகவும் ஆபத்தான வழியைக் காட்டலாம்,
ஏனென்றால் அவர்கள் நேருக்கு நேராக எதிர்கொள்ளும் (ரோசன், 2011).
இளைஞர்களுக்கு இதே போன்ற ஆர்வத்தை பகிர்ந்துகொள்வதற்கான
மற்றவர்களுடன் இது தொடர்புகொள்வதற்கான வாய்ப்பையும் வழங்குகிறது
(இண்டோ, 2008). கலை, இசை, விளையாட்டுகள் மற்றும் மற்றவர்களுடன்
மற்றவர்களுடன் (கிளார்க்-பியர்சன், ஓ'கீ ஃபி, 2011) தங்கள் நலன்களை பகிர்ந்து
கொள்ள இளைஞர்களுக்கு சமூக ஊடக தளங்கள் இடமளிக்கின்றன.

டீன் ஆண்டுகள் ஒரு சவாலான நேரம், மற்றும் சமூக வலைப்பின்னல்கள் சவாலான

அனுபவங்களை (Nielsen, 2009) செல்லும் போது இளைஞர்கள் ஆதரவு மற்றும்
ஆலோசனை திரும்ப இடங்களில் இருக்க முடியும். பேஸ்புக்கைப் பயன்படுத்துகின்ற
இளைஞர்கள், "மெய்நிகர் உணர்ச்சி" (ரோசன், 2011) ஆகியவற்றை நிரூபிக்க
காட்டப்பட்டுள்ளது. சமூக வலைப்பின்னல் இளைஞர்களிடம் "மாறுபட்ட
பின்னணியில்" (கிளார்க்-பியர்சன், ஓ'கீ ஃபி, 2011) இருந்து மற்றவர்களை
ஏற்றுக்கொள்ளும் மற்றும் ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையில் ஒரு நேர்மறையான மற்றும்
சுலபமான வழிமுறையாக இருக்க முடியும். சமூக ஆதரவு வழங்குவதன் மூலம்,
சமூக ஊடக தளங்களும் மருத்துவ உதவியை வழங்க முடியும். இளம் பருவத்தினர்
எளிமையான மற்றும் அநாமதேய மருத்துவ ஆலோசனையை பெறலாம்.

குழந்தைகள் மற்றும் இளம் பருவத்தினர் தங்கள் சமூகங்களையும், உலகம்

முழுவதையும் அற்புதமான வழிகளில் பாதிக்கும் திறன் கொண்டவர்கள். சமூக
ஊடகங்கள் அவற்றை நேர்மறையான மாற்றங்களைச் செய்வதற்கு பல்வேறு
வழிகளை வழங்குகிறது. சில எடுத்துக்காட்டுகள் நிதி திரட்டும் பிரச்சாரங்களை
நடைமுறைப்படுத்துகின்றன மற்றும் "அரசியல் நிகழ்வுகள்" (கிளார்க்-பியர்சன், ஓ'கீ ஃபெ,
2011) ஆகியவற்றில் ஈடுபடுகின்றன.

குழந்தைகள் வளர்ச்சியில் சமூக மீ டியாவின் எதிர்மறை விளைவுகள்

சமூக ஊடகங்கள் பல நேர்மறையான அம்சங்கள் இருந்தாலும், குழந்தைகள் மற்றும்
இளம் பருவத்தினர் மீ து எதிர்மறையான விளைவுகள் பல உள்ளன. சமூக ஊடக
இளைஞர்களின் மன ஆரோக்கியம் பாதிக்கலாம். விளைவு படி, ஆராய்ச்சி படி, இளம்
வயதினர் பயன்பாடு வரை செல்கிறது போல தெரிகிறது. மனநிறைவின் நிலை
குறைந்து விடும், சிரமத்திற்கு வருவது அல்லது மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தும் வாய்ப்பு
அதிகரிக்கலாம் (ரைடுஅவுட், 2010). மேலும், ஃபேஸ்புக்கைப் பயன்படுத்தும் இளம்
வயதினர்களே இன்னும் நாசீசிஸம், ஆன்டிஸோஷியல், மற்றும் ஆக்ரிகஸ்
பல வகையான சைபர்புல்லிங் என்பது ஒரு பிரச்சனையாகும், மேலும் மன அழுத்தம்
மற்றும் பதட்டம் அனுபவிக்கும் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு வழிவகுக்கும். சைபர்புல்லிங்
இளைஞர்களில் பல தற்கொலைகள் காரணமாகவும்

எதிர்மறையான கருத்துக்கள் பாதிக்கப்படுகிற பருவ வயதுவந்தோரும்கூட அநேகர்

மோசமானவர்கள், ஆனால் அநேகர் அந்நியர்களால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். பல இளம்
ஆன்லைன் பயனர்கள் ஆன்லைன் பாலியல் கொள்ளைக்காரர்கள் மூலம் கவர்ந்தது.

மேலே குறிப்பிட்டுள்ள அபாயங்களைப் பற்றி இளம் பருவத்தினர் மற்றும் அவர்களின்

பெற்றோர்கள் கவலைப்படுவதால், இளைஞர்கள் தனியுரிமை பிரச்சினைகள் பற்றி
கவலைப்படுகின்றனர் (யூன், 2009). தனியுரிமை சிக்கல்களைப் பற்றிய ஒரு பிரச்சனை,
பல இளம் தலைமுறையினர் பயன்படுத்தும் சமூக ஊடக வலைத்தளங்களின்
தனியுரிமை கொள்கைகள் பற்றி தெரியாது என்பதுதான்.

பல இளைஞர்கள் சமூக ஊடக தளங்களில் பார்க்கும் சக்தி வாய்ந்த விளம்பரம்

மூலம் பாதிக்கப்படுகின்றனர், மேலும் அவர்கள் வாங்கும் பழக்கங்களை வலுவாக
பாதிக்கிறது. தளங்கள் தங்கள் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் புள்ளிவிவரங்களை
கண்காணிக்கும் என்பதால் அவர்களில் பலர் தனிப்பட்ட முறையில் இலக்காக
உள்ளனர் என்பது தெரியாது. இந்த இளைஞர்கள் மற்றும் அவர்களது பெற்றோர்கள்
தங்கள் இலக்கு பழக்க வழக்கங்களை (கிளார்க்-பியர்சன், ஓ'கீ ஃபி, 2011) சுற்றி உருவாக்க
முடியும் என்பதால் அவர்கள் எப்படி இலக்கு கொள்ளப்படுகிறார்கள் என்பதை
அறிந்திருக்க வேண்டும்.

எல்லாவற்றையும் போலவே, சமூக ஊடகமும் மிதமாக பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.

பேஸ்புக்கில் இருக்கும் இளம் பருவத்தினர் மற்றும் கல்லூரி மாணவர்கள் கூட
குறைந்த தரங்களைக் கொண்டுள்ளனர்.

சான்றாதாரங்கள்
1. Dietz WH, Strasburger VC. Children, adolescents and television. Curr Probl
Pediatr. 1991;21:8–31.[PubMed]
2. Johnson JG, Cohen P, Smailes EM, Kasen S, Brook JS. Television viewing and aggressive
behaviour during adolescence and adulthood. Science. 2002;295:2468–71. [PubMed]
3. American Academy of Pediatrics, Committee on Public Education Media
violence. Pediatrics. 2001;108:1222–6. [PubMed]
4. Strasburger VC. Children, adolescents and the media: Five crucial issues. Adolesc
Med. 1993;4:479–93.[PubMed]
5. Bernard-Bonnin AC, Gilbert S, Rousseau E, Masson P, Maheux B. Television and the 3- to
10-year old child. Pediatrics. 1991;88:48–54. [PubMed]
6. Media Awareness Network Young Canadians in a Wired World: A Students’ View. Prepared
by Environics Research Group. October 2001.
<http://www.media-awareness.ca/english/special_initiatives/surveys/index.cfm> (Version
current at May 16, 2003).
7. Josephson WL. Television Violence: A Review of the Effects on Children of Different
Ages. Ottawa: National Clearinghouse on Family Violence; 1995.
8. Dietz WH, Jr, Gortmaker SL. Do we fatten our children at the television set? Obesity and
television viewing in children and adolescents. Pediatrics. 1985;75:807–12. [PubMed]
9. Canadian Paediatric Society, Healthy Active Living for Children and Youth Advisory
Committee Healthy active living for children and youth. Paediatr Child Health. 2002;7:339–
45. [PMC free article][PubMed]
10. Strasburger VC. Does television affect learning and school
performance? Pediatrician. 1986;38:141–7.[PubMed]
11. Stasburger VC. Adolescent sexuality and the media. Pediatr Clin North Am. 1989;36:747–
73.[PubMed]
12. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Children, adolescents, and
advertising. Pediatrics. 2001;107:423–6. [PubMed]
13. Statistics Canada Average hours per week of television viewing, Fall 2001Catalogue No.
87F0006XPE. <www.statcan.ca/english/Pgdb/arts23.htm> (Version current at May 16, 2003).
14. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Children, adolescents, and
television. Pediatrics. 1995;96:786–7. [PubMed]
15. Certain LK, Kahn RS. Prevalence, correlates and trajectory of television viewing among
infants and toddlers. Pediatrics. 2002;109:634–42. [PubMed]
16. Luke C. Television and Your Child: A Guide for Concerned Parents. Toronto: TV Ontario;
1988.
17. Wright JC, Huston A. Effects of educational television viewing of lower income preschoolers
on academic skills, school readiness and school adjustment one to three years later. Lawrence,
KS: University of Kansas; 1995.
18. Huston AC, Anderson DR, Wright JC, Linebarger D, Schmitt KL. Sesame Street viewers as
adolescents: The Recontact study. In: Fisch S, Truglio R, editors. G is for growing: Thirty Years
of Research on Sesame Street. Mahwah, NJ: Erlbaum; 2000.
19. Rice ML, Woodsmall L. Lessons from television: Children’s word learning when
viewing. Child Dev. 1988;59:420–9. [PubMed]
20. Paquette G. La violence sur les réseaux canadiens de télévision. Paediatr Child
Health. 2003;8:293–5.[PMC free article] [PubMed]
21. Comstock G, Strasburger VC. Deceptive appearances: Television violence and aggressive
behaviour. J Adolesc Health Care. 1990;11:31–44. [PubMed]
22. Green RG. Television and aggression: Recent developments in research and theory. In:
Zillman D, Bryant J, Huston AC, editors. Media Children and the Family: Social, Scientific,
Psychodynamic and Clinical Perspectives. Hillsdale: Lawrence Erlbaum; 1994. pp. 151–62.
23. Huston AC, Donnerstein E, Fairchild H, et al. Big World, Small Screen: The Role of
Television in American Society. Lincoln: University of Nebraska Press; 1992.
24. Gould MS, Davidson L. Suicide contagion among adolescents. Adv Adolesc Mental
Health. 1988;3:29–59.
25. Gould MS, Shaffer D, Kleinman M. The impact of suicide in television movies: Replication
and commentary. Suicide Life Threat Behav. 1988;18:90–9. [PubMed]
26. Gould MS, Shaffer D. The impact of suicide in television movies. Evidence of imitation. N
Engl J Med. 1986;315:690–4. [PubMed]
27. Shaffer D, Garland A, Gould M, Fisher P, Trautman P. Preventing teenage suicide. J Am
Acad Child Adolesc Psychiatry. 1988;27:675–87. [PubMed]
28. Center for Media and Public Affairs Studies of television
violence<www.cmpa.com/tvent/violence.htm> (Version current at May 16, 2003).
29. Ostbye T, Pomerleau J, White M, Coolich M, McWhinney J. Food and nutrition in Canadian
“prime time” television commercials. Can J Public Health. 1993;84:370–4. [PubMed]
30. Briggs Rudolph G. Psychosocial parameters of internet
addiction<http://library.albany.edu/briggs/addiction.html> (Version current at May 16, 2003).
31. Crespo CJ, Smit E, Troiano RP, Bartlett SJ, Macera CA, Andersen RE. Television watching,
energy intake, and obesity in US children: Results from the third National Health and Nutrition
Examination Survey, 1988–1994. Arch Pediatr Adolesc Med. 2001;155:360–5. [PubMed]
32. Greenberg BS, Stanley C, Siemicki M, et al. Sex Content on Soaps and Prime Time
Televisions Series Viewed by Adolescents Project CAST (Children and Sex on Television),
Report no 2. East Lansing: Michigan State University Department of Telecommunication; 1986.
33. Lowry DT, Towes DE. Soap opera portrayals of sex, contraception and sexually transmitted
diseases. J Commun. 1989;39:76–83.
34. Brown JD, Greenberg BS, Buerkel-Rothfuss NL. Mass media, sex and sexuality. Adolesc
Med. 1993;4:511–25. [PubMed]
35. American Academy of Pediatrics, Committee on Public Education Sexuality, contraception
and the media. Pediatrics. 2001;107:191–4. [PubMed]
36. McKenzie D. Under the influence? The impact of advertising on YouthAlcohol Policy
Network, 1999. <http://www.apolnet.org/resources/adsummary.pdf> (Version current at May 13,
2003).
37. Strasburger VC. Adolescents, drugs and the media. Adolesc Med. 1993;4:391–
416. [PubMed]
38. Romelsjo A. Decline in alcohol-related problems in Sweden greatest among young
people. Br J Addict. 1987;82:1111–24. [PubMed]
39. Thompson K, Fumie Y. Depiction of alcohol, tobacco and other substances in G-rated
animated feature films. Pediatrics. 2001;107:1369–74. [PubMed]
40. Atkin CK. Television advertising and socialization to consumer roles. In: Pearl D, Bouthilet
L, Lazar J, editors. Television and Behavior: Ten Years of Scientific Progress and Implications
for the Eighties.Rockville: National Institutes of Health; 1982. pp. 191–200.
41. Liebert RM, Sprafkin JN. The Early Window: Effects of Television on Children and
Youth. 3rd edn. New York: Pergamon Press; 1988.
42. Media Awareness Network <http://www.media-awareness.ca> (Version current at May 16,
2003).
43. Wals D, Gentile D. A validity test of movie, television and video-game ratings
Pediatrics. 2001;107:1302–8. [PubMed]
44. Coles R. The Moral Intelligence of Children. New York: Random House; 1997.
45. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Impact of music lyrics and
music videos on children and youth (RE9144) Pediatrics. 1996;98:1219–21. [PubMed]
46. Rich M, Woods ER, Goodman E, Emans J, DuRant RH. Aggressors or victims: Gender and
race in music video violence. Pediatrics. 1998;101:669–74. [PubMed]
47. Thompson KM, Haniger K. Violence in video games. JAMA. 2001;286:591–8. [PubMed]
48. Salter RB. Textbook of Disorders and Injuries of the Musculoskeletal System: An
Introduction to Orthopaedics, Fractures and Joint Injuries, Rheumatology. Baltimore: Williams
and Wilkins; 1983.
49. InternetAddiction.ca. <http://www.internetaddiction.ca/richard_davis.htm> (Version current
at May 16, 2003).
50. Ferris JR. Internet addiction disorder: Causes, symptoms, and
consequences<http://www.chem.vt.edu/chem-dept/dessy/honors/papers/ferris.html> (Version
current at May 12, 2003).
51. Media Awareness Network and Canadian Paediatric Society . Media History Form in Media
Pulse: Measuring the Media in Kids’ Lives, A Guide for Health Professionals. Ottawa: Canadian
Paediatric Society and Media Awareness Network; 2003.
Impact of media use on children and youth
Author information Copyright and License information Disclaimer

Cet article est disponible en français. Voyez "Les répercussions de l’usage des médias sur les enfants et les adolescents".

This article has been cited by other articles in PMC.

The influence of the media on the psychosocial development of children is profound. Thus, it is
important for physicians to discuss with parents their child’s exposure to media and to provide
guidance on age-appropriate use of all media, including television, radio, music, video games
and the Internet.
The objectives of this statement are to explore the beneficial and harmful effects of media on
children’s mental and physical health, and to identify how physicians can counsel patients and
their families and promote the healthy use of the media in their communities.
Go to:

TELEVISION
Television has the potential to generate both positive and negative effects, and many studies have
looked at the impact of television on society, particularly on children and adolescents (1,2). An
individual child’s developmental level is a critical factor in determining whether the medium will
have positive or negative effects. Not all television programs are bad, but data showing the
negative effects of exposure to violence, inappropriate sexuality and offensive language are
convincing (3). Still, physicians need to advocate continued research into the negative and
positive effects of media on children and adolescents.
Current literature suggests the following:

 Physicians can change and improve children’s television viewing habits (4).
 Canadian children watch excessive amounts of television (5,6).
 There is a relationship between watching violent television programming and an increase
in violent behaviour by children (2,7).
 Excessive television watching contributes to the increased incidence of childhood obesity
(8,9).
 Excessive television watching may have a deleterious effect on learning and academic
performance (10).
 Watching certain programs may encourage irresponsible sexual behaviour (11).
 Television is an effective way of advertising products to children of various ages (12).

The average Canadian child watches nearly 14 h of television each week (13). By his/her high
school graduation, the average teen will have spent more time watching television than in the
classroom (2). Studies show how time spent watching television varies between different age
groups and cultures (1,13). This is especially relevant when studying the effects of excessive
television exposure on disadvantaged populations.
The amount of time that younger North American children currently spend watching television
has not decreased significantly (14). A substantial number of children begin watching television
at an earlier age and in greater amounts than what experts recommend (15). Evidence suggests
that television’s influence on children and adolescents is related to how much time they spend
watching television (1,2,16). As a result, with prolonged viewing, the world shown on television
becomes the real world (1,2).
Television viewing frequently limits children’s time for vital activities such as playing, reading,
learning to talk, spending time with peers and family, storytelling, participating in regular
exercise, and developing other necessary physical, mental and social skills (9). In addition to the
amount of time spent in front of the television, other factors that influence the medium’s effect
on children include the child’s developmental level, individual susceptibility and whether
children watch television alone or with their parents.

Learning
Television can be a powerful teacher (17). Watching Sesame Street is an example of how
toddlers can learn valuable lessons about racial harmony, cooperation, kindness, simple
arithmetic and the alphabet through an educational television format. Some public television
programs stimulate visits to the zoo, libraries, bookstores, museums and other active recreational
settings, and educational videos can certainly serve as powerful prosocial teaching devices. The
educational value of Sesame Street, has been shown to improve the reading and learning skills of
its viewers (18). In some disadvantaged settings, healthy television habits may actually be a
beneficial teaching tool (17).
Still, watching television takes time away from reading and schoolwork. More recent and well-
controlled studies show that even 1 h to 2 h of daily unsupervised television viewing by school-
aged children has a significant deleterious effect on academic performance, especially reading
(10,19).

Violence
The amount of violence on television is on the rise (20). The average child sees 12,000 violent
acts on television annually, including many depictions of murder and rape. More than 1000
studies confirm that exposure to heavy doses of television violence increases aggressive
behaviour, particularly in boys (2,21–23). Other studies link television or newspaper publicity of
suicides to an increased suicide risk (24–28).
The following groups of children may be more vulnerable to violence on television:

 children from minority and immigrant groups;

 emotionally disturbed children;
 children with learning disabilities;
 children who are abused by their parents; and
 children in families in distress (2,7).

Physicians who see a child with a history of aggressive behaviour should inquire about the
child’s exposure to violence portrayed on television.
Nutrition
Because television takes time away from play and exercise activities, children who watch a lot of
television are less physically fit and more likely to eat high fat and high energy snack foods (9).
Television viewing makes a substantial contribution to obesity because prime time commercials
promote unhealthy dietary practices (15,29). The fat content of advertised products exceeds the
current average Canadian diet and nutritional recommendations, and most food advertising is for
high calorie foods such as fast foods, candy and presweetened cereals (14,29). Commercials for
healthy food make up only 4% of the food advertisements shown during children’s viewing time
(8). The number of hours of television viewing also corresponds with an increased relative risk
of higher cholesterol levels in children (8). Television can also contribute to eating disorders in
teenage girls, who may emulate the thin role models seen on television (8). Eating meals while
watching television should be discouraged because it may lead to less meaningful
communication and, arguably, poorer eating habits (29,30).

Sexuality
Today, television has become a leading sex educator in Canada. Between 1976 and 1996, there
has been a 270% increase in sexual interactions during the family hour of 2000 hours to 2100
hours(31). Television exposes children to adult sexual behaviours in ways that portray these
actions as normal and risk-free, sending the message that because these behaviours are frequent,
‘everybody does it’. Sex between unmarried partners is shown 24 times more often than sex
between spouses (32–35), while sexually transmitted infections and unwanted pregnancy are
rarely mentioned.
Teens rank the media as the leading source of information about sex, second only to school sex
education programs. Numerous studies document adolescents’ susceptibility to the media’s
influence on their sexual attitudes, values and beliefs (34,35).
A detailed guide to responsible sexual content on television, and in films and music can be found
in other peer-reviewed publications (35).
Some people believe that the media can influence sexual responsibility by promoting birth
control, such as condom use. No current empirical evidence supports this concept; it is expected
that the debate will continue.

Alcohol and smoking

Canada’s two largest breweries spend $200 million on advertising each year (36). On an annual
basis, teenagers see between 1000 and 2000 beer commercials carrying the message that ‘real’
men drink beer. Convincing data suggest that advertising increases beer consumption (34,37),
and in countries such as Sweden, a ban on alcohol advertising has led to a decline in alcohol
consumption (38).
Tobacco products are not advertised directly on television in Canada. However, passive
promotion occurs when, for example, a soap opera star lights a cigarette in a ‘macho’ act, a
Formula One race car has cigarette advertising on it or sporting events carry the names of
tobacco companies. There is evidence that passive advertising, which glamorizes smoking (28),
has increased over the past few years.
Television is not the only way that children learn about tobacco and alcohol use; the concern is
that the consequences of these behaviours are not accurately depicted on television. One-half of
the G-rated animated feature films available on videocassette, as well as many music videos,
show alcohol and tobacco use as normative behaviour without conveying the long term
consequences of this use (39).

Advertising
Advertising can have positive effects on children’s behaviour. For example, some alcohol
manufacturers spend 10% of their budget on advertisements warning about the dangers of
drinking and driving. In addition, although some health care professionals disagree about the
health benefits of appropriate milk use, milk consumption has increased as a result of print and
broadcast advertisements.
The developmental stage of a child plays a role in the effect of commercials. Young children do
not understand the concept of a sales pitch. They tend to believe what they are told and may even
assume that they are deprived if they do not have advertised products. Most preschool children
do not understand the difference between a program designed to entertain and a commercial
designed to sell. A number of studies have documented that children under the age of eight years
are developmentally unable to understand the difference between advertising and regular
programming (12,40,41).
The average child sees more than 20,000 commercials each year (12). More than 60% of
commercials promote sugared cereals, candy, fatty foods and toys (12). Cartoon programs based
on toy products are especially attractive. Advertisements targeting adolescents are profoundly
influential, particularly on cigarette use (4).
The question of whether children are more resilient to the influence of television is debated
frequently. Most studies show that the more time children spend watching television, the more
they are influenced by it (4). Earlier studies have shown that boys may be more susceptible than
girls to television violence (25).

Education and parental involvement

High school programs promoting media awareness have been shown to be beneficial (4). They
give students more understanding of how the media may affect them socially. In Canada, the
Media Awareness Network has a number of resources that can be used by both professionals and
the public to promote media literacy. Their resources are comprehensive, current and specifically
applicable to Canadian culture (42).
Parents may use ratings but they must be used with caution. Currently, there is no consensus as
to which rating system works best (43). Parental involvement in determining desirable
programming is the best choice. Parents have to monitor and control their children’s viewing
habits.
Studies show that parents play an important role in their children’s social learning (44), but if a
parent’s views are not discussed explicitly with children, the medium may teach and influence by
default. Other media, such as magazines, radio, video games and the Internet, also have the
potential to influence children’s eating habits, exercise habits, buying habits and mental health. If
children are allowed to be exposed to these media without adult supervision, they may have the
same deleterious effects as television.
Go to:

MUSIC VIDEOS
Music videos may have a significant behavioural impact by desensitizing viewers to violence
and making teenagers more likely to approve of premarital sex (45). Up to 75% of videos contain
sexually explicit material (45), and more than half contain violence that is often committed
against women. Women are portrayed frequently in a condescending manner that affects
children’s attitudes about sex roles.
Attractive role models are the aggressors in more than 80% of music video violence. Males are
more than three times as likely to be the aggressors; blacks were overrepresented and whites
underrepresented. Music videos may reinforce false stereotypes. A detailed analysis of music
videos raised concerns about its effects on adolescents’ normative expectations about conflict
resolution, race and male-female relationships (46).
Music lyrics have become increasingly explicit, particularly with references to sex, drugs and
violence. Research linking a cause-and-effect relationship between explicit lyrics and adverse
behavioural effects is still in progress at this time. Meanwhile, the potential negative impact of
explicit music lyrics should put parents and paediatricians on guard – paediatricians should bring
this up in anticipatory guidance discussions with teenagers and their parents. At the very least,
parents should take an active role in monitoring the music their children are exposed to (45).
Go to:

VIDEO GAMES
Some video games may help the development of fine motor skills and coordination, but many of
the concerns about the negative effects of television (eg, inactivity, asocial behaviour and
violence) also apply to excessive exposure to video games. Violent video games should be
discouraged because they have harmful effects on children’s mental development (7,47). Parents
should be advised to familiarize themselves with various rating systems for video games and use
this knowledge to make their decisions.
The effect of violent video games on children has been a public health concern for many years.
No quantitative analysis of video game contents for games rated as suitable for all audiences was
made until 2001 (47). The study concluded that many video games rated as suitable for all
audiences contained significant amounts of violence (64% contained intentional violence and
60% rewarded players for injuring a character). Therefore, current ratings of video games leave
much room for improvement (43).
Go to:

INTERNET
Parents may feel outsmarted or overwhelmed by their children’s computer and Internet abilities,
or they may not appreciate that the ‘new medium’ is an essential component of the new literacy,
something in which their children need to be fluent. These feelings of inadequacy or confusion
should not prevent them from discovering the Internet’s benefits. The dangers inherent in this
relatively uncontrolled ‘wired’ world are many and varied, but often hidden. These dangers must
be unmasked and a wise parent will learn how to protect their children by immersing themselves
in the medium and taking advice from the many resources aimed at protecting children while
allowing them to reap the rich benefits in a safe environment. The physician is in a good position
to encourage parents and children to discover the Internet and to use it wisely.
The Internet has a significant potential for providing children and youth with access to
educational information, and can be compared with a huge home library. However, the lack of
editorial standards limits the Internet’s credibility as a source of information. There are other
concerns as well.
The amount of time spent watching television and sitting in front of computers can affect a
child’s postural development (48). Excessive amounts of time at a computer can contribute to
obesity, undeveloped social skills and a form of addictive behaviour (9). Although rare, some
children with seizure disorders are more prone to attacks brought on by a flickering television or
computer screen. No data suggest that television viewing causes weakness of the eyes. It may be
different when a child is closely exposed to a computer screen for long periods, although there
are no definitive references to support this.
Other concerns include pedophiles who use the Internet to lure young people into relationships.
There is also the potential for children to be exposed to pornographic material. Parents can use
technology that blocks access to pornography and sex talk on the Internet, but must be aware that
this technology does not replace their supervision or guidance.
There is a wealth of information on coping with the vast resources of the Web, both good and
bad. Above all, parents should be encouraged to appreciate that there is potential for more good
than bad, as long as one has the knowledge to tell the difference. Canadian youth claim the
Internet as a defining part of their culture and an integral part of their daily lives (6). Physicians
and parents alike must be armed and ready to face that challenge and ensure that they reap the
potential benefits as safely as possible (Table 1).
Go to:

RECOMMENDATIONS

 Physicians should regularly inquire about media habits when taking a psychosocial
history, using the Media History Form developed by the Canadian Paediatric Society
(CPS) and the Media Awareness Network (51). They should also ask about video
watching, use of video games, radio programs and time spent in front of the computer,
especially when dealing with aggressive and particularly vulnerable children and families
(7).
 Physicians should become more familiar with the kinds of media to which their patients
may be exposed, such as programs that portray irresponsible sex and violence, and
questionable Internet sites.
 Physicians should make parents aware of the significance of television early in a child’s
life. By the end of the first year of a child’s life, there should be ground rules for
 television viewing and healthy viewing habits should be established in the second year of
life. Patient education tools developed by the CPS and the Media Awareness Network
can be used to supplement teaching. Visit www.caringforkids.cps.ca for more
information.
 Physicians should continue to increase their own level of awareness about the most recent
data on the influence of media on the development of their patients’ psychosocial health
(www.media-awareness.ca is one of the most comprehensive Canadian resources for
further education).
 Physicians are encouraged to learn about the scope of Internet-related issues to
adequately advise parents during their visits for anticipatory guidance. The Media History
Tool (51) can be used to identify areas of concern and to facilitate discussion with parents
and children. They can be encouraged to develop a family agreement for on-line use at
home. The Media Awareness Network Web site (www.media-awareness.ca) has
suggestions on how to do this.

Physicians should encourage families to do the following:

 Families should be encouraged to explore media together and discuss their educational
value. Children should be encouraged to criticize and analyze what they see in the media.
Parents can help children differentiate between fantasy and reality, particularly when it
comes to sex, violence and advertising.
 No child should be allowed to have a television, computer or video game equipment in
his or her bedroom. A central location is strongly advised with common access and
common passwords.
 Television watching should be limited to less than 1 h to 2 h per day. Families may want
to consider more active and creative ways to spend time together.
 Older children should be offered an opportunity to make choices by planning the week’s
viewing schedule in advance. Ideally, parents should supervise these choices and be good
role models by making their own wise choices. Parents should explain why some
programs are not suitable and praise children for making good and appropriate choices.
 Families should limit the use of television, computers or video games as a diversion,
substitute teacher or electronic nanny. Parents should also ask alternative caregivers to
maintain the same rules for media use in their absence. The rules in divorced parents’
households should be consistent.

Physicians who want to get involved in their communities can consider the following:

 Provide parents with resources and information to promote media awareness programs in
their communities and schools. The Media Awareness Network (www.media-
awareness.ca) has resources and research reports for parents, teachers, teenagers and
others.
 Promote the implementation of high school programs in media awareness, which have
proven to be beneficial (4).
 Express support for good media. In addition to writing to stations that broadcast
responsible and good television programs, physicians and parents can support legislation
that encourages more responsible media use.
  Support efforts to eliminate alcohol advertising on television with the same enthusiasm
that led to the elimination of tobacco advertising.
 Consider accepting invitations to talk to parent groups, school boards and other
organizations about the impact of media on children and youth. The American Academy
of Pediatrics and the Media Awareness Network have kits that include a fully scripted
text, colourful slides, a fact sheet and audience handouts.
Visit www.cps.ca or www.media-awareness.ca for more information.
 Support further research on the impact of media on the mental and physical well-being of
children and adolescents.

Go to:

Footnotes
PSYCHOSOCIAL PAEDIATRICS COMMITTEE

Members: Drs Anne C Bernard-Bonnin, Hôpital Sainte-Justine, Montréal, Quebec; Kim Joyce Burrows,
Kelowna, British Columbia; Anthony Ford-Jones, Joseph Brant Memorial Hospital, Burlington, Ontario; Sally
Longstaffe, Children’s Hospital, Winnipeg, Manitoba (chair); Theodore A. Prince, Calgary, Alberta; Sarah
Emerson Shea, IWK Health Centre, Halifax, Nova Scotia (director responsible)

Consultants: Drs Rose Geist, The Hospital for Sick Children, Toronto, Ontario; William J Mahoney, Children’s
Hospital-Hamilton HSC, Hamilton, Ontario; Peter Nieman, Alberta Children’s Hospital, Calgary, Alberta

Liaisons: Drs Joseph F. Hagan, University of Vermont College of Medicine, Burlington, Vermont (American
Academy of Pediatrics); Anton Miller, Sunnyhill Health Centre for Children, Vancouver, British Columbia
(Developmental Paediatrics Section, Canadian Paediatric Society)

Principal author: Drs Anthony Ford-Jones, Joseph Brant Memorial Hospital, Burlington, Ontario; Peter
Nieman, Alberta Children’s Hospital, Calgary, Alberta

The recommendations in this statement do not indicate an exclusive course of treatment or procedure to be
followed. Variations, taking into account individual circumstances, may be appropriate.

Go to:

REFERENCES
1. Dietz WH, Strasburger VC. Children, adolescents and television. Curr Probl
Pediatr. 1991;21:8–31.[PubMed]
2. Johnson JG, Cohen P, Smailes EM, Kasen S, Brook JS. Television viewing and aggressive
behaviour during adolescence and adulthood. Science. 2002;295:2468–71. [PubMed]
3. American Academy of Pediatrics, Committee on Public Education Media
violence. Pediatrics. 2001;108:1222–6. [PubMed]
4. Strasburger VC. Children, adolescents and the media: Five crucial issues. Adolesc
Med. 1993;4:479–93.[PubMed]
5. Bernard-Bonnin AC, Gilbert S, Rousseau E, Masson P, Maheux B. Television and the 3- to
10-year old child. Pediatrics. 1991;88:48–54. [PubMed]
6. Media Awareness Network Young Canadians in a Wired World: A Students’ View. Prepared
by Environics Research Group. October 2001.
<http://www.media-awareness.ca/english/special_initiatives/surveys/index.cfm> (Version
current at May 16, 2003).
7. Josephson WL. Television Violence: A Review of the Effects on Children of Different
Ages. Ottawa: National Clearinghouse on Family Violence; 1995.
8. Dietz WH, Jr, Gortmaker SL. Do we fatten our children at the television set? Obesity and
television viewing in children and adolescents. Pediatrics. 1985;75:807–12. [PubMed]
9. Canadian Paediatric Society, Healthy Active Living for Children and Youth Advisory
Committee Healthy active living for children and youth. Paediatr Child Health. 2002;7:339–
45. [PMC free article][PubMed]
10. Strasburger VC. Does television affect learning and school
performance? Pediatrician. 1986;38:141–7.[PubMed]
11. Stasburger VC. Adolescent sexuality and the media. Pediatr Clin North Am. 1989;36:747–
73.[PubMed]
12. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Children, adolescents, and
advertising. Pediatrics. 2001;107:423–6. [PubMed]
13. Statistics Canada Average hours per week of television viewing, Fall 2001Catalogue No.
87F0006XPE. <www.statcan.ca/english/Pgdb/arts23.htm> (Version current at May 16, 2003).
14. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Children, adolescents, and
television. Pediatrics. 1995;96:786–7. [PubMed]
15. Certain LK, Kahn RS. Prevalence, correlates and trajectory of television viewing among
infants and toddlers. Pediatrics. 2002;109:634–42. [PubMed]
16. Luke C. Television and Your Child: A Guide for Concerned Parents. Toronto: TV Ontario;
1988.
17. Wright JC, Huston A. Effects of educational television viewing of lower income preschoolers
on academic skills, school readiness and school adjustment one to three years later. Lawrence,
KS: University of Kansas; 1995.
18. Huston AC, Anderson DR, Wright JC, Linebarger D, Schmitt KL. Sesame Street viewers as
adolescents: The Recontact study. In: Fisch S, Truglio R, editors. G is for growing: Thirty Years
of Research on Sesame Street. Mahwah, NJ: Erlbaum; 2000.
19. Rice ML, Woodsmall L. Lessons from television: Children’s word learning when
viewing. Child Dev. 1988;59:420–9. [PubMed]
20. Paquette G. La violence sur les réseaux canadiens de télévision. Paediatr Child
Health. 2003;8:293–5.[PMC free article] [PubMed]
21. Comstock G, Strasburger VC. Deceptive appearances: Television violence and aggressive
behaviour. J Adolesc Health Care. 1990;11:31–44. [PubMed]
22. Green RG. Television and aggression: Recent developments in research and theory. In:
Zillman D, Bryant J, Huston AC, editors. Media Children and the Family: Social, Scientific,
Psychodynamic and Clinical Perspectives. Hillsdale: Lawrence Erlbaum; 1994. pp. 151–62.
23. Huston AC, Donnerstein E, Fairchild H, et al. Big World, Small Screen: The Role of
Television in American Society. Lincoln: University of Nebraska Press; 1992.
24. Gould MS, Davidson L. Suicide contagion among adolescents. Adv Adolesc Mental
Health. 1988;3:29–59.
25. Gould MS, Shaffer D, Kleinman M. The impact of suicide in television movies: Replication
and commentary. Suicide Life Threat Behav. 1988;18:90–9. [PubMed]
26. Gould MS, Shaffer D. The impact of suicide in television movies. Evidence of imitation. N
Engl J Med. 1986;315:690–4. [PubMed]
27. Shaffer D, Garland A, Gould M, Fisher P, Trautman P. Preventing teenage suicide. J Am
Acad Child Adolesc Psychiatry. 1988;27:675–87. [PubMed]
28. Center for Media and Public Affairs Studies of television
violence<www.cmpa.com/tvent/violence.htm> (Version current at May 16, 2003).
29. Ostbye T, Pomerleau J, White M, Coolich M, McWhinney J. Food and nutrition in Canadian
“prime time” television commercials. Can J Public Health. 1993;84:370–4. [PubMed]
30. Briggs Rudolph G. Psychosocial parameters of internet
addiction<http://library.albany.edu/briggs/addiction.html> (Version current at May 16, 2003).
31. Crespo CJ, Smit E, Troiano RP, Bartlett SJ, Macera CA, Andersen RE. Television watching,
energy intake, and obesity in US children: Results from the third National Health and Nutrition
Examination Survey, 1988–1994. Arch Pediatr Adolesc Med. 2001;155:360–5. [PubMed]
32. Greenberg BS, Stanley C, Siemicki M, et al. Sex Content on Soaps and Prime Time
Televisions Series Viewed by Adolescents Project CAST (Children and Sex on Television),
Report no 2. East Lansing: Michigan State University Department of Telecommunication; 1986.
33. Lowry DT, Towes DE. Soap opera portrayals of sex, contraception and sexually transmitted
diseases. J Commun. 1989;39:76–83.
34. Brown JD, Greenberg BS, Buerkel-Rothfuss NL. Mass media, sex and sexuality. Adolesc
Med. 1993;4:511–25. [PubMed]
35. American Academy of Pediatrics, Committee on Public Education Sexuality, contraception
and the media. Pediatrics. 2001;107:191–4. [PubMed]
36. McKenzie D. Under the influence? The impact of advertising on YouthAlcohol Policy
Network, 1999. <http://www.apolnet.org/resources/adsummary.pdf> (Version current at May 13,
2003).
37. Strasburger VC. Adolescents, drugs and the media. Adolesc Med. 1993;4:391–
416. [PubMed]
38. Romelsjo A. Decline in alcohol-related problems in Sweden greatest among young
people. Br J Addict. 1987;82:1111–24. [PubMed]
39. Thompson K, Fumie Y. Depiction of alcohol, tobacco and other substances in G-rated
animated feature films. Pediatrics. 2001;107:1369–74. [PubMed]
40. Atkin CK. Television advertising and socialization to consumer roles. In: Pearl D, Bouthilet
L, Lazar J, editors. Television and Behavior: Ten Years of Scientific Progress and Implications
for the Eighties.Rockville: National Institutes of Health; 1982. pp. 191–200.
41. Liebert RM, Sprafkin JN. The Early Window: Effects of Television on Children and
Youth. 3rd edn. New York: Pergamon Press; 1988.
42. Media Awareness Network <http://www.media-awareness.ca> (Version current at May 16,
2003).
43. Wals D, Gentile D. A validity test of movie, television and video-game ratings
Pediatrics. 2001;107:1302–8. [PubMed]
44. Coles R. The Moral Intelligence of Children. New York: Random House; 1997.
45. American Academy of Pediatrics, Committee on Communications Impact of music lyrics and
music videos on children and youth (RE9144) Pediatrics. 1996;98:1219–21. [PubMed]
46. Rich M, Woods ER, Goodman E, Emans J, DuRant RH. Aggressors or victims: Gender and
race in music video violence. Pediatrics. 1998;101:669–74. [PubMed]
47. Thompson KM, Haniger K. Violence in video games. JAMA. 2001;286:591–8. [PubMed]
48. Salter RB. Textbook of Disorders and Injuries of the Musculoskeletal System: An
Introduction to Orthopaedics, Fractures and Joint Injuries, Rheumatology. Baltimore: Williams
and Wilkins; 1983.
49. InternetAddiction.ca. <http://www.internetaddiction.ca/richard_davis.htm> (Version current
at May 16, 2003).
50. Ferris JR. Internet addiction disorder: Causes, symptoms, and
consequences<http://www.chem.vt.edu/chem-dept/dessy/honors/papers/ferris.html> (Version
current at May 12, 2003).
51. Media Awareness Network and Canadian Paediatric Society . Media History Form in Media
Pulse: Measuring the Media in Kids’ Lives, A Guide for Health Professionals. Ottawa: Canadian
Paediatric Society and Media Awareness Network; 2003.